Sana Bir DEMET Papatya Uzatiyorumkokusu elinde Kalsin

Ahmet ArifAhmet ArifAhmet ArifAhmet TelliAhmet TelliAhmet Telli

Arkadaş Z. ÖzgerArkadaş Z. ÖzgerArkadaş Z. Özger

Attila IlhanAttila IlhanAttila Ilhan

Aziz NesinAziz NesinAziz Nesin

Bedri Rahmi EyüboğluBedri Rahmi EyüboğluBedri Rahmi Eyüboğlu

Can YücelCan YücelCan Yücel

Cezmi ErsözCezmi ErsözCezmi Ersöz

Edip CanseverEdip CanseverEdip Cansever

Enver GÖKÇEEnver GÖKÇEEnver GÖKÇE

Hasan Hüseyin KORKMAZGİLHasan Hüseyin KORKMAZGİLHasan Hüseyin KORKMAZGİL

İsmet ÖZELİsmet ÖZELİsmet ÖZEL

Melih Cevdet ANDAYMelih Cevdet ANDAYMelih Cevdet ANDAY

Murathan MUNGANMurathan MUNGANMurathan MUNGANNazim hikmet RanNazim hikmet RanNazim hikmet Ran

Necati CUMALİNecati CUMALİNecati CUMALİNihat behramNihat behramNihat behram

Orhan VELİ kanikOrhan VELİ kanikOrhan VELİ kanikÖzdemir AsafÖzdemir AsafÖzdemir AsafRefik DurbaşRefik DurbaşRefik Durbaş

Rifat IlgazRifat IlgazRifat Ilgaz

Sabahattin ALİSabahattin ALİSabahattin ALİ

Yılmaz ODABAŞYılmaz ODABAŞYılmaz ODABAŞIII

Ahmed Arif

Sevdan Beni

Terketmedi sevdan beni,Aç kaldım, susuz kaldım,Hayın, karanlıktı gece,Can garip, can suskun,

Can paramparça...Ve ellerim, kelepçede,

Tütünsüz, uykusuz kaldım,Terketmedi sevdan beni...

Hasretinden Prangalar Eskittim

Seni anlatabilmek seni.İyi çocuklara, kahramanlara.

Seni anlatabilmek seni,Namussuza, halden bilmeze,

Kahpe yalana.Ard- arda kaç zemheri,

Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurduDışarda gürül- gürül akan bir dünya...

Bir ben uyumadım,Kaç leylim bahar,

Hasretinden prangalar eskittim.Saçlarına kan gülleri takayım,

Bir o yanaBir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,Dipsiz kuyulara.

Akan yıldıza.Bir kibrit çöpüne varana.

Okyanusun en ıssız dalgasınaDüşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,Yitirmiş öpücükleri,

Payı yok, apansız inen akşamdan,Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,

Seni anlatabilsem seni...Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini...

Unutamadığım

Açardın,YalnızlığımdaMavi ve yeşil,

Açardın.Tavşan kanı, kınalı - berrak.

Yenerdim acıları, kahpelikleri...Gitmek,

Gözlerinde gitmek sürgüne.Yatmak,

Gözlerinde yatmak zindanıGözlerin hani?

"To be or not to be" değil."Cogito ergo sum" hiç değil...Asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,

Durdurulmaz çığıSonsuz akımı.

İçmek,Gözlerinde içmek ayışığını.

Varmak,Gözlerinde varmak can tılsımına.

Gözlerin hani?Canımın gizlisinde bir can idin ki

Kan değil sevdamız akardı geceye,Sıktıkça cellad,

Kemendi...Duymak,

Gözlerinde duymak üç - ağaçlarıSusmak,

Gözlerinde susmak,Ustura gibi...Gözlerin hani?

Yalnız DeğilizBir ufka vardık ki artıkYalnız değiliz sevgilim.

Gerçi gece uzun,Gece karanlık

Ama bütün korkulardan uzak.Bir sevdadır böylesine yaşamak,

Tek başınaÖlüme bir soluk kala,

Tek başınaZindanda yatarken bile,Asla yalnız kalmamak.

Şafakları ben balığa çıkarımAkan akmayan sularda

Benim, bütün tezgahlarda paydosa gidenBir bahar akşamı dünyada.

Ben dört duvar arasında değilimPirinçte, pamukta ve tütündeyim,Karacadağ, Çukurova ve Cibalide.

Zehirli kör yılanlarıVe sıtmasıyla

Gün yirmidört saat insan avındaKaracadağda çeltikler.

Bir kız çocuğunun gözyaşı gibi- Ayak bileklerinde bir dizi boncuk,

Sol omzunda nazarlık,Dağ başında unutulmuş üşümüş,

Minicik bir aşiret kızının -Damla-damla, berrak olur pirinci.Kamyonlarla, katır kervanlarıyla

Beyler sofrasına gider...

Çukurovam,Kundağımız, kefen bezimiz

Kanı esmer, yüzü ak.Sıcağında sabır taşları çatlar,

Çatlamaz ırgadın yüreği.Dilerse buluttan ak,

Köpükten yumuşak verir pamuğu.Külhan, kavgacıdır delikanlısı,

Ünlü mahpusanelerinde AnadolumunEn çok Çukurovalılar mahpustur,Dostuna yarasını gösterir gibi,Bir salkım söğüde su verir gibi,

Öyle içtenÖyle derin,

Türkü söylemek, küfretmek,Çukurova yiğidine mahsustur...

Tütünü bilir misin?"Kız saçı" demiş zeybekler,Su içmez her damardan,Yerini kolay beğenmez,

ÜşürNaz eder,

Darılırİki parmak arasında kıyılmış,

Bir parçası var kalbiminİncecik, ak kağıtlara sarılır,

Dar vakit yanar da verir kendini.Dostun susan dudağına...

Sokaklardan,Kıyılardan,

Gök mavisinden,Ekmeğinden,

Canevinden ayrı düşmeyeYani bütün hasretlerin kahrınaVe zehrine çaresiz kalmaların,

İlk nefesi Hızır gibi yetişirCibalide sarılan cıgaranın...

Tütün isçileri yoksul,Tütün işçileri yorgun,

Ama yiğitPırıl - pırıl namuslu.

Namı gitmiş deryaların ardınaVatanımın bir umudu...

Yurdum Benim Şahdamarım

Engereğin dişlerine işledim,Ağu dişlerine

Oluklu, çentik...Ve vurgun,

Gözleri bir çift cehennemBurnuna kan tütmüş

Pars bıyığına...Dağın pulat yüreğine işledim,Şimşeğin masmavi usturasına

Sevdanı usul-usulSevdanı mısra-mısra

Lo ben seni hapislerde sevmişim,Ben seni sürgünlerde.

Yurdum benim şahdamarım...

Yücende buzulVe kar,

Maviş dağ tavşanlarıGün vuranda alaran

Zemheri yılanlarıVe yahut bir hışımla

Öyle çakılanSonsuzluğun yakışığı kartallar.

...........Başım gözüm üstünesin

Suskum, avazım üstüne...Adından başka silah

Yazgından başka günahDaha yazmamış

Hiçbir gizli dosyadaHiçbir açık kitapta.

YAĞMURDışarıda bir yağmur serin ve ince

Üşür sokaklarda evsiz kedilerBir ölüm yalnızlığı bende her geceSiyaha bürünür mechul sevgiler

Dışarıda bir yağmur serin ve inceBir sevda türküsü söyler karanlık

Evlerde ışıklar söner sessizceKapımda belirir o an yalnızlık

Dışarıda bir yağmur serin ve inceKimsesiz caddeleri taşır içime

Her köşe başında bir hayal beklerZifiri bir korku salar içime

Dışarıda bir yağmur serin ve inceSaçlarımı dağıtır bir deli rüzgarTa arşa yükselir ayak seslerim

Gönlümü harman eder gizli günahlar

Dışarıda bir yağmur çılgın ve inceSecdeya kapanır çıplak ağaçlar

Koşmaktan, yorulmaktan sızlar her yerimDüzlüklere inat uzar bende yokuşlar

…………

Ahmet Telli

Döğüşen Anlatsın

Elimizde acının kehribar tesbihiki kayıp durmakta parmaklarımızdan

Ey şairyine bölük pörçük anlattın

yine eksik bıraktın bir şeylerigün devrilmekte ama sen

tutmamışsın acımızın çetelesini

Sen sus artık, bize bundan sonrasınıdövüşen anlatsın

KALBİM UNUT BU ŞİİRİ

Uğuldayan ve hep uğuldayanbir orman kadar üşüyorum şimdiyanlış rüzgârlar esiyor dallarımda

yanlış ve zehirli çiçekler açıyorKanımda kocaman gözleriyle bir çığlık

Su ve ses kadar beklediğimne kaldı geride, bilmiyorum

uzanıp uyumak istiyorum gölgemeve sarınmak o kocaman gözlerin

uğuldayan rüzgârlarınaBir acıyı yaşarım ve zehrindençiçekler üretirim kömür karası

uçurum kadar bir yalnızlıkyaratırım kendime, atlarım

Anısı yoktur küçük rüzgârların

Yapraklarım yok artık kuşlarım yokbüsbütün viran oldu dağlarım

ezberimdeki türküler de savrulup gittiömrümün karşılığı kalmadı sesimde

sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü

Yanlış, daha baştan yanlışbir şiirdi bu, biliyorum

ve belki ömrümüzün yakın geçmişibu kadar doğruydu ancak, kimbilir

Kalbim unut bu şiiri

ÖZLETİYOR SENİ BU YAĞMURLAR

Burada yağmur yağıyorAralıksız yağıyor günlerdirAma sen yine de şemsiyeniAlmadan gel ilk otobüsle

Buğulanan camlara usulcaYüzünü çiziyorum ki yüzünBir yağmur damlası olup

Düşüyor yapraklarına gülünGüller de bozamıyor bu uzunKaranlık sessizliğini kentinAnılarını yitiriyor sokaklar

Bezirgânlaşıyor bulvar ışıklarıTarih de kekemeleşiyor bazan

Ki o zaman aşktır tek biliciAşksa yürümek gibi bir şeyDuyabilmek kuşların gelişiniAnısı bizsek eğer bu kentinUnuttuğu türküler bizsekAcıyı rehin bırakıp bir güle

Anımsatmalıyız bunları bir birSonra yürümeliyiz seninle

Sokaklara caddelere çıkmalıyızBelki bir aşktır bu kentin

Belleğini geri getirecek olanBurada yağmur yağıyor ama senŞemsiyeni almadan gel yine deÖzletiyor bu çılgın sağanak seni

Sırılsıklam özletiyor biliyor musun

Çocuksun Sen / IDünyanın dışına atılmış bir adımdın sen

Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi buŞu samanyolu hani avuçlarından dökülenKum taneleri var ya onlardan birindeyimYeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor

Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçteÇocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsunSesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zamanBirisi adres sorsa önce silaha davranıyorum

Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçupVe üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadarVe sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa

Bir daha doğmamak için doğmak diyorsunÖlümlülerin işi bir de mutlu olanların

Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlarBırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulanSusan bir çocuktan daha büyük bir tehdit

Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimseKötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman

Bir kaza olsa adı aşk oluyor artıkAşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansıkSeni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarakYumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin

Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen

Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsunAdınla başlıyorum her şiire ve her mısradaEsirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

Çocuksun Sen / IIÇocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm

Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâSallanıp durmaktayım bir saatin sarkacıNasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlarDursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğümUçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir

Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğunaTutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim içinGözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak

(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunuUnutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyorKırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleriBu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlardaÜzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorumAyrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım

Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentteÇocuksun sen alnına kırlangıçlar konanBir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer

Okyanus diyelim istersen ya da sen söyleBatık bir gemiyim orda, seni bekliyorum

Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarkenGövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde

Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu suÇocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç

Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı(Soluğunun elma kokması bundandı belki)

Bir elma kokusuna tutundum düşerkenSallanıp durmaktayım bir saatin sarkacıNasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuğumsun

Arkadaş Z. Özger

Ferhat

kara teller ak tellerisevdanı yüreğine kuşat

al sesimi vur kanının gümbürtüsünezamanıdır dağları delmenin, Ferhat

dağların başı yaslıFerhat'ın sevdası kan ağlar

yüreğin sağlam, bileğin güçlü Ferhatistesen dağlar dağlar...

ateşi üfle Ferhatkörüğü iyi kullan

bu can bunca hasretine dayanırsoludukça içimde sevdan

sevdan ki bir yakıcı kuştur yüreğimdegümbürder zulme karşı kan gibi

ölürsem dağlar için ölürüm Ferhatkalırsam vuruşkan şahan gibi

SEVDADIRGöğü kucaklayıp getirdim sana

koklaaçılırsın

solmuşsunbenzin sararmış

yorgun bir işçinin yüzüne benziyor yüzünöyle bükük bakma bana

çam kolonyası getirdim sanakentli dağlıların haklı sevdasını

bolu ormanlarından çarpan bir kokusanki köroğlunun ter kokusuaman kokusu, billah kokusu

canlarım, canım benim

üzme kendini bu kadarsana umudu öğretmeyenlerin suçu mu var

bak yeryüzü ne kadar genişne kadar dar

Durakıtma gönlüm yaşını

gözünden öpecek bir yer bırakoy bana en yakın

bana en uzaksevgili yar

Hasretine vur beni

Giyecek çamaşır getirdim sanaadettir diye değil, sevdim diyedir

bağışla, eski birazbedenim uygundur diye bedenine

elimle yıkadım, ütüledimelma ağacında kuruttum

Günler sarmal bir yay gibibunu unutma

Bahar annemizin yemenisindeki solgun çiçektirbunu unutma

Seni ben her yerinden öperimbunu unutma

kadere inansaydımsana inanırdım

Düşürmem sigaramın ucundaki külü ben

öyle kırık bakma banaCaddeler nasıl da genişliyorsana bunu söyleyecektim

Bileyli bir makas vardı yanımdasana bunu söyleyecektim

Hadi kes büyüyen tırnaklarındaki kirisana bunu...

Oyy nasıl söyleyebilirimdeliren sevdamızın kısrak huyunu

Elimi tuttuttururlar, o kadarına izin verirler

kahreden bir ayrılığın çılgınlığı değil buBir isyanın kelepçeleşmiş resmidir parmaklarımız

sen içerdeBen dışarda...

Oyyy mahpusluk mahpusluk...

Aşkla Sana

alnınıdağ ateşiyle ısıtan

yüzünükanla yıkayan dostum

seninuyurken dudağında gülümseyen bordo gülbenim kalbimi harmanlayan isyan olsun

şimdi dingin gövdendeuğultuyla büyüyen sessizlik

birgün benim elimdepatlamaya sabırsız mavzer olsun

başını omzuma yaslagöğsümde taşıyayım seni

gövdem gövdene can olsun

söyle bana eyölümün açıklayıcı pervanesi

hangi yavru tek başına yiğittirhangi yangın bir başına söndürülür

ah herkes susuyorhiçkimse bilmiyor içimin yangınını

ah herkes mi susuyorkalbimi kalbine bağladım dostum

ah herkes mi susuyorkalbi kalbimize benzeyen dostlar

bir çarmıh gibi bırakıyorken kendini dünyayahayatın ateş renkli kelebekleri

bir bir tutuluyorken korkunç koleksiyonlar içinah herkes mi susuyor

bağırsam içimdeki dehşetihırsım deler mi toprağı

beniacısıyla onduran

dostumuaşkla vurduran hayat

sanayaşananla harlanan bağrımın sevdasını akıttım

dünyanın yeni baharınaçatlarken kadim güneş

bağrım delinirken fidanların kanıylaanamın doğurgan karnıdır diye

sevgilimin sütlenecek göğsüdür diyedostumun üretken gülüdür diye

sana bağlandımsana sarıldım

beni umutsuz komatarihle avutma beni

çünki aşkla sınanmışım sanasana yangınla, suyla, ateşle

ölümle, yaprakla, şiirle sınanmışımey yaşarken kanayan acı

şimşekli gök, tufan, kan fırtınasıuçurum kıyısında hızla büyüyen ot

yapraksız bir ölümün anısı içinkörpecik kuzuların derisi için

beni tarihle avutmaumutsuz koma beni

akıtsam deliren sevdamıköpürür mü hayatı besleyen su

ey benimyedi başlı kartalım

her başınıbir dağ başlangıcında koyanım

seninböyle diri bir akarsu gibi kıvrılan gövdendir

bizim aşkımızı solduranların korkusuçünki elbette bir su

kendi akacağı toprağın sertliğini bilirve suyun gövdesiyle yırtılınca toprak

artık ırmak mı ne denirişte devrim

ona benzer bir akışın hızına denir

yarın ne olur bilirim benbahar gelir, otlar büyür

ölüm de yapraklanırbir dağ bulur uzun uzun bakarım

bir çam ağacı gölgesigüzel kokular veren

bir damla güneş görüncesana da gülümseyeceğim yarın

şimdi senin uzanıp yattığın otlardayarın yeni bir yeşillik büyüyecek

Attila ilhan

Duvar- bu şiir ikinci dünya savaşı içindekahredilen bütün dünya duvarları

için yazılmıştır.-

ben bir duvarım hiç güneş görmedimsen hiç güneş görmemiş bir başka duvaryüzümüz benek benek tahta kurusundan

ve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar- kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim

- sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan- dilim dilim sırtımdaki yaralar

ben demirbaşım sığır siniriyle dayak yedimbiz de duvarız dinliyen duyan düşünen duvarlar

bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğukve bizim kucağımızda kasırgalı insanlar

yüzündeki deniz parlaklığıyla durur hatıramızdao çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk

o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızdabir cumartesi akşamı girdi kapımızdangözlerinde kıpkızıl diken diken öfkesiadeta birden bire aydınlandı zindan

onu böyle görünce nasıl da korkmuştuksapından fırlamış bir balta gibi çehresi

ve omuzlarında delikanlı gölgesi

o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızdao sırt üstü yatağında yatardı

sımsıcak gözleri şimdi bile aklımdadırbir sana bakardı bir bana bakardı

dışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadırtoprak ana bütün zincirlerinden çözülmüş

sabahlar akşam üstleri manolya gibi parlaktarlaların yüzü gülmüş

işte her akşam geçtiği denize çıkan sokakah işte annesi annesi sevgilisi

işte biz dinliyen duyan düşünen duvarlarişte o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocukdışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadır

bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuko bir kaç defa kartal gibi gitti kartal gibi döndü

çığlıklarını değil kırbaç sesini duydukbiz duvarız neyleyim gözlerimiz ağlamayı bilmezonu bir gece sabaha karşı büsbütün götürdüler

kendi gitti ismi kaldı yadigâr bağrımızdao zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda

ya biz idam duvarıyız karşımızda çok insan öldürdüleronlar hep döküldü biz hep ayakta kaldık

temelimiz kanla beslendi ama nedense uzamadıköyle bakmayın bu yaralar şerefli yara değil

getirirler vururlar biz öyle dururuzyağmurlar gözyaşı bulutlar mendilelimizden ne geldi de yapmadık

ah öyle bakmayın utanırız kahroluruzonlar hep döküldü biz hep ayakta kaldıkbir mayıs sabahı toprak rezil gök rezil

yıldızlar küfür gibi yüzümüze tükürür gibişafak sancılarıyla iki büklümdü ufuk

ve simsiyah çamur gibi bir manga ortasındasiyaset meydanına geldi dev yumruklu çocuk

bulutlar eğilip alnının terini sildilerve mermiler birdenbire ölümü getirdiler

o düştü biz yine ayakta kaldıkhalbuki ne kadar yorgunuz

öyle bakmayın bu yaralar şerefli yaralar değilah öyle bakmayın utanırız kahroluruz

SEVMEK İÇİN GEÇ ÖLMEK İÇİN ERKEN

akşamın acı su karanlığı içindensoğuk kadife teması yalnızlığın

şuh bir kahkaha balkonun birindengizli işareti midir bir başlangıcın

sevmek için geç ölmek için erken

başbaşa çay elele yürümek derkenboğaz vapurları mı iskele sancak

telefonda kaybolmak sesini beklerkeninsan insanı yeniler doğrudur ancak

sevmek için geç ölmek için erken

içimdeki gökkuşağı besbelli nedenbulutların içinden kuşlar yağıyor

bir şiire başlarsın birini bitirmedenhiç kimse gözlerine inanamıyor

sevmek için geç ölmek için erken

sevmek sevildiğini bile farketmedenyaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi

sevmek zehir zemberek ve yürektengecikerek de olsa vuruşur gibi

sevmek için geç ölmek için erken

YAĞMUR KAÇAĞI

elimden tut yoksa düşeceğimyoksa bir bir yıldızlar düşecek

eğer şairsem beni tanırsanyağmurdan korktuğumu bilirsen

gözlerim aklına gelirseelimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni

geceleri bir çarpıntı duyarsantelâş telâş yağmurdan kaçıyorum

sarayburnu'ndan geçiyorumakşamsa eylül'se ıslanmışsam

beni görsen belki anlayamazsıniçlenir gizli gizli ağlarsın

eğer ben yalnızsam yanılmışsamelimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni

AYSEL GİT BAŞIMDANAysel Git Başımdan

Aysel git başımdan ben sana göre değilimÖlümüm birden olacak seziyorum.

Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinimAysel git başımdan istemiyorum.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsünDağıtır gecelerim sarışınlığını

Uykularımı uyusan nasıl korkarsın,hiçbir dakikamı yaşayamazsın.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.Benim icin kirletme aydınlığını,

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinimIslığımı denesen hemen düşürürsün,

gözlerim hızlandırır tenhalığınıYanlış şehirlere götürür trenlerim.

Ya ölmek ustalığını kazanırsın,ya korku biriktirmek yetisini.Acılarım iyice bol gelir sana,

sevincim bir türlü tutmaz sevincini.Aysel git başımdan ben sana göre değilim.

Ümitsizliğimi olsun anlasanahem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.

Sevindiğim anda sen üzülürsün.Sonbahar uğultusu duymamışsın kiiçinden bir gemi kalkıp gitmemiş,

uzak yalnızlık limanlarına.Aykırı bir yolcuyum dünya geniş,Büyük bir kulak çınlıyor içimdeki.Çetrefil yolculuğum kesinleşmiş.

Sakın başka bir şey getirme aklına.Aysel git başımdan ben sana göre değilim,

ölümüm birden olacak seziyorum,hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.

Aysel git başımdan seni seviyorum...

Çoğalmak

Kalabalıkta kalabalıkça yalnızlıkYalnızladıkça birbirimizi

Haydi çoğalalımÇoğaltarak kendimizi

Bir canım çoğal da bin can olIsıt yaşlıların yalnızlıklarını ilinsin üşümüşlüğü

bırakılmışlarınÇoğalın dudaklarım çoğalın sonsuz

Öpün bütün ağlayan çocukları kimsesizÇoğal gözlerim çoğal

Gör bütün görmeyenlerde yapayalnızEllerime tutunun ellerime çoğalınOkşayın sevecenlikle çocuklarıHıçkırırlarken uykularında bile

Aziz Nesin

Sol El Konçertosu

Demek yazamadanDemek okuyamadanDemek konuşamadan

Hem de ölmeden yaşanabilirmişAma sevmeden yaşanamıyor Üçgülüm

Bir ölüyle bir canlıBir bedeni bölüştükSağ yanım ölmüşSol yanım capcanlı

Demek yazamadanDemek okuyamadanDemek konuşamadan

Ama düşünebildiğim için seni yaşıyorumYaşayabildiğim için sevmiyorum

Sevdiğim için yaşıyorum

Bir kolum bir elim bir bacağım ve dilim tutmuyorÖyle bir sevgi var ki içimde

O beni hâlâ diri tutuyorYazamasam da okuyamasam da konuşamasam da

Seviyorum seni ÜçgülümSevdikçe yaşıyor yaşadıkça seviyorum

Arkadaşım Badem Ağacı

Sen ağaçların aptalıBen insanların

Seni kandırır havalarBeni sevdalar

Bir ılıman hava esmeye görsünDüşünmeden gelecek karakış..

Açarsın çiçeklerini ..Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...

Bir güler yüz bir tatlı söz..Açarım yüreğimi hemen

Yemişe durmadan çarpar seni karayelBeni karasevda

Hemde bilerek kandırıldığımızıKaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza

Koo desinler bize şaşkınSonu gelmesede hiç bir aşkınAçalım yinede çiçeklerimiziSenden yanayım arkadaşımHavanı bulunca aç çiçeklerini

Nasıl açıyorsam yüreğimiBelki bu kez kış olmaz

Bakarsın sevdan düş olmazNasıl vermişsem kendimi son sevdama

Vur kendini sen de bu güzel havaya

Bedri Rahmi Eyüboğlu

KARADUT

Karadutum, çatal karam, çingenemNar tanem, nur tanem, bir tanemAğaç isem dalımsın salkım saçak

Petek isem balımsın ağulumGünahımsın, vebâlimsin.

Dili mercan, dizi mercan, dişi mercanYoluna bir can koyduğum

Gökte ararken yerde bulduğumKaradutum, çatal karam, çingenem

Daha nem olacaktın bir tanemGülen ayvam, ağlayan narımsın

Kadınım, kısrağım, karımsın.

ZINDANI TAŞTAN OYARLAR

Sılanın ufak tefek yollarıAğrıdan sızıdan tutmaz elleriTepeden tırnağa şiir gülleri

Yiğitim aslanım aman burda yatıyor

Bugün efkarlıyım açmasın güllerYiğitimden kötü haber verirler

Demirden döşeği taştan sedirlerYatak diken diken yastık batıyor

Yiğitim aslanım aman burda yatıyor

Bir şubat gecesi tutuldu dilinSilaha bıçağa varmadı elin

Ne ana ne baba ne kız ne gelinYiğitim aslanım aman burda yatıyor

Ne bir haram yedin ne bir cana kıydınEkmek kadar temiz su gibi aydın

Hiç kimse duymadan hükümler giydinYiğitim aslanım aman burda yatıyorDöşek melil mahzun yastık batıyorMezar arasında harman olur muonüç yıl hapiste derman kalır mı

Azrail aç susuz canın alır mıYiğitim aslanım aman burda yatıyorDöşek melil mahzun yastık batıyor

Zindanı taştan oyarlarİçine bir yiğit koyarlar

Sağa döner böğrü taşa gelirSola döner çırılçıplak demir

Çeliğin hası da yiğitim aman böyle bilenirDöşek melil mahzun yastık batıyorYiğitim aslanım aman burda yatıyor

Dilimde dilimi bulduğum, gücüne kurban olduğumAnam babam gibi övdüğüm

Dayan aslan ustam yiğitim dayanDayan hey gözünü sevdiğim

Bugün efkarlıyım açmasın güllerYiğitimden kötü haber verirler

Sana kökü dışarda diyenlerin kökleri kurusunKurusun murdar ilikleri dilleri çürüsün

Şiirin gökyüzü gibi herkesinSen Kızılırmak'çasına bizimsinEn büyük demircisi dilimizin

Canımız ciğerimizsinBugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir

Bütün hışmıyla dilimizKökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir

Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedirAcısıyla sızısıyla alnının kara yazısıyla

Bir yanı nur içinde tertemizBir yanı sızım sızım sızlayan memleketimiz içindedir

Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedirBütün hışmıyla dilimiz

Kökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir

Çakıl Taşı

Seni düşünürkenBir çakıl taşı ısınır içimde

bir kuş gelir yüreğimin ucuna konarBir gelincik açılır ansınız

Bir gelincik sinsi sinsi kanar.

Seni düşünürkenBir erik ağacı tepeden tırnağa donanır

Deliler gibi dönmeğe başlarDöndükçe yumak yumak çözülür

Çözüldükçe ufalır küçülürÇekirdeği henüz süt bağlamış

Masmavi bir erik kesilir ağzımdaDokundukça yanar dudaklarım

Seni düşündükçeBir çakıltaşı ısınız içimde.

Can Yücel

BARIŞ İÇİN

Gözleri görmeyen Eşber,Dünyayla barışıkGözleri açıklar

Dünyaya kapalı,Yağmurdereli`yle birlikteSavaş için, Rusça niyet

Yani hayır,Yağmurdereli`yle birlikte

Barış için döğüşelim,Dereler gibi akacak

Güzelim yağmurRahmet gelecek dünyayaKör gözlerimizden akanBarış gelecek dünyayaBarış için döğüşelim

FARK ETMELI INSAN

Farkı fark etmeli, fark ettiğini de fark ettirmemeli bazen...Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını fark etmeli.

Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve ensonunda bir metre karelik yere nasıl sığmak zorunda

kalacağını fark etmeli.Şu çok geniş görünen dünyanın, ahirete nispetle anne karnı

gibi olduğunu fark etmeli.

Henüz bebekken 'Dünya benim!' dercesine avuçlarınınsımsıkı k apalı olduğunu,ölürken de aynı avuçların 'her şeyi

bırakıp gidiyorum işte!' dercesine apaçık kaldığını farketmeli.

Ve kefenin cebinin bulunmadığını fark etmeli.

Baskın yeteneğini fark etmeli sonra.

Azraillin her an sürpriz yapabileceğini,nasıl yaşarsa öyleöleceğini fark etmeli insan

Hayvanl arın yolda , kaldırımda , çöplükte ama kendisiningüzel hazırlanmış mükellef bir sofrada yemek yediğini fark

etmeli.Yaratılmışların en güzeli oldu ğunu fark etmeli ve ona göre

yaşamalı.

Gülün hemen dibindeki dikeni dikenin hemen yanıbaşındaki gülü fark etmeli.

Evinde kedi,köpek beslediği halde çocuk sahibi olmaktankorkmanın mantıksızlığını fark etmeli.

Eşine 'seni çok seviyorum!' demenin mutluluk yolundakimüthiş gücünü fark etmeli.

Dolabında asılı 25 gömleğinin sadece üçünü giydiğini amaarka sokaktaki komşusunun o beğenilmeyen gömleklere

muhtaç olduğunu fark etmeli.

Zenginliğin ve bereketin sofradayken önünde birikenekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini fark etmeli.

Annesinden doğarken tertemiz teslim aldığı gırtlağını veaşırı beslenme yüzünden sarkan göbeğini fark

etmeli, fark etmeliyiz çok geç olmadan.....Ömür dediğin üç gündür,dün geldi geçti yarın meçhuldür...

O halde ömür dediğin bir gündür,o da bugündür....

Akdeniz Yaraşıyor Sana

Akdeniz yaraşıyor sanaYıldızlar terler ya sen de terliyorsunAynı ıslak pırıltı burun kanatlarındaHiç dinmiyor motorların gürültüsü

Köpekler havlıyor uzaktanDemin bir çocuk havladı

Fatmanım cumbadan çarşaf silkiyor yineAli dumdum anasına sövüyor saatlerdir

Denizi tokmaklıyor balıkçılarBu sesler işte sessizliğini büyüten toprak

O sesinin sardunyalar gibi konuşkan sessizliğiHayatta yattık dün gece

Üstümüzde meltemKekik kokuyor ellerim hala

Senle yatmadım sankiDağları dolaştım

Ben senden öğrendim deniz yazmayıElimden düşmüyor mavi kalem

Bir tirandil çıkar gibi sefereOkula gidiyor öğretmenimBen de ardından açılıyorum

Bir poyraz çizip deftereBir ada var sırf ebabil

Dönüyor dönüyor başımdaSenle yaşadığım günler

Gümüş bir çevre oldu ömrümDeğince güneşine

Neden sonra buldum o kaçakçı mağarasınıGözlerim kamaşınca senden

Ölüm belki sularından kaçırdığımO loş suda yıkanmaktır

Durdukça yosundan yeşilKulaç attıkça mavi

Ben düzde sanırdım yıkıntımÖrenim alkolik asarım

Mutun doruğundaymışım meğerSenle çıkınca anladım

Eski Yunan atları var haniYeleleri bükümlü

Gün inerken de öyleAğaçtan izdüşümleriyleYürüyor Balan tepeleri

Yürüyor bölük bölük canToplu bir güzelliğe doğru

Kadınım Yaraşıyorsun sen Akdenize

Cezmi Ersöz

KİM OLDUĞUNU BİLMEDİĞİM BİRİNE

Karşılıksız aşkının zehrini taşıyordu banaKokusu sinmişti inatçı ruhuma, kitalarıma, ellerime...

Öyle çok öpüşürdük ki,Ağzının tadıyla yerdim yemeklerimi...

Öylesine inanıyordu ki dünyadaki son aşkla beni sevdiğine,Bir gün ansızın korkunç bir özlem duymaya başlamıştım

Kim olduğunu bilmediğim birine...Şimdi ağzımda karşılıksız aşkın o aç tadı...

Karşımda o...Yine hüzünlü, yine yenik...

Ama eşitiz artık,Damarlarımızda karşılıkız aşkın o zehirli kanı...

SENİN OLMADIĞIN YERDEAdına aşk koyduğun o büyük boşluğa

ben koca bir hayat sığdırdım...Beni sevmemene isyan edip kaçmak,

sende aradıklarımı hayatla doldurmaya çalışmak,ruhumun en büyük yanılgısıydı...Hayat bana en acımasız yüzünü

sevgini inkar ettiğim zamanlarda gösterdi...Ve şimdi asıl olmam gereken yerde,

hayata başladığım yerde,kalbindeyim...

Vazgeçilmez oluşunun sırrı bu işte:Senin olmadığın yerde ne olduğunu biliyorum...

Edip CANSEVER

Gül Kokuyorsungül kokuyorsun bir de

amansız, acımasız kokuyorsungittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoğun

dayanılmaz birşey oluyorsun, biliyorsunhırçın hırçın, pembe pembe

öfkeli öfkeli gülgül kokuyorsun nefes nefese.

gül kokuyorsun, amansız kokuyorsunve acı ve yiğit ve nasıl gerekiyorsa öylesen koktukça düşümde görüyorum onu

düşümde, yani her yerdeyüzü sararmış, titriyor dudakları

şakakları ter içindetam alnının altında masmavi iki ateş

iki suiki deniz bazan

bazan iki damla yaz yağmurumermerini emerek dağlarının

şiirler söylüyor geneölümünden bu yana yazdığı şiirler

kızaraktan birtakım şiirlerebüyük sular büyük gemileri sever çünkü

ve odur ki büyüklükşiir insanın içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse

o zaman ölünce de şiirler yazar insanölünce de yazdıklarını okutur elbet

ve senin böyle amansız gül koktuğun gibiyaşamanın herbir yerinde.

gül kokuyorsun, amansız kokuyorsunbu koku dünyayı tutacak nerdeyse

gül, gül! diye bağıracak çocuklar bütünherkes, hep bir ağızdan: gül!

ve herşeyin üstüne bir gül işleneceksaçların, alınların, göğüslerin üstüne

yüreklerin üstünebembeyaz kemiklerin

mezarsız ölülerin üstünekurumuş gözyaşlarının

titreyen kirpiklerin üstünekenetlenmiş çenelerinağarmış dudakların

unutulmuş çığlıkların üstünekederlerin, yasların, sevinçlerin

ve herşeyin üstüne bir gül işlenecek.bir rüzgar, bir fırtına gibi esecek gül

yıllarca esecek belkive ansızın dünyamızı göreceğiz bir sabah

göreceğiz kibiz dünyamızı gerçekten görmemişiz daha

geceyi, gündüzü, yıldızlarıgörmemişiz hiç

tanışmaya komamışlar bizi güzelim dünyamızla.öyleyse dostlar bırakın bu yalnızlıklarıbu umutsuzlukları bırakın kardeşler

göreceksiniz nasılgüller güller güller dolusunasıl gül kokacağız birlikte

amansız, acımasız kokacağızdayanılmaz kokacağız nefes nefese.

Sonrası Kalır’dan

YERÇEKİMLİ KARANFİL

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimdeOysa ki seninle güzel olmak var

Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibiBir ağaç işliyor tıkıt tıkır yanımızda

Midemdi, aklımdı şu kadarcık kalıyor.

Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işteSen de bir başkasına veriyorsun daha güzelO başkası yok mu bir yanındakine veriyor

Derken karanfil elden ele.

Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninleSana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil

Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renkBirleşiyoruz sessizce.

MENDİLİMDE KAN SESLERİ

Her yere yetişilirHiçbir şeye geç kalınmaz ama

Çocuğum beni bağışlaAhmet Abi sen de bağışla

Boynu bükük duruyorsam eğerİçimden öyle geldiği için değil

Ama hiç değilAh güzel Ahmet abim benimİnsan yaşadığı yere benzer

O yerin suyuna, o yerin toprağına benzerSuyunda yüzen balığaToprağını iten çiçeğe

Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimineKonyanın beyaz

Antebin kırmızı düzlüğüne benzerGöğüne benzer ki gözyaşları mavidirDenize benzer ki dalgalıdır bakışlarıEvlerine, sokaklarına, köşebaşlarına

Öylesine benzer kiVe avlularına

(Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)Ve sözlerine

(Yani bir cep aynası alım-satımına belki)Ve bir gün birinin adres sormasına benzer

Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüneCamcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına

Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasınaMinibüslerine, gecekondularına

Hasretine, yalanına benzerAnısı işsizliktirAcısı bilincidir

Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olanGülemiyorsun ya, gülmek

Bir halk gülüyorsa gülmektirNe kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi.

Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskidenDirseğin iskemleye dayalı

-- Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben --Cıgara paketinde yazılar resimler

Resimler: cezaevleriResimler: özlem

Resimler: eskidenberiVe bir kaşın yukarı kalkık

Sevmen aceleDostluğun çabuk

Bakıyorum da simdiO kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.

Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet AbiBiz eskiden seninle

İstasyonları dolaşırdık bir birO zamanlar Malatya kokardı istasyonlar

Nazilli kokardıVe yağmurdan ıslandıkça Edirne postasıKıl gibi ince İstanbul yağmurunun altındaEsmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen

Kadının ütülü patiskalardan bir teniUpuzun boynu

KirpikleriVe sana Ahmet Abi

uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sankiSofranı kurardı

Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardıCezaevlerine düşsen cıgaranı getirirdi

Çocuklar doğururduVe o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel

gibi

O çocuklar büyüyecekO çocuklar büyüyecek

O çocuklar...Bilmezlikten gelme Ahmet Abi

Umudu dürtUmutsuzluğu yatıştır

Diyeceğim şu kiYok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler

Oysa o kadar kullanışlı ki şimdiHayalsiz yaşıyoruz nerdeyseÇocuklar, kadınlar, erkekler

Trenler tıklım tıklımTrenler cepheye giden trenler gibi

İşçilerAlmanya yolcusu işçiler

KadınlarKimi yolcu, kimi gurbet bekçisi

Ellerinde bavullar, filelerKolonyalar, su şişeleri, paketler

Onlar ki, hepsiBir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler

Ah güzel Ahmet Abim benimGördün mü bak

Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlarVe dağılmış pazar yerlerine memleketGelmiyor içimden hüzünlenmek bile

Gelse deÖyle sürekli değil

Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzünO kadar çabukO kadar kısaİşte o kadar.

Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanarDiş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar

Mendilimde kan sesleri.

Enver GÖKÇE

UYAN ALİMYıllardır susmusum lal

Yanım yörem Tepegöz, Şahmaran!Yürek çın çın eder ama,

Erdemli ve yiğitBir gerilla bıçağıdır, çatal

Derman sorar kurda kuşa derman!Dağlar gül gülistan içinde

Al al!Bir ben kalmışım

Rüsvay, malamat, üryan!Adı görklü Marx yadıma düşende,

Uyan derim AlimUykudan uyan!

DAYAN HA YIKILMA

AcıBir

RüzgardırEser

DağlardanOvalardanKapkaraKanını

KuruturYoksulların

SonraKıtlık

PahalılıkVe

FaşizmDayan

HaYıkılma...ÜlkemizYoksul

ÜlkemizFakirVe

İşçilerÖğrenciler

DüşerYanyanaDüşer yaVatanın

BirYanı daÖlür.

Ve Şahin AydınKerim Yaman

BöyleDüşüyorsa

BirBir

İnsanDahaÖzgürOlsun

Diyedir.

YUSUF İLE BALABAN DESTANIBu Yusuf'un Dünyaya Bir Hoş Geldiğidir

1.Ay karanlık

Gecedir.Anamdır.

Yatar Of'ınan.Kıpır kıpır

Ağrısı şuracığında,Karnının

En yumuşakYerindedirDe gayri

Gel kan-revanTürkülerle gel,

Ağıtlarlaİnce sularla.Yusuf kardaş,

Ak kardaş!Bu seninDünyaya,Hoş gelipSefalar

Getirdiğindir.2.

Bir hışımlaGeldi geçtiŞu dağlarıDeldi geçti

Kim?Kim?Kim?

Kim olacak?YusufYusuf.

3.Bentleri

YıktıSu;

KısrağıAştı

Aygır at.YaşamakDeğişti

Gün oldu.

GÖRÜŞ GÜNÜBugün görüş günümüzDost kardeş bir arada

Telden teleMendil salla el salla

Merhaba !

İzin olsun hapisane içindeSeni

Senden sormalara doyamamYarım döner cıgaranın ateşi

Gitme dayanamam

Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

Filizkıran Fırtınası

gün doğmadan başladı filizkıran fırtınasıevler yemen türküsüsokaklar seferberliköyle bir gariplik kiöyle bir tedirginlik

yaz başında güz sonrası

ayvalar çiçekteydigüller daha tomurcuk

açıl demişti güneşaçılmıştı kıraçta kış elmaları

çözül demişti güneşçözülmüştü yılanlar karanlık odalarında

dallarda yuvalar tüy kokuyordudüğünçiçekleri şenlikli

gün doğmadan başladı filizkıran fırtınasıne dal kaldı ne tomurcuk

yerden yere çaldı otları ağaçlarıinsan yüzlü bir korkuluk

üşüdüm dünyalarcabaskın yemiş bir kent gibi üşüdüm

sergen etti filizleri sapsarı bir karanlıkbahardan kışa düştüm

acılı günler gördümsığdıramam bir tek günü bir koca yıla

geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarındanice baharları kışlara gömdüm

uzak düştüm yelinden yelvesinden acılı yurdunuzak düştüm umudundan mutundan

yomundan uzak düştümbunaltının böylesini görmedim

severim fırtınanın her türlüsünüormanlar uğultulu sular dalgalı

severim filizkıran fırtınası'nıkırıp kanatmıyorsa sevincin türküsünü

nerde benim baharımdalım yaprağım nerde

gece çökmüş üstüne kerpiçsel yalnızlığınsanki kaplan pençesinde bir manda böğürtüsü

ne kuş kalmış ne çiçekne kırmızı ne yeşil

sapsarı karanlıkta yerler bahar ölüsü

.

