TYNK

I

2/2

010

1TYNKI 1/2008

2|2010

Cena 9,50 zł (w tym 7% VAT) ISSN 1899-8747

TYNKINr 2 (7) 2010

REALIZACJE

PRODUKTY

www.tynki.info.pl

KWARTALNIK

KROK PO KROKU

Chcesz

wiedzieć więcej?

www.forum-budowlane.pl

TYNKI 2/2010

OD REDAKCJI

3

Drodzy Czytelnicy,

ściany są tym elementem budynku, przez który

tracona jest znaczna ilość ciepła. Sposobem na

zmniejszenie tych strat jest oczywiście ich ocie-

plenie. Ważny jest przy tym nie tylko odpowied-

ni dobór systemu ociepleniowego, ale również

jego właściwa aplikacja. Odnosi się to nie tylko

do ścian, ale również okolic balkonów i samych

balkonów. Czy dużo błędów można przy tym po-

pełnić? Okazuje się, że tak, a można się o tym

przekonać czytając artykuł „Błędy w ocieplaniu

balkonów” (str. 12).

Tematyka ociepleń zdominowała bieżące

wydanie naszego kwartalnika. Znajdą więc Pań-

stwo opracowania dotyczące zarówno realizacji

(str. 9), jak i opisujące najnowsze systemy ocie-

pleniowe (str. 34).

Warto także zwrócić uwagę na artykuł,

w którym opisano tynk termoizolacyjny (str. 36).

Jego cechy charakterystyczne to poza dobrymi

właściwościami termoizolacyjnymi, wysoki po-

ziom izolacji akustycznej, paroprzepuszczalność,

mrozoodporność i odporność na przenikanie

wody. Tynk termoizolacyjny może być wykorzy-

stany m.in. podczas renowacji obiektów zabyt-

kowych. Przykładową realizację pokazano na

zdjęciach zawartych w artykule.

Zachęcam także do lektury pozostałych

tekstów

Artur KuźmiukRedaktor naczelny

TYNKI 2/2010

SPIS TREŚCI

4

6 Informacje z branży

Ocieplanie9 Termomodernizacja budynków na Ursynowie

12 Błędy w ocieplaniu balkonów

Farby14 Betonowe balkony ożywają

Ocieplenia16 Bezspoinowe systemy ociepleń elewacji

Tynki19 Elewacja po zimie

21 Gips na zdrowie

23 Tynki Gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów

Rusztowania28 Rusztowania stojące czy wiszące?

30 Ringer Doppelgeländer

32 Nowości

Ocieplenia34 Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń

36 Termoizolacyjny tynk Thermo-Max

Błędy w ocieplaniu balkonówPrzedmiotem opracowania jest ekspertyza dotycząca jakości robót ociep-leniowych balkonów oraz pozostałej części elewacji budynku wielorodzin-nego. Zakres opracowania zawiera opis wykonanych robót budowlanych, występujących błędów i wad oraz ocenę możliwości ich naprawy.

Fot.

J. W

łod

arcz

yk AKTUALNOŚCI

KROK PO KROKU

SPRZĘT

PRODUKTY

12

Tynki gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów

W Polsce tynkowanie ścian czy sufitów, stanowi do dzisiaj kłopotliwy problem wykonaw-czy. W większości przypadków, jakość uzyskiwanych powierz-chni, przy stosowaniu trady-cyjnych technologii tynkowania (cement, wapno, piasek) jest niewystarczająca, i nie spójna z oczekiwaniami inwestora.

23

Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń

Carbon to jedyny na rynku zbrojony włóknami węglowymi system ociepleń. Dzięki zasto-sowaniu najnowocześniejszej technologii i najwyższej jakości materiałów, wyróżnia go nies-potykana wcześniej trwałość i kolorystyka elewacji.

34

Fot.

TY

NK

IFo

t. C

apar

ol

REALIZACJE

Zdjęcie na okładce: Caparol

Produkty Flügger zostały wyróżnione europejskim ekologicznym znakiem jakości Ecolabel, co oznacza, że w mniejszym stopniu niż inne podobne produkty, obciążają środowisko naturalne.Szczegóły sprawdź w sklepach Flügger farby lub na www.flugger.pl

Flügger farby

Flügger jest

TYNKI 2/2010

AKTUALNOŚCI

INFORMACJE Z BRANŻY

6

FARBE 2010W dniach od 24 do 27 marca 2010 r.

w Monachium miały miejsce Mię-

dzynarodowe Targi Farb, Elewacji,

Ochrony Budynków, Tynków, Stiuku

oraz Montażu Budynków Na Sucho

Farbe 2010. Impreza jest głównym

wydarzeniem w branży farb, zdo-

bienia i ochrony elewacji, prezentuje

bowiem cały wachlarz różnorod-

nych ofert, nie pomijając absolutnie

żadnego segmentu.

Targi odbywają się od 1972

roku, w cyklu trzyletnim. Od 1984

roku organizowane są na przemian

w Monachium i w Kolonii. Oferta

targów Farbe 2010 skierowana jest

m.in. do: malarzy i lakierników,

sztukatorów, tynkarzy, dekora-

torów wnętrz, architektów, biur

inwestycji budowlanych, dewelo-

perów i inwestorów, administrato-

rów obiektów mieszkalnych i biuro-

wych, hurtowników i handlowców

detalicznych, urzędników ochrony

zabytków. Tematyka przewodnia

targów to: farby, wykończenie bu-

dynków, elewacje, ochrona budyn-

ków, tynki, sztukaterie i budownic-

two z prefabrykatów.

Targi Farbe to wiodące miejsce

spotkań branży. Nie ma innej porów-

nywalnej imprezy. Nigdzie indziej nie

spotyka się tak wielu wystawców

i odwiedzających, reprezentują-

cych tak szerokie spektrum branż

w zakresie wnętrz i elewacji. Firmy

znajdą tu cenne inspiracje, które

będą mogły zastosować na rynku.

Prezentowane podczas targów Far-

be innowacyjne rozwiązania i tech-

nologie wyznaczają od lat kierunek

rozwoju całej branży.

W tegorocznych targach udział

wzięło 442 wystawców. Targi od-

wiedziło 48 tys. gości.

RYNEK IZOLACJI W POLSCE CZEKA NA OŻYWIENIEFirma badawcza PMR w swoim

najnowszym raporcie „Rynek ma-

teriałów izolacyjnych w Polsce

2010. Prognozy rozwoju na lata

2010–2012” szacuje, że rynek ten

zacznie się odbudowywać dopiero

w 2011 roku.

Według raportu PMR, dominu-

jącym w Polsce produktem izola-

cyjnym pozostaje styropian (EPS),

dzięki czemu jest ona wciąż dru-

gim, po Niemczech, największym

rynkiem tego materiału w Europie.

Drugą gałęzią na rynku izolacji

w Polsce jest wełna mineralna, na-

tomiast produkty z polistyrenu eks-

trudowanego (XPS) oraz różnego

typu pianek wciąż stanowią jedynie

nieznaczną jego część.

Rynek styropianu w Polsce

w dalszym ciągu jest bardzo roz-

drobniony. Największymi producen-

tami styropianu na polskim rynku są

spółki: Termo-Organika, Swisspor,

Genderka, Arbet, Yetico, Styropol

oraz Austrotherm.

W przeciwieństwie do styropianu,

wytwarzanie wełny mineralnej jest

inwestycją bardzo kapitałochłonną,

długoterminową, wymagającą

znacznych środków fi nansowych

i wysokich kwalifi kacji technicznych.

Z tego względu na rynku działają

tylko duże fi rmy mające wieloletnie

doświadczenie w wytwarzaniu weł-

ny mineralnej. W Polsce zdecydowa-

nymi liderami są fi rmy Rockwool oraz

Saint Gobain Isover.

CEMEX W PERU8 kwietnia 2010 r. fi rma Cemex po-

twierdziła, że fi rma inwestycyjna Blue

Rock Cement Holdings (Blue Rock),

zainwestuje w projekt cementowy

w Peru. Firma Cemex, która zgo-

dziła się uczestniczyć jako inwestor

mniejszościowy w spółce Blue Rock,

będzie pomagała w opracowaniu,

budowie i eksploatacji zakładu.

Projekt spółki Blue Rock obejmuje

budowę nowego zakładu cemento-

wego o początkowych zdolnościach

produkcyjnych wynoszących 1 mln

ton rocznie. Zakończenie budowy

zakładu przewidywane jest na po-

czątek 2013 roku, przy całkowitej

kwocie inwestycji wynoszącej ok.

230 mln USD.

Przemysł budowlany w Peru

notuje w ostatnich latach roczny

wzrost wynoszący ponad 10%, co

czyni Peru atrakcyjnym rynkiem. Fir-

ma Cemex zgodziła się wnieść inwe-

stycję w wysokości do 100 mln USD

do kapitału akcyjnego spółki Blue

Rock, za udział mniejszościowy.

OCH-TEATR PO NOWEMUDziałający w dawnym budynku kina

Ochota Och-Teatr jest najnowszą

Fot.

Mes

se M

ünch

en

Targi Farbe 2010 w Monachium

Produkcja wyrobów izolacji termicznej z wełny mineralnej w Polsce w latach 2000–2010 (w tys. ton)

Rys

. PM

R

AKTUALNOŚCI

TYNKI 2/2010 7

sceną Fundacji Krystyny Jandy Na

Rzecz Kultury. Obiekt powstał w la-

tach 1948–1949 i do dziś jego forma

architektoniczna, jak i układ wnętrza

pozostały w praktycznie niezmie-

nionej formie. W lutym 2009 roku

budynek wpisano do rejestru zabyt-

ków. Jednak, aby mogła funkcjono-

wać w nim scena teatru, wymagał

gruntownego remontu dachu i ścian,

wymiany okien oraz instalacji elek-

trycznej. Pierwsze zabiegi adaptacyj-

ne rozpoczęto jeszcze we wrześniu

2009 roku. Równocześnie przepro-

wadzono gruntowne prace ocieple-

niowe. Do izolacji cieplnej i akustycz-

nej ścian zewnętrznych oraz fi larów

wykorzystano najnowsze produkt

Knauf Insulation – wełnę mineralną

TI 140 T oraz TP 115, produkowane

w innowacyjnej Ecose Technology.

Firma została jednocześnie Part-

nerem Remontu Teatru. Uroczyste

otwarcie Och-Teatru połączone

z premierowym pokazem teatralnym

nastąpiło 16 stycznia br.

OPTIMUS OPUS ROZDANEFirma Franspol wręczyła wyróżnienia

dla swoich najlepszych partnerów

biznesowych. Uroczyste spotkanie

podsumowujące współpracę z naj-

bardziej aktywnymi klientami od-

było się 6 marca na terenie Zamku

Kliczków.

