EXOSTIS 932

εξώστης T. 500+432 14.06.12

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

3εξώστης. 14 - 20 Ιουνίου 2012

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, οι άνθρωποι δημιουργούν και χαμογελούν, χαρίζουν

τα ψέματά τους, δεν κοστολογούν τις νύχτες τους, δε γνωρίζουν τι σημαίνει λάικ,

κοινοποιούν ό,τι αληθινό έχουν, αφήνουν την αμμουδιά να παρασυρθεί από το

τελευταίο κύμα που έχουν κατακτήσει, κατοχυρώνουν τη ματαιότητά τους, αγα-

πούν να περπατοπετάνε και σίγουρα μας περιγελούν πίσω απ’ την πλάτη μας.

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν όμως όλα αυτά — στο δικό μας… στο δικό μας κάτι

δεν πάει καλά…

Στο δικό μας σύμπαν η μοναδικότητά μας κρίνεται επί του συνόλου. Πόσο άδικο!

Στο δικό μας σύμπαν γυρεύουμε αφορμές να θυμηθούμε όλα όσα επιθυμήσαμε

κάποτε, και ξεχνιόμαστε μπροστά από το στροβίλισμα του ανεμιστήρα.

Στο δικό μας σύμπαν… ω, έστω και στο δικό μας σύμπαν ας ξεχαστούμε για

λίγο, μας πάει!

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαη-

λίδης • Assistant art director: Λία Τσιμπιλή • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων:

Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το

τεύχος συνεργάστηκαν: Θούλη Μισιρλόγλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Δέσποινα Πο-

λυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Λιάνα Γερασοπούλου, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Δημήτρης Νάσκος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος Κουλεμάνης, Rita

Van dengayged, Δημήτρης Κανελλόπουλος • Φωτογράφοι: Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Αγγελική Τροκάνα • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία:

Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς

προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΠεριεχόμεναΣτήλες 04 Φιξ Καρέ 05 Mind The Art 13 Μεθυσμέ-

νο παραμύθι 13 Lou’s Favs 14 ΑΗ | ΗΑ 15 Borderlife

18 Εξώστης Θ 24 Radio nights 25 Υπεραστικό κο-

ρίτσι 25 Θεσσαλονίκη επιτόπου 26 Fahrenheit

451 27 Βιβλιολόγια 28 χάνει μπαλ 28 Urbanities.

29 La tia Rita 30 Vote.

Θέματα: 10 Θέμα Νέες κάλπες, παλιές αμαρτίες,

καινούργια (ταραγμένα) όνειρα 16 H επιστροφή

της Sfinas

Φωτογραφία: Αγγελική Τροκάνα


Φιξ Καρέ Επιμέλεια: Γιάννης Γκροσδάνης - φωτό: Σάκη Παπαδημητρίου - MUSICA LONTANA sextet

Τι είναι η Musica Lontana? Η μουσική από μακριά.

Αυτό μπορεί να πάρει από άλλη διάσταση, να

έρχεται από μακριά, από το βάθος του χρόνου

ή από την ποίηση του Βιτορίνο Κούρτσι ή το κεί-

μενο της Γεωργίας Συλλαίου για το φιλμ νουάρ.

Σκέφτομαι πως αυτό το άλμπουμ μπορεί να ξεκί-

νησε από παλιά από το περιοδικό “Τζαζ και Τζαζ”,

όπου υπήρχε μια στήλη Τζαζ και Λογοτεχνία. Και

συνδυάζεται με τους δύο εξαιρετικούς Ιταλούς

συνεργάτες μας, αφού και ο Βιτορίνο, όπως και ο

Βιτσέντσο Μαστροπίρο κάνουν πολλά και εξαι-

ρετικά πράγματα στη μουσική και στο λόγο.

Όλοι όσοι συμμετέχουν στον δίσκο έχουν εμπει-

ρίες στη τζαζ μουσική και την ξέρουν. Δεν ήταν

στόχος μας να κάνουμε άλλον έναν δίσκο τζαζ.

Ο στόχος ήταν πως θα δέσουν οι μουσικές μας

πάνω στην ποίηση. Μια μελωδία που θα ακού-

σετε μπορεί να βασίζεται πάνω στον Κουρτ

Βαϊλ με ωραία περάσματα και συγχορδίες. Ο

Β. Μαστροπίρο συνέθεσε τα κομμάτια του όταν

μας γνώρισε και έτσι συνδύασε την μελωδία με

την φωνή της Γεωργίας Συλλαίου.

Ο αυτοσχεδιασμός που ενδεχομένως υπάρχει εί-

ναι ένα δέσιμο που υπήρξε μεταξύ των μουσικών

που συνεργαστήκαμε για το τελικό αποτέλεσμα.

Έχει να κάνει περισσότερο με ένα παιχνίδι και με

την επικοινωνία μεταξύ μας παρά με το πειραμα-

τισμό. Ήμασταν στο στούντιο και τους δώσαμε

την μορφή που επιθυμούσαμε. Η μουσική σε

κάθε περίπτωση προσφέρει μια ρευστότητα.

Προσθέτεις πράματα. Η ποίηση όμως υπήρχε και

έπρεπε να κρατήσουμε την γραμμη της.

Ο Επιτάφιος του Σείκιλου είναι ένα κείμενο

μέσα από την αρχαιότητα, που έχει βρεθεί σε

μια έρευνα στην Μικρασία και λέει αυτά τα

καταπληκτικά λόγια μέσα σε 4 γραμμές. Έχω

ασχοληθεί με αυτά τα κείμενα και πιο παλιά. Εί-

ναι εκπληκτικό πως φανερώνεται σε ένα τέτοιο

κείμενο ότι ο θάνατος μπορεί να ακολουθείται

από την χαρά της ζωής. Και ήθελα εδώ να τα

βάλω όλα αυτά μουσικά. Η φωνή απαγγέλει και

η μουσική δίνει τον τόνο φτάνωντας κλιμακωτά

από μια πρωτογονή μουσική σε έναν δαιμονικό,

δυνατό ρυθμό με ορμή. Αυτό το φιλοσοφικό

σκεπτικό μπορεί να συνδυαστεί με την μουσική

και να δώσει εκπληκτικά αποτελέσματα. Και

έτσι έγινε.

Ετοιμάζουμε μια νέα μορφή κουιντέτου μαζί

με την ομάδα του Musica Lontana και άλλα 2

μέλη με συνθέσεις και κείμενα δικά μου και

της Γ. Συλλαίου από το 1962 μέχρι και σήμερα.

Θα δουλέψουμε πάνω σε συνθέσεις και ιδέες

τέτοιες για να παρουσιάσουμε ένα σύνολο μιας

διαδρομής τον Σεπτεμβριο που μας έρχεται

στην Καλαμαριά. Το έχουμε ονομάσει “50 χρόνια

Τζαζ”.

Η Θεσσαλονίκη του 1962 νιώθω πως έχει σχέση

με την Θεσσαλονίκη του 2012 μέσα μου. Περπα-

τάω στους δρόμους, βλέπω κάποια σημεία, τι

χάνεται, τι υπάρχει και λειτουργούν οι αυτομα-

τισμοί της μνήμης. Κάθε τι παραπέμπει σε κάτι

άλλο. Βλέπω ένα μπαλκόνι στην Αγ. Σοφία και

θυμάμαι ένα πάρτι ή πηγαίνοντας στην Αγγελά-

κη θυμάμαι έναν φίλο κιθαρίστα που έμενε εκεί

και πως κάναμε πρόβες σε ένα κομμάτι. Δεν

είναι τόσο νοσταλγικό αυτό γιατί τίποτα δεν

χάνεται. Νιώθω πως το ένα γεγονός προστίθεται

πάνω στο άλλο και δημιουργούν ένα κολάζ. •

Σάκης Παπαδημητρίου Η μουσική από μακριά σε μια διαδρομή 50 χρόνια Τζαζ

εξώστης. 14 - 20 Ιουνίου 20125

Mind The ArtΕπιμέλεια: Θούλη Μισιρλόγλου

Γιώργος Τσακίρηςο καλλιτέχνης ως παραγωγός

Τι σημαίνει να αναδιατάσσεις έναν κήπο; Να εκθέτεις μια

‘νεκρή φύση’ που είναι ζωντανός οργανισμός και όχι ζω-

γραφική απεικόνιση; Τι διαστάσεις παίρνει η χειρονομία

παρέμβασης στο φυσικό περιβάλλον; Και τι συνιστά η με-

τάθεση όλων αυτών στον εκθεσιακό χώρο και μετά ξανά

η επιστροφή στο χωράφι-εργαστήριο;

Επανέρχομαι στον Γιώργο Τσακίρη, αφενός γιατί το είχα υποσχεθεί από μήνες. Αφετέρου γιατί τα

εγκαίνια της έκθεσής του στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ήταν γεμάτα κόσμο, εξαιρετι-

κά χαρούμενα, εξαιρετικά θορυβώδη –με την καλή έννοια-, κάτι που επεφύλαξαν οι πολυπληθέστατοι,

νέοι κατά κύριο λόγο, επισκέπτες, με την καλή τους διάθεση. Έτσι, η αναδρομική έκθεση έργων

του εικαστικού και καθηγητή στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών

Τεχνών Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για να αναδείξει τα ερωτηματικά

που το έργο του καλλιτέχνη γεννά.

Ο Τσακίρης εδώ και τριάντα χρόνια (ίσως και περισσότερα) έχει δέσει τη ζωή του με την τέχνη και

την εμπειρία του πραγματικού αγροτικού κόσμου με την καλλιτεχνική πράξη. Από τους πίνακες

και τα κολλάζ μέχρι τις νεκρές φύσεις και τις φωλιές για τους πελαργούς, από τα σχέδια μέχρι το

γιούκο και τα τσίπουρα, ο Γιώργος Τσακίρης μεταγγίζει την εμπειρία του αυτή. Είναι καλλιτέχνης

αγρότης και η τέχνη του ίσως ονομάζεται αγροτέχνη…

Με έργα από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, το έργο του βρίσκεται στον πυρήνα μιας επίκαιρης

συζήτησης γύρω από τη φύση, την οικολογία, τη βιολογία, τον κύκλο της ζωής με τη γέννηση και

το θάνατο, αλλά και τη σχέση μας με όλα αυτά.

Αυτό που μάλλον μας καλεί να κάνουμε ο Τσακίρης είναι να δούμε πιο προσεκτικά το χορτάρι που

πατάμε, να ακούσουμε ξανά τον ήχο που κάνει το σαράκι όταν τρώει το ξύλο, να δούμε να γεννιού-

νται κλωσσόπουλα σε κατασκευασμένη κλωσσομηχανή, να παρατηρήσουμε πώς διαβρώνονται τα

οργανικά υλικά όταν κλείνονται μέσα σε γυάλινα κουτιά, να θυμηθούμε πώς είναι να μοιράζεται

κανείς το κρασί που φτιάχνει, όχι για να το εμπορευτεί, αλλά για να το πιει με φίλους. Ίσως μας

καλεί και να ξαναφοβηθούμε το σκοτάδι.

Γιατί η σχέση που προτείνει με τη φύση δεν είναι εύκολη ή ειδυλλιακή. Αντίθετα, είναι άγρια, γιατί

είναι πραγματική - και εμείς, ως άνθρωποι της πόλης, μάλλον το έχουμε ξεχάσει, αν το ξέραμε

ποτέ...- Και από την άποψη αυτή η στάση του Τσακίρη και του έργου του είναι εξαιρετικά επίκαιρη,

ακριβώς γιατί είναι σε πλήρη αντιπαράθεση με την τρέχουσα, ευκαιριακή οικολογική και βιολογική

αντίληψη, που μας θέλει όλους ξαφνικά αγροκαλλιεργητέ στα μπαλκόνια μας και ταυτόχρονα πάντα

ωραίους, νέους, αψεγάδιαστους και χωρίς ρυτίδες.

Για όλα αυτά και για εκείνα που θα ανακαλύψτε μόνοι αξίζει να επισκεφτείτε την έκθεση του Τσακίρη

στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Μακεδονικό Μουσείο

Σύγχρονης Τέχνης,

Εγνατία 154, εντός ΔΕΘ

Τ.: 2310 240002, 2310 281212,

Τ + F: 2310 281567

E:[email protected]

Site:www.mmca.org.gr

Διάρκεια έκθεσης:

6 Ιουνίου – 16 Σεπτεμβρίου 2012 Ώρες λειτουργίας Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή-

Σάββατο: 10.00-18.00, Τετάρτη: 10.00-22.00,

Κυριακή 11:00-15:00, Δευτέρα κλειστά.

Toss Gallery – bar LaDozeΒηλαρά 1 & Συγγρούέκθεση - παρουσίαση έργων που παράχθηκαν κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου

“Εισαγωγή στην σύγχρονη τέχνη” για ενήλικες και παιδιά (2011 – 2012).

εργαστήριο ”πυρήνας”Συμμετέχουν: Δήμητρα Βολιώτη, Θωμάς Καρανίκας, Ελένη Κούτλη, Εκάβη Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Παπακριβός, Στέλλα Σιδηροπούλου, Αγγελική ΦωτιάδουΕπιμέλεια σεμιναρίου, έκθεσης: Θεοφάνης ΝούσκαςΏρες λειτουργίας : 20:00 – 23:00

LIVE @ ΜΥΛΟΣ Ανδρέου Γεωργίου 56, περιοχή Σφαγεία

ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ ΒΕΝΕΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ ΟΘΩΝΑΣενα μελωδικό ταξίδι στην Κρητική παράδοσηΠροσελευση: 21:00Τηλ κρατήσεων: 2310 510081Εισιτηριο θεάματος:10ευρώ.

