კონფერენცია "ვაზი"

ვაზო ნაკურთხო, ფესვო მაგარო

პროექტის სახელი: „ვაზი და საქართველო“პროექტის მოკლე აღწერა : საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში გავრცელებული ვაზის ჯიშების და ყურძენთან დაკავშირებული ქართული ტრადიციების მოძიება და გაცნობა.პროექტის სრული აღწერა: საქრთველო ვაზისა და ღვინის ქვეყანაა, შესაბამისად მოსწავლეებმა უნდა მოიძიონ და გაეცნონ საქართველოს სახვადასხვა კუთხეში გავრცელებულ ვაზის ჯიშებს, მის მოვლას, ღვინის დაყენებას, მისი შენახვის წესებს, ჭურჭელს, მარანს. აგრეთვე, რა პროდუქტებს ამზადებენ ყურძნისგან (ჩამიჩი, ბადაგი, ჩურჩხელა, ტყლაპი და ა.შ.). გაეცნობიან სხვადასხვა კუთხის ისტორიას, კულტურას, ტრადიციებს, ქართულ სუფრას. შეგროვებული მასალის მიხედვით შექმნიან ფოტოალბომს, ჩანახატებს, მოაწყობენ გამოფენას, პრეზენტაციას.მონაწილეთა ასაკი/კლასები: 9-10 წელი ||| კლასი

ხანგრძლივობა: 5 თვე.პროექტის შესაძლო აქტივობები კლასში: მასალის მოძიება ლიტერატურის, ინტერნეტის საშუალებით. ჩანახატების შესრულება, ფოტოალბომის შექმნა, პრეზენტაციის, ვიქტორინის, გამოფენის გამართვა.მოსალოდნელი შედეგები/პროდუქტები, რაც შეიძლება შეიქმნას: ფოტოალბომი, ჩანახატები, პრეზენტაცია, ბროშურა, ფოტოებისა და ნახატების გამოფენის მოწყობა. ბლოგი შეგროვებული მასალების მიხედვით, ვაზისა და ღვინისადმი მიძღვნილი მუსიკალური ნაწარმოებების ალბომი.სარგებელი სხვებისათვის: გაეცნობიან საქართველოს კუთხეებში გავრცელებული ვაზის ჯიშებს,, ყურძნისგან დამზადებულ სხვადასხვა პროდუქტებს და ქართული ვაზისა და ღვინის მნიშვნელობას.სამუშაო ენა: ქართული.საგნებთან/საგნობრივ ჯგუფებთან/ეროვნულ სასწავლო გეგმასთან კავშირი:ქართული - სხვადასხვა საშუალებებით (ბიბლიოთეკა, ინტერნეტი...) სასარგებლო ჩვევების ჩამოყალიბება, ლიტერატურული ნაწარმოებების ნ.დუმბაძის „მაინც რა არის სამშობლო“, ლეონარდო და ვინჩის „ვაზი და გლეხკაცი“-გაცნობა, მხატვრული ტექსტის გაგება და თვითგამოხატვა. მსჯელობის უნარის განვითარება, -- გაეცნობიან საქართველოს კუთხეების ისტორიას, ტრადიციებს, წეს-ჩვეულებებს, რა გავლენა იქონია კონკრეტული კუთხის ისტორიამ იქ გავრცელებული ვაზის ჯიშების განვითარებაზე.ბუნება- გაეცნობიან და შეისწავლიან ვაზის, როგორც მცენარის ზრდა-განვითარებას, მისი მოვლის (მორწყვა, გასხლვა, შეწამვლა და ა.შ.) წესებს, რომელი ნიადაგია უფრო ხელსაყრელი კონკრეტული ვაზის ჯიშისთვის.ხელოვნება - ხელოვნების სხვადასვა დარგების გაცნობა, სადაც ვაზია მთავარი თემა (ტილოები, ქანდაკებები, არქიტექტურული ძეგლები, ეკლესიები. ფარდაგები, გობელენები.მუსიკა: ვაზის თემაზე შექმნილი მუსიკალური ნაწარმოების „ბალადა ვაზზე“ მოსმენა , ხალხური სიმღერები, საგალობლები.

პროექტის ფასილიტატორის სახელი: ნანი არაბაშვილიპროექტის ფასილიტატორის ელ.ფოსტა: / [email protected]

http://vazi-saqartvelo.blogspot.com/

მომხსენებელი ნია ნიკურაძე

რამდენი მადლიერებით აღვსილი ლოცვა აღვლენილა უფლისადმი, რამდენი სანთელი დანთებულა და რამდენჯერ უსარგებლია ადამიანს ბუნების საოცრების -- ვაზის სიკეთით. საქართველო კულტურული ვაზის ერთ-ერთ სამშობლოს წარმოადგენს, სადაც მრავალფეროვანი ბუნების წიაღში ვაზის უამრავი ფორმა და ჯიში არსებობს. ის საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის ნიშანსვეტია, ქართველი ერის სიამაყე და მშვენებაა, ჩვენი ჭირისა და ლხინის თანაზიარია. ვაზი, ეს უნიკალური ფენომენი ქართველისათვის მარტო საარსებო წყარო როდია-- ღვთაებრივია მისდამი სიყვარული.იესო ქრისტე ამბობს: ვაზი მე ვარ, კვირტები ჩემი ხალხი,ღვინო ჩემი სისხლია, პური კი ჩემი ხორცი.

მევენახეობას საქართველოში უფრო შორეული წარსული აქვს, ვიდრე სხვა ქვეყნებში. არქეოლოგიური გათხრების შედეგად აღმოჩენილი ყურძნის წიპწები, ძველი წელთაღრიცხვის წინა ათასწლეულს განეკუთვნება. აქვეა კულტურული ვაზის წინაპარი გარეული ვაზი--უსურვაზი, რომელიც დღეს იშვიათობას წარმოადგენს. ასევე აღმოჩენილია იმავე ხანის მარანი. ნაპოვნია აგრეთვე ოქროს, ვერცხლისა და ბრინჯაოს ფიალები.საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში შეიქმნა, განვითარდა და ჩამოყალიბდა ვაზის მრავალსაუკუნოვანი და თითოეული რეგიონისათვის დამახასიათებელი ჯიში, გამორჩეული მაღალი ღირსებით.ყველაფერი ქართველი გლეხკაცის შრომისმოყვარეობამ და ბუნების მრავალფეროვნებამაც განსაზღვრა. მართლაც ღვთისმშობლის წილხვედრ ქვეყანას თუ ერგებოდა ასეთი სამოთხისმაგვარი ბუნება.

ჩვენი ვალია, შევინარჩუნოთ და დავხვეწოთ ვაზის ძველი და ახალი ჯიშები და გადავცეთ მომავალ თაობას.

დაჩი გოგლიჩიძე

არ გაუვლია ქართულ მიწაზე უცხოელ მოგზაურს, რომ ქართული ღვინის სიკეთით განცვიფრებულს ქებითა და დიდებით არ მოეხსენებინოს იგი. ეს განცვიფრება იმითაა გამოწვეული, რომ ჩვენი ვაზი უძველესია მსოფლიოში. ვაზმა და ღვინომ განსაკუთრებული მნიშვნელობა შეიძინა ქართული ერისათვის იგი მისი კულტურის განუყოფელ ნაწილად იქცა.