Statuetki Optimus Opus („Naj-

lepszy w Działaniu”) trafiły do

piętnastu właścicieli hurtowni bu-

dowlanych z całego kraju. Każdy

z laureatów zyskał miano „naj-

lepszego partnera w biznesie”.

Podczas spotkania firmę Franspol

reprezentowali prezes Dariusz Ja-

siński, dyrektor Andrzej Baczyński

oraz dyrektorzy regionalni Piotr

Drjański i Arkadiusz Bondyra.

CZYM I JAK MALOWAĆ?Czym i jak malować? To podstawo-

we i najważniejsze pytanie jakie za-

dają sobie osoby planujące remont

lub odświeżenie wyglądu swojego

domu. Wyczerpujące odpowiedzi

daje nowy serwis marki Jedynka.

Serwis www.farbyjedynka.pl

oferuje praktyczną wiedzę dosto-

sowaną do oczekiwań wszystkich

osób zainteresowanych malowa-

niem wnętrz, elewacji oraz ele-

mentów wykonanych z drewna

lub metalu. Znalezienie odpowie-

dzi na pytania: „czym malować?”,

„jak malować?”, „ile produktu

kupić?” zajmuje użytkownikom

serwisu Jedynki kilka sekund.

Dlaczego? Pomysłodawcy serwisu

założyli, że obok wyczerpujących

informacji nt. malowania, równie

ważna jest wygoda i szybkość

w docieraniu do nich. Dlatego też

serwis marki Jedynka jest niezwy-

kle funkcjonalny i łatwy w nawi-

gacji. Jak jest zbudowany? Nowy

serwis zawiera tylko 4 kluczowe

zakładki: Produkty, Punkty sprze-

daży, Pytania i odpowiedzi oraz

Kontakt. Nowe pytanie można

zadać dzwoniąc lub korzystając

z formularza znajdującego się

w zakładce Kontakt.

ZŁOTY KASK DLA POROLITUFirma Lakma SAT Sp. z o.o. po raz

kolejny została nagrodzona jednym

z najbardziej prestiżowych wyróż-

nień w branży budowlanej – Godłem

Złoty Kask. Nagroda przyznawana

jest przez Polską Izbę Przemysłowo-

Handlową Budownictwa. W tym

roku złotym godłem uhonorowany

został kompletny system ociepleń

Lakma Term Porolit.

Nagrodzony system ociepleń

Lakma Term Porolit obejmuje tynki,

kleje i grunty wykorzystywane jako

wykończenie izolacji budynków, wy-

konanych z płyt styropianowych, jak

i wełny mineralnej.

Dzięki innowacyjnej technologii

i możliwości aplikacji natryskowej

tynki Porolit zapewniają dwukrotnie

większą wydajność od tradycyjnych

mas tynkarskich. Produkt posiada

także doskonałe walory dekoracyj-

ne i izolacyjne.

Podczas Targów Budowlanych

w Lublinie Komisja składająca się

z inżynierów budowlanych miała

okazję uczestniczyć w prezentacji

prowadzonej przez technologa

fi rmy Lakma – Krzysztofa Szukałę.

Wytypowanie zwycięskiego pro-

duktu poprzedzone było wieloma

merytorycznymi pytaniami oraz

dogłębną analizą dokumentacji

technicznej.

Jest to kontynuacja sukcesu

z ubiegłego roku, gdy podczas Mię-

dzynarodowych Targów Budowla-

nych w Krakowie Godło Złoty Kask

otrzymała akrylowa masa tynkarska

Porolit wchodząca w skład systemu

Lakma Term Porolit.

W skład systemu wchodzą

tynki: Porolit S – tynk silikatowo-

Nowa siedziba Harsco Infrastructure Polska (dawniej Hünnebeck Polska)

„Najlepsi partnerzy w biznesie” firmy Franspol

Fot.

Fran

spol

Elementy systemu ociepleń Lakma Term Porolit

Fot.

Lakm

a

TYNKI 2/2010

AKTUALNOŚCI

8

silikonowy, Porolit QS – silikonowy,

Porolit – tynk akrylowy, Porolit QM

– tynk mineralny oraz PoroliT Q1

– zaprawa klejąca do styropianu,

Porolit Q4 – zaprawa klejąca uni-

wersalna, Porolit PU – klej do sty-

ropianu.

FINAŁ III EDYCJI KONKURSU BAUMIT FASADA ROKUTegorocznych laureatów III edycji

konkursu „Fasada Roku” poznaliśmy

22 kwietnia br. podczas uroczystej

Gali we Wrocławiu. Celem konkursu

było wyłonienie najlepszych realiza-

cji budowlanych, na których elewacji

zastosowano kompletną techno-

logię Baumit: system ociepleń, sys-

tem tynkowy z wykończeniem oraz

program produktów renowacyj-

nych z wykończeniem. W tym roku

o miano najciekawszych fasad ry-

walizowało 137 obiektów z całej Pol-

ski. Na zwycięzców czekały nagrody

fi nansowe. Zwycięzców konkursu

wybrało jury, złożone z wybitnych

architektów, przedstawicieli branży

budowlanej i mediów branżowych

w 5 kategoriach.

W kategorii „Nowy budynek

do 1000 m kw.” I miejsce przyzna-

no budynkowi jednorodzinnemu

w Borkach, który został zgłoszony

przez Wojciecha Pusza. W kategorii

„Nowy budynek powyżej 1000 m

kw.” I miejsce zdobył zespół bu-

dynków usługowo–handlowych

w Krakowie, zgłoszony przez fi rmę

MMS Investment Sp. z o.o. W ka-

tegorii „Budynek po rekonstrukcji

i adaptacji (poza budynkami z wiel-

kiej płyty) I miejsce zdobył budynek

mieszkalny, przy ul. Golęcińskiej

w Poznaniu, zgłoszony przez fi rmę

EM-DE Zarządzanie i Administro-

wanie Nieruchomościami. W kate-

gorii „Budynek z wielkiej płyty po

rekonstrukcji i adaptacji” nie przy-

znano nagrody głównej. Komisja

postanowiła jednak wyróżnić wie-

lorodzinne budynki mieszkalne przy

ul. Grenady i Płockiej w Warszawie,

zgłoszone przez Pracownię Archi-

tekci arch. Dariusz Filak.

W kategorii „Budynek po renowa-

cji” I miejsce uzyskał budynek Sądu

Rejonowego i Prokuratury w Ostró-

dzie, zgłoszony przez fi rmę Transfer

Art-System, Rafał Grabowski.

SZKOLENIA KNAUFKnauf i Knauf Insulation rozpoczy-

nają cykl szkoleń z montażu wełny

mineralnej w Ecose Technology

w systemach suchej zabudowy fi r-

my Knauf.

Prowadzone w ramach Aka-

demii Knauf szkolenia, odbędą się

w Ośrodku Szkoleniowym w Klesz-

czowie k. Bełchatowa. Tematem

szkoleń będzie wykonawstwo kon-

strukcji suchej zabudowy wnętrz

z płyt gipsowo-kartonowych

Knauff oraz montaż wełny mine-

ralnej w Ecose Technology. Swoją

wiedzę w tym zakresie poszerzą

pracownicy fi rm wykonawczych,

a w szczególności monterzy kon-

strukcji suchej zabudowy, brygadzi-

ści robót budowlanych i ciesielskich

oraz majstrzy budów.

Knauf rozpoczyna cykl szkoleń z montażu wełny

mineralnej w Ecose Technology

Fot.

Kna

uf

Wspólne zdjęcie laureatów III edycji konkursu „Fasada Roku”

Fot.

Bau

mit

TYNKI 2/2010 9

RELIZACJE

OCIEPLANIE

Prace termomodernizacyjne są

z reguły kosztowne, a poniesione

nakłady zwracają się przez wiele

kolejnych lat.

Jednak energia cieplna drożeje

i będzie drożeć, co przekłada się na

wciąż rosnące koszty utrzymania

starszych budynków. Termomoder-

nizacja jest najskuteczniejszym spo-

sobem zmniejszenia zapotrzebowa-

nia budynku na energię cieplną.

Do takiego właśnie wniosku

doszła Spółdzielnia Budowlano-

Mieszkaniowa „Stokłosy” na war-

szawskim Ursynowie. Spółdzielnia

zarządza m.in. budynkami przy ul.

Zamiany. W zeszłym roku zostały

ocieplone budynki nr 9 i 11, w tym

roku przystąpiono do moderniza-

cji budynku przy ul. Zamiany 16.

Projekt ocieplenia elewacji budyn-

ku wykonała fi rma Grupa Proeks

z Warszawy.

Budynek został wzniesiony

w technologii wielkopłytowej w sys-

temie Wk-70. Ściany wewnętrzne

nośne pełne i stropy kanałowe są

prefabrykowane. Ściany zewnętrzne

kondygnacji nadziemnych wykona-

ne są z prefabrykatów wielkopłyto-

wych, trójwarstwowych, składa-

jących się z warstwy wewnętrznej

nośnej, środkowej warstwy izolacji

oraz warstwy zewnętrznej. Budynek

był już kiedyś ocieplony styropianem

o grubości 5 cm, z zewnętrzną wy-

prawą tynkarską cienkopowłokową,

zbrojoną siatką z włókna szklanego.

Jednakże w związku z chęcią popra-

wienia izolacyjności cieplnej ścian,

dążąc do osiągnięcia współczyn-

nika przenikania ciepła przyjętego

dla budynku wzorcowego, podjęto

decyzję o zwiększeniu warstwy

izolacyjnej. Istniejące ocieplenie na

budynku należało pozostawić. Pły-

ty osłonowe ścian zewnętrznych

wzmocniono poprzez dodatkowe

połączenia warstwy fakturowej

z warstwą nośną. Wszystkie elewa-

cje zostały ocieplone styropianem

o grubości 7 cm. Łączna grubość

warstwy izolacyjnej na budynku wy-

niosła więc 12 cm.

Główne roboty ociepleniowe

wykonano wg technologii opra-

cowanej w oparciu o Instrukcję

ITP. Nr 334/2002 – bezspoinowy

system ocieplania ścian zewnętrz-

nych budynku. Zawarte są w niej

uniwersalne zasady postępowania

przy docieplaniu ścian, wymagania

dotyczące materiałów, technologii

wykonania, zasad kontroli i odbio-

ru prac.

Budynek został ocieplony

w systemie Dryvit. Do wykonania

warstwy izolacyjnej wykorzystano

płyty styropianowe EPS 70-040 wg

PN-B-20130/1997, odpowiadające

następującym wymaganiom:

wymiary nie większe niż

600 × 1200 mm,

struktura styropianu zwarta, nie-

dopuszczalne są luźno związane

granulki,

powierzchnia płyt szorska, po

krojeniu z bloków,

krawędzie płyt proste z ostrymi

krawędziami,

wytrzymałość na rozrywanie

siłą prostopadłą do powierzchni

– nie mniej niż 80 kPa dla każdej

próbki,

pozostałe wymagania dla płyt

styropianowych zgodnie z nor-

mą PN-B-20130/1997. Płyty sty-

ropianowe były sezonowane

Termomodernizacja budynków na Ursynowie

Ciągle drożejąca energia zmusza użytkowników do poszukiwania różnych rozwiązań i sposobów jej oszczędzania. Jednym z najoczywistszych sposobów oszczędzania energii jest optymalizacja energetyczna budynku, czyli zmniejszenie jego zapotrzebowania na energię.

