exostis 919

εξώστης T. 500+419 08.03.12

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Διαγωνισμός για τη συναυλία των DEUS στη σελίδα27.

Ο Εξώστης προσφέρει 40 μονές προσκλήσεις για τις προβολές του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ενημερωθείτε για τα νέα και τους διαγω-

νισμούς του ΦΝΘ μέσα από το Fb page του Exostispress και το site www.exostispress.gr

COVERΤο εξώφυλλο επιμελήθηκε o σχεδιαστης Αντώνιος Γιαννοπουλος E-mail: [email protected]

3εξώστης. 8 - 14 Μαρτίου 2012

Κάθε μέρα που περνάει μετράμε απώλειες — ο αριθμός που καλέ-

σατε δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή — η κλήση σας προωθείται

— μη μου μιλάς δεν είμαι καλά.

Θα καταλήξουμε να ζούμε σ’ αυτή την πόλη εσύ, εγώ και τα τσιμέ-

ντα, και το μόνο που μας απέμεινε να κάνουμε είναι να νοιάζομαι

εγώ για σένα κι εσύ για μένα. Με όποια μορφή εσύ κρίνεις πως

μπορείς να δηλώσεις παρουσία, εγώ θα το αποδεχτώ, θα είσαι

εδώ ακόμα και με την απουσία σου, ακόμα και με τη σιωπή σου.

Έτσι θα πορευτούμε αντίστροφα και θα εκτιμάμε περισσότερο

εκείνους που σιωπηλά μάς φωτίζουν το δρόμο. Κι αν αντιδράσεις

με μίσος και βία, θα απομακρυνθώ, θα φύγω, μόνο για εκείνους

που τιμωρούνται με την εσχάτη των ιερών ποινών θα μείνω εδώ,

γι’ αυτούς που ακόμα και τώρα δεν παύουν να ερωτεύονται· κι ας

μην πάρω τίποτα — μου αρκεί να ξέρω πως υπάρχεις μέσα στη

συμπαγή μνήμη του δικού μου χρόνου.

…Και ήταν ακριβώς εκείνη τη μοναδική στιγμή που η διαδρομή

μας διεκόπη από την πτώση μιας καρέκλας, που οι στίχοι γαρνι-

ρίστηκαν με δυο κιλά γιαούρτι, που η πατάτα πουλήθηκε χωρίς

μεσάζοντα, και που τα προβλήματα μας όλα λύθηκαν μεμιάς.

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση κειμέ-

νων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Σύμβουλοι marketing: Θοδωρής Ζουλίδης,

Γιώργος Φουντέας • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος

συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης,

Νικόλας Ραχανιώτης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Γιώτης Ποσπορέλης, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος

Κουλεμάνης, Rita Van dengayged, Miroslava Ivanova. • Φωτογράφοι: E79, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Βίκτωρ Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη •

Assistant art director: Ρία Μηνούδη, Λία Τσιμπιλή • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου

3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς

προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΠεριεχόμεναΣτήλες 04 Φιξ Καρέ 05 Mind the Art 10 Μεθυσμέ-

νο παραμύθι 11 Υπεραστικό κορίτσι 11 Θεσσαλο-

νίκη επιτόπου 12 ΑΗ|ΗΑ 13 Borderlife 14 Εξώστης

Θ 23 Ρετρό 23 Five in a row 24 Fahrenheit 451 27

Χάνει μπαλ 28 Urbanities. 29 La tia Rita 30 E79

Θέματα: 16 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονί-

κης 16 Δημήτρης Εϊπίδης 21 Αγγελική Μυλωνάκη 25

Χρήστος Αστερίου 26 Deus

φωτογραφία: Ιωάννα Χατζηανδρέου


Φιξ καρέΕπιμέλεια: Μαρία Φαρδέλλα

Ζω στην Ελλάδα από το 2006.

Γεννήθηκα στη Γερμανία και μεγάλωσα εκεί.

Μετά τις σπουδές μου ως fashion designer πήγα στην Αθήνα και δούλεψα στο περιοδικό ΟΖΟΝ και στα Lapin House ως pattern maker.

Τη Θεσσαλονίκη την αγάπησα για τους πεζόδρομους της.

Όταν περπάτησα στην Ισαύρων αποφάσισα πως ήταν ο ιδανικός χώρος να ανοίξω το δικό μου μαγαζί.

Ένας χώρος με χειροποίητα πράγματα, ζεστός και φιλικός σαν το σπίτι σου.

Έτσι προέκυψε και το όνομα Kitchen 29ο, μιας και θεωρώ πως ο χώρος της κουζίνας είναι εκείνος που δημιουργείς, συγκεντρώνεις τους φίλους

σου και φτιάχνεις τη δική σου μοναδική ατμόσφαιρα.

Είναι πολύ σημαντικό τα πραγμάτα που πουλάω να είναι χειροποίητα, δεν παράγονται κάτω από δύσκολες συνθήκες, αντιθέτως γίνονται με πολύ

αγάπη κι αυτό ο κόσμος της πόλης το έχει εκτιμήσει και συμμετέχει με μεγάλο ενθουσιασμό στα workshops που διοργανώνω στο μαγαζί.

Η αγορά πάντα ήταν δύσκολη υπόθεση ακόμα και πριν την κρίση.

Γι’αυτό πρέπει να παλεύουμε και να αγαπάμε αυτό που κάνουμε.

Να εκτιμάμε και να σεβόμαστε κι όλα αυτά που δε μας ανήκουν, να εφευρίσκουμε νέες ιδέες, να αναπτύσσουμε και να εξελίσσουμε τις ιδέες μας

και να μην σταματάμε να ονειρευόμαστε.

Περισσότερα χαμόγελα, αγάπη, δημιουργία, ομαδικότητα & παραγωγή και κάπως έτσι θα επιζήσουμε!

www.kitchen29.com

Ιωάννα Ζήκυρη Ιδιοκτήτρια του Kitchen 29ο

Από την Παρασκευή 2/3 ξεκινήσαμε κάποιες δράσεις στα πλαίσια του made in thessaloniki στον πεζό-

δρομο της Ισαύρων. Σας περιμένουμε για παιχνίδι, μαθήματα ποδηλάτου, αγορές και τον καφέ σας, να

χαλαρώσετε και να γνωριστούμε!


Mind The ArtΓράφει η Αλεξάνδρα Μποζίνη - Φωτό: Σπυρόπουλος Ιωάννης


Mind The Art

Ένα πρωτότυπο πρόγραμμα εγκαινιάζει το ΚΘΒΕ συνδυάζοντας την τέχνη

του Θεάτρου και την προσφορά στα κοινά. Το Κοινωνικό Θεατροπωλείο είναι χωρίς υπερβολή ένας εναλλακτικός τρόπος ώστε ηθοποιοί και θε-

ατές να γίνουν συμμέτοχοι μιας κοινής δράσης που έχει σαν σκοπό την

αλληλεγγύη ενεργών πολιτών προς τους αδύναμους συνανθρώπους τους.

Οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε αυτή τη δράση

συσπειρωμένοι απέναντι στις κρίσιμες στιγμές, προτείνουν, σκηνοθετούν

και ερμηνεύουν αγαπημένα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου ενώ

οι θεατές των παραστάσεων καλούνται να καταβάλουν αντί εισιτηρίου,

τρόφιμα μακράς διαρκείας, τα οποία θα διατεθούν σε κοινωνικά ιδρύμα-

τα.Συγκεκριμένα, το ΚΘΒΕ, για τη διάθεση των τροφίμων, θα συνεργα-

στεί με τους ακόλουθους Οργανισμούς και ιδρύματα: «Το Χαμόγελο του

παιδιού», «Ελληνικό Παιδικό Χωριό», Ίδρυμα Ορφανοτροφείο Θηλέων «Η

Μέλισσα», Παπάφειο Ίδρυμα & Ξενώνας Προστασίας Αγάμων Μητέρων

«Το Σπίτι της

Μαρίας».

Στο πλαίσιο του «Κοινωνικού Θεατροπωλείου», θα παρουσιαστούν, κα-

ταρχήν, από το ΚΘΒΕ, πέντε παραγωγές που θα φιλοξενηθούν, κατά τη

διάρκεια των μηνών Μαρτίου και Απριλίου, στο νέο Υπερώο της Εταιρείας

Μακεδονικών Σπουδών και στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών.

Τα έργα που έχουν επιλεχθεί είναι τα Συλλογή του Χάρολντ Πίντερ,

Chatroom της Έντα Γουόλς, Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου του Έντου-

άρντ Άλμπυ, Οι Δούλες του Ζαν Ζένε και η Δίψα των Εβελίνας Παπούλια

και Μαίρης Καλδάρα. Τις παραστάσεις θα σκηνοθετήσουν οι ηθοποιοί του

ΚΘΒΕ: Μαρίνα Χατζηιωάννου, Γιώργος Ρούφας, Βασίλης Σπυρόπουλος,

Γιάννης Τσάτσαρης, Γιώργος Σφυρίδης & Εβελίνα Παπούλια.

Γ.Γ.

εξώστης. 8 - 14 Μαρτίου 201210

Κάθε φορά στύβει την εβδομάδα και την κάνει λέξεις. Οι λέξεις ταξιδεύουν στο

ατελιέ κάποιου ζωγράφου κι έχουν τη χαρά και την τιμή να χρήζονται μ’ έναν

πίνακα που κοιτάει προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτή τη φορά το πήρε αλλιώς.

Ξεκίνησε κοιτάζοντας τον πίνακα κι έψαξε να βρει εκεί τις απαντήσεις ή ακόμη

και την ίδια την ερώτηση.

Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

«Η πατούσα ερωτεύτηκε το χώμα. Φίλησε τα χαλικάκια και τα γέμισε με

ψεύτικες υποσχέσεις. Λερώθηκε από το αίμα τους αλλά συνέχισε. Ήταν πολύ

βιαστική ή τουλάχιστον έτσι είπε. Κι αυτά απέμειναν και πάλι μόνα- έτοιμα

πάντα να δοθούν στην επόμενη αίσθηση, στο επόμενο άγγιγμα που θα

αλλοίωνε την πέτρινη μοναξιά τους.» [1993]

Από τότε σαν να κάνω συνεχώς κύκλους γύρω από ένα σύννεφο. Αλλάζει

σχήμα, χρώμα, εποχή κι όμως είναι ακόμη εκεί. Το ίδιο και οι ματωμένες

πατούσες, αιώνια ερωτευμένες με το ίδιο χώμα ή την προοπτική του ν’

ανθίσει.

Δεξί, αριστερό, δεξί, αριστερό, δεξί, αριστερό, προχωρώ κι επιστρέφω. Περι-

κυκλώνω και στοιχειώνω γραμμές και σχήματα που στοίχισαν έναν ολόκληρο

καμβά με σχέδια. Όνειρα. Να ‘μασταν, λέει, οι μουτζούρες μας, σώματα σκιές,

εγώ εδώ πάνω στο μάγουλό σου, μια πλάτη εκεί, ένας αστράγαλος παραπέ-

ρα, καπνός από το τσιγάρο μετά, και μέσα του όλα αυτά που δεν ειπώθηκαν

ποτέ. Δεν ακούω πια, δεν φτάνει ως τα περίχωρα η φωνή μου. Θυμάμαι τον

ψίθυρο του λευκού, τη στριγκλιά του κόκκινου κι εκείνη τη διάφανη μυρωδιά

του απαλού. Τι χρώμα ήταν;

Προχωρώ αγέρωχα σκυφτά γύρω από μένα, από σένα, από τότε, απ’ το

σύννεφο. Γύρω από ταξίδια του πελάου και τ’ ουρανού, του σώματος και

του νου. Κι είναι ένας χάρτης μες το χάος μου κι είναι πυξίδα που δείχνει

πάντα μπλε. Κι ενώ η ζωή μεγαλώνει διακόπτει με ξέφτια τη βόλτα μου. Πού

να πάω, πάλι εδώ γυρνάω. Σκαρφαλώνω πάνω σε σκάλες, κάνω τσουλήθρα

πάνω σε φιδάκια κι επιστρέφω στη θέση μου. Στριμώχνομαι μέσα σε παλιά

ίχνη μην τύχει και με βρει η σήμανση και μου χαλάσεις.

Δεξί, αριστερό, δεξί, αριστερό, δεξί, αριστερό, κύκλους αέναους γύρω από

μια στάλα ζωής. Αυτής που δεν θα μπορούσε να κατοικεί στο κέντρο παρά

στη γωνία ενός αναποφάσιστου σύννεφου (μπορεί να’ ναι και πουλί ή μια

γάτα πού τόση ώρα παίζει με τα κουβάρια μου). Θα ‘θελα να ‘μουν λευκή και

τίποτα- μια κατά λάθος σταγόνα. Θα ‘θελα να ‘μουν μέσα στον κύκλο που

σχηματίζουν οι πατούσες μου- κι ας ήμουν κενός χώρος. Μα πιο πολύ, θα

‘θελα να ‘μουν το χέρι ενός ζωγράφου- απαλλαγμένο από τη λέξη, προικι-

σμένο μόνο με ένστικτο, ουσία και ψυχή. •

(η Λίλια Γιάριτς εκθέτει στην Γκαλερί ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - από 8 Μαρτίου

μέχρι 29 Μαρτίου 2012)

«Ποιος αλήθεια είμαι εγώ & πού πάω;»Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Λίλια Γιάριτς

1.


Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Έχει κρυμμένα πλάνα, κρυμμένα όνειρα, και κρυμμένα σχέδια. Γνωρί-

ζουμε κάθε τόσο εκπληκτικούς ανθρώπους, γεμάτους ταλέντο, καλλι-

εργημένους, ταξιδεμένους. Και είναι διακριτικοί και μετριόφρονες, και

δεν μοιάζουν με τίποτα εκείνους που κάνουν τα πάντα για να αναδεί-

ξουν τη μετριότητά τους. Και αν τους γνωρίσεις, το μυαλό σου συνε-

χώς δουλεύει, για να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει όλους αυτούς τους

υπέροχους ανθρώπους. Να τους κάνει να πάρουν μπρος, να αφεθούν

και να δημιουργήσουν. Αισθάνεσαι καμιά φορά πως θα μπορούσες να

κάνεις πολλά, τα έχεις ονειρευτεί ή τα έχεις οραματιστεί στο μυαλό

σου; Έχεις κάποιο όνειρο ή στόχο;

Είναι η κατάλληλη περίοδος να τo φέρεις στο φως και να κάνεις κάτι,

γιατί οι περισσότεροι έχουν ησυχάσει, έχουν γυρίσει σπίτι, έχουν

φοβηθεί, και δεν κουνιούνται.

