Post on 26-Mar-2016
description
N° 1283 VAN 9 TOT 16 JUNI 2011 ¦ WEEK 23: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE
Koopavond geen succes
A fterwork Shopping ging vorig jaar van start in de Dansaertbuurt en rond de
vismarkt, de Grote Markt en Sint-Jacobs. Het initiatief ging uit van Atrium Brussel Centrum en de han-delaarsverenigingen. In december kwamen er nog enkele zaken uit het eerste stukje van de Nieuwstraat bij. ‘380 winkels verwelkomen jullie donderdag tot 20u’ is inmiddels de slogan op de website.Deze week viert het project, dat dit en vorig jaar 100.000 euro van het Gewest kreeg plus een subsi-die van de Stad Brussel, zijn eer-ste verjaardag. Uit de evaluatie die Atrium voor die gelegenheid heeft
gemaakt, blijkt dat het initiatief een positieve impact heeft gehad op de bezoekersaantallen in de betrokken wijken. De tellingen van de voetgan-gersstromen tonen aan dat er eind juni 2010 tussen zes en acht uur ’s avonds meer mensen rondliepen in de binnenstad dan eind mei, voor de start van Afterwork Shopping. Maar eind november en in decem-ber was er van dat extra volk al niet meer veel over, ondanks Winterpret en de eindejaarsfeesten.Vraag is ook of de mensen de win-kels binnengingen en aankopen de-den. Dat viel tegen. Minder dan een op de vijf van de deelnemende han-delaren kreeg op donderdag meer
klanten over de vloer en wist zijn omzetcijfer te verhogen. Het grote probleem, zo stelt Atrium, is dat het aantal geopende winkels elke week sterk varieert, zo tussen 35 en 85 procent. Alleen rond de Grote Markt is het aantal laatavondopeningen stabiel. “Logisch,” zegt Eline Rub-brecht van kantwinkel Rubbrecht. “Wij en vele andere winkels hier waren voordien al zeven dagen op zeven en ’s avonds laat open.”In de andere buurten hebben veel handelaars na een tijdje afgehaakt. Daniel Beauvois bijvoorbeeld, die in de Sint-Jacobswijk een kunstga-lerie openhoudt. “Ik heb het enkele maanden volgehouden. Er kwam niemand. Ook niet bij mijn collega’s uit de buurt. Tot acht uur openblij-ven heeft geen zin. Als je een koop-avond organiseert, doe het dan tot tien uur zodat de mensen eerst een hapje kunnen gaan eten.”Ook bij Sonja Noël, die in de Dan-
BRUSSEL – Afterwork Shopping, het project waarbij een aantal winkels in de binnenstad op donderdagavond tot acht uur open zijn, slaat niet aan. Toch gaat Atrium, het agentschap dat de Brusselse handel moet aanzwengelen, ermee door.
Economie > ‘Dansaertstraat doet niet meer mee’
KAMPEREN VOOR DEMOCRATIE
‘Hoezo zouden wij niet op café mogen?’
SINT-GILLIS – Het tentenkamp op het Jansonplein staat er nu al ruim een week en lijkt voorlopig nog een tijdje te zullen blijven staan. Op het Heilig-Kruisplein in Elsene werd onlangs een tweede kamp opgezet. Aan de basis van de acties ligt Democracia Real Ya-Bruselas, een groep Spanjaarden die oproepen tot meer democratie en de democratische idealen willen verspreiden onder de Brusselaars. Inspiratie vonden ze in Spanje, waar in verschillende steden vergelijkbare acties zijn. Veel buurtbewoners steunen de actie, hoewel sommigen ook klagen over geluidsoverlast en alcohol- en drugsmisbruik.� YC © IVAN PUT
Modefotografe sarah Moon exposeert in de botaniqueen ook: Chic feat. nile rodgers, bob de Moor en Kumbia queers.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
09 0611
saertbuurt de winkels Stijl, Hale-luja en Kat & Muis heeft, is de laat-avondopening op donderdag geen succes geweest, hoewel ze haar klanten vooraf nochtans telkens een mail stuurde. “Na vijf keer wa-ren wij nog de enigen in de straat die open waren. We zijn uiteindelijk ook gestopt. De Dansaertstraat doet dus niet meer mee. Atrium heeft het over 380 winkels: ik vraag me af waar ze hun cijfers halen.”Noël vindt het op zich jammer dat het laatavondshoppen in Brus-sel niet aanslaat. “Maar als er geen klanten zijn, begrijp ik niet
ADVERTENTIE ADVERTENTIE
Ga snel naar
pagina
28 en 29
DB1
1/76
5909
E1
KNALPRIJZEN BIJ
Zie pagina 31 DB
24/7
6524
1E1
waarom Atrium ermee doorgaat.”Volgens Aurore Di Giusto, direc-teur van Atrium Brussel Centrum, heeft het initiatief tijd nodig om te groeien. “In Leuven was het ook niet meteen een succes. Bovendien moeten de handelaars hun ver-antwoordelijkheid nemen. Als ze niet openblijven, kan het geen suc-ces worden.” Atrium zet Afterwork Shopping dus voort, maar met een enigszins gewijzigde promotiestra-tegie. Vanaf nu worden elke week een straat en bepaalde winkels in de verf gezet. Een nieuw logo, een reclamecampagne en meer wed-strijden moeten het initiatief nieuw leven inblazen.Sonja Noël nam intussen het initia-tief om samen met enkele buren geregeld op zondagmiddag open te zijn. Ze houdt het voorlopig klein-schalig en wil vooral Atrium er niet bij betrekken. “Atrium pakt het ver-keerd aan met zijn wedstrijden en affiches. Zo banaliseer je de straat.”�� Bettina�Hubo
DRINKEN MET NOURA, ALICIA EN FATIMA
67
BDW 1283 PAGINA 2 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Warm in Brussel. Op het kanaal schuift een vrachtboot voorbij. Hij vervoert zand, en spelende kinderen in een opblaasbadje. Strand de luxe.
© IVAN PUT
DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT
Schaarbeek-Vorming: logistiek zonder tgv
Uitgelicht > Vroegmarkt investeert ‘in afwachting van later’
M abru aan de Werkhuizen-kaai is een ochtendmarkt van kwekers en groothan-
delaars. De ‘vroegmarkt’ doet in fruit, groenten, vis en bloemen. Ze ligt vlak naast het Europees Cen-trum voor Fruit en Groenten (ECFG), maar is niet hetzelfde. Toch zitten ze in hetzelfde segment, al doet het ECFG aan import en export.Alhoewel het ECFG onlangs heel duidelijk gesteld heeft dat het de toekomst ziet op het nog te ontwik-kelen Schaarbeek-Vorming, en Ma-bru het ECFG wil volgen, heeft de vroegmarkt een studie besteld die moet onderzoeken of nieuwe inves-teringen op de huidige site rendabel
zijn. Ze liet die studie uitvoeren door Rungis, de Parijse vroegmarkt.Volgens Rungis kunnen er op de huidige locatie enkele belangrijke wijzigingen worden doorgevoerd, zoals een interne herschikking van de opslagloodsen, een duide-lijk circulatieplan voor het verkeer, de mogelijkheid van een extra op-slagruimte en nieuwe los- en laad-kades. Ook wordt er gebouwd aan een extra loods. Marcel Verbelen, directeur van Mabru: “De inrichting van onze gebouwen is nogal rom-melig. De voorstellen van Rungis lijken ons heel plausibel en vereisen een niet al te grote investering. We zullen nu becijferen of de voorstel-
len kunnen worden uitgevoerd.”Het is wel enigszins merkwaardig dat Mabru boudweg verklaart dat Schaarbeek-Vorming nog zo veraf is dat investeringen op de oude lo-catie niet kunnen worden uitgesteld. “Wij rekenen met een termijn van vijftien jaar,” zegt Verbelen. “Als je over Schaarbeek-Vorming spreekt, dan heb je het over een termijn van twintig, ja, zelfs dertig jaar. Wij wil-len zekerheid, en dus willen we nu investeren in onze huidige locatie. Later zien we wel.” Mabru geeft zelf aan dat de investeringen niet al te omvattend zijn, en dat er binnen vijftien jaar gerust in een nieuwe locatie in Schaarbeek-Vorming kan worden geïnvesteerd.
Richtschema en tgvThierry Nuttin, de directeur van het ECFG, houdt er een prangender timing op na. In een interview met deze krant in februari gaf hij te ken-nen dat hij er voorstander van was om zo snel mogelijk naar Schaar-
beek-Vorming te verhuizen. Naar aanleiding van de investeringen van Mabru herhaalde Nuttin dat. Op
Schaarbeek-Vorming zou volgens ingewijden een groot logistiek over-slagcentrum komen.De grondreserve Schaarbeek-Vor-ming is een gebied van meer dan zestig hectare op het grondgebied van de Stad Brussel. Over de grote
‘SCHUMANPLEIN MOET PIAZZA WORDEN’
BRUSSEL – De GAQ, het bewonerscomité van de Europese wijk, wil inspraak in de heraanleg van het Schumanplein. Beliris, het samenwerkingsakkoord tussen de federale overheid en Brussel, heeft hiervoor een architectuurwedstrijd uitgeschreven.
Deze week buigt het wedstrijd-comité zich over de zes geselec-teerde ontwerpen, allemaal van internationaal gerenommeerde architectenbureaus.“Wij maken dagelijks gebruik van het plein,” zegt Marion Wol-fers van de GAQ, “maar we krij-gen geen inspraak in de keuze van het ontwerp. Dat is niet redelijk.” Beliris zal de keuze pas op 30 juni bekendmaken. Daarna volgt een openbaar on-derzoek. Daar krijgt de GAQ wél de kans om te reageren, maar dan zijn de grote beslissingen al genomen, merkt Wolfers op.De GAQ staat op zich achter het uitgangspunt van herinrichting. “Het Schumanplein moet een piazza worden,” zegt Wolfers. Volgens de wedstrijdopdracht moeten de architecten het Schu-manplein uittekenen als een au-toluw plein, zonder doorgaand verkeer, en als kwalitatief hoog-staande ontmoetingsplaats voor de buurt en de werknemers en bezoekers van de Europese in-stellingen. Vertegenwoordigers van de EU (Raad en Commissie) maken overigens wel deel uit van het wedstrijdcomité.� SVG
www.oneschuman.eu
OPMERKELIJK
BRUSSEL – De vroegmarkt Mabru wil de komende vijftien jaar investeren op haar huidige site. Nochtans lonkt de mogelijkheid om te verhuizen naar Schaarbeek-Vorming. “Dat is een langetermijnproject, en wij willen nú investeren in zekerheid.” Een tgv voor vrachtvervoer zou een lokker kunnen zijn, maar dat idee lijkt afgevoerd.
Binnen twintig jaar moeten Mabru en het Europees Centrum voor Fruit en Groenten plaats ruimen voor woningen
GRATIS MET MIVB NAAR VORST NATIONAAL
BRUSSEL – Wie naar een concert in Vorst Nationaal gaat, kan voor en na gratis reizen met het openbaar vervoer.
De Event Pass wil de verkeers-overlast rond het concertgebouw counteren. U las het een tijd terug al in BDW, maar dinsdag werd de formule officieel voorgesteld. Het gaat om een samenwerking tussen het Brussels Gewest, de vervoersmaatschappij MIVB en Vorst Nationaal. Met de negencij-ferige code op het concertkaartje kan een Event Pass afgehaald worden aan een GO-automaat. Om gratis met de metro te rijden is de Event Pass verplicht, maar in tram en bus wordt het con-certkaartje zelf wel aanvaard als vervoersbewijs. Concertgangers kunnen voortaan ook gratis par-keren aan Stalle, om vandaaruit de tram naar Vorst te nemen. Om de extra reizigers op te vangen zullen op de lijnen 32/82 na de avondspits extra trams ingezet worden.� YC
BDW 1283 PAGINA 3 - DONDERDAG 9 JUNI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�1�JUNIVIRTUELE�WANDELING.�De overgrote meerderheid van de gebouwen uit de Brusselse binnenstad zijn vanaf nu driedimensio-naal te bezichtigen op Google Earth. De hoofdstad is de eerste stad in België waarvan zoveel gebouwen in 3D te bezichtigen zijn.
FIESTA�OP�DE�HEIZEL. De negentiende editie van de EuroFeria Andaluza gaat om 17 uur van start aan de voet van het Atomium. Het evenement duurt tot en met zondag. In die vijf dagen trekt het festival een recordaantal van driehonderdduizend bezoekers.
DONDERDAG�2�JUNIGAS-�EN�ANDERE�LEKKEN. Brussel heeft het grootste aantal lekken in nutsleidingen, Vlaanderen het kleinste. Dat antwoordt minister van Energie Paul Magnette (PS) op een schriftelijke vraag van senatrice Lieve Maes (N-VA).
VRIJDAG�3�JUNIGELIJKSPEL�TEGEN�TURKIJE. De Rode Duivels blijven in het Koning Boudewijnstadion steken op een ontgoochelend 1-1-gelijk-spel in de belangrijke interland tegen Turkije. Axel Witsel mist een kwartier voor tijd een penalty. Voor de Belgen wordt het heel moeilijk om alsnog de kwalificatie voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne af te dwingen.
EEN�MILJOEN�VOOR�BEROEPSSCHOLEN.�Scholen mogen bij de Brusselse overheid een subsidieaanvraag indienen om materiaal aan te kopen waarmee technieken voor duurzaam bouwen kunnen worden onderwezen. De regering maakt daarvoor een miljoen euro vrij. Het bedrag zal verdeeld worden over verschillende projecten, die elk 50.000 à 100.000 euro mogen kosten.
ZATERDAG�4�JUNIHEIBEL�IN�HEIZEL.�Vijftig jongeren vandaliseren het metrostation Heizel. Ze spuiten onder meer een brandblusser leeg en slaan een snoepautomaat aan diggelen. De federale metropolitie komt met der-tig man en een hondenbrigade ter plaatse, omsingelt de amokmakers en zet ze op een metrostel richting Weststation.
ZONDAG�5�JUNISYRIËRS�STEUNEN�HUN�PRESIDENT.�Een paar honderd Syriërs betuigen op de trappen van de Beurs hun steun aan president Bashar al-Assad. De manifestanten zijn niet te spreken over de ‘destabilisa-tie van het land door de islamisten’. In eigen land ligt Assad al drie maanden onder vuur, met aanhoudend straatprotest in het zog van de Arabische Lente.
FEESTEN�OP�BIOVOEDING. Het dertiende grote Milieufeest vindt plaats in het Jubelpark. Vijftienduizend mensen komen naar het feest, waar hun uitgelegd wordt hoe ze het milieu een handje kun-nen helpen. De bedoeling van de organisatoren is een groot feest te organiseren met een zo klein mogelijke CO2-uitstoot. De bezoekers worden aangespoord het openbaar vervoer te nemen, en op het feest is uitsluitend biovoeding te verkrijgen.
MAANDAG�6�JUNIVROEGMARKT�INVESTEERT. De Brusselse vroegmarkt Mabru
wil de komende vijftien jaar investeren in haar huidige site. Er zouden onder meer enkele herschik-kingen in de verkoophallen doorgevoerd worden en er wordt een nieuwe loods gebouwd. De beslissing
is enigszins opmerkelijk, omdat Mabru ook graag naar Schaarbeek-Vorming wil.
TENTENKAMP�AAN�FLAGEY. De actievoerders die al een week hun tenten hebben opgeslagen op het Jansonplein in Sint-Gillis, strij-ken zonder toestemming met enkele tenten neer op het Heilig-Kruis-plein in Elsene. Ze noemen zichzelf de Indignados, ‘de verontwaar-digden’. Het initiatief komt van een groep Spanjaarden die solidair is met de betogers die in de Spaanse steden meer democratie eisen.
DINSDAG�7�JUNISTAKING�IN�IRISZIEKENHUIZEN.�Ongeveer driehonderd assistent-artsen van de Brusselse openbare Irisziekenhuizen leggen drie dagen het werk neer. Ze eisen betere werktijden. Volgens de wet mogen assistent-artsen gemiddeld 48 uur per week werken, en maxi-maal 24 uur aan een stuk. De wet wordt nog altijd niet toegepast, omdat die volgens de directie moeilijk werkbaar is. De impact van de staking op de patiënten blijft beperkt. Een aantal afspraken worden verzet, voor sommige consultaties zijn er langere wachttijden.
� Samengesteld�door�Sam�Vanermen
MEER NIEUWS DE HELE WEEK
ROND OP
Mabru werd een beetje te rommelig, en dus zijn investeringen op hun plaats, vindt de directeur.
lijnen is er al een beslissing: er ko-men woningen en handel in het zuiden van de site, en er zou ruimte worden vrijgehouden voor econo-mische activiteit – het logistieke centrum zeg maar – in het noorden. Dit gebeurt in samenspraak met de Haven van Brussel. Het voetbal-stadion lijkt voorlopig afgeschre-ven. Vooropgesteld dat er allemaal plaats voor is, want zestig hectare is niet gigantisch veel. De perimeter van het richtschema overschrijdt het oorspronkelijke vormingssta-
tion voor treinen van Schaarbeek. Eigenlijk bevinden de twee handels-centra zich al binnen de perimeter van Schaarbeek-Vorming, volgens het richtschema.Het richtschema is een plan dat grond indeelt volgens functie. In dat richtschema staat ook dat een hoge-snelheidstrein voor vrachtvervoer langs het logistieke centrum laten rijden niet rendabel is, omdat het te ver van de luchthaven is. En laat een tgv nu net een drijfveer zijn voor het ECFG om zich op Schaarbeek-
Vorming te vestigen, en voor Mabru in mindere mate.Het richtschema is tussen haakjes klaar, maar er is nog geen politieke consensus over. Het kabinet van Brussels minister-president Char-les Picqué (PS) wil die consensus voor het einde van 2011 bereiken. In elk geval moeten Mabru en het ECFG binnen de twintig jaar plaats ruimen. Op hun huidige locaties zijn binnen het richtschema woningen gepland.�� Christophe�Degreef
Brussel ligt in het Vlaams Gewest. Het volstaat de kaart van België te bekijken.”
Luc De Bruyckere van Voka legt in La Libre Belgique uit waarom Brussel niet zomaar in handen van de Franstaligen kan komen.
Ik zet voorlopig geen voet meer in dat feodaal bedrijf. Tot de smet is weggenomen. In naam van de verdediging van de vrije wetenschap.”
Eric Corijn, socioloog aan de VUB, wil niet langer samenwerken met de K.U.Leuven, na het ontslag van een onderzoekster die actie had gevoerd tegen het ggo-aardappelveld in Wetteren.
14.079, zoveel werkzoekende jongeren onder de 25 jaar waren er eind mei in het hele Brusselse gewest. Dat blijkt uit statistieken van minister van Werk Benoît Cerexhe (CDH). De werkloosheid blijft dus ook bij jongeren erg hoog liggen. Toch is er het laatste jaar een positieve evo-lutie. Tegenover april vorig jaar is de werkloosheid bij min-25-jarigen met 2,8 procent gedaald. In mei vorig
14.079HETGETAL
© B
AR
T DE
WA
EL
E
“
“jaar lag het werkloosheidscijfer volgens de berekeningen van de RVA zelfs nog 6,2 procent hoger.Er is nog meer goed nieuws. Ook het aantal jongeren in wachttijd – dat zijn schoolverlaters die bij de VDAB als werkzoekenden staan ingeschreven en nog geen werk-loosheidsuitkering ontvangen – is gedaald. Op dit mo-ment zijn er nog 5.418 jongeren in wachttijd. Dat bete-kent een daling van negen procent op jaarbasis.De algemene werkloosheid in Brussel blijft met 20,1 pro-cent wel erg hoog. Er zijn nog altijd meer dan 104.894 werkzoekenden in de hoofdstad.� SV
BDW 1283 PAGINA 4 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Politiek > Vlaams minister Pascal Smet, tussen stad en school
‘In Vlaanderen zijn we Vlaams, in Brussel zijn we Brussels’
BRUSSEL – “Mocht ik jong zijn, ik begon met een eigen politieke beweging.” Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd en Brussel Pascal Smet (SP.A) vindt dat links in de wereld nog een verhaal heeft, al heet het kind tegenwoordig progressief. En voor het Brusselse onderwijs heeft hij veel geld uitgetrokken: 21 miljoen extra. Toch is er een wereld van verschil tussen ‘superschepen’ zijn en minister in Vlaanderen.
P ascal Smet zit op de autovrije Nieuwe Graanmarkt en zegt: “Een goed idee hou je
niet tegen.” Dat was Brussel. Tegenwoordig, als Vlaams minister, is het meer tegen de stroom in zwemmen. “Du choc des idées jaillit la lumière.”
De discussie over bicultureel onderwijs hebben we gehad, binnenkort volgt uw Talennota. Kunt u die toelichten?Pascal Smet: “Als je minister bent, moet je af en toe moeilijke beslissingen nemen. Beslissingen die misschien op het eerste gezicht niet stroken met dat waar je zelf voor staat. Het bicultureel onderwijs is indertijd begonnen met 115 scholen, waarvan er nu zes overgebleven zijn, allemaal in Brussel. In principe ben ik voor meertalig onderwijs, laat dat duidelijk zijn. Maar vroeg of laat komt het moment dat je bicultureel onderwijs moet evalueren.”“Over de Talennota kan ik nog niets concreets zeggen, want daarover is nog niets beslist. Wat wel zeker is: de kennis van het Nederlands zal er primordiaal in zijn. Daarnaast is een stevige kennis van het Frans en Engels nodig. En dan kunnen er eventueel nog andere talen bijkomen.”
