BDW editie 1256

N° 1256 VAN 25 NOVEMBER TOT 2 DECEMBER 2010 ¦ WEEK 47: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Minicrèches moeten Vlaams worden

E en en ander staat in de Vi-sienota Kinderopvang die de Vlaamse regering deze zo-

mer goedkeurde. Kind & Gezin zal vanaf 2012 enkel nog met vergun-ningen werken. Die zullen voor alle crèches eenvormig zijn. Daarnaast wordt er een getrapte subsidiëring uitgewerkt, ook al voor alle kinder-dagverblijven.Daarmee wordt komaf gemaakt met het huidige tweestromenland-schap: kinderdagverblijven die er-kend en gesubsidieerd zijn door Kind & Gezin, en de zelfstandige kinderdagverblijven die alleen een attest van toezicht hebben en waar vrije tarieven gehanteerd worden.

In Brussel heeft dat in het verle-den tot een anomalie geleid. Om-dat de criteria van de Franstalige K&G-evenknie Office National de l’Enfance (ONE) een pak strenger zijn dan die van Kind & Gezin, wer-ken tal van Franstalige zelfstandige kinderdagverblijven met een ‘attest van toezicht’ van Kind & Gezin. Ze worden niet gesubsidieerd, maar moeten wel aan bepaalde normen voldoen. Er zijn er in Brussel meer dan honderd in dat geval, goed voor enkele duizenden opvangplaatsen. Ze heten Arc-en-Ciel, Aux P’tits Pas of Coucou Winnie, maar hebben een Nederlandstalig attest op zak.Die situatie zorgt voor de nodige

problemen. Ten eerste lijken er in de statistieken op die manier heel wat meer Nederlandstalige kinder-dagverblijven in de hoofdstad te zijn dan in werkelijkheid. Ten tweede zorgt het ook op het terrein voor wrevel. Zo zijn er klachten van Ne-derlandstalige ouders die ongewild met hun kindje in een Franstalige K&G-crèche terecht zijn gekomen.Vlaanderen probeert hier al een tijd iets aan te doen. De zelfstandige crèches waren altijd al verplicht om in het Nederlands te commu-niceren met Kind & Gezin, maar dat gebeurde soms door woord-voerders die met de crèche niets te maken hadden. Vorig jaar besliste de Vlaamse regering om een Neder-landstalig diploma te eisen van de verantwoordelijke van het zelfstan-dige kinderdagverblijf. De nieuwe regelgeving, die nu in een kaderdecreet gegoten wordt door minister van Welzijn Jo Van-

deurzen (CD&V), gaat nog een stuk verder. De crèches zullen voortaan het Nederlands als omgangstaal moeten gebruiken. Hoe dat juri-disch vertaald zal worden, is nog niet helemaal duidelijk. De taalwet is niet van toepassing in welzijn. Waarschijnlijk zullen er diploma-vereisten voor de kinderverzorgers worden ingeschreven in de ver-gunningsvoorwaarden. Vast staat dat kinderdagverblijven met een vergunning van Kind & Gezin zich vanaf 2012 prioritair zullen moeten richten op de Vlaamse gemeen-schap. Dat betekent dat er op ter-mijn een eind komt aan de Fransta-lige Kind & Gezin-crèches. Wellicht krijgen ze nog tot 2014 om een en ander in orde te brengen. Ze zouden ook bij het ONE kunnen aansluiten, maar zoals gezegd zijn de criteria daar een stuk strenger.Het nieuwe kaderdecreet is intus-sen een pad in de korf van Brus-

BRUSSEL – De meer dan honderd Franstalige kinder-dagverblijven in Brussel die erkend zijn door Kind & Gezin, zitten in zwaar weer. Vlaanderen wil alleen nog Nederlandstalige crèches een vergunning geven. Duizenden opvangplaatsen staan op de tocht.

Welzijn > Nederlands op de werkvloer vanaf 2012

autumn falls serveert drie dagen herfstmuzieken ook: atte Jongstra, Charles Burns en ever meulen

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

25 1110

sels minister-president Charles Picqué (PS). Hij wil het aantal kin-derdagverblijven in korte tijd juist spectaculair doen toenemen om voorbereid te zijn op de bevolkings-aangroei. Onder meer Brussels par-lementslid Elke Roex (SP.A) pleit daarom voor een dringend overleg over de kwestie tussen de Vlaamse en de Franse Gemeenschap. Als alles goed gaat, legt minister Vandeurzen nog dit jaar een ont-werp van kaderdecreet voor aan de Vlaamse regering. In 2011 zou het dan besproken kunnen worden in het Vlaams parlement.� Steven�Van�Garsse

ADVERTENTIE

Kom de ix20 uitgebreid testen en maak kans om hem te winnen.

Zie pag. 28DB26/644202K0

© H

ER

MA

N R

ICO

UR

BRUSSEL – De ene foto werd maandagavond gemaakt, de andere dinsdagochtend: de dakloze die zijn toevlucht heeft gezocht in de telefooncel op de Oude Graanmarkt (rechts) zit op de eerste rij om de opbouw

te volgen van Le Manège d’Andréa, de sprookjesachtige paardenmolen die al enkele jaren een vast onderdeel vormt van het Winterpret-parcours. De jaarlijkse kerstmarkt gaat nu vrijdag van start. Vanaf die dag voorspelt het KMI een lange periode van nachtvorst.

GANSHOREN haalt relieken van onder het stof

© B

AR

T D

EW

AE

LE

Op een steenworp van elkaar

10 t

BDW 1256 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Naast pijpenstelen regent het soms ook preistelen. Op de Vrijwilligerslaan in Oudergem maakten ze het mee, en ze spreken er nog van...

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

En wat als het kanaal toch was overgelopen?

Uitgelicht > Eerste hulp bij calamiteiten voor erfgoedinstellingen

In Vlaanderen hebben al 92 instel-lingen het traject Eerste hulp bij Calamiteiten bij Cultureel Erfgoed gevolgd. Afgekort heet dat het ECCE-traject, refererend aan het Latijnse ecce, ‘ziehier’. Dinsdag hebben de eerste Brusselse erfgoedinstellin-gen de ECCE-opleiding afgewerkt. De ‘voortrekkers’ zijn het Archief van de Senaat (met zeven kilome-ter archief in kelders en zolders), het Archief van De Munt, het Sint-Lukasarchief, het BELvue Museum, het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel (AMVB) en het Archief voor Vrouwengeschie-denis. Zij hebben nu een draaiboek met organisatieschema, waarschu-

wingssysteem en actiepunten voor het maximaliseren van hun weer-baarheid, preventie en bescher-ming als er zich rampen voordoen. De Erfgoedcel Brussel van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), res sorterend onder staats-secretaris Bruno De Lille (Groen!), maakte hiervoor vorig jaar 14.399 euro vrij. Samen met het Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed Faro nam de Erfgoedcel het Me-chelse bedrijf Optimit in de arm om de ‘Zes van Brussel’ te begeleiden bij hun ECCE-traject. Optimit heeft in-zake beveiligingsadvies referenties op zak als het Kasteel van Gaasbeek, het archief van Schaarbeek, Brus-

selse politiezones en grote bedrijven als Swift, Fluxus en Electrabel.Vertrekpunt en conclusie van ECCE zijn duidelijk. Meestal is de mens de zwakste schakel in de beveiliging; zonder handleiding en responsabi-lisering blijft elk calamiteitenplan dan ook dode letter. Maar de zes Brusselse erfgoedinstellingen heb-ben, ongeacht hun financierders (gewestelijke of federale overheid, of een stichting), eindelijk een plan op zak. En nog wel eentje dat in overleg met brandweer en politie tot stand kwam.Toch past het plaatje nog niet he-lemaal in alle beleidsmeanders. De brandweer heeft bijvoorbeeld (te-recht) als prioriteit: mensenlevens redden. Als het om het redden van kostbaar erfgoed in een pand gaat, dan is er doorgaans geen prioritei-tenlijstje. De brandweer moet voor het redden van objecten (ook kost-bare erfgoedstukken) vaak civiele hulp inschakelen. Brandweerlui concentreren zich nu eenmaal op

het in veiligheid brengen van men-sen en van het gebouw (bij ontplof-fingsgevaar en dergelijke). Nochtans

is, bij hulp aan erfgoed in gevaar, de tactiek van “Los de problemen op als ze zich stellen” de slechtst denk-bare.De droom zou zijn dat elke instelling

Twee snippers Maerlant verstopt in boek

BRUSSEL – Bij de recente ver-huizing van de boekencollec-tie van de campus Koekelberg naar de nieuwe, centrale bi-bliotheek van de Hogeschool-Universiteit Brussel aan de Stormstraat werd een nooit ge-inventariseerd Latijns boekje uit de zeventiende eeuw ge-vonden. Literatuurhistoricus Remco Sleiderink achterhaalde dat de twee handbeschreven perkamentsnippers die ver-stopt zaten in de rug, stukjes zijn van een veertiende-eeuwse kopie van Jacob van Maerlants natuurencyclopedie Der natu-ren bloeme.Van Der naturen bloeme be-staan alleen kopieën, het ori-gineel van Maerlant uit de dertiende eeuw is niet bewaard gebleven. “De oudste trans-criptie dateert van het eind van de dertiende eeuw,” zegt Sleiderink. De zopas gevon-den fragmenten, enkele verzen over een dolfijn, zijn volgens hem geschreven in de tweede helft van de veertiende eeuw. Destijds waren ze geïllus-treerd. Volgens Sleide rink zijn het de enige overgebleven frag-menten van deze kopie. “Dat leid ik af uit de spelling van het Middelnederlands. Het woord-je en is hier als end geschreven, niet als ende zoals in de andere exemplaren.”Hoe het uit 1620 daterende boekje met de Maerlant-snip-pers in de collectie van de KUB is terechtgekomen, is voor Eri-ka Meel, hoofdbibliothecaris van de HUB, niet helemaal dui-delijk. “Vermoedelijk behoorde het tot een lot oude drukken dat de bibliotheek in de ja-ren 1970 of 1980 aankocht.” Waarom het nooit geïnventa-riseerd werd, weet ze ook niet. Uit tijdsgebrek wellicht. Zelf stond ze in voor de afbouw van de KUB-bibliotheek. “In de nieuwe centrale bib was geen plaats voor alle boeken. We besloten van de histori-sche boeken maximaal drie meter te houden. De rest ging naar andere universiteiten. Bij de selectie heb ik gekeken wat onze onderzoekers kon inte-resseren. Het Latijnse boekje zat al jaren in een kast, samen met een honderdtal andere. Ik heb het aan Remco Sleiderink laten zien. Hij zag meteen dat de handbeschreven strookjes perkament, die dienden om de rug te verstevigen, heel bijzon-der waren.” Het pas ontdekte fragment blijft in de biblio-theek in de Stormstraat.� Bettina�Hubo

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Je kunt maar beter een goed plan hebben om voorbereid te zijn op brand, wateroverlast, insijpe-lende rioolsmurrie en andere calamiteiten. Zeker als je openbaar erfgoed archiveert en conserveert. Zes Brus-selse instellingen volgden sinds februari een calami-teitentraject en kregen dinsdag hun ‘attest’. Nu nog alle tips binnenshuis gaan implementeren.

De brandweer heeft (terecht) als prioriteit: mensenlevens redden. Voor het redden van kostbaar erfgoed is er doorgaans geen prioriteitenlijstje

BDW 1256 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�17�NOVEMBERROCHE�SCHRAPT�BANEN. Het Zwitserse farmaceutische bedrijf Roche schrapt 23 banen in de vestiging in Anderlecht. Dat is zes pro-cent van het totale personeelsbestand daar. In de fabriek in Vilvoorde gaan geen banen verloren. Wereldwijd moet het bedrijf de komende twee jaar 4.800 banen schrappen.

STIER�ONTSNAPT�UIT�SLACHTHUIS. In het slachthuis van Anderlecht raakt een werknemer gewond als een stier ontsnapt. Een politie-inspecteur schiet op het beest, maar de kogel ketst af en raakt de hand van de werknemer. De stier wordt alsnog gevangen en afgemaakt.

DONDERDAG�18�NOVEMBERWERKNEMERS�WILLEN�VOORTBESTAAN�BRINK’S. Op het Koningsplein verzamelen vakbondsleden en werknemers van het geldtransportbedrijf Brink’s. Ze ijveren voor het voortbestaan van het bedrijf. Een dag eerder heeft de Brusselse rechtbank van koophandel het faillissement van Brink’s ongeldig verklaard. Een delegatie van vijf werknemers wordt ontvangen door ontslagnemend minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD).

VRIJDAG�19�NOVEMBERSTUDENTEN�EREN�SAINT-VÉ. Naar jaarlijkse traditie vieren VUB- en ULB-studenten Saint-Verhaegen. Hierbij herdenken ze de grondlegger van de vrije universiteit. De studentikoze optocht gaat met versierde vrachtwagens en veel bier van de Zavel naar de Beurs.

13-JARIGE�INBREKER�GEKLIST.�In Sint-Jans-Molenbeek pakt de politie een wel heel jonge inbreker op. De dertienjarige jongen staat op het punt in te breken in een appartement aan de Edmond Mach-tenslaan, maar wordt op heterdaad betrapt. De minderjarige was in het gezelschap van een dertienjarig meisje, dat kan ontsnappen.

ZATERDAG�20�NOVEMBERSKIMMERS�BETRAPT. De Brusselse politie arresteert twee skim-mende Bulgaren. Skimmen is een techniek waarbij de magneetstrook van bankkaarten wordt gekopieerd en de pincode wordt bemachtigd. Het duo had skimming-apparaten aangebracht aan verschillende bankautomaten in de buurt van de Oude Graanmarkt.

MAANDAG�22�NOVEMBERSCHOOLBUS�KANTELT. Op het kruispunt van de Waaglaan en de Keverslaan in Elsene kantelt een schoolbus op zijn zij na een aanrijding met een tram. De schoolbus vervoert achttien minderva-lide kinderen. Beide voertuigen reden met lage snelheid waardoor het ongeval geen ernstige gevolgen heeft. Een tiental kinderen raakt wel lichtgewond: ze worden met kneuzingen naar het ziekenhuis gebracht.

STAKING�BIJ�FEDASIL. Werknemers van Fedasil beginnen in de ochtend aan een 24 uursstaking aan de hoofdzetel van het agent-schap. Ze staken uit onvrede over de werkomstandigheden. Volgens de werknemers is er een personeelstekort en ligt de werkdruk te hoog. Ze klagen ook het wanbeleid voor asielopvang door de federale regering aan.

DINSDAG�23�NOVEMBERHUYTEBROECK�KRIJGT�GELIJK. Een rapport van drie experts stelt Brussels minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) in het gelijk in het conflict dat ze had met Aquiris, de uitbater van het waterzuiveringsstation Brussel-Noord. Aquiris sloot het zuiverings-station in december vorig jaar voor elf dagen omdat er te veel zand in de installatie zat. Minister Huytebroeck vond dat een overdreven maatregel waardoor er onnodig vuil water in de Zenne stroomde.

VOORBEREID�OP�CALAMITEITEN. Zes Brusselse erfgoedinstellingen krijgen een ‘attest van kennis over het calamiteitentraject’. Dat wil zeggen dat de instellingen goed weten hoe ze zich moeten voorbereiden op natuurrampen zoals wateroverlast. Het gaat onder andere om de

archieven van de Senaat en De Munt en het BELvue Museum.

GROTE�MARKT�EUROPA’S�MOOISTE. Op de Nederlandse web-site StedenTripper.com wordt de Brusselse Grote Markt verkozen tot het mooiste plein van Europa. Het gaat om een online rondvraag die werd ingevuld door meer dan duizend surfers. De Grote Markt haalt het voor het Rode Plein in Moskou en place Stanislas in Nancy.

� Samengesteld�door�Benoît�Demeester

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

De VGC bekostigde de ‘zorgopleiding’ voor zeven strekkende kilometer aan archiefstukken in de Senaat.

een rampenplan in huis heeft (denk aan de brand van de Begijnhofkerk, die de overheden een heropbouw van 3,65 miljoen euro kostte). In dat ECCE-plan kunnen dan zowel pre-ventieve maatregelen en te volgen procedures tijdens een ramp, als scenario’s voor schadebeperking en afhandeling na de catastrofe staan. Maar wie brieft de brandweer over de interventieprioriteiten? De bur-gemeester en de gouverneur maken vooralsnog de lijstjes op, waarop ook bedrijven staan. Voor musea blijft de toegang tot de ‘prio riteitenlijst’

bij calamiteiten in de stad nog een heikel punt. En wat dus als onlangs het kanaal zou zijn overgelopen richting Archief van het Vlaams Le-ven te Brussel aan de Arduinkaai? Voorkomen is alleszins beter dan genezen. Het ogenschijnlijk laattij-dig detecteren (na vijftig dagen) van vochtschade in de Koninklijke Mu-sea voor Schone Kunsten in Brussel (november 2008) heeft ertoe geleid dat ruim achthonderd kunstwerken onherstelbare schade opliepen vol-gens het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium. En deze

week staat in Knack dat de reserve-kelders van het Jubelparkmuseum bij noodweer onderlopen.Als erfgoedbewaker kun je maar beter voorbereid zijn op kleine en grote rampen. Nu is het aan de ‘Zes van Brussel’ om de vele slapende erfgoedbewakers wakker te maken. Al was het traject voor de zes in vele opzichten ook persoonlijk heel nut-tig. De voorraad ajuinen van de kel-derkeuken van de Senaat hoort bij-voorbeeld niet (langer) thuis tussen het verslagenarchief.� Jean-Marie�Binst

Als parochie ben je niet meer dan een plukje hoop, een kans op herbronning, een boksbal desnoods. Je bent alles behalve macht. En dat is maar goed ook.”

Volgens Johnny De Mot, pastoor in de Bijstandswijk, is de macht van de Kerk in Brussel al veertig jaar verdwenen (in Humo).

Terugplooien op solidariteit in kleinere entiteiten beschouw ik als een achteruitgang in de beschaving.”

Professor Bea Cantillon in Plan B, de Panorama-reportage over het einde van België.

168, zoveel dossiers kwamen er binnen voor de inter-nationale ideeënwedstrijd voor het Brusselse Justitie-paleis. Die wedstrijd lanceerden de Regie der Gebouwen en de federale overheidsdienst Justitie afgelopen zomer in het kader van het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie. De meeste ideeën kwamen uit eigen

168HETGETAL

© P

HIL

IPP

E DE

BR

OE

“

“land en de buurlanden, maar er was ook interesse uit de VS, Brazilië, China, Japan en zelfs het kleine Réunion.Het gebouw kampt met een aantal veiligheidsproble-men en moet dringend gemoderniseerd worden. Op de langere termijn raakt het Justitiepaleis misschien zijn rechterlijke functie kwijt, al zijn een aantal Belgische en Brusselse advocaten hier sterk tegen gekant. Ook zij dienden dan maar een dossier in, met als uitgangspunt het behoud van de gerechtelijke functie van het Justitie-paleis.� BD


Media > Arnold Karskens over zijn arrestatie in het Noordstation

‘Niet in Bagdad, wel in Brussel’BRUSSEL – Oorlogsverslaggever Arnold Karskens maakte in de nacht van 6 op 7 november een reportage over asielzoekers in het Noordstation. De politie van de zone Noord arresteerde hem voor het verstoren van de openbare orde. Een flagrante inbreuk op zijn werk als journalist, vindt Karskens. “Ik eis excuses van de politie.”

D e Nederlandse Brusselaar Arnold Karskens woont in Watermaal-Bosvoorde en

reisde, onder meer voor zijn krant De Pers, naar Afghanistan, Myan-mar, Irak en vele andere brandhaar-den. Maar uitgerekend in de Europe-se hoofdstad belandde hij in de cel. Een reconstructie.

Wat is er precies gebeurd?Arnold Karskens: “Onder asiel-zoekers doet het verhaal de ronde dat België vijfhonderd euro per dag uitkeert aan elke vluchteling. Dat trekt mensen aan uit de hele wereld. Maar trekt het ook mensen aan uit oorlogsgebied? Neen, want die heb-ben geen geld om hier naartoe te ko-men. Wie hierheen komt, is vooral

goed in calculeren. De armsten blij-ven ter plaatse. Deze situatie komt alleen mensensmokkelaars ten goede. In de perceptie is Europa het land van melk en honing.”“Toen ik mijn reportage maakte, had Fedasil ( federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers, red.) al 330.000 euro aan dwangsommen uitgekeerd aan asielzoekers. En er staan nog mensen in de wachtrij, de dwangsommen blijven oplopen.”“Dit is geen kritiek op Fedasil, want zij voeren alleen het beleid uit, ze roeien met de riemen die ze hebben. Maar toch is het een regelrechte schande wat nu gebeurt in België. Iedereen die een beetje medemense-lijk is, ziet toch dat het zo niet kan.”“Met die achtergrond wilde ik een

reportage maken over mensen die hier naartoe komen, opvang zoe-ken en soms ook geld van de staat krijgen. Dus ben ik eerst bij Fed asil langsgeweest. Mensen buiten de deur aangesproken, want er staan er elke dag veel, en iedereen wil wel zijn verhaal doen. Om zicht te krij-gen op de situatie in het Noordsta-tion, waar asielzoekers haast elke nacht verblijven, ging ik daar in de nacht van 6 op 7 november langs. Ik spreek een bewaker aan, die me doorverwijst naar de politieagen-ten, waarvan er op dat moment al een tiental aanwezig zijn. Ik kom bij een Nederlandssprekende com-missaris in burger terecht, waarop ik me legitimeer als journalist. Hij vraagt me na overleg met zijn col-

lega’s het gebouw te verlaten, het is immers sluitingstijd. Dat doe ik dan ook. Ik stel me buiten op, tot ik op een gegeven moment zie hoe twee

agenten een slapende man bij zijn kraag vastgrijpen, en hem zo naar buiten slepen. Ik maak een foto, en na luttele seconden word ik in de boeien geslagen.”

Want agenten fotografe ren is verboden?

Karskens: “Neen, natuurlijk niet, en dat heb ik hun ook verteld.”

Hing er een gespannen sfeer?Karskens: “Helemaal niet. Toch werd ik met mijn handen op de rug geboeid weggevoerd, en die bewuste foto werd gewist.”“In Bagdad ben ik een keer gear-resteerd, maar toen werd ik zelfs niet geboeid. In Argentinië ben ik ook eens aangehouden, en in Li-banon eveneens, door de geheime dienst. Maar wat er op 6 november gebeurde, is voor zover ik me her-inner een primeur. In Brussel nota bene, mijn woonplaats.”

