BDW - editie 1299

N° 1299 VAN 13 TOT 20 OKTOBER 2011 ¦ WEEK 41: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Energiemonopolie dreigt

D e vrijmaking van de energie-markt verloopt in Vlaande-ren vlotter dan in Brussel.

In de hoofdstad heeft voormalig monopolist Electrabel nog steeds negentig procent van de residen-tiële gas- en elektriciteitsmarkt in handen; in Vlaanderen is dat maar zestig procent. Daar zijn twee be-langrijke redenen voor: Brussel is later gestart, en Vlaanderen kende voor de liberalisering al meerdere marktspelers.Toch gaat de Brusselse overheid niet helemaal vrijuit. Heel wat leveran-ciers laten Brussel liever links liggen omdat de regels er strenger zijn dan elders. Vooral de overbescherming van de klant maakt de Brusselse energiemarkt onaantrekkelijk, zeg-gen de energieleveranciers. Nuon heeft vorig jaar zelfs beslist nog dit jaar de Brusselse markt te verlaten.

De Brusselse regering heeft in juni de energieordonnantie gewijzigd. Daarin zitten merkwaardig genoeg opnieuw een pak maatregelen ter bescherming van de klant. Zo krijgt die voortaan een contract van drie jaar. Leveranciers met meer dan tienduizend klanten moeten dan weer met een klantendienst aanwe-zig zijn in Brussel. Beide maatrege-len vallen slecht bij de leveranciers. Het Nederlandse Eneco, nieuw op de Belgische markt, liet in augustus weten niet naar Brussel te komen. De klantendienst is dan weer slecht nieuws voor Lampiris, de enige le-verancier in Brussel die al markt-aandeel heeft kunnen wegsnoepen van Electrabel. “Een klantendienst betekent voor ons de doodsteek,” klonk het nog in februari bij het Luikse bedrijf.Dat heeft niet veel indruk gemaakt

Energie > CDH: ‘Strenge regels bemoeilijken vrije markt gas en elektriciteit’

BLUE BIRD, OF DE SPEELVOGEL IN GUST VAN DEN BERGHEEn ook: Indios no Brasil, Bâtard en The artist.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

13 1011

ADVERTENTIE

haalt zijn winst net uit de lage vaste kosten. Een klantendienst opzetten kost al gauw 300.000 euro.Minister van Energie Evelyne Huy-tebroeck (Ecolo) heeft Lampiris nu uitstel gegeven tot in de lente. Dat geeft tijd om te onderhandelen. Van de Cruys: “We hopen tegen dan op een compromis.”CDH-parlementslid Mahinur Öz-demir waarschuwt voor overdreven regulering. “Zeker als het gevolg daarvan is dat leveranciers Brus-sel verlaten. Dan heeft de Brusselse klant helemaal geen keuze meer.” De waarschuwing is opmerkelijk: CDH keurde voor de zomer de or-donnantie mee goed. Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

op het Brussels Gewest, dat de maatregel toch heeft ingevoerd. Lampiris wil vandaag niet gezegd hebben dat het de Brusselse markt verlaat. “Brussel is een mooie markt,” zegt Tom Van de Cruys, CEO van Lampiris. “We hebben niets tegen een klantendienst, wel tegen de verplichting ervan.”Van de Cruys zegt dat Lampiris het grootste deel van de klanten over het internet werft: die zitten niet te wachten op een loket in de stad. Daarnaast betekent het een concur-

rentieel nadeel voor Lampiris: klei-nere leveranciers ontsnappen aan de verplichting, en voor het grote Electrabel is een klantendienst een relatief kleine kostenpost. Lampiris

Marktaandeel voor huishoudelijk gas in Brussel (links) en Vlaanderen (rechts) in juli. Electrabel blijft een dominante speler in de hoofdstad.

BRUSSEL – De vrijmaking van de energiemarkt in het Brussels Gewest verloopt nog altijd met horten en stoten. Lampiris blijft gekant tegen de verplichting om een klantendienst te openen in Brussel.

NISSAN

ELECTRABEL

SPE (LUMINUS)

ENI (NUON)

LAMPIRIS

ESSENT

BR

ON

: BR

UG

EL

/VRE

G. G

RA

FIE

K: B

DW

.

ANDERE

Signé BonomANDERLECHT – Banksy in Londen, Bonom in Brussel. Graffiti is in. De nieuwe belangstel-ling voor streetart inspireerde de Academie voor Beeldende Kunsten ertoe de gevels van het historische, bouwvallige pand aan het Dapperheidsplein te laten opsmukken met een muurtekening. De Academie kon daarvoor Bonom in hoogsteigen persoon strikken. Die tekende in een mum van tijd een walvisge-raamte. De graffiti komen er voor het veertig-jarige bestaan van de Academie. Zondag is er groot feest: meer op p. 13 in deze krant. SVG© JO VOETS

BDW 1299 PAGINA 2 - DONDERDAG 13 OKTOBER 2011

Vossenplein. “Huil maar niet,” lijkt het kind zichzelf te troosten. “Alles komt goed. Ik zal je traan drogen.” Wie denkt dit nog te kunnen verkopen, en aan wie? Achteraf heb ik spijt dat ik het niet gekocht heb. Sentimentele zeikerd die ik geworden ben als vader.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Hoop doet leven, ook bij DexiaUitgelicht > Minister van Financiën Jean-Luc Vanraes blij met redding bank

M ismanagement gaf dood-steek aan Dexia, kopte De Standaard dinsdag. De top

van Dexia Holding, voorzitter Jean-Luc Dehaene en CEO Pierre Mariani, mogen het ontkennen, ook specia-listen als hoogleraar Economie Paul De Grauwe (KUL) en Ivan Van de Cloot van de denktank Itinera wij-zen de top van Dexia en de politici terecht. De raad van bestuur van de Gemeentelijke Holding bestaat uit politici. Voorzitter is de burgemees-ter van Zaventem, Francis Vermei-ren (Open VLD); de ondervoorzit-ster is Anne-Sylvie Mouzon (PS), OCMW-voorzitster van Sint-Joost-ten-Node.Ondertussen werd in de krant De Morgen gelekt dat Mariani, sinds hij in 2008 CEO van Dexia werd, een appartement geweigerd heeft. Ma-riani heeft gekozen voor een suite in het vijfsterrenhotel Amigo. Hij krijgt daar wel een fikse korting, hij

betaalt voor de junior suite geen dui-zend euro per nacht, maar ‘slechts’ 545.Nu het hek van de dam is, is de kans groot dat we de komende weken ver-gast worden op nog meer pikante nieuwtjes uit de bankwereld: de bankiers, die volgens specialisten geen (of veel te laat) lessen getrok-ken hebben uit de crisis in 2008, hebben het bij de publieke opinie goed verkorven.Maar ter zake. De federale rege-ring heeft Dexia genationaliseerd. Dat kost de Belgische belasting-betaler vier miljard euro. Een pak geld, maar zowat alle waarnemers zijn het erover eens dat er geen andere keuze was. Maar het be-tekent ook wel dat formateur Elio Di Rupo naar nog meer geld op zoek moet. Nog meer belasting-verhogingen of besparingen, dus. De federale overheid is niet van plan om voor altijd bankier te spe-

len. Een paar jaar, klinkt het vaag.“Het is een goede zaak dat Dexia gered is,” zegt minister van Finan-ciën en Begroting Jean-Luc Vanraes. Voor de spaarders en klanten van de bank, maar ook voor de open-bare besturen. Vanraes: “Dexia is een gespecialiseerde bank. Toen ik OCMW-voorzitter (in Ukkel, red.) was, hebben we ooit met het idee gespeeld om de concurrentie tussen banken te laten spelen. Dexia bleek echter de enige die de nodige know-how had om bankier van het OCMW te zijn.”In de jongste gemeenteraad van de Stad Brussel – dat was nog vóór de nationalisering – klaagde burge-meester Freddy Thielemans (PS) dat Dexia dit jaar geen dividenden uitkeert. Nochtans had Dexia op de nieuwe inbreng van de gemeenten in 2008 een opbrengst van dertien procent beloofd, zei de burgemees-ter. Die dertien procent werd maar één jaar uitbetaald.De Stad Brussel is echter niet de eni-ge gemeente die de komende jaren de uitkering van een dividend door haar neus geboord ziet. Alle ge-meenten verliezen geld. De negen-tien Brusselse gemeenten hebben samen meer dan zes miljoen aan-delen; een zesde is in handen van

Schaarbeek; Anderlecht vervolledigt de top drie. Schaarbeek is zelfs de derde grootste aandeelhouder van het land. De gemeenten hoeven de komende jaren alvast geen inkom-sten uit de Gemeentelijke Holding te verwachten. Vanraes: “Aandeel-houders nemen altijd risico’s. Het is

jammer dat de inkomsten wegval-len, maar ze hebben ook jarenlang mooie dividenden gehad.”Het is zeer waarschijnlijk dat de ge-meenten bij het Gewest gaan aan-kloppen voor hulp. En dat ze een deel van het geld van de herfinancie-ring van Brussel gaan opeten, zodat het Gewest opnieuw geen middelen heeft om het eigen beleid te verster-ken. Vanraes: “De gemeenten moe-ten hun uiterste best doen om hun problemen zelf op te lossen. In echt dramatische omstandigheden kan het Gewest wel bijspringen.” Het

is dan ook zeer de vraag of hogere belastingen in gemeenten die veel dividenden moeten missen, kun-nen uitblijven. Tenzij ze kiezen voor besparingen. En wat met hogere gewestbelastingen? Vanraes: “Ik heb hogere belastingen al twee jaar kunnen tegenhouden. Zoals in het verleden zullen we onze uitgaven goed beheren.”Brussel, Vlaanderen en Wallonië dringen er bij de federale regering op aan dat de drie gewesten aan-deelhouder kunnen worden van de nieuwe DBB. Ze vrezen dat DBB de waarborg zou opeisen die de gewes-ten voor de schuld van de Gemeen-telijke Holding aan Dexia gegeven hebben. Vanraes: “We vragen de federale overheid zeer uitdrukkelijk om dit niet te doen.” Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest stelde zich borg voor 97 miljoen euro.Ondertussen overweegt Moody’s om de rating van het Vlaams en het Waals Gewest en van de Franse Gemeenschap te verlagen. Om-dat Brussel geherfinancierd wordt, vreest Vanraes niet voor het Brus-sels Gewest. De nieuwe rating is pas voor december. Wie weet wat er on-dertussen nog allemaal gebeurt.

� Danny�Vileyn

‘Beyoncé kopieert Rosas’In haar nieuwe videoclip ‘Countdown’ heeft de Ameri-kaanse zangeres Beyoncé frag-menten van choreografieën van Anne Teresa De Keersmaeker “nagenoeg exact” gekopieerd. Dat zegt het dansgezelschap Rosas. De gelijkenissen met de voorstellingen Rosas danst Rosas en Achterland zijn in-derdaad opvallend: zelfde type danseressen, zelfde kleren, zelfde ruimte en bovenal zelfde choreografie. Rosas heeft zijn jurist op de zaak gezet.� HUB

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Jean-Luc Vanraes (Open VLD), de Brusselse minister van Financiën, is tevreden dat Dexia als ban-kier van steden, gemeenten en gewesten gered is. De knowhow van Dexia is volgens hem onovertroffen. Wat de redding ons gaat kosten, is minder duidelijk: alvast vier miljard euro voor Dexia Bank België (DBB). De Ge-meentelijke Holding komt in de bad bank terecht.

Schaarbeek is de grootste aandeel-houder van het Brussels Gewest

© R

OS

AS

© W

WW

.DA

ILYMO

TION

.CO

M

BDW 1299 PAGINA 3 - DONDERDAG 13 OKTOBER 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�5�OKTOBERB-H-V�GERECHTELIJK�GESpLITST. De federale onderhande-laars hebben, na de kieskring, ook een akkoord bereikt over splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Het parket van Brussel wordt gesplitst, de rechtbanken worden ontdub-beld.

MUNT�IS�OpERAHUIS�VAN�HET�JAAR. Het Duitse opera-tijdschrift Opernwelt roept de Muntschouwburg uit tot operahuis van het jaar. De jury is ook vol lof over algemeen directeur Peter de Caluwe. De Munt is het eerste niet-Duitse operahuis dat de titel wint.

STREEp�DOOR�HAVENLAAN. De milieu stakingsrechter oordeelt dat de bouwvergunning voor de heraanleg van de Havenlaan niet geldig is. Daarmee komt waarschijnlijk een einde aan de werkzaam-heden. Volgens de rechter is de vergunning slecht gemotiveerd en ontbreekt er een milieueffectenrapport.

DONDERDAG�6�OKTOBER15-JARIG�MEISJE�VERzINT�VERKRACHTING. Een meisje dat zei dinsdagmiddag in de Brusselse metro verkracht te zijn, blijkt haar verhaal verzonnen te hebben. Ze kwam te laat op school na de middagpauze en diste daarom het verkrachtingsverhaal op.

‘VOETBALSTADION�BLIJfT�Op�HEIzEL.’ Als het van minister-president Charles Picqué (PS) afhangt, komt er geen nieuw voetbal-stadion op Schaarbeek-Vorming. Hij belooft wel een opfrisbeurt voor het Koning Boudewijnstadion. Picqué ziet voorlopig geen fondsen om een nieuwe voetbaltempel te bouwen.

VRIJDAG�7�OKTOBERGEMEENTEpLEIN�AUTOLUW. Het Gemeenteplein in Sint-Jans-Molenbeek krijgt een grondige opknapbeurt. Auto’s zullen er niet meer op mogen parkeren. In de lente van 2013 gaat het werk van start.

zATERDAG�8�OKTOBERpOLITIE�ONTRUIMT�ELISABETHpARK. De politie verwijdert enkele tientallen indignados uit het Elisabethpark als ze weigeren te vertrekken. De actievoerders kwamen na een voettocht uit Madrid aan in het park en wilden er hun tenten opzetten. Ze verblijven nu in een gebouw van de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB).

zONDAG�9�OKTOBER�DEXIA�WORDT�STAATSBANK. De Belgi-sche staat wordt eigenaar van Dexia Bank Bel-gië. De regering heeft beslist de bank te kopen nadat ze door de eurocrisis in zwaar weer terecht was gekomen. Veel Brusselse ge-meenten zijn aandeelhouder en zien nu de dividenden door hun neus geboord. Het agentschap Moody’s dreigt er ondertussen

mee de rating van de gewesten in België te verlagen.

MAANDAG�10�OKTOBER�STAKING�IN�GEVANGENIS�SINT-GILLIS. Het personeel van de gevangenis in Sint-Gillis legt het werk neer. De gevangenis is over-bevolkt en krijgt er nu dertig extra gevangenen uit Verviers bij. Voor het personeel is dat de spreekwoordelijke druppel.

20�JAAR�VOOR�DOODSLAG�Op�NACHTWINKELIER. Vier mannen die schuldig zijn aan doodslag op een nachtwinkelier in juli 2008, krijgen celstraffen tot twintig jaar. Ze schoten drie jaar terug de gerant van een nachtwinkel op de Leuvensesteenweg dood.

TOT�VIER�JAAR�ACHTERSTAND. De achterstand bij het Brus-selse hof van beroep schommelt tussen zes maanden en vier jaar. Vooral voor burgerlijke en fiscale zaken is de toestand ernstig. Het hof van assisen is al volgeboekt tot 2013.

DINSDAG�11�OKTOBERNMBS-fIETSEN�zIJN�fLOp. De Blue-bikes, de deelfietsen van de NMBS, zijn geen succes. De prijs schrikt gebruikers af. Een jaarabon-nement kost 31 euro en per uitleenbeurt komt daar 3,50 euro bij.

DI�RUpO�pRESENTEERT�COMMUNAUTAIR�AKKOORD. Formateur Elio Di Rupo stelt ‘zijn’ communautair akkoord voor. Daarin zit 461 miljoen extra voor Brussel. Het bevat ook een interne stadshervorming en extra bevoegdheden, zoals toerisme.

� Samengesteld�door�Jelle�Couder

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Dexia, bankier van steden, gemeenten en gewesten, wordt een staatsbank; de Gemeentelijke Holding verdwijnt in de bad bank.

De splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde heeft geen enkele meerwaarde.”

Volgens Luc Hennart, de voorzitter van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg, zal de ontdubbeling van de rechtbanken in B-H-V flink wat geld kosten (in Terzake).

We hebben van Didier Gosuin geen lessen in democratie te krijgen. Hij, die in Oudergem weigert een Vlaamse schepen aan te duiden.”

Parlementslid Els Ampe (Open VLD) haalt in Le Soir uit naar de FDF-burgemeester. Die is verontwaardigd omdat de Vlaamse partijen moeilijk doen over de erkenning van het FDF als fractie in het Brussels parlement.

Het sleutelgat van het Paviljoen van de Menselijke Drif-ten in het Jubelpark is het meest doorgluurde van België. Dat is ook parlementslid Carla Dejonghe (Open VLD) niet ontgaan. Dejonghe is net als ondergetekende een fan van het paviljoen, dat helaas maar zelden toegan-kelijk is voor het publiek. Gelukkig wordt het gerestau-reerd.De jongste jaren ging het paviljoen, het eerste bouwwerk van Victor Horta, danig achteruit. Al in 2006 trok Beliris een goede 600.000 euro uit voor de renovatie, en daarin

is het bas-reliëf van Jef Lambeaux nog niet eens mee-gerekend. Dat alles in Brussel zo tergend traag vordert, heeft te maken met het grote aantal partijen dat zowat bij elk project betrokken is. In het geval van de mense-lijke driften zelfs Saoedi-Arabië.Misschien moet de Belgische regering maar onderhan-delen met de oliestaat om de Menselijke Driften perma-nent toegankelijk te maken. En mochten ze onwillig zijn – wat we niet durven te veronderstellen –, dan dreigen we met sleutelgattoerisme.� DV

SleutelgattoerismeHETWOORD

© B

AR

T D

EW

AE

LE

/ IM

AG

ED

ES

K.B

E

““


Geneeskunde > Fertiliteitsspecialist dr. Paul Devroey gaat vandaag met pensioen

‘Je kind is nooit van jou’JETTE – Precies 31 jaar na de oprichting van een spermabank in het UZ Brussel en de eerste vruchtbaarheids- en inseminatiebehandelingen neemt prof. dr. Paul Devroey afscheid als hoofd van het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde. “Any embryo is destined to die,” was een van de laatste charming phrases die hij rondmailde. Maar zijn laatste uitspraak wordt het geenszins.

T waalf specialisten uit binnen- en buitenland loven vandaag met redevoeringen het pio-

niers- en onderzoekswerk van prof. dr. Paul Devroey. De ‘schutspatroon der proefbuisbaby’s’ gaat met eme-ritaat aan de Vrije Universiteit Brus-sel.Wij staken een wachtzaal vol der-tigers (koppels en mannen alleen) voorbij en klopten bij Devroey aan. Zijn afscheid vraagt om een terug-blik en om quotes.

Wat heeft u als jongeling geprikkeld om geneeskunde te studeren?Paul Devroey: “Ik ben opgevoed in de geest van het traditioneel-ascetische denken van de jezuïeten van het Sint-Jan Berchmanscol-lege (humaniora in Brussel, red.). Dat heeft me geïnspireerd to take care. De logische evolutie was dat ik me zou bezighouden met het begin-nende leven dat het meest in nood is: vandaar mijn latere keuze voor de gynaecologie. Daar viel me de wei-felende houding van de medische wereld op tegenover iemand die on-vruchtbaar was. Alles bleek schok-kerig gesplitst: vrouw óf – amper – man. Ik heb me altijd beziggehouden met de eenheid man-vrouw.”

Is die betrachting ook de kernboodschap van uw afscheidsrede?Devroey: “Mijn redevoering heet Brussels is a city without borders en is geïnspireerd op het global effect of science. Daarmee wil ik zeggen

dat Brussel als centrum van Europa fantastische mogelijkheden biedt. Door haar meertaligheid is de stad een aantrekkingspool voor onder-zoekers. Van hun passage heb ook ik gebruik kunnen maken. Want: we-tenschap betekent kansen grijpen.”

Dat ruikt opvallend veel naar wierook voor de VUB.Devroey: (direct) “Ik ben de mensen van deze campus dankbaar voor hun full support. Zonder hen was het niet

mogelijk geweest. Want als je praat over embryo’s, gaat bij vele mensen meteen een symbolische alarmklok af. Velen blijken ongerust omdat wij interfereren in de volle ontwikkeling van het leven.”

Mogen we van manipulatie van het leven spreken?

Devroey: “Manipulatie klinkt te negatief. We proberen vruchtbaar-heidsproblemen te verschalken (‘to circumvent’, zegt Devroey, red.). Daarvoor heb je zaadcellen en em-bryo’s nodig. Dat is straightforward science. In 1978 is in Engeland de eerste proefbuisbaby geboren; de boom volgde meteen. Na mijn mi-litaire dienst ben ik begonnen met in-vitrofertilisatie (reageerbuisbe-vruchting), de spermabank, ovu-latie-inductie, chirurgie en micro-chirurgie,... Vrij snel heb ik me geconcentreerd op het omzeilen en verhelpen van het probleem.”

