Lezersfeest. Jullie waren met bijna tweeduizend ‘man’ sterk en hebben er een prachtige achttiende editie van Lezersfeest Rotterdam van gemaakt! Een avond die begon met een Gouden Boek voor Tatiana de Rosnay (250.000 verkochte exemplaren voor Die Laatst Zomer). Schrijvers, columnisten en alle mede-werkers van het Lezersfeest hebben genoten, hopelijk net zo genoten als u. Op naar editie negentien. Tot volgend jaar!

Enorm bedankt voor een geweldig feest!

Nina (links) en Dineke zorgden er vanavond voor dat je je eigen liefdesbrief kon maken. / vincent van dordrecht

gouden boek voor tatiana de rosnay!

SpEcialE FEStivalEditiE van hEt 18E lEzErSFEESt in rottErdam

zaterdag 8 november 2014Dé gratis krant van neDerlanD

volg ons: www.metronieuws.nl | @metro | metro | metroholland

Lennart Pieters:De 28-jarige Lennart Pieters verzorgt als dichter een programma in de lift. ,,In een halve minuut maak ik een versje op rijm voor de mensen die instappen.” Het is de vier-de keer dat de Rotterdammer het Lezersfeest bezoekt. ,,Ik denk dat dit een feestje is voor heel Nederland. Er zijn hier veel Rotterdammers, maar er zijn ook heel veel mensen uit andere delen van het land aanwezig. Dat maakt het extra leuk. Als de organisatie mij volgend jaar weer vraagt, dan ben ik zeker van de partij.”

Priscilla Nibi enDeborah Scholten:Ze behoren tot de jongste be-zoekers. De 17-jarige Deborah Scholten uit Utrecht en Pris-cilla Nibi uit Wageningen be-sloten ‘voor de lol’ een kijkje te nemen op het Lezersfeest. Het valt de meiden niet tegen. ,,Lezersfeest: de naam klinkt een beetje saai, maar dat is het niet. Dat Tatiana de Rosnay hier is, vind ik erg cool,” spreekt Priscilla. Deborah: ,,Je moet alles een keer gedaan hebben. Als vrienden nu begin-nen over het Lezersfeest, dan kan ik er over meepraten.”

Annemarie van der Burg en Deborah Meeder:Deborah Meeder en An-nemarie van der Burg zijn dolenthousiast over het feest. ,,Ik vind dit een van de meest interessante uitjes van Rot-terdam. Er komt hier leuk publiek, het is gemoedelijk en het programma is divers.” Het is de tweede keer dat de Rotterdamse het boekenfeest bezoekt. Voor vriendin Debo-rah is dat wel anders. ,,Ik kom hier voor de veertiende keer. Normaal verdiep ik me in het programma, maar dit jaar laat ik het op me afkomen.”

Als Marcel Möring vroeger langsfietste, zwaaide ik hem driftig joelend na. Meer dan eens stond ik glunderend in de sportschool naast Ernest van der Kwast terwijl hij zijn squats op de mat deed. Sommige mensen spotten vliegtuigen, anderen vogels. Ik spot graag schrijvers.

Inmiddels weet ik dat schrij-vers geen wandelende takken zijn. Ze bestaan niet louter om door mij nagestaard te worden. Ik heb van mijn fouten geleerd. Je wilt niet dat Herman Koch thuis vertelt dat er zo’n meisje was dat na drie handtekeningen nog steeds niet wilde doorlo-pen. Of dat Möring van schrik van zijn fiets valt. (Wat als hij zijn schrijfhand had gebroken? Quelle horreur!)

