Istina o siijama - God.1 Broj 001-01/013

Fondacija ŽivotSarajevo

Godina I - BROJ 001-01/013 - cijena 3KM/2€

1. umjesto 5€ - 2€

2. ... kerbelske tragedije – Kerbelske tragedije

3. ... šiijama muslimanima – šiija muslimanima

4. ... YouTube / istinaosijama – YouTube / istinaosiijama

5. ... Uz magazin dolazi DVD – Sadrži DVD

6. ... jedni od drugih nisu dopuštene. – jedne od drugih nisu dopušteni.

7. ... španskom gradu Buñol – španskom gradu Buñolu

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

naslovnica.pdf 1 29.11.13. 09:55

Godina I - BROJ 001-01/013

Istina o šiijama, GOD. I • BROJ 001-01/013

•Izdavač:

Fondacija Život •

Glavni i odgovorni urednik: Abdulah Šabar

•Saradnici:

Muhammed RizviMurteza Alidina

Ammar NakšavaniHasanain Redžebali

Mustafa KazviniMuhammed Musavi

•Lektor i korektor:

Merjem Šabar•

DesignSaladin Pašalić

• Adresa:

Poštanski pretinac 372 71000 Sarajevo

• Telefon:

061930870 •

Email: [email protected]

• www.istinaosijama.org

Sadržaj

Uvodnik ......................................................................................5Šiije i Poslanikove sUPrUge ..................................................9AbdullAh ibn Sebe’ – “oSnivAč” šiizmA ............................13SedždA nA pločici od zemlje ................................................17TeveSSul i šefA’AT – zAuzimAnje kod bogA .......................20zijAreT ili poSjeTA mezArA velikAnA vjere .......................24dA li je imAm božiji poSlAnik

i dA li imAju drugi kur’An? ...........................................28reAgirAnje nA izjAve prof. dr. eSAdA durAkovićA

o šiijSkoj zAjednici u boSni i hercegovini ................32ummul kulSum, muAvijA ibn ebi SufijAn ........................36inovAcije i novoTArije (bid’ATi) u vjeri ............................40muTA (vremenSko ogrAničeni) brAk ..................................44obilježAvAnje kerbelSke TrAgedije ...................................48AShAbi (poSlAnikovi drugovi) ............................................52anti-shi’SiSm And ShiAphobiA .............................................56

........................................................................59 ...................................................................................61

5

Uvodnik

Poštovani čitaoče,

Pred sobom imate prvi broj magazina koji sadrži tekstove obrađene u video prezentacijama koje od fe-bruara ove godine objavljujemo na YouTube kanalu “Istinaosiijama”.

Naša misija je suprotstaviti se valovima antišiizma i šiijafobije koji evo već neko vrijeme zapljuskuju i naše govorno područje. To mislimo činiti prezenti-ranjem video materijala na internetu, objavljivanjem tekstova putem web-stranice (www.istinaosijama.org) i štampanjem ovog časopisa.

Prve prezentacije bavile su se nekima od uvriježe-nih zabluda o šiizmu i šiija muslimanima. One su na-stale tako što smo preveli i titlovali odgovore dr. Sejji-da Ammara Nakšavanija koje je davao na Ahlulbayt TV kanalu na engleskom jeziku. Kao rezultat dobili smo jedanaest kratkih prezentacija čije tekstove ima-te priliku čitati u ovom prvom broju, i koje možete gledati na priloženom DVD-u.

Antišiizam označava neprijateljstvo prema šiija muslimanima, kojih danas u svijetu ima 15-20 % od

6

IstIna o šIIjama, godIna I – broj 001-01/013

ukupnog broja muslimana.1 U cilju razumijevanja ove pojave potrebno je da odgovorimo na pitanja poput: Šta je šiizam? Kada je nastao? Zašto je napadan? Ko ga napada?, i na mnoga druga.

U potrazi za odgovorima potrebno je prvo razu-mjeti značenje korijena riječi “šiija”, što je ponu-đeno već u prvoj prezentaciji. Zatim, da bi saznali kada su se šiije pojavile, neophodno je vratiti se u vrijeme prvih muslimana. Prema Halil-efendiji Meh-tiću, šiije su nastale kao rezultat podjela nakon izbora prvog halife (vladara u islamskoj državi), kada je jed-na grupa ashaba (Poslanikovih prijatelja i sljedbeni-ka) smatrala da prvi halifa treba da bude hazreti Alija (Ali ibn Ebi Talib, Prvi ehlibejtski imam).2 Međutim, ovaj koncept ‘grupe ashaba koji su bili posebno bli-ski Aliju’ susrećemo još i za Poslanikova života. Prema onome što prenosi Ahmed ibn Hambel u svojoj knjizi Fadaailus-Sahaaba, na stranici 655, vidimo da je izraz “šiije”, u značenju Alijeve pristalice, prvi upotrijebio sam Poslanik Muhammed, neka je Božiji blagoslov na nj i njegove.3

Upoznavanje samo sa ovom činjenicom i njeno pri-hvatanje pobija i neutrališe nekoliko neistina o porijeklu

1 Wikipedia, “Shia Islam”.2 S. Numanović, “Šiijsko učenje je strano bosanskim muslimani-

ma”, Dnevni Avaz, 24. 8. 2013.3 Ummu Seleme prenosi da je Poslanik, s.a.v.a., jednog jutra,

kada su mu došli Fatima i Ali, rekao: “O, Ali, raduj se! Doista si ti, ashabi tvoji i šiije tvoje stanovnici Dženneta.”

7


šiizma. Jednu od njih obradili smo u ovom broju pod naslovom Abdullah ibn Sebe’ – “osnivač” šiizma.

Za kraj ovog uvodnika spomenut ću još optužbu, također obrađenu u ovom broju, koja posebno začu-đuje, a to je obavljanje sedžde na pločici od zemlje, što predstavlja slijeđenje jednog od potvrđenih Po-slanikovih sunneta. Čak je i čuveni halifa Omer ibn Abdul-Aziz nosio sa sobom vrećicu sa zemljom koju bi posipao na mjesto gdje bi spuštao čelo u sedždi, želeći se što dosljednije držati Sunneta.4

Brojni su primjeri poput ovog u kojima se šiije optužuju i demoniziraju za nešto što je u potpunosti islamski valjano. Upravo je to ponukalo mene da tra-žim ISTINU O ŠIIJAMA.

Abdulah Šabar

4 Sahihu-l-Buhari, I dio, stranica 298.

9

Šiije i Poslanikove supruge Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Kako definisati riječ “šiija? To je riječ koja se danas često čuje, pa nas zanima njeno značenje.

Odgovor: Riječ “šiija” spominje se u Kur’anu više od pet puta. Može da znači “sljedbenici” ili “grupa”. Tako, naprimjer, u priči o poslaniku Musau, a.s., imamo da on nailazi na sukob između dva čovjeka. Ku’ran kaže: “Jedan je od njegovih “šiija”, a drugi od njegovih neprijatelja.” (Kur’an, 28:15) Šiija ovdje znači njegova grupa, ili partija, tj. oni koji imaju nešto zajedničko s njim, ili oni koji ga slijede.

Ideja ili koncept sadržan u riječi “šiija” ozna-čava grupu koja ima određeno uvjerenje ili slije-di određenu ličnost. Tako u historiji možete naći šiije, naprimjer, Imama Huseina, a.s., a također i šiije Jezida. Po prvobitnoj, originalnoj, definiciji to znači Huseinova grupa ili Huseinove pristali-ce, odnosno Jezidova grupa ili Jezidove pristalice. Uglavnom, kako rekoh, u Kur’anu se ova riječ ko-risti da označi sljedbenike ili grupu.

Pitanje: Znamo neke ljude, koji za sebe kažu da su ši-ije, koji vrijeđaju neke Poslanikove supruge. Time

10


su izazvali ogroman problem u zbližavanju šiija i sunnija; time su također uzrokovali da se čini nasi-lje nad sljedbenicima Ehli-bejta. Kakav je istinski stav šiija prema Poslanikovim suprugama?

Odgovor: Stav šiija o Poslanikovim suprugama je upra-vo stav Kur’ana prema Poslanikovim suprugama, stav historije prema Poslanikovim suprugama. Za-pamtite, kada pitate kakav je stav šiija, trebate zna-ti da šiije koriste Kur’an i Poslanikove hadise da bi zauzeli stav prema bilo kojem pitanju, kao što to svaki musliman treba da čini. Ako pogledamo u ča-sni Kur’an, naprimjer, u suri br 33, u 6. ajetu, Allah Uzvišeni kaže da su vam Poslanikove supruge poput majki vaših; time je zabranjeno muslimanima da se poslije Poslanikove smrti žene njegovim suprugama. One imaju položaj vaših majki; zato ih ne možete ženiti. Ajet je bio objavljen nakon što su neki izrazili namjeru da ih ožene poslije Poslanikove smrti.

Nakon ovog ajeta, u istoj suri od ajeta br. 28 do ajeta br. 33, Allah Uzvišeni dijeli Poslanikove supru-ge u dvije grupe: jedna grupa za koju Allah dž.š. kaže Poslaniku, s.a.v.a.: “Reci im: ako žele Ovaj svijet i njegove ugodnosti, pusti (razvedi) ih neka im bude Ovaj svijet; a ako žele Ahiret, mi ćemo ih nagraditi na Ahiretu.” A u drugom ajetu, u istom nizu ajeta, 28-33, Allah Uzvišeni jasno kaže: “O žene Poslaniko-ve, vi niste kao druge žene, ako budete Allaha svje-sne...” Što znači, kriterij za izuzetnu vrijednost neke Poslanikove supruge je njena stalna svijest o Allahu.

11


Zatim, u suri br. 66 Allah Uzvišeni nam daje primjere supruga nekih Božijih poslanika koje su umrle kao nevjernice. Kao što znate, i supruga po-slanika Nuha i supruga poslanika Luta umrle su kao nevjernice, iako su bile udate za Božije poslani-ke. Nešto prije, u istoj suri, et-Tahrim, br. 66, kakve li ironije, Allah Uzvišeni ukorava dvije Poslanikove supruge zbog njihovog ponašanja prema Poslani-ku, s.a.v.a. Jedna od njih govorila je kako Poslanik ima neprijatan zadah, a druga je odala tajnu koju joj je Poslanik rekao da čuva. U trećem ajetu stoji da ga je ona pitala “A ko ti je kazao da sam je odala?”; Pa valjda nećemo to pitati Božijeg Poslanika, kada se zna da on ima vezu s Allahom putem Džebraila.

Drugim riječima, Kur’an nas podučava, kada je riječ o Poslanikovim suprugama, da su među njima one koje su mu bile stalno poslušne, kao i one koje su ponekad pokazivale neposlušnost. I naravno, sve one imaju međusobno različite položaje. Bez ikakve sumnje, najveći položaj među njima ima Hatidža. O ovome nema nikakvog spora, to je tako po sva-koj islamskoj školi. Poslanik, s.a.v.a., običavao bi reći: “Niko mi nije bio kao Hatidža.” Kada mu je jednom Aiša prigovorila zašto uvijek spominje ime te starice s upaljenim desnima, on joj je odgovorio: “Ona mi je vjerovala kada niko drugi nije, imala je povjerenja u mene kada drugi nisu, i rodila mi je kćerku Fatimu.” Znači, najveći položaj imala je Hatidža, i nije bilo slu-čajno da se Poslanik nije ženio drugim ženama dok je

12


ona bila živa. Druge žene, drugu, treću i ostale, ženio je tek poslije, ali nikako dok je još bila živa Hatidža.

