Gaudeamus Muziekweek 2012 Festivalkrant

NEDERLANDSE VERSIE

FOR ENGLISH, TURN OVER

LOCATIE- EN

PROGRAMMAOVERZICHT

PAGINA 18

+ 19

2 — gaudeamus muziekweek 2012 — nederlands

INHOUDVoorwoord Henk Heuvelmans 2

Nu! Nieuw! 3

Muziek en locatie:

van het Walter Maas Huis naar

Museum Speelklok en verder... 4

Van conservatorium naar concertpodium 5

AskoISchönberg: 40 jaar nieuwe muziek

Een interview met directeur Wim Vos 6

Muziek in kreukels en vouwen

Een interview met William Engelen,

geluidskunstenaar 7

Gaudeamus Muziekweek vliegt over de

hele wereld 8

Muziek in de open lucht:

‘Walk With Me’ en ‘Musicaerial’ 9

Portret:

Sergey Khismatov en Thanasis Deligiannis,

genomineerden Gaudeamus Prijs 2012 10

Over de grens:

tussen componeren en musiceren 11

De laptop, de jurk en de muze;

componeren in 2012 12

Het handwerk voorbij:

interview met Martijn Padding,

componist en jurylid Gaudeamus Prijs 2012 13

Los, losser, lost

column Aad van Nieuwkerk 14

Word Vriend / Gaudeamus Concertserie /

Met dank aan 15

Programmainfo / locaties / kaartverkoop 17 – 20

HET BEGIN VAN HET SEIZOEN IS INMIDDELS TRADITIONEEL DÉ UTRECHTSE MUZIEKMAAND: DIRECT NADAT DE LAATSTE NOOT VAN HET FESTIVAL OUDE MUZIEK HEEFT GEKLONKEN, OVERDONDERT DE GAUDEAMUS MUZIEKWEEK DE STAD MET DE NIEUWSTE NOTEN VAN DE JONGSTE GENERATIE COMPONISTEN. HÍER WORDEN DE SWEELINCKS VAN DE TOEKOMST ONTDEKT.

Van 2 tot en met 9 september komen jonge makers uit de hele wereld naar Utrecht om hun eigen werk aan u te presenteren. Met collega’s en gevestigde oudere componisten praten zij over hun plannen en nieuwe ideeën, over hoe de muziek van morgen zou moeten klinken. Allerlei vragen komen aan de orde: is er zoiets als een Haagse school, een Nederlandse stijl, een Europees geluid? En wat zijn de beste manieren om het publiek hier deelgenoot van te maken? In de Gaudeamus Muziekweek hoort en ziet u componisten hun carrière starten. Sommigen groeien hier zelfs uit tot reuzen op wier schouders een volgende generatie kan staan. Daarom openen we dit jaar ook met het meest recente werk van ’s lands bekendste levende componist, Louis Andriessen, kijken we hoe het met eerdere prijswinnaars is vergaan en bieden we anderen de kans om door u en een internationaal publiek gehoord te worden. Wij nemen u graag aan de hand langs de talloze concertlocaties, waar een keur aan bekende musici en net ontdekte ensembles zich aan u presenteert. Probeer eens iets uit en laat u meevoeren. Tijd om u te vervelen is er niet: vrijwel alle concerten duren korter dan een uur en geen enkel concert overlapt een ander. Dus: als u wilt kunt u in deze week álle 32 concerten bijwonen plus een grote hoeveelheid prikkelende klankinstallaties, workshops, lezingen en seminars. Gaudeamus heeft zich in korte tijd genesteld in Utrecht. Naast de jaarlijkse Gaudeamus Muziekweek organi seren we een concertreeks in Huis a/d Werf en de beruchte Proeflokalen en talloze andere activiteiten in Muziekhuis Utrecht. Samen met andere organisaties en festivals worden genre- en discipline-overschrijdende projecten opgezet. Hebt u na een bezoek aan het festival de smaak te pakken? Dan bieden wij u een continu aanbod van muziek van nu in de stad en kunt u aan de wieg blijven staan van de laatste ontwikkelingen binnen de hedendaagse muziek (zie pagina 15). Ook internationaal brengen wij spraak-makende festivals zoals Gaudeamus Muziekweek New York en Gaudeamus Russia tot stand. Daarmee levert Gaudeamus een essentiële bijdrage aan de ambitie van Utrecht om in 2018 Europese Culturele Hoofdstad te worden. Henk Heuvelmans directeur

De Sweelincks, nadrukkelijk in meervoud: de jonge com-ponisten van nu schieten in stijl, instrumentatie en gebruik van ruimte en materiaal werkelijk alle kanten op. Velen van hen staan op het punt hun plaats in de muziekgeschiedenis op te eisen. Daar wilt u natuurlijk bij zijn! De Gaudemus Muziekweek heet u van harte welkom: niet bij een feest der herkenning, maar op een magical mystery tour door het onbekende.

BENT U ER KLAAR VOOR?

ALS U WILT KUNT U IN DEZE WEEK ÁLLE 32 CONCERTEN BIJWONEN PLUS EEN GROTE HOEVEELHEID PRIKKELENDE KLANKINSTALLATIES, WORKSHOPS, LEZINGEN EN SEMINARS.

foto: H

erre Verm

eer

nederlands — gaudeamus muziekweek 2012 — 3

Wordt u verleid door kreten als deze? Springt uw hart op wanneer er iets met deze woorden wordt aangeprijsd? ‘Nee’, zegt u waarschijn-lijk. Bij voortduring worden we bestookt door kreten als deze. Lege slogans bedoeld om een acuut gevoel van noodzaak op te roepen maar die steeds vaker door steeds meer mensen genegeerd worden. ‘Nieuw’ is niet bij voorbaat interessant. En ‘nu’ is morgen alweer voorbij.

‘Music is my religion.’Jimmy Hendrix

‘And a way of life.’Manuella Blackburn

‘Lucky Jimmy, I’m an agnostic’Thanasis Deligiannis

‘And my religion is music.’Andys Skordis

NU! NIEUW!

Deze editie van de Gaudeamus Muziekweek zoomt in op twee belangrijke thema’s die het begrip ‘nieuw’ richting en betekenis geven: de wijze van samenwerken tussen componist en uitvoerders en de presentatievorm van muziek. In plaats van de traditionele verdeling tussen de solitair werkende componist die na voltooiing van zijn partituur ‘klaar’ is en het dan overlaat aan de musici, toont deze festivaleditie een groot aantal resultaten van werkprocessen waarbij die strikte scheiding is losgelaten.

Het andere ‘nieuwe’ in deze editie van de Muziekweek is de wijze waarop muziek gepre-senteerd wordt: niet langer de standaard vorm van twee-keer-drie-kwartier-met-een-pauze, maar een breed scala aan presentatie vormen die passen bij de muziek die tot klinken wordt gebracht.

De selectie van 13 fonkelnieuwe stukken die de jury, bestaande uit Martijn Padding, (Nederland), Annie Gosfield (Verenigde Staten) en Christopher Butterfield (Canada), maakte voor de Gaudeamus Prijs, geeft alle aanleiding

om te zoeken naar afwijkende presentatie-vormen. Deze jonge generatie componisten werpt weer een geheel eigen blik op wat muziek is of kan zijn. De diversiteit in de stukken van de genomineerde componisten is enorm en dat heeft de Muziekweek verleid tot een al even grote verscheidenheid in concertvor-men. Nachtprogramma’s met ‘slaapmuziek’, lunchconcerten, reading sessions, avondroutes waarbij je van het ene naar het andere concert wandelt, een overdonderende hoeveelheid muzikale stijlen en invalshoeken in sneltrein-vaart in ‘The Night of the Unexpected’ of beeldende klankinstallaties die zich richten op de persoonlijke muzikale beleving: Een bonte reeks van afwijkende en karakteristieke con-certsituaties vormt het programma van deze Muziekweek.

‘Maar wat doet een andere presentatievorm met de muziek? Die muziek blijft toch het-zelfde?’ Wij denken van niet. Een kerk biedt een totaal andere ambiance dan een concertzaal, een museum geeft de luisteraar andere informatie dan een botanische tuin. En die informatie stuurt de blik én de oren van de luisteraar, is onze overtuiging. De ervaring van een concert in het donker is compleet anders en al lopend hoor je klanken anders dan zittend.

Zulke afwijkende situaties spelen in op het verwachtingspatroon van de luisteraar/kijker en brengen een andere, diepere beleving van de muziek tot stand.

Vanzelfsprekend vergen deze andere concert-situaties een andere instelling van de musici. Ook voor hen is het ‘anders’. Als musicus word je uitgedaagd om een dergelijke ‘andere’ situatie naar je hand te zetten en in het voordeel van de muziek te laten werken. En dát is voelbaar: de geweldige musici en ensembles die de Gaudeamus Muziekweek bevolken, kunnen niet varen op hun routine of ervaring. De muziek die zij spelen is nieuw, de gedachten waaruit deze ontspruit zijn nieuw en de wijze waarop het resultaat wordt gepresenteerd is nieuw: gericht op maximaal contact tussen muziek, musici en u, het publiek.

Voor een overzicht van het hele programma kijk op pagina 18 en 19.

EEN BONTE REEKS VAN AFWIJKENDE EN KARAKTERISTIEKE CONCERTSITUATIES VORMT HET PROGRAMMA VAN DEZE MUZIEKWEEK.

QU

OTE

S O

N Q

UO

TES


Met de komst vorig jaar van de Gaudeamus Muziekweek naar Utrecht keerde het festival terug naar bekend territorium. Gaudeamus was ooit het geesteskind van de charismatische organisator en cultureel entrepreneur Walter Maas, die de organisatie in 1947 in Bilthoven oprichtte met als doel de ‘hedendaagse muziek te bevorderen’. Walter Maas kocht een pand van componist Julius Röntgen dat sedert dien als pleisterplaats van componerend Nederland gold en waar grootheden uit binnen- en buitenland kind aan huis waren. Mensen als John Cage, Karlheinz Stockhausen en György Ligeti waren te gast in Bilthoven, naast Nederlandse collega’s als Ton de Leeuw en Louis Andriessen.

