BDW - editie 1354

25
N° 1354 VAN 22 TOT 29 NOVEMBER 2012 ¦ WEEK 47: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE ‘Ramp voor Brusselse academies’ S  met  werkt  al  een  tijdje  aan  de  hervorming  van  het  deel- tijds  kunstonderwijs,  de  mu- ziek- en tekenacademies. Vorig jaar  presenteerde  hij  een  conceptnota  over  de  inhoudelijke  vernieuwing.  Die  had  het  onder  meer  over  de  verlaging  van  de  beginleeftijd  naar  zes jaar en een brede, domeinover- schrijdende initiatie. Onlangs lanceerde het kabinet-Smet  ook  een  nota  over  de  financiering  van het plan. Daarin wordt een ver- dubbeling  van  de  inschrijvingsta- rieven  voorgesteld.  Nu  betaalt  een  min-achttienjarige  60  euro  en  een  volwassene  197  euro,  plus  tien  à  twintig euro kopieer- en materiaal- kosten.  In  het  voorstel  wordt  het  jeugdtarief  opgetrokken  tot  120  euro  en  het  volwassenentarief  tot  365  euro,  ook  weer  plus  onkosten.  Een  nieuwe  tussencategorie,  de  18-  tot  25-jarigen,  zou  185  euro  betalen. Net als nu zullen er sociale  tarieven  zijn  en  korting  voor  een  tweede kind, maar het huidige stu- dententarief (114 euro) valt weg. Smet  verklaarde  begin  deze  week  aan  het  persagentschap  Belga  dat  het om een discussienota gaat, be- doeld om een en ander af te toetsen  met  de  sociale  en  andere  overleg- partners. De  christelijke  onderwijsvakbond  COC is niet te spreken over de voor- stellen. “Dit zou een aderlating zijn  voor  het  brede  kunstonderwijs,”  reageert  nationaal  secretaris  Dirk  De  Zutter.  “Zeker  in  Brussel,  waar  het  Franstalige  deeltijds  kunston- derwijs voor kinderen tot twaalf jaar  gratis is, moet je uiterst voorzichtig  zijn. Ik hoor van de Brusselse direc- teurs  dat  de  concurrentie  nu  al  zo  hevig is.”  Bruno  De  Jonghe,  directeur  van  de  Hoofdstedelijke Academie voor Mu- ziek, Woord en Dans, bevestigt: “Dit  zou  een  ondermijning  zijn  van  het  Nederlandstalige  muziekonderwijs  in Brussel.” De Jonghe vindt dat ook  Nederlandstalige jongeren onder de  twaalf gratis naar de muziekschool  moeten  kunnen.  “Alleen  zo  heeft  iedereen  evenveel  kans  op  muziek- onderwijs.” De Brusselse muziekacademies tel- len  zo’n  dertig  procent  volwassen  leerlingen, de tekenacademies zelfs  zeventig  procent.  “Twee  jaar  gele- den werd al beslist dat volwassenen  niet  meer  met  opleidingscheques  kunnen betalen. En nu dan een ver- dubbeling van het tarief.” De  Jonghe  vreest  dat  in  dit  scena- rio  de  helft  van  zijn  leerlingen  weg  blijft.  “Er  zullen  drama’s  volgen.  Leerkrachten zullen hun werk kwijt- raken.”  Ook  volgens  Dirk  Baeten,  jarenlang  directeur  en  nog  steeds  docent aan de muziekacademie van  Sint-Agatha-Berchem, zullen de ge- volgen van een forse prijsverhoging  in  Brussel  ‘dubbel  zo  groot’  zijn.  “Het  wordt  echt  heel  duur  voor  de  leerlingen,  die  daarnaast  bijvoor- beeld nog een piano moeten kopen.  De overstap naar de Franstalige aca- demie is gauw gemaakt.” Omdat  het  in  Brussel  lastiger  wer- ken  is,  krijgen  de  elf  muziek-  en  tekenacademies  nu  dertig  procent  extra  financiering,  waarmee  onder  meer  de  nevenafdelingen  in  soms  moeilijke  wijken  in  het  leven  wor- den gehouden. Baeten: “Ik hoop dat  we dat ten minste behouden.” Ook de politiek mengt zich intussen  in  de  discussie.  “De  plannen  zoals  ze nu op tafel liggen, zijn een ramp  voor de Brusselse academies,” zegt  Vlaams  parlementslid  Khadija  Za- mouri (Open VLD). BettinaHubo BRUSSEL – Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wil het inschrijvingsgeld voor de muziek- en tekenacademies verdubbelen. Zeker in Brussel zou dat rampzalige gevolgen hebben, zeggen vakbond en academies. Franstalig deeltijds kunstonderwijs voor kinderen tot twaalf is gratis Onderwijs > Minister Smet stelt voor om inschrijvingsgeld te verdubbelen FOTO: © BART DEWAELE JEF NEVE SCHUDT DE JAZZPOLITIE VAN ZICH AF En ook: Jessie Ware, Cristian Mungiu en Tok Toc Knock. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153 22 11 12 Kinderen maken kunst VORST – Misschien viel er wel een nieuwe Anne Teresa De Keersmaeker te ontwaren, of een Wim Vandekeybus, zondag op de Kunstendag voor Kinderen, maar daar was het helemaal niet om te doen. De kinderen in de dansstudio van Rosas (foto) hadden het er vooral naar hun zin. Ook in andere kunsthuizen in Brussel en Vlaanderen konden kinderen kunst opsnuiven. Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) wil de Kunstendag voortaan elk jaar laten plaatsvinden. SVG

description

Brussel Deze Week van 21 november 2012

Transcript of BDW - editie 1354

Page 1: BDW - editie 1354

N° 1354 VAN 22 TOT 29 NOVEMBER 2012 ¦ WEEK 47: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

‘Ramp voor Brusselse academies’

S met  werkt  al  een  tijdje  aan de  hervorming  van  het  deel-tijds  kunstonderwijs,  de  mu-

ziek- en tekenacademies. Vorig jaar presenteerde  hij  een  conceptnota over  de  inhoudelijke  vernieuwing. Die  had  het  onder  meer  over  de verlaging  van  de  beginleeftijd  naar zes  jaar en een brede, domeinover-schrijdende initiatie.Onlangs lanceerde het kabinet-Smet ook  een  nota  over  de  financiering van het plan. Daarin wordt een ver-dubbeling  van  de  inschrijvingsta-rieven  voorgesteld.  Nu  betaalt  een min-achttienjarige  60  euro  en  een volwassene  197  euro,  plus  tien  à twintig euro kopieer- en materiaal-

kosten.  In  het  voorstel  wordt  het jeugdtarief  opgetrokken  tot  120 euro  en  het  volwassenentarief  tot 365  euro,  ook  weer  plus  onkosten. Een  nieuwe  tussencategorie,  de 18-  tot  25-jarigen,  zou  185  euro betalen. Net als nu zullen er sociale tarieven  zijn  en  korting  voor  een tweede kind, maar het huidige stu-dententarief (114 euro) valt weg.Smet  verklaarde  begin  deze  week aan  het  persagentschap  Belga  dat het om een discussienota gaat, be-doeld om een en ander af te toetsen met  de  sociale  en  andere  overleg-partners.De  christelijke  onderwijsvakbond COC is niet te spreken over de voor-

stellen. “Dit zou een aderlating zijn voor  het  brede  kunstonderwijs,” reageert  nationaal  secretaris  Dirk De  Zutter.  “Zeker  in  Brussel,  waar het  Franstalige  deeltijds  kunston-derwijs voor kinderen tot twaalf jaar gratis is, moet je uiterst voorzichtig zijn. Ik hoor van de Brusselse direc-

teurs  dat  de  concurrentie  nu  al  zo hevig is.” Bruno  De  Jonghe,  directeur  van  de Hoofdstedelijke Academie voor Mu-ziek, Woord en Dans, bevestigt: “Dit zou  een  ondermijning  zijn  van  het Nederlandstalige  muziekonderwijs in Brussel.” De Jonghe vindt dat ook Nederlandstalige jongeren onder de 

twaalf gratis naar de muziekschool moeten  kunnen.  “Alleen  zo  heeft iedereen  evenveel  kans  op  muziek-onderwijs.”De Brusselse muziekacademies tel-len  zo’n  dertig  procent  volwassen leerlingen, de tekenacademies zelfs zeventig  procent.  “Twee  jaar  gele-

den werd al beslist dat volwassenen niet  meer  met  opleidingscheques kunnen betalen. En nu dan een ver-dubbeling van het tarief.”De  Jonghe  vreest  dat  in  dit  scena-rio  de  helft  van  zijn  leerlingen  weg blijft.  “Er  zullen  drama’s  volgen. Leerkrachten zullen hun werk kwijt-raken.”  Ook  volgens  Dirk  Baeten, 

jarenlang  directeur  en  nog  steeds docent aan de muziekacademie van Sint-Agatha-Berchem, zullen de ge-volgen van een forse prijsverhoging in  Brussel  ‘dubbel  zo  groot’  zijn.  “Het  wordt  echt  heel  duur  voor  de leerlingen,  die  daarnaast  bijvoor-beeld nog een piano moeten kopen. De overstap naar de Franstalige aca-demie is gauw gemaakt.”Omdat  het  in  Brussel  lastiger  wer-ken  is,  krijgen  de  elf  muziek-  en tekenacademies  nu  dertig  procent extra  financiering,  waarmee  onder meer  de  nevenafdelingen  in  soms moeilijke  wijken  in  het  leven  wor-den gehouden. Baeten: “Ik hoop dat we dat ten minste behouden.”Ook de politiek mengt zich intussen in  de  discussie.  “De  plannen  zoals ze nu op tafel liggen, zijn een ramp voor de Brusselse academies,” zegt Vlaams  parlementslid  Khadija  Za-mouri (Open VLD).� Bettina�Hubo

BRUSSEL – Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wil het inschrijvingsgeld voor de muziek- en tekenacademies verdubbelen. Zeker in Brussel zou dat rampzalige gevolgen hebben, zeggen vakbond en academies.

Franstalig deeltijds kunstonderwijs voor kinderen tot twaalf is gratis

Onderwijs > Minister Smet stelt voor om inschrijvingsgeld te verdubbelen

FOTO: © BART DEWAELE

JEF NEVE SCHUDT DE JAZZPOLITIE VAN ZICH AFEn ook: Jessie Ware, Cristian Mungiu en Tok Toc Knock.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

22 1112

Kinderen maken kunst

VORST – Misschien viel er wel een nieuwe Anne Teresa De Keersmaeker te ontwaren, of een Wim Vandekeybus, zondag op de Kunstendag voor Kinderen, maar daar was het helemaal niet om te doen. De kinderen in de dansstudio van Rosas (foto) hadden het er vooral naar hun zin.Ook in andere kunsthuizen in Brussel en Vlaanderen konden kinderen kunst opsnuiven. Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) wil de Kunstendag voortaan elk jaar laten plaatsvinden. SVG

Page 2: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 2 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

De eerste ochtendlijke herfstkoude slaat hard toe. Zeker als je ‘bed’ gespreid staat in de kiosk van het Warandepark. Zoals voor deze Italiaanse dakloze...

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Een financiële toekomst die zorgen baart

Uitgelicht > SP.A waarschuwt voor financiële strop, Open VLD wil middenklasse terug

B russels  minister  van  Finan-ciën  Guy  Vanhengel  (Open VLD)  heeft  maandag  in  het 

parlement  de  begroting  2013  voor-gesteld:  3,6  miljard  uitgaven  en 3,5  miljard  inkomsten.  Voor  SP.A-begrotingsspecialiste  en  oppositie-lid  Sophie  Brouhon  zijn  minder  de cijfertjes  van  tel,  dan  wel  het  grote verhaal: de financiële toekomst van het  Brussels  Gewest.  En  die  oogt niet rooskleurig.Brouhon:  “Brussel  geeft  volgend jaar 160 miljoen euro meer uit. Dat kan. Er is 105 miljoen extra door de herfinanciering  van  Brussel,  inge-schreven in het Vlinderakkoord, en 75  miljoen  extra  door  het  solidari-teitsmechanisme.  Daar  komen  nog voor 82 miljoen euro ‘eenmalige in-komsten’ bij. Daardoor kan de Brus-selse regering haar begrotingstekort beperken  tot  131  miljoen,”  rekent 

Brouhon voor. Daarmee zit de rege-ring op schema om het deficit tegen 2015 volledig af te bouwen.Wat  volgens  Brouhon  echter  ont-breekt,  zijn  maatregelen  voor  de periode  ná  2015.  Brussel  verarmt zienderogen. Dat blijkt ook uit de in-komsten  uit  de  personenbelasting. De kloof tussen het belastbaar inko-men in Brussel en het belastbaar in-komen in België wordt elk jaar gro-ter. In 2009 was de Brusselaar 13,7 procent armer dan de Belg, vandaag is dat bijna 20 procent. Voor de Brus-selse begroting is dat geen ramp: het solidariteitsmechanisme  tussen  de gewesten treedt dan in werking. Dit jaar is dat goed voor naar schatting 456 miljoen euro, of maar liefst 15 procent  van  de  Brusselse  inkom-sten.  “Welnu,”  zegt  Brouhon,  “in 2015  wordt  het  solidariteitsbedrag bevroren. Tien jaar lang. Daarna valt 

het weg. Zo is het afgesproken in het Vlinderakkoord.  Als  Brussel  dan nog verder verarmt – en dat ligt in de lijn van de verwachtingen –, dan zal Brussel  het  vanaf  2015  met  steeds minder moeten doen. Wat ik de re-gering  verwijt,  is  dat  ze  de  afgelo-pen vier jaar geen enkel instrument ontwikkeld  heeft  om  een  kentering in haar financieringsbasis teweeg te brengen. In 2015 zullen we over een begroting  moeten  onderhandelen met een muur voor ons.”Brouhon heeft een verklaring voor de budgettaire  lethargie. De Brusselse regering  was  de  afgelopen  vier  jaar niet  bezig  met  begrotingsopmaak, maar  met  boekhouding.  “De  Brus-selse  begroting  is  een  consensuele begroting.  Elke  minister  mag  zijn ding doen. Maar fundamentale dis-cussies? Die zijn er nauwelijks. Een meerjarenbegroting?  Die  is  er  niet. Heeft  u  één  publiek  debat  gezien over  de  te  spenderen  middelen  of over  de  inkomsten?  Een  groot  ver-schil met de federale regering, of met de Vlaamse, waar discussies op het scherp van de snee worden gevoerd, 

waar  er  keuzes  worden  gemaakt. Nochtans  moeten  we  vandaag  be-slissingen  nemen  om  de  afbouw van het solidariteitsmechanisme op te vangen: de administratie moder-

niseren, de activering van de werk-lozen  versnellen,  een  relancebeleid voeren, enzovoorts.”Volgens  Brouhon  heeft  een  en  an-der niet alleen financiële, maar ook politieke  implicaties.  Brouhon:  “Er zullen  geheid  weer  discussies  ko-men over de herfinanciering van het Brussels Gewest. Maar het  lijkt me 

BRUSSEL – Parlementslid Sophie Brouhon (SP.A) vindt dat de Brusselse regering als een blindeman haar financiële toekomst tegemoet gaat. “In 2015 staan we voor een muur.”

“Dit is geen begroting. Dit is boekhouding. Een begroting gaat over keuzes maken”

VERKOOP UP-SITE STILGEVALLEN

BRUSSEL – Na een bliksem-start is de verkoop van appar-tementen in de hoogste woon-toren van het land stilgevallen. De voorbije zes maanden heb-ben ongeveer evenveel kopers moeten afhaken als dat er zich nieuwe hebben aangediend. “Kandidaat-kopers krijgen steeds moeilijker een lening.”

Van op het kanaal, van in Laken of van aan het Noordstation: de woontoren  van  UP-site  wordt stilaan  zichtbaar  vanaf  ver-schillende  plekken  in  de  stad. De  ruwbouw  reikt  ondertussen ongeveer  twintig  verdiepingen hoog.  Dat  is  halverwege  de  uit-eindelijke  hoogte  (140  meter). De  toren moet  in  juni 2014 he-lemaal af zijn.UP-site wordt de hoogste woon-toren van het land, en dat spreekt tot  de  verbeelding.  Bij  de  start van  de  verkoop  was  de  vraag heel groot. In een recordtijd was ongeveer veertig procent van de toren  (of  honderd  appartemen-ten) verkocht. De  laatste maan-den is dat cijfer echter nog nau-welijks  veranderd.  “Er  kwamen nog wel kandidaten bij, maar we zagen ook meer dan tien procent van  de  kopers  afhaken  omdat ze  geen  lening  kregen  bij  de bank,”  zegt  Stéphan  Sonneville van projectontwikkelaar Atenor. Hij  hoopt  dat  de  verkoop  snel weer  aantrekt.  “De  toren  wordt steeds meer zichtbaar en we zijn ook begonnen met het plaatsen van gevelbekleding en ramen op de  onderste  verdiepingen.  Dat geeft een beter  idee van hoe hij er  gaat  uitzien.  Bovendien  ope-nen  we  in  januari  of  februari een voorbeeldappartement in de toren.  Dat  moet  potentiële  ko-pers overtuigen.” De gemiddelde verkoopprijs ligt boven de 3.000 euro per vierkante meter.UP-site  is  overigens  meer  dan de  toren.  Langs  het  kanaal  ko-men ook nog eens 106 apparte-menten met terras. Atenor is on-langs begonnen met de verkoop; de oplevering is voor eind 2013 of  begin  2014.  Binnen  het  pro-ject  komen  ook  kantoren  langs de  Willebroekkaai.  Ondanks de  leegstand  in  de  aanpalende Noordwijk  heeft  twee  derde van de kantoren al een koper of huurder  gevonden.  Onder  meer Unizo en het Vlaamse gemeen-schapsonderwijs  GO!  zullen  er kantoor houden.

Laurent Vermeersch / brusselnieuws.be

OPMERKELIJK

© LV

Page 3: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 3 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 14 NOVEMBERSTAKING BIJ HET SPOOR. De 24 uursstaking laat zich stevig voelen op het Belgische spoorwegennet. Het treinverkeer in en rond Brussel ligt volledig plat. De stations Brussel-Zuid en Brussel-Cen-traal zijn de hele dag dicht, en ook het station Brussel-Noord wordt vanaf 9 uur afgesloten. Het openbaar vervoer van de MIVB rijdt wel normaal. De staking heeft ook gevolgen voor de avondspits op de Brusselse Ring.

ONTRUIMING DOOR ‘ANTRAX-ENVELOP’. De brandweer ontruimt een gebouw nabij metrostation Delta in Oudergem. In de ondergrondse garage van het gebouw is een envelop gevonden met als opschrift het woord ‘Anthrax’. Uit onderzoek van de civiele bescherming blijkt het niet om de bacterie Bacillus anthracis te gaan. Antrax of miltvuur is een zeer besmettelijke infectieziekte die dodelijk kan zijn.

DONDERDAG 15 NOVEMBERNSV VERSTOORT KONINGSFEEST. Enkele leden van de Vlaams-nationalistische studentenvereniging NSV verstoren de aankomst van de koninklijke familie bij de Te Deum-viering in de Sint- Michiels- en Sint-Goedelekathedraal. Wanneer de prinsen en prinsessen uit de wagen stappen, komen er acht mensen uit het pu-bliek en beginnen ze met Vlaamse Leeuwen te zwaaien. Ze worden opgepakt door de politie.

VERREPT HOOFD VGC. Het College van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie (VGC) stelt Eric Verrept opnieuw aan als leidend ambtenaar van zijn administratie. Hij komt als beste uit de aanwer-vingsprocedure. Verrept was aan het einde van zijn mandaat en volgt zichzelf nu op. Zijn nieuwe ambtstermijn duurt zes jaar en begint op 1 januari 2013. 

VRIJDAG 16 NOVEMBERTWEEHONDERD BETOGERS VOOR GAZA. Zo’n tweehonderd mensen houden ’s avonds een protestactie op de trappen van de Beurs tegen het opnieuw opgelaaide geweld in de Gazastrook. De manifestatie is een initiatief van de Association Belgo-Palestinienne. De actievoerders vragen de Belgische overheid druk uit te oefenen op de Israëlische regering opdat die de aanvallen op Gaza zou stopzet-ten.

ONGEVAL IN LEOPOLD II-TUNNEL. Een aanrijding tussen twee personenwagens in de Leopold II-tunnel zorgt ’s avonds voor zware verkeershinder rond de Basiliek van Koekelberg. Het ongeval veroorzaakt enkel stoffelijke schade. Toch hebben de hulpdiensten anderhalf uur nodig om de tunnel vrij te maken voor het verkeer.

ZATERDAG 17 NOVEMBERBREL WINT TOP 100. Het nummer ‘Ne me quitte pas’ van Jacques Brel eindigt op nummer 1 van de Brusselse Top 100 van FM Brus-sel. De Top 100 is de hele dag te horen op de stadsomroep en vanaf 11 uur in alle Brusselse metrostations. Brel volgt Arno op, die de vorige editie won met het nummer ‘Les yeux de ma mère’. 

