Vocatio 21 - 2006

La vocation c'est comme

un deuxième coeur

rattaché au premier.

S'il ne trouve pas

à s'exprimer il s'éteint.

Een roeping

is een levensinvulling

waarvan je eigenlijk altijd

al geweten hebt

dat het de jouwe is. ,,

,,

France de Griessen, lauréate 2003Annelies Verbeke, laureate 2003

2006

Revue trimestrielle du Fonds Belge de la VocationDriemaandelijks tijdschrift van het Belgisch Fonds voor Roeping

Belgique – BelgïeP.P. – P.B.

Bruxelles X – Brussel XBC 10044P405389

1er trimestre 2006 > 1ste trimester 2006

21

vocatio vocatioChères lectrices, chers lecteurs,

Pour nos lauréats la vocation constitue un véritable

projet de vie qui se vit jour après jour et s’inscrit

dans la durée ; un long chemin qui les mène

à l’accomplissement de soi.

L’action que nous menons en faveur des jeunes

depuis plus de quarante ans trouve pleinement son

sens à notre époque contemporaine. Elle soutient

des dynamiques et des engagements personnels

qui contribuent à faire évoluer notre société et à

façonner notre avenir.

Si la base de la vocation est innée, sa réalisation

est souvent un combat, par rapport à l’entourage,

à l’école, au marché de l’emploi. Les jeunes qui ont

choisi de vivre leur passion se heurtent à des

difficultés matérielles qu’ils acceptent au nom de

celle-ci car pour eux une autre vie, sans doute plus

conventionnelle, est inconcevable.

Pour continuer à soutenir ces jeunes nous

sollicitons aujourd’hui votre contribution pour

financer une des 15 bourses annuelles de 10 000 €.

Lisez attentivement cette édition spéciale et

découvrez comment vous pouvez nous aider à

créer la Bourse des lecteurs de Vocatio.

Pour votre don, symbole de votre fidélité à notre

revue et de votre soutien à notre action, je vous

remercie dès à présent chaleureusement.

Baron Philippson

Président

Beste lezers,

Voor onze laureaten betekent een roeping een echt

levensproject, waar je dag na dag aan werkt, en dat

zich inschrijft in de tijd; een lange weg naar de

zelfontplooiing.

In onze hedendaagse tijd krijgt de actie die wij

sinds meer dan veertig jaar voeren ten voordele

van de jongeren meer dan ooit een relevante

betekenis. Wij steunen personen en engagementen

die onze maatschappij vooruit stuwen en onze

toekomst vorm geven.

De basis van een roeping is aangeboren maar

haar verwezenlijking gaat vaak gepaard met een

strijd tegen de familie, de school, de arbeidsmarkt.

Jongeren die voor hun roeping kieze, stuiten op

materiële moeilijkheden die ze aanvaarden omdat

voor hen een ander, vaak conventioneler, leven

simpelweg ondenkbaar is.

Om hen te blijven steunen, vragen wij vandaag

uw bijdrage om een van onze vijftien jaarlijkse

beurzen van 10 000 € te financieren.

Lees aandachtig deze speciale editie en ontdek

hoe u mee de Beurs van de lezers van Vocatio in

het leven kunt roepen.

Voor uw gift, symbool van uw trouw aan ons

magazine en van uw steun aan onze actie, dank

ik u nu reeds van harte.

Baron Philippson

Voorzitter

FONDS BELGE DE LA VOCATION

BELGISCH FONDS VOOR ROEPING

Fonds Belge de la Vocation asblSous le haut patronage de Sa Majesté la Reine FabiolaPlace de l’Albertine 2, 1000 BruxellesTél. 02 213 14 90 | Fax 02 213 14 95E-mail : [email protected] internet : www.fondationvocation.beKBC 430-0382691-17Le secrétariat est ouvert lundi, mardi et jeudi de 8h30 à 12h30 et de 13h30 à 17h, mercredi et vendredi de 8h30 à 12h30.

Belgisch Fonds voor Roeping vzwOnder de hoge bescherming van Hare Majesteit Koningin FabiolaAlbertinaplein 2, 1000 BrusselTel. 02 213 14 90 | Fax 02 213 14 95E-mail : [email protected] : www.stichtingroeping.beKBC 430-0382691-17Het secretariaat is open op maandag, dinsdag en donderdagvan 8.30 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur ; op woensdag en vrijdag enkel van 8.30 tot 12.30 uur.

Conseil d’administration | Raad van bestuur

PRÉSIDENT D’HONNEUR | EREVOORZITTERClaude Wielemans

ANCIEN PRÉSIDENT | GEWEZEN VOORZITTEREdouard Jakhian

PRÉSIDENT | VOORZITTERBaron Philippson

VICE-PRÉSIDENTS | ONDERVOORZITTERSChevalier LeducVicomte Louis le Hardÿ de BeaulieuChristian Koninckx

TRÉSORIER | PENNINGMEESTERPierre Konings

MEMBRES HONORAIRES | ERELEDENChevalier Evers, vice-président hre Baronne Vaxelaire, vice-présidente hreBaron de Posch, vice-président hreJacques DopchieRoger ForthommeMme Jean MichielsJacques-Ch. Vanden SchrieckPaul Washer

SECRÉTAIRE GÉNÉRAL | SECRETARIS-GENERAALEdouard De Ruydts

MEMBRES | LEDENChristine BoëlJacques CoertenRik De NolfFrie Dierickx VisschersPaul DujardinEdouard JakhianEmmanuel JanssenStéphane RosenblattBaudouin RuquoisDominique Snyers

Jury

PRÉSIDENT | VOORZITTERChevalier Leduc

VICE-PRÉSIDENT | ONDERVOORZITTER Christian Koninckx

Ludo BekkersGabriel BelgeonneBernard Boon-FalleurThierry Boon-FalleurHugues BoucherLaurent Busine

Baron Stijn ConinxFrédéric De RoosEric DesoppereAnnie Devreese-DeclerckRafaël D’HaenePierre DrouotCarine FolBaron KestelootChristian KoninckxPierre LarocheVicomte Louis le Hardÿ de Beaulieu

Alain MartinMarc MendelsonGuy-Roland PâqueLuc PutmanGustave StoopFrancis StrauvenMarleen TemmermanFrançois TerlindenPierre Van DammeMichel Wright

Secrétariat | Secretariaat

DÉLÉGUÉE GÉNÉRALE | ALGEMEEN AFGEVAARDIGDESylviane Jacquet de Haveskercke > [email protected]> [email protected]

DÉLÉGUÉE | AFGEVAARDIGDENicole Gautier

ASSISTANTES | ASSISTENTESBernadette StevensRégine de Renesse

VOCATIO & CONTACT LAURÉATS | LAUREATENSéverine Windels > [email protected]> [email protected]

Vocatio

RÉDACTION | REDACTIE

Séverine Windels

GRAPHISME | VORMGEVINGMarie-Hélène Grégoire > [email protected]

RELECTURE | HERLEZING

Catherine Piret, Jan H.Verbanck

ÉDITEUR RESPONSABLE | VERANTWOORDELIJKE UITGEVER : Alain Philippson, Albertinaplein 2 place de l’Albertine, Bruxelles1000 Brussel

L’action en faveur des anciens lauréats est soutenue par la Fondation Bernheim.

De actie ten voordele van oud-laureaten wordt gesteund door de Stichting Bernheim.

FONDATION BERNHEIM

QUI SOMMES-NOUS? WIE ZIJN WIJ?

La Fondation Belge de la Vocation a été créée par Emile Bernheim, industriel belge, propriétaire de "l'Innovation", le 23 novembre 1963. Elle est placée sous le haut patronage de Sa Majesté la Reine Fabiola.L'idée d'une Fondation de la Vocation naquit en France en 1960. Marcel Bleustein-Blanchet, publicitaire parisien réputé, décida d'aider des jeunes à réaliser leur vocation. Roger Forthomme, journaliste belge, conquis par ce projet, parvint à convaincre Emile Bernheim de créer une Fondation Belge de la Vocation, ce que celui-ci fit fin 1963.Les deux Fondations fonctionnent de façon totalement autonome, tout en ayant des rapports étroits et amicaux.La Fondation Belge de la Vocation est l'un des dix fondateurs à l'origine de la création du Réseau de Fondations Belges.

De Belgische Stichting Roeping werd op 23 november 1963 opgericht door de Belgische industrieel Emile Bernheim. Ze staat onder de hoge bescherming van H.M. Koningin Fabiola.In 1960 werd in Parijs onder impuls van Marcel Bleustein-Blanchet, oprichter van het reclamebureau Publicis, de Fondation de la Vocation geboren, met het doel steun te verlenen aan jongeren die hun roeping niet konden voltooien door gebrek aan financiële middelen. De Belgische journalist Roger Forthomme, in de ban van dit initiatief, slaagde erin zijn enthousiasme over te brengen op Emile Bernheim, de eigenaar van de "Innovation".Zo ontstond eind 1963 de Belgische Stichting Roeping.De twee stichtingen werken volledig onafhankelijk van elkaar maar behouden een vriendschappelijk contact.De Belgische Stichting Roeping is stichtend lid van het Netwerk Belgische Stichtingen.

QUE FAISONS-NOUS? WAT DOEN WIJ ?

Le Fonds Belge de la Vocation octroie chaque année 15 bourses de 10 000 € à de jeunes Belges ayant entre 18 et 30 ans et faisant preuve d’une véritable vocation, qu’elle soit de nature artistique, scientifique, sociale ou autre. La bourse constitue un soutien financier conséquent ainsi qu’une reconnaissance morale importante. Elle permet de franchir un cap décisif et peut constituer un véritable tournant dans le développement de la carrière. Le Fonds reste en contact étroit avec ses lauréats dont il suit et documente l’évolution avec soin.

Het Belgisch Fonds voor Roepingreikt elk jaar tien beurzen van 10 000 € uit aan jonge Belgen tussen 18 en 30 jaar die kunnen getuigen van een echte roeping. Alle disciplines komen in aanmerking, zowel op artistiek, sociaal of wetenschappelijk vlak.De beurs betekent een belangrijke financiële steun maar ook een morele erkenning. Ze laat toe om een beslissende stap te zetten in de realisatie van roeping. Het Fonds behoudt nauw contact met zijn laureaten wier evolutie het op de voet volgt en documenteert.

POURQUOI UNE BOURSE WAAROM EEN BEURS DES LECTEURS DE VOCATIO ? VAN DE LEZERS VAN VOCATIO ?

Depuis 2001 vous découvrez dans les pages de Vocatio le destin de ces jeunes qui, grâce au soutien de la Fondation Belge de la Vocation, ont pu réaliser leur rêve le plus cher : vivre pleinement la vocation qu'ils ont choisie et assumer la liberté et la responsabilité qu'elle suppose.

Lors de sa création, Vocatio a été accueilli avec enthousiasme par les anciens lauréats et les proches de la Fondation mais il a également rapidement su toucher un large public. Depuis vous avez été nombreux à témoigner de votre intérêt pour notre magazine et son tirage n’a cessé d’augmenter.