φεστιβάλ «Μουσικές του Κόσμου»

Kulin Ban (Serbia)& Contrabando, T. Spasov, T. Kapilidis (Greece - Bulgaria)

Α’ προβλήτα, στο λιμάνι Είσοδος- 5 ευρώ

Πέμπτη 14 – Σάββατο 16/6 Πέμπτη 14/6 Παρασκευή 15/6

Πέμπτη 14/6

Θέατρο Βεργίναstand-up comedy show ‘’…εις Γαμοκοινωνίαν’’με τους Μάκη Παπαδημητρίου και Αντώνη Κρόμπα

στις 22:00

Block 33 26ης Οκτωβρίου 33Tus & Ελεάννα Αζούκη

Είσοδος: 10 ευρώΟι πόρτες ανοίγουν στις 21.00

ENOLA CLUB Βαλαωρίτου 19

“Ο διεθνής επιβήτορας”Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος ΛιακόπουλοςΕρμηνεύουν: Γιώργης ΚοντοπόδηςΏρα έναρξης: 22.00Τηλ:2310 55 22 66

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΊΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ / Ε.Λ.Ι.Α.«Γητεμένες» του θεάτρου σκιών του Γιάννη ΧατζήΛεωφ. Βασ. Όλγας 10820.30μμ(2310 295 170-1 & 2310 295 149)(είσοδος ελεύθερη).

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Στον υπάιθριο χώρο πίσω από τις Καρδιολογικές Κλινικές του Νοσοκομείου Γ. Παπανικολάου. Ώρες παραστάσεων 21.00. Είσοδος ελεύθερη.

Παρασκευή 15/6“Ο Θείος Πάπαρος” του Αugusto Boal απο την θεατρική ομάδα “Παραβάτες της Σκηνής”

Πέμπτη 21/6 “Οι Αγροίκοι” του Carlo Goldoni απο την θεατρική ομάδα Μηχανή

Παρασκευή 15/6

Θεατρικό Φεστιβάλ “Επι κλίνης”

15 & 21 – 23/6

Τετάρτη 20/6


Mind The Art

Συνεχίζεται έως τις 25/6

Σάββατο23/6

Δημοτική Πινακοθήκη ΘέρμηςΚαραολή - Δημητρίου & Καπετάν Χάψα, 2310 463423«Χρόνος»Ομαδική έκθεση φωτογραφίας ΚΛΙΚERS: Φωτογραφική Ομάδα του Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Θέρμης

Το πρώτο Pride στην πόλη της Θεσσαλονίκης είναι γεγονός!

Παρ. 22 & Σάβ. 24/6

Η Sfina επέστρεψε!Η Μέρα με τα ΧρώματαΗ αναβίωση του φεστιβάλ Holi με συμβολισμό την νίκη του καλού επί του κακού. θελουμε να ξορκίσουμε το κακό. Θελουμε ειρηνική, χαρούμενη και αισιόδοξη εκτόνωση.ΩΡΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: 13.00ΧΩΡΟΣ: Πίσω από το νοσοκομείο Παναγία, ΑρετσούDRESS CODE: Λευκά μπλουζάκια και μαγιώΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ελάτε με τα ποτά σας και ετοιμαστείτε να γίνετε εμπριμέ.

Σάβ. 23 & Κυρ 24/6

Athens Calling

Whynot:: Θέατρο στο πάρκοπάρκο Ηρακλειώτη (απέναντι από την ΕΡΤ3)70 καλλιτέχνες 10 παραστάσεις 5 μουσικές μπάντες 2 μέρες.όλα δωρεάν, για τις δύσκολες μέρες

Συνεχίζεται

Στέγη τεχνών και γραμμάτωνΈκθεση Faces / Πρόσωπα

Η έκθεση διερευνά την αποξένωση του ατόμου, το οποίο βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα στον εαυτό του, στην αντίληψη που έχει γι’ αυτόν και στην κοινωνία, και σχολιάζει τα συναισθήματα της μοναξιάς και πνευματικής αλλοτρίωσης που ανακύπτουν από αυτή τη συγκρουσιακή σχέση. Η ταινία Faces [Πρόσωπα] του Τζον Κασσαβέτη (1968) αποτελεί τη μεταφορά για την έκθεση αυτή, η οποία εστιάζει σε καλλιτέχνες που καταπιάνονται με τη δυσάρεστη και συχνά δραματική σχέση μεταξύ του εαυτού, της αυτο-αναπαράστασης και του άλλου.

Επιμέλεια έκθεσης: Paolo ColomboΟργάνωση-συντονισμός έκθεσης: Μαριλένα Β. ΚαρράΏρες λειτουργίας έκθεσης:Δευτέρα & Τρίτη: ΚλειστάΤετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 17:00-21:00Σάββατο & Κυριακή: 12:00-21:00

Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα


Mind The Art


Mind The ArtToυ Γιάννη Γκροσδάνη

Το θεατρικό καλεντάρι του καλοκαιριούΤι θα δούμε στο Θέατρο Δάσους και στα θεατρικά φεστιβάλ της περιφέρειας

Το καλοκαίρι ήρθε και μαζί του η ώρα να ετοιμάζουμε τα αφρολέξ για τα θεατρικά ραντεβού μας στο Θέατρο Δάσους, στο Θέατρο Κήπου

και φυσικά σε όποιο άλλο ανοιχτό θέατρο υπάρχει πέριξ της Θεσσαλονίκης. Αν και αρκετά σχήματα ακόμα δεν έχουν επιβεβαιώσει ακριβείς

ημερομηνίες, λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης που προκύπτει από την δύσκολη οικονομική κατάσταση αλλά και τις απρόοπτες πολιτικές

εξελίξεις, ο Εξώστης σας παρουσιάζει το θεατρικό καλεντάρι του καλοκαιριού όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής:

Οι Γιορτές Ανοιχτού Θεάτρου στο Θέατρο Κήπου κλείνουν φέτος 20 χρόνια συνεχούς πορείας και γιορτάζουν με ένα ειδικό πρόγραμμα μουσικών και

θεατρικών παραστάσεων. Μέσα στο πρόγραμμα ξεχωρίζουν η “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” του Ευριπίδη, η συνεργασία του ΔΗΠΕΘΕ Βεροίας και της 5ης Εποχής,

σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη με τους Κ. Καραμπέτη, Στ. Μαϊνα, Ιωάννα Παππά, Γ. Στάνκογλου και σε ρόλο κορυφαίας η Ρίτα Αντωνοπούλου. Επίσης

οι “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη από το Θέατρο Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και μουσική Θ. Μικρούτσικου με τους Δ.

Λαμπρόγιαννη, Κ. Κόκλα, Γ. Πυρπασόπουλο.

Θέατρο στο Πάρκο μας υπόσχεται η ομάδα WΗΥΝΟΤ? που μας καλέι σε ένα διαφορετικό Σαββατοκύριακο στις 23-24/6 στο Πάρκο Ηρακλειώτη (Πεδίο Άρεως). Θεατρικές ομάδες της πόλης αλλά και ανεξάρτητοι ηθοποιοί θα παρουσιάσουν 10 διαφορετικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους.

Πολυαναμενομένες οι δύο θερινές παραστάσεις του ΚΘΒΕ για αρκετούς θεατές αφού συνδυάζουν μοντέρνο ελληνικό θέατρο και αρχαία αττική κωμωδία. “Το Μεγάλο μας Τσίρκο” του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες επιλογές μας και ανοίγει το θεατρικό καλοκαίρι στο Θέατρο Δάσους στις 28 Ιουνίου. Με τους Τάσο Νούσια, Γιώργο Αρμένη και Μαρίνα Ασλανίδου και έναν πολυπληθή θίασο και ορχήστρα που διευθύνει ο Στάυρος Ξαρχάκος. Την σκυτάλη παίρνει η δεύτερη παραγωγή του ΚΘΒΕ, οι αριστοφανικοί “Ιππης” σε σκηνοθεσία Στ. Φασουλή με τους Π. Φιλλιπίδη και Γ. Ζουγανέλη.

Ο Caveman χτυπά πλέον και το καλοκαίρι και ετοιμάζεται για μια ειδική παράσταση στο Θέατρο Δάσους στις 10 Ιουλίου ενώ ο θίασος μιας αγαπημένης παράστασης που είδαμε την άνοιξη που μας πέρασε, το “Αναζητώντας τον Αττίκ” σε σκην. επιμέλεια Σοφίας Σπυράτου ανεβαίνει στις 16-18 Ιουλίου. Μια διαφορετική επιθέωρηση θα έχουν οι Θεσσαλονίκεις να δουν στις 23-24 Ιουλίου με τίτλο “Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή”. Ο θίασος απαρτίζεται από δημοφιλείς ηθοποιούς όπως Α. Παναγιωτοπούλου, Μ. Παπακωνσταντίνου, Χ. Ρώπα, Α. Καφετζόπουλος, Γ. Σκιαδαρέσης, κ.α. Τα κείμενα υπογράφουν οι Άννα Παναγιωτοπούλου (η οποία επίσης σκηνοθετεί), Αλέξης Καλλίτσης και Μίνως Θεοχάρης.

Για τους μικρούς θεατρόφιλους που θα βρεθούν μέσα στο καλοκαίρι στην πόλη η “Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια” θα κάνει μια εμφάνιση στην σκηνή του

Θεάτρου Δάσους. Το ίδιο ισχύει και για ένα από τα πλέον αναμενόμενα αριστοφανικά ραντεβού μας αυτό το καλοκαίρι με τις “Όρνιθες” του θίασου του

ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Η σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στον Γ. Κακλέα, πρωταγωνιστούν οι Β. Χαραλαμπόπουλος και Οδ. Παπασπηλιόπουλος ενώ αξίζει να

σημειωθεί πως ακούγεται η πρωτότυπη μουσική του Μ. Χατζιδάκι.

Το Εθνικό Θέατρο φέτος επέλεξε την Θεσσαλονίκη ως κομμάτι της περιοδείας των θερινών παραστάσεων του. O Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετεί τις “Νεφέλες” του Αριστοφάνη με τους Γιάννη Μπέζο, Μάκη Παπαδημητράτο και Αλέξανδρο Μυλωνά στους πρώτους ρόλους ενώ η δεύτερη παραγωγή είναι ο Αμφιτρύωνας του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή με τους Μουτούση, Ήμελλο, Γουλιώτη, Κουρή, Λούλη, Σαουλίδου επι σκηνής. Οι ημερομηνίες των δύο παραστάσεων είναι 7 και 27 Αυγούστου αντίστοιχα στο Θέατρο Δάσους.

Αξίζει να σημειωθεί πως αρκετές από αυτές τις παραστάσεις θα περιοδεύσουν σε θερινά φεστιβάλ που γίνονται σε κοντινές περιοχές όπως το Φεστιβάλ Κασσάνδρας στη Σίβηρη και το Φεστιβάλ Θάλασσας στα Νέα Μουδανιά. •


Και η βάρκα γύρισε μόνηΡούλας Γεωργακοπούλου

Βρεθήκαμε ακυβέρνητοι μέσα στη φουρτούνα, και το τραγικότερο είναι ότι οι καπετάνιοι νομίζουν ότι κό-βουν ακόμη βόλτες πάνω στη γέφυρα με το τσιμπούκι αναμμένο.

Το έλλειμμα ηγεσίας, και το κενό εξουσίας που παρήγαγε, φάνηκε κιόλας από την εποχή των Αγαναχτισμέ-νων. Τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, πιεσμένος από τα γιουρούσια στη Βουλή, παραιτήθηκε της κοινο-βουλευτικής του πλειοψηφίας και άφησε τον Αντώνη Σαμαρά να φλερτάρει με την ακροδεξιά ατζέντα και να κυοφορήσει τον διάβολό του, δηλαδή τον Πάνο Καμμένο.

Τα περίφημα ηγετικά προσόντα του Ευάγγελου Βενιζέλου χρειάστηκαν ένα ταξιδάκι στο Eurogroup και ένα γεύμα εργασίας με την Τρόικα για να γίνουν εν μια νυκτί η κολοκυθένια άμαξα της Σταχτοπούτας. Το μοντέλο Κουβέλη για μια ήπια προσωπολατρική Αριστερά ξεθώριασε τότε που τα δυο τρίτα της κοινοβου-λευτικής του ομάδας και ολόκληρη η εκλογική του βάση προσευχόταν κατά μόνας να περάσει το Μνημόνιο 2 και να ψηφιστεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, ενώ εκείνος «ξέφευγε» καβάλα σε ένα αμφίβολο δημοσκοπικό ενδεχόμενο.

Γιατί να περιμένουμε περισσότερα από τον Τσίπρα, που δεν είναι ούτε εμπειρότερος ούτε ικανότερος; Το γεγονός ότι είναι προθυμότερος δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Διαβάζοντας την ιστορία από σκονάκι και την πολιτική από τα SOS, δεν ήθελε πολύ για να βάλει το ελαφρύ κεφαλάκι του στο ντορβά πολυκαιρισμένων πολιτικών δυνάμεων και των σκοτεινών επιδιώξεών τους που επωάζονται από τις πρώτες ώρες της Μεταπολίτευσης. Το πρόσφατο ατύχημά του με τον λεγόμενο Ιφικράτη μόνον οξύνοια και ηγετική προσωπικότητα δεν μαρτυράει.

Την ίδια ώρα, ο υπερεκτιμημένος φιλελεύθερος χώρος σκορπίζει τις στάχτες του στα πέλαγα της ιστορι-κής του γκαντεμιάς.

Να τα βάψω μαύρα, ή να ορκίσω τη δική μου κυβέρνηση; Παρακαλώ τούς αδιαμφισβήτητους ηγέτες αυτής της ιστορικής στιγμής, τον Δημήτρη Χαντζόπουλο, σκιτσογράφο των «Νέων», και τον Ανδρέα Πετρουλάκη, σκιτσογράφο της «Καθημερινής», να συνεχίσουν να βουτάνε το πενάκι τους στο μελανοδοχείο της εθνικής μας αφροσύνης. Η Πατρίς ευγνωμονούσα.