Što se tiče drugih žena, naravno, svaka od njih zaslužuje poštovanje samim tim što je živjela u kući Božijeg Poslanika, s.a.v.a. I ZABRANJENO je svakom muslimanu da pogrdno ili uvrjedljivo govori o Posla-nikovim suprugama. Ovo je stav uleme sljedbenika Ehli-bejta. Da, danas neko može obući odoru učenja-ka i tvrditi da je učen. Ali, ulema Ehli-bejta stalno po-navlja i govori da ako hoćeš da izučavaš živote Posla-nikovih supruga, rezultat toga ne može biti da o nji-ma uvredljivo govoriš. Na kraju možeš reći: “Takvo ponašanje je za mene prihvatljivo ili takvo ponašanje za mene nije prihvatljivo.” Naprimjer, neki se pitaju zašto su šiije uzele na zub Aišu, Ebu Bekrovu kćerku? Odgovor koji se daje glasi: zbog Bitke oko kamile, zbog toga što je ustala protiv halife svog vremena, protiv Vođe vjernika, Alija ibn Ebi Taliba, a.s. A kada se borite protiv svog halife, kako znate, to nije čin koji se baš cijeni. Međutim, da neko zbog toga počne govoriti ona je takva i takva, da je optužuje za ovo ili ono, nije dopušteno u islamu. Po islamu, ovo su žene koje su živjele u Poslanikovoj kući i zbog toga se poštuju. Može se reći, naprimjer, Bože uskrati svoju milosti onome ko se bori protiv Vođe vjernika, ali ni-kako koristiti uvrjedljive riječi. To nije ahlak jednog muslimana, i nikada ne bi smio biti ahlak jednog sljedbenika Ehli-bejta, prema bilo kojem Poslaniko-vom ashabu ili nekoj od njegovih supruga.

13

Abdullah ibn Sebe’ – “osnivač” šiizma Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Želim da govorimo o korijenima škole Ehli- -bejta, jer prije nego nešto kažemo o drugim aspek-tima, o tome šta drugi misle o, recimo, šiijskom vje-rovanju ili akidi, moramo navesti ono što se govori o temeljima te škole. Jedna od optužbi kojoj su izlo-ženi sljedbenici Ehli-bejta je da je ta škola, odnosno da je šiizam utemeljen od strane osobe imena Ab-dullah ibn Sebe’, Jevreja iz Jemena. Zbog toga bih vas zamolio da se prvo osvrnete na ovu optužbu.

Odgovor: Istina, bez ikakve sumnje! Svugdje gdje sam putovao radi predavanja, bilo to Istok ili Zapad, uvijek sam nailazio na knjige, štampane u jednoj zemlji koja prednjači u finansiranju te vrste pro-pagande. U njima se redovno navodi kako su šiije porijeklom Jevreji iz Jemena, i da se, umjesto “ši-ije” trebaju zvati “sebeije”, jer vode porijeklo od osobe imena Abdullah ibn Sebe’.

Ako uzmemo u obzir ovog Abdullaha ibn Sebe’a, prvo, ako neko kaže da je o njemu saznao od

14


historičara Sejf ibn Umar et-Temimija, molim či-taoce da sami istraže ko je bio Sejf ibn Umar, pa će vidjeti njegove izmišljotine i mitove koje su od njega došli u historiju islama.

Drugo, možda je i bilo osoba pod imenom Ab-dullah ibn Sebe’, kao što i jeste. Naprimjer, posto-jao je čovjek Abdullah ibn Veheb es-Sebe’i, ali on se borio protiv Alija ibn Ebi Taliba u bici na Na-hravanu, i bio jedan od lidera Haridžija. Kako se on može smatrati osnivačem šiijstva kada je bio protivnik jednoj od najvažnijih osoba kod šiija? To bi bilo besmisleno! Zatim, imamo osobu imena Abdullah ibn Sebe’ koji je smatrao Alija ibn Ebi Taliba bogom! Opet, ovo je potpuno oprečno kon-ceptu tevhida (Božije jedinstvenosti) koje je zastu-pljeno u šiijskom učenju.

Kada sve to sagledamo, pitamo se čemu slu-ži Abdullah ibn Sebe’? Njega navode kao razlog zbog kojeg su se Imam Ali i Aiša borili jedno pro-tiv drugog, razlog zbog kojeg Ammar i Mervan nisu trpjeli jedan drugog, razlog zbog kojeg su se Ebu Zar i Osman mrzili.

Drugim riječima, njime su popunjavali pukoti-ne, poput brzo-vezajućeg cementa, da bi mogli reći: “Znate, svi ovi međuljudski problemi kod prvih mu-slimana desili su se zbog jednog Jevreja iz Jemena.” A znate za šta sve muslimani ne optužuju Jevreje.

Tako se, nažalost, ovaj mit brzo proširio cijelim svijetom. Ako danas odete u Saudijsku Arabiju,

15


naprimjer, ili Pakistan, naći ćete knjige u kojima stoji: “Šiije potječu od Abdullaha ibn Sebe’a.” Pi-tam ih, šta nam je ovaj Abdullah ibn Sebe’ ostavio iza sebe? Da li nam možete pokazati neko njegovo djelo, poput Sahife Sedžadijje, Poslanice o pravima Imama Alija Zejnul Abidina, Zlatne rasprave o medi-cini Imama Alija Rida-a, ili sakupljene govore po-put Nahdžul Belaghe Imama Alija ibn Ebi Taliba? Da li su sve ovo djela Abdullaha ibn Sebe’e? Jer mi se oslanjamo na djela koja smatramo stubovi-ma vjere, a koja stoje pored samog Kur’ana – to su riječi Poslanika, s.a.v.a., i njegovog Ehli-bejta. Tako je ovaj mit o Abdullahu ibn Sebe’-u, nažalost, izmišljen da bi se zataškale neprijatne stvari u po-litičkim previranjima među prvim muslimanima.

U isto vrijeme postoji teoretska mogućnost da bi Abdullah ibn Sebe’ mogao, ustvari, biti Ammar ibn Jasir. Zašto? Ammar ibn Jasir potiče iz Jeme-na – Abdullah ibn Sebe’ je iz Jemena. Ammara su zvali Ibn Sevda. Amr ibn As, u bici na Sifinu, zove ga Ibn Sevda. Zašto? Pa, znajući za Poslanikov ha-dis da će Ammar biti ubijen od strane odmetničke grupe. Zato ga ne zove “Ammar”, već Ibn Sevda. Također, Abdullaha Ibn Sebe’a zvali su “Ibn Sev-da”. Drugim riječima, neko je izmislio mit da šiije potiču od Abdullaha ibn Sebea, Jevreja iz Jemena. Ali, pogledajte naše knjige hadisa i predaja od Imama Alija ibn Ebi Taliba, Imama Hasana, Imama Huseina, Imama Zejnul Abdina, Bakira, Sadika,

16


Kazima, Ride, Dževada, Hadija, Askarija... Molim, recite gdje su predaje od Ibn Sebe’a? Imamo hi-ljadu hadisa od ovih ehlibejtskih Imama, a vi nam kažete da šiijsko učenje potiče od Ibn Sebe’a!? Na-žalost, to je jedan mit i oblik propagande koji se namjerno širi među običnim svijetom. Sramota je to! Narod ne bi trebao vjerovati nikome ko tako govori o porijeklu šiija. Svako za sebe mora da istraži istinu.

Pitanje: Rekli ste da je jedan od mogućih osoba imena Abdullah ibn Sebe’ bio i čovjek koji je Imama Alija ibn Ebi Taliba proglasio bogom. Da li je Imam na-redio da se on pogubi?

Odgovor: Da, postoje predaje da je Imam naredio njegovo pogubljenje, jer kako znate, proglasiti ljudsko biće bogom smrtni je grijeh. Ovo nas vodi ka drugoj zabludi o šiijama, a to je da šiije vjeruju da je Ali ibn Ebi Talib bog! Ovo je naširoko raspro-stranjena zabluda koja se širi i putem nekih tele-vizijskih kanala na Bliskom istoku. Upozoravaju “Nemojte slušati šiije!” – “Zašto?” – “Oni su uzeli Alija za boga!” Estagfirullah rabbi ve etubu ilejh! Daj-te, čitajte naše knjige o tevhidu! Kada je iko od nas rekao da je Ali ibn Ebi Talib bog!? Jasno kažemo, naše poimanje tevhida uzeto je iz Kur’ana. “Reci: ‘On je Allah – jedan! Allah je Utočište svakom! Nije rodio i rođen nije, i niko Mu ravan nije!” A Poslanik i Imami Ehli-bejta su samo Božiji robovi.

17

Sedžda na pločici od zemlje Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Stalno čujemo “Vi, šiije, vjerujete u ovo, vje-rujete u ono, obožavate ovo, obožavate ono. Pripi-suju vam toliko božanstava, tako da čovjek više i ne zna šta vi sve ne obožavate. Prva optužba je “Šiije se klanjanju kamenjima!” zbog zemljane pločice koju koriste u namazu. Zato, možete li nam za po-četak objasniti o čemu se ovdje ustvari radi.

Odgovor: Naravno, oni koji posjete džamiju u kojoj klanjaju šiije mogu često vidjeti prizor u kojem klanjač čini sedždu na zemljanoj pločici. Ovo po-tiče iz nastojanja da se slijedi Poslanikov sunnet. Zna se da je on činio sedždu na zemlji. Tek 300 nakon godina Poslanikove smrti u Poslanikovoj džamiji prostrti su tepisi. Tamo nisu bili tepisi sve do tristote godine poslije njegove smrti. Sljedbe-nici Ehli-bejta uzimaju za načelo to što je Posla-nik, s.a.v.a., radio, pa ako je on klanjao na zemlji, mi ćemo također klanjati na zemlji. U Poslaniko-vom hadisu stoji: “Zemlja mi je data kao sredstvo

18


čišćenja i kao mjesto sedžde.” Tako ćete naći hadi-se, kako kod šiija tako i u drugim islamskim ško-lama, da su na Poslanikovom čelu ostajali tragovi od zemlje nakon učinjene sedžde. Zbog toga ćete vidjeti da sljedbenici škole Ehli-bejta čine sedždu na zemljanoj pločici.

Danas ćete sresti one koji kažu: “Haram je činiti sedždu na kamenu ili komadu zemlje.” Mi kažemo da se sedžda može činiti na svemu onom što je pri-rodno. Naprimjer, list nekog drveta – uglavnom, nešto što nije umjetno. Onda ćete naći neke koji kažu “Ne može se klanjati pred kamenom.” Mi ka-žemo: “Vi, koji nam govorite ovo, sami se klanjate pred velikom crnom kamenom kockom (Kaba)!” Oni kažu “Ne, mi se ne klanjamo Kabi, već se kla-njamo Allahu. Kaba je samo sredstvo koje nam to omogućava.” Mi kažemo “Dali ste nam vaše objaš-njenje, za koje mislimo da je valjano. Isto tako, mi vam dajemo naše objašnjenje za koje vjerujemo da će ono vrijediti kod vas.”

Kako može jednom muslimanu smetati to što neko klanja pred zemljanom pločicom, kada se on sam okreće prema velikoj crnoj kamenoj kocki? Njemu također neko može prigovoriti – “Zašto se klanjaš toj velikoj crnoj kocki. Zar to nije širk (po-liteizam)? Ne, jer znamo da se djela cijene prema namjerama. Moja namjera nije klanjanje kocki, već mi je namjera da se klanjam Allahu Uzvišenom. Ona mi služi samo kao sredstvo da se približim

19


Allahu. Tako isto, ja činim sedždu na zemlji – stvo-ren sam od zemlje i vratit ću se u zemlju. Pa ima li išta prikladnije za sedždu od zemlje?

Potvrde za šiijske stavove:

Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 298. u fusnoti stoji: [Čuveni halifa] Omer ibn Abdul-Aziz iz pobožnosti sipao bi zemlju po hasuri i na njoj činio sedždu. On je želio dosljedno primjenjivati hadis koga je Alejhis-selam rekao Muazu, radijallahu anhu: “Spuštaj svoje lice na zemlju!”

Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 300: “Pobožni as-habi i tab’iini, kao Urve ibn Zubejr, Ibn Mes’ud, Kata-de, Ibn Musejjeb, radijallahu anhum i drugi, smatrali su pokuđenim klanjati na bilo čemu osim zemlje.”

Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 301: “Šafija, [osni-vač jedne od četiri sunijske škole fikha] smatrao je da sedždu treba činiti samo na goloj zemlji, oslanjajući se na riječi Alejhisselama upućene Rebahi: “Smjesti svoje čelo i nos na zemlju!”