Hebt u zich verzet?Karskens: “Neen, daar ben ik veel te professioneel voor. Want je ver-liest altijd en je zegt toch maar dom-me dingen. Als oorlogsverslaggever weet je wanneer je je mond moet houden.”

Maar u begrijpt dat het Noord-

© SASKIA VANDERSTICHELEArnold Karskens illustreert de absurde mallemolen waarin hij terechtkwam tijdens zijn arrestatie. “Nota bene in Brussel, mijn woonplaats.”

“Ik hoop dat er passende maatregelen genomen worden tegen deze leugens”

BRUSSEL – Johan Verleije, de woordvoerder van de politiezone Noord, blijft erbij dat Arnold Karskens de openbare orde heeft verstoord. En volgens de gebouwbeheerder van het Communicatiecentrum Noord of CCN, waar de arrestatie plaatsvond, zijn de camerabeelden van die avond gewist. Volgens de wet heeft Karskens wel het recht om beelden waarop hij te zien is, op te vragen, en moeten beelden bewaard blijven als ze kunnen helpen in het identificeren van een ordeverstoorder.

Elk woord verdient een wederwoord, en daarom belden we met de woordvoerder van de politie om de andere kant van het verhaal te belichten.

Johan Verleije: “Zoals altijd heeft Securitas ons ge-vraagd om in de nacht van 6 op 7 november, toen er nog geen uitzonderingsmaatregel was, het CCN-gebouw te ontruimen. De habitués, voornamelijk daklozen, gaan meestal vanzelf weg. Karskens was er die nacht ook. We hebben hem gevraagd om het gebouw te verlaten, maar hij wilde niet. Nadien is hij toch buiten gaan staan, met veel tegenzin. Hij heeft dan foto’s gemaakt.”

Hij heeft de asielzoekers opgeruid, zegt u.Verleije: “Opruien is misschien wat overdreven. Ik was er zelf niet bij, maar naar wat ik gehoord heb, was er wel sprake van inmenging. En dat wordt door ons ge-zien als een verstoring van de openbare orde. Karskens heeft met de mensen gesproken en ze wel degelijk op-gehitst.”

Mag een journalist – los van het ophitsen – zijn werk dan niet doen?Verleije: “Natuurlijk wel. Het is niet verboden om ver-slag uit te brengen van een politieoptreden, maar hier heeft hij ons werk bemoeilijkt.”

Karskens zegt dat zijn foto’s gewist zijn.Verleije: “Dat klopt niet. We hebben geen foto’s gewist.”

Karskens zegt dat hij zijn onschuld kan bewijzen met behulp van de camerabeelden in het CCN. Hebt u de beelden opgevraagd?Verleije: “Ja, bij de beveiligingsfirma. Maar die beelden zijn gewist. Ze worden maar enkele dagen bijgehouden.”

De journalist vraagt excuses van de politie.Verleije: “Excuses? Karskens zou me eens moeten bel-len. Ik neem het niet dat hij mij in de pers een leuge-naar noemt. Er zijn limieten, ook aan wat journalisten opschrijven.”

Dat de camerabeelden gewist zijn, bevestigt Raphaël

Het wederwoord en de wet op de camerabewaking BRUSSEL – De samenwerking tussen de cultuurbeleidscoör-dinator, het gemeenschapscen-trum en de bibliotheek loopt niet altijd van een leien dakje.

Dat staat in een studie die de Vlaamse Gemeenschapscommis-sie (VGC) liet uitvoeren over lokaal cultuurbeleid. Het gemeentelijke Nederlandstalige cultuurbeleid o pe reert te versnipperd, staat in de studie.Dertien Brusselse gemeenten heb ben een Nederlandstalige cul-tuurbeleidscoördinator. Die moet culturele initiatieven nemen in de gemeente, het liefst in samenwer-king met het gemeenschapscen-

trum (elke gemeente heeft er min-stens één) en de bibliotheek (de meeste Brusselse gemeenten heb-ben er een). Dat lukt niet overal. Meer nog: met andere partners sa-menwerken is soms makkelijker. En sommige gemeenschapscentra vinden een cultuurbeleidscoördi-nator overbodig.De VGC is daar niet mee gediend en vindt dat de drie partners beter moeten samenwerken. In het nieu-we Beleidsplan lokaal cultuurbeleid van VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen!) staan enkele voorstellen. Of die ook efficiënt zullen zijn, blijft afwachten omdat de samen-werking niet afdwingbaar is en vooral afhangt van goodwill. SVG


ADVERTENTIE

station ontruimd moet worden. Karskens: “Natuurlijk. En de poli-tie moet dat ook ontruimen, dat is voor hen waarschijnlijk niet makke-lijk, dat wil ik aannemen.”“Kijk, ik geloof gewoon heel hard in de rechtsstaat. Maar dan moet de politie wel volgens de regels werken. En het zijn duidelijk zij die een loopje nemen met de rechtsstaat, niet ik.”

Volgens de politie heeft u de asielzoekers opgeruid.Karskens: “Dat heb ik ook gelezen. Weet je, het Noordstation hangt vol bewakingscamera’s. De orde-diensten moeten die beelden nog hebben. Met de huidige terrorisme-dreiging worden die beelden vast langer dan een dag bewaard. Dus zeg ik: kijk naar die beelden en zeg mij maar eens waar en wanneer ik mensen oprui. Ik ben een gezagsge-trouwe persoon; tegen politiedien-sten zet ik geen grote mond op. Nu, als de beelden aantonen dat er niets

aan de hand is en ik helemaal nie-mand oprui, dan moeten de betrok-ken agenten maar ontslag nemen. En de woordvoerder erbij, want een liegende politiewoordvoerder, dat is al even ontoelaatbaar.”

Waar werd u opgesloten?Karskens: “In het politiekantoor van Sint-Joost. Ongeveer drie uur. Het was een administratieve aan-houding. Belachelijk, want als je mensen opjut, dan moet daar toch een proces-verbaal van opgesteld worden? Ik ben niet verhoord. Ze probeerden me ook uitsluitend in het Frans te benaderen.”

U voelt zich geïntimideerd? Karskens: “Absoluut. Een arresta-tie van een journalist is intimidatie.”

Maar u kunt weinig tegen hen inbrengen, en dat weet u.Karskens: “Ik kaart de misstan-den dan ook via de pers aan. Ik vind

het mijn plicht om dat te doen. En in dit geval betekent dat dat ik moet aanklagen dat de Brusselse politie liegt. Dat is wel de doodsteek voor de rechtsstaat.”“Brussel noemt zichzelf de hoofd-stad van Europa, en de Europese instellingen zetten vaak – terecht – een grote bek op tegen minder frisse regimes. Dan is Brussel het als Eu-ropese stad toch aan zichzelf ver-plicht een toonbeeld te zijn van recht en degelijkheid.”

Hebt u nog vertrouwen in de goede afloop van de zaak?Karskens: “Ik denk dat ze op een gegeven moment bakzeil moeten halen. Ik vraag gewoon hun excuses voor wat er gebeurd is. En ik hoop dat er passende maatregelen geno-men worden tegen deze leugens.”

Christophe Degreef

en Steven Van Garsse

VLAAMSE REGERING VERZET ZICH TEGEN CRÈCHEPLAN PICQUÉ

BRUSSEL – De Vlaamse rege-ring vecht het crècheplan van de Brusselse regering aan voor het Grondwettelijk Hof.

De Brusselse regering wil meer crèches in de hoofdstad en zal, net als de vorige jaren, de Brusselse gemeenten hiervoor een subsidie toekennen. In de begroting wordt daarvoor volgend jaar 4,5 miljoen euro uitgetrokken. Daarmee gaat het Brussels Gewest zijn boekje te buiten. Kinderopvang is een exclu-sieve bevoegdheid van de gemeen-

schappen. De Raad van State heeft dat in 2007 al in een advies laten weten.Het Vlaams Komitee Brussel heeft onlangs een klacht ingediend bij het Grondwettelijk Hof. De Vlaamse regering sluit zich daar nu bij aan, zo blijkt uit het ant-woord van Vlaams minister Pas-cal Smet (SP.A) op een vraag van N-VA-parlementslid Willy Segers. De Vlaamse regering vreest dat de gemeenten vooral Franstalige crè-ches zullen bouwen. SVG

HUISARTSEN TEVREDEN OVER TAXIDIENST

BRUSSEL – Volgens Vlaams mi-nister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) zijn de Nederlandstalige huisartsen in Brussel zeer tevre-den over de taxiservice tijdens hun wachtdienst, die sinds vorig jaar bestaat. 79 procent van de Vlaamse huisartsen maakt er ge-bruik van, antwoordde Smet op een vraag van Paul Delva (CD&V). Het Vlaams parlementslid vindt dan ook dat deze (tijdelijke) rege-ling verlengd moet worden.De Brusselse Huisartsenkring kreeg in 2008 voor dit project 150.000 euro subsidie van Vlaan-deren en de VGC. Eerst was het de

bedoeling om ’s nachts en in het weekend eigen voertuigen met chauffeur te laten rijden. “Uitein-delijk was het alleen in het week-end nodig en bleef ook dan het aantal ritten beperkt, onder meer omdat sommige artsen liever zelf rijden en omdat we patiënten ook proberen door te verwijzen naar de wachtpost,” zegt dr. Sumio Yoshimi, voorzitter van de Huis-artsenkring. Daarom viel de keuze op goedkopere, gewone taxi’s. “De chauffeur pikt de arts op, rijdt naar de patiënt en wacht een kwartier. Dan belt hij aan. Zo voelen de art-sen zich ook veiliger.” HUB

Fontenoy, de gebouwbeheerder van het CCN. “Spijtig genoeg zijn die beelden niet meer beschikbaar, en er waren die avond ook camera’s in de bewuste zone van het CCN die niet werkten. Zolang er geen vraag is om beelden te bewaren, worden die beelden na een paar dagen gewist. Dat gebeurt automatisch en volgens de procedures.”Ter plaatse in het CCN blijkt dat er elke nacht heel wat asielzoekers blijven overnachten. Het gaat in de meeste gevallen om gezinnen met kinderen. Op de plaats waar Karskens aangehouden is, hangt een bordje waarop staat dat het station gesloten is tussen een en vier uur ’s nachts. Er hangt ook een camera.Verleije: “Momenteel is het zo dat we om humanitaire redenen iedereen ’s nachts in het station laten over-nachten. Iedereen, dus ook mensen zonder kinderen. De voorwaarde is wel dat de situatie te handhaven blijft en dat er geen overlast wordt veroorzaakt.”

Hoe lang blijft deze maatregel van kracht?Verleije: “Dat weten we niet. Het is een humanitaire beslissing, en zolang Fedasil geen oplossing heeft voor het opvangprobleem, vrees ik dat de situatie nog een tijdje zal duren. Nu ja, de gemeente of de eigenaar van het gebouw kan wel ingrijpen als de situatie uit de hand loopt.”

Wordt het station/het CCN dan bewaakt?Verleije: “Jawel. Securitas patrouilleert dag en nacht, de spoorwegpolitie houdt een oogje in het zeil en vaak wordt er een beroep gedaan op onze diensten.”

Volgens de wet op de camerabewaking van 21 maart 2007 heeft Karskens wel het recht beelden op te vra-gen die van hem gemaakt zijn. De wet laat ook toe dat camera beelden maximaal één maand bijgehouden wor-den, tenzij ze een bijdrage kunnen leveren tot het bewij-zen van een misdrijf of schade of tot het identificeren van een dader, een ordeverstoorder, een getuige of een slachtoffer: dan mogen ze langer bijgehouden worden. CD/SVG

© ZIG

AZO

U76

DRIEHOEKSVERHOUDING LOKAAL CULTUURBELEID LOOPT MANK


W im Ipers van het Cen-trum voor Basiseduca-tie Brusselleer geeft al

twaalf jaar les in de gevangenis van Sint-Gillis. Hij leert gevangenen le-zen en schrijven. Honderduit kan hij vertellen over wat hij al binnen en buiten de gevangenismuren heeft meegemaakt, maar zijn gedreven-heid blijft onaangetast. Lesgeven in de gevangenis geeft veel voldoening. “Die mannen zijn gemotiveerd, hé.” Alfabetiseren betekent al lang niet meer leren lezen en schrijven alleen. De meeste laaggeschoolden begrij-pen wel eenvoudige woorden, maar als de zinnen of de woorden te lang worden, haken ze af. Functioneel analfabetisme heet dat in het jargon. “En dat kan erg vervelend zijn,” zegt Ipers. “Een brief van je lief waar je een kwart niet van verstaat? Of van de advocaat?”De lesgevers in de gevangenis van Sint-Gillis hebben het een tijdlang

niet onder de markt gehad. Vak-bondsacties maakten hun het werk erg moeilijk. Opleiding blijft voor een Belgische gedetineerde in de praktijk toch nog altijd een gunst, eerder dan een recht. Maar daarin komt stilaan verandering.Sinds 1980 zijn de gemeenschappen bevoegd om ook in de strafinstellin-gen een dienstverlening op poten te zetten. Maar pas in 1999 werd daar in Vlaanderen de decretale basis voor gelegd. In 2000 had de Vlaam-se Gemeenschap een strategisch plan klaar voor hulp en dienstver-lening aan gevangenen in Vlaande-ren en Brussel. “Kort gezegd: wat de Vlaamse Gemeenschap buiten de gevangenis aanbiedt, wil ze ook bin-nen de gevangenis aanbieden,” zegt Anke Gittenaer, coördinator van de Vlaamse Gemeenschap in de gevan-genis van Sint-Gillis. Dat gaat van onderwijs en opleiding tot welzijn, gezondheid en cultuur.

SINT-GILLIS – Een gedetineerde in de gevangenis van Sint-Gillis zit gemiddeld meer dan twintig van de 24 uur op cel. Dat zorgt voor stress. Veel stress. En als de gevangenen overspannen raken, is de veiligheid nog moeilijk te garanderen. “Opleiding tijdens de detentie is in het belang van iedereen,” vindt directeur Ralf Bas.

Elishout-kok Herman Geysens legt aan de gevangenen van Sint-Gillis het gebruik van keukenmesjes, demi-chefs en ander keukenmateriaal aan. “Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld.”

© JO VOETS

Samenleving > Opleidingsaanbod gevangenis Sint-Gillis uitgebreid

Koken achter de tralies

SINT-GILLIS – Een onooglijk bericht-je in Het Laatste Nieuws van 27 ok-tober. “De correctionele rechtbank in Brussel deed gisteren uitspraak in de zaak tegen de 35-jarige David Q. uit Halle. De rechter achtte bewezen dat hij voor eigen rekening drugs dealde, maar vond dat hij geen deel uitmaak-te van een criminele organisatie. De rechter veroordeelde David Q. tot een celstraf van twee jaar.”We ontmoeten David tijdens de kookles. Hij heeft weinig hoop op een vervroegde vrijlating. Hij was al eens veroordeeld, achttien maanden voor-

Om zicht te krijgen op de behoef-ten van de gevangenen voerde de Vlaamse Gemeenschap vorig jaar een onderzoek uit in de gevangenis van Sint-Gillis. Dat levert interes-sant materiaal op over de gevange-nispopulatie, maar ook over de ver-wachtingen. Er werden 89 gevangenen onder-vraagd, alleen Nederlandstaligen en anderstaligen (lees: niet-Frans-

taligen). Ze komen uit dertig ver-schillende landen. België, Marokko en Nederland maken de top drie uit. Ze zijn gemiddeld 33 jaar en eerder laaggeschoold. Een univer-sitaire gevangene is er tussen de geënquêteerden niet te vinden. De ondervraagden zijn gemiddeld tien jaar naar school geweest. Ze willen graag Frans, Engels of Nederlands leren en zijn geïnteresseerd in een

beroepsopleiding tuinbouw of keu-kenhulp. Daarmee willen ze hun kennis verruimen, werk vinden na hun vrijlating, een getuigschrift be-halen. Of gewoon het dagelijks leven tussen de celmuren wat aangena-mer maken.Voor de Vlaamse Gemeenschap waren de resultaten overtuigend genoeg om het aanbod in de ge-vangenis van Sint-Gillis uit te brei-den. Daarmee kan Vlaanderen ook gelijke tred houden met de Franse Gemeenschap. Die biedt al langer tal van opleidingen aan in de gevan-genis. “Dat evenwicht dient hersteld te worden, en de mogelijkheden zijn er,” besloot het behoefteonderzoek in 2009.Op basis van dat behoefteonderzoek besliste de Vlaamse Gemeenschap samen met de Vlaamse Gemeen-schapscommissie (VGC) om een cursus aan te bieden als voorberei-ding op de opleiding hulpkok. De VGC heeft met Elishout een gerepu-teerde koksschool onder dak, het lag dan ook voor de hand om daarmee in zee te gaan.Wel moesten eerst nog een aantal problemen worden opgelost: hoe het voedsel in de gevangenis krijgen, bijvoorbeeld? En wat met de veilig-heid van de kok? Bovendien is de gevangenis van Sint-Gillis een ar-resthuis: gevangenen zitter er theo-retisch alleen in voorhechtenis en worden na een tijdje overgeplaatst. Maar uit de enquête bleek dat tach-tig procent al veroordeeld is en op overplaatsing wacht. Het verloop van de gevangenen bleek toch lager te liggen dan gedacht.

ParmentiersoepOp uitnodiging van de gevangenis mochten Vlaams minister van On-derwijs Pascal Smet (SP.A) en VGC-collegevoorzitter Jean-Luc Vanraes (Open VLD) samen met enkele journalisten de derde sessie van de kookles voor gedetineerden mee-maken.Elishout-leraar Herman Geysens leert tien gedetineerden Parmen-tiersoep, Gentse waterzooi en va-nillepudding maken. Ze krijgen vijf weken lang twee keer per week een kleine vier uur les. Goed voor een opleiding van veertig uur. Ze leren groenten snijden, hoeveelheden be-rekenen enzovoorts. En ze krijgen ook telkens wat ‘huiswerk’ mee.Geysens geeft overtuigend les. Hij is dit duidelijk gewoon. “Het maakt me niet uit wie ik voor me krijg,”

© J

O V

OE

TS

DAVID WIL WERK NA ZIJN VRIJLATING

ADVERTENTIEBDW 1256 PAGINA 7 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

vertelt hij ons tijdens een korte on-derbreking. “Elke cursist is voor mij gelijk, gedetineerde of niet.”Hij haalt een keukenmesje boven, daarna een demi-chef. Vraagt de naam van het keukengereedschap en de kleur van het bijbehorende keukenplankje. Vraagt wat typisch is aan elke Parmentierschotel (aard-appelen!). Hij leert hun de basisre-gels van de hygiëne. De gedetineer-den moeten hun hoofd erbij houden.

PerspectiefEen bak vol chefs en andere messen. Kokend water. Een keuken lijkt niet meteen een veilige haven om gede-tineerden onderricht te geven. Er hoeft maar een conflict uit te bre-ken... “Neen, ik heb me hier nog niet

onveilig gevoeld,” zegt Geysens. Hij weet dat de gevangenen een strenge selectie hebben ondergaan. Maar liefst 89 geïnteresseerden waren er, slechts tien zijn er uitgekozen. Een van de voorwaarden, naast kennis van de Nederlandse taal, is dat ze nooit veroordeeld mogen zijn ge-weest voor gewelddelicten.Ralf Bas, na zijn werk in de gesloten instelling van Everberg sinds enkele weken opnieuw aan de slag als di-recteur van de gevangenis van Sint-Gillis, is voorstander van een goede vooropleiding voor de gedetineer-den. Hij ziet alleen maar voordelen. “Er zijn weinig zekerheden in de penologie (strafkunde, SVG),” zegt criminoloog Bas, “maar een ervan is dat een goede vooropleiding met uitzicht op een baan een essentiële voorwaarde is voor een goede in-tegratie van de gedetineerde in de maatschappij.”Bas ziet ook voordelen voor het per-soneel. Opleidingen breken de sleur bij de gevangene. “De gevangene kan zich op de toekomst richten. Dat is beter dan dagelijks te zitten kan-keren op zijn situatie.” En minder overspannen gevangenen betekent een veiliger gevangenisomgeving.

� Steven�Van�Garsse

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Philippe Moureaux (PS) houdt het voor beke-ken als Brussels PS-voorzitter. En ja hoor: “Ik hoop inderdaad meer tijd aan mijn privéleven te wijden,” zegt hij in La Capitale als hij de vraag voorgeschoteld krijgt of hij meer tijd aan zijn jeune épouse wil besteden. Moureaux zegt ook meer tijd in Molenbeek te willen doorbrengen en is in 2012 opnieuw kandidaat-burgemeester. Gesterkt door de kracht van een goed huwelijk. Toch maar opletten; de man is al 71.

Guy Vanhengel (Open VLD), voormalig Brus-sels minister van Begroting en bijna-voormalig federaal minister van Hetzelfde, wordt tot ridder geslagen. Niet door de koning, maar door de Orde van het Gulden Masker. Dat is een trofee voor personen die zich hebben ingezet voor het Nederlandstalig amateurtheater én voor perso-nen met een grote maatschappelijke verdienste. Vanhengel is lid van De Violier, een Jets theater-gezelschap, en dat is ook zijn verdienste.

Er werd vorige week gedebatteerd in de Raad van de VGC. In een discussie over het jeugdbeleids-plan van Brussels collegelid bevoegd voor Jeugd Bruno De Lille (Groen!) pleitte zijn partijgenote, Brussels parlementslid Annemie Maes, voor het recht op nietsdoen. “Dit beleidsplan is gericht op allerlei organisaties en jeugdwerk. Jongeren willen echter niet altijd de uitgestippelde paden volgen. Er moeten ook plaatsen zijn waar jonge-ren kunnen samenkomen en zelf creatief kunnen zijn met hun tijdsbesteding.” Ons inziens met-een ook de ideale plaats om zoiets te zeggen.

Annemie Maes vindt zichzelf echter niet zo jong meer, zo blijkt. In een interview in Jobat antwoordde ze op de vraag hoeveel ze verdiende, dat “parlementsleden zeer goed betaald worden. Ik werk elke dag voor mijn mandaat, maar niet iedereen doet dat.” Het luieren zal voor later zijn.

BRUSSEL – “Sinterklaas is na een lange stoom-bootreis gearriveerd in de haven van Brussel. De Sint en zijn Pieten werden welkom geheten door meer dan 2.000 Brusselse kindjes. De Brusselse minister van Haven, Brigitte Grouwels, en Brus-sels schepen van Handel, Jean De Hertog, zorgden voor de officiële ontvangst van de heilige man.” Bloggen met Brigitte Grouwels, na de zondvloed. Waarom de stoombootreis lang was, heeft de schrijfster er niet bij vermeld. Een gokje: de sluizen van Brussel waren dicht.