Volgend jaar bestaat het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde dertig jaar. Hoe verliep de evolutie?Devroey: (zucht) “Ontzettend traag, maar ik werk ook traag. Wel heeft de wereld die tijd nodig gehad om zich bewust te worden van het pro-bleem van onvruchtbaarheid. Met als eerste vraag: heeft het zin om onvruchtbaren te behandelen als er al zeven miljard mensen zijn?”

Nobelprijswinnaar Christian de Duve zweert bij geboortebeperking om de wereld leefbaar te houden. Het CRG interfereert in de afwijking door natuurlijke selectie.Devroey: “In bepaalde delen van de wereld hebben de ‘vruchtbaren’ inderdaad veel kinderen. Anderzijds worden zij die geen kinderen heb-ben, uit de maatschappij gestoten.

Als je dat met een kleine tussen-komst kunt oplossen, dan bespaar je veel leed. Door de injectie in one way technology zijn twee miljoen men-sen geboren: dat getal is verwaar-loosbaar. Bovendien moet men zich in Europa, waar in sommige landen een vrouw maar één kind heeft, ern-stige vragen stellen over de maat-schappijevolutie. De globaliteit van de wereld steunt niet op het Euro-pees gedachtegoed. Dat debat wordt niet gevoerd.”“Voor mij is het politieke debat dat men vermijdt in Europa, zelfs niet het grootste probleem. Het grote probleem draait rond de autonomie van het denken. Aangezien de tech-nologie bestaat, moet een onvrucht-baar paar de kans krijgen om die te gebruiken.”

Vindt u fertiliteitsondersteuning dan een recht of een plicht?Devroey: “Het is niet echt een in-dividueel recht. Maar het is wel een plicht van de maatschappij om men-sen te helpen. Bepaalde landen zijn tegen reproductie, omdat het bij-voorbeeld raakt aan religie.”

U zei ons vier jaar terug dat de moslimgemeenschap toleranter stond tegenover kunstmatige reproductie dan de christenen.Devroey: “En nog steeds. Als of-ficiële documenten belangrijk zijn, dan wil ik er eentje van 1987 aan-halen. Het Vaticaan heeft toen de instructie Donum Vitae uitgevaar-digd, waarin deze daad als moreel ongeoorloofd wordt beschouwd. Dat is toch duidelijke taal van het hoofd van een mondiale organisatie? Is dát een positieve attitude? De moslims, de hindoes en – vooral – de joden hebben wel allemaal een positieve houding in dezen.”

n Paul Devroey (1946) studeerde geneeskunde, heel- en verloskunde (Universiteit Leuven, 1971).

n Doctor in de filosofie en de gynaecologie (Vrije Universiteit Brussel).

n Sinds 1986 hoogleraar reproductieve geneeskunde (VUB).

n Diensthoofd Centrum voor Reproductieve Geneeskunde (CRG, UZ Brussel).

n Stichtend voorzitter van de Belgian Society of Reproductive Medicine.

n Kreeg 4 internationale en 3 nationale research awards.

n Gaf 726 lezingen in 53 landen, schreef 4 boeken en 536 internationale artikels.

n Het CRG is de meest geciteerde medische groep in de wereld. JMB

Wie is prof. dr. Paul Devroey?

“Neen, je magmij niet vragen of het een jongen of meisje mag worden. Dan zeg ik aan de ouders in spe: wees nederig voor de natuur”

EMANUEL HIEL, FRANSTALIGE MAÇONS EN DE VLAAMSE STRIJD

BRUSSEL – De Dendermondse dichter Emanuel Hiel speelde een actieve rol in de Vlaams-Brussel-se emancipatiestrijd. Het Willems-fonds wijdt een boekje aan hem.

In de beginjaren van België was er van taalrechten voor Vlamingen nauwelijks sprake. Niet in Vlaande-ren, en al helemaal niet in Brussel,

waar de Franstalige bourgeoisie de plak zwaaide. Al in Dendermonde, waar Emanuel Hiel (1834-1899) op-groeide, verdedigde hij de Vlaamse zaak. Hij hield er een Nederlands-talig boekhandeltje open. Dat was ongezien in het provinciestadje.Toen het slecht ging met de zaken, verkaste Hiel naar Brussel, waar hij een opgemerkt figuur werd en als

onvoorwaardelijk verdediger van de Vlaamse zaak door het leven ging. Door de verfransing werd die strijd in Brussel feller gevoerd dan in een Vlaamse stad als Gent. Hiel verdedigde Nederlandstalige straatnaambordjes, een tweeta-lige administratie in de hoofdstad en onderwijs in het Nederlands in Schaarbeek. Met evenveel vuur stond hij erop om Nederlands te ge-bruiken bij de kaartjescontrole in de trein.Die strijd liep vaak gelijk met de strijd tussen liberalen en katholie-

ken, toont Alistair Dempsig aan. De liberale vrijzinnigen steunden de emancipatiestrijd van de Vlamin-gen, zelfs al waren de meeste loges Franstalig. Toch kan Hiel bezwaar-lijk een Vlaams-nationalist in de huidige betekenis worden genoemd. De taalstrijd die hij voerde, vertrok altijd vanuit een Belgisch staatsver-band. SVG

Alistair Dempsig, Emanuel Hiel, uitg. Willemsfonds, 5 euro, bestellen op 0495-21.05.01 of [email protected]

© IVA

N P

UT

© L

IBE

RA

AL A

RC

HIE

F

Emanuel Hiel was een opgemerkt figuur in Brussel.


ADVERTENTIE

Emeritus hoogleraar Paul Devroey bij de spermacontainers in het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde, dat hij op de wereldkaart zette.

© IV

AN

PU

T Ondertussen verkoopt u uw knowhow in Koeweit en Dubai.Devroey: (lacht) “Ikzelf niet. Een vraag over akkoorden tussen uni-versiteiten moet u aan de directie van het UZ Brussel stellen. We ge-ven onze kennis niet af, we wenden ze ginder aan. Ik stel vast dat er in die landen een grote nood aan be-handelingen is. Als zij naar hier moeten komen, is dat heel omslach-tig. Dat de behandeling duurder is voor buitenlanders (30 procent van de patiënten, red.) dan voor Belgen, heeft vooral te maken met het ver-bod op behandeling in eigen land. De strenge wetten in sommige lan-den (Italië, Duitsland en andere, red.) benadelen er de mensen die het minste geld hebben. Als Europa de wetenschap zou laten prevaleren en een gezonde houding zou hebben,

dan zou deze ondemocratische regel niet bestaan.”

U klampt zich beroepshalve vast aan ‘veiligheid’. Hoe staat u tegenover leenmoeders, die het kind voor anderen dragen?Devroey: “Daar hou ik me ver van. Ik heb altijd gedacht dat werken met zaadcellen en embryo’s veilig was. Het wordt moeilijk(er) om met volwassenen te werken. Want hier gaat een persoon baarmoeder spe-len voor iemand anders. Aangezien verloskunde een vak blijft met veel risico’s – denk aan buitenbaarmoe-derlijke zwangerschap, keizersne-de... –, sta ik huiverig tegenover het onvoorspelbare. We mogen blij zijn dat vrouwen onder de 35 bij ons al vijftig procent kans op slagen heb-ben dankzij in-vitrofertilisatie.”

Jonge koppels stellen hun eerste zwangerschap heel lang uit. Is dat erg?

Devroey: “Het heeft zware en dure gevolgen, op vele vlakken. Een enorm probleem is hoe de maat-schappij de vrouw vandaag ziet. Daardoor staat ze voor grote uitda-gingen. Zij moet – preferentieel – opgevoed zijn; dat betekent dat ze intensief gaat werken. Dan verwacht men ook dat ze ‘zorg draagt’ voor haar lichaam en voor de kinderen die geboren worden, en misschien nog veel meer. Kortom, een enorm zware opdracht. Het gevolg daarvan is – en ik zie het alle dagen – dat ze haar eerste zwangerschap uitstelt. Dat verhoogt de kans op hopeloze situaties. De kern van alle proble-men blijft dus dat de populatie die zwanger wil worden, veroudert.”

Typisch een probleem van de rijke landen, lijkt wel.Devroey: “Correct. Ik vraag me echter vaak af of dat ‘laat’ zwanger geraken – of dan nog proberen zwan-ger te geraken – wel een vrije keuze is. Zelfs al vriezen we sperma en eicellen in, zelfs al kan de zwanger-schap later plaatsvinden, de situatie voor de vrouw wordt er niet mak-kelijker op. Een zwangerschap op je veertigste houdt sowieso meer risi-co’s in, ook voor haar eigen lichaam. In feite gaat het om een belangrijke politieke beslissing over carrière-mogelijkheden van de vrouw, reïnte-gratie, enzovoort. Ik heb daar geen pasklaar antwoord op. Maar ik roep al jaren in de woestijn: hier wordt geen debat over gevoerd.”

Vragen de nieuwe ouders ook om het geslacht van het kind te kiezen?Devroey: “De Belgische wet laat sekseselectie niet toe. En ik vind dat maar correct ook. Het gaat in dezen niet over ‘mijn’ kind, maar over het kind dat je zult opvoeden, met alle positieve en negatieve kanten. De keuze van een geslacht is een heel possessieve daad. Het is een slech-te, hebberige gedachte dat iemand ‘jouw kind’ is. Je kind is nooit van jou. Mensen denken dat ze alles be-zitten, maar ze krijgen alles. Ik stuur regelmatig tweehonderd mensen een charming phrase per mail. Mijn laatste was: ‘Any embryo is destined to die, testifying modesty’: je zult je kind ooit moeten afstaan. Je moet als wetenschapper bijpassen wat je kunt, maar meer niet. Wij zijn geen designers. Een stap verder maakt een kolossaal verschil. Bij een aan-tal zaken moet je je als mens neer-leggen: je moet helpen waar je kunt, maar zonder bezitterig te zijn.”

JeanMarie Binst

www.boosterlening.be 0800/95.034 GRATIS NUMMER

Het Woningfonds van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kent hypotheekleningen tegen een lagere rentevoet toe die voornamelijk bestemd zijn voor de aankoop of bouw van een woning. De regels

voor die kredieten werden onlangs versoepeld. De veranderingen hebben hoofdzakelijk betrekking op : energielening, kleine en grote gezinnen & jongeren.

C.V.B.A. WONINGFONDS VAN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST ZOMERSTRAAT 73 - 1050 BRUSSEL

GRATIS NUMMER

C.V.B.A. WONINGFONDS VAN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST C.V.B.A. WONINGFONDS VAN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST C.V.B.A. WONINGFONDS VAN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST C.V.B.A. WONINGFONDS VAN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST

het sleutelmoment voor uw woning

“In Europa zou hetrecht om een kind te krijgen evident moeten zijn, maar het politieke debat daarover wordt geweerd”


O p uitnodiging van de haven-autoriteiten van Parijs reist Brigitte Grouwels met een

groep ondernemers van de Brus-selse Haven twee dagen naar Parijs. Op het programma: een bezoek aan enkele stadshavens, waar economi-sche activiteit zoveel mogelijk aan het leven in de stad wordt gekop-peld, en een bezoek aan de grote haven van Gennevilliers even buiten het stadscentrum.Ook al ligt Parijs niet ver van Brus-sel, er zijn grote verschillen tussen de twee havens. Hoewel ze allebei binnenhavens zijn, havens die niet aan de kust liggen, heeft Brussel als haven een veel internationaler afzetgebied, met name in de buur-landen. De haven van Parijs dient vooral als doorgeefluik voor de regio Île-de-France, het economische en politieke hart van Frankrijk. Toch is Parijs groter: rechtstreeks genereert de haven er twintigduizend banen, indirect zestigduizend. Gennevil-liers, veruit het grootste havenge-

bied in Île-de-France, is ook nog eens vierhonderd hectare groot, en dat is nog maar een deel van wat als de volledige Parijse haven doorgaat. De Brusselse Haven stelt indirect zo’n 13.000 mensen te werk en is alles bij elkaar slechts 85 hectare groot. Toch zijn de grootste troeven voor Brussel: op vijftig kilometer van grote buur Antwerpen en dus aan zee, centraal gelegen en toegan-kelijk voor schepen van 4.500 ton. Parijs gaat maar tot 2.500 ton.Beide havens zijn op hun manier be-zig met uitbreiding: in Parijs plant men in de nabije toekomst een nieu-we, veel grotere containerterminal dan de nu al bestaande in Gennevil-liers. En in Brussel plant men een nieuwe containerterminal of nieuw logistiek centrum op de site van Schaarbeek-Vorming, een vijftigtal hectare groot.

Kaden versus dokkenMensen die het dossier rond Schaar-beek-Vorming al een tijdje volgen,

weten dat de grondreserve bijzonder interessant is en dat er binnen de Brusselse regering een consensus bestaat om een deel van de site te reserveren voor nieuwe havenacti-viteiten. Daar moet wel bij gezegd worden dat er, ondanks die consen-sus, vooral traagheid heerst.Maar Brigitte Grouwels ziet het groots, en ze wordt bijgestaan door het gros van de Brusselse havenbe-drijven. Een nieuwe containertermi-nal daar waar er plaats is, is een op-steker voor de soms gecontesteerde Haven van Brussel. Gecontesteerd, want wie goed luistert naar de on-dernemers die mee zijn op handels-missie, bespeurt een zekere angst. Angst dat er voor een ‘ouderwetse’ havenfunctie geen plaats meer is in een stad, waar mensen vooral willen wonen en zich verplaatsen zonder al te veel hinder van zwaar transport. “Eerlijk gezegd, wij vragen ons af of men ons nog wil,” zegt een Brussel-se ondernemer. “Als je bijvoorbeeld de recente plannen van de Brusselse

PARIJS – Als het van Brigitte Grouwels, minister bevoegd voor de Brusselse Haven (CD&V), afhangt, dan komt er in de nabije toekomst een containerterminal op Schaarbeek-Vorming, compleet met nieuwe dokken. “Buiten die site zijn er niet bijster veel plaatsen waar de Haven van Brussel nog kan uitbreiden. En uitbreiden is nodig,” klinkt het tijdens een handelsmissie naar de Parijse haven.

Gennevilliers, het voorbeeld voor Schaarbeek-Vorming. Deze Parijse haven leeft vooral van containervervoer.

© C

D

Economie > Brusselse regering kijkt naar Parijs voor havenuitbreiding

De slag om het stadswaterSP.A bekijkt, dan lijkt het alsof men van heel de kanaalzone een woonge-bied wil maken. Zeg het ons anders gewoon als we naar buiten Brussel moeten vertrekken.”Grouwels nuanceert: “Uiteraard moet een deel van de Brusselse ka-naalzone gereserveerd blijven voor een eerder residentiële functie, zo-als tussen Anderlecht en de Saincte-lettebrug. Maar je kunt niet ontken-nen dat ons Hoofdstedelijk Gewest nog altijd een economische functie te spelen heeft. En daarvoor moeten we onze haventroeven uitspelen.”In Parijs hebben ze de balans gevon-den, lijkt het. Naast de grote dokken in Gennevilliers zijn er in Parijs tal-loze kades die kleinere onderdelen van de totale haven vormen, zoals de havens van Grenelle in het cen-trum en Tolbiac, dicht bij het Gare d’Austerlitz. De havens in het cen-trum worden gereserveerd voor toe-ristische of recreatieve doeleinden (denk maar aan de bateaux-mou-ches), maar evengoed durft men in Parijs industriële economische ac-tiviteit toe te laten in het centrum. In Tolbiac bijvoorbeeld vind je langs de kades betoncentrales, vlak naast nieuwe lofts en wandelboulevards. “De afspraak is dat deze centra-les overdag werken en ’s avonds

een deel van de kade openstellen voor de bewoners,” zegt directeur François Landais. “Onze bedrijven hebben een charter ondertekend waarin ze dit soort omgevingsfac-toren erkennen, en we moedigen deze werkwijze dan ook aan.” Het gros van de Brusselse bedrijfsvoer-ders fronst de wenkbrauwen. “Dat lijkt ons wel iets, alleen hebben we de laatste jaren last van de stijgende criminaliteit in de Brusselse haven,” stelt Serge Schaderon, bedrijfsleider van een cementbedrijf en binnen de Haven bevoegd voor veiligheid en milieu. Waarop de voltallige Parijse welkomstdelegatie op haar beurt de wenkbrauwen fronst. “Op muur-tekeningen na hebben we niet echt veel last van criminaliteit,” klinkt het. “In de stadshavens in het cen-trum zijn geen beveiligingscamera’s en ook zelden patrouilles.” Gen-nevilliers vormt wel een uitzonde-ring, want het ligt dicht tegen een grote Parijse banlieue, zij het wel daarvan geïsoleerd door een drukke snelweg.Grouwels ziet wel wat in het charter dat economie met wonen verzoent en in het openstellen van een deel van de haven voor wandelaars. Maar ook Gennevilliers spreekt haar aan. De minister laat verstaan dat de site

ADVERTENTIEBDW 1299 PAGINA 7 - DONDERDAG 13 OKTOBER 2011

in het noorden van het Brusselse gewest een kleinere versie van Gen-nevilliers kan worden, met nog meer troeven. “Ik heb de mogelijkheid van dokken op Schaarbeek-Vorming laten onderzoeken, en men was toen verdeeld, maar toch zouden we een tweede opinie kunnen gebruiken. We hebben nu de kans.”Zo’n forse uitbreiding is echter niet op maat van alle bedrijven. Vooral de fruitbedrijven en bedrijven die afhangen van containervervoer, zien uitbreiding wel zitten; de be-tonbedrijven willen blijven waar ze zijn: langs de al bestaande kanaal-kades. “Wij willen gewoon zeker-heid.”De CD&V-minister wil ook inzetten op het nogal prestigieuze hogesnel-

heidscargovervoer, al is daar in Pa-rijs geen spoor van. In Gennevilliers zegt men onomwonden dat TGV-vrachtvervoer niet nodig is, het ge-wone spoor volstaat.

BouwbotenParijs staat verder, zowel in visie als in uitvoering, zo blijkt. Men heeft er plannen om een nieuwe grote ha-ven te bouwen even buiten de stad; men verzoent stad en economie, en evalueert dat. En men kent zijn limieten: de binnenhaven is vooral geschikt voor toerisme en voor de aanvoer en verwerking van bouw-materialen en -afval, en dat is vol-gens hen ook de toekomst.“Île-de-France is de regio met het grootste aantal bouwwerven, en aangezien het verkeer dagelijks urenlang strop zit, is scheepvaart de manier om aanvoer in de toekomst te regelen,” zegt de Parijse haven-directeur. Hoewel Grouwels de-zelfde mening is toegedaan, blijft de vraag of de modale Brusselaar wel oren heeft naar een duidelijke aan-wezigheid van de Brusselse haven, en naar de bouw van een nieuw stuk haven op Schaarbeek-Vorming. Ter vergelijking: in Parijs opent in 2017 een nieuw kanaal dat de Franse hoofdstad met het Scheldebekken zal verbinden. In Brussel heeft In-frabel net een beetje geïnvesteerd in de al bestaande kleine containerter-minal, en is het vrijwel zeker dat er in 2017 nagenoeg niets op Schaar-beek-Vorming te zien zal zijn. Laat staan dat er meer naar het centrum van Brussel een nieuwe Havenlaan aangelegd zal zijn, want naast kas-seien herbergt die laan ook heel wat havenactiviteiten.

� Christophe�Degreef

www.havenvanbrussel.bewww.paris-ports.fr

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Staatssecretarissen hebben een hard leven, daarom verdienen ze al eens wat ontspanning. Zo melden welingelichte bronnen ons dat Zijne Excellentie Bruno De Lille (Groen!), om tot rust te komen, een beroep doet op de diensten van een persoonlijke masseur die langskomt op het kabinet. Wij begrijpen dat. Niets beter dan een stevige massage om tot rust te komen tussen twee topmeetings door. Benieuwd welk soort massage Bruno prefereert. Thais? Shiatsu? Swe-da? Mogen zijn chakra’s er alvast wel bij varen.

Op het moment dat verschillende rechters de her aanleg van de onvermijdelijke Havenlaan voorlopig onder de zoden stopten, bracht be-voegd minister Brigitte Grouwels (CD&V) een bezoek aan de Haven van Parijs. Stond op het programma: een geleid bezoek aan een beton-centrale. Onze man ter plaatse wist te melden dat de minister vlak voor het eigenlijke bezoek aan de betonfabriek haar terugreis naar Brussel aanvatte. Om de ironie niet te pijnlijk te maken.

