„უსჯულოების საიდუმლოს“ ისტორია და ანტიქრისტეს მოსვლის წინაპირობები.

სწავლება ჭეშმარიტი მესიის შესახებ. ადამის და ევას შეცოდობის შემდეგ ღმერთმა მათ აღუთქვა მხსნელის – მესიის მოვლინება, რომელიც ქალწულისაგან იშვებოდა და მაცდურ გველს (ეშმაკს) თავს გაუჭეჭყავდა, ანუ ადამსა და მის შთამომავლობას იხსნიდა ეშმაკის სრული ძალაუფლებისგან (შესაქმე 3: 15). ეს სწავლება იმ დროისათვის ერთადერთ ღვთივრჩეულ ერს – ებრაელებს თაობიდან თაობამდე გადაეცემოდათ. მათი ფუნქცია იყო – შემოენახათ იგი და მოემზადებინათ მთელი კაცობრიობა მხსნელის მისაღებად. ღმერთი თავისი წინასწარმეტყველების მეშვეობით თანდათან აუწყებდა ებრაელებს მხსნელის თვისებების შესახებ: მათი მიხედვით, ღვთის მიერ აღქთმული მესია თავად განხორციელებული ღმერთი იქნებოდა (ესაია 40: 3), ცაბაოთ უფალი, რომელიც დედამიწაზე მოივლინებოდა ერთარსი ცაბაოთ უფლის მიერ და დამკვიდრდებოდა ისრაელში: „ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, დიდების შემდეგ მიმავლენს ხალხებთან, რომლებიც გძარცვავენ შენ . . . აჰა, მოვუქნევ ხელს და მათი ყმების ნადავლად იქცევიან, მიხვდებიან, რომ ცაბაოთ უფალმა მომავლინა. იხარე და იმხიარულე სიონის ასულო, რადგან აჰა, მოვდივარ და დავივანებ შენს შუაგულში, და მიხვდებიან, ცაბაოთ უფალმა მომავლინა შენთან“ (ზაქარია 2: 8–11). ეს მოვლენა აღსრულდა ახალი წელთაღრიცხვის პირველ საუკუნეში, უზენაესი ცაბაოთ უფალი, ღვთის ძე და მესია წარმოიგზავნა თანაარსი ცაბაოთ უფლის (მამა ღმერთი) მიერ და (მუხლი 9) მისი მოძღვრება გავრცელდა მისივე მოწაფე–მოციქულების მიერ, რომლებმად მოიმოწაფეს რჩეული იუდეველები, რომლებიც მიხვდნენ, რომ უფალი იესო ქრისტე მამა–ღმერთისაგან იყო მოვლინებული და ებრაელთა მდევნელი წარმართი ხალხების წარმომადგენლები, რომლებიც სულიერი მნიშვნელობით იესო ქრისტეს ეროვნებით ებრაელი მოციქულების „ნადავლად“ იქცნენ, მათი მოღვაწეობის შედეგად ისინი მიეტმასნენ ჭეშმარიტ ღმერთს და მის საყვარელ ხალხად იქცნენ (ოსე 1: 10; 2: 23 შეადარე რომაელთა 9: 24–26). ყოველივე ეს შეეხებოდა ჭეშმარიტი ღმერთის მოძღვრებას მხსნელი მესიის შესახებ, მაგრამ ყველა ასე როდი ფიქრობდა: ნოესაგან დაწყევლილი ქამის (შესაქმე 9: 25) შთამომავალმა ნებროთმა და მისმა თანამოძმეებმა თავიანთი „ღმერთის“ – ბაალის (იგივე ეშმაკის შთაგონებით დაიწყეს ბაბილონის გადოლის მშენებლობა. ამ დროისათვის მათ უკვე ჰქონდათ (იგივე ბაალისაგან მიღებული) თავიანთი საიდუმლო სწავლება და რიტუალები მათ სურდათ, ღვთის ნების დარღვევით ამ გოდოლში მოეწყოთ მსოფლიო მმართველობის ერთიანი ცენტრი, სადაც მთელი ძალაუფლება მათ ხელში იქნებოდა და თავიდან აერიდებინათ მთელი დედამიწის ზურგზე განბნევას. ღმერთმა მათ ენები შეურია და განზრახვაზე ხელი ააღებინა, მაგრამ როგორც ჩანს, ეს იდეა მათ გონებაში შემოინახეს, რადგან შემდგომში ეს იდეა ოდნავ განსხვავებული სახით ისევ აღმოცენდა და დღემდე აქტუალურია.

ებრაელი ერის ღვთივრჩეულობა, ღალატი და ამის შედეგი. ბაბილონის გოდოლის მშენებლობის შეჩერების შემდეგ, როდესაც კერპების (და მათი მეშვეობით დემონების იხ. ფსალმ. 95: 5; 105: 35–38) თაყვანისმცემლობამ მასიური ხასიათი მიიღო, ჭეშმარიტმა ღმერთმა თავისი მოწყალებით ამოირჩია ებრაელი ერი, რათა მათ შორის დაცულიყო მისი ჭეშმარიტი სწავლება და რწმენა მხსნელის (მესიის) შესახებ (შესაქმე 3: 15), მაგრამ ებრაელები არღვევდნენ ღვთის მცნებებს და თავიანთი მეზობელი ხალხების მსგავსად კერპებს სცემდნენ თაყვანს, რის გამოც ისჯებოდნენ მათივე თავდასხმებით და მონობის უღლით.

ებრაელებმა სხვა ხალხთა მსგავსად მეფე მოითხოვეს, მათი პირველი ღვთისაგან კურთხეული და მისი წინასწარმეტყველის – სამუელის მიერ მირონცხებული მეფე იყო საული, მისი ურჩობის გამო ჯერ დავითი, შემდეგ კი მისი ვაჟი სოლომონი გამეფდა. ძველი წელთაღრიცხვის 929 წელს ებრაელი უხუცესების საიდუმლო საკრებულომ შეიმუშავა გეგმა, თუ როგორ დაემორჩილებინათ მათი მმართველობისათვის მსოფლიოს ყველა ხალხი. ეს გეგმა საუკუნეების განმავლობაში იხვეწებოდა და იცვლებოდა „სიონის მთავრობის“ თაობების მიერ, რომლებიც ამ გეგმებს საიდუმლოდ ინახავდნენ. მეფე სოლომონი ერთგულად ემსხურებოდა უფალს, მაგრამ შემდგომში ღვთის ნების წინააღმდეგ წარმართი ცოლები შეირთო და მათი ზეგავლენით კერპების მსახურება დაიწყო, მისი კერპთაყვანისმცემლობის გამო ებრაელთა ერთიანი სახელმწიფო ჯერ ორ (ისრაელის და იუდას) სამეფოდ გაიყო, ხოლო შემდეგ ორივე მათგანი განადგურდა ასურეთის და ბაბილონის ჯარების შემოსევის შედეგად. ამ დროს იუდას სამეფოს მოსახლეობის დიდი ნაწილი ბაბილონში გადაასახლეს, სადაც ებრაელ სწავლულთა ერთმა ნაწილმა ქალდეური ფილოსოფია და კაბალა (შავი მაგიის სახეობა) შეითვისა. ქალდეური ფილოსოფიის თანახმად ღმერთის პიროვნება საერთოდ უარყოფილი იყო. მათი შეხედულებით, სამყარო თავისით შეიქმნა, ხოლო თავად სამყარო გაგებული იყო, როგორც მსოფლიო ჰარმონია, რომელიც მართავდა სამყაროს და ყველა მის ნაწილს. ამ ფილოსოფიის მიმდევართა აზრით, ღმერთი ვლინდებოდა მიწის, ქარის, მზის, ასევე უსულო სხეულების და ნივთიერების სახით და იგივდებოდა ბუნების თვითწარმომშობ და მარადიულ სუნთქვასთან, ასეთი მსოფლმხედველობა კი მიდიოდა ადამიანის, როგორც ქმნილებათა შორის ყველაზე გონიერი და სრულყოფილი არსების გაღმერთებისაკენ. ქალდეური მოძღვრება კაბალა თავისთავად წარმოადგენდა დემონების რელიგიას და კულტს და მიუთითებდა საშუალებებზე, თუ როგორ უნდა შევიდეს ადამიანი უშუალო კონტაქტში დემონებთან. ებრაელმა სწავლულებმა ეს ქალდეური მოძღვრება მიიღეს, თავისებურად გადააკეთეს და „რჩეული ერის“ სიამაყეს შეუთანხმეს. სწორედ აქედან წარმოიშვა ფარისეველთა კაბალა (ებრ. გადმოცემა), რომელიც ებრაელ სწავლულთა თაობებს ზეპირად გადაეცემოდა, შემდგომში საფუძვლად დაედო თალმუდს და 800 წელი ასაზრდოებდა მას. . კაბალისტური ილეთები თალმუდში ფართოდ არიის გამოყენებული. ძველი წელთაღრიცხვის 450 წელს ეზრას თაოსნობით “განსწავლულ კაცთა დიდი საკრებულო“ დაარსდა, რომელიც თავის თავში სასულიერო აკადემიას, პარლამენტს და უზენაეს სასამართლოს აერთიანებდა. „დიდი საკრებულოს“ წევრებმა კაბალისტური მეთოდების გამოყენებით საკუთარი გონებით განმარტეს წმიდა წერილი, ეს განმარტებები შეკრიბეს ერთად და ასე შექმნეს სრულიად ახალი მოძღვრება – თალმუდის წინასახე „მიდრაში“ (ებრ. განმარტებები) – წმ. წერილის მათებური განმარტებების კრებული, რომელიც ზეპირი სახით გადაეცემოდათ სწავლულ რაბინთა თაობებს. რომლებიც დროთა განმავლობაში ამუშავებდნენ და განმარტავდნენ „მიდრაშის“ დებულებებს, ამატებდნენ წმ. წერილის საკუთარ განმარტებებს. ამ მწიგნობრებმა თავიანთი ზეპირი სწავლება მოსეს რჯულს გაუთანაბრეს, შემდგომში კი ამ ზეპირმა სწავლებამ დაჩრდილა და ებრაელი ერის ცხოვრებიდან თითქმის მთლიანად გამოდევნა მოსეს რჯული და თავად დაიკავა მისი ადგილი, რის გამოც მათ ამხელდა უფალი იესო ქრისტე (მათე 5: 4–9). ამ ზეპირ სწავლებას მოგვიანებით დაემატა წმ. წერილის კიდევ მრავალ რაბინთა განმარტებები, მრავალჯერ გადამუშავდა და მხოლოდ ახალი წელთაღრიცხვის მეხუთე საუკუნეში მიიღო დასრულებული სახე. ამ მოძღვრებას დაერქვა „თალმუდი“ (ებრ. მოძღვრება). ფარისეველებმა მიაღწიეს იმას, რომ უკვე ქრისტეს მოსვლის წინა საუკუნეებში ებრაელებს მიაღებინეს თავიანთი საიდუმლო სწავლების მრავალი დებულება.

წარმართული რელიგიების ელემენტების შესვლა ებრაელთა სარწმუნოებაში. თავდაპირველად ებრაელი სწავლულები ცდილობდნენ, დაეცვათ ჭეშმარიტი მოძღვრება მასში უცხო რელიგიათა ელემენტების შეღწევისაგან, მაგრამ მოგვიანებით, მათი მემკვიდრეების მეშვეობით, უცხო რელიგიების ელემენტებმა მაინც შეაღწიეს მათ მოძღვრებაში: ბაბილონელების და ეგვიპტელთა რწმენით, ამ ქვეყნების მეფეების ითვლებოდნენ ღმერთებად ან ღმერთების შვილებად. მეხუთე დინასტიიდან ფარაონი განიხილებოდა, როგორც ღმერთ რას ძე, ცოცხალი ღვთაება. მეფე თავად აღასრულებდა უმნიშვნელოვანეს რელიგიურ რიტუალებს: აფუძნებდა ტაძრებს, მხოლოდ მას შეეძლო (თეორიულად მაინც) შესულიყო „ღმერთის წმინდა ადგილზე“ და მიეძღვნა მსხვერპლი. ქურუმები მოქმედებდნენ მხოლოდ, თითქოს მისი სახელით. „წმინდა“ ცერემონიალი, რითაც გარშემორტყმული იყო მეფის სასახლე, ირეკლავდა და განამტკიცებდა რწმენას მეფის ხელისუფლების ღვთაებრივი წარმოშობის შესახებ. ერთ–ერთი ეგვიპტური მითის მიხედვით, „ღვთაება“ ოზირისი თავად იყო ეგვიპტის მეფე. ბარელიეფებზე მეფეები ჩვეულებრივ, გამოისახებოდნენ „ღმერთებთან“ პირისპირ, ან თავად ატარებდნენ ღვთაებრივ ატრიბუტებს: მაგალითად, ნანამსის ბარელიეფზე მეფე გამოსახულია რქიანი თავსაბურავით, როგორც ღვთაება. მეფეების პატივსაცემად დგავდნენ ტაძრებს, მათში აღმართავდნენ საკურთხეველებს, და მსხვერპლს სწირავდნენ. მათი აზრით, ამ მეფეების ძალაუფლება ვრცელდებოდა მთელ დედამიწაზე, ყველა ცოცხალ არსებაზე. წარმართების ეს მოძღვრება წარმატებით აითვისეს ებრაელმა სწავლულებმა. როდესაც ბაბილონის სამეფო (და მასთან ერთად ებრაელი ერი) დაიპყრო სპარსეთის მძლავრმა სახელმწიფომ. ამ დროს სპარსეთში გავრცელებული იყო სწავლება ზოროსატრიზმი, რომლის მიხედვით, სამყაროში უხსოვარი დროიდან მიმდინარეობს ბრძოლა სიკეთისა და სინათლისა და სიბნელის საწყისებს შორის, რომელშიც მონაწილეობას იღებენ ადამიანებიც. გარკვეული დროის შემდეგ აჰურამაზდა გამოგზავნის მხსნელს – საოშიანტს, რომელიც დაიბადება ქალწულისაგან და გადაარჩენს ადამიანთა მოდგმას. ბოროტების სული ანგრა–მანიუ (ბერძ. აჰრიმანი) საბოლოოდ განადგურდება და დამყარდება აჰურა–მაზდას მარადიული სამეფო. ზოროასტრიზმის ეს იდეები მთელ იმპერიას მოედო და იუდაისტურ ღვთისმეტყველებაზეც მოახდინა ზეგავლენა. მოგვიანებით სპარსეთის მეფე კიროსმა ებრაელებს სამშობლოში დაბრუნების ნება მისცა. სამშობლოში დაბრუნდნენ ჭეშმარიტი ღმერთის მსასოებელი ებრაელები და ქალდეური (და შესაძლოა, ზოროასტრული) ერესით შებღალული ღვთის რჯულის წამბილწველი მათი თანამოძმენი.

ფარისეველთა სექტის დაარსება. მეცნიერ მიუკის შრომებმა დაამტკიცა, რომ ფარისეველთა სექტა სწორედ ბაბილონის ტყვეობაში ჩამოყალიბდა, როგორც ზოგიერთ ებრაელ სწავლულზე (ლევიტელზე) ქალდეველთა ფილოსოფიის ზეგავლების შედეგი. (ამ) ებრაელმა სწავლულებმა ქალდეველებისაგან გადაიღეს მათი სწავლების ძირითადი შეხედულებანი.

ქალდეველთა მსოფლმხედველობამ, რომელიც ადამიანის სიამაყეს სცემდა თაყვანს და ეროვნული სიამაყის მსახურებამ, რომელიც ებრაელებს აღაფრთოვანენდა, გააძლიერა მათი ზეგავლენა ერთმანეთზე. ქალდეველთა აზროვნებამ ებრაელობაზე მძლავრი ზემოქმედება მოახდინა და მოგვიანებით ფარისეველთა სექტის წარმოშობას დაედო საფუძვლად, რომელმაც ტერმინს

„ისრაელი“ მისი ეტიმოლოგიური მნიშვნელობა დაუბრუნა: „ის, ვინც ღმერთს ებრძვის“. სინედრიონის არსებობის პერიოდში მოქმედებდა ფარისეველთა საიდუმლო ორდენი: მცირერიცხოვანი, მაგრამ თავისი წევრებისაგან საიდუმლოს შენახვის უმკაცრესად მომთხოვნი ორდენის ადეპტები ორი ძირითადი მიზნის მისაღწევად შეუჩერებლად მოღვაწეობდნენ: 1). პოლიტიკური და უმაღლესი რელიგიური თანამდებობების ხელში ჩასაგდებად (რომლის ზეგავლენა დიდი იყო სარწმუნოებრივად აღორძინებული ებრაელი ერისათვის), რაც მათ საშუალებას მისცემდა – ემართათ სინედრიონი; 2) თანდათანობისთ, შეპარვით მიედრიკათ ებრაელი ხალხის შეხედულება თავიანთი საიდუმლო სწავლებისაკენ. გარკვეული დროის შემდეგ მათ ორივე მიზანს მიაღწიეს: ხელში ჩაიგდეს სასამართლო დაწესებულებები, მაღალი რელიგიური თანამდებობების დასაკუთრებით და ხმების უმრავლესობით გაბატობდნენ სინედრიონზე და ისეთი გავლენა მოიპოვეს, რომ მღვდლებიც კი აიძულეს, მათ მხარეს დამდგარიყვნენ. იოსებ ფლავიუსი („ებრაული სიძველენი“ 18, 2) წერს, რომ ფარისეველებმა იმხელა ზეგავლენა მოიპოვეს ხალხზე, რომ რაც ეხებოდა ღმერთის რწმენას და მათ მიერ აღსრულებულ მღვდელმსახურებას, ბრმად მიჰყვებოდნენ მათ. ასეთი მაღალი საზოგადოებრივი მდგომარეობის გამო ქანაანური ერესის მიმდევარი ფარისეველი სოფერები მოსეს რჯულს და მთელ წმიდა წერილს თვითნებურად განმარტავდნენკაბალიდან გადმოღებულ ალეგორიულ მეთოდის – ე. წ. „ზეპირი ტრადიციის“ მეშვეობით (რომელიც შემდგომში იქცა ყველა დროის ერესიარქების მაგალითად. წმ. წერილის წინააღმდეგ ბრძოლაში და ეს მეთოდი სადღეისოდ წარმოადგენს მოდერნიზმის ძირითად იარაღს), ამ მეთოდით წმ. წერილი კარგავს ყოველგვარ პირაპირ მნიშვნელობას და მასში ჩადებულ აზრს. ეს „ზეპირი თორა“ გამოცხადებული იყო ისეთივე ძალის მქონედ, როგორც დაწერილი თორა. გამოთქმა–ფორმულით „მოსეს ჰალახა სინაიდან“ ეს მწიგნობრები თავიანთი გამონათქვამების ავტორიტეტს ამტკიცებდნენ. ფარისეველებმა იმასაც მიაღწიეს, რომ უკვე ქრისტეს მოსვლის წინა პერიოდში ებრაელებს მიაღებინეს თავიანთი საიდულმო სწავლების მრავალი დებულება. ერთმანეთთან მჭიდრო ურთიერთობის წყალობით თავიანთ საიდუმლო სწავლებაში განდობილ ებრაელების ელიტას ისინი უყურებდნენ, როგორც მთელ კაცობრიობაზე მაღლა მდგომი არსებებს, ხოლო დანარჩენი ებრაელებს, როგორც უმეცრებს (არაებრაელებზე საუბარიც ზედმეტია ზ. გ.).

თალმუდისტური (არაებრაული) მესიანიზმი. ტერმინი „მესია“ (ებრაულად შეშშიახ) ნიშნავს „ცხებულს“. უძველესი პერიოდში მესიებად იწოდებოდნენ ჯერ მღვთელმთავრები, შემდეგ – წინასწარმეტყველები და მეფეები. ებრაელთა (უძველესი) სახელწიფოს არსებობის პერიოდში არსებობდა აზრი, რომლის თანახმად, მესია იქნებოდა არსებული (სამეფო) დინასტიის გამაგრძელებელი. იუდას სახელმწიფოს განადგურების შემდეგ (ძვ. წ. აღ. 586 წ.) ებრაელი ხალხის წარმოდგენაში მესია რჩება დავითის შთამომავლად, მაგრამ წარმოგვიდგება, ზეარსი, ზეციერი არსების სახით, რომელიც არსებობს სადღაც ზეციურ სამეფოში და უცდის თავის (გამოჩენის) დროს. იყო წარმოდგენა, რომ მესია არსებობდა საუკუნეებზე უწინ, სამყაროს შექმნამდე, იგი იქნებოდა „კაცის ძე“. როდესაც იუდეა მოხვდა ძველი აღმოსავლეთის ძლიერი სახელმწიფოების (ბაბილონი, სპარსეთი) ზეგავლენის ქვეშ, ებრაელი ხალხის წარმოდგენები მესიის შესახებ უხვად შეივსო უცხო რელიგიების სწავლებათა ელემენტებით. ამ დროს ხალხური წარმოდგენები მესიის შესახებ მიიღებოდა, როგორც რწმენა უკეთესი

დროის დადგომისა, როგორც იმედი „ღვთის სამეფოზე,“ რომელიც დამყარდებოდა ბოროტებისაგან ადამიანთა განსათავისუფლებლად. ღვთისაგან განდგომილმა ფარისეველებმა სატანის შთაგონებით მიწიერი სამეფოს შექმნა მოისურვეს. მათი მოძღვრების – თალმუდის თანახმად, ღვთის მიერ აღთქმული მესია უნდა ყოფილიყო არა კაცობრიობის მისივე ცოდვებისაგან გამომხსნელი განხორციელებული ღმერთი, რის შესახებაც მიუთითებდა ძველი აღთქმის ზოგი წინასწარმეტყველება, არამედ მიწიერი ებრაელი მეფე, მძვინვარე ტირანი, რომელიც ერთად შეკრებდა მთელ მსოფლიოში განბნეულ ებრაელებს, დაიპყრობდა იერუსალიმს, კერპთაყვანისმცემელთა ნაწილს მოსპობდა, ნაწილს დაიმონებდა და მთელ დედამიწაზე დაამყარებდა ვითომ ებრაელთა ღმერთის (სინამდვილეში კი ბაბილონელ კაბალისტთა „ღმერთ“ ბაალის, იგივე სატანის) „თეოკრატიული“ წყობის მარადიულ მიწიერ სამეფოს – ამ „ღმერთის“ მსოფლიო სასუფეველს. მსოფლიო მმართველობის ახლი ცენტრი (ახალი ბაბილონის გოდოლი) იერუსალიმი იქნებოდა, სადაც ებრაელები მსოფლიოს პოლიტიკური მმართველები იქნებოდნენ, სხვა ერები კი – მათი მორჩილი მსახურები. რაბინ იონათანის მიერ ესაია წინასწარმეტყველების განმარტებაში წერია: „ხალხები განადგურებულნი არიან მეფე–მესიის მიერ . . . რა მშვენიერია მეფე–მესია, იგი მოვა იუდას სახლიდან, ჩაებმება ბრძოლაში და დახოცავს მეფეებს“. ამ თალმუდისტურ იდეებში აშკარად იგრძნობა ეგვიპტურ–ბაბილონური და სპარსული რელიგიების ზეგავლენა.