20

Tevessul i šefa’at – zauzimanje kod Boga Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Sljedeće pitanje odnosi se na tevessul (posre-dovanje) i šefa’at (zauzimanje) kod Allaha. Možete li objasniti razliku između ovo dvoje? Šiije se optužuju da obožavaju umrle. Oni se obraćaju Allahu za po-moć preko umrlih osoba, što se smatra širkom (poli-teizmom). Kako odgovoriti na ove optužbe?

Odgovor: Imao sam mnoga predavanja na ovu temu. Prvo, da definišemo ove riječi što jednostavnije. Riječ “tevessul” označava sredstvo ili način pri-bližavanja Allahu u Ovom životu [Dunjaluku]. Riječ “šefa’at” znači zauzimanje određene oso-be za druge osobe kod Allaha na Sudnjem danu. Ovako ćemo ih definisati za naše čitaoce. Korijeni oba izraza, “vasila” i “šefa’a”, upotrijebljeni su u Kur’anu. Tako se, naprimjer, riječ “vasila” koristi u 35. ajetu 5. sure:

قوا الله وابتغوا اليه الوسيلة ذين آمنوا ات ها ال يا ايO vjernici, Allaha se bojte i tražite sredstvo

da Mu se približite. 5:35

21


Božija naredba “tražite sredstvo!” predstavlja jednu od korisnih opcija datih svakom čovjeku. “Čo-vječe, imaš opciju da mi se obratiš direktno. U svom namazu obraćaš Mi se direktno riječima ‘Bože, Tebi se klanjamo i od Tebe pomoć tražimo. Uputi nas na pravi put’ [sura Fatiha]. Također, u istom namazu tražim od tebe da se svaki dan podsjećaš da moraš biti na putu onih osoba kojima sam Svoju milost (ni’met) darovao.” Obratite pažnju! U namazu ka-žemo: “Bože uputi nas na pravi put!” – direktno se obraćamo Allahu. O, Allahu, želim ići Tvojim pu-tem, ali putem onih kojima si milost (ni’met) Svoju darovao.” Ovo znači da postoji odabrana grupa Bo-žijih robova kojima je On ukazao posebnu milost, koje je poslao kao primjere, kao učenjake, kao one koji su se žrtvovali na Njegovom putu. Ove osobe bile su Allahova “sredstva” putem kojih se On obra-ćao nama. Tako isto, mi ih možemo koristiti da se putem njih obratimo Allahu. Znači, Allah Uzvišeni koristi vasile (sredstvo) da bi se obratio meni, kao ljudskom stvorenju. Ako Allah koristi Svoje stvore-nje da bi mi se obratio, zašto ja ne bih mogao kori-stiti isto to stvorenje da se obratim Njemu?

U svakom slučaju, uvijek imam opciju da se obra-tim direktno i kažem “Allahu, obraćam Ti se bez ika-kvih posrednika!” Kada kažem, naprimjer, u dovi... “O Allahu, tražim od Tebe putem Tvog Poslanika, jer znam da Ti je on posebno drag i blizak.” Kao kada bih, naprimjer, htio da konkurišem za neki posao, a znam da je direktor te firme blizak mome najboljem

22


prijatelju. Imam opciju da odem direktno direktoru i predam mu svoju molbu, ili da zamolim prijatelja da to učini za mene. U oba slučaja direktor je taj koji će donijeti odluku, ali znam da ću imati više šanse ako molbu preda moj prijatelj, zbog njegove bliskosti s direktorom. To bi bilo ono što je vezano za vasilet (tevessul). Znači, ko pomaže? Da li onaj ko je sredstvo ili Onaj ko je cilj? Pomaže Onaj ko je cilj – Allah, Uzvišeni. Kažem: “O Allahu, koristim te osobe kao sredstvo, jer znam za njihovu bliskost s Tobom!”

U vezi sa šefa’atom, odnosno sa zauzimanjem na Sudnjem danu, kažemo sljedeće. U Kur’anu posto-je ajeti koji nam kažu da na Sudnjem danu neće biti šefa’ata, neće biti zauzimanja. “Zašto onda vjerujete u šefa’at?” – pitaju nas. Kažemo: “Zato što postoje i ajeti koji govore da će biti šefa’ata.” Kako objasni-ti ovu oprečnost? Ovako: Ajeti koji govore da neće biti šefa’ata odnose se na šefa’at (zauzimanje) idola na Sudnjem danu. Može li se jedan idol zauzeti za tebe ovdje ili na Sudnjem danu? Ne, ne može! Ajet kaže da šefa’at idola neće biti od pomoći.

Međutim, imamo ajete, poput 109. u 20. suri, u kojem Allah, Uzvišeni, kaže da će od koristi biti za-uzimanje samo onoga kome Milostivi dopusti da za nekoga govori. Postoje mnogi hadisi (predaje) u koji-ma stoji da će se šehid (mučenik) moći zauzeti. To isto pravo će imati i vjerski učenjak (alim). Drugim rije-čima, postoji opće vjerovanje da će biti zauzimanja, ali samo uz Allahovu dozvolu. Niko se neće moći zauzeti ni za koga bez Njegove dozvole. I nemoj

23


misliti, ako samo kažeš da voliš Ehli-bejt, oni će se zauzeti za tebe na Sudnjem danu. Imam Džefer Sadik, a.s., kaže, naprimjer, oni koji zanemare na-maz neće imati koristi od njegovog šefa’ata.

Nakon ovoga, neko će reći: “U redu, prihvatamo da će na Sudnjem danu biti šefa’at. Šehid, alim, ha-fiz Kur’ana, Božiji Poslanik ... moći će se zauzimati. Ali, oni su mrtvi sada. Zašto tražiti nešto od Allaha preko njih? Kao prvo, čovjek koji je dao život na Božijem putu, nije mrtav, već živ, po onome što piše u Kur’anu. Kao drugo, ako su osobe, poput Božijeg Poslanika, s.a.v.a., mrtve i kažu nam da se ne obra-ćamo Allahu putem Poslanika, već direktno, odgo-varamo: onda nemojte ni nazivati Poslaniku selam u namazu, ako smatrate da je mrtav. Mi vjerujemo da on odgovara na naše selame. Ako smatrate da je mrtav, onda nemojte mu ni nazivati selam u na-mazu. Mi imamo podatke da su sami ashabi dolazili na Poslanikov kabur i govorili: “O Božiji Poslaniče, dok si bio među nama radili smo po ajetu: ‘A da oni koji su sebi zlo nanijeli dođu TEBI i zamole Allaha da im oprosti, i da i Poslanik ZAMOLI ZA NJIH, vidjeli bi da Allah zaista prima pokajanje i da je milostiv.’ (K.4:64)” Ashabi su govorili: “Božiji Poslaniče, tako smo ra-dili dok si bio živ, a evo nas opet tebi i poslije tvoje smrti.” Kažu da bi ashabi čuli Poslanikov odgovor, jer Poslanik, s.a.v.a., je dao život na Božijem putu i zato je živ. Međutim, treba znati da je onaj ko po-maže – SAMO Allah, Uzvišeni! Ovo se mora imati uvijek na umu.

24

Zijaret (posjeta) mezara velikan� vjere Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Možemo li se sada pozabaviti jednim drugim pitanjem, a to je posjećivanje kabura jednog od časnih Imama Ehli-bejta ili kabura Božijeg Posla-nika, s.a.v.a. Ovaj čin, kako znate, nazivamo zija-retom. Naši protivnici kažu: “Idete tamo i klanjate se kaburovima!” Kako odgovoriti na optužbe da onaj ko čini zijaret obožava kabure?

Odgovor: Namjera i cilj onog ko ide u posjetu svetih mjesta u kojima su ukopani islamski velikani je da obnovi i drži živom njihovu poruku, ugleda se na njihov primjer, odnosno, “napuni baterije”. Kada odem na kabur Poslanika Muhammeda, s.a.v.a., prva stvar koja mi padne na pamet je da stojim pokraj čovjeka koji je otjelovljenje pobožnosti i robovanja Allahu Uzvišenom. On je najuzvišeni-je Allahovo stvorenje, brižni otac svoje porodice, duhovni otac zajednice muslimana. U predajama ćete naći da je Poslanik, s.a.v.a., kazao da svako onaj ko posjeti mene kao da je posjetio Allahovo prijestolje, ili u drugom hadisu on kaže: “Svako ko

25


me posjeti zaslužit će moje zauzimanje (šefa’at) na Sudnjem danu.” Vidjet ćemo da je Poslanik govo-rio da “svako ko me posjeti, dok sam živ, ili KADA UMREM”, ima određenu nagradu. Znači, kada preispitamo praksu obilaženja kaburova, naći ćemo da ona ima položaj Poslanikovog sunneta. Neko će reći: “Vi idete tamo da obožavate umrlu osobu!” Mislim da bi samo zlonamjernik mogao zaključiti takvo nešto! Jer, obično idemo do Posla-nikovog kabura nakon obavljenog namaza. U tom namazu izjavljujemo “Svjedočim da nema boga osim Allaha, Jednoga, koji nema druga. I svje-dočim da je Muhammed Njegov rob i poslanik.” Ovim je u potpunosti odstranjena svaka ideja, sva-ki trag širka u našim djelima.

Neko će upitati: “Kakva je potreba graditi ta turbeta i kubeta?” Odgovoramo: “Prvo, to je dio naše islamske baštine. Želimo odati čast tim lju-dima. Danas, kada odete u Medinu vidite da Po-slanik, s.a.v.a., ima turbe, Ebu Bekr i Omer imaju turbeta na svojim kaburovima. U gradovima poput Bagdada, Ebu Hanifa ima turbe, Imam Musa bin Džafer ima turbe, šejh Abdul Kadir Džilani ima turbe. Vidimo da je gotovo svaki islamski pravac predstavljen nekim turbetom. Ako neko kaže da je to haram (zabranjeno), mi odgovaramo da to nije haram, već je, naprotiv, dozvoljeno. U kur’anskoj suri Pećina, u priči o sedam mladića, imamo ajet koji glasi:

26


سجدا خذن عليهم م ذين غلبوا على امرهم لنت قال ال“A onda oni do čijih se riječi najviše držalo rekoše: “Napravit ćemo nad njima mesdžid (bogomolju)!”

(K.18:21)

Radi se o mladićima koji su spavali stotinama go-dina, a mislili su da je to bilo dan ili pola dana. Ljudi su se pitali kako da im poslije njihove smrti ukažu čast na najbolji način. Neki su rekli: “Napravićemo nad njima mesdžid (bogomolju)!” Prva grupa rekla je: “Sagradite oko njih zid!”, ali ovi su rekli: “Ne, nego mesdžid!” Da je ovo bilo pokuđeno kao oblik širka, Allah Uzvišeni sigurno bi jasno ukazao da je ono što su uradili bilo haram. Međutim, Allah nije osudio njihov postupak ni na koji način.

Sada neko može upitati: “Uredu, možemo razu-mjeti to što posjećujete Poslanikov kabur, ali zašto i kabure vaših imama, Imama Ehli-bejta?” Odgovara-mo riječima: “Prije svega, zbog kur’anskog ajeta

ة في القربى ا المود ا اسالكم عليه اجرا ال قل لReci: “Ne tražim za ovo nikakvu drugu nagradu od vas, osim ljubavi prema [mojoj] rodbini.” (K. 42:23)

Zar vi ne biste smatrali iskazom ljubavi to što vas neko često posjećuje! Ako su Imami umrli na Božijem putu, znači da su živi. To opet znači da moja posjeta ima istu vrijednost kao da su živi na Ovom svijetu,

27


jer njihove duše su žive. Ja ih obilazim s ciljem da održavam njihovu misiju živom. Njihova misija se održava u životu putem mojih posjeta. Kada stanem pred njihove kaburove kažem: “Svjedočim da ste us-postavljali namaz, davali zekat, podsticali na dobro, odvraćali od zla i bili poslušni Allahu i Njegovom Poslaniku sve do kraja života.” Znači, kažem: “Bio si poslušan Allahu.” Božiji rob bio je poslušan Allahu. Kako je moguće reći da obožavam tog Božijeg roba!? Tako nam naši učenjaci preporučuju da govorimo, čak i kada padnemo na sedždu. Kada odete na hadž i vidite da neko čini sedždu kod Hidžra Ismaila, mjesta gdje je ukopano sedamdeet Božijih poslanika, da li ga mogu optužiti za širk ili da se klanja umrlim? On će reći: “Ne, već se klanjam prema Kabi.” Pa tako je isto i s nama. Znači, ako vidiš nešto kod drugih što tebi izgleda neispravno, pitaj ih, pa neka ti kažu šta im je nijet.