PS-minister Paul Magnette heeft een nieuw soort Brusselaar ontdekt. Zijn geestverwant Louis Tobback wees ons met de hem bekende fijnzinnigheid enkele jaren geleden al op het bestaan van de Dansaertvlaming, nu duikt ook de Dansaertwaal op. Die heeft zijn geboortestek in la Wallonie profonde verlaten, is naar de grote stad getrokken en is nu fan van alles wat Vlaams en hip is in de hoofdstad. Hij houdt van Arno, Luc Tuymans en Tom Lanoye en frequenteert cultuurhuizen als de AB en de KVS. “Dansaert-walen zijn de voornaamste begunstigden van de grote culturele investeringen die de Vlaamse Gemeenschap in Brussel doet,” denkt Magnette. Op het N-VA-hoofdkwartier wordt ongetwijfeld al druk gerekend om deze extra transfer in reke-ning te brengen.

BRUSSEL – Als u nog eens een taxi met hoge snelheid ziet voorbijrijden, zoek dan onmiddel-lijk dekking. Er wordt namelijk gemeld dat de nieuwe spoetniks, de lichtbakken op het dak, weleens loskomen bij sterke wind of bij snel rijden. Onrustwekkend, zeker met de herfst-stormen voor de deur. Aan de factor snelheid valt weinig te doen. Die ligt bij het taxikorps het hele jaar door op een hoog niveau.

ELISABETHPARK – Dan kom je na 1.700 kilo-meter wandelen aan in Brussel, word je door de politie meteen uit je tent gesmeten. Het over-kwam een paar indignados na hun aankomst in het Elisabethpark. Zij wilden daar na hun tocht vanuit Madrid kamperen, maar dat was buiten Koekelbergs burgemeester Philippe Pivin (MR) gerekend. Hij verbood het kampement. Laten we hopen dat de burgemeester ook iets doet tegen djembéspelers, samenzang en het verkon-digen van warrige ideologische standpunten.

ELISABETHPARK (BIS) – De actievoerders zitten nu in het vroegere gebouw van de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB), dat leeg staat sinds de school naar de veiligere Storm-straat in het centrum verhuisd is. Doen ze toch ten minste iets aan de leegstand in de stad.

DEN AMIGO – Iets waar wij behoorlijk indignado van worden: volgens onze confraters van De Morgen bezet Dexia-CEO Pierre Mariani al drie jaar een suite in het vijfsterrenhotel Amigo in de Vruntstraat. Prijskaartje: 545 euro per nacht.

Veiligheid is geen thema in Parijs, terwijl de Brusselse haven kampt met criminaliteit

www.cdenv-brusselsparlement.be

Steven Vanackere: ‘Steun voor groene energie in binnen- en bui-tenland’Tijdens zijn werkbezoek aan Zuid-Afri-ka bezocht vice-eerste minister Vanac-kere het Belgische energiebedrijf, dat in Port Elisabeth het eerste Zuid-Afrikaanse windmolenpark bouwt. Belgische speer-punttechnologie ten dienste van een be-ter milieu in een land dat totnogtoe zijn energie haalt uit steenkoolverbranding. De belangstelling van de minister betekent extra wind in de wieken van een bedrijf dat zijn ervaring in het opwekken van groene stroom in eigen land ondermeer aanwendt

in de bouw van de windpolenparken op de Noordzee.

Steven VanackereFederaal Vice-Premier Minister van Buitenlandse zaken

Helmut De Vos: ‘Gezonde binnen-lucht in scholen is belangrijk, ook voor de Brusselse scholen’Het Vlaams project ‘Lekker Fris’ geeft aan hoe men de binnenlucht in de klas kan verbeteren op een haalbare en budgetvriendelijke manier. Leerkrachten en leerlingen leren op een leuke manier waarom er een probleem kan zijn met de binnenlucht in de klas en vooral wat ze eraan kunnen doen. Jammer genoeg kunnen momen-teel geen (Nederlandstalige) scholen in Brus-sel deelnemen aan dit project omwille van de ingewikkelde institutionele structuur van dit land. Ik pleit daarom voor een oplossing voor dit probleem zodat alle kinderen in het Brussel Hoofdstedelijk Gewest van een gezondere binnenlucht in scholen kunnen genieten.

Helmut De VosOCMW-Raadslid in Sint-Pieters-Woluwe

Jean De Hertog: ‘Initiatieven ondersteunen voor een duurzaam lokaal handelsbeleid’Brussels schepen van Economie en Handel, Jean De Hertog, voorziet jaarlijks financiële middelen voor de Brusselse handelaars die bijdragen tot het respect van onze woonomgeving. Dankzij deze subsidies gebruiken milieubewuste handelaars ecologisch verantwoorde LED-lampen of ver-vangen ze stelselmatig hun oude bestaande lam-pen. Het gebruik van deze economische LED-lampen kadert in de stadsactie van ‘Agenda 21’, een nieuw engagement van de stad Brussel, dat

zich concretiseert in doelgerichte acties die moeten bijdragen tot een duurzame ontwikkeling.

Jean De HertogSchepen in stad Brussel

www.visieopbrussel.be

Brigitte De Pauw: ‘Groene ener-giepremies voor iedereen toegan-kelijk maken’Hernieuwbare energie is de toekomst, daarover zijn we het allemaal eens. Maar deze ‘groene energie’ is er nog niet voor iedereen, aangezien ze vaak gepaard gaat met een stevig prijskaartje. Sinds begin 2011 heeft de Brusselse regering er weliswaar voor gekozen om inkomensgerela-teerde energiepremies in te voeren. Een stap in de goede richting, maar ik blijf ervoor pleiten om nog meer te hameren op het belang van de basispremies voor energiebesparende maatrege-len, en dit onder het motto: eerst isoleren, dan reduceren, en vervolgens vergroenen. Dat is volgens mij de meest realistische, efficiënte én sociale aanpak.

Brigitte De PauwBrussels Volksvertegenwoordiger Schepen in Jette

Visie op een duurzaam Brussel


Brood voor hongerige toeristEuropa > EU-bezoekerscentrum Parlamentarium wil half miljoen bezoekers lokken

BRUSSEL – Vrijdag gaat Parla-mentarium open. Het Europese bezoekerscentrum biedt een multimediale kijk op de geschie-denis en de besluitvorming van de Europese Unie. Zeven dagen op zeven open. En gratis.

Hoe zet ik een bezoekerscentrum op waar op een klare manier – en in 23 talen – de ingewikkelde ge-schiedenis en besluitvorming van de Europese Unie worden uitgelegd? Het Duitse Atelier Brückner is won-derwel in die opdracht geslaagd. De meertaligheid van Europa wordt opgevat als een troef. “Europa is meertalig, maar gaat toch op zoek naar één betekenis,” legt ontwerper Uwe Brückner uit. “Wij noemen dat debabelisatie.”Niet iedereen spreekt 23 talen, en dus krijgen bezoekers een handige touchscreen-gids mee waarmee ze de taal van hun voorkeur kunnen activeren op de meer dan honderd schermen in het museum.De virtuele reis door de EU begint met een korte geschiedenis waarin de vraag wordt gesteld: ‘Waar komt het Europese eenmakingsidee van-daan?’ De twee wereldoorlogen ko-men aan bod, maar ook de Koude Oorlog en Mei ’68. Daarna komt de bezoeker in een zaal waar hij of zij een persoonlijke boodschap kan krijgen van een van de 750 europar-lementsleden of aan een parlemen-tariër een vraag kan mailen.

Indrukwekkend is de 3D-ervaring in een ronde filmzaal waar de be-sluitvorming van het Europees par-lement echt wordt gemaakt. Knap gedaan, maar de aandacht erbij hou-den is wel nodig om het hele beslis-singsproces te begrijpen. Speelser is de verhalenkaart. Door met rollende schermen over een plek in Europa te glijden, wordt het verhaal van die plek verteld en de invloed op de Eu-

ropese besluitvorming. Zo heeft de dioxineramp in Seveso geleid tot de gelijknamige Europese richtlijn.Parlamentarium wil de betrokken-heid van de Europese burgers bij de Unie verhogen. Isabelle Durant, vice voorzitster van het Europees parlement (Ecolo), vindt dat een goede zaak. “Wie weet bijvoorbeeld dat de verplichte energieprestatie-certificaten of EPC’s een omzetting

zijn van een Europese richtlijn?” Die invloed van Europa op het le-ven van elke dag komt ook aan bod in een mooi ingerichte ‘salon’ waar bezoekers rustig naar verhalen van Europeanen kunnen luisteren. Op de achtergrond verschijnen levens-echte landschappen.De ontwerpers slagen erin een in-drukwekkende sfeer op te wekken, zonder afbreuk te doen aan de rijke

content die bij de Europese Unie hoort. Pret dus, maar ook genoeg ernst.Critici zouden kunnen argumen-teren dat Parlamentarium goed in elkaar gestoken promopraat voor de Europese Unie is, terwijl er ook wel heel wat kritische aantekeningen gemaakt kunnen worden. Daar is iets van, maar een kritische blik op de EU zou voorbijgaan aan het doel van Parlamentarium. Het is in eer-ste instantie een bezoekerscentrum van het EU-parlement, dat informa-tie wil verschaffen.Belangrijker is dat de toeristen nu eindelijk een stek in Brussel hebben waar de Europese hoofdstad voluit voor het voetlicht wordt geplaatst. Tot nu bleven toeristen in Brussel die uit zijn op het Europese verhaal, in de kou staan. En al helemaal in het weekend, als de Europese wijk er volkomen verlaten bij ligt.Parlamentarium stelt de ambitie hoog. Vandaag heeft het Europees parlement 150.000 bezoekers per jaar. Omdat Parlamentarium laag-drempelig is (een pasje is niet nodig) en zeven dagen op de zeven open is, rekent het Europees Parlement op 450.000 bezoekers.Parlamentarium oogt duur, en dat is het ook. Het gebouw bestond al (D4 op het Luxemburgplein), dus moesten alleen de museale inrich-ting en multimedia worden ontwor-pen. Het Europees parlement telde hier 21 miljoen euro voor neer. Al valt dat al met al nog mee: het is het eerste bezoekerscentrum waar 23 talen worden gehanteerd, en het weliswaar veel grotere Capitol Hill-bezoekerscentrum in Washington kostte maar liefst 421 miljoen euro.

� Steven�Van�Garsse www.europarl.europa.eu/ parlamentarium

Europese verhalen: de invloed van de Unie op het leven van elke dag. En vice versa.

© EUROPEES PARLEMENT

Passiefrenovatie aan het koninklijk paleisArchitectuur > Koning Boudewijnstichting kiest voor duurzaamheid bij renovatie kantoren Brederodestraat

BRUSSEL – Een achttiende-eeuws beschermd pand ombouwen tot een lage-energiekantoor? De Koning Boudewijnstichting bewijst dat het kan.

De meeste architecten zijn het er-over eens: het is makkelijker om een nieuw passiefgebouw neer te zetten dan een historisch gebouw energie-zuinig te maken. Maar onmogelijk is het niet. Dat bewijst het Brusselse bureau Trio Architecture.Zij namen de kantoren van de Ko-ning Boudewijnstichting in de Bre-derodestraat onder handen, met als uitdrukkelijke bedoeling: een reno-vatie met meer comfort, voor meer werknemers én met een energiefac-tuur die fors naar beneden kan.“We hebben eerst de bestaande toe-stand bestudeerd,” zegt architect Sébastien Petit. “Met een blowdoor-test hebben we de luchtdichtheid van het gebouw getest. Wat we ver-

wachtten, kwam uit: de eiken ra-men en de gevel mogen dan in goede staat zijn, het gebouw was vergeven van de kieren en spleten.”De architecten hebben werkelijk alle spleten gedicht. Vervolgens was het zaak het gebouw te isoleren. Bij veel historische gebouwen is buiten-isolatie geen optie, en ook hier werd gekozen voor binnenisolatie. “Na-deel is het vocht in de muren,” zegt Petit. “We hebben daarom voor een nieuw materiaal gekozen: een lichte betonstructuur met de karakteris-tieken van cellulose. Het combi-neert een goede isolatiewaarde met vochtbestendigheid.”Typisch voor een passiefgebouw is het gebruik van de inertie van het hele gebouw om de warmte (in de winter) of de koelte (in de zomer) vast te houden. Ook daar hebben de architecten dankbaar gebruik van gemaakt. De betonnen gewelven op de bovenste verdiepingen werden

blootgelegd. “Die verhogen de iner-tie. Nadeel is de slechte akoestiek,” zegt Petit. “Het is een voortdurend balanceren tussen de inertie van het gebouw verhogen, isoleren en de akoestiek verbeteren.”Een gebouw dat potdicht is, moet verlucht worden. Dat kan met een luchtcirculatiegroep. Zo is er altijd frisse lucht. Bovendien kan warm-te gerecupereerd worden met een warmtewisselaar. Dubbele winst.De resultaten van dit alles zijn spec-taculair. De energievraag van drie verdiepingen is gedaald van 144 kilowattuur per vierkante meter naar 30 kWh. Dat betekent niet al-leen een forse daling van de ener-giefactuur, de KBS behaalt hiermee ook de Brusselse norm ‘zeer lage energie’, net boven ‘passiefbouw’ (15 kWh/m2).Eerlijk is eerlijk: de gelijkvloerse verdieping is daar niet in meege-rekend. Daar liggen mooi gedeco-

De Koning Boudewijnstichting stoot voortaan fors minder CO2 uit.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

reerde salons, waar de architecten niet hebben ingegrepen. Erg is dat niet, vindt Petit. “Ook respect voor het erfgoed is belangrijk. Zelfs al kunnen we daar geen optimaal energierendement behalen.”

De renovatie kostte 1,2 miljoen euro. Volgens de architecten is deze ‘passiefrenovatie’ amper zes pro-cent duurder dan een klassieke re-novatie.� SVG


BRUSSEL – Om de samenwerking tussen Vlaanderen en Brussel aanschouwelijk te maken, stapten Vlaams minister-president Kris Peeters en Brigitte Grouwels, Brus-sels minister bevoegd voor de Haven, maandag op drie adressen in de kanaalzo-ne af. In hun kielzog Brusselse en Vlaamse CD&V-fracties en -parlementariërs.

Drie investerings- of samenwerkingsprojec-ten tussen Vlaanderen en Brussel werden be-zocht: groothandel in bouwmaterialen Mpro, het opleidingscentrum Syntra Brussel en het podiumkunstenhuis Kaaitheater.Mpro aan de Havenlaan, een nazaat van Ets. Ackermans en sinds 2005 deel van de Franse groep Saint-Gobain, wil zo diep mogelijk in de stad verankerd blijven, om de transport-prijs van de grondstoffen te minimaliseren. Dat zou ook de eindverbruiker in zijn porte-monnee moeten voelen. In hoofdzaak draait de binnenvaart van de onderneming op zand en grind in bulk (Mpro verzet 200.000 ton van dit materiaal). Van deze bulkgoederen komen per jaar zes tot zeven schepen tot aan de bedrijfskaden. De binnenschepen bevoor-raden ook twee andere Brusselse afnemers op hun vaart. Vrachtvervoer per schip is een stokpaardje van minister Grouwels (lees het verslag van haar handelsmissie naar Parijs op p. 6-7: ‘De slag om het stadswater’).Voor het vervoer van de kade naar werven in de stad heeft Mpro vooralsnog geen alterna-tief. Vandaag telt dat transport nog jaarlijks 14.000 (vrachtwagen)ritten, naast 50.000 afhalingen door aannemers, kleinhandelaars en dies meer. En naast het scheepstransport krijgt Mpro ook nog 26.000 ton bouwmate-riaal per vrachtwagen geleverd. Een deel van de (meer delicate) leveringen van beton- en snelbouwblokken op pallets probeert men meer en meer per vrachtschip te doen. Daar-toe werd in 2009 een bufferkaai gebouwd, waarvan twee derde bekostigd werd door de Haven van Brussel (Grouwels’ bevoegdheid) en de nv Waterwegen en Zeekanaal. Dit her-oriënteringsproject ontlast de straten. Voor het vervoer per schip van 10.000 ton beton-blokken op pallets (2011-’13) krijgt het be-drijf dit jaar een subsidie van 1,32 euro per pallet van de Vlaamse overheid. Het mate-riaal is bestemd voor de bouw van UP-site, de hoogste woontoren van België (in aanbouw),

op vierhonderd meter van de Mpro-kade. “Dit is de enige manier om samen vooruit te gaan, Vlaanderen én Brussel,” stelde minister-president Peeters onomwonden. Over de op-ruimideeën van bedrijven langs de vaart door Vlaams minister Pascal Smet (SP.A), bevoegd voor Brussel, werd met geen woord gerept.Nadien ging de intergewestelijke sleepboot Peeters/Grouwels naar het opleidingscen-trum Syntra Brussel. De Vlaamse Gemeen-schapscommissie (Brussels Gewest) betaalt de huisvesting van Syntra in Thurn & Taxis. Binnenkort wordt de steun grondig verhoogd, voor uitbreiding met ateliers en ruimte op de gelijkvloerse verdieping. Vlaanderen subsi-dieert de werking van de instelling an sich.

Syntra Brussel ziet in dat er meer cursisten uit Brussel moeten worden bereikt. Nu komt maar een derde (34 procent) uit Brussel, 43 procent uit Vlaams-Brabant en zelfs 23 pro-cent uit de rest van Vlaanderen (hoofdzake-lijk pendelaars die na hun werk een opleiding volgen). Grouwels vraagt ook aan de Vlaamse instelling om de vakken te onderbouwen met taallessen Nederlands, en om meer in te spe-len op de werkgelegenheidskansen voor zelf-standige beroepen. Typisch grootstedelijke beroepen komen te weinig aan bod. Ook het verlies van leerjongens/-meisjes (nog maar dertig meer) aan het Franstalig onderwijs blijkt een teer punt.Tot slot staken Peeters en Grouwels de lof-trompet over het Kaaitheater. De minister-president noemde die werking een ‘pareltje’ en een mooi voorbeeld van Vlaams-Brusselse samenwerking. Meteen tipte zakelijk leider Hugo Vanden Driessche het aanpalende, voormalige VGC-hoekhuis aan te kopen. De hele hoek zou een Vlaamse vuurtoren aan de haven kunnen worden.� Jean-Marie�Binst

Vlaamse parelvissers vinden elkaar bij kanaal

Economie > Bezoek aan samenwerkingsprojecten Vlaanderen-Brussel

* Aanbod onderworpen aan voorwaarden. Beschikbaar in de volgende gemeenten: stad Brussel, Laken, Molenbeek, Anderlecht, Neder-Over-Heembeek, Haren, Watermaal-Bosvoorde, Sint-Joost-ten-Noode, Wemmel en Drogenbos. Verbintenis voor één jaar. U hebt een Cablebox decoder en een modem nodig. Tarieven ATI op 12/09/2011 exclusief de huur van de decoder, exclusief bijkomende downloads van internet, exclusief telefonische oproepen en exclusief VOD-gebruik. Enkel voor de eerste 5000 klanten. Triple Play Start is slechts toegankelijk: (1) voor nieuwe klanten of (2) voor Numericable-klanten die enkel het product televisie hebben (met uitsluiting dus van de beschikbare multi play-formules) en die niet konden genieten van het Numericable Internetaanbod na 1 september 2010. Om te genieten van het tarief aan 29,90 €/maand, moet de klant verplicht betalen via bankdomiciliëring. Zie voorwaarden op www.numericable.be

Met het Triple Play Start-pack voor 29,90€ per maand* kan je:• Gratis telefoneren naar alle Numericable abonnees• Digitale televisie met 120 zenders + 16 zenders in High Definition.• Internet tot 15 Mbps

ADVERTENTIE

CD&V’ers Bianca Debaets, Kris Peeters en Brigitte Grouwels bij Syntra-voorzitter Eddy Marstboom (midden).

© B

AR

T DE

WA

EL

E

© IVA

N P

UT

Kris Peeters op werfbezoek:

“De enige manier om samen vooruit te gaan, Vlaanderen én Brussel”


Deze week in Sint-Gillis > Pianofabriek wordt Allemuziekjesfabriek

‘We zijn een grotemuzikale familie’

Eerste sessie van het Orchestra of Our Time, afgelopen zaterdag in de Pianofabriek: “Samenkomen en muziek maken, puur voor het plezier.”