Νέες κάλπες, παλιές αμαρτίες, καινούργια (ταραγμένα) όνειρα

Γράφει ο Κυριάκος Αθανασιάδης

Οι λέξεις δεν αλλάζουν τον κόσμο χωρίς την πάντα αργοπορημένη συνδρομή του χρό-νου. Ωστόσο δε μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές. Εγώ (κι εσύ) ζω με τις λέξεις, και μ’ αυτά που πασχίζουν να δείξουν, να κρύψουν, λίγο να αποκαλύψουν, λίγο να αποξεχά-σουν. Επίσης (ή: κυρίως), με τα συναισθήματα που γεννούν μέσα μου — και μέσα σου. Τα κείμενα που ακολουθούν είναι κείμενα, θαρρώ, μελαγχολικά. Ίσως γιατί ό,τι μένει να γραφεί θα είναι ακριβώς αυτό: φορέας ευγενούς μελαγχολίας.

Πέντε κείμενα λοιπόν για τις 17 Ιουνίου, για τον καιρό που προηγήθηκε, για τις μέρες που θα έρθουν, για προσωπικές σκέψεις μες στο χαλασμό. Γράφουν η Βένα Γεωργακο-πούλου («Ελευθεροτυπία»), η Ρούλα Γεωργακοπούλου («Τα Νέα»), η Άννα Δαμιανίδη (αρ-θρογραφεί στο protagon.gr, στην «Athens Voice», στο «The Books’ Journal»), ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος (συνεργάζεται με τη «Μεταρρύθμιση» και το «The Books’ Journal») και ο μπλόγκερ Ελληνάκι (ellinaki.blogspot.com).


Ίσως δεν έχουμε φτάσει ακόμαΆννα Δαμιανίδη

Είναι κρίμα που τα υποψήφια κόμματα δε θέλησαν να δώσουν ένα κοινωνικό υπόδειγμα συμπεριφοράς παραιτούμενα από την κρατική επιδότηση. Με κρατικά λεφτά ξανακάνουν καμπάνια και προβάλλουν κατευ-θύνσεις βουτηγμένες στην παρεξήγηση.

Η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται φιλοευρωπαϊκή, σα να είδε όραμα τον γέρο Καραμανλή. Τι Ευρώπη θέλουν οι εθνικιστές, μαζεμένοι εκεί μέσα; οι άνθρωποι που δημιούργησαν (και άρμεξαν) το Μακεδονικό; Η Ευρώπη είναι ζωντανή ελπίδα πολιτικής ένωσης — πώς θα συνομιλήσουν οι στενόμυαλοι δήθεν πατριώτες τής ΝΔ για την παραίτηση των κρατών από μέρος της κυριαρχίας τους υπέρ της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας;

Αυτό που προβάλλει η ΝΔ, το πολέμησε λυσσασμένα μέχρι πριν λίγους μήνες. Δεν ξέρει να το κάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ίσως καταλληλότερος, αφού οι μαρξιστές κάποτε ήταν διεθνιστές και αντεθνικιστές. Αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει εθνικιστής όπως παραδοσιακά η Δεξιά. Έχει αγκαλιάσει από καιρό κάθε οπισθοδρομική αντίδραση σε εκσυγχρονιστικές προσπάθειες. Ο ένας βρίσκεται στο ρόλο του άλλου. Τρε-λαίνεσαι.

Συμφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ όταν υπερασπίζεται τους μετανάστες, συμφωνώ με τη ΝΔ όταν δηλώνει πως χρειαζόμαστε την Ευρώπη και πρέπει να τηρήσουμε τη συμφωνία με τους δανειστές. Θα ψήφιζα κόμμα που θα συνδύαζε τα δύο, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, ουσιαστικό, όχι χρήση της δυστυχίας των μεταναστών για ανατροπές, και πάλη για παραμονή στην Ευρώπη και στο ευρώ. Ψηφίζω μάλλον ΠΑΣΟΚ, για όλες τις εκσυγχρονιστικές μάχες που έδωσε και πολεμήθηκε λυσσαλέα. Φοβάμαι ότι τιμωρείται περισ-σότερο γι’ αυτές παρά για τα λάθη που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Δυστυχώς δεν τις υπερασπιζόταν ποτέ αποφασιστικά. Ο προεκλογικός Βενιζέλος κάνει ό,τι μπορεί για να ακυρώσει τη δουλειά του επί κυβέρνησης Παπαδήμου.

Η κατάσταση είναι χειρότερη από ό,τι στις προηγούμενες εκλογές, και τα δυο πρώτα κόμματα είναι χει-ρότερα από τα δυο πρώτα κόμματα όλων των προηγούμενων εκλογών. Το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι η συνεργασία. Έστω σαν υπόδειγμα συμπεριφοράς, τώρα που έχουμε φτάσει στον πάτο.

Εκτός αν δε φτάσαμε ακόμα.

…Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσειςμε ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις…Πέτρος Παπασαραντόπουλος

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 είναι η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας να παραμείνει οργανικό τμήμα του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση δεν είναι μόνο το κοινό νόμισμα. Είναι, πρώτα και κύρια, ένα πρωτόγνωρο ιστορικό εγχείρημα που μετέτρεψε μια ήπειρο αιματηρών συγκρούσεων και δύο παγκο-σμίων πολέμων σε επίκεντρο παγκόσμιας σταθερότητας, ανεκτικότητας και συνύπαρξης διαφορετικών πο-λιτισμών. Ακόμα και με την πρωτοφανή κρίση που βιώνει στις ημέρες μας, η Ευρώπη δεν παύει να διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά.

Με την έννοια αυτή, το δίλημμα ευρώ ή δραχμή δεν είναι μονοδιάστατα οικονομικό. Αντίθετα, συμπυκνώνει δραματικά το ερώτημα σε τι είδους κοινωνία επιθυμούμε να ζήσουμε. Η ζωή στην Ελλάδα της δραχμής θα είναι αβίωτη. Οι λόγοι δεν είναι μόνον οικονομικοί, δηλαδή η φτώχεια και η εξαθλίωση. Είναι επιπρόσθετα η αφήγηση της Ελλάδας της δραχμής, δηλαδή η αυτοεικόνα που θα αναπτυχθεί και θα επικρατήσει σε μια τέτοια χώρα.

Η Ελλάδα της δραχμής θα είναι μια βαθιά φοβική χώρα. Θα έχει πεισθεί και θα πείθει τα παιδιά της ότι είναι το θύμα των «κακών». Θα κραδαίνει ως λάφυρο τους «εχθρούς» της, εσωτερικούς και εξωτερικούς, αφού εξ ορισμού είναι Έθνος ανάδελφον. Ο ανορθολογισμός θα έχει την απόλυτη ηγεμονία. Ένας τεράστιος ζουρ-λομανδύας στερεοτύπων θα κυριαρχεί στη χώρα. Δημαγωγοί θα περιφέρονται ως κύμβαλα αλαλάζοντα για να πείσουν ότι «εσείς κι εμείς δε φταίμε σε τίποτα» για ό,τι μάς συμβαίνει.

Τη φτώχεια μπορεί κάποιος να την υπομείνει με αξιοπρέπεια. Αντίθετα, την απουσία αυτογνωσίας, το σύν-δρομο του αδικημένου που όλοι τον επιβουλεύονται, τις θεωρίες συνωμοσίας, τη φαντασιακή απόδραση από την πραγματικότητα, δε θα μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Ο Λόγος θα είναι ανίσχυρος απέναντι στον Μη Λόγο.

12

Για όλους αυτούς τούς λόγους, πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά στους δημαγωγούς που υπόσχονται αντιμνη-μονιακούς παραδείσους με δανεικά που δεν υπάρχουν. Για να σωθεί αυτή η χώρα, δεν αρκεί να επιλέξουμε εκείνους που μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας. Είναι απαραίτητο, ταυτόχρονα, να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι. Η Ελλάδα χρειάζεται μια ριζική αλλαγή νοοτροπιών και συμπεριφορών. Χρειάζεται μια νέα Αφήγηση.

Για πολλές δεκαετίες πιστέψαμε ότι ήμασταν κάτι το εξαιρετικό, το ιδιαίτερο, το μοναδικό. Ότι ήμασταν οι Παράκλητοι της Ιστορίας. Σήμερα, ο κίνδυνος είναι να μείνουμε, για πολλά χρόνια, εκτός Ιστορίας.

«Και νά, αδελφέ μου, που δε μάθαμε τίποτα…»Ελληνάκι

Η οικονομική φούσκα που έσκασε πριν δύο χρόνια λίγο-πολύ ήταν προβλέψιμη. Το σκάσιμο της κοινωνικής φούσκας όμως που ακολούθησε ήταν πραγματικά κάτι το ασύλληπτο! Κι αν με ρωτήσεις πώς το κυρίαρχο κοινωνικό δίλημμα κατέληξε να είναι μεταξύ μίας παραδοσιακής, παλαιοκομματικής, συντηρητικής, ξενο-φοβικής, λαϊκίστικης Αριστεράς και μίας παραδοσιακής, παλαιοκομματικής, συντηρητικής, ξενοφοβικής, λαϊκίστικης Δεξιάς, έχω εύκαιρη την απάντηση. Η ελληνική κοινωνία ήταν πάντα και παραμένει βαθιά συντηρητική. Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στα μοντέλα που συνήθισε τα τελευταία τριάντα χρόνια, με αποτέλεσμα να απορρίπτει οποιαδήποτε εξέλιξη ή μεταρρύθμιση. Όσο γελοίο είναι να παρακολουθούμε έναν πλήρως πασοκοποιημένο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για «φρέσκο αέρα», τόσο γελοίο είναι να βλέπουμε τη ΝΔ να μαζεύει ό,τι σκουπίδι υπάρχει για να επιβιώσει. Ο τριαντάχρονος δικομματισμός που φάγαμε στη μάπα δεν έθρεψε μόνο βολεμένους συνδικαλΗστές και υψηλόβαθμα λαμόγια του δημοσίου και επιχειρηματικού κόσμου. Έβαλε το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας μας κάτω από το χαλάκι, αφού το ύψιστο επίπεδο πολιτικής σκέψης που μπορούσε κάποιος να φτάσει ήταν να βρει τον περιβόητο μπάρμπα στην Κορώνη για να γίνει «πρασινοφρουρός» ή «στρουμφάκι». Η ανοησία, ο φασισμός, ο ολοκληρωτισμός, η οχλοκρατία και η αυτοδικία δε μας άφησαν ποτέ, και στις επερχόμενες εκλογές έχουν βρει τους κατάλληλους πόλους για να εκφραστούν και να επικρατήσουν άνετα αντί οποιασδήποτε μετριοπαθούς, ορθολογικής και προοδευτικής πολιτικής. Το χαστούκι του Κασιδιάρη δεν ήταν τρομακτικό μόνο για το βίαιο της υπόθεσης. Ήταν τρομακτικό, επειδή την επόμενη μέρα ανάμεσα στα σούσουρα στα καφενεία άκουγες και το κλασικό: «Ε, κι αυτή τα άξιζε, εδώ που τα λέμε». Η ευκολία της βίας που μας συνήθισαν οι κρεμάλες στο Σύνταγμα, τα γιαούρτια, οι προπηλακισμοί και όλη αυτή η τσαμπουκαλεμένη φασαρία που βιώσαμε τον τελευταίο χρόνο μάς έφεραν αναπάντεχα στο προαναφερθέν δίλημμα. Τώρα η βία είναι διάχυτη τόσο στον δημόσιο, όσο και στον πολι-τικό λόγο. Το μούδιασμα σ’ αυτή τη «μεσο-εκλογική» περίοδο είναι απλά η μετουσίωση αυτής της βίας σε μορφή πολιτικών σχηματισμών και η ανικανότητά μας ως κοινωνία να διαχειριστούμε αυτόν το διασυρμό.

Το άλλο πρόσημο της ΚόλασηςΒένα Γεωργακοπούλου

Ποτέ άλλοτε στη ζωή μου δεν έχω ζήσει με τέτοιο πάθος προεκλογική περίοδο. Κι όμως δεν ξεκόλλησα από το σπίτι μου, ενώ κάποτε ούρλιαζα σε συγκεντρώσεις, μοίραζα φυλλάδια, χτύπαγα πόρτες και πάντα είχα ένα κόμμα να υποστηρίξω με θέρμη (όχι πάντα το ίδιο, ο Σημίτης με έσωσε από τον Συνασπισμό που λαφαζανοποιείτο). Σ’ αυτές όμως τις εκλογές το πάθος μου ήταν αντιστρόφως ανάλογο με τις βεβαιότητές μου. Και να πεις ότι δεν ήξερα πόσο κρίσιμες είναι; Στην αρχή δεν είχα πάρει τόσο στα σοβαρά την ακυβερνησία και την ανάδειξη σε ρυθμιστική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο με χωρίζει ιδεολογική άβυσσος. Φλέρταρα διαδοχικά με τρία διαφορετικά κόμματα (ΔΗΜΑΡ, Δράση, ΠΑΣΟΚ), ψήφισα το τρίτο και τώρα ετοιμάζομαι να ψηφίσω ένα… τέταρτο. Που μού ανακατεύει τα άντερα. Ναι, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω και δημοσίως ότι ανήκω σ’ αυτούς τούς Έλληνες που, καμένοι από την κρίση και την ύφεση (είμαι άνεργη εδώ και 8 μήνες), πιστεύουν ότι μεγαλύτερο κακό από το μνημόνιο είναι η κατάργησή του. Ότι μικρότερο κίνδυνο αποτελούν για τη χώρα τα μεγάλα, παντελώς ανίκανα και υπεύθυνα για την κατάρρευσή της μεγάλα κόμματα, παρά οι μαθητευόμενοι μάγοι του Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε, δεν τους άκουσα κι αυτούς τόσα χρόνια να φωνάζουν ένα «μπάστα» στην κατασπατάληση του δημοσίου, δανεικού χρήματος. «Δώσε κι άλλα, μπάρμπα», έλεγαν. Δεν τους είδα να στηρίζουν μια μεταρρύθ-μιση. Και συνεχίζουν και τώρα, στο χείλος της καταστροφής, να συμπεριφέρονται σαν να είναι η Ελλάδα μια οικονομική υπερδύναμη, που μπορεί να καλοθρέψει τα παιδιά της. Να βγει από την Ευρώπη και να αποκτήσει πανίσχυρο εθνικό νόμισμα. Θα είναι για μένα μια πραγματική μεγάλη μέρα, που θα τη θυμάμαι για πάντα (ελπίζω ότι δε θα μετα-νιώσω), όταν θα ρίχνω στην κάλπη ένα ψηφοδέλτιο που ούτε στους εφιάλτες μου δε θα άγγιζα. Αλλά θέλω να μείνουμε στην Ευρώπη. Και αυτό που μου προτείνει ο μέλλων πρωθυπουργός Τσίπρας δεν είναι απλώς μια εξωευρωπαϊκή, εξωτική περιπετειούλα. Είναι να ξαναζήσω την παλιά Κόλαση του κρατισμού, της δημα-γωγίας και του λαϊκισμού, με αριστερό αυτή τη φορά πρόσημο. •


Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Συναντήθηκαν σχεδόν τυχαία κάτω από το σπίτι. Είχε αδειάσει την τσάντα

στα σκαλάκια κι έψαχνε απεγνωσμένα. Μπλοκάκια, νεύρα, αναπτήρες,

μήνες, φόβοι, στυλό, αμηχανίες, πέταλα, άγχη, αποδείξεις, ορέξεις, εισι-

τήρια, επιθυμίες, ένα κόκαλο, φύλλα, μια πέτρα σε σχήμα κάτι, αδυναμίες,

καπνοί, κάρτες, κρέμες, τάπερ, χαρτομάντιλα, ένα άδειο πακέτο τσιγάρα

με προειδοποιήσεις στα κινέζικα, ένα ποτήρι, 37 λεπτά, το δαχτυλίδι που

έψαχνε, το CD που βρήκε, μαστίχες, τσιμπιδάκια, ένα «τελείωσε» και δύο

«τώρα τι», ένα μαγικό ραβδί που ξεφορτίζεται, ένα θεατρικό του Τένεσση

Ουίλλιαμς κι ένα κίτρινο χαρτάκι που τσίριζε «Μην ξεχάσω να συμμαζέψω

την τσάντα μου». Τα κλειδιά του σπιτιού πού είναι;

-Τι κάνεις; Καλά. Διακοπές; Μπα. Δουλειά; Λίγο. Είδες τι έγινε; Ναι. Απίστευ-

το; Ντάξει. Τι θα ψηφίσουμε; Ε… Ζέστη ε; Πολλή.

(Έξω έχει ζέστη. Πολλή. Μέσα πώς είναι; Λιώνει η σοκολάτα στο τραπέζι;

Άλλοτε φυσάει και σπάζουν κλαδιά και ανοιγοκλείνουν οι διπλανές πόρτες.

Φοβάμαι τότε. Τα λουλούδια μαραίνονται γρήγορα. Ιδρώνουν και τα τζάμια.

Υγρασία. Γιατί μιλάμε για τον καιρό, το air condition, το πιάσιμο;)

-Ναι με χτύπησε ένα ρεύμα. Άντε ρε; Ναι. Πρόσεχε.

(Συνήθως δεν προσέχω. Έχω βρεγμένα μαλλιά και ανοιχτά παράθυρα. Ή

καβαλάω το ποδήλατο και πάω. Μιλάω κιόλας. Με σένα, την ταχύτητα, τις

ανηφόρες, τις στροφές. Εσύ προσέχεις; Τα ποδήλατα στο δρόμο; Μιλάς

με το ταβάνι, το φεγγάρι, τις σκιές; Πώς είσαι όταν κοιμάσαι; Όταν ερω-

τεύεσαι; Όταν πονάς;)

-Τι άλλο; Τίποτα… εσύ; Γενικά. Ψάχνω. Καλή τύχη. Στάσου. Έχω τόσα να

σου πω ακόμη.

(.........................................................................Μ’ακούς;.........................................................................)

“…Αυτά. Σου είπα την ιστορία μου, την ιστορία μιας επιδειξιομανούς. Τώρα και συ θέλω να κάνεις κάτι για μένα. Πήγαινέ με στο Σάιπρες Χίλ με τ’ αμάξι μου. Και θ’ ακούσουμε τους πεθαμένους να μιλούν. Στ’ αλήθεια μιλούν. Φλυαρούν μεταξύ τους σαν τα πουλιά εκεί πάνω στο λόφο, μα το μόνο που λένε είναι μια λέξη κι αυτή είναι «ζήσε». Λένε «ζήσε, ζήσε, ζήσε, ζήσε, ζήσε!» Είναι το μόνο που ’μαθαν, είναι η μόνη συμβουλή που μπορούν να δώσουν. Ζήσε… (ανοίγει την πόρτα) Απλή! Πολύ απλή συμβουλή…”**Τότε ως δια μαγείας η πόρτα πράγματι άνοιξε.

Έκλεισε με δύναμη το βιβλίο, έχωσε τα χυμένα ξανά μες την τσάντα κι

ανέβηκε τις σκάλες. Μόνη. Όπως άλλωστε ήταν και τόση ώρα.

**[λόγια της Κάρολ από το θεατρικό έργο του Τέννεση Ουίλλιαμς «Ο

Ορφέας στον Άδη», μετάφραση της Μυρσίνης Ιωακείμ]

*[Το έργο της Γιάννας Καλή παρουσιάστηκε στην 15η Μπιενάλε νέων Ευ-

ρώπης και Μεσογείου, Θεσσαλονίκη- Ρώμη, 2011] •

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Γιάννας Καλή*

Αυτό είναι ένα κλειδί

Πώς γράφτηκαν οι «Μικροί Κόσμοι»Είχαμε λίγα λεφτά. Πολύ λίγα. Ήταν το ’89-’90, κι εκεί στη Φειδίου, στο ισόγειο, (κατέβαινες ένα-δυο σκαλάκια) πουλούσαν

γραφομηχανές, και ταινίες για γραφομηχανές. (Η δίχρωμη ήταν σουξέ: μαύρο-κόκκινο. Το κόκκινο έμενε ανέπαφο όσο η

μαύρη λουρίδα κουρελιαζόταν, αλλά όταν ήταν σε καλή τιμή έπαιρνες χωρίς σκέψη τη δίχρωμη ταινία κι έγραφες και με

κόκκινο μελάνι — γιατί όχι;) Δεν πουλούσαν μόνο: νοίκιαζαν κιόλας. Εδώ που τα λέμε, βασικά νοίκιαζαν, παρά πουλούσαν. Και

μπορούσες να διαλέξεις από μια μεγάλη ποικιλία. Εμένα μού άρεσε μια ωραία βαριά Olivetti —θα ’ταν και δέκα κιλά, μπορεί

και παραπάνω— που δε μπλόκαρε ποτέ και που άπαξ και την απίθωνες στο τραπέζι δεν κουνιότανε με τίποτα. Και, ξέρω

γω, έδινε στο γράψιμό σου μια κάποια βαρύτητα. Είχαμε και μια μανία τότε, μιαν ιδιοτροπία, βγάζαμε «έξω» τα πνεύματα

(δε μ’ εννοείς), χρησιμοποιούσαμε μόνο μια συγκεκριμένη ποιότητα χαρτιού (μα τελικά βάζαμε νερό στο κρασί μας), και

κάτι τέτοια περίεργα που τα ’χω μισοξεχάσει. Τη νοίκιαζα αυτή την Olivetti με τη βδομάδα. Μπρος-πίσω, μπρος-πίσω, απ’

το σπίτι στη Φειδίου, απ’ το σπίτι στη Φειδίου, μέχρι να ξαναβρώ λεφτά να την ξανανοικιάσω για να συνεχίσω το βιβλίο.

Μπρος-πίσω. Μπρος-πίσω. Εννιά μήνες, βδομάδα παρά βδομάδα.

Ωραίες εποχές. Δε θέλω να τις ξαναζήσω.

Από τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Αυτή η κατάρρευση της χώρας δεν είναι τυ-χαία. Κι οι ερευνητές της Ιστορίας μετά από 30 χρόνια, θα μπορούν να αποδώσουν με με-γαλύτερη επιστημονική ενάργεια και αντικει-μενικότητα τις ευθύνες αυτής της ύστατης πολύτροπης καταστροφής.Φορές φορές σκέφτομαι ότι ο ιστορικός χρόνος

της εκατονταετίας, ως όριο επαν-όρθωσης στην

ιστορία κοινωνιών που έχουν καταρρεύσει, για

την Ελλάδα ξεκινάει μετά την απελευθέρωση

του ’44. Και πως η κρίση αυτή, συστημική – ξε-

συστημική, δεν είναι παρά η ύστατη αντίδραση

του παλιού να παραχωρήσει τη θέση στο νέο

(χωρίς να σημαίνει ότι στο νέο κυοφορείται κάτι

καλύτερο από το παλιό...). Ύστερα ξεφυλλίζω τις

εφημερίδες, βλέπω τη Γιάννα Αγγελοπούλου

Δασκαλάκη (τη φοιτήτρια του σημερινού προέ-

δρου του ΠΑΣΟΚ) στην πατρίδα μου (κι όχι στον

Κορυδαλλό παρέα με τον Άκη), χαρούμενη και

μ’ ένα πούρο Cohiba στο κατακόκκινο πλαστικο-

ποιημένο από το υαλουρονικό οξύ στόμα, παχύ-

σαρκους gay μάγειρες να αυνανίζονται παρέα

με γυναίκες μεσάζοντες (μεγαλο)δημοσιογρά-

φους που πάσχουν από νευρική ανορεξία - από-

τοκη σωματικοποίηση της αγαμίας, λαμπάδες

να ανάβουν στην Τήνο για παιδιά που έρχονται

στον κόσμο με εξωσωματική και καισαρική σε

νοσοκομεία των βορείων προαστείων, «το ξύλο

βγήκε από τον παράδεισο» σε νέο τηλεοπτικό

περιτύλιγμα, το 80% των μαθητών της Τρίτης

Λυκείου να γράφει βαθμούς στις εξετάσεις

κάτω από τη βάση, το facebook και το twitter να

ρουφιανεύει την κάθε γουλιά mojito που πίνεις

παρέα με το γκομενάκι που έχεις χτυπήσει στην

ποδηλατοδρομία της εβδομάδας, ομάδες ανέρ-

γων να ψάχνουν για απομεινάρια οπωροκηπευ-

τικών μέσα στις σακκούλες των σκουπιδιών της

γειτονιάς, το διπλανό ζευγάρι να τραβάει τον

εαυτό του hot video για να το ανεβάσει χωρίς

πρόσωπο και προσωπική συστολή στο youhot,

έναν “ποιητή” να βρίζει στον αέρα την δημοσιο-

γράφο άσχετη, κάποιους ανώμαλους παραπέρα

να πετούν ένα στουπί με βενζίνη στην υπόγεια

κατοικία δυο Πακιστανών που ζητούν πολιτικό

άσυλο από αυτή τη χώρα και πάει λέγοντας…

Τις τελευταίες μέρες κοιμάμαι, όπως πολλοί

όλο και λιγότερο… Κάποτε είχα αναρρωτηθεί

πως γίνεται μέσα στα όρια της ίδιας πόλης, 2

χιλιόμετρα παραδίπλα από το σπίτι μου, στο

τεράστιο αστικό νεκροταφείο να αποσυντίθε-

νται χιλιάδες νεκροί, συγγενείς και φίλοι και η

ζωή εντούτοις να συνεχίζεται, λίγα μέτρα παρα-

κάτω, το άστυ να μην πεθαίνει ποτέ…

Κι όμως είναι αυτές οι μέρες που σκέφτομαι,

όπως στους νυχτερινούς εφιάλτες, πως το νε-

κροταφείο είναι όλη αυτή η πόλη. Κάθε πολυ-

κατοικία είναι ένα πολυοστεοφυλάκειο. Κάθε

διαμέρισμα είναι κι ένας οίκος αναπαύσεως με

ανοικτή αιωνίως μια τηλεόραση στην στριγκλή

φωνή της Ελένης Μενεγάκη και την ύποπτα χα-

λασμένη φωνή του Λάκη Λαζόπουλου…

“ΕΓΕΡΘΗΤΙ…”

Δεν είμαι αισιόδοξος. Ούτε για τον Τσίπρα και

τον Hollande. Ούτε για την έξοδο ή την παραμο-

νή μας στην Ευρώπη και το χαρτονόμισμα που

λέγεται ευρώ.

Δεν είμαι αισιόδοξος κυρίως γιατί βλέπω συνε-

χώς δίπλα μου χαλασμένους ανθρώπους. Με-

ρικοί από αυτούς είναι φίλοι μου. Και δεν τους

μοιάζω…

Θα ήμουν αισιόδοξος αν έβλεπα περισσότερους

αηδιασμένους ανθρώπους.

Ωστόσο όλοι μοιάζουν να συγκλίνουν πως χω-

ρίς να έχει σημασία από ποιά θέση θα παρακο-

λουθήσουν την ταινία που το θέμα της είναι “το

βύθισμα της Ατλαντίδας”… •

ATLANTISnow


Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

16

Η Σφήνα επανέρχεται με νέα δράση-Γιατί τώρα;Η Sfina από την γέννησή της μέχρι σήμερα κάλυπτε ανάγκες. Το 2008

Π.Κ (Προ Κρίσης) , όταν η Sfina πρωτοβγήκε στους δρόμους της Θεσ-

σαλονίκης, υπήρχε μόνο η ανάγκη της διακοπής της ρουτίνας. Είμασταν

όλοι λίγο πολύ βολεμένοι με τις δουλειές μας και η ζωή κυλούσε λίγο

πολύ απροβλημάτιστα. Το τοπίο φυσικά έχει αλλάξει ολοκληρωτικά από

τότε. Σήμερα η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού διακατέχεται από άγχος,

ανασφάλεια, στρές, οργή, αγανάκτηση, φόβο και άλλα ψυχοφθόρα συναι-

σθήματα. Σήμερα λοιπόν, η ανάγκη για ειρηνική, αισιόδοξη και χαρούμενη

εκτόνωση είναι παραπάνω από αναγκαία.