ღვინოს მნიშვნელოვანი როლი აკისრია ქრისტიანულ რელიგიაში, ზიარებისას მიღებული პური და ღვინო ქრისტეს სისხლთან ასოცირდება. ვაზი ფიგურირებს საქართველოს გაქრისტიანების ლეგენდაშიც. წმინდა ნინომ ვაზისაგან შეკრული ჯვრით უქადაგა ქართლოსის ნათესავთ ქრისტეს რჯული. ვაზის ჯვრად ქცევა ერის სულიერების უმაღლეს ცოდნასთან ზიარების ნიშანი იყო. აღსანიშნავია, რომ საქართველოს გარდა არც ერთ ქრისტიანულ ქვეყანაში არ არსებობს „ვაზის ჯვრის კულტი“. ვაზს მიეძღვნა არაერთი საგალობელი, მათ შორის კი გამორჩეულია დავით აღმაშენებლის შვილის დემეტრე უფლისწულის საგალობელი „შენ ხარ ვენახი“ , რომელიც ღვთისმშობელს უძღვნა. მრავლად გვხვდება ვაზის ორნამენტები ეკლესია მონასტრებში. ასე, რომ ვაზისა და ქართველი კაცის ურთიერთობა ღვთივკურთხეულია. საქართველოში ვაზი მუდამ წმინდა ღვთაებრივ მცენარედ იყო მიჩნეული.

მაცხოვართან მიმართებაში სვეტიცხოველი, როგორც ახალი სიცოცხლის ხე ქართულ სივრცეში კიდევ ერთი სიმბოლოთი გამოიხატება– ეს არის ვაზი, რომელიც მოციქულთა სწორმა ნინომ სულიწმინდის განბრძნობით ამოიცნო. სწორედ ვაზის ნასხლევისაგან შექმნა მან წმინდა ჯვარი და შეკრა იგი თავისი თმით.

საბა მეგრელიშვილი

ლიზი სარალიძე

საქართველო ლეგენდების ქვეყანაა, ერთ-ერთი ყველაზე ძველი და საინტერესო ქართული ლეგენდის მიხედვით ღვინის შექმნას ქართველები მამა ღმერთს უკავშირებენ: ღმერთი დედამიწაზე დაეძებდა ისეთ ადგილს, სადაც ვაზი უნდა გაეშენებინა. მრავალი ადგილი შეარჩია, მაგრამ საბოლოოდ არჩევანი ისეთ ადგილზე გააკეთა სადაც დამარხული იყო ბულბულის, ლომისა და ღორის ძვლები, ასეთი ადგილი საქართველო აღმოჩნდა. როდესაც ღმერთმა ამ მიწაზე ვაზი დარგო, შემდეგ მოსავალი მოიწია, დაწურა და ღვინო გააკეთა, ღვინოს იმ სამი სულდგმულის თვისებები გამოჰყვა, რომელთა ძვლებზეც ვაზმა იხარა, როდესაც ადამიანი ცოტა ღვინოს სვამს, მისი საუბარი ხშირად ბულბულის გალობასავით მოსასმენია, როდასაც ზომაზე ცოტა მეტს სვამს, ლომს ემსგავსება და ყოველგვარი წინააღმდეგობის დაძლევის ილუზია ექმნება, უკიდურესად გადათრობის შემთხვევაში კი ადამიანი ემსგავსება ღორს, თუ რატომ, ამის მიხვედრა ძნელი არ უნდა იყოს.

საქართველო ვაზის ქვეყანააო,- ჩემი ბაბუა იტყოდა ასე.ბაბუ ვენახის გასხვლისას ღიღინებდა სვრელებში, იმერეთში ვაზს ვენახს ვეძახით, კახეთში- ვაზს. ბაბუ ამბობდა:- წავედი ვენახის სააქიმებლადო. აქიმობის დროს კი ასე ღიღინებდა“ვაზო ქალწული დალალდაწნულო, ვაზო შენს გამო არ ვარ მოცლილი“მამაჩემიც და ბიძაჩემიც ვაზის ნაჟურით ღირსეული ღვინის დაყენებისათვის იღწვიან,ბევრჯერ მინახავს დამაჭრების შემდეგ როგორ წმენდენ ქვევრებს და ღვინოს მინის ჭურჭელში ინახავენ. სტუმარსაც ღვინით ხვდებიან და უფლის სადიდებელსაც ღვინით სავსე თასით ამბობენ.ერი და ბერი მზრუნველობდა ვაზს. თვით მეფენი უგალობდნენ მას

„შენ ხარ ვენახი ახლად აყვავებული,

ნორჩი , კეთილი, ედემს შინა ნერგული“

ვაზის ქვეყანაში ხატები ვაზის სიმბოლოებით არის გამშვენებული.ტაძართა ჩუქურთმებშიც ამიტომაა ვაზის მტევნები ჩაწნული.

ვაზითა და ხორბლით ეზიარებოდნენ უდიდეს საიდუმლოს უფლისას მართლმადიდებელი ქრისტიანნი. ვაზის ნაჟურით ხდება ჯვრისწერა და გარდაცვალებულთათვის სამარადჟამო სასუფევლის დამკვიდრების დალოცვა. ვეცდები, მამაპაპისეულ ანდერძს პატივი მივაგო, ვაზი და სამშობლო ერთად დავიცვა და ავაყვავო.

ირაკლი კაკოიშვილი

ვაზისათვის ყველაზე მნიშვნელოვანი და მარგებელი გასხლვაა . გასხლვის დროს ვაზს რამდენ ლერწამს ჩამოაცლიდნენ, იმდენად მისი ნაყოფიერება მატულობდა. ვაზისათვის გასხლვის უაღრესი მნიშვნელობა იმდენად ღრმად ჰქონდათ საბერძნეთში შეგნებული, რომ გასხლვის დღესასწაულიც კი იყო დაწესებული, რომელსაც ყოველ წელს იხდიდნენ. ვაზის გასხლვა ადვილი საქმე არ არის, მას განსაკუთრებული ცოდნა და გამოცდილება სჭირდება, მევენახემ უნდა იცოდეს ვაზის რომელი რქები და სად, ან რა დროს უნდა მოჭრას.

