Kralların Çarpışması Kısım II.pdf-cdekey_wrjo4frr3gs57xsvalic4auwm5rznk7d

8/11/2019 Kralların Çarpışması Kısım II.pdf-cdekey_wrjo4frr3gs57xsvalic4auwm5rznk7d

http://slidepdf.com/reader/full/krallarin-carpismasi-kisim-iipdf-cdekeywrjo4frr3gs57xsvalic4auwm5rznk7d 1/482



“Öyleyse gitmeyecek. Efendisi Sör Amory, Harrenhal’kumandanı ilan edildi. Onun bütün takımı kaleyi korum burada kalacak. Kanlı Oyuncular da kalıyor, erzak saiçin. Şu keçi, Vargo Hoat tükürüğe benziyor. O ve Lor bi

birlerinden nefret ediyorlar.”Ama Yürüyen Dağ, Lord Tywin’le birlikte gidecekti.

dele sırasında öncü kuvveti komuta edecekti, yani Arya kaleden ayrılmadan önce Jaqen’i bulup içlerinden birinimezse Dunsen, Polliver ve Raff parmaklarının arasındakaygidecekti.

“Gelincik,” diye seslendi Weese aynı öğleden sonra. haneliğe git, Lucan’a Sör LyonePin talim sırasında kılıcıtiğini ve yeni bir kılıca ihtiyacı olduğunu söyle. Damgasda.” Arya’ya bir parça kağıt uzattı. “Acele et, Lyonel, Sör

Lannister’la birlikte yola çıkacak.”Arya kağıdı alıp koştu. Cephanelik kale dökümhanesiiçeydi. Duvarlarında yirmi demir ocağı ve çeliği soğutmiçisu oluklan olan yüksek tavanlı, tünel şeklinde uzun bir dı. Arya içeri girdiğinde ocakların yansı çalışıyordu. Çekleri duvarlarda çınlıyor, örslerin ve körüklerin üstüne eiri yan, deri önlüklü adamlar ateş başında ter döküyorduGendry’yi gördü, delikanlının çıplak göğsü terden parlıkoyu renk gür saçlannın altındaki mavi gözlerinde Arya’tırladığı aynı inatçı bakış vardı. Onunla konuşmak isteyimediğinden emin değildi. Yakalanmalan Gendry’nin su“Lucan hanginiz?” diye sordu. Kağıdı uzatı. “Sör Lyonyeni bir kılıç almaya geldim.”

“Sör Lyonel’i boşver.” Arya’yı kolundan tutup kenara “Al Turta, karakolda kaldığımız gece hepimiz duvann ü

dövüşürken seninKışyan diye bağırdığını duyup duymadığsordu bana.”“Bağırmadım!”“Evet bağırdın. Ben de duydum.”“Herkes bir şeyler bağırıyordu,” dedi Arya kendinisavunu

gibi. “Al Turta daal turta diye bağırdı. En az yüz keresöyledhem de.”

64



“Önemli olansenin ne söylediğin. Al Turta’ya kulaklarındaki pisliği temizletmesini, senin sadeceorospu çocukları diye bağırdı-ğını söyledim. Sorarsa sen de aynı cevabı versen iyi edersin.”

“Tamam,” dedi Arya amaorospu çocukları diye bağırmanınçok aptalca olduğunu düşünüyordu. Al Turta’ya gerçek kim-liğini söylemeye cesaret edemezdi. Belki de Jaqen’e Al Turta’tun adını vermeliyim.

“Lucan’ı çağırayım,” dedi Gendry.Lucan mesaja baktı (Arya adamın okuma bilmediğinden

emindi) ve ağır bir uzunkılıç getirdi. “Bu kılıç o öküz için fazlaiyi, aynen böyle dediğimi söyle,” dedi, kılıcı Arya’ya verirken.

“Söylerim,” dedi Arya ama buna cesaret edemezdi. Weese’e böyle bir şey söyleyecek olsa vücudundan kan çıkana kadar da-

yak yerdi.Uzunkılıç, İğne’den çok daha ağırdı ama Arya kılıcın hissi-ni sevmişti. Çeliğin ağırlığı kendisini güçlü hissetmesini sağlı-yordu. Bir su dansçısı olmayabilirim ama bir fare de değilim. Fareler kılıç kullanamaz, ben kullanabiliyorum. Kapılar açıktı, askerler ge-lip gidiyordu, yük arabaları içeri boş girip, tıka basa yüklenmişhalde dışarı çıkıyordu. Ahırlara gidip Sör Lyonel’in yeni bir atistediğini söylemeyi düşündü. Elinde kağıt vardı, ahırda çalışançocuklar kağıtta yazılı mesajı ancak Lucan kadar okuyabilirdi.

Atı ve kılıcı alıp buradan giderim. Nöbetçiler beni durdurmaya kalkarsa elimdeki kağıdı gösterip her şeyi Sör LyoneVe götürdüğümü söylerim. Sör Lyonel’in nerede olduğu ya da neye benzediğiyle ilgili birfikri yoktu. Onu sorguya çekerlerse yalan söylediğini hemenanlarlardı ve sonra Weese... Weese...

Dudaklarını ısınp ayaklarının kesilmesinin nasıl bir şey ola-cağını düşünmemeye çalıştı. Yanından deri yelekli ve çelik miğ-ferli bir grup okçu geçti. Yayları sırtlarında asılıydı. Arya adam-ların konuşmalarını bölük pörçük duyabiliyordu.

“...devler diyorum sana, yanında Sur’un ötesinden gelen altımetrelik devler varmış, köpek gibi, onlar da takip ediyormuş...”

“...doğaüstü, bu kadar çabuk üstlerine çullanması, gecenin okaranlığında. Bence insandan çok kurt, bütün Starklar öyle...”

“...kurtlarınızın da devlerinizin de üstüne sıçayım. Çocuk 65



bizim geleceğimizden haberdar olsa altına ederdi. Haryürüyecek kadar erkek bile değil. Erkek mi? Diğer yoldakaçmadı mı? Kendisi için en iyi olanı bilse yine kaçardı

“Öyle diyorsun ama çocuk bizim bilm ediğim iz bir şeliyor olabilir. Belki de kaçması gerekenb iz i z”

Evet , diye düşündü Arya.Evet , kaçması gereken sîzsiniz. Siz Lord Tyıvin ve Dağ ve Sör Addam ve Sör Amory ve aptal Sör L

her kimse, o. Hepiniz kaçsanız iyi edersiniz çünkü ağabeyim sizi örecek. O bir Stark. O insandan çok kurt. Ben de öyleyim.“Gelincik.” Weese’in sesi kamçı gibi şakladı. Arya a

nereden geldiğini görmemişti, aniden önüne çıkmıştı. bana ver. Getirmen çok uzun sürdü.” Kılıcı Arya’nm eçekip aldı ve yüzüne sağlam bir tokat attı. “Bir dahaki daha çabuk ol.”

Arya bir an için yine kurt olmuştu ama Weese’in tokahissi ondan almış, yerine ağzındaki kan tadını bırakmıştı.yüzüne vurduğunda Arya dilini ısırmıştı. Bu yüzden nefret ediyordu.

“Bir tane daha mı istiyorsun?” diye sordu W eese. “Bialacaksın. Küstah bakışlarına katlanacak değilim. Birahanve Tuffleberry’ye onun için yirmi dört fıçım olduğunu Aldırmak için adamlarını yollasın yoksa onları daha çoyen birilerini bulurum.” Arya hem en yola koyuldu am a Wmemnun edecek kadar hızlı değildi. “Bu akşam yemek yistiyorsankoç” diye bağırdı adam, çıtır horoz sözünü çounutmuştu. “Ve sakın tekrar kaybolma yoksa seni kanatadar döverim.”

Dövemeyeceksin, diye düşündü Arya. Bir daha asla dövemeyeceksin. Ama koştu. Kuzeyin eski tanrıları adımlarına yol göstolmalıydı. Birahaneyene giden yolun yarısında, Dul Kal

Kralateşi Kalesi’ni birbirine bağlayan taş kö prünün altındçerken gürültülü bir kahkaha duydu. Rorge, kalplerinin Sör Amory’nin mantikoru işlenmiş üç adamla birlikte bşeden çıktı. Arya’yı gördüğünde durup sırıttı. Yüzündekluğu gizlemek için zaman zaman taktığı deri kanadın alkahverengi çarpık dişleri görünüyordu. “Yoren’in küçük pusu,” dedi. “O kara piçinseni neden Sur’a gö türm ek istedi66



artık hepimiz biliyoruz, öyle değil mi?” Tekrar güldü ve diğeradamlar da ona katıldı. “Sopan şimdi nerede?” Rorge’un kahka-hası başladığı hızla kesilmişti. “Seni o sopayla becereceğime sözvermiştim.” Arya’ya doğru bir adım attı. Arya geriledi. “Zincirevurulu olmadığımda o kadar da cesur sayılmazsın, değil mi?”

“Seniben kurtardım.” Adam onu yakalamak için adım atarsa bir yılan kadar çabuk kaçabilmek için aralarındaki mesafeyi ko-ruyordu.

“Bu yüzden bir kez daha becerilmeyi hak ediyorsun. Yören bacaklarının arasındaki deliği mi yoksa şu küçük ve sıkı kıç de-liğini daha çok m u seviyordu?”

“Jaqen’i arıyorum,” dedi Arya. “Bir mesaj var.”

Rorge duraksadı. Gözlerinde bir şey vardı...Jaqen H’ghar’dankorkuyor olabilir miydi? “Hamamda, şimdi yolumdan çekil.”Arya dönüp koşmaya başladı, bir geyik kadar seri, ayakları

hamama giden yoldaki taşların üstünde uçuyordu. Jaqen’i bir banyo teknesinin içinde buldu, hizmetçi kızlardan biri başınasıcak su dökerken adamın vücudundan buhar yükseliyordu.Yarısı beyaz yarısı kırmızı saçları ıslak ve ağırlamış bir haldeomuzlarına yayılmıştı.

Gölge kadar sessiz bir şekilde hareket etti ama Jaqen aynıanda gözlerini açtı. “Kız, küçük fare ayaklarıyla gizlice gelir ama bu adam duyar,” dedi. Beni nasıl duymuş olabilir ? diye düşündüArya ama adam bunu da duymuştu sanki. “Taşa sürtünen de-rinin sesi bu adam için savaş borularının sesinden farksızdır.Akıllı bir kız çıplak ayakla gelir.”

“Bir mesajım var,” dedi Arya. Tedirgin gözlerle hizmetçi

kıza baktı. Kızın gitmeyeceğini anlayınca, dudakları neredeyseJaqen’in kulaklarına değecek kadar eğilip, “Weese,” diye fısıl-dadı.

Jaqen H ’hgar gözlerini tekrar kapadı, kıpırdamıyordu, yanuyur gibiydi. “Lorda, bu adamın boş zamanı olduğunda ona ka-tılacağını söyle.” Eli aniden hareket edip Arya’ya sıcak su sıçrat-tı, Arya ıslanmamak için geriye zıplamak zorunda kalmıştı.

Tufileberry’ye Weese’in söylediklerini söylediğinde biracıyüksek sesle küfür etti. “Weese’e söyle adamlarımın yapacakişleri var. Onun çiçek bozuğu bir piç olduğunu da söyle. Yedi



cehennem donduğunda biralarımdan bir kupa içebilirÇilar bir saat içinde burada olacak yoksa Lord Tywin bleyi duyacak.”

Arya biracının mesajını ilettiğinde Weese de küfür e bozuğu piç kısmını atladığı halde. Köpürdü, tehditlerama sonunda altı adamını çağırıp fıçıları birahaneye yo

Akşam yemeğinde soğanlı ve havuçlu arpa haşlama

parça bayat esmer ekmek vardı. Kadınlardan biri Weetağına girmek için seçilmişti. Kadına bir parça mavi Weese’in sabah bahsettiği horozun bir kanadı verilmiştzun geri kalanını adam tek başına yiyordu. Ağzının keniltihaplı kabarcıkların üstünden parlak şeritler halindakıyordu. Kafasını tabağından kaldırıp Arya’nın kendidiğini gördüğünde horoz neredeyse tamamen bitmişti.cik, buraya gel,” dedi.

Horozun butlarından birinde bir ağız dolusu kahvevardı hâlâ.Unutmuştu ama şimdi hatırladı, diye düşündü AJaqen’e Weese’i öldürmesini söylediği için üzüntü Oturduğu sıradan kalkıp masanın başına gitti.

“Bana baktığını gördüm.” Weese parmaklarını Arya bisesinin önüne sildi. Sonra bir eliyle Arya’nm boğazdiğeriyle yanağını tokatladı. “Ben size ne demiştim?” Elsiyle bir tokat daha attı. “Gözlerini önünden ayırma, bisefere tekini çıkarıp köpeğime yediririm.” Arya’yı itip lattı. Düşerken eteği ahşap sıradaki gevşek bir çiviye taktılmıştı. “Uyumadan önce elbiseni tamir edeceksin,” dese horozun son lokmasını da yerken. Yemeğini bitirinçıkararak parmaklarını yaladı ve horozun kemikleriniçirkin köpeğine fırlattı.

“Weese,” diye fısıladadı Arya o gece gözyaşları içinde

sinin üstüne eğildiğinde. “Dunsen, Polliver, Tatlı Raffİğnesini boyasız yüne her geçirişinde bir isim söyledi. “ve Tazı. Sör Gregor, Sör Amory, Sör İlyn, Sör Meryn, Krey, Kraliçe Cersei.” Weese’i daha ne kadar zaman duamak zorunda kalacağını merak etti ve sabah kalktığındaölmüş olacağını hayal ederek uykuya daldı.

Ama onu uyandıran Weese’in çizmesinin sert ucuyd68



herzamanki gibi. Yulaflı çörekle kahvaltılarını ederlerken LordTywin'in ana kuvvetinin bugün yola çıkacağını söyledi adam.“Lannister lordum gittiğinde buralarda yaşamanın kolaylaşa-cağını düşünmeyin bile,” diye uyardı. “Lord gidince kale kü-çülmeyecek,size söz verebilirim, sadece kaleyle ilgilenen eller

azalacak. Siz tembeller çalışmanın ne demek olduğunu şimdiöğreneceksiniz,evet öğreneceksiniz.”Senden öğrenmeyeceğiz. Arya yulaflı çöreğini ısırdı. Weese,

sanki sırrını koklamış gibi Arya’ya bakıyordu. Arya gözleriniönüne indirdi ve bir daha kaldırmaya cesaret edemedi.

Lord Tywin Lannister, Harrenhal’dan ayrılırken solgunışık avluyu doldurdu. Arya lordun gidişini İnleyen Kule’nin

orta katındaki kemerli b ir pencereden izledi. Lordun atına kı-zıl mineli pullar ve altın yaldızlı kuş tüyleriyle bezenmiş birörtüyle baş zırhı giydirilmişti. Lord Tywin’in sırtında kızıl ka-kım kürkünden yapılmış kalın bir pelerin vardı. Erkek kardeşiKevan da en az lord kadar şatafatlıydı. Önlerinde yol alan dörtsancaktar, üzerlerine altın aslan arması işlenmiş büyük kırmızısancaklar taşıyordu. Lannisterlar’ın arkasından büyük lordlarve kumandanlar gidiyordu. Sancakları dalgalanıp parıldıyor-du, renklerin geçit alayı gibiydiler: Kırmızı boğa ve altın dağ,mor tekboynuz ve bodur horoz, benekli domuz ve porsuk,gümüş yaban gelinciği ve renkli giysisi içindeki soytarı, yıl-dızlar ve güneş ışığı, tavuskuşu ve panter, zigzag şeritler vehançer, siyah kanca ve mavi böcek ve yeşil ok.

Gri çelik zırhı içindeki Sör Gregor Clegane en arkadaydı,en az kendisi kadar kötü huylu bir aygıra biniyordu. Polliveradamın hemen yanındaydı, siyah köpekli sancağı taşıyorduve başında Gendry’nin miğferi vardı. Uzun bir adamdı amaefendisinin gölgesinde at sürerken bir çocuktan farksız görü-nüyordu.

Adamların Harrenhal’un devasa yivli kapısından çıkışınıizleyen Arya’nın omurgasından bir ürperti geçti. Bir anda kor-kunç bir hata yaptığını anlamıştı.Çok aptalım, diye düşündü.Weese önemli bir adam değildi, Chiswyck de öyle. Önemliolan adamlarbunlardı, öldürtmesi gereken adamlar bunlar-d Dü k ğ h l il ili l ö l diği i i



Weese’e o kadar kızgın olmasaydı içlerinden birininadını sıldayıp ölmesini sağlayabilirdi. Lord Tywin. Neden Lord Tdemedim?

Fikir değiştirmek için geç kalmamıştı belki de. Weese heöldürülmemişti. Jaqen’i bulup ona söylerse...

Aceleyle kıvrımlı merdivenlerdenaşağı koştu, işlerunutumuştu. Yivli kapıyı ağır ağır aşağı indirenzincirlerininlemesduyuyordu... ve sonra başka bir ses,acı ve korkudolu bir çıhk.

Bir düzine insan Arya’dan önce sesin geldiği yere gama kimse yaklaşmıyordu. Arya kendine yol açtı. Weesyatıyordu, boğazı kırmızıydı, parçalanmıştı. Açık gözlmüyordu ama gri bir buluta bakıyordu. Benekli çirkingöğsüne oturmuş boğazından akan kanı yalıyor, arada sadamın yüzünden bir parça et koparıyordu.

Sonunda biri bir yay getirdi ve Weese’in kulaklarındatekle oyalanan benekli köpeği vurdu.

“Lanet olası şey,” dediğini duydu bir adamın, “Weeshenüz bir yavruyken almıştı.”

“Bu kale lanetli,” dedi köpeği vuran adam.“Harren’ın hayaleti, bu onun işi,” dedi Kâhya Amab

rada bir gece daha uyumayacağım, yemin ederim.”

Arya bakışlarını ölü adamdan ve ölü köpeğinden kJaqen H’ghar, İnleyen Kule’nin duvarına yaslanmıştı. Akendisine baktığını görünce elini yüzüne götürüp iki payanağına koydu.



CATELYN

Bir keşif süvarisi, onları Nehirova’ya iki gün mesafede, ça-murlu bir derenin kenarında atlarına su içirirken gördü. FreyHanedanı’nmikiz kuleli armasını görmek Catelyn’i daha öncehiç bukadarsevindirmemişti.

Süvariye kendisini amcasına götürmesini söylediğinde,“Karabalık, kralla birlikte batıya gitti leydim. Keşif süvarilerini

* Martyn Nehir komuta ediyor,” dedi adam.“Anlıyorum.” İkizler’de tanıştığı Martyn Nehir, Lord Wäl-

der Frey’in gayrimeşru oğluydu, Sör Perwyn’in üvey kardeşiy-

di. Oğlunun Lannister gücünün kalbine saldırması Catelyn’işaşırtmamıştı; onu Renly’yle görüşmeye yollarken bu saldırıyıplanladığı çok açıktı. “Martin N ehir nerede?”

“Kampı buradan iki saat uzakta leydim.”“Bizi ona götür,” diye emretti Catelyn. Brienne tekrar atına

binmesine yardım etti ve hemen yola koyuldular.“Acı Köprü’den mi geliyorsunuz leydim?” diye sordu asker.“Hayır.” Buna cesaret edememişti. Renly’nin ölümünden

sonra genç dulun ve koruyucularının kendisini nasıl karşılaya-cağından emin olamamıştı. Acı Köprü’ye gitmek yerine savaşıntam ortasında yol almış, Lannisterlar’ın öfkesiyle kapkara birçöle dönen bereketli nehir topraklarından geçmiş ve her gecekeşif süvarilerinin getirdiği korkunç haberleri dinleyip kendinihasta hissetmişti.

“Lord Renly öldürüldü ,” diye ekledi.“Bu hikâyenin Lannister yalanlarından biri olmasını umu-

yorduk ya da... ”“Keşke öyle olsaydı. Erkek kardeşim Nehirova’nm başında

mı?”“Evet leydim. Majesteleri, Sör Edmure’u Nehirova’yı sa-

vunması ve arkasını kollaması için kalede bıraktı.”Tanrılar bunu yapacak gücü versin ona, diye düşündü Catelyn.

Ve bilgeliği de. “Robb’dan bir haber var mı?”“Duymadınız mı?” Adam şaşkın görünüyordu. “Majesteleri



Öküzağzı’nda çok büyük bir zafer kazandı. Sör Staffordter öldü. Ordusu dağıldı.”

Sör Wendel Manderly memnuniyetini bir sevinç çı belli etti ama Catelyn sadece başıyla onayladı. Yarının dünün zaferlerinden daha önemliydi.

Martyn Nehir kampını yıkık bir karakoldan geri kaarasında, çatısız bir ahırın ve yüzlerce yeni mezarın kurmuştu. Catelyn atından indiğinde adam tek dizininçöktü. “Hoşgeldiniz leydim. Kardeşiniz sizi bulup bir a

Nehirova’ya geri götürmemiz için göndermişti bizi.”Catelyn bu kelimelerin tınısını sevmemişti. “Babamaşe

mi oldu?”“Hayır leydim. Lord Hoster’m durumu aynı.” Nehi

kardeşlerine çok az benzeyen al yanaklı bir adamdı.

nister keşifçilerine yakalanmanızdan korktuk. Lord HarrenhaJ’dan ayrıldı, bütün kuvvetiyle birlikte batıyyor.”

“Ayağa kalkın,” dedi Catelyn, Nehir’e. Bu haber canmıştı, yakında Stannis Baratheon da harekete geçecektiTywin’in bize ulaşmasına ne kadar zaman var?”

“Üç gün, belki dört. Kesin olarak bilmek zor. Yollara ler yerleştirdik ama fâzla oyalanmamak en iyisi.”

Oyalanmadılar. Nehir hızla kampı kaldırdı, Catelynnında yerini aldı ve yola koyuldular. Başlarının üstüne dnan ulu kurdun, ikiz kulelerin ve alabalığın altında yaklakişiydiler şimdi.

Catelyn’in adamları Robb’un Oküzağzı’ndaki zaferi hda daha fazla şey öğrenmek istiyordu. Nehir anlattı. “KeKafiyeci Rymund diyen bir ozan Nehirova’ya geldi, mhakkında bir şarkı yazmış. O şarkıyı bu gece duyacağınızayekleydim. Şu Rymund, şarkısına 'Karanlıktaki Kurt’ adımuş.” Nehir, Sör StafFord’m ordusundan geri kalanlarınis Limanı’na nasıl geri çekildiğini anlatarak konuşmayaetti. Çasterly Kayası’na kuşatma makineleri olmadan etmek mümkün değildi. Bu yüzden Genç Kurt,Lannisterlar’ınnehir topraklarında gerçekleştirdiği yıkımın misillemesların yöntemleriyle gerçekleştiriyordu. Lord Karstark ve

72



layı şeridine saldırıyordu. Leydi Mormont binlerce büyük başhayvana el koymuştu ve sürüyü Nehirova’ya getiriyordu. İriJon; Rahibe Kuyusu, Castamere ve Pendric Tepesi’ndeki altınmadenlerini ele geçirmişti. Sör Wendel güldü. “Bir Lannister’ıkoşturmanın en iyi yolu altınlarını tehdit etmektir.”

“Kral, Diş’i almayı nasıl başardı?” diye sordu Sör PerwynFrey piç kardeşine. “Orası çok güçlü bir kale ve tepe yolunahâkim.”

“Almadı. Gece vakti kalenin etrafından dolaştı. Yolu ulu kur-dun gösterdiği söyleniyor, Boz Rüzgâr’ın. Canavar, bir bayırınaltında, kıvrılarak dar bir boğaza inen bir keçi izi bulmuş. Yolçok dönemeçli ve taşlıymış ama adamların tek sıra halinde geçe-

bileceği kadar eni varmış. Gözcü kulelerindeki Lannisterlar’ınruhu bile duymamış.” Nehir sesini alçalttı. “Kralın mücadele-den sonra Sör StafFord’ın kalbini çıkarıp kurduna yedirdiği söy-leniyor.”

“Böyle masallara inanmam,” dedi Catelyn sertçe. “Benimoğlum bir vahşi değil.”

“Siz nasıl derseniz leydim. Buna rağmen, canavann hak etti-ğinden fazla bir ödül değil. O sıradan bir kurt değil. İri Jon, ulukurtların çocuklarınıza kuzeyin eski tanrıları tarafından gönde-rildiğini söylüyor.”

Catelyn, oğullarının kurtları karlar arasında bulduğu günühatırladı. Üçü erkek ikisi dişi beş kurt yavrusu vardı, StarkHanedanı’nın beş öz çocuğu için beş kurt... ve akıncısı, beyaztüylü, kırmızı gözlü, Ned Stark’ın piç oğlu Jon Kar için.Omlar sıradan kurtlar değiller , diye düşündü.Gerçekten değiller.

O gece kamplarını kurduktan sonra Brienne, Catelyn’in ça-dırına geldi. “Leydim, güven içinde kendi adamlannızm arasınadöndünüz, kardeşinizin kalesine varmanıza sadece bir gün kal-dı. Bana gitmem için izin verin.”

Catelyn’in şaşırmaması gerekirdi. Gösterişsiz genç kadınyolculuk boyunca kendi içine kapanmıştı. Vaktinin çoğunuatlarla ilgilenerek, hayvanları tımarlayıp nallarını temizleyerek

geçirmişti. Shadd’ın avlan temizleyip pişirmesine yardım et-mişti ve kısa zaman içinde iyi bir avcı olduğunu da kanıtlamıştı.C t l ’i diği h ö i hi ikâ t t d k



ca yerine getirmişti. Kendisiyle konuşulduğundanazikçe cevvermiş ama hiç sohbet etmemiş, hiç ağlamamış,hiç gülmemişGündüzleri onlarla birlikte yol almış,geceleri onların arasınduyumuştu ama asla onlardan biri olmamıştı.

Retıly’le birlikteyken de beyleydi, diye düşündü Catelyn. Z yafette, meydan dövüşünde, hatta Renly’ninçadırında Gökkuşa Muhafızları ’tıdan kardeşleriyle birlikteyken bilebeyleydi. Bu kızın rafında Kışyan’nınkilerden yüksek duvarlar var.

“Bizden ayrılırsan nereye gideceksin?” diye sorduCatelyn“Geri döneceğim,” dedi Brienne. “Fırtına Burnu’na“Tek başına.” Bu bir soru değildi.Kızın geniş suratı durgun sular gibiydi, derinlerde noldu

ğuyla ilgili hiç ipucu vermiyordu. “Evet.”“Stannis’i öldürmek niyetindesin.”Brienne nasırlı kalın parmaklarıyla kılıcının kabzası

Bir zamanlar krala ait olan kılıcın. “Bir yemin ettim. ettim. Beni duydunuz.”“Duydum,” dedi Catelyn. Genç kız kana bulanmı

fetlerini atmıştı ama gökkuşağı pelerinini saklamıştı, C bunu biliyordu. Brienne’e ait olan her şeyi kaçarken gerakmışlardı. Genç kız Sör Wendel’in yedek kıyafetlerini zorunda kalmıştı çünkü kafiledeki diğer adamların kıyBrienn’in giyebileceği kadar geniş değildi. “Yeminler bomak, buna katılıyorum ama Stannis’in etrafında kalabordu ve onu korumaya yemin etmiş muhafızlar var.”

“Onun muhafızlarından korkmuyorum. Ben de en akadar iyiyim. Kaçmamalıydım.”

“Seni rahatsız eden şey bu mu? Birkaç aptalın sana demesinden mi çekiniyorsun?” Catelyn içini çekti. “Reölümü senin hatan değildi. Sen ona kahramanca hizm

ama onunla birlikte toprağa girersen kimseye hizmet etmazsın.” Bir dokunuştan gelebilecek teselliyi vermek içkıza uzattı. “Ne kadar zor olduğunu biliyorum...”

Brienne elini çekti. “Kimse bilemez.”“Yanılıyorsun,” dedi Catelyn sertçe. “Her sabah uyan

da Ned’in gittiğini hatırlıyorum. Ben kılıç kullanmayı ama Kral Topraklan’na gitmeyi, ellerimi Cersei Lann

74



boğazına sarıp yüzü kapkara kesilinceye kadar sıkmayı hayal et-miyorum anlamına gelmiyor bu.”

Güzellik, gözlerini kaldırdı, gerçekten güzel olan tek ya ıııydı. “Eğerbunu hayal ediyorsanız beni neden engellemeyeçalışıyorsunuz? Stannis’in görüşme sırasında söylediği şey yü-zünden mi?”

O yüzden mi? Catelyn kampa baktı. İki mızraklı nöbetçi voltaatıyordu. “İyi adamların bu dünyadaki şeytanlıklarla mücadeleetmesi gerektiği öğretildi bana ve Renly’nin ölümü bütün şüp-helerin ötesinde şeytanlıktı. Ama bana, kralların kılıçlar tarafın-dan değil tanrılar tarafından seçildiği de öğretildi. Eğer Stannis bizim gerçek kralımızsa..

“Değil. Robert da gerçek kral değildi, bunu Renly bile söylü-

yordu. Jaime Lannister gerçek kralıöldürdü, Robert Baratheon okralın veliahtını Uç Dişli Mızrak’ta katlettikten sonra. Tanrılaro zaman neredeydi? Tanrılar insanlan umursamıyor, tıpkı kral-ların köylüleri umursamadıkları gibi.”

“İyi bir kral umursar.”“Lord Renly... Majesteleri... o... o krallarınen iyisi olacaktı

leydim, o çok iyiydi, o...”“O gitti Brienne,” dedi Catelyn mümkün olan en şefkatli

şekilde. “Stannis ve Jofffey kaldı... ve benim oğlum.”“Yapmaz... Stannis’le aslabarış yapmazsınız, yapar mısınız?

Diz çöker misiniz? Yapmazsınız...”“Sana doğruyu söyleyeceğim Brienne. Bilmiyorum. Oğlum

kral olabilir ama ben kraliçe değilim... ben sadece çocuklarınıngüvende olmasını isteyen bir anneyim.”

“Ben anne olmak için yaratılmamışım. Benim dövüşmem

gerek.”“Dövüş o halde... ama yaşayanlar için dövüş, ölüler için değil.Renly’nin düşmanlan aynı zamanda Robb’un da düşmanlan.”

Brienne yere bakıp ayağını sürttü. “Oğlunuzu tanımıyorumleydim.” Kafasını kaldırdı. “Eğer beni alırsanız size hizmet ede-rim.”

Catelyn şaşırmıştı. “Neden ben?”Soru Brienne’i rahatsız etmiş gibiydi. “Bana yardım ettiniz.

Çadırda... onlar kralı benim... benim...”



*Sen masumdum.”“Oyle de olsa, bana yardım etmek zorunda değildiniz.

öldürmelerine izin verebilirdiniz. Sizin için bir anlamımtu.”

Belki orada olanlantt karanlık gerçeğini bilen tek kişi olmak istemdim, diye düşündü Catelyn. “Brienne, bunca yıl içinde peksoylu leydiyi hizmetime aldım ama senin gibi birini hiç adım. Ben bir savaş kumandanı değilim.”

“Değilsiniz ama cesaretiniz var. Savaş cesareti değil bama... bilmiyorum, bir çeşitkadın cesareti. Ve zamanı geldiğinde bana engel olmaya çalışmayacağınızı düşünüyorum. Bsöz verin. Beni Stannis’ten uzak tutmaya çalışmayacaksını

Stannis’in, sıranın Robb’a da geleceğini söyleyen sesini

duyabiliyordu Catelyn. Adamın söyledikleri boynuna üflsoğuk bir nefes gibiydi. “Zamanı geldiğinde sana engel oyacağım.”

Uzun boylu kız dizlerinin üstüne çöküp Renly’nin uzkılıcını Catelyn’in ayaklarının dibine koydu. “O halde sizleydim. Yeminli askerinizim... ya da siz neyiniz olmamı istsanız oyum. Sizi kollayacağım, sözünüzü dinleyeceğim verekirse sizin canınıza karşılık kendi canımı vereceğim. Eskyeni tanrıların huzurunda yemin ederim.”

“Ben de, kalbimde ve soframda her zaman yerin olacağsenden onurunu zedeleyecek bir şey yapmanı asla istemeyğime dair eski ve yeni tanrıların huzurunda yemin ediyorAyağa kalk.” Genç kızın elini kendi ellerinin arasına aldığgülümsemeden edemedi Catelyn. Ned’i kaç kez bir adamın yeminini kabul ederken izledim? Şu anı görebilseydi Ned’in ne düş

neceğini merak etti.Aynı günün sonlarına doğru, nehrin geniş bir açıyla kıvdığı, suların çamurlaşıp sığlaştığı noktadan Kızıl Çatal’ı geçtGeçit, Mallısterlar’m kartal armasını taşıyan oklu ve mızkarma bir kuvvet tarafından korunuyordu. Askerler Catelysancağım gördüklerinde sivri uçlu kazıkların arkasından çnehrin karşı kıyısına bir adam gönderdiler. Asker, Catelykafilesinin nehri geçmesine yardım etti. “Ağır ağır ve dikleydim,” dedi Catelyn’in atının dizginini tutarken. “Suyun 76



lerini kapı kulübesine doğru dörtnala koşturup önegeçtileDuvarlardaki gözcüler sancakları önceden görmüşolmalıyaçünkü yivli kapı açıktı.

Edmure, Catelyn’i karşılamak için kalenin dışına çıktı, da babasının üç yeminli adamı vardı; büyük göbekli silaSör Desmond Grell, kâhya Utherydes Wayn ve Nehiromuhafız başı, iri ve kel Sör Robin Ryger. Üç adam daHoster’la aynı yaşlardaydı ve bütün hayatlarını ona hizmrek geçirmişlerdi.Yaşlı adamlar, diye düşündü Catelyn.

Edmure, gümüş balık işlemeli tuniğinin üstüne kımavi bir pelerin giymişti. Görünüşüne bakılırsa Catelyneye gittiğinden beri tıraş olmamıştı, sakalı çalıya dönm“Cat, sağ salim geri döndüğünü görmek güzel. Renly’nöldüğünü duyunca hayatından endişe ettik. Lord Tywin dha

rekete geçti.”“Duydum. Babamız nasıl?”“Bir gün biraz güçlenmiş gibi görünüyor, ertesi gün..Ba

şını salladı. “Seni sordu. Ona ne söyleyeceğimi bilemedi“İlk fırsatta yanına gideceğim,” diye söz verdi Cat

“Renly’nin ölümünden sonra Fırtına Burnu’ndan habedi mi? Ya da Acı Köprü’den?” Yoldaki adamlara hiç kugelmemişti, Catelyn arkasından neler olduğunu öğrenmesabırsızlanıyordu.

“Acı Köprü’den haber yok ama Fırtına Bumu’nun kamandanı Sör Cortnay Penrose’dan üç kuzgun geldi, hepaynı talep var. Stannis kaleyi hem karadan hem denizden mış. Kuşatmayı kim kırarsa onun yanında yer alacağını syor. Çocuk için endişelendiğini yazmış. Bu çocuk kim ola biliyor musun?”

“Edric Fırtına,” dedi Brienne. “Robert’ın piç oğlu.”Edmure meraklı gözlerle kıza baktı. “Stannis, kaleyi o

gün içinde teslim edip çocuğu ona verdikleri takdirde ganun zarar görmeden özgürce gidebileceğine yemin etmiSör Cortney razı olmuyor.”

Ktndi katımdan olmayan gayrimeşru bir çocuk için her şeyi tehkeye atıyor, diye düşündü Catelyn. “Kumandana bir cevapladın mı?”

78



Edmurebaşını salladı. “Ne yardım ne de umut vadedemeyecekkenneden yollayayım? Stannis bizim düşmanımız değil.”

Sör Robin Rygar konuştu. “Leydim, bize Lord Renly’ninnasıl öldüğünü anlatabilir misiniz? Tuhaf hikâyeler duyduk.”

“Cat, bazıları Renly’yisenin öldürdüğünü söylüyor,” dediEdmure. “Bazıları da güneyli bir kadın tarafınan öldürüldüğü-nü iddia ediyor.”Tekrar Brienne’e baktı.

“Kralım öldürüldü,” dedi kız sessizce, “ve bunu yapan Ley-di Catelyn değildi, kılıcım üstüne, eski ve yeni tanrılar önündeyemin ederim .”

“Tarth Hanedanı’ndan Brienne, Akşamyıldızı LordSelwyn’in kızı, Renly’nin Gökkuşağı Muhafızlan’ndandı,” dediCatelyn. “Brienne, seni Nehirova’nm veliahtı kardeşim Sör Ed-mure Tully’yle tanıştırmaktan onur duyarım. Kâhyası Utherydes Wayn. Sör Robin Rygar ve Sör Desmond Grell.”

“Onur duydum,” dedi Sör Desmond, diğerleri de adamınsöylediğini tekrar etti. Brienne kızardı, sıradan nezaketler bileutanmasına sebep oluyordu. Edmure kızın çok tuhaf bir ley-di olduğunu düşündüyse bile yüksek sesle söylemeyecek kadarnazikti.

“Brienne, Renly öldürüldüğünde yanındaydı, ben de ora-daydım,” dedi Catelyn, “ama ölümüyle ilgimiz yok.” Burada,etrafta bu kadar adam varken gölgeden bahsetmeye niyetli de-ğildi, cesetleri gösterdi. “Bunlar kimin adamları?”

Edmure rahatsız bir şekilde yukarı baktı. “Kraliçenin banşteklifimize verdiği cevabı getiren Sör Cleos’la birlikte geldiler.”

Catelyn şaşırmıştı.“Elçileri mi öldürdün?”

“Sahte elçileri,” diye düzeltti Edmure. “Bana banş sözü ve-rip silahlarını teslim ettiler ve ben de onlara kale içinde dolaşmaözgürlüğü verdim. Üç gece boyunca ben Sör Cleos’la konuşur-ken etimi yiyip şarabımı içtiler. Dördüncü gece Kral Katili’nikaçırmaya çalıştılar.” Elini duvara doğru uzattı. “Şu iri yan olan,iki nöbetçiyi çıplak elleriyle öldürdü, adamları boğazlanndanyakalayıp kafataslannı birbirine vurarak kırdı. O sırada yanında-ki şu sıska delikanlı bir parça telle Jaime Lannister’ın hücre kili-dini açıyordu. Şu en sondaki kahrolası bir kumpanya oyuncusu.Benim sesimi taklit ederek Nehir Kapısı’nm açılmasını emretti.



Nöbetçiler yemin ediyor; Enger, Delp ve Uzun Lew, herü de. Bana sorarsan adamın sesi benimkine hiç benzemiyor asersemler yivli kapıyı kaldırmaya başlamışlardı.”

Catelyn, bunun Iblis’in işi olduğundan şüphelendi; adamKartal Yuvası’nda yaptığı kurnazlık gibi kokuyordu. Bir zamlar Tyrion için Lannisterlar’m en tehlikesizi derdi ama a

bundan emin değildi. “Onları nasıl yakaladınız?”“Ah, bunlar olurken ben kalede değildim. Tökeztaş’ı ge

miştim, şey yapıyordum, ah...”“Fahişelerleydin, zamparalık yapıyordun. Hikâyeyi anlat.Edmure’un yanaklan sakallan gibi kızardı. “Şafaktan bir s

kadar önceydi, kaleye dönüyordum. Uzun Lew teknemi gö beni tanıdığında aşağıdan emirler yağdıranın kim olduğumerak etmeyi akıl edebilmiş ve bağırmış.”

“Kral Katili’nin tekrar yakalandığını söyle bana.”“Yakalandı ama kolay olmadı. Jaime eline bir kılıç geçirm

yi başardı, Poul Pemford’u ve Sör Desmond’m yaveri Myleöldürdü, Delp’i ağır yaraladı, Üstat Vyman kısa zaman içinonun da öleceğinden endişeli. Kanlı bir karmaşaydı. Çelik slerini duyan kırmızı pelerinlilerin bazıları Jaime’nin yardımkoştu, onlan Jaime’yi serbest bırakanların yanına astım, diğlerini de zindana attım. Jaime’yi de. Bir daha kaçamayacak,sefer karanlıkta, elleri ayaklan zincirli ve duvara bağlı.”

“Ya Cleos Frey?”“Bu kumpasla ilgili hiçbir şey bilmediğine dair yemin e

yor. Nasıl emin olabiliriz? Adam yan Lannister, yan Frey vesoy da yalana. Onu eskiden Jaime’nin kaldığı kule hücreskoydum.”

“Cevap getirdi demiştin?”

“Cevap diyebilirsen. Karşı tekliften sen de benim kadar hlanmayacaksın, emin olabilirsin.”“Güneyden yardım alma umudumuz yok m u Leydi Star

diye sordu kâhya Utherydes Wayn. “Bu ensest suçlaması... LTywm bu çeşit bir hakareti hafife almaz. Kızının adına sülen lekeyi, lekeyi sürenin kanıyla temizlemek ister. Lord Stnis bunu anlamak zorunda. Bizimle uzlaşmaktan başka çaryok."

80



Stannis bizden çok daha büyük ve karanlık bir güçle uzlaştı. “Bumeseleleri daha sonra konuşalım.” Catelyn atını köprüyedoğru koşturup ölü Lannisterlar’dan oluşan tüyler ürpertici sırayıarkasında bıraktı. Kardeşi ona yetişti. Hızla Nehirova’nın üstavlusuna girdiklerinde üç dört yaşlannda çırılçıplak bir çocukatların önüne fırladı, Catelyn çocuğu ezmemek için dizginlereasıldı ve şaşkınlık dolu gözlerle etrafına baktı. Yüzlerce insankaleye alınmış ve duvarların dibine derme çatma barınaklarkurmalarına izin verilmişti. Çocukları her yerdeydi. Avlu ta-vuklarıyla, inekleriyle, koyunlanyla doluydu. “Bu insanlar dakim?”

“Halkım,” diye cevap verdi Edmure. “Korkuyorlar.”Çok yakında kuşatılacak bir kaleyi ancak benim tatlı kardeşim işe

yaramaz aç ağızlarla doldurur. Catelyn, Edmure’un yumuşak birkalbi olduğunu biliyordu, bazen kafasının kalbinden de yumu-şak olduğunu düşünüyordu. Onu bunun için seviyordu ama...

“Kuzgunlar Robb’a ulaşabiliyor mu?”“Kral arazide leydim,” dedi Sör Desmond. “Kuşların onu

bulması mümkün değil.”Utherydes Wayn öksürdü. “Genç kralımız yola çıkmadan

önce, döndüğünüzde sizi İkizler’e göndermemizi emretti Ley-di Stark. Lord Wälder’ın kızları hakkında daha fazla bilgi edin-menizi istiyor, zamanı geldiğinde gelinini seçmesine yardımetmeniz için.”

“Sana yeni atlar ve erzak vereceğiz,” dedi Edmure. “Yolaçıkmadan önce dinlenmek istersin...”

“Burada kalacağım,” dedi Catelyn atından inerken. Robb’a

bir eş seçmek için Nehirova’dan ve ölmek üzere olan babasın-dan ayrılmaya niyetli değildi. Robb güvende olmamı istiyor, onu bu yüzden suçlayamam ama bahanesi çok saçma. “Seyis,” diye seslendi,ahırlardan bir çocuk dışarı koşup atın dizginlerini aldı.

Edmure eyerinden aşağı atladı. Boyu Catelyn’den bir başuzundu ama o her zaman Catelyn’in küçük kardeşi olacaktı.“Cat,” dedi mutsuz bir sesle, “Lord Tywin geliyor...”

“Lord Tywin kendi topraklarını savunmak için batıya gi-diyor. Kapılarımızı kapatıp duvarlarımızın arkasında kalırsak,önümüzden geçip gidişini güven içinde seyrederiz.”



“Bunlar Tully arazileri,” dedi Edmure. “Lord Tywin btopraklardan kanı dökülmeden geçmeyidüşünüyorsaona sebir ders veririm. ”

Oğluna verdiğin dersin aynısını mı ?Edmure, gururuyla oynandığında bir nehir kayası kadar inatçı olabiliyordu ama ordusnun son mücadelede Sör Jaime tarafından kanlı parçalara ayrdığını ne o ne de Catelyn unutmuştu. “Lord Tywin’le arazikarşılaşmak bize bir şey kazandırmaz, her şeyi kaybettirir,” deCatelyn yumuşak bir sesle.

“Avlu savaş planlarımı tartışmak için uygun bir yer değil.” “Nasıl istersen. Nerede konuşalım?”Edmure’un yüzü karardı. Catelyn bir an için kardeşinin o

parlayacağını düşündü ama Edmure kendini toplayıp, “Tankorusu. Israr ediyorsan orada konuşalım,” dedi.

Tanrı korusunun kapısına giden dehliz boyuncaerkekkardeşini takip etti. Edmure öfkelendiğinde her zamanasıksuratlı vküskün olurdu. Catelyn kardeşini yaraladığı içinüzgündüammesele Edmure’un gururundan çok daha önemliydi. Ağaçlaraltında baş başa kaldıklarında Edmure yüzünü ablasına döndü

“Lannisterlar’la arazide karşılaşacak kuvvete sahipdeğilsindedi Catelyn sertçe.

“Bütün ordum toplandığında sekiz bin piyademve üç bisüvarim olacak,” dedi Edmure.

“Lord Tywin’in senden iki kat fazla adamı olduğuanlamıngelir bu.”

“Robb mücadeleleri dahakötü rakamlara rağmen kazdı,” diye karşılık verdi Edmure. “Benim bir planımvar. RoosBolton’ı unutuyorsun. Lord Tywin onu YeşilÇatal’da yendama ele geçirmeyi başaramadı. Lord TywinHarrenhal’a ge

döndüğünde Bolton yakut geçitten yol ağzına gitti.O n bin admı var. Helman Tallhart’a haber yolladım, Robb’un İkizler’d bıraktığı garnizonla birlikte Bolton’a katılacak...”

“Edmure, Robb o askerleri İkizler’inkorunması ve LoWalder’in bize sadık kalması için orada bıraktı.”

“Sadık kaldı,” dedi Edmure inatla. “Freyler FısıltılıOrman’dcesurca savaştı. Sör Stevron’m Öküzağzı’nda can verdiğ

duk. Sör Ryman, Kara Wälder ve diğerleri Robb’la birli82



da. Martyn keşifsüvarisi olarak üstün hizmetlerde bulundu. Sör perwyn senigüven içinde Renly’ye götürdü. Tanrılar, onlardandaha fazla neisteyebiliriz? Robb, Lord Walder’ın kızlarından biriyle nişanlıve Roose Bolton bir diğeriyle evlendi. Lorduntorunlarındanikisi Kışyarı’nda senin himayende değil mi?”

“Vesayet altındaki bir çocuk gerektiği takdirde kolaylıkla bir tutsağadönüşebilir.” Catelyn, Bolton’ın evliliğinden ve SörStevron’ınölümünden habersizdi.

“Elimizde iki rehineolması Lord Walder’ın bize karşı birhata yapmaması içindaha çok sebep olduğu anlamına gelir.Bolton’ınFrey askerlerineve Sör Helman’a ihtiyacı var. OnaHarrenhal’u geri almasınıemrettim.”

“Bu çok kanlı bir iş olur.”

“Öyle ama kale düştüğünde Tywin’in güven içinde geri çe-kileceği bir yer kalmayacak. Lordun geçişini engellemek için Kı-zıl Çatal’ın geçitlerini benim askerlerim koruyacak. Eğer nehrinkarşından saldırmayı denerse, sonu tıpkı Üç Dişli Mızrak’ı geç-meye kalkışan Rhaegar gibi olacak. Geri dönerse Nehirova’ylaHarrenhal arasında sıkışacak, Robb geldiğinde lordun işini ta-mamen ve sonsuza kadar bitiririz.”

Edmure’un sesi haşin bir özgüvenle doluydu ama Catelyn,

amcası Brynden’in Robb’la batıya gitmemiş olmasını diledi. Karabalık, yüzlerce mücadelede çarpışmış bir askerdi; Edmure’unçarpıştığı tek mücadele kaybedilmişti.

“Planım gayet iyi,” diye neticelendirdi Edmure. “LordTytos da öyle olduğunu söylüyor, Lord Jonos da. Blackwood’laBracken’ınherhangi bir konuda aynı fikirde olduğunu gördünmü daha önce, sorarımsana?”

“Dediğin gibi olsun.” Catelyn çok yorgun olduğunu fark ettianiden. Belki kardeşine itiraz etmekle hata yapıyordu. Belki planıgerçekten olağanüstüydü ve Catelyn’in endişeleri kadınca korku-lardan başka bir şey değildi. Ned’in orada olmasını isterdi ya daamcası Brynden’ın ya da... “Bu konuyu babamla konuştun mu?”

“Babam savaş stratejilerini tartacak durumda değil. İki günönce seni Brandon Stark’la evlendirmenin planlarını yapıyor-du! Bana inanmıyorsan gidip kendin gör. Bu plan işe yarayacak

Cat, göreceksin.”83



“Öyle olmasını umut ediyorum Edmure.Gerçekten ediyrum.” Kardeşini yanağından öpüp babasınınyanına gitti.

Lord Hoster Tully hemen hemen bıraktığıgibiydi; yatakt bitkin, solgun ve nemli. Odası hastalık kokuyordu,eşitmiktardekşi ter ve ilaçtan meydana gelmiş iç bayıltıcıbir koku. Cately

perdeleri çektiğinde babası hafifçe inleyipgözlerini açtı. Kimolduğunu ya da neistediğini anlamıyormuşgibi kızma baktı. “Baba,” dediCatelyn, lordu öptü. “Geridöndüm.”Ya§h adam bu sefer kızını tanımış gibiydi.“Döndün,” diy

fısıldadı, dudakları neredeyse hiç kıpırdamadan.“Evet,” dediCatelyn. “Robb benigüneye göndermişti am

çabucak geri geldim.”“Güney... neresi... Kartal Yuvası güneyde mi tatlım?Hatırla

yamıyorum... ah

korkmuştum... beni bağışladın mı çocuğuGözyaşları yanaklarına akıyordu.“Bağışlanacak hiçbir şey yapmadın baba.” Babasınınince

beyaz saçlarını ve alnını okşadı. Üstadın verdiği bütünilaçlarrağmen hâlâ alev alev yanıyordu.

“En iyisi buydu,” diye fısıldadı babası. “Jon iyi bir agüçlü, nazik... sana iyi bakacak... üstelik soylu, beni dinlyapmalısın, ben senin babanım... baban... Cat evlendiğindesen de

evleneceksin... evet,evleneceksin...” Lysa olduğumu sanıyor , dedi Catelyn içinden.Tanrılar, henüzevlenmemişiz gibi konuşuyor.

Babasının elleri kendi ellerine kilitlendi, ürkmüş iki beyazkuş gibi titriyordu. “Şu delikanlı... sefil oğlan... onun ad bileanma, senin görevin... annen...” Lord Hoster bir sancı sıyla inledi. “Ah, tanrılar beni affedin, beni affedin, beniaffedin

İlacım...”Sonra Üstat Vyman geldi, lordun dudaklarına bir kgötürdü. Lord Hoster yoğun beyaz sıvıyı annesinin meemen bir bebek gibi emiyordu. Catelyn babasının tekrarleştiğini görebiliyordu. “Şimdi uyuyacak leydim,” dediÜstaVyman kadeh boşaldığında. Lordun dudakları haşhaş süt bir tabakaya kaplanmıştı. Üstat yaşlı adamın ağzını cübbkoluyla sildi.

Catelyn daha fazla izleyemezdi. Hoster Tully her



güçlü ve gururlu bir adamolmuştu. BuVıale gelmesini görmek.Catelyn’iniçiniacıtıyordu.Balkonaçıktı.Aşağıdaki avlu, kaleyesığınan insanlarla ve onlanngürültüsüylekarmakarışıktı amaduvarlar ınardındaki nehirlertemiz, saf ve sonsuz birşekildeakıyordu.Onun nehirleri. Çok kısa bir zaman sonra son yolculuğuiçin bu nehirlere dönecek.

Üstat Vyman da balkonageldi. “Leydim,”dedi hafifçe. “Ka

çınılmaz sonu dahafazla gec iktiremem.Amcanıza haber yollamak için bir süvari göndermeliyiz. SörBrynden burada olmakisteyecektir.”

“Evet,” dediCatelyn. Sesi hüzünle kalınlaşmıştı.“Ve belkiLeydi Lysa’ya da?”“Lysa gelmeyecek.”“Belki bizzat siz yazarsanız...”“Sizi memnun edecekse bir şeyler yazanm.” Lysa’mn ‘sefil

oğlariının kim olduğunumerak etti. Genç bir yaver ya da önem-siz bir şövalye, çokmümkün olmasa da... ama Lord Hoster’ınitirazının şiddetine bakılırsa bir tacirin oğlu, halkın içinden birçırak hatta bir şarkıcı bile olabilirdi. Lysa şarkıcılan her zamançok sevmişti.Onu suçlamamalıyım. Jon Arryn babamızdan yirmi yaşbüyüktü ve buna karşılık soylu.

Edmure’un ablasına tahsis ettiği kule, Catelyn ve Lysa’nıngenç birer kızken birlikte kaldıkları kuleydi. Tekrar kuştüyü

bir yatakta, bir şöminen in sıcağında uyumak iyi gelecekti, iyicedinlediğinde dünya dahaaz kasvetli görünürdü belki.Ama odasının kapısında, Utherydes Wayriı gri elbiseli iki

kadınla birlikte beklerken buldu. Catelyn kadınlan gördüğüanda neden orada olduklannı biliyordu. “Ned?”

Rahibeler gözlerini yere indirdiler. “Sör Cleos onu KralTopraklan’ndan getirmiş leydim,” dedi Utherydes.

“Beni ona götürün,” diye emretti Catelyn.Onu ahşap bir masaya yatırmış, Stark Hanedam’mn ulu kurt

armalı sancağıyla örtmüşlerdi. “Ona bakacağım,” dedi Catelyn.“Sadece kemikler kalmış leydim.”“Ona bakacağım,” diye tekrar etti.Sessiz rahibelerden biri sancağı kaldırdı.Kemikler, diye düşündü Catelyn. Bu Ned değil. Bu benim sevdi



ğım, çocuklarımın babası olan adam değil. Elleri göğsünün üstün birleştirilmişti. Sadece kemik parmakları bir uzunkılıcın zasmı tutuyordu ama bunlar Ned’in elleri değildi,onun ellerjgüçlü ve hayat doluydu. Kemiklere Ned’in cübbesini gmişlerdi. Göğsünde ulu kurt arması olan beyaz kadifec ü b b e y i

ama Catelyn’in geceler boyu başını dayadığı sıcaktenden,onasanlan kollardan eser kalmamıştı. Başı gümüş tellerletekrar be-denine birleştirilmişti ama kafatasları birbirine benzerdi; bu bo§göz çukurlarında lordun yeşil gözlerinden bir iz bulamıCatelyn.Onun gözlerini kargalara yedirdiler , diye hatırladı.

Döndü. “Bu onun kılıcı değil.”“Buz bize iade edilmedi leydim,” dedi Utherydes.“Sadece

Lord Eddard’ın kemikleri gönderildi.”“Bu kadarı için bile kraliçeye teşekkür borçluyumsanırım.”“İblis’e teşekkür edin leydim, onun işiydi.”

Birgün hepsine teşekkür edeceğim. “Hizmetiniz için minnetarhemşireler,” dedi Catelyn. “Fakat size bir görev daha veyim. Lord Eddard bir Stark’tı ve kemikleri Kışyarı’nda dmeli.”Onun heykelini yapacaklar. Taştan benzeri ayaklarının dibinde bir ulukurt ve kucağında bir kılıçla karanlıkta oturacak. “Rahibeler

yeni atlar ve yolculuk için ihtiyaç duyacakları her şeyi vdedi Utherydes’e. “Hal Mollen, Kışyarı’na kadar rahibelelik edecek. Muhafız başı olarak bu görev ona düşer.” Lodan ve aşkından geri kalan kemiklere baktı. “Şimdi beni bırakın. Hepiniz. Bu geceyi Ned’le baş başa geçireceğim.

Grili kadınlar başlannı eğdi.Sessiz rahibeler canlılarla konuşmaz ama ölülerle konuşabildikleri söylenir , diye hatırladı CatelyBunu yapabilmeyi ne çok isterdi.



DAENERYS

perdelersokağın tozunu ve gürültüsünüdışarıda tutuyordu

ama hayal kırıklığını tutamıyordu. Dany bitkin birhalde tahtı-revana tırmandı, Qarthlı gözlerden kaçabildiği içinmemnun-du. “Yolu açın,” diye bağırdı atının sırtındakiJhogo kalabalığa.Kamçısınışaklattı. “Ejderhaların Anası için yol açın.”

Serin saten minderlerde uzanan Xaro Xhoan Daxos yeşimve altından yapılmış kadehlere yakut kımızısı şarap doldur-

du tahtırevanın sallantısına rağmen elleri dengeliydi. “Yüzünüzederin bir keder yazıldığını görüyorum aşk ışığım.” Kadehin biri-ni Dany’ye uzattı. “Kayıp bir rüyanın üzüntüsü olabilir mi?”

“Ertelenmiş bir rüya, hepsi bu.” Dar gümüş gerdanlığı bo-ğazını sıkıyordu. Çıkarıp kenara attı. Gerdanlık büyülü ame-tist taşlarıyla süslenmişti. Xaro bu taşların Dany’yi her türlüzehirden koruyacağına dair yemin etmişti. Safkanlılar, tehlikeliolduğunu düşündükleri insanlara zehirli şarap ikram etmekleünlüydü ama Dany’ye sadece bir bardak su vermişlerdi. Beni bir kraliçe olarak görmüyorlar, diye düşündü acı acı. Ben sadece öğleden sonra eğlencesiydim. Tuhaf bir evcil hayvanı olan bir at kızı.

Dany şarabı almak için elini uzattığında Rhaegal tısladı vekeskin siyah tırnaklarını kızın çıplak omzuna geçirdi. Acıy-la irkilen Dany ejderhayı kumaşla kaplı diğer omzuna koydu.Qarthlılar’m zevkine göre giyinmişti. Xaro, Kudretlilerin birDothraklı’yı asla dinlemeyeceği konusunda onuuyarmıştı.Dany de yeşil ipekten dikilmiş, tek göğsünü açıkta bırakan bir

elbise, gümüş sandaletler ve siyah beyaz incilerle süslenmiş birkemerle önlerine gitmişti. Bana önerdikleri yardım karşılığında çıplak gitmeliydim. Belki de gerçekten öyle yapmalıydım. Büyük biryudum şarap içti.

Qarth’ın kadim kral ve kraliçelerinin soyundan gelenSafkanlılar, Kent Koruyuculan’nı ve gösterişli kadırgalardan olu-şan donanmayı komuta ediyor, denizlerin arasındaki boğazlarahükmediyorlardı. Daenerys Targaryen o donanmanın tümünü

ya da bir bölümünü askerleriyle istiyordu. Anı Tapınağı’nda



gelenekeselkurban törenini yaptı, Uzun ListeninHamisi’ngeleneksel rüşveti verdi, Kapı Açan’a gelenekselhurmayı sundve sonunda kendisini Bin Tahtlı Salon’a götürecekolan anenevmavi ipek terlikleri aldı.

Safkanlılar, Dany’nin isteklerini atalarının görkemliahşapkoltuklarında otururken dinledi. Koltuklar, mermerzeminden Qarth’ın kaybolmuş zaferlerini tasvir eden resimlerlesüslenmiş

kubbeli tavana doğru dönerek yükselen bir şekildesıralanmıştı. Muazzam büyüklükteydiler. Olağanüstü oymaları vardı.Altıni- şiyle süslenmişlerdi. Üzerlerine amber, akik, laciverttaşıve yeşim taşlan kakılmıştı. Her biri diğerinden farklıydı veen kusursuzu olmak için yapılmıştı. Buna rağmen koltuklardaoturanlar cansız ve bitkindi. İnsan uyuduklannı bile sanabilirdi. Dinlediler ama duymadılar ya da umursamadılar, diye düşündü Dany. Bunlar gerçekten Süt Adamlar. En haçından beri bana yardım etmeye niyetle

yoktu. Geldiler çünkü merak ediyorlardı. Geldiler çünkü sıkılmışlard Omzumdaki ejderha onlan benden fazla ilgilendiriyordu.“Bana Safkanlılar’ın söylediklerini anlatın,” dedi XaroXhoan

Daxos. “Kraliçemin kalbini böyle üzüntüyle dolduracak nsöylediler?”

“Hayır dediler.” Şarabın tadı nar ve sıcak yaz günlerigibiydi. “Büyük nezaketle söylediler ama bütün o güzel kelimelerinaltındaki cevap hayırdı.”

“Gururlarını okşadınız mı?”“Utanmasızca.”“Ağladınız mı?”“Ejderhanın kanı ağlamaz,” dedi Dany terslenerek.Xaro içini çekti. “Ağlamanız gerekirdi.” Qarthlılar sık

kolayca ağlıyordu. Ağlamak medeni insanların özellikle biri olarak kabul ediliyordu. “Satın aldığımız adamlar, ondedi?”

“Mathos hiçbir şey söylemedi. Wendello konuşma şekövdü. Muhteşem, diğerleriyle birlikte hayır dedi ama ardağladı.”

“Kahretsin. Qarthlılar çok inançsız olmalı.” XSafkanlılar’dan değildi ama Dany’ye kimlere ne kadar rüşvmesi gerektiğini söylemişti. “Ağla, bu ihanet karşısındaağla.”



Dany havaya uçan altınları için ağlamak üzereydi. Mathos jylallarawan,WendelloQar Deeth ve Muhteşem Egon Emeros’a verdiği rüşvetle b ir gemisatın alabilir ya da paralı askerler kiralayabilirdi.“SörJorah’ı yollayıp hediyelerimi geri isteyebilir miyim?” diyesordu.

“Üzgün Adamlar’danbiri sarayıma gelir ve sizi uykunuzda öldürür,” dedi Xaro.Üzgün Adamlar, kadim ve kutsal bir suikatçiloncasıydı, böyleadlandırılmışlardı çünkü kurbanlarını öldürmeden öncekulaklarına, “Çok üzgünüm,” diye fısıldarlardı. Qarthlılar enazından nazik insanlardı. “Faros’un Taş İneği’nden süt sağmakSafkanlılar’dan altın almaktan kolaydır denir.”

Dany, Faros’un neresi olduğunu bilmiyordu ama Qarth taşineklerle doluymuş gibi geliyordu ona. Denizler arasında ticaret

yaparken son derece zengin olan tacir prensler üçe bölünmüştü:Kadim Baharatçılar Loncası, Turmalin Kardeşliği veXaro’nun bağlı olduğu On Üçler. Nüfuz için birbirleriyle rekabet ediyor-lardı ve her üçü de Safkanlılar’la sonu gelmez bir çekişme için-deydi. Hepsinin üstünde, korkunç güçleri olan mavi dudaklı büyücüler vardı. Çok az görünür, çok büyük korku saçarlardı.

Xaro olmasaydı Dany kaybolurdu. Bin Tahtlı Salon’un ka- pılarını açtırmak için heba ettiği altın, kıvrak bir zekânın ve ta-cir cömertliğinin ürünüyüdü. Yaşayan ejderhaların dedikodusudoğuya yayılınca hikâyenin gerçekliğini öğrenmek için gelen-ler artmıştı ve Xaro Xhoan Daxos ziyaretçilerin EjderhalarınAnası’na biraz sikke vermesini sağlamıştı.

Xaro’nun akıtmaya başladığı küçük dere kısa zamanda birnehre dönüştü. Tacir kaptanlar Myr’den dantel, Yı Ti’den saf-ran dolu sandıklar, Asshai’den kehribar ve ejderhacamı getiri-yordu. Tacirler kese kese sikke, gümüş ustaları yüzükler ve zin-cirle^ hediye ediyordu. Flütçüler, Dany için flüt çaldı, taklacılartakla attı, şarkıcılar şarkı söyledi. Kumaş boyacıları, Dany’yidaha önce hiç görmediği renklere boyanmış kumaşlarla donattı.Jogos Nhai’den gelen bir çift, Dany’ye siyah beyaz çizgili atlar-dan hediye etti. Dul bir kadın kocasının gümüş yapraklara sa-rılı kurutulmuş cesedini getirdi. Bu bedenlerin önemli güçleriolduğuna inanılırdı, hele beden bir büyücüye aitse, ki bu ceset

89



öyleydi. Turmalin Kardeşliği, Dany’ye üç başlı ejderhayapılmış bir taç giydirdi. Ejderhaların tüyleri altın, kanamüştü. Başlan fildişi, yeşim ve akikten oyulmuştu.

Dany’nin sakladığı tek hediye o taçtı. Geri kSafkanlılar’a vererek heba ettiği rüşveti toparlamak için Xaro tacı da satmak istemişti On Üçler, Dany’ye çok

zel bir taç getirecekti ama Dany buna izin vermemişti.“Viserannemin tacını sattı ve ona dilenci dediler. Bu tacı saklave bana kraliçe diyecekler.” Ve tacı sakladı, ağırlığı boağrıtsa da...

Taçlansam da bir dilenciyim hâlâ, diye düşündüDany. Dünynın en görkemli dilencisi oldum ama dilenci, dilencidir. Bu durumdnefret ediyordu. Ağabeyi de nefret ediyor olmalıydı.Onca y

İşgalci’nin bıçağından bir adım önde olabilmek için şehirden şehire kaçdurduk. Hükümdarlardan, prenslerden, yargıçlardan yardım dilendi

Yiyeceğimizi yağcılık yaparak kazandık. Viserys onunla nasıl alay eddiğini biliyordu.O kadar öjkeli ve acımasız birine dönüşmesi şaşırtıdeğil. Sonunda akimı kaybetti. Bırakırsam bana da aynı şey olacaBir yanı, insanlarını alıp Vaes Tolorro’ya dönmeyi ve o öri canlandırmayı her şeyden fazla istiyordu. Hayır, bu yenilmanlamına gelir. Ben, Viserys’in asla sahip olmadığı bir şeye sahibim

Benim ejderhalarım var. Ejderhalar her şeyi değiştiriyor.Rhaegal’i okşadı. Yeşil ejderha dişlerini elininetli kısmın

geçirip sertçe ısırdı. Dışarıda, büyük şehir mırıldanıyoruğulduyor, kaynıyordu. Sayısız ses birbiriyle harmanlanıptek v pes bir sese dönüşüyordu, denizin kabarması gibi.“Yol açın SüAdamlar, Ejderhaların Anası’na yol açın” diye bağırdı JvQarthlılar kenara çekildi. Belki de insanları hareketettiren adamın sesi değil öküzlerdi. Dany perdenin kıvrımlarınınarasından gri aygınnın sırtındaki Jhogo’yu görüyordu.Adam zamazaman Dany’nin hediye ettiğigümüş saplı kamçıylaöküzler

vuruyordu. Aggo tahtırevanın diğer yanını koruyordu.Rakha

ro alayın arkasmdaydı, herhangi bir tehlike işaretinigörebilmeiçin kalabalıktaki yüzlere bakıyordu. Sör Jorah diğerejderhalarkorumak için sarayda kalmıştı; sürgün şövalye buşarlatanlığen başından beri karşıydı. Okimseye güvenmiyor, diyedüşündDanyve belki bunun için geçerli sebepleri var.90



Dany şarap içmek için kadehini kaldırdığında Rhaegal şa-rabı kokladı ve tıslayarak başını geri çekti. “Ejderhanız iyi bir buruna sahip,” dedi Xaro. Ağzını sildi. “Bu şarap vasat. YeşimDenizi’nin ötesinde altın kalitesinde bir şarap yapıldığı, o şa-rabın bir yudumunun diğer bütün şarapları sirkeye çevirdiğisöylenir. İzin verin sizinle birlikte zevk mavnama binelim ve oşarabı aramaya gidelim.”

“Dünyanın en iyi şarapları Arbor’da yapılır,” dedi Dany.Lord Redwyne’ın, babasıyla birlikte İşgalci’ye karşı savaştığı-nı hatırlamıştı. Son krala sadık kalan birkaç adamdan biriydi. Benim için de savaşacak mı? Bunca yıl sonra emin olmanın biryolu yoktu. “Benimle birlikte Arbor’a gel Xaro, daha önce hiç

tatmadığın kadar güzel şaraplar içersin. Ama oraya bir savaş ge-misiyle gitmemiz gerek, bir zevk mavnasıyla değil.”“Benim savaş gemim yok. Savaş ticaret için kötüdür. Size

defalarca söyledim, Xaro Xhoan Daxos bir barış adamıdır.” Xaro Xhoan Daxos bir altın adamıdır , dedi Dany içinden.Ve

altın, ihtiyacım olan gemileri ve kılıçlan satın alır. “Senden kılıç ku-şanmanı istemedim, sadece gemilerini ödünç vermeni istiyo-rum.”

Xaro mahçup bir şekilde gülümsedi. “Birkaç ticaret gemimvar, hepsi bu. Kaç tane olduklarını kim söyleyebilir? İçlerinden biri tam şu anda Yaz Denizi’nde bir fırtınaya tutulmuş batıyorolabilir. Yarın sabah başka bir tanesi korsanlar tarafından devrilebilir. Ertesi gün kaptanlarımdan biri önündeki zenginliğe bakar ve Bütün bunlar benim olmalıydı, diye düşünebilir. Bunlarticaret işinin tehlikeleri. Şu konuştuğumuz süre içinde gemile-

rim azalıyor. Her geçen saniye biraz daha fakirleşiyorum.”“Bana gemilerini ver ve seni tekrar zengin edeyim.”“Benimle evlen parlak ışık ve kalbimin yelkenlerini aç. Ge-

celeri güzelliğini düşünmekten gözüme uyku girmiyor.”Dany gülümsedi. Xaro’nun süslü itirazları onu eğlendiri-

yordu ama adamın tavırları ağzından çıkanlardan farklıydı. SörJorah tahtırevana binmesine yardım ederken gözünü Dany’ninÇıplak göğsünden alamamıştı ama Xaro böyle yan yana oturur-

larken bile bakmaya tenezzül etmemişti. Ve Dany tacir prensinetrafından ayrılmayan, ipek giysileriyle sarayın koridorlarında



salınan yakışıklı gençlerin de farkındaydı. “Çok tatlı şeysöyİliyorsun Xaro ama senin kelimelerinin altından da hayır duyuyorum.”

“Şu bahsettiğiniz Demir Taht kulağa çok soğuk, sert vvarca bir şeymiş gibi geliyor. Dikenli tellerin narin teninizceği düşüncesine bile katlanamıyorum.” Xaro’nun burnmücevherler, adamın yüzüne tuhaf ve pırıltılı bir kuş ifariyordu. Uzun ve zarif parmaklarını havada salladı. “Bırarası sizin krallığınız olsun, siz kraliçelerin en ihtişamlısı ben de kralınız olayım. İsterseniz ben size altın bir taht vQarth bizi bıktırdığında Yi Ti’nin etrafında yolculuğa çşairlerin büyülü şehrini ararız. Ölü adamın kafatasından şarabı içeriz.”

“Batıdiyar’a yelken açmaya ve İşgalci’nin kafatasındakam şarabı içmeye kararlıyım.” Rhaegal’in çenesinin alşıdı, yeşil ejderha bir an kanatlarını açıp tahtırevanın içhavayı dalgalandırdı.

Xaro Xhoan Daxos’un yanağından kusursuz bir damyaşı süzüldü. “Sizi bu çılgınlıktan vazgeçirebilecek bir şmu?”

“Hiçbir şey,” dedi Dany, sesinin duyulduğu kadar em bilmeyi umarak “Eğer On Üçler’in her biri bana onar grirse...”

“Mürettebatsız yüz otuz geminiz olur. Davanızın haQarth’ın sıradan insanları için hiçbir şey ifade etmiyor. denizcilerim dünyanın diğer ucundaki bir tahtta kimin ğunu neden önemsesin?”

“Önemsemeleri için para ödeyeceğim.”“Hangi sikkeyle cennetimin tatlı yıldızı?”

“Ziyaretçilerin getirdiği altınlarla.”“Bu işe yarayabilir,” diye kabul etti Xaro. “Ama umuları çok pahalıya mal olabilir. Benim onlara ödediğiminfazlasını vermek zorunda kalırsınız ki benim olağanümertliğime bütün Qarth güler.”

“Eğer On Üçler bana yardım etmeyecekseBaharatçılaLoncası’ndan ya da Turmalin Kardeşliğinden yardım iliyim belki?”

92



Xaro omuz silkti. “Size dalkavukluktan ve yalanlardan başka bir §ey vermezler. Baharatçılar içten pazarlıklı ve palavracıdır.Kardeşlikde korsanlarla dolu.”

“O halde Pyat Pree’yi dinleyip büyücülere gitmem gerek.”Tüccar dimdik oturdu. “Pyat Pree’nin dudakları mavi ve o

nıavi dudaklar sadece yalan konuşur. Sizi seven birinin verdiğiaklı dinleyin. Büyücüler toz yiyip gölge içen acımasız yaratıklar-dır. Size bir şey veremezler, size verecek bir şeyleri yok.”

“Eğer sevgili dostum Xaro Xhoan Daxos bana istediklerimiverseydi büyücülerden yardım dilenmek zorunda kalmazdım.”

“Ben size evimi ve kalbimi verdim, bunlar sizin için bir şeyifade etmiyor mu? Size parfümler ve narlar verdim, takla atanmaymunlar, tüküren yılanlar, eski Valyria parşömenleri, bir pu-tun kafasını, bir kertenkelenin ayaklarını verdim. Size abanozve altından yapılmış bu tahtırevanı verdim ve onu taşıması için boynuzlarına mücevherler kakılmış teki oltu taşı kadar siyah,teki fildişi kadar beyaz bu öküzleri.”

“Evet,” dedi Dany. “Ama ben gemiler ve askerler istemiştim.

“Ben size bir ordu vermedim mi kadınların en tatlısı? Pırıl pırıl zırhlar giyinmiş bin şövalye vermedim mi?”

Zırhlar altın ve gümüşten yapılmıştı ve askerler yeşim ta-şından, kehribardan, ametistten, opalden. Her biri Dan/ninküçük parmağı kadardı. “Çok sevimli bin şövalye,” dedi, “amadüşmanlarımı korkutacak türden savaşçılar değiller ve bu öküz-ler beni denizin karşı tarafına geçiremezler. Ben... neden duru-yoruz?” Öküzler iyice yavaşlamıştı.

Tahtırevan aniden durduğunda, “Khaleesi,” dedi Aggo per-delerin arasından. Dany dirseğinden destek alıp dışan sarktı.Pazar yerinin kenarındaydılar, önlerindeki yol bir insan duva-rıyla kapanmıştı. “Neye bakıyorlar?”

Jhogo atını Dany’nin yanına sürdü. “Bir ateş büyücüsüKhaleesi.”

“Görmek istiyorum.”“O zaman görmelisiniz.” Dothraklı elini Dany’ye uzattı.

Dany uzanan eli tuttuğunda adam onu aşağı çekip atının üs-tüne aldı ve önüne oturttu, Dany insanların başının üstünden

93



büyücüyü görebiliyordu. Ateş büyücüsü havadaasılı duran bimerdiven meydana getirdi, çıtırdayan turuncumerdiven pazayerindeki binanın zemininden kafesli yüksekçatısına kadauzanıyordu.

Dany, izleyicilerin çoğunun şehir halkındanolmadığınfark etti: Ticaret gemilerinde çalışan denizciler,kervanlar,

la gelen tacirler, kızıl topraklardan tozlu adamlar,şehir şehirdolaşan askerler, esnaf ve köleler gördü. Jhogotek kolunuDany’nin beline sarıp öne eğildi. “Süt adamlarbüyücüden çekiniyor.Khaleesi, şu şapkalı kızı görüyor musunuz?İşte orada,şişman rahibin arkasında. O bir... |

“...yankesici,” dedi Dany. Böyle şeylerden anlamayşı-martılmış bir leydi değildi. Ağabeyiyle birlikte İşgalci’nçağından kaçarak geçirdiği onca yıl boyunca Özgür Şehcaddelerinde sayısız yankesici görmüştü.

Ateş büyücüsü büyük kol hareketleriyle alevleri daha karı itiyordu. Seyirciler yükselen alevleri izlemek için bayukarı kaldırırken, avuçlarının içinde küçük bıçaklar giyankesiciler kalabalağın arasında geziniyordu. Tek ellerdaki merdiveni işaret ederken diğeri seyircilerin keselersikkeleri topluyordu.

Alevden merdiven on beş metre kadar yükseldiğind büyücüsü öne atlayıp basamakları tırmanmaya başladı, e bir maymun kadar seri hareket ettiriyordu. Dokunduğ basamak arkasında gümüşi bir duman bırakarak yok oluSon basamağa vardığında merdiven ortadan kaybolmuşt

büyücüsü de öyle.“Güzel hile,” dedi Jhogo hayranlıkla.“Hile değil,” dedi bir kadın, Ortak Dil’de konuşarakDany kalabalığın içinde Quaithe’yi görmemişti ama

tücü kırmızı maskenin arkasındaki kadın, parlak ve nemleriyle oradaydı işte. “Ne demek istiyorsunuz leydim?”

“Daha altı ay önce bu adam ejderhacammdan ateş ya bile zar zor beceriyordu. Yankesiciler işlerini görürkelar ve çılgınateş kullanarak seyircileri oyalamaya yetecemarifeti vardı. Közlerin üstünde yürüyüp alevlerdenyapıyordu ama ateşten bir merdivene tırmanmayı haya94



si, sıradan bir balıkçının deniz canavarı yakalamayı hayal etme-sinden farksızdı.”

Dany huzursuzca az önce alevden merdivenin olduğu yere baktı. Artık duman bile kalmamıştı ve kalabalık dağılıyordu, her-kes kendi işine gidiyordu. Birazdan pek çoğu keselerinin bomboşolduğunu fark edecekti. “Ya şimdi?”

“Şimdi güçleri arttıKhaleesi. Ve bunun sebebi sizsiniz.”“Ben mi?” Dany güldü. “Bu nasıl olabilir?”Kadın yaklaşıp iki parmağını Dany’nin bileğine koydu. “Siz

Ejderhaların Anası’sımz, öyle değil mi?”“Öyle. Ve hiçbir gölge eniği ona dokunamaz.” Jhogo kadının

parmaldannı kamçısının sapıyla itti.Kadın bir adım geri çekildi. “Bu şehirden en kısa zamanda

aynlmalısınız Daenerys Targaryen, aksi tadirde asla aynlamayacaksınız.”Quaithe’nin dokunduğu bileği karıncalanıyordu. “Nereye

gitmemi istiyorsunuz?” diye sordu.“Kuzeye gitmek için güneye yolculuk etmelisiniz. Batıya var-

mak için doğuya gitmelisiniz. İlerleyebilmek için geriye dönme-lisiniz. Işığa dokunmak için gölgelerden geçmelisiniz.”

Asshai, diye düşünü Dany. Asshai’ye gitmemi söylüyor. “Asshai bana bir ordu verecek mi?” diye sordu. “Asshai’de ihtiyacım olanaltınlar var mı? Gemiler var mı? Asshai’de burada bulamayaca-ğım ne var?”

“Gerçek,” dedi maskeli kadın. Ve reverans yaparak kalabalığakarıştı.

Rakharo siyah bıyıklarının altından aşağılama dolu bir ses çı-kardı. “Khaleesi, insan gölge eniklerine güveneceğine akrep yut-sun daha iyi, yüzlerini gün ışığında göstermeye cesaret bile ede-mezler, bu bilinir.”

“Bilinir,” diye onayladı Aggo.Xaro Xhoan Daxos bütün olup biteni minderlerin üstünden

izlemişti. Dany tekrar tahtırevana çıkıp yanma oturduğunda, “Si-zin vahşiler göründüklerinden daha zeki,” dedi Dany’ye. “Ass-hai sürüsünün size vereceği gerçekler sizi gülümsetecek cinsten

değil.” Dany’ye bir kadeh şarap daha uzattı ve sarayına giden yol boyunca aşktan, tutkudan ve diğer önemsiz şeylerden bahsetti.



Dany odasının sessizliğine vardığında gösterişlielbisesinçıkarıp mor ipekten dikilmiş bol bir cübbe giydi.E j d e r h a l a r

acıkmıştı, bir yılan kesip parçalara ayırdı ve maltızdakızarttı Büyüyorlar , dedi içinden ejderhalar kararmış et parçalaniçin didişirken.Vaes Tolorro’daki hallerinden iki kat ağırolmalılar şimdi

Buna rağmen savaşabilecek kadar büyümeleri için yıllargeçmesi gerekiyordu. Eğitilmeleri de gerek yoksa kralltğımtharabeye çevirirler. Taşıdığı Targaryen kanına rağmen Dany’nın ejderhaeğitimhakkında en küçük fikri yoktu.

Güneş batarken Sör Jorah geldi. “Safkanlılar sizigeri mi çevirdi?”

“Aynen sizin söylediğiniz gibi. Gelin, oturun, banaakıl verin.” Şövalyeyi kolundan çekip yanına, minderlerinüstüneoturttu. Jhiqui şarapta bekletilmiş mor zeytin ve soğangetirdi.

“Bu şehirden hiç yardım görmeyeceksinizKhaleesi.”Sör Jorah uzanıp işaret ve başparmağının arasına bir dilimsoğan aldı“Bundan her geçen gün biraz daha emin oluyorum.SafkanlılarQarth’ın duvarlarından ötesini göremiyor ve Xaro...”

“Bana yine evlenme teklif etti.”“Evet ve ben nedenini biliyorum.” Şövalye somurttu

gür kaşları derin gözlerinin üstünde birleşti.“Gece gündüz benim hayalimi kuruyormuş.” Güldü.“Beni bağışlayın kraliçem ama o ejderhalarınızın h

kuruyor.”“Xaro, Qarth’ta evlenen kadın ve erkeklerin şahsi m

rinin tamamen kendilerine ait olduğunu söylüyor. Ejdsadece benim.” Drogon kanatlarım çırparak, mermer zzıplayarak yanına gelip uzandığında Dany gülümsedi.

“Doğru söylüyor ama bahsetmeyi unuttuğu bir şeQarthlılar’m tuhaf bir evlilik geleneği vardır kraliçem.günü kadın, kocasından aşkının göstergesi olarak sahip bir şeyi vermesini isteyebilir. Erkek, kadının arzu ettiğiolursa olsun vermek zorundadır. Ve aynı durum erkek geçerlidir. Sadece tek şey talep edilebilir ve bu talep redmez.”

“Tek şey,” diye tekrarladı Dany. “Ve reddedilemez?”

96



«Xaro Xhoan Daxos tek ejderhayla bu şehre hükmedebilirama tek gemi bizi amacımıza fazla yaklaştırmaz.”

Dany bir parça soğan ısırdı ve kederli bir halde erkeklerininançsızlığını düşündü. “Bin Tahtlı Salon’dan dönerken pazaryerindengeçtik,” dedi Sör Jorah’a. “Quaithe oradaydı.” Şöval-yeye ateş büyücüsünü, alevden merdiveni ve maskeli kadınınsöylediklerini anlattı.

“Doğrusunu söylemem gerekirse bu şehirden seve seve aynlınm ama Assahi’ye gitmek için değil,” dedi şövalye.

“Nereye?”“Doğuya.”“Burada bile krallığımdan yarım dünya uzaktayım. Daha da

doğuya gidersem Batıdiyar’a, evime giden yolu asla bulamaya- bilirim.”“Batıya giderseniz hayatınızı tehlikeye atarsınız.”“Özgür Şehirler’de Targaryen Hanedam’nın dostlan var,”

diye hatırlattı Dany. “Xaro’dan ya da Safkanlılar’dan daha ger-çek dostlar.”

“İllyrio Mopatis’ten bahsediyorsanız yanılıyorsunuz. İllyrioyeterli altın karşılığında sizi bir köleyi satar gibi çabucak satar.”

“Ağabeyim ve ben altı ay boyunca Illyrio’mn malikânesindekaldık, istese o zaman satardı bizi.”

“Sattı zaten,” dedi Sör Jorah. “Khal Drogo’ya.”Dany kızardı. Şövalye doğru söylüyordu ama söyleme

şeklindeki sertlik Dany’nin hoşuna gitmemişti. “İllyrio biziİşgalci’nin bıçağından korudu ve ağabeyimin davasına inan-dı.”

“İllyrio sadece kendi davasına inanır. Obur adamlar doğalangereği aç gözlü olur ve yargıçlar dolandıncıdır. İllyrio Mopadshem obur hem de yargıç. Onun hakkında gerçekten bildiğinizne var?”

“Bana ejderha yumurtalarım verdiğini biliyorum.”Şövalye güldü. “O yumurtalardan ejderha çıkacağım bilseydi

üstlerine kendisi yatardı.”

Dany kendini gülümsemekten alamadı. “Ah, bundan şüpheetmem sör. İllyrio’yu tahmin ettiğinizden iyi tanıyorum. Güne-



şim ve yıldızımla evlenmek için Pentos’taki malikâneddığımda henüz bir çocuktum ama kör ve sağır değildiçocuk da değilim.”

“İllyrio düşündüğünüz gibi dostunuz olsa bile sizi tkaracak kadar güçlü değil, ağabeyinizi çıkaracak kadar di,” dedi şövalye inatla.

“Ama zengin,” dedi Dany. “Xaro kadar zengin değama bana gemiler ve adamlar kiralayacak kadar zengin.“Paralı askerler işe yarar,” diye kabul etti Sörjorah. “A

banızın tahtını Özgür Şehirlerin süprüntüleriyle geri alnız. Parçalanmış bir diyarı, topraklarını işgal eden bir odaha hızlı bir araya getirecek bir şey yoktur.”

“Ben onların gerçek kraliçesiyim,” diye itiraz etti Dan“Siz, Ortak Dil’i bile konuşamayan adamlardan oluş

orduyla onların topraklarına çıkmak isteyen bir yabansadece. Batıdiyar’ın lordlan sizi tanımıyor. Sizden korksize güvenmemeleri için her türlü sebepleri var. Denize dan önce onlan kazanmalısınız, en azından bir bölümün

“Sizin önerdiğiniz gibi doğuya gidersem bunu nasıl ylirim?”

Şövalye bir zeytin yiyip çekirdeğini avcuna tükürdüde bilmiyorum Majesteleri,” diye itiraf etti. “Ama bir yeuzun süre kalırsanız düşmanlarınızın sizi daha kolay bul biliyorum.Targaryen adı onları hâlâ korkutuyor, öyle çok kutuyor ki bir çocuk taşıdığınızı öğrendikleri anda sizimek için bir adam gönderdiler. Ejderhalarınızı öğrendikne yapacaklar?”

Drogon kolunun altına kıvrıldı, bütün gün güneşin akalmış bir taş kadar sıcaktı. Rhaegal ve Viseron biret parçasiçin kavga ediyordu, kanatlarıyla birbirlerine vururlarkendeliklerinden dumanlar çıkıyordu. Benim öfkeli çocuklarım, diydüşündü Dany.Onlara zarar gelmemeli. “Kuyruklu yıldız beni bisebeple Qarth’a getirdi. Ordumu burada bulacağımı düşüama bulamayacakmışım gibi görünüyor. Başkane seçeneğimkaldı diye soruyorum kendime?”Korkuyorum, diye düşündü

Ama cesur olmalıyım. “Sabah gelin. Pyat Pree’ye gitmelisini

98



TYRİON

Kız hiç ağlamadı. Yaşı ne kadar küçük olursa olsun MyrcellaBaratheon bir prenses olarak doğmuştu.Ve ismine rağmen bir lannister, diye hatırlattı Tyrion kendine. Ja im e ve Cersei’nin kam

kadar.Kardeşleri Hızlıdeniz’m güvertesinden ayrılırken prensesingülümsemesihafifçe solmuştu elbette ama kız söylemesi ge-reken uygunlaflan biliyordu, cesaret ve asalet dolu bir tavırlasöyledi.Aynlık vakti geldiğinde ağlayan Tommen, onu teselliedenseMyrcella’ydı.

Tyrion vedalaşmayı dört yüz kürekli devasa savaş gemisiKral Robert'ın Çekici’nin yüksek güvertesinden izledi. Kürekçile-rin Rob’ın Çekici dediği gemi, Myrcella’nın refakatçilerinin anakuvvetiydi. Aslanyıldız, Cesuryel ve Leydi Lyanna da savaş gemi-siyle birlikte yelken açacaktı.

Lord Stannis’le birlikte Ejderha Kayası’na giden ve geri dön-meyen gemiler yüzünden hâlihazırda yetersiz olan donanma-nın böyle büyük bir bölümünü göndermek Tyrion’ı huzursuzetmişti ama Cersei daha azına razı olmamıştı. Belki deakıllılık

ediyordu. Eğer Myrcella, Güneş Mızrağı’na varamadan kaçırılır-sa Dome ittifakı parçalaraayrılırdı.Doran Martell şimdiye kadarsancak beylerini çağırmaktan başka bir şey yapmamıştı. Martell,kız sağ salim Braavos’a vardığında ordusunu yüksek geçitlerekaydıracağına dair söz vermişti. Bu tehdit sayesinde Hudut lordlan kime sadık olacakları konusunda bir kez daha düşünecektive kuzeye yürümeye hazırlanan Stannis duraksayacaktı. Bunun-

la birlikte bütün bunlar bir oyundu aslında. Martelller bizzatDorne’a saldınlmadığı sürece savaşa katılmayacaktı ve Stannis’inde bu kadar büyük bir aptal olduğu söylenemezdi. Ama bazı sancak beyleri bu kadar aptal olabilir , diye düşündü Tyrion.

Boğazını temizledi. “Emirleri biliyorsunuz kaptan.”“Biliyorum lordum. Kırıkpençe Bumu’na varana kadar kı-

yıyı takıp edeceğiz ve karayı her zaman göreceğiz. Oradan Dar

peniz’e açılacağız ve Braavos’a gideceğiz. Hiçbir şekilde Ejdera Kayası’nın görüş alanına girmeyeceğiz.”



“Ve bütün bu önlemlere rağmen düşmanla karşılarsan“Tek gemiyle karşı karşıya gelirsek kaçırtacağız ya dbatı

racağız. Birden fazlasıyla karşılarsakCesuryel, Hızlıdeniz'm arkasına yapışıp onu koruyacak ve diğer gemilerimiz düşsavaşacak.”

Tyrion başıyla onayladı. En kötü ihtimal gerçekleşirs Hız Itdeniz

kaçış aracı olarak kullanılacaktı. Büyük yelkenli, bir gemiydi ve kaptanının söylediğine göre bütün savalerinden hızlıydı. Myrcella, Braavos’a vardığında güvencaktı. Tyrion, Sör Arys Oakheart’ı kızın yeminli kalkanıgönderiyordu ve Braavos’tan Güneş Mızrağı’na kadar oiçin Braavoslular’la anlaşmıştı. Stannis bile Özgür Şehen güçlüsü olan Braavos’un öfkesini uyandırmaya cesarmezdi. Kral Topraklarından Güneş Mızrağı’na giden eyol bu değildi ama en güvenlisiydi... ya da Tyrion böyleğunu umuyordu.

Lord Stannis’in bu yolculuktan haberi obaydı donanmasını üsmüze göndermek için daha iyi bir zaman bulamazdı. Tyrion, nehriKarasu Koyu’na döküldüğü noktaya baktı ve yeşil ufuk çide yelkenler görmediği için şükretti. Gelen son rapor Bardonanmasının hâlâ Fırtına Burnu’nda beklediğini ve Sönay Penrose’un kaleyi merhum Renly adına kuşatmacılarsavunduğunu söylüyordu. Bu esnada, Tyrion’ın vinç kunin dörtte üçü tamamlanmıştı. Adamlar şu anda bile büy bloklarını yerlerine yerleştiriyordu, kendilerini hasat şensırasında çalıştıran Tyrion’a küfür ettiklerine de şüphe yBırak etsinler.On beş gün daha Stannis, senden bütün btediğim bOn bqgün daha ve her şey tamamlanmış olacak.

Tyrion yeğeninin Yüce Rahip’in önünde diz çöküpyolculuiçin hayır duası almasını seyretti. Rahibin başındaki krigüneş ışığını yakalıyor, Myrcella’nın yüzüne gökkuşağı rüyordu. Nehir kıyısından gelen sesler duayı duymayı imkılıyordu, Tyrion tanrıların daha keskin kulakları olumut etti. Yüce Rahip bir ev kadar genişti, Pycelle’den bigösterişli ve daha gevezeydi.Yeter yaşlı adam, bitir artık. Tanrılarıseni dinlemekten daha önemli işleri var. Benim de.

Rahibin monoton mırıldanmaları sonunda bittiğind100



on Rob'tn Çekici1nin kaptanıyla vedalaştı. “Yeğenimi sağ salimBraavos’agötür, döndüğünde şövalyelik unvanı şenindir,” diyesöz verdi.

Dik iskele tahtasından rıhtıma inerken üstündeki zalim ba-kışlarıhissedebiliyordu.Kadırga hafifçe sallanınca hareketlenentahta, Tyrion’ın paytak yürüşünü daha beter hale getirmişti.

Bahse girerim ki kıkırdamamak için kendilerini zor tutuyorlar. Kimseaçık açık gülmeye cesaretedemiyordu ama Tyrion ahşap gıcırtı-larına, halat hışırtılarına ve nehrin sesine karışan mmldanmalanduyabiliyordu. Beni sevmiyorlar , diye düşündü.Şaşıracak bir şey

yok. Çirkinim, iyi beslendiğim belli ve onlar açlıktan kınlıyor.Bronn kalabalığın arasında yol açıp Tyrion’ı ablasının ve

yeğenlerinin yanma götürdü. Kuzenine cömertçe gülümseyen

Cersei kardeşini görmezden gelmeyi tercih etti. Cersei’nin, za-rif boynundaki zümrüt kolye kadar yeşil gözleriyle Lancel’e kuryapmasını izledi Tyrion ve kendi kendine hafifçe gülümsedi.Sırrını biliyorum Cersei. Kraliçe son zamanlarda sık sık Yüce Rahip’iziyaret ediyor, Stannis’le yapacakları savaştan zaferle çıkmalaniçin tanrılara dua ediyordu... ya da Tyrion’ın buna inanmasınıistiyordu. Gerçekte, Yüce Baelor Septi’ni hızlıca ziyaret ettikten

sonra kahverengi sıradan bir cübbenin altına saklanıp, Sör Osmund Karakazan gibi tuhaf bir adı olan vasıfsız bir şövalyeyleve şövalyenin en az kendisi kadar kötü kokan kardeşleri Osneyve Osfryd’le buluşuyordu. Lancel, Tyrion’a her şeyi anlatmıştı.Cersei kendi paralı asker ekibini satın almak için Karakazanlar’ıkullanmak niyetindeydi.

Bırak entrikalarının tadını çıkarsın. Cersie, Tyrion’ı kandır-dığını düşündüğü zamanlarda daha tatlı oluyordu. Karakazanlarkadını etkileyecek, sikkelerini alacak, istediği her şeyi yapacaklanna dair sözler vereceklerdi. Bronn her bakır meteliğin sikkesikke karşılığını verirken bunun ne önemi vardı ki? Cana yakınüç düzenbaz kardeş dolandırıcılık sanatında kan dökme işindençok daha ustaydı. Cersei kendisine üç davul satın almayı başar-mıştı. Karakazanlar kadının istediği bütün gürültüyü çıkaracaktıama içleri boştu. Bu durum Tyrion’ı çok eğlendiriyordu.

Aslanyıldtz ve Leydi Lyanna, Hizlideniz1e yol açmak için ağırağır nehrin aşağısına doğru hareketlendiler. Kıyıdan yükselen



birkaç tezahürat gökyüzündeki bulutlar kadar ince ve dMyrcella gülümsedi ve güverteden el salladı. Beyaz pelegalanan Sör Arys Oakheart kızın arkasında duruyordu. hareket emrini verdi ve kürekler Hızlıdeniz’i Karasu Nehri’şiddetli akıntısına itti. Geminin yelkenleri açıldı. YelTyrion’m ısrarı üzerine beyazdı, Lannister kırmızısıPrens Tommen hıçkırdı. “Bir yavru kedi gibi miyavlıydedi JofFrey, kardeşine. “Prensler ağlamaz.”

“Ejderha Şövalyesi Prens Aemon, PrensesNaerys şövalyenin erkek kardeşiyle evlendiği gün ağlamıştı,” dediSansa. “İkikardeşler Sör Arryk ve Sör Erryk birbirlerini ölümcül yaraladıktan sonra gözlerinde yaşlarla can verdiler.”

“Sessiz ol, yoksa Sör Merrynseni ölümcül şekilde yaralacak,” dedi JofFrey nişanlısına. Tyrion ablasına baktı ama Sör Balon Swann’ın anlattığı bir şeyi dinlemekle meşguldOğlunun gerçekte ne olduğunu göremeyecek kadar kör mü gerçekten ? diydüşündü Tyrion.

Cesuryel küreklerini indirip Hızlıdeniz'm peşine takıldı. Krliyet donanmasının en kudretlisiKral Robert’ın Çekici en arkadaydı... ya da donanmanın Stannis’le Ejderha Kayası’nakısmından sonra ellerinde kalan en kudretli gemi... Tgemileri dikkate seçmişti, Varys’e göre sadakati şüphel

kaptanların gemilerini tercih etmemeye özen göstermiştiVarys’in sadakati de şüpheliydi, Tyrion’m içinde belli bigı vardı.Varys’e çok bel bağlıyorum. Sadece bana ait olan muhbirlbulmalıyım. Onlara da güveneceğimden değil. Güven insanı öldrürdü.

Yine Serçeparmak’ı merak etti. Acı Köprü’ye gitmeyola çıktığından beri Petyr Baelish’ten haber yoktu. Bun bir anlamı olmayabilirdi. Belki de her şey demekti. Varhangisi olduğunu söyleyemiyordu. Hadım, Serçeparm başına bir talihsizlik geldiğini düşünüyordu. Öldürülmüolabilirdi. Tyrion alay eder gibi gülmüştü. “Serçeparmakse ben de bir devim.” Tyrelller’in Serçeparmak’m götüevlilik teklifine ayak diriyor olması daha olasıydı, Tyrionsuçlayamazdı. Mace Tyrell olsaydım, JojJrey’nin kafasının bir kazıkolmasını, aletinin kızımın içinde olmasına tercih ederdim.102



Cersei gitme vaktinin geldiğini söylediğinde küçük donanmakoydan çıkmaküzereydi. Bronn, Tyrion’ın atını getirip eyerineoturmasınayardım etti. Bu aslında Podrick Payne’in göreviydiama çocuğuKızıl Kale’de bırakmışlardı. Sınm gibi paralı aske-rinvarlığı Pod’unvarlığından daha güven vericiydi.

Şehir Muhafızları dar caddelerin kenarında sıralanmıştı.Mızraklarınınucu kalabalığı geride tutuyordu. Siyah zırhlar vealan pelerinler giyenmızraklı süvarilerin başındaki Sör JacelynBywater kafileninen önündeydi. Onun ardından, kralın Lannister aslanlı veBaratheon geyikli sancaklarını taşıyan Sör AronSantagar veSör Balon Swann geliyordu.

Kral gri bir binek atı sürüyordu. Bukleli saçlannın üstünealan bir taç yerleştirilmişti. Kestane rengi bir kısrağa binen

Sansa Stark kralın hemen yanındaydı. Ay taşlarıyla süslü saçfilesinin altındaki kızıl saçlan omuzlanna dökülüyordu. KralMuhafızlarından Tazı, kralın sağında ve Sör Mandon Moore,Sansa Stark’m solundaydı.

Onlann arkasında beyaz zırhlı ve pelerinli Sör PrestonGreenfıeld’in eşlik ettiği, hâlâ içini çeken Prens Tommen var-dı. Sonra Cersei; refakatçisi Sör Lancel’di, Meryn Trant ve Bo-ros Blount tarafından korunuyordu. Tyrion ablasının hemenarkasında at sürüyordu. En arkada tahtırevanla yolculuk edenYüce Rahip ve kraliyet maiyetinden oluşan uzun kuyruk vardı:Sör Horas Redwyne, Leydi Tanda ve kızı, Jalabar Xho, LordGyles Rosby ve diğerleri. Kafilenin sonunu iki sıra muhafızkolluyordu.

Tıraşsız ve yıkanmamış yüzler, mızrak duvarının ardındaniçerleme dolu gözlerle kafileyi izliyordu. Bundan zerre kadar hoşlanmıyorum, diye düşündü Tyrion. Bronn, herhangi bir soru-nu başlamadan bitirmek için kalabalağm arasına paralı askerleryerleştirmişti. Cersei de Karakazanları aynı amaçla kullanmışolabilirdi ama Tyrion bu önlemlerin işe yarayacağını düşün-müyordu. Eğer ateş fazlaca harlıysa, kaynayan puding kazanınıniçine birkaç kuru üzüm atmak taşmasına engel olmazdı.

Dar ve kıvrımlı Kanca’dan dönüp Yüksek Aegon Tepesi’ne

tırmanmaya başlamadan önce Balıkçılar Meydanı’na girip Ça-murlu Yol’dan geçtiler. Birkaç kişi, “Çok yaşa Joffrey,” diye



tezahürat yapıyordu ama bağıran her adama karşılıkyüz sessiadam vardı. Lannisterlar, perişan erkeklerden ve açkadınlardanoluşan bir denizin içinde yüzüyor, aksi bakışlıgözlerin olu§turduğu dalgaları göğüslüyorlardı. Tyrion’mhemen önündekiCersei, Lancel’in anlattığı bir şeye gülüyorduama Tyrion abla-sının bu neşesinin sahte olduğundan şüpheleniyordu. Erındaki huzursuzluktan habersiz olması mümkündeğildi fakatCersei Lannister, her zaman cesaret gösterisinisergilemek gerektiğine inanırdı.

Yol yanlanmışken, feryat eden bir kadın iki muhafızınsından zorla geçip kral ve eşlikçilerinin önünde durdu, ö

beğinin bedenini başının üstüne kaldırdı. Ceset morarmmiş ve grotesk bir şekil almıştı ama asıl ürkütücü olan angözleriydi. JofFrey bir an için kadını ezip geçmeye niyegöründü fakat Sansa Stark kralın kulağına bir şeyler fısKral elini kesesine götürdü, içinden çıkardığı gümüş sikadına attı. Gümüş sikke ölü bebeğe çarptı, yere düştü

pelerinlilerin bacaklarının arasından geçti ve kalabalığayuvarlandı. Bir an sonra onlarca adam sikke için kavga edu. Anne bir kez olsun gözlerini kırpmamıştı. Zayıf kolloğlunun ağırlığıyla titiriyordu.

“Onu bırakın Majesteleri,” dedi Cersei. “Zavallıya biyardım edemeyiz.”

Anne onu duymuştu. Kraliçenin sesi kadının harap osinirlerini tamamen kesmişti. Yüzü tiksintiyle çarpıldı.“Fahi

şe!”diye bağırdı.“Kral Katili’nin orospusu!” Eliyle Cersei’yi işarederken ölü bebeği bir un çuvalı gibi yere düştü.“Kardeşbecerenkardeşbeceren kardeşbeceren.”

Tyrion dışkıyı kimin fırlattığını görmemişti. Sansa’nınnşını ve Jofîrey’nin küfrettiğini duydu, başını çevirip bada kralın yanağındaki kahverengi pisliği sildiğini gördürenkli saçlarında daha fazla vardı ve Sansa’nın kucağı da kaplıydı.

“Bunu kim attı?” diye bağırdı JofFrey. Parmaklarını snın içinden geçirdi ve bir avuç boku yere fırlattı. “Bunadamı istiyorum!” dedi. “Adamı getirene yüz altın ejdereceğim.”104



Biri bacağını tutmayı başardı, sadece bir an için. Sör Makılıcı indi ve uzanan eli bileğinden ayırdı. Tyrion, Joffreynın kamına sertbir şaplak atıp,"Sür!" diye bağırdı yeğenine. Hvan şaha kalktı, öne fırlayıp kalabalağı yararak dörtnala k başladı.

Tyrion kralın arkasından açılan boşluğa daldı. Bronnkılıcıyla onun peşine düştü. Sivri bir taş başlarının üstündgeçti, çürük bir kabak Sör Mandon’m kalkanında patladı. Soki üç alan pelerinli kalabalığın baskısına dayanamayıp yıklabalık üstlerine doğru geliyordu. Yere düşen insanlar eziTazı aandan düşüp arkalarında kayboldu ama binicisiz aylarında dörtnala koşuyordu. Tyrion, Aron Santagar’ın eyaşağı çekildiğini gördü, adamın taşıdığı Baratheon sancalmışa. Sör Balon kılıcım çekmek için Lannister sancağata. Biri kralın aamn önünde sendeledi ve hayvanın ayaalanda ezilirken çığlıklar ata. Bir erkek, bir kadın ya da bolabilirdi, Tyrion anlayamamıştı. Tyrion’ın yanında at kJoffrey5nin yüzü kirece dönmüştü, beyaz bir gölgeye beSör Mandon Moore kralın solundaydı.

Çılgınlık bir anda arkalarında kaldı, kendilerini gözcünin önündeki taşlık meydanda buldular. Bir dizi mızrakkapılan tutuyordu. Sör Jacelyn yeni bir hücum için mızrvarilerini çeviriyordu. Mızraklar kral ve kafilesinin yivlialtından geçmesi için aralandı. Sonunda, üstü yaylı addolu, güven verecek kadar yüksek, soluk kırmızı duvarlalerini sardı.

Tyrion atından ne zaman indiğini hatırlamıyordu. Tommen ve Lancel, hemen arkalarındaki Sör Meryn Bros’la birlikte kale kapısından girerken, Sör Mandon kralın atından inmesine yardım ediyordu. Boros’un kıllıydı, Meryn’in beyaz pelerini parçalanmıştı. Sör Balofersiz bir halde avluya girdi. Atı köpük içindeydi ve hağzından kan geliyordu. Horas Redvvyne yan delirmiş Leydi Tanda’yı getirdi. Leydinin kızı atından düşmüş vekalmışa. Yüzü her zamankinden daha gri olan LordGyles,YücRahip’in tahtrevanının devrildiğini ve insanların ayaklatında ezilen rahibin çığlıklar atarak dualar ettiğini anlat106



jalabhar Xho,Sör PrestonGreenfıeld’in rahibe yardım etmek için geridöndüğünü görmüştüama emin değildi.

Tyrion, yanına gelip yaralı olupolmadığını soran üstadın hayal meyal farkına vardı.Hışımlaavlunun karşısına yürüyerek yeğen in in yanına gitti,çocuğun bokabulanmış tacı başında çar- pılmıştı. “Vatan hainleri,”diye sayıklıyorduJoffrey. “Hepsinin

başım kestireceğim. Hepsinin...”Cüce, yeğenininyüzüne öyle sert bir tokat attı ki oğlanınbaşındaki taç havaya uçtu. Sonra öfkeyle çocuğun üstüne atılıpyere devirdi. “Senikör, kahrolasıaptal!”

“Onlar vatan haini,” diye ciyakladı yerde yatan Joffrey. “Banaküfür ettiler ve üstüme saldırdılar!”

“Köpeğini insanların üstüne saldın! Ne yapmalannı bekliyor-dun? Bir köpek kollarını bacaklarını keserken uysalca diz mi

çökeceklerdi? Seni şımarık, akılsız, küçükoğlan! Clegane’i öl-dürdün ve tanrılar bilir daha kaç kişiyi. Gel gör kisen sıynkbilealmadın. Lanet olsun sana!”Yeğenini tekmeledi. Bunu yapmak okadar iyi gelmişti ki Sör Mandon Moore onu çocuğun üstündenalmasa devam edebilirdi. Bronn gelip Tyrion’ı tuttu. Cersei oğ-lunun yanına diz çöktü. Tyrion, Bronn’un ellerinden kurtuldu.“Kaç kişi geride kaldı?” Herkese bağırıyordu ve hiç kimseye.

“Kızım,” diye ağladı Leydi Tanda. “Yalvarırım biri gidipLollys’i alsın...”

“Sör Preston dönmedi,” dedi Sör Boros Blount. “Aron Santagar da.”

“Sütanne de yok,” dedi Sör Horas Redwyne. Yaverlerin gençTyrek Lannister’a taktığı alaycı lakaptı bu.

“Tyrion avlüyu inceledi. “Stark kızı nerede?”Bir an kimse cevap veremedi. Sonunda Joffrey, “Benim ya-

nımdaydı. Nereye gitti bilmiyorum,” dedi.Tyrion kalın parmaklarını zonklayan şakaklarına bastırdı. San-

sa Stark’a bir zarar gelirse Jaime ölü sayılırdı. “Sör Mandon, kızısiz koruyordunuz.”

Sör Mandon Moore umursamaz görünüyordu. “Tazı yeredüşünce öncelikle kralı düşündüm.”

“Doğru olan da buydu,” diye lafa kanştı Cersei. “Boros,Meryn, gidip kızı bulun.”

107



“Benim kızımı da bulun,” diye hıçkırdı Leydi Tandavarıyorum sörler...”

Kalenin güvenli duvarlarının dışına çıkmak fikri Sör Bmemnun etmemiş gibiydi. “Majesteleri,” dedi kraliçeye,

pelerinlerimiz insanların öfkesini körükleyebilir.”Tyrion’m midesi daha fazlasını kaldıramazdı. “Kahro

lerinini Ötekiler alsın! Onu giymeye korkuyorsançıkar. Sensersem... ama banaSansa Stark'ı bul. Yoksa Shagga o çirkin fanı ikiye bölüp içinde pudingten başka bir şey var mı dkar.”

Sör Boros öfkeden morarmıştı. “Sen bana mıçirkin diyosun?Sen?” Hâlâ elinde tuttuğu kanlı kılıcını havaya kalBronn, Tyrion’ı sertçe çekip arkasına aldı.

“Kesin şunu!” diye bağırdı Cersei. “Boros, sana emred

yap aksi takdirde pelerinini giydirecek başka birini bulurtiğin yemin...”“İşte orada!” diye bağırdı Joffrey eliyle göstererek.Sandor Clegane, Sansa’nın kestane rengi kısrağının s

kaleye giriyordu. Kız atın arkasına oturmuş, kollarını Tagöğsüne dolamıştı.

Tyrion seslendi, “Yaralı mısınız leydim?”Sansa’mn alnındaki derin kesikten kan akıyordu. “O

bir şeyler fırlatıyorlardı... taş, pislik, yumurta... Onlara meye çalıştım, verecek ekmeğim olmadığını söylemeyetım. Bir adam beni eyerimden aşağı çekti, Tazı onu ölsanınm... kolu...” Kızın gözleri fal taşı gibi açıldı ve elini götürdü. “Onun kolunukesti.”

Clegane kızı yere indirdi. Beyaz pelerini lekenlemiş,lanmıştı. Sol kolundaki bir yırtıktan kan sızıyordu. “Küçükanıyor, biri onu kafesine götürüp şu kesikle ilgilensin.”Frenken emri yerine getirmek için öne atıldı. “Santagar’ bitirdiler,” diyerek devam etti Tazı. “Dört adam onu yerdı ve sırayla başını taşla ezdiler. Birinin bağırsaklarını döama Sör Aron’ın işine yaramadı.”

Leydi Tanda, Tazı’nın yanma gitti. “Kızım...”“Onu hiç görmedim.” Tazı kaşlarını çatarak avluya

“Atım nerede? O hayvana bir şey olduysa hesabını sorar108



“Bir süre yanımızda koştu, sonra ne olduğunu bilmiyorum,”dedi Tyrion.

‘Yangın!" diye bağırdı gözcü kulesinden gelen ses. “Lordlarım, şehirden duman yükseliyor. Bit Çukuru yanıyor.”

Tyrion tarif edilemeyecek şekilde yorgundu ama umut-suzluk için vakit yoktu. “Bronn, yanma istediğin kadar adamaj ve su arabalarının taciz edilmesine engel ol.”Tanrılar bize merhametetsin, yangın çılgınateşe varacak olursa... “Gerekirse bü-tün Bit Çukuru’nu gözden çıkarabiliriz ama yangın SimyacılarLoncası’na asla sıçramamak. Anlaşıldı mı? Clegane, Bronn’lagit.”

Tyrion, Tazı’nm gözlerinde kısacık bir an için korku gördü-ğünü düşündü. Alevler , dedi içinden. Beni Ötekiler alsın, alevlerden nefret ediyor tabi, tadını iyi biliyor çünkü. Clegane’in gözlerin-deki korku bir an sonra kaybolmuş yerini her zamanki öfkeye bırakmıştı. “Gideceğim,” dedi. “Ama sen emrettiğin için değil,atımı bulmam gerek.”

Tyrion, Kral Muhafızlarından geri kalan üç şövalyeye dön-dü. “Üçünüz de yanınıza birer çığırtkan alarak sokaklara dönün.İnsanlara evlerine gitmelerini söyleyin. Akşam çanı çaldıktan

sonra hâlâ dışarıda olan herkes öldürülecek.”“Bizim yerimiz kralın yanı,” dedi Sör Meryn şikâyet edergibi.

Cersei bir yılan gibi öne atıldı. “Sizin yeriniz kardeşim neresidiyorsa orası.” Tükürdü. “El, kralın sesiyle konuşur ve ona ita-atsizlik etmek vatan hainliğidir.”

Boros ve Meryn bakıştı. “Pelerinlerimizi giymeli miyiz Ma-

jesteleri?” diye sordu Sör Boros.“İsterseniz çıplak gidin, insanlara erkek oduğunuzu hatırla-tırsınız. Dışarıdaki tavırlarınızdan sonra unutmuş olabilirler.”

Tyrion ablasının öfkesine engel olmadı. Başı zonkluyordu.Duman kokusu aldığını düşündü ama koku kızaran sinirlerin-den geliyor da olabilirdi.

El Kulesi’nin kapısında Taş Kargalar’dan iki nöbetçi vardı.Bana Timett oğlu Timett’i bulun,” dedi Tyrion.

“Taş Kargalar, Yanık Adamlar’ın peşinden koşmaz,” diyekarşılık verdi vahşilerden biri.



Tyrion bir an kimlerle uğraştığını unutmuştu. “O zaman Shagga’yı bulun.”

“Shagga uyuyor.”Tyrion çığlık atmamak için kendini zor tutuyordu.“Uyan-

dırın.”“DoIf oğlu Shagga’yı uyandırmak kolay iş değil,”diye sızlan-

dı adam. “Öfkelendiği zaman korkunç oluyor.”Söylene söylene gitti.Shagga esneyip gerinerek geldi. “Şehrin yansıisyan ediyor

diğer yansı yanıyor, Shagga horlayarak uyuyor.”“Shagga sizin çamurlu sularınızın tadını sevmiyor, bu yüz-

den hafif biralannızdan ve ekşi şaraplannızdan içiyor,sonra dabaşı ağnyor.”

“Shae, Demir Kapı’nın yakınındaki malikânede.Onun yanı-na gidip güvende olmasını sağla, ne olursa olsun.”

İri adam sırıttı, vahşi sakallannm altından sarı dişlerigörün-dü. “Shagga kızı buraya getirecek.”

“Sadece zarar görmemesini sağla. En kısa zamanda ygideceğimi söyle. Belki bu akşam, olmazsa yarın sabah mka.”

Ama akşam olduğunda, yangınların büyük kısmının sörülmesine ve isyancılann dağıtılmasına rağmen şehir hâlâ

içindeydi. Tyrion, Shae’in kollarının arasında olmayı ne isterse istesin bu gece bir yere gidemeyeceğini anladı.Tyrion’ın çalışma odasında, soğuk horoz ve esmer ekm

ten oluşan akşam yemeklerini yerken, Jacelyn Bywater şdeki katliamın bilançosunu döktü. Akşam loşluğu yerinikaran-lığa bırakmıştı. Hizmetçiler mumları ve şömineyi yakmakiçinodaya girdiler ama Tyrion hizmetçileri öfkeyle kovdu. Ruoda kadar karanlıktı ve Bywater onu aydınlatacak şeyler

mıyordu.Ölenlerin listesinin başında Yüce Rahip vardı, tanrılayardım dilenirken parçalara ayrılmıştı. Açlıktan kınlan insanlar

yürüyemeyecekkadar şişman bir rahibe iyi gözle bakmıyor , düşündüTyrion.

Sör Preston’ın cesedi önce gözden kaçmıştı. ŞehirMuhafızları beyaz zırh giymiş bir şövalye arıyordu ama Prestono kada110



zalimce ve defalarca bıçaklanmıştı ki bulunduğunda baştanaya- ğ! kırmızı-kahverengiydi.

Sör Aron Santagar bir çukurda bulunmuştu. Ezilmiş miğfe-rinin içindeki başı kırmızı birlapaya dönüşmüştü.

Leydi Tanda’nın kızı, bir güveççi dükkânının arkasında elliadam tarafından tecavüze uğramıştı. Altın pelerinliler Lolly’yi pomuzbeliSokağı’ndaçırılçıplak ve kendini bilmez halde do-laşırken bulmuştu.

Tyrek hâlâ kayıptı. YüceRahip’in kristal tacı da öyle. Dokuz§ehir muhafızı katledilmişti,iki katı da ağır yaralıydı. Kimse is-yancılardankaç kişinin öldüğünüsaymakla uğraşmamıştı.

“Tyrek’in ölü ya da diri bulunmasını istiyorum,” dedi Tyrion, Bywater’ın konuşması bittiğinde. “Daha çocuk sayılır, mer-hum amcam Tygett’in oğludur. Babası bana her zaman nazikdavranmıştır.”

“Onu bulacağız,” dedi Bywater. “Rahibin tacım da.”“Ötekiler birbirlerini rahibin tacıyla becersin, umrumda de

ğil-”“Beni Şehir Muhafızları Kumandanı ilan ettiğinizde size her

zaman gerçekleri söylememi istemiştiniz.”“İçimden bir ses anlatacaklarından hiç hoşlanmayacağımı

söylüyor.”“Bugün şehri tutmayı başardık lordum ama yann için söz

veremem. Kazan kaynamak üzere. Sokaklarda çok fazla hırsızve katil var, kimsenin evi güvende değil. Sidiksu Dönemeci bo-yunca sıralanmış genelevlerden kanlı ishal yayılıyor. Ne bakırne gümüş sikkeyle alınacak yiyecek kaldı. Önceden sadece çu-kurlarda mırıldanmaya cesaret edebiliyorlardı ama şimdi pazaryerinde, dükkânlarda açık açık ihanetten bahsediliyor.”

“Daha çok adama mı ihtiyacın var?”“Şu an elimde olan adamların yarısına bile güvenmiyorum.

Slynt, Şehir Muhafızlarının sayısını üç katma çıkarmış amamuhafız olmak için altın renkli bir pelerinden fazlası gerekir.Yeni gelenlerin arasında iyi ve sadık adamlar da var fakat çoğunluğu eğitimsiz, disiplinsiz, ayyaş ve hain. Yalnızca kendi post-

larına sadık adamlar bunlar. İş gerçekten savaşmaya geldiğindedövüşmezler.”



“Dövüşmelerini hiç beklemedim zaten,” dedi Tyrionvarlarımızda gedik açıldığı an kaybettik demektir. Bunuşmdan beri biliyorum.”

“Adamlarımın çoğu halkın içinden. Onlarla aynısokaklarda yürümüş, aynı mataradan şarap içmiş, aynı dükkândkazanın içine kaşık sallamışlar. Hadımınız anlatmıştır,Topraklan’nda Lannisterlar’a karşı sevgi beslendiği söyleİnsanların çoğu, Aerys kapılan açtığında lord babanızınnasıl yağmaladığını hatırlıyor. Hanedanınızın işlediği güyüzünden şehrin cezalandınldığmı düşünüyorlar; ağabeKral Aerys’i öldürmesi, Rhaegar’in bebeğinin katledilmdard Stark’ın idamı ve Joffrey’nin adaletinin vahşeti. BKral Robert zamanında her şeyin daha iyi olduğunu söve hatta Stannis kral olursa daha da iyi olacağını. Güveçmeyhanelerde, genelevlerde bunlar konuşuluyor. Hattalarda, muhafız kulübelerinde bile.”

“Ailemden nefret ediyorlar, bunu söylemeye miçalışıyorsun?”

“Evet... ve ellerine bir firsat geçerse karşınızda durur“Ya benden?”“Hadımınıza sorun.”“Sana soruyorum.”Bywater gözlerini hiç kırpmadan Tyrion’m birbifarklı renkteki gözlerinin içine baktı. “En çok sizden

ediyorlar lordum.”aEn çok?” Bu adaletsizlik insanı boğabilirdi. “Onlara

rini yemelerini söyleyen, üstlerine köpeğim salan JoffBeni nasıl suçlayabilirler?”

“Majesteleri yalnızca bir çocuk. Sokaklarda şeytanimanları olduğu konuşuluyor. Kraliçe hiçbir zaman halktu olmadı, Lord Varys’e Örümcek demelerinin sebebi değil elbette... ama en çok suçladıkları kişi sizsiniz. K bert tahttayken ve her şey daha iyiyken ablanız ve Lor buradaydı ama siz yoktunuz. Kral Topraklan’nı kibiraskerlerle ve her istediklerini alan, kendi kanunlardansını tanımayan kirli vahşilerle doldurduğunuzu söylüJanos Slynt’i fazla dürüst bulduğunuz için sürgüne yo112



nizı, ahlaklı ve erdemli Pycelle’i size karşı gelecek kadar cesarcdi olduğu için zindana attırdığınızı konuşuyorlar. Bazdan,Demir Taht’ı kendiniz için istediğinizi bile iddia ediyor.”

“Evet, bütün bunlann yanı sıra çirkinim, canavanm ve şe-kilsizim, unutmayın.” Eli yumruğa dönüştü. “Yeterince duy-dum. Her ikimizin de yapacak bir sürü işi var. Beni yalnız bırakın."

Lordbabam onca yıl beden nefret etmekte haklıydı belki, yapabildiğimin en iyisi buysa, diye düşündü Tyrion yalnız kaldığında.Akşam yemeğinden geri kalanlara baktı. Soğuk ve yağlı horozetinin görüntüsü midesini bulandırmıştı. İğrenerek tabağı ile-ri itti. Pod’a seslenip Varys’i ve Bronn’u çağırmasını söyledi.En güvendiğim danışmalarım bir hadım ve bir paralı asker, leydimse

bir fahişe. Bunlar benimle ilgili ne söylüyor?Bronn odaya geldiğinde karanlıktan şikâyet etti ve şömine-nin yakılması için ısrar etti. Varys odaya girdiğinde ateş parıl-dıyordu. “Nerede kaldın?” diye sordu Tyrion hadıma.

“Kralın işleriyle uğraşıyordum lordum.”“Ah, evet,kral,” diye mırıldandı Tyrion. “Yeğenim değil

Demir Taht’ta oturmak, bir tuvalet çukurunda oturacak bece-

riye bile sahip değil.”“Çıraklara iş öğretilmeli,” dedi Varys omuzlarını silkerek.“Leş Sokağı’ndaki çırakların yarısı diyan senin kralından iyi

yönetir.” Bronn masaya oturup horozun kanatlarından birinialdı.

Tyrion paralı askerin hürmetsiz tavırlarını görmezden gel-meye alışkındı ama bu sefer rahatsız olmuştu. “Sana yemeğimi

bitirmen için izin verdiğimi hatırlamıyorum.”“Yemeyecek gibi görünüyordun,” dedi Bronn ağzı et doluy-

ken. “Şehir açlıktan kınlıyor, yiyecekleri ziyan etmek suç sayılır.Şarabın var mı?”

Birazdan kendisine şarap doldurmamı da isteyecek, diye düşündüTyrion. “Fazla ileri gidiyorsun,” diye uyardı paralı askeri.

“Sen ise asla yeterince ileri gitmiyorsun.” Bronn kanat ke-miğini yere fırlattı. “Diğer çocuk daha önce doğsaydı hayat nekadar kolay olurdu, düşündün mü hiç?” Elini horozun göğsüne götürüp büyük bir parça et kopardı. “Ağlak olanı diyorum,



DAVOS

Sör Cortnay Penrose zırh giymemişti. Doru bir aygırınsırtında oturuyordu. Sancaktan benekli gri bir ata biniyor-du. Başlannın üstünde Baratheonlar’ın taçlı erkek geyiği vePenroselar’ın kızıl kahve zemin üstünde çapraz duran beyazkuş tüyleri dalgalanıyordu. Sör Cortnay’in yaprak şekillisakalıda kızıl kahveydi ama başı tamamen saçsızdı. Kralın yanındakigrubun sayısından ve görkeminden etkilendiyse bile belli etmi-yordu.

Zırh ve kalkanlardan çıkan metal sesleriyle tepeyi tırman-dılar. Davos bile zırh kuşanmıştı ama bunun neden gerekli ol-

duğunu bilmiyordu. Alışık olmadığı bu ağırlığın altında omuz-lan ve sırtı ağınyordu. Kendisini hantal ve aptal hissediyordu.Burada ne işi olduğunu düşündü bir kez daha.Kraltn emirlerini sorgulamak bana düşmez ama yine de...