ZONDAG 18 NOVEMBER‘OPERATIE SOKKEN’. Vrijwilligers verzamelen tussen 11 en 15 uur kleren en hygiëneproducten voor daklozen op het Poelaertplein. Volgens de organisatoren levert ‘Operatie Sokken’ ongeveer honderd kubieke meter kleren en gebruiksvoorwerpen op. In de namiddag worden de kleren verdeeld over twaalf Brusselse verenigingen die zich inzetten voor daklozen. De hygiëneproducten worden de ko-mende dagen op straat uitgedeeld.

MAANDAG 19 NOVEMBERBEGROTING VOORGESTELD. Minister van Begroting Guy Van-

hengel (Open VLD) geeft in het parlement tekst en uitleg bij de Brusselse begroting. Volgens de oppositiepartij SP.A doet de Brus-selse regering te weinig om de financierings-basis van het Gewest gezond te houden.

DINSDAG 20 NOVEMBERDRIE DODEN BIJ BRAND. Bij een brand in de Melkerijstraat in Anderlecht, op de grens met Molenbeek, treft de brandweer drie  levenloze kinderlijkjes aan. Een buurtbewoonster merkt de brand omstreeks 15 uur op, maar kan geen hulp meer bieden. Bij het uitbreken van de brand is de moeder van de drie jonge kinderen gaan winkelen. De vrouw, van Congolese origine, wordt opgepakt. Het parket stuurt een branddeskundige ter plaatse. Samengesteld door Nick Vervaeck

“Een nieuw metronet verhoogt de attractiviteit van het Brussels Gewest. Dat is broodnodig om de middenklasse naar Brussel te halen,” meent Vanhengel.

erg  onwaarschijnlijk  dat  Brussel  in een  zevende  staatshervorming  op-nieuw meer geld zal krijgen. Het  is dus alle hens aan dek.”

MetroIn de  commissie Financiën van het Brussels  parlement  zei  Vanhengel dat  hij  niet  akkoord  gaat  met  de  kritiek  dat  er  een  mak  begrotings-beleid  is gevoerd. Het Brussels Ge-west  zit op  schema  met  de afbouw van  het  deficit.  Dat  gebeurt  in  een financieel erg moeilijke context, met weinig economische groei. Vanhen-gel:  “Het  feit  dat  sommigen  onge-

rust zijn over de toekomst van Brus-sel  over  twintig  jaar,  bewijst  dat  er op de begroting van vandaag weinig aan te merken valt.”Vanhengel  geeft  wel  toe  dat  een denkoefening over het fiscaal draag-vlak van Brussel nodig  is: “Het Ge-west  ziet  jaar  na  jaar  de  uitgaven stijgen  voor  andere  beleidsniveaus dan  het  gewestelijke:  de  gemeen-ten, de Irisziekenhuizen en, vooral, de  gemeenschapscommissies  VGC en  Cocof.”  Die  laatste  krijgen  in  de begroting 2013 alweer twintig mil-joen euro extra. Vanhengel betwist de noodzaak van die verhoging niet. 

“Vlaanderen en de Franse Gemeen-schap laten Brussel links liggen. We moeten iets doen om de bevolkings-stijging het hoofd te bieden.” Maar, zegt Vanhengel, “om dit betaalbaar te  houden  zullen  we  moeten  inzet-ten op het aantrekkelijk maken van de stad, zodat mensen met een be-hoorlijk  inkomen  in de stad komen wonen.”Een eerste aanzet hiervoor vormt de uitbreiding en modernisering van de metro,  waarvoor  in  deze  begroting extra  middelen  worden  uitgetrok-ken.  Steven Van Garsse

Laten we eerlijk zijn: vierduizend stemmen voor Didier Reynders in Ukkel, dat is nu ook niet om over naar huis te schrijven.”

MR-parlementslid Philippe Pivin vindt het niet voor de hand liggend dat Didier Reynders in 2014 kandidaat-minister-president is voor het Brussels Gewest (in Le Soir).

Dit dreigt een stadskanker te worden.”Volgens SP.A-parlementslid Yamila Idrissi heeft Vlaanderen de plannen afgevoerd voor de uitbreiding van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren aan de Wolvengracht (op brusselnieuws.be).

In  het  Zoniënwoud  werd  onlangs  Kuhl’s  dwergvleermuis  (Pipistrellus kuhlii) gespot. De typische geluiden van de vleermuizensoort waren al en-kele maanden te horen op het binnenplein van het Rood Klooster in Ouder-gem, aan de rand van het Zoniënwoud: het is de eerste keer dat deze dwerg-vleermuis waargenomen wordt in België. Ze heeft haar naam te danken aan 

de achttiende-eeuwse Duitse zoöloog Heinrich Kuhl, die het diertje ontdekte langs de Atlantische kust in Frankrijk.Volgens de Franstalige natuurvereniging Natagora, die de soort in Oudergem spotte, hangt de komst van de zui-derse vleermuis naar België samen met de klimaatverandering. Ook twee andere exoten, de grote rosse vleermuis (Nyctalus lasiopterus) en de Myotis alcathoe, zakten al naar ons land af.  NV

Kuhl’sHETWOORD

© IVA

N P

UT

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

© N

OC

TIL

IO.C

OM

Page 4: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 4 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Samenleving > Eric Corijn (VUB), bezieler van de stad

‘Ik ben geen pastoor’

P rofessor Eric Corijn is promi-nent  aanwezig  op  De nacht van de kennis over Brussel, ge-

organiseerd  door  het  Brussels  Stu-dies  Institute,  een  samenwerking tussen  de  drie  Brusselse  universi-teiten.  Bedoeling  is  om  meer  ken-nis over Brussel te verspreiden. Wij toetsen onze kennis graag.

U woont al lang in de Elsense wijk Matonge. Hoe bekijkt u de wijk na al die jaren, en meer bepaald de gentrificatie die er toch ook bezig is?Eric Corijn: “Matonge is nooit echt een Congolese wijk geweest: er heb-ben nooit veel Congolezen gewoond. Je kunt Matonge eerder beschouwen als een trefcentrum, waar de Congo-lezen  kwamen  winkelen  of  op  café kwamen.  De  wijk  is  ook  nooit  arm geweest;  het  was  altijd  een  gemid-delde  wijk  met  een  zeer  specifieke economie,  je  vond  er  dingen  die je  nergens  anders  vond.  Maar  nu merk  je  toch  dat  de  koopkracht  bij de  Afrikanen  in  Brussel  afneemt, en dat vertaalt zich in negatieve ef-fecten  in  de  wijk,  zoals  drugs  en bendevorming.  Bovendien  laat  de stedenbouwkundige  inrichting  er te wensen over. Kijk maar eens hoe de  Waversesteenweg  erbij  ligt.  Er is  geen  plein  in  de  wijk,  waardoor stadsgebruikers  elkaar  ook  maar moeilijk ontmoeten.”“De gentrificatie speelt zich dan ook af  aan  de  randen  van  Matonge,  en niet  in  het  centrum.  De  Europese wijk  komt  langzaam  dichter,  maar nog niet tot in de kern.” 

Brussel telt vele gemeenschap­pen. Hoe kan deze stad een samenleving worden zonder dat al die gemeenschappen naast elkaar leven?Corijn:  “Er  zijn  geen  getto’s  in Brussel,  laat  dat  duidelijk  zijn.  De culturele  diversiteit  is  vooral  gelo-kaliseerd volgens de sociale positie, 

het  is  geen  cultureel  gegeven.  De Marokkanen  wonen  hoofdzakelijk aan het kanaal en dat is niet omdat ze  Marokkaan  zijn,  maar  omdat  ze arm  zijn.  De  mensen  die  wel  geld hebben, verlaten die wijken. De ex-pats wonen dan weer in het zuidoos-ten, waar altijd geld was. Het is dus geen cultureel verschil, maar eerder een  inkomensverschil.  Dat  valt  te verklaren  door  de  snelle  transitie die Brussel heeft gekend.  In dertig, veertig  jaar  tijd  is  Brussel  van  een industriële  stad  veranderd  in  een postindustriële  dienstenstad,  op maat van de voorstedeling.”“Om op uw vraag te antwoorden: los de inkomensspanning op en je krijgt al  meer  een  aanzet  tot  een  samen-leving. Hoe bereik  je dat? Door een economie  uit  te  denken  gebaseerd op de  talenten van de  lokale bevol-king,  en  niet  louter  op  de  talenten die  nodig  zijn  in  een  diensteneco-nomie. Maar dan moet Brussel eerst institutioneel  hervormd  worden, want met negentien gemeenten kun je niet zo’n beleid ontwikkelen. Het Brussel van Moureaux en Maingain, de  twee  snelheden,  is  voorbijge-streefd.”

Ontkent u toch niet te veel de culturele verschillen tussen mensen?Corijn: “Wat is cultureel? Het ken-merk  van  Brussel  is  de  mengvorm, geen  enkele  cultuur  is  hier  domi-nant.  Toch  wil  ik  niet  ontkennen dat  je  in  bepaalde  buurten  de  laat-ste decennia een versterking van het  etnische  karakter  hebt  gekregen. Dat  komt  omdat  de  herverdelings-mechanismen  en  de  integratie-mechanismen  mislukt  zijn.  Dan richten  mensen  zich  op  hun  oor-spronkelijke  gemeenschap  om  ge-holpen  te  worden,  door  familie  of vrienden  bijvoorbeeld.  Als  er  geen werk  is,  dan  openen  migranten  een winkel die zich richt op de lokale gemeenschap.”

Eric Corijn ziet de stad als een laboratorium. “Ofwel verarmen we collectief, ofwel maken we nu de keuze voor een stedelijke context waarin we nog een bepaalde levensstandaard zullen kunnen aanhouden.”

© IVA

N P

UT

ELSENE – Als het over Brussel gaat, valt sociaal geograaf Eric Corijn nooit uit de lucht. Met opiniestukken en lezingen en ook op Twitter maakt hij zijn visie op stedelijkheid in een geglobaliseerde wereld kond. “Alleen in de stad zullen we onze levensstandaard kunnen aanhouden,” meent hij. “Want de mens kiest niet meer.”

Page 5: BDW - editie 1354

Eric Corijn (1947) is doctor in de sociale wetenschappen, filosoof, zoöloog, psycho-analyticus en beeldhouwer. Hij studeerde onder meer in Gent, Brussel, Amsterdam en Tilburg.Hij doceert sociale geogra-fie aan de Vrije Universiteit Brussel en is een fervent verdediger van de stad, en meer bepaald van Brus-sel. Hij publiceert vaak over ongelijkheid, globa-lisering, stedelijkheid en economie. Ook is hij vaste klant op het linkse blog dewereldmorgen.be en richtte hij de onderzoeks-groep Cosmopolis aan de VUB op. CD

Wie is Eric Corijn?

Port Sud in Anderlecht. In 2014 opent er een bedrijvencentrum. Met dank aan Efro, het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling.

Europese geldkraan dicht voor kanaalzone?BRUSSEL – Herman Van Rom-puy, voorzitter van de Europese Raad, wil deze week een akkoord bereiken over de Europese investeringen tot 2020. Vallen er besparingen, dan is Brussel mogelijk een hoop geld kwijt.

Het  Brussels  Gewest  heeft  sinds 2000  al  voor  230  miljoen  euro geïnvesteerd  in  de  kanaalzone. Brussel  kan  daarvoor  putten  uit het  Europees  Fonds  voor  Regio-nale  Ontwikkeling  (Efro).  Aan  die EU-subsidie dreigt een eind te ko-men. Donderdag  22  november  kan  be-slissend worden. Dan vindt de top plaats  waar  de  Europese  staats- en  regeringsleiders  een  akkoord moeten bereiken over de Europese meerjarenbegroting,  met  de  in-vesteringen  voor  2014-2020.  Het regionaal  cohesiebeleid,  waarvan Efro een onderdeel is, is daarin de tweede grootste subsidielijn, goed voor 376 miljard euro.Landen  als  Nederland  en  Groot-Brittannië  voeren  de  druk  op. Ze  vinden  een  besparing  op  hun 

plaats,  zeker  nu  de  lidstaten  voor loodzware  bezuinigingen  staan. Zet  Europa  het  mes  in  het  cohe-siebeleid,  dan  deelt  het  Brussels Gewest  wellicht  in  de  klappen. Brussel behoort samen met Vlaan-deren tot de ‘rijke regio’s’ in de EU. Het  lijdt weinig  twijfel dat die als eerste uit de boot vallen. En dan is er geen Europees geld meer voor de Brusselse kanaalzone.Brussels  minister  Evelyne  Huyte-broeck (Ecolo) hoopt alvast dat de Europese Raad een verstandige be-slissing  neemt.  “Grootsteden  zijn vaak rijk op papier, maar arm in de feiten. Het is van essentieel belang dat  de  overheid  ook  in  moeilijke stadsgebieden investeert.”Wordt  Brussel  toch  nog  opgevist, dan moet er nog een kaap worden genomen.  De  Europese  Commis-sie  stelt  immers  een  pak  nieuwe voorwaarden. Zo zal het geld meer voor  innovatie  en  de  strijd  tegen de  klimaatopwarming  moeten worden ingezet. De besteding van Efro-middelen zal dus hoe dan ook herdacht moeten worden. Steven Van Garsse

© B

OG

DA

N &

VA

N B

RO

EC

K A

RC

HIT

EC

TS

BDW 1354 PAGINA 5 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

ADVERTENTIE

Hoe maak je daar een stad mee?Corijn:  “Door  ons  aan  het  Belgo-Belgische model te onttrekken. Onze politici  hebben  geen  kosmopoliti-sche  instelling.  Het  Brussels  Ge-west moet zelf de gemeenschappen stimuleren  om  bepaalde  dingen gemeenschappelijk  te  doen,  zoals onderwijs  en  cultuur.  Een  stad  is geen  land.  Onzuiverheid  is  hier  de norm,  net  als  in  andere  grootste-den.  Het  wereldsysteem  kantelt  in die richting, en wie territoriale ach-terhoedegevechten  levert, zit  in het verliezende  kamp.  In  de  toekomst gaat het erom goed geplaatst te zijn in grootstedelijke netwerken, omdat de markt zo evolueert.”“Er  is  globalisation from below.  Er zijn economische netwerken tussen migranten  hier  en  hun  thuisland. Dat gaat vaak over miljoenen euro’s als  je  het  optelt.  De  consumptie  is multicultureel.  De  Dansaertstraat gaat een samenwerking aan met de Gentsesteenweg,  bijvoorbeeld.  Die netwerken  zijn  al  potentieel  aan-wezig.  Brussel  zou  die  moeten  uit-buiten. Het verschil  is dat dit soort commercialisering niet door hande-laars wordt opgedrongen, maar met de bevolking meekomt.”

Wat dan met de Vlaamse gemeenschap in Brussel?Corijn: “De Vlaamse Gemeenschap wil  300.000  Brusselaars  bereiken. Dat  is  veel  meer  dan  het  aantal Vlamingen  in  Brussel.  Vlaanderen draagt  met  zijn  Brusselnorm  dus bij  aan  de  multiculturaliteit,  dat  is dus goed. Het probleem ligt niet  in de  taal-  en  culturele  rechten  voor Vlamingen, daar ben ik voorstander 

van,  maar  in  de  pariteit  (Vlamin-gen en Franstaligen delen de macht in Brussel, CD/SVG). Er  is politieke apartheid die een grootstedelijk be-leid  in de weg staat. Onvermijdelijk gaan  de  rechten  van  de  Vlamingen dan  binnen  dat  nieuwe  systeem geherdefinieerd  worden,  evenals de culturele rechten van andere ge-meenschappen.  Wat  pas  democra-tisch zou zijn, is dat het gewestelijke niveau de inzet zou worden van het lokale  bestuur.  Dan  zouden  expats wel  stemmen.  Want  de  gemeen-teraadsverkiezingen  gaan  nergens over,  daardoor  is  stemrecht  voor vreemdelingen zo’n flop. In Antwer-pen gaat het over de strijd tussen De Wever en Janssens, maar in Brussel gaat het niet over minister-president Charles Picqué, ziet u?”

Men geeft expats dus de kans om deel te nemen op lokaal niveau, en wij zijn op die manier bereid om de aanzet te geven tot een kosmopolitische stad, maar het interesseert hen niet.Corijn: “( ferm) En ik zeg u waarom het  hen  niet  interesseert.  We  heb-ben  gewoon  te  weinig  nagedacht over de democratie na de natiestaat, 

“In een dorp wordt eigenheid als illusie gecreëerd: wij volstaan. Dat is het nationalistische project. Wel, ik volsta niet”

Heb jij zorgende handen?Dan bezorgen wij jou de job van je leven.

Familiehulp werft in Brussel 20 verzorgenden en huishoudhulpen aan.Bel ons op 02 514 00 24 of mail ons via [email protected] informatie over alle vacatures vind je op www.familiehulp.be.

Thuiszorg zoals je ‘t zelf zou doen.

vind je op www.familiehulp.be

FAMILIEHULP

THUISZORG OP JOUW MAAT

over  democratie  in  een  gedepoliti-seerde  samenleving  waar  de  men-sen niet allemaal van dezelfde soort zijn. Brussel zal nooit een gemeen-schap vormen in de traditionele zin van het woord.”

In uw visie volgt de samenleving de economie.Corijn: “Dat  is altijd zo geweest  in steden. De markt wordt op die ma-nier  vrijer,  omdat  ze  niet  meer  lo-kaal  geregeld  wordt,  maar  globaal. Er  ontstaan  altijd  nieuwe,  vluch-

tige  netwerken,  en  het  lokale  raakt daardoor steeds meer in de verdruk-king.”

En men verzet zich daartegen, in Vlaanderen bijvoorbeeld. U haalt vaak de tweedeling tussen stad en platteland aan om dat te illustreren. Corijn:  “De  mentaliteit  in  Vlaan-deren  hinkt  achterop.  Vroeger  was Vlaanderen stedelijk,  in de middel-eeuwen  bijvoorbeeld,  maar  daarna bleef het lang ruraal. Bijgevolg kwa-men de industrialisatie en verstede-lijking pas laat op gang. En toen ze op gang kwamen, en ik druk me plat uit,  evolueerde  de  mentaliteit  niet mee. Vlaanderen heeft  lang de cul-turele  prijs  voor  de  verstedelijking niet betaald. En nu moet er met ver-schil omgegaan worden.”“De  postindustriële  samenleving vergt  stedelijkheid.  Er  woedt  een strijd,  een  cultuurconflict  bijna. Tussen de kleine gezinnen of alleen-staanden die in de stad wonen, en de 

meer traditionele gezinnen die in de rand wonen en met de auto rijden.”

Toen uw collega Mark Elchardus onlangs met emeritaat ging, verklaarde hij op Klara nochtans dat de vrijheid op het platteland zal worden gevonden, en niet in de steden.Corijn: “Elchardus en ik behoren in de sociologie tot een andere ‘school’. We  doen  dezelfde  vaststellingen, maar  de  interpretatie  die  we  eraan geven,  verschilt.  De  hele  wereld wordt  geconfronteerd  met  dezelfde problemen:  klimaatverandering  en economische  verandering.  Het  ant-woord  zal  hoe  dan  ook  vrijheids-beperkend  zijn,  omdat  we  aan  de limieten van het systeem zitten. De dorpen krijgen nu nog even  respijt, ook  al  omdat  de  rijken  er  meer  en meer  gaan  wonen.  Maar  ook  voor hen  geldt  de  verandering.  Ofwel gaan we naar een collectieve verar-ming, ofwel maken we nu de keuze voor  een  stedelijke  context  waarin we  nog  een  bepaalde  levensstan-daard zullen kunnen behouden.”

U wilt mensen zeggen: u zult in de stad wonen, of anders maken we die keuze voor u.Corijn:  “(zucht) Ik  ben  geen  mo-ralist  of  pastoor,  ik  schets  alleen tendenzen.  En  Elchardus  vertelde in  zijn  slotspeech  dat  de  mensheid denkt dat ze kiest, maar in feite heel voorspelbaar is. Ik ben het daarmee eens.  De  mensen  hebben  de  keuze voor de stad al gemaakt.”

Wat Elchardus misschien wil zeggen, is dat leven buiten de stad veel makkelijker is.Corijn:  “Absoluut.  De  stad  vereist complexe  vaardigheden.  Een  dorp is  makkelijker,  op  voorwaarde  dat je  van  routine  en  gelijksoortig-heid  houdt.  Het  aantrekkelijke  is het  verschil.  De  voorwaarde  in  de stad  is  dat  het  verschil  veilig  is,  en dat de groep moet inzien dat eigen-heid  nooit  volledig  is.  Je  bent  nooit compleet. En juist in een dorp wordt eigenheid  als  illusie  gecreëerd:  wij volstaan. Dat is het nationalistische project. Wel, ik volsta niet, er komen altijd anderen bij en er zijn altijd ver-schillen  die  er  niet  echt  toe  doen. Ruis  is  er  altijd.  Op  een  bepaald moment maakt de stad gewoon een kwalitatief verschil.  Je moet er kie-zen,  in  alles.  En  we  zullen  het  met z’n allen moeten dragen.”

Maar wat zal de ziel zijn van zo’n stad?Corijn:  “Ziel...  (denkt na)  De  ziel wordt gemaakt. De ziel van een land wordt  gemaakt  door  een  gedeeld verleden,  een  traditie.  De  ziel  van de stad is de lotsverbondenheid, het verhaal op basis van het verschil. En dat moeten we construeren. Die ziel zal  minder  duurzaam  zijn,  eerder procesmatig  en  projectgericht.  Het besef dat we voort moeten.”