28

Da li je imam Božiji poslanik i da li šiije imaju drugi Kur’an?

Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Dva pitanja: Prvo je vezano za zabludu da je Džebrail na-pravio grešku u dostavljanju Božije objave, a dru-go se odnosi na zabludu kako šiije vjeruju da su Imami Božiji poslanici, odnosno da ne vjeruju da je Poslanik Muhammed (s.a.v.a.) posljednji Božiji poslanik. Kako odgovoriti na ove optužbe?

Odgovori: Nasuprot tome što se govori, ako pogle-date temeljna učenja sljedbenika Ehli-bejta, naći ćete da mi vjerujemo da je Poslanik Muhammed (s.a.v.a.) pečat vjerovjesništva, najveći poslanik i najuzvišenije Božije stvorenje. Mi vjerujemo da je on imao ulogu zaštitnika kur’anske objave, dok su Imami Ehli-bejta imali uloge zaštitnika kur’anskog tumačenja. Ako je Poslanikova uloga bila da done-se šerijat (vjerozakon), uloga Imamā je bila da taj šerijat praktično primjenjuju. Nema imama kojeg mi više cijenimo i do kojeg više držimo od Poslani-ka Muhammeda, s.a.v.a. Ni za jednog ehlibejtskog

29


Imama ne kažemo da je na većem položaju od Poslanika, s.a.v.a. On, s.a.v.a., je najveći poslanik i najuzvišenije Božije stvorenje. Ako pitate kakva je uloga Imama kažemo: “Njegova dužnost je da za-štiti tumačenje Kur’ana i da praktično primjenjuje šerijat kojeg je donio Poslanik, s.a.v.a.

Imamo sahih hadis u kojem Božiji Poslanik, s.a.v.a., kaže Aliju, a.s.: “Ti si meni kao što je Ha-run bio Musau, samo što poslije mene neće biti Božijih poslanika.” Vidimo da je Poslanik, s.a.v.a., ovim ukazao na Alijev visok položaj, ali odmah i naznačio da je taj položaj niži od položaja jednog Božijeg poslanika.

Pitanje: Molimo da kažete nešto o zabludi po kojoj šiije vjeruju da je Džebrail napravio grešku, pa je objavu, umjesto Aliju, a.s., dostavio Muhammedu, s.a.v.a.

Odgovor: Postoji jedna neznačajna šiijska sekta o kojoj više informacija možete naći u knjigama islamske te-ologije i historije, koja vjeruje da je Džebrail došao pogrešnoj osobi. Kao, trebao je doći Aliju, a.s., ali je umjesto toga otišao Poslaniku Muhammedu, s.a.v.a. Mi, sljedbenici Dvanaest ehlibejtskih imama, potpu-no odbacujemo takvo nešto! Neko će upitati: “Zašto vi nakon namaza radite ovako dižete ruke? Da li vi pri tome govorite ‘Melek je pogriješio! Melek je obma-nuo! ...’ NE! Mi govorimo “Allahu ekber!” tri puta, prema predaji koja kaže da je ovako radio Božiji

30


Poslanik, s.a.v.a. Znači, mi sigurno nismo od onih koji vjeruju da je Džebrail pogriješio.

Zaista, sugerisati takvo nešto je uvreda Božijeg meleka, jer je u vrijeme prve objave Božiji Poslanik, s.a.v.a., imao četrdeset, a Ali, a.s., samo deset go-dina. Također, šiije vjeruju da je Poslaniku, s.a.v.a., cijeli Kur’an objavljen još ranije u jednoj od noći Lejletul kadr, moguće prije Alijevog rođenja, a da je postepena objava krenula kasnije, tako da je pot-puno apsurdno govoriti o bilo kakvoj grešci.

Također, mi vjerujemo da je Poslanik Muham-med, s.a.v.a., bio pod Božijom brigom učen i in-spirisan i prije svoje četrdesete godine, kada je to i javno obznanio.

Pitanje: Jedna od zabluda je ta da šiije vjeruju da posto-ji drugi Kur’an i negiraju vrijednost Kur’ana kojeg imamo danas među nama. Šta reći na ovu zabludu?

Odgovor: Nažalost, ovo je jedna od najstarijih zablu-da. Ako odete u džemate islamskih pravaca koji gaje mržnju prema šiijama, prva stvar koju čujete je: “Pazite se! Šiije vjeruju u drugi Kur’an.” Kada ih se upita šta pod tome misle, kažu: “U vašem Kur’anu imate suru koja se zove “Vilajet” u kojoj se spominje Ali ibn Ebi Talib. Kao odgovor kažemo: “Ako mislite da imamo neki drugi Kur’an, pa do-đite u bilo koju od šiijskih džamija i pronađite već jednom taj drugi Kur’an.” Imamo slučaj kada je neko došao sa svojim prijateljem u šiijsku džamiju.

31


Rekao mu je: “Znaš, govore da mi imamo neki drugačiji Kur’an. Donesi jedan iz one police u ćošku da vidimo gdje je štampan.” Otišao je i donio ga. Kada ga je otvorio vidio je da piše “Štampano u ime kralja Saudijske Arabije, sluge dvije svete dža-mije.” Znači, Kur’an koji mi imamo isti je kao i onaj kojeg imaju i drugi muslimani.

Neko još kaže “Vi vjerujete da je Kur’an pro-mijenjen.” Prije svega, naši učenjaci kažu da je sve ono što je između korica Kur’ana kojeg ima-mo danas objava spuštena Poslaniku Muhamme-du, s.a.v.a. Ako bi vjerovali da neki ajeti nedostaju onda ne bi mogli oformiti legalni sistem (šerijat). Kako možemo oformiti legalni sistem, po kojem kažemo “ovo je haram a ovo halal.”, kada neko može reći: “Kako možemo znati da nije postojao ajet koji je derogirao taj propis?” Potpun Kur’an nam treba da oformimo naš legalni sistem.

Na drugoj strani, postoje neke knjige u kojima se nalaze predaje koje izgledaju sumnjive. Napri-mjer, neki šiijski učenjak prenosi u svojoj knjizi da Kur’an ima toliko i toliko ajeta, naprimjer, 16,000. Neko će reći “Gledaj, imaju drugačiji Kur’an, jer ovaj kojeg mi imamo ima 6,500 ajeta”, naprimjer. Odgovaramo riječima: “Da, ako uzmete Kur’an i njegov tefsir, pa to saberete dobiće te 16,000.” Uglavnom, naši učenjaci su jednoglasni u tome da mi slijedimo ono što je između korica Kur’ana i to uzimamo kao osnovu za naš vjerozakon (šerijat).

32

Reagiranje na izjave prof. dr. Esada Durakovića o šiijskoj zajednici u BiH

Abdulah Šabar

Ugledni akademik, prof. dr. Esad Duraković, svršenik je čuvene Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu, jedan je od najznačajnijih poznavalaca arapskog je-zika i književnosti danas, a također, i jedan od pre-vodilaca Kur’ana na bosanski jezik. U emisiji Specijal na TV1 mreži, 5. marta 2013. godine, g. Duraković je, između ostalog, komentarisao i pojavu islamskog ekstremizam u Bosni i Hercegovini. On je spomenuo postojanje i prisutnost vehabijskog ili selefijskog ekstre-mizma, što je poznata i dobro dokumentovana činjenica. A kada je bio upitan zašto islamska zajednica na njega ne reagira, on je odgovorio:

Ja se nadam da će se nova postava, na čelu s reisom Kavazovićem, drugačije postaviti. Prethodni reis je, nažalost, tetošio – tepao vehabijama / selefijama što je jako pogrešno. To je vrlo kontraproduktivno. I to je najveća opasnost za same Bošnjake, da u njiho-vom korpusu jačaju ekstremisti, jer će u tom slučaju to biti argument onima koji su htjeli da ovdje unište

33


Bošnjake kao muslimane. Dakle, ako se dopusti da jačaju ekstremisti, onda će to biti argument onima koji su vršili pomor, pokolj itd. nad Bošnjacima, jer će reći: “Pa eto vidite kakvi su ti Bošnjaci. Mi smo bili upravu kada smo ih ubijali...”

Poslije ovoga, voditelj, smatrajući da je g. Durako-vić završio svoje izlaganje o islamskom ekstremizmu, otvara novu temu, pitajući ga o drugim izazovima koji čekaju novog reisul-ulemu, g. Kavazovića. Me-đutim, umjesto da odmah odgovori na postavljeno pitanje, g. Duraković traži dozvolu da kaže i sljedeće:

Prije nego što odgovorim na to pitanje, dozvolite mi da kažem ono što naša javnost jako malo zna. Ovdje djeluje i šiijska zajednica u Bosni i Hercegovini, po-red vehabijske. Vi znate u kakvom su dramatičnom sukobu šiije i sunije u arapskom svijetu. Ali ta zajed-nica djeluje na jedan perfidniji način, sa mnogo više takta itd., ali oni čekaju neko svoje vrijeme, ako ga dožive, da onda oni dođu u sukob, jer misle da je Bosna i Hercegovina teren koji oni treba da osvaja-ju, na kojem oni treba da djeluju...

Ovo je bio pokušaj g. Durakovića da upozori našu javnost na opasnost koja joj prijeti od šiijske zajednice.

Upitajmo se, prvo, zašto naša javnost zna malo o šiijskoj zajednici i šiijama, i to uprkos činjenici da su oni prisutni u Bosni i Hercegovini već više od dvadeset godina? Za njihovu odsutnost sa javne scene možemo navesti nekoliko razloga. Prije svega, zato što među bosanskim šiijama nećete naći one koji upadaju u oči

34


svojim izgledom, svojom bradom i odjećom, želeći time pokazati kako samo oni pravilno slijede sunnet. Naša javnost, ili tačnije bosanski muslimani neće među šiijama naći one koji će im u brk reći kako njihov islam, kojeg stoljećima prakticiraju, Allah ne prihvata. Do sada još niko nije čuo kako šiije govore da Srbi i Hrvati trebaju plaćati harač da ih niko ne dira. Naša javnost još nije čula da su šiije prijetile da će nasilno ući u neku od bosanskih džamija. Također, šiije osta-ju nezapaženi zato što u svojim javnim nastupima ne ostavljaju utisak da su muslimani primitivni, tvrdogla-vi i nepristojni. I možda najvažniji razlog za njihovu anonimnost je taj što oni sebi ne privlače, ili bolje re-čeno, što od sebe odbijaju one Bošnjake poremećene pameti, da se tako izrazim, koji, u ime islama, napada-ju strane ambasade, miniraju policijske stanice, ubijaju svoje komšije nemuslimane, i čak kolju vlastite majke!

To g. Duraković dobro zna i zato, ako ste primijetili, nije ni jednom kazao šiijski ekstremizam, jer ni jedna od stvari koje smo maloprije spomenuli ne može se pripisati šiijskoj zajednici u Bosni i Hercegovini. Jer da nije tako javnost bi sigurno čula za njih, čula bi za riječ “šiija” na isti način kako, gotovo svakodnevno, čuje za riječ “vehabija”, ali u ovom kontekstu ne čuje-mo da iko još spominje šiije.