‘Let us not forget that the greatest composers were also the greatest thieves. They stole from everyone and everywhere.’Pablo Casals

‘I wish I had been introduced to this concept when starting out as a composer! I am still captivated by the wonders of quotation, borrowing, reworking and rehashing.’Manuella Blackburn

Muziek en locatie: van het Walter Maas Huis naar Museum Speelklok en verder…

Nu, 65 jaar later, vindt de Gaudeamus Muziekweek plaats in Utrecht, op nog geen 10 kilometer van haar geboortegrond. De doelstelling is min of meer ongewijzigd, de wijze waarop de organisatie opereert is dat aller-minst. In die naoorlogse tijd stond de kunst en dus ook het componeren symbool voor een niet aflatend vertrouwen in de verworvenheden van een nieuwe tijd. Nú, een mensenleven later, is componeren een uiterst eclectisch gebeuren dat in velerlei vormen en stijlen tot uitdrukking komt en zich moet verhouden tot een samenleving waarin diversiteit en tijdelijkheid de enige vast-staande waarden lijken.

De centrale locatie van de Gaudeamus Muziekweek 2012 is Museum Speelklok, dat toevallig uit dezelfde periode uit de Nederlandse geschiedenis stamt als het festival. Museum Speelklok dateert uit 1956 als resultaat van de expositie ‘Van speeldoos tot pierement’ die dat jaar in Utrecht was georganiseerd. Nu is Museum Speelklok het festivalhart waar u installaties van William Engelen en Felix Thorn kunt bezoeken en waar het interactieve ‘Passage’ van Pierre Jodlowski u meevoert naar een reis door uw eigen geschiedenis en herinnering.

De collectie van het Museum vertelt klinkende verhalen over het eeuwenoude verlangen muziek te kunnen weergeven, door de zelf spelende instrumenten in hun context tot leven te laten komen. Binnen de Muziekweek wordt Museum Speelklok een lofzang op de mechanische muziek die componisten en het publiek van deze tijd zo mateloos boeit. In de CM Studio van het Centraal Museum, even verderop in de binnenstad, treft u de prachtige installatie ‘Cold Pin’ aan van de New Yorkse componist Eli Keszler. Meer beproefde concertlocaties als de Geertekerk en de Nicolaïkerk staan in het Gaudeamusprogramma naast een wel heel bijzondere: Hostel Strowis dat onderdak biedt aan drie nachten met ‘slaapmuziek’. De Gaudeamus Muziekweek werkt weer samen met de Open Monumentendag die op 8 september plaatsvindt. Die dag kunt u rondom het Utrechtse Museumkwartier een serie korte concerten bezoeken. Zo horen we het POW Ensemble met muziek voor klavecimbel en elektronica in Het Utrechts Archief, dat de rijkste collectie archieven, prenten, kaarten, foto’s, films en publicaties over de geschiedenis van stad en provincie Utrecht omvat. Sterrenwacht

Sonnenborgh vormt het treffende decor voor de winnaar van het Dutch Harp Festival: de Italiaanse componiste Nicoletta Andreuccetti.

Eén activiteit valt buiten het centrum van Utrecht, maar is zeker de fiets- of bustocht waard. De Zingende Toren in Leidsche Rijn, een kunstwerk annex glazen carillon van Bernhard Heesen, wordt tot klinken gebracht met muziek van Jorrit Tamminga, Christina Oorebeek, Luc Houtkamp en Wim de Ruiter.

Felix’s Machines

De Zingende Toren

‘If someone believes that composing can be done without stealing, it’s like claiming that he or she can give birth to someone without having sex. And if it can somehow miraculously be done, then I feel sorry for him or her.’ Thanasis Deligiannis

‘Then wouldn’t they be rich or in jail?’Andys Skordis

foto: So

fia Llyas

NU IS MUSEUM SPEELKLOK HET FESTIVALHART WAAR U INSTALLATIES VAN WILLIAM ENGELEN EN FELIX THORN KUNT BEZOEKEN EN WAAR HET INTERACTIEVE ‘PASSAGE’ VAN PIERRE JODLOWSKI U MEEVOERT NAAR EEN REIS DOOR UW EIGEN GESCHIEDENIS EN HERINNERING.


TIP VAN MARTIJN

MARTIJN BUSER (31)PROGRAMMERING EN PRODUCTIEAls programmeur van de Muziekweek is het voor mij natuurlijk moeilijk kiezen, ieder ensemble en componist program-meer ik graag en met trots. Maar als ik toch één tip moet geven: Ensemble Klang en Knalpot zijn voor mij de twee beste non-conformistische groepen in Nederland van de afgelopen jaren. Als in een visioen probeerde ik de klank van beide groepen te vangen in een nieuw geluidsspectrum. En tot mijn grote vreugde gaat deze combinatie inder-daad iets compleet nieuws opleveren! Maximale muziek op hoog volume: een ultieme crossover die liefhebbers van contemporain, elektronica, jazz en progressieve pop gaat aanspreken!

Ensemble Klang + Knalpot

zo 9 sept | 17:00 uur | Zijdebalen Theater

foto: C

o Bro

erse

VAN CONSER VATORIUMNAAR CONCERTPODIUMDE GAUDEAMUS MUZIEKWEEK IS ZOWEL EEN BROEIKAS VOOR NIEUWE ONTWIKKELINGEN BINNEN DE GECOMPONEERDE MUZIEK ALS EEN FESTIVAL WAAR DE RESULTATEN VAN DIE ONTWIKKELINGEN WORDEN GEPRESENTEERD. HET DISCOURS OVER HEDENDAAGS GECOMPONEERDE MUZIEK VINDT HIER EEN PLEK EN DE KLINKENDE RESULTATEN VAN NOESTE COMPOSITORISCHE ARBEID WORDEN GEPRESENTEERD AAN EEN PUBLIEK.

Daarmee is de Gaudeamus Muziekweek zowel een vakfestival als een publieksfestival, treffend geïllustreerd door twee locaties. Het vakmatige deel vindt vooral plaats in Huis a/d Werf, waar jonge componisten elke dag samenkomen om onder leiding van de jury van de Gaudeamus Prijs te praten over de muziek die ze de dag daarvoor hebben gehoord. Museum Speelklok, op een prominente plek in de binnenstad gesitueerd, is het kloppend hart van het publieke deel van het festival. Programmeur van de Muziekweek Martijn Buser: ‘We hebben vorig jaar gepoogd die twee functies op één plek te combineren en zo de publieke kant van de Muziekweek direct te verbinden met de vakmatige. Dat bleek niet te werken om de eenvoudige reden dat er in Museum Speelklok altijd wel één van die fraaie orgels met indrukwekkend volume dwars door het gesprek denderde.’

Gaudeamus beoogt het contact tussen componisten en uitvoerders van nieuwe muziek en het publiek te stimuleren. Speciaal voor de aanstormende generatie componisten zijn er vier gratis lunchconcerten, georganiseerd door de staf en de studenten van de componisten-afdelingen van de conservatoria van Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht/Hilversum. Daar kunnen nog studerende componisten hun werk – gespeeld door al even jonge leeftijdgenoten – presenteren ten overstaan van vakgenoten en publiek en met hen napraten. Deze uitwisseling van werk en ideeën is cruciaal: het betrekkelijk solitaire en abstracte ambacht van de componist is zéér gebaat bij reflectie door vakgenoten.

Martijn Buser: ‘Ik denk dat de échte verande-ringen binnen de nieuwe muziek plaatsvinden in het contact met generatiegenoten. Jonge componisten ervaren vaak een kloof tussen henzelf en oudere, gelouterde musici. Jonge musici staan meer open: hun onbevangenheid is cruciaal voor de wijze waarop een nieuw stuk wordt gespeeld, waar ervaren musici eerder terugvallen op oudere voorbeelden.’

Een van de taken die de Gaudeamus-organisatie voor zich zelf heeft geformuleerd, is het zichtbaar maken van de aanwezige componisten. Martijn: ‘Anders dan in sommige andere kunstdisciplines, vinden jonge componisten het niet eenvoudig om zichzelf ten overstaan van een publiek te presenteren. Wij willen inzichtelijk maken wie die jonge componisten zijn, hoe ze denken en wat ze doen. Wij hopen dat we met deze lunch-concerten samen mét de componisten hun werk sterker kunnen profileren.’ Zo worden de lunch-concerten afgesloten met een gesprek waarbij nadrukkelijk ook het publiek wordt uitgenodigd deel te nemen. Daarnaast introduceren de genomineerden voor de Gaudeamus Prijs zichzelf middels korte, grappige, informatieve of anders-zins opvallende YouTube-filmpjes, zoals op de site van de Muziekweek is te zien.

Gaudeamus heeft in het afgelopen jaar ook een start gemaakt met een concertreeks buiten het festival om, de Gaudeamus Concertserie In Huis a/d Werf en in Muziekhuis Utrecht zal het komend jaar een reeks van concerten worden georganiseerd rondom nieuwe muziek om daarmee de worteling van Gaudeamus in de stad door een permanente aanwezigheid te bevorderen.

Ensemble Gending

Daarnaast ontwikkelt Gaudeamus plannen voor een jaarlijks terugkerende ontmoetingsplek voor alle in Nederland studerende compositie-studenten. Tijdens dit Jonge Componistenbal, zoals de werktitel van dit platform luidt, ontmoeten aankomende componisten elkaar om te luisteren, discussiëren en te netwerken. ‘Daar willen we ook nadenken over andere concertvormen en het voeren van collectieve PR, verbindingen leggen met jonge musici en de contacten met Nederlandse podia versterken. Op deze wijze krijgt het discours over componeren een stevige impuls’, aldus Martijn.