© BENJAMIN TOLLET

H et muzikale buurtproject is een initiatief van Remua, een expressie- en creati-

viteitscentrum van professionele muzikanten die op een ludieke wijze hun kunnen doorgeven aan aspi-rant-muzikanten. “We werken al twee jaar in scholen, waar muziek-leraars meestal bitter weinig midde-len hebben. Wij komen met onze in-strumenten en leren de kinderen in groep muziek spelen op een speelse manier,” zegt Sarah Goldfarb van Remua.Na twee jaar ervaring in scholen wou Remua een intergenerationeel en tweetalig buurtorkest oprichten. De Pianofabriek sprong meteen op de kar, en vorige zaterdag vond de eerste sessie plaats. Er was een tien-

tal deelnemers, kinderen en volwas-senen, die konden kiezen tussen viool, dwarsfluit, saxofoon, trom-pet, klarinet, drum en keyboard. De sfeer was gemoedelijk, met veel la-chende gezichten, en het was tijdens het uurtje samenspel op het einde wonderlijk om te zien hoe ze er toch al in slaagden samen een behoorlijk muziekstukje te brengen.De alternatieve manier om een in-strument te leren bespelen werkt als volgt: om halftien is er een uurtje notenleer en muzikale vorming; dan volgt een uur les per instrument, en ten slotte volgt nog een uur waar alle instrumenten bijeenkomen om sa-men te spelen. Al doende leren, dus.Het idee van een gemeenschaps-orkest komt overgewaaid uit Groot-

Brittannië, waar veel mensen sa-menkomen om muziek te maken. Goldfarb: “Het gaat ’m niet om het niveau van de muzikanten, wel om het samenkomen om muziek te spe-len, gewoon voor het plezier. Die geest willen we naar hier brengen.”De zestienjarige Mathieu is enthou-siast. Hij volgde al vijf jaar vioolles, maar kapte er drie jaar geleden mee: de klassieke muziekopleidingen aan academies zijn hem ‘te eenzaam’.

“Ik kreeg privéles, was altijd alleen en amuseerde me niet. Ik had wel zin om verder viool te spelen, maar niet op die manier,” zegt de jongen. “Ik heb lang moeten zoeken alvo-rens ik dit orkest vond. Het is exact wat ik zoek: je maakt vorderingen tijdens de muzieklessen per instru-ment én je kunt samenspelen met andere muzikanten. Dat is er net zo plezant aan!”Percussieleraar Laurent Vigneron begeleidt twee jonge ketjes die zo enthousiast op hun drumstel mep-pen dat hij ze moet intomen opdat ze het orkest niet overdonderen. “Het is fantastisch om les te geven aan kinderen, om te zien hoe het ritme hen gelukkig maakt,” zegt

Vigneron. “We hebben tijdens het uurtje drum een ritme aangeleerd dat we gebruikt hebben tijdens het samenspel, en dat werkte perfect.”

Nationaal Orkest Sint-GillisHet orkest staat open voor ieder-een, jong en oud, met of zonder ervaring. Sarah Goldfarb zou graag veertig deelnemers hebben en vanaf december ook meteen concerten geven, want dat is ook een leerrijke ervaring die mensen motiveert om verder te doen. “We hebben een partnerschap met het Nationaal Or-kest van België voor twee van onze scholen. Ik wil voor het Orchestra of Our Time ook zo’n samenwerking met een klassiek orkest of jazzcom-bo. Dat is ontzettend leerrijk, voor alle partijen,” zegt Goldfarb.‘Niet te snel, jongens!’ zou je den-ken, maar neen, het gaat wel de-gelijk snel. Met een goede begelei-ding en de motivatie die versterkt wordt door het samenspel, leren

de deelnemers al snel twee of drie nummers. Speciaal voor het buurt-orkest schrijven drie profs nieuwe composities. De Engelse klarinet-tist Nick Hayes is gespecialiseerd in het schrijven van klassieke muziek voor jongerengroepen. De tweede is de saxofonist Jan Rzewski, een echte jazzman. Hij zal enkele jazzy composities schrijven waarin plaats is voor improvisatie. En dan is er nog Raphaël Dagostino, die zich als trompettist vooral laat inspireren door New Orleans jazz.Remua wil jongeren warm maken voor klassiek. “Klassieke muziek is niet aantrekkelijk omdat ze is blij-ven steken in de tijd. Het Orchestra of Our Time brengt klassiek tot le-ven,” zegt Goldfarb.Tijdens de eerste bijeenkomst speelde het orkest, onder leiding van Nick Hayes, de zestiende-eeuw-se Ita liaanse compositie ‘La mou-risque’ van Tielman Susato. “Het is fantastisch om zo’n nummer te kunnen ontleden, er eenvoudige melodieën uit te halen en die dan samen te spelen,” zegt Hayes met evenveel enthousiasme als tijdens zijn moment de gloire als dirigent van het Orchestra of Our Time. “Zo maak je muziek uit het verleden op-nieuw springlevend.”�� Benjamin�Tollet

“Ik kreeg privéles en amuseerde me niet. Ik wou wel verder met mijn viool, maar niet op die manier”

BD

W R

EGIO

SINT-GILLIS – Al langer zin om te gaan drummen of trompet te spelen, maar de muziekacademie – te formeel, te academisch – schrikt je af? Dan kun je nu elke zaterdagvoormiddag terecht in de Pianofabriek. Je krijgt er muzikale vorming, leert een instrument te bespelen en kunt meteen je vooruitgang testen bij het Orchestra of Our Time. “Hier leer je muziek spelen zonder je het hoofd te breken.”

Het Orchestra of Our Time is een initiatief van Remua en de Pianofabriek, met de steun van gemeente Sint-Gillis, OCMW, VGC, Centrum voor Gelijkheid van Kansen en United Fund. Elke zaterdag van 9.30 tot 12.30 uur in de Pianofabriek, Fortstraat 35. Voor iedereen van 8 tot 88 jaar, in het Nederlands en Frans. Instrumenten lenen is mogelijk, voorkennis is niet vereist. Deelnemen kost tussen 120 en 380 euro per jaar, afhankelijk van formule en financiële situatie. Meer informatie en inschrijven op www.remua.be (02-537.74.38) of www.pianofabriek.be (02-541.01.70)


HEEL WEINIG OvERLASTBOETES

SINT-JOOST-TEN-NODE – Oppositieraadslid Frederic Roekens (Groen!) is boos op het gemeen-tebestuur, dat volgens hem veel te weinig administratieve boetes (GAS) uitschrijft. Sedert 2008 zijn er maar 85 pv’s op het bureau van de gemeentesecretaris beland en werden er maar 44 boetes effectief uitgeschreven. Roekens vergelijkt met de Stad Brussel, waar elke dag negentien boetes uitgeschreven worden voor het vervuilen van de openbare weg alleen al.� DV

DuuR SINTERkLAASfEESTJE

BRUSSEL – Els Ampe (Open VLD) en Jacques Oberwoits (MR) zijn niet te spreken over het sin-terklaasfeestje voor het personeel van de Stad Brussel. De Stad trekt er niet minder dan 40.000 euro voor uit, en dat vinden de liberalen al te gek. Schepen van Personeelszaken Philippe Close (PS) was in de gemeenteraad niet onder de indruk van de kritiek.� DV

TELE

XREG

IO

Nu is de Bloemenmeisjesgang het bin-nenpleintje geworden van Hoeksteen/Pierre d’Angle, nachtopvang voor dak-lozen, maar eind negentiende eeuw was het steegje tussen Nieuwland 173 en 175 een heuse impasse waar veel Spaanse families woonden. Dat er een steegje naar de bloemenverkoopsters genoemd werd, bewijst hun toenma-

lige populariteit. Zoals deze kaart uit 1908 ons leert, waren ze toen ‘Vlaams’; ondertussen zijn het vooral Roma. DV

Meer op www.academieroyale.beMet dank aan Dexia en:

Toen waren ze nog Vlaams

UIT DE oUDE Doos Beste lezer, tot nieuwjaar presenteren we u wekelijks een prentbriefkaart met oude (soms verdwenen) beroepen. Veel kijkplezier.

ADVERTENTIE

De gemeente Jette wacht vol ongeduld op het fiat van de Vlaamse Gemeenschap om de capa-citeit van school Poelbos te kunnen verdubbe-len. Tegelijkertijd zal een aantal Jetse Neder-landstalige wijkschooltjes dichtgaan.

Vorig jaar werd bekend dat Jette school Poelbos flink wil uitbreiden. De gemeente diende intus-sen een subsidiedossier in, zowel bij de Vlaamse Gemeenschap als bij de Vlaamse Gemeenschaps-commissie. Van de VGC kreeg de gemeente in-middels een positieve reactie. Het is nu wachten op het antwoord van de Vlaamse onderwijsadmi-nistratie, die normaal gesproken zeventig procent van de kosten op zich neemt.De gemeente wil vier nieuwe kleuterklassen en zes lagereschoolklassen neerzetten. “We wil-len de capaciteit van het Jetse lager onderwijs

afstemmen op de huidige, grotere capaciteit van het kleuteronderwijs,” zegt schepen van Onder-wijs Brigitte De Pauw (CD&V). De kleutertjes van de verouderde en te klein behuisde wijkschooltjes Florair, Dielegem en Blangchard zullen verhuizen naar Poelbos. De vrijgekomen gebouwen zullen overgeheveld worden naar het Franstalige ge-meenteonderwijs. Alleen het wijkschooltje Dage-raad in de Van Rolleghemstraat blijft open. “Dat is ook verouderd, maar ligt te ver van Poelbos,” zegt De Pauw.Het is de bedoeling van de gemeente om op de Poelbos-site een nieuwe sportzaal en refter neer te zetten en daarbovenop tien nieuwe klassen te bouwen. Om sneller vooruit te gaan zal gewerkt worden met prefab modules. �� Bettina�Hubo

School Poelbos verdubbeltJette > Wachten op antwoord Vlaamse Gemeenschap

SALON BOMBARDON IN DE HuISkAMER

SCHAARBEEK – Naar goede traditie organiseert de gemeente ook dit jaar Salon Bombardon, een evenement waarbij podiumkunstenaars in huiskamerkring hun ding kunnen doen. Dit jaar is er dans (Charlotte Vanden Eynde), elektropop (Mastercab), chanson (Oscar Beek), pop (Sarah Carlier), poppentheater (Cie Froufrou), poëzie (Brigitte Dedry) en burlesque (Neoretro). Salon Bombardon, van vrijdag 21 tot en met zondag 23 oktober. Snel zijn is de boodschap: het aantal plaatsen is beperkt. Reserveren op 02-240.34.34 of www.salonbombardon.site11.com.� SVG

offresd’emploiwerkaanbiedingen w e r k w e e k e v o l u t i e c a r r i è r e ontplooingambitionambitiecontact engagementbrussel/bruxel les offresd’emploiwerkaanbiedingen 17>21.10.2011motivationmotivatie

offresd’emploiwerkaanbiedingen w e r k w e e k e v o l u t i e c a r r i è r e ontplooingambitionambitiecontact engagementbrussel/bruxel les offresd’emploiwerkaanbiedingen 17>21.10.2011motivationmotivatie

www.actiris.beVolledig programma op

semaine_emploi_annonce_255X120.indd 1 10/4/11 10:15:39 AM

Het Kardinaal Mercierplein wordt ge-renoveerd, en ook de groene lantaarn-palen in retrostijl moeten plaatsmaken voor modernere exemplaren. Eigenaar Sibelga recupereert er maar een tiental en dus blijft de gemeente Jette zitten met 25 straatlampen.Burgemeester Hervé Doyen (LBJ) wil ze nu verkopen tegen 250 euro per stuk.

Wie interesse heeft en het ziet zitten de metershoge palen zelf op te halen, moet snel een brief schrijven naar het College van Burgemeester en Schepenen, Wem-melsesteenweg 100, 1090 Jette. Als ze tegen 1 november niet de deur uit zijn, worden ze per kilo verkocht aan een oudijzermarchand.� HUB

Lantaarnpaal te koopJette > 250 euro per stuk

BDW 1299 PAGINA 12 - DONDERDAG 13 OKTOBER 2011 B

DW

REG

IO

Hooggehakte vrouwen zullen er geen traan om laten. Met stiletto’s over het Martelaarsplein stappen moet een ware kruisweg zijn. Geen nood: het Martelaarsplein wordt heraangelegd, het middenstuk met afgezaagde kasseien. De Stad Brussel heeft ruim een miljoen euro veil voor de her aanleg. Normaal gezien beginnen de

werkzaamheden in maart 2012. Ze zouden zes maanden duren. Geoffroy Coomans de Brachène (MR), die het Martelaarsplein consequent ‘de eer-ste begraafplaats van het land’ noemt, hoopt dat het werk erop zit tegen september. Hij wil op een proper plein de Belgische Revolutie van 1830 her-denken.� DV

Martelaarsplein krijgt gezaagde kasseien

Brussel > Plein wacht al vele jaren op heraanleg

Martelaarsplein: Belgisch symbool, zenuwcentrum van de vlaamse regering, stilteplek in de stad.

© H

ISTO

RIC

.BR

US

SE

LS

Het commissariaat Mettewie op de Gentsesteenweg is helemaal vernieuwd. Voortaan kunnen de Molenbekenaren veel beter ont-vangen worden.

Het gebouw dateert van de jaren 1950, en renovatie was meer dan noodzakelijk. Ramen, deuren en sanitaire voorzieningen zijn vervan-gen. De binnenmuren werden uitge-broken en heropgebouwd; tuin en parkeerterrein zijn volledig opnieuw aangelegd.Bij de renovatie werd vooral gelet op de energieprestaties. “We kozen voor hoogwaardige isolerende ma-terialen,” zegt politiewoordvoerder Johan Berckmans. “Bovendien kwa-men er zonnepanelen op het dak, zodat het commissariaat zijn eigen stroom kan opwekken. Het hemel-water wordt gerecupereerd voor de toiletten en het onderhoud van de tuin.”Het gebouw beschikt over een in-braak- en brandalarmsysteem. Rond het gebouw staan drie sur-veillancecamera’s. “Het welzijn van onze personeelsleden en onze be-zoekers is toegenomen.”Vlak bij het commissariaat wordt

binnenkort begonnen aan de bouw van een nieuwe kennel voor vijf-tien honden. “Zo kunnen we met de honden meer dan ooit in de wijken patrouilleren, wat de veiligheid ten goede komt,” zegt Berckmans. “We kunnen ook patrouilleren waar onze motorvoertuigen niet kunnen ko-men, zoals in parken. Met de hon-den doen we ook aan ordehandha-ving, zoals tijdens de matchen van FC Brussels.”Het commissariaat Mettewie is een van de veertien gebouwen van de politiezone Brussel-West. Het is de thuisbasis van de sectorteams Mettewie en Marie-José. Burgers kunnen er onder meer terecht met allerlei klachten, buurtproblemen, burenruzies, parkeerproblemen en schade aan de openbare weg. “Het is cruciaal dat we zoveel mogelijk onze werking decentraliseren,” zegt Berckmans. “Ons hoofdkantoor aan het metrostation Graaf van Vlaan-deren kan de toevloed van bezoe-kers niet slikken.” Het onthaal van het hoofdkantoor krijgt volgend jaar een opknapbeurt. De renovatie van het commissariaat Mettewie kostte meer dan 600.000 euro.� MV

Commissariaat Mettewie vernieuwd

Sint-Jans-Molenbeek > Kennel voor 15 politiehonden volgt

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via 0800 20 400of www.woneninbrussel.be.

WIB_ADV_BDW_2011.indd 2 13/09/11 11:47

ADVERTENTIE


ADVERTENTIE

Het OCMW van Molenbeek heeft een nieuw bijhuis in de Brussels Event Brewery in de Delaunoy straat. De bedoeling is om nog gerichter te kunnen werken in de buurt.

“Deze nieuwe vestiging was meer dan noodzakelijk om-dat onze hoofdzetel veel te klein was geworden,” zegt maatschappelijk werkster Marijke Bachely. “Het is een heel gezellig gebouw geworden, mensen voelen zich hier echt thuis.” In de Delaunoystraat werken twaalf sociaal werkers, die elk ruim 120 dossiers beheren.De verbouwing werd grotendeels uitgevoerd door de technische ploeg van het OCMW. In die ploeg werd de helft van de werknemers aangeworven in het kader van een herinschakelingsproject.Het OCMW heeft nu zes ‘sociale antennes’ of lokale filia-

len. Zo wordt de werking gedecentraliseerd, om dichter bij de Molenbekenaars te staan. Een jaar geleden herzag het OCMW ook zijn maatschappelijk integratietraject. “Het nieuwe parcours is opgedeeld in etappes,” vertelt Bachely. “Eerst is er een afspraak met een maatschappe-lijk werker. Daarna wordt het socioprofessionele project bepaald. Dat kan een studie of opleiding zijn, maar ook een opfrissingscursus voor talen of een actieve zoek-tocht naar werk.”Onder de vierduizend mensen die aan een parcours be-zig zijn, zijn er 1.500 jongeren die een studie of oplei-ding volgen. Meer dan vijfhonderd OCMW-klanten be-reiden zich met een talenopfrissingscursus voor op de arbeidsmarkt, en ongeveer zevenhonderd personen zijn actief op zoek naar werk.� Matthias�Vanheerentals

Gerichter werken in de buurtenSint-Jans-Molenbeek > OCMW heeft nu al zes bijhuizen

Een gelukkige OCMW-voorzitter Christian Magérus (l.) op de feestelijke opening van het filiaal in de Delaunoystraat.

© O

CM

W S

INT-JA

NS

-MO

LE

NB

EE

K

met de steun van

www.samennaarschoolindebuurt.be

De Academie voor Beeldende Kunsten viert deze zondag, 16 oktober, haar veertigjarige bestaan en ze doet dat in stijl. Bekende namen als Josse De Pauw en Jan De Smet dragen hun steentje bij.

Al veertig jaar kan jong en oud in het historische Vandenpeere-boomhuis zijn artistiek talent bot-vieren. In het brede cursusaanbod vind je naast de klassiekers als beeldhouw- en schilderkunst ook cursussen foto- en mediakunst en digitale beeldverwerking, en daar-naast heeft de academie ook een afdeling kunstambachten, restau-ratie en renovatie.Het feest wordt vanaf 14 uur let-terlijk in gang geblazen door een koperblazersensemble, samenge-steld uit leerkrachten en leerlingen van de nabijgelegen muziekacade-mie, en een openingstoespraak van Jacky Goris, de directeur van de Scholengemeenschap.Heel de dag kun je de brandnieuwe muurkunst van Bonom (zie p. 1) bewonderen, en doorlopend kun

je ook genieten van twee eendags-tentoonstellingen: in het atelier Vrije Grafiek wordt Elephant skull getoond, een serie van 28 etsen van de Britse beeldhouwer Henry Moore, en er is de installatie/cho-reografie van Vincent Dunoyer.

Tussen kunst en kitschVan halfdrie tot zes kun je je kunstschatten laten bestuderen door een vierkoppig team van ex-perts, en zo nodig ook laten res-taureren. Om halfdrie staat Jan De Smet op de planken met Solo voor het jonge grut, die vooral uit zijn repertoire kinderliedjes put. ’s Avonds om achten leest Josse De Pauw voor uit Moskou op sterk water van Venedikt Jerofejev. Hij wordt daarbij begeleid door het Ensor Strijkkwartet. Als afsluiter is er een receptie in de garage, met interactief vuurwerk van Show-flame en livemuziek van de con-trabassist Elias Bartholomeus.

� Bruno�Schols

www.academieanderlecht.be

Feest met koperblazers, vuurwerk en sterk water

Anderlecht > Academie wordt veertig jaar


Jongeren optillen uit de armoede, daar draait het voor Welzijnszorg om. “Eenoudergezinnen, lage scholing, geen betaald werk in het gezin, slechte huisvesting: allemaal risicofactoren voor armoede bij kinderen.”

© ALAIN BACHELLIER

Welzijn > Campagne wil vicieuze cirkel armoede doorbreken

Armoede is geen kinderspel

Twintig procent van de Brusselse jongeren leeft van een uitkering. Meer dan een derde groeit op in een gezin waar niemand werkt, en bij eenoudergezinnen loopt dit op tot zestig procent. In de armere wijken stijgt de werkloosheidsgraad bij jongeren tot veertig procent. De kindersterfte bij arme gezinnen neemt toe.Armoede spreidt zich uit over verschillende levensdomeinen die als een web met elkaar verbonden zijn. Het is een veelkoppig monster dat niet weggaat met een trucje van mama of papa of met een lampje naast het bed. Kinderarmoede aanpakken kan alleen door de cirkel van armoede en sociale uitsluiting te doorbreken. Daarom wil Welzijnszorg Brussel de aandacht vestigen op twee elementen in een kinder

leven die cruciaal zijn in deze cirkel: de leefomgeving en het onderwijs.