I upravo je to glavni razlog, g. Durakoviću, zašto naša javnost za njih malo zna! Međutim, načinom na koji ste Vi spomenuli šiijsku zajednicu kazali ste našoj javnosti da ih od šiija čekaju mnogo gore stvari od onih koje

35


smo nabrojali, jer kako ste rekli, oni djeluju na mnogo perfidniji (odnosno, podmukliji, ili podliji) način.

Pošto naša javnost nije mogla saznati o šiijama ono-liko koliko zna o vehabijama, postavlja se pitanje kako ste vi g. Durakoviću stekli tako dubok uvid u njihove perfidne namjere? Da li putem vaših predavanja na temu prevođenja Kur’ana koje ste držali šiijama ili, možda, za vrijeme vaših posjeta šiijskim organizacija-ma kada ste tražili sponzora za vašu knjigu?

U svakom slučaju, g. Durakoviću, dužni ste objašnje-nje našoj javnosti povodom vaše izjave o šiijskoj zajedni-ci, prvo, iz moralnih razloga, jer vi dobro znate kako se naziva iznošenje nečasnih stvari o nekome bez podrob-nih dokaza. I drugo, dužni ste to učiniti iz vjerskih razlo-ga, jer šiije su muslimani koji kažu da vjeruju u Allaha, Njegovog Poslanika i Kur’an. A uznemiriti vjernika zbog nečega što nije uradio veliki je grijeh! U Ku’ranu, koji ste sami preveli, u 58. ajetu sure Ahzab, stoji:

“A oni koji vjernike i vjernice uznemiruju zbog nečega što oni nisu uradili, tovare na sebe potvoru i pravi grijeh.”

Zato, sljedeći put kada budete željeli javno govo-riti o šiija muslimanima, a naročito ako će to biti u negativnom kontekstu, dužni ste, ne samo kao mo-ralan čovjek, već kao i vjernik, potkrijepiti to jasnim dokazima. Jer, kako nam Kur’an kaže:

هاتوا برهانكم ان كنتم صادقين“Iznesite vaš dokaz, ako istinu govorite!” (K.27:64)

36

Ummul Kulsum, Muavija ibn Ebi Sufijan Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Moje pitanje se odnosi na tvrdnju da je Ummul Kulsum bila udata za hazreti Omera. Većina škola islama prihvata ono što o tom braku navodi Buharija.

Odgovor: O ovome se vode velike rasprave. Imam Ali, a.s., imao je više kćerki. Među njima su bile Zej-neb el-Kubra, Zejneb es-Sugra, Ummul Kulsum el- -Kubra, Ummul Kulsum es-Sugra... Neki tvrde da je Omer ibn Hattab oženio jednu od njih [Ummul Kulsum]. Naše vjerovanje je sljedeće: Omer ibn Hattab zaista je bio oženjen ženom imena Ummul Kulsum, ali to nije bila kćerka Emirul Mu’minina Alija ibn Ebi Taliba, a.s. To je bila Ummul Kulsum, kćerka Džerveta Ensarije. Dokaz za to nalazimo u knjigama historije koje sadrže podatak da je Ome-rova supruga Ummul Kulsum umrla u 50. godini poslije Hidžre, dok je Ummul Kulsum, kćerka Alija ibn Ebi Taliba, umrla u 61. godini poslije Hidžre. Znači, Omerova supruga je bila druga Ummul Kulsum, kćerka Džerveta Ensarije, a ne

37


kćerka Alija ibn Ebi Taliba. U svakom slučaju, po-stoje knjige historije i svako može da provjeri isti-nitost ovoga što smo naveli.

Pitanje: Možete li nam kazati nešto više o mirovnom sporazumu između Imama Hasana, a.s., i Muavije.

Odgovor: Što se tiče mirovnog sporazuma između Imama Hasana, a.s., i Muavije, i tvrdnje nekih da se zbog toga što je Imam potpisao sporazum s njim i predao mu hilafet Muaviji nema šta za-mjeriti ni prigovoriti, kao odgovor kažemo: Za-mjeriti mu se ima mnogo štošta. Prvo, to što se pobunio protiv halife svog vremena. Zamjeramo Muaviji što je ubio Ammara ibn Jasira. Zatim, po-gledajte sve stavke sporazuma sa Hasanom, a.s., koje je prekršio. Mirovni sporazum sastojao se iz sljedećih stavki: prva, Muavija će ukinuti grđenje Imama Alija sa džamijskih mimbera. Druga stav-ka, Muavija će čuvati i slijediti sunnet Poslanika, s.a.v.a. Treća stavka, zaustavit će ubijanje Alijevih šiija (sljedbenika). Četvrta, isplatit će krvarinu porodicama ubijenih u bitkama Džemel i Siffin. I peta, od svih najvažnija stavka, vodstvo zajed-nice, poslije Muavijine smrti, vratit će se Imamu Hasanu ili Imamu Huseinu. Svaka od ovih stavki je očito prekršena od strane Muavije. Zato, braćo i sestre, pogledajte u knjige historije, pa ćete naći neumoljive podatke o ovome što govorim. Što se

38


tiče grđenja Alija ibn Ebi Taliba sa mimbera, ono je nastavljeno, kako u Muavijino vrijeme tako i poslije njega. Svakog petka na džuma-namazu u emevijskim džamijama redovno je vršeno javno grđenje Imama Alija, sve dok ga Omer ibn Abdul Aziz nije ukinuo. Kada je u pitanju mijenjanje Poslanikove prakse i sunneta, navest ćemo samo jedan primjer. Po Poslanikovom sunnetu, imam džuma namaza hutbu bi trebao obavljati stojeći. Prva osoba koja je hutbu počela obavljati sjede-ći, bio je Muavija. Što se tiče ubijanja Alijevih šiija, ono nije nikad prestalo. Među najpoznati-jim šiijama koje je pobio Muavija ibn Ebi Sufijan bili su Hudžr ibn Adi el-Kindi i Amr ibn Hamak el-Huzai. Također, isplata krvarine porodicama ubijenih u bitkama Džemel i Siffin nikada nije izvršena. A što se tiče položaja halife poslije njega, Muavija ga je dodijelio svom sinu Jezidu, nečuve-nom tiraninu i jednom od najarogantnijih islam-skih vladara u historiji islama.


Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 613: Ibnu Ebi Šejbe, prenoseći od Tavusa, kaže: “Stojeći su hutbu obavljali Alejhisselam, Ebu Bekr, Omer i Osman, a prvi koji je počeo obavljati sjedeći, jeste Muavija.” Ša’bi je ovu izjavu nadopunio riječima: “Muavija je to činio zbog velikog mu stomaka i pretjerane debljine.”

39


Sahihu-l-Buhari, II tom, stranica 639: (Kada je građena džamija u Medini,) pokraj Ammara je pro-šao Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, otresao mu s glave prašinu i rekao: “Teško Ammaru! Ubit će ga jedna odmetnička grupa; Ammar će njih poziva-ti Allahu, a oni Ammara (paklenoj) vatri.” Historija bilježi da je Ammara ubila grupa koju je predvodio Muavija ibn Ebi Sufijan, u bici na Siffinu, 36. hidžret-ske godine.

Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 40: “Muslim i Tirmizi bilježe predanje od sina Sa’d ibn Ebu-Vekkasa u kojem se navodi da je Mu’avija pitao Sa’da zašto ne grdi Aliju, pa mu je odgovorio: “Zar se ne sjećaš da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao troje o njemu?! Zbog njih ga nikad neću grditi!” To troje se spominje u hadisima:

Prvo, da je Alija u odnosu na Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, na stupnju na kojem je bio Harun u odnosu na Musaa.

Drugo, da će on ponijeti barjak kao čovjek kojeg vole Allah i Njegov Poslanik.

I treće, kada je bio objavljen ajet o proklinjanju – a to je 61. ajet sure Ali Imran – Poslanik je, sallallahu alejhi ve sellem, uzeo Aliju, Fatimu, Hasana i Huseina i rekao: “Gospodaru, ovo je moja porodica!”

40

Inovacije i novotarije (bid’ati) u vjeri Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Zovem se Naim, i nedavno sam primio islam. Čuo sam za podjele među muslimanima na šiije, sufije i sunije. Mnogi govore da ono što šiije praktikuju jesu novotarije ili bid’ati. Pošto do sada nisam imao prilike razgovarati ni sa jednim šiijom, molio bih vas da mi pojasnite zašto se govori da se šiijsko praktikovanje vje-re ne može povezati sa Poslanikovim, s.a.v.a., praktikovanjem.

Odgovor: Zaista je sramota da se braći i sestrama koji prime islam odmah govore gnusne stvari poput ove koju smo čuli. A to je da mi ne slije-dimo Poslanikov sunnet i da uvodimo novotarije [bida’te] u vjeru. Istina je upravo suprotna tome! Jer, za informaciju bratu koji pita, Poslanik Mu-hammed, s.a.v.a., rekao je muslimanima: “Iza sebe vam ostavljam Kur’an i moj Ehli-bejt, moju poro-dicu. Ako se OVOGA budete držali, poslije mene nećete nikada zalutati sve dok me ne sretnete na džennetskom izvoru Kevser.” Prema ovome hadisu

41


mi zasnivamo naše učenje i praksu na Kur’anu i Poslanikovoj praksi koju nalazimo kod njegove porodice, kod njegove kćerke Fatime Zehre, kod Imama Alija ibn Ebi Taliba, a.s., i njihovih sinova, Imama Hasana i Huseina, a.s. Ali, ako zaista želi-te saznati ko je uveo novotarije i inovacije u vjeru islam, pitajte one koji vam kažu da su to bile šiije, ko je prvi uveo termine “lijepa inovacija” i “ružna inovacija”. U historiji islama naći ćemo osobe koje su određene vjerske novotarije proglasili “div-nim novinama”. Teravija, naprimjer, nije bila u Poslanikovo vrijeme u obliku džemat-namaza, ali “ja [Omer ibn Hattab] kažem njeno klanjanje u džematu je lijepa inovacija”. Također imamo da je “hajja ‘ala khajril ‘amel” bilo dio ezana, ali “ja [Omer ibn Hattab] kažem izostavljanje toga je li-jepa inovacija”. Sada se pitamo ko je uvodio no-votarije u vjeru? Zasigurno, to su bili oni koji su prihvatili da im halifa u vjeru uvodi termine “lije-pe inovacije” i “ružne inovacije”. Prvo se upitajmo “Odakle tebi pravo, kao halifi, da mi kažeš šta je “lijepa” a šta “ružna” inovacija u vjeri. Ja slijedim samo praksu (sunnet) Poslanika Muhammeda, s.a.v.a. Obavezan sam da radim samo onako kako je on radio. Svoje vjerske obaveze i ponašanje pre-uzimam iz Poslanikove prakse. Ako neko dođe ka-snije i kaže “On [Poslanik] je radio ovako, ali od sada ćemo ovako” – to je pravo uvođenje novotari-ja (bid’ata) u vjeru. Nažalost, postoje mnoge stvari

42


koje je Poslanik, s.a.v.a., praktikovao na određen način, a koje su neki izmijenili nakon njegove smrti. Oni koji su to uradili zasigurno nisu bili šiije.


Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 452: Majka Ebu Derde, ashaba koji je umro u 32. godini poslije Hidžre, kaže da joj je on jednom došao veoma ljut. Kada ga je upitala šta ga je to rasrdilo rekao je: “Allaha mi, ne znam da je od Šerijata Muhammedova, sallalla-hu alejhi ve sellem, ostalo nepromijenjeno išta osim skup nog klanjanja.”

Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 384: Prenosi se da je Enes ibn Malik, ashab koji je umro 93. g poslije hidžre, izjavio:

“Ne poznajem ništa od onoga što je bilo u doba Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem.”

“A namaz?” – neko je primijetio. “Zar niste od namaza upropastili to što ste upro-

pastili?! – rekao je on.

Koji ashab je uvijek vjerno slijedio Vjerovjesnikov, s.a.v.a., Sunnet?

Sahihu-l-Buhari, I tom, stranica 532: Muttarif i Imran klanjali su jednom za Alijom ibn Ebi Tali-bom, radijallahu anhu. Kada su završili, Mutarrif je rekao Imranu: “Ovaj me je podsjetio na Muhamme-dov, sallallahu alejhi ve sellem, namaz.” Ili je rekao:

43


“Klanjao nam je upravo Muhammedov, sallallahu alej-hi ve sellem, namaz.”