Christophe Degreef en Steven Van Garsse

Nacht van de kennis over Brussel, vrijdag 30 november van 19 tot 2 uur in het Kaaitheater, 5 euro. Met onder veel anderen Luckas Vander Taelen, Pascal Delwit, Rudi Janssens, Philippe Van Parijs en Sam Touzani. Meer op brusselsstudiesinstitute.be

Page 6: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 6 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

I n  vergelijking  met  het  vorige schooljaar  werden  er  opnieuw extra  inschrijvingen  opgete-

kend,  zowel  in  het  kleuter-  en  het lager  als  in  het  middelbaar  on-derwijs.  Dat  blijkt  uit  cijfers  die brusselnieuws.be  opvroeg  bij  Guy Vanhengel  (Open  VLD),  binnen  de VGC bevoegd voor Onderwijs.Het  totale  aantal  leerlingen  steeg tot  40.038,  de  eerste  keer  dat  die  kaap  gerond  wordt  en  een  stijging met  twee  procent  in  vergelijking  met  vorig  schooljaar.  Tegenover 2002,  toen  er  nog  ruim  32.000 leerlingen  in  het  Nederlandstalig onderwijs zaten, valt er een stijging 

te  noteren  van  meer  dan  achttien procent.In  het  lager  onderwijs  kwamen  er het  meeste  scholieren  bij:  plus  3,6 procent,  tot  15.411  leerlingen.  Het kleuteronderwijs  groeide  met  1,8 procent  tot  een  totaal  van  10.553. Vooral  in de onthaalklas en de eer-ste kleuterklas zitten er meer kinde-ren. Het buitengewoon onderwijs is de  enige  tak  die  leerlingen  verliest: dat aantal daalt met 0,9 procent tot 1.443.

BevolkingsgroeiDe  groei  van  het  Nederlandstalig onderwijs  komt  er  terwijl  ook  de 

BRUSSEL – Het Nederlandstalig onderwijs in Brussel telt voor het eerst meer dan 40.000 leerlingen. De laatste tien jaar groeide het aantal scholieren dat les volgt in het Nederlands, met bijna twintig procent. Vooral het lager onderwijs verwelkomt meer leerlingen.

Vanhengel: “Alles uit de kast gehaald om extra plaatsen te creëren.”

© S

CH

EU

TPL

AN

EE

T

Onderwijs > ‘Promotie TSO en BSO begint vruchten af te werpen’

Voor het eerst met meer dan 40.000

Woningen uit het Betlehemfonds, in Laken (l.) en Schaarbeek (r.).

© P

RO

JEC

T BE

TLE

HE

M

BRUSSEL – Het project Betlehem zoekt woningen die kunnen dienen voor sociale huisvesting.

Op  dit  moment  worden  al  vijftig kerkeigendommen  in  Brussel  en Vlaams-Brabant  sociaal  verhuurd, maar  dat  volstaat  niet  om  de  toe-nemende  vraag  en  de  bevolkings-groei in de stad het hoofd te bieden. Daarom  doet  Betlehem  nu  een  op-roep  naar  privé-eigenaars  die  hun onbewoonde pand door een sociaal  verhuurkantoor  willen  laten  verhu-ren.Het  project  Betlehem  is  een  initia-tief van de Brusselse katholieke kerk dat mensen met beperkte financiële 

middelen  huisvest.  Aanvankelijk werd  op  zoek  gegaan  naar  onge-bruikte  kerkeigendommen,  om  die vervolgens te laten beheren door een sociaal verhuurkantoor. Momenteel worden  vijftig  ongebruikte  eigen-dommen  van  de  kerk  op  deze  ma-nier  verhuurd  aan  zo’n  vijfhonderd mensen.Ondertussen  ontving  het  project Betlehem nog eens zeshonderd aan-vragen, maar deze mensen kunnen niet worden geholpen. Daarom doet de  organisatie  nu  een  oproep  naar privé-eigenaars  van  onbewoonde panden  die  bereid  zijn  hun  eigen-dom ter beschikking te stellen voor sociale huisvesting.

“De  panden  zouden  beheerd  wor-den  door  sociale  verhuurkantoren, waardoor  de  eigenaar  zich  hierover voorts  geen  zorgen  hoeft  te  ma-ken”,  vertelt  coördinatrice  Marie-Françoise Boveroulle. “De eigenaars ontvangen  een  maandelijkse  huur, maar die zal iets lager liggen dan de normale prijs. Daarom zijn we echt op zoek naar mensen die hun naaste willen  helpen,  eerder  dan  dat  ze  er grof geld aan willen verdienen.”

BoudewijnstichtingDe vzw Betlehem is een project voor sociale  huisvesting  dat  ontstond in  2006,  toen  kardinaal  Godfried Danneels tijdens het Congres Brus-

Kerk waagt zich op vastgoedmarkt

Wonen > Sociale verhuur met project Betlehem, een oefening in solidariteit

sel-Allerheiligen  opriep  om  iets  te doen  aan  het  grote  tekort  aan  be-taalbare  woningen  in  Brussel.  Het Betlehemfonds  werd  opgericht  in samenwerking met de Koning Bou-dewijnstichting  en  werkt  sindsdien intensief  samen  met  verschillende sociale  verhuurkantoren  om  een 

betaalbaar  onderdak  te  bieden  aan minderbedeelden.Eigenaars die hun pand ter beschik-king willen stellen, kunnen contact opnemen met de vzw: 02-533.29.60 of [email protected].

� Nick�Vervaeck

ZIEza MET ZAZIE ZIE JE

MEER IN BRUSSELHET EERSTE NUMMER ‘ZAZIE XL’ VERSCHIJNT OP 6 DECEMBER

ADVERTENTIE

Vanaf dan zal de kinderbijlage ELKE MAAND als heus krantje van acht pagina’s bij BDW verschijnen.

Brusselse bevolking groeit. “Het af-gelopen jaar hebben wij alles uit de kast gehaald om extra plaatsen in de 

scholen  te creëren als antwoord op de  demografische  druk,”  zegt  Van-hengel.  “Dat  vertaalt  zich  in  de  cij-

fers. Ik zie dit als een teken dat ons investeringsbeleid  rendeert  en  dat de  kwaliteit  van  ons  onderwijs  nog altijd erg gewaardeerd wordt.”Ook  het  middelbaar  onderwijs groeit,  zij  het  met  een  bescheiden 0,6 procent. Twee jaar geleden ken-de  het  middelbaar  nog  een  dip,  en ook in 2008 was het leerlingenaan-tal al eens gedaald. Op 1 september zaten  er  12.631  leerlingen  in  het middelbaar.Het  ASO  verliest  een  beetje  ter-rein  ten  voordele  van  het  beroeps- en  technisch  onderwijs.  “Onze volgehouden  inspanning  om  het technisch  en  beroepsonderwijs  te promoten,  begint  vruchten  af  te werpen,” concludeert Vanhengel.

Jelle�Couder�/���brusselnieuws.be

Page 7: BDW - editie 1354

ADVERTENTIE

BDW 1354 PAGINA 7 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Het is een beetje oorlog bij de Brusselse MR. Er heerst spanning tussen overkomers uit andere oorden en Brusselaars die al jaren aan het bewind zijn, en dat ook willen blijven. Tussen Didier Reynders en Vincent De Wolf, bijvoorbeeld. Beiden willen zichzelf een prominente positie in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest toekennen, en Wolf uit Etterbeek denkt dat hij daar na twintig jaar sjerp en dertien jaar parlement wel aan-spraak op maakt. Mis, dacht Reynders, die nadat zijn Luikse huis beklad was, naar Brussel vluchtte, weet u nog? Er staat in 2014 heel wat op het spel: de macht van de PS breken, Brussel alzo redden, en ondertussen ook nog eens het land redden van de ondergang. Hoe het nu juist zit, weet niemand, maar Wolf zou lijsttrek-ker worden, en Reynders président.

Het bovenstaande tekstje is eigenlijk zeer saai, we weten het. Er komt dan ook niet elke week een beleids-brief van Pascal Smet aanwaaien waaruit wij naar hartenlust kunnen citeren. Gek eigenlijk dat er geen haan naar gekraaid heeft, zelfs geen Waalse. 11 juli in Brussel dreigt afgeschaft, pardon, ‘herdacht’ te worden, en het laat iedereen koud, zelfs de Vlaams-nationalisten. Maak daar een land mee.

Er druppelt op de redactie wat nieuws binnen over Brussels gemeenteraadslid Bianca Debaets (CD&V) en haar kerstboom. Hebben we volledig gemist, te meer omdat die zaak zich naar ’t schijnt grotendeels op Facebook en Twitter heeft afgespeeld. Het zit zo: Debaets vindt het spijtig dat er geen spar meer op de Grote Markt staat. In haar persbericht – gelukkig zijn er nog persberichten – klinkt het zo: “Nadat de ‘kerstmarkt’ geen ‘kerstmarkt’ meer mocht heten, dan wel ‘winterpret’, moet er nu een ander element sneuvelen dat al te zeer zou kunnen verwijzen naar Kerstmis. Niet dat de kerstboom een christelijk of religieus symbool is, dat door de rooms-katholieke kerk geclaimd kan worden. Maar de kerstboom draagt uiteraard – alleen al op grond van zijn naam – een verwijzing naar Kerstmis in zich. Ik vermoed dat precies die verwijzing de kerstboom voortaan bant van de Grote Markt. En dat is jammer.” En dat allemaal zonder het woord moslim één keer in de mond te nemen. Bianca Debaets, Gods favoriete pr-bureau.

BOONDAAL – In de Kapel van Boondaal is een betonmolen ontploft. Gealarmeerde buurtbewoners dachten aanvankelijk dat het om een offensief van buurgemeente Watermaal-Bosvoorde ging. Martine Payfa (FDF) die voor de lol Elsene binnenviel en daarmee haar opvolger Olivier Deleuze, de groene jongen, in een niets en niemand ontziende oorlog zou storten. Serieus nu: dat van die betonmolen is echt waar. Er is zelfs een arbeider door gewond geraakt. En overal kleeft beton tegen de muren. “Het positieve aan de zaak is dat er nu wel nieuw sanitair geplaatst kan worden,” meldt gemeenteraadslid Yves Rouyet, een andere groene jongen.

ALSEMBERGSESTEENWEG – Sint-Gillis, een maandagavond. Op het Voorplein liggen de bobo’s al lang in hun bed. Snackbar na snackbar verspreidt zich de walm van vettige dürüm. In een louche café staat een vrouw met hoofddoek achter een flipperkast, mannen hangen aan de toog. Een doorzopen vijftiger drinkt buiten een glas wijn met een jonge snaak, terwijl ze een sigaret roken. Een grote donkere Audi parkeert en verspreidt een wietwalm. In een donkere zijstraat opent een deurtje piepend, alsof iemand wil ontsnappen. Hoog zijn de appartementsgebouwen er, New Yorks bijna, terwijl een relatieve rust neerdaalt over de Alsem-bergsesteenweg. Iedereen wacht niets af, de nacht kabbelt. Alles is mogelijk, alles verkrijgbaar. Noem het en het bestaat, al is het maar voor even, hier, op de Steenweg. Behalve brood, waar we al een halfuur naar op zoek zijn. Lekker brood. Gezond brood. Multigranen, donker, een forse homp. Honger! Maar men vergete in Brussel één ding nooit: wanneer de bobo’s slapen, dan is ’t volk bezig met andere zaken.

COIFFEUR – Een prijsvraag. Wie, o wie bezorgt ons het adres van de coiffeur van Madame Schep, de nieuwe burgemeester van Molenbeek? Naar verluidt zit ze er elke week, en wij zitten te broeden op het andere soort reportage. Schrijven naar Flageyplein 18 te 1050 Elsene. Nee, wij zitten niet op Twitter.

Milieu-informatie (KB 19/03/04): www.bmw.be

4,5-7,9 L/100 KM • 119-185 G/KM CO2

X-PLOREER UW ECHTE NATUUR.

Het leven zit vol uitnodigende ervaringen en ontdekkingen. De nieuwe BMW X1 is ontworpen om deze hedendaagse levensstijl optimaal te ondersteunen. Hij voelt zich prima in z’n element in de rusteloze drukte van de stad, maar verlaat even graag de gekende paden op zoek naar avontuur. Kortom: hij plooit zich helemaal naar al uw wensen. Compact en sportief, moduleerbaar en elegant, en uitgerust met de nieuwste BMW Effi cientDynamics techno-logieën om u een ideale combinatie van dynamiek en zuinigheid te garanderen. Ontdek al z’n facetten bij ons.

DE NIEUWE BMW X1.

BMW Brussels LouizawijkFiliaal van BMW Belux • Waterloolaan 23-24 • 1000 BrusselTel. 02 641 57 11 • [email protected] • www.bmwbrussels.be

BMW Brussels Evere MeiserFiliaal van BMW Belux • L. Mommaertslaan 2 • 1140 BrusselTel. 02 730 49 11 • [email protected] • www.bmwbrussels.be

BMW Effi cientDynamicsMinder uitstoot. Meer rijplezier.

BMW X1

Echt rijplezier

BRUSSEL – Het autodeelproject Autopia maakt een bescheiden intrede in Brussel. “Met auto-deelparty’s proberen we onszelf bekend te maken,” zegt Jeffrey Matthijs.

Door autodelen te promoten wil het Brussels  Gewest  de  autodruk  in  de hoofdstad  verminderen,  zonder  de mobiliteit  van  de  bewoners  in  het gedrang te brengen. Dat lukt al aar-dig met Cambio, dat  van start ging in 2003 en al meer dan achtduizend klanten  lokte.  Recenter  kwam    er Zen Car bij, met elektrische wagens.Nu  is er een nieuw initiatief: Auto-pia.  Het  is  al  enkele  jaren  actief  in de  hoofdstad  en  krijgt  steeds  meer weerklank.  Zo  vinden  op  geregelde momenten  autodeelparty’s  plaats, waar  gebruikers  uitleg  krijgen  over autodelen.  “We  zijn  geen  concur-rentie voor Cambio,” benadrukt Jef-frey Matthijs, “we zijn aanvullend.” Het  grootste  verschil?  Dat  het  een particulier  initiatief  is,  de  klein-schaligheid en de prijs.Autopia  levert  geen  auto’s,  heeft geen  gesofisticeerd  reservatie-systeem  en  is  niet  grootschalig bedoeld.  Het  initiatief  gaat  uit  van particulieren  die  beslissen  om  sa-men een auto te delen. Autopia faci-liteert, via een standaardcontract en knowhow  over  verzekeringen.  Het biedt  ook  een  online  kalender  aan. De  gebruikers  spreken  verder  on-derling af  tegen welke prijs de auto gedeeld wordt. Voor een bescheiden zeven euro per jaar ben je lid van Au-topia.  En  dat  is  meteen  het  tweede belangrijke verschil: Autopia  is een stuk  goedkoper  dan  Cambio,  waar de  gebruiker  een  flink  deel  van  de overheadkosten betaalt. Zo beschikt 

Cambio  over  een  callcenter  dag  en nacht,  schoonmaakploegen  en  een onderhoudsdienst.Autopia  is nu vooral  in Vlaanderen actief. In Gent, Leuven, Mechelen en Antwerpen zijn er regelingen getrof-fen met de stadsbesturen, waardoor de  autodelers  bepaalde  voordelen krijgen,  zoals  een  gratis  parkeer-kaart  of  een  gereserveerde  plaats. Dat is in Brussel niet het geval. “We kunnen  in  feite  niet  eens  opere-

ren  in Brussel,” zegt Matthijs. “We zijn gesubsidieerd door het Vlaams Gewest.”  Er  zijn  wel  gesprekken met het Brussels Gewest, maar die draaiden  tot  nu  toe  op  niets  uit. “Een subsidie kan alleen als we een bijdrage leveren aan het milieu, bij-voorbeeld  met  elektrische  auto’s, maar dat past niet in ons concept.”Toch  gelooft  Matthijs  dat  er  toe-komst zit in Autopia. “Een Autopia-auto vervangt al gauw vier klassieke auto’s. Er is dus wel degelijk mobili-teits- en parkeerwinst.”� SVG

Wilt u weten of er Autopia-gebrui-kers zijn in uw buurt, of wilt u uw auto delen met buurtbewoners? www.autodelen.net/vraag_aan-bod

‘Eén Autopia vervangt vier klassieke auto’s’

Mobiliteit > Nieuw autodeelproject in Brussel

Gesprekken met Brussel over subsidies draaiden op niets uit

Page 8: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 8 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Deze week in Matonge > Congo van David Van Reybrouck laat Congolezen niet onberoerd

‘Een roman over Congo? Laat ons eens met rust’

Boekhandel Panafrica in de Tulpstraat. Een exemplaar van Congo wordt in de etalage gelegd. © MARC GYSENS

H et  heeft  een  tijdje  geduurd, maar  na  wat  zoeken  en  af-wachten in de wijk Matonge 

vonden  we  enkele  kritische  Congo-lezen  bereid  om  het  boek  helemaal te lezen en er commentaar op te le-veren.Hoewel  de  Franse  vertaling  goed verkoopt  –  bij  Fnac  in  Matonge waren  er  bij  het  begin  van  onze zoektocht  al  370  exemplaren  ver-kocht, niet slecht voor een Vlaamse auteur  –,  kregen  we  een  ander  ver-haal  te horen dan de  lofzang die  in de media tot nog toe de regel was.“Wat David Van Reybrouck probeert met  Congo,  is  de  relaties  tussen onze  landen  te normaliseren,” zegt Nzema  Omba  van  boekenwinkel Panafrica  in de Elsense Tulpstraat. “Maar daarvoor heb je een correcte uitgangspositie  nodig,  en  die  vind 

ik  jammer genoeg niet  in het boek. Er is één ding dat jullie Belgen goed moeten  weten,  en  dat  is  dat  de  ge-schiedenis niet voorbij  is, en dat er in  het  verleden  te  veel  is  gebeurd om  nu  zomaar  boeken  te  schrijven die  pretenderen  dat  de  geschiede-nis geschreven is. Wel integendeel,” meent Omba.Eenzelfde  geluid  valt  te  horen  bij Chicko  Mwamba  Kabwe,  François Kasongo en een dame die alleen met haar voornaam Feza in de krant wil. “De geschiedenis begint nu pas, het debat is geopend,” zegt Kasongo.“Dit  boek  is  een  persoonlijk  relaas van  de  avonturen  van  de  schrijver. Daar  heb  ik  geen  probleem  mee, maar  we  hebben  als  Congolezen geen  behoefte  meer  aan  persoon-lijke  indrukken  en  romans  van  de Blanke  Man  die  op  bezoek  is  in 

Congo zonder het  land echt  te ken-nen,” vult Feza aan. “Ferm? Jazeker, maar beeldt u zich eens in, meneer, dat ik een jaar een boek over Vlaan-

deren  zou  willen  schrijven  en  geen woord Nederlands zou spreken. Dat zou  toch  ook  niet  gaan?  Wat  jullie vergeten,  is  dat  Congolezen  tegen-over  blanken  niet  snel  geneigd  zijn te  zeggen  wat  ze  echt  denken.  Ook niet in het Frans.”Ga je iets dieper in gesprek met Con-

golezen,  dan  komt  –  nog  steeds  – het grote trauma van de kolonisatie bovendrijven.  Uiteindelijk  kunnen moderne  Congolezen  ermee  om, maar het blijft knagen. “Er blijft een gapende kloof bestaan tussen jullie perceptie en onze geschiedenis. Pas op,  Van  Reybrouck  probeert  wel, maar hij slaagt er niet in om de no-dige empathie op te brengen. Als je 

niet kunt doorprikken dat Congole-zen tegen blanken vaak dingen zeg-gen om de kool en de geit te sparen, dan  voel  je  onze  cultuur  niet  aan,” weet Feza.We werpen tegen dat het zo wel erg moeilijk  is  om  een  boek  te  schrij-ven. Meteen krijgen we weerwoord: 

“Weet u, laat ons gewoon eens met rust.  Congo  is  rijk  aan  mineralen, en we hebben onze eigen manieren, maar  we  zijn  niet  dom.  Laat  ons onze  eigen  geschiedenis  schrijven, zelf in het reine komen met ons ver-leden, en zelf met onze corruptie af-rekenen. Dank u wel.”