Vous constituez un lectorat fidèle. Aujourd’hui votre sympathie peut trouver une expression tangible dans la Bourse des lecteurs de Vocatio. Constituée grâce aux fonds récoltés au sein d’un public que nous savons sensible à notre action, cette bourse témoignera de l’importance que vous accordez à la mission que s’est fixée la Fondation. Car rares sont les structures qui sans distinction entre les disciplines, le niveau d’études ou le chemin parcouru, donnent des prix d’une telle générosité. Les bourses reconnaissent un potentiel. Elles récompensent un désir, une forme d’intelligence, une force de caractère. Elles expriment une marque de confiance. En ce elle sont uniques.

Sinds 2001 leest u in ons tijdschrift de verhalen en getuigenissen van jongeren die dankzij de beurs van de Stichting hun droom hebben kunnen waarmaken: voluit voor hun roeping gaan en de vrijheid en verantwoordelijkheid nemen die ze veronderstelt.

Vanaf het begin kon Vocatio rekenen op het enthousiasme van de laureaten en van de vrienden van de Stichting maar het bereikte ook vrij snel een breed publiek. Sindsdien krijgen wij haast dagelijks positieve reacties en het aantal abonnementen stijgt gestaag.

U vormt een trouw lectoraat. Vandaag kan uw sympathie een tastbare vorm krijgen in de Beurs van de lezers van Vocatio. Deze beurs willen wij in het leven roepen dankzij fondsen geworven binnen een publiek waarvan wij weten dat het de Stichting een warm hart toedraagt. Ze zal getuigen van het belang dat u hecht aan onze missie. De beurzen die wij uitreiken zijn bijzonder want ze maken geen onderscheid naar discipline, studieniveau of curriculum. De beurzen erkennen een potentieel. Ze belonen een gedrevenheid, een vorm van intelligentie, een persoonlijkheid. Ze worden gegeven als een blijk van vertrouwen. Dit maakt ze zo uniek.

FONDATION BELGE DE LA VOCATION

BELGISCHE STICHTING ROEPING

Bent u gevoelig voor de doelstellingen van het Belgisch Fonds voor Roeping? Wilt u jongeren steunen in de verwezenlijking vann een artistieke, wetenschappelijke, sociale of andere roeping? Kortom, bent u er net als wij van overtuigd dat hun projecten een steuntje in de rug verdienen? Dan kunt u ook uw bijdrage leveren. Giften van 30 € en meer zijn fiscaal aftrekbaar.Wij danken u van harte voor uw steun!

Si vous êtes sensibles à l’action du Fonds Belge de la Vocation, si vous souhaitez aider des jeunes à réaliser une vocation scientifique, artistique, sociale, ou autre. Bref, si vous êtes, comme nous, persuadés que leurs projets méritent un coup de pouce, vous pouvez y apporter votre contribution. Les dons de 30 € et plus bénéficient de l’exonération fiscale.Pour eux, nous vous remercions de tout cœur!

vocatio 1

Muziek moet verteld worden 2Roel Dieltiens [ beurs in 1978 ]

Terug naar Carrara 5Fabio Wuytack [ beurs in 2005 ]

‘Rest and be thankful’ 8Jan Haenraets [ beurs in 1998 ]

De overstap van film naar theater met N 12Peter Krüger [ beurs in 1998 ]

Agenda 15

News 17

vocatio

vocatio

Vocatio est la revue trimestrielle du Fonds Belge de la Vocation asbl. Lancé en février 2001, ce magazine a pour but de faire connaître l’action du Fonds par le biais des projets de ses lauréats. La Fondation Belge de la Vocation fut créée en 1963 par Emile Bernheim à l’exemple de la Fon-dation française de la Vocation fondée par Mar-cel Bleustein-Blanchet.Chaque année le Fonds décerne une quinzaine de bourses de 10 000 EUR à des jeunes de nationalité belge ayant entre 18 et 30 ans et pouvant témoigner d’une véritable vocation. Il leur donne l’appui financier et le soutien moral nécessaires pour l’accomplir et ce dans des domaines d’activités aussi divers que la méde-cine, les arts plastiques, le cinéma, la recherche scientifique, la littérature, etc. Il attribue éga-lement une bourse spéciale de 25 000 EUR, le Trèfle d’Or, décernée à un ancien lauréat pour distinguer un projet non commercial situé dans la lignée de la vocation déjà reconnue.

Vocatio is het driemaandelijkse tijdschrift van het Belgisch Fonds voor Roeping vzw. Het is in februari 2001 opgericht en heeft tot doel het Fonds bekend te maken via de projecten van zijn laureaten.Emile Bernheim heeft de Belgische Stichting Roeping in 1963 opgericht naar het voorbeeld van de Fondation française de la Vocation, ge-sticht door Marcel Bleustein-Blanchet.Elk jaar reikt het Fonds beurzen van 10 000 EUR uit aan een vijftiental jonge Belgen die tussen achttien en dertig jaar oud zijn en die kunnen getuigen van een werkelijke roeping; de beurs verschaft hen de morele en materiële midde-len om ze te realiseren. Alle domeinen komen in aanmerking: geneeskunde, literatuur, plas-tische kunsten, film, wetenschappelijk onder-zoek... De Gouden Klaver is een speciale beurs van 25 000 EUR. Ze wordt jaarlijks uitgereikt en bekroont een niet-commercieel project van een oud-laureaat dat in de lijn ligt van de eerder er-kende roeping.

vocatio2

La musique se raconteFR > Lauréat de la Fondation Belge de la Vocation en 1978, Roel Dieltiens se perfectionna, grâce à sa bourse, en Allemagne, une étape qui s’avéra cruciale dans sa carrière. Aujourd’hui, sa renommée de violoncelliste est internationale et sa collaboration à des projets multidisciplinaires tels que les spectacles de danse des chorégraphes Alain Platel (Iets op Bach, 1998) et Sidi Larbi Cherkaoui (Rien de rien, 2002) lui a valu la reconnaissance d’un public plus large que celui des purs mélomanes. En 2006, Dieltiens fête le dixième anniversaire de l’Ensemble Explorations. Nous l’avons rencontré quelques heures avant un concert au Conservatoire Royal de Bruxelles.

> Dans vos interviews, vous parlez souvent de la relation entre le chef et l’orchestre. C’est un sujet qui vous tient à cœur ?Je trouve que la plupart des chefs d’or-

chestre manquent de l’autorité musicale nécessaire pour véritablement commu-niquer avec l’orchestre. Leur pouvoir est absolu et cela laisse peu de place au dialo-gue. D’ailleurs, il y a de moins en moins de répétitions. Souvent, l’orchestre joue les notes et le rôle principal revient au soliste. Le chef d’orcherste quant à lui, ne pense qu’à son aura. Je sens rarement une har-monie, une communion entre les solistes, le chef et l’orchestre et je le regrette.

muz

iek

mus

ique

Muziek moet verteld wordenRoel Dieltiens 1978

NL > Roel Dieltiens was in 1978 laureaat van de Belgische Stichting Roeping. Met zijn beurs trok hij naar Duitsland om zijn opleiding als cellist te vervolmaken. Nu nog onderstreept hij het belang van die etappe in zijn muzikaal parcours. Roel Dieltiens is een internationaal gevierd cellist die ook buiten de klassieke wereld naam maakte, ondermeer door zijn samenwerking met de choreografen Alain Platel (Iets op Bach, 1998) en Sidi Larbi Cherkaoui (Rien de rien, 2002). Dieltiens viert dit jaar de tiende verjaardag van het Ensemble Explorations. We ontmoetten hem enkele uren voor een concert in het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

> U sprak in vroegere interviews over de relatie tussen dirigenten en het orkest. Het onderwerp ligt u na aan het hart?Het valt me gewoon op dat sommige dirigenten te weinig muzikale autoriteit hebben om

met het orkest te communiceren. Ze willen zich bewijzen, maar kunnen niet boeien. Hun gezag is onaantastbaar; bijgevolg ontbreekt de ruimte om als orkest iets uit te proberen. De opdracht is toch om er samen het beste van te maken, maar wat merk je? Er wordt nau-welijks nog gerepeteerd, slechts enkele rudimentaire afspraken worden gemaakt en het optreden komt erop neer dat de solist ‘zijn ding doet’, terwijl het orkest de noten speelt. Ik zie vaak geen samenspel, geen vorm van communicatie. De solist steelt de show en het orkest kijkt naar de dirigent. Eigenlijk moet het orkest zover gebracht worden, dat het zelf gebruikmaakt van zijn muzikaal vermogen, maar vaak speelt het op automatische piloot.

> Met uw Ensemble Explorations keert u die tendens volledig om.Wij repeteren veel. Er wordt gepraat, overlegd, uitgeprobeerd. Dat is net zo interessant

aan het feit dat we met losse muzikanten werken. We zijn een internationale ploeg van musici die enkele keren per jaar samenkomen. Tijdens de repetitie ontstaat er iets. We delen het vakmanschap, de werklust en de vriendschap. Onbekend werk willen we onder de aandacht brengen en bekend werk trachten we anders te benaderen, op een vernieu-wende manier te brengen. We streven naar een democratisering van de muziek. Klassieke muziek is stijf; er heerst een sfeer rond, die de muziek niet ten goede komt. Wij willen tonen dat het anders kan. Ik neem altijd de tijd om met het publiek te praten, uitleg te geven, vragen te beantwoorden; tijdens die gesprekken mag er best gelachen worden. Net omdat ze drempelverlagend zijn, doe ik graag mee aan interdisciplinaire projecten, zoals de dansvoorstellingen van Les ballets C. de la B. Je bereikt op die manier vanzelfsprekend een breder publiek, dat anders misschien niet naar die muziek zou komen luisteren. De dans visualiseert de muziek en maakt hem toegankelijk. De muziek komt meer op de ach-tergrond te staan, wordt minder heilig.

© Jan Bellen

vocatio 3

muz

iek

mus

ique

> Ook belangrijk voor uw profiel is uw passie voor oude instrumenten.Het is gewoon belangrijk om instrumenten te gebruiken uit de tijd van de componist.

Vroeger klonken ze klein en heel kleurrijk; ze waren gemaakt voor articulatie, voor kleine zalen. In de hedendaagse zalen hebben oude instrumenten niet genoeg kracht. Nieuwe instrumenten klinken rond en luid, en die luide klank is vaak ondoorzichtig, te compact. Hoe meer decibels, hoe minder klankkleur. Ik ben zeker een voorstander van nieuwe in-strumenten, want ze zijn gemakkelijk bespeelbaar en hebben een mooie, egale klank-kleur. Je kunt er evenwel niet omheen dat de klank van een cello mettertijd evolueert; de focus wordt meer gericht, het klankbeeld is totaal anders. Geen enkel nieuw instrument kan dat evenaren. Een cello uit de tijd van Bach laat zich niet zonder meer bespelen, ze heeft haar eigen wetten en het is aan de muzikant om zich aan te passen. Te weinig muzi-kanten wagen zich aan experimenten; ze raken vastgeroest in een traditioneel stramien, terwijl je moet blijven evolueren en steeds weer op zoek moet gaan naar de waarheid in de muziek ■

Ensemble Explorations: Grote Generale V: Britten & Co

29.03.06 > 20 uurTwee suites voor cellosolo van Benjamin BrittenBekhuis, Bijzondere Weg/ Groot Park 3, LovenjoelInfo:[email protected]

> www.explorations.be

Ensemble Explorations

vocatio4

muz

iek

mus

ique

L’orchestre possède un potentiel musical qu’il doit être amené à exprimer, mais, trop souvent, il se retrouve dans un rôle de pi-lote automatique.