BRUSSEL – Een stilteatlas! Daar zaten we met z’n allen op te wachten. Brussels staatssecreta-ris bevoegd voor Stilte Bruno De Lille (Groen!) wil alle leuke stille plekjes in het Brusselse gewest in kaart brengen in een zogenaamde stilteatlas. Dat is dus een boek met kaarten (een atlas) die aangeven welke plaatsen in de stad oorverdovend stil zijn. Nu werd er dit jaar nog een geluidsatlas voorgesteld door Brussels mi-nister van Geluid Evelyne Huytebroeck. Een ge-luidsatlas is het omgekeerde van een stilte atlas. Vandaar ons voorstel: draai de geluidsatlas om en je hebt logischerwijs toch een stilteatlas?

SCHAARBEEK – Twee weken geleden berichtten we over veertig gestolen vrachtwagens zand op de Heizel. Dat zand was bedoeld voor de Audi Masters, een jumpingwedstrijd. Daarom lan-ceren wij nu een quizvraag: waar ligt het zand? U kunt het antwoord tegen volgende week naar ons sturen. Eugène Flageyplein 18, 1050 Elsene. Gele briefkaart, inderdaad. En neen, de port wordt niet door ons betaald.

BRUSSELS BLAUW www.vldbrussel.be

[email protected] Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92

Nieuwsbrief Open Vld-Brussel november 2010

“Vintage City-marketing” volgens Carla Dejonghe

Komen er terug oude trams in de stad?

BRUSSEL - Carla Dejonghe (Open Vld) stelt voor om tussen de Koninklijke Sint-Mariakerk en het Justitiepaleis over de Koningsstraat oude trams in te zetten. De MIVB ziet het idee wel zitten.

Carla Dejonghe volgt voor Open Vld het mobiliteitsbeleid op in het Brus-sels Parlement. De eerste prioriteit voor de MIVB is vandaag de capaciteit en kwaliteit van het openbaar vervoer in Brussel verhogen. Er moet werk ge-maakt worden van bijkomende trams in eigen bedding en van de uitbreiding van de metro.

“Openbaar vervoer zou daar waar mogelijk ook haar steentje kunnen bijdragen tot de verfraaiing van de stad”, meent Carla Dejonghe. “Na de zomer spraken vrienden me aan over hoe mooi die oude trams in Lissabon, Istanbul of Milaan zijn. Bij ons rijdt er in het weekend ook al een oude tram op de Tervurenlaan.

Het leek me een goed idee om ook in het centrum op de Koningsstraat bijvoorbeeld de hele week door oude trams in te zetten, die wat extra ka-rakter aan de brede statige Brusselse centrale as zouden geven. Noem het Vintage City-marketing. Op voorwaar-de dat het de andere plannen van de MIVB voor meer capaciteit niet in de weg staat.”

De MIVB heeft een “voor-raad” oude inzetbare trams in Woluwe in het

trammuseum staan en

wijst het idee dus niet af.

BRUSSEL- Brussels Minister van Be-groting Jean-Luc Vanraes (Open Vld) vroeg in mei een actualisering van de bewuste studie waarop men zich ba-seert voor het cijfer van 500 miljoen dat Brussel bijkomend gefinancierd zou moeten worden. De nieuwe studie komt op een nog hoger bedrag uit: 720 miljoen euro.

“We gaan niet meteen 750 miljoen eisen”, stelt minister Vanraes, “dit is één wetenschappelijke studie. Nu zullen we aan professoren vragen om hierop te reageren. Mij gaat het er om zo objectief mogelijke cijfers te hebben”.

Als meervoudige hoofdstad en als eco-nomisch centrum van het land, draagt Brussel een reeks lasten waar het hele land wel bij vaart.

De belangrijkste lasten die het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest torst, houden hoofdzakelijk verband met uitgaven voor mobiliteit, met de derving van belastingontvangsten, en met de kosten die voortvloeien uit het grootstedelijk statuut van het gewest.

De studie berekende deze lasten voor de hoofdstad.

Universitaire studie berekent hoofdstedelijke noden

Jean-Luc Vanraes: “Noodzaak tot correcte financiering Brussel andermaal bewezen”

waardelijk. “Ik heb stommiteiten be-gaan,” zegt hij. “Ik ben zwak geweest. Ik was erg populair. Dan ga je snel weer in de fout.”David wil niet bij de pakken blijven zitten. Als hij vrijkomt, wil hij metse-laar worden, of hulpkok. Iets van zijn leven maken. “Ik heb nooit veel ge-kookt,” zegt hij ons. “Daar had ik de tijd niet voor. Maar het interesseert me wel. Daarom heb ik me voor de les ingeschreven.” En over de leraar niets dan goeds: “Je ziet dat hij dit al meer heeft gedaan.”� SVG

“Elke cursist is voor mij gelijk, gedetineerd of niet”


Elsene wil uit de zone stappenPolitie > Verdeelsleutel 80-20 blijft drukken op gemeentebudget

H et ligt officieel vast: er zijn in het federale België 196 politiezones. Dat aantal is

vastgelegd tijdens de politiehervor-ming van 2001, en alleen de fede-rale regering kan dat wijzigen. Maar bijna tien jaar na de hervorming van de ordediensten willen sommige kleine zones, met name in Limburg, de krachten bundelen. Volgens hen is een grotere politie ook een betere politie.In de hoofdstad is het omgekeerd. De politiezone Brussel-Elsene is al jarenlang een twistpunt tussen de twee burgemeesters, Freddy Thiele-mans en Willy Decourty. Nochtans zijn beiden lid van dezelfde partij: PS.Voor Elsene is het duidelijk: een po-litiezone met het grote Brussel (niet alleen de Stad, maar ook nog Laken, Haren, Neder-Over-Heembeek, de Europese wijk en een stuk slurf rich-ting Ter Kameren) is te duur voor Elsene, een gemeente met een hoge schuld. Normaal gezien is de ver-

deelsleutel 80-20, maar ook twintig procent is voor Elsene te veel. “Mo-menteel ligt ons aandeel in de zone rond de achttien miljoen euro per jaar, of ongeveer zestien procent van het totale budget,” zegt de Elsense schepen van Financiën Olivier de Clippele (MR). “We hebben kun-nen onderhandelen dat het bedrag dit jaar min of meer hetzelfde is als vorig jaar.” Ter vergelijking: in 2007 betaalde Elsene nog veertien miljoen euro voor de politiezone. Dat werd toen na veel discussie met Brussel beslist, want volgens de vastgelegde verdeelsleutel had dat toentertijd 24 miljoen euro moeten zijn.

StandpuntIn de jongste gemeenteraad bond oppositieraadslid Julie de Groote (CDH) de kat opnieuw de bel aan. Voor haar moet Elsene klaar zijn als de discussie opnieuw zou oplaaien. Zij vroeg een gemeenschappelijk standpunt van meerderheid en op-positie, waar burgemeester De-

ELSENE – Precies een jaar geleden maakte de federale regering het de politiezones mogelijk samen te gaan, maar ook te splitsen. Voor de politiezone Brussel-Elsene leek de weg open te liggen naar een splitsing, wat de kleinste gemeente wil. Een jaar later is er nog niets beslist, maar in Elsene wordt de splitsing nog altijd voorbereid.

courty bevestigend op antwoordde. “In 2006 is dat ook al eens gebeurd,” zegt Olivier de Clippele. “Ik zat toen in de oppositie en wilde in het de-bat rond de zone aan de gemeente

een geste doen door geen oppositie te voeren tegen dat plan.” Het lijkt er dus op dat de volledige gemeen-teraad aan één zeel wil trekken als de discussie weer opflakkert. Maar

wanneer dat gebeurt? “Door de hui-dige politieke situa tie weten we het niet,” besluit de schepen. Christophe Degreef

Het is wachten tot de discussie over de splitsing van de politiezone Brussel-Elsene weer in alle hevigheid losbarst.

© P

HO

TO N

EW

S / CH

RIS

TOP

HE L

ICO

PP

E

MEER BENDES, MINDER MISDAAD

BRUSSEL – Het aantal stadsben-des in Brussel is gestegen. Er zijn er vandaag 24. Twee jaar geleden waren dat er nog achttien.

De cijfers werden bekendgemaakt op een colloquium van de Stad Brussel. Daar waren ook vertegen-woordigers uit Montréal, met wie de Brusselse preventiediensten een uitwisseling hebben opgezet. De Canadezen hebben heel wat knowhow ter zake. Zo blijkt preven-tie, repressie of justitiële opvolging geen enkel resultaat op te leveren in de strijd tegen stadsbendes. Wat wel helpt, is een combinatie van de drie methodes.Brussel leerde verder dat er bende-leden zijn in de kern, wannabes er-omheen en dááromheen nog een groep meelopers. Een belangrijke factor in de bendevorming is de rol van de pers. Door sensationele be-richtgeving gaan bendeleden zich nog meer als held beschouwen. In Brussel is het gemiddelde bendelid een Zwart-Afrikaan van 27 jaar oud. Het meeste geweld vindt plaats tus-sen de bendes onderling. Ondanks de stijging van het aantal bendes is de bendecriminaliteit gedaald. SVG/BD

Parlementsleden vaker in arme buurtenPolitiek > Vooral rood en groen, weinig extreem rechts en FDF

BRUSSEL – Brusselse parlementsleden wonen steeds vaker in arme wijken en zijn er zelfs oververtegenwoordigd. Alleen extreem rechts en het FDF situeren zich nog exclusief in de betere wijken. Dat staat te lezen in Brussels Studies.

“In 1989 was het aantal parle-mentsleden dat in minder wel-gestelde, meer centraal gelegen buurten woonde, bijzonder be-perkt. In 2009 is dat niet meer het geval,” staat te lezen in de studie, uitgevoerd door de geograaf Filip De Maesschalck (KUL). Het ge-middelde inkomen ligt nu zelfs lager en de achterstelling is groter in de woonbuurten van de parle-mentsleden dan gemiddeld in het gewest.Er zijn wel grote verschillen tussen de politieke strekkingen. Vooral socialisten en groenen wonen in de minder welgestelde buurten, zij het om verschillende redenen. Groene politici hebben van ouds-her de neiging om in ‘gentrifice-

Groene politici gaan van oudsher in ‘gentrificerende’ buurten wonen.

© E

RA

SM

US

GE

SC

HO

OL

richting van het Gewest in 1989, maar was die zestien jaar later bijna verdwenen, om vervolgens aan een heropleving te beginnen. Bij de christendemocraten heeft het fenomeen vooral te maken met de toename van volksverte-genwoordigers van niet-Europese origine.Vooral het groeiende aantal parle-mentsleden van niet-Europese ori-gine zorgt volgens de studie voor meer vertegenwoordiging van de armere buurten in en rond het centrum. In die mate zelfs dat mi-grantenbuurten in moeilijkheden nu licht oververtegenwoordigd zijn in het Brussels parlement.Uitzonderingen zijn extreem rechts en het FDF. De eerste strekking situeert zich in de zoge-naamde nabije periferie, de eerste ring rond het stadscentrum. Het FDF vertegenwoordigt dan weer vrijwel uitsluitend het welgestel-de oosten en zuidoosten.

Jelle Couder / brusselnieuws.be

rende’ buurten te gaan wonen. Bij de socialisten zijn het vooral de par-lementsleden van niet-Europese af-komst die voor een evolutie zorgen.1999 was een belangrijk keerpunt.

Vanaf dan zijn er ook meer liberale en christendemocratische parle-mentsleden die in de ‘mindere’ buurten wonen. Bij liberalen was die vertegenwoordiging er wel bij de op-

ADVERTENTIE

LOUIS BRUSSELS. BELEEF HET AUTOSALON

IN AVANT-PREMIERE

SALONVOORWAARDENTIJDENS DECEMBER 2010.

Chaussée de Louvain Leuvensesteenweg 369 - 383 Bruxelles 1030 Brussel Tel.: 02/743 81 81 Fax: 02/736 27 [email protected] www.garage-louis.be

LOUIS BRUSSELS

Volvo. for life

Tijdens de maand december, geniet bij Louis Brussels van Salonvoorwaarden op het Volvo gamma. Bij iedere bestelling in december ontvangt u een extra geschenk.

Give priority to the security. Environmental classification AR 19/03/2004: www.volvocars.be5,3 - 9,9 L/100 KM • 139 - 231 g CO2/KM

ONTDEK DE NIEUWE VOLVO S60 EN V60.

Ann.BDW.indd 1 10/27/10 4:04:28 PM


Ganshoren > Sint-Martinus haalt relieken en kazuifels van onder het stof

Kerkschatten op zolder

Christine Van Vlierden toont het Jezuskindje met de afneembare armpjes. © SASKIA VANDERSTICHELE

‘N iemand vermoedt dat zo’n kleine en betrek-kelijk jonge parochie als

Ganshoren zo’n interessante collec-tie heeft,” zegt Pierre Van Nieuwen-huysen, lid van de kerkfabriek.De voorwerpen komen uit de oude Sint-Martinuskerk, die in 1835 werd gebouwd. Voor die tijd hing Gans-horen af van Sint-Pieters in Jette en waren het meestal de kanunniken van de abdij van Dielegem die de mis opdroegen in een kapel. Omdat dat niet altijd even vlot verliep, kreeg Ganshoren, na een petitie, een eigen kerk en parochie.Eind jaren 1960 werd besloten om honderd meter verderop, aan het Koningin Fabiolaplein, een nieuwe, moderne kerk te bouwen omdat de oude het verkeer hinderde. Dat de liturgische voorwerpen bewaard zijn, is de grote verdienste van pas-toor Désiré Vandendael zaliger. In de jaren 1960 gooiden veel van zijn collega’s ‘de rommel van voor het Concilie’ gewoon weg, vertelt Van Nieuwenhuysen. Vandendael niet. Toen de nieuwe kerk in 1971 klaar was, zorgde hij ervoor dat alle oude

cultusvoorwerpen een veilig onder-komen kregen op de zolder van het gebouw.Een tiental jaar geleden begon Van Nieuwenhuysen met de hulp van cultuskenner Robert Reunis het kerkpatrimonium van Sint-Marti-nus te inventariseren. Ter ere van de 175ste verjaardag van de paro-chie werd besloten een tentoonstel-ling en een catalogus te maken. De Ganshorense kunsthistorica Chris-tine Van Vlierden, die nog haar eer-ste en plechtige communie heeft gedaan in de oude kerk, nam de praktische uitwerking voor haar rekening. Ze kreeg hulp van enkele vrijwilligers. Van Vlierden: “We hadden niet veel middelen. Ikzelf heb met een paar andere dames de zwarte decorlakens gestikt. En Ro-bert Reunis heeft uren zitten poet-sen op de kandelaren en de proces-sielantaarn.”Van Vlierden geeft een korte rond-leiding door de 75 geselecteerde ob-jecten, meestal uit de negentiende en vroege twintigste eeuw. Er zijn kazuifels in verschillende liturgi-sche kleuren – groen, rood, paars,

geven en in het kastje gehangen.Wat is er nog meer te zien? Mis-salen met zilveren sloten, kande-laars in hun originele opstelling, vergulde kelken, wijwatervaten en banieren die gebruikt werden in de Sacramentsprocessie. In die proces-sie droegen jongetjes van het eerste en het tweede leerjaar een gipsen beeldje van het Jezuskind. De ar-men konden eraf om hem een rood fluwelen kleedje aan te trekken. In de oude Sint-Martinuskerk stond ook een laatgotisch beeldje van Sint-Martinus op zijn paard, maar dat is – de goede zorgen van Vandendael ten spijt – verdwenen bij de verhui-zing. De bezoeker moet het doen met een foto. Wel bewaard is het houten-en-zilveren aanwijsvinger-tje dat de celebrant gebruikte om het begin van een gebed aan te duiden. En dan zijn er de relieken, de aan-denkens aan heiligen. “Dat was echt een revelatie voor mij,” zegt Van Vlierden. “Er zijn relieken in allerlei gradaties. Je hebt de primaire relie-ken, dat zijn stukjes bot of haren van een heilige. Maar omdat relieken erg

gewild waren en zo’n heilige niet on-eindig opdeelbaar was, ging men op zoek naar meer. De stoel waarop hij gezeten had en zijn kleding werden beschouwd als secundaire relieken; voorwerpen die met het lijk of de graftombe in aanraking waren ge-weest, als tertiaire relieken. Op den duur werd het zo’n koehandel dat de Kerk echtheidsattesten ging opstel-len.” Op de expo liggen relieken met certificaat van de heilige Martinus, de heilige Ursula en zelfs van de apostelen Petrus en Paulus. Of die echt zijn? “Ik weet het niet, maar nog steeds woedt er een handel, nu op het internet.”Om het overzicht van de pre-con-ciliaire tijd zo volledig mogelijk te maken, deden de tentoonstellings-makers ook een beroep op de pa-rochianen. Die stuurden foto’s in van hun trouwmis in de oude kerk of van de processies waarin ze mee-liepen. Die hangen nu op, net als de talloze schilderijtjes waarop de kerk door lokale kunstenaars vereeuwigd werd. Helemaal op het eind van de expo staat het offerblok waarmee in de jaren 1960 geld ingezameld werd voor de bouw van de nieuwe kerk. Bezoekers mogen er nog steeds een centje in gooien.Na afloop van de tentoonstelling gaan alle objecten weer naar zolder. “In de kerk passen ze niet, die is te modern,” zegt Pierre Van Nieuwen-huysen. “En een museum voor re-ligieuze kunst heeft Brussel helaas nog altijd niet.”� Bettina�Hubo

Nog tot en met 5 december, donderdag tot en met zondag van 14 tot 18 uur en op afspraak (02-268.04.13 of 02-420.18.82)

BD

W R

EGIO

GANSHOREN – Bijna veertig jaar lang lagen op de zolder van de moderne Sint-Martinuskerk kazuifels van damast en gouddraad, manshoge vijfarmige kandelaars, met zilver afgewerkte missalen, relieken van bekende heiligen en andere curieuze cultusvoorwerpen van vóór het Vaticaans Concilie. Een ploeg vrijwilligers heeft ze van onder het stof gehaald en stelt ze nu tentoon in de zaal onder de kerk.

goud –, die vooral aan de achterkant mooi versierd zijn: “Vóór het Con-cilie stond de priester met zijn rug naar de gelovigen.”Een kazuifel was maar één onder-deel van het parament, zoals het ge-heel van liturgische gewaden heet. Er waren ook de stola, een lange geborduurde sjaal, de koorkap en de manipel, een soort zweetdoek. En wanneer de pastoor bij een zieke de laatste sacramenten ging toedienen,

vertrok hij – in het gezelschap van enkele misdienaars, die een spe-ciaal belletje lieten klinken – met een reisstola in een sierlijk hoesje. De hosties, olie en doekjes voor het zalfsel nam hij mee in een mooi ge-borduurde beurs.Iets verder tegen het zwarte doek hangt een kastje met medailles van het Genootschap van de Hei-lige Familie. Dat lekengenootschap werd op het eind van de negen-tiende eeuw opgericht door de pa-ters redemptoristen die regelmatig kwamen preken in Sint-Martinus en die de parochianen tot meer godsvrucht wilden aanzetten. Alle leden kregen een medaille. Als ze stierven, werd die terugge-

In elke Sacramentsprocessie werd het Jezuskind meegedragen.

© CO

LLECTIE E.H

. DO

X, ON

DER

PASTO

OR

1915-’40

“Op internet woedt een handel in relieken met echtheids-certificaten”

BDW 1256 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010 ADVERTENTIE

De gemeente brengt enkele belangrijke wijzigingen aan in het parkeerplan. De op-positie stelt zich vragen. “Gegroet, nieuwe parkeerboetes,” klinkt het bij Ecolo.

Sinds het voorjaar van 2009 geldt in Elsene een nieuw parkeerplan met blauwe, oranje en rode zones, maar er moeten enkele spel-regels veranderd worden, vindt burgemees-ter Willy Decourty (PS). Zo wordt foutparke-ren vijf euro duurder (naar 20 euro) en wordt er voortaan in rode en oranje zones gecon-troleerd tot 20.30 uur (voorheen 18 uur). Er komt ook een parkeerkaart voor bezoekers.Volgens raadslid Alain Adriaens (Ecolo, op-positie) begint een boete van 20 euro te lij-ken op een heksenjacht. “Zeker als parkeer-agenten me bevestigen dat ze liefst zoveel mogelijk boetes uitschrijven. Weet u dat

parkeerautomaten in 2009 meer dan ander-half miljoen euro aan inkomsten genereer-den, terwijl parkeerboetes meer dan twee miljoen euro opbrachten? De burger heeft het plan nog niet door, lijkt me.” De Ecolo-fractie heeft ook bezwaren tegen de conces-sie die de gemeente voor twintig jaar heeft toegekend aan de privéfirma Vinci Park voor de Flagey-parkeergarage. “Terwijl het ge-westelijk parkeeragentschap in de steigers staat, sluit u een afzonderlijke deal.” Ook de medeopposanten van CDH/CD&V zijn die mening toegedaan. Decourty repliceert daarop dat het gewestelijk parkeeragent-schap nog niet werkt. “Tot zolang moet ik toch iemand aanstellen om de garage onder Flagey uit te baten. Het contract is trouwens opzegbaar.”� Christophe�Degreef

Ecolo verdedigt automobilistElsene > Nieuw parkeerplan nu al gewijzigd

Het auditorium dat het Jan-van-Ruusbroec-kollege momenteel in de voortuin bouwt, zal volgend voorjaar in gebruik worden geno-men. “Het had al klaar moeten zijn, maar de aannemer heeft vertraging,” zegt directeur Paul De Dijn. Het auditorium krijgt 220 zit-jes en wordt uitgerust met een toneeltoren en een groot scherm. De school zal het ge-bruiken voor film en toneel, spreekbeurten, lessen voor grote groepen en infosessies voor ouders. Aanvankelijk had de school

ook de bedoeling om het tegen democrati-sche prijzen te verhuren aan socioculturele organisaties, zoals nu met het zwembad en de turnzaal gebeurt, maar de buren teken-den verzet aan zodat de bouwvergunning de mogelijkheid van verhuring uitsluit.Het project kost ruim twee miljoen euro, waarvan slechts zestig procent gesubsi-dieerd wordt. De school organiseerde al een kunstveiling en wijnbeurzen, maar probeert ook nog sponsors te vinden.� HUB

Auditorium in de voortuinLaken > Jan-van-Ruusbroeckollege zoekt nog sponsors

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ZENNE-ANNEESSENS OOK ’S NACHTS BEWAAKT

BRUSSEL – Sinds deze week kan de wijk Zenne-Anneessens rekenen op een nacht-wachtteam. Een vijftiental gemeenschapswachten zullen er in groen uniform pa-trouilleren van halfzeven tot twee uur ’s nachts. Al een paar jaar wordt er in de wijk, en dan voornamelijk op de Papenvest, geklaagd over vandalen en amokmakers.� BD

‘GEEN UITBREIDING KANTOREN AAN ZUIDSTATION’

ANDERLECHT/SINT-GILLIS – Inter-Environnement Bruxelles (IEB) verzet zich te-gen de kantoortorens die Atenor aan het Zuidstation wil bouwen. De 100.000 vier-kante meter nieuwe kantoren kunnen er alleen komen als het Bijzonder Bestem-mingsplan wordt opgeheven. IEB gaat daar niet mee akkoord, “zeker niet op een moment dat er veel kantoorleegstand is.” IEB wijst er ook op dat er in tien jaar tijd al 300.0000 vierkante meter kantoor rond het Zuidstation is bijgekomen, “ten koste van woningen.”� SVG

TELE

XREG

IO

www.cdenv-brusselsparlement.be

Minister Brigitte Grouwels koopt 65 nieuwe tramsDe Brusselse ministerraad heeft een akkoord bereikt over de gewestbegroting voor 2011. Brigitte Grouwels, de Brusselse minister van Vervoer, Openbare Werken en Haven van Brussel, reageert alvast opgetogen op deze begroting. Zij ziet haar totale budget met bijna 10 procent stijgen tot zo’n 780 miljoen euro. Een van de meest opmerkelijke initiatieven van minister Grouwels is de aankoop van 65 nieuwe trams, bovenop de al voorziene leveringen voor trams, metro’s en bussen. Dit nieuw rollend materieel moet toelaten om tus-

sen 2010 en 2015 te voldoen aan nieuwe noden inzake vervoer, zoals voorzien in het IRIS II-mobiliteitsplan.