Vjerovjesnik, sallallahu ‘alejhi ve alih, za vrijeme svog Oproštajnog hadža uveo je praksu umre temet’u, tj. umre u sezoni hadža. Tako su se umra i hadž obav-ljali zajedno sve do hilafeta Omera bin Hattaba, koji ovu umru zabranjuje. Zabranu je podržao i sljedeći halifa, Osman ibn ‘Affan.

Sahihu-l- Buhari, I tom, stranica 1077: Od Mer-vana ibn Hakema se prenosi: “Bio sam prisutan kod Osmana i Alije, radijallahu anhuma, i Osman je za-branjivao mut’u i spajanje nijeta za umru i hadž. Kada je to vidio Alija, izgovorio je telbiju za oba obreda ri-ječima: ‘Odazivam Ti se (Bože) umrom i hadžom!’ i rekao: ‘Ja neću napustiti praksu Vjerovjesnika, sallal-lahu alejhi ve sellem, zbog nečije izjave.’”

44

Muta (vremensko ograničeni) brak Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Nakon Poslanikovog preseljena uvedeni su određeni propisi i izvršene određene izmjene, koje su bile u suprotnosti sa Poslanikovom praksom. Jedan od tih propisa, koji se često koristi za napad na šiije, vezan je za vremenski ograničeni brak (ar. muta). Kažu “Vi, šiije činite haram i ono što je bidat (novotarija), a to je muta brak. Zar to nije dopuštanje zinaluka (bluda, prostitucije)? Kako od govoriti na ovu optužbu?

Odgovor: Mi vjerujemo, kao i svi drugi muslimani, da je vremensko ograničeni brak [muta] bio praktici-ran u vrijeme Poslanika Muhammeda, s.a.v.a. U ovo niko ne sumnja. Upitajte učenjake bilo koje škole fikha: “Da li su u Poslanikovo vrijeme muslimani prakticirali nešto što se zove privremeni brak, pri čemu muškarac i žena odrede vjenčani dar (mehr) i vrijeme koje će provesti zajedno?” Odgovor će biti: “Jeste. Bilo je tako.” Sada ih pitajte: “Ko je to zabra-nio? Da li je to bio Poslanik, s.a.v.a.?” Ne! Poslanik, s.a.v.a., to nije zabranio. Također, Ebu Bekr ga nije

45


zabranio. Bio je to Omer ibn Hattab. On je bio taj koji je izjavio: “Ovo [muta brak] i hadž temetu bili su prakticirani u Poslanikovo vrijeme, ali ih ja sada zabranjujem i kaznit ću svakog ko ih čini.” Sačekajte malo! Šta je onda bila Poslanikova uloga? Kakvog smisla ima vjerovati da je on, Poslanik, s.a.v.a., 23 godine primao objavu, tj. Božije propise, kada će poslije njegove smrti neko uzeti sebi za pravo da kaže “Ovaj propis je dobar, a onaj nije.”!?

Neko će reći “U Buharijinoj zbirci imamo hadis koji kaže da je Poslanik, s.a.v.a., na dan bitke za Haj-ber zabranio meso magarca i muta brak.” Kao odgo-vor kažemo: Ajet koji je dopustio muta brak, 4:24: Pored toga, dozvoljeno vam je imetkom vašim se ženiti, a ne blud činiti. Pa kada [muta] brak istekne, dajte ženama propisane vjenčane darove, bio je objavljen u bici na Hunejnu, koja se desila poslije Hajbera. Ako je ajet o muta braku objavljen na Hunejnu, a vi kažete da je muta brak zabranjen na Hajberu, pitamo se kako se moglo zabraniti nešto što nije ni postojalo!? Muta brak je bio zabranjen od strane drugog halife, a ne od strane Poslanika Muhammeda, s.a.v.a.

Sada se pitam: zašto je Poslanik, s.a.v.a., dopu-stio privremeni brak svojim drugovima? To se desilo kada su mu rekli: “Božiji Poslaniče, bojimo se da ne počinimo grijeh [blud]. Kako da to izbjegnemo?” Zašto bi Poslanik, s.a.v.a., dao rješenje svojim drugo-vima, a uskratio ga svojim kasnijim sljedbenicima? Zašto? Zar su ashabi (drugovi) bili posebna vrsta

46


ljudi, sa drugačijim potrebama, pa im je trebala po-sebna olakšica? Ne, oni su bili isto ljudi, sa istim po-trebama, i zato im je Poslanik, s.a.v.a., dao rješenje.

Čak ćete i među šiijama danas naći one koji kažu: “Ja ne vjerujem da je muta brak ispravan.” Slušaj! Ne govori “nije ispravan”, nemoj vrijeđati Poslanika, s.a.v.a.! Reci “pokušavam da razumijem njegov smi-sao”! Danas ćete naći Sulju, Mehu ili Muju koji je umislio da je učen pa uzima sebi za pravo da kaže “Mislim da to i to nije ispravno.” Polahko! Reci: “Pokušavam razumjeti smisao.” Kur’an, kao Božija riječ i Poslanik, s.a.v.a., kao uputitelj čovječanstva, dopustili su muta zbog ljudske potrebe.

Ovdje treba naglasiti jedno: ni jedan propis ne smije se zloupotrijebiti! Neki kažu: “Ne prihva-tam da je dozvoljen muta jer se zloupotrebljava.” Kažem: I namaz se može zloupotrijebiti, i post se može zloupotrijebiti; ljudi zloupotrebljavaju pro-pis zekata i humsa. Sve se to dā zloupotrijebiti. Vidjeli ste kako neko zbrzi namaz u trideset se-kundi! Hoćemo li mu reći: “Nemoj klanjati!”, ili ćemo mu nastojati objasniti šta je pravilan namaz. Tako isto, po pitanju privremenog braka, ako ga neko želi zloupotrijebiti, treba ga na to upozoriti.

Pitanje: Šiije iznose od Alija bin Ebi Taliba, a.s.: “Da muta brak nije zabranjen niko ne bi počinio blud osim najgorih ljudi.” Neko će, kao svoj protuargu-ment, reći “Zašto Imam Ali, kao četvrti halifa, nije javno ukinuo zabranu muta braka?”

47


Odgovor: Svaki put kada bi Imam Ali, a.s., pokušao promijenti neki propis, koji je uveden od strane njegovih prethodnika, nailazio bi na jak otpor nji-hovih pristalica. Njihova parola bila je “Mi se drži-mo Omerovog sunneta!” Na kraju krajeva, na tebi je hoćeš li slijediti Omerov ili Poslanikov sunnet.


Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 1028: Džabir i Selem prenose: “Bili smo u jednom vojnom poho-du kad nam je došao izaslanik Poslanikov, sallallahu ‘aljehi ve sellem, i rekao: ‘Dopušteno vam je da se pri-vremeno ženite, i zato to slobodno činite.’”

Ahmed ibn Hambel, osnivač jednog od četiri su-nijska mezheba, u svom Musnedu, I dio, stranica 310, prenosi od Omera ibn Hattaba da je jednom za vri-jeme svog hilafeta rekao: “U vrijeme Allahova Posla-nika, sallallahu alejhi ve sellem, postojale su dvije mute: jedna je hadž muta, a drugo je muta brak.”

Muta brak nije zabranjivao ni čuveni ashab Abdul-lah ibn Abbas, koji je umro 68. godine poslije Hidžre.

Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 1028: Ebu Džemre je rekao: “Čuo sam Ibn Abbasa kad je, upitan o pri-vremenom braku, dopustio njegovo zaključenje. Jedan njegov štićenik tada reče:

‘To se odnosi na posebne prilike, kada je veoma malo žena i slično?’

‘Da’, odgovori mu Ibn Abbas.”

48

Obilježavanje Kerbelske tragedije Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Jedan brat, koji je nedavno bio primio islam, prenio nam je kako su mu rekli da šiije uvode no-votarije u vjeru (bid’ate). Siguran sam da su mu rekli i da se šiije samoudaraju, nastojeći ismijati njihovo iskazivanje emocija, osjećanja i ljubavi prema Imamu Huseinu, a.s. Šta reći onima koji prigovaraju šiijama zbog toga što se samoudaraju?

Odgovor: Prije svega, ne sviđa mi se kada ljudi gene-raliziraju kada govore o bilo kojoj školi islama. To važi i za nas, sljedbenike škole Ehli-bejta, kada go-vorimo o drugim islamskim školama. Nije u redu donositi generalan sud pa reći da se sve šiije na svi-jetu samoudaraju. To nije istina! Jer lično sam, kao predavač, bio u nekim šiijskim zajednicama u Africi koje to ne rade. Kažu da to nije dio njihove kulture. To bi bilo prvo. Kao drugo, da vidimo šta je rezon ili razlog za taj čin. Prvo, on nije obavezan. Ako ga ne činiš, ne znači da si napustio islam, ili ako ga činiš, ne znači da si nešto posebno pobožan. Taj čin u jednoj kulturi predstavlja izraz ljubavi prema

49


porodici Poslanika Muhammeda, s.a.v.a. Možete vi-djeti kako se ljudi udaraju u prsa, jer su prsa Imama Huseina, a.s., unuka Poslanika Muhammeda, s.a.v.a. bila gažena konjskim kopitama. Zbog toga se danas šiije, udarajući svoja prsa, prisjećaju tih časnih Huseinovih prsa, koje je ljubio Poslanik, s.a.v.a.

Neko će reći “Ne možete tugu izraziti na ovaj način!”. Kažemo: Poslanik Jakub, a.s., plakao je za Jusufom sve dok nije oslijepio. Nemojte me poku-šavati uvjeriti da nije dozvoljeno ispoljiti tugu, a on je bio još i Božiji poslanik. Nisam još čuo da je neko pored njega toliko plakao da je ostao slijep! Allah dž.š. ga ne osuđuje zbog toga. Ili imamo primjer Sare, majke Ishakove i supruge poslanika Ibrahi-ma, kako se šamara po licu. Kur’an kaže, kada je čula da će roditi sina: “I pojavi se njegova žena uzvi-kujući i po licu se udarajući...” (K.51:29)

Međutim, kažemo: Svako pretjerivanje u iska-zivanju tuge nije dozvoljeno u islamu. Poželjna je umjerenost, kao i u svemu. Umjerenost je ostvarena ako osoba plače, kao i kada se umjereno rukom uda-ra u prsa. Dakle, bez pretjerivanja. Ako znamo da ćemo se nečim povrijediti, to treba izbjegavati. Jer, šta je osnova svega toga? Osnova je da se s tugom prisjetimo onoga što se desilo Poslanikovom unuku.

Da vam kažem, naći ćete osobe koje samo znaju go-voriti “Šiije se udaraju u prsa!” Ako ih pitate “U redu, recite nam vi nešto o hazreti Huseinu, njegovom životu.” “Molim!”, reći će. “Recite nam nešto! Smeta

50


vam ono što rade šiije, tj. njihovo iskazivanje ljubavi prema hazreti Huseinu, dok vi, desetog muharema, umjesto da se sjetite hazreti Huseina, postite, vjenča-vate se i veselite. Dajte, držite malo do sebe! Umjesto da kritički gledate kako se druge islamske škole od-nose prema Poslanikovoj porodici, preispitajte sebe! Drugi se kako-tako nastoje sjetiti tog čovjeka, a vi?