Gruptaki her adam Davos Seaworth’ten daha soylu ve dahayüksek rütbeliydi. Kudretli lordlar sabah güneşinin altında ışıl-dıyordu. Gümüş kaplı altın süslemeli zırhları pırıl pınldı, ipek

gibi kuş tüyleriyle süslenmiş savaş miğferlerine mücevher göz-lü canavarlar dövülm üştü . Davos bu zengin ve soylu kalabalığıniçinde uygunsuz görünüyordu. Kral da Davos gibikaynatılmışderi ve yünden yapılmış basit giysiler giyiyordu ama şakaklannın üstündeki kırmızı altın çember adama inkâr edilemez birihtişam katıyordu. Kral başını her hareket ettirdiğinde tacın alevşeklindeki uçlan güneşle yanıyordu.

Kara Hayat sekiz gün önce Fırtına Bumu’ndaki donanmayakatıldığından beri Davos ilk kez Majesteleri’nin bu kadar yakı-nındaydı. Gelişinin ilk saatinde huzura kabul edilmek istemişama kralın meşgul olduğu yanıtını almıştı. Davos, kral yaver-lerinden biri olan oğlu Devan’dan, Majesteleri’nin son zaman-larda sürekli meşgul olduğunu öğrenmişti. Stannis Baratheonartık kuvvetli bir adamdı. Lordlar cesetlerin etrafında uçuşansinekler gibi kralın etrafını sarmıştı.Stannis de ceset gibi görünü- Y°r>Ejderha Kayasından ayrıldığımdan beri yaşlanmış sanki. Devan,



kralın son zamanlarda neredeyse hiç uyumadığını da söy“Lord Renly’nin ölümünden sonra korkunç kâbuslar g

başladı,” demişti delikanlı. “Üstatların iksirleri işe yarKralı sadece Leydi Melisandre sakinleştirip uyutabiliyor.

Bu yüzden mi kralın çadırında kalıyor artık? diye merak etti Dvos.Kralla birlikte dua etmek için mi? Yoksa kralı uyutmakiçin ba^

yöntemleri mi var? Gereksiz ve sormaya cesaret edemeyecesoruydu bu, karşısındaki kendi oğlu olsa bile. Devan iyi0cuktu ama göğsündeki alevli kalp armasını gururla taşıyDavos onu akşam vakti gece ateşinin başında şafağın gelmIşık Tannsı’na yalvarırken de görmüştü. Okralın yaveri, dedi kedine.Kralının tanrısına tapması beklenmedik bir şey değil.

Fırtına Bumu’nun duvarlarının ne kadar yüksek ve kduğunu neredeyse unutmuştu Davos. Kafilenin başındakStannis dizginlerini çekti, Sör Cortnay ve sancaktarıyla a birkaç adım mesafe vardı. “Sör,” dedi zorlama bir nezaketdan inmek için hareketlenmedi.

“Lordum.” Bu daha nezaketsizdi ama beklenmedik de“Münasip olan, bir krala Majesteleri diye hitap etmektir,” d

Lord Florent. Göğüs kalkanında, laciverttaşından yapılmıhalkasının içinden parlak burnunu çıkaran kızıl altın bir dı. Parlaksu Kalesi’nin çok uzun, çok soylu ve çok zenginRenly’nin ölümünden sonra Stannis’in tarafına geçen ve erılarını bırakıp İşık Tannsı’nı kabul eden ilk sancak beyiydnis, Kraliçe Selyse’yi amcası Axellie birlikte Ejderha Kay bırakmıştı ama kraliçenin adamları her zamankinden dah balık ve daha güçlüydü ve Alester Florent en önde gelenl

Sör Cortnay Penrose lordu duymazdan gelip Stannisnuşmayı tercih etti. “Bu oldukça etldleyici bir grup. Büyülar Estermont, Errol ve Vamer. Fossowayler’in yeşil elma

Sör Jon ve kırmızı elmadan Sör Bryan. Kral Renly’nin GöMuhafızlarından Lord Caron ve Sör Guyard...ve kudretli LorAlester Florent. Arkanızdaki meşhur Soğan Şövalyesi mi?nun oldum Sör Davos. Korkarım leydiyi tanımıyorum.”

“Benim adım Melisandre, sör.” Kadın zırh giymemiştişan kırmızı ipek elbisesi üstündeydi. “Kralınıza ve Işık Tanhizmet ediyorum.”116



«İyiliklerini dilerim,” dedi Sör Cortnay. “Ama ben başka^rılara ve başka bir krala diz çöküyorum.”

“Sadece tek gerçek kralve tek gerçek tanrı vardır,” dedi Lordplorent.

«Burada teoloji konuşmak için mi toplandık lordum? Bil-seydimyanımda bir rahip getirirdim.”

«Neden burada olduğumuzu gayet iyi biliyorsunuz,” dediStannis. “Teklifimi düşünmeniz için on beş gününüz vardı.Kuzgunlarınızı gönderdiniz. Yardım gelmedi, gelmeyecek de.pırtına Burnu tek başına ve benim sabrım tükendi. Son kez sör,size kalenin kapılarını açmanızı ve yasalar önünde zaten benimolanı bana teslim etmen izi emrediyorum.”

“Ya şartlar?” diye sordu Sör Cortnay.“Değişmedi,” diye cevapladı Stannis. “İhanet suçunuzu af-

fedeceğim, arkamda gördüğünüz lordları affettiğim gibi. Gar-nizonunuzdaki askerler ben im hizmetime girmekte ya da zarargörmeden evlerine dönmekte özgürler. Silahlarınızı ve taşıya- bileceğiniz kadar eşyanızı yanınıza alabilirsiniz ama atlannıza veyük hayvanlarınıza el koyulacak.”

“Edric Fırtına ne olacak?”“Ağabeyimin piçi banateslim edilmeli.”

“O halde cevabım hâlâ hayır lordum”Kral çenesini sıktı. Bir şey söylemedi.Onun yerine Melisandre konuştu. “Işık Tannsı sizi kendi

karanlığınızdan korusun Sör Cortnay.”“Işık Tannsı’nı Ötekiler becersin,” diye karşılık verdi Pen

rose.Lord Alester Florent boğazını temizledi. “Dilinize dikkat

edin Sör Cortnay. M ajestelerinin çocuğa zarar vermek gibi birniyeti yok Çocuk, kralımızın kanını taşıyor ve aynı zamanda benim kanımı. H erkesin bildiği gibi annesi yeğenim Delena’ydı.Eğer krala güvenmiyorsanız bana güvenin. Benim onurlu biradam olduğumu biliyorsunuz...”

“Sizin hırslı bir adam olduğunuzu biliyorum,” diyerek lor-dun lafını kesti Cortnay. “Benim çizmelerimi değiştirdiğim ka-dar kolay kral ve tanrı değiştirdiğinizi biliyorum. Tıpkı şu gör-

düğüm dönekler gibi.”117



Kralın adamlarından öfke dolu homurtular yükseldiç nay çok haksız sayılmaz, diye düşündü Davos. Kısa birzam**"öncesine kadar Fossowayler, Guyard Morrigen, Lord CLord Varner, Lord Errol ve Lord Estermont, Renly’yebağlı d* Onun çadınnda oturmuş, savaş planlan yapmasınayardım *miş ve Stannis’i nasıl devireceklerini konuşmuşlardı. Lord

rent de onlarla birlikteydi, Kraliçe Selyse’nin öz amcasıyd bu durum Parlaksu Kalesi Lordu’nun Renly’ye diz Çökmengel olmamıştı çünkü Renly yükselen yıldızdı.

Bryce Caron atını bir iki adım öne yürüttü. Sırtındakikuşağı pelerini koydan esen rüzgârla dalgalanıyordu.“Buradakihiçbir adam dönek değil sör. Ben Fırtına Burnu için bayemini ettim ve kalenin haklı lordu Kral Stannis’tir...ve gerçekkralımız da odur. Baratheon Hanedanı’nın son erkeği,Robert’m

ve Renly’nin veliahtıdır.”“Öyleyse Çiçek Şövalyesi neden aranızda değil? VeMathisRowan nerede? Randyll Tarly? Leydi Oakheart? Renly’çok sevenler neden burada, yanınızda değil?Tarthlar’ın Brienne’i nerede , sorarım size?”

“O mu?” Sör Guyard Morrigen güldü. “Kaçtı. Kaçmarekirdi. Kralı katleden onun elleriydi.”

“Bu bir yalan,” dedi Sör Cortnay. “Brienne’i, Akşamg

şi Kalesi’nde babasının dizinin dibinde oyunlar oynayan k bir kız olduğu zamanlardan beri tanınm ve Akşam Yıldız buraya, Fırtına Bumu’na gönderdiğinde daha da iyi tanBrienne, Renly’yi ilk gördüğü anda ona âşık olmuştu. Bun bir adam bile görebilirdi.”

“Bu doğru,” dedi Lord Florent rahat bir tavırla. “Ve keni reddeden adamı öldürecek kadar çıldıran ilk kadının Bolduğunu da söyleyemeyiz. Gerçi bana soracak olursanı

kralı öldürenin Leydi Stark olduğuna inanıyorum. Bir anumuduyla Nehirova’dan kalkıp onca yol geldi ve Renly tadan reddedildi. Renly’nin, oğlu için bir tehdit olduğunu ddüğüne şüphe yok, onu bu yüzden ortadan kaldırdı.”

“Brienne yaptı,” diye ısrar etti Lord Caron. “Sör EmCuy ölmeden önce defalarca yemin etti. Bu konuda size edebilirim Sör Cortnay.”118



Şfr Cortnay’in sesi tiksintiyle kalınlaşmıştı. “Bunun neeti olur? Görüyorum ki gökkuşağı pelerininizi giyiyorsuRenly’yi koruyacağımza dair yemin ettiğinizde ondana l

T iinız pelerini. Renly öldüyse siz nasıl hayattasınız?” GuyardÎ/torrigen’e döndü. “Aynı şeyi size de sorabilirim sör. Yeşil Gu

öyle değil mi? Kralının camnı canıyla korumaya yemin^¡üş şövalye? Benim böyle bir pelerinim olsaydı onu giymeyeutanırdım”

Morrigen parladı. “Dua et ki bu sadece bir görüşme Penrose yoksa bu söylediklerin için dilini keserdim.”

“Veerkekliğiniattığın ateşe mi atardın?”“Yeter!” dedi Stannis. “Işık Tannsı, kardeşimin ihanet su-

çundanötürü ölmesini uygun gördü. Fiili kimin gerçekleştir-diği önemli değil.

«Sizin için değil,” dedi Sör Cortnay. “Şartlarınız duydumLord Stannis. Bu da benim şartım.” Eldivenini çıkarıp kralınyüzünefırlattı. “Teke tek dövüş. Kılıç, mızrak ya da arzu et-tiğiniz başka bir silah. Sihirli kılıcınıza ve soylu derinize zarargelmesiniistemiyorsanız bir şövalye seçin ve ben de öyle yapa-y ı m . ”Yırtıcı gözlerleGuyard Morrigen ve Bryce Caron’a baktı.

“Buyavruların ikisi de işeyarar sanırım.”Sör Guyard’ın yüzü öfkeyle karardı. “Kralım izin verirse bumeydan okumaya seve seve karşılık veririm.”

“Ben de öyle,” dedi Bryce Caron, Stannis’e bakarak.Kral dişlerini gıcırdattı. “Hayır.”Sör Cortnay şaşırmış gibi görünmüyordu. “Şüphe ettiğiniz

şey davanızın haklılığı mı yoksa kollarınızın gücü mü lordum?

Alevli kılıcınızın üstüne işeyip onu söndüreceğimden mi kor-kuyorsunuz?”“Siz benim aptal olduğu mu sanıyorsunuz sör?” diye sordu

Stannis. “Yirmi bin adamım var. Hem denizden hem karadankuşatılmış durumdasınız. Zaferim mudakken neden teke tekdövüşü tercih edeyim?” Kral, parmağını Penrose’un yüzünedoğrulttu. “Sizi baştan uyarıyorum. Beni, benim kalemi fırtınakopararak almak zorunda bırakırsanız merhamet görmeyecek-siniz. Hepinizi ihanet suçuyla asacağım.”

“Tanrılar izin verirse. Fırtına koparın lordum ve bunu ya



“İnatçı bir adam ,” dedi Davos dikkatle.“Ben ona ö lümüne susamış derim. Af teklifimi yüzüme geri

fırlatıyor. Hem kendi hayatını hem de o duvarların arkasındakiherkesin hayatını çöpe atıyor.Teke tek dövüş?” Kral alaycı bir şe-kilde güldü. “Beni Robert’la karıştırıyor olmalı.”

“Daha çok, umutsuz gibiydi. Teke tek dövüşten başka neumudu var?”“Yok. Kale düşecek. Ama bunu nasıl hızlıca yapacağız?”

Stannis bir an düşündü. Davos nal seslerinin arasından kralındiş gıcırdatmasını duyabiliyordu. “Lord Alester, Yaşlı Penrose’u bir an önce buraya getirmem için ısrar ediyor. Sör Cortnay’in babası. Adamı tanıyorsun sanırım .”

“Elçiniz olarak gittiğimde Lord Penrose beni diğerlerinegöre ayrı bir nezaketle karşılamıştı,” dedi Davos. “İşi bitmiş yaş-lı bir adam, efendim. Hasta ve düşkün.”

“Florent onu daha gözle görünür bir şekilde düşürecek. Oğ-lunun gözlerinin önünde boynuna bir ilmik geçirerek.”

Kraliçenin adamına karşı çıkmak tehlikeliydi ama Davos kra-la her zaman doğruyu söyleyeceğine dair yemin etmişti. “Ben-ce bu ahlaksızlık olur, efendim. Sör Cortnay inandığı şeylere

ihanet etmektense babasının ölümünü izlemeyi tercih eder. Birşey kazanmayız ve davamıza onursuzluk getiririz.”“Ne onursuzluğu?” diye parladı Stannis. “Bu vatan hainleri-

nin canını bağışlamamı mı bekliyorsun?”“Arkamızdakilerin canını bağışladınız.”“Beni bu yüzden hor mu görüyorsun kaçakçı?”“Ne haddime?” Davos fazla konuşmuş olmaktan korkuyor-

du.Kral ısrarcıydı. “Şu Penrose denen adama lordlarımdan fazlaitibar ediyorsun. N ed en?”

“Çünkü inancına bağlı.”“Ve arkamızdakiler değil mi?”Davos çekingenlik oyunu oynayamayacak kadar ileri gitmiş-

ti, artık susamazdı. “Bu lordlar geçen yıl Robert’ın adamlarıydı.Bir ay önce Renly’nin. Bu sabah size bağlılar. Yarın kimin ada-mı olacaklar?”

Stannis kahkaha attı. Aniden, gürültüyle ve küçümseme



dolu bir şekilde. “Sana söylemiştim Melisandre. BenimŞövalyem her zaman gerçekleri konuşur.”

“Onu çok iyi tanıdığınız belli Majesteleri,” dedi kırmdm.

“Davos, seni fena halde özlemişim,” dedi kral. “Evet

mızda vatan hainlerinden oluşan bir kuyruk var, burnuyanıltmıyor. Lordlanm ihanederinde bile tutarsız. Onlaryacım var ama bilmelisin ki daha küçük suçlar için cezadığım daha iyi adamlar varken bu hainleri affetmek bendiyor. Beni suçlamaya hakkın var Sör Davos.”

“Siz kendinizi benim yapabileceğimden çok daha fazlamışsınız Majesteleri. Tahtı kazanmak için bu lordlaraihtiyacınız var...”

“Parmaklarına ve her şeylerine,” diyerek sınttı StanniDavos hiç düşünmeden sakat elini boynundaki keseyerüp içindeki parmaklan yokladı.Şans.

Kral hareketi görmüştü. “Hâlâ oradalar mı Soğan ŞövaOnlan kaybetmedin mi?”

“Hayır.”“Her zaman merak etmişimdir, onlan neden saklıyors“Bana bir zamanlar ne olduğumu hatırlatıyorlar. Ne

geldiğimi. Bana sizin adaletinizi hatırlatıyorlar Majestele“Adaletti,”dedi Stannis. “İyi bir davranış kötü davranışıetmez tıpkı kötü bir davranışın iyi olanı yok etmediği gibikisinin de kendi ödülü vardır. Sen bir kahramanve bir kaçakçıydın.” Arkasına dönüp Lord Florent ve diğerlerine baktkuşağı şövalyelerine ve döneklere. “Bu affedilmiş lordlar biyi birer örneği. Gerçeği bilmeyen ve Joffrey’yi gerçek ksanan iyi ve sadık adamlar onun için savaşacak. Kuzeyli

ların aynı şeyi Robb için yapması da doğal ama akın akıdeşimin sancağının altına giren bu lordlar Renly’nin bir iolduğunu biliyorlardı. Gerçek krallarına sırt dönmelerinsebebi güç ve zafer hayaliydi. Onlann ne olduğunu gay biliyorum. Evet onlan affettim. Affettim ama unutmadımsüre sessiz kalıp adalet planını düşündü ve sonra aniden,Renly’nin ölümüyle ilgili neler söylüyor?” diye sordu.

“Yas tutuyorlar. Kardeşiniz çok seviliyordu.”122



“Bir aptalı seven aptallar,” diye homurdandı Stannis. “Amade kardeşim için yas tutuyorum. Bir zamanlarki küçük ço

uk için» büyüdüğünde dönüştüğü adam için değil.” TekrarCssizleşti Bir süre sonra, “Cersei’nin ensest haberi halk tara-rd a n nasıl karşılandı?” diye sordu.

“Ben onların arasındayken Kral Stannis diye bağırıyorlardıa yelken açtıktan sonra neler dediklerini bilemem.”*Yani anlattıklarımıza inanmadıklarını mı düşünüyorsun?”“Kaçakçılıkyaparken öğrendim ki bazı insanlar her şeye ina

mr bazılarıda hiçbir şeye. Biz iki türle de karşılaştık. Etrafa ya-ydan bir hikâye daha vardı.. .”

“Evet,” diyerek Davos’un sözünü kesti Stannis. “Selyse bana boynuzlar takıp uçlanna ziller bağlamış. Kızımın babası yarımdallı bir soytarıymış! İğrenç olduğu kadar saçma bir hikâye.Renly’yle görüştüğümüzde bu masalı yüzüme vurmaktan çe-kinmedi. Buna inanmak için Yamalı Yüz kadar delirmiş olmakgerekir.”

“Orası öyle Majesteleri... ama hikâyeye inansınlar ya da inan-masınlar anlatmaya bayılıyorlar.” Hikâye pek çok yere Davos’tanönce varmış ve onun anlatacağı gerçekleri çoktan zehirlemişti.

“Robert bir kadehin içine işese, insanlar kadehtekine şarapderdi. Ben onlara berrak ve soğuk su veriyorum ama yüzleri-ni buruşturup ne kadar tuhaf koktuğunu söylüyorlar.” Stannisdişlerini gıcırdattı. “Biri çıkıp kendimi sihirle domuza çevirdi-ğimi ve Robert’ı öldürdüğümü söylese ona da inanacaklar.”

“Konuşmalarına engel olamazsınız efendim,” dedi Davos.“Ama ağabeyinizin gerçek katillerinden intikam aldığınızda bü-tün diyar bu hikâyenin yalan olduğunu öğrenir.”

Stannis, Davos’un söyediklerini yarım kulakla dinliyormuşgibi görünüyordu. “Robert’m ölümünde Cersei’nin parmağıolduğundan eminim. O nun için adalet sağlayacağım. Ned Starkve Jon Arryn için de.”

“Ya Renly için?” Kelimeler Davos’un ağzından düşünmedençıkmıştı.

Kral uzunca bir vakit konuşmadı. Sonra çok yumuşak birsesle>“Bazen rüyamda görüyorum. Renly’nin ölümünü. Yeşil

bir çadır, mumlar, çığlık atan bir kadın ve kan,” dedi. Stannis123



başını eğip ellerine baktı. “O öldüğünde ben hâlâ uydum. Devan sana anlatır. Beni uyandırmaya çalışmış. lvakti gelmiş, lordlanm endişeyle beni bekliyormuş. Zıgiymiş, atıma binmiş olmalıydım hâlbuki, Renly’ninşafaktsaldıracağını biliyordum. Devan çırpınıp bağırdığımı söyama ne önemi var? Sadece bir rüyaydı. Renly ölürken bdin nidaydım ve uyandığımda ellerim temizdi.”

Sör Davos Seaworth hayalet parmaklarının kaşındığınsediyordu. Burada yanlış olan bir şeyler var , diye düşündü bzamanlann kaçakçısı. Ama başını sallayıp, “Anlıyorum,”

“Görüşme sırasında Renly bana bir şeftali uzattı. Benalay etti, bana meydan okudu, tehditler savurdu ve bir li uzattı. Kılıcına davrandığını sandım ve kılıcıma uzaAmacı bu muydu, yüzümde korku mu görmek istedi? Y bu da her zamanki saçma şakalarından biri miydi? Şeftalikadar tatlı olduğundan bahsederken kelimelerinin altındaanlamlar mı vardı?” Kral başını salladı, bir tavşanın boykoparmaya çalışan bir köpek gibi. “Beni bir parça meyo kadar öfkelendirmeyi sadece Renly başarabilirdi. Hyaparak kendi felaketini kendi hazırladı ama onu seviyoDavos. Bunu şimdi anlıyorum. Yemin ederim ki mezanmrerken bile kardeşimin uzattığı şeftaliyi düşüneceğim.”

Konuşurken kamp alanına varmışlardı. Sıra sıra çadırdalgalanan sancakların, kalkanların ve mızrakların yangeçtiler. Hava; at pisliklerinin, dumanın ve ateşlerde kıederin kokusuyla ağırlamıştı. Stannis, Lord Florent ve lerine bir saat içinde kral çadırında toplanmalarını söyye yetecek kadar bir süre dizginlerini çekti. Lordlar başlonaylayıp dağıldı. Davos ve Melisandre atlannı kral çadoğru sürdü.

Kral çadırlarının büyük olması doğaldı çünkü savaş kyini oluşturan sancak beyleri orada toplanıyordu ama bukinin, büyüklüğü dışında görkemli hiçbir şeyi yoktu. Yealan rengine çalan koyu sarıya boyanmış ağır branda bezkurulmuştu. Tam bir asker çadırıydı, bir krala ait olduğtek belirtisi merkez direğin tepesinde dalgalanan kraliyecağıydı. Sancak ve kapıdaki muhafızlar; kendi armaların124



nıen Üstüne dikilmiş alevli kalp armasını göğüslerinde taşıyan,uzUn mızraklarına yaslanmış bekleyen, kraliçenin adamlarıydı.

Seyisler gelip atlarından inmelerine yardım etti. Muhafız-lardan biri M elisandre ’nin elindeki ağır sancağı alıp direği yumuşak zemine sapladı. Devan, krala kapıyı açmak için çadınnÖnünde bekliyordu. Kapının diğer yanında daha yaşlı bir yaver

vardı. Stannis tacını çıkarıp Devan’a verdi. “Soğuk su, iki kupa, pavos, bana katıl. Leydim, size ihtiyacım olduğunda haber gön-dereceğim.”

“Kral nasıl em rederse .” Melisandre eğildi.Sabah güneşinin parlaklığ ından sonra çadırın içi serin ve loş-

tu. Stannis ahşap bir kamp sandalyesine oturup eliyle Davos’adiğersandalyeyi gösterdi. “Seni bir gün lord yapacağım kaçakçı.Sırf Florent ve Celtigar’ı irkiltmek için. Gerçi sen bana teşek-küretmeyeceksin.Lord olm ak senin için konsey toplantılarındabunalmak ve bu gürültücü katırların anırdığı şeylere ilgi duyuyormuş gibi yapmakanlam ına gelir.”

“Eğer bir işe yaram ıyorlarsa onları neden yanınızda tutuyor-sunuz?”

“Katırlar kendi anırma seslerini severler, başka neden ola-cak? Ve at arabam ı çekm eler i için onlara ihtiyacım var. Ah, kırkyılda bir işe yarar bir fikir verdikleri de oluyor elbette ama bu-gün değil. S an ır ım ... ah, oğlun sulanm ızı getirdi bile.”

Devan tepsiyi masaya koydu ve iki kil kupayı suyla doldur-du. Kral suyu içmeden önce kupanın içine bir çimdik tuz attı.Davos suyunu sade içti, kupadakinin şarap olmasını isterdi.“Konseyden bah sed iyordu nu z.”

“Sana nasıl olacağını anlatayım. Lord Velaryon sabahın ilk

ışıklarıyla kale duvarına saldırmamız için ısrar edecek Ok yağ-muru ve kaynar yağa karşı kancalar ve merdivenler. Genç katır-lar bunun harika bir fikir olduğunu söyleyecekler. Estermont,kalenin içindekiler açlıktan kırılana kadar beklememizden yanaolacak, tıpkı bir zamanlar Tyrell ve Redwyne’ın bana yapmayıdenedikleri gibi. Bu bir yıldan fazla sürebilir ama yaşlı katır-lar sabırlıdır. Lord Caron ve tekme atmayı seven diğerleri SörCortnay’in meydan okumasına karşılık verip her şeyi teke tek

bir dövüşle tehlikeye atmayı göze alacak Her biri kendisinin125



dövüş şövalyesi olmasını isteyecek ve ölümsüz bir şöhrehavkuracak.” Kral suyunu bitirdi. “Banasen ne tavsiye ederdin çakçı?” ^

Davos cevap vermeden önce düşündü. “Bir an önceTopraklan’na saldırın.”

Kral homurdandı. “Fırtına Bumu’nu almadan bıra

mı?”“Sör Cortnay’in size zarar verecek kuvveti yokLannisterlar’ın var. Kuşatma, çok uzun sürer. Teke tekdövüfazla şüpheli. Taarruz, başarı garantisi olmadığı halde biadamın ölümüne mal olur. Aynca, kaleyi almanıza gereJoffrey’yi tahttan indirdiğinizde, bu kale de diğerleriylete size bağlanmak zorunda. Lord Tywin Lannister’ın, Limanı’nı kuzeylilerden kurtarmak için batıya gittiği s

yor...”“Çok zeki bir baban var Devan,” dedi kral yanında delikanlıya. “Hizmetimde daha az lord ve daha fazla kaçamalı diye düşünmeme sebep oluyor. Ama bir noktada yaDavos. Gerekvar. Eğer buradan Fırtına Bumu’nu almadarılırsam, arkamdan yenildiğimi söyleyecekler. Buna izinmem. Adamlar beni, kardeşlerimi sevdikleri gibi sevmiBeni takip ediyorlar çünkü benden korkuyorlar... ve ykorkunun ölümü anlamına gelir. Bu kale düşmeli.” Dişgıcırdattı. “Evet vebir an önce. Doran Martell sancak beylni çağırdı ve dağ geçitlerini kuvvetlendirdi. Domelular Hudutlar’a inebilecek şekilde konumlandı. Yüksek Bahönemli. Kardeşim kuvvetinin çok büyük bir bölümünKöprü’de bıraktı. Yaklaşık altmış bin adam. Orduyu benimutama almaları için karımın kardeşi Sör Errol’u ve Sö

men Crane’i gönderdim ama henüz geri dönmediler. SöTyrelPin benim elçilerimden önce Acı Köprü’ye vardığınorduyu kendi komutasına aldığından endişeleniyorum.”

“Kral Topraklan’nı bir an önce almamız için daha fazl bimiz var anlamına gelir bu. Salladhor Saan dedi ki.. .”

“Salladhor Saan sadece altın düşünür!” diye patladı St“Kafasını Kızıl Kale’nin alunda yatan hazine hayalleriydurmuş. Salladhor Saan hakkında daha fazla konuşmay

126



li bir eşkiyadan askeri danışmanlık alacağım gün, tacımı çısiyahları kuşandığım gün olur.” Yumruğunu sıktı. “Bana

uizmet etmek için mi buradasın kaçakçı, yoksa beni tartışmalar£ yormak için nu?”

«Emrinizdeyim,”dedi Davos.“Öyleyse beni dinle. Sör Cortnay’in teğmeni Fossowayler’in

kuzeni olur. Lord Meadows, yirmi yaşlarında yeşil bir delikan-lı penrose’un başına bir talihsizlik gelirse kalenin komutası budelikanlıya geçecek. Kuzenleri, çocuğun benim şartlarımı kabuledip kaleyi teslim edeceğini düşünüyor.”

“Bu kalenin bir zamanlar genç bir kumandanı daha olduğunu hatırlıyorum. O da yirmisini geçmiş değildi.”

“Lord Meadows benim o zamanlar olduğum kadar inatçı

değil ”“İnatçı ya da korkak, ne fark eder? Sör Cortnay Penrose ga-yet zinde ve sağlıklı görünüyor.”

“Ölmeden bir gün önce benim kardeşim de öyle görünü-yordu. Gece karanlık ve dehşet dolu Davos.”

Davos Seaworth ensesindeki tüylerin ürperdiğini hissetti.“Lordum, sizi anlamıyorum.”

“Beni anlamana ihtiyacım yok. Sadece hizmetin gerek. SörCortnay bugün içinde ölmüş olacak. Melisandre geleceğinialevlerinde gördü. Adamın ölümünü ve ölüm şeklini. Bir şö-valye dövüşü sırasında ölmeyeceğini söylememe gerek yok sanınm.” Stannis elindeki kupayı uzattı. Devan tekrar doldurdu.“Melisandre’nin alevleri yalan söylemez. Ejderha Kayası’ndaRenl/nin felaketini de görmüştü ve Selyse’ye anlatmıştı. LordVelaryon ve dostun Salladhor Saan gemilerimi Joffrey’nin üze-

rine götürmemi isteyebilir ama Melisandre, Fırtına Bumu’nagelirsem kardeşimin kuvvetinin en önemli bölümünün benimolacağım söylemişti ve haklı çıktı.”

“A ama,” diye kekeledi Davos. “Lord Renly buraya geldi çün-kü siz kaleyi kuşatmıştınız. Daha önce Kral Topraklan’na gidi-yordu, Lannisterlar’m üstüne. Renly...”

Stannis öfkeyle kaşlarını çattı. “Geliyordu, gidiyordu, nedir bu? Ne yaptıysa onu yaptı. Sancaklarıyla ve şeftalileriyle buraya gel-di, kendi felaketine... ve gelmesi benim için iyi oldu. Melisand

127



re alevleriniçinde başka bir gün daha görmüştü.Yeşil zırhkuşanmış Renly’nin, Kral Toprakları ’nm duvarlarının dibin?

bekleyenordumu ezmek için güneye gittiğisabahı gördü, Renly’le orada karşılaşsaydım ölen ben olurdum.”

“Ya da kuvvetinizi kardeşinizinkine katıpLannisterlar’ı dvitirdiniz,”diye itiraz etti Davos. “Neden olmasın?Eğer JVjlisandre ikigelecek birden görebiliyorsa... herikisi de doğr

olabilir.”Kral Stannis parmağını doğrulttu. “İşte oradayanılıyorsUSoğanŞövalyesi. Bazı ışıklar birden fazla gölge yaratır. Akateşinin önünde dur ve kendi gözlerinle gör. Alevler yertirir, dans eder, asla sabit durmaz. Gölgeler uzar, kısalır.adamın onlarca gölgesi olur. Bazıları diğerlerinden dahas i l i k t i

hepsi bu.Gölgeler geleceğe de uzanır. Tek ya da daha çok gMelisandre hepsini görür.

Bu kadını sevmiyorsun Davos, bunu biliyorum, kör dLordlanm da sevmiyor. Estermont alevli kalbin hastalıklcih olduğunu düşünüyor ve geyikli sancak altında savaşiçin yalvarıyor. Sör Guyard sancaktarımın bir kadın olmgerektiğini söylüyor. Diğerleri Melisandre’nin savaş konde yeri olmadığını, onu Asshai’ye geri göndermem geregeceleri çadırımda kalmasının günah olduğunu fısıldıyoherkes fısıldıyor... ama Melisandre hizmet ediyor.”

“Nasıl hizmet ediyor?” diye sordu Davos alacağı cekorkarak.

“Etmesi gerektiği gibi.” Kral, Davos’a baktı. “Ya sen?”“Ben...” Davos dudaklarını yaladı. “Ben sizin emriniz

Ne yapmamı istiyorsunuz?”“Daha önce yapmadığın bir şey değil. Gece karanl

kalenin altına bir tekne yanaştır, görünmeden. Bunu yamisin?”

“Evet. Bu gece mi?”Kral başıyla onayladı. “Küçük bir tekneye ihtiyacın

Kara Hayat olmaz. Ne yaptığını kimse bilmemeli.”Davos itiraz etmek istiyordu. O bir şövalyeydi artık, k

değil, hiçbir zaman bir suikastçı de olmamıştı. Ama ağzığında kelimeler dışarı çıkmadı. KarşısındaStannis vardı, lord128



her şeyini borçlu olduğu adam. Oğullanın da düşünmek zorun-ki vdı.Tanrılar merhamet edin, bu kadın sana ne yaptı?

“Sessizleştin,”dedi Stannis. ye sessiz kalmalıyım, dedi Davos kendine ama konuştu. “Efen-

dim, artık anlıyorum ki kaleyi almak zorundasınız fakat başkavollarda var. Dahatemiz yollar. Bırakın piç çocuk Sör Cortnay’de jljsm, o zaman teslim olacak.”

“Çocuğu almalıyım Davos. Almalıyım. Melisandre alevleriniçinde bunu da gprdü.”

Davos başka cevaplar aradı. “Fırtına Burnu’nda Sör Guyard’ın,Lord Caron’ın ya da emrinizdeki diğer yüz yeminli kılıcın dengişövalyeler yok. Teke tek dövüş... Sör Cortnay onuruyla teslim ol-mak için bu yolu bulmuş olamaz mı? Bu kendi ölümü anlamınagelse bile?”

Kralın yüzünden bulu t gibi bir sıkıntı geçti. “Bir hainlik plan-lıyor bence. Şövalye dövüşü olmayacak Sör Cortnay o eldivenifırlatmadan önce ölü bir adamdı zaten. Alevler yalan söylemezDavos.”

Ama doğru söylediklerini ispat etmek için bana ihtiyaçlan var, diyedüşündü Davos. Kendini bu kadar kötü hissetmeyeli çok uzunzaman olmuştu.

Ve kendini bir kez daha, gece karanlığında siyah yelkenli kü-çük bir tekneyle Gemikıran Koyu’nu geçerken buldu. Gökyüzüve deniz aynıydı. Hava yine tuz kokuyordu. Teknenin gövde-sinde gülüşen sular tam hatırladığı gibiydi. Kalenin çevresindeki bin kamp ateşi göz kırpıyordu, tıpkı on altı yıl önce, Tyrell veRechvyne’m ateşleri gibi. Ama geri kalan her şey farklıydı.

Geçen sefer Fırtına Bum u’na soğan kılığına bürünmüş hayat götürüyordum. Şimdiyse Asshaili Melisandre kılığına bürünmüş ölüm taşı

yorum. On altı yıl önce gemisinin yelkenleri rüzgârın her esişiylekamçı gibi şaklıyordu. Sesi kesmek için yelkenlerini indirmiş, sa-dece kürekleri kullanarak yola sessizce devam etmişti. Buna rağ-men yüreği ağzmdaydı.Redvvyne kadırgalarındakiadamlar ara-dan geçen o kadar zamandan sonra gevşemişti. Davos’un gemisi

kordonun içinden siyah saten gibi kayıp geçmişti. Bu sefer gör-düğü gemilerin hepsi Stannis’e aitti. Tek tehlike kale duvartanndakı gözcülerdi ve buna rağmen Davos bir yay kadar gergindi



Melisandre bir oturak tahtasının üzerindeydi, vücu baştan aşağı örten kırmızı cübbesinin katlarının arasında bölmüştü. Başlığının altındaki yüzü solgundu. Davos suyverdi. Altında sallanan bir güverte olduğu zaman en iyi uylarmı uyurdu. Rüzgârın iç çekişi onun için ozanların arptellerinden çıkarabileceği en güzel seslerden daha tatlıydı.

bu gece deniz bile huzur veremiyordu ona. “Sizden korkukusu alıyorum sör,” dedi kırmızı kadın yumuşak bir sesle.“Gece karanlık ve dehşet dolu, demişti biri bir zaman

Ve bu gece bir şövalye değilim ben. Bu gece kaçakçı Davosyine. Siz de soğan olsaydınız keşke.”

Melisandre güldü. “Benden mi korkuyorsunuz? Yoksa yağımız şeyden mi?”

“Sizin yaptığınız şey. Ben bunun bir parçası değilim.”“Yelkenleri sizin eliniz açtı. Yekeyi sizin eliniz tutuyor.”Davos sessizce işini yapmaya devam etti. Kıyı sivri kaya

doluydu bu yüzden koyu bir ucundan diğerine açıktan dnıyordu. Tekneyi çevirmeden önce dalgaların dönmesini bleyecekti. Fırtına Burnu arkalarında gittikçe küçülüyordu kırmızı kadın umursamaz görünüyordu. “Siz iyi bir adam mnız Davos Seaworth?” diye sordu.

İyi bir adam bunu yapıyor olur muydu? “Adamım,” dedi. “Kanma iyi davranırım ama başka kadınlar da tanıdım. Oğullaiçin iyi bir baba olmaya çalıştım, bu dünyada bir yerleri olmiçin uğraştım. Evet, kanunları çiğnedim ama bu geceye kkendimi şeytan gibi hissetmedim. Benim hamurum karışıkyebilirim leydim, iyive kötü.”

“Gri bir adam,” dedi kırmızı kadın. “Ne beyaz ne de siama her ikisinden de payını almış. Siz bu musunuz Sör vos?"

“Olsam ne olur? Bana öyle geliyor ki insanlann çoğu gr“Eğer bir soğanın yansı çürüyüp kararmışsa, o soğan çü

bir soğandır. Bir adam ya iyidir ya da kötü.”Kamp ateşleri siyah gökyüzünde belli belirsiz bir ışığa

nüşmüştü, kara gözden kaybolmak üzereydi. Dönme zamnı gelmişti. “Başınıza dikkat edin leydim,” dedi. Yekeyi ittküçük tekne siyah sulan bükerek dönmeye başladı. Melisan



llanan serenin altında eğildi, tek eli küpeştedeydi, her zaman-ki gibi sakindi. Ahşap çatırdıyor, yelkenler şaklıyor, su şapırj,yordu. O kadar çok gürültü vardı ki insan bütün bu seslerinideden de duyulabileceğine yemin edebilirdi. Davos daha iyibiliyordu. Fırtına B um u’nun denize bakan kalın duvarını delipe ç e b i l e c e k tek ses kayalıklara çarpan sonsuz dalgaların sesiydi

{¿obile hayal meyal duyulurdu.Kıyıya doğru yol alırken arkalarında küçük dalgalar bırakı-

rlardı. “Adamlardan ve soğanlardan bahsediyorsunuz,” dedipavos kırmızı kadına. “Ya kadınlar? Onlar için de aynı şey ge-çerli değil mi? Siz iyi misiniz yoksa kötü mü leydim?”

Bu soru kadının kıkırdamasına sebep oldu. “Ah, iyiyim. Bende bir çeşit şövalyeyim tatlı sör. Işık ve yaşam şövalyesiyim.”

“Ama bu gece bir adam öldürmek niyetindesiniz,” dedi Dayos. “Üstat Cressen ’i öldürdüğünüz gibi.”

“Üstadınız kendi kendini zehirledi. Beni zehirlemek niye-tindeydi. Ben yüce bir güç tarafından korunuyordum, o korun-muyordu.”

“Ya Renly Baratheon? O nu öldüren kimdi?”Kadın başını döndürdü. Başlığının altındaki gözleri kırmızı

mum alevleri gibi yanıyordu. “Ben değildim.”“Yalancı.” Davos artık emindi.Melisandre bir kez daha güldü. “Karanlık ve akıl karışıklı-

ğında kaybolmuşsunuz Sör Davos.”“Bu iyi bir şey.” Davos Fırtına B um u’nun duvarları boyunca

pınldayan uzak ışıklan gösterdi. “Rüzgann soğukluğunu hisse-

debiliyor musunuz? N öbetç iler soğuktan korunmak için o me-şalelerin dibinde iki büklü m halde. Biraz sıcaklık ve biraz ışıkböyle bir gecede onlar için teselli demek. Ama bu teselli onlankörleştiriyor ve bu yüzden geçişimizi göremeyecekler.”Umarım. “Şimdi bizi karanlık tannsı koruyor leydim, sizi bile.”

Kadının gözleri biraz daha alevli yanıyormuş gibi göründü.“0 ismi anmayın sör. Kara gözlerini üstümüze çekersiniz. O

kimseyi korumaz, bana inanın. Kendiniz söylediniz, bizi meşa-eler gizleyecek. Ateş. Işık Tannsı’nın parlak hediyesi."“Dediğiniz gibi olsun ”



Davos rüzgârın değiştiğini hissediyordu, siyah yelhareketinde görüyordu. Halatlara uzandı. “Yelkenleri inme yardım edin. Yolun geri kalanında kürek çekeceğim

Küçük tekne beşik gibi sallanırken birlikte yelkenlladılar. Davos kürekleri siyah sulara indirirken, “Sizi Rkim götürdü?" diye sordu.

“Kimseye gerek yoktu,” dedi kadın. “Korunmasız burası... Fırtına Burnu eski bir kale. Bu taşlara kazınmışvar. Hiçbir gölgenin geçemeyeceği kara duvarlar, unuyaşlanmış ama hâlâ yerinde...”

“Gölge?” Davos teninin karıncalandığı hissediyordugeler karanlığın işidir.”

“Siz bir çocuktan daha cahilsiniz sör. Karanlıktagölge omaz. Gölgeler, Işık Tanrısı’nın hizmetkârı, ateşinçocuklarıdıEn parlak ışıklar en karanlık gölgeleri doğurur.”

Davos kaşlarını çatarak kadını susturdu. Tekrar kıyıylaşıyorlardı ve sular sesleri taşıyordu. Kürek çekti, kürhafif sesi dalgaların ritminde kayboluyordu. Fırtına Budenize bakan yanı bir uçurumun üstüne tünemişti, kirezı dik kayalığın yüksekliği devasa perde duvann boyunUçurumun cephesinde açık bir ağız vardı ve Davos onönce olduğu gibi dümeni o ağza kırdı. Tünel, kalenin a bir mağaraya açılıyordu. O mağara eski fırtına lordlann

lesiydi.Geçit sadece deniz kabardığında kullanılabilirdi vezaman daha az tehlikeli değildi ama Davos kaçakçılıkken edindiği becerilere hâlâ sahipti. Mağaranın ağzı önaçılana kadar gemisini sivri kayaların arasından ustalçirdi. Dalgaların tekneyi içeri taşımasına izin verdi.Dalgalatekneyi dövüyor, bir o yana bir bu yana beşik gibi sallKemiklerine kadar ıslanmışlardı. Davos, karanlığın içinden beliren köpük kusan kayalardan kürekleri kullanaanda kurtuldu.

Sonunda tüneli geçtiler, karanlığa gömüldüler ve suruldu. Küçük tekne yavaşlayıp döndü. Kendi nefes seyankısı etraflarını sarmış gibiydi. Karanlık, Davos’u şaşıBuraya son gelişinde tünel boyunca dizilmiş meşaleler y132



J O N

Çağrı gece karanlığında geldi. Jon dirseğininüstünde druldu ve Uzunpençe’ye uzandı. Kamp hareketlemişti.Uyu

tan uyandıran boru, diye düşündü.

Uzun ve pes nota, duyma eşiğinde geziniyordu.Çembervarın erafında bekleyen nöbetçiler yerlerindenkımıldamamnefesleri donuyordu, başları batıya dönmüştü.Borununsesivaş yavaş kaybolurken rüzgâr bile esmektençekiniyorgibiyAdamlar battaniyelerinin altından çıkıp mızraklarına, kılıç merlerine uzandılar, sessizce hareket ediyor,dinliyorlardı.at kişnedi, susturuldu. Orman bile bir an içinnefesini tutmtu sanki. Gece Nöbetçileri’nin kardeşleri, duymamakiçind

ederek, duymaktan korkarak ikinci boru sesini bekledi.Sessizlik tahammül edilemeyecek kadar uzayıp, ler ikinci borunun duyulmayacağından emin olduklaönceki endişelerini inkâr etmek istercesine sırıtıp şaka başladılar. Jon Kar ateşe birkaç odun attı, kılıç kemetı, çizmelerini giydi, pelerinini silkeleyip sırtına aldı. Ahani yanıyordu, giyinirken yüzüne vuran ısıdan memLord Kumandan’ın çadırın içinde hareket ettiğini duAz bir zaman sonra Mormont çadırın kapısını açtı. “TeYaşlı Ayı’nın omzuna tüneyen kuzgun sessizdi, perişanüyordu.

“Evet lordum,” diyerek onayladı Jon. “Kardeşler döMormont ateşin yanına gitti. “Yanmel. Geç bile kald

lemekle geçirdikleri her gün Yaşlı Ayı’yı biraz daha hetmişti. “Adamlar için yemek hazırlasınlar, atlar için ye

sınlar. Qhorin’i hemen görmek istiyorum.”“Onu size getiririm lordum.” Gölge Kule’den geleların günlerce önce varmasını bekliyorlardı. Ortaya çıkrında meraklanmaya başlamışlardı. Jon yemek ateşlerifında kaygılı konuşmalar duyuyordu ve konuşan sadecEdd değildi. Sör Ottyn Wythers bir an önce Kara Kalçekilmeye niyetliydi. Sör Mallador Locke, Qhorin’i

134



edip Gölge Kule’ye gitmek, Yarımel’in başına neler gel-e n i öğrenmek istiyordu. Ve Thoren Smallwood dağlara çıkacağını söylemişti. “Mance Rayder, Nöbet’le çarpışmak zorundaolduğunu biliyor,” demişti, “ama bizi bu kadar uzak kuzeydearamak aklına gelmez. Sütnehri’nin yukarısına yürürsek onugafil avlarız. O daha neler olduğunu fark edemeden ordusunu parçalara ayınnz.”

“Adamlarının sayısı bizden çok fazla,” diyerek itiraz etti SörOttyn. “Craster, Rayder’in çok büyük bir ordu topladığını söy-lemişti. Binlerce adam.Bizse Qhoroin olmadan sadece iki yüzkişiyi2 ”

“Bin koyunun içine iki yüz kurt salın ve neler olduğunu iz-leyin sör,” diye karşılık verdi Smallwood kendinden emin bir

şekilde.“O koyunların arasında keçiler de var Thoren,” diye uyardıJarmanBuckwell. “Belki birkaç da aslan. Çıngıraklı, KöpekbaşlıHarma,Alfyn Kargakatili...”

“Onları ben de en az senin kadar iyi tanıyorum Buckwell,”dedi Thoren Smallwood. “Ve hepsinin başını almaya niyetli-yim. Bunlar yabanıl. Asker değil. Kadınların, çocukların ve köle-

lerin arasında birkaç yüz sarhoş kahraman. Onlan siler süpürür,inletip ağıllarına geri yollarız.”Saatlerce tartışmış ve bir sonuca varamamışlardı. Yaşlı Ayı

geri çekilemeyecek kadar inatçıydı ama apar topar Sütnehri’neçıkıp çarpışmaya da niyeti yoktu. Sonunda, Gölge Kule’den ge-lecek adamları birkaç gün daha beklemeye ve gelmedikleri tak-dirde tekrar konuşmaya karar vermişlerdi.

Gelmişlerdi, yani karar daha fazla geciktirilemezdi. Jon bukadarı için bile mutluydu. Mance Rayder’la savaşacaklarsa bu-nun bir an önce olmasını tercih ediyordu.

Efkârlı Edd’i ateş başında, ormandaki korucuların borusuhabire öterken uyumanın imkânsızlığından şikâyet ederken buldu. Jon adama şikâyet etmek için yeni bir sebep daha verdi.Edd’le birlikte Hake’i uyandırdılar. Hake, Lord Kumandan’memirlerini küfürler ederek dinledi ama kısa zaman sonra bir dü-zine adam çorba pişirmek için sebze doğramaya başlamışa.

Jon kampın diğer tarafına yürürken Sam oflaya puflaya geldi.



“Onu tanır mıydınız lordum?”“Ben lord değilim. Nöbet’in kardeşlerinden biriyim sadece.

Lord Eddard’ı tanırdım, evet. Ondan önce de babasını.”Jon, Qhorin’in büyük adımlarına yetişebilmek için acele

ediyordu. “Lord Rickard ben doğmadan önce ölmüş.”“Nöbet dostuydu.” Qhorin arkasına baktı. “Bir ulu kurdun

olduğusöyleniyor.”“Hayalet şafakta geri döner. Geceleri avlanıyor.”Efkârlı Edd, Yaşlı Ayı’nın yemek ateşinde domuz pastırma-

sı kızartıyor, kazanda bir düzine yumurta kaynatıyordu. Mormont ahşap deri kamp sandalyesinde oturuyordu. “Senin içinendişelenmeye başlamıştım. Yolda sorun mu çıktı?”

“Alfyn Kargakatili’yle karşılaştık. Mance, adamı Sur boyuncakeşif yapması için yollamış, geri dönerken rastlaştık.” Qhorinmiğferini çıkardı. “Alfyn bundan böyle diyar için sorun olmaya-cak ama yanındakilerden birkaçı dağlara dönmeyi başardı.”

“Kaybımız?”“Dört kardeşimiz öldü. Bir düzine yaralı var. Zararımız düş-

mana verdiğimizin üçte biri kadar. İki tutsak aldık. Biri yarasıyüzünden öldü ama diğeri sorgulamaya yetecek kadar hayattakaldı.”

“En iyisi içeride konuşalım. Jon sana bir kupa bira getirsin.Yoksa sıcak şarap mı tercih edersin?”

“Kaynar su kâfi. Bir yumurta ve bir parça domuz pastırması.”“Nasıl istersen.” Mormont çadırın kapısını kaldırdı, Qhorin

Yanmel başını eğip içeri girdi.Ekârlı Edd kazanın başında durmuş bir kaşıkla yumurtaları

kanştınyordu. “Bu yumurtaları kıskanıyorum,” dedi. “Şimdi

biraz kaynamak işime gelirdi. Kazan biraz daha geniş olsaydıiçine atlardım. Gerçi su yerinde şarap olmasını tercih ederdim.Sarhoş ve sıcak bir şekilde ölmekten daha beter şeyler de var.Kendisini şarapla boğan bir adam tanıdım. Şarap kötüydü veadamın cesedi şarabı daha kaliteli hale getirmemişti.”

“O şarabıiçtin mi?”“Bir kardeşi ölü bulmak berbat bir şey. Sen de içki içmek

ihtiyacı duyardın Lord Kar.” Edd kazanı tekrar karıştırıp içine bir çimdik muskat attı.

137



Jon huzursuzca ateşin yanına oturup bir sopayla közleledi. Mormont’un, kuzgunun ciyaklamalarıyla kesilen sQhorin'in daha pes tonlarını duyabiliyordu ama kelimeleçemiyordu. Alfyn Kargakatili ölmüş, bu iyi. Alfyn yabanıl akıncılrın en kanlısıydı. Adını katlettiği kara kardeşler sayesinde tı. Peki böyle bir zaferden sonra Qhorin neden bu kadar sıkıntılı}

Jon, Gölge Kule’den gelen adamların kampın moralinraz yükseltmesini umuyordu. Daha geçen gece su dökmekalktığında, beş ya da altı adamın bir ateşin etrafında alçakkonuştuklarını duymuştu. Chett çoktan Kara Kale’ye gerimüş olmaları gerektiğini söylüyordu. Jon dinlemek içinmuştu. “Bu keşif yaşlı bir adamın aptallığından başka birdeğil,” dedi biri. “Bu dağlarda bulacağımız tek şey kendi

zarlarımız.”“Ayazdiş’te devler varmış, varglar, daha beter şeyler,” dKız Kardeşli Lark.

“Ben oraya gitmiyorum, yemin ederim.”“Yaşlı Ayı sana başka seçenek sunacak değil.”“Belki de biz ona başka seçenek sunmalıyız,” dedi ChetO anda köpeklerden biri başını kaldırıp havlamaya başla

Jon görünmemek için hızla uzaklaştı. Bunları duymamam gerekir di, diye düşündü. Duyduklarını Mormont’a anlatmaya niyedi ama kardeşlerinin arkasından muhbirlik yapmak istemdu, bu kardeşler Chett ve Lark olsa bile.Sadece boş konuşmalardı,dedi kendine.Üşümüşlerdi vekorkuyorlardı, hepimiz gibi. Burada beklemek, ormanın üstündeki tepenin taşlı zirvesinde tünyannın neler getireceğini merak etmek kolay değildi.Görünme yen düşman her zaman enkorkutucu olandır.

Jon yeni hançerini kınından çıkardı ve alevler siyah caüstünde dans ederken silahını inceledi. Hançerin ahşap kasını kendisi yapmış, kolay kavranması için kendir beziyle kmıştı. Çirkindi ama iş görüyordu. Efkârlı Edd bu cam bıçak bir şövalyenin göğüs kalkanındaki dikenler kadar işeyaradığını söylüyordu ama Jon emin değildi. Ejderhacamı çelikten keskindi fakat çok daha kırılgandı.

Oraya gömülmelerinin bir sebebi olmalı.136



Grcnn için de bir hançer yapmıştı. Ve Lord Kumandan>in bir tanedaha. Savaş borusunu Sam’e vermişti. Yakındanincelediğinde borununçatlak olduğunu fark etmişti ve bütüntoprağı temizlediktensonra bile ses çıkartmayı başaramamıştı.Kasnağı daçentilmiştiama Sam eski şeyleri seviyordu, değersiz

eski şeyleri bile.“İçki boynuzu yap,” demişti Jon, arkadaşına.“O boynuzdan heriçki içişinde Sur’un ötesinden İlk İnsanlar’ınYumruğu’na kadar geldiğin keşif yolculuğunu hatırlarsın.”Sam’e bir düzinemızrak ve ok ucu da vermişti. Geri kalanlarışansgetirmeleri içindiğer arkadaşlarına dağıtmıştı.

Yaşlı Ayı hançerden memnun görünüyordu ama kemerindeçelik bir kılıcın olmasını tercih ediyordu. Mormont’un, pele-rini kimin gömmüş olabileceğine ya da bunun ne anlama gel-diğine dair bir fikri yoktu. Belki Qhorin bilir. Yarımel, TekinsizOrman’m derinliklerini en iyi bilen kişiydi.

“Servisi sen mi yapacaksın yoksa ben yapayım mı?”Jon hançeri kınına soktu. “Ben yaparım.” İçeride neler ko-

nuşulduğunuduymak istiyordu.Edd üç kalın dilim yulaf ekmeği kesti, dilimleri tahta bir ta-

bağa yerleştirdi, üstlerine yağlı domuz pastırmalarından koyduve bir kâseyi haşlanmış yumurtalarla doldurdu. Jon bir eline ta- bağı diğerine kâseyi alıp Lord Kumandanın çadırına girdi.

Qhorin bağdaş kurmuş halde yerde oturuyordu. Omurgası bir mızrak kadar dikti. Adam konuşurken mum alevi sert el-macık kemiklerinin Üstünde titriyordu. “...Çıngıraklı, AğlayanAdam ve irili ufaklı diğer bütün şefler,” diyordu. “Onlann davarglan varmış, mamutları ve hayal edebileceğimizden çok dahafazla güçleri. Bunlar tutsağın söyledikleri. Gerçek olduklarınadair yemin edemem. Ebben, adamın zaman kazanmak içinhikâyeler anlattığını düşünüyor.”

Jon tabağı iki adamın arasına koyarken, “Gerçek ya da yalan,Sur uyarılmalı,” dedi M orm ont “Kralı da uyarmalıyız.”

“Hangi kralı?"“Hepsini. Gerçek ya da sahte. Benim için hepsi aynı. Ma

dem diyara hükmetmek istiyorlar, diyan korusunlar.”Yarime! bir yumurta aldı ve kabuğunu kâsenin kenarında



kırdı. “Krallar yapacaklarını yapacak,” dedi yumurtayı soy“Yaptıkları yeterli olmayacak. En iyi umudumuz Kışyarı. Slar kuzeye gitmeli.”

“Evet, kesinlikle.” Yaşlı Ayı eline aldığı haritayı inceledinara ata ve başka bir tanesini aldı. Çekicin nereye ineceğinşünüyordu, Jon anlamışa. Bir zamanlar, Sur’un uzandığıfersah boyunca inşa edilmiş on yedi kale Gece Nöbetçileradamlarıyla doluydu fakat Nöbet küçüldükçe kaleler tekeker terk edilmişti. Şimdi yalnızca üç kalede garnizon var bu gerçeği Nöbet kadar Mance Rayder de biliyordu. “Söliser, Kral Topraklarından yeni adamlar getirecek, öyle lım. Eğer Bozkalkan’dan Gölge Kule’ye, Uzun MezarDoğugözcüsü’ne adam yerleştirirsek...”

“Bozkalkan’ın büyük bölümü yıkıldı. Eğer adam bulabsek Taşkapı daha çok işimize yarar. Belki Buz İzi ve Derin de. Siperlerin arasında günlük gezici devriye olursa.”

“Evet, devriye. Yapabilirsek günde iki kere. Sur kendişına zorlu bir engel. Savunmasız kalırsa düşmanı durduraama epey oyalar. Ne kadar kalabalık olurlarsa o kadar fazlmana ihtiyaç duyarlar. Arkalarında bıraktıkları boşluğa bakkadınlan ve çocuklan da getirmeliler. Gençleri ve hayva

da... ip ya da el merdiveni armanabilen bir keçi gördün müBasamaklar veya devasa rampalar inşa etmek zorundalar..aydan uzun zamana ihtiyaçlan olur. Mance en iyi seçeneğduvannaltından geçmek olduğunu biliyor. Bir kapıdan ya da

“Gedikten.”Mormont’un başı sert bir şekilde döndü. “Ne?”“Sur’u tırmanarak ya da altım kazarak geçmeyi planlam

lordum. Niyeti Sur’u kırmak.”“Sur iki yüz on beş metre yüksekliğinde ve alt kısmı o k

kaim ki; balta ve kazmalarla bir delik açmak yüz adam vsene ister.”

“Kazma ve baltalarla değil.”Mormont kaşlarını çatarak sakalını çekiştirdi. “Nasıl?”“Nasıl olacak? Büyücülükle.” Qhorin yumurtanın yan

ısırdı. “Mance bütün kuvvetini neden Ayazdiş’e çıkardı? Sesoğuk, üstelik Sur*dan çok uzakta.”140



« S ü r ü s ü n ü korucularımın gözünden saklamak için dağlarıallandığını düşünmüştüm.”

“Olabilir,” dedi Q horin yumurtasının son lokmasını yerken.“Ama bence daha fazlası var. O yüksek ve soğuk yerlerde başka bir şey arıyor. İhtiyaç duyduğu bir şeyin peşinde.”

“Bir şey?” M orm ont’un kuzgunu başını kaldırıp çığlık attı,

radınn içinde çınlayan ses bir bıçak kadar keskindi.“Bir güç. Tusak ne o lduğunu söyleyemedi. Belki de onu çoksert sorgu ladıkve pek çok şeyi anlatamadan öldü. Olup biteni bildiğinden şüpheliyim gerçi.”

Jon dışarıda esen rüzgârı duyabiliyordu. Çemberduvann taş-larında titriyor, çadırların iplerini çekiştiriyor, tiz ve yüksek birses çıkarıyordu. M orm ont düşünceli bir halde çenesini ovuş-turdu. “Bir güç,” diye tekrar etti. “Tahmin etmeliydim.”

“Dağlara keşif grubu gönderm elisiniz.”“Daha fazla adamımı riske atmak istemiyorum.”“En kötü ihtimalle ölürüz. Diyan savunurken ölmeyeceksek

neden siyahları kuşandık? Ben olsam on beş adam gönderir-dim, beşli gruplar halinde üç ekip. Biri Sütnehri’ni, biri ÇığlıkGeçidi’ni araştırmak, diğeri de Dev Merdiveni’ne çıkmak için.Ekipleri Jarman Buckwell, Thoren Smalwood ve ben komutaederiz. Şu dağlarda bizi nelerin beklediğini öğreniriz.”

“Öğreniriz,” diye bağırdı kuzgun. “Öğreniriz Lord Kumandan M orm ont derince bir iç çekti. “Başka bir

seçenek göremiyorum,” dedi. “Ama geri dönmezseniz...”“Birileri Ayazdiş’ten aşağı inecek lordum,” dedi korucu.

“İnen, bizsek iyiyiz demektir. Gelen Mance Rayder olursa yo-lunun üstünde siz varsınız. Güneye yürüyüp sizi arkasında bıra-kamaz, peşine düşeceğinizi, ordusunu arkadan taciz edeceğinizi

bilir. Saldırmak zorunda. Burası yeterince sağlam bir yer.”“O kadar sağlam değil,” değil dedi Mormont.“Hepimiz aynı şekilde ölürüz o halde. Ölümümüz Sur’daki

kardeşlerimize zaman kazandırır. Boş kaleleri doldurmak, kapıhn kapatmak, kralları ve lordları yardıma çağırmak, mancınık-ları tamir edip baltalarını bilemek için vakitleri olur. Hayatlarım,z iyi harcanmış sikkelere dönüşür.”

“Öl, " diye hom urdandı kuzgun, Morm ont’un omuzlarında



yürürken, "öl, öl, öl, öl. “ Yaşlı ayı, duyduğu cümlelerin ağırhnı taşıyamıyormuş gibi çökmüş ve sessiz bir halde oturuySonunda, “Tanrılar beni affetsin. Adamlarını seç,” dedi.

Qhorin Yanmel başını çevirdi. Gözleri Jon’ungözleriyle buluştu ve uzun süre orada kaldı. “Güzel. JonKar’ı seçiyorum.”

Mormont irkildi. “O daha çocuksayılır. Üstelik b e n i m

kâhyam. Bir korucu bile değil.”“Tollett de sizinle ilgilenebilir lordum.” Qhoriniki parmaklı

sakat elini yukarı kaldırdı.“Eski tanrılar Sur’unötesinde hâlâçok güçlü. İlk İnsanJar’ın tanrıları... ve Starklar’ın.”

Mormont, Jon’a baktı. “Senin arzun nedir?”“Gitmek,” dedi Jon bir çırpıda.Yaşlı adam hüzünle gülümsedi. “Biliyordum.”Jon, Qhorin Yanmel’le birlikte çadırdan çıktığında

sokmuştu. Rüzgâr siyah pelerinlerini uçuruyor,ateşteki kızılrenkli közleri havaya savuruyordu.

“Öğlen vakti yola çıkıyoruz,” dedi korucu. “Kurdunu iyi edersin.”

142



TYRİON

“Kraliçe, Pren s T om m en’ı göndermeye niyetli.” Septin ses-siz loşluğunda diz çökmüşlerdi, titreyen mum alevleriyle ve

gölgelerle sarılmışlardı, yalnızlardı. Lancel buna rağmen fısıl-dayarak konuşuyordu. “Lord Gyles prensi Rosby’ye götürecekve çocuğu bir uşak kılığında orada saklayacak. Saçlarını koyurenge boyayıp insanlara vasıfsız bir şövalyenin oğlu olduğunusöylemeyi planlıyorlar.”

“Halktan mıkorkuyor yoksa benden mi?”“İkisi de,” dedi Lancel.“Ah.” Tyrion bu planla ilgili hiçbir şey bilmiyordu.Varys’in

Icüçük kuşları b u sefer efendilerini yan yolda mı bırakmıştı? Bazen örümceklerinbile uyuklayabileceğim düşündü... yoksa hadım,Tyrion’ınbildiğinden daha derin ve karışık bir oyun mu oynuyordu?“Teşekkürederim sör.”

“Sizden rica ettiğimiyiliği bağışlayacak mısınız lordum?” “Belki.” Lancel birsonraki mücadelede kumandanlık isti

yordu. Daha bıyıklançıkmadan kendisini öldürmek için iyi bir

yöntem seçmişti amabütün genç şövalyeler yenilmez oldukla- nnı düşünürdü.

Tyrion, kuzeni gittikten sonra septte biraz oyalandı. Savaşçı’nınmihrabındabir mum yaktı. Kardeşimi koru seni lanet

piç, o da senin gibi bir savaşçı. Yabancı*nm önünde bir mum dahayaktı, kendisi için.

Aynı gece Kızıl Kale karanlığa gömüldüğünde Bronn gel-di, Tyrion b ir m ek tubu m ühürlüyordu. “Bunu Sör JacelynBywater'a götür.” Cüce altın rengi erimiş mumu parşömeninüstüne damlattı.

“Ne yazıyor?” Bronn okum a bilmiyordu bu yüzden küstah-ça sorular soruyordu.

“Yanma en iyi elli adamını alıp Gülyolu’na keşfe gitmesinisöylüyor.”

“Stannis’in Kral Yolu’na çıkması daha olası.”

“Ah, biliyorum. Bywater’a mektupta yazanları görmez-



den gelmesini ve adamlarını kuzeye götürmesini söyle. Yolu’nda tuzak kursun. Lord Gyles bir iki gün içindeKale’den ayrılacak, kendi kalesine dönüyor, yanında on lahlı asker, hizmetkârlar ve yeğenim olacak. Prens Tommuşak gibi giydirilmiş olabilir.”

“Çocuğun geri getirilmesini mi istiyorsun?”

“Hayır. O kaleye götürülmesini istiyorum.” Çocuğu den uzaklaştırmanın Cersei’nin en iyi fikirlerinden biriğuna karar vermişti Tyrion. Tommen, Rosby’de güvendcaktı ve prensi ağabeyinden ayırmak Stannis’i de zora sokStannis şehri ele geçirip JofFrey’yi idam etse bile, tahtta hhibi olan bir Lannister’la daha mücadele etmek zorundacaktı. “Lord Gyles kaçamayacak kadar hasta ve savaşamkadar korkak. Kale kumandanına kapılan açmasını emretir. Bywater kale duvarlarını geçtiğinde garnizonu kovacTommen’ı güven içinde kalede tutacak. Lord Bywater kulağınasıl geliyormuş bir sor bakalım.”

“Lord Bronn daha iyi tınlar. Prensi senin için ben de bilirim. Ucunda lordluk varsa çocuğu kucağımda zıplatıninnilerle uyuturum.”

“Sana burada ihtiyacım var,” dedi Tyrion.Ve sana yeğenimi emanet edecek kadar güvenmiyorum. JofFrey’nin başına bir şgelirse Lannisterlar’ın Demir Taht üstündeki iddiası Tommen’ın omuzlarında olacaktı. Sör Jacelyn’in altın plileri, prensi savunurdu ama Bronn’un paralı askerleri düsatmaya meylederdi.

“Yeni lord eski lordu ne yapacak?”“Beslemeyi unutmadığı sürece cam ne isterse yapabil

mesini istemiyorum.” Tyrion masadan kalktı. “Ablam,

Muhafızlarından birini prensle birlikte gönderecek.”Bronn kaygılı görünmüyordu. “Tazı, Joffrey’nin köpenından ayrılmaz. Demiryumruk’un adamları diğerleriyle lıkla başa çıkabilir.”

“Iş adam öldürmeye vanrsa Tommen’ın önünde yapını istemiyorum, Bywater’a söyle.” Tyrion kahverengi yyapılmış ağır bir pelerini omuzlarına aldı. “Yeğenimin hassastır.”

144



“Onun bir Lannister olduğuna emin misin?”“Kışve savaştan başka hiçbir şeyden emin değilim ben. Gel.

Yolun yansını seninle birlikte gideceğim.”“Chataya’nın yerinemi?”“Beniçok iyi tanıyorsun.”Kuzey duvanndakiyan kapıdan çıktılar. Tyrion atını mah

muzlayıp KaragölgeSokağı’ndan aşağı koşturdu. Nal sesleriniduyan birkaç sinsişekil, sokak aralanna kaçıştı ama kimse onlaray a n a ş m a y acesaretedemedi. Konsey, Tyrion’ın koyduğu sokağaçjjana yasağını uzatmıştı.Akşam çanı çaldıktan sonra dışarıdaolmanın cezası ölümdü.Bu önlem Kral Topraklan’na bir öl-çüde huzur getirmiş,sabahlan sokak aralannda bulunan ceset-lerin sayısını dörtte bire düşürmüştü ama Varys şehir halkınınyasak yüzündenTyrion’a küfür ettiğini söylemişti.Küfür edecek nefesleri olduğu için şükretsinler. Bakırcılar Sokağı’ndan geçerkenkarşılarına iki altın pelerinli çıktı ama adamlar kiminle uğraştık-larım anladıklanndaEl’in affını istediler ve uzaklaştılar. Bronn,Çamur Kapısı’na g itm ekiçin güneye döndü.

Tyrion, Chataya’nın evine doğru at sürmeye devam etti amasabn aniden tükenmişti. Eyerinin üstünde döndü, arkasındakicaddeye baktı. O nu takip eden kimse yoktu. Bütün pencere-ler karanlıktı ya da sıkı sıkı örtülmüştü. Sokak aralannda esenrüzgânn sesinden başka bir şey duyulmuyordu.Cersei’nin adamlanndan biri beni takip ediyorsa fare kılığına girmiş olmalı. “Hepsini becereyim,” diye homurdandı. Bu kadar temkinli davranmak-tan yorulmuştu. Atına bir çember çizdirip tekrar mahmuzladı. Peşimde biri varsa ne kadar iyi bir binici olduğunu göreceğiz. Ayışığıyla aydınlanan caddelerden, taş yollardan, dar ve kıvnmlı

sokaklardan uçar gibi geçti, aşkına kavuşmak için koşuyordu.Kapıyı çaldı, taş duvarlardan süzülen belli belirsiz müzik se-sini duyuyordu. İbbenliler’den biri onu içeri aldı. Tyrion adamaatını verirken, “Kim bu?” diye sordu. Elmas şekilli uzun pen-cerelerin camlan san ışıklarla parlıyordu ve şarkı söyleyen birerkek sesi duyuluyordu.

Ibbenli omuzlannı silkti. “Koca göbekli bir şarkıcı.”

Tyrion ahırdan eve doğru yürürken ses yükseldi. Şarkıcılanhiçbir zaman sevememişti ve bu şarkıcıyı aynı cinsin diğerlerin



den bile az seviyordu, henüz yüzünü bile görmeden... Tyr0kapıyı ittiğinde adam şarkı söylemeyi kesti. “Kral Eli’m.” £kafalı, fıçı göbekli adam diz çöktü. “Bu bir onur, bir onur,” diy^mırıldanıyordu. ”

“ Lordum.” Tyrion’ı gören Shae gülümsedi.Kızın yüzün hesapsızca yerleşen bu gülümsemeyi seviyorduTyrion. Gümü

kuşaklı mor ipek elbisesini giymişti bugün. Burenkler kızkoyu saçlarına, pürüzsüz beyaz tenine yakışıyordu.“Tatlım,” dedi Tyrion. “Bu kim?”Şarkıcı gözlerini yerden kaldırdı. “BanaSymon Gümüşdi

derler lordum. Şarkıcı, çalgıcı ve hikâyeciyim...”“Ve büyük bir aptalsın,” diye adamın cümlesini tama

Tyion. “İçeri girdiğimde bana neden seslendin?”“Seslenmek mi? Ben sadece...” Gümüşdil’indili kalaya dö-

nüşmüş gibiydi. “Lordum, onurdur dedim...”“Daha akıllı bir adam beni tanımamış gibiyapardı. Beni kan

dıracağındandeğil ama en azından denemiş olurdu.Ben şimdi ne yapacağım seni? Benim tatlı Shae’imi tanıyorsun,neredeyaşadığını biliyorsun, onu geceleri tek başımaziyaret ettiğimi öğrendin.”

“Kimseye söylemem, yemin ederim.”“Bu konuda ziyadesiyle aynı fikirdeyiz. Sana iyigeceler.”

Tyrion, Shae’i alarak üst kata çıktı.“Şarkıcım bir daha asla şarkı söylemeyecek,” diyedalga geçti

Shae. “Adamı öyle korkuttun ki sesini kaçırdın.”“Biraz korkmak daha tiz notaları söyleyebilmesine y

eder.”Shae yatak odasının kapısı kapattı. “Ona zararvermeyecek

sin değil mi?” Kokulu bir mum yaktı ve Tyrion’mçizmelerinçıkarmak için eğildi. “Senin gelmediğin gecelerde onunşarkıla

rıyla eğleniyorum.”“Keşke her gece gelebilseydim,” dedi Tyrion, kız ayaklarını ovarken. “İyi söylüyor mu?”

“Bazılarından iyi. Bazıları kadar iyi değil.”Tyrion kızın yakasını açtı ve yüzünü, göğüslerininarasına

gömdü. Her zaman temiz kokuyordu, bu leş kokan ş

146



bile. “İstersen kalsın amagözünün önünde olsun. Şehirde dolaıp hikâyeler yaymasınıistemiyorum.”

“Y aym ayacak .diye cümlesine başladı Shae.Tyrion kızın ağzınıkendi ağzıyla kapadı. Yeterince konuş-

muştu. Shae’in bacaklarının arasında bulduğu zevkin basit tat-

lına ihtiyacı vardı.En azından burada kabul görüyordu, iste-niyordu.Sevişmeleri bittiktensonra kolunu kızın başının altından

çekti, sabahlığını giyip bahçeye indi. Yarım ay, meyve ağaçlan-ılın yapraklannıve mermer banyo havuzundaki suyun yüzeyinigümüşe boyuyordu.Havuzun kenanna oturdu. Sağ tarafında

biryerden bircırcır böceğinin neşeli ötüşü duyuluyordu. Bura

da huzur var , diyedüşündü. Ama ne kadar zaman daha?Hafif bir koku başını çevirmesine neden oldu. Shae kapı-da duruyordu. Üstünde Tyrion’ın hediye ettiği gümüş renklisabahlık vardı.Kış kadar beyaz bir kız sevdim, saçlarında ay ışığı. Kızın arkasında yalvaran kardeşlerden bir adam vardı. Leş gibi,yamalı bir cübbe giyiyordu. Çıplak ayaklanndaki çatlaklar pis-lik doluydu, boynuna deri bir kayışın ucunda sallanan bir küre

asmıştı. Bir rahip küre yerine kristal takardı. Adamın kokusufareleri bile öğürtebilirdi.“Lord Varys seni görmeye gelmiş,” dedi Shae.Yalvaran kardeş, hayretler içinde kıza baktı. Tyrion güldü.

“Elbette. Onu ben bile tanıyamamışken sen nasıl tanıdın?”Shae omuzlarını silkti. “Varys işte. Sadece farklı giyinmiş.”“Farklı bir görüntü, farklı bir koku, farklı bir yürüyüş,” dedi

Tyrion. “Adamların çoğunu kandırırdı.”“Kadınların çoğunu da kandırırdı ama fahişeleri kandıramaz.Bir fahişe adamın kendisini görmeyi öğrenir, elbiselerini değil.Yoksa ölüsü bir sokak arasında bulunur.”

Varys acı çekiyormuş gibi görünüyordu ve bunun sebebiayağındaki sahte yara kabuklan değildi. Tyrion kıkırdadı. “Shae, bize biraz şarap getirebilir misin?” İçkiye ihtiyacı olabilirdi.

Hadımın gece yansı getirdiği haber her ne ise iyi olmadığı ke-sindi.“Buraya geliş sebebimi size söylemeye neredeyse korkuyo



nım lordum,” dedi Varys, Shae içeri gittiğinde. “Çok uğhavadislerim var.”

“Sen kara tüyler giymelisin Varys. Kötü haberler taşıyagunlardan farkın yok.” Tyrion rahatsız şekilde ayağa kalksonraki soruyu sormaktan korkuyordu. “Ja im e m i?”Ona zararverdilerse atılan hiçbir şey kurtaramaz.

“Hayır lordum. Başka bir mesele. Sör Cortnay Penrosmüş. Fırtına Burnu kapılarını Stannis Baratheon’a açmış.”Dehşet, Tyrion’ın aklındaki diğer bütün düşünceleri

götürmüştü. Shae şarapla birlikte bahçeye döndüğünde bidum içti ve kadehi evin duvarına fırlattı. Ay ışığında sims

parlayan şarap taşlardan süzülürken, kız etrafa saçılan camçalarından korunmak için elini yüzüne kaldırdı. “Tanrılarkahretsin 1” diye bağırdı Tyrion.

Varys bir ağız doluzu çürük dişi açıkta bırakacak şekildelümsedi. “Kimi lordum? Sör Cortnay’i mi yoksa Lord Stanmi?”

“İkisini de.” Fırtına Burnu kuvvetliydi, bir yıl ya da duzun zaman dayanması gerekirdi... babasının Robb Stark’ıni bitirmesi için yeterli bir zaman. “Bu nasıl olmuş?”

Varys, Shae’e baktı. “Lordum, leydiyi böyle kanlı ve korkhikâyelerle korkutmamıza gerek var mı?”

“Bir leydi korkar,” dedi Shae. “Ama ben korkmam .”“Korkmalısın,” dedi Tyrion kıza. “Fırtına Burnu düştü

Stannis’in bütün dikkatini Kral Toprakları’na vermesi an selesidir.” Şarabı duvara fırlattığı için şimdi pişmandı. “LVarys, bize biraz müsaade edin, sizinle birlikte kaleye dönğim.”

“Sizi ahırda bekliyorum.” Reverans yapıp uzaklaştı.Tyrion, Shae’i yanına çekti. “Burada güvende değilsin.”“Duvarlarım ve senin verdiğin muhafızlarım var.”“Paralı askerler,” dedi Tyrion. “Altınlarımı çok seviyorlar

onlar için can verirler mi? Bu duvarlara gelince, bir adam diğnin omzuna çıkar ve gpz açıp kapayıncaya kadar içeri girer. İsırasında buna benzeyen bir malikâne ateşe verildi. Malikânsahibi olan altın ustasını sırf dolu bir kileri var diye öldürdütıpkı Yüce Rahip’i parçalara ayırdıkları gibi, Sör Aron’ın kaf

148



<4ikleri gibi Lollys’e ellikez tecavüz ettiler. Kral Eli’nin leyditl yakaladıklarındane yaparlar sence?”^ K r a l Eli’n in fahişesin imi demek istedin?” İri, cesur gözle

. -pyrion’a baktı. “Ama leydin olabilirim lordum. Bana ver Atin o güzelelbiseleri giyerim, satenleri, ipekleri, bana aldığın

^cevherleritakanm ve ziyafetlerde elini tutup yanında oturu

m erkek çocuklar doğururum, yapabileceğimi biliyove yem in ederim ki seni asla utandırmam.”Sana olan aşkım beni yeterince utandırıyor. “Bu çok tatlı bir rüya

Shae. Ama unut. Sana yalvarıyorum . Asla gerçek olamaz.”“Kraliçe yü zü nden mi? B en ondan da korkmuyorum.”“Ama ben korkuyorum.”“O halde onu öldür ve ku rtu l. Aranızda sevgi yok ki.”Tyrion iç geçirdi. “O benim ablam. Kendi kanından birini

öldüren adam hem tanrıların hem de insanların gözünde son-suza dek lanetlenir. Bundan öte, biz onunla ilgili ne düşünür-sek düşünelim o babamve ağabeyim için çok kıymetlidir. KralTopraklarındaki her adamı zekâmla alt edebilirim ama tanrı-lar, eli kılıçlı Jaim e’nin karşısına çıkabilecek gibi donatmadılarbeni.”

“Genç Kurt ve Lord Stannis’in de kılıçlan var ama onlardan

korkmuyorsun.” Ne kadar az şey biliyorsun tatlım. “O nlann karşısında LannisterHanedam’mn bütün gücüne sahibim. Ama Jaime ve babamınkarşısında çarpık sırtımdan ve güdük bacaklanmdan başka birşeyim yok.”

“Bana sahipsin.” Shae vücudunu Tyrion’a yapıştınp onuöptü.

Öpüşü her zaman olduğu gibi Tyrion’ı tahrik etmişti ama

bu sefer kendini nazikçe geri çekti. “Şimdi değil. Tatlım, ben... pekâlâ, bunu bir planın ilk tohum u olarak düşün. Sanınm senikale mutfağına yerleştirmenin bir yolunu bulabilirim.”

Shae’in yüzü duruldu. “M utfak mı?”“Evet. Varys’le konuşayım. Bu konuda ondan daha akıllısını

bulamam.”Shae kıkırdadı. “Lordum, seni zehirlerim. Yaptığım yemek

feri tadan her adam ne kadar iyi bir fahişe olduğum u söyledi.”



“Kızıl Kale'nin yeterince aşçısı var. Kasapları ve fırıncıSen bulaşıkçı rolü oynamalısın.”

“Bulaşıkçı kız,” dedi Shae. “Kaşındıran kahverengiyünlül içinde. Lordum beni o kılıkta görmek mi istiyor?”

“Lordun seni canlı görmek istiyor,” dedi Tyrion. “İpek

tenlerin içinde çanaktan ovman zor olur.”“Lordum benden bıktı mı yoksa?” Elini Tyrion’ın sabnın altına götürdü ve aletini tuttu. İki hızlı okşamasertleşmesinyetmişti. “Amao beni hâlâ istiyor.” Güldü. “Mutfakta çalışfahişeyi becermek ister miydiniz lordum? Eğer istersenuna bulayıp meme uçlanmdan et sosu emebilirsiniz ve...

“Kes şunu.” Kızın tavn, girdiği bahsi kazanmak içinmarifetlerini konuşturan Dancy’yi hatırlatmıştı Tyrion’a

fazla şeytanlık yapmasını engellemek için Shae’i kenara itak oyunlan oynamak için uygun bir zaman değil Shae. Htehlikede olabilir.”

Kız artık gülmüyordu. “Lordumu kızdırdıysam... amacdeğildi, ben sadece... bana daha fazla muhafız versen olma

Tyrion derin bir nefes çekti.Onun ne kadar genç olduğunu unuma, dedi kendine. Kızın elini tuttu. “Mücevherlerinin yernileri alınabilir ve şimdikilerden iki kat güzel yeni elbiseltirilir. Benim için bu duvarların arasındaki en değerli şey Kızıl Kale de tam anlamıyla güvenli değil ama buradan iyorada olmanı istiyorum.”

“Mutfakta.” Sesi dümdüzdü. “Kap kacak ovarken.”“Kısa bir zaman için.”“Babam beni mutfak hizmetçisi yapmıştı,” dedi duda

bükerek. “Bu yüzden kaçmıştım.”“Seni fâhişesi yaptığı için kaçtığını söylemiştin,” diye ha

Tyrion.“Bir de o yüzden. Ne bulaşık yıkamayı ne de aletinin

girmesini seviyordum.” Başını kaldırdı. “Beni neden ktutamıyorsun? Lordlann yarısının yatak ısıtan kadınlan

“Sem kaleye götürmem kesin olarak yasaklandı.”“Aptal baban tarafından,” diyerek surat astı kız. “İstedi

dar fahişe alabilecek yaştasın. Baban seni tüyü bitmemiş lan yerine mi koyuyor? Ne yapabilir İri? Popona mıvuracak?

150



Tyrion kızı tokatladı. Çok değil ama yeterince sert bir şekil«îCahrolası,” dedi. 1Kahrolası. Benimle aslaalay etme.Sen yap

(JC* p^ Shae bir an konuşamadı. Sadece cırcır böceğinin şen sesi duvuluyordu. “Affedin lordum,” dedi sonunda ağır, kalın bir sesle,ilg isiz lik etmek istemem iştim .”

de sana vurmakistememiştim. Tanrılar bana acıyın, Cersei’ye benzemeye mi başlıyorum? “Hata ettik,” dedi. “Her ikimiz de. Shae,anlamıyorsun. O n üçyaşımdayken bir çiftçinin kızıyla evlen-dim Daha doğrusubir çiftçinin kızı olduğunu sanıyordum. Aş jayla körleşmiştim,onun da benim için aynı şeyleri hissettiğinidüşünüyordum amababam gerçeği yüzüme yapıştırdı. Benimkadınım, erkekliğitatmam için Jaime tarafından kiralanmış birfchişeydi."Ve ben her şeyingerçek olduğuna inananacak kadar aptal

dım “Lord Tywin dersieve taşıyıp kanmı muhafızlaraverdi velanm onlara zevkverirken izlememi emretti.” Ve diğerlerinin işi bittikten sonra ona son bir kezdaha sahip olmamı. Son bir kez daha, aşk ve şefkatten zerre kalmamışken.“Böylece onun kim olduğunu asla unutmayacaksın," dedi. Ona karşıgelebilirdim ama aletim bana ihanet etti ve emredileni yaptım. “Babamkızla işi bittikten sonra evliliğimizi iptal

ettirdi. Hiç evlenmemişiz gibiolduğunu söyledi rahip.” Shae’in elini sıktı. “Lütfen, El Kulesihakkında daha fazla konuşmayalım. Çokkısa bir zaman içinmutfaklarda kalacaksın. Stannis’le işimiz bittiğinde yeni bir malikânenve ellerin kadar yumuşak ipeklilerin olacak.”

Shae’in gözleri büyüdü ama Tyrion o bakışların altında sak-lananları okuyamıyordu. “Bütün gün ocak temizleyip tabak ova-larsam ellerim yumuşak olmaz. Sabun ve sıcak suyun içinde iyiceçatlayıp sertleştiklerinde ellerimin size dokunmasını isteyecekmisiniz?”

“Her zamankinden fâzla,” dedi Tyrion. “Onlara baktığımdane kadar cesur olduğunu hatırlayacağım.”

Kızın kendisine inanıp inanmadığını anlayamıyordu. Shaegözlerim yere indirdi. “Siz nasıl emrederseniz lordum.”

Kızın bu gece gösterebileceği anlayış bu kadardı, Tyrion bunu

Mrça görüyordu. Sızıyı biraz olsun azaltabilmek için az önce to-katladığı yanağı öptü. “Seni alması için birini göndereceğim.*



Varys söylediği gibi ahırda bekliyordu. Atı sakat ve yargibi görünüyordu. Tyrion eyerine oturdu, paralı askerle biri kapıları açtı. Konuşmadan at sürmeye başladılar.Ona neden Tysha'yı anlattım? Tanrılar bana yardım edin, diye düşündükorkmuştu. Hiç konuşulmaması gereken sırlar vardı vemezaragötürülmesi gereken utançlar. Kızdan ne istiyordu, bağışlamı? Shae’in bakışları ne anlama geliyordu? Nefret duyduğumutfakta bulaşık yıkama fikri miydi yoksa Tyrion’m itirafıOna bütün bunları anlattıktan sonra beni hâlâ seveceğini nasıl düşünebilirim? dedi bir yanı ve diğer yanı,seni aptal cüce, fahişeler sadece altınları ve mücevherleri sever , diye alay etti.

Yaralı kolu atın attığı her adımda zonkluyordu. Ara sıralundaki kemiklerin birbirine sürtündüğünü duyar gibi oludu. Belki bir üstada görünüp ağrısı için bir ilaç almalıydı...Pycelle’in gerçek yüzünü gördüğü günden beri üstatlara gümiyordu. Ustadarın kimlerle iş birliği yaptığını, hazırladıkarışımlara neler kattıklarını yalnızca tanrılar bilebilirdi. “Vadedi, “Shae’i kaleye yerleştirmek zorundayım, Cersi’nin haolmamalı.” Kısaca mutfak planından bahsetti.

Varys kıkırdadı. “Lordumun emirlerini yerine getirielbette... ama sizi uyarmalıyım, mutfaklar gözler ve kulala doludur. Kimse ondan şüphelenmese bile kız binlerceruya maruz kalır. Nerede doğdun? Annen baban kim? Topraklan’na nasıl geldin? Gerçeği anlatamayacağı için yüstüne yalan söylemek zorunda kalır.” Tyrion’a baktı. “Okadar genç ve güzel bir mutfak hizmetçisi merak kadar şede uyandırır. Sıkıştırılır, sarkıntılık edilir, ellenir. Bulaşıkçıcuklar geceleri yatağına girmeye çalışır. Yalnız bir aşçı onevlenmenin bir yolunu arar. Pastacılar unlu elleriyle göğ

rini avuçlar.”“Ellenmesini bıçaklanmasına yeğlerim,” dedi Tyrion.Varys kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra, “Bir başka yol

olabilir,” dedi. “Leydi Tanda’nın kızının hizmetçisi kamücevherlerini araklıyor, bunu leydiye söylersem kızı kovyeni bir hizmetçiye ihtiyaçları olur.”

“Anlıyorum.” Bu fikrin bazı imkânları vardı, Tyrion hgördü. Bir leydinin hizmetçisi mutfak çalışanlarından dah

IS2



¿yinir, hatta birkaç parça mücevher biletakabilirdi.Bu Shac’iJ^utlu ederdi. Üstelik Cersei, Leydi Tanda’nm histerik vecansıkıcı, kızı Lollys’in de yarım akıllı olduğunu düşünüyordu,

nj anne kıza dostluk ziyaretleri yaptığı söylenemezdi.“Lollys ürkek ve saf bir kız, kendisine anlatılan hikâyeye he-

men inanır,” dedi Varys. “Tecavüzcüler bekâretini aldığından

^eri odasından çıkmaya korkuyor, yani Shae gözlerden uzakta...ama teselli edilmeye ihtiyaç duyduğunuzda ulaşabileceğiniz ka-dar da yakınınızda olur.”

“El Kulesi sürekli gözleniyor, bunu benim kadar sen de bili-yorsun. Lollys’in hizmetçisi beni ziyaret etmeye başlarsa Cerseişüphelenir.”

“Çocuğu kimse görmeden odanıza sokabilirim. Gizli kapıla-rıolan tek ev Chataya’nın evi değil.”

“Gizli bir giriş mi? Bettim daireme?” Tyrion şaşkın değil ra-hatsızdı. Zalim Maegor’ın kale yapımında çalışan herkesi öldür-mesinin sebebi bu çeşit sırların ortaya çıkmasını engellemekten başka ne olabilirdi? “Var elbette. Kapıyı nerede bulacağım? Ça-lışma odamda mı? Yatak odasında mı?”

“Dostum, beni küçük sırlarımınhepsini açıklamaya zorlama-yacaksınız, değil mi?”

“Bundan böyle, onlarınbizim küçük sırlarımız olduğunudüşün Varys.” Tyrion leş kokulu giysilerin içideki hadımı süz-dü.“Bettim tarafımda yer aldığını varsayıyorum ...”

“Bundan şüphe edebilir misiniz?”“Ah, hayır. Sana tamamen güveniyorum.” Kapalı pence-

relerde acı bir kahkaha yankılandı. “Sana kendi kanımdan bi-riymişsin gibi güveniyorum doğrusu. Şimdi, bana Cortnay

Penrose’un nasıl öldüğünü anlat.”“Kendini bir kuleden aşağı attığı söyleniyor.”“Kendini aşağı mı atmış? Hayır, buna inanmam!”“Muhafızlar adamın odasına kimsenin girdiğini görmemiş,

olaydan sonra da içeride kimseyi bulamamışlar.”“O halde katil odaya önceden girip yatağın alnnda saklan-

ıştır,” dedi Tyrion, “ya da bir iple çatıdan inmiştir. Belki deMuhafızlar yalan söylüyordur. Bu işi muhafızların yapmadığınınereden bilebiliriz?”



"Hiç şüphesiz haklısınız lordum.*’Kibirli ses tonu tersini söylüyordu. “Ama sen böyle d

müyorsun? Peki sence nasıl öldürüldü ?**Varys uzunca bir an bir şey söylemedi. Duyulan tek ses

yola çarpan nalların sesiydi. Hadım sonunda boğazını teyıp, “Lordum, eski güçlere inanır mısınız?** diye sordu.

“Sihir mi demek istiyorsun?” dedi Tyrion sabırsızca. “ büyüleri, laneder, şekildeğiştirenler, bu çeşit şeyler mi?” dü. “Sör Cortnay’in büyüyle öldürüldüğünü söylemeye mlışıyorsun?”

“Sör Cortnay öldüğü gecenin sabahı Lord Stannis’i tekdövüşe davet etmiş. Soranm size, bu um utsuz bir insanın ycağı şey mi? Aynca Lord Renly’nin korkunç ve gizemli cinde var. Renly, ordusu Stannis’i araziden silmek için konunırken öldürüldü.” Hadım bir an duraksadı. “Lordum , bankeresinde nasıl kesildiğimi sormuştunuz.”

“Hatırlıyorum,” dedi Tyrion. “Anlatmak istemem iştin.”“İstemiyorum ama...” Hadımın bu seferki sessizliği d

uzun sürdü ve tekrar konuştuğunda sesi farklı çıkıyordu. “Ggin bir kumpanyada çıraklık yapan öksüz bir çocuktum bUstamızın küçük, şişman bir gökesi vardı. Dar Deniz’in kıyrında dolaşıp bütün Özgür Şehirler’de gösteriler yapardık,zen Eski Şehir’e ve Kral Toprakları’na da giderdik.

Myr’de olduğumuz bir gün bir adara gösteriyi izlemeye di. Gösteriden sonra, beni satın almak için ustamın reddlemeyecek kadar cazip bulduğu bir teklifte bulundu. Dehşkapılmıştım. Adamın beni kullanmaya niyetli olduğunu şünmüştüm. Bazı adamların küçük çocukları nasıl kullandığduymuştum. Ama gerçekte, adamın ihtiyaç duyduğu tek yaerkekliğimdi. Beni hareket edemeyecek ve konuşamayacak dar güçsüz bırakan fakat duyularımı köreltmeyen bir şurup di bana. Uzun, kancalı bir bıçakla, şarkılar söyleyerek doğr beni, kökten. Erkekliğimi bir malazda yakmasını izledim. Aler maviye döndü. Adamın çağrısını yanı d ayan bir ses duydama konuştukları dili anlamıyordum.

Adamın benimle işi bittiğinde kumpanya gemisi çoktan yken açmışa. Adam benden istediğini alm ışa, işine yarayacak154



vim kalmamıştı, beni sokağa attı. Ona şimdi ne yapacağımırduğumda büyük ihtimalle öleceğimi söyledi. Onun inadına

S°«aınaya karar verdim. Dilendim, çaldım ve vücûdumun banakalan kısımlarını sattım. Kısa zaman içinde Myr’deki her hır

kadar iyi bir hırsız oldum ve biraz daha büyüdüğümde bazıdamlam m ektuplarında yazan şeylerin keselerindeki altınlar-

dan daha kıymetli olduğunu öğrendim.O gece hâlâ rüyalarıma girer lordum. Büyücü değil, bıçağı

değil* ateşin içinde buruşup büzüşerek yanan erkekliğim biledeğil. O ses rüyalarıma giriyor. Alevlerden çıkan ses. Bir tanrımıydı» bir şeytan mı, yoksa bir ateş büyücüsünün hilesi mi? Ben

bütün hileleri bilirim ama bunu bilmiyorum. Size kesin olaraksöyleyebileceğim tek şey; adam seslendi, alevler cevap verdi ve

ben o günden sonra bütün büyülerden ve büyücülerden nefretettim. Eğer Lord Starın is onlardan biriyse ölüsünü görmek isterim.”

Varys anlatmayı bitirdikten sonra bir süre sessizce yol al-dılar. “Yürek parçalayan bir hikâye. Üzgünüm,” dedi Tyrionsonunda.

Hadım içini çekti. “Üzg ün sünüz ama bana inanmıyorsunuz.Hayır lordum, üzü ntü nüzü ifade etmenize gerek yok. Bana ilaçverilmişti, acı çekiyordum, çok uzun zaman önceydi ve deni-zin karşı kıyısmdaydım. O sesi hayal ettiğime şüphe yok. Bunukendime binlerce kez söyledim.”

'‘Ben çelik kılıçlara, altın sikkelere ve insan zekâsına inanı-nın,” dedi Tyrion. “Ve bir zamanlar ejderhaların yaşadığına.Sonuçta onlann kafatas lan nı gördüm .”

“Umalım da gördüğünüz en korkunç şey onlar olsun lor-

dum.”“Bu konuda anlaştık.” Tyrion gülümsedi. “Sör Coraıay’inölümüne gelince, Stannis'in Özgür Şehirler’den paralı askerlertopladığını biliyoruz. Belki becereldi bir suikastçi de almıştır.”

*Çok becerildi bir suikastçi.”“öyleleri var. B ir gün tadı ablamın peşine Yüzsüz Adamlardı

salacak kadar zengin olacağımı hayal ederdim eskiden.”“Sör Cortnay’in nasıl öldüğü bir yana, öldü,” dedi Varys.

Kale düştü. Stannis hareket etmekte özgür artık."

155



“Dome askerlerini Hudutlar’a inmeye iknaetme şansım var mı?"

“Yok.”“Yazık. Neyse, en azından Hudut lordlarıbu tehdit sayesin,

de kalelerinden uzaklaşmazlar. Babamdan nehaberler var?”

“Lord Tywin, Kızıl Çatal’ı geçmeyi başardıysa bilebana bir haber gelmedi. Eğer acele etmezse düşmanlarınınarasında sıkışabilir. Oakheartlar’ın yaprağı ve Rowanlar’m ağacıMander’da görüldü.”

“Serçeparmak’tan ses yok mu?”“Belki Acı Köprü’ye hiç varamadı. Belki orada öldü. Lord

Tarly, Renly’nin birliklerini yakalayıp çoğunu kılıçtan geçirm başta Flörentler’i. Lord Caswell kendini kalesine kapatmış.

Tyrion başını geriye atıp gülmeye başladı.Varys şaşkın halde dizginlerini çekti. “Lordum?”“İroniyi göremiyor musun Varys?” dedi Tyrion. Eliyle k

palı pencereleri ve uyuyan şehri gösterdi. “Fırtına Burnu dtü. Stannis ateşle, çelikle ve tanrılar bilir hangi karanlık güçle birlikte Kral Topraklan’na geliyor ve bu şehrin iyi insankendilerini koruyacak Jaime’ye sahip değiller artık, Robert yRenly yok, Rhaegar yok, pek kıymetli Çiçek Şövalyesi yok. nızca ben vanm, nefret ettikleri adam.” Tekrar güldü. “Cüiblis danışman, çarpık küçük maymun şeytan. Kaosla aralannduran tek şey benim.”



CATELYN

“Babama onu gururlandırmak için gittiğimi söyle.” Edmueatına bindi, parlak zırhının ve uçuşan pelerininin altındakiedeninin her noktası bir lorda aitti. Büyük miğferinin alnınıgümüşi bir alabalık süslüyordu. Balığın ikizi kalkanına boyan

miŞtt“O seninle her zaman gururduydu Edmure,” dedi Catelyn.

«Ve seni deli gibi seviyor. Buna inan.”“Beni sevmesi içindoğmumdan daha iyi bir sebep verece-

ğim ona.”Savaş atını döndürüpyumruğunu havaya kaldırdı.Borular öttü, davullar çaldı,köprü aşağı inmeye başladı. SörEdmure Tully, gökyüzüneyükselmiş mızrakların ve dalgalananancakların altında adamlarını Nehirova’dan çıkardı. Benim ordum seninkinden çok daha büyük kardeşim, diye düşün-

dü Catelyn. Benim korku ve şüphelerden oluşan bir ordum var.Catelyn’in yanında duran Brienne’nin bedbahtlığı elle tutu-

acak gibiydi. Catelyn kızın bedenine göre elbiseler dikilmesiniemretmişti, soyuna ve cinsiyetine uygun güzel kıyafetler... ama

azhâlâ zırh ve kaynatılmış deri giymeyi, beline kılıç kemeriakmayı tercih ediyordu. Edmure’la birlikte savaşa gitse çokdaha mutlu olurdu ama Nehirova’nınkiler kadarsağlamduvar-ar bile güçlü kılıçlar tarafından korunmak zorundaydı. Edmureağlıklı her adamı geçitleri korumak için almıştı. Yaralılardan,

yaşlılardan, hastalardan, birkaç genç yaverden ve henüz erkekbile olmamış eğitimsiz köylü çocuklardan oluşan bir garnizonuSör Desmond Grell komutasında kalede bırakmıştı. Bu garni-zon, kadınlar ve çocuklarla dolu kaleyi savunacaktı.

Edmure’un ordusunun son piyadesi de yivli kapının altındangeçtiğinde, “Şimdi ne yapacağız leydim?” diye sordu Brienne.

“Görevimizi.” Avlunun karşısına yürürken Catelyn’in yüzüçekilmişti. Ben her zaman görevimi yaptım, diye düşündü. Lord ba-basının en çok onu sevmesinin nedeni buydu belki. Catelyn’inti ağabeyi de henüz bebekken ölmüştü. Catelyn, Edmure do-ana kadar Lord H ostc r’ın hem kızı hem oğlu olmuştu Son-



ra annesi ölmüştü, babası artık Nehirova’nın leydisi ogerektiğini söylemişti ve Catelyn bu görevi de yerine rnişti. Lord Hoster onu Brandon Stark’la evlendirmeye verdiğinde böylesine uygun bir seçim yaptığı için babteşekkür etmişti.

Brandon’a uğur mendili verdim. Petyr yaralandıktan sonra on

geçmiş olsun demedim, babam onu buradan gönderdiğinde veda betmedim. Brandon öldürüldüğünde ve babam, onun kardeşiyle evlemem gerektiğini söylediğinde memnuniyetle yaptım. Düğün günmüze kadar Ned’in yüzünü bile görmemiştim. Bekâretimi o ağırba

yabancıya verdim ve onu savaşa, kralının ve piç oğlunu doğuraca kadının yanma gönderdim, çünkü ben görevlerimi her zaman yerin getirdim.

Adımlan Catelyn’i septe götürdü. Duvarları kumtaşınörülmüş yedi köşeli tapınak annesinin bahçesinin tam osmdaydı ve gökkuşaklarıyla doluydu. Sept kalabalıktı, dumeye ihtiyacı olan tek kişi Catelyn değildi. Savaşçı’nın bmermer suretinin önünde diz çöktü ve Edm ure için bir yaka, bir tane de tepelerin ardındaki oğlu Robb için.Onları koru ve zafer kazanmalarına yardım et, diye yalvardı.Ölenlerin ruklanna huzur ve geride kalanlara teselli bağışla.

Catelyn dua ederken rahip buhurdanlığı ve kristaliylelikte içeri girdi. Catelyn ayine kaalmak için septte kaldırahibi tanımıyordu, Edmure’un yaşlannda ağırbaşlı gençadamdı. Görevini layıkıyla yerine getiriyordu. Yedi’ye iler okuyan sesi pes ve güzeldi ama Catelyn çok uzun zaönce ölen Rahip Osmynd’in tiz ve titrek sesini özlüyoOsmynd, Catelyn’in o çadırda gördüğü ve hissettiği şeylhikâyesini sabırla dinlerdi, ne anlama geldiklerini bilebi

ve Catelyn’in rüyalarını taciz eden gölgeleri göndermeniyolunu bulabilirdi.Osmynd, babam, Brynden amcam, yaşlı Üstat Kym, onlar her zaman her şeyi bilir gibi görünürlerdi ama şimdi yalnızca ben varım ve görünüşe göre hiçbir şey bilmiyorum, görevimin n olduğunu bile. Ne olduğunu bilmeden görevimi nasıl yerine getirebilirimı?

Catelyn ayağa kalkağtnda dizleri uyuşmuştu ama kenddaha akıllı hissetmiyordu. Bu gece tanrı korusuna gitmel158



ıı •ve Ned’in tanrılarına dua etmeliydi. Onlar Yedi’den dahaI dı

^Septin dışında çok daha farklı bir şarkı duydu. Kafıyeciotrtîiund ambann önünde bir dinleyici çemberinin ortasındaturmuş Lord Deremond ve Kanlı Çayır’ı söylüyordu.

Darry’nin onlusunun sonucusu elinde kılıcıyla bekliyordu...

Brienne şarkıyıdinlemek için durdu, geniş sırtı kamburlaş jnjş kalın kollan göğsününüstünde birleşmişti. Önlerindenoyun oynayan perişanerkek çocuklar geçti, bağnşıyor, ellerin-deki sopalarlakılıçdövüşüyapıyorlardı.Oğlan çocukları savaş oyu- fUt oynamayı neden bu kadar çok sever? Catelyn cevabın Rymundolup olmadığını düşündü.Şarkıcının sesi şarkının sonlannadoğruiyice yükselmişti.

Ayağının altındaki çimen kırmızı, sancağının pırıltısı kırmızı.

Onu ışığıyla yıkayan, batan güneş kırmızı.

“Gelin, gelin" dedi büyük lord,

“Benim kılıcım aç hâlâ.*Ve vahşi bir öfke çığlığıyla

Yayıldılar ovaya...

"Savaşmak beklemekten daha iyi," dedi Brienne. “Savaşır-ken bu kadar çaresiz hissetmiyor insan kendini. Bir kılıcın var, bir atın, bazen bir baltan. Zırhını giyinmişken birinin sana zarar

vermesi zor."“Şövalyeler dövüşürken ölür," diye hatırlattı Catelyn.Brienne güzel mavi gözleriye Catelyn’e baktı. “Tıpkı lcydi

lcrin doğum yatağında öldüğü gibi. Kimseonlar için şarkı yaz-mıyor."

“Çocuklar başka türlü bir mücadele." Catelyn avlunun diğerucuna doğru yürümeye başladı. “Borular ve sancaklar olmayan bfr savaş ama daha kolay değil. Bir çocuğu kamında taşımak.



onu dünyaya getirmek... annen sana doğum sancısında«etmiştir..."

“Ben annemi hiç tanımadım," dedi Brienne. “Babamleydileri vardı... her yıl farklı bir leydi ama..."

“Onlar leydi değildi,” dedi Catelyn. “Doğum ne kadolursa olsun doğumun arkasından gelenler daha zordurBrienne. Bazen parçalara aynlıyormuşum gibi hissediyorumKeşk

benden beş tane olsa, her çocuğum için bir ben, hepsivende olmasını sağlayabilsem."

“Pekisizi kim koruyacak leydim?”Cateiyn’in gülümsemesi yorgun ve silikti. “Haneda

erkekleri... ya da annem bana böyle öğretti diyelim. Lo bam, erkek kardeşim, amcam, kocam, beni onlar koruyama şimdi hepsi benden uzakta. Onların yerini sen doldksın sanırım."

Brienne başını eğdi. “Elimden geleni yapacağım leydiAynı gün Üstat Vyman bir mektup getirdi.Cately

Robb’dan ya da Kışyan’ndaki Sör Rodrik’ten olmasını umektubu hemen açtı ama mektup Lord Meadows isimlina Bumu'nun kumandanı olduğunu söyleyen birinden gti. Babasına, oğluna, kardeşine ya da “Nehirova’ya hük

kimse" ona gönderilmişti. Sör Cortnay Penrose’un öldyazmışa adam. Fırtına Burnu kapılarını Stannis Baratheomışa. Kale garnizonundaki her adam ona bağlılık yeminive hiçbir askere zarar verilmemişti.

“Zavallı Cortnay Penrose," diye mırıldandı Catelyn. Ahiç tanışmamışa ama ölümüne üzülmüştü. “Robb’a bir ahaber vermeliyiz," dedi. “Nerede olduğunu biliyor muy

“Son haber aldığımızda Sarpkaya’ya gidiyordu, Wes

Hanedanı’nın kalesine," dedi Üstat Vyman. “Külizi’ne bgun gönderirsek mektubu bir süvariyle krala ulaşarabilir“Öyle yapın."Üstat gittikten sonra Catelyn mektubu tekrar okudu.

Meadows, Robert’m piçiyle ilgili bir şey yazmamış,”Bncnne’e. “Çocuğu da diğerleriyle birlikte Stannis’e testiğini düşünüyorum. İtiraf etmeliyim ki Stannis’in buçocuğuneden bu kadar ısrarla istediğini anlayamıyorum.”

160



“Çocuğun tahtta hak iddia etmesinden korkuyordur belki.”“Bir piçin iddiasından mı? Hayır, başka bir şey var... bu ço

^ nasılgörünüyor?*1“Yedi ya da sekiz yaşında, güler yüzlü, siyah saçlı ve mavi

gözlü Kaleyi ziyaret edenler onu Renly’nin oğlu sanırdı.”™«Ve Renly, Robert’a benziyordu.** Catelyn anlamaya başlaml§tl. “Stannisağabeyinin piçini bütün diyara göstermeyi planllVor. İnsanlaroğlanın Robert’a ne kadar çok benzediğini görccekvejoffrey’nin neden hiç benzemediğini merak edecek.”

“Bununo kadar büyük bir anlamı var mı?**“Stannis’inyandaşları bunun kanıt olduğunu düşünüyor.

Joffrey’yi destekleyenlerse hiçbir anlamı olmadığını söylüyor."Kendiçocukları bir Stark’tan çok bir Tully gibi görünüyordu.

Ned’inyüz hatlarını alan tek çocuğu Arya’ydı.Ve Jon Kar ama o bettim oğlum değil. Kendini Jon Kar’ın annesini düşünürken bul-du, kocasının asla bahsetmediği, gölgeye benzeyen bir sır. Oda benim gibi Ned’in yastni tutuyor mu? Yoksa yatağım bettim yatağım uğruna terk ettiği için ondan nefret mi ediyor? O da benim gibi oğlu için tanrılara yalvarıyor mu?

Rahatsız edici ve beyhude düşüncelerdi bunlar. Eğer Jonsöylendiği gibi Kayanyıldız Kalesi’nden Leydi Ashara’nın oğ-luysa leydi öleli çok uzun zaman olmuştu. Eğer değilse, oğlanınannesinin kim ve nerede olduğuna dair fikri yoktu Catelyn’in.Artık bunun önemi de yoktu. Ned ölmüştü ve bütün aşklan, bütün sırlan onunla birlikte gömülmüştü.

Konu piçler olduğunda erkeklerin ne kadar tuhaf davrandı-ğını düşünüp bir kez daha şaşırdı. Ned, Jon*u her zaman ateşli bir şekilde korurdu ve Sör Cortnay Penrose, Edric Fırtına içinkendi canım ortaya koymuştu. Öte yandan Roose Bolton için

piç oğlu köpeklerinden daha kıymetsizdi; Edmure’un üç günönce Bolton’dan aldığı tuhaf ve soğuk mektuptan açık seçik an-laşılıyordu bu. Bolton, Üç Dişli Mızrak'ı geçtiğini ve kendisineemnedildiği gibi H arrenhal’a yürüdüğünü yazmıştı. “Sağlam bir ble ve garnizonu kuvvetli ama onu Majesteleri için alacağım, bunu yapmak için o kalenin içindeki her canlıyı öldürmemgerekse bile.** Sör Rodrik tarafından ölümle cezalandırılan piç°ğlunun işlediği suçların ağırlığının bu kaleyle dengelenmesı



ni umuyordu. “Piç oğlum bu cezayı kesinlikle hak etmyazmıştı Bolton. “Lekeli kanlarda hainlik vardır, Ramsayaç gözlü ve sinsi bir tabiata sahipti. Ondan kurtulduğukendimi şanslı addediyorum. Genç karımın bana söz veroğullarım, o piç sağ olduğu sürece güvende olmayacaktı

Aceleci ayak sesleri bu hastalıklı düşünceleri kafauzaklaştırdı. Sör Desmond’m yaveri odaya girip diz “Leydim... Lannisterlar... nehrin karşısındalar.”

“Nefes al delikanlı, yavaş yavaş anlat.”Çocuk kendisine emredileni yaptı. “Bir grup zırhlı a

dedi. “Kızıl Çatal’m karşısındalar. Lannisterlar’ın aslanlığının altında mor renkli tekboynuz sancağı taşıyorlar.”

Lord Brax’tn oğlu. Catelyn genç bir kızken Lord B Nehirova’ya gelmiş, oğullarından birini Catelyn’le ya kardeşi Lysa’yla evlendirmek istediğini söylemişti. Nehrşısında saldırmaya hazırlanan adamın aynı kişi olup olmamerak etti Catelyn.

Catelyn siperlere gittiğinde, Lannisterlar’m parlak sanaltında güneydoğudan geldiğini söyledi Sör Desmond. “keşif süvarisi, kalabalık değiller,” dedi. “Lord Tyv/in’iıı aveti iyice güneyde. Bizim için bir tehlike yok.”

Kızıl Çatal'ın güneyindeki arazi dümdüz ve açıktı. Cgpzcü kulesinden baktığında millerce uzağı görebiliBuna rağmen sadece en yakındaki geçit görünür durudı. Edmure geçidin savunmasını, nehrin daha yukarısüç geçitle birlikte Lord Jason Mallister’a vermişti. Lannnehrin kıyısında ne yapacaklarını bilmiyormuş gibi dolalardı. Kırmızı ve gümüş renkli sancaklar rüzgârla dalgaldu. “Elli adamdan fazla değiller leydim,” diye tahmin eDesmond.

Catelyn süvarilerin uzun bir sıra halinde yayılmasındi. Lord Jason’m adamları kayaların, çalıların ve tümsarkasında süvarilerin gelmesini bekliyordu. Süvariler bsesinin ardından ağır adımlarla nehre girdi. Parlak zırhlagalanan sancakları, güneş ışığını yakalayan mızrak uçlaran için cesur bir gösteri sergilediler.

Bnenne'in, “Şimdi,” diye fısıldadığını duydu Catelyn162



js jcler olduğunu anlayabilmek güçtü ama atların kişnemesi bu kadar uzaktan bile yüksek geliyordu ve Catelyn aşağıdaki çe-lik sesleriniduyabiliyordu. Bir sancaktar suyun içine çekilirkentaşıdığ» sancak onunla birlikte gözden kayboldu ve kısa bir zaman sonra ölü adam nehrin akıntısıyla sürüklenerek Nchirovaduvarlarınıgeçti. Lannisterlar kafaları karışık bir halde geri çe-kiliyordu. Catelyn adamların tekrar sıraya girişini, kısa bir sürekonuştuktan sonra geldikleri yoldan dörtnala geri dönüşünüizledi. Duvarlardaki adamlar, duyamayacak kadar uzaklaşmışsüvarilerin peşinden alayla bağırıyordu.

Sör Desmond eliyle göbeğine vurdu. “Keşke bunu LordHoster da görebilseydi. Dans ederdi.”

“Korkarım babamın dans ettiği günler mazide kaldı,” dediCatelyn, “ve bu savaş daha yeni başladı. Lannisterlar tekrar ge-lecek Lord Tywin'in ordusu kardeşimin ordusundan iki kat büyük”

“On kat büyük olsa da fark etm ez,” dedi Sör Desmond. “Kı-zıl Çatal’m batı kıyısı doğu kıyısından yüksek ve çok ağaçlı ley-dim. Okçularımız çok iyi gizlendi ve iyi bir görüş alanlan var...her şeye rağmen bir gedik oluşursa, Edmure’un yedek kuvvetinerede ihtiyaç duyulursa oraya gitmek için hazırda bekliyor.

Nehri geçemeyecekler.”“Haklı olmanız için dua ediyorum,” dedi Catelyn kederle.O gece tekrar geldiler. Catelyn, düşman dönerse uyandml

mak için emir vermişti ve gece yansından sonra bir hizmetçikız hafifçe omzuna dokundu. Catelyn hemen ayaklandı. “Neoldu?”

“Yine geçitteler leydim .”

Catelyn üstüne bir sabahlık alıp kulenin çatısına çıktı. Duvarlann arkasını ve ay ışığıyla aydınlanan nehrin kıyısını görebi-liyordu, çarpışma şiddetlenmişti. Nehri savunan askerler nehir boyunca gece ateşleri yakmıştı. Lannisterlar askerlerin karanlıkyüzünden körleşeceğini ya da onlan gafil avlayabilcceklerinidüşünmüş olabilirlerdi. D uru m buysa yapnklan aptallıktı. Ka-ranlık güvenilmez bir müttefikti. Lannister süvarileri karşıyageçmeye çalışırken gizli çukurlara basıp devrildiler, taşlara ta-klip tökezlediler, suya gizlenmiş domuzdikenlerine yakalanıp



yaralandılar. Mallister adamlarının nehrin karşısına uçualevli oklar bu mesafeden tuhaf bir şekilde güzel görüdu. Bir adama en az bir düzine ok isabet etti, giysileri alesonunda düşüp akıntıyla sürüklenmeden önce diz boyudönerek dans etti. Bedeni suya bata çıka Nehirova’yı gehem üstündeki alevler hem de tenindeki can sönmüştü.

Çarpışma sona erip düşman askerlerinden sağ kalanlranlığın içinde kaybolduğunda,küçük bir zafer , diye düşündCatelyn, yine de zafer. Kule merdiveninden inerlerken Brienne düşündüğünü sordu. “Bu, Lord Tywin’in parmak ucdokunuşuydu leydim,” dedi kız. “Araştırıyor; zayıf bir nsavunmasız bir geçit bulmaya çalışıyor. Eğer bulamazsa

parmaklarını birleştirip bir yum ruk haline getirecek ve geçidini açmayı deneyecek.” Brienne kamburlaştı. “Onu

rinde olsaydım böyle yapardım.” Eli kılıcının kabzasınaorada olduğundan emin olmak istiyormuş gibi silahı yokl

O halde tanrılar bize yardım etsin, diye düşündü Catelyn. Ya bileceği bir şey yoktu. N ehrin kıyısındaki E dm ure’un mülesiydi, Catelyn’in mücadelesi burada, kalenin içindeydi.

Ertesi sabah kahvaltı ederken babasının yaşlı kâhyasherydes Wayn’i çağırttı. “Sör Cleos Frey’e bir sürahi şaratürün. Onu sorgulamak niyetindeyim ve dilinin iyice çözolmasını istiyorum.”

“Emredersiniz leydim.”Kısa bir zaman sonra göğsünde Malisterlar’ın kartal

sını taşıyan bir süvari geldi ve başka bir mücadelenin dahferle sonuçlandığı haberini verdi. Sör Flement Brax nehrfersah kadar güneyindeki başka bir geçitten geçmeyi deneLannisterlar bu defa mızraklı süvari sayılarını azaltmış, piyade askerlerle geçmeye çalışmışlardı ama Mallister orı askerlerin üstüne ok yağdırırken Edmure’un nehir kıyerleştirdiği akrep mancınıkları ağır taşlar fırlatmış ve askdağıtmıştı. “Suda bir düzine ceset bıraktılar, sadece ikisi sgelmeyi başardı ama işlerini hızlıca bitirdik,” diye rapor süvari. Nehrin üst kısmında, Lord Karly Vance’in koruduçitte bir mücadele daha gerçekleştiğini anlattı. “O baskı d püskürtüldü. Düşmanımız büyük kayıplar verdi.”

164



ßdmure benim düşündüğümden daha akıllıydı belki de, diye dü•ndüCatelyn. Lordlar onun savaş planındaki mantığı gördüler. Ben

Kfgmeyecek kadar kör müydüm? Kardeşim benim hatırladığım o küçük pcuk değil arttk.

Sör Cleos’u ziyaret etm ek için akşam vaktini bekledi, ne kadaroyalanırsa adamın o kadar sarhoş olacağını umuyordu. Catelyn j^le hücresine girdiğinde adam dizlerinin üstüne çöktü. “Ley-dim, ben kaçırma olayıyla ilgili hiçbir şey bilmiyorum. İblis, birkmnister’ın Lannister muhafızları tarafından korunması gerekti-ğini söyledi. Size şövalyelik onuru m üstüne yemin.. .”

“Ayağa kalkın sör.” Catelyn sıraya oturdu. “Wälder Frey’inhiçbir torununun bir yeminbozan olmayacağım biliyorum.” Eğer lordun amacına hizmetetmeyecekse. “Kardeşim barış şartlan getirdi-ğinizi söyledi.”

“Getirdim.” Sör Cleos ayağa kalktı. Adamın sallandığını gör-mek Catelyn’i memnun etmişti.“Anlatın,” dedi ve adam anlattı.Cleos sözlerini tamamladığında Catelyn’in kaşları çatılmıştı.

gdmure haklıydı, bu şartlar kabul edilemezdi, biri dışında... “Lan-nister ağabeyi karşılığında Arya ve Sansa’yı vermeyi öneriyor?”

“Evet. Dem ir T ah t’ta otu rd u ve yemin etti.”“Şahitlerin ön ünde m i?”“Bütün konseyin ve maiyetin önünde leydim. Ve tanrıların.

Bunu Sör E dm ure’a da anlattım ama kabul etmenin imkânsızolduğunu, Majesteleri Robb’un buna asla razı gelmeyeceğinisöyledi.”

“Doğru söylemiş.” Oğlunun haksız olduğunu söyleyemez-di. Arya ve Sansa birer çocuktu. Kral Katili, canlı ve özgür, bü-tün diyardaki en tehlikeli adamdı. Bu yol hiçbir yere çıkmıyordu.“Kızlarımı gördünüz m ü? O nlara iyi davranılıyor mu?”

Sör Cleos tereddüt etti. “Ben... evet, onlar...”Söyleyecek bir yalan arıyor , dedi Catelyn kendine. Ama şarap

zekâsını köreltti. “Sör Cleos,” dedi Catelyn sakince, “adamlannız bize oyun oynamaya kalkıştığı anda barış sancağını bırakmış ol-dunuz. Bana yaJan söylerseniz sizi duvarlara, adamlarınızın yanı-na astınnm. Em in olabilirsin iz. Bir kez daha soruyorum,kızlanmı gördünüz mü?”



Adamın alnı terle ıslanmıştı. “Tyrion bana şartlarını angün Sansa‘yı gördüm. Çok güzel görünüyordu leydim. biraz solgundu. Süzülm üştü.”

Satışa ama Arya değil. Bunun pek çok anlamı olabilirdi. Aruysallaştırmak her zaman güçtü. Cersei, Arya’nın söyleoeği ya da yapabileceği şeylerden çekinip o nu kalabalığınçıkartmak istememiş olabilirdi. Göz önünde olmaması iç bir yere kapatmışlardı belki.Onu öldürmüş de olabilirler. Cately bu düşünceyi kafasından uzaklaştırdı. “Tyrion’m şartlarıniz... ama Cersei, Vekil Kraliçe.”

“Tyrion her ikisi adına konuştu. Kraliçe orada değilgün rahatsızmış, bana öyle söylendi.”

“İlginç.” Catelyn, Ay Dağlarındaki korkunç yolculuğTyrion Lannister’ın o paralı askeri nasıl kendi tarafına çehatırladı.Cüce son derece zeki. Lysa tarafından serbest bırakVadi’den kovulduktan sonra Tyrion’ın yüksek yolda nasyatta kalabildiğini hayal bile edem iyordu ama bunu başarmasına şaşırmıyordu. Ned’in cinayetinde parmağı yok. Dağ adamlsaldırdığında hayatımı kurtarmıştı. Onun sözüne birgüvenebilsem.

Parmaklarındaki derin yara izlerine bakmak için elleri Bunlar onun hançerinin izleri, diye hatırlattı kendine. Ohançe Bran'tn boğazını kesmeye gelmiş bir katilin elindeydi. Cüce bunu dinkâr etmişti. Lysa adamı gökyüzü hücresine kapatmış, aysıyla tehdit etmişti ama Tyrion suçu kabullenmemişti. “Ysöylüyor,” dedi ayağa kalkarken. “Lannisterlar'ın hepsi yve cüce en beter olanlan. Katilin elinde o nun hançeri va

“Ben hançerle ilgili bir şey bilmiyorum...”“Siz hiçbir şey bilmiyorsunuz,” dedi Catelyn hücre ka

dan çıkarken. Brienne sessizdi.Onun için daha basit , diye dü

şündü biraz gıpta ederek. Brienne erkek gibiydi. Erkeklecevap hep aynıydı ve sadece kılıçlan kadar uzaktı. Bir kad bir anne için, yol hayal edilem eyecek kadar zor ve taşlıyd

Biraz cesaret verebilmek umuduyla akşam yemeğini zonla birlikte Büyük Salon’da yedi. Kafıyeci Rymund hmek arasında şarkılar söyleyip Catelyn’i konuşmak derdkurtardı. Adam son olarak Robb'un Öküzağzı’nda kazzafer için yazdığı şarkıyı söyledi.uGökteki yıldızlar onun kurd

166



gizleriydi ve ottun şarkısı rüzgârın ta kendisi.” Rynıund kıtalarınatasın^3 başını arkaya atıp uluyordu, şarkının sonunda bütün

»on onunla b irlik te ulum aya başlamıştı.Kendilerini daha cesur hissedeceklerse bırak şarkılar söylesinler , diye

¿üşündü Catelyn elindek i güm üş kadehle oynarken.“Ben küçükken Akşam güneşi K alesinde her zaman bir şar-

jd ı olurdu,** dedi Brienne sessizce. “B ütün şarkıları kalbimleezberlerdim.”

“Sansa da senin gibiydi. Gerçi çok az şarkıcı kuzeye, Kışyan’nagelmeye zahmet ederd i."Kızıl Kale*de şarkıcılar olacağını söylemiştim ona. Her türden müziği orada duyabileceğini söylemiştim. Hatta (tabasının bir öğretmetı bulacağını ve o öğretmenden arp çalmayı öğrenebileceğini- AK tanrılar beni affetsin...

“Bir kadın hatırlıyorum... Dar Deniz*in karşısından bir yer-den gelmişti. Hangi dilde şarkı söylediğini anlamıyordum amasesi de kendisi kadar güzeldi. Gözleri erik rengiydi ve beli öyleinceydi ki babamın iki elinin arasına sığıyordu. Babamın ellerineredeyse benim kile r kadar büy ük tü." U zu n parmaklarını sak-lamak istiyormuş gibi büktü.