ცრუ ღმერთის სახის შექმნა ფარისეველთა მიერ. ჭეშმარიტი ღმერთის უარმყოფელმა და ქალდეური ფილოსოფიის მიმდევარმა ფარისეველებმა თალმუდში წარმოადგინეს მოძღვრება დამდაბლებული, სასაცილო და უცნაური ღმერთის შესახებ. კლასიკური მითების ღმერთების მსგავსად, რომლებიც ყოველთვის რაღაცას ფაციფუცობენ, თალმუდის მიხედვით, იაჰვე მთელი დღე–ღამის განმავლობაში დაკავებულია ფრიად აუცილებელი საქმეებით: აბაოდ ზარას თალმუდის თანახმად, დღეს გააჩნია თორმეტი საათი. პირველი სამი საათის განმავლობაში ღმერთი ზის და სწავლობს კანონს (თორას); შემდეგი სამი საათის განმავლობაში იგი განსჯის მსოფლიოს. როდესაც ხედავს, რომ მსოფლიო იმსახურებს განადგურებას, იგი დგება სამსჯავროს ტახტიდან და ჯდება მოწყალების ტახტზე. მესამე სამი საათის განმავლობაში იგი კვებავს მთელ მსოფლიოს. 9 საათიანი შრომის შემდეგ იგი, კმაყოფილი ჯდება, ეძახის გიგანტურ თევზების მეფე – ლებიაფანს და მასთან ერთად თამაშობს. იგი ღამეც არ არის უქმად: იგი ჯერ შეისწავლის თალმუდს ანგელოზებთან ერთად, მათთან საუბარში მონაწილეობას იღებს ბოროტი სულების მეფე – ასმოდეი, შემდეგ ღმერთი ცეკვავს ევასთან, ეხმარება მას ჩაცმაში და უვარცხნის თმებს. მაგრამ იერუსალიმის ტაძრის განადგურების შემდეგ ღმერთი აღარ თამაშობს ლებიაფანთან და აღარ ერთობა ევასთან, არამედ იგი დამწუხრებულია თავისი ცოდვის (იერუსალიმის ტაძრის განადგურების დაშვება) გამო. ეს ცოდვა ისე მძიმედ აწევს მის სინდისს, რომ თალმუდის თანახმად, ღმერთი ზის ღამის სამი საათის განმავლობაში, ლომივით ბდღვინავს და იძახის: „ვაი მე, მე დავუშვი ჩემი სახლის განადგურება. ცემი ტაძრის დაწვა და ჩემი შვილების ტყვეობაში წაყვანა“. მას დასამშვიდებლად უგალობენ სადიდებელ ჰიმნებს, მაგრამ იგი არ იღებს ნუგეშისცემას, ამ მწუხარებამ და დარდმა იგი ისე დააპატარავა, რომ თუკი ადრე ავსებდა მთელ სამყაროს, ახლა იკავებს მიწის ოთხ წყრთას. იგი ტირის მისი ცრემლები გრუხუნით ეცემიან ციდან და იწვევენ მიწისძვრებს. სასოწარკვეთისაგან იაჰვე ლომივით ღრიალებს. სავსებით გასაგებია, რომ ასეთი სახით გამოხატული ღმერთი მცირედ თუ იყო შთამბეჭდავი ხალხისათვის, ამიტომ თალმუდი მას აღწერს საყვედურებით

ავსებულს. მთვარეც კი მას საყვედურობს იმის გამო, რომ ღმერთმა იგი შექმნა მზეზე პატარა და ღმერთიც მორჩილად აღიარებს თავის დაუდევრობას. ამასთანავე, ღმერთი ქარაფშუტულ და მოუფიქრებელ ფიცებს დებს. იმისათვის რომ იგი მათგან განთავისუფლდეს, არსებობს ძლიერი ანგელოზი სახელად მი, რომელიც ყოველთვის იმყოფება ცისა და დედამიწის შუა, მას მოაქვს ღვთისათვის განთავისუფლება მის მიერ დაუფიქრებლად აღებულ ვალდებულებებისაგან, მაგრამ ხდება ისე, რომ ეს ანგელოზი არ აღმოჩნდება თავის პოსტზე და მაშინ ღმერთი ვარდება დიდ გასაჭირში; ასე, ერთხელ ისრაელის ბრძენმა გაიგონა მისი ძახილი: „ვაი მე! ვინ განმანთავისუფლებს მე ჩემი ფიცისაგან?“ ბრძენი გაიქცა – მოეთხრო ეს თავისი ამხანაგი რაბინებისათვის, რომლებმაც მას სახედარი უწოდეს იმის გულისათვის, რომ მან თავად არ გაანთავისუფლა ღმერთი ფიცისაგან, რისი უფლებაც ნებისმიერ რაბინს აქვს. თალმუდი იაჰვეს მიაწერს ყველა ცოდვას რაც დედამიწაზე ხდება“ „ეს მან:, ამბობენ რაბინთა მწერლები „მისცა ადამიანებს გარყვნილი ნატურა“, აქედან გამომდინარე, მას არ შეუძლია უსაყვედუროს ადამიანებს ცოდვებში ჩავარდნა; მხოლოდ ღმერთია დამნაშავე მათ შეცოდებებში. თალმუდისტთა აზრით, ღმერთი იაჰვე წარმართთა მსგავსად სავსეა ვნებებით. ბარახოტის ტრაქტატი ამტკიცებს, რომ იაჰვე მხისხანებს და ამ დროს იგი არავის არ ინდობს, მრისხანების გარდა იაჰვე ხარობს, იცინის, ტირის. (სამყაროს შექმნისას) იაჰვე იხედებოდა თორაში და ისე ქმნიდა სამყაროს. ფარისეველთა შეხედულებით, ამ გამოგონილ სასაცილო, დამდაბლებულ „ღმერთს“ ებრაელებისათვის უნდა დაევიწყებინა ბიბლიის ჭეშმარიტი ღმერთი და დამდგარიყო მის ადგილზე.

ფარისეველები და იესო ქრისტე. სწორედ თალმუდის უკუღმართი იდეების ზეგავლენით უარყო, ჯვარს აცვა და ხორციელად მოკლა ფარისეველთაგან ცდუნებულმა ებრაელი ერის ერთმა ნაწილმა კაცობრიობის ხსნისათვის განხორციელებული დიდების უფალი – იესო ქრისტე (1 კორინ. 2: 7) და საკუთარ თავებსაც და მათ შთამომავლობას თავს დაატეხეს მესიის მკვლელობის ცოდვა (მათე 27:25). მათი შთამომავლები დღემდე ელიან ცრუ მესიას – ანტიქრისტეს, რომელმაც მათი მოძღვრების თანახმად იუდეველებს მსოფლიო ბატონობა უნდა მოუპოვოს.

„ურჯულოების საიდუმლოს“ მიერ კაცობრიობის მომზადება ანტიქრისტეს მისაღებად

წმ. წერილში ნახსენებია „ურჯულოების საიდუმლო“, რომელიც უკვე პირველ საუკუნეში არსებობდა და უკვე მაშინ ამზადებდა ნიადაგს ანტიქრისტეს მოსასვლელად (2 თესალონიკელთა 2: 7).

თავიანთი მიზნის მისაღწევად – მსოფლიო ბატონიბის მოსაპოვებლად და თავიანთი ცრუ მესიისათვის გზის მოსამზადებლად „სიონის ბრძენებმა“ დაგეგმეს მსოფლიო ფინანსების ხელში ჩაგდება, მსოფლიოში არსებული ეროვნული სტრუქტურის მქონე ყველა სახელმწიფოს და ყველა რელიგიის (იუდაიზმის გარდა) სრული დაშლა–განადგურება და ამის წყალობით მთელი კაცობრიობის ერთ ებრაულ მსოფლიო ზესახელმწიფოში გაერთიანება ერთიანი ფულით და ერთი რელიგიური იდეოლოგიით.

მასონური ორდენების შექმნა–გავრცელება. თავიანთი მიზნის მისაღწევად „სიონის ბრძენებმა“ შექმნეს და დღემდე იყენებენ საიდუმლო ორგანიზაციებს – ე. წ. მასონურ ორდენებს.

1095 წელს რომის პაპმა ურბან მეორემ ჯვაროსნული ლაშქრობა გამოაცხადა და ევროპელი რაინდები წმინდა მიწის დასახსნელად დაიძრნენ. მათ დასახსნელად იქმნებოდნენ სამხედრო–სამონაზვნო ორდენები, რომელთა ფუნქცია დაჭრილი და ავადმყოფი მეომრების და პილიგრიმების მოვლა და მათთვის თავშესაფარის მიცემა იყო. 1113 წელს შეიქმნა ჰოსპიტალიელთა – წმ. იოანე იერუსალიმელის სახელობის ორდენი. ეს ორდენი პალესტინაში საომარი მოქმედებისას დაუკავშირდა სატანისტ – „ილუმინატური“ ორდენის „ღმერთის მეგობრების“ ერთ–ერთი განშტოების ებრაელ–კალატოზთა „სიონის ორდენს“. ევროპელი რაინდები მის შემადგენლობაში შევიდნენ და მას თავიანთი ორდენის სახელწოდება მისცეს. სამაგიეროდ, ეზიარნენ საიდუმლო სატანურ სწავლებას და რიტუალებს. იოანიტებმა სწრაფად შექმნეს თავიანთი წესდება და სტრუქტურა, რომელიც რომის პაპმა დაამტკიცა, ამიერიდან ისინი პაპის მფარველობით და პრივილეგიებით სარგებლობენ. 1119 წელს „იოანიტმა“ რაინდებმა დააარსეს „ტამპლიერთა“ (ლათ. ტემპლ–ტაძარი) „სოლომონის ტაძრის მაშენებელთა“ (იგივე მეტაძრეთა) ორდენი. ისინი ფლობდნენ უდიდეს სატანურ საიდუმლოებებს. მათი ფესვები მოდიოდა ძველი ეგვიპტიდან, ბაბილონიდან და ალექსანდრიიდან. ტამპლიერები თაყვანს სცემდნენ ბაბილონელთა „ბაალის“ ერთ–ერთი სახეობის „ბაფომეტის“ კერპს, ყაჩაღობდნენ, ეძლეოდნენ სოდომურ ცოდვას. ორდენის რიგებში რაინდად მიღებისათვის აუცილებელი რიტუალი ქრისტესაგან საჯაროდ განდგომა და ჯვარზე დანერწყვება იყო. ტამპლიერთა ორდენის მეორე, უფრო მაღალი და შესაბამისად უფრო საიდუმლო კურთხევისას „განდობილი“ „წოდებით აღმატებულს“ სამჯერ უნდა მთხვეოდა ტუჩებზე, ჭიპსა და საჯდომზე. ეს წესი ძალიან უახლოვდება სატანური შაბაშის ერთ–ერთ რიტუალს. პოლიტიკური შეთქმულების მოწყობის გამო. 1307 წელს პაპ კლიმენტი მეხუთის ბრძანებით ინკვიზიციამ და მეფე ფილიპე მეოთხემ (ლამაზმა) ორდენი გაანადგურეს. ორდენის უმაღლესი ხელმძღვანელი – „დიდი მაგისტრი“ ჟაკ დე მოლე 1314 წელს კოცონზე დაწვეს. დევნილი ტამპლიერები შოტლანდიაში გაიქცნენ და იქ ჩამოაყალიბეს შოტლანდიური (ფარული, ოკულტური) რიტუალის ორდენები. ზოგი ტამპლიერი შევიდა ჩვეულებრივ ქვისმთლელ–კალატოზთა (ფრანკ–მასონთა) ამქარში. ტამპლიერებმა ისინი აზიარეს თავიანთ საიდუმლო სატანურ რიტუალებს. ასე ამოეფარნენ სატანისტი ტამპლიერები მშვიდობიანი კალატოზების ფრანკ–მასონების სახელს. ტამპლიერთა ორდენიდან შემდგომში მრავალი დასახელების მასონური ორდენი წარმოიშვა. მეთექვსმეტე საუკუნეში მასონური ორდენებიდან მოხდა მასონური ლოჟების გამოყოფა. 1717 წელს რამოდენიმე ინგლისური ლოჟის ნებაყოფილობითი გაერთიანების შედეგად შეიქმნა „ინგლისის დიადი ლოჟა“ (მსოფლიოს დედა ლოჟა). ინგლისიდან მასონობა გავრცელდა ირლანდიაში, საფრანგეთში, ესპანეთში და ევროპის სხვა ქვეყნებში. 1731 წლიდან – რუსეთში, იქიდან – საქართველოში: ტფილისის და ქუთაისის გუბერნიებში. მასონების მიერ არის ორგანიზებული დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში მომხდარი ყველა რევოლუცია და გადატრიალება. იგივე “სიონის ბრძენების“ ინიციატივით მოხდა პაპისტურ საკრებულოში პროტესტანტიზმის თესლის ჩათესვა, ხოლო მასონები ყოველთვის ხელს უწყობდნენ „ადამიანების უფლებების“ და პროტესტანტიზმის განვითარებას. უფრო მეტიც, ყოველი ლოჟა პასუხისმგებელი იყო პროტესტანტიზმის განვითარებაზე.

კაბალა, იუდაიმზი, სატანიზმი და მასონობა. ცნობილი სატანისტი ელიფას ლევი ამტკიცებდა: „ეს ცოდნა – კაბალა ჩვენ გადმოვიღეთ ებრაელებისაგან, ხოლო მათ იგი მიიღეს ქამის შთამომავალი საბეისტი ქალდეველებისაგან“. ებრაული კაბალა წარმოადგნს ფრანკმასონობის

ფილოსოფიურ საფუძველს და მის გასაღებს. ელიფას ლევი ამატებს: „ყველა ილუმინატის – იაკობ ძების, სვედენბორგის, სენ–მარტენის რელიგიური რიტუალები ნასესხებია კაბალიდან. იგივე კაბალიდან გადაიღეს თავიანთი ყველა სიმბოლოები და საიდუმლოებები ყველა მასონურმა საზოგადოებებმა“. სატანიზმისა და მასონობას უახლოეს კავშირს და მათ იდენტურობას ადასტურებს მათი საერთო ტიტულები: მაგალითად, სატანისტების (ცალკეული ჯგუფის) ხელძღვანელი იწოდება „დიდ ოსტატად“, იგივე ტიტული გააჩნია მასონური ორდენის ხელმძღვანელსაც, ხოლო იმ პირებს, ვინც მიაღწევს შავ მაგიაში უმაღლეს ცოდნას, უწოდებენ „ილუმინატებს“ (სწორედ ეს სახელი გააჩნია ერთ–ერთ უძველეს მასონურ ორდენს). აღსანიშნავია, რომ „აღმოსავლეთის ტამპლიერთა“ ორდენის ერთ–ერთი სახელგანთქმული წარმომადგენელი ალისტერ კროული თანამედროვე სატანიზმის იდეოლოგად არის აღიარებული, ხოლო „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის ხელმძღვანელები იმავდროულად „დამსახურებული მასონები“ არიან. რაბინი ისააკ უაიზი წერდა: „მასონობა არის იუდაური დაწესებულება, რომლის ისტორიაც, ხარისხებიც, თანამდებობებიც, ლოზუნგებიც და კანონებიც თავიდან ბოლომდე იუდაურია.“ გენერალ ერიჰ ლუდენფორდის სიტყვით, მასონურ ლოჯაში შესული, ახალგანდობილი ადამიანი, რომელსაც მასონური რიტუალის თანახმად, „დიდი ოსტატის’ ადონარიმ – ქირამის სიმბოლურ კუბოში აწვენენ, კუბოდან წამოდგომის შემდეგ ხელოვნურ ებრაელად წარმმოდგება, ხოლო 1906 წელს გამოცემული „მასონური ენციკლოპედიის“ თანახმად, „თითოეული ლოჟა (მასონების შესაკრებელი ადგილი) არის იუდაური ტაძრის სიმბოლო, ისევე, როგორც „სკამის ყოველი ოსტატი“ (მასონური ტიტული) არის იუდეველთა მეფის წარმომადგენელი, ხოლო თითოეული ფრანკ–მასონი უნდა განასახიერებდეს იუდაურ მუშაკს.“ „სიონის ბრძენთა ოქმებში“ ისინი ამბობენ: „მხოლოდ ჩვენ წარვმართავთ მასონთა მოძრაობას, რადგან ვიცით მისი საბოლოო მიზანი“ (ოქმი 15).

რაში მდგომარეობს მასონთა რწმენის არსი და ვის ეთაყვანებიან ისინი? შოტლანდიური რიტუალის მასონობის სისტემა 33 საფეხურისაგან შედგება და ისევე როგორც ფარისეველთა ორდენის სტრუქტურაში, დამწყებმა მასონებმა მასონობის ნამდვილი მოძღვრების, მათი ნამდვილი ღმერთის და ნამდვილი მიზნის შესახებ არაფერი იციან. ასეთ არაგანდობილ (პროფან) მასონებს „უფროსი ძმები“ ეუბნებიან: „მასონობა არც ეკლესიაა და არც რელიგია, და იმისათვის, რომ ნამდვილად რჯულსემწყნარებელი იყოს, მან თავი უნდა აარიდოს ქრისტეს სახელის ხსენებას“; შემდეგ მიუთითებენ, რომ მასონობა ნებისმიერ რელიგიაზე უფართოესია, რადგან ყველა რელიგიას თავს უყრის ერთ, საყოველთაო რელიგიაში; შემდეგ გადადიან ბუნების გაღმერთებაზე (ბაბილონურ–ქალდეურ პანთეისტური ფილოსოფია), რომლის უმაღლესი გამოვლინება – ადამიანია; მხოლოდ უმაღლეს ხარისხს მიღწეული მასონების (მასონების 90 პროცენტი ამ საფეხურზე ვერ ადის) წინაშე იხსნება იქამდე საგულდაგულოდ დაფარული სატანის კულტი. „ჩვენ, მასონები ლუციფერის მოდგმას მივეკუთვნებით“ წერს ლოჟა „ლესინგის „ალტმეისტერი“ (მასონური ხარისხი) ბროკლინი. 1912 წელს ჟურნალში „სპირიტისტთა კავშირი“ დაიბეჭდა ცნობილი მასონის, ოსვალდ ვირტის მოხსენება, სადაც იგი წერს: „მასონობის კავშირი ამბოხებულ ანგელოზთან სავსებით გასაგებია“, ვირტის აზრით, ლუციფერი „ღვთაებრივი ადმინისტრაციის აღმაშფოთებელი უსამართლობის გამო აღუდგა ღმერთს“. „არსებითად სინათლის ანგელოზი (ლუციფერი) წარმოადგენს თავისუფლების სულს და ამ მნიშვნელობით მასონობა სავსებით შეიწყნარებს ლუციფერიანელობას“, წერს იგი. თავიანთ გაბუნდოვნებულ ენაზე მასონები სატანას „სინათლის ღმერთს“, „უზენაეს არსებას“, ანდა „სამყაროს დიად არქიტექტორს“ ეძახიან, რასაც საგულდაგულოდ მალავენ პროფანებისაგან.

თალმუდისტები და მათი ბრძოლა ქრისტეს ეკლესიის წინააღმდეგ. უფალ იესო ქრისტეს მკვლელობის შემდეგ თალმუდისტმა ფარისეველებმა ქრისტიანები თავიანთი ცრუ ღმერთის – ცრუ იეღოვას მტრებად გამოაცხადეს, მათი დევნა დაიწყეს და თავიანთ მოძღვრებაში – თალმუდში დააკანონეს: ნაბრძანებია იესო ნაზარეველის და მის მიმდევართა მსგავსი ყველა მოღალატე ისრაელი მოიკლას და ქვესკნელში იქნას შთაგდებული“; „იუდეველები, რომელთაც ამის საშუალება აქვთ, ვალდებულნი არიან, ამა თუ იმ საბაბით საჯაროდ დასაჯონ ქრისტიანები. „ქრისტიანთა შორის საუკეთესო უნდა მოიკლას“.

სექტების აღმოცენება ქრისტეს ეკლესიის წიაღში.როგორც წმ. მოციქულმა პავლემ იწინასწარმეტყველა (საქმე მოციქულთა 20: 30),

საკუთარი ამპარტავნებითა და პატივმოყვარეობით სულიერად დაავადებულმა ადამიანებმა დემონთა დარწმუნებით და შეგონებით ქრისტიანთა შორის სარწმუნოებრივი დავა წამოიწყეს და ღვთივგანცხადებული ჭეშმარიტების ადგილზე, (რომელიც მხოლოდ ერთხელ და ისიც პირველ საუკუნეში გადაეცათ წმინდებს ქრისტიანებს – იუდა 1:3) საკუთარი, ადამიანური მსჯელობებისა და მოსაზრებების დაყენებით მრავალი ფსევდოქრისტიანული მოძღვრების მქონე სექტა წარმოშვეს. მათ შორის იყვნენ წარმათულ – „ქრისტიანული“ შეხედულებების მქონე მანიქეველები, ყოვადწმიდა სამების უარმყოფელი ანტიტრინიტარები, უფალ იესო ქრისტეს სრული ღვთაებრიობის უარმყოფელი იუდეველი „ებიონიტები“, ზოროასტრულ–ქანაანურ–თალმუდისტურ მოსაზრებათა მქონე „ჰილიასტები, რომლებიც დედამიწაზე მარადიული მესიანური სასუფეველის დამყარებას იმედოვდებდნენ, ასევე არიოზელები, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მგმობელი „ნესტორიანელები“, ხატმებრძოლები და ა. შ.

ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან მოყოლებული, პალვე მოციქულის მიერ ხელდასხმული რომის ეპისკოპოსები (პაპები) რისტეს ეკლესიის ღირსეული წევრები და ქრისტეს მოძღვრების გულმხურვალე დამცველები იყვნენ, მაგრამ შემდგომში, იუდეველთა საიდუმლო მტავრობამ მათ გარემოცვაში ტავისი ადეპტები დანერგა, რომლებიც ხელობით კალატოზები იყვნენ და რომის პაპების დაკვეთით მრავალი ტაძარი და სამონასტრო კომპლექსი ააგეს. ზოგი მათგანი ახალ პროფესიას ითვისებდა და მის მიერ აგებულ ტაძარში თუ მონასტერში სასულიერო პირი ხდებოდა. დროთა განმავლობაში ისინი უახლოვდებოდნენ რომის პაპებს და ცდილობდნენ მათში პირადი ამბიციების გაღვიებას, რათა ისინი აღმოსავლეთის ეპისკოპოსებისაგან ჩამოეშორებინათ.