> Avec l’Ensemble Explorations, vous allez à l’encontre de cette tendance...Nous répétons énormément. La dis-

cussion et l’expérimentation occupent une place importante. Nous formons une équipe internationale de musiciens qui se réunissent plusieurs fois par an. Des moments magiques naissent parfois des répétitions. Nous partageons notre exper-tise, notre enthousiasme et l’amitié. Nous essayons de faire découvrir au public un répertoire moins connu et de présenter le répertoire connu de manière innovante. En même temps, nous œuvrons pour une dé-mocratisation de la musique classique et tentons de briser le cadre sérieux et austè-re qui l’entoure. Souvent, avant un concert,

je discute avec le public, je réponds aux questions, je donne des explications. Cela rend la musique plus accessible. Il en va de même pour mes projets multidisciplinaires comme les spectacles de danse des ballets C. de la B. Ils me permettent de rencontrer un public différent, peut-être moins mélo-mane, mais sans doute tout aussi curieux. La danse permet de visualiser la musique tout en la rendant moins sacrée puisqu’elle occupe là une place de second plan.

> Votre passion pour les instruments an-ciens fait également partie intégrante de votre personnalité de musicien...Il me semble important de jouer d’un ins-

trument que le compositeur connaissait. Celui qu’il avait en tête lorsqu’il a écrit sa partition. Les instruments anciens avaient une sonorité moins ample, mais plus co-lorée que les instruments contemporains. Construits pour de petites salles, ils étaient

moins puissants, mais permettaient une plus grande articulation. Le son des instru-ments construits à notre époque est com-pact et manque de transparence. De plus, le son d’un violoncelle évolue au cours des années et sa sonorité change totalement. Il demande une adaptation de la part du mu-sicien, qui doit sortir de son mode habituel d’interprétation. C’est cette ouverture que je cherche, en vain, chez certains musi-ciens car c’est elle qui permet de découvrir la part de vérité que recèle la musique. ■

Roel Dieltiens

“Op zoek gaan naar de waarheid in de muziek”

«Découvrir la part de vérité que recèle la musique»

vocatio 5

fi lm

cin

éma

Terug naar CarraraFabio Wuytack 2005

NL > Fabio Wuytack maakte in 2004 een documentaire over een vergeten fi lmpje van de gebroeders Lumière: een trein die in de marmergroeven van de Italiaanse stad Carrara uit een tunnel rijdt. De titel, Made in Italy, is autobiografi sch getint, want Fabio is geboren tijdens de twee jaar durende huwelijksreis die zijn ouders als kunstenaarskoppel in Carrara doorbrachten. Vierentwintig jaar na zijn Italiaanse start besluit Fabio als jonge fi lmmaker met zijn ontdekking, het fi lmpje van de Lumières, op expeditie te gaan naar Carrara, om er sporen van de fi lmgeschiedenis en van zijn eigen roots terug te vinden. Dat kan natuurlijk alleen met de hulp van de plaatselijke bevolking. De gezichten tonen diepe groeven, wanneer ze vol verbazing op de laptop van Fabio naar het Lumière-fi lmpje kijken. Vol goede bedoelingen proberen ze Fabio te helpen zijn doel te bereiken.Toen de fi lm af was, is de documentaire aan een wereldreis begonnen. Hoe meer nominaties en prijzen hij op festivals kreeg, hoe meer Fabio de Italiaanse bergdorpen waar hij de fi lm draaide, begon te missen. Hij keerde dankzij de beurs van de Stichting Roeping in november 2005 naar Carrara terug, om deze keer zíjn fi lmpje over het stadje en de Lumières te laten zien aan de mensen met wie hij de epische avonturen van Made in Italy had beleefd, namelijk la gente del marmo (de mensen van het marmer).

Zo kwam Fabio Wuytack op een zeer koude winterse dag in Carrara aan. Met slechts een sjaal rond zijn nek en een projector in zijn valies zou hij de bergen en dalen doorkruisen, op zoek naar projectieplaatsen. Hij mocht dan wel al meer dan een jaar niet meer in het stadje geweest zijn, vergeten waren ze hem zeker nog niet. Il Tirreno en La Nazione, twee Tos-caanse kranten, hadden de streek op de hoogte gehouden van de vele internationale prij-zen die Made in Italy won. De eerste plek waar Fabio werd uitgenodigd om te projecteren, was het naburige stadje Massa. Een sjieke conferentiezaal, de Palazzo Ducale, stroomde vol met de plaatselijke culturele high society.

Fabio ging liever op zoek naar fi lmliefhebbers in de bergdorpjes dicht bij de marmer-groeven. In het dorpje Torano bood de priester aan om een projectie te organiseren in de kapel van de verongelukte cavatori (mijnwerkers). Twee bidstoelen werden tegen elkaar geschoven om de projector op de zetten, een fi lmdoek werd boven het altaar gehesen. En-kele uren later zat het kapelletje eivol. Na afl oop ving Fabio op dat zelfs bij de helft van de communistische partij de nieuwsgierigheid het van hun overtuiging had gehaald: ze waren naar het kapelletje gekomen om te kijken. Bij een van hun stevige omhelzingen vol waar-dering fl uisterden ze Fabio in het oor dat hij nu ook maar eens moest komen projecteren in de ‘rode kerk’, de verbloemende naam van hun groezelig stamcafé tevens partijlokaal. Enkele avonden later belandde Fabio dus weer in Torano. Lenin keek hem loensend aan, terwijl hamers en sikkels de cafébezoekers net dat extra tintje kameraadschap gaven.

Fabio besloot nog hogerop te gaan, naar Castel Poggio. Daar vond de crew tijdens de zwoele zomer van 2004 immers onderdak. Nu is het er ijskoud. In het café waar de fi lm

Retour à CarrareFR > En 2004, Fabio Wuytack réalisa un documentaire en s’inspirant d’un fi lm oublié des frères Lumière : un train sortant d’un tunnel dans une carrière de la ville italienne de Carrare. Le titre Made in Italy est autobiographique. En effet, ses parents, artistes tous les deux, séjournèrent pendant deux ans, après leur mariage, dans la petite ville

Torano, partijlokaal Communistische Partij/siège du Parti communiste

vocatio6

film

cin

éma

wordt getoond, stromen de oude dorpelingen toe. Het is een weergaloos succes. Leeftijd blijkt trouwens geen maatstaf voor de populariteit van de film: in Fossone draait Fabio de film in een lagere school. Het gejoel van de kinderen verstomt al snel, wanneer de film begint; fijn natuurlijk om je eigen grootouders in de lessen geschiedenis fascinerende ver-halen te horen vertellen.

Dat het tikken van de klok van film een geschiedkundig document maakt, is met het filmpje van de Lumières zeker bewezen. Ook Made in Italy blijkt na amper een jaar al een stukje geschiedenis te zijn. In de film komt namelijk ene Alberto Ambrosini voor, de baas van de Supercinema in Carrara. In die oude cinema keken Fabio en Ambrosini samen naar het fragment van de Lumières over Carrara. Fabio had Ambrosini het jaar voordien een extra stapel dvd’s beloofd, maar wanneer hij bij de broer van Ambrosini aanklopt, blijkt Alberto overleden te zijn. Uiteindelijk beslissen ze samen een filmavond te organiseren voor de held van de cinema in Carrara, in diens eigen bioscoop. De volgende dag staat het nieuws al in de krant. De zaal loopt vol met kenissen, waaronder ook een andere figuur uit Made in Italy: de 92-jarige Renato, die de jonge filmmakers in de documentaire gezwind met zijn stok in alle windrichtingen stuurt, op weg naar de marmergroeven. Naast een ontroerend weerzien wordt de projectie een ervaring op metaniveau: in de Supercinema is te zien hoe de gestorven Alberto mee naar de beelden van de gebroeders Lumière zit te kijken. Iedereen is er zeker van dat Alberto er op onverklaarbare wijze mee van genoten zal hebben.

In Carrara zag je in de ogen van de mensen hoe ze zich in de warme lichtbundels van de projectie hadden gekoesterd. Hun netvlies had zich als een web rondom de vele beelden van Made in Italy gewenteld. “Geen inspanning is me teveel, als me het genot gegund is me in mijn stoel om te draaien en in de filmzaal te staren, naar het publiek dat lacht en geniet,” fluistert Fabio. ■

> www.fabiowuytack.com

Torano, Partijlokaal Communistische Partij/Siège du Parti communiste

vocatio 7

film

cin

éma

gratin du monde culturel local. Une belle soirée à laquelle Fabio préférait néanmoins la convivialité des montagnards vivant aux abords des carrières. Dans le petit village de Torano, le curé lui proposa d’organiser une projection dans la chapelle. En un clin d’œil, le projecteur fut installé sur deux prie-Dieu et l’écran déroulé au-dessus de l’autel. Quelques heures plus tard, la cha-pelle était pleine à craquer. Après la séance, quelques membres du parti communiste – dont la curiosité avait supplanté l’anticlé-ricalisme – proposèrent à Fabio d’organiser une projection dans leur quartier général. Quelques jours plus tard, Torano vibra donc une seconde fois au rythme des images de Made in Italy, mais cette fois-ci pour le plaisir de dizaines de camarades rassem-blés dans un petit café sous le regard bien-veillant de Lénine.

Les jours se suivirent et le film continua sa route. À Castel Poggio, un village à flanc de montagne, Fabio retrouva les villageois qui l’avaient hébergé, lui et son équipe en 2004. Malgré l’âge avancé des specta-teurs, la projection du film fut un succès et

la soirée mémorable. À Fossone, Fabio fut invité à montrer le film dans une école pri-maire. Quelle expérience pour les écoliers, de voir leurs grands-parents sur grand écran ! Le caractère historique du film se révéla à nouveau quelques jours plus tard lorsque Fabio apprit que l’ancien directeur de la salle Supercinema à Carrare, le vieil Alberto Ambrosini qui l’avait accueilli et qui avait visionné avec lui le film des Lu-mière lors de son passage à Carrare, était décédé. Avec sa famille et ses amis, Fabio décida d’organiser en hommage à ce ciné-phile passionné une séance de projection dans la vieille salle où il avait passé tant d’années. Un moment d’émotion partagé par tous.

À Carrare, la chaleur du faisceau lumi-neux du projecteur enveloppait le regard des spectateurs. Les images de Made in Italy brillaient dans leurs yeux. « Voir le public rire et se détendre récompense tous mes efforts », chuchote Fabio. ■

toscane et Fabio y vit le jour. Adulte, il voulut retrouver les traces du film des Lumière et de son propre passé. Avec l’aide de la population locale et grâce à la mémoire collective, il réalisa le film dont il avait rêvé. Le succès fut immédiat et international. Les prix et les nominations se succédèrent tandis que, chez Fabio, la nostalgie de l’Italie grandissait. Avec l’aide de la Fondation Belge de la Vocation, il retourna à Carrare pour montrer son film à ceux qui l’avaient aidé à le réaliser : la gente del marmo (les gens du marbre).