OpgedrongenVan Reybrouck wordt door zijn Con-golese critici wel altijd als ‘monsieur David’  aangesproken.  Het  respect blijft dus. “Kijk, hij  is er van  in het begin  ook  eerlijk  over  geweest:  het was het boek dat hij zélf wilde lezen. En het is ook heel goed geschreven. Alleen,  ik herhaal: we hebben geen romans nodig.”Nzema  Omba  van  de  boekenwin-kel drukt zich nog steviger uit. “We hebben  geen  behoefte  meer  aan paternalisme.  We  zijn  niet  wraak-gericht. Maar waar jullie Belgen wel erg goed in zijn, is in jullie voordoen als de nar van Europa, het land van de vrolijke zotheid. Dat is gemakke-lijk  om  je  achter  verschuilen.  Maar ondertussen  is  er  uranium  uit  ons land  gehaald  om  een  atoombom  te maken  (uranium uit Congo diende om de eerste atoombommen te ver-vaardigen, CD) en  werd  Patrice  Lu-mumba  (de eerste premier van Con-go, CD)  vermoord. En  toch gebaren jullie van krommenaas. ‘Wij Belgen? Kom zeg.’”We werpen tegen dat er een onder-zoekscommissie  is  geweest  die  de omstandigheden rond de vermoorde eerste premier van Congo heeft on-derzocht.  “U  gelooft  toch  zelf  niet dat die ook maar iets echt heeft on-derzocht?”Gaandeweg komt naar boven dat de Congolezen  sterk  worstelen  met  de geschiedenis, waarvan ze aanvoelen dat die hun vooral wordt opgedron-gen.  Er  blijkt  onbegrip  te  bestaan over de intellectuele verwarring die in het Westen bestaat. “We hoeven niet meer geholpen  te worden, niet met  noodhulp,  niet  met  Verenigde Naties, niet met door de machtheb-bers  ondersteunde  schrijvers  en  al zeker  niet  met  westerse  ‘democra-tie’,” vat Mwamba Kabwe samen.Waar  iedereen  tot  slot  wel  min  of meer  opgetogen  over  is,  is  dat  een Vlaming  een  poging  onderneemt om tot geschiedschrijving te komen. “Jullie weten wat onderdrukking is, dat  hebben  jullie  mee,”  zegt  Feza. “En  het  feit  dat  we  kritiek  op  het boek  hebben,  maakt  natuurlijk  dat iedereen  er  uiteindelijk  beter  van wordt.”� Christophe�Degreef

“Jullie vergeten dat Congolezen bijna nooit zeggen wat ze echt denken”

BD

W R

EGIO

ELSENE – Het boek Congo van David Van Reybrouck is onlangs in het Frans vertaald en verkoopt goed in Franstalig België. En ook de Congolezen van de wijk Matonge zijn nieuwsgierig naar wat de Vlaamse auteur over hun land te vertellen heeft. Aan hen heeft Van Reybrouck een erg kritisch publiek. “Het gaat niet echt over ons.”

Page 9: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 9 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Benoît Cerexhe (CDH) wordt pas eind januari burgemeester in Sint-Pieters-Woluwe. Zolang blijft hij minister in de Brusselse regering.

Huidig  burgemeester  Willem  Draps  (MR) diende  een  klacht  in  bij  het  kiescollege: Sint-Pieters-Woluwe was testgemeente voor nieuwe  stemcomputers,  en  volgens  Draps hebben de computers Woluwe+, de lijst van winnaar Cerexhe, bevoordeeld.Zopas  verklaarde  het  kiescollege  de  ver-kiezingen geldig, maar Draps trekt naar de Raad van State. Die krijgt zestig dagen om zich over de zaak uit te spreken. Zolang kan 

Cerexhe geen burgemeester worden en blijft Draps  aan  het  roer.  De  schepenen  van  de nieuwe meerderheid leggen al wel begin de-cember de eed af. De coalitie bestaat uit Wo-luwe+, FDF, Ecolo en Gestion Communale.Het meerderheidsakkoord  is bijna  rond. Er is wel nog geen oplossing voor het Vlaams schepenambt.  Er  is  geen  Nederlandstalige verkozen  binnen  de  meerderheid.  Ofwel moeten  vijf  gemeenteraadsleden  ontslag nemen, ofwel krijgt de CD&V’er Helmut De Vos het OCMW-voorzitterschap. De onder-handelingen  hierover  verlopen  bijzonder moeizaam.� Steven�Van�Garsse

Draps nog even aan het roerSint-Pieters-Woluwe > Wachten op de Raad van State

PS-gemeenteraadslid Caroline Désir ver-vangt eind juni 2013 schepen van Open-bare Werkzaamheden Pierre Lardot. Een maneuver van burgemeester Decourty om zijn opvolging voor te bereiden.

Désir werd op 14 oktober verkozen met 755 voorkeurstemmen, de derde beste score op de  socialistische  burgemeesterslijst.  Om-dat echter de goed scorende  lijstduwer Béa 

Caroline Désir moetde socialisten redden

Elsene > Strategisch zetelgeschuif in het vooruitzicht

EERSTE WINTERFEEST IN KARTuIzERSSTRAAT

BRUSSEL – Om de eindejaarsperiode in te luiden houden de Kartuizersstraat en de Oude Graanmarkt op donderdag 6 december tussen 18 en 22 uur hun eerste winter-party. Beide straten zullen die avond autoluw zijn en versierd met disco- en kerstbal-len. TheBSide en Cindy Freaks zorgen voor muziek, er zijn garnaal- en kaaskroketten en de winkels presenteren hun nieuwigheden.� HUB

zWEMBAD EVERE DICHT VOOR RENOVATIE

EVERE – Het zwembad Triton is tot begin maart gesloten. Kuip en waterinstallatie worden vernieuwd. Het water zal bewerkt worden met ultraviolet licht. Daardoor is er minder chloor nodig. Dankzij  zonnepanelen en warmtekrachtkoppeling kan de energiefactuur naar beneden. Triton trekt jaarlijks meer dan 200.000 bezoekers. Die moeten nu tijdelijk uitwijken naar andere badgelegenheden.� SVG

TELE

XREG

IO

Michelle Geudens (r.) en Bram Van De Velde: in touw tegen muco.

© IV

AN

PU

TKlimmen tegen mucoSint-Jans-Molenbeek > FM Brussel strijdt tegen taaislijmziekte

Muco  Move  for  Air  wil  zowel  patiënten  als mensen zonder mucoviscidose aanmoedigen om mee te bewegen en letterlijk hun adem te geven aan de strijd tegen taaislijmziekte.Als  afsluiter  van  de  campagne  van  de Mucovereniging  werden  de  deelnemers  op maandag 19 november  in de bloemetjes ge-

zet. Ze kregen een originele prijs, geschonken door enkele bekende mensen. Zo ook muco-patiënte  Michelle  Geudens.  Zij  beklom  sa-men  met  FM  Brussel-presentator  Bram  Van De  Velde  een  zestien  meter  hoge  klimmuur in het fitnesscentrum Stadium in Molenbeek.� Nick�Vervaeck

ADVERTENTIE

Diallo aanblijft  als  schepen, evenals Pierre Lardot, kon Désirs score niet verzilverd wor-den  in  een  schepenambt.  Daar  heeft  Willy Decourty  iets op gevonden: aangezien Lar-dot  pensioengerechtigd  is,  neemt  Désir  bij het begin van de zomer zijn zitje over. De so-cialiste geeft zelf in Le Soir te kennen dat ze op  meer  aast  dan  Openbare  Werkzaamhe-den, en dat ze Wijkcontracten en Mobiliteit wel ziet zitten. Dat zijn bevoegdheden die nu nog bij Decourty zitten. Op die manier bereidt Decourty zijn opvol-ging  voor.  De  burgemeester  staat  binnen drie  jaar  immers  zijn  zetel  af  aan  de  libe-rale Dominique Dufourny, en zonder sterke opvolging  (Diallo  wordt  te  licht  bevonden) dreigt  de  socialistische  fractie  weggedrukt te  worden  in  de  meerderheid  door  de  veel grotere  MR:  de  liberalen  behaalden  op  14 oktober vijftien zetels, de burgemeesterslijst behaalde  er  acht.  Bij  MR  beseffen  ze  maar al te goed dat ze het de facto nu al voor het zeggen hebben in Elsene. De bekende Alain Destexhe,  die  voor  de  verkiezingen  werd aangetrokken  als  voorlaatste  op  de  lijst, diende  volgens  ingewijden  alleen  om  de stemmen van Olivier de Clippele (die in zee ging met het FDF) te recupereren. Destexhe greep  naast  een  schepenzitje  ondanks  zijn hoge score, de derde hoogste van de MR in Elsene. De schepenzitjes waren al verdeeld. �� Christophe�Degreef

Page 10: BDW - editie 1354

ADVERTENTIE

Uw veiligheid begint met goed opletten.

Met de steun van het

Page 11: BDW - editie 1354

ADVERTENTIE

BDW 1354 PAGINA 11 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

De  Ringlaan  in  Ukkel.  Als  er  één plaats  waardig  lijkt  om  de  geliefde koning Boudewijn te gedenken, dan is  het  deze  wel.  Akkoord,  hij  heeft al een bas-reliëf in het metrostation dat  zijn  naam  draagt  en  een  buste in het park van Jette, maar voor een echt  standbeeld  is  de  Ringlaan  de locatie bij uitstek. Het is namelijk de ultieme  rotonde:  vanaf  een  hoogte van  25  kilometer  zie  je  de  perfect cirkelvormige laan al liggen.Een vliegtuig is niet nodig om je er-van  te  overtuigen  dat  dit  de  groot-ste  rotonde  van  Brussel  en  wijde omtrek  is, ook met Google Earth  is de  cirkel  goed  zichtbaar.  Met  zijn oppervlakte van  twintig voetbalvel-

© T

IJS

VAN

DE

N B

OO

ME

N derd keer zo klein  in oppervlak. En aan de rand van dit rotondetje staat het beeld dat kunstenares Elisabeth Barmarin  van  Boudewijn  maakte. Licht  voorovergebogen,  de  han-den op de rug, lijkt hij van zijn plek  weg  te  willen  lopen,  naar  de  grote cirkel.Hoe  klein  de  rotonde  ook  is,  het beeld  is  nog  veel  kleiner,  zodat  het alsnog  een  verloren  indruk  maakt. Boudewijn  moet  het  middeneiland dan  ook  delen  met  een  monument dat er al  in 1930, zijn geboortejaar, werd  geplaatst.  Om  te  herinneren aan de vier Ukkelse mannen die een eeuw  eerder  de  dood  vonden  bij  de Belgische  onafhankelijkheidsstrijd, is er  toen een Amerikaanse eik ge-plant.  Hun  namen  staan  op  een groot rotsblok. Met Boudewijn erbij komen we dus op vijf doden.Maar nog is het niet genoeg, er blijkt nog  een  zesde  man  te  worden  her-dacht.  De  rotonde  is  namelijk  ver-noemd naar de wiskundige Charles Lagrange. Je kunt België veel verwij-ten, maar  in  ieder geval geen bom-bastische koningsverering.�� Tijs�van�den�Boomen

Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?

den  is  hij  net  zo  groot  als  het  Wa-randepark.  Maar  als  je  inzoomt, gebeurt  er  iets  geks.  Op  het  mid-deneiland zie je alleen de gebouwen van  de  Koninklijke  Sterrenwacht 

en  het  al  even  Koninklijk  Meteoro-logisch  Instituut.  Van  een  monu-mentaal  beeld  echter  geen  spoor.Nog  verder  inzoomen  dan  maar, en dan ontdek  je dat aan de noord-

ROND BRUSSEL (4): UKKEL

kant  van  de  Ringlaan  nog  een  heel klein  cirkeltje  zit,  meer  dan  hon-

www.brusselnieuws.be/rondbrussel

SLOTEVENEMENT7 DECEMBER 2012

Programma:18:00 HIV info stands19:45 La Diva20:45 Fashion Show21:00 Designer Sales21:45 Brussels Pony Club

Reservatie verplicht via02/242 36 02

of [email protected]

Page 12: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 12 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Waar het over multiculturaliteit gaat, vindt An Mertens De Vijfhoek onrealistisch. “Noem mij eens één volks plein waar alleen Vlamingen, Marokkanen en Brusseleirs wonen?”

© KANAKNA

Media > An Mertens bekijkt en becommentarieert tv-serie De Vijfhoek

Marokkaan dealt; blanke snuift coke en spreekt Nederlands

De Vijfhoek is goed gemaakte tele-visie, wat een geluk! Bovendien be-sef ik hoe fijn en hoe zeldzaam het is om Brussel als het decor van een entertainend programma te zien in panoramische beelden, in shots van de Nieuwstraat en de Stalingradlaan en in acteurs die zowel Frans als Nederlands spreken. Bij elke nieuwe aflevering hang ik gekluisterd aan het scherm.Toch ervaar ik keer op keer ook mo-menten van ergernis. De serie barst van de clichés, is het commentaar onder vrienden. De secretaresse is blond, de hoofdredacteur van de lokale krant blaft zijn journalisten af, de café-uitbaatster is gescheiden en kan haar kind niet opvoeden, de opkoper rijdt in een Porsche door de

wijk, woont in een loft met uitzicht op de stad en snuift coke.Het gebruik van clichés keur ik niet per definitie af. De klassieke sprook-jes bestaan dankzij clichés. Je kunt er een fenomeen kort en krachtig mee duiden. In deze serie helpen ze om het complexe thema van de projectontwikkelaars in Brussel in beeld te brengen. De hoofdstad kent in dat opzicht een pijnlijke ge-schiedenis. Woorden als bruxelli-sation en skieven architek zijn voor Brusselaars ondertussen helaas ook clichés. Voor de aanleg van het Justitiepaleis en voor de heraanleg van de Noord- en de Zuidwijk én voor de Europese wijk moesten heel wat bewoners wijken. Telkens gin-gen die transformaties gepaard met protest. De kern: de projectontwik-kelaars waren enkel uit op finan-ciële winst; de manier waarop met het menselijke kapitaal van een wijk

An Mertens.

werd omgegaan, was vaak gênant. In sommige gevallen slaagden be-woners erin de vastgoedbonzen te-gen te houden, zoals in de Marollen tijdens de uitbreidingsplannen voor het Justitiepaleis, of in de Ateliers Mommen, de negentiende-eeuwse kunstenaarsresidentie in Sint-Joost die van de ‘verlofting’ werd gered.Dat de serie De Vijfhoek deze inge-wikkelde problematiek als thema kiest, verdient alle lof en is dé re-den om de serie te volgen. Het is gewaagd en geslaagd. Dankzij een hoop clichés wisten de makers die

complexe materie te verwerken in een scenario dat spannend genoeg is om te blijven kijken, met alle in-grediënten die een tv-kijker zoekt, romantiek, chantage, overspel, moord, passie.Maar kiezen is ook verliezen. Wat je met het gebruik van clichés uit-sluit, is nuance. In sprookjes wor-den daarom goed en slecht, klein en groot, jong en oud, zwart en wit

tegen elkaar uitgespeeld. Het is een kwestie van evenwicht. Het werkt prima in de manier waarop de serie toont hoe grote en kleine misdaad hand in hand kunnen gaan. Daar-voor gebruikt ze de clichés van de Marokkaanse drugsdealer en de coke-snuivende zakenman, de loser door psychologische en de loser door sociale discriminatie, de gehaaide lobbyiste en de gedreven journaliste die beiden aan de grenzen van de deontologie raken. Dossiers worden door hogerhand tegengehouden, andere krijgen voorrang, bedienden worden bedreigd, persacties mani-puleren informatie. Als we kijken naar het multicultu-rele karakter van de reeks, raakt het evenwicht echter zoek. Dat is een gemiste kans. Waarom spreken alle blanken Nederlands of Brussels en alleen zij die een kleur hebben, Frans? Dat is niet realistisch. De voertaal in Brussel is Frans, vooral bij de blanke bevolking. Dat de kleurlingen enkel van Marokkaanse origine zijn, is ook jammer. Noem me een volks plein waar alleen Vla-mingen, Marokkanen en Brusseleirs samenleven, en niet ook Fransen, Turken, Spanjaarden, Congolezen, Kameroeners... Zowel de blanken als de kleurlin-gen in de serie liegen en bedriegen en gebruiken geweld, en doorheen de serie versta je wat hen daartoe drijft. Maar waar onder de blanke acteurs ook goedaardigen worden geschetst, die – afgezien van een leugentje om bestwil – hartverwar-mende voortrekkers zijn, ontbreken die in de Marokkaanse personages. Twee broers spelen mee. Jamal leidt een gewelddadige straatbende, Saïd probeert iets van zijn leven te maken als bokser. Helaas gaat de goedaar-dige bokser uiteindelijk ook over tot chantage en leugens en betaalt hij dat met zijn dood. De makers had-den ook hier goed en kwaad met elkaar kunnen huwen. Want net zoals grote en kleine criminaliteit in deze stad leven en samenwerken, zo zijn straatbendes in Schaarbeek en Molenbeek via hun familiale en culturele netwerken verbonden met sterke figuren die niet blank zijn, vredelievende idealisten met een gouden hart en een ontroerend ge-voel voor solidariteit, die hun tijd en energie investeren om migranten-jongeren een betere toekomst te ver-zekeren – en daarin slagen. Ze wor-den helaas niet voldoende gezien, evenmin als de kleurlingen die het tot journalist schoppen, zakenman, bediende of acteur en rechtschapen levens leiden.Waarom krijgen we hen nog altijd niet te zien? Daar ligt de bron van wrevel die een schaduw werpt over mijn kijkplezier.

� An�Mertens

An Mertens maakte Brussel 2000 van binnenuit mee en engageerde zich voor de Zinneke Parade. Sinds 2006 is ze actief als vertel-ler, kunstenaar en lid van Con-stant, kunstenwerkplaats voor vrije software en vrije cultuur

“Onder de blanken heb je ook goedaardigen: af en toe een leugentje om bestwil, maar voorts hartverwarmende voortrekkers. Onder de Marokkanen niet”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Mijn redactrice mailde me half augustus: ‘Je boek is nog niet af of het is al een tv-reeks.’ Want net zoals mijn roman Tot later, die in de lente uitkomt bij De Bezige Bij Antwerpen, speelt de tv-serie De Vijfhoek zich af op een Brussels pleintje dat bedreigd wordt door een bouwproject,” zegt An Mertens. “Met zo’n bijzondere parallel vond ik het mijn taak om de serie te volgen.”

De Vijfhoek, dinsdag om 20.40 uur op één (herhaling op maandag), laatste aflevering op 27 november

Page 13: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 13 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

BDWOPINIEJanuskop door Anne Brumagne

Met dochterlief op weg naar de (uitstekende) tentoonstelling over de prehistorie in ‘het Dinomuseum’ lopen we over de Waverse-steenweg. Niet het stukje steenweg in Ma-tonge, maar dat tussen de Maalbeekvallei en de hoge trappen die naar het museum leiden, op de grens van Elsene en Etterbeek en met de rug naar het Brusselse Leopoldpark. Daar helemaal beneden in de vallei, grondgebied Etterbeek, floreert de Waversesteenweg. Dat verkeersvrije gedeelte ligt in het verlengde van het levendige Jourdanplein. Elke middag

zitten de restaurants er vol met lunchende expats van het nabije Euro-pees parlement. Gezellige winkeltjes hebben er de deuren geopend.Niks van dat al aan de overkant van het kruispunt, op het stijgende stuk groezelige en van groen verstoken steenweg, grondgebied Elsene, waar wij nu wandelen. Het valt op dat bijna alle huizen die we pas-seren, vroeger winkels moeten zijn geweest. De etalages van weleer zijn dichtgetimmerd of afgeplakt. Hier en daar overleeft een handels-zaak: een Aziatische kruidenier, een brico, een meubelzaak. Met elke handelszaak die verdween, kregen de achterblijvers het allicht weer wat moeilijker, tot ook zij de deuren sloten.En dat terwijl we vlak bij de Europese wijk zitten! Of is de kaalslag die ‘Europa’ hier even verderop veroorzaakte, de belangrijkste oorzaak van de teloorgang? Zou de troosteloosheid te maken hebben met het feit dat we in een perifeer stukje Elsene zitten, geprangd tussen Etterbeek en Brussel? Valt deze buurt, tussen de Naamsepoort en Jourdan, te veel buiten het vizier van Atrium? Want Atrium werd door het Gewest opgericht om handelswijken zuurstof in te blazen. Het agentschap zal nooit in de plaats kunnen treden van moedige ondernemers die de stap wagen om op deze of gene plek een zaak op te zetten. Overheden kunnen er wél voor zorgen dat buurten er zo aantrekkelijk mogelijk bij liggen. Of bestaande kleinhandelszaken bijstaan met raad en daad.De Waversesteenweg is helaas lang geen alleenstaand geval in Brus-sel. Straten met het ene dichtgetimmerde handelspand na het andere komen veel te vaak voor in de Brusselse negentiende-eeuwse gordel. Af en toe slaagt een straat erin zich dankzij een heraanleg te herpakken, worden de oude winkels gezellige woningen en wagen enkele nieuwe handelaars voorzichtig hun kans.Jammer genoeg vertonen overheden een januskop als het over kernver-sterkende maatregelen gaat. Het blijft een raadsel hoe het aanmoedi-gen van megalomane shoppingcentra bij autosnelwegen te rijmen valt met kernversterking ten voordele van de kleinhandel in de binnenstad.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Lebouc