1054 წელს რომის საკრებულო მართლმადიდებელ დედა–ეკლესიას გაემიჯნა და საკუთარი, პაპისტური ეკლესია ჩამოაყალიბა, რომელიც შეცდომით იწოდება „კათოლიკურად“, (სიტყვა „კათოლიკე“ ქართულ ენაზე „საყოველთაოს“ ნიშნავს და ასეთი კი ჩვენი, მართლმადიდებელი ეკლესია არის – იხ. „მრწამსის“ მეათე წევრი). მოგვიანებით ე. წ. პაპისტური სწავლება ჩამოყალიბდა, რომელიც უფალ იესო ქრისტეს სწავლებისაგან საკმაოდ განსხვავდება. „უფლის ჯვარცმის შემდეგ იუდეველი მღვდელმთავრები და მწიგნობრები იმედოვნებდნენ, რომ მისი სწავლება დავიწყებას მიეცემოდა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც თალმუდისტთა მიერ აღძრულმა დევნამ, ცილისწამებამ, დასმენებმა და ძალადობამ (იუდეველთა და წარმართთა მხრიდან) ვერ შეაჩერა ღვთაებრივი მოძღვრების სასწაულებრივი გავრცელება, თალმუდისტებმა შექმნეს მრავალი საიდუმლო სექტა ორდენი, რომლებსაც სხვადასხვა დროს სხვადასხვა სახელი ერქვათ: „სიონის საძმო“, მანიქეველები, კათარები, ალბიგოელები, ლუციფერიანელები, ვიგები, ასასინები და სხვა. ამ ორგანიზაციების მეშვეობით

ისინი ცდილობდნენ, ქრისტიანული ეკლესიის და სარწმუნოების დარღვევას“ („კაბალა, მწვალებლობანი და საიდუმლო ორგანიზაციები“). პაპისტურ საკრებულოს მეთექვსმეტე საუკუნეში „ჰუმანიზმის“ ზეგავლენით რეფორმისტულ–პროტესტანტული მიმდინარეობები: ანგლიკანობა, ლუთერანობა და კალვინიზმი გამოეყო, ამ უკანასკნელს იგივე საუკუნეში „კონგრეგაციონალიზმი“ გამოეყო, რომელიც მრავალ განშტოებად დაიყო. ერთ–ერთი მათგანისაგან მეჩვიდმეტე საუკუნეში ბაპტიზმი აღმოცენდა. ბაპტისტმა უილიამ მილერმა მეცხრამეტე საუკუნეში „ადვენტიზმი“ ჩამოაყალიბა, ხოლო ადვენტისტების საკრებულოსაგან გასულმა ჩ. ტ. რასელმა კი – „ბიბლიის შემსწავლელი საზოგადეობა“, რომლებმაც 1931 წელს „იეღოვას მოწმეები“ დაირქვეს. მეცხრამეტე საუკუნეში „ხსნის არმიის“ სექტა შეიქმნა, ხოლო მეოცე საუკუნის დასაწყისში – ორმოცდაათიანელთა სექტა. იგივე მეოცე საუკუნეში მანიქეველ–მასონმა რუდოლფ შტაინერმა წარმართულ–თეოსოფიური სწავლებები ააღორძინა და მათ ბაზაზე საკუთარი მოძღვრება შექმნა, რომლის მიმდევრები საქართველოში გამოჩნდნენ. მათ გარდა მეთოთხმეტე–მეთვრამეტე საუკუნეების მანძილზე (ჰუმანიზმის აყვავების ეპოქაში) ევროპაში იმატა რელიგიურ–პოლიტიკური სახის საიდუმლო სექტებმა და საზოგადოებებმა, მათ შორის აღსანიშნავია: ვალდენსები, ბეგარდები, თავისუფალი სულის ძმები, პასტორელები, სპირიტუალისტები, ანაბაპტისტები, ჩეხიის საძმო, ალქიმიკოსები, სამი ვარდის საძმო და სხვა. ზოგიერთმა თეოლოგმა ისინი რელიგიურ–ერეტიკულ, სამეცნიერო და პოლიტიკურ ნაწილად დაჰყო, თუმცა, საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ სამივე ტიპის საზოგადოებები ერთი ანტიქრისტიანული იდეით იყვნენ შეპყრობილნი და სხვადასხვა მეთოდებით ებრძოდნენ მას. 1871 წლის 15 აგვისტოს სატანის უმაღლესმა ქურუმმა და უმაღლესი განდობის მასონმა ალბერტ პაიკმა თავისი ორდენის – „წმინდა პალადიუმის“ უმაღლეს ელიტასთან ერთად განიხილა და დაამტკიცა ამ სატანური სექტის პოლიტიკური ლიდერის ჯ. მაძინის წერილი, რომელიც ითვალისწინებდა სატანური ორდენის ბრძოლის მეთოდებს „ადონაის“ (ყოვლადწმიდა სამება) და მისი სარწმუნოების წინააღმდეგ. ამ სხდომაზე სატანისტები აღნიშნავდნენ, რომ ფსევდოქრისტიანული პროტესტანტების უმნიშვნელოვანესი ნაწილი მხოლოდ არამდგრადი „ღვთისმაძიებლები“ იყვნენ, რომლებიც სინამდვილეში მათი „კეთილი ღმერთის“ ერთგულები იყვნენ . . . მხოლოდ მართლმადიდებლები წარმოადგენდნენ „ბოროტი ღმერთის“ – „ადონაის“ (ასე უწოდებენ სატანისტი მასონები ჭეშმარიტ ღმერთს – ყოვლადწმიდა სამებას, ხოლო მოცემულ ტექსტში ყველაფერი წირიქით არის გასაგები) „ნადავლს“. პროტესტანტთა განათლება–განსწავლა ლუციფერის მოძღვრებით თანდათანობით, ეტაპობრივად უნდა განხორციელებულიყო, ხოლო პაპისტური საკრებულო ანტიქრისტეს მოსვლის წინა პერიოდში უნდა შეეერთებინათ „ჯიუტ“ მართლმადიდებლებთან, შემდეგ კი, (როდესაც ამ ორი მოძღვრების დოგმატები საკმარისად გაანეიტრალებდნენ ერთმანეთს და ისინიც გაერთიანდებოდნენ) ამ ორი ეკლესიის გაერთიანებული მრევლი ერთად უნდა შეერეკათ სატანურ საკრებულოში. ლუციფერისაგან გამოგზავნილი „წმინდა მეფის“ (ე. ი. ანტიქრისტეს) მოსვლის წინ უნდა მომხდარიყო „ადონაიზმის“ ძირფესვიანი აღმოფხვრა მსოფლიო მასშტაბით და მთელ დედამიწაზე „სიკეთისა და სინათლის ღმერთის“ – ლუციფერის „წმინდა სწავლების“ გავრცელება, მსოფლიოს ხალხების გაერთიანება ერთ მსოფლიო სახელმწიფოში ლუციფერის საყოველთაო რელიგიის იდეოლოგიით. სატანისტების რწმენით, ამ დროს მთელი დედამიწა უნდა გადაიქცეს ლუციფერის სამეფოდ, სადაც დასახლდებიან ამ „კეთილი ღმერთის“ მიმდევრები. ამის მსგავსი, მხოლოდ ოდნავ სახეშეცვლილი მოძღვრება აქვთ ე. წ. „იეჰოვას მოწმეებს“.

იუდეველების და მასონების ბრძოლა სხვადასხვა რელიგიების და ქრისტიანობის წინააღმდეგ.

თავიანთი მიზნის მისაღწევად „სიონის ბრძენები“ და მათგან მართვადი მასონები ებრძვიან ყველა ახლა არსებულ რელიგიას, მაგრამ განსაკუთრებული სიძულვილით ისინი ებრძვიან მართლმადიდებლობას. „სიონის ბრძენთა ოქმებიში“ ისინი წერდნენ: „გოების სამღვდელოების დისკრედიტაცია უკვე დავიწყეთ და ამით გავაბითურეთ მათი მისია, რაც შეიძლება დღეს ხელისშემშლელი ყოფილიყო ჩვენთვის. ხალხში მათი გავლენა ყოველდღიურად ეცემა, ყველგან გამოცხადებულია სინდისის თავისუფლება; ამდენად, მხოლოდ წლები გვაშორებს ქრისტიანული რელიგიის სრულ განადგურებამდე. სხვა რელიგიებს უფრო ადვილად გავუსწორდებით, სანამ ახალგაზრდობას არ გადავიყვანთ ახალ გარდამავალ სარწმუნოებაზე, შემდეგ კი ჩვენზე, აშკარად ხელს არ ვახლებთ ეკლესიას, არამედ ვიბრძოლებთ მხოლოდ კრიტიკით, რომელიც წარმოშობს სასაკლაოს . . . (ოქმი 17) მე–20 საუკუნეში თალმუდისტებმა უკვე აშკარად განაცხადეს: „ეკლესია დამაბრკოლებელია თალმუდის საქმისა, თალმუდის ინტერესებისათვის აუცილებელია არა მხოლოდ ის, რომ დავამარცხოთ ქრისტეს ეკლესია, არამედ ისიც, რომ მთლიანად გავანადგუროთ ის (დაიბეჭდა 1910 წლის 1 იანვრის „მოსკოვურ უწყებებში“.

მასონური ორდენების წარმომადგენლები ებრძვიან უფალ იესო ქრისტეს და მის ეკლესიას, მაგრამ შეფარული მეთოდებით, წარმოვადგენთ რამოდენიმე მათგანს: მეთოდი 1. ჭეშმარიტი სარწმუნოების ჩანაცვლება ცრუ სარწმუნოებით. მათი მოძღვრების თანახმად, ქრისტიანობამ გადაუხვია ჭეშმარიტებისაგან. მასონი კნიგე წერდა „ძმა“ ცვაკს: „მათ, ვერც ჯერ კიდევ ვერ განთავისუფლებულა ქრისტეს რწმენისაგან, ჩვენ შთავაგონებთ, რომ ქრისტეც ბუნებითსა და გონებრივ რელიგიას ქადაგებდა, ჩვენ დავსძენთ, რომ ეს უბრალო რელიგია დაამახინჯეს, მაგრამ აწ ჩვენა ვართ მისი მიმდევარნი ფრანკ–მასონური მემკვიდრეობითი ხაზით და ერთადერთი მიმდევარნი ჭეშმარიტი ქრისტიანობისა“. ამ იდეას მაღალი განდობის მასონები შთააგონებენ თავიანთ არაგანდობილ, მასონური მოძღვრების ფაქტიურად უვიც „ძმებს“, ხოლო უმაღლესი განდობის საიდუმლო კონგრესებზე კი სრულიად განსხვავებულ აზრებს გამოთქვავენ უფალ იესო ქრისტეს შესახებ: „ძირს ჯვარცმული! შენ, რომელსაც 18 საუკუნე მსოფლიო შენი უღლის ქვეშ გყავდა მოკაკული . . .“ (ბელგიელი მასონ ფლერის სიტყვები). „გალილეველის ტრიუმფი 20 საუკუნე გაგრძელდა, მაგრამ ისიც კვდება თავის მხრივ, იდუმალი ხმა . . . გვაუწყებს მატყუარა ღმერთის სიკვდილს . . . ქრება თავის მხრივ ცრუ ღმერთიც, იგი უერთდება საუკუნეთა მტვრით დაფარულ ინდოეთის, საბერძნეთის და რომის ღვთაებებს . . . ძმებო მასონებო, ჩვენთვის სასიამოვნო უნდა იყოს, რომ წვლილი მიგვიძღვის ცრუ ღმერთების დამხობაში“ (‘საფრანგეთის დიდი აღმოსავლეთის“ კონგრესი 1903 წ.). მასონების მიერ იესო ქრისტეს სახელი გამოიყენებოდა ერთი შეხედულების შესაცვლელად მეორეთი, ეს ხდებოდა იმიტომ, იმისათვის, რომ ჯერ მოენადირებინათ ადამიანები, შემდეგ კი ეიძულებინათ ისინი, ეშმაკისათვის ეცათ თაყვანი. მეთოდი 2 მსოფლიოში არსებული ყველა რელიგიის ჯერ შინაგანი დაშლა, ხოლო შემდეგ მათი (დოგმატური ნაწილის) ნარჩენების გაერთიანება ერთ, საყოველთაო რელიგიაში და სარწმუნოების განურჩევლობის ქადაგება (როგორც საუბარში, ასევე ზოგიერთ მხატვრულ ფილმშიც გაისმის შეხედულება: რა მნიშვნელობა აქვს რომელ რელიგიას ეკუთვნი“, „ღმერთი ერთია, ხოლო ყველა რელიგია–ჭეშმარიტი“). ეს მასონური საფუძვლის მქონე მოძრაობა ცნობილი არის „ეკუმენიზმის“ სახელით. მისი მიზანია მთელი კაცობრიობის გაერთიანება ერთ, მსოფლიო, საყოველთაო რელიგიაში (რომელიც ანტიქრისტეს რელიგია იქნება).

„ეკუმენიზმს“ თალმუდისტური საფუძველი გააჩნია: 1892 წელს ცნობილმა ერაელმა ისიდორე ლებმა წიგნში „ებრაული პრობლემა“ განაცხადა: „ერთობა კაცობრიობისა, რელიგიური ერთობით მიიღწევა“ და გამოთქვა იმედი, რომ (რელიგიური გაერთიანების შემდეგ) მსოფლიო ხალხების მთელი სიმდიდრე ებრაელებს დარჩებათ . . . იუდეველები ხალხთა მბრძანებლები გახდებიან, „განადგურდება ის ერი და სახელმწიფო, რომელიც ისრაელს არ ემსახხურება და მთელი კაცობრიობა ამ ღვთივრჩეული ხალხის საკუთრება გახდება“ ამ იდეას ავითარებს მასონობა რომელიც აცხადებს: „მასონობა ნებისმიერ რელიგიაზე უვრცესია, რადგან იგი ყველა რელიგიას თავს უყრის ყველასათვის საერთო რელიგიაში აერთიანებს“–ო. მასონური ორდენის „ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოს“ გენერალურმა მდივანმა ვისერ პ. ჰუპტმა განაცხადა: „აუცილებელია კონფესიური განსხვავებების დაძლევა და ახალი ეკლესიის შექმნა. განახლებულ ერთიან ეკლესიას შესაძლებლობა უნდა ჰქონდეს, გზა გაუმზადოს სოციალიზმის მსოფლიო გამარჯვებას, რაც საბოლოოდ ერთიანი მსოფლიო სახელმწიფოს შექმნამდე მიგვიყვანს – ღმერთის სამეფომდე ამქვეყნად“ . მეთოდი 3. აშკარა ათეიზმის და ღვთისგმობის ქადაგება: 1863 წელს სტუდენტობის ყრილობაზე ლიეჯში მასონმა ლაფარგმა ჩამოაყალიბა მასონობის მიზანი, ვითარცა „ადამიანის გამარჯვება ღმერთზე“; „ომი გამოვუცხადოთ ღმერთს“, „სიძულვილი ღმერთს! მთელი პროგრესი ამაშია . . .“შურისძიება ღმერთს!“ „შურისძიება ღვთის შვილებს!“ – ამ შეძახილით ესალმებიან ერთმანეთს ერთ – ერთი უმაღლესი ხარისხის – „კადოში“ (ებრ. „წმინდა“) მასონები. 1913 წელს ერთ–ერთი ცნობილი მასონი ამბობდა: „არის ბრძოლა, რომელიც ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ სიკვდილამდე ან გამარჯვებამდე, ეს არის ბრძოლა მასონობის მტრების: ყველა დოგმატის, ყველა რელიგიის წინააღმდეგ“ (აქ არ იგულისხმება მათი პატრონების რელიგია–იუდაიზმი).

ბრძოლა ცალკეული ერების ეროვნული თვითშეგნების და ტრადიციების წინააღმდეგ.

მეოცე საუკუნის დასაწყისში ა. შმაკოვი წერდა: „იუდეველობა, ძირს უთხრის რა სხვა ხალხების რელიგიას, ქორწინებას, ზნეობას, სახელმწიფოებრივ და საზოგადოებრივ წესრიგს, იმედოვნებს, რომ უეჭველად მტვრად აქცევს ამ ხალხებს (ა. შმაკოვი „საერთაშორისო მთავრობა“ მოსკოვი 1911 წ.). ამას თავად თალმუდისტებიც არ უარყოფენ: „ყოველივე იმის ადგილზე, რასაც ჩვენ ახლა ერებს ვუწოდებთ, დარჩება ადამიანობადაკარგულ არსებათა მტვერი, რომლებიც მოკლებულნი იქნებიან იდეალს და მაშასადამე პირუტყვულ მდგომარეობამდე მივლენ . . . ებრაელები იმგვარ ძალაუფლებას მოიპოვებენ პირუტყვულ გარყვნილებამდე დაცემულ ადამიანებზე, როგორიც აქვს თავის შიანურ ცხოველებზე ადამიანს . . . (კ. ალბანსენის მიერ გადმოცემული თალმუდისტთა საერთო გეგმიდან.). „ამისათვის თალმუდისტები და მათი მონა–მორჩილი მასონები წარმატებით მიიტაცებენ ყველა სახის საინფორმაციო საშუალებებს, მათი მეცნიერები მეცნიერების ფალსიფიკაციას ახდენენ, მათი ლიტერატორები თხზავენ და პოპულარიზაციას უწევენ ცრუ–ჭეშმარიტებებს, ამკვიდრებენ ცრუ, ყალბ ღირებულებებს“ – ჯერ კიდევ მეოცე საუკუნის დასაწყისში წერდა ბრუკლინის ეპისკოპოსი რაფაელი. ამას ამოწმებენ „სიონის ბრძენთა კრებების ოქმები: „განვითარებულ, მოწინავე ქვეყნებში ჩვენ შევქმნით საშინელ, ბილწ, ამაზრზენ ლიტერატურას, ხელისუფლების სათავეში მოსვლისთანავე მოვიწონებთ მათ არსებობას, რათა მან რელიეფურად აღწეროს პროგრამის კონტექსტი, რომელსაც ჩვენ შევთავაზებთ ხალხს“ (ოქმი 14). „ისტორიულ მოვლენათა ასპარეზზე ორმა მსოფლიო მოძრაობამ იჩინა თავი, რომელთაც ერთი საერთო მიზანი ამოძრავებდათ. ერთი მათგანი იყო სიონიზმი,

რომელიც ისწრაფოდა, „აღთქმულ მიწაზე შეეკრიბა მთელ მსოფლიოში განბნეული ებრაელობა, მეორის მიზანი იყო, მსოფლიო რევოლუციის გზით გაენადგურებინა თავად ცნება ერისა. ერთი შეხედვით, ამ ორი მოძრაობის მიზნები თითქოსდა ურთიერთგამომრიცხავია, ერთმა მათგანმა ნაციონალიზმი ოდითგანვე თავის რელიგიად გამოაცხადა, ღმერთადაც აქცია, მეორემ კი სამკვდრო–სასიცოცხლო ომი გამოუცხადა მას. მაგრამ ეს ანტაგონიზმი სინამდვილეში მხოლოდ მოჩვენებითია. ეს ორი მოძრაობა პარალელური გზებით ვითარდებოდა და ერთიანი სამომავლო მიზნისთვის იბრძოდა (დ. რიდი „კამათი სიონის ირგვლივ“). ეს ბრძოლა განსაკუთრებით გაძლიერდა მე–19 მე–20 საუკუნეებში: „ებრაელი სოციალ–დემოკრატები და კომუნისტები, უღმერთოებას, და ინტერნაციონალიზმს რომ უქადაგებენ „გოებს“ (ასე მოიხსენიებენ იუდეველები არაებრაელებს) თვითონ მკაცრად მისდევენ თავიანთ რელიგიას და ეროვნულობას – დადიან სინაგოგებში, იხდიან სათემო გადასახადს და „ნამდვილ ებრაელებად“ ანუ თალმუდისტ იუდეველებად ზრდიან თავიანთ შვილებს. სწორედ ისინი, სოციალისტი ებრაელები, რომლებიც სხვა ხალხებს უღმერთოებას, კლასობრივ მტრობას, ინტერნაციონალიზმს, ანარქიასა და რევოლუციას უქადაგებენ, სწორედ ისინი არიან ყველაზე მგზნებარე ებრაელი პატრიოტები, რადგანაც სხვა ეროვნებათა ცხოვრების საფუძველთა ნგრევით საკუთარი ერის პოზიციებს განამტკიცებენ. ასე გრძელდებოდა საუკუნეების განმავლობაში. თალმუდისტები თავადაც აღიარებენ, რომ რევოლუციები თალმუდის იდეების პრაქტიკულ განხორციელებას წარმოადგენენ. ცნობილი ებრაელი ოკულტისტი, მასონი და კაბალისტი პაპიუსი ამტკიცებს, რომ რევოლუციები მასონური ლოჟების პრაქტიკული გამოყენებაა.

მსოფლიოში მომხდარი ყველა რევოლუცია მასონების ინსპირირებული იყო. 1870 წლის საფრანგეთი რევოლუციის ყველა გამოჩენილი მოღვაწე: რობესპიერი, მირაბო, მარატი, ბრისო და სხვები მასონები იყვნენ. „საფრანგეთიის დიადი აღმოსავლეთის“ დევიზი „და განაახლებ სახეს დედამიწისას“ სრულიად მიესადაგებოდა იმ „განმაახლებლურ ტერორს, რევოლუციონერებმა რომ გააჩაღეს საფრანგეთში. „ძმობა, ერთობა, თავისუფლების“ ლოზუნგითა და თანასწორობის იდეალებით შეპყრობილი პლებსი ანადგურებდა ყოველივე ჭეშმარიტად ღირებულს. მასონები კიდეც ამაყობდნენ იმ ნგრევით, რაც მოუტანეს რევოლუციურ საფრანგეთს. პარიზის კომუნა მოგვიანებით ინგლისში წითელ ინტერნაციონალიზმში გადაიზარდა, ხოლო შემდგომში კი ლასალისა და მარქსის სოციალ–დემოკრატიად გადაიქცა. სოციალისტი ებრაელების მიერ თალმუდისტურმა „მესიანურმა ერამ“ მათი აზრით მომავალში შესაქმელი „კომუნისტური მსოფლიო საზოგადოების“ სახელი მიიღო მარქსის აზრით, კაპიტალისტური (ე. ი ეროვნული სახელმწიფოების სახელმწიფო) სისტემის მოსპობის შემდეგ დამყარდება პროლეტარიატის დიქტატურა და შეიქმნება საზოგადოება . . . ამ დროს აღარ იარსებებს არც პიროვნების დამთრგუნველი (ეროვნული) სახელმწიფო, აღარც ომები იქნება, აღარც რევოლუციები, ქვეყნად დამყარდება უცვლელი და ურყევი ხალხთა მეგობრობა“. 1919 წლის აპრილში გაზეთ „კომუნისტში“ 72 გამოქვეყნდა მ. კოგანის სტატია „ებრაელობის დამსახურება მშრომეთა წინაშე“ სადაც ის წერს: „გადაუჭარბებლად შეიძლება ითქვას, რომ რუსეთის დიდი ოქტომბრის სოციალისტური რევოლუცია სწორედ ებრაელებმა მოახდინეს . . . ებრაელებს მიჰყავდათ რუსი პროლეტარები ინტერნაციონალის გარიჟრაჟისაკენ. საბჭოთა საქმე დღესაც მათ საიმედო ხელშია“. ძალაუფლების ხელში ჩაგდებიდან მცირე ხნის შემდეგ „პროლეტარიატის მგზნებარე დამცველებმა“ ფაქტიურად გაანადგურეს მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობის მქონე გლეხობა. საბჭოთა სახელმწიფოს და წითელი არმიის შიშნებში შეტანილი იქნა მაგიურ–კაბალისტური სიმბოლოები: წითელი ფერის ხუთქიმიანი ვარსკვლავი (წითელი ფერი როტშილდების გვარიდან მოდის) ხოლო „მოგიზგიზე“ ხუთქიმიანი

ვარსკვლავი – მაგიური პენტაგრამა ლუციფერის სიმბოლოა ასევე ნამგალი და ურო არის ორმაგი სიმბოლო ნამგალი (ანუ ნახევარმთვარე) მასონურ სიმბოლიკაში განასახიერებს ფილოსოფიას და ფსევდო ქურუმის ნიშანს, ურო – ძალას, ხალისუფლებას ადამიანზე, აუტოკრატიულ პრინციპს და იმპერიას. 1917 წელის ოქტომბერში გამარჯვება ერთდოულად იზეიმა კომუნიზმმაც, ვითარცა ეროვნებათა წარმხოცველმა იდეოლოგიამ და სიონიზმმაც, ვითარცა გაბატონებული ერის იდეის აღმომაცენებელმა.

ჰუმანიზმი და ლიბერალიზმი, მათი ისტორია.