ACILARA TUTUNMAK

acı çekmek özgürlükseözgürdük ikimiz de

o yuvasız çalıkuşubense kafeste kanarya

o dolaşmış daldan dalasavurmuş yüreğini

ben bölmüşüm yüreğimibaşkaldıran dizelere

kavuşmak özgürlükseözgürdük ikimizde

elleri çığlık çığlıkyanyana iki dünya

ikimiz iki dağdaniki hırçın su gibi

akıp gelmiştikbuluşmuştuk bir kavşakta

unutmuştuk ayrılığıyok saymıştık özlemeyi

şarkımıza dalmıştıkmutluluk mavi çocuk

oynardı bahçemizde

aramakmış oysa sevmeközlemekmiş oysa sevmekbulup bulup yitirmekmiş

düşsel bir oyuncağıyalanmış hepsi yalan

sevmek diye birşey vardısevmek diye birşey yokmuş

acılardan artakalanişte bu bakışlarmış

kuğu diye gözlerimdegün batımı bulutlarmış

yalanmış hepsi yalansavrulup gitmek varmış

ayrı yörüngelerde

acı çektim günlerceacı çektim susarak

şu kısacık konukluktadeprem kargaşasındayaşadım birkaç bin yıl

acılara tutunarakacı çekmek özgürlükse

özgürdük ikimizde

ACIYI BAL EYLEDİK

«pir sultan ölür dirilir»

bak şu bebelerin güzelliğinekaşı destangözü destan

elleri kan içinde

kör olasın demiyorumkör olma da

gör beni

damda birlikte yatmışızöküzü hoşça tutmuşuz

koyun değil şu dağlardasan kendimizi gütmüşüzhor baktık mı karıncaya

kırdık mı kanadını serçeninvurduk mu karacanın yavrulusunu

ya nasıl kıyarız insana

sen olmasan öldürmek neçürümek ne zindanlarda

özlem ne ayrılık neyokluk ne yoksulluk neilenmek ne dilenmek ne

işsiz güçsüz dolanmak negün gün ile barışmalı

kardeş kardeş duruşmalıkoklaşmalı söyleşmeli

korka korka yaşamak ne

kahrolasın demiyorumkahrolma da

gör beni

kanadık toprak oldukçekildik bayrak olduk

döküldük yaprak oldukgeldik bugüne

ekmeği bol eyledikacıyı bal eylediksıratı yol eyledikgeldik bugüne

ekilir ekin gelirizezilir un geliriz

bir gider bin gelirizbeni vurmak kurtuluş mu

kör olsanı demiyorumkör olma da

gör beni

HAZİRANDA ÖLMEK ZOR

orhan kemal'in güzel anısına

işten çıktımsokaktayım

elim yüzüm üstümbaşım gazete

sokakta tank paletisokakta düdük sesi

sokakta tomsonsokağa çıkmak yasak

sokaktayımgece leylâk

ve tomurcuk kokuyoryaralı bir şahin olmuş yüreğim

uy anam anamhaziranda ölmek zor!

havada tüyhavada kuş

havada kuş soluğu kokusuhava leylâk

ve tomurcuk kokuyorne anlar acılardan/güzel haziran

ne anlar güzel bahar!kopuk bir kol sokakta

çırpınıp durur

çalışmışım onbeş saattükenmişim onbeş saat

acıkmışım yorulmuşum uykusamışımanama sövmüş patronter döktüğüm gazetede

sıkmışım dişlerimiıslıkla söylemişim umutlarımı

susarak söylemişimsıcak bir ev özlemişim

sıcak bir yemekve sıcacık bir yataktaunutturan öpücükler

çıkmışım bir kavgadanvurmuşum sokaklara

sokakta tank paletisokakta düdük sesi

sarı sarı yapraklarla birlikte sankidallarda insan iskeletleri

asacaklar aydemir'iasacaklar gürcan'ıbelki başkalarını

pis bir ota değmiş gibi sızlıyor genzimdökülüyor etlerimsarı yapraklar gibi

asmak neyi kurtarırsarı sarı yaprakları kuru dallara?

yolunmuş yapraklarıkırılmış dallarıylane anlatır bir ağaç

hani rüzgârhani kuş

hani nerde rüzgârlı kuş sesleri?

asılmak sorun değilasılmamak da değil

kimin kimi astığıkimin kimi neden niçin astığı

budur işte asıl sorun!

sevdim gelin morunusevdim şiir morunu

moru sevdim tomurcuktamoru sevdim memedeve öptüğüm dudaktaama sevmedim, hayıriğrendim insanoğlunun

yağlı ipte sallanan morluğundan!

neden böyle acılıyımneden böyle ağrılı

neden niçin bu sokaklar böyle boşniçin neden bu evler böyle dolu?

sokaklarla solur evlersokaklarla atar nabzı

kentlerinsokaksız kentkentsiz ülke

kahkahanın yanıbaşı gözyaşı

işten çıktımelim yüzüm üstümbaşım gazete

karanlıkta akan bir sugibi vurdum kendimi caddelere

hava leylâkve tomurcuk kokusuhavada köryoluna

havada suçsuz günahsızgitme korkusu

ah desemeriyecek demirleri bu korkuluğun

oh desemtutuşacak soluğum

asmak neyi kurtarıröldürmek neyi

yaşatmaktır önemlisigüzel yaşatmak

abeceden geçirmek kıracın çekirgesiniekmeksiz yuvasız hekimsiz bırakmamak

ah yavrumah güzelim

canım benim / sevdiceğimbitanem

kısa sürdü bu yolculukn'eylersin ki sonu yok!

gece leylâkve tomurcuk kokuyor

uy anam anamhaziranda ölmek zor!

nerdeyim bennerdeyim ben

nerdeyim?kimsiniz sizkimsiniz sizkimsiniz?

ne söyler bu radyolargazeteler ne yazar

kim ölmüş uzaklardagöçen kim dünyamızdan?

asmak neyi kurtarıröldürmek neyi?

yolunmuş yapraklarıve kırılmış dallarıyla bir ağaç

söyler hangi güzelliği?

kökü burdayüreğimde

yaprakları uzaklarda bir çınarıslık çala çala göçtü bir çınar

göçtü memet diye diyeşafak vakti bir çınarsilkeledi kuşlarını

güneşlerini:

«oğlum sana sesleniyorum işitiyor musun, memet,memet!»

gece leylâkve tomurcuk kokuyor

üstümbaşım elim yüzüm gazetevurmuşum sokaklaravurmuşum karanlığa

uy anam anamhaziranda ölmek zor!

bu acılarbu ağrılarbu yürek

neyi kimden esirgiyor bu buz gibi sokaklarbu ağaçlar niçin böyle yapraksızbu geceler niçin böyle insansızbu insanlar niçin böyle yarınsızbu niçinler niçin böyle yanıtsız?

kim bu korkukim bu umut

ne adınakim için?

«uyarına gelirsetepemde bir de çınar»

demişti on yıl öncedemek ki on yıl sonrademek ki sabah sabah

demek ki «manda gönü»demek ki «şile bezi»

demek ki «yeşil biber»bir de memet'in yüzübir de güzel istanbulbir de «saman sarısı»bir de özlem kırmızısıdemek ki göçtü usta

kaldı yürek sızısıgeride kalanlara

nerdeyim bennerdeyim?kimsiniz sizkimsiniz?

yıllar var ki ter içindetaşıdım ben bu yükü

bıraktım acının alkışlarına3 haziran '63'ü

bir kırmızı gül dalışimdi uzakta

bir kırmızı gül dalıiğilmiş üzerine

yatıyor oralardabir eski gömütlükte

yatıyor ustabir kırmızı gül dalı

iğilmiş üzerineokşar yanan alnınıbir kırmızı gül dalı

nâzım ustanıngece leylâk

ve tomurcuk kokuyorbir basın işçisiyim

elim yüzüm üstümbaşım gazetegeçsem de gölgesinden tankların tomsonların

şuramda bir çalıkuşu ötüyoruy anam anam

haziranda ölmek zor!

halit çelenk'esaygılarımla

..................................................

..................................................VE DER Kİ KİTABIN ORTAYERİNDE

BÜTÜN IRMAKLARI DÜNYANINKIZILIRMAKTAN GEÇER

..................................................

..................................................

KIZILIRMAK

Silâh ve şarkıben bütün karanlıkları bunlarla yendim

doğacak çocuğumun kanında esenemekçi karımın dimdik bakışlarında

ve çetelerin sipsivri uykusuzluğusilâh ve şark

benim bütün şarkılarım iri kuşlardır al ve şafakleyinışıklı nehirler büyütür silâh seslerim tankaranlığında

yekinir yürür ormanyekinir yürür toprakyekinir yürür kalabalıklarve der ki kitabın ortayerinde

bütün ırmakları dünyanınkızılırmaktan geçer

vurun kanatlarınızı karanlığa kuşlarımgeçin sıcak ırmakları kuşlarım

kızılırmak kızılırmak akın kuşlarım

açtım kırkıncı kapıyıgördüm ki atın önünde et

titrer biryerleri zamanınkırdım kırkıncı kapıyı

gördüm ki itin önünde otürperip durur hiç olmalardan

şakıdı kuşyarıldı nardelirdi ateş

ve başladı uğul uğul uğuldamağabütün ırmakları dünyanın

kızılırmakkızılırmak

güneşin ortasında insanlar kımıldaşırve der ki şakıyan kuş

yarılan nardeliren ateş:

zaman akıyoromuzlarında kalabalık nalkırıklarıyla

anasonlu duyarlığında general nargilelerinbir damla kankurusu çok eski savaşlardan

belki silâhların çürümedik biryerlerindebelki pişman bir ağzın acıyarak anlattıkları

aşka benzer bir karışık kıtlık direnciboyunları kafataslı saray kahramanlarıyığınlara vatan diye kalan yoksunluk

ne de çok özlemişiz gökyüzüne kansız bakmayı!

yıkık bir ud tiryakiliği antika cumbalardakanaryalarında berberli bezginliği burjuvalığın

bir polis burnu belki - dağdaki çarıksızın çarıksızlığıbir büyük vurgun düzeni - belki de bir lavrens

vurgunun soygunu nevyork'ta döllediğibir kucak sakal sanmak belki de marks'ıtoprakları denizleri insanları ingilizlemeksilâhlarla beklemek sömürge sofralarını

vaşington ağalarının pilâtin dişlerinetaze bir kan gibisine gerinir güneşlerde

saklar genişliğini şarapçasınaaltun tepsilerde çok büyük ölür yürek

çok büyük hıncı kalır mayonezli kirenalarınyanyana

birsofradasanfransisko ve c.i.a.

yâni çuval ve mızraknotrdam'ın kargalarının güldüğü

sakalları incili hümanizma satıcılarıhalep pazarlarından gecikmiş bir ikindi

kışlalar öğlesonları asurbanipalbir böcek ölüsünün geceyi kemirdiği

tektanrılı çokyataklı ve çok çok acımaklıikindi parklarında köpek ve kıral

altun ve brovningin karanlık egemenliğikonuşun soytarılar

çalgılar susundaha bitmedi açlar

salınır o eski sularda cüzzam yalnızlığı kirlilikleringözün gözü sömürdüğü topraklarda ayıp ve karaşimdi çoktaaan terekesi o serüven kahramanlığın

o bezirgan mutluluk balık tutar şimdi mor kuytulardane de çok özlemişiz gökyüzünü kirşiz sevmeyi

kırdım kırkıncı kapıyıkandım o pınarlardan

başladı ugul uğul uğuldamağabütün ırmakları dünyanın

kızılırmakkızılırmak

Sen ne cömert topraklarsın ey ortadoğusen ne çok soyulansın ve hiç uyanmıyansın

akdeniz'de mor bir deniz burjuva gitarlarındakuytuların kuytularda ölüme döllenmesi

sevişmenin soyutluğu ve çamurluğuduaların çamurluğu ve soyutluğugökyüzüne insanca bakamamak

yâni hiçbir şeyyâni utanç ve lavanta

yâni mumçoktespihli bir ebabil ki uzar çöllerde

uzatır baltazar bayramlarını petrol petroluzatır köleliği âmin âmin

çeşmelerinden hâlâ şehname akanşahlı seccadelerde acem ve anka

mezarlık toprak reformu - kölelerin eşelendiğikeskin bir ingiliz burnu - de ki abadan

ya da bir şah ve allah ve dolar üçlemesisaat tam onikiye beş kala

akdeniz'de mor bir deniz burjuva gitarlarındasoyubitmiş balıkların akvaryum bezginliği

bir dilim aybir lokma arap

- gölgesini güneşten bile esirgeyen -ve şakkulkamer bedeviliği

yâni utanç ve lavantayâni kirli ve kaçak

yâni mum

kalçaları, kadın pazarlarının - yok başkakaranlık vatanseverliği kaçakçılığın - yok başka

general nargilelerin madalya törenlerive şeytan taşlaması petrol kırallarının - yok başka

ezik ve utangaçbilgiç ve yoz

mumyâni demek istiyorum kisadakalı sosyalizm soytarılığı

konuşun soytarılarçalgılar susun

bekler güzel yarınlarını bu tutsak topraklarınçetelerin o sipsivri uykusuzluğu

akdeniz'de mor bir deniz burjuva gitarlarındaneyin neye düşman olduğu belki de hiç bilinmeyen

hergece bir düşük, sam radyosundahersabah bir komik âdem

bir hacıyatmazve komünistli bir kıralistan yunanistan'da

hacının develeri gevişirken ay altında ortadoğu'dapetrol ve çelik kırallarının gölgesinde bir istanbul akşamı

bizans ve kirlitürk ve yoksul

ve mâcunallaha ve devlete ve bilcümle gölgelere dualar eyliyerek

biryanı yangın yıkımbiryanı yoksul yetim

biryanı dökülür pul puldeniz

altun

ve kristal karışımı halinde bir istanbuluyanır köprüaltı uykularında

elektıronik müzikli bir hicazkâr udve kızıl çağrısı açlığın

o devletli tekliğinin kabuğunda bir hamal Ortadoğulusıla çalgını davatan yoksulu

allaha inanır arapçayoksulluk çeker türkçeve denizi sever çocukça

oraları söyler durmadanoralarda yaşar bıkmadan

oralarda ölür istanbullarda

kaktüs kemirenlerinden biri midir brezilya'nınyoksa nil'e tapan ve aç yatan bir fellah mıdır

kimbilir belki de rio'lu bir gecekonduluinsan nerde başlar belli değil ki

istanbulsuz gibi yaşıyarak istanbul'uvatansızlığını vatan diye güzelim gün ortasında

elektıronik müzikli bir hicazkâr uddeveleşip develeşip dönüşmesi gökdelenlere

yanki go hom'lu bir miting alaturkabetonarme balkonlarında emperyalizmin

ve kasıklarında maydarling amerikayâni bütün devrimcilerin konakladığıen çok özlediklerine düşman yaşıyan

bir gecikmiş kıral ve özgür kölesürüyerek zincirlerini kaldırımlarda

ana avrat söverek soluna sosyalistineve bir somun ekmek kaldırımlardave bir garip hamal kaldırımlardave bir vatanölüsü kaldırımlarda

Ne bulmak içkilerde intiharlardaneye varmak birşeyleri durmadan çoğaltarakçiçek resimleri çizmek güneşli pencerelere

ölüleri akreplerle çiyanlarla karıştırarakeski çamaşırları yenilemek dilencilerde

bir eski oyuncaktan koca bir gençlik bulup çıkarmakkimbilir biz şimdi nelerin neresindeyiz

alı neden moru neden kırmızıyı kimbilir neden severizbir kenti geri almak ve davul

bir kenti geri vermek ve davuloynaşmak iskeletlerle altunlarla madalyalarladedeleri gümüşlere altunlara atlara oranlamak

bıkıp bıkıp yeniden başlamak sevişmelerekimbilir biz şimdi nelerin neresindeyiz

alı neden moru neden kırmızıyı neden severiz[kimbilir

dal uyur daldasında yorgun dallarıngece büyük büyük anlatır eskimişlerden

su değil toprak değilde ki acımışlıklar

de ki altun sözcükleri tükenmişliğinoturur direk direk

götürür pazar pazarne ki yaşamak?umduğum gelsevdiğim gel

beklediğim gelgel benim

kuşak kuşakyoluna kurban olduğum

Kırmızböceğini tanır mısınız?güneşin kıyısında kırmızböcekleriyiz

bir, maviye çalar türkülerimizbir, kapkaraya

kağnı uzaklığını bilir misinizkırmızıbiber ve tuz

bilir misinizkarlı karanlıkta yalnız

yapayalnızince ince ölmek

bilir misinizbugün bulgurun sonu

yarına dur bakalımöbürgün allah kerim

bilir misiniztoprağın boynu bükük

eller umarsızağam sen bilirsin

bilir misinizhani derya içre olup da deryayı bilmeyen balıklar gibiyiz

ve işte atombombalarıyla korunur açlığımızişlemeli mendil ve kurşun

harmanyeriyiz hey brekarakol kapısıyız

imparatorluk kokar sefaletimizsoyula soyula çıplakgüdüle güdüle sürü

bütün halklar gibiyiz - biraz kuşdilibiraz kahvefalıve biraz da düş

hapisâne avlusuyuz hey brecennet kuzularıyız

helallaşır gibi bakarız dostların gözlerineseveriz gülyağınıve bir de aynaları

ve bir de aynalarda yiğitlik masallarınısonra azıcık da sakızı

azıcık da uçkurhavalarınıbıyık burup gazel çekeriz de tenhalarda menhalarda

uzatırız boynumuzu elkapılarındasülünler gibi

ve işte türkiyeliyizhani derya içre olup da deryayı bilmeyen balıklar gibiyiz

hamsiyiz karadeniz'deçukurova'da pamukuzunyayla'da buğdayız

ege'de tütünsınırboylarında gözükara kaçakçılarız

istanbul'da kadillaklı karaborsacıve doğu dağlarında koçero'larız

eşsiz bir güzellikle çarpılmış gibiuyumuşuz yoksulluğun körmemelerinde

çalışkanızfilozofuzdostuz

bütün sömürülenler gibi ezikbütün uyananlar gibi kızgın ve doluyuz

seslenir yüzyıllar ötesinden pir sultan abdal'ımız'üstü kanköpüklü meşe seliyiz'

etekleriz de kodaman soyguncuları ekmek kapılarındagözümüz gibi koruyup kolladığımız devletin silâhını

hey breyoksul - yetime doğrulturuz

ve işte türkiyeliyizateşleriz de mandıraları fabrikalarıtopal karıncayı melhemleyip salıveririz

bir yaprak düşer bir yanbakış götürür biryerlerimizikan sızar yeşillerden ak mendillere

çıkarıp öcümüzü dağbaşlarınaağıtlara ağıtlara dökeriz yüreğimizi

saksıda çiçekkıraçta ceviz

örtülerimizde nakış nakış sabır ve gözyaşı vardır bizimakıyorsak garip çaylar gibi incelerekten

dokutuyorsak eğer sonbahar gibiçok ağır olduğumuz içindir mandalar gibi

ve balıklar gibi çok kalabalıkseviyorsak silâhı ve yoksulluğu

susuyorsak kar altında toprakçasınabıçak kemiğe değmediği

güneş ufuktan doğmadığıo tozkoparan fırtına

kapımızıkırmadığı

içindirvurun kanatlarınızı karanlığa kuşlarım

geçin sıcak ırmakları kuşlarımkızılırmak kızılırmak akın kuşlarım

Anasının karnını tekmelediğinde temmuzkocaman ve çoook akıllı bir balıktı uzayda

proton -1 uydusu sovyetler'inve çelik bir kelebekti mariner-4

ensekökünde merih'in

şeftali emzikteydi bursa'dapamuk çiçekte

çukurova'dave yeşil bir buluttu buğday

konya'dasivas'ta

siverek'te

ozan ozanca söylüyordu dünyanın geleceğiniişçi grevce

adını bile bilmediğimiz birileri vardı dünyanın bir-[yerlerinde

örneğin Singapur'datahran'da belki

belki de kordoba'dakarakas'da mı desem katanga'da mı

yoksa roma'da mı ankara'da mıbirileri biryerlerde durmadan yontuyordu

barışı mermer mermeröfkeyi demir demirsevgiyi tunç tunç

doyumsuz günler aşkına

ölmek birşey değil dostlarhergün ölmek güç

açlıko başka ölüm

açlık korkusubeter

ne atom ne hidrojen ne yangındağları dümdüz etmeğe - dostlar

aç çocukların çığlığı yeterproton-1mariner-4

güzelakıllıbüyük

yıldız kaymaları masallar getirirken gecelerimeyangından kaçar gibi bölük bölüksırtı yorganlı emekçileri cömert ülkemin

göçüyorlardı vatan vatanviyana üzerinden

adenover almanyasına'allı turnam bizim ile gidersen

şeker söyle kaymak söyle bal söyle'söyle ki iyi vursun hınzır vurguncu

tüyübitmediği soysun tefecieskiden gemilere bindirip bindirip zencileriallı turnam geçersen ırgat pazarlarındanzincirli topraklardan hacizli kapılardan

hastane önlerinden geçersen allı turnaminsan bazan ölümden de güçlü olabiliyor

birşeylerin gidişinden ve hiç dönmeyişindensabahları yorumlamak güç değil

yoksulluğu yorumlamak güç değilnasılsa bir başka yorumlamak hep aynı sabahları

esmer ve uzakinmeli antenlerin ardında şaşkın

ve grevler döverken komprador marka demokrasinin[duvarlarını

yedirip yüreklerini korkularınabir köledüzenin uşağı efendisi

cebi dolarlısı dasırtı bitlisi

tekmeler gibi güneşi çocukların gözbebeklerinde'arefe gününde bayram ayında'vurdular emekçilerin kongresini

kördülerkaraydılar

çiçeksizdilerve gelip bir karanlıktan

gidiyorlardı bir karanlığa

Benim karamsarlığım belki de bir demet gül - sevdiğimiçimin büyük büyük aklığından geliyor belki de karam-