Recht op spelenDe woningmarkt in Brussel is ontoereikend om voor elk gezin het recht op wonen te verzekeren. Een goede woning is meer dan een betaalbare woning. Kinderen en jongeren ontberen vaak de ruimte om te spelen, te studeren, samen te zijn met het gezin of gewoon eens alleen te zijn. Nochtans hebben ook zij behoefte aan een gezonde woning met voldoende licht, ruimte, geen vochtproblemen, goede isolatie enzovoorts, om gezondheidsproblemen en schoolachterstand te vermijden.Zeker in een stadsomgeving groeien kinderen ook op in hun buurt, op straten en pleinen. In Brussel is de openbare ruimte schaars. Als er al mogelijkheden zijn tot ontspanning in de buurt, dan lijkt het in het weekend eerder op een pretpark in

Bart Van Walle (Welzijnszorg).

het hoogseizoen. Daarnaast zijn die locaties niet altijd aangepast aan het samenleven en spelen van verschillende leeftijdsgroepen.Wat kan hieraan gedaan worden? Ten eerste moet iedereen het recht krijgen op een kwalitatieve en betaalbare woning op maat van het gezin. Brussel moet daarom dringend meer sociale woningen bouwen. Wie op de wachtlijst staat, moet recht krijgen op een substantiële huursubsidie.Daarnaast moet het Gewest actief inzetten op het ‘recht op spelen’. In elke woonwijk moet er openbare ruimte beschikbaar zijn

om veilig te spelen en jong te zijn.

MaximumfactuurEen inclusief armoedebeleid maakt ook werk van een geslaagde onderwijscarrière. Dit is de enige opstap naar een succesvolle carrière op de arbeidsmarkt. Vandaag verlaat 22 procent van de Brusselse jongeren

de schoolbanken zonder diploma. De helft van de jongens heeft bij het begin van het secundair onderwijs schoolachterstand opgelopen.Dit is geen verhaal van zwarte of witte scholen, van nationaliteit en taal. Onderzoek toont aan dat de sociaaleconomische factoren veel zwaarder doorwegen. Daarom moeten we ook voor het secundair onderwijs een maximumfactuur invoeren. Algemeen moet er blijvend werk worden gemaakt van de kostenbeheersing in het onderwijs. Ook eenvoudige maatregelen, zoals duidelijke afspraken rond (het algemeen gebruik van) schoolmateriaal, of rond het geven van cadeautjes in de klas kunnen veel verhelpen. Daarom vinden we vorming over armoede voor leerkrachten – ook tijdens de basisopleiding – een eerste stap in de goede richting. Sociale ongelijkheden moeten we bij alle leeftijden bestrijden. Voor het onderwijs begint dit in de kleuterklas. Waarom krijgt het kleuteronderwijs bijvoorbeeld niet dezelfde financiering als de lagere school?

Blijvende littekensAlgemeen moet er meer geïnvesteerd worden in het Brusselse sociale middenveld. Welzijnszorg sub sidieert jaarlijks verschillende organisaties in Brussel. Hoewel we relatief kleine bedragen schenken, maakt dit bij vele organisaties een substantieel verschil. Dat maakt duidelijk hoe frappant het tekort aan middelen is.Met concrete voorstellen willen we armoede aanpakken. Voorstellen aan het beleid, aan mensen uit het onderwijs, de gezinszorg... Want laat het duidelijk zijn, armoede is geen kinderspel. Eenoudergezinnen, lagere scholing, geen betaald werk in het gezin, slechte huisvesting... zijn risicofactoren voor armoede bij kinderen en jongeren. Een paar jaar in armoede leven, in een onveilige woning, met een zwakke gezondheid, uitgesloten van sociale contacten en met beperkte onderwijskansen: dat is lang voor een kind. Het laat blijvend littekens na. Een kinderleven in armoede is bovendien de ideale springplank naar een volwassen leven in armoede.Doeltreffende acties op het terrein, mogelijk gemaakt door goede beleidskeuzes van onze politici, kunnen het veelkoppige monster verjagen. Maar ook uw steun is noodzakelijk. Elk van ons moet de ogen openen voor dit soms verborgen onrecht. We moeten onze individuele houding ten aanzien van armoede ombuigen naar een collectief gevoel van verontwaardiging. Zo kunnen we allemaal ons steentje bijdragen en het beleid onder druk zetten. Op die manier zal het lampje naast het bed niet langer nodig zijn om het armoedemonster weg te jagen. Want eigenlijk... dat lampje werkt toch niet...� Bart�Van�Walle

“Ook voor het secundair onderwijs moet er dringend een maximumfactuur komen”BDWOPINIE

BRUSSEL – Brussel is jong en arm. Een Brusselaar op de vier is jonger dan twintig, een Brusselaar op de vier leeft onder de armoedegrens. Welzijnszorg slaat alarm: “Armoede is geen kinderspel! Het is een acuut probleem in onze welvaartsstaat, en een schande voor de hoofdstad van Europa.”

Bart Van Walle is educatief medewerker bij Welzijnszorg Brussel. 17 oktober is Werelddag van Verzet tegen Armoede. Op zondag 16 oktober vertrekt om 13 uur de manifestatie ‘Stop armoede bij kinderen en jongeren’ aan het Noordstation; op woensdag 26 oktober wordt de campagne 2011 Armoede is geen kinderspel gelanceerd in Zinnema, Veeweidestraat 24-26, 1070 Anderlecht


BDWOPINIECapaciteit door Anne Brumagne

Onze collega’s van Le Vif zijn soms toch wel verregaand geobsedeerd door het communautaire. Het grootste gevaar voor Brussel lijkt voor hen een ‘flamandisation’. Nu is het de MIVB die behoed moet worden voor een verregaande vorm van ‘vervlaamsing’. Vorige week publiceerde het tijdschrift een artikel waarin een anonieme (Franstalige) bestuurder van de MIVB voor die vervlaamsing waarschuwde. Het zit namelijk zo volgens die naamloze bron. Omdat Alain Flausch de laatste tijd veel in het buitenland verbleef,

was het in de feiten al de Vlaamse Kris Lauwers die de maatschappij leidde. En bovendien, aldus Le Vif, is de voor de MIVB bevoegde minister Brigitte Grouwels “het paard van Troje van Vlaanderen in Brussel”. De leden van haar kabinet die vanwege de overheid in de raad van bestuur zitten, komen alleen maar tussenbeide om voor de Vlaamse belangen te strijden. Ze bepleitten bijvoorbeeld een bus van het station van Jette naar het UZ. Aldus opnieuw de anonieme klager. Openbaar vervoer naar een groot ziekenhuis onzinnig? In het Leuvense passeert ongeveer elke bus van De Lijn op de ziekenhuissite van Gasthuisberg!Bij Le Vif zouden ze, in plaats van de communautaire toer op te gaan, beter lezen wat Kris Lauwers vorige week in onze krant verklaarde over de prioriteiten voor de MIVB bij de onderhandelingen over de nieuwe beheersovereenkomst: het opdrijven van de capaciteit. Ik denk dat elke gebruiker van de MIVB hem alleen maar gelijk kan geven. Nu ook de studenten weer in Brussel zijn neergestreken, vormen sommige MIVBtrajecten een ware beproeving. Niet omdat die studenten zulke vervelende mensen zijn (al zijn er die het volume van hun iPod wel wat mogen dimmen), maar gewoonweg omdat het met die bijkomende reizigers op sommige tijdstippen ondoenbaar is geworden om nog een beetje comfortabel te reizen. Met tientallen samengepakt op een kluitje: zo ga je spontaan naar het isolement van de auto verlangen.En dus moet die capaciteit omhoog. En het autoverkeer ontmoedigd worden. Want het is vooral door dat autoverkeer dat trams of bussen moeten afwijken van hun schema en er soms lange tijd geen voertuig te bespeuren valt. En er weer te veel reizigers staan te wachten.135 miljoen euro, dat is het bedrag dat tegen 2015 wordt uitgetrokken voor mobiliteit in het kader van de herfinanciering van Brussel. Om een performant openbaar vervoer te krijgen, is er nog veel meer geld nodig. De komende acht jaar 1,2 miljard euro, volgens Kris Lauwers. Dat is een gigantisch bedrag. Maar van performant openbaar vervoer in de hoofdstad zal iedereen beter worden.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

MIVB-stewards

In ‘Chien Écrasé’ (BDW 1298 van 6 oktober, p. 7) deed uw reporter zijn beklag over de stewards van de MIVB in het Zuidstation. Ik had een vergelijkbare ervaring in het metrostation Simonis, waar ik vijf minuten bleef schuilen voor de regen. Het viel me op dat zowat de helft van de reizigers met twee of drie tegelijk de poortjes binnenglipte, blijkbaar zonder geldig vervoerbewijs. Ofwel glipten ze binnen achter een reiziger met geldig bewijs, ofwel had een van de groep een geldig bewijs. Wat me nog meer opviel, was de aanwezigheid van MIVBpreventiepersoneel: eerst twee personen, later vier, nauwelijks enkele meters verder. Ze keken een andere kant op en waren helemaal niet geïnteresseerd.De MIVB liet me weten dat “onze preventie- en stations-medewerkers vooral een informatieve, assis terende en preventie functie hebben. Het is dus niet hun taak, noch hebben ze de bevoegdheid, om fysiek in te grijpen in een dergelijk geval. Dit is voorbehouden aan onze interven-tiemedewerkers en controleploegen, die uiteraard snel ter plaatse kunnen zijn als de situatie dat vereist. Deze be-voegdheden gaan gepaard met een intensieve opleiding en vereisen veel kwalificaties (ze worden dan ook strikt gere-guleerd door de zogenaamde wet-Tobback).”En voorts mailt de MIVBdienst Klantenrelaties: “De ervaring in vergelijkbare steden leert dat dergelijk gedrag in het begin weleens voorkomt, maar na verloop van tijd vermindert. Ook hier zijn er verschillende elementen die in dit verband sterk ontradend zullen werken:- De gestage voortgang van de afsluiting van de metrosta-tions. Intussen is meer dan de helft van de metrostations uitgerust, en de rest van het netwerk volgt in een gestaag tempo;- Een striktere afstelling van de toegangspoortjes, waar-door het nog veel moeilijker zal worden om er met meerde-re personen door te gaan. Deze striktere afstelling is sinds kort van kracht in de meeste stations, na een periode die onze klanten de kans gegeven heeft om zonder moeilijkhe-den vertrouwd te raken met deze nieuwigheid;- Op de middellange termijn: het ontwaarden bij het ver-laten van het metronetwerk. Nu gaan de toegangspoortjes nog automatisch open bij het buitengaan. Ontwaarden ook bij het verlaten van het netwerk verplicht maken, maakt vals spelen nog veel moeilijker.”

� Jo�Verwimp,�Asse

Nederlands (1)

Ook geboren en getogen in Brussel zoals Julie Selvais (lezersbrief in BDW 1297 van 29 september) kan ik haar heel goed begrijpen en haar gelijk geven, toch wat de tweetaligheid van de gemeenteambtenaren in Schaarbeek betreft.In augustus wou ik informatie krijgen over de nieuwe Nederlandstalige school de Kattepoel die op 1 september haar deuren zou openen. Op het gemeentehuis kon niemand me (telefonisch) helpen. Niemand sprak er Nederlands en ik heb van de os naar de ezel (!) gebeld, maar niemand wist iets af van die school. Na verschillende telefoons werd ik zelfs in het Frans doorverbonden naar de Franstalige school nummer’kweetniethoeveel, die het in Keulen hoorde donderen. Een Nederlandstalige school?!? Toen kreeg ik toch ook wel lichtjes de indruk dat ik niet ernstig genomen werd.Uiteindelijk heb ik naar het kabinet van schepen Luc Denys gebeld, en daar werd ik onmiddellijk en in het Nederlands doorverbonden met een heel vriendelijke dame die me alle inlichtingen over de Kattepoel kon geven.Ik denk dat er nog heel wat werk aan de winkel is voordat

alle gemeenteambtenaren in Schaarbeek Nederlands zullen (willen) verstaan en spreken. Beste mevrouw Selvais, geef de moed niet op, ik ben al 62 jaar Vlaamse Brusselaar en ook tweetalig!

� Ivet�Gonnissen,�Laken

Nederlands (2)

Naar aanleiding van een contact dat ik deze morgen had met een ambtenaar van de gemeente Schaarbeek, heb ik onderstaande mail naar de gemeente gestuurd.“Deze morgen heb ik telefonisch contact gehad met me-vrouw Buekenhoudt van de dienst Burgerlijke Stand. Toen ze hoorde dat ik een medewerker ben van de Nederlandse ambassade, heeft zij zelf en spontaan voorgesteld om het gesprek in het Nederlands te voeren. Mevrouw is van oor-sprong Franstalig, maar spreekt heel goed Nederlands. Ze bleek uiterst bekwaam, professioneel en bijzonder behulp-zaam.Ik sta erop mevrouw Buekenhoudt via deze weg nogmaals te bedanken, en ik zou het erg op prijs stellen dat u haar mijn felicitaties overmaakt. Zij mag zeker als voorbeeld dienen voor iedere ambtenaar in het Brussels Gewest. Door wederzijds respect te tonen is men al een eind op de goede weg! Proficiat en doe zo voort!”Als iets goed is, mag het ook eens gezegd worden. � Stefan�De�Roo,�Laken

Opgehangen

Heden heb ik kennis genomen van een artikel aangaande de zelfmoord die heeft plaatsgevonden in de Brusselse metro. Joeri Hamvas, lid van de partij SP.A en lid van de politieraad van de politiezone BrusselElsene, liet zich nogal negatief uit over de korpsleiding en de burgemeester van Brussel. Hij doet volgende verklaring:“Hoe kunnen Brusselaars nog vertrouwen hebben in hun agenten als ze toeschouwer zijn bij een drama en geen EHBO kennen? De korpschef en de voorzitters van de politiezone Brussel Hoofdstad-Elsene hebben niet enkel een imagoprobleem. Nu blijkt het dat de agenten zelfs niet getraind worden om hun werk naar behoren uit te voeren!”Ik wens toch even te reageren op Hamvas’ opmerkingen.Hij beweert dat hij poogt mee te werken aan een politie die dicht bij de bevolking staat en efficiënt werkt. Weet hij dan na vijf jaar nog niet dat ‘zijn’ politie niet in de metro werkt?? Zoiets hoort hij toch te weten?Weet hij dan niet dat hij samen met de politieraad en de gemeenteraad heeft goedgekeurd dat er werd overgegaan tot de aankoop van defibrillators die in de interventievoertuigen werden geplaatst, en dat er verschillende personen zijn opgeleid om de eerste zorgen (bijna op niveau van verpleger) te kunnen doen? Een investering waarvan ook de heer Hamvas op de hoogte zou moeten zijn!De reactie van deze man is totaal misplaatst en ongegrond. Hoogstwaarschijnlijk heeft hij een slechte raadgever. Zijn reactie geeft alleen een blijk van zwartmakerij van de burgemeester van Brussel, de korpschef van BrusselElsene en vooral de personeelsleden van het hele Brusselse korps. Aangezien hij lid is van de politieraad, denk ik dat de schande helemaal voor hem is en niet de mensen die dagdagelijks op de baan staan in heel moeilijke omstandigheden. (...)

� Mario�Thijs,�provinciaal��voorzitter�NSPV,�Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Beeld > Boekhandel, galerie, pub en restaurant in het teken van de strip

De kinderdroom van een Parijse chirurg

T ien dagen voor de opening is het Stripdorp aan de Zavel nummer 8 nog (deels) een werf. Maar in de voor-

malige kapel staan de tafels al gedekt waar

straks de Popeye- en Obelixburgers (XXL!) opgediend worden. Aan de zijwanden hangen genummerde gravures van Hergé. Helemaal vooraan hangt een afbeelding van de raket van

Kuifje, negen vierkante meter groot, met een geschatte waarde van 20 à 25.000 euro. Er zijn er maar vijftien van, Francis Slomka heeft er twee in de aanbieding.Strips zijn big business : in 2006 werd voor een eerste, genummerde en gesigneerde edi-tie van Tintin au pays des Soviets 50.000 euro neergeteld, en eerder al haalde een cover in gouache van Tintin en Amérique de fabuleu-ze som van 800.000 euro.

BRUSSEL – Een jaar geleden werden in het zeventiende-eeuwse pand aan de Zavel nog meestergravures verhandeld, nu staat alles er in het teken van de strip. Het Stripdorp van de chirurg Francis Slomka beslaat 1.500 vierkante meter en is een ode aan de Negende Kunst.

BIBLIOTHEEKWEEK: KIEZEN ZONDER TE VERLIEZEN

BRUSSEL – De affiche van de kus in de bib, overdreven? En toch kennen wij zo’n stel, waarbij het tien jaar geleden begon in de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek. Iedereen vult ‘Dankzij de bib...’ anders aan, het is de slagzin van de Bibliotheekweek, van 15 tot en met 23 oktober.

Locus, steunpunt van cultuur in de gemeenten, spoorde alle Brusselse en Vlaamse bibliotheken aan om hun bezoekers zelf aan het woord te laten, naar het aloude ‘Goede waar prijst zichzelf’. De quotes worden in de meeste bibliotheken opgehangen, en hier en daar ook beloond, met boekenbonnen of een bibontbijt met verse lectuur. “Toch is dat thema maar de kapstok: het kan dus zijn dat je het niet overal ziet terugkeren,” zegt Bram Tollenaere van Locus. “We geven wel altijd het signaal dat de Bi-bliotheekweek een krachtige motor is voor de publiekswerking. De cam-pagne is dus liefst meer dan een vrij-blijvend ‘feestje in de bib’.”Veel bibliotheken houden dat feestje in ere, zeker op de verwendag. Ontbijt in de bib is een klassieker, of er wordt op geklonken, in Berchem en Etter-beek gebeurt dat met live muziek. De hele week kun je lezingen meepikken, over onderwerpen als de Lakense ar-moede, misdaad in Brussel, Kafka, het steekspel tussen politici en jour-nalisten,... Of wat dacht je van biblio-fagie , boekenvraatzucht? In Sint-Aga-tha-Berchem gaat het over de in zijn Berchemse huis (op de schoorsteen-mantel) nagelaten gedichten van Jotie T’Hooft. En in Jette kun je op leescon-sultatie. Vorst houdt het visueel met video’s en grafi sch werk van Stefaan Quix en een workshop voor kinderen met Olivier Barrea. Het zal bibhop-pen worden, maar de Ukkelse biblio-thecaresse Anneke Verbeeke stelt gerust: “Dankzij de bib kan ik kiezen zonder te verliezen.” AD

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

Ten behoeve van onze fotografe werden Kuifje en Bobbie vorige week al (voorlopig) op hun plaats gezet.


GEZONDER DOOR DE VETTAKS?

Denemarken heeft een vettaks ingevoerd, Nederland overweegt een extra belasting op vlees. Goed idee? Onze culinaire recensent Nick Trachet analyseert: “Nooit in de geschiedenis hebben we minder vet gegeten; nog nooit zijn we zo dik geweest.”

LEES MEER OP PAGINA 21

ZAZIE HET BOS IN!

Joepie, het is weer Week van het Bos (en zelfs Internationaal Jaar van de Bossen)! Tijd om een frisse neus te gaan halen tussen de koekjes- en de hartjesbomen. En als je dan omhoog kijkt, zie je misschien wel hoog in een kruin boomverzorger Steven Warson aan het werk. Zazie interviewde hem.

LEES MEER OP PAGINA 26-27

Francis Slomka heeft verschillende Europese tekenaars – Hergé, Morris, Peyo, Moebius, Ta-bary en anderen – persoonlijk gekend. Daar-door heeft hij een indrukwekkende collectie met originele tekeningen kunnen uitbouwen. Slomka, in 1958 geboren in Parijs, is een chi-rurg met een passie voor stripverhalen. In Pa-rijs heeft hij een eigen ziekenhuis, de Clinique du Genou. Al vanaf zijn veertiende was hij be-drijvig als stripjournalist. Van zijn achttiende tot zijn twintigste werkte hij voor Antenne 2. Op zijn eenentwintigste werd hij uitgever van Iznogoud van Tabary en Goscini. En in 2008 richtte hij in de Lichtstad samen met zijn drie zonen de Galerie Slomka op. De galerie is vertegenwoordigd op grote beurzen als Art Paris Art Fair en Brafa, de Brussels Antiques and Fine Arts Fair. Dat hij ooit een galerie zou openen aan de Zavel, stond in de sterren ge-schreven, zegt hij zelf. “Ik vind de Zavel een magische plek, ik kom hier al sinds mijn jeugd. Een paar jaar geleden stapte ik de lingeriewin-kel binnen die zich op de plaats bevond waar we nu staan en vroeg ik of er niets te koop of te huur stond. Van het een kwam het ander.” Slomka werd eigenaar van een deel van de drie panden aan de Zavel nummer 8, andere delen Francis Slomka (l.) en Kuifje (r.).

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

© SASKIA VANDERSTICHELE

Een lunch of diner op z’n Amerikaans, temidden van de stripprenten.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

huurt hij met een optie tot kopen. Toen hij in 2010 in Brussel was voor de Brafa, besloot hij zijn Village de la Bande Dessinée/Stripdorp te openen. En als om te onderstrepen dat strips aan de Zavel thuishoren, organiseert de vei-lingzaal Pierre Bergé tegenover het Stripdorp volgende week een veiling van tekenverhalen.