სატანისტების შეხედულება ადამიანის თავისუფლების შესახებ. ზემოთმოხსენიებული ქალდეური ფილოსოფია შემდგომში უთუოდ დაედო საფუძვლად სატანისტების ფილოსოფიას, რომელშიც ადამიანის, როგორც სრულიად თავისუფალი არსების თაყვანისცემა ერთ–ერთ ძირითად მოძღვრებად იქცა. ცნობილი სატანისტი ალისტერ კროული წერდა: „არ ასებობს სხვა ღმერთი გარდა ადამიანისა, მას უფლება აქვს, იცხოვროს თავისი კანონებით, როგორც უნდა და სადაც უნდა. აქვს უფლება მოკვდეს ისე, როგორც სურს და დახოცოს ისინი, ვინც მას ამ უფლებებს უზღუდავს“. ანარქისტი მიხეილ ბაკუნინი ასე განადიდებდა ეშმაკს: „ეშმაკი არის სწორედ პირველი თავისუფლადმოაზროვნე და სამყაროს მხსნელი. ეს მან გაანთავისუფლა ადამი (ღვთის მცნებებისაგან) და თავისუფლებისა და ადამიანურობის ბეჭედი დაასვა შუბლზე. ეს მან გახადა ის დაუმორჩილებელი“. ანარქისტი ბაკუნინი ამოწმებდა, რომ მეორე დიდი სოციალისტი და მარქსის მეგობარი პრუდონი სატანის თაყვანისმცემელი იყო. თავის ნაშრომში „რევოლუციისა და ეკლესიის სამართალი“ წერდა: „ჩვენ ღმერთის ჩაურევლად ვიძენთ ცოდნასა და საზოგადოებასაც მის გარეშე ვფლობთ. საერთოდ, ყველა წინ გადადგმული ნაბიჯი, ეს არის ღმერთზე გამარჯვება“. იგი ისტერიულად გაჰყვიროდა: „ღმერთი სისულელეა და სილაჩრე. ღმერთი პირფერობაა და სიყალბე, ღმერთი ტირანიაა და სიღატაკე. ღმერთი ბოროტებაა . . . ყველა, ვინც კი თავს იდრეკს საკურთხეველის წინაშე, მეფეთა და მღვდელთა საბრალო მონაა და უნდა გასამართლდეს. ხელაღპყრობილი ვფიცავ, რომ შენ სხვა არაფერი ხარ ღმერთო, თუ არა ჩემი გონების ჯალათი და ჩემი სინდისის მათრახი . . . ღმერთი წინააღმდეგია კულტურის, წინააღმდეგია თავისუფლების, წინააღმდეგია ადამიანის“. პრუდონის ეს აზრები სულაც არ არის ორიგინალური და თანამედროვე სატანისტების ქადაგების აუცილებელ საგანს წარმოადგენს. „სატანისტური ბიბლია“ პროპაგანდას უკეთებს მძვინვარე დამოუკიდებლობას, ანარქიას, ბუნტს და რადიკალურ თვითკმარობას, ნებისმიერი ავტორიტეტის უარყოფას – რელიგიურს, საზოგადოებრივს ან მშობლებისას (რაც საკმაოდ დამახასიათებელია დღეს საქართველოში გავრცელებულ თანამედროვე „ადამიანთა უფლებათა დამცველ“ ფსევდოლიბერალთათვის). ლა ვეი, წარმოადგენდა რა თავის მოძღვრებას, როგორც „ხორცის რელიგიას“, ამტკიცებდა: ნებისმიერი მორალური კოდექსები – უბრალოდ წინაღობებია, რომელთა გადალახვა აუცილებელია. იგი ქადაგებს ინსტიქტების სრულ თავისუფლებას, და პირველ რიგში მათ, რომლებიც შეკავებულები არიან საზოგადოებაში არსებული ზნეობრივი კანონებით. მის სიტყვებში ისმის პირდაპირი მოწოდება, შეუზღუდავი წაქეზება ჩვეულებრივ გულისწადილების (პრინციპით „ახლა და აქვე“) აღსრულებისკენ, განსაკუთრებით – აგრესიულების და სექსუალურებისა, სხვა შეხედულებების მიმართ სრული გულგრილობით.

ლუციფერიანელთა იდეები. ერთ–ერთი წარმართული წარმომავლობის ფსევდოქრისტიანული სექტის – გნოსტიკოსების, ასევე ბაბილონელთა და ეგვიპტელთა სწავლებათა ბაზაზე ჩამოყალიბდა ლუციფერიანელთა მოძღვრება, რომლის სწავლების თანახმად, მატერიალური სამყაროს ღმერთი, არის ჯიუტი და სადისტი არსება და სურს, ადამიანები ამყოფოს სიბნელეში, ხოლო ამ დროს ლუციფერი – არის კაცობრიობის მხსნელი იმის შედეგად, რომ მან გადასცა ადამიანებს მეცნიერების ნიჭი. თუკი ჩვენ ისტორიას ადამის და ევას შესახებ ლუციფერიანელების თვალსაზრისით განვმარტავთ, გამოვა, რომ გველი არის „საიდუმლო მხსნელი“, რომელმაც გამოიწვია ღმერთი და მისცა ადამიანებს შესაძლებლობა, გამხდარიყვნენ ღმერთები. მას მიაწერენ ადამინებში გრანდიოზული პოტენციალის გამოხსნას. ლუციფერიანულებისთვის არ არის აუცილებელი, თაყვანი სცენ ლუციფერს, როგორც მეტაფიზიკურ არსებას, (მათთვის) ლუციფერი ასიმბოლოებს ადამიანის შემეცნებით შესაძლებლობას, მის პოტენციალს, მიაღწიოს ღვთისმოსაობას საკუთარი საშუალებებით. ლუციფერიანელები მიიჩნევენ, რომ ამ ნიშნები საბოლოო ჯამში გადააყენებენ ღმერთს და მიიყვანენ ადამიანებს მის კანონიერ ადგილამდე – ღვთაების ადგილამდე. ეს დოქტრინა მთლიანად განხორციელებულია ჰუმანიზმში. შუა საუკუნეებში პაპიზმის წიაღში წარმოიშვა ქრისტიანული სწავლებისაგან განსხვავებული და მტრული „თავისუფლად მოაზროვნეობა“, ე.წ. „ჰუმანიზმი“, რომელმაც ღმერთის ადგილზე ადამიანი დააყენა. ამას კი თავისთავად მოჰყვა „ათეიზმი“ ანუ სრული უღმერთოება. „ჰუმანიზმის“ ზემოქმედებით მეთექვსმეტე საუკუნეში თავად პაპიზმის შიგნით მოხდა განხეთქილება, რომელსაც „პროტესტანტიზმი“ ეწოდა.

ჰუმანიზმი თავად ჰუმანისტების მიხედვით. ჰუმანიზმი – მსოფლმხედველობა, რომლის შუაგულში იმყოფება იდეა

ადამიანის შესახებ, როგორც უმაღლესი ფასეულობისა, წარმოიშვა როგორც ფილოსოფიური მიმდინარეობა აღორძინების ეპოქაში . . .

საერთაშორისო ჰუმანისტური და ეთიკური კავშირის წესდების თანახმად, ჰუმანიზმი არის დემოკრატიული, ეთიკური ცხოვრებისეული პოზიცია, რომელიც ამტკიცებს, რომ ადამიანურ არსებებს აქვთ უფლება და მოვალეობა, განსაზღვრონ თავიანთი ცხოვრების ფორმა და აზრი. ჰუმანიზმი მოუწოდებს, უფრო ჰუმანური საზოგადოების შექმნისაკენ ეთიკის საშუალებით, რომელიც დაფუძნებულია ადამიანურ და სხვა ჩვეულებრივ ფასეულობებზე, თავისუფალი ძიების და აზროვნების სულით, ადამიანური შესაძლებლობების გამოყენებით. ჰუმანიზმი არ არის თეისტური და არ იღებს რეალური სამყაროს „ზეარსებულ“ ხედვას.

ამერიკელი ჰუმანისტების ასოციაციის განსაზღვრების თანახმად, ჰუმანიზმი – ეს არის პროგრესული ცხოვრებისეული პოზიცია, რომელიც ზეარსებულიადმი რწმენის გარეშე ამტკიცებს ჩვენს შესაძლებლობებს, (ამის მსგავსი, ოღონდ შედარებით რადიკალური შეხედულება ჰქონდა სატანისტ პრუდონს) და მოვალეობას მივყვეთ ცხოვრების ეთიკურ წესს თვითრეალიზაციის და მისწრაფებით საზოგადოებასადმი რაც შეიძლება მეტი სარგებლის მოტანის მიზნით.

ვიკიპედიის – თავისუფალი ენციკლოპედიის თანახმად, თანამედროვე გაგებით ჰუმანიზმი აღნიშნავს აზროვნებას, რომლის უპირველესი საზრუნავია ადამიანის ძირითადი თვისებების განვითარება და ყოველივე იმის წინააღმდეგ გალაშქრება, რაც ადამიანს ბოჭავს და მის დეგრადირებას იწვევს (ეს სატანისტების საყვარელი იდეაა).

ჰუმანიზმის ნამდვილი სახე. ჰუმანიზმი ასწავლის, რომ მორალი ან საერთოდ ფარდობითია (ამიტომ ნებისმიერ ინდივიდუმს შეუძლია განმარტოს სიკეთე და ბოროტება ისე, როგორც მას მოესურვება და აქედან გამომდინარე, ზნეობრიობა საერთოდ არ არსებობს), ან მორალური აბსოლუტები არსებობენ, მაგრამ . . . ისინი ცვლიან ღვთის მორალურ აბსოლუტებს თავად ჰუმანისტების მიერ გამომცხვარი მორალური აბსოლუტებით. ჰუმანისტები უარყოფენ ღმერთის არსებობას და ადამიანს მიაწერენ მორალის შექმნის დამსახურებას. შემდგომ, ჰუმანისტების მთავარი მსაჯული – გონებაა, რომელიც ერთმანეთისგან გაჰყოფს სიკეთეს და ბოროტებას. გონება და რწმენა მისდამი (გონებისდამი) ჰუმანისტებისათვის ცვლიან რელიგიას. მაგრამ გონებას შეუძლია გაამართლოს ნებისმიერი მორალი და ნებისმიერი დანაშაული: მაგალითად, „რაციონალური“ ძველი ბერძნები ავადმყოფ ბავშვებს უფსკრულში აგდებდნენ. მეოცე საუკუნეში მრავალნი თვლიდნენ, რომ კომუნიზმის ან ფაშიზმის მხარდაჭერა სრულიად გონივრულია (რაციონალურია). გონება ხშირად ეწინააღმდეგება მორალს, რადგან მორალის სტანდარტები ხშირად მოითხოვენ მოქმედებას, რომელიც პირდაპირ ეწინააღმდეგება „რაციონალურ“ კომფორტის, ან თავად თვითგადარჩენის (თვითშენარჩუნების) ინტერესებს, თუმცა, მეორე მსოფლიო ომის დროს მორალი ბევრს კარნახობდა, რომ საჭირო იყო ბრძოლა ნაციზმის წინააღმდეგ, უმრავლესობა თვლიდა ამას არაგონებრივად და მათ შორის ცოტა ვინმე თუ უსმენდა მორალის ხმას. ხოლო ისინი, ვინც აღდგა ნაციზმის წინააღმდეგ, ხელმძღვანელობდნენ არა გონების მოსაზრებით, არამედ ყოველთვის მხოლოდ მორალური მრწამსით. ჰუმანისტები ასწავლიან იმაზე, რომ გონების გარდა კეთილშობილური საზოგადოების შექმნას ხელს უწყობს განათლება. 1927 წელს ვენაში ზიგმუნდ ფრეიდი წერდა: „ცივილიზაციას არ უნდა ეშინოდეს ჭკვიანი და განათლებული ხალხის, სწორედ ისინი ცვლიან კარგად მოქცევის რელიგიურ მოტივებს ეთიკის არარელიგიური, რაციონალური მოტივებით . . . (ერთი ილუზიის მომავალი. ნორტონის, ნიუ–იორკის გამოცემა. 1961, გვ. 39). ამ განცხადებიდან 10 წლის შემდეგ დოქტორი ფრეიდი თავად დარწმუნდა, რომ საჭირო იყო „მორიდება“ არა მხოლოდ განათლებულ, არამედ გაუნათლებელ ადამიანებისგანაც: ფრეიდის ავსტრიელი და გერმანელი კოლეგები, სრულიად ინტელიგენტი ადამიანები, გამოიჩინეს ფაშიზმის მიმართ სრულიად არა უმეტესი ზნეობრივი ძალა ან სიბრძნე. მათ შორის მრავალნი არა მხოლოდ პოლიტიკურად მხარს უჭერდნენ ნაცისტებს, არამედ როგორც აჩვენებენ გერმანიის მედიკოსთა ასოციაციის დოკუმენტები, მოყვანილები ჰიტლერის პროფესორ მაქს ვაინრიხის მიერ (ნიუ–იორკი, ივოს გამომცემლობა, 1946 წ.), თავადაც მონაწილეობას იღებდნენ ნაცისტების დანაშაულებში ადამიანობის (კაცობრიობის) წინააღმდეგ. ჰუმანიზმის მესამე სვეტი არის მათი რწმენა ადამიანის პირველყოფილი წესიერების შესახებ (ანუ მათი შეხედულებით – მაიმუნისგან წარმოშობილი ადამიანი ბუნებრივად არის ჰუმანური მისი ღვთის ხატად და მსგავსად შექმნის და ღვთის მცნებების გარეშე). ჰუმანისტებს სწამთ ადამიანების ჰუმანურობის. თუკი მივიხედავთ უკან გავიხსენებთ ადამიანური მოდგმის სასტიკ ისტორიას, განსაკუთრებით, მეოცე, ყველაზე ანტირელიგიური საუკუნის მხეცობების ისტორიას, რწმენა ადამიანის ჰუმანურობის შესახებ უფრო ირაციონალურად მოგვეჩვენება, ვიდრე რწმენა ღვთის და ადამიანის პოტენციური (თავისუფლად არჩეული) სიკეთის მიმართ.

ჭეშმარიტი ჰუმანიზმი.შეცოდებული კაცობრიობის გამოსახსნელად მოსულმა უფალმა თავად

დაადგინა ადამიანთა შორის ურთიერთობის ყველაზე ჰუმანური (ამ სიტყვის ჭეშმარიტი გაგებით) წესი: „შეიყვარე უფალი, ღმერთი მთელი შენი გულით, მთელი

შენი სულით და მთელი შენი გონებით და შეიყვარე მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი“ და ამისი მსგავსი „ნუ გაუკეთებ სხვას იმას, რაც არ გინდა, რომ სხვამ გაგიკეთოს შენ“.

ამ ღვთაებრივი ჰუმანიზმის საპირისპიროდ ლუციფერიანული ჰუმანიზმი მთლიანად გამორიცხავს ადამიანის ცნობიერებიდან ღმერთს, ხოლო სხვა ადამიანთან მოპყრობას მთლიანად მიანდობს ადამიანის დაცემულ გონებას, რაც ხშირად თავად ეწინააღმდეგება ადამიანთა შორის მორალურ და ჰუმანურ ურთიერთდამოკიდებულებას.

ყოველივე ზემოთთქმულიდან აშკარაა, რომ ჰუმანიზმი არის იგივე ცუდად შენიღბული ლუციფერიანობა, რომლის მიზანი არის „კაცთმოყვარეობის“ ნიღბით ადამიანთა შორის ღმერთის სარწმუნოების აღმოფხვრა და მის ნაცვლად ადამიანის და მისი გონების კულტის დამკვიდრება.

ჰუმანიზმის ისტორია რუსეთში. რუსეთში ჰუმანიზმმა გაბატონებული მდგომარეობა პეტრე პირველის (რუსეთში მასონობის გამავრცელებელი) ზეობის პერიოდში მოიპოვა. თავდაპირველად იგი აშკარად არ ებრძოდა მართლმადიდებლობას, იგი ყოველმრივ ცდილობდა, თავად ქრისტიანის ცნობიერებაში ქვე დაემხო ქრისტიანული ცხოვრების იდეალი და ამ იდეალს ადამიანის გონების კულტით ცვლიდა. მისი მოქმედების შედეგად რუსეთში ადამიანებმა დაკარგეს მართლმადიდებლური სწრაფვა სასუფეველისკენ, შიში ცოდვის ჩადენის წინაშე. მათი ერთადერთი იდეალი გახდა საერო განათლება, რაც თავისთავად, რა თქმა უნდა, ბოროტება არ არის და მის მნიშვნელობას არც არავინ უარყოფს, მაგრამ ასეთი განათლება სულიერი განათლების, ჭეშმარიტი განათლების მიღების გარეშე, რომლიც მიცემაც მხოლოდ ეკლესიას შეუძლია, უაღრესად საშიში შეიძლება აღმოჩნდეს, რაც მოხდა კიდეც რუსეთში, სადაც განათლების მოსურნე ადამიანების მასწავლებლები ძირითადად უცხო ტომის და (შესაბამისად უცხო სარწმუნოების) ადამიანები გახდნენ. ამის შედეგი იყო ის, რომ რუსებმა საერთოდ დაკარგეს შიში ცოდვის ჩადენის წინაშე. ამ იდეოლოგიის ზეგავლენით მეცხრამეტე საუკუნეში რუსეთში ვრცელდებოდა მზაკვრული ფორმულა: „გარეგნულად ქრისტიანი იყავი, ცხოვრების წესით კი შენი გონების კარნახით იცხოვრე და ყველაფერში შენი სხეულის ნებას დაჰყევი“. ამ შეხედულებამ მთელი რუსეთი მოიცვა. რევოლუციის გამარჯვების შემდეგ ბოლშევიკები შეეცადნენ, ტერმინი „ცოდვა“, ან „შეცოდება“ საერთოდ ამოეღოთ გამოყენებიდან. ის, რაც ადრე მიჩნეული ცოდვად, იქცა დასაშვებად და გმირობადაც გამოცხადდა (მაგ. „რევოლუციის და ხალხის მტრების“ დახოცვა, ღვთის გმობა, ცილისწამება, დასმენა და ა. შ.). შემდგომში ჰუმანიზმის ფესვებზე აღმოცენდა ლიბერალიზმი.

ლიბერალიზმი და ლიბერალები „სიონის ბრძენთა“ გეგმებში. ეს ოქმები მოპოვებულია სიონისტთა მთავარი კანცელარიის საიდუმლო საცავებიდან, რომელიც ახლა საფრანგეთის ტერიტორიაზე მდებარეობს. ისინი ხელმოწერილია სიონის 33–ე (უმაღლესი) ხარისხის განდობის წარმომადგენლების მიერ. ეს ოქმები საიდუმლოდ იქნა ამოღებული ოქმების მთელი წიგნიდან, როგორც ახლა ვიცით, სიონისტთა პირველი კონგრესიდან, რომელიც ჩატარდა ბაზელში 1897 წლის აგვისტოში. ამ ოქმებმა მხოლოდ როტშილდების მიერ თავიდან გადამუშავების შემდეგ მიიღეს განსაკუთრებული მნიშვნელობა. ისინი 1901 წელს ხელში ჩაუვარდა სერგი ნილუსს, რომელმაც ეს ოქმები გამოაქვეყნა სათაურით „ებრაული საშიშროება“. 1921 წელს ეს ოქმები გადაითარგმნა ინგლისურ ენაზე.

„სიონის ბრძენები“ აცხადებენ, რომ სახელმწიფო მმართველობის ერთადერთი მიზანშეწონილი ფორმა არის თვითმპყრობელობა (ოქმი 1), და აპირებენ იუდეველთა მეფის ტახტის აღდგენას (ოქმი 24), ისინი ამბობენ: „ყველა ჯურის ეგრეთწოდებული ლიბერალი ანარქისტია“, ხოლო „როდესაც ჩვენ არაებრაელების, სახელმწიფო ორგანიზმში ლიბერალიზმი შევიყვანეთ, მთელი მისი პოლიტიკური აგებულება ძირფესვიანად შეიცვალა: (გოების) სახელმწიფოები მომაკვდინებელი სნეულებებით დაავადდნენ, მათ სისხლი გაეხრწნათ ჩვენ მხოლოდ ისღა დაგვრჩენია, რომ მათ აგონიას დაველოდოთ. ლიბერალიზმიდან იშვნენ კონსტიტუციური სახელმწიფოები, რომელთაც გოებისათვის მხსნელი თვითმპყრობელობა შეცვალეს. კონსტიტუცია კი თქვენც კარგად მოგეხსენებათ, სხვა არაფერია, თუ არა განხეთქილების, უთანხმოების, ურთიერთშეჯახების, უნაყოფო პარტიული აგიტაციის . . . შემომღები სკოლა, რომელიც . . . ძალას აკარგვინებს სახელმწიფოს საქმიანობას. ჩვენ გოებს ლიბერალიზმს ვუქადაგებთ, საკუთარი ერი კი, მათან ერთად ჩვენი აგენტებიც განუხრელ მორჩილებაში გვყავს მოქცეულნი, როცა ყველა უსიტყვოდ ასრულებს ბრძანებას . . . პოლიტიკური თავისუფლება – არის იდეა და არა ფაქტი. ეს იდეა საჭიროა გამოვიყენოთ, როდესაც საჭირო ხდება, იდეური სატყუარათი მივიზიდოთ სახალხო ძალები საკუთარ პარტიაში, თუკი ამან ჩაიფიქრა დაანგრიოს ძალაუფლებაში მყოფი პარტია. ეს ამოცანა იოლდება, თუკი მოწინააღმდეგე ავადდება თავისუფლების იდეით, ეგრეთწოდებული ლიბერალიზმით და ამ იდეისათვის შეელევა თავის ძალას. აქ კი გამოვლინდება ჩვენი თეორიის ძლევამოსილება: არსებობის კანონების თანახმად, ხელმძღვანელობის მიშვებული სადავეები მაშინვე ჩაუვარდება ხელში სხვებს, რადგან ხალხის ბრმა ძალას ერთი დღითაც კი არ შეუძლია გაძლოს ხელმძღვანელობის გარეშე და ახალი ხელისუფლება დაიკავებს ლიბერალიზმის მეშვეობით დაუძლურებული ძველი ხელისუფლების ადგილს. (ოქმი 1). ჩვენ ადრე ვცდილობდით, რომ გოებში გაგვეღვივებინა მეამბოხე სული, მათი სახელმწიფოების დასანგრევად. ამისათვის პრესაში და ჭკვიანურად შედგენილ (ანუ ფალსიფიცირებულ) ისტორიის სახელმძღვანელოებში შეთქმულთა მოწამეობას წარმოვაჩენდით, როგორც ხალხის სიკეთისათვის მიტანილ მსხვერპლს. ამ რეკლამამ გაამრავლა ლიბერალების კონტინგენტი და ასეთი გზით გოი აქცია ჩვენს ცოცხალ ინვენტარად. (ოქმი 19). არ იფიქროთ, რომ ჩვენი მტკიცება უსაფუძვლოა, ყურადღება მიაქციეთ ჩვენს მიერ შექმნილი დარვინიზმის, მარქსიზმის, ნიცშეიტმის წარმატებებს, ამ სწავლებების გამრხწნელი ძალა ჩვენთვის აშკარაა. თანამედროვე სახელმწიფოების ხელში უდიდესი ძალა არის პრესა. პრესის როლია მიუთითოს აუცილებელ მოთხოვნილებებზე, გადმოსცეს ხალხთა მოთხოვნები, გამოხატოს უკმაყოფილებები. პრესაში ზეიმობს თავისუფლების ღაღადისი, მაგრამ სახელმწიფოებს არ შეუძლიათ გამოიყენონ ეს ძალა და პრესა ჩვენს ხელში აღმოჩნდა. პრესის საშუალებით ჩვენ მოვახერხეთ ჩრდილში დარჩენით ჩვენი ზეგავლენის ქვეშ მოგვექცია მკითხველები. მისი წყალობით დავაგროვეთ ოქრო, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ მას ვიღებდით სისხლისა და ცრემლის ნიაღვრიდან . . . მაგრამ ჩვენ მსხვერპლიც დიდი გავიღეთ ჩვენი ხალხიდან.

რა ელით მასონებს და სიტყვას „თავისუფლება“ იუდეველთა მეფის გამეფების შემდეგ.

როცა ბოლოს და ბოლოს გავმეფდებით მთელ მსოფლიოში, ერთსა და იმავე დროს მომხდარი სახელმწიფო გადატრიალებების საშუალებით, შევეცდებით, რომ ჩვენს წინააღმდეგ უკვე აღარ იყოს შეთქმულება. ჩვენ შეუბრალებლად დავხოცავთ ყველას, ვინც კი იარაღით შეხვდება ჩვენს გამეფებას. სიკვდილით დაისჯება ყველა საიდუმლო საზოგადოება, რომელიც (იმ დროისათვის) ჩამოყალიბდება, ჩვენთვის ცნობილ საზოგადოებებს კი ჩვენ გავასახლებთ ევროპიდან შორს, ასევე მოვექცევით

იმ მასონებს გოებისაგან, რომლებმაც ბევრი იციან; ხოლო ისინი, რომლებსაც შევიწყალებთ, მუდმივად იქნებიან გადასახლების შიშში. (ოქმი 15). დღეს არსებული მთავრობა ხელმძღვანელობს ჩვენს მიერ დემორალიზებულ საზოგადოებას, რომელშიც ბობოქრობს ანარქიის ცეცხლი. ამ მთავრობის შემცვლელმა მეფემ უნდა გაანადგუროს ეს საზოგადოება, რომ შემდეგ აღადგინოს ორგანიზებული მხედრობის სახით, რომელიც შეგნებულად შეებრძოლება ყველანაირ გადამდებ სენს, რომელსაც შეეძლება სახელმწიფოს სხეული დააზიანოს (ოქმი 23). სიტყვას „თავისუფლება“ ადამიანთა საზოგადოებები ყოველგვარი ძალის წინააღმდეგ საბრძოლველად გამოჰყავს, ყოველგვარი ხელისუფლების წინააღმდეგ, დაე, თუნდაც ის ხელისუფლება ღვთაებრივი და ბუნებრივი იყოს. ამიტომ, ჩვენი გაბატონების შემდეგ ეს სიტყვა უნდა ამოვიღოთ ადამიანური ლექსიკონიდან, როგორც გამომხატველი ცხოველური ძალის პრინციპისა, რომელიც ხალხის ბრბოებს სისხლს მოწყურებულ მხეცებად აქცევს . . .