“Baban için şarkı söyle r m iydin?" diye sordu Catelyn.Brienne başını iki yana salladı. Gözlerini indirmiş, yemeği-

nin içinde bir cevap varm ış gibi tabağına bakıyordu.“Lord Renly için?”Kızın yüzü kızardı. “Asla, ben... soytarısı, o bazen zalim şa-

kalar yapardı ve ben...”“Bir gün benim için şarkı söylemelisin.”“Ben... lütfen, benim yeteneğim yok.” Brienne sandalyesini

geri itti. “Beni bağışlayın leydim, gitmem için izin verir misi-

niz?"Catelyn başıyla onayladı. U zun ve biçimsiz kız büyük adım -larla salondan çıktı.Tanrılar onun yanında olsun, dedi Catelyniçinden ve isteksizce yem eğ ine dö ndü.

Brienne’in yumruğun ineceğini söylemesinden üç günsonra ve onu du ym alarından beş gün önceydi. E dm ure ’un ha bercısi geldiğinde Catelyn babasın ın yanındaydı. Adamın zırhıezilmişti, çizmeleri tozluydu ve pelerini yırtılmıştı ama dizininüstüne çökerken yüzünde beliren ifade haberlerin iyi olduğu-



nu söylüyordu. “Zafer, leydim.” Edmure’un mektubunu uCatelyn titreyen elleriyle mührü kırdı.

Lord Tywin’in adamları onlarca farklı geçitten nehri gye çalışmıştı ama bütün saldırıları geri püskürtülmüştü. Lefford boğulmuştu, Güçlüdomuz lakaplı Crakehall şövsi esir alınmıştı, Sör Addam Marbrand üç kez geri çekilzorlanmıştı... ama en zorlu mücadele Taş Değirmen’deGregor Clegane’in komuta ettiği birlikle yapılan mücadaGregor’un adamlarının çoğu devrilmişti ve ölen atlar akkesmişti. Sonunda Yürüyen Dağ ve bir avuç adamı batı kıele geçirmeyi başarmıştı fakat Edmure yedek kuvvetini sadüşman kanlı ve yenilmiş bir halde geri çekilmek zorundamıştı. Sör Gregor atını kaybetmişti, en az bir düzine kanrayla, ok yağmuru altında Kızıl Çatal’ın karşı kıyısına germüştü. “Nehri geçemeyecekler Cat,” yazmıştı Edmure. “Tywin güneydoğuya yürüyor. Bir aldatmaca ya da tam birme olabilir ama önemli değil. Nehri geçemeyecekler.”

Sör Desmond Grell coşkuluydu. “Ah, keşke onun yanolabilseydim,” dedi yaşlı şövalye mektubu okuduğunda.Rymund nerede? Bu zaferde bir şarkı var ve öyle bir şarkı mure bile duymak isteyecek. Dağ’ı öğüten değirmen. Bir

olsaydım sözlerini kendim bile yazabilirdim.”“Savaş bitmeden şarkı dinlemeyeceğim,” dedi Catelyn, fazlaca sert bir şekilde. Buna rağmen Sör Desmond’m hik bütün kaleye yaymasına ve Taş Değirmen şerefine bir fıçıaçmasına izin verdi. Son zamanlarda Nehirova’mn havasgin ve hüzünlüydü. Biraz içki, biraz umut herkese iyi geli

O gece kalenin duvarları kutlama sesleriyle çınladı.“Nehi- rova!" diye bağırıyordu halktan insanlar, “Tully! Tully!” Kageldiklerinde korkmuş ve çaresizdiler, diğer lordlann çoğ pılan kapatırdı ama Edmure halkını içeri almıştı. Sesleri y pencerelerin üstünde yüzdü ve ağır ahşap kapıların altındşan çıktı. Rymund arpını çaldı. Genç bir flütçü ve iki davona eşlik etti. Catelyn garnizondaki yeşil delikanlılann heylı konuşmalannı, kızlannkine benzeyen gülüşmelerini dinGüzel sesler... ama Catelyn’e bir şeyler hissettirmiyordutelyn bu sevinci paylaşamıyordu.168



pahasının çalışma odasında deri ciltli bir atlas buldu ve ne- . topraklarının haritasının olduğusayfayı açtı. Gözleri, Kızıl

C tal’ı aradı, nehrin izlediği yolumum ışığında parmağıyla ta- etti- Güneydoğuya yürüyor,diye düşündü.Şimdiye dek Ka-

¡¿U Nehri’nin başınavarmış olduğunutahmin etti.Atlası kapattı,her zamankinden fazla huzursuzdu. Tanrı-

lar onlara zafer üstünezafer bağışlamıştı. Taş Değirmen’de,Öküzağzı’nda,Kamplar Savaşı’nda, Fısıltıh Orman’da...

Eğerkazanıyorsak niye bu kadar korkuyorum?

m



BRAN

Duyduğu ses çok silik bir tınıydı, çeliğin taşa sürtünmBaşını pençelerinin üstünden kaldırdı, karanlığı dinledi

ladı.Akşam yağmuru yüzlerce kokuyu uyandırmış,tekrar keskinve canlı hale getirmişti. Çimenler ve dikenlikler,yere düşenezik böğürtlenler, çamur, solucanlar, çürüyen yapraklar,lann arasında gezinen bir fare. Kardeşinin karatüylerinin ve azönce öldürdüğü sincabın kan kokusunu yakaladı.Diğer sincaplar ağaç dallarında dolandı, ıslak kürk vekorku kokuyorlardı minik tırnaklan ağaç kabuklarını tırmalıyordu.

Yine o tınıyı duydu, sürtünme... Ayağa kalktı. Kulakve kuyruğunu dikleştirdi. Uludu, uzun ve tüyler ürpertiçığlık, uyuyanlan uyandırmak isteyen bir uluma ama insyası hâlâ karanlık ve ölüydü. İnsanları deliklerine kapanzorlayan ıslak bir geceydi. Yağmur durmuştu ama insanlhâlânemden saklanıyor, üst üste koyulmuş taşlardan yaptıklağaralarda yanan ateşlerin başında oturuyorlardı.

Kardeşi ağaçlann arasından süzülerek geldi,çok uzun zaman

öncesinden hatırladığı diğer kardeşi kadar sessizhareket ediyordu... gözleri kanlı, beyaz kardeşi gibi. Bu kardeşiningözleri gölge havuzlan gibiydi, ensesindeki tüyler kabarmıştı.Sesleri o daduymuştu ve tehlike anlamına geldiğini biliyordu.

Tını ve sürtünmenin ardından, taş üstünde aceleyle yüçıplak ayaklann yumuşak sesi duyuldu bu sefer. Rüzgâr bir insan kokusu taşıyordu. Bu kokuyu tanımıyordu.Yabana. Tehlike. Ölüm.

Sese doğru koştu, kardeşi hemen arkasında, takip ediyÖnlerinde taş mağara yükseliyordu, ıslak ve kaygan. Dişgösterdi ama insanlann yonttuğu taşlar korkmuyordu. Bi belirdi. Demir bir yılan kapının parmaklıklarına sıkı sıkımıştı. Çarptığında kapı sarsıldı, yılan çınladı, süründü vesıkı tutundu. Parmaklıkların arasından bakınca aşağıdakarazide, iki duvann arasında uzanan taş mezarlığı görebi170



aınaoraya inebileceği bir yol yoktu. Dişlerini parmaklıklararebilirdi ama işe yaramazdı. Kardeşi, kapının siyah kemikle

• idi§ler*n*n arasınc*a parçalamayı defalarca denemişti ama ker,n\ kırılmıyordu. Kapının altını kazmaya çalıştılar, toprağın1111ürük yaprakların altında kalın ve düz taşlar vardı.ve j^ırlayarak geri çekildi, sonra kendini bir kez daha kapının. «ine attı. Kapı biraz sallanıp onu geri fırlattı.Kilitli, diye fıUldadıbir şey. Zincirli. Duymadığı bir ses, kokusuz bir koku.O g e ryollar da kapalıydı. İnsan kayasına açılan kapıların olduğu

lerde orman güçlü vesıktı. Buradan çıkış yoktu.Var, dedi fısıltı, kara topraktan yükselen, insan boyundan on

j£at ha uzun, iğnelerle kaplı ağacın gölgesini görür gibi oldu¡una kafasını kaldırıp yukarı baktığında ağaç orada değildi.Tann

korusunundiğer ucu, muhafız ağacı, çabuk, çabuk...Gecenin karanlığından boğuk bir çığlık çıkıp geldi, kısa.Aceleyledöndü ve ağaçların içine daldı. Islak yapraklar ayak

lannın altında hışırdıyordu, arasından geçtiği dallar bedeninikamçılıyordu.Kardeşinin hızla onu takip ettiğini duyabiliyordu.Yürek ağacının altından, soğuk havuzun etrafından, böğürtlençalılannın içinden, meşelerin arasından geçip korunun diğer

ucuna koştular... ve bakmadan gördüğü gölge oradaydı, çatılarauzanan eğimli ağaç. Muhafız ağacı, diye düşündü.Tırmanmanın nasıl bir şey olduğunu hatırladı sonra. Yüzünü

çizen, ensesine düşen iğneler, ellerini yapış yapış yapan reçineve onun keskin, çamsı kokusu. Bir çocuk bu ağaca kolayca tır-manabilirdi, yere doğru eğilmişti, eğri büğrüydü, dalları birbiri-ne o kadar yakındı ki çatıya çıkan bir merdivene benziyordu.

Hırlayarak ağacı kokladı, tek bacağını kaldırıp sidiğiyle işa-retledi. Alçak bir dal yüzüne süründü, dala atıldı, çatırdayıp kınlana dek çekiştirdi. Ağzı iğnelerle ve reçinenin acı tadıyla dol-muştu. Kafasını sallayıp dişlerini gösterdi.

Kardeşi arka ayaklarının üstüne oturup uludu, yas dolu kara bir şarkı söylüyordu. Bir yol yoktu. Onlar ne sincaptı ne de in-san yavrusu. Küçük pembe ayaklarını çıkıntılara yerleştirerekağaçların gövdelerine tırmanamazlardı. Onlar koşucuydu, av

cıydı, fırsatçıydı.Karanlığın diğer ucunda, onlan hapseden duvarların ar-



dındaki köpekler uyanmış, havlamaya başlamışlardı.Önce birtanesi, sonra bir diğeri, sonra hepsi birden. Kokuyuonlar da almışa; düşmanın ve korkunun kokusu.

Açlık kadar keskin, çaresiz bir öfkeyle doldu içi. Duvaağaçlardan, yaprakları gri tüylerine sürtünen dalların gölden uzaklaştı... sonra döndü ve hızla tekrar ileri atıldı. Ay

yerdeki ıslak yaprakları ve ağaç iğnelerini iterek havalandan için önündeki erkek geyiği kovalayan bir avcıya dönonu görebiliyordu, kokuyu alabiliyordu. Bütün gücüyletu. Korkunun kokusu kalbini gümbürdetiyordu. Çenekenarından salyalar akıyordu. Uzun adımlarla dibine geağacın gövdesine atıldı. Pençeleri kabuğa geçti. Sıçradı, yukarı iki sıçrayış, üç, yavaşlamadan, sonunda alçak kolların ardaydı. İnce dallar ayağına dolandı, gözlerine girdi. Gri dikenler vücuduna battı. Yavaşlamak zorundaydı. Ayağınşey dolanmıştı. Hırlayarak ayağını kurtardı. Ağacın gövdaraldı, dikleşti, neredeyse dümdüz yukarı çıkıyordu, ıtı. Tırnaklarını geçirmeye çalıştığında ağaç kabuğu deriyırtıldı. Ağacın yansından fazlasını tırmanmıştı, biraz çatıya ulaşmasına az kalmıştı... bir adım daha attı ve ayaıslak ağaç gövdesinde kaydığını hissetti, düşüyordu. Kor

öfkeyle uludu, düşüyordu,düşüyordu.

Zemin onu kırmak içhızla üstüne gelirken döndü...Ve sonra, kulenin ıssız odasında, yatağmdaydı Bran,

taniyesine dolanmıştı, nefes nefeseydi. “Yaz,” diye bağ‘Yaz.” Omzu ağnyordu, üstüne düşmüş gibi. Ama bu ağkurdun hissettiklerinin hayaleti olduğu biliyordu. Jojen doğru söyledi. Ben bir canavarım. Dışarıda köpeklerin havladığını yuyordu. Deniz geldi. Duvarları aşıyor, tıpkı Jojen1in gördüğü gib

Bran başının üstündeki demir ban yakalayıp kendini yçekti, yardım için bağırdı. Kimse gelmedi. Bir an sonra knin gelmeyeceğini hatırladı. Kapıda bekleyen muhafızlamışlardı. Sör Rodrik dövüşebilecek yaşa gelmiş bütün erleri götürmüştü. Kışyan’nda küçük b ir garnizon kalmıştı

Sekiz gün önce gitmişlerdi, Kışyan’ndan ve çevredeki kollardan alo yüz adam. Cley Cerwyn üç yüz kişi daha gyolda onlara katılacaktı. Üstat Luwin adam toplamak için172



Lirnan’a»Hendek Mezarlar bölgesine, hatta KurtOrmanı nın derinliklerindeki yerlere kuzgunlar göndermişti. Dagmer Yarıkçene isimlicanavarımsı bir savaş kumandanı Torrhen Kalesi*nesaldırmış Yaşlı Dadı adamın öldürülemeyeceğini söylüyordu,pir keresinde adamın kafası bir baltayla ikiye ayrılmıştı amaDagmer o kadar vahşiydi ki kafasının iki parçasını eliyle bir-leştirmişve birbirine kaynayana kadar öylece tutmuştu. Dagmer

kazanabilir mi? Torrhen Kalesi, Kışyarı’ndan günlerce uzaktaydıama yinede...

Bran bara tutunarak yataktan kalktı, kendini pencereye kadarsürükledi. Panjurları iterken parmakları titredi. Avlu bomboş-tu ve görebildiği bütün pencereler karanlıktı. Kışyarı uyuyor-du.“Hodor!” diye bağırdı avluya bütün sesiyle. Hodor ahırlardauyuyor olmalıydı ama yeterince yüksek sesle bağırırsa o ya da başka biri Bran’ı duyabilirdi.“Hodor, çabuk gel! Osha! Meera, Jo- jett, kimse yok mu?” Ellerini boru şekline sokup ağzına gptürdü.“H O DO OO OO OR !”

Fakat kapı gürültüyle açıldığında odaya giren adam Bran’mtanıdığı biri değildi. Adam, üstüne demir diskler dikilmiş deri bir yelek giymişti. Elinde bir bıçak vardı ve sırtına bir savaş bal-tasıasmıştı. “Ne istiyorsun?” diye sordu Bran, korkmuştu. “Bu-rası benim odam. Dışarı çık.”

Adamın arkasından odaya Theon Greyjoy girdi. “Sana zararvermeye gelmedik Bran.”

“Theon?” Bran şaşkındı ama rahatlamıştı. “Seni Robb mugönderdi? O da burada mı?”

“Robb çok uzaklarda. Sana yardım edemez.”“Yardım mı?” Aklı karışmıştı. “Beni korkutma Theon.”“Ben artıkPrens Theon’um. İkimiz de prensiz. Kimin aklına

gelirdi? Kaleni ele geçirdim prensim.”“Kışyan’nı mı?” Bran başını iki yana salladı. “Hayır, yapa-

fnüzsttı.”“Bizi yalnız bırak W erlag.” Bıçaklı adam odadan çıktı. Theon

yatağın kenarına oturdu. “D ört adamım ucu kancalı ipler kulla-narak duvarları aştı ve diğerlerimiz için yan kapıyı açtı. Adam-larım şu anda senin adamlarınla dövüşüyor. Bana inan, Kışyan benimdir.”



Bran anlayamıyordu. “Ama sen babamın hizmetindes“Artık sen ve kardeşinbenim hizmetimdesiniz. Aşağıda

mücadele biter bitmez adamlarım herkesi Büyük Saltoplayacak. Sen ve ben, birlikte onlarla konuşacağız. OKışyarf nı bana teslim ettiğini söyleyeceksin ve yeni lordhizmet ve itaat etmelerini emredeceksin.”

“Yapmayacağım,” dedi Bran. “Seninle savaşacağız ve senşarı atacağız. Ben asla teslim olmadım, teslim olduğumuletemezsin bana.”

“Bu bir oyun değil Bran, o yüzden çocukluk yapmahammül etmem. Kale artık benim ama insanlar hâlâ sePrens onların güvenliğini düşünüyorsa dediğimi yapmAyağa kalkıp kapıya gitti. “Biri gelip seni giydirecek ve BSalon’a getirecek. Söyleyeceğin şeyleri dikkatlice düşün.”

Beklemek Bran’ı her zamankinden daha çaresiz hissriyordu. Gölgeler kadar siyah kulelere ve duvarlara bak

pencere sekisine oturdu. Muhafız Salonu’ndan haykıryükseldiğini duyar gibi oldu, başka bir yerden kılıç sesi olecek gürültüler geliyordu ama Bran’m Yaz kadar keskinlakları yoktu, onun kadar iyi koku da alamıyordu.Uyanığım, hâlâ kırığım ama uyuduğumda Yaz'ım, koşabilirim, dövüşebilirim v koklayabilirim.

Onu almak için Hodor’un ya da hizmetçi kızlardan bigeleceğini düşünmüştü ama kapı açıldığında içeri giren tat Luwin’di. Elinde bir mum vardı. “Bran,” dedi. “Olanlneler olduğunu biliyor musun? Sana söylediler mi?” Sol açılmışa, kanıyordu.

“Theon geldi. Kışyan’m ele geçirdiğini söyledi.”Üstat mumu masaya bıraktı, yanağına süzülen kanı s

“Hendeği yüzerek geçmişler. Kancalı iplerle duvarları aşmlar. Ellerinde kılıçlan, üstlerinden sular damlayarak içerimişler.” Kapının yanındaki sandalyeye oturdu, alnından akmaya devam ediyordu. “Kapıda Biragöbek vardı. Onu avlayıp öldürmüşler. Samankafa yaralı. A dam lar odama giden hemen önce iki kuzgun salmayı başardım. Beyaz Limgönderdiğim kuzgun kurtuldu ama diğerini okla indirdilÜstat yere baktı. “Sör Rodrik adamlarımızın çoğunu yan174



götürdü ama oen ae en az on unkadar suçluyum. Butehlikeyi hiç aklıma getirm ed im, hiç...”

Jojen görmüştü, diye düşündü Bran. “Giyinmeme yardım et-seniz iyi olacak.”

“Öyle. Ü stat yatağın önündeki demir sandıktan Bran’ıniç çamaşırlarını, pantolonunu ve gömleğini çıkardı. “SenKışyarı’ndaki Stark’sın, Robb’un veliahtısın. Bir prens gibi gö-rünmelisin.” İkisi birlikte lordlara uygun bir kıyafet seçtiler.

Üstat, Bran’ın en sevdiği, gümüş ve oltu taşındanyapılmış kurt kafası şeklindeki broşu pelerininin yakasına takarken,“Theon kaleyi teslim etmemi istiyor,” dedi Bran.

“Bunda utanılacak bir şey yok. Bir lord halkını koru-mak zorundadır. Zalim yerler zalim insanlar büyütür Bran.Oemiradamlar’la uğraşırken bunu hatırlaman gerekir. BabanTheon’u eğitmek için elinden geleni yapmıştı ama bunun içinçok geçti korkarım .”

Bran’ı almaya gelen demiradam kısa ve tombuldu. Siyahuzun sakalı neredeyse göğsünün yarısını örtüyordu. Bran’ı hiçzorlanmadan kucağ ına aldı am a yaptığı işten memnun olmadığı belliydi. R ickon’un yatak odası yarım kat alttaydı. Dört yaşında-ki çocuk uykusundan uyandınldığı için huysuzlandı. “Annemiistiyorum,” dedi. “Annemiistiyorum. Tüylüköpek’i de.”

“Anneniz uzaklarda prensim.” Üstat Luwin’in çocuğunüstüne bir sabahlık giydirdi. “Ama ben ve Bran buradayız.”Rickon’un el ind en tu tu p dışarı çıkardı.

Aşağıda, m ızrağ ı k en d is inden üç kat daha uzun kel bir adamtarafından odalarından çıkarılan Meera ve Jojen’le karşılaştılar.Jojen’in Bran ’a bakan gö zler i h üzünle dolu yeşil havuzlar gibiy-di. Diğer dem iradam , F reyler’i çekiştiriyordu . “Ağabeyin krallı-ğını kaybetti,” ded i K üçü k W älder. “Artık prens değilsin, sadece bir esirsin.”

“Sen de öy les in,” de d i Jo jen . “H epim iz esiriz.”“Seninle konuşan olmadı kurbağayiyen.”Demiradamlardan biri elinde bir meşaleyle önlerinden yü

rüyordu ama yağmur tekrar başlamıştı, meşale söndü. Aceleyle avluyu geçerken tanrı korusundaki ulu kurtların ulumasını

duydular. Yaz, ağaçtan düştüğünde yaralanımmuştır umartm.



Theon Greyjoy, S çarklar’in yüksek koltuğunda oturudu. Pelerinini çıkartmıştı. Örgü zırhının üstüne, GreHanedanı’nm deniz canavarlı armasıyla süslenmiş bir cgiymişti.Ellerini yüksek koltuğun geniş taş kollarının ucunkurt kafalarının üstüne koymuştu. “Theon, Robb’un koltuğda oturuyor,” dedi Rickon.

“Sessizol Rickon.” Bransalondaki endişeyi hissedebiliyama Rickon çok küçüktü. Birkaç meşale yakılmıştı, büyükmine parlıyordu ama salonun çoğu karanlıktaydı. Sıralalara yanaştınldığı için oturacak yer yoktu. Konuşmaya ceedemeyen kale ahalisi küçük gruplara ayrılmış halde ayaktliyordu. Yaşlı Dadı’yı gördü, kadının dişsiz ağzı açılıpyordu. Samankafa iki muhafızın arasındaydı, çıplak gösargıda kan lekeleri vardı. Tıfıl Tym tesellisi mümkün olmbir şekilde hıçkırıyordu ve Beth Cassel korku içinde ağl“Bunlar da kimmiş?” diye sordu Theon, Reedler’i ve

kastederek.“Bunlar Leydi Catelyn’in himaye ettiği Freyler, her ik

de adıWälder,” diye açıkladı Üstat Luwin. “Bu Jojen Reonun yanındaki ablası Meera, Bozsu Gözcüsü’nden HowReed’in çocukları. Kışyan için yemin tazelemeye geldil

“Bazıları bunun için yanlış bir zaman seçtiklerini söylir,” dedi Theon. “Ama benim için değil. Buradasınız vda kalacaksınız.” Yüksek koltuktan kalktı. “Prensi buraLorren.” Siyah sakallı adam Bran’ı bir çuval yulafmış gkoltuğa bıraktı.

Büyük Salon’a, küfürlerle ve mızrakların ucuyla iteinsanlar getiriliyordu hâlâ. Sabah ekmeğini yaparken yaGage ve Osha’nın üstü başı un içindeydi. Mikken küfürlğinde sürükleniyordu. Farlen topallayarak içeri girdi, b irPalla’yı desteklemeye çalışıyordu. Kızın elbisesi ikiye ayEliyle elbisesini bir arada tutmaya çalışıyordu ve attığı hona ızdırap veriyormuş gibi yürüyordu.

Kapıdan giren son adam zindandaki esir Leş’ti. Adamkin kokusu kendisinden önde yürüyordu. Bran midesintığını hissetti. “Bunu kule hücrelerinden birinde bulduk

kızıl saçh genç adam. “Ona Leş dediklerini söylüyor.”176



“ideden öyle dediklerini anlamak mümkün değil,” dedin gülümseyerek. “Her zaman bu kadar kötü mü kokarsın

* az önce bir domuzu mu becerdin?”y° *gelli kapattıklarından beri kimseyi beceremedim lordum.

ekadımHeke. Starklar düğün hediyesi olarak sırtına bir okl a y a n a kadarDehşet Kalesi piçinin hizmetindeydim.”

^Duyduklar ıTheon’u eğlendirmiş gibiydi. “Kiminle evlenIîlI“Homwood’un duluyla lordum.”

«o kocakarıyla mı?Kör müydü? O kadının göğüsleri boşçuvallara benziyordu.”

“Onunla göğüsleriiçin evlenmemişti lordum.”Demiradamlar salonun uzun kapılarını gürültüyle kapadı.

Yüksekkoltukta oturan Bran yaklaşık yirmi kişi olduklarını gö-rebiliyordu. Kapılarda ve cephanelikte de adamlar bırakmıştır. Bunarağmenotuzkişiden fazla olamazlardı.

Theon sessizlik sağlamak için elini kaldırdı. “Beni hepiniztanıyorsunuz...”

“Evet, bir çuval bok olduğunu biliyoruz!” diye bağırdı Mikken. Kel adam mızrağının sapıyla önce kamına sonra yüzünevurup Mikken’ı yere devirdi. Demirci, dizlerinin üstüne düştü

ve kınlan dişini tükürdü.“Mikken, sessiz ol.” Bran, sesinin sert ve soylu çıkmasını is-temişti, Robb’un emirler verirken konuştuğu gibi ama sesi onaihanet etti, sözleri tiz bir miyavlama gibi duyuldu.

“Küçük lordunu dinle Mikken,” dedi Theon. “O sendendaha mantıklı.”

¡yi bir lord halkım korur , dedi Bran kendine. “Kışyan’nı

Theon’a teslim ettim.”“Daha yüksek sesle Bran. Ve bana prens demelisin.”Sesini yükseltti. “Kışyan’nı Prens Theon’a teslim ettim. He-

piniz onun emlilerini yerine getirmelisiniz.”“Yaparsam kahrolayım!” diye haykırdı Mikken.Theon bu çıkışı duymazdan geldi. “Babam, kadim tuz ve kaya

taam giydi ve krallığını ilan etti. Fetihten doğan hakla kuzey deonundur. Hepiniz ona aitsiniz.”

Afaki” Mikken ağzındaki kanı sildi. “Ben Starklar’a hizmet177



ederim, hain bir mürekkep balığına değil...aah.” Mızrak saptekrar yüzüne indi, yere devrildi.

“Demircilerin güçlü kollan ve zayıf akıllan oluyor,”Theon. “Diğerleriniz, bana da Ned Stark’a hizmet ettiğinsadakatle hizmet ederseniz çok cömert bir lord olduğumucekseniz.”

Dizlerinin ve ellerinin üstündeki Mikken kan tükürdü L faı yapma, diye yalvardı Bran içinden ama demir ustası ba“Eğer bu işe yaramaz adamlarla kuzeyi tutabileceğini düyorsan..."

Kel adam mızrağının çelik ucunu Mikken’ın ensesine dı. Mızrak ucu etin içinden geçip bir kan dalgasıyla birlikmircinin boğazından çıktı. Bir kadın çığlık attı. Meera, Ricsar ı ldı . Kanla boğuldu, diye düşündü Bran uyuşmuş gibi,kendi

kantyh.“Söyleyecek bir şeyi olan var mı?" diye sordu Theon G

joy“ Hodor hodor hodor h o d o r diye bağırıyordu gözleri faltaşı g

açık olan Hodor.“Biri şu eksik akıllıyı nazikçe sustursun."iki demiradam mızraklarının saplarıyla Hodor’a vurmay

ladı. Hodor yere düştü, elleriyle kendini korumaya çalışıyo“Sîzler için Eddard Stark’tan çok daha iyi bir lord olaca

Theon, ete vuran ahşap gürültüsünü bastırmak için sesini seltti. “Ama bana ihanet ederseniz pişman olursunuz. Kuvve burada gördüğünüz adamlardan ibaret olduğunu düşünüryanılırsınız. Torrhen Kalesi ve Derinorman Kalesi de çokzaman içinde bizim olacak ve amcam Moat Cailin’i ele geçüzere Tuzlumızrak’a gidiyor. Eğer Robb Stark, Lannisterla

kurtulmayı başarırsa kendini Üç Dişli Mızrak Kralı ilan edama kuzey Greyjoy Hanedanı’na aittir artık."“Stark lordlan size karşı savaşır," dedi Leş. “Be

Liman daki şişko domuz başta olmak üzere Umberlar, Ktarklar. Adama ihtiyacınız var, beni özgür bırakın ve sizinyım."

Theon bir an adamı tarttı. “Göründüğünden daha zemişsin ama bu kokuya tahammül edemem."



«Serbestolsaydım yık anabilirdim ,” dedi Leş.«Bu adamın en der rastlanır b ir sağduyusu var.” The on gü

,ümsedi. “Diz çök .” pem iradam lardan biri Leş’e kılıç verd i. Adam kılıcı

fheon’un ayaklarının dibine koyup Greyjoy Hanedanı’nave Kral Balon’a bağlılık yemini etti. Bran bakamıyordu. Yeşilr ü y a gerçekleşiyordu.

“Greyjoy lordum!” Osha, Mikken’m bedeninin yanından«eçip öne çıktı. “Ben de buraya tutsak o larak getirildim. Yaka-landığıma siz de oradaydınız.”

Senin dost olduğunu sanmıştım, diye düşündü Bran acıyla.“Benim savaşçılara ihtiyacım var,” dedi T heo n, “mutfak fa

hişelerine değil.”“Beni mutfağa tıkan Robb Stark’tır. Bütün yılı tencere ov-makla, yağ temizlemekle, bu herifin şiltesini ısıtmakla geçir-dim.” Gage’e baktı. “Boğazıma kadar geldi. Elime yine mızrakverin."

“Burada sana verebileceğim bir mızrak var,” dedi Mikken’ıöldüren kel adam. Sırıtarak aletin i avuçladı.

Osha kemikli dizini adamın bacak arasına geçirdi. “O pembe yumuşak şeyi kendine sakla.” Mızrağı kaptı ve sapıyla vura-rak adamı yere devirdi. “Ben çelik ve ahşaptan yapılmış mız-rağı alacağım.” Diğer dem iradam lar kahkahalarla gülerken keladam acı içinde yerde sürünüyordu.

Theon da adamlarıyla birlikte güldü. “Alacaksın,” dedi.“Mızrak sende kalsın, Stygg başka bir tane bulabilir. Şimdi dizçök ve yemin et.”

Öne çıkıp yemin edecek kimse kalmadığında salondakilerdışarı çıkarıldı. Herkese işinin başına dönmesi ve sorun çı-karmaması emredilmişti. Hodor’a, Bran’ı odasına taşıma gö-revi verildi. Burnu şişmiş, tek gözü kapanmışa, yüzü çirkingörünüyordu. Bran’ı güçlü kollan ve kanlı elleriyle kucağınaalıp yağmurla ıslanan avluya çıkanrken, patlamış dudaklannmarasından, “Hodor,” diye hıçkırdı.



ARYA

“Hayaletler var, olduklarını biliyorum.” Alturta ekme

muru yoğuruyordu. Elleri dirseklerine kadar una bulan“Pia geçen gece mandırada bir şey gördü.*’Arya kaba bir ses çıkardı. Pia mandırada sürekli bir şey

rüyordu, genellikle erkekleri... “Bir turta alabilir miyim?sordu. “Bir tepsi pişirmişsin.”

“Bütün tepsi lazım. Sör Amory turtaya pek düşkün.”Arya, Sör Amory’den nefret ediyordu. “Hadi üstlerin

kürelim.”Alturta gergin bir şekilde etrafı kolaçan etti. Mutfak glerle ve yankılarla doluydu ama bütün aşçılar ve yamaklar

ların üstündeki tavan arasında uyuyordu. “Anlar.”“Anlamaz,” dedi Arya. “Tükürüğüntadı yoktur.”“Eğer anlarsa kamçılanacak olan benim.” Alturta hamu

ğurmayı bıraktı. “Üstelik sen burada olmamalıydın bile. nin körü.”

Öyleydi ama Arya umursamıyordu. Mutfak gece yarıla bile hareketliydi; sabah ekmeği için hamur yoğuran, uztahta kaşıkla çorba tenceresini karıştıran ya da Sör Amorkahvaltısı için domuz pastırması dilimleyen biri oluyordulaka. Bu gece Alturta vardı.

“Pembegöz uyanır da gittiğini anlarsa...” dedi Alturta.“Pembegöz uyanmaz.” Adamın gerçek adı Mebble’dı

sulu gözleri yüzünden herkes ona Pembegöz diyordu. “B

sızdıktan sonra kalkmaz.” Her sabah güne kahvaltıda bira başlıyordu ve her akşam yemeğinden sonra sarhoş olup udalıyordu. Arya adamın horlama sesini duyana kadar beksonra çıplak ayakla hizmetçi merdivenlerinden yukarı çıdu, dönüştüğü fareden bile daha az ses çıkarıyordu. Mumfener taşımıyordu. Bir keresinde karanlığın iyi bir dost oceğini söylemişti Syrio, haklıydı. Gökyüzünde ayın ve yılrın olması yeterliydi. “Bahse girerim ki kaçabiliriz. Pem

yokluğumu fark etmez bile,” dedi Alturta’ya.180



Ben kaçmakistemiyorum. Burası ormandan daha iyi. Artık solucanyemekistemiyorum. Hadi, tezgâha biraz un serp.”

Ary2başını yanayatırdı. “Bu ne?”Ne? Ben bir şey...”

“Kulaklarınla dinle, ağzınla değil. Bir savaş borusuydu. İki üfleme, duymadın mı?Dinle, bu da yivli kapının zincirlerinin

«esi, içerigiren ya da dışarı çıkan birileri var. Gidip bakalım ml?” LordTyw in ordusuyla birlikte kaleden ayrıldığından beri Harrenhal’un kapıları açılmamıştı.

“Sabahiçin ekmekyapıyorum,” diye sızlandı Alturta. “Karanlığı sevmiyorumzaten, söylemiştim.”

“Ben gidiyorum,sana sonra anlatırım. Bir turta alabilir miyim?”

“Hayır.”

Arya yine de bir turta kaptı ve mutfaktan çıkarken yedi. Tur-tanın içi ceviz, meyve ve peynir doluydu. Fınndan yeni çık-mıştı, dışı çıtır çıtırdı. Sör Amory’nin turtasını yemek bir çeşitmeydan okuma gibi gelmişti Arya’ya.Yalınayak, sağlamayak, sessizayak, diye şarkı söyledi sadece nefesiyle. Ben Harrenhal’daki hayaletim.

Savaş borusu uyuyan kaleyi uyandırmıştı. Neler olduğunu

anlamak isteyen adamlar avluya çıkıyordu. Arya diğerlerininarasına karıştı. Bir sıra öküz arabası yivli kapının altından geçi-yordu.Ganimetler , Arya bir bakışta anlamıştı. Arabaları getirenadamlar tuhaf bir dilde konuşuyordu. Zırhlan ay ışığında hafifçe parlıyordu. Yanlannda bir çift siyah beyaz çizgili at vardı.Kanlı Oyuncular. Arya gölgelerin içine saklandı ve bir öküz arabasınınarkasındaki kafese kapatılmış devasa siyah ayının kapıdan geçi-

şini izledi. Diğer arabalar gümüş eşyalar, silahlar, kalkanlar, unçuvallan, domuz kafesleri, tavuklar ve köpeklerle doluydu. Aryailk tutsağı gördüğünde en son ne zaman kızartılmış domuz ye-diğini hatırlamaya çalışıyordu.

Duruşundan ve başını dim dik yukarıda tutuşundan tutsağın bir lord olduğu anlaşılıyordu. Arya, adamın paralanmış kırmızı pelerininin altındaki pırıltılı zırhı görebiliyordu. Önce adamın

bir Lannister olduğunu sandı ama daha sonra göğsündeki armanın aslan değil gümüş bir yumruk olduğunu gördü. El bilekleri



Mkı sıkı bağlanmıştı. Ayak bileğindeki kalın ip arkasındayürüyen adamın bileğine bağlıydı, o adamın ayağındaki de onunarkasın- dakmın bileğine. Bu yüzden bütün sıra topallayan adımlarreket ediyordu. Tutsakların çoğu yaralıydı. İçlerinden biri slediğinde bir süvari yanına gidiyor kamçısıyla tekrar yürüm

sağlıyordu. Arya toplam kaç tutsak olduğunu saymaya çalışdaha elliye varamadan sayıyı şaşırdı. En az iki katı olmalıydKıyafetleri kan ve çamurla lekelenmişti, meşale ışıklarında alarını seçmek mümkün değildi ama Arya’nın görebildikler

birkaçı tanıdıktı. İkiz kuleler, güneş ışıklan, kanlı adam, baltası.Savaş bahası Ctruyttltr’itı armast, siyah zemindeki beyaz gün Je KarstarkUr'tn. Kuzeyli adamlar. Babamın ve Robb’utt adanılan. Bu-nun ne anlama gelebileceğini düşünmek istemiyordu.

Kanlı Oyuncular atlarından inmeye başlamıştı. Uykuluyisler ahırlardan çıkıp terli hayvanlan alıyordu. Süvaril biri bağırarak bira istedi. Avludaki gürültüyü duyan Sör Ameşale taşıyan iki muhafızla birlikte koğuşun üstündeki k balkona çıktı. Keçibaşlı bir miğfer giyen Vargo Hoat balkakında dizginlerini çekti. “Kale kumandı lordum," diye se paralı asker. Kalın, peltek bir konuşması vardı, dili ağzına

gdıyoıdusanki.“Bütün bunlar nedir Hoat?" diye sordu Sör Amory kaşltık tur halde.

“Tuşşaklar Roose Bolson nehri geçebileceğini düşündüCesurDosianm onunadamlarını parçalara ayırdı. Ş oğunu öldük ve Bolson’ı kaçırdık. Buadam onlann komusanı, Lord Gver, onun arkasındaki de SörFrey."

SörAmory

küçük domuzgözleriyle, birbirine bağlanmış tsaklara hakıiAdamın memnun olmadığınıdüşündü Arya. Ka

ledeki herkes Vargo Hoat ve SörAmory’nin birbirinden nefcta^nı biliyordu.“Pekilâ." dedi Amory.“Sör Cadvvyn, bu adamları nadanlara götürün."

brkvmnde gümüş yumruk arması olan lord başını yukakaldırdı. “Onurumuza yakışır şekilde muamelegöreceğimizdav %û* venldi bor. diyerek konuşmaya başladı.

mSnntkk*mdiye bağırdıVargo Hoat, ağzından tükürükler saçdhntşu



Sör Amory tutsaklara döndü. “Vargo 1loat'un size verdi-ği sözler benim için bir şey ifade etmiyor. Lord Tywinbetti flarrenhal un kale kumandanı yaptı ve size canım nasıl isterseÖyle davranırım.” Muhafızlarına döndü. “Dul Kalesi’nin altın-daki büyük z indan hep sin i alır. Oraya gitmek istemeyen herkes burada ölm ekte ö zg ü rdü r.”

Amory’nin adamları,tutsaklan mızrak uçlarıyla dürterekzindana götürürken Pembegöz merdivenlerin başında belirdi,y^ya’nın avluda olduğunu fark etseydi bağırmaya başlar, onuvücudundan kan çıkanakadar kırbaçlamakla tehdit ederdi ama faya korkm uy ordu . Bu adam Weese değildi. Herkesi vücudun-dan kan çıkana kadarkırbaçlamakla tehdit ediyordu ama kimse-ye gerçektenvurduğunu görmemişti Arya. Buna rağmen adama

görünmemesi dahaiyi olu rd u . Etrafa baktı. Öküzler çözülüyor,arabalar boşaltılıyordu. Cesur Dostlar bira için bağırırken me-raklı bir kalabalık kafesetıkılmış ayının etrafında toplanmıştı. Bu karmaşanın içinde gözebatmamak kolaydı. Geldiği yoldangeri döndü, biri onu görüpişe koşturmadan önce ortadan kaybolmak istiyordu.

Kapılardan ve ahırlardan uzakta büyük kale ıssızdı. Sesler

gittikçe duyulm az oldu. Rüzgâr aniden esince İnleyen Kule’ninçatlak taşlarından tiz bir çığlık yükseldi. Tann korusundakiağaçların yapraklan yere düşmeye başladı. Arya, terk edilmişavlularda ve boş binalann arasında uçuşan yapraklann taş du-varlara çarptığında çıkardığı hafif seslen duyabiliyordu. Sesler,neredeyse tam am en boşalan Harrenhal’da tuhaf oyunlar oynu-yordu. Bazen taşlar sesi içiyormuş gibi geliyordu insana, avlu-lar bir sessizlik battaniyesiyle örtülüyordu. Bazen de yankılannkendi hayan varmış gibi hissediyordu insan. Adımların sesi birhayalet ordusunun tehdidi gibi duyuluyordu. Uzaktan gelenher ses hayaletlerin ziyafet sofrasından yükseliyor gibiydi. Bugariplikler Alcurta'yı korkutuyordu ama Arya yı değil.

Bir gölge kadar sessiz hareket ederek orta avluyu aştı, AzapKtılesi’nin etrafından dolaştı ve insanların, ölü şahinlerin ha-yalet kanatlarını çırparak havayı dalgalandırdığını söylediği boş

ahırların içinden geçti. İstediği yere gidebilirdi. Garnizonda yak-laşık yüz adam vardı. tia rrenhaTun büyük lüğünde kaybolmuş



gibiydiler. Yüz Şömineli Salon diğer pek çok binayla bikapatılmıştı. İnleyen Kule bile boşaltılmıştı. Sör Amory LoKralatcşi Kulesi‘ndeki kale kumandanı dairesinde kalıyArya ve diğer hizmetkârlar el altında olmaları için kulenin daki mahzenlere yerleştirilmişti. Lord Tywin kaledeyken nereye gittiğini, ne yaptığını soran askerlerle doluydu amadi bin kapıyı koruyacak yüz adam vardı ve kimin nerede olgerektiğini kimse bilmiyordu, kimsenin umursadığı da yok

Arya cephanelikten geçerken bir çekiç sesi duydu. Yük pencerelerden turuncu bir ışık süzülüyordu. Çatıya tırnıp aşağı baktı. Gendry bir göğüs kalkanı dövüyordu. Çalken, Gendry için metalden, körüklerden ve ateşten başkaşey yoktu dünyada. Tuttuğu çekiç kolunun bir parçası gibiyArya delikanlının göğsündeki kasların hareketini izleyip, çciyle yaptığı çelikten müziği dinledi.Çok güçtü, diye düşündü.Gendry uzun saplı maşalarla göğüs kalkanını alıp soğutmaksu oluğuna götürürken Arya pencereden içeri kayıp delikanın yanma atladı.

Gendry, Arya’yı gördüğüne şaşırmamış gibiydi. “Yatağınolmalıydın kızım." Soğuk suya giren göğüs kalkanı bir keditısladı. “O gürültüler neydi?"

‘Vargo Hoat döndü, tutsaklar getirmiş. Armalarını gördü

İçlerinde Derinorman Kalesi’nden bir Glover da var, babamadamı. Çoğu öyle." Arya birdenbire ayaklarının onu neden raya getirdiğini anladı. “Onları kurtarmam a yardım etmelis

Gendry güldü. “Bunu nasıl becereceğiz peki?"“Sör Amory onlan zindana gönderdi. Azap Kulesi’nin al

dakme. Büyük, tek bir zindan. Çekicinle kilidi kırabilirs in..“Nöbetçiler beni izleyip kilidi kaç darbede kırabileceğim

tüne bahse girerken mi mesela?"

Arya dudağını ısırdı. “Nöbetçileri öldü rm em iz gerek."“Bunu nasıl yapacağız?"“Sayılan çok değildir belki."“Eğeriki nöbetçi varsa, bu sayı ikimiz için çok. O köyde h

bir şey öğrenmedin, değil mi? Bu dediğini yapmaya kalkarVargo Hoat ellerini ve ayaklannı keser, kendi tarzıyla."

^K&tkuyomın*



“Beni «h a t b ırak kızım .”“Gendry, yüz kuzeyli adam var, belki daha fazla. Sörory’nin de bu kadar adamı var. Tamam, Kanlı Oyuncular’ı

Csaba katmadım. Bütün yapmamız gereken tutsakları serbestÇakmak. Sonra kaleyi ele geçirip kaçabiliriz.”

“Onları dışarı çıkaramazsın, tıpkı Lommy’yi kurtaramadığın bj » Gendry göğüs kalkanına dönüp yakından baktı. “Hem

kıçsak bile nereye gideceğiz?”«Kışyarı’na,” dedi Arya bir çırpıda. “Anneme bana nasıl yar-

dımettiğinianlatacağım ve sen de orada kalacaksın.”“Leydim buna izin verir mi? Atlarınıza nal çakıp lord kardeş-

leriniz için kılıç yapabilir miyim?”Gendry, Arya’yı çokkızdırıyordu bazen. “Kes şunu!”

“Harrenhal yerin e Kışyarı’nda ter dökm ek için neden ayak-larımı riske atayım? İhtiyar Ben Karaparmak’ı tanıyor mu-sun? Buraya çocukken gelmiş. Leydi Whent ve babasına, onlann babasının babasına, hatta hepsinden önce Harrenhal’un^hentler’den önceki sahibi Lord Lothson’a hizmet etmiş.Şimdi de Lord Ty w in ’in d em ir ustası. N e diyor biliyor musun?Kime hizmet edersen et, miğfer miğferdir, kılıç kılıçtır ve ateşedokunursan yanarsın. Lucan iyi bir usta, burada kalacağım.”

“Kraliçe seni yakalayacak. Altın pelerinlileriKaraparmak’ın peşine salmamıştı!”

“Aradıkları kişi büyük ihtim alle ben değildim.”“Şendin, bunu biliyorsun. Senbirisin.”“Ben bir demirci çırağıyım ve belki bir gün zırh ustası olaca-

ğım...eğer kaçıp şansımı kaybetmezsem ve kendimi öldürtmezsem.” Arkasını dönüp tekrar çekicini aldı ve vurmaya başladı.

Arya umutsuzca yumruklarını sıktı. “Kendine bir miğferdaha yaparsan üs tüne boğa boynuzu değilkatır kulağı koy!” Git-mek zorundaydı yoksa G endry ’ye vurmaya başlayacaktı, yursam da hissetmez bile. Kim olduğunu anlayıp katır kafasını kestiklerinde hana yardım etmediği için pişman olacak. Yalnız olması Arya içindaha iyidi aslında. Sonuçta o köyde Gendry yüzünden yakalan-mıştı.

Köyü düşünmek o uzun yürüyüşü, ardiyeyi ve Vadeci’yıhatırlattı. Gürzle yüzüne vurulan çocuğu, yaşlı aptal Her şey



JofFrey için’i, Lommy Yeşilel’i düşündü. Bir koyundum, sonrabirfire, hiçbir şey yapamadım. Dudağını ısırdı ve cesaretinin nman geri geldiğini hatırlamaya çalıştı.Jaqen beni tekrar cesur yap

Beni bir fareden bir hayalete dönüştürdü.Weese öldüğünden beri Lorathlı’dan uzak durmaya

yordu. Chiswyckkolaydı, herhangi biri bir adamı siperden aitebilirdi. Ama Weese o köpeği küçük bir yavruyken alıpmüştü ve hayvan ancak bir kara büyüyle sahibine saldıraYören, Jaqen*i kara hücrelerde buldu, tıpkı Rorge ve Isırgan gibi. Jakorkunç bir şey yaptı ve Yören bunu biliyordu. Onu bu yüzden zibağlı tutuyordu. Eğer Lorathlı bir büyücüyse Rorge ve Isırıhennemden çağırdığı şeytanlar olabilirdi, insan değillerd

Jaqen’in Arya’ya hâlâ bir ölüm borcu vardı. Yaşlı Daanlatnğı hikâyelerde, cinlerin üç dilek hakkı verdiği inözellikle üçüncü dileklerine çok dikkat etmeliydi çünkünuncuydu.Son ölüm çok önemli olmalı, diyordu kendine her gduasındaki isimleri fısıldarken. Ama şimdi, tereddüt etmgerçek sebebinin bu olduğundan em in değildi. Bir fısıltdürebildiği sürece kimseden korkmasına gerek yoktu... aölümü de kullanınca tekrar bir fareye dönüşecekti.

Pembegöz uyanık olduğu için Arya yatağına dönmeysaret edemedi. Başka nereye saklanacağını bilmediğindenkomşuna gitti. Çamların ve muhafız ağaçlannın keskin sunu, ayağına değen çimenleri, parmaklarının arasına girmuru ve rüzgârla hareket eden yaprakların hışırtısını seviTanrı komşunun içinden küçük bir dere geçiyordu. Detoprağı aşındırdığı yerde, düğüm haline gelmiş kırık dallköklerin altında bir nokta vardı.

Orada, dalların ve çürümüş yaprakların altında gizli k buldu.

Gendry onun için bir kılıç yapmayı reddetmişti. Arya çalı süpürgesinin dikenlerini kırarak kendi kılıcını kendmıştı. Çok hafifti, tutuşu zayıftı ama Arya kılıcın keskin vucunu seviyordu. Ne zaman bir saat boş vakit bulsaSyrio’daöğrendiği şeyleri çalışmak için buraya geliyordu. Çıplakayaklarıyla yerdeki yaprakların üstünde hareket ediyor, dallarsavuruyor, yapraklan döküyordu. Bazen ağaçlara tırmanı

186



viiksek dalların arasında dans ediyordu. Vücudu öne arkaya sal-kırken ayak parmaklarıyla dallara tutunuyor ve eski dengesini

rj kazandıkça daha az sendeliyordu. Talim için en iyi zaman«eceydi; geceleri onu kimse rahatsız etmiyordu.

Arya tırmandı. Yaprakların krallığında kılıcını çekti ve birşiire için herkesi unuttu; Sör Amory’yi, Oyuncular’ı, babasınınadamlarını, hepsini. Ayaklarının altındaki sert ağaç kabuğununverdiğihissin ve havayı kesen kılıcının çıkardığı sesin içinde birsüre kayboldu. Kırık bir dal Joffrey’ye dönüştü. Yere düşüre-ne kadar dala vurdu. Kraliçe, Sör İlyn, Sör Meryn ve Tazı sa-dece birer yapraktı ama onları da öldürdü. Hepsini ıslak yeşilşeritlere ayırdı. Kolları yorulduğunda bir dalın üstüne oturdu,serin havayı içine çekip soluklandı, avlanan yarasaların çığlıkla-

rını dinledi. Yaprakların oluşturduğu kubbenin arasından büvetağacının kemik beyazı dallarını görebiliyordu. Buradan bakınca ttpkt Kışyart’mn yürek ağacına benziyor. Keşke o ağaç olsaydı... ozaman aşağı indiğinde yine evinde olurdu ve belki babasını ağa-cın altında, her zaman oturduğu yerde bulurdu.

Kılıcını kemerine takıp daldan dala atlayarak yere indi. Bü-vet ağacına doğru yürüdü, ay ışığı ağacın gövdesini gümüşi bir beyaza boyamıştı ama kırmızı yaprakları karanlıkta simsiyah gö-rünüyordu. Ağacın gövdesine oyulmuş yüze baktı. Korkunç birsurattı. Ağzı çarpıktı, açık gözleri nefret doluydu. Tann böylemi görünüyordu? Tanrılar da insanlar gibi acı çeker miydi? Dua etmeliyim, diye düşündü birdenbire.

Dizlerinin üstüne çöktü. Nasıl başlaması gerektiğindenemin değildi. Ellerini birleştirdi. Bana yardım edin eski tanrılar,dedi sessizce. Oadamları zindandan çıkartmama yardım edin ki Sör

Amory’yi öldürebileyim ve evime, Kışyan 'na döneyim. Beni bir su dansçısına dönüştürün, bir kurda dönüştürün, bir daha asla korkmayayım.Bu kadar yeterli miydi? Belki de eski tanrıların duyması

için yüksek sesle dua etmesi gerekirdi. Belki daha uzun dua et-meliydi. Babası çok uzun süre dua ederdi bazen, hatırlıyordu.Ama eski tannlar babasına yardım etmemişti. Bunu hatırlamakAryayı öfkelendirdi. “O nu kurtarman gerekiyordu,” diye azar-ladı ağacı. “Sana sürekli dua ederdi. Bana yardım edip etmemenumrumda değil. Bence istesen bile yapamazdın.”

187



“Tanrılarla alay edilmez kızım.”Ses, Arya’yı irkiltmişti. Ayağa fırlayıp ahşap kılıcını çekt

qen H ghar karanlıkta öyle kıpırtısız duruyordu ki ağaçl biri gibi görünüyordu. “Bu adam bir isim duymaya geldiki ve sonra üç gelir.”

Arya kılıcının dikenli ucunu yere indirdi. “Burada old

mu nasıl bildin?”“Bu adam görür. Bu adam duyar. Bu adam bilir.”Şüpheli gözlerle Jaqen’e baka. Onu tanrılar mı yollam

“Köpek Weese’i nasıl öldürdü? Isırgan ve Rorge’u cehenden mi getirdin? Jaqhen H ’ghar senin gerçek adın mı?”

“Bazı adamların birden fazla adı olur. Gelincik, Arry,Arya”Sıra yürek ağacının gövdesine yapışana kadar geril

“Gendry mi söyledi?”

“Bu adam bilir,” dedi tekrar. “Stark leydim.”Belkionu gerçekten tanrılar göndermişti, dualanna cevap orak. “Zindandaki adamları kurtarmak için yardımına ihtiyvar. Glover’ı ve hepsini. Nöbetçileri öldürüp hücrenin kap bir şekilde açmalıyız.

“Bu kız unutuyor,” dedi adam sessizce. “Uç alacağı vaikisini aldı. Eğer bir nöbetçi ölmeliyse kız onun adını verm

“Amabir nöbetçi yeterli değil. Hücreyi açmak için heps

öldürmelıyiz.” Arya ağlamamak için dudağını ısırdı. “Kuzadamları kurtarmanı istiyorum, tıpkı benim seni kurtardıgibi.”

Adam hiç acımadan Arya’ya bakıyordu. “Tanrının elinüç can alındı, üç can geri ödenmeli. Tanrılarla alay edilmSesi hem ipekti hem çelik.

“Ben hiç alay etmedim.” Bir an düşündü. “İsim... ismvereceğimkim olursa olsun, öldürecek m isin?”

Jaqen başıyla onayladı. “Bu adam öyle dedi.”“Kim olursa olsun?” diyerek tekrarladı. “Bir erkek, bir ka

küçük bir bebek ya da Lord Tywin, Yüce Rahip, kendi baba“Bu adamın atası uzun zaman önce öldü. Ama yaşasaydı v

onun adını verseydi, lazm emriyle ölürdü.”“Yemin et,” dedi Arya. “Tanrıların huzurunda yemin e t”“Havanın ve denizlerin bütün tanrılarının, hatta ateş tanrıs

m



. ünde yemin ederim.” Elini büvet ağacının ağzına koydu. “Yedi jü tanrının ve sayısız eski tanrının önünde yemin ederim.”

Yemin etti. “Kralın adını versem bile...”“İsmi söyle ve ölüm gelsin. Yann sabah, ay dönümünde, bir

• s0nra ama mutlaka. Bu adam kuşlar gibi uçamıyor ama bir jdım vc onun önüne bir adım daha koya koya gideceği yere varı

r ve bir kral ölüyor.” Jaqen dizlerinin üstüne çöktü, şimdi yüzdüzeydiler. “Bu kız yüksek sesle söylemeye korkuyorsa fısıldasın.Şjmdi fısılda. Isım Joffivy mi?”

Arya dudaklarını adamın kulağına koydu. “İsim Jaqen H'ghaf'”

O yanan ahırda, alevden duvarların arasında zincirliyken bileşu an olduğu kadar endişeli görünmüyordu Jaqen. “Bu kız... şakayapıyor.”

“Yemin ettin. Tanrılar yemin ettiğini duydu.”“Duydular.” Adamın elinde birdenbire bir bıçak belirdi,

Aryanın serçe parmağı kadar inceydi. Bıçak adam için mi çık-mıştı yoksa kendisi için mi bilemiyordu Arya. “Bu kız ağlayacak.Bu kız tek arkadaşını kaybediyor.”

“Sen benim arkadaşım değilsin. Bir arkadaş bana yardım eder-di.” Geri çekildi, bıçağın üstüne gelmesi ihtimaline karşı parmak

lannın üstünde dengede durdu. “Ben birarkadaşı asla öldürmez-dim.”

Jaqen’in gülümsemesi geldiği gibi gitti. “Eğer bir arkadaş yar-dım etseydi... bu kız başka bir isim verir miydi?”

“Verirdi,” dedi Arya. “Eğer bir arkadaş yardım etseydi.”Bıçak kayboldu. “Gel.”“Şimdi mi?” Adamın bu kadar çabuk hareket edeceği aklına

gelmemişti.“Bu adam camın içindeki kumun sesini duyuyor. Bu kız ke-

sin bir isim söylemeden bu adam rahat uyumayacak. O yüzden§imdi, şeytan çocuk.”

Ben ¡eytan çocuk değilim, diye düşündü Arya, ben ulu kurdum **Harrenhal’daki hayaletim. Kılıcını gizli yerine koydu ve Jaqen*itakip etti.

Harrenhal geç saate rağmen düzensiz bir hareketlilikle can-

ıydı. Vargo Hoat’un gelişi kalenin bütün düzenini altüst etmiş



tı. Öküz arabaları, öküzler ve atlar avludan çıkartılmıştıama a kafesi hâlâ oradaydı. Kafes kalın zincirlerle orta ve dış a

bölen köprünün kirişine asılmıştı, yerden birkaç ayakyukar daydı. Etrafını bir meşale çemberi aydınlatıyordu. AhırlarIışan çocuklar hayvanın kızıp kükremesi için kafese taş atıyAvlunun karşısındaki Kışla Salonu’nun kapısından dahafaz|a şarap isteyen adamların haykırışları ve birbirine çarpankupaja^

rın şıngırtılarıyla birlikte parlak ışık süzülüyordu. Onlarcaadam Arya’nın anlamadığı bir dilde şarkı söylemeye başladı.Bu gturültü dikkatlerin dağılması için iyiydi.

“Eğer bu adam bu işi yaparsa aç tanrılar bugece kan ziyafetine oturacak,” dediJaqen.“Tatlı ve nazik kız, adımıgeri al, başka

bir isim ver ve bu çılgın hayali bir kenara bırak.”“Olmaz.”“Öyle olsun.” Pes etmiş gibi görünüyordu. “İş görül

ama kız itaat etmeli. Bu adamın konuşmak için vakti yok“Bu kız itaat edecek,” dedi Arya. “Ne yapmam gerekiy“Yüz adam çok aç, doyrulmaları gerek, lord sıcak çorb

retti. Kız mutfağa koşup pastacı arkadaşına bunu söylemel“Çorba,” diye tekrar etti Arya. “Sen nerede olacaksın?“Kız mutfakta çorba yapmaya yardım edecek ve bu ada

lene kadar orada bekleyecek. Git. Koş.”Arya mutfağa daldığında Alturta ekmek somunlarını

dan çıkarıyordu ama artık yalnız değildi. Vargo Hoat ve lı Oyuncuları doyurmak için aşçıları uyandırmışlardı. Mhizmetçileri, Alturta’nın ekmekleri ve turtalarıyla dolu sepdışan taşıyordu. Baş aşçı domuz dilimliyordu. Izgaracı adatavşanları çevirirken bulaşıkçı kızlar hayvanların üstüne brüyordu. Kadınlar havuç ve soğan doğruyordu.” Ne istiyGelincik?” diye sordu aşçı, Arya’ı gördüğünde.

“Çorba,” dedi Arya. “Lordum et suyuna çorba istiyor.Aşçı, bıçağıyla işaret ederek ocakların üstündeki siyah

kazanları gösterdi. “Bunun ne olduğunu sanıyorsun? Ger bayı o keçiye servis etmeden önce içine işemek lazım. uykusunda bile rahat bırakmıyor.” Tükürdü. “Neyse, gitzanların acele ettirilemeyeceğini söyle.”

“Çorba hazır olana kadar burada beklemem gerek.”190



zan»« uw . ına ya ua aana y s ır e yara.^ andıraya git; keçi lordu yağ ve peynir de istedi. Pia’yı uyandırc ayaklarının kesilmesini istemiyorsa hayatında bir kez olsun

u,zl ıhareket etmesini söyle.”/Çryaolabildiğikadar hızlı koştu. Pia uyanıktı, bir Oyuncu’nun

altında inliyordu, Arya nın seslendiğini duyunca elbisesini hızl,ca üstüne geçirdi. Altı sepeti kokulu peynir tekerlekleriyle ve

yağ kalıplarıyla doldurdu. “Şunları taşımama yardım et,” dediArya’ya

“İşim var. Ama sen acele etsen iyi olur yoksa Vargo Hoatayaklar ım keser.” Kız yakalayamadan Arya koşarak dışarı çıktı.Mutfağa dönerken tutsakların hiçbirinin ellerinin ya da ayak-larının kesik olmadığını düşündü. Belki Vargo Hoat, Robb’uk ı z d ı r m a k t a nkorkuyordu. Gerçi Vargokimseden korkmayan bir

adam gibi görünüyordu.Mutfağa döndüğünde Alturta uzun saplı ahşap bir kaşıklatencereleri karıştırıyordu. Bir kaşık alıp yardım etmeye başladı.Bir an için Alturta’ya her şeyi anlatmayı düşündü ama sonraköyde olanları hatırlayıp vazgeçti.Yine teslim olur.

Sonra Rorge’un çirkin sesini duydu.“A%t,n diye bağırdı.“Lanet olası çorbayı almaya geldik.” Arya dehşet içinde elindeki

kaşığı bıraktı.Onları getirmesini söylememiştim. Rorge burunluklu miğferini takmıştı. Yüzündeki boşluk gizlenmişti. Burunsuzadamın arkasından Jaqen ve Isırgan mutfağa girdi.

“Lanet olası çorba daha hazır değil,” dedi aşçı. “Biraz dahakaynaması gerek. Soğanlarla havuçları daha yeni kattık ve...”

“Çeneni kapat yoksa kıçını ateşte çevirip iyice yumuşatırım.Çorba dedim ve şimdi dedim.”

Isırgan tıslayarak yarı kızarmış bir tavşanı ateşin üstündenkapıp sivri dişlerini ete geçirdi. Parmaklarının arasından bal sü-zülüyordu.

Aşçı teslim oldu. “Kahrolası çorbanızı alın ama keçi neden bu kadar duru olduğunu sorarsa cevabını siz verin.”

Isırgan parmaklarındaki balı ve yağı yaladı. Jaqen ellerinedolgulu kaim eldivenler geçirdi, bir çift de Arya’ya verdi. “BuGelincik yardım edecek.” Çorba kaynıyordu ve kazanlar çokağırdı. Arya ve Jaqen bir kazanı aralarında taşıdı. Rorge diğerini

191



ü*k huşma aldı. Isırgan iki tane birden yüklendi, kazanlarıntacağı ellerini yaktığında acıyla tısladı. Buna rağmen kazadüşürmemişti. Avluyu geçip Dul Kulesi’ne gittiler, kapıdanöbetçi bekliyordu. “Bu ne?” diye sordu biri Rorge’a.

“Bir kazan kaynamış sidik, biraz ister m isin?”

)aqen dostça gülümsedi. “Tutsaklar da yemek yemek runda.""Kimse yemekle ilgili b ir şey.Arya adamın sözünü kesti. “Buonlar için, sizin için değil.”İkinci nöbetçi elini salladı. “Aşağı indirin o zaman.”Zindana sarmal bir merdivenle iniliyordu. Rorge önden

ti. Arya ve Jaqen arkadaydı. “Bu kız ayakaltında durmayacdedi Jaqen.

Merdivenler; uzun, loş, penceresiz, k ü f ko ku lu taş bir mzene indi. Merdivene yakın duvarda birkaç meşale yanıyorSör Amory'nin adamları ahşap bir masada oturmuş taş oyuoynayıp sohbet ediyordu. Karanlık hücredeki tutsaklarla arrında kalın demir çubuklar vardı. Çorbanın kokusu tutsaklaçoğunu parmaklıklara çekti.

Arya sekiz nöbetçi saydı. Onlar da çorbanın kokusunu mışa. Nöbetçilerin kaptanı, “Bu, gördüğüm en çirkin hizmekız,” dedi Rorge’a. “Kazanlarda ne var?”

“Aletin ve hayaların. Yemek istiyor musun, istemiyor msun?"

Nöbetçilerden biri volta atıyordu, biri parmaklıkların yanda duruyordu, üçüncüsü yere oturup sıranı duvara dayamıama yemeğin kokusu hepsini masanın başına çekti.

“Sonunda bizi doyurmayı akıl edeb ildiler.”"İçinde soğan mı var?""Ekmek yok mu?""Lanet olsun, tas ve kaşık da lazım v e .. .”"Lazım değil.” Rorge kaynar çorbayı masanın karşısına, n

betçilerin yüzüne ata. Jaqen de aynı şeyi yapa. Isırgan elindkazanları bütün gücüyle öne fırlata. Havada dönerek ilerleykazanlardan kaynar çorba yağmuru yağıyordu. Nöbetçilekaptanı ayağa kalkmaya çalışırken kazanlardan biri adamın tasım çarpa, kaptan bir torba kum gibi yere düştü ve bir dam



ekct etmedi. Diğerleri acıyla çığlık atıyor, duaediyor ya da in e re k kaçmaya çalışıyordu.

Rorge tutsakların boğazım kesmeye başladığındaArya sır- duvarayapıştırdı. Isırgan, solgun iri elleriyle nöbetçilerin

. «nıılarkadan yakalayıp tek bir hareketle boyunlarını kırmatercih ediyordu. Nöbetçilerden sadece biri kılıcını çekmeyi

¡Ljfdı.Jaqen çevik bir hareketle üstüne inen kılıç darbesindentortuldu, kendi kılıcını çekti, hızlı ataklarla nöbetçiyi köşeyelosordı ve silahınıadamın kalbine sapladı. Lorathlı yürek ka- pıylaıslanmış kılıcıArya’ya götürdü ve elbisesinin eteğiyle sildi.“Bukızınüstünde de kan olmalı. Bu onun işi.”

Hücre kilidinin anahtarı masanın dayandığı duvardaki kan-aya pliliydi. Rorge anahun alıp hücrenin kapısını açtı. Hüc-reden dışarı çıkan ilk tutsak pelerininde gümüş yumruk armasıolan lorddu. “İyiiş,” dedi adam. “Ben Robett Glover.”

•Lordum.” Jaqen eğildi.Özgür kalan tutsaklar, ölü nöbetçilerin kılıçlarını alıp elle-

rinde çeliklerle merdivene yöneldi. Silahsız diğer esirler onların peşine düştü. Hızlıca ve sessizce hareket ediyorlardı. Adamlarınhiçbiri, Vargo Hoat’la birlikte Hanrenharun kapısından içerigirdiklerinde göründükleri kadar yaralı görünmüyordu şimdi.“Çorba, çok zekiceydi,” dedi Glover. “Bunu beklemiyordum,Lord Hoat’un fikri miydi?”

Rorge gülmeye başladı. Öyle şiddedi kahkahalar atıyordu ki burnunun olması gereken boşluktan sümük fışkırıyordu. Isınk,ölü bir nöbetçinin üstüne o turm uş adamın cansız elindeki par-maklan kemiriyordu. Kemikler sivri dişlerinin arasında kınldı.

“Sizler kimsiniz?” Robett Glover"ın kaşlarının arasında biryarık oluştu. “Lord Bolton’ın kampına geldiğinde Vargo Hoat’la birlikte değildiniz. Cesur Dostlar’dan mısınız?”

Rorge çenesindekisümüğü elinin tersiyle sildi. “Artık öyle-yiz.”

“Bu adam, özgür Şehirler’in Lorath’ından Jaqen H’ghar.Bunlar da bu adamın nezaketten yoksun arkadaştan Rorge vekuılt.”Arya’ya döndü. “Bu kız..

Benim adım Gelincik,"dedi Arya, Jaqen’ın gerçektekim olutunu söylemesine fırsat vermeden. Adının; Rorge, Isırık ve



kim olduğunu bilmediği onlarca adamın duyabileceği bisöylenmesini istemiyordu.

Glover’m onu önemsemediğini fark etti. “Pekâlâ,” adam. “Şu kanlı işi bitirelim artık.”

Merdivenleri tırmanıp kapıya vardıklarında iki nöbetkendi kanlarında yüzdüğünü gördüler. Kuzeyli adamlar da koşuyordu. Arya bağnşmalar duydu. Kışla Salonu’nun gürültüyle açıldı ve yaralı bir adam çığlık atarak dışarı çıkşinden koşan üç kişi adamı kılıç ve mızraklarla susturdu. kulübesinin etrafında da dövüş vardı. Rorge ve Isırık, Glo

birlikte kapıya koştu ama Jaqen, Arya’nın yanında dizlerintüne çöktü. “Bu kız anlamıyor mu?”

“Anlıyorum,” dedi, aslında anlamamasına rağmen.Lorathlı, Arya’mn kafa karışıklığım yüzünden okumu

malıydı. “Bir keçinin sadakat duygusu yoktur. Birazdan b bir kurt sancağı dikilir tahmin ediyorum. Ama önce bu belli bir ismin geri alındığını duymalı.”

“İsmi geri alıyorum,” dedi Arya, dudağını ısırdı. “Üçölüm hakkım var mı hâlâ?”

“Bu kız çok aç gözlü.” Jaqen ölü nöbetçilerden birinkundu ve kanlı parmaklarını Arya’ya gösterdi, “işte üçün

dördüncü de şurada. Mahzende sekiz adam daha cansız yBorç ödendi.”“Borç ödendi,” dedi Arya isteksizce. Üzgün hissediyord

dece bir fireydi yine.“Tanrıya olan borç ödendi. Ve şimdi bu adam ölmeli.” J

FTghar’ın dudaklarından tuhaf bir gülümseme geçti.“Öimdi?“ dedi Arya, kafası karışmıştı. Adam ne demek is

du? “Ama adım geri aldım. Ölmene gerek yok artık.”

“Var. Zamanım doldu.” Jaqen, elini alnına koyup ağır anesine doğru indirdi, elinin dokunduğu yerdeğişiyordu. Yanaktandolgunlaştı, gözleri yakınlaşa, burnu kemerlendi, daha öncrüzsüz olan sağ yanağında bir yara izi belirdi. Ve kafasını ğında yansı beyaz yansı kırmızı saçlan çözüldü, alandan gür bukleler çıka.

Arya’nın ağa açıkn. “Senlamsin?” diye fısıldadı, korkamaycak kadar şaşkındı. Bununasd yapan? Zor muydu?”194



f j j r a sırıttı, parlak altın dişlen göründü. “Yeni bir isim aljcian zor değil, nasıl yapıldığını biliyorsan elbette.”*Bana da öğret, dedi heyecanla. “Ben de yapmak istiyorum.”♦Öğrenirsen benimle gelmek zorunda kalırsın.”^rya tereddüt etti. “Nereye?”•Çok uzağa. D ar Deniz’in karşısına.”

•Gelemem. Eve gitmek zorundayım. Kışyarina.”»O halde ayrılmalıyız,” dedi adam, “çünkü benim de görevle^ v a r ." Arya’nın elini tutup avcuna bir sikke bıraktı. “Al.”

Bu ne?"•Çok kıymetli bir sikke.”^rya sikkeyi ısırdı. Çok sertti, demir olmalıydı. “Bir at satın

j|acak kadar kıymeti var mı?”•At satın almaya yaramaz.”«O zaman ne anlamı var?”“Hayatın ne anlamı olduğunu da sor, ölümün ne anlamı ol»

buğunu. Bir gün olur da beni yine bulmak istersen bu sikkeyigraavoslu herhangi birine ver ve ona şu kelimeleri söyle:Valar nıotghufc”

-Valar morghulisdiye tekrarladı Arya. Zor değildi. Avcunukapatıp sikkeyi sıktı. Avlunun diğer tarafında insanların öldüğü-n ü duyabiliyordu. “Lütfen gitme Jaqen.”

“Jaqen en az Arry kadar ölü ,” dedi adam hüzünle. “Ve tut-mam gereken sözler var.Valar morghulis, Arya Stark Tekrarsöyle.”

*Valar morghulis,” dedi Arya bir kez daha. Jaqen’in kıyafetle-rinin içindeki yabana reverans yapu ve karanlığa karıştı. Aryaölü adamlarla yalnızdı.Ölmeyi hak ettiler , dedi kendine, gölünkıyısındaki ardiyede Sör Amory Lorch tarafından öldürülen insanlan unutmamışa.

Saman dolu şiltesine döndüğünde Kralateşi Kulesi’nın alan-daki mahzen boştu. Yasağına isimleri fısıldadı ve isimler bitti-ğinde,mValar morghulis, ” dedi hafif, yumuşak bir sesle, ne anla-ma geldiğini merak ederek.

Şafak söktüğünde Pembegöz ve diğerleri dönmüştü. Neden

öldürüldüğünü kimsenin anlamadığı bir oğlan dışında herkesmahzendeydi. Pembegöz etrafa bir de gün ışığında bakmak için



yaşlı kemiklerinin merdivenlere dayanamadığından şikâyt^k tek başına yukarı çıktı. Geri döndüğünde Harrenhalgeçirildiğini söyledi. “Kanlı Oyuncular, Sör Amory’ninlarının bir kısmını yataklarında öldürmüş, diğer sarhoşlsalonda. Yeni lord gün batmadan önce bütün ordusuyla

kalede olacakmış. Adam vahşi kuzeydenmiş, şu Sur’un odan. Çok sert bir adam olduğunu söylüyorlar. Şu lord, b biz işimize bakacağız. Kaytarmaya kalkışanın sırtını kanm." Son sözlerini söylerken Arya’ya bakmıştı ama dünerede olduğuyla ilgili bir şey sormamıştı.

Arya bütün sabah boyunca Kanlı Oyuncular’ın ölüadamların kıymetli eşyalarını yağmalamasını ve cesetleri AAvlusu na taşımasını izledi. Cesetlerden kurtulmak için a

büyük bir ateş yakılmıştı. Soytan Shagvvell ölü iki şövakalasını kesmişti, kafaları saçlarından tutup sallayarak dolaşıyor, birbirleriyle konuşturuyordu. “Sen nasıl ölddiye sordu bir kafa. “Kaynar gelincik çorbasıyla,” diye verdi İkincisi.

Arya’ya kuruyan kanlan temizleme işi verilmişti. Kimnına gelip olağanın dışında bir şey söylem iyordu ama Ary

disine tuhaf tuhaf bakan insanları fark ediyordu. Robett ve serbest bıraknkları diğer adamlar m ahzende olanlan aolmalıydı. Sonra da Shagwe!l ve konuşan aptal kafalan geçorbası hikâyesini yaymıştı. Soytarıya susmasını söyleyeama bunu yapmaya korkuyordu. Soytan yan deliydi; birsinde şakasına gülmeyen bir adamı öldürdüğü söyleniySetim kase iyi eder yoksa onu da isim listeme ekleyeceğim, diye düşündü kahverengimsi kırmızı lekeyi ovalarken.

Harrenhal’un yeni lordu kaleye vardığında akşam oüzereydi. Sakalsız, sıradan, açık bir yüzü vardı. Dikkat ırk şryı tuhaf ve solgun gözleriydi. Ne şişmandı, ne zayıde kaslı. Siyah bir örgü zırh ve benekli, pembe bir pelerimişti Sancağındaki arma kana hatmlmış bir adama benziy“Dehşet Kalesi Lordu için diz çökün!* diye bağırdı yavercuk,Arya’dan büyükdeğildi ve Harrenhal diz çöktü.

Vargo H o» öne çıktı. “Lordum , Harrenhal sisindir.*Lord cevapverdi ama Arya’nın duyamayacağı kadar haf



s|e RobettGlover ve Sör Aenys Frey lorda katıldı; banyo yapse ycni takımlar ve pelerinler giymişlerdi. Kısa bir konuşma

a r d ı n d a n Sör Aenys, lordu ve diğerlerini Rorge’la Isırık’ın¡Lnina götürdü. Arya adamların hâlâ kalede olmasına şaşırmıştı, j^ r ın cJaJaqen,le birlikte ortadan kaybolacaklarını düşünmüş

°„ gorge’unsert sesini duydu ama sözlerini değil. Sonra Shag11gelip Arya’yı yakaladı ve avlunun diğer ucuna sürükledi.“Lordum, lordum,” diye şarkı söylüyordu Arya’yı bileğindenEşt i r i rken . “Gelincik çorbasını yapan kız bu işte!”

^ “Btrak,” dedi Arya, soytarının elinden kurtulmak için debe-lenirken«

Lord, Arya’ya baktı, sadece solgun ve buz rengi gözleri hare-l i etmişti. “Kaç yaşındasın çocuk?”

yaşını hatırlamak için bir an düşündü. “On.”«On, lordum,” diye hatırlattı adam. “Hayvanlan sever mi

sın?“Bazılarını, lordum .”Adamın dudaklarında ince bir gülümseme belirdi. “Aslanlan

sevmediğin be lli,mantikorları da.”Arya ne diyeceğini b ilem iyordu, bir şey demedi.

«Sana neden Gelincik dediklerini söyle bana. Bu bir isim de-ğil. Sana annenin verdiği isim neydi?”Arya dudağını ısırdı, bir isim bulmaya çalışıyordu. Lommy

ona Yumurtafaka derdi. Sansa, Atsurat’ı kullanırdı ve bir za-manlar babasının adamları Arya Ayakaln diye dalga geçerdi.Ama bu isimlerin hiçbiri lordun duymak istediği türden isimlerdeğildi.

“Nymeria,” dedi. “Ama bana kısaca Nan diye seslenirdi.”“Benimle konuşurken, banalordum diyeceksin Nan,” dedi

lord nazikçe. “Cesur Dostlar'dan biri olamayacak kadar küçük-sün. Cinsiyetin de uygun değil. Sülüklerden korkar mısın ço-cuk?”

“Onlar sadece sülük lordum.”“Görünüşe bakılırsayaverimin senden öğreneceği bir ders

var. Sülükler uzun bir hayatınsimdir. İnsan kendini korü bndan arındırmak. Senin işeyaracağını düşünüyorum Nan. Harrenhal’da kaldığım sürecebenim kadeh taşıyıcımolacaksın,

197



bana bira getireceksin, masama ve odama yemekservisi yaDçaksın.”

Arya ahırlarda çalışmak istediğini söylememesi gerektiğbilecek kadar akıllıydı bu sefer. “Emredersiniz efendim,yarlordum.”

Lord elini salladı. “Kızın üstünü başını düzeltin,” dedi be

birine hitap etmeden. “Dökmeden şarap doldurmayı bildiğinden de emin olun.” Atını çevirdi, elini havaya kaldırıp, “LoHoat, kapı kulübesindeki sancaklarla ilgilenin,” dedi.

Cesur Dostlar’dan dört kişi kulübeninçatısına tırmanLannisterlar’m aslanını ve Sör Amory’ninsiyah mantikoruaşağı indirdi. Onların yerine Dehşet Kalesi’ninderisiyüzülmüadamı ve Starklar’ın ulu kurdu dikildi. Aynıgece, Nan isimli hizmetçi bir kız, balkonda oturan RooseBolton ve VargHoat’a şarap servisi yaptı. İki adam orta avludaçırılçıplak doltırılan Sör Amory Lorch’u izliyordu. Sör Amoryhıçkırdı,yalvardı, kendisini esir alanların bacaklarına sarıldı.Sonra Rorgşövalyeyi köprüye çıkardı ve Shagvvell adamı birtekmeyleaykafesinin içine attı.

Ayının kürkü simsiyah, diye düşündü Arya.Tıpkı Yören gibRoose Bolton’ın kadehini şarapla doldurdu ve bir damdökmedi.



DAENERYS

fevkaladeliklerle do lu bu şehirde, Ölümsüzler Sarayı’nın en j^adeolmasını bekliyordu Dany ama tahtırevanından çıkd

Aı gri ve kadim bir harabeyle karşılaştı.Geniş, alçak, penceresiz ve kulesiz yapı, mürekkep mavisioraklarından Qartlılar’ın akşam gölgesi dediği içkinin yapıldığı

gövdeli ağaçların arasında taş bir yılan gibi kıvrılıyordu.Yalanlarda başka bina yoktu. Sarayın çatısını kaplayan siyah ki

mitlerin çoğu yaçatlamış ya da dökülmüştü. Taşların arasın-dakikurumuş harç ufalanıyordu. Dany, Xaro Xhoan Daxos’un b u binaya neden Toz Sarayı dediğini şimdi anlıyordu. Karşılaşoldan manzara Drogon’u bile huzursuz etmişti. Siyah ejderha

/uladı, keskin diş lerin inarasından duman çıkıyordu.“Kanımın kanı,” dedi Jhogo, Dothrak dilinde. “Burası şey-

tani bir yer, maegV lerin ve hayaletlerin buluşma yeri. Sabah gü-neşini nasıl içtiğini görüyormusunuz? Bizi de içmeden öncegidelim buradan.”

Sör Jorah M orm ont yanlarına geldi.“Şunun içinde yaşayan-ların ne tür bir gücü olabilir ki?”

“Sizi sevenlerin verdiği aklı dinleyin,” dedi hâlâ tahtırevanıniçinde olan Xaro Xhoan Daxos. “Büyücüler toz yiyip gölge içenkötü yaratıklardır. Size hiçbir şey veremezler. Size verecek birşeyleri yok.”

Aggo eliniarakh' ma götürdü.“Khaleesi, Toz Sarayı’na pekçok insanın girdiği ama çok azının oradan çıktığı söylenir.”

“Söylenir,” diye onayladı Jhogo.“Biz sizin kanınızın kanıyız,” dedi Aggo. “Siz yaşadığınız sü-

rece yaşayıp sizinle birlik te ölmek için yemin ettik. İzin verin bukaranlık yere girerken yanınızda yürüyelim, sizi kötülüklerdenkoruyalım.”

“Bazı yerlerde birkhal bile yalnız yürümek zorundadır,’dedi Dany.

“Bırakın ben geleyim,” diye ısrar etti Sör Jorah. “Tehli-ke...”



"Kraliçe Daenerys içeri ya yalnız girer ya da hiç girmevtlcü Pyat Pree ağaçların arasından çıkmıştı.Geldiğimizden beorada mıydı? diye merak etti Dany. “Eğer şimdi geri dö bilgeliğin kapıları kraliçe için sonsuza dek kapanır.”

“Zevk mavnam şu anda bile hazır bekliyor,” diye seXaro Xhoan Daxos. “Şu saçmalıktan vazgeçin kraliçelinatçısı. Huzursuz ruhunuzu tatlı müziklerle sakinleştflütçülerim ve sizi diliyle eritip ruhunuzu coşturacak gekızım var.”

Sör Jorah Mormont aşağılayan gözlerle tacir prense"Majesteleri, Mini Maz Duur’u hatırlayın.”

“Hatırlıyorum,” dedi Dany ve bir anda karar verdi.“Bilgisolduğunu hatırlıyorum. Ve o birmaegi’ydi sadece.”

Pyat Pree belli belirsiz gülümsedi. “Buçocuk yaşlı bir kad bilgeliğiyle konuşuyor. Koluma girinve size yolu göstermemizin verin.”

“Ben çocuk değilim.” Dany büyücünün koluna girdiSiyah ağaçlann altı Dany’nin tahmin ettiğinden dah

ranlık, yol daha uzundu. Caddeden sarayın kapısına giddümdüz ilerliyormuş gibi görünse de Pyat Pree kısa sonra başka bir yola saptı. Dany sebebini sorduğunda, “D

sarayın içine girmek içindir ama oradan çıkılmaz,” dedi b“Söylediklerimi dinleyin kraliçem. Ölümsüzler Sarayı insanlar için inşa edilmedi. Ruhunuz sizin için kıymetliykatli olun ve size söylediklerimi yapın.”

“Yapacağım,” diye söz verdi Dany.“İçeri girdiğinizde kendinizi dört kapılı bir odada bu

sınız: İçeri girdiğiniz kapı ve diğer üçü. Sağdaki kapıdanHer seferinde sağınızdaki kapıdan. Bir merdivenle karşılnız yukarı çıkın. Asla aşağı inmeyin ve sağınızdaki ilk k başka hiçbir kapıdan geçmeyin.”

“Sağımdaki kapı,” diye tekrar etti Dany. “Anladım. Pşarı çıkarken, tersini mi yapacağım?”

“Hiçbir şekilde,” dedi Pyat Pree. “Girmek ve çıkmakde aynı Her zaman yu kan, her zaman sağdaki kapı. Bazkendiliğinden açılabilir. İçeride sizi rahatsız edecek pek ç

göreceksiniz. Güzellik imgeleri ve korku imgeleri, harik200



ubuslar.Geçmiş günlerin, gelecek günlerin ve asla olmamış,cayacak günlerin sesleri ve görüntüleri. Saray sakinleri ya dahizmetkârlar sizinle konuşabilir. Onlara isterseniz cevap verin,istersenizonları duymazdan gelin, size bağlı ama ne olursa ol-sun kabulsalonuna varana kadarhiçbir odaya girmeyin.”

“Anladım.”

“Ölümsüzlerin dairesine vardığınızda sabırlı olun. Bizimküçük hayadarımız onlar için bir güvenin tek kanat çırpışından jjha uzun değil. İyi dinleyin ve her kelimeyi kalbinize yazın.”

Kapıya vardıklarında insan yüzü şeklinde oyulmuş bir duvann üstündeki uzun, oval ağız Dany’nin o güne kadar gör-düğü en küçük cüce eşikte bekliyordu. Boyu ancak Dany’nindizine geliyordu. Yüzü bir deri bir kemikti, lekeliydi, bir hayvanyüzüne benziyordu. Mavili morlu kumaşlardan dikilmiş göste-rişli bir uşak kıyafeti giymişti. Minik pembe elleriyle gümüş birtepsi taşıyordu. Tepsinin üstündeki uzun kristal kadeh mavi birsıvıyla doluydu: Akşam gölgesi, büyücülerin şarabı. “Bardağı alınve için,” dedi Pyat Pree.

“Dudaklarım maviye boyanacak mı?”“Bir kadeh sadece kulaklarınızı açacak ve gözlerinizdeki per-

deyi kaldıracak, böylece önünüze serilecek gerçekleri duyup

görebileceksiniz.”Dany kadehi dudaklarına götürdü. İlk yudumun tadı mü-rekkebe benziyordu, bozuk et gibi kokuyordu ama yuttuğundamavi sıvı vücudunun içinde canlanmaya başladı. Yeni filizleringöğsünde yayıldığını hissediyordu, kalbinin etrafında dolananateşten parmaklar gibi. Dilinin üstünde bala, anasona, kremaya

benzer bir tat vardı; annesinin sütü, Drogo’nun tohumları gibi;kumızı et, sıcak kan, erimiş altın gibi. Bildiği bütün tatlarınhepsiydi ve hiçbiri... ve sonra kadeh boştu.

“Şimdi girebilirsiniz,” dedi büyücü. Dany kadehi hizmetkârıntepsisine bıraktı ve içeri girdi.

Dört kapılı bir girişte buldu kendini, her duvarda bir kapı.Hiç tereddüt etmeden sağdaki kapıyı açıp girdi. İkinci oda iiHnin ikiziydi. Tekrar sağındaki kapıya yöneldi. Kapıyı itip aç-tığında dört kapılı daha küçük bir odayla karşılaştı. Büyücülük sanatının huzurundaytm.



Dördüncü oda kare değil ovaldi. Duvarları taş değil,ahşaptı kurtlar tarafından kemirilmişti. Dört yerine altı çıkışı vardıhemen sağındaki çıkışı seçti ve uzun, yüksek tavanlı loş bidora girdi. Sağındaki duvara turuncu alevli meşaleler sıralaama bütün kapılar sol taraftaydı. Drogon geniş siyah kanaaçıp ağır havayı dövdü. Hiç de vakur olmayan bir şekild

meden önce yedi metre kadar uçtu. Dany ejderhanın peşkoştu.Ayağının alandaki küflü halı bir zamanlar fevkalade re

sahip olmalıydı. Örgülerin içinde hâlâ görünür halde olahelezonlar, soluk grilerin ve alacalı yeşillerin arasında padu. Halıdan geriye kalanlar, yürüyüş seslerini yutmaya yarama bu pek de iyi bir şey değildi. Dany duvarların içindenakııtılan duyabiliyordu; hafif, aceleci, sürtünmeye benzerfareleri düşünmesine sebep oldu. Drogon da duymuştu. Sşıyla takip etti ve kesildiğinde öfkeli bir çığlık ata. Kapalı k

bazılarından daha da rahatsız edici sesler geliyordu. Bir kredi ve gümledi. Biri kapıyı kırarak dışan çıkmak isdyorduBir diğerinden ahenksiz boru sesleri yükseldi. Drogon kunu çılgınca sağa sola savuruyordu. Dany hızla kapıdan uza

Bütün kapılar kapalı değildi. Bakmayacağım, dedi Dany kendne ama istek çok güçlüydü.

Odalardan birinde güzel bir kadın yerde çırılçıplak ydu. Dört küçük adam kadının üstüne çıkmışa. Tıpkı kahizmetkâr gibi faremsi şuradan, minik pembe elleri vardkadının bacaklannın arasına girip çıkıyor, diğeri göğüslerrıyordu, ıslak kırmızı ağzı kadının göğüs uçlannı koparıpyordu.

Daha sonra cesederin ziyafet masasıyla karşılaştı Dany. şekilde katledilmiş bedenler ters çevrilmiş sandalyelerin vemasalann etrafına uzanmış, pıhdlaşmış kan göllerinin oryayılmışa. Bazılarının kollan, bacaklan yoktu, hatta bazkafası. Kesik eller kanlı kadehleri, ahşap kaşıklan, kızarmrozlan, ekmek somunlannı tutuyordu. Yerden yükseğe yerilmiş tahtta, kurt kafalı ölü bir adam oturuyordu, başına btr taç takmışa. Elinde, kral asası gibi tuttuğu bir kuzu budve gözleri sessiz bir İlgiyle Dan/yi izliyordu.202



pany Ölü adamdan kaçtı ancak sadece bir sonraki kapıya ka-dar. Bu odayı tanıyorum, diye düşündü. Büyük ahşap kirişlerinive onları süsleyen hayvan oymalarını hatırlıyordu. İşte, pence-renin dışında bir limon ağacı vardı.Kırmızı kapılı ev, Braavos’taki ev. Evi düşündüğü anda odaya Sör Willem girdi, bastonuna

yaslanmıştı. “İşte buradasın küçük prenses,” dedi boğuk, na-zik sesiyle. “Gel,” dedi. “Bana gel leydim, artık evdesin, artıkgüvendesin.” İri, buruşuk, eski deriler kadar yumuşak elleriniDany’ye uzattı. Dany o eli tutmak istiyordu, öpmek istiyordu,daha önce hiçbirşeyi istemediği kadar çok istiyordu. Ayağı önegitti ve sonra, Oöldü, o öldü, tatlı yaşlı ayı, o çok uzun zaman önce Öldü, dedi kendine. Arkasını dönüp koşmaya başladı.

Koridor uzadıkça uzadı; sağ duvarda sadece meşaleler vesol tarafta sonu gelmez kapılar. Sayabileceğinden fazla kapınınönünden geçti; kapalı kapılar, açık kapılar, ahşap kapılar, demirkapılar, oymalı kapılar, düz kapılar, tokmaktı kapılar, asma kilit-li kapılar, zilli kapılar. Drogon, Dany’nin omzunda kuyruğunusallıyordu, onu iteklemek istermiş gibi ve Dany takati kesilenedek koştu.

Sonunda sol tarafında iki kanatlı bronz bir kapı belirdi, diğerkapılardan çok daha büyüktü. Dany yaklaşınca kanatlar kendi-liğinden açıldı. Dany durup bakmak zorundaydı. Kanatların ar-dındaki mağaramsı taş salon, o güne kadar gördüğü en büyüksalondu. Ölü ejderhalann kafatasları duvarlardan aşağı bakıyor-du. Yüksek, dikenli bir tahtta görkemli kıyafetler giymiş yaşlı biradam oturuyordu; koyu renk gözlü, gümüş saçlı, yaşlı bir adam.

“Kömürleşmiş kemiklerin ve kızarmış etlerin kralı olsun,” dediaşağıdaki adama. “Küllerin kralı olsun.” Drogon tiz bir çığlıkattı, sivri pençereleri ipeği ve deriyi deliyordu ama tahttaki kralonu duymamışa. Dany yoluna devam etti.

Dany tekrar durduğunda aklına gelen ilk düşünceViserys oldu ama ikinci bakışı ona başka bir şey söylüyordu. Adamınsaçları ağabeyininkiler gibiydi fakat boyu daha uzundu, gözlenleylak rengi değil koyu çivit mavisiydi. “Argon," dedi ahşap biryatağın içinde yeni doğmuş bebeğini emziren kadına. “Bir kraliçin daha uygun bir isim olabilir mi?”



"Onun bir şarkısı var,” dedi adam. “O vadedilen Buz ve ateşin şarkısı onun.” Başını kaldırdı, gözleri Dagözleriyle buluştu. Kapının ardında duran Dany’yi görüsanki. “Bir tane daha olmalı,” dedi. Yataktaki kadınla msa Dany’yle mi konuştuğu belli değildi. “Ejderhanın üvar.” Pencere sekisine oturdu, eline bir arp aldı, parmagümüşi tellerin üstünde hafifçe dolaştırdı. Adam, kadıncuk sabah sisi gibi kaybolurken odayı tatlı bir hüzün doDany yoluna devam ederken arkasında sadece müzik k

Uzun koridor, karanlığa inen dik bir merdivenin bnihayet bittiğinde neredeyse bir saattir yürüyormuş gibDany’ye. Açık ya da kapalı her kapı solundaydı. Dönüpsına baktı. Meşalelerin sönmeye başladığını korkuyla faHâlâ yanan belki yirmi, en fazla otuz meşale vardı. Dakarken biri daha söndü. Karanlık, koridorda biraz dahadi, sürünerek Dany’ye doğru geliyordu. Başka bir şeyinyaklaştığını duyar gibi oldu Dany, eski halının üstünde arını sürüyerek ilerleyen bir şey. İçi dehşetle doldu. Geri mezdi, burada kalmaya korkuyordu ama nasıl devam edSağında kapı yoktu, merdiven aşağı iniyordu.

Dany ne yapacağını düşünürken bir meşale daha sönsesler yükseldi. Drogon uzun boynunu kaldırıp çığlık için ağzını açtı, dişlerinin arasından kaynar buharlar çıkıO da duyuyor. Dany bir kez daha boş duvara döndü , kapı yGizli bir kapı olabilir mi, göremediğim bir kapı? Bir meşale daöldü. Sonra biri daha. Her zaman sağdaki ilk kapı,dedi, sağdaki i kapı. Sağdaki ilk kapı...

Birdenbire anladı. ..soldaki son kapıdır!Kendini içeri attı. Kapının arkasında dört kapılı baş

oda vardı. Sağa gitti ve sağa ve sağa ve sağa ve sağa ve s

sağa, başı dönene ve yine nefessiz kalana kadar...Durduğunda kendini yine taş duvarlı ve nemli başkodada buldu... ama bu sefer karşısına çıkan kapı yuvarlak bir ağız misali... Kapının dışında, ağaçların altındaki çlikte Pyat Pree bekliyordu. Dany’yi görünce, “Ölümsüsizinle işi bu kadar çabuk bitmiş olabilir mi?” diye sordukınlıkla.



“Çabukmu?” dedi Dany, kafası karışmıştı. “Saatlerce yürü-düm *ma on^arı bulamadım.”

“Yanlış yerlerden dönmüşsünüz. Gelin, yolu ben gösterece-ğim * Pyat ^ ree e^ n*uza ttl

Dany tereddüt etti. Sağında bir kapı vardı, hâlâ kapalıydı...“Yol orada değil,” dedi Pyat Pree sertçe, mavi dudaklarıhoş-

nutsuzlukla bükülmüştü. “Ölümsüzler sonsuza kadar bekle-mez.”

“Bizim küçük hayatlarımız onlar için bir güvenin tek kanatçırpışından daha u zun değil,” dedi Dany hatırlayarak.

“İnatçı çocuk. Kaybolacaksın ve bir daha bulunamayacak99sm.Dany büyücüden uzaklaştı, sağındaki kapıya gitti.“Hayır,” diye bağırdı Pyat Pree. “Hayır, gelin, bana gelin, ba

naaaaaaa.”Yüzü içeri çöktü, solucana benzer bir şeye dönüştü.Dany onu arkasında bıraktı, bir merdiven boşluğuna gir-

di. Tırmanmaya başladı, bacakları zonklayana kadar tırmandı.Ölümsüzler Sarayı’nın hiç kulesi olmadığını hatırladı.

Sonunda basamaklar bitti. Sağ tarafında sıralanan ahşap kapı-lar tamamen açıktı. Abanoz ve büvet ağaçlarından yapılmışlardı.Ağaçların siyah beyaz damarları tuhaf şekillerle birbirine dola-

nıyordu. Güzellerdi ve bir şekilde korkutucu.Ejderhanın kam korkmamalı. Dany hızlıca dua etti, cesaret için Savaşçı’ya, kuvvetiçin Dothraklar’m at tanrısına. Kendini yürümeye zorladı.

Kapıların ardında büyük bir salon ve görkemli büyücülervardı. Bazıları yakut rengi kadifeden, kakım kürkünden, altıniplikle dokunmuş kumaşlardan dikilmiş şaşaalı giysiler giymişti.Diğerleri mücevherlerle süslenmiş zırhlar kuşanmış, sivri uçlu parlak şapkalar takmıştı. Aralarında kadınlar da vardı. Üstlerin-deki elbiselerin güzelliği emsalsizdi. Güneş ışığı, vitraylı yüksek pencerelerden içeri giriyordu ve hava Dany*nin o güne kadarduyduğu en güzel müzikle canlanmıştı.

Görkemli bir şekilde giyinmiş, krala benzeyen adam Dany’yigörünce ayağa kalktı ve gülümsedi. “Targaryen Hanedanı’ndanDaeneıys, hoş geldin. Gel ve sonsuzluğun yemeğini paylaş.Bizler Qarth*ın Ö lüm süzleriy iz .”

Uzun zamandır seni bekliyorduk,” dedi adamın yanındaki.



güllere ve gümüşlere bürünmüş kadın. Qarth tarzına göreU bıraktığı tek göğsü kusursuz güzellikteydi.

“Bize geleceğini biliyorduk,” dedi büyücü kral. “Bin biliyoruz ve bunca zaman seni bekledik. Yolu bulman içinkuyruklu yıldızı gönderdik.”

“Seninle paylaşacak irfanımız var,” dedi zümrüt zırhı pırıl parlayan bir savaşçı. “Ve sana verecek sihirli silahlarBütün sınavları geçtin. Şimdi gel ve bizimle birlikte otur, soruların cevaplanacak.”

İleri doğru bir adım attı. Ama Drogon omzundan havadı. Ahanoz büvet kapının üstüne uçup tünedi ve oymalı akemirmeye başladı.

“İnatçı bir canavar,” diyerek güldü yakışıklı genç bir ad“Sana ejderhaların gizli dilini öğretmemizi ister misin?gri *

Şüphe Dany’yi ele geçirmişti. Büyük kapı o kadar ağırkımıldatmak bütün gücünü alıyordu ama sonunda harekmeye başladı. Arkasında başka bir kapı vardı, gizli bir kapıağaçtan yapılmıştı, pürüzlü ve gösterişsizdi... ama az öncreceği kapının sağında duruyordu. Büyücüler şarkılardantadı sesleriyle onu çağırıyordu. Onlardan kaçtı, Drogon t

omzuna kondu. Dar kapıdan geçip kasvetle yıkanmış bir ogirdi.Uzun taş bir masa bütün odayı kaplıyordu. Masanın ü

de bir insan kalbi havada yüzüyordu; şişmiş, çürümüş, madönmüştü ama hâlâ canlıydı. Ağır ve derin vuruş sesleriyle pıyordu ve her çarpışı çivit rengi bir ışık doğuruyordu. Mnın etrafındaki şekiller mavi gölgelerden ibaretti. Dany ma

başındaki boş sandalyeye doğru yürümeye başladığında n

mıldadılar, ne konuştular, ne de dönüp baktılar. Odada çkalbın ağır vuruşundan başka ses yoktu...rjderhalarm anası... diyen bir ses duyuldu, yan inleme

fadaydı....ejderhalar... ejderhalar... ejderhalar... diye yankılandı dğer kederli sesler. Bazılan kadındı, bazılan erkek. Biri, çomsıvia konuşuyordu. Havada yüzen kalp aydınlıktan kağa vurdu. Konuşmak için cesaret bulmak, gayretle tekrarkrlımrlcn hatırlamak zordu. “Ben TargaryenH a n e d a n ı ndan396



paenerys F ırtınadadoğan’jm , Yedi Krallık 'ın Kral içcsi’yim.” peni duyuyorlar mt? Neden hareket etmiyorlar? Oturdu, ellerini jcucağın^a birleştirdi. “Bana yardım bağışlayın, ölümü bozgu-na uğratmışların irfanıyla konuşun benimle.”

Çivit renkli sisin arasından sağ tarafındaki Ölümsiiz’ün pörsümüş ayrıntılarını çıkarabiliyordu Dany. Yaşlı bir adamdı,

buruş buruş ve saçsızdı. T en i menekşe mavisiydi, dudakları vetırnakları daha da mavi, neredeyse siyah denecek kadar koyu.Gözlerinin akı bile maviydi. Masanın karşısında oturan kadimİcadına görm ed en bakıyordu o gözler. Kadının ipek elbisesi bedeninde çürüm üştü . Açıktaki göğsünün içi boşalmıştı. Mavigöğüs ucu kayış kadar semi.

Nefes almıyor. Dany sessizliği dinledi. Hiçbiri nefes almıyor.

Hareket etmiyorlar.Gözleri görmüyor, ölümsüzler, ölmüş olabilirimi?

Cevap bir kedi tüyü kadar ince bir fısıltıydı....biz yaşıyoruz\ ... yaşıyoruz... yaşıyoruz ... dedi. Sayısız ses fısıltıyla yankılandı....ve biliyoruz ... biliyoruz... biliyoruz...

“Gerçekle kutsanmaya geldim,” dedi Dany. “Uzun kori-dorda gördüğüm şeyler... onlar gerçek imgeler miydi, yoksa

yalanlar mı? Geçmişteki şeyler, ya da gelecekte olacaklar? Neanlama geliyorlardı?”...gölgelerin şekilleri... yann henüz yazılmadı... buzun kadehin

den iç... ateşin kadehindeniç......ejderhaların anası... üçün çocuğu...“Üç?” Anlamıyordu....ejderhanın üç başı var... hayalet korosu dudakları bile kı-

pırdamadan, nefes alıp verm eden, durgun mavi havayı hiç kı- pırdatmadan kafatasın ın iç inde mırıldanıyordu....ejderhaların anası... fırtınanın çocuğu... Fısıltılar girdap gibi bir şarkıya dö-nüştü. ...üç ateş yaktnaltstn... biri hayat için, biri ölüm için, biri aşk için... Kendi kalbi, havada yüzen çürük ve mavi kalple birlik-te atıyordu....üç at sürmelisin... biri yatağa, biri azaba, biri aşka... Sesler güçleniyordu ama onun kalbi yavaşlamış gibiydi, hattanefesi...üç ihanet göreceksin... biri kanda, biri altında, biri aşkta ...

Ben..." Sesi fısıltıya dönüşmüştü, en az onlarınki kadarhafif. Ona neler oluyordu? “Ben, anlamıyorum,” dedi daha



yüksek sesle. Burada konuşmak neden bu kadargüçtü? “Banavardım edin. Bana gösterin.”

...ona yardim edin... diye alay etti fısıltılar....onagösterin...Sonra sisin içindeki hayaletler hareketlendi,çivit renkli şe-

killer... Erimiş altın, yanaklarından süzülüp ağzınıdoldururken Çiğlik attı Viserys. Batar tenli, uzun boylu,altın-gümüş saçlı bir lord, arkasındaki şehir alevler içinde yanarken aygırlısancağının alanda durdu. Genç bir prens ölürken, kandamlalarına benzeyen yakutlar döküldü göğsünden. Prens dizlerininüstüne düşüp suya gömülürken son nefesiyle bir kadının adınıfısıldadı. ... ejderhaların anası... ölümün kızı... Günbatımıgibi parlayan kırmızı bir kılıç; mavi gözlü, gölgesiz bir kralın elindehavaya kalka. Neşeli çığlıklar atan bir kalabalığın arasındanejderhalı

bir sancak yükseldi. Dumanlı bir kulenin tepesindenalevler soluyan taştan bir canavar havalandı....ejderhaların anası... yalanların katili... Gümüş atı çimenlerde koşarak bir yıldız denizalandaki dereye gitti. Ölü yüzündeki gözleri pırıldayan,gri dudakları hüzünle gülümseyen bir ceset, bir gemimin pruvda duruyordu. Buzdan bir duvann üstündeki çatlakta mabir çiçek büyüdü ve havayı tatlı kokularla doldurdu. ...ejderhaların anası... alevlerin gelini...

İmgeler üst üste, daha ve daha hızlı geldi. Odadaki havadi başına bir canlıya dönüşmüş gibiydi. Kemiksiz ve korgölgeler, bir çadınn içinde dönerek dans etti. Çıplak ayakçük bir kız, kırmızı kapılı büyük bir eve doğru koştu. MirrDuur alevlerin arasında çığlık ata, kadının alnından bir eçıkıyordu. Gümüş bir atın arkasına bağlı çıplak bir ceset süründü. İnsan boyundan uzun çimenlerin arasında beyaaslan koştu. Bir sıra kocakarı, Dağların Anası’nın eteğindeden çıkıp titreyerek önünde diz çöktü, kadınların başlan On bin köle, gümüş aunm yanında rüzgâr gibi koşarken ellerini havaya kaldırdı.“A n a ” diye bağırdılar.uAna, anal”Onauzanıyorlardı, dokunuyorlardı. Pelerinini çekiştiriyor vğinin ucunu, ayağını, bacağım, göğüslerini tutuyorlardıistiyorlardı, ona ihtiyaçlan vardı, ateşe, hayata... Dany denefes alarak kendini onlara vermek için kollannı açtı...

Sonra siyah kanatlar başına çarpa. Öfkeli bir çığlık çiv206



•si havayı kesti. “ ngeler anc a kayboldu. Dany’nin ciğerlerik rkuyk ^ ° ^ u *Ö lümsüzler etrafındaydı, mavi ve soğuk, onadoğru uzanırken fisıldaşıyorlardı, elbisesini çekiştiriyor, kuru

soğuk elleriyle tenine dokunuyor, parmaklarını saçlarınınarasında gezdiriyorlardı. Dany’nin bacakları çözüldü. Hareketedeiuiyor^u*Kalbi bile atmaktan vazgeçmiş gibiydi. Dişler, bo-ğazının yumuşak derisini buldu. Bir ağız tek gözünün üstünekapandı, yalıyordu, emiyordu,ısırıyordu.

Sonra çivit mavisi, turuncuya dönüştü ve fısıltılar, çığlıkla-ra.Kalbi hızlanmıştı,gümlüyordu. Eller ve ağızlar kaybolmuş-tu Teni sıcaklıkla yıkanıyordu. Ve sonra Dany aniden gördü, progonkanatlarını açmış, korkunç koyuluktaki kalbi parçalı-yordu,çürük eti limelere ayırıyordu ve başını her öne uzatı-şında ağzından sıcak ve parlak alevler çıkıyordu. Dany, yananÖlümsüzler’inçığlıklarını duyabiliyordu. Kağıt gibi ince sesle-ri uzun zamandır ölü olan dillerinde haykırışa dönüşüyordu.Derileri buruş buruş parşömen, kemikleri iç yağına batırılmışIcuru dallar gibi yanıyordu. Alevler tarafından yutulurken dansettiler, yalpaladılar, kıvrıldılar, döndüler ve parmaklan meşale-lere benzeyen alevalmış ellerini havaya kaldırdılar.

Dany ayağa kalkıp hızla aralanndan geçti. Hava kadar ha-fiftiler, bir dokunuşta devriliyorlardı. Dany kapıya vardığındaalevler bütün odayı sarmıştı. “Drogon!” diye bağırdı ve ejderhaalevlerin arasından uçup yanına geldi.

Dışanda, uzun ve loş bir koridor yılan gibi kıvniarak önün-de uzanıyordu. Dany koştu, bir kapı anyordu, sağında bir kapı,solunda bir kapı, herhangi bir kapı ama hiçbir şey yoktu, sadecekıvnlıp dönen duvarlar ve ayağının altında onu düşürmek isri

yormuşçasına ağır ağır hareket eden zemin vardı. Daha sağlam bastı ve koşmaya devam etti. Açık bir ağıza benzeyen kapı ani-den önünde belirdi.

Güneşe çıktığında parlak ışık yüzünden tökezledi. Pyat Preeanlaşılmaz bir dilde hom urdanıyor ve huzursuzca kıpırdanıyor-du. Dany arkasına baktığında Toz Sarayı’nın kadim duvarların-daki çatlaklardan sızan ve çatıdaki siyah kiremitlerin arasındanyükselen dumanlan gördü.

Pyat Pree lanetler okuyarak bıçağını çekti ve Dany’ye doğru209



hareketlendi ama Drogon büyücünün yüzüne uçtu. Ardında Jhogo’nun kamçısının¿akladığım duydu Dany. Duyduğu seslerin en güzeliydi. Bıçak havaya uçtu. Rakharo büyücüyü yedevirdi. Sör Jorah Mormont çimenlerin üstündeki Dany’nyanında diz çöktü ve kolunu omuzlarına doladı.



TYRION

“Eğer aptalca ölürsen cesedini keçilere yediririm,” diye teli-ftiTyrion, Taş Kargalar’ın ilk kısmı rıhtımdan aynlırken.

Shagga güldü. “Yarımadam’ın keçisi yok.”« S ı r f senin için birkaç tane alırım.”Şafak söküyordu. Solgun ışık hareleri nehrin yüzeyinde

rildıyordu,sırıkların altında kırılıyor, sal geçip gittiğinde yeP*den oluşuyordu. Timett, Yanık Adamlar’ı iki gün önce KralOrmanı’nagötürmüştü. Kara Kulaklar ve Ay Kardeşleri ise aynı0ladünçıkmıştı. Bugün de Taş Kargalar gidiyordu.

^ ujsje olursa o lsu n b ir m ücad ele başlatmaya kalkışma,” dediTvrion. “K am plarına ve m alzem e arabalarına saldır. K eşif gruplanm tuzağadüşür ve cesetlerini ana kafilenin geçeceği yoldakiağaçlara as. Arkalarından dolaş ve geride kalanların işini bitir.Sayılarını azalt. Ç o k sayıda ani gece saldırısı istiyo rum . B undan böyle gece uykusuna yatm aktan ko rksunla r.. .”

Shagga elini T y rio n ’m ba şının ü stün e koydu. “B ütün bunlan Holgeroğlu D o lfta n daha sakalım çıkmadan öğrendim ben.

Ay Dağları’nda böyle savaşılır.”«Kral Ormanı, Ay Dağları’na benzemez ve düşmanın da Süt

Yılanları ya da Boyalı Köpekler olmayacak. Yolladığım rehber-leri dinle. O adamlar Kral Orm am’m senin dağları bildiğin kadariyi bilir. Onların aklına uyarsan sana iyi hizmet ederler.”

“Shagga, Yarımadam’m köpeklerini dinleyecek,” diye sözverdi dağ adamı. Sonra küçük atını sala bindirmesinin zamanıgçldi. Tyrion sırıkların suya girmesini ve Salı, Karasu Nehri’ninortasına doğru götürmesini izledi. Shagga sabah sisinin arasın-da kaybolurken Tyrion midesinde tuhaf bir burkulma hissetti.Dağ adamları yanında olmadan kendini çıplak hissedecekti.

Bronn’un kiraladığı paralı askerler vardı gerçi. Sayılan sekizyüzü bulmuştu ama onlar döneklikleriyle meşhurdu. Tyrion buadamların sürekli sadakatini kazanmak için elinden gelen her§eyı yapmıştı. Bronn’a ve en iyi on iki adamına savaş kazanıl-dıktan sonra arazi ve şövalyelik unvanı sözü vermişti. Adamlar°nun şarabını içmiş, şakalanna gülmüş, körkütük sarhoş olana

21i



kadar birbirlerinesör diye hicap etmişlerdi... Bronn harichepsi, o her zamanki küstah ve karanlık gülümsemesiylın iş, “Şövalyelik unvanı için adam öldürürler ama unvanna öleceklerini düşünme bile,” demişti.

Tyrion böyle bir hayale kapılmıyordu.Altın pelerinliler bir silah kadar güvenilmezdi. Cers

sayesinde Şehir Muhafizlarfnın sayısı altı bine çıkmıştancak dörtte birine itimat edilebilirdi. “Aralarında kesinliinler var, sizin örümcek bile hepsini bulmayı başaramadı,uyarmışa Bywater. “Ama bahar çimenlerinden daha yeşcukların ve biraz ekmek, bira ve güvenlik için gelmiş adamsayısı çok daha fazla. Hiçbir erkek, arkadaşlarının önündkak görünmek istemez. Bu yüzden mücadelenin başındacesur davranacaklar, her şey sancakların uçuşmasından ve

borularının seslerinden ibaretken... Ama mücadelenin secağını anladıkları anda kırılacaklar, kötü kırılacaklar. Mızaap kaçmaya başlayan ilk adamı binlercesi takip edecek.”

Şehir Muhafızlan’nda tecrübeli adamlar da vardı elbetan pelerinlerini Cersei’den değil Robert’tan almış iki binhafızın çekirdek grubu. Ama onlar bile... bir muhafız gerçasker değildir, demeyi severdi Lord Tywin. Şövalyeler, yasilahlı askerler, Tyrion’m elinde en fazla üç yüz adam vard

yakında babasının bir sözünü daha sınamak zorunda kalaSurun üstündeki bir adam, dibindeki on adama bedeldir.Bronn ve muhafızlar iskelenin başında bekliyordu. S

sürüsüne benzeyen dilencilerin, müşteri arayan fahişelerönündekıleri satmak için bağıran balıkçı karılarının ortaslardı. Balıkçı kanları hepsinden çok iş yapıyordu. Sürülelinde varillerin ve tezgâhların başında toplanan müşterileryangozlar, midyeler ve tatlı su tumalan için kıyasıya pazediyordu. Şehre hiç yiyecek girmediği için balık fiyatlan stan öncesine göre on kat anmıştı ve yükselmeye devam eddu. Cebinde sikkesi olanlar evlerine bir yılan balığı ya dçömlek kırmızı yengeç götürebilmek umuduyla sabah anehir kıyısına geliyordu. Parası olmayanlar ise tezgâhlarınsında dolaşıp çalmak için fırsat kolluyor ya da bir deri bir k bedenleriyle ümitsizce duvarlarda oturuyordu.



Altın pelerinliler insanları mızraklarının saplarıyla iterekalabalığın arasında yol açtı. Tyrion kendisine edilen küfürlerimümkün olduğunca duymazdan geliyordu. Kalabalığın içinden j^ygan ve çürümüş bir balık havalandı, Tyrion’ın ayaklarınındibine düşüp parçalandı. Tyrion balığın üstüne basmamayaÖzen göstererek yürüdü ve eyerine trrmandı. Çocuklar bozuk

balık için kavga etmeye başlamışlardı bile.Atının üstündeydi, nehir kıyısına .baktı. Sabah havası çekiçsesleriyleçınlıyordu, marangozlar Çam ur Kapısı’nın siperlerin-deki ahşap setleri genişletiyordu. İşler iyi gidiyordu ama Tyrionrıhtımların arkasında düzensiz bir şekilde çoğalmalanna izinverilmişderme çatma yapılardan o kadar hoşnut değildi. Yemdükkânları, güveççiler, .ambarlar, esnaf tezgâhlan, birahaneler,ucuz fahişelerin çalıştığı genelevler; bir geminin gövdesine ya- pışmış midyeler gibi şehir duvarına yaslanmıştı. Hepsi gitmeli, her parçası. Bu şekilde kalırlarsa, Stannis’in şehir duvarlarını aş-mak için merdivene bile ihtiyacı olmayacaktı.

Bronn’u yanına çağırdı. “Yüz adam topla ve su kıyısıyla şehirduvan arasında gördüğün her şeyi yak.” Kısa ve kalın parmaklanyla nehrin kıyısındaki perişanlığı gösterdi. “Hiçbiri ayaktakalmasın, anlaşıldı mı?”

Siyah sakallı paralı asker başını çevirdi, kendisine verilengörevi bir an için tartarak, “Bu binaların sahipleri bundan hiçhoşlanmayacak,” dedi.

“Hoşlanacaklarını düşünmedim zaten. Varsın olsun; çarpıkküçük maymun şeytana biraz daha küftir ederler.”

“Bazıları dövüşecektir.”“Yenilecekler.”

“Buralarda yaşayan insanlar ne olacak?”“Eşyalarını alıp binaları boşaltmak için uygun bir süre ver.Kimseyi öldürm em eye çalış, onlar düşmanımız değil. Ve dahafazla tecavüz istemiyorum! Adamlarına mukayyet ol kahrola-sı.”

“Onlar paralı asker, rahip değil,” dedi Bronn. “Ayık gezsinkr, bile dersin sen şimdi.”

“Fena olmazdı.”Tyrion şehir surlarını bir dokunuşla iki kat yüksek, üç kat ka-

213



im hale getirebilmeyi isterdi. Belki de bir şey değişmezdi. sa duvarlar ve uzun kuleler ne Fırtına Bum u’nu ne Harrene de Kışyarı’nı kurtarmıştı.

Kışyarı'nı gördüğü son haliyle hatırladı. Ne Harrenhalgrotesk büyüklükteydi ne de Fırtına Burnu kadar sağlazaptedilemez görünüyordu. Buna rağmen, o taşlarda inkendini güvende hissettiren muazzam bir güç vardı. Kadüşürüldüğü haberi iç bûrkan bir sürpriz olmuştu. “Tan bir elle verir, diğeriyle alır,” diye mırıldanmıştı Tyrion, haberleri anlattığında. Tanrılar, Stark’lara Harrenhal’u veKışyan’m onlardan almıştı. Kederli b ir değiş tokuş.

Tyrion sevinmeliydi şüphesiz. Robb Stark kuzeye dönzorunda kalacaktı şimdi. Kendi evini, ocağını savunamayadam kral olamazdı. Bu durum batı ve Lannister Hanedaninfazın ertelenmesi anlamına geliyordu ama yine de...

Tyrion, Theon Greyjoy’u Starklar’la geçirdiği zamandyal meyal hatırlıyordu. Sürekli gülümseyen, yay taşıyan, tdelikanlı; onu Kışyan Lordu olarak düşünmek zordu. KıLordu her zaman bir Stark olmalıydı.

Starklar’ın tann korusunu hatırladı; gri yeşil iğneleringibi giymiş uzun muhafız ağaçlan, u lu m eşeler... beyaz, g

ker çamlar ve korunun tam ortasında zamanda donmuş renkli bir dev gibi gprünen yürek ağacı. Korunun toprave kasvetli kokusu şu an bile bumundaydı, asırların koKorunun gündüzleri bile nasıl karanlık olduğunu anımsatann korusu Kışyan’ydt. Kuzeydi. Orada yürürken kendimi daha önhiç olmadığım kadar uygunsuz hissetmiştim, davetsiz bir misafir gibGreyjovlar’m da böyle hissedip hissetmeyeceğini meraKalenin sahibi olabilirlerdi ama ta nn korusu nun asla. N esonra, ne on, ne de elli.

Tyrion Lannister atını ağır ağır Ç am ur Kapısı'na doğrdü. Kışyan senin için bir şey ifade etmiyor , diye hatırlattı kendi Düşüğü için memnun ol ve kendi surlannla ilgilen. Kapı açıktı. İçnde, öç devasa mancınık pazar alanında yan yana duruüç iri kuş gibi siperlerin üs tünden bakıyorlardı. Fırlatmaahşaptan yapılmış ve dağılmamalan için dem ir kasnaklar

lendirilmişti. Altın pelerinliler mancınıklara Üç Fahişe214



wnisflç ü n k ü Lord Stannis i oldukça edepsiz bir şekilde karşıaklardı.Ya da öyle olmasını umuyoruz.

^Tyrion atınl nıahmuzlayıp insan denizini yararak Çamur j^pisı’ndan çıktı. Fahişele r’i geçtiğinde kalabalık seyreldi ve yol

KızılKale’ye dönüş olaysızdı ama El Kulesi’ndeki kabul saunda, gemilerine el konu lmasından şikâyetçi bir düzine kızkaptanla karşılaştı. Onlardan samimi bir şekilde özür diledi

^savaş sonrasında bütün zararlarının tazmin edileceğine dair•• verdi. Bu sözün adam lan tam anlamıyla mem nun ettiği söy-

l e n e m e z d i . “Kaybederseniz ne olacak lordum?” diye sordu birgraavoslu.

«O zaman zararınızın tazmini için Kral Stannis’e başvurur-

sunuz.”Sonunda kaptanlardan kurtulduğunda çanlar çalıyordu.Tyrion törene geç kaldığını fark etti. Neredeyse koşar adımlarlaavluyu geçti ve kale septinde biriken kalabalığın en arkasındakendine bir yer b uldu. JofFrey, Kral M uhafızlan’nın yeni üyele-rine beyaz pelerin le rini giydir iyordu. Tören bütün izleyicilerinayakta olmasını gerektiriyordu. Bu yüzden Tyrion soylu popo-

lardan oluşan bir duvardan başka bir şey göremiyordu. Ö te yan-dan,Yüce Rahip’in iki şövalyeye yem inlerini okutması ve onlanYediadına kutsaması bitince kapıdan çıkan ilk kişi olabilecekti.

Katledilen Preston Greenfıeld’in yerini alan Sör BalonSwann, Cersei’nin seçimiydi ve Tyrion bunu onaylıyordu.Swannlar, Hudutlu lordlardı, onurlu, kuvvetli ve tedbirli kim-selerdi. Lord Gulian Swann hastalığını gerekçe göstererek kale-sinde kalmış ve savaşta yer almamıştı ama en büyük oğlu, önceRenl/nin sonra Stannis’in safına geçmişti. Küçük oğlu Balon,Kral Topraklan’na h izm et ediyordu. Lordun bir oğlu daha ol-saydı onun da Robb Stark için savaşacağını düşünüyordu Tyrion. Çok onurlu bir durum sayılmazdı ama yeterince mantıkM*; Demir Tah t’ı kazanan kim olursa olsun Swannlar hayattakalacaktı. Genç Sör Balon Swann soylu kanın ın yanı sıra ce su r-du, kraliyet adabını b iliyordu ve silahlar konusunda yetenekley-

di; mızrakta iyi, gürzde daha iyi, yayda olağanüstüydü. G u ru r veccsarcde hizmet edeceği şüphesizdi.



Tyrion, Cersei’nin ikinci tercihi için ne yazık ki aynılen söylenmezdi. Sör Osmund Karakazan yeterince görünüyordu. Boyu iki metreye yakındı, kaslıydı. Kanca bÇalı kaşları ve yaprak şekilli kahverengi sakalları yüzüne asız bir ifade veriyordu, gülümsemediği sürece... Alt tabagelen vasıfsız bir şövalyeydi. Yükselmesi tamamenCerseiy

bağlıydı ve Cersei’nin onu tercih etmesinin sebebi de ğımlılıktı. Joffrey’ye şövalyeyi önerirken, “Sör Osmond ve sadık,” demişti Cersei. Bu maalesef doğruydu. İyi ve Sör Osmond, Cersei tarafından tutulduğu günden beri sBronn’a satıyordu ama Tyrion bunu ablasınasöyleyemezdi.

Aslında şikâyet etmemesi gerekirdi. Bu atama sayesindlasının ruhu bile duymadan krala yakın bir kulağa daha olmuştu. Ve Sör Osmond’m en namert hali bile şu anda zindanlarında konaklayan Sör Boros Blount’tan beter oldı. Sör Jacelyn Bywater ve altın pelerinliler tarafından tdüşürüldüklerinde Sör Boros Blount, Prens Tommen veGyles’a eşlik ediyordu. Öyle büyük hevesle teslim olmuSör Barristan Selmy görse tıpkı Cersei gibi çileden çıkardMuhafızlarından bir şövalyenin, kralı ve kraliyet ailesini canı pahasına koruması gerekirdi. Cersei, şövalyenin pe

ni hamlık ve korkaklık suçlaması sebebiyle çıkarttırmasJoffrey’ye ısrar etmişti.Şimdi (mu, en az onun kadar stğ başka badamla değiştiriyor.

Dualar, yeminler ve kutsama töreni sabahın büyük birmünü alacakmış gibi görünüyordu. T yrion’ın bacakları aya başlamıştı. Ağırlığını huzursuzca bir ayağından diğerinçirdi. Ön taraflarda duran Leydi Tanda’yı gördü. Leydiniyanında değildi. Küçük bir ihtimal bile olsa Shae’i göreummuştu. Varys kızın iyi durumda olduğunu söylemiştiTyrion kendi gözleriyle görmek istiyordu.

“Bir leydinin hizmetçisi olmak bulaşıkçı olmaktan iydemişti Shae, Varys’in planım duyduğunda. “Gümüş çikemerimi ve gözlerime yakıştığını söylediğin kara elmaslkolyemi yanıma alabilir miyim? Eğer onları takmamam gğim söylersen takmam."