[sarlığım

kocaman ve çoook akıllı bir balıkken uzaydaproton -1 uydusu sovyetler'inve kondukonacakken luna'lar

tatlı bir öpücük gibi ay'adilenmek benim ülkemde

işsizlik benim ülkemdeve şeytan taşlamak yasak değildi benim ülkemde

baböf'ü okumak yasakpaspas yapıldı demirinden giyotinin

direktuvar bir ölü söz lârus'taoysa bizim buralarda

kelepçe yapılıyor hâlâpitekantıropüs babanın günahsız baltasından

kopmuş toprağından kanayarakkanayarak

saçılmış yollara türkü türküışık ne

vatan nerdene ki kutsallık!

kentlerin varoşlarında sanki kurt sürüleritanrıya filan değil

allı morlu ışıklara dönük yüzlerikonuşur elleri ekmek ekmek

takırdar çeneleriölüm yakın

lokman uzakanlamak yasak değildi benim ülkemde

anlatmak yasakadına grev diyorlardı

adına gecekondubir şey dolaşıyordu aramızda seslisoluklu

yaşıyorduk onu biz - dinine allahına kitabına dekyaşıyorduk yağmurda yaprak gibi her zerremizde

ölmek yasak değildi yoluna onunadını koymak yasak

tutmuş troya atları subaşlarınımadalyalı seyisleri emperyalizmin

ak taşın üzerinde iki damla kanbiri memet

öbürü memet'arayerde bu kan nedir

dost dost dost'görmek yasak değildi benim ülkemde

göstermek yasak

ben ki uçan kuşu kıskanırdım oyun çağımdanehirleri yağmurları selleri kıskanırdım

buluttan gemilerimle aşardım duymadığım denizleriyıldızlardan yıldızlara kurulu hamağımda

mapusâne türküleri söylerdim geceleribir uzak sel sesiydi o kaygan günlerimde ekmek kavgasıdünyamda renkler ve böcek sesleriyle bir öyle cümbüşen hırçın yıldızları en uysal kavaklara işlemek yaprak

[yaprak

yaralı bir serçenin gözlerinde bir evren ölüp ağlamakve bütün haziranları bir tek gülle açmak hersabah

o tedirgin ellerin bakışları hâlâ sofralarımdahâlâ çizik çizik kanar kaygusu o ekmeksiz akşamlarımınyok artık, dost yüzlü ağaçlarım, gurbet kanatlı gemilerim

[yokgömüldü gitti kervanlarım o çıtır çıtır ağustos gecelerinde

bir dilim güneş koyup bir dilim yoksul sevinceaşk büyütmek

gecelerce gecelerce özlemeklerdenbölündüm ayrılıklara parça parçadağıldım yeryüzüne çığlık çığlık

şimdi patron yüzlü sabahlardayımşimdi direk direk direnmek

gel benim sevdiceğimgel benim umducağım

beklediğim gelgel de bitsin

kuşak kuşakyoluna kurban olduğum

binip binip bulutlara ulaştım yıldızlara dakıtalardan kıtalara el sallıyamadım

el sallıyamadımturnalar bile geçip gitti türkülerimden

ben kaldım buralardaben işte kaldım buralarda ey dost

kırmızıkuşlarkırmızıkuşlar

diye diye avuttumhırçın çocuklarımı

em, emdiye diye ağladıkça

ağladıkçamasmavi çocuklarım

hep işte böyle

insan bazan ölümden de güçlü olabiliyoranaç bir ağaç gibi dinleniyor kaygularım şimdi güneşte

aldanmak ne kolayne temiz

ne ilkelallahım!

kalabalıklarla sevmek güzel günlerine denli güçne denli güç

allahım!uzay

o masallaranası yıldızlı karanlığımkaranlığım benim!

o şafak tarlalarının ekmeğe dönüşmesisarıçiçek vakti ölmek ekinler arasında ve şafakleyin

bıldırcınlar ve yıldızlar ve tanyeli eşliğindebirşeyleri bulmak ve varamamak

vakur bir ağaç gibi kucaklamak evreni ve şafakleyinalfa

betagama

ve aynştaynyâni biraz daha iflası korkularımızın

insan denilenin karanlık kurtuluşubir ceviz yaprağı denli basit ve ilkelkarışık mı karışık bir ceviz yaprağı gibi

nezaman kaldırsam başımı geceleyinne denli çok anlamağa çalışsam

gökyüzü bir yapraktı unutulmuşnot defterinden aynştayn'ın

ne sanat sanat için şarlatanlığıne savaş için savaş

çoktan anlaşıldı hey bekleroğlutaşın taş olmadığıateşin ateş

şimdi deprem çizgileri yığınların gözbebeklerindeşimdi yumruk çiçekleri o sömürge ülkeler

aşamazken kel dağları kel dağları düşlerde bilegeçtim sesduvarlarını sesduvarlarını düşlerde gibiyedi başlı beyler besledim yüreğimden yedirerek

vurdum sonra başlarını beylerin efendilerinyok benim tanrılarla kişilerle hiçbir alışverişimben artık, düzenlerle boğuşan bir gerçek devim

öyle bir dünyayım ki ben-hep özlenmiş hiç yaşanmamışinsan ve emekten geçer ekvatorum benim

kendim çizerim sabahlarımı-yok benim sabahçıbaşımyok benim lüpçübaşım yok benim hötçübaşım

yokyokyok!

Elbet bir bildiği var bu haçaturyan'ınbir bildiği vardı elbet erzurumlu hançerbarı'nın

arjantin pampalarında uykusuz çetecilerinbenim kurtuluş anıtlarımda mermi yüklü ananın

lumumba'nın kanınınkanayan viyetnam'ın .

kurşunlu duvarlara doğan günlerinkalabalık acıların

bıçakaçmaz ağızlarınbir bildiği vardı elbet

bir bildiği varbir bildiği olacak elbet

hiç yalan söylemedi kalın çizgilerle susuşu yoksulluğunhiç yalan söylemedi gözlerde zulüm

ve çıplak uykularında zengin düşleri milyonlarınhiç yalan söylemedi

hiç yalan söylemedi bu ozanelbet bir bildiği var bu kayguların

birikip birikip durmadan biryerlerdeacıların öfkelerin birikip biryerlerdeyekinmesi yatanların ve yürümesi

akması küçüklerin ve katılmasıyıkması birşeylerin

ve yıkılmasıyıkılıp yapılması

hiç yalan söylemedi bu ozanişte karton kaleleri kapitalizminişte gözün göze düşman olduğu

işte elin ele düşmanve işte benim

yeryüzünde güller gibi açılan devrimlerimkamboçya'da kalkan kamçı

şaklar çukurova'da belimde benimistanbul'da verilmeyen hak

durdurur dakota'nın volanlarınıve der ki öpüp kaldırdığım ekmek- beni böyle yerdenyere çalan şey -

nevyork'ta bitmişse grevben burda bil ki grev gözcüsüyümdür

benim gözlediğimgel benim yürekyağım

gel benimkuşak kuşak

yoluna kurban olduğumgel!

Of ooofff, koca gürültülü devrimsiler yutturmacalarcilalar civeleklikler yalancılıklar

karagünlü saraylı soytarılıklar of!soygunların gölgesinde sosyete adaleti

bre hitlerkırması kurtköpekleriil duçe döküntüsü yandançarklılarbre arapsaçı sadakalı sosyalistler eh!elif lâm mim vav he ye

direkler arası kubbea be ce de ve ye ze

kadillak marka bir hecindevesaraylardan saraylara aktarılarak

eldenele ceptencebe aktarılarak- yürü bre kahpe devran! -

kanarmş savaşlarla kıtlıklarla yoksunluklarlabir gözünde nevyork

bir gözünde moskovagevişir tespih tespih

dökülür dua duaayışıklı sularında

ortadoğu'nunof ooofff, koca gürültülü devrimsiler yutturmacalar

allamalar pullamalar törpülemelerkaragünlü saraylı soytarılıklar of!

Yorul ey gayrıakma ey su!

ey benim yaratan tedirginliğim tutsak yanım dinmeyen[sızım ey!

çıkarıp çıkarıp yeniden çıkarmak bu dağı bu doruğayorul ey gayrıakma ey su!

durup durup kaygulanmak gibi birşey bu bizim sularla[akıp gitmelerimiz

sonsuz bir tren penceresinden savrulan güvercinlerizçok buruk çok buruk bir şarap diyorum sıkın bağları

ben hiç ölmediğimi yaşamak istiyorumorman seviyorsam kimbilir dallara düşmanlığımıbayat bir başdönmesi - susmamak diye birşeykantutar beni yoksa - kantutmak diye birşey

bırakma beni bırakma beni - çıldırırım diye birşeyoysa düştüm develeri - düşlerimde uçaklar şimdi

düşlerde başlayınca devrim - ne anladınız?devrim diye birşey - bir gecekondu tenceresinde

demek ki önce devrim - ne anladınız?ve ölmek vazgeçilmez bir alışkanlıksa

yorul ey gayrıakma ey su!

çiçekler bırakınca renklerini biçimleriniresimler sakal salınca yaldızlı albümlerde

eski bir türkü gibi bakışlarından bellibitkilerin sürüp giden yeşillerinden belli

kalırız gündengüne yaşlanan sözcüklerdebir akşam saatinde günbatımında

gözgöze gelmelerde ve içkiye yenilmelerdebülbüllerin öte öte bitiremedikleri

kana benzer kan değil kan gibi korkunç ve karanlıkkalırız birşeylerde ve kimbilir tanrımsılarda

belki de çocukların hiç bitmeyen oyunlarındave ölmek vazgeçilmez bir alışkanlıksa

gülersin - menekşeler olur sesin - bırakıp gitmekgözlerine bakınca balıklar cıvıldaşmak - bırakıp gitmek

bir avuç bulut içmek masmavi güvertelerdeağlamak tekil değil - ne anladınız?- bırakıp gitmek

kalırız birşeylerde ve kimbilir tanrımsılarda

böcekti karanfildi kemandı bonaparttıanarşistti burjuvaydı polisti kenediydi

yoksuldu zengindi kıraldı soytarıydısoğuktu sıcaktı ılımandı of

değil işte bu değiltopunun sülâlesini!

adamı tutup götürüyorlargeceyi burnundan getiriyorlar

bütün kırbaçları bütün kelepçeleri bütün alçaklıklarıadamı vurup öldürüyorlar

geceyi bir daha yaşamak kolayadamı bir daha öldürmek zorsiz bu tutanaktan ne anladınız

öldürmek diye birşey - ne anladınızsuçsuzdu diyorum - ne anladınızsefaleti yok etmek adamın düşü

güzel günler düşünmek işidiyorlar bu kokan balığın başıtevfik fikret diyor devenin başıkime yüklemeli bu iğrenç suçukime yüklemeli bu iğrenç suçukime yüklemeli bu iğrenç suçu

Benim karamsarlığım belki de bir demet gül - sevdiğimiçimin büyük büyük aklığından geliyor belki de karam-

[sarlığım

biz kipetrolü kavuçuğu kahvesi ve kakaosuyla

ve kastro'su zapata'sı amado'suylasıcak ve kıvrak bir şarkı gibi düşünürüz

atlantikaşırı bağımsızlığıbiz ki bir vaşington sineği kondurup bir zenci dağa

kanlı bir çocuk başı buluruz viyetnam'danve bazan

öyle bir sızıyla sarsılır ki antenlerimizsivaslı bir bağlamadanafrikalı bir tamtamdandaha ilkel ve yalınkat kalır

o ipek öfkesiyle leonid kogan

beni ısırdı- bilirim -

18'lerdemondros'lardademokrat suratlıydı

bilirimbezirgan dişli

hâlâ damlıyor kanımviyetnam'da kırılan dişlerinden

ve hâlâ aç dolaşıyor başkent caddelerindekurtuluş savaşı kahramanlarım

çoğunun çoktan söndü ödü ocağıkalmadı çoğundan bir nişan bile

işte bundandır ki benimbirtürlü gülemiyor

gülemiyorgülemiyor işte türkülerim

of ooofffne de çok seviyorum harita okumayı!

sakarya sivas erzurummadrid seul havanahepsini hepsini anlıyorum

alev alev budistleriyle saygonlinkoln'ün mezartaşı vaşington

ve süzgün gözlü kompradorlarıma kurtuluş istanbuluanlamak hem kolay

hem kolay değilne ölümne aşk

ne de işsizlikve ne de deniz deniz kabarması yüreğin

ne içkine çiçek

ne dostlukve ne de akşam saatleri dişi kentlerin

insan bir anda bütün bir evreni birden yaşıyorkan sıçrayınca bağımsızlık bayraklarına

Birgün çıkıp geldiler - anlamsız yüzlerini ve gülüşlerini -tüketimartıklarım üretimorganlarını ve eski külotlarını -çikletlerini çukulatalarmı getirip bıraktılar - tiklerini mi-miklerini çiğliklerini - gençkızların düşlerini getirip bırak-tılar - hergün hergün yeniden getirip bıraktılar - iplerinioltalarını konservekutularmı - süttozlarmı soyalarını sa-lemlerini - kısırlıkhaplarmı madalyalarını tasmalarını -bayraklarını bayrakyırtmalarını sövmelerini - anamızabacımıza çocuğumuza - en çok önem verdiğimiz şeyle-rimize - üretimorganlarını ve tüketimartıklarım kullana-rak - tanrının ve isa'nın ve bizimkilerin izniyle - atlarınıseyislerini çombelerini - tıraşlarını ve dişlerini getirip bı-

raktılar - hergün hergün yeniden getirip bıraktılar -

son- ra güzel güzel anlaşmaları - sonra güzel güzel sözleş-meleri - sonra güzel güzel paylaşmaları - asılmış-

ların ve asılacakların izniyle - vedurmadan durmadanbaltazar bayramlarını - sonra güzel güzel savaş uçakla-rını - radarları rampaları atombombalarmı - denizaltı de-

nizüstü birşeylerini - bilinçaltı bilinçüstü herşeylerini -piekslerini bitekslerini bitpazarlarını - eroinlerini kokain-lerini getirip bıraktılar - hergün hergün yeniden getirip

bıraktılar-

ve sonra çekilip gitmediler gemilerineve sonra çekilip gitmediler gemilerineve sonra çekilip gitmediler gemilerine

ve artık okadar çok şey getirdiler kive artık okadar çok şey getirdiler kive artık okadar çok şey getirdiler ki

bağımsızlığa yer kalmadı ülkemde

acılar ey acılarişsizlik acısı

özgürlük acısıbağımsızlık acısı ey

ve ey mızmız acılara direnmenin yoksul kahramanlığıey hergün ölümey hergün ölüm

toplanınbirleşinbir olun

acıların şâhı gibi gelin üstümegelin

ve bitsin şu iş

seninle gelecek - çâre yokseninle bu tatlılık ey büyük acıgök incir nasıl ballanırsa acılardan

acı koruk nasıl bulursa balların en sarhoşunuo işte o!

gel benim darmadağın direncimgücümemeğimçilem gel

gel benim büyük acımgel ve bitir şu işi!

kalaylardan mı gelirsin bolivya'lardanrio'nun favelalarmdan mı

ispanya'dan mı viyetnam'dan mızonguldak kömürlerinden mi gelirsin

çukurova'lardan mıyellerle mi gelirsin ateşlerle mi

uçarak mı koşarak mı yırtınarak mıgel işte gel gayrı

gelgel

gel de bitir şu işielbet bir bildiği var bu çocukların

kolay değil öyle genç ölmekyeşil bir yaprak gibi yüreği

koparıp ateşe atmakpek öyle kolay değil

hem öyle bir ağaç ki şu yaşamak denilen şeyher bahar yeniden yeniden tomurcuklanır da

yalnız bir bahar çiçeklenira benim gülüm!

elbet bir bildiği var şu benim bilenmiş bıçak gibi[yüzümün

yaşamakbir köpek gibi tekmelenerek

yaşamaköpülüp okşanıp kaldırılarak

ne donkarlosun domuz ahırıne senatör makdoların oda uşağı

ne de hacıfışfışın kurban etidirdemokrasi

demokrasi denilen o haspanın - a benim gülümlordlar kamarasına açılmaz kapısı

beşikteki bebeler bile biliyor bunu artıkbiliyor ve unutmuyorlar

insan kanıyla işlediğinio teksas tipi demokrasinin

elbet bir bildiği var şu benim bilenmiş bıçak gibi[yüzümün

elbet kolay değil öyle genç ölmek

kore bir kan lekesidirakşamlarımızda sızlayan

bir kopuk koldur hiroşimauçaklar geçtikçe çırpınan

ordauzakdoğu'da

gencecik yürekler gibi seğrîşir her baharbarış güvercinleri hiroşima çocuklarının

burdabenim ülkemde

titreşip durur yeni barış güvercinleri

insan karıştırıyor bazanölmek mi yaşamak

yoksa yaşamak mı ölmek

bir karanfil takmak yakayabelki de bir orkidebir baloya gitmek

gitmemekbir kumar partisi belki de

onlarca hep birdir a benim gülümonlarca hep aynı değerdeafrika'da kaplan ve zenci avıyla

bir atom savaşı ve toptan ölüm

çocuklar büyümesinbüyümesin

tomurcuklar açmasınaçmasın

ve sularca akmasın o en güzel şeyyaşlılar yaşamasın

yaşamasınocaklar tütmesin

tütmesinve yuvalar, gülüm benim

gülmesin gülmesinçapraz iki çizgi ak bulutlara

gâvur gözlü kargaları emperyalizminamerikan bitpazarlarında

dünya bir genişleyip alabildiğinedaralıyor birden eliçi kadar

ve dolarmadalyalı bir yular gibi geçmiş boyunlarına

ne güvercinin göğsündeki gökkuşağını görür gözlerine karakarıncanın güneşe günaydınını

ne de sevişir gibi işlemenin güzelliği titretir yüreklerinikongo bir açık bonodur

belçikalı banker brodel'in kasasında

ve mister gülbenkyan'ın purosundaenfes bir tütündür havana

duymazlar çeliğin mavi kahkahasınıtomurcukta çatlayan gücü görmezler gülüm

satarlar bir akşam içkisineo cânım ülkelerin

narçiçeği yarınlarını

satarlar gülümmemedi memede vurdurup memedin tarla sınırındamemedin karahaberini satarlar memedin memedine

ve karagün- hangi karagün? -

gelip çatınca davul davulyavruyu memeden koparır gibi

koparırlar işleyen elleri işlerindensokarlar ateşten ateşe gülüm

soygun düzeninde göbek atarlarne sevinçne kıvançne güven

bize onlardan kalanbir avuç yorgun umut

zincirde bir vatanve kanrevan türkülerdir

İncecik boyunlu kıraç karpuzudışı yeşil yeşil

içi kırmızıyuvarlana yuvarlana geçer bulutlar

meler yanık yanık bağlı bir kuzunah şuramda koskocaman dağ benim

nah şuramda ipincecik bir sızıceylanları ceylan gibi çizmem ben

çizersem hilâl boyunlu

çiçekleri çiçek gibi çizmem bençizersem nakış nakış

akarım ince ince de olurum nehir nehirkavgaları kavga gibi çizmem ben

çizersem türkü türküyazmışlar benim için kocaman kitaplara

dışı yeşil yeşil deiçi kırmızı

neylerim ben kitapları kocaman kitaplarıefendim okusun benim, canım efendimo kuştüyü salonlarda, canım efendimokusun da büyüsün benim efendim

okusun da biliversin aklımdan geçenleriben işte hep böyle azgelişmişim

yâni ben çünkü evet azgelişmişimevet çünkü hayır fakat ben işte azgelişmişimçokçalışmış azgelişmiş ve işte yoksul düşmüş

cephelerde mapuslarda aslanım amankıtlıklarda kıyımlarda kurbanım aman

seçimlerde sayımlarda ben varım amankerpiçlerde küllüklerde hayranım amanşenliklerde şölenlerde ben yokum aman

ben işte hernedense azgelişmişimçokçalışmış azgelişmiş ve işte yoksul düşmüş

demiri de kömürü de sökerim amanbuğdayı da pirinci de ekerim aman

çilem budur benim işte çekerim amanevet çünkü hayhay fakat ben işte azgelişmişimyâni ben çünkü evet hayır fakat azgelişmişim