Een mooi voorbeeld van hoe een dergelijk platform in de praktijk eruit kan zien, is te zien en beleven in deze festivaleditie. Ensemble Gending neemt, samen met een aantal avontuurlijke componisten, de rol van de Javaanse gamelan in de hedendaagse muziek onder de loep. Tijdens de ‘Gending Reading Sessions’ wordt muzikaal materiaal uit alle hoeken van de wereld ingestu-deerd, geanalyseerd en bediscussieerd.

Het werk van jonge componis-ten van over de hele wereld – zowel binnen als buiten de competitie voor de Gaudeamus Prijs – vormt het hart van het festival. Daaromheen wordt ander nieuw werk gepresenteerd: zowel van nog studerende componisten, componisten die al wat verder zijn in hun ontwikkeling én internationaal vermaarde toonkunstenaars. Tot slot fungeert de Muziekweek als platform voor uitwisseling van ideeën, werkwijzen en best practices voor zowel componisten als uitvoerders.

Lunchconcerten Conservatoria

di 4 t/m vr 7 september, 12:30 uur

Huis a/d Werf

Ensemble Gending

di 4 en do 6 september 14:00 uur,

zo 9 september 12:30 uur

Het Utrechts Conservatorium

‘Jonge musici staan meer open: hun onbevangenheid is cruciaal voor de wijze waarop een nieuw stuk wordt gespeeld, waar ervaren musici eerder terugvallen op oudere voorbeelden.’


AskoISchönberg, al enige decennia het vlaggenschip van de Nederlandse ensemblecultuur, heeft de eer deze editie van de Gaudeamus Muziekweek te openen. Op het programma werk van Nederlandse topcomponisten Louis Andriessen en Martijn Padding naast een splinternieuw stuk van de winnaar van de Gaudeamus Prijs 2010 Marko Nikodijevic. Twee stukken die door de jury zijn geselecteerd om mee te dingen naar de Gaudeamus Prijs van 2012 complementeren het programma: ‘7 Unceremonious occasions’ van Andys Skordis en ‘Insomniac’ van Charlie Piper. Een gesprek met directeur Wim Vos van AskoISchönberg over de nieuwe muziek van nu en die van toen.

ASKO SCHÖNBERG:40 JAAR NIEUWE MUZIEKEEN INTERVIEW MET DIRECTEUR WIM VOS

‘Avant-garde music is sort of research music. You’re glad someone’s done it but you don’t necessarily want to listen to it.’ Brian Eno

‘Good music always wants to be listened to.’Manuella Blackburn

‘Well yes, we are all free to choose what museum we want to visit.’ Thanasis Deligiannis

‘Good…’Andys Skordis

Toen: aan het begin van de jaren ‘70 ontstond de Nederlandse ensemblecultuur die zich aan de hand van het werk van onder meer Louis Andriessen een sterke positie binnen het Nederlandse en later ook het internationale muziekklimaat verwierf. Nu: vanaf 2012 resteert een sterk uitgedunde infra-structuur voor wat betreft de nieuw gecomponeerde muziek. Getriggerd door de digitale revolutie, een publiek dat andere eisen stelt én een bezuinigingsronde die zijn weerga niet kent, zal een beperkt aantal kleine en middelgrote ensembles over-leven. Wat is de rol van de componist temidden van dit alles? En is de muziek die hij of zij componeert zo anders geaard dan 40 jaar geleden? AskoISchönberg vervult een unieke positie binnen de Nederlandse ensemblecultuur waarin nieuwe composities, een hoog uitvoeringsniveau en aandacht voor educatie aan elkaar raken. Wim Vos: ‘Wij zijn uitgegroeid tot de hoeder van een repertoire dat eigenlijk alleen door onszelf kan worden gespeeld. De kern van AskoISchönberg bestaat uit de intensieve contacten met een aantal componisten die tot zo’n 30, 40 jaar teruggaan. Het repertoire dat daar bij hoort, reikt vanaf Schönberg tot vandaag en wij zien het als onze taak om dat levend te houden.’

HOE KIJKEN JULLIE NAAR DE HUIDIGE SITUATIE IN DE NIEUWE MUZIEK IN VERGELIJKING TOT DE JAREN ‘70 TOEN JULLIE ONTSTONDEN? ‘Die typische radicaliteit van toen is er wel af in deze tijd. En de concertvorm verandert sterk. De tijd dat we vier, vijf keer op een avond open afgingen, ligt definitief achter ons. En ook wij zijn bezig met het onderzoeken wat een zekere aandacht voor theatrale middelen ons én ons repertoire kan brengen. Maar wat écht anders is, is het musiceren. Een jonge violist die nu van het conservatorium komt, voegt betrekkelijk gemak-kelijk in. Dat was destijds geenszins het geval. Hoewel er aan de repertoirekennis van veel jonge musici van nu nog zeker wel wat is te verbeteren.’ BRENGT DIE AANDACHT VOOR THEATRALITEIT DE AUTONOMIE VAN DE MUZIEK IN GEVAAR? ‘Nee, dat geloof ik niet. Ik zie niet dat de componisten van nu zichzelf andere competenties aanmeten om die slag te maken. De componisten waarmee wij werken, weten met betrekkelijk conventionele middelen toch iedere keer weer een ander resultaat te bewerkstelligen. Jonge componisten van nu werken hard aan hun inhoudelijke ontwikkeling. Het gros van de componisten in deze tijd is zéér internationaal georiënteerd en weet zo veel werk te genereren. Zij zijn zich bewuster van hun ondernemerschap, maar dat leidt niet tot een vermindering van hun autonome positie. Wat ik wél zie, is een toenemende aandacht voor technologie en de enorme mogelijkheden die dat biedt. HOE ZIE JE DAT TERUG IN DE NOTEN ZELF? ‘Partituren zien er tegenwoordig geweldig gelikt uit waar je vroeger stukken kreeg die bij wijze van spreken te vies waren om aan te pakken. Midifiles die een partituur vergezellen zijn uiteraard relatief nieuw en bieden al een klinkende indruk van een stuk wat natuurlijk heel nuttig kan zijn. Voor die compo-nisten die achter de computer hun werk tot stand brengen is er de valkuil van de uiterlijke glamour en virtuositeit waartoe de technologie verleidt. Het begrip ‘stijl’ vernauwt zich dan soms tot de samenhang tussen een reeks afleveringen van een tijdschrift, is mijn onderbuikgevoel daarbij. Voor veel com-ponisten is de playbackknop op de computer té verleidelijk; anderen weerhoudt dat ervan om de computer te gebruiken. Sommige aspecten van het componeren zijn van alle tijden. Het feit dat componisten het uiterste vragen van het technische kunnen van muzikanten is er zo één. Ik ben ervan overtuigd dat dat nooit zal veranderen.’

Asko|Schönberg

ma 3 september, 20:00 uur

Vredenburg Leeuwenbergh

MAAR WAT ÉCHT ANDERS IS, IS HET MUSICEREN. EEN JONGE VIOLIST DIE NU VAN HET CONSERVATORIUM KOMT, VOEGT BETREKKELIJK GEMAKKELIJK IN. DAT WAS DESTIJDS GEENSZINS HET GEVAL.

Asko|Schönberg

Wim Vos

foto: H

ans H

ijmerin

g


WILLIAM ENGELEN OVERSTIJGT DE GRENZEN TUSSEN BEELDENDE KUNST EN COMPOSITIE. HIJ WERKT SAMEN MET MUSICI DIE ZIJN VISUELE WERK IN KLANK OMZETTEN. ‘IK BEN ALS COMPONIST AUTODIDACT’, ZEGT HIJ. ‘COMPONEREN BETEKENT VOOR MIJ HET FIXEREN VAN DE TIJD. IK WERK NIET MET NOTENSCHRIFT MAAR MET ZELFBEDACHTE GRAFISCHE NOTATIESYSTEMEN DIE MUSICI MEDEZEGGENSCHAP GEVEN DOORDAT ZE UITNODIGEN TOT GESTRUCTUREERDE IMPROVISATIES.’

Met ‘Falten’ maakt hij sinds eind 2010 partituren die loskomen van het platte vlak: ‘Het is een compositiemethode waarmee ik enerzijds afwisseling van klank en stilte kan doen optreden, en anderzijds ‘ruimtelijkheid van klanken’ kan simuleren. Door een vel papier te vouwen ontstaat een object met verschillende lagen en plooien, met hoogteverschillen, ruimtelijke vormen en overlappingen. Op alle delen die niet in de vouw verdwijnen wanneer het object platgedrukt wordt, breng ik notenlij-nen aan. Door het weer open te vouwen komen de onbeschreven delen tevoorschijn, de stiltes. In samenspraak met musici wordt de ‘architec-tuur’ van de partituur vertaald naar muziek. Zo kunnen we ruimtelijke vormen, gelaagdheden en hoogteverschillen omzetten in speeltechnieken, klankkleuren, toonhoogte en andere muzikale bouwstenen. ‘Falten’ maakt deze relaties, en de manier waarop die zich in de tijd ontplooien, zichtbaar en hoorbaar.’

De meeste versies van ‘Falten’ zijn tot nu toe bedoeld voor solisten. Het zijn doorgaans parti-turen op A2 en A1 formaat. Engelen: ‘De partituur voor het strijkkwartet is beduidend groter. Het is een landschap geworden van tien meter lang en 35 centimeter hoog waar de musici doorheen wandelen. Deze uitzonderlijke lengte maakt het me mogelijk om op verschillende manieren met de vorm te spelen. Ik kan er knopen in leggen, het papier over een grote lengte vouwen. Zulke ingrepen hebben gevolgen voor de muziek: lange

stiltes of het tijdelijk stilleggen van een paar instrumenten bijvoorbeeld. Tentoongesteld in Museum Speelklok legt het een verband met de speelrollen die daar te zien zijn.’