Tynon kızı hayal kırıklığına uğratmaya isteksiz olsa da216



fa Tanda’nın zeki bir kadın sayılamayacağını, buna rağmen birhizmetçin*0 kendi kızından fazla mücevhere sahip olmasını ga-ripbulacağını söylemek zorunda kalmıştı. “İki ya da üç elbiseseç.daha fazla değil,” dedi Shae’e. “Yün elbiseler; ipek, tafta ya fa kürk olmaz. Diğerlerini beni ziyaret ettiğinde giymen içinkendi odamda saklayacağım." Bu, Shae’in duymak istediği ce-vap değildi ama en azından kız güvendeydi.

Tören nihayet bittiğindeJoffrey yepyeni pelerinlerini giyenSör Balon veSör O sm ond’ın arasında septten çıktı. Tyrion yeniYüceRahiple (adam onun seçimiydi ve ekmeğine yağ süreninkim olduğunu bilecekkadar akıllıydı) birkaç kelime konuşmakiçin oyalandı. “Tanrıların bizim tarafımızda olmasınıistiyo-rum,”dedi lafı hiç dolandırmadan. “İnsanlara, Stannis’in YüceBaelor Septi’ni yakmak içinant içtiğini söyle."

“Bu gerçek m i lordum ?”diye sordu ufak tefek, beyaz keçisakallı, pörsük suratlı Yüce Rahip.

Tyrion omuz silkti. “Olabilir. Stannis, Fırtına Bumu’nuntann korusunu Işık Tanrısı’na kurban ederek yaktı. Eski tanrılan yok eden adam yeniler ineden esirgesin? Bunu halka anlat.İşgalciye yardım etm eyidüşünen her adamın tanrılara ve gerçekkralaihanet ettiğini de söyle."

“Söylerim lordum. Kralın ve El’in sağlığı için dua etmelerinide emrederim."

Tyrion çalışma odasına döndüğünde Alev KehanetçisiH a l l

yne onu bekliyordu ve Üstat Frenken mektuplar getirmişti.Kuzgunların getirdiklerini okurken simyacıyı biraz daha beklet-ti. Doran Martell’dcn gelen eski bir mektup Fırtına Bumu’nundüştüğünü haber veriyordu. Bundan daha şaşırtıcı olan haberPyke’taki Balon Greyjoy'la igiliydi; kendisini A daların ve Kuzeyin Kralı ilan etmişti. Diyarlarının arasındaki sınırların belirlenmesive ittifak olasılıklarının tartışılması için Kral Joffrey’mn DemirAdaları’na bir elçi göndermesini istiyordu.

Tyrion mektubu üç kez okuyup kenara bıraka. Lord BaJon’tndvgemileri. Fırtına Burnu’ndan yelken açan donanmaya karşıÇ°k önemli bir kuvvet o lurdu ama gemiler binlerce fersah uzakta»Batıdiyar’m yanlış yerindeydı. Üstelik Tynon diyarın yan



Mm bir başkasına vermek istediğinden emin değildi. Belki debu mestini Cenei'mn kucağına bırakmalıyım ya da konseye taşımalıyı^

Mektuplarla işi bittiğinde son havadisleri almak için Halİykabul etti. Kayıt defterini incelerken, “Bu doğruolamaz,”dedi “Yaklaşık on üç bin kavanoz mu? Siz beni aptal mısanıyorsahnuz? Kralın alanlannı ağızlan mumla kapatılmış boşkavanozlar

satın almak için harcamaya niyetim yok, sizi uyarıyorum.”“Hayır, hayır," diye ciyakladı Hallyne, “Rakamlardoğruyemin ederim. Biz, hımmm, iyi talihliymişiz lordum.Lor<j Rossana ait gizli bir stok bulundu, üç yüz kavanozdanfazla.Ejderha Çukuru’nun altında! Birkaç fahişe müşterilerini eğd irmek için harabeleri kütlanıyormuş, adamlardan biriçürükzemindeki bir delikten aşağı düşmüş, bir mahzenin içine. Knozlan fark edince şarap olduklannı sanmış. O kadar sarho

b mührü b n p içmiş."“Bir zamanlar bir prens de denemişti bunu," dedi Tyalaycı bir tonla. “Şehrin üstünde uçan bir ejderha görmegörünüşe göre bu sefer de işe yaramamış." Rhaenys Tepesizirvesindeki Ejderha Çukuru bir buçuk asırdır boştu. Çnateş kavanozlarını saklamak için uygun bir yerdi, ardiyeçoğundan daha iyiydi ama merhum Lord Rossart’ın binlkavanozlardanbahsetmesi fena olmazdı. “Üç yüz kavanoz mu diniz? Bu miktar kayıtlardaki sayıya ulaşmanıza yetmez. Sorüştüğümüzde bana verdiğiniz en iyi tahmindenbinlerce kavanozÖndesiniz."

"Evet, evet öyle." Haltyn alnını kızıl siyah elbisesinin kosildi. “Çok sıkı çalıştık lord ET im, hımmm."

“Bu, eskisinden çok daha fazla madde üretmenizi açıkelbette." dedi Tyrion. Gülümseyerek, farklı renklerdeki göalev kehanrtçısmin üstüne dikti. “Gelin görün ki bu güne neden bu kadar sıkı çalışmadığınız sorusunu da doğuruyor

liailyn’tn benzi beyaz bir mantar gibiydi, bundan dahagun görünmesi mümkün değildi ama bir şekilde başardı. kftynduk lord ETım Kardeşlerim ve ben ilk günden beri gündüz çalışıyoruz, sizi temin ederim, sadece, hım mm, o fazla madde ürettik ki eski el çabukluğumuzu geri kazandınun yanı an,* sınayan huzursuzca kıpırdandı “bazı tıls2Iİ



^ u n , cem aatim izinkadim sırlan, çok hassas, çok zorlu amaiçin gerekli,hımmm..."

Tyrion sabırsızlanıyordu. Sör Jacclyn Byvvatcr gelmiş olmadl> pem iry um ru k bekletilm ekten hiç hoşlanmazdı. “Evet,

va ri ne kadar harika. N e o lmuş onlara?"

•Onlar, hımmm, eskisinden çok daha fazla işe yarıyorlar." pjajjyn hafifçe gülüm sedi. “Etrafta ejderhalar var mıdır sizce?

“Ejderha Çukuru’nda bir tane bulm adıysanız hayır. N e-den?0

«Ah, beni affedin, geçmiş vakitte yaşlı Bilge Pollitor’ın söy-lediği bir şeyi hatır ladım sadece. O zamanlar kalfaydım. Bazı0lsımlannneden kitaplann yazdığı kadaretkili olmadığını sor-

muştum ona. O da cevaben, son ejderhan ın ölüm ünden sonrasihirlerin dünyayı terk ettiğini söylemişti."“Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm ama ben hiç

ejderhagörmedim. Yalnız, kral adaletinin sinsice etrafta dolaştı-ğını biliyorum. Bana sattığınız meyvelerin içinden çılgınateşten başka bir şey çıkarsa size de uğrar."

Hallyn odadano kadar hızlı çıkmıştı ki az kalsınSör Jaeelytı’ı

hayır, Lord Jacelyn,Tyrion bunu unutmamalıydı- yere deviriyordu. Demiryumrukher zamanki gibi insanı rahatlatacak öl-çüde dürüsttü. Lord Gyles’ınarazilerinden topladığı yeni adamlarla birlikte Rosby’dendönmüş, Şehir Muhafızlarını komuta etme görevine kaldığıyerden devam etmişti. Şehrin savunmasıyla ilgili konuşmalarbittikten sonra, "Yeğenimin durumu nasıl?" diye sordu Tyrion.

“Prens Tommcn sağlıklı ve mutlu lordum. Adamlarımınav sırasında bulup kaleye getirdiği bir alageyik yavrusuna sahipçıktı. Daha önce de bir geyik yavrusu olduğunu söyledi amaJoffrey hayvanı yüzdürüp derisinden yelek yaparmış. Ara sıraannesini soruyor, sık sık Prenses Myrcella’ya mektup yazmayahaşlıyor ama henüz hiçbirini bitirtm edi, ö te yandan, ağabeyimhiçözlemiyomnuş gibi görünüyor."

“Savaşı kaybetmemiz durumunda güvende olmasını sağla-

yacak uygun ayarlamalar yaptınız mı?""Adamlarım gerekli emirleri aldı."Ye o emirler neler?"



'‘Kimseye söylemememi emrettiniz lordum.”Bu karşılık Tyrion’ı gülümsetti. “Hatırlamanıza sev

Kral Topraklan düşürülürse Tyrion büyük ihtimalle sağgirilecekti, bu durumda Joffrey’nin veliahtınm nerede nu bilmemesi daha iyiydi.

Jacelyn aynldıktan kısa süre sonra Varys geldi. “İnsaçok vefasız bir yaratık,” dedi selamlama cümlesi olarakTyrion iç geçirdi. “Bugünkü hainimiz kim?”Hadıın bir parşömen uzattı. “Çok fazla ihanet var,

Çağımız için çok kederli bir şarkı söylüyor. Onur denişe babalarımızla birlikte öldü mü?”

“Benim babam henüz ölmedi,” dedi Tyrion. Listeyi di. “Bu isimlerden bazılarını biliyorum. Bunlar zengin aTacirler, esnaflar. Neden bize karşı komplo kursunlar?

“Görünüşe göre savaşı Lord Stannis’in kazanacağınayorlar ve zaferi paylaşmak istiyorlar. Taçlı geyikten esinkendilerine Boynuzlu Adamlar adını takmışlar.”

“Bilileri onlara Stannis’in armasını değiştirdiğini söyBöylece onlar da Sıcak Kalpler olurlar.” Aslında hakkınyapılacak bir mesele değildi bu; Boynuzlu Adamlar, m

başladığında Eski Kapı’yı ele geçirip düşmanı içeri sokyüzlerce takipçilerini silahlandırmıştı. Listedeki isimlesında zırh ustası Salloreonin adı da vardı. “Sanırım şeytnuzlu korkunç miğferin sahibi olamayacağım anlamına

bu,” dedi Tyrion adamın tutuklanma em rini karalarke



THEON

«İran uykudaydı; bir sonrakinde uyanık.

j(yra yanma sokuldu. Tek kolu hafifçe Theon’un kolununüstüne uzandı, göğüsleri sırtına değiyordu. Kızın hafif ve dü

nü nefeslerini duyuyordu Theon . Çarşaf, bedenlerine dolan-mıştı. Gece yansıydı. Yatak odası sessiz ve karanlıktı.

Bu da ne? Bir ¡ey mi duydum? Biri mi var?Rüzgâr panjurların arasından hafifçe iç çekti. Uzakta bir yer-

de kızışmış bir kedi miyavladı. Başka ses yoktu.Uyu Greyjay,dedi kendine.Kale sakin ve muhafızların nöbette. Odanın dıştnda, hale kapılarında, cephanelikte.

Tedirginliğini kötü bir rüyayla açıklayabilirdi ama rüya gör-düğünü hatırlamıyordu. Kyra onu yorgun düşürm üştü. Kız onsekizyaşındaydı, Theon onu yanma getirtene kadar kaleye birkez bile adım atmadan kış kasabasında yaşamıştı. Geldiğinde birsamur kadar ıslak, hevesli ve kıvraktı. Bir meyhane fahişesiniLord Eddard Stark’ın yatağında becermenin inkâr edilemez bir

cazibesivardı.Theon kızın kolunun alandan kayıp yataktan kalkınca Kyrauykusunda mırıldandı. Birkaç köz parçası şöminede hâlâ içiniçin yanıyordu. Wex cübbesine sannmış halde yatağın ayakucunda yerde uyuyordu, dünyadan haberi yoktu. Hiçbir şey ha-reket etmiyordu. Theon pencereye gidip camlan ardına kadaraçtı. Gece soğuk parmaklanyla tenine dokundu, çıplak vücuduürperdi. Taş pervaza yaslanıp karanlık kulelere, boş avlulara,

siyah gökyüzüne ve yüz yaşma kadar yaşasa bile sayamayacağıyıldızlara baka. Yanm ay, Çan Kulesi'nin üstünde yüzüyor, göl-gesini cam bahçelerin çatılanna düşürüyordu. N e bir uyan, nede bir insan sesi duydu, ayak sesleri bile yoktu.

Her şey yolunda Greyjoy. Sessizliği duyuyor musun? Keyif sarhoşu dnıan gerekir. Kışyart'nt otuzdan az adamla aldın. Hakkında şarkılar söylenecek bir zafer. T heon yatağa geri döndü. Kyra’yı sırtüstü yaûnp tekrar becerdi. Bunun hayaletleri kovması gerekirdi. Kızın

K Çekişleri ve lakırdamalan sessizliği bölmeliydi.



Durdu. Ulu kurtların uluma sesine o kadar alışmıştı nu nd a onları zar zor duyar olmuştu... ama bir yanı, avcdüsü, ulumaların yokluğunu duyabiliyordu.

Urzen yatak odasının kapısında nöbetteydi, güçladamdı, yuvarlak kalkanını sırtına asmıştı. “Kurtlar bu

sessiz,” dedi Theon adama. “Gidip ne yaptıklarına bak men geri dön.” Ulu kurtların serbestçe dolaşıyor olmasmidesini bulandırmıştı. Yabanılların, Kurt Ormam’nda Bsaldırdığı günü hatırladı. Yaz ve Boz Rüzgâr adamları pra ayırmıştı.

Yerde yatan Wex’i ayağıyla dürttü. Çocuk doğrulup grini ovuşturdu. “Bran Stark ve küçük kardeşinin yataklaolduğundan emin ol, acele et.”

“Lordum?” diye seslendi Kyra uykulu bir sesle.“Uyumaya devam et. Seni ilgilendiren bir şey yok.”on kendine bir kadeh şarap doldu rdu ve içti. U lum a seduymak umuduyla geceyi dinliyordu.Çok az adam, diye düşündü keyifsizce.Çok az adamım var. Ve Asha gelmezse...

Wex geri döndü, kafasını iki yana sallıyordu. Theonrederek, Kyra’ya bir an önce sahip olmak için aceleyle çyere attığı tuniğini ve pan tolonunu buldu. Tun iğin üstümir dişli deri yeleğini geçirdi, kemerine uzunkılıcını veçerini taktı. Saçları çalılar gibi karmakarışıktı ama şimddaha önemli dertleri vardı.

Theon giyinirken Urzen döndü. “Kurtlar gitmiş.”Theon , Lord Eddard kadar sakin ve planlı olması ger

ni söyledi kendine. “Bütün kaleyi uyandırın,” dedi. “İnsavluya toplayın, herkesi. Kimler kayıp görelim . Lorren kdolaşsın. Wex, benimle gel.”

Stygg’ın Derinorman Kalesi’ne varıp varmadığını merri. Adam iddia ettiği kadar iyi bir binici değildi demirlan n hiçbiri eyer üstünde iyi sayılmazdı ama yeterincegeçmişti. Asha yola çıkmış olabilirdi.Starklar’a karşı kaybettiğimi öğrenirse... bu dayanılması zor bir düşünceydi.

BranTn yatak odası boştu. Rickon’ın yarım kat alttakisı da öyle. Theon kendine lanetler okudu. Çocukların bnöbetçiler bırakmalıydı ama adamlarının duvarları ve y y j



. koruması, biri sakat iki çocuğa bakıcılık etmelerinden dahaLıeml» görünmüştü.

Kaleahalisi yataklarından kaldırılıp avluya getirilirken Theon■ 'lama sesleri duyuyordu.Onlara ağlamaları için iyi bir sebep vere-

Hepsine karşı nazikdavrandım ve bana böyle karşılık veriyorlar.

Hatta kendi adamlanndan ikisini, köpek barınağında çalışan bir^za tecavüz ettikleri için sırtlarından kan akana kadar kamçıla-mıştı. İnsanlara adil olduğunu göstermek istiyordu. Buna rağmen İdiniz için beni suçladılar.Ve diğerleri için. Bunu haksızlık kabul edivordu.Mikken da tıpkı Benfred gibi kendini kendi ağzıyla öldür-müştü. Chayle’a gelince;Theon, Boğulmuş Tanrı’yabirini ver-meliydi Adamları bunu yapmasını bekliyordu. “Sana bir kastımyok,” demişti rahibe, adamıkuyuya atmadan önce, “ama senin vetanrılarınınburada yeri yok artık.” Diğerleri kurban olarak seçil-medikleriiçin minnetar olmalıydı ama hayır. Kendisine karşı dü-zenlenen bu entrikada kaç kişinin parmağı olduğunu merak etti.

Urzen, Kara Lorren’la birlikte geri döndü. “Avcı Kapısı,” dediLorren. “Gelip görseniz iyi olur.”

Avcı Kapısı barınaklara ve mutfaklara yakın olacak şekildekonumlanmıştı.Doğrudan ormana ve arazilere açılıyordu. Busayedesüvariler kaleye gidip gelirken kış kasabasını dolaşmak zo-rundakalmıyordu. Ava çıkan kafilelerin gözde kapısıydı. “Burayıkimlerkoruyordu?” diye sordu Theon.

“Drennan ve Şaşı.”Drennan, Palla’ya tecavüz edenlerden biriydi. “Eğer çocukla-

rın kaçmasına izin verdilerse bu sefer sırtlarını kanatmaktan dahafazlasını yapanm, yemin ediyorum.”

“Buna gerek yok,” dedi Kara Lorren ters bir şekilde.

Gerek yoktu. Şaşı’yı hendekte yüzüstü sürüklenir halde bul-dular. Bağırsakları beyaz yılanlar gibi arkasından yüzüyordu.Drennan kapı kulübesinde, açılır kapanır köprünün kumandaedildiği küçük odada yan çıplak halde yatıyordu. Boğazı bir ku-lağından öbürüne dek kesilmişti. Üzerindeki eski püskü tuniksırtındaki yan iyileşmiş kamçı izlerini örtüyordu ama çizmelerigelişi güzel yere atılmıştı, pantolonu ayak bileklerindeydi. Kapı-nın yanındaki küçük masada, boş bir şarap sürahisinin yanında

bir peynir tabağı ve iki kadeh vardı.223



Theon kadehlerden birini alıp dibindeki şarap tortusunu k ladı. “Şaşı, siperi yürüyordu, öyle mi?”

“Evet,” dedi Lorren.Theon kadehi şömineye fırlattı. “Drennan aletini kadına sok

m ak için pantolonunu indirirken kadın, bıçağı ona sokmuş derim. Görünüşe bakılırsa Drennan’ın kendi peynir bıçağım fi- kargı bulup öbür aptalı hendekten çıkann.”

Öbür aptal Drennan’dan çok daha kötü durumdaydı. KataLorren adamı sudan çıkarttığında tek kolunun dirseğinden kopanldığmı, boğazının parçalandığını, göbeğinin ve kasıklarının yrinde lime lime bir boşluk olduğunu gördüler. Lorren’ın Şaşıçekmek için kullandığı kargı, adamın bağırsaklannı deşmiştKoku dayanılmazdı.

“Ulu kurtlar,” dedi Theon. “Tahminimce ikisi birden.” İğrenmiş halde köprüye döndü. Kışyan iki kalın granit duvarla çevrelenmişti, duvarlann arasında hendek vardı. Dış duvar yirmi bemetre yüksekliğindeydi, iç duvar otuz metreden fazlaydı.Theonyeterli sayıda adamı olmadığı için dış duvan boş bırakıp nöbetleri daha yüksek olan iç duvarlara yerleştirmek zorunda kalmıştKale kendisine karşı ayaklanırsa hendeğin yanlış tarafında olmaistememişti.

İki ya da daha fazla kişi olmalılar, diye düşündü. Kadın Drennar oylarken diğerleri kurtlan serbest bırakmış.

Theon meşale isteyip adamlarını siperdeki yürüme yoluna çkardı. Aradığı şeyi bulmak için meşaleyi yere yakın tutuyordişte orada. Yürüme yolunun iç tarafında, iki burcun arasındaki geniş boşlukta. “Kan,” dedi, “gelişigüzel temizlenmiş. Tahminimkadın Drennan’ı öldürüp köprüyü indirdi. Şaşı, zincirlerin sesiduydu, neler olduğuna bakmaya geldi ve öldürüldü. Diğer nbetçilerin bulmaması için cesedini hendeğe attılar.”

Urzen duvarlara baktı. “Diğer gpzcü kuleleri fazla uzakta dğil. Yanan meşaleler görüyorum...”

“Meşaleler görüyorsun ama nöbetçiler yok,” dedi Theon telenerek. “Kışyan’nda benim adamlarımdan fazla gözcü kulvar.*

“Ana kapıda dört nöbetçi,” dedi Kara Lorren, “ve Şaşı’nın ysıra duvarda yürüyen beş adam daha.”

224



sunu öttürebilmiş olsaydı...* dedi Urzen.irmetimde aptallar var. “Siperde yürüyen kişinin sen olduğuval etmeye çalış Urzen. Hava soğuk ve karanlık. Saatlerzici nöbettesin. Nöbetinin bitmesi için sabırsızlanıyorsun.

d‘r& ^ir ses duyup kapıya doğru gidiyorsun ve aniden merdi^orıra n başında meşale aleviyle altın ve zümrüt gibi parlayan iki

görüyorsun.İki gölge, hayal bile edemeyeceğin bir hızla•• e koşuyor. Bir an için sivri dişleri görüyorsun. Mızrağını

ÖS|dırmaya başlıyorsun ama gölgeler üstüneatlayıp kamını der dişler derini tülbentmişçesine parçalıyor.” Adamı sert bir

Erilde itti. “Ve şimdi sırtüstü yerdesin, bağırsakların dışan dö-külüyor ve gölgelerden birinin dişleri boğazına geçmiş dunım

Theon adamın ince boğazını yakaladı, sıktı ve gülümsedi.

“Simdi söyle bana, bütün bunlar olurken hangi arada durupkalı- folast borunu öttürebilirsin?” Adamı sertçe itti. Urzen sendeleyerek burçlardan birine çarptı, boğazını ovuşturmaya başladı.Kaleyi del girdiğimiz gün o canavarları öldürmeliydim, diye düşündü öfkeyle.Öldürmeliydim,ne kadar tehlikeli olduklarım biliyordum.

“Peşlerinden gitmeliyiz,” dedi Kara Lorren.“Karanlıkta değil.” Gece karanlığına gömülmüş ormanda

kurdann peşine düşmek fikri Theon’u heveslendirmiyordu; biravcı kolaylıkla ava dönüşebilirdi. “Güneşin doğmasını bekleye-ceğiz. O zaman kadar, gidip sadık kullarımla konuşacağım.”

Erkeklerden, kadınlardan ve çoculardan oluşan kaygılı kala- balık duvarlara dizilmiş halde avluda bekliyordu. Birçoğunungiyinmek için vakti olmamıştı. Üstlerini yün battaniyelerle ört-müş ya da çıplak bedenlerini çarşafların, cübbelerin altına sak-lamışlardı. Bir ellerinde meşaleler, diğer ellerinde silahlar olan

bir düzine demiradam tarafından sarılmışlardı. Rüzgâr sert esi-yordu. Meşalelerin rüzgârla titreyen alevleri çelik miğferlerinüstünde, kalın sakallarda ve gülümsemeyen gözlerde parıldı-yordu.

Theon tutsakların önünde bir yukarı bir aşağı yürüdü, yüz-lerini inceledi. Hepsi suçlu gibi görünüyordu. “Kaç kişi kayıp?”

Altı.” Le§ bir adım öne çıktı, sabun kokuyordu. Uzun saç

fj1hizgârla dalgalanıyordu. “İki Stark, şu bataklık çocuğu ve’ Ardaki yarım akıllı ve sizin yabanıl kadın.”



Osha. Theon ikinci kadehi gördüğü anda kadından şüpm i §ti.Ona güuenemeyeceğimi bilmeliydim. En az Asha kadar daykırı. İsimleri bile birbirine benziyor. '

“Ahırlara bakan oldu mu?”“Aggar adarın tam olduğunu söylüyor.”“Dansçı hâlâ bölmesinde mi?”“Dansçı?” Leş kaşlarını çattı. “Aggar bütün atların ahır

d uğun u söyledi, sadece yarım akıllı kayıp.”Yayan kaçıyorlar. Uyandığından beri aldığı en iyi haberd

Bran, Hodor’un sırtındaki sepette yol alacaktı, buna şüpheOsha’nm Rickon’u taşıması gerekecekti; küçük bacakları çfâzla uzağa götüremezdi. Theon hepsini kısa zamanda tekgeçireceğinden emindi. “Bran ve Rickon kaçtı,” dedi kale ne, hepsinin gözlerini izleyerek. “Nereye gittiklerini kim bKimse cevap vermedi. “Yardım almadan kaçmış olamazlar,devam etti, “yanlarına giysi, yiyecek, silah almadan.” Kışyanher kılıcı, her baltayı kilit altına almıştı ama bazı silahlarındişinden saklandığı kesindi. “Onlara yardım edenlerin isimöğreneceğim. Kaçışlarını görmezden gelen herkesin isminSadece rüzgârın sesi duyuluyordu. “Onları sabahın ilk ışığıygetireceğim.” Başparmaklarını kılıç kemerine geçirdi. “Avihtiyacım var. Kışı sıcacık geçirmek için kurt kürkü isteyemı? Gage?” Aşçı, Theon avdan döndüğünde onu neşeyle kaona pişirilecek leziz bir şey getirip getirmediğini sorardı esşimdiyse söyleyecek bir şeyi yoktu. Theon yürümeye devamsuçlu bir bakış yakalamak için yüzleri inceliyordu. “Orm an bir çocuk için uygun bir yer değil. Ya Rickon, onun kadar bir çocuk ormanda ne kadar dayanabilir? Dadı, ufaklığın dar korkmuş olabileceğini bir düşün.” Yaşlı kadın on yıl boca Theon’a sonu gelmez hikâyeler anlatıp gevezelik etmiştşimdi bir yabancıya bakar gibi bakıyordu. “Bütün erkekleöldürüp, kadınlarınızı eğlenmeleri için adamlarıma verebilama ben bunu yapmak yerine sizleri korudum . Bana böyleşekkür ediyorsunuz?” Atlannı eyerleyen Joseth, avcılık hak bildiği her şeyi öğreten Farlen, yattığı ilk kadın biracı Bkarısı avludaki kimse Theon’un gözlerine bakmıyordu. Benden nefret ediyorlar , dedi içinden.226



yanına yaklaştı. “Derilerini yüzün,” dedi hevesle, kalınıajdarı parlıyordu. “Lord Bolton, soyunmuş bir adamın çoksırrı vardır ama derisi soyulmuş bir adamın hiç sim olmaz,

derdi ” perisi yüzülmüş adam Bolton Hanedanı’nın armasıydı,

'fheon bunu biliyordu; çağlar önce bazı Bolton lordları öldürdükleri düşmanların derisinden cübbe yaptırıp giyecek ka

jjeri gitmişti. Rivayete göre bundan bin yıl önce Boltonlar, jOşyarı’mn önünde diz çöktüğünde bütün bunlar sona ermişti. flğyle anlatılıyor ama eski usûllerin kolay ölmediğini ben gayet iyi biliyorum,

“Kışyan’na ^ n hükm ettiğim sürece kimsenin derisi yüzül-meyecek,” dedi Theon yüksek sesle. Böylelerine karşı tek güvenceniz benim, diye bağırmak istedi. Bu kadar yaygaracı davrana-

mazdı ama bazıları ne demek istediğini anlayacak kadar akıllıolabilirdi.

Gökyüzü kale duvarlarının üstünde grileşmeye başlamıştı.Ş a f a kyakındı. “Joseth, Gülümseyen’i eyerle, kendin için de bira t hazırla. Murch, Gariss, Tıfıl Tym, siz de benimle geleceksi-niz.” Murch ve Garris kaledeki en iyi avcılardı ve Tıfıl Tym iyi bir okçuydu. “Aggar, Kırmız ıburun, Gelm arr, Leş, Wex.” Ar-kasını kollamaları için kendi adamlarına ihtiyacı vardı. “Farlen,tazıları ve onlarla ilgilenm en için seni de istiyorum.”

Kır saçlı bannak başı, kollarını göğsünde kavuşturdu. “Ne-den gerçek lo rd lanm m peşine düşeyim, bebeklerin peşine?”

Theon adama yaklaştı. “Senin gerçek lordun artık benim vePalla’yı sağ tutan adam da benim .”

Farlen’in gözlerindeki meydan okumanın kaybolduğunugördü. “Tamam lo rd um .”

Theon geri çekilerek yanına başka kimleri alabileceğine bak-tı. “Üstat Luwin,” dedi.“Ben avcılık hakkında hiçbir şey bilmiyorum.”Evet ama ben yokken kaleyi senin ellerine bırakamam. “Öğrenme-

nizin zamanı gelmiş de geçiyor bile.”“Benim de gelmeme izin verin. Kurt kürkünden yapılmış

bir cübbe istiyorum.” Bran’dan daha büyük olmayan bir erkekçocuğu öne çıktı. Theon’un çocuğun kim olduğunu hatırlaması



bir an sürdü. “Daha önce defalarcaava çıktım,” dedi WaldFrey. “Kırmızıgeyik, alageyik,hattayaban domuzu.”

Kuzeni güldü. “Babasıyla birlikte domuz avına ghayvanların yanma yaklaşmasına bile izin vermediler.”

Theon şüpheli gözlerle çocuğabaktı. “Gelmek istiyorsangama bize ayak uyduramazsan durupsana bakıcılık edeceğim

düşünme.* Kara Lorren’a döndü.“Yokluğumda Kışyan sanemanet Eğer dönmezsek canın neisterse onu yap.” Şu kankuyunun benim için dua etmesi gerekir.

Güneşin ilk ışıklan Çan Kulesi’nin tepesine vururkAvKapısı'nda toplandılar. Nefesleri soğuk sabah havasınnuyordu. Gelmarr yanma uzunbalta almıştı, kurtlar sahayvanlar üstüne çıkmadan önce silahın sapma kolayca

bilecekti. Balta tek darbede öldürecek kadar ağırdı. Ag

baldır zırhlan giymişti. Leş, elinde bir domuz mızrağı vneler olduğunu ancak tannlann bildiği tıka basa dolu bşır çuvalıyla kapıya geldi. Theon yayını almıştı; başka bihtiyacı yoktu. Bir zamanlar bir okla Bran’ın hayatını kutı. Şimdi başka bir okla çocuğun canını almak zorundamayı umuyordu ama iş o noktaya vanrsa, yapardı.

On bir adam, iki erkek çocuğu ve bir düzine köpedeği geçtiler. Dış duvann ötesinde, yumuşak zeminde

kolayca okunuyordu; kurtlann pençeleri, Hodor’un ala iyice derinleşmiş ayak izleri, Reedler’in bıraktığı daizler. Ağaçlann arasına girdiklerinde taşlı zemin ve ağadökülen yapraklar izleri görmeyi zorlaştırdı ama Farlezıl id kaçakların kokusunu yakalamışa. Diğer köpekler yalandan takip ediyordu, tazılar toprağı kokluyordu, biçoban köpeği en arkadan geliyordu. Büyüklükleri ve vaköşeye sıkışmış ulu kurtlar karşısında işe yarayabilirdi.

Theon, Osha’nm güneye doğru gidip Sör Rodrik’ecağını tahmin etmişti ama izler kuzeybaadan kuzeye, manının tam kalbine doğru gidiyordu. Theon bundan hlanmamıştı. Starklar’ın, Derinorman Kalesi’ne gidip kenAsha'nın ellerine teslim etmeleri acı bir ironi olurdu.Onlarıem önce öİdürmeUyim, diye düşündü. Zalim görünmek aptal görümekten iyidir.

228



Sis demetleri ağaçların arasına yayılmıştı. Muhafız ağaçlarıasker çamlar burada iyice sıklaşıyordu. Daima yeşil bir or

ve karanlık ve kasvetli başka bir şey daha yoktu. Zemin beliyi* Yere dökülen iğneler yumuşak çimenler gibi duru

CD atlar için tehlike oluşturuyordu. Yavaş ilerlemek zorundaV sırtında sakat taşıyan bir adam ya da kucağında dört yaşında

kla yürüyen sıska bir cadaloz kadar yavaş değil. Kendi kendinetelkin etti. Onları akşam olmadan bulacaktı.

Derin bir yarığın kıyısındaki izleri takip ederlerken Üstatbuwin, Theon’un yanınageldi. “Avlanmak denen şey ağaçların jrasmdaat sürmekten farksızmış lordum .”

Theon gülümsedi.“Benzerlikler var. Ama av kanla biter.”«Öyleolmak zorunda mı? Bu kaçış çok aptalcaydı ama siz

m e r h a m e t l i olamaz mısınız? Aradığımız çocuklar sizin üveykardeşleriniz.”“Robb haricinde hiçbir Stark bana kardeşçe davranmadı ama

Bran ve Rickon sağken daha çok işime yararlar.”“Aynı şey Reedler için de geçerli. Moat Cailin bataklığın he-

men yanında. Lord Howland isterse amcanızın ziyaretini ce-henneme çevirebilir ama veliahdannı elinizde tuttuğunuz sü-rece dikkatli davranmak zorunda kalır.”

Bu Theon’un aklına gelmemişti. Doğrusu, bir iki kezMeera’ya bakıp hâlâ bakire olup olmadığı merak etmekten öteçamuradamlan hiç düşünmemişti. “Haklı olabilirsiniz. Müm-inin olursa onları sağ bırakmaya çalışacağım.”

“Umanm Hodor için de aynı şeyi yaparsınız. O basit biradam, bunu biliyorsunuz. Ona ne söylenirse onu yapar. Atınızıkim bilir kaç kez tımar etti, eyerinizi sabunladı, zırhınızı temiz-

ledi?"Hodor’un Theon için hiç kıymeti yoktu. “Bize karşı dövüş-mezse canım bağışlarım.” İşaret parmağını doğrulttu. “Yabanılkadını sağ bırakmam için tek kelime ederseniz onunla birlikteölürsünüz. Bana hizmet edeceğine dair yemin verdi ve sonrayemininin üstünde işedi.”

Üstat başım eğdi. “Yeminbozanlar için mazaret bulamam. Ne yapmanız gerekiyorsa yapın. Merhametiniz için size teşek-

kür ederim.”



Merhamet, diye düşündü Theon, Luwin*i arkasında ken Merhamet kanlı bir tuzaktır. Çok fazlası varsa zayıf oldusöylerler, çok azı mrsa canavar olursun. Üstadın doğru akıl verd biliyordu Theon. Babası meseleye sadece fetih açısındyordu ama elinde tutamayacaksan bir krallığı almanın n

vardı? Korku ve zorlamayla ancak belli bir noktaya kalebılırdi. Ned Stark'ın kızlarını güneye götürmüş olmasizlikti; Theon kızlardan biriyle evlenerek Kışyarı’na drutunabilirdi. Sansa güzel bir kızdı ve artık yatağa alınaolgunlaşmış olmalıydı. Ama bin fersah uzakta, Lannist pençesindeydi. Yazık.

Orman iyice vahşileşmişti. Çamlar ve muhafız ağaçlennı ulu meşelere bırakmıştı. Çalılıklar zemindeki te

çukurlan ve yarıkları gizliyordu. Kayalık tepeler yükselıyordu. Terk edilmiş bir çiftçi kulübesinin yanından Köpekler havlamaya başladığında Theon kaçakların yakolduğunu anladı ama atını tınsa kaldınp hayvanların gittiğinde bulduğu tek şey bir geyik ölüşüydü... ya da geriye kalanlar.

Daha yakından bakmak için atından indi. Yeni ölkurtlann işi olduğu açıkça ortadaydı. Tazılar hayvanı kokluyordu. Farlen kovalamadan önce çoban köpekl biri dişlerini geyiğin buduna geçirdi. Bu hayvanın hiçbir yeriçakla kesilmemiş, diye düşündü Theon.Kurtlar yemiş, insanlar ğil. Osha ateş yakmaya cesaret edemediyse bile yemek kaç dilim et kesmiş olmalıydı, işe yarayacak taze eti çü bırakmak çok mantıksızdı. “Farlen, doğru yolda olduğuemin mısın?” diye sordu. “Köpeklerin yanlış kurtlan ta

yor olabilir mi?"“Dişi köpek, Yaz’ın ve Tüylüküpek’in kokusunu gatanıyor.”

“Senin iyiliğin için öyle olmasını umuyorum.”Bir saatsen az bir zaman sonra izler, küçük bir teped

ğı mıp yağan son yağmurlarla kabaran çamurlu bir dernarına vardı. Köpekler kokuyu orada kaybetti. Farlen tazılarla birlikte derenin karşısına geçtiler ve kafalannı

sallayarak geri döndüler. Hayvanlar bir aşağı biryukarı yürü2 »



yerck kıyıy» kokluyordu.“Suya buradan girmişler lordum amanCreden çıktıklarını anlayamıyorum,’’ dedi barınak başı.

Theon atından inip derenin kıyısında dizlerinin üstüneçöktü. Elinisuya soktu. Su soğuktu. “Uzun süre suda kalmışolamazlar ,”dedi. “Köpeklerin yansını alıp derenin aşağısına git,İ£H yukarı...

Wex ellerini sertçe birbirine vurdu“Ne oldu?” dedi Theon .Dilsiz çocuk eliyle gösterdi.Suya yakın zemin çamurlu ve çok yumuşaktı. Kurtların bı-

raktığıizler açıkça görünüyordu.“Pençe izleri. Ne olmuş?”Wex topuğunu çamura bastınp ayağını sağa sola döndürdü.

Bastığı yerde derin bir izkalmıştı.Joseth anladı. “Hodor kadar iri bir adam çamurda derin birizbırakmalı,” dedi. “Hele sırtında çocuğun ağırlığı da varken.Ama buradaki ayak izlerinin hepsi bize ait. Kendiniz bakın.”

Theon şaşkın bir şekilde izlere baktı, doğruydu. Kurtlar kabank kahverengi sulara tek başlarına girmişlerdi. “Osha dahagerilerde yolunu değiştirmiş olmalı, büyük ihtimalle geyiğibulduğumuz yerden önce.Onlan takip edeceğimizi düşünerekkurtlan tek başına yollamış.”Avcılara yüklendi. “Eğer siz ikinizbana bir oyun oynadıysanız.. .”

“Tek iz vardı lordum, yemin ederim,” dedi Gariss kendinimüdafaa eder şekilde. “U lu kurtlar sahiplerinin yanından uzunzaman ayrılmaz.”

Bu doğru, diye düşündü Theon. Yaz ve Tüylükopek avlan-maya gitmiş olabilirdi ama er ya da geç Bran ve Rıckon'm ya-nına döneceklerdi. “Gariss, Murch, dört köpek alıp geldiğimizyoldan geri dönün. O nlan nerede kaybettiğimizi bulun. Aggar,sen bu ikisinin başında dur, hile istemiyorum. Farlen ve ben,ulu kurtlan takip edeceğiz. İze rastladığınızda boruyu bu kezÖttürün, kurtlan görürseniz iki kez. Kurtlann nerede olduğunuöğrendiğimizde bizi efendilerine kendileri götürecekler.”

Wer*i, Wälder Frey*i ve Gynır Kırmızıburun’u yanma alıp

suyun yukarısını araştırmaya gitti. Wex ve Theon derenin burkyuını, Kırmızıburun ve Wälder Frey karşı kıyıyı geziyordu.



Yanlarında iki çift tazı vardı. Kurtlar her iki taraftan da ç„k olabilirdi. Theon ulu kurtların sudan çıktıklarında bırakabildği izleri, kınk dallan, ipucu olabilecek herhangi bir şeyi bulniçin dikkade etrafa bakıyordu. Geyiklerin ve porsukların izler' rahatlıkla ayırt edebiliyordu. Wex dereden su içen dişi birnluS kaçırdı. Wälder çalılıklann arasında saklanan üç tavşanık o r k u t *

tu ve kaçan hayvanlardan birini okla vurmayı başardı. Bir h ağacının gövdesindeki ayı pençesi tırmıklarını gördüler. Ankurtlardan hiç iz yoktu.

Biraz daha ileride, dedi Theon kendine.Şu meşeyigeç, şu tepey tırman, derenin öbür kımnmına git, orada bir şeyler bulacağız. Artıkgeri dönmesi gerektiğini bildiği andan sonra bile ilerlemeye dvam etmişti. Endişesi içini kemirerek çoğalıyordu.Sonundapesedip Gülümseyen’in kafasını geri çevirdiğindeöğle olmuştu.

Osha ve o perişan çocuklar, Theon’uadatmayı bir şekilde başarıyordu. Bu mümkün olmamalıydı; yayanhalde, biri sakat iki küçük çocuğun yüküyle mümkün olamazdı.Her geçen saat, kaçışlarının başarı ihtimalini arttırıyordu. Eğer kasabaya varırlar

sa... Kuzeyliler, Ned Stark’ın çocuklarını,Robb Stark’ın kardeşlerini asla geri çevirmezdi. Kaçışlarınıhızlandıracak atlarave yiyeceğe kavuşurlardı, insanlar onları korumakiçin gururladövüşürdü. Bütün kahrolası kuzey, çocuklarınetrafında topla

nırdı. Kurtlar derenin alt tarafina doğru gitti, hepsibu. Bu fikre tutundu. Kızıl dişi köpek, kurdann sudan çıktığı yeribulacak ve tekrar peşlerin düşeceğiz.

Ama Farlen’in ekibiyle tekrar birleştiklerindebarınak başının tek bakışı, Theon’un bütün umutlarınıküçük parçalaraayırdı. “Bu köpeklerden olsa olsa ayı yemi olur,”dedi öfkeyle“Keşke bir ayım olsaydı."

“Köpeklerin bir suçu yok." Farlen çoban köpeğiyleçok kıy

metli kızıl dişisinin arasında diz çöktü. “Akan sukoku tutmazlordum."

“Kurtlarbir yerde sudan çıkmış olmalı."“Buna şüphe yok. Derenin aşağısında ya dayukarısında

Aramaya devam edeceğiz, o noktayı bulacağız ama hangyoldangideceğiz?"232



“Birderede miller boyunca yüzen kurt görmedim hiç,” dedi“Bir insan, peşinde avcıların olduğunu biliyorsa bunu ya

pabilir. Ama bir kurt?”Theon okadar emin değildi. Bu canavarlar diğer kurtlara

^nzemiyordu. Lanet olast yaratıkların derilerini yüzmeliydim.Gariss, Murch ve Aggar döndüğünde aynı hikâyeyi anlat-

tılar. Kendi izlerinitakip ederek Kışyan’nın yan yoluna kadargitmişlerdi ama Starklar’ın ulu kurtlardan nerede ayrıldığını bulamamışlardı.Faren’in tazıları da adamlar kadar bezgin gö-rünüyordu, perişanhalde ağaçları ve kayaları kokluyor, öfkeyle birbirlerinesataşıyorlardı.

Theon yenilgiyikabullenmeye cesaret edemiyordu. “Dereyedöneceğiz.Tekrar arayacağız. Bu defa ne kadar uzağa gitmekgerekiyorsa gideceğiz.”

“Onlan bulamayacağız,” dedi Wälder Frey aniden. “Kurbağayiyenler onlarla olduğu sürece bulamayız. Çamuradamlarsinsidir, düzgün insanlar gibi dövüşmezler, pusuya yatıp zehirlioklar fırlatırlar. Sen onları göremezsin ama onlar seni görür.Onlann peşinden bataklığa gidenler kaybolur ve asla geri döne-mezler. Evlerihareket eder , hatta kaleleri Bozsu Gözcüsü bile.”Endişeli gözlerle etraflarını çevreleyen yeşilliğe baktı. “Şu an bile burada söylediğimiz her kelimeyi dinliyor olabilirler.”

Farlen çocuğun söylediği şey hakkındaki fikrini belli etmekiçin güldü. “Köpeklerim onlann kokusunu alırdı çocuk. Sendaha osurmaya fırsat bulamadan tepelerine binerlerdi.”

“Kurbağayiyenler normal insanlar gibi kokmaz,” diye ıs-rar etti Frey. “Bataklığa benzer bir kokulan vardır; kurbağalar,ağaçlarve pis sular gibi. Koltukaltlannda kıl yerine yosun çıkar.Hiçbir şey yemeden, sadece çamurla beslenip bataklık suyu so-luyarak hayatta kalabilirler.”

Üstat Luwin konuşmaya başladığında, Theon çocuğa busütanne masalım ne yapması gerektiğini söylemek üzereydi,

iarih, Yeşilgörüşlüler’in suların çekicini Boğaz’ın üstüne indırmeye çalıştığı günlerde, adalıların, ormanın çocuklanyla ya-salaştığını söyler Gizli bir bilgelikleri olabilir "



hikâyeleranlatması başka bir şeydi ama üstatlarınmantıklı 0jması gerekirdi. “Çocuklardan sadece Bran ve Rickon ben i il ■'lendiriyor,” dedi Theon. “Dereyedönüyoruz. Şimdi.”

Bir an için kimsenin ona itaat etmeyeceğini düşündü sonunda eski alışkanlılar galip geldi. İsteksizce takip ettiler ettiler. Frey oğlanı çalılıkların arasından çıkardığı tavşanlar ürkekti. Theon derenin her iki yanma da adam koyup akıtakip etti. Ağır ağır ve dikkatlice, millerce yol gittiler, zemzor ve tehlikeli olduğu yerlerde atlarından inip hayvanlaragösterdiler, olsa olsa ayı yemi olur tazıların her çalıyı masına izin verdiler. Devrilen bir ağacın akıntıyı keserek oturduğu koyu yeşil gölün çevresini dolaşmak zorunda kaldUlu kurtlar da aynı şeyi yapmış olsalar bile ne iz bırakmışlane de bir işaret.Görünüşe göre canavarlar yüzüyorlar. Onları yaka- ladığımda tahammül edebileceklerinden fazla yüzdüreceğim. İkisini d

Boğulmuş Tanriya vereceğim.Ormana karanlık çökmeye başladığında Theon Greyjoy

nildiğini anlamıştı. Ya adalılar, ormanın çocuklarının sihirlni gerçekten biliyordu ya da Osha yabanıllara özgü bir hilTheon’u kandırmıştı. Adamları alacakaranlıkta at sürmeye ladı ama son ışık da kaybolup gittiğinde Joseth, “Bir yereramayacağız lordum. Atlarımızı sakatlayacağız, hayvanlarıncakları kırılacak,” deme cesaretini gösterdi.

“Joseth haklı,” dedi Üstat Luwin. “Meşale aleviyle ağaçlarasında yol bulmaya çalışmanın bize bir faydası olmaz.”

Theon boğazına kadar çıkan safranın tadını alabiliyordu.desi, kıvrılarak hareket edip birbirine saldıran yılanlarla dolusanki. Elleri boş halde sürünerek Kışyan’na dönerse, rengârsoytarı giysileri ve sivri uçlu bir şapka giymek zorunda kal bütün kuzey ne çeşit bir budala olduğunu öğrenirdi.Ve babam duyduğunda ve Asha...

“Lord prensim,” dedi Leş, atını Theon’un yanına süre“Starklar bu yoldan hiç geçmemiş olabilir. Onların yerindeolsaydım kuzeydoğuya giderdim, belki. Umberlar’a.Starklar’ın iyi adamlarıdır. Ama arazileri çok uzakta. Çocuklar dahayakın bir yere sığınacaklar. Neresi olduğunu biliyor olabilirim.”

Theon şüpheyle adama baktı. “Söyle.”234



“pelit Suyu’nda tek başına duran eski değirmeni biliyor mu^ıiz? Tutsak olarak Kışyarı’na sürüklendiğimde orada mola

yeriTîiŞük* Değirmencinin karısı bize atlar için saman satmıştI . şUyaşlı şövalye de kadının haylaz oğullarıyla ilgili gıdaklayıpdurmuştu. Starklar orada saklanıyor olabilir.”

Theon değirmeni biliyordu. Hatta değirmecinin kansını bir jjaç kez yatağa atmıştı. N e değirmenle ne de kadınla ilgili özel bir şey vardı. “N eden orada saklasınlar? En az o değirmen kadaryakın onlarca kasaba ve karakol var.”

Adamın solgun gözlerineşeyle parlıyordu. “Neden mi? Bubilgimiz dâhilinde değil.Ama oradalar, hissediyorum.”

Adamın alaycı cevapları Theon’u öfkelendirmek üzereydi.Dudakları birbirini beceren iki solucan gibi görünüyor. “Ne söylüyor-

sun? Eğer bendengizlediğin birşey varsa...”“Lord prensim?” Leş, atından indi ve Theon’un da inme-si için bir el hareketi yaptı. İkisi de ayaklarının üstündeykenKışyan’ndan getirdiği çamaşır çuvalının ağzını açtı. “Şuna bir bakın.”

Görmek zorlaşmıştı. Theon elini sabırsızca çuvala daldırdı,yumuşak kürklerin ve sert yünlülerin arasını yokladı. Eline sivri bir uç battı, parm akları sert ve soğuk bir şeyin etrafında kapandı.Kurt başı şeklindeki gümüş broşu çuvaldan çıkardı. Bir andaher şeyi anladı. Eli bir yumruğa dönüştü. “Gelmarr,” dedi kimegüvenebileceğini m erak ederek.Kimseye. “Aggar. Kırmızıburun.Bizimle gelin. Geri kalanlar tazılarla birlikte Kışyarı’na dönebi-lir. Buradan sonra size ihtiyacım olmayacak. Bran ve Rickon’ınnerede saklandığını biliyorum.”

“Prens Theon,” dedi Üstat Luwin yalvaran bir sesle. “Verdi-ğiniz sözü tutacak mısınız? Merhamet, demiştiniz.”

“Merhamet bu sabahtı,” diye karşılık verdi Theon.Korkulan biri olmak, gülünen biri olmaktan iyidir. “Çocuklar beni bu kadarkızdırmadan önceydi.”



JON

Dağın sırtında kayan bir yıldız gibi parlayanateşi görebili« yorlardı. Diğer yıldızlardan daha kırmızıydı, gözkırpmıyordu

ama bazen öfkeyle alevleniyor, bazen de uzak birkıvılcıma do- nüşüyordu, mat ve belli belirsiz.Yanm mil ileride ve altı yüzmetre yukarıda, diyetahmin etti Jon

ve aşağıdaki geçitte hareket eden her şeyi görebilecek kusursuz bir noktada.

‘•Çığlık Gcçidi’nde gözcüler,” dedi içlerindeen yaşlı olan adam. Gençliğinde bir kralın yaverliğini yapmıştı, bu yden kara kardeşler ona hâlâ Yaver Dalbrigde diyordu. “Ma

Rayder’in korktuğu şey nedir, merak ediyorum?”“Bir ateş yaktıklarını bilseydi zavallı piçlerinderisini yüzer- di,” dedi Ebben, kaya gibi kaslan olan bodur biradamdı.

“Buralarda ateş hayat demektir,” dedi Qhorin Yanmel, “ölüm anlamına da gelebilir.” Yanmel’in emriyle, dağlara gilerinden beri ateş yakmıyorlardı. Soğuk tuzlu et, sert ekmeekmekten daha sert peynir yiyorlardı. Üstlerinde giysilerkat kat cübbelerin ve kürklerin altında kıvrılarak uyuyor, birlerinin vücut ısısına minnet duyuyorlardı. Bu durum, zaman önce KışyarTnda kardeşleriyle aynı yatağı paylaştığı gleri hatırlatıyordu Jon’a. Bu adamlar da onun kardeşleriydi paylaştıkları yatak taş ve topraktı.

“Boruları vardır,” dedi Taşyılanı."Asla üflememeleri gereken bir boru," dedi Yanmel.“Gece için epey zalim ve uzun bir nrmanış bu,” dedi

ben, sığındıklan kayalıkların arasındaki yanktan uzaktaki bakarken. Gökyüzü bulutsuzdu, simsiyah sivri dağlar en tekadar yükseliyor, zirvelerindeki kardan yapılmış soğuk taçla

buz ay ışığında hafifçe parlıyordu."Ve daha uzun bir düşüş,” dedi QhorinYanmel. “Sanırım

iki adam. Tepede nöbeti paylaşan iki adam olmasımuhtemel.”“Ben.” Taşyılanı dedikleri korucu gruptaki en iyi tırma

olduğunu çoktan kanıtlamıştı, görev onun olmalıydı.

236



«Ve ben," dedi Jon Kar.Qhorin Yarımel, Jon’a baktı. Jon, tepelerindeki yüksek ge-

çitte titreyen rüzgârın inlemesini duyabiliyordu. Atlardan birikişnedi ve sığındıklarıkaya boşluğunun ince, taşlı toprağını eşe-ledi. “Kurtbizimle kalacak," dedi Qhorin. “Beyaz tüyleri ay ışı-nında rahatlıkla görülebilir." Taşyılanı’na döndü. “İş bittiğindeaşağ! yanan bir odun parçası atın. Onu gördüğümüzde biz degeleceğiz.”

“İşe başlamak için şimdiden daha iyi bir vakit yok," dediTaşyıİanl*

Her ikisi de uzun birer halat rodası aldı. Taşyılanı bir torba büyük çivi ve başı kalın keçeyle sarılmış küçük bir çekiç de taşı-yordu. Küçük atlarını, miğferlerini, örgü zırhlarını ve Hayalet’i

arkalarında bıraktılar. Jon ayrılmadan önce ulu kurdun yanındadiz çöktü. “Kal," dedi. “Geri döneceğim.”Taşyılanı önden gitti. Kısa ve inceydi, ellisine yaklaşmış-

tı, sakalları grileşmişti ama göründüğünden daha güçlüydü veJon’un tanıdığı en keskin gözlü adamdı. Bu gece o gözlere ihti-yacı olacaktı. Ayazla boyanan dağlar gündüzleri mavi griydi amagüneş sivri zirvelerin ardında yok olduğunda siyaha dönüşü-

yorlardı. Ve şimdi doğan ay, dağlan beyaz ve gümüş renklerleaydınlatıyordu.Kara kardeşler, nefesleri kara gecede donarken, kara kayala

nn ortasındaki kara gölgelerin arasından geçip dik ve kıvnmlı patikayı urm anmaya başladı. Jon, üstünde zırhı yokken kendiniçıplak hissediyordu ama zırhın ağırlığını özlemiyordu. Tırma-nış zor ve yavaştı. Acele etmek, kınk bir bilek, belki de daha

kötüsü demekti. Taşyılanı ayağını nereye koyacağını insiyakiolarak biliyormuş gibi görünüyordu ama Jon çatlaklarla doluengebeli zeminde çok daha dikkatli olmak zorundaydı.

Çığlık Geçidi; yukan çıkıp rüzgârın aşındırdığı buzlu zirve-lerin çevresinden dolaşan, aşağı inip çok ender güneş alan vadi-lerin arasından geçen, uzun ve kıvnmlı bir dizi geçitten oluşu-yordu aslında. Jon, ormandan aynlıp tırmanışa başladıkianndan beri kendi grubundakiler dışında canlı adama rastlamamıştı.Ayazdiş tanrıların yarattığı en zalim yerlerden biriydi ve insan bn düşmandı. Rüzgâr burada bıçak gibi kesiyordu ve evlâdı



katledilmiş bir annenin ağıdıgibi çığlık atıyordu.GördüklUç beş ağaç bodurdu, yarıkların ve çatlakların kenarında büyven grotesk şekillerdi. Yuvarlanmış kayalar patikanınüstüden sarkıyor, üstlerindeki buz saçakları uzaktan uzun bedişler gibi görünüyordu.

Jon Kar her şeye rağmen geldiğine pişman değildi. da harikalar vardı. Dik taş uçurumların dudaklarındanlen incecik buzlu şelalelerin üstünde parlayan güneşı şı k l agörmüştü ve yabani sonbahar çiçekleriyle dolu bir dalığı: Mavi kar gülleri, kırmızı buzateşleri, kızıl ve altr e n

boru odan. Bir cehenneme indiği muhakkakmış gig ö rnen dar ve derin yanklann içine bakmıştı. Küçük atılifcte, her iki yanında da gökyüzünden başka bir şeyo l m a yrüzgârın aşındırdığı doğal, taş bir köprüden geçmişti. K

tepelerde yuva kuruyor, avlanmak için vadilere iniyorlçaba harcamadan çemberler çizerek uçarken mavi gri kgökyüzünün bir parçası gibi görünüyordu. Bir keresikoçu takip eden gölge kedisini izlemişti, gölge kedisüstüne atılmaya hazır olana dek dağın yamacından sıvgibi akmışa.

Şimdi avlanmasırası bizde. O gölge kedisi kadar kendiemin ve sessiz hareket edebilmeyi isterdi ve onun kad

öİdürebılmeyi. Uzunpençe sırandaki kının içindeydi lıcı çekebilecek kadar geniş bir alanı olmayabilirdi. Daişler için bir kama ve hançer taşıyordu. Düjinamn da silaholacak ve ben zırhlı değilim. Gecenin sonunda kimin gölge si, kimin koç olacağını merak etti.

Uzunca bir süre patikada kaldılar, dağın etrafında bgibi ilerleyen kıvrımları ve dönemeçleri takip ettiler,hep yukarı. Dağ zaman zaman kendi üstüne kapanıyateşi göremıyoriardı. Ama ateş er ya da geç tekrar orkıyordu. Taşyılanı’mn seçtiği yolda atlar işe yaramaz

bazı yerlerde sırtını soğuk taşlara dayayıp bir yengeç lamasına yürüyerek şanom santim ilerlemek zorundadu. Patika, genişlediği yerlerde bile tehlikeliydi. Bir bacağım rahatlıkla yutabilecek çatlaklar; kolayca tökçakmalar, gündüzleri su gölcüklerine, geceleri sert b2 »



lalarına dönüşen çukurlarla doluydu. Bir adım, ardından bir adım daha, dedi Jon kendine. Bir adım, ardından bir adım daha

ve düşmek yok.İlk İnsanların Yumruğu ndan ayrıldıklarından beri tıraş ol

j^aınıştı ve dudağının üstü ndeki tüyler donmuştu. Tırmanışa başladıklarının ik inci saatinde rüzgâr öyle şiddetli esiyordu kıton’un bütün yapabildiği kamburlaşıp kayalara yapışmak vedağdan aşağı itilmemek için dua etmekti. Bir adım, ardından bir adım daha, diyerek devam etti bora biraz sakinlediğinde. Biradı m, ardından bir adım daha ve dürmek yok.

Kısa zaman sonra öyle yüksekteydiler ki en iyisi aşağı hiç bakmamaktı. Aşağıda ağzı açık karanlıktan, yukarıda aydan veyıldızlardan başka hiçbir şey yoktu. “Bu dağ, senin annen," demjşti Taşyılanı birkaç gün önceki daha kolay bir tırmanış sıra-sında. “Ona yapış, yüzünü göğüslerine bastır, böylece seni dü-şürmez." Jon, annesinin kim olduğunu hep merak ettiğini amaonu Ayazdiş'te bulacağını hiç aklına getirmediğini söyleyerekşaka yapmışa. Bu şaka hiç komik gelmiyordu şimdi. Bir adım, ardından bir adım daha, diye d üşündü sıkı sıkı tutunarak.

Dar patika, dağın gövdesinden dışarı çıkan devasa bir siyahgranit bloğuyla aniden kesildi. Granitin gölgesi parlak ay ışığın-

dan sonra öyle siyah g örünüyordu ki insan kendini bir mağarayagirmiş gibi hissediyordu. “Buradan dimdik yukan,” dedi koru-cu sessizce. “O nların tepesine çıkmalıyız." Eldivenlerini çıkardı,kemerine sıkıştırdı, halatın bir ucunu kendi beline, diğer ucu-nu Jon’unkine bağladı. “Hala t iyice gerildiğinde peşimden gel,"dedi. Korucu bir cevap beklemeden hemen tırmanmaya haş-ladı, parmaklarını ve ayaklarını kullanarak Jo n’un inanamadığı bir hızla yukan çıkıyordu. U zun halat ağır ağır açılıyordu. Jonkorucuyu dikkatle izliyor, adamın nasıl ilerlediğini ve ellennıkoyduğu çıkım dan nerelerde bu lduğunu zihnine not ediyordu.Halatın son büklüm ü d e açıldığında eldivenlerini çıkardı ve ko-rucuyu takip etti, ondan çok daha ağır hareketlerle.

Taşyılanı, halatını üstünde beklediği kayanın sivri ve pürüz bir çıkmasına sardı ama Jon yanına gelir gelmez tekrar bo

Pkıp tırmanmaya devam etti. Halat tekrar gerildiğinde ucunu bağlayacak uygun bir çıkm a yoktu bu defa. Taşyılanı, başı kc

239



Çeyle sarılmış çekicini alıp kayadaki bir çatlağa çok hafiUrla bir çivi çaktı. Çıkan ses yumuşak olmasına rağmelann üstünde öyle yankılanıyordu ki Jon her darbede gökırpıştırıyordu, sesleri yabanılların da duyduğundan eTaşyılanı, çatlağa sağlamca gömülen çiviye halatı doladıadamın peşinden tırmanmaya başladı. Dağın göğüslerini em, diyhatırlattı kendine. bakma. Ağırlığım ayaklarına verme. 4 ^bakma. Önündeki kayaya bak. Bu çıkıntıya tutunabilirsin, evet. 4 ^bakma. Şu kayanın düzlüğünde soluklanabilirsin, tek yapman gerona ulaşmak, .isla aşağı bakma.

Ağırlığını ayağına verince kaydı ve kalbi göğsününi ç i ndurdu ama tannlar merhametliydi, düşmedi. Kayanın sonun, parmaklarının içine sızdığını hissediyordu fakat ellerinı giymeye cesaret edemezdi. Ellerine ne kadar sıkı

Ursa otursunlar eldivenler kayardı, derisiyle kayalann ahareket eden kumaş ve kürk, bu yükseklikte ölüm anlamlirdi. Yanık eli kanlaşıyordu ve sancımaya başlamıştı. Soşekilde başparmağının tırnağı koptu ve elini koyduğu hekan izleri bıraktı. Bu tırmanışın sonunda hâlâ bütün parrına sahip olmayı umut etti Jon.

Yukan gittiler ve yukan ve yukan, ay ışığının aydınlatduvarında sürünen kara gölgeler. Aşağıdaki geçidin üst

herkes onlan rahatlıkla görebilirdi ama dağ onları ateşin bki yabanılların gözlerinden saklıyordu. Artık yaklaşmışlahissediyordu. Buna rağmen onu bekleyen gafil düşmanlaKışyarfndakı kardeşini düşünüyordu. Bran tırmanmayı ne çokverdi eskiden. Onun cesaretinin onda birine sahip olmayı isterd

Tırmanışın üçte ikisini geçtiklerinde kaya duvarı eğri buzlu bir yanlda kırıldı. Taşyılanı, Jon’a yardım etmek uzattı. Eldivenlerini giymişti, Jon da aynısını yaptı. Kor

şını sola çevirdi, sonunda uçurumun kenarındaki turungörene dek, yank boyunca üç yüz metre kadar emekledYabanıllar gözcü ateşini geçidin en dar yerindeki sığ

kurda yakmışa, aşağısı dik uçurumdu, arkalarındaki karüzgardan korunmalarım sağlıyordu. Kara kardeşler, aynsiperi sayesinde öldürmeleri gereken adamların yaklaşık re tepesine gelene kadar karınlarının üstünde süründü.240



Biri, iyice kıvrılarak bir kürk yığının aluna gömülmüş uyuyor <ju. Jon alcv crin adamın parlak kızıl saçlarından başka bir şeyini göremiyordu. İkincisi, ateşin başında oturuyordu, alev-leri ince dallar ve çerçöple besleyip aksi bir ses tonuyla rüzgardansikaya ediyordu. Üçüncüsü, görülecek çok az şey olmasına rağ-men, dağın karlı omuzlarıyla çevrelenmiş, karanlık dolu uçsuz bucaksız bir kâseye benzeyen geçidi gözlüyordu. Boru gözcününelindeydi.

Of. Jon bir an için emin olamadı.Sadece iki adam olması gerekt- yordu. Biri uyuyordu gerçi. Görevini yerine getirmek zorundaydı.Taşyılanı, omzuna dokunarak savaş borusu olan yabanılı göster-di. Jon başıyla ateşin yanındaki adamı işaret etti, öldürmek için jdam seçmek kendini tuhaf hissettirmişti. Hayatının yansını buana hazır olmak için kılıç ve kalkanla geçirmişti,tik mücadelesinden

a Robb da böyle hissetti mi acaba? diye merak etti ama bu sorununcevabını düşünmek için vakit yoktu. Taşyılanı, adına yakışacakkadar hızlı hareket ediyordu, çakıl taşlan yağdırarak yabanıllarıntepesine atladı. Jon, Uzunpençe’yi çekip korucuyu takıp etti.

Her şey bir kalp atımı zamanda olmuştu sanki. Jon, ilk önce bıçağına davranmak yerine borusuna uzanan yabanılın cesareti-ne daha sonra hayranlık duyabilirdi. Adam boruyu dııdaklannagötürdü ama daha üfleyemeden Taşyılanı bir kısakılıç darbesiyle boruyu kenara fırlattı. Jon’un seçtiği adam, ayağa sıçrayarak ya-nan bir odun parçasını hasırımın yüzüne savurdu. Jon gen çeki-lirken alevlerin sıcaklığını hissetmişti. Uyuyan adamın döndü-ğünü gözünün kenanyla gördüğünde kendi adamının işini bir anönce bitirmek zorunda olduğunu biliyordu. Alevli odun tekrarsavrulduğunda piçkılıcını iki eliyle birden savurdu. Valyna çeliğiderinin, kürkün ve etin içine girdi fakat yabanıl düşerken bedenidöndü; kılıç, Jon’un elinden kurtuldu. Uyuyan adam kalkmıştı, postların altında oturur halde duruyordu. Jon kamasını çıkardı,yabanılı saçlarından yakalayıp bıçağın ucunu çenesinin akına basönrken adamın, hayır, kadının...

Elleri dondu. “Bir kız.”“Bir gözcü," dedi Taşyılanı. “Bir yabanıl. İşını bitir.1*Jon kızın gözlerindeki korkuyu ve ateşi görebiliyordu. Be



du. Sadece bir hamle ve bitecek, dedi Jon kendine. Öyle yakınd kızın nefesindeki soğan kokusunu duyabiliyordu. Benden da

büyük değil. Kızdaki bir şeyler Arya’yı düşünmesine sebep yordu. Birbirlerine hiç benzemiyorlardı hâlbuki. “Teslim oyor musun?” diye sordu kamasına yarım çember çizdirir^Ya olmazsa?

“Teslim oluyorum.” Sözleri soğuk havada buharlaştı.“O halde bizim tutsağımızsın.” Kamasını kızın boğazın

çekti.“Qhorin tutsak almakla ilgili bir şey söylemedi,” dedi T

yılanı.“Almamamızı da söylemedi.” Jon kızın saçlarını bıra

uzaklaştı.“O bir mızrak karısı.” Taşyılanı, kürklerin yanındaki uz

saplı baltayı gösterdi. “Yakaladığında şu baltayauzanıyordu. Bfırsat ver, onu kaşlarının arasına gömsün.”

“Zerre fırsat vermeyeceğim.” Jon baltayı tekmeleyipkızulaşamayacağı kadar uzağa fırlattı. “Bir adın var mı?”

“Ygritte.” Kız, eliyle boğazını ovuşturdu. Geri çektiğindekana bulanmıştı, ıslaklığa baktı.

Jon kamasını kınına soktu, Uzunpençe’yi, öldürdüğü admın bedeninden çekip çıkardı. “Benim tutsağımsm Ygritte.

“Ben adımı söyledim.”“Benim adım Jon Kar.”Kız geri çekildi. “Şeytani bir isim.”“Bir piç ismi,” dedi Jon. “Babam KışyarıLordu Eddar

Stark’tı.”Kız temkinli gözlerle Jon’a bakıyordu amaTaşyılanı, iğne

yici bir tonla kıkırdadı. “Bir şeyler anlatmasıgereken kişi tutsaunuttun mu?” Korucu uzunca bir dalı ateşesoktu. “Anlatmaycak gerçi. Sorulara cevap vermemek içinkendi dilini ısırıp k

paran yabanıllar gördüm.” Dalın ucu neşeylealevlenince kocu iki adım atıp dalı geçitten aşağı fırlattı. Dalgözden kayboladek döne döne karanlığın içine düştü.

“Öldürdüğünüz adamları yakmaksınız,” dediYgritte. “Bunun için daha büyük bir ateş lâzım.Büyük ateşler ç

parlar.” Taşyılanı döndü. Gözleri herhangi birışık görebilm

242



. ıiTjçaranlığın derinliklerini tarıyordu. “Yakınlarda daha başka‘ banıllar da mı var, bumu?”^ “Onları yakın,” diye tekrarladı kız inatla,“yoksa kılıçlarınızı•nekullanmanızgerekir.”

Jon, ölü Othor’u ve soğuk, kara ellerini hatırladı. “Belki de¿¿İh dediğiniyapmalıyız.”

“Başka yollar davar.” Taşyılanı, öldürdüğü adamın yanında¿iz çöktü. Yabanılın pelerinini, çizmelerini, kemerini ve ye-leğini çıkardı, sonracesedi zayıf omzuna alıp uçurumun kenarına taşıdı.Cesedi aşağı atarken homurdandı. Bir an sonraıslakve ağır bir çarpmasesi duydular. Korucu o esnada ikincicesedi soymuş, kolundantutarak sürüklemeye başlamıştı. Jonyabanılın ayaklarındantuttu ve ölü adamı gecenin karanlığınafırlattılar.

Ygritte bir şeysöylemeden izledi. Jon’un ilk düşündüğündendaha büyüktü, belkiyirmi yaşındaydı ama yaşına göre kısaydı,çarpık bacaklıydı,yüzü yuvarlaktı ve basık bir bumu vardı. Kuşyuvasına benzeyenkızıl saçları karmakarışıktı. Çöküp oturduğuyerde tıknazmış gibigörünüyordu ama bunun sebebi üstünde-kikat kat derilerve kürklerdi. Onların altındaki bedeni en azArya’nınki kadarcılız olabilirdi.

“Bizi gözlemek için mi gönderilmiştiniz?”“Sizi ve diğerlerini.”Taşyılanı ateşte ellerini ısıtıyordu. “Geçidin ötesinde kimler

bekliyor?”“Özgür insanlar.”“Kaç kişiler?”“Yüzlerce, binlerce. Daha önce hiç görmediğin kadar çok,

karga.” Gülümsedi. Dişleri çarpıktı ama bembeyazdı.

Kaç kişi olduğunu bilmiyor. “Neden buraya geldiniz?”Ygritte sessizleşti.“Ayazdiş’te kralınızın istediği ne var? Burada kalamazsınız,

hiç yiyecek yok.”Kız yüzünü çevirdi.“Amacınız Sur’a yürümek mi? Ne zaman?”Kız onu hiç duymuyormuş gibi alevlere bakıyordu.Amcamla ilgili bir şey biliyor musun, Benjen Stark?”



Ygrittc duymazdan geldi. Taşyılanı güldü.“Eğer kendidili •tükürürse seni uyarmadığımı söyleme.”

Kayaların üstünde pes bir kükreme yankılandı. Bir gölge k dûi, Jon hemen anlamıştı. Ayağa kalkarken bir kükremeduydu, bu daha yakındı. Kılıcını çekip döndü, dinlemebasladı. !

“Bize ilişmezler," dedi Ygritte. “Ölüler içingeliyorlar. Gölgkedileri kanın kokusunu altı mil uzaktan alabilir.Bütün etlerinison lokmasına kadar yiyip, ilik için kemikleriniparçalayana dekcesetlerin yanında kalacaklar.”

Jon beslenen hayvanlardan çıkan seslerin yankılarını biliyordu, rahatsız olmuştu. Ateşin sıcaklığı kemiklerinyorgun olduğunu hatırlatmıştı ama uyumaya cesaret edeBir tutsak almıştı ve tutsağa sahip çıkmak onun göreviydrabaların mıydı?” diye sordu kıza sessizce. “Öldürdüğümikadam?”

“Seninle ne kadar akrabaysak.”“Ben mi?” Kaşlarını çattı. “Ne demek istiyorsun?”“Kışyan’nın piçi olduğunu söyledin.”“Öyleyim.”“Annen kimdi?”

“Bir kadın. Çoğu öyledir.” Bunu bir zamanlar biri söyJon’a. Kim olduğunu hatırlamıyordu.Kız tekrar gülümsedi, beyaz dişleri parladı. “Sana kış

şarkısını söylemedi mi hiç?”“Ben annemi hiç tanımadım. Öyle bir şarkı da bil

rum."“Ozan Bael yazmış,” dedi Ygritte. “Bir zamanlar Sur’u

sindeki Kral oydu. Bütün özgür insanlar onun şarkılarımama belki siz güneyde o şarkıları söylemiyorsun uzdur.”

“Kışyan güneyde değil,” diye itiraz etti Jon.“Evet öyle. Sur’un aşağısındaki her yer bizim için g

dir."Jon böyle düşünmemişti hiç. “Sanırım her şey nered

duğuna bağlı.”“Evet,” dedi Ygritte. “Hep öyledir.”

“Anlat," diye ısrar etti Jon. Qhorin’in yukarı çıkmas244



lersü r ecek t ivc b i r hikâye uyanık kalmasına yardım edebilirdi,^¡kâyeni duymak istiyorum.”

“Çok hoşlanm ayabilirsin.”“Benim için bütün hikâyeler aynı.”“Cesur bir kara karga,” diye alay etti kız. “Pekâlâ, Bael çok

uzUn zaman önce özgür insanların kralıydı, kudretli bir akın-

cıydı*Taşydanı hom urdandı. “Bir katil, hırsız ve tecavüzcüydü de-mek istiyorsun.”

“Bu da nerede d urd uğuna bağlı,” dedi Ygritte. “Kışyan’ndakiStark, Bael’in kafasını istedi ama asla alamadı ve başarısızlığıntadı onu hasta etti. Bir gün ağzındaki acılıkla Bael’e ödlek dedi,sadece zayıf olanları avlayan bir korkak. Bu sözler kulağına git-tiğinde Bael, lorda bir ders vermek için yemin etti. Sur’u aştı,Kral Yolu’nu geçti ve bir kış gecesinde elinde arpıyla Kışyan’nagirdi. Adının Sygerrik Skagos olduğunu söylemişti.Sygerrik Eski Dil’de ‘hilekâr’ demektir, bu dili İlk İnsanlar konuşurdu vedevler hâlâ konuşur.

Kuzey ya da güney, şarkıcılar her yerde hoş karşılanır. Bael,Lord Stark’ın sofrasına oturdu ve yüksek koltukta oturan lordiçin gece yansına kadar şarkılar çaldı. Eski şarkıları ve kendisi-

nin yazdığı yenileri söyledi. O kadar güzel çalıp söylüyordu ki bitirdiğinde lord, Bael’in kendi ödülünü kendisinin seçmesineizin verdi. ‘Bütün istediğim bir çiçek,* dedi Bael. ‘Kışyan’nın bahçelerinde açan en güzel çiçek.’

Kış gülleri sadece o vakitler açıyordu ve onlardan daha nadir,daha kıymetli çiçek yoktu. Stark, cam bahçelerine birini gönder-di ve şarkıcının ödemesini yapmak için en güzel kış güllerinintoplanmasını emretti. Emri yerine getirildi. Ama sabah oldu-

ğunda şarkıcı ortadan kaybolmuştu... Lord Brandon’ın bakirekızı da öyle. Yatağını boş buldular ama kızın yastığının üstündeBael’in bıraktığı mavi gül vardı.”

Jon daha önce bu hikâyeyi duymamıştı. “Hangi Brandon’dan bahsediyorsun? M im ar Brandon, Kahramanlar Çağı’nda yaşa-n t ı , Bael’den binlerce yıl önce. Yangın Brandon vc onun ba- bası Gemici Brandon da vardı ama...”



'‘Bahsettiğim Mahdumesi* Brandan,” dedi Ygritte"Hikâyeyi duynuk istiyor musun, istemiyor musun?”

Jon kaklarını çattı. "Devam et.""Lord Brandon’ın başka çocuğu yoktu. Yüzlerce k

ga, lordun emriyle kalelerinden uçtu ama ne Bael’in bakirenin izine rastladılar. Lord inancını kaybedip yatanc kadar neredeyse bir yıl aradılar. Stark soyu sona ergörünüyordu. Ama bir gece, Lord Brandan yatağında beklerken bir çocuk ağlaması duydu. Sesi takip etti odasında buldu, göğsünde bir bebekle uyuyakalmıştı.”

"Bael kızı geri mi getirmiş?""Hayır. Onca zaman boyunca hep Kışyan’nda kalmı

lenin altında, ölülerin yanında saklanmışlar. Kız, Bael’isevmiş ki ona bir oğul vermiş, şarkı böyle söyler... ama dnu istersen Bacl’in yazdığı şarkılardaki bütün kızlar onÖyle bile olsa, Bael izinsiz kopardığı gülün karşılığınçulda ödedi ve o çocuk büyüdüğünde bir sonraki Kışyoldu. İşte, sen de tıpb benim gibi Bael’in kanını taşıyor

“Böyle bir şey asla olmadı," dedi Jon.Kız omuzlarını silkti. "Olmuştur ya da olmamıştır. A

zel bir şarkı. Annem bana söylerdi eskiden. O da bir kaKar. Senin annen gibi.” Kamanın kestiği boynunu ovu“Şarkı, bebeği buldukları yerde bitiyor ama hikâyeninranlık bir sonu var. Otuz yıl sonra. Sur un ötesindeki özgür insanları güneye götürdüğünde, onu Donuk KıyLord Stark karşılamış... ve öldürmüş, çünkü kılıç kılıcatıklarında Bael öz oğluna kıyamamış."

“Ama oğul babasını katletmiş,” dedi Jon."Evet," dedi kız, "ama tannlar kral katillerinden nefr

bilmeden öldürseler bile. Lord Stark mücadeleden Annesi, Bael’ın kazığa geçirilmiş kafasını gördüğünde ğulmuş ve kendim bir kuleden aşağı atmış. Oğlu da onçok yaşamamış. Sancak beylerinden biri lordun derisinadamı cübbe niyetine giymiş."

"Senin Bael yalancıymış," dedi Jon, artık emindi."Hayır," dedi Ygritte, "ama bir ozanın gerçekleri b iz im k

den farklıdır. Her neyse, hikâye dinlemek istedin bena n

246



^."Y üzünü Jon'dan çevirdi, gözlerini kapadı, uyuyormuı gibigörünüyordu.

Ohorin YanmcIşafakla birlikte geldi.Taıyılanı yukarı çıkan jjoruculan gördüğündekara kayalar griye, doğusemasıçıvitma-visine dönmüştü.Jon tutsağını uyandırdı vetırmanan adamları j^rşılamak için aşağıinerlerken kolundan tuttu. Neyse ki, dağ-dan inmek için kuzeyve batı boyuncauzananve onları tepeyeçıkaran patikadan çokdaha nazik olan başka yollar vardı. Atlannı a r k a l a r ı n d a yürüterekgelen kara kardeşler göründüğünde,Jon ve yanındakiler dar birgeçitte bekliyordu. Hayalet, Jon’unkokusunu alır almazöne fırladı. Jon, ulu kurdun dişlerini kolu-nageçiripçekişdrcbilmesi içinyere çömeldi. Birlikte oynadık 1 jarl bir oyundu bu.Ama kafasını kaldırıp baktığında Ygritte’in

kocaman gözlerle veyumurta kadar beyaz bir suratla onlan iz-lediğinigördü.Qhorin Ya rimeltutsağı gördüğünde hiçbir şey söylemedi.

•Üç kişilerdi," dediTaşyılanı. Sustu.“İkisinin yanından geçtik," dedi Ebben, “daha doğrusu kedi-

lerin bıraktığı artıkların yanından." Keskin gözlerle kıza baktı;şüphe, yüzünden okunabiliyordu.

Jon, "Teslim oldu,” demek zorunda hissetti kendini.Qhorin*in yüzü ifadesizdi. "Kim olduğumu biliyor mu-sun?"

*Qhorin Yanmel." Kız, korucunun yanında çocuk gibi kalı-yordu ama adamla cesurca yüzlcşmışu.

“Bana doğruyu söyle; eğer ben, senin insanlarının eline dü-şüp teslim olduğumu söyleseydim bu bana ne kazandırırdı?"

"Daha yavaş bir ölüm."Büyük korucu, Jon(a baktı. "Ne onu besleyecek yiyeceğimiz

ne de kollayacak fazladan adamımız var.""Önümüzdeki yol yeterince tehlikeli delikanlı,” dedi Yaver

Dalbridge. "Sessizliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz anda bir çığ-lık atması yeter, hepimizin felaketi olur böyle bir şey."

Ebben hançerini çıkardı. "Çelik bir öpücük onu sessizleşti-rir."

Jon’un boğazı sıkışıyordu. Umutsuzca adamlara baktı. "Banateslimoldu."



“O halde yapılması gerekeni sen yapmalısın,”dedi QhoYanmel. “Sen Kışyan kanı taşıyorsun veGece Nöbetçileri’^adamısın.” Diğerlerine baktı. “Gelinkardeşlerim. Onuyalnbırakın. Bizim bakmamamız işini kolaylaştırır.”Adamlannı ve kıvrımlı patikadan yürütüp, bir dağ yarığınınarasındandoğ

güneşin soluk pembe pırıltısınadoğru götürdü. Çok geçmeyabanıl kızın yanında yalnızca Jon ve Hayaletkalmıştı.Jon, Ygritte’in kaçmaya çalışacağımdüşünmüştü ama

öylece duruyordu, bekliyordu, ona bakıyordu.“Dahaönce bkadın öldürmedin, değil mi?” Jon kafasınısallayınca, “Bizerkekler gibi ölüyoruz,” dedi. “Ama bunuyapmana gerek yMance sizi ele geçirecek, bunu biliyorum.Gizli yollar varkargalar bizi asla yakalayamaz.”

“Ben de onlar kadar kargayım,” dedi Jon.

Kız başıyla onayladı, pes etmişti. “Daha sonra beni ymısın?”“Yapamam, duman görünür.”“Öyle,” dedi kız, omuzlarını silkti. “Pekâlâ, sonum bgöl

kedisinin midesinden çok daha kötü bir yerde de olabilJon omzunun üstünden Uzunpençe’yi çekti. “Kork

musun?”“Dün gece korkuyordum,” diye itiraf etti kız, “ama

güneş doğdu.” Boynunu açıkta bırakmak için saçlarınçekti ve Jon’un önünde diz çöktü. “Kılıcım sert ve adaindir karga, yoksa geri döner sana dadanırım.”

Uzunpençe, babasının kılıcı Buz kadar uzun ya da ağildi ama tıpkı onun gibi Valyria çeliğ inden dövülmüştükenarım, darbenin ineceği yeri işaretlemek için kızın bdeğdirdi, Ygritte titredi. “Soğukmuş,” dedi. “Durma, çhallet.”

Jon, Uzunpençe’yi başının üstüne kaldırdı, kabzayı ik

sıkı sıkı kavramıştı.Tek bir vuruş, bütün gücümle. Kıza çabuktemiz bir ölüm verebilirdi en azından. O, babasının oğDeğil miydi? Değil miydi?

“Yap şunu,” diye ısrar etti kız bir an sonra. “Piç.Yap şunSonsuza kadar cesur kalamam.” Boynuna darbe inmeyşım çevirip Jon’a baktı.248



indirdi. “Git,” diyemırıldandı, joi^^^kakalm ışnYgritf® J; ,efjj j 0n, “aklım başıma gelmeden önce. Git.

v> z^ rt



SANSA

Güney seması dumanla kararmıştı. Uzaktaki yüz a

kıvrılarak yükselen dumanın isli parmaklan yıldızlarıkirletiydu. Geceleri, Karasu Nehri’nin karşısında, ufuk çizgisiucundan diğer ucuna kadar sıra sıra ateşler yanıyordu.

bu tarafındaki bütün kıyıyı da İblis ateşe vermişti: İskeardiyeler, evler ve umumhaneler... şehir duvarlarının adaki her şey.

Kızıl Kale’nin içinde bile kül tadmdaydı hava. Sankorusunun sessizliğinde Sör Dontos’u bulduğunda,“Ağlıy

musun?” diye sordu adam. “Duman yüzünden,” diyesöyledi Sansa. “Kral Ormanı’nın yarısı yanıyor sanki.”“Lord Stannis, İblis’in dağ adamlarını dumana boğm

tiyor.” Dontos konuşurken sallanıyordu. Tek eli bir kağacının gövdesindeydi. Şarap lekeleri soytarı kıyafetikırmızı desenlerini bozmuştu. “Dağ adamları, Stannisşifçilerini öldürüp malzeme arabalarını yağmalıyor. Vahşateş yakıyor, iblis, Stannis’in atlara kül yemeyi öğretmrektiğini çünkü yakında hiç ot kalmayacağım söyledi krKendim duydum. Bir soytan olduğumdan beri çok çeşiduyuyorum, bir şövalyeyken asla duymadığım şeyler. Bdeğilmişim gibi konuşuyorlar,” yaklaşıp eğildi, şarap kofesi, Sansa’nın bumundaydı “ve Örümcek her türdendu için iyi altın veriyor. Bence Ay Oğlan yıllardır onun

Yine sarhoş. Kendine Zavallı Florian diyor ve öyle. Ama tek udum o. “Lord Stannis’in Fırtına Bumu’ndaki tann koyaktığı doğru mu?”

Dontos başıyla onayladı. “Ağaçlardan kocaman bir ateşi yakmış, yeni tannsı için bir hediye. Bunu kırmızıyaptırmış ona. Stannis’i o kadının yönettiği söyleniyor, denini, hem ruhunu. Şehri alırsa Yüce Baelor Septi’ni dcağına yemin etmiş.”

“Yaksın.” Sansa mermer duvarlı ve yedi kristal kule

Sept’i ilk gördüğünde dünyanın en güzel yapısı olduğ250



iinmüştü ama Lord Eddard’ın kafası o septin merdivenlerindeloffrey tarafından kestirilmeden önceydi bu. “Yanmasını istiyo

J Jf “Sessizol çocuk, tanrılar seni duyacak.”

“Neden duysunlar? Dualarımı hiç duymuyorlar.”“Evet duyuyorlar. Sana beni yolladılar, öyle değil mi?”Sansa bir ağacın gövdesine tutundu. Başı dönüyor gibiydi,

ateşivardı sanki. “Seni yolladılar ama ne işe yaradın? Beni evegötüreceğinesöz verdin fakat hâlâ buradayım.”

Dontos, Sansa’nmkolunu sıvazladı. “Bir adamla konuştum,iyi bir dostum... ve sizin de dostunuz leydim. Doğru zaman gel-diğinde bizi güvenli bir yere götürebilecek hızlı bir gemi kira-layacak.”

“Doğru zaman şimdi,” diye ısrar etti Sansa, “savaş başlama-dan önce. Beni umursamıyorlar. Eğer denersek kaçabileceğimi-zi biliyorum.”

“Çocuğum, çocuğum.” Dontos başını iki yana salladı. “Kale-nin dışına çıkabiliriz, bunu yapabiliriz ama şehir kapılarında herzamankinden fazla nöbetçi var. İblis nehri bile kapadı.”

Doğruydu. Sansa daha önce Karasu Nehri’ni bu kadar boşgörmemişti. Bütün tekneler nehrin kuzey kıyısına çekilmişti.Ticaret kadırgaları kaçmış ya da savaşta kullanılacak şekilde ye-nilenmek üzere İblis tarafından ele geçirilmişti. Sadece kralınsavaş kadırgaları göz önündeydi. Gemiler, nehrin ortasındakiderin sularda, aşağı ve yukarı doğru sonsuzmuş gibi uzanan birsıra oluşturuyor, Stannis’in güney kıyısındaki okçularıyla ok sü-rüleri değiş tokuş ediyorlardı.

Lord Stannis’in kendisi hâlâ yoldaydı ama öncü kuvveti ikigece önce siyah ayda ortaya çıkmıştı. Kral Topraklan, Stannis’inçadırlarını ve sancaklarını görerek uyanmıştı. Beş bin adam ol-duklarını duymuştu Sansa, neredeyse şehirdeki altın pelerinli-lerin sayısı kadar. Sancaklannda Fossoway Hanedanı’nın kırmı-zı ve yeşil elmaları, Estermontlar’ın kaplumbağası, Florentler’intilki ve çiçekleri dalgalanıyordu. Kumandanlan, ünlü bir güneyÜ şövalye olan ve adamlarının Yeşil Guyard dediği Sör Guyard Morrigen’di. Şövalyenin sancağında uçan bir karga vardı,kanatlan fırtına yeşili bir gökyüzünde açılmıştı. Ama şehre asıl

251



musallat olanlar, soluk san sancaklardı. Püsküllü uzun kuyruklar, sancakların arkasından titreyen alevler gibi akıyordu. Santakların üstünde bir lordun arması yerine bir tanrının n i ş ^vardı: Işık Tanrısfnm alevli kalbi.

“Stannis geldiğinde JofFrey’den on kat fazla adamıolacakherkes böyle söylüyor.”

Dontos, Sansa’nm omzunu sıktı. “Nehrin yanlışk ı y ı s ı n d adurdukları sürece ordunun büyüklüğü önemli değil tatlım Stannis gemileri olmadan nehri geçemez.”

“Gemileri var. Joffrey’ninkilerden fazla.”“Fırtına Bumu’ndan buraya gelmek uzun zaman alır. Do-

nanma, Massey Kancası’na gidip Kanal’ıgeçmekve KarasuKoyu’nu aşmak zorunda. Belki de merhametli tanrılar bir fırtına gönderir ve onlan denizden süpürür.”Dontosumut dolu bir

şekilde gülümsedi. “Biliyorum, senin içinkolaydeğil. Ama sabırlı olmalısın çocuğum. Dostum şehre döndüğünde gemimkavuşacağız. Florian’ına inan ve korkmamayaçalış.”

Sansa tırnaklarını avcuna geçirdi. Korkuyukamında h i s s e dyordu; burkan, çimdikleyen ve her geçengün daha beter olan bir korku. Prenses Myrcella’mn denize açıldığıgün olanlarınkabuslan hâlâ uykulannı bölüyordu; karanlık ve boğucrüyalar onu gecenin bir yansında uyandmyor, nefessizbırakıyordu.İnsanlann ona bağırdım duyuyordu; sözsüz çığlıklar,hayvanlargibi. Onu çekiştirmişler, yüzüne pislik atmışlar,atından düşürmeye çalışmışlardı ve Tazı yanına gelmeseydi çokdaha kötüsünü yapacaklardı. Yüce Rahip’i parçalara ayırmışlar, SörAron’m

başını taşla ezmişlerdi. VeKorkmamaya çalış! diyorduDontos.Bütün şehir korkuyordu. Sansa kale duvarlarından g

liyordu bunu. Halk, sanki güvende olmalanna yetecekmsıkı sıkı kapanlmış pencerelerin ve kapılann arkasında syordu. Kral Topraklan son düştüğünde Lannisterlar şehrmalamış, canlanmn istediği gibi tecavüz etmiş ve yüzlercnı kılıçtan geçirmişti, şehir kapılanmn açılmasına rağme

bu defa savaşmak niyetindeydi ve savaşan bir şehirmerhameumamazdı.

Dontos gevezeliğe devam ediyordu. “Eğer hâlâşövalye o

saydım zırhımı giyer diğerleriyle birlikte duvarlaraçıkardım



caddeleri, güneye ve batıya doğru kapkara akan nehir, ve köz, ateş sütunları; ateş her yerdeydi. Askerler şehir nnın üstünde meşaleler taşıyan karıncalar gibi koşuşturusiperlerdeki ahşap setlerde yığılıyordu. Sansa akan dumasından Çamur Kapısı’ndaki üç devasa mancınığın belli hatlarını seçebiliyordu. İnsanın görebileceği en büyük mnıklardı, duvarlara en az altı metre yukarıdan bakıyorlar bunlann hiçbiri daha az korkmasını sağlamıyordu. İçin bıçak sancısı geçti, öyle keskindi ki Sansa hıçkırdı vetuttu. Düşebilirdi ama aniden bir gölge geldi, güçlü parkolunu yakalayıp düşmesine engel oldu.

Destek almak için korkuluğa tutundu, parmakları ptaşı tırmalıyordu. “Bırak beni,” diye bağırdı. “Bırak.”

“Küçük kuş kanatlan olduğunu mu sanıyor? Yoksa sosakat kardeşininki gibi olmasını mı istiyorsun?”

Adamın elinden kurtulmak için debeleniyordu.“Düşmeyeçektim. Ben sadece... beni şaşırttınız, hepsi bu.”

“Seni korkuttum demek istiyorsun. Ve hâlâ korkurum.”

Sansa derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştı. “Yalnızğumu sanıyordum. Ben...” Başını çevirip başka tarafa ba

“Küçük kuş hâlâ bana bakmaya tahammül edemiyormi?” Sansa’yı bıraktı. “İsyancıların elindeyken yüzümü gseni çok mutlu etmişti, unuttun mu?”

Sansa her şeyi gayet iyi hatırlıyordu. İnsanların nasıl uğunu, taşla yanlan alnından yanağına doğru akan kanın sğım, onu atından aşağı çekmeye çalışan adamın sanmsak nefesini hatırlıyordu. Dengesini kaybedip düşmeye başla bileğine yapışan zalim parmakların baskısını hâlâ hissed

Sansa o an öleceğini düşünmüştü ama parmaklar, beşden, seyirmiş ve adam bir at kadar gürültülü bağırmıştı. Aeli geri çekildiğinde, başka bir el, daha güçlü, Sansa’yıeyerinin üstüne oturtmuştu. Sanmsak nefesli adam yerkolundan kan fışkmyordu ama etraf isyancılarla doluydulannın elinde sopalar vardı. Tazı onlann üstüne atıldı, hruluşunda arkasında kırmızı buharlar bırakan bulanık bçeli parçasına dönüşmüştü kılıcı. İsyancılar kırılıp kaçmaya254



rında Tazı gülmüştü, korkunç şekilde yanmış yüzü bir and‘n şekil değiştirmişti.lÇl simdi kendini o yüze bakmak için zorluyordu Sansa, ger

^ erl bakmak için. Nezaket gereğiydi, bir leydi nezaket ku$ejlarmı asla unutmamalıydı.En kötü yanı, yanık izleri değil, hatta r* seyirmebile değil. Gözleri. Sansa daha önce bu kadar öfke

flü gözler görmemişti. “Ben... Ben daha sonra gelmeliydim,”di tereddütle. “Teşekkür etmek için... beni kurtardığınızvin.. ç o k cesurdunuz.”

“Cesur?” Kahkahası yarı kükreme gibiydi. “Bir köpek farelekovalamak için cesarete ihtiyaç duymaz. Otuz kişiye karşı tek

çımaydım ve biri bile benimle yüzleşmeye cesaret edemedi.”Adamın konuşma şeklinden nefret ediyordu, her zaman çok

sert ve öfkeliydi. “İnsanları korkutmak sizi eğlendiriyor mu?”«Hayır, insanları öldürmek beni eğlendiriyor.” Ağzı seyirdi.

“Yüzünü istediğin kadar buruştur ama bu sahte takvanı kendi-ne sakla. Sen büyük bir lordun kızıydın. Kışyan Lordu EddardStark’ın hiç kimseyi öldürmediğini söyleme sakın.”

“Bu onun göreviydi. Öldürmeyi asla sevmedi.”“Sana böyle mi söyledi?” Clegane tekrar güldü. “Baban yalan

söylemiş. Öldürmek en tatlı şeydir.” Uzunkılıcım çekti. “İştegerçekbudur. Çok kıymetli baban, bu gerçeği Baelor’un mer-divenlerinde öğrendi. Kışyan Lordu, Kral Eli, Kuzey Muhafızı,sekiz bin yıllık bir soydan gelen kudretli Eddard Stark... amaIlyn Payne’in kılıcı onun boynuna da herhangi birinin boynunainer gibi indi, öyle değil mi? Başı omuzlarının üstünden düştü-ğünde yaptığı dansı hatırlıyor musun?”

Sansa kendine sarıldı, birdenbire üşümüştü. “Neden bu ka-

dar nefret dolusunuz? Sizeteşekkür ediyordum...”“Şu sevdiğin şövalyelerden biriymişim gibi, evet. Bir şö-valye neişe yarar sanıyorsun kızım? Şövalyeliğin; leydilerdenuğur mendilleri alıp zırhların içinde güzel görünmekten iba-ret olduğunu mu düşünüyorsun? Şövalyeleröldürmek içindir.”Uzunkılıcının kenarını Sansa’nm boynuna, kulağının tam altı113^yadı. Sansa çeliğin keskinliğini hissedebiliyordu. “İlk kezon iki yaşımdayken adam öldürdüm. O günden beri öldürdükenmin sayısını karıştırdım. Soylu isimleri olan büyük lordlar,

255



kadifelere bürünmüş şişman ve zengin adamlar,gururlarımsidik torbası gibi şişirdiği şövalyeler ve evet, kadınlar, çonların hepsi et ve ben de kasabım. Bırak arazileri,tanrıları altınları olsun. Bırakid’rleri olsun.” Sandor Clegane bütühakkında ne düşündüğünü göstermek için Sansa’nın ayadibine tükürdü. “Buna sahip olduğum sürece,” kılıcını S

boğazından çekti, “bu dünyadaki hiçbir adamdan korkmg

rek yok.” Ağabeyin dışında, diye düşündü Sansa ama bunu yüksek

söylemeyecek kadar akıllıydı. Obir köpek, tam da söylediği gibi. Ookşamaya çalışan her eli ısıran, kötü huylu, yan vahşi bir köpek amhibini incitmeye kalkışan herkesi parçalamaya hazır. “Nehrin karşısdaki adamlardan da mı?”

Clegane gözlerini uzaktaki ateşlere çevirdi. “Bütün b

vermeler...” Kılıcım kınına soktu. ‘Yalnızca korkaklar atvaşır.”“Lord Stannis bir korkak değil...”“Ama ağabeyi gibi bir adam da değil. Robert, şu neh

küçük bir engelin onu durdurmasına izin vermezdi.”“Stannis nehri geçtiğinde ne yapacaksınız?”“Dövüşeceğim. Öldüreceğim. Belki öleceğim.”“Korkmuyor musunuz? Tanrılar yaptığınız bunca şe

için sizi korkunç bir cehenneme gönderebilir.”“Hangi şeytanlık?” Güldü. “Hangi tanrılar?”“Hepimizi yaratan tanrılar.”“Hepimizi?” diye alay etti. “Söyle bana küçük kuş, ne

tann İblis gibi bir ucubeyi yaratır ya da Leydi Tanda’nın k bir yarım akıllıyı? Eğer tanrılar varsa; kurtların et yiyebilkoyunlan yarattılar ve güçlülerin oyuncağı olsun diye za

“Gerçek şövalyeler zayıf olanları korur.”Tazı homurdandı. “Gerçek şövalye diye bir şey yok, tı

rıların olmaması gibi. Eğer kendini koruyamıyorsanöl ve buyapabilenlerin yolundan çekil. Bu dünyaya keskinçeliklervgüçlü kollar hükmeder, bunun aksine asla inanma.”

Sansa adamdan uzaklaştı. “Siz kötüsünüz.”“Ben dürüstüm. Kötü olan dünya. Şimdi uç küçük ku

cikrik ötmenden sıkıldım.”256



Sansa tek kelime etmeden uzaklaştı. Sandor Clegane’denk o r k u y o r d u . . . buna rağmen bir yanı, Tazı’nın gaddarlığının bi- binin Sör Dontos’ta olmasını diliyordu.Tanrılar var , dedi ken jine, gerçek şövalyeler de var. Bütün hikâyeler yalan olamaz.

O gece rüyasında yine isyanı gördü Sansa. İnsanlar etrafın-datoplanıyordu, tiz çığlıklar atıyorlardı, çıldırmış bin yüzlü bircanavara benziyorlardı. Baktığı her yerde, çarpılarak insan dışısuretlere dönüşen yüzler görüyordu. Ağladı, onlan incitecekhiçbir şey yapmadığını söyledi, buna rağmen onu atından dü-şürdüler. “Hayır,” diye haykırdı, “hayır, lütfen yapmayın, yap- mayın,” ama kimse onu dinlemiyordu. Sör Dontos’u çağırdı,kardeşlerini, ölü babasını, ölü kurdunu, bir zamanlar ona kırmı-zı bir gül veren ihtişamlı Sör Loras’ı ama hiçbiri gelmedi. Şarkı-lardakikahramanlan çağırdı, Florian’ı, Sör Ryam Redwyne’ı veEjderha Şövalyesi Prens Aemon’ı ama kimse duymadı. Kadınlar birer gelincik gibi üstüne çullanmıştı, bacaklarını kıstınp kamı-nı tekmeliyorlardı. Sonra çelik pmltısını gördü. Bıçak kamınagirdi, deşti ve deşti ve deşti, Sansa’dan geriye ıslak ve parlak şe-ritlerden başka bir şey kalmayana dek.

Uyandığında solgun sabah ışıklan penceresinden içeri gi-riyordu ama Sansa kendini hiç uyumamış gibi yorgun ve ağnlı hissediyordu. Bacaklarının içinde yapış yapış bir şey vardı.Battaniyeyi üstünden attı ve kanı gördü, bütün düşünebildiğirüyasının bir şekilde gerçek olduğuydu. İçine girip dönen, par-çalayan bıçakları hatırladı. Dehşet içinde geri sıçradı, çarşaflantekmeledi, yere düştü, düzensizce soluyordu, çıplaktı, kana bu-

lanmıştı, korkuyordu.Ama ellerinin ve dizlerinin üstünde emeklerken neler ol-duğunu anlamaya başladı. “Hayır, lütfen.” Hıçkırdı. “Lütfen,hayır.” Bunun olmasını istemiyordu, şimdi değil, burada değil,§ımdi değil, şimdi değil, şimdi değil.

Çılgınlık, Sansa’yı ele geçirmişti, karyola direğine tutunupayağa kalktı, su çanağına gidip bacaklannın arasını yıkadı, bütün

yapışkanlığı temizledi. İşini bitirdiğinde su kanla pembeleşmişOda hizmetçileri suyu gördüklerinde anlayacaklardı. Sonray*tak örtülerini hatırladı Hızla yatağa dönüp korkuyla koyu



lekeden nasıl kurtulacağıydı,yoksa göreceklerdi. Görmelerine izin veremezdi, onuJoffrey’le evlendirip yatağına girmeye zor- larlardı.

Bıçağını kapıp çarşafa geçirdi, lekenin olduğu yeri kesti.liğin ne olduğunu sorarlarsa ne cevap vereceğim? Gözlerinden yaşlar boşaldı. Kestiği çarşafı yataktan aldı, lekeli battaniyeyi de. Bunları yakmak zorundayım. Kanıtları bir topak haline getirip şömineniçine tıkıştırdı, başucundaki lambanın yağıyla ıslattı ve ateş tı. Sonra, kanın çarşafı geçerek kuş tüyü şilteye de işlediğini etti, onu da katladı ama şilte büyük ve ağırdı, taşıması zoSansa şiltenin sadece yansını ateşe sokabilmişti. Odanın ksı gürültüyle açıldığında dizlerinin üstündeydi, şilteyi aleviçine itmek için çabalıyordu, yoğun duman etrafını bir gigibi sarmış, odayı doldurmuştu, oda hizmetçisinin solukkaldığını duydu.

Sonunda, onu ateşin başından uzaklaştırabilmek için kişi gerekti. Ve bütün çabası boşunaydı, yatak örtüleri yanmtı ama onu taşırlarken bacaklarının arası tekrar kan içindemıştı. Sanki kendi vücudu Joffrey uğruna ona ihanet ediyo

bütün dünya görsün diye Lannister kırmızısından bir saaçıyordu.

Ateş söndüğünde alazlanmış kuştüyü şilteyi dışan çıkardılar, odayı havalandırdılar ve bir banyoteknesi getirdiler. Kadınlar gelip gitti, fısıldaşıyor, tuhaf bakışlarlaSansa’yı süzüyorlardı. Tekneyi kaynar suyla doldurdular,Sansa’ya banyo yaptırdılar, saçlarını yıkadılar ve bacaklarının arasınakoyması için bir kumaş parçası verdiler. Sansa artık sakinleşmiştive aptallığından utanıyordu. Duman yüzünden elbiselerininçoğu mahvolmuştu. Kadınlardan biri odadan çıktı, elinde yeşilyünden yapılmış bir hizmetçi elbisesiyle geri döndü. ElbiseyiSansa’nm başından geçirirken, “Sizin kıyafetleriniz kadar güzel değilama iş görür,* \ dedi. “Ayakkabılarınız yanmamış, en azındankraliçenin huzuruna çıplak ayakla çıkmak zorunda kalmayacaksınız.”

Sansa, Cersei Lannister’ın çalışma odasınagötürüldüğünde j kraliçe kahvaltısını ediyordu. “Oturabilirsin,” dedikadın zarafetle. “Aç mısın?” Masayı işaret etti. Yulaf lapası,bal, süt, haşlanmış yumurta ve çıtır balık vardı.



Yiyeceklering ö r ü n t ü s üSansa’yı hasta hissettirmişti. Midesi ü ğ ü m le n m iş g i b iy d i .“Hayır, teşekkür ederim Majesteleri.”“S e n i s u ç l a y a m a m .Tyrion ve Lord Stannis’in arasında yedi

imher şe y i n ta d ı k ü l ebenziyor. Şimdi sen de ateş yakıyorsun.N e b a şa rm a y ıumuyordun?”

Sansa başını yere indirdi. “Kan beni korkuttu.”“Kan, kadınlığınınmührüdür. Leydi Catelyn seni bunah a -

ırlamalıydı.İlk kez çiçekaçtın, hepsi bu.”S a n sa k e n d i n i h i çbu kadar çiçeksiz hissetmemişti. “Leydi

a nn em a n l a t m ı şt ıama ben... farklı olacağını düşünmüştüm.”“Nasıl farklı?”“B i l m iy o r u m .Bu kadar... bu kadar kirli değil ve çok daha

b ü y ü lü .”Kraliçe Cersei güldü. “Bir çocuk doğurana kadar bekle San-

sa. Bir kadının hayatının onda dokuzu kirdirve ancak onda biribüyüdür... ve büyülü gibi görünen şeylerin aslında en kirli kı-sımlar olduğu anlaşılır sonra.” Bir yudum süt içti. “Demek artıkbir kadın oldun. Bunun ne anlama geldiğine dair en küçük birfikrin var mı?”

“Artık evlenmek ve yatağa girmek için uygun yaşta olduğumanlamına geliyor,” dedi Sansa, “ve krala çocuklar doğurmakiçin.”

Kraliçe küçümser bir şekilde gülümsedi. “Seni eskisi kadarcezbetmeyen bir ihtimal, görebiliyorum. Seni bu yüzden suçla-yamam. Joffrey her zaman zordu. Doğumu bile... onu dünyayagetirene kadar bir buçuk gün doğum sancısı çektim. Acıyı hayalbile edemezsin Sansa. Öyle yüksek sesli çığlıklar attım ki KralOrmam’ndaki Robert’ın beni duyabildiğini hayal ettim.”

“Majesteleri yanınızda değil miydi?”“Robert? Robert avdaydı. Bu onun geleneğiydi. Ne zaman

doğum vaktim yaklaşsa soylu kocam, avcıları ve tazılarıyla bir-likte ormana kaçardı ve döndüğünde bana bir post ya da bir ge-rgin kafasını hediye ederdi. Ben de ona bir bebek verirdim.

Doğrusu, kalmasını daistememiştim, Yüce Üstat Pycelle vebir ebe ordusu yanımdaydı. Kardeşim de benimleydi. Jaime*yedoğum odasına giremeyeceğini söylediklerinde gülümsemiş veonu khnin dışarıda tutabileceğini sormuş.

259



Joffrey sana asla böyle bir bağlılık gösteremeyecek kBunun için kız kardeşine teşekkür edebilirsin, eğerö lm ed iyJofFrey, Üç Dişli Mızrak’ta, senin önünde kız kardeşin tdan utandınldığı o günü bir türlü unutamadı ve karseni utandınyor. Ama sen göründüğünden daha güçlüs

parça aşağılanma seni öldürmez, diye düşünüyorum. dürmedi. Kralı asla sevmeyebilirsin ama onun çocuklaveceksin.”

“Ben Majesteleri’ni bütün kalbimle seviyorum.”Kraliçe iç geçirdi. “Bir an önce yeni yalanlar öğren

edersin. Lord Stannis bu yalandan hoşlanmayacak, em bilirsin.”

“Yeni Yüce Rahip, tanrıların Lord Stannis’in kazanasla izin vermeyeceğini söyledi çünkü Joffrey bizim ge

lımız.”Kraliçenin yüzünden yarım bir gülümseme geçti. “Röz oğlu ve veliahtı. Buna rağmen, Robert ne zaman kalsa Joffrey ağlamaya başlardı. Majesteleri bundan hiç mazdı. Piçleri ise onu gördüğünde mutlulukla gülücükRobert parmağını küçük soysuz ağızlarına soktuğundlerdi. Robert, etrafında gülücükler ve neşeli sesler olsunve bunları bulduğu yerlere gitti hep; arkadaşlarının ve fa

rinin yanma. Robert sevilmek isterdi. Kardeşim Tyrionaynı hastalık var. Sen de sevilmek istiyor musun Sansa?“Herkes sevilmek ister.”“Görüyorum ki çiçek açmak seni daha akıllı yapmam

Cersei. “Sansa, bu özel günde seninle bir parça kadın b paylaşmama izin ver. Aşk zehirdir. Tatlı bir zehirdir, evneticede öldürür.”

260



JON

Çığlık Geçidi karanlıktı. Dağların muazzam taş gövdeleri,günün büyük bir kısmında güneşi saklıyordu. Atların ve adam

lann nefesleri soğuk havada buharlaşırken gölgelerin içindeyol alıyorlardı. Başlarının üstündeki kar yığınlarından süzülen buzlu parmaklar, atlarının ayaklarının altında çatırdayıp kınlan,donmuş gölcüklere akıyordu. Zaman zaman, kayalardakiçat-laklarınarasından çıkmak için mücadele veren birkaç köke yada üç beş solgun ciğerotuna rastlıyorlardı ama hiç çimen yoktuve ağaçlar aşağıda kalmıştı artık.

Patika ensiz olduğu kadar dikti,kıvrılarakyukan uzanıyor-du. Korucular, geçidin iyice daraldığı yerlerde tek sıra halindeyürümek zorunda kalıyorlardı. Yaver Dalbridge başı çekiyordu,ilerlerken gözleriyle tepeleri tanyordu, uzunyayı her zaman eli-nin altındaydı. Gece Nöbetçileri’nin en keskin gözlü adamınıno olduğu söylenirdi.

Hayalet, Jon’un yanında huzursuzca yürüyordu. Zamanzaman durup dönüyor, arkalarında bir şey duymuş gibi kulaklannı dikiyordu. Jon, gölge kedilerinin açlıktan kmlmadıklansürece canlı insanlara saldırmayacağını düşünüyordu ama bunarağmen Uzunpençe’nin kınım gevşetmişti.

Rüzgârın aşındırmasıyla oluşmuş gri taş kemer, geçidin enyüksek noktasını işaretliyordu. Yol burada, Sütnehri’nin vadisi-ne doğru inmeye başlarken genişliyordu. Qhorin gölgeler tek-rar büyüyene kadar burada beklemeye karar verdi. “Gölgeler,siyahlara bürünmüş adamların dostudur,” dedi.

Jon bunun mantığını anlayabiliyordu. Bir süre için ışıkta yolalmak, parlak dağ güneşinin giysilerinin içine sızmasına ve ke-miklerine işleyen soğuğu kovmasına izin vermek güzel olurduama buna cesaret edemezlerdi. Üç gözcü varsa, boruyu çalmakiçin bekleyen başkaları da olabilirdi.

Taşyılanı, kürk pelerinin altına kıvrılıp hemen uykuya dal-

dı Ebben ve Yaver Dalbridge atları beslerken Jon tuzlu etiniHâyalet’le paylaştı. Qhorin Yanmel sırtını bir kayaya yaslayıp



ağır ve uzun darbelerle kılıcını bileylemeyekoyuldu. Jon b‘v dakika korucuyu izledi ve sonra adamınyanma gidecek ces buldu. “Lordum,” dedi, “ne olduğunu hiçsormadınız. Kızla ”

“Ben lord değilim Jon Kar.” Qhorin, ikiparmaklı eliyle tasıyumuşakça çeliğin üstüne sürtüyordu.

“Onunla birlikte kaçarsam Mance’in benikabul edeceği söyledi.”“Doğru söylemiş.”

“Akraba olduğumuzu bile ima etti. Banabir hikâye anlattı ”“...Ozan Bael ve Kışyan gülününhikâyesi. Taşyılanı anlat

tı. Şarkıyı ben de biliyorum. Eskiden Mancesöylerdi, keşiftendöndüğünde. Yabanılların müziğine düşkündü.Ah, k a d ı n l a r ı n a

da.”“Onu tanır mıydınız?”

“Hepimiz tanırdık.” Sesi hüzünlüydü.Kardeş olduktan kadar arkadaşlardı, diye fark ettiJon, ve şimddüşmanlar. “Neden kaçtı?”

“Bazıları bir fahişe yüzünden olduğunusöyler. Bazıları da taçiçin kaçtığını.” Qhorin başparmağının ucuylakılıcının keskinliğini kontrol etti. “Mance kadınlan severdi vekolay diz çöke bir adam değildi, bu gerçek. Ama bundanfazlası vardı. Sur’unötesindeki vahşiliği daha çok seviyordu. Kanındavardı bu. Ya

banıl doğumluydu, henüz çocukken alınmıştı,bazı akıncılannkılıçtan geçirildiği sırada. Gölge Kule’den kaçarkensadece evindönüyordu aslında.”

“İyi bir korucu muydu?”“En iyimizdi,” dedi Yanmel, “ve aynı zamanda en bete

Sadece Thoren Smallwood gibi ahmaklar yabanıllan küçOnlar da bizim kadar cesurlar Jon. Bizim kadar güçlü, hzekiler. Ama disiplinleri yok. Kendilerine özgür insanlarlar. Her biri, kendinin bir kral kadar iyi ve bir üstattan daolduğunu düşünüyor. Mance de aynıydı. İtaat etmeyi aslanemedi.”

“Tıpkı benim gibi,” dedi Jon sessizce.Qhorin’in zekâ dolu gözleri Jon’un içini görüyordsank

“Yani kızın gitmesine izin verdin?” Sesinde zerre kadarşaşkınlıyoktu.

262



«^iliyorsunuz? w“Şimdi, bana onun canını neden bağışladığını anlat.”Kelimelere dökmek kolay değildi. “Babam asla bir cellât kul

ı nmazdi Bir adamın gözlerine bakıp son sözlerini duymanınolduğunu söylerdi. Ve ben Ygritte’in gözlerine baktığım-

da ”Jon umutsuzca ellerine bakıyordu. “Onun düşman oldu-ğunu biliyordum ama içinde şeytanlık yoktu.”“Diğer ikisinde olduğundan fazla değil.”

“Bizimcanımıza karşı onların canıydı,” dedi Jon. “Eğer bizi«örselerdi, o boruyu ötttirselerdi...”

“Yabanıllar bizi avlayıp katlederdi, yeterince doğru.”“Boru şimdiTaşyılanı’nda, Ygritte’in bıçağını ve baltasını da

aldık Arkamızda kaldı, yayan ve silahsız...”

“Bir tehdit değil,” diyerek onayladı Qhorin. “Kızın ölmesinigerekli görseydim yanında Ebben’i bırakırdım ya da işi kendimhallederdim.”

“O halde neden bana emir verdiniz?”“Emir vermedim. Sana ne gerekiyorsa onu yapmanı söyle-

dim ve yapılacak şeyin kararını sana bıraktım.” Qhorin ayağakalkıp kılıcını kınına soktu. “Bir dağın araştırılması gerektiğinde

Tâşyılam’nı çağınnm. Rüzgârlı bir muharabe alanının karşı ta-rafında duran bir düşmanın kaşlarının arasına bir ok saplanmasıgerekiyorsa Yaver Dalbridge’i getirtirim. Ebben, herhangi biri-nin ağzından bütün sırlarını söküp alabilir. Adamlarına liderlikedebilmek için onlan tanıman gerekir Jon Kar. Senin hakkında bu sabahkinden daha çok şey biliyorum şimdi.”

“Ya kızı öldtirseydim?”

“Ölü olurdu, ben de seni eskisinden iyi tanırdım. Bu kadarkonuşma yeter. Uyuman gerek. Fersahlarca yolumuz ve yüz-leşmek zorunda olduğumuz tehlikeler var. Güce ihtiyacın ola-cak."

Jon kolayca uyuyabileceğini düşünmüyordu ama Yanmelhaklıydı. Çıkıntılı bir kayanın altında rüzgârdan uzak bir yer buldu ve battaniye olarak kullanmak için pelerinini çıkardı.

Hayalet,” diye seslendi. “Buraya, bana gel.” Ulu kurt yanınyten daha iyi uyuyordu; hayvanın kokusunda teselli ve beyazdcünde sıcaklık buluyordu. Ama bu sefer, Jon’a bakmaktan



başka bir şey yapmadı Hayalet. Sonra arkasını döndü,atların resinden dolaştı ve gitti. Avlanmak istiyor, diye düşündü Jon. B bu dağlarda keçiler vardı. Gölge kedileri bir şeylerle beolmalıydı sonuçta. “Sakın bir kediyi avlamaya kalkışma,”nldandı. Bunu denemek bir ulu kurt için bile tehlikeli olaPelerinini üstüne çekti ve kayanın dibine uzandı.

Gözlerini kapadığında rüyasında ulu kurtları gördü.Altı tane olmaları gerekirdi ama beş taneydiler, heps

rinden ayrı yerlerde. Derin bir boşluk sancısı ve yarım khissi duydu. Orman uçsuz bucaksız, soğuktu ve onlar ççüktüler, kaybolmuşlardı. Kardeşleri oralarda bir yerde odı ama hepsinin kokusunu kaybetmişti. Arka ayaklarınınoturup başını kararmaya başlayan gökyüzüne kaldırdı,haykırıorman boyunca yankılandı, uzun ve yas dolu bir çığlık. linip giderken kulaklarını dikti, bir cevap almak için dinama duyduğu tek şey savrulan karların iç çekişiydi.

Jon?Ses arkasından gelmişti, bir fısıltıdan daha hafifti ama

dü aynı zamanda. Bir çığlık sessiz olabilir miydi? Kafasındi, kardeşini arıyordu, ağaçların arasında hareket eden i bir şekil, görmek için bakıyordu ama hiçbir şey yoktu, s

Bir büvet ağacı.Som kayada filizlenmiş gibiydi. Beyaz kökleri sayısız k

rığın ve saç teli inceliğindeki çatlakların arasından kıvrılarrı tırmanıyordu. Gördüğü diğer büvet ağaçlarından dahahenüz bir fidandı ama o izlerken büyüyordu ağaç, gökuzanırken kalınlaşıyordu dallan. Temkinli bir şekilde pür beyaz gövdesinin çevresini dolaştı, yüze gelene dek. Kırmler ona baktı. Öfkeli gözlerdi ama onu gördüklerine segibiydiler. Büvet ağacının yüzü kardeşinin yüzüydü. Kar

her zaman üç gözü mü vardı? Her zaman değil, dedi sessiz çığlık.Kargadan önce yoktu.Ağacın kabuğunu kokladı; kurdun, ağacın ve çocuğun

sunu aldı. Bunlann arkasında başka kokular da vardı; sıcrağın kahverengi zengin kokusu, taşların gri sert kokusuşey daha, korkunç bir şey. Ölüm, biliyordu. Ölüm kokluKorkuyla geri çekildi, tüyleri diken dikendi, dişlerini gös264



fCorkma, karanlığı seviyorum. Seni kimse göremez ama sen onları .^bilirsin- Fakat önce gözlerini açmalısın. Gördün mü? İşte böyle. Ve§ac aşağ1uzanıp ona dokundu.

Sonra aniden dağlarageri döndü, büyük bir uçurumun kena-rındaduruyordu, pençeleri bir kar yığınının içine gömülmüştü.Rüzgârlı bir boşluğa açılanÇığlık Geçidi ve bir sonbahar öğ-

leden sonrasının bütünrenkleriyle dolu üçgen şekilli vadi, birrgan gibi ön üneserilmişti.Uçsuz bucaksız mavi beyaz bir duvar, vadinin bir ucunu tı

kyordu; onları omuzlarıyla itip açmak istiyormuşçasına dağlann arasına sıkışmıştı. Bir an için yine Kara Kale’de olduğunudüşlediğini zannetti. Sonra, binlerce metre yükseklikten bir buznehrine baktığını fark etti. Işıldayan soğuk uçurumun dibindeç o k büyük bir göl vardı, gölü çevreleyen karlı tepeler kobalt ma-visi derin sularda yansıyordu. Vadide adamlar vardı, şimdi gö-rüyordu; çok adam, binlerce, büyük bir ordu. Bazıları savaş içintaüm yaparken diğerleri yan donmuş zeminde büyük delikleraçıyordu. Karıncalardan daha iri görünmeyen atların sırtındakisüvari sürüsünün, bir kalkan duvara saldırışını izledi. Bir mas-karalıktan ibaret mücadelelerinin sesi, rüzgârla savrulan çelikyaprakların hışırtısı gibiydi. Karargâhların bir düzeni yoktu; ne

hendekler, ne sivri kazıklar, ne de düzenli at sıralan gördü. Heryerde, üstünkörü yapılmış toprak barınaklar ve gelişigüzel yayıl-mış çadırlar vardı, dünyanın yüzündeki çiçek bozuğu gibiydiler.Darmadağın saman yığınları gördü, olağanüstü sayıda keçinin,koyunun ve köpeğin kokusunu aldı. Binlerce yemek ateşindensiyah duman filizleri yükseliyordu.

Bu bir ordu değil, bir kasaba. Bu, insanların bir araya toplanışı. Büyük gölün karşısındaki tümseklerden biri hareket etti.

Daha dikkatlice baktı ve hareket edenin bir toprak yığını olma-dığını fark etti. Ama canlıydı; hantalca hareket eden, burnununyerinde bir yılan olan, gelmiş geçmiş en iri yaban domuzundandaha uzun dişli, tüylü bir canavardı. Ve canavarı süren şey dedevasaydı, şekli tuhaftı, bacakları ve kalçaları bir insan için çokkalındı.

Ani bir soğuk fırtınası tüylerini kaldırdı, hava kanat sesle-

riyle titredi. Gözlerini buz beyazı dağın tepesine kaldırınca, bir 265



gölgenin gökyüzünden dimdik aşağı düştüğünü gördü. Tiz b Çiğlikhavayı kesti. Mavi gri kanatlar genişçe açılmıştı, * kapatıyorlardı... §1

“Hayalet!” diye bağırdı Jon kalkarken. Kuş pençelerini ve acı yı hâlâ hissedebiliyordu. “Hayalet, bana gel!”

Ebben gelip Jon’u yakaladı, sarstı. “Sessiz ol! Yabanılların tpemize binmesi mi istiyorsun? Senin neyin var evlât?”

“Bir rüya,” dedi Jon bitkin bir sesle. “Ben, Hayalet’tim, bi dağın kenarından donmuş bir nehre bakıyordum ve birşeybanasaldırdı. Bir kuş... kartal, sanınm...”

Yaver Dalbridge gülümsedi. “Ben rüyalarımda güzel kadınlar görürüm hep. Keşke daha sık rüya görebilseydim.”

Qhorin, Jon’un yanına geldi. “Donmuşbir nehir mi dedin?”

“Sütnehri, bir buzulun ayağındaki büyükbir gölden akar”

diyerek lafa kanştı Taşyılanı.“Kardeşimin yüzüne bürünmüşbir ağaçvardı. Yabanıllar...binlercesi vardı, hiç düşünmediğim kadar çoklardı.Ve mamutlara binmiş devler gördüm.” Değişen gün ışığından,dört ya da beşsaat uyuduğu sonucunu çıkardı Jon. Başı vekuş pençelerinin

battığı ensesi ağrıyordu. Ama bunlar rüyamda oldu.“Bana bütün hatırladıklarını anlat, baştan sona,”dedi Qho-

rin Yan mel.

Jon’un aklı kanşmıştı. “Sadece bir rüyaydı.”“Bir kurt rüyası,” dedi Yanmel. “Craster, LordKumandan’ayabanılların Sütnehri’nin kaynağında toplandığınıs ö y l e m iBelki o rüyayı görmenin sebebi budur. Ya da birkaçs a a t i le r

bizi neyin beklediğini gördün. Anlat.”Qhorin’e ve diğer koruculara böyle şeyler anlatmak k

aptal gibi hissetmesine sebep olmuştu ama emredileni yatirdiğinde Yaver Dalbridge bile gülümsemiyordu artık.

“Derideğiştiren?” dedi Ebbena c ı m a s ı z c a ,Yanmel’e b a k ıydu.Kartalı mı kastediyor? diye merak etti Jon.Yoksa beni mi? Derideğiştirenler vev a r g l a rYaşlı Dadı’nın hikâyelerine aitti, b ü tüömrünün geçtiği gerçek dünyaya değil. Ama burada,k a y a l a rve buzdan ibaret bu çıplak vahşilikte inanmak zor değild

“Soğuk rüzgârlar esiyor. Mormont’un korktuğu gibiB e n j

266



ctark da hissetti. Ölü adamlar yürüyor.Ağaçların gözleri var yine, pevlere ve varglara neden şaşıralım?”