ნინო კალანდაძე

საქართველოში მევენახეობას განსაკუთრებით ღვინის დასაყენებლად მისდევდნენ, მაგალითად სამცხეში არსებობდა ყურძნის ჯიში, რომელსაც საღვინე ეწოდებოდა, აჭარაში კი შემორჩენილია ჯიში, რომელსაც საწური ჰქვია, თუმცა ყურძენს საქართველოში მარტო ღვინის დასაყენებლად არ სწურავენ, დაწურულ ყურძნის წვენს მაჭრადაც სვამენ, ყურძნის ასეთ ჯიშებს სამაჭრე ჰქვიათ. გურიაში არის ერთი ყურძნის ჯიში, რომელსაც ბადაგი ერქვა. არის საჭმელად განკუთვნილი ყურძნის ჯიშები ასეთ ყურძნის ჯიშებს სათვალოს ეძახიან. ყურძნის ბევრი ჯიშის სახელწოდება მისი სადაურობის მაუწყებელია, მაგალითად წობანური, ქიშური, არაგვისპირული დიღმური, ოცხანური, ცოლიკოური და სხვა

ნანა თუთბერიძე

პაატა შველიძე

ზედმეტი ტოტების მოცლას, ფურჩქნას , ვენახის გაფურჩქვნას ეძახიან. ვაზის ნაყოფს ყურძენს ვეძახით. ყურძენი როგორც ცნობილია მრავალი ცალკეული, მაგრამ ერთად შეკრული ნაწილისაგან შედგება. ამ ნაყოფს ქვია მტევანი. ყურძნის მტევნის აღსანიშნავად არსებობს თავთავისი სახელები. ყურძნის ღეროს კლერტი ეწოდება ან ბურძღენი. საბას უთქვამს:“ბურძღენი ყურძნის კლერტია და კლერტი ყურძნის ღეროაო“. ანუ ყურძნის მთავარ ღეროს კლერტი მის ტოტებს კი ბურძღენი ეწოდება.

ყურძნის ჯიშები ასევე განირჩევიან მარცვლის მოყვანილობით. სულხას–საბას ჰქონდა აღნიშნული, რომ „ბუდუშაური ყურძენი“ მოგრძომარცვლიანი იყო. ძველად ყურძნის მარცვლის ორ სახეს არჩევდნენ მრგვალსა და მოგრძოს, აქედან გამომდინარე არსებობდა ორი ჯიში მარცვალ მოგრძო და მრგვალმარცვლიანი. ყურძნის ჯიშები ადრეც და ეხლა შეიძლება გამოვარჩიოთ კანის თვისებით, თხლაფი–თხელკანიანია, ხოლო კაკნატელა–სქელკანიანს ნიშნავს და ასევე ერთ ერთიუმნიშვნელოვანესი განმასხვავებელი არის და იყო ყურძნის ფერი.

გიორგი ქველიაშვილი

ანანო კობახიძე

მესხეთში, ვარძიისაკენ მიმავალ გზას დღესაც ამშვენებს ქართველი გლეხკაცის მიერ ნაგები დარიჯები. (ფერდობზე ვაზის გასაშენებლად კიბე-კიბე გაკეთებული ბაქნები.) არქეოლოგიური გათხრების შედეგად აღმოჩენილი ქვის საჭყლეტები, ვაზის საწური,თიხისა თუ ლითონის ჭურჭელი ქრისტეს დაბადებამდეა დამზადებული. ეს ყოველივე იმაზე მეტყველებს, რომ მევენახეობა ქართველი ერის უმთავრეს საქმიანობას წარმოადგენდა.

კარგი ღვინის დასაყენებლად ერთ–ერთ მთავარ პირობათაგანს სისუფთავის დაცვა შეადგენდა, ამიტომ ყურძნის დასაწურად განსაკუთრებული ნაგებობაც არსებობდა და ტექნიკური საშუალებანიც გააჩნდათ. ყურძნის დაჭყლეტისათვის განკუთვნილ ადგილს და მოწყობილობას სასაწნახელეს და საწნახელს ეძახიან.

მურთაზ კაპანაძე

აკა მორჩილაძე წერს:“მე ასე მჯერა, რომ ღვინო რომ არ იყოს, საქართველო არ იქნებოდა, თუ კი საქართველო რამეს უჭირავს, ერთ–ერთი ამათთაგანი არის ღვინო. იცინი–სვამ, ტირი–სვამ, სვამ დილიდან და ნაშუაღამევს, ღვინო აერთიანებს და აცალკავებს, ღვინო მალავს დარდებს და აღვიძებს მსახიობობის სურვილს ღვინო შვებას გვრის ამტან კაცს და ეხმარება მას მოქნილ აზრთა დალაგებაში. საქართველოში ყველაზე დიდი საოცრება არის ქვევრდიან ამოვარდნილი სურნელი. ამაზე კარგი ამაზე ნამდვილი ამაზე ბებერი და უბერებელი ჩვენს ქვეყანაში არაფერია. ღვინო უკვადვია და მასზე ვერავინ ამბობს უარს, ღვინო კალიფორნიაშიც ბლომად იწურება მაგრამ, იქ იმას არ ნიშნავს რასაც აქ ჩვენთან საქართველოში, ღვინო მარადიულია და მასში მთელი ქვეყნის პოვნა შეიძლება.“ ქართველი კაცი ვენახს სულიერად თვლიდა, თუ ქართველი კაცის ოჯახს თავს რაიმე უბედურება დაატყდებოდა იტყოდა, სულიერიდან მხოლოდ ვენახი დაგვეღუპაო. ვაზი იყო და იქნება საქართველოს ეკონომოკური და სულიერი სიძლიერის წყარო.

ვაზის მოყვანა ყურძნის თესლით ესე იგი წიპწით

ვაზის გახარება ყურძნის თესლითაც შეიძლება, მხოლოთ გვიან იზრდება, როდესაც ყურძენს სწურავთ, სანამ დაიდუღებს ტკბილი, უნდა კურკა გადაარჩიოთ, გარეცხოთ, გააშროთ და ქვიშაში შეინახოთ იმისთანა ადგილს სახლში სადაც არ ჰყინავს და არც სითბოა. ეს თესლი კარგ ნიადაგში დათესეთ და უთუოდ ამოვა ვაზი. კურკაზედ მოყვანილი ვაზი უფრო დიდხანს ძლებს, რადგან მიწას თესლი უფრო ითვისებს, ამიტომ ვაზი იზრდება საღი, უზადო და არ ბერდება მალე.

მარიამ სირაძე

სალომე დეკანოიძე

რადგან საფერავის და მწვანე ყურძნის ვაზი არის ნაზი ხე, მალე ბერდება და მალეც ხმება, ამ საფერავის და მწვანე ყურძნის ვაზის რქას ამყნობენ იმისთანა ვაზის ჯიშზე, რომელიც უფრო დიდხანს ძლებს ხოლმე.ვაზის მყნობა შეიძლება იმგვარად როგორც ხეხილის ხეებისა, ესე იგი: ფოთლით, კვირტით და რქით, უმჯობესია რქით მყნობა , რომელიც კეთდება ასე: ვაზს ჭრიან მიწის პირზე, შუაში ჩაურჭობენ სამყნე შტოებს ერთი წლის ვაზისას, შემდეგ შეკარით და შემოაყარეთ მიწა, რომ ნამყენი ადგილი მიწაში დამალული იყოს, ჰაერი და სიცხე ხვდებოდეს და ზაფხულში მორწყეთ ხოლმე, რომ მიწა ყოველთვის ნოტიო ჰქონდეს. შემდეგ გადააწვინეთ მიწაზე და ის ნამყენი ადგილი ჩაუმარხეთ მიწაში, და როდესაც გაიხაროს, ისევე ამოიღეთ მიწიდან და ფეხზე დააყენეთ ვაზი.

ნიკოლოზ პირველაშვილი

ახალი ჩაყრილი რქის თოხნაახალ ჩაყრილ რქას სამ წელისადს უნდა თოხნა და ყოველ წელს ორჯერ: ერთი მარტში და მეორე მაისში, თორემ დაიჩაგრება , გვიან გაიზდება და ზოგი გახმება ნახარები. -

გიორგი ცერცვაძე

წარმოგიდგენთ ქართული ვაზის 500 ჯიშიდან მცირე ნაწილს , რომელიც სამეურნეო- ტექნოლოგიური მაჩვენებლით სცილდება ქვეყნის ფარგლებს.