Κάτι σαν μία τύπου ψυχοθεραπεία.

Ποιό θα είναι το αντικείμενο της;Η Sfina προχωράει στην 20η της δράση με ονομασία ‘η Μέρα με τα Χρώ-

ματα’. Ουσιαστικά πρόκειται για την αναβίωση του Φεστιβάλ Holi, που θα

γίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το Holi ή αλλιώς Το Φεστιβάλ των

Χρωμάτων, εορτάζεται στις γειτονιές της Ινδίας κάθε χρόνο, το Μάρτιο. Η

κινητοποίηση πραγματοποιείται για να συμβολίσει την νίκη του καλού επί

του κακού. Συγκεκριμένα πρόκειται για έναν συγχρονισμένο χρωματοπό-

λεμο. Επιζητούμε την ειρηνική και χαρούμενη εκτόνωση. Βρισκόμαστε σε

μία χύτρα που βράζει. Η Sfina για μία μέρα θα προσφέρει την επιθυμητή

αποσυμπίεση.

Υπάρχει διάθεση από τον κόσμο για ομαδικές δράσεις και συνεργασίες;Σαφέστατα. Υπάρχει κινητικότητα και φαίνεται ξεκάθαρα από την προ-

σέλευση του κόσμου στα καλέσματα εθελοντικών ομάδων. Η ισχύς εν τη

ενώσει. Πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να φαγωνόμαστε μεταξύ μας.

Ο λαός μας έχει αποδείξει στο παρελθόν πως μπορεί να πετύχει πολλά

όταν είναι ενωμένος. Έχει αποδείξει και το αντίθετο επίσης. Όταν βέβαια

όλοι οι ηγέτες συνεργατικά καταφέρουν να καταλάβουν πως πρέπει να

φροντίσουν τον λαό που κυβερνούν, τότε αυτό θα επηρεάσει μαζικά την

κοινωνία στην οποία ζούμε. Όπως και να χει, το ψάρι βρωμάει από το

κεφάλι. Και σήμερα βρωμοκοπάει για τα καλά.

Τι πιστεύεις ότι λείπει από τη σημερινή κοινωνία;Όταν ακούει κάποιος σήμερα την λέξη ‘ομόνοια’, σκέφτεται συνειρμικά

ναρκωτικά, εγκληματίες, παραεμπόριο κ.α. Η λέξη ‘ομόνοια’ όμως σημαίνει

σύμπνοια, ενότητα, ομοψυχία.

Υπάρχει θετικό μήνυμα; κι αν ναι, ποιό είναι αυτό;Φυσικά και υπάρχει απλά είναι κάπου κρυμμένο αυτήν τη στιγμή.

* Η SFINA είναι μία παρεμβατική κολεκτίβα ανθρώπων, στόχος της οποίας είναι η δημιουργία καταστάσεων. Άλλοτε υπερρεαλιστικές και άλλοτε παιχνιδιάρικες, αποσκοπούν στην διακοπή της ρουτίνας του αστικού τοπίου. Γεννήθηκε στις 17/04/08 και είναι Κριός.

Επιμέλεια: Μαρία Φαρδέλλα

Ο Μάριος Σπύρογλου μιλάει στον «ε» για την επιστροφή της Sfinas!

Sfina



Το Σάββατο 23/6 πίσω από το νοσοκομείο Πα-ναγία στην Αρετσού στις 13:00 το μεσημέρι θα αναβιώσουμε το φεστιβάλ Holi!

DRESS CODE:Λευκά μπλουζάκια και μαγιώ

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Επιστ. Φαντασίας, 2012, Η.Π.Α., 124 λεπτά

(2/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ

Παίζουν: Νούμι Ραπάς, Μάικλ Φασμπέντερ,

Σαρλίζ Θέρον, Λόγκαν Μάρσαλ-Γκριν

Προμηθέας (Prometheus)

**

Ομάδα εξερευνητών ανακαλύπτει στοιχεία για

την προέλευση του ανθρώπινου είδους στη Γη.

Τα στοιχεία αυτά τους οδηγούν σ’ ένα συναρ-

παστικό ταξίδι στα πιο σκοτεινά σημεία του σύ-

μπαντος, όπου θα χρειαστεί να διεξάγουν έναν

τρομακτικό αγώνα για να σώσουν το μέλλον

της ανθρώπινης φυλής.

Ο παλιός Σκότ, όταν ασχολήθηκε με την επι-

στημονική φαντασία (κίνηση που εκτόξευσε την

καριέρα του) πέτυχε να διαχωρίσει δυο θεμελι-

ώδεις κινηματογραφικές εκδοχές της, φτιάχνο-

ντας αντίστοιχα φιλμ που διέπρεψαν σε αυτό

που είχαν να προσφέρουν. Η ταινία επιβίωσης

παρουσιάστηκε με το Alien, όπου το πέπλο μυ-

στηρίου γύρω από το “κακό” τέρας δεν έδινε

σαφείς ενδείξεις για την ύπαρξη του (ή αντιθέ-

τως άφηνε δεκάδες ασαφείς). Σε εντελώς δια-

φορετικά μονοπάτια, όπως τη διερεύνηση της

σχέσης του Δημιουργού με το είδος του, έφτα-

σε τρία χρόνια αργότερα, στο Blade Runner όπου άφησε επί μέρους τη δράση, πατώντας

στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του βιβλίου του

Φίλιπ Ντικ. Οι ξεκάθαρες προσεγγίσεις στα δύο

αυτά φιλμ βοήθησαν αφενός στην τότε επιτυχία

τους και αφετέρου στην διαχρονικότητα τους,

καθώς μέχρι σήμερα θεωρούνται ακρογωνιαίοι

λίθοι στις θεματικές που αναφέρονται.

Στο σήμερα, ο Προμηθέας του Σκοτ έχει πίσω

μια κολοσσιαία παραγωγή που φροντίζει ώστε

να παραμένει σχεδόν σε όλη τη διάρκειά του

οπτικό υπερθέαμα, ξεπερνώντας κάποιες φορές

τις σημερινές στουντιακές νουθεσίες όταν για

παράδειγμα αντί μιας θορυβώδους αρχής προ-

τιμά τις βωβές εικόνες του ανεξερεύνητου τοπί-

ου – έστω και με την χρήση αμέτρητων εφέ. Το

βασικότερο πρόβλημά του όμως, είναι ότι δεν

διαλέγει ξεκάθαρα θεματική και χωρίζεται σε

δυο ανολοκλήρωτα κομμάτια. Η διερεύνηση των

σκοπών της αποστολής στην πρώτη ώρα του

φιλμ και η πιθανότητα εύρεσης ενός πολιτισμού

που δημιούργησε αργότερα τον δικό μας, γεν-

νά στους συμμετέχοντες έναν αριθμό ερωτη-

μάτων γύρω από τον σκοπό της ύπαρξης μας

που ανεβάζει πολύ τις προσδοκίες για το τί θα

επακολουθήσει αλλά και πως θα διαχειριστεί

ο Σκότ τέτοια υπαρξιακά θέματα. Η παρουσία

μάλιστα ενός ανδροειδούς στην αποστολή που

συζητά με τους δημιουργούς του μεταξύ άλλων

για την ουσία της δημιουργίας, δίνει ένα εύ-

στοχο παράδειγμα για το πώς θα αντιμετώπιζε

ο άνθρωπος την πιθανότητα συνάντησης με τον

δημιουργό του και τί ακριβώς θα ήθελε να μάθει

σχετικά με την ύπαρξή του.

Δυστυχώς στο δεύτερο μισό, ο Σκοτ πετά-

ει στα σκουπίδια ότι έχει γίνει ως εκείνη την

ώρα και επικεντρώνεται στο να δημιουργήσει

ατμόσφαιρα θρίλερ επιβίωσης, κάτι που δεν θα

ήταν απαραίτητα κακό αν αυτός ήταν ο σκο-

πός του από την αρχή. Η φιλοσοφία επιστρέ-

φει μόνο στο τέλος, κακήν κακώς και άτσαλα,

πλάι στο teaser που συνδέει το όλο φιλμ με το

Alien, κι αυτό μόνο για να αφήσει κληρονομιά

σε φιλόδοξους σκηνοθέτες του σήμερα που θα

πιάσουν στα χέρια τους πιθανές συνέχειες του

Προμηθέα – θυμηθείτε πως τις συνέχειες του

Alien υπέγραψαν κατά σειρά, Κάμερον, Φίντσερ

και Ζενέ.

Αυτή η μπασταρδεμένη προσέγγιση του Σκοτ

στο φιλμ του, αυτομάτως τελειώνει κάθε συ-

ζήτηση σύγκρισης με το Alien, καθώς μιλάμε

πλέον για εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Άλλωστε στα 30 και κάτι χρόνια που μεσολάβη-

σαν, η επιστημονική φαντασία αναπτύχθηκε αρ-

κετά και το να αποτελέσεις σημείο αναφοράς

σήμερα, είτε φτιάχνοντας καθαρή περιπέτεια

είτε φιλοσοφικό έπος, απαιτεί και αντίστοιχη

φρεσκάδα που είχε ο βρετανός σκηνοθέτης

τότε, αλλά και αντίστοιχη θέληση από τα στού-

ντιο-χρηματοδότες που εξακολουθούν να τολ-

μούν όλο και λιγότερο. Ο Σκοτ έψαξε μεν αυτό

και στο οπτικό κομμάτι (η καλλιτεχνική επιμέ-

λεια του ξένου κόσμου κοντράρει το Avatar) και στο περιεχόμενο, αλλά κάπου βολεύτηκε με

πάντρεμα των ειδών με αποτέλεσμα οι όποιες

καινοτομίες του να αφορούν μόνο το πρώτο. •



Εξώστης Θήτα

ΠΡΟΣΕΧΩΣ• Moonrise kingdom• Deep blue sea• American reunion

STARlightEXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

Γ.Βασιλείου

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld)

Ν.Σάκκας (Cinemanews)

Π.Τράγος(Movieworld)

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Προμηθέας ** **1/2 ** *1/2

Η Χιονάτη και ο Κυνηγός ** ** **

Το Κοράκι ** ** ** **1/2

Ο Υπουργός **1/2 *** ****Άνδρες με τα

Μαύρα ΙΙΙ *** *** *** **1/2

Shame *1/2 *** **** ***** ** 0

Dark Shadows ***1/2 *** ** **1/2 **1/2 ***Εκδικητές *** ***1/2 *** ***1/2 *** ***1/2

Οι Άθικτοι ***1/2 *** *** *** ***

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια: Γιάννης Γκροσδάνης

ΣεπτέμβριοςΣτα μέσα του μήνα και στο ξεκίνημα του πιο δύσκολου χειμώνα για τη

σύγχρονη ελληνική κοινωνία, εμφανίζεται στα στέκια της πόλης ο νέος

Εξώστης που έχει μπόλικο υλικό για το κινηματογραφικό κομμάτι, κα-

θώς η εγχώρια διανομή κατεβαίνει με αρκετά φιλμ. Δεν προλαβαίνουμε

για λίγο το Habemus Papam όπου ο Μορέτι δημιουργεί έξυπνα μια

εντελώς φανταστική εικόνα των ενδότερων του Βατικανού για να απο-

δείξει την αθεΐα του, και το μνημειώδες The Guard με τον Μπρένταν

Γκλίσον σε μεγάλα κέφια να συστήνει έναν αστυνομικό σε χωριό της

Ιρλανδίας που προτιμά να ζει και να λειτουργεί σε δικό του σύμπαν,

παρά στην πραγματικότητα που επιβάλλει δωροδοκίες, απειλές και

συμμορίες ναρκωτικών.

Στο δεύτερο μισό ξεχωρίζουν δυο Δανοί, ο Τρίερ με την πληρέστερη

δουλειά που έδωσε τα τελευταία χρόνια (Μελαγχολία) και η αναμε-

νόμενα μεγάλη στιγμή του Ρεφν μετά από χρόνια συνεχούς προόδου

(Drive). Λίγο πιο πάνω τους, δικαιωματικά ταινία του μήνα το ιρανικό

Ένας Χωρισμός, καλύτερο φιλμ της Berlinale του 2011, μια ανατομία

κοινωνίας σε σύγχυση, όπου οι σκληρές, θρησκευτικές κυρίως, προκα-

ταλήψεις του παρελθόντος επηρεάζουν κάθε τομέα της καθημερινής

ζωής προοδευτικών ανθρώπων στο Ιράν. Συμπληρωματικά, τα Crazy Stupid Love και Cowboys and Aliens είναι επαρκείς αλλά όχι πετυ-

χημένες κωμωδίες, ενώ το ελληνικό Γάλα αν και έχει δεκάδες προβλή-

ματα, κόντεψε πρόσφατα να βραβευτεί ως ταινία της χρονιάς από την

ελληνική ακαδημία. Χειρότερο του μήνα το Μα πως τα καταφέρνει, μια

ανελέητη προσωπική διαφήμιση της Σάρα Τζέσικα Πάρκερ.

Η Σούμα της Σεζόν(Μέρος Α’)Λίγο πριν το αντίο για το καλοκαίρι, ο Εξώστης παρουσιάζει σε 2 μέρη, μια συνοπτική καταγραφή των ταινιών που είδαμε από τις 15 Σεπτεμβρίου ως τον Ιούνιο – οι ημερομηνίες είναι με βάση τη διανομή των ταινιών στη Θεσσαλονίκη.


Εξώστης Θήτα

ΔεκέμβριοςΛίγο πριν τα Χριστούγεννα, έρχεται στα μέρη μας το The Artist, που

ξεκίνησε ως σινεφιλική αναφορά-έκπληξη στο διαγωνιστικό των Καν-

νών για να καταλήξει σε θριαμβευτή των Όσκαρ. Ο Χαζαναβίτσιους

πέρα από την ιδέα του να απορρίψει τον ήχο, φτιάχνει και μια ιστορία

σαν λαϊκό δράμα αντίστοιχο με αυτά που μεσουρανούσαν στα χρόνια

του βωβού, με φόντο μάλιστα τα εσωτερικά του τότε Χόλιγουντ, οπότε

όλη αυτή η αυτοαναφορικότητα του βγήκε σε καλό δίνοντας στο φιλμ

πέρα από την καλλιτεχνική, και εμπορική επιτυχία – δεδομένων των

ιδιαιτεροτήτων που έχει μια τέτοια κυκλοφορία.