Het is goed mogelijk dat ik

alleen maar ben gaan schrijven als excuus om schrijvers collega te kunnen noemen. Twaalf jaar geleden was ik nog een brave vrijwilliger bij het Lezersfeest. Urenlang moest ik posten op een gesloten verdieping. Dronken vrouwen die baldadig tussen de boekenkasten hurk-ten om hun behoefte te doen, moest ik terugsturen naar het feest dat beneden gaande was. Ik heb geen schrijver gezien die avond. Dat moest anders, vond

ik en ik ging zelf aan de slag. Een literair festival is voor

mij een test in zelfbeheersing. Weet ik P.F. net zo schuchter te begroeten als hij mij? Lukt het me om Anne Enquist met rust te laten? Ik wil schrijvers niet afschrikken, integendeel, ik wil ze omarmen! Een avond zoals deze is voor mij het spek en ik ben de kat, die het liefst spinnend op haar rug over de tapijttegels wil rollen van plezier. Zeker nu ik toegang tot

de backstage heb.De backstage is voor schrij-

vers wat het nachthok voor de tijgers in Blijdorp is. Daar is het echte feest. Nadat onze geliefde romanciers en dichters hun riedeltje op het podium hebben gedaan, haasten ze zich naar die veilige enclave met propere toiletten en mini-brownies. Omdat de vaak onberispelijke achterflapfoto’s geen slechte ge-woontes verraden, weet je nooit wie je in het rookhok treft.

Zal Midas Dekkers er met een shagbuidel staan? Inez Weski met een Caballero zonder fil-ter? Vanavond kan ik ze, in het kader van waarheidsbevinding, bekruipen.

Voor u en u alleen, kan ik u melden dat Sanneke van Hassel een jurk van drie cijfers draagt. Midas Dekker zat gebroederlijk met Adriaan van Dis aan een formicatafel. Ze dronken allebei Hertog Jan. Teun van de Keuken zat erbij, maar zei niet veel. Er werd alleen gerookt door presentatrice Jet Sol.

Wat u met deze informatie moet? Ervan genieten. Net als wandelende takken, zijn schrijvers wonderlijke wezens. Een plezier om naar te kijken en luisteren. Maar dat heeft u na vanavond ongetwijfeld zelf al geconcludeerd.

dE wandElEndE takkEn ondEr dE mEnSEnColumn

elfie trompcolumNist

Rokers

‘Zal midas Dekkers er met een shagbuidel staan? inez Weski met een caballero zon-der filter?’elfie tromp

2www.metronieuws.nlzaterdag 8 november 2014 LEZERSfEEST

SnippersAIMÉE DE JONGH

Dode bomen zijn passé wie zit er te wachten op het loflied van het boek blijf toch gewoon – want dan doe je al gek genoeg – die plastieken aap met gouden ring gegoten uit de mal van de moederschoot de loopse lopende band van de eenheidsworst afvalvlees dat ademt maar niet leeft veilig op schoot van de schreeuwende meerderheid en lees vooral nooit een boek wij weten wel wat goed voor je is je zou maar – o ondeugdelijkgedrag – op ideeën komen

eigen ideeën gedestilleerd uit de bladzijdes van dode bomen brengen slechts weinig bate wie zit er te wachten om op dromen verlangens die een leven lang onvervuld blijven wees eenzelfde sleur als wij zeg maar dag met je handje tegen je eigen zelf

lees wijselijk nooit een boek er is geen mokkel of bink ooit door eloquentie versierd het gaat om macht of money in the pocket

begeef je door het slijk der aarde vandaag de dag voelen mensen meer voor hebben dan voor weten jaag blingbling-snuisterijen na en als dat niet lukt zodat je van frustratie niet meer weet waar je het zoeken moet plaats dan je platte mening als uitgekauwde klapkauwgum op een even eendimensionaal forum dan druk je toch je stempel dat zal ze leren maar lees bovenal nooit een boek

DaNiël DeestaDsDichter

De leukste vraag

Een echte babbelaarLaura Wolthoorn (Rotterdam) won een Metroprijsvraag en mocht Dominee Grem-daat vanavond interviewen (,,leuk, hij is een echte bab-belaar”). De vraag van Laura die wat haar betrof het leuk-ste antwoord opleverde… Dit Lezersfeest is een uniek feest. Voor wie zou U een feest willen geven en hoe

zou dat er uit zien?Laura: ,,Hij gaat voor mensen in de verpleging, omdat zij zo hard moeten werken. Omdat mensen uit de verpleging de laatste tijd zo negatief in het nieuws komen, zou hij een daarvoor een groot feest geven. Hij ging daarna verder over negatief nieuws, zoals de OV-chip. Daarmee heeft hij ook positieve ervaringen. Hij vindt het prima om in de bus te zitten en naar buiten te kijken.”