ölüm kalım kıtlık kıyım ben varım amanbayramlarda seyranlarda ben yokum aman

soygunlara vurgunlara hayranım aman

vatan millet allah patron kurbanım amankalabalık ve karanlık türküyüm aman

benim için demişler ki kocaman kitaplardadışı yeşil yeşil de

içi kırmızıneylerim ben kitapları kocaman kitaplarıefendim okusun benim, cânım efendimokusun da biliversin aklımdan geçenleriokusun da açıversin gözünün şafağını

turnalar çizeyim gurbetlerimeağıtlar düzeyim yiğitlerime

kelepçeler vurulsun bileklerimeokusun da büyüsün benim efendim

yumuşacık salonlarda cânım efendim

ve der ki şakıyan kuşyarılan nar

deliren ateşbu ne çapraz gidiş hey bekleroğlu

uşak matti seyretmez de breht'iefendisi puntila'sı seyreder

bu ne çapraz gidiş hey bekleroğluvolga mahkûmları'na mahkûmlar değilaristokrat salonlarda efendiler içlenir

damarı pir sultan damarıdamarı robson damarı

gelir uğul uğul yeraltı nehirlerindengelir ve bulur yüreğimizidamarı kavga damarı

bu ne biçim düzen hey bekleroğluöfkesi sesinden büyük

sesi ününden kocaman ruhi su'yu

şu benim her dalı bin dert açan çıra-çakmak ülkemdeşu benim yürekleri çıra-çakmak tutuşanlarım değil

istanbulsosyetesialkışlar

'gelin canlar bir olalımtevekkel tu taalâllah'

vurun kanatlarınızı karanlığa kuşlarımgeçin sıcak ırmakları kuşlarım

kızılırmak kızılırmak akın kuşlarım

Ay doğar bedir bediryel eser ılgıt ılgıt

sırıtır sıram sıram elkapılarıelkapıları da kölelik kapıları

kul olur yiğit

ay doğar hilâl hilâlgün doğar devrim devrim

sırıtır sıram sıram elkapılarıelkapıları da kölelik kapıları

kurtulur yiğit

yeşili çin'den gelir bu kahkahanınkırmızısı afrika'lardan

ve dünya dünya olur diyorum hey bekleroğluyaşamak yaşamak

gün gelir biz de görürüz yedi rengini deryalarıngün gelir biz de ölürüz hey bekleroğlu

yaşamak gibi güzelsüzüp süzüp güneşi bereketlerden

çin'den hindistan'dan amerika'dantaze bir kan gibi dolaşırız biz de bu yeryüzünü

vatan topraksa eğerormansa nehirse mâdense vatanişçiyse köylüyse aydınsa vatan

yâni yapıp yaratmaksa herşeyi yenibaştansevmeyi yenibaştan

alkışı yenibaştanbir hesabı vardır bunun sorulurbu hesabı soracaklar bulunur

akgün karagünden öcünü alır birgünürker altunlu yiğitliğin senin ey bunak düzen

ürker bu yağma saltanatıno kanlı karanlıktan kopup gelen bebeğin

güneş renkli ilk çığlığındanlenin'ler olur bu çığlık hey bekleroğlu

marks'lar mao'lar mevlâna'larmustafa kemaller olur hey bekleroğlu

galile'ler gagarin'ler adsız ustalarve sen olursun işte hey bekleroğlu

kıtlıklardakıranlardakurtuluşlarda

uyan ey köşem bucağımkırıkkolum iğriboynum sağırkapım dilsizim

vaktidir direnmeninvaktidir şimdi

karalasın göbeğinde güzel günkaralasın göbeğinde mutluluk

karataş çatladıçatlıyacak

proton -1mariner - 4

anamın aksütü gibi biliyorum kiaynı kafadan doğma

aynı ellerden çıkmadır

ve aynı amaçlarla dönmeseler de uzaydaanamın aksütü gibi biliyorum kibir mariner işçisi de özlemektedir

[barışıen az bir proton işçisinin sevdiği

[kadarSilâh ve şarkı

ben bütün karanlıkları bunlarla yendimsesimde benim

iki yumruk gibi yanyana dövüşüyorlarspartaküslerle viyetkonglar

yüreğimde benimette bıçak gibi yatıyor

yarım kalan şarkıları yiğitleriminöfkemde benim

çok dallı bir ağaçtır özlemekdoymadan gidenlerimin gözbebeklerinden

yürüdüm üstüne üstüne bunca yılgeçtim dikenlitellerini yasakların bir bir

tavında demirtavında toprak

ve tavında yürek gibi kabarıkve alıngan

dokundum ateşli kabuğuna güzeliniyiningerçeğin

soyundum kötülüklerden çırçıplak

dünyanın tepesinde bir avuç hışırkarga kanat çırpsa uykuları karışır

yağmalanmış emeklerden gelir soyluluklarıyağmalanmış özgürlüklerden

dinleri imanları vurgun kelepirtoprağın memeleri

altun ışıltılı kumları kıyılarınemeğin çiçekleri

hep onlar içinhep onlar için takvimlerin mutlu günleri

içimizin karanlığısoframızın öksüzlüğü

hiç gülmemesi yüzlerimizinhep onlar için

adları morgan da osman da filân da olsaisacı da olsalar muhammetçi de

iki dallas domuzu gibi benzerler birbirlerinekaragünler için kaldırırlar kadehlerini

adanalı bir toprak ağasıyladetroit'li bir otomobil fabrikatörü

dünyanın tepesinde bir avuç hışırdinleri imanları vurgun kelepir

şarkılarda bile istemezler güzel günlerive bacakları çörçil zaferi çizerken havalarda musolini'nin

öter faşizm düdücükleriyanki go hom çaçacamaydarling amerikamaydarling amerika

Bir oğlum olacak adı temmuzuykusuz

korkusuzbeter mi beter

ben beynimi satarak yaşıyorumo benden proleter

bir oğlum olacak adı temmuzkarataşın göbeğinde aşk

karataşın göbeğinde barışkarataş çatladıçatlıyacakbende bitmeyen kavga

onda yeniden başlıyacak

bir oğlum olacak adı temmuzöfkede benden fırtına

sevgide denizne samanyollarının ulu kervanları susuzluğumun

ne kutupşafaklarında tanrılaşması ilkelliğimintemmuz gibi sıcak ve bereketli

temmuz gibi uçsuzbucaksız

bir oğlum olacak adı temmuzdilinde en güzel sesi türkçemin

kulağı en yiğit şarkılarla delikkorkak bir merakla değil yıldızlı karanlığı

vivaldi'yi dinler gibi okuyup anlıyacakve belki de sütdişleri sürerken balaban bir bursa şef-

[talisineay'dan kendi sesini dinliyecek

vahşi bir çiçek gibi açılmış gözleriyle

ben ki yalınayak bastım kızgın dişlerine açlığıniri bir çizme gibi balkanlar'a basarken faşizm

dağlarda silâh atmayı sevdimben ki silâh taşıdım gizli gizli

dünyanın bütün devrimlerineboşuna dönmüyor bu rotatifler

boşuna bağırmıyor bu karaboşuna dinlemiyor bu korku kapımızı

anamın aksütü gibi biliyorum ki

doyumsuz günlere doğacak temmuzdoyumsuz günler görecek

hani şu hep andıkça sızlatan yüreğimizihani şu hep dalıp dalıp gittiğimiz andıkçabeklediğimiz beklediğimiz beklediğimizve tam görecekken göçüp gittiğimiz günler

[gibi günlerama mutlaka

karataşın göbeğinde aşkkarataşın göbeğinde barışkarataş çatladıçatlıyacakben direndim yorulmadım

o yorulup yıkılmıyacak

vurun kanatlarınızı karanlığa kuşlarım

geçin sıcak ırmakları kuşlarımkızılırmak kızılırmak akın kuşlarım

ankara/temmuz 1965

İsmet ÖZEL

Celladıma GülümserkenBen İsmet Özel, şair, kırk yaşında.

Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlarben yaşarken koptu tufan

ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainather şeyi gördüm içim rahat

gök yarıldı, çamura can verildilinç edilmem için artık bütün deliller elde

kazandım nefretini fahişelerinlanet ediyor bana bakireler de.Sözlerim var köprüleri geçirmez

kimseyi ateşten korumaz kelimelerimkılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına

uçtum ama uçuşumradarlarla izlendi

gayret ettim ve sövdümbu da geçti polis kayıtlarına.

Haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlarruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye

kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsalaboratuvarda çalışanlara sorarsanız

ruhum sahteevi Nepal'de kalmış

Slovakyalı salyangozdur ruhumsınıfları doğrudan geçip

gerçekleri gören gençlerin gözünde.Acaba kim bilen doğrusunu? Hatta ben

kıyı bucak kaçıran ben ruhumu

sanki ne anlıyorum?

Ola kişeytana satacak kadar bile bende ondan yok.

Telaş içinde kendime bir devlet sırrı beğeniyorumçünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir

devlet sırrıyla birlikte insanınsinematografik bir hayatı olabilir

o kibar çevrelerden gizli batakhanelereyolculuklar, lokantalar, kır gezmeleri

ve sonunda estetik biridam belki...

Evet, evet ruhu olmakbütün bunları sağlayamaz insana.

Doğruysa bu yargıbu sonuç

bu çıkarsamaneden peki her şeyi bulandırıyor

ertelenen bir konferansgeç kalkan bir otobüs?

Milli şefin treni niçin beyaz?Ruslar neden yürüyorlar Berlin'e?

Ne saçma! Ne budalaca!Dört İncil'den Yuhanna'yı

tercih edişim niye?Ben oysa

herkes gibiherkesin ortasında

burada, bu istasyonda, bu siyahpaltolu casusun eşliğinde

en okunaklı çehremle bekliyorumoyundan çıkmıyorum

korkuyorum sıram geçer

biletim yanar diyeönümde bir yığın açalya

bir sürü çarkıfelekgergin çenekli cesetleriyle

önümde binlerce çiçekkorkuyorum sıra sende

sen de başla ve bitir diyecek.Yo, hayır

yapamaz bunu, yapmasın bana dünyasöyleyin

aynada iskeletinigörmeye kadar varan kaç

kaç kişi var şunun şurasında?Gelin

bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!Bana kötü

bana terkettiğiniz düşünceleri verino vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınızah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar

onları verin, yakınmalarınızıartık gülmeye değer bulmadığınız şakalar

ben aştım onları dediğiniz ne varsabunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar

boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniziçinizde kırık dökük, yoksul, yabansı

verin banaverin taammüden işlediğiniz suçları da.

Bedelinde biliyorum size çekyazmam yakışık almazbunca kaybolmuş talanparayla ölçülür mü ya?

Bakın ben, birçok tuhaf

marifetimin yanısırailginç ödeme yolları bulabilen biriyim

üstüme yoktur ödeme hususundasözün gelişi

üyesi olduğunuz dernek toplantısındabir söyleve ne dersiniz?

Bir söylev: Büyük İnsanlık İdeali hakkında!Yahut adınıza bir çekiliş düzenleyebilirim

kazanana vertigolar, nostaljilerkarasevdalar çıkar.Yapılsın adil pazarlıkyapılsın yapılacaksa

işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçlarısizin geçmiş hatalarınız karşısına.

Ne yapsamdöl saçan her rüzgarınvebası bende kalacakvarsın bende biriksindurgun suyun sayhası

yumuşatmayı bilen ateşöğüt sahibi toprak

nasıl olsa geri verecekbenim kılıcımı.

Unutmak kolay olsaUnutmak kolay olsa

Önce seni ,Sonra kendimi unuturdum

Kadehlerin dibinde seni aramazSeni yaşamazdım

Her şarkıda seni söylemezHer şiirde seni okumazdım

Unutmak kolay olsaÖnce seni

Sonra kendimi unuturdum

Melih Cevdet ANDAY

BU KIRLANGIÇLAR GİTMEMİŞLER MİYDİ?

Giden gelen yok. Bir titreşimdir bu.Duragan fulyanın üstünde arı

Bir diyapazon gibi titremekte. KırlangıçTarihsizdir. Belleğim sarsılıp duruyor denizde.

Martı bir uçta kanat, bir uçta ses.Ya sabah, ya öğle. Gemici ve bulut,

Güneş ve yağmur kıl payı bir dengede.Dolu bir boşluğu doldurup boşaltmak işimiz

Ölülerle, gecelerle, sümbüllerleTROYA ÖNÜNDE ATLAR

I. koşuKör bir ozan anlattı bunları,

Atların da ruhu vardı Troya önünde,Ta Hades'ten duyulurdu kişnemeleri,Atsız bu bu kişneme ölüleri ürpertir,

Köpeği deliye çevirirdi.Kimi de Troya önünde nal sesleri gezinirdi,Gömülmemiş bir atın erinçsiz ruhundan.

O gün Akhalar başka biri için yarışsalardıİlk ödülü Akhileus götürürdü barakasına.

Çünkü ölümsüz atları vardı,Onları Poseidon vermişti babası Peleus'a,

Peleus da oğluna armağan etmişti.Şimdi atlar yas tutuyorlar Patroklos'a,

Yürekleri burkuk, toprağa değiyor yeleleri.

Diomedes Tros atlarını koştu arabasınaO atları savaşta Aineas' tan almıştı.

Bir tanrı kurtarmıştı Aineas'ı.Sarı Menelaos kalktı sonra, Atreusoğlu,

Tanrısal yiğit koştu arabasına iki at,Agamemnon'un kısrağı Aithe'yi, kendi atı Podargos'u.

Antilokhos koşum taktı Pyloslu atlarına.Sonra Köroğlu kalktı, koştu Kır At'ı.

Her yanında çifte kanatBilmez yakını ırağı.

Kendini beğenmiş Tahta At'ı çıkardılar sonra,Yayıldı ortalığa yanık sedre kokusu.

Huylandı öbür atlar bu büyülü kokudan.Sonra göründü Muhammed'in damadı Ali'yeBenzer iyi huylu Düldül, edep yeri kapalı,Dolandı çok tanrılı atlar arasında ağır ağır,

Gözleri iyi görmüyordu.Başını yana eğen İskender'in Bukephalus'uGeldi sonra, Hint kızları gibi derin bakışlı

Güneyden yana bakayordu ikide bir,Sezmiş gibi Granikos suyunun yakınlığını.Elcid'in Babeica'sı, derken Rocinante çıktı

Ağlayarak.Anlatma bana atları!

Bilirim, ana rahminden gelir, gece, karanlıkBir ahırda lamba tutar biri, ışık titrer

Samanların üztünde, hayvanın öksürüğü ve soluğu...Başını döndürür bakar, "Bana benziyor mu?"

"Sekili mi ayakları?"Anlatma bana atları!

Sabahın yerden kesilmiş tarlaları ve çığlıkÇığlığa suları gibi gök yarığından atlayan

Kanatlı Pegassos! Gençliğim benim, oğlum!Delirmiş bir zamandı, yas, ölünün öcü, gövdesiz kuş,

Kırılan yıldız, unutulmuş bir günün yarısı.Tohumsuz küçük göller ölüm anıtı gibi yükselen,

Ve giysisiz boşluk, yılgın uzay, o bitmeyenKoşu...Atlar, atlar.Yaşlananı görmedim hiç.

Kimi yelesiyle devirmek ister burçları,Kiminin eşeler toprağı hala toynakları.

Anlatma bana atları!Yüreğim kaldırmıyor düşündükçe vurulup

Vurulup yerlerde yattıklarını, anlatma,Anlatma bana, görmedim Troya savaşını.

II. AğuDuydun mu?

Bursalı oto tamircisi Mehmet'in duyduğunu?Katran, balık ve çam tahtası kokulu,

Yatışmamış çayırsı kadın kokulu kentinÖnceden bildi diye yakılacağını,Ağulu yılan sokmuş Laokoon'u.

Kıvranıp duruyorlarmış çoluk çocukRüzgarlı İlion kıyısında.

Kıyılarda birikir ölümün artıkları,Düşüncede yitirilen ve bulunan sözcük,Sonsuzluk, aranan kırık bir yontu gibi

Kıyılarda birikir ün, yücelik ve düşman.Çünkü deniz daha bitmemiştir, uykusuzVe yarı yarıyadır, çöker delikli fıçısında

Tortulanarak eski ölülerden."İzmir fuarından otobüle dönerkenGördüm, bir bulut sarmıştı İlion'u."

Bütün kitapları gaz odalarına atmışlar,Dresden'de, Köln'de, Münich'de.

Über allen Gipfeln ist Ruh"Gökte uçaklarla kuşlar çarpışıyor,

Kanatlar, tüyler, gagalar yağıyormuş kente."Duydun mu?

Hep yabancı kızlar çalışır bizim genelevlerdeAdları La, Li Lu...

"Pkei,Dağa bırakılan çocuk ne oldu?

Şimdi herkesin ağzında bu konu.Kurda kuşa yem mi oldu dersin ormanda?

Parçalarını olsun bulamaz mıyız?Parçalardan bir insan çıkmaz mı ortaya?Hem ne olur, olmaz mı, gövdesiz olsa?

Olur, olmaz, olsa?"

III. Düş"Sabaha karşı,

Gecenin kırıntılarını bir anda toplayıverenGüvercin gibi aç bir saatta,

Doğmamış çocuklar kurar düşlerin yayını,Kadın düşünde gördü çocuğu ve yangını."

"Demek çocuğu dağa bıraktılar, düş ve yangınKaldı. Keşke düşü bıraksalardı."

"Evet korktuk düşten, gereği buydu,Elimizde değildi düşü yorumlamamak,Yorumun gereğini yapmamak da öyle.Çocuk büyüyünceye dek bekler yangın,Beklesin gelecek günün kötürüm yazıtı,

Beklesin kuş gagalarının yaraladığı ayna,Şarap her zaman içilir ve bekletilir,

Çünkü kırmızıdır sıçrayan kanın rengi,Gidip gelen günün ve uzayan şarkının rengi.

Bölmedik mi günü yediye geceyi beşe?Bu uykusuz direncin suyunu mühürlemedik mi?

Biz atmadık mı ayı bunca uzağa doğumdan?Biz uzatmadık mı uykunun ağır bacasını?

Beklesin gizemli suda bekleyen kamış,Ve ayın kuru eteğinden bakan göz kuşu,Kent kurulmadan taşı kör eden kar bıçak,Ah beklesin bekleyecek olan alın bekler,

Tut gelgitin ucundan derim tutar ve bekler,Sürer gider su, toprak, usun arsız otu,

Atlı karınca, örtüler, tapınak ve merdiven,Sürer ölümsüz mutluluk , iç sıkıntısı,

Bekleriz bize verilmiş olanı yaşayarak.""Ah çok çekmiş yorumcu!

Taşıyabilecek miyiz dersin birlikteKim bilir kaç yıl sürecek kaygımızı?Yarınımızın ne olacağını bilmiyorduk

Gene de bilmiyoruz, ama bir umut bu çocuk,Umutsuzluğumuzun umudu.

Git bul ormanda onu."

IV. DönüOrman, çıplak yerlilerin attığı büyülüBir ağdır ve sanki avlanmış, şaşkın

Bir at gibi dağ, kurtarmak ister başını,Tırmandıkça tırmanır çukur sulara

Göklerin.Aşağıda,

Surlarla deniz arasında, dokuz kez yıkılmışSurlarla, yedi kez ıssız kalmış deniz arasında,

Düşle yangının iki kanadı arasında,Hiçliğin tek kurşunu zamanı uzatanVe acele söğütleri ölümün dilinden

Konuşturan dayanıklı ırmak horonu ileBitişin komşu duvarı Boğaz arasında

Dönüyordu atlar...Yaşlananı görmedim hiç.Kimi yelesiyle devirmek ister burçları,Kiminin eşeler toprağı hala toynakları.

Bir yanda armağanlar bekliyordu : Bir kadın,Kulplu bir üçayak, altı yaşında bir kısrak,

Ateşe değmemiş bir kazan, iki kulplu bir kap.Bağırmalar, nal sesleri, toz duman...

Über allen Gipfeln ist Ruh"Peki,

Dağa bırakılan çocuk ne oldu?"

V. Fal"Şu mavi boncuğu gördün mü? Bir deveci

Tuttu onu geçende. Tuhaf adamdı doğrusu,Hem fal baktırır, hem dövüşürdü yılmadan

Falına karşı. Anlamam ben. BoğulmuşGeçerken Fırat'ı. Aç bir köpektir fal,Kovalarsın, döner gelir, bulur seni.