Pokryta rusztowaniem część budynku do malowania elewacji

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/201010

REALIZACJE

przed użyciem przez okres co

najmniej dwóch miesięcy od wy-

produkowania.

Do mocowania izolacji ter-

micznej do podłoża zastosowano

łączniki do styropianu z trzpieniem

wbijanym. Są to łączniki rozprężne

z nacięciami bocznymi i otworem

wewnętrznym, w który po osa-

dzeniu łącznika wciska się trzpień

rozporowy młotkiem co powoduje

zaklinowanie w ścianie. Ważne jest

dobranie właściwej długości. Co naj-

mniej 6 cm musiało być zakotwione

w istniejącej ścianie.

Przed rozpoczęciem przykleja-

nia płyt izolacyjnych należało od-

powiednio przygotować podłoże.

W tym celu:

sprawdzono dokładnie całą

powierzchnię ścian oraz uzu-

pełniono luźne i głuche tynki

zewnętrzne,

usunięto wierzchnią warstwę

luźno związaną z podłożem za

pomocą szczotek drucianych

w celu oderwania ziaren kruszy-

wa niezwiązanych trwale z pod-

łożem,

oczyszczono całą powierzchnię

ścian i zagruntowano środkiem

zwiększającym przyczepność

Primax,

wykonano próbne przykleje-

nie izolacji w celu sprawdzenia

przyczepności masy klejącej do

podłoża ścian,

zabezpieczono folią budowlaną

wszystkie drzwi i okna.

Przyklejanie płyt izolacyjnych

wymagało nie tylko odpowiedniej

zaprawy klejącej, ale również pogo-

dy. Temperatura otoczenia i podłoża

w momencie użycia i przez następ-

Osiatkowane rusztowania w celu zabezpieczenia elewacji

Widok ogólny budynku po wykonaniu ocieplenia i malowaniu

Fot.

TY

NK

I

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/2010 11

RELIZACJE

OCIEPLANIE

ne 24 godziny nie mogła być niższa

niż +4°C. W tym czasie warstwę

spoiwa należało chronić przed desz-

czem i mrozem. Do przyklejenia płyt

izolacyjnych do podłoża zastosowa-

no zaprawę klejącą do styropianu

Dryhesive Plus. Nakładano ją na pły-

tę metodą „ramki i placków” (ram-

ka szerokość około 5 cm, grubość

około 1 cm, 6 placków wewnątrz

ramki). Przy klejeniu należało pa-

miętać o umiarkowanym dociskaniu

płyty do podłoża, aby masa klejąca

nie dostawała się pomiędzy sąsied-

nie płyty. Szczeliny były wypełniane

materiałem termoizolacyjnym. Nie

nakłada się masy klejącej na pod-

łoże, zawsze na powierzchnie płyt

termoizolacyjnych.

Mocowanie płyt izolacyjnych

łącznikami z tworzywa należało wy-

konać najwcześniej po 24 godzinach

od przyklejenia – zgodnie z zasada-

mi w odpowiednich świadectwach

MB, dopuszczającymi łączniki do

stosowania w metodzie „lekkiej”.

Do mocowania styropianu na ścia-

nach zastosowano po 3 łączniki na

płytę (6 szt. na 1 m2).

Do wykonania warstwy

ochronnej na płytach izolacyjnych

zastosowano zaprawę klejącą

do styropianu Drycoat. Pierwszą

warstwę wyprawy klejowej nale-

żało wykonać z zaprawy klejącej,

w którą wtopiono tkaninę z włókna

szklanego Standard Plus. Siatka nie

powinna dotykać płyt izolacyjnych,

ale nie powinna również być wi-

doczna spod warstwy klejowej.

Wykonanie warstwy zbrojonej

można było rozpocząć po 3 dniach

od przyklejenia płyt izolacyjnych

w temperaturze 5–25°C, przy bez-

deszczowej pogodzie. Niedopusz-

czalne jest pozostawienie ocie-

plenia bez osłony dłużej niż przez

2 tygodnie.

Masę klejącą na powierzchni płyt

izolacyjnych nanoszono ciągłą war-

stwą grubości 3 mm, rozpoczynając

od góry ściany pasami pionowymi

o szerokości tkaniny zbrojącej. Na-

stępnie na powierzchni przyklejonej

tkaniny naniesiono drugą warstwę

masy grubości 1 mm. Tkanina przy-

klejona na jednej ścianie nie mogła

być ucięta na krawędzi, lecz wywi-

nięta na ścianę sąsiednią.

Wyprawę zewnętrzną wyko-

nano dopiero po stwardnieniu

wyprawy klejowej, to jest po 2–3

dniach. Do wykonania wypraw

elewacyjnych przy ocieplaniu ścian

zewnętrznych budynku zastoso-

wano cienkopowłokową masę

tynkarską, tynk mineralny Drytex

SandPebble, typu Baranek, uziar-

nienie 1,6 mm.

Czas schnięcia tynku wynosił

około 24 godzin, przy założeniu

temperatury +20°C i wilgotności

względnej powietrza 55%. Przy

niższych temperaturach i wyższej

wilgotności czas schnięcia ulega

wydłużeniu. Czas osiągnięcia peł-

nych parametrów przez tynki Dry-

tex wynosi, jak dla zapraw cemen-

towych, 28 dni.

Do momentu całkowitego wy-

schnięcia tynk należało chronić

przed działaniem wody. Pod masę

tynkarską zastosowano płyn grun-

tujący Strongsil, przeznaczony pod

tynki mineralne. Należy unikać

prac w miejscach silnie nasłonecz-

nionych i przy silnym wietrze. Na

powierzchnie płyt styropianowych

za pomocą stalowej pacy nało-

żono ciągłą warstwę uprzednio

rozrobionej masy. Zaprawę na-

kłada się na grubość 1,6 mm na

powierzchni nieco większej od

szerokości siatki.

Po wykonaniu wyprawy tynkar-

skiej ściany zostały pokryte dwoma

warstwami farby silikonowej Silstar.

Farbę należało dokładnie wymie-

szać przed nanoszeniem. Aplika-

cja może odbywać się za pomocą

pędzla, wałka lub metodą natry-

skową. Farbę nakłada się na suchą

powierzchnię.

Ze względu na szczególny

charakter robót dociepleniowych,

powinny one być wykonywane

przez wyspecjalizowaną firmę.

Dlatego też Spółdzielnia Miesz-

kaniowa wybrała firmę Fasada,

która ma 20-letnie doświadczenie

w tego typu pracach. Przy wy-

konywaniu robót konieczny jest

systematyczny nadzór techniczny.

Kierownikiem budowy przy ul. Za-

miany był Aleksander Młynarczuk,

który kontrolował sposób i jakość

wykonywanych prac. Z ramienia

Spółdzielni Inspektorem Nad-

zoru Budowlanego była Maria

Sadowska, której zadaniem było

sprawdzenie i dopilnowanie, czy

wszystkie prace zostały wykonane

zgodnie z obowiązującymi przepi-

sami i sztuką budowlaną. W czasie

wykonywania robót ocieplenio-

wych i innych z nimi związanych,

powinien być prowadzony dzien-

nik budowy.

Wszystkie prace ociepleniowe

budynku trwały 2 miesiące.

Odpowiednia przenikalność

ciepła w budynku, to nie tylko

oszczędność w zużyciu energii,

ale również zmniejszona ilość CO2

wydzielana do atmosfery. Korzyść

dla środowiska, korzyść dla ludzi!

Koszty poniesione na termomo-

dernizację tego budynku powinny

się zwrócić w ciągu 7–10 lat.

Opracowano na podstawie materiałów: SBM Stokłosy,

Grupa Proeks, Fasada

Przyklejanie styropianu „na cegiełkę”

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/201012

REALIZACJE

OCIEPLANIE

Opracowanie zostało wykonane już

po zakończeniu robót. Ocena doty-

czy tylko warstw zewnętrznych tj.

podkładu tynku i robót malarskich.

Podczas wizji lokalnej zauważono

m.in. pęknięcia tynku na ścianach

zewnętrznych. Po wykonaniu od-

krywek stwierdzono brak siatki

i oraz jej niewłaściwe zatopienie.

Spowodowało to rozszerzenie za-

kresu ekspertyzy na całą elewację.

Zakres prac ociepleniowychObiekt jest budynkiem mieszkal-

nym wielorodzinnym o wysokim

standardzie. Elewacja została

wykonana z elementów wylewa-

nych na mokro żelbetowych ścian

poprzecznych i płyt balkonowych.

Ścianę podłużną budynku wykona-

no z bloczków z betonu komórko-

wego. W ścianie podłużnej znajdu-

ją się otwory stolarki balkonowej,

w których obsadzono okna i drzwi

balkonowe.

Zakres prac przy ociepleniu bal-

konów obejmował:

izolację termiczną ściany po-

dłużnej (styropian o grubości

14 cm),

izolację termiczną ścian po-

przecznych i spodu płyty bal-

konowej (styropian o grubości

10 cm),

izolację termiczną czoła płyty

balkonowej i ściany poprzecznej

(styropian o grubości 5 cm),

wykonanie wzdłuż krawędzi

otworu okiennego opaski deko-

racyjnej ze styropianu,

wykonanie warstwy zbrojonej

na styropianie,

wykonanie podkładu tynkar-

skiego,

wykonanie tynku na styropianie

(baranek 1,5 mm)

wykonanie gruntowania i robót

malarskich na całej powierzchni

tynkowanej.

Powyższe prace zostały wy-

konane w technologii fi rmy Atlas.

Materiały niezbędne do wykona-

nia powyższych prac (z wyjątkiem

styropianu) dostarczał generalny

wykonawca. Ponieważ prace tyn-

karskie wykonywane były po za-

montowaniu stolarki drzwiowej

i okiennej w celu wykonania dyla-

tacji pomiędzy stolarką, a tynkiem

zastosowano plastikową listwę

dystansową. Okna zabezpieczono

folią PCV. Wykonawcą była fi rma

zewnętrzna.