De vraag is dan wel of hij zo’n partituur in eerste instantie als beeld beschouwt of er meteen een bepaald muzikaal effect mee beoogt. Engelen: ‘Het is vooral een object dat ik als beeld bekijk. Alleen als de vorm muzikaal oogt en leesbaar lijkt ga ik erop door. In de loop van de tijd heb ik geleerd hoe de verschillende bewerkingen van het papier en het object dat op die manier ontstaat, de klank bepalen. Wat als een onbevangen spel begon, is geëvolueerd tot een serieus onderzoek naar de weergave van ruimte in beeld en geluid. Ik ben zeer benieuwd wat de partituur met zijn ruimtelijkheid muzikaal bij de musici van het Sonar Quartett oproept.’

Engelen is in de Gaudeamus Muziekweek ver-tegenwoordigd met ‘Falten voor strijkkwartet’. In Centraal Museum Studio wordt het uitgevoerd door het Sonar Quartett, dat ook werk speelt van Turgut Ercetin en Mathias Hinke. Als beeldend werk is het te zien in Museum Speelklok, naast de indrukwekkende muzikale machine van Felix Thorn en de installatie ‘Passage’ van componist en multimediakunstenaar Pierre Jodlowski, een corridor waarin sensoren bewegingen van bezoekers omzetten in geluiden, muziek en opflitsend licht.

William Engelen – Expositie ‘Ontplofte blik’

di 4 t/m zo 9 september, 11:00 – 17:00 uur

(ook 7 juli t/m 28 oktober)

Centraal Museum

William Engelen – Falten

di 4 t/m zo 9 september, 10:00 – 17:00 uur

Museum Speelklok

wo 5 september, 20:30 uur

CM Studio Centraal Museum

TIP VAN HENK

HENK HEUVELMANS (58)DIRECTEURIn 2010 was Aliona Yurtsevich één van de drie hoogst genoteerden voor de Toonzetters BumaCultuur Prijs. Sindsdien volgen we haar op de voet en hebben nu zelfs een nieuwe productie met haar opgezet waarin muziek, mode, theater, beweging, elektronica samengaan. We hebben er veel interessante gesprekken met haar over gevoerd. Maar nu: hoe al die elementen uiteindelijk door deze getalenteerde jonge componiste in de live-uitvoering samengebracht gaan worden... dat is iets om met positieve spanning reikhalzend naar uit te kijken.

Aliona Yurtsevich

PIANO-dress: zo 9 sept | 15:00 uur | RASA

foto: C

o Bro

erse

foto: Frederike Feldm

ann

Muziek in kreukels en vouwen


Gaudeamus is vanaf de start een internationaal opererende organisatie geweest. Gaudeamus haalt jonge componisten uit de hele wereld naar Nederland, en zendt Nederlandse componisten en ensembles naar het buitenland. Dit seizoen ligt het zwaartepunt op contacten met New York en een aantal Russische steden. Op Europees niveau is het actief in het Ulysses Network, waarin toonaangevende instituten jonge componisten werkplaatsen en podia aanbieden. In de internationale contacten staat continuïteit voorop, aldus Gaudeamus-directeur Henk Heuvelmans. ‘Zo kun je werkelijk van elkaar leren, en tot mooiere dingen komen.’

SEBASTIAAN JANSSEN (27)PUBLICITEIT EN MARKETING

Tijdens het festival loop ik met mijn telefoon rond om onze sociale media-volgers op de hoogte te houden van wat er allemaal gaande is. Aan het einde van elke dag breng ik op onze website in blogvorm verslag uit van het verloop van die dag. Aan de hand van recensies, filmpjes, foto’s etc. Zelf kijk ik het meeste uit naar ‘Cold Pin’ van Gaudeamus Prijs 2012-genomineerde Eli Keszler, een spannende en fascine-rende industrieel opgezette installatie. Daarnaast zou ik iedereen aanraden te gaan luisteren naar ‘Mozartkugel’ van Marko Ciciliani, uitgevoerd door het EnAccord Strijkkwartet. Dit stuk laat op een prachtige manier horen hoe dun de scheidslijn kan zijn tussen klassieke muziek van ‘Grote Meesters’ en regel-rechte kitsch.

Eli Keszler | Cold Pin

di 4, do 6, za 8 en zo 9 sept | vanaf 11:00 uur |

CM Studio Centraal Museum

EnAccord Strijkkwartet

di 4 sept | 20:30 uur |


TIP VAN SEBASTIAAN

foto: C

o Bro

erse

foto: Elisabeth M

elcho

ir

GAUDEAMUS MUZIEKWEEK VLIEGT OVER DE HELE WERELD

Gaudeamus heeft in de loop van haar bestaan een netwerk opgebouwd dat zich tot ver buiten de Nederlandse grenzen uitstrekt. Omdat de organisatie altijd internationaal jong talent een podium geboden heeft, loopt ze voorop bij ontwikkelingen in de muziek. Contacten met componisten en musici, gelegd tijdens de Gaudeamus Muziekweek, houden ook op langere ter-mijn hun waarde. ‘In januari 2012 vond de eerste editie van een jaarlijks terugkerend evenement ‘Gaudeamus Muziekweek New York’ plaats in The Issue Project Room in Brooklyn, New York. De programmeur van The Issue Project Room heeft hier muziek gestudeerd’, licht Heuvelmans toe. ‘Dit podium, dat onlangs verhuisde naar een veel groter en beter gelegen gebouw, wilde zich op die nieuwe plek goed presenteren, zich koppelen aan een internationale naam. Daarvoor zijn ze bij ons uitgekomen. Zonder die eerder opgebouwde relatie was dat niet gebeurd. In het openingsprogramma stonden naast Amerikaanse ook Nederlandse namen, zoals het MAE en Wouter Snoei. Verder kunnen wij er vertegenwoordigers van geluidskunst plaatsen. Op dat gebied hebben we een gede-gen kennis opgebouwd. Volgend jaar gaat violiste Monica Germino in de VS op toernee. Wij zetten ons daarvoor in; en anderzijds levert het ons weer nieuwe contacten op.’

Gaudeamus heeft ook een uitgebreid netwerk opgebouwd in Rusland. In 2013 maken Nederlandse componisten en ensem-bles een trip langs diverse Russische steden. Heuvelmans: ‘We springen graag in op speciale gelegenheden. Omdat het nu een Rusland-Nederland jaar is, kunnen we gemakkelijker aankloppen voor ondersteuning. Een toernee door Rusland heeft misschien minder uitstraling op de deelnemers dan een optreden in New York, maar bezoekersaantallen zijn altijd hoog. En het biedt mogelijkheden om in contact te komen met jonge talenten die je voor hun ontwikkeling hierheen zou willen halen.’ Onderdeel van de uitwisseling met Rusland is dit jaar ook ‘The Night of the Unexpected’ waar Russische musici en componisten aan deelnemen. De ‘Night’ reist vervolgens naar Moskou en Sint Petersburg. Binnen Europa neemt Gaudeamus deel aan het Ulysses Network, waar o.a. het IRCAM uit Parijs bij aan gesloten is. Onder de vleugels van Ulysses reizen componisten en producties langs meerdere plekken in Europa. ‘Zo kunnen jonge talenten zich in steeds andere omgevingen ontwikkelen. Erg nuttig’, zegt Heuvelmans. ‘Daarnaast zijn we bezig met het European Contemporary Orchestra, waarin drie ensembles een nieuw geluid willen laten horen, het Franse Télémaque, het Belgische Musiques Nouvelles, en orkest de ereprijs uit Nederland. Leden uit deze ensembles worden bij elkaar gezet, en werken intensief met componisten. Met hen onderzoeken we een andere opzet voor concerten. Daar is een wereld te winnen.’

‘I would advise my young colleagues (...) to drop by sometimes at the kindergarten. It is there that it is decided whether there will be anybody who understands their works twenty years from now.’Zoltán Kodály

‘And where you will find future musicians and audience members.’ Manuella Blackburn

‘I wish composers had visited me when I was in kindergarten... Then maybe I would still have been friends with most of the children there.’Thanasis Deligiannis

‘Hmm…’Andys Skordis

The Night of the Unexpected

do 6 september, 21:00 uur

Tivoli

ECO Small Form #04

vr 7 september, 19:00 uur

RASA

Monica Germino, geprogrammeerd in Gaudeamus Muziekweek New York 2013

Sarah Nicolls, The Night of the Unexpected 2011

foto: H

erre Verm

eer


Strijbos & Van Rijswijk

DE GAUDEAMUS MUZIEKWEEK PRESENTEERT TWEE IN HET OOG LOPENDE KLANKINSTALLATIES WAARBIJ DE OPENBARE RUIMTE VAN UTRECHT WORDT VERBONDEN MET MUZIEK. MET ‘WALK WITH ME’ VAN GELUIDSKUNSTENAARS JEROEN STRIJBOS EN ROB VAN RIJSWIJK BENADRUKT GAUDEAMUS ZIJN VERBONDENHEID MET DE THUISHAVEN EN TOONT HET ZIJN AMBITIES IN HET VERNIEUWEN VAN DE MUZIKALE BELEVING. ‘MUSICAERIAL’ VAN FROUKE WIARDA IS DE ANDERE INSTALLATIE, DAT MET BEHULP VAN KLEURIGE VLIEGERS MUZIEK LETTERLIJK DOOR DE LUCHT LAAT WAAIEN.