New YorkDe formule om een restaurant in een kunst-galerie of een kunstgalerie in een restaurant te openen, leerde Slomka in New York ken-nen. Een restaurant werkt volgens hem drem-pelverlagend: “Er zijn niet weinig mensen die bang zijn om een kunstgalerie binnen te stap-pen.”De formule heeft ook het voordeel dat je er niet hoeft te eten of strips of kunstwerken te kopen. Je kunt er gewoon stripplaten van beroemde meesters bewonderen. “Grote ver-zamelaars hebben nu al aangeboden om hun collectie tentoon te stellen.” Slomka belooft dat de boekhandel een van de grootste van Europa wordt. Naast alle nieuwe albums worden er ook oude albums aangebo-den die elders niet meer te verkrijgen zijn. De stripliefhebber kan er ook zeldzame edities,

gesigneerde albums en dito lithografi eën op de kop tikken. Er liggen strips in het Frans, Nederlands, Engels en Spaans. Kuifje is er in alle beschikbare talen. In de kinderhoek met kussens kan het kroost de recentste strips le-zen.Aan de ingang wordt op 21 oktober, op de vooravond van de fi lmpremière van The adven-tures of Tintin – The secret of the unicorn , een standbeeld van Kuifje en Bobbie onthuld. Het bronzen beeld is van de hand van de bekende beeldhouwer Nat Neujean. De Antwerpenaar Neujean was de eerste die in 1953, na lang aandringen van Hergé, diens papieren helden in drie dimensies vereeuwigde. Het beeld van Neujean dat aan de ingang van het Stripdorp komt, heeft nog een tweelingbeeld dat in een cultureel centrum van Ukkel staat. Dat beeld, oorspronkelijk bedoeld voor het Wolvendael-park, werd in 1975 besteld voor de dertigste verjaardag van het weekblad Kuifje . De zoon van Neujean stond model voor Kuifje. Toen Slomka het bronzen beeld twee jaar geleden in Parijs kocht, beloofde hij het terug naar Brus-sel te brengen. Dat is ondertussen gebeurd.

Danny Vileyn

GEZONDER DOOR DE VETTAKS?

Denemarken heeft een Nederland overweegt een extra belasting op vlees. Goed idee? Onze culinaire recensent Nick Trachet analyseert: “Nooit in de geschiedenis hebben we minder vet gegeten; nog nooit zijn we zo dik geweest.”

LEES MEER OP PAGINA 21

© N

ICK

TR

AC

HE

T


ADVERTENTIE

Literatuur > Letterenmuseum opent met Georges Simenon (1903-1989)

Twee keer man met pijpBRUSSEL – Hij begon zijn schrijverscarrière bij La Gazette de Liège, waar hij de rubriek gebroken armen en benen verzorgde. Hij is de meest vertaalde Belgische auteur en de op drie na meest vertaalde Franstalige schrijver wereldwijd. Georges Simenon (1903-1989) behoort samen met Hergé en Jacques Brel tot de top van Bekende Belgen.

Georges Simenon, de geestelijke va-der van commissaris Maigret – ook altijd met pijp –, was een veelvraat, in heel veel opzichten. Ook sek sueel. Hij zou het gedaan hebben met tien-duizend vrouwen. Maar Simenon had ook aandacht voor andere as-pecten van het leven. Aan Nobel-prijswinnaar André Gide schreef hij: “Men moet proberen. Voelen, gebokst hebben, gelogen... Alles ge-daan hebben, niet ten gronde, maar genoeg om te begrijpen.” Ook het marginale interesseerde hem.Simenon was ook een kosmopoliet en een groot reiziger. Geboren en ge-

togen in Luik, de stad waarmee hij levenslang nauw in contact bleef, woonde hij in Frankrijk, Zwitserland, de VS en Canada. Op weg naar de Noordkaap riep hij in het Nederlandse Delfzijl de fi guur van commissaris Maigret in het le-ven. Er zouden nog vele tientallen Maigrets volgen. Simenon schreef ook nog 200 romans, 155 novellen en 25 autobiografi sche werken.De tentoonstelling Georges Simenon – Par-cours van een Belgisch schrijver slaagt er met foto’s, documenten, manuscripten, brieven en video’s in de sfeer van Maigret op te roe-pen. Zeker voor een liefhebber van Sime-non, vast ook voor literair geïnteresseerden. Bruno Cremer en Le bourgmestre de Furnes kijken discreet over de schouder mee: meer dan honderd boeken van Maigret werden verfi lmd, niet alleen de Maigrets. Twee Maigrets spelen zich (ook) in Brussel af: Le locataire en Le suspect . In dat laatste boek komt de Schaarbeekse rue Snieder voor, een magere vermomming voor de rue Snieders of Sniedersstraat. Een Frans-

man die er op nummer 23 woont, verdwijnt en wordt ervan verdacht een vliegtuigfabriek in Parijs te wil-len opblazen. Le locataire speelt zich deels in Brussel, deels in Charleroi af. De entraineuse Sylvie Baron ver-laat The Palace aan het Rogierplein om zich per taxi naar Au Bon Mar-ché aan de Kruidtuinlaan te bege-ven!Op de bovenverdieping van het Mu-seum der Letteren en Manuscripten huist de permanente collectie. Je vindt er brieven van Félicien Rops en René Magritte, een tekening van Alechinsky, een autobiografi sch manuscript van Paul Verlaine, teke-ningen van Hugo Claus en fragmen-ten uit diens Oostakkerse gedichten . Het museum bezit 80.000 docu-menten, brieven, manuscripten en foto’s. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

togen in Luik, de stad waarmee hij levenslang nauw in contact bleef, woonde hij in Frankrijk, Zwitserland, de VS en Canada. Op weg naar de Noordkaap riep hij in het Nederlandse Delfzijl de fi guur van commissaris Maigret in het le-ven. Er zouden nog vele tientallen Maigrets volgen. Simenon schreef ook nog 200 romans, 155 novellen en 25 autobiografi sche werken.De tentoonstelling cours van een Belgisch schrijver foto’s, documenten, manuscripten, brieven en video’s in de sfeer van Maigret op te roe-pen. Zeker voor een liefhebber van Sime-non, vast ook voor literair geïnteresseerden. Bruno Cremer en kijkendan honderd boeken van Maigret werden verfi lmd, niet alleen de Maigrets. Twee Maigrets spelen zich (ook) in Brussel af: Le locataire boek komt de Schaarbeekse voor, een magere vermomming voor de rue Snieders

© P

RIV

ÉC

OL

LE

CTI

E / M

US

EU

M D

ER

LE

TTE

RE

N E

N M

AN

US

CR

IPTE

N

Voortaan komt u te weten wat de energieprestatie is van de

woning die u wenst te kopen of huren. Tussen een energie-

verspillende (G) en een energiezuinige (A) woning voelt uw

portefeuille vast en zeker het verschil ! Deze energie-identi-

teitskaart zal volle duidelijkheid verschaffen over het gebouw dat

wordt verkocht: theoretisch energieverbruik, CO2-uitstoot. Een

echte garantie voor transparantie en consumentenbescherming !

Hoe werkt het?Voor elke woning die te koop of te huur wordt gesteld moet

de eigenaar een EPB-certificaat voorleggen. Dat certificaat

vermeldt, net als bij een koelkast, een schaal van A (zeer

energiezuinig) tot G (zeer energieverspillend). Zo kan de kan-

didaat-koper/-huurder het vastgoed dat hij bezoekt vanuit

energetisch oogpunt vergelijken.

Wie stelt die energiecertificaten op?Door Leefmilieu Brussel erkende certificateurs (de lijst hiervan is

beschikbaar op onze website). Op vraag van

de eigenaar brengt de certificateur een bezoek

aan het gebouw en analyseert hij er de ener-

giekenmerken van. Heel eenvoudig, dus !

H E T E N E R G I E P R E S TAT I E C E R T I F I C A AT V O O R G E B O U W E N

Gedaan met de onaangename verrassingen bij

de lasten voor uw nieuwe woning

I N F O : W W W . L E E F M I L I E U B R U S S E L . B E / E P B c E R t I F I c a a t · 0 2 7 7 5 7 5 7 5Alle beetjes helpen, wAnt we zijn met meer dAn een miljoen brusselAArs

SindS 1 mei 2011 :

eLKe WOninG die Te KOOP WORdT AAnGeBOden

VAnAf 1 nOVemBeR 2011 :

eLKe WOninG die Te HUUR WORdT AAnGeBOden

Het Museum der Letteren en Manuscripten is een bijhuis van het Parijse Musée des Lettres et Manuscrits en ligt in de Koningsgalerie 3, 1000 Brussel. Open van dinsdag tot en met zondag van 10 tot 19 uur, zaterdag tot 20 uur, donderdag nocturne tot 21 uur. Toegang 7 euro

BDW 1299 PAGINA 19 - DONDERDAG 13 OKTOBER 2011 ADVERTENTIE

Alles voor Brussel, Brussel voor Christus

© VB

KU

Gelezen: De intrede van Christus in Brussel van Dimitri Verhulst (uitg. Contact, 173 p., 21,95 euro).

Ik kruiste Dimitri Verhulst ooit eens in, godbetert, de Nieuwstraat. Geen idee dat de ereburger van Reetveer-degem, tevens inwoner van een Waals dorp dat wij natuurlijk niet kennen, iets met Brussel te maken had. Maar kijk: straks schrijft hij voor de KVS een monoloog over Ray-mond Goethals, terwijl ondertussen een roman van hem in de winkel ligt die waarlijk als een Brusselse roman

omschreven mag worden. De intrede van Christus in Brussel werd in de pers vrij lauw ontvangen, maar aan het plots opgedoken Verhulst-bashen doe ik niet mee. Het enige wat Verhulst misschien verkeerd doet, is zijn boeken laten weggeven bij kran-ten en tijdschriften. Iets wat die kranten en tijdschriften duidelijk te veel, en zijn boeken wellicht te weinig eer aandoet. Het klopt an-ders wel dat De intrede weinig plot heeft: we volgen en aanhoren een Brusselse ik-verteller die de hectische build-up naar de in een pers-bericht aangekondigde komst van Christus naar Brussel meemaakt. Misschien had Ver-hulst door een andere titel voor zijn roman te kiezen, en zodoende de verwijzing naar het beroemde schilderij van Ensor wat toe te dek-ken, op meer krediet kunnen rekenen. Trotse lezers die men zelf verwijzingen laat ontdek-ken, zijn altijd positiever in hun oordeel.Het klopt ook dat De intrede een beetje leest als een lange column waarin Verhulst nogal dapper in de clinch gaat met zowat alle Belgi-sche en Brusselse clichés – van het onbestem-de weer over het miskende volkslied tot de ver-keerschaos. Met zijn stijl en grappen probeert hij de platgelulde paden nog één keer het be-wandelen waard te maken. Soms lukt dat niet, bijvoorbeeld als hij aan de gang gaat over onze wildgroei aan parlementen en regeringen. Vaak genoeg lukt het wel, bijvoorbeeld als hij de enthousiaste Belgen een welkomstlied voor de Heer laat componeren met van een website geplukte rijmwoorden op ‘Christus’: Airbus , alcoholicus , abortus , amateur-historicus ... De intrede heeft iets van een pamfl et. Wat overigens perfect te verantwoorden is, want Ensors schilderij was dat ook, ondanks zijn

enorme proporties en lange ontstaansge-schiedenis. Naar Ensors voorbeeld schildert Verhulst ook een monumentaal slottafereel in de Brusselse straten, als de ‘horecaffers’ van de rue des Bouchers voorwaar stoppen met ronselen, nieuwsgierigen een ‘vijfhon-derdbeurtenkaart’ op het reuzenrad van de Zuidkermis kopen om niets te moeten mis-sen, de publiciteitskaravaan met saucissen gooit, alle Belgische folkloristische stoe-ten zich aaneensluiten, een acteur van de Nieuwkerkse toneelkring De Vlasbloem al-vast wat scènes uit het leven van Jezus mag voorspelen, en de treinconducteurs tóch nog staken. Het is aan de lezer om mee te gaan in dat welgezinde geloof in een Verlossing van buitenaf, gestoeld op een ongecontro-leerd persbericht. Maar de kans dat voorzit-ter Vermeersch van FC Brussels de aftrap van zijn vriendschappelijke wedstrijd tegen de B-kern van Standard door de Hoge Gast kan laten nemen, lijkt toch klein.Wat mij vooral voor dit boek inneemt, is dat Verhulst zijn stinkende best heeft gedaan om Brussel af te beelden. Een paar weken geleden schreven we nog hoe het Brussel van Tom Lanoyes Monstertrilogie het Brus-sel is van de Belgen die hooguit van het Beursgebouw naar de Falstaff durven te lo-pen. Verhulst kent het traject echter van aan de inmiddels verdwenen Brasserie Express-Midi aan het Zuid tot aan de laatste stads-koeien in Koekelberg, en van bloemenwin-kel Les Jardins du Luxembourg in Elsene tot aan café Dupont aan het kerkhof van Evere.Tijdens die trip is zijn verteller boos, zelfs meedogenloos om alles wat hier misgaat. De veertien hoofdstukken van het boek wor-den niet voor niets aangeduid als de ‘staties’ van de kruisweg. Maar het valt ook op dat hij sommige zaken aan het hart drukt. Een hoogtepunt in mededogen bereikt de vertel-ler op de Zuidkermis (“Deze buurt kon een beetje feeërie gebruiken ... Weinig viel daar makkelijker te gedogen dan de leugen van een reuzenrad bij nacht”) . Misschien gaat mijn exegese te ver als ik in de verteller met zijn tijdelijke vriendinnetje Veronique (Veroni-ca?) een christusfi guur zie die anoniem door de straten van Brussel loopt, maar zijn be-trokkenheid en verontwaardiging zijn toch een beetje evangelisch. Michaël Bellon

Pra

at

ach

teraf

Wil u weten welke mogelijkheden ons college te bieden heeftaan jongens en meisjes vanaf 12 jaar?

Breng dan een bezoekje aan onze schoolgebouwen en maak o.a. rond 15.00 uur het optreden van ons jeugdkoor mee.

Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs

in hartje Brussel

OPENDEURDAGZaterdag 15 oktober 2011 • 13.00 uur - 18.30 uur

Sint-Jan Berchmanscollege

Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brusseltel 02/5120370 fax 02/5126475

ADVERTENTIE


Film > Koekelbergse animatiestudio bracht Franse film tot leven

Als het druppelt in Brussel, overstroomt Parijs

W alking the Dog doet niet voor het eerst van zich spreken. De ani-

matiestudio op de grens tussen Koekelberg en Sint-Jans-Molenbeek had eerder al een groot aandeel in Les triplettes de Belleville en Bren-dan and the secret of Kells, twee Europese animatiefilms die zo-waar met een oscarnominatie beloond werden. “Vooral ons werk

voor Les triplettes heeft ertoe geleid dat EuropaCorp, de filmfabriek van Luc Besson, ons vroeg om samen te werken aan Ruby tuesday,” zegt Eric Goossens, die Walking the Dog sa-men met Anton Roebben oprichtte. “Het idee was om een animatiefilm te baseren op dertien songs van de Rolling Stones. Mick Jagger was er nauw bij betrokken. Wij zouden instaan voor de look en de feel. Die

moesten geïnspireerd zijn op het werk van de bekende Amerikaanse schilder Edward Hopper. Om dat waar te maken ontwikkelden we een nieuw procédé, dat we met een klein hartje zijn gaan voorstellen in Parijs, maar dat heel enthousiast onthaald werd.”

Zware investeringEen clash tussen de ego’s van Bes-

KOEKELBERG – Met veel vertoon is woensdag in Frankrijk en België Het monster van Parijs gelanceerd. Deze 3D-animatiefilm is het kind van Bibo Bergeron, een Frans-man die eerder voor Hollywood The road to Eldorado en Shark tale tekende. Een groot deel van het monnikenwerk werd verricht door de Brusselse animatiestudio Walking the Dog. Met dank aan Mick Jagger.

Scènes uit Het monster van Parijs van EuropaCorp, de filmfabriek van Luc Besson. Het Brusselse 3D-bedrijfje Walking the Dog werkte anderhalf jaar met 120 man aan het tot leven brengen van de film.

Met Nero op stapBRUSSEL – Ook Petoetje en Petatje kennen hun Brusselse geschiedenis. Nog vijf maanden kunt u in het Marc Sleen Museum (Zandstraat 33) talloze Brusselse verhaallijnen in de Nero-strips ontdekken. Een geleide groepswandeling in de stad kan ook: kijk op www.marc-sleen.be.Ook de komende weken nemen Nero & co u in deze kolom-men op sleeptouw door die ‘mooie, heerlijke hoofdstad’: zie www.brusselnieuws.be/nero.� JMB

BRUSSEL – Hoe was het om te wo-nen of te werken in de hoofdstad na de bevrijding tot aan de vooravond van de wereldtentoonstelling? Wat kwam er op tafel, welke kleren wer-den er (af )gedragen? Wat veranderde

er zoal op straat? Het Museum van de Stad Brussel zoekt getuigenissen naar aanleiding van de fototentoon-stelling over Brussel van de Neder-lander Cas Oorthuys (1908-1975), die in april 2012 opent.

“Oorthuys was oorspronkelijk een oorlogsfotograaf die illegaal bezet Amsterdam fotografeerde. Na de oorlog bezocht hij voor een reeks promoboekjes over Europese ste-den onder andere Brussel,” zegt Jo

Het zwarte gat van 1946-1956Oproep > Museum van de Stad Brussel zoekt getuigen

De Witte van het stadsmuseum. “In het Rotterdams Fotomuseum mochten we een selectie maken uit zo’n duizend contactafdrukken over Brussel. Het is frappant hoe je op de foto’s van 1946 nog paard en kar ziet, en in 1956 al de grote billboards van Expo 58. Bij de beelden zal ook mondeling commentaar te horen zijn.”Daarvoor werkt het museum samen met de vereniging Brussel Behoort Ons Toe-Bruxelles Nous Appartient

(BBOT-BNA), die vooraf geluids-opnamen zal maken tijdens een gezellige babbel. De soms heel poë-tische foto’s van Oorthuys waarop kastanjes gepoft of duiven verkocht worden, kunnen een en ander los-weken. Wie ervaringen of anekdotes wil delen, of iemand kent die deze periode beleefd heeft, kan con-tact opnemen met Séverine Jans-sen op [email protected] of 02-223.21.51.� AD

© S

TICH

TING

MA

RC

SL

EE

N

son en Jagger resulteerde in een voorlopige stopzetting van het pro-ject. “We hadden al zwaar in het project geïnvesteerd en via de Bel-gische tax shelter de nodige fondsen verzameld. EuropaCorp stelde ons een ander belangrijk 3D-animatie-filmproject voor: Het monster van Parijs.”Even was er twijfel. “We krijgen veel 3D-voorstellen van Duitsers, maar die projecten zijn zo slecht dat we er buikpijn van krijgen. Daar bedanken we voor. We zoeken graag de uitda-ging op. Het monster van Parijs was een kans om te tonen dat we ook zulke zware producties tot een goed einde kunnen brengen. Nu al word

“We krijgen veel 3D-voorstellen van Duitsers, maar die projecten zijn zo slecht dat we er buikpijn van krijgen. Het monster van Parijs bood ons wel een uitdaging”

© BIBO BERGERON / WWW.HETMONSTERVANPARIJS.BE


Denemarken heeft een vettaks ingevoerd. Nederland denkt aan een vleestaks (de dieren worden er immers officieel vertegenwoordigd in het parlement). De politiek maakt zich weer eens belachelijk. Of om het met de Franse diplomaat (en gastronoom) Talleyrand te zeggen: “C’est pire qu’un crime, c’est une faute.”