ტრადიციული ოჯახის შესახებ. თალმუდის მიხედვით, საზოგადოების საფუძველს ოჯახი წარმოადგენს და „გოების“ საზოგადოების დასანგრევად თალმუდისტებმა იერიში ეროვნული ტრადიციების მატარებელ ოჯახზე მიიტანეს: ნაციონალიზმს, პატრიოტიზმსა და (ეროვნული) ოჯახს გამალებით ეწინააღმდეგებოდნენ (და დღემდე ეწინააღმდეგებიან) განმანათლებელ–ჰუმანისტებად წოდებული მეთვრამეტე–მეცხრამეტე საუკუნის ილუმინატები, ანუ ლუციფერიანელები. ხოლო მეოცე საუკუნეში ებრაელი ბოლშევიკი ქალი ა. კალანტაი თავის წიგნში „ახალი მორალი და მუშათა კლასი“ პირდაპირ მოუწოდებდა თალმუდისტ–ებრაელთა უღელქვეშ მოქცეულ მართლმადიდებელ ხალხს თავისუფალი სიყვარულის და პარტნიორთა ხშირი. კრებულში „ოჯახი და ყოფა“ ვკითხულობთ: „მომავალ სოციალისტურ საზოგადოებაში, როდესაც ბავშვებია აღზრდა, განათლება და რჩენა უკვე აღარ იქნება მშობელთა მოვალეობა და მთლიანად მთელ საზოგადოებას დაეკისრება, ცხადია, უნდა გაუქმდეს ოჯახიც“ (კრებული „ოჯახი და ყოფა“. შემდგენლები: ვ. ვოლფი; ბ. ბოიჩევსკი; ვ. შტოევი; ი. შიშკევიჩი. მოსკოვი 1927 წ.). „სოციალისტური წყობილების დროს, როდესაც აღარ იარსებებს საოჯახო მეურნეობა, ხოლო ბავშვები დაბადებისთანავე საზოგადოების ხარჯზე აღიზრდებიან, ოჯახის ნაცვლად, სქესთა შორის კავშირის სხვა ფორმები უნდა შეიქმნას“ (ი. ილინსკი „სამართალი და ყოფა“ მოსკოვი–ლენინგრადი. 1925წ. გვ. 13).

„უსჯულოების საიდუმლოს“ ფინანსური იარაღი. (როგორც უკვე აღინიშნა) ი. ვ. ჰელზინგის მონაცემებით, „მდიდარმა იუდეველმა რაბინებმა, რომლებიც მთელ ქვეყანაზე განბნეული ებრაელ ხალხთა რლიგიური და პოლიტიკური ლიდერები იყვნენ, შეაერთეს თავიანთი ძალისხმევა და ჩამოაყალიბეს ჯგუფი, რომელმაც შემდეგ მიიღო „სიონის ბრძენთა“ სახელწოდება. მათ ვიგების (ერთ–ერთი პარტია, რომელსაც მნიშვნელოვანი გავლენა ჰქოდა ინგლისსა და შოტლანდიაში) დახმარებით 1688 წელს სტიუარტები ჩამოაგდეს ტახტიდან და მომდევნო 1689 წელს ანგლისის მეფედ ვილჰელმ მესამე ორანიელი გამოაცხადეს. ვილჰელმმა მაშინვე შექმნა „ორანიელების ორდენი“, რომელიც თავისი არსით ანტიკათოლიკური იყო და მის მიზანს ინგლისში პროტესტანტიზმის განმტკიცება იყო. ვილჰელმ მესამემ მალე ჩაითრია ინგლისი კათოლიკურ საფრანგეთთან ძვირადღირებულ ომში, რამაც ინგლისი ძალიან დაასუსტა. თავისი აგენტის პეტერსონის დახმარებით ვილჰელმმა დაარწმუნა ინგლისის ხაზინადარი, სესხი აეღო ებრაელი ბანკირებისაგან 1. 25 მილიონი ბრიტანული ფუნტის ოდენობით.

ამით ვილჰემმა თვითონ გაძლიერდა და მდგომარეობაც განიმტკიცა, მაგრამ სახელმწიფო ვალი განუსაზღვრელად იზრდებოდა, ინგლისის მთავრობა იძულებული გახდა, კრედიტორი ებრაელი ბანკირის პირობებს დათანხმებოდა, პირობები კი შემდეგი იყო:

1. კრედიტორის სახელი საიდუმლოდ რჩება, მან აქვს უფლება „ინგლისური ბანკის“ დაარსების;

2. ზემოთაღნიშნული ბანკის დირექტორებს ეძლევათ ნება, დაადგინონ ქაღალდის ფულის ოქროს შემცველობა;

3. ბანკის დირექტორის უფლებაა გასცეს სესხი, 10 ფუნტი ქაღალდის ფული , ყოველ შენახულ ფუნტზე ოქროთი;

4. დირექტორს ასევე აქვს უფლება აკუმულირება გაუწიოს ნაციონალურ ვალს და შეაგროვოს საჭირო თანხა ხალხის პირდაპირი დაბეგვრით. ამგვარად ჩამოყალიბდა პირველი კერძო ცენტრალური ბანკი – „ინგლისური ბანკი“. ამ ოპერაციების გზით საბანკო პროცედურებმა შეძლეს 50% მოგების მიღება 5% კაპიტალდაბანდებით. ამის გადახდა მოუხდა ინგლისელ ხალხს. კრედიტორები არ იყვნენ დაინტერესებულნი, რომ (მევალეებს – ინგლისის მთავრობას ზ.გ) ვალი დაეფარათ, რადგან დავალიანების პირობებში მათ შეეძლოთ ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე მოეხდინათ ზეგავლენა. 1694 წელს ინგლისის ეროვნული ვალი ავიდა 1. 250 000 ფუნტამდე, ხოლო 1698 წელს – 16. 000. 000 ფუნტამდე. ვილჰელმ მესამის სიკვდილის შემდეგ ინგლისის ტახტი მემკვიდრეობით გადაეცათ გერმანული წარმოშობის ჰანოვერებს. ინგლისში გერმანელების მმართველობის გამო თავად ინგლიში მრავლად იყვნენ უკმაყოფილო ადამიანები, რომელთაც სურდათ სტიუარტების ტახტზე დაბრუნება. ამ საფრთხის გამო ჰანოვერები არ უშვებდნენ ინგლისში მნიშვნელოვანი არმიის შენახვას, ისინი ამჯობინებდნენ, საჭირო ძალები საკუთარი სამთავროებიდან შეეკრიბათ ან დაექირავებინათ თავიანთი გერმანელი მეგობრებისაგან. ყოველივე ამის ანაზღაურება, რა თქმა უნდა, ინგლისის ჯიბიდან მიდიოდა, რასაც დიდი მოგემა მოჰქონდა ცენტრალური ბანკის ებრაელი მესაკუთრეებისათვის. დაქირავებულთა უმრავლესობას მათ აწვდიდა პრინცი ვილჰელმ მე–9 ფონ ჰესენ–ჰანაუ, რომელიც ჰანოვერების მეგობარი იყო.

როტშილდები. 1750 წელს ებრაელმა კაცმა მაიერ ამშელ ბაუერმა თავისი გვარი როტშილდით (როტ შილდ – წითელი ფარი) შეცვალა. იგი სარგებლობდა პრინც ვილჰელმ მე–9 ფონ ჰესენ–ჰანაუ–ს კეთილგანწობით (ისინი ერთად ესწრებოდნენ „თავისუფალი კალატოზების“ შეკრებებს) და მისი პირადი ბანკირი გახდა. მოგვიანებით, როდესაც პრინცი იძულებული გახდა, დანიაში გაქცეულიყო, მან 600 000 ფუნტი როტშილდის ბანკში შეიტანა. ამშელის ვაჟმა ნათანმა ინგლისში ამ ფულით ახალი ბანკი გახსნა და კაპიტალის დაგროვებას შეუდგა. ნათანმა მიიღო ოთხმაგი შემოსავალი იმ სესხიდან, რომელიც მან ბანგკნოტების სახით მისცა „ჰერცოგ ველინგტონს“. იგი ამ გზით აფინანსებდა თავის საომარ ოპერაციებს. შემოსავალი აგრეთვე მიიღებოდა ოქროს არაკანონიერი გაყიდვით, ამის შემდეგ დაიწყო როტშილდის ოჯახში გიგანტური სიმდიდრის დაგროვება. ამშელის ყველა ვაჟმა სხვადასხვა ქვეყანაში გახსნა თავისი ბანკი: ამშელმა – ქ. ბერლინში, სოლომონმა – ქ. ვენაში, იაკობმა – პარიზში, კალმანმა – ნეაპოლში. სოლომონ როტშილდი იყო თავისუფალ კალატოზთა კავშირის წევრი. 1773 წელს როტშილდების სახლში შეიკრიბა 12 ებრაელი ბანკირი, („სიონის ბრძენი“), რომლებმაც შეიმუშავეს მთელი მსოფლიოს ხალხების ქონების მითვისების და მასზე კონტროლის გაწევის ერთიანი საიდუმლო გეგმა.

მეცხრამეტე საუკუნის დასაწყისში როტშილდებმა უკვე ჩამოაყალიბეს მთელ ევროპაში შესანიშნავი საძიებო–სადაზვერვო ქსელი და საკურიერო სისტემის სამსახური. ინგლისში ნათან როტშილდმა მოაწყო დიდი შეთქმულება: 1815 წლის 20 აგვისტოს ნათან როტშილდმა გაიგო, რომ ომში ფრანგები მარცხდებოდნენ და მაშინვე გაყიდა „ინგლისის საბჭოს“ ყველა საკუთარი პაკეტი. რითაც ყველას გააგებინა, რომ ომს ინგლისელები აგებდნენ, ამან პანიკა გამოიწვია და „ინგლისის საბჭოს“ აქციონერებმა ჩალის ფასად გაყიდეს თავიანთი აქციები, რომლებიც ნათანმა შეისყიდა, მაგრამ როდესაც ყველამ გაიგო ომის ნამდვილი შედეგი, აქციების ფასები ისევ გაიზარდა და ნათან როტშილდმა ამ მაქინაციით თავისი ქონება ორჯერ გაზარდა . . . შემდგომში (კალმან ან იაკობ) როტშილდი საფრანგეთში „ნომერ პირველი“ გახდა. საფრანგეთის სამეფო კარმა მას მიანიჭა აბსოლუტური უპირატესობა არა მხოლოდ ფინანსურ საკითხში. საფრანგეთის მარცხის შემდეგ როტშილდების ოჯახმა პარიზში ხელში აიღო სახელმწიფო კონტროლი, ხოლო ლონდონში ნატან როტშილდი „ინგლისის ბანკზე“ კონტროლის შედეგად ინგლისის პარლამენტზე ახდენდა ზეწოლას. ამერიკაში, ბ. ფრანკლინის სიკვდილის შემდეგ 1790 წელს როტშილდის აგენტებმა მოახერხეს, (ამერიკის) ფინანსთა მინისტრის პოსტზე დასვეს ალექსანდრე ჰამილტონი, რომელმაც დააარსა „შეერთებული შტატების პირველი ნაციონალური ბანკი“ – ამერიკაში პირველი ცენტრალური ბანკი, რომელიც სტრუქტურით იმეორებდა „ინგლისის ბანკს“ და მას როტშილდი აკონტროლებდა. მისი ზეგავლენით ინგლისის პარლამენტმა თავისი პრეტენზია წამოაყენა თავის კოლონიებზე ამერიკაში, რამაც გამოიწვია 1812–1814 წლების ომი. ომის მსვლელობისას ამერიკა ისე დასუსტდა, რომ იძულებული გახდა სესხი ეთხოვა (ცენტრალური ბანკის მფლობელი ებრაელი) ბანკირებისათვის. 1836 წელს ისინი განარიდეს საქმიდან, მაგრამ 1863 წელს მათ ისევ მიიღეს კონცესია და 1913 წელს „ფედერალურ სარეზერვო ბანკად“ იქცნენ, რომელიც დღეს ამერიკის ცენტრალური ბანკის სახელით არის ცნობილი. „ბავარიელ ილუმინატებთან“ კავშირში როტშილდები წარმოადგენდნენ ფინანსურ ძლიერებას, ეყრდნობოდნენ რა სიონიზმს, შემდეგ კი კომუნიზმს, ისინი აფინანსებდნენ ომებს და რევოლუციებს, მაგალითად, ამერიკის 1861–1865 წლების სამოქალაქო ომი თითქმის მთლიანად მომზადებული და პროვოცირებული იყო როტშილდების აგენტების მიერ. ომში მონაწილე ორივე მხარეს როტშილდები აფინანსებდნენ, (როტშილდის პარიზის ბანკი ჩრდილოელებს აფინანსებდა, ლონდონისა კი – სამხრეთელებს) ამერიკელები ერთმანეთს ჟლეტდნენ, როტშილდები კი მდიდრდებოდნენ. მათ ამ მოქმედებას მიუხვდა პრეზიდენტი ლინკოლნი, მან უარი განაცხადა როტშილდებისათვის უზარმაზარი პროცენტების გადახდაზე, ხოლო კონგრესს კი დაავალა „მწვანე“ დოლარების“ ბეჭდვა დაეწყო, რითაც იგი აპირებდა ჩრდილოეთის არმიის დაფინანსებას, ეს არ შედიოდა როტშილების გეგმებში, რის გამოც ლინკოლნი მოკლა როტშილდების აგენტმა ჯონ ბუტიმ, რომელიც ციხიდან „ოქროს ჯვრის რაინდებმა“ გამოიყვანეს, ხოლო „მწვანე დოლარები“ კვლავ იქნა გამოთხოვილი და ჩალის ფასად შეყიდული ცენტრალური ბანკირების მორგანის, ბელმონტისა და როტშილდის მიერ.

როტშილდების მიერ კონტროლირებადმა ბანკებმა მე–19 საუკუნის ბოლოს დაიწყეს მსხვილი კამპანია, რომელიც მიმართული იყო იქითკენ, რომ ამერიკის მთელი ეკონომიკა მათზე დაქვემდებარებულიყო. ევროპელი როტშილდები აფინანსებდნენ სხვა ბანკებს, რკინიგზას, ლითონჩამომსხმელ ქარხნებს. მეოცე საუკუნის დასაწყისში აშშ ფინანსური კრიზისის წინაშე დადგა. დაიწყო პანიკა კაპიტალის ბაზრებზე, რამაც მთელს ქვეყანაში ათასობით ადამიანის ცხოვრება დაანგრია. ნიუ იორკის ბირჟაზე შექმნილმა პანიკამ როტშილდებს გარდა მრავალი მილიონი ამერიკული დოლარისა, სასურველი შედეგიც მოუტანა – ამან შექმნა ცენტრალური ნაციონალური ბანკის შექმნის მიზეზი.

1913 წელს „ფედერალური სარეზერვო ბანკის“ გამოჩენამ ხელი შეუწყო საერთაშორისო ბანკირებს, საგრძნობლად გაეძლიერებინათ თავიანთი ფინანსური შესაძლებლობა აშშ–ში. როტშილდთა აგენტი პაულ ვარბურგი გახდა „ნიუ იორკის ფედერალური სარეზერვო ბანკის“ პირველი პრეზიდენტი. „ფედერალურ სარეზერვოს“ კანონს მოჰყვა ამერიკის კონსტიტუციაში მე–16 შესწორება, რომელმაც კონგრესს მისცა უფლება, დაბეგროს ამერიკელი მოქალაქეების შემოსავალი. ეს გახდა შედეგი იმისა, რომ ამერიკის ხელისუფლებას აღარ შეეძლო საკუთარი ფულის ბეჭდვა საკუთარი ეკონომიკის დასაფინანსებლად. კონგრესის წევრი ჩარლზ ლონდბერგი უკვე მაშინვე, ფინანსური სიმძლავრის გამო „ფედერალური სარეზერვო ბანკს“ „უხილავ მთავრობას“ უწოდებდა.

პირველი მსოფლიო ომი და მისი გამომწვევი ნამდვილი მიზეზი. 1871 წლამდე (200 წლის განმავლობაში) ევროპის კონტინენტზე ბატონობდა როტშილდთა და ილუმინატთა მიერ კონტროლირებადი ინგლისი (იგი იშვიათად და ისიც დროებით თუ უთმობდა ევროპის სხვა ქვეყნებს, მაგ. საფრანგეთს და ესპანეთს) მაგრამ გერმანულმა ქვეყნებმა ძალთა თანაფარდობა დაარღვიეს, მათ ახალი კოლონიების და სამხედრო ძალაუფლების გაზრდით საფრთხე შეუქმნეს ილუმინატთა გეგმებს. საერთაშორისო ბანკირები ცდილობდნენ დაეთრგუნათ და გაეკონტროლებინათ იგი. 1729 წელს შექმნილ მასონურ ორდენს „კომიტეტი 300–ს“ დაევალა მსოფლიო ომის სცენარის მომზადება. მათი მიზანი „ურჩი“ გერმანიის და (მასონების ტერმინოლოგიით) „ადონაიზმის ციტადელის“ რუსეთის დამხობა–დამორჩილება იყო. ილუმინატები დარწმუნდნენ, რომ მათი მიზნების მისაღწევად აუცილებელი იყო სრული გაპარტახება. მათ მიერ კონტროლირებადი ოკულტურ–საიდუმლო საზოგადოების „შავი ხელის“ მკვლელებმა მოკლეს ავსტრიის ტახტის მემკვიდრე, რაც ომის დაწყების საბაბი გახდა. „სიონის ბრძენების“ მიერ ინსპირირებულმა ამ ომმა დაამარცხა დათრგუნა და მათ კონტროლს დაუქვემდებარა იქამდე ძლიერი და ურჩი გერმანია, მნიშვნელოვნად დაასუსტა რუსეთი, ომში დაიღუპა მრავალი ადამიანი. დიდად დაზარალდა ომში მონაწილე ქვეყნების ეკონომიკა და ფინანსური სისტემა. ასტრონომიულად გაიზარდა მათი საგარეო ვალები, რომელთა თამასუქი საერთაშორისო მნიშვნელობის ებრაელი ბანკირების ჯიბეში იდო, მათმა კაპიტალმა დიდძალი მოგება ნახა. დავალიანების მქონე სახელმწიფოთა ხაზინებიდან მათ ჯიბეში ჩაედინებოდა სახელმწიფო სესხის დიდი პროცენტები. „ვერსალის შეთანხმების“ ყველა მონაწილე თითქმის ყველა წევრი ებრაელი ბანკირების მიერ იყო მართული „თავისუფალი კალატოზი“ იყო. მათ გერმანიას ისეთი პირობები წაუყენეს, რომ მათ მიერ დადებული ზავი სხვა არაფერი იყო, თუ არა მომავალში მოსახდენი ომის თითქმის ასპროცენტიანი გარანტია.

მეორე მსოფლიო ომი. ომის შემდეგ ებრაელმა ბანკირებმა „გეგმაზომიერად „აღადგინეს“ გერმანია: 1936 წლამდე გერმანიის სამხედრო მანქანის აღდგენაში მონაწილეობას იღებდა 100–ზე მეტი ფირმა. მეოცე საუკუნის 30–40–იან წლებში როტშილდთა და მათ მიერ კონტროლირებადი ბანკების და მათი აგენტების მეშვეობით ყალიბდებოდა საერთაშორისო ბანკები და საწარმოები, სადაც ერთად „მოღვაწეობდნენ“ ევროპელი „თავისუფალი კალატოზები“ და გერმანელი ნაციონალ–სოციალისტები. ისინი ერთად ქმნიდნენ საბრძოლო მანქანებს როგორც მოკავშირეებისათვის, ისე გერმანული რეიხისათვის. ფორდისა და ოპელის საავტომობილო ფირმები ორივე მხარეს ამარაგებდნენ ტანკებით. იმისდა მიუხედავად, თუ როგორი იქნებოდა მეორე

მსოფლიო ომი, მის დამფინანსებელ მულტიმილიონერებს იგი უკვე მოგებული ჰქონდათ. 1943 წელს გერმანიის, ხოლო 1945 წელს იაპონიის მთავრობას სურდათ საპატიო ჩაბარება, მაგრამ „თავისუფალმა კალატოზმა“ რუზველტმა მათი თხოვნა ყურად არ იღო, საერთაშორისო ბანკირებზე და ილუმინატებზე დამოკიდებულმა შეიარაღებულმა ძალებმა ჯერ საფუძველამდე დაანგრიეს ეს ქვეყნები, შემდეგ კი ნაცადი ხერხებით „აღადგინეს“ ისინი. ამ „ქველმოქმედებამ“ მათი შემოსავალი ასტრონომიულ ციფრებამდე გაზარდა. მეორე მსოფლიო ომმა ოფიციალური მონაცემებით 30 მილიონი კაცი შეიწირა. ზოგადსაკაცობრიო მნიშვნელობით ეს კატასტროფა იყო, ილუმინატთა და „სიონის ბრძენთა“ შეხედულებით კი წარმოუდგენელი წარმატება. ამერიკას ეს ომი 400 000 მილიონი დოლარი დაუჯდა, ხოლო მისი საგარეო ვალი 220 მილიარდი დოლარით გაიზარდა, საერთაშორისო ბანკირებმა იგი კარგად მოიმწყვდიეს ბრჭყალებში.