Είναι κάποιες φορές που θες, αλλά δεν μπορείς, γιατί δεν ξέρεις

από που να ξεκινήσεις. Αλλά αυτό που είσαι, είναι εκεί, κρυμμένο, και

περιμένει να το ελευθερώσεις. Όπως ο συμπλέκτης, που είναι σαν να

κρατά την ταχύτητα του αυτοκινήτου κάτω από το πόδι σου και θα

την ελευθερώσει μόλις δώσεις το πρόσταγμα.

Καμιά φορά ξέρουμε τόσο καθαρά τι θέλουμε να κάνουμε, αλλά πα-

τάμε μόνιμα το φρένο.

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν προχωράμε, ενώ ξέρουμε πως το

γκάζι είναι ακριβώς δίπλα στο φρένο, και θέλει απλά την τόλμη να

αφήσεις το πόδι σου. Να ελευθερώσεις το συμπλέκτη, και σιγά σιγά

να πατήσεις γκάζι. Και μετά, ποιός σε πιάνει... •

Αυτή η πόλη έχει κρυμμένους αν-

θρώπους. Κρυμμένη δημιουργικότητα,

φαντασία, διάθεση.

AH HA

Stay tuned [ 1 ] Δεν υπάρχει ελπίδα: ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό

— έχει σημασία. Δεν υπάρχει (έστω: δεν υπάρχει, προφανώς,

ακόμη) τίποτε που δεν έχει γίνει, τίποτε που δεν έχει πραγ-

ματωθεί, δεν υπάρχει η φτηνή προζίτσα της μετάθεσής σου

στο όποιο «μέλλον», δεν υπάρχει (και να μην έσωνε) η ίδια η

δυνατότητα της πυώδους προσδοκίας· είναι μια χημική φενάκη

στο μυαλό σου, που προσομοιάζει στο παιχνίδι με το σερβί-

ρισμα του τσαγιού των μικρών κοριτσιών: με τις κούκλες τους

και με τα λιλιπούτεια σερβίτσια — και να με συμπαθάς. Το να

ελπίζεις δεν είναι παρά, επιεικώς, βλακώδες. [ 2 ] Ας το λέμε

συχνότερα: σημασία δεν έχει να κατεβαίνεις σε έναν αγώνα,

σε μια μάχη (ακόμα και σ’ ένα ματς, ή και σ’ ένα στημένο ματς),

με τη σιγουριά της νίκης (ω! της φρικώδους φρίκης), αλλά με

την ισχυρή (απλώς) βεβαιότητα της παρουσίας σου στο στίβο,

με την εμπράγματη κατάθεση μιας ελεύθερης βούλησης: της

δικής σου, εφόσον έχεις ή από κάποια συγκυρία μπορείς να

εξασφαλίσεις. Το πρώτο είναι φτηνό και χυδαίο και συντηρη-

τικό: για την ακρίβεια, ο επαρκέστερος ορισμός της ζερβοδέ-

ξιας συντήρησης: αυτού του χάροντα της ακινησίας και των

δεσμών στον αστράγαλό μας, αυτό που μας πεθαίνει. Το δεύ-

τερο, πάλι, είναι κάτι· όχι τίποτε σπουδαίο (μην αυταπατάσαι),

αλλά τουλάχιστον είναι, έχει δυναμική και κοιτάει, μυωπικά-

ξεμυωπικά, μπροστά. Τουλάχιστον: είναι. (Υπάρχει και ο τρίτος,

φυσικά, δρόμος: να προσέρχεσαι στο πεδίο με τη σιγουριά,

και τη λαχτάρα ακόμα-ακόμα, του χαμού σου· δύσκολα πράγ-

ματα αυτά όμως: μην τα επιχειρείς μόνος στο σπίτι και χωρίς

επίβλεψη ενηλίκων και επαγγελματιών τού είδους. Και γενικά

μην τα επιχειρείς ποτέ· άσ’ το). [ 3 ] Ελπίδα δεν υπήρχε από

μιας αρχής στο καθ’ ημάς χρυσαυγίτικο συριζάτο, και πλέον

καιρός είναι να το καταλάβεις κι εσύ. Δεν υπήρξε, όχι από τη

δολοφονία που διέπραξαν οι μόνοι πρόγονοί σου, οι Μαυρομι-

χάληδες (μολονότι υπήρξε ο πιο συμβολικός φόνος ποτέ στον

διόλου μικρό κατάλογο των συμβολικών και συμβολοποιημένων

φόνων της «πατρίδας») ή από την εκκωφαντική πυρπόληση της

φρεγάτας «Ελλάς» (άλλο σήμα-τάφος εδώ) από (ποιον άλλον;

από) τον μόνο πρόγονό σου Μιαούλη, αλλά ήδη από την καθαυ-

τό τυχαία σύμπηξη του φαντασιωτικού εθνικού μορφώματος

Ελλάς, αυτής της άνοστης αυταπάτης. [ 4 ] Μα βαρέθηκα να

μιλάω μια ζωή γι’ αυτά, βαρέθηκα και κουράστηκα και έγκωσα

να μιλάω και να γράφω για το πόσο ακριβαίνουν το ψωμί μου

πράξεις όπως το άδειασμα του σταχτοδοχείου από το αμάξι

σου στο ρείθρο του δρόμου μας (κι άλλες χιλιάδες χιλιά-

δων). Βαρέθηκα και τις συζητήσεις, ακόμα και την ανάγνωση

κειμένων που φέρουν και κομίζουν τόση μοναξιά στον όποιο

δημόσιο διάλογο όλοι μας κεκεδίζουμε. Όμως πιο πολύ απ’ όλα

βαρέθηκα τις θεωρητικές αναλύσεις — των οικιών ημών εμπι-

πραμένων, υμείς αρθρογραφείτε για την Καρέτα-Καρέτα και

τον μετανοήσαντα Κωστόπουλο. Γελοίο. [ 5 ] Και πρώτον απ’

όλους βαρέθηκα εμένα. Περισσότερο κι απ’ το θεσμικό πάρτι

τού απέναντι ΚΑΠΗ (κάθε καταραμένη Τρίτη) με το «Έλα στον

παππού» και τους στροβιλισμούς των χορευτών με δεκάδες εν

σειρά σκυλάδικα (κάθε καταραμένη Τρίτη), εμένα βαρέθηκα.

Και για τις παλιλλογίες μου, και κυρίως με τις διαρκείς ήττες

μου, χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει, μια ζωή τώρα. Να σου πω

την αλήθεια, με βαρέθηκα περισσότερο κι απ’ αυτούς (είναι

και φίλοι ανάμεσά τους, πολύ αγαπημένοι, σημειωθήτω) που

τα βάζουν (των οικιών ημών και τα λοιπά και τα λοιπά) μεταξύ

άλλων («μεταξύ άλλων»: όπως για τη… διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ

— δηλαδή πόσο πιο λάθος, και πόσο πιο στενοχώρια εν έτει

2012) με το λαϊκισμό στην αντίπερα όχθη τού όντως και εν τοις

πράγμασι λαϊκισμού — δεν ξέρω αν μ’ εννοείς: δε μιλούν για

το ύφος, για το οποίο γράφω διαρκώς (θυμίζω: μισό και μόνο

ρέκασμα των Ορκ, ή «έστω» μία σειρά θαυμαστικών, στο κατά

τα άλλα ξωτικά θεϊκό κείμενό σου το μετατρέπει αμέσως σε

κείμενο των Ορκ: μισό και μόνο· ή μία σειρά θαυμαστικών —

νιώσε, έχει πρωτεύουσα σημασία, δεν υπάρχει πλέον χώρος

για κανένα αστείο· κανένα: κομμένες οι πλάκες), αλλά για την

περισπούδαστη σιγουριά κάποιων ανθρώπων. Εγώ (περισπού-

δαστα σίγουρος: πιο πολύ δεν έχει) όλο αυτό το απορρίπτω

συλλήβδην και με σφιγμένα δόντια. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος

(ούτε δευτερόλεπτο) για θεωρίες και για βλακειούλες. (Δεν

υπάρχει χρόνος για οτιδήποτε, αλλά: είπαμε — ωραίες μάχες

είναι οι εκ των προτέρων και με ασφάλεια χαμένες: οπότε, εν

πολλοίς, ίσως καλά κάνουν — δε βαριέσαι… παιδιά είναι). [ 6 ]

Υπάρχει χρόνος μόνο για δύο πράγματα: για να πολεμήσεις,

πρώτον, με μη βία (και με άλλες καταστάσεις μέσα στην πόλη)

τη βία: η βία είναι ο εχθρός που ΘΑ σε νικήσει, που ΘΑ νικήσει,

και για να αφιερωθείς, δεύτερον, για τα καλά στα του εαυτού

σου: να διαβάσεις, να δουλέψεις, να αγαπάς. [ 7 ] Για το δεύτε-

ρο έχουμε πει πολλά, πάρα πολλά (δεκάδες χιλιάδες λέξεις)

και ίσως (από ένα σημείο και μετά) βαρετά. Για το πρώτο… Για

το πρώτο: che fare? Λοιπόν, θα σου πω εγώ τι να κάνουμε: να

είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι γι’ αυτά που είναι να γίνουν: πρόκειται

να ενωθούμε σε δημόσιους χώρους και να εκφράσουμε την

απόλυτη (και με τίμημα ζωής) αντίθεσή μας στην άσκηση βίας.

Πρόκειται πολύ σύντομα να ενωθούμε σε δημόσιους χώρους

και να εκφράσουμε την απόλυτη (και με τίμημα, λέω, τη ζωή

μας) αντίθεση όλων μας, αλλά και σύμπαντος τού πολιτισμένου

κόσμου (γιατί, ξέρεις: υπάρχει πολιτισμένος κόσμος), απέναντι

στο διαχωρισμό της άσκησης βίας: πρόκειται να πούμε και να

δείξουμε πως το αβγό, το γιαούρτι και η καρεκλιά ΙΣΟΔΥΝΑ-

ΜΟΥΝ με την απλή πράξη που κάναν οι σταλινικοί στο Κατίν:

με έναν πυροβολισμό στο σβέρκο κάποιου δεμένου ανθρώπου.

Πως ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΥΝ με τη ναζιστική Νύχτα των Κρυστάλλων.

Αυτό θα κάνουμε. [ 8 ] Στη χούντα (εννοώ, και επαναλαμβά-

νω: τη στρατιωτική) που φέρνει η συμμαχία των πολιτικών

άκρων (βυζανιάρικα των ΜΜΕ αμφότερα, κάτι Παπαδάκη-

δων, κάτι τέτοιων) θα δείξουμε, όχι τα δόντια μας, αλλά τη

γλώσσα μας. Και την καρδιά μας. Πιο απλά δε μπορώ (και

κυρίως: δεν πρέπει) να σ’ το πω. — Κυριάκος Αθανασιάδης.


Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης Γιάννης Γκροσδάνης

Θρίλερ, 2012, Η.Π.Α., 94 λεπτά

(1/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Χέιτορ Ντάλια

Παίζουν: Αμάντα Σέιφριντ, Τζένιφερ Κάρπεντερ,

Γουές Μπέντλεϊ

Μυστηριώδης Εξαφάνιση (Gone)

*

Nεαρή κοπέλα που στο παρελθόν έπεσε θύμα

απαγωγής, αλλά δεν έχει στοιχεία να το απο-

δείξει, ισχυρίζεται πως ο δράστης επανήλθε

για να απαγάγει την αδερφή της – αλλά δεν

έχει και πάλι στοιχεία να το αποδείξει.

Ανεπαρκές από την αρχή ως το τέλος και με

ανεπαρκή πρωταγωνίστρια, το Gone ενδιαφέ-

ρεται μόνο για την παράθεση μιας ιστορίας,

που με παραλλαγές έχει εμφανιστεί πάμπολ-

λες φορές στην οθόνη, χωρίς να προσπαθεί για

στοιχειώδεις αναλύσεις χαρακτήρων ή για τη

δημιουργία σοβαρού σασπένς. Αντιθέτως, μι-

κρά twists οδηγούν την ιστορία ως το τέλος,

χωρίς κάποια συνοχή, ενώ μικρή είναι και η

χρησιμοποίηση του άγριου τοπίου που υπάρχει

στο Φόρεστ Παρκ του Πόρτλαντ (όπου γυρί-

στηκε το φιλμ) που θα μπορούσε να βοηθήσει

στην επίτευξη ατμόσφαιρας μυστηρίου. Ο Ντά-

λια (σκηνοθέτης του προ διετίας καρτποσταλι-

κού A Deriva) δείχνει να βολεύεται από τις ανέ-

μπνευστες καταστάσεις για να βγάλει αγωνία,

οι περισσότερες από τις οποίες συναντιούνται

συνήθως σε μικρότερες straight-to-DVD παρα-

γωγές, εκεί που μάλλον ανήκει περισσότερο και

η παρούσα. •

Περιπέτεια/ Επιστημονικής Φαντασίας, 2012,

ΗΠΑ, 132 λεπτά

Σκηνοθεσία: Andrew Stanton

Πρωταγωνιστούν: Taylor Kitsch, Lynn Collins,

Willem Dafoe, Thomas Haden Church, Polly Walker,

Samantha Morton, Mark Strong κ.α.

Τζον Κάρτερ (John Carter)

1869: Ο Τζον Κάρτερ, ένας πρώην λοχαγός

του αμερικανικού στρατού, κουρασμένος από

τον εμφύλιο πόλεμο στις Η.Π.Α., μεταφέρε-

ται με ανεξήγητο τρόπο στον πλανήτη Άρη

(Μπαρσούμ για τους γηγενείς), όπου θα βρεθεί

μπλεγμένος σε μια επικών διαστάσεων διαμάχη

μεταξύ των κατοίκων του πλανήτη, συμπερι-

λαμβανομένων του Ταρς Τάρκας και της σαγη-

νευτικής Πριγκίπισσας Ντέτζα Θόρις. Σε έναν

κόσμο στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ο Κάρ-

τερ ανακαλύπτει ξανά την ανθρωπιά του όταν

συνειδητοποιεί ότι η επιβίωση του Μπαρσούμ

και των κατοίκων της είναι στα χέρια του.