De Academie van het Brussels heeft met interesse in BDW 1351 (p. 20-21) het artikel over Georges Lebouc, ‘Fiere Brusselaar, fiere Belg’, gelezen. Daarbij twee op-merkingen.Het gaat op verschillende plaatsen over ‘het Brussels’. Er wordt echter geen onderscheid gemaakt tussen, enerzijds, het Brusselse (Brabantse) dialect, waarover bijvoorbeeld het in het artikel vermelde woordenboek van Quiévreux gaat en, anderzijds, het Brussels Frans (ook Beulemans genoemd), dat doorspekt is met woor-den en uitdrukkingen uit het dialect, zoals de eveneens in het artikel vermelde dialogen van Virgile. Vreemd is de stelling dat “er nooit een echte Academie is geweest zoals l’Académie Française, die al sedert 1635 bestaat.” Namens het bestuur van onze Academie van het Brus-sels wil ik dit rechtzetten. De Academie van het Brus-sels werd (uiteraard) niet in de zeventiende eeuw door Richelieu gesticht, maar wel in 1991 door een groep Brusselaars. Al bestaat de Academie nog maar twintig jaar, toch heeft ze al heel wat verwezenlijkt. Een greep:- uitgave van een driemaandelijks blad, Brussels dialect (nummer 81 verscheen in september 2012);- publicaties in en over het Brussels: De grammatica van het Brussels, Brussels lexicon, Bergades – Brussels Bargoens, Haiku’s in het Brussels, De powezeekes van et Ketsje, Lexique bruxellois, Grammaire bruxelloise...;- regels vastgelegd voor de spelling van het Brussels, ge-hanteerd in alle publicaties van de Academie en in de Gazet van Brussel. De regels vindt u op de site van de Academie van het Brussels: www.avhb.be;- sinds enkele jaren de organisatie van de Dag van het Brussels, met onder meer een Brussels dictee;- organisatie van taallessen en voordrachten;- deelname aan nationale en internationale dialectcon-ferenties.� Geert�Dehaes,�voorzitter��

Academie�van�het�Brussels

Ook Marcel de Schrijver, voorzitter-stichter van de Jetse Dialectvereniging De Speegelmanne, reageerde op het interview met Georges Lebouc; hij wijst er onder meer op dat er naast de Academie van het Brussels ook een Académie pour la Défense et l’Illustration du Parler Bruxellois bestaat.� De�redactie

Pendelen

Om pendelaars uit hun auto te krijgen zal er meer no-dig zijn dan parkeerplaatsen aan te bieden bij metro- of treinstations (special ‘De dagelijkse pendel’ in BDW 1353, p. 4-9). Zeker als het gebruik van die plaatsen geld kost.Als de automobilist ergens gevoelig voor is, dan is het wel voor zijn portemonnee. Dat bleek in het buitenland (Londen, Stockholm), waar hij stevig moet betalen om de stad binnen te rijden. Bij ons ligt al jaren een kilome-terheffing op tafel, maar die komt er vooralsnog enkel voor vrachtwagens in 2018 – als alles goed gaat, het ligt ook politiek gevoelig. We zullen ons verplaatsingsgedrag hoe dan ook moe-ten aanpassen. Is het u bekend dat 53 procent van onze autoritten korter is dan vijf kilometer, 26 procent zelfs korter dan één kilometer? De pendelaars vanuit de Rand naar Brussel maken voor negentig procent gebruik van de auto, vijf procent van de trein en vijf procent van de bus.Asse, mijn gemeente, is een schrijnend voorbeeld. Het centrum ligt vlak bij het station (zonder te spreken over twee bijkomende stations in de deelgemeenten Zellik en Mollem) en is prima verbonden met Brussel: treinen,

bussen (om de vijftien minuten, meer zelfs tijdens de spits) en snelbussen (om de vijftien minuten in de spits). Meestal is er zitplaats, en het ruime parkeerterrein aan het station staat zelden vol. Maar dat volstaat blijkbaar niet.Het Pajottenland mag weinig spoorwegstations hebben, er zijn wel busverbindingen. Zeker vanuit Gooik is het niet zo erg gesteld als uw artikel laat vermoeden. Tij-dens de spits rijden er zowat om de tien minuten bussen die je in twintig minuten naar de metrohalte Erasmus brengen. Een bus is waarschijnlijk te proletarisch voor de doorsnee automobilist.Voor- of natransport met de fiets is ook niet echt po-pulair. In Nederland kan dat wel. Wat denk je van het stadje Houten, waar het station stalling biedt aan 3.100 fietsen en oplaadpunten voor elektrische fietsen? In de toekomst kan de capaciteit worden uitgebreid tot 4.200 plaatsen. In het even verderop gelegen station Houten Castellum is plaats voor 1.700 fietsen.Op de vertramming van de Rand moeten we niet wach-ten. In 2001 werd al een Brabant-Brusselnet gepresen-teerd als alternatief voor het GEN, later herwerkt tot Re-gionet Brabant-Brussel. Nu krijgen we een Brabantnet dat beperkt is tot enkele tramlijnen. Hoe realistisch is dat? De Lijn presenteerde tien jaar geleden een verge-lijkbaar tramnet voor Limburg. Sindsdien werd er vijf-honderd meter spoor gelegd aan het station van Hasselt, en dat is alles… Waar en wanneer zal De Lijn het geld vinden in deze budgettair moeilijke tijden? (...)

� Jo�Verwimp,�Asse

Blunders met bunders Als buurtbewoner van het zeer grote ‘Zijderupsgebouw’, alhier bekend als ‘de Magnanerie’, was ik ten zeerste geboeid door het artikel van An Devroe in BDW 1351 (p. 6-7), een bijdrage waarin ik heel wat bijgeleerd heb over de geschiedenis van mijn directe omgeving.De auteur geeft een waarde voor de bunder van de Ze-venbunderslaan, de laan waar ik sinds 1966 woon. Het is een oude vlaktemaat, inderdaad, die zij gelijkstelt met 30,65 are. Na de invoering in 1820 van het me-triek stelsel als norm werd 1 bunder = 1 ha vastgelegd, = 10.000 m2, dus 1 are = 100 m2. Die vermelde bunder is derhalve maar 3.065 m2. Andere bronnen (Albert van Lil, Wegwijs te Vorst, 1981) citeren een 90,65 are. De waarde schommelde wel wat van streek tot streek.Hier in hoog-Vorst, met de nabijheid van het Wilhelm Dudenpark dat een stuk is van het middeleeuwse Kruischbosch, is die waarde ongeveer 1,36 hectare. Dat heb ik lang geleden uit nog andere bronnen onthouden.Op basis van een normaliserend taalrapport uit Neder-land schrijf ik steeds mijn adres als Zevenbunderslaan. Toen een gedeelte van de laan in 2007 vernieuwd werd, heb ik van het gemeentebestuur van Vorst verkregen dat er nieuwe straatnaamborden mét die bindings-s werden geplaatst. Maar in het Rijksregister staat er nog steeds Zevenbunderlaan zonder -s-, de facto een taalfout. (...)Tot slot een mopje tijdens de voorbije verkiezingen: van die Zevenbunderslaan heeft Ukkel afgerond twee bun-ders, en Vorst heeft er vijf... � Herman�A.O.�Wilms,�� Vorst

Joden in de Marollen

Vorige week gaven we onder het artikel ‘Leven en overle-ven in de Marollen’ (BDW 1353, p. 12) een fout telefoon-nummer op. U kunt de Auschwitz Stichting wél bereiken op 02-512.79.98.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Page 14: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 14 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

(Vlnr.) Marc Bober, Kathleen Seghers, Claude Lammens, Kevin Van Doorslaer en Geert Dehaes.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

KAMERMUZIEK MET TRAPPIST ACHTERAF

JETTE – De Abdij van Dielegem is eind oktober begonnen met haar jaarreeks Klassiek in de Abdij. Nu zondag speelt Oxalys.

De concertreeks Klassiek in de Ab-dij biedt elke maand een matinee op zondag aan, tot juni 2013 (behalve in april). Achteraf krijgen de concert-gangers een aperitief; het trappisten-bier van Westmalle is sponsor. Decor van de cyclus is het achttiende-eeuw-se abdijpaleis van de premonstraten-zers, met een klasse-interieur dat zich prima leent voor kamermuziek. De ruimte is beperkt, dus reserveren wordt aanbevolen.Het Brusselse ensemble Oxalys (ge-sticht in 1993) brengt fl uitkwartetten van Wolfgang Amadeus Mozart en Ferdinand Ries, totaal anders dus dan het belle époque-repertoire waarmee de groep graag uitpakt. Werk van Ries is bij jong en oud mogelijk wat minder bekend, maar de romantische spielereien die in het fl uitkwartet te horen zijn, passen perfect bij het ka-der. Het ensemble, dat internationale faam geniet, brengt ook werk van de Rus Anton Arensky. Zijn ‘Strijk-kwartet’ uit 1894 is schatplichtig aan Tsjaikovski’s ‘Kinderkamerliederen’. In dat opzicht kan het werk ook een jeugdig publiek charmeren (en daar-naast zorgt Klassiek in de Abdij ook altijd voor kinderopvang!).De reeks vervolgt op 23 december met aria’s uit opera’s van Mozart, Donizetti en Rossini. Ook het Kamer-muziekensemble van De Munt, cellist Stijn Kuppens en pianist Erik Pirotte, het ensemble Euterpe Baroque Con-sort, Romina Lischka (viola da gam-ba) en Sofi e Vanden Eynde (theorbe) treden dit seizoen nog op. JMB

Klassiek in de Abdij, Tiebackxstraat 14, Jette, op zondag 25 november vanaf 11 uur. Kaartjes kosten 5 tot 10 euro; reserveren op 02-423.13.73

© O

XA

LYS

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

ADVERTENTIE

Page 15: BDW - editie 1354

Theater > Jarig Volkstejoêter brengt The Bard in het Brussels

‘Shakespeare was een ket’ANDERLECHT – Het Brussels Volkstejoêter viert zijn tien seizoenen met een heuse primeur. De nieuwe productie ’n Kat es gin poos is de Brusselse vertaling van De getemde feeks van niemand minder dan William Shakespeare.

BDW 1354 PAGINA 15 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

VERLAINE IN DE GEVANGENIS

Op het nummer 11 van de Koninginnegalerij, waar nu Café du Vaudeville leegstaat, kocht de Franse poète maudit Paul Verlaine op 10 juli 1873 de revolver die u hiernaast ziet. De bedoeling was zichzelf van kant te maken; in de plaats daarvan schoot hij diezelfde dag nog op zijn jonge minnaar Arthur Rimbaud. Twee geweerschoten als vertrekpunt voor een expositie in het Museum der Letteren en Manuscripten, dertig meter verderop.

LEES MEER OP PAGINA 18-19

SNOEPMAAKSTER, WAT EEN JOB!Sophie opende een winkel met zelfgemaakte snoepjes omdat dat ongeveer de enige zijn die ze lust. In de negende afl evering van onze reeks ‘Wat een job!’: de kleurrijke wereld van papabubble op de Kolenmarkt.

SNOEP MEE MET ZAZIE OP PAGINA 24-25

D e getemde feeks is een van de meest gespeelde komedieklassiekers van Shakespeare. Het katje in kwestie – dat

dus geen poes is – heet Katherina en kan niet zonder handschoenen worden aangepakt. Daarom heeft ze ook heel wat minder aanbid-ders dan haar zus Bianca. Maar vader besluit dat niemand Bianca zal trouwen voordat ook Katherina aan de man is geholpen. Petruchio neemt de handschoenen op, in een stuk dat slapstick combineert met een controversiële blik op man-vrouwrelaties, en dat door het BVT wordt opgevoerd mét jambische vers-voeten en rijm. Daarover, en over de voorbije tien seizoenen Beeveetee , praten we met de stichtende leden Geert Dehaes (ook acteur), Claude Lammens (ook vertaler), Marc Bober (ook regisseur), en de jonge hoofdrolvertolkers Kathleen Seghers en Kevin Van Doorslaer (die debuteert).

Van wie komt het idee om met een Brusselse vertaling van Shakespeare uit te pakken? Claude Lammens: “Toen we in 2009 met de artistieke werkgroep samenzaten om een rou-te voor de toekomst uit te stippelen, ben ik zo roekeloos geweest om te zeggen dat we in ons tiende seizoen een Shakespeare moesten spe-len. Zijn mooiste komedie is naar mijn smaak De getemde feeks , en ik was roekeloos genoeg om ze in de jambische versvoet en op rijm te willen vertalen.” Marc Bober: “Daar was je al mee bezig.” Lammens: “Ik ben al een Shakespeare-adept sinds mijn achttiende. Uiteindelijk heeft deze tekst me twee jaar werk gekost, maar ik ben fi er op het resultaat. Het is een primeur en we wilden ook een literair verantwoord stuk maken, maar je mag ook niet vergeten dat Shakespeare een volkse schrijver was. Hij doorboorde het plafond tussen boven- en on-derklasse. Hij hield ook van zwans , dubbelzin-nigheden en schunnigheden – net als de Brus-selaars. In feite was hij een ket.”

Dringen de verzen de acteurs niet in een keurslijf? Bober: “Je moet er op de juiste manier mee omgaan, door te doen alsof ze er niet zijn. Ritme en klank dragen de tekst wel vanzelf,

zonder dat je er de klemtoon op moet leggen.” Kathleen Seghers: “Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit de indruk heb dat ik verzen op rijm aan het zeggen ben. Je voelt wel iets, maar het vloeit allemaal mooi in elkaar en er zit altijd een boodschap in.” Kevin Van Doorslaer: “Ik had Shakespeare al in het Frans en het Engels bestudeerd aan de theaterschool, maar mijn moedertaal is Brus-sels, dus is het magnifi que om het in Brussels te doen. Maar je mag nen Brusseleir zijn zoveel als je wilt, je moet eraan wennen om Brussels te lezen als het geschreven staat. En het was veel tekst, dus ik ging met Shakespeare slapen en stond ermee op.”

Het onderwerp blijft ook actueel. Bober: “De strijd tussen de seksen, hé. Op het eerste gezicht is het allesbehalve vrouw-vriendelijk wat er in het stuk wordt gedaan en gezegd. Maar tussen de regels en in som-mige regels van Katherina voel je zeer dui-delijk moderne standpunten. Dat is typisch Shakespeare: hij zal de opvattingen van toen niet duidelijk tegenspreken, maar verwerkt toch altijd zijn visie en commentaar.” Seghers: “De moral ès: onderschat de vraa ni!” Van Doorslaer: “Dat is waar. Op het eind

aan hun trekken komen. Hoe meer we kun-nen doen, hoe beter. In tien seizoenen zijn we van twintig naar honderd optredens per jaar gegaan. Maar we willen daarbij ook ambitie blijven tonen. Volks repertoiretheater in het dialect was een gat in de markt, en we blijven aan die vraag van het publiek voldoen, maar we proberen het ook wat op te voeden door de aansluiting met het hedendaags theater niet te verliezen. In die tien jaar hebben we in de keuze van onze stukken, maar ook in ons spel en in de scenografi e, een enorme evolutie ge-maakt. Met twintigduizend toeschouwers per jaar kun je je ook niet anders permitteren.”

Die toeschouwers zijn Brusselaars, uitgeweken Brusselaars, maar ook andere Vlamingen. Bober: “Mensen uit ‘gemengde huwelijken’, mensen die in hun jeugd verfranst zijn en het Brussels uit hun jeunesse willen horen. Ge-pensioneerden die aan zee zijn gaan wonen, maar speciaal terugkomen om te komen kij-ken.” Dehaes: “Ik denk dat we nog veel verder kun-nen uitzwerven. We spelen al tien seizoenen in Brussel en de periferie, maar we hebben nu ook een uitwisselingsproject met het Ver-nieuwd Gents Volkstoneel van Bob De Moor. Het Brusselse dialect charmeert tot ver buiten Brussel. Waar hebben we nog eens een keer gezeten?” Seghers: “In Mol!” Lammens: “Daar hebben we wel wat trager moeten spelen.” Bober: “Dat was een kern-achtige voorstel-ling.” Dehaes: “Wat je ook ziet, is dat andere ver-enigingen de stukken die bij ons in première gaan, een jaar nadien ook spelen.” Seghers: “Eén gezelschap heeft zelfs al eens een stuk volledig gekopieerd door ook alle pasjes en alle bewegingen op basis van de dvd in te studeren. Waar blijft dan de creativiteit?” Dehaes: “We hebben een covergroep! Dat be-stond nog niet in het theater.”

Michaël Bellon

’n Kat es gin poos (De getemde feeks) van William Shakespeare door het Brussels Volkstejoêter, van 1 december tot en met 3 februari in Zinnema in Anderlecht. Kaart-jes kosten 13 tot 15 euro; reserveren op 02-524.60.95 (maandag, woensdag en vrij-dag van 8 tot 11 uur), op www.beeveetee.be en [email protected] was het jaar van Ambras op de Vismet.

© M

AR

C G

YSE

NS

“De moral ès: onderschat de vraa ni!”

© K

ON

INK

LIJ

KE

BIB

LIO

THE

EK

VA

N B

ELG

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

heeft zij haar goesting en hij niet. Zo is dat bij alle koppels: de man denkt dat hij de baas is, maar hij heeft niets te zeggen.” Bober: “Ik denk dat er tussen de twee een mooi akkoord en echte liefde ontstaat. Ze zijn van hetzelfde niveau, en door de creatieve spelletjes die ze spelen, komen ze elkaar te-gemoet.” Lammens: “Shakespeare gaat altijd over au-thenticiteit, en dat wil een Brusselaar ook. Een ket doorprikt alles wat niet authentiek is.”

Voor dit stuk staat het BVT weer met zeventien op het podium. Niet niks. Geert Dehaes: “Het BVT kon van bij het be-gin rekenen op veel volk met talent en enga-gement. Bij de keuze van onze stukken willen we er dus ook voor zorgen dat die mensen

VERLAINE IN DE GEVANGENIS

Op het nummer 11 van de Koninginnegalerij, waar nu Café du Vaudeville leegstaat, kocht de Franserevolver die u hiernaast ziet. De bedoeling was zichzelf van kant te maken; in de plaats daarvan schoot hij diezelfde dag nog op zijn jonge minnaar Arthur Rimbaud. Twee geweerschoten als vertrekpunt voor een expositie in het Museum der Letteren en Manuscripten, dertig meter verderop.

LEES MEER OP PAGINA 18-19

© K

ON

INK

LIJ

KE

BIB

LIO

THE

EK

VA

N B

ELG

Page 16: BDW - editie 1354

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Page 17: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 17 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

ADVERTENTIE

Experimenten in de humornithologie

Reggie Watts tilt 'the art of voice-over' naar een hoger niveau.

© W

EN

DY LYN

CH

RE

DF

ER

N

Gezien: Alligators! van Ieva Miseviciute, Michael Portnoy, Miet Warlop en Reggie Watts, 17 november in de Beursschouwburg.

Of u het verschil kent tussen een ka-nariepietje? Er is geen verschil: zijn beide pootjes zijn even lang, zeker het linker.Ooit, ik zal een jaar of tien geweest zijn, heb ik hard om die mop moeten lachen. Hij bracht me duidelijk naar een volgend level in de humorologie. Bij die gelegenheid hoorde ik ook voor het eerst de termen absurdisme

en surrealisme, die gemakkelijkheidshalve zo-wat alle geestigheden dekken waarin de kwa-dratuur van het ongerijmde wordt genomen.Toen ik afgelopen zaterdag naar de Beurs-schouwburg ging voor de alternatieve, expe-rimentele comedyshow van bovengenoemd stel grapjurken, vroeg ik me stiekem af of zij me nog eens naar een volgend level konden bren-gen. Mijn verwachtingen waren hooggespan-nen.De mop van het kanariepietje (in het Engels overigens met de iets minder komische spar-row) was het onderwerp van een van de ruwe ‘sketches’ waaruit de show was samengesteld. Het komische collectief wilde zelf wel eens zien of ze met die mop nog wat méér aan-konden. Daartoe werd hij een zevental keer opnieuw verteld, telkens met toevoeging van een nieuw element. Dit, aldus de voice-over waarmee de New Yorker Reggie Watts de hele show nog onduidelijker probeerde te maken, ‘to recreate the effect of an effect, hopefully if successful’. Dus werd Miet Warlop tijdens het vertellen nu eens blootgesteld aan geluiden van 60 tot 1.000 hertz, dan weer gestoord door Ieva Misevičiūtė en Michael Portnoy, die bijvoorbeeld lichamelijke impressies ten beste gaven van ‘any some kind of Egyptian ornithology or other underspecified birds in ge-neral’.Dat alles gebeurde in een standaard stand-upcomedy-setting, met een barkruk en een mi-crofoon geposteerd voor een bakstenen muur die met een akelig perfect cirkelvormige spot werd verlicht. Die setting werd daarna voor de andere sketches en intermezzi weer even

makkelijk verlaten. Ik weet niet zeker of daardoor echt nog een wezenlijke dimensie aan de mop van het kanariepietje werd toe-gevoegd, maar af en toe was het wel lachen.Omdat ons ook multidisciplinariteit was be-loofd, was de show begonnen met een dans-je van de behoorlijk flexibele Misevičiūtė. Een dansje dat ze meteen daarna herhaalde, maar dan mét toelichting bij de verschil-lende bewegingen ten behoeve van het ho-peloos onwetende publiek. Of het dan niet duidelijk was dat de laag-bij-de-grondse be-wegingen stonden voor ‘gastvrijheid’, en de trippelpasjes achteruit voor ‘contact met on-zichtbare geesten’? Nu ik het zo uitleg, valt het misschien tegen, maar in het echt was die act zeker grappig.In het land van Magritte en Kamagurka ligt de lat qua absurdisme natuurlijk hoog. In de act waarin Miet Warlop paardje reed op een verdacht menselijk hoefdier met een stevige derrière en een dito stel kl*ten, ging ze los over die lat. Boven een lege scène de natio-nale hymne van Litouwen laten weerklinken was dan misschien weer iets te makkelijk. Ook het gemors met stinkende vloeistoffen verwijst nu ook weer niet meteen naar de origineelste momenten uit de geschiedenis van de performancekunst.Op het einde kwam Reggie Watts, die er voordien al in was geslaagd ‘the art of voice-over’ naar een hoger niveau te tillen, zijn ding doen. Foefelen met zijn beatbox om er meteen daarna geweldige klanken uit te toveren. Onnavolgbare songteksten impro-viseren om meteen daarna over te schakelen op een fake lecture-performance die over-duidelijk klanken bezigde uit de talen van zowel de ‘Phlegms’ als de ‘Walloons’. Toch was ook Watts wat slordig in de uitvoering. Zijn afsluiter maakte bovendien duidelijk dat het gelegenheidscollectief niet echt tot een collectieve show was gekomen.Van het uur dat ze het hebben volgehou-den, hebben twintig minuten luid gegrinnik opgeleverd, twintig minuten enthousiaste bijval, en nog eens twintig minuten welwil-lende aandacht. Het mocht misschien iets meer zijn. Behalve het rechter.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

Dokter Jacobsstraat 671070 AnderlechtTel.: 02 521 60 10

[email protected] 18.30 uur

Woluwelaan 18-201150 Sint-Pieters-WoluweTel.: 02 761 03 80

[email protected] 19.30 uur

Léon Theodorstraat 1671090 JetteTel.: 02 426 85 15

[email protected] 19.30 uur

VOOR ALLE INFORMATIE■ over het eerste

leerjaar A en B

■ over de verschillendestudierichtingen

■ over het leven op onze school

■ over hoe je kan inschrijven in onze school

Het Sint-Guido-Instituut Het Sint-JozefscollegeHet Sint-Pieterscollege

INFOAVONDNODIGEN U UIT OP HUN

SIN

T-G

UID

O-I

NST

ITU

UT

SIN

T-JO

ZEFS

COLL

EGE

SIN

T-P

IETE

RSC

OLL

EGE

OP 4

DECEMBER

2012

SMAKELIJK?Voedingsfraude en angst hierrond zijn van alle tijden. In het kader van de tentoonstelling Eten, een hele geschiedenis organiseert het Archief van de Stad Brussel een gesprek met Peter Scholliers op zondagnamiddag 9 december om 15u: de VUB-professor neemt ons mee naar het allereerste chemielabo in de wereld…in Brussel in 1856!

expo + lezing: € 2, via reservering op 02 279 53 22

Archief van de Stad BrusselHuidevettersstraat 65, 1000 BrusseLarchieven.brussel.be

˘ – .