Şu önümdeki kurşun ne bileyim kimin falı?Macbeth'e kral olcağını söyledim,

Ama öldüreceğini söylemedim kralı.Zamanı uzatmak da elimde değil,

Kısaltnak da. Yat sat tat ksanikam.Bak, gözümü kırptım, her şey geçti gitti,

Yarın dündür, dünse daha gelmed,.Şu bakla, tuttuğun çocuk olsun, itiyorum,

İniyor dağdan aşağı...Ne kadar zaman geçti?Bilemem. O mu, değil mi bilemem gene.

Bir lamba yak, akşam başkadır ışığı,Gece yarısı başka, bambaşka sabaha karşı.

Ama lamba aynı lamba.Santana ksana dbarmas.İnan, inanma."

VI. SeviOrman sen elimi tutunca başlardı,Yarılırdı bir incir gibi ortasından.

Koşardıkyukarı iki büklüm, soluk soluğa.Alabalıklarla düşe kalka, çam pürleri

Keserdi hızımız, Elimi Bırakma, ElimiBırakma...

Sonra kayardık ta aşağılara.Ve alçalırdı sessizlik bir ağaç gibi

Kök salardı sende ve bende, arayarakToprağın sıraya dizilmiş suyunu.

Ayçiçeğinden göğüslerin döner ışığa,Yürürdüm göğsünde öğle saatleri gibi,

Yürürdüm bir anıt kemeri gibi iki yanında.Sonra gene başlardık koşmağa,

Yukarı, daha yukarı, çukur sularınaGöklerin. Öperdim seni, titrerdin, parçalanmışAnları birleştiren sevi düş görmez. Ey orman,Ey avlanmış atın falı, ey yeniden başlamanın

Aç güvercini! Falımız yok bizim.

Yaktık onu göçmen kuşların gözlerindekiBenek, gagalarındaki tekçil dane gibi

Daha gün doğarken. Falımız yok bizim

ANIBir çift güvercin havalansaYanık yanık koksa karanfilDeğil bu anılacak şey değil

Apansız geliyor aklıma

Nerdeyse gün doğacaktıHerkes gibi kalkacaktınız

Belki daha uykunuz da vardıGeceniz geliyor aklıma

Sevdiğim çiçek adları gibiSevdiğim sokak adları gibi

Bütün sevdiklerimin adları gibiAdınız geliyor aklıma

Rahat döşeklerin utanması bundanÖpüşürken o dalgınlık bundanTel örgünün deliğinde buluşanParmaklarınız geliyor aklıma

Nice aşklar arkadaşlıklar gördümKahramanlıklar okudum tarihteÇağımıza yakışan vakur, sade

Davranışınız geliyor aklıma

Bir çift güvercin havalansaYanık yanık koksa karanfilDeğil, unutulur şey değilÇaresiz geliyor aklıma

Murathan MUNGAN

AFFEDİLMEYEN

Puhu, biyografi çağıcan çekişmenin grameri

varlığın kıstırıldığı sözcüklerhayatını yazsın herkez

tedavüldeki jestler bizi almıyorkarartmayı çalışıyor bürokratik felcin ara dolguları

çok tanrılı görüştü yapıcılarıne yaptınız

arkhont atum alizelerayrıntıların cinnetiyle yoğunlaşan batakta

gündeliğin kiriüstüpüye silin şiirlerinizi

çığlıklarınızı törpüleyen metal dünyane tanrı istiyorsunuz ne patron

görüntü yapıcılarıkanla geçirdiler ellerine bütün iktidarları

kanla alınsın ellerindençekinmeyin vahşetin estetiğinden

vardığımız yerde iki şey kaldı geriyebir intikam bir de affedilmeyen

AŞK YENİDEN

Aşk yenidenAkdenizin tuzu gibi

Aşk yenidenRüzgârlı bir akşam vakti

Aşk yenidenKaranlıkta bir gül açarken

Aşk yenidenÜrperen sahiller gibi

Aşk yenidenKumsalların deliliği

Aşk yenidenBir masal gibi gülümserken

Gözlerim doluyorAşkımın şiddetindenAğlamak istiyorumYıldızlar tutuşurken

Gecelerin şehvetindenKendimden taşıyorum

Aşk yenidenBitti artık bu son derken

Aşk yenidenAynı sularda yüzerken

Aşk yenidenRüya gibi bir yaz geçerken

Aşk yenidenUnutulmuş yemin gibi

Aşk yenidenHem tanıdık, hem yepyeni

Aşk yenidenKendini yarattı kendinden

ÇÖL VE DUVAR

Hanlarda uğuldayan çılgın hayaletlerçölün zamansız epopesinden

gündeliğin sefertasına daralan günler

çimentonun aktığı oluklardaharflerdeki kehribar

tekrarlanarak kaybettirilenyollardan gecece

vardığımızdünyaya kapatılmış kapılar

çimento akıyor harfler soluyorbaşkalaşmış bir benliği

kendimizle değiştiriyoruz her seferindeçıkmıyor gönlümüzden hiç kimse

her yer çöl her yer duvar

UZUN YOLLARI DA GÖZE ALABİLEN BİR DOSTLUK

ya biz, binde bir karşımıza çıkan dostluk,arkadaşlık, sevgililik fırsatlarını ne yapıyoruz?

akşamüstünün bir saatinde,yorgun gövdemizi yaslayıp mırıl mırıl konuşabileceğimiz,

omzumuza dolanan bir kolun,başımızı yaslayabileceğimiz bir omzun,

belimizi kavrayan bir elin,uzun yollara dayanıklı aşkların sahibi karşımıza çıktığında

tanıyabiliyor muyuz onu, değerini biliyor,biricikliğini, benzersizliğini anlayabiliyor muyuz?

yoksa hayatı sonsuz, fırsatları sayısız sanıpkendimizi hep ilerde

bir gün karşılaşacağımızı sandığımız bir başkasınabir yenisine ertelerken

hayat yanımızdan geçip gidiyor mu?karşımıza erken çıkmış insanları yolumuzun dışına sürerken

bir güngeri dönüp onu deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyor

muyuz?hayat her zaman cömert davranmaz bize,

tersine çoğu kez zalimdir.her zaman aynı fırsatları sunmaz,

toyluk zamanlarını ödetir.hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların,eskitmeden yıprattığımız dostlukların,

savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıylayapayalnız kalırız bir gün

bir akşamüstü yanımızda kimse olmaz,ya da olanlar olması gerekenler değildir.

yıldızların bizim için parladığını göremeyen gözlerimiz,gün gelir hayatımızdan kayan yıldızların gömüldüğü maziye

kilitlenir...

kedilerin özel bir anını yakalamak gibidir kendihayatımızdaki

olağanüstü anıları ve olağanüstü kişileri yakalamak.bazılarının gelecekte sandıkları 'bir gün' geçmişte kalmıştır

oysa;hani şu karşıdan karşıya geçerken trafik ışıklarında

rastladığımız,omzumuzun üzerinden şöyle bir baktığınız sonra da boş

verip'nasıl olsa ileride bir gün tekrar karşıma çıkar' dediğinizdir.

oysa tam da o gün bu zalim şehri terk etmiştir o;boş yere

bu sokaklarda aranırsınız...

DİYALEKTİK MUTSUZLUKLAR

bir uzak sabah denizidir gittiğin kapıellerinde rüzgârın taşınmaz çamurları var

köpürmüş soylarımı toplarken çürüyen yanlarımdaninan batmış şehirler gibi onarılmaz anılargözlerinde unuttuğum o eski aciz miras

almaya gelsem soluğumda dalgın yosun kokusubiliyorum artık hiçbir gemi beni taşımaz

ve yeniden büyür içimde mağrur bir zakkum gibiterkedilmek korkusu

susarsın bir silâhsızlanma akşamısusarsın dudaklarında ıslıklar kanar

öpülmez dudakların ıslık yarasımavzerdir dokunmalarım kirvem bilirsin

öpemem, öpersem tekmil bir aşiret tragedyası

hüznünü ver bana yeter, gizli hüznünükolları bağlı hüzün olsun dört yanım

ırağına vurma beni kirvem, ağlarım, delirirsinsonra derler haklıdır sevdası

geç olur ki artık onarmaz rakılargeç olur bir yaraya rakının dağılması

sen denize sırtını dönen uykusuz dağlıgemiler nerde (ki çoğu hüviyetidir melankolinin)

nerde aykırı mavzerler (onlara sığdıramazsın ki öfkelerini)barut esmeri tenine sevdalarımı sürdüğümnasıl taşıdın bunca yıl delirmiş saçlarında

o eski şark yelinibiliyorum dokunsam parmaklarım kırılır

dokunmasam eşkîya uykusuzluğu çetin silâhlar gibi

YALNIZ BİR OPERA

ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızdayorgun, kirli ve umutsuz geçmişim

oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilimBen sende bütün aşklarımı temize çektim

imrendiğin, öfkelendiğinkızdığın ya da kıskandığın diyelim

yani yaşamışlık sandığınGeçmişim

dile dökülmeyenin tenhalığındakaçırılan bakışlarda

gündeliğin başıboş ayrıntılarındazaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde

durulmuyordu.Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun,

biraz dahafazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.

Başlangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, rastgelebir ilişki

gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp köksalan ,

benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşkabedellendin.

Ve hala bilmiyordun sevgilimBen sende bütün aşklarımı temize çektim

Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sanaBütün kazananlar gibi

Terk ettin

Yaz başıydı gittiğinde. Ardından, senin için üç lirik parçayazmaya karar vermiştim. Kimsesiz bir yazdı. Yoktun.

Kimsesizdim.

Çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledimdurdum.

Çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.Sanırım lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu

yüzündeki kuşkun kedere, gür kirpiklerinin altındankısık lambalar gibi ışıyan gözlerine

çerçevesine sığmayanmunis, sokulgan, hüzünlü resimlerine

lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyorduYaz başıydı gittiğinde. Sersemletici bir rüzgar gibi geçmişti

Mayıs. Seni bir şiire düşündükçe kanat gibi, tüy gibi,

dokunmak gibiuçucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma. Önceki

şiirlerimde hiç kullanmadığım bu sözcük usulca düşüyordubir kağıt aklığına, belki de

ilk kez giriyordu yazdıklarıma, hayatıma.Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha. Aşk

mıydı,değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi? "Eylül'de aynı

yerde veaynı insan olmamı isteyen" notunu buldum kapımda. Altına

saat: 16.00diye yazmıştın, ve saat 16.04'tü onu bulduğumda.

Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısınıTakvim tutmazlığını

Aramızda bir düşman gibi duranZaman'ı

Daha o gün anlamalıydımBenim sana erken

Senin bana geç kaldığını

Gittin. Koca bir yaz girdi aramıza. Yaz ve getirdikleri.Döndüğünde eksik, noksan bir şeyler başlamıştı. Sanki yaz,

birbirimizi görmediğimiz o üç ay, alıp götürmüştü birşeyleri hayatımızdan, olmamıştı, eksik

kalmıştı.Kırılmış bir şeyi onarır gibi başladık yarım kalmış

arkadaşlığımıza. Adımlarımız tutuk, yüreğimiz çekingen,körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi bakışıyorduk.Sanki ufacık birşey olsa birbirimizden kaçacaktık.

Fotoromansız, trüksüz, hilesiz, klişesiz bir beraberliktibizimki.

Zamanla gözlerimiz açıldı, dilimiz çözüldü güvenle ilerledikbirbirimize.

Gittin.şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza.Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı

açabilirim sana.Şimdi biz neyiz biliyor musun?

Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.Birbirine uzanamayan

Boşlukta iki yalnız yıldız gibiAcı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz

Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkazolacağız yalnızca

Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağızNe kalacak bizden?

bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökükşiirim

Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasındaNe kalacak geriye savrulmuş günlerimizden

Bizden diyorum, ikimizdenNe kalacak?

Şimdi biz neyiz biliyor musun?Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları

gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı birdünyada bir

şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklargibi.

Artık hiçbir duygusunu anlamayan çocuklar gibiVe elbet biz de bu aşkla büyüyecek

Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz

kış başlıyor sevgilimhoşnutsuzluğumun kışı başlıyor

bir yaz daha geçti hiçbir şey anlamadanoysa yapacak ne çok şey vardı

ve ne kadar az zamankış başlıyor sevgilim

iyi bak kendinegözlerindeki usul şefkati

teslim etme kimseye, hiçbir şeyeupuzun bir kış başlıyor sevgilim

ayrılığımızın kışı başlıyorGiriyoruz kara ve soğuk bir mevsime.

Kitaplara sarılmak, dostlarla konuşmak, yazıya oturup sonugelmeyen cümleler kurmak, camdan dışarı bakıp puslu

şarkılar mırıldanmak...Böyle zamanlarda her şey birbirinin yerini alır

çünkü her şey bir o kadar anlamsızdıriçinizdeki ıssızlığı doldurmaz hiçbir oyun

para etmez kendinizi avutmak için bulduğunuz numaralarBir aşkı yaşatan ayrıntıları nereye saklayacağınızı

bilemezsiniz

çıplak bir yara gibi sızlar paylaştığınız anlar, eşyalargözünüzün önünde durur birlikte yarattığınız alışkanlıklarkorkarsınız sözcüklerden, sessizlikten de; bakamazsınız

aynalara,çağrışımlarla ödeşemezsiniz

dışarıda hayat düşmandır sizeiçeride odalara sığamazken siz, kendiniz

Bir ayrılığın ilk günleridir dahaHer şey asılı kalmıştır bitkisel bir yalnızlıkla

Gün boyu hiçbir şey yapmadan oturupkulak verdiğiniz saatin tiktaklarıkaplar tekin olmayan göğünüzü

geçici bir dinginlik, düzmece bir erinçsuyu boşalmış bir havuz, fişten çekilmiş bir alet kadar

tehlikesizbakınıp dururken duvarlara

boş bir çuval gibi, çalmayan bir org gibi, plastik bir çiçek,unutulmuş bir oyuncak, eski bir çerçeve gibi, hani,

unutsam eşyanın gürültüsünü, nesnelerin dünyasındakendime bir yer bulsam, dediğimiz zamanlar gibikendimizin içinden yeni bir kendimiz çıkarmaya

zorlandığımız anlargibi

yeni bir iklime, yeni bir kente, bir tutukluluk haline, birtrafik

kazasına, başımıza gelmiş bir felakete, işkenceyeçekilmeye, ameliyata

alınmayakendimizi hazırlar gibi

yani dayanmak ve katlanmak için silkelerken bütünbenliğimizi

ama öyle sessiz baktığımız duvarlar gibi olmaya çalışırken,ve kazanmış görünürken derinliğimizi

Ne zaman ki, yeniden canlanır bağışlamasız belleğimizdebir anın, yalnızca bir anın bütün bir hayatı kapladığı anlar

o tiktaklar kadar önemsiz kalır şimdihayatımıza verdiğimiz bütün anlamlar

denemeseniz de, bilirsinizhiç yakın olmamışsınızdır intihara bu kadar

Bana Zamandan söz ediyorlarGelip size Zamandan söz ederler

Yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyigeldiğinden. Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir

yeniden. Hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadığınıbildiğiniz gibi. Dahası onlar da bilirler. Ama yine de güç

verir bazı sözler, sözcükler,öyle düşünürler.

Bittiğine kendini inandırmak, ayrılığın gerçeğine katlanmak,sırtınızdaki hançeri çıkartmak, yüreğinizin unuttuğunuz

yerleriyle yenidenkarşılaşmak kolay değildir elbet. Kolay değildir bunlarla baş

etmek,uğruna içinizi öldürmek. Zaman alır.

ZamanAlır sizden bunların yükünü

O boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner,acılar

dibe çöker. Hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir.Bir

yerlerdenbulunup yeni mutluluklar edinilir.

O boşluk doldu sanırsınızOysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir

gün gelir bir gün

başka bir mevsim, başka bir takvim, başka bir ilişkideo eski ağrı

ansızın geri teper.Dilerim geri teper. Yoksa gerçekten

Bitmişsinizdir.Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır,

anlamlarıönemi kavranır. Bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey,

çok sonra değerinikazanır. Yokluğu derin ve sürekli bir sızı halini alır.

Oysa yapacak hiçbir şey kalmamıştır artıkMutluluk geçip gitmiştir yanınızdan

Herşeye iyi gelen Zaman sizi kanatırölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla

günlerin dökümünü yapbenim senden, senin benden habersiz alıp verdiklerini

kim bilebilir ikimizden başka?sözcüklerin ve sessizliklerin yeri iyi ayarlanmış

bir ilişkiyi, duyguların birliğini, bir aşkı beraberlik halinegetiren

kendiliğindenliğiyani günlerimiz aydınlıkken kaçırdığımız her şeyi

bir düşünemek ve aşkla güzelleştirilmiş bir dünya

şimdi ağır ağır batıyor ve yokluğa karışıyor oradaölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla

Bunlar da bir ise yaramadıysaDemek yangında kurtarılacak hiçbir şey kalmamış aramızda

Bu şiire başladığımda nerde,

şimdi nerdeyim?solgun yollardan geçtim. Bakışımlı mevsimlerden

ikindi yağmurlarını bekleyenyaz sonu hüzünlerinden

gün günden puslu pencerelere benzeyen gözlerim

geçti her çağın bitki örtüsündenoysa şimdi içimin yıkanmış taşlığından

bakarken dünyayayangınlarda bayındır kentler gibiyim:çiçek adlarını ezberlemekten geldim

eski şarkıları, sarhoşların ve suçlularınunuttuklarını hatırlamaktan

uzak uzak yolları tarif etmektenhaydutluktan ve melankoliden

giderken ya da dönerken atlanan eşiklerdenDuyarlığın gece mekteplerinden geldim

Bütünlemeli çocuklarla geçtigençliğimin rüzgara verdiğim yılları

dokunmaların ve içdökmelerin vaktinden geldim.Bu şiire başladığımda nerde,

şimdi nerdeyim?yaram vardı. bir de sözcükler

sonra vaat edilmiş topraklar gibisayfalar ve günler

ışık istiyordu yalnızlığımKötülükler imparatorluğunda bir tek şiir yazmayı biliyordum

İlerledikçe... Kaybolup gittin bu şiirin derinliklerindeAşk ve Acı usul usul eriyen bir kandil gibi söndü

daha şiir bitmeden. Karardı dizeler.Aşk... Bitti. Soldu şiir.

Büyük bir şaşkınlık kaldı o fırtınalı günlerden

Daha önce de başka şiirlerde konaklamıştımAğır sınavlar vermiştim değişen ruh iklimlerinde

Aşk yalnız bir operadır, biliyordum: Operada bir geceuyudum, hiç uyanmadım.

barbarların seyrettiği trapezlerden geçtimher adımda boynumdan bir fular düşüyordu

el kadar gökyüzü mendil kadar ufukbirlikte çıkılan yolların yazgısıdır:

eksiliyordukmataramda tuzlu suyla, oteller kentinden geldim

her otelde biraz eksilip, biraz artarakyani çoğalarak

tahvil ve senetlerini intiharla değiştirenlerinbirahaneler ve bankalar üzerine kurulu hayatlarında

ağır ve acı tanıklıklardangeçerek geldim. Terli ve kirliydim.

Sonra tımarhanelerde tımar edilen ruhummaskeler ve çiçekler biriktiriyordu

linç edilerek öldürülenlerin hayat hikayelerini de...korsan yazıları, kara şiirleri, gizli kitapları

ve açık hayatları seviyordu.Buraya gelirken

uzun uzak yollar için her menzilde at değiştirdimatlarla birlikte terledim yolları ve geceleriödünç almadım hiç kimseden hiçbir şeyi

çıplak ve sahici yaşayıp çıplak ve sahici ölmek içinpanayır yerleri... panayır yerleri...ölü kelebekler... ölü kelebekler...

sonra dünyanın bütün sinemalarında bütün filmleriseyrettim.