Brigitte GrouwelsBrussels Minister van Openbare Werken en Vervoer

Brigitte De Pauw: “Villo: goed op weg, maar kan nog beter” Brigitte De Pauw is blij met het succes van het Brusselse openbaar fietsverhuursysteem Villo en wil dit verder ondersteunen: “In de stations moeten er voldoende fietsen staan die ontleend kunnen worden én er moeten voldoende lege plaatsen zijn om de ontleende fietsen terug te plaatsen. En hier loopt het wel eens fout.”

Daarom wil De Pauw de overeenkomst met JCDecaux, uitbater van Villo, uitbreiden: “Nu is JCDecaux contractueel verplicht over-dag tussen 7h00 en 19h00 een regulatiedienst te verzorgen. We zouden dit toch minstens enkele uren langer moeten laten duren.”

Brigitte De PauwFracttievoorzitter Brussels Parle-ment en schepen in Jette

Walter Vandenbossche: “Parkeren in Anderlecht is duurder dan in Knok-ke Het Zoute!” Het nieuwe parkeerbeleid van het gemeentebe-stuur Anderlecht mist elke wettelijke grondslag. De informatie is misleidend: de inhoud van de infobrochure wijkt fundamenteel af van het goed-gekeurde reglement. Hier is sprake van bewuste desinformatie! Enig opzoekwerk leidde tot de ver-rassende vaststelling dat Anderlecht ( 15 Euro / halve dag ) veel duurder is dan Knokke Het Zoute ( 3 Euro hele dag )… Walter Vandenbossche heeft een petitie opgestart: de Anderlechtse bevolking krijgt de kans om de opschorting te vragen van het gemeentelijke parkeerplan en de in-schrijving te eisen in het gewestelijke

parkeerbeleid.

Walter VandenbosscheEerste-Ondervoorzitter Brussels Parlement en gemeen-teraadslid in Anderlecht

www.brussel.cdenv.be

Carine Cackebeke: “Verlenging buslijn 84 in St-Agatha-Berchem” Als CD&V gemeenteraadslid in Sint-Agatha-Ber-chem en regelmatige gebruiker van het openbaar vervoer, ligt de problematiek van bus 84 Carine Cackebek na aan het hart. Het grootste ongemak was de ingekorte lijn tot ‘Elbers’ tijdens de spits. De oplossing was simpel : halte Elbers verlen-gen tot Hunderenveld zodat vele reizigers korter bij huis werden afgezet of konden overstappen. Na lang ijveren, samen met Brigitte De Pauw, Brussels Volksvertegenwoordiger, werd onder de bevoegde minister Grouwels dit doel bereikt. Sinds september 2010 is het traject verlengd tot “Hunderenveld”. Ik steun dan ook de verdere initiatieven van Brigitte De Pauw.

Carine CackebekeGemeenteraadslid in Sint-Agatha-Berchem

Visie op een mobiel Brussel

CD&V_BDW_november 2010.indd 1 15-11-2010 21:11:10


Samen naar School UITGEBREID

SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorig jaar nam schepen van Onderwijs Jef Van Damme (SP.A) het initiatief om jonge Nederlandstalige ouders rond de tafel te brengen in de hoop dat ze hun kinderen samen inschreven in een Molenbeekse concentratie-school. Dit jaar werd het project uitgebreid naar andere gemeenten. Achttien scho-len uit Molenbeek, Anderlecht, Brussel en Koekelberg nemen deel. Infoavonden op 22 november in Anderlecht (19 uur, Participatiehuis) en 25 november in Molenbeek (20 uur, De Boekenmolen). Meer op www.samennaarschool.be/indebuurt.� HUB

’T GESPROKEN DAGBLAD

UKKEL – Dit bericht is niet voor u, maar misschien voor een blinde of iemand uit uw omgeving voor wie de krant te klein gedrukt is. In de bibliotheek van Ukkel, De Broyerstraat 27, is er op maandag 29 november (14-16 uur) een infosessie om te leren werken met de gesproken krant of audiokrant, die dagelijks kan worden toe-gestuurd op een cd-rom. Met een Daisy-speler of -software op uw computer thuis is het mogelijk om De Standaard of Het Nieuwsblad te beluisteren en zelfs te ‘doorbla-deren’. De Daisy-speler is gratis beschikbaar in alle Brusselse openbare bibliothe-ken. Inschrijven voor de infosessie op 02-331.28.24.� AD

ADVERTENTIE

Ze waren woensdag met meer dan tweeduizend: kinderen, hun ouders, een minister en haar afgevaardigde, een schepen van Handel, de Fanfakids, tot de Poolse tv-zender Polsat toe. Met kloppend hart wachtten ze Sinterklaas en zijn Pieten op aan de Akenkaai. Sommige kindjes hadden goede voornemens gemaakt: de Sint nam hun tutjes massaal in ontvangst en deelde cadeautjes uit. De kleine Adam, het fopspeen-stadium al even ontgroeid, was superblij: hij mocht op de hoofdprijs, een blitse oranje fiets, terug naar huis, in Molenbeek.Nu zondag, 28 november, zendt tvbrussel de blijde intrede uit.

Vol verwachting klopte hun hart

Brussel > Haven verwelkomt de Sint

© A

NJA

GA

LIC

IA

ADVERTENTIE

TELE

XREG

IO

GRATIS NAAR TOPCONCERT

ANDERLECHT – Liefhebbers van klassiek worden op woensdag 8 december op een topconcert getrakteerd: de Russische violist Boris Belkin speelt het vioolconcerto van Tsjaikovski. Belkin wordt voorafgegaan door twee van zijn beste leerlingen: An-drea Obiso speelt Vieuxtemps, Kyoko Yonemoto brengt Paganini. Yonemoto kent u al als laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd, maar ze won ook al het Inter-nationaal Paganini Concours van Moskou. Afspraak in de Sint-Jozefkerk, Radplein 1B. Kaartjes kosten 20 euro en kunt u bestellen op [email protected]. Voor Anderlechtenaren is er een beperkt aantal gratis kaartjes: snel bellen of mailen naar 02-558.08.99 of [email protected].� BSSNI

SAMENSTUDEREN

INSCHRIJVEN NA AFSPRAAK (02/5231520) OP 17 EN 22 FEBRUARI

BERGENSESTEENWEG 1421, 1070 ANDERLECHT - WWW.SNI.BE

27 NOVEMBER ‘10 VAN 13 TOT 17U.

OPENDEURDAGSINT-NIKLAASINSTITUUT

Sint-Pieterscollege Jette

Sint-Pieterscollege Jette

Sint-PieterscollegeJette



Hoogstaand talenonderwijs, sterk in wiskunde & wetenscHappen, traditie in klassieke talen, pionier in HuMane wetenscHappen, onderneMend in econoMie, Zin voor kunst & cultuur, gedreven leerkracHten, Hedendaagse leerMiddelen, kracHtige leeroMgeving, toegewijde begeleiding, open venster op de wereld, verZorgde oMgeving, accent op nederlands, Zorg voor natuur & Milieu.

Nederlandstalige kwaliteit in Brussel met een hart voor jonge mensen.

sint-pieterscollege jette - Léon Theodorstraat 167 - 1090 Jette - T 02/426 85 15 - F 02/425 47 50 [email protected] - www.sint-pieterscollege.be

‘‘

’’

INFOAVOND over de

inschrijvingsprocedure eerste jaar secundair

onderwijs in het Sint-Pieterscollege op

donderdag 2 december 2010 om 19.30u.

UKKEL STRIPT

UKKEL – Nu zondag 28 november zijn stripliefhebbers van 10.30 tot 18.30 uur welkom op het gemeentehuis (Jean Vander Elstplein 29) om een strip te kopen van hun geliefde striptekenaar en die ook te laten signeren. De Noord-Franse stripte-kenares en Brusselse inwijkelinge Julie Maroh heeft als meter van het festival de striptekenaars Adam, Thomas Legrain, Peynet, Alessio Lapo, Fabio Bono en Jean-Paul Bordier weten te strikken. De toegang is gratis, maar om een handtekening te versieren, moet je een strip kopen. Meer info op 02-348.65.93.� BS

Brussel > Haven verwelkomt de Sint

BDW 1256 PAGINA 13 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010B

DW

REG

IO

Niet alleen Vlaanderen kampte de afgelopen weken met wateroverlast, ook de Luttrebrug-wijk in Vorst werd getroffen. De gemeente heeft wel vaker last om de voeten droog te houden, “maar dit was een geval apart,” zegt schepen Annie Richard (Ecolo). “Er was nu geen sprake van een stortbui, maar van een overstroming van de Zenne. Dat was niet te voorzien.”

De afgelopen jaren zijn in Vorst – de gemeente die samen met Elsene en Woluwe het vaakst getrof-fen wordt door wateroverlast – al heel wat maat-regelen genomen om de bewoners van laag-Vorst nieuwe ellende te besparen. Er werd onder andere een stormbekken gebouwd onder de gebouwen van Audi Brussels om het overtollige water bij een stortbui op te vangen. Dat stormbekken is al ge-deeltelijk operationeel.“De hevige regenval van de voorbije weken is van een heel andere orde,” zegt schepen Richard. “De riolering in de Luttrebrugwijk gaat rechtstreeks naar het waterzuiveringsstation, maar bij hevige regenval wordt het overtollige water naar de Zen-ne geloodst. Het probleem was dat de Zenne nu zelf uit haar oevers trad tot over het niveau van de

riolen. Het water kon dus niet weg, waardoor het in de kelders in de Luttrebruglaan, Jean Preckher-straat en Sint-Denijsstraat terechtkwam.”“De situatie kan in de toekomst wel vermeden worden,” zegt de schepen nog, “door kleppen te plaatsen die het overtollige Zennewater uit de col-lector moeten weren, en door tegelijk een pomp te plaatsen om de collectoren bij watersnood te ledigen.”Om hevige regenval als de voorbije weken voort-aan de baas te kunnen, lanceert de gemeente een actieplan. “Het grootste probleem is dat het waterbeleid heel versnipperd is en er op heel veel verschillende domeinen maatregelen moeten worden genomen. Zo moet op de openbare weg zoveel mogelijk met waterabsorberend materiaal gewerkt worden. Er zijn ook heel veel diensten verantwoordelijk, waardoor de gemeente niet het heft in handen heeft. We willen nu met alle be-trokkenen – het Gewest, Vivaqua en Hydrobru – een coherent beleid uitwerken. Maar,” zegt Ri-chard er meteen bij, “het actieplan kan natuurlijk alleen werken als iedereen zijn verantwoordelijk-heid neemt en de zwarte piet niet doorschuift.”� Bruno�Schols

‘Deze waterellende kon niemand voorzien’

Vorst > Actieplan tegen overstromingsgevaar

In het weekend van 13-14 november liep de wijk Luttrebrug onder water.

© G

EM

EE

NTE

VO

RS

T

Begin juli maakte de Ecolo-fractie zich bijzonder boos om de smerig-heid van de wijk Matonge. Vuil-nis stapelde zich op, en de vele handelaars in de Afrikaanse wijk bleken naast klager ook dader. Maar de situatie lijkt verbeterd dankzij een campagne van Gewest en gemeente.

Brussels staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) meent dat het Actieplan, dat na juli werd opgezet, zijn vruchten heeft afgeworpen. “Sinds het begin van de herfst zijn er vier grootschalige controleacties geweest. Dat heeft geresulteerd in bijna honderd admi-nistratieve dossiers bij zowel de po-litie en gemeente als de ophaaldien-sten van Net Brussel.” Kir belooft dat dergelijke acties regelmatiger zullen worden georganiseerd, tot twee keer per maand. Ook wordt er vanaf 1 december in een aantal stra-ten (Francart-, Sint-Bonifaas-, Sol-

vay-, Vrede- en Lang Levenstraat) ’s ochtends én ’s avonds vuilnis op-gehaald op woensdag en zaterdag. In de Sint-Bonifaasstraat en de Lang Levenstraat wordt er voortaan van huis tot huis opgehaald om de han-delaars ter wille te zijn. De Waver-sesteenweg en de Elsensesteenweg, gewestwegen en hoofdassen in de wijk, kennen nu al een hoge op-haalfrequentie (zes dagen per week).Burgemeester Willy Decourty (PS) zegt dat Matonge in de toekomst een paar veranderingen zal onder-gaan. “Het Brussels Gewest wil de verkeerssituatie op de Elsense-steenweg wijzigen om het openbaar vervoer beter te laten doorstromen, en wij zijn daar wel voorstander van. Toch kan de concrete uitwerking be-ter. En we zijn vragende partij om de trottoirs er te laten heraanleggen.” Goed gezien, want de trottoirs ma-ken mede dat Matonge er een groe-zelig uitziet.� Christophe�Degreef

Geen slakkensporen meerElsene > Matonge wordt schoner

Tussen 26 november en 12 decem-ber organiseren gemeenschaps-centrum De Zeyp en het Franstalig cultureel centrum La Villa opnieuw Land in zicht, een reeks lezingen, tentoonstellingen, concerten en an-dere activiteiten rond één land. Dit jaar ligt de focus op Tsjechië en een klein beetje op Slovakije. Zo is er op 29 november een debatavond in De Zeyp over de scheiding van Tsjechië en Slovakije, en op 1 december, op dezelfde locatie, een lezing over Ja-roslav Hašeks beroemde roman De goede soldaat Švejk. La Villa orga-

niseert op 1 december een avond waarop Slovaakse eindejaarstra-dities de revue passeren en medo-vina, een alcoholdrank op basis van honing, gedronken wordt. Voorts is er poppentheater, een volksdansate-lier en wordt de film The unbearable lightness of being vertoond. Doorlo-pend zijn er tentoonstellingen; zo hangen er in La Villa tekeningen van Jiri Sliva en toont De Zeyp werk van jonge Boheemse kunstenaars.Het volledige programma vindt u op www.dezeyp.be.� Bettina�Hubo

De splitsing, de tradities en de goede soldaat Švejk

Ganshoren > Land in zicht toont Tsjechië (en Slovakije)

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

Sint-Lambrechts-Woluwe, Jansboslaan, circa 1923-1926.

Sint-Lambrechts-Woluwe, Jansboslaan, 6 april 2010, 18.23 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24

december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.


Zürich, tramstad van de wereld, biedt een inspirerende blik op de toekomst. © PHILLIP TODD

Mobiliteit > After the car: Dirk Holemans denkt na over toekomst

‘Doemdenken hoeft niet’

Stel je voor: Brussel op een ochtend, ergens in 2030. De radio meldt verzadiging op een aantal fietssnelwegen door de kernstad en vraagt aan fietsers om ook gebruik te maken van de parallelle fietsroutes. De tramlijnen blijken gemiddeld dertig seconden vertraging te hebben over heel hun traject waardoor alle aansluitingen gegarandeerd zijn. De toegangswegen voor de auto’s – die nog maar een of twee rijstroken hebben – blijven filevrij sinds de invoering van een tolheffing voor automobilisten die tijdens de spits Brussel willen binnenrijden. En ouders met jonge kinderen en ouderen met ademhalingsproblemen wordt aangeraden hun woning te verlaten en te genieten van de gezonde buitenlucht in de stadsparken.

Is dit fictie? Uiteraard. In april van dit jaar stond Brussel nog op nummer één in een ranglijst van meest dichtgeslibde steden van Europa. Maar het is evenzeer een illusie te denken dat de toekomst alleen een verderzetten of een bepaalde aanpassing van het heden zal zijn. Er zijn drie fundamentele elementen die erop wijzen dat het verkeerssysteem gebaseerd op fossiele brandstoffen, op zijn einde loopt. En dat de toekomst er dus helemaal anders zal uitzien.

PiekolieDe eerste factor is de klimaatwijziging. Om die onder controle te houden, moeten we dringend en drastisch de uitstoot van broeikasgassen verminderen. Wetenschappers spreken van een noodzakelijke vermindering van de uitstoot met negentig procent tegen 2050! En laat nu net het verkeer het enige domein

in onze samenleving zijn waarvan de uitstoot nog steeds jaar na jaar toeneemt. Zeker als andere sectoren – huisvesting, indus trie,... – er meer en meer in slagen om hun uitstoot te verminderen, zal de druk op het transportsysteem sterk toenemen om fors minder broeikasgassen te produceren.Ten tweede is er het gegeven van piekolie: we naderen stilaan het moment waarop we als wereld per jaar meer olie verbruiken dan de nieuwe reserves die ontdekt worden. En de nieuwe oliebronnen zijn nu al min

der makkelijk te ontginnen, met alle risico’s van dien. Denk maar aan de recente olieramp in de Golf van Mexico, waar men olie pompte uit een bron die anderhalve kilometer diep in zee ligt. Bijna drie maanden lang stroomde olie in zee. Wetenschappers spreken van de ergste olieverontreiniging in de geschiedenis van de VS. Vanaf 2020 zal olie onomkeerbaar schaarser en dus veel duurder worden. En het is een illusie te denken dat we tegen dan bijvoorbeeld alle huidige auto’s op elektriciteit kunnen laten rijden. Daar is

het elektriciteitsnetwerk helemaal niet op berekend, en ook de grondstoffen voor batterijen (lithium) liggen niet voor het rapen.Last but not least is er de levenskwaliteit in de steden. In tal van steden – ook in Brussel – wordt er fors geïnvesteerd in de verhoging van de kwaliteit van het leven: door de heraanleg van pleinen, het autovrij maken van straten, het verbeteren van het openbaar vervoer,... Stilaan ontstaat er een ‘gezonde’ competitie tussen (hoofd)steden op het vlak van een gezond en kwaliteitsvol leefmilieu. Als bijvoorbeeld Parijs de rive gauche van de Seine van een autoweg gaat omvormen tot een poëtische plek met wandelpaden, groen en drijvende tuinen, dan kan dat alleen maar inspirerend werken voor Belgische steden. Het is duidelijk dat de kwaliteitseisen die de toekomstige stadsbewoner aan zijn leefomgeving gaat stellen, alleen maar hoger zullen liggen dan nu al het geval is.In die zin is het geschetste toekomstbeeld van daarnet helemaal niet futuristisch! In steden als Amsterdam en Groningen gebeurt nu al meer dan de helft van de verplaatsingen in de binnenstad met de fiets. Het gevolg daarvan is dat de fietspaden inderdaad weleens verzadigd zijn of dat het niet zo evident is je fiets te stallen. Daarom maakt Amsterdam nu bijvoorbeeld werk van een heus fietsparkeerplan. En in Stockholm is na de invoering van de tolheffing de file op heel wat invalswegen nagenoeg verdwenen. Het is heus een speciale ervaring om in Stockholm rond te wandelen en de kwaliteit te ervaren van een stad die niet door auto’s overspoeld wordt. En wie al een keer in Zürich, de tramstad van de wereld, was, weet dat de trams er zo klokvast rijden als een Zwitsers horloge. Zürich heeft dan ook al dertig jaar geleden gekozen voor het openbaar vervoer, zodat ook managers en ministers er de tram nemen. Het is hoopgevend dat een aantal van deze trendsettende ideeën terug te vinden zijn in het Iris 2plan Mobiliteit van morgen, aangestuurd door staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille.Slotsom? Het is duidelijk dat we de toekomst nooit exact zullen kunnen voorspellen, maar er zijn wel voldoende inspirerende verhalen om aan een duurzame toekomst te werken. Die verhalen verruimen ons blikveld en ons denken, dat er al te vaak van uitgaat dat het noodzakelijke niet samenvalt met het haalbare. Doemdenken is helemaal niet nodig als we bereid zijn de uitdagingen met open vizier aan te gaan. En wat is er een mooier geschenk aan de stedelijke democratie dan nu met zoveel mogelijk mensen samen de weg voor de toekomst te bereiden en onze geesten in beweging te zetten?

� Dirk�Holemans

Dirk Holemans is coördinator van de denktank Oikos. Hij verzorgt de slotbeschouwing op het col-loquium After the car, dinsdag 30 november vanaf 10 uur in het Kaaitheater (www.kaaitheater.be), een onderdeel van het Spoken World-festival

Dirk Holemans:

“We gaan er al te vaak van uit dat het noodzakelijke niet samenvalt met het haalbare”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Klimaatverandering, piekolie en Brussel op nummer 1 in de ranglijst van dichtgeslibde steden: de toekomst, zegt Dirk Holemans, zal er fundamenteel anders uitzien dan het heden. En dat is positief. Want: “Wat is er nu mooier dan nu met zoveel mogelijk mensen samen de geesten in beweging te zetten?”