რქაწითელით მზადდება სუფრის მშრალი თეთრი სამარკო ღვინო „რქაწითელი“, ადგილობრივი კახური მეთოდით. ასევე რქაწითელი, ხიხვისა და მწვანეს ჯიშის ღვინომასალებთან, კუპაჟში, გამოიყენება ღვინის „რქაწითელი ხორნაბუჯულის“ დასამზადებლად, რომელიც ასევე კახური ტიპისაა. რქაწითელი, მწვანეს ჯიშის ღვინომასალასთან ერთად, კუპაჟში, განოიყენება თეთრი სამარკო ღვინის „ტიბაანის“ დასამზადებლად. რქაწითელის, საფერავისა და კაბერნე სოვინიონის ჯიშის ღვინომასალები გამოიყენება სუფრის ნახევრადმშრალი ვარდისფერი ღვინის დასამზადებლად. ასევე ეს ჯიში ჩინურის, ჩხავერის ჯიშის ღვინომასალებთან ერთად კუპაჟში გამოიყენება თეთრი ცქრიალა ღვინის დასამზადებლად. ღვინომასალები რქაწითელის, ხიხვის, მწვანეს ჯიშისაგან გამოიყენება თეთრი მაგარი, პორტვეინის ტიპის „კარდენახის“ დასამზადებლად.

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A4%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%90%E1%83%95%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%9C%E1%83%94_%E1%83%A1%E1%83%9D%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%9D%E1%83%9C%E1%83%98&action=edit&redlink=1

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A9%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A9%E1%83%AE%E1%83%90%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%AE%E1%83%98%E1%83%AE%E1%83%95%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9E%E1%83%9D%E1%83%A0%E1%83%A2%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%98

საფერავი — ქართული წითელყურძნიანი საღვინე ვაზის ჯიშია. ივ.ჯავახიშვილის განმარტებით საფერავი ეკუთვნის ზოგად ჯიშთა ჯგუფს, თუმცა წარმომავლობით კახური უნდა იყოს. გავრცელებული იყო თითქმის მთელ საქართველოში. არსებობს ორი სახეობა - დიდი და პატარა საფერავი. კახეთში გავრცელებული ყოფილა ასევე "განჯური საფერავი". მოსავლიანობის, შაქრის დიდი შემცველობისა და საღებავის სიუხვით ძვირფას ვაზის ჯიშად ითვლება. საჭმელად ნაკლებად იხმარება, უპირატესად საღვინე ჯიშია. საფერავისგან დაყენებული წითელი ღვინო გამოირჩევა სურნელით, ფერითა და სიმაგრით.

მისი ფოთლები დიდი მომრგვალო, სამფრთიანი. მტევანი საშუალო ან დიდი. კონუსური. მარცვალი საშუალო ან დიდი ოვალური. მუქი ლურჯი. რბილი კანით. წვნიანი რბილობით. ყინვაგამძლეობის თვალსაზრისით ყველაზე პირველია.საფერავის ჯიშის ღვინომასალა, ალექსანდროული ჯიშის ღვინომასალასთან ერთად გამოიყენება ნახევრადტკბილი ღვინის დასამზადებლად.

თამაზ ჩხეიძე

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%96%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%AF%E1%83%90%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%AE%E1%83%98%E1%83%A8%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98,_%E1%83%98%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%94

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A5%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%9D

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%AE%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A6%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%9D

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%94%E1%83%A5%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%93%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%A3%E1%83%9A%E1%83%98

გოგა გორგოძე

ხიხვი — ქართული ტექნიკური ჯიშია დამწიფების გვიანდელი ვადით. ფოთლები დიდი, მრგვალი, სამფრთიანი. მტევანი საშუალო მომწვანო ყვითელი ფერის. გარუჯული ლაქებით მზის მხარეს. რბილი კანით, წვნიანი რბილობით.

ცოლიკოური

— თეთრყურძნიანი საღვინე ვაზის ჯიში. გავრცელებულია დასავლეთ საქართველოს რაიონებში. ვენახის ფართობისა და არეალის მიხედვით ცოლიკოურს რქაწითლის შემდეგ პირველი ადგილი უჭირავს საქართველოში. ცოლიკოური საგვიანო სიმწიფის ჯიშია. ივითარებს საშუალო ზომის კონუსურ ან განიერკონუსურ, მომრგვალომარცვლიან მტევანს.

გამოირჩევა უხვმოსავლიანობით, ღვინის მაღალი ხარისხით. ცოლიკოურს, როგორც უძველეს ქართულს ჯიშს, აქვს მრავალი ვარიაცია და კლონი.

გიორგი ფერაძე


http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A0%E1%83%A5%E1%83%90%E1%83%AC%E1%83%98%E1%83%97%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A5%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%9D

თორნიკე აბულაძე

ქისი — ყურძნის ქართული ტექნიკური ჯიშია. დამწიფების გვიანდელი ვადით. ფოთლები საშუალო. მარცვალი ოდნავ ოვალური. ძირითადად სამფრთიანი. მტევანი საშუალო, კონუსური ან ცილინდრო-კონუსური. მარცვალი საშუალო, ოვალური მომწვანო თეთრი ფერის. თხელი კანით, წვნიანი რბილობით.

ნუციკო ბოგვერაზე

ალექსანდროული ქართული წითელყურძნიანი საღვინე

ვაზის ჯიშია. იზრდება საშუალო ინტენსივობით. ნაყოფს იძლევა ყლორტების70-90%, მტევნის საშუალო წონაა 90-100გ. ყურძენი მწიფდება სექტემბრის ბოლოს, საშუალო მოსავლიანობა 55-60 ც/ჰა-ზე. გავრცელებულიაამბროლაურისა და ცა გერის მუნიციპალიტეტებში. აყენებენ მაღალი ღირსების ბუნებრივად ნახევრად ტკბილ წითელ ღვინოს „ხვანჭკარას,სუფრის ღვინოს — „ალექსანდროულს“.



http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A7%E1%83%9A%E1%83%9D%E1%83%A0%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A7%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%AB%E1%83%94%E1%83%9C%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%94%E1%83%A5%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%9B%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%91%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%9A%E1%83%90%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%AA%E1%83%90%E1%83%92%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

მარი ჯიქიძე

ოჯალეში,ქართულიწითელყურძნიანი საღვინე ვაზის ჯიში.გავრცელებულია სამეგრელოსა და აფხაზეთის რაიონებში (სენაკი, მარტვილი, ზუგდიდი, სოხუმი, გუდაუთა,გაგრა). მწიფდება ოქტომბრის ბოლოს ან ნოემბრის შუა რიცხვებში. აქვს ცილინდრულ-კონუსური, ფრთიანი მტევანი; მუქი ლურჯი, საშუალო ზომის მრგვალი ან ოდნავ ოვალური მარცვალი. ლეჩხუმში გავრცელებული ოჯალეში ანუ ორბელური ოჯალეში საფრანგეთიდანაა შემოტანილი, რომლის ნამდვილი სახელწოდებაა „მერლო“.