Ο «Tζον Κάρτερ» εμφανίστηκε για πρώτη φορά

πριν από 100 χρόνια στο πρώτο μυθιστόρημα

του Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ, «The Princess of

Mars». Ο αμερικανός συγγραφέας είναι γνω-

στός κυρίως για τη δημιουργία και τη συγγρα-

φή του «Ταρζάν», μια από τις πιο επιτυχημένες

μυθιστορηματικές μορφές όλων των εποχών.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης και σε-

ναριογράφος Άντριου Στάντον, που σκηνοθέτη-

σε και συμμετείχε στο σενάριο του “WALL-E”

είναι υπέυθυνος για την κινηματογραφική δι-

ασκεύη αυτού του ήρωα. Στον ομώνυμο πρω-

ταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον Τέιλορ Κιτς,

ο οποίος είναι γνωστός για το ρόλο του στη

επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του NBC «Friday Night Lights», ενώ έχει παίξει μεταξύ άλλων

στις ταινίες “The Bang Bang Club”, “Snakes on a Plane”, “John Tucker Must Die” και στην

περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας “X-Men Origins: Wolverine”. •

Εξώστης Θήτα

Θρίλερ, 2012, Η.Π.Α., 83 λεπτά

Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ

Ηθοποιοί: Φερνάντα Αντράντε, Σαϊμον Κουόρτερμαν,

Σούζαν Κρόουλι

Ο Διάβολος Μέσα της (Devil Inside)

To 1989 η αστυνομία έλαβε ένα τηλεφώνημα

από την Μαρία Ρόσι η οποία ομολογούσε πως

είχε δολοφονήσει άγρια τρία άτομα. 20 χρόνια

μετά, η κόρη της η Ιζαμπέλα προσπαθεί να κα-

ταλάβει τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ. Για

το σκοπό αυτό, πηγαίνει στο Ψυχιατρικό Ίδρυμα

της Ιταλίας για τους Ψυχοπαθείς Εγκληματίες,

όπου νοσηλεύεται η μητέρα της, προκειμένου

να ανακαλύψει αν είναι ψυχασθενής ή δαιμο-

νισμένη...

Ακόμα ένα θρίλερ βασισμένο σε εξορκισμό –

μεταφυσικά φαινόμενα - “αληθινά γεγονότα”,

συνταγή αγαπημένη στο Χόλιγουντ τα τελευ-

ταία χρόνια. Δεν έγινε δημοσιογραφική προβο-

λή για την συγκεκριμένη ταινία και έτσι περιο-

ριζόμαστε σε όσα ήδη γράψαμε. •


STARlightEXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

Γ.Βασιλείου

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld)

Ν.Σάκκας (Cinemanews)

Π.Τράγος(Movieworld)

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Μυστηριώδης Εξαφάνιση *

Τζον Κάρτερ

Άλμπερτ Νομπς *** ** ** *** *** ***Μεθυσμένο Ημερολόγιο *** *** *

Hugo 3D **** ***** ***** ***** ***1/2 ***1/2 *****Οι Απόγονοι ****1/2 **** ****1/2 **** ***1/2 ***1/2 **** ***1/2

Ένας Χωρισμός ***1/2 **** ***** **** ***** ****


Εξώστης Θήτα - Παίζονται ακόμη2 προτάσεις του Γιάννη Γκροσδάνη

Πιτσιρίκος που μένει κρυφά σε σιδηροδρομικό

σταθμό, αναζητεί το κλειδί που θέτει σε λει-

τουργία ένα ρομπότ, που επισκεύαζε ο πατέρας

του πριν πεθάνει.

Ο Μάρτιν Σκορτσέζε γυρίζει ένα μαγευτικό πα-

ραμύθι τιμώντας με έναν ξεχωριστό τρόπο έναν

από τους πρωτομάστορες της ιστορίας του

κινηματογράφου, τον σκηνοθέτη Ζορζ Μελιές.

Με τη δράση επικεντρωμένη στον σιδηροδρο-

μικό σταθμό του Παρισιού στα χρόνια του Με-

σοπολέμου η αληθινή διαφυγή για τους ήρωες

της ταινίας έρχεται μέσα από τη μαγεία των

εικόνων του κινηματογράφου. Καθόλου τυχαία

ο Σκορτσέζε υλοποιεί το όραμα του χρησιμο-

ποιώντας για πρώτη φορά στην καριέρα του

την τεχνολογία του 3D, στην οποία δίνει ουσία

με τις εικόνες του. Τα 5 Όσκαρ που κέρδισε η

ταινία φανερώνουν την φροντισμένη τεχνική

αρτιότητα της αλλά πέρα από την καλογυρι-

σμένη παραγωγή υπάρχει ένα μαγικό ταξίδι στα

έγκατα του κινηματογράφου, το οποίο δεν πρέ-

πει να χάσετε! •

Φαντασίας, 2011, ΗΠΑ, 126 λεπτά

(3/5)Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε

Πρωταγωνιστούν: Αζα Μπάτερφιλντ,

Κλόε Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλει

HUGO

***

Βασισμένη σε ένα ημιαυτοβιογραφικό έργο του

Χάντερ Τόμσον, το Μεθυσμένο Ημερολόγιο είναι

ουσιαστικά ένας φόρος τιμής του παραγωγού

και πρωταγωνιστή της ταινίας, Τζόνι Ντεπ στην

προσωπικότητα του ίδιου του Χάντερ Τόμσον.

Περιπέτεια/Δράμα, 2011, Η.Π.Α., 120 λεπτά

(3/5)Σκηνοθεσία: Μπρους Ρόμπινσον

Παίζουν: Τζόνι Ντέπ, Αάρον Έκχαρτ,

Μαϊκλ Ρισπόλι, Άμπερ Χάρντ, Τζιοβάνι Ριμπίσι

Μεθυσμένο Ημερολόγιο(Rum Diary)

***

Λειτουργώντας εσωτερικά τον ρόλο του ο Τζόνι Ντεπ δίνει μια συμπαθητική ερμηνεία κλείνωντας

το μάτι στον αγαπημένο του συγγραφέα. Ίσως η πιο απολαυστική ερμηνεία να δίνεται από τον Τζι-

οβάνι Ριμπίσι, που παίζει έναν “καταραμένο” άνεργο δημοσιογράφο παραδομένο στις αδυναμίες του

ενώ η Άμπερ Χάρντ, ως το μοιραίο θηλυκό, λειτουργεί με αισθησιασμό για να προκαλέσει όχι μόνο

το ένστικτο του πρωταγωνιστή αλλά και το δικό της πεπρωμένο. Ο σκηνοθέτης Μπρους Ρόμπινσον

δίνει με χιούμορ την στυλιστική απεικόνιση της εποχής και των ηρώων αλλά αυτό που λείπει είναι

εκείνος ο μάγκικος, θρασύς, κυνικός τόνος που θα έδινε περισσότερο νεύρο στην ταινία. •

ΠΡΟΣΕΧΩΣ• Το Τελικό Χτύπημα

• Κολλητοί με παιδί

• Ταξίδι 2: Το Μυστηριώδες Νησί

• W.E.


Εξώστης ΘήταΣυνέντευξη στον Γιάννη Γκροσδάνη

Δημήτρης Είπίδης “Στόχος μας η προσφορά στην Θεσσαλονίκη”

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο Δημ. Εϊπίδης θυ-

μάται με πολύ συγκίνηση εκείνο το Μάρτη του

1999 όταν ένα όραμα του έγινε το καθιερωμένο

ανοιξιάτικο ραντεβού της πόλης με το Φεστιβάλ.

Τότε ήταν σε 2 αίθουσες, τώρα απλώνεται σε έξι

και άλλους τόσους χώρους δράσεις και παράλ-

ληλων εκδηλώσεων. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

βρίσκεται στην 14η χρόνια του και ο διευθυντής

του Φεστιβάλ λίγο πριν κόψει την κόκκινη κορ-

δέλα των εγκαινίων μιλάει στον Εξώστη για τη

φετινή διοργάνωση αλλά και για το νέο όραμα

του, την Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης.

14 χρόνια κλείνει φέτος το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Η συγκίνηση σας για την καθιέρωση του θεσμού κάθε χρόνο μεγαλώνει και περισσότε-ρο; Η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός, τροφοδότησαν και μένα και τους

ανθρώπους που εργάστηκαν για να γίνει το φεστιβάλ πραγματικότητα

- απ’ την πρώτη στιγμή, απ’ το πρώτο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, πριν από

14 χρόνια. Ύστερα από σκληρή δουλειά, πίστη σ’ αυτό που πρεσβεύει η

διοργάνωση και φυσικά πολλή αγάπη, το Φεστιβάλ έχει κατοχυρώσει μια

θέση στην κορυφή των ευρωπαϊκών φεστιβάλ ντοκιμαντέρ.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταδώσει το φετινό Φεστιβάλ; Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, στήριζε ανέκαθεν εκείνους τους δημιουργούς

που δε διστάζουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς αναστο-

λές και οι οποίοι καταθέτουν έργα ολοκληρωμένα από όλες τις απόψεις.

Επίσης οι κοινωνικές προεκτάσεις και η βαθύτερη σχέση του ανθρώπου

με οτιδήποτε τον περιβάλλει, ήταν και παραμένει στο επίκεντρο των

ντοκιμαντέρ που προβάλλονται στο φεστιβάλ. Ειδικότερα φέτος, σε μια

κρίσιμη συγκυρία, η ευαισθητοποίηση των δημιουργών είναι ακόμη εντο-

νότερη, το αισθητήριό τους πιο οξυμένο και κατ’ επέκταση τα έργα τους

πιο διεισδυτικά.

Υπάρχει κάποια στόχευση για την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστι-βάλ Θεσσαλονίκης για τα επόμενα χρόνια; Δίπλα στους βασικούς στό-

χους, όπως την ανάδειξη νέων ανεξάρτητων δημιουργών, την προβολή

κινηματογραφιών άγνωστων στη χώρα μας, την ενίσχυση του ελληνικού

κινηματογράφου, γεννιούνται νέες ανάγκες που πηγάζουν απ’ το ίδιο το

κινηματογραφικό τοπίο. Αυτό που χρειάζεται είναι να αντιληφθούν και οι

τοπικοί φορείς τη μοναδικότητα του φεστιβάλ και τη σημασία που έχει

για τη φήμη της πόλης διεθνώς. Θέλουμε αυτό το συναίσθημα να επε-

κταθεί και σε τοπικό επίπεδο, ώστε το έργο μας να γίνει πιο εύκολο.

Θα θέλατε να μας δώσετε κάποιες διευκρίνησεις σχετικά με τη δομή και λειτουργία της Ταινιοθήκης και του Μουσείου Κινηματογράφου; Στα σχέδιά μας είναι η δημιουργία μιας Ταινιοθήκης, που δεν θα υπάρχει

μόνο για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά που θα επιτελεί ουσιαστικά το

έργο μιας ταινιοθήκης. Θα λειτουργεί με επιλεγμένο πρόγραμμα ταινιών,

θα διαθέτει εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα, θα φέρνει το κοινό

πιο κοντά στην πυρήνα του κινηματογράφου: Στους μεγάλους δημιουρ-

γούς, στους πρωτοπόρους του σινεμά αλλά και στους νέους σκηνοθέτες

που το οδηγούν στην επόμενη μέρα. Η ίδρυση της Ταινιοθήκης θα είναι

η προσφορά του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη για την επέτειο των 100

χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.

Όσο για το Μουσείο Κινηματογράφου, επιθυμία μας είναι να ενισχυθεί

ακόμη περισσότερο μέσα από δράσεις σε όλη τη διάρκεια του χρόνου

και να επικεντρωθεί στην υποστήριξη της μελέτης της κινηματογρα-

φικής τέχνης. Μάλιστα στόχος είναι στο Μουσείο Κινηματογράφου, να

εδρεύει και η βιβλιοθήκη της Ταινιοθήκης της Θεσσαλονίκης. • Φω

τό: Β

ΕΡΒΕΡΙΔ

ΗΣ Β

ΑΣΙΛ

ΗΣ


Εξώστης ΘήταTου Τάσου Μελεμενίδη

Τα φετινό αφιέρωμα του φεστι-

βάλ στον Εγιάλ Σιβάν, αναμένεται

να δείξει μια διαφορετική εικόνα

του Ισραήλ από ότι έχουμε συνη-

θίσει, αυτήν της αυτοκριτικής για

τις πράξεις της χώρας απέναντι

στην Παλαιστίνη. Οι απόψεις του

άλλωστε από τη δεκαετία του 80

ως σήμερα συχνά προκάλεσαν

αντιδράσεις στις αρχές του κρά-

τους του, αλλά και επέφεραν λο-

γοκρισία σε αρκετές δουλειές του.

Θα παρουσιαστεί το σύνολο των

12 ταινιών του, μεταξύ των οποί-

ων και η πιο πρόσφατη, το Κοινό Κράτος, Δυνητική Συζήτηση που

προτείνει την ύπαρξη ενός κοινού

ισραηλινοπαλαιστινιακού κράτους,

αντί των 2 ξεχωριστών που είναι η

επικρατέστερη υπάρχουσα άποψη.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θα βρίσκεται

τις ημέρες του φεστιβάλ στη Θεσ-

σαλονίκη και θα πραγματοποιήσει

masterclass την Πέμπτη 15 Μαρ-

τίου, αναλύοντας τους βασικούς

τομείς της φιλμογραφίας του.

Συνεχίζοντας την συνεργασία του

με το ινστιτούτο δανέζικου κινημα-

τογράφου, το Φεστιβάλ θα παρου-

σιάσει ένα αφιέρωμα προβάλλο-

ντας επτά σύγχρονα ντοκιμαντέρ

από τη Δανία. Πιο ενδιαφέρον

όλων (και από τις προτάσεις για το

φεστιβάλ γενικώς) το Ambassador του Μαντς Μπρύγκερ, σκηνοθέτη

του πολυμήχανου Red Chapel που

είχε καταγράψει κρυφά τη ζωή

στην σύγχρονη Β. Κορέα. Εδώ οι

κάμερες στήνονται αυτή τη φορά

στη Δημοκρατία της Κεντρικής

Αφρικής, με αφορμή μια υποτιθέ-

μενη ίδρυση βιοτεχνίας σπίρτων,

και καταγράφουν τη γιγαντιαίους

μηχανισμούς διαφθοράς της χώ-

ρας που την οδήγησαν στην εξα-

θλίωση και την παρακμή. Ακόμη

σαν ζωντανή αναμετάδοση της

αιγυπτιακής επανάστασης, το Half a Revolution είναι το αποτέλεσμα

της προσωπικής και επικίνδυνης

εμπειρίας 2 κινηματογραφιστών

στις κρίσιμες μέρες γύρω από την

πλατεία Ταχρίρ. Η πολιτική κυρι-

αρχεί και στο Φιλί του Πούτιν, με

θέμα μια 19χρονη μέλος της πατρι-

ωτικής νεολαίας που υποστηρίζει

τον ρώσο πρόεδρο, αλλά και στις

Νταντάδες που εξερευνούν τα

λάθη του συστήματος πολιτιστι-

κής ανταλλαγής au pair, μέσω τρι-

ών φιλιππινέζων που ενώ έφτασαν

στη Δανία με σκοπό να μάθουν

ξένη γλώσσα και κουλτούρα, κα-

ταλήγουν ουσιαστικά οικονομικές

μετανάστριες.