BDWOPINIEWinterpretdoor Anne Brumagne

U zag het al op onze voorpagina. Terwijl op de Oude Graanmarkt een van de vele Brusselse daklozen zich al een paar dagen tegen weer en wind probeert te beschermen in een veel te krappe telefooncel, wordt enkele meters verderop alles in gereedheid gebracht voor de nieuwe editie van Winterpret. De komende maand zullen de buurtbewoners rond de vismet weer moeten leven op het ritme van de kerstmarkt, en de honderdduizenden bezoekers trotseren om tot bij hun woningen te geraken. Of ze kunnen vanuit hun telefooncel

de bezoekersstroom gadeslaan. Het leven zoals het tegenwoordig is, zit helaas vol schrijnende tegenstellingen.Breng Winterpret ter sprake op onze redactie, en er stijgt een verveeld gezucht op. Want het evenement is jaar na jaar meer van hetzelfde aan het worden. De Stad Brussel doet niet bijzonder veel moeite om de enkele jaren geleden geïntroduceerde formule eens wat te herdenken, op de introductie van een of andere schaatsshow na. En dus zal er ook dit jaar op het SintKatelijneplein weer een gastland zijn beste beentje voorzetten om toeristen te lokken. En kunnen de kindjes weer op diezelfde paardenmolens zitten en de ouders langs ongeveer dezelfde kraampjes slenteren. Blijven de voornaamste attracties het reuzenrad en de schaatspiste. Pronkt de Stad er op de Winterpretsite andermaal mee dat Engelse touroperators haar kerstmarkt uitriepen tot ‘origineelste kerstmarkt van Europa’. En investeert Electrabel een bijzonder klein deeltje van de fenomenale winsten die het ieder jaar maakt omdat het nauwelijks belastingen betaalt, in Electrabel Nachten op de Grote Markt.Wij weten ook: mensen gaan gewoon graag naar kerstmarkten, en ze doen dat dan ook in groten getale. Het is prettiger slenteren in het stadscentrum dan pakweg aan de Heizel. En met zo’n kerstmarkt valt veel geld te verdienen. De vorige editie leverde de Stad direct en indirect het nietonaardige bedrag van 23 miljoen euro op. Vele andere steden morrelen evenmin aan de formule van hun kerstmarkt en bieden net als Brussel jaar na jaar dezelfde pret aan. Al zijn er tegenvoorbeelden: Antwerpen presenteert om de twee jaar in de kerstweek Wintervuur, een festival met hartverwarmende muziek, een wintervuurbal, circus, dans en theater, iedere keer op een andere plek in de stad en bestemd voor het grote publiek. Gent pakt eind januari voor de eerste keer uit met een Lichtfestival, met onder andere lichtkunstwerken langs een winters parcours door de stad. Waarom zou zo’n creatievere aanpak ook niet in Brussel kunnen?

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Simenon en De Kuyper Zo zie je maar. De gustibus non disputandum est. De door mij zeer gewaardeerde Eric de Kuyper, die ik dertig jaar geleden nog interviewde voor Humo, krijgt in BDW 1255 van 18 november (blz. 19) de woorden in de mond dat “het autobiografisch werk van Simenon als mislukt mag worden beschouwd.” Tja, wat is mislukt? Laat mij nu net zijn Mémoires intimes bijzonder gewaardeerd hebben, veel meer dan zijn misdaadromans, waarvan ik nauwelijks meer dan tien bladzijden heb kunnen verteren. � Johan�De�Geest,�Schaarbeek

MIVB trapt op tenen

Maandagochtend 15 november, 8.10 uur, bus 36 richting Schuman aan de halte Julius Caesar, bus nummer 8552. Ik kom de bus in op twee krukken (in het weekend een ongelukje gehad). De chauffeur kijkt mij aan, sluit de deuren – waardoor mijn tenen (waar geen gips omheen zit) tussen de deuren verzeilen – en geeft gas. Daar sta ik dan met mijn krukken! Hij zei niet eens sorry. Dankzij een Spaanse dame met drie kleine kinderen raakte ik dan toch bij een zitje. Nochtans had ik er anders niet langer dan vijf seconden over gedaan om veilig mijn zitplaats te bereiken.Als dit de manier is waarop de MIVB mensen met een handicap behandelt, dan word ik niet liever niet opgepikt dan dat je extra schade en pijn oploopt.

� Waltraud�Demel,�Sint-Pieters-Woluwe

E-inschrijven

ITdienstenleverancier CTG wenst duidelijkheid te scheppen rond de verdere ontwikkeling van de toepassing voor het online inschrijven van leerlingen in Brussel (‘Online inschrijven in gevaar’, in BDW 1255 van 18 november, blz. 1). Wij willen benadrukken dat, indien het Lokaal Overlegplatform (LOP) de wijzigingen aan de inschrijvingssoftware zou beperken tot het uitvoeren van de decreetswijzigingen, de offerte maximaal 200.000 euro zou bedragen. Dat staat in contrast met de 545.000 euro, het correcte bedrag van CTG’s offerte, voor de ‘wishlist’ die het LOP samenstelde.Het decreet wijzigde begin dit jaar. Concreet gaat het om nieuwe wettelijke factoren die een rol spelen bij het toekennen van een plaats in een school aan de Brusselse kinderen. Enkele voorbeelden: het schrappen van het aantal dagen in een Nederlandstalige kinderopvang als criterium om de rangschikking te maken, en het niet langer koppelen van kinderen van hetzelfde gezin (met als implicatie dat als één kind geen plaats heeft in de klas, de andere kinderen automatisch ook de toegewezen plaats weer verliezen), terwijl meerlingen juist wel gekoppeld moeten worden. Dit alles maakt dat de software opnieuw moet worden aangepast. (...) Het LOP wil echter naast die decreetswijzigingen nog een heel pak extra wijzigingen. Het gaat onder andere over een volledig nieuwe gebruikersinterface voor ouders en scholen, een uitgebreide rapportering, een andere manier om dossiers samen te stellen en het bijhouden van een gedetailleerde historiek. Dat heeft uiteraard grote implicaties op de bestaande software en maakt dat CTG grote delen van de software zelfs helemaal van nul opnieuw moet ontwikkelen, terwijl de toepassing die begin dit jaar gebruikt werd, gebaseerd was op een al bestaande toepassing. Die niet onmiddellijk noodzakelijke, extra wijzigingen hebben een prijskaartje dat overeenkomt

met CTG’s ingediende offerte. Die offerte is totaal conform de markt; het is een vrije markt, CTG heeft er dus geen belang bij meer te vragen dan de marktprijs. (...)Voorts klopt de timing die het artikel vermeldt, niet. Pas op 15 september 2010 (in plaats van juli zoals vermeld) kreeg CTG groen licht van het kabinet van minister Vanraes om een gedetailleerde analyse van de behoeften uit te voeren. Tijdens die analyse waarschuwde CTG herhaaldelijk het kabinet en het LOP dat de wishlist van het LOP het vooropgestelde budget ruimschoots zou overschrijden. Toch koos het LOP ervoor om al de functies op zijn verlanglijstje te behouden. De organisatorische kant maakt het hele verhaal er inderdaad niet makkelijker op. Het gaat om twee partijen die tegengestelde wensen hebben. Het LOP bepaalt de functionaliteit, maar betaalt uiteindelijk niet de factuur. Het is de bevoegde minister die het financiële aspect beheert. (...)CTG benadrukt dat de elektronische inschrijvingen in februari 2011 voor een veel lager budget hadden gekund als het LOP enkel voor de aanpassing op basis van de noodzakelijke decreetswijzigingen had gekozen. Op die manier kon er verder gebouwd worden op de al ontwikkelde software en was er voor iedereen een snelle en goede oplossing geweest.� Christine�Vermeiren,�

communicatieverantwoordelijke�bij�CTG

E-inschrijven (2)

Het is toch echt onwaarschijnlijk. Terwijl men de mond vol heeft over ‘goed bestuur’, las ik vorige week met stijgende verbazing het artikel ‘Online inschrijven in gevaar’. Niet alleen is het niet helemaal duidelijk wie verantwoordelijk is voor de keuze om initieel in zee te gaan met CTG – er bestaat zoiets als de wet op overheidsopdrachten, toch? –, maar bovendien heeft men hetzelfde bedrijf opnieuw gevraagd een offerte in te dienen omdat “het bedrijf de expertise heeft.” (...) Vooreerst weet iedereen dat je, als je een website maakt, die dan op alle systemen moet testen, zeker op Safari, de geprefereerde browser van Macgebruikers. Daarnaast kun je gemakkelijk het foutief verzenden van emails vanuit je testomgeving met een paar simpele ingrepen onmogelijk maken.Minister Vanraes vindt dat ze ‘onheus behandeld’ zijn. Wel minister, u heeft zich onheus laten behandelen. Als je een offerte vraagt aan een bedrijf, dan zet je daar toch een datum op (...), zodat je eventueel nog tijd hebt om een andere oplossing te zoeken? Blijkbaar zijn er al in juli contacten geweest en is er pas op 18 oktober een definitieve versie in de bus gevallen. Zou je je dan geen vragen moeten stellen waarom een bedrijf dat veronderstelt wordt het systeem door en door te kennen, bijna vier maanden nodig heeft voor een offerte van de uitbreiding van datzelfde systeem? Vanuit hun standpunt kan ik CTG dan geen ongelijk geven dat ze maar proberen om 545.000 euro door de strot van de overheid te drukken, aangezien het LOP en de VGC zo lang gewacht hebben om alternatieven te zoeken, waardoor men uiteindelijk verplicht is om met een ‘sterk vereenvoudigd’ systeem opnieuw te beginnen. Ik persoonlijk – en ik denk elk hardwerkend en serieus softwarebedrijf met mij – zou voor het geld en de tijd die al aan dit project gespendeerd zijn, niet alleen een systeem leveren dat degelijk getest is en dat werkt (want laten we eerlijk zijn, zo’n systeem (...) is niet bepaald rocket science). Meer nog: ik zou desnoods bij elke ouder langsgaan om met hen de gegevens in te vullen. Maar dat zou dan weer in tegenspraak zijn met het doel van het project...

Frank�Viaene,�webdesigner��www.thegapismine.be,�Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Film > Onze striphelden zijn klaar voor hun close-up

Van vlees en bloed dankzij de computer

W e overdrijven niet meer dan toestaan. De Brusselse striphelden staan aan de vooravond van een

filmcarrière die hun roem alleen maar kan doen toenemen. Midden februari belandt Largo Winch in de bioscopen. Begin augustus

maken de Smurfen hun opwachting, en eind oktober begint Kuifje aan de verovering van de wereld.

Largo WinchLargo Winch is de succesvolle stripreeks van

de Brusselse tandem Jean Van Hamme (scenario) en Philippe Francq (tekeningen). De titelheld is een miljardair in spijkerbroek met de charme van een playboy en de dadendrang van een klassieke stripheld. Volgens Francq is de specificiteit van deze actiestrip dat de verhalen rond economische thema’s draaien. De wereld van multinationals, buy-outs en takeover cur-rency biedt onvermoede mogelijkheden tot intriges. Dat kwam niet helemaal uit de verf in een eerste filmadaptatie in 2008. Maar het publiek daagde wel op voor die Franse block-buster, die 25 miljoen euro had mogen kosten. Regisseur Jérôme Salle mocht aan een tweede

Top 100 VAN DE ART NoUVEAU

BRUSSEL – De uitgeverij Aparté, gespecialiseerd in publicaties over het Belgische patrimonium, brengt Top 100 – Art nouveau: Bruxelles uit. In meer dan zeshonderd kleurenfoto’s belicht kunsthistorica Marie Resseler (ook gids bij Arkadia) de veelheid aan gevels, glasramen, balustrades, tuinhekken, parksculpturen en straatmonumenten uit het Brusselse artnouveautijdperk (18941914). Haar Top 100 zijn in feite ruim 150 blikvangers uit de tweeduizend artnouveaurestanten in het gewest. Het oeuvre van illustere namen als Fernand en Jules Brunfaut, Albert Ciamberlani, Julien Dillens, Paul Hamesse (Pathé Palace), Paul Hankar, Josef Hoffmann (Stoclethuis), Victor Horta (Autriquehuis), Paul Saintenoy en Henry van de Velde – kortom, bijna 120 architecten, ambachtslui en kunstenaars – wordt in beeld gebracht. Achter in de Top 100 vindt u lijstjes per gemeente. Ganshoren, SintAgathaBerchem en Anderlecht, met maar een of twee interessante woningen, staan in schril contrast met Elsene, SintGillis of Schaarbeek. Dankzij korte beschrijvingen en een handig plattegrondje wordt de publicatie een handige gebruiksgids om zelf wandelparcoursen te organiseren (224 blz., 28,50 euro, alleen F, www.aparte-editions.be).� JMB

WERELDpRIMEUR VooR MEIKLoKJE

SINTAGATHABERCHEM – Theatergezelschap Het Meiklokje kreeg van de Amerikaanse auteur David LindsayAbaire (Pulitzer Prize voor Drama, 2007) de exclusieve toestemming om diens werk Rabbit hole in het Nederlands te brengen – een wereldprimeur. Hedwig Cooremans zorgde voor de vertaling.De gelijknamige Hollywoodfilm van en met Nicole Kidman ging pas in september in Toronto in première en draait nog niet in België. Een Tony Award voor beste hoofdrolspeelster en andere nominaties geven het werk nu al een internationale toekomst. Regisseur Claude Lammens is apetrots dat Het Meiklokje de dramatische komedie, over het verwerken van leed in een gezin, op 27 november (20 uur) en 28 november (15 uur) in de Gemeentezaal mag opvoeren.� JMB

www.meiklokje.be

© U

ITGE

VER

IJ Ap

AR

TE

Nog even geduld: eind oktober 2011 is Tintin: The secret of the unicorn in de zalen.

BRUSSEL – Hatelijk, maar ook confronterend: buitenlanders die je uitdagend vragen waarvan ze België dan wel zouden moeten kennen, en niet verder komen dan bier, chocolade en twee meisjes die tegen een tennisbal kunnen meppen. Het zal – duizend bommen en granaten! – in 2011 gene waar zijn. ‘Onze’ striphelden staan op het punt filmsterren te worden. Grote, wereldvermaarde filmsterren.

Begin augustus strijken de Smurfen neer op Times Square...


BooGIEWooGIE: BDW TRAKTEERT!

Het Brussels Boogie Woogie Festival pakt op 26 en 27 november uit met klinkende namen als Mike Sanchez, Claude Bolling en PierreAlain Volondat. BDW schenkt voor beide avonden 3�x�2�vrijkaarten weg. Mail vóór vrijdag 26 november, 15 uur, ‘Boogie26’ of ‘Boogie27’ naar [email protected]. Succes!

LEES MEER OP PAGINA 18

DE SCHATKAMER VAN DE SINT

Op de foto hiernaast zie je, echt waar, meneer Raemdonck, 75 jaar en directeur van het Speelgoedmuseum. Als kind had hij niet veel speelgoed. Later wel: “Telkens als ik wat geld op zak had, ging het op aan speelgoed.” En nu heeft hij 35.000 stuks!

ZAZIE IN HET MUSEUM, PAGINA 26-27

film beginnen. Die werd deels in België opgenomen. Hoofdrolspeler Tomer Sisley kreeg het gezelschap van de Vlaamse acteur Koen De Bouw en de Amerikaanse actrice Sharon Stone.De korte inhoud is bekend. Largo Winch wordt op de dag van de verkoop van een humanitaire stichting door een mysterieuze getuige beschuldigd van misdrijven tegen de menselijkheid. Om zijn onschuld te bewijzen moet hij terug naar de Birmese jungle.

SmurfenDe Smurfen zijn al een eeuwigheid geen figuren van papier meer. Peyo, de artiestennaam van de in Schaarbeek geboren en in Elsene opgegroeide Pierre Culliford, tekende de blauwe miniwezens met witte muts en broek voor het eerst in 1958. In 1975 werd in de legendarische Brusselse studio Belvision een animatiefilm gemaakt van De fluit met zes Smurfen. Amerika ging in de jaren 1980 voor de bijl dankzij de honderden tekenfilms die HannaBarbera voor televisie produceerde.Voor een heropleving moet straks de bioscoopfilm zorgen waar Columbia Pictures en Sony de schouders onder gezet hebben. Het is geen tekenfilm, maar live action met driedimensionale, met de computer gegenereerde Smurfen. Het project is in handen van Raja Gosnell, die eerder de tekenfilmhond ScoobyDoo een speelfilmcarrière bezorgde.

De Hollywoodproductie dreigt wel een beetje aan de eigenheid van de Smurfen te raken. Ze worden zonder pardon uit hun normale habitat gehaald. Smurfen leven, zoals iedereen weet, in de tijd van ridders en schildknapen zoals Johan en Pirrewiet. De scenaristen laten de Smurfen in het begin van de film op de vlucht slaan voor de gemene tovenaar Gargamel. Door een vreemd zwart gat belanden ze in het New York van vandaag. Nou moe! Grote Smurf, Mopper, Klungel, Smurfin en Brilsmurf moeten niet alleen uit handen blijven van Gargamel en zijn kat Azraël, de naïeve, kleine wezens moeten zich ook redden in de grote, cynische metropool. Ze krijgen daarbij de hulp van een getrouwd koppel dat zijn eerste kind verwacht. De krant USA Today weet ook te melden dat Gargamel niet langer Smurfen wil opeten omdat dat ‘te angstaanjagend’ is. Hij is slechts uit op het recept van de geheime toverdrank van de Smurfen om daarmee zijn magische krachten te versterken.

TintinAls vanouds spant Kuifje de kroon. Doordat nieuwe albums uitblijven – Hergé wou niet dat de reeks na zijn dood werd verdergezet –, was Kuifjes ster wat tanende. Daar brengen twee reuzen uit de filmindustrie verandering in: Steven Spielberg en Peter Jackson.Dat de regisseur van Indiana Jones en E.T. en de regisseur van King Kong en Lords of the

rings de krachten bundelen om Kuifje te verfilmen, is oud nieuws. Maar de voorbije weken is de koorts flink de hoogte in gegaan. De eerste beelden van Tintin: The secret of the unicorn zijn namelijk vrijgegeven en ze zien er fantastisch uit. De beelden zijn duidelijk bedoeld om de honger aan te scherpen.Kuifje zelf krijgen we nooit in vooraanzicht te zien, in tegenstelling tot Kapitein Haddock en de detectives Jansen en Janssen. De primeur ging naar het Engelse filmmagazine Empire. Volgens Jackson appelleert Kuifje aan de zucht naar avontuur die in ieder van ons sluimert. De regisseurs gaven het scenario aan een trio Britse scenaristen, omdat zij met Kuifje opgegroeid zijn en meer vertrouwd zijn met de Belgische stripcultuur.Spielberg bezit de filmrechten al vele jaren. Live action was volgens Jackson geen optie omdat acteurs van vlees en bloed nooit zullen aanvoelen als de personages die Hergé tekende. “Met CGI (computer-generated imagery, red.) kunnen we Hergés wereld wel tot leven brengen. De gestileerde, getekende gezichten blijven, alles behoudt de looks die Hergé gaf, maar we maken het fotorealistisch.” De digitale personages krijgen de uitdrukkingen en bewegingen van echte mensen mee via het revolutionaire motion caputure-procedé. Andy Serkis, die voor Peter Jackson eerder op die manier King Kong en Gollum vertolkte, neemt Kapitein Haddock voor zijn rekening. Kuifje

werd overgelaten aan Jamie Bell, de acteur die doorbrak met de sociaalrealistische dansfilm Billy Elliot. Spielberg vertelt in Empire waarom hij iemand met danservaring wou: “Elke vakje van Hergé barst van de kinetische energie. Hergé wist hoe je één enkele tekening kunt laten druipen van de actie, alleen maar door de beweging van het lichaam en de houdingen.”Het is overigens niet de bedoeling om het bij de verfilming van Het geheim van de eenhoorn te laten.� Niels�Ruëll

En halfweg februari maakt Largo Winch zijn rentree op het witte doek.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

WIN!

stoppers_pave�_staand_1013.indd 1 12-10-2010 13:17:00


ADVERTENTIE

Muziek > Festival rond ‘basis van de rock-’n-roll’ beleeft tiende editie

Volondat doet de boogiewoogieBRUSSEL – Een klassiek pianovirtuoos die zich aan boogiewoogie waagt? Pierre-Alain Volondat, winnaar van de Koningin Elisa-bethwedstrijd in 1983, gaat de uitdaging aan tijdens de jubileumeditie van het Internatio-nal Brussels Boogie Woogie Festival.

Voor het tiende jaar op rij organiseert de Brus-selse pianist Renaud Patigny zijn boogiewoo-giefestival. Om deze editie een extra feestelijk tintje te geven, nodigde hij een aantal bekende internationale namen uit, onder wie Claude Bolling, Mike Sanchez, Silvan Zingg en nie-mand minder dan Pierre-Alain Volondat. Het enfant terrible uit de klassieke muziek houdt er blijkbaar een verborgen agenda op na. Wie weet zorgt zijn optreden wel voor evenveel opschud-ding als dat van Albert Ammons, Pete Johnson en Meade Lux Lewis in 1938 in Carnegie Hall. Met dat concert in de beroemde cultuurtempel werd boogiewoogie plots als serieuze muziek aangezien. Tot dan gold de uitbundige percus-sieve pianostijl als goedkoop entertainment en was hij enkel te horen in danstenten en clubs van twijfelachtig allooi. Dat de energieke rit-mepatronen wortelden in Afrikaanse tradities, hielp indertijd natuurlijk niet om snel erkend en opgepikt te worden door een blank publiek.Meer dan zeven decennia later valt de histo-

rische waarde van boogiewoogie niet meer te ontkennen. Hier ligt de basis van de rock-’n-roll en van de rhythm-and-blues. In het inter-nationale boogiewoogiecircuit behoort Pa-

tigny tot de top: hij wordt overal uitgenodigd, tot op het vermaarde bluesfestival in Chicago.Boogiewoogie moet je live meemaken, want elke artiest is een fenomeen op zich. En dit jaar

belooft het een uitzonderlijk spektakel te wor-den, want naast Volondat en Patigny komen er nog enkele andere performers die de moeite lonen. Zo is er de Brit Mike Sanchez, die, als pianist van Bill Wyman’s Rhythm Kings, in de entourage van de Rolling Stones vertoeft. Als showman hoeft hij niet onder te doen voor Jerry Lee Lewis. In dezelfde lijn treffen we ook Nico Brina en Silvan Zingg aan. Die laatste mocht zelfs met Chuck Berry op tournee. En uit Frankrijk is er Claude Bolling. Hij is vooral bekend als filmcomponist (Borsalino), maar heeft ook een bigband en zet af en toe een stapje in de wereld van de boogiewoogie.Dit festival is vooral bekend door de gezamen-lijke jamsessies met telkens minimaal vier pia nisten aan de twee naast elkaar opgestelde vleugelpiano’s. Met Volondat erbij wordt er misschien opnieuw muziekgeschiedenis ge-schreven, net als 72 jaar geleden in Carnegie Hall.� Georges�Tonla�Briquet

International Brussels Boogie Woogie Festival, 26 en 27 november vanaf 20 uur in het Sint-Michielstheater, Pater E. Devroyestraat 2, 1040 Etterbeek. Meer op www.88boogie.com

Pianist Pierre-Alain Volondat: herkent u de extatische laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd 1983 nog? Nu waagt hij zich voor het eerst aan boogiewoogie.

panelleden: WOUTeR BeKe - SIeGFRIed BRaCKe - JOHan BRaeCKMan

FRanKY BUSSCHe - WIM dISTelManS - FReYa pIRYnS

MaRleen TeMMeRMan - CHRISTIne Van BROeCKHOVen

GUY VanHenGel

1 0 d e c e m b e r - d a g v a n d e m e n s e n r e c h t e n

C e n T R a M O R e l e d I e n S T V e R l e n I n G B R U S S e l - J e T T e S T e l l e n V O O R : F I l M p R e M I è R e e n p a n e l G e S p R e K

over mijn leifFIlMpROJeCT Van de KVS,

HeT leVenSeInde InFORMaTIeFORUM (leIF),

HeT daGCenTRUM TOpaZ en de

CenTRa MORele dIenSTVeRlenInG BRUSSel-JeTTe.