რა ხდება დღეს. ახალი საერთაშორისო სტრუქტურები, როგორებიცაა, მაგალითად საერთაშორისო სავალუტო ფონდი, მსოფლიო ბანკი და საერთაშორისო თანამშრომლობის ბანკი, იქმნება იმისათვის, რომ ხელში აიღონ მთელი ეკონომიკა პლანეტის მასშტაბით. ცალკეული სახელმწიფოების დაუჯერებლად დიდი ყოველწლიური შესატანი აღწევს მილიარდებს. ფონდის სახსრებს სხვადასხვა სახელმწიფოებს სთავაზობენ როგორც ერთგვარ სატყუარას (ამ ვალს დადგენილ დროში მევალე ქვეყანა, რა თქმა უნდა, ვერ გადაიხდის – ამის უფლებას მას არავინ მისცემს, რადგან ბანკირებს ეს ხელს არ აძლევთ) იმისათვის, რომ კვლავ მიიღოს კრედიტი, მევალე ქვეყანა იძულებულია, აბსოლუტურ მინიმუმამდე შეამციროს საკუთარი იმპორტი, სახელმწიფო ხარჯები, ძირითადად, სუბსიდიები სასურსათო საქონელზე. მნიშვნელოვანი მოვლენაა ეროვნული ვალუტის დავალვაცია. ამის შემდეგ ხდება მევალე ქვეყნის ჩათრევა დავალიანების მსოფლიო პროგრამაში (საიდანაც ის ვერასოდეს ამოვა) ცალკეული სახელმწიფოების ყოველწილური შესატანი აღწევს კოლოსალურ თანხებს. „საერთაშორისო სავალუტო ფონდი“ ფაქტიურად წარმოადგენს ეკონომიკურ პოლიციას, რომლის ფუნქცია არის მევალე ქვეყნიდან სახელმწიფო ვალის (პროცენტების) ამოღება. „ღია ბაზრის კომიტეტი“ ფედი (ამერიკაში) უშვებს „ფედერალურ სახელმწიფო ქვითრებს“ (დოლარის ბანგკნოტები). ეს ქვითრები სახელმწიფოს სესხად ეძლევად უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. ეს ობლიგაციები აქვს ფედის 12 ბანკს. ისინი პროცენტის სახით იღებენ ყოველწლიურ შემოსავალს. 1982 წელს აშშ–ს საფინანსო საბჭომ დაახლოებით 1. 070. 241. 000. 000 დოლარის ოდენობის სავალო ვალდებულებათა არსებობის შესახებ განაცხადა. ფედმა, შესაბამისად, ამერიკელ გადამხელთაგან, ერთ წელიწადში პროცენტების სახით შეაგროვა დაახლოებით 115. 800. 000. 000 დოლარი. ეს შემოსავალი მთლიანად ფედის ჯიბეში მიდის და შესაბამისად მიდის საერთაშორისო კერძო ბანკირებთან. 1992 წელს ფედის ხელში არსებული ობლიგაციების რაოდენობა შეადგენდა დაახლოებით 5. 000. 000. 000. 000 და პროცენტები, რომლებსაც გადამხდელები იხდიდნენ, შესაბამისად გაიზარდა. მთელი ეს სახსრები ფედის დამაარსებლებს ეკუთვნის. ისინი აშშ–ს მთავრობას ფულს სესხად აძლევენ და ამაში დიდ პროცენტებს იღებენ იმ დროს, როდესაც მათი დანახარჯი უტოლდება სტამბის საღებავების ყიდვის საფასურსა და მბეჭდავებისთვის გაცემულ ჯამაგირს.

მასონების მომავალი გეგმები და იმედები.

ჯერ კიდევ მეორე მსოფლიო ომის დასასრულის შემდეგ მასონური ორდენის – „საერთაშორისო ურთიერთობათა საბჭოს“ ერთ–ერთმა მთავარმა მოღვაწემ, ამერიკის „ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს“ დამფუძნებელმა ალენ დალესმა განაცხადა: „ჩვენ გადავყრით ყველაფერს, რაც კი გაგვაჩნია, მთელ ოქროს, მთელ მატერიალურ სიმძლავრეებსა და რესურსებს, ოღონდ გავახელოთ და გავაბითუროთ ადამიანები. ადამიანის ტვინი ექვემდებარება ცვლილებას. მასსი ქაოსის დანერგვით ჩვენ შეუმჩნევლად შევცვლით მათ ფასეულობებს ყალბით და ვაიძულებთ, რათა ირწმუნონ ეს სიყალბე . . . ნაბიჯ–ნაბიჯ დატრიალდება თავისი მასშტაბით გრანდიოზული ტრაგედია დედამიწაზე ყველაზე გაუმორჩილებელი ხალხის დაღუპვისა, მისი თვითშეგნების საბოლოო, შეუქცევადი ქრობის პროცესი . . . ლიტერატურა, თეატრი, კინო – ყველაფერი ასახავს და განადიდებს ადამიანის ყველაზე ქვენა გრძნობებს. ჩვენ ყველანაირად დავუჭერთ მხარს და წარმოვაჩენთ იმ ე. წ. „მხატვრებს“, რომლებიც იქადაგებენ და ადამიანის ცნობიერებაში ჩანერგავენ სექსის, ძალადობის, სადიზმის, ღალატის კულტს. ერთი სიტყვით, ყოველგვარ ამორალობას. სახელმწიფოს მართვაში ჩვენ შევიტანთ ქაოსსა და უკუღმართობას. პატიოსნება და წესიერება დაცინვის საგნად იქცევა და აღარავის დასჭირდება, იქცევა წარსულის გადმონაშთად, უხამსობა, თავხედობა, სიცრუე და სიყალბე, ლოთობა და ნარკომანია, ერთმანეთის წინაშე ცხოველური შიში და უსირცხვილობა, მოღალატეობა . . . შოვინიზმისა და ეროვნებათა შორის შუღლს ჩვენ გავაღვივებთ მეტად მოხერხებულად და შეუმჩნევლად. . . ამგვარად, ერთმანეთის მიყოლებით ჩვენ შევარყევთ თაობებს. ჩვენ მივხედავთ ადამაინებს ბავშვობის, საყმაწვილო ასაკიდან, ყოველთვის მთავარ ფსონს დავდებთ ახალგაზრდობაზე, გავხრწნით, გავანადგურებთ მას . . .

გზა ერთიანი მსოფლიო მთავრობისაკენ. როგორც უკვე აღინიშნა, იუდეველთა ფარულ, მაგრამ რეალურ მთავრობას ძველი წელთაღრიცხვის 929 წლის შემდეგ დაგეგმილი ჰქონდა დედამიწაზე ებრაელთა მსოფლიო ზესახემწიფოს აშენება. იტალიელი მასონი მიქელე მორამიარკო ამბობს: „სოლომონის ტაძარი, რომელიც იუდეველთა და მასონთა ღმერთისა და „სამყაროს დიადი არქიტექტორის“ საუკუნეთწინარე გეგმის მიხედვით უნდა აშენდეს, არის „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ სიმბოლო“. დეს გრიფინის ცნობით, 1980 წელს ისრაელის მიერ იქნა გამოქვეყნებული ცნობა, რომ ამიერიდან იერუსალიმი წარმოადგენს ისრაელის პოლიტიკურ დედაქალაქს. 1917 წლის 28–30 ივნისს პარიზში, „თავისუფალ კალატოზთა“ კონგრესზე მიღებული და დასაბუთებული იქნა ხალხთა კავშირის ძირითადი დებულება, სწორედ ეს რიცხვი იქცა დაბადების თარიღად ჟენევის ნაციის (ერთა) ლიგისა, რომელიც 1919 წელს გამოჩნდა. ებრაელები დაუფარავად აღიარებენ, რომ ეროვნებათა ლიგის პრინციპი ებრაულ პრინციპს წარმოადგენს და რომ ე. წ. „ეროვნებათა საძმო“ თანამედროვე იუდაიზმის საფუძველია. თალმუდისტმა სიმანტოვ იაგოელმა ბროშურაში „ისრაელი“ (1921 გვ. 23) განაცხადა: „ეროვნებათა ლიგამ უნდა განახორციელოს დიადი საქმე, მან უნდა შექმნას საერთო ენა, საერთო მონეტა, საერთო საზომი, საერთო კანონი, საერთო რელიგია“. 1921 წელს მასონური ორდენის „მრგვალი მაგიდის“ საფუძველშზე შეიქმნა ორდენი „საერთაშორისო კავშირების საბჭო“, რომელიც შექმნისთანავე (მსოფლიო) პოლიტიკის ფორმირების საიდუმლო ცენტრს წარმოადგენდა“. „საერთაშორისო კავშირების საბჭოდან“ 1946 წელს წარმოიშვა „გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია“, რომელიც ყველაზე დიდი მასონური ლოჟაა მთელ მსოფლიოში.

1954 წელს შეიქმნა ორდენი „ბილდენბერგის კლუბი“ – მსოფლიო საიდუმლო ძალების კიდევ ერთი მაკოორდინელებელი ცენტრი, რომელსაც ზოგი მკვლევარი „მსოფლიო მთავრობას“ უწოდებს. 1973 წელს შეიქმნა ორდენი „სამმხრივი კომისია“, რომელსაც სათავეში უდგას ამერიკელი მილიარდელი დ. როკფელერი და რომელიც მიზანია – „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ დამყარების მიზნით ამერიკის, დასავლეთ ევროპის და იაპონიის ეკონომიკური და პოლიტიკური გაერთიანება. გაეროს სამომავლო მიზანია – შექმნას მსოფლიო არმია, ასევე დაგეგმილია დ. ს. თ.–სა და ამერიკის არმიების გაერთიანება გაეროს ჯარებში, როდესაც ეს მოხდება, სხვა ნაციების ჯარებს ნებით ან იძულებით შეუერთებენ მსოფლიო არმიას. „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ ქადაგება ყოფილ საბჭოთა კავშირის ქვეყნებშიც მიმდინარეობდა: „1991 წელს მ. გორბაჩოვის უახლოესი მრჩეველი გ. შახნაზაროვი გაზეთ „იზვესტიაში წერდა: „რასაც არ უნდა ამბობდნენ ნაციონალისტურ სახელმწიფოთა მომხრეები და როგორც არ უნდა დასცინოდნენ გლობალისტებს, კოსმოპოლიტებსა და სხვა ინტერნაციონალურ საზოგადოებებს, მხოლოდ შეუპოვარ ჯიუტებს არ სურთ დაინახონ, რომ უკვე დაიწყო ახალი მსოფლიო წესრიგის ფორმირება, რომელიც ყველა ეროვნებათა მხრიდან ერთობლივ და შეთანხმებულ მსოფლიო განვითარების რეგულირებას ეყრდნობა“. „მაგისტერიუმის“ მასონური ორდენის წევრმა ე. შევარდნაძემ 1992 წლის 9 ოქტომბერს საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიაში განაცხადა: „ჩვენი პოლიტიკური შეხედულებანი გულისხმობს ( . . . ) საქართველოში დემოკრატიული ტიპის ახალი საზოგადოების ფორმულირებას მსოფლიო ცივილიზაციის მიღწევათა გათვალისწინებით ( . . . ), მუშაობის სტილისა და მეთოდების შემუშავებას, მართლწესრიგის დამკვიდრებას ახალი მსოფლიო წესრიგის დონეზე“.

ანტიქრისტეს მსოფლიო სახელმწიფოს ანუ ახალი მსოფლიო წესრიგის, იგივე თანამედროვე „ბაბილონის გადოლის“ დამყარებას დღეს განამზადებენ მრავალი განშტოების მასონური ორდენები და მათზე დაქვემდებარებული ორგანიზაციები. მთელი მსოფლიოს რელიგიური ნიშნით გაერთიანებისათვის იღწვიან ორდენები: „რომის კლუბი“ (რომელმაც შეიმუშავა მსოფლიო რელიგია); „მისიონერთა მსოფლიო საბჭო“ (რომელიც 1961 წელს გაერთიანდა „ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში“). მსოფლიოს პოლიტიკური ნიშნით გაერთიანებისათვის მუშაობენ ორდენები: „სამმხრივი კომისია“, „ბილდენბერგელების კლუბი“; „გაერთიანებული ერების ორგანიზმაცია“; „საერთაშორისო კავშირების საბჭო“.

მონდიალიზმი (მსოფლიო მმართველობა) ახლა უკვე ძალაშია. სადღეისოდ როტშილდები აკონტროლებენ სხვადასხვა ქვეყნებში მოღვაწე ილუმინატებს, ისინი – დასავლეთ ევროპის და ამერიკის მასონურ ორდენებს და მთავრობებს, პრესას, მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებს, ორდენი „თავის ქალა და ძვლები“ – განათლებას და აღზრდის სიტემას. ებრაული ორდენის – „ბნაი–ბრიტის“ მიერ შექმნილი „ანტიდეფამაციული ლიგა“ ახორციელებს ტოტალურ ცენზურას თანამედროვე და კლასიკურ ლიტერატურაზე, თეატრზე, კინოზე, იგივეს აკეთებს ორდენი „სამმხრივი კომისია“. ტელევიზია გამოიყენება „მასობრივი ცნობიერების“ დასანერგად (მაგ. როგორი უნდა იყოს თანამედროვე ადამიანი, როგორ უნდა იცხოვროს, როგორ იაზროვნოს და ა. შ.). „თავისუფალი კალატოზები“ ქმნიან და ეხმარებიან სხვადასხვა ახალგაზრდულ მოძრაობებს, მათი მიზანი ერთია – აზროვნებაზე კონტროლი და ახალგაზრდობის აღზრდა იმ სულისკვეთებით, რომელიც შეესაბამება ილუმინატთა მიზანს.

გლობალიზაცია – გზა ანტიქრისტეს სამეფოსაკენ.

გლობალიზაცია დღეს განიხილება, როგორც „ერთიანი ეკონომიკური და საინფორმაციო სივრცის“, „ღია საზოგადოების“, „მსოფლიო ბაზრის“ შექმნა, რაც სინამდვილის შენიღბვის მცდელობაა. ამ მცნებების უკან იმალება ერთიანი მსოფლიო სახელმწიფოს მშენებლობის იდეა. ამ მსოფლიო სახელმწიფოს ეყოლება ერთიანი მთავრობა, არმია, ექნება საერთო ფინანსები, კანონები და „კულტურა“. უკვე დღეს ერთიანი მსოფლიო სახელმწიფოს მშენებლობის ფონზე ცალკეული ქვეყნების სუვერენიტეტი თანდათანობთ მცირდება. ძალაუფლება გადადის ტრანსნაციონალური (ზენაციონალური) კორპორაციებისა და საერთაშორისო ორგანიზაციების ხელში. ბოლო წლებში გლობალისტური სტრუქტურები უკვე აშკარად ერევიან იურიდიულად დამოუკდებელი „ურჩი“ სახელმწიფოების საშინაო საქმეებში – ამის მაგალითია მოვლენები ერაყში, ლიბიაში, სერბეთში. „მორჩილ“ სახელმწიფოებს შორის კი საზღვრები იშლება, სუსტდება ეროვნული ვალუტა, უკვე დოლარიც კი აღარ არის სანდო, თანამედროვე დოლარი რეალური საქონლით მხოლოდ 4% –ით არის გამაგრებული.

მასონების მომავალი გეგმები და იმედები. „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ შემოქმედთა შეხედულებით მათ შორის მასონური ლოჟის „ოლიმპიელების“ (იგივე „კომიტეტი 300“ იხ. დ. კოლემანის წიგნი „კომიტეტი 300“ გვ. 4) მიერ შემუშავებული იქნა სამომავლო პროგრამა, სადაც სხვა საკითხებთან ერთად გათვალისწინებულია (მსოფლიოს მოსახლეობაში) ეროვნული თვითშეგნებისა და ეროვნული ღირსების სრული მოშლა, მათი მსოფლიო ზეიმპერიის დამყარების პერიოდში ყველა რელიგია (იუდაიზმის გარდა) მათ შორის ქრისტიანული, განადგურებული იქნება, ქრისტიანობა იქცევა წარსულის გადმონაშთად. მათ ნაცვლად იარსებებს მხოლოდ ერთი – მათ მიერ შექმნილი და აღიარებული მსოფლიო რელიგია. ყველა ადამიანზე კონტროლის დაარსება, მისი ზომბირება შეგნებაზე სპეციალური საშუალებების გამოყენებით; ნარკოტიკების და პორნოგრაფიის ლეგალიზება; მსოფლიო მოსახლეობის შემცირება (ვისაც მასონები „მუქთამჭამელებს“ ეძახიან და თავიანთი მიზნებისათვის უვარგისებად თვლიან); ჰომოსექსუალიზმის და „თავისუფალი სექსის“ წახალისება და დასჯა იმ ადამიანებისა, რომლებიც ამას ეწინააღმდეგებიან; განათლების სისტემის მთლიანი და საბოლოო დანგრევის მიზნით მასზე სრული კონტროლის დაწესება; მასიური უმუშევრობის შედეგად ადამიანების დემორალიზება, რისი შედეგიც იქნება მათი „დამეგობრება“ ალკოჰოლთან და ნარკოტიკებთან. როკ–მუსიკის და ნარკოტიკების მეშვეობით ახალგაზრდობის ჩაბმა არსებული წესწყობილების წინააღმდეგ ბრძოლაში, რისი შედეგი ჯერ ოჯახის ინსტიტუტის, შემდეგ კი ეროვნული სახელმწიფოს შერყევა და დანგრევა იქნება. იმ დროისათვის სატანიზმი, ლუციფერიანელობა და შავი მაგია სასწავლო საგნებად იქცევიან . . . ქორწინება და ოჯახი გამოცხადებული იქნება კანონგარეშედ, ბავშვებს ადრეული ასაკიდან წაართმევენ მშობლებს და მათ აღზრდიან ზედამხედველები, როგორც სახელმწიფო საკუთრებას. თუ ქალი გააჩენს ორ შვილზე მეტს, მოახდენენ მის სტერლიზაციას (გამრავლების უნარის მოსპობა). პორნოგრაფია იქნება დაკანონებული და ყოველმხრივ დაინერგება. ნარკოტიკების გამოყენება სავალდებულო გახდება ცნობიერების შეცვლის მიზნით . . .

ადამიანთა მასები დაყვანილები იქნებიან გაწვრთნილი ცხოველების დონემდე, მათ არ ექნებათ საკუთარი ნება და იოლად დასამორჩილებელნი და მართვადნი იქნებიან, მათ შთააგონებენ, რომ ისინი მთლიანად დამოკიდებულნი არიან მსოფლიო მთავრობაზე. იუდეველთა და მათი მონა–მორჩილი მასონების აზრით, მათი ცრუ მესიის მეუფების ჟამს ადამიანები იქნებიან „მომთაბარეები“ ანუ მსოფლიოს მოქალაქეები, რომლებიც ბავშვობიდანვე მოიწამლებიან ყალბი ფასეულობებით: ნარკოტიკებით, ალკოჰოლით, „თავისუფალი სექსით“, მშობლებისა და უფროსების მიმართ ურჩობით და სხვა. მათ შემდგომში ხელოვნურად შეუქმნიან გაუსაძლის საყოფაცხოვრებო პირობებს (უმუშევრობა და მისგან გამომდინარე ხელმოკლეობა, ასევე დასაქმებული ადამიანების სამუშაოდან დათხოვნის მუდმივი საფრთხის წინაშე ყოლა) და ამ ადამიანებს აიძულებენ იცხოვრონ ისე, როგორც თავად ხელმძღვანელებს სურთ. მათი აზრით, იმ დროს ადამიანებს არ უნდა ჰქონდეთ ეროვნულობის, სამშობლოს, წინაპართა ფესვების არანაირი განცდა და უნდა იცხოვრონ მხოლოდ მომხმარებლური და სანახაობითი ინტერესებით, ანუ მათი ცხოვრების მიზანი უნდა იყოს „კარგი ცხოვრება“: თავისუფალი – პირუტყვული სექსი, ნარკოტიკები, ალკოჰოლი და ყველანაირი გართობა. გარყვნილი, დეგრადირებული და უნებისყოფო ადამიანები კი იოლი სამართავები იქნებიან, მათთვის სულ ერთი ინება, თუ ვინ იქნება მათი ქვეყნის თუ მსოფლიოს სათავეში, ამიტომ ისინი იოლად დაემორჩილებიან ანტიქრისტეს მსოფლიო დიქტატურას. ამ სიტუაციიდან თავის დაღწევა მხოლოდ მართლმადიდებელ დედა ეკლესიაში ყოფნით და მისი მითითებებით ხელმძღვანელობით არის შესაძლებელი.

ანტიქრისტე. „ანტიქრისტე“ სიტყვასიტყვით ნიშნავს „ქრისტეს მოწინააღმდეგეს“, წინსართი „ანტი“ შეიძლება გამოყენებული იყოს ორნაირი მნიშვნელობით “წინააღმდეგ“ ან „მაგიერ“. პირველი მნიშვნელობით „ანტიქრისტე“ შეიძლება ეწოდოს იმ წარმართ მეფეებსა და იმპერატორებს, რომლებიც დევნიდნენ და კლავდნენ ქრისტიანებს, ხელს უშლიდნენ მათ სახარების ქადაგებაში, ასევე იმ ერესთა შემოქმედებს და მიმდევრებს, რომლებიც ცდილობდნენ, ქრისტეს მიერ ნაქადაგები ჭეშმარიტი მოძღვრების შერყვნას მათ მიერ შეთხზული მოძღვრებების საშუალებით. აღსანიშნავია, რომ ეს მოძრაობა დღემდე მიმდინარეობს წმ. ეპისკოპოს თეოფანე დაყუდებულის სიტყვით, ანტიქრისტეს მოსვლა ღვთის დაშვებით მოხდება არა იმიტომ, რომ ღმერთი უსურვებს ბოროტებას ადამიანებს, არამედ იმიტომ, რომ ადამიანები თავად მიიყვანენ საკუთარ თავს აქამდე. წმ. ნილოს მირომდინარეს სიტყვებით ანტიქრისტე ჯერ არ მოსულა ხილულად, მაგრამ უხილავად უკვე არის სამყაროში. სიცრუე (ანუ ყოველივე ის, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის სარწმუნოებას და რაც ამზადებს კაცობრიობას ანტიქრისტეს მისაღებად). ეს არის: ამქვეყნიური საზრუნავები, ძვირფასი ლითონების დაუნჯება, ამქვეყნიურ წვრილმან და უმნიშვნელო ამაოებაზე ზრუნვა, თავისი ასეთი მისწრაფებით ხორციელი ბიწისაკენ, ადამიანები საზიზღარნი იქნებიან ღმერთისათვის, ითაკილებს მათ ღმერთი, როგორც ითაკილა წარღვნამდელი ადამიანები. წმ. იოანე ოქროპირი წერდა: „ისე, როგორც მსოფლიო წარღვნის წინ კაცობრიობა ჩაიძირა თავის ცოდვებში, ასევე ისტორიის დასასრულს ადამიანები ჯერ განიმსჭვალებიან ანტიქრისტეს სულით, ხოლო შემდეგ კი მიიღებენ მის ბეჭედს იგი იშვება მაშინ, როცა განიძარცვება დედამიწა სულიწმიდის მადლისაგან და სათნოებათაგან . . . დაიკარგება სიყვარული, კეთილგონიერება, ერთსულოვნება. “სიონის ბრძენთა“ მიერ ინსპირირებული და მასონთა ხელით საყოველთაოდ გავრცელებული „მასობრივი ცნობიერების“ და (მათ მიერვე ხელოვნურად შექმნილი) მატერიალური სიდუხჭირის ზეგავლენით მსოფლიო ხალხები მიატოვებენ ღვთის სიტყვას, სულის გადარჩენაზე ზრუნვას. წმ. ნილოს მირონმდინარის სიტყვებით „ვერცხლისმოყვარეობა ანტიქრისტეს წინამორბედია. ყოველივე, რაც