MUZIEK IN DE OPEN LUCHT:

‘Walk With Me’ en ‘Musicaerial’

Met een iPhone in de hand en ingeplugde oortjes wandel je door de straten die de twee musea, Museum Speelklok en Centraal Museum, met elkaar verbinden. ‘Walk With Me’ ligt op het snijvlak tussen compositie en installatie. Het is ontworpen als een app (applicatie), werkt met GPS, en staat daarmee met beide benen in deze tijd. Met behulp van GPS kunnen Strijbos en Van Rijswijk binnen een bepaald gebied heel nauwkeurig plekken vastleggen waar ze muzi-kale ingrepen en gebeurtenissen aan koppelen. Ze kunnen geluiden laten binnenkomen via de microfoon van de iPhone, en die een verandering doen ondergaan. Ze kunnen gecomponeerde fragmenten laten verschijnen. In Utrecht gebrui-ken ze daarvoor onder andere muziek die in eerdere edities van de Gaudeamus Muziekweek te horen is geweest. Elke vastgelegde plek is het middelpunt van een cirkel; daarbinnen is het effect te horen. Vaak overlappen die sferen elkaar. Zo ontstaat een muzikale ervaring die uit diverse lagen opgebouwd is, en die voor iedere individuele deelnemer anders is. De muziek en de geluiden verdiepen en veranderen de ervaring van de wandeling door de binnenstad.

De twee geluidskunstenaars hebben de app dit jaar op uiteenlopende locaties ingezet, onlangs nog als onderdeel van het Oerol Festival op Terschelling. ‘De Lange Nieuwstraat is de as van de compositie die we voor de Muziekweek maken’, zegt Rob van Rijswijk. ‘Het is de grootste afstand die we tot nu toe hebben bestreken met ‘Walk With Me’. Elke plaats heeft zijn eigen karakteristieken en uitdagingen. Die ontdekken we door rond te lopen. Een lastige kluif hier in Utrecht is het verkeer. Dat geluid is over de hele lengte vrijwel het zelfde, en het is nadrukkelijk aanwezig. Daar staat tegenover dat je overal prachtige zijstraatjes en hofjes hebt, vaak met een bijzondere akoestiek en sfeer. Daar kunnen we op inhaken met de geluiden die we voor die plekken in de app programmeren.’

Tot nu toe verwerkten Strijbos en Van Rijswijk alleen eigen opnamen en composities in ‘Walk With Me’. Het is voor het eerst dat er muziek van anderen in te horen zal zijn. Van Rijswijk: ‘Daar gaan we zorgvuldig naar kijken. Enerzijds willen we die muziek met respect recyclen. Maar de stukken die we gebruiken moeten ook passen binnen onze eigen muziek. Het is een zoektocht voor ons. Het zal ook een zoektocht zijn voor de bezoekers.’

Frouke Wiarda’s ‘Musicaerial’ in Park Lepelenburg is eveneens bedoeld voor de buitenlucht. Haar installatie bestaat uit vliegers waar componisten muziek voor geschreven hebben. De vliegers zelf zijn ontworpen door kunstenaars. ‘De vliegers zijn klankbron én bron van inspiratie’, zegt ze. Vibraties in het touw, die met een contact-microfoon hoorbaar gemaakt worden, dienen als uitgangspunt voor de composities. Sensoren op de vliegers registreren veranderingen in de bewegingen, in windkracht en druk op het doek. Deze gegevens vormen materiaal dat compo-nisten als Marije Baalman, Danny de Graan en Wouter Snoei realtime met elektronica in hun muziek verwerken. Wiarda: ‘Anderen gebruiken de vliegers puur als een akoestisch instrument. Koen Kaptijn verbindt het touw aan zijn trom-bone om zo een gevecht met de elementen aan te gaan. Als object roept het in al zijn eenvoud bij iedereen andere beelden en associaties op. Lichtheid, het idee van een vlucht, verbinding met andere sferen. Zelf gebruik ik touw dat gemaakt is van een supervezel, Dyneema, die geluid op een bijzondere manier geleidt. Het touw wordt niet alleen in trilling gebracht door de wind, maar via luidsprekerconussen ook door de stem van zangeres Meri Nikula. Je lijkt stem-men te horen van mensen uit voorbije eeuwen die in de atmosfeer zijn blijven hangen.’

Walk With Me-app

te downloaden via http://bit.ly/GMW12_wwm

zo 2 t/m zo 9 september

met iphone tussen Museum Speelklok

en Centraal Museum

Musicaerial

zo 2 september, 13:00 – 18:00 uur

Park Lepelenburg

‘VAAK OVERLAPPEN DIE SFEREN ELKAAR. ZO ONTSTAAT EEN MUZIKALE ERVARING DIE UIT DIVERSE LAGEN OPGEBOUWD IS, EN DIE VOOR IEDERE INDIVIDUELE DEELNEMER ANDERS IS.’

Musicaerial

Walk With Me-app


SERGEY KHISMATOV EN THANASIS DELIGIANNIS, RESPECTIEVELIJK UIT RUSLAND EN GRIEKENLAND, ZIJN BEIDE GENOMINEERD VOOR DE GAUDEAMUS PRIJS 2012. EEN PORTRET VAN DEZE TWEE COMPONISTEN, HUN ACHTERGROND, DRIJFVEREN EN HUN COMPOSITIES DIE TE HOREN ZIJN IN DE MUZIEKWEEK EN MEEDINGEN IN DE COMPETITIE.

TIP VAN INGRID

INGRID BEER (27)PUBLICITEIT EN MARKETINGTijdens de Muziekweek fiets ik op m’n bakfietsje rond om te zorgen dat alle bezoekers van het festival voorzien zijn van een flyer, een programma infovel en/of een festivalkrant. Ik verzorg dus de publiciteit. Van alle mooie festival-programma’s verheug ik me het meest op het concert van VOCAALLAB. In de Nicolaikerk komen de zangers van VOCAALLAB zó mooi tot hun recht en bovendien belooft het een heel mooi, bijna magisch programma te worden. Ik kan niet wachten!

VOCAALLAB

di 4 sept | 19:00 uur | Nicolaïkerk

foto: C

o Bro

erse

PORTRET:

SERGEY KHISMATOV EN THANASIS DELIGIANNIS, GENOMINEERDEN GAUDEAMUS PRIJS 2012

‘I love music passionately. And because I love it, I try to free it from barren traditions that stifle it.’Claude Debussy

‘I find traditions appealing now, as I wonder what new ideas may be inspired through working with old or established forms. Perhaps within the barren we might find abundance...’Manuella Blackburn

‘Well, I agree with Claude, but many of my friends accuse me of being a patronizer.’Thanasis Deligiannis

‘It’s good if you love it.’Andys Skordis

‘In Rusland is niet veel plek voor nieuwe muziek. Er zijn in Sint Petersburg misschien 3 à 4 interessante jonge componisten en één ensemble dat alleen op projectbasis werkt. In Moskou is de situatie beter, daar zijn een stuk of twintig componisten die interessante dingen doen en in het conservatorium wordt het departement voor elektronische muziek voorzien van acht-sporen-apparatuur. Maar buiten Moskou zijn vrijwel geen opdrachten of hedendaagse concerten op grote podia. Het is vaak makkelijker om mijn muziek geprogrammeerd te krijgen op festivals in het buitenland dan hier. In 2006 kreeg ik eindelijk fatsoenlijk internet. Toen hoorde ik voor het eerst ‘Pierrot Lunaire’!’ In 2010 organiseerde Khismatov samen met een andere componist dan maar zelf een reeks concerten van hedendaagse componisten in St. Petersburg.

Khismatov was eerder geselecteerd voor de Gaudeamus Muziekweek in 2010 met ‘Spring Relapse’ voor stem en elektronica, en in 2011 met het helse en theatrale ‘To the left’, waarin de toestand van daklozen in Rusland wordt verklankt als een groot muzikaal delirium. Dit jaar klinkt zijn ‘Microphones Quartet’ in ‘The Night of the Unexpected’.

‘Voor ‘Microphones Quartet’ ging ik naar het Rimski-Korsakov-Museum. Daar stond een concertpiano die ik wel mocht gebruiken. Ik wilde een stuk maken dat geen vaste toon had, maar het mocht ook geen noise worden. De piano wordt door de microfoons beklopt en afgetast; het geluid komt daarbij uit alle vier hoeken.Eigenlijk is het een percussiestuk voor

microfoons en piano. Ik weet zelf ook nog niet hoe het gaat klinken: ik heb alleen de partituur en een demotape.’

Thanasis Deligiannis: ‘Eigenlijk maak ik mensen maar wijs dat ik componist ben. Ik denk niet in noten, ik denk over muziek als beweging en beeld. Mijn vader is een traditionele muzikant, hij speelt klarinet, en mijn moeder is danseres. Ik heb van jongs af aan instrumenten gespeeld, maar pas op de muziekschool heb ik voor het eerst van blad leren spelen. Met solfège heb ik nog steeds moeite, en de pianolessen waren vreselijk. Ik ben afgestudeerd in compositie, maar van de vakken over muziektheater heb ik het meest geleerd over wat geluid doet en kan zijn.’

‘‘Yriaeas’, het stuk dat gespeeld wordt in de Muziekweek, is bedacht als een soort van theaterdialoog tussen de instrumenten. De contrabas is de hoofdrolspeler, maar alle andere instrumenten doen alsof ze ook de hoofdrolspeler zijn. Als je dan de woorden weg-denkt en het theater, dan hou je dit stuk over. Het heeft een continue flow: ik heb de maat-strepen verwijderd omdat ze in de weg zaten. Net tralies.’