Opis wad i usterekKryterium prawidłowego wykonania

robót ociepleniowych przyjęto na

podstawie instrukcji Instytutu Techni-

ki Budowlanej: „Warunki Techniczne

Wykonania i Odbioru Robót Bu-

dowlanych” część C: Zabezpieczenia

i Izolacje zeszyt 8: Bezspoinowy sys-

tem ocieplania ścian zewnętrznych

budynków. Sprawdzenie wyglądu

powierzchni warstwy zbrojonej na-

Błędy w ocieplaniu balkonów

Przedmiotem opracowania jest ekspertyza dotycząca jakości robót ociepleniowych balkonów oraz pozostałej części elewacji budynku wielorodzinnego. Zakres opracowania zawiera opis wykonanych robót budowlanych, występujących błędów i wad oraz ocenę możliwości ich naprawy.

Braki tynku w narożniku poziomym wewnętrznym, niezdemontowana listwa

Fot.

J. W

łod

arcz

yk

Niejednolita faktura. Nadlew na krawędzi poziomej balkonu

TYNKI 2/2010 13

RELIZACJE

BŁĘDY W OCIEPLANIU

leży przeprowadzić wizualnie, okiem

nieuzbrojonym, w świetle dziennym.

Powierzchnia wyprawy powinna być

jednolita pod względem faktury i bar-

wy. Niedopuszczalne są rysy, pęknię-

cia, złuszczenia, pęcherze i prześwity

podłoża. Wyprawa powinna trwale

przylegać do podłoża. Sprawdzenia

równości powierzchni i krawędzi na-

leży dokonać przy użyciu łaty o dłu-

gości 2 m i przymiaru. Odchylenia

powierzchni tynku od płaszczyzny

i odchylenia krawędzi od linii prostej

nie powinny być większe niż 3 mm,

i w liczbie nie większej niż 3 na całej

długości łaty kontrolnej. Odchylenia

powierzchni i krawędzi od kierunku

pionowego powinny być nie większe

niż 2 mm na długości 1 m, i nie więcej

niż 30 mm na całej wysokości budyn-

ku. Odchylenia krawędzi od kierunku

poziomego nie mogą przekraczać

3 mm na 1 m. Pomiaru należy doko-

nać z dokładnością do 1 mm.

Wykonane prace nie spełniły

powyższych kryteriów. Powierzch-

nie są niejednolite, faktura tyn-

ku nierówno zatarta, występują

prześwity i przebarwienia. Na po-

wierzchniach występują pęcherze

(bąble) i niewielkie pojedyncze pęk-

nięcia. Nie zostały zdemontowane

listwy dystansowe. W okolicach

listew pojawiają się dziury (ubytki

podkładu). Krawędzie poziome

balkonów z nadlewami i ubytkami

materiału tynkarskiego. Narożniki

zewnętrzne(wypukłe) miejscami

obłe nie prostolinijne. Narożniki we-

wnętrzne (wklęsłe) nie prostolinij-

ne, miejscami półokrągłe. Obróbki

blacharskie zostały pochlapane za-

prawą i farbą. Nie usunięto resztek

zaprawy z powierzchni balkonów,

miejscami zostały pobrudzone szy-

by i ramiaki okien.

W miejscach gdzie zauważono

pęknięcia tynku, po dokonaniu od-

krywek okazało się iż wykonawca

robót nie wykonał warstwy zbro-

jonej (brakuje siatki lub zatopienie

siatki jest niewłaściwe).

Przykłady wadliwego wykona-

nia robót pokazano na załączonych

do artykułu zdjęciach.

Wnioski i zaleceniaWykonane prace ociepleniowe

balkonów nie spełniają kryteriów

instrukcji Instytutu Techniki Budow-

lanej. Z uwagi na wymagany wysoki

standard budynku oraz rodzaj wad,

we wskazanych miejscach, należy:

opukać całą elewację młotkiem,

w celu zbadania jej powierzchni;

w miejscach występowania usu-

nąć pęcherze (bąble) i nadlewy

na krawędziach balkonów;

usunąć nadmiar tynku z narożni-

ków;

narożniki doprowadzić do pro-

stoliniowości;

usunąć zabrudzenia (stolarki,

szyb, posadzek, balustrad, obró-

bek blacharskich na balkonach);

w miejscach braku siatki (parter)

należy wkleić dwie warstwy siat-

ki z odpowiednim zakładem;

wykonać warstwę zbrojoną,

tam, gdzie jest to wymagane;

wykonać nowy podkład tynkar-

ski (na baranku) i tynk (baranek

1,5 mm);

zagruntować i pomalować całą

powierzchnię.

Wykonanie podkładu, tynku,

gruntowania i robót malarskich na

całej powierzchni jest konieczne ze

względu na uniknięcie nierówności

na połączeniu warstwy nowej ze

starą (zgrzew), a także uzyskania

jednolitej faktury tynku i koloru

ściany.

inż. Jacek Włodarczyk

Nierówna faktura ściany. Bąble. Braki tynku w narożniku Uszkodzona powierzchnia tynku boniowanego

Brak maskownicy narożnej. Niezdemontowana listwa. Nierówna wysokość opaski

Uszkodzony fragment tynku. Źle wykonana warstwa zbrojona. Brak siatki na styropianie

Fot.

J. W

łod

arcz

yk

TYNKI 2/201014

KROK PO KROKU

FARBY

Cementowo-włókniste płyty Mi-

nerit HD są odporne na działanie

zmiennych warunków atmosfe-

rycznych i z tego punktu widzenia

nie wymagają wykonywania po-

kryć zabezpieczających. Naturalną,

cementowo-szarą powierzchnię

płyt maluje się jednak lub pokrywa

cienkowarstwowymi wyprawami

(tzw. sztuczne tynki) w celu uzy-

skania oczekiwanego estetyczne-

go wyglądu. Dekoracyjny wygląd

płyt, o zróżnicowanych efektach

kolorytycznych, stopniach poły-

sku (od jedwabiu po głęboki mat)

oraz strukturach, pozwala na nie-

ograniczone kreowanie wyglądu

elewacji nowych i remontowanych

budynków.

Do malowania płyt cementowo-

włóknistych typowymi technikami

malarskimi (pędzel, wałek, natrysk

pneumatyczny lub hydrodynamiczny

– airless) stosowane są powszechnie

farby przeznaczone do malowania

zewnętrznych elewacji budynków

wykonanych z tynków cemento-

wych, cementowo-wapiennych, be-

tonu itp. Jednym z najważniejszych

kryteriów przy wyborze farby w tym

przypadku jest jej odporność na al-

kaliczne podłoże. Odporność ta ma

bezpośredni związek z trwałością

uzyskanej powłoki. Wszystkie farby

przeznaczone do malowania elewa-

cji, znane jako farby fasadowe na

bazie żywic rozpuszczalnikowych,

wodorozcieńczalnych lateksów

i dyspersji są przydatne do malowa-

nia płyt HD. Osobną grupę stanowią

farby alkidowe ftalowe, których nie

można stosować na powierzchnie

betonowe.

Na powierzchni płyt HD, po-

dobnie jak na wszystkich nowych,

betonowych powierzchniach mogą

pojawiać się białe naloty węglanu

wapnia. Podobne białe plamy są

często widoczne na ścianach wyko-

nanych z cegły. Węglan wapnia jest

powoli zmywany przez deszcz i do

całkowitego usunięcia potrzeba co

najmniej kilku miesięcy eksploata-

cji. Proces wykwitania kończy się

dopiero w chwili pełnej karbonizacji

powierzchni. Gruba warstwa nalotu

może zmniejszyć adhezję farby lub

wyprawy do podłoża. Z tego powo-

du należy ją usunąć przy pomocy

szczotki i wody oraz pozostawić do

wyschnięcia.

Farba przeznaczona do malowa-

nia przegród budowlanych powinna

„oddychać”, to znaczy przepuszczać

parę wodną i gazy, głównie dwutle-

nek węgla.

Wymagania w zakresie określe-

nia minimalnej przepuszczalności

pary wodnej dla farb dyspersyj-

nych określa polska norma PN-C-

81913:1998 „Farby dyspersyjne do

malowania elewacji budynków”

oraz dla farb rozpuszczalnikowych

i innych PN-91/C-10102 „Farby do

elewacji budynków”. Producent lub

dystrybutor farb może pomóc przy

doborze farb i przygotowaniu po-

wierzchni.

Nowe cementowo-włókniste

płyty można malować zarówno

przed montażem, jak i po zamon-

towaniu, jeżeli producent nie określił

przeciwwskazań.

Malowana płyta powinna być

czysta i sucha. Podczas malowa-

nia i schnięcia farby temperatura

powierzchni płyty nie powinna być

niższa niż +5°C, jeżeli w instrukcji

stosowania farby nie podano innej

temperatury. Nie zaleca się wykony-

wania robót malarskich przy silnym

nasłonecznieniu. Świeżo wymalo-

wane powierzchnie należy chronić

przed opadami deszczu przez około

2 godziny.

Farby akrylowe--rozpuszczalnikoweFarby tego rodzaju należą do gru-

py farb na bazie akrylowych lub

akrylowo-styrenowych żywic roz-

puszczalnych w rozpuszczalnikach

organicznych. Stopień połysku po-

malowanej powierzchni może być

od półmatowego do matowego.

Do rozcieńczania farb i mycia narzę-

dzi stosować należy rozcieńczalnik

wskazany przez producenta.

Dla wyrównania chłonności

i zapewnienia dobrej przyczepno-

ści do wcześniej nie malowanej

powierzchni zaleca się stosowanie

rozpuszczalnikowych gruntów

akrylowych lub farb podkładowych.

Wnikają one lepiej w podłoże niż

farby wodorozpuszczalne.

Do gruntowania zalecane jest

stosowanie rozpuszczalnikowego,

akrylowego gruntu np. Aquagrunt

fi rmy Polifarb Cieszyn Wrocław S.A.

Dobrą farbą rozpuszczalnikową

jest np. Kiwitex – farba fasadowa

fi rmy Tikkurila.

Dla uzyskania grubej faktury

na powierzchni stosuje się pokry-

cie fasadowe Kenitex firmy Tikku-

rila wg instrukcji producenta. Ke-

nitex produkowany jest w trzech

różnych ziarnistościach struktury.

Jest również pokryciem na bazie

żywic akrylowych, rozpuszczalni-

kowych.

Betonowe balkony ożywają

Wykorzystywane w latach 70 betonowe płyty HD przy balustradach balkonowych przeżywają obecnie swój renesans. Dzięki renowacji starych balkonów i pomalowaniu ich na ciepłe, pastelowe kolory, cały budynek zyskuje nowy urok.