“Bu, benim rüyalarımın da gerçek olacağı anlamına mıgeli- r? “ diye sordu Yaver Dalbridge. “Mamutlar, Lord Kar’da kala-

bilir Ben kadınlarımı istiyorum.”«Nöbet’e hem çocuk, hem erkek olarak hizmet ettim,” dedi

Ebben. “Devlerin kemiklerini gördüm ve tuhaf masallar duydum jma hepsi bu. Onlan kendi gözlerimle görmeliyim.”“Dikkat et de onlar seni görmesin Ebben,” dedi Taşyılanı.Yola koyulmak için hazırlandılar ama Hayalet hâlâ ortaya

çıkmamıştı- Geçidi gölgeler kaplamıştı. Korucuların, Çatalucudediği büyük dağın sivri ikiz tepelerinin arasında güneş hızla ba-tıyordu. Eğer rüya gerçekse... Düşüncesi bile Jon’u korkutuyordu.Kartal, Hayalet’e zarar vermiş ya da onu uçurumdan itmiş olabilirmiydi? Kardeşinin yüzünü almış, karanlık ve ölüm kokan büvetağacı neydi peki?

Güneşin son ışıklan Çatalucu’nun ikiz tepelerinin arasındakayboldu. Alacakaranlık, Çığlık Geçidi’ni doldurdu. Hava biranda daha da soğudu. Artık tırmanmıyorlardı. Doğrusu, yol belli belirsiz inişe geçmişti; çatlaklarla, iri kaya bloklanyla ve taş yığınlanyla doluydu. Birazdan hava kararacak ve Hayalet hâlâ dönmedi.

jon’un içi parçalanıyordu ama ulu kurduna dileği gibi seslenmeyigöze alamıyordu. Başka şeyler de onlan dinliyor olabilirdi.“Qhorin,” diye seslendi Yaver Dalbridge hafifçe. “Orada.

Bak”Kartal, epey ilerideki bir kayanın tepesine tünemişti, koyula-

şan gökyüzünde hatları seçiliyordu. Başka kartallar da gördük , diyedüşündü Jon. Rüyamda gördüğüm kartal olmak zorunda değil.

Ebben kartala bir ok fırlatacaktı ki yaver onu durdurdu.“Kuş, okun ulaşamayacağı kadar uzakta.”“Bizi izlemesinden hoşlanmıyorum.”Yaver omuz silkti. “Ben de ama onu durduramazsın, sadece

iyi bir ok ziyan etmiş olursun.”Qhorin eyerinde oturmuş epey zamandır kartalı izliyordu.

Devam edeceğiz,” dedi sonunda. Korucular yola koyulmakiçin hareketlendi.

Hayalet , diye bağırmak istiyordu Jon. Neredesin?267



Jon, iki kaya parçasının arasında parlakbir beyazlık gördü ğünde Qhorin ve diğerlerinin peşine düşmeküzereydi. bir kar ytğtttt , diye düşündü beyazlık hareketedene kadar. Hemen atından indi. Dizlerinin üstüneçöktüğünde Hayalet başım kaldırdı. Boynu ıslaktı, parlıyordu amaJon eldivenini çıkanpdokunduğunda hiç ses çıkarmadı. Kuşpençeleri kürkünün ve derisinin üstünde kanlı izler bırakmıştıama kartal hayvanın

boynunu koparmayı başaramamıştı.Qhorin Yanmel, Jon’un yanındaayakta duruyordu. “Ne kadar kötü?”

Hayalet, güçlükle de olsa, cevap verirgibi ayağa kalktı.“Bu kurt kuvvetli,” dedi korucu.“Ebben, su getir. Taşyılanı,

şarap mataranı ver. Onu sıkıca tut Jon.”Kurdun tüylerindeki pıhtılaşmış kanıbirlikte temizlediler.

Qhorin kartalınaçtığı kırmızı yaralarınüstüne şarap dökerken Hayalet kurtulmak için debelenipdişlerini gösterdi ama Jon kollarını hayvanın bedenine dolayıp teskinedici sözler söyledi, kurt kısa zaman içinde sakinleşti. Jon’unpelerininden bir şerit yırttıklarında hava tamamen kararmıştı.Gökyüzünü taşların siyahlığından ayıran tek şey, havaya serpilmişyıldızlardı. “Gidiyor muyuz?” diye sordu Taşyılanı.

Qhorin atma doğru yürüdü. “Geri, ileri değil.”

“Geri mi?” Jon şaşırmıştı.“Kartalların gözleri insanlannkinden dahakeskindir. Görüldük ve şimdi kaçmalıyız.” Yanmel siyah birkaşkolü yüzüne sanp atına adadı.

Diğer korucular bakıştılar ama hiçbiri karşı çıkmayıdüşünmedi. Teker teker eyerlerine binip atlannı ev yolunadoğru çevirdiler.

Yukan çıkan kıvnmlı geçitleri ve uzayıp giden kınk zemhissederek bütün gece at sürdüler. Rüzgâr şiddetlenmişti. zen öyle karanlık oluyordu ki atlanndan inip yola yayan detmek zorunda kalıyorlardı, her adam kendi atını yürütüyoEbben bir meşalenin işe yaracağını söyledi ama, “Ateş yok,”Qhorin ve konu kapandı. Bir gölge kedisi karanlıkta öfkkükredi, sesi kayalann üstünde sekerek yankılandı, onlarcakükremeye cevap veriyordu sanki. Jon, başlarının üstündek

268



t^ya düzlüğünde parlak gözler gördüğünü sandı bir sefer, hasata y l a r ı kadar parlak gözler.

Şafaktanhemen önceki karanlık saatte, atlarına su içirmekve birer avuç yulafla bir parça saman yedirmek için durdular.“Yabanıllarınöldüğü yerden fazla uzakta değiliz,” dedi Qhorin.“Bir adam yüz adamı tutabilir orada. Doğru bir adam.” Yaver

palbridge’e baktı.Yaver başını e ğ d i . “Bana bırakabildiğiniz kadar ok bırakınkardeş le r im.”Yayını okşadı. “Ve eve vardığınızda atıma bir elmayedirin.Zavallı hayvan bunu hak etti.”

Ölmek için kalıyor , Jon anlamıştı.Qhorin, yaverin kolunu eldivenli eliyle sıktı. “Eğer kartal

sana bakmakiçin aşağı uçarsa...”“...birkaç yeni tüy çıkarır.”J o n ’ u nYaver Dalbridge’e ait gördüğü son şey; tepelere çıkandar patikayı tırmanırken döndüğü sırtıydı.Şafak söktüğünde Jon bulutsuz gökyüzüne baktı ve mavi-

liğin içinde hareket eden bir leke gördü. Ebben de görmüştü,küiîir ediyordu ama Qhorin adama sessiz olmasını söyledi.“Dinleyin.”

Jon nefesini tuttu ve duydu. Arkalarında ve çok uzakta, dağ-larda yankılanan bir av borusu ötüyordu.

“İşte şimdi geliyorlar,” dedi Qhorin.

269



T Y R İO N

Pod, çetin sınavı için Tyrion’a Lan n ister kırmızısı tüylkadife tuniğini giydirdi ve El zincirinigetirdi. Tyrion zindri yatağının başındaki komodinin üstüne bıraktı. İblis’in KrEli olduğunu hatırlamaktan hoşlanmıyorduCersei ve Tyrionda ablasıyla arasındaki ilişkinin hâlihazırdakindendahailtihaplıolmasını istemiyordu.

Avluyu geçerken Varys’e yakalandı.“Lordum,” dedi hadıhafiften nefes nefese. “Bunu okusanız iyiolur.” Yumuşak, beyaz eliyle bir parşömen uzattı. “Kuzeyden birrapor.”

“İyi haber mi, yoksa kötü mü?” diye sorduTyrion.“Buna karar vermek bana düşmez.”Tyrion parşömeni açtı. Meşale alevleriyleaydınlanan avlu

da kelimeleri seçebilmek için gözlerini kısmakzorunda kaldı“Tanrılar merhamet edin,” dedi sessizce. “İkiside mi?”“Korkarım öyle lordum. Çok hüzünlü. Ölümüne hüz

Çok küçük ve çok masumdular.”Stark çocuğu düştüğünde kurtların nasıl uluduğunu h

dı Tyrion.Şu anda da uluyorlar mı, merak ediyorum? “Başka kimseye söyledin mi?” diye sordu.

“Henüz değil ama söylemem gerekecek.”

Tyrion mektubu dürdü. “Ablama ben söylerim.” Cershaberi nasıl karşılayacağını görmek istiyordu. Çok istiy bunu.

Kraliçe bu gece her zamankinden daha güzel görünüyGözlerinin rengini ortaya çıkaran, yeşil kadifeden, yakaselbise giymişti. Altın saçları çıplak omuzlarına lüle lüle dlüyordu ve beline zümrütlerle süslü örme bir kemer takmTyrion mektubu ablasına uzatmak için oturmak istedi ve

bının servis edilmesini bekledi. Tek kelime söylemedi. masumca baktığı kardeşinin elinden parşömeni aldı.

“Memnun olduğuna eminim,” dedi Tyrion, ablası meokurken. “Yanılmıyorsam Stark çocuğunun ölmesini istdun.”

270



Cersei yüzünü ekşitti. “Çocuğu o pencereden aşağı iten1 ime’ydi’ ben değil. Aşk uğruna dedi, bu beni mutlu edecek-miş gi*^ §eY aptalcaydı ve bunun yanı sıra tehlikeli amascvgib kardeşimizne zaman düşünmek için durdu ki?”

«Çocuk sizi görm üştü,” diye hatırlattı Tyrion.“O bir çocuktu sadece. O nu korkutup susturabilirdim.” Dü

ünceli gözlerle mektuba baktı. “Bir Stark ayağını bir yere çaryor ve her seferinde ben suçlanıyorum. Bu Greyjoy’un işiydi.

penimleilgisi yok.”“Dua edelim de Leydi Catelyn buna inansın.”Cersei’ningözleri büyüdü. “O Jaime’yi asla...”“...öldürmez mi? Neden? Joffrey ve Tommen katledilseydi

senn e yapardın?”“Sansa hâlâ benim elimde!” dedi kraliçe.“Sansa hâlâ bizim elimizde,” diye düzeltti Tyrion. “Ve ona

çok iyi bakmak zorundayız. Pekâlâ, bana söz verdiğin şu akşamyemeği nerede tatlı ablacığım?”

Cersei zevkli bir masa kurmuştu, bu inkâr edilemezdi. Kre-malı kestane çorbası, çıtır çıtır sıcak ekmek; çamfıstığı ve elmasosuyla lezzetlendirilmiş yeşilliklerle başladılar. Ardından bofa balığı tartı, ballı domuz budu, tereyağlı havuç, beyaz bezelye, jambon ve son olarak da mantar ve istridyeyle doldurulmuşkuğu kızartması geldi. Tyrion aşın derecede nazikti; her yeme-ğin en iyi porsiyonunu ablasına sundu ve sadece onun yedikle-rini yemeye özen gösterdi. Cersei’nin onu zehirleyeceğini dü-şünmüyordu gerçekten ama dikkatli olmaktan zarar gelmezdi.

Starklar’la ilgili haberler kadının tadını kaçırmıştı, Tyriongörebiliyordu. “Acı Köprü’den bir haber alamadık mı?” diyesordu kaygıyla, hançerinin ucuna geçirdiği bir parça elmayı kü-çük, nazikçe ısmklarla yerken.

“Hiç.”“Serçeparmak’a asla güvenmedim. Kafi miktarda altın karşı-

lığında göz açıp kapayıncaya kadar Stannis’in tarafına geçer.”“Stannis Baratheon’m kahrolası ahlakı adam satın almasına

12ın vermez. Üstelik Petyr gibiler için rahat bir lord da olmaz.Bu savaş bazı tuhaf dostluklar yarattı, katılıyorum ama o ikisi?

Hayır.”271



Tyrion domuz budundan bir dilim keserken, “DomLeydi Tanda’ya teşekkür etmeliyiz,” dedi Cersei.

“Sevgisinin bir göstergesi mi?”“Rüşvet. Kalesine dönme izni için yalvarıyor. Benim

senin iznin için de. Onu yolda tutuklatacağından korkuynm, Lord Gyles’a yaptığın gibi.”

“Tahtın veliahtıyla birlikte sıvışmayı mı planlıyor?”on ablasına bir dilim et servis etti, bir dilim de kendisi iç“Kalmasını tercih ederim. Kendisi güvende hissetmek isStokeworth’teki garnizonunu buraya getirsin. Ne kadarvarsa.”

“Adama bu kadar çok ihtiyacımız varsa vahşilerini nedderdin?” Cersei’nin sesinde fark edilir bir hırçınlık tınlıy

“Onları kullanmanın en iyi şekli buydu,” dedi Tyriorüstçe. “Onlar korkusuz savaşçılar ama asker değiller.Gerçe bir savaşta disiplin cesaretten daha önemlidir. ŞimdidOrmanı’nda, şehir duvarlarında olabileceklerinden çok ddalı oldular.”

Kuğu servis edilirken kraliçe, Tyrion’ı Boynuzlu Akomplosuyla ilgili sorguya çekti. Korkmaktan öte rahatsızgibi görünüyordu. “Neden bunca ihanede sanlıyız? LaHanedanı bu sefillere ne kötülük etti ki?”

“Hiç,” dedi Tyrion, “ama kazanan tarafta olmak istiyyani, hain olduklan kadar aptallar.”

“Hepsini bulduğundan emin misin?”“Varys öyle diyor.” Kuğu, Tyrion’ın damağı içinfazla bah

radıydı.Cersei’nin beyaz alnında, o muhteşem gözlerinin ort

bir çizgi belirdi. “Şu hadıma fazla güveniyorsun.”

“Bana iyi hizmet ediyor.”“Ya da seni buna inandırdı. Sırlar fısıldadığıtek kişinin seolduğunu mu sanıyorsun? Onsuz yapamayacağımızıdüşünmemize yetecek kadar sır veriyor her birimize. Robert’lailk evlendiğimde benimle de aynı oyunu oynadı. Yıllar boyuncakonseyde ondan daha gerçek bir dostum olmadığındanemindim amşimdi...” Bir an kardeşinin yüzünü inceledi. “Tazı’yıJ o f f r e y ’almaya niyetli olduğunu söylüyor.”272



“Ben her çeşit turtaya bayılırım.”“Ah, bunu uzun zamandır biliyorum. Varys’in neden bu

dar tehlikeli olduğunu biliyor musun?”“Şimdi de bilmece oyunu mu oynuyoruz? Hayır.”“Çünkü aleti yok.”“Senin de yok.”Ve bundan nefret ediyorsun, değil mi Cerse “Belki ben de tehlikeliyim. Öte yandan, sen her erkek ka

aptalsın. Düşünme işinin yarısını bacaklarının arasındaki socan yapıyor.”Tyrion parmaklarındaki kırıntıları yaladı. Ablasınıngülüm

semesinden hoşlanmamıştı. “Evet.Ve solucanım artıkgitmvaktimin geldiğini düşünüyor.”

“İyi değil misin kardeşim?” Göğüslerini Tyrion’ıngözlene sererek öne eğildi. “Birdenbire heyecanladın sanki

“Heyecanlanmak?” Tyrion kapıya baktı. Dışandanbir s

duyduğunu düşündü. Buraya yalnız geldiği için pişmandumaya başlıyordu. “Daha önce aletimle ilgilenmemiştinhiç.” “Beni ilgilendiren aletin değil, onu neyin içine so

önemli. Ben senin gibi bütün meselelerde hadımabel balamıyorum. Bazı şeyleri öğrenmek için kendi yöntevar... özellikle insanların bilmemi istemediği şeyleri öğiçin.”

“Ne demeye çalışıyorsun?”

“Sadece şunu...küçükfahişen elimde.”Tyrion şarap kadehine uzandı, düşüncelerini toplamzaman kazanmaya çalışıyordu. “Erkeklerin, zevkine dgun olduğunu sanıyordum.”

“Nasıl da komiksin küçük adam. Söyle bakalım, bevlenmedin mi daha?” Tyrion cevap vermeyince Cerse“Babamız çok rahatlayacak,” dedi.

Tyrion’ın midesi yılan balıklarıyla dolu gibiydi. Shasıl bulmuştu? Varys ona ihanet mi etmişti? Yoksa oncamalikâneye doğrudan gittiği geceki sabırsızlığıyla hebmuştu? “Yatağımı kimin ısıttığını neden önemsiyorsun

“Bir Lannister borcunu mutlaka öder,” dedi CerseiTopraklan’na geldiğin günden beri bana karşı entrikazenliyorsun. Myrcella’yı sattın, Tommen’ı sattın ve274



ff rey’yiöldürmek için komplo hazırlıyorsun. Tommenüze^jıdefl hükmedebilmek içinJo ffun ölmesini istiyorsun.”11 Bunun çok cazip bir fikir olduğunu inkâr edemem. “Bu çılgınlıkCersei. Stannis birkaçgün içinde burada olacak. Bana ihtiyacın

P“Ne için? Savaş meydanında göstereceğin olağanüstü cesaret

•Off için mı?“Bronn’un paralı askerleri ben olmadan savaşmaz,” diye ya

ljn söyledi Tyrion.«Ah, bence savaşırlar. Senin altınlarını seviyor onlar, şeytani

zekânı değil. Korkma, sensiz kalmayacaklar. Zaman zaman bo-ğazını kesmeyi düşünmediğimi söyleyemem ama bunu yapar-s a Jaime asla affetmez beni.”

«Ya fahişe?” Kızın adını kullanmıyordu.Onu, Shae’in benim için bir anlamı olmadığına inandırabilirsem, belki...«Kıza yeterince nazik davranılacak, oğullanma bir zarar gel-

mediği sürece. Ama Joff öldürülürse ya da Tommen düşmanıneline düşerse, küçük orospun tahmin bile edemeyeceğin acılariçinde can verir.”

Öz yeğenlerimi öldürmeye niyetli olduğumu düşünüyor gerçekten. “Çocuklar güvende,” dedi bitkin bir halde. “Tannlar merhametedin, Cersei, onlar benim kanımdan! Sen benim ne çeşit biradam olduğumu sanıyorsun?”

“Küçük ve çarpık.”Tyrion kadehinin dibindeki tortuya baktı. Benim yerimde olsa

Jaime ne yapardı? Büyük ihtimalle kaltağı öldürürdü ve sonuçla-rıyla daha sonra uğraşırdı. Ama Tyrion’ın ne altın bir kılıcı nede o kılıcı savuracak kabiliyeti vardı. Ağabeyinin pervasız ga-

zabım seviyordu ama benzemek istediği adam, lord babasıydı.Taş taş olmalıyım, Caterly Kayası olmalıyım, sert ve sarsılmaz. Bu sınavdan geçemezsem memnuniyetle en yakın ucubeliği ararım. “Bencekzı çoktan öldürdün,” dedi.

“Onu görmek ister misin? İsteyeceğini düşünmüştüm.”Cersei odanın karşısına gidip ağır meşe kapıyı ardına kadar açtı.Kardeşimin fahişesini getirin.”

Sör Osmund’ın kardeşleri Osney ve Osfryd aynı bezelye kanğundan çıkmış taneler gibiydi; kanca burunlu uzun adamlar,

275



koyu renk saçlar ve zalim gülümsemeler. Kız, adamların asında sallanıyordu. Esmer yüzündeki gözleri kocaman ve be beyazdı. Patlak dudağından kan sızıyordu, elbisesinin yırtıknndan bedenindeki çürükleri görebiliyordu Tyrion. Elleri ip bağlanmıştı, konuşamaması için ağzını tıkamışlardı.

“Ona zarar verilmeyeceğini söylemiştin.”

“Dövüştü.” Osney Karakazan, ağabeylerinin aksine tıraşhdı, sakalsız yanaklarındaki tırnak izleri açıkça görülebiliyor“Bu kızın gölge kedisi gibi pençeleri var.”

“Çürükler iyileşir,” dedi Cersei sıkılmış gibi. “Fahişey a ş a y a -cak. Joffrey yaşadığı sürece.”

Tyrion ablasına gülmek istedi. Tatlı olurdu, çok tatlı oluama gülerse oyunu ortaya çıkardı.Kaybettin Cersei. Karakazanlar

Bronn’un söylediğinden daha aptallarmış. Bütün yapması gerekenkelimeleri söylemekti.

Bunun yerine kızın yüzüne bakıp, “Mücadeleden sonra oserbest bırakacağına dair yemin ediyor musun?” dedi.

“Eğer Tommen’ı bırakırsan, evet.”Tyrion ayağa kalktı. “O halde onu tut ama güvende tut. B

hayvanlar onu kullanabileceklerini düşünüyorlarsa... pekâlâlı ablacığım, bir terazinin iki tarafa da eğildiğini hatırlatma

izin ver.” Sesi sakindi, düzdü, umursamazdı; babasının sesaramış ve bulmuştu. “Kıza olanların aynısı Tommen’a da odayak ve tecavüz dâhil.” Madem bir canavar olduğumu düşünüyor, ben de rolümü oynarım.

Cersei bunu beklemiyordu. “Cesaret edemezsin.”Tyrion gülümsedi, ağır ve soğuk. Yeşil ve siyah gözleri kr

çeye gülüyordu. “Cesaret? Kendim yapanm.”Cersei’nin eli, Tyrion’ın yüzüne doğru parladıama Tyri

on ablasının bileğini yakalayıp kadın çığlık atanakadar büktü. Osfryd kraliçeyi kurtarmak için hareketlendi. “Biradım daha atarsan kolunu kıranm,” diye uyardı cüce. Adam durdu.“Bana bir daha vuramayacağını söylediğim günü hatırlıyor muCersei?” Ablasını yere fırlattı ve Karakazanlar’a döndü.“Kızı çözün ve ağzındakini çıkarın.”

İp o kadar sıkı bağlanmıştı ki kızın ellerine kangitmiyordu.Kan geri gelirken kız acıyla inledi. Tyrion, tekrarhis kazanana



jjclar parmaklan nazikçe ovdu. “Tatlım,” dedi, “cesur olmalısın Seniincittikleri için üzgünüm.”

“Beni kurtaracağınızı biliyorum lordum.”“Kurtaracağım,” diyesöz verdi Tyrion ve Alayaya öne eğilip

onu alnından öptü. Bu kanlı öpücük benim hak ettiğimden fazla, diyedüşündü Tyrion. Ben olmasam babınabunlar gelmezdi.

Dönüp kraliçeyebaktığında alnında kızın kanı vardı. “Senden hiçbir zamanhoşlanmadım Cersei ama ablam olduğun için sanahiç zarar vermedim.Bunu sonlandırdm. Şu yaptığın şey için inciteceğim seni.Nasıl yapacağımı henüz bilmiyorum ama bana zaman ver.Kendini güvende ve mutlu hissettiğin bir gün gelecekve mutluluğunbir anda ağzındaki küllere dönüşecek.İşte o zaman borcun ödendiğinianlayacaksın.”

Savaşta, bir ordu kırılıp kaçtığı anda mücadele biter, demiş-

ti babası bir keresinde. Bir an önceki kuvvetleri, hâlâ zırhlı vesdahlı olmaları bir şey değiştirmez, önünden bir kez kaçtılarsadönüp tekrar savaşmazlar. Cersei’yle de aynıydı. Kadının bula- bildiği tek yanıt, “Defol,” oldu. “Gözümün önünden defol.”

Tyrion reverans yaptı. “O halde iyi geceler ve tatlı rüyalar.”Tyrion, kafatasının içinde yürüyen bin zırhlı piyadeyle bir-

likte Kral Eli Kulesi’ne döndü.Chataya}mngardırobunun arkasına

kaydığım ilk gün, bunun olacağını görmeliydim. Görmekistememişti belki de. Merdivenlerin sonuna geldiğinde bacakları zonkluyordu. Pod’u bir sürahi şarap getirmesi için yolladı ve yatakodasına gitti.

Shae cibinlikli yatakta bağdaş kurmuş oturuyordu. Göğüs-lerinin üstüne düşen ağır altın zincir hariç üzerinde hiçbir şeyyoktu: Birbirine tutturulmuş altın ellerden oluşan bir zincir,

her el bir diğerine kenetlenmiş.Tyrion kızı beklemiyordu. “Burada ne işin var?”Shae gülerek zinciri okşadı. “Göğüslerimde eller olsun iste-

dim... ama bu küçük, altın eller çok soğuk.”Tyrion bir an için ne diyeceğini bilemedi. Onun yerine bir

ta§ka kadının dövüldüğünü ve mücadelede bir terslik olur daJoffreydüşerse o kadının onun yerine öleceğini nasıl anlatabi-

ldi Shae’e? “Leydi Lollys...”Uyuyor. İstediği tek şey uyumak, koca inek. Uyuyor ve yi



yor. Bazen yerken uyuyakalıyor. Yiyecekler battaniyeleridüşüyor, onların üstünde yuvarlanıyor ve ben temizlemrunda kalıyorum." İğrenmiş gibi yüzünü buruşturdu. “Adüzdüler onu."

"Annesi kızın hasta olduğunu söylüyor.""Kamında bir çocuk var. Hepsi bu."Tyrion odaya göz ata. Her şey bırakağı gibi görünüy

“İçeri nasıl girdin? Bana gizli kapıyı göster.”Shae omuzlarını silkti. “Lord Varys bana bir başlık g

di, göremedim... ama bir yer vardı, başlığın ucundan z bakabildim. Taşlarla kaplanmışa, bilirsin, şu resimo l u ş t u r a

lardan.”"Mozaik mi?”Shae başıyla onayladı.“Kırmızı ve siyah renkteydiler. Galiba bir ejderha resm

Bunun dışında her şey karanlıktı. Bir merdivenden indikuzun yollan yürüdük, sonunda başım döndü. Bir kere dve hadım bir demir kapının kilidi aça. Kapıdan geçerkenre süründüm. Ejderha kapıdan sonraydı. Sonra başka birdivenle yukan çıkak, bir tünele girdik. Ben eğilmek zokaldım ve Lord varys emekliyordu sanınm."

Tyrion yatak odasım dolaştı. Apliklerden biri gevşek nüyordu. Ayak parmaklannm ucunda yükselip çevirmeylışa. Aplik, duvan sıyırarak ağır ağır kendi etrafında döndaşağı geldiğinde içindeki mum yere düştü. Soğuk taş zedağılan fitil parçalan bir sorun çıkarmadı. "Lordum beyatmak istemiyor mu?" diye sordu Shae.

"Birazdan." Tyrion gardırobunu aça, giysilerini kenarve dolabın arkasını itti. Bir genelevde işe yarayan şey birde de işe yarabilirdi... ama hayır, ahşap sağlamdı, esnemiyPencere sekisinin yanındaki bir taş dikkatini çekti ama itmeleri, dürtmeleri boşunaydı. Hüsran ve huzursuzlukltağa gitti.

Shae bağcıklannı çözüp kollannı boynuna doladı. “Omnn taş gibi sertleşmiş,” dedi. “Çabuk ol, seni içimde hisseistiyorum." Ama kız bacaklarım beline doladığında Tyrerkekliği ona ihanet etti. Shae lordunun yumuşadığını his

278



ata jc ör tüsününaltına kaydı ve erkekliğini ağzına aldı ama Tyr ion’ ı tahrik etmeye yetmiyordu.

^ girkaç dakikasonra kızı durdurdu. “Sorun ne?” diye sordu _hjc. D ü n y a n ınbütün tatlı masumiyeti kızın genç suratındaki cizgiİere yazılmıştı.

Masumiyet? S en i aptal, o bir fahişe, Cersei haklı; aletinle düşünü yorsun, aptal,aptal.

Hadi uyu tatlım,” dedi kızın saçlarınıokşayarak. Ama

Slıaeuykuya daldıktan uzun zaman sonra Tyrionyatakta gözlerini kırpmadan yatıyordu,tek eliyle kızınküçük göğsünü avuçla- mışa, nefes alıp verişini dinliyordu.



CATELYN

Nehirova’nın Büyük Salon’u, iki kişinin baş başa yemde boş kalan bir yerdi. Duvarları derin gölgeler perdeliBir meşale, arkasında yanan üç meşale bırakarak söndü. Cgözlerini şarap kadehine dikmiş oturuyordu. Şarap, dilinyıf ve ekşi bir tat bırakıyordu. Brienne karşısındaydı. Aral babasının yüksek koltuğu vardı, salonun geri kalanı kadaHizmetkârlar bile gitmişti. Catelyn onların kutlamalara kasına izin vermişti.

Kalenin duvarları kalındı, buna rağmen avludan gelen seslerini duyabiliyorlardı. Sör Desmond kilerden yirmifıçı ge

tirtmişti, sıradan insanlar Edmure’un an meselesi olan dönve Robb’un Sarpkaya’yı fethini esmer bira dolu içki boynuhavaya kaldırarak kutluyorlardı.

Onları suçlayamam, diye düşündü Catelyn. Bilmiyorlar. Bilsele bile niye umursasınlar? Onlar benim oğullarımı tanımadılar. Bran\n tırmanışlarını yürekleri ağızlarında, aynı anda hem dehşet hem gurur duyrak izlemediler, onun kahkahalarım duymadılar hiç. Rickonfun ağabeylri gibi olmak için öfkeyle çabalamasını görüp gülümsemediler.

Önündekakşam yemeğine baktı: Jambona sarılmış alabalık; köklü yeler, kırmızı rezene ve tatlı otlardan yapılmış salata, bezelye,ve sıcak ekmek. Brienne yemeklerini düzenli bir sırayla yiakşam yemeği yerine getirmesi gereken görevlerden biriydki. Suratsız bir kadına dönüştüm, diye düşündü Catelyn. Ne etten ne de şaraptan keyif alıyorum, şarkılar ve kahkahalar benim için şüph

yabancılara dönüştü. Yas, toz ve acı özlemlerden ibaret bir yaratığım artı Bir zamanlar kalbimin olduğu yerde bir boşluk var şimdi.

Karşısında oturan kadının yemek yerken çıkardığı seshammül edilmez olmuştu. “Brienne, ben senin için uyguarkadaş değilim, istersen gidip kutlamalara katıl. Bir kupa ve Rymund’un arpıyla dans et.”

“Ben kutlamalar için yaratılmamışım leydim.” Büyükri siyah ekmek somunun ucunu kopardı, Brienne ne old

unutmuş gibi ekmek parçasına baktı. “Eğer emrederseniz 280



Catelyn kızın huzursuzluğunu hissedebiliyordu. “Bendendaha insanlarınarkadaşlığından keyif alabilirsin diye dügünmüştüm sadece.”

“Ben gayet iyiyim.”Kız, ekmeğini alabalığın kızartıldığı yağabandırdırdi-

«Bu sabah bir kuşdaha geldi.” Catelyn bunu neden söyledi-

ğini bilmiyordu.“Üstat beni hemen uyandırdı. Görevini yapı-yordu ama bu nazikçe bir tavır değildi, hiç değildi.” Brienne’esöylemeye niyeti yoktu.Kendisinden ve Üstat Vyman’dan baş

kimse bilmiyordu,zamanı gelene kadar da söylemeyecekti,zamanı gelene kadar...

Hangi zaman? Aptal kadın, bir sır olarak saklamak, bunun gerçekliğini azaltacak mı? Hiç bahsetmezsen, hiç konuşmazsan bir rüyaya mı

dönüşecek, rüyadan çok, yansı hatırlanan bir kâbusa? Ah, keşke tannlar bu kadar merhametli olsaydı.“HaberlerKral Topraklarındanmı?”diye sordu Brienne.“Keşke öyle olsaydı.Kuzgun, Cenvyn Kale’sinden, kale ku-

mandanım SörRodrik’ten geldi.”Kara kanatlar, kara haberler. “Toplayabildiği bütün kuvveti toplamış ve kaleyi geri almak içinKışyan’na gidiyormuş.”Bütün bunlar ne kadar önemsiz geli-

yordu şimdi. “Ama dem işki... yazmış ki...”“Leydim, neoldu? Oğullarınızla ilgili bir haber mi?” Ne kadar basit bir soruydu; keşke cevabı da o kadar basit

olsaydı. Catelyn konuşmaya çalıştı ama kelimeler boğazındadüğümlenmişti. “Benim Robb’dan başka oğlum yok.” Bu kor-kunç kelimeleri hıçkırmadan söylemeyi başarmıştı ve bununiçin müteşekkirdi.

Brienne dehşetle ona bakıyordu. “Leydim?”“Bran ve Rickon kaçmaya çalışmışlar ama Pelit Suyu’ndaki

değirmende yakalanmışlar. Theon Greyjoy oğullarımın kafala-rını Kışyan’nın duvarlarına çakmış. On yaşından beri soframdaoturan Theon Greyjoy.” İşte söyledim, tannlar beni affetsin. Söyledim ve gerçek oldu.

Brienne’in yüzü ıslak bir bulanıklıktı. Masanın üstündenone doğru uzandı ama parmaklan Catelyn’in eline yaklaşınca

durdu, bir dokunuşun hoş karşılanmayacağından korkar gibi.281



'‘Ben... söylenecek söz yok leydim. Benim iyi leydim.Oğulınız... onlar şimdi tanrıların yanında.”

“öyle mi?” dedi Catelyn sertçe. “Nasıl bir tanrı bunmasına izin verir? Rickon daha bebekti. Böyle bir ölümhak etmiş olabilir? Ve Bran... ben kuzeyden ayrılırken, dgünden beri gözlerini açmamıştı. O uyanmadan geridönmü

olmalıydım. Şimdi asla dönemeyeceğim ona, gülüşünü daha duyamayacağım.” Brienne’e avuçlarını gösterdi, parmaklnnı. “Bu yara izleri... Bran yatağında uyurken boğazınıkesmeiçin bir adam gönderdiler. Oğlum o gün ölebilirdi, ben öylama Bran’m kurdu adamın boğazını parçaladı.” Bu, Catelbian duraksattı. “Theon kurdan da öldürdü sanınm. Öldürmalı, aksi takdirde... Ulu kunlar yanlarında olduğu sürecoğulannıın güvende olacağından emindim. Boz Rüzgâr’la Rgib

Ama kızlanmın kurtlan yok anık.”Konunun aniden değişmesi Brienne’i şaşırtmıştı. “K

nız...”“Sansa üç yaşındayken bile bir leydiydi; daima çok zar

sanlan memnun etmeye hevesli. Şövalyelerin yiğidikleritan hikâyelerden daha çok sevdiği bir şey yoktu. İnsanlar y bana benzediğini söyler ama benim hiç olmadığım kad

bir kadın olacak, bunu görmek çok kolay. Hizmetçisini gsaçlarını kendim tarardım sık sık. Kızıl saçları var, benimdaha açık, çok gür ve yumuşak... saçlarındaki kırmızılık mrin ışığım yakalar ve bakır gibi ışıldar.

Ve Arya, evet... Ncd’in ziyaretçileri avluya haber vergirdiklerinde onu ahırda çalışan çocuklardan biri sanarla bir mücadeleydi, bunu söylemek gerekir. Yan oğlan çockurt yavrusu. Ona bir şeyi yasakla ve yasakladığın şey onreğinin tutkusu olsun. Ned’in uzun yüzü vardı onda, kasaçtan her zaman bir kuş yuvası gibi görünürdü. Arya’yıyapmaktan umudumu kesmiştim. Diğer kızlar oyuncak biriktirirken o yara kabuklan biriktirirdi. Aklına gelensöylerdi. O da ölmüş olmalı.” Bunu söylediğinde dev gigöğsünü sıkıyormuş gibi hissetti. “Hepsinin ölmesini isBrienne. Önce Theon Greyjoy, sonra Jaime Lannister,

İblis, hepsi, hepsi. Ama kızlarım, kızlanm...”282



“Kraliçe ** onun da küçük bir kızı var,” dedi Briennc tuhaf birsesle. “Ve oğullan da, sizinkilerle aynı yaşta, belki acır ve...”

“Kızlarımı zarar görmemiş bir halde geri mi gönderir?” Catciyn hüzünle gülüm sedi. “Sen de tatlı bir masumiyet var çocu-ğum Öyle olmasını dilerdim... ama hayır. Robb kardeşlerininintikamını alacak. Buz da ateş gibi, öldürür. Buz, Ned’in uzunkılıcıyd1 Valyria çeliğinden dövülmüştü, binlerce katın haresiy-le mühürlenmişti, o kadar keskindi ki dokunmaya korkardım,guz’la kıyaslandığında Robb’un kılıcı bir sopa kadar kör kalır.Theon’un kafasını kesmek Robb için kolay olmayacak korka-rım Starklar cellat kullanmaz. Kılıcı, hükmü veren indirme-lidir, derdi Ned her zaman ama bu görevi hiç sevmezdi. Ben seveceğim,ah, evet.” Yaralı ellerine baktı. Açıp kapadı ellerini ve

gözleriniyavaşça yukan kaldırdı. “Ona şarap yolladım.”“Şarap?” Brienne’in kafası kanşmıştı. “Robb’a mı? Yoksa...Theon Greyjoy’a mı?”

“Kral Katili’ne.” Bu oyun Cleos Fre/de işe yaramıştı.Uma- nm susamışsındtr Jaime. Umarım boğazın kuru ve dardır. “Benimlegelmeni istiyorum.”

“Ben sizin emrinizdeyim leydim.”

“Güzel.” Catelyn birdenbire ayağa kalktı. “Sen kal, güzelceyemeğini bitir. Seni daha sonra çağırtacağım. Gece yansında.”“O kadar geç vakitte mi leydim?”“Zindanlar penceresiz, orada her saat aynı ve benim için bü-

tün saatler gece yarısı.” Catelyn salondan çıkarken ayak sesleri boşlukta yankılandı. Lord Hoster’ın çalışma odasına çıkarkendışarıdan gelen bağnşmalan duyuyordu, “Tully!” ve “Bir ka-deh! Genç ve cesur lord için bir kadeh!” Babam ölmedi henüz,diye bağırmak istedi Catelyn.Oğullarım öldü ama babam yaşıyor, hepiniz kahrolun, o hâlâ sizin lordunuz.

Lord Hoster derin uykudaydı. “Kısa zaman önce rüya şarabıiçti leydim,” dedi Üstat Vyman. “Ağnsı için. Burada olduğunu-zu fark etmeyecek.”

“Önemli değil,” dedi Catelyn.Canlıdan çok ölü, buna rağmen henım zavallı, tatlı oğullarımdan daha canlı.

Leydim, sizin için yapabileceğim bir şey var mı? Belki biruyku ilacı?”



“Teşekkür ederim üstat ama hayır. Yasımı uyuyarak &meyeceğim. Bran ve Rickon daha iyisini hak ediyor.Gidinlamalara katılın, bir süre babamla kalacağım.”

“Nasıl isterseniz leydim.” Vyman reverans yapıp ayrıldı Lord Hoster sırtüstü yatıyordu, ağzı açıktı, nefesihafifçc

lık çalan bir iç çekişti. Bir eli yataktan aşağı sarkmıştı; bir dekemikti, kınlgan ve solgundu ama sıcaktı. Parmaldarını banın parmaklarının arasına geçirip kapadı. Ne kadar sıkı tutars

tutayım burada kalmasını sağlaya mam, diye düşündü kederle. G meşine izin vermeliyim. Ama parmakları açılmıyordu.

“Konuşacak kimsem yok baba,“ dedi. “Dua ediyorum atanrılar bana cevap vermiyor.” Babasınınelini hafifçe öTeni ılıktı, şeffaf derisinin altındaki mavidamarlar nehirler gkollaraayrılmıştı. Dışarıda daha büyüknehirler akıyordu. Kmızı Çatal ve Tökeztaş sonsuza kadar akacaktıama babası

elindeki nehirler donacaktı. Akıntı çok yakındaduracaktı. “Gçen gece, Lysa’yla birlikte Denizgözcüsü’ndengeri dönerkkaybolduğumuz günü gördüm rüyamda.Hatırlıyor musuOrtalığı tuhaf bir sis basmıştı ve biz kafileningerisinde kalmtık. Her şey griydi, atımın burnunun ucundangeçen adım

bile göremiyordum. Yolu kaybetmiştik. Ağaçlarındallan, önrinden geçerken bizi yakalamak için uzanan cılızkollara bziyordu. Lysa ağlamaya başlamıştı ve sis benimhaykmşlayutuyor gibiydi. Ama Petyr nerede olduğumuzubiliyordu, dönüp bizi buldu...

Ama beni bulacak kimse yok şimdi, değil mi? Busefer ymu kendim bulmak zorundayım ve bu zor, çok zor.

Stark sözünü hatırlayıp duruyorum. Kış geldi babaiçin. Benim için. Robb, Greyjoylar’la da savaşmak zordi, Lannisterlar’la savaştığı gibi, peki ne uğruna? Altınşa

ve demir bir sandalye için mi? Toprak yeterince kanaKızlarımı geri istiyorum, Robb’un kılıcını kenarabırakmasWälder Frey’in gösterişsiz kızlarından birini seçmesinoğlumu mutlu etmesini ve ona oğullar vermesini isBran ve Rickon’u geri istiyorum. Ben...” Catelyn ba“Ben,” dedi bir kez daha ve sonra kelimeler onu terk

Bir süre sonra mum eriyip söndü. Ay ışığı panjurl

284



sindan süzülüp babasının yüzüne gümüşi çizgiler düşürdü. BaL sınin zahmetli soluklarının yumuşak fısıltılarını duyuyordu,nehirlcr*n sonsuz ve sert akışını, avludan yükselen bir aşk şar-kısının belli belirsiz notalarını, çok hüzünlü ve çok tatlı.“Son- fafar kadar kızıl bir kız s e v d imdiye söyledi Rymund,*saçlarında ü n ba t ım ı”

Catelyn şarkıların ne zaman bittiğini fark etmemişti bile.Saatlergeçmişti ama Brienne kapıda göründüğünde sadece bir jalp atımı vakit geçmiş gibiydi. “Leydim,” dedi kız sessizce.“Gece yansı geldi.”

Gece yansı geldi baba, diye düşündü Catelyn veben görevimi yerine getirmeliyim. Adamın elini bıraktı.

Gardiyan küçük, sinsi bir adamdı, burnu çatlak damarlarladoluydu.O nu bir maşrapa bira ve bir güvercin turtasının artık

lannın üstüne eğilmiş halde buldular, sarhoştu. Şüpheli göz-lerle kadınlara baktı. “AfFınız için yalvanrım leydim ama LordEdmure onun yazılı ve mühürlü izni olmadan kimsenin KralKatili’nin yanına giremeyeceğini söyledi.”

uLord Edmure? Babam öldü ve kimse bana söylemedi mi?”Gardiyan dudaklarını yaladı. “Hayır leydim, bildiğim kada

nya ölmedi.”

“Hücreyi açacaksın ya da benimle birlikte Lord Hoster’ınçalışma odasına gelip neden bana meydan okumayı uygun bul-duğunu anlatacaksın.”

Adamın gözleri düştü. “Leydim nasıl emrederse.” Anah-tarlar, adamın beline sanlı deri kuşağa asılmıştı. Kral Katili’ninhücresinin kapısına uyanı bulana dek bıyık altından söylenerekanahtarlan karıştırdı.

“Birana geri dön ve bizi yalnız bırak,” diye emretti Catelyn.Alçak tavandaki kancaya bir yağ lambası asılmıştı. Lambayı alıpalevi yükseltti. “Brienne, beni kimse rahatsız etmesin.”

Brienne başıyla onaylayarak hücre kapısında durum aldı, elikılıcının kabzasmdaydı. “Bana ihtiyacınız olursa seslenin ley-dim.”

Catelyn demir ve ahşaptan yapılmış ağır kapıyı omzuylaiterek açtı ve kokuşmuş karanlığa doğru bir adım attı. Burası

Nehirova’nm bağırsaklarıydı ve buna uygun kokuyordu. Ayak285



ksa yenilerini eklemekiçin mi geldiniz? Eğer isterseniz onları rtıli birşekilde çıngırdatabilirim.”

;eVî‘3unu kendiniz istediniz,” diye hatırlattı Catelyn. “Soyunu-rütbenize uygunbir kule hücresi vermiştik size. Karşılım-

^ ^ a y a teşebbüsederek ödediniz.” nl Hücre hücredir.Casterly Kayası’mn altındaki bazı hücre

de kıyaslanınca benimkigüneşli bir bahçeye benziyor. Bir din onları size gösteririmbelki.”

Korkuyorsa bile bunu çok iyi saklıyor, diye düşündü Catelyn.“Elleri ve ayakları zincirli biradamın ağzında çok daha saygılı bir dil olmalı sör. Buraya tehditedilmek için gelmedim.”

“Öylemi? O halde benden zevk almakiçin geldiniz. Dul kadınların boş yataklarından bezdiğisöylenir. BizKral Muhafız- lan asla evlenmemek için yemin ederiz ama ihtiyacınızolan şey

buysa size hizmet edebilirimsanınm. Bize biraz şarapkoyun,şudbiseyi üstünüzden çıkarın, hoşuma gidecek mi birbakalım.” Catelyn tiksintiyle adama baktı. Bunun kadar güzel ve bir o

kadar aşağılıkbaşka bir adam daha oldu mu hiç? “Bunu oğlumunduyabileceği bir yerde söylerseniz, ölürsünüz.”

“Bunları taktığım sürece.” Jaime Lannister zincirlerini şın-gırdattı. “Oğlunuzun teke tek bir dövüşte benimle karşılaşmak-

tan korktuğunu ikimiz de biliyoruz.”“Oğlum genç olabilir ama onun aptal olduğunu düşünürse-niz çok yanılırsınız... ve bana öyle geliyor ki, arkanızda bir orduvarken bu kadar kolay meydan okuyamamıştınız.”

“Eski Kışyarı Kralları da annelerinin eteğinin altına saklanırmıydı?”

“Bundan sıkılmaya başladım sör. Bilmem gereken şeylervar.”“Size neden herhangi bir şey söyleyeyim?”

“Hayatınızı kurtarmak için.”“Ölümden korktuğumu mu sanıyorsunuz?” Bu fikir adamı

eğlendirmiş gibiydi.Korkmalısınız. Günahlarınız, yedi cehennemin en derinin

e bir işkence yeri kazanmanızı sağlayacak, eğer tanrılar adalet-iyse.”

Hangi tanrılardan bahsediyorsunuz Leydi Catelyn? Koca



nızın dua ettiği ağaçlardan mı?O tanrılar, kardeşim kafkestirirken kocanıza iyi hizmetettiler mi?” Jaime kıkırda^“Eğer tanrılar varsa dünya nedenbunca acıyla ve adaletsizli]^1'dolu?" e

"Sizin gibi adamlar yüzünden.”"Benim gibi adamlar yok. Sadeceben varım.”

Burada kibirden, gururdan ve çılgın bir adamın beyhude cesaretin den başka bir şey yok. Nefesimi boşa harcıyorum. Bir zamanlar içind bir parça onur varsa bile çoktan ölmüş. “Dem ek benimle konuşmayacaksınız, öyle olsun. Şarabı içinya da şarap kabına işeyin sör benim için fark etmez.”

Catelyn kapının tokmağınıtuttuğunda, “Leydi Stark”dedi Jaime. Catelyn döndü,bekledi. “Bu rutubette her şm|

paslanıyor,” diye devam etti Jaim e.“Bir adamın nezaketi bileGitmeyin, size istediğiniz cevaplarıvereceğim... bir bedel kar-şılığında.”

Hiç utanması yok. “Tutsaklar bedel belirleyemez.”“Ah, benimkini oldukça makulbulacaksınız. Gardiyanınız

bana iğrenç yalanlardan başka birşey anlatmıyorve onlar biletutarsız, bir gün Cersei’nin derisininyüzüldüğünü söylüyorertesi gün babamınkinin. Siz benimsorularımı cevaplayın, bende sizinkileri.”

“Gerçekleri mi?”“Ah, istediğiniz gerçekler mi? Tyrion, insanın her zaman ge

çeklere aç olduğunu iddia ettiğini ama gerçeğin tadını çokder beğendiğini söyler.”

“Söyleyeceğiniz her şeyi duyabilecek kadargüçlüyüm.”“O halde nasıl isterseniz. Ama önce, nezaket gösterirsen

şarap. Boğazım çok kuru.”Catelyn lambayı kapıya astı ve kupayla sürahiyi yakına tirdi. Jaime şarabı yutmadan önce ağzının içinde çalkala“Ekşi ve adi,” dedi, “ama iş görür.” Sırtını tekrar duvara daydizlerini göğsüne çekti ve Catelyn’e baktı. “İlk sorunuz LeStark?"

Bu oyunun ne kadar süreceğini kestiremeyen Catelyn vakit kaybetmedi. “Joffrey’nin babası siz misiniz?”

“Yalnızca cevaplarını bildiğiniz sorularıs o r u y o r s u n u z .



„Sizin ağzınızdan duym akistiyorum.”/idamom uz silkti.Joffrey b enden . Cersei’nin diğer yavru-

lan # bi’ sanırım.”*JCız kardeşinizinsevgiliniz o ldu ğu nu kabul ediyorsunuz?”“Kardeşimi herzaman sevdim.Bana iki cevap borçlusunuz,tün akrabalarım hâlâ hayatta mı?”“Sör StafFord Lannister’ınÖküzağzı’nda öldürüldüğünü

d u y d u m . •Jaime etkilenmem işti. “Kız kardeşim ona Ahmak Amca der

¿i Beni Cersei ve T yrio n ilgilendiriyor ve lord babam.”“Sağlar, üçü de.” Ama uzun zaman için değil, tanrılar merha-

metl¥e- t ; , , . .Jaime biraz daha şarap içti. Diğer sorunuzu sorun.Catelyn, bir sonraki sorusuna yalandan başka bir şeyle cevap

vermeye cesaret edip edemeyeceğini merak ediyordu. “OğlumBran nasıl düştü?”

“Onu pencereden aşağı attım.”Bunu söyleyişindeki rahatlık Catelyn’in sesini bir an için alıp

götürdü. Bir bıçağım olsaydı onu şu an öldürürdüm, diye düşündü, sonra kızlarını hatırladı. “Siz bir şövalyeydiniz, masum ve zayıflan korumak için yemin etmiştiniz,” derken boğazı sıkıştı.

“Yeterince zayıftı amao kadar masum değildi belki de. Bizi gözetliyordu.”

“Bran kimseyi gözetlemezdi.”“O zaman şu kıymetli tanrılarınızı suçlayın, çocuğu o pence-

reye getirip asla görmemesi gereken bir şeyi görmesinisağlayan kimdi?”

“Tanrıları mı suçlayayım?” dedi Catelyn inanamayarak. “Oğ-lumu aşağı iten sizin ellerinizdi. Onun ölmesini istediniz.”

Jaime’nin zincirleri hafifçe şıngırdadı. “Çocukları nadirendaha sağlıklı olmaları için pencerelerden aşağı fırlatırım. Evet,onun ölmesini istedim.”

“Ve ölmediğinde tehlikenin her zamankinden çok daha bü-yük olduğunu biliyordunuz, Bran’ın bir daha asla uyanmayaca-ğından emin olmak için köpeğinize bir kese gümüş verdiniz.”

Oyle mi yaptım?” Jaime kupasını kaldırıp büyük bir yudumiçti. “Bununla ilgili konuştuğumuzu inkâr etmeyeceğim



ama siz gece gündüz çocuğun yanındaydınız,üstadınız ve LoEddard da sık sık yanına gidiyordu, ayrıcamuhafızlar vardıhatta şu kahrolası ulu kurtlar... Kışyarı’nın yarısınıboylu boyuca geçmem gerekirdi. Hem, çocuk kendi kendineölecekmiş ggörünürken neden zahmet edecektim ki?”

“Bana yalan söylerseniz bu görüşme biter.”Catelyn parmaklannı ve avuçlarını göstermek için ellerini uzattı.“Bu yaraizle

ni Bran’ın boğazını kesmeye gelen adam bıraktıbana. O adamgönderilmesinde bir rolünüz olmadığı dairyemin eder miniz?”

“Lannister onurum üstüne.”“Sizin Lannister onurunuzbundan daha kıymetsiz.” Bok

vasını tekmeleyip devirdi. Leş kokulu kahverengi pislik hzeminine yayıldı, samanların içine işledi.

Jaime Lannister zincirlerinin izin verdiği ölçüde puzaklaştı. “Boktan bir onurum olabilir gerçekten, bunu meyeceğim ama benim yerime öldürecek birini tutmadhiçbir zaman. Neye isterseniz ona inanın Leydi Starkamölmesini isteseydim onu kendi ellerimle katlederdim.”

Tannlar merhamet edin, doğruyu söylüyor. “Katili siz gönderdiyseniz, kız kardeşiniz gönderdi.”

“Öyle olsaydı bilirdim. Cersei benden hiçbir şey sakla“O halde İblis’ti.”“Tyrion sizin Bran’ınız kadar masum.O kimsenin pencere

ne tırmanıp casusluk yapmıyordu.”“Peki suikastçinin elinde neden onun hançeri vardı?“Nasıl bir hançer?”“Uzundu,” dedi Catelyn ellerini birbirindenayırarak, “sade

di ama işçiliği iyiydi, Valyria çeliğinden bıçağıve ejderha kemğinden kabzası vardı. Kardeşiniz o hançeri,PrensJoffrey’nin isgünü için düzenlenen turnuvada Lord Baelish’tenkazanmış.”

Lannister şarap doldurdu, içti, doldurdu,kupaya baktı. “Bşarap içtikçe daha kaliteli oluyor sanki. O hançerihatırlıyor gibyim, şimdi siz de tarif edince. Kazanmış, dediniz.Nasıl?”

“Çiçek Şövalyesi’yle yaptığınız mızrakmüsabakasında sızüzerinize bahis oynamış.” Catelyn kendi sözlerinid u y u n c a yananlattığım fark etti. “Hayır... tam tersi.”290



“Tyrion müsabakalarda daima benim üzerime bahis oynar,”dcd* Jaime» <ama ° Sör Loras beni atımdan düşürdü. Birt a l i h s i z l i k .Delikanlıyı hafife aldım ama o kadar önemli değil. jCardeşim ortaya her ne koyduysa kaybetti... fakat hançerin el de-riştirdiği doğru, şimdi hatırlıyorum. Robert o hançeri ziyafet ge-cesi göstermişti bana. Majesteleri yaralarıma tuz basmaktan hoşlanırdı, özellikle de sarhoşken. Ne zaman sarhoş değildi ki?”

Ay Dağlan’dan geçerlerken Tyrion Lannister da hemen he-men aynı şeyleri anlatmıştı, Catelyn hatırlıyordu. Adama inan-mamıştı. Petyr tam tersine yem in etmişti. Catelyn için neredey-se bir kardeş olan Petyr, onu çok seven, elini tutmak için düelloyapan Petyr... buna rağmen, Jaime ve Tyrion aynı hikâyeyi an-latıyorlarsa, bunun anlamı neydi? İki kardeş, bir yıldan uzunzaman önce Kışyarı’ndan ayrıldıklarından beri birbirlerini gör-memişlerdi. “Beni kandırmaya mı çalışıyorsunuz?” Burada biryerde bir tuzak vardı.

“Çok kıymetli yumurcağınızı pencereden aşağı ittiğimi kabulettim, bu hançerle ilgili yalan söylemek bana ne kazandırır?” Birkupa şarabı daha midesine indirdi. “İstediğinize inanın. İnsanlann benim hakkımda ne söylediğini umursamaktan vazgeçtim.Ve sıra bende. Robert’ın kardeşleri araziye çıktı mı?”

“Çıktılar.”“Bu çok kısa bir yanıt. Bana daha fazlasını verin yoksa bir

sonraki cevabım aynı derecede kısa olur.”“Stannis, Kral Toprakları’na yürüyor,” dedi Catelyn istek-

sizce. “Renly öldü, Acı Köprü’de ağabeyi tarafından katledildi,anlayamadığım bir kara büyü marifetiyle.”

“Yazık olmuş,” dedi Jaime. “Renly’den hoşlanırdım amaStannis bambaşka bir hikâye. Tyrelller kimin tarafını tuttu?”“Önce Renly’nin. Şimdi, bilemem.”Oğlunuz kendini çok yalnız hissediyor olmalı.”

“Robb birkaç gün önce on altı yaşma girdi... yetişkin bir er-kek ve bir kral. Girdiği bütün mücadeleleri kazandı. Ondan geen son haber, Sarpkaya’yı Westerlingler’den aldığıydı.”

Henüz babamla karşılaşmadı, değil mi?”k Karşılaştığında onu bozguna uğratacak. Tıpkı sizi uğrattığı



“Beni gafil avladı. Bir korkağın kandırmacası.”“Kandırmacalardan bahsetmeye cesaret edebiliyormusun

siz? Kadeşiniz Tyrion elçi kılığına girmiş katiller yolladsancağı altında.”

“Bu hücrede yatan sizin oğullarınızdan biriolsaydı,erkekardeşleri onun için aynısı yapmaz mıydı?”

Benim oğlumun hiç erkek kardeşi yok, diye düşündü Catelama acısını böyle bir yaratıkla paylaşmayacaktı.

Jaime biraz daha şarap içti. “Onur tehlikedeyken bideşin hayatının ne önemi var, ha?” Bir yudum daha. “Toğlunuzun beni fidye karşılığında geri vermeyeceğini bkadar zeki.”

Catelyn bunu inkâr edemezdi. “Robb’un sancak beyzin ölünüzü görmeyi tercih ediyor. Özellikle Rickard KaFısıltılı Orman’da iki oğlunu katlettiniz.”

“Güneş ışıklı sancakları olan iki delikanlı mı?” Jaime lannı silkti. “Doğrusunu isterseniz katletmeye çalıştığsizin oğlunuzdu. O ikisi araya girdi. O nları adil bir dövüdürdüm, mücadelenin ateşiyle. Herhangi bir şövalye ayyapardı.”

“Ettiğiniz bütün yeminleri bozm uşken kendinize nvalye diyebilirsiniz hâlâ?”

Jaime kupasını doldurmak için sürahiye uzandı. “Ço

yemin... sizi yeminlere zorluyorlar, yeminler, yeminlerlı savun. Krala itaat et. Kralın sırlarını sakla, emirleringetir. Onun canına karşılık seninki. Ama babana itaat kardeşini sev. Masumu koru. Zayıfı savun. Tanrılara sayKanunlara uy. Çok fazla. N e yaparsan yap b ir yemin yarü bozuluyor.” Büyük bir yudum şarap alıp bir an için kapadı, sırtını duvardaki güherçile yamasına dayadı. “B pelerini giyen en genç adamdım.”

“Ve temsil ettiği her şeye ihanet eden en genç adamKatili.”“Kral Katili,” diye telaffuz etti dikkatlice. “H em de ne

Kupasını kaldırdı. “Aerys Targaryen’a, Hanedan ındanle Anılan İkinci Kral, Yedi Krallık Lordu, Diyar’ın KoruyuVe onun boğazını kesen kılıca. Altın bir kılıçtı,b i lm iy o r s u n

292



Kralın kanı bıçağa kıpkırmızı akana dek. Lannister renkleri, kır^ ve altın."

jaime gülerken Catelyn şarabın işe yaradığını fark etti; adamsürahininçoğunu içmişti, sarhoştu. “Sadece sizin gibi bir adam böyle bir fiille gurur duyabilir.”

«Size söylemiştim, benim gibi bir adam yok. Cevap verinLeydi Stark... Sevgili Ned’iniz babasının nasıl öldüğünü anlattıml size? Ya da kardeşinin?”

“Brandon’ı babasının gözlerinin önünde boğdular ve ardın-dan Lord Rickard’ı da öldürdüler.” Bu çirkin bir hikâyeydi veon altıyıl öncesine aitti. Neden soruyordu ki?

“Öldürdüler, evet, amanasıl?”

“Kordonla ya da baltayla, sanınm.”Jaime bir yudum içti, ağzım sildi. “Ned’in sizi korumayaçalıştığı besbelli.Bir bakire olmasa da gencecik tatlı bir gelin.Pekâlâ, gerçeği istediniz.Sorun bana. Bir pazarlık yaptık, sizdenhiçbir şey saklayamam.Sorun.”

“Ölü ölüdür.” Bunu bilmek istemiyorum.“Brandon ağabeyinden farklıydı, öyle değil mi? Onun da

marlannda buzlu su yerine kan akıyordu. Daha çok benim gibiydi.”“Brandon size hiç benzemiyordu.”“Eğer öyle diyorsanız, ikiniz evlenecektiniz.”“Nehirova’ya doğru yola çıkmıştı ama...” bu konudan bah-

setmek bunca yıl sonra bile boğazının sıkışmasına sebep olu-yordu, garipti. “...Leydi Lyanna’yı duyduğunda buraya gelmek

yerine Kral Topraklan’na gitti. Aceleyle verilmiş cüretkâr birkarardı.”Haberler N eh irov a’yaulaştığında kendi babasının na-sıl öfkelendiğini hatırlıyordu Catelyn.Yiğit aptal, demişti Bran-don için.

Jaime son yanm kupa şarabı aldı. “Birkaç dostuyla birlikteKızıl Kale’ye girdi ve Prens Rhaegar’ın dışarı çıkıp ölüme çağır-dı. Ama Rhaegar kalede değildi. Aerys, oğluna karşı ölüm planıyapmak suçuyla hepsinin tutuklanması için muhafızlarını gön-derdi. Diğerleri de lordlann oğullan gibi görünmüştü bana.”

“Ethan Glover, Brandon’m yaveriydi,” dedi Catelyn. “Sade



Elbert Arryn, Jon’un yeğeni ve vârisi.” Bunca sene soleri hatırlaması tuhaftı. “Aerys onları vatan hainliğiyls u ç m

ve suçun hesabını vermeleri için babalarını konseye oğullarını rehin olarak tutuyordu. Adamlar geldiğind

bir yargılama yapmadan hepsini öldürttü. Hem babaoğulları.”

“Yargılama vardı. Bir çeşit. Lord Rickard dövüşle lanma talep etti ve kral bu isteği yerine getirdi. StarMuhafızlarından biriyle dövüşeceğini düşünerek zırhşandı. Belki de benimle. Ama onu taht odasına götürişlere astılar, Aerys’in alev kehanetçilerinden ikisi aaltında bir ateş tutuşturdu. Kral, Targaryen Hanedanıdövüşecek şövalyeninateş olduğunu söyledi Stark’a. YLord Rickard’m vatan hainliğinden suçsuz olduğunu

mak için yapması gereken tek şey... yanmamaktı.Ateş alevlendiğinde Brandon içeri getirildi. Elleri na zincirlenmişti. Boğazına ıslak bir deri kordon bağlakordonun ucu, kralın Tyrosh’tan getirttiği bir alete bmıştı. Bacakları serbestti ve uzunkılıcı yere, uzanamayanoktaya yerleştirilmişti.

Alev kehanetçileri Lord Rickard’ı ağır ağır kızarttıve sabit bir sıcaklık elde etmek için ateşin etrafına taş

zip, yellediler. Lordun pelerini tutuştu önce, sonra cüaz zaman sonra üstünde küllerden ve metalden başka byoktu. Artık pişmeye başlayacağını söyledi Aerys... oğkurtarmazsa. Brandon denedi ama o debelendikçe bosarılı kordon daha da daraldı. Sonunda kendi kendini

Lord Rickard’a gelince, ölmeden önce göğüs kalkçeliği kiraz kırmızısına dönmüştü ve mahmuzlarındakeriyip ateşe damlamaya başlamıştı. Ben, beyaz zırhımın lerinimin içinde Demir Taht’ın ayağında duruyordum, Cersei’yle doluydu. Daha sonra bizzat Gerold Hightowkenara çekti ve dedi ki, ‘Sen kralı korumak için yeminonu yargılamak için değil.’ O, Beyaz Boğa’ydı, sonunasadık ve benden daha iyi bir adam, bu doğru.”

“Aerys...” Catelyn boğazındaki ödün tadını alabiliHikâye öyle iğrençti ki doğru olduğunu düşündü. “Aer294



¿i bunu bütün diyar biliyordu ama onu Brandon Stark’ın. ¿m ini almak için öldürdüğünüze inanmamı istiyorsa

il,Z“Ben böyle bir şey söylemedim. Starklar’ın benim için hiça n ja m ıyoktu. İtiraf etmeliyim ki asla yapmadığım bir iyilik

n biri tarafından sevilirken, birçok insanın yaptığım en iyi şeyzünden benden nefret etmesini tuhaftan da öte buluyorum,gobert’ın taç giyme töreni sırasında Yüce Üstat Pycelle ve ha-dım Varys’le birlikte diz çöktürüldüm, böylece kral, bizleri hiz-metine almadan önce işlediğimiz suçlarıaffedebilecekti. Ned’inize

ünCe, Aerys’i katleden elleri öpmesi gerekirdi ama Robert’ınt a h t ı n d aotururken yakaladığı popoyu aşağılamayı tercih etti,

gence Ned Stark, R obert’ı kardeşinden ve babasından daha çoksevdi hatta sizden çok leydim. Robert’a bir kez bile ihanet et-medi, öyle değil m i?” Jaime sarhoş bir kahkaha attı. “Hadi LeydiStark, bütün bunları korkunç şekilde eğlenceli bulmuyor musunuz f

“Sizinle ilgili hiçbir şeyi eğlenceli bulmuyorum, Kral Ka-tili.”

“Yine o isim. Düşündüm de, sizi düzmeyeceğim sanırım,önce Serçeparmak yapmıştı bunu, değil mi? Ben asla başka biradamın artıklarını yemem. Aynca, tatlı kardeşimin yansı kadar bile güzel değilsiniz.” Gülümsemesi kesildi. “Cersei’den başkahiçbir kadınla asla yatmadım. Ben, sizin Ned’inizden daha sa-dık bir adamdım, kendime göre. Zavallı, ölü Ned. Onur şimdikimin umurunda, sorarım size? Piçinin adı neydi?”

Catelyn bir adım geri çekildi. “ Brienne.”“Hayır, bu değildi.” Jaime Lannister sürahiyi baş aşağı çevir-di. Yüzüne şarap damladı, kan kadar parlak. “ ‘Kar’dı. Ne kadarbeyaz bir isim... Kral Muhafızlarında o sevimli yeminlerimiziederken bize giydirdikleri sevimli pelerinlerimiz gibi.”

Brienne hücrenin kapısını açtı ve içeri girdi. “Beni mi çağır-dınız leydim?”

“Bana kılıcını ver.” Catelyn elini uzattı.



THEON

Gökyüzü bir kasvet bulutuydu. Orman ölü vedonuktTheon koşarken kökler ayağına dolanıyor, çıplak dazünü kamçılayıp yanaklarında ince kan şeritleri bırakUmursamadan, nefes nefese atıldı, buz saçakları parçanlıp önünde uçuştu. Merhamet , diye hıçkırdı. Kanını dondtüyler ürpertici bir uluma sesi geliyordu arkasından. Merhammerhamet. Omzunun üstünden arkasına bakınca yaklaştıgördü; at büyüklüğünde devasa kurtlardı, başları küçüçocuların başlarıydı. Ah, merhamet, merhamet. Ağızlarından damlazift kadar kara kan, düştüğü karlı zeminde delikler açHer adımda biraz daha yaklaşıyorlardı. Theon daha hkomaya çalıştı ama bacakları ona itaat etmiyordu. Bütünağaçlaryüzleri vardı, ona gülüyorlardı. Uluma tekrar duyuldArksındaki canavarların sıcak nefeslerinin kokusunu alabikükürt ve çürüme kokuşuydu.Onlar öldü, öldü, onların öldüğügördüm, diye bağırmaya çalıştı.Kafalarının katrana batırıldığım gdüm, ama ağzını açtığında bir inleme çıktı yalnızca ve sşey ona dokundu, döndü, bağırdı...

...yatağının başındaki hançeri almak için debelendi adece yere düşürmeyi başarabildi. Wex kenara kaçtı. Leş, arkasında duruyordu, yüzü elindeki mumun ışığıyla aymıştı. “Ne?” Theon çığlık attı. Merhamet. “Ne istiyorsun? den odamdasm? Neden?”

“Lord prensim,” dedi Leş, “ablanız Kışyarı’na geldvarmaz haber verilmesini istemiştiniz.”

“Geç bile kaldı,” diye mırıldandı Theon parmaklaslarının arasından geçirirken. Asha’nın onu kaderiylebaş b bırakmaya niyetli olduğundan korkmaya başlamıştı. MerhamPencereden dışan baktı, şafağın ilk solgun ışıklarıKışyan’kulelerine dokunmaya başlamıştı. “Nerede?”

“Lorren, onu ve adamlarını kahvaltı etmeleri içinSalon’a götürdü. Ablanızı şimdi mi göreceksiniz?”“Evet * Theon battaniyeleri attı Ateş közedönüşmüş



s ı c a k su.” Asha’nın onu böyle darmadağın ve ter içinde•• peşine izin veremezdi.Çocuk yüzlü kurtlar... Titredi. “Panrlan kapatın.” Yatak odası, rüyasındaki orman kadar soğuktu.Son zamanlarda bütün rüyaları soğuktu ve her biri, bir önce-

linden daha korkunçtu. Geçen gece rüyasında o değirmendeydi. dizlerinin üstüne çökmüş ölüleri giydiriyordu. Cesetlerin

kollar1ve bacakları çoktan katılaşmıştı, Theon yarı donmuş par-maklarıyla pantolonlarını çekiştirip bağcıklarını bağlarken, kürkkaplı çizmelerini bükülmeyen ayaklarına giydirmeye çalışırkenve bir karış bellerine kemerlerini takarken huysuzca direniyor biydiler. “İstediğim bu değildi,” dedi onlara, işini yaparken,

fgana başka seçenek bırakmadılar.” Cesetler cevap vermedi, sa-dece daha da soğuyup ağırlaştılar.

Bir önceki gece değirmencinin karısı vardı rüyasında. The-on kadının adını unutmuştu ama vücudunu hatırladı; yumuşakyastık gibi göğüslerini, karnındaki çatlaklarını, onu becerirkenTheon’un sırtına geçirdiği tırnaklarını. Geçen gece rüyasında bir kez daha o kadınla yataktaydı ama bu sefer hem yukarıdahemaşağıda dişleri vardı kadının, Theon’un boğazını parçalar-ken aynı anda erkekliğini kemiriyordu. Çılgınlıktı. Onun daöldüğünü görmüştü Theon. Merhamet için Theon’a yalvarır-

ken Gelmarr tek balta darbesiyle kesmişti kadını. Beni rahat bırak kadın. Seni öldüren Gelmarr’dı, ben değil. Ve o da öldü. Gelmarr,Theon’un uykularına dadanmıyordu en azından.

Wex suyu getirdiğinde rüya geri çekildi. Theon teri ve uyku-yu vücudundan temizleyip, oyalana oyalana giyinmeye başladı.Asha onu yeterince bekletmişti; şimdi bekleme sırası ondaydı.Siyah ve altın çizgili ipek bir tunik ve gümüş düğmeli bir deriyelek seçti... ama sonra, sefil ablasının güzellikten çok bıçaklar-dan etkilendiğini hatırladı. Küfür ederek kıyafetlerini yırtarcasma çıkarıp baştan giyindi; keçeli siyah yün ve örgü zırh. Ba- basının sofrasında ablası tarafından küçük düşürüldüğü geceyidüşünürken kemerine bir kılıç ve bir hançer astı. Daha emzikteki bebeği, evet. Pekâlâ, benim de bir bıçağım var ve onu kullanmayı bili

yorum.En son tacını taktı; kara elmas parçalan ve altın yumrula-

rla süslenmiş, parmak kadar ince, soğuk, demir bir çember.297



Şekilsiz ve çirkindi ama yapacak bir şey yoktu. Mikken me İ gömülmüş yatıyordu ve yeni demir ustası ancak nallarla vçj avilerle uğraşacak kadar yetenekliydi. Theon, bunun sadece prens tacı olduğunu hatırlayarak kendini avuttu. Kral oldmzaman çok daha güzel bir taç takacaktı.

Leş, Urzen ve Kromm’la birlikte kapının dışında bekliydu. Theon onlarla beraber yola koyuldu. Son günlerde hermuhafızlarıyla gidiyordu, tuvalete bile. Kışyarı onun ölmeistiyordu. Pelit Suyu’ndan döndükleri gece, Gaddar Gelmmerdivenlerden yuvarlanmış ve boynunu kırmıştı. Ertesi gAggar, boğazı bir kulağından ötekine kadar kesilmiş haldelunmuştu. Gynir Kırmızıburun öyle korkuyordu ki şarap içolmuştu, zırhını, boyunluğunu, miğferini giyip uyuyordu.nnaktaki en gürültücü köpeği, uyuduğu yere yaklaşan biri osa havlayarak uyarması için sahiplenmişti. Bir sabah bütün küçük köpeğin çılgın havlamalarıyla uyandı. Hayvan kuyuetrafında dönüp duruyordu. K ırmızıburun kuyuda yüzüyo boğulmuştu.

Theon bu cinayetlerin cezasız kalmasına izin veremezFarlen herkes kadar şüpheliydi, T heon kararını verdi, onu silan etti ve ölüme mahkûm etti. Bu bile ters gitmişti. Farlen

tüğün önünde diz çökerken, “Benim lordum Eddard cezayzaman kendi eliyle infaz ederdi,” dedi. Theon ya baltayı alaya da zayıf görünecekti. Elleri terliyordu, baltanın sapı avurının içinde kaydı ve ilk darbesi Farlen’ın omuzlarının araindi. Bütün kasları ve kemiği geçip başı vücuttan ayırmak üç darbe daha gerekmişti, iş bittikten sonra kendini hasta hdiyordu Theon. Farlen’la birlikte şarap içip tazılardan ve a bahsettikleri bütün o vakitleri hatırlamıştı. Başka seçeneğim yoktu,diye bağırmak istedi cesede. Demirdoğumlular sır tutmayı bitmez,ölmek zorundaydılar ve biri suçu üstlenmeliydi. Adamı daha temiz bir şekilde öldürmüş olmayı dilerdi. Bir adamın başınıuçurmak için tek darbeden fazlasına asla ihtiyaç duymazdı Ned Sta

Farlen’m ölümünden sonra cinayetler durmuştu ama rağmen Theon’un adamları huzursuz ve kaygılıydı. “Bir mdele sırasında korku nedir bilmezler,” dedi Kara Lorren,

çamaşırcı kadının seni öpmeye mi yoksa öldürmeye mi n



0lduğunU»biracı çocuğun kupana bira mı zehir mi koyduğunu bjleflieden düşmanın içinde yaşamak başka bir mesele. Buradangitsek iyi °*ur ”

“Ben Kışyarı Prensı’yim!” diye bağırdı Theon. “Burası benim makamım, beni hiçbir adam buradan kaçıramaz. Hayır. Vey ç b i rkadın!”

Asha. Bu onun işiydi. Benim tatlı, öz ablam, Ötekiler onu bir kılıçla becersin. Theon’un ölmesini istiyordu. Böylece babalarınınveliahtı olmak i ç i n kardeşinin yerini çalabilecekti. Theon’ungönderdiği bütün acil emirleri bu yüzden duymazdan gelmiş,onu burada çürümeye bırakmıştı.

Theon ablasını Starklar’m yüksek koltuğunda, bir horozu elferiyle parçalarken buldu. Salon, Asha’nın adamlarının sesleriy-le çınlıyordu, Theon’un adamlarıyla birlikte içerken hikâyeleranlatıyorlardı. O kadar fazla gürültü yapıyorlardı ki Theon’ungirişi kimsenin dikkatini çekmedi. “Diğerleri nerede?” diye sordu Leş’e. Masalarda elliden fazla adam yoktu ve çoğu Theon’unadamlarıydı. Kışyarı’nm Büyük Salon’unda bu sayının on katıoturabilirdi.

“Bütün adamları bu kadar lord prensim.”uBütün... kaç kişi getirmiş?”“Saydığım kadarıyla yirmi.”Theon Greyjoy ablasının yayıldığı yere doğru yürüdü. Asha

adamlarından birinin anlattığı bir şeye gülüyordu ama kardeşi-nin geldiğini görünce sustu. “İşte Kışyarı Prensi.” Salonda ge-zinen köpeklerden birine bir kemik attı. Şahin burnunun altın-daki ağzı alaycı bir sırıtmayla çarpılmıştı. “Yoksa Aptallar Prensi

mi?”“Kıskançlık bir kadını hasta eder.”Asha parmaklarındaki yağı emdi. Bir tutam siyah saç gözleri-

nin üstüne düştü. Adamları bira ve et için bağırıyordu. O kadaraz olmalarına rağmen epey gürültü çıkarıyorlardı. “Kıskançlıkmı Theon?”

“Buna başka ne isim verebilirsin? Kışyarı’nı otuz adamla birgecede ele geçirdim. Senin Derinorman Kalesi’ni alabilmen içinfon adam ve bir ay dönümü gerekti.”

Evet, ben senin kadar büyük bir savaşçı değilim kardeşim.”



Kupasındaki biranın yarısını bir dikişte içti ve elinin tersağzını sildi. “Kapıların üstündeki kafaları gördüm. Bana druyu söyle, en korkunç dövüşü hangisiyle yaptın, sakatla

bebekle mi?”Theon kanının yüzüne yürüdüğünü hissedebiliyordu.

kafalar onu mutlu etmiyordu, çocukların başsız bedenlerkalenin önünde sergilemek de etmemişti. Yaşlı Dadı,dişsiz veyumuşak ağzını hiç ses çıkarmadan açıp kapamıştı, Farlen talan gibi hırlayarak Theon’un üstüne atılmıştı, U rzen ve Cadmızraklarının sapıyla adamı şuursuzca dövmek zorunda kalmlardı. Sineklerle dolu cesetlere bakarken, Buraya nasıl geldim ben? diye düşündüğünü hatırladı Theon.

Sadece Üstat Luwin cesetlere yaklaşacak gücü bulmuşt

Taş yüzlü, küçük, gri adam, çocuklann başlannı bedenleridikmesine izin vermesi için T heon’a yalvarmıştı. Böylece dölü Starklar’la birlikte mahzen mezarlarda yatabilirlerdi.

“Hayır,” dedi Theon. “Mahzen m ezar olmaz.”“Ama neden lordum? Size zarar veremeyecekleri ortad

Oraya aitler. Bütün Stark kemikleri...”“Hayır, dedim.” Kafalan duvardaki kazıklara geçirmesi ger

kiyordu ama başsız bedenleri daha o gün yaktı, güzel giysiler beraber. Daha sonra erimiş gümüş cürufunu ve çatlak oltu şını almak için küllerin ve kemiklerin yanma diz çöktü; bir manlar Bran’a ait olan kurt başı şeklindeki broştan geri kalanhâlâ Theon’daydı.

“Bran ve Rickon’a cömert davrandım,” dedi ablasına. “Kekaderlerini kendileri yazdılar.”

“Hepimiz gibi küçük kardeşim.”Theon’m sabn tükenmişti. “Bana sadece yirmi adam getmişken Kışyarı’nı nasıl elimde tutmamı bekliyorsun?”

“On," diye düzeltti Asha. “Diğerleri benimle birlikte gdönüyor. Öz ablanın, ormanın tehlikelerini muhafızsız bir de göğüslemesini istemezsin, öyle değil mi? Karanlıkta dolaulu kurtlar var.” Büyük taş koltuktan ayrılıp ayağa kalktı. “Gözel olarak konuşabileceğimiz bir yere gidelim.”

Haklıydı, Theon bunu biliyordu ama bu kararı onunv e r m e



ne öfkelenmişti.Salona hiç gelmemeliydim, diye düşündü. Onu uzuruma çağırtmalıydtm.

Bunun için geçti artık. Asha’yı Ned Stark’ın çalışma odasına ötürmekten başka seçeneği yoktu. Odada, sönmüş ateşin külerinin önünde patladı, “Dagmer, TorrVıen Kalesi’ndeki mücaeleyi kaybetti...”

“Yaşlı kale kumandanıDagmer’ın kalkan duvarını kırdı, eVet,” dedi Asha sakince.“N e bekliyordun? Şu Sör Rodrik, Ya r ık ç e n e’n i n aksine araziyiavcunun içi gibi biliyordu ve kuzeyli adamların çoğu atlıydı.Demirdoğumlular, zırhlı atlann hücumu karşısında duracakdisipline sahip değildir. Dagmer yaşıyor, bunun için şükret.Sağ kalanları Taşlı Kıyı’ya götürüyor.”

Benden çok $ey biliyor , diye düşündü Theon. Bu onu daha

fazla öfkelendirdi. “Zafer, duvarlarının arkasından çıkıp SörR o d r i k ’ e katılma cesaretini gösteren Leobald Tallhart’ın oldu.Lord Manderly’nin; şövalyeler, savaş atları ve kuşatma makine-leriyle dolu bir düzine mavnayı nehrin yukarısına yolladığınadair bir rapor aldım. Umberler de Son Nehir’in arkasında yığı-lıyor.Daha ay bitmeden kapılarıma bir ordu dayanacak ve senbana sadeceon adam mı getiriyorsun?”

“Sana hiç adam getirmek zorunda değildim.”“Sana emir vermiştim...”“Babam bana Derinorman Kalesi’ni almamı emretti,” diye

parladı Asha. “Küçük kardeşimi kurtarmak zorunda olduğuma dair bir şey söylemedi.”

“Derinorman’ı becereyim,” dedi Theon. “Bir tepenin üstündeki ahşap bir sidik kovasından başka bir şey değil. Bu toprakların kalbi Kışyan’dır ama bir garnizonum olmadan burayı nasıl tutabilirim?”

“Kaleyi almadanönce düşünecektin bunu. Ah, çok zekiceydi,hakkını teslim etmeliyim.Keşke kaleyi yerle bir edip iki küçük prensi rehine olarakPyke’a götürmeyi de akıl edebilseydin, savaşı tek darbede kazanmışolurdun.”

“Bu hoşuna giderdi,değil mi? Ödülümün enkaza ve küllere dönüşmesini izlemek.”



“Senin ödülün kendi felaketin olacak. Denizcanavarları de ntzden çıkar Theon, yoksa kurtlarla birlikte geçirdiğinonca yı\&Munuttun mu bunu? Bizim kuvvetimiz dargemilerimizdir.nim ahşap sidik kovam, ihtiyacım olduğunda malzeme vadamların hemen varabileceği kadar denize yakın.Ama Kışyarı fersahlarca içeride; ormanlarla, tepelerle, düşmankarakollar-la ve kalelerle çevrili. Binlerce fersah alandaki heradam senin düşmanın artık, sakın hata yapma. O kafaları kapı kulübesikazıklara geçirdiğin anda bunu kaçınılmaz hale getirdin.”A s h a

başını salladı. “Nasıl bu kadar aptal olabildin? Oçocuklar...”“Batta meydan okudular!” diye bağırdı Theon ablasının yüzü

“Üstelik, kana karşı kandı bu, Rodrik ve Maron’a karşılık Eddard’m iki oğlu.” Kelimeler ağzından düşünmeden çıkama söylediği anda babasının bundan hoşlanacağını biliy Theon. “Ağabeylerimin ruhlarını huzura kavuşturdum.”

“ Ağabeylerimiz,” diye düzeltti Asha, dudağındaki yarım lümseme kardeşinin intikam konuşmasını iyi baharatla

bulduğunu gösteriyordu. “Onların ruhlarını Pyke’tan mtirttin kardeşim? Ben de onların sadece babamıza dadandsanıyordum.”

“Bir kadın intikamdan ne anlar?” Babası, Kışyarı’nı elçirmesini takdir etmese bile, ağabeylerinin intikamını alm

onaylamak zorundaydı!Asha bir kahkahayla cevap verdi. “Şu Sör Rodrik de aykeksi ihtiyacı hissediyor olmalı, bunu düşündün mü? Sennın benim kanimdir Theon, ne olursan ol. ikimizi de doannemizin hatırına benimle birlikte D erinorm an Kalesi’Kışyan’nı ateşe ver ve hâlâ fırsatın varken buradan ayrıl.”

“Hayır.” Theon tacını düzeltti. “Bu kaleyi aldım ve etutmaya niyetliyim.”

Ablası uzunca bir süre ona baktı. “O halde tutmalısın,“hayanmn geri kalanı boyunca.” İçini çekti. “Yaptığın apkokuyor derim ama utangaç bir bakire böyle işlerden ne Kapıya vardığında döndü ve son bir alaycı gülümsemeyldeşine baktı. “Bilmelisin ki gördüğüm en çirkin taç bu. Kmi yapan?"

Theon’ı üstünden dumanlar tüter halde bıraktı ve at..



besleyip su içirmeye yetecek zamandan daha uzun oyalanma-Getirdiği adamların yansı, söylediği gibi onunla birlikte

geri döndü, Bran ve Rickon’un kaçmak için kullandığı Avcı lapısı’ndan çıkıp gittiler.

Theon onlarıngidişini duvarın tepesinden izledi. Asha, Kral O r m a n ı ’nın sisleriiçinde gözden kaybolurken, neden söz dinleyip onunla birliktegitmediğini düşündü Theon.

“Gitti ha?” Leş yanındaydı.Theon adamın negeldiğini duymuştu ne de kokusunu al-mıştı.Daha az görmekistediği başka biri gelmiyordu aklına. Buadamın bildiklerinidüşününce, onu nefes alıp verirken ve orta-lıkta dolaşırken görmekTheon’u huzursuz ediyordu. İşbittikten sonra onu da diğerleriyle birlikte öldürmeliydim, diye düşündü amabu fikironu endişelendirdi.Çok tuhaftı ama Leş okuma yazma biliyordu ve yaptıklarışeye dair gizli bir belgeye sahip olacakkadar da kurnazdı.

“Lord prensim, bunu söylediğim için beni affedin ama siziböyle terk etmesidoğru değildi. Ve on adam, bu hiçbir şey.”

“Bunun gayetfarkındayım,” dedi Theon. Asha dafarktnda. “Pekâlâ, size yardımedebilirim belki,” dedi Leş. “Bana bir at

ve bir torba sikke verin,size bazı iyi adamlar bulabilirim.”Theon gözlerini kıstı.“Kaç tane?”

“Yüz olabilir. İki yüz. Belki daha fazla.” Gülümsedi, gözleri parlıyordu. “Ben burada, kuzeyde doğdum. Pek çok adam tanı-yorum. Pek çok adam da Leş’i tanıyor.”

İki yüz adam bir ordu sayılmazdı ama Kışyan kadar sağlam bir kaleyi elde tutm ak için binlerce adama ihtiyaç da yoktu.Mızrağın hangi ucunun öldürdüğünü öğrenebildikleri sürecegerekli farkı yaratabilirlerdi. “Söylediğini yaparsan vefasız olma-

dığımı göreceksin. Kendi ödülünü kendin seçebilirsin.”“Lordum, Lord Ramsey’in yanından ayrıldığımdan beri ka-dınım olmadı,” dedi Leş. “Palla’ya göz koydum ve duydum kiona çoktan... yani...”

Geri dönemeyeceği kadar ileri gitmişti Leş’le. “İki yüz adamve kız şenindir. Ama bir adam bile eksik olursa domuzlan düz-meye devam edersin.”

Loş, güneş batmadan önce gitti, yanında bir torba Stark gü-



müşü ve Theon’un umutlan vardı. Bu sefili bir daha görmeyeceği muhtemelen, diye düşündü Theon acıyla. Buna rağmen §ânsdenemek zorundaydı.

O gece rüyasında; Kral Robert, Kışyan’nı ziyaret ettiğ Ned Stark’ın verdiği ziyafeti gördü. Dışarıda soğukr ü z g â r l a r S

esmesine rağmen salon müzik ve kahkahalarla çınlıyordu, öher şey şaraptan ve kızarmış etten ibaretti. Theon şakalar

pıyor, hizmetçi kızlan süzüyor, iyi vakit geçiriyordu... salgittikçe karanlıklaştığını fark edene kadar. Müzik o kadar negelmemeye başladı sonra; ahenksiz akorlar ve tuhaf sessizlduyuyordu ve havada asılı notalar kanıyordu. Ağzındaki ş birdenbire acılaştı, kafasını kadehten kaldırıp baktığında socesederle birlikte oturuyordu.

Kral Robert’ın bağırsaktan, midesindeki büyük yarıktankülüp masanın üstüne yayılmıştı ve kralın yanında oturan LEddard başsızdı. Cesetler aşağıdaki sıralara yan yana dizilmkupalannı havaya kaldınrken kemiklerinden yeşil kahveren parçalan dökülüyordu, bir vakitler gözlerinin olduğu bolarda kurtçuklar kıvranıyordu. Theon onlan tanıyordu, hepJory Cassel, Şişman Tom, Porther, Cayn, seyis başı Hüllengüneye at sürüp asla geri dönmemek üzere Kral Topraklagiden diğerleri. Mikken ve Chayle birlikte oturuyordu; bden kan, diğerinden su damlıyordu. Benfred Tallhart ve VTavşanlar’ı bir masanın hemen hemen tamamını doldurmtu. Değirmencinin kansı da oradaydı, Farlen da öyle, hTheon’un Kurt Ormanı’nda Bran’ı kurtarmak için öldürdyabanıl bile.

Ama hayatı boyunca hiç tanışmadığı başkayüzler de vardı,

sadece taşlarda gördüğü yüzler. Solgun mavi güllerdenyapılmış bir taç takan, beyaz elbisesi kanla lekelenmiş ince vehüzünlü kız Lyanna’dan başkası olamazdı. Ağabeyi Brandonyanında du-ruyordu ve babası Lord Rickard hemen arkasında.Gölgelerin arasından zar zor görünen, uzun yüzleri hüzünle doluhayaletler duvarlarda hareket ediyordu. Görüntüleri Theon’uniçine bıçak kadar keskin bir korku soktu. Sonra yüksekkapılar bir ça-tırtıyla açıldı, salon boyunca dondurucu bir rüzgâr esti veRobb gecenin içinden çıkıp yürümeye başladı. Boz Rüzgâryanınday-



dı> gözleri yanıyordu, hem adamın hem de kurdun bedenindekionlarcavahşi yaradan kan sızıyordu.

Theon çığlık atarak uyandı, Wex öyle korkmuştu ki odadançinlçıplak kaçtı. Muhafızlar kılıçlarını çekmiş halde odaya dal-dığındaTheon üstadı getirmelerini emretti.Üstat Luwin dar-madağınve uykulu bir şekilde geldiğinde Theon’un içtiği şarapellerinintitremesini geçirmişti ve az önceki korkusu yüzündenutanıyordu.“Bir rüya,” diye mırıldandı, “hepsi buydu, hiçbiranlamı yoktu.”

“Yoktu,” diye onayladı Luwin ciddi bir sesle. Giderken biruyku ilacı bıraktı ama üstat odadan çıkar çıkmaz Theon ilacıtuvaletedöktü. Luwin, üstat olduğu kadar adamdı ve o adamınTheon’akarşısı hiç sevgisi yoktu.Uyumamı istiyor, evet... uyuma- fnt ve asla uyanmamamı. Bunu en az Aşka kadar istiyor.

Kyra’yı çağırttı, kapıyı tekmeleyerek kapattı ve kızın üstüneçıktı, sahip olduğunu hiç fark etmediği bir öfkeyle becerdi fahişeyi. İşini bitirdiğinde kız hıçkırıyordu, boynu ve göğüsleriısınk izleriyle, çürüklerle doluydu. Kızı yataktan aşağı itti, bir battaniye fırlattı. “Defol.”

Ama ondan sonra da uyuyamadı.Şafak geldi, Theon giyindi ve dış duvarları yürümek için

dışan çıktı. Sert sonbahar rüzgârı siperlerin arasında dönerekesiyordu. Yanakları kızardı, gözleri batıyordu. Güneş ışığı ses-siz ağaçlann arasına sızarken griden yeşile dönen ormanı izledi.Solunda, iç duvarın üzerine çıkan kulelerin tepelerini görüyor-du, çatıları doğan güneşle parlıyordu. Büvet ağacınınkırmızı

yapraklan, yeşilliğin arasında yanan alevler gibi görünüyordu. Ned Stark’ın ağacı, diye düşündü,Starklar’tn ormanı, Starklar’ın kalesi, Starklar’tn kılıcı, Starklar’tn tanrıları. Burası onlann yeri, benim değil. Ben Pyke’ın Greyjoy’uyum, kalkanımın üstüne birdeniz canavan boyamak ve büyük tuzlu denize açılmak için doğdum. Asha’yla birlikte gitmeliydim.

Kapı kulübesinin üstündeki demir kazıklara geçirilmiş kafa-lar bekliyordu.

Theon sessizce onlara baktı. Rüzgâr küçük, hayalet elleriy-le pelerinini çekiştiriyordu Değirmencinin oğullan Bran ve



larını yüzüp başlarını katrana buladığında, çürük etle deki şekilsiz yumrularda tanıdık hatlar görmek zor ı İnsanlar nasıl da aptaldı. Onların koç kafaları olduğunu* îTlartll§tı

boynuzlan göreceklerdi. s° ese)'diiz



SANSA

Düşman gemileriyle ilgili ilk rapor kaleye ulaştığından beri,

bütün sabahı septte ilahiler söyleyerek geçirmişlerdi. Sesleri at-ların kişnemelerine, çelik şıngırtılarına ve büyük bronz kapı-lardaki menteşelerin inlemesine karışmış, tuhaf ve ürkütücü bir müzikyaratmıştı. Septte Anne’nin merhameti için şarkılars ö y l e n i y o r d ıama duvarlarda sessizce Savaşçı’ya dua ediliyordu.RahibeMordane, Anne ve Savaşçı’nın, aynı yüce tanrının yüz-lerindensadece ikisi olduğunu söylerdi eskiden. Ama sadece bir tanrı varsa kimin duaları duyulacak?

Sör Meryn T rant, Joffrey’nin binebilmesi için kan kırmızısıdoru atı tutuyordu. Hem at hem de delikanlı, yaldızlı zırhlarve kızıl mineli göğüs kalkanları giymişti, başlarında birbirineeş altın aslanlar vardı. JofFrey her hareket ettiğinde güneş ışığıaltınların ve kırmızıların üstünde parıldıyordu.Parlak, ışıltılı ve boş, diye düşündü Sansa.

İblis kızıl bir aygırın sırtmdaydı, kralınkinden daha gösteriş-siz ve onu babasının giysilerini giymiş bir çocuk gibi gösterensavaş kıyafetleri kuşanmıştı. Ama kalkanından sarkan savaş bal-tasında çocuksu hiçbir şey yoktu. Sör Mandon Moore, İblis’inyanında at sürüyordu; buz gibi parlak, beyaz çelik. Tyrion,Sansa’yı gördüğünde atını çevirdi. “Leydi Sansa,” diye seslendieyerinin üstünden, “eminim ki, ablam sizden Maegor’daki di-ğer soylu leydilere katılmanızı istemiştir?”

“Evet lordum ama Kral JofFrey beni gidişini izlemem içinçağırttı, septe de gitmek istiyorum, dua etmeye.”

“Kimin için olduğunu sormayacağım.” Ağzı garip bir biçim-de çarpıldı; eğer bu bir gülümsemeyse, Sansa’nm gördüğü entuhaf gülümsemeydi. “Bu her şeyi değiştirebilir. Lannister H a-nedanı için olduğu kadar sizin için de. Şimdi düşününce, sizi deTommen’la birlikte göndermeliydim. Yine de Maegor’da yete-rince güvende olacaksınız, eğer...”

“Sansa!” Çocuksu haykırış avlu boyunca yankılandı; JofFrey°nu görmüştü. “Sansa, buraya!”



Bir köpeği çağırır gibi çağırıyor beni, diye düşündü Sansa.“Majesteleri’nin size ihtiyacı var,” dedi Tyrion Lan

“Mücadeleden sonra tekrar konuşuruz, tanrılar izin verirJofFrey onu daha yakınına çağırırken Sansa birgrup ajt

pelerinli mızrakçının arasından geçti. “Çok yakında müolacak, herkes böyle söylüyor,” dedi JofFrey.

“Tanrılar hepimize merhamet göstersin.”“Merhamete ihtiyaç duyacak tek kişi amcam ve ben ore merhamet göstermeyeceğim.” JofFrey kılıcını çekti. topuzu, kalp şeklinde kesilip bir aslanın çenesinin arasınleştirilen yakuttan yapılmıştı. Bıçağın üstüne derince üçoyulmuştu. “Yeni kılıcım, Yürekyiyen.”

Bir zamanlar Aslan Dişi adında bir kılıcı vardı, Sansa hyordu. Arya kılıcı ondan almış ve nehre atmıştı.Umarım Stanniaynı şeyi yeni kılıcına yapar. “Çok güzel işlenmiş Majestleri.”

“Çeliğimi bir öpücükle kutsa.” Kılıcı Sansa’ya uzattı. öp onu.”

Bundan daha aptal ve çocuksu görünmemişti daha Sansa, JofFrey’yi öpmektense sayısız kılıcı öpmeyi tercceğini düşünürek dudaklarını metale değdirdi. Ama haJofFrey’yi memnun etmiş gibi görünüyordu. Kılıcı abar

tavırla kınına soktu. “Döndüğümde onu tekrar öpecekamcamın kanının tadını alacaksın.”Kral Muhafızlarımdan biri onu, senin için öldürürse ancak. Be

yaz Kılıçlar’dan üçü JofFrey ve dayısıyla birlikte gidecekMeryn, Sör Mandon ve Sör Osmund Karakazan. “Müsırasında şövalyelerinizi siz mi komuta edeceksiniz?” diySansa, öyle olmasını umut ederek.

“Ederdim ama dayım İblis, Stannis’in nehri asla gyeceğini söylüyor. Fakat Üç Fahişe’yi ben komuta edecHainlerle bizzat ilgileneceğim.” Bu fikir JofFrey’yi gülüDolgun pembe dudakları yüzünden her zaman cazibelinüyordu, Sansa bir zamanlar bundan hoşlanıyordu amamidesi bulanıyordu.

“Ağabeyim Robb’un, her zaman mücadelenin en olduğu yerde durduğunu söylüyorlar,” dedi Sansapervasızca“Tabi ki o sizden daha büyük Majesteleri. Yetişkinbir erkek



Toffrey kaşlarını çattı. “Ağabeyinle, hain amcamın işini bidikten sonra ilgileneceğim. Onu Yürekyiyen’le deşeceğim,

® eceksin.” Atını çevirip kapıya doğru koşturdu. Sör Meryn ve f O s m u n dkralın sağına ve soluna geçtiler, altın pelerinliler j' rtlü sıralar halinde onların peşine düştü, İblis ve Sör Mandon jylooreen arkadaydı. Muhafızlar onları çığlıklarla ve tezahürat-larla uğurladı.Son adam da gittiğinde avlunun üstüne ani birs k u n l u kçöktü, fırtınadan önceki sessizlik gibi.

S e s s i z l i ğ i niçinden gelen ilahi sesleri Sansa’yı çekti. Septedoğru döndü. Ahırlarda çalışan iki çocuk ve nöbeti sona eren birmuhafızonu takip etti. Diğerleri de onlann peşine düştü.

Sansa septi ne bu kadar kalabalık ne de bu kadar aydınlıkg ö r m ü ş t üdaha önce; gökkuşağı renklerindeki güneş ışığı de-

metleri, yüksek pencerelerdeki kristallerden içeri giriyordu. Heryerde mumlar vardı, minik alevler yıldızlar gibi göz kırpıyordu.Anne’nin ve Savaşçı’nın mihraplan ışık içinde yüzüyordu amaDemirci, Yaşlı Hatun, Bakire ve Baba da inançlılardan paylarınadüşeni almışlardı, hatta Yabancı’nın yan insan yüzünün altında bile birkaç alev dans ediyordu... eğer Yabancı onlan yargılamakiçin gelmediyse Stannis Baratheon nereden çıkmıştı? Sansa sı-

rayla bütün Yedi’yi ziyaret etti, hepsinin mihrabında birer mumyaktı ve sonra kendini sıralarda, yaşlı ve buruşuk bir çamaşırcıkadınla Rickon’dan daha büyük olmayan bir çocuğun arasındaotururken buldu. Çocuğun üstünde bir şövalyenin oğlunun iyiketenden dikilmiş tuniği vardı. Yaşlı kadının elleri kemikliydive nasırlarla sertlemişti, çocuğunkiler küçük ve yumuşaktı, neolursa olsun tutunacak binlerini bulmak güzeldi. Hava sıcak ve

ağırdı, tütsü ve ter kokuyordu, kristallerle öpülmüş, mumlarlaaydınlanmıştı. Bu havayı ciğerlerine çekmek Sansa’nm başınıdöndürüyordu.

Bu ilahiyi biliyordu; uzun zaman önce Kışyan’nda annesiöğretmişti. Sesini diğer seslere ekledi.

Şefkatli Anne, merhamet pınarı, koru savaştan oğullarımızı,

okları al ellerinden ve kılıçlan, görsünler dahagüzel yannlan



Şefkatli Anne, kadındaki kuvvet, kızlarımıza bu kavgada yardım et, dinsin gazap ve uysallaşsın hiddet,

hepimize daha iyi yollar öğret.

Şehrin diğer ucunda, binlerce insan Yüce Baelor Septoplanmıştı ve onlar da ilahiler söylüyorlardı. Sesleri şehrtünde yükseliyordu, nehrin karşısında, gökyüzünde.Tanrılar bizi duyuyor olmalı elbet , diye düşündü Sansa.

İlahilerin çoğunu biliyordu, bilmediklerini de elinden ğince söylemeye çalışıyordu. Kır saçlı yaşlı hizmetkâr adave endişeli genç kadınlarla birlikte söyledi, hizmetçi kızlaaskerlerle, aşçılarla ve avcılarla, şövalyelerle ve düzenbayaverlerle ve ızgaracı adamlarla, bebek emziren kadınlarlikte söyledi. Kale duvarlarının içindekilerle ve dışındak

bütün şehirle birlikte söyledi. Merhamet için söyledi; helılar hem ölüler için, Bran için, Rickon için, Robb için,için ve Sur’daki piç ağabeyi Jon Kar için. Annesi ve babasöyledi, büyükbabası Lord Hoster için, dayısı Edmure için, arkadaşı Jeyne Poole için, sarhoş Kral Robert için, RMordane için ve Sör Dontos, Jory Cassel, Üstat Luwin

Bugün ölecek olan bütün şövalyeler ve askerler için ve oardından yas tutacak çocukları ve karıları için söyledi. Hasonunda, İblis Tyrion ve Tazı için bile söyledi.O gerçek bir şövalye değil ama öyleymiş gibi kurtardı beni, dedi Anne’ye. Mümkünse onu koru ve içindeki öjkeyi körelt.

Ama rahip gelip yükseğe tırmandığında, soylu ve gerçelarını korumaları için tanrılara seslendiğinde Sansa ayağa Koridor insanlarla tıkış tıkıştı. Rahip, JofFrey’nin kılıcına vermesi için Demirci’ye, ona cesaret vermesi için Savaşçıonu koruması için Baba’ya dua ederken, Sansa kalabalığzuyla iterek kendine yol açıyordu. Bırak kılıcı kırılsın ve kalkan

parçalara ayrılsın, diye düşündü kapıdan çıkarken,bırak cesareti onu yan yolda bıraksın ve bütün adamlan onu terk etsin.

Kapı kulübesinin siperlerinin arasında birkaç nöbetçi atıyordu fakat bunun dışında kale boş görünüyordu. Sanrup dinledi. Uzaktan gelen mücadele seslerini duyabiliy310



il hiler sesleri neredeyse boğuyordu ama dikkatlice dinleyinceadayddar: Savaş borularının pes inlemeleri, taş fırlatan man-

cınıkla*111 çatırtıları ve gümbürtüleri, su şapırtıları ve ahşap çırtılan, yanan ziftin hışırtıları ve bir metre uzunluğundaki de jr başh şaftları boşalan akrep mancınıklarının tıngırtıları... ve

p e p s i n i naltında, ölen adamların çığlıkları.Bu bambaşka bir şarkıydı, korkunç bir şarkı. Sansa pele-

rininin başlığını kulaklarına kadar çekti ve aceleyle MaegorHisarı’nadoğru yürümeye başladı; kale içinde kale, kraliçeninorada güvende olacaklarına dair söz verdiği yer. Açılır kapanırköprünün ayağında Leydi Tanda ve iki kızıyla karşılaştı. Falyse dün küçük bir grup askerle beraber Stokeworth Kale’sinden

gelmişti. Tatlı sözlerle kardeşini köprüden geçmesi için iknaetmeye çalışıyordu ama Lollys hizmetçisine yapışmıştı, hıçkırı-yordu.“İstemiyorum , istemiyorum, istemiyorum.”

“Mücadelebaşladı” dedi Leydi Tanda gergin bir sesle.“İstemiyorum, istemiyorum.”Sansa’nın onları görmezden gelmesi mümkün değildi. Za-

rifçe selam verdi. “Yardımım dokunur mu?”Leydi Tanda utançla kızardı. “Hayır leydim ama teşekkür

ederiz. Kızımı bağışlamalısınız, son zamanlarda pek iyi hisset-miyor kendini.”

“İstemiyorum.” Lollys hizmetçisine tutundu; ince, hoş ve si-yah saçlı kız, hanımını kuru hendeğin içindeki demir kazıklarınüstüne atmayı her şeyden fazla istiyormuş gibi görünüyordu.“Lütfen, lütfen, istemiyorum.”

Sansa yumuşak bir sesle Lollys’e konuştu. “İçeride hepimizüç kat daha iyi korunacağız, aynca yiyecek, içecek ve şarkılarolacak.”

Lollys ağzı açık bir halde Sansa’ya baktı. Yaşlarla ıslanmışmat kahverengi gözleri vardı. “İstemiyorum.”

“ Mecbursun, ” dedi Falyse sertçe. “Bu kadar yeter. Shae, banayardım et.” Kızın kollarını tutup, yarı sürükleyerek yarı taşıya-rak köprüyü geçmeye başladılar. Sansa kızların annesiyle bir-likte peşlerine düştü. “Hasta,” dedi Leydi Tanda.Eğer bir bebek hastalık olarak adlandırılabilirse, diye düşündü Sansa. Bütün kale-de Lollys’in hamile olduğu konuşuluyordu.

311



Kapıdaki iki muhafız, aslan işlemeli miğferler ve LamHanedanı’nın kırmızı pelerinlerini giymişti amaSansa onlarkıyafet değiştirmiş paralı askerler olduklarını biliyordu. Badam merdivenin başında oturuyordu gerçek birm u h af ız a y ^ta olurdu, kucağında teberiyle basamakta o turur halde değgelenleri gördüğünde kalktı, onları içeri almak içinkapıyı açtı

Kraliçe’nin Balo Salonu, Büyük Salon’un onda biri büygünde bile değildi, Kral Eli Kulesi’ndeki Küçük Salon’unkadardı, buna rağmen yüz kişi alıyordu ve şıklığı küçüklütelafi ediyordu. Bütün apliklerin arkasında gümüşten dövüaynalar vardı, böylece meşaleler iki kat parlak yanıyorduvarlar oymalı ahşap panellerle kaplıydı, yerde mis kokulu lar seriliydi. Yukarıdaki sekilikten flütlerin ve kemanların nsesleri akıyordu. Güney duvarı boyunca bir dizi kemerli pvardı ama ağır perdelerle örtülmüşlerdi. Kalın kadife kumiçeri ışık girmesine izin vermiyordu ve hem duaların hem vaşın seslerini boğuyordu. Bir şeydeğişmez, diye düşündü SansaSavaş bizimle.

Şehirdeki soylu kadınların hemen hepsi uzun ahşap mlarda oturuyordu, yanlarında küçük çocuklar ve birkaç adam vardı. Kadınlar eşti, evlattı, anneydi, kardeşti. ErkeLord Sttanis’le çarpışmaya gitmişti. Birçoğu geri dönmeyti. Hava bunu bilmekle ağırlaşmıştı. Sansa, Joffrey’nin nişaolmasından ötürü, kraliçenin sağındaki itibarlı yerde oturtı. Arka duvardaki gölgelerin arasında duran adamı gördüğ platforma çıkıyordu. Adamın üstünde yağlanmış örgü zincyapılmış, uzun, siyah bir zırhlı yelek vardı, kılıcını önündeyordu: Lord Eddard’m büyük kılıcı, Buz, neredeyse adamuzun. Ucu yerdeydi, adamın sert ve kemikli parmaklan ba

her iki ucunun etrafında kıvnlmıştı. Sansa’nın nefesi kesildkışı hissetmiş gibi görünen Sör Ilyn Payne çiçek bozuğu yüzünü Sansa’ya çevirdi.

“Onun burada ne işi var?” diye sorduSansa, OsfrydKarakazan’a. Kraliçenin yeni kırmızı pelerinlilerininkumanda-nıydı adam.

Osfryd sınttı. “Majesteleri gece bitmeden ona ihtiyaç dulecegini düşünüyor.”

312



Sör Ilyn, Kral Adaleti’ydi. Ona yalnızca bir görev için ihtiyaçduyulabilirdi.Kraliçe kimin kafasını istiyor?

“Majesteleri içinayağa kalkın, Lannister Hanedanı’ndanQçrsei, Vekil Kraliçe ve Diyar’ın Koruyucusu,” diye bağırdıkraliyet kâhyası.

Cersei’nin elbisesi kar beyazı ketenden dikilmişti, KralMuhafizlan’nın pelerinleri kadar beyazdı. Elbisenin yarasa keiıtıli uzun kollarının içinden altın renkli saten astar görünü-

rdü. Parlak sarı saçları iri dalgalar halinde çıplak omuzlannaüşüyordu. Zarif boynuna elmaslar ve zümrütlerle süslenmiş bir kolye takmıştı. Beyaz renk tuhaf bir şekilde masum gösteri-yordu kadını, neredeyse bir bakire gibi ama yanaklarında renk

vardı.“Oturun,” dedi kraliçe platforma çıktığında. “Hoşgeldiniz.”Osfryd Karakazan kraliçenin sandalyesini çekti, bir uşak da aynışeyi Sansa için yaptı. “Solgun görünüyorsun Sansa,” dedi Cersei. “Kırmızı çiçeğin hâlâ açıyor mu?”

“Evet.”“Ne kadar da uygun. Adamlar dışarıda kanayacak, sen ise bu-

rada.” Kraliçe ilk yemeklerin getirilmesi için işaret verdi.“Sör Ilyn neden burada?” diye soruverdi Sansa.Kraliçe dilsiz cellâda baktı. “Hainlikle baş etmek için, gerekli

olduğu takdirde bizi savunmak için. Bir cellât olmadan önce birşövalyeydi o.” Kaşığıyla salonun sonunu gösterdi, ahşap kapı-lar kapatılıp sürgülenmişti. “Şu kapılara balta darbeleri inerkenonun varlığından mutluluk duyabilirsin.”

OnunyerineTazı olsaydı daha mutlu olurdum, diye düşündüSansa. Ne kadar kaba birisi olursa olsun Sandor Clegane’inona herhangi bir zarar gelmesine izin vereceğine inanmıyordu.“Muhafızlarınız bizi korumayacak mı?”

“Bizi muhafızlarımdan kim koruyacak?” Kraliçe yan gözleOsfyrd’e baktı. “Sadık paralı askerler, bakire fahişeler kadar en-derdir. Mücadeleyi kaybedersek, muhafızlarım üzerlerindekikırmızı pelerinleri çıkarmak için telaş ederken tökezleyip dü-

şecekler. Değersiz postlarını kurtarmak için çalabildikleri her§eyi alıp, servis yapan adamlarla, çamaşırcı kadınlarla ve ahırlar-daçalışan oğlanlarla birlikte kaçacaklar Bir şehir yağmalanırken



neler olduğuna dair bir fikrin var mıSansa? Hayır, yok, ödeğil mi? Hayatla ilgili bildiğin herşeyi şarkılardan öğrendYağmalarla ilgili iyi şarkı kıtlığı var.”

“Gerçek şövalyeler kadınlara veçocuklara asla zarar vermBu kelimeler, söylediği anda bile boş geliyordu kulağına.

“Gerçek şövalyeler.” Kraliçe bunu çok eğlenceli bul

gibi görünüyordu. “Haklısın şüphesiz.O halde, iyi bir kız oçorbanı iç ve Symeon Yildızgöz’leEjderha ŞövalyesiP r e n

Aemon’m gelip seni kurtarmasını bekle tatlım. Fazla uzun meyeceğinden eminim.”



DAVOS

KarasuKoyu rüzgârlı ve çalkantılıydı, her yerde köpüklü dal|ar vardı.Kara Hayat kabaran dalganın üstünde kaydı, rüzgâr

Sn değişt irdikçeyelkenleri çatırdayıp şaklıyordu... Hortlak ve Marya o n u n yanında yol alıyordu, gövdelerinin arasında

yirmi metredenfazla mesafe yoktu. Oğulları hizada durmayı başarıyordu.Davos gurur duydu.

Denizin karşısında savaş boruları uludu; gemiden gemiyetekrar eden inlemeler, canavarımsı kornetlerin çıkardığı pesç a ğ r ı l a r a benziyordu. “Ariya yelken,” diye komut verdi Davos.

“Direği yatınn. Kürekçiler küreklere.” Oğlu Matthos emirle-ri tekrarladı. Mürettebat, nerede dururlarsa dursunlar sürekliayak altındaymış gibi görünen askerleri iterek işe koyulmak içinkoştururkenKara Hayat'm güvertesi çalkalanıyordu. Sör Imrynehre sadece küreklerle girmeye karar vermişti; yelkenler, KralTopraklan’nın duvarlarındaki akrep mancınıklarına ve ateş toplanna maruz kalmayacaktı böylece.

Davos güneydoğu yönünde, epey açıktaki Hiddet *i seçebi-

liyordu. Geminin yelkenleri aşağı indirilirken altın ışıltılarla panldıyordu, üzerlerine Baratheonlar’ın taçlı erkek geyiği iş-lenmişti. Stannis Baratheon on altı yıl önce, Ejderha Kayası’nadüzenlenen saldırıyı Hiddet *in güvertesinden komuta etmiştiama bu defa ordusuyla birlikte at sürmeyi tercih etmişti. Do-nanmasının ve Hiddet*in komutasını karısının kardeşine; LordAlester ve diğer Florentler’le birlikte Fırtına Bumu’na gelipStannis’in tarafına geçen Sör Imry’ye bırakmıştı.

Davos, Hiddet*i kendi gemileri kadar iyi tanıyordu. Uç yüzküreğin hemen üstündeki güverte tamamen akreplerle doluy-du. Baş ve kıç kasarasına, ziftle dolu yanan variller fırlatabilecekkadar büyük mancınıklar yerleştirilmişti. Son derece heybetli ve bir o kadar hızlı bir gemiydi ama Sör Imry geminin pruvasınızırhlı şövalyeler ve silahlı askerlerle doldurmuştu. Bu durumsürati kesiyordu.

Savaş boruları tekrar duyuldu, Hiddet'ten emirler yankıla-

315



nıyordu. Davos kesik parmaklarının karıncalandığınıhissetti j“Puta kürek,” diye bağırdı, “Muharebe düzeni.”Kürekçi başın, davulu gümlemeye başladığında yüz küreksulara girdi.Çık 3ses, kocaman ve ağır vuruşlu bir kalbin çarpışına benziyordu Vyüz adam tek kişi gibi hareket ediyordu.

Hortlak ve Leydi Marya'âzn da ahşap kanatlar çıktı. Üç k

dırga, kürekleri suları döverken aynı hızda ilerliyordu. “Yseyir,” diye bağırdı Davos. Lord Velaryon’un gümüş göv AkmtıtaşıGururu, Hortlak' ın solunda durum aldı.Cesur Kahkahhızla yetişiyordu ama Harridatı küreklerini suya yeni indirmive Denizatı hâlâ direğini yatırmak için uğraşıyordu. Davosminin kıç tarafına baktı. Evet, oradaydı, kuzeyde, bu yalKtlti Balığı olabilirdi, her zamanki gibi geride kalmıştı. Gemyüz küreğe ve donanmadaki en büyük mahmuza sahipti

Davos’un kaptanla ilgili ciddi endişeleri vardı.Askerlerin birbirlerine cesaret verici sözlerle bağırdıkduyuyordu. Adamlar Fırtına Bumu’ndan beri daha dengezaferden emin bir halde düşmanın tepesine binmeye hevdi. Amiralleri; Lord Yüksek Kaptan Sör Imry Florent’le thin olmuşlardı.

Amiral üç gün önce, donanma Ağırsu’yun ağzında d

attığında, taktik düzenini bildirmek üzere bütün kaptam Hiddet' te düzenlediği savaş konseyine çağırmıştı. Davooğullan ikinci savaş hattına atanmıştı, tehlikeli sağ kanadınğına. “İtibarlı bir konum,” demişti Allard, cesaretini kanıtşansı bulduğu için memnundu. “Tehlikeli bir konum,” düzeltmişti Davos. Oğullan ona acıyan gözlerle bakmışgenç Maric dâhil.Soğan Şövalyesi yaşlı bir kadına dönüşmüş, diyedüşündüklerini duyabiliyordu Davos,özünde hâlâ bir kaçakçı.

Sonuncusu doğruydu, Davos bunun için özür dilemeyd. Seauvrth'ünkulağa soylu gelen bir tınısı vardı ama o hâlÇukuru’ndan gelen Davos’tu. Üç tepenin üstüne kurulmşehre, evine dönüyordu. Gemiler, yelkenler ve kıyılar hakYedi Krallıktaki her adamdan fazla şey biliyordu. Islak gtelerde, kılıç kılıca umutsuz dövüşlerden payına düşeni atı. Ama bu çeşit bir mücadelede bakir sayılırdı, heyecanlıkorkuyordu. Kaçakçılar savaş borusu öttürüp sancak açm316



jılikc kokusu aldıklarında yelkenlerini şişirir ve rüzgârdanhızlı kaçarlardı.

fiğer amiral kendisi olsaydı her şeyi çok farklı yapardı. İlk.. ce; aceleyle darbe vurmak yerine, nehrin yukarısını araştır0 ajc onların neyin beklediğini görmek için en hızlı gemile-

r d e n birkaç tanesini yollardı. Bunu Sör Imry’ye önerdiğinde,^ rd Yüksek Kaptan nazikçe teşekkür etmişti ama bakışları o j^dar nazik sayılmazdı. Bu soysuz korkak da kim? diye soruyordu

bakışlar.Şövalyeliğini soğanla satın alan adam bu mu?Sör Imry, çocuk kralın sahip olduğundan dört kat fazla ge-

misi varken tedbire ya da aldatıcı taktiklere ihtiyaç duymamıştı.Donanmayıon savaş hattına tertiplemişti, her hatta yirmi gemi.İlk iki hat, Joffrey’nin küçük donanmasını ya da Sör Imry’ninlord kaptanlarını eğlendirm ek için dediği gibi “oğlanın oyuncak-larını” sıkıştırıp yok etmek üzere nehri süpürecekti. Diğerleri,şehir duvarlarına okçu ve mızrakçı birlikleri çıkardıktan sonranehirdeki mücadeleye katılacaktı. Salladhor Saan’ın Lysli1si ta-rafından korunacak olan geri hattaki daha küçük ve daha yavaşgemiler, Stannis’in ordusunun ana bölümünü nehrin güneykıyısından taşıyacaktı. Lysli, Lannisterlar’m kıyı boyunca giz-

lenmiş başka gemileri olması ihtimaline karşı koyun açıkların-da kalacak, böyle bir durumda gemilere arkadan saldırmak için bekleyecekti.

Adil olmak gerekirse, Sör Imry’nin bu acelesinin bir sebebivardı. Fırtına Bumu'nda başlayan sefer boyunca rüzgâr dostçadavranmamıştı. Daha yelken açtıkları ilk gün, Gemikıran Koyuiki gökeyi yutmuştu, talihsiz bir başlangıçtı. Myrli kadırgalar-dan biri Tarth Boğazı’nda batmıştı ve Kanal’a girerken yakalandıklan fırtına, donanmayı Dar Deniz’e dağıtmıştı. Sonunda oniki gemi Massey Kancası’nın korunaklı omurgasının arkasında,Karasu Koyu’nun sakin sularında bir araya toplanmıştı fakat haön sayılır bir vakit kaybetmişlerdi.

Stannis, Karasu N ehri’ne günlerce önce ulaşabilirdi. KralYolu, Fırtına Bumu’ndan dümdüz Kral Topraklarına çıkıyor-du ve deniz yolundan çok daha kısa bir güzergâhdı. Bunun yanı

Stannıs’in ordusunun büyük bölümü atlıydı; yaklaşık yirmiln §övalye, hafif atlılar ve hürsüvariler; Renly’nin, ağabeyine bı



rakağı gönülsüz miras. Yolu kısa vakitte alabilirlerdi amsavaş adan ve on iki metrelik mızraklar Karasu Nehri’nsulanna ve şehrin yüksek taş duvarlanna karşı çok az işleyrardı. Stannis lordlanyla birlikte nehrin güney kıyısındkurmuştu, sabırsızlıkla köpürüyor ve Sör Imry’nindonanmasıne yaptığını merak ediyordu şüphesiz.

İki gün önce, Merling Kayası’nm açıklarında altı balıdalı görmüşlerdi. Balıkçılar kaçmaya çalışmıştı ama tekeyakalanıp gemiye alınmışlardı. “Bir kaşık zafer, mücadönce mideyi başarmaya birebir,” demişti Sör Imry mutl“Daha büyük bir yemek için adamların iştahını açıyor.” Avos, adamlann Kral Topraklan’nın savunması hakkındasöyleyceği şeylerle daha çok ilgileniyordu. İblis, nehrin ağzını kaiçin bir çeşit set inşa ettiriyordu ama balıkçılar setin tamatamamlanmadığından emin değildi. Davos tamamlanmışsim dilerken yakaladı kendini. Eğer nehir kapalı olursa, SImrydurmak ve durum değerlendirmesi yapmak zorunda kalı

Deniz seslerle doluydu: Bağnşmalar, çağnlar, savaşboruları,davullar, binlerce kürek inip kalakça suyu döven ahşabın“Hattı koruyun,” diye bağırdı Davos. Sert bir rüzgâr eski nini çekiştirdi. Bütün zırhı, kaynaulmış deriden yapılmış blekten ve bir büyük miğferden ibaretti. Ağır metallerin dinsanın canına mal olacağına inanıyordu. Sör Im ry ve diğekaptanlar Davos’un bu görüşüne kaulmıyordu; güvertelvolta atarken ışıl ışıl parlıyorlardı.

Hamdan vc Denizatı arak yerlerine geçmişti ve Lord CeltigKızıl Pençe si onların arkasındaydı. Allard’ın Leydi Marya’sınmsancak tarafında, Stannis’in talihsiz Lord Sunglass’tan aldı Züht,

Dua veibadet vardı.Kılıç Balığı bile yaklaşıyordu, hem yelkenrini hem küreklerini kullanarak kabaran denizde hantalca

yordu. Bu sayıda küreğe sahip bir geminin çok daha hızlı olması gerek diye düşündü Davos. Şutaşıdığı mahmuz, çokbüyük, geminin dengesi yok.

Rüzgâr güneyden kuvvetli esiyordu ama kürek çekerkenun bir önemi yoktu. Kabarmış dalgalan iterekilerleyeceklerdi, nehrin akması Lannısterlar’ın lehine olacaktı. Karasu Nehri denizle buluştuğu yerde şiddedi ve hızlı akıyordu. İlk taarruz 318



. ıtulmaz şekilde düşmana hizmet edecek. Onlarla Karasu Nehri’nde ^¿aşacağımız için aptalız, diye düşündü Davos. Açık denizdekiherhangi bir çarpışmada, savaş hatları düşman donanmasını herİri k a n a tta nablukaya alabilir ve imha etmek için içeri doğru çeke-

bilirdi. Ama nehirde, Sör İmry’nin gemilerinin sayısı ve ağırlığı okadar işe yaramayacaktı. Küreklerin birbirine çarpma tehlikesin-den ötürü yirmiden fazla gemiyi yan yana dizemezlerdi.

Savaş gemilerinin oluşturduğu hattın ötesinde, Yüksek Aegonfepesi’nin üstündeki Kızıl Kale’yi görebiliyordu Davos. Nehrinkarşısındaki güney kıyısı askerlerle ve atlarla kararmıştı, yaklaşangemileri görmüşlerdi ve sinirli bir kannca sürüsü gibi hareket edi-yorlardı. Stannis onları sallar inşa ettirerek, oldan dengelettirerekoyalamış olmalıydı ama beklemek her şeye rağmen dayanılmasızor bir işti. Kıyıdakiler borazanlarını öttürdüler, tiz ve yüksek.Borazanların sesi bir an sonra binlerce adamın kükremeye benzerbağnşıyla boğuldu. Davos sakat elini, içinde parmak kemikleriolan keseye götürüp şans için sessiz bir dua okudu.