Στις μετριότητες και τα αναμενόμενα Χριστουγεννιάτικα φιλμ της επο-

χής, ευχάριστες εκπλήξεις ήταν οι κυκλοφορίες του Τυραννόσαυρου (με τον σπαρακτικό Peter Mullan να προσπαθεί να επιβιώσει όντας

αντιμέτωπος με την μοναξιά και την οργή του) και του Moneyball, ταινία-ωδή για τον μικρό μάνατζερ που κρύβουμε μέσα μας και βρί-

σκεται πίσω από μεγάλες αθλητικές επιτυχίες. Σημαντικό επίσης και

το γαλλικό Πολεμώντας για την Νίκη που παρουσιάζει μέσα από μια

εντελώς διαφορετική σκοπιά την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας,

λιγότερο σημαντικά το φουτουριστικό In Time και το οσκαρικών διαθέ-

σεων Επτά μέρες με τη Μέριλιν. Κάτω κάτω, και ακόμη παρακάτω, στη

συνταγή του Valentine’s Day, το New Year’s Eve, ικανό να σε βάλει να

υπογράψεις υπέρ της κατάργησης της Πρωτοχρονιάς και των γιορτών

γενικότερα. •

ΟκτώβριοςΤα έλεγαν στις Κάννες, τα έλεγαν και στις ΗΠΑ, το πιστοποιήσαμε και

εδώ τελικά πως ο Γούντι Άλεν χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα, έφτιαξε

αριστουργηματάκι. Άνετα ταινία του μήνα το Μεσάνυχτα στο Παρίσι, που κλείνει το μάτι στην ανάγκη του ανθρώπου να νοιώθει αδικημένος

από τη ζωή του και να αναπολεί στιγμές του παρελθόντος του ή να

ονειρεύεται ιστορίες που θα ήθελε να ζήσει σε μια άλλη εποχή. Το

εύρημα του ταξιδιού στο χρόνο λειτουργεί μια χαρά, ο Όουεν Ουίλσον

νοιώθει άνετα με το ρόλο και τα εύκολα αστεία που προκύπτουν γνω-

ρίζοντας το μέλλον των συνομιλητών του είναι χωρίς υπερβολές.

Κατά τα άλλα, ο Αλμοδόβαρ βρίσκεται σε κέφια με το Δέρμα που Κατοικώ, οδηγώντας τον Μπαντέρας σε έναν από τους πιο περίερ-

γους ρόλους στη καριέρα του, ο Κλούνεϊ κινήθηκε σε ρηχά νερά στο

Αι Ειδοί του Μαρτίου αναμασώντας γενικότητες για την διαφθορά

που επιφέρει η ενασχόληση στα ενδότερα της πολιτικής, ενώ πολύ

καλή εκκίνηση σε μεγάλου μήκους φιλμ έκανε ο Μπουγιάρ Αλιμάνι με

την Αμνηστία, ένα πορτραίτο της σύγχρονης Αλβανίας που μοιάζει

περισσότερο με φυλακή. Συγκινητικό το τετράωρο φιλμ για τη ζωή

του Τζορτζ Χάρισον από τον Σκορτσέζε, πέρασαν και δεν ακούμπη-

σαν το Contagion του Σόντερμπεργκ και το ριμέικ του Fright Night, λίγο πιο κακό απ’ όλα – και χειρότερο του μήνα – οι βαρυφορτωμένοι

Τρεις(διάστατοι) Σωματοφύλακες του Άντερσον, ικανοί να σηκώσουν

τον Δουμά από τον τάφο για να καταραστεί το σινεμά.

ΝοέμβριοςΗ ώρα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έρχεται σε μια εβδομάδα που οι

πολιτικοί μας τόνιζαν μπροστά στις κάμερες την ανάγκη ύπαρξης εθνι-

κής κυβέρνησης και φρόντιζαν πίσω από αυτές να μην υπάρξει με κα-

νένα τρόπο. Με την επικαιρότητα να μονοπωλεί στις συζητήσεις, το

φεστιβάλ κινήθηκε σε ρηχά νερά λόγω των αδύναμων αφιερωμάτων

του και της έλλειψης συνοχής, κάτι για το οποίο δέχτηκε κριτική ο

πρόεδρός του κ. Εϊπίδης. Φουρνιά σπουδαίων ταινιών από τα γύρω

φεστιβάλ της χρονιάς υπήρχε βέβαια όπως πάντα, που σε συνδυασμό

με τη σαδομαζοχιστική σχέση που έχει ο θεσμός με το κοινό της πό-

λης – που φροντίζει να γεμίζει τις αίθουσες έστω και αν την υπόλοιπη

χρονιά αυτό το κοινό δεν πατάει σε αίθουσες. Τιμή και δόξα στην εται-

ρία διανομής των Άλπεων του Λάνθιμου, που ανέβασε την ταινία στην

Θεσσαλονίκη την εβδομάδα του φεστιβάλ με αποτέλεσμα να τη δουν

ελάχιστοι, κάτι που είχε κάνει και το 2010 με τον Μαχαιροβγάλτη με

ανάλογα αποτελέσματα.

Ταινία του μήνα ο ξέφρενος Τεν Τεν του Σπίλμπεργκ, που δεν χορ-

ταίνεις να τον βλέπεις και να τον ξαναβλέπεις. Και από κοντά του η

Επικίνδυνη Μέθοδο του Κρόνενμπεργκ και το Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν της Λ. Ράμσεϊ, δύο φιλμ που ακροβατούν σε τεντωμένο

σκοινί με το πρώτο να φτάνει σε πιο συγκροτημένα συμπεράσματα. Οι Υπηρέτριες, ο Ανώνυμος, οι Αθάνατοι και το Πως να κλέψετε έναν ουρανοξύστη αφήνουν το σημάδι του ανώδυνου Χόλιγουντ, ενώ μα-

κράν χειρότερο του μήνα είναι το ανεκδιήγητο Φύλακας Αγγέλων του,

υπό νορμάλ συνθήκες, σημαντικού Μ. Φόρστερ.


εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201223

Ο εξώστης Θήτα

έχει φωνή και

παρουσιάζει

τις νέες ταινίες

κάθε εβδομάδα

από την συχνότητα

του 105.5!

Συντονιστείτε

στον ροκ ρυθμό

του πιο σινεφίλ

σταθμού της

Θεσσαλονίκης!

ΘEΡΙΝΟΙ ΑΥΡΑ (2310 45 45 25): Shame (23.00, από 8/6) ΕΛΛΗΝΙΣ (τηλ. 2310-292-304) Η Χιονάτη και ο κυνηγός (20.45 - 23.00) ΝΑΤΑΛΙ 2310-829-457 Προμηθέας (21.30) ΠΑΝΟΡΑΜΑ (2310 34 67 20): Men in Black 3 (21.30) XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 23 36 65): Αιθουσα 1: Τα χιόνια του Κιλιμάντζα-ρο (18.45 - 20.45 - 22.45) Αιθουσα 2: Εξω-τικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ (18.45) / Dark shadows (21.00 - 23:00) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27): Ο υπουργός (18.45 – 21.00 – 23.00)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000, από σταθε-ρό με αστική χρέωση: 2310 290290 Αίθουσα 1: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΕΜ έως TET: 18.00, 20.40, 23.20 Αίθουσα 2: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥ-ΡΑ ΙΙΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00 ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.40, 20.00 DARK SHADOWS ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.20 Αίθουσα 3: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00, 21.40 Αίθουσα 4: H XIONATH KAI O KYNΗΓΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50, 20.30, 23.10 Αίθουσα 5: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.10, 19.50, 22.30 Αίθουσα 6: DARK SHADOWS ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.20, 22.50 Αίθουσα 7: ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.30 H XIONATH KAI O KYNΗΓΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30, 22.10 Αίθουσα 8: ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50, 20.10, 22.40

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN

COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: DARK SHADOWS ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20-19.40-22.10-00.40 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 15.00-17.20-19.40-22.10-00.40 Αίθουσα 2: DARK SHADOWS ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.50-23.10 ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.20 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 15.30-18.20 Αίθουσα 3: ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ III ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 15.50-18.00-20.10-22.30-00.40 ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.00-20.10-22.30-00.40 Αίθουσα 4: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.10-19.50-22.20-00.50 (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 14.40-17.10-19.50-22.20-00.50 (3D) Αίθουσα 5: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30-22.00-00.30 ΠΕΙΡΑΤΕΣ! 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 15.40-17.40 μεταγλ. (3D) Αί-θουσα 6: ΛΟΡΑΞ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 15.20-17.20 μεταγλ. (3D) ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10-21.40-00.10 Αίθουσα 7: ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.10 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 14.30-16.20 με-ταγλ. ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.30-22.50 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 18.10-20.30-22.50 Αίθουσα 8: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40-21.20-00.00 ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 14.50-16.40 μεταγλ. Αίθουσα 9 - COMFORT: ΑΘΙΚΤΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.30 ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.50 Αίθουσα 10 - COMFORT: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30-22.00-00.30

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN

COSMOS - Village Cool ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.00-23.30

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρα-τήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέ-φωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ 3D Σαβ - Κυρ: 12:30, 15:00, 17:30, 20:00, 22:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30, 20:00, 22:30 Αίθουσα 2: Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ Σαβ - Κυρ: 12:20, 14:50, 17:20, 19:50, 22:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:20, 19:50, 22:20 Αίθουσα 3: Η ΧΙΟΝΑ-ΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ Σαβ - Κυρ: 13:50, 16:20, 18:50, 21:20, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 18:50, 21:20, 23:50 Αίθουσα 4: ΟΙ ΑΝ-ΔΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΙΙΙ Σαβ : 12:10, 14:30, 17:00, 19:20, 21:45, 00:10, Κυρ: 12:10, 14:30, 17:00, 19:20, 21:45, Παρ: 17:00, 19:20, 21:45, 00:10, Πεμ & Δευ - Τετ: 17:00, 19:20, 21:45 Αί-θουσα 5: ΛΟΡΑΞ (ΜΕΤΑΓΛ) Σαβ - Κυρ: 13:10, 15:10, 17:10, 19:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:10, 19:10 / GHOST RIDER: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚ-ΔΙΚΗΣΗΣ Πεμ - Τετ: 21:00, 23:00 Αίθουσα 6: DARK SHADOWS Σαβ: 12:15, 14:45, 17:15, 19:45, 22:10, 00:30, Κυρ: 12:15, 14:45, 17:15, 19:45, 22:10, Παρ: 17:15, 19:45, 22:10, 00:30, Πεμ & Δευ - Τετ: 17:15, 19:45, 22:10 Αίθουσα 7: ΤΟ ΚΟΡΑ-ΚΙ Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:15, 16:30, 18:45, 21:10, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 18:45, 21:10, 23:20 Αίθουσα 8: ΑΘΙΚΤΟΙ Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:40, 18:00, 20:20, 22:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00, 20:20, 22:40 Αίθουσα 9: ΠΕΙΡΑΤΕΣ! (ΜΕΤΑΓΛ) Σαβ - Κυρ: 12:40, 14:40, 16:40, 18:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40, 18:40 / ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Πεμ - Τετ: 20:30, 23:30 Αίθουσα 10: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Σαβ - Κυρ: 13:00, 16:00, 19:00, 22:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 19:00, 22:00 Αίθουσα 11: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ 3D Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:30, 19:00, 21:30, 00:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 19:00, 21:30, 00:00 •

CINE AΤΖΕΝΤΑΑπό Πέμπτη 7 Ιουνίου έως Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Radio Nightsμεταδίδει ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης • Ε: [email protected]

Ξανάρθαν τα σύννεφα

Μεγάλα σαν κύματα

Τα βράδια που κλάψαμε

Τις μνήμες που χάσαμε

Τα όνειρα χάθηκαν

τα μάτια σαν έκλεισαν

Το μέλλον προσπέρασαν

Τα λάθη μας έλαμψαν

Και συ να λες πως δεν πειράζει,

θα ξανάρθουν

οι πιο καλές μας οι στιγμές,

το φως θα αδράξουν

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν

Μας έλειψε η εικόνα σου

Το πρώτο το γέλιο σου

Θυμάμαι πως έφυγες,

σαν άστρο που κάηκε

Θάνος ΑνεστόπουλοςΞανάρθαν Τα ΣύννεφαΝέα στήλη, νέοι ήχοι, νέες κυκλοφορίες. Έτσι απλά. Και πάντα κάποιοι στίχοι και μια μελωδία που μας ταξιδεύουν αλλού… Αυτή την εβδομάδα ο Θάνος Ανεστόπουλος στο τραγούδι Ξανάρθαν Τα Σύννεφα, μέσα από τη δισκογρα-φική του δουλειά με τίτλο Ως Το Τέλος (Inner Ear)

Και συ να λες πως δεν πειράζει,

θα ξανάρθουν

οι πιο καλές μας οι στιγμές,


και συ να λες πως θα ξανάρθουν

Και συ να λες

δεν είναι αργά για να ξεβάψει η καταχνιά

που τ’ άσπρο δέρμα έχει βάψει

Οι πιο καλές μας οι στιγμές,


Οι πιο καλές μας οι στιγμές θα ξανάρθουν

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν………………......



Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Σήκω να πάμε θερινό σινεμά. Άσε το ποτό απόψε, πάμε για βυσσινάδα

έξω από το Ελληνίς, στα τραπεζάκια. Πάμε στο Ναταλί να μυρίζουμε

τα γιασεμιά. Πάμε στο Πανόραμα με τη φοβερή θέα, πάμε Θερμαϊς.