Dominee Gremdaat en laura Wolthoorn. / vincent van dordrecht

De leukste vraag

Ze is best relaxedAmanda ter Smitte (Den Haag) won ook een Me-troprijsvraag en mocht de headliner van het Lezersfeest Tatiana de Rosnay – ‘Haar Naam Was Sarah’) vanavond interviewen. De vraag van Amanda die wat haar betrof het leukste antwoord ople-verde… Waarom heeft U Haar Naam Was Sarah geschreven?

Amanda: ,,Ze antwoordde dat ze over de oorlogstijd en de Jodenvervolging in Frankrijk eigenlijk niets wist. Ze was 40 jaar toen ze er voor de eerste keer over hoorde en vond dat ze het verhaal – door haar moederhart - over het wegvoeren van de Joden uit Parijs móest vertellen. Dat is nogal gelukt als je weet dat ze enkele miljoenen exemplaren heeft verkocht. Ik vond Tati-ana best relaxed. Ik zou zo een fles wijn bij haar neer zetten en een beetje kunnen lullen over het leven.”

tatiana de rosnay en amanda ter smitte.

Jan Dijkgraaf:Wegens licht autistische neigingen zie ik vaak dingen die anderen ontgaan. Hoewel, wat ik vanavond zag, kon niemand ontgaan. Mijn voorganger op het herentoilet naast de artiestenfoyer, een bekende schrijver, had zijn blaas niet geleegd middels een harde, mannelijke straal, maar met een soort laffe regendouche. Ik begrijp dat zulke dingen op zekere leeftijd gebeuren. Maar waarom haalt zo ie-mand niet even een papiertje langs de pot? Een kwestie van wellevend-heid. Ik vrees bovendien dat ik die man nooit meer kan lezen zonder te denken aan die 431 druppels.

Josephine:Waarom is het lezersfeest zo leuk? Omdat je van de roltrap wordt geplukt om op de foto te gaan en dan een boekje knutselt, waar je dan heel blij mee bent. En dat je op diezelfde roltrap je buurvrouw van lang geleden tegenkomt en elkaar blij vertelt hoe leuk het leven is met een zelfgeknutselde bloknote en dat je ook nog een kraam vol tassen ziet, verantwoord gemaakt van afval en dat je ze allemaal wel hebben wilt en dan... de avond nog moet beginnen.

Gert Staal:Het is het tweede jaar dat ik het Lezersfeest als directeur van deze mooie bibliotheek mag meemaken en dit maakt Rotterdam in het tweede weekeinde van even het culturele en lite-raire hoofdstad van de Lage Landen. Proficiat aan de pro-jectorganisatie die dit heeft neergezet. De bezetting is sterk, de bezoekers opnieuw groot in getale. Voor allen deze avond veel plezier, geniet er van.

Evert van Welie:Telkens als ik hier ben voel ik wat! Ik voel woorden op mijn afkomen. Schrijvers die ons willen verrassen. Teksten die zo mooi en soms ook om te lachen zijn. En het fijne aan dit alles is dat de bezoeker er naar kijken mag, naar luisteren mag en vooral dat ik het lezen mag. Heerlijk zo’n jaarlijks feest. Ik, als anonieme auteur die telkens weer naar dit feest komt en ziet hoe de het de grote jongens vergaat, de pret... Het Lezersfeest geef ons allen een mooie faam.

Rosanna Meeder:Zaterdagavond 8 november. Voor de deuren van Biblio-theek Rotterdam staat een menigte voor de 18e editie van het Lezersfeest. Zelf sta ik ertussen met mijn moeder. Zowel links als rechts van ons belt een dame. Het is net alsof je mee kan luisteren met één telefoongesprek. De antwoorden sluiten op elkaar aan. Beide dames lopen de menigte uit en ja hoor, uit hun ooghoeken spotten ze elkaar. Ze zochten elkaar… De avond begon voor ons met een goede lachbui.