Balkon z Mineritu po modernizacji

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/2010 15

KROK PO KROKU

Farby akrylowe--wodorozcieńczalneFarby akrylowe lub akrylowo-styre-

nowe na bazie wodnych dyspersji

polimerowych są wyrobami eko-

logicznymi, przyjaznymi dla zdro-

wia i środowiska. Charakteryzują

się dobrą opornością na podłoże

alkaliczne, trwałością barwy oraz

wysoką odpornością na zmienne

warunki atmosferyczne. Farby te

mają mniejszą niż farby rozpusz-

czalnikowe zdolność penetracji

dlatego stosowane są głównie jako

farby nawierzchniowe. Stopień po-

łysku: jedwabisty, półmatowy do

matowego. Spośród szerokiej oferty

do malowania płyt Minerit HD za-

leca się dyspersyjne farby akrylowe

Akrylit, dostępne w pełnej gamie

kolorystycznej w systemie koloro-

wania Polifarb Cieszyn Wrocław

Color System. Dla uzyskania efektu

grubej struktury na powierzchni

płyt stosuje się gruboziarnistą farbę

fasadową Struktura z fi rmy Polifarb

Cieszyn Wrocław. Jest ona również

ekologicznym pokryciem na bazie

wodnej dyspersji żywicy akrylowej.

Farby silikatoweFarby silikatowe na bazie nieorga-

nicznego krzemianu potasowego

dobrze wiążą się chemicznie z pod-

łożami mineralnymi takimi jak tynki

cementowe, cementowo-wapienne,

beton itp., które same składają się

z krzemianów. Farby silikatowe są

zawsze farbami wodorozcieńczal-

nymi i dają głęboko matowe powło-

ki. Malowanie farbami silikatowymi

zbyt świeżej, silnie alkalicznej, wil-

gotnej powierzchni nie jest zalecane

ze względu na mechanizm reakcji

wiązania. Dlatego płyty Minerit zale-

ca się malować tymi farbami po pół

roku od zamontowania. Farby silika-

towe jak np. Kiwitex fi rmy Tikkurila,

Silikat Fasada fi rmy Polifarb Cieszyn

Wrocław itp. zaleca się stosować

zgodnie z instrukcją producenta.

Farby silikonoweSilikonowe farby do malowania

elewacji budynków, w tym również

wykonanych z płyt włóknisto-ce-

mentowych Minerit HD, są farbami

wodorozcieńczalnymi na bazie dys-

persji akrylowych i emulsji silikono-

wych. Charakteryzują się doskonałą

przepuszczalnością pary wodnej

i dwutlenku węgla oraz odpornością

na podłoża alkaliczne. Dzięki zawar-

tości emulsji silikonowej odpychają

wodę, co zapobiega zamakaniu

i brudzeniu się elewacji na sku-

tek wsiąkania zanieczyszczonych

opadów. Gwarantuje to w długim

czasie estetyczny wygląd. Farby te

są odporne na działanie zmiennych

warunków atmosferycznych, w tym

na działanie atmosfery przemysło-

wej. Wykazują dużą trwałość barwy,

mają dekoracyjny, matowy wygląd.

Spośród farb dyspersyjno-siloko-

nowych zaleca się stosowanie np.

farby Akrosil fi rmy Polifarb Cieszyn

Wrocław lub Kivisil – Tikkuila.

Zagruntowane płyty Minerit HD lub Minerit PCPłyty pokrywane fabrycznie są za-

gruntowane wodorozcieńczalną

100% farbą akrylową. Fabrycznie

zagruntowaną płytę można pozo-

stawić czasowo niemalowaną, ale

zaleca się pomalowanie wykań-

czające w czasie do 2 lat do chwili

montażu. Do malowania zagrunto-

wanych płyt nadają się wodorcień-

czalne farby fi rmy Tikkurila: farba do

malowania cokołów Yki oraz farby

Kivisil, Novasil lub farba Akrosil fi rmy

Polifarb Cieszyn Wrocław.

Są to farby na bazie emulsji sili-

konowej o bardzo dobrej odporno-

ści na warunki atmosferyczne oraz

zamakanie i doskonałej przepusz-

czalności pary wodnej. Farby należy

stosować zgodnie z instrukcją pro-

ducenta. Powierzchnia płyt prze-

znaczonych do malowania powinna

być czysta i sucha.

mgr inż. Janusz Sikora

PRZEGLĄD BRANŻOWY

Tynki maszynowe P.U.H. BU-DARMILul. Pogodna 5205-077 Warszawa

tel./fax +48 22 773 01 30e-mail: biuro@buradmil.pl, www.budarmil.pl

Zarusztowana ściana z balkonami w trakcie modernizacji

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/201016

KROK PO KROKU

OCIEPLENIA

Problemy te skutkują najczęściej

niezadowalającą estetyką lub wręcz

szkodami na elewacjach. Powodem

nie jest słabość tej metody, lecz uchy-

bienia w procesie przygotowania

inwestycji i samego wykonawstwa.

Nierzadko bywa to związane z niską

jakością i trwałością zastosowanych

materiałów.

Wybór systemuWybór odpowiedniej technologii

ocieplenia elewacji decyduje o trwa-

łości wykonywanych prac, o ich

efekcie ekonomicznym i estetycz-

nym. Zawsze należy uwzględniać

specyfi kę obiektu, jego lokalizację,

rodzaj konstrukcji i jej stan technicz-

ny, strukturę przegród zewnętrz-

nych, a także przewidywane warun-

ki użytkowania elewacji.

Dobór materiałów ociepleniowychCzęstym błędem w doborze mate-

riałów do ocieplana ścian jest stoso-

wanie przypadkowych komponen-

tów wybranych z różnych ofert, nie

sprawdzonych pod względem wza-

jemnej współpracy w warstwach

ocieplenia. Grozi to utratą spójności

układu ociepleniowego i w rezulta-

cie uszkodzeniami elewacji. Aktual-

na instrukcja techniczna Instytutu

Techniki Budowlanej (nr 447/2009)

dla bezspoinowych ociepleń ścian

zewnętrznych, wymienia stoso-

wanie przypadkowych materiałów

niedopuszczonych do powszech-

nego stosowania na terenie kraju,

jako jeden z podstawowych błędów

ocieplania w tej technologii.

By ich uniknąć, oprócz facho-

wego i rzetelnego wykonawstwa,

należy stosować kompletne, do-

pracowane systemy, zdolne do roz-

wiązywania problemów w każdym,

nawet najdrobniejszym szczególe.

Odporność na uszkodzenia mechaniczneWspomniana wcześniej instrukcja

ITB stawia w tym zakresie jedno-

znaczne wymagania: układ ocie-

pleniowy z wyprawą mineralną

powinien znosić bez uszkodzeń

uderzenia o energii co najmniej 1 J,

zaś ocieplenie z tynkiem organicz-

nym powinno być odporne na ude-

rzenie o energii 3 J.

W praktyce okazuje się, że i te

wielkości bywają niewystarczające

w konfrontacji z wandalizmem,

a czasami nawet warunkami eksplo-

atacji. Z tego względu system ocie-

pleń powinien zapewnić możliwie

najwyższą wytrzymałość elewacji

na uderzenia oraz możliwie najwyż-

szą elastyczność pokrycia fasady.

Zagrożenia biologiczneOdporność tynków i powłok malar-

skich na osadzanie glonów i grzybów

to w naszej strefi e klimatycznej wa-

runek niezbędny dla zapewnienia

trwałości ocieplanych elewacji. Bez

tej odporności już po kilku latach na

fasadach północnych, pozbawionych

nasłonecznienia i przewiewu, a także

w niesprzyjających warunkach śro-

dowiskowych (np. klimat zatokowy)

pojawiają się charakterystyczne bru-

natno-zielone przebarwienia. W kon-

sekwencji elewacja traci walory este-

tyczne, a po pewnym czasie ulega

uszkodzeniom. Wzrost zawilgocenia

pogarsza właściwości termoizola-

cyjne ocieplenia. Konsekwencją jest

utrata izolacyjnej efektywności prze-

gród, co może skutkować wyraźnym

pogorszeniem bilansu energetyczne-

go budynku i wzrostem kosztów jego

ogrzewania. Może także dochodzić

Bezspoinowe systemy ociepleń elewacjiBezspoinowe ocieplenie elewacji jest wciąż najczęściej stosowaną metodą termoizolacji ścian zewnętrznych budynków. Ta na pozór nieskomplikowana i wydawałoby się powszechnie znana metoda ocieplania nadal jednak przysparza wielu problemów.

Fot.

Sto

OCIEPLENIA

Systemy ociepleń StoFirma Sto od ponad 50 lat specjalizuje się w systemach ociepleń elewacji. Opracowała także system ocieplania ścian wewnętrznych stosowany głównie dla obiektów zabytkowych oraz system ocieplania stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi.

Najbardziej znanym i uznanym na świecie systemem Sto jest StoTherm Classic. Ocieplono nimponad 100 mln m2 elewacji we wszystkich strefach klimatycznych. Spośród systemów dostępnych na rynku wyróżnia go:

bardzo wysoka odporność mechaniczna i odporność na powstawanie rys – kilkakrotnie wyższa niż innych systemów, bardzo wysoka odporność na oddziaływanie mikroorganizmów i na warunki atmosferyczne, wysoka przepuszczalność pary wodnej i CO2 przy wysokiej hydrofobowości,wysoka izolacyjność termiczna.

Elewacja ocieplona systemem StoTherm Classic na długo zachowuje pierwotny wygląd, „oddycha” i nie porasta algami i grzybami.

Korzyści z zastosowania systemów Sto:

– Trwałość ocieplonej elewacji dzięki bardzo wysokim parametrom wytrzymałościowym i bardzo wysokiej elastyczności, odporności na warunki atmosferyczne, algi i grzyby.

– Opłacalność inwestycji, z jednej strony, dzięki możliwości optymalizacji prac na budowie (m.in. produkty gotowe do użycia, technika maszynowa) z drugiej, dzięki bardzo dobrym parametrom izolacyjności cieplnej przekładającym się na oszczędności zużycia energii.

– Swoboda kształtowania elewacji poprzez szeroki wybór powłok wierzchnich systemu i możliwość zastosowania elementów architektonicznych i sztukaterii z Verofillu, materiału o unikatowych właściwościach: lekkość i łatwość obróbki przy wyjątkowej trwałości.Profile na zegarze Milenijnym PKiN w Warszawie to produkt Sto, wykonany właśnie z Verofillu.

– Doradztwo techniczne na każdym etapie inwestycji, poczynając od wyboru systemu, poprzezrealizację na zbieraniu doświadczeń eksploatacyjnych kończąc.

Pozostała oferta Sto-ispo:

Systemy ocieplania elewacji oparte na styropianie i wełnie mineralnej, system ocieplania wnętrz oraz stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi,farby i tynki elewacyjne oraz do wnętrz, dekoracyjne powłoki ścienne, systemy akustyczne i akustyczne powłoki ścienne i sufitowe, elementy architektoniczne i sztukaterie z Verofillu, systemy i produkty dla ochrony betonu, posadzki: przemysłowe, dekoracyjne i parkingowe.

Produkcja, sprzedaż, doradztwo techniczne, serwis, usługi logistyczne realizowane przez 12 centrów sprzedaży na terenie całej Polski.