Hiddet, ilk savaş hattının merkezinde duracaktı, iki yüz kürekli Lord Staffon ve Deniz Boynuzu geminin iki yanında yer alacaktı.Sancak ve iskele kanadında yüzlerce gemi olacaktı: Leydi Hana, Parlakbalık, Gülen Lord, Deniz Şeytanı, Boynuzlu Onur, Perişan

Jetim, Üçlü Çatal, Hızlı Kılıç, Prenses Rhaenys, Köpek Burnu, Asa, İnançlı, Kızıl Kuzgun, Kraliçe Alysanne, Kedi, Yiğit veEjderfelaketi. Her pupada Ateş Tannsı’nm alevli kalbi dalgalanıyordu; kırmızı,san ve turuncu. Davos ve oğullarının arkasından, şövalyeler velord kaptanlar tarafından komuta edilen, yüzlerce gemiden olu-şan başka bir hat geliyordu ve onların da arkasında, en fazla sek-sen kürekli, daha küçük ve daha ağır Myr gemileri yol alıyordu.Daha geride yelkenliler, karaklar ve hantal gökeler vardı. Ve enarkada Salladhor Saan’m gururuValyrialı yüzüyordu; üç yüz kü-rekli muazzam gemiye Saan’ın diğer kadırgaları eşlik ediyordu.Gövdelerine göz alıcı şeritler boyanmıştı.

Ahooooooooooooooo. Çağrı, Hiddet*in üst güvertesinden yük-selip beyaz köpüklere ve sulan çalkalayan küreklere ulaştı: SörImry saldırıyı başlatıyordu. Ahooooooooooooooo, ahooooooooooooooo.

Balığı sonunda hatta katılmıştı, yelkenleri hâlâ açıktı.



ladı ve kürekler hemen ritme uydu. Sular yanlıyordu.Güvdeki askerler kılıçlarını kalkanlarına vururken, okçular seyaylannı geriyor ve kemerlerine asılı ok çantalanndan ilk nnı çıkarıyorlardı. İlk savaş hattı görüşünü engelleyince Dadaha iyi bir yer bulabilmek için güverteyi dolaştı. Birset göjjjmedi; ağzı açık nehir hepsini yutmak istiyordu sanki. Yaln

Kaçakçılık yapağı günlerde, Kral Topraklan’nıavcunujiçinden daha iyi bildiğini, çünkü hayatının büyük bir bölünü sinsice avcunun içine girip çıkmakla geçirmediğini söylşaka yapardı Davos. Karasu Nehri’nin ağzında, birbirinin karşısında duran, yeni taşlardan inşa edilmiş kısakulelerSörIrmy Florent için bir şey ifade etmiyor olabilirdi ama Daiçin sakat elinde iki yeni parmak çıkması gibi bir şeydi.

Elini, baaya dönen güneşe karşı gözlerine siper ederek lelere daha dikkatli baktı. Bir garnizon barındıramayacak kküçüktüler. Kuzey kıyısındaki kulenin sırtı uçuruma dayanma, Kızıl Kale kaşlarını çatmış kuleye bakıyordu, güney kıyıdaki ikizinin ayaklan sudaydı.Ktyt boyunca bir kanal kazmışlar ,hemen anlamışa. Bu, kalelere saldırmayı zorlaştırırdı; saldtaraf suyun içinden geçmek ya da kanalın üzerine köprü mak zorunda kalırdı. Stannis aşağı yaylı adamlar yerleştirm başını siperlerin arkasından kaldıracak kadar gözüpek davrmüdafaacılara ok fırlatıyorlardı ama bunun dışında bir rahalıktan yoktu.

Koyu sular kulenin temelinde çalkalanınca derinde bir pınldadı. Çeliğe vuran güneş ışığıydı ve Davos’a bilmesi gken her şeyi söylüyordu. Bir zincir set... ama nehrin ağzını kapatmamışlar. Neden?

Bu konuda da bir tahmin yürütebilirdi ama soruyu düşü

cek vakit yoktu. İlerideki gemilerden birinden bir bağınş yseldi ve savaş borulan tekrar öttü: Düşman önlerindeydi.Davos, Asa'nın ve İnançlı'mn hızla hareket edenkürek le r in in

arasından, nehrin üzerine çekilmiş ince bir çizgiye ben zey enkadırga hatanı gprdü. Gemilerin alan rengine boyalı gövdrinden güneş ışığı yansıyordu. Bu gemileri kendininkiler kaiyi tanıyordu Davos. Kaçakçıyken, ufiık çizgisindeg ö r d ü ğ üge-minin hızlı mı yoksa yavaş mı olduğunu bilmekk e n d i n i daha



n(jc hissetmesini sağlardı, geminin kaptanının zafere aç I^ c bir ad101 ml»Y0*03 emekliliğini bekleyen bir ihtiyar mıC ğ u n u bilmek de öyle.

¿hooooooooooooooo, diye öttü savaş boruları. “Mücadele hızı,” bağırdıDavos. Dale ve Allard’ın sancakta ve iskelede aynı

^ mUtu tekrarladığını duydu. Davullar çılgınca gümlemeyeHaşladı, kürekler inip kalkıyordu.Kara Hayat ileri atıldı. Davos,¡¡ortlak’z doğru baktığında Dale selam verdi.Kılıç Balığı bir kezdaha geride kalıyordu, iki yanındaki daha küçük gemilerin ar-asında debeleniyordu. Bunun dışında, hat bir kalkan duvarıladar düzdü.

Uzaktan daracık görünen nehir şimdi deniz kadar genişti amaşehir de devleşiyordu bir yandan. Yüksek Aegon Tepesi’ndenÖfkeyle aşağı bakan Kızıl Kale, yaklaşanları görüyordu. Demirtaçlı siperleri, devasa kuleleri ve kalın, kırmızı duvarları yüzün-den, nehrin ve caddelerin üstüne eğilmiş gaddar bir canavar gibigörünüyordu. Üstüne çömeldiği uçurumlar dik ve kayalıktı,eğri büğrü ağaçlarla ve ciğer otlarıyla yamalanmıştı. Donanma,limana ve arkasındaki şehre ulaşmak için kalenin altından ge-çecekti.

İlk hat nehirdeydi artık fakat düşman kadırgaları geri çeki-liyordu. Bizi içeri çekmek niyetindeler. Sıkışmamızı, daralmamızı, etraflarında hareket edecek alanımızın olmamasını... ve zincir setin arkamızda kalmasını istiyorlar. Joffrey’nin donanmasını daha iyigörebilmek için boynunu uzatarak güverteyi arşınladı. Oğlanınoyuncakları arasında hantal İnayet , yaşlı ve yavaşPrens Aemon,ipek Leydisi ve kız kardeşiGünahkâr Leydi, Asi Yel, Kralkarast ,Akyürek , Mızrak ve Denizgülü vardı. Ama Aslanytldtz neredey-di? Kral Robert’m, çok sevdiği ve kaybettiği bakirenin ardındanisimlendirdiği güzel Leydi Lyanna neredeydi? VeKral Robert’ın Çekici neredeydi? Dört yüz küreğiyle kraliyet donanmasının enbüyük savaş kadırgası oydu, çocuk kralın sahip olduğu savaş ge-milerinin içinde, Hiddet 'i yenebilecek tek gemiydi. Kanunlaragöre herhangi bir savunmanın kalbini o gemi oluşturmalıydı.

D*vos tuzak tadı alıyordu ama arkalarında düşmandan eseryoktu Stannis’in büyük donanması ıslak ufuk çizgisine yayılı-



yarayabileceğini anlamıyordu. İkiye bolünseler bile, koyundıda bırakılan gemiler şehrin kuzeyine adamçıkarabilirdi; dahama daha güvenli bir geçiş.

Kaleden turuncu bir kuş sürüsükanatlandı, yirmiya dakuş; yanan zift dolu çömlekler, arkalarındaalevlerden şe

bırakarak nehirden havalanıyordu. Sularçoğunuy u t t uama

zılan ilk savaş hattındaki kadırgalanngüvertelerine ulaşmaşardı, kırıldıkları anda alev saçıyorlardı.Silahlı askerler,Kr Alysanne'in güvertesinde yerde sürünüyorduve Davos,k ı y ı y

yakıngemi olanEjderfelaketi'nin çeşitli noktalarındand u m a

yükseldiğini görebiliyordu.O sıradaikinci sürü de yolaç ı k m

kulelerin tepesine yerleştirilen okçu yuvalarındanoklary a ğ m

devam ediyordu. Bir asker,Kedi’nın küpeştesindend ü ş t ü ,külere çarptı ve suda kayboldu. Bugünün ilk ölümü, diye düşüDavos,ama sonuncusu olmayacak.

Kızıl Kale’nin burçlarında çocuk kralın sancakları dyordu: Altın zeminde yürüyen taçlı Baratheon geyiği vüzerinde kükreyen Lannister aslanı. Zift dolu çömlekledevam ediyordu. AlevlerYiğit' in güvertesine yayılırken çıadamları duyuyordu Davos. Geminin kürekçileri, kalevli ziftten koruyan yanm güvertenin altında güvendyukarıdaki silahlı askerler o kadar talihli değildi. Asıl h

da Davos’un korktuğu gibi, sancak kanadı alıyordu. Birazda zim sıramız gelecek, diye hatırlattı kendine, huzursuzca. Kyısındaki altıncı gemi olanKara Hayat ateş çömleklerinin miçindeydi. Sancak tarafında sadece Allard’ın Leydi Maryası, gesizKılıç Balığı, gemi o kadar geride kalmıştı ki, üçünİkinciden daha yakındı artık ve zayıflıkları yüzündenmutlak müdahelesine ihtiyaçtan olan Züht, Dua ve İbadet v

İkinci savaş hattı kuleleri geçtiğinde Davosdaha dikka baktı. İnsan kafasından daha büyük olmayandeliklerden su altında gözden kaybolan üç sıralı devasa zincirigörebildu. Kulelerin birer kapısı vardı, yerden en az altımetre yyerleştirilmişlerdi. Kuzey kulesinin çatısınakonumlanan lar, Dua ve İbadet' i hedef almıştı. İbadet' in okçularıkarşılıkyordu. Göğsünden isabet alan bir adamın çığlığıduyuldu.

“Kaptan sor.” Oğlu Matthos hemen yanında beli



riniz wV*yos mi8Îeri alcil ve basına geçirdi. Miğferin siperilctu; Davos görüşünün kısıtlanmasından nefret ediyordu,

y ^ift çömlekleri etraflarına düşmeye başlamıştı artık. Birnesinin Leydi Marya' nın güvertesinde parçalandığını gördü,se ki Allard’ın mürettebatı alevleri çabucak söndürdü. İskele

^rafında, AkıntıtaşıGururu'nun güvertesinden savaş borularınınsesi yükseldi. Küreklerin her darbesi havaya su zerrecikleri saçıordu. Bir akrebin fırlattığı bir metrelik mızrak Matthos’un iki

adım önüne düştü ve geminin ahşap güvertesine gömüldü. Ön-deki ilk savaş hattı düşman yaylarının menziline girmişti; oklar,gemilerin arasında yılanlar gibi tıslayarak gidip geliyordu.

Karasu’nungüneyinde, dalgalanan binlerce sancağın altındasıralanıpdurumalan askerleri ve ilkel sallan suya doğru çekenadamlarıgördü Davos. Alevli kalp her yerdeydi ama alevlerinarasına hapsedilmişerkek geyik seçilemeyecek kadar küçüktü.Taçlt erkek geyiği dalgalandırmalıydık, diye düşündü. Geyik, KralRobert’m armasıydı, şehir o armayı gördüğünde canlanırdı. Bu

yabana sancaklar insanları aleyhimize döndürmekten başka bir işe yaramıyor.

Davos, Melisandre’nin Fırtına Bumu’nun altındaki karan-lıkta doğurduğu gölgeyi düşünmeden bakamıyordu alevli kal- be.En azından bu mücadeleyi aydınlıkta yapacağız, dürüst adamların silahlarıyla, dedi kendine. Kırmızı kadın ve onun karanlıkçocuklan bu mücadelenin bir parçası olmayacaklardı. Stannis; Melisandre’yi piç yeğeni Edric Fırtına’yla birlikte EjderhaKayası’na geri yollamıştı. Kaptanlan ve sancak beyleri, savaşta bir kadına yer olmadığını söyleyerek ısrar etmişlerdi. Bu fikresadece kraliçenin adamları muhalif olmuştu ama seslerini fazlayükseltememişlerdi. Kralın kendisi de sancak beylerinin ısrarınıreddedecekken, Lord Bryce, “Majesteleri, büyücü kadın bizimle birlikte gelirse, insanlar zaferin size değil ona ait olduğunu söy-leyecekler. Tacınızı o kadının büyülerine borçlu olduğunuzukonuşacaklar.” dedi. Bu, dalgaların yönünü değiştirmişti. Da-vos bu tartışmalar sırasında dilini tutmuştu ama doğruyu söylemek gerekirse, kadının gittiğini görmek onu hiç üzmemişti. Ne



dışarı bir iskele tahtası uzatılmıştı. Okçular sığsulara atladsicimlerinin ıslanmaması için yaylarını başlarının üzerinedırdılar. Dik kayalıkların altındaki dar koridordankaraya llar. Kaleden, adamları ezmek için taşlar fırlatılıyordu, mızraklar da yağıyordu ama açı dikti ve fırlatılanlar peketmiyor gibi görünüyordu.

Dua, nehrin yirmi beş metre kadar yukarısına çıktı.atlarının sırtındaki müdafaacılar sığ sularıköpürtereknehkıyısına inerken, Züht sahile yanaşıyordu.Şövalyelero k ç u lrın arasına karıştı, tavukların arasına girmişkurtlar g i b i y d i lokçular henüz bir ok bile fırlatamadan onlarısuya veg e m i l egeri itiyorlardı. Silahlı askerler, kılıçlan ve baltalarıylao k ç u l ayardımına koştular; ortalık göz açıp kapayıncaya kadark a niçe bir keşmekeşe dönüşmüştü. Davos, Tazı’nın kafasındakik ö p

başlı miğferi tanıdı. Clegane, atını Dua' dan sarkaniskele tahtsının üstüne sürerken beyaz pelerini omuzlarındanakıyordgücünün yettiği derecede yaklaşmak hatasını yapanherkesi bçiyordu adam.

Kalenin ötesinde, tepenin üstünde, kendisini çevreduvarların arkasında Kral Topraklan yükseliyordu. Nehisı kapkara bir viraneydi; Lannisterlar kıyıdaki her şeyi yÇamur Kapısı’nm ardına çekilmişti. Batık ambar gemile

mürleşmiş direkleri sığ sularda oturuyordu; uzun, taş rlara çıkmayı engelliyorlardı.Oradan çıkamayız. Davos, ÇamKapısı’nm arkasındaki üç muazzam mancınığın tepelerrebiliyordu. Visenya Tepesindeki Yüce Baelor Septi’nikristal kulesinde güneş ışıklan panldıyordu.

Davos mücadelenin başlangıcını görmedi amaduydu; ikkadırga birbirine çarparken çıkan, kulaktan yırtan bir Hangi iki gemi olduğunu bilmiyordu. Bir an sonra nehtünde ikinci çarpışma yankılandı ve sonra üçüncüsü.Kıymıklra ayrılan ahşabın tiz çığlıklannın arasından, Hiddet' in baş tarfındaki büyük mancınığın gümlemesi duyuldu. Deniz BoynuzJoffrey’nin kadırgalarından birini temiz bir kesikle ikiy böldamaKopek Burnu yanıyordu. İpek Leydisi'yle Günahkâr Leydiniarasında sıkışmışKraliçe Alysanne' nin mürettabatıkorkuluklaüstünden düşmanladövüşüyordu.

324



pavos tam karşıda, düşmana aitKralkarası’nin, İnançlı yla W nm arasına girdiğini gördü. Kürekçibaşı, çarpışmadan heıTien önce geminin sancak tarafındaki küreklerini yoldan çekti

jis t’tun iskele kürekleri,Kralkarası geminin gövdesine sür-ünürken kıvılcımlar çıkararak parçalandı. “Bırak,” diye komutverdi Davos ve okçular suyun karşısına kuru bir ok yağmuru

ö n d e r d i .Davos, Kralkarası’nm kaptanının düştüğünü gördü,¡damın adını hatırlamaya çalıştı.

Karada, devasa mancınıkların bir, iki, üç kolu kalktı ve yüz-lerce taş san gökyüzüne havalandı. Taşlann her biri insan başıkadar büyüktü; düştükleri yerde suları havaya fışkırtıyor, ahşabıkırıp geçiyor ve canlı adamlan kemiğe, ete, kıkırdağa çeviriyor-lardı. İlk savaş hattı nehir boyunca savaşıyordu. Kancalı halatlarfırlatılıyor, dem irden gemi mahmuzlan ahşap gövdeleri yanyor,düşman askerleri gemilere akın ediyor, savrulan dumanlarıniçinde oklar birbirleriyle fısıldaşıyor ve adamlar ölüyordu... amaDavos’un adamları değil, şimdilik.

Kara Hayat nehrin yukansına çıktı. Kürekçi başının davulu,geminin mahmuzu için uygun bir kurban arayan gemi kap-tanının kafasının içinde gümlüyordu. Kapana kısılmışKraliçe

Alysanne, Lannisterlar’ın savaş gemilerinin arasında tutsaktı, üçgemi kancalarla vehalatlarla birbirlerine kenetlenmişti.

“Mahmuz hızı!” diye bağırdı Davos.Davulların ritmi, uzun ve hararetli çekiç vuruşlanna dö-

nüştü ve Kara Hayat uçtu, pruvasının yardığı sular süt beyazıkesiliyordu. Aynı fırsatıAllard da görmüştü; Leydi Marya, Kara Hayat’m hemen yanında coşuyordu. İlk savaş hattı, münferitmücadelelerden oluşan birkarmaşada dağılmıştı. Birbirine do-lanmış üç gemi önlerindegöründü, dönüyorlardı. Birbirlerinekılıçlarla ve baltalarla saldıran adamlar, gemilerin güvertelerinikıpkırmızıbir keşmekeşe çevirmişti. Biraz daha, diye yalvardıDavos Seavvorth, Savaşçı’ya,onu biraz daha döndür, onun bordasını göster bana.

Savaşçı dinliyor olmalıydı. Kara Hayat ve Leydi Marya; Günahkâr Leydi’nin bordasına hemen hemen aynı anda girdiler, gemininbaşını ve kıçım öyle büyük bir kuvvede mahmuz- lamışlardı ki, üç gemiilerideki ¡pek Leydisi’nin güvertesindeki



adamlar suya savrulmuştu. Dişleri birbirine vurduğundaaz kalsın kendi dilini koparıyordu Davos. Ağzındaki kanı tü

Bir daha ki sefere ağzım kapat aptal. Denizde tam kırkyıl geçirm' ti ama ilk kez bir gemiyi mahmuzluyordu. Okçuları ok devam ediyordu.

“Geri,” diye komut verdi.Kara Hayat kürekleriniters çevirdiğinde, nehir suyu mahmuzun açtığı deliğeh ü cu m etti vGünahkâr Leydi, Davos’un gözlerinin önünde parçalaraayrıldıdüzinelerce adam nehre döküldü; canlıların bazısı yüzdölülerin bazısı suyun yüzünde sürüklendi, ağır zırhların içadamlar dibe battı; hem canlılar, hem ölüler. Boğulanadamlann yalvanşlan Davos’un kulağında yankılanıyordu.

Yeşil bir patlama gözünü aldı, solda ve uzakta.Ve Kraliç

Alysanne'in kıç tarafından, tıslayarak yanan zümrüt yılanlaseldi. Sadece bir an sonra dehşet dolu bir çığlık duydu D“Çılgınateş/”

Yüzünü buruşturdu. Yanan zift başka bir şeydi, çılgın başka. Şeytani bir karışımdı, neredeyse söndürülemezdi.ne pelerin kapatıp boğmaya çalışsan pelerin tutuşurdu, nun içiyle bir zerresine dokunsan elin alev alırdı. “Çılgınüstüne işe, aletin küle dönsün,” derdi eski denizciler. AmImry, simyacıların iğrençmaddesinin tadına bakabilecekleridair uyarmıştı kaptanları. Neyse ki çok az gerçek alev keçisi kalmıştı.Yakında hiç kalmayacak. Sör Imry böyle demişti.

Davos gerekli emirleri sıraladı; bir sıra kürek gemiyiterken diğer sıra suya ters girdi ve kadırga yön değiştirdi Leydi

Marya da dönmüştü. İyi giden bir şey daha vardı. ÇılgınaKraliçe Alysanne ve düşmanlarının üstünde, Davos’un mümolabileceğine inanamadığı bir hızla yayılıyordu. Yeşil aleiçinde bükülen adamlar suya atlıyordu. Çığlıklarında idair hiçbir şey yoktu. Kral Toprakları’nın duvarlarındakitoplan ölüm kusuyordu ve Çamur Kapısı’nm arkasındakmancınıklar kaya bloklan fırlatıyordu. Bir öküz boyutunkaya parçasıKara Hayat’h Hortlak'm arasına düştü, her iki gemde şiddede sallandı ve güvertelerdeki bütün adamlar sın

lam oldu. İlkinden çok da küçük olmayan başka bir kaya,Cesur Kahkaha'yı buldu. Velaryon kadırgası, bir kulenin tepesin



a§ag? dü en Dır oyuncak gibi parçalandı, etrafa saçılan kıymıklari n s a nkolu büyüklüğündeydi.

pavos, kapkara dumanın ve yeşil alevlerin arasından, nehrinaşağısına doğru yönelen küçük tekneleri gördü, sürü gibiydiler:Yolcu tekneleri, patalyalar, mavnalar, futalar, sandallar ve yüzemeyecek kadar çürük görünen ambar gemiler. Bu teknelerinhareketi çaresizlik kokuyordu; sulann üstünde sürüklenen bu

ahşap parçaları savaşın akışını değiştiremezdi, sadece ayakaltındadolaşmışolurlardı. Davos, savaş hatlarının umutsuzcakarıştığını gördü. İskele tarafında; Lord Steffon,Perişan Jenna ve Hızlı Kılıç ta-arruzageçmiş, nehrin yukarısını süpürüyordu. Sancak kanadın-daki mücadele hararetliydi. Bununla birlikte, mancınıklann fır-lattığı taşların altında kalan ana hat dağılmıştı. Kaptanlann bazılannehrin aşağısına dönüyordu, diğerleri iskeleye dümen kınyordu,

gemilerini parçalayan yağmurdan kaçmak için yapabilecekleri nevarsa yapıyorlardı. Hiddet'm kıç tarafındaki mancınık şehredoğru dönmüştü ama menzili yeterli değildi; zift dolu variller şehir duvarlannm dibinde parçalanıyordu. Asa küreklerininçoğunu kay- betmişti, İnançlı mahmuzlanmış ve yana yatmaya başlamıştı. Da-vos,Kara Hayat' ı iki geminin arasına götürdü; Kraliçe Cersei’nin,şekerlemeler yerine askerle dolu olan oymalı ve yaldızlı zevkmavnasına güçlü bir yan darbe vurdu. Çarpışma askerlerin yansınehre döktü, Hayat'm okçulan suyun üstünde kalmaya çalışanlanavladı.

Matthos’un bağırışı Davos’u soldan gelen tehlikeye karşıuyardı; Lannister kadırgalarından biriKara Hayat'ı mahmuzla-mak üzere yaklaşıyordu. “Kuvvetle sancak,” diye bağırdı Davos.Adamların bazılan kürekleri kullanarak mavnadan kurtulurkendiğerleri de kadırgayı çevirdi. Hücuma geçen Akyürek'in pruva-sıyla yüz yüze kalmışlardı. Davos bir an için çok yavaş hareketettiğinden ve batmak üzere olduğundan korktu ama akıntıKara

Hayat’m dönmesine yardım etti; çarpışmayı hafif bir yan darbeyleatlattılar, iki geminin gövdesi birbirine sürttü ve her ikisinin dekürekleri kırıldı. Sivri uçlu bir kürek parçası Davos’un kafasınınüstünden uçtu, herhangi bir mızrak kadar keskindi. “Gemiye çı-kın!” diye bağırdı Davos. Ucu kancalı haladar atıldı. Davos kılıcınıÇekti ve küpeştelerin üstünden atlayıp adamlanna yol gösterdi.

327



Hayat'm silahlı askerleri çelikten bir dalga gibi adamların üsne bindi. Davoskalabalığı yarıp ilerledi, kaptanı arıyordu aadam ölmüştü. Davos cesedin tepesinde dururken, biri arkadan baltaylasaldırdı. Miğferi darbeyi tuttu, kafatası ikiye mış olabilirdi ama beynindeki korkunç bir çınlamayla du. İyice sersemlemişken yapabildiği tek şey yana yuvarlanmoldu. Saldırgançığlık atarak tekrar üstüne atıldı. Davos kıl

iki eliyle birden kavrayıp ucunu adamın karnına sapladıAdamlarından biri Davos’u çekip ayağa kaldırdı. “Ksor, Akyürek bizim.” Doğruydu, Davos görebiliyordu. Dünın çoğu ölmüştü, ölmek üzereydi, teslim oluyordu. Miçıkardı, ölülerden dökülen bağırsaklarla kayganlaşmış ahüstünde dikkatle yürüdü. Matthos elini uzattı, Davos’untenin üstünden kendi gemisine atlamasına yardım etti.

Birkaç dakika boyunca,Kara Hayat ve Akyürek fırtınanıortasında sakince durdular. Hâlâ birbirlerine kenetlenmde olanKraliçe Alysanne ve İpek Leydisi yeşil cehennemlere dnüşmüştü, nehrin aşağısına doğru sürükleniyor veGünâhkar

Leydi'nin parçalarını da beraberlerinde götürüyorlardı. Mydırgalarından biri gemilere çarptı, artık o da alevler içinKedi, hızla batanYiğit' in güvertertesindeki adamları alıyorEjdeıfelaketi' nin kaptanı, gemisini iki rıhtımın arasına almgeminin kıç tarafında bağırıyordu; mürettebat, duvara heden silahlı askerlere katılmak için karaya dökülüyorduKıztl Kuzgun mahmuzlanmıştı, ağır ağır batıyordu. Deniz Boynuzu aynı anda hem alevlerle hem de güvertesindeki düşman aleriyle savaşıyordu ama Joffrey’ninSadık Adam' ında alevli kalpdalgalanıyordu. Bir kaya bloğu yüzünden pruvası içe

Hiddet , İnayet' le çarpışıyordu. Davos, Lord Velaryon’un Akıntı- taşı Gururu' nu gördü; iki Lannister teknesinin arasındaydı,

ni deviriyor, diğerini alevli oklarla aydınlatıyordu. Nehriney kıyısında, şövalyeler atlarını gökelere bindiriyordu. Saskerlerle dolu daha küçük kadırgalar kuzey kıyısına geç başlamışlardı bile. Batan gemilerin ve yayılan çılgınateşinsında dikkatle yol almak zorundaydılar. Kral Stannis’in bdonanması nehirdeydi artık, Salladhor Saan’ın Lysli' si dışında.328



rtSU yak 111vakitte onların kontrolünde olacaktı. Sör Imry is^4/erc kavuşacak , diye düşündü DavosweStannis ordusunu

rstYd geçirecek, ama tanrılar affetsin, bütün bunların bedeli...“£aptan sör!” Matthos, Davos’un koluna dokundu.¡Ohi Balığt’nın iki sıra küreği suya batıp çıkıyordu. Yelken-

lerini hiç indirmemişti ve yanan zift halatlarını tutuşturmuştu,

pavos gemiyi izlerken alevler yayıldı, iplere ve yelkenlere tır-mandı. Şeklini geminin adından alan dengesiz demir mahmuzehrin yüzeyini yarıyordu.Kılıç Balığı'nm tam önünde, dönerek

ona doğru sürüklenen ve çok cazip görünen bir hedef vardı,Lannisterlar’m ambar gemilerinden biriydi, suya gömülmüşhalde yüzüyordu. Bordalarının arasından, yeşil ve koyu kan sı-zıyordu.

pavos bunu gördüğünde kalbi durdu.“Hayır,” dedi. “Hayır, HAYIIIIIIIIIIR!”Bağrışmalann vesavaşıngürültüsünün içinde onu Matthos’tan başka kimse duy-madı. KdıÇ Balığı’nın kaptanının duymadığı muhakkaktı, so-nunda,gemisinin şişman ve dengesiz mahmuzuyla bir şey de-leceği için hevesliydi.Kılıç Balığı mücadele hızına geçti. Davos,sakatelini, parmak kemiklerini sakladığı deri keseyi tutmak içinyukankaldırdı.

Kılıç Balığı; bileyen, parçalayan, yırtan bir darbeyle çürükambar gemisini ikiye böldü. Gemi, fazla olgunlaşmış bir meyvegibi patladı ama hiçbir meyve bu ahşap çığlığı gibi bir çığlık at-mış olamazdı. Davos, geminin içindeki binlerce kırık kavanoz-dan akan yeşil iltihabı gördü; ölmek üzere olan bir canavann bağırsaklarından dökülen zehir gibi parlıyor, ışıldıyor, nehrinyüzeyine yayılıyordu...

“Geri,” diye kükredi. “Uzağa. Ondan uzaklaşın. Geri, geri!”Kancalı halatlar kesildi.Kara Hayat, Akyürek’ten ayrılırken, Da-vos ayaklarının altında güvertenin hareket ettiğini hissetti. Kü-rekler suya girdi.

Sonra kısa bir pu f sesi duydu, sanki biri kulağına üflemişti.Yanm kalp atımı zaman sonra kükreme geldi. Altındaki güvertekayboldu ve kara sular yüzüne çarptı, ağzı ve bumu suyla doldu. Batıyordu, boğuluyordu. Kör bir panik içinde, hangi tarafın



yüzeye çıktı. Su kustu, ciğerlerini havayla doldurdu, ennındaki moloz parçasını yakaladı ve tutundu.

Ktltç Baliği ve ambar gemi gitmişti, kararmış gövdeleri rin aşağısına doğru sürükleniyordu, zor nefes alan adamltünden duman tüten ahşap parçalarına tutunuyordu. Ometre yüksekte, yeşil alevlerden vücu t bulm uş bir canava

rin üzerinde dans ediyordu. Canavarın bir düzine eli vaher elinde bir kamçı, dokunduğu her şeyi tu tuşturuyorduKara Hayat'm ve onun iki tarafındaki Akyürek ve Sadık Adam'm yan_

dığını gördü Davos. Züht, Kedi, Yiğit, Asa, Kızıl Kuzgun, Hadan, İnançlı, Hiddet , hepsi havaya uçmuştu,Kralkarası ve İnayetde öyle; canavar kendine ait olanı da yiyordu. Lord Velary parlak Akıntıtaşı Gururu dönmeye çalışıyordu ama canavar, şil parmaklarından birini geminin gümüşi küreklerine değ

ve kürekler sıradan mumlar gibi alev aldı. Akıntıtaşı bir an içinnehrin sularında iki sıra meşaleyle yol alıyormuş gibi görü

Akıntı Davos’u dişlerinin arasına almıştı, döndürüp dyordu. Suyun üstünde yüzen çılgınateş yamasından kurtuiçin tekme attı.Oğullarım, diye düşündü ama kükreyen cehnemin ortasında onları aramanın yolu yoktu. Arkasında, nateşle dolu başka bir ambar gemi daha havaya uçtu. Kayatağında kaynıyor gibiydi. Yanan direkler, yanan insanlkırılmış gemilerin parçaları havada uçuşuyordu.

Koya doğru sürükleniyorum. Orası daha iyi olmalıydı, kıyıulaşabilirdi belki, güçlü bir yüzücüydü. Salladhor Saan’ımileri de koydaydı. Sör Imry onlara açıkta beklemelerinretmişti...

Akıntı onu tekrar döndürdü ve D avos neh rin aşağısındneyin beklediğini gördü.

Zincir , tanrılar bizi koruyun, zinciri kaldırdılar. Nehrin Karasu Koyu’na doğru genişlediği yerde zinci

gerilmişti, suyun en fazla bir m etre üzerindeydi. Bir düzidırga zincire takılmıştı bile ve akıntı diğer kadırgaları da oüstüne itiyordu. Hemen hepsi alevler içindeydi, geri kalaçok yakında alev alacaktı. Davos, Salladhor Saan’ın gemilşeritli gövdelerini seçebiliyordu ama onlara asla ulaşamaya

330



Kırmız* ve sıcak çelikten,alazlanmışahşaptan vet,iliy°r bi ¿önen yeşil alevlerden oluşan bir duvar önüne

n'rd»P gİt>1 K a ra s u Nehri’nin ağzı, cehennemin ağzıydı şimdi.



stırdılar. Suyun içinde yüzlerce insan vardı, boğuluyor ya daRıyorlardı, belki her ikisi birden.

Çığlıklarını duyabiliyor musun Stannis? Yandıklarım görebili- rnusun? Bu, benim olduğu kadar senin de marifetin. Karasu’nun

kuzeyinde, üstünden duman tüten insan yığının arkasında bir

verde Stannis de izliyordu, Tyrion biliyordu. Stannis’te,ağabe-yi Robert’ın savaş iştahı olmamıştı hiçbir zaman. Artçı kuvvetikomuta edecekti, yedek kuvveti, tıpkı Lord Tywin gibi. Şu anda bir savaş atının sırtında oturuyordu büyük ihtimalle, parlak birzırh kuşanmıştı, tacı başındaydı.Kırmızı altından yapılmış bir taç, uçlarınınalev şeklinde olduğunu söylemişti Varys.

“Gemilerim,” diye çatladı Joffrey’nin sesi yürüme yolundan

bağırdığında, muhafızlarıyla birlikte siperlerin arkasına sak-lanmıştı. Krallığının işareti olan altın çember, savaş miğferinisüslüyordu.uKralkarast yanıyor.Kraliçe Cersei, Sadık Adam. Bak,

Denizgülü orada.” Yeni kılıcının ucuyla gösterdi; yeşil alevler Denizgülü’nün altın renkli gövdesini yalıyor ve küreklerine tır-manıyordu. Kaptan gemiyi nehrin yukarısına doğru çevirmeyeçalışmıştı ama çılgınateşten kaçabilecek kadar hızlı değildi.

Gemi lanetlenmişti, Tyrion biliyordu. Başka bir yol yoktu.

Onlarla yüzleşmek için öne çtkmasaydık Stannis tuzağı sezerdi. Biroka yön verilebilirdi, bir mızrağa, hatta mancınıktan fırlatılan bir taşa ama çılgmateşin kendi iradesi vardı. Bir kez serbest bı-rakıldığında insanların kontrolünden çıkardı. “Yapacak bir şeyyok,” dedi Tyrion yeğenine. “Donanmamız her halükârda yokolacaktı.”

Tyrion, burcun tepesinde durmasına rağmen etrafa siper-lerin üstünden bakamayacak kadar kısaydı, bu sebeple adam-ları onu burca çıkarmıştı alevler ve duman yüzünden nehrinaşağısındaolanlan göremiyordu ama kafasının içinde binlercekez görmüştü her şeyi. Bronn, Stannis’in amiral gemisi KızılKale’nin önünden geçtiği anda öküzleri kamçılamıştı; zincirkorkunç ağırlıktaydı, devasa bocurgatlar çatırdayıp inleyerekağırağırdönmüştü. Suyun üstünde metalin ilk pırıltısı görün-düğünde düşman donanmasının tamamı zinciri geçmişti. Hal

ar>üstlerinden sular damlayarak, çamurla ışıldayarak teker



teker ortaya çıkmıştı, kudretli zincir iyice gerilene dek. KS tnis donanmasını Karasu’ya sokmuştu ama buradan çık

Buna rağmen, bazıları uzaklaşıyordu. Nehir akıntısı bir şeydi ve çılgınateş Tyrion’ın umduğu kadar eşit yaytı. Ana kanal tamamen tutuşmuştu fakat Myrli adamlagüney kıyısına ulaşmıştı ve burunları bile kanamadank a ç m

başarmış gibi görünüyorlardı. En az sekiz gemi şehir dmn altına yanaşmışa.Yanaşmış ya da vurmuş, ikisi de aynıanlagelir; karaya adam çıkarıyorlar. Daha kötüsü, ambar gemilerhennem yaratarak havaya uçtuğunda düşmanın ilk iki snın güney kanadı nehrin epey yukansındaydı. Kaba birStannis’in elinde otuz ya da kırk kadırga kalacaktı; bütünu karşıya geçirmeye yeterdi bu sayı, adamları cesaretlkazandıklarında.

Cesaret toplamaları vakit alacaktı; binlerce arkadaşıler tarafından yutulduğunu gördükten sonra en cesur adehşete kapılırdı. Madde bazen öyle sıcak yanardı ki, inyağı gibi erirdi, Hallyn söylemişti. Ama yine de...

Tyrion kendi adamlarıyla ilgili hayallere kapılmıyor Müdelenin sert olacağım anladıkları anda kırılacaklar, kötü kırılacaklar, uyarmışa Jacelyn Bywater. Yani, kazanmanın tek yolu myi baştan sona yumuşak tutmaktı.

Nehrin kıyısındaki rıhtımların enkazlarının arasındeden koyu renkli şekilleri görebiliyordu.Yeni bir hücum için geldi, diye düşündü. Düşman askerlerinin en savunmasğu an karaya çıkaktan andı. Düşmana kuzey kıyısında tkadar vakit vermemeliydi.

Burçtan aşağı adadı. “Lord Jacelyn’e nehir kıyısında lar olduğunu bildir,” dedi Bywater’ın ona tahsis ettiği u

birine. Bir diğerine, “Sör Ameld’e saygılarımı ilet ve

otuz derece batıya çevirmesini söyle,” dedi. Bu açı, sukadar olmasa da daha uzun bir atış menzili sağlayacaktı“Annem, Fahişeler’i kullanabileceğimi söylemişti,”

rey. Kralın miğfer siperini yine açık görmek Tyrion’ı kÇocuğun bütün o ağır çeliklerin içinde piştiğine şüpheama yeğeninin gpzüne saplanmış serseri bir ok Tyrion’mson şey bile değildi.

334



Siperi aşağı indirdi. “Bunu kapalı tutun Majesteleri, tatlı var-lığınız hepim iz için çok kıymetli.” Bu sevimli suratının mahvolmasını da istemezsin. “Fahişeler senin.” Uygun bir zamandı; alevleriçindeki gemilere daha fazla ateş topu fırlatmanın anlamı yoktu,goynuzlu Adamlar çırılçıplak ve birbirlerine zincirlenmiş haldeaşağıdaki meydandaydı, boynuzları kafalarına çivilenmişti. Yar-gılanmak için Demir Taht’ın önüne getirildiklerinde, hepsiniStannis’eyollayacağına dair söz vermişti Joff. İnsan bedeni birkayadan ya da ziftle dolu bir fıçıdan daha hafifti ve çok dahauzağa fırlatılabilirdi. Altın pelerinlilerden bazıları, vatan hainlerinin Karasu’nun karşısına kadar uçup uçamayacağı üstüne bahse girmişlerdi. “Acele edin Majesteleri,” dedi Tyrion. “Kısazaman sonra mancınıklara tekrar ihtiyacımız olacak Çılgmateş bile sonsuza dek yanm az.”

Joffrey sevinç içinde merdivenlere koşturdu. Sör Meryn ya-nındaydı, Sör O sm und peşlerinden gidecekken Tyrion adamıkolundanyakaladı. “N e olursa olsun onu güvende tutun veorada tutun, anlaşıldı mı?”

“Emredersiniz ,” dedi Sör Osm und itaatkâr bir sesle.Tyrion, kral herhangi bir zarar gördüğü takdirde onların ba-

şına neler geleceğiyle ilgili Trant’ı ve Karakazan’ı uyarmıştı ve

on iki tecrübeli altın pelerinli Joffrey’yi merdivenlerin başında bekliyordu.Sefil piçini mümkün olan en iyi şekilde koruyorum Cer- sei, diye düşündü Tyrion acıyla.Umarım Alayaya için aynı şeyi yapıyorsundur.

Joffrey gittikten kısa bir vakit sonra bir ulak nefes nefesemerdivenlerin başında belirdi. “Lordum, çabuk!” Tek dizininüstüne düştü. “Turnuva alanına yüzlerce adam çıkardılar! Kral

Kapısı’nın önüne bir koçbaşı getiriyorlar.”Tyrion bir küfür savurup paytak adımlarıyla merdivenlereyöneldi. Podrick Payne atlarla birlikte aşağıda bekliyordu. Ne-hir Yolu’ndan aşağı dörtnala koşturdular. Pod ve Sör Mandonhızla arkalarından geliyordu. Pencereleri sıkı sıkı kapatılmışevler yeşil gölgelerle boğulmuştu ama yollarda kalabalık yoktu;Tyrion, muhafızların bir kapıdan diğerine hızlıca ulaşabilmesiiçin yolların açık tutulmasını emretmişti. Buna rağmen, Kral

Kapısı’na vardıklarında duyduğu gümleme sesleri, koçbaşmın335



oyuna dâhil edildiğini anlatıyordu. Devasa menteşeli nleri, ölmek üzere olan bir devin feryatlarına benziyoKkulübesinin önündeki meydan yaralılarla doluydu aatlılardan oluşan sıralar da görüyordu, bütün adamzgörmemişti; güçlü bir hat oluşturmaya yetecek kadar ker ve altın pelerinli vardı. “Toplanın,” diye bağırdı yken. “Burayı kim komuta ediyor. Dışarı çıkıyorsun.”

“Hayır.” Duvarın gölgesinden bir gölge ayrıldı vek o y bir zırh giyen uzun boylu bir adama dönüştü. SandoC l emiğferini iki eliyle birden çıkarıp yere attı. Çelik ezilmlamıştı, hırlayan köpeğin sol kulağı kopmuştu. Tek üstündeki derin yarıktan çıkan kan, eski yanık izlerinakıyor, yüzünün yarısını maskeliyordu.

“Evet,” diye karşılık verdi Tyrion.Clegane’in soluklan düzensizdi. “Bütün bunlarınhenneme, seninki de.”Bir paralı asker Tazı’nm yanına geldi. “Dışarı çıktık

kez. Adamlanmızın yansı öldürüldü ya da yaralandı.çılgınateş patlıyor. Atlar insanlar gibi çığlık atıyor, inatlar gibi...”

“Sizleri turnuvada dövüşmeniz için mi tuttuğumuyordun? Sana bir bardak buzlu süt ve bir kâse ahudumemi ister misin? Hayır mı? O halde şu kahrolası Tazı, sen de.”

Clegane’in yüzündeki kan kıpkırmızı parlıyordu arinin akı görünüyordu. Uzunkılıcını çekti.

Korkuyor , diye fark etti Tyrion şaşkınlıkla.Tazı korkDurumun acileyetini açıklamaya çalıştı. “Kapıya bir kyükleniyorlar, seslerini duyabilirsin, onlan dağıtmakyız..."

“Kapılan aç. İçeri doluştuklannda etraflarını sar völdür.” Tazı, uzunkılıcmın ucunu yere sapladı, kabzna tutundu, ileri geri sallanmaya başladı. “Adamlanmkaybettim. Atlanmı da. O ateşin içine bir kez daha g

Sör Mandon Moore, Tyrion’ın yanına geldi, beykalkanı lekesizdi. “Kral Eli emrediyor.”

“Kral Eli’ni becereyim.” Tazı’nm yüzünün kanla

336



^ıı yanı süt kadar beyazdı. “Biri bana içecek bir şey getirsin.” pir altın pelerinli adama bir kupa uzattı. “Su? Suyunu becere-yim Bana şarap getir.”

Tükenmiş. Tyrion bunu görebiliyordu artık.Yaralan, alevler... ¡şi bitmiş, başka birini bulmak zorundayım ama kim? Sör Mandon? Adama baktığı anda işe yaramayacağını biliyordu. Clegane’inkorkusu hepsini sarsmıştı. Bir lider olmadan onlar da dışarıçıkmayı reddecekti ve Sör Mandon... tehlikeli bir adam, Jaimesöylemişti,evet ama diğer adamlann takip edeceği bir adam de-ğildi.

Tyrion uzaktan büyük bir gümleme daha duydu. Duvarla-rın üstünde kararan gökyüzü yeşil ve turuncu ışıklarla doluydu.Kapı daha ne kadar dayanabilirdi?

Bu çılgınlık , diye düşündü,ama çılgınlığı yenilgiye tercih ederim. Yenilgi Ölüm ve utanç demek. “Pekâlâ, hücumaben önderlik ede-ceğim.”

Tazı’nın utanıp cesaretini tekrar kazanacağını düşündüysede yanılmıştı. Clegane sadece güldü.“Sen?”

Tyrion adamların yüzündeki inanmazlığı görebiliyordu.“Ben. Sör Mandon, siz kralın sancağı olacaksınız. Pod, miğ-

ferim.” Delikanlı emre itaat etmek için koştu. Tazı, kertilmişve kana bulanmış kılıcına yaslanıp kocaman açılmış gözleriyleTyrion’a baktı. Sör M andon, Tyrion’ın atına binmesine yardımetti.“Toplanın!” diye bağırdı Tyrion.

Tyrion’m kızıl aygırına boyun ve baş zırhı giydirilmişti. Sağnsındaki örgü zırhın üstüne kırmızı ipek serilmişti. Eyeri yal-dızlıydı. Podric Payne, Tyrion’a miğferini ve kalkanım uzattı;küçük altın aslanlarla çevrilmiş altın bir el, meşeden yapılmışağır kırmızı kalkanı süslüyordu. Tyrion az sayıdaki kuvvetine bakarak atına bir çember çizdirdi. Yalnızca bir avuç adam emri-ne itaat etmişti, yirmiden fazla değillerdi. En az Tazı’nmki kadar beyaz yüzleriyle atlarının sırtında oturuyorlardı. Tyrion aşağıla-yan gözlerle diğer adamları süzdü; Clegane’in komutasındakiŞövalyeler ve paralı askerler. “Benim yarım bir adam olduğumusöylüyorlar,” dedi. “Ben yarım bir adamsam sizler nesiniz?”

Bu soru adamlan yeterince utandırmıştı. Bir şövalye eyerine bindi, miğfersiz, diğerlerine katılmak için atını sürdü. Bir



çift paralı askerşövalyeyitakip etti. Sonradiğerleri. Kral Kaptekrar inledi. Birkaç dakika içinde Tyrion’ınekibi iki katına inişti. Onları tuzağa düşürmüştü. Ben savaştığım sürece onlasavaşmak zorunda, yoksa bir cüce bile etmeyecekler.

“Beni Joffrey’nin adını haykırırken duymayacaksınadamlara. “Beni Casterly Kayası diye bağırırkende duyma

caksınız. Stannis’in işgal etmeye niyetlendiği bu şehir yıkmaya çalıştığı bu kapı size ait. Benimlegelinve şu oroçocuğunu öldürelim!” Tyrion baltasınıçıkardı,atını çevirdkarşı taarruz geçidine doğru koşturmaya başladı.Adamlarınkip ettiğinidüşünüyordu ama arkasına bakmaya cesaret ed

338



SANSA

Meşale alevleriduvar apliklerinin metallerinde ışıldıyor,graliçe’nin Balo Salonu’nugümüşi bir ışıkla dolduruyordu,gıına rağmen karanlıkvardı bu salonda. Sansa, arka kapıda taşkadar kıpırtısız duran,hiçbir şey yiyip içmeden bekleyen Sör jlyn Payne’in gözlerindegörüyordu karanlığı. Lord Gyles’ıngergin öksürüğünde,Cersei’ye son havadisleri vermek için sa-lona giren OsneyKarakazan’ın fısıltılarında duyuyordu.

Osneyarka kapıdan girip ilk kez geldiğinde Sansa çorbası-nı bitirmeküzereydi. Adamın, ağabeyi Osfryd’le konuştuğu-nugördü.Daha sonra platforma çıktı Osney, yüksek koltuğunönündediz çöktü, at kokuyordu, yanağındaki dört uzun ve incesıynk kabuk bağlamıştı, yakasına kadar inen saçları gözlerinegirmişti. Adamfişliyordu ama Sansa kulak kabartmaktan alama-dıkendini. “Donanmalarçarpışıyor. Birkaç okçu karaya çıkmayı başardı ama Tazıonları parçalara ayırdı Majesteleri. Kardeşinizkudretli zincirikaldırıyor, işareti duydum. Bit Çukuru’ndaki bazı sarhoşlar kapılarıkınyor, pencerelerden içeri giriyor amaLord Bywater altın pelerinlileri gönderdi, icaplanna bakılacak.

Baelor Septi tıka basa dolu, herkes dua ediyor.”“Ya oğlum?”“Kralımız, Yüce Rahip’in duasını almak için Baelor’a gitti.

Şu anda El’le birlikte duvarları yürüyor, adamlarımıza cesur olmalanm söylüyor, morallerini yükseltiyor.”

Cersei bir kadeh şarap daha istemek için uşağını çağırdı;Arbor’dan gelen altın hasat şarabı, meyveli ve yoğun. Kraliçefazlaca içiyordu ama şarap onu daha da güzelleştiriyordu sanki;yanakları pembeleşmişti, salona tepeden bakan gözlerinde par-lak, ateşli bir ısı vardı.Çılgınateşingözleri, diye düşündü Sansa.

Müzisyenler şarkılar çaldı, jonglörler gösteri yaptı. AyOğlantfcun sırıkların üstünde salonu dolaşıp herkesle alay ederkenSör Dontos süpürge sopasından atıyla hizmetçi kızları kovaladı.Konuklar güldü ama neşesiz kahkahalardı bunlar, göz açıpka- payıncayakadar hıçkırıklara dönüşebilecek kahkahalar. Bedenleri forada ama akıllan şehir duvarlarında, yürekleri de öyle.



Çorbadan sonra; elma, ceviz ve kuru üzümlü salarildi. Başka bir vakitte lezzetli gelebilirdi ama bu geyemeklere korku baharatı katılmıştı. Hiç iştahı olmayaSansa değildi. Lord Gyles yediğinden fâzla öksürüyorLoStrokeworth kambur halde oturmuş titriyordu ve Sör Lşövalyelerinden birinin genç gelini teselli edilemez bi

ağlıyordu. Kraliçe, Üstat Frenken’e kızı yatırmasını verabı vermesini emretti. Şövalyenin karısı salondan çık“Gözyaşları," dedi küçümseyerek. “Kadınların silahı, nem böyle derdi eskiden. Bir erkeğin silahı kılıcıdır. Ve

bilmen gereken her şeyi anlatıyor, değil mi?”“Ama erkekler cesur olmak zorunda,” dedi Sansa.

seni öldürmeye çalışırken dışarı çıkıp kılıçlarla ve baltalleşmek...”

“Jaime, sadece savaş meydanında ve yatakta gerçekyormuş gibi hissettiğini söylemişti bana bir keresinde.”ni kaldırıp büyük bir yudum içti. Salatasına dokunmamkorkak tavuk sürüsünün varlığından keyif alıyormuş gçaresizce oturmaktansa kılıçlarla yüzleşmeyi tercih ede

“Onları buraya siz çağırdınız Majesteleri.”“Bir kraliçeden beklenen belli şeyler vardır. Eğer Jo

evlenirsen aynı şeyler senden de beklenecek. ÖğrensenSıraları dolduran eşleri, kızları, anneleri inceledi. “Bu

nn hiçbir önemi yok ama horozlar şu ya da bu sebepleve bazıları bu savaştan sağ çıkacak. Bana yakışan, kadgüvende olmasını sağlamaktır. Eğer benim sefil cüce k bir şekilde başanlı olursa bu kadınlar kocalarına, babalnecekler ve benim nasıl cesur olduğumu, benim cesonlan nasıl ayakta tuttuğunu ve zafer kazanacağımızd bir an bile şüphe etmediğimi anlatacaklar.”

“Ya kale düşerse?”

“Bunu çok isterdin, öyle değil mi?” Cersei b ir inkâriçin beklemedi. “Eğer kendi muhafızlarımın ihanetimazsam bir süre burada kalabilirim. Daha sonra kale rına gidip Lord Stannis’e bizzat teslim olurum. Bu, bitüsünden kurtarır. Ama Maegor Hisarı, Stannis gelmeddüşerse konuklarımın çoğu tecavüze maruz kalır diye340



Ve böylezamanlarda; kötürüm bırakılmayı, işkenceyi ve cinati de gözardı etmemelisin.”Sansa dehşete kapılmıştı. “Bunlar kadın, silahsız ve hassas

yaratılışla“Cinsiyetleri onları koruyabilir,” diye kabul etti Cersei, “ama

düşündüğün kadar değil. Bu kadınların hepsi iyi fidye eder ama bir mücadele çılgınlığından sonra askerler sikke değil et istergenelde. Yine de, altın bir kalkan hiç kalkanın olmamasındaniyidir. Sokaklardaki kadınlara, bize gösterdikleri şefkatin yansını bile göstermeyecekler. Hizmetçilerimize de. Leydi Tanda’nınhizmetçisi gibi güzel kızlar eğlenceli bir gecenin oyuncağı olabilir ama yaşlılann, halsizlerin ve çirkinlerin kurtulabileceğinisanma sakm. Yeterince içki, kör bir çamaşırcı kadım ya da do-muz ağılında çalışan leş kokulu bir kızı bile senin kadar alımlıyapabilir tatlım.”

“Ben?”“Bir fare gibikonuşmamayaçalış Sansa. Artık bir kadın ol-

dun, unuttun mu?Ve benim ilk oğlumla nişanlısın.” Kraliçe bir yudum şarap dahaiçti. “Kapılardaki başka biri olsaydı aklınıçelmeyi umabilirdim.Ama bu Stannis Baratheon, atını baştançıkarmak istesem dahaçok şansım olur.” Sansa’nın yüzündekiifadeyi görünce güldü.“Sizi şaşırttım mı leydim?” One eğil-di. “Seni küçük aptal.BjLr kadınıntek silahı gözyaşları değildir.Bacaklarının arasında bir silahın daha var ve onu kullanmayıöğrensen iyi edersin. Erkeklerin, kılıçlarım yeterince özgürcekullandığını göreceksin. H er iki kılıcı da.”

İki Karakazan salona girince Sansa cevap vermekten kurtu l-du. Sör Osmund ve kardeşleri kalenin en sevilen adamları ol-muşlardı; gülüm sem eler i ve şakaları her daim hazırdı, şövalyelerve yaverlerle olduğu kadar seyislerle ve avcılarla da anlaşıyor-lardı. Hepsinden çok, hizmetçi kızlarla anlaştıkları söyleniyordu. Sör O sm und yakın zam anda Tazı’nm görevini üstlenm işti,Joffrey’nin yan ında o vard ı artık. Çam aşır kuyusunun başındakikadınlar, Osmund’m Tazı kadar güçlü olduğunu söylüyordu,daha genç ve daha hız lıydı sadece. Eğer gerçekten böyleyse; Sör

Osmund,Kral Muhafızları’na seçilmeden önce Karakazanlar’ıneden hiç duy m adığın ı m erak e tti Sansa.



Kraliçenin yanında diz çökerkenOsmund’ın yüzündeaçıyordu. “Ambar gemiler havaya uçtuMajesteleri. Bütünrasu alevler içinde. Yüz gemi yanıyor, belkidaha fazla.”

“Ya oğlum?”“El’le beraber Çamur Kapısı’ndaMajesteleri. Daha ön

perlerdeki setlerde okçularla konuştuve onlara yayk u l la n milgili birkaç sır verdi, evet yaptı. Onunepey cesur bir del

olduğu konusunda herkes hemfikir.”“Epey canlı bir delikanlı olarak kalsa iyi olur.”Cersei,Osfrdöndü, ağabeyinden daha uzun ve dahaciddi görünümlüsiyah bir bıyığı vardı. “Evet?”

Osfiyd uzun siyah saçlarının üstüne birmiğfer geçirmyüzündeki ifade acımasızdı. “Majesteleri,”dedi sessizce, seyis ve iki hizmetçi kız, kralımızın atlarındanüçüyle birarka kapıdan kaçmaya çalışırken yakalandı.”

“Gecenin ilk hainleri,” dedi kraliçe, “amakorkarım socular olmayacaklar. Onlarla Sör Ilyn ilgilensin,kafaları kageçirilip ibret olsun diye ahırların önüne dikilsin.”Karakazagittiğinde Sansa’ya döndü. “Oğlumun yanındaoturmak istsan öğrenmen gereken bir ders daha; böyle birgecede memetli davran ve etrafın sert bir yağmurdan sonraortaya çmantarlar gibi ihanetle sarılsın. İnsanların sadakatinikesin getirmenin tek yolu; senden, düşmanlardan daha fazlkork

larım sağlamaktır. “İnsanların sadakatine giden en güvenilir yolun korsevgi olduğunu duyarak büyümesine rağmen, “Bunuyacağım Majesteleri,” dedi Sansa.Eğer bir gün kraliçe olursamsanların beni sevmesini sağlayacağım.

Salatayı yengeç ayağı tartları takip etti. Ardından ekde servis edilen, pırasa ve havuçla kızartılmış koyun Lollys çok hızlı yemişti, midesi bulandı ve hem ablas

kendi elbisesinin üstüne kustu. Lord Gyles öksürdü,sürdü, içti ve sızdı. Yüzü tabağına, eli bir şarap gölcümülmüş halde masaya yayılan adama tiksinti dolu gözlkraliçe. “Erkekliği böyle yaratıklara vererek heba edt a nçıldırmış olmalı ve ben de bu sefilin serbest bırakılmadiğim için.”342



Osfryd Karakazangeri geldi, kırmızı pelerini uçuşuyordu.. njar meydanda toplanıyor Majesteleri, kaleye sığınmakÇorlar. Ayak takımından değiller, zengin tüccarlar ve akran

99

^«Onlara evlerine dönmelerini emret,” dedi kraliçe. “Gitmez-ce okçularımız birkaçını öldürsün. Saldırı olmasın; kapılar

hiçbir sebeple açılmayacak.”“ E m r e d e r s i n i z . ”Adam reverans yapıp aynldı.Kraliçenin yüzüsert ve öfkeliydi. “Keşke boyunlarını kendi

elimle kesebilseydim.”Dili dolaşmaya başlamıştı. “Küçükkeni jne’yle birbirimizeo kadar çok benzerdik ki babam bile biziayırt edemezdi. Bazenşaka olsun diye birbirimizin kıyafetlerinigiyer, bütün günü birimiz öbürümüzmüş gibi davranarak ge-çirirdik. Buna rağmen,Jaime’ye ilk kılıcı verildiği gün benimiçin bir kılıç getirilmemişti.‘Ben ne alacağım?’ diye sorduğumuhatırlıyorum. Biz aynıydıkve ikimize neden o kadar farklı davranıldığmıasla anlayamadım.Jaime kılıçla, mızrakla ve gürzle dö-vüşmeyi öğrenirken; bana gülümsemek, şarkı söylemek, mem-nun etmek öğretildi.O, Casterly Kayası’nm vârisi olmak içindoğmuştu ve ben biryabancıya satılmak için, bir at gibi. Yeni sa-hibim ne zaman isterseüstüme çıkacaktı ve zamanı gelince dahagenç bir kısrak yavrusuiçin beni bir kenara atacaktı. Jaime’ninkaderinde güç ve zafer vardı, benimkinde doğum ve kan.”

“Ama siz bütün Yedi Krallık’ın kraliçesi oldunuz,” dediSansa.

“İş kılıçlara gelince kraliçe dediğin bir kadındır sadece.”Cersei’nin şarap kadehi boşalmıştı. Uşak tazelemek için ha-

rekedendi ama kraliçe kadehi çevirdi ve başını salladı. “Bu kadarıkâfi. Zihnimin açık olması gerek.”Son yemek, kızarmış elma dilimleriyle servis edilen keçi

peyninydi. Osney Karakazan kraliçenin yanında son kez diz çö-kerken salon tarçın kokusuyla doluydu. “Majesteleri,” diye mı-rıldandı adam, “Stannis turnuva alanına adam çıkardı ve dahahzlası da geliyor. Çamur Kapısı saldın altında, Kral Kapısı’na birtoçbaşı dayadılar. İblis düşmanı dağıtmak için dışan çıktı.”

Düşman korkudan titreyecek,” dedi kraliçe kuru bir sesle.Joffrey’yiyanına almadı umanm.”



“Hayır Majesteleri, kralımız ağabeyimle birlikte Fahyanında, Boynuzlu Adamlar’ı nehre fırlatıyor.”

“Çamur Kapısı saldırı altındayken? Saçmalık. SörOsmunoğlumu derhal oradan çıkarmasını söyleyin, çok tehlikaleye getirin.”

“İblis dedi ki...”“Seni ilgilendirenbettim ne dediğim.” Cersei gözlerin

“Ağabeyin kendisine söyleneni yapacak, aksi takdirdes oki hücuma o liderlik eder ve sen de onun yanında gid

Masalar temizlendikten sonra konukların çoğu septiçin izin istedi. Cersei bu isteği nezaketle kabul etti. Garasında Leydi Tanda ve kızları da vardı. Bir şarkıcı öngeride kalanlar için salonu arpının tatlı sesiyle doldurdil ve Florian’ı söyledi, Ejderha Şövalyesi Prens Aemodi kardeşinin kraliçesine karşı duyduğu aşkı, Nymeri

bin gemisini. Şarkılar çok güzeldi ama ölümüne hüKadınların çoğu ağlıyordu. Sansa da gözlerinin nemhissetti.

“Çok iyi tatlım.” Kraliçe Sansa’ya doğru eğildi. “Göz prova etmelisin. Kral Stannis’in karşısında gerekecek

Sansa huzursuzca kıpırdandı. “Majesteleri?”“Ah, şu boş nezaketlerini kendine sakla. Adamlar

cücenin liderliğine ihtiyaç duyuyorsa, iş umutsuz birvarmış demektir, yani sen de maskeni çıkarabilirsin arkorusundaki küçük hainliğinden haberim var.”

“Tann korusu?”Sör Dontos’a bakma, bakma, bakma, Sansa kendine. Haberi yok, kimse bilmiyor, Dontos söz verdFlorian’ım beni asla yan yolda bırakmaz. “Ben hainlikyapmaTann korusuna dua etmek için gidiyorum.”

“Stannis için. Ya da ağabeyin için, aynı şey. Yoksa n banın tanrılanndan yardım isteyesin? Bizim yenilm

dua ediyorsun. Buna hainlik denmez de ne denir?”“Joffrey için dua ediyorum,” dedi Sansa ısrarla.“Neden, sana çok iyi davrandığı için mi?” Kraliçe,

şarabıyla dolu sürahiyi hizmetçi kızın elinden kapıpSansakadehini doldurdu. “İç,” diye emretti soğuk bir sesle. “kez olsun gerçekle yüzleşecek cesareti verir sana.”344



Sansa kadehi dudaklarına götürüp bir yudum içti. Şarap içayıltacak kadar tatlıydı ama çok sertti.

“Bundan daha iyisini yapabilirsin,” dedi Cersei. “Kraliçenemredıy°r ”

Neredeyse boğuluyordu ama kadehi boşalttı Sansa, yoğunve tatlı şarap başını döndürene dek içti.

“Biraz daha?” diye sordu Cersei.“Hayır, lütfen.”Kraliçe hoşnutsuz görünüyordu. “Bana Sör Ilyn’i sordu-

ğunda sana yalan söyledim. Gerçeği duymak ister misin Sansa?Onun aslında neden burada olduğunu öğrenmek ister misin?”

Sansa cevap vermeye cesaret edememişti ama bu önemlideğildi. Kraliçe bir yanıt beklemeden elini kaldırdı ve çağırdı.Sansa, Sör Ilyn’in salona geri döndüğünü bile görmemişti amaadam oradaydı, yüksek masanın arkasındaki gölgelerden çık-mıştı ve bir kedi kadar sessizce yaklaşıyordu. Elinde Buz vardı.Lord Eddard bir adamın kafasını aldıktan sonra kılıcını tanrıkorusunda temizlerdi hep, Sansa hatırlıyordu, ama Sör Ilyn okadar titiz bir adam değildi. Hareli çelikte kurumaya yüz tut-muş kan vardı; kırmızı, kahverengiye dönmüştü bile. “LeydiSansa’ya neden yanımızda olduğunu söyle,” dedi Cersei.

Sör Ilyn ağzını açtı ve boğuk bir hınltı çıkardı. Çiçek bozuğusuratı ifadesizdi.

“Bizim için burada olduğunu söylüyor,” dedi kraliçe. “Stannis şehri alabilir, tahtı alabilir ama beni yargılamakla yormaya-cağım onu. Bizi canlı olarak ele geçirmesine müsaade etmeye-ceğim.”

“Bizi?”

“Beni duydun. Belki de baştan dua etmen gerekiyor San-sa, daha farklı bir sonuç için. Starklar, Lannister Hanedam’nındüşmesine sevinemeyecek, sana söz veriyorum. Uzandı veSansa’nın saçlarına nazikçe dokunarak boynunu açıkta bıraktı.



TYRİON

Miğferindeki ince oluk Tyrion’ın önünü rahatça göengel oluyordu ama başını çevirdiğinde turnuva alanına mış üç kadırga gördü. Ve dördüncüsü, diğerlerinden da

yük başka bir gemi de nehrin açıklarında duruyordu. Gsindeki mancınık, yanan zift dolu fıçılar fırlatıyordu.“Müselles şekil,” diye bağırdı Tyrion adamları karşı t

geçidinden dışarı akarken. Bir mızrak başı şeklinde durdılar, Tyrion mızrağın uçundaydı. Sör Mandon onun geçti, alevler adamın beyaz mineli zırhında ışıldıyordgözleri miğferinin içinde tutkusuzca parlıyordu. Bemkoşum takımı giydirilmiş kömür karası bir at sürüyordu

Muhafızlarının kar beyazı kalkanı koluna bağlanmıştı. sol yanında Podrick Payne’i görünce şaşırdı, çocuk kılıcmişti. “Sen çok küçüksün,” dedi hemen. “Geri dön.”

“Ben sizin yaverinizim lordum .”Tyrion’ın tartışmaya vakti yoktu. “O halde benimle

kınımda dur.” Atını mahmuzladı.Yüksek duvarları takip ederek diz dize at sürdüler. Jof

sancakları Sör Mandon’ın direğinde kırmızı ve altın ışdalgalanıyordu; erkek geyik ve aslan, pençe ve toynakla yordu. Geniş bir açıyla kalenin etrafını dönerken atlarınkaldırdılar. Şehir duvarlarından oklar havalanıyordu, baüstünde döne döne uçan taşlar kör bir halde toprağın, etin ve çeliğin üstüne düşüyordu. İleride Kral Kapısı gdüşman askerleri kara meşeden yapılmış demir topuzlu başıyla cebelleşiyordu. Gemilerdeki okçular, kapı kulüduvarlannda görünen müdafaacıların üstüne ok yağdır

bekliyordu. “Mızraklar,” diye bağırdı Tyrion. Atını eturmaya başladı.Zemin, kan ve çamur yüzünden ıslak ve kaygandı. K

gır, bir cesede takılıp tökezledi, ayakları ıslak toprağa karak kayıyordu. Tyrion, daha düşmana ulaşamadaneyerindüşeceğinden korkmaya başlamıştı ama bir şekilde

346



hemkendisidengede durmayı başardı. Kapının altındaki adam-la dönüyordu,darbeye hazırlanmak için aceleyle birleşmeyealışıyorlardı.Tyrion baltasını kaldırdı,“Kral Topraklan!” diye

bağırdı Diğer sesler haykırışı tekrar etti ve mızrak başı uçuşageçti; çeliğinve ipeğin, toynakların ve ateşle öpülmüş bıçakların

uzun çığh&ykSör Mandon m üm kün olan son anda mızrağının başını dü-şürdü ve Joffrey’nin sancağını zırhlı yelek giyen bir adamıngöğsüne sapladı, sancak direği kırılmadan önce adamın ayaklarıyerdenkesilmişti. Tyrion’ın önünde, pelerininde çiçek çem- berinin içinden burnunu çıkartmış tilki motifi olan bir şövalyevardı. Tyrion’m aklına gelen ilk şeyFlorerıt oldu ama miğfersiz hemen arkasından koşuyordu. Baltasının, kolunun ve atının bütün ağırlığıyla adamın yüzüne vurdu, kafasının yarısını gö-türdü. Darbenin etkisi kolunu uyuşturmuştu.Shagga olsa bana gülerdi, diye düşündü ilerlerken.

Kalkanına bir mızrak çarptı. Yanlarından geçen her düşma-nı devirerek Pod’la yan yana dörtnala koşturuyorlardı. Duvar-lardaki adamların tezahüratlarını hayal meyal duydu. Koçbaşı büyük bir gümbürtüyle çamura düştü ve onu taşıyan adamlar

bçmak ya da dövüşmek için dağıldığı anda unutuldu. Tyrion bir okçuyu ezdi, bir mızrakçıyı koltuk altından omzuna kadar biçti, denizatıyla süslenmiş bir miğferi havaya uçurdu. Koçbaşmın önüne geldiklerinde kızıl aygır şaha kalktı ama kömür ka-rası aygır engelin üstünden rahatça atladı ve Sör Mandon hızlaTyrion’ın yanından geçti, kar beyazı ipeklere bürünmüş ölümgibiydi. Kılıcı; kolları ve bacakları kesti, kafaları kırdı, kalkanla-rı parçalara ayırdı... ama birkaç düşman askeri, kalkanları zarargörmemiş halde nehrin karşısına geçmeyi başarmıştı.

Tyrion aygırını koçbaşının üstünden atlamaya zorladı. Düş-man kaçıyordu. Başını sağa sola çevirdi, arkasına baktı ama Poddc Payne’i göremedi. Bir ok, yanağında kırıldı, göz kapağını birsantimle ıskalamıştı. Ani panik duygusu onu az kalsın atındandüşürecekti. Burada böyle kütük gibi duracaksam göğüs kalkanıma bir hedef çizeyim bari.

Atını mahmuzlayıp cesetlerin üstünden ve yanından geçti.Karasu Nehri’nin aşağısı ambar gemilerle ve yanan kadırgalarla

347



doluydu. Çılgınateş suyun yüzeyinde yanıyordu hâlâ, altrelik alev sütunlan döne döne havaya yükseliyordu. Koçkapıya saldıran adamları dağıtmışlardı ama mücadelenin kıyısı boyunca devam ettiğini görüyordu Tyrion. SörSwann’ın adamları, belki de Lancel’inkiler, yanan gemikıyıya çıkan düşman askerlerini suya geri püskürtmek için

şıyordu. “Çamur Kapısı’na gidiyoruz,” diye emretti Tyrio MSör Mandon bağırdı, "Çamur Kapısı!” Ve tekrar at koştu ryorlardı."Kral Topraklan!” diye bağırıyordu adamları. Ve madam! Yanmadam!” diye. Bunu kimden öğrendiklerini metti Tyrion. Çelik seslerinin ve miğferinin altındaki do başlığın içinden ızdırap dolu çığlıkları, alevlerin aç çıtısavaş borularının inlemelerini ve borazanların metalik örini duyabiliyordu. Her yerde alevler vardı.Tannlar merhameedin, Tazı’nın korkmasına şaşmamak gerek. Alevlerden korkuyor.. J

At büyüklüğünde bir taş kadırgalardan birinin ortasıntüğünde korkunç bir çatırtı Karasu Nehri boyunca yankı

Bizim kadırgamız mı, onlannki mi? Geri dönmeliydim, diye düşündü ilerlerken.

Elindeki balta ağırdı. Arkasındaki bir avuç adam hâlâ kip ediyordu, diğerleri ya ölmüş ya da kaçmıştı. Atının b

doğuya doğru tutmak için cebelleşiyordu. Bu büyük savda alevleri Sandaor Clegane’den fazla sevmiyordu ama hgütmek daha kolaydı.

Nehirden sürünerek çıkıyordu adamlar, kanayan veadamlar, su kusuyorlardı, yalpalıyorlardı, ölüyorlardı. Biadamların içine sürdü, ayakta duracak kadar gücü kalanlahızlı ve daha temiz bir ölüm götürdü. Savaş, miğferindececik göz oluğuna sığacak büyüklükteydi artık. Cüssesikatından büyük şövalyeler ondan kaçıyordu ya da önünrup ölüyorlardı. Küçük ve korkak şeyler gibi görünüyo“Lannister!" diye bağırdı kıyıma devam ederken. Kolu, dirkadar kırmızıydı, nehirden yansıyan ışıkla parlıyordu. Aşaha kalktığında baltasını yıldızlara doğru salladı ve yıld“Yanmadam! Yanmadam!” diye bağırdığını duydu. Tyrion kdini sarhoş hissediyordu.

Savaş humması. Jaime sıkça bahsederdi bundan ama T348



¿i başına geleceğini düşünm em işti hiçTZaman bulanıldaşkeD ağırlaşmış, hattadurmuştu; şimdiki andan başka bir şeyiflmayana dek y°k olmuştu geçmiş ve gelecek; korku gitmişti, jrciince gitmişti, hattabedeni gitmişti. “Yaralarını hissetmezsin

.« » demişti Jaim e.“Zırhının ağırlıyla ağrıyan sırtını, gözle-nin içine akan terihissetmezsin. Hissetmeyi bırakırsın, düünflieyl bırakırsın ,sen olmayı bırakırsın; sadece dövüş vardır,

dece düşman, biradam, sonra bir diğeri, sonra diğeri, sonradiğeri; onlarınkorktuğunu ve yorgun olduğunu bilirsin ama senne yorulursun ne dekorkarsın. Damarında hayat akar, ölümlesarılmışsmdırama düşmanın kılıcı o kadar ağır hareket eder kisen kahkahalar atarakaralarında dans edersin.”Savaş humması. Ben yarım bir adamım ve katliamla sarhoşum, öldürebiliyorlarsa öldürsünler beni!

Denediler. Başka bir mızrakçı ona doğru koştu. Tyrion ada-mın etrafında çemberler çizerek mızrağın başını kesti, sonraadamın elini, sonra kolunu. Yaysız bir okçu elindeki oku bir bıçakmış gibi tutarak Tyrion’a saldırdı. Savaş atı baldırlarınıtekmeleyip adamı yere serdi ve Tyrion havlamaya benzer birkahkahaattı. Çamura gömülmüş bir sancağın yanından geçti;Stannis’in alevli kalp lerinden biri, sancak direğini baltasının tek

darbesiyle ikiye ayırdı. Bir şövalye hiç yoktan önüne çıktı, çiftelli büyük kılıcını Tyrion’ın kalkanına indirdi, tekrar ve tek-rar, başka biri, şövalyenin koluna bir hançer saplayana kadar.Tyrion’ın adamlarından biriydi belki. Görmemişti.

“Teslim olu yorum ,” diye bağırdı başka bir şövalye nehrinaşağısında. “Teslim oluyorum sör. Size teslim oluyorum. Ye-min ediyorum, işte, işte.” Adam kara bir su birinkintisinin için-de yatıyordu, pullu çelik eldivenini teslimiyetinin göstergesiolarak uzattı. Tyrion eldiveni almak için aşağı eğilmek zorundakaldı, o sırada başın ın üstünde bir kavanoz çılgınateş yeşil alev-ler saçarak patladı. Tyrion ani ışıkla su birikintisinin siyah değilkırmızı olduğunu gördü, şövalyenin eli hâlâ eldivenin içindey-di. Eldiveni geri attı. Adam umutsuzca, “Teslim oluyorum,”diye hıçkırıyordu. Tyrion uzaklaştı.

Silahlı bir asker kızıl aygırın yularını yakalayıp elindeki han

îen Tyrion’ın yüzüne savurdu. Tyrion hançeri savuşturup bal349



tasını adamın ensenine gömdü. Baltayısaplandığı yerdentarırken gözünün ucunda bir beyazlık belirdi. Sör Mantekrar yanında bulacağını düşünerek döndüama bu fark

beyaz şövalyeydi. Sör Balon Swann aynı beyaz zırhıgiyiyama atının koşum takımında SwannHanedanı’nın siyahyaz kuğuları vardı. Beyazdan öte benekli bir şövalye, diye düşüTyrion anlamsızca. Sör Balon’ınher bir yanı kanla leke

ve ise bulanmıştı. Mızrağının ucuylanehrin aşağısını işar“Lordum, bakın.”Tyrion, Karasu’ya bakmak için atını çevirdi.Aşağıdaki n

hâlâ şiddetli ve kapkara akıyordu ama yüzeyikanla ve alevle kaplıydı. Gökyüzü kırmızıydı, turuncuydu veparlak yeş“Ne?” dedi. Ve sonra gördü.

Çeliğe bürünmüş silahlı askerler,iskeleye çarpmış enklindeki bir kadırgadan dışarı tırmanıyordu.Çok kalabalıklar

reden geliyorlar? Dumanın ve alevlerinarasından görebilmgözlerini kıstı ve bakışlarıyla adamlan takipetti. Orada, uduran yirmi kadırga vardı, belki de dahafazla, saymak zKürekleri bağlanmıştı, gövdeleri kancalıhalatlarla birbirlkenetlenmişti, birbirlerinin mahmuzlarınadayanmışlardı, düşen yelken halatlarının arasında kör düğümolmuşlardı. küçük iki geminin arasındaki bir ambar gemihavaya uçtukaz durumundalardı, ama birbirlerine öyleyakın duruyorki bir güverteden diğerine atlayarak Karasu’yugeçmek mkündü.

Stannis’in en gözü kara adamlarının yüzlercesi ta bunu yapıyordu. Tyrion, aptal bir şövalyenin karşıyaçalıştığını gördü, adam ürkmüş atını küpeştelerin ve küstüne yürütüp, kanla kayganlaşan ve yeşil alevlerle çyana yatmış güvertelere atlamaya zorluyordu.Onlar için kahrbir köprü kurduk , diye düşündü Tyrion dehşetle. Köprü bölümleri batıyordu, diğer taraiları tutuşmuştu ve büan havaya uçacakmış gibi çatırdayıp sallanıyordu ama askerleri durdurmuyordu. Sör Balon’a, “Bunlar cesudedi Tyrion hayranlıkla. “Gidip onları öldürelim.”

Adamlarını gürül gürül yanan ateşlerin, isin ve külsından geçirip nehir kıyısına götürdü. Atların toynakl

350



rtıı dövüyordu.Sör Balon hemen arkasındaydı. Sör Mann onlara yetişti. Kalkanı perişan bir harabeye dönmüştü,u vada köz ve duman uçuşuyordu. Ve düşman, onların hücu

karşısında kırıldı; kendilerini tekrar suya atıyor, tırmanmakçabalarken birbirlerini eziyorlardı. Köprünün ayağı yarı

vî oni§ bir düşman kadırgasıydı, pruvasınaEjdeıfelaketi yazılmış

Xyrion’iniki rıhtım arasına yerleştirdiği ambar gemilerdenujri kadırganın kıç tarafını koparmıştı. Celtigar Hanedanı’nın|armızl YenSeÇ^ armasını taşıyan bir mızrakçı, silahının ucunugalon Swann’in atının göğsüne sapladı, şövalye eyerinden düş-tü Tyn°n atml ^ız^a sürerek mızrakçının kafasını uçurdu amadizginleriçekmek için geç kalmıştı. Kızıl aygır rıhtımın ucundaileri fırladı ve parçalanmış küpeştenin üstünden uçarak gürül-

tüyle yere düştü, bilek boyunda suyun içinde çığlıklar atıyordu.Önce savaş baltası döne döne havaya uçan Tyrion havalandı vegüverte yükselip onu ıslak bir tokatla karşıladı.

Devamı çılgınlıktı. Kızıl aygırın bacağı kırılmıştı ve hayvankorkunç çığlıklar atıyordu. Tyrion bir şekilde hançerini çek-meyi başardı ve zavallı yaratığın boğazını kesti. Kan, kızıl bir pınar gibi fışkırıyordu, Tyrion’m kolları ve göğsü sınlsıklam ol-muştu. Tekrar ayağa kalkıp trabzana doğru yalpaladı ve sonra,suyla örtülü eğri büğrü güvertede dövüşüyordu. Adamlar üstü-ne geliyordu. Bazısını öldürdü, bazısını yaraladı, bazısı ondankaçtı ama bitmiyorlardı. Hançerini kaybetti ve kırık bir mızrakkazandı, bunun nasıl olduğunu söyleyemezdi. Mızrağı kavradı,sapladı, küfürler savuruyordu. Adamlar kaçtı, o kovaladı, trabzanların üstünden atlayarak bir gemiden diğerine geçiyordu. İki beyaz gölgesi hep onunla birlikteydi; Balon Swann ve MandonMoore, beyaz zırhlarının içinde güzel görünüyorlardı. Velaryonmızrakçıları tarafından bir çemberin içine alınmışlardı, sırt sırtadövüşüyorlardı; dövüşü zarif bir dansa çevirmişlerdi.

Onun cinayetleri sakarca şeylerdi. Sırtı dönük bir adamı böbreğinden bıçakladı, bir diğerini bacağından yakalayıp başaşağı nehre attı. Oklar tıslayarak başının üstünden geçiyor, zır-hına çarpıyordu; bir tanesi göğüs kalkanıyla omuzunun arasınasaplandı ama Tyrion hissetmedi bile. Gökyüzünden çıplak biradam düştü ve güverteye çarptı, bedeni; bir kulenin tepesinden



aşağı atılan kavun gibi patladı. Adamın kanı Tyrion’ın mnin göz oluğuna sıçradı. Taşlar yağmaya başlamıştı, güveçarpıyor, adamları lapaya çeviriyordu. Bütün köprü titreğının alanda zalimce kıvrıldı ve Tyrion yana devrildi.

Nehir miğferinin içine doluyordu. Miğferi çıkarıp atyun sadece boğazına kadar geldiği yere varana dek yanyatmgüvertede kulaç attı. Bir inilti havayı doldurdu, devasanavann ölüm çığlığına benziyordu. Gemi, diye düşünece

buldu, gemi parçalanmak üzere. Kırık kadırgalar parçalanıyoköprü parçalanıyordu. Bunu fark eder etmez ani birçatırtı duydu, gök gürültüsü kadar yüksek, güverte sallandı ve Tyrrar suyun içine kaydı.

Eğim çok dikti, bir halata tutunarak kendini santim syukan çekmek zorunda kaldı. Gözünün ucuyla,kadırganı

bağlı olduğu ambar geminin nehrin akıntısıyla aşağı dorüklendiğini gördü, adamlar kaçışırken gemi yavaşça dödu. Adamlardan bazıları Stannis’in alevli kalbini taşıyordzılan JofFrcy’nin aslanını ve geyiğini, bazıları da diğer aama bunun önemi yokmuş gibi görünüyordu. Nehrinaşağısve yukarısı yanıyordu. Tyrion’ın bir yanında ateşli bir mvardı; çırpınan adamlar denizinin üstündeki parlak sancmuazzam karmaşası, kurulan ve kırılan kalkan duvarlar balığı yanp geçen atlı şövalyeler, toz ve çamur, kan ve dDiğer yanında Kızıl Kale dikiliyordu, ateş tükürüyorduyanlış taraflardaydılar. Tyrion bir an için delirdiğini düşStannis ve kale yer değirmişti.Stannis kuzey kıyısına nasıl geçtGüvertenin dönmekte olduğunu fark etti sonra, bir şekilters dönmüştü ve kaleyle mücadele taraf değiştirmişti. Mücadele, hangi mücadele, eğerStannis karşıya geçmediyse kiminle dövüşüyBütün bunlardan bir anlam çıkarmak için uğraşamayacakyorgundu Tyrion. Kolu korkunç şekilde ağrıyordu, ovmak için uzandığında oku gördü ve hatırladı. Bu gemiden çıkma

zorundayım. Nehrin aşağısında bir ateş duvarından başka biyoktu, gemi enkazı sürüklenmeye başlarsa akına onu dooraya götürecekti.

Mücadelenin gürültüsünün arasından, bir sesin adını dığım duydu. Tyrion da bağırmaya çalışa. “Buradayım!

352



¿ayim,yardımet!” Sesi öyle zayıftı ki kendisi bile zor duyuyor-du Kendini yukarı çekip trabzana tutundu. Geminin gövdesi¿nündeki kadırgaya çarptı ve şiddetle geri tepti, Tyrion nere-deyse suya düşüyordu. Bütün gücü nereye gitmişti? Yapabildiğitek şey tutunmaktı.

-LORDUM! ELİM İ TUT U N ! T YRİON LORDU M!n

¡şte, öndeki geminin güvertesinde, gittikçe genişleyen kara¿rdabın karşısında Sör Mandon Moore duruyordu, elini uzat-mışa. Sarı ve yeşil alevler beyaz zırhının üstünde parlıyordu, pullu çelik eldiveni kanla yapış yapış olmuştu ama Tyrion hiç¿üşünmeden elini uzattı, kollarının daha uzun olmasını dilerdi, parmak uçları sonunda birbirine değdiğinde bir şey onu paniğesürükledi... Sör Mandonsol elini uzatıyordu, neden...

Bu yüzden mi geri çekilmişti, yoksa kılıcı mı görmüştü?Bunu asla bilemeyecekti. Kılıcın ucu gözlerinin tam altını yar-dı. Önce soğuk ve sert dokunuşu, ardından acının alevini his-setti. Başı sert bir tokat yemiş gibi dönüyordu. Soğuk suyundarbesi ikinci tokattı ve ilkinden daha sarsıcıydı. Tutunacak birşey aradı, suya gömülürse geri çıkamayacağını biliyordu. Eli birşekilde kınk bir okun kıymıklı ucunu buldu. Umutsuz bir âşıkgibi küreğe sarıldı, kendini santim santim yukarı çekti. Gözleri

su doluydu, ağzı kan doluydu, başı korkunç şekilde zonkluyordu.Tanrılar, bana güverteye ulaşacak kuvvet verin... Başka hiçbir şeyyoktu; sadece kürek, su, güverte.

Sonunda yana yuvarlandı ve soluk soluğa, tükenmiş haldesırtüstü uzandı. Yeşil ve turuncu alev topları, başının üstündeuçuyordu, yıldızların arasında çizgiler bırakıyordu. Sör Man-don görüşünü kapatmadan önce, manzaranın ne kadar güzelolduğunu düşünecek bir an bulmuştu Tyrion. Şövalye beyazçelikten bir gölgeydi, miğferinin ardındaki gözleri kapkara ışıl-dıyordu. Tyrion bir bez bebek kadar güçlüydü ancak. Sör Man-don kılıcının ucunu boğazının çukuruna dayadı ve kabzayı ikieliyle birden kavradı.

Ve aniden sola doğru yalpaladı, trabzana doğru sendeledi.Ahşap yarıldı ve Sör M andon bir çığlık atarak suyun içinde kayboldu. Sadece bir an sonra gövdeler tekrar birbirine çarpıyordu,

öyle şiddetliydi ki güvertenin sıçradığını sandı Tyrion. Sonra,

m

353



biri yanında diz çöktü. “Jaime?” diye bir hırıltı çıktı boğazıağzını dolduran kanla boğulacaktı neredeyse.Ağabeyindenka kim kurtarırdı onu?

"Kımıldamayın lordum,kötü yaralanmışsınız.” Bir lÇocuğunun sesi, çok anlamsız, diye düşündü Tyrion. Nered Pod’un sesi gibiydi.



SANSA

Sör Lancel Lannister kraliçeye mücadelenin kaybedildiği■söylediği11 kraliçe elindeki boş şarap kadehini çevirdi ve,

^Kardeşime söyleyin sör,” dedi. Sesi mesafeliydi, sanki bu ha-crinonun için hiçbir önemi yoktu.

“Kardeşiniz muhtemelen öldü.” Sör Lancel’in pelerini om-zunun altından akan kanla ıslanmıştı. Salona girdiği andaki gö-rüntüsü konuklanma bazılarının çığlık atmasına sebep olmuştu.“Gemi köprüsü parçalandığında orada olduğunu düşünüyoruz.Büyük ihtimalle Sör Mandon da gitti. Tazı’yı bulamıyoruz.Ta n r ı l a rkahretsin Cersei, Joffrey’yi neden kaleye getirttin? Yüz-lerce altın pelerinli mızraklannı bırakıp kaçıyor. Kralın ayrıldı-ğını gördüklerinde bütün şevklerini kaybettiler. Karasu enkaz-larla, alevlerle ve cesetlerle dolu ama dayanabilirdik, eğer...”

Osney Karakazan şövalyeyi itip ön çıktı. “Şu anda nehrin heriki kıyısında da mücadele var Majesteleri. Stannis’in bazı lordlan birbirleriyle savaşıyor olabilir, kimse emin değil, orada büyük

bir karmaşa var. Tazı gitti, nereye, kimse bilmiyor, Sör Balonşehrin içine çekildi. Nehir kıyısı onlann. Tekrar Kral Kapısı’nadayandılar. Ve Sör Lancel haklı, adamlarınız duvarları terk edi-yor ve kendi kumandanlarına saldırıyorlar. Ayak takımı, DemirKapı’sında ve Tann Kapısı’nda yığıldı, dışan çıkmak için dövü-şüyorlar. Bit Çukuru’nda sarhoş isyanı var.”

Tanrılar merhamet edin, diye düşündü Sansa,işte oluyor. Jojfrey’nin kafası uçacak ve benimki de öyle. Gözleri Sör Ilyn’i aradıamaKral Adaleti ortalıktagörünmüyordu. Ama onu hissedebiliyorum. Yakınlarda bir yerde. Ondan kaçamayacağım, kafamı kesecek.

Kraliçe tuhaf bir sakinlikleOsney’nin ağabeyi Osfryd’e dön-dü. “Köprüyükaldırınve kapılan sürgüleyin. Benim iznim ol-madan Maegor’a girişve Maegor’dan çıkış yapılmayacak.”

“Dua etmeye gidenkadınlar ne olacak?”“Benim sunduğumgüvenliği bırakıp gitmeyi tercih ettiler.

Bırakın dua etsinler, belkitannlar onları savunur. Oğlum ne-rede?”



“Kalenin kapı kulübesinde. Okçuları komuta etmKalenin dışında uluyan isyancılar var ve yarısı altın Çamur Kapısı’ndan ayrıldığımızda kralımızla birlikler.”

“Kralı Maegor’a getirin, şimdi.”"Hayır!” Lancel o kadar öfkeliydi ki alçak sesle kon

unutmuştu. Bağırdığında insanların kafası onlara dön“ç

mur Kapısı’nı geri alacağız. Bırak olduğu yerde kalsın, kral “O benim oğlum.” Cersei Lannister ayağa kalktı. “SLannister olduğunu iddia ediyorsun kuzenim, kanıtlaneden burada dikiliyorsun?Şimdi, bugün demek.”

Osfryd Karakazan kardeşiyle birlikte aceleyle salondKonukların çoğu da kapılara yönelmişti. Kadınlardanağlıyor, bazıları dua ediyordu. Diğerleri masalarda odevam ediyor ve biraz daha şarap istiyordu. “Cersei,” dvardı Sör Lancel, “eğer kale düşerse Joffrey öldürülece bunu biliyorsun. Bırak kalsın, onu yanımdan ayırmayemin ederim...”

“Yolumdan çekil.” Cersei eliyle şövalyenin yarasınaKraliçe odadan çıkarken Lancel acıyla inledi, neredeysyordu. Cersei, Sansa’nın yüzüne bile bakmamıştı. Beni unutSör Ilyn beni öldürecek ve kraliçe hiç umursamayacak.

“Ah, tanrılar,” diye feryat etti yaşlı bir kadın. “Kaybecadeleyi kaybettik, kraliçe kaçıyor.” Pek çok çocuk ağlKorkunun kokusunu alabiliyorlar. Sansa yüksek masada tek ba buldu kendini. Burada mı kalmalıydı yoksa kraliçeninkoşup hayatı için yalvarmalı mıydı?

Neden ayağa kalktığını bilmiyordu ama kalkmıştımayın,” dedi insanlara, yüksek sesle. “Kraliçe köprüyütı. Şehirdeki en güvenli yer burası. Kalın duvarlar var, kazıklar...”

“Neler oluyor?” diye sordu bir kadın talepkâr bir tonsa uzaktan tanıyordu kadını, önemsiz bir lordun karısıyney kraliçeye ne söyledi? Kral yaralandı mı, şehir düştü

“Söyleyin bize,” diye bağırdı bir başkası. Bir kadın basordu, bir diğeri oğlunu.

Sansa sessizlik sağlamak için elini kaldırdı. “Joffrey

356



ji döndü.Yaralı değil.Mücadele devam ediyor, bütün bildiğim jf Kraliçe birazdangeri dönecek.” Son söylediği yalandı ama in

nlarl sakinleştirmesigerekiyordu. Mutfağın kapısında bekleyen^ytanlan gprdü.“Ay Oğlan, bizi güldür.”

Ay Oğlan takla atıp bir masanın üstüne çıktı. Dört tane şaraptatdehi alıp havadadöndürmeye başladı. Kadehlerden biri habiredüşüp kafasına çarpıyordu.Salonda birkaç tedirgin kahkaha yan-dandı. Sansa, SörLancel’in yanına gidip diz çöktü. Kraliçeninvurduğuyaradan tazekan akıyordu. “Çılgınlık,” diye mmldandı..yjlye. “Tanrılar, İblishaklıydı, haklıydı...”

“Onayardım edin,” diye emretti Sansa uşaklardan ikisine.Biriona baktı ve elindeki sürahi ve her şeyle birlikte kaçtı. Öbürhizmetkârlar dasalonu terk ediyordu ama Sansa’nın yapabileceği bir şey yoktu. Sansa ve diğer uşak, birlikte şövalyeyi ayağa kaldır-dılar. “Onu Üstat Frenken’e götür.” Lancelonlardan biriydi amaSansaonun ölmesini dilemeye zorlayamıyordu kendini.Yumu

şak, zayıf ve aptalım, tam da Joffrey’nin söylediği gibi. Onu öldürmem gerekirdi,ona yardım etmem değil.

Meşaleler tükenmeye başlamıştı, birkaç tanesi titreyerek sön-dü. Kimse yenilerini getirmeye niyedenmedi. Cersei geri dön-

medi. Bütün gözler diğer soytarının üzerindeyken Sör Dontosyüksek masaya geldi. “Odanıza geri dönün tatlı Jonquil,” diyefısıldadı. “Kendinizi içeri kilitleyin, orada daha güvende olursu-nuz. Mücadele sona erdiğinde sizin için geleceğim.”

Biri benim için gelecek , diye düşündü Sansa,ama gelen sen mi olacaksın yoksa Sör Ilyn mi? Çılgın bir an boyunca Dontos’a onukoruması için yalvarmayı düşündü. Bir zamanlar Dontos da şö-

valyeydi, kılıç eğitimi almış, zayıflan korumak için yemin etmişti. Hayır. Adamın ne gücü var ne de kabiliyeti. Onu da öldürmüş olurum sadece. Tek isteği koşarak kaçmakken, Kraliçenin Balo Salonu’ndanağır ağır yürüyerek çıkmak Sansa’nm bütün gücünü almıştı. Amamerdivenlere vardığında, soluksuz kalıp başı dönene kadarkoş- ta- Merdivenlerde muhafızlardan biriyle çarpıştı. Mücevherler-le süslenmiş bir şarap kadehi ve iki gümüş şamdan sanldıklan

kırmızı pelerinden dökülüp basamaklara çarparak aşağı düştü.Muhafız aceleyle peşlerinden koşturdu; ganimederini almaya ça-k ğ l d ğ d S ’ b i ti



Yatak odası zifirî karanlıktı. Sansa kapıyısürgüledi ve kalıkta el yordamıyla pencereye gitti. Perdeleriaçtığında ne

boğazında tıkandı.Güney seması yanardöner renklerle doluydu;aşağıdayan

büyük ateşlerin yansıması. Uğursuz yeşildalgalar bulutkarnında hareket ediyordu ve turuncu ışıkgölleri cenneyayılmıştı. Sıradan alevlerin kırmızılarıve sarıları, çılgınate

zümrütleriyle ve yeşimleriyle savaşıyordu.Renkler parıldı bir an sonra ölecek olan kısa ömürlü birgölge ordusu drup sönüyordu. Yeşil şafaklar göz açıpkapayana dek turuakşamlara dönüşüyordu. Havanın kendisi yanık kokuyorateşte unutulan çorba dolu bir kazanın dibituttuğunda çıkoloı gibi. Havada uçuşan közler bir ateş böceği sürüsüne ziyordu.

Sansa pencereden ayrıldı, güvenli yatağına doğru Uyuyacağım, dedi kendine,uyandığımda yeni bir gün doğaca

gökyüzü tekrar mavi olacak. Mücadele bitecek ve biri gelip y yaşamayacağımı söyleyecek bana. “Leydi,” diye hıçkırdı haöldüğünde kurduyla tekrar buluşup buluşmayacağınıederek.

Sonra, arkasında bir şey hareket etti ve karanlığın içiel çıkıp bileğini yakaladı.

Sansa çığlık atmak için ağzını açtı ama başka bir el kapandı, boğuluyordu. Adamın parmakları nasırlı ve sla yapış yapıştı. “Küçük kuş. Geleceğini biliyordum.” Sgıcırtıydı sesi.

Dışarıda, zümrüt ışıktan bir mızrak döne döne yıyükseldi, oda yeşil bir parıltıyla doldu. Sansa bir an içiadamı, tamamen siyah ve yeşildi. Yüzündeki kan, zift kraydı. Gözleri bir köpeğinkiler gibi parlıyordu. Sonra oldu ve adam lekeli beyaz pelerinin içindeki kocaman

geye dönüştü.“Bağırırsan seni öldürürüm. Bana inan.” Elini Sansazından çekti. Sansa nefes nefeseydi. Tazı, yatağın başınmodinin üstüne bir şarap sürahisi koymuştu. Büyük baldı. “Kimin kazandığını öğrenmek istemiyor musukuş?”358



“Kim?” dedi Sansa, adama karşı gelmeye korkuyordu,faz» güldü. “Sadece kimin kaybettiğini biliyorum. Ben.” paha önce bu kadar sarhoş görmemiştim onu. Yatağımda uyuyordu.

gurad a n e «j» var ?“ N e kaybettiniz?”“Her şeyi.” Yüzünün yanık yarısı kurumuş kandan bir mas

j^ylcörtülmüştü.“Kahrolası cüce. Onu yıllar önce öldürmeliydilfl.”

“Öldüğünü söylüyorlar.”“Ölmüş mü? Hayır. Kahretsin. Onun ölmesini istemiyo

nj^ Boş sürahiyi kenara fırlattı. “Onun yanmasını istiyorum,gğer tannlar merhametliyse onu yakarlar ama ben görmeyece-ğim. Gidiyorum.”

“Gitmek mi?” Kurtulmak için debelendi ama adamın parm a k l a n demir gibiydi.

“Küçük kuş duyduğu her şeyi tekrar ediyor. Evet,gİdiyo- ıvtrı”

“Nereye gideceksiniz?”“Buradan uzağa. Alevlerden uzağa. Demir Kapı’dan çıkaca-

ğım sanırım. Kuzeye bir yere gideceğim, herhangi bir yere.”“Dışarı çıkamazsınız,” dedi Sansa. “Kraliçe, Maegor’ı kapat-

tı, şehir kapılanda kapalı.”“Benim için değil. Benim beyaz pelerinim var. Ve bir debu.” Kılıcınınkabzasına vurdu. “Beni durdurmaya çalışan adam ölüadamdır. Tabi tutuşmadıysa.” Acı bir şekilde güldü.

“Buraya neden geldiniz?”“Bana bir şarkı sözün vardı küçük kuş, unuttun mu?”Adamın ne demek istediğini anlamamıştı. Şimdi şarkı söye

yemezdi ona, burada, gökyüzü alevlerle doluyken ve yüzlerce, binlerce adam ölürken. “Söyleyemem,” dedi. “Bırakın, benikorkutuyorsunuz.”

“Seni her şey korkutuyor. Bana bak. Banabak.”Kan, yaralarının en kötülerini örtmüştü ama gözleri beyazdı,

kocamandı ve dehşede doluydu. Ağzının yanık köşesi seyirdi vetekrar seyirdi. Sansa adamın kokusunu duyabiliyordu; ekşi ve tadı§arap, bayat kusmuk ve hepsini bastıran leş kokulu kan, kan, kan.

“Seni koruyabilirdim,” diye hırladı. “Hepsi korkuyor benden.Bir daha kimse incitçmezdi seni, onlan öldürürdüm.” Sansa’yı



kendine çekti, bir an için adamın onu öpeceğini düşüsa. Karşı koyamayacağı kadar güçlüydü. Bir an önce isteyerek gözlerini kapadı ama hiçbir şey olmadı. “Hâlâya dayanamıyorsun, değil mi?” dediğini duydu Tazı’kolunu sertçe büktü. “O şarkıyı istiyorum. Florin vdemiştin.” Hançeri dışarıdaydı, Sansa’nın boğazında ddu. “Söyle küçük kuş. Küçük hayatın için söyle.”

Sansa’nın boğazı kurumuştu ve korkuyla sıkışıyorduher şarkıyı unutmuştu. Lütfen beni öldürme, diye bağırmak lütfen yapma. Tekrar gözlerini kapayacakken hatırladı. FJonqui!’in şarkısıdeğildi ama şarkıydı. Kendi sesi incecirekgeldi kulağına.

Şejkatli Anne, merhamet pınarı,

koru savaştan oğullarımızı, okları al ellerinden ve kılıçlan, görsünler daha güzel yannlan.

Şefkatli Anne, kadındaki kuvvet, kızlanmıza bu kavgada yardım et, dinsin gazap ve uysallaşsın hiddet,

hepimize daha iyi yollar öğret.

Diğer kıtaları unutmuştu. Şarkı bittiğinde adamın receğinden korktu ama Tazı bir süre sonra hançerini

boynundan çekti, hiç konuşmadı.Sansa tuhaf bir duyguyla elini kaldırıp parmaklarıyl

yanağına dokundu. Oda onu göremeyeceği kadar karakanın yapışkanlığım hissedebiliyordu ve kan olmayanlığı. “Küçük kuş,” dedi adam bir kez daha. Sonra kalkkumaşın yırtıldığını duydu ve ardından, uzaklaşan adaha yumuşak sesini.

Epey zaman sonra yataktan kalktığında yalnızdı. pelerinini yerde buldu, sıkıca burulmuştu; beyaz yüateşle lekelenmişti. Gökyüzü daha karanlıktı artık, yarasında dans eden birkaç yeşil hayalet vardı sadece.

360



oâr esiyordu, pencereler çarpıyordu. Sansa üşüdü. Yırtık pe■ i açıp sırtına altı ve kambur halde yere oturdu, titriyordu.Orada ne kadar kaldığını bilmiyordu ama bir zaman sonra

lirin karşı tarafından gelen çan sesini duydu. Pes, bronz bir^ jemeydi bu, her çalışta biraz daha hızlanıyordu. Sansa ikinci

ve sonra üçüncüsünü duyduğunda ne anlama geldiklerini^ rak etti. Çan sesleri, tepelerden ve çukurlardan, sokaklardan^kulelerden Kral Topraklarının dört bir yanma sesleniyordu, pelerini bir kenara fırlatıp pencereye koştu.

Şafağın ilk solgun işareti doğudaydı ve Kızıl Kale’nin çanlarıda çalıyordu şimdi. Yüce Baelor Septi’nin kristal kulelerinden

kabarık ses nehrine katılıyordu çınlamalar. Çanlann KralR o b e r töldüğünde çaldığını hatırladı ama bu farklıydı, ağır ve

kederli ölüm vuruşları değildi bunlar, neşeli bir gök gürültü-süne benziyorlardı. Caddelerde bağıran adamlann seslerini ded u y a b i l i y o r d uSansa, bunlar sadece tezahürat olabilirdi.

Haberleri Sör Dontos getirdi. Odanın açık kapısından içerigirdi, gevşek kollarını Sansa’ya doladı ve onu havaya kaldırıpd ö n d ü r d ü .Öyle tutarsızca haykırıyordu ki adamın söylediği tekkelimeyi anlayamıyordu Sansa. Tıpkı Tazı gibi sarhoştu adam

ama mutlu, dans ettiren bir sarhoşluktu onunkisi. Dontos so-n u n d ayere bıraktığında Sansa’nm başı dönüyordu. “Ne?” Yatakdireğine tutundu. “Ne oldu? Anlat!”

“Bitti! Bitti! Şehir kurtuldu. Lord Stannis öldü, Lord Stannis kaçtı, kimse bilmiyor, kimse umursamıyor, ordusu dağıldı,tehlike bitti. Katledildi, dağıtıldı, ezildi diyorlar. Ah, o parlaksancaklar. Sancaklar Jonquil, sancaklar! Şarabın var mı? Bugüniçmeliyiz, evet. Anlamıyor musun? Bu güvende olduğun anla-mına geliyor.”

“Neler olduğunu anlat bana!" Sansa adamı sarstı.Sör Dontos güldü ve bir ayağının üstünden diğerine sıçradı,

neredeyse düşüyordu. “Nehir yanarken küllerin arasından çıkıpgelmişler. Nehir. Stannis boğazına kadar nehrin içindeymiş veonu arkadan yakalamışlar. Ah, tekrar bir şövalye olmak, mü-cadelenin bir parçası olmak! Stannis’in adamlarının neredeyse

dövüşmediğini söylüyorlar. Bazıları kaçmış ama çoğu diz çötop riraf değiştirmiş, Lord Renly için bağınyorlarmış! Stan



nis bu nu duyduğunda neler düşünmüştür kim bilirKarakazan’dan duydum , o da Sör O sm und’dan duvBalon geri döndü ve onun adamları da aynı şeyi söylü pelerinliler de. Başardık tatlım! Gül Yolu’ndan ve nehdan gelmişler, Stannis’in yaktığı arazilerdengeçmişler küçizmelerinin altında uçuşmuş ve zırhlarını griye boyaah! Sancaklar parlaktı mutlaka, altın gül, altın aslan ve dM arbrand’m ve Rowan’ın ağaçları, Tarly’nin avcısı,Redwynüzümleri ve Leydi Oakheart’ın yaprağı. Batılı adamlasi, Yüksek Bahçe’nin ve Casterly Kayası’nın bütün kStannis’in ordusunun sağ kanadını nehrin kuzeyindbizLord Tywin almış, Randyll Tarly merkezi komutaediyormMace Tyrell de solu ama savaşı öncü kuvvet kazanmış

bağa saplanan mızrak gibi Stannis’e saplanmışlar, adamgiymiş şeytanlar gibi uluyormuş. Ve öncü kuvvetikim komediyormuş biliyor musun? Biliyor musun? Biliyor mu liyor musun?”

“Robb m u?” Bu çok büyük bir um uttu ama...“Lord Renly' ymiş! Yeşil zırhının içindeki Lord Renly!

ferinin altın boynuzlarında alevler parlayan Lord Renluzun mızrağıyla Lord Renly! Sör Guyard Morringen’i

bir dövüşte kendi elleriyle öldürmüş, on kadar büyük de. Renly’miş. Renly, Renly! Ah! Sancaklar, Sansa tatlıŞövalye olmak!”

362



d a e n e r y s

İrri; küçük incilerlerle süslü, ince dokumalı fildişi ipektenOarth tarzında dikilmiş elbiseyi getirdiğinde, Dany bir kâse so-ğuk karides ve hurm a çorbasından oluşan kahvaltısını yiyordu.«Götür,” dedi. “Rıhtımlar şık kıyafetler giyilecek yerler değil.”

Süt Adamlar onun bir vahşi olduğunu düşünüyordu, o da buna uygun giyinecekti. Ahırlara giderken, rengi solmuş kum«eği bir pantolon ve hasırdan örülmüş sandaletler giydi. Kü-çük göğüsleri, boyalı bir Dothrak yeleğinin altında özgürcesallanıyordu ve madalyonlu kemerinden hilal ay şeklinde bir

hançer sarkıyordu. Jh iqui, Dany’nin saçlarını Dothrak tarzındaÖrdü ve örgünün ucuna gümüş bir zil taktı. Zil hafifçe çın-ladığında, “Ben hiç zafer kazanmadım,” demeye çalıştı Danyhizmetçisine.

Jhiqui aynı fikirde değildi.“Maegi’teri toz saraylarının içindeyaktınız ve ruh larını cehenneme gönderdiniz.”

Drogon’un zaferiydi, benim değil, demek istedi ama dilini tut-tu. Saçlarındaki birkaç çan, Dorthraklar’ın ona daha çok saygıduymasını sağlardı. Dany gümüş kısrağına binerken ve atınınsonraki her adımında çınladı ama ne Sör Jorah, ne de kansüvarileri zil hakkında bir şey söyledi. Yokluğunda insanlannı veejderhalarını koruması için Rakharo’yu görevlendirmişti. Jhogove Aggo onunla birlikte limana gelecekti.

Mermer sarayları ve mis kokulu bahçeleri arkalarında bırak-tılar ve mütevazı tuğla evlerin penceresiz duvarlarının caddele-

re dönük olduğu, şehrin daha fakir yerlerine gittiler. Ortalıktaçok az at ve deve vardı ve hiç tahtırevan görünmüyordu amasokaklar çocuklarla, dilencilerle ve kum rengi sıska köpeklerledoluydu.Kim olduğumu biliyorlar ve beni sevmiyorlar. Ona bakangözlerden anlayabiliyordu Dany.

Sör Jorah, Dany’yi tahtırevanın içine kapatmak ve ipek per-delerin arkasında gizlemek istemişti fakat o bunu reddetmişti.Saten minderlerin üstüne uzanarak ve öküzlerin onu oraya bu-raya taşımasına izin vererek yeterince zaman geçirmişti. Atınınartındayken bir yere varacakmış gibi hissediyordu en azından



Limanı aramak bir tercih değildi. Yine kaçıyordu.Bütühayatı uzun bir kaçıştı zaten. Annesinin rahminde başkaçmaya ve asla durmamıştı. Gece karanlığında Viserylikte kaç kez sinsice yollara düşmüşlerdi, İşgalci’nın bıçsadece bir adım önde? Ama ya kaçacaktı, ya ölecekti.X aro, p yPree’nin, sağ kalan büyücüleri Dany’ye zarar vermek

araya topladığını öğrenmişti.Dany bunu duyduğunda gülmüştü. “Büyücülerin; ve kabiliyederi onlan terk ettikten sonra bile böbürlenmvam eden yaşlı ve çelimsiz askerlere benzediğini söyledeğil miydin?”

Xaro huzursuz görünüyordu.“O zaman öyleydi. Amaşimdi? O kadar emin değilim. Gece Yürüyen Uratthon’ınde cam mumlar yandığı söyleniyor, yüzlerce yıldır yamumlar. Gehane Bahçesi’nde hayalet otlan büyüyor. cüler Yolu’ndaki penceresiz evlerin arasında mesajlargölge kaplumbağalar görüldü ve şehirdeki bütün farelekuyruklarını yiyor. Mathos Mallarawan’ın karısı bir büygüve kemiriği dolu elbisesiyle alay etmişti bir zamanlaçıldırdı ve şimdi hiç elbise giymiyor. Yeni yıkanmış ipekteninde binlerce böcek yürüyormuş gibi hissettiriyor. VYıyenler’den Kör Sybassion tekrar görmeye başlamış. Kyemin ediyor. İnsan meraklanıyor.” İç geçirdi. “Qarth’t bir zaman yaşanıyor. Ve tuhaf zamanlar ticaret için iyi dBunu söylemek beni ölümüne üzüyor ama Qarth’ı birterk etmeniz en iyisi.” Güven vermek istercesine Danyinaklarını okşadı. “Ama tek başınıza gitmek zorunda deSiz Toz Sarayı’nda karanlık imgeler gördünüz ama Xa parlak şeyler düşledi. Bir yatakta yattığınızı gördüm, mu

nuz, göğsünüzde ikimizin bebeği vardı. Benimle birliktDenizi’ne açılın ve rüyayı gerçek yapalım! Çok geç değ bir erkek evlat verin benim neşe dolu tatlı şarkım!”

Bir ejderha demek istiyorsun. “SeninleevlenmeyeceğimXaroXaro’nun yüzü soğudu. “Gidin o halde.”“Ama nereye?”“Buradan uzakta bir yere.”Zamanı gelmişti belki de.Khalasar*ındaki insanlar, kızıl t

364



raklann verdiği hasarı onarma fırsatını memnuniyetle karşılarruştı ama dinlenip tıknazlaştıkça asileşmeye başlamışlardı, pothraklar aynı yerde uzun süre kalamazdı. Onlar savaşçıi n s a n l a r d ı , şehirler için yaratılmamışlardı. Belki de şehrin rahatlığıyla ve güzelliğiyle baştan çıkarak Qarth’ta gereğindenfazla oyalanmıştı Dany. Vereceğinden fazlasını vadeden birş e h i r d i bu ve Ö lüm süzler Sarayı dumanlar ve alevler içindeçöktüğünden beri Dany’ye hoş davranmıyordu. Qarthlılar birgece içinde ejderhaların tehlikeli yaratıklar olduğunu hatırla-mıştı. Dany’ye hediyeler vermek için birbirleriyle yarışmıyor-lardı artık. Tam aksine, Turmalin Kardeşliği açıkça sınır dışıedilmesini istemişti ve Kadim Baharatçılar Loncası, ölümünü.Xaro’nun bütün yapabildiği On Üçler’in onlara katılmasınıengellemekti.

Ama nereye gideceğim? Sör Jorah uzak doğuya yolculuk et-melerini önermişti, Yedi Krallık’taki düşmanlarının uzağına.Kansüvarileri büyük çim denizlerine geri dönmek istiyordu, bu, kızıl topraklarla tekrar yüzleşmek demek olsa bile. Dany,ejderhaları büyüyüp güçlenene kadar Vaes Tolorro’ya yerleş-me fikriyle oyalıyordu kendini. Ama kalbi şüphelerle doluydu.

Bunların hepsinin hata olacağını hissediyordu bir şekilde... venereye gideceğine karar verse bile, oraya nasıl gideceği rahatsızedici bir soru olarak kalıyordu.

Xaro Xhoan Daxos ona yardım etmeyecekti, bunu biliyor-du artık. Bütün bağlılık yeminlerine rağmen kendi oyununuoynuyordu o, Pyat Pree’den çok farklı değildi. Dany’ye şehriterk etmesini söylediği gece, Dany son bir iyilik için yalvar-

mıştı ona. “Bir ordu mu?” diye sordu Xaro. “Bir kazan altınmı? Belki de bir kadırga?”Dany kızardı. Dilenmekten nefret diyordu. “Bir gemi,

evet.”Xaro’nun gözleri burnundaki mücevherler kadar parlak

ışıldadı. “Ben bir tacirim Khaleesi. Belki bundan böyle vermekyerine değiştokuştan söz etmeliyiz. Bir ejderhanız karşılığındadonanmamdaki en iyi gemilerden onuna sahip olabilirsiniz.Bütün yapmanız gereken o tatlı kelimeyi söylemek.”“Hayır,” dedi Dany.



“Kahretsin,” diye hıçkırdıXaro, “bahsettiğim kelime değildi.”

“Bir anneden, çocuklarından birinisatmasını ister miydin“Neden olmasın? İstediği zamandaha fazlasını yapabi

Anneler her gün çocuklarını satıyor.”“Ejderhaların Anası satmaz.”“Yirmi gemi için bile mi?”“Yüz gemi için bile.”Xaro dudaklarını sarkıttı. “Yüz gemim yok. Ama sizi

derhamz var. Birini bana verin, bütün iyiliklerim için. sizin olur ve otuz gemi.”

Otuz gemi, Batıdiyar’ın kıyılarına küçük bir ordu çıkyeterdi. Ama benim küçük bir ordum yok. “Kaç gemiye sahipXaro?”

“Seksen üç. Zevk mavnam hariç.”“Peki On Üçler’deki arkadaşların?”“Hepimizin gemilerini toplarsak, belki bin.”“Baharatçılar ve Turmalin Kardeşliği?”“Onların fındık kabuğundan gemilerinin birkıymeti yok“Olsun,” dedi Dany. “Söyle.”“Baharatçılar; bin iki yüz ya da bin üçyüz. Kardeşlik se

yüzden fazla değil.”“Peki; Asshaililer, Braavoslular, Yaz Adalılar,İbbenliler

büyük tuzlu denizde yelken açan bütün insanlar,onlannkgemisi var? Hepsi?”

“Çok, çok fazla,” dedi Xaro rahatsız bir şekilde. “Buönemi var?”

“Dünyadaki üç canlı ejderhadan birine fiyat biçmeyyorum.” Dany tatlılıkla gülümsedi. “Dünyadaki bütünrin üçte biri adil olur sanınm.”

Xaro’nun gözyaşları, mücevher hızmalı burnunun idan yanaklarına aktı. “Toz Sarayı’na girmemeniz için dım mı sizi? İşte tam olarak bundan korkuyordum. Bürin fısıltıları sizi Mallarawan’ın karısı kadar deli etti. Dü

bütün gemilerin üçte biri? Peh. Peh derim. Peh.”Dany o günden beri görmemişti adamı. Xaro’nun k

Dany’ye mesajlar getiriyordu, her biri bir öncekinde d

366



k pa ny evini terketmeliydi. Onu ve insanlannı beslemektenuçlanış*1 Dany’ninkötü niyetlerle kabul ettiği hediyelerin iadedilmesiniistiyordu.Dany’nin tek tesellisi, en azından adamlavlenmeyecek kadarmantıklı davranmış olmasıydı. Büyücülerüç ihanet göreceğimi fısıldadı... biri kanda, biri altında,

biri açkta. İlk hain Mirri Maz Duur’du şüphesiz, insanlannınİntikamını almak için Khal Drogo’yu ve doğmamış oğullarınıö l d ü r m ü ş tü .Pyat Pree ve Xaro Xhan Daxos ikinci ve üçüncüolabilir miydi? Sanmıyordu. Pyat Pree’nin yaptığı şey altın içindeğildi ve Xaro onu asla gerçekten sevmemişti.

Kasvetli taşambarların arasından geçerlerken caddeler bo-şalmaya başlamıştı.Aggo önünde at sürüyordu ve Jhogo arka-sında, Sör Jora hMormont yanındaydı. Örgüsündeki zil hafifçeçınladı ve Dany kendiniToz Sarayı’nı düşünürken buldu yine;ddin, kınlan bir d işin bıraktığı boşluğa gitmesi gibi bir şeydi bu.Üçün çocuğu, demişlerdiona, ölümün kızı, yalanların katili, alevlerin gelini. Çok üç vardı. Uç ateş, sürülecek üç at, üç ihanet.“Ejderhanınüç başı var,” dedi iç geçirerek. “Bunun ne anlamageldiğini biliyor m usu nuzSör Jorah?”

“Majesteleri?Targaryen Hanedam’nın arması üç başlı bir ej-derhadır, siyahüstünde kırmızı.”

“Bunu biliyorum .Ama üç başlı bir ejderha yok.”“Üç baş; Aegon ve kız kardeşleriydi.”“Visenya ve Rhaenys,” diye hatırladı Dany. “Ben Aegon ve

Rhaenys’ten geliyorum, oğullan Aenys ve torunlan Jaehaerysvasıtasıyla.”

“Mavi dudaklar sadece yalan konuşur, Xaro böyle söyleme-

miş miydi size? Büyücülerin fısıltılarını neden bu kadar çokumursuyorsunuz? Bütün istedikleri teninizdeki canı çekip al-maktı, bunu biliyorsunuz artık.”

“Belki,” dedi Dany tereddütle. “Ama gördüğüm şeyler...”“Bir geminin pruvasındaki ölü adam, mavi bir gül, cesetlerin

ziyafet masası... bunların ne anlamı varKhaleesi? Oyuncu ejder-hası, demiştiniz. Oyuncu ejderhası nedir tannlar aşkına?”

“Bezden bir ejderha, bir direğin ucuna konulur,” diye açık-ladı Dany. “Oyuncular güldürülerinde kullanır, kahramanlarındövüşmesi için.”



Sör Jorah kaşlarını çattı.Dany konuyu kapatamıyordu. “Onunki buzve ateşin $arL

dedi ağabeyim. Ağabeyim olduğundan eminim. ViseryRhaegar. Gümüş telli bir arpı vardı.”

Sör Jorah’ın gözlerinin arasındaki çizgi derinleşti, kaş birine değiyordu. “Prens Rhaegar öyle bir arp çalıyord

kabul etti. “Onu gördünüz mü?”Dany başıyla onayladı. “Bir kadın yatakta yatıyordu, gde bir bebek vardı. Ağabeyim, bebeğin vadedilen prens nu ve ona Aegon adını verdiğini söyledi kadına.”

“Prens Aegon, Rhaegar’ın Domelu Elia’dan doğma tiydi,” dedi Sör Jorah. “Ama Aegon vadedilen prens olLannisterlar onun kafasını duvara vurarak kırdığında o vkırıldı.”

“Hatırlıyorum,” dedi Dany hüzünle. “Rhaegar’ın kızöldürdüler, küçük prensesi. Adı Rhaenys’ti, Aegon’ın kgibi. Vısenya yoktu ama ejderhanın üç başı olduğunu söBuz ve ateşin şarkısı nedir?”

“Daha önce duyduğum bir şarkı değil.”“Büyücülere bazı cevaplar bulmak için gitmiştim am

lerce yeni soruyla bıraktılar beni.”

Caddeler yine insanlarla dolmuştu. “Yol açın,” diye bAggo, Jhogp kuşkuyla havayı kokluyordu. “Kokusunu ayorumKhaleesi,” diye seslendi. “Zehirli su.” Dothraklar dve denizin üstündeki hiçbir şeye güvenmezdi. Atlann içeği sularla işleri olsun istemezlerdi.Öğrenecekler, diye karar veDany. Ben Khal Drogo’yla birlikte onların deniziyle yüzleştim. Şonlar benim denizimle yüzleşecekler.

Qarth, dünyanın en büyük limanlarından biriydi. Korıhtımı; renklerin, seslerin ve ilginç kokuların cümbüşü gCaddelere yan yana dizilmiş şaraphaneler, ambarlar ve khaneler; ucuz genelevler ve tuhaf tanrıların tapınaklanydibeydi. Yankesiciler, katiller, falcılar ve sarraflar her tü balağm arasına karışmıştı. Su kıyısı, alışverişin gece ve gdevam ettiği muazzam bir pazar yeriydi. Nereden geldni sormazsan buradaki malları gerçek değerlerinin çok bir fiyata satın alabilirdin. İyice kamburlaşmış yaşlı ka



0muzlarina astıkları seramik ibriklerle aromalı sular ve keçiÜtü satıyordu. Elli farklı milletten denizciler tezgahların ara

Sında dolaşıyor, baharatlı içkiler içip tuhaf dillerde birbirleriyleallaşıyordu. Hava tuz ve kızarmış balık, sıcak zift ve bal, yağ

*e döl kokuyordu.Aggo balla kızartılm ış fare şiş için küçük birçocuğa bir bakır

ödedi ve yola devam ederlerken yedi. Jhogo bir avuç dolusu be-yaz kiraz aldı. Başka bir yerde güzel beyaz hançerler satılıyordu,kurutulmuş mürekkep balıkları ve işlenmiş akikler, bakire sü-tünden ve akşam gölgesinden hazırlanmış çok güçlü bir iksir vehatta şüpheli bir şekilde, boyanmış taşlar gibi görünen ejderhay u m u r t a l a r ı .

O n Üçler için ayrılmış uzun taş rıhtımları geçerken,Xaro’nunsüs lü gemisiVarmallion Öpücüğü1nden indirilen safran, buhur vekarabiber dolu sandıklan gördü Dany. Şarap fıçılan, ekşi yaprak balyalan ve çizgili hayvan postları iskele tahtasından yuvarlana-rak, akşam dalgalarıyla denize açılacak olm Azure Gelini1ne yük-leniyordu. Daha ileride, Baharatçıların kadırgasıŞems Alazı nm çevresinde insanlar toplanmıştı, köleler için fiyat veriyorlardı.Köle satın alınacak en ucuz yerin gemiler olduğu iyi bilinirdive kadırganın direklerinde dalgalanan sancaklarŞems Alazı'nm Astapor’daki Köle Körfezi’nden geldiğini bildiriyordu.

Dany; O n Ü çler’den, Turmalin Kardeşliğinden ya da KadimBaharatçılar Loncası’ndan yardım alamayacağını biliyordu. Gü-müş atını onlara ait iskelelerin, rıhtımların, ambarlann millerceuzağına sürdü ve at nalı şeklindeki limanın; Yaz Adalann’ndan,Batıdiyar’dan ve Ö zgür Şehirler’den gelen gemilerin demir atmalanna izin verilen en uç noktasına gitti.

Bir kumar çukurunun yanında atından indi. Bağnşan deniz-cilerin oluşturduğu bir çemberin ortasında dev bir kertenkele,kızıl bir köpeği parçalara ayırıyordu. “Aggo, Jhogo; Sör Jorah ve ben kaptanlarla konuşurken atlara sahip çıkın.”

“Emredersiniz Khaleesi. Siz giderken bakacağız.”Tekrar Valyria dilinde konuşan insanlar duymak güzel, hatta Ortak

T>iVde, diye düşündü Dany ilk gemiye yaklaşırlarken. Denizci-

ler, liman işçileri ve tacirler, Dany’ye yol veriyordu; Dothrak kı-yafetleri giymiş, yanında bir şövalyeyle birlikte yürüyen, gümüş



saçh> genç ve ince kızdan ne anlam çıkaracaklarını bilemiySör Jorah havanın sıcaklığına rağmen örgü zırhının üstünyün pelerinini giymişti. Göğsüne Morm ontlar’ın siyah aliydi. 1§

Ama gemilerine ihtiyaç duydukları bu adamların karne Dany’nin güzelliği ne de şövalyenin cüssesi ve kuvveti irardı.