Το Balkan Focus σε παράλληλη

δράση με τα αφιερώματά του στο

φεστιβάλ του Νοέμβρη εμφανίζεται

εδώ με 6 προτάσεις, τρεις εκ των

οποίων από τη Ρουμανία που είναι

και η κυρίαρχη χώρα τα τελευ-

ταία χρόνια στην κινηματογραφική

παραγωγή. Ξεχωρίζει το Visiting Room των Ράντου Μουντεάν και

Αλεξάντρου Μπάτσιου με θέμα τον

νόμο του 2006 που επιτρέπει στη

γειτονική χώρα τον γάμο μεταξύ

κρατουμένων στις φυλακές. Περισ-

σότερο από το ίδιο το γεγονός, το

ντοκιμαντέρ εξερευνά την ύπαρξη

ενός είδους συζυγικής ζωής που

μπορεί να δώσει διαφορετική προ-

οπτική στις ζωές των φυλακισμέ-

νων. Πέντε χρόνια νωρίτερα από

αυτόν το νόμο, το 2001 οι Ρουμά-

νοι με μεγάλη καθυστέρηση απο-

δέσμευσαν την ομοφυλοφιλία από

τον ποινικό κώδικα, παρ ‘ όλα αυτά

η ίδια η κοινωνία τους δεν φαίνε-

ται να το δέχεται τόσο εύκολα. Το

Two of Us του Κλαούντιου Μίτκου

με αφορμή 2 ερωτευμένους νέους

ομοφυλόφιλους καταγράφει όλες

τις προκαταλήψεις της χώρας, μια

χώρα που ψυχορραγεί από την

άγνοια για βασικά ανθρώπινα δι-

καιώματα. Στα υπόλοιπα, παρου-

σιάζονται 2 ντοκιμαντέρ με θέμα

τον αθλητισμό – τον επαγγελμα-

τικό στο σερβικό ο Gringo και

αυτόν ως παράδειγμα ζωής στο

κροατικό The King με θέμα τον

σφαιροβόλο Ντάρκο Κράλι που το

1991 τραυματίστηκε στον εμφύλιο

και κατάφερε να επιστρέψει στους

αγωνιστικούς χώρους, στους πα-

ραολυμπιακούς αγώνες. •

Ταξίδι στη Δανία, στα Βαλκάνια & στο Ισραήλ

Gringo Ambassador


Εξώστης ΘήταΤων Γιάννη Βασιλείου και Γιάννη Γκροσδάνη

Τα θεματικά αφιερώματα είναι παραδοσιακά

οι πιο ενδιαφέροντες τομείς του φεστιβάλ ντο-

κιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η θεματική ενότητα

Κοινωνία και Περιβάλλον παρουσιάζει μια σει-

ρά από ταινίες που σχετίζονται με την αμφί-

δρομη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Από

το 2007 η WWF απονέμει βραβείο στην καλύτε-

ρη ταινία της ενότητας. Μεταξύ των τίτλων που

απαρτίζουν το πρόγραμμα, βρίσκονται το πο-

λωνικό Τι Συνέβη στο Νησί Παμ που έχει σημει-

ώσει αξιόλογη φεστιβαλική πορεία, το Ονειρεύ-ομαι τη Νικαράγουα, που καταγράφει τη ζωή

τεσσάρων πιτσιρίκων που ζουν υπό συνθήκες

εξαθλίωσης στη Νικαράγουα, το Χειμωνιάτικο Φως, που ουδεμία σχέση έχει με το ομώνυμο,

αριστουργηματικό δράμα εσωτερισμού του

Μπέργκμαν και το φιλμ με τον εύγλωττο τίτλο

Μας έκαναν Τραμπ-α, το χρονικό της κόντρας

μιας ομάδας σκωτσέζων ιδιοκτητών ακινήτων

με τον πολυεκατομμυριούχο Ντόναλντ Τραμπ.

Η ενότητα Ανθρώπινα Δικαιώματα πραγματο-

ποιείται σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία

και σαν αντικείμενό τους και αναφέρεται στην

ολοένα και μεγαλύτερη συστολή της προστα-

σίας θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Από

την ενότητα αυτή ξεχωρίζουμε το πολυσυζη-

τημένο Ξέχνα το Αύριο, που πήρε το βραβείο

κοινού στο περσινό φεστιβάλ Τραϊμπέκα, την

Ολιγαρχία του Στέλιου Κούλογλου, με θέμα την

τεράστια επιρροή μιας ομάδας τραπεζιτών και

πολιτικών στις απανταχού κυβερνήσεις ανά την

υφήλιο, την Τιμή του Σεξ με θέμα το σκλαβο-

πάζαρο γυναικών στην Ανατολική Ευρώπη και

last but not least, που λένε και οι Εγγλέζοι, την

ταινία-κράχτη του φεστιβάλ, το ‘Αυτό δεν εί-ναι ένα Φιλμ’ των Τζαφάρ Παναχί και Μοϊτάμπα

Μιρταχμάσμπ, με αντικείμενο την αδιανόητη

ποινή εξαετούς εγκλεισμού και εικοσαετούς

απαγόρευσης κινηματογραφικής δραστηριότη-

τας που επέβαλλε η ιρανική δικαιοσύνη στον

πρώτο για ‘προπαγάνδα εναντίον του καθε-

στώτος’.

Η ενότητα Καταγραφή της Μνήμης αναφέρεται

σε γεγονότα και πρόσωπα που έπαιξαν σημα-

ντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης

πραγματικότητας. Ο Νεαρός Μπάτλερ, το συ-

γκλονιστικό πορτρέτο του ανθρώπου που επί

δικατορίας Πινοσέτ πρόσφερε δροσιά στους

βασανιστές στα διαλείμματα των βασανιστη-

ρίων, τάιζε τους κρατουμένους και εξαφάνιζε

τα πτώματα είναι πιθανότητα η πιο αξιόλογη

επιλογή αυτής της ενότητας. Καλά πράγματα

διαβάζουμε για την Ιστορία των Λάβινγκ, με

θέμα την δίκη ενός λευκού και μιας μαύρης που

παραβίασαν τον νόμο περί απαγόρευσης μει-

κτών γάμων, ενώ ενδιαφέρον φαίνεται να έχουν

και Τα Παιδιά των Γκουλάγκ, εκτός κι αν είστε

συνδρομητής στον Ριζοσπάστη.

Τέλος το Πορτραίτα: Ανθρώπινες Διαδρομές

περιλαμβάνει μια σειρά από ντοκιμαντέρ που

αφηγούνται ιδιαίτερες προσωπικές ιστορίες.

Το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο σε αυτή την

ενότητα με ταινίες όπως Ο Τυφλός Ψαράς, η Κατινούλα και η ελληνογερμανική συμπαρα-

γωγή Ξύπνησε ο Σουλτάν Αχμέτ, ενώ οι γρι-

ές έχουν την τιμητική τους με ταινίες όπως το

Πάρε δρόμο Γιαγιάκα, η Γρια Απατεώνισσα και

το Βάλτε Γκολ στη Γιαγιά. Εντάξει, το τελευταίο

δεν είναι ταινία που συμμετέχει στο φεστιβάλ,

το βάλαμε όμως επειδή είναι ένας από τους

πλέον αγαπημένους τίτλους πορνοταινίας, που

έχουμε συναντήσει στα ταξίδια μας στις ‘αθέ-

ατες’ πλευρές των videoclub και, μιας και μας

δόθηκε η ευκαιρία, το αναφέραμε.

Εικόνες του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Ολιγαρχία του Στέλιου Κούλογλου



Μικρές ΑφηγήσειςΚαθημερινές προσωπικές ιστορίες που ξεχω-

ρίζουν για την ιδιαιτερότητα των θεμάτων και

τους τρόπους καταγραφής τους παρακολουθού-

με στο τμήμα Μικρές Αφηγήσεις. Κάπως έτσι

συμβαίνει με τον Μπενγκάλι Ντετέκτιβ, που

ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και χιούμορ,

Μπόλυγουντ και ντοκιμαντέρ! Στο Νοσταλγώ-ντας το Φως ο Πατρίτσιο Γκουσμάν παρουσιά-

ζει την δουλειά μιας ομάδας αστρονόμων στο

παρατηρητήριο τους στην έρημο Ατακάμα. Υπο-

ψήφιοι για Όσκαρ ντοκιμαντέρ με το Χαμένος Παράδεισος 3: Καθαρτήριο οι Μπρους Σινόφσκι

και Τζο Μπέρλιντζερ επιστρέφουν στη Θεσσα-

λονίκη με μια δυνατή ιστορία που αναδεικνύει

τις ανισότητες του δικαστικού συστήματος των

Η.Π.Α. Στο Ελληνικό Πανόραμα αρκετές είναι οι

ταινίες αναφέρονται στην κρίση. Κάποιες από

αυτές βρίσκονται μοιρασμένες και στο υπόλοι-

πο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Η Krisis των Νίκου

Κατσαούνη και Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου είναι

ένα τέτοιο παράδειγμα, το οποίο συνδυάζει το

ντοκιμαντέρ με το διαδίκτυο, μέσα από την δου-

λειά των δύο σκηνοθετών στην ψηφιακή πλατ-

φόρμα The Prism GR2011.

Στις Όψεις του Κόσμου προσέξτε το ρώσικο

ντοκιμαντέρ του Βιτάλι Μάνσκι Πατρίδα ή Θάνα-τος, ένα οδοιπορικό στην λατινοαμερικάνικη πα-

ράδοση και πολιτιστική λαογραφική ταύτοτητα

της Κούβας.

Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία ταινιών

εδώ και χρόνια για τους φαν του Φεστιβάλ ειναι

αυτή με τις Μουσικές ταινίες. Στο Ο Τελευταί-ος Γύρος του Θανάτου: Η Ζωή, ο Έρωτας και το Τέλος μιας Πανκ Θεότητας ξαναγυρίζουμε

στα 90ς για να θυμηθούμε το πανκ συγκρότημα

των Insights και της πρόσφατα χαμένης τραγου-

δίστριας τους Μάριαν Άντερσον. Στον αντίποδα

σας προτείνουμε μια διαφορετική βιογραφία, το

Ο Πολ Γουίλιαμς ζει ακόμα, που αποτελεί την μα-

τιά ενός θαυμαστή πάνω στο έργο του αγαπημέ-

νου μουσικοσυνθέτη. Πιο προκλητικό φαίνεται το

Η Σέλι Ραίτ βγαίνει απ’ τη ντουλάπα καθώς αφη-

γήται την ιστορία μιας δημοφιλούς ερμηνεύτριας

της κάντρι μουσικής σκηνής, η οποία φανερώνει

την σεξουαλική ταυτότητα της προς το κοινό με

απρόσμενες αντιδράσεις. Τέλος το ολλανδέζικο

Σε Τέτοιους Καιρούς είναι ένα πλούσιο οδοιπο-

ρικό στην μπλουζ και στην ιστορία των ΗΠΑ.

Και μια έκθεση φωτογραφίαςΤέλος αξίζει να επισκεφτείτε το Κέντρο Σύγ-

χρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, στο

Λιμάνι για να δείτε μια φωτογραφική έκθεση

με ανθρωποκεντρική ματιά και συγγενή θεμα-

τολογία.

Πρόκειται για την έκθεση «Urban Survivors – Επιβιώνοντας στις παραγκουπόλεις του κό-σμου», στην οποία παρουσιάζονται φωτογρα-

φίες από πέντε μεγάλες παραγκουπόλεις στη

Ντάκα, στο Καράτσι, στο Γιοχάνεσμπουργκ, στο

Πορτ-ο-Πρενς και στο Ναϊρόμπι – όπου οι Για-

τροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν σήμερα προ-

γράμματα– και αποτελούν έργα των βραβευ-

μένων φωτογράφων του πρακτορείου, Stanley

Greene, Αlixandra Fazzina, Francesco Zizola, Jon

lowenstein και Pep Bonet.η οποία αποτελεί δι-

οργάνωση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσα-

λονίκης και των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Η έκθε-

ση θα διαρκέσει από 11 έως 18 Μαρτίου 2012. •

Κατινούλα

Μπενγκάλι Ντετέκτιβ Φωτoγραφία από την έκθεση «Urban Survivors»

Ο Πολ Γουίλιαμς ζει ακόμα


Εξώστης ΘήταToυ Γιάννη Γκροσδάνη

Το Ελληνικό Πανόραμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Στο Ελληνικό Πανόραμα του

φετινού φεστιβάλ συμμετέχουν

77 ταινίες και παρουσιάζουν μια

ευρεία γκάμα θεμάτων από την

ελληνική κρίση που βιώνουμε

τα τελευταία χρόνια μέχρι θέ-

ματα κοινωνικά, ιστορικά ή κι-

νηματογραφικά.

Ήταν θέμα χρόνου να δούμε ελληνικές ταινίες

ντοκιμαντέρ που να εστιάζουν στην οικονομι-

κή κρίση της Ελλάδας και να που η ώρα αυτή

ήρθε. Οι ταινίες αυτές παρουσιάζουν όσα έγι-

ναν τον περασμένο Ιούνιο κατά την ψήφιση του

Μεσοπρόθεσμου (155 Sold του Γιώργου Παντε-

λεάκη), την οικονομική κρίση (Toxic Crisis του

Όμηρου Ευαγγελινού), τη ματιά των Ελλήνων

της διασποράς απέναντι στην κρίση (Ελλάδα, είμαι σε δύσκολη θέση! Του Σεραφείμ Ντούσια)

και την αρχή των εξεγέρσεων όπως συνέβη τον

Δεκέμβριο του 2008 (Παιδιά των ταραχών Του

Χρηστου Γεωργίου). Ο Γιώργος Κεραμιδιώτης

με το Λόγο των Αποκλεισμένων παρακολουθεί

ένα ενδιαφέρον project που ενωνει δύο τελείως

διαφορετικές κοινότητες ανθρώπων: φοιτητές

του ΑΠΘ και φυλακισμένους στις φυλακές Δια-

βατών.

Ίσως ένα από τα πλέον αναμενόμενα ντοκιμα-

ντέρ της χρονιάς να είναι το Directing Hell του Χρήστου Χουλιάρα, ένας φόρος τιμής στον

έργο του σπουδαίου σκηνοθέτη Νίκου Νικολαϊ-

δη. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικό-

τητες της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης.