‘Uiteindelijk ben ik er niet op uit een groot Gesamtkunstwerk te scheppen, maar om een ritueel terug te brengen waarin alles zijn plek heeft: muziek, beweging, ruimte, tijd. Het gebruik van video – bewegend beeld! – is voor mij dan ook natuurlijk, juist vanwege die tijds-factor. Wat ik aan de Griekse volksmuziek heb over gehouden, is een horizontale manier van muzikaal denken: niet vanuit harmonie en

contrapunt, maar als iets dat voortduurt, bijna zoals in raga.’

‘Mijn muziek moet speels én serieus zijn. No playing around. De stukken ontstaan in samenspraak met de muzikanten, maar ik blijf wel de Componist met een hoofdletter C. Als in de oorspronkelijke betekenis van het Griekse woord synthesis: dingen bijeenzetten.’

Sergey KhismatovThanasis Deligiannis

‘EIGENLIJK MAAK IK MENSEN MAAR WIJS DAT IK COMPONIST BEN. IK DENK NIET IN NOTEN, IK DENK OVER MUZIEK ALS BEWEGING EN BEELD.’

Sergey Khismatov – Microphones Quartet

The Night of the Unexpected

do 6 september, 21:00 uur

Tivoli

Thanasis Deligiannis – Yriaes

Nieuw Ensemble

vr 7 september, 20:30 uur



De Gaudeamus Muziekweek verkent nieuwe wegen. Naast andere vormen om muziek aan het publiek te presenteren, stimuleert Gaudeamus de zoektocht naar andere manieren van samenwerken van componisten en musici. De strikte scheiding tussen die twee is eeuwenoud: de een bedenkt, de ander voert uit. De Muziekweek oppert diverse alternatieven. Twee voor-beelden zijn de samenwerking tussen Knalpot en Ensemble Klang en het J.O.N.G. ensemble met componist Arthur Wagenaar.

‘Composers should write tunes that chauffeurs and errand boys can whistle.’ Thomas Beecham

‘I’d like to hear someone whistle some electroacoustic music.’Manuella Blackburn

Bij het samenbrengen van Knalpot en Ensemble Klang vervaagt de scheidslijn tussen componist en uitvoerders. Op initiatief van Muziekweek programmeur Martijn Buser duiken de twee groepen in elkaars repertoire en bereiden ze gezamenlijke stukken voor. Bij het duo Knalpot, gitarist Raphael Vanoli en drummer Gerri Jäger, lag aanvankelijk de nadruk op improvisatie. Geleidelijk ging het duo gebruik maken van elektronica om hun klanken live te bewerken om zo een extra gelaagdheid aan te brengen. Hun muziek, die tijdens het repeteren tot stand komt, biedt veel ruimte voor vrije bewegingen. ‘Als we oefenen werken we vaak associatief of we proberen concepten uit’, aldus gitarist Vanoli. ‘We nemen repetities op, en zoomen in op de sterkste stukken. Zulke fragmenten kristalliseren we uit tot hele nummers die we live verder ontwikkelen. Een vrije interpretatie van onze composities houdt ze vers, voor ons en voor ons publiek.’ ‘Knalpot klinkt niet als een duo van gitaar en drums’, zegt Pete Harden, artistiek leider en gitarist van Klang. ‘Met een ongelofelijk gevoel voor detail duiken ze op een minuscuul element en blazen het op waar je bij staat. Ze zijn daarin radicaal en uniek.’ Klang bestaat uit drie blazers, piano, gitaar en slagwerk. Anders dan Knalpot laat Klang componisten voor de groep schrijven. Doordat de muziek voor de individuele leden bedacht is, bepaalt de groep het eindresultaat in belangrijke mate. Harden: ‘We werken veel vanuit vroege schetsen. Repetities met dat materiaal zijn workshops waarin we het invullen. Componisten hebben een helder beeld van wat ze willen. Christopher Fox geeft in ‘Schwarz-weiss’ een globale structuur aan waarin hij de ritmiek in detail genoteerd heeft, maar de keuze van de klanken vrij laat. Een open partituur geeft ons de kans om er als het ware in te gaan wonen. Wij worden onderdeel van het creatieve proces. Net als Knalpot blijven we sleutelen en peuteren aan een stuk, ook als er een ‘definitieve’ versie op cd staat.’

In de Muziekweek spelen de Klang en Knalpot elk afzonder-lijk bestaand repertoire van de ander. Daarnaast werken ze tijdens repetities aan nieuwe muziek die ze gezamenlijk zullen presenteren. Het concert in september, het slotconcert van de Gaudeamus Muziekweek, moet een opstapje worden naar een intensieve samenwerking. Het J.O.N.G. ensemble (de afkorting staat voor Jonge Ondernemende Nieuwe Generatie) speelt zowel klassieke als eigentijdse muziek. Het legt de nadruk op hoogwaar-dig musiceren, maar wil graag het stof van de muziek en de presentatie afblazen. Componist en toetsenspeler Arthur Wagenaar, met zijn band Susies Haarlok actief in muziek-theater, werkt met J.O.N.G. aan ‘Soldatenverhalen’. ‘In ‘Soldatenverhalen’ gebruik ik drums en elektrische bas, niet per sé voor de noten, maar om de kracht van het geluid dat deze instrumenten voortbrengen. Ik laat het ensemble improviseren. Geen volledig vrije passages, maar stukken waarin ze instinctief en onmiddellijk moeten reageren op signalen die bepaalde leden laten klinken. Het is een drill, zoals militairen die aangeleerd krijgen. De muzikale reacties liggen vast, maar niet de momenten waarop die signalen gegeven worden. J.O.N.G staat overal voor open, is in voor wilde plannen. Maar je blijft gevangen in een raar cirkeltje. Klassiek opgeleide musici kunnen krankzinnig goed lezen, en in heel korte tijd muziek uitvoeren die je geschreven hebt. Maar om dingen samen uit te proberen, te tornen aan die gevestigde verhoudingen, heb je tijd nodig. En die is er gewoon niet. In muziektheater kun je maanden repeteren, en bouwen. Die luxe hebben ensembles gewoon niet.’

Ensemble Klang + Knalpot

zo 9 september, 17:00 uurZijdebalen Theater

J.O.N.G. Ensemble

Muziek bij monumenten

za 8 september, 15:30 uur

Park Lepelenburg

‘I’m sure they now all have their own iPods.’Thanasis Deligiannis

‘Composers should whistle.’Andys Skordis

Knalpot Ensemble Klang

OVER DE GRENS: TUSSEN COMPONEREN EN MUSICEREN

foto: Sarah van So

nsbeek


DE LAPTOP, DE JURK EN DE MUZE; COMPONEREN IN 2012

In de klankwerelden die Wouter Snoei bouwt is elektronica een vanzelfsprekend element. Tijdens de Muziekweek speelt het POW Ensemble ‘Keys’, geschreven voor klavecimbel en twee laptops. Die gebruikt hij om de klanken van het klavecimbel te bewerken. Daarnaast versterkt hij de toets-aanslagen van de drie instrumenten met contactmicrofoons. ‘Oorspronkelijk was ik op elektronica gericht om niet gebonden te zijn aan de beperkingen van akoestische instrumenten. Ik wilde nieuwe klanken construeren. Computers bieden onbeperkte mogelijkheden. Wel verlies je een onvoorspelbaarheid en levendigheid die je gratis krijgt van instrumenten. Een musicus is van belang als blikvanger. Ik stoor me aan een laptopper die gefixeerd is op zijn scherm.’

Met de elektronica breidt hij de klank van een instrument uit: ‘Daarvoor gebruik ik zoveel mogelijk de geluiden van het instrument zelf. Dat is ook het geval in ‘Keys’. Iedere toetsaan-slag, van klavecimbel én laptops, is onderdeel van de muziek, is meegecomponeerd. Door het werken met elektronica denk ik sterk in klanken en in manieren om processen in gang te zetten en bij te sturen. Ik ben me ook terdege bewust van de ruimtelijke werking van muziek. Je kunt luidsprekers rond het publiek plaatsen. Dat leidt vanzelf tot andere opstellingen van instrumenten, en daarmee tot een andere concertbeleving.’ ‘In mijn werk als componist ga ik buiten de grenzen van muzikale media’, zegt Aliona Yurtsevich. Tijdens de uitvoering van ‘PIANO-dress’, dat tijdens de Muziekweek in première gaat, draagt pianiste Tomoko Honda een gigantische jurk die volhangt met elektronica. ‘Het stuk wil de verwachtingen onderuit halen die mensen hebben van de relatie tussen een piano en een pianist. Normaal gesproken is de musicus een dienaar van het instrument; de bewegingen bij het spelen, die op zich nauwelijks interessant zijn, dienen alleen om het tot klinken te brengen. In ‘PIANO-dress’ wordt het lichaam van de musicus het instrument. De gemoedstoestanden en de handelingen, die ik in de partituur vastgelegd heb, zijn variaties in muzikale waarneming.’ Yurtsevich, zelf een pianiste, werkte verscheidene jaren als beeldend kunstenaar en ontwerper in New York voor ze zich opnieuw toelegde op componeren. ‘Muziek ontwikkelt zich in mijn hoofd als een hologram dat ik kan modelleren en bijwerken. Veranderingen in het beeld corresponderen met veranderingen in geluid, in muzikale structuur. In ‘PIANO-dress’ bepaalt het conceptuele beeld de plaats van de