Marijke en Daan:We genieten van een fantastisch lezersfestival. We hebben de gemiddelde leeftijd met tien jaar naar beneden gehaald.

Margreet Pereboom:Het is fris buiten. Ik sta te wachten op mijn vriendin. Mensen lopen af en aan, twij-felen, gaan we naar binnen of niet? Is dit echt de ingang? Terwijl ik mijn handen enigs-zins probeer te verwarmen, word ik aangesproken. Een open blik.“Wat is hier aan de hand”, vraagt hij. Ik leg het hem uit. Er komen schrijvers. Verlan-gen ontstaat in zijn ogen. “Ik zou ook wel een boek kunnen schrijven, door de ervaring op straat heb ik wel wat aan ervaring opgedaan” en hij wijst naar zijn huis. Een kar met koffers, fruit, dekens. We praten nog even door. Hij vertelt dat hij hier nog even

blijft staan; “wie weet vindt hij nog een kaart”. Dan komt mijn vriendin aanlopen. Zacht vraag ik haar, om hem niet te teleurstellen, of we nog een kaart over hebben. Gelukkig heeft ze de kaart van onze vriend, wie verhin-derd was, bij zich. Ik loop naar hem de man toe, schud hem de hand en geef hem de kaart. Na ons drukke gesprek is hij nu even sprakeloos. Hij kijkt nog eens goed, het is echt waar en hij loopt naar binnen. Zijn huis achterlatend bij de schuifdeur. Ik hoop dat hij hier iets gaat vinden, wat nieuwe wegen opent. En staat hij volgend jaar zelf als auteur op het Lezersfeest?

leesten en fezen tot diep in de nacht

Michael Sapuletej:Brieven schrijven doe je toch naar iemand anders? Dat was mijn eerste reactie bij het horen van de uitleg van de dame achter de tafel aan de man voor mij op de stoel. Wat kan je anders doen dan een beetje meeluisteren met een gesprek als je staat te wachten. Een brief aan mijzelf ? En al helemaal een liefdesbrief ? Wat een leuk concept op dit Lezersfeest. Natuurlijk houd ik van mijzelf, want anders is het moeilijk om met jezelf te leven. Dan is het mijn beurt. De dame in de rode rok en zwarte bril gebaart naar mij om te gaan zitten. Ze lijkt op een schooljuf met klasse. (…) De antwoorden die ik haar heb gegeven heeft ze won-derbaarlijk mooi kunnen verweven tot een brief. Een brief die de essentie waar-borgt van wat ik ben. Wat voor mooie positieve punten ik eigenlijk heb, maar dan samengevoegd. (…) ‘Ik heb de mooiste brief geschreven van deze avond’, hoor ik haar zeggen tegen haar col-lega. Zij is blij en ik ben blij. Liefdesbrief aan mijzelf, die haar ook positief beïnvloedt. Liefde begint inderdaad bij jezelf, zodat je anderen kan laten delen in die liefde.

Nienke Luchtmeijer:Mijn avond begon met een amuse van fijne leeswaren van de Bouckerie Bacul, wat erg in de smaak viel. Ik werd vervolgens opnieuw verliefd op mijzelf door de liefdesbrief aan mijzelf die ik met behulp van de charmante dames van Lettres Dámour heb geschre-ven. Mijn avond vervolgde bij Kenny Rubenis, die een nietszeggende krabbel van mij omtoverde tot een waar kunstwerk. Bij het Rotter-damse leesplankje heb ik nog mijn bijdragen achtergelaten, waarna ik doorging naar de 4e etage om te stemmen op mijn favoriete illublog en die te onderbouwen met een te-kening (en verhaal) van mijn eerste zoen. Even later vond ik Kenny weer, ditmaal bij de ontmoet&groet van Donner, waarbij hij een exemplaar van zijn eerste stripalbum voor mij heeft ‘gesigneerd’ met een prachtige tekening. Vervolgens heb ik een lekkere Benani wafel gegeten en ben ik naar de Metro redactie doorgelopen. De avond nadert het einde, maar het begin van de nacht is al in zicht. Nu resteert mij om lekker te leesten en te fezen tot diep in de nacht.

vincent van dordrecht

eefje savelkoul