Što se tiče pitanja: “Da li se šiije samoudaraju zato što se osjećaju krivim za Huseinovu smrt?”, ri-ječ je o besmislici izjava koju neki uporno ponavlja-ju. Također govore: “Hazreti Huseina su ubile šiije. Izdao ga je narod Kufe, a to su bili šiije.” Ranije smo rekli da riječ “šiija” znači partija ili sljedbenici nekoga. Kada je hazreti Husein ustao protiv Jezida, narod Kufe mu je obećao da će mu se pridružiti. U Kufi su bile dvije vrste šiija: prvi su bili oni koji su vjerovali da je Husein bio od Boga određen imam, Poslanikov nasljednik i zaštitnik Kur’ana. Vjerovali su da je Muhammed, s.a.v.a., posljednji Božiji Po-slanik, a Imam nepogrješivi tumač Kur’ana. To su jedne šiije. Druga vrsta šiija bili su oni sljedećeg sta-va: “Ako se Husein bude borio protiv Jezida, mi smo s njim; ako se Abdullah ibn Omer bude borio protiv Jezida, mi smo s njim; ako se Mervan ibn Hakem, ili bilo ko, bori protiv Jezida, mi smo s njim. Bilo ko da ustane protiv Jezida, mi smo s njim, mi smo nje-gove šiije.” Prva vrsta šiija, koji su vjerovali u Huse-ina kao bezgriješnog, kao od Boga izabranog i od Poslanika najavljenog nasljednika, te šiije su bili ili

51


pogubljeni, kao Muslim ibn Akil, Hani ibn Urva, Abbas el-Džedeli... ili su bili zatvoreni, kao Muhtar el-Sakafi, Mejsam et-Tamar, Kumejl el-Hemedani, ...ili su došli na Kerbelu, kao Habib b. Mazahir, Muslim b. Evsadža i drugi. Dakle, ako neko kaže da su hazreti Huseina ubile šiije Kufe, kažemo: “Prije svega, nauči šta znači riječ ‘šiija’.”

Drugo, ako je tvoj argument to što su ga šiije Kufe ostavile na cjedilu, upitaj se koliko je asha-ba Medine ostavljalo Poslanika, s.a.v.a., na cjedilu kada su bježali iz bitaka ili kada je kretao na Tabuk. Kur’an kaže da su bili “kao za zemlju prikovani”. (K.9:38) Nisu mu se pridružili – zašto? – “Vrući-na je!” Zašto? – “Roditelji mi ne daju!”; Zašto? – “Mogu poginuti!” Zato, nemoj generalno govoriti o nekoj skupini. Prvo valjano prouči historiju!

Pitanje: Također, ako im je argument to da su šiije izdale hazreti Huseina, pitamo se gdje su bile hiljade i hiljade drugih muslimana kada mu je bila potrebna pomoć?

Odgovor: Da, ako prihvatimo da ga je ova grupa mu-slimana [šiije] izdala, pitamo se gdje je bio Abdu-llah ibn Omer, Abdurrahman ibn Ebu Bekr, gdje su bili drugi poput ... Abdullaha ibn Zubjera? Gdje su bili svi oni ashabi ili njihovi sinovi, sinovi Zu-bejra, Omera, Ebu Bekra... gdje su oni bili da po-mognu Husein, a.s.? Tako, ako neko kaže da su ga ubile šiije, pa gdje su onda bili svi oni ashabi ili njihovi sinovi da ih u tome spriječe!?

52

Ashabi (Poslanikovi drugovi) Odgovara: Sejjid Ammar Nakšavani

Pitanje: Šiija muslimani su optuženi da mrze ashabe, te da ih grde i proklinju. Da li je to tačno, i kakav je zvaničan stav šiija prema ashabima Poslanika Muhammeda, s.a.v.a.?

Odgovor: Zvaničan stav šiija prema Poslanikovim ashabima je stav Kur’ana i Poslanikovog sunne-ta. Kur’an dijeli ashabe Poslanika Muhammeda, s.a.v.a., na dvije grupe. Prva je ona za koju Kur’an kaže: “...strogi su prema nevjernicima, samilosni među sobom; vidiš ih kako se klanjaju i licem na tle padaju želeći Allahovu nagradu i zadovoljstvo...” (K.48:29). To je jedna grupa. Druga grupa su bili oni o koji-ma je objavljena sura el-Munafikun (Dvoličnjaci), opisani riječima: “Kad ih pogledaš, njihov izgled te ushićuje; a kad progovore, ti slušaš riječi njihove, me-đutim, oni su kao šuplji naslonjeni balvani.” (K.63:4) To su oni koji “nastoje prevariti Allaha i one koji vje-ruju”. (K.2:8-9) Znači, to su bili munafici ili dvo-ličnjaci, ali bili su smatrani ashabima, jer su bili uz Poslanika, s.a.v.a. Zbog njih je objavljena sura

53


el-Munafikun (Dvoličnjaci). Dakle, sam Kur’an go-vori da su među ashabima bili oni dobri i ispravni, koji su samilosni među sobom, i oni čiji je govor “Vje-rujemo da si ti Allahov Poslanik” – bila laž! Čak imamo i Poslanikov hadis u kojem stoji da će on, s.a.v.a., na izvoru Kevesr vidjeti kako se neki asha-bi odstranjuju i udaljavaju. On će pitati: “Zašto ih odstranjuju?”, a dobit će odgovor: “Ti ne znaš šta su uradili poslije tebe.”

Prema kriterijima kojih se drže šiije, istinski ashab nije onaj ko je čestit i predan dok je sa Po-slanikom, s.a.v.a., a nakon njegove smrti ljuti nje-govu kćerku Fatimu, ljuti njegovog zeta Alija, bori se protiv njegove porodice, Ehli-bejta. Ne, istinski ashab je onaj ko poštiva Poslanika i njegovu po-rodicu do kraja života, onaj čija uvjerenja ostaju ista i ne mijenjaju se nakon Poslanikovog preselje-nja. Ukratko, kažemo da nam je Kur’an mjerilo. U njemu se neki ashabi hvale, a neki osuđuju i kude. Naprimjer, oni koji su ostavljali Poslanika da sam stoji u džuma-namazu, nisu za pohvalu, iako su bili ashabi, jer su napustili Poslanika, s.a.v.a., u džamiji. Zatim, oni koji su pobjegli iz bitke na Uhudu – bili su ashabi, ali su pobjegli od Poslani-ka, s.a.v.a. Onda, oni koji su iznosili lažne isprike kada se kretalo na Tabuk – bili su ashabi, ali su izbjegavali mobilizaciju. Zato, mi smatramo da se vrijednost svakog ashaba mora posebno razma-trati. Treba proučiti njegov život, njegove zasluge.

54


Treba preispitati navode prema kojima je za nje-ga Poslanik, s.a.v.a., rekao: “Ovo je moj ashab koji neće nikada napusti moj put i do kraja života bit će mu predan.” Ako se pokažu tačni, mi takvog ashaba]priznajemo i poštujemo.


Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 609: U jednom svom govoru o Sudnjem danu, Allahov Poslanik, salla-hallahu alejhi wa alih, rekao je: “A neki ljudi iz moga ummeta biće izdvojeni ulijevo. Tada ću ja reći: Moji drugovi! Moji drugovi! ‘Ti ne znaš kakve su oni novo-tarije poslije tebe uveli!’, reći će se. A ja ću odgovoriti kao što je odgovorio dobri rob, Isa, alejhis-selam,: ‘Ja sam nad njima bdio dok sam među njima bio, a kad si mi Ti dušu uzeo, Ti si ih jedini nadzirao.’ ‘Ovi su u odmetništvu otkako si ti od njih otišao!’, reći će se.”

Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 304: Musejjeb je rekao: “Sreo sam Bera’a ibn Aziba, radijallahu anhu-ma, i rekao: “Blago tebi! Družio si se sa Vjerovjesni-kom, sallallahu alejhi ve sellem, i položio mu zakle-tvu pod drvetom” a on reče: “Bratiću, ti ne znaš šta smo sve radili poslije njega.”

Sahihu-l-Buhari, III tom, stranica 161: Abdullah ibn Omer kaže da je njegov otac govorio: “Tako mi Onoga u čijoj ruci je Omerova duša, volio bih da nam se ono prije računa, a da se sve što smo uradili poslije njega ne računa i da budemo toga oslobođeni!”

55


Poruka: Pozivam svoju braću i sestre da razmisle o sta-vovovima koji se ne mogu braniti ni Kur’anom, ni Sunnetom, a ni zdravim razumom, stavove koji su bili nametnuti i održavani neznanjem, prijetnjom i nasiljem. Pozivam da našu pažnju i ljubav usmje-rimo ka ličnostima koje je Allah dž.š. odabrao i usavršio (Kur’an 33:33) i za koje je Božiji Poslanik rekao da su “lađa spasa” – a to su Imami iz poro-dice Poslanika Muhammeda, s.a.v.a. O njima mo-žete više saznati u knjizi Životopisi Imama Ehli-Bejta.

Knjigu možete naručiti putem emaila [email protected] ili čitati online (U Google ukucati Životopisi-Imama-Ehli-Bejta)

56

Anti-shi’ism and Shiaphobia

You are holding the first issue of the magazine in Bosnian language Istina o Šiijama (Truth about the Shi’a) that contains texts used in the video presenta-tions that we were uploading to the YouTube channel “Istinaosiijama” since February 2013.

Our mission is to counteract the waves of an-ti-shi’ism and shi’aphobia that were hitting the shores of the Balkan region for some time now. We will do that by producing and distributing DVDs, up-loading videos on the internet, publishing the texts on our webpage (www.istinaosijama.org) and issuing and circulating this magazine.

The first presentations were dealing with some of the entrenched misconceptions about the Shia Muslims. In fact they were answers given by Seyed Ammar Naqshavani on the Ahlulbayt TV chan-nel, translated into Bosnian language and then subtitled. Those answers were made into eleven short presentations. Readers can read their script in this first issue and also watch them on the DVD enclosed.

57


Anti-shi’ism refers to the enmity towards the Shia Muslims who make 15-20% of Muslims1 in the world.

In order to understand this phenomenon we need to answer question like what is Shi’ism? what are its origins? why is being attacked? who is attacking it? and many others.

To find the answers we need to understand first the root of the word ‘shi’a’. This explanation is giv-en yet in the initial presentation titled ‘The mean-ing of the word ‘shia’’. Then, in order to learn when the Shia first appeared in history we need to go back to the time of the early Muslims. According to Dr Halil Mehtic, the Shia emerged from the divisions that took place after the election of the first caliph, as some of the Companions claimed that the first caliph had to be Ali ibn Abi Talib (as) 2.

However, the notion of ‘a group of the Companions who were notably close to Ali’ was present even during the Prophet’s life. According to Ahmad ibn Hambal the term ‘shi’a’ had been used by Prophet Muhammed (sava) himself for referring to Ali’s close friends.3

Only this information can dispel several miscon-ceptions about the origin of the Shi’a. One of them was also dealt with in this issue under the title ‘Abdul-lah ibn Sebe – the “founder” of Shi’ism’.

1 Wikipedia, “Shia Islam”.2 S. Numanović, Šiijsko učenje je strano bosanskim muslimanima,

Dnevni Avaz, 24. 8. 2013.3 Ahmad ibn Hambal, Fadaail as-Sahaba, page 655.

58


At the end I will mention one more accusation against the Shi’a. It’s their prostrating on the piece of hardened earth, which represents a well-known practice of the Prophet (sava). Even the famous ca-liph Umar ibn Abdul-Aziz used to carry some earth in a small bag and sprinkle it on the place where he lowered his forehead in sajdah, in order to remain faithful the Prophet’s Sunna.4

There are many more similar examples whereby the Shi’a are accused and demonised for something that is completely Islamic and valid according to the fundamentals of Islam.

It was precisely that what pushed me personally to start searching for the Truth about the Shi’a.

Abdulah Shabar

4 Sahihu-l-Buhari, Volume I, page 298.

حقایقی پریامون ش یعه خواننده گرامی

از ماه فوریه سال جاری لکیپ های ویدئویی ای در ش بکه istinaosijama در سایتYou Tube قرار داده شده است، منت های این لکیپ

. ی رسده اش در پیرشوی شامست، چباپ مر ها در جمهل ای که خنس تنی شاممقابهل اب امواج یده است ، از ایرنو ما امواج دین هرایس در اشاکل خمتلف آ ن نکوه

ش یعه هرایس و ش یعه س تزیی را رسالت خود می دانمی . اموایج که مدیت است در ویدئویی منطقه ما را مه فراگرفت . رسالت مذکور را بوس یهل ابرگذاری لکیپ های

داد. و چاپ این جمهل اجنام خواهمی istinaosijamaاینرتنت ، درج متوین در سایت می در مورد ش یعه کذب و اندرست راجی برریس بریخ مطالب خنس تنی لکیپ ها به

این لکیپ ها در واقع زیر نویس شده پاخس های دکرت س ید عامر نقشواین به پردازد.مفید هتیه ایزده لکیپ ویدئویی است.زابن انگلییس در ش بکه تلویزیوین اهل البیت

و منت های آ ن در این شامره تقدمی می سایل قرار دارد شده که در دی وی دی ار گردد.