We hebben de indruk dat u als minister van Onderwijs niets dan kritiek oogst. Dat was wel anders toen u in Brussel minister van Openbare Werken was.Smet: “Als je minister in Brussel bent, dan ben je in feite niet meer dan een schepen in een grote stad, een superschepen zo je wilt. Als minister van Openbare Werken zie je vlug resultaat. Ik heb indertijd het stadsbestuur bijvoorbeeld kunnen overtuigen van de noodzaak van de heraanleg van de Nieuwe Graanmarkt. En kijk nu maar eens naar het resultaat.”
“Minister zijn in Vlaanderen is anders. Je moet meer tegen de stroom in zwemmen. Toch heb ik de indruk dat men in de meeste scholen waar ik kom, tevreden is over mijn beleid. Vaak is kritiek echter onbegrijpelijk, of geeft ze slechts de stem van een minderheid weer. De meerderheid, die vindt het beleid niet slecht. Even vaak is kritiek ook onredelijk: neem nu die verhalen van overvolle klassen. Er heeft nooit een klas met vijftig kleuters bestaan, zoals in
de media is verschenen. Ik kan dat aantonen met cijfers. Tegenwoordig gaat het om verhaaltjes in de media, en niet echt meer over de naakte feiten. Kennelijk heeft men een dagelijkse winnaar en een dagelijkse verliezer nodig. Maar zo werkt een democratie niet.”
Onlangs kwam een deel van de Brusselse jeugd niet al te positief in het nieuws met wat er in Hofstade is gebeurd. Vindt u als minister bevoegd voor Jeugd nog altijd dat een openluchtzwembad het probleem grotendeels zal wegnemen?Smet: “Dat is te kort door de bocht. Brussel heeft meer dan ooit behoefte aan een openluchtzwembad, ja.
Dat is goed voor het imago van een stad, goed voor de inwoners én goed voor bezoekers. Het is toch godgeklaagd dat kinderen in uitgerekend die wijken waar weinig ruimte is, geen goede ontspanningsmogelijkheid hebben als het warm is. Van een openluchtzwembad kun je een stadsrenovatieproject maken, zodat buurtbewoners erbij betrokken worden en het gevoel hebben dat het zwembad van hen is.”
Onlangs nog toonde een studie aan dat een groot deel van de Brusselse jeugd antisemitisch is. Daarop volgde geen politiek debat. Verontrustend. Smet: “Er zijn veel dingen die me in Brussel verontrusten. Er zit hier niemand in de cockpit. De Vlaamse Gemeenschap bijvoorbeeld heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de mogelijkheid gegeven onderwijs te coördineren, terwijl het Brussels Gewest daar niet bevoegd voor is. Maar Brussel grijpt de kans niet. Ook in andere dossiers is dat zo: kinderopvang, spijbelen, samenleven in de stad, noem maar op. Ook daar zou het Brussels Gewest een belangrijke rol kunnen spelen. Ze doen het niet. Krachtdadig bestuur heeft de stad nodig. Maar dat gebeurt niet, omdat er te veel spelers zijn. Daar blijf ik bij. Nu ja, ik zeg het al jaren, en ondertussen zijn er meer mensen die dat vinden.”“Nu gaat het debat in Brussel over hoe weinig geld er is. Terwijl die schaarste net de creativiteit kan aanscherpen.”
Het Brussels Gewest trekt wél geld voor uit voor onderwijs. Negen miljoen euro kondigde minister-president Charles Picqué (PS) onlangs aan.Smet: “Het is vreemd dat een Gewest dat zegt geld te kort te hebben, plots wel geld voor die dingen heeft, zeker wanneer anderen bevoegd
zijn. Maar oké, als ze dat absoluut willen, dan respecteren we dat. Wat voor mij telt, is: zowel JeanLuc Vanraes (Brussels minister van Fi-nanciën, Open VLD, red.) als Charles Picqué heeft gezegd dat alles juridisch in orde is, en ik neem aan dat zij niet liegen tegen ministerpresident Kris Peeters (CD&V).” SP.A is veel meer dan andere partijen een partij die pleit voor een sterk Brussels Gewest. Dit in tegenstelling tot CD&V en N-VA, uw coalitiepartners in
“Vreemd dat een Gewest met een geldtekort plots wel geld heeft voor onderwijs terwijl het daar niet bevoegd voor is”
de Vlaamse regering. Legt u dat eens uit.Smet: “De SP.A moet Vlaams zijn in Vlaanderen en Brussels in Brussel. In Brussel zijn we er om het stadsgewest te benadrukken. Dat is niet in tegenspraak met de rol van het Nederlands in deze stad, die om historische en andere redenen inderdaad gekoesterd moet worden. De gegarandeerde vertegenwoordiging willen we in elk geval behouden. Alleen vinden we dat het ook over ideeën voor de stad moet gaan. Daarover nadenken doe je met alle talen samen, en dus willen we de institutionele muurtjes die de verspreiding van goede stadsideeën tegenhouden, slopen.”“Brussel is de facto een autonoom gewest. Dat is normaal, het is een hoofdstad. Maar Brussel moet ook aanvaarden dat er andere overheden aanwezig zijn in de stad. Of is het niet goed dat de Vlaamse en Franse Gemeenschap investeren in een stad? Dat staat de ontwikkeling van een Brussels beleid toch niet in de weg?” “Maar laat er geen misverstand over bestaan: de recent opgerichte Fédération WallonieBruxelles is dom, want het ontneemt Brussel de mogelijkheid om internationaal te zijn. Brussel moet met iedereen banden aanhalen, niet alleen met Wallonië. Neem de Vlamingen weg die hier werken of wonen, en de stad valt nagenoeg stil.”
Iets anders nu: rechts staat sterk in Europa, uw regeringspartner N-VA is daarvan een voorbeeld. Weegt dat op het beleid in Vlaanderen en Brussel?Smet: “Ik ben het beu dat rechts zegt wat links denkt. We zijn daar te veel in meegegaan. Ik denk dat de boodschap van solidariteit en kansen zoals links die bracht, nog altijd actueel is. Trouwens, links doet het in de wereld niet zo slecht: kijk naar Brazilië, kijk naar Australië. In de toekomstlanden wint links, in het Avondland wint rechts. Misschien wil dat iets zeggen.”“Ook geloof ik nog altijd dat de samenleving gemaakt kan worden: dat bewijzen we toch. We slaan elkaars
Pascal Smet (Haasdonk, 1967) is sinds de zomer van 2009 minister in de Vlaamse regering-Peeters II. Hij is er bevoegd voor Onderwijs, Gelijke Kansen, Jeugd en Brussel.Van 2004 tot 2009 was hij minister van Openbare Werken en Mobiliteit in de Brusselse regering. Sinds 2006 en tot op heden is Smet ook verhinderd schepen (van Openbare Werken) in de Stad Brussel. Zijn bevoegdheid wordt er nu uitgevoerd door Ahmed El Ktibi (PS).Smet was in Brussel zowel geliefd als gehaat om zijn voluntarisme. In deze regeerperiode is Brigitte Grouwels (CD&V) minister van Openbare Werken in Brussel. CD
PASCAL SMET
© IVA
N P
UT
BDW 1283 PAGINA 5 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Pascal Smet, blij met de autovrije Nieuwe Graanmarkt. “Een goed idee hou je niet tegen.” © IVAN PUT
hoofd niet meer in, de mensen zijn beter opgeleid en de werknemer heeft het beter. Er zijn natuurlijk wel nieuwe problemen bij gekomen. Er is nog armoede, en daar moeten we aan werken. Dat heet progressief beleid. Linksrechts is een oude tegenstelling, en ik spreek dan ook liever over conservatiefprogressief. De partijindeling zoals ze nu is, weerspiegelt de maatschappij niet meer.
Ik ga iets heel gedurfds zeggen: mocht ik jong zijn en in de politiek willen gaan, dan zou ik een beweging oprichten.”“We beleven boeiende tijden. De politiekeconomische macht verdwijnt uit Europa, dat is een gegeven. We kunnen daar stom op reageren en we kunnen daar verstandig op reageren. We hebben onze creativiteit nog mee. Maar af en toe moet je wel de samenleving herijken. En ik denk dat progressief daar de beste antwoorden op biedt. Waar is ons vooruitgangsdenken? Uiteindelijk wint dat soort samenlevingen. Misschien doet links het momenteel slechter in Europa omdat de klassieke agenda er gerealiseerd is.”
Links-rechts is voorbij, zegt u. Is de Vlaamse regering dan conservatief of progressief?Smet: “Uiteraard progressief, anders zouden we er geen deel van uitmaken. Nu ja, ze kan altijd progressiever.”
Met een centrumpartij met een rechtse vleugel, een rechtse partij en één ‘progressieve’ partij?Smet: “Men kleeft graag etiketten om te versimpelen. De CD&V en de NVA hebben progressieve krachten, en links is niet per definitie progressief. Zolang het regeerakkoord progressief is, is het goed. Maar mag ik nog iets zeggen over mijn Brussels engagement?”
Wij hebben daar ook een vraag over: hoe bind je de Brusselse kiezer aan je als je in Vlaanderen werkt als minister?Smet: “Ik woon hier nog. Vergeet niet dat ik ook verhinderd schepen in BrusselStad ben. En ik heb goede contacten met de Brusselse PS, en dat loont. Daarnaast: Vlaanderen doet veel voor het Brusselse onderwijs, hoor. Er is voorrang voor Nederlandstaligen, er komt een nieuwe school in Schaarbeek en de verklaring op eer is vervangen door een verplichting tot bewijs dat je Nederlands praat. We hebben zelfs in twee jaar tijd 21 miljoen euro extra geïnvesteerd hier. Zelfs Antwerpen heeft dat niet gekregen.”
Christophe Degreef en Danny Vileyn
“Neem de Vlamingen weg die hier wonen en werken, en de stad valt stil”
BDW 1283 PAGINA 6 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
V an de acht vrouwen die zich deze zondagnamiddag aan het metrostation Graaf van
Vlaanderen verzameld hebben, de-finieert maar de helft zich als femi-nist. De meesten hebben elkaar nog nooit ontmoet. Het precieze tijdstip en de plaats van afspraak zijn een dag voordien per sms meegedeeld. Enig punt van overeenkomst: ze voelen zich aangesproken door het initiatief van Awsa, een organisatie die wereldwijd opkomt voor de rech-ten van Arabische vrouwen.Het doelwit deze zondag is een wel-bekend café in de buurt, tegenover het gemeentehuis van Molenbeek. Het geniet grote populariteit bij de mannelijke bevolking omwille van
zijn terras. Hoewel er die dag een braderie tegenover het café is, valt er geen vrouw te bekennen. De ont-vangst door de eigenaar van het café is nochtans bijzonder hartelijk. Ta-fels en stoelen worden meteen aan de kant geschoven om plaats te ma-ken voor ‘de dames’.Organisatrice Noura is tevreden met de opkomst – acht vrouwen, van wie de helft moslima’s, en voor het eerst ook duidelijk zichtbare moslima’s. Saida en Fatima willen door hun aanwezigheid duidelijk maken dat het voor vrouwen geen probleem is om op café te gaan. Ze hebben van het initiatief gehoord via een ken-nis. Volgens de 28-jarige Saida dur-ven vele meisjes niet in eigen buurt
op café te gaan, uit angst herkend te worden. “Velen wijken dan maar uit naar een andere buurt. Nu nog denken veel meisjes en vrouwen dat het not done is om een café binnen te stappen, dat ze scheef bekeken zul-len worden als ze dat doen. Maar dat zit vooral in hun hoofd. Fatima en ik gaan regelmatig op café en dat heeft nog nooit een probleem opgeleverd. Integendeel: ook al heb je hier en daar een geamuseerde blik, we wor-den altijd heel hoffelijk ontvangen.” Door hun voorbeeld hopen de jonge vrouwen stereotiepen te doorbreken en andere vrouwen aan te moedigen om net als zij op café te gaan. “Het moet een gewoonte worden,” vindt ook Fatima. “Uiteindelijk moeten de
BRUSSEL – Waarom zien we helemaal geen vrouwen in de theesalons? De Libanese Noura vroeg het zich af toen ze zich een tiental jaar geleden in Brussel vestigde. Sinds 2008 moedigt ze met haar vzw Awsa – voluit de Arab women’s solidarity association – vrouwen aan om de cafés niet langer uit de weg te gaan, maar zich deze plekken eigen te maken. Daarom trekt ze een keer per maand met een aantal vrouwen naar telkens een ander Brussels café.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Maatschappij > Vrouwen eigenen zich theesalons en andere ‘mannenplekken’ toe
Op café in naam van de vooruit gang
Marokkaanse vrouwen zelf de stap zetten. Het is gemakkelijk om met deze groep een café binnen te stap-pen. Maar als ik op zondag na de Zuidmarkt in de buurt iets wil gaan drinken of met een vriendin op café wil, dan voel ik me veel minder op mijn gemak.”Saida en Fatima gaan vaak na hun werk in de Noordwijk – ze werken al-lebei voor de Vlaamse overheid – op café in de Brabantstraat. Daar voe-len ze zich niet bekeken, ook omdat er allerlei soorten cafés zijn, met een heel divers publiek, met veel pendelaars. “Maar hier in Molen-beek en rond het Zuidstation heb je vrijwel geen keuze,” merkt de der-tigjarige Fadoua op. “In de meeste cafés zitten bijna uitsluitend man-nen.” Volgens haar is het moeilijk om Marokkaanse vrouwen ervan te overtuigen om een café binnen te gaan, zeker als het vol met mannen zit. “Het feit dat wij hier vooral met niet-Marokkaanse vrouwen zitten, zegt al genoeg.”
Volgens Fatima is het echter een kwestie van tijd voor het publiek van deze cafés ook gemengd zal worden. “Je ziet het al aan de restaurants, bijvoorbeeld in de Gentsesteenweg of de Brabantstraat: vroeger zag je daar alleen mannen. Het is een natuurlijke evolutie. Meer en meer meisjes studeren verder, gaan bui-tenshuis werken en zijn economisch onafhankelijk. Maar iemand moet de eerste stap zetten.”
BlikkenOndertussen is Noura, de voorzit-ster van Awsa, in een geanimeerd gesprek verwikkeld geraakt met een vijftal mannen over sociale controle en dubbele moraal. Het zorgt voor vermakelijke situaties. De sfeer is gemoedelijk. “Vrouwen zijn hier van harte welkom,” drukt de vijf-tigjarige Mohamed ons op het hart. Op de vraag of zijn vrouw soms met hem meekomt, schudt hij het hoofd. “We hebben liever dat onze vrouwen niet op café gaan,” zegt de 26-jarige
Vlnr.: Noura, Alicia en Fatima. “Zullen we onze mannen dan voortaan ook maar thuis houden, om hen aan de blikken van andere vrouwen te onttrekken?”
Op café in naam van de vooruit gang
BDW 1283 PAGINA 7 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Amin. Bij nader inzien blijkt hij nog niet getrouwd te zijn. Op de vraag of hij wil dat zijn toekomstige partner uit werken gaat, reageert hij en-thousiast. “Ja, ik wil een vrouw die geld verdient en een eigen inkomen heeft.” Zelfbewust mag ze ook zijn, maar hij ziet haar liever niet op café gaan: ‘de blikken van andere man-nen’, weet u. Wanneer Noura ant-woordt dat zij haar man dan ook
voortaan thuis zal houden, om hem aan de blikken van andere vrouwen te onttrekken, is de hilariteit groot.Dat de sociale controle voor Marok-kaanse vrouwen veel minder groot is dan tien of twintig jaar geleden, gelooft ook Saida. “De evolutie gaat hier weliswaar langzamer dan in de herkomstlanden, omdat de ge-meenschappen hier meer op zich-zelf teruggeplooid zijn en soms nog tradities van veertig jaar geleden koesteren. Maar ook hier kun je de vooruitgang niet tegenhouden. In de grote steden van Tunesië en Ma-rokko is het ondertussen al gewoon om vrouwen op een terras te zien zitten, terwijl dat voor hun moeders ondenkbaar was. Hetzelfde zie je in Brussel. Vijftien jaar geleden zag je in de Brabantstraat vaak vrouwen in de auto blijven zitten terwijl hun mannen boodschappen deden: zul-ke taferelen zijn intussen ook zeld-zaam geworden.”� Heidi�Verdonck
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Michel Daerden (PS), de man verantwoordelijk voor pensioenen in de federale regering, is een vrouwengek. Dat zegt Sophie Brouhon, Brussels SP.A-parlementslid. Waar is die open deur, dat ertegen getrapt kan worden? Maar Brouhon kan het echt weten, want zij heeft op het kabinet van Daerden gewerkt toen die nog minister van Sport was. Niet dat Brouhon er naar eigen zeggen het slachtoffer van is geweest, van die vrouwen-drang, ze vond de sfeer op het kabinet indertijd alleen ‘zeer vrouwonvriendelijk’.
Meteen wordt duidelijk waarom de Brusselse Ecolo-voorzitster Sarah Turine haar snor moet laten staan. Er zal ergens in groene kringen een chaud lapin rondlopen waarvan niemand het bestaan vermoedde. Zou het om Jean-Claude Defossé gaan, de man die Turine zelf aanbevolen heeft die snor te laten staan?
Het Ecolo-hoofdkantoor te Brussel bevindt zich op de verdieping boven onze redactie. Meteen wordt duidelijk waarom wij af en toe een stevige sigarettenlucht menen waar te nemen.
Gelukkig houdt de Vlaamse Volksbeweging (VVB) het hoofd koel. Zij gebruiken de daling der zomertemperaturen van deze week om een Nederlandstalige minister-president voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te eisen, dit om-dat de federale premier naar alle waarschijnlijk-heid een Franstalige wordt. Even op zoek gaan naar kandidaten en hun bijbehorende plaat, het liefst zonder krassen. Vic Van Aelst! Dat zou pas een plaat zijn, op z’n minst een van Iron Maiden. Of misschien het wat zachtere ‘Zeil je voor het eerst’. Maar die man is misschien wat te veel gecompromitteerd, dat begrijpen we. Op zoek dus naar een consensusfiguur. Die vinden we in de vorm van Steven Vanackere. Alle Menschen werden Brüder.
BRUSSEL – Ongetwijfeld kent u die T-shirts wel die mensen kopen als ze in Londen zijn geweest. Die stad is nogal trots op haar metronetwerk en de functionaliteit ervan, en laat niet na in het groot ‘Mind the gap’ op T-shirts te drukken, als-ook de grote, rode cirkel met een blauwe streep erdoor met ‘Underground’. Stelt u zich eens voor dat de MIVB met zo’n initiatief op de proppen zou komen, wat zou er dan op de T-shirts staan? ‘Terminus!’, juist.
HEILIG-KRUISPLEIN – Vorige week hadden we het in deze rubriek over de kermis op het Flageyplein. Die is nu weg, waardoor het hele gegeven nog Brusselser is geworden: tweetalig-heid en feest vorige week, troep en olievlekken deze week. Het is dan ook niet verwonderlijk dat enkele Spaanse en andere wereldverbeteraars hun tenten hebben opgeslagen op het Heilig-Kruisplein naast het Flageyplein. Want zeg nu zelf: verbeter de wereld, begin op een schoon plein.
BUCOLICA – Opschudding was er deze week in het al te propere W-S-P, en meer bepaald op en rond de Mellaertsvijvers. Daar protesteren buurtbewoners tegen nieuwe pedalo’s in de vorm van een zwaan. Buurtbewoners vinden die grote zwanentrappers niet passen bij het ‘buco-lische karakter’ van de Mellaertsvijvers, en ze zijn met een petitie begonnen. Prompt heeft de eigenares van de waterfietsen een tegenpetitie opgezet. Bucolisch... even zoeken bij Van Dale: “Betrekking hebbend op het land- en herders-leven.” Ja, inderdaad, zwanen hebben niets te maken met het herdersleven, noch met het land.
‘Eindelijk’: bachelor voor werk met jonge kinderen
BRUSSEL – De Erasmushogeschool heeft vanaf oktober een nieuwe bacheloroplei-ding: Pedagogie van het Jonge Kind. “Een mijlpaal,” zeggen academici en Kind & Gezin.