Adım onların adının yanına yazılmasın diyeacı çekecek yerlerimi yok etmeden

acıyla baş etmeyi öğrendim.Yoksa bu kadar konuşabilir miydim?

ipek yollarında kuzey yıldızıaşkın kuzey yıldızı

sanırsın durduğun yerdeya da yol üstündedir

oysa çocukluktan kalma gökyüzünde hileli zarölü yanardağlar, ölü yıldızlar

ve toy yaşın bilmediği hesap: ışık hızı

AŞKIN BİR YOLU VARDIRHER YAŞTA BAŞKA TÜRLÜ GEÇİLEN

AŞKIN BİR YOLU VARDIRHER YAŞTA BİRAZ GECİKİLEN

gökyüzünde yalnız bir yıldız arar gözlergözlerim

aşkın kuzey yıldızıdır buyazları daha iyi görülen

Ben, öteki, bir diğeri ona doğru ilerlerilerlerim

zamanla anlarsın bu bir yanılsamaölü şairlerin imgelerinden kalma

Sen de değilsin. O da değilKuzey yıldızı daha uzaktayeniden yollara düşerler

düşerimbir şiir yaşatır her şeyi yaşamın anlamı solduğunda

ben yoluma devam ederim. Bitmemiş bir şiirin ortasındaDarmadağınık imgeler, sözcükler ve kafiyeler

yaşamsa yerli yerindeyerli yerinde her şey

şimdi her şey doludizgin ve çoğulşimdi her şey kesintisiz ve sürekli bir devrim gibi

şimdi her şey yenidenyüreğim, o eski aşk kalesi

yepyeni bir mazi yarattı sözcüklerin gücünden

Dönüp ardıma bakıyorumYoksun sen

Ey sanat! Her şeyi hayata dönüştüren

YAZ BİTTİ

yazın bittiği her yerde söylenirsöylenmeyen şeyler kalır geriye

ve sonra hiç bir şey olmamış gibiağır, usul bir hazırlık başlar

uykuya benzer yeni bir mevsime

orda burda,ev içlerinde,kır kahvelerinde,deniz kenarlarındaincelen yazın akşam esintilerindezaman usulca sıyrılır aramızdan

ta içimizde duyarız gelecek günlerin geçmişinibaşka ne gelir elimizden

büyük bir uzaklığa gülümseyerekgeçiştiririz

ıskaladığımız şeyleri

yatıştırıcı rüzgarlardışavurur içimizdeki lodosu, poyrazı, günbatımlarını

saklar bizigözlerimizdeki hüzne 'dinginlik' adını verir

'seni iyi gördüm' diyenlerbiz de iyi hissederiz kendimizielimizden başka ne gelir ki?

köşe başları, akşamüstleri,kokulartozar gider zamanın boşluğundakarışır anların kuytu belleğine

belki sonraları bir günhatırlanır aynı kederle

yazın bittiği her yerde söylenirsöyleyenler inanır bir şeylerin sahiden bittiğine

yaz biter

eskir geceler,serin,hüzünlüyeni mevsime hazırlık: ömrün teyel yerleri

bir yanı telaş,bir yanı ürperten yaz sonu ikindileriçıkarır sizi dalgın derinliğinizdenyaşadığınızı duyarsınız teninizde

bir zamanlar okumuş olduğunuz kitapları özlersinizsıcak odaları, beyaz, temiz yastıkları

ahşap panjurlarıyaz bitti

bitmeyen şeyler kaldı geride

yaz bittiyaz bitti

yüksek sesle söylüyorum bunu kendimeher yerde söylendiği gibi

yaz bittiyaz bitti

hiç bir şey hiç bir şeyhiç bir şey

yalnızca üşüyorum şimdi

Nazim hikmet Ran

GÜNEŞİ İÇENLERİN TÜRKÜSÜ

Bu bir türkü:-toprak çanaklarda

güneşi içenlerin türküsü!Bu bir örgü:-

alev bir saç örgüsü!kıvranıyor;

kanlı; kızıl bir meş'ale gibi yanıyoresmer alınlarında

bakır ayakları çıplak kahramanların!Ben de gördüm o kahramanları,

ben de sardım o örgüyü,ben de onlarlagüneşe giden

köprüdengeçtim!

Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi.Ben de söyledim o türküyü!

Yüreğimiz topraktan aldı hızını;altın yeleli aslanların ağzını

yırtarakgerindik!Sıçradık;

şimşekli rüzgâra bindik!.Kayalardan

kayalarla kopan kartallarçırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını.

Alev bilekli süvariler kamçılıyorşaha kalkan atlarını!

Akın vargüneşe akın!

Güneşi zaptedeceğizgüneşin zaptı yakın!

Düşmesin bizimle yola:evinde ağlayanların

göz yaşlarınıboynunda ağır bir

zincirgibi taşıyanlar!

Bıraksın peşimizikendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!

İşte:şu güneşten

düşenateşte

milyonlarla kırmızı yürek yanıyor!Sen de çıkar

göğsünün kafesinden yüreğini;şu güneşten

düşenateşe fırlat;

yüreğini yüreklerimizin yanına at!

Akın vargüneşe akın!

Güneşi zaaptedeceğizgüneşin zaptı yakın!

Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk!Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız,

toprak kokuyor bakır sakallarımız!Neş'emiz sıcak!kan kadar sıcak,

delikanlıların rüyalarında yanano «an»

kadar sıcak!Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak,

ölülerimizin başlarına basarakyükseliyoruz

güneşe doğru!Ölenler

döğüşerek öldüler;güneşe gömüldüler.

Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!

Akın vargüneşe akın!

Güneşi zaaaptedeceğizgüneşin zaptı yakın!

Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor!Kalın tuğla bacalar

kıvranarakötüyor!

Haykırdı en önde giden,emreden!Bu ses!

Bu sesin kuvveti,bu kuvvet

yaralı aç kurtların gözlerine perde

vuran,onları oldukları yerde

durdurankuvvet!

Emret ki ölelimemret!

Güneşi içiyoruz sesinde!Coşuyoruz,coşuyor!..

Yangınlı ufukların dumanlı perdesindemızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor!

Akın vargüneşe akın!

Güneşi zaaaaptedeceğizgüneşin zaptı yakın!

Toprak bakırgök bakır.

Haykır güneşi içenlerin türküsünü,Hay-kır

Haykıralım!

1924

YAŞAMAYA DAİR

1Yaşamak şakaya gelmez,

büyük bir ciddiyetle yaşayacaksınbir sincap gibi mesela,

yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şeybeklemeden,

yani bütün işin gücün yaşamak olacak.Yaşamayı ciddiye alacaksın,yani o derecede, öylesine ki,

mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,yahut kocaman gözlüklerin,

beyaz gömleğinle bir laboratuvardainsanlar için ölebileceksin,

hem de yüzünü bile görmediğin insanlariçin,

hem de hiç kimse seni bunazorlamamışken,hem de en güzel en gerçek şeyin

yaşamak olduğunu bildiğinhalde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,

hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,

yaşamak yanı ağır bastığından.

1947

2Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,

yani, beyaz masadan,bir daha kalkmamak ihtimali de var.

Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmeninkederini

biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,

yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğizen son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye deşer bir şeyler için,diyelim ki, cephedeyiz.

Daha orda ilk hücumda, daha o günyüzükoyun kapaklanıp ölmek de

mümkün.Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,

fakat yine de çıldırasıya merak edeceğizbelki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki hapisteyiz,yaşımız da elliye yakın,

daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,

insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıylayani, duvarın ardındaki dışarıyla.

Yani, nasıl ve nerede olursak olalımhiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

1948

3Bu dünya soğuyacak,

yıldızların arasında bir yıldız,hem de en ufacıklarından,

mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,yani bu koskocaman dünyamız.

Bu dünya soğuyacak günün birinde,hatta bir buz yığını

yahut ölü bir bulut gibi de değil,boş bir ceviz gibi yuvarlanacak

zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.Şimdiden çekilecek acısı bunun,

duyulacak mahzunluğu şimdiden.Böylesine sevilecek bu dünya"Yaşadım" diyebilmen için...

KEREM GİBİ

Hava kurşun gibi ağır!!Bağırbağırbağır

bağırıyorum.Koşunkurşunerit-

-meğeçağırıyorum...

O diyor ki bana:— Sen kendi sesinle kül olursun ey!

Keremgibiyana

yana...

«Deeeertçok,

hemdertyok»

Yürek--lerinkulak--ları

sağır...Hava kurşun gibi ağır...

Ben diyorum ki ona:— Kül olayım

Keremgibi

yanayana.

Ben yanmasamsen yanmasanbiz yanmasak,

nasılçıkar

karan--lıklaraydın--lığa..

Hava toprak gibi gebe.Hava kurşun gibi ağır.

Bağırbağırbağır

bağırıyorum.Koşunkurşunerit-

-meğeçağırıyorum.....

1930 Mayıs

Mapusta yatacaklara ögüt

Dünyadan memleketinden insandanumudun kesik değil diyeİçerde mektup beklemek

yanık türküler söylemek bir debir de gözünü tavana dikip sabahlamak

tatlıdır ama tehlikelidir.Tıraştan tıraşa yüzüne bak

unut yaşınıkoru kendini bitten

bir de bahar akşamlarından.Bir de ekmeği

son lokmasına dek yemeyibir de ağız dolusu gülmeyi unutma hiçbir zaman.

Bir de kim bilirsevdiğin kadın seni sevmez olur

ufak iş demeyemyeşil bir dal kırılmış gibi gelir

içerdeki adama.İçerde gülü bahçeyi düşünmek fena

dağları deryaları düşünmek iyidurup dinlenmeden okumayı yazmayı

bir de dokumacılığı tavsiye ederim sanabir de ayna dökmeyi.

Yani içerde on yıl on beş yıldaha da fazlası hattâ

geçirilmez değilgeçirilir

kararmasın yeter kisol memenin altındaki cevahir.

[Mayıs 1949]

BUGÜN PAZARBugün pazar.

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.Ve ben ömrümde ilk defa

gökyüzünün bu kadar benden uzakBu kadar mavi

Bu kadar geniş olduğuna şaşarakKımıldamadan durdum.

Sonra saygiyle toprağa oturdum.Dayadım sırtımı beyaz duvaraBu anda ne düşmek dalgalara

Bu anda, ne hürriyet, ne karım.Toprak, güneş ve ben...

Bahtiyarım.

Necati CUMALİ

BUĞDAYDAN ÖĞRENDİM ŞİİRİBuğdaydan öğrendim şiiriCanım kara buğdaydanTadı tat binlerce yıldırİyilik cömertlikle alır

Sofralarda yerini.

Akan sulardan öğrendimKimsesiz çeşmelerden kırda

Duru pınarlardan dağların belenindeDenizden ya da, yazlar kışlar geçer

Tükenmez bize anlattıkları.

Kır çiçeklerinden öğrendimÜrerler dağ bayır kendiliğinden

Renkleriyle kurumlanmadanAyırmadan çobanı beyiSunarlar güzelliklerini.

Köy kahvelerinde öğrendimYağmur, toprak, kadınlar, severek

Bir ömür sözünü ettikleriNe kıtlıklar kırar umutlarınıNe istekleri biter tükenir.

Çarşıda pazarda öğrendim şiiriKüfürlerinden balıkçıların şoförlerinSaysam ustalarım hep böyle giderAdsız ağaçlar, göğün değişimleriİçgüdüleri kuşların böceklerin...

Nasıl renk renk açarsa kır çiçekleriKayanın dibinden patlarsa kaynak

Sevince sarhoş olunca bizlerden biriİndirir yumruğunu yırtarsa gömleğiniŞiir yazarım ben de kanımı akıtarak..

GÜNEŞ ÖZLEMİ

Çeksem kapıyı gitsemTaşları arasında çimenler biten

Kaldırımlar boyunca gitsemAçık pencerelerinden beyaz yorganlar görünen

Işıklı dut gölgelerindenFakir mahallelerinin akkavaklarıYalansız suyla güneşle büyüyenOrdan öte katırtırnakları sarı sarı

Bir erguvanlar vardıPembe mi desem deli mi desem

Bu ümit olmasa içimdeBuralarda bir gün beklemem

KARDA AYAK İZLERİ VAR

Karda ayak izleri varVurulup düştükleri yere kadarYüzleri tanınmayacak bir haldeÖldüğü yerde kalmış cesetleri

Onlar için hatıra yokSaat durmuş

Onlar için değilYıldızlar ve bu gece

Onlar için değil gelen güneşArtık onların yokUzak şehirlerde

Sevdikleri

Artık hepsi bittiAçlık, susuzluk ve kin

Ne matara ne ekmek torbası lâzımNe silâh

Elbise ve düşen şapka da lüzumsuzArtık üşümezler ki

En güzel ocak ateşleriArtık ısıtamaz ellerini

İsimlerini en yakın tanıdıkSöylese işitmezler

Kurt mu, dost mu, düşman mı?Bilmeyecekler baş uçlarına geleni

Artık ne tren, ne gemiOnları getiremez bir daha

Nihat behram

ANACAN YİĞİTLEMELERİI

Canımdan can yolunduUğuldar anacanımDalı diken bürüdü

Filizim darda benimOy çakıl da çakıl kuduz dişleriKörpe cani parçalamak işleri

Canımdan can durulduSızıldar anacanımBaharı kan surudu

Çiçeğim harda benimOy sinsi de sinsi hain güçleriAydınlığa tuzak kurmak işleri

Canımdan can budandıÇağıldar anacanımBir sevdaya adandıYiğidim sırda benim

Oy civan da civan umut kuşlarıAnaların can can açan düşleri

IIGün doğar günüm olurSolurum dünüm olurBirisi benim yavrum

Gerisi gülüm olurVay kanlı da kanlı cellat elleriCellat ellerinde halkın gülleri

Işığı gözde cağırSözünü özde cağırYüreğin dağ rüzgarıAcını közde çağır

Vay çatal da çatal yılan dilleriYılan dillerinde halkın gülleri

IIIYavrum benim çağıl çağıl

Sularda ışıldanırZulüm ona ölum değilBin canda yankılanır

Oy seni de seni yavru ceylanımÖcünü hıncıma yemin ettiğim

Tomurcuğum güne durmuşDal üstünde hızlanır

Düşmanları pusu kurmuşKan içinde gizlenir

Oy seni de seni yavru ceylanımÖlümlerde gülüşüne kurbanım

IVCan zulüm bağlarındaEn güzel cağlarında

Alevlenmiş kuşum benimÖzgürlük dağlarında

Oy seni de seni yavru kartalımRüzgarını doruklarda tutanım

Bir yanım uzaklardaBir yanım tuzaklardaÖfkeyle bilendi acımDişlenmiş kucaklarda

Oy seni de seni kanlı bağlarımGünü gelir hesabını sorarım

SÜRGÜN

Uyandırın anamıSöyleyin gidiyorumYolumu gözlemesinDönemem belki geriArkadaşlarım duysunKardeşim bunu bilsinSöyleyin gidiyorumDönemem belki geriBabama haber salınÇiçekler onda kalsın

Sulasın günaşırıDönemem belki geri

Korulara söyleyinDağlara asmalara

Baygın çocukluğumunÇınladığı kırlara

Söyleyin gidiyorumDönemem belki geriGelsinler anılarımUğurlasınlar beniSadece sevdiğime

Söylemeyin duymasınO kadar körpe ki kalbi

Bilmiyor yitirmeyiSöylemeyin bu akşamSevdiğim ağlamasın

ÖLÜLERİMİZ

Her sabahher sabah

o kusursuz acının kollarındao kusursuz acının kollarında öpüştüğüm gökyüzü

artıkçırpınan yüreğimi yatıştırmıyor. Ve onun

koparıp dizginleriniuçarcasına boylu boyunca

sakınmasız çarpışıheyecanlandırıyor beni.

Bir serçe kümesinin konması karşıki dalabelki hiçbir şeydir,

ama sevgilimin mektubunda bir kuş resmibeni coşkulandırabilir.

Milyarla yıldız arasında tanırım onuçünkü seyredince güzelleşir sevginin ışıltısı;

binlerce gözüm varbinlerce şafak halindeyim

anlamak istediğim şeyin karşısındaçünkü anlamak zorundayım;

her sevinç kolayca ele geçmezinsan her acının sahibi değildir;

gökyüzü ve nehirler olmasa toprak da anlaşılmazve hayatın kararı kesin:

son ana kadar onuru koruyanlar yaşayacaksöylenecek son söz kahramanca olmalıdır.

Vurgunuminceliğinim senin

eyyyapraklarda bir kuş hafifliğinde sürüp giden titreyiş

vurgunumbir nehri besleyen suların uyumuna,

taşlara hırsla vuruşuna dalganın.

Ölüm seni yanıltmasın...Nasıl ki yığılır yüzüne gecenin karanlığı

gözlerinle bir başına kalırsınölüm öylesine gözuçlarındasavun, kavuştur yüreğini

minicik bir çiçeğin bile kökleriyaşamak hırsıyla uykusuzdur.

Ölülerimiz...İşte Stevan Flipoviç.

Bir kahraman.Faşistler sarmış çevresini.

Sehpada.Boynunda ip.

Ve o son nefesiyle dalayıp ciğerinibir bıçak gibi vuruyor kelimeleri dişleri arasından

haykırıyor: "Kahrolsun faşizm; Yaşasın mücadelemiz..."

Steven Flipoviçonurun bekçisidirenmenin.

Ölüm seni yanıltmasın...Bir bir düşün yaşayanlarıalnını korkusuzca kaldır

kimin yanındasınyerin neresi

ve senin en çaresiz anındatek silahın nedir?

Ölüm seni yanıltmasın...Usanma hayata yaraşan sesi aramaktanher kuşun palazlandığı bir yuva vardır,her dal güneşin ve rüzgarın avuçlarında

kendi hevesince boyanır;çünkü yaşaması gerekiyor bir şeylerin

bir şeylerin bir şeylerin: senin olan

Bak: kollarını bağlıyorlar;son defa bakıyor dünyaya Nguyen Van Troi

Birazdan göğsünü parçalayacaklar.Ama kan onu geriletmiyor.

Başlıyor şarkısına:"Yaşasın Ho Chi Minh: Yaşasın Vietnam..."

Damarlarım damarlarına bağlı yaralarındançünkü öldürülmek istenen benim de sevincimdir

Nguyen onun siperi...Bir buğday tanesi midir

aynı titreyişletoprağa düşer düşmez kıpırdayano şarkı... bir buğday tanesi mi?

Ölülerimiz...Sesleri dünyamız kadar bilge.Birazdan kalkacaklarmış gibi

uzanıp bir siperekoyulaşan...Ölülerimiz...

Bakışlarıuçmaya hazırlanan bir kartal kadar çevik,

vurgunumgizleyemem.

Sen bağrımı amansızca zorlayan siyahlıkunutma

öldürmekten daha kuvvetlidir ölebilmek.

ÜÇ DAĞA AĞIT

Açlığınçıplaklığın acısı mı genişliyor

dallarımeyvaya çağıran rüzgâr mıDalgın bir kuşun ötüşünden

sevdiğinin kalbine düşen âşık mıyağmuru emen toprak mı derinleşiyor

Yas mı tutmalıyım onurlu ölümehalkın gözlerini dolduran çizgilere

umudu mu çağırmalıyımAh gidiyor işte gidiyor göz göre göre

sıcak titreyişi varlığını hayata adamışlarıngidiyor

öfkenin haykırışlarıyasalarıyla gidiyor kahredişin

zulmün ve iğrençliğin buyruklarıyla gidiyortoprağa düşen bakımsız yapraklar gibi değil

azarlanmış çocukların kederiyle değildoğuşun ve sevmenin feryadıyla gidiyor

ölümü donatan arkadaşlarımAh gidiyor işte gidiyor göz göre göre

durutarak gündüzleri geceleridurutarak adanmışlığı, mertliği, yüceliği

damıtıp sevdalarınaneferi toprağa aşılamaya gidiyor arkadaşlarım

Bulutlar da hafif mi kar taneleri kadarözgürlüğün borcu mu ödeniyoryaralar mı açılıyor yoksulluğa

ezilmişliğin isyanı mı sesleniyorAh gidiyor işte gidiyor göz göre göre

birer rüzgâr uğultusu bırakarak yanan ateşe

Orhan VELİ KANIK

İSTANBUL'U DİNLİYORUM

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalıÖnce hafiften bir rüzgar esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyorYapraklar, ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda,Sucuların hiç durmayan çıngırakları

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;Kuşlar geçiyor, derken;

Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.Ağlar çekiliyor dalyanlarda;

Bir kadının suya değiyor ayakları;İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;Serin serin KapalıçarşıCıvıl cıvıl MahmutpaşaGüvercin dolu avlular

Çekiç sesleri geliyor doklardanGüzelim bahar rüzgarında ter kokuları;İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;Başımda eski alemlerin sarhoşluğu

Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;Dinmiş lodosların uğultusu içinde

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;Bir yosma geçiyor kaldırımdan;

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.Birşey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı;İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;

Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;

Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasındanKalbinin vuruşundan anlıyorum;

İstanbul'u dinliyorum.

BEDAVA

Bedava yaşıyoruz, bedava;Hava bedava, bulut bedava;

Dere tepe bedava;Yağmur çamur bedava;

Otomobillerin dışı,Sinemaların kapısı,

Camekanlar bedava;Peynir ekmek değil ama

Acı su bedava;Kelle fiyatına hürriyet,

Esirlik bedava;Bedava yaşıyoruz, bedava.

Özdemir Asaf

SENİ SAKLAYACAĞIM

Seni saklayacağım inanYazdıklarımda, çizdiklerimde

Şarkılarımda, sözlerimde.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecekVe kimseler görmeyecek seni,

Yaşayacaksın gözlerimde.

Sen göreceksin duyacaksınParıldayan bir sevi sıcaklığı,

Uyuyacak, uyanacaksın.

Bakacaksın, benzemiyorGelen günler geçenlere,

Dalacaksın.

Bir seviyi anlamakBir yaşam harcamaktır,

Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,Yaşayacağım gözlerimde;Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün, tam anlatmaya...Bakacaksın,

Gözlerimi kapayacağım...Anlayacaksın.

LAVİNİA

Sana gitme demeyeceğim.Üşüyorsun ceketimi al.