Εκεί που το σινεμά θυμίζει σινεμά. Εκεί που νιώθεις παιδί της πόλης,

της όμορφης πλευράς της. Κάτω από τα αστέρια, στο οξυγόνο, με

σπόρια, όπως είμασταν παιδιά. Δεν σου λείπουν τα παλιά;

Πάμε στο Απόλλων, ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Να χαζεύουμε τα

χρώματα των απλωμένων ρούχων, και το φως από την ταινία που

αλλάζει τις σκιές στις κεραίες.

Πάμε στο Άλεξ, εκεί που ήταν το πρώτο μας ραντεβού. Εκεί που κρα-

τιόμασταν χέρι χέρι σε όλη την ταινία, και που και που, κοιτούσαμε

την Όντρει Τοτού.

Εκεί που περιμέναμε τα σκοτεινά πλάνα για να φιληθούμε ξανά, εκεί

που ανυπομονούσαμε να τελειώσει η ταινία για να βρεθούμε μόνοι.

Πάμε γιατί δεν πρέπει να τα χάσουμε. Είναι πολύτιμα καλοκαιρινά

δώρα της πόλης. •

«Και τα γκαργκόιλ ήρθαν τρέχοντας...»Οι ακαμάτηδες του μεσονυχτίου ολόκληρης της Ευρώπης αναρίγησαν

στον πέτρινο ύπνο τους και ξύπνησαν. Όλα, δηλαδή όλα τα πανάρχαια

θηρία, όλες οι παλιές ιστορίες, όλοι οι εφιάλτες, όλοι οι ξεχασμένοι

δαίμονες και όλες οι μάγισσες που είχαν αφεθεί στην τύχη τους, άρχι-

σαν να ζωντανεύουν και να ακολουθούν σαν υπνωτισμένα το κάλεσμα.

Μέσα σε στροβίλους σκόνης, πέρασαν ξυστά από τους δρόμους και τα

μονοπάτια, πέταξαν αθόρυβα στους ουρανούς, περνώντας μέσα από τα

τρεμάμενα κλαδιά των δένδρων, καβάλησαν ρυάκια, γλίστρησαν πάνω από

τα ποτάμια, διαπέρασαν τα σύννεφα, και έρχονταν, έρχονταν, έρχονταν.

Όλα, δηλαδή τα νεκρά είδωλα, τα αγάλματα και οι ημίθεοι της Ευρώπης

που έστεκαν παγωμένα σαν το χιόνι εδώ και κει, παρατημένα σαν τα

χαλάσματα, πετάρισαν τα μάτια τους, και είτε πήραν τους δρόμους σαν

σαλαμάνδρες είτε πέταξαν στους ουρανούς σαν νυχτερίδες είτε έτρεχαν

σαν αγριόσκυλα μέσα στους θάμνους. Πετούσαν, έτρεχαν, σέρνονταν.

Τούτο που ζεις μαζί με όλους τούς άλλους αυτή την περίοδο είναι ένα

παρατεταμένο Χάλουγουίν –μια Παραμονή των Αγίων Πάντων, μια Νύχτα

των Νεκρών γεμάτη μούμιες, γκαργκόιλ, σκελετούς, πιθηκανθρώπους,

μάγισσες, φαντάσματα, δρεπανηφόρους θανάτους να περιφέρονται στους

δρόμους. Δήλωσες κι εσύ απερίφραστα «τη φρίκη… τη φρίκη…» που σε

κυρίευσε με τα πρόσφατα φαινόμενα ωμής πολιτικής βίας –ασφαλώς απ’

όπου κι εάν προέρχεται και που είναι πάντοτε φασιστική–, διατράνωσες

την αντίθεσή σου σε δημόσιες εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, με

μηνύματα, ποστ και άρθρα, τηλεφωνήματα και συζητήσεις με φίλους και

γνωστούς, με την έκφραση της ειλικρινούς σου αγωνίας για το μέλλον

του τόπου. Μίλησες κι εσύ σε όλους τούς τόνους για «κτήνη», «παρα-

νοϊκούς», «παράφρονες», «δολοφόνους», «υπανθρώπους». Πήρες κι εσύ

μέρος σε τούτη τη Μεγάλη Λιτανεία, σ’ αυτό τον μεγάλο εξορκισμό του

απόλυτου Κακού (με αυτό δεν συνταυτίζουν το ναζισμό τόσοι και τόσοι

διανοητές εδώ και χρόνια;) και στη συνέχεια δεν παρέλειψες να προβείς

σε μια δημόσια και ειλικρινέστατη ομολογία πίστεως στις αρχές του δυτι-

κού πολιτισμού, του ευρωπαϊσμού, του διαφωτισμού και του ορθού Λόγου.

Όπως πάντοτε. Άλλωστε, το έχεις πια καταλάβει, σημασία δεν έχουν η

πίστη και η αφοσίωση καθαυτές –αυτές έχουν πια ξεπεραστεί προ πολ-

λού– αλλά προπαντός η μαχητική προάσπιση μιας μεγάλης και σπουδαίας

αξίας, ενός ιδεώδους: της προόδου και της εξέλιξης. Σημασία έχει να

διακρίνεσαι με σαφήνεια από τις δυνάμεις του Κακού, του Σκότους και

της Δεισιδαιμονίας, δηλαδή από τους φασίστες όλου του φάσματος και

όλων των αποχρώσεων – και ασφαλώς φασίστας είναι κατά βάση όποιος

διαφωνεί μαζί σου. Το ξέρεις βαθιά μέσα σου –κι ας μην το παραδέχεσαι

ανοιχτά– πως εσύ ανήκεις στους εκλεκτούς και τους φωτισμένους (σ’

αυτό που ονομάζουμε ελίτ), πως οι δικές σου απόψεις και αντιλήψεις είναι

οι σωστές και πως όταν μιλάμε για ορθό Λόγο ουσιαστικά εννοούμε τον

Λόγο που κυρίως εσύ και οι φίλοι σου εκφέρετε. Δηλώνεις προοδευτικός,

ναι σύμφωνοι, και δημοκράτης, ουδεμία αντίρρηση. Είναι όμως αυτή η

συνείδηση του εκλεκτού που σε κάνει όχι απλά να αισθάνεσαι περήφανος

αλλά και μοναδικά δικαιωμένος για κάθε μικρή ή μεγάλη (πραγματική ή

φανταστική) δίωξη έχεις υποστεί, για κάθε κριτική, για κάθε αρνητικό ή

Ρέι Μπράντμπερι, Το Δένδρο των Αγίων ΠάντωνΜτφρ. Ναούμ Θεοδοσιάδης

(εκδόσεις «Το Μαγικό Κουτί & Fata

Morgana», Έδεσσα 2012)

ύποπτο σχόλιο έχεις δεχτεί. Ξέρεις πως αργά ή γρήγορα όλοι οι άλλοι

θ’ αναγκαστούν να σε ακούσουν και να διδαχθούν από σένα κι απ’ όσα

έχεις να πεις. Μόνο που αγωνιάς για τον κρίσιμο χρόνο που κυλάει, για

τις ευκαιρίες που χάνονται. Γιατί εσύ παρατηρείς γύρω σου, μελετάς,

κατανοείς. Κι όμως, είναι φορές που απελπίζεσαι, να πάρει…

Το φεγγάρι βγήκε μέσα από τα σύννεφα και φώτισε τα γκαργκόιλ της

Νοτρ Νταμ. «Καταλαβαίνεις τίποτα, Τομ;» «Φυσικά. Όλοι οι παλιοί θεοί, όλα

τα παλιά όνειρα, όλοι οι αρχαίοι εφιάλτες και οι παλιές ιδέες που δεν εί-

χαν τι να κάνουν, έπιασαν δουλειά. Τα καλέσαμε εδώ». «Και δω θα μείνουν

για αιώνες, σωστά;» «Σωστά». Έσκυψαν και κοίταξαν κάτω στο κενό. Μια

αγέλη από θηρία στα ανατολικά. Ένα πλήθος από αμαρτίες στα δυτικά.

Ένας συρφετός από εφιάλτες στα νότια. Και ένα υπέροχο συνονθύλευμα

από ακατονόμαστα ήθη και κακομαθημένες ακολασίες στο Βορρά. «Δε

θα με πείραζε καθόλου να ζω εδώ», είπε ο Τομ, γεμάτος περηφάνια για

το νυχτερινό τους επίτευγμα. Ο άνεμος ψιθύρισε απαλά στα ανοιχτά

στόματα των θηρίων. Τα κοφτερά τους δόντια έτριξαν και σφύριξαν: «Σας

ευχαριστούμε». •

Ρέι Μπράντμπερι (1920-2012)


Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης


Β ι β λ ι ο λ ό γ ι αΑπό τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Ο «εξώστης» συνομιλεί με 10 Έλληνες μπλόγκερ βιβλίου. Σήμερα, ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης.

bookspotting.blogspot.com

Πώς άρχισαν όλα Από τη φιλία. Πάντα. Η μακαρίτισσα φίλη μου, η Λουκία Ρικάκη, μου έκανε δώρο το στήσιμο ενός

μπλογκ και τη μύηση στη μπλογκόσφαιρα. Ήταν το La vie est belle et facile (belleviefacile.blogospot.com), όπου, κυρίως, ανέβαζα

παλαιά κείμενα, δυσεύρετα. Αναπόδραστο, για έναν βιβλιομανή σαν κι εμένα, να στήσω ένα αμιγώς βιβλιοφιλικό μπλογκ, το

Radio Bookspotting (bookspotting.blogspot.com), όπου επιχειρείται η ανενδοίαστη προπαγάνδα της κρίσιμης σπουδαιότητας

του βιβλίου και της ανάγνωσης. Σε καιρούς, μάλιστα, καλπάζουσας παράνοιας και εκροχιασμένου ανορθολογισμού, αλλά και

κονιορτοποίησης κάθε ρομαντικού προτάγματος, καιρούς κρίσης της Ευγένειας, του Έρωτος, της Φιλίας. Στο Radio Bookspotting

φιλοξενούνται και εργασίες φίλων (διηγήματα, μεταφράσεις, δοκίμια, κριτικές, ποιήματα), όπως οι: Θανάσης Μήνας, Ρωμανός

Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης, Δημήτρης Μαγριπλής, Χρήστος Αγγελακόπουλος, Νίκος Βλαντής, κ.ά. Σημαντική είναι η πρόσφατη

προσφορά του ιατρού και χαλκέντερου ηρωικού μεταφραστή του κορυφαίου Finnegans Wake του James Joyce, του Ελευθέ-

ριου Ανευλαβή.

Σελίδες Σήμερα, τα βιβλία είναι οι κυβόλιθοι του μεγάλου οδοφράγματος που θέλει να σταματήσει την προέλαση της

παράνοιας. Όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού στον κόσμο, το βιβλίο είναι το καλάμι για να ανασαίνουμε όσοι οι βυθισμένοι στο

βούρκο της ασυνεννοησίας, του κυνισμού, του κατατεμαχισμού της πραγματικής πραγματικότητας. Πολύ πέρα από το να είναι

τέρψη της μοναξιάς, σήμερα η ανάγνωση, οι σελίδες, είναι ουλαμός ανιχνευτών της Ταξιαρχίας Immanuel Kant, της Στρατιάς

του Αριστοτέλη, της Μεραρχίας Hegel. Οι σελίδες: Λογική και Ευαισθησία, ό,τι έχουμε ανάγκη και ό,τι λαχταράμε μες στα

ερείπια μιας εποχής.

Είδη & Εκδότες Ο αείμνηστος Χρήστος Βακαλόπουλος με ώθησε να αγαπάω μυθιστορήματα που υπηρετούν πιστά τα

είδη, ιδίως το noir. Έτσι, τόσο η βιβλιοθήκη μου, όσο και οι αναρτήσεις στο Radio Bookspotting, τιμούν τους δουλευταράδες

Raymond Chandler, Patricia Highsmith, Georges Simenon κλπ. Από την άλλη, ανέκαθεν με θέλγουν τα μεταιχμιακά έργα, αυτά

που ακροβατούν επικίνδυνα, αλλά συνήθως τελεσφόρα, στις μεθορίους και περιπολούν σε ζώνες διακεκαυμένες: Pynchon &

Πεντζίκης, Burroughs & Γονατάς, αντιλαμβάνεσθε. Σταθερή η εμμονή στον Borges, ενώ ο Bolaρo παρέα με τον David Foster

Wallace καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερα εδάφη εντός μου. Οι εκδότες που παρακολουθώ με enduring love, εδώ και

χρόνια, είναι: Εστία, Άγρα, Νεφέλη, Πόλις. Τιμώ επίσης τη μαεστρία του Καλιακάτσου της στιγμής, και τους φίλους της Περι-

σπωμένης. Ο Debord και ο Καρούζος είναι οι τόποι όπου συνεχώς επιστρέφω. Ο Θάνος Σταθόπουλος και ο Ευγένιος Αρανίτσης

στοιχειώνουν και όσα διαβάζω και όσα γράφω.

e-motion Τα γνωστά: πρώτα ενθουσιασμός, μετά σπασμωδική αλαζονεία, κατόπιν μπάχαλο, έπειτα χαρτογράφηση του χά-

ους. Για να προχωρήσουμε με γνώση, συγκρότηση, οργάνωση, αλλά δίχως να χαθεί το κέφι. Τα μπλογκ είναι πιο ευέλικτα κι

από τα λεγόμενα underground έντυπα που ξεπήδησαν στη Δεκαετία του Εξήντα στην Αμερική και στη Δεκαετία του Ογδόντα

εδώ. Δοκιμάζονται πένες και στυλ, γίνονται ωραία παιχνίδια κινητικότητας, η πληροφόρηση είναι μια χαρά, αλλά λείπουν οι

γόνιμες αντιπαραθέσεις, λείπουν οι παρέες και τα στέκια στον άυλο κόσμο. Προσωπικά, προσπάθησα, και ακόμα προσπαθώ,

με επιτυχία, να γνωρίζω τους συναδέλφους βιβλιομπλόγκερ και να συναντιόμαστε για να κουβεντιάζουμε και να καβγαδίζουμε,

εποικοδομητικά ως είθισται.