კაცთა მოდგმას გამოხსნის განგებულებითა და განჩინებით ამზადებდა და ამზადებს ადამიანებს რწმენისათვის და აქედან, უფლისათვის (უფლის მისაღებად) არის ჭეშმარიტება; პირიქით, ყველაფერი, რაც ამზადებს ადამიანს მაცხოვრის სჯულის კანონის უარყოფისათვის – სიცრუეა. ეს სიცრუე ამზადებს ანტიქრისტეს მოსვლას და კაცთა მოდგმის მიერ მის მიღებას . . . როგორც წინასწარმეტყველი სიტყვა იყო უწყება იმისა, რომ დადგებოდა ჟამი ხსნის განკაცებისა, ასევე გაშმაგებული სოფლიური ზრუნვა წინასწარ მაცნეა ადამიანთა დაღუპვის ხორცშესხმისა. როგორც (იოანე) წინამორბედი ქადაგებდა ნათლობას ჭეშმარიტებით და ამით ადამიანებს ხსნის გზაზე მოაქცევდა, ასევე მიწიერ კეთილდღეობაზე გამალებული ზრუნვა დააბნელებს ადამიანის გრძნობებს, რათა თავისი მხსნელის მიმართ უგრძნობი და საკუთარი სულის ცხონებისადმი გულგრილი გახადოს. ადამიანებს აღარც სურვილი ექნებათ საუკუნო ცხოვრებისა და აღარც შიში საუკუნო სატანჯველისა. როდესაც ადამიანებში მომხვეჭელობა გაბატობდება, ისინი ღვთის შიშს დაკარგავენ. წმ. მამების შეხედულებით, ანტიქრისტე იქნება ებრაელი, დანის ტომიდან, როდესაც სათნეობებისაგან: სიყვარულისაგან, ერთსულოვნებისაგან, უმანკოებისაგან გაღატაკდება სოფელი, ხოლო ეკლესია თითქმის მთლიანად გაღატაკდება სულიერ ხელისუფალთა მთავრობისაგან, „გახმება სიყვარული მრავალთა“ (მათე 24: 12), ხოლო ადამიანებს შორის გამრავლდება განკითხვა, შური, გულღრძოობა, რწმენის დავიწყება, მრუშობა, სიძვით სიამაყე, მაშინ დაიბადება ანტიქრისტე, როგორც უფალი იესო ქრისტე იშვა ყოვლადწმიდა ქალწულ მარიამისაგან, ამის საპირისპიროდ ანტიქრისტე იშვება საიდუმლო სიძვით (ხელოვნური ჩასახვის გზით), სატანური სიბილწით წაბილწული და ყოველგვარი მანკიერებით სავსე ებრაელი დედაკაცისაგან. ანტიქრისტეს ცხოვრების პირველი პერიოდი მისი დაბადებიდან სამოქმედო ასპარეზზე გამოსვლის მომენტამდე გაივლის საიდუმლოდ, შემდეგ იგი ხმაურით გამოვა სამოქმედო ასპარეზზე, თავისი მორჩილი საიდუმლო საზოგადოებების მეშვეობით ხელოვნურად შექმნის მსოფლიო ხალხებში მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობას (შესაძლოა, გააჩაღებს მსოფლიო ომს) და (როდესაც მსოფლიო უკიდურესობამდე გადაიღლება სისხლისღვრით და მისგან გამოწვეული მატერიალური სიდუხჭირისაგან) წამოაყენებს კაცობრიობის აღორძინების ყველაზე პერსპექტიულ გეგმას, მისი მომხრეები ანტიქრისტეს მთელ მსოფლიოში გაუწევენ რეკლამას და მსოფლიო ხალხების უმრავლესობაში დანერგავენ ამაღლებულ შეხედულებას მისი, როგორც გენიალური პიროვნების შესახებ. ისიც, ამ პერიოდში არანაირ ძალადობას არ მიმართავს და შეეცდება, ადამიანთა ნდობა და კეთილგანწყობა მოტყუებით მოიპოვოს. მოვა მდაბალი, მშვიდი, სიცრუის მოძულე, კეთილი, გლახაკთმოყვარე, კეთილსახიერი, ყოველ საქმეში მტკიცე და თანმიმდევრული, ყველასადმი მოწყალე, ალერსიანი, იგი არავისგან არ მიიღებს ძღვენს, ილაპარაკებს მშვიდად, რისხვის გარეშე, არავის არ აჩვენებს პირქუშ სახეს და გარეგნულად კეთილმსახური შეუდგება მთელი ქვეყნის ცდუნებას იქამდე, სანამ მთლიანად არ გაბატონდება მასზე. კაცობრიობა წარმოიდგენს, რომ ანტიქრისტე მშვიდი და მორჩილია გულით, სინამდვილეში კი გულით მელაა, ხოლო სულით – მგელი. მისი საკვები ხალხების შეშფოთება და კაცობრიობის ცოდვები იქნება. როგორც იესო ქრისტეს საკვები ზეციერი მამის ნების აღსრულება იყო, ასევე ანტიქრისტეს საზრდო მისი მამის – ეშმაკის ნების აღსრულება იქნება. ღირსი მამის ლავრენტი ჩერნიგოველის სიტყვით, მსოფლიო ომით დაღლილი კაცობრიობა გადაწყვეტს, აირჩიოს ერთი, რომ მან მართოს მთელი მსოფლიო. გამოცხადდება საყოველთაო არჩევნები, რომელზეც აირჩევენ ანტიქრისტეს. ამ დროს ხმის მიცემა არ შეიძლება. „ანტიქრისტე კაცობრიობას დაატყვევებს იმავე ხერხით, რა ხერხიც გამოიყენა სატანამ, როცა თვით უფალს გამოსცდიდა (მათე 4: 3). ადამიანთა მატერიალური სულით აღზრდა ანტიქრისტეს განუსაზღვრელ ძალაუფლებას მიანიჭებს, ვინაიდან არსებობის ყველა საშუალება მის ხელში იქნება. თავის სიმდიდრეს ის გულუხვად

გასცემს, ოღონდაც თვის მხოლოდ თავის მიმდევრებზე, და ის ადამიანი, ვისაც არ აღმოაჩნდება სულიერი სიმტკიცე და პრინციპულობა, იძულებული გახდება, დაემორჩილოს მას“ (დეკანოზი ამბროსი). წმ. ეფრემ ასური ამბობს: „ანტიქრისტე უბრძანებს მთას, ზღვის ერთი მხრიდან მეორეზე გადავიდეს და მაყურებელ მოეჩვენება, რომ მთა მოდის, სინამდვილეში კი ძირი ოდნავაც არ შეერყევა“; წმ. კირილე იერუსალიმელი: „სიცრუის მამა, ტყუილითა და სიცრუით ისე მოაჩვენებს ადამიანებს, თითქოს აღმდგარ მიცვალებულებს ხედავდნენ, როცა ისინი არ იქნებიან აღმდგარნი; თითქოს ხედავდნენ კოჭლთ მოსიარულეებად, ბრმებს–თვალახელილებად, მაშინ როცა განკურნება არ იქნება“. მისი ეს სასწაულები იქნება თავისებური ფსიქოლოგიური ძალადობა, რაღაც მასობრივი ჰიპნოზის მსგავსი. წმ. პავლე მოციქული ამბობს, რომ ანტიქრისტე იქადაგებს ქრისტეს მხსნელი რწმენის საწინააღმდეგო ცრუ მოძღვრებას, რითაც გაიტაცებს ბევრ სუსტსა და უღირსს (2 თესალ. 2: 9–12). იგი ისე შეეწყობა ამ სოფლის სულს, რომ მრავალი ქრისტიანი ვერც კი მიხვდება საკუთარი ქრისტიანობის წარწყმედას, ისე სცემს მას თაყვანს. თავისი მოძღვრების დასამტკიცებლად ეშმაკის შეწევნით მოახდენს ტყუილ ნიშნებს და სასწაულებს, რათა მსოფლიო თავისი მამის – ეშმაკის მფლობელობაში მოაქციოს. ტელევიზორის მეშვეობით ანტიქრისტე თავს წარუდგენს მთელ კაცობრიობას. ანტიქრისტეს ყველა ცდას – მოძღვრებასა და გენიალური მოაზროვნის დიდებას, ყალბ სასწაულებს და ფარისევლურ მოჩვენებით ცხოვრებას – ერთი მიზანი ექნება: ხელში ჩაიგდოს ძალაუფლება მსოფლიოს ხალხებზე. მისი ფარისეველობა იქამდე მივა, რომ არათუ მტრობას გამოიჩენს ქრისტიანების მიმართ, არამედ მათ მფარველობასაც კი იკისრებს (გარკვეული დროის განმავლობაში), შეეცდება, გარეგნული წესით ქრისტეს მიბაძოს. იგი აცდუნებს ადამიანებს ყალბი ცდუნებებით, სანამ გამეფდება (წმ. ეფრემ ასური). როდესაც ადამიანები იხილავენ მის ასეთ სათნოებას და ძალას, მოინდომებენ მის გამეფებას. თავისი გამეფების შემდეგ ანტიქრისტე იმ დროისათვის აღდგენილ ტაძარში დაჯდება და საკუთარ თავს ღმერთად გამოაცხადებს, იგი ღმერთკაცის ცნებას მოხერხებულად შეცვლის კაცღმერთის კულტით და ღვთაებრივ თაყვანისცემას მოითხოვს . . . გამეფდების შემდეგ,, როდესაც იგი თავის ბატონობას განიმტკიცებს, განრისხებული გაანადგურებს სამ მეფეს (სახელმწიფოს) გამოაჩენს თავის ნამდვილ სახეს: ყველას შეავიწროვებს და დაიწყებს სულების შემწიკვლებას . . . იგი იმოქმედებს როგორც სასტიკი ადამიანი, მცაკრი, მრისხანე, დაუნდობელი, დამღუპველი, უსირცხვილო ანტიქრისტეს მეფედ კურთხევისას ებრაელების ნაწილი მას არ მიიღებენ, ქრისტეს აღიარებენ და დაიხოცებიან ანტიქრისტეს მიერ. (წმ. ნილოს მირომდინარეს სიტყვებით) ანტიქრისტეს გამეფების შემდეგ დედამიწა გაუდაბურდება, ადამიანები უკეთესი საცხოვრებლის სანახავად დაიწყებენ მასიურ გადასახლებას დედამიწის ერთი ადგილიდან მეორეში. დაიწყება ბუნებრივი კატაკლიზმები დიდი სიცხის გამო (შესაძლოა ოზონის შრის გაქრობის შედეგად) დაშრება ზღვები, მიწაზე გახმება მცენარეები, ხეები, ზღვის მშრალი ორთქლი ყველაფერს გამოაშრობს, ცხოველები, ფრინველები და მწერები დაიღუპებიან. ამ დროს მკვდრეთით აღდგება ძველი აღთქმის ორი წმინდანი – ელია და ენუქი, რომლებიც ანტიქრისტეს სიცრუეში ამხელენ და ადამიანებს უქადაგებენ არ მიიღონ ანტიქრისტეს ბეჭედი და ყოველთვის გამოისახონ პირჯვარი. იტყვიან, რომ ვინც გამოიჩენს მოთმინებას და არ აღიბეჭდება ანტიქრისტეს ბეჭდით, გადარჩება, ღმერთი აუცილებლად მიიღებს მას სამოთხეში, თუნდაც მხოლოდ იმის გამო, რომ მან არ მიიღო ბეჭედი. დაე, გამოისახოს ყველამ პატიოსანი ჯვარი, ყოველ ჟამს გადაიწეროს პირჯვარი, რამეთუ ჯვრის ბეჭედი ათავისუფლებს ადამიანს ჯოჯოხეთური სატანჯველისაგან, ანტიქრისტეს ბეჭედი კი ჯოჯოხეთის

სატანჯველში აგდებს. ანტიქრისტე მათ ორივეს საკუთარი ხელით დახოცავს, ამის შემდეგ იგი ჩამოიხსნის ზნეობრიობის ნიღაბს. ნეტერი პელაგია რიაზანელის წინასწარმეტყველების თანახმად, ამავე დროს რუსეთში ორი სასწაული მოხდება:წმიდა სამების მონასტრის სერგის ლავრაში მკვდრეთით აღდგება ღირსი სერგი, ხოლო საროვოში ღირსი სერაფიმე საროველი. ანტიქრისტეს მეფობისას მხოლოდ ანტიქრისტეს ნიშნის მატარებელს შეეძლება საზრდოს თუ სხვა რამ საჭიროს შეძენა. იგი ზედამხედველებს დააყენებს მისი განკარგულებების შესასრულებლად. (ღირსი ეფრემ ასური). ნეტარი პელაგია რიაზანელის სიტყვებით „ბეჭდით დაბეჭდილთათვის ანტიქრისტეს საკვები მხოლოდ 6 თვის განმავლობაში ეყოფა, შემდგომ კი მათთვისაც დაიწყება დიდი ვაება, სიკვდილს ინატრებენ, მაგრამ სიკვდილი არ მიეცემა მათ!“. შიშშილი იმდენად გაუსაძლისი იქნება, რომ ბეჭდის მიმღებნი დაიწყებენ გვამების ჭამას, რადგან მათი მოთხოვნილება საჭმლის მიმართ 7–ჯერ მომატებული იქნება, ხოლო ბეჭდის არმიმღებ ქრისტიანებს კი – პირიქით, შემცირებული. ამ დროს გარეგნულად იარსებებენ ქრისტიანული ტაძრები, მაგრამ არ შეიძლება იქ სიარული, რადგან იქ აღარ აღესრულება იქსო ქრისტეს უსისხლო მსხვრპლშეწირვა . . . და შიგ მადლი აღარ იქნება, ამ უსჯულოებისათვის მიწა შეწყვეტს შობას, გვალვისაგან ყველაფერი დასკდება და იმგვარი ნახეთქები გაჩნდება, რომ ადამიანი შეიძლება ჩავარდეს კიდეც . . . წყალიც განხმება, მდინარეები და ტბები დაშრება. ეს უბედურება გაგრძელდება სამ–წელიწად ნახევარი, მაგრამ თავის რჩეულთა გამო უფალი შეამოკლებს ამ დღეებს.

მორწმუნეების დევნა. რა უნდა გააკეთონ ქრისტიანებმა. ბერი გაბრიელის (ურგებაძე) სიტყვებით, ბეჭდის მიღება თავდაპირველად იქნება ნებით, მაგრამ როცა (ანტიქრისტე) გამეფდება და გახდება მსოფლიო მბრძანებელი, აიძულებს, რომ ეს ბეჭედი მიიღონ. ვინც არ მიიღებს, ასეთ ადამიანებს გამოაცხადებენ სამშობლოს მოღალატეებად და ხალხი უნდა გაიქცეს ტყეში. წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვის მიხედვით, ანტიქრისტეს მოწინაარმდეგენი შფოთისთავებად, საზოგადოებრივი წესრიგის და კეთილდღეობის მტრებად იქნებიან შერაცხულნი, მათ დაუწყებენ დევნას ფარულად და აშკარადაც , აწამებენ და სიკვდილით დასჯიან ბერი პაისის სიტყვებით, სამნახევარი წელი იქნება უმძიმესი. მათ, ვინც ამ (ანტიქრისტეს) სისტემას არ დაემორჩილება, ძალიან გაუჭიდრებათ, მათ დაუწყებენ დევნას, შეეცდებიან მათ დაპატიმრებას, განუწყვეტლივ იპოვიან საამისოდ საბაბს. გაივლის წელი, და მათ გადაიყვანენ სხვა ქალაქში დასაკითხად, იმისათვის, რომ საქმე სხვა სასამართლოში გაირჩეს, იქიდან გადაიყვანენ მესამე ქალაქში. ბოლოს ეტყვიან: ბოდიში, შენ უდანაშაულო ხარ. შენ რომ აღბეჭდილი ყოფილიყავი, ჩვენ ამას ერთ წუთში შევამოწმებდით. ახლა კი ჩვენ საშუალება არ გვაქვს ვაწარმოოთ კონტროლიო“.

რა არის გამოსავალი? ბეჭდის არმომღებ ადამიანებს ბერი პაისი ურჩევს იქონიონ მიწის პატარა ნაკვეთი, მოიყვანონ ცოტაოდენი ხორბალი, კარტოფილი, დარგონ რამოდენიმე ხე იყოლიონ ცოტაოდენი საქონელი, თხა, რამოდენიმე ფრთა ქათამი. ქრისტიანი ადამიანი შეძლებს თავისი ოჯახის გამოკვებას. ბერი პაისის სიტყვებით, ვინც მცირედს მოითმენს მას, გასაჭირში მყოფ ქრისტიანს ღმერთი და ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი აუცილებლად შეეწევა, ხოლო წმ. ნილოს მირონმდინარის სიტყვებით, ვინც არ გამოიჩენს მოთმინებას და მიიღებს ბეჭედს, შემდეგ სანანებელი გაუხდება. სამნახევარი წლის განმავლობაში რჩეულთა გამო დღეები შემცირდება ისინი ვერც კი შეამჩნევენ, როგორც გაივლის

ეს წლები. დღეები საათებივით გაირბენენ, თვეები გავლენ, როგორც კვირები, წელი – თვესავით წმ. ნილოს მირონმდინარის სიტყვების თანახმად, ელიას და ენუქის სიკვდილის შემდეგ ანტიქრისტე უბრძანებს თავის მორჩილ ბოროტ სულებს, ადამიანები უმძიმესად დაავადონ სიძვის, მრუშობის, მამათმავლობის, მკვლელობის, ტაცების, ქურდობის, ტყუილის და ა. შ. ცოდვებით და 10–ჯერ მეტი ცოდვა ჩაადენინონ, ვიდრე იქამდე აკეთებდნენ. ბოროტი სულები დაიწყებენ ამ ბრძანების შესრულებას და დაიწყებენ ადამიანის ბუნების განადგურებას მრავალნაირი უსჯულოებით . . . მათი ზეგავლენით ადამიანებში ჩაკვდება ადამიანური ბუნებამგრძნობელობა, აზროვნება . . . თავისი მზაკვრობითა და ვერაგული საქციელით ისინი დემონებსაც კი გარდაემატებიან და იქნებიან თანაზიარნი დემონებისა სულით. ამის შემდეგ თავად მოზეიმე ანტიქრისტეს თავს დაატყდება ღვთის რისხვა და იგი მოკვდება. ანტიქრისტეს სიკვდილის შემდეგ მოხდება სამყაროს სრული შეცვლა „როგორც შექმნილისა, რათა დარჩეს ის, რაც შეუძრავია“ (ებრაელთა 12: 27), ანუ ყოველივე განახლდება და სიცოცხლე გადავა სულიერ სფეროში.

ფრთხილად, საქართველოში ანტიქრიტეს ბეჭდის წინასახე ინერგება!

მიკროჩიპის მიზანი. წმ. წერილის მიხედვით, ანტიქრისტეს – ამ აპოკალიფურ „მხეცს“ თავისი „თეოკრატიული“ სახელმწიფოს შენარჩუნების, ასევე მისი ურჩი ადამიანების და წმინდანთა წინააღმდეგ მოქმედებისათვის (გამოცხ. 13: 7. 15–17) გლობალური კონტროლის წარმოება, ასევე დასჭირდება ინფორმაცია ყოველ ადამიანის შესახებ რათა შემდგომში მათზე შეუზღუდავი კონტროლის დამყარება შეძლოს. უპირველესი და მთავარი ნაბიჯი ამ მიზნის მისაღწევად – არის თითოეული ადამიანისათვის ინდივიდუალური ნომრის მინიჭება. ნიკოლას როკფელერმა განაცხადა, რომ მათი „საბოლოო მიზანი არის ის, რომ ყველას ჩანერგილი ჰქონდეს რადიოსიხშირული იდენტიფიკაციის ჩიპი. მთელი ფული დაკავშირებული იქნება მასთან, ხოლო ვინც პროტესტს გამოთქვავს და შეგვეწინააღმდეგება, მას ჩიპს გამოვურთავთ.“ ამის წარმოდგენა ძნელი იყო ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნეში, მაგრამ სადღეისოდ, ტექნიკური თვალსაზრისით გლობალური ყოვლისმომცველი კონტროლის განხორციელებისათვის ყველაფერი მზად არის. ამისათვის ანტიქრისტეს დასჭირდება მსოფლიოში მცხოვრები ყველა ადამიანის აღრიცხვა და სრული ინფორმაცია მათ შესახებ, რათა მათი სრული გაკონტროლება შეძლოს. იუდეველთა იდეური ბელადების ინიციატივით და მათი ხელქვეითი მასონების ხელებით მსოფლიოს მოსახლეობის მომზადება ანტიქრისტეს მსოფლიო სახელმწიფოში გასაწევრიანებლად უკვე დიდი ხანია არსებობს და მიმდინარეობს არა სწრაფად და აშკარად, არამედ ფარულად, ნელა და ეტაპობრივად.

ანტიქრისტეს სისტემაში ადამიანის ჩათრევა შედგება სამი ეტაპისაგან:1. საიდენტიფიკაციო ნომრის – რიცხვითი სახელის მიღება;2. ელექტრონული დოკუმენტების მიღება (იგივე რიცხვითი სახელით);3. მიკროჩიპის ჩანერგვა სხეულში (მარჯვენა ხელი ან შუბლი) (იგივე რიცხვითი

სახელით). უპირველესი ნაბიჯი ამ მიზნის მისაღწევად არის ადამიანთა სულების დანომრვა და თითოეული ადამიანისათვის სამუდამო ინდივიდუალური ნომრის მინიჭება. ინდივიდუალური ნომერი შემოდის, თითქოსდა საგადახადო ანგარიშსწორების გასაუმჯობესებლად, სინამდვილეში კი თითოეულ ადამიანს სიცოცხლის ბოლომდე მიენიჭება ინდივიდუალური ნომერი და მასზე შეიქმნება ელექტრონული დოსიე.

ამისათვის უკვე არსებობს ზემძლავრი კომპიუტერი, მეტსახელად „მხეცი“. რომელსაც სამი სართული უკავია 13 სართულიან შენობაში. მას ძალუძს ყველა ადამიანზე ელექტრონული დოსიეს წარმოება. მისი შექმნის დანიშნულება – მთელი კაცობრიობის გაკონტროლება იყო. „მხეცს“ შეუძლია სამი ექვსნიშნა რიცხვით (ანუ რიცხვების კომბინაციით) დედამიწაზე მცხოვრები ყველა ადამიანს მიანიჭოს პირადი ნომერი. ამ კომპიუტერთან დაკავშირებული იქნება მთელი კომპიუტერული სისტემა. ამ სისტემის ოფიციალური ვერსია არის თითქოს მათ სურთ ევროპის კონტინენტზე ერების მშვიდობიანი თანაარსებობა. პირველი ნაბიჯი ამ მიზნის მისაღწევად იყო (მრავალნაირი) სადაზღვევო და საბანკო საკრედიტო ბარათების შექმნა–გავრცელება, რომლებსაც აქვთ ადამიანის პირადი საიდენტიფიკაციო ნომერი. ეს ნომერი აღრიცხვის სისტემაში წარმოადგენს სისტემის მიერ ადამიანისათვის მიცემულ ელექტრონულ სახელს. იგი წარმოაედგენს რიცხვს, აქვს შტრიხული ფორმა, რომელიც დათვლისას გამოიყენებს საკვანძო თანმიმდევრობას 666. ამ ნომრის მიღებისას ადამიანი ხელს აწერს ანკეტას და ამის შემდეგ მისი მონაცემები იგზავნება ცენტრალურ კომპიუტერში („მხეცი“). მასში თავს მოიყრის სრული ინფორმაცია მფლობელის შესახებ და შეისწავლება ადამიანის ცხოვრების ყველა მხარე: ქონებრივი, ფინანსური და სოციალური. 1974 წელს დოქტორმა ედელმანმა დაუფარავად განაცხადა: „სათანრიგო სამი 6–ის დახმარებით ყველა ადამიანი მიიღებს პირად ნომერს“. სამუდამო ინდივიდუალური ნომერი არის ჩვენი პიროვნების, ჩვენი არსის, ჩვენი სულის ნომერი რომელიც ღმერთმა თავისუფალი და დამოუკიდებლად შექმნა და მან ასე უნდა იარსებოს უკუნისამდე. . . ინდივიდუალური საიდენტიფიკაციო ნომერი გვართმევს სახელს, რომელიც მოგვენიჭა წმიდა ნათლისღებისას და განგვაშორებს მადლსა და მფარველობას ჩვენი მფარველი ანგელოზისა. ნომერი ზღუდავს ადამიანს და ამცირებს – როგორც პატარა უჯრედს ავბედითი კომპიუტერის „მხეცის“ მონაცემთა ბაზაში. „ინდივიდუალური საიდენტიფიკაციო ნომერი გვაზიარებს „მხეცის“ კომპიუტერულ სისტემასთან და საშუალებას გვაძლევს – ვიყიდოთ და გავყიდოთ. ადვილი მისახვედრია, რომ ეს ნომერი უკვე ასრულებს ბეჭდის ფუნქციას, რამეთუ მისი მეშვეობით შესაძლებელია სავაჭრო ურთიერთობაში მონაწილეობის მიღება.