Vandaag bestaat in Vlaanderen alleen een opleiding op secundair onderwijsniveau voor wie met heel jonge kinderen, van drie maanden tot drie jaar, wil werken. “Noch-tans tonen onderzoekers zich al van in 1973 bezorgd over het lage opleidingsniveau van de begeleiders in de Vlaamse kinderopvang en pleiten ze al lang voor een hogere oplei-ding,” zegt Jan Peeters, directeur van het Expertisecentrum voor Opvoeding en Kin-deropvang. De cijfers zijn inderdaad veel-zeggend: in de zelfstandige sector en die van de onthaalouders heeft veertig procent geen diploma.Na 38 jaar heeft de oproep van de onder-zoekers gehoor gekregen. Niet alleen de Erasmushogeschool, ook de Artevelde-hogeschool in Gent en de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen beginnen vol-gend schooljaar met een professionele bachelor Pedagogie van het Jonge Kind. Die driejarige studie leidt op tot het nieuwe beroep van pedagogisch coach. De coaches zullen ingezet worden in de kinderopvang
en de opvoedingsondersteuning. Werk vinden zal geen probleem zijn: het nieuwe crèchedecreet stelt meer kwalificatie-eisen aan het personeel in de kinderopvang. Het wordt de taak van deze mensen om de ont-wikkeling van de kinderen te stimuleren, laaggeschoolde begeleiders te coachen, het pedagogisch beleid van een crèche uit te tekenen en ook om goed samen te werken met de ouders. “Competentieversterking is absoluut nodig in de sector,” zegt Els Pauels van Kind & Gezin. “Verschillende studies tonen aan dat de ervaringen die een kind opdoet in de periode van drie maanden tot drie jaar, bepalend zijn voor zijn verdere le-ven.”Ook minister Brigitte Grouwels (CD&V), VGC-collegelid bevoegd voor Welzijn, kijkt uit naar de nieuwe opleiding. “Voor de Ne-derlandstalige kinderopvang in Brussel wordt het steeds moeilijker om geschikt personeel te vinden. Ondersteuning door een coach kan helpen.”In Brussel zal het accent van de opleiding op cultuur liggen. “Cultuur is het commu-nicatiemiddel bij uitstek in een meertalige omgeving, het is een weg tot gelijkekan-senbeleid,” zegt Walentina Cools, depar-tementshoofd bij de Erasmushogeschool. “Daarom zullen we veel rond beeld en mu-ziek werken. We willen inspelen op het rui-me culturele aanbod in Brussel. Zo hebben we contacten met Art Basics for Children.”De studenten zullen van in het begin op stage gaan en ze zullen ook kinderen uit-nodigen naar hun leerplek, op de campus in Jette. De initiatiefnemers hopen dat ook jongens zich zullen inschrijven voor de op-leiding. Jonge kinderen hebben als rolmodel niet alleen vrouwen nodig, maar ook man-nen, vinden ze.� Bettina�Hubo
Onderwijs�> Opleiding tot pedagogisch coach
Nederlandstalige beurs voor werkBRUSSEL – Op donderdag 9 juni vindt in de Ancienne Belgique voor het derde jaar op rij de beurs Plan naar werk plaats.
Werkzoekenden krijgen een overzicht van de Nederlandstalige beroepsopleidingen in Brussel en kunnen ook kennismaken met enkele werkervaringsprojecten. “De beurs is bedoeld voor mensen die op hun zoek-tocht naar werk het Nederlandstalige traject willen volgen,” zegt Steef Corijn van Tracé Brussel, de organisatie die de beurs samen met Actiris en de VDAB organiseert. “Ze moeten dus een beetje Nederlands spre-ken of bereid zijn om Nederlands te leren. Actiris heeft alle werkzoekenden aange-schreven die gezegd hebben dat ze een ba-siskennis Nederlands of interesse voor het Nederlands hebben.”Op de beurs zullen een kleine veertig stands staan, onder meer het Huis van het Neder-lands, BruTaal, de centra voor volwasse-
nenonderwijs (CVO’s), Brusselleer en BON. Corijn: “Sommige van deze organisaties komen langs met hun groepen: mensen die nu Nederlands leren en willen weten wat achteraf de mogelijkheden zijn om een baan te vinden.”Werkgevers zijn er niet op deze beurs. Werkgeversbeurzen zijn er al genoeg, zegt Corijn. Wel aanwezig zijn werkervarings-projecten zoals Groep Intro, Cyclo, Aksent en JES, waar mensen hun opleiding al doen-de krijgen, in een echte werkomgeving, de horeca of de bouw bijvoorbeeld. Bij de stand van de Werkwinkel kunnen werkzoekenden ook terecht met vragen over mobiliteit. Hoe ze vanuit Brussel bijvoorbeeld het snelst in Zaventem raken, waar nog altijd veel vaca-tures open staan. Vorig jaar waren er 1.500 bezoekers voor de beurs. Corijn rekent dit jaar op tweeduizend mensen.� HUB
www.plannaarwerk.be
Economie�> Alle opleidingen en projecten voorgesteld
Hoezo, vrouwen zouden niet op café mogen?
“Dat zit vooral inhun hoofd”
stoppers_pave�_staand_1013.indd 3 12-10-2010 13:17:00
ADVERTENTIE
© E
RA
SM
US
HO
GE
SC
HO
OL
BDW 1283 PAGINA 8 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Eerste allochtone burgemeesterPolitiek > Demannez en Kir begraven strijdbijl in Sint-Joost
J ean Demannez voert volgend jaar de lijst voor de gemeente-raadsverkiezingen aan, Emir
Kir staat op nummer drie: het ritssysteem vereist dat er op twee een vrouw staat. Of dat OCMW-voorzitter en Brussels parlements-lid Anne-Sylvie Mouzon – een van de sterke vrouwen van de Brusselse PS – wordt, is nog niet bekend. Als de PS, zoals verwacht, de verkiezin-gen wint, dan wordt Jean Deman-nez burgemeester, en ergens tussen 2014 en 2018 geeft hij dan de sjerp door aan Kir. Ze trekken met een gemeenschappelijk project naar de kiezers van de armste gemeente van het land.
StrijdbijlHiermee is de strijdbijl tussen De-mannez en Kir begraven. Kir komt uit de stal van wijlen Guy Cudell, die 47 jaar aan de macht bleef. Cudell is in functie gestorven. Demannez is alvast niet van plan om het voor-beeld te volgen van zijn voorganger, die maar geen afscheid kon nemen van de macht en de publieksbelang-stelling. Demannez werd in 1976 gemeenteraadslid, in 1979 schepen en in 1999 burgemeester. In de late jaren 1990 nog werd Demannez weleens grappend vergeleken met de Britse kroonprins Charles. Hun
beider lot leek wachten op de troon.Het aantreden van Emir Kir als bur-gemeester zal volgens Rudi Vervoort ook een grote symbolische beteke-nis hebben. De ‘Turkse’ gemeen-schap van Sint-Joost wacht al langer dan vandaag op een burgemeester van Turkse origine: ze zag Emir Kir al in 2006 als burgemeester. Toen bleek dat Emir Kir meer voorkeur-stemmen dan Demannez had, eiste de Kir-aanhang dat Demannez de
fakkel doorgaf. Een gebeurtenis die de verstandhouding tussen de twee naar verluidt lang verzuurd heeft.Dat Kir ernaar uitkijkt om de sjerp te omgorden, is nog eens gebleken tijdens de persconferentie waarop het trio Demannez-Kir-Vervoort het ‘post 2012-scenario’ toelichtte.
SINT-JOOST-TEN-NODE – Onder het toeziend oog van Brus-sels PS-voorzitter Rudi Vervoort hebben burgemeester Jean Demannez (PS) van Sint-Joost-ten-Node en zijn partijgenoot, gewestelijk staatssecretaris Emir Kir, beloofd om zich vol-gend jaar eensgezind aan de kiezer te presenteren. Om de burgemeesterssjerp wordt niet gestreden.
Kir merkte fijntjes op dat Jean De-mannez nog altijd kandidaat is om gouverneur te worden. Een vreemde opmerking: er was toch een consen-sus om die functie af te schaffen? Antwoord van Jean Demannez: “Het is in dit land gemakkelijker om ten oorlog te trekken dan om een gou-verneur te benoemen.” Volgens Rudi Vervoort hangt het van de federale
regering af of er al dan niet nog een nieuwe gouverneur komt.
AncienOf Jean Demannez, de ancien van de Brusselse politiek (in jaren dienst, niet in leeftijd), een Liste du Bourg-mestre trekt of een PS-lijst, moet de lokale afdeling van de PS beslissen. Vanuit de Brusselse PS-federatie
wordt volgens Rudi Vervoort wel aangedrongen op lijsten samen met de SP.A.Met het vredespact tussen Jean Demannez en Emir Kir lijkt de campagne voor de gemeenteraads-verkiezingen – anderhalf jaar op voorhand – gelanceerd.
� Danny�Vileyn
Rudi Vervoort (l.), getuige van het vredespact tussen Jean Demannez en Emir Kir.
© DIETER TELEMANS
Cultuur > Franse Gemeenschap kiest hoofdstad
Met de C van CocofBRUSSEL – In 2014 zal een Brus-selse gemeente ‘cultuurmetro-pool’ zijn. Het gaat om een project van de Franse Gemeenschap en de Franse gemeenschap in Brussel, de Cocof. Er hangt een subsidie van 700.000 euro aan vast.
Het is nog vroeg, maar vorige week woensdag moesten kandidaat-ge-meenten al een gedocumenteerd dossier indienen met hun voorstel-len voor Métropole culturelle 2014. Dat is een project van de Franse Ge-meenschap dat om de twee jaar een stad of gemeente op een cultureel voetstuk plaatst. Het is de bedoe-ling dat de desbetreffende gemeente haar patrimonium figuurlijk in de verf zet, inwoners rond cultuur sa-menbrengt en de samenhang be-vordert. In 2014 is het de beurt aan
een Brusselse gemeente, voor het eerst. Om de tien jaar moet dat im-mers, zo is afgesproken. Kandidaten voor 2014 zijn Brussel, Schaarbeek, Elsene, Watermaal-Bosvoorde, Sint-Jans-Molenbeek en Etterbeek.Het kleine Etterbeek debatteerde in de jongste gemeenteraad over de vraag of het wenselijk was om deel te nemen aan het project. “We maken niet veel kans, maar het zou zonde zijn het niet te proberen,” wist sche-pen van Cultuur Rachid Madrane (PS). Toch had Rik Baeten (SP.A) een bedenking: “Is er op de ene of de andere manier een samenwerking gepland met de Vlaamse Gemeen-schap? Want Brussel is natuurlijk niet alleen een Franstalige stad, en cultuur gaat iedereen aan.”
� Christophe�Degreef
ADVERTENTIE
Kwaliteitsvolle opleidingen met toekomst!Elishout secundair onderwijs, CVO Elishout
Secundair onderwijs
Technisch en beroepssecundair onderwijs in de deelgebieden:• Bakkerij• Slagerij• Hotel en Restaurant• Tuinbouw (Plant, Dier en Milieu)
Volwassenenonderwijs
Hoger beroepsonderwijsin de studiegebieden:
• Handelswetenschappen en Bedrijfskunde• Biotechniek• Onderwijs
Secundair volwassenenonderwijsin de studiegebieden:
• Chemie• Grafi sche technieken• Handel• Land- en tuinbouw• Voeding
Meer info?www.elishout.beElishout secundair onderwijs: 02 526 76 00of info@elishout.beCVO Elishout: 02 526 77 40 of cvo@elishout.be
Ben je op zoek naar een opleiding met toekomst? Wil je jouw kansen op de arbeidsmarktvergroten? Dan heeft Elishout zeker iets voor jou! Binnen ons ruim aanbod opleidingen, zowel in het secundair als volwassenenonderwijs, vind je vast de opleiding die je zoekt!
Advertentie 120 x 151.indd 2 31/05/11 10:48
Jean Demannez wil niet de toer opgaan van zijn voorganger Guy Cudell
ADVERTENTIE
Informatie:0257 257 57www.minfi n.fgov.be
Hulp nodig om uwbelastingaangifte in te vullen?
FederaleOverheidsdienstFINANCIENEENDRACHT MAAKT MACHT
We organiserenzitdagen inuw gemeente!
BDW 1283 PAGINA 10 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Deze week in Ganshoren > Burgemeester belooft patrouilles en camera’s
Onrust in Albertpark en rond Sorbeboom
De inbrakengolf van afgelopen jaar heeft de rust verstoord in de Albertparkwijk. © SASKIA VANDERSTICHELE
D e wijk Albertpark ligt ingesloten tussen de Tentoonstellingslaan, het kasteel
De Rivieren en de spoorlijn naar Dendermonde. Het is een rustige, groene buurt met veel doodlopende straten, ideaal voor jonge gezinnen. Dat was ook de doelgroep die aannemer Etrimo voor ogen had toen hij aan het eind van de jaren 1950 de wijk bouwde. De ouders van Benoît Parmentier, gemeenteraadslid voor de meerderheidspartij CDH, kwamen in 1959 als een van de eersten in de Troubadourslaan wonen. “Ik was toen één jaar,” vertelt Parmentier.Van de oorspronkelijke bewoners zijn er niet veel meer over. Parmentier nam het huis van zijn ouders over. Hij woont nog altijd heel graag in de wijk. Alleen is er in een tijdspanne van vijftien jaar al drie keer bij hem ingebroken. Na de tweede
inbraak installeerde hij een alarm. Dat zorgde ervoor dat de dieven die vorig jaar in mei zijn voordeur forceerden, niet verder kwamen dan de hal en alleen de handtas van zijn vrouw konden buitmaken.Ook heel wat van zijn buren kregen tussen mei en september vorig jaar het bezoek van inbrekers. Sommige huizen grenzen langs achteren aan het spoorwegtalud, andere aan een rustig steegje. “Je bent zo in de tuinen,” zegt Parmentier.
SlapeloosNa september verplaatste de inbrakengolf zich naar de andere kant van de wijk, maar vanaf januari was het opnieuw raak in de Troubadourslaan. Daar kan Parmentiers hoogbejaarde overbuurvrouw Valentine Ceuppens over meespreken. Drie keer dit jaar werd er bij haar ingebroken, in januari, in februari en in
maart. “De eerste keer was het om tien uur ’s morgens. Ik zat in mijn zetel en zag plots dat er iemand in de keuken stond, een magere jongen met een leren vestje. Hij had het rol
luik en het kleine keukenraam geforceerd.”Ceuppens, die slecht ter been is, schrok zich een ongeluk. “Ik ben tegen hem beginnen schreeuwen. Daarop is hij langs het raampje naar buiten gevlucht.” Ceuppens toont het gat in de haag waarlangs de dief
weggerend is, naar het spoorwegtalud.Een maand later had ze opnieuw prijs, deze keer ’s nachts. “Toen ik ’s morgens beneden kwam, stond het keukenraam wagenwijd open. Alles van waarde was weg, mijn nieuwe tvtoestel, mijn gouden horloge en armband, mijn handtas, mijn geld, mijn sleutels.” Haar zoon kocht een nieuwe tv, maar nog
geen maand later werd er opnieuw ingebroken, ook weer ’s nachts. Tv, handtas, bril en portemonnee weg. In afwachting dat het keukenraam en het rolluik worden vernieuwd, staat er nu een klein, simpel tv’tje.Ceuppens woont al 51 jaar in de Albertparkwijk. Tot dusver was ze ge
lukkig in de buurt, ook al was ze bij de laatsten der Mohikanen en moest ze toezien hoe er in de plaats van de oude generatie nieuwe bewoners kwamen die elkaar nog nauwelijks groetten. De laatste tijd woont ze hier niet meer zo graag. “Ik zie altijd het gezicht van die jongen voor me. Ik slaap er niet meer van.”
Twee op de drieDe jongen in kwestie is inmiddels aangehouden. Dat ging zo. Op 3 mei was er voor de zoveelste keer een inbraak in de Troubadourslaan. De bewoners waren niet thuis, maar het alarm ging af. Een buurvrouw ging daarop het huis binnen, samen met drie arbeiders die in de buurt aan het werk waren. De werkmannen konden de minderjarige jongen in bedwang houden tot de politie arriveerde. Hij zit nu in een gesloten inrichting, voorlopig tot eind juni.Hoewel hij wellicht niet de enige is die de buurt onveilig maakt, is het toch een stuk rustiger nu. De oude mevrouw Ceuppens bidt dan ook dat hij niet te snel vrij komt.“Dat is het,” zegt gemeenteraadslid Parmentier. “De mensen zijn bang, geterroriseerd. Het afgelopen jaar waren er in deze wijk alleen 145 meldingen van diefstal. En er staan maar 220 huizen. Dat is twee op de drie. En het zijn niet allemaal kleine diefstallen, er waren ook car en ho-mejackings.”
PositiefBegin mei hebben de bewoners van de wijk Albertpark en de aanpalende Sorbeboomwijk, die ook lijdt onder de diefstallenplaag, een petitie rondgestuurd.“Het afgelopen jaar is hier zo goed als niets veranderd,” zegt Parmentier. “De mensen hebben nauwelijks méér politie gezien. Het is dankzij die werklui dat de jonge dief aangehouden kon worden. De burgemeester zegt altijd dat het de politiezone is die beslist over het uitsturen van patrouilles, maar ze zit toch zelf in het politiecollege?”Die burgemeester, Michèle Carthé (PS), is door de petitie wel in actie geschoten. Ze stuurde vorige week een brief rond waarin ze aankondigde dat het Sorbeboomplein afgesloten zal worden met hekjes, dat er meer preventieagenten in de wijken zullen rondwandelen, dat ze bij de politiezone de verzekering heeft gekregen dat er meer patrouilles worden uitgestuurd, en dat ze er bij het parket op heeft aangedrongen dat de jonge delinquent niet meteen vrij komt. Na een interpellatie van MRoppositieleden Hervé Gillard en Lionel Van Damme in de gemeenteraad vorige week stemde de burgemeester ook in met de plaatsing van camera’s. En ze organiseert deze maand een bijeenkomst met de buurt.Vorige week hielden de bewoners zelf al een vergadering. “Dat is het positieve van de hele zaak,” vindt Parmentier. “Door de voorvallen van het afgelopen jaar is er in deze wijk een nieuwe dynamiek ontstaan. De mensen zijn met elkaar gaan praten. Binnenkort komt er ook een wijkcomité.”�� Bettina�Hubo
Drie keer werd er dit jaar bij de oude mevrouw Ceuppens ingebroken: in januari, in februari en in maart
BD
W R
EGIO
GANSHOREN – 145 meldingen van inbraak in één jaar tijd. De schrik zit er goed in bij de bewoners van de wijk Albertpark in Ganshoren. Zelfs nu de jongeman die een groot aantal van de diefstallen op zijn kerfstok heeft, tijdelijk opgesloten is, durven ze niet opgelucht adem te halen.
ADVERTENTIE
Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01
info@syntrabrussel.be
Nood aan een opleiding, zin in een nieuwe start ?
Schrijf u nu in!
BDW 1283 PAGINA 12 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
ADVERTENTIE
Sint-Jans-Molenbeek wil vanaf volgend jaar het betaald parkeren uitbreiden naar het hele grondgebied. Dat staat in het nieuwe gemeentelijk mobiliteitsplan.
De bedoeling van het strengere parkeerbeleid is vooral de inwoners van Molenbeek beter te beschermen, zegt schepen van Mobiliteit Jef Van Damme (SP.A). “Ze kunnen amper nog parkeren omdat hun plaatsen steevast worden ingepikt door pendelaars. De parkeerdruk is zo hoog dat zowat niemand meer plaats voor de deur vindt. Het autoverkeer zit aan zijn maximum. Positief is dan weer dat het aantal fietsers op de Gentsesteenweg gestegen is. We moeten het autoverkeer echt ontmoedigen willen we onze gemeente leefbaar houden. Ook voor de handelaars is dat beter: zij zullen meer klanten krijgen, doordat er meer rotatie van voertuigen is. Een voertuig dat een hele dag vlak voor een handelszaak staat, verhindert dat er nieuwe klanten komen.”Van Damme benadrukt dat er voor de automobilisten voldoende alternatieven zijn, met name met het openbaar vervoer. “Molenbeek is nu al heel goed ontsloten. We hebben maar liefst zes metrostations op ons grondgebied, en nog eens heel wat
tram en buslijnen. Hier moeten de vele automobilisten dan ook maar eens gebruik van gaan maken.”Ook het sluipverkeer moet teruggedrongen worden, onder meer in de Palokewijk. “Dat gaan we bijvoorbeeld doen door straten met veel sluipverkeer af te sluiten. Zo willen we het doorgaand verkeer regelrecht ontmoedigen. En tot slot willen we meer busbanen in eigen bedding.”�� Matthias�Vanheerentals
‘Autoverkeer moet ontmoedigd worden’
Sint-Jans-Molenbeek > Betaald parkeren uitgebreid
De veiligheid in de Boondaalwijk baart de Elsense liberalen van MR zorgen. Volgens het gemeenteraadslid Solange Pitroipa zijn er de laatste tijd heel wat klachten over diefstallen, sackjackings en een alge-meen onveiligheidsgevoel.
De Boondaalwijk ligt op de grens tussen Elsene en WatermaalBosvoorde en is onderdeel van de zogenaamde Vierde Afdeling van de politiezone BrusselElsene.Volgens de liberale Pitroipa, die er zelf woont, heerst er de laatste tijd vooral bij oudere bewoners een onveiligheidsgevoel. “Oude dametjes hebben het gevoel dat ze de straat niet meer op kunnen. Een recente reeks diefstallen en sackjackings heeft dat gevoel in de hand gewerkt. Maar het gaat om meer dan dat. Er is ook een jeugdbende actief in de wijk.”Pitroipa werd zelf onlangs overvallen. Een stijging van de criminaliteit volgens haar, en dus vraagt ze zich af of dat ook in de criminaliteitscijfers terug te vinden is. “Dat zou het gevoel van veel buurtbewoners alleen maar bevestigen, maar dan kan er tenminste opgetreden worden,” zegt Pitroipa. “Want die jeugdbende is opvallend goed georganiseerd. Ze maken gebruik van afleiding om met twee of meer toe te slaan.”De burgemeester van Elsene, Willy Decourty (PS), antwoordt dat een toename van de criminaliteit alleszins niet aan de statistieken
af te lezen is. “Integendeel, het voorbije jaar zijn er zelfs opmerkelijk minder criminele feiten gepleegd dan in 2009 in de Vierde Afdeling van de politiezone. Dat heeft mede te maken met een decentralisatie die vorig jaar in de politiezone heeft plaatsgevonden. Daardoor heeft Elsene meer nachtpatrouilles ter beschikking gekregen bij de territoria le interventiebrigade. Het onveiligheidsgevoel in de Boondaalwijk is dus waarschijnlijk eerder een gevolg van enkele recente diefstallen die in de geruchtenmolen zijn terechtgekomen.”