Par une froide journée de novembre 2005, Fabio revint à Carrare avec son pro-jecteur dans sa valise. Même si plus d’un an s’était écoulé depuis son passage, personne n’avait oublié le jeune homme et le succès de son film avait été élogieu-sement relaté par la presse locale. La pre-mière projection de Made in Italy eut lieu à Massa, dans une magnifique salle de con-férence, le Palazzo Ducale, en présence du

Torano, projectie in de kapel / projection dans la chapelle

vocatio8

erfg

oed

pat

rimoi

ne

Jan Haenraets 1998

‘Rest and be thankful’

La conservation de jardins historiques écossaisFR > Lauréat de la Fondation en 1998, Jan Haenraets se spécialisa grâce à sa bourse dans la conservation du paysage et des jardins historiques à l’université de York. En 2003, il obtint le poste de Head of Gardens au National Trust for Scotland. Il dirige le travail de 110 jardiniers et gère l’ensemble des jardins que comptent les 128 propriétés du Trust qui est, avec ses 280 000 membres, le plus grand propriétaire terrien d’Ecosse. Le Trust ne s’occupe pas uniquement de gestion ; il tente également de sensibiliser le monde politique et le grand public à ce patrimoine. Il est en effet primordial de conserver le caractère historique des parcs et jardins du Trust et de protéger leur paysage.

Sur son invitation, nous avons suivi Jan pendant deux journées afi n de découvrir en quoi consistent ses tâches quotidien-nes. Deux volets majeurs composent son travail, par ailleurs très varié : le terrain (les visites aux parcs et aux jardins, le suivi des travaux de conservation, l’encadrement des jardiniers) et la « gouvernance » (l’éla-boration de programmes de gestion à long terme, la recherche, la coordination des pu-blications et des colloques, les échanges au niveau national et international).

Au bureau central d’Edimbourg, Jan dispose d’une équipe de collaborateurs à laquelle viennent régulièrement s’ajouter des stagiaires, dont des Belges, notam-

Ijveren voor het behoud van de Schotse historische tuinenNL > Jan Haenraets was in 1998 laureaat van de Stichting Roeping. Met zijn beurs volgde hij aan de Universiteit van York een masteropleiding in de conservatie van historische tuinen en landschappen. In 2003 werd hij Head of Gardens bij The National Trust for Scotland. Hij leidt het tuinwerk van 110 vaklui en het beheer van het tuinenportfolio in de 128 eigendommen van de Trust; met zijn 280 000 leden de grootste grondeigenaar van Schotland. Naast het beheer tracht de Trust ook de politiek en het publiek te sensibiliseren voor het historische erfgoed. De tuinen en de parken van de Trust moeten hun historisch karakter behouden en hun landschap moet beschermd worden.

Jan nodigde ons uit om in Schotland een kijkje te komen nemen en hem te volgen tij-dens zijn dagelijkse activiteiten. Een grote troef in zijn job is de veelzijdigheid. Ze bestaat enerzijds uit het terreinwerk – de bezoeken aan de tuinen en domeinen, de opvolging van de conservatiewerken, de begeleiding van de tuinmannen... – en anderzijds uit het be-leid: de uitwerking van langetermijnprogramma’s, diepgaand studiewerk, de coördinatie van publicaties en symposia, en de contacten op nationaal en internationaal niveau. In het hoofdkantoor in Edinburgh kan Jan steunen op een team van medewerkers, dat re-gelmatig tijdelijk wordt versterkt door studenten, sommigen ook uit België, onder andere van de Erasmushogeschool Brussel departement Horteco en de Provinciale Hogeschool Limburg.

Bezoek aan Newhailes

The National Trust for Scotland verwierf het domein Newhailes in 1997. Een aantal wer-ken om het domein in zijn oorspronkelijke staat te herstellen, is al met succes voltooid. De laat 17de-eeuwse villa is gerestaureerd en opengesteld voor het publiek, en de stallen aan de ingang van het domein zijn omgevormd tot een bezoekerscentrum, een winkel en een cafetaria. De grote werken, gericht op de conservatie van het landschap, zijn volop aan de gang: paden heraanleggen, beplanting wegnemen en zichten weer openwerken.

Jan bespreekt die dag met de tuinmannen de werken aan the ladies walk. Dat lang en smal verhoogd wandelpad voor ontspanning en conversatie is in de loop der jaren hele-maal overwoekerd door klimop en struiken. Het eindigde vroeger op een brugje dat naar een uitkijkpunt leidt, vanwaar je de boten in de haven van Edinburgh kon zien binnenva-ren. Het brugje is afgebroken en het uitzicht op de zee is nu belemmerd door hoge bomen en de bebouwing van het dorpje verderop. Een lang gesprek met de tuinmannen geeft Jan een beter zicht op de gemaakte vorderingen en het verdere verloop van de werken.

Nadien bezoeken we nog het haast volledig verwoeste tea house en de grotto, twee

1

vocatio 9

‘Rest and be thankful’

bouwsels die verscholen liggen in een lager deel van de tuin, waar een riviertje kabbelt, the water garden. Ook die twee elementen zouden op termijn volledig gerestaureerd kun-nen worden.

Bezoek aan Threave

Het domein Threave is in 1948 aan The National Trust for Scotland geschonken. Het was steeds een familiaal eigendom geweest, een groot landgoed, bestaande uit enkele boerde-rijen, met als kern een Victoriaanse woning in rode kalksteen. Op het domein bevindt zich ook de ruïne van een oude burcht.

Een lange oprit verleent toegang tot het domein. Het omvat een aantal typische Vic-toriaanse tuinen en gebouwen, zoals de ommuurde keukentuin (walled kitchen garden), waarin groenten en kruiden voor de keuken werden gekweekt (afgesloten, om vernieling van de gewassen door wilde dieren te verhinderen) en de serre (glass house). De serres uit die periode ogen zeer knap dankzij de ontwikkelingen in de ijzer- en glastechnologie. Ze waren ook verwarmd. Er werden verzamelingen tropische planten gekweekt; een must voor de edellieden uit die tijd. De huidige serres zijn een kopie van de serres uit de Victo-riaanse tijd.

Threave heeft een landelijke, functionele tuin met veel grasvelden, ornamentele planten en enkele mooie zichten. Het domein is vooral belangrijk omwille van zijn opleidingscen-trum. De school is uniek in de wereld. Erfgoedtuinieren is geen tuinbouw. Bepaalde vaar-digheden dreigen verloren te gaan en op lange termijn zal een gebrek aan geschoolde tuin-

ment des hautes écoles Erasmushoges-chool Brussel, département Horteco et Provinciale Hogeschool Limburg.

Visite de Newhailes

L’acquisition du domaine de Newhailes par The National Trust for Scotland date de 1997. Certains travaux d’aménagement, dont la restauration de la villa de la fin du 17e siècle et l’ouverture d’un centre de vi-siteurs avec une cafétéria et un magasin dans les anciennes écuries, ont déjà été réalisés. La conservation du paysage est quant à elle entrée dans une phase déci-

Foto’s / photos 1, 2, 3, 4: Newhailes

© S

.Win

dels

2

3

4

vocatio10

mannen het onderhoud en dus het voortbestaan van de historische tuinen bedreigen.Sinds de jaren vijftig biedt de school een unieke vorming aan, omdat ze toelaat tuintech-

nieken te leren op een erfgoedsite. Studenten werken aan het onderhoud van het domein en krijgen daar een kleine vergoeding voor. Aanvankelijk werden als leerproject tuintjes gecreëerd. Verspreid over het domein verschenen in de loop van de jaren een kruiden-tuin, een rotstuin, een vijvertuin, een rododendrontuin, een arboretum. Evoluties in het onderwijs aan het begin van de jaren negentig stelden nieuwe eisen aan de opleiding. De studentengroep verkleinde van twaalf tot zes studenten en de groep werd internationaal; de minimumleeftijd werd opgetrokken tot achttien jaar en de cursus werd van twee tot één jaar ingekort. De cursusnaam is ook veranderd en de studenten behalen geen diploma meer, maar een Craftmanship Award.

De reputatie van de school is onaangetast gebleven; toch investeert de Trust momen-teel in vernieuwing en versterking van het opleidingsprogramma. Jan Haenraets vreest voor het voortbestaan van echt vakmanschap, als geen middelen gevonden kunnen wor-den om opleidingen als Threave te financieren. Dat betekent ook dat werk gemaakt moet worden van de herwaardering van het beroep. Slechts vijf percent van de Schotse tuin-mannen is jonger dan zesentwintig en driekwart zal over twintig jaar met pensioen gaan. Het probleem treft ook andere landen en uit die vaststelling groeide bij Jan de idee om een internationale opleiding uit de grond te stampen. Met collega’s uit ondermeer België en Hongarije bestudeert hij de mogelijkheid om het project in de nabije toekomst in een Europees kader uit te werken. ■

sive. Un nouveau tracé des chemins, l’éli-mination d’un certain type de végétation et la réhabilitation des points de vue de-vraient rendre au site son aspect d’antan. Ce jour-là, Jan rencontre quelques jardi-niers et discute avec eux du déblaiement du ladies walk, une promenade surélevée débouchant sur un petit pont aujourd’hui disparu et menant à un point de vue sur la baie du port d’Edimbourg. Le lierre et des buissons ont envahi le chemin et la vue est aujourd’hui obstruée par de grands arbres et par les habitations du village voisin. Au cours d’un long échange, le déroulement des travaux est passé en revue. Ensuite, nous visitons la tea house et la grotto,

Foto’s / photos 5, 6: Threave7: Newhailes8: Serre uit de Victoriaanse tijd / Serre de l’époque victorienne

5

6

7

8

vocatio 11

erfg

oed

pat

rimoi

ne

> www.nts.org.uk

deux édifices cachés dans les sous-bois. Un ruisseau aménagé en cascade a donné son nom à cette partie du domaine : the water garden. La maison de thé ainsi que la grotte devraient être à terme entièrement restaurées.

Visite de Threave

Le domaine de Threave fut légué au Na-tional Trust for Scotland en 1948. Cette grande propriété familiale comprenait quelques fermes et une grande maison victorienne ainsi que les ruines d’un vieux manoir. Le site abrite un certain nombre de jardins et de constructions typiquement victoriens tels que le potager (walled kit-chen garden), qui approvisionnait les cui-sines, et la serre (glass house). Les serres victoriennes sont magnifiques et illustrent parfaitement l’utilisation contemporaine du verre et du métal dans l’architecture. Ces

‘maisons de verre’, chauffées, abritaient des collections de plantes exotiques qui faisaient la fierté des aristocrates de l’épo-que. À Threave, des copies ont remplacé les serres d’origine.

Le domaine possède de grandes pelou-ses, des plantes décoratives et quelques belles vues, mais il est surtout connu pour son centre de formation. Cette école, unique au monde, forme de futurs profes-sionnels aux techniques traditionnelles du jardinage et ce, dans le cadre d’un site his-torique préservé de manière exemplaire. Ces connaissances risquent de disparaître si elles ne sont pas transmises. Ce serait une catastrophe pour la conservation de ce patrimoine.