Sto Budować świadomie. Więcej informacji o produktach i serwisie Sto-ispo sp. z o.o. na stronie www.sto.pl

StoTherm Classic

Powłoki końcowe systemu StoTherm Classic

StoLotusan

StoSilco

Stolit Effect

Stolit

1 2 4 4 4 5

StoTherm Classic

Test na wytrzymałość: StoTherm Classic wytrzymuje uderzenie o energii 8 Jouli

Budowa systemu:

1. Mineralna zaprawa klejowa Sto-Baukleber.

2. Płyty styropianowe max. grubość 30 cm.

3. Mocowanie mechaniczne jeśli konieczne: Stodysponuje opatentowanym rozwiązaniemosadzania łączników, eliminującym pow-stawanie mostków termicznych.

4. Warstwa zbrojona – Sto-Armierungsputz: bezcementowa zaprawa na bazie spoiwa akrylowego wzmocniona mikrowłóknami i siatka z włókna szklanego.

5. Powłoka końcowa: Stolit – tynk akrylowy o wysokiej elastyczności, jego wersjeozdobne: Stolit Milano o wyglądzie stiuku,Stolit Effect z wtrąceniami kolorowych piasków, StoSilco – tynk silikonowy o bar-dzo wysokiej hydrofobowości, StoLotusan –tynk z efektem lotosu o bardzo wysokiejprzepuszczalności pary wodnej i CO2.

Elewacja pokryta tynkiem StoLotusan ma zdolność „samooczyszczania”. Brudspływa po niej razem z deszczem.

Tynki_SystemyocieplenSTO_205x295 10 03 23 18:48 Strona 1

TYNKI 2/201018

KROK PO KROKU

do skraplania pary wodnej w prze-

grodach. W skrajnych sytuacjach,

na wewnętrznych powierzchniach

takich ścian będzie pojawiać się pleśń

lub grzyb.

Wykonawstwo w trudnych warunkachWarunki pogodowe późnej jesieni

i łagodnej zimy stwarzają najwięk-

sze zagrożenie dla prowadzenia

robót ociepleniowych. Częste opady

deszczu, okresowe spadki tempera-

tury powietrza poniżej 0°C – wszyst-

ko to hamuje wiązanie i dojrzewanie

zapraw, gruntów i powłok malar-

skich. Znacznemu wydłużeniu ule-

gają wówczas cykle wykonawcze

i w ogromnym stopniu wzrasta ry-

zyko wypłukiwania lub przemarza-

nia nałożonego materiału. W takich

warunkach należy stosować wy-

łącznie materiały o przyspieszonym

wiązaniu, uzyskujące w krótkim

czasie odporność na opady deszczu

oraz wpływ ujemnych temperatur

powietrza.

Pewny wybórOprócz podstawowych komponen-

tów jak klej, siatka z włókna szkla-

nego czy tynk, wysokiej jakości

system ociepleń powinien zawierać

także wszelkie niezbędne akceso-

ria, takie jak: profi le dylatacyjne,

uszczelniające taśmy rozprężne,

listwy kapinosowe, termodyble, za-

ślepki otworów po kotwach ruszto-

wań itp.

Najlepszym przykładem takiego

systemu, o szerokim zastosowaniu

w nowym budownictwie i termo-

modernizacji starszych obiektów,

jest technologia StoTherm Clas-

sic. Jest to wypróbowany system

ociepleniowy z zastosowaniem

płyt styropianowych i wypraw

tynkarskich na bazie spoiwa orga-

nicznego. Zarówno masa zbrojąca

(Sto-Armierungsputz), jak i tynki

elewacyjne są dostarczane w po-

staci gotowej do użycia, co ułatwia

i w znacznym stopniu przyspiesza

wykonanie prac. Barwiony w masie

tynk akrylowy Stolit charakteryzuje

się wyjątkową elastycznością i naj-

wyższą odpornością na uszkodze-

nia mechaniczne. W efekcie układ

ociepleniowy osiąga kilkakrotnie

wyższą wytrzymałość na ude-

rzenia i odporność na zarysowa-

nie w stosunku do powszechnie

stosowanych ociepleń z użyciem

podkładowego tynku mineralnego.

Dodatkowo w systemie StoTherm

Classic mogą być stosowane tynki

silikonowe: StoSilco oraz StoLo-

tusan, wykorzystujący tzw. efekt

lotosu, co w znacznym stopniu

ułatwia utrzymanie czystej fasady

przez wiele lat.

Ze względu na wysoką wytrzy-

małość na rozciąganie oraz ela-

styczność poszczególnych warstw

systemu, układ ociepleniowy wy-

konany z zastosowaniem techno-

logii StoTherm Classic przenosi bez

zarysowania odkształcenia liniowe

do 3,5%.

Tynki systemu są standardowo

zabezpieczone przed mikroorgani-

zmami przez dodatek preparatów

uniemożliwiających rozwój mikroor-

ganizmów.

Wszystkie komponenty ocie-

plenia StoTherm Classic mogą być

dostarczane w wersji QS o przyspie-

szonym wiązaniu, co pozwala na

znaczne wydłużenie sezonu realiza-

cji robót ociepleniowych.

inż. Andrzej WanatSto-ispo Product Manager ETICS

Na zdjęciach pokazano budynki należące do Spółdzielni Mieszkaniowej Naramowice w Poznaniu. Zdjęcia wykonano w 2003 r. po ociepleniu 45 tys. m. kw. elewacji systemem StoTherm Classic. System jest nadal w bardzo dobrym stanie

Fot.

Sto

TYNKI

KROK PO KROKU

19TYNKI 2/2010

Sprawa w miarę prostaPęknięcia i nieduże ubytki na po-

wierzchni tynku jest stosunkowo

łatwo naprawić. Wystarczy uni-

wersalna zaprawa wyrównująca.

Umożliwia ona wypełnienie szczelin

o głębokości od 2 do 15 mm. Po-

wierzchowne rysy i pęknięcia należy

poszerzyć do szerokości i głębo-

kości min. 5 mm, a po odkurzeniu

i umyciu także wypełnić zaprawą

wyrównującą, aby uzyskać równą

płaszczyznę ściany.

Miejsca, w których tynk się odspa-

ja, trzeba skuć aż do surowego muru.

Ścianę, z której usunięto tynk należy

– po dokładnym odpyleniu i umyciu

– zagruntować. Po wyschnięciu grun-

tu można przystąpić do uzupełniania

ubytków zaprawą tynkarską.

Nieco trudniejsza jest naprawa,

gdy w ocieplonym budynku w spo-

sób mechaniczny uszkodzony został

materiał termoizolacyjny, a ciągłość

siatki zbrojącej naruszona. W takim

przypadku należy z elewacji wyciąć

uszkodzony fragment i dokładnie

oczyścić siatkę stanowiącą zbrojenie

wokół uzupełnianego elementu.

Kolejną czynnością będzie wklejenie

odpowiednio dociętego fragmentu

materiału termoizolacyjnego. Gdy

użyta w tym celu zaprawa zwiąże,

trzeba w miejscu uzupełnienia na-

nieść zaprawę klejącą i zatopić w niej

siatkę. Wklejana siatka musi zacho-

dzić na istniejącą minimum 5 cm.

Dobrej rady nic nie zastąpiJeżeli elewacja wymaga odnowy

bardziej gruntownej, a w planach

jest położenie nowego tynku cienko-

warstwowego, to zależnie od stanu,

w jakim jest tynk na elewacji, jak

również od tego, czy dom jest ocie-

plony, możliwy będzie jeden z dwóch

wariantów prac: albo usunięcie stare-

go tynku i naniesienie nowego, albo

położenie tynku na istniejący tynk.

Gdy dom jest nieocieplony, a tynk

osypuje się, sensownym rozwiąza-

niem jest położenie nowego tynku

cienkowarstwowego, po wcześniej-

szym usunięciu starego. Najlepiej

wybrać tynk o podobnych właści-

wościach, o ile ten usunięty był wła-

ściwie dobrany. W innym przypadku,

w doborze tynku pomoże ustalenie

oporu dyfuzyjnego ścian.

Najlepiej przepuszczają parę

wodną tynki mineralne i silikatowe.

Na te zdecydować się można prak-

tycznie „w ciemno”, bo nie zawiodą.

Oczywiście, obliczeń wymaga opór

dyfuzyjny przegrody, ale przede

wszystkim współczynnik przenikania

ciepła przez ścianę, bo może się oka-

zać, że dom należy ocieplić i trzeba

odpowiednio dobrać rodzaj i grubość

materiału termoizolacyjnego.

Coś dla fachowcaJeżeli dom jest ocieplony, to usunię-

cie tynku, stanowiącego warstwę

elewacyjną w systemie ociepleń,

nie jest dobrym pomysłem. Podczas

wykonywania tego typu prac moż-

na uszkodzić inne warstwy ukła-

du, szczególnie warstwę zbrojącą,

w praktyce decydującą o trwałości

całego ocieplenia. Na szczęście, ist-

nieje inne rozwiązanie, zdecydowanie

lepsze, łatwiejsze i przede wszystkim

mniej pracochłonne – położenie no-

wego tynku na już istniejący.

Generalnie, nie ma znaczenia,

jaki rodzaj tynku cienkowarstwowe-

go położony zostanie na inny tynk

cienkowarstwowy. Ale ponieważ

od każdej reguły są wyjątki, wystę-

pują one i w tym przypadku. Jeżeli

na ścianie z betonu komórkowego

położono wcześniej tynk mineralny,

to nie należy pokrywać go tynkiem

akrylowym, który charakteryzuje

Elewacja po zimieZima dokucza nie tylko ludziom, także elewacjom. Po tak srogiej zimie, jaką mieliśmy w tym roku, należy więc bacznie się im przyjrzeć i co trzeba, naprawić. Mróz, nawet niewielki, może bowiem sprawić, że zamarznie woda, która przeniknęła w głąb tynku, powodując jego spękanie lub nawet odspojenia.

Fot.

Atla

s

Takie uszkodzenie tynku trzeba jak najszybciej naprawić Usunięcie zniszczonych fragmentów ocieplonej elewacji oraz skucie pozostałości kleju do styropianu

TYNKI 2/201020

KROK PO KROKU

TYNKI

się niską paroprzepuszczalnością

i w rezultacie może, choć nie musi,

powodować zatrzymywanie wilgoci

w ścianie i odspajanie tynku.

Kładąc tynk na tynk, powinno

się zatem skupić raczej na sposobie

położenia. Pamiętać warto, że wy-

bierając tę technologię, niezmiernie

istotne jest, aby powierzchnię sta-

rego tynku wyrównać przy pomocy

zaprawy klejącej i zatopić w niej

siatkę.