Hoger, lager?Pitroipa vindt het verhaal van de dalende criminaliteit vreemd. “Laatst was ik, in de nasleep van de diefstal, op de dienst Burgerlijke Stand om mijn gestolen documenten te vervangen. Toen ik mijn geval uitlegde, vertelden ze me daar dat er redelijk veel mensen zijn die de laatste tijd nieuwe identiteitsdocumenten komen aanvragen na een diefstal. We zullen zien wat de criminaliteitscijfers voor 2011 geven.”Decourty gaf echter mee dat de cijfers wat vertekend kunnen zijn en dat ze geïnterpreteerd moeten worden. “Voor de statistieken zijn er zeven verschillende soorten diefstallen, die afzonderlijk opgetekend kunnen worden.”
� Christophe�Degreef
‘Geteisterd door goed georganiseerde jeugdbende’
Elsene > Boondaalwijk onveilig, zegt MR
Die zit zwaar in de puree precies...in de puree precies...
Ja, ze voelt zichwat rot na 20 uur in de vrachtwagen.wat rot na 20 uur in de vrachtwagen.
Belgische tomaten eet u van juli tot oktober. Ze zijn niet alleen lekker in een fris, zomers slaatje maar ook overheerlijk als ze gevuld worden. De mogelijkheden van deze groente met een mooi rood jasje zijn onbeperk ! Zeg nu zelf, waarom zou u groenten kopen die van de andere kant van de wereld komen of helemaal niets met het seizoen te maken hebben ? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig veel energie. Kies daarom voor lokale en seizoens gebonden producten. Zo herontdekt u de smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.
EET LOKAAL EN VOLGENS SEIZOEN D A’ S G O E D V O O R U E N G O E D V O O R O N Z E P L A N E E T.
Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.
Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing
2IBG0096_BDW_Tomate_178x125_NL.indd 1 17/05/11 16:11
Een blok in de Helihavenlaan in de Noord-wijk zal binnenkort 51 middenklasse-woningen met parkeerplaatsen, een bicommunautaire consultatieruimte voor zuigelingen en een gerenoveerde school omvatten.
Twee woningen worden speciaal ontworpen voor mensen met een handicap. De school zal zes kleuter en twaalf lagereschoolklassen onder een dak samenbrengen. Het zuigelingencentrum wordt gerund door Kind & Gezin en de Franstalige evenknie ONE. “Met dit project lenigen we verschillende noden. Het is geen geheim dat er een tekort aan woonruimte in de hoofdstad is,” legt schepen Faouzia Hariche (PS) uit. “We bouwen dus extra woningen voor families en breiden de school uit zodat hun kinderen dichtbij naar school kunnen. Het project krijgt vorm dankzij de samenwerking van verschillende schepenen met verschillende bevoegdheden.”Schepen Mohamed Ouriaghli (PS) vestigt de aandacht op de energiepassieve standaard. “Door energiebesparend te bouwen zullen we warmteverliezen efficiënt bestrijden en de oververhitting beperken met ‘passieve’ koeling die geen airconditioning vereist. Al die maatregelen zullen ervoor zorgen dat we
90.000 euro per jaar besparen op de energierekening.” Het project kost een dikke 16 miljoen euro, waarvan iets meer dan 8 miljoen voor de woningen, een kleine 4,5 miljoen voor de school en bijna 700.000 voor de zuigelingenconsultatie. Dat komt overeen met ongeveer duizend euro per vierkante meter, “minder dan gepland,” zegt Ouriaghli.De school zal 120 kinderen extra kunnen ontvangen, wat het totale aantal leerlingen op 456 brengt. Er komt een grote sportzaal, een verpleegkamer, twee eetzalen en een goed uitgeruste dutjeskamer. Het zuigelingencentrum is bicommunautair, zodat zowel Frans als Nederlandstalige ouders er terechtkunnen. “We verwachten meer dan 250 bezoeken per week,” zegt Chantal Noël (CDH). “De ONE en Kind & Gezin krijgen een aparte deur.” De plaats moet ook een ontmoetingscentrum worden voor ouders van verschillende culturen en sociale milieus.Als de vergunning afgeleverd is, begint de bouw in april 2012. De Stad rekent erop dat de woningen tegen september 2013 instapklaar zijn en dat de kinderen het schooljaar 2013’14 in de nieuwe school kunnen aanvangen. In de tussentijd krijgen ze les in containerklasjes.� Noémie�Kowalczyk
Helihaven krijgt nieuw gezicht
Brussel > Middenklassewoningen voor groeiende Stad
© L
IEVE
N S
OE
TE
Socialisten protesteren
De SP.A-PS-fractie van Wa-termaal-Bosvoorde heeft een protestmars met honderd mensen in de tuinwijk Floréal gehouden. Daarmee wil ze de leegstand en de administratieve traagheid bij de renovatie aanklagen.
De actie op 29 mei concentreerde zich vooral rond het grote appartementsgebouw aan de Aartshertogensquare. In dat gebouw staan al jaren zestig appartementen leeg. Hun broodnodige renovatie loopt
keer op keer vertraging op omdat de huisvestingsdienst van WatermaalBosvoorde in de clinch ligt met de Brusselse huisvestingsmaatschappij en de Brusselse administratie van Monumenten en Landschappen. Een van de problemen zou zijn dat het voor Monumenten en Landschappen moeilijk ligt de beschermde tuinwijk te renoveren, al speelt ook een zekere lethargie van het gemeentebestuur mee. Bijkomend probleem: doordat de wijk beschermd is, moet het Brussels
Watermaal-Bosvoorde�> Floréal raakt maar niet gerenoveerd
Tuinwijk Floréal: leegstand en gekibbel.
© L
OU
NG
E!
EERSTE STEEN ‘WERKHUIS’
VORST – Op de hoek van de Stationsstraat en de Britse Tweedelegerlaan is zopas de eerste steen gelegd van het Huis van de Tewerkstelling en Ondernemingen van Vorst. Het is een van de grote projecten van de gemeente in het kader van het wijkcontract SintDenijs. Het Huis wil in de eerste plaats mensen ondersteunen in hun zoektocht naar werk. Daartoe wordt er samengewerkt met publieke organisaties zoals Actiris en het OCMW, maar ook met het Vorstse bedrijfsleven.� BS
TERUG NAAR DE mIDDElEEUWEN
ETTERBEEK – De negentiende editie van de Middeleeuwse Markt vindt dit jaar plaats op vrijdag 10, zaterdag 11 en zondag 12 juni. Honderden exposanten dompelen de Luchtmacht en Tweede Lansiers Regimentlaan onder in een middeleeuwse sfeer. De activiteiten beginnen op vrijdag om 18 uur (tot 22 uur). Op zaterdag en zondag vangt de Middeleeuwse Markt aan om 10 uur en wordt er om 22 uur wordt afgesloten. Middeleeuws getinte tradities staan centraal. Opmerkelijk is de comeback van de middeleeuwse stoet, die zaterdag om 11 uur vertrekt. Voor kinderen zijn er didactische activiteiten, verzorgd door de vzw Kaernunos.� SV
TElE
XREG
IO
BDW 1283 PAGINA 13 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Bibliothecarissen maken plannen, en Benjamin Crollen van Koekel-berg is niet anders: hij zou graag de collectie, de openingsuren en de bibliotheek zelf uitbreiden. Toch heeft kleinschaligheid ook voordelen.
“De leners wonen bijna allemaal in de buurt: Pantheonlaan, Vrijheidslaan, Jules Besmestraat... Komen we elkaar tegen op straat, dan slaan we een praatje over boeken, of wordt er beloofd de achterstallige boeken snel terug te brengen...”De bib zit op de benedenverdieping van een hoekhuis met ramen aan alle kanten. Buren zijn het Elisabethpark, waar je je boek mee naartoe kunt nemen, en het gemeenschapscentrum De Platoo, waarmee activiteiten worden ondernomen. Ondanks de kleine oppervlakte komen hier toch 24 klasjes regelmatig op bezoek, en probeert Crollen samen met nog een halve kracht tijd te vinden om een paar keer per jaar een theatertje of poppenkast op te zetten.Op woensdagnamiddag draait de
Sprinten naar Koekelberg©
AN
DE
VRO
E
bib goed, en Crollen denkt dat er ook op zaterdag potentieel is. Misschien iets voor als de bibliotheek zelfstandig wordt, want nu is de bibliotheek
van Koekelberg nog een filiaal of uitleenpost van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB). “Strikt genomen is er geen onderscheid
tussen beide,” legt hoofdbibliothecaresse Relinde Raeymaekers van de HOB uit. “Het vroegere decreet beschreef een uitleenpost wel als
een kleinere of een mobiele unit, maar dat is vandaag van geen tel meer. De bib van Koekelberg heeft een overeenkomst met de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) waarin bepaald wordt dat de bibliotheek nog tot de aanvang van de volgende gemeentelijke legislatuur een uitleenpost van de HOB kan blijven. Daarna moet de werking volledig door de gemeente overgenomen worden.” Tot zolang vind je hier – net als in de HOB – ‘sprinters’, de boekentop10, met dat verschil dat hier niet op een week wordt gekeken. En afgevoerde boeken mag je in de bib van Koekelberg gewoon meenemen. De beperkte ruimte dwingt tot keuzes, en voorlopig krijgen de nul tot achttienjarigen, het merendeel van de leners, de meeste aandacht. Het tweede leerjaar van het Instituut van de Ursulinen is op bezoek in de bibliotheek. De boekjes worden doorbladerd, gekeurd en aan elkaar aanbevolen. Vooral Geronimo Stilton en Suske en Wiske blijken voor deze achtjarigen onweerstaanbaar. Het jongetje dat liever kiest voor een groot boek over walvissen, krijgt van Crollen te horen: “Goed voor zorgen, hé?”� An�Devroe
Pantheonlaan 12-13, 1081 Koekelberg, 02-411.08.65, www.koekelberg.bibliotheek.be
De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib
De tweedeklassers van het Instituut van de Ursulinen kennen hun favorieten. Ridders en dinosaurussen scoren, maar Geronimo Stilton torent er huizenhoog bovenuit.
OPENBARE BIBlIOTHEKEN IN BRUSSEl aflevering 10 KOEKElBERG
Gewest de renovatie mee betalen.Ook dringende energiebesparende maatregelen, zoals isolatie, worden bemoeilijkt door de officië le bescherming. Intussen zou de energiefactuur voor sommige (socia le) huurders fors oplopen.Tegen 2014 zou er misschien begonnen kunnen worden met de renovatie van de zestig woningen, al is dat niet zeker. In 2007 was er een audit met voorstellen, die al een tijdje bij de verschillende bevoegde diensten ligt, maar die geraken het niet eens over de te nemen maatregelen. Naast de zestig eerder genoemde woningen zijn er in de rest van de tuinwijk nog dertig die leegstaan en die soortgelijke problemen hebben.De leegstand in de wijk is een vast thema van SP.Agemeenteraadslid Jos Bertrand (oppositie) en van de PSfractie. Echte antwoorden van het EcoloMRFDFbestuur in WatermaalBosvoorde zijn schaars. Hoewel. FDFburgemeester Martine Payfa gaf in het verleden aan zich het lot van Floréal aan te trekken, en stuurde bij het Brussels Gewest aan op actie. Toenmalig bevoegd staatssecretaris Françoise Dupuis (PS) kon niet helpen; misschien kan haar opvolger, de groene Christos Doulkeridis, dat wel.� CD
NIEUW DIENSTENCENTRUm
VORST – De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) trekt een investeringssubsidie van 300.000 euro uit voor een nieuw lokaal dienstencentrum in de De Mérodestraat. Het centrum, dat de naam Brutopia krijgt (maar voor de rest niets te maken heeft met het geplande collectieve woonproject met dezelfde naam, ook in Vorst), moet een aanspreekpunt worden voor senioren en hulp behoevenden uit de buurt. “Het lokaal dienstencentrum speelt een belangrijke rol in het versterken van de sociale cohesie tussen de Nederlandstalige buurtbewoners. Vorst en omgeving vormden nog een blinde vlek op het vlak van Nederlandstalige dienstverlening,” zegt Brigitte Grouwels (CD&V), VGCcollegelid bevoegd voor Welzijn. Het centrum wil onder meer helpen bij het vinden van aangepast vervoer, hulp aan huis bieden, bemiddelen bij medische zorg en informatie verstrekken over aangepast wonen.� SV
BDW 1283 PAGINA 14 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Het cohousing-project Biplan (www.biplan.be) in de Tweedekkerstraat in Haren – links de tuin-, rechts de straatkant – is bijna klaar. Drie van de zes appartementen zijn al verkocht.
© B
IPL
AN
Wonen > Formule bekender maken bij banken, overheden en aannemers
‘Cohousing verdient stimulans’
Even een open deur intrappen: een woning in Brussel vinden is geen evidentie. En nog zo eentje: door de bevolkingsgroei zal het er niet gemakkelijker op worden. We gaan voort: leegstand is een sociaal mis-drijf. Kantoren bijbouwen terwijl er duizenden wachten op een ge-bruiker, is dom. Sociale woningen smeken om renovatie en er moeten er vooral nog veel bijkomen. Alle-maal waarheden als een koe. Werk genoeg dus voor de Brusselse poli-tici. Laten we niet te veel praten en vooral doen. Alhoewel... We kennen een aantal recepten, zoals de leegstandshef-fing, eco-renovatie of nieuwbouw, maar die zullen niet volstaan. Al maken we van elke leegstaande vier-kante meter kwaliteitsvolle woon-ruimte, het zal niet genoeg zijn. De uitdaging waar we in Brussel voor staan, is immens. Willen we elke Brusselaar toegang geven tot een betaalbare, gezonde woning, dan moeten we op alle fronten strijden. En ons dus niet beperken tot wat dringend moet gebeuren, maar ook nadenken over nieuwe formules, over nieuwe manieren van wonen. Over hoe we met meer mensen min-
der ruimte gebruiken, maar toch meer ruimte overhouden. Cohousing is zo’n formule. Je betrekt met meer mensen minder ruimte, maar houdt allemaal toch meer over. Door een beetje te delen. Ook al is cohousing niet zomaar onder één noemer te vatten en kunnen de projecten verschillen in grootte, graad van betrokkenheid of profiel van de deelnemers, toch hebben alle projecten een aantal gemeen-schappelijke kenmerken. Telkens is er sprake van volledig uitgeruste privéwoningen met eigen keuken en badkamer, gecombineerd met gemeenschappelijke ruimtes: tuin, ontspanningsruimte, washok of lo-geerkamer bijvoorbeeld. Telkens is er ook sprake van een graad van be-trokkenheid, waarbij de cohousers gezamenlijk beslissingen nemen en deelnemen aan activiteiten.
HindernissenCohousing zit in de lift, en dat mag niet verbazen. Niet alleen wordt de zoektocht naar betaalbaar wonen steeds moeilijker, ook de woon-behoeften veranderen: het aantal alleenstaanden, met of zonder kin-deren, is gestegen; ouderen blijven zo lang mogelijk thuis wonen; jonge tweeverdieners met kinderen zien de praktische voordelen van een ge-meenschappelijk project. Natuurlijk
Elke Van den Brandt (Groen!).
is het niet allemaal rozengeur en maneschijn en stuift het weleens wanneer er knopen doorgehakt moeten worden – zoals ook tradi-tionele gezinnen regelmatig onder hoogspanning komen te staan, al dan niet door in de soep draaiende verbouwingen. En nee, niet ieder-een is in de wieg gelegd voor de for-mule. Maar wie ervoor kiest, mag zich niet veroordeeld zien tot een hindernissenparcours.Onze maatschappij houdt te wei-nig rekening met vernieuwende projecten. Initiatiefnemers botsen op een wet- en regelgeving die nog helemaal gestoeld is op de klassieke
eengezinswoning. Gemeenten en steden strijden – vanuit kwaliteits-oogpunt overigens terecht – tegen de opdeling van eengezinswoningen in verschillende, vaak te kleine wooneenheden; leningen zijn niet afgestemd op dit soort projecten; cohousers kunnen soms moeilijk bewijzen dat ze een afzonderlijk huishouden vormen. Ook de cij-fers tonen aan dat cohousers over een meer dan gemiddeld doorzet-tingsvermogen moeten beschikken: slechts één op de tien initiatieven raakt gerealiseerd. Cohousing is een recept dat al een paar keer beproefd is in Brussel, maar nog te weinig werd gesmaakt.
LabelOm het concept meer bekendheid te geven en een aantal hindernissen weg te nemen, diende Groen! in het Brussels parlement een resolutie in. De vraag is redelijk eenvoudig: geef cohousing-projecten een erkenning, geef ze een label. We willen het con-cept bekender maken, bijvoorbeeld bij banken of aannemers, en we wil-len ervoor zorgen dat administra-ties en overheden rekening houden met het specifieke van cohousing-projecten. Zo’n label is geen won-dermiddel, maar kan ervoor zorgen dat cohousers niet keer op keer met handen en voeten moeten uitleggen waar ze voor staan.Hiermee willen we de projecten het duwtje in de rug geven dat ze verdienen. Want cohousing biedt veel voordelen, zowel voor het indi-vidu als voor de maatschappij. Het Brussels Gewest zelf heeft trou-wens veel te winnen bij een betere
ondersteuning van cohousing. De grote stad trekt heel wat jongeren aan met een enorm potentieel aan talent, ideeën en werkkracht, maar weinig financiële middelen. Wil-len we deze groep ook als dertigers met kinderen in Brussel houden, dan is een betaalbare woning met tuin een doorslaggevend argument. Anderen, vooral ouderen, zijn vooral gebaat met het sociaal contact, ie-mand die nu en dan wat boodschap-pen kan meebrengen of een oogje in het zeil houdt. Tot slot is cohousing ook een ecologisch verhaal. Milieu-vriendelijke investeringen worden haalbaarder door de schaalvergro-ting, en het delen van ruimten zorgt voor minder druk op de openbare ruimte, niet onbelangrijk gezien de demografische explosie die we op dit ogenblik kennen in Brussel. De evolutie in Scandinavië, waar de formule van cohousing ontstond, toont aan dat we hier met een blij-ver te maken hebben. In de loop der jaren is niet alleen het aantal projec-ten serieus gestegen, ook de graad van gemeenschappelijkheid steeg.Nieuwe tijden doen nieuwe woon-formules ontstaan. Het is de taak van het beleid om hier tijdig oog voor te hebben en drempels weg te wer-ken. En intussen blijven we vechten voor een daadkrachtige aanpak van de leegstand, de massale renovatie van sociale woningen, het omvor-men van kantoren – alle mogelijke middelen om van Brussel de stad te maken waar je jong kan zijn en oud wil worden.
Elke Van den Brandt, Brussels parlementslid Groen!
“Brussel moetde stad worden waar je jong kan zijn en oud wil worden”
BDWOPINIE
BRUSSEL – Leegstandsheffing, eco-renovatie en (veel) nieuwbouw: jawel, alle beetjes helpen om de woning-nood te lenigen. Maar er is méér nodig, waarschuwt Groen!-parlementslid Elke Van den Brandt. Cohousing biedt veel voordelen: “Met meer mensen minder ruimte betrekken, en toch allemaal meer overhouden.”
BDW 1283 PAGINA 15 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
BDWOPINIEWonen in de staddoor Danny Vileyn
Een paar jaar geleden warrelde er minstens een communiqué per week in mijn mail-box om la crise du logement, het tekort aan betaalbare woningen, aan te klagen. Tegen-woordig blijft mijn mailbox leeg. En toch zijn er nog altijd sociale woningen die een halfjaar of langer leegstaan. Onlangs was er in het zuidoostelijke Watermaal-Bosvoorde nog een betoging tegen de leegstand in de sociale wijk Floréal. Daar staan negentig woningen leeg. Staatssecretaris Françoise Dupuis (PS) heeft het probleem in de vorige legislatuur niet
kunnen oplossen, en het ziet er evenmin naar uit dat Christos Doulke-ridis (Ecolo) het gemakkelijk zal kunnen oplossen.Het probleem – dat overigens niet nieuw is – is dat niemand priori-teiten durft te stellen. De belangen van de huisvestingsmaatschap-pij en van Monumenten en Landschappen botsen. Monumenten en Landschappen botst ook met de wil van de Brusselse regering om energiezuinige woningen op de markt te brengen of om bestaande wo-ningen te isoleren. En er is de ambigue houding van de gemeente. Wat primeert? Grote sociale woningen? Energiezuinige woningen? Of een restauratie van beschermde woningen volgens de regels van de kunst?Dat er negentig sociale woningen jarenlang leegstaan omdat overheden het niet met elkaar kunnen vinden terwijl zoveel mensen een betaal-bare woning zoeken: zoiets kan niet. Als er geen compromis gevon-den kan worden, dan moeten er prioriteiten gesteld worden. Behoud van het historisch patrimonium komt eerst. Maar om die discussie zindelijk te voeren, moet wonen in de stad weer op de politieke en de maatschappelijke agenda komen. Nu is wonen verengd tot ecologisch wonen. Ecologisch wonen is zeer nodig, daar niet van, maar er is meer; wonen in de stad, en zeker in een stadsgewest waar de bevolking snel aangroeit, vereist veel meer discussie over zeer uiteenlopende facetten.Dat gedurfde discussies mogelijk zijn, laat de Waalse PS zien. De Huisvestingscode wordt er herzien en de socialisten dringen aan op een grotere sociale mix. Maggy Yerna, PS-volksvertegenwoordigster en schepen in Luik, zegt in La Libre Belgique van 3 juni: “Het samen-brengen van sociale problemen op één plek is niet goed, niet voor de bewoners, niet voor de samenleving.” Yerna pleit ervoor dat niet alleen mensen met een vervangingsinkomen, maar ook mensen met een bescheiden inkomen (uit arbeid) in een sociale woning terechtkunnen.Het Brussels parlement moet dringend wonen in de stad in al zijn facetten – meer dan alleen maar sociaal wonen, dus – op de agenda zetten. Uitstel is onzinnig.