Regie: Manu Riche,

ScenaRiSt-auteuR: Rudi BekaeRt,

MagRiet de Maegd

panelGeSpReK MeT VRaaGSTellInG.

MOdeRatOR: YVeS deSMet

vrIJdag 10 december 2010 vanaf 19u

KVS - BOl

laKenSe STRaaT 146, 1000 BRUSSel

InFO & ReSeRVaTIe: CenTRUM MORele dIenSTVeRlenInG JeTTe

tel: 02/513.16.33 OF eMaIl [email protected] deelnaMe IS KOSTelOOS.

leIF IS een Open InITIaTIeF Van MenSen en VeRenIGInGen dIe STReVen naaR een

WaaRdIG leVenSeInde VOOR IedeReen, WaaRBIJ ReSpeCT VOOR de WIl Van de

paTIënT VOOROp STaaT. MeT STeUn Van de InSTellInG MORele dIenSTVeRlenInG BRUSSel.

OndeR aUSpICIën Van UnIe VRIJZInnIGe VeRenIGInGen VZW.


ADVERTENTIE

Tristero zkt. vrm. vr. inter. inhd.

Tristero ziet de poëzie en de kleinmenselijkheid in zoekertjes.

© H

ER

MA

N S

OR

GE

LOO

S

Gezien: The search project van Tris-tero, 18 november, Kaaitheater.

Altijd een raar woord gevonden, zoekertje . Een verkleinwoord is al bedenkelijk, en dan is er nog iets wat niet klopt. De zoeker is toch de-gene die het bericht plaatst, en niet dat bericht zelf? Of niet? Maar mis-schien zit er wel iets achter die taal-kundige kronkel: als men het over een plassertje heeft, dan doelt men ook niet zozeer op de plasser zelf, maar op zijn plasgerief. Zoals het voor plassers makkelijk, anoniem en

hygiënisch is om je plassertje in jouw plaats te laten plassen, zo zal het zoekers makke-lijk, anoniem en proper toeschijnen om hun zoekertjes het werk te laten doen. The search project van het Brusselse gezelschap Tristero – een ‘toneelstuk’ dat helemaal is opgebouwd met zoekertjes – toont dat met die aanpak wel-licht veel optimisme of wanhoop gemoeid is.Tristero maakt gebruik van een projectie-scherm en een hele troep acteurs (m/v, jong/oud) die er zo gewoon mogelijk uitzien. Je zou de geselecteerde zoekertjes kunnen onderver-delen in de banale of bizarre, en de ernstige of zelfs levensbelangrijke. Tot eerstgenoemde categorie behoren zoekertjes naar een lui-paard, leden voor een dynamische dames-volleybalploeg, een ‘groot formaat hond’, of lakens met groene lijnen die niet langer door Ikea verkocht worden. In de laatste categorie wordt gezocht naar verloren vaders en kinde-ren, partners om samen oud mee te worden, een dierbare chihuahua die het laatst werd gezien op oudejaarsavond, een penvriendin voor een gedetineerde... Natuurlijk wordt er ook veel gevist naar (buitenechtelijke) seks, wat soms poëzie oplevert genre ‘vochtige voor verkennen’ of ‘gezegend grasperk gevoelen’.Een evidente vaststelling is dat zich ach-ter de vierkante centimeters krantenpapier vol afkortingen levensgrote mensen ver-schuilen met een verhaal vol uitweidingen. Écht banaal is zo’n zoekertje dan ook zel-den. Als een meisje een oproep lanceert voor iemand die de bindteksten uit de concer ten van de Macedonische zanger Toše Proeski op YouTube kan helpen vertalen, dan is er met

dat meisje toch iets aan de hand. De meest trieste zoekertjes zijn wellicht die van men-sen die niet meer weten hoe ze de zaken moeten aanpakken, en hun probleem in de groep gooien in de hoop dat het zoekertje zijn werk doet. De hoop op een antwoord dat hen zal redden, is dan gebaseerd op de overtuiging dat ze een antwoord waard zijn, of zelf ook iets waardevols te bieden hebben (ook veel ‘aanbiedingen’ zijn aandoenlijk). Maar uiteindelijk gaat het om een schreeuw in het donker, een boodschap in een fl es, waarop in de meeste gevallen helemaal nie-mand antwoordt. Fijne materie voor drama, dus. Maar wat doet Tristero ermee?In het begin, als de zoekertjes geprojec-teerd worden (in twee talen), hoor je veel gegrinnik in het publiek, of zelfs ontzetting. Vooral dan bij de gore zoekertjes, waarvan er wellicht enkele gefi ngeerd of bewerkt zijn. Tristero speelt niet alleen met het ko-mische effect van de afkortingen, maar ook met de vertalingen. De seksbeluste Vlaamse timmerman die ‘een wip wil maken’, wordt in het Frans een schoorsteenveger op zoek naar een schoorsteen; de halve analfabeet op zoek naar iemand die hem wil peipen , is in het Frans tevreden met iemand die hem wil susser .Daarna komen de acteurs stelselmatig op. Ze spreken de zoekertjes uit en richten zich daarbij tot het publiek. Ze bekijken hun col-lega’s om te zien of die misschien hebben wat ze zoeken. Dat schijnt niet het geval. Om beurten komen ze naar voren met al-weer een ander verzoek. De allianties die de personages aangaan, zijn bedoeld om bepaalde zoekertje te ‘ensceneren’ (kop-pel zoekt draagmoeder, gezin in fi nanciële moeilijkheden zoekt bouwgrond). Toch zet Tristero nauwelijks een stap verder van het goede uitgangspunt. Hun zoektocht naar een adequate vorm en toegevoegde waarde levert te weinig op. Wat meer fi ctie had deze voorstelling echt geen kwaad gedaan.Het is al een verdienste de poëzie en klein-menselijkheid in deze objets trouvés op te merken en eruit te halen, maar het was ook niet verboden daar nog meer van datzelfde aan toe te voegen.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

KOM UIT JE TENT… EN NAAR DE ONZE !2011 is het Europees Jaar van het Vrijwilligerswerk.

Feestweek 3 tot 11 december 2010 in een verwarmde tent op het Spanjeplein aan Centraal Station

✓ VRIJDAg 3 DECEMbER 2010 OFFICIëlE OpENINg VAN DE TENT. 13.30u • 16.00u NIEUW voor verenigingen “Voorstelling gimm-e: de eerste sociale netwerksitevoordenon-profit.”-JoDeMaeyer,Kicktease

✓ ZATERDAg 4 DECEMbER 2010 10.30u •13.00u Workshop:“Vrijwilligerswerven.EenStappenplan”-NathalieWinters

✓ WOENSDAg 8 DECEMbER 2010: bRUSSElDAg 10.00u • 19.00u Workshops o.a. Expats in Brussel, voorstelling vacaturebank voor vrijwilligers, Gimm-e, ... 10.00u • 21.00u Animatie o.a. chocoladetentoonstelling, fitballen, zanggroep 10.00U • 18.00u Meet the volunteer: vrijwilligers vertellen over hun ervaringen 10.00U • 18.00u Meet the expert: volg een speeddate met Het Punt vzw, stel je prangende vragen aan onze experts wetgeving, verzekering, vrijwilligersbeleid,…

Top of the bill back to the 80iesHoger Lager spel met Donaat Deriemaeker!Speel zelf mee op woensdag 8 december (15.30-16.30 u.) enwinofkomsupporterenvoordeBrusselseJeugdhuizen(19-20u.).Daarnaheffenwesamenhetglas!

Voor het volledige programma: www.hetpuntbrussel.beof vraag meer info via [email protected] of 02 218 55 16

INKOM EN WORKSHOPS ZIJN GRATIS !

Doorlopende standenmarkt met brusselse en belgische vrijwilligersorganisatie !

BRUSSEL – Zaterdag is Le Cercle des Voya-geurs feestelijk heropend met concerten, dj’s, overvloedig veel drank en honderden nieuwsgierigen. De nieuwe uitbaters willen van het restaurant annex bar, op twintig passen van Manneken Pis, een dynamische ontmoetingsplaats maken.

Naast het restaurant beneden is er een biblio-theek met comfortabele zitjes waar je kunt lezen of een reisvoorstelling bijwonen. “Dit huis moet voor iedereen toegankelijk zijn. Je kunt hier eten, maar evengoed wat surfen of een glas drinken terwijl je naar livemuziek luistert,” vertelt de Ethiopiër Haile Abebe, die samen met Lionel Cataldo de zaak overnam.Zaterdagavond krioelde het er van het volk, groot en klein, het was zelfs vriendelijk drum-men. We hoorden jazz manouche van het Christophe Astolfi Trio, Frans chanson van Léonore Boulanger, het nieuwe elektroni-sche duo van de Tunesische Ghalia Benali, de fantastische latin jazz van Azu-K en de vette funkcovers van Mr. Pringle’s, terwijl er in de Dori’s Bar beneden gedanst werd op wereldse lounge en vette grooves.In het restaurant wordt Franse keuken met een werelds tintje geserveerd. Zo prijken er Argentine à l’italienne of Ceci n’est pas une sa-lade thaïe op het menu, aangevuld met weke-lijkse suggesties. “In onze gerechten gaan we

op zoek naar de kruisbestuiving tussen cultu-ren,” vertelt Abebe.Elke vrijdag- en zaterdagavond zullen dj’s de Dori’s Bar tot een stuk in de nacht platdraai-en, en boven zal er elke maand een concert plaatsvinden in het kader van een themaweek. “Begin november was Afghanistan te gast. De kok van de Afghaanse ambassade is komen koken, er was een conferentie, een optreden... Mensen konden vragen stellen over (reizen in) Afghanistan, er was een boekencollectie samengesteld door Pêle-Mêle,...” De volgen-den thema-avond, op 25 november, zet vijftig jaar onafhankelijkheid van verschillende Afri-kaanse landen in de schijnwerpers.Abebe komt volledig op dreef als hij zijn plan-nen ontvouwt. Naast zijn trendy Ethiopische restaurant Kokob, iets lager in de straat, heeft hij al een leegstaand pand naast Le Cercle op het oog. “Ik zou er een hotel van willen ma-ken, maar geen gewoon hotel: je moet er te-rechtkunnen voor muziek, gastvrijheid en een sfeer die ontmoetingen stimuleert. Daarmee wil ik ook mijn steentje bijdragen tot de her-opwaardering van deze buurt, die ontzettend veel potentieel heeft.”� Benjamin�Tollet

Le Cercle des Voyageurs, Lievevrouw-broersstraat 18, 1000 Brussel, www.lecercledesvoyageurs.com

Op reis in Le Cercle des Voyageurs

Culinair > Bar-restaurant feestelijk heropend


Dj Duquesnoy met het jongste slachtoffer.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

ADVERTENTIE

Wetenschap > Voorstellingen ook in het Engels

Planetarium nu elke dag openLAKEN – Het Planetarium van de Koninklijke Sterrenwacht breidt zijn openingsuren uit en richt zich ook tot een Engelstalig publiek.

Tot nu was het Planetarium alleen op werkdagen en zondagmiddag open; op zaterdag en op feestdagen bleven de deuren dicht. Op werk-dagen was het programma vooral afgestemd op scholen. Zondag en woensdagmiddag was er een wis-selende filmvoorstelling, eerst in het Nederlands, daarna in het Frans.Dat verandert allemaal vanaf 26 november. Voortaan is het Plane-tarium ook op zaterdag, zondag-voormiddag en op feestdagen open en wordt in de koepelvormige pro-

jectiezaal elke dag minstens één spectaculaire film vertoond. Het Planetarium investeerde ook in een meertalig audiosysteem, zo-dat de bezoeker elke voorstelling in het Nederlands, Frans of Engels kan volgen. Het aanbod is boven-dien uitgebreid met de nieuwe ‘full dome’-film Violent universe, over hoe sterren aan het einde van hun leven ontploffen en allerlei mate-riaal in de ruimte spuwen. Nieuw is ook de openluchttentoonstel-ling, een verzameling van 28 in-drukwekkende beelden van het heelal, gemaakt door de grootste sterrenwachten en ruimtetelesco-pen.� HUB

www.planetarium.be

TAKEN

n sorteren en verspreiden van inkomende informatien invoeren en controleren van datan opvolgen van vragen van lezers, freelancers,…n opvolgen van de wedstrijdenn organiseren en opvolgen van publieke evenementenn opmaken van verslagenn diverse andere administratieve en logistieke taken

PROFIEL

n goede informaticakennis, bij voorkeur ervaring met databankenn nauwkeurig en zin voor verantwoordelijkheidn vlot in de omgang en communicatief ingesteldn zowel zelfstandig als in team functionerenn tweetalig Nl/Fr

WIJ BIEDEN

n een afwisselende baan in een dynamische ploegn een bediendecontract van januari t/m augustus 2011n extralegale voordelen

Brussel Deze Week vzw is uitgever van de

weekbladen Brussel Deze Week en Agenda. De krant is dé

marktleider voor nieuws over Brussel. Het magazine Agenda

bundelt wekelijks alle activiteiten in Brussel, omkaderd door

drietalige (N, F, E) redactionele artikels. Beide kennen een

ruime verspreiding in en rond Brussel en in een aantal grote

Vlaamse steden.

Voor het assisteren en ondersteunen van de organisatie

in het algemeen en van de redactie in het bijzonder, is

Brussel Deze Week op zoek naar een deeltijdse (4 d./week)

Secretaris /Secretaresse

voor een vervanging van januari t/m augustus 2011

Geïnteresseerden sturen voor 1 december 2010 motivatie

met cv naar: Brussel Deze Week vzw, algemeen directeur

Marijke Vandebuerie, E. Flageyplein 18, 1050 Brussel

of [email protected]

BRUSSEL – De stichting Europalia Internationaal heeft het program-ma voor haar tweejaarlijkse fes-tival bijna rond. Europalia Brasil begint op 4 oktober 2011 en sluit met wervelende carnavalsgekte half janua ri 2012 af. In de tus-sentijd zijn er ruim tweehonderd evenementen.

Mooi samenvallend met de 190ste verjaardag van de Braziliaanse on-afhankelijkheid (in 2012) brengt het festival Europalia Brasil een toekomstgericht culturenportret vol emoções. Het hoofdthema is ‘di-versiteit’. Die rode draad loopt door tentoonstellingen (oude en actue le

cultuurgeschiedenis), literatuur, dans (indianengroepen), avant-gardearchitectuur, hedendaagse fotografie, film (retrospectieven en premières), wetenschap, mode, design en vooral veel muziek: van klassiek, traditionele plattelands-folk, samba en melige pagode tot sertanejo (country), bossanova (denk aan João Gilberto) en de geso-fistikeerde, populaire MPB of Mú-sica Popular Brasileira van Gilberto Gil tot Caetano Veloso.De opvallendste amazonepapegaai onder de tentoonstellingen wordt Brasil in Bozar: vijfhonderd jaar Brazilië, vertrekkend van aspecten die dieper worden uitgespit in de

andere tentoonstellingen. Het Ju-belpark brengt Indio no Brasil, over de indianencultuur van het preco-lumbiaanse tijdperk tot vandaag. Voorts zijn er exposities over folklo-re (Afro-Brasil), Afro-Braziliaanse juwelen, moderne stadskunst (A rua), outsiderskunst uit psychiatri-sche instellingen (Art & madness) en de ontdekking van mineralen en hun toepassingen (Terra Brasilis in het ING-Cultuurcentrum).Bij Europalia China 2009-’10 was het Chinese theehuis met zijn rode lampionnen op de Kunstberg het kloppende hart van het festival. In hetzelfde pand komt volgend jaar een heuse Club Brasil, opvallend

Snuiven van BraziliëFestival > Toppers Europalia 2011-’12 bekend

Muziek > Thuisbezorging met een plus

Wat een vinyl-plaat lijden kanSINT-JOOST-TEN-NODE – Dj Du quesnoy is een platenfreak en bestelt vinyl over het internet. Dat wordt dan thuisbezorgd, dubbel-gevouwen of met een (extra) gat in het midden.

Hij draait als dj onder de naam Duquesnoy omdat hij dezelfde voor-naam heeft als de beeldhouwer van Manneken Pis: Jérôme. Voluit wil hij zijn naam liever niet in de krant om-dat hij zijn professionele leven – hij geeft les in een Brusselse school – gescheiden wil houden van zijn ne-venactiviteit.Dj Duquesnoy is een gedreven man; ook nu hij onlangs vader is gewor-den, draait Jérôme nog meermaals per maand in de Sint-Gorikshallen, en ook privé is muziek ‘een be-langrijk deel’ van zijn bestaan. Zijn muziekverzameling groeit snel, voornamelijk door de oude gram-mofoonplaten die hij op internet bestelt, zowat wekelijks. En hier be-gint ons verhaal: de thuisbezorging van die collector’s items is een ware nachtmerrie.De platen worden thuisgeleverd door de postbode (steeds een an-dere), te voet of met een bestelwa-gentje: er valt geen lijn in te trek-ken. Als er op dat moment niemand thuis is, moet Jérôme achteraf naar het postkantoor. Het liefst zou hij zijn troetelplaten afhalen in het dichtstbijzijnde kantoor – op het Madouplein –, maar dat kan niet; hij moet telkens naar het Noordsta-tion.Vorige week kwam een zeldzame, oude, maar intacte plaat uit Enge-land aan. Tenminste , intact tot het

moment suprême : de afl evering. Op de envelop stond voor één keer niet in grote letters ‘do not bend’ of ‘fra-gile’ . De postman vouwde het vinyl dubbel om het in de brievenbus te wurmen.Toen Jérôme naar het postkantoor afzakte, trof hij daar een bijzonder meelevende beambte. Die bleek een collega-muziekfan te zijn en vertel-de spontaan dat het nog erger kon: onlangs had de trieermachine in een hoofdkantoor een zending van 25 grammofoonplaten niet herkend. Die schijven hebben nu wel een zéér groot gat in het midden.

Bijzondere zorgen Op ingediende klachten stuurde De Post altijd standaardbrieven met ex-cuses en de mededeling dat de oor-zaak van de schade niet kon worden vastgesteld. Tegelijk werd gesugge-reerd dat zendingen met een zekere waarde speciaal verzekerd kunnen worden en dan ‘bijzondere zorgen’ krijgen.Jérôme is nog steeds tot in het diepst van zijn hart bedroefd. “We leven in een tijd dat internethandel een hoge vlucht neemt. Deze plaat kostte me vier euro, maar wat als het nu een uniek stuk betreft? Aparte verzeke-ringen en gespecialiseerde fi rma’s betekenen het tienvoudige of meer van de aankoopprijs. Ik wil me ze-ker fl exibel opstellen en constructief meewerken. Maar ik mis vooral een-duidigheid. Als we niet thuis zijn, laat men de platen soms onbeheerd aan de voordeur staan. In Sint-Joost-ten-Node, anno 2010.”

� Lieven�Bulckaert


Het is net Offerfeest geweest. Mijn buurtslager zei dat hij met moeite nog kon staan en dat het mes vasthouden hem pijn deed.

Het Offerfeest lijkt soms wel de wereld op zijn kop. In plaats van vlees te verkopen aan de wachtende klanten, is het hier de slager die wacht tot de klan-ten hem het vlees komen brengen. Die klanten heb-ben laten slachten in Anderlecht of in Londerzeel en komen dan voor het versnijden bij hun gewone slager. Bij de ene zijn dat snel vijftig schapen, bij de andere zelfs meer dan honderd...De parallel met de eindejaarsfeesten in de vishan-del is snel gemaakt. Straks, in de nachten voor kerst en Nieuwjaar, zullen er honderden visboeren in België nauwelijks slapen. Vishandelaars zijn te-genwoordig voornamelijk traiteurdiensten, want de klant eet graag vis, maar weet niet meer hoe die te bereiden. Dus maakt de handelaar hem klaar. Va-der en moeder springen die dagen bij in de winkel en op Driekoningen liggen ze dan allemaal uitge-teld in de sofa.Bij onze moslimslagers is het rond het Offerfeest een beetje vergelijkbaar. De klanten weten niet meer hoe er geslacht moet worden en dat laten ze – we zullen maar zeggen ‘gelukkig’ – over aan ge-schoold personeel. Maar die rituele slachters doen uitsluitend dat: slachten. Ook het versnijden moet tegenwoordig een beetje deftig gebeuren. Al dat vlees moet immers netjes verdeeld worden en ca-deau gedaan aan vrienden en buren, en dan willen wij toch ook niet dat er een zootje van gehakt wordt, niet? Dus gaan ze met hun geslachte dier naar de slagerij. Die in mijn buurt wordt gerund door drie moedige jonge broers. Ze zagen er de afgelopen da-gen allemaal een beetje verlept uit. In de etalage van die broers: vooral grote schalen vol minder gangbare dierproducten, de ‘witte’ triperie van het schaap: maag, darmen, teelballen,... Het rode vlees en de rode ingewanden – hart, lever en niertjes – worden vlot meegenomen door de klant, maar aan de darmen is er te veel werk. En het is vies werk, darmen spoelen en magen leeghalen. Dus blijft de slager ermee zitten. Hoe eigenaardig toch, dat de dure stukken het gemakkelijkst te bewerken zijn en de goedkope stukken het moeilijkst...Toch is triperie altijd gebonden geweest aan volks feest. Ook tijdens de traditionele varkens- of kalfs-slacht in onze streken (doorgaans in november). Het duurdere vlees, de hammen en ruggen en droog-worst, werd gezouten om de winter door te komen; de medewerkers bij de slacht deden zich die dag te

goed aan de triperie: bloedworst, Pajotse dik-kentrip en varkenskop (c.q. kalfskop). Breu-

geliaans vertier doemt in onze gedachten op. Waarom? Omdat ingewanden heel

slecht bewaren en dus beter onmiddel-lijk worden gebruikt. Zo ontstond er jaarlijks heel even een orgie van vlees binnen een bevolking die verder spaarzaam met dierlijke proteï nen moest omgaan. Triperie is feest! Onze Marokkaanse stadsgenoten doen iets vergelijkbaars. Het valt op

dat er op moslimhoogdagen (elke vrij-dag, bijvoorbeeld) in de winkel altijd

meer ‘slachtafval’ ligt dan op andere da-gen. Ook zij vieren feest met ingewanden.