შემდეგ ეტაპზე მოხდება ყველა ადრეშემოღებული ბარათის გაუქმება და ერთი საყოველთაო ბარათის შექმნა–გავრცელება, იმ დროს მოხდება მატერიალური ფულის ჩანაცვლება ელექტრონული ვირტუალური ფულით და ამ ბარათის საკრედიტო ბარათის ფუნქციაც ექნება, ამ ბარათს მთელი მსოფლიო მიიღებს. იგივე ბარათი შეითავსებს ერთიანი მსოფლიო ელექტრონული პასპორტის ფუნქციასაც. მასში შტრიხების სახით შეყვანილი იქნება ადამიანის ინდივიდუალური ნომერი, რომელიც თავის თავში შეიცავს რიცხვს 666. მასში შეტანილი იქნება საპასპორტო მონაცემები და დაწვრილებითი, უაღრესად პიროვნული ინფორმაცია ადამიანის შესახებ: მისი რასობრივი ან ეროვნული წარმომავლობა, პოლიტიკური შეხედულებანი, რელიგიური ან ფილოსოფიური მრწამსი, მონაცემები ჯანმრთელობის, ინტიმური ცხოვრების შესახებ და ა. შ. იგი სავალდებულო იქნება ყველასათვის. მათი მეშვეობით ადვილად დადგინდება ნებისმიერი ადამიანის მატერიალური მდგომარეობა, ადგილსამყოფელი, გადაადგილება და მისი კონტროლი. მხოლოდ მისი საშუალებით იქნება შესაძლებელი ნებისმიერი ფინანსური ოპერაციის განხორციელება მთელ დედამიწაზე. მაგრამ ამასთან, შესაძლებელი იქნება ელექტრონული ფულის დაბლოკვაც. ამ ბარათებს ერთიანი ცენტრალური დაწესებულება გასცემს, რომლის შტაბ–ბინა ამჟამად ბრიუსელში მდებარეობს. ელექტრონული პასპორტი შეიცავს სატანურ სიმბოლოს 666. მთაწმინდის წმიდა სინოდი – კინოტი ადგენს, რომ საგადახადო კოდი და ელექტრონული

ბარათი – პასპორტი – არის ანტიქრისტეს ბეჭედი – 666. საიდენტიფიკაციო კოდის მიღებისას ადამიანი ავსებს ანკეტას და აწერს ხელს, ამით ის სულიერად უარყოფს უფალს ჩვენსას იესო ქრისტეს. მონაცემები იგზავნება ბრიუსელის ცენტრალურ კომპიუტერში, რომლის სახელია „მხეცი“. „თანამედროვეობის დიდი ათონელი მოღვაწე ბერი პაისი ამბობდა: „ვინც მიიღებს შტრიხკოდიან პასპორტს და ფარულ ექვსიანებს და საიდენტიფიკაციო კოდის შემცველ ჟეტონს, ის დაკარგავს ღვთის მადლს და დემონური ენერგია ჩასახლდება მასში“ ამით სატანა ბაძავს ნათლისღების საიდუმლოს: ეკლესია ადამიანს ნათლავს სახელითა მამისათა, ამინ და ძისათა, ამინ და სულითა წმიდისათა, ამინ და ანიჭებს მას წმინდანის სახელს, ამის საპირისპიროდ სატანა „ნათლავს“ და აძლევს ადამიანს სამ ექვსიანს და არქმევს ციფრულ, საიდენტიფიკაციო, მკვდარ სახელს. ეს ყველაფერი მეტად სერიოზულია! იყავით ფხიზლად! არ მიიღოთ ამგვარი დოკუმენტები! ამაში მახეა! ეს მიუღებელია ქრისტიანული სინდისისათვის, ამინ!“ უკრაინის, რუმინეთის, კუნძულ კრეტის, ათონის წმ. მთილ კინოტისა და 20 მონასტრის იღუმენთა, საბერძნეთის, ასევე ოპტინის უდაბნოს ბერთა და აწ განსვენებული პატრიარქის ალექსი მეორის განცხადებებს, კაცთა სულების ცხონებისათვის უმნიშვნელოვანეს ამ საკითხებზე, რომლებიც კონტექსტისა და ფორმულირებების სხვადასხვა გვარობის მიუხედავად ძირითადად თანხვედრილია ერთში: არ არსებობს პრინციპული განსხვავებაიმაში, ეშმაკის ნიშნის 666 – ის შემცველი ჩიპი ადამიანს ექნება სხეულში თუ იმ საბუთში, რომელსაც ჯიბით ატარებს. მართლაც და, ჩიპის ფიზიკური ლოკაციის ადგილს კი არა აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა, არამედ გადამწყვეტი ქრისტიანული მსოფლხედვის ერთ – ერთი ძირითადი – ისევ და ისევ ადამიანის თავისუფალი ნების საკითხია, ანუ ის, არის თუ არა თანახმა მავანი, საკუთარი ნებით მიიღოს 666–ის შემცველი პირადობის მოწმობა. ადამინს კი არ ბილწავს თვითონ სამი ექვსიანი, არამედ ამ რიცხვის უკან დგას ახალი მსოფლიო წესრიგის სისტემა და ადამიანი შეიბილწება ამ სისტემაში შესვლით, ან მასში გაერთიანებით; ამ რიცხვის (666) მიღებით, ანტიქრისტიანულ ძალებს მიეცემათ საშუალება, მის მიმღებ ადამიანებს იძულებით მოახვიონ თავს ერთიანი, მსოფლიო პოლიტიკურ–ეკონომიური, ხოლო შემდგომ კი სულიერი დიქტატურა, როგორც ეს არის აღწერილი აპოკალიფსის 13–ე თავში . . . მთავარი ელექტრონულ პირადობის მოწმობებსა და სხვა საბუთებზე თანხმობაში, სადაც ასევე რიცხვი 666 წერია, არის ის, რომ ამ შემთხვევაში, თვითონ ადამიანი გამოთქვავს სურვილს მიიღოს ეს რიცხვი, რითიც იგი თავისი თავისუფალი ნებით ხდება მომავალი ანტიქრისტეს სისტემის შემადგენელი ნაწილი. აღსანიშნავია, რომ წმ. წერილში მრავალჯერ არის ნახსენები სიმბოლური „სიცოცხლის წიგნი“, რომელშიც ჩაწერილია იმ ადამიანების სახელები, რომლებიც გადარჩებიან (გამოცხადება 3: 5; 22: 12. 15; ფილიპ. 4: 3; დანიელ. 12: 1), ეს წიგნი იგივე ღმერთის წიგნია (გამოსვლა 32: 32) და რომელშიც ცოდვილები ვერ ჩაიწერებიან (ფსალმ. 68: 29). ნათლისღებისას ღვთის მიერ ნაბოძები პირადი სახელის შეცვლა ანტიქრისტეს სამეფოს მიერ მიცემული ელექტრონული დოკუმენტით (ან მით უარესი – სხეულში შეყვანით), მის სისტემაში გაწევრიანებით, რაც ადამიანის ნებაყოფილებითი ხელმოწერით არის დამტკიცებული – ეს უკვე ნიშნავს ადამიანის სახელის ამოშლას ღვთის „სიცოცხლის წიგნიდან“. ეს ნომერი ადამიანს წაართმევს ნათლისღებისას ღვთისაგან ბოძებულ სახელს, განაშორებს მას ღვთის მადლს და მცველი ანგელოზის მფარველობას, სამაგიეროდ, აზიარებს მას „მხეცის“ სისტემასთან და მოგვიანებით საშუალებას მისცემს მას რაიმე „იყიდოს ან გაყიდოს“ (გამოცხ. 13: 17). „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ (ანუ ანტიქრისტეს მსოფლიო ბატონობის დროის) ნაწილი იქნება „უნაღდო ანგარიშსწორება“. 1976 წელს დაფუძნდა „ახალი საერთაშორისო ეკონომიკური წესრიგი“, რომლის მიზანი არის მთელი საქონელბრუნვის კომპიუტერიზაცია. იმ დროს (ანტიქრისტეს გამეფებისას ზ. გ.)

ნაღდი ფული აღარ იარსებებს. ყველა მაღაზია და სავაჭრო დაწესებულება დაკავშირებული იქნება ცენტრალურ კომპიუტერთან და ყიდვა–გაყიდვა მხოლოდ უნივერსალური საკრედიტო ბარათით იქნება შესაძლებელი (იხ. გამოცხ. 13: 17). ამ საკრედიტო ბარათს ექნება ერთი ნაკლი: შესაძლებელი იქნება დაკარგვა, წართმევა და ა. შ. ამიტომ შემდეგი ეტაპი იქნება ადამიანის კანქვეშ შესაყვანი მიკროჩიპის მასიური გავრცელება და ადამიანთა სხეულში მათი ჩანერგვა. ეს ჩიპი იქნება როგორც ადამიანის პირადი საიდენტიფიკაციო ნომრის, ასევე საპასპორტო მონაცემების, საკრედიტო ბარათის და ადამიანის შესახებ სრული ინფორმაციის შემცველი. დედამიწის ხელოვნური თანამგზავრების მეშვეობით შესაძლებელი იქნება ჩიპმიღებული ადამიანის აღმოჩენა დედამიწის ნებისმიერ ადგილზე, მისი ყოველწუთიერი გაკონტროლება და მართვაც კი. (წმ. ნილოს მირომდინარეს სიტყვებით) ბეჭედზე დაწერილი იქნება: „მე შენ გეკუთვნი“ – „დიახ, შენ მე მეკუთვნი“, „ნებით მოვდივარ და არა იძულებით“ „მეც შენი ნებისაებრ გიღებ კარს და რა იძულებით“. ეს ოთხი წარწერა იქნება გამოსახული იმ ბეჭდის შუაგულში. პროექტზე ნამუშევარ დოქტორ კოლ ანდრესის მიერ დადგენილია, რომ თუკი ეს მიკროჩიპი მწყობრიდან გამოვა, მისი მატარებელი ადამიანის სხეული მაშინვე დაიფარება ჩირქოვანი წყლულებით, რაც სრულიად შეესაბამება წმ. წერილის წინასწარმეტყველებას იმაზე, რომ ყველა ადამიანის სხეული, რომელიც მხეცის (ანტიქრისტეს) ნიშანს მიიღებს, დაიფარება საზარელი წყლულებით (იხ. გამოცხ. 16: 2).

რატომ მაინდამაინც 666 ძველ აღთქმაში ეს რიცხვი იყო განსაკუთრებული სიმბოლო, გადასახადის სახით სწორედ 666 ოქროს ტალანტი შედიოდა მეფე სოლომონის ხაზინაში (3 მეფეთა 10; 14; 2 ნეშტთა 9: 13). ებრაელები ელიან თავიანთ მესიას, რომლის ძალითაც მათ მთელი მსოფლიოს მთელი მსოფლიოს დამორჩილება სურთ. მათთვის რიცხვი 666 შემთხვევითი კი არა, წმინდა რიცხვია, რომელიც მათ წარსულ დიდებასთან არის დაკავშირებული, როდესაც ებრაელი ერი ღვთის რჩეული იყო. სწორედ ამიტომ, ჯიუტად არ სურთ ამ რიცხვის უარყოფა და ყველაგან ცდილობენ მის დანარგვას; როდესაც ძველ საგადახადო რიცხვს იყენებენ სხვა ხალხების დასამონებლად, ამით ისინი საკუთარ ნაციონალურ ინტერესებს მისდევენ. 666 ნიშნავს – უარვყოფ (წმ. მღვდელმოწამე იპოლიტე რომაელი.). 1993 წლის აღდგომას სატანისტმა ოპტინის მონასტრის სამი ბერი მოკლა განსაკუთრებული რიტუალური დანით, რომელზეც ერთი მხრიდან ეწერა (ამოტვიფრული იყო) „666“, ხოლო მეორე მხარეს – „სატანა“. ყოველვე ზემოთთქმულიდან აშკარაა, რომ ეს რიცხვი უბრალოდ არ არის შერჩეული და მას გააჩნია იუდეველთათვის სიმბოლური და სატანისტებისათვის–მისტიკური მნიშვნელობა.

რა მოუვათ ჩიპის მიმღებ ადამიანებს. ანტიქრისტეს სიკვდილის შემდეგ მოხდება კაცობრიობის საყოველთაო განკითხვა, რის შემდეგაც ღვთის ერთგული ადამიანები, რომლებიც ანტიქრისტეს მოსვლამდე ღვთის სათნოდ ცხოვრობდნენ და ღვთის სარწმუნოებაში გარდაიცვალნენ (მათ არ შეეხებათ მეორე სამსჯავრო იხ. გამოცხადება 20: 6), და ასევე ისინი, რომლებიც ანტიქრისტეს დროს ცხოვრობდნენ, მაგრამ მისი ნიშანი არ მიიღეს, ღვთის სასუფეველში მარადიულ ნეტარებას მიეცემიან, ხოლო ანტიქრისტეს მოსვლამდე ცოდვებში აღსრულებულნი (ეკლესიის ლოცვით გამოხსნილ ცოდვილთა გარდა) და ანტიქრისტეს ბეჭდის მიმღები ადამიანები

მარადიულ ჯოჯოხეთში წავლენ – გეენის ტბაში, საიდანაც გამოსავალი აღარ იქნება და მარადიულად დაიტანჯებიან (გამოცხადება19: 19–20; 20: 10, 13–15; 21: 8).

სატანისტები ელიან ანტიქრისტეს – მათი მესიის მოსვლას. სატანისტების სწავლების (კერძოდ, „ადონარიმის ლეგენდის“) თანახმად, სატანამ აღუთქვა მასონთა პირველ „დიდოსტატ“ ადონარიმს: „დადგება დრო, მოვლენ უძლიერესთა შორის საუკეთესონი და აღადგენენ ცეცხლის მეუფის (ლუციფერის) სარწმუნოებას, შენი სვილები, როგორც შენი სახელით გაერთიანებულნი, როგორც მწირ ჭურჭელს შემუსრავენ მიწიერ მეფეებს, რადგან ისინი ადონაის ტირანიის წარმომადგენლები არიან დედამიწაზე“. ისინი დღემდე ელიან მათი „ღმერთის“ – ლუციფერის მიერ გამოგზავნილ „წმინდა“ მეფეს, რომლის მოსვლის წინ, მათი შეხედულებით, უნდა მოხდეს „ადონაიზმის“ (მართლმადიდებლობის) ძირფესვიანი აღმოფხვრა და მთელ დედამიწაზე „სიკეთის და სინათლის ღმერთის“ – ლუციფერის მსოფლიო „წმინდა მოძღვრების“ გავრცელება, მსოფლიოს ხალხების გაერთიანება ერთ მსოფლიო სახელმწიფოში ლუციფერის მსოფლიო, საყოველთაო რელიგიის იდეოლოგიით. ამ დროს მთელი დედამიწა უნდა გადაიქცეს ლუციფერის სამეფოდ, სადაც დასახლდებიან ამ „კეთილი ღმერთის“ მიმდევრები.

იუდეველი თალმუდისტები ელიან ანტიქრისტეს – მათი მესიის მოსვლას. თალმუდში წერია: „ოდესღაც დედამიწაზე სამოთხე იყო, მაშინ ამ ქვეყნად არსებული ყველა ფასეულობა და მთელი სიმდიდრე ჰურიებს ეკუთვნოდათ, შემდგომში იეღოვამ რჩეული ერი დასაჯა ურჩობისათვის – წაართვა მას მთელი ქონება და ძალაუფლებაც იმ დრომდე, სანამ ის საკუთარი ძალისხმევით არ დაიბრუნებს დაკარგულს, და როცა იეღოვა დაინახავს, რომ საკმარისად აღუსრულებიათ ეს ამოცანა, მაშინ შერიგების ნისნად მესიას წარგზავნის ისრაელში. ეს მესია საბოლოოდ დაამკვიდრებს ებრაელთა მსოფლიო სახელმწიფოს და სამოთხესაც აღადგენს ისრაელისათვის, ამჯერად უკვე სამარადისოდ“. ისრაელის სულიერი აბსორბციის საზოგადოების ჟურნალში „დაბრუნება“ (ანუ „გეულა“) (1991 წ. 1 გვ. 31–34) იერუსალიმის ტაძრის გოდების კედლის რაბინი მიერ იეჰუდა გეცი „წინასწარმეტყველებს“:“კიდევ სულ ცოტა დრო დარჩა, ჩვენ ვიცდიდით თითქმის ორი ათასი წელი. მოითმინეთ კიდევ ცოტა და მზად იყავით . . . მესია კარზე აკაკუნებს . . . ჩვენმა ბრძენკაცებმა დაწვრილებით ჩამოთვალეს ყველა ცვლილებები, რომლებიც მოხდება მსოფლიოში მესიის მოსვლის წინ, დღეს მათი ყველა წინასწარმეტყველება უკვე შესრულებულია“ ადამიანები (ებრაელები) ყოველთვის მოელოდნენ მეშიახის მოსვლას . . . ამჟამად ყველა პირობა აღსრულებულია და მეშიახი ნებისმიერ წუთს შეიძლება განცხადდეს . . . ჯერ მეშიახი მოვა, აღადგენს ტაძარს, შემდეგ კი მოხდება ერების გაერთიანება ერთი ღმერთის სარწმუნოებით (გაზეთიდან „გეულა“ 197 23. 01. 2002 წ.). ანტიქრისტეს მოსვლის ერთ–ერთი ნიშანი იქნება რომაელთა მიერ დანგრეული იერუსალიმის ტაძარის აღდგენა. მის ადგილზე ამჟამად ომარის მეჩეთი დგას, როდესაც მეჩეთს დაანგრევენ ან გადაიტანენ, ახლო იქნება მისი აღდგენაც. დანიურ გაზეთში „შუაღამის ძახილში“ ნათქვამია: ისრაელმა აშშ–ში შეუკვეთა 60 000 ტონა ყველაზე ძვირფასი ქვა – ონიქსი რომელიც მოპოვებული იქნა ქ. ბენტფორში და გაიგზავნა ისრაელში – სოლომონის ტაძრის აღდგენისათვის“. „ამერიკის ხმამ“ ერთ–ერთ თავის გადაცემაში განაცხადა, რომ შეერთებულ შტატებში შეგროვდა მილიონობით დოლარი სოლომონის ტაძრის აღსადგენად გა გადაიგზავნა ისრაელში. ტაძრის პროექტები უკვე მომზადებულია და გადაეცემა მესიას, რომელიც მალე მოვა“ საზღვარგარეთის ბეჭდვითი ორგანოები იუწყებიან

„იერუსალიმის ახალ ტაძარში ლევიტელთა მსახურების მომავალ აღდგენასთან დაკავშირებით ჩაფიქრებულია სინედრიონის მოწვევა.

რა ხდება დღეს. გამოცხადებაში წერია: „გადმოღვარა მეექვსემ თავისი თასი დიდ მდინარეზე–ევფრატზე და დაშრა მისი წყალი, რათა გამზადებული ყოფილიყო გზა იმ მეფეთათვის, მზის აღმოსავლეთიდან რომ მოდიან“ (გამოცხადება 16: 12). აღნიშნული წინასწარმეტყველების განმარტებისას ბერი პაისი ათონელი ამბობს: „როცა გაიგებთ რომ თურქებმა სათავეებთან კაშხლით გადაკეტეს მდინარე ევფრატის წყლები სარწყავად გამოყენების მიზნით, მაშინ იცოდეთ, რომ უკვე შესული ვართ უდიდესი მსოფლიო ომის სამზადისში და ამგვარად გაიხსნება გზა ჩინეთის 200 მილიონიანი არმიისათვის. ეს მშენებლობა დიდი ხანია მიმდინარეობს. წინასწარი გამოთვლებით იგი 2010 წლისათვის უნდა დამთავრებულიყო, მაგრამ დღემდე გრძელდება და მის დასრულება ნებისმიერ დროს არის შესაძლებელი. საქართველოში დიდი ხანია მოქმედებენ პლასტიკური ბარათები, რომლის შემოქმედებიც ადამიანებს აჩვევენ უნაღდო ანგარიშსწორებას, „საზღვარგარეთ გასასვლელი პასპორტის“ შირმის ქვეშ უკვე შემოსულია და ინერგება ე. წ. ბიომეტრიული პასპორტები. ეს ჯერ არ არის უშუალოდ ანტიქრისტეს ბეჭედი, მაგრამ წარმოადგენს მის წინასახეს, ხოლო 2011 წლის ზაფხულისათვის იგეგმება უკვე ელექტრონული პასპორტის (პირადობის მოწმობა) მასიური გავრცელება, შემდეგი ეტაპი კი შეიძლება იყოს თავად „მხეცის ბეჭედი“ – მიკროჩიპი, რომელსაც მსოფლიოს ყველა ადამიანს შუბლში ან მარჯვენა ხელში შეუყვანენ (იხ. გამოცხ. 13: 16).

აღნიშნული სტატია დაწერილია არა საერთოდ ებრაელების, არამედ ამ ხალხის ყველაზე უღირსი და ღვთისაგან განმდგარი ნაწილის შესახებ, რომელთა იდეურმა წინაპრებმა უღალატეს ჭეშმარიტ ღმერთს, მიიღეს წარმართული რელიგიის და ფილოსოფიების სწავლებები, დაამახინჯეს და შეცვალეს ჭეშმარიტი ღმერთის რელიგია, მათ მიერ გამოგონილი ღვთისუარმყოფელი მცნებებით. ვისი ზეგავლენის გამოც ებრაელთა ერთმა ნაწილმა უარყო და ხორციელად მოკლა მათთვის განხორციელებული და მოსული ჭეშმარიტი მესია და თავს დაატეხა მისი მკვლელობის ცოდვა. ახლა კი თავად ამზადებენ გზას მსოფლიოს უკანასკნელი დიქტატორის და ეშმაკის წარმომადგენლის გზას, რისთვისაც ცდილობენ მთელი მსოფლიოს ხალხების ზნეობრივ გარყვნას, სახელმწიფოთა განგრევა–განადგურებას. თავიანთი არსით ეს ადამიანები თავად არიან ანტისემიტები, რადგან თავიანთი მიზნების მისაღწევად მათ საკუთარი ხალხი ასეთი ხვედრისათვის გაწირეს. გარდა ამისა, სხვა ხალხების გარდა ისინი საკუთარ ხალხსაც არ ინდობდნენ და მათ სიცოცხლესაც მსხვერპლად სწირავდნენ თავიანთ არაადამიანურ, სატანურ იდეებს და მიზანს.

გამოყენებული ლიტერატურა:ინტერნეტიდან მოპოვებული მასალები.

ნიკოლოზ დობროლუბოვი „მეოცე საუკუნის ფარული ორგანიზაციები“ თბილისი 2001 წ. ა. ბათოშვილი „ებრაელი ხალხის ისტორიიდან“ ქ. თბილისი 1991 წ. ს. ნილუსი „ახლოა, კარებთან“ მოსკოვი სანკტ პეტერბურგი 1999 წ. რუს. ენაზე.თეოლოგიური ბიულეტენი „ლაზარეს აღდგინება“ ნაწილი 5, 6,7, 8, 9. 13–14,17. ფ. ბრანიე „ებრაელობა და თალმუდი“ რუს. ენაზე.

ბროკჰაუზისა და ეფრონის „ებრაული ენციკლოპედია ტომი 7. რუს. ენაზე.მ. ს. ბელენკი „რა არის თალმუდი?“ მოსკოვი 1963 წ. რუს. ენაზე.მ. ს. ბელენკი „იუდაიზმი“ მოსკოვი 1966 წ. ო. პლატონოვი. რუსეთის ეკლიანი გვირგვინი“ რუს. ენაზე.ბერდიაკონი აბელი „გლობალიზაციის ანტიქრისტიანული არსი“ თბილისი 2008 წ. იაკობ ალგეთელი „ეკლიანი გვირგვინი მსოფლიოზე“ ქ. თბილისი 2006 წ. „უკანასკნელ ჟამზე“ თბილისის სასულიერო აკადემია. თბილისი 2004 წ. „საქართველო მეორედ მოსვლის წინ“ 2005 წ. „სიონისტების შეთქმულება კაცობრიობის წინააღმდეგ“! „ანტიქრისტეს დროების ნიშნები“გაზეთი „ივერიის გაბრწყინება 1. გაზეთი „ქართველი ერი 20 1991 წ. გაზეთი „ქართველი ერი 21 1991 წ. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 7. 2003 წ. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 8. 2008 წ. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 7. 2009 წ. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 10. 2009 წ.ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 10. 2010 წ. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“ 3. 2011 წ.

ზ. გოგოლაძე 2011 წ.