EVA HILHORST
BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be
Taal (1)
Men gaat er prat op dat er zo weinig klachten zijn over het taalgebruik bij de federale overheidsdiensten. Van-daag heb ik begrepen waarom.De Vaste Commissie voor Taaltoezicht reageert alleen als de klacht “bij een ter post aangetekende brief” wordt ingediend. (Lezer stuurt een kopie mee van de brief die hij ontving van de adviseur-generaal van de VCT, red.)Er wordt dus dubbel onrecht gedaan. Ten eerste wordt men niet ontvangen in zijn taal; ten tweede moet men de klacht aangetekend indienen, wat moeite en geld (5,70 euro) kost. Dit werkt natuurlijk ontmoedigend – of is dat misschien de bedoeling? J. Deheyder, Elsene
Bioboerenverstand
(Dit is een open brief aan Vlaams minister-president Kris Peeters naar aanleiding van de Bioweek.)“Eindelijk zijn we goed bezig. De consument heeft de bioproducten ontdekt en de biologische landbouw heeft zijn plaats veroverd.” U zegt dit naar aanleiding van de Bioweek.Terwijl ik uw woorden lees, zit ik in mijn favoriete lunchrestaurant. De woorden “We zijn goed bezig” blij-ven op mijn maag liggen. Ze verteren niet zo goed als de ingrediënten op mijn bord: lekkere, verse producten, afkomstig van lokale biolandbouwers. Ik geniet als was het mijn laatste avondmaal. En dat zou het weleens kunnen zijn, toch in dit fijne biorestaurant, gezegend met de naam Wet 89.Enkele jaren geleden verbaasde CD&V vriend en vijand door uit te pakken met dit hippe concept. Een laagdrem-pelig wereldcafé waar je van ’s ochtends vroeg tot aan het aperitiefuur terechtkon voor koffie, een lunch, een wijntje,..., bijna uitsluitend biologisch. Wet 89 was een verademing in de grijze Wetstraat, waar eenheidsworst dagelijkse kost is. En nu beslissen de bonzen van deze volkspartij om het prefix ‘bio’ te laten vallen. Wist u dat?Omdat het niet genoeg rendeert, zeggen ze. Ik kan er met mijn bioboerenverstand niet bij. Het is hier elke middag aanschuiven voor een tafeltje.Versta me niet verkeerd, mijnheer de minister. Ik vind het fantastisch dat u de lokale biolandbouwers wilt steunen. Zeker in deze vergiftigde komkommertijden waarin multinationals met ons voedsel spelen. U zegt dat we niet chauvinistisch genoeg zijn en dat we onze lokale producten niet appreciëren. Maar zou u dan niet eerst in uw achtertuin beginnen? Uw partij is blijkbaar ook niet erg fier op haar bedrijfsrestaurant dat ze dit zo snel mogelijk van de hand wil doen. Jammer voor Brussel, waar biologische restaurants al zo dun gezaaid zijn.Gelukkig hebt u zelf een kok die niet vies is van duur-zame producten. Mocht hij er de brui aan geven, er staan nu twee gediplomeerde koks op straat die met veel goes-ting een biologische maaltijd voor u zullen bereiden.
Petra Broeders, Koekelberg
Taal (2)
Kopstuk Vic heeft het de wereld kond gedaan: de Walen verkrachten de mooie taal van de Vlamingen. Inderdaad, elke Franstalige die bijvoorbeeld op tv wil verschijnen, is verplicht Nederlands te spreken. Dat geldt natuur-lijk niet voor Engelstaligen, Marokkanen en andere ‘bezoekers’. Kent u één land ter wereld waar iets der-gelijks gebeurt? De Vlamingen zijn verblind door hun haat voor het Frans. Eigenlijk zijn ze niet zozeer gebelgd
tegen Walen of Brusselaars, alleen hun taal kunnen ze niet verteren. Intussen gaat het leven verder, het land is failliet en komt er nooit meer uit. Wat heb je aan al die verloren gevechten? Blijf maar allemaal ploeteren in uw taalcomplex.Dat er dagelijks 1.159.366 West-Vlamingen het Neder-lands verkrachten, is nog niet eens doorgedrongen tot de sekte van de zogenaamde Vlaamse journalisten, die allemaal gebrainwasht zijn. Niet één springt er uit de band. De kritische analyse is helemaal onbestaande in het land van Eénoog.
Godfried Beelprez, Neder-Over-Heembeek
Dubai of Rijsel? (2)
Wat ik nog aan de brief van Elza Frederix uit Laken (in BDW 1282 van 2 juni, p. 15) kan toevoegen: de metro rijdt daar (in Rijsel, red.) tot ver buiten het centrum, met telkens aan de stations (Fort de Mons, Mairie de Mons, Mons Sarts,...) ruim veel parkeerplaats.
J. Bausch, Jette
Tour of Thurn? (2)
Aan Johan Segers uit Keerbergen (lezersbrief in BDW 1282 van 2 juni, p. 15). Een familienaam mag je niet zomaar veranderen of vervormen, ook niet Thurn und Taxis, want dat is de naam van een oud Duits adellijk ge-slacht, onder meer bekend van de organisatie van post-diensten. Het steeds vaker opduikende Tour heeft dus geen enkele betekenis of reden van bestaan. (...)
Willy Van der Biest, Aalst
Voetbalbus
Het voorstel van de Anderlechtse schepen van Mobiliteit Mustapha Akouz om bij voetbalmatchen pendelbussen in te leggen tussen het Astridpark en Erasmus (in BDW 1282 van 2 juni, p. 12), is niet nieuw.Indertijd verzorgde bus 74 de verbinding tussen Eras-mus en het Meirplein (aan het Astridpark). Zonder gel-dige reden heeft de MIVB deze buslijn afgeschaft.
Marc Vanden Steene, Anderlecht
Taal (3)
Het lentenummer van Energiek, een uitgave van Electra-bel-GDF Suez, is een mooi staaltje van tweetaligheid op z’n Belgisch. Enkel de omslag is in het Nederlands; de vijftig bladzijden inhoud zijn eentalig Frans.Het logo alleen al getuigt van het gebrek aan eerbied voor de Vlaamse klant: “C’est votre énergie” voor de Franstaligen en “Het is jouw energie” voor de Neder-landstaligen. Elza Frederix, Laken
SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.
© TIJL VE
RE
EN
OO
GH
E / ER
FG
OE
D.B
E
BDW 1283 PAGINA 16 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
Tentoonstelling > Sterk staaltje van engineering in het Civa
Alle pijlen gericht op de ingenieur
H et Civa (‘internationaal centrum voor stad, architectuur en landschap’) en de vrije universiteiten van Brussel
(ULB en VUB) mikken zowel op ingenieurs in de dop (tieners en kinderen) als op specialis-ten, en omdat Brussel zo nadrukkelijk aan-wezig is, eigenlijk op iedereen die van Brussel houdt.Dankzij de opvallende maquettes stapt de be-zoeker meteen de wereld van de burgerlijke bouwkunde binnen. Via de voorgespannen staal-‘tent’-structuur van het Marie Thumas-paviljoen of de Pijl van de Burgerlijke Bouw-kunde met de dunne schaal gewapend beton (“Expo 58 was nu eenmaal een tentoonstel-ling van technieken,” dixit VUB-professor
Ine Wouters, die in de stuurgroep van de expo zat), of via het skelet van de Budabrug uit 1935 (heropgebouwd in 1955), of de nog te realiseren nieuwe Klein Eilandbrug, gedra-gen door één hoge pijler. Een tijdlijn – let op het honingraatmotief van scenograaf Martial Prévert – toont de bouwgeschiedenis van de laatste tweehonderd jaar aan de hand van de grote Brusselse werven, de nieuwste technie-ken en materia len. “Voor 1800,” zegt Wou-ters, “werd er traditioneel gebouwd met hout en metselwerk, gebaseerd op de ervaring van de voorbije eeuwen. Rond 1830 werden inge-nieurs belangrijk om de druk- en treksterkte van de nieuwe materialen, zoals giet- en smeedijzer, te berekenen.” Je ziet de eerste
‘optel- en aftrekmachine’ naast de laatste computersimulaties van een windverband. De berekeningen van het Atomium zitten in twee ringmappen, dat valt mee. “Bouwtechnisch is het Atomium niet zo’n complexe construc-tie,” zegt Wouters. Een wand met foto’s toont de realisaties van de Belgische ingenieurs in Brussel en de rest van de wereld. Je kijkt naar een succesverhaal: de 1.200 kilometer lange spoorweglijn van Peking naar Hankou, het Gare du Nord in Parijs, hedendaagse realisa-ties als de zeer platte structuur van staal en glas over de binnenplaats van het Nederlands Scheepvaartmuseum in Amsterdam of de Swiss Re Tower in Londen – ‘De Augurk’ –, een 180 meter hoge metalen skeletbouw.
Brusselse methodeWanneer Brussel begin negentiende eeuw zijn omwalling neerhaalt, maakt de stad symbo-lisch komaf met de middeleeuwen. De nieuwe politieke en economische hoofdstad van Bel-gië wil zich profileren. In een knappe projectie
MUSEUM ELSENE WINT MUSEUM-PRIJS 2011
ELSENE – “Aha, véél ideeën!” zegt een uitgelaten Bérénice Demaret van het Gemeentelijk Museum voor Schone Kunsten van Elsene op de vraag wat ze met de MuseumPrijs 2011 ter waarde van 10.000 euro zullen aanvangen.
Elk jaar wordt er per gewest een publieksvriendelijk museum be-loond door het tijdschrift Openbaar Kunstbezit Vlaanderen (OKV) en het advocatenkantoor Linklaters. De extra middelen voor Elsene zullen helpen om het enthousiasme van het laatste jaar bij te benen. “Om-dat we nog meer activiteiten voor het jonge volkje plannen, is steeds nieuw didactisch materiaal nodig. Bij kunstwerken is ‘niet aanraken’ de boodschap, en we geven jongeren daarom graag materiaal dat ze kun-nen vastnemen en manipuleren.”Het museum is blij verrast met de prijs, maar weet natuurlijk welke evolutie ze doorgemaakt heeft. “We hebben veel gedaan om nieuwe doelgroepen aan te trekken. We waren zo blij de privécollectie over Paul Delvaux te kunnen tonen, het was een manier om nieuwe men-sen te lokken. En met Explosition over graffitikunst bereiken we bin-nenkort ongetwijfeld nog een ander publiek. We bieden onze rondleidin-gen ook in steeds meer talen aan. Een kersverse collega houdt zich voltijds met publiekswerking bezig, zoals het organiseren van stages en ateliers, en we maken voor elke tentoonstelling een ontdekkings-boekje.”Aan de herkenbaarheid van het museum werd ook hard gewerkt, samen met een oud-La Cambre-studente die ondertussen de vaste vormgeefster van het museum is. “Een nieuw logo en sinds enkele weken een nieuwe website in drie talen. Voor eind augustus zou ook onze brochure klaar moeten zijn. We zochten de laatste tijd ook in-tensief naar nieuwe partners en sponsors, vrijwilligers en stagiairs, om het bescheiden team van het museum te versterken. En kleur, want met een sponsor als Levis ziet ons museum er nog mooier uit.” En met de juiste reflex zegt Demaret er-bij: “Dat is zoveel aangenamer voor ons publiek.”� AD
www.museumvanelsene.be
Maritiem Station Thurn & Taxis, 1910, ingenieur Frédéric Bruneel.
© T
& T
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.
Bezoeken enkel op afspraak
Informatie@handicap-ambulant.be
02/463.58.58
Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde, 1958 (op Expo 58), ingenieur André Paduart.
© A
RC
HIE
VEN
MIN
ISTE
RIE
OP
EN
BA
RE
WE
RK
EN
ELSENE – Ingenieur, nog vóór architect, zou voor de Belg het aantrek-kelijkste beroep zijn. Maar waarom vergeten we dan altijd zijn naam en weten we amper wat hij doet? Misschien omdat daarover eerst eens een grote tentoonstelling moest komen. Zoals er nu een loopt in het Civa: Brussel, een sterk staaltje van engineering.
BDW 1283 PAGINA 17 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
BOKSERS OP DE MONT BLANC
Twaalf jonge Brusselse boksers proberen eerdaags de top van de Mont Blanc te bereiken. Ze zijn gepassioneerd door hun sport, maar hebben niet de minste klimervaring. Hoe vergaat het deze elf jongens en dat ene meisje? “We hebben welgeteld één dag speling.”
LEES MEER OP PAGINA 24-25
KAMELEON GAAT VISSEN KIJKEN
Als afsluiter van hun project rond oceanen gaan de vijfde- en zesdeklassers van de Anderlechtse Kameleonschool op bezoek in het Aquariummuseum. Deze week in ‘Klas in de media’: vrouwtjesvissen die hun eitjes uitbroeden in hun bek, vampier- en fonteinvissen, en Dory, het vriendje van Nemo!
LEES MEER OP PAGINA 26-27
zie je de opeenvolgende metamorfoses van het wegennet. Na de eerste spoorlijn van Brussel naar Mechelen in 1835, met halte in de Groen-dreef, komen er almaar verbindingen en sta-tions bij. Je ziet dat noord en zuid in 1841 ook al eventjes verbonden waren, lang voor de noord-zuidverbinding in de jaren 1950. Dan volgen de overwelving van de Zenne, de verkeerstunnels in de jaren 1969-’80, de eerste aanzet voor de metro in 1965 aan het Schumanplein. Bij de technische uitleg over hoe tunnels gegraven worden, blijkt er zelfs een ‘Brusselse methode’ te bestaan. Daarbij wordt eerst het dak van de tunnel geplaatst, zodat het verkeer daarboven niet langer dan nodig gehinderd wordt, vooral-eer er in de ondergrond wordt voortgegraven.
Zelf doen is een goede leerschool, daar hebben de expobouwers aan gedacht. Zo kan iedereen de drie overbruggingsmethodes proefonder-vindelijk uittesten. Aan de kleuren herken je verder bij welke Brusselse gebouwen ofwel de ligger (het principe van de boomstam over de ravijn), ofwel de boog, ofwel de kettinglijn toe-gepast werd.Andere proefjes tonen aan welk soort kolom-men het best bestand zijn tegen ‘knikken’, zodat gebouwen niet als een kaartenhuisje in elkaar zakken. In een filmpje kun je zien dat de vloeren van de extra verdiepingen van het Communicatiecentrum Noord (CCN) werden ‘opgehangen’ aan een balk die dan weer steunt op kolommen naast het gebouw. Het is best
spectaculair, wat ingenieurs allemaal preste-ren.Ter afsluiting kun je een blik werpen op het Brussel van morgen door middel van maquet-tes en voorstellingen van de ontwikkelings-zones en vastgoedprojecten die in de lucht hangen. An�Devroe
Brussel, een sterk staaltje van engineering, nog tot en met 2 oktober in het Civa, Kluis-straat 55, 1050 Elsene, www.civa.be, www.expo-ingenieurs.be, 02-642.24.50. Dinsdag tot en met zondag van 10.30 tot 18 uur, nocturne op woensdag tot 21 uur (behalve op 15 juni)
Zetel van de Raad van de Ministers, (2013), tijdelijke samenwerking Philippe Samyn & Partners, Studio Valle Progettazioni, Buro Happold Limited.
© P
OLY
GO
N G
RA
PH
ICS
© M
AR
C G
YSE
NS
Voetgangers- en fietsersbrug Tervurenlaan, 2001, ingenieur Ney & Partners.
Luifel van metro Sint-Katelijne, 2005, ingenieurs Ney & Partners/architecten Node Engineering.
© J
L D
ER
U /
PH
OTO
-DA
YLIG
HT
© J
L D
ER
U /
PH
OTO
-DA
YLIG
HT
In het spoor van bouwende ingenieurs
BRUSSEL – De nieuwste Civa-publicatie Brussel, in de voetsporen van de bouwende ingenieurs focust op ‘het skelet achter de façade’, belooft Civa-directeur Christophe Pourtois. Een metrotoer en zeven wandelingen brengen u langs ingenieuze gebouwen en constructies waaraan een wetenschappelijk team sterren toekende naargelang van hun belang voor Brussel, België of wereldwijd.Vijf nog bestaande gebouwen kregen het maximum van drie sterren. Paleis 5 aan de Heizel uit 1935 van de ingenieurs Louis Baes en Henri Demol, en op de site Thurn & Taxis het bekende Koninklijk Pakhuis (B) uit 1907 (Bureau Béton Armé Hennebique) en Pakhuis A uit 1904, een gebouw met sheddaken die een kolomvrije ruimte van 60 op 65 meter overspannen: een krachttoer van inge nieur
Jules Zone. Wereldfaam genieten ook de Ko-ninklijke Serres (1874-1905), waarvan de in-genieur overigens onbekend is, en het Paul Émile Janson-auditorium van de ULB van de ingenieur Paul Moenaert, stichter van het Brussels Studiebureau Verdeyen & Moenaert. Verrassende inkijkjes bieden foto’s of schet-sen van de bouw zelf, zoals van het Berlay-montgebouw of de Zuidertoren. En natuurlijk ook het beeld van het dak van het Ukkelse Longchamp-zwembad, in de vorm van een hyperbolische paraboloïde, want met duizend woorden kom je hier niet toe. Interessant zijn de uitweidingen over constructietechnieken als architectonisch (dragend) beton, te zien aan de gevel van het BBL- (nu ING-)gebouw, of de gordijngevel die in Brussel voor het eerst in 1957 werd toegepast in het PS- of het P&V-
gebouw. Van belangrijke Belgische ingenieurs als François Hennebique, de vader van het gewapend beton, zijn er kleine biografieën. Omdat ook gesloopte gebouwen opgenomen
werden, heeft de gids een hoog ‘publiek ge-heim’-gehalte. De gids, in de collectie ‘Stad en Architectuur’, is voor 25 euro te koop in de boekenwinkel van het Civa, 02-642.24.71.�AD
“Bouwtechnisch is het Atomium niet zo’n complexe constructie”
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
BDW 1283 PAGINA 18 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Tentoonstelling > Beeldhouwers beitelen sculpturen in Parmentierpark
Naar het beeld van Brussel
M armer uit Carrara blijft de prins der stenen, of het nu bianco ordinario of bianco
statuario, de meest witte, is. Deze zomer krijgt Brussel tien parksculp-turen uit Carrara cadeau. Niet zo-maar uit een atelier, maar ter plekke in het Parmentierpark gebeiteld. Een origineel en kunstminnend pro ject, dat snel vorm kreeg zodra het Italiaanse marmer Sint-Pieters-Woluwe in de schoot viel. Het idee om een internationale groep beeld-houwers bij elkaar te brengen, komt van Patrick Crombé, vijfde telg uit een dynastie van steenbewerkers en grafzerkmakers uit Woluwe, en zelf een bejubeld beeldhouwer.Het zomerproject krijgt de naam Brussels International Sculpture Symposium. “In het Grieks staat symposium voor een samenkomst om te drinken,” zegt Crombé glun-derend bij zijn biertje. “Ik heb in het buitenland al verschillende sympo-sia meegemaakt. In Duitsland, Li-banon, Marokko, Mexico,... In Zwe-den was het zes weken werken met hard graniet. (Crombé heeft er overal monumenten staan; red.) In Brus-sel laten we tien kunstenaars tien werken creëren, in twee weken tijd. Ik heb niet lang hoeven zoeken om collega’s te vinden die direct bereid waren om mee te werken.”
VenusIn een vorig leven werd Crombé nog laureaat ‘jonge Vlaamse beeldhouw-kunst’ en volgde hij atelierlessen bij Koenraad Tinel aan Sint-Lukas. De arduinen brug aan het kas-teel Coloma in Sint-Pieters-Leeuw – Crombé woont in deelgemeente Vlezenbeek – is van zijn hand. On-langs heeft hij een 25 meter lange kunstbalustrade voor een rusthuis in Merchtem gehouwen.“Ik praatte met Carlo Andrei over ons symposium. Andrei is baas van een groot beeldhouwatelier in Carrara, en hij wou direct zeven ton marmer schenken, ter waarde van ongeveer achtduizend euro. De vracht komt eind juni in het Par-mentierpark aan. De gemeente-arbeiders maken de werkplateaus en kisten al klaar.”Crombé leeft en werkt vaak tus-sen de indrukwekkende groeven in Carrara, waar hij ook een vriendin heeft.De marmerstad puilt uit van sculp-tuurgalerieën als die van Andrei, gespecialiseerd in het kopiëren van beelden door artigiani, ambachts-lui. Crombé: “De steenhouwers wer-ken volgens het systeem van Pytha-
goras en zetten elk hoogtepunt van een gipsen replica over op de steen. Wij, kunstenaars, vertrekken van een eigen creatie. Daardoor krijgen we veel respect van de marmerver-kopers. Andrei zei me gewoon: ‘Ik bezorg de Carrara, jij doet de rest’ en ik kon beginnen aan de financiering van het project.”