Page 18: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 18 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Literatuur > Tentoonstelling over schietincident Verlaine-Rimbaud en de gevolgen

Van schermutseling tot meesterwerk

E en expo over Paul Verlaine (1844-1896) in het jonge Museum der Letteren en

Manuscripten was onvermijdelijk. De revolver waarmee Verlaine op 10 juli 1873 twee keer op zijn min-naar Arthur Rimbaud schoot, had hij die dag gekocht bij wapenhandel Montigny, Koninginnegalerij 11, op enkele stappen van het museum. De commissaris van de expositie, de Franse historicus Jean-Pierre Guéno, vond het niet meer dan nor-maal dat de expositie eerst het Brus-selse museum en pas daarna zijn grote broer in Parijs aandeed. Niet het schietincident zelf – Rim-baud hield aan de ene kogel die hem raakte, uiteindelijk slechts een kleine armwonde over –, maar de toen nog wettelijk verboden homo-seksuele relatie met Rimbaud be-paalde de strafmaat.Na de Amigo (destijds in de Vrunt-straat achter het stadhuis) en de Karmelietengevangenis ( Petits Car-mes , bij de Naamsepoort) belandde Verlaine na zijn veroordeling in de gevangenis van Bergen. De Belgi-

ADVERTENTIE

had, en later geen meisjes kon krij-gen. In het gevangenisgedicht ‘Un pouacre’ (‘Een lelijkerd’) ziet hij zijn hele verleden, zijn hele zelfverwijt, door zijn dakraampje grijnzen.”Zijn getekende zelfportretten krij-gen de ene keer aapachtige trekken, de andere keer kubistische, norse vormen. “Alleen met zijn acht jaar oudere nicht Elise Moncoble, die door zijn ouders was geadopteerd, had hij een liefdevolle band. Maar zij wordt uitgehuwelijkt en sterft in het kraambed. ‘Mon rêve fami-liale’ (‘Mijn vertrouwde droom’), misschien wel Verlaines bekendste

BRUSSEL – De expositie Verlaine in de gevangenis in het Museum der Letteren en Manuscripten vertrekt van twee geweerschoten. Ze galmen na in de hartstochte-lijkste gedichten die de Franse dichter Paul Verlaine ooit schreef. En dat deed hij in de gevangenissen van Brussel en Bergen.

© A

N D

EVR

OE

sche gevangenissen betekenden voor hem een lijdensweg (hij huilt er des pleurs de plomb , loden tra-nen), maar evenzeer een ontwen-ningskuur en een verzoening van alle tegenstrijdigheden in zichzelf. Guéno vat het samen als ‘verscheurd tussen God en Rimbaud’, een twee-slachtige ziel, zoals zovelen van zijn generatiegenoten- poètes maudits .Bij gebrek aan absint, ‘de groene fee’, vlucht Verlaine in de gevange-nis in het schrijven. Eerst met in koffi e gedoopte lucifers op kaas-verpakkingen, later met wat uit een inktpot gespaarde inkt bedoeld voor brieven, die hij bewaart in een spleet tussen de vloertegels.Na zestien maanden cel vond Ver-laine geen enkele uitgever voor zijn bundel Cellulairement ( Celsgewijs ). Het schandaal rond de jonge vader en echtgenoot en de minderjarige Rimbaud was nog niet vergeten. Verlaine liet de gedichten dan maar verspreid opnemen in bundels zoals Sagesse , Jadis et Naguère en Parallèl-lement , waar ze tot de allermooiste behoren. Beladen woorden als Brus-

sel en Bergen liet hij veiligheidshalve schrappen. Maar België had een van de grootste Franse dichters bevrijd.

O Belgique qui m’as valu ce dur loisir, Merci ! J’ai pu du moins réfl échir, et saisir, Dans le silence doux et blanc de tes cellules, Les raisons, qui fuyaient, comme des libellules, À travers les roseaux bavards d’un monde vain, Les raisons de mon être immortel et divin, Et les étiqueter, comme en un beau musée, Dans les cases en fi n cristal de ma pensée. (‘O België dat me deze moeilijke vrije tijd bezorgde. / Bedankt! Ik kon in elk geval nadenken, en be-grijpen, / In de zachte en witte stilte van jouw cellen, / Over de redenen, die ontglippen, als libel-len, / Doorheen het praatzieke riet van een ijdele wereld, / Over de redenen van mijn eeuwig en god-delijk zijn, / En ze een etiket opkle-ven, als in een prachtig museum, / In de fi jne kristallen hokjes van mijn gedachten’) Het handgeschreven manuscript Cellulairement is in Frankrijk ‘tré-sor national’ , op de expo opengesla-

gen op het velletje met het gedicht ‘Au lecteur’, getekend ‘Bruxelles, de la prison des Petits-Carmes, Juillet 1873’. Aan de hand van kopieën van de overige gedichten kun je op de expo het leven van Verlaine re-construeren. Een heftig leven, noemt historica Stéphanie Becco van het museum het. “De kleine Paul groeide oog in oog op met de gruwelbeelden van foetussen van drie miskramen die zijn moeder in bokalen bewaarde. Hij vond dat hij erop leek en dat het door zijn lelijk-heid kwam dat hij geen vrienden

DEWEIK

VAN’TBRUSSELS

GEKOMPRESSEID - 29-11-12 t.e.m. 3-12-12 - www.ara-vzw.be

MAANDAG 26 NOVEMBER 2012VERKEEZING ‘BRUSSELEIR VAN’T JOÊR’ DE BEURS - BRUSSELOP UITNODIGING

DONDERDAG 29 NOVEMBER 2012 - 12U30DEBAT ‘GIJ!’ - DIALECTGEBRUIK IN DE KUNSTENMET AXL PELEMAN, FRED BROUWERS, CLAUDE LAMMENS,...MODERATOR: JAN HAUTEKIETZINNEMA, VEEWEIDESTRAAT 24-26, 1070 ANDERLECHTINGANG: GRATIS

VRIJDAG 30 NOVEMBER 2012 - DE HELE DAGRADIODAG FM-BRUSSEL - 98.8FM

ZATERDAG 1 DECEMBER 2012 - VANAF 12UKEEKEFRETTERSFIEST MET OPTREDEN EMBALLAGE KADOV.O.S. - EMILE JACQMAINLAAN 124, 1000 BRUSSEL

ZATERDAG 1 DECEMBER 2012 - 20U30BRUSSELS VOLKSTEJOÊTER - ‘N KAT ES GIN POOSPREMIÈRE - OP UITNODIGINGZINNEMA, VEEWEIDESTRAAT 24-26, 1070 ANDERLECHT

ZONDAG 2 DECEMBER 2012 - VANAF 11UDAG VAN’T BRUSSELSKLAAN BRUSSELS DIKTEI - UITEENZETTING OVER BRUSSELSE LEEKES MET MUZIKALE OPLUISTERING DOOR MARS MORIAUGOUDBLOMMEKE IN PAPIER, CELLEBROERSSTRAAT 55, 1000 BRUSSEL

MAANDAG 3 DECEMBER 2012 - 12U30LITERAIR SALONCLAUDE LAMMENS OVER ZIJN BOEK ‘N KAT ES GIN POOSDE EERSTE BRUSSELSE SHAKESPEAREVERTALING OOIT STANDAARD BOEKHANDEL, MUNTPLEIN 4, 1000 BRUSSEL

MAANDAG 3 DECEMBER 2012 - 14UBRUSSELSE DIALECTLES DOOR PROF. EM. SERA DE VRIENDTVRIJE UNIVERSITEIT BRUSSEL, GEBOUW D

MAANDAG 3 DECEMBER 2012BRUSSELS FIESTGOUDBLOMMEKE IN PAPIER, CELLEBROERSSTRAAT 55, 1000 BRUSSEL

© A

N D

EVR

OE

Page 19: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 19 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Ik vond een bakje in de Chinese supermarkt, het bevatte gewoon gekookt varkensbloed, gestold tot een klomp. Is dat vies? Neen, het is esthetisch mooi. Een roodbruine, zuivere balk. Maar terwijl een groot deel van de mensheid erop verlekkerd is, halen bepaalde groepen er hun neus voor op.

Bloed is vloeibaar vlees. De herdersvolkeren uit Afrika tappen, wanneer ze honger hebben, wat bloed af bij hun runderen, ze maken dan de wonde weer dicht en na een week of wat kunnen ze op-nieuw ‘oogsten’. Ook de trappers in Amerika blij-ken zo hun paarden te hebben gebruikt wanneer er weinig anders te eten viel in de wildernis. De mens is als een vampier voor zijn kudde.Primitieve volkeren dachten dat in het bloed de ziel van het dier huisde. Dat leidde tot twee verschil-lende reacties. In het Midden-Oosten kwam er een taboe op het eten van bloed. Volgens de joodse spijswetten bijvoorbeeld moet alle bloed gron-dig verwijderd worden van het vlees voor het be-schouwd wordt als eetbaar. Bij de Germanen in het Hoge Noorden was het net andersom. Daar werd juist wél, en als eerste, het bloed van het geslachte dier genuttigd. Men hoopte de ziel en de kracht van het dier via het bloed over te nemen. De oorsprong van de pensenkermis? Het vroege christendom, ontstaan uit de joodse traditie, was afkerig van het eten van bloed. Maar zieltjes winnen mag al eens een paar principes kosten, dus zeiden ze tegen de Noormannen dat het wél mocht (net zoals paarden-vlees eten). Is de boudin de Noël een symbool van de verzoening tussen de twee zienswijzen?Aan de moslimkant zou er ook weerzin tegen bloed bestaan. Toch is er hier in mijn buurt een Marok-kaanse slager die boudin marocain verkoopt. Mis-schien iets uit de Berbertraditie?Er zijn, zo blijkt uit deze simpele klonter bloed van vierhonderd gram op de foto, wel meerdere manie-ren om bloed te eten. Het hoeft niet per se worst te zijn. In de Vikinglanden bakt men nog steeds bloedbrood, bloedpannenkoeken en bloedtaarten. Ook in Italië kent men zo’n bloedtaart. Svartsoppa is dan weer een Zweedse soep van ganzenbloed. In Portugal, ook een land van zwarte worsten, wordt

rijst met bloed klaargemaakt. Dat is niet zomaar een recept, maar wederom een symbolisch statement :

gezien joden en moslims geen bloed mogen, be-wees de eter van deze schotel dat hij een ware

christenmens was. Zonder twijfel een re-cept uit de tijd van de Spaanse inquisitie.

Nog dichter bij huis, in Frankrijk, hoorde ik praten over une saignette .

Bij het slachten van de zondagse kip (een dag op voorhand) mag

niets verloren gaan, dus ook het bloed niet. Moeder de vrouw sneed het dier de kop af,

hield de kip onder de arm, perste het bloed eruit in een soepbord en

roerde daar wat azijn of fi ne (brande-wijn) door. Met brood was dat een tus-

sendoortje voor de kinderen, als dat bloed al niet gebruikt werd in de saus.Bloed eten is in de buurt van Brussel niet eens zo vreemd. Rond Merchtem, het dorp dat bij de Kie-kefretters altijd beroemd stond om zijn kippen, bestaat er een ware verering voor een bereiding die men kiekebloed noemt. “Goed eten, kiekebloed,” zei ook een postbode die afkomstig is van Buggenhout. Ik hoorde het in Peizegem donderen. Nooit kieke-bloed gekregen in mijn familie. Nu is kippenbloed ook helemaal niet makkelijk te krijgen in de handel. En wie slacht er nog zelf kippen? Vandaar misschien die mythische verering? Het is iets waar men meer over hoort praten dan het ooit te kunnen proeven.De bloedklonter die ik kocht, past in een Aziatische traditie. Het product is gemaakt in Frankrijk, in de Parijse banlieue , maar door een bedrijf met een Chi-nese naam. Het bevat naast bloed alleen nog een versteviger ( affermissant ), calciumchloride (E509). De klonter bloed was ook vaster dan ik had ver-wacht. Als een stevige trilpudding. Ik kon er mak-kelijk perfecte kubusjes en schijfjes van snijden, niet korrelig, niet verkruimend, mooi glad en roodbruin. De Chinezen noemen bloed in deze toestand zwarte tofoe , en inderdaad, het heeft er aardig wat van weg. Zelfde beetgevoel, alleen duidelijk meer smaak. Ik proefde ijzer en bloed op mijn tong, maar vreemd ge-noeg ook lever, dat kwam van dat mondgevoel. Alles bij elkaar niet erg gekruid, eerder fl auw van smaak. Daar moet wat verder mee gebeuren.Ik maakte een antikleefpan heet en liet er een ku-busje bloed in glijden. Ik verwachtte dat het zou

smelten of zo, maar het bleef zijn kubistische zelve, en kleurde braaf bruin langs alle kanten.In China, voornamelijk in Taiwan, serveren ze die ‘zwarte tofoe’ in de soep, vaak naast gewone witte tofoe. Maar ik hoorde ook hoe men er langs de straat blokjes bloed op een stokje verkoopt; die moeten dan even in de bouillon worden gedoopt om het hapje te verwarmen. Een grappig idee.Ik las in de krant dat in café Den Bels in Peizegem op gezette tijden kiekebloed-festijnen worden geor-ganiseerd. Het gestolde bloed (zes emmers voor één avond) wordt in blokjes gesneden en gebakken met ajuin en smout en, naar ik vermoed, wat zout en pe-per. U hoeft er dus zeker niet voor naar de Chinees. Ik ga het ook eens proberen. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Bloed

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

kunt u het medisch rapport nalezen van het onderzoek naar ‘sporen van pederastische gewoonten’.

Verlaine in ons Wij hebben Verlaine nooit uit het hoofd moeten leren, maar toch moeten bepaalde melodieën in ons DNA geslopen zijn: ‘Il pleure dans mon cœur / Comme il pleut sur la ville / Quelle est cette langueur / Qui penètre mon cœur?’ Rimbaud staat erom bekend, maar het was zijn meester Verlaine die voor het eerst, in de gevangenis, met onpare metrums dichtte en zo-veel muzikaliteit in de Franse poë-zie bracht. In L’art poétique klinkt het vanuit de gevangenis: ‘De la musique avant toute chose !’ “We moeten weer de brug maken naar het leven van Verlaine,” zegt Guéno, die hoopt dat daardoor de interesse in zijn poëzie zal terugke-ren. “Dan gaan de gedichten pas vi-breren, van lief en leed dat het onze zou kunnen zijn.” An Devroe

Verlaine in de gevangenis, nog tot en met 13 januari: www.mlmb.be

ADVERTENTIE

In de Vikinglanden bakt men nog steeds bloedbrood, bloedpannenkoeken en bloedtaarten

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

gedicht, is een ode aan die verboden liefde,” zegt Becco.“Verlaine huwde Mathilde Mauté, verleid door zijn dichtkunst, die al snel ondervond dat ze met een dronkaard was getrouwd. Ze wist nooit of ze gestreeld of geslagen zou worden. Hij leerde bovendien de ze-ventienjarige getalenteerde dichter Arthur Rimbaud kennen. Een relatie van aantrekken en afstoten tussen zielsverwanten en minnaars.”‘Le sonnet du trou du cul’ (‘Son-net van het aarsgat’), geschreven door Verlaine en Rimbaud samen, laat niets aan de verbeelding over. Als vagebonden zwerven ze rond in Brussel (bewonen er een hotel aan het Rogierplein, de huidige Brasse-rie Le Saint Germain) en in Londen. Terug in Brussel, in een hotelka-mer in de Brouwersstraat 1, loopt het mis. Rimbaud wilde eerst geen klacht indienen, maar klampt aan het Rouppeplein toch een agent aan. Hij voelde zich bedreigd door Verlaine, die hem zou vergezellen naar de trein, maar hem belette te vertrekken. Na hun verklaringen op het stadhuis wordt Verlaine meteen naar de Amigo gestuurd. Op de expo

vreemd. Rond Merchtem, het dorp dat bij de Kie-kefretters altijd beroemd stond om zijn kippen,

gezien joden en moslims geen bloed mogen, be-wees de eter van deze schotel dat hij een ware

christenmens was. Zonder twijfel een re-cept uit de tijd van de Spaanse inquisitie.

Nog dichter bij huis, in Frankrijk, hoorde ik praten over

Bij het slachten van de zondagse

het bloed eruit in een soepbord en roerde daar wat azijn of

wijn) door. Met brood was dat een tus-sendoortje voor de kinderen, als dat bloed

al niet gebruikt werd in de saus.Bloed eten is in de buurt van Brussel niet eens zo vreemd. Rond Merchtem, het dorp dat bij de Kie-

gezien joden en moslims geen bloed mogen, be-wees de eter van deze schotel dat hij een ware

christenmens was. Zonder twijfel een re-cept uit de tijd van de Spaanse inquisitie.

Nog dichter bij huis, in Frankrijk, hoorde ik praten over

Bij het slachten van de zondagse

het bloed eruit in een soepbord en roerde daar wat azijn of

wijn) door. Met brood was dat een tus-sendoortje voor de kinderen, als dat bloed

al niet gebruikt werd in de saus.Bloed eten is in de buurt van Brussel niet eens zo vreemd. Rond Merchtem, het dorp dat bij de Kie-

© N

iCK

TRA

CH

ET

In de Koninginne-galerij 11 (l.) kocht Paul Verlaine (r.) zijn 7 mm-revolver Lefaucheux met de bedoeling zelfmoord te plegen, maar hij schoot ermee op zijn minnaar Arthur Rimbaud (links onder geportretteerd in zijn ziekbed door de geheimzinnige Jef Rosman).

© K

ON

INK

LIJK

E BIB

LIO

THE

EK

VAN

BE

LGIË

© M

US

ÉE A

RTH

UR

RIM

BA

UD

, CH

AR

LE

VILL

E-M

ÉZIÈ

RE

S

© LO

UIS A

NQ

UE

TIN

Page 20: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 20 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Andrea Clanetti in zijn atelier. Rechts recent werk geïnspireerd op de film La decima vittima, “tekenend voor de durf en de gezonde waanzin van veel films uit de jaren 1960 en ’70.”