verschillende bewegingen in de voortgang. Dat biedt me de mogelijkheid om de relatie tussen instrument en speler van uiteenlopende kanten te belichten. ‘PIANO-dress’ verenigt klank en beeld, is een compositie én een installatie. Het gaat niet over muzikale virtuositeit, en is juist daardoor moeilijk uit te voeren. Vaak is er nauwelijks geluid. Ik geloof dat muziek zich ook afspeelt voorbij de grenzen van het hoorbare. Als je geen geluid waarneemt, wil dat niet zeggen dat er geen muziek is.’ ‘Specifiek schrijven voor een bepaalde musicus is van cruci-aal belang’, zegt Louis Andriessen. Tijdens de Muziekweek staat van hem ‘La Girò’ geprogrammeerd. Die overtuiging is in hem gegrondvest sinds hij zestig jaar geleden voor het eerst ‘Birth of the Cool’ van Miles Davis hoorde. ‘Mijn broer Jurriaan bracht die mee uit de Verenigde Staten. Muziek beluisteren via mechanische middelen was hoogst ongebruikelijk. In ons gezin speelde iedereen zelf. Ik was al bezig stukken uit te zoeken op piano. Wat Davis deed was nieuw. De uitgebreide blazersbezetting van zijn band. De liedjes die qua ritme tegen dansmuziek aanleunden. De harmonieën, en de arrange-menten die vooruit wezen naar de polyfonie van de free jazz.’ Het album stuurde Andriessens voorliefde voor koper-blazers, maar ook het idee om voor personen te schrijven zoals in de jazz gebruikelijk was. Hij deed dat al voor Orkest De Volharding. ‘La Girò’ schreef hij vorig jaar voor violiste Monica Germino. Het stuk is gebaseerd op Anna Giraud, een van de favoriete zangeressen van Antonio Vivaldi. Vivaldi’s muze inspireerde Andriessen om iets te schrijven voor een van zijn muzen. ‘Ik kan Germino vragen zo een verhaal te vertel-len of een liedje te zingen, dat ze lijkt te improviseren. Haar mogelijk heden geven mij ideeën over wat ik wil schrijven.’

JONATAN BRAND (24)COÖRDINATOR VRIJWILLIGERS / PRODUCTIE

Ik ben sinds afgelopen jaar betrokken bij de Gaudeamus Muziekweek en tijdens de Muziekweek ben ik dit jaar verantwoordelijk voor de vrijwilligers en enkele productionele taken. Daarnaast hoop ik veel concerten bij te kunnen wonen. Ik zie specifiek uit naar de Slaap Zacht avonden in de intieme slaapzaal van Hostel Strowis, waar (inter)nationale artiesten en juryselecties speciale nachtsets zullen spelen, waarbij de luisteraar in slaap mag vallen. Een bijzondere en unieke concertervaring.

Slaap Zacht

do 6 t/m za 8 september | 23u30 |

Hostel Strowis

TIP VAN JONATAN

foto: C

o Bro

erse

Louis Andriessen

Wouter Snoei

Wouter Snoei – Keys

Muziek bij monumenten

za 8 september, 12:30 uur

Het Utrechts Archief

Aliona Yurtsevich – PIANO-dress

zo 9 september, 15:00 uur

RASA

Louis Andriessen – La Girò

Asko|Schönberg



foto: Jan de R

ode

foto: Fran

c Escapatella

Het standaardbeeld van de componist die achter de piano zijn muzikale verbeelding aan het noten-papier toevertrouwt, heeft zijn langste tijd gehad. Componisten van nu hanteren tal van andere werkwijzen. Ingegeven door veranderingen in de verhouding tussen maker en uitvoerder of de ontwikkeling van nieuwe technologieën, benadert de componist van onze tijd muziek vanuit ongewone invalshoeken. Al deze mogelijkheden vallen binnen het rijke spectrum aan componisten die de Gaudeamus Muziekweek presenteert. Drie com-ponisten die prominent zijn vertegenwoordigd in het festivalprogramma praten over hun werkwijze.


Martijn Padding (NL) is voorzitter van de jury van de Gaudeamus Prijs 2012, die verder bestaat uit Annie Gosfield (USA) en Christopher Butterfield (CAN). Naast componist is Padding coördinator van de afdeling Compositie van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Tijdens de Muziekweek worden drie van zijn werken gespeeld: ‘Three Summer Pieces’ door Asko | Schönberg, en ‘Nederland Muziekland’ en ‘Piéton de Hauterives’ door orkest de ereprijs.

Het handwerk voorbij

‘The trouble with music appreciation in general is that people are taught to have too much respect for music they should be taught to love instead.’ Igor Stravinsky

‘Giving rise to those barren traditions!’Manuella Blackburn

‘Stravinsky, I haven’t decided yet if you’re my enemy or not.’Thanasis Deligiannis

‘Love is taught?’Andys Skordis

‘Een prijs is eigenlijk een prijs voor de kunst. Niet zozeer voor dat mannetje of dat vrouw-tje dat die prijs wint. Want je kunt zo honderd anderen bedenken. Er is er natuurlijk altijd wel eentje bij die een beetje beter is dan een ander, maar in kunst laat zich dat uiteindelijk moeilijk meten. Dus denk ik er liever over als iets dat je met elkaar viert.’

‘Het eerste wat bij de jury aan bod komt is: ‘Het mag geen compromis worden!’ We hebben nu iemand geselecteerd die een echt krank-zinnige installatie heeft gemaakt met kabels en zo, Eli Keszler met ‘Cold Pin’. Dat soort buitenis-sigheden, dat zijn geen buitenissigheden meer, dat heeft ondertussen ook een enorme traditie. Dat hoort er gewoon bij. Vroeger was dat onmogelijk. Toen ik nog studeerde in de jaren ’80, volgde iedereen dezelfde weg. Je moest gewoon het handwerk heel goed beheersen, anders werd het überhaupt niet uitgevoerd. Dat is nu niet meer zo. De kunst is niet meer zo rechtlijnig. En dat is een bevrijding voor de kunst. Maar als je de hele avond naar dat soort dingen zit te luisteren, ga je ook wel eens denken: ik zou nu wel weer eens een waanzinnig goede akkoordverbinding willen horen.’

HOE WERKT DAT IN JOUW EIGEN COMPOSITORISCHE PRAKTIJK?‘Mijn specialiteit op het compositorische gebied ligt daar: heel lang nadenken over een noot die ik heel mooi vind. En of die noot nou uit een raar synthesizertje komt, of uit de computer, of uit de piano, dat maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit.

Met Krista Vincent heb ik jarenlang voorstel-lingen gemaakt. Er was een stuk waarbij we op de piano glissandi wilden maken zoals op een viool. Wat een piano niet kan. Want een piano kan alleen gefixeerde noten spelen.

Dus toen heb ik gevraagd: kun je een programma maken zodat wanneer ik de ene toets speel, er

direct een glissando naar de andere toon klinkt? Daar heeft zij toen speciaal een computer-programma voor geschreven.’

MODERN COMPONEREN, ZOALS JIJ DAT OMSCHRIJFT, KUN JE NIET MEER VAN-UIT JE STUDEERKAMER DOEN. OMDAT HET AAN DE PARTITUUR VOORBIJ GAAT, OMDAT JE DINGEN UITPROBEERT IN DE STUDIO, OMDAT JE CHOREOGRAFIEËN DOORLOOPT. IN HOEVERRE VEREIST DAT EEN NIEUWE MANIER VAN WER-KEN, EN VAN DENKEN?‘Dialoog is ontzettend belangrijk. Maar dat begreep Mozart ook al, die maakte voor zijn ope-ra’s de choreografieën ook niet zelf. Componeren is van oudsher samen werken. Mensen als Michel van der Aa (winnaar Gaudeamus Prijs 1999) zijn in die zin uniek: zij kunnen alles zelf doen. Maar daar tegenover staat de winst van een dialoog. Daar kun je sprongen maken. Je zegt, ‘dat kan niet’, en de ander zegt: ‘ja, dat kan wel’. Die dialoog kan ook met een computer. Want een computer kan dingen die mensen niet kunnen. Dan druk je op een knop en dan hoor je alles achterstevoren, dan hoor je dingen… als ik dat moet uitschrijven ben ik drie weken bezig.’ MAAR VERANDERT DAARMEE OOK DE MANIER VAN LUISTEREN? GEWOON DOORDAT DE KEUZE AAN BESCHIKBARE GELUIDEN ZO UITGEBREID WORDT? ‘Ja. Absoluut. Je ontwikkelt een nieuwe manier van luisteren. Ik herinner me de eerste keer dat ik Vivier hoorde, in de jaren ’80. Ik zat in De IJsbreker, ik had de partituur nog nooit gezien, nog nooit van die man gehoord zelfs. Naderhand zei ik tegen de bassist: ‘Jezus, wat speelden jullie vals zeg’. Dat waren die waanzinnig goed uitgecomponeerde microtonale akkoorden. En ik dacht: ‘ik heb iets verkeerd gehoord.’ Pas veel later, toen ik die partituur kon krijgen, begreep ik: het oor heeft me totaal bedrogen. Dat was een heel goed voorbeeld van hoe de kunst je beter doet luisteren.’

Martijn Padding – Three Summer Pieces

Asko|Schönberg



Martijn Padding – Nederland Muziekland

en Piéton de Hauterives

orkest de ereprijs

wo 5 september, 19:00 uur


juryoverleg Gaudeamus Prijs 2012

foto: C

o Bro

erse


ONLANGS SPRAK IK IN EEN INTERVIEW ALTVIOLIST OENE VAN GEEL (THE NORDANIANS, ZAPP 4). ‘JAMMER’, ZEI OENE, ‘DAT ER IN DE SCENE VAN DE KLASSIEKE, EN TROUWENS OOK DE ‘NIEUWE’ MUZIEK ZO’N KLOOF VAN EERBIED EN ONTZAG BESTAAT TUSSEN COMPONIST EN MUSICI.’ DE COMPONIST HEEFT HET ZÓ OPGESCHREVEN, DUS LATEN WE NIET WAGEN OM ER IETS ANDERS VAN TE MAKEN... DE PARTITUUR ALS ONFEILBAAR EN HEILIG VOORSCHRIFT. VOORSPELBAAR. CONTROLEERBAAR.