In zijn geboortedorp Sint-Pieters-Woluwe vond Crombé gehoor bij Open VLD-schepen Carla Dejonghe, ook voorzitster van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Op haar beurt nam Dejonghe VGC-collegelid en minister van Bui-tenlandse Betrekkingen Jean-Luc Vanraes, een partijgenoot van haar,
in de arm. Ook de Franstalige sche-pen Philippe van Cranem vervoegde de ploeg enthousiastelingen: hij zorgde ervoor dat het Parmentier-park als ‘symposiumonthaal’ be-schikbaar werd gemaakt.Na een bezoek aan de Carraragroe-ves vorig jaar ging de steen letterlijk aan het rollen. Uit een blok van ge-middeld zevenhonderd kilo kappen de kunstenaars elk ‘Brussel’ uit. De Marokkaan Ikram Kabbaj maakt een ritmisch horizontaal werk, heeft hij al laten weten. De Duitse Maria Rucker vertrekt van een blok
Initiatiefnemers Patrick Crombé en Carla Dejonghe op de plek in het Parmentierpark waar de beeldhouwers aan de slag gaan.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
SINT-PIETERS-WOLUWE – De eerste helft van juli komen buitenlandse beeldhou-wers met renommee, naast lokaal talent Patrick Crombé, werken in het Parmentier-park. Niet om er afgewerkte kunst neer te poten: uit zeven ton Carrara-steen hou-wen ze elk een beeld. Met Brussel als onderwerp. Passanten zien het werk groeien.
van twee meter hoog. De Bulgaar Gheorghi Filin houwt een moderne Venus, met een relatie tot Brussel. En Crombé? “Zelf maak ik een leggio, een lessenaar. Daar kan het publiek zijn discours voor Brussel achter houden,” zegt de beeldhouwer met een grijnslach. “Dat het drankgelag een volwaardig symposium wordt, zal het publiek merken. Dag na dag wordt er van negen uur ’s ochtends tot zes uur ’s avonds gewerkt. Let wel, ook stil staan kijken is werken voor een beeldhouwer. Een collec-tief project van deze omvang is meer dan overleggen over diamantschij-ven, overzeese exposities en der-gelijke. Anders dan kunstschilders hebben beeldhouwers elkaar nodig, al was het maar om een steen te hel-pen verleggen. Het zorgt voor een sterke band tussen de artiesten.”En wat gebeurt er na afloop met de tien parkbeelden van Brussel? Na de klus blijven ze nog de hele zomer
in het Parmentierpark staan. Het Brussels Gewest wordt eigenaar van de monumenten. De deal is dat het Gewest de residentie van de arties-ten, zakgeld inbegrepen, bekostigt. “Wat de overheid daarna met de parkbeelden doet, is nog niet uit-gemaakt,” vertelt Crombé. “Het ligt communautair allemaal nog wat gevoelig, omdat de Vlaamse Brusse-laars het project naar hier getrokken hebben.” Voorlopig circuleert het Coovi in Anderlecht als eindbestem-ming voor de sculpturen.
� Jean-Marie�Binst
Brussels beeldhouwsymposium, van 2 tot en met 16 juli in het Parmentierpark (Parmentierlaan, Sint-Pieters-Woluwe). Dagelijks zijn de kunstenaars er van 9 tot 18 uur aan het werk. Met Maria Rucker (D), Patrick Crombé (B), Gheorghi Filin (Bul), Sandra Nejasmic (Kro), Maurizio Carnevali (I), Raymond Lohr (Lux), Ikram Kabbaj (Mar), Marit Lyckander (No), Karel van den Braak (NL) en Lars-Åke Åberg (Zw)
“Anders dan kunstschilders hebben beeldhouwers elkaar nodig, al was het maar om een steen te helpen verleggen”
BDW 1283 PAGINA 19 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
ADVERTENTIE
Hup hup, Heer Iwein
Iwein Segers van de gelijknamige Familie: een boon voor teksten met ambitie.
© D
IETE
R TE
LE
MA
NS
Gezien: het Stoemp!-concert van Familie Segers op dinsdag 31 mei in café Merlo. (Het laatste Stoemp!-concert, Nele Needs a Holiday en Guido Belcanto, is op 7 juni in café Walvis; www.stoemplive.be.)
Iwein Segers heeft de voornaam en de manen van een gereputeerd min-streel, en de achternaam en de glim-mende wangen van een onderschatte schlagerzanger: een combinatie waarvan hij zelf wellicht de humor en de potentie heeft ingezien.Misschien heeft het te maken met
het feit dat we Expeditie Robinson en Comedy Casino gemist hebben, maar wij vinden Iwein Segers een geestige kerel, met het hart en de hersens op de juiste plaats. We zouden hem graag in onze plaats het woord laten voeren op familiefeesten, maar als hij liever muziek speelt voor een nog breder publiek, dan is dat ook goed. Zulks gebeurde vorige week in herberg Merlo, die vanaf 1 juli aanstaande ho-pelijk ook alom geprezen zal worden om zijn strikt nageleefde rookverbod.In de Merlo speelden Segers en familie een thuismatch. Het zou immers daar zijn ge-weest dat de ex-frontman van Groep Jezus sa-men met zijn nieuwe gitarist Raf Ilsbroekx op het idee kwam voor dit nieuwe project. Aan-vankelijk (we gaan nu even voort op de onbe-trouwbare informatie van Segers zelf ) was als groepsnaam ook even Shitkikker (Shitkicker?) in de running, en zou hardcore het genre wor-den. Maar uiteindelijk was er na het toetreden van Naïma Joris (zang/percussie) en Joey Lim (bas) sprake van dat familiegevoel, en ging het gezin voor kleinkunst.Misschien moeten we dit alvast maar zeggen: muzikaal is deze band robuust en interessant genoeg om ambities waar te maken. Al was de klank in de Merlo aanvaardbaar en is wat in-teractie met bevriende stamgasten altijd leuk, in betere akoestische omstandigheden sor-teert Familie Segers wellicht nog meer effect.Vervolgens kunnen we meteen zeggen dat ook de liedjes en melodietjes van Iwein er mogen zijn. Wellicht daarom dat ze ook terug te vin-den zijn op een cd. Die heet Over andere men-sen en gaat over andere mensen ‘met hetzelfde leven’. Als het mag, zouden we alleen nog
pleiten voor net iets meer vlees aan de tek-sten. Een nummer als ‘Kom mij halen’, en nog een ander waarvan de titel ons nu even ontschiet, mikken iets te veel op de impact van de galmende slogan in het stadion om in andere omstandigheden aan te slaan. Dan liever vertelselkes die ergens naartoe lijken te gaan, zoals in ‘Als je eindelijk dood bent’: “naar het andere eind waar jij nooit bent ge-weest / waar ze altijd huilen ook al is het één groot feest”. De keuze voor covers ‘Rikky’ van Wim De Craene en ‘Ik zou wel eens wil-len weten’ van Jules de Corte toont de boon die Segers heeft voor songs met ambitieuze teksten. Al is het voorts ook al fijn dat hij in ‘Je ingebeelde vriendje bestaat niet’ eens een onderbenut Russisch leenwoord als doerak gebruikt.Ten slotte is er ook nog de kwestie van de ironie. Met de reputatie van Segers in het achterhoofd kwam de plaat van Familie Segers blijkbaar als opvallend oprecht en onhip over. Live wordt dat toch weer wat genuanceerd. Al was het maar omdat de cabaretier in Segers in zijn bindteksten op superieure wijze silly kan doen. Van het nummer ‘Sylvia Kristel’ (“Je bent moe maar gebeten op een laatste man in een pak”) wist hij bijvoorbeeld te vertellen dat het opgedra-gen was aan... Veronique. Ook de manier waarop Segers met zijn microfoon worstelt, lijkt niet helemaal van ironie gespeend. En uiteindelijk liegen ook de songteksten zelf er niet om. ‘Ik huil nog één traan om jou’ mag als een tearjerker klinken, met “Straks haal ik mijn geweer / en schiet ik je zachtjes neer” zit er toch een zinnetje in dat wellicht niet helemaal au sérieux te nemen valt.Moet Segers op een gegeven moment die ironie toch niet wat meer achterwege laten om zijn muziek het krediet te geven dat ze verdient? Of is het juist dat schipperen tus-sen lach en traan dat zo goed werkt? Geen idee. In elk geval zouden we Heer Iwein wil-len aanmoedigen niet te versagen. Er zijn weinig redenen te bedenken waarom Fa-milie Segers er niet in zou slagen ooit met een stuk of vier nummers te figureren in die altijd wat treurige Top 100 Aller Tijden van Nederlandstalige liedjes.
� Michaël�Bellon
Pra
at
ach
teraf
FM BRUSSEL WIJST DE WEG
BRUSSEL – Goed nieuws voor wie erop uit wil trekken in de stad: sinds vorige week is de tweede editie van de FM Brusselgids in om-loop. Je vindt er meer dan honderd interessante adressen in terug. De gids is onderverdeeld in zes hoofdstukken: cultuur, sport en frisse lucht, nightlife, winkels, bars en cafés en ten slotte eten. De samenstelling werd gebaseerd op plaatsen die al in het programma Panache aan bod kwamen en er werd verder gewerkt op basis van de eerste, veel minder uitgebreide, editie. De hele maand juni kun-nen FM-luisteraars elke dag een gidsje winnen in de uitzending. In de gemeenschapscentra zal hij ook gratis te verkrijgen zijn. Online kun je hem raadplegen op www.fmbrussel.be. SV
TELEX VADROUILLE
COMBIKAARTJES COULEUR CAFÉ AL UITVERKOCHT
BRUSSEL – Alle combitickets voor Couleur Café, dit jaar op 24, 25 en 26 juni op de ter-reinen van Thurn & Taxis, zijn al de deur uit. Dagkaartjes zijn wel nog voldoende beschik-baar. Daarnaast zijn er nog zevenhonderd Combi + Camping-passen te koop, maar die zijn voorbehouden aan zestienplussers die niet in het Brusselse gewest wonen.Brusselaars die drie dagen naar het festival willen, zullen aparte dagkaartjes moeten ko-pen. Zo’n kaart kost in voorverkoop 35 euro en aan de kassa 43 euro. In Brussel kunt u dagkaarten kopen in de Fnac-winkels in de Nieuwstraat of de Gulden Vlieslaan in El-sene, de verschillende Free Record Shops, de
Media Markten of de Caroline Music. Op de website van Couleur Café kan dat ook online. Festivalgangers die hun kaartjes op voorhand kopen, kunnen gratis gebruikmaken van het Brusselse openbaar vervoer (MIVB-netwerk) en de Couleur Café-nachtbussen die hen tus-sen middernacht en drie uur ’s ochtends veilig naar huis brengen.Onder meer Seal, Ziggy Marley (zoon van), Patrice, Arsenal, Method Man & Redman en Absynthe Minded zullen dit jaar voor de mu-zikale hoogtepunten zorgen. Wie al een voor-smaakje wil, kan terecht op het Couleur Ca-fé-YouTube-kanaal: www.youtube.com/user/FestivalCouleurCafe.� SV
Culturele middagpauzes in het Museum van de Stad Brussel12 en 16 juni 2011 om 12.30u
Brusselse landschappenDe rondleiding is gratis! | Toegang: € 4 per persoon
Museum van de Stad Brussel | Grote Markt (tegenover het Stadhuis)Info: 02 279 43 76
FOCUS OP
C
M
Y
CM
MY
CY
CMY
K
Namen als Thee Oh-Sees, King Khan and the Shrines of Mark Sul-tan zeggen u misschien weinig, dat kan. Maar van The Black Box Reve-lation, het uit Brussel afkomstige garagerockduo dat in korte tijd uit-groeide tot een van Belgiës bekend-ste muzikale exportproducten, hebt u vast al gehoord. Of van The Sonics misschien, de stamvaders van de garagerock, die onlangs de AB op zijn grondvesten deden daveren.Wie houdt van rauwe, ongepolijste en primitieve rockmuziek, of daar gewoon eens van wil proeven, kan al een paar maanden op woensdag te-recht bij Madame Moustache et son
Freakshow, de gezellige burlesque-bar aan de Brandhoutkaai in het hart van Brussel.“Garagerock is niet zozeer een gen-re, wel een geluid, een attitude bij het muziekmaken,” vertelt Philippe, le patron van Madame Moustache. “Een droge, pompende drumbeat, een kletterende gitaarmuur en heel wat reverb. Energie vertaald in mu-ziek, waarvan de sound teruggrijpt naar de sixties, naar de vroege rock-’n-roll. De muziek rammelt en kraakt alle kanten uit, en is vaak heel primi-tief opgenomen. Teringherrie voor sommigen, maar zodra de microbe je bijt, laat ze je nooit meer los.”
BDW 1283 PAGINA 20 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Theater > BorRris blijft improviseren
Goed houthakken is niet simpelBRUSSEL – Het improvisatie-gezelschap BorRris traint het hele seizoen door, maar komt deze maand nog twee keer in actie voor het Brusselse publiek. Tijdens een improvisatie-interland tegen de Nederlandse Impromaniacs, en op het Laplan-feest van De Markten.
B orRris ontstond in 2003 bin-nen De Markten en bloeit zoveel jaren later als nooit
tevoren. Het improvisatiegezel-schap verzamelt allemaal mensen die niet alleen podiumgeniek en ad rem zijn, maar ook een sterke band met Brussel hebben omdat ze er wonen, werken of gestudeerd heb-ben. De ploeg is op dit ogenblik elf mannen en vrouwen sterk. Voor-lopig kan er helaas niemand meer bij, maar u kunt wel verbaal met hen in de clinch gaan als u hen op café tegenkomt. Een goed impro-gezelschap is immers ook een goede vriendengroep, weet Eef Verbeke, een van de jongste aanwinsten. “Na elke training gaan we inderdaad op café om te praten over alles wat niet met impro te maken heeft. Het is belangrijk om elkaar goed te ken-nen en goed met elkaar op te schie-ten, want bij improvisatietheater moet je elkaar kunnen vertrouwen op het podium en weten wat je aan elkaar hebt. Bij impro hangt alles af van het moment en de bijdragen van het publiek. Dan helpt het om te weten wat voor type je medespe ler is, en moet je erop kunnen reke nen dat je medespeler het zal opvan-
De improvisatoren van BorRris gaan na elke training op café, “want het is heel belangrijk om elkaar goed te kennen.”
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Muziek > Garagerock is terug van weggeweest
Een rauw geluid
De Franse garagerockers van Warm Toy Machine, kind aan huis bij Madame Moustache.
© JO
VOE
TS
BRUSSEL – Traag maar gestaag lijkt garagerock de harten van de Brusselaars te veroveren. De mooiste liefdesbrief komt van Madame Moustache et son Freakshow, die met de Back to the Grave-avonden elke week een mix van vijftig jaar onversneden rock-’n-roll voorschotelt.
gen als je eens compleet vast zit.”Als ploegspeler moet je elkaar wel-licht ook kunnen laten scoren? “Ja, al zijn we bij BorRris niet in de eer-
ste plaats op scoren uit,” zegt Verbe-ke. “Goede improvisatie kan grappig zijn, maar de zoektocht naar grap-pen kan soms ook een mooi opge-
bouwde scène met geloofwaardige personages in de weg staan. BorRris is destijds begonnen met longform impro, waarbij soms één verhaal
van een uur lang wordt geïmpro-viseerd rond een bepaald gegeven. Opbouw en personages zijn dan heel belangrijk. Ook nu we aan theater-
BDW 1283 PAGINA 21 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Het maatjesseizoen is weer begonnen. Dinsdag 7 juni werd het traditionele vaatje geveild in de vismijn van Scheveningen. De opbrengst ging, zoals altijd, naar een goed doel, en dit jaar was dat Jantje Beton, een organisatie die zich inzet voor speelpleinen in Nederland.
Het gaat goed met de haring. Er zit al jaren genoeg haring op de Noordzee, wat te maken heeft met het verminderde aantal kabeljauwen. Veel kabeljauw betekent weinig haring (ze eten die op), en omge-keerd. In de natuur gaat dat zo; de een zijn dood is de ander zijn brood.Het gaat zo goed met de Noordzeeharing dat sinds vorig jaar de volledige visserij ervan ‘gecertificeerd’ is door de Marine Stewardship Council (MSC). Weet u niet wat dat is? Ik zal het u vertellen.Jaren geleden was de afdeling ‘visindustrie’ van de multinational Unilever een beetje droevig. Op landbouwproducten met een stempeltje ‘bio’ kon extra winst worden gemaakt. Maar visserij kreeg zo geen stempeltje, want ‘bio’ is in principe beperkt tot wat er aan land gebeurt. Vissen, en zeker gevan-gen vissen, mogen geen stempeltje krijgen, zelfs al is er geen gram kunstmest of bestrijdingsmid-del gebruikt om ze te vangen. Dus, dachten ze bij Unilever, dan maken we toch zélf een stempeltje waar mensen meer voor willen betalen. We zullen dat dan ‘duurzaam’ noemen (dat deden andere mul-tinationals al voor het houthakken in het tropisch woud).Omdat niemand hen zou geloven – ze zijn niet dom bij de multinationals –, zochten ze iemand die wel vertrouwen krijgt van het volk. Ze stapten met een kruiwagen vol geld naar het Wereld Natuur Fonds (WWF) en vroegen aan die natuurbeschermers of zij voor hen geen labeltjes wilden plakken op ge-vangen vis, teneinde hogere winstmarges te kun-nen aanrekenen. Het WWF vond dat een goed idee en samen riepen ze de MSC in het leven.De MSC hoeft niet veel te doen. Het onderzoek naar de visbestanden en de statistiek van de vangsten is
al betaald door de belastingbetaler. Het wordt ge-daan door wetenschappers en statistici uit de lan-den waar de visserij gebeurt, op kosten van de be-volking, de vissers en de industrie. De procedures worden gecontroleerd door andere multinationals die daarin gespecialiseerd zijn (Veritas, SGS,...). De MSC schrijft facturen uit en doet aan lobbying.Het werkte. Eerst was er een meerwaarde voor een paar vormen van visserij, ver weg, die makkelijk te controleren waren. Maar toen begonnen de Neder-landse en Britse supermarkten het idee interessant te vinden. Ze gingen van hun leveranciers eisen uit-sluitend nog ‘duurzame vis’ te leveren. Dus moest iedereen ‘gecertificeerd’ worden, anders stuikte de
visverkoop in elkaar. Het bewijs voor die ‘duur-zaamheid’ ligt uiteraard niet bij de supermark-
ten, en ook niet bij de MSC. De visserijsector mocht dus, visgebied per visgebied, per type
vissersboot en soort per soort, dure dos-siers openen bij de MSC of ze konden hun
verkoop wel vergeten. Daarbij moesten fabrieken op voorhand afdokken voor-aleer ze mochten bewijzen dat wat
ze als ‘duurzaam’ verkochten, ook ‘duurzaam’ was gevangen, en ook de vissersboten mochten langs de kassa om hun eigen boot te laten bestempelen met het imprimatur
van de duurzame kerk. Dat kost for-tuinen!
En, denkt u dat er ondertussen veel veranderd is aan die visserij? Het zijn dezelfde vissers, met dezelfde boten, die vis vangen zoals ze dat altijd al hebben gedaan, maar nu mag er een blauw zegeltje op met een wit visje: MSC certified. Iedereen blij, de vissector een stuk armer, de vis dan weer een stuk duurder. Zelfs soevereine landen worden vandaag zo gek gekregen dat er wetsvoorstellen circuleren dat alle vis in het land MSC-gekeurd moet zijn. Bij de MSC lopen ze elke dag gierend van het lachen naar de bank.Ondertussen begon er gemor te klinken. Een staat als Alaska, waar duurzaamheid in de grondwet staat ingeschreven, vroeg zich af waarom ze een privé-maatschappij grof geld zouden moeten betalen om te certificeren wat ze zelf garanderen. Alaska trok zich terug. IJsland heeft zich nooit in de luren laten leggen en certificeert zijn visserij zelf: Iceland Res-ponsible Fisheries. Andere bedrijfjes sprongen uit de
grond (Friends of the Seas, Natura...) om een graan-tje mee te pikken in de markt van het labeltjes plak-ken. En het idee sloeg over naar andere sectoren, an-dere criteria (Rainforest Alliance voor bananen,...).U allen, consumenten, kunt op beide oren slapen: ongeveer alles wat te koop is in de supermarkt, werd op de een of andere manier gecertificeerd als duur-zaam, is het niet voor de natuur, dan is het voor de sociale omstandigheden, de eeuwigheid van het product, of de veiligheid van de bankiers. Zij staan te drummen om voor u labels te plakken. De vissers werken nog altijd even hard (misschien zelfs iets harder), maar de vis is nog altijd even lekker.Geniet van de nieuwe maatjes, eet ze zonder poes-pas, zonder sla en zonder ajuin. Het is een product waar de Nederlanders fier op mogen zijn. Een nieu-we haring, die naam waardig, wordt voor uw neus gefileerd en binnen het uur opgegeten, anders gaat de échte kwaliteit achteruit, duurzaam of niet. Dus niet uit de supermarkt. Smakelijk.
nick.trachet@bdw.be
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Duurzame maatjes
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
sport met korte sketches doen, blijft onze aandacht daar naartoe gaan.”Improvisatie lijkt niet meteen te rij-men met training, en toch oefenen de spelers van BorRris elke week. Waarop dan? Verbeke: “Dat vragen mensen mij dikwijls. De inhoud van een improavond is altijd anders, maar er bestaan veel verschillende soorten formats van scènes die je moet leren kennen. En je moet ook leren spelen op een podium. Het is bijvoorbeeld niet zo evident om pakweg een houthakker goed na te doen. Het is belangrijk dat je dan niet zomaar wat in het rond slaat, maar dat je die handelingen heel juist kunt uitvoeren. Je moet tijdens het spelen ook heel geconcentreerd blijven op wat er gezegd en gedaan wordt. Als je ergens een denkbeel-dig glas water neerzet en je neemt dat op een heel andere plek weer op, dan merkt het publiek dat altijd. Im-provisatietheater is niet alleen een verbale aangelegenheid. De helft is lichamelijkheid en beweging.”