Kontrola, punkt po punkcieZgodnie z prawem, kontrolę ele-

wacji powinno się przeprowadzać

wiosną, bezpośrednio po zakoń-

czeniu okresu zimowego, w którym,

jak wiadomo, zewnętrzne elementy

budynku narażone są na najbardziej

ekstremalne warunki eksploatacji.

Obraz ewentualnych uszkodzeń jest

wówczas najpełniejszy, a warunki

atmosferyczne sprzyjają prowadze-

niu prac na elewacji.

Podczas okresowej kontroli

szczególną uwagę należy zwrócić

na wiele czynników. Poniższa ta-

bela systematyzuje zalecany zakres

kontroli i podejmowanych w jej wy-

niku działań.

Elementy wymagające kontroli Zakres sprawdzenia Schemat postępowania

Stan powierzchni pod względem zabrudzeń

Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym lub nieorganicznym – będących wynikiem osadzania się kurzu, spalin, popiołu, brudu, błota itp.

Mycie powierzchni Malowanie elewacji (opcjonalnie)

Stan powierzchni pod względem skażenia biologicznego

Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym: grzyby (nalot w kolorze czarnym lub ciemnoszarym) glony (nalot w kolorze zielonym) grzyby i glony jednocześnie (nalot w kolorze zielono-czarnym)

Mycie powierzchni Usunięcie skażenia biologicznego specjalistycznymi preparatami Malowanie elewacji (opcjonalnie)

Stan powierzchni pod względem uszkodzeń mechanicznych, wystąpieniem rys, spękań itp.

Głębokość i rozmiar uszkodzeń Mycie powierzchni Uzupełnienie ubytków lub wykonanie nowej warstwy Malowanie powierzchni

Stan powierzchni pod względem zmiany barwy, wyblaknięcia i przebarwień

Stopień odbarwienia, wyblaknięcia i utraty koloru

Mycie powierzchni Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami

elewacyjnymi

Stan powierzchni pod względem wystąpienia zacieków

Lokalizacja i zasięg zacieków

Ustalenie przyczyny zacieku, Usunięcie przyczyn zacieku (naprawa nieszczelnych lub

uszkodzonych obróbek blacharskich, demontaż zamontowanych na elewacji elementów)

Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami

elewacyjnymi

Stan powierzchni pod względem wystąpienia wykwitów i wysoleń

Mycie Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami

elewacyjnymi

Wklejenie nowego fragmentu styropianu. Zaprawę klejącą nanosi się na płytę metodą pasma obwodowego i placków

Przy wykonywaniu warstwy zbrojącej należy pamiętać o uwzględnieniu zakładek

Pierwszy etap zakończony. Z nałożeniem cienkowarstwowego tynku można poczekać, aż pogoda się ustabilizuje

Fot.

Atla

s

TYNKI 2/2010 21

KROK PO KROKU

TYNKI

Obecnie coraz częściej obok gipsu

naturalnego wykorzystuje się gips

Rea. Ten rodzaj gipsu powstaje

w procesie odsiarczania gazów spa-

lanych w elektrowniach. Skład che-

miczny gipsu Rea jest taki sam jak

gipsu naturalnego i dlatego jest on

całkowicie bezpiecznym materiałem

ze względów zdrowotnych oraz bu-

dowlano-ekologicznych.

Aby tynk gipsowy spełnił swoją

regulacyjną funkcję, musi być na-

łożona normalna grubość tynku.

Poprzez szpachlowanie lub nałoże-

nie cienkiej warstwy tynku nie jest

możliwe uzyskanie regulacyjnego

oddziaływania na wilgotność po-

wietrza.

Gipsowe mieszanki tynkarskie

i zawierające gips możemy podzie-

lić na:

tynk gipsowy (gładki),

tynk gipsowo-wapienny (gładki

lub zacierany),

tynk gipsowy-lekki (gładki),

tynk gipsowy-ciepłochronny

(gładki).

Tynki gipsowe i zawierające

gips mogą być stosowane tylko

wewnątrz i nakłada się je jednowar-

stwowo.

Tynki lekkie podkładowe – zgod-

nie z polską normą PN-B-10109, cha-

rakteryzują się niewielką gęstością

(poniżej 1,3 g/cm3) i niższym modu-

łem sprężystości niż tynki tradycyjne

i dzięki temu o wiele łatwiej znoszą

(bez uszkodzeń)naprężenia podłoża

lub obciążenie termiczne. Tynki te nie

są tynkami ciepłochronnymi.

Wybór materiału tynkarskiego

oraz sposób nakładania i obróbki

tynku jest uzależniony od podłoża

tynkarskiego.

Ściany i stropy mogą być wyko-

nane z różnych materiałów:

cegły pełnej, dziurawki, kratów-

ki, pustaków ceramicznych,

betonu lekkiego – bloczków

i prefabrykatów,

betonu porowatego (gazobeto-

nu) – bloczków i prefabrykatów

betonu zwykłego i zbrojonego,

związanych cementem bloczków

wiórowych (zwykłych lub z wbu-

dowaną izolacją dodatkową),

związanych cementem wióro-

wych płyt izolacyjnych zwykłych

i wielowarstwowych,

związanych cementem lub ma-

gnezytem płyt izolacyjnych, płyt

pilśniowych, paździerzowych,

pustaków stropowych – betono-

wych lub ceramicznych,

stropów betonowych – wylewa-

nych (płyt monolitycznych beto-

nowych i żelbetowych),

elementów stropowych prefa-

brykowanych.

Aby zwiększyć przyczepność

tynku do podłoża, należy go wcze-

śniej zagruntować. Regularne

gruntowanie podłoża nie stało się

niestety jeszcze standardem. Dzięki

zagruntowaniu betonowych sufi -

tów, które mogą zawierać śladowe

ilości oleju szalunkowego, unika się

odpadnięcia powłoki tynkarskiej.

Dlatego przed tynkowaniem bardzo

ważne jest sprawdzenie podłoża.

Aby ocenić wady materiału, od-

pryski, łuszczenie oraz piaszczenie

czy też właściwości powierzchni

wierzchniej należy posłużyć się pró-

bą ścierania, drapania lub zwilżania.

Próba ścierania przeprowadza-

na jest przez przetarcie dłonią po-

wierzchni pod tynk.

Próba drapania polega na wy-

rywkowym badaniu przy pomocy

ostrego, twardego przedmiotu.

Chłonność podłoża i jego wil-

gotność określana jest przy pomocy

próby zwilżania, polegającej na zra-

szaniu muru czystą wodą w wielu

miejscach. W celu dokładnego usta-

lenia wilgotności podłoża należy

sprawdzić je przy pomocy urządze-

nia pomiarowego.

Dla tynków zawierających gips,

stosowanych na ścianach i sufi tach

betonowych, należy sprawdzić

Gips na zdrowie

Funkcjonalność obiektów budowlanych zależy w dużej mierze od jakości tynków. Nawet w pomieszczeniach betonowych, które nie działają regulacyjnie na wilgotność przestrzeni, poprzez zaaplikowanie tynków gipsowych lub zawierających gips, uzyskuje się lepszy klimat mieszkalny.

Próba „drapania” tynku

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/201022

KROK PO KROKU

dodatkowo wilgotność i szczegóły

wykonania tynku.

Powierzchnie betonowe mokre,

wilgotne, ewentualnie ze skroplo-

ną parą wodną na powierzchni

wierzchniej, a także beton o wilgot-

ności szczątkowej przekraczającej

4% masy, nie mogą być tynkowane.

Przy tynkach zawierających gips,

jeśli przy próbie zwilżania następuje

zmiana koloru i przed upływem 5

minut nie ma stojących kropli wody,

można tynkować, ale należy zasto-

sować mostek przyczepnościowy

(adhezyjny).

Mostki adhezyjne są to zawie-

siny żywicy syntetycznej zawiera-

jące piasek ostry. Muszą one po

wyschnięciu spełniać następujące

wymagania:

odporność na działanie środków

alkalicznych,

trwałe wiązanie pomiędzy pod-

łożem betonowym a tynkiem,

obniżenie przenikania wody oraz

roztworów wodnych,

niewielki współczynnik oporu

dyfuzji pary wodnej,

poprawa przyczepności mecha-

nicznej tynku dzięki zwiększeniu

powierzchni właściwej podłoża.

Mostki adhezyjne należy nanosić

przy pomocy wałka lub inną techniką

malarską. Aby utrzymać jednorod-

ność materiału przed oraz w trakcie

nanoszenia należy je odpowiednio

często mieszać w pojemniku. Przed

rozpoczęciem prac tynkarskich mo-

stek adhezyjny musi wyschnąć.

Jeśli powierzchnia betonu jest

czysta, gładka, ale średnio chłonna

należy zastosować mostek przy-

czepnościowy.

Nie nakłada się tynku zawierają-

cego gips, jeśli:

powierzchnia jest wilgotna,

beton zanieczyszczony, nie-

chłonny,

temperatura otoczenia i podłoża

wynosi 4°C lub poniżej,

wiek betonu jest poniżej 2 mie-

sięcy.

W celu ograniczenia powstawa-

nia rys na tynku zbroi się go siatką.

Przy tynkach zawierających gips

(i tylko takich) można siatkę z włó-

kien szklanych wtopić w tynk. Robi

się to następująco:

nanieść warstwę tynku o 2/3

przewidzianej grubości całko-

witej,

umieścić tkaninę zbrojeniową

(min. 25 cm poza obszary za-

grożone i przy zachowaniu 10

cm zakładek),

pamiętać o możliwie równym

osadzeniu siatki,

nanieść pozostały tynk, aż do

uzyskania żądanej grubości.

W przypadku tynków gipsowych

dopuszczalne jest zbrojenie i otyn-

kowanie powierzchni w jednym

ciągu pracy, przestrzegając metody

„mokre na mokre”.

Grubość tynku musi wynosić

minimum 15 mm, przy czym zwra-

ca się uwagę na to, iż w przypadku

sąsiadujących ze sobą i leżących

na jednej płaszczyźnie nie zbrojo-

nych podłoży pod tynk może być

konieczne uwzględnienie pogru-

bienia tynku.

Wtapiane zbrojenie wykonuje

się na stropach tylko wtedy, gdy za-

gwarantowana jest obróbka metodą

„mokre na mokre”.

Jednowarstwowe tynki gładkie

oraz zaprawy tynkarskie zawierające

wyłącznie gips nanosi się maszyno-

wo na odpowiednio przygotowane

podłoże tynkarskie w taki sposób,

aby w efekcie dały jednolitą, gładką

powierzchnię. Tynki jednowarstwo-

we na gładkich powierzchniach

betonowych mają tendencję do

tworzenia pęcherzyków powietrza,

które są jedynie wadą optyczną.

Jednowarstwowe tynki gładkie

nigdy nie będą miały takiej samej

powierzchni jak powierzchnia za-

szpachlowana. Tak, jak w naturze

– nie ma rzeczy idealnych, tak samo

jest też z gipsem, który jest przecież

genialnym wynalazkiem natury.