Ik kocht een ruime portie schaapspens. Rau-we. Het traditionele recept is, zelfs in oeroude

kookboeken als De raadsman in de kookkunst van Gaston Clément, steeds weer ‘Afval naar de wijze van Caen’, tripes à la mode de Caen . Als u dat gerecht nog niet kent, ga dan eens naar om het even welke markt in Frankrijk. Het is een dooddoener. Gelukkig bestaat er ook nog iets anders in de triperiewereld. Twee jaar geleden schreef ik over boekmaag en gaf ik een recept van penslawar , uit Kaapstad. Dat is er ook eentje; er bestaat zeker geen unieke manier om herkauwersmagen te bereiden. Doorgaans zijn het recepten van lang koken, met groenten die daarte-gen kunnen – bonen, bijvoorbeeld. De bekende recepten verwijzen steeds naar steden, nooit naar dorpen. Triperie is al vroeg, door de grote bevolkingsconcentratie, stadsvoedsel geworden. Nergens anders kon men zo vlot grote hoeveelhe-den bederfbare voedingsmiddelen kwijt. En omdat tripes altijd sterk smaken (ruiken), vullen ze graag, zelfs met kleine porties, het armoedige menu van de proletariër aan. Parijs is nog altijd dé stad van de tri-perie. Maar Londen kent de chitterlings , Madrid zijn callos , Brussel de choesels au madère .Ik wil u de Romeinse versie cadeau doen. In de buurt van de Testaccio, waar destijds het slachthuis lag (vergelijkbaar met ons Kuregem), vindt men nog heel wat eethuisjes waar tripes de dienst uitmaken.We beginnen met het neutrale deel. Gooi de pens in ruim kokend water met wat geurige groente (ajuin, selder, prei, peterselie,...). Doe er ook kruiden bij als laurier, peper en natuurlijk een beetje zout. Laat de pens heel zachtjes koken gedurende een uur (of twee). Eenmaal zacht laat u de maag uitdruppen en

hakt u ze in hapklare brokken (zeker niet té klein). Doe in een grote stoofpot een ruime portie gehakte ajuin, een beetje verse chilli, een beetje gehakte wor-tel en selder. Laat alles smelten in de olijfolie. Als het mengsel glazig is, wat look erover persen, en na nog enkele minuten een ruime geut goede rode wijn. Doe hierover gepelde, maar niet uitgeperste verse toma-ten (Romeinen hebben graag nog wat zurigheid in hun tomaat, tomaten uit blik missen dat). Als alles er wat als een soepje uitziet, de pens er weer bij en nog een uur (of twee, drie) laten pruttelen. Desnoods wat vocht toevoegen. Opdienen met een beetje ge-hakte munt en geraspte pecorino romano.Ik vroeg aan mijn slager hoe de Marokkanen pens klaarmaken. Hij keek me bedenkelijk aan. “Ik zou het niet weten,” zei hij, “ik ben met een meisje van hier getrouwd.” Hij mag dan slager zijn, de stap naar het zelf klaarmaken van zijn koopwaar ten behoeve van zijn klanten heeft hij nog niet gezet. De visboe-ren hebben nog een stapje voor. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Pens

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Eigenaardig toch: de dure stukken vlees zijn het gemakkelijkst te bewerken, de goedkope het moeilijkst

Companhia Brasileira de Mystérios e Novidades (l.) en Parangolés, textielcreaties van Hélio Oiticica (1937-’80).

© P

RO

JETO

HÉ

LIO

OITIC

ICA

groen als de Amazone. Daar zal kort na de zomer alle informatie over een tweehonderdtal evenementen

te vinden zijn. Binnenkort kunt u ook terecht op www.europalia.eu .� Jean-Marie�Binst

© M

AR

INA

FR

AN

ÇA

/ M

AR

ILIA

FE

LIP

PE

goed aan de triperie: bloedworst, Pajotse kentrip en varkenskop (c.q. kalfskop). Breu-

geliaans vertier doemt in onze gedachten op. Waarom? Omdat ingewanden heel

slecht bewaren en dus beter onmiddel-lijk worden gebruikt. Zo ontstond er

dat er op moslimhoogdagen (elke vrij-dag, bijvoorbeeld) in de winkel altijd

meer ‘slachtafval’ ligt dan op andere da-gen. Ook zij vieren feest met ingewanden.

Ik kocht een ruime portie schaapspens. Rau-we. Het traditionele recept is, zelfs in oeroude

kookboeken als Gaston Clément, steeds weer ‘Afval naar de wijze Nick


Wafae Abakkach: “Mensen geloven klakkeloos wat tv en kranten hen voorschotelen. Ook op de VUB, bij mijn medestudenten uit de provincie, leeft dat. ‘Molenbeek! Oei, oei, hoe overleef je daar?’ Wat is dat nu voor een vraag?”

M et bijles geven is Wafae Abakkach ondertussen al een tijdje gestopt. “Heel spijtig, maar ik kon het niet

meer combineren met mijn studie en mijn an-dere activiteiten. Zo moest ik bij De Toverfluit, het atheneum waar ik Economie-Moderne Ta-len volgde, om de twee weken stage lopen in een instelling van sociaal nut. In mijn laatste jaar heb ik gekozen voor de Heemschool in Neder-Over-Heembeek. Dat is een medisch-pedagogisch instituut voor mentaal en fysiek gehandicapte kinderen en jongeren. Ik hield me er bezig met de drie- tot twaalfjarigen.”“Sociaal engagement zit me echt in het bloed. Ik doe het graag, maar confronterend is het evengoed. Zo heb ik in het vijfde jaar ken-nisgemaakt met Nasci in Schaarbeek. Dat is een vzw waar zwangere vrouwen en moe-ders in een sociaal moeilijke situatie een hel-pende hand krijgen. De meeste vrouwen die bij Nasci werken, zijn vrijwilligers. Ik vind dat mooi, mensen die zich belangeloos in-zetten. Maar de realiteit is hard, en na mijn eerste stagedag heb ik thuis de hele avond geweend. Zo erg vond ik het dat vrouwen zo diep in de miserie kunnen zitten. Het wordt werkelijk hoog tijd dat we onze oogkleppen afleggen, dat we afstappen van het idee dat

iedereen in dit landje gelijke kansen krijgt.”“Super vind ik het hoe mijn oude school so-ciaal bewustzijn en engagement aanmoedigt; het stageproject van De Toverfluit is bij mijn weten uniek binnen het onderwijs in de hoofd-stad. Het is ook een heel warme school, een hechte gemeenschap. Ik was er dan ook het hart van in toen mijn middelbareschooltijd erop zat. Maar de band is gebleven: ik ga er nog geregeld naartoe, en sommige leerkrach-ten zijn zelfs vrienden geworden. Onder meer mijn lerares Frans, Marleen, die me de liefde voor literatuur heeft bijgebracht. Voor Flau-bert, mijn absolute favoriet; Madame Bovary was een ware openbaring. Flauberts proza, zijn maatschappijbeeld, zijn moed om onom-wonden de zaken te vertellen zoals hij ze ziet. Schitterend.”

VooroordelenWonen in Molenbeek, naar school gaan in Molenbeek: Abakkach heeft het altijd als posi-tief ervaren. “Het doet me dan ook pijn dat de media maar wat graag Molenbeek in een ne-gatief daglicht stellen. Zo mogelijk nog meer stoort me de gemakzucht waarmee de mensen gedwee dat negatieve beeld voor waar nemen. Klakkeloos geloven ze wat televisie en kranten

hen voorschotelen. Ook op de VUB, bij mijn medestudenten uit de provincie, leeft dat. ‘Molenbeek! Oei, oei, hoe overleef je daar?’ Wat is dat nu voor een vraag? Ik vind het ge-woon niet kunnen, zo’n eenzijdige beeldvor-ming van een gemeente door buitenstaanders. Natuurlijk gebeurt er af en toe iets wat niet door de beugel kan. Maar dat kun je over an-dere gemeenten en steden ook zeggen. Overal zijn er goede en slechte mensen.”“Ik vind het zelfs een voorrecht dat ik in Brus-sel ben mogen opgroeien. Hier heb je de kans om mensen van alle mogelijke nationaliteiten te ontmoeten. Dat werkt verrijkend: dankzij Brussel heb ik meer inzicht gekregen in an-dere culturen dan de mijne. Dat is misschien wel het meest positieve punt. Dat, en het feit dat een samenleving als de Brusselse een idea le vijver is voor sociale activiteiten. Maar ondanks alles denk ik niet dat ik hier zal blij-ven wonen, omdat ik het moeilijk heb met de verkeersdrukte. Maar het contact met Brussel, dat zo dikwijls het mikpunt is, zal blijven.”Abakkach’ ogen schieten vuur onder haar wilde krullenbol. “Vooroordelen, ik zou er iets van krijgen! Ook van de vooroordelen te-genover mijn gemeenschap. De manier bij-voorbeeld waarop het debat over de hoofddoek wordt gevoerd. Mijn ouders zijn traditionele moslims, mijn moeder draagt een hoofddoek. Ik niet, al ben ik net zo goed overtuigd mos-lim. Een hoofddoek dragen of niet is een per-soonlijke keuze, geen verplichting. Misschien is het inderdaad wel zo dat er moslimmeisjes zijn die het doen om zichzelf te beschermen. Ikzelf heb er nooit behoefte aan gehad, ik word ook niet lastig gevallen omdat ik er geen

Wafae Abakkach met haar moeder. “Zonder haar was het nooit gelukt. Nooit zal ik haar genoeg kunnen bedanken.”

© MARC GYSENS

SINT-JANS-MOLENBEEK – “Mensen helpen: mijn zussen, mijn broer en ik zijn ermee opgegroeid. Bij mij kwam de klik toen ik merkte dat er nog veel miserie is in dit rijke landje: sommige mensen hebben zelfs niet genoeg geld om te eten. Op mijn vijftiende begon ik gratis bijles te geven. In Molenbeek, maar ook in andere gemeenten. Met veel van die kinderen heb ik nog contact.” Wafae Abakkach is eerstejaars rechten aan de VUB en heeft een groot hart voor haar medemens.

draag. De mensen die daarover hun zeg wil-len hebben, zouden best eerst eens de Koran openslaan en goed lezen voor ze een opinie van de daken schreeuwen. Ik heb al zoveel onzin over de islam gehoord, ongelooflijk. Na-tuurlijk zijn er extremisten, maar die vind je in elke godsdienst. Moslimfundamentalisten hebben niets te maken met de ziel van onze geloofsovertuiging.”

DoorzettenNog een misvatting volgens Abakkach: meis-


FREDDI SMEKENS

Noevenant

G elukkig kom ik meer en meer lezers tegen die mij vragen: “Wa es a noste waudje in de gazet?” Uiteraard moet

ik dan over dat noste waudje nog nadenken. Maar het toeval wil dat mijn antwoord op die pertinente vraag onlangs luidde: “Awel, da kan ik ni direkt zegge... Da’s noevenant.” En ineens bleef ik bij ons Brusselse woordje noevenant stilstaan. Ik gebruikte het zon-der er de diepgang en de betekenis van in te schatten. Zonder het onmiddellijk te lin-ken aan ons Algemeen Nederlandse woord naargelang, bijvoorbeeld. Maar toch had ik onmiddellijk een gevoel dat ik zou kunnen verwoorden als: “Noevenant zal het waudje zaain woe ik goen auver schraaive.” En dat ben ik nu net aan het doen, waarde lezer.Ons woordje noevenant is even vrijblijvend als veelzeggend wanneer men het gebruikt. Alles hangt af van in welk geval – noevenant dus – men het in de mond neemt. Maar één ding is zeker: noevenant kan men op alle situaties plakken, tot en met existentië le twijfels en geestesgesteldheden.We hebben hier te maken met een woordje dat ons vrijheid en ademruim-te geeft. Zowel wanneer men zeker is van zijn stuk als enigszins twijfelt. An-ders is het bijvoorbeeld gesteld met: “’t Es te zeen.” Wanneer men die uitdruk-king gebruikt, is er namelijk meestal niets te zien. Ook masscheen en “Wee weut?” hebben volgens mij geen uitstaans met noevenant. Natuurlijk zou men die theorie kunnen weerleggen met “Da’s noevenant g’het bezeet.” Welnu, waarde lezer, om niet in een doodlopend Brussels straatje terecht te komen, zou ik op die vraag liever het ant-woord schuldig blijven.Graag even terug naar waarom ons woordje noevenant zo mysterieus en intrigerend is. Hoe vaak, waarde lezer, worden we niet geconfronteerd met de interessante vraag: “Hoo est?”? Uiteraard niet vaker dan ons lief is, temeer omdat we die vraag zelf meer dan eens aan iemand stellen. Welnu, stel dat men op die vraag als antwoord krijgt: “Noevenant”, wat moet men zich daar dan bij voorstellen? Noevenant kan namelijk in dat geval betekenissen hebben gaande van

“Dik in orde” over “Zu en zu” tot “Stillekes” en “’t Kan beiter.” Antwoorden met “Noeve-nant” is dus even raadselachtig als dat de vraag vrijblijvend was.Ooit kwam ik in een verhitte discussie te-recht waarin ons woordje noevenant een primordiale rol speelde. Ik zal proberen ze hier ongeveer letterlijk weer te geven. Iemand veranderde plots van onderwerp met: “De doege weude keuter noevenant de seizoone.” Uiteraard viel na die uitspraak een lange stilte. Tot iemand die pijnlijke stilte verbrak en zei: “Ik paas van ni. Vol-gens maa weude de doege langer noevenant de seizoone.” Weer zweeg iedereen. Toen de stilte haast oorverdovend werd, zag ik de kans schoon om ons woordje noevenant in de juiste context te plaatsen. “De seizoone weude langer of keuter noevenant de doege keuter of langer weude. Zu sumpel es da!” zei ik. Het gebeurt mij niet vaak, waarde lezer, maar voor één keer werd er, zij het maar een fractie van een seconde, stilgestaan bij wat ik stel. Toen er toch twijfel begon te rij-zen, pakte ik uit met: “’t Es nateurlaaik te zeen noevenant da g’het bezeet.” Toen werd tot mijn grote opluchting de draad van het vorige gesprek weer opgenomen.Bij wat voorafging, waarde lezer, wou ik wel degelijk onderstrepen hoeveel kanten men met ons Brusselse woordje noevenant op kan. Maar uiteraard zijn er beperkingen. Zo kan men bijvoorbeeld niet zeggen: “Ik hem doe noevenant gien verstand van” of: “Da’s ma noevenant allemoe iender.” Want op dat ogenblik zegt men iets wat niemand wil ho-ren. Namelijk niks.Om af te sluiten staan we nog even stil bij het wetenschappelijke aspect van noe-venant. Het staat elke lezer uiteraard vrij om me tegen te spreken als ik zeg: “Moest Einstein nen Brusseleir geweist zaain, zou hij gezeid hemme: ‘Alles es noevenant.’” Om maar te zeggen hoe relatief ons Brusselse woordje noevenant kan zijn.Ziezo, waarde lezer, naargelang, navenant of naarmate er prachtige Brusselse woord-jes in mijn hoofd opduiken, zeg ik onder-tussen alvast ons woordje noevenant vaar-wel.

jes van allochtone afkomst hebben meer ambitie om ‘het te maken’ dan de jongens uit hun gemeenschap. “Als ik zo rondkijk in de aula van de VUB, dan zie ik zeker zoveel jongens van allochtone afkomst als meisjes, misschien zelfs meer. Het verkeerde beeld dat de mensen daarover hebben, komt vol-gens mij door het feit dat doorgaans vooral het negatieve gedrag van allochtone jongens, die doelloos op straat rondhangen zonder veel perspectief, in de verf wordt gezet.” “Ik heb ondertussen echt wel mijn plaats ge-vonden daar aan de VUB. Iedereen had me gezegd dat de aanpassing moeilijk zou zijn, dat het contact met de docenten veel afstan-delijker zou zijn dan ik gewend was. Maar dat valt allemaal best mee, ze stellen zich wel degelijk bereikbaar op. Ik ben ook vastbeslo-ten om door te zetten, ik wil niet afhaken in tegenstelling tot nogal wat medestudenten. De eerste dag van het academiejaar waren we met zowat tweehonderd, ik schat dat er daarvan nu nog ongeveer honderd overblij-ven. Maar makkelijk is het allerminst: voor iets anders dan studeren en mijn sociale ac-tiviteiten heb ik amper nog tijd, uitgaan is er zo goed als niet meer bij. Dat is een groot ver-schil met vorig jaar.”

Young AmbassadorOnopgemerkt is Abakkach’ engagement zeker niet gebleven. Zo heeft ze in de lente van dit jaar de Young Women in Public Af-fairs Award van Zonta Club Brussel Zavel gekregen. Zonta is een serviceclub die deze prijs uitreikt aan een scholier of student die het statuut van de vrouw, op welk gebied

dan ook, belicht of probeert te verbeteren.“Het is helaas nog altijd zo dat vrouwen we-reldwijd minder kansen op de arbeidsmarkt krijgen dan mannen. Prostitutie en gedwon-gen huwelijken blijven prangende problemen. Het is echt wel belangrijk om daarover maat-schappelijke debatten op gang te brengen.”Nu is Abakkach net terug van vijf dagen Bo-logna, waar ze als winnares van de natio-nale Young Ambassador Award 2010 van de Lions Club mocht meedingen naar de Young Ambassador of the 21st Century European Award 2009-2010.“We moesten ons project in het Engels voor-stellen en we waren met vier kandidaten. Een Italiaans meisje, een Duits, ik en een Ierse jongen. De jongen heeft gewonnen – met een soort van tijdschrift over zelfmoord –, ik heb de tweede prijs behaald met Move with the Seniors, een project voor bejaarden, work-shops in Brusselse bejaardentehuizen. De bedoeling is nu om met studiegenoten en vrienden – allemaal vrijwilligers – dit pro-ject verder uit te werken met de steun van de Lions Club. Daarnaast wil ik ook nog een bestaand initiatief steunen, Debra Belgium, de Belgische tak van een in Engeland opge-richte organisatie die werkt rond epidermo-lysis bullosa. Dat is een ongeneeslijke erfe-lijke huidaandoening, die gekenmerkt wordt door blaarvorming bij de lichtste aanraking. Het is niet alleen een heel pijnlijke ziekte – de blaren zijn in feite tweedegraads brand-wonden –, maar het is ook een aandoening die mensen sociaal buitensluit.”

� Karel�Van�der�Auwera

‘Niets mooiersdan anderen helpen’

Wafae Abakkach, studente

“Na mijn eerste stagedag bij Nasci heb ik thuis de hele avond geweend. De realiteit is hard”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Ann Van Dievoort ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Kan zweten op de fiets en hijgen in het Warandepark levenskunst heten? Vol-gens VUB-filosoof en sportfanaat Marc Van den Bossche wel. Wie een gezonde aandacht schenkt aan zijn lichaam, is goed bezig. Wie daarbij levenskwaliteit boven competitie-drang en obsessie voor tussentijden stelt, nog beter.

Marc Van den Bossche is doctor en hoofddocent aan de VUB, maar publiceert behalve filosofische teksten ook over sport, getuige zijn eerdere boek Wielrennen (2005) en zijn stukken in Sporta Magazine en Trouw.Dat ‘dubbelleven’ leidt hij al lang. Van den Bossche deed aan atletiek tot zijn 23ste, en werkte voor zijn eerste baan bij de toenmalige BRT midden jaren 1980 mee aan reeksen als ‘Meesters van de westerse filosofie’. Bij de krant De Morgen werd hij aangeworven als atletiekmedewerker. De 20 km door Brussel van 1987 was zijn eerste opdracht, maar toen hoofdredacteur Paul Goossens boven zijn interview met Bob Verbeeck, Europees kampioen op de 3.000 meter indoor, een titel zag staan die het over de zin van het leven had, kreeg Van den Bossche een vast contract en belandde hij via de algemene redactie op de cultuurredactie. Een zwaar ongeval in 1989, waarbij hij een tijdlang in coma lag, betekende een keerpunt.“Voor mijn ongeval had ik een tijdje niet echt als een sportman geleefd: zwaar roken, veel werken, weinig rusten, graag een glas wijn drinken,” vertelt Marc Van den Bossche. “Na zo’n ongeval waardoor je een tijd tussen leven en dood zweeft, vraag je je natuurlijk af waarmee je bezig bent geweest. Ik voelde ook dat ik veranderd was. Fysiek, maar ook psychisch. Ik was dertig kilo verzwaard, gevoelig voor negatieve stemmingen, slapeloos en vermoeid. De zin om nog gedreven met journalistiek bezig te zijn, was weg. Het heeft een tijdje geduurd voor ik mijn leven weer op de rails had. Dat gebeurde dankzij mijn academische carrière, maar omdat ik daardoor weer even hard was beginnen werken als vroeger, voelde ik dat het anders moest. Tijdens een congres in San Diego ontdekte ik toevallig powerwalking, en toen ik snellere banden kocht voor mijn fiets, begon ik ook steeds harder te fietsen. Al snel

Een Mexicaanse Tarahumara-indiaan. De Tarahumara’s zouden nog altijd kunnen rennen als onze verre voorouders, de jagers-verzamelaars.