LOS, LOSSER, LOST

Ik moest meteen denken aan het gevoel dat me bekroop tijdens het Cage-weekend in het laatste Holland Festival. John Cage, die humoristisch en relativerend tegen heilige huisjes schopte, leek in het kader van de viering van zijn 100e geboortejaar zelf tot heilig huisje te zijn gemaakt. Zorgvuldig – en prachtig, dat zeker – museaal geconserveerd. Als-ie er zelf bij was geweest had hij, denk ik, van één ding het meest genoten. Slagwerk Den Haag speelde ‘Child of Tree’ en ‘Branches’, op cactussen, groentes en percussie-instrumenten van plantaardige oorsprong. Tijdens de uitvoering klonken de geluiden van kinderen in de foyer die, kreetjes slakend en zich van geen eerbied bewust, de op de grond gevallen gedroogde bonen en noten verzamelden en terugbrachten naar de musici. Onvoorspelbaar. Oncontroleerbaar. Een beetje losser, zeg maar, dan we gewend zijn. Precies wat we van kinderen kunnen leren. Losser wordt de muziek misschien ook als de rollen van componist en musici losser worden. Je zou kunnen zeggen: net dát wat we van bijvoorbeeld de singer/songwriters kunnen leren. Je bedenkt een liedje, en je speelt en zingt het gewoon zelf. Zoals jij vindt dat het moet klinken – en ongeacht of iemand anders misschien wel ‘beter’ zingt. Of inderdaad: iemand anders zingt het liedje onbekommerd op eigen wijze. Zou er meer zijn wat we kunnen leren van belendende podia? Nou en of. Van de popscene: speel uit je hoofd. Je bent namelijk met een publiek aan het communiceren. Net zoiets als een gesprek voeren – dat doe je ook niet door iets van een spiekbriefje voor te lezen. Ik zag een tijdje terug het Double Espresso saxofoonkwartet, zonder lessenaars, zonder papier, en dat maakte de avond al meteen zó veel leuker, intiemer, fijner, gezèlliger zo je wilt. Van de hardrockers: praat met je publiek. Vertel wat je aan het doen bent. Leg uit wat er gebeurt. Check op YT hoe Dave Grohl van de Foo Fighters een agressief individu in het publiek de zaal uitstuurt. Of ga een keer kijken hoe Alban Wesly van Calefax het aanpakt, dan weet je wat ik bedoel. En wat leren we van de jazzcats? De goeie noten zijn niet altijd ook automatisch goeie muziek. Improvisatie mag zich ook afspelen buiten de maten 23 t/m 38, buiten de voor-geschreven vrijheid, en hoeft geen wildplakzuil te zijn (‘hier mag je zelf weten wat je plakt’). Laat de controle en de voorspelbaarheid los.

En wat kunnen we leren van de amateurs? Dat het geen enkel probleem hoeft te zijn als je moeder, broer, oom of de buren foto’s of videootjes maken van jouw optreden. Natuurlijk moet dat niet storen. Maar dan spreek je toch vooraf gewoon af wat er wel en niet mag, en wanneer. Speel aan het begin van een concert een stukkie van vijf minuten waar het niet op aankomt en nodig iedereen uit dat te fotograferen of te filmen (en vooral: zet het meteen op Twitter en Facebook!) – en de deal is dat we daarna allemaal stil zijn zodat iedereen gecon-centreerd kan luisteren. Desnoods tijdelijk gekleed in een keurslijf van keurigheid. Aad van Nieuwkerkeindredacteur VPRO Radio 4

Aad van Nieuwkerk

Tijdens het festival neemt de VPRO iedere dag een

festivalprogramma op. De opnames komen tot stand

in nauwe samenwerking met de Concertzender, VPRO

Radio 4, Omroep MAX en het themakanaal Radio 4

Eigentijds. Via een live stream wordt er online

uitgezonden op www.radio4.nl/eigentijds en klinkt op

donderdag 20 september ’s avonds op Radio 4 een

programma met de hoogtepunten uit de week.

Youtube:

http://bit.ly/GMW12_FooFighters

http://bit.ly/GMW12_Calefax

VAN DE HARDROCKERS: PRAAT MET JE PUBLIEK. VERTEL WAT JE AAN HET DOEN BENT. LEG UIT WAT ER GEBEURT. CHECK OP YT HOE DAVE GROHL VAN DE FOO FIGHTERS EEN AGRESSIEF INDIVIDU IN HET PUBLIEK DE ZAAL UITSTUURT.


De Gaudeamus Muziekweek is hét internatio-nale festival voor jonge componisten en nieuwe muziek. In de eerste week van september komen componisten, musici en muzieklief-hebbers uit de hele wereld naar Utrecht om samen te genieten van de vele concerten en klankinstallaties op de prachtige locaties in de stad. Rode draad door het festival is de inter-nationaal gerenommeerde Gaudeamus Prijs voor componisten onder de dertig jaar, waaruit al menig talent, zoals Michel van der Aa en Yannis Kyriakides, naar voren is gekomen.

Naast het festival programmeert de Gaudeamus Muziekweek o.a. ook een con-certreeks door het seizoen heen in Huis a/d Werf en het maandelijkse Proeflokaal in Muziekhuis Utrecht.

De Gaudeamus Muziekweek staat voor talent-ontwikkeling, vernieuwing, uitwisseling en een persoonlijke benadering. Deze taken kunnen we echter alleen met uw morele en financiële steun goed vervullen. Met uw steun aan de Gaudeamus Muziekweek kunnen we ons blijven inzetten, zodat de ‘hedendaagse Mozarts’ zich kunnen blijven ontwikkelen!

GAUDEAMUS CONCERTSERIEconcertagenda september t/m december 2012

SUBSIDIËNTEN

PROGRAMMERINGSPARTNERS

SAMENWERKINGSPARTNERS

INTERNATIONALE PARTNERS

MEDIA PARTNERS

MET DANK AAN

* Dit project wordt gefinancierd met de steun van de Europese Commissie. De verantwoordelijkheid voor deze publicatie ligt uitsluitend bij de auteur; de Commissie kan niet aansprakelijk worden gesteld voor het gebruik van de informatie die erin is vervat.

*

COLOFON Dit is een uitgave van

Gaudeamus Muziekweek

Loevenhoutsedijk 301

3552 XE Utrecht

tel: +31 (0)30 82 00 111

[email protected]

www.muziekweek.nl

artikelen en interviews

Geert van Boxtel, René van Peer,

Floris Solleveld

redactie

Geert van Boxtel, Ingrid Beer,

Sebastiaan Janssen, Martijn Buser,

Henk Heuvelmans, Jonatan Brand

vertaling

Helen Metzelaar

concept en ontwerp

Studio Lonne Wennekendonk

druk

2000, Lecturis BV

facebook.com/muziekweek

twitter.com/muziekweek #gmw12

WORD VRIEND VAN DE GAUDEAMUS MUZIEKWEEK

VOORDELENVoor € 45,- per jaar bent u Vriend van de Gaudeamus Muziekweek en krijgt u:– Altijd 50% korting op de toegangsprijs

voor onze concerten in Huis a/d Werf– Een uitnodiging voor de officiële openings-

borrel van de Gaudeamus Muziekweek en aansluitend gratis toegang tot het openingsconcert (met introducé)

– Ieder jaar de highlight cd van de Gaudeamus Muziekweek

U KUNT VRIEND WORDEN OP VIER MANIEREN– Door de antwoordkaart in de speciale Vrien-

den brochure in te vullen en op te sturen.– Door via onze website

(www.muziekweek.nl) direct via Paypal geld over te maken

– Door het inschrijfformulier te downloaden van onze website (www.muziekweek.nl), in te vullen en op te sturen

– Door een mailtje te sturen aan [email protected]

ALBA/COMPOST – BEAR VS SHARKComponisten: Elizabet van der Kooij, Ben Lammerts van Buerendo 11 oktober 2012 | 20:30 uurHuis a/d Werf (Boorstraat 107, Utrecht)

ZWERM + MR. PROBE – POPCORN (INCL. DEZ MONA IN EKKO)Componisten: Yannis Kyriakides, Daan Janssens, Bruno Nelissen, Stefan Prins, Serge Verstockt, Stefan Van Eyckendo 25 oktober 2012 | 20:00 uurHuis a/d Werf (Boorstraat 107, Utrecht)

POW ENSEMBLE + GOSKA ISPHORDING – STRINGS ATTACHEDComponisten: Wouter Snoei, Lucas Wiegerink, Angel Faraldo, Kieran Klaassen, Jorrit Tamminga, Chad Langforddo 1 november 2012 | 20:30 uurHuis a/d Werf (Boorstraat 107, Utrecht)

CELLO 8TET AMSTERDAM + HADEWYCH MINIS – DICHTEN Componist: Boudewijn Tarenskeendo 29 november 2012 | 20:30 uurHuis a/d Werf (Boorstraat 107, Utrecht)

ENSEMBLE GENDING – POETRY AND SOUNDSCULPTURES & THE OBSCURE THOUGHTS OF ISABELLA GREENComponisten: Lukas Simonis & Henk Bakker (WORM), Dyane Donckdo 13 december 2012 | 20:30 uurHuis a/d Werf (Boorstraat 107, Utrecht)

PROEFLOKAALHet Proeflokaal vindt vanaf 18 september, iedere derde dinsdag van de maand plaats in Muziekhuis Utrecht (Loevenhoutsedijk 301, Utrecht). Het Proeflokaal is dè muzikale proeftuin voor experiment en elektronica.

Adèle Wickert Fonds

Gaudeamus Muziekweek 2012 Festivalkrant

Documents

Transcript of Gaudeamus Muziekweek 2012 Festivalkrant