02ات 51که امروزه می ابشد ش یعه س تزیی عبارت از دمشین اب مسلامانن ش یعهدر راس تای فهم این پدیده الزم 1درصد مسلامانن های هجان را تشکیل می دهند .

چیست؟ چه زماین بوجود آ ماده است؟ است به پرسش هایی پاخس داده شود: تش یع ؟ و مورد محهل قرار می گریندرا مورد محهل واقع می شود؟ توسط چه کساین چ

سوالات و مسایل دیگر.هر چزی معنای لکمه از در جس تجوی پاخس های این پرسش ها الزم است قبل

که در لکیپ اول تبینی شده است. برای این . این موضوع در "ش یعه" را بدانمی گردمی. دارند ، ابیس یت به اترخی صدر اسالم ابز وجود چه زماین از بدانمی ش یعیان

ان در اثر دو دس ته شدن مسلامن ها پس از عیبه گفته خلیل افندی همتیچ ، ش ی بناانتخاب خلیفه اول بوجود آ مدند ، زماین که گروهی از حصابه پیامرب اکرم معتقد بودند

یس یت خنس تنی خلیفه مسلامانن ها حرضت عیل بن ایب طالب امام اول اهل بیت اب 2شد.اب

1 Wikipedia, „Shia Islam“ م. 02/8/250تعالمی ش یعی در بنی مسلامن ها بوسنیایی غریبه است ، دنوین آ واز :س. نومانوچی 2

59















60


اما این مفهوم "گروهی از حصابه که قرابت خاص به عیل داشتند" در زمان حیات پیامرب اکرم نزی ایفت می شود. طبق رواییت که امحد بن حنبل در کتاب فضایل

آ ورده ، در می ایبمی که لفظ ش یعه به معنای پریوان عیل 011الصواجد در صفحه علیه و آ هل باکر رفته خنس تنی ابر توسط خود رسول گرامی ، محمد صیل هللابرای 3است.

می کند. یث را خن، ریشه های ش یعه هرایس آ ش نایی اب این واقعیت و پذیرفنت آ ن –بن س بع به یکی از این خسنان اندرست حتت عنوان "عبدهللاارض حدر شامره

می پردازمی.مؤسس تش یع" پاسه می دهمی ؛ ه به یک اهتام دیگر اشاره می کمن که به آ ن نزی در پااین این مقدم

واقعا ابعث تعجب است. آ ن اهتام چیست؟ جسده کردن بر روی خاک! اهتامی که وی از سنت مؤید پیامرب است. حیت خلیفه ان مداری حال آ نکه این معل عنی پری

خود داشت و چون معر بن عبد العذیذ مهیشه کیسه ای حاوی مقداری خاک مهراه موقع مناز آ ن خاک را می رخیت و روی آ ن جسده می کرد ، ات مو به مو به سنت

4پیامرب معل مناید.در مورد بس یار زایدی ش یعه را متهم معریف ،این مشت منونه ای از خروار است

به دلیل مساییل که از نظر اسالم اکمال مرشوع ،کرد و از آ هنا دیو می سازند حقایقی پریامون ش یعه وع ابعث شده که این بنده مه جس تجویاست. مهنی موض

بپردارم .

عبد هللا شرب

د شد آ مده گفت: ای عیل : ام سلمه نفل میکند که پیامرب اکرم )ص( روزی که فاطمه و عیل نز 3

خوحشال ابش! بدرس یت که تو ایران ات و ش یعیان ات ساکنان هبشت اید. 098حصیح البخاری، ابب اول صفحه 4





































بپردارم .












بپردارم .




61









بپردارم .








































بپردارم .












بپردارم .




الش يعة حقيقة اجملرتم القارئ أ هيا

اليت حتتوي عىل النصوص اليت قدمناها لمك عىل شلك تسجيالت أ مماك العدد ال ول من ا�ةل طريق قناتنا عىل يوتيوب حتت هذه الس نة ا ىل الآن ، عنصورة يف مرحةل من فرباير م

الش يعة حقيقةالسلسةل بعنوان دي لتصاعد اخلطاب الكراهية ضد الش يعة و التش يع اليت جتتاح غايتنا من معلنا هذا هو التص منطقنا مذ فرتة من الزمن .

حبيث نعرض املواد املسجةل عن طريق انرتنت و عن طريق و ننوي أ ن نس متر يف معلنا هذا الطباعة هذه و عن طريق rgwww.istinaosijama.oالنصوص اليت ننرشها عىل موقعنا

ا�ةل . أ ول عرضنا اكن يتوجه يف دحض الش هبات املتكررة حول التش يع و مسلمي الش يعة .

و كنا هبذا الصدد ترمجنا املادة و مقنا بدبلجة اللقاء تلفزييوين مع ادلكتور الس يد عامر نقشواين ابللغة ال جنلزيية قناة أ هل البيت الناطقة اذلي بثه

ماك ا حدى عرشحصلنا عىل و اكلنتيجة معلنا هذا نمك قراءة التسجيل القصري ، و اب النصوص لك مهنم يف هذا العدد كام ميكنمك مشاهدهتا عىل قرص ديفيدي املرافق .

-51عددها بني الش يعة تعين عداوة ضد طائفة من املسلمني يرتاوح املس مترة ضد ادلعاية i% من عدد املسلمني يف العامل . 02

رس هذه الظاهرة ينبغي قبل لك يشء أ ن جنيب عىل ال س ئةل مثل : ما و ليك نس توعب و نف ليه ؟ من هو اذلي يوجه الهتم ؟هو التش يع ؟ مىت ظهر ؟ ما هو سبب الهتم املوهجة ا

و غريها من ال س ئةل .و قبل بدء البحث ينبغي علينا أ ن نفهم أ صل لكمة الش يعة و التش يع ، و قد رشحنا ذكل يف

. مقدمة عرضنا هذا ال ول . يذهب أ حد املسمل ظهور الش يعة ل بد أ ن نرجع ا ىل بداية اجليلمث يف سبيل املعرفة

علامء البوس نة وهو خليل أ فندي همتيتش أ ن ظهور الش يعة بدأ بعد ا ختيار اخلليفة ال ول

62


حيث اكن يرى مجموعة من الصحابة رسول هللا صىل هللا عليه و أآهل أ ن عليا اكن أ وىل ii.ابخلالفة

لكن هذه ا�موعة من الصحابة اليت عرفت بقرهبا من عيل حىت أ ايم الرسول ال كرم صىل هللا عليه و أآهل

هذا املصطلح 616يف الصفحة فقد يروي أ محد بن حنبل يف كتابه فضائل الصحابة :"الش يعة" ، عىل لسان رسول هللا صىل هللا عليه و أآهل مبعىن ش يعة عيل أ ي حزبه و

أ نصاره. iiiتدحض عدة أ اكذيب حول نشأ ة الش يعة و التش يع . التسلمي لهااملعرفة هبذه احلقيقة و و

يف هذا العدد حتت عنوان : عبد هللا بن س بأ ا حدى هذه ال اكذيبوقد تلكمنا عن "املؤسس" للتش يع .

حول الش يعة ، اليت يبعث عىل ات املتكررة ش هبا حدى ال يضا أ يف هناية مقدمتنا هذه أ ذكر وس تغراب من شدة تكرارها ، أ ل ويه السجدة عىل الرتاب اليت ليس ا ل اتباع الس نة ال

آهل و سمل . مصطفى صىل هللا عليه و أا فيوضع عىل امخلرة فيسجد علهي اكن يؤىت برتابحىت أ ن اخللفية املشهور معر بن عبد العزيز

ivعىل هجة املبالغة يف التواضع واخلشوع كثري من الترصفات تطعن من هجهتا عىل الش يعة ويه مؤصةل يف و ال مثةل كثرية ، هناك

ديننا احلنيف . هذا ابذلات جعلين أ ن أ حبث عن حقيقة الش يعة.

ربعبد هللا ش

i Wikipedia, „Shia Islam“ ii S. Numanović, Šiijsko učenje je strano bosanskim muslimanima, Dnevni Avaz, 24.08.2013.

سلمي البوس نةمل بة ي ر تعالمي الش يعة غ :.Dnevni Avaz, 24.08.2013 س.نومانوفيتش مقاةل يف الصحيفة iii علي ه سلمة أم عن ج النب صىل الل ه زو لي

عن دي ، فغدت ا ه وسمل علي صىل الل ، قالت : اكن رسول الل وسمل رأسه ، وقا ه وسمل علي صىل الل الم ومعها عيل ، فرفع رسول الل ا الس يعت أب رش اي عيلي : "ل فاطمة علهي أن ت وش

يف ال جنة iv 093حصيح البخاري جزء ال ول الصفحة . 833ص 5ج : فتح الباري

حيث اكن يرى مجموعة من الصحابة رسول هللا صىل هللا عليه و أآهل أ ن عليا اكن أ وىل ii.ابخلالفة

لكن هذه ا�موعة من الصحابة اليت عرفت بقرهبا من عيل حىت أ ايم الرسول ال كرم صىل هللا عليه و أآهل

هذا املصطلح 616يف الصفحة فقد يروي أ محد بن حنبل يف كتابه فضائل الصحابة :"الش يعة" ، عىل لسان رسول هللا صىل هللا عليه و أآهل مبعىن ش يعة عيل أ ي حزبه و

أ نصاره. iiiتدحض عدة أ اكذيب حول نشأ ة الش يعة و التش يع . التسلمي لهااملعرفة هبذه احلقيقة و و

يف هذا العدد حتت عنوان : عبد هللا بن س بأ ا حدى هذه ال اكذيبوقد تلكمنا عن "املؤسس" للتش يع .

حول الش يعة ، اليت يبعث عىل ات املتكررة ش هبا حدى ال يضا أ يف هناية مقدمتنا هذه أ ذكر وس تغراب من شدة تكرارها ، أ ل ويه السجدة عىل الرتاب اليت ليس ا ل اتباع الس نة ال

آهل و سمل . مصطفى صىل هللا عليه و أا فيوضع عىل امخلرة فيسجد علهي اكن يؤىت برتابحىت أ ن اخللفية املشهور معر بن عبد العزيز

ivعىل هجة املبالغة يف التواضع واخلشوع كثري من الترصفات تطعن من هجهتا عىل الش يعة ويه مؤصةل يف و ال مثةل كثرية ، هناك

ديننا احلنيف . هذا ابذلات جعلين أ ن أ حبث عن حقيقة الش يعة.

ربعبد هللا ش

i Wikipedia, „Shia Islam“ ii S. Numanović, Šiijsko učenje je strano bosanskim muslimanima, Dnevni Avaz, 24.08.2013.

سلمي البوس نةمل بة ي ر تعالمي الش يعة غ :.Dnevni Avaz, 24.08.2013 س.نومانوفيتش مقاةل يف الصحيفة iii علي ه سلمة أم عن ج النب صىل الل ه زو لي

عن دي ، فغدت ا ه وسمل علي صىل الل ، قالت : اكن رسول الل وسمل رأسه ، وقا ه وسمل علي صىل الل الم ومعها عيل ، فرفع رسول الل ا الس يعت أب رش اي عيلي : "ل فاطمة علهي أن ت وش

يف ال جنة iv 093حصيح البخاري جزء ال ول الصفحة . 833ص 5ج : فتح الباري

Istina o siijama - God.1 Broj 001-01/013

Documents

Transcript of Istina o siijama - God.1 Broj 001-01/013