Actuellement, 6 étudiants internes y sont inscrits. La formation, qui dure un an, comprend la participation à l’entretien du domaine, une activité pour laquelle ils reçoivent une petite rémunération. Des

exercices pratiques de création de petits jardins d’agrément ont mené à l’éclosion, au fil du temps, d’un jardin de rocailles, d’un arboretum, d’un jardin de rhododendrons, d’un jardin aquatique et de bien d’autres. Parsemés sur le domaine, ils lui donnent le caractère particulier que ses propriétaires désirent conserver.

Actuellement, le Trust investit dans la création d’un nouveau programme d’étu-des et de formation pour renforcer la quali-té de l’enseignement de Threave et interna-tionaliser son rayonnement. En effet, dans 20 ans, 75% des jardiniers écossais pren-dront leur retraite et la relève est loin d’être assurée. Le problème se pose également dans d’autres pays européens. Fort de ce constat, Jan Haenraets étudie, avec des collègues belges et hongrois notamment, comment développer dans un cadre euro-péen, le projet d’un centre international de formation. ■

Foto’s / photos 9: Newhailes10: Threave ©

S.W

inde

ls

9

10

vocatio12

thea

ter t

héât

re

Peter Krüger 1998

Du cinéma au théâtre avec NFR > Après la Première guerre mondiale, Raymond Borremans (1906-1988) voya-gea en Côte d’Ivoire où il se produisit en tant qu’homme-orchestre. Pendant des années, il sillonna l’Afrique de l’Ouest avec sa camionnette et projeta des fi lms pour les populations locales. Il fut le premier à écrire une grande encyclopé-die sur l’Afrique de l’Ouest : « Le Grand Dictionnaire Encyclopédique de la Côte d’Ivoire ». Il y a travaillé seul toute sa vie et n’a pu aller au-delà de la lettre « N ». La mort a mis fi n à son entreprise mégalomane.Aujourd’hui, Peter Krüger (Nazareth, Poets of Mongolia, The Eclips of Sint-Gillis, The Strange Man) a cherché à comprendre la signifi cation de ce regard d’encyclopédiste et a adapté cette histoire vraie au théâtre. Le résultat : une représentation particulièrement lyrique et organique : un opéra cinémato-graphique avec, sur scène, l’acteur Dirk van Dijck dans le rôle du fou pensant et la chanteuse Angélique Willkie dans celui de son ange sauveur. Ensemble, ils concrétisent le confl it entre l’esprit car-tésien européen et la culture africaine. « N » prend l’allure d’une tragi-comédie sur le désir et le morcellement, sur la force, mais aussi sur la faiblesse de l’esprit.

> Pourquoi passer du cinéma au théâtre ?Peter Krüger : « Depuis des années, j’ai

envie de réaliser un projet de théâtre, de musique ou d’opéra. Car je suis musicien et mon lien avec la musique s’était petit

NL > Raymond Borremans trok na de Eerste Wereldoorlog in zijn eentje naar Ivoorkust, waar hij als een eenmansorkest optrad. Jarenlang reed hij alleen in zijn vrachtwagen door West-Afrika en projecteerde hij er fi lms voor de lokale bevolking. Alles wat hij te weten kwam, schreef hij op steekkaarten, die uiteindelijk zouden leiden tot zijn levenswerk: de Encyclopédie Borremans. Raymond Borremans heeft er obsessief bezeten zijn hele leven aan gewerkt en is uiteindelijk niet verder geraakt dan de letter N. De dood maakte een einde aan zijn megalomaan streven.Peter Krüger (Nazareth, Poets of Mongolia, The Eclips of Sint-Gillis, The Strange Man) itbewerkte het waargebeurde verhaal tot een theatervoorstelling. Hij maakt er een uitzonderlijk lyrische en organische voorstelling van: een cinematografi sche opera met op de scène de acteur Dirk van Dijck als denkende zotskap en de sensuele zangeres Angélique Willkie als zijn reddende engel. Ze brengen de botsing tussen de analytische Europese geest en de Afrikaanse cultuur tot leven. N wordt een tragikomedie over verlangens en verbrokkeling, over de macht en de onmacht van het denken over het leven.

> Waarom de overstap naar het theater?Peter Krüger: De voornaamste reden is dat ik eigenlijk al jaren met het idee rondloop

om een soort muziektheater of ‘opera’ te gaan maken. Dat komt voornamelijk, omdat ik altijd muziek heb gespeeld en ik de band met de muziek op een bepaald ogenblik te sterk heb doorgeknipt. Nadat ik de gelegenheid had gehad om met zangers te werken, voelde ik dat aan als een enorme bevrijding: te kunnen werken op basis van een muzikale in plaats van een narratieve structuur! Verder heb ik ook de indruk dat je in een theatrale context op cinematografi sch vlak veel vrijer en creatiever met het beeld kunt omgaan dan in een bioscoopfi lm of een documentaire die je voor televisie maakt.

De tweede reden is een praktische en heeft te maken met de fi guur van Josse de Pauw. Ik heb Josse leren kennen als acteur voor De vreemde man. Die samenwerking is heel goed gelopen en heeft er later toe geleid dat hij me gevraagd heeft om een voorstelling te maken voor Het Toneelhuis. Ik heb uiteraard niet lang geaarzeld en heb ‘N’ voorgesteld.

> Het levensverhaal van Borremans lijkt alvast prachtig materiaal voor een theatervoor-stelling.Peter Krüger: Dat heeft te maken met drie aspecten van zijn fi guur. Hij speelde als hom-

me orchestre muziek voor de kolonialen en met dat muzikaal gegeven kun je in een thea-tervoorstelling veel doen. Een ander aspect is dat hij gedurende meer dan veertig jaar met zijn cinema ambulant heeft rondgetrokken in West Afrika, wat me bij cinema brengt en de mogelijkheid om met fi lmbeelden te werken. Daarnaastis er natuurlijk de encyclopedie, waaraan hij zo lang heeft gewerkt. Dat brengt ons bij het woord, de taal.

Die drie aspecten laten me toe een voorstelling te maken, waarin ik de drie media voort-durend met elkaar in verbinding breng en in elkaar laat overgaan. ‘N’ wordt wel geen biogra-

De overstap van fi lm naar theater met N

13

thea

ter t

héât

re

à petit amenuisé au profit de mes projets cinématographiques. J’ai eu l’occasion de collaborer avec des musiciens. Travailler sur la base d’une structure musicale plutôt que sur celle d’une structure narrative a été une véritable libération. J’ai aussi l’im-pression que, dans le contexte théâtral, mon rapport à l’image s’avère plus libre et plus créatif que dans un cadre cinémato-graphique ou télévisuel. »

« Il y aussi une raison pratique, liée à la personne de Josse de Pauw. Il a joué dans mon film de ‘Vreemde Man’ et nous avons sympathisé. Plus tard, il m’a proposé de faire un spectacle pour le Toneelhuis et je lui ai immédiatement parlé de ‘N’ ».

> La vie de Borremans se prête idéale-ment à une adaptation théâtrale...Peter Krüger : « Effectivement. C’est lié

à trois aspects de sa personnalité : tout d’abord, son statut d’homme-orchestre et le fait que l’élément musical s’intègre parfaitement dans le contexte théâtral ; ensuite le fait qu’il ait voyagé avec son ci-néma ambulant, ce qui lui a permis d’uti-liser des images filmées ; enfin, son ency-clopédie, qui nous mène à l’écrit. Ces trois éléments me permettent de composer un spectacle où je mélange sans cesse les trois médias. ‘N’ n’est pas une reconstruc-tion biographique de la vie de Borremans, même si on le voit sur scène comme narra-teur/personnage. Le spectacle me permet d’aborder des questions plus philosophi-ques, anthropologiques ou politiques, tout en jouant sur les émotions. Je le considère comme un voyage à travers le temps et

Phot

os ©

Pet

er K

ruge

r

De overstap van film naar theater met N

vocatio14

fische reconstructie van Borremans’ leven, maar als verteller zal hij wel als personage op de scène te zien zijn. Dat geeft mij de kans om meer abstract filosofische, antropologische of politieke vragen op te roepen, maar ook om een stroom van emoties los te weken. ‘N’ moet je dan ook beschouwen als een soort lyrische reis door tijd en ruimte, waarbij van de toeschouwer verwacht wordt dat hij niet naar eenduidige betekenissen zoekt, maar zich als een reiziger laat meezuigen in een ervaring die aanzet tot denken en tot verwondering over al wat hij hoort en ziet. ■

l’espace qui suppose que le spectateur se laisse entraîner – comme un voyageur – dans la pensée et dans le rêve par ce qu’il voit et par ce qu’il entend. ■

NRegie / Réalisation: Peter KrügerTekst / Texte: David Van ReybrouckMuziek / Musique: Walter HusMet / Avec: Dirk Van Dijck en / et Angélique WilkieScenografie / Scénographie: Peter MissottenPremière 16.03.06 > 20 uurBourla, Museumstraat 21, 2000 Antwerpen (Tot / Jusqu’au 25.03.06)Tournee / Tournée: Strombeek-Bever (31/3), Groningen (13/4), Gent (19-22/4)

> www.toneelhuis.be

thea

ter t

héât

re

Phot

os ©

S.W

inde

ls

vocatio 15

ExpoVincen Beeckman et Vincent Delbrouck

10.03.06 > 27.04.06 + 28.04.06 > 7.05.06 dans le cadre des Nuits BotaniqueAvec / Met Collectif Blow UpPhotographiesBotanique, rue Royale 236 1210 Saint-Josse-ten-Noode T : 02 218 37 32 – F : 02 219 66 60

BlowUp : Un collectif d’images. Exposition de photographiesVincen Beeckman, Nicolas Clément, Vincent Delbrouck, Isabelle Detournay et Cécile Michel forment aujourd’hui le collectif BlowUp, association de photographes de la Communauté Française particulièrement actifs, en Belgique comme à l’étranger. Bien plus qu’une approche consensuelle et homogène de la photographie, le principe

Agenda Notre Agenda est consacré aux activités des anciens lauréatsOnze Agenda spitst zich toe op de activiteiten van oud-laureaten

Vincen Beeckman, Only For My Friends

Gwen

dolin

e Ro

bin

Vincent Delbrouck, Sarah, Knokke 2005

du collectif BlowUp consiste en un véritable champ de discussion et de positionnements par rapport à l’histoire et la pratique photographique. Un collectif impliqué depuis sa création (en 2001) dans de nombreux projets - comme la Jonction Nord-Midi (avec Recyclart), les Rencontres Photographiques au CCJF, le projet Néon Nord, le PleinOpenAir, le projet Walk on the Web Site aux Rencontres Photographiques d’Arles – et des collaborations diverses susceptibles d’élargir leurs propos : écrivains, sociologues, créateurs sonores etc.Photographies, projections et documents montreront l’étendue des activités du collectif, mais surtout les particularités et l’apport du regard de chacun de ses membres. Une exposition qui se prolongera pour le public des Nuits Botanique, avec des interventions du collectif durant le festival.