το πορτραίτο του τζαζίστα Σάκη Παπαδημη-

τρίου, παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ Η Αναπνοή του Σχεδιαστή. Με μουσικό θέμα επανέρχεται

ο Νίκος Σκαρέντζος στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ

εξετάζοντας με Ανοιχτά Μικρόφωνα την χιπ

χοπ σκηνή της Ελλάδας και πως διαμορφώ-

νεται αυτή με τις υπάρχουσες πολιτικές και

κοινωνικές συνθήκες. Ο Σπύρος Στάβερης επι-

στρέφει στο Φεστιβάλ με ένα ντοκιμαντέρ του

Πάνου Θωμαϊδη που παρουσιάζει την τέχνη αυ-

τού του μοναδικού Κλέφτη Εικόνων. Η Αλίντα

Δημητρίου ολοκληρώνει μια τριλογία για τις

γυναίκες της Αντίστασης και με τα Κορίτσια της Βροχής παρουσιάζει τις γυναίκες που αντι-

στάθηκαν στην δικτατορία της 21ης Απριλίου.

Ειδικά αφιερώματαΣτα ειδικά αφιερώματα του φεστιβάλ με ελλη-

νικό ενδιαφέρον αξίζει να προσέξετε την ρε-

τροσπεκτίβα στο έργο του ομογενή Άγγελου

Αμπάζογλου. Στο σινεμά του Άγγελου Αμπά-

ζογλου διασταυρώνονται πολιτισμικά στοιχεία

των λαών της Μεσογείου ενώ ο σκηνοθέτης

ανιχνεύει μέσα από το έργο του, δεσμούς και

εκλεκτικές συγγένειες που ξεπερνούν την έν-

νοια «σύνορο». Χαρακτηριστικό παράδειγμα

αποτελεί η τελευταία του ταινία Mustafa’s Sweet Dreams, η οποία προβλήθηκε στο δια-

γωνιστικό τμήμα Generation 14plus του φετινού

Φεστιβάλ Βερολίνου.

Μετά την διάκριση του J.A.C.E. στο διεθνές

διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κι-

νηματογράφου ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης

επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη καθώς το Φε-

στιβάλ Ντοκιμαντέρ έχει ένα ειδικό αφιέρωμα

στις Συναντησείς του με αξιοσημειώτους αν-θρώπους, την τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ

του σκηνοθέτη που προβάλλεται από την ΕΤ1.

Ανάλογο αφιέρωμα έχει το Φεστιβάλ και για

το Docville, τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ της

δημόσιας τηλεόρασης που καταγράφει χωρίς

να σχολιάζει τη ζωή στα ελληνικά αστικά κέ-

ντρα του 2012. •

Mustafa’s Sweet Dreams

Κλέφτη Εικόνων

Directing Hell

155 Sold


Εξώστης ΘήταToυ Γιάννη Γκροσδάνη

Αγγελική

Μυλωνάκη

Από τις Αυλές

στα Σαλόνια μέσα

από τον ελληνικό

κινηματογράφο.

Ξεκίνησε ως μια έρευνα για τις ανάγκες μιας διδακτορικής διατριβής στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ αλλά στην πο-ρεία έγινε ένα πλούσιο βιβλίο που αναλύει για πρώτη φορά την αστική αντίληψη της κοινωνίας μέσα από το φίλτρο του ελληνι-κού κινηματογράφου στα χρόνια του Τζα-βέλλα, του Δαλιανίδη και του Κακογιάννη. Ο λόγος για την Αγγελική Μυλωνάκη και το νέο της βιβλίο “Από τις Αυλές στα Σα-λόνια”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις University Studio Press. Η Αγ-γελική Μυλωνάκη μίλησε στον Εξώστη για το θέμα του βίβλιου.

Έχει καθιερωθεί για τον κινηματογράφο της εποχής που περιγράφετε η ονομασία παλιός ή εμπορικός; Εσείς αντιθέτως τον ονομάζετε δημοφιλή. Γιατί δημοφιλής ο ελληνικός κινηματο-γράφος της εποχής ‘50-’70; Θεωρώ ότι η ονομασία παλιός ή εμπορικός δεν αποδίδει επαρκώς την εμβέλεια και την επιρροή του ελληνικού κινηματογράφου των δεκαετιών του ’50 και του ’60 στους θεατές εκείνης της εποχής. Στην έρευνα επιλέγω την ορολογία των κινηματογραφικών σπουδών για τον κινηματογράφο μαζικής απήχησης και προκρίνω τον όρο «δημοφιλής», διότι αυ-τός περιγράφει με επιστημονική ακρίβεια και αποδίδει πληρέστερα στα ελληνικά τον ξενόγλωσσο όρο «popular». Ας μην ξεχνάμε ότι, ελλείψει τηλεόρασης, οι ελληνικές ταινίες μεταπολεμικά είναι η τηλεόραση της εποχής τους. Άρα δεν είναι μόνο ένα εμπορικό προϊόν, αλλά και ένα πολιτισμι-κό κείμενο που αξίζει της προσοχής των ερευνητών, διότι αντανακλά τη μαζική κουλτούρα της εποχής του.

Ο κινηματογράφος της εποχής ‘50-’70 εκφράζει με κάποιο τρόπο το «ελληνικό» όνειρο της εποχής (στα πρότυπα του αντίστοιχου αμερικάνικου); Ο ελληνικός κινηματογράφος της εποχής εκείνης, όπως εξάλλου κάθε δημοφιλής κινηματογράφος, έχει έναν ψυχαγωγικό στόχο: τη φαντα-σιακή απόδραση του κοινού και την ονειρική έξοδο από την καθημερινότητα. Οι ελληνικές ταινίες σαφώς απηχούν το μικροαστικό όνειρο ευημερίας και καταναλωτισμού, που καλλιεργείται στη μεταπολεμική Ελλάδα και βρίσκεται, τηρουμένων των αναλογιών, πολύ κοντά στα πρότυπα του αντίστοιχου αμερικάνικου. Σε ό,τι αφορά τον αστικό χώρο, το όνειρο παίρνει “σάρκα και οστά” στην προσδοκία των κινηματογραφικών ηρώων να αλλάξουν τρόπο ζωής μέσα από την απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας, η οποία ταυτίζεται πάντα με το μοντέρνο διαμέρισμα σε πολυκατοικία –εξ’ ου και ο τίτλος του βιβλίου “από τις αυλές στα σαλόνια”.

Δείτε για παράδειγμα τη “Θεία από το Σικάγο” (1957) του Αλέκου Σακελλάριου. Είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, που εκφράζει τους κοινωνικούς μετα-σχηματισμούς και τις πρώτες εκδηλώσεις της οικιακής κατανάλωσης στα μικρομεσαία εισοδήμα-τα. Η ταινία καθρεφτίζει τη μετάβαση της νεοελληνικής κοινωνίας της εποχής στις επιταγές των μοντέρνων ηθών, που επιβάλλει το αμερικανικό μοντέλο ζωής.

Το σύνολο των ταινιών που εξετάζετε χρησιμοποιούν ως ντεκόρ την Αθήνα αλλά και ακόμα και αυτές που μετακινούνται στην Θεσσαλονίκη (μια επαρχιακή μεγαλούπολη) αντιμετωπίζουν την ελληνική περιφέρεια σαν προέκταση της Αθήνας. Για ποιους λόγους πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Η Αθήνα είναι η κυρίαρχη πόλη στο κινηματογραφικό φαντασιακό, είναι το επίκεντρο της δράσης, ο πυρήνας της αστικοποίησης, ο βασικός χώρος υποδοχής των εσωτερικών μεταναστών, η σύγχρονη και ανοικοδομούμενη πρωτεύουσα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Η Αθήνα είναι η πόλη-σύμβολο του αστικού εκσυγχρονισμού και στη ζωή και στην οθόνη. Κατά συνέπεια, κάθε κινηματογραφική αναφορά σε άλλη πόλη, ακόμη και στη συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, οφείλει να υπακούει στη λογική της σύγκρισης με την πρωτεύουσα και στην συμβολική υπεροχή της Αθήνας στις συνειδήσεις του κοινού.

Εξετάζοντας τη νεωτερική Ελλάδα της αντιπαροχής και της μετακίνησης από την ύπαιθρο στο κλεινόν άστυ, πώς ακριβώς φαντάζεστε τη μετανεωτερική περίπτωση από το 1970 και μετά (εποχή του ΝΕΚ); H εποχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου συμβολίζει έναν εντελώς διαφο-ρετικό, πιο προσωπικό, καλλιτεχνικό και ανεξάρτητο κινηματογράφο, που αλλάζει καταλυτικά σε γλώσσα, αισθητική και θεματολογία. Είναι ένας κινηματογράφος του δημιουργού, που δεν αφορά πλέον το ευρύ κοινό, ούτε εστιάζει στην προβληματική του πρόσφατου παρελθόντος. Η μελέτη της αστικότητας στην εποχή του Ν.Ε.Κ. είναι πιο περίπλοκη, αφού η φυσιογνωμία του αστικού χώρου δημιουργεί πολλαπλές αναγνώσεις, που διαφοροποιούνται ανάλογα με το δημιουργό και την οπτική του για το θέμα. •

Info Διαβάστε όλη την συνέντευξη στο www.exostispress.gr. Την Τρίτη 13 Μαρτίου, στις 19.00 η Αγγελική Μυλωνάκη και οι εκδόσεις University Studio Press θα παρουσίασουν το βι-βλίο “Από τις Αυλές στα Σαλόνια” στο Μουσείο Φωτογραφίας (Αποθήκη 1, Λιμάνι).

CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 8 Μαρτίου έως Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310-233665): Αιθουσα 1: O τελευταί-ος χορευτής του Μάο (18.45) / Shame (20.45 – 22.30) Αιθουσα 2: Σιδηρά Κυ-ρία (18.45 – 20.45) /Hugo (22.30) ΚΟ-

ΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Γά-τος Σπιρουνάτος(μεταγλ.) Προβολές: Σάββατο & Κυριακή 17:15)/ Koτόπουλο με δαμάσκηνα (Προβολές: 18.45) / The artist (Προβολές: 20.20 – 21.50) ΜΑΚΕ-

ΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27) Απόγο-νοι (18.45 – 21.00 – 23:00)ΟΛΥΜΠΙΟΝ

– Π.ΖΑΝΝΑΣ (τηλ. 2310 37 84 04): 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονί-κης ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Ένας χωρισμός (18.30) /Albert Nobbs (20.30 – 22.30).

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφο-ριών και κρατήσεων: 801 11 600000, από σταθερό με αστική χρέωση: 2310 290290 Aίθουσα 1: JOHN CARTER (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20, 23.00, ΠΑΡ, ΣΑΒ, KYΡ: 17.40, 20.20, 23.00 Αίθουσα 2: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10 / HUGO ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10 / ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.50 Αίθουσα 3: ΒΑRBIE, (ΜΕ-ΤΑΓΛ.) ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.20, 18.10 / STAR WARS (3D) ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 19.50 / HUGO (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.40 Αίθουσα 4: JOHN CARTER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20, 22.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.40 19.20, 22.00 Αίθουσα 5: ΤΗΕ GREY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00 Αίθουσα .6: MEΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 22.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.30, 20.00, 22.30 Αίθουσα 7: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.20, 22.20 Αίθουσα 8: ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙ-ΣΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20, 20.40, 22.50.

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN

COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 Αίθουσα 1: HUGO ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ : 17.40, ΣΑΒ έως ΚΥΡ : 12.10-15.00-17.40 / ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 20.10-22.10-00.10, ΤΕΤ: 18.10-20.10-22.10-00.10 Αίθουσα 2: HAPPY FEET 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.50-14.50 μεταγλ. / ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 16.50-18.50-21.00 / ΜΕ-ΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.00 Αίθουσα 3: THE GREY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-22.20-00.50 / ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30-13.30-15.50-17.50 μεταγλ. Αί-θουσα 4: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20-18.00 μεταγλ., ΣΑΒ: 11.20-13.00-14.40-16.20-18.00 μεταγλ., ΚΥΡ: 14.40-16.20-18.00 / ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.40-22.00-00.40 Αίθουσα 5: HUGO 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 16.10-19.00-21.30-00.00 (3D) /

JOHN CARTER ΤΕΤ: 18.10-20.50-23.30 (3D) / THE MUPPETS (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40-13.50 μεταγλ., ΤΕΤ: 16.00 μεταγλ. Αίθουσα 6: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20-14.00-15.40-17.20 μεταγλ. / JOHN CARTER ΤΕΤ: 19.10-21.50-00.30 / JOHN CARTER 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 19.10-21.50-00.30 (3D) Αίθουσα 7: HUGO ΤΕΤ: 16.10-19.00-21.30-00.00 / JOHN CARTER ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 18.10-20.50-23.30, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.40-15.20-18.10-20.50-23.30 Αίθουσα 8: ΓΑ-ΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30-18.30 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30-14.30-16.30-18.30 με-ταγλ. / Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.30-22.30-00.20 Αίθουσα 9: THE GREY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-22.20-00.50 Αίθουσα 10: Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30-20.50-23.10

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέ-φωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. ONLINE BUY www.stercinemas.gr Αίθουσα 1: THE MUPPETS (GR) (ΜΕΤΑΓΛ.) Σαβ - Κυρ: 12:10, 14:20 / JOHN CARTER 3D Πεμ - Τετ: 16:30, 19:30, 22:30 Αίθουσα 2: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:20, 17:20, 19:20, 21:20, 23:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:20, 19:20, 21:20, 23:10 Αίθουσα 3: MEΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟ-ΓΙΟ Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:20, 18:40, 21:00, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 18:40, 21:00, 23:20 Αίθουσα 4: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) Σαβ- Κυρ: 12:20, 14:10, 16:10, 18:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:10, 18:10 / THE ARTIST Πεμ - Τετ: 20:00, 22:00, 00:00 Αίθουσα 5: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) Σαβ - Κυρ: 12:40, 14:40,16:40, 18:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40, 18:30 / Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ Παρ - Σαβ: 20:30, 22:20, 00:10, Πεμ & Κυρ - Τετ: 20:30, 22:20 Αί-θουσα 6: ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Σαβ - Κυρ: 12:15, 15:00, 17:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:50/ ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Πεμ - Τετ: 20:40, 22:45 Αίθουσα 7: HUGO Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:30, 18:00, 20:30, 23:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00, 20:30, 23:00 Αίθουσα 8: THE GREY Σαβ: 12:50, 15:10, 17:30, 19:50, 22:10, 00:30, Κυρ: 12:50, 15:10, 17:30, 19:50, 22:10, Παρ: 17:30, 19:50, 22:10, 00:30, Πεμ & Δευ - Τετ: 17:30, 19:50, 22:10 Αίθουσα 9: ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ Σαβ - Κυρ: 13:45, 15:45, 17:45, 19:45, 21:45, 23:45, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:45, 19:45, 21:45, 23:45 Αίθουσα 10: JOHN CARTER Σαβ: 12:30, 15:30, 18:30, 21:30, 00:20, Κυρ: 12:30, 15:30, 18:30, 21:30, Παρ: 18:30, 21:30, 00:20, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:30, 21:30 Αίθουσα 11: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ.) Σαβ - Κυρ: 12:00, 13:50, 15:40, 17:30, 19:20 •


23εξώστης. 9 - 15 Φεβρουαρίου 2012

Five in a rowO dj Somethink

(defeRenz) προτείνει

1. The Other World Collective - Day World

2. Bedouin Ascent - Ancient Ocean

3. Edge Of Motion - Reprise

4. klf - alone again with the dawn coming up

5. Dead Can Dance - The Arcane

Το έβδομο προσωπικό album του Κ.Βήτα κυ-

κλοφορεί αυτή την άνοιξη σε βινύλιο και cd από

την Inner Ear, στο label του Εξώστη. Δεκατρία

κομμάτια που έγραψε την περίοδο 2010-2012

και ηχογράφησε τον χειμώνα που μας πέρασε.