Zoek een probleem!Wellicht zijn er ook bepaalde vuist-regels en trucs? “Sommige dingen kun je inderdaad altijd in het ach-terhoofd houden. Als je niet meteen weet wat te zeggen, begin dan met een handeling. Als jij de vloer begint te vegen of een raam begint te lap-pen, dan heeft je tegenspeler met-
een iets om mee verder te gaan. Om een sketch te doen werken, helpt het ook altijd om een probleem te creëren dat dan moet worden op-gelost. En een centrale regel is ook het accepteren. Sla de voorstellen en voorzetten van je medespeler nooit af, want anders zit je meteen vast. Je leert trouwens veel door af te gaan en elkaar feedback te ge-ven.”BorRris won in januari in Neder-land al de heenwedstrijd van het potje theatersportwedstrijd tegen Impromaniacs. Spelen de Neder-landers anders? “Het viel op dat zij heel veel muzikale formats hebben. Ze huren voor elke voorstelling een pianist in die zowel achtergrond speelt als echt liedjes begeleidt. Daarnaast zijn de Nederlanders ook heel direct. Ze vliegen meteen in een scène. Een zwangere vrouw zal bij ons eerst op doktersbezoek gaan, bij hen ligt ze meteen op de grond te bevallen.”� Michaël�Bellon
Terugwedstrijd van de Strijd der Lage Landen (BorRris vs. het Nederlandse Impromaniacs), op zaterdag 11 juni om 20 uur in De Markten. Kaartjes kosten 5 (vooraf) of 7 euro (aan de kassa). Meer informatie en reserveren op an@borrris.com, 0486-98.36.35 of www.borrris.com
De bankiers staan te drummen om voor u labels te plakken
Garagerock was een tijdje bijna ver-dwenen in de hoofdstad, maar lijkt nu weer terrein te winnen. Aan de basis van die nieuwe dynamiek ligt een kleine groep, veelal uit Frank-rijk afkomstige muziekliefhebbers. Een van hen is Étienne, de vaste dj op de Back to the Grave-feestjes bij Madame Moustache. “In Frankrijk is garagerock heel populair. In Pa-rijs zijn er wel twintig cafés die uit-sluitend die muziek draaien, en elke avond kun je wel een garageband aan het werk zien. Ik ben met mijn band Warm Toy Machine naar Brus-sel gekomen omdat het een fijne stad is, en een goeie uitvalsbasis. De scene is hier kleiner, maar heel hecht.”Thierry, de eigenaar van het Brus-selse café en rockmonument DNA, beaamt dat. “Vroeger waren het al-leen Elzo (grafisch ontwerper die de posters voor de garagerockfeestjes en -optredens ontwerpt, YC) en ik die
iets deden. We huurden een zaal, boekten een band en zorgden voor promo. Geleidelijk is dat gegroeid. Madame Moustache begon de soi-rées garage te organiseren, Warm Toy Machine en hun nevenprojecten kwamen naar Brussel, DJ Elodie be-gon ook feestjes te geven waar onze muziek gedraaid werd, enzovoort.”Het publiek dat op zo’n Back to the Grave-avond afkomt, bestaat vooral uit late twintigers en vroege derti-gers. Je treft er rockabilly chicks en boomlange kerels met piercings en brede armen vol tattoos, maar even-zeer mensen die je zo achter de ba-lie van de bibliotheek voorstelt. In de muziek hoor je echo’s van (oude) soul, blues en psychedelica, stee-vast gedrenkt in de typische rauwe rocksound. Crowdsurfen hoeft niet, maar dansen wordt sterk aanbevo-len.�� Yves�Coudron
LAPLAN FEEST!
BRUSSEL – BorRris staat ook op het programma tijdens het derde Laplan feest! van GC De Markten. Laplan feest! laat resultaten zien van cur-sussen die plaatsvonden en (frag-menten van) producties die gemaakt zijn door de Laplan-productiegroe-pen en de gastgroepen van GC De Markten. Dat feest heeft plaats op 25 juni. In de aanloop speelt Café
Marché ook al een diner spectacle op 10 en 11 juni, presenteert de nieuw-ste lichting D°eFFeKt-acteurs van af 17 juni het locatieproject Shortcuts, en is vanaf 17 juni de fototentoon-stelling Stadsbiografie te zien. In De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel, 02-550.19.14, www.demarkten.be.� MB
Madame Moustache, Brandhoutkaai 5-7, 1000 Brussel, www.madamemoustache.be. Elke woensdag om 23 uur Back to the Grave; op 15 juni om 21 uur optreden van Jesus Love Heroin Band + The Skeptics
© N
ICK
TRAC
HET
BDW 1283 PAGINA 22 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Sven Augustijnen: “Ik heb altijd al van Brussel gehouden, ik begrijp dat beeld niet van een vuile, gevaarlijke stad.”
‘S pectres is een documentair filmessay over de moord op Patrice Lumumba, in dialoog met een tentoonstelling van
foto’s, authentieke documenten en een publi-catie,” legt Sven Augustijnen uit.Spectres, ‘spookbeelden’: de titel kon niet beter gekozen. Spookbeelden van een koloniaal ver-leden die de natie blijven achtervolgen, 51 jaar na de onafhankelijkheid van Congo.Het hoofdpersonage en de gids van de film is ridder Jacques Brassinne de La Buissière. “81 is de man ondertussen. Dertig jaar lang heeft hij onderzoek gedaan naar de moord op Pa-trice Lumumba, de eerste democratisch ver-kozen premier van Congo. Hij heeft als diplo-maat het onafhankelijkheidsproces van Congo van dichtbij gevolgd, hij heeft de onafhanke-lijkheidsviering op 30 juni 1960 meegemaakt. Vervolgens heeft hij ter plekke mee de seces-sie gesteund van Katanga, een van de rijk-ste en meest ontwikkelde provincies van het gewezen Belgisch Congo. Die secessie had de zegen van de Belgische zakenwereld en het Belgisch leger; in de ogen van Congo was het een poging om een Belgische marionetten-staat te creëren. Brassinne de La Buissière was ook op 17 januari 1961 in Elisabethvil-le, de dag dat Lumumba werd vermoord in de Katangese savanne. Op de vraag wanneer
hij met zijn onderzoek is begonnen, antwoordt hij: ‘De dag daarop.’ Heel die Congolese crisis, het was voor die man een soort van 1914-’18.”
FelicitatiesBrassinne de La Buissière sloot zijn carrière aan het eind van de jaren 1980 af als kabi-netschef van toenmalig minister van Defensie François-Xavier de Donnea. “In die periode heeft hij militairen die het hele gebeuren in Congo van dichtbij hadden meegemaakt, ge-interviewd. Militairen met pensioen, die zich dus niet langer verplicht voelden te zwijgen over wat er zich heeft afgespeeld. In 1991 volgde de neerslag van Brassinne de La Buis-sières dertigjarige queeste: de thesis Enquête sur la mort de Lumumba, een turf van om en bij de tweeduizend pagina’s waarmee hij in 1991 aan de ULB doctoreerde in de politieke weten-schappen. Met grootste onderscheiding en fe-licitaties van de jury. Zijn besluit: Lumumba’s dood was een afrekening onder Congolezen; de Belgische staat, aanwezig door zijn aandeel in het koloniale bestel, werd als instrument gebruikt. Van die these werd in 1999 brand-hout gemaakt door de socioloog Ludo De Wit-te. Zíjn conclusie op basis van diezelfde getui-genissen en nog een aantal documenten van
Buitenlandse Zaken, die op zijn bureau waren komen aangewaaid, was: de toenmalige Belgi-sche regering was het meesterbrein achter de moord op Lumumba. Voor de Kamer was dat voldoende aanleiding om een parlementaire commissie op te richten om het dossier uit te spitten.”“In de film is het personage van Brassinne de La Buissière bijna de woordkunstenaar; rollende teksten geven af en toe context. Vaak wordt van mijn gids gezegd: ‘Il dit des mensonges’, hij liegt. En dat is net het interes-sante. Is het een leugen? Hoe wordt het geïn-terpreteerd? Brassinne de La Buissière heeft onderweg zijn mening niet bijgestuurd, neen, hij blijft hardnekkig bij zijn these. En dat is na-tuurlijk ook de kracht van deze complexe film, met een complex figuur als gids.”
Europees parlementSven Augustijnen komt oorspronkelijk uit de buurt van Mechelen. Zijn adoptiestad Brussel biedt hem voldoende stof om als kunstenaar de realiteit – die net zo goed geconstrueerd is – af te tasten. “Ik heb bijvoorbeeld onder-zocht hoe het Europees parlement hier zitting heeft gekregen, hoe Brussel de hoofdstad van Europa is kunnen worden. Dat deed ik nu zes jaar geleden in een eenmalig extra katern in De Tijd. In de bijlage dient een interview met Étienne Davignon als basis voor een netwerk van verschillende teksten die het ontstaan van de Europese Unie en de topografische inplan-ting van zijn instituties in Brussel beschrij-ven.”“Davignon was met een aantal projectontwik-kelaars betrokken bij de realisatie van wat men indertijd Le Centre International du Con-grès noemde. Gebouwd op de plek waar voor-
heen de Leopold-brouwerij stond. Een con-grescentrum met een halfrond waarvan het aantal zitjes ‘per toeval’ tegemoetkwam aan de noden van het Europees parlement. Terwijl het Europees parlement eigenlijk was toege-wezen aan Straatsburg. Het gevolg was een diplomatieke rel tussen Frankrijk en België, waarbij de Belgische regering zei: ‘Dit is een privé-initiatief, wij hebben daar niets mee te maken.’ Brussel – waar al de Europese Com-missie zetelde – kreeg zijn huiswerk vroeger af dan Straatsburg, en de Europese parle-mentsleden hadden een ruimte nodig om te vergaderen: zo is dat Centre International du
Uit Sven Augustijnens Spectres (2011).
© MARC GYSENS
ELSENE – “Geschiedschrijving is allerminst een natuurverschijnsel. De constructie van de realiteit en hoe we daarvoor bepaalde verhalen, beelden, fictie gebruiken, dat vind ik fascinerend. Die grenslijn van betrouwbaar en onbetrouwbaar maakt het enorm interessant voor een kunstenaar. Wat zijn de verhalen, wat is de realiteit en hoe vermengen ze zich?” Sven Augustijnen was met Spectres een van de blikvangers op het Kunstenfestivaldesarts 2011.
BDW 1283 PAGINA 23 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
FREDDI SMEKENS
Loeter
O oit heb ik het in deze rubriek over vreuger gehad. Amper was mijn stuk af of ik maakte me de bedenking: “Er
zal neki nen taaid komme da ’k het auver loeter zal hemme.” Aan de titel hierboven is alvast te zien dat die tijd nu gekomen is. Een eerste vraag die ik me daarbij stel, is: op welk ogenblik in ons leven schakelen we over van loeter op vreuger? Tot mijn grote opluchting heb ik opgemerkt dat zo’n ogen-blik eigenlijk niet bestaat. Laten we bij onze prille jeugd beginnen. Een van de eerste si-tuaties waarin we met loeter geconfronteerd worden, is bij de vraag: “Wa zou ga loeter wille weudde?” In dat geval gaat het uiter-aard over de professionele richting die we loeter zouden willen inslaan. Het eigenaar-dige daarbij is, waarde lezer, dat onze wen-sen of eventuele voorspellingen zelden of nooit bewaarheid worden. Maar zoals altijd en overal bevestigen de uitzonderingen de regel. Zo ben ik ooit iemand tegengekomen die beweerde: “As ik klaain was, zaa ik da ’k loeter pompeer wou weudde. En, geluuf ma na of ni, den dag van vandoeg ben ik al dètig joer pompeer.” Misschien komt zo’n voorspelling minder vaak uit wanneer men het in de pril-le jeugd heeft over coureur weudde of even-tueel facteur, hoewel zowel Eddy Merckx als mijn eigenste bode die voorspelling mis-schien waargemaakt heeft.Wat heeft u, lezer, geantwoord op de vraag “Wa gooj ga loeter doon?” Wat bijvoorbeeld gedacht van “Kassaalegger of kosmonaut, ik moot er nog neki auver noepaaze...” Maar na onze kindertijd komen we tot de zogenaam-de joere van verstand en krijgt loeter een an-dere dimensie. In die zin dat loeter, spijtig genoeg, dan ook met uitstellen te maken krijgt. Uitdrukkingen als “We zulle loeter wel zeen”, “Da’s eet vè loeter” of “Da komt loeter wel in orde” zijn de meeste lezers ze-ker niet vreemd. Niet dat ik akkoord ga met de uitdrukking “De weg no de helle es gepla-vaaid mè gooje inteenses.” Zeker niet omdat we met diezelfde plavaaje genoeg materiaal zouden hebben om al onze eigen ruiten in te gooien.En dan is er ook nog de tegenstelling tus-sen “Vreuger was alles beiter” en “Loeter zal
alles beiter goen.” Uit die twee beweringen concludeer ik dat in zo’n geval loeter sym-pathieker én positiever overkomt dan vreu-ger. Misschien heeft dat ermee te maken dat we in elk geval altaaid beiter af zaain mè veujooit te bezeen dan achterooit. Maar ik geef grif toe dat het wat overdreven zou zijn om te stellen dat vreuger louter met nostalgie en loeter alles met hoop te maken heeft.Misschien toch graag even terug naar onze kindertijd, zonder het specifiek over vreuger te hebben. Uit mijn prilste jaren herinner ik me dat ik me bij het aanschouwen van boeken en kranten de bedenking maakte: “Loeter zal ik da allemoe kunne leize.” Van-daar misschien het feit dat ik op de lagere school voor één ding ooit mijn best heb ge-daan: zu rap meugelaaik liere leize. Dat het mij ooit gelukt is, slaat mij trouwens nog altijd met verstomming. Dit gezegd zijnde, waarde lezer, is het een hoopvolle gedachte dat we voor loeter altijd wel plannen heb-ben, hoe bar de tijden ook (lijken te) zijn. Na deze uitspraak in beperkte kring werd ik een tijdje als ‘Menier Positivo’ aange-sproken. Die aanspreektitel raakte ik haast onmiddellijk weer kwijt na de opmerking: “Ik kan fleus nateurlaaik nog altaaid van gedacht verandere.” Maar ook in die laatste opmerking schuilt een vrolijke noot. Name-lijk: “We zaain ni verplicht merge te zegge wa we vandoeg gezeid hemme.” En merge heeft in dat geval alles te maken met... jawel, loe-ter.Bij alles wat voorafging, zal men ongetwij-feld gemerkt hebben dat ik loeter eerder als een baken dan als een schrikbeeld be-schouw. Want den dag da we schrik hemme van loeter, kan nuut onzen besten dag ni zaain. Maar het is ook zo dat men loeter niet met al te veel zekerheden en verwachtingen mag volproppen. Ik zou het zo stellen: “Lot loeter gerust op ons afkomme. Want loeter es al verbaa zonder da we ’t weite.”Ziezo, waarde lezer, mij rest te hopen da ’k loeter zal kunne leize wa da ’k vreuger auver loeter geschreive hem. En dat ik mijn bewe-ringen in verband met loeter dan nog altijd zal kunnen staven.
Congrès uiteindelijk het parlement geworden.” “In feite gaat het over je hoe door bepaalde constructies de realiteit vormt. Dat het span-ningsveld tussen fictie en realiteit niet zomaar een spel is, maar dat het deel uitmaakt van het vormgeven van de realiteit en de geschiedenis. En Brussel is daarvoor een heel rijke voedings-bodem. Omdat het op de scheidingslijn ligt
van de Romaanse en Germaanse cultuur én ook nog eens een internationaal centrum is.”“Er wordt vaak gezegd dat België surrealisme is. Dat komt door observatie van dingen die uit de realiteit zijn getrokken. De realiteit heeft soms de kracht dat ze de fictie overstijgt, en dat is een beetje de voedingsbodem van mijn werk, van wat me aantrekt.”“Je hebt natuurlijk ook de rijke koloniale ge-schiedenis die hier sterk aanwezig is. Ik woon in de Luikenaarsstraat: vanuit mijn raam zie ik de triomfboog van het Jubelpark; als ik naar het centrum wandel, kom ik langs het stand-beeld van Leopold II, langs Matonge. Bij mij op de hoek woonde tot aan zijn dood de histori-cus Jean Stengers, die een zeer belangrijk werk heeft geschreven: Congo, mythes et réalités.
‘Mythen’, ‘werkelijkheden’, in die twee woor-den heb je die dualiteit: wat zijn de verhalen en wat is de realiteit, hoe vermengen de verhalen zich met de realiteit, hoe geven ze de realiteit mee vorm?”
ZondebokAugustijnen noemt Brussel de enige stad in België die echt een stad is. “Ik heb altijd al van Brussel gehouden, ik begrijp dat beeld niet van een vuile, gevaarlijke stad. Elke grote stad heeft nu eenmaal haar gevaren en gebre-ken. Kom je van Kinshasa terug en je leest in de krant al die onheilsberichten over Brussel, dan valt het hier mijns inziens toch allemaal best mee. Natuurlijk zijn er enorme uitdagin-gen, op het gebied van onderwijs en werkge-legenheid, om er maar twee te noemen. Maar de blik van de mensen van buiten de stad op Brussel is soms toch nogal bizar, vind ik. Nu, misschien krijgen ze een negatief beeld voor-geschoteld door de media? Het is alsof men per se een zondebok wil maken van Brussel, terwijl het wel het economische hart van Bel-gië is, terwijl de Europese Gemeenschap hier zit, de Navo, de ambassades, internationale firma’s... Het is een mépris dat ik niet vatten kan – en tegelijkertijd wordt Brussel wél als de hoofdstad van Vlaanderen gezien. Een beetje schizofreen allemaal. Nu, dat maakt het wel tot een interessante stad.”
� Karel�Van�der�Auwera
Spectres, nog tot en met 31 juli in kunstencentrum Wiels in Vorst (www.wiels.org), filmprojecties dagelijks om 12, 14 en 16 uur
‘De grenzen tussen fictie en realiteit’
Sven Augustijnen: de kunstenaar en de geschiedschrijving
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
“De realiteit heeft de kracht dat ze de fictie soms overstijgt”
BDW 1283 PAGINA 24 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
BRUSSEL – Als expeditie kan het tellen: eind juni trekken twaalf jonge Brusselse boksers en drie begeleiders naar de Mont Blanc. Jonge en gepassioneerde sporters in de ring, maar zonder enige klimervaring: slagen ze erin om zich als team een weg naar boven te vechten, 4.807 meter hoog? Het klinkt als een waanzinnig avontuur, maar Tom Flachet van de Brussels Boxing Academy weet van wanten, boks- en andere.
S ommige deelnemers lijken nog niet te beseffen wat hen straks te wachten staat. Gewone gasten uit Molenbeek, Kuregem,
de Chicagowijk, Anneessens en de Papenvest. Ze schreven zich in, want ze zitten niet om een uitdaging verlegen. Alleen initiatiefnemer Tom Flachet (Buurtsport en BBA) weet goed waar-aan hij begint: hij is niet alleen bokstrainer, maar ook bergfanaat. “Al als kind vertoefde ik veel in de bergen. Ze bleven me aantrekken, en dus behaalde ik een brevet alpijns klimmen. Later ging ik ook rotsklimmen: om niet meer alleen voor de eenvoudigste weg naar boven te kiezen. Ik heb nu elf of twaalf bergen van vier-duizend meter of meer beklommen.”Is dat voldoende om een onervaren groep op sleeptouw te nemen naar de allerhoogste top van Europa? “De Mont Blanc is technisch een vrij makkelijke klim. Maar het is superzwaar voor je conditie en uithouding. Dat wordt dus de uitdaging. Bokstechnisch heeft zo’n klim-expeditie geen nut, mentaal wel. De eigen grenzen opzoeken en verleggen, maar ook als groep tot het uiterste gaan, elkaar oppeppen, vooruitstuwen: daar gaat het om. Natuurlijk willen we met z’n allen de top halen, maar als
De Brussels Boxing Academy in actie. De twaalf die zich straks wagen aan de beklimming van de Mont Blanc, zitten nu nog even naarstig boven hun schoolboeken.
© MARC GYSENS
Knokken op de flanken van de Mont BlancJeugd > Brussels Boxing Academy waagt de klim
de CLUB
‘Huurlingen hoeven we niet’Royal Excelsior Sports Club, Brussel
BRUSSEL – Zeventien jaar was het al gele-den dat atletiekclub Excelsior nog de titel bij de mannen won. Een uitgebalanceerde ploeg die bulkt van het talent, bracht hen opnieuw aan de Belgische top.