PerformanceGwendoline Robin

08.04.06Création d’une nouvelle performance au festival de danse et de performance du Centre culturel de Décines. Le Toboggan14 avenue Jean Macé69150 Décines Charpieu (Lyon, France)

17.04.06 > 23.04.06Participation avec deux performances au festival Trouble #2. Halles de Schaerbeek22 rue Royale Sainte-Marie1030 Bruxelleswww.halles.be

vocatio16

ConcertEliot Lawson (violon / viool)

22.03.06 > 12.15 & 20.00Duo met/avec Jill LawsonPrintemps Musical de Silly Info:[email protected]

07.05.06 > 15.00Jeugd en Muziek Vlaanderen.Grote straat 209500 Geraardsbergen

Jan Michiels & Inge Spinette (piano)07.04.06 > 20.00Programma/programme: Bach, Beethoven, LigetiKerk van / Église de Maasmechelen

Nicolas Deletaille (violoncelle/cello)www.nicolasdeletaille.com

Avec/met Ensemble Mendelsohn11.03.06 > 20.30Quintettes avec piano/Pianokwintetten Atelier de la Dolce Vita37a, rue de la Charité 1210 Bruxelleswww.atelierdolcevita.be

Thomas Van Haeperen Stage Shibori (Daniel Henry)

16.03.06Quintettes avec piano/Pianokwintetten Concerts de MidiSalle Académique de l’Université de Liège 7, place du XX août4000 Liège

15.03.06 > 12.40Sextuors à cordes/strijksextettenConcerts de MidiMusée d’Art Ancien 3, rue de la Régence1000 Bruxelles Info: [email protected]

24.03.06 > 20.30Centre culturel de Waremme

Avec Jean-Michel Dayez (piano)28.04.06 > 20.30Concert arpeggioneAtelier de la Dolce Vita37a, rue de la Charité 1210 Bruxelleswww.atelierdolcevita.be

Thomas Van Haeperen (chef d’orchestre/dirigent)Avec / Met Orchestre Sturm und Klang

26.03.06 & 29.03.06 Martin, Britten, Haydn

22.04.06 & 23.04.06 Mozart « Symphonie concertante »www.osk.be

StageDaniel Henry

24 - 25 - 26.04.06 > 9.30 - 17.00Le Centre de la Tapisserie, des Arts du Tissu et des Arts muraux de la Communauté fran-çaise de Belgique asbl organise un stage de trois jours autour des réserves physiques. Il sera animé par Françoise Derleyn et Daniel Henry: «Shibori: tradition et détournements»Françoise Derleyn est sérigraphe textile indépendante à Mons; sa recherche porte sur les nouvelles technologies d’impres-sion. Daniel Henry est designer textile et styliste indépendant à Tournai, diplômé de la Cambre.

Participation aux frais: 125 €Pré-inscription avant le 10 avril 2006, avec versement d’un acompte de 25 € au compte 068-0834530-66 du Centre de la Tapisserie; le solde de 100 € sera réglé sur place.Centre de la Tapisserie9, place Reine Astrid7500 TournaiT : +32 (0)69 23 42 85F : +32 (0)69 84 31 [email protected]

vocatio 17

FR > Trois nouveaux membres ont rejoint le jury de la Fondation. Il s’agit de Carine Fol pour le jury Arts plastiques, d’Alain Martin pour le jury Sciences humaines et de Marleen Tem-merman pour le jury Sciences médicales. NL > Drie nieuwe leden hebben de jury van de Stichting vervoegd. Het betreft Carine Fol voor de jury Plastische kunsten, Alain Martin voor de jury Menswetenschappen en Mar-leen Temmerman voor de jury Medische wetenschappen.

Carine FolNL > Kunsthistorica en sinds 2002 artistiek directeur van Art en Marge vzw. Ze was verantwoordelijk voor de uitgave van vele tentoonstellingscatalogi en curator van tentoonstellingen in de Botanique, de Bortier Galerij, de Brigittinenkerk en het Paleis voor Schone Kunsten. Ze schreef teksten en monografieën van hedendaagse kunstenaars en gaf conferenties over Art Brut. FR > Historienne de l’art et directeur artistique de l’asbl Art en Marge depuis 2002, Carine Fol a assuré la direction de plusieurs

publications, notamment de catalogues d’expositions, et a été commissaire d’expositions au Botanique, à l’Église des Brigittines, à la galerie Bortier et au Palais des Beaux Arts. Elle a écrit des textes et des monographies d’artistes et donné des conférences sur l’Art Brut.

Alain MartinFR > Docteur en Philosophie et Lettres et ancien professeur as-socié à l’Université des Sciences Humaines de Strasbourg, il est professeur plein temps à l’ULB depuis 1985, titulaire de la chaire de Philologie, d’Épigraphie et de Papyrologie grecques et direc-teur du Centre de Papyrologie et d’Épigraphie grecques de l’ULB.NL > Doctor in de letteren en wijsbegeerte. Hij was als hoogleraar verbonden aan de Universiteit der Menswetenschappen van Straatsburg en is sinds 1985 professor aan de ULB waar hij titula-

ris is van de leerstoel voor Griekse filologie, epigrafie en papyrologie. Hij is tevens directeur van het Centre de Papyrologie et d’Épigraphie grecques van de ULB.

Marleen Temmerman NL > Hoogleraar verloskunde-gynaecologie aan de UGent en dienst-hoofd verloskunde aan het Universitair Ziekenhuis van Gent. Ze doceert Tropische gynaecologie en verloskunde aan het Insti-tuut voor Tropische Geneeskunde te Antwerpen en is directeur van het International Centre for Reproductive Health (UGent).FR > Professeur de gynécologie et d’obstétrique à l’Université de Gand et chef de service en obstétrique à l’Hôpital Universitaire de Gand, elle enseigne ces matières à l’Institut de Médecine Tro-

picale d’Anvers et dirige l’International Centre for Reproductive Health (Centre Internatio-nal de Santé Reproductive) de l’Université de Gand.

NewsNouveaux membres du jury / Nieuwe juryleden Pierre Erler à l’Abbaye

de Stavelot

En 1992, la Fondation de la Vocation reconnaît la vocation d’hôtelier de Pierre Erler. Sa bourse lui permet de parfaire sa formation à Lausanne. Aujourd’hui, il est responsable commercial et relations publi-ques de l’Abbaye de Stavelot. Entièrement rénovée en 2002, elle abrite trois musées et de nombreux événements et activités y sont organisés toute l’année. Prochaine exposition:

04.02.06 > 31.05.06 À la rencontre des templiers> www.abbayedestavelot.be

Prix Henri Storck 2005 à «Voir sans les yeux» de Marie Mandy

Le Prix Henri Storck 2005 a été attribué au film de Marie Mandy Voir sans les yeux. Le jury a été séduit par la sensibilité et l’ori-ginalité avec laquelle la réalisatrice a traité un sujet difficile à évoquer au cinéma. Elle nous donne en effet à découvrir le monde de la cécité. Le choix des personnages, l’ambition du sujet et la qualité de la bande sonore ont séduit le jury. Le film fera l’objet d’une rediffusion sur la RTBF et sur Arte.

vocatio18

Anne Kwaspen leidt Modemuseum Hasselt

Sinds september 2005 bekleedt Anne Kwaspen, laureate van de Stichting Roe-ping in 2002, de functie van conservator van het Modemuseum van Hasselt. Als ervaren textiel- en kostuumconservator staat zij in voor de programmatie en het tentoonstellingsbeleid. Haar tweede pro-ject Jeans! (01/02/06-30/04/06) is een boeiende overzichtstentoonstelling van de ontwikkelingen van jeans van de eerste helft van de zestiende eeuw tot vandaag.

> www.hasselt.be> [email protected]

Reus van / de Annelies Verbeke

NL > Annelies Verbeke was laureate van de Stichting Roeping in 2003. Haar tweede

roman Reus is zopas ver-schenen. “Reus gaat over twee zussen, Hannah en Kim, waarvan Hannah het hoofdpersonage is. Ze bezitten in feite alles wat ze nodig hebben, maar raken heftig in de knoop met hun geweten. Bij Hannah komt dit door haar beroep: ze is een

soort Jambers-achtige figuur die mensen – freaks – als objecten ziet. Kim verliest zichzelf in een buitenechtelijke relatie. De zussen proberen zich aan elkaar vast te houden, maar zien uiteindelijk geen andere mogelijkheid dan te vluchten, zo ver mogelijk, naar de andere kant van de wereld. Daar begint een vreemde, suïci-daal geïnspireerde tocht, die meer ver-rassingen omvat dan de bedoeling is.” FR > Annelies Verbeke, lauréate en 2003, a publié récemment son second roman inti-tulé Reus. Son premier roman Dors ! paru en 2004 vient d’être traduit en français et est paru au Mercure de France.

Collection New Rich

Elric Petit, Augustin Scott de Martinville, Grégoire Jeanmonod et Adrien Rovero se sont rencontrés à l’ECAL de Lausanne. De nationalité belge, française et suisses, ils éla-borent une approche commune au fur et à mesure de leur collaboration et forment bientôt une équipe sou-dée. Elric Petit reçoit une Bourse de la Fondation de la Vocation en mai 2004. Big-game est créé en juin 2004. Après le succès rencontré par sa collection Heritage in progress en 2005, Big-game revient avec une col-lection de bijoux dessinée pour +41, une jeune marque de mode suisse. Résultat: New Rich, une série d’objets née de la confrontation entre le monde des produits de masse et celui du luxe. Quand l’or remplace le plastique, des objets démocratiques et fonctionnels deviennent subtilement exclusifs. «Nous avons travaillé avec des produits standard et universels dont nous avons remplacé une partie par son équivalent en or», explique Elric Petit. «Nous aimons le raffinement du mélange entre le fonctionnalisme sans fioriture des objets de masse et l’or, matière noble par excellence.» La collection New Rich enrichit les stylos Bic, les écouteurs Apple, les briquets Bic, les montres Swatch, les bijoux de pa-cotille et les punaises.

> www.big-game.ch> [email protected]

Steven Crijns designer bij / chez Lotus

NL > In 1993 werd productontwikkelaar Steven Crijns laureaat van de Stichting Roe-ping. Sinds 1994 is hij directeur design bij autofabrikant Lotus. De ontwerpen voor de modellen Elise II en Exige zijn van zijn hand. Crijns is geïnteresseerd in alle aspecten van een auto, van de bagageruimte tot de stof-fen voor de stoelen. Hij wil auto’s ontwer-pen die het enthousiasme van het publiek opwekken en niet per se avant-gardistisch zijn. Wat hem interesseert is de harmonie tussen perfecte proporties en de aandacht voor details. FR > Le designer Steven Crijns fut lauréat de la Fondation Belge de la Vocation en 1993. Depuis 1994, il occupe le poste de directeur design chez le fabricant automobile Lotus. Il a notamment dessiné les modèles Elise II et Exige. Crijns s’intéresse à tous les aspects de l’automobile, du coffre au tissu des sièges. Son souhait est de concevoir des voitures qui suscitent l’enthousiasme du public sans pour cela être avant-gardistes. Il recherche l’harmonie des proportions et le goût du détail.

vocatio 19

Op 30 september 2005 verschenen de statuten van TraVo – voluit Studie – en Do-cumentatiecentrum voor de Traditionele Volksmuziek in Vlaanderen vzw – in het Belgisch Staatsblad. TraVo moet hét aan-spreekpunt worden voor al wie zich in de muzikale tradities van Vlaanderen wil ver-diepen, of het nu gaat om liederen, dansen, instrumenten of de gebruiken die ermee samenhangen. TraVo richt zich tot een zo breed mogelijk publiek, van binnen- en bui-tenlandse wetenschappers tot liefhebbers van volksmuziek op zoek naar repertoire en achtergrondinformatie (foto’s, handge-schreven partituren, balkaarten, liedtek-sten en muziekboekjes met dansmuziek – polka, wals, mazurka, schottisch, kadril).