“Yüz Dothraklı, bütün atlan, bu şövalye, kendiniz ve üçejder haiçin geçiş istiyorsunuz?” dediŞevkli Dost isimli büyükgöke- nin kaptanı, kahkahalar atarak uzaklaşmadan önce. Borazancı ningüvertesindeki bir Lysli’ye, Yedi Krallık Kraliçesi Daenerytmadadoğan olduğunu söylediğinde, adam ölü gözleriyle “Evet. Ve ben de Lord Tywin Lannister’ım, her gece altı sıçıl yorum,” dedi. Myr kadırgası İpek Ruh'unhamule başı, ejderhalann denizde çok tehlikeli olacağını söyledi; kazayla üfledalevli bir nefes geminin halatlannı tutuşturabilirdi. Lord Faro’nun Göbeği*nin sahibi ejderhalan göze alıyordu ama Dothraklarğil. “Bu tannsız vahşileriGöbek*ime sokmam. Yapmam.”Civa ve Boztazıisimli kardeş gemilerin kaptanlan olan iki kardeş cankın görünüyorlardı ve onlan birer kadeh Arbor kırmızısı için kamaralanna davet ettiler. Adamlar o kadar nazikti ki bir süre için umutlandı ama sonunda istedikleri fiyat Danyyordu, Xaro’yu bile aşabilirdi.Çimdikktçlt Pettove Erikgözlü Bakire Dany’nin ihtiyacı için küçüktü. Bravo, Yeşim Denizi’ne açılacakveYargıç Manolodenize açılacak kadar dayanıklı görünmüyor

Bir sonraki nhtıma doğru giderlerken Sör Jorah elini Dan beline koydu. “Majesteleri. Takip ediliyorsunuz. Hayır, döyin.” Dany’yi, pirinçten yapılmış eşyalar satan bir tezgâhın

ne götürdü. “Bu çok asil bir işçilik kraliçem,” dedi yüksek Dany’nin daha iyi bakabilmesi için elindeki pirinç tepsiyi ykaldırdı. “Güneşte nasıl parladığına bir bakın.”

Pirinç çok iyi cilalanmıştı. Dany tepside kendi yüzünürebiliyordu... ve Sör Jorah tepsiyi sağa doğru çevirdiğinde arkasını da gördü. “Esmer, şişman bir adam ve bastonlu, yaadam görüyorum. Hangisi?”

“ikisi de,” dedi Sör Jorah. “CıWdan ayrıldığımızdan betakip ediyorlar.”370



pirincinüstündeki hareler yabancıların görüntüsünü tuhaffilere sokuyordu, adamlardan biri uzun ve cılız görünüyor-

du diğeri son derece kısa ve geniş. “Bu, en mükemmel pirinçtir büyük M i , ” diye bağırdı satıcı. “Güneş kadar parlak! Ve Ejder-haların Anası için sadece otuz sikke.”

'Tepsi üç sikkeden fazla etmezdi. “Muhafızlarım nerede?”Jiye bağırdı Dany. “Bu adam beni soymaya çalışıyor!” SesiniSörJorah için alçaltarak Ortak Dil’de konuştu. “Bana zararver-meye niyetliolmayabilirler. Erkekler zamanın başlangıcından beri kadınlara bakar, belki hepsi budur.”

pirinç satıcısı fısıltıların üstünde durmadı. “Otuz? Otuz mu¿edim? Ne aptalım. Fiyatı yirmi sikkedir.”

“Bu tezgâhtaki bütün pirinçler yirmi sikke etmez,” dediDanytepsideki yansımaları incelerken. Yaşlı adamda Batıdiyarlıgörüntüsüvardı, kahverengi derili adam yüz otuz kiloya yakınolmalıydı. İşgalci, beni öldürenadama lordluk vereceğini söyledi ve builei adam evlerinden çokuzaktalar. Büyücülerinyaratıkları olabilirler ini beni gafil avlamaya mı çalışıyorlar?

“On, Khaleesi, çok güzel olduğunuz için. Onu ayna yerinekullanın. Böyle bir güzelliği sadece bu kadar kaliteli bir pirinç

yakalayabilir.”“İnsan gübresi taşımak için kullanılabilir. Eğer bunu çöpeatarsan oradan alabilirim ama eğilmek zorunda kalmazsam.Ama bunun için sikke ödemek?” Dany tepsiyi adamın eline tu-tuşturdu. “Solucanlar burnundan girip beynini yemiş.”

“Sekiz sikke,” diye bağırdı adam. “Karılarım beni dövüp, ap-tal diyecek ama sizin karşınızda çaresiz bir çocuğa dönüşüyo-rum. Yapmayın, bu tepsi sekiz sikkeden fazla eder.”

“Xaro Xhoan Daxos beni altın tabaklardan besliyorken de-ğersiz bir pirinç tepsiyi ne yapayım?” Dany ilerlemek için ar-kasını döndüğünde yabancıları şöyle bir süzdü. Esmer adamtepsideki yansıması kadar genişti, kel kafası parlıyordu ve ya-naldan bir hadımınkiler gibi pürüzsüzdü. Ter lekeleriyle dolu,san ipekten bel kuşağında bir arakh asılıydı. Kuşağının üstün-deki bedeni, giydiği demir düğmeli ve manasız bir şekilde dar

yelek dışında çıplaktı. Ağaç gövdesi kalınlığındaki kollan, geniş371



göğsü ve kocaman göbeği, fındık rengi teninde solgun göeski yara izleriyle doluydu. Un

Diğer adam, boyasız yünden yapılmış bir yolculuk pelergiyiyordu. Başlığı arkaya atılmıştı. Uzun, beyaz saçları omlarına dökülüyordu ve ipeksi beyaz sakalları yüzünün yaörtüyordu. Bana zarar vermek istiyorlarsa, sadece aptallar gözleri m

böyle açık açık üstüme dikerdi. Buna rağmen, Aggo’ylaJhogo’nu iyanına dönmek daha ihtiyatlı olacaktı. Sör Jorah onu tezuzaklaştırırken, “Yaşlı adamın kılıcıyok,” dedi Dany, OrtakDil’de konuşarak.

Pirinç satıcısı hoplaya hoplaya önlerine geldi. “Beşsikke, bessikkeye sizin olur, bu size kısmetmiş.”

“Sert ağaçtan yapılmış bir bastonda herhangi bir gürz gib jkafatası kırabilir,” dedi Sör Jorah.

“Dört! Bu tepsiyi istediğinizi biliyorum.” Satıcı önledans ediyordu, tepsiyi yüzlerine doğru uzatırken geri gerşuyordu.

“Takip ediyorlar mı?”“Şunu biraz yukarı kaldır,” dedişövalye, satıcıya.“Evet. Yaşl

adam çömlek tezgâhında oyalanıyormuşgibi yapıyorama esmeolan sizden başka bir şeye bakmıyor.”

“İki sikke! İki! İki!” Satıcı geri gerikoşmaktannefes nefeskalmıştı.“Kendini öldürmeden önce şunasikke verin,”dedi Dany

Sör Jorah’a, kocaman pirinç birtepsiyi ne yapacağınıdüşünerek. Sör Jorah kesesine uzanırken Danygeri döndü, bu farsa bson vermeye niyetliydi. Ejderhanın kanı, pazar boyunca yaşlı badam ve şişman bir hadım tarafındangüdülmeyecekti.

Önüne bir Qarthlı çıktı. “Ejderhaların Anası,sizin için.” Dçöktü ve elindeki mücevher kutusunu Dany’ye uzattı.

Dany kutuyu neredeyse gayriihtiyarialdı. Kutu; ahşap oymaydı, sedefli kapağına yeşim ve alacaakik kakılmıştı. “Çcömertsiniz.” Kutuyu açtı. İçinde, zümrütve akikten kesilm bir hapböceği vardı.Güzel , diye düşündü.Yolculuk içinöd yapmamıza yardımcı olur bu. Dany elini ku tununiçineuzatırken“Çok üzgünüm,” dedi adam ama Dany hayalmeyalduymuştu

Hapböceği tıslayarak açıldı.

372



Dany, kapkara ve kötücül bir surat gördü, neredeyse insana^ziyordu. Ve ucundan zehir damlayan kavisli bir kuyruk...sonra, kutu parçalara aynlıp elinden fırladı, yuvarlandı. Ani biracı parmaklarını büktü. Dany haykırıp eliyle parmaklarını tu-tarken pirinç satıcısı tiz bir feryat kopardı, bir kadın çığlık attı.Q a r t h h bağırıyor, insanları kenara itiyordu. Sör Jorah koşarakyanınageldi ve Dany dizlerinin üstüne düştü. Tekrar tolamayı¿uydu. Yaşlı adam bastonun ucunu yere vurdu. Aggo, bir yu-murta satıcısının önünden atını sürerek geldi ve eyerinden aşağıatladı.Jhogo’nun kamçısı şakladı. Sör Jorah pirinç tepsiyle ha-dımın kafasına vurdu. Denizciler, fahişeler ve satıcılar bağrışarak kaçışıyordu.

“Majesteleri, binlerce kez özür dilerim.” Yaşlı adam eğildi.“Böceköldü. Elinizi kırdım mı?”

Dany irkildi, parmaklarını kapadı. “Sanmıyorum.”“Onu öldürmek zorundaydım,” diyerek konuşmaya başladı

adam ama cümlesini bitiremeden kansüvarileri tepesine bindi.Aggo bastonu tekmeleyip uzağa fırlattı. Jhogo adamı omuzla-rından yakalayıp dizleri üstüne çökmeye zorladı ve hançeriniadamın boğazına dayadı.“Khaleesi, size saldırdığını gördük. Ka-nının rengini görmek ister misiniz?”

“Onu bırak.” Dany ayaklarının üstüne kalktı. “Bastonununucuna bak kanımın kanı.” Hadım, Sör Jorah’ı itti. Uzunkılıç ve

arakh pırıltılarla kınlarından çıkarken Dany iki adamın arasınagirdi. “Silahlarınızı bırakın! Durun!”

“Majsteleri?” Sör Jorah kılıcını sadece bir santim indirmişti.“Bu adamlar size saldırdı.”

“Beni savunuyorlardı.” Dany, acıyı parmaklarından uzaklaş-tırmak için elini salladı. “Diğer adamdı, Qarthlı.” Etrafına baktıama adam gitmişti. “Üzgün Adamlar’dan biriydi. Bana verdiğimücevher kutusunun içinde bir mantikor vardı. Bu yaşlı adamkutuya vurup elimden düşürdü.” Pirinç satıcısı hâlâ yerde yu-varlanıyordu. Adamın yanına gidip ayağa kalkmasına yardımetti. “Böcek seni soktu mu?”

“Hayır, iyi leydim,” dedi titreyerek, “soksaydı ölürdüm.Ama bana dokundu, tyyk, kutudan düştüğünde koluma kondu.”Adam altını pisletmişti Dany gördü ve şaşırmadı



Satıcıya bir gümüş verip gönderdi ve beyazsakallıy a § l , ma döndü. “Hayatımı borçlu olduğum kişi kimdir?”

“Bana hiçbir şey borçlu değilsiniz Majesteleri. İsmimtan ama buraya gelmek için yaptığımız yolculukta BelwBeyazsakal adını taktı.” Jhogo şerbet bırakmıştı amay a ş l ıadhâlâ tek dizinin üstündeydi. Aggo aldığı bastonun ucu b a

Dothrak dilinde küfür etti. Bir kayaya sürterek mantikoriye kalanları temizlediği bastonu sahibine geri verdi.“Peki Belwas kim?” diye sordu Dany.Kahverengi, iri hadım; arakK ını kınına sokarak öne ç

“Ben Belwas. Meereen’in dövüş meydanlarında Güçlü derler bana. Hiç kaybetmediğim için .” Yara izleriyle doğine vurdu. “Öldürmeden önce, her adamın beni bir kmesine izin veririm. İzleri sayarsanız Güçlü Behvas’m kkiş

katlettiğini öğrenirsiniz.”Dany’nin izleri saymasına gerek yoktu; çok vardı, te

görülebiliyordu. “Peki neden buradasınız Güçlü Behva“Meereen’den Qohor’a satıldım, sonra Pentos’a, saç

şekerli bir koku olan şişman adama. Güçlü Behvas’ı teknizin karşısına gönderen o adamdır ve ona hizmet etmBeyazsakal’ı.”

Saçlarında şekerli bir koku olan şişman adam... “Illyrio?” dDany. “Sizi Yargıç Illyrio m u gönderd i?”

“Evet Majesteleri,” diye yanıtladı yaşlı Beyazsakal. “kendisi gelmek yerine bizi gönderdiği için aiFınızı rica Kendisi gençliğindeki gibi at süremiyor artık ve denizluğu midesini rahatsız ediyor.” Yaşlı adam daha önce Şehirler’in Valyria dilinde konuşuyordu ama şimdi Ortageçmişti. “Eğer sizi endişelendirdiysek özür dileriz. D

söylemem gerekirse, emin olamadık. Daha farklı birinyorduk, daha...”“Kraliçe gibi?” Dany güldü. Yanında ejderhaları yo

giysilerinin kraliçelere yakışır olduğu söylenemezdi. Dil’i çok iyi konuşuyorsun Arştan. Batıdiyarlı mısın?”

“Evet. Dom e H udutlarında doğdumMajesteleri.Bir dekanlıyken Lord Swann’m maiyetindeyaverlik yaptım.” U

374



ı^tonunu dimdik yanında tuttu, sancağa ihtiyacı olan bir direk bi görünüyordu baston. “Şimdi Belwas’in yaveriyim.’’

^ “Bu İŞiÇin biraz yaşlı sayılmaz mısın?” Sör Jorah adamlarıomzUylaitip Dany’nin yanına gelmişti, pirinç tepsiyi tuhaf bir şÇ\â\de koltuk altında taşıyordu. Belwas’in kafası pirinci epeygğlTlİŞÜ*

“Efend ime hizmet edemeyecek kadar yaşlı değilim Lord jviormont.”“Beni detanıyorsun.”“Sizi birkaç kezdövüşürken görmüştüm. Lannis Limanı’nda,

Kral Katili’ni azkalsın atından düşürücekken ve Pyke’ta. Hatır-lamıyormusunuzLord Mormont?”

Sör Jo rah kaşlarınıçattı. “Yüzün tanıdık geliyor ama LannisLimanı’nda yüzlerceadam vardı ve Pyke’ta binlerce. Aynca ar-tık lord değilim .Ayı Adalan benden alındı. Ama şövalyeyim.”

“Kraliçe M uh af ızla rım ınşövalyesi.” Dany adamın kolunututtu. “Aynı zamanda iyi dostum ve danışmanım.” Arstan’ınyüzünü inceledi.Adamda izzet vardı, Dany’nin sevdiği sessiz birkuvvet. “Ayağakalk Arştan Beyazsakal. Hoş geldin GüçlüBelwas. SörJorah’ı tanıyorsunuz. Ko Aggo ve Ko Jhogo benimkanımın kan ıdır.Benimle kızıl topraklan geçtiler ve ejderhalanmın doğumuna şahitoldular.”

“At oğlanlan.” Belwas dişlerini göstererek sınttı. “Belwasdövüş çukurlannda birsürü at oğlanı öldürdü. Ölürken çınlı-yorlar.”

Aggo’nun eli araktiına gitti. “Aggo daha önce kahverengi şiş-man bir adam öldürm edi. Belwas ilk olacak.”

“Silahını kaldır kanımın kanı,” dedi Dany. “Bu adam banahizmet etmeye geldi. Belwas, insanlanma saygı göstereceksinyoksa arzu ettiğinden çok daha önce ve şimdikinden çok dahafazla yarayla hizmetimden ayrılırsın.”

Dev adamın geniş, kahverengi suratındaki eksik dişli gülüm-seme, yerini çatık kaşlı bir akıl karışıklığına bırakarak kayboldu.Görünüşe göre insanlar Belwas’i sık sık tehdit etmiyordu helekendi cüssesinin üçte biri kadar kızlar hiç...

Dany, azarlamasının yarattığı batma hissini biraz azalta-bilmek için adama gülümsedi “Şimdi bana söyleyin Sizi



Pentos’tan buraya onca yola gönderdiğinegöre, YargıçI l l y r i 0 ibenden ne istiyor?”

“Ejderhaları istiyor,” dedi Belwas huysuzca. “Sizi bulmamı»ve Pentos’ageri götürmemiz söylendi bize. Yedi Krallık’ın sizeihtiyacı var. işgalci Robert öldü ve diyar kanıyor. Pentos’tanyel. |ken açtığımızda topaklarda dört kral vardı ve hiç adalet yoktu.”

İçinde sevinç çiçeklenmşti ama Dany yüzüne yansıtmadı“Üç ejderham var,” dedi, “ve khalasar'ımda yüzden fazla insan bütün eşyalan ve atlarıyla birlikte.”

“Sorun değil,” dedi Belwas. “Hepsinialacağız. Şişman adam gümüş saçlı kraliçesi için üç gemikiraladı.”

“Öyle Majesteleri,” dedi ArştanBeyazsakal. “BüyükgökeSa- duleon, rıhtımın ucuna bağlandı.Yazgüneşive Muzip Foso isimli kadırgalar da dalgakıranın arkasındademir attı.”

Ejderhanınüç başı var, diye düşündüDany merakla. “İnsanlanma bir an önce yola çıkmak içinhazırlanmalarını söylemeli-yim. Ama beni eve götürecek gemilerfarklı isimler taşımalı.”

“Nasıl arzu ederseniz,” dedi Arştan.“Hangi isimleri tercihedersiniz?”

“Vhagar,” dedi Daenerys.“Meraxes. Ve Balerion. Bu isimlergemilerin gövdelerinin bir metre yukarısına altın harflerlArştan. Gemileri gören her adamın, ejderhaların döndüöğrenmesini istiyorum.”



ARYA

Kafalar, çürümeyi yavaşlatmak için katrana batırılmıştı. Arya

uer sabah, RooseBolton’ın su çanağını doldurmak için kuyuya•¿erken onların önünden geçmek zorunda kalıyordu. DışanRıyorlardı, bu yüzdenyüzlerini hiç görmemişti ama içlerin-den birinin Joffrey olduğunu düşünmek hoşuna gidiyordu.QnUn yakışıklı yüzününkatrana bulandığında nasıl görünece-ğini hayal etmeye çalıştı. B ir karga olsaydım, kafasına konar, o aptal, ¿olgun dudaklarım gagalardım.

Kafaların ziyaretçisi eksik olmuyordu. Leş kargaları gürül-tülübir zalimlikle kapı kulübesinin etrafında dönüp duruyorve siperlerin üstünde gözler için kavga ediyorlardı. Bağırarakbirbirlerini gaklıyor, bir nöbetçi ne zaman siperlerdeki yürümeyolundan geçse havalanıyorlardı. Zaman zaman üstadın kuz-gunları da ziyafete katılıyordu, geniş siyah kanatlarını açarakkuşluktan iniyorlardı. Kuzgunlar geldiğinde kargalar dağılıyor-du, büyük kuşların gittiği anda geri dönmek üzere.

Kuzgunlar, Üstat Tothmure'u hatırlıyor mudur? diye merak ettiArya.Onun için üzülüyorlar mıdır? O na gakladıklarında neden cevap vermediğini merak ediyorlar mıdır? Belki de ölüler, canlıların duya-mayacağı gizli bir dildekonuşuyordu kuşlarla.

Tothmure, HarrenhaPun düştüğü gece Casterly Kayası’nave Kral Toprakları’na kuş yolladığı için baltaya gitmişti; Kâhya Harra, Leydi W hent’in maiyetine onlara hizmet etmelerini söylediği için; kale kâhyası, hazine odasının anahtarını Lord Tywin’e verdiği için.Aşçının canı bağışlanmıştı (bazılan gelincikçorbasını yaptığı içinolduğunu söylüyordu) ama sevimli Pia ve Lannister askerlerinin yatağını paylaşan diğer kadınlar için karar verilmişti... İsteyen adamların özgürce kullanması için, çırılçıplakve tıraş edilmiş bir halde orta avludaki ayı kafesinin yanma bırakılmışlardı.

Arya o sabah kuyuya giderken, Freyler’in üç silahlı askeri

kullanıyordu kadınlan. Arya bakmamaya çalıştı ama adamlann kahkahalannı duyabiliyordu. Kova, suyla dolduğunda çokağır



oluyordu. Kâhya Amabel kolundanyakaladığında Arya koKralateşi’negötürüyordu. Amaberin bacaklarınınüzer ine döküldü. “Bunu bilerek yaptın,” diyecırladı kadın.

“Ne istiyorsun?” Arya kadının elindenkurtulmak içinkıvrnıyordu.Amabel, Harra’nın kafasınınkesildiği günden beridelirmiş haldeydi.

“Şunu görüyor musun?” Avlununkarşısındaki Pia’yı gös

di. “Kuzeyli adamlar düştüğünde okızın yerinde senolacaksın.”

Bırak beni.” Kurtulmaya çalıştı amaAmabel parmaklardaha da sıktı.

“O adam dadüşecek, Harrenhal eninde sonunda hepsini dçeker. Lord Tywin savaşı kazandı, bütünkuvvetiyle birlikte braya dönecek ve ihanet edenleri cezalandırmasırası onun ocak. Senin yaptıklarını öğrenmeyeceğinidüşünme sakın!” Ykadın güldü. “Seni ben bile becerebilirim.Harra’nın eski bsüpürgesi vardı. Onu senin içinsaklayacağım. Sapı çatlakkıymıklı...”

Arya kovayı salladı, suyun ağırlığıyüzünden kova elindöndü ve istediği gibi Amabel’in kafasınaçarpmadı ama üsbaşı sırılsıklam olan kadının onu serbest bırakmasını sağla“Bana bir daha sakın dokunma,” diye bağırdıArya. “Yoksa seöldürürüm. Bendenuzak dur.”

Üzerinden sular damlayan kadın işaret parmağım Arya’ntuniğinin önündeki derisi yüzülmüş adama batırdı. “Göğsüdeki bu kanlı adam sayesinde güvendeolduğunu sanıyorsama değilsin! Lannisterlar geliyor. Burayavardıklarında nelolacak göreceksin.”

Kovadaki suyun dörtte üçü yere dökülmüştü, Arya tekra

kuyuya gitti. Bu söylediklerini Lord Bolton’a anlatsam, daha akşolmadan kafası Harra’nınkinin yanına asılır, diye düşündü kovayyukarı çekerken. Ama anlatmazdı.

Bir keresinde, siperlerde şimdikinin yansıkadar kafa varken,Arya’yı onlara bakarken yakalamıştı Gendry.“Marifetinle gururmu duyuyorsun?” diye sordu.

Gendry kızgındı çünkü Lucan’ı seviyordu. Aryabunu bili-yordu ama Gendr/nin tavrı adil değildiyine de. “Çelikkanca



^alton’m marifetiydi, diye savundu kendini. “Ve Oyuncular’ın, Lord Bolton’ın .”

“Bizi kim onlaraverdi peki? Sen ve gelincik çorban.”Arya delikanlının koluna vurdu. “Sadece sıçak çorbaydı. Sen

jc SörAmory’den nefretediyordun.”“Bu sürüden daha çoknefret ediyorum. Sör Amory lordu için

savaşıyorc*u ama Oyuncular sadece paralı askerler ve dönekler. Yansından çoğu OrtakDil’i konuşamıyor bile. Rahip Utt küçük oğlanlardan hoşlanıyor,Qybum kara büyü yapıyor ve dostun Isırganinsan yiyor.”

En kötüsü; Arya, Gendry’nin haksız olduğunu bile söyleyemezdi. Harrenhal’ayiyecek temin etmek için yapılan yağmalann çoğu CesurDostlar’m işiydi ve Roose Bolton, Lannisterlar’ı yok etmegörevinide onlara vermişti. Vargo Hoat, mümkün olduğunca fazla kasabayıbasabilmek için adamlarını dört gruba ayırmıştı. En büyük grubukendisi komuta ediyordu ve diğerlerini en güvendiği kumandanlarınemrine vermişti. Rorge, Lord Vargp’nun hainleri bulmayöntemine gülüyordu. Vargo’nun bütün yaptığı; Lord Tywin’insancağı altındayken gittiği kasabaları tekrar ziyaret edip, o zamanlarkendisine yardım edenleri yakalamaktı. Çoğu, Lannister gümüşleriylesatın alınmıştı, bu yüzden Oyuncular çoğu zaman sikke dolutorbalarla geri dönüyordu, kafa dolu sepetlerin yanı sıra. “İşte sizebir bilmece!” diye bağırıyordu Shagwell. “Eğer Lord Bolton’ın keçisi,Lannisterlar’m keçisini besleyen adamlan yerse, kaç keçi kalır?”

“Bir,” demişti Arya,Shagvvell bilmeceyiona sorduğunda.“İşte, keçi kadar akıllı birgelincik!” diyekıkırdamıştı soytan.Rorge ve Isırgan en az diğerleri kadar kötüydü. Lord Bolton’ın

garnizonla birlikte yemek yediği zamanlarda Arya onlan diğeradamların arasında görüyordu. Isırgan bozuk peynir gibi koku-yordu, bu yüzden Cesur Dostlar adamı masanın en sonuna; ken-di kendine homurdanıp tıslayabileceği, etini dişleriyle ve elleriyle parçalayabileceği bir yere oturtuyordu. Ne zaman yanından geç-se Arya’yı kokluyordu adam ama Arya’yı asıl korkutan Rorge’du.Rorge, Sadık Urswyck’in yanında oturuyordu ve Arya kendi işleHyk meşgul olurken Rorge’un gözlerinin üzerinde gezindiğini



Jaqen H ’ghar’la birlikte Dar Deniz’in karşısına gitmiş 0|m diliyordu bazen. Jaqen’in verdiği aptal sikkeyi hâlâ saklıy0kenarlan küflenmiş, metelikten daha büyük olmayan bir deparçası. Bir yüzünde Arya’nm okuyamadığı tuhaf kelimelerzıyordu. Diğer yüzünde bir adamın başı vardı ama o kadar aşınmıştı ki hatlan silinmişti.Jaqen bu sikkeninçok kıym etli o

ğunu söyledi ama büyük ihtimalle bu da bir yalandı.T ı p k ı adı, h

suratı gibi. Bunu düşünmek Arya’yı o kadar sinirlendiriyordubir keresinde sikkeyi atmıştı ama bir saat sonra kendini köhissetmiş ve hiçbir değeri olmamasına rağmen gidip onut e k

bulmuştu.Elindeki kovanın ağırlığıylacebelleşerekAkantaş Avl

geçerken sikkeyi düşünüyordu. “N an ,” diye bağırdı birses. kovayı bırak ve gelip bana yardım et.”

Elmar Frey, Arya’dan daha büyük değildive yaşına göre

saydı. Kum dolu bir fıçıyı avlunun engebelizem ininde yulıyordu, yorgunluktan yüzü kızarmıştı. Aryaçocuğa yardımmeye gitti. Birlikte, fıçıyı önce duvara kadaryuvarladılar,soda geriye ve en sonunda da düzelttiler.

Elmar fıçının kapağını levyeyle açıpiçindekiörgü zırhı kanrken Arya kımıldayan kumların seslerini duyabiliyo“Sence yeterince temiz olmuş mu?” Elmar,Roose Boltonyaveri olduğu için lordun zırhım temizve parlak tutm ak ogöreviydi.

“Kumu silkelemen gerek. Birkaç pas lekesi var hâlâ. Gömü?” Parmağıyla gösterdi. “Tekrar temizleşen iyi olur.”

“Sen temizle.” Elmar, yardımaihtiyaç duyduğunda ardaşça davranabilirdi ama işi bittiken sonrakendisinin bir yavArya’nmsa sadece hizmetçi bir kız olduğunuhatırlardı hep. Gçit Lordu’nun oğlu olduğunu söyleyipböbürlenmekten honıyordu; bir yeğen, bir piç ya da bir to rundeğildi,öz oğuld

bu yüzden bir prensesle evlenecekti.Çocuğun kıymetli prensesi Arya’nın umrunda de

ondan emir almaktan hoşlanmıyordu. “Lordumun çansu götürmek zorundayım. Odasında sülükleniyor. Sıryah sülükler değil, iri ve beyaz olanlardan.”

Elmarhn gözleri haşlanmış yumurta gibi büyüdü.



dehşete düşüyordu, özellikle de kanla dolana kadar jö le gibi° rünen beyaz sülükler. “Unutmuşum, bu kadar ağır bir fıçıyıy yeyecek kadar sıskasın.”1 “Unutmuşum,aptalsın.” Arya kovasını aldı. “Belki senin de(¿İliklenmen gerekiyordur. Boğaz’da domuzlar kadar büyükS"lükler var.” Çocuğu fıçıyla birlikte bırakıp gitti.SULordun yatak odasıkalabalıktı. Bütün kardeşleri, üvey kardeşleni ve kuzenleriyle birlikte bir düzine Frey’in yanı sıra, baldır zırhı ve örgüzırh giyen suratsız Walton’la Qyburn da

dadaydı RooseBolton çırılçıplak yatağa uzanmıştı. Sülükler,adamın kollarının ve bacaklarının içine, solgun göğsüne yapış-mıştı» uzun ve şeffafyaratıklar kan emdikçe pembeleşiyordu.Bolton, Arya’yıumursadığından fazla umursamıyordu onlan.

Arya su çanağınıdoldururken, “Lord Tywin’in bizi bura-da Harrenhal’dakıstırmasına izin vermemeliyiz,” diyordu SörAenys Frey.Eğri büğrü elleri ve sulu, kırmızı gözleri vardı. Grive kambur bir deve benziyordu. Harrenhal’a bin beş yüz kılıçgetirmişti ama kendikardeşlerini bile komuta etmekten acizmişgibi görünüyordusık sık. “Kale o kadar büyük ki tutabilmek için bir ordu gerekir vekuşatılırsak bir orduyu besleyemeyiz. Yeterin-ce erzak bu lm a şansım ızda yok; topraklar küle döndü, kasaba-ları kurtlar aldı, hasatyandı ya da çalındı. Sonbahar tepemizdeama ne am barlarda nede tarlalarda yiyecek var. Yağmalardan elegeçirdiklerimizle besleniyoruz ve Lannisterlar bunu yapmamızıda engellerse, b ir ayiçinde fareleri ve ayakkabı derilerini yemekzorunda kalırız.”

“Burada kuşatılmaya niyetim yok.” Roose Bolton’ın sesi okadar hafifti ki adamlar onu duyabilmek için öne eğilmek zo-runda kalıyordu. Lordun odasında tuhaf bir sessizlik vardı herzaman.

“O halde ne yapıyoruz?” diye sordu Sör Jared Frey; zayıf,hafifçe kelleşmiş, çiçek bozuğu bir adamdı. “Edmure Tully,Lord Tywin’le açık arazide savaşmayı düşünecek kadar zafersarhoşu mu yoksa?”

Savaşırsa onu yener, diye düşündü Arya.Onlan tıpkı Kızıl Çatalda ezdiği gibi ezer, görürsünüz. Kimsenin dikkatini çekme-



•sett*ve ° ya^an 8er*gönderdi. Bu doğru değil, doğru olamaz, bir fListtryttonı *>dece.

«Sunnis kazansaydı her şey farklı olabilirdi,” dedi Ronel hir kederle .Lord W ä ld e r’ın piçlerinden biriydi.“StannisKaybetti,”dedi Sör Hosteen sertçe. “Tersini dikir bunu değiştirmez.Kral Robb, Lannisterlar’la barış yap-

* Tacını çıkarıp dizçökmeli, bundan hoşlansa da hoşlan-

da ”rna<‘peki bunu kimsöyleyecek ona?” Roose Bolton gülümsedi.“Böyle zorlu birzamanda bu kadar cesur kardeşlere sahip ol- ıtıak iy* bir §eYSöylediklerinizi düşüneceğim.”

Gülümsemesi, konuşmanın bittiğ i anlamına geliyordu, f reylernazikçe selamverip dışarı çıktılar, odada sadece Qybum, Çelikkanca Waltonve Arya kaldı. Lord Bolton Arya’yı yamna

ağırdı. “Kâfi derecedekanadım. Nan, sülükleri çıkarabilirsin.” “Hemen lordum.”Lord Bolton’a bir şeyi iki kez söyletmemek eniyisiydi. Arya,Sör Hosteen’in Kışyan’yla ilgili söylediği şeylerisormak istediama cesaret edemedi. Elmar’a soranm, diyedüşündü. Elmar bana anlatır. Sülükleri dikkatlice lordun bedenindençıkarırkenhayvanlar Arya’nın elindeağır ağır kıvranıyordu.Solgun bedenleriyumuşaktı ve kanla şişmişti.Onlar

sadece sülük, diye hatırlattıkendine. Ellerimi kapatırsam parmakla rımın arasında ezilirler.

“Leydi karınızdan bir mektup var.” Qybum kolunun için-den bir parşömen çıkardı. Üstat cübbesi giymesine rağmen boynunda zincir yoktu; ruh çağırma seansları yaptığı için zinci-rinin geri alındığı söyleniyordu.

“Okuyabilirsin,” dedi Bolton.Leydi Walda hemen hemen her gün İkizlerden yazıyordu

ama bütün mektuplar aynıydı. “Sabah, öğlen ve akşam sizin içindua ediyorum tatlı lordum,” yazıyordu, “ve tekrar yatağımı pay-laşacağınız ana kadar günleri sayıyorum. Bir an önce bana dö-nün. Sevgili Domeric’inizin yerini dolduracak ve sizden sonraDehşet Kalesi’ni yönetecek öz oğullar vereceğim size.” Bir be§ikte yatan tombul ve pembe bir bebek hayal etti Arya, tombulVePembe sülüklerle kaplanmış.



Yumuşak ve tüysüz vücudunu silmesi için LordBoltonemli bir havlu verdi. “Ben de bir mektup gönderededi Bolton bir zamanlar üstat olan adama.

“Leydi Walda’ya mı?”“Sör Helman Tallhart’a.”İki gün önce Sör Helm an’dan bir süvari gelmişti. T

adamları, Darryler’in kalesini almıştı, kısa bir kuşatmadmdan Lannister garnizonunun teslimiyetini kabul etdi.

“Tutsakları kılıçtan geçirmesini ve kaleyi ateşe vermsöyle, kralın emriyle. Daha sonra kuvvetini RobettGlover’

birleştirsin ve doğuya, Gölgeli Vadi’ye doğru gitsin.Savaşıdokunmadığı zengin topraklar. Buraların tadına bakmazamanı geldi. Glover bir kale kaybetti ve Tallhart bir oğ

rakalım intikamlarını Gölgeli Vadi’den alsınlar.”“Mektubu mühürlemeniz için hazırlayacağım lordumArya, Darryler’in kalesinin yanacağını duyduğu için

nundu. Joffrey’le kavga ettikten sonra Arya’yı oraya götülerdi. Kraliçe, Lord Eddard’ı Arya’nın kurdunu öldürmeda mecbur etmişti.Yanmayı hak ediyor. Robett Glover ve SHelman Tallhart’ın Harrenhal’a dönm esini de isterdi akaleden çok çabuk ayrılmışlardı, Arya küçük sırrıyla ilgilra güvenip güvenemcyeceğine karar verem eden gitmişle

Qybum, kapitone yeleğini giymesine yardım ederkengün avlanacağım,” diye duyurdu Roose Bolton.

“Güvenli olur mu lordum?” diye sordu Qybum . “Utt’un adamları daha üç gün önce kurtların saldnsına uHayvanlar doğrudan kampın içine girmiş, ateşten en fazlmetre uzakta durmuşlar, iki at öldürm üşler.”

“Kurtlan avlamak niyetindeyim. Ulumalan yüzünden leri neredeyse hiç uyumuyorum.” Bolton kem erine eğilive hançer askısını ayarladı. “Ulu kurtlann, bir zamanlar lardan ya da mamutlardan hiç korkmadan, yüzden fazlavandan oluşan büyük sürülerle kuzeyde dolaştığı söylenir. bu çok uzun zaman önceydi ve başka bir topraktaydı. Skurtlann güneyde böyle cesurca dolaştığını görmek tuhaf

“Korkunç zamanlar korkunç şeyler doğurur lordum.”

384



jjolton, gülümseme olabilecek bir hareketle dişlerinigöster- «gunlar o kadar korkunç zamanlar mı üstat?”«Yaz bitti ve diyarda dört kral var.”“Bir kralkorkunç olabilir ama dördü?” Omuz silkti. “Nan,

l^rk cübbem.” Arya cübbeyi getirdi. “Döndüğümde odam te

,fliz vedüzenli olsun,” dedi Bolton, Arya cübbeninyakasını h a r a r k e n . “Ve Leydi Walda’nın mektubuyla ilgilen.”

“Emredersiniz lordum.”Lord ve üstat, Arya’ya gözlerinin ucuyla bile bakmadan oda-

dan çıktılar. Adamlar gittiğinde Arya mektubu alıp şömineyeattı alevleri canlandırmak için kütükleri ateş demiriyle çevirdi.Kıvrılıp kararan ve sonunda tutuşan parşömeni izledi. Lannis- teflar, Bran’ı ve Rickon’ı incittiyse Robb herkesi öldürür. O asla diz çökmez, asla, asla, asla. O kimseden korkmaz. Küller bacaya doğruyükseldi. Arya ateşin yanında çömelmişti, sıcak gözyaşlanndandokunmuş bir duvağın ardından alevleri izliyordu. Eğer Kışyarı

gerçekten gittiyse benim evim burası mı artık? Hâlâ Arya mıyım ben, yoksa hizmetçi kız Nan miyim yalnızca? Sonsuza kadar, sonsuza, son suza, sonsuza?

Sonraki birkaç saati lordun yatak odasıyla ilgilenerek geçirdi.Eski hasırları çıkarıp yerlerine temiz, mis kokulu olanları serdi,şöminede yeni bir ateş yaktı, çarşaflan değiştirip kuş tüyü yata-ğı kabarttı, lazımlıkları tuvalet çukuruna boşaltıp temizledi, birkucak dolusu kirli kıyafeti çamaşırcı kadınlara götürdü ve mut-faktan bir kâse taze sonbahar armudu getirdi. Yatak odasıyla işi bitince yanm kat aşağıdaki büyük çalışma odasına indi, küçük bir kalenin salonu kadar geniş, cereyanlı bir odaydı. Mumlar

köklerine kadar erimişti, Arya yenileriyle değiştirdi. Pencerele-rin altında, lordun mektuplannı yazdığı büyük meşe masa var-dı. Arya kitaplan düzenledi, mumlan değiştirdi; tüy kalemleri,mürekkepleri ve m ühür mum lannı sıraya koydu.

Kağıtlann üstüne, geniş ve yırtık pırtık bir koyun derisi atıl-mıştı. Renkler dikkatini çekince Arya deriyi açmaya başladı: Nehirlerin ve göllerin mavisi, kalelerin ve şehirlerin işaredend® kırmızı noktalar, ormanlann yeşili. ÜÇ DİŞLİ MIZRAKAFAZİLERİ, diyordu haritanın altındaki süslü yazı. Harka,B°ğaz’dan Karasu N ehri’ne kadar olan her şeyi gösteriyordu.



Büyük çölün tepesinde Harrenhal var, diye fark etti, ama Nehir nerede? Sonra gördü. Çok uzakta değil...

işlerini bitirdiğinde öğlen vakti geçmemiştihenüz, Atanrı korusuna gitti. Lord Bolton’m kadeh taşıyıcısı oğundan beri, görevleri Weese’in ya da Pembegöz’ün yada çalıştığı zamanlardakinden daha hafifti, gerçi bir uşak giyinmesi ve hiç istemediği kadar çok yıkama işi yapmas

rekiyordu. Lordun avdan dönmesi saatler sürecekti, yani iişiyle uğraşmak için biraz zamanı vardı.Kırık süpürge sopasının kıymıklı ucuyemyeşil ve yapış

piş olana kadar huş yapraklarına saldırdı.“Sör Gregor,” dinefes aldı. “Dünsen, Polliver, Tatlı Raff.”Döndü, zıpla

parmaklarının ucunda dengede durdu,orayı burayı hedef akozalakları havaya uçurdu. “Vadeci,” dedibir kez, “Tazı,” desonra. “Sör Ilyn, Sör Meryn, KraliçeCersei.” Bir meşe ağa

nın gövdesi önüne dikildi, kılıcının ucunugövdeye saplamiçin hamle yaptı, “Joffrey, Joffrey, Joffrey,”diye homurdanrak. Kolları ve bacakları güneş ışığıyla veyaprakların gölgesi

beneklenmişti. Durduğunda teni terlekaplıydı. Sağayağıntopuğu sıyrıldığı yerden kanıyordu, yürekağacının önüntek ayak üstünde durup selam vererek kılıcınıkaldırdı. uVa

morghulis” dedi kuzeyin eski tanrılarına.Kelimeleri söyle

ğinde duyduğu tınıyı seviyordu.Hamamlara gitmek için avludan geçerken,kuşluğa doru döne döne alçalan bir kuzgun gördü ve neredengeldiğine mesaj getirdiğini merak etti. Robb’danolabilir, Bran ve R

kon hakkındaki haberlerin doğru olmadığınısöylemek için gelmUmutla dudağını ısırdı. Kanatlarım olsaydıKışyarı’tıa uçar ke

dim görürdüm. Ve eğer doğruysa sadece uzağa uçardım, ayı parl yıldızlan geçer, Yaşlı Dadı'tun hikâyelerindeki şeyleri görürdüm; derhaları, deniz canavarlannt ve Braavos Titanı’nı.Ve belki, canistemedikçe geri dönmezdim.

Av kafilesi dokuz ölü kurtla birlikte akşam vaktinegeri döndü. Kurtlardan yedisi yetişkindi; vahşi ve gükahverengi iri canavarlardı. Dudakları, ölürken gösteuzun san dişlerin üstüne çekilmişti. Ama diğer ikisiyavrulardı sadece. Lord Bolton hayvanların derisiniyüz

u s



meşini ve yatağı için battaniye yapılmasını emretti. “Yavrukurtların tüyleri hâlâ yumuşak,” dedi adamlarından biri. “Sı-cak tutan güzel bir çift eldiven olur.”

Bolton kapı kulübesinin kulelerinde dalgalanan sancaklarabaktı. “Starklar ın bize hatırlattığı gibi, kış geliyor. Yaptırın.”Arya’yıg ö r d ü ğ ü n d e , Nan, bir sürahi baharatlı sıcak şarap isti-yorum. O rm anda üşüdüm. Şarap soğumasın. Bu akşam yalnızy iyeceğ im.Arpa ekmeği, yağ ve yaban domuzu.”

“Hemen lordum.” Söylenecek en iyi şey her zaman buy-du.

Arya mutfağa girdiğinde Al Turta yulaflı kek pişiriyordu.Diğer üç aşçı, balık ayıklıyordu; ızgaracı adam, alevlerin üs-tünde bir dom uz çeviriyordu. “Lordum akşam yemeğini isti-yor ve yanında baharatlı sıcak şarap,” dedi Arya. “Soğuk olma-sını istemiyor.” Aşçılardan biri ellerini yıkadı, bir kazan aldı.Kazanın içini yoğun, tatlı kırmızıyla doldurdu. Al Turta’ya,şarap ısınırken içine baharatları ufalaması söylenmişti. Aryayardım etm ek için çocuğun yanına gitti.

“Kendim yapabilirim,” dedi Turta terslenerek. “Şarabınnasıl baharatlandığını senden öğrenecek değilim.”

O da benden nefret ediyor ya da benden korkuyor. Geri çekildi,kızgın değil üzgündü. Yemek hazır olduğunda aşçı yemeğinüstünü gümüş bir kapakla örttü ve şarap sürahisini soğuma-ması için kalın bir havluyla sardı. Dışarıda akşam çöküyordu.Kargalar, bir kralın etrafındaki nedimler gibi duvardaki baş-ların etrafında dolanıyordu. Muhafızlardan biri Kralateşi’ninkapısında bekliyordu. “Umarım gelincik çorbası değildir bu,”

diye şaka yaptı.Arya içeri girdiğinde Roose Bolton şöminenin yanmaoturmuş deri ciltli kalın bir kitabı okuyordu. “Birkaç mumyak,” diye em rett i sayfayı çevirirken. “Burası karanlık olmaya başladı.”

Yemeği lo rdun yanına bıraktı ve kendisine emredileni yapa.Oda titrek ışıklarla ve karanfil kokusuyla doldu. Bolton parmaklarıyla birkaç sayfa daha çevirdi, sonra kitabı kapatu ve dikkatlicalevlerin arasına yerleştirdi Alevlerin kitabı yutmasını seyretti



tutuştu, sarı sayfalar kıvrılarak yanmaya başladı, bir hayaletfından okunuyorlardı sanki. “Bu gece sana daha fazlaihtiyacı ' olmayacak,” dedi lord, Arya’nın yüzüne hiç bakmadan

Bir fare kadar sessizce gitmeliydi ama bir şey onu durdu. “Lordum,” dedi, “Harrenhal’dan ayrılırken beni de almısınız?”

Lord, Aryaya bakmak için döndü, yemeği az önce onukonuşmuş gibi bir ifade vardı yüzünde.“Bana soru sorman için izin verdim mi Nan?”“Hayır lordum.” Gözlerini yere indirdi.“O halde konuşmamalıydın, öyle değil mi?”“Evet lordum.”Adam bir an için eğleniyormuş gibi göründü. “Sana bu s

lik cevap vereceğim. Kuzeye döndüğümde kaleyi Lord Var

bırakacağım. Sen burada, onunla birlikte kalacaksın.”“Ama ben...” diye başladı Arya.Lord, Arya’nın cümlesini kesti. “Hizmetkârlar tarafın

sorgulanmak gibi bir alışkanlığım yok Nan. Yoksa dilinkesmeliyim?”

Başka bir adamın bir köpeğe vurması kadar kolayca ya bunu, Arya biliyordu.

“HayiF lordum.”

“O halde git. Bu saygısızlığını unutacağım.”Arya gitti ama yatağına değil. Avlunun karanlığına çıktıkapıdaki muhafız başını sallayıp, “Fırtına geliyor. Havayı kyabiliyor musun?” dedi. Rüzgâr sert esiyordu. Kafalardan osıranın yanındaki duvarların üstüne yerleştirilmiş meşalealevleri savruluyordu. Tanrı korusuna giderken, bir zamWeese’in korkusuyla yaşadığı İnleyen Kule’nin önünden Harrenhal düştüğünden beri kule Freyler’indi. Arya bir p

reden süzülen öfkeli sesleri duyabiliyordu, bir sürü adamanda konuşup tartışıyordu. Elmar, dışarıdaki basamaklard başına oturuyordu.

“Sorun nedir?” diye sordu Arya, çocuğun yanağındanyaşlan görünce.

“Prensesim,” diye hıçkırdı Elmar.“Aenys onurumuza leksürüldüğünü söylüyor. İkizler’den bir kuzgungeldi. Lord ba

388



baITı başka biriyle evlenmemgerektiğini söylüyor ya da rahipolacakmışım.”

Aptal bir prenses, diye düşündü Arya, arkasından ağlanacak bir M değil- “Ağabeyim ve erkek kardeşim ölmüş olabilir,” diyeitiraf etti*

Elmaraşağılayan gözlerle Arya’ya baktı. “Bir hizmetçi kızınkardeşleri kimsenin umrunda değildir.”

Arya çocuğa vurmamak için zor tutuyordu kendini. “Uma-rım prensesin ölür,” dedi ve çocuk onu yakalayamadan kaçtı.

Tanrı korusunda, kılıcını bıraktığı yerde buldu ve yürek ağa-cına götürdü. Orada diz çöktü. Kırmızı yapraklar hışırdadı. Kır-mızı gözler Arya’nın içine saplandı.Tanrıların gözleri. “Bana neyapmam gerektiğini söyleyin tanrılar,” diye dua etti.

Uzunca bir süre rüzgârdan, sudan ve dalların tıkırtısından başkases yoktu. Ve sonra, çok, çok uzaktan; tanrı korusunun,tekinsizkulelerin ve HarrenhaPun kalın duvarlarının ötesindenyalnız bir kurdun uluması duyuldu. Arya’mn tüyleri ürperdi ve biran için başının döndüğünü hissetti. Sonra, belli belirsiz, ba- basınınsesini duyargibi oldu. “Kış geldiğinde ve kar düştüğün-de yalnız kurt ölü r ama sürü yaşamaya devam eder,” dedi ses.

Arya, “Ama sürü yok,” diye fısıldadı büvet ağacına. Branve Rickon ölmüştü. Sansa, Lannisterlar’ın elindeydi. Jon,Sur’daydı. “Ben, ben bile değilim artık, ben Nan’im.”

“Sen Kışyan’nın Arya’sısın, kuzeyin kızısın. Güçlü olabile-ceğini söylemiştin bana. Senin damarlarında kurt kanı akıyor.”

“Kurt kanı,” Arya şimdi hatırlıyordu. “Robb kadar güçlü olabilirim. Olacağımı söyledim.” Derin bir nefes aldı, sonra süpür-ge sapını iki eliyle birden kaldırıp dizine indirdi. Sopa büyük bir çatırtıyla kırıldı, parçalarını kenara fırlattı Arya. Ben bir ulu kurdum ve tahta dişlerle işim kalmadı.

O gece dar yatağında, kaşıntı veren samanların üstünde, ya-şayanların ve ölülerin fısıltılı tartışmalarını dinleyerek ayın doğ-masını bekledi. Güvendiği tek ses onlardı artık. Kendi nefesi-nin sesini duyabiliyordu, kurtlan da; koca bir sürü olmuşlardıŞimdi.Tanrı korusunda duyduğum kurttan çok daha yakırıdalar, diyedüşündü Arya. Bana sesleniyorlar.

Sonunda battaniyenin altından çıktı, üstüne bir tunik geçirdi



veçıplak ayaklarıyla merdivenlerdenindi. Roose Bolton tebir adamdı ve Kralateşi’nin girişi gecegündüz korunuyordyüzden dar bir kiler penceresindendışarı çıkmak zorundakalAvlu sakindi, büyük kale tekinsizrüyalarda kaybolmuştu. Yrıda, İnleyen Kuİe’de ağladı rüzgâr.

Dökümhaneye gittiğindeateşlerin sönmüş,kapıların kaplıp sürgülenmiş olduğunu gördü.Daha önce bir kez yaptıpencereden içeri süzüldü. Gendry, bir yatağı diğer iki deçırağıyla paylaşıyordu. Gözleri,yatağın ucundaki delikanGendry olduğundan emin olacak kadar karanlığa alışanaçömelmiş halde tavan arasındauzunca bir süre bekledi.Dasonra elini Gendry’nin ağzınakapatıp onu çimdikledi. Ggözlerini açtı. Çok derin uyumuyorolmalıydı.“Lütfen,” diyesıldadı Arya. Elini delikanlının ağzındançekip parmağıylaterdi.

Bir an, Gendry’nin anlamadığını düşündü ama sonkanlı battaniyenin altından çıktı. Çırılçıplak bir haldekarşısına gidip üzerine yün bir tunik geçirdi ve Arya’nden tavan arasından aşağı indi. Uyuyan çıraklar kıpırda“Yine ne istiyorsun?” diye sordu Gendry alçak, öfkeli

“Bir kılıç.”“Karaparmak bütün bıçakları kilit altında tutuyor, b

yüz defa söyledim. Lord Sülük için mi?”“Benim için. Kilidi çekicinle kır.”“Ellerimi kırarlar,” diye homurdandı Gendry. “Ya

kötüsünü yaparlar.”“Benimle birlikte kaçarsan yapamazlar.”“Kaç ve seni yakalayıp öldürsünler.”“Sana daha beterini yapacaklar. Lord Bolton, Har

Kanlı Oyuncular’a veriyor, bana söyledi.”Gendry gözlerine düşen siyah saçlarını geri itti. “YArya korkusuzca delikanlının yüzüne baktı. “Yan

go Hoat lord olduğunda, kaçmalarını engellemek içhizmetkarların ayaklarını kesecek. Demircilerin de.”

“Bu sadece bir hikâye,” dedi Gendry küçümseyer“Hayır, bu doğru. Lord Vargo’nun kendi ağzıylasöyl

ğini duydum,” diye yalan söyledi Arya. “Herkesin tek



mkesecek. Sol ayaklarını. Mutfağagidip Al Turta’yı uyandır, sen e söylersen yapar o. Ekmeğe,yulaflı keklere ya da öyle bir şey- w

lcre ihtiyacımız olacak. Sen kılıçları al, ben atları halledeceğim. p0ğu duvarındaki yan kapıda buluşalım, I layalet Kulcsi’nin ar-asında.Oraya kimse uğramaz.”

“O kapıyı biliyorum . Nöbetçiler var, diğerlerinde de olduğugibi.”

‘Yani? Kılıçları unutmayacaksın değil mi?”“Geleceğimi söylemedim.”“Söylemedin.Ama gelirsen, kılıçları unutmazsın değil mi?”Gendry kaşlarını çattı. “Hayır,” dedi sonunda. “Unutmam

sanırım.”Arya geldiği yoldan Kralateşi’ne döndü ve etrafı dinleyerek

sarmalmerdivenleri tırmandı. Hücresine vardığında tamamensoyunduve dikkatlice giyindi; iki kat iç çamaşırı, sıcak çorap-lar ve en temiz tuniği. Lord Bolton’ın üniformasıydı, göğsü-neonun arması işlenmişti; Dehşet Kalesi’nin derisi yüzülmüşadamı. Ayakkabılarını bağladı, sıska omuzlarının üstüne yün bircübbealdıve yakasını boğazının altında birleştirdi. Bir gölge ka-dar sessiz hareketederekmerdivenlere döndü. Lordun çalışmaodasının dışında bir an durup dinledi, sessizlikten başka bir şeyduymayınca kapıyı yavaşça açtı.

Koyun derisi, masanın üstünde, Lord Bolton’m akşam ye-meğinden kalanların yanındaydı. Arya haritayı sıkıca dürüpkemerine sıkıştırdı. Lord, hançerini de masada bırakmıştı,Arya onu da aldı, Gendry cesaretini kaybeder de gelmezse işeyarardı.

Karanlık ahıra girdiğinde bir at hafifçe kişnedi. Seyislerinhepsi uykudaydı. Birini ayağının ucuyla dürtüp uyandırdı. “Eh?

“Lord Bol ton eyerli ve yularlı üç at istiyor.”Ahırda çalışan çocuk, derisi yüzülmüş adama bakıyordu hâlâ.

Ne anlama geldiğini biliyordu. “Üç mü dedin?”“Bir, iki, üç. Av atları. Hızlı ve dengeli.” Atlann eyerlerini ve

Ne?”

yularlarını takarken çocuğa yardım etti, böylece oğlan diğerlerim uyandırmak zorunda kalmayacaktı. O gittikten sonra çocuğa



Adan kalenin içinden geçirmekişinen zorkısmıydı. Mümküolduğunca, perdeduvarlarıngölgesinde kalmayaçalıştı. Siperlerde yürüyen nöbetçilerin onu görebilmekiçin dimdik aşağı bakması gerekiyordu böylece. Baksalar ne çıkar? Ben lordumun kad

taşıyıcısıym. Soğuk ve rutubetli bir sonbahargecesiydi. Bulutlyıldızları gizleyerek batıdan geliyordu ve İnleyenKule rüzgânher esişinde yas dolu çığlıklar atıyordu.Yağmur kokuyor. Yağmu-run, kaçışları için iyi mi kötü mü olacağını bilmiyordu Arya.

Tann korusunun duvarının üstünde yürüyen beyaz griden başka kimse onu görmedi, o da kimseyi. Kedi durup Ansladı; Kızıl Kale, babası ve Syrio Forel’le ilgili anıları uyaArya, “İsteseydim seni yakalayabilirdim,” dedi kediye, “ammek zorundayım kedi.” Kedi tekrar tıslayıp kaçtı.

Hayalet Kulesi, Harrenhal’un beş muazzam kulesinin erap olanıydı. Üç yüzyıldır yalnızca farelerin dua etmeye yıkık septten kalanların arkasında karanlık ve viran bir hakiliyordu. Gelip gelmeyeceklerini merak ederek Gendry Turta’yı orada bekledi. Çok uzun zamandır bekliyormuhissediyordu. Bulutlar son yıldızları da yutmuştu, atlar taarasında büyüyen otlan kemiriyordu. Arya kendini meşguliçin hançeri bileyliyordu, Syrio’nun öğrettiği gibi uzun, d

darbelerle. Çıkan ses onu sakinleştiriyordu.Geldiklerini gprmeden önce seslerini duydu. Al Turtfes nefeseydi, karanlıkta tökezleyip bileğini burktuğHarrenhal’un yansını uyandırmaya yetecek kadar yüksekküfîir etti. Gendry daha sessizdi ama taşıdığı kılıçlar her ada birbirine çarpıyordu. “Buradayım.” Arya ayağa kalktı. olun yoksa sizi duyacaklar.”

İki delikanlı devrilmiş taşlann üstünde yürüyerek Arydoğru ilerledi. Gendry’nin pelerininin altında yağlanmışzırh olduğunu gördü Arya. Al Turta’nm yuvarlak, kırmız bir başlığın altına gizlenmişti. Sağ elinden ekmek dolu val sarkıyordu, sol kolunun altında bir tekerlek peynirtaşıyordu“Yan kapıda bir nöbetçi var,” dedi Gendry sessizce. “Olasöylemiştim sana.”

“Siz burada atlarla kalın,” dedi Arya. “Ben ondan kurğım, çağırdığımda hemen gelin.”392



Gendry başıylaonayladı. Al Turta, “Gelmemizi istediğinde baykuş gibi öt,” dedi.

“Ben baykuşdeğilim,” dedi Arya. “Ben bir kurdum. Ulu

f Hayalet Kulesi’nin gölgelerinden tek başına çıktı. Korku-sunun önüne geçmekistiyormuşçasına hızlı yürüyordu veSyrio Forel hemenyanındaydı sanki. Ve Yören, Jaqen H’hgar,}onKar. Gendry’ningetirdiği kılıcı almamıştı, henüz değil.Bu iş için bançer daha iyiydi; usta işi ve keskindi. Yan kapı,Harrenhal’un kapılarınınen önemsiziydi. Ağır meşeden ya- pılmışve demir çivilerlegüçlendirilmiş dar kapı, bir savunmakulesinin altındakiduvarın köşesine yerleştirilmişti. Kapıyı

yalnızca bir adamkoruyordu ama Arya kulede de nöbetçilerolduğunu biliyordu. Ne olursa olsun bir gölge kadar sessiz ha-reket etmeliydi.Seslenmemeli. Yağmur çiselemeye başlamıştı.Bir damlanın alnınadüşüp burnundan aşağı ağır ağır süzüldüğünü hissetti.

Saklanmakiçin gayret göstermek yerine nöbetçiye açıkçayaklaştı, onu Lord Bolton göndermiş gibi. Nöbetçi, Arya’nıngelişini izledi, bir hizmetçiyi gecenin bu saatinde neyin bu-raya getirdiğini merak ediyordu. Arya yaklaştığında nöbet-çinin kuzeyli adamlardan biri olduğunu gördü, çok uzun vezayıftı, eski püskü bir kürk cübbeye sarınmıştı. Bu kötüydü.Bir Frey’i ya da Cesur Dostlar’dan birini kandırabilirdi amaDehşet Kalesi'nin adamları bütün hayatları boyunca RooseBolton’a hizmet etmişlerdi ve onu Arya’dan çok daha iyi ta-nıyorlardı.Ona Arya Stark olduğumu söyleyip kenara çekilmesini

emretsem... Hayır, buna cesaret edemezdi. Adam bir kuzeyliydiama Kışyarı’ndan değildi. O, Roose Bolton’a bağlıydı. Nöbetçinin yanma vardığında, göğsündeki derisi yüzül-

müş adamın görünmesi için cübbesinin yakasını açtı. “BeniLord Bolton gönderdi.”

“Bu saatte? Ne için?”Arya, adamın kürkünün altındaki çeliğin pırıltısını görebi-

liyordu ve hançerin ucunu örgü zırhın içine sokabilecek kadar8ÜÇİÜolup olmadığını bilmiyordu. Boğazı, boğazına sokmalıyım ama S°k uzun, asla yetişemem. Bir an için ne cevap vereceğini



bilemedi. Bir an için küçük bir kız olmuştu yine, korve yüzüne düşen yağmur gözyaşlarına benziyordu.

“Bütün muhafızlarına birer gümüş vermemi söylediyi hmetleri için.” Kelimeler hiç yoktan çıkıp gelmiş gibiyd

“Gümüş mü dedin?” Arya’ya inanmamıştı ama inani yordu. “Ver o zaman.”

Arya’nın parmaklan tuniğinin altına gitti ve Jaqen’in

sikkeyi buldu. Demir, bu karanlıkta mat gümüşle karılirdi. Sikkeyi dışarı çıkardı... ve parmaklarının arasınddüşmesine izin verdi.

Nöbetçi, Arya’ya sessizce küfrederek, sikkeyi yerdeiçin tek dizinin üstüne çöktü, boynu Arya’nın tam önüişte. Arya hançerini çekip adamın boğazını kesti, yaz ipeğyumuşak bir hareketle. Fışkıran sıcak kan, Arya’nm ellerladı. Adam bağırmaya çalıştı ama ağzı kanla doluydu.

Adam ölürken,“Valar morghulis, ” diye fısıldadı Arya. Nöbetçi hareketsiz kalınca Arya sikkeyi yerden

Harrenhal’un duvarlarının dışında bir kurt uludu, yükseve uzunca. Arya sürgüyü kaldırdı, kenara attı ve ağır meşçekip açtı. Al Turta ve Gendry atlarla birlikte geldiklerinmur şiddetli yağıyordu. “Onu öldürdün!” dedi Al Turta soluk

bir halde.“Ne yapacağımı düşünmüştün?” Elleri kanla yapış ya

kan kokusu kısrağını huzursuz ediyordu.Sorun değil, diye dşündü eyerine binerken.Yağmur ellerimi temizleyecek.

394



SANSA

Taht odası; mücevherlerden, kürklerden ve parlak kumaş-lardanoluşan bir denizdi. Lordlar ve leydiler salonun arkalarını

doldurmuştu,yüksek pencerelerin altında duruyor, rıhtımdaki bahkçı karıları gibi itişiyorlardı.Joffrey’nin sarayının sakinleri, birbirlerini gölgede bırakmak

için yarışıyordu bugün. Jalabhor Xho tüylere bürünmüştü. Kuştüyü kıyafeti öyle şahane ve abartılıydı ki adam her an havalana-cakmış gibi görünüyordu. Yüce Rahip başını her hareket ettir-diğinde, kristal tacı havaya gökkuşakları gönderiyordu. Konseymasasındaki Kraliçe Cersei altın rengi kumaştan dikilmiş kır-mızı astarlı elbisesinin içinde pırıldıyordu. Kraliçenin yanındaoturan Varys leylak rengi sırmalı ipeklere bürünmüştü; yüzün-de heyecanlı ve yapmacık bir gülümseme vardı. Ay Oğlan veSör Dontos, bir ilkbahar sabahı kadar temiz, yeni soytarı kıya-fetlerini giymişlerdi. Turkuaz rengi ipek ve kürkten dikilmiş, birbirinin aynı elbiseler giyen Leydi Tanda ve kızlan bile hoşgörünüyordu. Lord Gyles, kenarları altın dantelli, kırmızı ipek

mendilinin ucuna öksürüyordu. Kral JofFrey herkesin üstünde,Demir Taht’ın bıçaklarının ve dikenli tellerinin arasında oturu-yordu. Kızıl ipekler içindeydi, siyah gömleği yakut düğmelerlesüslenmişti, başında ağır altın tacı vardı.

Sansa; şövalyelerden, yaverlerden ve zengin şehir halkındanoluşan kalabalığın arasında zar zor ilerleyip sekiliğin önüne var-dığında, borazanlar Lord Tywin Lannister’ın gelişini duyurdu.

Lord Tywin savaş atını salon boyunca sürüp Demir Taht’ınönünde eyerinden indi. Sansa daha önce böyle bir zırh görme-mişti; iyice cilalanmış kırmızı çelik altın oymalarla süslenmiş-ti. Eklem pulları güneş şeklindeydi, miğferini süsleyen aslanıngözleri yakuttandı. Her iki omzundaki dişi aslanlar, altın ku-maştan yapılmış ağır pelerinini zırhına tutturuyordu. Pelerinöyle uzundu ki, katlan savaş atının bacaklarına döküyordu. Atınzırhı bile yaldızlıydı, sırtındaki örtü, Lannister aslanıyla süslen-miş kırmızı ipekten dikilmişti.



Casterly Kayası Lordu öyle etkileyici birgörüntü şergdu ki savaş atının tahtın tam önüne pislemesi büyük lık yarattı. Joffrey, büyükbabasını kucaklamak ve onu Halaskarı ilan etmek için tahttan indiğindedikkatlicepisetrafından dolaştı. Sansa gergin birgülümseyi saklamak içzını eliyle örttü.

JofF, abartılı bir gösteriyle büyükbabasından şehrin mini devralmasını istedi ve LordTywin bu sorumluluğbaşlılıkla kabul etti, “Majesteleri reşitolana kadar.” Dahasoyaverler Lord Tywin’in zırhını çıkardı veJofF, El zincirinyükbabasının boynuna taktı. Savaş atı salondan çıkarılıp yesi yerden temizlendiğinde Cersei törenindevam etmesbaşıyla işaret verdi.

Büyük meşe kapılardan içeri giren kahramanların pirinç borazanların çığlıklarıyla karşılandı. Çığırtkanduyabilmesi için kahramanın adını ve yaptığı yiğitlidu; asil leydiler ve soylu şövalyeler, horoz dövüşü izltiller gibi şehvetle tezahürat yaptılar. O nur yeri Macverilmişti; Yüksek Bahçe Lordu, bir zamanlar çok gyağ bağlamış adam, ama hâlâ yakışıklıydı. Lordu, oğulediyordu; Sör Loras ve ağabeyi Sör Garlan. Üçü bir yinmişti, samur kürkle süslenmiş yeşil kadifeler içinde

Kral onları karşılamak için tahttan bir kez daha ind bir onurdu bu. Her birinin boynuna, yumuşak altınd

muş güllerden oluşan zincirler taktı; zincirlerin ucundyuvarlak levhalann üstünde, yakutla işlenmiş Lannistvardı. “Aslanı tahkim eden güller, diyarı tahkim edenBahçe’nin kudretine,” diye duyurdu Joffrey. “Eğer bediğiniz bir lütuf varsa söyleyin ve sizin olsun.”

İşte başlıyor, diye düşündü Sansa.“Majesteleri,” dedi Sör Loras, “Kral Muhafızları

hizmet etme onuru için yalvarıyorum, sizi düşmanlarıkorumak için.”

Joffrey, Çiçek Şövalyesi’ni ayağa kaldırdı ve alnınd“Şenindir kardeşim.”

Lord Tyrell başını eğdi. “Majesteleri’ne hizmet edaha büyük bir mutluluk yok. Kraliyet konseyinize 396



tadardeğerli olduğum farz edilirse, benden daha sadık ve esaslıbiri olmadığını göreceksiniz.”

jofF, elini Lord Tyrell’inomzuna koydu ve ayağa kalktığındaadaflUöptü. “Arzunuz yerine getirildi.”

Sör Garlan Tyrell, Sör Loras’tan beş yaş büyüktü ve ken-disinden daha ünlü

kardeşinin daha uzun ve sakallı haliydi.Göğsü daha geniş, kolları daha kalındı. Yüzü, yeterince hoşolmasına rağmen Sör Loras’ın göz kamaştırcı güzelliğindenyoksundu. Kral yaklaştığında, “Majesteleri,” dedi Sör Garlan,“bakire bir kız kardeşim var, Margaery, hanedanımızın neşesi.Kendisi, sizin de bildiğiniz gibi Renly Baratheon’la evliydi amaLord Renly evliliğin gereğini yerine getiremeden savaşagitti,kız kardeşimin masumiyeti bozulmadı. Margaery; zekânız, ce-saretiniz ve kahramanlıklarınızla ilgili hikâyeleri duydu ve siziuzaktan sevmeye başladı. Onu çağırtmanız, elini tutmanız vehanedanınızı sonsuzakadar benim hanedanımla evlendirmeniziçin sizeyalvarıyorum.”

Kral Joffrey şaşırmış gibi yaptı. “Sör Garlan, kız kardeşinizingüzelliği bütün Yedi Krallık’ta dillere destandır ama ben bir baş-kasıyla nişanlıyım. Bir kral verdiği sözü tutmalı.”

Kraliçe Cersei eteklerini hışırdatarak ayağa kalktı. “Majes-teleri, küçük konseyinizin karan şudur ki, vatan hainliği yü-zünden başı kesilmiş bir adamın kızıyla, şu anda bile tahta açıkaçık ihanet etmekle meşgul bir asinin kardeşiyle evlenmeniz neuygun olacaktır ne de akıllıca. Efendimiz, danışmanlannız sizeyalvanyor, diyarın iyiliği için Sansa Stark’tan vazgeçin. LeydiMargaery sizin için çok daha uygun bir kraliçe olacaktır.”

Salondaki leydiler ve lordlar eğitimli bir köpek sürüsü gibimemnuniyetlerini bağırarak ifade etmeye başladılar.“Margaery” diye bağırdılar. “Bize Margaery’yi verin! Hain kraliçe istemiyo-ruz! TyreH! Tyrell!”

Joffrey elini kaldırdı. “İnsanlarımın arzusuna göre davran-mak isterim anne ama kutsal bir yemin ettim.”

Yüce Rahip öne çıktı. “Majesteleri, tanrılar nişanlılığı kut-

sal kabul eder lâkin babanız Kral Robert bu anlaşmayı, KışyarıStarklan hainliklerini göstermeden evvel yaptı. Starklar’ın di-yara karşı işledikleri suçlar sizi verdiğiniz bütün sözlerden azat



eder. İnanç’ın kurallarına göreSansa Stark’la aranızda geçe bir evlilik sözleşmesi yoktur.”

Salonu bir ses fırtınası doldurduve, “ Margaery, Margaerydiye bağıran çığlıklar etrafı sardı. Sansaöne eğildi, elleris e k i l i ğ

tırabzanını sıkı sıkı kavramıştı. Birazdanne olacağını biliyorama JofFrey’nin söyleyebileceği şeylerdenendişeleniyordu, o

şimdi, bütün krallığı buna bağlıyken bilebırakmayacağındakorkuyordu. Yine Yüce Baelor Septi’ninmermer merdivenlrindeymiş gibi hisetti kendini; babasıiçin merhamet dilendği prensin bu arzuyu yerine getirmesinibeklerken ve prens bunu yapmak yerine, Sör Ilyn Payne’ebabasının başını kesmemri verdiğini duyarken. Lütfen, diye duaetti gayretle, söyles

söylesin.Lord Tywin torununa bakıyordu.Joff asıksuratla lorda bak

tı, ağırlığını bir ayağından diğerine verdi veSör Garlan’ın a y a ğ

kalkmasına yardım etti. “Tanrılar merhametli.Kalbimin sesidinlemek için özgürüm. Kardeşinizle evleneceğimsör, bunmemnuniyetle yapacağım.” Salon tezahüratlarlaçınlarken SöGarlan’m sakallı yanağını öptü.

Sansa’nın başı dönüyordu.Özgürüm. Üzerine dikilmiş bakları hissedebiliyordu.Gülümsememeliyim, diyehatırlattı kendineKraliçe onu uyarmıştı; içinde ne hissedersehissetsin, insanlagösterdiği yüzü perişan görünmeliydi. “Oğlumunaşağılanmasna izin vermeyeceğim,” demişti Cersei. “Benianlıyor musun?

“Evet. Ama kraliçe olmayacaksam, bana neolacak?”“Bu konunun düşünülmesi gerek. Şimdilik bizim ve

mizde burada kalacaksın.”“Eve gitmek istiyorum.”Kraliçe bundan rahatsız olmuştu. “Şimdiye kadar öğ

olman gerekirdi, hiçbirimiz istediğimiz şeylere sahip oruz.”

Ben oldum, diye düşündü Sansa. Joffrey’den kurtuldum. O öpmek, bekâretimi ona vermek, onun çocuğunu doğurmak zoru mayacağım. Bütün bunlar Maragery TyrelVin olsun, zavallı kı

Tezahüratlar dindiğinde Yüksek Bahçe Lordu konssasına oturmuştu ve oğulları pencerelerin altında bekleğer şövalyelere ve küçük lordlara katılmıştı. Karasu Sav398



jjğer kahramanlan ödüllerini almak üzere tahtın önüneçağıhrken Sansa ümitsiz ve terk edilmiş görünmeye çalışıyordu,

y^bor Lordu Paxter Redwyne, ikiz oğulları Dehşet ve Salya’nınarasında koridoru yürüdü, eski bir mücadele sırasında alınmışbir yarayüzünden topallıyordu. Onların arkasından kar beyazıtakımının göğsünde altın iplikle işlenmiş bir ağaç olan Mathisgowan; mücevher kakmalı kınının içindeki büyük kılıcı sırtın-da taşıyan, uzun vekel Lord Randyll Tarly; tıknaz yapılı, kelleş-meye başlamış vekısa sakallı Sör Kevan Lannister; bakır kızılısaçları om uzlarına dökülen Sör Addam Marbrand; batılı büyükl o r d l a rLydden, Crakehall ve Brax geliyordu.

Onlardan sonra, mücadele sırasında fark edilmeyi başaran alt

tabaka doğumlu dört adam geldi: Lord Bryce Caron’ı teke tek bir dövüşte katleden tek gözlü Sör Philip Foote; Fossowayler’inelli silahlı askerinin arasından geçmeyi başararak, kırmızı el-madan Sör Bryan’ı ve Sör Edwyd’i öldüren, yeşil elmadan SörJon’u esir alan ve bu sayede Lothor Elmayiyen lakabını kaza-nan hürsüvari Lothor Brune; efendisini devrilen atının altındankurtarıp bir düzine saldırgana karşı savunan, Sör Harys’in hiz-metindeki silahlı asker Willit; henüz on dört yaşında olmasınarağmen iki şövalye öldürüp bir şövalyeyi yaralayan ve ikisini deesir alan yaver Josmyn Peckledon. Willit bir tahtırevanda taşını-yordu, yaraları o kadar ağırdı.

Sör Kevan, ağabeyi Lord Tywin’in yanına oturdu. Çığırt-kanlar bütün kahramanların gösterdiği yiğitliklikleri anlatmayı bitirince ayağa kalktı. “Majesteleri, bu iyi adamların yiğitlikle-rinden ötürü ödüllendirilmesini arzu ediyor. Sör Philip bundan

böyle Foote Hanedanı Lordu olacaktır ve Caron Hanedanı’nm bütün toprakları, hakları ve gelirleri kendisine verilecektir. Lot-hor Brune şövalyelik unvanına layık görülmüştür ve savaşınsonunda kendisine nehir topraklarında bir kale ve arazi tahsisedilecektir. Josmyn Peckledon’a bir kılıç, bir zırh, kraliyet ahır-larındanseçeceği bir savaş atı ve uygun yaşa gelir gelmez şöval-yelik unvanı verilecektir. Ve son olarak, İyi Adam Willit gümüşsaplı bir mızrakla, yeni dökülmüş bir örgü zırhla ve siperliklihirmiğferleödüllendirilecektir. Daha sonra, Willit’in oğullarıGasterly Kayası’nda Lannisterlar’m hizmetine alınacaktır; bü



yuk oğlu yaver ve küçük oğlu uşak olarak, iyi ve sadık birhizmet ettikleri takdirde şövalyeliğe terfi yollan açıktır teleri emretti, Kral Eli ve küçük konsey onayladı.”

Daha sonra kralın savaş gemileri Prens Aemon, Nehir OfeSavaşyeli'nin kaptanları onurlandırıldı. İnayet, İpek Leydisi, hf rak ve Koçba^t'ndm subaylara da ödüller verildi.Sansa’mn J

layabildiği kadarıyla, asıl başarıları nehrin üstündegerçekle bir mücadeleden sağ çıkmalanydı, az kişinin böbürlenebilece bir marifet. Alev Kehanetçisi Hallyne ve SimyacılarLoncası’nmustaları da kralın teşekkürlerini aldı. Hallynelordluğa terfi etirilmişti ama adama bu unvanla birlikte araziler ve bir k a l everilmediğini fark etti Sansa, yani simyacı, Varys’tendaha gerçe bir lord olmayacaktı. En dikkat çekici lordluk unvanı Scel Lannister’a bahşedilendi. Joffrey onu, DarryHanedanı’nıarazileriyle, kalesiyle ve bütün haklarıyla ödüllendirdiLordDarry’nin son oğlu nehir topraklarındaki mücadelesırasındyok olmuştu, “piç bir kuzen haricinde, Darry kanından meşru bir vâris bırakmayarak.”

Sör Lancel yeni unvanını kabul etmek için ortaya çıkyaralarının tek koluna, hatta hayatına mal olabileceği söyordu. Başına aldığı korkunç bir kesikten ötürü İblis’in

mek üzere olduğu konuşuluyordu.Çığırtkan,“Lord Petyr Baelish,” diye bağırdığında Serçepmak öne çıktı, gül ve erik renklerinin tonlanna bürünmPelerininin üstünde alaykuşu desenleri vardı. Demir Tönünde diz çökerken adamın gülümsediğini görebiliSansa.Çok memnun görünüyor. Serçeparmak’ın savaş sırasınkahramanca bir şey yaptığını duymamıştı ama görünüşe gda diğerleri gibi ödüllendirilecekti.

Sör Kevan tekrar ayağa kalktı. “Majesteleri, sadık danıPetyr Baelish’in diyara ve kraliyete sunduğu yüksek hlerden ötürü ödüllendirilmesini arzu ediyor. Bilinsin kirenhal, bütün arazileri ve gelirleriyle birlikte Lord Baeverilmiştir, bundan böyle makamı orası olacaktır ve kendDişli Mızrak’ın Azam Lordu olarak hükmedecektir. Bu sonsuza kadar Petyr Baelish’e, oğullarına ve torunlarına

Üç Dişli Mızrak’m bütün lordları, gerçek efendileriolarak ken400



ine bağhhk yemim edeceklerdir. Majesteleri emretti, Kral Eliküçük konsey onayladı.”

Ve pizinin üstünde duran Serçeparmak gözlerini Kraljoffrey’yeIdırdı. “Minnetanm Majesteleri. Sanırım, birkaç oğul ve to

edinmek için bir şeyler yapmam gerecek.”fU Joffrey güldü, bütün salon da onunla birlikte.Üç Dişli 0zrak’ ın Azam Lordu, diye düşündü Sansave aynı zamanda arrenhal Lordu. Bunların Serçeparmak’ı neden bu kadar mutlu

ettiğini anlamıyordu; bu onurlar, Alev Kehanetçisi Hallyne’averilen unvan kadar boştu. Harrenhal lanetliydi, bunu herkes biliyorduve şu anda kale Lannisterlar’m elinde bile değildi. Ay-rıca, Üç Dişli Mızrak lordları Nehirova’ya, Tully Hanedam’nave Kuzey Kralı’na bağlıydı; Serçeparmak’ı asla efendileri ola-rak kabul etmezlerdi. Mecbur bırakılmazlarsa. Ağabeyim, dayım ve büyükbabam devrilip öldürülmezlerse. Bu düşünce Sansa’yı endişe-l end i rd i ama aptallık ettiğini söyledi kendine. Robb her seferinde onları yendi. Gerekirse Lord Baelish’i de yener.

O gün, altı yüzden fazla kişi şövalye ilan edilmişti. Bütüngece boyunca Yüce Baelor Septi’nde nöbet tutmuş ve bu sabah,tevazularını kanıtlamak için şehri boydan boya çıplak ayakla geç-mişlerdi. Şimdiyse, boyanmamış yünden yapılmış düz elbisele-rinin içinde sırayla öne çıkıyor, Kral Muhafızlarından şövalye-lik unvanlarını alıyorlardı. Tören uzun sürüyordu çünkü BeyazKılıçlar’ın Yeminli Kardeşlerinden sadece üçü unvan vermekiçin oradaydı. Mandon Moore mücadelede kaybolmuştu. Tazıortadan yok olmuştu. Aerys Oakheart, Prenses Myrcella’yla birlikte Dorne’daydı ve Jaime Lannister, Robb’un tutsağıydı.

Yani Kral Muhafızları; Balon Swann, Meryn Trant ve OsmundKarakazan’dan ibaretti. Adamlar unvanlarını aldıktan sonrakemerlerini bağlıyor ve pencerelerin altında bekliyorlardı. Şe-hirdeki yürüyüş yüzünden bazılarının ayaklan kanıyordu amahepsi de başlan dik ve gururlu duruyormuş gibi görünüyorduSansa’ya.

Bütün yeni şövalyelere körlükleri verildiğinde salondaki

kr sabırsızlıkla kıpırdanmaya başlamıştı ve hiçbiri Joffrey’dendaha sabırsız değildi. Sekilikte oturanlardan bazılan sessizce sı^Şriıaya başlamıştı ama zemindekiler kapana kısılmıştı kralın



izni olmadan salondan ayrılamıyorlardı. Demir Taht’üstüdeki Joffrey’nin durmadan kıpırdanmasından bu izniseve svereceği anlaşılıyordu ama günün işleri bitmektençok uzahenüz. Şimdi sikkenin diğer yüzü çevrilmişti; salonatutsaklgetiriliyordu.

Bu grubun içinde de büyük lordlar ve soylu şövalyeYaşlı ve aksi Lord Celtigar, nam ı diğer Kırmızı YenS

İyi Bonifer; Celtigar’dan bile yaşlı Lord Estermont; bülon boyunca kırık ayağıyla yürüyen ama yardım kabul Lord Vamer; kolu sol dirseğinden kopan gri yüzlü SöMullendore; Akbaba Tüneği’nden Kırmızı Ronnet; YOrmanı’ndan Sör Dermot; Lord Willum ve oğulları JElyas; Sör Jon Fossoway; Sör Timon, nam ı diğer KeAkıntıtaşı piçi Aurane; Lord Staedmon, nam ı diğer Mver ve yüzlercesi.

Mücadele sırasında taraf değiştirenlerin yapması gerşey JofFrey’ye bağlılık yemini etmekti ama acı son geldar Stannis için savaşanlar konuşmak zorundaydı. Kadağızlarından çıkacak kelimeler belirleyecekti. Eğer ihanin bağışlanması için yalvarır ve bundan böyle sadakatleedeceklerine dair söz verirlerse Joffrey onlan tekrar kşının altına alacak, arazilerini ve haklarını iade edecektrağmen meydan okuyan bir avuç adam vardı. “Bu işinhayaline kapılma evlat,” diye uyardı biri, bir Flörem in luydu. “İşık Tanrısı, Stannıs’ı koruyor, şimdi ve daima. saati geldiğinde bütün kılıçların ve bütün entrikaların bkurtaramayacak”

“Settin saatin şimdi geldi.” Joffrey, Sör Ilyn Payne’i çağadamı dışan çıkarıp kafasını kesmesini emretti. Ama adaçıkarılır çıkarılmaz, pelerininin göğsüne alevli bir kalp

vakur yüzlü bir şövalye bağırdı, “Stannis gerçek kraldır. Taht’ta bir canavar oturuyor, ensestten doğm uş bir zelil

“Sessiz ol,” diye kükredi Sör Kevan Lannister.Şövalye um tersine sesini yükseltti. “Diyarın kalbini

kara bir solucandır Joffrey! Onun babası karanlıktır ve ölüm. Hepinizi çürütmeden önce yok edin onu! Hepsedin, fahişe kraliçeyi ve solucan kralı, aşağılık cüceyi ve m

402



•fliceği» sahte çiçekleri. Kendinizi kurtarın!” Altın pelerinli° den biri adamı adamı yere serdi ama şövalye bağırmaya devam^Î'vordu. “Tem izleyen ateş gelecek! Kral Stannis dönecek!”e r0ffrey ayağa zıpladı. “Kral beniml Onu öldürün! Onu şimdi

Iclürün! Emrediyorum.” Elini aşağı indirdi, öfkeli ve ani bir

reketti— ve kolu tahtın keskin dişlerinden birine değincevla çığhk attı. Gömleğin kızıl ipeği, yeni kralın kanını emer-ken kırmızın,n daha koyu bir tonuna boyanıyordu.“Atine!” diyeinledikral.

Bütün gözler kralın üstündeyken, yerde yatan adam bir şe-kilde altın pelerinlilerden birinin mızrağını kaptı ve ona tutu-narakayağa kalktı. “Taht onu inkâr ediyor!” diye bağırdı. “O kral değil!”

Cersei tahta doğru koşuyordu ama Lord Tywin bir kaya ka-dar hareketsiz kaldı. Sadece tek parmağını kaldırdı ve Sör MerynTrant kılıcını çekip öne çıktı. Son, hızlı ve zalimane idi. Altın pelerinlilerşövalyeyi kollarından yakaladı. Sör Meryn uzunkı jjcının ucunu göğsüne saplarken, “O kral değil!” diye bir kezdaha bağırdı şövalye.

JofF, annesinin kollarının arasına yığıldı. Uç üstat aceleyle

yanlarına gidip Joffrey’yi kral kapısından dışarı çıkardılar. Son-ra herkes aynı anda konuşmaya başladı. Altın pelerinliler ölüadamı yerde sürüklerken, cesedi taş zeminde parlak kan izleri bırakıyordu. Varys kulağına bir şeyler fısıldarken Lord Baelishsakalıyla oynuyordu. B izi gönderecekler mi artık? diye merak ettiSansa. Bir grup tutsak hâlâ bekliyordu ama yemin etmek içinmi, lanet okumak için mi olduğunu kim bilebilirdi?

Lord Tywin ayağa kalktı. “Devam edelim,” dedi, mırıltılarıkesen net ve güçlü bir sesle. “İhanetlerinin bağışlanmasını iste-yenler konuşabilir. Başka saçmalık olmayacak.” Demir Taht’adoğru gitti ve bir basamağa oturdu, yerden en fazla bir metreyüksekteydi.

Oturum sona erdiğinde, pencerelerden içeri giren ışık sol-maya başlamıştı. Sansa sekilikten inerken bitkinlikten topallıyormuş gibi hissediyordu. Joffrey’nin kolunun ne kadar kötükesildiğini merak etti. Demir Taht’ın, üstünde oturmak için yaratıl "utntşlara zalim davrandığı söylenir.

403



Odasının güvenli duvarlarının arasına girdiğinde biyastıöyüzüne kapattı ve sevinç çığlığını boğdu. Ah, merhametli tanrı

yaptı, herkesin önünde benden vazgeçti. Akşam yemeğini getiren metçi kızı neredeyse öpecekti. Yemekte sıcak ekmek ve yavardı, koyu et çorbası, horoz ve havuç, ballı şeftali.Yemeklerin t bile daha güzel, diye düşündü.

Karanlık çöktüğünde bir pelerinin altına gizlenip tarusuna gitti. Beyaz zırhının içindeki Sör Osmund Kaköprüde nöbet tutuyordu. Sansa adama selam verirken mümkün oduğunca perişan çıkması için çabaladı. Tamikna edici davrandığından emin olamadı çünkü şövalye Syan yan bakıyordu.

Dontos yaprakh ay ışığında bekliyordu. “Neden öyle

suratlısın?” diye sordu Sansa neşeyle. “Sen de oradaydıdun. Joffrey benden vazgeçti, benimle işi bitti, beni...”Dontos, Sansa’nın elini tuttu. “Ah Jonquil, benim

Jonquil’im, anlamıyorsun. İşi bitti mi? Daha yeni başlıyoSansa’nın kalbi durdu. “Ne demek istiyorsun?”“Kraliçe gitmene asla izin vermeyecek, asla. Sen çok k

bir rehinesin. Ve Joffrey... tatlım, o hâlâ kral. Eğer senialmak isterse alır ama bu sefer rahmine ektiği tohumlar ö

lar değil piçler olur.”“Hayır,” dedi Sansa şaşkınlıkla. “O beni bıraktı, o...”Sör Dontos, Sansa’nm kulağına ıslak bir öpücük kon

“Cesur ol. Seni evine götüreceğime dair yemin etmiştimyapabilirim. Gün belirlendi.”

“Ne zaman?” diye sordu Sansa. “Ne zaman gideceğiz“Joffrey nin düğün gecesinde. Ziyafetten sonra. Bütü

li ayarlamalar yapıldı. O gece Kızıl Kale’ye yabancılar doKonseyin yarısı sarhoş olacak ve diğerleri Joffrey’nin gemasına yardım edecek Sen bir süre için unutulacaksın vşa bizim dostumuz olacak”

“Düğün bir aydan önce değil. Margaery Tyrell, YBahçe’de. Onu yeni çağırttılar.”

“Çok uzun zamandır bekliyorsun, biraz daha sabret. Bsan bir şey getirdim.” Sör Dontos kesesini karıştırarak çıkarmüşi bir örümcek ağım kalın parmaklarının arasından sa404



İncecikgümüşliflerden yapılmış bir saç filesiydi, teller o ka- ince ve narindiki Sansa fileyi eline aldığında bir nefesten

. ağır değilmiş gibihissetti. İki telin kesiştiği her noktaya •rük mücevherlerkonulmuştu, koyu renk taşlar ay ışığını içi-

“Bunlar netaşı?”“Assahi’den gelen ametistler. Çok ender rastlanan bir tür,

^ n ışığ1110 koyu mor Parla r”“Çok güzel,”dedi Sansa, benim bir gemiye ihtiyacım var, bir saç

filesine değil, diyedüşünürken.“Bildiğindendaha güzel tatlı çocuğum. Bu gördüğün bir si

hir Bu, adalet.Bu, babanın intikamı.” Dontos eğilip Sansa’yıtekraröptü. “Bu,evin.”

405



M î *

THEON

Duvarların dışında ilk keşif süvarileri görüldüğünde 0 Luwin geldi. “Lord prensim,” dedi, “teslim olmalısımz^M

Hizmetçilerin getirdiği; yulaflı kek, bal ve kan Msta

oluşan kahvaltı tepsisine baktı Theon. Yine uykusuzs ° s i s i n

g e ç i rgece sinirlerini germişti ve yemeğin görüntüsüm i d e s i n i bdiriyordu. “Amcamdan cevap yok mu?”

*Vok,” dedi üstat. “Pyke’taki babanızdan da.”“Daha çok kuş yolla.”“İşe yaramaz. Kuşlar onlara varana kadar...”“Yolla!” Yemek tepsisini bir vuruşta kenara fırlattı,ü s t ü n

battaniyeyi atıp Ned Stark’m yatağından çıplakv e ö f k e l i b

de kalktı. “Yoksa ölmemi mi istiyorsun? Mesele bu mL u wŞimdi gerçekler.”

Küçük, gri adam korkmuyordu. “Üstatlar hizmete d e r . ”“Evet. Ama kime?”“Diyara,” dedi Üstat Luwin, “ve Kışyarı’na.T h e o n , b

manlar sana sayıları ve harfleri öğrettim, tarihiv e s a v a ş s aVe öğrenmek isteseydin daha fazlasını da öğretebilirdS

karşı büyük bir sevgi duyduğumu söylemeyeceğim,h a y ı r ,senden nefret de edemem. Etsem bile, içtiğim ants e b e bKışyarı senin elinde olduğu sürece sana tavsiyev e r m e k lkümlüyüm. Ve şimdi sanateslim olmanı tavsiye ediyorum.”

Theon yerdeki nemli pelerini eğilerek aldı,s i l k e l e d

omuzlanna serdi. Bir ateş, bir ateş lazım ve temiz kıyafetler. nerede? Mezarıma kirli kıyafetler içinde girmeyeceğim.

“Burayı elinde tutma umudun yok,” diye devam et“Lord babanın yardım göndermeye niyeti olsaydı şimddar yapardı bunu. Onu asıl ilgilendiren yer, Boğaz. Kudövüşülücek mücadele, Moat Cailin’in yıkıntılarınınortasıngerçekleşecek.”

“Olabilir,” dedi Theon. “Ama Kışyarı benim elimdo l d

sürece Sör Rodrik ve Starklar’ın sancak beyleri güneye

amcama arkadan saldıramazlar.”Savaş sanatında senin j



-■■fi kadar acemi değilim yaşlı adam. “Gerekirse, bir yıllık kuşatma-dı dayanacak kadar yiyeceğim var.”

“Kuşatma olmayacak. Merdivenleri kurmak ve iplerin ucuna j^nca takmak için bir iki gün harcayacaklar belki. Ama sonra,ayrıianda yüzlerce noktadan duvarlarını aşacaklar. Kuleyi birsiiretutabilirsin ama kale bir saat içinde düşecek. En iyisi kapı-l a r ı açman ve...

merhamet için yalvarmam mı? Bana ne çeşit bir merhametgöstereceklerini biliyorum.”

“Bir yol var.”“Ben demirdoğumluyum,” diye hatırlattı Theon. “Benim

kendi yolum var. Bana ne seçenek bıraktılar? Hayır, cevap ver-me. Senden yeterince tavsiye duydum. Git ve emrettiğim gibikuşları yolla, Lorren’a onu görmek istediğimi söyle. Wex’i de.Zırhımın temizlenmesini ve garnizonumun avluda toplanma-sını istiyorum.”

Bir an için üstadın ona karşı geleceğini düşündü. Ama so-İ nunda Luwin hafifçe eğildi. “Nasıl emrederseniz.”

Acınacak kadar küçük bir kalabalık oluşturdular; demira

damlar az, avlu büyüktü. “Kuzeyliler akşam olmadan tepemi-ze binecekler,” dedi Theon adamlarına. “Sör Rodrik Cassel veonun çağrısına yanıt veren bütün lordlar. Onlardan kaçmaya-cağım. Bu kaleyi aldım ve elimde tutmaya niyetliyim, Kışyarı prensi olarak yaşamaya ya da ölmeye. Ama hiç kimseye benimle birlikte ölmesini emretmeyeceğim. Sör Rodrik’in ana kuvveti buraya ulaşmadan önce kaleden ayrılırsanız kurtulma şansınızolabilir.” Uzunkılıcını kınından çıkardı ve yere bir çizgi çizdi.“Kalacak ve savaşacak olanlar, öne çıkın.”

Kimse konuşmadı. Adamlar zırhlarının, kürklerinin vekaynatılmış derilerinin içinde taştan yapılmışçasına hareket-siz duruyorlardı. Birkaçı aralarında bakıştı. Urzen kıpırdandı.Dykk Harlaw boğazını temizleyip tükürdü. Rüzgârın parmağı,Endehar’ın uzun, güzel saçlarının arasından geçti.

Theon boğuluyormuş gibi hissediyordu. Neden şaşırdım ki?

diye düşündü umutsuzca. Babası ondan vazgeçmişti, amcaları,ablası, hatta o sefil yaratık Leş bile. Adamları neden onlardandaha sadık olacaktı? Söylenecek bir şey yoktu yapılacak birşey



yoktu. Gri duvarların ve beyaz gökyüzünün altında öylrabilirdi sadece, elinde kılıcı, beklerdi, beklerdi...

Çizgiyi geçen ilk kişi Wex oldu. Uç hızlı adımve Theon’ yanındaydı. Omuzları düşmüştü. Çocuğun hareketiyleKara Lorren onu takip etti. Yüzü asıktı. “Başka?”dedi The Kırmızı Rolfe öne çıktı. Kromm. Werlag. Tymorve kardeşle?

Bela Ulf. Koyunhırsızı Harrag. Dört Harlaw ve ikiBotley b?lina Kenned sonuncuydu. Toplamda on yedi adam.Urzen, yerinden kımıldamayanların arasındaydı.StyggV

Asha’nın Derinorman Kalesi’nden getirdiği on adamı“Gidin o halde,” dedi Theon. “Ablama koşun. Sizi sıcakbir §ekilde karşılayacağından şüphem yok.”

Stygg utanmış gibi görünecek nezakete sahipti enaz ındDiğerleri tek kelime etmeden gitti. Theon, kalanon yediadamdöndü. “Duvaralara dönün. Tanrılar sağ kalmamıza izinher birinizi hatırlayacağım.”

Diğerleri giderken Kara Lorren kaldı. “Kale ahalisidövü başlar başlamaz karşımızda yer alacak.”

“Bunu biliyorum. Ne yapmamı istiyorsun?”“İşlerini bitirin,” dedi Lorren. “Hepsinin.”Theon başını salladı. “İlmik hazır mı?”

“Hazır. Kullanacak mısınız?”“Daha iyi bir yol biliyor musun?”“Evet. Baltamı alıp köprünün üstünde duracağım.

beni denesinler. Teker teker, ikişer ikişer, üçer üçer, hetmez. Ben nefes alırken kimse o hendekten geçmeyece

Ölmeye niyetli, diye düşündü Theon. İstediği şey zafer değil,¡ar kılara layık bir son. “İlmiği kullanacağız.”

“Nasıl isterseniz,” diye karşılık verdi Lorren, gözlerinçümseme vardı.Wex, Theon’un mücadele için giyinmesine yardımetti. S

yah pelerininin ve altın rengi gömleğinin altındaiyice yağlanmış örgü zırh ve onun da altında kaynatılmış derivardı. Zırhıngiyip silahlannı kuşanınca, doğu ve güney duvarlarınınbirleştiği köşedeki gözcü kulesine tırmanıp felaketinebaktı. Kuzeyadamlar kaleyi çember içine almak için yayılıyorlardı.Sayıların

tahmin etmek güçtü. En az bin kişi, belki de bununiki katı. O



j, ajanta karşı. Mancınıklar ve akrepler getirmişlerdi. Theon,{T | Yolu’nda gümbürdeyen bir kuşatma kulesi göremedi ama

rt Ormanı’nda istedikleri kadar kule kurmalarına yetecekijç vardı»

Üstat Luwin’in Myr mercekli tüpünden bakıp adamlarınocaklarını inceledi Theon. Baktığı her yerde Cerwynler’in

Savâ§ baltasıdalgalanıyordu, Tallhartlar’m ağacı da vardı ve BeLiman’ın balıkadamı. Flintler’in ve Karstarklar’ın sancak-

larıdaha azdı.Orada burada Hormvoodlar’ların yaban geyiği-ni bile gördü. Ama Glouerlar yok, Asha onların işini bitirdi. Dehşet K a l e s i ’ nden Boltonlar, Sur’un gölgesinden çıkıp aşağı inen Umberlar ja yok. Onlara ihtiyaç da yoktu gerçi. Kısa zaman sonra, CleyCervvyndenen delikanlı uzun bir direğin ucunda dalgalanan barışsancağıyla birlikte kale kapısının önünde belirdi ve SörRo drik’in Dönek Theon’la görüşme talep ettiğini duyurdu.

Dönek. Bu isim safra kadar acıydı. Babasının dargemileriniLannis Limanı’nın üstüne yüzdürmek için Pyke’a gitmişti o,hatırladı. “Birazdan çıkacağım,” diye bağırdı aşağıya. “Tek ba-şıma.”

Kara Lorren itiraz etti. “Kanı sadece kan temizler,” dedi.“Şövalyeler diğer şövalyelerle ateşkes yapabilir ama kanun ka-çağı kabul ettikleri adamlarla uğraşırken onurlan o kadar daumurlarında olmaz.”

Theon parladı. “Ben Kışyarı Prensi’yim ve Demir Adalan’nınvârisiyim. Şimdi gidip kızı bul ve sana söylediğim şeyi yap.”

Kara Lorren öldürücü gözlerle Theon’a baktı. “Tamam.Prens.”

O da bana karşı döndü, diye fark etti Theon. Son zamanlardaKışyarı’nın taşları bile ona karşıydı.Ölürsem, dostsuz ve terk edil miş bir adam olarak öleceğim. Bu durumda, yaşamaktan başka neseçeneği vardı?

Başında tacıyla kapı kulübesine doğru at sürdü. Bir kadınkuyudan su çekiyordu ve aşçı Gage mutfak kapısındaydı. Nef-retlerini, kasvetli bakışlarının ve bir taş kadar ifadesiz yüzlerininarkasına saklamışlardı ama Theon hissedebiliyordu.

Köprü aşağı indirilirken, soğuk rüzgâr hendek boyunca içÇekti. Rüzgârın dokunuşu Theon’u titretti.Soğuk, başka bir şey



“Sanahiç zararverilmedi.“Ve Beth’inize de zarar verilmeyecek, bana...”SörRodrik, Theon’un cümlesini bitirmesini beklem

lan ”dıye bağırdı şövalye, beyaz sakallarının arkasındakiyüzü keyle kızarmıştı. “Sana adamlarını kurtarm an ve bir zerrela ölmen için bir şans verdim Dönek. Ama bir çocuk ka

bunu bekleyemeyeceğimi bilmeliydim.” Eli kılıcının kabgitti. “Seni burada öldürüp yalanlarına ve kandırmaca

son vermeliyim. Tanrılar biliyor ki bunu yapmalıyım.Theon titrek ve yaşlı bir adamdan korkmuyordu amçatıdaki okçular ve sıralanmış şövalyeler başka bir meseleykılıçlar kınlarından çıkarsa, kaleye geri dönme ihtimalçok ahiç arasındaydı. “Yeminini boz ve beni öldür. Ve küçü

bir ipin ucunda sallanırken seyret.”Sör Rodrik’in parmak eklemleri bembeyaz kesilm

bir an sonra elini kılıcın kabzasından çekti. “Doğrusu,

uzun yaşadım.”“Buna itiraz edemem sör. Şartlarımı kabul ediyornuz?”

“Leydi Catelyn’e ve Stark Hanedanı’na karşısorumluluknm var.”

“Ya kendi hanedanınıza? Beth soyunuzun sonuncusYaşlı şövalye atının sırtında dim dik otu rdu . “Kızımı

kendimi öneriyorum. O nu serbest bırak ve rehine olaal. Kışyan’nın kale kumandanı bir çocuktan çok daha dir.”

“Benim için değil.”Yiğitçe birdavranış ihtiyar ama ben o k dar büyük bir aptal değilim. “Bahse girerim ki Lord MandeLeobald Tallhart için de değil.”Senin zavallı, yaşlı postun oniçin herhangi bir adamınkinden daha kıymetlideğil. “Hayır, kızıtacağım... ve güvende tutacağım, em ir le rim i yerine getsürece. Hayatı sizin ellerinizde.”

“Tannlar merhamet edin. Theon, bunu nasıl yapabSaldırmak zorunda olduğum u biliyorsu n, yemin ettim...”

“Bu ordu, güneş batarken hâlâ kapımın önünde olurasılacak,” dedi Theon. “Sabahın ilk ışıklarında bir rehionun peşinden mezara girecek ve güneş ba tarken bi

412



Qrdu buradan gidene kadar, her gün doğumu ve batımıa n l a m m agelecek. Rehine sıkıntısı çekmiyorum.” Bir ce

cluyn13 beklernecli, Gülümseyen’i çevirip kaleye doğruÖnceağır ağır gitti ama arkasındaki okçuları düşününce

Jaflü*- Kazıklara geçirilmiş küçük kafalar onu izliyorlardı, her

blZtredebiraz daha büyüyorlardı; aralarında küçük Beth CasselAnıyordu,boynuna yağlı ip geçirilmişti, ağlıyordu. Atını mah jayıp dörtnala kaldırdı. Gülümseyen’in nalları köprünün

Mtinde gümlüyordu, davul gibi.^ Avluda eyerinden inip dizginleri Vex’e uzattı. “Bu onlarıdurdurabilir,” dedi Kara Lorren’a. “Gün batarken anlayacağız.0 zamana kadar kızı içeri al ve güvenli bir yerde tut.” Deri, çe-

likve yün katmanlarının altında ter içinde kalmıştı. “Bir kadehrap istiyorum. Bir fıçı şarap daha da iyi olur.” jsjed Stark’ın yatak odasındaki şömine yakılmıştı. Theon

ateşin başına oturup kalenin mahzeninden getirilen yoğun kır-mızıyıkadehine doldurdu. Ruh hali kadar ekşi bir şaraptı.Saldıracaklar, diye düşündü alevlere bakarken.Sör Rodrik kızını seviyor ama o hâlâ kale kumandanı ve her şeyden öte bir şövalye. Boynuna ipgeçirilen kişi Theonve dışarıdaki orduyu komuta eden adamLord Balon olsaydı,saldırıyı haber veren savaş boruları çoktanötmüş olurdu, bundan emindi. Theon, Sör Rodrik demirdoğumlu olmadığı için tanrılara şükretmeliydi. Yeşil topraklarınerkekleri daha yumuşak bir malzemeden yapılmıştı amayeterince yumuşakdavranacaklarından emin olamıyordu.

Yaşlı adam her şeye rağmen kaleye saldırmaya karar verirseKışyarı düşerdi; Theon bu konuda hayallere kapılmıyordu. Onyedi adam; kendi sayılarının üç, dört ya da beş katını öldürebi-lirdi ama sonunda ezilirdi.

Theon, şarap kadehinin kenanndan alevlere baktı, bütün bunların ne kadar adaletsiz olduğunu düşünüyordu. “FısıltılıOrman’daRobb Stark’ın yanında at sürdüm,” diye mırıldandı.O gecekorkmuştu ama şimdiki gibi değildi. Etrafında dostlannvarken girdiğin mücadele başkaydı, tek başına ve küçümsenerekyok edileceğin mücadele başka. Merhamet, diye düşündü umut-suzca.



eski iç avluya gitti. Orada durdu,kolları ağrıyıp parmaklannayana kadar ok üstüne ok fırlattı,yeni bir tura başlarkenokhedeflerden toplamak için duruyordu sadece. Bu yayla B ra

hayatım kurtardım , diye hatırlattı kendine. Keşke kendimi, can J da kurtarabilseydim. Kuyunun yanma kadınlargeldi ama faoyalanmadılar, Theon’un yüzündegördüklerişey her neyse Jbucak uzaklaşmalarına sebepolmuştu.

Yıkık kule, Theon’un arkasındaydı,çok uzun zaman önbir yangının harabeye çevirdiği üstkatların zirvesi dikenli bitaca benziyordu. Güneş hareketettikçe kulenin gölgesi dehareketetti, yavaş yavaş uzuyordu,Theon Greyjoy’a uzanansiybir kol gibi. Eğer kızı asarsam kuzeyli adamlar hiç vakit kaybetmed

saldırır, diye düşündü oku serbest bırakırken. Eğer kızı asmazsan tehditlerimin boş olduğunu anlarlar. Yaya bir ok daha taktı.Çtu yolu yok. Hiç.

“Senin kadar iyi yüz okçun olsaydı, kaleyi elinde tutmsın olurdu,” dedi yumuşak bir ses.Theon döndü, Üstat Luwin arkasındaydı. “Uzaklaş,”

Theon. “Yeterince tavsiye aldım.”“Ya hayat? Yeterince yaşadınız mı lord prensim?”Theon yayını kaldırdı. “Bir kelime daha edersen bu o

bine gömerim.”“Yapmazsınız.”Theon, gri kaz tüylerini yanağına çekerek yayı gerdi. “

girmek ister misin?”“Ben senin son umudunum Theon.”

Benim hiç umudum yok, diye düşündü Theon. Ama yayısantim aşağı indirip, “Kaçmayacağım,” dedi.

“Kaçmaktan bahsetmiyorum. Siyahları kuşan.”“Gece Nöbetçileri?” Theon yayı yavaşça saldı ve oku

nu yere doğrulttu.“Sör Rodrik bütün hayatı boyunca StarkHanedam’na hiz

met etti ve Stark Hanedanı her zaman Nöbet’in dostu olgeri çevirmeyecektir. Kapılan aç ve silahını bırak, onunşartlarınıkabul et, siyahlan kuşanmana müsaade etmek zorunda.”

Gece Nöbetçileri’nin kardeşi. Ne tacı, ne oğlu, ne de kadını cağı anlamına geliyordu bu... ama hayat anlamına dageliyordu



urlu bir hayat. Ned Stark’ın öz kardeşi Nöbet’i seçmişti velon Kar da öyle.

Bir sürü siyah kıyafetimvar, deniz canavarlarım yırtarsam elbet. Atım bile siyah. Nöbet’te yükselebilirim... baş korucu, hatta Lord Ku mandan. O kanlı adalar Asha’nın olsun, en az onun kadar kasvetliler

zaten Eğer Doğugözcüsü’nde hizmet verirsem kendi gemimin kuman danı bile olabilirimve Sur’un ötesinde ava çıkabilirim. Kadınlara gelin ce hangi yabanıl kadın yatağında bir prens olsun istemez? Yüzündenhafif bir gülümseme geçti.Siyah bir pelerin değiştirilemez. En iyi

adamlardan biri...“PRENS THEON!” Ani çığlık gündüz düşünü parçalara

ayırdı. Kromm avlunun karşısından koşarak geliyordu. “Kuzey-

li adamlar...”Theon ani bir dehşet duygusuyla sarsıldı. “Saldırıyorlarmı?

Üstat Luwin, Theon’u kolundan yakaladı. “Hâlâ vaktin var.Barış sancağını çek...”

“Dövüşüyorlar,” dedi Kromm aceleyle. “Daha fazla adamgeldi, yüzlercesi, önce onlara katılır gibi yaptılar. Ama şimdi te-pelerine bindiler!”

“Asha mı?” Sonunda kardeşini kurtarmaya mı gelmişti?Ama Kromm başını iki yana salladı. “Hayır. Bunlar kuzeyli

derim ben. Sancaklarında kanlı bir adam var.” Dehşet Kalesi’nin derisi yüzülmüş adamı. Leş’in, yakalanma-

dan önce Bolton’ın piçine hizmet ettiğini hatırladı Theon. Leşgibi sefil bir yaratığın Boltonlar’ı taraf değiştirmeye ikna ettiği-ne inanmak zordu ama başka bir mantıklı açıklama da yoktu.“Kendim göreceğim,” dedi.

Üstat Luwin onu takip etti. Siperlere vardıklarında, kale ka-pılarının dışındaki pazar meydanının ölü adamlarla ve ölmeküzere olan atlarla dolu olduğunu gördüler. Bir savaş hattı gör-medi Theon, kılıçlardan ve sancaklardan oluşan bir karışıklıkvardı sadece. Bağrışmalar ve çığlıklar soğuk sonbahar havasındaçınlıyordu. Sör Rodrik ’in adamları daha kalabalıktı ama DehşetKalesi’nin adamları daha iyi komuta ediliyordu, düşmanı ga-fil avlıyorlardı. Saldırıyor, geri çekiliyor, tekrar saldırıyorlardı.



almaya çalıştığında hücum ediyor, onlarıkanlı parçalarayorlardı. Sakatlanan atların korkunç inlemelerininarasınd meşe kalkanlara inen demir baltaların sesini duyuyordu Th

Hanın yandığını gördü. <Kara Lorren yanına geldi ve bir süre sessizce durdu. G

batıda alçalmıştı, arazileri ve evleri parlakkırmızıya boyuyoAcı dolu titrek bir çığlık duvarları aştıve yanan evlerinötesi

den bir savaş borusu duyuldu. Yaralı bir adamın kendini ysürüdüğünü gördü Theon, pazar meydanının ortasındakiyuya ulaşmaya çalışırken kanını toprağa bulaştırıyordu. Kuyvaramadan öldü. Deri bir yelekve koni şekilli bir yarım miğgiyiyordu ama hangi tarafta dövüştüğünü belli eden bir ayoktu üzerinde.

Kargalar, akşam yıldızlarıyla birlikte mavi tozda geldi“Dothraklar; yıldızların, kahraman ölülerin ruhları olduğinanır,” dedi Theon. Uzun zamanönce Üstat Luwin söylembunu.

“Dothraklar?”“Dar Deniz’in karşısındaki at efendileri.”“Ah, onlar.” Kara Lorren sakallarının altından homu

“Vahşiler pek çok aptalca şeye inanır.”Hava karardıkça ve duman etrafa yayıldıkça aşağıda o

tenleri görmek zorlamıştı ama çelik sesleri gittikçe azaolmuştu. Çığlıklar ve savaş boruları yerlerini iniltilere v

parçalayan feryatlara bırakmıştı. Sonunda bir grup atlı lann arasından çıktı. Liderleri siyah zırhlı bir şövalyeydi. lak miğferi kasvetli bir kırmızıyla parıldıyordu ve omuzlsoluk pembe bir pelerin dökülüyordu. Ana kapının ödizginlerini çekti ve adamlanndan biri kalenin açılması ğırdı.

“Dost musun, düşman mı?” dedi Kara Lorren.“Bir düşman böylesine güzel bir armağan getirirmiydi

Kırmızı Miğfer elini salladı ve kapının önüne üç ceset bırakıld

Duvarın üstündeki adamlar yüzlerini görebilsin diyemeşalel

ccsederi aydınlattı.“Yaşlı kale kumandanı,” dedi Kara Lorren.“Leobald Tallhart ve Cley Cerwyn’le birlikte.”Çocuklo

. .••



. n gözüne bir oksaplanmıştı ve Sör Rodrik’in sol kolu dirse, jjöen kopm uştu.Üstat Luwin sözsüz bir dehşet çığlığı attı veizlerininüstüne düştü.

“Büyükdomuz Manderly, Beyaz Liman’dan ayrılamayacak

kadar ödlek olmasaydı onu da getirirdik,” diye bağırdı KırmızıMiğfer Kurtuldum, diye düşündü Theon. Öyleyse neden bu kadar

boşhissediyordukendini? Bu bir zaferdi, tatlı bir zafer, uğrunaduaettiği bir başan.Üstat Luwin’e baktı.Teslim olmaya ve siyahlan kuşanmaya ne kadar yaklaştığımı düşününce...

“Dostlarımıziçin kapıları açın.” Belki bu gece, rüyalarınıngetirebileceğişeylerin korkusu olmadan uyuyabilirdi Theon.

Dehşet Kalesi’nin adamları hendeği geçip iç kapıdan kale-ye girdiler.Theon onlarla buluşmak için Kara Lorren ve ÜstatLuwin’le birikte avluyaindi. Birkaç mızrağın ucundan solukrenkli flamalar sarkıyorduama adamların çoğu savaş baltası yada uzunkılıç taşıyordu,kalkanlar parçalanmıştı. “Kaç adam kaybettiniz?” diye sorduTheon, Kırmızı Miğfer atından inerken.^

“Yirmi ya da otuz.” Meşalenin ışığı adamın miğfer siperi 1nin çentilmiş minesinden yansıdı. Miğferi ve boyun zırhı, insan |yüzü ve omuzlan şeklinde dövülmüştü. Derişiz ve kanlı, ağzı jsessiz bir ızdırap çığlığıyla açılmış.

“Sör Rodrik’in bir adama karşılık beş adamı vardı.”“Evet ama bizi dost sanıyordu. Yaygın bir hata. Yaşlı aptal\

bana elini uzattığında kolunun yansını aldım. Sonra yüzümügörmesine izin verdim.” Adam, miğferini iki eliyle birden başın-

dan çıkanp kolunun altına aldı.“Leş,” dedi Theon huzursuzca. Bir hizmetkâr böyle bir zırha na sıl sahip oldu?

Adam güldü. “Sefil herif öldü.” Theon’a yaklaştı. “Kızın suçu;eğer o kadar uzağa koşmasaydı sefil herifin aö sakadanmazdı ve biz de kaçabilirdik. Bayırdan süvarilerin geldiğini görünce kendiatımı ona verdim. O sırada kızla işim bitmişti, vücut soğumadanönce o da sırasını savmak istedi. Onu kızın üstünden çekip almakzorunda kaldım ve kendi kıyafetlerimi eline tutuşturdum; danaderisi çizmeler, kadife bir takım, gümüş işlemeli kılıç kemeri ve

M



bulabildiğin bütün yardımı getir. Atımı al, hızlı koşucuduişte, bana babamın verdiği yüzüğü tak, seni benim göndemi anlasınlar. Beni sorgulamaması gerektiğini gayet iyi biliySırtına bir ok saplandığında, ben kendimi kızın pisliğine buadamın perişan giysilerini giymiştim bile. Beni bütün brağmen asabilirlerdi ama görebildiğim tek seçenek buydu. nin tersiyle ağzını sildi. “Ve şimdi tadı prensim, bana bir söz verilmişti, iki yüz adam getirirsem. Ben bunun üç kattirdim, üstelik yeşil oğlanlar ya da çiftçiler değil; babamın gzonu.”

Theon söz vermişti. Bu geri çekilmek için uygun bir zdeğildi. Ona olan borcunu ödeve onunla dahasonra ilgilen. “Han-dedi, “barınağa git ve Palla’yı dostumuz...?”

“Ramsay.” Dolgun dudaklarında gülümseme vardı gun gözleri gülmüyordu. “Sevgili kanm kendi parmameden önce bana Kar derdi ama ben Bolton’ı tercih edGülümsemesi ekşidi. “Üstün hizmetimi barınakta çalıla ödüllendiriyorsunuz demek, uygun olan bu mudur

Sesinde Theon’un hoşlanmadığı bir ton vardı, Dehşadamlarının gözlerindeki küstah bakıştan da hoşlanmamverilen şey oydu.”

“Köpek boku kokuyor. Kötü kokulardan bıktım. On

sizin yatağınızı ısıtan kızı alacağım sanınm. Adı neydi? “Çıldırdın mı?” dedi Theon öfkeyle. “Seni...”Piçin elinin tersi Theon’un yüzüne indi ve yanağı

ğin altında mide bulandırıcı bir kırılma sesiyle parçalaya kıpkırmızı bir acı çığlığının içinde kayboldu.

Theon, bir süre sonra gözlerini açtığında kendini yeKarnının üstüne yuvarlanıp bir ağız dolusukan yuttu. Ka

kapatın! diye bağırmaya çalıştı ama çok geçti. Dehşet Kadamlan Kırmızı Rolfe’u ve Kenned’i öldürmüştü, ölardan ve kılıçlardan oluşan bir nehrin içinde diğer ad

boğuluyordu. Theon’un kulaklarında çınlama, etrafıvardı. Büyük Salon’a doğru koşmaya çalışan U lf un kok saplandığını gördü. Üstat Luwin; savaş atının sırtışövalye, mızrağını omuzlarının arasına saplamadan vedönüp üstünden geçmeden önce Theon’a ulaşmayaçalışıyo

418



bir adam, elindekimeşaleyi başının üstünde birkaç kez ^^d ön dü rdü kten sonraahınn saman kaplı çatısına fırlattı. 1*** f i bana bırakın,” diye bağırıyordu piç, alevler gürleyerek

î a lirken.“Geri kalanları yakın. H er şeyi y a k ın ” Theon Grey joy’u ngördüğüson şey Gülümseyen’di; yanan

ahırdan çık ıyo rd u ,yelesialev almıştı, şahlanıyordu, çığlıklar atıyordu—



TYRİON

Çatlak bir tavan vardı rüyasında. Kan, dışkı ve yanıkkulan. Hava keskin dumanla doluydu. Etrafındaki ainliyordu ve zaman zaman acıyla kalınlaşmış bir çığlıkhavadeliyordu. Hareket etmeye çalıştığında yattığı yere pislfark etti. Havadaki duman gözlerini sulandırdı. Ağlıyor muyuBabasının görmesine izin vermemeliydi. Casterly Kaya

bir Lannister’dı o. Bir aslan, bir aslan olmalıyım, aslan gibi aslan gibi öl. Ama canı çok acıyordu. İnlemeye bile gücü kendi pisliğinin içinde yatıp gözlerini kapadı. Yakınlarağır ve tekdüze bir sesle tanrılara küfrediyordu. Tyrionleri dinledi ve ölüp ölmediğini merak etti. Bir süre sokayboldu.

Kendini şehrin dışında buldu, renksiz bir dünyada ydu. Kuzgunlar, geniş siyah kanatlarıyla gri gökyüzündlüyordu. Tyrion nereye ayak bassa, leş kargaları öfkeli bhalinde ziyafetlerinin üstünden havalanıyordu. Beyaz lsiyah cesetleri kemiriyordu. Kurtlar griydi, sessiz rahiböyle; ölenlerin kemiklerinden etlerini sıyırıyorlardı. Talanı cesetlerle doluydu. Güneş, sıcak ve beyaz b ir sikke

tık gemilerin kömüre dönmüş kem iklerinin etrafında kgri nehrin sulannda parıldıyordu. Ö lü le rin cenaze ateşlekara dumanlar ve beyaz küller yükseliyordu. Benim marifediye düşündü Tyrion Lannister. Benim emrimle öldüler.

Dünyada hiç ses yoktu önce ama bir süre sonra ölülmuşak ve korkunç seslerini duymaya başladı. Ağladılarler, acılanmn bitmesi için yalvardılar, yard ım istediler, a

ni çağırdılar. Tyrion annesini hiç tanım amıştı. O Shaeama Shae orada değildi. Hatırlamaya çalışarak gri gölgetasında tek başına yürüdü.

Sessiz rahibeler ölü adamların zırhlannıve kıyafetlerinkarıyordu.Katledilenlerin pelerinlerindeki parlak boyalalinmişti. Beyazın ve grinin tonlarını giyinmişölülerin kasiyah ve kabukluydu. Adamlann çıplak bedenlerinin,ellerin



ayaklarından tutulup taşınarak, dostlarına katılmak üzere ce ze ateşlerineatılışını izledi Tyrion. Çelik ve kumaş, iki büyük

^ ahat tarafından çekilen beyaz bir arabanın arkasına fırlatılı-yordu»

Çok fazkı Ölü, çok,çok fazla. Cesetleri gevşekti, yüzleri sark-mıştı ya da katılaşmıştı, gazla şişmişti, tanınmayacak haldeydi-ler neredeyseinsan değildiler. Sessiz rahibelerin çıkardığı kıvafederisiyah kalplerle, gri aslanlarla, ölü çiçeklerle ve solgun,hayaletimsigeyiklerle süslenmişti. Zırhlan göçmüş, yanlmıştı.Örgü zırhları kopmuş, kırılmış, kesilmişti.Onları neden öldür düm? Bir zamanlar biliyordu ama her nasılsa unutmuştu.

Sessiz rahibelerden birine sorabilirdi ama konuşmaya çalış-

tığında ağzı olmadığını fark etti. Bu keşif onu dehşete düşürdü.Bir ağzı olmadan nasıl yaşayabilirdi? Koşmaya başladı. Şehirfazla uzak değildi. Şehrin içinde güvende olacaktı, bütün buölülerden uzakta. Ölülerin yanı değildi onun yeri. Ağzı yoktuama hâlâ canlı bir adamdı o. Hayır, bir aslan, bir aslan, canlı bir

aslan. Ama şehir duvarlanna vardığında kapılar kapalıydı.Tekrar uyandığında hava karanlıktı. Önce hiçbir şey göre-

medi ama bir süre sonra bir yatağın belli belirsiz hatlan çıktıortaya. Perdeler kapalıydı ama oymalı yatak direklerinin şeklinive kafasının üstündeki kadife cibinliğin drapelerini görebiliyor-du. Altında, kuş tüyü bir yatağın teslim alan yumuşaklığı vardıve başı kaz tüyü bir yastığın üstündeydi. Benim yatağım, kendi yatağımdayım, kendi odamdayım.

Cibinliğin içi sıcaktı, üstünü örten battaniyelerin ve kürk yı-ğınının altında terliyordu. Ateş, diye düşündü sersemlemiş birhalde. Kendini çok zayıf hissediyordu, elini kaldırmaya çalıştı-ğında bıçak gibi bir sancı hissetti. Pes etti. Kafasının kocamanolduğunu hissediyordu, yatak kadar büyük, yastıktan kaldıra-mayacağı kadar ağır. Vücudunu neredeyse hiç hissedemiyordu.

Buraya nasıl geldim? Hatırlamaya çalıştı. Mücadele, yanıp sönengörüntüler halinde geldi. Nehirdeki arbede, çelik eldivenini su-nan şövalye, gemilerden oluşan köprü...

Sör Mandon. Ölü ve boş gözleri, uzanan eli, beyaz mineligöğüs kalkanında parıldayan yeşil ateşi gördü. Korku, soğuk veŞidd tli bi k t l öktü ü tü ö tül i lt d id t



basının boşaldığını hissetti. Bir ağzı olsaydı çığlık atard H ayır rüyaydı, diye düşündü, başı zonkluyordu.Yardım edin, biri ba yardım etsin. Jaime, Shae, anne, biri... Tysha...

Kimse duymadı. Kimse gelmedi. Karanlıkta tek başınkokulu bir uykuya daldı. Ablasının, yatağının başında du

nu gördü rüyasında, yanında lord babalan vardı, babanıçatılmıştı. Bu bir rüya olmalıydı çünkü Lord Tywin bfersah uzaktaydı, batıda Robb Stark’la savaşıyordu. Diğegelip gitti. Varys ona bakıp içini çekti ama Serçeparmak yaptı.Seni kahrolası hain piç, diye düşündü Tyrion kinle.Seni A

KÖprü’yegönderdik ama geri dönmedin. Gelenlerin birbirleriylenuştuğunu duyabiliyordu bazen ama kelimeleri anlayamSesleri kulaklannda vızıldıyordu, kalın keçelerin arasın

ğulmış anlar gibi.Savaşı kazanıp kazanmadıklarını sormak istedi. Kazanm olmalıyız, aksi takdirde kazığa geçirilmiş bir kafadan ibaret olYaşıyorsam, kazanmışız demektir. Onu neyin daha fazla muettiğinden emin değildi: Zafer ya da zafer kazandıklarınyabilmiş olması. Yavaş da olsa geri geliyordu zekâsı. Bu Zekâsı bütün servetiydi.