Κριτική ή διαφήμιση; Ούτε κριτική ούτε διαφήμιση. Αλλά, προπαγάνδα. Επιμένω στη λέξη: προπαγάνδα. Υπέρ των βι-

βλίων, υπέρ της ανάγνωσης, υπέρ του διαλόγου, υπέρ της Λογικής & Ευαισθησίας. Φρόντισα να λάβει και έντυπη μορφή το

Radio Bookspotting (στην εφημερίδα Lifo του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, και σε γειτνίαση με τη βιβλιομανή σελίδα του Κωστή

Παπαγιώργη) αλλά και προφορική/ραδιοφωνική (κάθε Παρασκευή, το Radio Bookspotting, δίωρο, 5 με 7 το απόγευμα στο www.

beton7artradio.gr).

Οι βιβλιοφιλικές κοινότητες του Διαδικτύου Από την εφηβεία μου, οι κοινότητες ήταν το πρόγραμμά μου. Δέλεαρ.

Θάλπος. Τα περιοδικά, τα ανεξάρτητα και ηρωικά, ήσαν οι οδοδείκτες μας (Ιδεοδρόμιο, περιοδικό, Αντί, Πολίτης, Οδός Πανός,

Τέταρτο, Ρεύματα, Ζάλη). Σήμερα, η δουλειά γίνεται άυλα μεν, αποτελεσματικά (αν θέλεις) δε. Είπα και πιο πάνω: μεριμνώ να

συναντιέμαι. Όσοι συναχθήκαμε γύρω από τον Βασίλειο Φ. Δρόλια, για να εκφράσουμε την αγάπη μας προς το έργο του Thomas

Pynchon, αρχίσαμε ανταλλάσσοντας μηνύματα στο facebook, περάσαμε στη συμμετοχή στην ομάδα Έλληνες Πυντσονόφιλοι

(www.facebook.com/groups/pynchon/) που έστησε ο Δρόλιας, συνυπάρχουμε δημιουργικά στο διαδικτυακό τριμηνιαίο περιοδικό

The Zone ( www.thezone.gr), όπου ο αναγνώστης βρίσκει πονήματα πολυσέλιδα και λίαν υψηλού επιπέδου, ενώ συναντιόμαστε

και συζητάμε τακτικότατα, για τα σημερινά δεδομένα. Παράλληλα, στήνουμε εκδηλώσεις ζωντανές σε φιλόξενους χώρους,

όπως ο Μαραθώνιος Thomas Pynchon στο σούπερ μπιζού βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone.•

Χάνει-μπαλΓράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - Ε: [email protected]


Urbanities.Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Bρεθήκαμε ξανά μετά από καιρό, είχαμε πολλά

να πούμε αλλά δεν ξεθάρρεψαν ακόμα οι λέξεις,

δεν αποχαιρέτησαν το στόμα για να ενωθούν με

το σύμπαν. Βρεθήκαμε στο «Σκούφο» στην Κων-

σταντινουπόλεως απέναντι από το παρκάκι που

γίνεται το συναπάντημα των μεσήλικων υπαλ-

λήλων και των ηλικιωμένων γιατρών της παλιάς

Θεσσαλονίκης που έχουν συνταξιοδοτηθεί, οι

οποίοι κάθονται ανέμελα στην παχιά σκιά και

αφήνουν το σκυλί τους να περιπλανηθεί. Ο ήλιος

έκαιγε, όλοι έλειπαν για μπάνιο, κι εμείς οι δύο

απέναντι ο ένας στον άλλο με παρέα το κρυ-

στάλλινο νερό και την προσμονή ενός νησιού –

ποτέ δεν καταλήξαμε σε ποιο νησί βρισκόμαστε,

σε ποια παραλία και σε ποιο ταβερνάκι έσκαγε

δίπλα μας το κύμα, ατημέλητο και αυθάδες. Το

σημαντικό είναι ότι είχαμε ταξιδέψει.

Καθίσαμε σε ένα μεγάλο τραπέζι από αυτά που

προορίζονται για παρέες που τρώνε πολύ και

τσουγκρίζουν μικρά ποτήρια με νέκταρ, που φω-

νάζουν τραγούδια ο ένας στον άλλο και τσιμπά-

νε και λίγο γαύρο μαρινάτο. Εμείς ήμαστε δύο

και απλωθήκαμε, ο σερβιτόρος ήρεμος και ευγε-

νικός μας κατεύθυνε διακριτικά [και πολύ σωστά]

στις ελληνικές μπίρες που είχε ο κατάλογός

τους. Διάβασα έναν απλό κατάλογο με γνώριμες

γεύσεις από αυτές που σε απογειώνουν και σου

θυμίζουν ότι το απλό είναι επίσης και αξέχαστο.

Παραγγείλαμε πατάτες με τη φλούδα τους - μυ-

ρίσαμε το δεντρολίβανο και το θυμάρι από την

κουζίνα και ζητήσαμε [επιτακτικά] μία μερίδα με

μπόλικο άρωμα, συμπληρώσαμε με γαύρο μαρι-

νάτο και σκουμπρί ξαπλωμένο σε ένα στρώμα

από πατάτες φούρνου. Η σαλάτα εξαιρετικά νό-

στιμη και δροσερή – με φύλλα διαφόρων λογιών,

ξυνόμηλο και σος από μέντα και βαλσάμικο που

δρόσιζε τον ουρανίσκο και ισορροπούσε με το

φρυγανιστό κουλούρι Θεσσαλονίκης. Οι μπίρες

κυλούσαν γάργαρα στο λαιμό μας, γελούσαμε

με τα όνειρα μου για μία παραλία στα πόδια

μας και την επιθυμία μου να κάνω μία βουτιά

μετά το γεύμα. Το επόμενο βήμα θα ήταν ο

ύπνος, καλοκαιρινή ραστώνη που σε τυλίγει

στη γαλήνη και σε βυθίζει στο στρώμα. Τελικά

βούτηξα το κουτάλι μου στη φάβα και δοκίμασα

την ευγενική βεντέτα μεταξύ των αρωμάτων του

φρέσκου λαδιού και της κάπαρης. Κάθε τόσο,

συμπλήρωνα και με μια μπουκιά από λαχανικά

στη σχάρα αφού ήταν καραμελωμένα, νόστιμα

και ραντισμένα με βαλσάμικο και δυναμικό δε-

ντρολίβανο. Στα κυρίως επιλέξαμε την καπνιστή

μπριζόλα Καρδίτσας και τις φακές με το χταπόδι

– εξαιρετικός συνδυασμός νησιού και βουνού

τυλιγμένος σε μυρωδικά και λάδι.

Το νησί πολύβουο, η γωνιά μας ήταν όμως

ήρεμη. Ήταν λες και τα ρολόγια είχαν κλείσει

τα μάτια, εμείς είχαμε βάλει το μαγιό και τα

πόδια μας βρέχονταν από το αλμυρό νερό που

έγλυφε την αμμουδιά. Ο ιδιοκτήτης κατέφθασε,

καλησπέρισε και προχώρησε και πιο μέσα για

να χαιρετήσει τους υπόλοιπους γνωστούς του.

Το όνομά του είναι Μπάμπης Ζωίδης και μαζί

με τη σύζυγό του Δήμητρα έχουν μαγειρέψει

και έχουν ταΐσει πολύ κόσμο πλέον. Το κάνουν

με αγάπη, το φροντίζουν αυτό το μαγαζί, έχουν

αμέτρητες γλάστρες και κάτι ζωηρά πουλάκια

στα κλουβάκια τους που τραγουδάνε στους

καλεσμένους. Η μουσική πολύ διακριτική και

καθόλου παρεμβατική στην ατμόσφαιρα του

μαγαζιού που σε μεταφέρει σε ήσυχο νησί των

Κυκλάδων – κόντεψα να πετάξω τα ρούχα μου

και να βουτήξω παρορμητικά στην άσφαλτο.

Αλήθεια, ήταν αντηλιακό αυτό που μου μύριζε ή

ήταν πολύ καλό το φαγητό; Ταξίδεψα μαζί σου

σίγουρα.

Till next weekΕτοίμασε ταξίδια και μυστικές αποδράσεις

ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΟΥ EURO• Το θέαμα (ως τώρα τουλάχιστον) καλό, η κερκίδα πασαρέλα, η Εθνική

ψυχωμένη και ενθαρρυντική. Άμα φορούσε και το καφέ «γούρικο» δερμάτινο

ο Σάντος, θα μιλούσαμε για το υπέρτατο ξεκίνημα.

• Αυτός ο Σαμαράς που κατέβηκε με την Πολωνία ποιός ήτανε? Ο Τρύφων;

Κάποιος είπε το εξής καταπληκτικό: «Παπασταθόπουλος, ο πρώτος Έλληνας

έξω από το euro». Καλό!

• Πολλά ήταν τα καφενεία της πόλης, όπου μετά το γκολ του Σαλπιγγίδη και

το απίστευτο πάθος που έβγαλε, μετά τους πανηγυρισμούς ακούστηκε ένα

μακρόσυρτο μουρμουρητό. Δεν κατάλαβα καλά, μόνο κάτι σκόρπιες λέξεις

έπιασα. Πούσ.., βάζεις, Εθνική, κοντέ, ΠΑΟΚ , με εμάς, φύγε. Ούτε πάει το

μυαλό μου, τι μπορεί να εννοούσαν.

• Τελικός 200m πρόσθιο. Ο Έλλην αθλητής Σαμιλίδης γυρίζει πρώτος στα

100m και συνεχίζει για τα υπόλοιπα. Την ίδια ώρα ο Στράτος Σεφτελής πανη-

γυρίζει για το χρυσό με επικές εκφράσεις και κραυγές. Μέχρι να καταλάβει

τι συμβαίνει, οι αθλητές τερματίζουν τα 200m και ο Σαμιλίδης είναι τρίτος.

Ερώτηση: Στο Κροατία-Ιρλανδία που περιέγραψες γιατί δεν μας είπες τον

νικητή στο ημίχρονο ρε γίγαντα?

• Εγκαλείται η Γερμανία γιατί στο ματς με τους Πορτογάλους οι οπαδοί της

πετούσαν μπάλες από χαρτί στα κόρνερ των αντιπάλων. Έτσι και κάτσει

Ελλάδα-Γερμανία στη φάση των 8 τι θα πετάνε, δραχμές?

• Ποιά είναι η φράση που μας κούρασε εδώ και καμιά 40αρια χρόνια? Η

Ολλανδία φαβορί! Τσου ρε Λάκηδες…

εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201229

εξώστης. 31 Mαϊού - 6 Ιουνίου 2012

• εκείνη η στιγμή που νιώθω ότι θα σωπάσω αντί να στηλιτεύσω το πα-

ράλογο στην Ελλάδα, απλά και μόνο επειδή φοβάμαι το κύμα συλλογικής

ηθικής που αναπτύσσουν οι μάζες και πνίγομαι σε αυτή τη ματαιότητα

εκφοράς σύγχρονου διαλόγου.

• η ομοφοβική και θρησκόληπτη δημοσιογραφία του Αντ1 της Μαρής. Όταν

σε λένε Μαρή όλη την ώρα, μόνο ομοφοβικιά μπορεί να καταντήσεις και

να περιμένεις βραβεύσεις από τον Ιερώνυμο.

• η πολύ μικρότερη συμμετοχή υπερήφανων ανθρώπων στο φεστιβάλ

υπερηφάνειας της Αθήνας, ενώ την ίδια ώρα συλλαμβάνονταν από την

αστυνομία κατόπιν μήνυσης από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο τρεις ηθοποιοί

σε αθηναϊκό θέατρο για το ανέβασμα του Corpus Cristi, φαντάζομαι γιατί

οι ηθοποιοί έκλεψαν τους ρόλους ομοφυλοφίλων από τις παπαδιές με

τα ράσα.

• ο Κασιδιάρης που είναι τόσο ημιμαθής και δεν γνωρίζει την γνωστή

αρχαιοελληνική ρήση ‘γαμώ και δέρνω’.

• πάλι ο Κασιδιάρης που προτίμησε να παίζει κρυφτό αντί να έρθει στο

γκέι πράιντ να παίξει με τα άλλα παιδάκια κυνηγητό.

• η Δράση. Και η αδράνεια του χασμουρητού.

• ο ευτελισμός από τους κατοίκους της Παιανίας του άρθρου 299 του

Ποινικού Κώδικα περί της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, γιατί οι σπουδές

κτηνιατρικής και η καλή νεαρή ψυχή δεν μετατρέπει το άρθρο σε ‘χοι-ροκτονία δια καραμπίνας εν βρασμώ από απόσταση μετά δεκαλέπτου με καλή πρόθεση μέσω φέισμπουκ στάτους’. Σόρρυ κιόλας γιατρέ, δεν

έφαγες λάχανο πασχαλίτσα με συνάχι.

• το μπλουζάκι του μπάτσου του θύτη που ανέγραφε ‘άι αμ νοτ αντισό-σιαλ, σοσάιτι ιζ άντι μι ’. Καύλωσα ρε φίλε, πάρε το τηλέφωνο μου από

την αρχισυνταξία.

• ο Προμηθέας του Ρίντλει Σκοτ.

• Espaρa, no te preocupes, ganaremos la Euro copa sin copa de euros. Eso. Πεσέτας και χαρτοπετσέτας.

• τo καρντάσι Ψωμιάδης που είναι ο πραγματικός πατέρας του Κασιδιάρη,

επώνυμο που βγαίνει από την σύμπτυξη του καρντάση-ψωμιάδη-ψωριάρη

και άρα η ΧΑ είναι αδερφή της ΝΔ όπως και αδελφές Μπρόγιερ τριτοξά-

δελφες των αδελφών Καραμαζώφ που πηδάνε τις αδερφές Καρντάσιαν

ακούγοντας σίστερς οφ μέρσι. Βρωμοαδερφές, γεμίσατε τον τόπο.

Άντρας της εβδομάδας: η Λιάνα Κανέλλη. Τι γελάς ρε;;;

Με πληγώνει

La Tia RitaΓράφει η θεία Ρίτα

EXOSTIS 932

Documents

Transcript of EXOSTIS 932