TraVo heeft een eerste stek gevonden in de Leuvense lokalen van Resonant, het centrum voor Vlaams muzikaal erfgoed. De kern van de verzameling is de nala-tenschap van wijlen Renaat Van Craenen-broeck (1937-2001), die als dansmeester en wetenschapper een indrukwekkende verzameling publicaties had bijeengebracht met een reputatie tot ver buiten onze lands-grenzen.

Het doel van het centrum is wetenschap-pelijk. Het richt zich tot studenten die do-cumenten willen consulteren (in het kader van een eindverhandeling bijvoorbeeld), muziekgroepen die hun repertoire willen uitbreiden, liefhebbers van volksmuziek en volksdansgeschiedenis.

De focus ligt op het behoud en het vrijge-ven van het muzikaal traditioneel erfgoed, niet enkel in Vlaanderen, maar in heel Bel-gië. Het contact met Waalse verenigingen en instellingen wordt sterk nagestreefd. Hopelijk ontstaat in de toekomst in het Waalse landsgedeelte een gelijkaardig stu-diecentrum en zullen beide centra nauw samenwerken. Het centrum is noodzakelijk omwille van de crisis die het traditionele

erfgoed doormaakt. Er is immers een te-genspraak: het gaat goed met de pan-Euro-pese folk, de zogeheten new folk, maar het streekgebonden repertoire komt nauwe-lijks aan bod. Weten de recensenten dat de huidige folkgroepen bijna geen of helemaal geen melodieën spelen die uit ons traditi-oneel repertoire komen? Dat geldt zowel voor Vlaanderen als voor Wallonië.

De drijvende kracht achter de oprichting van TraVo is Hubert Boone, intieme vriend van Renaat sinds de pionierstijd van de herleving van de Vlaamse volksmuziek in de jaren zestig. Boone was in 1967 laureaat van de Stichting Roeping en is bekend als de muzikale voorman van groepen als Het Brabants Volksorkest en Limbrant, alsook van baanbrekende studies over Vlaamse volksinstrumenten, die hij schreef als we-tenschapper van het Brusselse MIM (Mu-ziekinstrumentenmuseum). Ook een groot gedeelte van de privé-bibliotheek van Hu-bert Boone is al naar TraVo verhuisd.

Voorlopig draait TraVo uitsluitend op vrij-willigerswerk. De vereniging heeft bij de Vlaamse overheid evenwel een aanvraag tot erkenning ingediend in het kader van het volkscultuurdecreet van 1999. Het hangt af van een eventuele subsidiëring of TraVo een of meer stafmedewerkers in dienst kan nemen. TraVo moet op termijn een plek worden waar je alles vindt wat je wilt lezen, zien of horen: publicaties, veldopnamen, foto’s, films en afbeeldingen. Kortom, een centrum op maat van onze rijke muzikale volkscultuur.

TraVoKamer 03.27, Parijsstraat 72B, 3000 Leuven.Open iedere eerste woensdag van de maand, van 14 tot 17.30 uur. Bezoekers kunnen ook een afspraak maken via [email protected] of [email protected], of telefonisch op 016 65 65 85.

Hubert Boone drijvende kracht achter nieuw studie- en documentatiecentrum voor de volksmuziek

Knoeselgilde (knoesel = kruisbes) rond 1900, Zuiderkempen, privé-collectie. Uniek als document door aanwezigheid van alle instrumenten: viool, hoorn, kornet, bugel (2), trompet, klarinet (2), trombone (2), alto, tuba.

vocatio20

Première «Technocalyps» van / de Frank Theys

NL > «Technocalyps» is een documentaire van regisseur Frank Theys over het intri-gerende ‘transhumanisme’.

In dit drieluik duikt hij in de wereld van wetenschappers en enthousiastelingen die overtuigd zijn dat we een tijdperk naderen waarin de mens, zoals we die nu kennen, niet meer het meest intelligente wezen op aarde zal zijn. Alle technologische ontwik-kelingen (biogenetica, artificiële intelligen-tie, nanotechnologie...) lijken te evolueren naar één doel: de mens te overstijgen en iets transhumaans, ‘bovenmenselijks’ te creëren.

FR > «Technocalyps» est un documentaire du réalisateur Frank Theys sur le phéno-mène intriguant du ‘transhumanisme’. Dans cette trilogie, il entre dans le monde des scientifiques et des passionnés per-suadés que nous nous dirigeons vers une époque où l’homme ne sera plus l’être le plus intelligent de la planète. Tous les pro-grès technologiques (la biogénétique, l’in-telligence artificielle, la nanotechnologie) semblent évoluer vers le dépassement de l’être humain et la création d’une espèce ‘surhumaine’.

10 > 13.05.06 Bourlaschouwburg(Antwerpen / Anvers) 26 & 27.05.06 KVS (Brussel / Bruxelles) tijdens het/pendant le KunstenFESTIVAL-DesArts> www.toneelhuis.be/productie.jsp?id=20

Julien De Vos à / in Istanbul

FR > Egyptologue et as-syriologue lauréat de la promotion 2005, Julien De Vos poursuit actuel-lement ses recherches au Musée de l’Orient ancien à Istanbul. Il y étudie les aegyptiaca (= objets égyptiens). En mai 2005, un voyage en Égypte, à Louxor, lui permit de retrouver la lo-calisation des fouilles de Grébaut qui est à l’origine de la découverte d’une grande partie des objets d’Istanbul. Un premier séjour à Istanbul, de juin à juillet, fut consacré à la photographie et à l’étude des 92 objets exposés. Pendant une deuxième campagne d’étude, Julien complète les premières fiches et s’intéresse aux pièces non exposées, au nombre de 900. C’est ainsi qu’il découvre par hasard plusieurs fragments de sarcophage en diorite, probablement de l’époque de Ramsès II ou de ses descendants.

Parmi ces objets, plus de 200 sont des répondants funéraires du défunt, que l’on nom-me oushebtis (ou parfois shawabtis). Dans l’au-delà, ils doivent répondre à l’appel du dé-funt pour exécuter, à sa place, un certain nombre de tâches considérées comme pénibles (travaux des champs, etc.). La plupart sont en faïence, de préférence recouverte d’un engobe bleuté, et portent en inscription à l’encre noire la formule qui les anime et le nom du défunt. Le début de l’inventaire des pièces du dépôt a commencé avec ces pièces, car elles sont déjà inscrites et plus faciles à cataloguer que, par exemple, un sarcophage. Cette deuxième campagne d’étude, qui se termine le 12 mars, sera suivie d’un séjour de trois semaines au Caire et à Louxor, pour compléter les notes.

NL > Julien De Vos is egyptoloog en was laureaat van de promotie 2005. Hij verblijft mo-menteel in Istanbul waar hij in het Museum van het antieke Oosten de Egyptische objec-ten bestudeert. In mei 2005 reisde hij reeds naar Luxor in Egypte waar hij de opgravin-gen van Grébaut, die aan de basis liggen van de in Istanbul bewaarde collectie, wist te lokaliseren. Tijdens een eerste verblijf in Istanbul fotografeerde en bestudeerde hij de 92 tentoongestelde objecten. Hij vervolledigt nu zijn nota’s en buigt zich over de niet minder dan 900 stukken bewaard in de reserves. Per toeval ontdekte hij er verscheidene sarco-faagfragmenten, vermoedelijk uit de tijd van Ramses II of zijn nakomelingen.

Meer dan 200 objecten zijn lijkbeeldjes (oesjebti’s). Deze figuurtjes moeten in het hier-namaals de lastige taken van de overledene overnemen (werken op het veld, enz.) De meeste zijn vervaardigd in steen en zijn beschreven met zwarte inkt. De inscriptie be-staat uit de formule die de figuur tot leven moet brengen en de naam van de overledene. De inventaris start met deze beeldjes. Deze tweede studiereis loopt tot 12 maart waarna Julien haast onmiddellijk weer naar Egypte vertrekt om er in Caïro zijn onderzoek verder te zetten.

© M

aart

en V

ande

n Ab

eele

© J

ulie

n De

Vos

Oushebtis: répondants funéraires / Ousjebti’s: lijkbeeldjes

Fonds Belge de la Vocation asblSous le haut patronage de Sa Majesté la Reine FabiolaPlace de l’Albertine 2, 1000 BruxellesTél. 02 213 14 90 | Fax 02 213 14 95E-mail : [email protected] internet : www.fondationvocation.beKBC 430-0382691-17Le secrétariat est ouvert lundi, mardi et jeudi de 8h30 à 12h30 et de 13h30 à 17h, mercredi et vendredi de 8h30 à 12h30.

Belgisch Fonds voor Roeping vzwOnder de hoge bescherming van Hare Majesteit Koningin FabiolaAlbertinaplein 2, 1000 BrusselTel. 02 213 14 90 | Fax 02 213 14 95E-mail : [email protected] : www.stichtingroeping.beKBC 430-0382691-17Het secretariaat is open op maandag, dinsdag en donderdagvan 8.30 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur ; op woensdag en vrijdag enkel van 8.30 tot 12.30 uur.

Conseil d’administration | Raad van bestuur

PRÉSIDENT D’HONNEUR | EREVOORZITTERClaude Wielemans

ANCIEN PRÉSIDENT | GEWEZEN VOORZITTEREdouard Jakhian

PRÉSIDENT | VOORZITTERBaron Philippson

VICE-PRÉSIDENTS | ONDERVOORZITTERSChevalier LeducVicomte Louis le Hardÿ de BeaulieuChristian Koninckx

TRÉSORIER | PENNINGMEESTERPierre Konings

MEMBRES HONORAIRES | ERELEDENChevalier Evers, vice-président hre Baronne Vaxelaire, vice-présidente hreBaron de Posch, vice-président hreJacques DopchieRoger ForthommeMme Jean MichielsJacques-Ch. Vanden SchrieckPaul Washer

SECRÉTAIRE GÉNÉRAL | SECRETARIS-GENERAALEdouard De Ruydts

MEMBRES | LEDENChristine BoëlJacques CoertenRik De NolfFrie Dierickx VisschersPaul DujardinEdouard JakhianEmmanuel JanssenStéphane RosenblattBaudouin RuquoisDominique Snyers

Jury

PRÉSIDENT | VOORZITTERChevalier Leduc

VICE-PRÉSIDENT | ONDERVOORZITTER Christian Koninckx

Ludo BekkersGabriel BelgeonneBernard Boon-FalleurThierry Boon-FalleurHugues BoucherLaurent Busine

Baron Stijn ConinxFrédéric De RoosEric DesoppereAnnie Devreese-DeclerckRafaël D’HaenePierre DrouotCarine FolBaron KestelootChristian KoninckxPierre LarocheVicomte Louis le Hardÿ de Beaulieu

Alain MartinMarc MendelsonGuy-Roland PâqueLuc PutmanGustave StoopFrancis StrauvenMarleen TemmermanFrançois TerlindenPierre Van DammeMichel Wright

Secrétariat | Secretariaat

DÉLÉGUÉE GÉNÉRALE | ALGEMEEN AFGEVAARDIGDESylviane Jacquet de Haveskercke > [email protected]> [email protected]

DÉLÉGUÉE | AFGEVAARDIGDENicole Gautier

ASSISTANTES | ASSISTENTESBernadette StevensRégine de Renesse

VOCATIO & CONTACT LAURÉATS | LAUREATENSéverine Windels > [email protected]> [email protected]

Vocatio

RÉDACTION | REDACTIE

Séverine Windels

GRAPHISME | VORMGEVINGMarie-Hélène Grégoire > [email protected]

RELECTURE | HERLEZING

Catherine Piret, Jan H.Verbanck

ÉDITEUR RESPONSABLE | VERANTWOORDELIJKE UITGEVER : Alain Philippson, Albertinaplein 2 place de l’Albertine, Bruxelles1000 Brussel

L’action en faveur des anciens lauréats est soutenue par la Fondation Bernheim.