Το πρώτο κομμάτι που γράφτηκε από αυτό τον

κύκλο ήταν η «Χρυσαλλίδα», που έδωσε και τον

γενικό τίτλο στο album.

Κυκλοφορεί 26 Μαρτίου 2012

ΡετρόAκούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης E: [email protected]

The Style CouncilCafé Bleu (Polydor, 1984)

Αγαπημένο βινύλιο… Κι έχει τις εποχές του. Άνοιξη και φθινόπωρο. Προ-

σμονή για το καινούριο που έρχεται- μελαγχολία γι’ αυτά που φεύγουν.

Κυριακή απόγευμα. Βλέποντας απ’ το μπαλκόνι τη μέρα να χάνεται. Κι

εκείνο το κομμάτι που το ακούς ξανά και ξανά, τοποθετώντας τη βελόνα

στο ίδιο αυλάκι…The Paris Match. Με την υπέροχη φωνή της Tracey Thorn.

Και δε σε νοιάζει που αντικρίζεις απέναντί σου άσχημες πολυκατοικίες…

Φαντάζεσαι ότι τριγυρνάς στα καφέ του Παρισιού με την καλή σου αγκαζέ

ή βολτάρετε αγκαλιά στο Σηκουάνα. Νύχτες χωρίς νόημα, κάθε σκέψη μου

είναι για σένα… Βαριέμαι τόσο πολύ και βγαίνω έξω γι’ ακόμη ένα βράδυ…

Νιώθω εγκλωβισμένος, νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου…

Ο καιρός φαίνεται ότι καλυτερεύει. Μπορεί και να είναι νωρίς ακόμη. Οι

όμορφες δεν καταλαβαίνουν όμως απ’ αυτά και ήδη πλημμυρίζουν τα

καφέ της πόλης μ’ ότι πιο ελαφρύ και σέξι έχουν να φορέσουν… Αυτή είναι

η αποστολή των όμορφων γυναικών στον πλανήτη. Να τον ομορφαίνουν…

Joie de vivre- η χαρά της ζωής. You’re the best thing, τραγουδάει ο Paul

Weller απ’ τα ηχεία. Απόλυτα ερωτικό και νυχτερινό κομμάτι. Σε κάνει να

λικνίζεσαι άθελά σου…

Μελαγχολικός δίσκος. Αλλιώς δε θα ήταν bleu… My ever changing moods.

Σ’ αφήνει μ’ έναν κόμπο στο λαιμό. Ή στο στομάχι. Το απόλυτο ανοιξιά-

τικο σάουντρακ λοιπόν. Να μην ξεχάσω να περάσω τα τραγούδια στο

mp3 player μου. Είπαμε… Οι μέρες ομορφαίνουν κι οι μουσικές είναι πια

απαραίτητες. The whole point of no return (τώρα εγώ γιατί θυμάμαι να έχω

ξαναγράψει και κάπου αλλού για το εν λόγω κομμάτι ;). •

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα

με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη

δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…


Τσούκτσβανγκ: Καταναγκασμός σε κίνηση«Σημείωσε τότε κι αυτό: οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν στο πέρασμα του

χρόνου…» Αν έχει μάθει κάτι στα είκοσι τόσα χρόνια που διδάσκει, βάλε

κι άλλα δέκα-δεκαπέντε χρόνια σκηνοθετικής εμπειρίας, είναι πότε να

κάνει παύση. Σωπαίνει λοιπόν για κάμποσα δευτερόλεπτα και, τη στιγ-

μή που πάνε να ξεσπάσουν οι ρομαντικές διαμαρτυρίες τους, συνεχίζει

υψώνοντας τον τόνο: «Είμαι γέρος άνθρωπος και θα είχα κάθε δικαί-

ωμα να πω πως δεν αλλάζουν καθόλου, αλλά σήμερα είμαι στις καλές

μου, οπότε θα πω πως δεν αλλάζουν ρ ι ζ ι κ ά…» Νέα παύση. Βλέμματα

σαστισμένα – ανάμεσά τους ένα ειρωνικό κι ένα προκλητικό. «Αυτό που

συμβαίνει είναι πως οι εκάστοτε περιστάσεις φέρνουν στην επιφάνεια

κάποιες ιδιότητες των χαρακτήρων, αόρατες μέχρι εκείνη τη στιγμή

για τον επιπόλαιο παρατηρητή».

Ένας πανίσχυρος σκηνοθέτης και ιδιοκτήτης διαφημιστικής εταιρείας με

πλούσιες διασυνδέσεις, μία πανέμορφη καθηγήτρια του Παντείου, ένας

καταξιωμένος φωτογράφος εμπορικών περιοδικών, μία επιτυχημένη ει-

σαγωγέας κρυστάλλων από την Ανατολή και μία διορθώτρια: Πέτρος,

Αντιγόνη, Σάκης, Ειρήνη, Σοφία. Έξι άνθρωποι που κάποτε ήταν κάτι πα-

ραπάνω από φίλοι ο καθένας με τον άλλον, τότε που ήταν δεκαεπτάχρο-

να παιδιά —αποτελούσαν μία αχώριστη παρέα—, συναντιούνται ξανά μετά

από τριάντα χρόνια στο ίδιο νησί και στην ίδια παραλία. Και ο έκτος; Ο

έκτος —ο Χρήστος, ο αιωνίως μαύρος βασιλιάς στο σκάκι— βρίσκεται ήδη

εκεί, ζει εκεί από χρόνια, και κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της παρα-

μονής των παλιών του φίλων θα πέσει από τον γκρεμό στη θάλασσα. Οι

έρευνες θα αποβούν άκαρπες και οι συζητήσεις σχετικά με τις αιτίες και

τις συνθήκες του θανάτου του θ’ ανάψουν.

Με τα Παιδιά του Κάιν ο Νίκος Παναγιωτόπουλος («Μεταίχμιο», 2011) σα-

φώς και δεν παρουσιάζει απλώς ένα πολυπρόσωπο αστυνομικό μυθιστό-

ρημα ή ένα ψυχολογικό δράμα, ούτε βέβαια μία ανατομία της σύγχρονης

νεοελληνικής Κρίσης. Χρησιμοποιώντας ως McGuffin ένα ευρωπαϊκό σε-

μινάριο κινηματογραφικών σεναρίων, αξιοποιεί μία σειρά από αφηγημα-

τικές παραλλαγές στο ύφος του, τις οποίες και εν συνεχεία υπονομεύει·

γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει στην πραγματικότητα είναι να σαρκάσει

τους χαρακτήρες που παρουσιάζει, από την εφηβεία τους μέχρι το σήμε-

ρα. Με ικανότητα στην ελλειπτική περιγραφή, στήνει αλληλένδετα κινη-

ματογραφικά στιγμιότυπα και μέσα από διαδοχικά φλας-μπακ μέσα στο

χρόνο περιγράφει με χαρακτηριστική ειρωνεία τους διάφορους χαρακτή-

ρες που συνθέτουν την πινακοθήκη του. Όλους εκτός από τον Χρήστο,

το χαρακτήρα που κάποτε υπήρξε ο αρχηγός της παρέας και ήρωας των

υπολοίπων, τον άνθρωπο που είχε επιλέξει τη ζωή μακριά από τους υπό-

λοιπους και το πολύβουο, ανταγωνιστικό άστυ. Αυτόν τον μαύρο βασιλιά

που πέφτει απ’ τον γκρεμό επειδή περιέρχεται σε θέση τσούκτσβανγκ,

δηλαδή αυτό που στο σκάκι ονομάζεται καταναγκασμός σε κίνηση.

Τα Παιδιά του Κάιν είναι ένα βιβλίο σκληρό, ασφαλώς ελληνικό, μια ιστο-

ρία που αφορά όχι την Ελλάδα της Κρίσης —ας μη γελιόμαστε, αυτή

είναι μονάχα το ντεκόρ— αλλά τους ανθρώπους που ζούσαν και θα συ-

νεχίσουν να ζουν σ’ αυτήν. Αλλά περισσότερο απ’ αυτό είναι μια ιστορία

για τη φιλία, την καταξίωση, την αλαζονεία, τον έρωτα, την προδοσία,

τις ανταγωνιστικές σχέσεις. Πράγματα που, οπουδήποτε κι οποτεδήποτε,

αποτελούν τα συστατικά της κάθε κρίσης. Και της εξαφάνισης του κάθε

ανθρώπου. •

Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

Νίκος Παναγιωτόπουλος

Τα παιδιά του Κάιν

«Μεταίχμιο», Αθήνα 2011

σελ. 400

Πώς είστε; Σε φάση ανάρρωσης μετά από βα-

ριά εποχική γρίπη.

Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει; Η κρίση εξελίχθηκε με τη μορφή

σοκ (ανεξάρτητα απ’ το αν υφίσταται ή όχι το

αντίστοιχο «δόγμα») κι έφερε στην επιφάνεια

βαθιά κρυμμένες συμπεριφορές που κανείς δεν

θα περίμενε σε άλλους καιρούς. Συμπαρέσυρε

δικαιώματα, παραδοχές και βεβαιότητες που

κατέπεσαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι φανταζόμουν.

Τη βιώνω όχι μόνο ως οικονομική αλλά και ως

βαθιά πολιτική και ανθρωπιστική κρίση.

Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης; Η ρίζα της

Κρίσης βρίσκεται στην ανθρώπινη απληστία. Η

αδυναμία και η απροθυμία να μπει ένας φραγ-

μός στο κέρδος με κάθε κόστος ήταν που μας

έφερε στη σημερινή κατάσταση. Παράλληλα ξε-

γύμνωσε τα σπάταλα κράτη που καμουφλάριζαν

τα χρέη τους μέσα στη γενική ευφορία (φυσικά

εν γνώσει όλων όσων κουνάνε σήμερα το δά-

χτυλο). Είναι η σκοτεινή πλευρά της ελεύθερης

αγοράς που αρνείται να μπει σε καλούπια.

Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την παραγωγή «σοβαρών» βιβλίων; Σοβαρά βιβλία

μπορούν να γραφτούν πάντοτε. Είναι θέμα προ-

σέγγισης, νομίζω, και όχι τόσο θέμα εποχής.

Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνο-λογίες, το Web, τα Social Media; Κατέχω τα

βασικά και παρακολουθώ με ενδιαφέρον όσα

συμβαίνουν σ’ αυτό το χώρο, αλλά δεν είμαι

παρά ένας απλός ερασιτέχνης σε ό,τι αφορά

τη χρήση τους.

Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέχει κανείς. Ή όσα θέλετε. Δεν υπάρχει «πρέπει».

Υπάρχει ένας προσωπικός κανόνας που διαμορ-

φώνει καθένας μόνος του και για εντελώς προ-

σωπικούς του λόγους. Ανατρέχω στην Καρδιά

του Σκότους, στις Σημειώσεις του Μάλτε Λά-

ουριτς Μπρίγκε, στον Ροβινσώνα Κρούσο, στην

Ελίζαμπεθ Κοστέλο, στην Κρύπτη, στα Ποιήμα-

τα της Ντίκινσον και του Καρυωτάκη. Όμως εί-

ναι κι άλλα πολλά.

Γενικώς: γιατί τα βιβλία; Γιατί απαιτούν υπομο-

νή και αφοσίωση τόσο από τον γράφοντα, όσο

και από τον αναγνώστη. Σε μαθαίνουν να περι-

μένεις. Και αποζημιώνουν αναλόγως.

Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο; Θα ήταν ένα

πολύ ωραίο ενδεχόμενο. Αλλά δεν το νομίζω.

Τι είναι η ανάγνωση, και πιο ειδικά η ανάγνω-ση των δικών σας βιβλίων; Η ανάγνωση είναι

δόσιμο και μαθητεία. Δίνεις χρόνο από τη ζωή

σου για να πάρεις κάτι σε ανταπόδοση· μπορεί

μεγαλειώδες, μπορεί και ελάχιστο. Όσο για τα

βιβλία μου, είμαι μάλλον ο πλέον αναρμόδιος να

απαντήσω. Διορθώνω ώς την τελευταία στιγμή

τα δοκίμια, αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα τυ-

πωμένο βιβλίο μου, εννοώ σαν αποστασιοποιη-

μένος αναγνώστης.

Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζεται να υπάρχει; Αναλόγως τι ζητάει κανείς απ’ αυ-

τόν. Για έναν συγγραφέα θα ήταν εκείνος ο άν-

θρωπος που θα διάβαζε την πρώτη γραφή ενός

βιβλίου και θα έκανε καίριες παρατηρήσεις.

Ένας μέντοράς σας; Θήτευσα για μια δεκαετία

σχεδόν δίπλα στον Ε.Χ. Γονατά, ένα από τους

πιο αυθεντικούς δημιουργούς μας, και αισθάνο-

μαι πολύ τυχερός που είχα αυτή την ευκαιρία.

Στην τέχνη, όμως, πρέπει να «χωνεύεις» την πα-

ράδοση και ύστερα να γίνεσαι κατ’ ανάγκη πα-

τροκτόνος. Σε άλλη περίπτωση, συνεχίζεις μόνο

ως μιμητής.

Συγγραφείς, γραφή και Κρίση

Είκοσι Έλληνες λογοτέχνες απαντούν σε είκοσι (κοινά) ερωτήματα. Σήμερα, ο Χρήστος Αστερίου.

Από τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε; Γράφω εξαι-

ρετικά δύσκολα και γι’ αυτό δημοσιεύω τα βι-

βλία μου με μεγάλα ενδιάμεσα χρονικά κενά.

Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας; Τους υποβάλλω σε τεστ χρονικής αντοχής. Άλλοι

αντέχουν μόλις λίγα λεπτά, άλλοι κάποιες εβδο-

μάδες, μα στο τέλος επικρατεί πάντα ένας.

Τι χάνετε γράφοντας; Χάνω συνειδητά μερίδιο

καθημερινότητας για ν’ αποταμιεύω σκέψεις κι

αφηγήσεις. Στο τέλος ευελπιστώ πως σπάω τον

κουμπαρά και αποζημιώνομαι, έστω εν μέρει. Εί-

μαι της άποψης πως η ζωή πάντα προηγείται

της τέχνης.

Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο. Το τελευταίο μου

βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις

Πόλις έχει τίτλο «Ίσλα Μπόα». Είναι ένα μυθι-

στόρημα για τον μοντέρνο ανθρωπισμό και τις

«παράπλευρες απώλειες», ένα βιβλίο με θέμα

την κρίση και τις μεταβολές που αυτή επέφερε

στην έννοια του σύγχρονου ανθρωπισμού. Όλα

αυτά μέσω ενός παιγνιδιού επιβίωσης στο οποίο

καλούνται να συμμετέχουν δέκα άνθρωποι από

διαφορετικά μέρη του κόσμου.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας; Δεν γνω-

ρίζω, ειλικρινά. Η δουλειά του συγγραφέα —και

πολύ περισσότερο κάποιου που δεν έχει αφήσει

ακόμα ξεκάθαρο στίγμα— είναι να γράφει καλά

βιβλία. Οι κατατάξεις είναι θέμα άλλων ανθρώ-

πων.

Μουσική, κινηματογράφος, τέχνες. Οξυγόνο

για την ψυχή και το σώμα. Απαραίτητη ύλη για

το μυαλό.

Νιώθετε να αλλάζετε; Κάθε μέρα και παρ’ όλες

τις προσπάθειές μου.

Ο θάνατος; Αργεί, ελπίζω.

Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απαντήσετε; Με το φόβο να μου τη θέσετε, δεν θα σας την

αποκαλύψω. •



Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρειςΓράφει η Gloria Junks και άλλες ιστορίες σκισμένου καλσόν και ημικρανίας.... παρτ θερτίν!

Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια,

Με έχει καταβάλλει το αλκοόλ.. και πρέπει να το προσέξω.. όχι τίποτε άλλο αλλά έχω ήδη καταστρέψει τρία εφε-

δρικά συκώτια και ακόμα πιστεύω ότι ο μπάρμαν είναι ο καλύτερος μου φίλος. Για στάσου! Έχω όντως έναν πολύ

καλό φίλο ονόματι Τομ Μπάρμαν, ο οποίος μάλιστα πάντα με κερνάει.. όχι σφηνάκια και κοκτέιλ αλλά υπέροχες

μουσικές είτε πρόκειται για lounge ξενοδοχείου είτε για το soundtrack μιας ιδεατής σύγκρουσης. Και πάντα θα τον

ευχαριστώ για τα υπέροχα τριαντάφυλλα που μου είχε προσφέρει τότε! Κάθε φορά που σκέφτομαι το Βέλγιο, προ-

σπαθώ σκληρά να φέρω στο μυαλό μου κάτι σημαντικότερο που έχει βγάλει αυτή η χώρα από τους dEUS. Δύσκολο....

και χαίρομαι τόσο που μας επισκέπτονται ξανά στο Principal που πρόσφατα μετακόμισε πιο κοντά στο σπίτι μου.

Ραντεβού λοιπόν το άλλο weekend αλλά δεν άντεξα να περιμένω μέχρι τότε για να τα πούμε.!

Klaas, εκτός από έναν barman στην μπάντα, έχεις κι ένα δικό σου μπαρ. Αντλείς έμπνευση από αυτό; Καινούρια μουσικά ερεθίσματα; Δύσκολο να

το πει κανείς. Φυσικά κάθετι εμπνέει, αλλά χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να

φιλτράρεις τα ερεθίσματα. Το βασικό είναι ότι πλέον εκτίθεμαι σε μουσικές που

δεν είχα ξανακούσει χάρη στα παιδιά που δουλεύουν στο μπαρ. Ανακαλύπτω

νέα πράματα και με κάνει να σκέφτομαι διαφορετικά για τη μουσική. Συχνά

πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται «θα ταίριαζε αυτό στο bar?” αντί για το αυ-

τονόητο «μ’αρέσει?». Είναι κι αυτός ένας άλλος τρόπος θεώρησης της μουσικής.

Επίσης, κάνω μικρές συναυλίες στο μπαρ και φτάνουν στα χέρια μου συνέχεια

demo κασέτες από νέες μπάντες, που φυσικά είναι ένας καλός τρόπος για να

διατηρηθεί κανείς σε επαφή και να ακούσει τι φρέσκο υπάρχει.

Ο Tom ανεφέρε σε μια συνέντευξη το 2008 ότι συνηθίζατε να ακούτε το «10.000 Days» των Tool πριν ανέβετε στη σκηνή. Ποιο είναι το pre-show κομμάτι σε αυτή την περιοδεία και γιατί; Σε τι κλίμα σας βάζει; Ακούμε πολυ

τζαζ γιατί ο Tom επιμελείται μια συλλογή τζαζ για την Blue Note. Έκανε ήδη

μερικές και μας βάζει συχνά να ακούμε κομμάτια που ανακαλύπτει και πρέπει

να ομολογήσω ότι μερικά από αυτά είναι πραγματικά απίθανα. Νομίζω ότι ξέρω

λιγάκι από τζαζ αλλά υπάρχουν και είδη της που δεν έχω ξανασυναντήσει.

Πάντως δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να ακούμε αυτό τον καιρό. Ξέρεις,

και το νέο άλμπουμ είναι πολύ διαφορετικό, και οι ζωντανές μας εμφανίσεις πιο

επικεντρωμένες στα τραγούδια αυτά καθεαυτά, το οποίο σημαίνει ότι απαιτεί

μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση εκ μέρους μου.

Aνακατεύατε πάντα διαφορετικά στυλ από άλμπουμ σε άλμπουμ, αλλά πά-ντα έβγαινε ένας καθαρόαιμος dEUS ήχος. Πώς διαισθάνεσαι τη μουσική σας στο μέλλον; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα! Λοιπόν, έχουμε πάντα έναν

στόχο με την έννοια ότι θέλουμε αυτό το άλμπουμ να είναι πιο χορευτικό και

ίσως λιγότερο αυστηρό, πιο χύμα και χαλαρό. Έχουμε πάντα ένα στόχο για

το τι θέλουμε, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι συχνά εντελώς διαφορετικό,

γεγονός που αποδεικνύει ότι η μουσική μας καθοδηγεί και όχι εμείς τη μουσι-

κή... Μπορούμε να δοκιμάσουμε πράγματα, αλλά στο τέλος πάντα είναι αυτό

που θέλει να είναι. Και πρέπει να ζήσουμε με αυτό! Είμαστε 5 διαφορετικοί

τύποι και γράφουμε όλα τα τραγούδια μαζί, έτσι ο καθένας έχει τη συνεισφορά

του. Η μουσική λοιπόν είναι ακριβώς το αποτέλεσμα αυτής της ανάμιξης και

δεν υπάρχει τρόπος ούτε θέληση να το παρακάμψουμε.

Είστε από τα συγκροτήματα που επισκέτονται σχετικά συχνά την Ελλά-δα. Γιατί γίνεται αυτό? Πώς βρίσκετε το ελληνικό κοινό; Παρατηρείς πολλές

dEUS

Νάτοι κι οι διαγωνισμοί για τα τσαχπινάκια μου!!!Η καλή μας Γκλόρια (ναι, εγώ!!) εξασφάλισε πέντε ολάκερες μονές προσκλήσεις

για τη συναυλία των dEUS την Παρασκευή 16 Μαρτίου για τους αναγνώστες που

θα στείλουν e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμο

τους και τη σωστή απάντηση στο παρακάτω ερώτημα:

Οι dEUS έχουν κυκλοφορήσει τραγούδι με τίτλο «The Vanishing of Maria

Schneider” με αναφορά στην πρόσφατα αδικοχαμένη Γαλλίδα ηθοποιό που

έγινε γνωστή για τη συμμετοχή της στη θρυλική ταινία του 1972 «Τελαυταίο

τανγκό στο Παρίσι” του Bernardo Bertolucci. Ποιός ήταν ο συμπρωταγωνιστής

της στην θρυλική σκηνή σοδομισμού (και εμπνευστής αυτής) που προκάλεσε

θύελλα αντιδράσεων και λογοκρισίας;

Α) Alain Delon

Β) Marlon Brando

C) Ανδρέας Μπάρκουλης

D) Marcello Mastroianni

*αν είστε πιο πολλοί/πολλές θα κλείσω τα μάτια, θα πω έξι νούμερα στην τύχη

και θα σας ειδοποιήσουν οι αγαπημένοι μου εξωστάκηδες. Φιλάκια!

διαφορές ανάμεσα στις χώρες. Νομίζω ότι οι Ελληνες είναι πολύ αυθόρμητοι

και θυμωμένοι, με θετικό τρόπο. Δεν στέκονται απλά εκεί να ακούσουν, το

νιώθουν, το ζούνε. Κι αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που πάντα το απο-

λαμβάνουμε εδώ. Για παράδειγμα, στη Γαλλία έχουμε ένα μικτό κοινό από

Κουβεντούλα με τον Klaas Janzoons παρουσία του Tom Barman λίγες μέρες πριν ξανάρθουν στα μέρη μας για μία ακόμα εκπληκτική συναυλιακή εμπειρία...


Ο εξώστης Θήτα έχει φωνή και παρουσιάζει τις νέες ταινίες κάθε εβδομάδα από την συχνό-τητα του 105.5!

Συντονιστείτε στον ροκ ρυθμό του πιο σινεφίλ σταθμού της Θεσσαλονίκης!

πιτσιρικάδες μέχρι πενηντάρηδες και οι αντιδράσεις είναι πάντα πιο χαλαρές.

Όπως και όλες οι μπάντες χρειαζόμαστε πάντως την αλληλεπίδραση και την

κινητικότητα. Δεν μας αρκεί να νιώθουμε ότι τους αρέσει αυτό που ακούνε.

Προτιμούμε το κοινό που χορεύει και θυμάμαι παλιότερα είχαμε συχνά stage-

diving. Δεν συμβάινει κάθε μέρα πλέον αλλά ακόμα το επιτρέπουμε (γέλια)...

υπάρχει πάντως μεγάλη ηλικιακή διαφορά. Σε άλλες χώρες έχουμε νεανικό

κοινό και σε άλλες πιο ηλικιωμένο. Είναι αστείο αλλά και παράξενο...

Το video-clip του «Ghost» θεωρήθηκε αρκετά προκλητικό. Ποια ήταν η ανταπόκριση μέχρι τώρα και τι πιστεύετε για αυτό; Η αλήθεια είναι ότι πε-

ριμέναμε κάποια αντίδραση, αλλά φυσικά δεν το κάναμε επίτηδες. Ένας Ιρανός

σκηνοθέτης μας έστειλε την ιδέα και το θεωρήσαμε ενδιαφέρον, το κάναμε

και θεωρούμε το αποτέλεσμα ιδιαίτερα αστείο. Σε γενικές γραμμές είχε πολύ

κακές κριτικές αλλά δεν είναι κάποιου είδους δήλωση της μπάντας. Είναι απλά

κάτι διαφορετικό που θελήσαμε να κάνουμε. Θεωρώ ότι ο άνθρωπός θα πρέπει

να μπορεί να αντιμετωπίζει τη θρησκεία με χιούμορ.

Όταν πρόκειται για την σύνταξη του setlist, πώς γίνεται αυτό; Έχετε μια ψηφοφορία και δεν αλλάζουν τα τραγούδια ανάλογα με το πού παίζε-τε; Εξαρτάται. Συνήθως, αλλάζουμε το setlist ελαφρώς τις περισσότερες

νύχτες. Το συζητάμε εκ των προτέρων, πως σκεφτόμαστε ότι πρέπει να

πάει. Αλλά έχουμε τόσα πολλά τραγούδια, και φυσικά παίζουμε κάποια από

το νέο άλμπουμ. Παίζουμε όλα τα τραγούδια από το νέο άλμπουμ, αλλά με

rotation. Αποφεύγουμε να τα παίξουμε όλα σε ένα βράδυ γιατί το θεωρούμε

πολύ βαρύ. Προσπαθούμε να έχουμε ένα καλό συνδυασμό παλιών τραγουδιών

με νέα, ώστε το υλικό να ταιριάζει. Υπάρχουν τραγούδια που λατρεύουμε αλλά

θεωρούμε ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά σε αυτή την περιοδεία.

Και φυσικά, αν προκειται για συναυλία με καθήμενους, το αντιμετωπίζουμε

διαφορετικά απ’ όταν παίζουμε σε πιο rock χώρους. Υπάρχει αρκετή συζήτηση

για το θέμα αλλά όχι και ψηφοφορία. Συνήθως ο τελυταίος λόγος για το θέμα

αυτό ανήκει στον Tom.

Έχετε σίγουρα ακούσει πολλά για την ελληνική κρίση. Ποιές είναι οι σκέ-ψεις σας για αυτό; Πιστεύεις ότι οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες μπορούν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν; Είναι ένα περίπλοκο θέμα, και σίγουρα απαί-

σιο. Μια ολόκληρη γενιά πλέον δεν έχει ευοίωνες προοπτικές για ένα καλύτερο

μέλλον. Πρέπει να είναι οδυνηρό να είσαι νέος στην Ελλάδα σήμερα. Από την

άλλη πλευρά βέβαια, ποιός φταίει; Σίγουρα, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους

Γερμανούς για αυτό. Νομίζω ότι οι Έλληνες πρέπει να κοιτάξουν μέσα στο ίδιο

το κοινωνικοπολιτικό σύστημα και τους καθ’ ύλην υπεύθυνους. Και πάλι σε μια

δημοκρατία, ακόμα κι αν φταίνε οι πολιτικοί, κάποιος τους έχει ψηφίσει. Είναι

πολύ περίπλοκο ξέρεις ... Τέλος πάντων, νομίζω ότι τώρα είναι πλέον ανούσιο

να ψάχνεις ποιος φταίει. Η κατάσταση είναι εντελώς λάθος και δεν μπορείτε

απλώς να πατήσετε το rewind και να το διορθώσετε. Ειλικρινά δεν θα ήξερα

τι να κάνω, αν ζούσα στην Ελλάδα. Νομίζω ότι απλώς θα συνέχιζα τον αγώνα

και την επιζήτηση για καλύτερες μέρες. Αλλά δεν ζούμε εκεί, κι έτσι δεν ξέρω

πόσο άσχημα είναι. Φαίνεται να είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή. Θα την ξεπερά-

σουμε κι αυτήν φίλε μου...Προσδοκώντας την ιδανική σύγκρουση... •

Xάνει-μπαλΓράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - Ε: [email protected]

• Πολλοί είναι αυτοί που χάρηκαν μετά τις νίκες

Άρη και Π.ΑΟ.Κ. απέναντι σε Α.Ε.Κ. και Π.Α.Ο.