“Ik hoop dat dit het Brusselse stadsbestuur eindelijk overtuigt om ons beter te onder-steunen,” zegt voorzitter René Bontemps (56). “Over onze installaties mogen we niet klagen, want we zitten in het mooiste stadion van het land: het Koning Boudewijnstadion. Maar de vele evenementen in het stadion zorgen voor problemen. En ook met de subsidies is het treurig gesteld.”Excelsior draait al een vijftigtal jaar mee aan de top. Het Belgisch kampioenschap inter-clubs wordt tussen de twaalf beste atletiek-clubs afgewerkt, over de achttien proeven van het olympisch programma. “Daarvoor moet je een complete ploeg hebben en in elke disci-pline sterke sporters. Het heeft lang geduurd, maar we staan opnieuw bovenaan. En met heel wat jongeren die zijn opgegroeid binnen de club. Daar mogen we trots op zijn, ja.”
De atletiekclub telt een vijfhonderdtal at-leten die begeleid worden door meer dan twintig gediplomeerde trainers. De club zet in op een sterke jeugdafdeling en plukt daar nu de vruchten van. “Er heerst een familiale sfeer bij ons, maar wel een sfeer waarin de jongeren zich kunnen ontwikkelen. Ze moe-ten zichzelf kunnen overtreffen. We hebben toppers rondlopen als Damien Broothaerts en Frédéric Xhonneux, daar kunnen de jon-geren zich aan optrekken. We hebben meer dan dertig nationaliteiten binnen de club, die samenwerken met één doel voor ogen. Van de Oezbeekse speerwerper tot de jonge Spaanse sprinter, het is een echte smeltkroes die zon-der conflicten samen sport en zich amuseert.”Die jeugdwerking wil de voorzitter in de toe-komst nog versterken. Vandaag heeft de club dertig sponsors die in het project van de club geloven. Maar wat is het verschil tussen Ex-celsior en een andere atletiekclub? “De am-bitie en de wil maken het verschil. Je moet middelen inzetten en ervoor vechten. Je hebt Brusselse atletiekclubs die in gesloten kring blijven werken en daar tevreden mee zijn. Wij hebben een roeping om ons te amuseren, maar óók om onze beste atleten zo ver moge-lijk te katapulteren. Je moet vechten om daar-voor de middelen bij elkaar te krijgen.”“We willen geen groep huurlingen. Ik wil de sfeer in de groep behouden, die fier is om voor Excelsior uit te komen.” Tim Schoonjans
www.resc.be“Van Oezbeekse speerwerper tot Spaanse sprinter, iedereen heeft één doel voor ogen.”
© N
AD
IA D
E BU
YST
er al een paar in zouden slagen, dan is dat ook voor de groep een enorm succes.”
“We bereiden ons goed voor. Leren op een glet-sjer lopen, wennen aan de hoogte, maar ook:
’s nachts opstaan en vertrekken. Dat moet, ze-ker de dag dat je naar de top wilt doorstoten.
Knokken op de flanken van de Mont Blanc
BDW 1283 PAGINA 25 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Maar niks geweldigers dan door de bergen te stappen in het donker en dan de zon te zien opkomen. Ook dat wordt voor iedereen van
onze groep een nieuwe ervaring. Contact met de natuur op haar puurst: er gaat voor elk van deze stadsjongeren een wereld open.”Het tijdschema is strak: op dag 7 wordt de be-klimming van de Mont Blanc aangevat, op dag 8 een gooi naar de top gedaan. Maar wat als het weer niet meezit? “We hebben welgeteld één dag speling. Is het slecht weer, dan ver-trekken we niet naar de top. Dan is de berg sterker dan wij, geen probleem. Hetzelfde met
“Contact met de natuur in haar puurste vorm: voor elk van deze stadsjongeren gaat een wereld open”
De veteranen van de Ritterklub zijn weer kampioen. Voor de derde keer in vijf jaar. Naar gewoonte sluiten we het seizoen af met een etentje. In Halle ditmaal, in het eetcafé van de levenspartner van onze nieuwe trai-ner Alain.De meesten zijn er; de groep is hecht. Vanaf volgend seizoen worden we geleid door een nieuwe voorzitter. De Ritter-vets nemen hun sport ernstig. We zijn ‘maar’ veteranen, maar de groepsdynamiek is vergelijkbaar met die van alle andere sport- en voetbal-clubs ter wereld, van FC Barcelona tot FC Ganshoren, van de U10 tot de eerste ploeg. Er zijn leiders, humoristen, lopers en mee-lopers (godzijdank), vrijbuiters en indivi-dualisten. Alles komt samen in de sport.Half werk is niet aan ons besteed. We winden ons op over de druk van de ballen, de kleur en kwaliteit van de uitrusting en het niveau van de wekelijkse trainingssessie. De omka-dering is bijna uniek voor ons (bedenkelijke) niveau. We ontberen wel een clubdokter en een preparateur. Tot voor kort hadden we zelfs een T2, een assistent-trainer die ons ook fysiek klaarstoomde. Zijn gedrevenheid zorgde weleens voor spanningen. Generatie-conflicten. Maar de T2 stopt ermee. Jammer. Jarenlang gaf hij present. Ach, gedane zaken nemen geen keer. Jean-Pierre stopt wel op een hoogtepunt, en dat siert hem. We wen-sen hem veel succes. Waarmee precies, dat weten we niet zo goed. Wat komt er na vete-ranenvoetbal? Fietsen? Kleinkinderen heeft hij (nog) niet. Tuinieren? We hopen dat hij zijn gading vindt.Johan, rots in de branding, is ook aanwe-zig. Hem kunnen we nog niet missen. Onze pater familias. Hij doet letterlijk alles voor ons. Onze nieuwe coach geniet als bijnaam Baresi – naar de legendarische Franco van AC Milan –, en binnenkort noemen we hem geheid Mister, naar het voorbeeld van de
vele statige en licht ontvlambare Italiaanse trainers. Mister is een voetbaldier en heeft een Zuid-Europees uiterlijk. Hij voetbalde in nationale. Hij praat en roept met kennis van zaken. Enkelen hebben het daar moeilijk mee. Zij verwarren passie met brutaliteit. Kleine jongetjes in lijven van middelbare leeftijd.Onze voormalige coach Peter wordt voorzit-ter. Ja, we hebben zelfs een voorzitter. We zullen hem missen als sportieve leider. Pe-ter is, net als de meesten, een Ketje. Hij her-kent de zwakke en de sterke punten van elke speler als geen ander. Een pleintjesvoetbal-ler. Maar dat zijn we bijna allemaal.De meesten hebben inmiddels Brussel voor de Rand ingeruild. Maar hun clubje hebben ze nooit de rug toegekeerd. Er is al eens een meningsverschil, zelfs ruzie, we zijn soms meer de Ketjesclub van Jette.Binnen de club voetballen we op een eiland. Er is amper contact met het hoofdbestuur. De veteranen zijn een club binnen de club. We vieren ons eigen feestje. Dat komt ook omdat we geen kantine hebben: die moeten we delen met grote broer RSD Jette, de club van de gemeente. We zouden geen Belgen zijn als er, na jaren, geen compromis uit de bus is gekomen. Verandering is op komst. Dankzij onze ontslagnemende voorzitter, Sven. In september is hij politicus af en gaat hij de maatschappij in. Hij ijverde jarenlang om de Ritterklub, armlastige vierdeprovin-cialer, te steunen. We krijgen nieuwe velden en een eigen kantine pal tegenover... de kan-tine van RSD.Celtic en Rangers in Jette. We snakken nu al naar het nieuwe seizoen.
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
ADVERTENTIE
Mister
HOU DE pLUIMpJES KLAAR
BRUSSEL – Recreatieve badminton spelers nemen het op 12 juni tegen elkaar op tij-dens het vijfde toernooi van Bad-Ton.
Al wie in en om Brussel recreatief badmin-ton speelt en ouder is dan zestien, heeft zijn plaats op deze jubileumeditie. Daarvoor moet u op 12 juni naar de Etterbeekse Veld-straat 71. De vijfde editie van het Brussels recreantenbadmintontoernooi belooft weer een groot feest te worden, met behalve bloed, zweet en tranen ook de traditionele gemoe-delijke en gezellige sfeer.
Om al de deelnemers voldoende wedstrijden te garanderen, wordt in verschillende poules gespeeld, om dan over te schakelen op de fi-naleronde. Tussen 9.30 en 13.30 uur staan de disciplines dubbel heren en dubbel vrou-wen op het programma; na het middagmaal wordt tussen 14 en 18 uur dubbel gemengd gespeeld. Nieuw op deze editie is de invoe-ring van aparte niveaus voor beginners en gevorderden. TS
bad-tonschaarbeek.vgc.be
GOLFER COLSAERTS GEpLAATST VOOR US OpEN
BRUSSEL – Nicolas Colsaerts (28) blijft scoren in het golfcircuit. De Brusselaar mag binnenkort naar de Major US Open.
Colsaerts, die we uitgerekend vorige week nog interviewden (BDW 1282, p. 24-25), is in bloedvorm en bewees dat vorige week nog maar eens. Op het kwalificatietoernooi in het Engelse Surrey moest hij zich in de top elf plaatsen om naar de US Open te mogen. Hij kwam, zag en overwon.De US Open is een van de vier Majors in het golfen, de vier meest prestigieuze individuele
golftoernooien in het professionele circuit. Colsaerts mag nu de droom van elke golfer waarmaken. Van 16 tot en met 19 juni zit hij op de Congressional Country Club in Be-thesda. “Het wordt mijn eerste professionele toernooi in de VS,” schrijft Colsaerts op zijn website. “Ik heb er al gespeeld als junior, maar dit is toch iets speciaals. Ik herinner me nog Ernie Els toen hij in 1997 op de Con-gressional won, ik kan niet wachten om het daar ook te proberen. Ik denk dat het een baan is die mij ligt, en hopelijk kan ik ervan genieten.” TS
Brussel MidiElke weekdag vanaf 12.30 uur.Vinger aan de pols van de Brusselse actualiteit
De BBA-expeditie vertrekt op 23 juni en plant een aanval op de top van de Mont Blanc op 30 juni. De VGC ondersteunt, maar bijkomende sponsoring blijft welkom. Meer bij Tom Flachet op 0473-61.04.76; meer over de Brussels Boxing Academy op www.bba-olympic.be
hoogteziekte: dat heb je niet in de hand. Het is een verraderlijke ziekte. Als ze opduikt, moet je terug naar beneden. Dat we vooraf goed ac-climatiseren, kan helpen, maar het biedt nog geen zekerheid.”
OvergewichtTwaalf boksers staan centraal. Mohamed is met zijn vijftien jaar de jongste, Michaël is als dertigplusser een buitenbeentje. De anderen zijn tussen zeven- en negentien. Vorige week liepen ze nog ter voorbereiding de 20 km door Brussel. Onder hen ook Jalal El Achkar (17). “Sinds anderhalf jaar ben ik aangesloten bij deze boksclub,” legt de student sociaal-tech-nische wetenschappen aan Sint-Guido uit. “Ik kampte toen met enorm veel overgewicht, kon zelfs met moeite stappen. Dus moest ik rond-jes lopen. Dankzij de trainers hier en de su-perfijne clubgeest heb ik volgehouden: 25 kilo kwijt in een jaar. De tocht naar de Mont Blanc beschouw ik als een avontuur. Het is niet goed om altijd in dezelfde straat of stad te blijven. De natuur in, dat wordt prachtig.”Ahlam (17) is het enige meisje binnen de groep. Een vrijgevochten meid, dat is duidelijk. Maar ook zij heeft geen benul van wat haar in het hooggebergte te wachten staat. “Dat ik het enige meisje zou zijn, wist ik niet. Geen pro-bleem hoor, ik red het wel. Neen, ik heb nog nooit geklommen of een berg van dichtbij ge-zien. Het is een challenge. Mijn ouders? Die weten dat ik met de club naar Frankrijk trek, meer niet. De Mont Blanc, dat is Frankrijk, hé.”“Boksen doe ik intussen één jaar. Ik geniet daarvan. Supertof. Het is fysiek hard, dat wel, maar dat word je gewoon. Ik kom hier elke dag meetrainen. De 20 km? Ja ja, die heb ik ook uitgelopen. Allez, om eerlijk te zijn: we hebben tien kilometer gelopen, dan een vijftal kilome-ter gestapt en dan weer gelopen. Maar wat een sfeer! Het is alsof iedereen je draagt.”
Francis Marissens
BDW 1283 PAGINA 26 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
Z owat 250 diersoorten in vijftig verschillende aquaria
zwemmen er daar rond, in het Aquariummuseum vlak
bij de basiliek van Koekelberg.
“Ooooh, zijn dat Nemo-vissen?” vragen de kinderen als ze voor
het eerste aquarium staan. “Nee,” antwoordt Jeanne, “dat zijn
grote goudvissen. Die leven in zoet water, niet in de oceanen,
zoals de Nemo-vissen. En je kan ook zien dat ze geen witte
vlekken of strepen hebben zoals Nemo.”
“Wie weet nog hoe de Nemo-vissen in het echt heten?” vraagt
juf Katrien. “Clownvissen!” weet Mohamed, want ze hebben het
opgezocht voor hun oceanenproject.
In het Aquariummuseum zullen de kinderen vooral veel
zoetwatervissen te zien krijgen. Maar dat maakt niet veel uit,
want vissen – waar ze ook leven – zijn grappige, best slimme en
soms betoverend mooie beesten.
“Hoe eten vissen eigenlijk?” wil Arven al meteen weten. “Vissen
hebben monden, net als wij,” zegt Jeanne. “Daarmee peuzelen ze
aan planten of algen. Algen zijn een soort mossige waterplanten.
De vrienden van Nemomikken. “Soms zelfs tot twee meter
ver!” vertelt Jeanne nog.
Crèche in de bek Vissen kunnen nog wel meer met hun
mond. Zo zijn er vrouwtjesvissen in
Afrikaanse meren gevonden die hun
eitjes uitbroeden... in hun bek! “Dat
doen ze omdat ze hun eitjes in die
meren nergens kunnen verstoppen,
niet achter planten of zo. En ook
omdat de mannetjes soms zo
agressief zijn dat ze alle kleintjes
zouden opeten,” vertelt Kim. “Pas
als hun kroost drie weken oud is,
laten de vrouwtjes hun kindjes vrij.
Soms hebben ze wel tot twintig
kleintjes in hun bek! En al die tijd
zijn die vrouwtjes op dieet. Want
zolang de baby’tjes in hun bek
zitten, kunnen en willen ze niet
eten.”
Vinnig snoepje Onze rondleiding gaat verder, en
op het laatst komen we langs de
aquariums van de Indische en de
Stille Oceaan: daar zien we zachte
of harde koralen, zeesterren en
zee-egels, en prachtige kleurrijke
vissen. “Kijk! Daar zwemt precies
de vriend van Nemo, Dory,” zegt
Yahya verrast, en hij wijst naar
een blauwe vis met een gele
staart. “En die daar, die is ook
mooi, met de ene helft in het
paars en de andere helemaal in
het geel,” zegt Mohamed. “Hij
lijkt zo zacht, zo lekker... Net
een snoepje!”
Meer weten over het
oceanenproject van de
Kameleons uit Anderlecht?
Luister dan zaterdag tussen
12 en 13 uur naar Klets op
FM Brussel (98.8), kijk zondag
om 18 uur naar Brussel
vandaag op tvbrussel, of surf
naar www.klasindemedia.be!
Alle informatie over het
Aquarium van Brussel, in
Koekelberg, vind je op
www.aquariologie.be.
Alisher en Mohamed kijken hun ogen uit
in het Aquarium van Brussel.
Sommige vissen, zoals deze katvissen hier, hebben
ook baardharen om te eten. Met die haren gaan ze op
de bodem van de zee op zoek naar lekkernijen, of ze
houden zeeslakken vast om hun huisjes leeg te zuigen.”
Echte vampieren, die besnorde katvissen...
Scherpschutters of fonteinvissen?
Er zijn vissen die er nog iets anders op gevonden
hebben. “Kijk,” zegt Jeanne, “we gaan deze vissen
speciaal voor jullie voederen.” Haar collega laat heel
wat vliegjes en muggen in een aquarium los, net boven
het water. De vissen springen niet alleen naar het
oppervlak om ze te pakken te krijgen, sommige spuwen
ook een stevige waterstraal naar de kleine vliegjes. “Die
worden door dat water dan zo zwaar dat ze vallen, en
dan kunnen de vissen er snel bij.” Indrukwekkend om
te zien: deze schuttersvissen kunnen wonderwel goed
Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009Page: 4
©2009 Turtle Industries™
DOOR PATRICK JORDENS
BDW
VO
OR IEDEREEN V
AN
9 T
OT
13 JAAR •
ZIEza
“Nee, haaien en dolfijnen gaan jullie hier niet zien, maar wel heel veel verschillende
kleinere vissen,” vertellen Jeanne en Kim, onze gidsen van het Aquariummuseum
van Brussel. Daar is de derde graad van de Kameleonschool op bezoek voor hun
project rond oceanen. Want op 8 juni is het internationale Dag van de Oceanen.
De Anderlechtse Kameleon gaat vissen kijken AFLEVERING 9
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
mikken. “Soms zelfs tot twee meter
ver!” vertelt Jeanne nog.
Crèche in de bek Vissen kunnen nog wel meer met hun
mond. Zo zijn er vrouwtjesvissen in
Afrikaanse meren gevonden die hun
eitjes uitbroeden... in hun bek! “Dat
doen ze omdat ze hun eitjes in die
meren nergens kunnen verstoppen,
niet achter planten of zo. En ook
omdat de mannetjes soms zo
agressief zijn dat ze alle kleintjes
zouden opeten,” vertelt Kim. “Pas
als hun kroost drie weken oud is,
laten de vrouwtjes hun kindjes vrij.
Soms hebben ze wel tot twintig
kleintjes in hun bek! En al die tijd
zijn die vrouwtjes op dieet. Want
zolang de baby’tjes in hun bek
zitten, kunnen en willen ze niet
eten.”
Vinnig snoepje Onze rondleiding gaat verder, en
op het laatst komen we langs de
aquariums van de Indische en de
Stille Oceaan: daar zien we zachte
of harde koralen, zeesterren en
zee-egels, en prachtige kleurrijke
vissen. “Kijk! Daar zwemt precies
de vriend van Nemo, Dory,” zegt
Yahya verrast, en hij wijst naar
een blauwe vis met een gele
staart. “En die daar, die is ook
mooi, met de ene helft in het
paars en de andere helemaal in
het geel,” zegt Mohamed. “Hij
lijkt zo zacht, zo lekker... Net
een snoepje!”
Meer weten over het
oceanenproject van de
Kameleons uit Anderlecht?
Luister dan zaterdag tussen
12 en 13 uur naar Klets op
FM Brussel (98.8), kijk zondag
om 18 uur naar Brussel
vandaag op tvbrussel, of surf
naar www.klasindemedia.be!
Alle informatie over het
Aquarium van Brussel, in
Koekelberg, vind je op
www.aquariologie.be.
BDW 1283 PAGINA 27 - DONDERDAG 9 JUNI 2011
ATELIER
Liefst 250.000 verschillende diersoorten zijn er intussen onder de zeespiegel ontdekt! En elke dag komen
er bij, want 20 procent van de oceanen is nog steeds een groot geheim voor de mens. Misschien krijgen
diepzeeduikers binnenkort wezens te zien die lijken op de bizarre fantasievissen van Maryam en Yahya?
En we blijven nog eventjes
ronddobberen op die
onmetelijke plas. Met dit
boek van Henk van Straten,
Alle vissen vonden olifant .
Op een heel normale dag
drijft er zomaar ineens
midden op de oceaan...
een olifant. Alle zeedieren
vragen zich af waar hij
vandaan komt, en ook of hij
eigenlijk wel bestaat. Als
na enkele dagen blijkt dat
die grijze kolos helemaal
niet van plan is weg te
gaan, zetten de dieren
hun gewone leventje weer
verder.Zo is er Saartje de
zeeslang (of is het een
zeebra ?), die zich afvraagt
of ze wel in zee thuishoort.
De tonijn Isabel, die het
beu is om altijd supersnel
rond te zwemmen, en wil
leren luieren. Of Boris
de haai, die niets liever
doet dan alle andere
vissen de stuipen op
het lijf jagen. Tot hij
smoorverliefd wordt op
Marie-Antoinette, de
zeeleeuw. En al die tijd
dobbert die olifant aan de
oppervlakte, zuchtend en
wachtend. Maar niemand
weet waarop...
Een heerlijk boek vol
korte, vaak grappige
verhalen om zelf te
lezen of om je uit te
laten voorlezen. Met
schitterende tekeningen
van Martijn van der
Linden. Alle vissen vonden olifant
is uitgegeven bij Moon.
Een aanrader!
O oceaan...
Met hoeveel zijn jullie?
“Met dertien.”
Hoeveel verschillende talen kan je horen in deze klas?
“Dertien, waaronder Tibetaans, Koerdisch, Albanees en Thais.”
Jullie meest bijzondere eigenschap?
“We kennen heel veel verschillende talen, want we komen van overal.”
Favoriete schooldag van de week?
“Woensdag: dan gaan we zwemmen.”
Jullie droomuitstap?
“Op zeeklassen, om te gaan drijven in de Zwarte Zee...”
MISSING LINK
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
© M
OO
N U
ITG
EVE
RS
De derde graad van Kameleon uit Anderlecht
MARYAM
YAHYA
IDENTIKIT