De actie ten voordele van oud-laureaten wordt gesteund door de Stichting Bernheim.

FONDATION BERNHEIM

QUI SOMMES-NOUS? WIE ZIJN WIJ?

La Fondation Belge de la Vocation a été créée par Emile Bernheim, industriel belge, propriétaire de "l'Innovation", le 23 novembre 1963. Elle est placée sous le haut patronage de Sa Majesté la Reine Fabiola.L'idée d'une Fondation de la Vocation naquit en France en 1960. Marcel Bleustein-Blanchet, publicitaire parisien réputé, décida d'aider des jeunes à réaliser leur vocation. Roger Forthomme, journaliste belge, conquis par ce projet, parvint à convaincre Emile Bernheim de créer une Fondation Belge de la Vocation, ce que celui-ci fit fin 1963.Les deux Fondations fonctionnent de façon totalement autonome, tout en ayant des rapports étroits et amicaux.La Fondation Belge de la Vocation est l'un des dix fondateurs à l'origine de la création du Réseau de Fondations Belges.

De Belgische Stichting Roeping werd op 23 november 1963 opgericht door de Belgische industrieel Emile Bernheim. Ze staat onder de hoge bescherming van H.M. Koningin Fabiola.In 1960 werd in Parijs onder impuls van Marcel Bleustein-Blanchet, oprichter van het reclamebureau Publicis, de Fondation de la Vocation geboren, met het doel steun te verlenen aan jongeren die hun roeping niet konden voltooien door gebrek aan financiële middelen. De Belgische journalist Roger Forthomme, in de ban van dit initiatief, slaagde erin zijn enthousiasme over te brengen op Emile Bernheim, de eigenaar van de "Innovation".Zo ontstond eind 1963 de Belgische Stichting Roeping.De twee stichtingen werken volledig onafhankelijk van elkaar maar behouden een vriendschappelijk contact.De Belgische Stichting Roeping is stichtend lid van het Netwerk Belgische Stichtingen.

QUE FAISONS-NOUS? WAT DOEN WIJ ?

Le Fonds Belge de la Vocation octroie chaque année 15 bourses de 10 000 € à de jeunes Belges ayant entre 18 et 30 ans et faisant preuve d’une véritable vocation, qu’elle soit de nature artistique, scientifique, sociale ou autre. La bourse constitue un soutien financier conséquent ainsi qu’une reconnaissance morale importante. Elle permet de franchir un cap décisif et peut constituer un véritable tournant dans le développement de la carrière. Le Fonds reste en contact étroit avec ses lauréats dont il suit et documente l’évolution avec soin.

Het Belgisch Fonds voor Roepingreikt elk jaar tien beurzen van 10 000 € uit aan jonge Belgen tussen 18 en 30 jaar die kunnen getuigen van een echte roeping. Alle disciplines komen in aanmerking, zowel op artistiek, sociaal of wetenschappelijk vlak.De beurs betekent een belangrijke financiële steun maar ook een morele erkenning. Ze laat toe om een beslissende stap te zetten in de realisatie van roeping. Het Fonds behoudt nauw contact met zijn laureaten wier evolutie het op de voet volgt en documenteert.

POURQUOI UNE BOURSE WAAROM EEN BEURS DES LECTEURS DE VOCATIO ? VAN DE LEZERS VAN VOCATIO ?

Depuis 2001 vous découvrez dans les pages de Vocatio le destin de ces jeunes qui, grâce au soutien de la Fondation Belge de la Vocation, ont pu réaliser leur rêve le plus cher : vivre pleinement la vocation qu'ils ont choisie et assumer la liberté et la responsabilité qu'elle suppose.

Lors de sa création, Vocatio a été accueilli avec enthousiasme par les anciens lauréats et les proches de la Fondation mais il a également rapidement su toucher un large public. Depuis vous avez été nombreux à témoigner de votre intérêt pour notre magazine et son tirage n’a cessé d’augmenter.

Vous constituez un lectorat fidèle. Aujourd’hui votre sympathie peut trouver une expression tangible dans la Bourse des lecteurs de Vocatio. Constituée grâce aux fonds récoltés au sein d’un public que nous savons sensible à notre action, cette bourse témoignera de l’importance que vous accordez à la mission que s’est fixée la Fondation. Car rares sont les structures qui sans distinction entre les disciplines, le niveau d’études ou le chemin parcouru, donnent des prix d’une telle générosité. Les bourses reconnaissent un potentiel. Elles récompensent un désir, une forme d’intelligence, une force de caractère. Elles expriment une marque de confiance. En ce elle sont uniques.

Sinds 2001 leest u in ons tijdschrift de verhalen en getuigenissen van jongeren die dankzij de beurs van de Stichting hun droom hebben kunnen waarmaken: voluit voor hun roeping gaan en de vrijheid en verantwoordelijkheid nemen die ze veronderstelt.

Vanaf het begin kon Vocatio rekenen op het enthousiasme van de laureaten en van de vrienden van de Stichting maar het bereikte ook vrij snel een breed publiek. Sindsdien krijgen wij haast dagelijks positieve reacties en het aantal abonnementen stijgt gestaag.

U vormt een trouw lectoraat. Vandaag kan uw sympathie een tastbare vorm krijgen in de Beurs van de lezers van Vocatio. Deze beurs willen wij in het leven roepen dankzij fondsen geworven binnen een publiek waarvan wij weten dat het de Stichting een warm hart toedraagt. Ze zal getuigen van het belang dat u hecht aan onze missie. De beurzen die wij uitreiken zijn bijzonder want ze maken geen onderscheid naar discipline, studieniveau of curriculum. De beurzen erkennen een potentieel. Ze belonen een gedrevenheid, een vorm van intelligentie, een persoonlijkheid. Ze worden gegeven als een blijk van vertrouwen. Dit maakt ze zo uniek.

FONDATION BELGE DE LA VOCATION

BELGISCHE STICHTING ROEPING

Bent u gevoelig voor de doelstellingen van het Belgisch Fonds voor Roeping? Wilt u jongeren steunen in de verwezenlijking vann een artistieke, wetenschappelijke, sociale of andere roeping? Kortom, bent u er net als wij van overtuigd dat hun projecten een steuntje in de rug verdienen? Dan kunt u ook uw bijdrage leveren. Giften van 30 € en meer zijn fiscaal aftrekbaar.Wij danken u van harte voor uw steun!

Si vous êtes sensibles à l’action du Fonds Belge de la Vocation, si vous souhaitez aider des jeunes à réaliser une vocation scientifique, artistique, sociale, ou autre. Bref, si vous êtes, comme nous, persuadés que leurs projets méritent un coup de pouce, vous pouvez y apporter votre contribution. Les dons de 30 € et plus bénéficient de l’exonération fiscale.Pour eux, nous vous remercions de tout cœur!

La vocation c'est comme

un deuxième coeur

rattaché au premier.

S'il ne trouve pas

à s'exprimer il s'éteint.

Een roeping

is een levensinvulling

waarvan je eigenlijk altijd

al geweten hebt

dat het de jouwe is. ,,

,,

France de Griessen, lauréate 2003Annelies Verbeke, laureate 2003

2006

Revue trimestrielle du Fonds Belge de la VocationDriemaandelijks tijdschrift van het Belgisch Fonds voor Roeping

Belgique – BelgïeP.P. – P.B.

Bruxelles X – Brussel XBC 10044P405389

1er trimestre 2006 > 1ste trimester 2006

21

vocatio vocatioChères lectrices, chers lecteurs,

Pour nos lauréats la vocation constitue un véritable

projet de vie qui se vit jour après jour et s’inscrit

dans la durée ; un long chemin qui les mène

à l’accomplissement de soi.

L’action que nous menons en faveur des jeunes

depuis plus de quarante ans trouve pleinement son

sens à notre époque contemporaine. Elle soutient

des dynamiques et des engagements personnels

qui contribuent à faire évoluer notre société et à

façonner notre avenir.

Si la base de la vocation est innée, sa réalisation

est souvent un combat, par rapport à l’entourage,

à l’école, au marché de l’emploi. Les jeunes qui ont

choisi de vivre leur passion se heurtent à des

difficultés matérielles qu’ils acceptent au nom de

celle-ci car pour eux une autre vie, sans doute plus

conventionnelle, est inconcevable.

Pour continuer à soutenir ces jeunes nous

sollicitons aujourd’hui votre contribution pour

financer une des 15 bourses annuelles de 10 000 €.

Lisez attentivement cette édition spéciale et

découvrez comment vous pouvez nous aider à

créer la Bourse des lecteurs de Vocatio.

Pour votre don, symbole de votre fidélité à notre

revue et de votre soutien à notre action, je vous

remercie dès à présent chaleureusement.

Baron Philippson

Président

Beste lezers,

Voor onze laureaten betekent een roeping een echt

levensproject, waar je dag na dag aan werkt, en dat

zich inschrijft in de tijd; een lange weg naar de

zelfontplooiing.

In onze hedendaagse tijd krijgt de actie die wij

sinds meer dan veertig jaar voeren ten voordele

van de jongeren meer dan ooit een relevante

betekenis. Wij steunen personen en engagementen

die onze maatschappij vooruit stuwen en onze

toekomst vorm geven.

De basis van een roeping is aangeboren maar

haar verwezenlijking gaat vaak gepaard met een

strijd tegen de familie, de school, de arbeidsmarkt.

Jongeren die voor hun roeping kieze, stuiten op

materiële moeilijkheden die ze aanvaarden omdat

voor hen een ander, vaak conventioneler, leven

simpelweg ondenkbaar is.

Om hen te blijven steunen, vragen wij vandaag

uw bijdrage om een van onze vijftien jaarlijkse

beurzen van 10 000 € te financieren.

Lees aandachtig deze speciale editie en ontdek

hoe u mee de Beurs van de lezers van Vocatio in

het leven kunt roepen.

Voor uw gift, symbool van uw trouw aan ons

magazine en van uw steun aan onze actie, dank

ik u nu reeds van harte.

Baron Philippson

Voorzitter

FONDS BELGE DE LA VOCATION

BELGISCH FONDS VOOR ROEPING

Vocatio 21 - 2006

Documents

Transcript of Vocatio 21 - 2006