მარი ჯიქიძე


http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%94%E1%83%92%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%9D

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%90%E1%83%A4%E1%83%AE%E1%83%90%E1%83%96%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%94%E1%83%9C%E1%83%90%E1%83%99%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%A2%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%96%E1%83%A3%E1%83%92%E1%83%93%E1%83%98%E1%83%93%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%9D%E1%83%AE%E1%83%A3%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%93%E1%83%90%E1%83%A3%E1%83%97%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%92%E1%83%90%E1%83%92%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%A1_%E1%83%9B%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%AA%E1%83%98%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9D%E1%83%A5%E1%83%A2%E1%83%9D%E1%83%9B%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9C%E1%83%9D%E1%83%94%E1%83%9B%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A4%E1%83%A0%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%92%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%98

ვიკა შალამბერიძე

ჩხავერი — ქართული ვარდისფერყურძნიანი ვაზის ჯიშია დამწიფების გვიანდელი ვადით.

ფოთლები საშუალო, მომრგვალო სამფრთიანი, მტევანი საშუალო ზომისაა, ცილინდრულ-კონუსისებრი ფორმის, ხშირად ფრთიანიც, მეჩხერი ან საშუალო სიმკვრივის. ვაზზე დატოვებული ყურძენი დეკემბრის ბოლომდე ძლებს, დაკრეფილი კი ადრე გაზაფხულამდე ინახება დაუჭკნობლად.

XIX საუკუნემდე მასიურად იყო გავრცელებული მაღლარების სახით თითქმის მთელ გურიაში, აგრეთვე, აჭარაში, იმერეთში, მოგვიანებით, აფხაზეთშიც. გურიის აბორიგენულ ვაზის ჯიშებს შორის ჩხავერი განსაკუთრებით გამორჩეულია, როგორც მაღალხარისხოვანი პროდუქციის მომცემი ჯიში. ღვინო ძირითადად ღია ვარდისფერია. ჩხავერისგან, გარდა სუფრის მშრალი ღვინისა, შეიძლება დაყენდეს ნახევრდატკბილი სუფრის ღვინო. ჩხავერის ნახევრადტკბილ ღვინო საქართველოში 1934 წლიდან იწარმოებოდა. მას სხვადასხვა კონკურსებზე და ფესტივალებზე მიღებული აქვს 1 ოქროს, 4 ვერცხლის და 1 ბრინჯაოს მედალი.

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%90

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%90%E1%83%AD%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%90

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%98%E1%83%9B%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%90%E1%83%A4%E1%83%AE%E1%83%90%E1%83%96%E1%83%94%E1%83%97%E1%83%98

თენგიზ ზიბზიბაძე

ალადასტური გურიაში გავრცელებულ წითელყურძნიან ჯიშთა შორის

ალადასტურს ყოველთვის თვალსაჩინო ადგილი ეკავა, როგორც უხვმოსავლიან საღვინე და ადგილობრივი მოხმარების სუფრის ყურძნის ჯიშს. ალადასტური გავრცელებულია ძირითადად ზემო გურიისა და ქვემო იმერეთის ტერიტორიაზე. ალადასტური პირველ ნიშანს იძლევა დარგვიდან მესამე წელს, ზოგჯერ მეორე წელსაც. სრულ მოსავალს იძლევა მეხუთე წლიდან. დაკვირვებებიდან გამომდინარე ცხადი გახდა, რომ ალადასტური ფილოქსერას უკეთ უძლებს, ვიდრე სხვა ადგილობრივი ჯიშები (ჩხავერი, ჯანი, მტევანდიდი, სხილთუბანი და სხვ.). სოკოვან დაავადებებიდან ალადასტური საკმაოდ კარგად უძლებს ჭრაქს, ხოლო ადვილად ზიანდება ნაცრისაგან. ამიტომ მისი ყვავილობისა და მარცვლის გამოხორბვლის პერიოდში ნაცრის წინააღმდეგ წამლობას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს. კირის საკმაო რაოდენობით შემცველ თიხნარ-ქვიშნარ ნიადაგებზე ალადასტური გაცილებით მაღალხარისხოვან პროდუქციას იძლევა, ვიდრე უკირო ეწერ-ტიპის ნიადაგებზე. ალადასტურს ჩვეულებრივ ოქტომბრის ბოლოს ან ნოემბრის დასაწყისში კრეფენ.

ციცქათეთრყურძნიანი საღვინე ვაზის ჯიშია. გავრცელებული დასავლეთ საქართველოში. საგვიანო სიმწიფის, უხვმოსავლიანი ჯიშია. მტევნის საშუალო მასა — 180-190 გ. სრული სიმწიფის პერიოდში შაქრიანობა — 19%-20%, მჟავიანობა — 9-12 გ/ლ. ციცგასგან ამზადებენ მაღალხარისხოვან სუფრის ღვინოს შამპანურს, კონიაკს.

მურთაზ შალამბერიძე


http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A8%E1%83%90%E1%83%9B%E1%83%9E%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%A3%E1%83%A0%E1%83%98

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%99%E1%83%9D%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%90%E1%83%99%E1%83%98

ლენგიზ კობახიძე

- ავშილური ანუ აბშილური მეგრული წითელყურძნიანი საღვინე ჯიშია. ყურძენი შეთვალებას იწყებს 1 სექტემბრიდან და მასობრივ სიმწიფეში შედის 1 ნოემბრისთვის. ვაზი საშუალო ან საშუალოზე მეტი ზრდისაა. მოსავლის პირველ ნიშანს ავშილური იძლევა დარგვიდან მესამე წელს, ხოლო სრულ მოსავალს მეოთხე-მეხუთე წლიდან. ავშილური უხვმოსავლიანი ჯიშია. ვაზს ახასიათებს ყვავილცვენა და მცირედი წვრილმარცვლიანობა. განსაკუთრებით ზიანდება ჭრაქისგან. დაკრეფილი ყურძენი დიდხანს არ ინახება. როგორც მაღალმოსავლიანი, წვენის უხვგამოსავლიანი და ამავე დროს საკმაოდ ხარისხოვანი პროდუქციის მომცემი საღვინე ჯიში ავშილური დიდი ყურადღების ღირსია და მისი გავრცელება მიზანშეწონილია სამეგრელოს მთისპირა სოფლებში ფილოქსერაგამძლე საძირეებზე ნამყენების სახით. ავშილურის პროდუქცია წარმატებით შეიძლება გამოყენებულ იქნას ყურძნის წვენის დასამზადებლად.