Want bij een misdaad, beste lezer, is het de bedoe-ling dat iemand (de crimineel) er beter van wordt. Een fout daarentegen is voor niemand nuttig. Waarom zou een mens van vet eten vet worden? Dit is een overblijfsel van het magisch denken van de holbewoners, millennia geleden. Die aten tegen-standers op om hun kracht te verwerven, zegt men, en ze smulden gazellevlees om sneller te kunnen lopen. Maar is er vandaag nog iemand die gelooft dat hij door het eten van duiven beter kan vliegen of van gefrituurde hersentjes slimmer wordt?Neen. We weten al heel lang dat ons metabolisme zo niet werkt. Om te groeien en schade te herstel-len moeten we proteïnen eten. Suiker en vet eten we om energie binnen te krijgen. Ze zijn onze kolen en benzine. Maar binnen onze cellen wordt alleen glu-cose, een suiker, gebruikt als brandstof; vet wordt afgebroken en circuleert nauwelijks in ons bloed. Vet wordt afgebroken en we maken er... glucose van. Wanneer er meer dan voldoende glucose in ons bloed zit, roept ons lichaam, via hormonen, dat het tijd is om weg te stouwen voor slechtere tijden. Die opslagvorm is bij ons vet.Van veel suiker eten gaan onze vetcellen dus zwel-len (er komen er geen bij, het aantal ligt ongeveer vast bij onze geboorte). Brillat-Savarin wist dat al op het einde van de achttiende eeuw. In zijn Physio-logie du goût merkt hij op hoe dikke mensen altijd grote liefhebbers van brood blijken te zijn. Brood bestaat uit zetmeel en zetmeel is suiker.Tot na de Tweede Wereldoorlog bestonden er voor-namelijk diëten om te verdikken. Dik was gezond. Maar met de antibiotica zijn ziektes niet meer ‘slo-pend’, we zijn veel minder ziek en we overleven niet meer door onze energiereserves, maar door effi ciënte geneesmiddelen. We hebben dus ook geen vetbandjes nodig om gezond te blijven. Na de

Golden Sixties werd graatmager de norm en werd dik zijn ‘een probleem’. Van Brillat-Savarin

weet niemand nog wat, en met de logica van de holbewoner gaan we er met z’n

allen iets aan doen. We gaan minder vet eten, en minder verzadigd vet. Welnu, na dertig jaar margarine, olijfolie, ‘light’-kaas en magere yo-

ghurt zien we het resultaat. Nooit heb-ben we minder vet gegeten en nog nooit

zijn we zo dik geweest. Er heerst een ware vetvrees. En toch worden we allemaal obees?

Andreas Eenfeldt, een Zweedse dokter die zich met diëten bezighoudt, gaat zelfs zo ver om het begin van de obesitasexplosie te traceren tot 1984, precies

het jaar waarin de grote Amerikaanse campagne voor minder cholesterol en minder vet in het

voedsel begon.Als we van iets minder eten, dan

moeten we van iets anders meer, natuurlijk. In al de ‘light’-pro-ducten (die nog nooit iemand ge-

wicht deden verliezen) werd het vet vervangen door suiker, en het liefst

de goedkoopste suiker van allemaal, fructose. Deze suikers maken onze orga-

nen hardhorig voor de schreeuw van onze hormo-nen. Fructose maakt ons leptine-resistent , zoals dat heet in het medische jargon. Leptine is het hormoon dat vet doet verbranden. Wie continu suiker in zijn bloed heeft, verhindert dat de vetreserves worden aangesproken. Er kan alleen nog bij, niets meer af. Vaak wordt gezegd dat obesitas een gevolg is van te weinig beweging en te veel snoepen. Welnu, de leptine-resistentie maakt mensen loom en honge-rig, waarna ze weer meer suiker eten. De ‘oorzaak’ is dus eigenlijk het gevolg. Professor Lustig uit Ca-lifornië merkte dat dikke mensen die leptine kregen toegediend, spontaan begonnen te sporten.De strijd tegen de vetbuik moet dus niet gestreden worden door vet duurder te maken, maar door sui-ker uit onze voeding te weren. Dat zal niet voor ie-dereen zo zijn, maar toch voor de meesten onder ons die overgewicht hebben en maar niet willen verma-geren, wat ze ook doen.Dat was het geheim achter het fameuze Atkins-dieet, dat werkte, maar waarover de specialisten ful-mineerden dat het niet gezond kon zijn. Na zijn dood bleek dat Atkins volkomen gelijk had. In Zweden is nu een voedingsrevolutie bezig. Eenfeldt toont aan dat de obesitascijfers in zijn land perfect omgekeerd evenredig met de verkoop van boter. In de laatste dertig jaar slonk het verbruik van boter zo snel als

het aantal obesitasgevallen toenam. Sinds een jaar is er een duidelijke kentering waarneembaar: het aantal gevallen daalt, het botergebruik stijgt.Heren die ons regeren, laat u niet leiden door wat de volksmond zegt. De mensen geloven wat hun wordt voorgehouden door verkopers van onverzadigde vet-ten en vooral van veel suiker. Vermageren op spek met eieren en bearnaise is perfect mogelijk. Duizen-den mensen deden het verleden jaar in Nederland, en vermagerden elk tien kilo in tien weken. Ik deed mee en het lukte mij ook. Word mager, eet vet. Ge-zond worden door een vettaks? Maak dat de foie-grasganzen wijs. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Vettaks?

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

siting (samenvoegen van beelden, NR) .”De animatoren kwamen uit België, maar ook uit Spanje, Duitsland, Italië en Canada. Voor hen huurde Walking the Dog 22 appartemen-ten. “De ploeg werd één hechte fa-milie. Er zijn drie kinderen geboren. Ik merkte ook een groot verschil tussen deze 3D-mensen en de teke-naars aan Les triplettes en Brendan . Dat waren monniken. De 3D-men-sen daarentegen hoefde je niet voor tien uur in de studio te verwachten. Dat waren echte partybeesten die er serieus van profi teerden dat de Duvel in de Walvis drie keer minder kost dan in Parijs. Wie een hele dag achter een computer zit, heeft een uitlaatklep nodig,” zegt Goossens met een lach. “De centrale ligging en het klimaat – en dat bedoel ik niet weerkundig – in Brussel zijn gi-gantische troeven. Geen producent die opkijkt tegen een vergadering in Brussel. Geen animator die ervoor terugdeinst om hier anderhalf jaar te leven.”

Papierloze 2D Wat de toekomst brengt, is ondui-delijk. Dankzij de investeringen die nodig waren om Het monster van Parijs te maken, beschikt de stu-dio alvast over meer slagkracht dan vroeger. Op dit moment tekent een bende 2D-animatoren in Koekel-berg Pinocchio . Personages en ach-tergronden zijn van de hand van de befaamde Italiaanse striptekenaar Lorenzo Mattotti.De animatoren werken exclusief op tekentablets, wat van Pinocchio de eerste papierloze 2D-fi lm in Europa zal maken. Wel nog op papier wordt straks Le jour de corneilles gete-kend, een coproductie met Frank-rijk, Canada en Luxemburg. De hond is nog niet moe gewandeld.

� Niels�Ruëll

Een bespreking van Het monster van Parijs vindt u deze week in onze Agenda

ADVERTENTIE

Nooit in de geschiedenis hebben we minder vet gegeten, en nog nooit zijn we zo dik geweest

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

ik overal naar de voor- en nadelen gevraagd van een samenwerking met een major ,” zegt Goossens.

De duvels van de Walvis Anderhalf jaar werd er in Brus-sel met 120 man gewerkt aan het tot leven brengen van de fi lm. “We stonden in voor de belichting van scènes, matte painting zoals het in-vullen van de straten en huizen op de achtergrond, maar ook speciale effecten zoals de rook bij een explo-sie. We zijn druk bezig geweest met water, aangezien het verhaal zich afspeelt in het onder water gelopen Parijs van 1910. Een groot deel van de ploeg stond in voor de compo-

© N

ICK

TRAC

HET

dik zijn ‘een probleem’. Van Brillat-Savarin weet niemand nog wat, en met de logica

van de holbewoner gaan we er met z’n allen iets aan doen. We gaan minder vet eten, en minder verzadigd vet. Welnu, na dertig jaar margarine, olijfolie, ‘light’-kaas en magere yo-

ghurt zien we het resultaat. Nooit heb-ben we minder vet gegeten en nog nooit

zijn we zo dik geweest. Er heerst een ware vetvrees. En toch worden we allemaal obees?

Andreas Eenfeldt, een Zweedse dokter die zich met diëten bezighoudt, gaat zelfs zo ver om het begin van de obesitasexplosie te traceren tot 1984, precies

het jaar waarin de grote Amerikaanse campagne voor minder cholesterol en minder vet in het

voedsel begon.Als we van iets minder eten, dan

moeten we van iets anders meer, natuurlijk. In al de ‘light’-pro-ducten (die nog nooit iemand ge-

wicht deden verliezen) werd het vet vervangen door suiker, en het liefst

de goedkoopste suiker van allemaal, fructose. Deze suikers maken onze orga-Nick

© N

ICK

TRAC

HET


Amor Mistiaen op zijn hightech bakfiets, alle herstellingsmateriaal bij de hand. “Met die fiets glip je als een paling door het verkeer.”

H et liefst van al verplaatst Amor Mistiaen zich met zijn koersfiets. Geen exemplaar van dertien in een dozijn,

merk ik in het atelier dat hij van zijn ouders huurt. Hij heeft hem zelf omgebouwd; de houten velgen – van Italiaanse makelij – zijn een lust voor het oog.“Weinig mensen weten het, maar voor de opkomst van aluminium in de jaren 1940 was hout de norm voor velgen. Het frame heb ik tweedehands gekocht. Ik heb er alles af gegooid, een terugtraprem gemonteerd, de wielen zelf gebouwd. Waarom een terugtraprem? Remblokjes veroorzaken te veel sleet aan de velgen. Met de vijf, zes koersframes die ik hier nog heb staan, wil ik hetzelfde doen. Een volwaardige racefiets bouwen en dan verkopen. Maar deze, deze verkoop ik niet. Mooi, super om mee te rijden, pure fun. Bang voor het drukke verkeer ben ik niet. Tegenover agressiviteit stel ik assertiviteit. Ik neem mijn plaats. In het midden van de weg, anders proberen ze je toch voorbij te steken, met alle risico’s van dien. Ik rij meestal vrij snel, en dat betekent dat ik steeds alert moet zijn. Automobilisten verwachten niet dat je hen voorbijsteekt, voetgangers durven over te steken zonder te kijken als ze geen motorlawaai horen.”“Ik heb jaren aan freestyle BMX gedaan: acrobatische toeren in het skatepark. Ik kon me er volledig in uitleven, en ik zou het nog graag doen, maar dat risico kan ik me niet meer veroorloven. Iets breken zou nu wel heel slecht

uitkomen. Maar oké, ontspanning vind ik tussen het werken door op mijn racefiets, bij mijn vriendin en in het muurklimmen.”

Centrale ExamencommissieOp de autoloze zondag vorige maand heeft Brussel kennis kunnen maken met Amor, de Velofixer. “Ik reed rond, deelde kaartjes uit, gaf uitleg aan wie daarom vroeg.” “Het is werk, maar net zo goed een hobby. Al van kleins af was ik gefascineerd door techniek, ik deed niets liever dan elektronische toestellen uit elkaar halen om te zien hoe ze functioneren. Gelukkig waren dat meestal defecte toestellen. Het zette zich door toen ik kunsthumaniora volgde, en uiteindelijk heb ik besloten om voluit voor fietsmechaniek te gaan. Ik volgde een beroepsopleiding bij Syntra, gecombineerd met een leercontract bij Velodroom in de Arteveldestraat.” “Het idee voor het herstellen van fietsen aan huis is een beetje toevallig ontstaan, de dag dat ik een lekke band ging plakken bij een vriendin. Achteraf zei ze: ‘Misschien is dat wel een goed idee, zo’n mobiele herstellingsdienst voor fietsen.’ Ja, waarom ook niet? Bij Velodroom had ik ondervonden dat het fietsen in Brussel boomt, met ellenlange wachttijden voor herstellingen tot gevolg, omdat er te weinig gekwalificeerde fietsenherstellers in Brussel zijn. Ik was ook een beetje uitgekeken op het werk bij Velodroom. Toen ik de knepen van het vak na zes maanden onder de knie had, be

gon ik een wel heel erg goedkope werkkracht te worden in verhouding tot het geleverde werk. Bovendien stelden de cursussen, één keer per week bij Syntra in Aalst, weinig voor als het om herstellen van fietsen ging. Dat nog twee jaar doen zag ik echt niet zitten. Ik wou ook zo snel mogelijk beginnen, ik was als de dood dat iemand mij de kaas van het brood zou eten. Dus heb ik mijn attest van beroepsbekwaamheid behaald bij de Centrale Examencommissie.”

Snelle serviceDe investering bedroeg om en bij de tienduizend euro. Essentieel was de keuze van het vervoermiddel. Het werd een bakfiets, die staat te pronken in het atelier. Een hightech Bullitt, aluminium, slechts 22 kilogram droog aan de haak. “Licht, handig: je kunt er echt als een paling mee door het verkeer glippen. Er is niets vergelijkbaars op de markt; staal is de norm, en dat weegt twee keer zoveel. Hydraulische schijfremmen, naafversnelling – minder onderhevig aan sleet door vuil dan derailleurs –, een open zadel. Het frame heb ik bij Velodroom op de kop kunnen tikken, de baas wou ervan af. De bak heb ik zelf aangepast. Bovenop liggen de tools of the trade, op hun plaats gehouden met een magneetsysteem. Mijn vader zei dat het niet zou werken, maar het heeft ondertussen zijn deugdelijkheid bewezen. Het schuivensysteem voor andere kleine benodigdheden heb ik ook zelf

ontworpen. Het werkt goed, maar als ik over kasseien rij, durft het weleens te verzakken. Daar moet ik nog iets op vinden, net als op enkele andere kinderziekten die nu naar boven komen. Gaandeweg leren, zoals ik mijn stiel heb moeten leren.” “Klanten betalen een verplaatsingsvergoeding van 8 euro, of 25 euro voor een expresservice, de dag zelf. Heel belangrijk: ik wil echt wel dezelfde kwaliteit van herstelling bieden als die van een fietsenatelier. Zelfs al gaat het om een ingewikkelde mechaniek als die van een Bromptonplooifiets. Essentieel is mijn uitneembare statief. Het weegt weliswaar zeven kilogram, maar dat neem ik er graag bij. Het werkt goed, al kan ik nu nog niet zeggen of op termijn sterk genoeg zal zijn. Het is echt wel de bedoeling dat de herstelling ter plekke wordt uitgevoerd, niet hier in het atelier. Als ik toch de klant vraag om tot hier te komen, dan is het omdat ik speciale onderdelen moet bestellen.”De verplaatsing is niet altijd evident in een stad met zoveel kuitenbijters. “Al met al valt dat allemaal nogal mee. Zelfs de steilste hellingen – zoals in de Noordwijk – kan ik nemen. Alleen gaat het wat trager, het kan al eens zijn dat ik me even aan de kant moet zetten om te verpozen, iets te drinken. In het begin heb ik nog even gedacht: ‘Ik steek een elektrische hulpmotor in het voorwiel.’ Kan natuurlijk nog altijd, maar ik wil het eerst zonder proberen. De winter? Eventueel de banden die er nu op liggen, vervangen door exemplaren met een sterker profiel. Of als het echt moet, banden met metalen pinnen, maar dat gaat echt al ver. Ik ga natuurlijk ook wel minder oproepen krijgen in die periode, omdat veel mensen bij slecht weer hun fiets aan de kant laten.”“Samen met mijn vader, die me helpt met mijn

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Op mijn achtste fietste ik al alleen naar school. Op de stoep, drie, vier straten verder. Veel ouders vonden het niet kunnen, de mijne hadden er geen probleem mee. Zo heb ik gaandeweg ontdekt hoeveel vrijheid de fiets je in Brussel biedt.” Amor Mistiaen is de Velofixer: een belletje, en hij staat op de drempel om je tweewieler te herstellen. Een primeur voor Brussel, voor het hele land zelfs. Twintig pas en al zelfstandig ondernemer, faut le faire.

Mistiaens koersfiets, met houten velgen. “Deze verkoop ik nooit. Pure fun.”

© M

AR

C G

YSE

NS


FREDDI SMEKENS

Gelaaik

O oit heb ik met een Nederlander in Brussel opgetrokken die altaaid ge-laaik had. Sindsdien is mijn vrien

denkring uitgebreider geworden, vooral – en gelukkig maar – met mensen die nog mier gelaaik hemme als allemoe d’ander. Tot mijn scha noch tot mijn schande, waarde lezer, beken ik graag dat ik op dat gebied tot mijn eigen vriendenkring behoor.Uiteraard gaan we ervan uit dat wat we aan anderen meegeven, op de een of andere manier zin en inhoud heeft. We zoude vè minder ons bakkes haave. Tenslotte beslissen we zelf of we gelaaik hemme of ni.Een ander aspect van gelaaik hemme heeft te maken met begrip en met een soort van mededogen. Hier gaat het namelijk over gelaaik geive. En dat laatste is, althans in bepaalde gevallen, gemakkelijker gezegd dan gedaan. We beginnen met de vraag “Hoo veir kunnen we eemand gelaaik geive?” Welnu, waarde lezer, we kunnen tot niet veel minder komen dan “G’hèt honderd per-cent gelaaik.” U zult het ongetwijfeld met mij eens zijn dat een uitspraak als “G’hèt vè veufteen percent gelaaik” volstrekt nergens op slaat.Ik wil bij wat voorafging, aangeven dat zowel gelaaik geive als gelaaik kraaige altijd plezier doet. Maar toch kan ik het niet laten mij een wereld voor te stellen waarin we al-lemoe altaaid gelaaik hemme. Of, nog mier bizaar, eentje waarin alleman altaaid on al-leman gelaaik geift. Ik gun de lezer graag de tijd om even over die twee situaties na te denken.Laat mij er ook even op wijzen, waarde lezer, dat we met gelaaik geive af en toe, in specifieke gevallen, ons voordeel kunnen doen. Als men bijvoorbeeld met een redenering of uitspraak van iemand helemaal niet akkoord gaat, dan kan men altijd uitpakken met: “Bon! ’t Es al good! G’hèt ge-laaik.” Op die manier stelt men paal en perk aan een eindeloze discussie. Behalve natuurlijk wanneer de gesprekspartner dan op een even gevatte als triviale manier repliceert: “Ni vè ’t ien of ’t ander, mo g’het oek ’n betche gelaaik.” Zo kan men uiteraard

weer tot in het oneindige voort discussiëren, waarde lezer.Ik stel vast dat ons woordje gelaaik nog veel meer in zijn mars heeft dan gelaaik hemme en gelaaik kraaige. Neem nu de uitdrukking: “’t Es gelaaik as ge wilt.” Wie voor zo’n dilemma komt te staan, moet uiteraard een keuze maken. Men kan zich er in dat geval moeilijk van afmaken met een antwoord als “Mo ik wil ekik niks!” Ook in dat geval gaat men de eindeloze toer op.Iets droeviger klinkt de verzuchting “’t Es ma allemoe gelaaik”, die uiteraard overeenkomt met “’t Es ma allemoe iender.”Maar graag even terug naar het Grote Gelijk dat we altijd graag in pacht hebben. Volgens mij is de beste methode om gelaaik te hem-me, er af en toe (mo ni te veul!) op te wijzen dat de gesprekspartner het weleens bijna bij het rechte eind zou kunnen hebben. In elk geval mogen we nooit het gevoel hebben ons auver te geive as we on eemand gelaaik geive. En het kan weleens voorkomen da we alle twie – of eventueel allemoe – gelaaik hemme. Natuurlijk zou in dat geval elke discussie vlug uitdoven en zal er een keuze gemaakt moeten worden tussen gelaaik geive en gelaaik kraaige. Hierbij ’n trukske dat ik graag gebruik als het mij moeilijk valt iemand gelaaik te geive. Dat trukske zit vervat in één zinnetje waarmee men op een subtiele manier aangeeft dat de ander het bij het verkeerde eind heeft, en dat is: “G’hèt auverschot van gelaaik!”Ik kan me voorstellen, waarde lezer, als een moraalridder over te komen. Mo zu lang da ge ma gelaaik geift auver wa da ’k auver gelaaik gezeid hem, zal ik geire daan ridder zaain. En in die hoedanigheid wil ik aan wat voorafging, toevoegen dat ik nooit iemand gelaaik zal of kan geven die beweert dat de aarde rond de zon draait.Ik maak van deze Brusselse rubriek graag gebruik om vè iene ki gelaaik te kraaige. Hier gaan we dan, waarde lezer. Vermits in het heelal zowel de sterren als de planeten draaien, drooit de weireld ni rond de zonne, mo mei mè de zonne. Hoor ik daar niet ergens iemand fezelen: “Tiens... hij heit vè iene ki gelaaik”?

administratie, heb ik een softwareprogramma ontwikkeld. Via een server in Canada sta ik constant in verbinding met mijn minilaptop. Ik voer alle gegevens van de fiets van mijn klanten in, ik kan ter plekke een factuur in pdf opmaken en versturen. Voorts ga ik een systeem invoeren met stickers om op herstelde fietsen te kleven. Als de eigenaar weer in panne valt, dan moet hij enkel een code sms’en en dan weet ik alles over de fiets. En binnenkort heb ik ook een mobiele elektronische betaalterminal.”Al staat het nog in zijn kinderschoenen, toch heeft Mistiaen iets in beweging gezet. “Ik heb ondertussen een eerste businessklant, de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij voor Brussel, de Gomb: onderhoud en herstelling

van het volledige elektrische fietsenpark. Ook ben ik zopas gevraagd te helpen bij een project voor het Centrum Mode Design Brussels. Ze willen twintig designers en kunstenaars fietsen laten maken en stileren, vertrekkend van tweedehands frames, om ze daarna te veilen. Ik moet ervoor zorgen dat de fietsen ook echt rijvaardig zijn. Technisch advies, onderdelen bestellen, montage, dat zou allemaal via mij gaan. We zullen wel zien... Ik weet zelfs niet of het mogelijk is, want ieder van die gasten gaat natuurlijk zijn goesting willen doen.”