αντίστοιχα. Άλλοι τόσοι όμως είναι αυτοί που

μελαγχόλησαν και άρχισαν για ακόμη μια χρονιά

να μετρούν τα ΑΝ! Αν είχαμε κερδίσει εδώ-εκεί,

τότε και τότε.

• Όσο αλήθεια κι αν είναι πως φέτος ήταν καλή

ευκαιρία για διάκριση, ΦΤΑΝΕΙ! Με τα αν, δεν γα….

κανείς, που λέει και ο σοφός λαός!

Oκ, κέρδισες την Α.Ε.Κ. και έχεις 9 αγωνιστικές

αήττητος. Δε με νοιάζει που δεν τήρησαν οι πα-

ράγοντες την υπόσχεση για πληρωμές μετά το

ντέρμπυ του Σαββάτου. Πριν το ματς με το γαύρο

ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΧΗ!!!

• Θυμάστε ποιό ήταν το πιο γρήγορο ανέκδοτο

κάποτε; Αλβανός τουρίστας, λέγαμε. Μιας κι αυτό

δεν ισχύει πλέον, να σας πω το νέο; Ο σπρίντερ

Νιμανί! Μπιπ-μπιπ! Για να μη μιλήσω για το κοντινό

πλάνο κάπου στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου.

Παναγία μου!

• Μέσα σε όλα τα άγχη που έχουν όλοι, τελευταία

ευτυχώς υπάρχει και ένα (που μάλιστα ήταν και

αιτία διχασμού) λιγότερο για μια μερίδα οπαδών

του Π.Α.Ο.Κ..

Ας είναι καλά ο Άγγελος που το πάει τρένο το

Γιάννενο, ή μήπως κάνω λάθος;

• Ο “Πολυτελείς Κατοικίες ο Βόας” (κατά κόσμον

VillasBoas) λέει απολύθηκε από τον Αμπράμοβιτς

και βάσει ρήτρας συμβολαίου είναι να παίρνει ένα

σκασμό εκατομμύρια για αποζημίωση. Δεν έρχεσαι

ρε Βόα κατά δω που χω ομάδες σε τιμή ευκαιρίας;

Καλή η προπονητική δε λέω, αλλά σαν το προεδρι-

λίκι δεν έχει, ειδικά στα μέρη τα δικά μας.

Δε με νοιάζει που ενώ μπορούσε άνετα, δεν κατά-

φερε να κερδίσει τα παιχνίδια με Καλαμαριά και

Γάζωρο ώστε να κοιτάξει με περισσότερη αισιοδο-

ξία την υπόθεση άνοδος. Πριν από λίγες εβδομάδες

έδειχνε να αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης.

Σήμερα είναι το βασικότερο, υγιής οικονομικά, έχει

καλή ομάδα και τον κόσμο του στο πλευρό του.

• Δεν υπάρχει πρωτάθλημα χωρίς Ηρακλή, ειδικά

με τους θιάσους που βλέπουμε κάθε βδομάδα.

• Είχαμε και τοπικό ντέρμπυ όμως. Άρης-Π.ΑΟ.Κ.

3-1. Αν θέλετε και ανάλυση-σχόλιο από παιχνίδι

Volley τότε εσείς δε θέλετε συντάκτη αθλητικών,

εσείς θέλετε κασκαντέρ.

• Συγχαρητήρια στους οπαδούς της Άλμπα Βερο-

λίνου που στο πρώτο παιχνίδι του, υποδέχθηκαν

τον Γιάννη Καλαμπόκη με το πανό “Γεια σου, Ποπ-

Κορν”. •

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ


Urbanities.Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Δευτέρα βράδυ και όλοι είμαστε σιωπηλοί,

γυρνάμε στο σπίτι αργά με την άρνηση του

σαββατοκύριακου να μας βαραίνει, άνοιξε ο

καιρός και μυρίζουν τα πάντα όμορφα, ρίχνεις

ένα λευκό κρασί στο ποτήρι και αράζεις – υπό

άλλες συνθήκες. Η Μαριάννα με ρώτησε αν θα

πάμε το βράδυ και εγώ σκέφτηκα πως θα γού-

σταρα ένα κρασί μαζί της – η αλήθεια είναι οτι

πάει καιρός που γυροφέρνουμε αυτό το ποτήρι.

Απόψε όμως δεν είναι σαν τις άλλες βραδιές,

απόψε ήμαστε καλεσμένοι στην αναδρομική

έκθεση μόδας στο Εμπορικό και Βιομηχανικό

Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης. «Η Θεσσαλονίκη

αλλιώς», η παλιά Θεσσαλονίκη μέσα από τις

μαγικές κλωστές του χθες, του πολύ παλιού

χθες που σήμαινε βασιλείς και πρίγκηπες σε

μεγάλες σάλες χορού, μουσική από κουαρτέτα

και βάτες πελώριες που θα ντρόπιαζαν ακόμα

και τη Gaga. Και όλα αυτά στημένα από δύο

κορίτσια του στυλ, τη Δήμητρα Νάνου και την

Ιωάννα Μαλμιδούρη, και οι δύο φίλες μου έχω

να σου πω!

Στην είσοδο ένα μεγάλο banner με τις υπόλοι-

πες εκδηλώσεις του «η Θεσσαλονίκη αλλιώς»,

πολλά συμβαίνουν στην πόλη μας αυτή την

εβδομάδα και όλα έχουν μια παλιά εσάνς που

σε ταξιδεύει. Επιτέλους όλοι δουλεύουμε (και

εθελοντικά) για το καλό αυτής της πόλης,

όλοι κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε αυτήν την

ερωτική πόλη που νυστάζει. Στο φουαγιέ μαζε-

μένοι κάτι νεαροί με τα κορίτσια τους, όμορφα

κορίτσια με πρίγκηπες στο εικονοστάσι τους,

φούστες με πουά και φιόγκους στα μαλλιά. Ο

κόσμος συγκεντρωμένος σε έναν κύκλο γύρω

από τους περφόρμερς της ομάδας «Μόδας και

Τέχνης Εραστές” που χόρευαν για την τέχνη με

το «Γύρνα πίσω στα ψηλά τακούνια» μια εμπνευ-

σμένη performance από την ταινία του Πέδρο

Αλμοδόβαρ. Ο κόσμος πολύς, τα παλτό βαριά

και ανακατεμένα με καπνό και ναφθαλίνη – σά-

στισα όταν κατάλαβα οτι αυτό θα είναι το τέλος

του δικού μου χειμώνα. Προχωρήσαμε στην

είσοδο του χώρου της έκθεσης, στην υποδοχή

το μαυροφορεμένο κορίτσι που είχε γενέθλια

– η Ιωάννα με το μεγάλο καπέλο-φιόγκος στο

κεφάλι και κάτι τακούνια που μάλλον παραήταν

πολύ ψηλά για να είναι ξεκούραστα. Πιο κάτω η

Δήμητρα, σίγουρη για την υπερμεγέθη πουκαμί-

σα της φόρεσε ένα απλό (!) Fendi αριστούργημα

που χόρευε στις νότες του πολύχρωμου. Γύρω

μου μία ισορροπία από ταφτά και πλισέ, δερ-

μάτινο και πλεκτό που άφηνε τις Belle Ιpoque

να περάσουν το κατώφλι του σήμερα – στα

δεξιά μου ένα λευκό φόρεμα με κεντημένους

ώμους και λαιμό της κας Αγγελικής Κατράνη

που πολλές υποψήφιες θα έδιναν τον νεφρό

τους για να έχουν στο κόκκινο χαλί. Παραπέρα

ένα κατακόκκινο μάξι φόρεμα της Andria δεμένο

έξυπνα με ανδρικές τιράντες και ένα πράσινο

πλισέ που παραχώρησε η κα Σαραφίδου.

Στο χώρο φτερούγιζαν κορίτσια νεαρά και άλλα

λίγο πιο μεγάλα, μαμάδες με Chanel outfits

και θυγατέρες με αρραβώνες. Μία φωτογρά-

φος απαθανάτιζε τις στιγμές και κάπου μέσα

μου ζήλευα τις εποχές εκείνες με τα όμορφα

δωμάτια και την απαλή μουσική, τα κορίτσια

με τα κόκκινα χείλη και τους αξιωματικούς με

τις αυστηρές στολές τους. Για όλους ήταν μία

πασαρέλα ζωής... •

Till next weekWear something nice in spring


La Tia RitaΓράφει η Rita Van DenGayged

Γεωργιάννα μου, μούσα της μουσικής και των μπουζουκιών της Πέγκυς

Πάολας με δύο παπούτσια πάνινα Τεσαλονίκη Άτινα, το παίρνω πίσω για

τον Νταλάρα το ‘άντρας της εβδομάδας’, ζήλεψε ο κακός κοσμάκης και

τον βράβευσαν και στο φεστιβάλ στα Λιόσα ‘Μούτζα στη Χαμούτζα’ που έχει πρόεδρο τη Διαμαντοπούλου, εκεί του έκαναν και τραπέζωμα

με αυγά και γιαούρτια, πατατοσαλάτα δεν είχε γιατί αγόρασε όλες τις

πατάτες το ΚΚΕ επειδή η πατατοσαλάτα είναι βορειοευρωπαϊκό έδεσμα,

άρα οτιδήποτε πέραν των συνόρων, άρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα

ιμπεριαλιστικό, άρα το τρώνε κίναιδοι ομοφυλόφιλοι που είναι πράκτορες

του ΚΚΕ μλ, ήτοι Κούνημα Κόκα Ελεύθερη μαλάκες, άρα αντιχριστιανικό,

άρα αισχρή φράξια κατά μεσαζόντων, ήτοι βαπορακίων και ως γνωστό

και τα βαποράκια είναι εργάτες με βαρέα ανθυγιεινά, άρα παντοδύναμος

λαός και όχι φτωχοί μικροί άπλυτοι αγρότες που καλλιεργούν φούντες.

Εξ ου και ο Νταλάρας ως Πασοκοσύζυγος πρώην τραγουδιστής, πρώην

τσι Βίσσσην, που μετά έγινε η απόλυτη και έκανε ο Κωστόπουλος το

μνι της ύμνο του λάιφσταιλ με τίτλο ‘μνάιλον’, δεν επιτρέπεται να φάει

πατατοσαλάτα παρά μόνο αν σταυροκοπηθεί και πει τρεις φορές ‘τρίτη διεθνής και δεκατρείς, αμήν ’. Με πολεμοφόδια τις πατάτες άλλωστε

κατάφερε το ΚΚΕ να αυξήσει τις συνολικές αποδοχές του ανειδίκευτου

εργάτη στα ποταπά δια κομποστοποίησης Ελληνικά Πετρέλαια στο ποσό

των 78.417, 69 Ευρώ ετησίως και επόμενο μαχητικό ραντεβού δόθηκε στα

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για διεκδίκηση σύνταξης εμίρη και συλλογή

του εμπλουτισμένου ουρανίου από το Ιράν γιατί το ουράνιο επιτρέπεται

μόνο ένθεο και ένφτωχο στο κατά Λιάνα ενβαγγέλιο μπενίζελος. Δική μου

παλλαϊκή απαίτηση επειδή δεν τρώω υδατάνθρακες λόγω μόντελινγκ και

πέρσοναλ τρέινερ ήτο να επεκταθεί το κούνημα της πατάτας από πέρα

δώθε Νευροκόπι Πιερία και στο φιλέτο μοσχάρι ή στο σολομό που έχει 18

ευρώ το κιλό και είναι πιο εύκολο να πάει η γελάδα με γράμμωση χωρίς

έξοδα από το λιβάδι στον κήπο μου και ο σολομός κολυμπώντας από τα

φιορδ στο Θερμαϊκό για φρέντο στα 5 Ευρώ.

Δράμα στα πλατό της στηλιτεύτριας Τάτι Άννας την ώρα που ζύγιζαν

το φο βυζόμπαλο της γυναίκας σχεδόν τραβέλι Πετρούλας που βγήκε

τελικά τρέσα εις την έκτη με τετραγωνική του τέσσερα, ήτοι βυζί έξω

βυζί έσω επί δύο, πηλίκον δια δύο και βγήκε λιγότερο από της Σοφίας

και της Σάνις μαζί, οπότε απολύθηκαν οι πτωχόβυζες νεκροτηλεθεασικές

και προσέλαβαν στην εκπομπή τον σχεδόν αρχηγό Λοβέρδο που απο-

πέμφθηκε επιτέλους από το Πασόκ την ένατη φόρα που είπε μαλακία

περί συγκυβέρνησης και μπήκε στο πάνελ γελωτοποιών με Παπανδρέου

που βγάζει καλά ανέκδοτα περί υποψηφιότητας για Πρόεδρος και Χάρυ

Κλύνν που είναι ομοφοβικιά με καριέρα σε καρικατούρα αδερφής πόντιας

που κόπηκε στο κάστινγκ στο τούρκικο σήριαλ ‘Σέιχ Σού ταρίφ μπερντέ γιόκ Χαϊβάν Πασά’, που στα ελληνικά σημαίνει ‘το κρούζινγκ έρια που σε

πλήρωσα πασά μου εσύ παλουκωτή’.

Άντρας της εβδομάδας: ο Λαυρεντιάδης. Γιατί μαναράκο μου αγόρασες

όλα τα λάθος μίντια και σου ξέφυγε ο ‘Εξώστης’ που έχουμε καβατζώσει

τα 80 μύρια που ψάχνεις πριν μπεις για μπόντιλαϊν στο Κορυδαλλός

ριζόρτ σπα.

Άντρας για μια ζωή: Ο Δήμαρχος Τήλου, Τάσος Αλιφέρης. •

Το Κούνημα του Κώλου της Πατάτας

Αυτή η φωτογραφία ρίχνει μια γέφυρα προς τη φαντασία μου και με οδηγεί να κάνω κάποιες σκέψεις για τα χρήματα ….

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί στα χαρτονομίσματα του ευρώ (ένα από τα νεότερα νομίσματα) απεικονίζεται μια γέφυρα; Η

επίσημη εξήγηση είναι ότι η γέφυρα είναι σύμβολο των δεσμών που έχουν οι άνθρωποι μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση, όπως

και οι δεσμοί με τον υπόλοιπο κόσμο. Η αλήθεια είναι, ότι κάθε γέφυρα είναι μια πρόσκληση για ένα Δρόμο. Σε προκαλεί να

περάσεις απέναντι.

Κοιτάζω αυτή την φωτογραφία και αναρωτιέμαι εάν θα πρέπει κάθε φορά που συναντάμε μια γέφυρα να την ακολουθούμε

και να περνάμε απέναντι.

{ }

ROAD E79Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova

exostis 919

Documents

Transcript of exostis 919