თითა ქართლური

თითა – ვაზის ჯიშის ფართოდ ხმარებული სახელია. წერილობითი წყაროები ადასტურებს ვაზის ამ ჯიშის გავრცელებას: კახეთში, საინგილოში, ქართლში, მესხეთში, იმერეთში, სამეგრელოში, გურიასა და აჭარაში. ასე მაგალითად, კახეთში გავრცელებულია კახეური თითა ყურძენი; მესხეთში – ცხენისძუძუ, იგივე თითა; რაჭაში, გურიასა და აჭარაში – თითა ყურძენი, ხოლო სამეგრელოში – დედოფლის კითი (თითი). როგორც სახელწოდება გვიჩვენებს, თითას შერქმევა აიხსნება ყურძნის მარცვლის თითის მოყვანილობასთან მიმსგავსებით. ამ ჯიშის ყველა წარმომადგენლის მარცვალი ფორმით მართლაც თითს ემსგავსება, რის გამოც ჩვენს წინაპრებს სამართლიანად შეურქმევიათ ეს სახელი. ქართლის თითა თეთრყურძნიანი ვაზის ჯიშია; სამეურნეო დანიშნულებით სუფრის ყურძნის ჯიშთა ჯგუფს მიეკუთვნება. როგორც ადგილობრივი მოხმარების სუფრის ყურძნის ჯიში, ქართლის თითა ძალზე საინტერესო ჯიშია, განსაკუთრებით მესხეთში, სადაც იგი ძლიერ ზრდასთან ერთად, საკმაოდ უხვი მოსავლიანობით და ყურძნის გარეგნული სილამაზით და მაღალ ხარისხოვანი გემური თვისებებით ხასიათდება. თითა შედარებით ადრე მწიფდება სექტემბრის შუა რიცხვები.

თამარ კაპანაძე

კრახუნა

კრახუნა ადგილობრივი თეთრყურძნიანი ვაზის ჯიშია. მისგან მზადდება იმერული ტიპის მაღალალკოჰოლიანი სასუფრე თეთრი ღვინო. ჯიში პერსპექტიულია ასევე მაგარი და სადესერტო ღვინოების დასამზადებლად. კრახუნა გავრცელებულია ძირითადად იმერეთში. სიმწიფის დასაწყისის და სრული სიმწიფის დადგომის ვადის მიხედვით იგი იმერეთის ძირითად საწარმოო ვაზის ჯიშებზე (ციცქა, ცოლიკოური) ერთი პერიოდით უფრო ადრე მწიფდება. კრახუნა შედარებით ადრე იწყებს პირველ და სრული მოსავლის მოცემას. მისი ნამყენები დარგვიდან მეორე წელს იძლევა პირველ ნიშანს, ხოლო მესამე-მეოთხე წლიდან – სრულ მოსავალს. კრახუნა საშუალოზე მაღალი მოსავლიანობით ხასიათდება. მისი საჰექტარო საშუალო მოსავალია 80-100 ცენტნერი. დაკვირვებების მიხედვით კრახუნა ჭრაქს ნაკლებად უძლებს, განსაკუთრებით ეს შესამჩნევია დაბლობზე გაშენებულ ვენახებში, ხოლო ნაცრის მიმართ იგი საშუალო გამძლეა. ადგილობრივ იმერულ ვაზის ჯიშებს შორის კრახუნა ფილოქსერას სუსტად უძლებს. კრახუნა კარგად გვარობს თითქმის ყველა ტიპის ნიადაგზე, გარდა დაჭაობებულ და მლაშე ნიადაგებისა, მაგრამ მაღალხარისხოვან ღვინოს იგი ნეშომპალა კარბონატულ, ტყის კარბონატულ და სუსტად გაეწერებულ ნიადაგებზე იძლევა. ზამთრის ყინვებს კრახუნა შედარებით კარგად უძლებს. ახალი ვენახების გაშენებისას გაეწერებულ მძიმე ნიადაგებზე უნდა შეირჩეს საძირე რიპარია X რუპესტრის 3306, ნეშომპალა კარბონატულ ნიადაგებზე ბერლანდიერი რიპარიას ჰიბრიდები, ძირითადად 5ბბ, ხოლო მშრალ ქვიან მწირ ნიადაგებზე საძირე რუპესტრის დულო. კრახუნა მაღალხარისხოვან სუფრის ღვინოს იძლევა. იმერული წესით დაყენებული ღვინო მუქი შეფერილობისაა, იგი მოქარვისფრო ყვითელია, ხასიათდება თავისებური ჯიშური არომატით, ენერგიით, დიდი სხეულით და ოდნავი უხეშობით ახალგაზრდობაში. დავარგებისას ღვინო საგრძნობლად უმჯობესდება, იგი ლამაზ მოქარვისფრო ყვითელ ფერს იღებს, ივითარებს ძლიერ ჯიშურ ბუკეტს და ხდება უფრო ნაზი და ჰარმონიული.

ქართული საგანძური - თელავის რაიონის სოფელ წინანდალში არის 135 წლის ვაზი - ,,შავი თითა", რომლის გარშემოწერილობა 125 სმ-ია, მტევანი კი 4-5 კგ-ს იწონის.

ცისუსი(იგივე ოთახის ვაზი)

ღვინო მრავალ სამკურნალო თვისებებს შეიცავს. ხალხურ მკურნალობაში ღვინის ზემოაღნიშნული მიზნით გამოყენება, ქართული ტრადიციული და ხალხური მედიცინის მიღწევათა რიგში დგება.

ახლო წარსულში, იმერეთში ,,ექიმბაშები სხვადასხვა დაავადებების სამკურნალოდ შავ ღვინოზე ,,დადუღების” წესით ამზადებდნენ ძვირად ღირებულ წამლებს.

ლიზი გურჯიძე

დამწვრობის სამკურნალოდ ძმრისა და ღვინის გამოყენება დამოწმებულია ძველ ქართულ სამედიცინო ლიტერატურაში. ხალხური მედიცინა ღვინოს მოტეხილობის მკურნალობაშიც იყენებს, შავ ღვინოში ხარშავენ მცენარე საროს ძირებს და აღნიშნული წამლით მკურნალობდნენ. ასევე წყალ-ღვინისა და დანაყილი ნიგვზის შერევით ამზადებდნენ ნაღრძობის სამკურნალო წამალსაც.

ალოეს და მაისის უცეცხლო თაფლს შეურევდნენ თანაბარი რაოდენობით (600_600 გრ.), დაუმატებდნენ სამსუფრის კოვზ არყის ხის კვირტს და სამ ლიტრ შავ ღვინოს (ხვანჭკარა). აღნიშნული წამალი ღვინოზე ცივად დაყენების წესით მზადდება. დაკეპილ ალოეს და სხვა ინგრედიენტებს ჩაყრიან ღვინოში და ბნელ და გრილ ადგილზე დადგამენ. სხვადასხვა სახის დაავადებების სამკურნალო ნახარშ წამლებში იცვლება ,,ღვინოზე დასადუღებელი (ღვინოში მოხარშული) მცენარეები: კვლიავი; ბროწეულის კანი; ასკილის და ლეღვის ყლორტები; მაყვლის ძირები; ალოე და სხვა. ჩამოთვლილი მცენარეები ტკივილგამაყუჩებელ და სამკურნალო თვისებებს შეიცავენ .ყურის ტკივილის დასაამებლად ღვინის ორთქლით ინჰალაციურ მკურნალობას მიმართავდნენ. ნაღვინარ დოქში ჩაასხამდნენ ადუღებულ წყალს და მტკივან ყურს მის ორთქლზე გაიჩერებდნენ, შემდეგ თბილად შეიხვევდნენ.