Günün en güzel saatleri bunlar.Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.Gene de sen bilirsin.

Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim.Ama gitme Lavinia.Adını gizleyeceğim,

Sen de bilme Lavinia

MUM ALEVİ İLE OYNAYAN KEDİNİN ÖYKÜSÜ

Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında.O evde bir kedi vardı.

Geceler indiğinde kendi havasındaMum yanar, kedi de oynardı.

Mumun yandığı gecelerden birindeKedi oyunlarına daldı.

Oyun arayan gözlerindeMumun alevi yandı,

Baktı,Mumun titrek alevinde

Oyuna çağıran bir hava vardı.

Oyunlarını büyüten kedi büyüdüKendi türünde çocukcasına,

Döndü dolaştı, yavaş yavaş yürüdüGeldi mumun yanına, oyuncakcasına.

Bir baktı, bir daha, bir daha baktıMumun alevinin dalgalanmasına

Uzandı bir el attı.Bıyıklarını yaktırmadan analmayacaktı...

İlk kez gördüğü mumun yakmasınaİnanmayacaktı.

Kedi oyunlarında büyüyordu,Mum, üşüyordu yanmalarında.

Zaman ikili yürüyorduAralarında.

Bir ayrışım görünüyorduBirinin yanmalarında

Öbürünün oynamalarında.

Kedi oyunlarında büyüyordu,Yitirerek gitgide oyunlarını.

Mum küçülüyordu yanmalarında,Yitirerek gitgide yakmalarını.

Oynarken büyüyen kedi yanacak,Aydınlatırken küçülen mum yakacaktı.

Küçülen yaka-yaka aydınlatacak,Büyüyen yana yana anlayacaktı.

Bir mumun yanmasındanVe bir kedi oyunundan

Kaldı sonundaBir gecenin tam ortasında

Bir evin bir odasındaGöz-göze susan

İki insan.

Mum yandı bittiKedi büyüdü gitti.

oyunlar karıştı gecelerdeSuskun uykusuzluklara.

O iki insandan, sonundaBirinin anılarında kedi,

Birinin dalmalarında mumKaldı gitti.

Nerede bir mum yansa şimdi,Nerede oynasa bir kedi,

Birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri...Bugün dün gibi oluyor,

Dün bugün gibi.Mum ellerimi tırmalıyor,

Belleğimi yakıyor kedinin elleri.

Refik Durbas

BARIŞ KOYUN ÇOCUKLARIN ADINI

Oyunu sever bütün çocuklarbirdirbir, uzun eşek, körebe

bu yüzden anlamı aynıdır, değişmezoyun sözcüğünün halkların dilinde

(Oyun koyun çocukların adını)

Savaşa karşıdır bütün çocuklarkışın: kar altında her sabah

tükenip erise de solgun nefesiyazın: göğsü sırmalı fabrikalardaçarkları döndürse de yoksul alevisavaşa karşıdır bütün çocuklarnice ölümlerden geçmişlerdir

nice rüzgarlar içmişlerdirgelincik tarlası çocuklar

(Emek koyun çocukların adını)

Gökyüzünün penceresinden şimdibir kuş havalansakanat çırpışlarında

hayatın yağmalanmış sevinci- Kuş uçar rüzgar kalır

(Sevinç koyun çocukların adını)

Uzay denizlerinde şimdibir balık ağlasa

gözyaşı billurlarındayüz bin umut kıvılcımı- Alev uçar nazar kalır

(Umut koyun çocukların adını)

Çocuk bahçelerinde şimdibir çiçek açsa

hüzün sevince dönüşürsevinç çiçeğe

- Ölüm uçar çocuklar kalır

(Mutluluk koyun çocukların adını)

Barıştan yanadır bütün çocuklarsabah: kuşatılmış bir toplama kampında

ayrılığın tetiğini okşasa da elleriakşam: yıldızların mor orağıyla

sessizliği devşirse de yetim öksüz sesibarıştan yanadır bütün çocuklar

nice çığlık emmişlerdirnice korku gezmişlerdir

yürekten hisli sevmişlerdirgüvercin harmanı çocuklar

(Devrim koyun çocukların adını)

Barışı sever bütün çocuklarbeştaş, saklambaç, elim sende

bu yüzden anlamı aynıdır, değişmezbarış sözcüğünün halkların dilinde

(Barış koyun çocukların adını)

ÇIRAK ARANIYOR

Elim sanata düşer ustaDilim küfre, yüreğim acıya

Ölüm hep banaBana mı düşer usta?

Sevda ne yana düşer ustaHicran ne yana

Yalnızlık hep banaBana mı düşer usta?

Gurbet ne yana düşer ustaSıla ne yana

Hasret hep banaBana mı düşer usta?

Çeliğe su veren ustaya şiirŞair der ki:

-Usta sözü mü olursenin çeliğe verdiğin suyun yanında

benim kelimelere verdiğimin?

Usta der ki:-Şair , çelik de kelimelere benzer

harlı tutarsan ateşinihem ruhu eritir hem bedeni...

ÇAYLAR ŞİRKETTEN

Gençliğin yağmuru yeni düşmüştü bıyıklarımavurdum kendimi yollara

Zulmüne şivan düşe yoksulluk

Dünyanın başkenti SultanahmetAnadolu'nun başkenti Sirkeci derler

bir kış günü akşamın alacasında indim Sirkeci'yedar bir sokak aralığında durdu otobüs

yüzlerce küçük dükkan camlarında bütün Anadoluyüzlerce insan daha önce gördüğüm hiç görmediğim

emanetçiler: neyim var gençliğimden başkabırakacak

taksiciler: hangi deftere yazmıştım gurbetliğinadresini

oteller: yeni çıktım sılamdan bu gece yatmasam daolur

yüzlerce uğultu kuşu içimde, yüreğim daralıyorEge Jet Balıkesir'e, İzmir'e hemen şimdi

Cesur Turizm yolda kalmazsın hemşerim Diyarbakır, UrfaDadaş Apollo 12'den hızlı Erzincan, Erzurum, Karsdünya şampiyonu yolların kralı Gazanfer Ankara

soluğum buz tutmuş boğazımda renk değiştiriyor sesimşaşırıp kalmışım avucumda mavisi küflenmiş bir gökyüzü

sigaraya yeni başlamış bir bulut katarıiçimde

sadece hüzün

Ne yapmalı nereye gitmeli başı bağlanmış bu akşamkaranlığında

iş bulmak gerek, para tükendi tükenkecek(Paran mı vardı mendiline düğümlediğin üç-beş

kuruştan başka)

umut tükendi tükenecek, sevinç aydınlık inanç tükendi(zaten ne zaman tükenmemişlerdi)mutluluk sevda ekmek tükenecek

tükendi tükeneceksılamın mazgallarını ışıklandıranözlem

tükendi tükenecek yüreğimde ateşle yıkanmışheyecan

ve bir uçurum

Sokağın ucunu döndüm, sesim parçalamak istiyor buuğultu ummanını

birden bir esinti, serinlik, sanki çiçeklerden bir yazyağmuru

karşımda boynuma doladığımmendil kadar bir denizparkta el ele dolaşan çocuklar gibi gemiler

bıraksan 180 km hızla suyu yaracak kamyonlar otobüslernereden gelip nereye giderler

bennereyebıraksakader

Rahmine şivan düşe gurbetAkşam inmek üzere, bir simit alıp deniz kıyısına

oturuyorumbir sis yumağı ağır ağır dolanıyor Boğazın saçlarınabir martını kanadında eriyor güneşin son parıltıları

okul yüzü mü gördümne gelir elimden sanatım yoksa

Simit satmakla başlasam işe umudun alevi sönmesin diye

Yüzümde pus tutmuş sabahköşebaşı rüzgar ayazsimit satarım susamlı

poyraz renkli can kokuluşafaklardan daha beyazhasretimden daha karasimit satarım susamlıbuyur tanesi üç lira

bana kalan yirmibeş kuruşanlamazım ne iştir buSesime alevler çalansabahın karanlığındanmor akşam aydınlığınasimit satarım susamlı

nar kokulu can yoksulusermayesi gurbetliğimsimit satarım susamlıbuyur tanesi üç lira

bana kalan ter yorgunlukanlamazım ne iştir bu

Ev kirası çıksın diyeüşümesin ayaklarım

gurbet harcı çıksın diyeşişmesin gözkapaklarımemek rızkı çıksın diyesimit satarım susamlıadı güzel serçe pulubuyur tanesi üç lira

bana kalan kan yoksullukanlamazım ne iştir bu

Babamdan miras mı kaldıne gelir elimden sanatım yoksa

Defter satmakla başlasam işe aydınlığın sesi donmasın diye

Rifat Ilgaz

Sınıf

Bizim kadar Feyzi Hoca dayaka silkerdi Kadıoğlu'ndan;

kime çekmiş derdi, bu yezit! ..Öyle ya, iyi adamdı babası,kapısı açıktı otuz Ramazan

memleketin ileri gelenlerine.Alikıran, başkesendi sınıfta,

lâfı ağzımıza tıkarzorla dinletirdi, ineklerinin

kaç kova süt verdiğini,ve motorlarının Gülcemal'i

nasıl geçtiğini Çaltıburnu'nda.Ve sen, gözünü budaktan esirgemeyen Halil'im

kıyı kıyı kaçardın Kadıoğlu'ndanYemek paydosunda bizden saklıbir baş soğanı yoldaş ederdinsacta pişmiş mısır ekmeğine.

Her salısergi açardın cami önünde,tuz satar, yumurta toplardın

Gümrükçü'nün hesabına.Biz aynı gün hesaplardık hocamızlaşu kadar bin liranın ne getirdiğini,yüzde beşten şu kadar senede.Ertesi gün karşımızda kıvırırdınyarım ekmekle çarşı helvasını.Benim yumruğuna sıkı Halil'imçekerdin sineye Kadıoğlu'nunyakası açılmadık küfürlerini;

tuhaf gelirdi uysallığın,

nerden bilecektim onların çiftliğindebabanın yanaşma olduğunu.

ÇocuklarımYoklama defterinden tanımadım sizi,

Benim haylaz çocuklarımSınıfın en devamsızını

Bir sinema dönüşü tanıdımKoltuğunda satılmamış gazeteler

Dumanlı bir salondaKendime göre karsılarken aksamıNane sekeri uzattı en tembeliniz

Götürmek istedi küfesindeElimdeki ıspanak demetini

En dalgını sınıfınÇoğunuz semtine uğramaz oldu okulun

Palto ayakkabı yüzündenKiminiz limon satar balık pazarındaKiminiz Tahtakale'de çaycılık eder

Biz inceleye duralım aç tavuk hesabiTereyağındaki vitamini

Kalorisini taze yumurtanınKarşılıklı neler öğrenmedik sınıfta

Çevresini ölçtük dünyanınHesapladık yıldızların uzaklığını

Orta Asya'dan konuştukLaf kıtlığında

Birlikte neler düşünmedikBurnumuzun dibindekini görmeden

Bulutlara mi karışmadıkGüz rüzgarlarında dökülmüş

Hasta yapraklara mi üzülmedikSerçelere mi acımadık kış günlerinde

Kendimizi unutarak

SULARDA GÜNEŞ OLMAK

IKıyıda kum çakıl yosun. Gidenlerden

Boşuna değil martıların hırçınlığıKöprülerin altından geçen sular var ya

Kürsülerde lafını ettiğimizBiraz da köprülerin üstünden akmalı

II

Yeşilin sarıya dönüşü korkutmasın seniMorarıp silinmesin maviliklerin

Kırmızının akıp gitmesi damarlarındanİşimiz kolay değil o denli

Kargaların içgüdüsel ölmezliğine inatİnsanca ölebilmeli

III

Ne ilkyaz bulutlarında yıkananBir mezar taşının uzun ömürlü

Ne kış güneşinde silkinen selvisinBir mezarlık değilsin anıların gömüldüğüYeşilin bitkiselliğini sürdürmeye gelmedin

IV

En güzel sarılara düşselBir ayçiçeği güneşte tek başına

Bir de karanlıksularda güneş olmak

Bu daha güzel

Sabahattin ALİ

Leylim Ley

Döndüm daldan kopan kuru yaprağaSeher yeli dağıt beni, kır beniGötür tozlarımı burdan uzağaYarin çıplak ayağına sür beni

Ayın şavkı vurur sazım üstüneSöz söyleyen yoktur sözüm üstüne

Gel ey hilal kaşlım dizim üstüneAy bir yandan sen bir yandan sar beni

Yedi yıldır uğramadım yurdumaDert ortağı aramadım derdime

Geleceksen bir gün düşüp ardımaKula değil, yüreğine sor beni

DAĞLAR

Başım dağ saçlarım kardır,Deli rügarlarım vardır,Ovalar bana çok dardır,

Benim meskenim dağlardır.

Şehirler bana bir tuzak,İnsan sohbetleri yasak,

Uzak olun benden, uzak,Benim meskenim dağlardır.

Kalbime benzer taşları,Heybetli öter kuşları,Göğe yakındır başları;

Benim meskenim dağlardır.

Yarimi ellere verin;Sevdamı yellere verin;Elleri bana gönderin:

Benim meskenim dağlardır.

Bir gün kadrim bilinirse,İsmim ağza alınırsa,

Yerim soran bulunursa:Benim meskenim dağlardır.

Öyle Günler Gördüm ki

Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıpBahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,

Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp

Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.

Her sabah ilk ışiklar gözlerimi oyardı,Uyanan taş duvarlar iniltimi duyardı.

Öyle günler gördum ki, duvarlar gelir dile,Gözumde canlanırdı eşkiya masalları.

Varlığımı sarardı, hain bir isteyişleGörmediğim yumuşak bir düşmanın elleri

Kafada çelik gibi fikirler dursa bileKalplerin eksik olmaz böyle zayıf halleri:

Bazen kendi kendimin elinden kurtulurdum,Kalbimi bir çamurda çırpınırken bulurdum.

Öyle günler gördüm ki, dost dediğim insanlarBen yanına varınca dudağını kıvırdı.

Bir zamanlar yanımda ağız açmayanlarSırtımı sıvazladı, bana oğüt savurdu.

Silahsız gördüğüne saldıran kahramanlarEn alçak tekmelerle beni yere devirdi.

Ruhum bir heykel gibi düşüp parcalanırdı.Bu sesleri duyanlar gülüyorum sanırdı.

Öyle günler gördüm ki, tabanca sakağımdaTasarladım aydınlık dünyayı bırakmayı

Gönlüm acıklı buldu, en ateşli çağımdaSönük bir yıldız gibi boşluklara akmayıTabancanın namlusu ısındı yanagımda,

Parmagım istemedi tetiğini çekmeyi

Bir sonbahar yağmuru gibi içim ağlardıBir şeyler fakat beni yaşamağa bağlardı.

Ey bir tane sevgilim, ben bugün yaşıyorsamSanma ki hayat tatlı, insanlar hoş olmustur,Dağ başında bir kaya gibiyim şöyle dursamEtrafım eskisinden daha bomboş olmuştur

Yalnız sana borçluyum bugün dünyada varsam:Seni her andığımda gözlerim yaş olmuşturYaşlar ki bir ırmaktır, dertleri sürür gider,

Gözyaşları içinde seneler yürür gider.Yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman,Bana: Yaşa der gibi gülen senin yüzündü.Dizlerim bir batakta yorgun yattığı zamanBacaklarıma kuvvet veren senin hızındı.

Yaşaran gözlerimde, güneş battığı zamanSıcak bir yuva gibi tüten senin dizindi.

Sen aklıma gelince her şey gülümserdi.Ağaçlar sarkı söyler, rüzgar tatlı eserdi.

Ey sevgilim, bilirsin benim ne çektiğimi:Garip başimın derdi bir yürek taşıyorum.

Anlarsın niçin uzak yerlere baktığımı:İçinde yaşanmaz bir dünyada yaşıyorum.Görünce gülme sakın çırpınıp aktıgımı:Ilık ve aydınlık bir denize koşuyorum.

Sen benim sevgilimsin, sevsen de, sevmesen de,Aradığım yerlere benzeyiş buldum sende.

Yılmaz ODABAŞI

Ey Hayat

E y h a y a t, s e n ş a v k ı s u l a r d a b i r d o l u n a y sı n.

A s l ı n d a y o k u m b e n b u o y u n d a,ö m r ü m b e n i y o k s a y s ı n…

Yaşam bir ıstaka;gelir vurur ömrünün coşkusuna.

Hani tutulur dilin,konuşamazsın…

Tırmandıkça yücelir dağlar.Sen mağlupsun sen ıssız

ve kalbinde kuşların gömütlüğü;tutunamazsın!

Eloğlu sevdalardan dem tutar,aşk büyütür yıldızlardan;senin ise düşlerin yasak,

dokunamazsın...

Birini sevmişsindir geçen yıllarda.Açık bir yara gibidir hâlâ.Hâlâ ne çok özlersin onu,

ağlayamazsın…

Yolunda köprüler çürür.Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.

Savurur hayat kül eyler seni,doğrulamazsın!

Yapayalnız bir ünlemsindünyayı ıslatan şu yağmurlarda.

Her şey çeker ve iter,anlatamazsın...

Yaşam bir ıstaka,gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.

Sesinde çığlıklar boğulur ama,bağıramazsın…

Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;upuzun bir ömrün ortasında

ne hayata ne ölümeyakışamazsın…

Yazdırmalısın mezar taşına:Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın,

aslında hiç olmadım ben bu oyundaömrüm beni yok saysın…

AkşamdırSularıboğdu

dalgalar.Ses hoyrat,

sevinç yılgın,şakaklarım sonbahar…

İklimi kurak aşkların…Yapışmış tenime ter, elime kir,

sessizliğin ortasında bir deli rüzgâr.

Akşamdıravuçlarında marmara'nın…

Akşamdır,şiire karıştı sular,

sularda çoğalır sevdalar;ellerim

ahellerim,

nasılanlatsam,

gece…Gece kokuyor çocuklar…Sen Ateş Ol Ben Yanayım

Tenin tenimde ben sana haldaş olayım,bir yaprak gibi dalına sarılayım;

uğruna yanılayım, uğruna yorulayım.Ahını ahıma kat sevdan olayım.

Sesime bir ilmek at sesine tutunayım...

Sen ateş ol ben yanayım,sen yaz ol ben ayaz kalayım;uzasın gölgeleri şu ışıkların,

sen tutukla ben hükümlü kalayım.H ü k ü m l ü k a l a y ı m…

PERVARİLİ BULUTLAR

tenini sınar bir ustura ince ince sızar kanbir tren sisleri yara yara geceyi çizer raylara

bir adam, kapılmış da pervarili bir bulutagider kendi kendine, kendi kentine

adamı orada unutmuşlar...

üşütürken ömrümüz rengini paslı yalnızlıklardakime baksam yanlış hayatlarda hep alabora

sana baksam bir malatya kaysısı gibi unutulmuş dalındaher vagon bir trene kapılmak rüyasında

vagonları orada unutmuşlar...

her sevda yanılgıda, her menzil bir ıskartaherkes bir yer açmış kendi uçurumuna

yaşanır mı böyle şekilsiz, böyle kimsesiz, sessizböyle limansız, böyle imlâsız, yârsız

sevgiyi sularda unutmuşlar...

biz yenildik... daha çok yeneceklermağlup olmak artık soyluluğumuz

pervarili bulutlar bunu bilmeyeceklerböyle pusatsız, böyle şarkısız, sazsız

beni burada unutmuşlar...

acımamışlar... hiç acımamışlarne bulut bırakmışlar ne çocuk

ne bahar bırakmışlar ne de yolculukbunu bildikçe üstlendim cinnetimi

zulmü yurdumda unutmuşlar...

sen şimdi buruşmuş ayrılıklardaşimdi lime lime yoksulluklarda

kalbindeki güllerin tozunu alıyorsunsen başın dimdik geçerken acılardan

sabrın dağlarını parçalıyorsun

seni orada unutmuşlar...

bizi ter içinde ayrılıklarda, bizi düzenbaz şarkılardabizi günlerin çökmüş avurtlarında, sökülmüş uykularda

trenler sisleri yara yara geceyi çizerken raylarailkyazların kapısında bizi kar boranlarda

unutmuşlar... unutmuşlar...

böyle limansız, böyle imlâsız, yârsızböyle zulasız, böyle şarkısız, sazsız

seni orada... beni buradaöyle hasret bir dokunuşa

unutmuşlar... unutmuşlar...

bu şehirlerin rezil uğultusundabiz yenildik...daha çok yeneceklermağlup olmak artık soyluluğumuz

pervarili bulutlar bunu bilmeyeceklerpervarili bulutlar bunu bilmeyecekler...

BİR NEHRİN TÜKENİŞİ

hasretin kan çanağı gözlerinde oturuyorsunseni soruyorum

hiçbir şey bilmiyorsun

hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktımsen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...

tükenişi bir aşkınbir nehrin tükenişine benzer

ne deniz olabildinne nehir kalabildin...

kendin olkendin ol

sen buysan başkası ol!

buysan kederden öleceğimbaşkası olursan da kimi seveceğim?

/ne diyarbakır anladı beni ne de senoysa ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen.../

-------------------------