H et  werk  van  Andrea  Clanetti  wordt permanent  tentoongesteld  in  de  Mo-negaskische  galerie  L’Entrepôt;  in 

Brussel werkt hij samen met Artemptation in de Louizagalerij. Niet slecht voor een autodi-dact.“Ik  heb  altijd  getekend,  al  van  voor  ik  het mij  kan  herinneren.  Mijn  moeder  vertelde dat een potlood  in mijn handjes volstond om me uren zoet  te houden.  Het ging zo ver  dat mensen die me bezig zagen, vroegen: ‘Andrea is  zo braaf, ben  je zeker dat hem niets man-

keert?’  Ik kan niet  leven zonder. Niet  zonder de geur van de verf, niet zonder kleur in mijn leven,  niet  zonder  de  beelden  in  mijn  hoofd.  Ik heb geen kunst gestudeerd, maar ik heb al doende  geleerd,  lessen  anatomie  gevolgd  en me  vervolmaakt  door  stages  in  ateliers  van bekende  kunstenaars.  Een  van  hen,  wiens werk voor het ogenblik te zien is in het MoMA in New York, heeft me toen gezegd: ‘Straf dat je  het  allemaal  empirisch  hebt  geleerd,  daar moet je echt wel talent voor hebben.’ Vooraleer me op eigen werk te storten ben ik ook ghost

painter  geweest  voor  enkele  grote  artiesten. Gezegend voel ik me: ik amuseer me elke dag, ik kan leven van wat ik het liefste doe, mag een beetje  kind  blijven.  En  de  ontmoetingen  die  het  allemaal  oplevert,  zijn  telkens  weer  een plezier.”

Sergio LeoneWaar  Clanetti  zich  de  voorbije  weken  mee heeft geamuseerd, mag ik als allereerste zien in zijn atelier: een hommage aan Sergio Leone en  diens  spaghettiwesterns.  Revolverhelden gedropt in hedendaagse decors.“Mijn eerste  liefde was tekenen, mijn tweede film.  Mijn  grootvader  was  filmoperateur  in een Cinema Arsenale, een kleine Vene tiaanse wijkbioscoop,  waar  koppeltjes  kwamen  zoe-nen  en  waar  de  kringelende  sigarettenrook in het licht van de projector een spektakel op zich  was.  Op  de  affiche  stonden  B-films  met helden als de mythische krachtpatser Maciste, spaghettiwesterns, komische films, Italiaanse horror...  Grootvader  troonde  me  al  mee  toen 

ik  vijf,  zes  was.  Ik  heb  er  een  enorme  col-lectie fiches, affiches en  foto’s  van films van de  jaren  1950  en  1960  aan  overgehouden. Er  zitten  ook  massa’s  beelden  in  mijn  hoofd waarvan  ik  zelfs  niet  weet  uit  welke  film  ze  komen.  Het  maakt  dat  ik  in  mijn  werk  altijd getracht heb films opnieuw te interpre-teren.”“Voor  jongens  van  mijn  leeftijd  waren  de eerste  iconen  cowboys,  verpersoonlijkt  door John Wayne en de indianen. Goed en kwaad. Bij Sergio Leone bestond geen goed of kwaad, zijn personages zaten in een grijze zone. Het heeft  picareske  meesterwerken  opgeleverd, met als absolute uitschieter The good, the bad and the ugly. Velen hebben Leones cinema af-gekraakt  als  pulp,  een  travestie  van  wat  een echte western hoort te zijn. Ik niet. Voor mij is  het  kunst  met  een  grote  K.  Alleen  al  hoe Leone  omging  met  beeld  en  tijd!  Sequensen van zeven, acht minuten waarin in feite niets gebeurt,  maar  waarin  de  beelden  –  met  een inventief gebruik van close-ups – en de schit-terende muziek van Ennio Morricone je op de rand  van  je  zitje  krijgen.  Je  weet  wat  er  gaat gebeuren, en toch ben je gebiologeerd.”“Ik heb net een doek afgewerkt voor een ver-zamelaar  in  Dubai.  Het  is  geïnspireerd  door La decima vittima,  een  hyperpolitieke  sf-thriller van Elio Petri uit 1965, met Marcello Mastroianni en Ursula Andress. Een film die tekenend is voor de durf en de gezonde waan-zin van veel films uit de jaren ’60 en ’70. Films met ballen, die grenzen durfden op te zoeken. Alles kon, alles mocht.”“Zelf heb ik me ook wel eens gewaagd aan de Zevende  Kunst.  Heel  bescheiden,  een  kort-filmpje.  Geïnspireerd  op  een  Mexicaanse prent  van  de  jaren  1950  met  als  held  Santo, een  legendarische  gemaskerde  catcher.  San-to wordt wakker en begrijpt niet waar hij  is. 

© MARC GYSENS

‘Met één leven kom ik onmogelijk toe’

Andrea Clanetti, popart met donker kantje

ELSENE – “Films en strips vormen een onuitputtelijk universum van inspiratie. Met één leven kom ik onmogelijk toe om alle beelden die ik voor ogen heb, op canvas te zetten. En ik durf daarin ver te gaan: mijn vrouw denkt soms dat ik gek geworden ben. Maar ja, om Batman van kant te laten maken door tuig uit de favelas, heb je nu eenmaal een gezonde dosis gekte nodig.” Andrea Clanetti is een Italiaanse popartschilder met een donker kantje. Nu bijna negen jaar geleden verruilde hij Venetië voor Brussel.

Page 21: BDW - editie 1354

Clanetti’s werk, geïnspireerd door westerns en peplumfilms, strips en... Brussel.

© A

ND

RE

A C

LA

NE

TTI

BDW 1354 PAGINA 21 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

FREDDI SMEKENS

Baaliere

W anneer  men  het  begrip  ‘bijle-ren’,  baaliere,  in  de  ruimst  mo-gelijke  context  bekijkt,  is  het 

volgens  mij  niet  uitgesloten  dat  elk  van ons iedere dag eet kan baaliere. Misschien moet  ik  het  eerder  hebben  over  haast  elke dag, maar als het over liere en baaliere gaat,  is  mijn  optimisme  nauwelijks  in  te tomen.Elke dag iets, dus. Wat dat iets of eet ook moge zijn, want het kan met alles en nog wat te maken hebben. In de eerste plaats met het dagelijkse leven. We komen straks even  terug  op  het  feit  dat  men  niet  altijd beseft wannier we eet baagelied hemme. En ook  niet,  waarde  lezer,  da we on eemand anders eet baagelied hemme.  Want  ik  zeg het graag met een Brussels adagium: “Ge-lak as waaile van d’ander liere, liere d’ander van ons.”  Mogen  anderen  komen  en  het eenvoudiger formuleren.We  hadden  het  daarnet  over  elke dag eet baaliere. Klopt die redenering, dan fluistert de  uitmuntende  leerling  in  het  vak  wis-kunde mij  in het oor: “Da zou wille zegge da we, par joer, draahonderdvaaifen sestig dinge mier weite dan wa we ’t joer doeveure al wiste.” De lezer zal mij  toestaan dat  ik die bewering, zonder ze even nader te on-derzoeken, lichtjes in twijfel trek.Laten we beginnen met dat nadere onder-zoek toe te spitsen op wat we zoal kunnen baaliere.  Hierbij  komt  het  erop  neer  hoe we  erin  slagen  tot  eet baaliere  te  komen. Volgens  mij  zijn  daar  evenveel  middelen als methodes voor, zowel wat het baaliere door anderen als het baaliere áán die an-deren betreft. We mogen daarbij een derde element ze-ker niet uit het oog verliezen, namelijk dat het  geenszins  van  ijdelheid  getuigt  wan-neer  men  stelt  dat  we,  op  welk  ogenblik dan  ook,  oek onszeulf eet kunne baaliere. Of  er  van  dat  laatste  voorbeelden  te  over zijn,  zou  ik  niet  meteen  durven  te  zeg-gen.  Het  is  tenslotte  aan  de  lezer  om  uit te maken wa hij zaain aaige de lesten taaid hei baagelied. Misschien een wat bruuske benadering  van  de  zaak  –  wel,  het  zij  zo. Maar  zoals  het  hoort,  stel  ik  mijzelf  bij 

die vraag als eerste  in vraag. “Wa zou da na wel neki kunne zaain?” Het eerste wat bij mij opkomt,  is: “Ik hem ma zeulf nuut eet baagelied.”  Maar  ik  weet,  evenals  de lezer  trouwens,  dat  dat  een  leugentje  om bestwil  is.  Zo  hoef  ik  bijvoorbeeld  mijn hersenen niet  te pijnigen met de vraag of het gaat over ne noegel in de dui sloege, ’n prees in de prees steike, ’n lamp indrooie of dei prees er wei ooittrekke. En wanneer ik over e poer exempels spreik, zaain dat er mo e poer en gien twie mier.  Zeker  omdat  de lezer die mij min of meer kent, ervan over-tuigd is dat ik er ettelijke meer zou kunnen opnoemen. Soit!Het kwam er dus op aan om duidelijk aan te geven da we van alleman, gruut of klaain, slum of stoem, altaaid eet kunne baaliere, en zeule van ons oek. Misschien heb ik dat laatste  hier  wat  te  veel  benadrukt.  Maar dat  komt,  althans  volgens  mij,  omdat  de uitspraak  “Leustert na allemoe neki good wa da ’k aaile goen zegge”  een haast ma-gische formule blijkt te zijn. Het kan mis-schien  wat  eigenaardig  klinken,  want  op dat  ogenblik  is  de  aandacht  van  de  toe-hoorders haast optimaal. Misschien heeft dat te maken met het feit da we allemoe al-taaid eet wille baaliere. Maar het is en blijft volgens mij altijd zo dat mensen die op een bepaald  ogenblik  alle  aandacht  voor  zich opeisen, meestal niks te zegge hemme.Bij alles wat voorafging, zal de lezer onge-twijfeld  begrepen  hebben  dat  ik  baaliere en  liere  in  het  algemeen  niet  alleen  ten zeerste op prijs stel, maar ook dat ik niet zonder zou kunnen leven. En het zou mij ten zeerste verwonderen moest da ni vè al-leman van ons opgoen.U  zult  mij  ongetwijfeld  toestaan  deze Brusselse Rubriek in schoonheid af te ron-den.  “Ah, de stoefer es waal doe!”  hoor  ik daar door ouwe getrouwen roepen. Terwijl ik mij daarvan niets aantrek, waarde lezer, wou ik er graag op wijzen da ’k van elk van aaile – of het zal ni veul schille – veul baage-lied hem. Mocht een klein stukje daarvan wederkerig  zijn,  dan  zou  mij  dat  ontzet-tend  veel  plezier  doen.  En as ge nog eet moot weite, weute ma wuune.

Poepsimpel verhaaltje, min of meer een meta-foor voor het leven. Begeleid door muziek van Guano Padano en het fluiten van Alessandro Alessandroni, befaamd geworden door Leones For a fistful of dollars.”Net zo  tuk als op Leones werk  is Clanetti op peplumfilms. “Met protagonisten als Maciste, Hercules,  Ursus...  Ik  ga  nu  een  serie  maken over  de  manier  waarop  het  genre  omsprong met  de  Romeinse  en  Griekse  mythologie  en mensen aan het dromen brachten. En dat ging heel ver – het resultaat was meer dan eens af-schuwelijk. Neem nu Zorro contro Maciste: zo afschuwelijk  slecht  dat  het  weer  goed  wordt. Het waren films die door critici straal werden genegeerd, maar iconen als Pasolini en Fellini noemden het grote cinema. Fellini zei zelfs in een  interview  dat  hij  ooit  eens  een  peplum-film wou draaien en dat Ercole alla conquista di Atlantide zijn favoriete Italiaanse film was. Later  hebben  mensen  als  Quentin  Tarantino gezorgd  voor  een  revival  van  films  die  vroe-ger enkel waren bestemd voor wijk- en platte-landsbioscopen. Maar het is me allemaal een beetje te gelikt.”Clanetti’s derde grote liefde: de wereld van de strip. “Te beginnen met de strips uit de jaren ’60  die  als  perverse  en  gevaarlijke  rommel werden  afgeschilderd.  Diabolique,  Satanique, Criminal, Mandrake, Lucifera... Had mijn moe-der mij betrapt met die dingen in mijn hand, ze  had  me  enkele  oorvegen  verkocht.  Ik  ben wel niet  zelf op het  idee gekomen om er  iets mee  te  doen  –  ‘Wie  zou  dat  in  hemelsnaam willen  kopen?’  –,  anderen  fluisterden  het  me in.”

Als Modigliani in ParijsFilms  en  strips  zijn  voor  Clanetti  een  bron van inspiratie, maar Brussel  is dat evengoed. “Soms  voel  ik  me  als  Modigliani  in  Parijs. Ik  vind  het  een  waar  godsgeschenk  dat  ik  in Brussel kan leven.”“De liefde heeft me hier gebracht. Saida, die in Brussel woonde, was in Venetië om een vrien-din  te  bezoeken,  met  wie  ik  samenwerkte. Mede  door  onze  gemeenschappelijke  passie voor tango is de vonk overgesprongen. Daarna ben  ik  haar  bijna  wekelijks  komen  opzoeken in Brussel. De stad beviel me enorm, en na een tijdje heb ik besloten hier te komen wonen. Ik heb het me nog geen seconde beklaagd, al zou Saida liever terug naar Italië willen. Voor het weer.  Maar  ik  wil  blijven.  Brussel  heeft  alles waarvan ik kan dromen, de stad heeft me veel gegeven.”“Mijn eerste tentoonstelling heb ik gehouden in Piola Libri. Meer dan een boekhandel is dat; het  is  een  magisch  stukje  Italië  in  Brussel. 

Daar heb ik ook Umberto Lenzi leren kennen, een  van  Tarantino’s  idolen,  die  ondertussen een goede vriend is geworden. Lenzi is bekend van politiek getinte, ultragewelddadige polars uit de jaren ’70 en door zijn kannibalenfilms, die hij maakte om niet te verhongeren. Dat Bo-zar  een  tijd  geleden  zijn  film  Milano odia, la polizia non può sparare als hommage op de af-fiche zette, op initiatief van Cinema Nova, was mooi.  Ik  heb  hun  toen  geholpen  door  Lenzi, die al in de tachtig is, maar nog altijd vol ener-gie zit, te vergezellen en tolk te spelen.”“Ik  heb  hier  Braziliaanse  vrienden,  Ameri-kaanse  vrienden,  Duitse,  Franse,  Italiaanse, Belgische... Overal kun je om het even wie ont-

moeten. Zelfs van het weer van Brussel hou ik, omdat  het  dikwijls  regent.  Het  geeft  de  stad een  atmosfeer  die  inspireert.  Bij  regen  voel ik me beschermd, het kalmeert me, geeft me energie om goed te werken. Brussel heeft me ook  doen  begrijpen  dat  Magritte  niets  heeft uitgevonden, Brussel ís surrealisme.”“Weet  je  waar  ik  ook  van  hou?  Van  de  stad voelen, ze te voelen onder mijn voeten, het fy-sieke contact. Ik wandel veel en graag. Ik heb geen rijbewijs, en maar best ook dat ik me niet in  het  verkeer  waag:  een  publiek  gevaar  zou ik zijn. Een van mijn  favoriete plekken  is het Justitiepaleis.  In mijn verbeelding zie  ik daar altijd  een  Maciste,  een  Hercules,  een  Ursus op  de  trappen,  geen  politie  of  advocaten.  De architectuur vind ik overweldigend en inspire-rend. Ik heb op een bepaald moment zelfs met het  idee gespeeld er een korte peplumfilm te draaien, maar het mocht helaas niet.”“Nog  zo’n  magische  plek  is  Cinema  Nova. Daar vind ik de geur en de atmosfeer terug van opa’s  Cinema  Arsenale.  En  niet  te  vergeten: Cinematek,  met  zijn  schitterende  program-mering en de stomme films begeleid door een pianist. Een unieke plek, waar ik veel inspira-tie uit haal.”� Karel�Van�der�Auwera

www.andreaclanetti.com

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“Ik hou van het weer van Brussel, omdat het dikwijls regent”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens,Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORM-GEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschaps- commissie.

Page 22: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 22 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

‘D e  positieve  impact  zou  een  invloed hebben  op  zaken  als  schoolpresta-ties,  actief  burgerschap  en  socia-

le  ontwikkeling,”  legt  Rein  Haudenhuyse uit.  “Men  neemt  zelfs  aan  dat  je  kansarme jongeren  door  sporten  minder  kwetsbaar maakt,  doordat  ze  bijvoorbeeld  geëmanci-peerd  worden.  Men  ziet  het  als  een  soort sociale  integratie  en  neemt  aan  dat  sport meer  kansen  biedt.  Dat  wordt  gestaafd  met  anekdotes  en  bepaalde  succesverha len, zoals  dat  van  de  bokser  Sugar  Jackson.  Ik  wou nagaan of dit wel zo is en zo ja, hoe dat komt.”

KanttekeningenHaudenhuyse  concentreerde  zich  voor  zijn doctoraatsstudie op een Genkse boksclub en werkte  achteraf  mee  aan  de  studie  Werken met maatschappelijk kwetsbare jongeren in sportverenigingen. Dat  is het verlengstuk van zijn studie waarin tal van sportclubs en spor-ters werden ondervraagd. Atlemo, de Brussels Brazilian Jiu  Jitsu Academy en BC Foyer Mo-lenbeek waren de Brusselse deelnemers.“Het  is  natuurlijk  niet  evident  om  iemands sociale-integratiegraad te meten. Het is geen zuiver verhaal, net als het gezondheidsaspect bijvoorbeeld.  Er  moeten  verschillende  voor-waarden  vervuld  worden.  Een  jongere  kan minder  kansarm  worden  doordat  hij  in  de 

sportieve  context  zaken  als  ondersteuning en  warmte  vindt  die  hij  in  andere  contexten minder  vindt.  Als  de  voorwaarden  gecreëerd worden, kan een jongere op sociaal vlak, qua zelfvertrouwen, maar ook bijvoorbeeld op ge-zondheidsvlak in positieve zin evolueren. Het 

kan een uitweg bieden, iets waarin ze voelen dat ze goed zijn. Sport kan hun een identiteit geven.”Toch  moeten  hier  kanttekeningen  bij  ge-plaatst  worden.  Het  zou  maar  al  te  simpel zijn  om  te  stellen  dat  je  een  kansarme  jon-gere  maar  in  een  sportclub  moet  steken  om het  probleem  van  sociale  uitsluiting  uit  te schakelen.  “Jongeren  kunnen  gevoelens  in hun  sport  vinden  die  ze  elders  niet  vinden. Maar  dat  wil  niet  zeggen  dat  hun  thuis-  of schoolsituatie  daarom  ineens  beter  wordt. Een kansarme  jongere die zich bij een sport-

club  inschrijft,  blijft  kansarm  en  kwetsbaar. De club moet voor die kansarme jongere een sport-plus-organisatie  zijn,  waarbij  sport wordt gebruikt om bredere maatschappelijke doelstellingen  te  bereiken.  Sport  als  doel  en middel. Maar als het te veel een pedagogisch project wordt waarin sport maar één element is, dan haken velen af. De jongeren willen vol-uit sporten, punt uit.”

WachtlijstUiteraard  spant  niet  elke  sportclub  zich  in voor  kansarme  jongeren.  Die  lopen  dan  ook soms tegen een muur als bij de club de nadruk wordt  gelegd  op  de  prestaties  en  er  minder aandacht is voor het extrasportieve. Oprechte interesse zoals de ‘banale’ vraag “Hoe gaat het op school?” kan een wereld van verschil bete-kenen.Vanuit het jeugdwerk wordt volgens Hauden-huyse  vaak  stiefmoederlijk  naar  sport  geke-ken,  en  daarbij  worden  de  stereotypes  niet geschuwd. De muren naar de sportwereld zijn soms hoog. Op verschillende vlakken wordt er tekortgeschoten,  en  Haudenhuyse  verwacht niet meteen grote veranderingen.“Ik vind dat er onvoldoende in sport wordt ge-investeerd  vanuit  de  verwachtingen  die  men heeft. Als men verwacht dat sport een sleutel tot integratie is, dan kan men daar zelfs geen concreet plan voor uitwerken. Zo heeft men op verschillende  plekken  niet  genoeg  capaciteit om al de jongeren een plaats te geven. De bas-ketbalploeg  van  Foyer  moet  bijvoorbeeld  een wachtlijst aanleggen. Een kind heeft het recht om  te  sporten,  maar  dat  kan  niet  altijd  ge-structureerd omdat alles vol zit. En als men in infrastructuur investeert, dan gaat het meest-

al om topsportaccommodatie. Men zou beter moeten nadenken over hoe je de beschikbare ruimte gebruikt.”“Ik heb het gevoel dat er vooral vanuit de basis naar oplossingen wordt gezocht, en niet echt vanuit  het  beleid.  De  Brussels  Brazilian  Jiu Jitsu Academy heeft bijvoorbeeld het initiatief genomen  om  met  scholen  samen  te  werken. Dat is een goede zaak, maar van bovenuit zou-den ze ook wel eens een kijkje mogen komen nemen.  Het  is  raar  dat  die  overkoepelende overheid wél investeert in topsportinfrastruc-tuur.  Als  ik  bijvoorbeeld  de  transferprijzen  in het voetbal hoor, dan stel  ik me  toch vra-gen.”