� Karel�Van�der�Auwera

www.velofixer.com

‘Dankzij mijnvriendin met de lekke band’

Amor Mistiaen herstelt je fiets aan huis

“Van kleins af was ik gefascineerd door techniek. Ik deed niets liever dan elektronische toestellen uit elkaar halen om te zien hoe ze functioneren”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


Werkelijk overal in Brussel werd er gekaatst, op de Zavel (l. boven), aan de Anderlechtsepoort (r. onder), op plekken (kleine foto’s r.) die wij op de redactie niet konden identificeren. Kunt u ons helpen, lezer?

© ED. MONDELAERS / VERZAMELING MNJP

‘Voetbal? Daar was amper sprake van’Kaatsen > Nu nagenoeg verdwenen, vroeger dé Brusselse sport bij uitstek

‘D e kaatssport is zo oud als de wereld,” beweert – niet vies van een beetje over-

drijving – Claude Simoulin (75), de schatbewaarder van het kaatsmu-seum van Aat. “Er is een document van de stad Oudenaarde uit de veer-tiende eeuw waarin het spel rond de kerk verboden werd omdat het de kerkdienst verstoorde. Tijdens het kaatsen wordt er nu eenmaal veel heen en weer geroepen. De spelers en het publiek dagen elkaar plagend uit. ‘Slechte verliezer!’, ‘Valsspeler!’ Dat volkse is ook een deel van de charme.”Kaatsen is de verzamelnaam van balsporten waarbij de spelers de bal met de handpalm of vuist zó probe-ren te slaan dat de tegenpartij de bal niet geldig kan terugslaan. In Brus-sel werd de sport al in het begin van de achttiende eeuw gespeeld, mis-schien zelfs vroeger. In 1837 werd de grootste Brusselse club opge-richt: de vennootschap van de Zavel. Twee jaar later begonnen ze er met hun Grote Prijs, die tot in 1964 werd georganiseerd. Op dat evenement was steevast de koning aanwezig, uiteraard met een geuze in de hand. “De sport werd in Brussel geïntro-duceerd door geïmmigreerde Walen

en Vlamingen. De Ketjes adopteer-den de kaatssport al snel. In die tijd had je niet veel ander vertier.”“Elke dag werd er in Brussel ge-kaatst. Trainingen of trainers waren

er niet: oudere spelers gaven advies aan jongere. En omdat er toen niet voor iedereen werk was, werden er al na de middag wedstrijden gespeeld. Dan kwamen al de mannen samen, want vrouwen zag je amper in en rond de ballodromen. Achteraf was er dan altijd een stevige ‘derde helft’ op café.”

Tramkabels en bomenIn die periode telde alleen de ei-gen buurt, en de concurrentie met de andere wijken was dan ook groot: ‘transfers’ tussen

BRUSSEL – Kaatsen heeft de Brusselse sport-geschiedenis sterk gekleurd. Op haar hoogtepunt telde de hoofdstad meer dan driehonderd ballodromen en duizenden spelers. Vandaag is de sport in Brussel vergeten. Maar de rijke geschiedenis, die blijft.

buurten waren onbespreekbaar.De beste spelers werden gekoesterd. “Die kregen dan een baan bij de ge-meente, waardoor ze in de namiddag vrij konden krijgen om de matchen mee te spelen. Een burgemeester wou een goede kaatsploeg hebben. Dat was een kwestie van trots.”“Die toppers kregen geen geld, ze werden betaald in natura, met hor-loges of mooie muntstukken. Kaat-sen stond altijd in het middelpunt van de belangstelling. Heel de buurt kwam naar de matchen kijken. De supporters stonden rijen dik, ze wa-ren soms met duizenden. Kaatsen was dé sport. Voetbal? Daar was amper sprake van.”In de twintigste eeuw begon voetbal aan een steile opmars, en sommige Brusselse voetballers combineer-den dat met kaatsen. “Henri Meert (doelman van Anderlecht en de Rode Duivels in de jaren 1940-’60, red.) was een professionele kaatser. Hij speelde bij Ganshoren en is getrans-fereerd naar ’s-Gravenbrakel. Voor zijn overstap naar de eerste divisie heeft hij zelfs een huis gekregen. Ook Union-doelman André Vander-stappen was een goed kaatser.”Het Helmetseplein, Flageyplein of Dapperheidsplein: over heel Brus-sel werd er gekaatst. Een kaatsveld werd gewoon afgespannen met een koord: kaatsen kan namelijk op alle ondergronden. “Zodra je een veld van 72 meter lang had, werd er ge-speeld,” zegt museum archivaris Jean-Marie Dumont (65). “Je had

“Goede kaatsers kregen een baan bij de gemeente, waardoor ze in de namiddag vrij konden nemen”

toen amper auto’s, je kon gewoon op straat spelen. Het gebeurde weleens dat er tramkabels hingen of een boom in de weg stond, maar dan werden de regels gewoon wat aan-gepast.”Tijdens de oorlogen werd in Brus-sel amper gekaatst: de schrik om gevangen genomen te worden zat er goed in. Kaatsers waren sterke mannen, en die konden de Duitsers goed gebruiken. “Maar de jaren na de Tweede Wereldoorlog beleefde de kaatssport in Brussel nog steeds hoogdagen,” vertelt museumcon-servator Camille Rasson (73). “Pas met de komst van de auto werd het minder evident om in de straten te spelen. De opkomst van radio en televisie maakte het de sport nog moeilijker. Vanaf 1970 was het dan goeddeels afgelopen in Brussel. De jeugd kreeg steeds meer mogelijk-

heden; immigranten pikten het spel niet op. Kaatsvelden moesten steeds meer plaats ruimen voor parkeerter-reinen of gebouwen. Kijk maar naar de Zavel.”Vandaag heb je in Brussel alleen nog de jaarlijkse Grote Prijs, die op de Grote Markt wordt gespeeld. In de regio van Halle en Aat daarente-gen is kaatsen nog springlevend en verdienen de topspelers zelfs grof geld. Brusselse spelers zijn er nog amper. “Of de sport terugkomt in Brussel? Onmogelijk is het niet... Je kunt bijvoorbeeld ruimte vinden in parken of op sportvelden. Op het Sint-Denijsplein in Vorst is zelfs een kaatsveld op de kasseien getekend. Maar je moet vrijwilligers vinden, en dat is een zeldzaam goed. Jam-mer, want Brussel heeft een mooie kaatsgeschiedenis.”� Tim�Schoonjans

© VE

RZ

AM

EL

ING

MN

JP

www.museenationaldesjeuxdepaume.be


De jeugd heeft de toekomst. De revelatie van Romelu Luka-ku en Fernando Canesin bewijzen het. Paars-wit bleef lang in gebreke als het om het opleiden van jong talent ging. Luxe maakt lui. Opleiden was geen must. Status en macht maakten een doorgedreven jeugdopleiding overbodig. Zo nu en dan brak er eentje door. Georges Grün, Bertrand Crasson, Enzo Scifo. Tien jaar geleden was het nog moge-lijk om de economische superioriteit te laten gelden. RSC Anderlecht kocht Club Luik leeg in de jaren 1980, dan volg-de KV Mechelen, en de dartele strateeg Marc Degryse werd eenvoudigweg weggeplukt bij aartsrivaal Club Brugge.De tijden zijn ingrijpend veranderd, de voetbalwereld is ge-globaliseerd. Een koopje kun je nog met moeite doen in de Argentijnse tweede klasse, maar ook die tijden lijken voor-bij. De absolute top is niet meer weggelegd voor Belgische topclubs. Daarenboven plukken de grote Europese liga’s onze begaafde voetbalkinderen weg. Vele landen mogen jonge spelers al vanaf vijftien jaar een contract aanbieden; in België mag dat niet. Vorig seizoen verloor RSCA om die reden het talent Adnan Januzaj aan Manchester United. Maar een fractie van de huidige nationale heeft ooit in Bel-gië gevoetbald. Spelers als Jan Vertonghen, Toby Alderwei-reld (allebei Ajax), Eden Hazard (Rijsel) en Dries Mertens (PSV) hebben zelfs nooit in de Belgische eerste klasse ge-voetbald. Mertens is onder hen een uitzondering. Die werd destijds te klein en te frêle bevonden bij paars-wit. Dat vond hij zelf ook. Elke speler volgt zijn eigen weg.Jeugdopleiding is geen exacte wetenschap. Mertens ging na Anderlecht in Gent en Aalst voetballen om via de Ne-derlandse tweede klasse bij FC Utrecht te belanden. Daar speelde hij de pannen van het dak, en PSV Eindhoven telde

naar verluidt dertien miljoen euro neer voor hem en zijn ploeggenoot (bij Utrecht) Kevin Strootman. Driesje is dit seizoen Dries geworden. Een toekomst kun je niet voor-spellen, maar Mertens had niet misstaan in het eerste van paars-wit.Maandag zal RSCA zijn nieuwe jeugd- en opleidingscen-trum plechtig openen. Trots zal de club 74.000 vierkante meter opleidingsmogelijkheden aan de buitenwereld to-nen. Zeven oefenvelden, waarvan vier in een eerste fase, de grootste fitnesszaal van alle professionele voetbaltrai-ningscentra en binnenkort ook een eigen hotel. De infra-structuur is om trots op te zijn, maar het echte verschil wordt gemaakt door de mensen met kennis van jeugdoplei-ding en de fijnmazige omkadering. Het beleid van de club staat vandaag in het teken van jeugdopleiding.‘Neerpede’ kwam er niet alleen dankzij de club: het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest is de bevoorrechte partner van de nieuwe infrastructuur. Op een boogscheut van het jeugd- en trainingscomplex ligt de campus Elishout, Coovi/Ceria, waar de toekomstige keukenchefs en andere horecasterren klaargestoomd worden. De hoofdstad leeft van het toerisme, van haar cafés en restaurants. De gewes-telijke overheid is een echte partner geworden. Daar zijn de gloednieuwe gebouwen als het jeugd- en trainingscentrum van RSCA in Neerpede en de prachtige kooktoren van Elis-hout het bewijs van. Anderlecht heeft de toekomst.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David SteegenDe toekomst

SPORtfEESt VOOR SENIOREN

JEttE – Vijftigplussers kunnen zich op 13 oktober uitleven tijdens een nieuwe editie van Senior-Kicks.

Het Brusselse sportaanbod voor senioren wordt in HealthCity in Jette geëtaleerd voor sportievelingen tussen vijftig en 99. De sporten zijn onderverdeeld volgens moeilijkheidsgraad. Zo vallen pilates en lijndansen onder de rustige activiteiten, zijn salsa en nor-dic walking al wat steviger en behoren Sh’bam en 25 kilometer fiet-sen tot de intensiefste sporten. Om 9.40 uur begint de opwarming en wordt het programma voorgesteld. Senioren kiezen vier sporten die ze elk een uurtje zullen beoefenen. Na de eerste twee sporten is er middagpauze. Na de laatste sport volgen een cooldown en de prijsuitreiking. Inschrijven kan onder meer op www.seniorkicks.be of bij uw plaatselijke seniorenvereniging of verantwoordelijke. Wie nog wil inschrijven, telt 6 euro neer. Wie er moeilijk geraakt, kan door een busje thuis opgehaald en afgezet worden.� TS

AfLOSSING OP Z’N JAPANS

BRUSSEL – Op de Heizel klinkt op 15 oktober het startschot voor de Acerta Brussels Ekiden.

De aflossingsmarathon komt overgewaaid uit Japan. De Ekiden (eki betekent ‘plaats’, den ‘bezorgen’) is gebaseerd op een koerierdienst van lopers die vroeger belangrijke documenten leverde. Vandaag bestaan de teams uit zes lopers, en de aflossing gebeurt met een speciaal aflossingslint, de tasuki, dat schuin over de borst hangt. Elke loper in de ploeg heeft een belangrijke functie, en dat is met-een een reden waarom dit evenement zo aanslaat bij bedrijven.Op zaterdag 15 oktober wordt op de middag het startschot gegeven van de Chiquita Kids Run over één kilometer. Om 13 uur begint de aflossingsmarathon. De eerste loper neemt vijf kilometer voor zijn rekening, de tweede tien. Zo wordt afgewisseld tot de zesde, die 7,195 kilometer loopt. De eerste ploegen mogen verschillen-de honderden euro’s prijzengeld onder elkaar verdelen. Meer op www.acertabrusselsekiden.be.� TS

ADVERtENtIE

Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening Brussel


DOOR PATRICK JORDENS

Wat doet een boomverzorger in godsnaam?

Steven (S): Een boomverzorger moet dode

takken uit de bomen halen, takken die gevaarlijk

zijn en bijvoorbeeld boven een huis of een

speeltuin hangen. Soms moeten we ook de kroon

van de boom verlichten. Als een boom te groot

wordt, gaan we er enkele grote takken uit halen,

zodat hij weer een mooie, evenwichtige vorm

krijgt. Snoeien heet dat.

Het is niet zo dat jullie zieke bomen beter

maken?

S: Nee, helemaal niet. Maar je kan wel zeggen dat

een boomverzorger een boom begeleidt van zijn

geboorte tot aan zijn dood. We willen bomen zo

lang mogelijk in leven houden, want van bomen

heb je er nooit genoeg, hé. We grijpen pas in als

een boom echt te gevaarlijk wordt, anders niet.

Soms zal een boomverzorger ook bomen planten of

verplanten.

Hoe word je boomverzorger?

S: Je moet ervoor studeren: de cursus duurt ongeveer

anderhalf jaar. We leren er bijvoorbeeld met snoei-

en kettingzagen te werken. Het laatste deel van de

cursus is het leukste: in bomen klimmen! Je hebt

gezien dat we dat met touwen doen: eerst gooi ik een

werptouw in de boom. Daar hangt een gewichtje van

zo’n 200 gram aan, en aan dat gewichtje komt dan het

echte klimtouw. Want dat klimtouw is te zwaar om

hoog de boom in te kunnen gooien. Dan gespen we de

touwen om ons middel, en dan hop, omhoog! Je moet

er wel een beetje lenig voor zijn...

Heb je last van hoogtevrees?

S: Toch wel. Ik heb een gezonde hoogtevrees, zeg

maar. Als ik op 25 meter ben, wordt het heel moeilijk

voor mij om nog hoger te klimmen. Ik denk dat veel

boomverzorgers daar last van hebben, maar meestal

willen ze het niet toegeven. Je kent dat, hé...

Tegelijk krijg je van klimmen ook een kick, je voelt

gewoon de adrenaline... Alleen als het heel hard waait,

Interview met boomverzorger Steven Warson

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Boomverzorger Steven Warson in actie in het Arboretum: “Soms, als het hard

waait, en ik zit helemaal boven... Jongens, dat is Walibi!”

“Het is het tweede gevaarlijkste beroep ter wereld, na dakwerker. Soms moeten

we wel tot dertig meter de hoogte in!” zegt Steven Warson aan Zazie. Steven is

boomverzorger van beroep. In het Arboretum in Tervuren zagen we hem vlotjes

een grote beuk in klimmen. Terug met de voeten op de grond vertelde hij ons alles

over zaagbroeken, Walibi – en zijn liefde voor bomen, natuurlijk.

‘Van bomen heb jeer nooit genoeg!’

© SASKIA VANDERSTICHELE

‘Van bomen heb jeBDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 T

OT

13

JAAR •

ZIEza

© IL

AH


en ik zit boven, dan... olalaaaa! Dat is Walibi, man...

(lacht)

Was het een jeugddroom om boomverzorger te

worden?

S: Nee, want als kind kende ik dat beroep totaal

niet. Ik werkte als tuinman en ik was het een beetje

beu om altijd maar hagen te scheren of gras te

maaien. Op een bepaald moment zag ik een andere

boomverzorger in actie. Toen dacht ik: “Waw, dat

lijkt me wel iets!”

En nog nooit ongelukjes gehad?

S: Nee, maar ik ken een collega die de pees van zijn

duim heeft overgezaagd. Hij was de controle over

de kettingzaag kwijt. We hebben wel een complete

uitrusting om ons tegen dat soort ongelukjes te

beschermen.

Waaruit bestaat het uniform van een

boomverzorger zoal?

S: Uit zaagschoenen, een zaagbroek en

zaagmouwen. Die kledingstukken zijn zo gemaakt

dat de kettingzaag er niet doorheen geraakt. Deze

zaagbroek bijvoorbeeld heeft zes verschillende

lagen! (Steven toont ze.) En dan zetten we ook een

helm met een vizier op, zodat je geen zaagsel van de

takken in je ogen krijgt. Meestal draag ik ook fi jne

handschoenen, zodat ik beter grip op de takken heb.

Wow! Hoeveel kilo sleep je dan mee naar

boven?

S: Ik denk dat ik makkelijk vijf tot zes kilo zwaarder

ben als ik heel mijn kostuum aan heb.

Zware job! Wat vind je het allerleukste aan dit

beroep?

S: Het contact met de natuur, natuurlijk. Ik vind het

boeiend en ook belangrijk om een levend iets mee

levend te houden. Soms, als ik toch een boom moet

vellen, dan leg ik weleens mijn hand op zijn stam

en dan zeg ik: “Sorry hé, maatje.” Ik heb daar altijd

hartzeer van...

[ SORRY ] SNORRY

“De natuur moet je ook met je neus beleven ,” zei boomverzorger Steven Warson nog bij

ons bezoek aan het Arboretum. Dus nam hij Zazie mee naar een koekjesboom . “Tenminste,

zo noem ik hem,” zei Steven. “De offi ciële naam is (even diep inademen)... Cercidiphyllum

japonicum , of ‘hartjesboom’ in mensentaal. Zijn bladeren hebben de vorm van een hartje.

De hartjesboom komt uit Japan. Telkens als het herfst wordt en de

bladeren kleuren geel, scheidt hij bepaalde stoffen af. Daardoor ruikt

hij naar koekjes, lekker zoet.” Geen wonder dat hij in het Frans arbre

caramel wordt genoemd, en in het Duits Kuchenbaum .

De koekjesboom is een van de 460 boomsoorten die je in het

Arboretum van Tervuren vindt. Het staat er vol met bomen uit

andere werelddelen. In 1905 legde koning Leopold II de bomentuin

aan, om te zien hoe bomen uit andere landen reageren als ze hier

werden geplant. Het is een ideale plek om er nu een frisse neus

te gaan halen. Niet alleen omdat het Week van het Bos is. Heel

wat Amerikaanse bomen veranderen vroeger van kleur. Daardoor

ziet de herfst er op dit moment in het Arboretum nog mooier en

veelkleuriger uit.

Wist je trouwens dat 2011 door de Verenigde Naties is uitgeroepen tot het Internationaal

Jaar van de Bossen, met als thema ‘Zonder grenzen’? En dat past wonderwel bij het

Arboretum: je loopt er een Noord-Amerikaans bos in en komt er langs een Chinees woud

weer buiten... Kijk eens op www.arboretum-tervuren.be en/of op www.weekvanhetbos.be!

Koekjesherfst

Op stap met de staf van Bompa

BLI

KV

AN

GER

© IL

AH

Nero : het is de naam van een beruchte Romeinse keizer, maar ook van een bekende

stripfi guur van tekenaar-ridder Marc Sleen. Van 1951 tot 2002 heeft die heel wat

grappige Nero-albums gemaakt. Ze spelen zich vaak in onze hoofdstad af, want

Marc Sleen hield van Brussel.

Sinds vorige week loopt er in het Marc Sleen Museum een kleine tentoonstelling die

heel toepasselijk Marc Sleen en Brussel heet. En je kan nu ook een tocht maken langs

heel wat bekende en minder bekende plekjes in Brussel. Met een beetje geluk zie je

er net de schaduw van Nero wegglippen...

Zin om mee op stap te gaan, om zo deze Nero-strips én onze stad

te (her)ontdekken? Zazie mag één klas (4de, 5de of 6de leerjaar)

trakteren op een gratis wandeling mét gids + achteraf lekkere

Brusselse wafels in het Stripmuseum!

Zin? Los dan wel even dit raadsel op. In het Nero-album De staf van Bompa (uit

1997) gebruikt de boef Ricardo een toverstaf om zich onzichtbaar te maken en

zo een diefstal te plegen in een Brussels museum. Welk museum is dat???

(Misschien kunnen de prentjes hierboven je op weg helpen.)

Stuur het antwoord naar [email protected] en vermeld je leerjaar + school +

contactpersoon. We laten weten of je binnenkort gratis met Nero

op stap mag!

(De Nero-wandeling kan je ook downloaden op www.marc-sleen.be.)

© S

TIC

HTI

NG

MA

RC

SL

EE

N

WIN!

BDW - editie 1299

Documents

Transcript of BDW - editie 1299