Bir dahaki uyanışında perdeler açıktı ve Podrick Paynde bir mumla başında bekliyordu. Tyrion gözlerini açıncçocuk. Hayır, gitme, bana yardım et, yardım, diye seslenmek tedi ama bütün yapabildiği hafifçe inlemekti. Ağzım yok. Teelini yüzüne götürdü, her hareketi acı doluydu, el yord bir şeyler anlamaya çalışıyordu. Et, dudak ve diş olması gyerlerde katılaşmış kumaş buluyordu parmakları. Keten. Yüzünün alt yansı sıkıca sargılanmıştı; nefes almak ve beslenm

delikler açılmış alçı bir maske.Kısa süre sonra Pod tekrar ortaya çıktı. Bu defa yanıyabancı vardı, zincirli ve cübbeli bir üstat. “Lordum, hiçdamamalısımz,” diye mınldandı adam. “Vahim yaralarınKendinize büyük zarar verirsiniz. Susadınız mı?”

Tyrion tuhaf bir şekilde başını salladı. Üstat, ağzının deki deliğe bakır bir huni yerleştirip boğazına ağır ağır akıttı. Tyrion yuttu, neredeyse hiç tat almadan. Sıvının



olduğunU ett* Üstat huniyi ağzından çektiğinde■ n döne döne uykuya düşmeye başlamıştı bile.

^B u defa bir ziyafetteydi rüyasında, bir büyük salonda, zaferâfetinde. Bir yüksek masada, yüksek koltukta oturuyordu.

• nlarkadehlerini kaldırıp onu bir kahramanmış gibi selamHardı- Marillion oradaydı; Ay Dağları’nda onlarla birlik^olculukeden şarkıcı. Ahşap arpım çalıyor, İblis’in cesaret* lukahramanlıklannın şarkısını söylüyordu. Lord Tywin bile

mnun bir şekilde gülümsüyordu. Şarkı bittiğinde Jaime aya^ Tyrion’a diz çökmesini emretti ve altın kılıcıyla önce

*sonrasol omuzadokundu, Tyrion bir şövalye olarak ayağa jileti Onasarılmak için bekleyen Shae’in elini tuttu. Kız gülü

0r şakalaryapıyor, ona Lannister devi diyordu.Karanlıkta, soğuk bir odaya açıldı gözleri. Perdeler yine çeldlmişti- Bir şeyler yanlıştı, tersti ama ne olduğunu anlayamıy o r d u . Yine yalnızdı.Battaniyeleri itip oturmaya çalıştı ama ağnöyle şiddetliydi kinefes nefese yığıldı. Yüzü en küçük sıkıntısıydı.Sağtarafında korkunç bir ağn vardı ve ne zaman kolunukaldırmaya çalışsa göğsüne bıçak gibi bir sancı saplanıyordu.

Bana neler oldu? Hatırlamaya çalıştıkça mücadele bile birrüya gibi görünüyordu. Düşündüğümden çok daha ağır yaralanmışım. SörMandon...

Hatırladığı şey onu korkuttu ama Tyrion o ana tutunmakiçin zorladı kendini. Hatırayı kafasının içinde çevirdi, iyice bak-tı. Beni öldürmeye çalıştı, hata yok. Bu kısmı rüya değildi. Beni ikiye

ayıracaktı eğer Pod... Pod nerede?Dişlerini sıkarak cibinliğin püsküllerini tuttu ve çekti. Ya-

tağın kubbesinden kurtulan kadife kumaşın yansı Tyrion’ınüstüne, yansı yere döküldü. Bu kadar küçük bir gayret bile ser-semlemesine yetmişti. Bütün çıplak duvarlar, karanlık gölgelerve tek sıra dar pencerelerle birlikte oda dönüyordu. Kendisineait bir sandık gördü, kıyafetlerinden bir yığın, hasarlı zırhı. Bu benimodam değil, diye fark etti. Burası El Kulesi bile değil. Biri yerinı değiştirmişti. Kızgın bağnşı, ağzından boğuk bir inilti olarakÇ^. Beni ölmem için buraya taşımışlar, diye düşündü mücadele et-

ekten vazgeçip gözlerini bir kez daha kaparken. Oda rutubetliVesoğuktu ve Tyrion yanıyordu.423



Rüyasında daha iyi bir yer gördü, Gün BatımıDenizi’nin kyısmda küçük, rahat bir kulübe. Duvarları yamukve çatlaktı,2emini sertleştirilmiş topraktan yapılmıştı ama Tyrionhep sıcakhhissederdi orada, ateş söndüğünde bile. Eskiden benimle dalga ge

di bu yüzden, diye ammsadı. Ateşi beslemek hiç aklıma gelmezdi bu hizmetkârların yapacağı bir işti. “Bizim hizmetkârlarımız ydiye hatırlatırdı bana, “Ben vanm, ben seninhizmetkârınımderdim ben, “Tembel bir hizmetkâr, Casterly Kayası’ndatembehizmetkârlara ne yapıyorlar lordum?” derdi o, “Onlanöpüyorlar,” derdim. Bu her zaman güldürürdü onu. “HayıröpmezleBahse girerim ki döverler,” derdi, “Hayır öperler,işte böyle,” diyısrar ederdim ben. Nasıl yaptıklarını gösterirdim.“Önce parmaklannı öperler, her birini, sonra bileklerini, kollarınıniçini. Sonrkomik kulaklannı öperler, bütün hizmetkârlarınkomik kulaklavardır. Gülme! Onların yanaklarını öperler, sonrahafif kemer burunlannı, işte, aynen böyle, ardından güzel alınlarınıöperleve saçlannı ve dudaklarını... mımm... ağızlarını... böyle...

Saaderce öpüşürlerdi ve bütün günleriniyatakta tembellik ederek, dalgalann sesini dinleyerek, birbirlerine dokgeçirirlerdi. Vücudu Tyrion için bir harikalar diyarıydıve o dTyrion’da güzellik buluyormuşgibigörünüyordu. Bazenşarkılasöylüyordu Tyrion’a.Yaz kadar güzel bir kız sevdim, saçlarındaışığı. “Seni seviyorum Tyrion,” diye fısıldardı kulağına gkuya dalmadan önce. “Dudaklarını seviyorum, sesini sevi bana söylediğin kelimeleri ve bana şefkatle davranışını.Yüzünseviyorum.”

'Yüzümü?” “Evet. Evet. Ellerini seviyorum ve bana dokunuşunu.Kamış

nı, kamışım seviyorum, içime girişini.”“O da sizi seviyor leydim.”“Adım söylemeyi seviyorum. Tyrion Lannister. Benim

la uyuşuyor. Lannister değil, ilk adın. Tyrion ve Tysha. TyTyrion. Tyrion. Lordum Tyrion...”

Yalanlar, diye düşündü Tyrion, hepsi sahte, hepsi altın i Jaime’nin fahişesi, Jaime’nin hediyesi, yalanların leydisi. Tysha’n

yüzü yavaş yavaş yok oldu, gözyaşından bir duvağınarkasınçözüldü ama o gittikten sonra bile zayıf, uzaksesini duyabi



yordu Tyrion, adını söylüyordu, “...lordum, beni duyabiliyormusun? Lordum? Tyrion? Lordum?”

Haşhaş sütüyle bulanıklaşmış bir uyku sisinin arasından,üzerine eğilen pembe, yumuşak bir yüz gördü. Yırtık cibinlikli,rutubetli odadaydıyine ve gördüğü yüz yanlıştı, kız değildi, faz-layuvarlak ve kahverengisakallı bir yüz. “Susadınız mı lordum?Sütünüz bende, tatlısütünüz. Karşı koymamalısınız, hayır, ha-reket etmeye çalışmayın,dinlenmeye ihtiyacınız var.” Pembe venemliellerinden birinde huni vardı, diğerinde matara.

Adam daha da eğilince Tyrion’ın parmaklan adamın zinciri-ni yakaladı, çekti. Üstat matarayı düşürdü, haşhaş sütü battani-yenin üstüne döküldü. Halkalar üstadın şişman boğazına batanakadar zinciri burdu Tyrion.“Daha fazla yok” dedi boğuk bir

sesle, sesi o kadar pürüzlüydü ki konuştuğundan emin bile de-ğildi. Ama konuşmuş olmalıydı çünkü üstat boğulur gibi cevapverdi. “Bırakın, lütfen lordum... süte ihtiyacınız var, ağnnız...zincir, yapmayın, bırakın, hayır...”

Tyrion zinciri bıraktığında pembe yüz morarmaya başla-mıştı. Üstat geriledi, ciğerlerini havayla dolduruyordu. Kızar««mış boğazında, zincirin battığı yerde derin, beyaz izler vardı.Gözleri de beyazdı. Tyrion elini yüzüne götürdü ve maskenin

üstünde hareket ettirdi, tekrar ve tekrar.“Siz... sargıların çıkarılmasını istiyorsunuz, öyle mi?” dediüstat sonunda. “Ama çıkaramam... bu... hiç akıllıca olmaz lor-dum. Henüz iyileşmediniz, kraliçe...”

Ablasından bahsedildiğini duymak Tyrion’ı inletti. Sen de onun adamlarından biri misin? Parmağını üstada doğrulttu vesonra elini yumruk haline getirdi. Ezen, boğan, tehdit eden biryumruk, bu aptal kendine emredileni yapmazsa.

Şükürler olsun ki üstat anlamıştı. “Ben... ben emrinizi yeri-ne getireceğim, elbette, ama bu yanlış, yaralarınız...”

“Yap” Bu sefer daha yüksek bir sesle.Adam reverans yaparak odadan çıktı ve birkaç dakika sonra

testere dişli uzun bir bıçak, bir çanak su, bir yığın yumuşak bezve mataralarla birlikte geri döndü. Tyrion kendini birkaç santimgeri itmeyi başarmıştı, yatakta yan oturur haldeydi. Üstat, bıça-ğın ucunuçenesinin altına, alçının üstüne koyduğunda Tyrion’a



hiç kımıldamamasını söyledi. Eli hafifçe koysa Cersei bendk tulur, diye düşündü. Boğazının sadece bir santim yukatesterenin katılaşmış keteni biçtiğini hissedebiliyordu

Neyse ki bu pembe ve yumuşak adam Cersei’nin peklerinden biri değildi. Bir süre sonra yanaklarındhavayı hissetti Tyrion. Ağrı da vardı ama umursamam

elinden gelenin en iyisini yaptı. Üstat, merhem yüzünkıtır kıtır olan sargılan çıkardı. “Şimdi kıpırdamadan drayı yıkamalıyım.” Adamın dokunuşu nazikti, su ılık latıcıydı.Yara, diye düşündü Tyrion, gözlerinin hemenindiği anlaşılan parlak gümüşü hatırladı aniden. Bir besını, içine çeşitli bitkiler katılmış şaraba batırırken, “Byakabilir,” diye uyardı üstat. Biraz yakmaktan çok dahayaptı. Tyrion’m yüzüne ateşten bir çizgi çizdi ve burnutüne korlaşmış bir süngü batırdı. Tyrion parmaklarını geçirdi, soluksuz kaldı ama bir şekilde çığlık atmamayı Üstat, yaşlı bir tavuk gibi gıdaklıyordu. “Maskeyi etleyana kadar yüzünüzde bırakmak daha akıllıca olurdu Yine de temiz görünüyor, güzel, güzel. Sizi o kilerde öölmek üzere olanların arasında bulduğumuzda yaralar

pisti. Bir kaburganız kırıktı, şüphesiz siz de hissediyo

bir mızrak darbesiyle ya da düşerken kırılmış olabilir, ssi zor. Ve kolunuzun omzunuzla birleştiği yere bir oketmiş. Kangren belirtileri gösteriyordu, bir süre için kkaybedeceğinizden endişelendim ama yarayı kaynamış şsürfeyle tedavi ettik, şimdi temizce iyileşiyormuş gibi yor...”

“İsim,” dedi Tyrion nefesini tutarken.“İsim.”

Üstat gözlerini kırpıştırdı. “Siz Tyrion Lannister’sıdum. Kraliçenin kardeşi. Mücadeleyi hatırlıyor musunyaralanmaları bazen...”

“Senin adın.” Boğazı kuruydu, dili kelimeleri şekillenyi unutmuştu.

“Ben Üstat Ballabar.”“Ballabar,” diye tekrarladı Tyrion. “Getir. Ayna.”

“Lordum,” dedi üstat, “tavsiye etmem... bu akıllıca yaralarınız...”



“Getir” diyebildi. Ağzı gergin ve ağrılıydı, bir yumruk duda-ğını yarmış gibi. “Ve içki.Şarap. Haşhaş değil.”

Üstat kıpkırmızı kesilmiş yüzüyle ayağa kalktı ve aceleylegitti. Bir sürahi amber rengi şarap ve altın çerçeveli bir aynayla

geri döndü. Yatağın kenarına oturdu, yanm kadeh şarap dol-durup Tyrion’ın şişmiş dudaklarına götürdü. Şarap boğazın-dan serince aktı ama tadını neredeyse hiç alamamıştı Tyrion.“Daha” dedi kadeh boşaldığında. Üstat Ballabar kadehi tekrardoldurdu. İkinci kadehin sonunda, kendini aynaya bakacak ka-dar güçlü hissediyordu Tyrion Lannister.

Aynayı çevirdi ve gülmesi mi, ağlaması mı gerektiğine ka-rar veremedi. Yüzündeki yarık uzun ve yamuktu, sol gözünün

hemen altında başlıyor, çenesinin sağ tarafında bitiyordu. Bur-nunun dörtte üçü ve dudağının bir parçası gitmişti. Biri parça-lanmış etleri kedi bağırsağıyla dikmişti, acemice atılmış dikişler,yarı iyileşmiş kırmızı etin üstündeydi hâlâ. Aynayı kenara fırla-tırken,“Sevimli” diye hırladı.

Şimdi hatırlıyordu. Gemi köprüsü, Sör Mandon Moore, bir;el, yüzüne inen kılıç. Eğer geri çekilmeseydim o kılıç kafamın tepesim ni uçurabilirdi. Jaime, Sör Mandon’ın Kral Muhafızlarındaki en

tehlikeli adam olduğunu söylerdi her zaman çünkü adamın birsonraki adımının ne olacağını yüzünden anlamak imkânsızdı.Onların hiçbirine aslagüvenmemeliydim. SörMeryn ve Sör Boros’unCersei’ye ait olduğunu biliyordu, daha sonra Sör Osmund daonlara eklenmişti ama Tyrion, diğerlerinin onurlarını tamamenkaybetmediğine inandırmıştı kendini.Cersei, benim savaştan dön

mememi sağlamak için ona altın vermiştir. Yoksa neden yapsın bunu? Bildiğim kadarıyla ben SörMandon’a hiçbir zarar vermedim. Yüzünedokundu, kaim parmaklarıyla görkemli yarasını yokladı.Tatlı

ablamdan bir hediye daha.Üstat, havalanmak üzere olan bir kaz gibi yatağın yanında

duruyordu. “Lordum, orada, orada bir yara izi kalması muh-temel...”

“Muhtemel?” Kahkahası acı dolu bir irkilmeye dönüştü. Biryara izi kalacaktı elbette. Burnunun kısa zaman sonra tekrarçıkacağı da yoktu. Yüzü hiçbir zaman bakmaya kıyamayacak

kadar güzel olmamıştı ne de olsa. “Öğret, oynamamak, bana,427



baltalarla.” Sırıtışı gergindi. “Nerde, biz? Neresi, buyeKonuşmak canını yakıyordu ama Tyrionçok uzun zamasessizdi.

“Ah, Maegor Hisarı’ndasınız lordum. KraliçeninBSalonu’nun üstündeki bir odadasınız. Majesteleriyakınıolmanızı istedi, sizinle bizzat ilgilenebilmekiçin.”

Bahse girerim istemiştir. “Götürün,” diye emrettiTyri“Benim yatağım. Benim odam.” Etrafımda kendi adamlarım

kendi üstadımın olacağı yere, güvenebileceğim tek kişi bulab“Sizin odanız... lordum, bu mümkün değil. KralEli si

eski dairenize yerleşti.”“Kral Eli. Benim” Konuşmaya çalışmaktan yorgundüşm

ye başlamıştıve duyduğu şey aklını karıştırmıştı.

Üstat Ballabar huzursuz görünüyordu. “Hayırlordu ben... yaralanmıştınız, ölmek üzereydiniz. O görevilord banız üstlendi artık. Lord Tywin...”

“Burada?” “Mücadele gecesinden beri. Lord Tywin hepimk

tardı. Sıradan insanlar bizi Lord Renly’nin hayaletiktardığını söylüyor ama akıllı adamlar daha iyi bilir.Kurta

cılarımız babanız ve Lord Tyrell’di, Çiçek Şövalyesive LSerçeparmak’la birlikte. Küllerin arasından çıktılarve işgaStannis’i arkadan yakaladılar. Büyük bir zaferdi.Ve şimLord Tywin, Majesteleri’nin diyara çeki düzen vermeydım etmek için Kral Eli Kulesi’ne yerleşti, tanrılaraşükürolsun.”

“Şükürler olsun,” diye tekrarladı Tyrion ruhsuz bse

Kahrolası babasıve kahrolası Serçeparmak ve Renly}ninhaya ti? “Bana... “ Kimi istiyorum? Pembe Ballabar’dan Shae’yigemesini isteyemezdi. Kimi çağırtabilirdi, kime güvenVarys? Bronn? Sör Jacelyn? “...yaverimi çağır,” diyecümlesini. “Pod. Payne.”Gemi köprüsündeki Pod’du,hayatım

delikanlı kurtardı.“Çocuğu mu? Tuhaf çocuk?”“Tuhaf çocuk. Podrick. Payne. O nu çağır” “Nasıl isterseniz lordum ” Üstat Balabar başını salla



hissediyordu beklerken. Kaç zamandır orada öylece uyuduğunumerak etti. Cersei sonsuza dek uyumamı istiyor ama ben o kadar söz

dinlemeyeceğim.PodrickPayne bir fare kadar ürkek bir şekilde odaya girdi.

“Lordum?”Sürünerek yatağa yaklaştı. Bir mücadele sırasında o ka dar cesur olan bir delikanlı, bir hasta odasında nasıl böyle korkaklaşır? diye merak ettiTyrion. “Sizin yanınızda kalmak istedim amaüstat benigönderdi.”

“Onu gönder. Beni dinle. Konuşmak zor. Rüya şarabı lazım.Haşhaş sütü değil. Rüya şarabı. Frenken’e git. Frenken, Ballabarolmaz. Yaparken bak. Şarabı. Buraya getir.” Pod gözünün ucuy-la Tyrion’ın yüzüne baktı ve hemen bakışlarım kaçırdı.Onu bu

yüzden suçlayamam. “İstiyorum,” diye devam etti Tyrion, “kendimuhafızım. Bronn. Bronn nerede?”

“Onu şövalye yaptılar.”Kaş çatmak bile canını yakıyordu. “Onu bul. Getir.”“Emredersiniz lordum. Bronn.”Tyrion delikanlının bileğini yakaladı. “Sör Mandon?” Â Çocuk irkildi. “Bb en asla onu ö ö ö ö...”

“Öldü mü? Emin misin?Öldü mü?”Pod ayaklarını yere sürüdü, utanmıştı. “Boğuldu.”“Güzel. Bir şey söyleme. Onunla ilgili. Benimle. Hiçbir şey.” Yaveri odadan ayrılırken Tyrion’ın son gücü de gitmiş-

ti. Uzanıp gözlerini kapadı. Belki rüyasında Tysha’yı görürdüyine.Yüzümü şimdi de sever miydi acaba? diye düşündü acıyla.



JON

Qhorin Yarımel ateş için biraz çalı bulmasını söyledsonlarının yakın olduğunu biliyordu Jon.

Ölü bir ağacın gövdesindeki çıplak dallan keserkenkısac bir zaman için oba bile tekrar sıcaklıkhissetmek güzel olacak, dedkendine. Hayalet, arka ayaklannın üstüne oturmuş, her ki sessizliğiyle onu izliyordu.Öldüğüm zaman, Bran düştüğündYaz’tn uluduğu gibi uluyacak mı benim için? diye merak etti.Tüylüköpek, Kışyan’nda ve Boz Rüzgâr’la Nymeriaher neredelerse, ulu

yacaklar mı?Güneş bir dağın arkasında batarken, ay bir başka dağarka

sından doğuyordu. Jon, sonunda incecik bir duman çıkkadar, çakmak taşıyla hançerini birbirine sürttü. Ağaç kabuve kuru çam iğnelerinin üstünden ilk titrek alevler yüks başladığında Qhorin, Jon’un yanma geldi. “Düğün gecki bir bakire kadar utangaç,” dedi büyük korucu yumusesle. “Ve o kadar güzel. Bir ateşin ne kadar güzel olabilunutuyor insan bazen.”

Bakirelerden ve düğün gecelerinden bahsederken gumacağın bir adam değildi Yanmel. Jon’un bildiği kadartün hayatim Nöbet’te geçirmişti. Bir kızı sevdi mihiç, ya da b

düğünü oldu mu? Soramazdı. Ateşi yelledi. Alevler çıtırda başladığında ellerini ısıtmak için eldivenlerini çıkardı, içBir öpücüğün bile kendisini bu kadar iyi hissettiremeydüşündü. Isı, parmaklarından bedenine erimiş yağ gibi yordu.

Yanmel, yere oturup ateşin yanında bağdaş kurdu. ışık yüzünün sert hatlanna vuruyordu. Çığlık Geçidi’ndçıp Ayazdiş’in mavi gri vahşiliğine dönen beş korucudakalmıştı sadece.

Jon, Yaver Dalbridge’in yabanıllan geçittetutabileceğin

ummuştu önce. Ama çok uzaktan gelen boru sesiduyulduğunda içlerindeki her adam yaverin öldüğünü biliyorduD h i i k l l k k l ğ dü ül



bir kartal gördüler. Taşyılanı, yayını kaldırdı ama daha germeye

raz daha yakındı sesler. Karanlık çöktüğünde, Yanmel, Ebben’ehem kendi atını hem de yaverinkini alıp geldikleri yoldan do-ğuya dönmesini ve bütün hızıyla Mormont’a gitmesini söyledi.Geri kalanlar takipçileri şaşırtacaktı. “Jon’u gönder,” diye ısraretti Ebben. “O da benim kadar hızlı at sürebilir.”

“Jon’un başka bir görevi olacak.”“O hâlâ çocuk sayılır.”“Hayır,” dedi Qhorin. “O, Gece Nöbetçileri’nin bir adamı.”Ebben ay yükseldiğinde ayrıldı. Taşyılanı, kısa bir süre onun-

la birlikte doğuya doğru gitti ve izlerini örtmek için aynı yolugeri döndü. Kalan üç kişi güneybatıya doğru yola koyuldular.

Bundan sonra, günler ve geceler birbirine karıştı. Eyerleri^nin üstünde uyudular ve sadece atlarını doyurup su içirmeye 1yetecek kadar durakladılar. Çıplak kayaları, eski kar yığınlarını,

karanlık çam ormanlarını, buzlu bayırları ve ismi olmayan sığ jnehirleri geçtiler. Qhorin ya da Taşyılanı, izlerini silmek içinaynı yolları iki kez geçiyordu bazen ama beyhude bir çabaydı bu.İzleniyorlardı. Uçsuz bucaksız gökyüzünde bir lekeden farksız,her sabah ve her akşam tepelerin arasında süzülen kartalı görü-yorlardı.

Karla kaplı iki tepenin arasındaki alçak bir bayırdan geçerken,kükreyerek ininden çıkan gölge kedisini gördüler. Canavar, onmetre uzaklarında bile değildi, sıskaydı, açlıktan kırılmak üze-reydi ama kokusu Taşyılanı’nm atını ürküttü. Hayvan şahlanıpkoşmaya başladı. Korucunın sakinleştirmesine fırsat kalmadandik bir eğimde tökezleyip devrilen atın bacağı kırılmıştı.

Hayalet, o gün kamını iyice doyurdu. Qhorin, kısrağın kanı-nı yulaflarına karıştırmaları için koruculara ısrar etti, bunun güçvereceğini söyledi. Kan kokan yulafın tadı Jon’u neredeyse bo-ğuyordu ama kendini yutmak için zorladı. Her biri, yol boyuncaÇiğnemekiçin hayvanın leşinden birer düzine et şeridi kesti vegerisini gölge kedilerine bıraktı.

fırsat kalmadan kartal menzilden çıktı. Ebben tükürdü, varglarve derideğiştirenlerle ilgili homurdandı.

Ertesi gün kartalı iki kere daha gördüler ve dağlarda yankıla-nan av borularını duydular. Her seferinde biraz daha yüksek, bi



İki kişinin aynı ata binmesi söz konusudeğildi.Tasvıl orada kalıp takipçileri beklemeyi vegeldiklerindeonları mayı teklif etti. Belki cehennemegiderken birkaçınıyanfgötürebilirdi. Qhorin reddetti. “Eğer Gece Nöbetçileri’Ayazdiş’i tek başına ve yayan geçebilecek bir adam varsa,o s sin kardeşim. Bir at, dağlann çevresinidolaşmak zorundakaama sen nrmanırsın. Yumruk’a git. M orm ont’a Jon’un görlerini anlat ve nasıl gördüğünü. Eskigüçlerin uyandığımsöle ona; devlerin, varglann ve daha beterlerinin. Ağaçların gözleri olduğunu söyle.”

Taşyılanı kar kaplı bir baymn ardında kaybolurken,hiçiarı yok, diye düşündü Jon, sonsuz beyazlığınüstünde sürünenkarbir böcek gibi görünüyordu adam.

Ondan sonraki günlerde, her gece bir öncekindendaha soğuk ve daha yalnızdı sanki. Hayalet,sürekli yanlarında dedi ama onlardan çok da uzaklaşmıyordu asla. Ayrıolsalar bikurdun yakınlığını hissediyordu Jon.Bunun için müteşekkiYanmel’in en hoşsohbet adam olduğusöylenemezdi.Qhorin’igri, uzun saç örgüsü atının her adımındayavaşça sallanıyordSaadetçe hiç konuşmadan yol alıyorlardıçoğunlukla.Atlantaşlara sürtünen nallarından ve tepelerin arasında hiçdurmadanesen rüzgânn ağıtından başka bir şeyduymuyorlardı. Jonuykulannda rüya yoktu artık; ne kurtlan, ne kardeşlerini, ne başka bir şeyi görüyordu. Burada rüyalar bile yaşayamıyor , dedkendine.

“Kılıcın keskin mi Jon Kar?” diye sorduQhorin Yarımelateşin karşısından.

“BenimkılıcımValyria çeliğinden. YaşlıAyı’nın hediyesi.“Yemininin sözlerini hatırlıyormusun?”“Evet.” Unutulacak kelimeler değildionlar. Bir keresöylen

diklerinde geri alınamazlardı. Hayatımsonsuza kadar değişrirlerdi.

“Şimdi onları benimle birlikte tekrar söyle Jon Kar.”“Nasıl isterseniz.” Sesleri yükselen ayınaltında tek oldu

Hayalet dinledi ve dağlar onlara şahitlik etti. “Geceçöküyor vson nefesime kadar sürecek nöbetim başlıyor.EvlenmeyeceğimMülk edinmeyeceğim Baba olmayacağım Hiçtaç takmayacak



zafer kazanmayacağım. Nöbette yaşayacak, nöbetteöleceğim.Ben karanlıktaki kılıç,duvardaki gözcüyüm. Ben soğukta yanan ateş, şafak vaktindekiışığım. Ben uyurları uyandıran nida, diyar halkını koruyan kalkanım. Bu gece ve gelecek tüm gecelerde, hayatımı ve onurumuGece Nöbetçileri’ne adıyorum.”

Bitirdiklerinde,alevlerin hafif çıtırtısından ve rüzgârın iç çekişinden başka sesyoktu. Jon yanık parmaklarını kapatıp açtı. Akimdaki kelimelere sıkı sıkı tutunmuştu. Vakti geldiğindecesurca ölecekgüce sahip olmak için babasının tanrılarına dua etti. Azkalmıştı.Atlan n bütün gücü tükenmişti artık. Qhorin’in atının bir gün daha dayanamayacağından endişeliydi Jon.

Alevler küçülmüş,sıcaklık kaybolmaya başlamıştı.“Ateşbirazdan sönecek,”dedi Qhorin, “ama Sur düşerse bütün ateşler söner.”

Jon’unbuna karşılık söyleyebileceği hiçbir şey yoktu. Başıyla onayladı.

“Onlardanhâlâ kaçabiliriz,” dedi korucu. “Ya da kaçamayız.”

“Ölmekten korkmuyorum ben.” Yarım bir yalandı.“O kadar kolay olmayabilir Jon.”Jon anlamamıştı. “Ne demek istiyorsunuz?”“Yakalanırsak teslim olmak zorundasın.”“Teslim?” inanmayan bir ifadeyle gözlerini kırpıştırdı. Ya-

banıllar, karga dedikleri adamları tutsak olarak almazdı. Onla-rı öldürürlerdi, sadece... “Yemin bozanların canını bağışlarlar.Onlara katılanlann, Mance Ryder gibi.”

“Ve senin gibi.”“Hayır.” Başını iki yana salladı. “Asla yapmam.”“Yapacaksın. Sana emrediyorum.”“Emir? Ama...”“Diyar güvende olduğu sürece onurumuzun canımızdan

fazla kıymeti yoktur. Sen Gece Nöbetçilerinin adamı mısın?”“Evet. Ama...”“Ama yok, Jon Kar. Öyle misin, değil misin?”Jon dimdik oturdu. “Öyleyim.”“O zaman beni dinle. Yakalanırsak onlann tarafına geçecek-

sin, esir aldığın yabanıl kızın ısrar ettiği gibi. Pelerinini kesme433



ni, babanın mezarı üstüne yemin etmeni,kardeşlerine ve LKumandan’a küfretmeni isteyebilirlersenden. Neisterlersetesinler geri adım atmamaksın. Sanane emrederlerseyap.. ankalbinde, kim olduğunu unutma.Onlarla birlikte atsür, yemye, dövüş, ne kadar gerekirse o kadarzaman. Ve gözle.”

“Neyi?” diye sordu Jon .

“Keşke bilseydim,” dedi Qhorin. “Kurdun,Sütnehri’nınvdisinde onların kazılarını gördü. O kadar uzak vekasvetlibyerde ne arıyorlardı? Aradıklarını bu ldular mı? LordMormove kardeşlerine dönmeden önce bunları öğrenmelisin.Saverdiğim görev budur Jon Kar.”

“Dediğiniz gibi yapacağım,” dediJon gönülsüzce,“amonlara söyleyeceksiniz, değil mi? Enazından YaşlıAyı’ya? Yminimi asla bozmadığımısöyleyeceksiniz.”

Qhorin Yanmel ateşin karşısından Jon’a baktı,gözlerigölhavuzlarının içinde kaybolmuştu. “Onu bir dahakigörüşümSöz veriyorum.” Ateşi gösterdi. “Daha fazla dal. Ateşin sıcak olmasını istiyorum.”

Jon dal kesmek için kalktı, ateşe atmadan önce tümdallikiye ayırıyordu. Ağaç uzun zamandır ölüydü amaateşin içintekrar canlanıyormuş gibi görünüyordu. Dallarıniçindeki atli dansçılar; sarı, kırmızı ve turuncu parlak elbiseleriydönkıvnlmak için uyanıyordu.

“Yeterli,” dedi Qhorin. “Şimdi gidelim.”“Gitmek?” Alevlerin ötesi karanlıktı ve gece soğuk“N

reye?”“Geriye.” Qhorin bir kez daha bitkin atının sırtınaçıkmı

“Ateş onlan çekecek, umarım. Gel kardeşim.”Jon eldivenlerini giyip başlığını taktı. Atlar bile aty

nından ayrılmaya gönülsüz gibiydi. Güneş çoktan baönlerinde uzanan tehlikeli zemini aydınlatmak için yaaysoğuk ve gümüşi ışığı vardı sadece. Qhorin’in aklındgeçtiğini bilmiyordu Jon ama bir şans vardı belki de. masını umuyordu.Yemin bozan rolü oynamak istemiyorum, i

amaç uğruna olsa bile.Dikkatlice gittiler, bir insanın ve bir atın hareket edeen sessiz şekilde Dağların arasından çıkan küçük ve bd



r e n i naktığı dar boğazın ağzına dönene kadar kendi ayak izlerinit a k i pettiler. Jon dereyi hatırladı. Güneş batmadan önce adarına burada su içirmişlerdi.

“Su donuyor,” dedi Qhorin yana dönerken, “donmasaydı dereyatağında ilerleyebilirdik. Ama buzu kırarsak görürler. Yamaçlara

yakın dur. Yarım mil ileride bizi saklayabilecek bir mağara var.”Atını boğazın içine doğru sürdü. Jon uzaktaki ateşe özlem dolugözlerle son bir kez baktı ve korucunun peşinden gitti.

Onlar ilerledikçe yamaçlar birbirine yaklaştı. Ay ışığıyla aydın-lanan dereyi kaynağına doğru takip ettiler. Derenin taşlı kıyılan buz tutmuştu ama sert ve ince tabakanın altından akan suyun se-sini duyabiliyordu Jon.

Yamacın bir bölümünün çöktüğü yerde, büyük bir kaya yığınıyollannı kapadı ama sağlam ayaklı küçük atlar kayalann arasındanilerlemeyi başardı. Önlerindeki duvarlar keskin bir biçimde bu- bilerinin üstüne kapanıyordu, dere onlan yüksek bir çavlanın aya-ğına götürdü. Hava sisle doluydu, büyük ve soğuk bir canavarınsoluğu gibi. Yukandan akan sular ay ışığında gümüşi parlıyordu!Jon umutsuzluka etrafa baktı.Çıkış yok. Yamaca tırmanabilirlerdiama atlan bırakmak zorunda kalırlardı. Yayan halde uzun süredayanabileceklerini sanmıyordu.

“Şimdi, hızlıca,” diye emir verdi Yanmel. Küçük atın sırtın-daki büyük adam, buzla kayganlaşmış taşlann üstünde koşup su perdesinin içine daldı ve gözden kayboldu. Tekrar ortaya çıkma-yınca Jon atını mahmuzladı ve adamın peşinden gitti. Küçük atgeri çekilmemek için elinden geleni yapmıştı. Yukandan düşensu, donmuş yumruklarıyla yüzlerine vuruyordu ve ilk soğuk darbe Jon’un nefesini kesmişti.

Sonra perdeyi geçti; sınlsıklamdı, titriyordu ama geçmişti.Kayadaki yank; bir adam ve bir atın zar zor geçebileceği kadar

genişti ancak ama yanktan sonra duvarlar açıldı ve zemin yumu-şak kuma dönüştü. Jon, su zerreciklerinin sakalında donduğunuhissedebiliyordu. Hayalet, öfkeli bir telaşla çavlanın içinden geçti,tüylerindeki su damlalanm silkti, şüpheyle karanlığı kokladı vetek bacağım kayalık duvara doğru kaldırdı. Qhorin atından in-mişti, Jon da öyle yaptı. “Burada böyle bir yer olduğunu biliyormuydunuz?”

435



“Senin yaşlarındayken, bir kardeşin, birgölge kedi peşinde bu şeialerden geçtiğini duymuştum.”Atınıneyegemini ve yularını çıkardı, parmaklarınıhayvanın kabarıleşinin arasından geçirdi. “Dağın kalbindengeçen bir yoŞafak söktüğünde bizi hâlâ bulamamışolurlarsa ilerleyecİlk nöbet benim kardeşim.” Qhorinkuma oturdu, sırtını

dayadı, mağaranın karanlığında belli belirsizsiyah bir gölgibaretti. Yere çarpan suyun gümbürtülerininarasından, dsürtünen çeliğin sesini duydu Jon, Qhorinkılıcını çektid e m

ti bu.Islak pelerinini çıkardı ama mağara daha fazlasını çı

cağı kadar rutubetli ve soğuktu. Hayalet, yanma uzandlıp uyumadan önce eldivenini yaladı. Jon, hayvanın sışükrediyordu. Dışarıdaki ateşin hâlâ yanıp yanmadığı

etti.Sur düşerse bütün ateşler söner. Ay ışığı su perdesinin arassüzülüyor, kumun üstüne solgun şeritler çiziyordu amsonra o da yok oldu ve mağara karanlığa gömüldü.

Sonunda uyku geldi ve kâbuslarını da getirdi. Kaledığını ve huzursuz ölülerin mezarlarından kalktığını gQhorin onu uyandırdığında hava hâlâ karanlıktı. Qhdu, Jon sırtını duvara dayayıp oturdu, suyun sesini dinfağı bekledi.

Gün söktüğünde ikisi de yarım düzine et şeridi çiğnkez daha adarını eyerlediler ve siyah pelerinlerini omaldılar. Yanmel, nöbeti boyunca altı meşale yapmıştı, e besinde taşıdığı yağı, kuru yosun tomarlarına emdirmeşaleyi yaktı ve solgun ışığı önünde tutarak karanlığeden yolu aydınlattı. Jon atlarla birlikte korucuyu takiplı patika kıvrıldı, döndü, önce aşağı, sonra yukarı, sonra bir şekilde yine aşağı. Yol bazı yerlerde öyle daralıyordoradan geçebileceklerine ikna etmek mücadeleye dönü

Dışarı çıktığımızda izimizi kaybettirmiş olacağız, dedi Jon kenKartallar bile kalın taşların içini göremez. İzimizi kaybettireceğitün hızımızla Yumruk’a doğru at süreceğiz ve bütünöğrendikleriYaşlı Ayı'yaarılatacağız.

Ama saatler sonra tekrar gün ışığına çıktıklarında kları bekliyordu, yamacın otuz metre yukarısındaki ölü



tünemişti. Hayalet, taşlan yerinden oynatarak kartalın peşindengitti ama kuş kanatlarım çırpıp havalandı.

Qhorin kartalın uçuşunu izlerken çenesini sıktı. “Burası di-renmek için iyibir yer,” dedi. “Mağaranın ağzı bizi yukanyakarşı koruyor ve dağın içinden geçmedikleri sürece bizi arkadan

kıstıramazlar. Kılıcın keskin mi Jon Kar?”“Evet,” dedi Jon.“Atlan doyuralım. Bize cesurca hizmet ettiler, zavallı cana-

varlar.”Jon, kalan son yulafını atma yedirdi ve hayvanın yelesini ok-

şadı. Hayalet, huzursuzca kayalann arasında dolanıyordu. Joneldivenlerini iyice çekti ve yanık parmaklannı esnetti. Ben diyar halkını koruyan kalkanım.

Dağların arasında bir av borusu yankılandı ve bir an sonratazılann havlaması duyuldu. “Birazdan yanımızda olacaklar,”dedi Qhorin. “Kurdunu elinin altında tut.”

“Hayalet, buraya,” diye seslendi Jon. Ulu kurt gönülsüzceJon’un yanına gitti, kuyruğu dikilmişti.

Yabanıllar, en fazla yanm mil uzaktaki bayırın üstünden kay-nayarak geldiler. Tazıları önlerinde koşuyordu; kanlarında kurtolan, gri kahverengi gözlü canavarlar. Hayalet dişlerini gösterdi,tüyleri kabarmıştı. “Sakin,” diye mırıldandı Jon. “Bekle.” Ba-şının üstünde kanatların hışırtısını duydu. Kartal, bir kayanınçıkıntısına kondu ve bir zafer çığlığı attı.

Avcılar temkinli bir şekilde yaklaştılar, belki de oklardankorkuyorlardı. Jon on dört kişi saydı, sekiz köpekle birlikte. Ge-niş ve yuvarlak kalkanları, örgü hasırın üstüne gerilmiş deridenyapılmıştı, üzerlerine kafataslan boyanmıştı. Hemen hemen

yansı, yüzlerini ahşap ya da kaynatılmış deriden yapılmış basitmiğferlerin arkasına saklamıştı. Her iki kanattaki okçular, oklannı ahşap ve kemik yaylarına geçirip germişti ama henüz salmamışlardı. Diğerleri, mızraklarla ve tokmaklarla silahlanmış gibigörünüyordu. Birinin elinde çentilmiş bir taş balta vardı. Ölükoruculardan aldıklan ya da yağmalar sırasında ele geçirdikleriyanm yamalak zırhları giymişlerdi. Yabanıllar madencilik ya dademircilik yapmıyordu; Sur’un ötesinde çok az demir ustası vedaha az dökümhane vardı.

437



Qhorin uzunkılıcınıçekti. Sağ elinin yansınıkaybettiksonra kendi kendine sol elle dövüşmeyiöğretmesi, Yarımelefnesinin bir parçasıydı; şimdi, eskiden olmadığıkadar iyikılıç klandığı söyleniyordu. Jon, büyük korucuylaomuz omuza duve Uzunpençe’yi kınından çıkardı. Havanınsoğuğuna rağm

ter gözlerini yakıyordu.Avcılar mağaranın yaklaşık on metrealtında durdular.Liderltek başına yaklaştı; bindiği hayvan, engebeliyamaçta gayet sağyürümesinden dolayı attan çok keçi gibigörünüyordu. Ada

bineği yaklaşırken Jon tıkırtılarıduydu; her ikisi de kemikgiymişti. İnek kemikleri, koyun kemikleri,keçilerin, öküzlve geyiklerin kemikleri, tüylü mamutlarındevasa kemikleri..insan kemikleri.

“Çıngıraklı,”diye seslendi Qhorin, buzgibi bir nezaketle“Kargalar için Kemik Lordu.” Atlınınmiğferi bir devin k

kafatasındanyapılmıştı ve kaynatılmışderisinin kollarının üst boydan boya ayı pençeleri dikilmişti.

Qhorin güldü. “Ben lord görmüyorum.Sadece tavuk kemleri giyinmiş bir köpek, hareket ettikçeçıngırdıyor.”

Yabanıl öfkeyle tısladı, bineği geriledi.Gerçektençıngırdad Jon duyabiliyordu. Kemikler yan yanagevşekçe dikilmişti, yüzden adam ne zaman hareket etse birbirlerine çarpıp ses çnyorlardı. “Yakında senin kemikleriniçıngırdatacağım YanmDerilerini kaynatıp kemiklerinden sıyıracağımve kaburgalardan zırh yelek yapacağım. Dişlerini söküpfal bakmak için kunacağım. Kafatasından yulaf lapası yiyeceğim.”

“Kemiklerimi istiyorsangelde al.”Çıngıraklı bunu yapmaya istekli görünmüyordu.Adamla

nın kalabalığı, kara kardeşlerin konumlandığıyerdeki kayala

çevrelediği dar alanda pek bir şey ifade etmiyordu;yabanıllaonlan mağaranın dışına çıkarması için, yukarıher seferde iki kgöndermelerigerekiyordu.Ama Çıngıraklının beraberindekiden biri, atının sırtında adamın yanınageldi,mızrak karısı densavaşçı kadınlardandı. “Biz, ikiye karşı on dördüz.Kurda karşıkiz köpek,” dedi. “Kaçın ya da savaşın, bizimsiniz.”

“Göster onlara,” dedi Çıngıraklı.Kadın kan lekeleriyle dolu bir çuvala uzandıve içinden

438



avyadigârı çıkardı.Ebben’in kafası yumurta kadar keldi, bu yüz-den kafayı kulağındantutmuş sallıyordu kadın. “Cesurca öldü,”dedi.

“A m a ö l d ü , ”dediÇıngıraklı, “siz de öleceksiniz.” Savaş bal-t a s ı n ı a ld ı , b a ş ın ı nüstünde çevirdi. İyi çelikten yapılmıştı, her ikik e n a r ın d a d aşeytani bir pırıltı vardı; Ebben silahlannı ihmal eden b i r a d a m d e ğ i ld i .Diğer yabanıllar alaycı b a ğ n ş m a l a r l aöne çıkarakÇ ı n g ı r a k l ı’n ı nyanında toplandı. Birkaçı alay etmek Jon’u seçmiş-t i .“Bus e n i nkurdunmu çocuk?” dedi sıska bir genç, gürzünü çı-k a r ı r k e n .“Güneş batmadan önce benim cübbem olacak.” Sıranınö b ü r t a r a f ın d a k i bir başka mızrak karısı perişan haldeki kürklerinia ç ı p b e y a zve ağırgöğüslerini gösterdi. “Bu bebek annesini mii s t i y o r ?Gel deşunlan biraz em evlat.” Köpekler de havlıyordu.

“Bizi utandırıp bir saçmalık yapmamızı sağlamaya çalışıyor-lar.” Qhorin uzunuzun Jon’a baktı. “Aldığın emri unutma.”

“Kargalarıkızartmamız gerekecek galiba,” diye bağırdı Çıngı-raklı diğer sesleri bastırarak. “Tüylerini yolun!”

“Hayır!” diye bağırdı Jon yaycılar oklarını salamadan.“Teslimoluyoruz.”

“Piç kanınınödlek olduğuna dair uyarmışlardı beni,”dedi

Qhorin soğuk bir sesle. “Görüyorum ki öyleymiş. Yeniefendi-lerine koş korkak.”Yüzü kızararakÇıngıraklı’nın at sırtında beklediği bayıra indi

Jon. Yabanıl,miğferindeki göz deliklerinden Jon’a baktı, “Özgürinsanların korkaklaraihtiyacı yok,” dedi.

“O korkak değil.” Okçulardan biri koyun derisinden dikilmişmiğferiniçıkarıp kızıl saçlarını salladı. “Bu, benim canımı bağış-layan Kışyan piçi, bırakın yaşasın.”

Jon’ungözleri Ygritte’le buluştu. Tek kelime etmedi.“Bırakınölsün,” diye ısrar etti Çıngıraklı. “Kara karga hilekâr bir kuştur. Onagüvenmiyorum.”

Kartal, başlarının üstündeki kayada kanatlarını çırptı ve öfkeli birçığlıklahavayı kesti.

“Kuş sendennefret ediyor Jon Kar,” dedi Ygritte. “Haklı, senonu öldürmedenönce bir erkekti.”

“Bilmiyordum,”dedi Jon dürüstçe, geçittekatlettiğiadamın yü-zünü hatırlamayaçalışarak. “Mance’in beni alacağını söylemiştin.”

439



“Ve alacak,” dedi Ygritte.“Mance burada değil,” dediÇıngıraklı. “Ragvvyle,

şunu.”Yaşlı mızrak karısı gözlerini kıstı, “Karga, özgürinsan

katılmak istiyorsa cesaretini göstersin ve dürüstlüğülasın,” dedi.

“Ne derseniz yaparım.” Kelimeler ağzından zor söyledi Jon.

Çıngıraklı kahkaha atarken kemik zırhı çıngıdıyhalde Yanmel’i öldür piç.”

“Sanki yapabilirmiş gibi,” dedi Qhorin.“Dön, Kar. Ve öHemen sonra Qhorin’in kılıcı, Jon’un üstüne iniyo

darbeyi engellemek için Uzunpençe’yi kaldırmayı bşek başardı. Darbenin şiddeti piç kılıcını neredeyse yere dü

du, Jon geriye sendeledi. Ne isterlerse istesinler geri

adımatmam

ksın. Kılıcını iki eliyle kavradı, kendi darbesini indirekahızlı davranmıştı ama Qhorin onu alay eder bir rahatlısavturdu. Siyah pelerinleri uçuşurken öne ve arkaya harler; gencin çabukluğu, Qhorin’in solak darbelerinin kkarşı. Yanmel’in uzunkılıcı aynı anda her yerdeydi sa bir yandan iniyordu, sonra diğer yandan, Jon’u istediyordu, dengesini kaybettiriyordu. Jon kollarının uyuhissediyordu.Qhorin, Hayalet’in çenesi baldınna kenetlendiği bayakta durmayı başardı. Ama tam ona döndüğünde, açodaydı. Jon durum aldı ve kılıcını savurdu. Korucu geçeliyordu ve bir an için Jon’un darbesi adama dokunmggöründü. Sonra, iri adamın boğazında, kırmızı gözya bir sicim belirdi, yakut bir kolye kadar parlaktı, ardı

fışkırdı ve Qhorin Yarımel düştü.Hayalet’in burnu kıpkırmızıydı ama piç kılıcının slekelenmişti, yanm santimi. Jon, ulu kurdu çekti ve tekoluhayvanın boynuna sarıldı. Gözlerindeki ışık solmaya başlaQhorin, “...keskin,” dedi kesik parmaklarını kaldıraraeli düştü, gitmişti.

Biliyordu, diye düşündü Jon uyuşmuş gibi. Benden neisteyelerini biliyordu. Samwell Tarly’yi düşündü sonra, Grenn’440



Edd’i, Kara Kale’dekiPyp’i veKurbağa’yı. Bran’ı,Rickon’u veRobb’ukaybettiği gibionları da mı kaybetmişti? O şimdi kim-di? Neydi?

“Kaldırın şunu.”Kaba eller Jon’u ayağa kaldırdı. Jon diren-medi. “Bir adın var mı?”

Ygritte onunyerine cevap verdi. “Adı Jon Kar. EddardStark’ın kanından,Kışyan’ndan.”Ragvvylegüldü. “Kimin aklına gelirdi? Qhorin Yanmel kü-çük bir lordundarbesiyle öldü.”

“Deşin şunu.” Konuşan, hâlâ atının sırtında oturan Çmgıraklı’ydı. Kartal, adamadoğru uçtu ve çığlık atarak kemik miğferin tepesinekondu.

“Teslim oldu,” diye hatırlattı Ygritte.“Evet. Ve kardeşini katletti,” dedi paslı bir miğfer takmış kısa

boylu bir adam.Çıngıraklı yaklaştı, kemikler birbirine çarpıyordu. “Onunişini kurdu yaptı. Hile vardı. Yanmel’i ben öldürmeliydim.”a

“Bunu yapmaya ne kadar hevesli olduğunu hepimiz gör idük,” diye alay etti Ragvvyle.

“O bir varg,” dedi Kemik Lordu, “ve bir karga. Ondan hoş-lanmıyorum.”

“Bir varg olabilir,” dedi Ygritte, “ama bizi korkutmadı.” Di-ğerleri onaylar şekilde bağrıştılar. Çıngıraklı’nm, sararmış kafa-tasındaki göz deliklerinin arkasından bakan gözleri habisti amaisteksizce teslim oldu. Bu insanlar gerçekten özgür, diye düşündüJon.

Qhorin Yanmel’i düştüğü yerde, çam iğnelerinden, çalılar-dan ve kırık dallardan hazırladıkları cenaze ateşinde yaktılar.Dallardan bazıları hâlâ yeşildi, ağır ağır ve duman çıkararak

yanıyordu. Koyu mavi gökyüzüne kara sütunlar yükseliyordu.Çıngıraklı, kömürleşen kemikleri istedi daha sonra, diğerlerikorucunun eşyaları için zar attı. Pelerinini Ygritte kazandı.

“Çığlık Geçidi’nden mi döneceğiz?” diye sordu Jon, kıza. Odağlarla tekrar yüzleşebileceğinden ya da atının o yoldan sağ çı-kabileceğinden emin değildi.

“Hayır,” dedi kız. “Arkamızda hiçbir şey yok.” Jon’a bakışıhüzünlüydü. “Mance, Sütnehri’ne indi bile, Sur’a yürüyor.”

441



BRAN

Gri karlar gibi düşüyordu küller.Kuru çam iğnelerine ve kahverengi yapraklara ba

manın kenarına, çamların seyreldiği yere doğru yürüarazilerin ötesinde, alevlere karşı çırılçıplak duran büylan görebiliyordu. Kan ve yanık et kokan rüzgâr sıcakKoku öyle keskindi ki ağzından salya akmaya başlamış

Ama bir koku onları kendine çekerken, diğer kokudurmaları için uyarıyordu. Yükselen dumanı kokladı İnsançok fazla insan, atlar ve ateş, ateş, ateş. Başka hiçbir koku bu dar tehlikeli değildi, demirin sert ve soğuk kokusu bile; in

pençesinin ve sert derinin hülasası. Küller ve dumangözle

bulanıklaştırıyordu. Kuyruğu bir ateş nehrinden vücu bulkanatlı ve kocaman bir yılan gördü gökyüzünde. Hırayılan gitmişti. Tepelerin arkasındaki yüksek alevler yıldyordu.

Ateş bütün gece boyunca çıtırdadı. Bir kez, ayağınınki toprağı sarsan bir gümbürtü ve çöküş sesi duydu. Khavlayıp inledi, atlar dehşet dolu çığlıklar attı. Ulumageceyi titretti; insan sürüsünün ulumaları, korku dolu

lar ve vahşi haykırışlar, kahkahalar ve çığlıklar. Hiçbir insanlar kadar gürültülü değildi. Kulaklarını dikip dinldeşi duyduğu her sese hırlıyordu. Çam kokulu rüzgâr,ve közleri gökyüzüne savururken ağaçların altında yüAlevler zamanla küçüldü ve sonunda yok oldu. O sabgri ve dumanlı doğdu.

Ancak o zaman aynldı ağaçlardan, ağır adımlarla aragti. Kardeşi onunla birlikte yürüdü, kanın ve ölümün ko

çekiliyordu. İnsanların ağaçlardan, otlardan ve çamurdağı inlerin arasında sessizce adım attılar. Pek çoğu yanmçoğu yıkılmıştı; diğerleri eskiden olduğu gibi duruyocanlı insan gördüler, ne de kokusunu aldılar. Kargalar rin üstünü örtmüştü, o ve kardeşi yanlarından geçerkeatarak havalanıyorlardı. Vahşi köpekler onları gördüksessizce kenara çekiliyordu.442



Büyük, griuçurumların altında, bir at haykırarak ölüyordu,kırık bacağınınüstüne kalkmaya çalışıyor, düştüğünde çığlık-lar atıyordu.Kardeşi atın çevresinde döndü ve sonra boğazını parçaladı.At güçsüzce tekmeler atıp gözlerini yuvarladı. Leşeyaklaştığındakardeşi ona hırladı ve kulaklarını geri yatırdı, ön peçesiyle saldırıp bacağını ısırdı. Ölü atın yanında; otlann, top-rağın ve küllerinortasında dövüştüler. Kardeşi sonunda kuyru-ğunu indirerekteslim oldu ve yana yuvarlandı. Atın boğazından bir ısırık dahaaldı, doymuştu, kardeşinin yemesine izin verdi vesiyah kürkündekikanı yaladı.

Kara yer onu kendine çekiyordu; bütün insanların kör ol-duğu fısıltılı ev. Soğuk parmakların ona dokunduğunu hisse-debiliyordu. Taş kokusu bumundaydı. Çekime karşı koymayaçalıştı. Karanlığı sevmiyordu. O bir kurttu. Avcıydı, iz sürendi,katildi. O, kardeşleriyle birlikte derin ormanlara aitti, yıldızla-rın altında özgürce koşmalıydı. Arka ayaklarının üstüne oturdu, başını kaldırdı ve uludu.Gitmeyeceğim, diye bağırdı. Ben bir kur- J dum, gitmeyeceğim. Ama karanlık koyulaştı, gözlerini ve burnunu 1doldurdu, kulaklarını tıkadı; ne görüyor, ne duyuyor, ne koklu 1yor, ne de kaçabiliyordu. Gri uçurumlar gitmişti, ölü at gitmişti,kardeşi gitmişti; her şey siyahtı, hareketsizdi, siyahtı, soğuktu,

siyahtı, ölüydü, siyahtı...“Bran” diye fısıldadı bir ses hafifçe.uBran, geri dön. Şimdigeri dön, Bran, Bran...”

Üçüncü gözünü kapadı ve diğer ikisini açtı, kör olanları. Bukaranlık yerde bütün insanlar kördü. Ama biri onu tutuyordu.Ona sarılan kollan, yakınındaki bedenin sıcaklığını hissediyor-du. Hodor’un kendi kendine şarkı mırıldandığını duyabiliyor-du, “Hodor, hodor, hodor.”

“Bran?” Bu Meera’nın sesiydi. “Çırpınıyordun, korkunçsesler çıkanyordun. Ne gördün?”

“Kışyan.” Dili ağzının içinde kalınlaşmış gibiydi, tuhaftı. Bir gün geri döndüğümde konuşmayı unutmuş olacağım. “Kışyan’nıgördüm. Yanıyordu. At kokusu vardı ve çelik ve kan. HerkesiÖldürdüler Meera.”

Kızın elini yüzünde hissetti, saçlannı geri itiyordu. “Ter

içinde kaldın,” dedi Meera. “Su ister misin?”



“Su,” dedi. Meera dudaklarına bir matara götürdühızla içmeye başladı. Su ağzının kenarlarından akıyoGdöndüğünde çok susamış oluyordu hep. Ve aç. Ölütırladı, ağzındaki kan tadını, sabah havasına karışan kokusunu. “Ne kadar zaman oldu?”

“Üç gün,” dedi Jojen. Çocuk çok sessiz adımlarlgelmolmalıydı ya da hep oradaydı; bu kör ve karanlık düny bmezdi Bran. “Senin için endişelendik.”

“Yaz’la birlikteydim,” dedi Bran.“Çok uzun. Açlıktan öleceksin. Meera boğazına su

tı, ağzına bal sürdük ama yeterli değil.”“Yedim,” dedi Bran. “Bir geyik avladık ve onu

kalkışan bir ağaç kedisini kovaladık.” Kedi kahverengkurtların yansı kadardı ama cesurdu. Hayvanın misk

kokusunu ve bir meşe ağacının dalından onlara kükhatırladı.“Kurt yedi,” dedi Jojen. “Sen değil. Dikkatli ol Br

olduğunu unutma.”Bran kim olduğunu gayet iyi hatırlıyordu; Çocu

Kırık Bran. Daha iyisi Canavar Bran. Yaz rüyalarını, kurt rlarını görmek istemesinin şaşılacak bir yanı var mıydıman istese Yaz’a ulaşabiliyordu ve bir seferinde Hayalulaşmış, Jon’la konuşmuştu. Belki de sadece düşlemiştJojen’in onu neden sürekli geri çağırdığını anlamıyorrur hale gelmek için kollarının gücünü kullandı. “Gömi Osha’ya anlatmalıyım. Burada mı? Nereye gitti?”

Yabanıl kadın cevap verdi. “Hiçbir yere lordum,karanlıyeterince sakarlık ettim.” Taşa sürünen ayak sesleriduydu, bşını sese doğru çevirdi ama hiçbir şey görmedi. Kadınkok

yabileceğim düşündü ama emin değildi. Hepsi birbiraykokuyordu ve Bran’da Yaz’ın burnu yoktu, ayırtedemiyor“Dün gece bir kralın ayağına işedim,” diye devametti Os“Belki de sabahtı kim bilir. Uyuyordum ama şimdiuyanığıHepsi çok fazla uyuyordu, sadece Bran değil. Yapac ba bir şey yoktu. Uyu, ye, tekrar uyu, bazen birazkonuşuyordı... ama çok değil ve sadece fısıltıyla, güvende olmakkonuşmasalar Osha daha mutlu olurdu amaRickon’u se

444



tutmak, Hodor’un kendi kendine, “Hodor, hodor, hodor,”diye mırıldanmasına engel olmak mümkün değildi.

“Osha,” dedi Bran, “Kışyarı’m gördüm. Yanıyordu.” Sol ta-rafında Rickon’un hafifçe nefes alıp verdiğini duyuyordu.

“Bir rüya,” dedi Osha.“Bir kurt rüyası,” dedi Bran.“Kokladım da. Hiçbir şey ateş ya

da kan gibi kokmaz.”“Kimin kanı?”“İnsanların, atların, köpeklerin, herkesin. Gidip bakmalı-

yız.”“Bu cılız derimden başka derim yok,” dedi Osha. “O kala-

mar prensi beni yakalarsa derimi kamçıyla yüzer.”

Meera’nın eli karanlıkta Bran’ın elini buldu. “Korkuyorsan ben gelirim.”Bran, deriyi yoklayan parmakları duydu, sonra çakmak taşı-

na sürtülen çeliğin sesi geldi. Sonra bir daha. Bir kıvılcım çık-tı, tutuştu. Osha hafifçe üfledi. Uzun ve solgun bir alev uyan-dı, parmaklarının ucunda yükselen bir kız gibi yukan uzandı.Osha’nın yüzü alevin üstünde yüzüyordu. Kadın bir meşalenin başıyla aleve dokundu. Fitil, dünyayı turuncu bir parlaklıkladoldururak yanmaya başladığında Bran gözlerini kısmak zorun-da kaldı. Işık, Rickon’u uyandırmıştı; çocuk esneyerek oturdu.

Gölgeler hareket edince ölüler de uyanmış gibi göründü biran. Lyanna ve Brandon, babaları Lord Rickard Stark, onun ba- bası Lord Edwyle, Lord Wiliam ve kardeşi Zalim Artos, LordDonnor, Lord Beron ve Lord Rodwell, tek gözlü Lord Jonnel,Lord Barth ve Lord Brandon, Ejderha Şövalyesiyle dövüşenLord Cregan. Ayaklarının dibindeki kurtlarıyla beraber taştantahtlarında oturuyorlardı. Bedenlerindeki sıcaklık uçup gitti-ğinde geldikleri yerdi burası; burası ölülerin karanlık salonuy-du, yaşayanların adımlamaktan korktuğu koridor.

Lord Eddard Stark’ı bekleyen boş lahdin ağzında, lordungranit benzerinin altında; ekmek, su ve kurutulmuş etten olu-şan küçük hâzinelerinin başında toplanmıştı altı kaçak. “Çok azkaldı,” diye mırıldandı Osha erzaklarına bakarken. “Bu yakın-larda yukarı çıkıp yiyecek çalımlıyım, yoksa Hodor’u yemekzorunda kalınz.”

445



“Hodor,” dedi Hodor kadına, sırıtarak.“Yukarıda gündüzmü,gece mi acaba?”diye merak etti

“Artık takip edemiyorum.”“Gündüz,” dedi Bran, “ama dumanyüzünden karanlı“Lordum emin mi?”Kırık vücudunu hiç kıpırdatmıyordu ama hareket e

muş gibi dışarı çıktı ve artık çift görüyordu. İşte; MeeHodor ve meşaleyi tutan Osha oradaydı. Çift sıralı ytunlar ve onların arkasındaki ölü lordlar karanlığın içuzayıp gidiyordu.... ama duman yüzünden grileşmiş Kda görüyordu. Büyük meşe kapılar kömürleşmiş, deAçılır kapanır köprünün kalasları kırılmıştı; köprü zdüğümün içine düşmüştü. Hendekte bedenler yüzüyosetler karga adalarına dönüşmüştü.

“Eminim,” dedi Bran.Osha bir an düşündü. “O zaman gidip bakacağım.

nımdan ayrılmayın. Meera, Bran’ın sepetini al.”“Eve mi gidiyoruz?” diye sordu Rickon heyecanla

istiyorum. Elmalı kek, yağ ve bal istiyorum. TüylükTüylüköpek’in yanına mı gidiyoruz?”

“Evet,” diye söz verdi Bran, “ama sessiz olmalısın.Meera, sepeti Hodor’un sırtına bağladı ve işe yara

caklarını deliklere sokarak Bran’ın sepete girmesine yaBran’ın kamında tuhaf bir his vardı. Onları yukarıda nlediğini biliyordu ama korkusunu azaltmıyordu bu. D

bir kez babasına baktı, Lord Eddard’ın gözlerinde hüzgibi geldi Bran’a, gitmelerini istemiyordu sanki. Mecburuz, düşündü.Vakit geldi.

Osha’nın bir elinde uzun meşe mızrağı, diğer elindvardı. Sırtından çıplak bir kılıç sarkıyordu; Mikken’ın

taşıyan son kılıçlardan biriydi. Lord Eddard’ın lahdi müştü onu, ruhu huzurlu olsun diye. Ama Mikken ve cephaneliğin kapısında demiradamlar vardı, iyi çekoymak zordu; bu mezar soygunculuğu demek olsa era, Lord Rickard’ın kılıcını istemişti, ağırlığından şikgerçi. Brandon adaşınınkini almıştı; hiç tanımadığı am

446



y a p ı l a nkılıcı. Bir dövüş sırasında pek faydalı olamayacağını bili-y o r d uama çeliğe dokunmak kendini iyi hissettiriyordu.

Ama bu bir oyundu sadece, Bran biliyordu.Ayak sesleri karanlık mahzen mezarda yankılandı. Arkaların-

daki gölgeler babasını yutarken, önlerindeki gölgeler diğer hey-kelleri göstermek için geri çekiliyordu; önemsiz lordlar değildi bunlar, eski Kuzey Kralları’ydı. Alini arında taştan taçlar vardı.Torrhen Stark, Diz Çöken Kral. Bahar Kralı Edwyn. TheonStark, Aç Kurt. Yangın Brandon ve Gemici Brandon. Jorah veJonos. Habis Brandon. Ay Kralı Walton. Damat Edderion. Eyron. Tatlı Benjen. Acı Benjen. Kral Edrick Karsakal. Yüzleri sertve güçlüydü. Bazıları gerçekten korkunç şeyler yapmıştı amahepsi Stark’tı. Bran onların bütün hikâyelerini biliyordu. Mah-zen mezardan hiçbir zaman korkmamıştı; bu mezar, evinin vekendi varlığının bir parçasıydı. Bir gün kendisinin de buradayatacağını her zaman biliyordu.

Ama şimdi o kadar emin değildi.Yukarı çıkarsam, aşağı geri dönebilecek miyim? Öldüğümde nereye gideceğim?

“Bekleyin,” dedi Osha, yeryüzüne çıkan ve daha eski kral-ların hâlâ karanlık tahtlarında oturduğu alt katlara inen sarmalmerdivenlerin başına geldiğinde. Meşaleyi Meera’ya verdi. “Yu-karı el yordamıyla çıkacağım.” Bir süre kadının yumuşak ayakseslerini duydular ama sesler gittikçe azaldı ve sonunda tama-men yok oldu. “Hodor,” dedi Hodor endişeyle.

Bran defalarca, karanlıkta saklanmaktan ne kadar nefret et-tiğini, güneşi tekrar görmeyi ne çok istediğini, atını yağmurunve rüzgârın üstüne sürmeyi nasıl özlediğini söylemişti kendine.Ama şimdi vakit gelmişti ve Bran korkuyordu. Karanlıkta ken-dini güvende hissediyordu; yüzünün önündeki kendi elini sen

bile bulamıyorken, düşmanların da seni bulamayacağına inan-mak kolaydı. Ve taş lordlar ona cesaret veriyordu. Onları göre-mediği zamanlarda bile orada olduklarını biliyordu Bran.

Tekrar bir ses duyduklarında aradan çok uzun vakit geçmişgibiydi. Bran, Osha’ya b ir şey olduğundan korkmaya başlamış-

tı. Rickon huzursuzca kıpırdanıp duruyordu. “Evegitmek isti yorum/” dedi bağırarak. Hodor başını oynatıp, “Hodor,” dedi.S i k l i i d d l id k k li d



Bir süre sonra Osha göründü. “Bir şey kapıyı tutuyoHarettiremiyorum.”

“Hodor her şeyi hareket ettirebilir,” dedi Bran.Osha tartan gözlerle dev adama baktı. “Belki işe

o zaman.”Basamaklar dardı, tek sıra halinde tırmanmak zo

lar. Osha önden gitti. Hodor arkasındaydı, Bran kafaçarpmamak için başını iyice aşağı eğdi. Meera meşaletakip ediyordu. En arkada Jojen vardı, Rickon’un elidu. Döne döne tırmandılar, yukarı ve daha yukarı. Bnın kokusunu alabildiğini düşündü, belki de sadece kokuşuydu.

Mahzen mezarın kapısı demir ağacından yapılmışağırdı, yere doğru eğimliydi. Kapıya bir kerede sadeyaklaşabilirdi. Osha vardığında bir kez daha açmayı dBran kapının kımıldamadığını görüyordu. “Bırak Hosin.”

Önce, sıkışmaması için Bran’ı sepetten çıkarmada kaldılar. Osha ve Meera yer değiştirirken Meera bBran’ın yanına çömeldi ve korumak istermiş gibi kozuna doladı. “Hodor, kapıyı aç,” dedi Bran.

Dev adam iki elini birden kapının üstüne koydu v

danarak itti. “Hodor?” Ahşabı yumrukladı ama kapı t başka bir şey yapmadı. “Hodor.”“Sırtım kullan,” dedi Bran. “Ve bacaklarını.”Hodor döndü, sırtını kapıya dayayıp itti. Tekrar

“Hodor!” Bir ayağını daha yüksek bir basamağa koykapının altında iki büklümdü. Kaldırmayı denedi. Kaçatırdadı.“Hodor!” Diğer ayağını da basamağa koydu, rını ayırdı, kapıya yüklendi, doğruldu. Yüzü kıpkırmmişti, sırtındaki ağırlığı yukarı itmeye çalışırken bo

bağlar dışarı fırlamıştı, Bran görüyordu. “Hodor hodor hododor hodor HODOR!”Dışarıdan mat bir gümbürtü geldikapı aniden bir parça yukan kalktı ve Bran’ın yüzünevurdu. Bir an için körleşti Bran. Hodor tekrar kapıydi ve yuvarlanan bir kayanın sesi duyuldu, yol açılmmızrağını boşluktan geçirdi, ardından kendisi dışarı k

448



kon, Osha’nın arkasından gitmek için Meera’nın bacaklarınına r a s ı n d a ngeçti.Hodor kapıyı ardına kadar itip yeryüzüne çıktı.Son birkaç basamakta Bran’ı Reedler taşımak zorunda kaldı.

Gökyüzü griydi, dumanlar döne döne gökyüzüne yükse-liyordu. İlkKule’nin gölgesinde durdular ya da ondan geriyekalanlarıngölgesinde. Kulenin bütün bir yanı göçmüştü, taşlarve kırıkgargoyleler avluya saçılmıştı. Benim düştüğüm yere düşmüşler, diye düşündü Bran yaratık heykellerini gördüğünde.Gargoylelerden bazıları öyle küçük parçalara ayrılmıştı ki Brannasıl hayattakalabildiğini merak etti. Kargalar, devrilen taşlarınaltında kalan bir cesedi gagalıyordu. Yüzüstü yatan adamın kimolduğunusöyleyemezdi Bran.

İlk Kule yüzyıllardır kullanılmıyordu ve şimdi her zaman-kinden fazla haraptı. Bütün katları ve kolonları yanmıştı. Yıkı-lan duvarların içinden odalan, hatta tuvaletleri görebiliyorlardı.Ama arkadaki yıkık kule ayaktaydı, eskiden olduğu kadar yanık-tı. Jojen Reed duman yüzünden öksürüyordu.uBeni eve götür!%dedi Rickon talepkâr bir sesle.uEve gitmek istiyorum!” Hodor ağırağır yürüyerek çemberler çiziyordu. “Hodor,” diye inledi hafif i

çe. Enkazın ve ölümün ortasında birbirlerine yanaştılar.“Bir ejderhayı uyandırmaya yetecek kadar gürültü yaptık,"dedi Osha, “ama kimse gelmedi. Kale yanmış, ölü, tıpkı Bran’ınrüyasında gördüğü gibi. En iyisi...” Arkalarından gelen bir sesOsha’yı susturdu. Osha aynı anda mızrağıyla birlikte arkayadöndü.

Kırık kulenin arkasından çıkan iki güçlü şekil yıkıntılarınarasında ilerlemeye başladı. Rickon mutlulukla bağırdı,“Tüylü!” ve siyah ulu kurt zıplayarak Rickon’a doğru koştu. Yaz, dahaağır yaklaştı, başını Bran’ın koluna sürttü, yüzünü yaladı.

“Gitmeliyiz,” dedi Jojen. “Bunca ölüm, Yaz ve Tüylükö pek’ten başka kurtlar da getirir ve hepsi dört ayaklı olmaz.”

“Evet, yakında gideceğiz,” diye onayladı Osha, “ama yiye-ceğe ihtiyacımız var ve bütün bunların içinden sağ kurtulmuşinsanlar olabilir. Birbirinizden ayrılmayın. Meera, kalkanını yu-

karıda tut ve arkamızı kolla.”Kalenin etrafını dolaşmak bütün sabahlarını aldı. Büyükgranit duvarlar duruyordu bazı yerleri kararmıştı ama bunun



dışında hasarlarıyoktu. Fakat duvarların içi yıkımdan völüden ibaretti.Büyük Salon’un kapılan kömürleşmişti için yanıyordu. Salonun kirişleri çökmüş, bütün tainmişti. Cam bahçelerin yeşil ve san pencereleri parçalaranlmıştı.Ağaçlar, meyveler ve çiçekler sökülmüş,açıkta ölterk edilmişlerdi. Ahşap ve sazdan yapılmışahırlardan geküllerden, közlerden ve ölü atlardan başka bir şeykalmamBran, Dansçı’yı düşündü, ağlamak istedi. KütüphaneKulesiarkasında dumanlı bir göl vardı, gölün içindekiçatlaktan nar sufişkmyordu.Çan Kulesi’yle kuşluğu birbirine bağlaköprü avluya düşmüştü. Üstat Luwin’in küçük,yuvarlak kude yoktu artık. Büyük Kule’nin zemin katındakidar bir İ

penceresinden kızıl bir pınltıgörünüyordu ve ikinci bir yanambarlardan birini hâlâ yakıyordu.

Osha, tüten dumanların içinde ilerlerken hafifçeseslenidu ama kimse cevap vermiyordu. Bir cesetle uğraşan bir kögördüler ama hayvan, ulu kurtların kokusunu alıncahızla ulaştı; diğer köpekler barınakta katledilmişti. Üstadınkuzguncesetlerin bazılarına nezaket ziyaretinde bulunurken,kınk lenin kargaları da diğer ölülerle ilgileniyordu. BranTıfil Tytanıdı; yüzünün yansı bir baltayla biçilmiş olmasınarağmLeydi Catelyn’in küle dönmüş septinin önünde,kömürleş bir ceset, simsiyah yumruklannı yüzünün önüne kaldhde oturuyordu, kendisine yanaşmaya cesaret edeceklyuruklamaya hazırlanmıştı sanki. “Eğer tanrılar adaletliydOsha öfkeli bir sesle, “bunu yapanlan Ötekiler alır.”

“Bunu yapan Theon’du,” dedi Bran kederle.“Hayır. Bak.” Osha mızrağının ucuyla avlununkarşı

gösterdi. “Bu, Theon’un demiradamlanndan biri.Şuraya bGreyjoy’un savaş atı değil mi o? Bedenine ok saplanmıolan,yah at, gördün mü?” Kaşlarım çatarak ölülerin arasındyürü“İşte, Kara Lorren.” Adam öyle kötü bıçaklanıp kesilmiki, kalı kahverengimsi bir kırmızıydı şimdi. “Yanında birkaç kgötürmüş.” Osha başka bir ölüyü ayağıyla yuvarladı.“Üstünarma var. Kıpkırmızı bir adam.”

“Dehşet Kalesi’nin derisi yüzülmüş adamı,” dedi BYaz, uludu ve hızla koşmaya başladı.



“Tanrı korusu." Meera Reed ulu kurdun arkasından koştu,kalkanı ve kurbağa mızrağı elindeydi. Diğerleri de devrik taşla-rın ve dumanın arasından yürüyerek kızın peşine düştü. Hava,ağaçların altında daha tatlıydı. Korunun kenarındaki çam ağaç-ları kavrulmuştu ama içerilerdeki nemli toprak ve yeşil ağaçlaralevlerin üstesinden gelmişti. “Canlı ağaçlarda kudret vardır,"

dedi Jojen Reed, Bran’ın aklından geçenleri biliyormuş gibi,“Ateş kadar şiddetli bir kudret.”Büvet ağacının gölgesindeki siyah gölün kenarında, Üstat

Luwin yüzüstü yatıyordu. Yerdeki ıslak yapraklann üstündekan izleri vardı; üstat,ağaçların arasından gölün kenanna kadarsürünmüştü. Yaz, yaşlı adamın yanında durdu, Bran önce üs-tadın öldüğünü düşündü ama Meera boğazına dokunduğundaadam inledi. “Hodor?" dedi Hodor kederle.

Luwin’i yavaşçasırtüstü döndürdüler. Gözleri ve saçlangriydi, bir zamanlarcübbesi de griydi ama şimdi kan yüzündendaha koyuydular. “Bran,”dedi üstat hafifçe, Hodor’un sırtın^daki çocuğu gördüğünde. “VeRickon.” Gülümsedi.“TannlarJmerhametli. Biliyordum..."

“Biliyor muydunuz?" diye sordu Bran şaşkınlıkla.“Bacaklar, anlamıştım... kıyafetler üstüne olmuştu ama ba 1

cak kasları... zavallı çocuk..." Öksürdü, ağzından kan geldi. “Yok joldunuz... ormanda.... ama nasıl?"“Hiç gitmedik,” dedi Bran. “Aslında sadece ormanın kenan *

na kadar gittik ve aynı yoldan geri döndük. Kurtlan iz bırakmalan için gönderdim, biz babamın lahdinde saklandık."

“Mahzen mezar," diye kıkırdadı Luwin, dudağının kenannda kan köpürdü. Hareket etmeye çalıştığında acıyla inledi.

Bran’ın gözleri yaşlarla doldu. Bir insan yaralandığında onuüstada götürürdün ama üstadın yaraladığında ne yapabilirdinki?"

“Onu taşımak için bir sedye yapmamız gerek,” dedi Osha.“İşe yaramaz," dedi Luwin. “Ben ölüyorum kadın."“Olemezsin” dedi Rickon öfkeyle. “Hayırölmezsin.”

Rickon’un yanındaki Tüylüköpek dişlerini gösterip hırladı.Üstat gülümsedi. “Sessiz ol çocuk. Ben senden çok yaşlıyım,

istediğim gibi... ölebilirim.”

a ü

451



“Hodor, aşağı,” dedi Bran. Hodor üstadın yanında diüzerine çöktü.

“Dinle,” dedi üstat, Osha’ya. “Prensler... Robb’un verı... birlikte... olmamalı... anladın mı?”

Yabanıl kadın mızrağına yaslandı. “Evet. Ayrı yerlerdları daha güvenli. Ama onları nereye götüreceğim? Cen

götürebileceğimi düşünmüştüm.”Üstat Luwin başını iki yana salladı, bu çabanın adammal olduğu kolayca anlaşılıyordu. “Cenvyn’in oğlu ölRodrik, Leobal Tallhart, Leydi Homwood... hepsi kaDerinorman düştü, Moat Cailin de. Yakında Torrhen Kdüşer. Demiradamlar, Taşlı Kıyı’da. Bolton’m piçi doğu

“O zaman nereye?”“Beyaz Liman... Umberlar... bilmiyorum... savaş her

komşular birbirlerine karşı savaşıyor ve kış geliyor... bu lık, kara ve çılgın bir saçmalık...” Üstat Luwin uzandı vekolunu tuttu. Yaşlı adamın parmakları umutsuz bir gü

pandı. “Şimdi güçlü olmalısın.Güçlü”“Olacağım,” dedi Bran ama zordu.Sör Rodrik öldürülmüş,Ü

tat Luunn ölüyor, herkes, herkes...“Güzel,” dedi üstat. “İyi bir çocuksun... babanın o

Bran. Şimdigidin.”Osha, büvet ağacına ve solgun gövdesine oyulmuş yüze baktı. “Ve seni tanrılara mı bırakalım?”

“Su...” Üstat yutkundu. “Biraz su istiyorum... bir iyiEğer yaparsan...”

“Tamam,” dedi Osha, Meera’ya döndü. “Çocukları gJojen ve Meera, Rickon’u aralarına alıp korunun dışı

ru yürümeye başladılar. Hodor onları takip etti. Ağaçlasından geçerlerken dallar Bran’m yüzüne çarpıyordu, ygözyaşlarını sildi. Osha birkaç dakika sonra avluda onladı. Üstat Luwin’le ilgili hiçbir şey söylemedi. “Hodor, kalmalı; onun bacakları olmalı,” dedi yabanıl kadın“Rickon’u ben alacağım.”

“Biz Bran’la gideceğiz,” dedi Jojen Reed.

“Ben de öyle düşünmüştüm,” dedi Osha. “SanırımDoKapısı’nı deneyeceğim ve Kral Yolu’nu takip edeceğim



“Biz Avcı Kapısı’ndan çıkacağız,” dedi Meera.“Hodor,” dedi Hodor.Ötıce mutfaklarda durdular. Osha, hâlâ yenebilecek du-

rumda olanyanık ekmek somunları ve hatta kızarmış bir ör-dek buldu, bulduklarını ikiye ayırdı. Meera bir çömlek bal ve bir çuval elmayı topraktan çıkardı. Avluda vedalaştılar. RickonhıçkırarakHodor’un bacağına yapıştı; Osha mızrağının sapıylaçocuğavurmak zorunda kaldı. Rickon, ancak o zaman, aceleylekadınıtakip etmeye başladı. Tüylüköpek peşlerinden gidiyordu.Ulu kurdunkuyruğunun, Kırık Kule’nin arkasında kayboluşu,Bran’ınonlara dair gördüğü son şeydi.

Avcı Kapısı denen demirden yapılma yivli kapı, ısı yüzündenöyle kötü bükülmüştü ki otuz santimden daha yukarı bıkmı-

yordu. Kapının kazıklarının arasından sürünerek, teker tekerdışarı çıktılar.“Bozsu Gözcüsü’ne, Lord babanıza mı gideceğiz?” diye sor-

du Bran duvarların arasındaki köprüden geçereken.Meera sorunun cevabı için kardeşine baktı. “Bizim yolumuz

kuzeyde,” dedi Jojen.Bran, tann korusunun kenarında, bütün hayatı demek olan

bleye son bir kez bakmak için sepetinde döndü. Duman de-metleri, gri gökyüzüne yükseliyordu hâlâ ama soğuk bir sonba-har akşamında Kışyarı’nm bacalanndan tütenden fazlası değildi.Okçu pencereleri isle kararmıştı. Perde duvarın orasında bu-rasında eksik korkuluklar ve çatlaklar vardı ama bu mesafedenönemsiz görünüyorlardı. Duvarların ötesinde, blelerin ve ku-lelerin tepeleri asırlardır durdukları gibi duruyorlardı; bleninyakıldığını, yağmalandığını anlamak zordu.Taşlar güçlü, dediBran kendine,ağaçların kökleri çok derine iniyor ve Kış Kralları yeraltında tahtlarında oturuyor. Bunlar var olduğu sürece Kışyan varolacaktı. Ölmemişti, sadece kırıktı. Benim gibi, diye düşündüBran. Ben de ölmedim.



EKLER KRALLAR VE MAİYETLERİ

DEMİR TA H T T A K İ KRAL

JOFFREYBARATHEON, Hanedanından Bu İsimle İlk Kral, on üç yaşında, Kral I. Robert Baratheon’m ve LaHanedanından Kraliçe Cersei’nin büyük oğulları,

annesi,KRALİÇE CERSEI, Vekil Kraliçe ve DiyaKorucuyusu,

kız kardeşi, PRENSES MYRCELLA, dokuz yaşerkek kardeşi, PRENS TOMMEN, sekiz yaşınd

Demir Taht’m veliahtı,amcaları:

STANNIS BARATHEON, Ejderha KayLordu, kendini Kral I. Stannis ilan etti,

RENLY BARATHEON, Fırtına BurnuLordu, kendini Kral I. Renly ilan etti,

dayıları:SÖR JAIME LANNİSTER, Kral Katili,

Muhafızları Lord Kumandanı, Nehirova’dtutsak,

TYRION LANNİSTER, vekil Kral Eli,Tyrion’m yaveri, PODRICK PAYTyrion’m muhafızları ve yeminli

kılıçlarıBRONN, paralı asker, saç

ve kalbi kara,DOLF OĞ LU SHAGGA

Taş Kargalar’dan,TIMETT OĞ LU TIME

Yanık Adamlar’dan,CHEYK KIZI CHELLA,

Kara Kulaklar’dan,CALOR OĞ LUC R A W N ,

Ay Kardeşlerinden,



Tyrion’ın metresi, SHAE, kamptakipçisi, on sekiz yaşında,

küçük konseyi:YÜCE ÜSTAT PYCELLE,LORD PETYR BAELISH, nam ı diğer

SERÇEPARMAK, hazine başı,

LORD JANOS SLYNT, Kral Topraklan ŞehirMuhafızlan Kumandanı («altın pelerinliler»),VARYS, hadım, nam ı diğer ÖRÜMCEK,

muhbir başı,Kral Muhafızlan:

SÖR JAIME LANNISTER, nam ı diğer KralKatili,Lord Kumandan, Nehirova’da tutsak,

SANDOR CLEGANE, nam ı diğer TAZI,

SÖR BOROS BLOUNT,SÖR MERYN TRANT,SÖR ARYS OAKHEART, |SÖR PRESTON GREENFIELD,SÖR MANDON MOORE,

maiyeti ve hizmetkârları:SÖR ILYN PAYNE, Kral Adaleti, cellât,VYLARR, Lannister muhafızlanmn

kumandanı, («kırmızı pelerinliler»),SÖR LANCEL LANNISTER, Kral Robert’ın

eski yaveri, yakın zamanda şövalye ilan edildi,TYREK LANNISTER, Kral Robert’ın

eski yaveri,SÖR ARON SANTAGAR, silah ustası,SÖR BALON SWANN, Taşmiğfer’den Lord

Gulian Swann’in ikinci oğlu,LEYDİ ERMESANDE HAYFORD, bebek,SÖR DONTOS HOLLARD, nam ı diğer

KIRMIZI, ayyaş,JALABHAR XHO, Yaz Adalan’ndan, sürgün

bir prens,AY OĞ LAN, saray soytansı,



LEYDİ TANDA STOKEWORTH,FALYSE, büyük kızı,LOLLYS, küçük kızı,otuzüç yaşın

bir bakire,LORD GYLES ROSBY,SÖR HORAS REDWYNE ve ikiz kard

SÖR HOBBER REDWYNE, Arbor Lordoğulları,

Kral Toprakları ahalisi:Şehir Muhafızları («altın pelerinliler»)

JANOS SLYNT, Harrenhal LoLordKumandan,

MORROS, büyük oğlu

vârisi,ALLAR DEEM, Slynt’in baş çavSÖR JACELYN BYWATER, n

diğer DEMİR YUMRUK, NehirKapısı Kumandanı,

ALEV KEHANETÇİSİ HALLYNE,Simyacılar Loncası’ndan bir Bilge,

CHATAYA, pahalı bir genelevin sahibeALAYAYA, DANCY, MAREI,

kızlarından bazılan,TOBHO MOTT, zırh ustası,SALLOREON, zırh ustası,DEMİRGÖBEK, demirci,LOTHAR BRUNE, hürsüvari,SÖR OSMUND KARAKAZAN,

kötü şöhretli, vasıfsız bir şövalye,OSFRYD ve OSNEY KARAKA

kardeşleri,SYMON GÜMÜŞDİL, şarkıcı.

Kral Joffrey’nin sancağında Baratheonlar’m altın zetündeki siyah, taçlı erkek geyiği ve Lannisterlar’m kırmin üstündeki altın aslanı vardır; dövüşürler.



DAR D E N İZ ’DEKİ KRAL

STANNIS BARATHEON, Hanedanından Bu İsimleA n ı l a nİlk Kral, KralRobert’ın büyük erkek kardeşi, eski Ej-d e r h aKayası Lordu, LordSteffon Baratheon’m ve EstermontH a n e d a n ı ’n d a nLeydiCassana’nm ikinci oğulları,

karısı,FlorentHanedanı’ndan LEYDİ SELYSE,SHIREEN, tek çocukları, on yaşında, kız,

dayısı ve kuzenleri:SÖR LOMAS ESTERMONT, dayısı,

oğlu, SÖR ANDREW ESTERMONT, kuzeni,

konseyi ve hizmetkârları:ÜSTAT CRESSEN, şifacı ve danışman,

yaşlı biradam,ÜSTAT PYLOS, Üstat Cressen’ingençhalefi^RAHİP BARRE,SÖR AXELL FLORENT, Ejderha Kayası’mn

kale kumandanı, Kraliçe Selyse’nin amcası,YAMALI YÜZ, yarım akıllı bir soytan,

ASSHAI’DEN LEYDİ MELISANDRE,nam ı diğer KIRMIZI KADIN, Ateşin KalbiR’hllor’un rahibesi,

SÖR DAVOS SEAWORTH, nam ı diğprSOĞ AN ŞÖVALYESİ ve bazen KISAEL, eskikaçakçı,Kara Hayat 'ın kaptanı,

kansı, MARYA, bir marangozun kızı,

yedi oğlu:DALE, Hortlak 'ın kaptanı,ALLARD, Leydi Marya'nınkaptanı,MATTHOS,Kara Hayat'm ikinci kaptanı,MARIC, Hiddet 'in kürekçi

başı,



DEVAN, Kral Stanniyaveri,STANNIS, dokuz

yaşında,STEFFON, altı

yaşında,BRYEN FARRING, Kral Stannis’in y

lord sancak beyleri ve yeminli kılıçları;ARDRIAN CELTIGAR, Pençe Adas

yaşlı bir adam,MONFORD VELARYON, Dalgalar

ve Akıntıtaşı Efendisi,DURAM BAR EMMON, Keskinbu

Lordu, on dört yaşında,GUNCER SUNGLASS, Tatlıliman SLordu,

SÖR HUBARD RAMBTON,SALLADHOR SAAN, Özgür Şehir L

Dar Deniz Prensi,MYRLİ MOROSH, paralı amiral.

Kral Stannis’in sancağında Işık Tanrısı’nın alevli kdır; parlak san zemin üstünde, turuncu alevlerle çevkırmızı bir kalp. Kalbin içine Baratheon Hanedanı’nmyah erkek geyiği resmedilmiştir.

YÜKSEK B A H ÇE ’D E K İ KR AL

RENLY BARATHEON, Hanedanından Buİsimle Anİlk Kral, Kral Robert’ın küçük erkek kardeşi, eskiFırtına BuLordu, Lord Steffon Baratheon’ın ve EstermontHanedanı’nLeydi Cassana’nın üçüncü oğullan,

yeni karısı, Tyrell Hanedam’ndan LEYDİMARGAERY, on beş yaşında,-dayısı

ve kuzenleriSÖR ELDON ESTERMONT, dayıs458



Sör Eldon’in oğlu, SÖRA E M O N ESTERMONT, kuzeni,

Sör Aemon’ınoğlu, SÖRALYN ESTERMONT,

J o r d sancak beyleri:MACE TYRELL, Yüksek Bahçe Lordu ve

Kral Eli,RANDYLL TARLY, Boynuz Tepe Lordu,MATHIS ROWAN, Altınbahçe Lordu,BRYCE CARON, Hudutlar Lordu,SHYRA ERROL, Haystack Kalesi Leydisi,ARWYN OAKHEART, Eski Meşe Leydisi,ALESTER FLORENT, Parlaksu Kalesi Lordu,TARTHLI LORD SELWYN, nam ı diğer

AKŞAMYILDIZI,LEYTON HIGHTOWER, Eski Şehir

Sözcüsü, Liman Lordu,LORD STEFFON VARNER,

Gökkuşağı Muhafızları:SÖR LORAS TYRELL, Çiçek Şövalyesi, Lord

Kumandan,

LORD BRYCE CARON, Turuncu,SÖR GUYARD MORRIGEN, Yeşil,SÖR PARMEN CRANE, Mor,SÖR ROBAR ROYCE, Kırmızı,SÖR EMMON CUY, San,TARTHLI BRIENNE, Mavi, nam ı diğer

BRIENNE GÜZELLİK, Lord SelwynAkşamyıldızı’nm kızı,

şövalyeleri ve yeminli kılıçlan:SÖR CORTNAY PENROSE, Fırtına

Bumu’nun kale kumandanı,Sör Cortnay’in muhafızı, EDRIC

FIRTINA, Kral Robert’m, FlorentHanedanı’ndan Leydi Delena’dan doğmagayrimeşru oğlu,

459



-SÖR DO NN EL SW ANN,Taşmiğfer vâ-SÖR JO N FOSSOWAY, Fossowayler’inyelmasından,

SÖR BRYAN FOSSOWAY, SÖR TAFOSSOWAY VE SÖR EDWYD FOSSOFossowayler’in kırmızı elmasından,

YEŞİLHAVUZLAR’dan SÖR COLESÖR MARK MULLENDORE,KIRMIZI RONNET, Akbaba Tüneğ

Şövalyesi,maiyeti:

ÜSTAT JURNE, danışman, şifâcı, ho

Kral Renly’nin sancağında, Fırtına Burnu’ndan BHanedanı’nın altın zemin üstünde taçlı siyah erkek gv

dır. Aynı sancağı ağabeyi Kral Robert da dalgalandırmı

KU ZEY DE Kİ KRAL

ROBB STARK, Kışyan Lordu ve Kuzey Kralı,Kişyarı du Eddard Stark’ın ve Tully Hanedanından LeydiCatelyilk oğullan, on beş yaşında,

ulu kurdu, BOZ RÜZGÂR,annesi, Tully Hanedam’ndan LEYDİCATELYN,kardeşleri:

PRENSES SANSA, on iki yaşında,Sansa’nın ulu kurdu{LEYDİ}, D

Kalesi’nde öldürüldü,PRENSES ARYA, on yaşında,

Arya’nm ulu kurdu NYMERIA, yıldır kayıp,

PRENS BRANDON, kısaca Bran olanılır, Kışyan ve Kuzey veliahtı,sekiz yaşın

Bran’ın ulu kurdu, YAZ,PRENS RICKON, dört yaşında,

Rickon’un ulu kurdu, TÜYLÜK



üvey kardeşi, JON KAR, on beş yaşında, gayrimeşru,Gece Nöbetçileri’nin adamı,

a m c a l a r ı ,dayısıve teyzesi: {BRANDON STARK}, amcası, Lord

Eddard’ınağabeyi, Kral II. Aerys Targaryen’ınemriyle öldürüldü,

BENJEN STARK, amcası, LordEddard’m kardeşi,Gece Nöbetçileri’nin adamı, Sur’unötesindekayboldu,

LYSA ARRYN, teyzesi, Leydi Catelyn’inkardeşi,{Lord Aryn}’in dul karısı, KartalYuvasıLeydisi,

SÖR EDMURE TULLY, dayısı, LeydiCatelyn’inkardeşi, Nehirova vârisi,

SÖR BRYNDEN TULLY, nam ı diğerKARABALIK, Leydi Catelyn’in amcası, a yeminlikılıçları ve savaş arkadaşları:

THEON GREYJOY, Lord Eddard’ınvesayetinde, Pyke ve Demir Adalan’nın vârisi, 1

HALLIS MOLLEN, Kışyan’nın muhafız başı,|JACKS, QUENT, SHADD,

Mollen’in komutasındaki muhafızlar,i

SÖR WENDEL MANDERLY, Beyaz LimanLordu’nun ikinci oğlu,

PATREK MALLISTER, Denizgözcüsü vârisi,DACEY MORMONT, Leydi Maege’in

büyük kızı, Ayı Adası vârisi,JON UMBER, nam ı diğer KÜÇÜK JON,ROBIN FLINT, SÖR PERWYN FREY,

LUCAS BLACKWOOD,yaveri, OLYVAR FREY, on sekiz yaşında,

Nehirova’daki maiyeti:ÜSTAT VYMAN, danışman, şifacı, hoca,SÖR DESMOND GRELL, silah ustası,SÖR ROBIN RYGER, muhafız başı,UTHERYDES WAYN, Nehirova kâhyası,KAFİYECİ RYMUND, şarkıcı,



Kışyarı’ndaki maiyeti:ÜSTAT LUWIN,danışman,şifacı, hocaSÖR RODRIK CASSEL,silahustası,

BETH,küçük kızı,WALDER FREY, nam ı diğer BÜYÜ

WALDER, Leydi Catelyn’in vesayetinsekiz yaşında,WALDER FREY, nam ı diğer KÜÇÜ

WALDER, Leydi Catelyn’in vesayetindseyaşında,

RAHİP CHAYLE, kale septinin vekütüphanesinin sorumlusu,

JOSETH, seyis başı,BANDY ve SHYRA, ikiz kızlaFARLEN, bannak başı,PALLA, barınakta çalışan bir k

YAŞLI DADI, hikâye anlatıcı, eski sütçok yaşlı,

HODOR, büyük büyük toruyanm akıllı bir seyis,

GAGE, aşçı,ŞALGAM, bulaşıkçı kız, hizmOSHA, Kurt Ormam’nda yaka

bir yabanıl kadın, mutfakta köleMIKKEN, demirci ve zırh ustası,SAMANKAFA, ŞAKACI, TIFIL TYM

BİRAGÖBEK, muhafızlar,

CALON ve TOM, muhafızların çoculord sancak beyleri ve kumandanlan:(Robb’la birlikte Nehirova’da olanlar)

JON UMBER, nam ı diğer İRİ JONRICKARD KARSTARK, Karhold LoGALBART GLOVER, Derinorman

Kalesi’nden,

MAEGE MORMONT, Ayı Adası LeySÖR STEVRON FREY, Lord WäldeFreyen büyük oğlu ve İkizler vârisi



Sör Stevron’un büyük oğlu,SÖR RYMAN FREY,

Sör Ryman’ınoğlu,KARA WALDER FREY,

MARTYN NEHİR, LordWalder Frey’ingayrimeşru oğlu,

( R o o s eBolton’ın ordusuyla birlikte İkizler’de olanlar)ROOSE BOLTON, Dehşet Kalesi Lordu,kuzey ordusunun büyük bölümünükomuta ediyor,

RO BETT GLOVER, Derin OrmanKalesi’nden,

WALDER FREY, Geçit Lordu,SÖRHELMAN TALLHART, Torrhen

Kalesi’nden,SÖRAENYS FREY,(Lord Tywintarafından esir alınanlar)

LO RD MEDGER CERWYN,HARRIONKARSTARK, Lord Rickard’in I

sağ kalan tekoğlu,SÖR WYLISMANDERLY, BeyazLiman

vârisi,SÖR JARED FREY, SÖR HOSTEEN FREY,

SÖR DANWELL FREY ve piç kardeşleriRONEL NEHİR,

(arazide ya da kalelerinde olanlar)LYMAN DARRY, erkek çocuk, sekiz yaşında,SHELLA WHENT, Harrenhal Leydisi, Lord

Tywin Lannister tarafından kalesinden çıkarıldı,JASON MALLISTER, Denizgözcüsü Lordu,JONOS BRACKEN, Taş Çit Lordu,TYTOS BLACKWOOD, Kuzgunağaç Kalesi

Lordu,LORD KARYL VANCE,SÖR MARQ PIPER,SÖR HALMON PAEGE,

“ kuzeydeki sancak beyleri ve kale kumandanları:



WYMAN MANDERLY, Beyaz LimHOWLAND REED, Bozsu Gözcüs

adalı,Howland’in kızı MEERA,

on beş yaşında,

Howland’in oğlu JOJEN,on üç yaşında,LEYDİ DONELLA HORNWOOD

dul, yaslı bir anne,CLEYCERWYN, Lord Medger’m v

erkek çocuk, on dört yaşında,LEOBALD TALLHART, Sör Helma

kardeşi, Torrhen Kalesi’nin kale kumaLeobald’ın karısı, Hornwood

Hanedanı’ndan BERENA,Leobald’m oğlu, BRANDON

dört yaşında,Leobald’ın oğlu, BEREN, on ySör Helman’ın oğlu, BENFR

Torrhen Kalesi vârisi,Sör Helman’m kızı, EDDARA

dokuz yaşında,LEYDİ SYBELLE, Robett Glover’ın

kocasının yokluğunda Derinorman Kayönetiyor,

Robett’in oğlu, GAWEN, üç yDerinorman vârisi,

Robett’in kızı, ERENA, bebek bir yaşında,

LARENCE KAR, LordHomwood’un gayrimeşru oğluGalbert Glover’m vesayetinde,on iki yaşında,

M O RS KARG AYEMİve H O T H E RFAHİŞEFELAKETİ,UmberH a n e d a n ı ’ndİri Jon’un amcaları,



Kraliçe Muhafızları :SÖR JORAH MORMONT, sürgün

şövalye, eski Ayı Adası Lordu,JHOGO,ko ve kansüvarisi, kamçı,AGGO,ko ve kansüvarisi, yay,RAKHARO,ko ve kansüvarisi, arakh,

hizmetçileri,IRRI, Dothraklı bir kız,JHIQUI, Dothraklı bir kız,DOREAH, Lysli bir köle, eski fahişe,

üç takipçisi,XARO XHOAN DAXOS, Qarthlı bi

prens,PYAT PREE, Qarthlı bir büyücü,QUAITHE, Asshai’den maskeli bir g bağcısı,

ILLYRIO MOPATIS, Özgür Şehir Pentos’tanyargıç. Daenerys’in Khal Drogo’yla evliliğini ayViserys’i Demir Taht’a oturtmak için komplo dü

Targaryenlar’ın sancağı; Yedi Krallık’ı fetheden, kuran ve mağlup düşmanlarının kılıcından Demir Tatıran Fatih Aegon’ın sancağıdır: Siyah zemin üstündekırmızı bir ejderha.

BÜYÜK VE KÜÇÜK DİĞER HANEDA

ARRYN HA NED AN I

Arryn Hanedanı, savaşın başlangıcında,savaş halindekdia sahiplerinin hiçbirinin müttefiki olmadı.Kuvvetini, KYuvası’nı ve Arryn Vadisi’ni korumak üzeregeride tuttu. AHanedanı’nın arması, gök mavisi zemin üstündeay ve şahiArrynHanedanı’nm sözü:Onur Kadar Yüksek.

466



ROBERT ARRYN, Kartal Yuvası Lordu, Vadi’nin Savunu-cusu, sekiz yaşında, hasta bir çocuk,

annesi, T ully Hanedanı’ndan LEYDİ LYSA, merhumKral Eli {Lord Jon Arryn’}m üçüncü karısı ve dulu,Leydi Catelyn’in kardeşi,

maiyeti:ÜSTAT COLEMON, danışman,

şifacı ve hoca,SÖRMARWYN BELMORE, baş muhafız,LORD NESTOR ROYCE, Vadi Baş

Vekilharcı,Lord Nestor’ın oğlu, SÖRALBAR,MYA TAŞ, hizmetindeki gayrimeşru

bir kız çocuğu, Kral Robert’ın kızı,MORD, zalim bir zindancı,MARILLION, genç bir şarkıcı,

lord sancak beyleri, talipleri ve hizmetkârları:LORD YOHN ROYCE, nam ı diğer

BRONZ YOHN,Lord Yohn’un büyük oğlu,

SÖR ANDAR,Lord Yohn’un ikinci oğlu,

SÖR ROBAR, Kral Renly’ninhizmetinde, Gökkuşağı Muhafızları’mnKırmızı Robar’ı,

Lord Yohn’un küçük oğlu,(SÖR WAYMAR}, Gece Nöbetçileri’nin adamı, Sur’un ötesindekayboldu,

LORD NESTOR ROYCE, Lord Yohn’unkardeşi, Vadi Baş Vekilharcı,

Lord Nestor’ın oğlu ve vârisi, SÖRALBAR,

Lord Nestor’m kızı, MYRANDA,SÖR LYN CORBRAY, Leydi Lysa’nın talibi,

MYCHEL REDFORT, yaveri,-LEYDİANYA WAYNWOOD,



Leydi Anya’nın büyük oğlu ve vSÖR MORTON, Leydi Lysa’nın

Leydi Anya’nm ikinci oğlu, SÖDONNEL, Kapı Şövalyesi,

EON HUNTER, Uzunyay Kalesi Loryaşlı bir adam, Leydi Lysa’nm talibi.

FLORENT HANEDANI

Parlaksu Kalesi’nin Florender’i, Yüksek Bahçe’ninsancak beyleridir ve Tyrelller’i takip ederek Kral Renlyfında yer almışlardır. Bununla birlikte, Stannis’in kraliçse bir Florent’tir ve kraliçenin amcası Ejderha Kayasıkumandanıdır. Bu münasebetle Florentler’in bir ayağıkarargâhtadır. Florent Hanedanı’nm arması, bir çiçek çnin içindeki tilki başıdır.

ALESTER FLORENT, Parlaksu Kalesi Lordu,karısı, Crane Hanedanı’ndan LEYDİ MELARAçocuklan:

ALEKYNE, Parlaksu vârisi,MELESSA, Lord Randyll Tarly’yle evliRHEA, Lord Leyton Hightower’la evli

kardeşleri:SÖR AXELL, Ejderha Kayası Kale Kum{SÖR RYAM}, attan düşerek öldü,

Sör Ryam’ın kızı, KRALİÇE SELKral Stannis’le evli,

Sör Ryam’m büyük oğlu ve vâriSOR IMRY,

Sör Ryam’m ikinci oğlu,SÖRERREN,

SÖR COLIN,Colin’in kızı, DELENA,



-Delena’nm oğlu,EDRIC FIRTINA, Kral Robert’ın gayrimeşru oğlu, -Delen a’mn oğlu, ALESTER NO RC RO SS,

-D elen a’nın oğlu,R E N LY N O R C R O S S , -Colin’in oğlu, ÜSTAT OMER, Eski M eşe’nin hizmetinde, -C o lin’in oğlu, MERRELL, Arbor’da yaver,

- kız kardeşi, RY LE NN E, Sör Rycherd C ran e’le evli.

FREY HANEDANI

Kuvvetli, varlıklı ve kalabalık Freyler, Tully Hanedam’mn sancak beyleridir v e kılıçlan N ehirov a’ya hizmet etmek için ant içmiştir fakat görevlerini yerine getirmek hususunda her zaman sebatkâr davranmamışlardır. Robert Baratheon, Üç Dişli Mızrak’ta Rhaegar Targaryen’la karşılaştığında, Freyler ancak mücadelenin sonunda ortaya çıkmıştır. Bu hadiseden sonra Lord Hoster Tully, Lord Walder’a,ölüp de gelmedi anlamında “M er h u m Lo rd Fre y” adım takmıştır. Robb Stark, savaşın bitiminde Lord Frey’in kızlanndan ya da torunlanndan biriyle evlenmeyi kabulettik ten sonra, Lord Frey, Kuzey Kralı’nın davasına d est ek v erm ey i kab ul etm iştir. Lord Walder’in doksan biryaşında olduğu bilinir ama yakın zamanda kendinden yetmiş yaş küçü k bir kızlasekizinci evliliğini yapmıştır. Yedi Krallık’ta, pantolonunun içindenbir ordu çıkarabilecektek lord olduğu söylenir.

WALDER FREY,G eçit Lorduilkkarısından, {Royce Handanından LEYDİ PERRA}:

-S Ö R ST EV R O N , İkizler vârisi,-karısı, {Corenna Swann, hastalıktan öldü},

469



Stevron’un büyük oğlu,SÖR RYMAN,

Ryman’ın oğlu,EDWYN,Janyce Hunter’la evli,

Edwyn’in kızı,WALDA,sekizyaşındaRyman’ın oğlu,WALDER,

nam ı diğerKARA WALDERRyman’ın oğlu,PETYR,

nam ı diğerSİVİLCELİPETYR,

karısı Mylenda Caro

Petyr’ın kızı, PERR beş yaşında,kansı, (feyne Lydden, attan düşere

öldü},Stevron’un oğlu, AEGON, yarım

akıllı, nam ı diğer ÇINGIRAJC,Stevron’un kızı, {MAEGELLE,

doğum sırasında öldü,}kocası, Sör Dafyn Vance,Maegelle’in kızı,

MARIANNE,Maegelle’in oğlu,

WALDER VANCE, yaver,“Maegelle’in oğlu, PATREKVANCE,

karısı, {Marsella Waynwood, doğusırasında öldü},“Stevron’un oğlu, WALTON, DeanHardyng’le evli,

Walton’in oğlu, STEFFONnam ı diğer ŞEKER,

Walton’in kızı, WALDA,nam ı diğer GÜZEL WALDA



ikinci karısından, {Swann Hanedanı’ndan LEYCYRENNA}:

SÖR JARED, büyük oğullan, {Alys Frey}evliydi,

Jared’in oğlu, SÖR TYTOS, ZhoBlanetree’yle evli,

Tytos’un oğlu, ZACHERYon iki yaşında, Eski ŞehirSepri’nde eğitim alıyor,Tytos’un kızı, ZIA, on dö

yaşında,Jared’in kızı, KYRA, Sör Garse

Goodbrook’la evli,Kyra’nm oğlu, WALDERGOODBROOK, dokuzyaşında,

Kyra’nm kızı JEYNEGOODBROOK, altı yaşınd

RAHİP LUCEON, Kral Topraklarındak

Yüce Baelor Septi’nde görevli,üçüncü kansmdan, {Crakehall Hanedanı’ndanLEYDİAMAREI}:

SÖR HOSTEEN, büyük oğullan, BellenHawick’Ie evli,

Hosteen’in oğlu, SÖR ARWOODRyella Royce’la evli,

Arwood’un kızı, RYELLA, beş yaşında,Arwood’un ikiz oğullan,

ANDROWveALYN,üç yaşındalar,

LEYDİ LYTHENE, Lord Lucias Vypren’levli,

Lythene’in kızı, ELYANA, Sör JonWylde’la evli,l ğl



Lythene’in oğlu, SÖR DAMONVYPREN,

SYMOND,Braavoslu Betharios’la evli,Symond’un oğlu, ALESANDER,

şarkıcı,Symond’un kızı, ALYX,

on yedi yaşında,Symond’un oğlu, BRADAMAR,on yaşında, Braavos’ta, Oro Tendyris

isimli tacirin vesayetinde,SÖR DANWELL, Wynafrei Whent’le evli,

{Çok sayıda düşük ve ölü doğum),MERRETT, Mariya Darry’yle evli,

Merrett’in kızı, AMERE1, kısacaAMİ diye anılır, on altı yaşında bir dul,

Mavi Çatal’dan (Sör Pate) ile evliydi,Merrett’in kızı, WALDA, nam ı diğenŞİŞKO WALD A, on beş yaşında,

Merrett’in kızı, MARISSA,on üç yaşında,

Merrett’in oğlu, WALDER, nam ı \ diğer KÜÇÜK WALDER,sekiz yaşında, Kışyan’nda, LeydiCatelyn’in vesayetinde,

{SÖR GEREMY, boğuldu), CaroleiWaynwood’la evliydi,

Geremy’nin oğlu, SANDOR,on iki yaşında, Donnel Waynwood unyaveri,

Geremy’nin kızı, CYNTHEA,dokuz yaşında, Leydi Anya

Waynwood’un vesayetinde,SÖR RAYMUND, Beony Beesbury’yle evli,Raymund’un oğlu, ROBERT,

on altı yaşında, EskiŞehir’deldHisar’daeğitim alıyor,



Raymund’un oğlu MALWYN,on beş yaşında, Lysli bir simyacınınçırağı,

Raymund’un ikiz kızlarıSERRA veSARRA, on dört yaşındalar,

Raymund’un kızıCERSEI,altı yaşında, nam ı diğerKÜÇÜK ARI,

dördüncü karısından, {BlackwoodHanedanı’ndanLEYDİ ALYSSA}:

LOTHAR, büyük oğulları, nam ı diğerTOPAL LOTHAR, Leonella Lefford’la ev

Lothar’ın kızı, TYSANE, yedi yaşLothar’ın kızı, WALDA, dört yaşıLothar’ın kızı, EMBERLEI,

iki yaşında,SÖR JAMMOS, Sallei Paege’le evli,

Jammos’un oğlu, WALDER, namdiğer BÜYÜK WALDER, Kışyarı’nLeydi Catelyn’in vesayetinde,

Jammos’un ikiz oğulları, DICKOve MATHIS, beş yaşındalar,

SÖR WHALEN, Sylwa Paege’le evli,Whalen’m oğlu, HOSTER,

on iki yaşında, Sör Damon Paege’inyaveri,

Whalen’in kızı, MERIANNE, kısMERRY diye anılır, on bir yaşında,LEYDİ MORYA, Sör Flement Brax’le evl

Morya’nın oğlu, ROBERT BRAXdokuz yaşında, Casterly Kayası’ndauşak olarak vesayet altında,

Morya’nm oğlu, WALDER BRAXaltı yaşında,

Morya’mn oğlu, JON BRAX,üç yaşında,



TYTA,nam ı diğer BAKİRE TYTA, yirmidokuz yaşında,

beşinci karısından, {Whent Hanedanı’ndanLEYDİ S ARYA}:

çocukları olmadı,altıncı karısından, {Rosby Hanedanı’ndan LEYDİ

BETHANY}:SÖR PERWYN, büyük oğullan,SÖR BENFREY, Jyanna Frey’le evli, kuzeni,

Benfrey’nin kızı, DELLA, nam ı diğerSAĞ IR DELLA, üç yaşında,

Benfrey’nin oğlu, OSMUND,iki yaşında,

ÜSTAT W1LLAMEN, Uzunyay Kalesi’ ndegörevli,

OLYVAR, Robb Stark’m hizmetinde yaver,ROSL1N, on altı yaşında, kız,

yedinci karısından, {Farring Hanedanı’ndan LEYDİ , ANNARA}:

ARWYN, on dört yaşında, kız,WENDEL, büyük oğullan, on üç yaşında,

Denizgözcüsü’nde uşak olarak vesayet altında,COLMAR, İnanç’a söz verildi, on bir yaşında,WALTYR, kısaca TYR diye anılır, on yaşında,ELMAR, Arya Stark’la nişanlı, dokuz yaşında,SHIREI, altı yaşında, kız,

sekizinci karısı, Erenford Hanedanı’ndanLEYDİ JOYEUSE,

Henüz çocukları olmadı,Lord Walder’m muhtelif annelerden doğma çocuklan,

WALDER NEHİR, nam ı diğerPİÇ WALDER,Piç Walder’in oğlu, SÖR AEMON

NEHİR,Piç Walder’in kızı, WALDA NEHİR

ÜSTAT MELWYS, Rosby’de hizmetli,



-JEYNE NEHİR, MARTYN NEHİR,RYGER NEHİR, RONEL NEHİR, MELLARA NEHİR, diğerleri.

GREYJOY HANEDANIDemir Adalan Lordu Balon Greyjoy, zamanında D

Taht’a karşı girişilen bir ayaklamanın liderliğini yapmış, Robert ve Lord Eddard Stark tarafından bozguna uğratılmKışyan’nda büyüyen oğlu Theon, Robb Stark’ın destekçiden ve yakın dostlarından biri olmasına rağmen, kuzeylilhir topraklarına karşı yürüyüşe geçtiklerinde Lord Balon okatılmamıştır.

Greyjoy Hanedanı’nın arması, siyah zemin üstünde altdeniz canavarıdır. Greyjoy Hanedanı’na ait söz: Biz Tohum Ekmeyiz.

BALON GREYJOY, Demir Adaları Lordu, Tuz ve KayKralı, Deniz Rüzgârı’nm Oğlu, Pyke’ın Orak Lordu, Dev

Denizcanavarı mn kaptanı,karısı, Harlaw Hanedanı’ndan LEYDİ ALANNY

çocukları:{RODRIK}, Greyjoy İsyanı sırasında

Denizgözcüsü’nde katledildi,{MARON}, Greyjoy İsyanı sırasında Pyke

katledildi,ASHA,Kara Rüzgâr1m kaptanı,

THEON, Kışyan’nda, Lord Eddard’ınmuhafızı,erkek kardeşleri:

EURON, nam ı diğer KARGAGÖZ,Sükûnet1in kaptanı, haydut, korsan ve yağma

VICTARION, Demir Donanma’nın LordKaptan’ı, Demir Zafer’in sahibi,

476



AERON, nam ıdiğer BUHARSAÇL1,BoğulmuşTanrı’nın rahibi,

Pyke’taki maiyeti .DAGMER,nam ı diğer YARIKÇENE, silah

ustası,Köpükiçen m kaptanı,ÜSTAT WENDAMYR, şifacı ve danışman,HELYA, kale kâhyası,

Lord Limanı ahalisi:SIGRIN, gemi ustası,

lord sancak beyleri:LORD BOTLEY, Lord Limanı’ndan,LORD WYNCH, Demir Yuva’danLORD HARLAW, Harlaw’dan,STONEHOUSE, Eski Wyk’ten,DRUMM, Eski Wyk’ten,GOODBROTHER, Eski Wyk’ten, GOODBROTHER, Büyük Wyk’ten,SPARR, Büyük Wyk’ten,LORD BLACKTYDE, Blacktyde’dan,LORD SALTCLIFFE, Saltcliffe’ten,LORD SUNDERLY, Saltcliffe’ten.

L A N N IS T E R H A N ED A N I

Casterly Kayası’nın Lannisterlar’ı, Kral Joffrey’nin De-mir Taht’a dair iddiasının baş destekçileridir. LannisterHanedanı’nın arması, kırmızı zemin üstünde altın bir aslandır.Lannister Hanedanı’nın sözü: Beni kükrerken duyun]

TYWIN LANNİSTER, Casterly Kayası Lordu, Batı Muha-fızı, Lannis Limanı Kalkanı ve Kral Eli, Harrenhal’daki Lannis-ter ordusunu komuta ediyor,

karısı, {LEYDİ JOANNA}, kuzeni, doğum sırasındaöldü,

çocukları:SÖR JAIME, nam ı diğer KRAL KATİLİ,

Doğu Muhafızı, Kral Muhafızları LordKumandanı, Kraliçe Cersei’nin ikizi,



KRALİÇE CERSEI, Kral Robert’ındulu,Jaime’nin ikizi. Vekil Kraliçe veDiyar’ınKoruyucusu,TYRION, nam ı diğer İBLİS, cüce,

kardeşleri:

SÖR KEVAN, büyük erkekkardeşi.Sör Kevan’ın karısı, SwyftHanedanı’ndan DORNA,

Leydi Doma’mn babası,SÖHARYS SWYFT,

çocukları:SÖR LANCEL, Kral Robert’ın

yaveri, kralın ölümünden sonra şöv

ilan edildi,WILLEM, Martyn’in ikizi, yaveFısıltılı Orman’da esir alındı,

MARTYN, Willem’in ikizi, yaveJANEI, kız, iki yaşında,

GENNA, kız kardeşi, Sör Emmon Freyevli,

Genna’nın oğlu, SÖR CLEOS FFısıltılı Orman’da esir alındı,

Genna’mn oğlu, TIO N FREY, Fısıltılı Orman’da esir alındı,

{SÖR TYGETT}, ikinci erkek kardeşi,hastalığından öldü,

Tygett’in dulu, MarbrandHanedanı ndan DARLESSA,

Tygette’in oğlu, TYREK, kral ya{GERION}, küçük erkek kardeşi, denikayboldu,

Gerion’m gayrimeşru kızı JOY,on bir yaşında,

kuzeni, SÖR STAFFORD LANNISTEmerhum Leydi Joanna’nın kardeşi,

Sör Stafford’m kızlan, CERENNMYRIELLE,



Sör Stafford’ın oğlu, SÖR DAVEN,lord sancak beyleri, kaptanlarıve kumandanları:

SÖR ADDAM MARBRAND, Külızıvârisi, Lord Tywin’in keşif ve gözcüsüvarilerinin kumandanı,

SÖR GREGOR CLEGANE, YürüyenDağ,

POLLIVER, CH1SWYCK,TATLI RAFF, DÜNSEN veVADECİ, emrindeki askerler,

LORD LEO LEFFORD,SÖR AMORY LORCH, baskıncı birliklerin

kumandanı,LEWYS LYDDEN, Derin İn Lordu,GAWEN WESTERL1NG, Sarpkaya Lordu,

Fısıltılı Orman’da esir alındı, Denizgözcüsü’ndetutuluyor,SÖR ROBERT BRAXve kardeşi SÖR

FLEMENT BRAX,SÖR FORLEY PRESTER,AltınDiş ten,VARGO HOAT, Özgür Şehir Qohordan, |

Cesur Dostlar isimli paralı asker birliğininkumandanı,

ÜSTAT CREYLEN, danışmanı.

M A RT E L L H A N ED A N I

Dome, Demir Taht’a bağlılık yemini eden Yedi Krallık’ınsonuncusudur. Kanlan, gelenekleri ve tarihleri, Domelular’ı di-

ğer krallıklardan ayınr. Savaş padak verdiğinde, Dome Prensisessizliğini korudu ve taraf tutmadı.Martell Hanedanının arması, altın mızrak saplanmış kızıl gü-

neştir. Martell Hanedanı nın sözü:Eğilmez, Bükülmez, Kırılmaz.

DORAN NYMEROS MARTELL, Güneş Mızrağı Lordu,

Dome Prensi,479



karısı, Özgür Şehir Norvos’tan MELLARIOçocukları:

PRENSES ARIENNE, büyük kızlan,Mızrağı vârisi,

PRENS QUENTYN, büyük oğullarıPRENS TRYSTANE, küçük oğulları

kardeşleri:kız kardeşi, {PRENSES ELIA},Prens Rhaegar Targaryen’ın karısı,Kral Toprakları’nın İşgali sırasında katle

Elia’nm kızı, {PRENSESRHAENYS}, Kral Toprakları’nmİşgali sırasında katledildi,

Elia’nm oğlu, {PRENS AEGO

bebek, Kral Topraklarının İşgalisırasında katledildi,erkek kardeşi, PRENS OBERYN, Kızıl

maiyeti:AREO HOTAH, Norvoslu bir paralı a

baş muhafız,ÜSTAT CALEOTTE, danışman, şifacı

hoca,EDRIC DAYNE, Kayanyıldız Lordu,

Güneş Mızrağı’na bağlılık yemini etmiş büyük hanJordayne, Santagar, Allyrion, Toland, Yronwood, Wyl,Dayne’dir.

TYRELL HA NED AN I

Yüksek Bahçe’nin Lord Tyrell’i, kızı Margaery’nin Ryaptığı evliliğin ardından, Kral Renly’nin destekçisi duyurmuş ve önemli sancak beylerini onun davasına kTyrell Hanedanı’nın arması, çimen yeşili zemin üstün bir güldür. Tyrell Hanedanı’nın sözü:Güçlenerek Büyür.

MACE TYRELL, Yüksek Bahçe Lordu, Güney M



YAĞ TOPARI, soytarı ve şakacı, olağaşişman.

GECE NÖ BET Ç İLE R İN İN ADAM LAR

Gece Nöbetçileri diyarı korur ve hiçbir içsavaşta ya damücadelesinde yer almayacağına dair yemin etmiştir.Gelensel olarak, isyan zamanlarında, bütün krallarasaygı duyar fhiçbirinin emrine girmez.

Kara Kale

JEOR MORMONT, Gece Nöbetçileri Lord Kumnam ı diğer, YAŞLI AYI,yaveri ve kâhyası, JON KAR, Kışyarı piçi, nam

LORD KAR,Jon’un ulu kurdu HAYALET,

ÜSTAT AEMON (TARGARYEN), danışmanşifacı,

SAMWELL TARLYve CLYDAS, kâhyBENJEN STARK, Baş Korucu, Sur’un ötesin

kayboldu,THOREN SMALLWOOD, rütbeli koJARMEN BUCKWELL, rütbeli korucSÖR OTTYN WYTHERS, SÖR ALA

WYNCH, GRENN, PYPAR, MATT HAELRON, LARK nam ı diğer KIZ KARD

korucular,OTHELL YARWYCK, Mimar Başı,HALDER, ALBETT, inşaatçılar,

BOWEN MARSH, Lord Kâhya,CHETT, kahya ve köpek eğitmeniEDDISON TOLLETT, nam ı diğer

EFKÂRLI EDD, aksi bir yaver,RAHİP CELLADAR, sarhoş bir sofu,SÖR ENDREW TARTH, silah ustası,Kara Kale’nin kardeşleri:



DONAL NOYE, zırh ustası, demirci, tekkollu,

ÜÇ PARMAK HOBB, aşçı,JEREN, RAST, CUGEN, henüz ektimdeki

acemiler,CONWY, GUEREN, «gezgin kargalar,» Sur

için öksüz çocuk ve suçlu toplayan alımcılar,YÖREN, «gezgin kargalar»ın başı,PRAED, KESİK JACK, WOTH, REYSEN,

QYLE, Sur için toplanan yeni acemiler,KOSS, GERREN, DOBBER, KURZ,

RORGE, ISIRGAN, JAQEN H’GHAR, Suriçin toplanan suçlular,

LOMMY YEŞİLEL, GENDRY, TARBER,AL TURTA, ARRY, Sur için toplanan öksüzçocuklar.

K ıyıdaki D oğugö zcüsü

COTTER TURNA, Kumandan, Doğugözcüsü,SÖR ALLISER THORNE, silah ustası,Doğugözcüsü’nün kardeşleri:

DAREON, kâhya ve şarkıcı.G ölge Kule

SÖR DENYS MALLISTER, Kumandan, Gölge Kule,Q HORIN , nam ı diğer YARIMEL, rütbeli korucu,DALBRIDGE, eski yaver, rütbeli korucu,EBBEN, TAŞYILANI, korucular.



4^QOU l



K U Z E Y TÜfiTnsizOrman

Kıy ıdak i T 'DoğugözcUsü Fok >

Körfezi

K a r h o l d

K işyarı

HENDEK MEZARLAR iERELERA/^ y n

Kralların Çarpışması Kısım II.pdf-cdekey_wrjo4frr3gs57xsvalic4auwm5rznk7d

Documents

Transcript of Kralların Çarpışması Kısım II.pdf-cdekey_wrjo4frr3gs57xsvalic4auwm5rznk7d