Voor sommigenDe  VUB-onderzoeker  ziet  heel  wat  mogelijk-heden.  Vlaanderen  en  België  waren  aan  het begin van de jaren 1970 pioniers inzake ‘Sport voor Allen’-beleid, maar zijn naar de midden-moot teruggezakt. Met enkele beleidsinspan-ningen  zou  er  evenwel  veel  bereikt  kunnen worden.“Men  wil  inzetten  op  professionalisering, maar  alstublieft  niet  van  buitenaf!  Het  past niet  altijd  als  iemand  extern  met  een  visie komt.  Laat  die  professionalisering  van  bin-nenuit  plaatsvinden.  En  leer  uit  de  minder goede dingen die andere sectoren met die pro-fessionalisering  hebben  ondervonden,  zoals de cultuursector.”“Voorts  zou  de  trainersopleiding  beter  moe-ten aansluiten bij wat de clubs nodig hebben. Wat  heb  je  aan  een  uitgebreide  sporttechni-sche opleiding als je daar amper iets mee kunt binnen je club? Op de Vlaamse Trainersschool zijn de opleidingen te zwaar en te hoogdrem-

‘Sport voor Allen-beleid faalt’Studie > VUB’er onderzocht impact van sport op kansarme jongeren

de CLUB

Jonge wandelaars gezochtWandelclub De Evertrotters, Evere

EVERE – De Evertrotters moeten hun snel-heid afbouwen: de gemiddelde leeftijd blijft maar stijgen, de opvolging blijft uit. Noch-tans zijn de sfeer en het spektakel langs de wandelpaden meer dan de moeite waard.

“Vroeger  wandelden  we  tochten  van  25  kilo-meter, ondertussen zijn we gezakt naar maxi-maal vijftien kilometer,” vertelt voorzitter Vic-tor  Van  Audenrode  (77).  “Iedereen  heeft  wat extra jaren op de teller. Heel wat leden zijn al in  de  zeventig,  en  de  oudste  is  zelfs  tachtig. We haalden in het verleden gemiddeld twintig leden per wandeling, maar nu moeten we ons tevreden  stellen  met  een  twaalftal  stappers. We  wandelen  tegen  het  gezapige  tempo  van 3,5 kilometer per uur.”De wandelclub zag het levenslicht in 1984 op initiatief van Roger De Cleen, die toen verant-woordelijk was voor de sociaal-culturele raad in  Evere.  Hij  lanceerde  verschillende  projec-ten voor Nederlandstaligen en slaagde  in zijn 

opzet. De Evertrotters zagen hun ledenaantal snel  groeien.  “We  zijn  dan  ook  redelijk  snel van één naar  twee wandeltochten per maand overgeschakeld. Dat is vandaag nog altijd het geval:  een  korte  wandeling  op  een  namiddag en een lange wandeling die een hele dag in be-slag  neemt. Het Nederlands  is nog steeds de voertaal, maar iedereen is welkom. We voeren geen uitsluitingpolitiek.”“We  spreken  altijd  af  aan  het  gemeentehuis van Evere en vertrekken samen, meestal rond negen uur ’s ochtends voor de dagwandelingen en halftwee voor de middagwandelingen. Voor onze  korte  tochten  gaan  we  niet  te  ver  van huis. Dat is, nu het sneller donker wordt, zeker geen overbodige luxe. Af en toe wandelen we ook in Brussel, maar dat is dan eerder voor een kortere  tocht van acht à negen kilometer. Na de wandeling nemen we altijd de tijd om iets te nuttigen. En dan durven we wel eens te blij-ven plakken. Elk jaar organiseren we ook een weekendje weg.”

Leden  nemen  de  organisatie  van  de  wande-lingen voor hun rekening en zorgen regelma-tig  ook  voor  een  woordje  uitleg  bij  beziens-waardigheden.  En  of  het  nu  regent  of  vriest, de  wandelgroep  trekt  erop  uit.  “In  de  winter wandelen we alleen na de middag. Er breekt nu een periode aan waarin je in het bos de prach-tigste kleuren kunt zien. Onlangs zijn we aan de Wijngaardberg in Wezemaal gaan stappen: dan  krijg  je  met  het  juiste  zonlicht  echt  een knap schouwspel te zien.”“We nemen altijd onze tijd. Wandelschoenen zijn  wel  een  absolute  must.  Ik  heb  het  eens meegemaakt dat een dame met hoge hakken aan kwam draven. Ze heeft het heel de wan-deling volgehouden, maar het kostte haar wel heel veel moeite.”De  stapsessies  verlopen  traditiegetrouw  met veel  gebabbel  en  plezier,  er  heerst  een  goede groepssfeer.  Maar  dat  dreigt  dus  verloren  te gaan als de opvolging uitblijft. “We proberen wat  met  mond-tot-mondreclame  en  denken 

“Sport kan een uitweg bieden, kan kans-arme jongeren een identiteit geven”

BRUSSEL – Sport heeft een positieve invloed op maatschappelijk kwetsbare jongeren. Die veronderstelling wordt algemeen als waarheid aangenomen, maar is dat ook zo? VUB-onderzoeker Rein Haudenhuyse (30) onderzocht het onderwerp voor zijn doctoraatsstudie en plaatst enkele kanttekeningen.

eraan om in het gemeenschapscentrum Ever-na flyers te leggen. We weten het niet goed... Het  probleem  is  dat  er  geen  enthousiasme is bij  jongere stappers. En dan bedoel  ik niet 

Page 23: BDW - editie 1354

Een van de conclusies van VUB-onderzoeker Rein Haudenhuyse: “Het beleid in Brussel is rampzalig. De verschillende bevoegde gemeenschappen praten niet met elkaar.”

© ATL

EM

O

De Evertrotters nemen de tijd voor een woordje uitleg bij bezienswaardigheden onderweg.

© C

EC

ILIA

PL

AIZIE

R

BDW 1354 PAGINA 23 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

Ahmed  Hassan,  ‘de  Farao’,  is  op  bezoek  in Brussel.  De  magische  nummer  tien  heeft maar twee seizoenen (2006-2008) voor RSC Anderlecht gevoetbald, maar de Egyptenaar bezorgde paars-wit een titel en een beker.Ondanks het korte verblijf behoort hij tot ‘de groten’ van de club. Hij ziet hoe zijn voorma-lige  werkgever  de  wedstrijd  tegen  een  stug KV Kortrijk in de laatste minuut wint. “Awel, ik ben content,”  zegt  RSC  Anderlecht-voor-zitter  Roger  Vanden  Stock  met  een  zucht. De preses heeft tegen zijn gewoonte in zelfs aan de rand van het veld postgevat om te ge-nieten. Dat doet hij hoogst zelden. Normaal gezien komt hij niet verder dan de spelers-tunnel. Hij slaat alle medewerkers die in zijn buurt  staan,  op  de  schouders.  “Gerechtig-heid is geschied. We verdienden het te win-nen.” Hij beleeft veel plezier aan dat late en enige  doelpunt.  Positief  aanvallend  voetbal zit in het DNA van de club.Toegegeven, het lukt niet altijd, maar de club zit in een goede fase. Dat veel tegenstanders zich  tegen  Anderlecht  komen  ingraven,  is normaal.  Elke  club  strijdt  met  de  midde-len  die  ze  ter  beschikking  heeft.  KV  Kort-rijk  wordt  geleid  door  een  slimme,  sluwe, doortastende coach. Ondanks het beperkte budget – zowat zes maal minder dan dat van Anderlecht – staat de club op een verdienste-lijke vijfde (en na de wedstrijd zesde) plaats.De  overwinningsgoal  in  de  laatste  minuut staat gelijk met zuiver geluk. De ontlading in het Constant Vanden Stockstadion gaat door merg  en  been  en  zal  tot  de  volgende  wed-strijd  (tegen  AC  Milan)  blijven  nazinderen. Iedereen  is  deelgenoot  van  die  ene  goede actie van Dieumerci Mbokani. Een wedstrijd lang wordt op het doel van de Zuid-Afrikaan Darren  Keet  ingebeukt.  Paal,  keeper  en  ei-gen  onmondigheid  staan  de  overwinning 

negentig  minuten  lang  in  de  weg.  Gefrus-treerd  valt  Anderlecht  aan.  De  spelers  van KV  Kortrijk  proberen  het  aanvalsritme  van paars-wit te breken door tijd te winnen, op alle mogelijke manieren.Een  laat  doelpunt  heeft  ook  iets  onrecht-vaardigs, voor de verliezer dan. Ooit voerde de Uefa de regel van de ‘Golden Goal’ in. Die maatregel hield in dat de ploeg die het eerst scoort na de reguliere speeltijd (van negentig minuten),  de  wedstrijd  wint.  Het  Europees kampioenschap  in  2000  werd  gewonnen na zo’n gouden doelpunt. David Trezeguet, de  voormalige  ster  van  AS  Monaco,  maar vooral van  Juventus, scoorde het winnende doelpunt  voor  Frankrijk  in  de  finale  tegen Italië  in  Rotterdam.  Het  doelpunt  leverde hem  een  droomtransfer  naar  Turijn  op.  De mooie  goal  is  een  van  de  meest  onrecht-vaardige doelpunten uit de geschiedenis van het  internationaal  voetbal.  Italië  verdiende minstens  een  wederwoord,  de  resterende speeltijd van de verlengingen volmaken om het onrecht weg te wissen met een gelijkma-ker. De regel heeft dan ook niet lang stand-gehouden.De  strafschoppenreeks  is  iets  eerlijker  om een  winnaar  aan  te  wijzen.  Eén  tegen  één. Hoewel... Op hetzelfde EK miste Nederland maar liefst vijf strafschoppen in de halve fi-nale  tegen  datzelfde  Italië:  twee  tijdens  de wedstrijd  en  drie  in  de  beslissende  straf-schoppenreeks.Ach, sport is soms onrechtvaardig, maar dit doelpunt  heeft  paars-wit  niet  gestolen.  De voorzitter heeft gelijk.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

De laatste minuut

TIMMERMANs KLIMT NAAR EUROPEsE TITEL

BRUssEL – Loïc Timmermans heeft het Europees kampioenschap bij de jeugd, categorie A, op zijn palmares geschreven.

Het Franse Gémozac ontving begin novem-ber  het  EK  voor  de  jeugd.  België  vaardigde een  sterke  ploeg  van  zeventien  klimmers af, van wie er vijf de finales haalden, onder wie de zeventienjarige Timmermans. In één dag  tijd kreeg hij  zowel de kwalificaties als de finale voorgeschoteld. De Brusselaar loste meteen  de  hoge  verwachtingen  in.  Tijdens de kwalificaties maakte hij de perfecte klim, 

waardoor hij als laatste aan de finale mocht beginnen. Bij het zien van de klimmuur voor de  finale  was  zijn  enthousiasme  groot.  Hij zag en vond vrij snel de beste route en klom dan ook gezwind naar boven. Daar waar zijn concurrenten  het  moeilijk  kregen,  bleef  de fysiek  sterke  Timmermans  rustig  klimmen en sloeg hij  zelfs nog  twee grepen over. De top  haalde  hij  net  niet,  maar  zijn  beklim-ming was wel genoeg voor de Europese titel: een prachtige revanche voor het gemiste WK in augustus.�� TS

ZwEMMARAThON VOOR hET gOEDE DOEL

sINT-gILLIs – Brussels gay sports (Bgs) organiseert voor de zeventiende keer swim for Life.

Het  principe  van  de  zwemmarathon  ver-andert  niet:  de  weken  voor  het  evenement gaan  de  zwemmers  op  zoek  naar  sponsors die hen met donaties belonen voor het aan-tal  afgelegde  lengtes  in  het  Victor  Boin-zwembad.  Gemiddeld  brengt  een  zwem-mer 120 euro  in de kassa; het  ingezamelde geld  (liefst  320.000  euro  tijdens  de  zestien voorgaande  edities)  gaat  naar  projecten 

ter  bestrijding  van  en  preventie  over  aids.Deelnemers nemen in ploegen deel en kun-nen  dus  zelf  kiezen  hoeveel  ze  zwemmen. Swim for Life is op zondag 25 november, één week voor Wereldaidsdag, van ’s middags tot 18 uur. Het is een evenement waar iedereen op zijn niveau en snelheid zwemt, maar waar vooral veel plezier wordt gemaakt: gedanst, gespeeld,  gedronken  –  kortom,  één  groot feest. Niet voor niets komen er ook elk  jaar zwemmers  uit  het  buitenland  overgevlogen om mee te doen. Meer op swimforlife.bgs.org.� TS

pelig.  Je  moet  het  opleidingsaanbod  hante-ren als een sterkte, niet als een drempel.”Wat  het  Brusselse  aanbod  betreft,  roemt Haudenhuyse  de  initiatieven  die  hij  onder-zocht.  Maar  dat  optimisme  verdwijnt  snel als hij het Sport voor Allen-beleid in Brussel aanhaalt.  “Dat  is  rampzalig.  De  verschil-

lende bevoegde gemeenschappen praten niet met elkaar. Er loopt ongelooflijk veel sportief talent rond, maar dat wordt niet bereikt om-dat iedereen op zijn eiland zit. Het is eerder een ‘Sport voor Sommigen’-beleid.”

� Tim�Schoonjans

per se twintigers; het mogen ook dertigers en veertigers zijn.”“Als  het  zo  doorgaat,  zal  het  op  een  bepaald moment  eindigen.  Er  kruipt  nochtans  niet 

zoveel werk in en geloof me, het is echt leuk. Geïnteresseerden  mogen  mij  altijd  bellen  op 02-757.06.39. Iedereen is welkom.”� TS

Page 24: BDW - editie 1354

BDW 1354 PAGINA 24 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JA

AR •

ZIEza

Ben je met een snoepwinkel begonnen omdat je zelf een snoeper bent? Sophie (S): (glimlacht) Nee, niet echt. Ik hou zeker niet van de bekende winegums of van al de zoetigheid van Haribo en zo. Eigenlijk zijn de snoepjes die wij zelf maken, zowat de enige die ik lust.

En waarom ben je dan wél snoepjesmaker geworden? Niet meteen een ‘gewone’ baan toch...? S: (lacht) Het leek me leuk om een snoepwinkel te hebben. Toen ik een tijdje in Barcelona woonde, heb ik zo’n papabubble-winkel ontdekt. Ik zag ze er zelf snoep maken, en dat vond ik heel fascinerend. Het was vooral de creatieve kant van de job die me aansprak, dat je zelf snoepjes kan uitvinden!We proberen hier voortdurend verschillende smaken uit, en ook verschillende designs . Want snoep, dat eet je ook met je ogen, hé. Dus langs de ene kant gebruik je je hersenen, en langs de andere kant je handen.Wij maken al ons snoepgoed zelf! Het is artisanaal snoep waar geen smeerlapperij in zit.

Wat versta je onder ‘smeerlapperij’? S: Kunstmatige kleurstoffen en bewaarstoffen bijvoorbeeld. Of gelatine, dat komt hier niet binnen.

Wat zit er dan wel zoal in jullie snoep? S: Ons snoep bestaat voor 98 procent uit suiker, Belgische biologische suiker, en glucose. Daar voegen we dan een beetje citroenzuur aan toe en de aroma’s om er een bepaalde smaak aan te geven.

Een aroma zorgt ervoor dat een snoepje bijvoorbeeld naar aardbei of naar peer smaakt? S: Klopt, de aroma’s, dat zijn de vloeistoffen die je daar ziet (ze wijst naar een massa fl essen met kleurrijke vloeistoffen erin, net als in een scheikundig lab). Natuurlijke aroma’s zijn het, en ze geven een vruchtensmaak af omdat we ze op een heel hoge temperatuur toevoegen aan de suiker. We schenken veel aandacht aan goeie basisproducten voor onze snoepjes.

Hebben jullie bepaalde specialiteiten? S: Goh, nee, want we veranderen constant. Op dit ogenblik zijn we snoep aan het bedenken voor Sinterklaas: met de smaak van mandarijn, sinaasappel en kaneel, en we gaan ook iets uitproberen met speculaas. Spannend! Voor de vorm denken we aan de staf van Sinterklaas, maar dan in XXS-formaat. Wij maken alleen ‘harde’ bonbons – rock candy heet het in het Engels – en lolly’s.

Als jullie alles zelf maken, proeven jullie dan ook alles zelf?

‘Vaak spuwen we het snoep weer uit’

WAT EEN JOB! – AFLEVERING 9 de snoepmaakster

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

DOOR PATRICK JORDENS

Het leek me leuk om een snoepwinkel te hebben. Toen ik een tijdje in Barcelona woonde, heb

“SNOEP,

dat is toch iets

magisch!” zegt Sophie

Pons van de snoepwinkel

papabubble. Vlak bij de Grote

Markt maakt en verkoopt ze

snoepjes. In allerlei smaken,

vormen en kleuren: van

watermeloen tot kokosnoot,

van framboos tot mandarijn.

Sinterklaas kan er nog

inspiratie opdoen...

S: Ja, natuurlijk, want soms proberen we vijf manieren uit om de goeie smaak te krijgen. Maar we slikken niet altijd door, hé: vaak spuwen we het snoep gewoon weer uit (lacht) .

Intussen zijn er al zo’n vijftien

papabubbles over de hele wereld, van Tokyo over Amsterdam tot Lissabon. Wat is het geheim van het succes? S: Mmm, ik denk dat dat komt omdat we niets te verbergen hebben in onze shops. In elke papabubble kun je zien hoe en met

“Hoe mijn job officieel heet? Euh, geen idee. Sommige klanten en vrienden noemen me Madame Bonbon, en dat vind ik best oké,” zegt Sophie van de snoepwinkel papabubble. En dan zet ze haar tanden in een van haar giga-lolly’s.

Page 25: BDW - editie 1354

WAT EEN JOB! – AFLEVERING 9 de snoepmaakster

BDW 1354 PAGINA 25 - DONDERDAG 22 NOVEMBER 2012

welke ingrediënten het snoep gemaakt wordt. Je kan als klant ook vragen stellen. Kortom, je weet beter wat je in je mond en maag stopt. Ik geloof ook dat als je ziet hoeveel tijd en zorg het vraagt om lekker én kwaliteitsvol snoep te maken, je het meer gaat appreciëren. Het smaakt anders dan het zoveelste snelle snoepje.

Maar het is en blijft natuurlijk erg veel suiker. Wist je dat een op de vijf Belgische kinderen zwaarlijvig is?S: (schrikt) Echt? Eén op de vijf, oei, dat is veel... Maar ik denk toch niet dat dat te maken heeft met snoepen alleen. Je moet vooral evenwichtig eten, en opnieuw: je moet goed weten wat je eet en drinkt. Ook als het om groenten of fruitsap enzovoort gaat, want in veel soorten voeding en drank zit een fikse portie suiker. Dat beseffen we niet genoeg! En zoals bij zoveel dingen is het ook bij snoepen een kwestie van niet overdrijven.

Tot slot, wat is jouw favoriete smaak van alles wat je al hebt gemaakt?S: Op dit moment hou ik vooral van de kokosnoot met gembersmaak, en van de kers met kaneel, mmmm, heerlijk! Maar de ene dag lust ik dit, de andere weer iets anders. Dat is normaal, hé. Je stapt niet elke dag op dezelfde manier uit bed...

[ SORRY ] SNORRY ?

Ongeveer 5 procent van alle schoolkinderen heeft dyslexie...

Dyslexie is een leesstoornis waarbij je je hersenen een beetje anders gebruikt dan de meeste mensen. Je wisselt woorden en letters van plaats, of leest letters

ondersteboven. Alle letters lijken wel om elkaar heen te dansen. Logisch dat kinderen met dyslexie meestal een hekel hebben aan lezen. Daarom loopt er nu een campagne om hen op een andere manier aan het lezen te krijgen: met hun oren!! Want ook wie dyslexie heeft, moet af en toe kunnen genieten van bloedstollend spannende verhalen of heerlijk romantische sprookjes! In de Luisterpuntbibliotheek, maar ook in de meeste gewone bibliotheken, vind je Daisy-boeken. Dat zijn boeken die helemaal ingelezen zijn door goeie voorlezers. Ze zijn te beluisteren met een Daisy-speler, maar evengoed op de computer of met een mp3-speler. Meer info vind je op www.luisterpuntbibliotheek.be of www.ikhaatlezen.be. Meer dan drieduizend luisterboeken liggen op je te wachten...

Ik haat lezen!

En we blijven nog even bij leuke luisterboeken, want Het Geluidshuis heeft het sprookje van Klein Duimpje in een nieuw en flashy jasje gestoken.

Bertram Plastiek, zijn vrouw Poly Ethylena, zijn helper (de Wit-Russische fixer Vladimir Gladjanoeszj) en de modeontwerper Walther Van Nootenberghs: het zijn maar enkele van de hilarische personages die in deze maffe versie van De zevenmijlslaarzen rondlopen. Met liedjes en knotsgekke – poing, spaloef! BENG! – geluidseffecten erbovenop. Dimitri Leue, Koen De Graeve en andere getalenteerde acteurs zetten hun beste beentje voor om je op een lange herfstavond, temidden van een stapel kussens, te laten genieten van deze geestige cd-soap.

PS In de klerenwinkel Fred & Ginger kan je nu regenlaarzen kopen, gebaseerd op de tekeningen uit het cd-boekje van De zevenmijlslaarzen. Kijk eens op www.heerlijkhoorspel.be en www.fredginger.be.

Poing, spaloef! BENGGGGG!

Idulfania door Brecht Evens

BLIKVANGER

papabubble (ja, met kleine p) ligt op de Kolenmarkt nummer 13. Als je er langsloopt, zie je Sophie, Silvana en haar collega’s vaak snoep bereiden. Indrukwekkend! Je kan hun ook een opdracht geven: een lolly met je initialen of je naam op bijvoorbeeld...

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E