თეკლა ხომასურიძე

ხალხურ მედიცინაში ღვინოზე ნახარში წამლები გამოიყენებოდა შინაგანი დაავადებების- ,,მუცლის ტკივილის, ღვიძლის და სხვ. დაავადებების სამკურნალოდაც....სამ ლიტრ შავ ღვინოში მოხარშავდნენ ერთ კილოგრამ მაყვლის ძირებს, ხარშვით დაიყვანდნენ ერთ ლიტრზე და ჭამის წინ 100 გრამს ასმევდნენ ავადმყოფყურის ტკივილის დასაამებლად ღვინის ორთქლით ინჰალაციურ მკურნალობას მიმართავდნენ. ნაღვინარ დოქში ჩაასხამდნენ ადუღებულ წყალს და მტკივან ყურს მის ორთქლზე გაიჩერებდნენ, შემდეგ თბილად შეიხვევდნენ. ღვინო გამოიყენებოდა კბილის ამოღების დროს როგორც ასეპტიკური გამოსავლები საშუალება. ღვინოში მოხარშული ბროწეულის ქერქის ნახარში კი, კბილის ტკივილის სამკურნალო საშუალება იყო. ს.

ცდილობთ გაიუმჯობესოთ კვების რეჟიმი? მაშინ ჩართეთ კვების რაციონში ყურძენი. ადამიანები, რომლებიც ყურძენს ან მის პროდუქტს მიირთმევენ უფრო ჯანსაღები არიან. იმისათვის, რომ დღესვე დაიწყოთ მისი მოხმარება, გთავაზობთ მის სასარგებლო თვისებებს.

ყურძენი ეკუთვნის ყველაზე ძვირფას მცენარეთა ჯგუფს.ყურძენი - შესანიშნავი აღდგენითი და მატონიზირებელი საშუალებაა. ყურძნის წვენი შეიცავს შაქარს, ბოჭკოვანას, ორგანული მჟავებს, ასკორბინის მჟავას, ვიტამინ B-ს, პექტინს, მინერალებს, ფერმენტებს. დადგენილია, რომ ყურძენი ასტიმულირებს ძვლებს. ყურძენი - კარგი წყარო კალიუმის.ერთი ჭიქა ყურძნის წვენის, ყოველდღიური მიღება ორგანიზმს შეავსებს B ვიტამინით, რომელიც ორგანიზმს დაეხმარება სტრესების მოხსნაში, დეპრესიის დაძლევაში. ყურძნის წვენი აძლიერებს ფრჩხილებს, თმას. ყურძენი შეიცავს საკმაოდ დიდი რაოდენობით ვიტამინ C-ს, რაც იმას ნიშნავს, რომ ის იცავს ორგანიზმს ბაქტერიებისაგან. ყურძნის წვენის საშუალებით ელასტიურობა ენიჭება კანი. ყურძენი შეიცავს ვიტამინ E-ს-, რომელიც ასტიმულირებს ორგანიზმის უჯრედებს!ყურძენი და ყურძნის წვენი არის რეკომენდირებული ნაწლავების პერესტალტიკის, ტრაქეიტის, ბრონქიტის, გულსისხლძარღვთა დაავადებების დროს.წითელი ყურძნის შეიცავს ანტიოქსიდანტებს, ფლავონოიდებს, ტანინებს, კატეხინებს. იგი აუმჯობესებს გულისცემას, არტერიულ წნევას, აუმჯობესებს სისხლს და ზრდის ჰემოგლობინის დონეს, აჯანსაღებს ღვიძლს, ხელს უწყობს სხეულიდან დაგროვილი ტოქსინების გამოდევნას.ყურძენი ათეთრებს კბილებს, მჟავა რომელიც ყურძნის მარცვლებშია ნაპოვნი კბილის ბუნებრივი მათეთრებელია.

აუმჯობესებს ფრჩხილების ხარისს და კანის მდგომარეობას სხეულზე.


ყურძენი - მოიაზრება ღმერთების ხილად. ეს პროდუქტი ხასიათდება ღვთაებრივი სამკურნალო და გემოვნური თვისებებით. მისი მოხმარება რეკომენდირებულია, როგორც ცალკე პროდუქტი, რადგან ორგანიზმი შესანიშნავად ითვისებს მას და დიდი სარგებლობა მოაქვს მისთვის.ყურძნის ხარისხის დასადგენად მთავარია გავსინჯოთ მისი გემო.

ყურძნის შესანახად განსაკუთრებული პირობებია საჭირო. მისი შესანახი ადგილი, კარგად უნდა ნიავდებოდეს და ტენიანობა უნდა იყოს 80-90%. ამაზე ნაკლები ტენიანობის პირობებში იგი უბრალოდ ჭკნება, ხოლო უფრო მაღალ ტენიანობის პირობებში ადვილად ლპება. მისი შესანახი ოპტიმალური ტემპერატურა, -0,5 გრადუსი ცელსიუსიდან +0,5 გრადუს ცელსიუსამდეა. ოდნავ მაღალ ტემპერატურაზეც ინახება იგი სარდაფის პირობებში. თუ ყუთებში ან კონტეინერებში მოვათავსებთ მას ზემოდან უნდა დავაყაროთ ნახერხი. ასევე შეიძლება მისი შენახვა ქაღალდის პაკეტში და პირსახოცშემოხვეულ მდგომარეობაში, ოღონდ მტევნები არ უნდა იყოს მჭიდროდ ერთმანეთთან.

აუცილებელი წესია, ყურძენი გულმოდგინედ გაირეცხოს, თვით მარცვლებზე ხელის გადასმითაც კი, რადგან უმეტესად მას შეწამვლისას მიღებული შხამების რაღაც ნაწილი მაინც შენარჩუნებული აქვს და ჯობს, ის კარგად მოვაცილოთ. ასევე, როდესაც ბავშვს ვაძლევთ, კარგად უნდა გავარჩიოთ, რომ ყურძნის მარცვლებთან ერთად რაიმე მწერი არ შეჰყვეს (ხშირია აკიდოებში გახლართული პაწაწინა ობობები, ჭიანჭველები და ა.შ.) ან დაზიანებული მარცვალი არ ჭამოს.

თიკა კვანტრიშვილი

ხელს უწყობს სისხლმბადობას, ამაღლებს სისხლის შედედების უნარს, ამკვრივებს სისხლძარღვების კედელს, აწესრიგებს გულის მუშაობას. ხშირად იყენებენ, როგორც შხამსაწინააღმდეგო საშუალებას მოწამვლის დროს.

ყურძენი სასარგებლოა ბრონქული ასთმის, პლევრიტის, ზედა სასუნთქი გზების ანთების დროს. ყურძნის წვენი უხდება სისხლს, ორგანიზმიდან გამოჰყავს შლაკები და დადებითად მოქმედებს თირკმლების, ღვიძლისმუშაობაზე. მას დამამშვიდებელი მოქმედება აქვს და უხდება იმ ბავშვებს, რომლებსაც ძილის დარღვევა აქვთ.

სასარგებლოა ყურძნის ჩირი (ქიშმიში). მხოლოდ ქიშმიშის ნაყენიც კი (80 გრამ ქიშმიშს ასხამენ 0,25 ლ ადუღებულ წყალს და ერთ საათს აჩერებენ) ამაგრებს იმუნურ სისტემას. ყურძნის მიღება სასურველია სხვა პროდუქტებისგან განცალკევებით.