© B

ELG

A/M

AR

CO

S FE

RR

O

‘Ook ik was een prestatiebeest’Boek > De fietsende filosoof over ‘sport als levenskunst’

VECHTEN MET ZWAARD EN DEGEN

BRUSSEL – De hoofdstad ontvangt begin december maar liefst drie schermtoernooien.

Sierlijk, tactisch, snel en intensief: de schermsport heeft alles om aan te slaan, en toch is ze nog vrij onbekend. Binnenkort krijgt u de kans de Belgische schermsport van dichtbij te ontdekken.Op vrijdag 3 december organiseert de Koninklijke Militaire School de Challenge CdtKMS. Alle categorieën, zowel dames als heren, halen dan hun degen boven. Al om acht uur begint de opwarming en de controle van de wapens, om negen uur begint de competitie. Het hoogtepunt is om vier uur ’s namiddags, als de finale wordt geschermd. Aan dit toernooi mogen alleen actieve militairen en reserveofficieren deelnemen.

Een dag later is het tijd voor het Internationaal Toernooi Claude HulinLecomte van La Maison de l’Escrime in WatermaalBosvoorde (www.maison-es-crime.be). Ploegen van twee schutters, man en vrouw, gebruiken voor dit toernooi het zwaard als wapen. De competitie gaat om halfelf van start. Inschrijven kan nog tot en met 30 november en kost 25 euro per ploeg.Op 5 december ten slotte is er het Internationaal Toernooi Meester André Verhalle, op dezelfde locatie. Daar worden de ploegen gevormd door drie schutters. Mogelijk komt er nog een kwalificatieronde een dag eerder als er zich te veel ploegen inschrijven. Ook hier is de inschrijvingslimiet 30 november; deelnemen kost veertig euro. Om kwart voor negen neemt het internationale deelnemersveld het zwaard ter hand.� TS

BANKEN HET VELD IN

KOEKELBERG – De herfst is hét crossseizoen. Ook de banken stu-ren hun personeel het veld in.

ING, BNP Paribas Fortis of KBC: elk jaar weer trekken het personeel van de Belgische banken en hun familie de loopschoenen aan voor de interbankenveldlopen van de Koninklijke Interbanken Sportunie (KIBSU).Dit seizoen zijn er twaalf crossen. Op zaterdag 4 december is het de tweede Brusselse manche in Koekelberg, georganiseerd door de Nationale Bank van België. De pupillen

(400 meter) starten om tien uur; vijf minuten later is het aan de miniemen (700 meter), en vanaf 10.15 uur zijn de senioren aan de beurt. Dames en heren lopen apart en kunnen kiezen tussen 2.800 meter en 4.700 meter.Ook individuele lopers kunnen deelnemen: ter plaatse kunt u voor 3 euro inschrijven. Info krijgt u bij Luc Ganseman (02221.23.04 of [email protected]) of op www.kibsu-ursib-cross.be. Afspraak aan de Basilieklaan 14 in SintAgathaBerchem.� TS

merkte ik dat ik me steeds beter begon te voelen, en dat die lichamelijkheid mijn denken ten goede kwam.”

U�geeft�in�uw�boek�met�zoveel�woorden�toe�dat�u�inspanningsverslaafd�bent.Marc� Van� den� Bossche: “Dat zal ik niet ontkennen, en ik ben daarin niet alleen. Heel veel duursporters hebben die ervaring. Gisteravond kreeg ik nog een mailtje van een collega uit Gent die het hele eerste hoofdstuk, dat daarover gaat, perfect herkende. De wetenschap heeft aangetoond welke stoffen in onze hersenen daarvoor verantwoordelijk zijn.

Daarmee zeg ik niet dat alle sporters verslaafd zijn. Maar er zijn genoeg voorbeelden van topsporters bij wie het is misgelopen omdat de ene verslaving een andere voortbracht. Als topsporters een punt zetten achter hun carrière, moeten ze langzaam afbouwen. Daar zouden ze goed bij begeleid moeten worden.”

Maar�we�zouden�het�hebben�over�sport�als�levenskunst,�de�titel�en�het�onderwerp�van�uw�boek.Van�den�Bossche: “Ik moet toegeven dat ik vroeger ook een prestatiebeest was dat altijd beter wilde, en obsessief de cijfers en de tijden

in de gaten hield. Maar op den duur vraag je je toch af wat je wilt bewijzen. Mijn carrière als prof is wat mijn leven vorm en betekenis geeft. Ik heb het niet nodig een marathon in minder dan vier uur te lopen. In mijn doctoraat Kritiek van de technische rede had ik het al gehad over de invloed van de techniek op ons denken, en over onze obsessie om alles te willen meten en te objectiveren in getallen. Ik zag in dat dat ook in de sport gebeurt. Voor topsporters is dat begrijpelijk, maar waarom zouden wij als recreatieve sporters wakker liggen van tijden, in plaats van te genieten van de voorbereiding en de beleving?


Zo kan sport een manier van leven worden.”

De�verhouding�tussen�onze�geest�en�ons�lichaam�zit�al�eeuwenlang�scheef.Van�den�Bossche: “Het primaat van de rede op het lichaam is inderdaad al heel oud. In de moderne tijd is ons lichaam bovendien afgestemd geraakt op technische artefacten. We nemen overal de lift en gaan met de auto naar de bakker. Terwijl je met lopen en fietsen automatisch momenten van rust creëert: weg gsm, weg internet. Met de fiets op de rollen naar de Zesde en de Negende van Beethoven luisteren is mijn vorm van meditatie.”

Ook�in�de�filosofie�is�het�lichaam�vaak�afwezig.Van� den� Bossche: “Onze traditie is er een waarin de mens als rationeel wezen wordt beschouwd. Enkele filosofen, onder wie Nietzsche en Foucault, maakten daar serieuze kanttekeningen bij. Omdat het rationele ook als ‘typisch mannelijk’ werd beschouwd, is vooral het feminisme tegen die valse hiërarchie in opstand gekomen met een pleidooi voor lichamelijkheid en emotie. Ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Die bijna po

Mei 2010. Het seizoen is bijna om en Royal Sporting Club Anderlecht is al kampioen. Voor de dertigste keer, een Belgisch record. De club bestaat 102 jaar als Daniel Zitka afscheid neemt van Brussel en Anderlecht. Hij heeft getekend bij Sparta Praag. Zitka is vergroeid met Sporting, maar de nadagen van zijn loopbaan zal hij in zijn geboorteland afwerken.Het afscheid is pijnlijk. Ook voor hem. Een leider in de kleedkamer. Als een jonge speler de vuile was naast de wasmand deponeert, wijst hij de jongeling terecht. Bij recidive vliegen de spullen onverbiddelijk de vuilnisbak in. Hij is ook een van de weinige profvoetballers die na elke training van iedereen op de club afscheid nemen. Iedereen houdt van Daniel Zitka. Zijn dochters gaan in Brussel naar school, maar zijn echtgenote, die zoveel opzij gezet heeft voor de carrière van manlief, mist het vaderland. RSCA werkt actief mee aan zijn vertrek – ondanks een doorlopend contract – en legt hem geen duimbreed in de weg wanneer hij het voorstel van Sparta Praag komt meedelen. Dat heeft de doelman verdiend. Hij keepte net geen tweehonderd wedstrijden voor RSCA. Acht seizoenen gaf hij het beste van zichzelf. Die voetbaljaren vallen samen met een heel mooie periode voor paarswit. Vier titels, een Belgische beker en een Supercup. Hij veroorzaakte ooit een penalty in een Champions Leaguewedstrijd in Lyon tegen Olympique. Hoewel de minzame Tsjech de tegenspeler niet raakte, geeft hij geen krimp. Geen protest, hoogstens een frons. Op kantoor is hij altijd beminnelijk en bovenal beleefd en respectvol. Een eenvoudig, nuchter man met veel humor.De dag voordat hij definitief naar Praag verkast, komt hij ons allemaal persoonlijk groeten. Hij nodigt iedereen, van voorzitter tot receptioniste, uit op een afscheidsdrink.

Van mijn collega’s verneem ik dat dat uitzonderlijk is. Meestal verdwijnen spelers plotsklaps, en zo nu en dan komt er eentje terug om de voormalige medewerkers te begroeten. Walter Baseggio: die komt regelmatig langs. Meestal in een trainingspak van SC Napoli.Zitka loopt naar het parkeerterrein en laadt eigenhandig enkele kisten champagne en een paar kilo aardbeien uit de auto. Niemand mag hem helpen. “Jullie hebben zoveel voor mij gedaan. Nu is het aan mij.” Iedereen is welkom in de grote receptiezaal waar op wedstrijddagen hoog volk wordt ontvangen. Zitka neemt plaats achter de bar en glimlachend, maar vastberaden weigert hij alle hulp. Het is geen pose. Hij ontkurkt zelf de flessen, maakt de aardbeien schoon en snijdt ze. De Tsjech weet wat goed is. Alleen al daarom hoort hij voor eeuwig en altijd bij ons. Wij, het personeel, schenken hem een getekende trui. Een leuke knipoog; normaal gezien is het omgekeerd. Hij krijgt warempel tranen in de ogen. Wij ook.Sommigen hoeven niet veel te voetballen om mateloos geliefd te zijn. Zvonko Milojevic keepte tussen 1997 en 2003 aan de Théo Verbeecklaan. 44 wedstrijden in zes seizoenen. Een doelman in lange broek. Bescheiden schikt hij zich in zijn lot als tweede doelman. Je kunt altijd op hem rekenen. Zoals Dirk Vekeman in de jaren ’80. Milojevic raakt verlamd na een autoongeluk.Zitka geeft nu zaterdag de aftrap voor de thuiswedstrijd tegen Charleroi en Zvonko komt twee weken later naar Brussel afgezakt. Royal Sporting Club Anderlecht zal gepast hulde brengen aan de monumenten.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Daniel en Milo komen terug

DANSEN IN CENTRAAL STATION

BRUSSEL – De hal van het Centraal Station wordt op zaterdag 27 november een paar minuten lang een dansvloer.

Om 14 uur zal ‘Gettin’ over you’ van David Guetta door het station galmen: het teken voor een hele bende om een ingestudeerde dans in te zetten. “We hebben zoveel mogelijk mensen opgeroepen via Facebook,” vertelt initiatiefnemer Slim Melliti (26). “We hopen op zo’n honderdvijftig deelnemers. Zij hebben allemaal de dans aangeleerd dankzij een filmpje op de website van de Flashmob Dance Brussels, www.fmdb.be.”De groep jongeren plant de komende maanden

zes flashmobs in heel België, en beginnen doen ze in Brussel. Ze doen het niet alleen voor het plezier van het dansen, maar ook met een boodschap: “We willen zoveel mogelijk Brusselaars, Vlamingen en Walen samenbrengen om duidelijk te maken dat we samen zijn en dat we van België houden. Er volgen nog flashmobs in Luik, Bergen, Gent, Antwerpen en een laatste, op een nog geheime locatie.”De flashmob zal een viertal minuten duren. In de dansende menigte zullen zich twintig dansers mengen om de anderen te begeleiden. Toch zijn niet de danskwaliteiten het belangrijkst, de boodschap staat voorop.� TS

litieke boodschap wordt nu ook ondersteund door de neurowetenschappen, die aantonen dat we eerst lichamelijk reageren en pas in tweede instantie rationeel.”“Ook evolutionair zijn er argumenten genoeg. Lees het schitterende boek De geboren renner, waarin Christopher McDougall beschrijft hoe de Mexicaanse Tarahumaraindianen nog altijd kunnen lopen als de jagersverzamelaars die onze verre voorouders waren.”

U�omschrijft�‘levenskunst’�niet�precies.�We�krijgen�geen�te-doen-lijstje�mee,�maar�moeten�zelf�de�maat�vinden.Van�den�Bossche: “Dat is de boodschap van de oude Grieken. De dialoog aangaan met je lichaam, je verlangens en behoeften, en dan kijken wat je nodig hebt. Dat kan bijvoorbeeld ook yoga zijn. Experts die zeggen wat je moet doen en hoe vaak, zijn handig, maar je moet zelf je weg vinden. En vooral: gewoontes creëren. Zo vermijd je dat sporten een opdracht wordt.”

Hoe�zit�het�met�het�‘sportbeleid’�aan�de�VUB?Van� den� Bossche: “Zeker niet slecht. Er zijn initiatieven in verband met fietsen naar het werk, er is een fietsatelier op de campus. Onze rector, Paul De Knop, die van de faculteit Lichamelijke Opvoeding en Kinesitherapie komt, is daar gevoelig voor. Toen ik vorig jaar het initiatief nam om mee te doen aan de 1.000 kilometer van Kom op tegen Kanker, heeft hij daar enthousiast aan meegewerkt.”

U�fietst�regelmatig�van�uw�woonplaats�Dendermonde�naar�de�VUB:�dat�is�niet�over�de�hele�lengte�een�plezierreis.Van�den�Bossche: “Alles gaat goed tot je aan de Van Praetbrug komt. Daar bots je op een muur. Vanaf de Lambermontlaan wordt het waaghalzerij in een heksenketel. Onze steden zijn absoluut verkeerd gebouwd, en dat zegt ook iets over de plaats van sport in onze maatschappij.”

� Michaël�Bellon

Marc Van den Bossche, Sport als levens-kunst, uitg. Lemniscaat, 167 blz., 19,95 euro

Marc Van den Bossche:

“Onze steden zijn absoluut verkeerd gebouwd, en dat zegt iets over de plaats van sport in onze maatschappij”

Dokter Jacobsstraat 671070 AnderlechtTel.: 02 521 60 10Fax: 02 527 12 36

[email protected] 18.OO en 19.30 uur

Woluwelaan 18-201150 Sint-Pieters-WoluweTel.: 02 761 03 80Fax: 02 761 03 81

[email protected] 19.30 uur

Léon Theodorstraat 1671090 JetteTel.: 02 426 85 15Fax: 02 425 47 50

[email protected] 19.30 uur

Het Sint-Guido-InstituutHet Sint-Jozefscollege

Het Sint-Pieterscollege

INFO-AVOND

OP 2 DECEMBER 2010

VOOR ALLE INFORMATIE

n over het eerste leerjaar A en B

n over de verschillendestudierichtingen

n over het leven op onze schooln over hoe je kan inschrijven

in onze school

NODIGEN U UIT OP EEN SIN

T-G

UID

O-I

NST

ITU

UT

SIN

T-JO

ZEFS

COLL

EGE

SIN

T-P

IETE

RSC

OLL

EGE


BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 T

OT

13

JAAR •

ZIEza

Stel je voor: een enorm huis met

twee verdiepingen waar de Sint

al het speelgoed bewaart voordat

het door de schoorsteen bij de

‘brave kinders’ terechtkomt. Zo

ongeveer moet je je het Brusselse

Speelgoedmuseum voorstellen. Een

wonderlijke plek waar je ogen te kort

komt.

T el alle personages uit Toy Story 1, 2

en 3 samen, vermenigvuldig ze met

vijftig, maar trek er dan wel Ken en

Barbie af... Dat allemaal en zoveel meer vind je

in het Speelgoedmuseum. Elektrische treinen,

hobbelpaarden, poppenhuizen, opwindbare ro-

bots en dieren, oude fl ipperkasten en kastelen,

marionetten, pluchen teddyberen, enzovoort,

enzovoort – het grote, statige gebouw in de Ver-

enigingstraat is veel te klein voor deze prach-

tige collectie oud speelgoed. De vloeren, muren,

zelfs de traphal zijn tot de nok gevuld.

Met de meeste van die mooie speledingen hebben

je grootouders waarschijnlijk nog gespeeld. Want

heel wat speelgoed dat er staat, werd gemaakt

tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, van

1914 tot 1945 dus. Dat vertelt de enthousiaste

directeur/verzamelaar André Raemdonck (75)

aan Zazie.

André (A): Ik ben altijd dol geweest op oud

speelgoed, ook al heb ik als kind niet zoveel

gespeeld. We hadden niet veel thuis. Ik ben

geboren tussen de twee oorlogen in, we waren

te arm om speelgoed te kopen. Maar op mijn

twaalfde kreeg ik een elektrische trein, en dat was

een schok. WAW! Twintig jaar later heb ik hem

toevallig teruggevonden op de zolder: één kant

was compleet verroest, maar de andere kant was

nog helemaal intact, geweldig. Misschien was het

terugvinden van die mooie trein wel het begin van

alles...

Hier staat enorm veel... Hoe heb je dat toch

allemaal bij elkaar gekregen?

A: De eerste dingen waren het speelgoed van

mijn zes kinderen. Ik heb veel speelgoed voor

hen gekocht en dat altijd allemaal bijgehouden.

Nadien ben ik zelf beginnen kopen, gewoon als

hobby. Telkens als ik wat geld op zak had, ging het

op aan speelgoed.

Het museum bestaat intussen twintig jaar en nu

krijgen we ook veel afgedankte dingen van mensen,

zelfs uit het buitenland. En weet je, we gooien

niets weg! Maar niet alles staat in het museum,

hé. Er zijn hier vlakbij nog twee grote loodsen met

van alles erin. Alles bij elkaar bezitten we zo’n

35.000 stuks, en in het museum alleen al staan

160 vitrines. Het wordt hier een beetje te klein,

zoals je ziet (grijnst) .

Heb je zelf favorieten in het museum?

A: Verschillende eigenlijk, maar een van mijn

favorieten is toch wel de Ark van Noach, helemaal

uit hout, met al die mooie beestjes. Heb je die niet

gezien? Dat is echte kunst, alles is met de hand

gemaakt.

Om de zoveel tijd heb ik wel een nieuwe favoriet,

VINNIGE VINGERS

Het pakhuis van de SintIn onze reeks ‘kleine musea’: het Speelgoedmuseum

Vind jij op deze foto de enthousiaste directeur

meneer Raemdonck terug?

Heb je op zolder nog een oude, versleten teddybeer liggen? Dan kan je hem

schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met liefde verzorgd worden. Maar je kan hem ook binnenstebuiten keren om er een

grappig nieuw creatuur van te maken. De Amerikaanse kunstenaar Kent

Rogowski kwam als eerste op dat idee. Hij maakte er zelfs een heus fotoboek over, Bears : kijk maar eens op www.myspace.com/bearsthebook .

Hoe ga je te werk? Maak met een schaar of breekmes de naad op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een tweede leven! PS: Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier! Met dank aan ABC (Art Basics for Children)

Beertje Binnenstebuiten!



grappig nieuw creatuur van te maken. De Amerikaanse kunstenaar Kent

kwam als eerste op dat idee. Hij maakte er zelfs een heus fotoboek over, Bears heus fotoboek over, Bears heus fotoboek over, : kijk maar eens op www.myspace.com/bearsthebook .

Hoe ga je te werk? op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een tweede leven!

PS: Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!



grappig nieuw creatuur van te maken.

op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een

Heb je op zolder nog een oude, versleten

schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met

op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen,

teddybeer liggen? Dan kan je hem schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met liefde verzorgd worden. Maar je kan hem ook binnenstebuiten keren om er een

Hoe ga je te werk? Hoe ga je te werk? Hoe ga je te werk? op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Hoe ga je te werk? op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Hoe ga je te werk?

teddybeer liggen? Dan kan je hem schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met liefde verzorgd worden. Maar je kan hem ook binnenstebuiten keren om er een

op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen,

op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij

zal er zeker niet alleen zijn en zal er met Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals

Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen,

schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen,

kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals liefde verzorgd worden. Maar je kan hem kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een tweede leven!

Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld

grappig nieuw creatuur van te maken. De Amerikaanse kunstenaar

grappig nieuw creatuur van te maken.

kwam als eerste op dat idee. Hij maakte er zelfs een

kwam als eerste op dat idee. Hij maakte er zelfs een

: kijk www.myspace.

Bears

oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een tweede leven!tweede leven!grappig nieuw creatuur van te maken.

De Amerikaanse kunstenaar De Amerikaanse kunstenaar kwam als eerste op

dat idee. Hij maakte er zelfs een dat idee. Hij maakte er zelfs een heus fotoboek over, Bears heus fotoboek over, Bears heus fotoboek over,

www.myspace.www.myspace.com/bearsthebook

Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt.

Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld PS: een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!

Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!

een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. dat idee. Hij maakte er zelfs een Bears Bears : kijk Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een : kijk

www.myspace.Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!

Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een www.myspace.

com/bearsthebook walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!

www.myspace.www.myspace.www.myspace. walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!www.myspace.www.myspace. walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier!com/bearsthebook

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Het Speelgoedmuseum staat gezellig vol, overvol zelfs!

DOOR PATRICK JORDENS


weet je. Zo was ik bijvoorbeeld een tijd lang helemaal

zot van teddyberen en dan weer gek van kastelen en

burchten. Het enige waarvan ik niet zo hou, is militair

speelgoed, geweren en zo. Maar verder: heel veel oud

speelgoed is ongeloofl ijk knap gefabriceerd, het heeft

nog iets naïefs. Het doet denken aan de kindertijd, de

mooiste tijd die er is, nietwaar...?

Wat vind je van het speelgoed van vandaag?

A: Ik zeg altijd: het speelgoed is de spiegel van de

werkelijkheid. Het is spijtig dat alles nu in handen

is van de grote fabrieken, de ‘multinationals’,

die speelgoed op grote schaal maken. Daardoor

lijkt alles nogal fel op elkaar. Meestal van plastic

natuurlijk, zodat het snel gemaakt kan worden,

maar ook heel snel kapot gaat.

Weet je waarom ze geen houten speelgoed meer

maken? Niet alleen omdat het duur zou zijn, maar

ook omdat volwassenen vinden dat het te gevaarlijk

materiaal is. Dat is toch fl auwekul!

Het meeste speelgoed is heel clean geworden, het

spreekt niet meer tot de verbeelding. Ik krijg hier

vaak kinderen over de vloer, en nadien zeggen die

me weleens: “Waw, zoveel leuke dingen hier. Had

ik ook maar in die tijd geleefd!”

Het Speelgoedmuseum van meneer Raemdonck is

365 dagen op 365 open, van 10 tot 12 uur en van 14

tot 18 uur. Vanaf 25 november loopt er een expo over

speelgoed uit Estland. Je kan er ook met je familie

of vrienden een verjaardagsfeestje bouwen, of een

atelier volgen over mechanische objecten, van die

leuke dingen waar een veertje in zit en die je met

een sleutel moet opwinden om ze te laten bewegen.

Op sommige dagen is er ook marionettentheater.

Meer op www.speelgoedmuseum.eu!

Idulfania door Brecht Evens

Het pakhuis van de Sint

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW editie 1256

Documents

Transcript of BDW editie 1256