მსოფლიოში არც ერთ კენკრას არ შეუძლია იტრაბახოს ისეთი საოცარი პოპულარობით, როგორც ყურძენს. გარდა იმისა, რომ ყურძნის არსებობის ისტორია ითვლის 7000 წელს, არსებობს სპეციალური მეცნიერება – ამპელოგრაფია, რომელიც დაკავებულია ყურძნის სახეობებისა და ხარისხების შესწავლით. თვით ჰიპოკრატე მიიჩნევდა, რომ ყურძნის წვენსა და დედის რძეს აქვთ ერთნაირი სასარგებლო თვისებები. ძველად, როდესაც ლეგიონერები სალაშქროდ მიდიოდნენ, მათ მიერ წაღებულ საგზალს პური და ქიშმიში წარმოადგენდა. არ დაგავიწყდეთ, რომ დიდი ხანია, რაც ყურძენი გემრიელი დელიკატესების რიგიდან გადატანილია "სამკურნალო პროდუქტების" კატეგორიაში. ამბობენ, რომ თურმე კლეოპატრა კოსმეტიკური მიზნებისათვის იყენებდა ყურძნის წვენს, რათა სახის კანისთვის მიენიჭებინა სიმკვრივე და სიქათქათე.

http://sana.ge/address/timeline/id/13511/

ყურძნის და გვირილის ჩაი ყველა კანის ტიპისთვისინგრედიენტები:•5 ყურძენი•2 ს/კ გვირილის ნაყენი•2 ს/კ სიმინდის ფქვილი

შეურიეთ გვირილის ნაყენი და სიმინდის ფქვილი. . ერთმანეთში უნდა მიიღოთ პასტის მაგვარი მასა

.შემდეგ ამ ნაზავს დაუმატეთ ყურძნის წვენი 15 . ნაზავი შეიზილეთ სახეზე და დაელოდეთ წუთი შემდეგ ჩამოიბანეთ და წაისვით დამატენიანებელი

.კრემი

ირაკლი კაკოიშვილი

ქიშმიში რკინის ძირითადი წყაროა, რკინას კი როგორც ცნობილია ქსოვილებამდე ჟანგბადის მიტანა აკისრია. ნახევარი ჭიქა ქიშმიშის ენერგეტიკული ღირებულება 218 კილოკალორიაა, შეიცავს 3 გრამ ნახშირწყალს. ქიშმიშში შენარჩუნებულია ქორფა კენკრის ყველა სასარგებლო თვისება. ის შეგიძლიათ სამკურნალოდ წლის ნებისმიერ დროს გამოიყენოთ.

ვიტამინებიდან ქიშმიშში უხვადაა B1, B5, B6, B12, P, PP, C, მინერალებიდან – კალიუმი, კალციუმი, მაგნიუმი, მანგანუმი, კობალტი, ფოსფორი, რკინა. ყურძნის ჩირი დიდი რაოდენობით შეიცავს აგრეთვე ფოლიუმის მჟავას, კაროტინს, შაქრებს (79,5-87,5%), აზოტოვან ნივთიერებებს (2,1-2,9%), ნახშირწყლებსა და ორგანულ მჟავებს.

ქიშმიში – ეს არის კალიუმის, მაგნიუმისა და ნიკოტინის მჟავის (ზზ ვიტამინი) კონცენტრირებული წყარო, ამიტომ დღემდე გულ–სისხლძარღვთა დაავადებების შეუცვლელ სამკურნალო საშუალებად ითვლება. ამავე დროს ქიშმიში ნატურალური ანტიდეპრესანტია, რომელიც უძილობისა და სტრესის შედეგების დაძლევას ეხმარება.

ყურძნის მურაბა

მასალა:

3 კგ ყურძენი

1 კგ შაქარი

450 მგ წყალი

შაქრითა და წყლით მოვადუღოთ სიროფი.(15-20წთ.)შემდეგ ჩავყაროთ ყურძენი და ვადუღოთ 10 წთ. გავაცივოთ. ასე გავიმეოროთ რამდენიმეჯერ. მურაბა ღამით „დაასვენეთ“. დილით წამოადუღეთ და ჩაასხით ქილებში.

ნანა თუთბერიძე

მომზადების პროცესი

გავრეცხოთ ყურძენი და დავმარცვლოთ.

შემდეგ გავწუროთ საწურზე

გაწურული წვენი ჩავასხათ ქვაბში და ვადუღოთ. დუღილის დროს დრო და დრო მოვხადოთ ქაფი

წვენი ჩავასხათ ქილებში და მოვხუფოთ.

მარიამ ჯიქიძე

როგორ შევინახოთ ყურძნის წვენი

ვაზის ფოთლის ტოლმა განსაკუთრებით გემრიელია. იმისთვის რომ მისი არომატით მთელი ზამთარი ვისიამოვნოთ, შეგვიძლია დავაკონსერვოთ და ისე შევინახოთ. ეს ძნელი სულაც არაა.

ინგრედიენტები:

ვაზის ფოთოლი120ცალი

ძმარი 200 მლ შაქარი1 ს.კ

მარილი2 ს.კ

წყალი1 ლ

ოხრახუში და ტარხუნა

სურვილით

შევარჩიოთ შედარებით თხელი,ნაზი, საშუალო ზომის ფოთლები, რადგან დიდი ფოთლები, როგორც წესი, უფრო უხეშია. კარგად გავრეცხოთ და დავწრიტოთ ზედმეტი წყლისგან. 10-10 ფოთოლი ერთმანეთზე დავალაგოთ და სიგარასავით გადავახვიოთ, შემდეგ სუფთა ქილებში ჩავალაგოთ. ძალიან მჭიდროდ ნუ ჩავდებთ, რომ მარინადი ყველგან თანაბრად მოხვდეს. სურვილის შემთხვევაში, ამ ეტაპზევე ჩავაყოლოთ ქილაში ოხრახუშის ან ტარხუნის რამოდენიმე ღერო (ეს აუცილებელი არ არის, მაგრამ კარგ არომატს აძლევს)

მოვამზადოთ მარინადი: წყალი, მარილი, შაქარი, ძმარი წამოვადუღოთ და დავასხათ ქილებს. მჭიდროდ დავაფაროთ სახურავები, ამოვატრიალოთ და დავალაგოთ თავით ქვემოთ. ასევე გავაციოთ. შემდეგ გადავიტანოთ გრილ, მზისგან დაცულ ადგილას, სარდაფში ან საკუჭნაოში.გამოყენების წინ მდუღარეს გადავავლებთ, ზედმეტი მარილის მოსაცილებლად.

გამოდის 2 საშუალო ზომის ქილა.

დაკონსერვების გარდა, შესაძლებელია ფოთლების გაყინვაც. გარეცხილ და გამშრალ ფოთლებს, ზემოთ აღწერილი წესით გადავახვევთ სიგარასავით, შევფუთავთ კულინარიულ ცელოფანში და საყინულეში შევინახავთ. გალღვობის შემდეგ ფოთოლი გამუქდება. მას ჩვეული წესით დავდუღრავთ და გამოვიყენებთ.


გმადლობთ ყურადღებისათვის

კონფერენცია "ვაზი"

Education

Transcript of კონფერენცია "ვაზი"