Opracowano na podstawie materiałów firm: Baumit, Atlas,

Dolina Nidy, Knauf, Optiroc, Orth-Gipse Polska

Fot.

TY

NK

I

Ręczne wygładzanie nierówności

Fot.

TY

NK

I

Miejsca niedostępne przy tynkowaniu maszynowym trzeba otynkować ręcznie

Ściana po ręcznym szpachlowaniu

TYNKI 2/2010 23

KROK PO KROKU

TYNKI

Bardzo często na tych powierzch-

niach wykonuje się dodatkowe szpa-

chlowanie wygładzające materiałem

gipsowym, które zdecydowanie pod-

nosi koszt prac tynkarskich w sto-

sunku do założonego. Obecnie, już

coraz śmielej na budowach w Polsce

wprowadza się, technologie tynków

wewnętrznych – gipsowych. Stwier-

dzono już defi nitywnie, iż dzięki nim,

wykańczanie ścian lub sufi tów stało

się o wiele łatwiejsze i szybsze, a uzy-

skanie powierzchni o wysokiej jakości

nie stanowi żadnego problemu.

Na czym polega ta zdecydowana przewaga tynków gipsowych nad tradycyjnymi?Przede wszystkim, tynki gipsowe

wykonuje się techniką jednowar-

stwową, od razu wykańczając po-

wierzchnię ostatecznie. Są łatwe do

wygładzania, przy czym powstaje

mała ilość odpadów, szybkoschną-

ce i pozwalają uzyskiwać wysokie

wydajności tynkowania. Producen-

ci oferują gotowe, przygotowane

fabrycznie mieszanki tynkarskie.

Głównymi składnikami tynków

gipsowych jest przede wszystkim

wysokiej jakości niezanieczyszczony

gips, kruszywo kalibrowane (śred.

do 1,2 mm) i wiele uszlachetniają-

cych dodatków jak plastyfi katory,

opóźniacze i inne.

Tynki gipsowe produkuje się

w dwóch wersjach technologicz-

nych. Jako tynki maszynowe, które

wykonuje się na budowach przy za-

stosowaniu specjalnych agregatów

tynkarskich oraz jako tynki ręczne,

preferowane przy wykonawstwie

prac remontowych z niewielkimi po-

wierzchniami do otynkowania np.

do 50 m2.

W Europie Zachodniej tech-

nologia tynków gipsowych jest

powszechna w realizacjach bu-

downictwa mieszkaniowego wie-

lorodzinnego i jednorodzinnego.

Stosowana jest w wielu obiektach

użyteczności publicznej, takich jak:

szkoły, biura, szpitale itp., a także

na budowach różnych obiektów

usługowych (hotele, banki, markety

i inne). W Polsce w tej technologii

realizuje się coraz więcej inwestycji.

Dlaczego tynki gipsowe są przyczyną technologicznej rewolucji w wykańczaniu wewnętrznym powierzchni ścian i sufitów?W praktyce mogą być stosowane

wszędzie, oprócz pomieszczeń, któ-

re określamy jako ewidentnie mokre,

gdzie wilgoć występuje stale i w du-

żych ilościach. Są to przykładowo:

zakłady przetwórstwa żywności,

baseny pływackie, łaźnie. Stosując

technologię tynków gipsowych-

mechanicznych, prace tynkarskie

wykonuje się przeciętnie o 100%

szybciej niż w technologii tradycyj-

nej. Dla wykonania 100 m2 tynku

gipsowego potrzeba tylko 43 go-

dziny pracy, dla wykonania 100 m2

tynku tradycyjnego 95 godzin.

Obecnie koszt 1 m2 tynku gip-

sowego, maszynowego na ścianie

czy na sufi cie zrównał się w Polsce

z kosztem tynków cementowo-wa-

piennych wykonywanych ręcznie

wraz ze szpachlowaniem.

Należy przypuszczać, że te

korzystne parametry wydajności

Tynki gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów

W Polsce tynkowanie ścian czy sufitów stanowi do dzisiaj kłopotliwy problem wykonawczy. W większości przypadków jakość powierzchni uzyskiwanych przy zastosowaniu tradycyjnych technologii tynkowania (cement, wapno, piasek) jest niewystarczająca i niespójna z oczekiwaniami inwestora.

Ściana przed tynkowaniem

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/201024

KROK PO KROKU

(dwa razy szybciej) i równe koszty

obu tynków oraz gwarancja wyso-

kiej jakości wykończenia, wpłynęły

zdecydowanie na zainteresowanie

tynkami gipsowymi licznych inwe-

storów i projektantów. Szacuje się,

że obecnie rocznie w Polsce wyko-

nuje się dużo ponad 2 mln m2 tyn-

ków gipsowych. W wielu miastach

na budowach obserwować można

ekipy tynkarzy gipsowych.

Wynalazcą technologii tynko-

wania maszynowego jest fi rma

Knauf. To specjaliści tej fi rmy wiele

lat temu opracowali odpowiedni

materiał tynkarski na bazie gipsu,

który nadawał się do zastosowania

z maszyną mieszająco-pompującą.

Musiał spełniać konieczne warunki

plastyczności dla przesyłu wężem,

posiadać w miarę długi i stabilny

czas wiązania oraz jednorodną

strukturę, charakteryzować się do-

brą przyczepnością do podłoża i nie

mógł stwarzać żadnych problemów

wykonawczych na ścianie, aż do

ostatecznego wykończenia.

Obecnie fi rma Knauf należy do

największych producentów materia-

łów gipsowych w Europie. W swojej

ofercie tynków posiada cztery tynki

maszynowe. Są one produkowane

w workach po 30 kg i luzem (trans-

port cysternami).

MP-75 tynk gipsowy standar-

dowy,

MP-75L tynk gipsowy „lekki”,

MP-75F tynk gips.-wap., struk-

tura „fi lcowana”,

MP-75 G/F tynk gips.-wap.,

możliwa struktura „fi lcowana”

lub gładka,

Produkuje również tynki gipsowe

ręczne (w workach po 30 kg):

Rotband uniwersalny o podwyż-

szonej przyczepności,

Goldband-Neu tynk ścienny,

HP 100 szybki, renowacyjny,

Środki gruntujące, niezbędne

dla technologii tynków gipsowych

takich jak: Grundiermittel obniżają-

cy chłonność podłoża, Betonkon-

takt-90 poprawiający przyczepność

podłoża.

Jakie są charakterystyczne właściwości tynku gipsowego?Jest on określany terminem tzw. tynk

„ciepły”. Posiada, w przeciwieństwie

do tynków cementowo-wapien-

nych, bardzo niski współczynnik

przewodzenia ciepła kształtujący

się w przedziale od 0,25 do 0,35

W/mK. Tworzy przytulną atmosferę

w pomieszczeniu, a zarazem, po-

przez swoją dobrą izolacyjność ter-

miczną ma wpływ na oszczędzanie

energii cieplnej.

Przy pomocy tynków gipsowych,

bez trudu można uzyskiwać gładkie,

bardzo równe, dokładnie wykończo-

ne i bardzo estetyczne powierzch-

nie. Dopuszczalne obowiązujące

normatywne odchylenia równości

tynków, wynoszą 2 mm na długości

2 m i większość wykonawców nie

ma z tym problemu. Tynki gipsowe

są bardzo dobrym podłożem pod

powłoki malarskie, tapety lub płytki

ceramiczne. Stosować je można bez

ograniczeń w kuchniach, łazienkach

i piwnicach. Szybkie wysychanie

jest ważną zaletą tego materiału.

Już po pierwszej fazie wysychania,

uzyskuje wilgotność do 5,5% wa-

gowo (inne tynki 9,5–15%).Pełne

wyschnięcie następuje po 10 do 14

dniach i jest zależne od grubości

warstwy tynku, temperatury i wil-

gotności w pomieszczeniu. Po wy-

schnięciu jest odporny na ścieranie.

Bez problemu można wbijać w niego

gwoździe, nie odpryskuje.

Podstawowym składnikiem tyn-

ku jest gips (CaSO4 + 2 H

2O). Minerał

ten zawiera w sobie dwie molekuły

krystalicznej wody, które wyraźnie

wpływają na podwyższenie ognio-

odporności tego materiału. Podczas

ewentualnego pożaru, uwalniają się

w formie pary wodnej i wydatnie

spowalniają proces nagrzewania

otynkowanego elementu. Otulina

z tynku gipsowego pod względem

ognioodporności jest równoważna

otulinie betonowej.

Tynk gipsowy nie drażni skóry

ludzkiej, posiada taki sam jak ona

poziom współczynnika pH i taką

samą wielkość oporu dyfuzyjne-

go pary wodnej. Poprzez znaczną

porowatość, jest odpowiedzialny

za utrzymywanie się przyjemnego

klimatu we wnętrzach. Kiedy w po-

mieszczeniach otynkowanych tyn-

kiem gipsowym wystąpi nadmierna

wilgoć, wchłania ją, przekazując

z powrotem do wnętrza, kiedy po-

ziom wilgoci w pomieszczeniu wy-

raźnie się zmniejszy.

Co powinien zrobić wykonawca aby poprawnie, zgodnie z technologią, wykonać tynk gipsowy?W pierwszej kolejności musi wła-

ściwie ocenić podłoże i rozważyć,

czy nie jest konieczne jego zagrun-

towanie. Należy pamiętać, żeby

tynk gipsowy podczas wiązania na

ścianie lub sufi cie nie był za szyb-

ko pozbawiany wody w wyniku

dużej chłonności podłoża. W in-

nym skrajnym przypadku, gładkie

Ściana po maszynowym tynkowaniu

Ręczne wyrównywanie wszelkich niedoskonałości na tynku

Fot.

TY

NK

I

TYNKI 2/2010 25

KROK PO KROKU

i nie chłonne podłoża mogą być

przyczyną zjawiska „odparzenia”

tynku. Uwzględniając powyższe,

podłoża dzieli się na chłonne (np.

gazobeton), średnio chłonne (np.

cegła ceramiczna, silikatowa) i nie

chłonne lub gładkie (np. beton ).

Przy dużej chłonności powierzch-

ni, aby ją zmniejszyć, stosuje się

płynny środek gruntujący Grundier-

mittel, nanosząc go metodami ma-

larskimi (np. pędzlem, wałkiem).

Dla powierzchni średnio chłonnych

w zasadzie nie wymagane jest

gruntowanie. W przypadku murów

ceramicznych z szerokimi spoinami

wskazane jest wyrównanie chłon-

ności środkiem Grundiermittel, aby

uniknąć zjawiska wciągania tynku

na siatce spoin.

Na powierzchnie nie chłon-

ne lub gładkie, stosuje się środek

gruntująco-uszorstniający Beto-

kontakt-90. Jest to płynna miesza-

nina żywic z piaskiem kwarcowym.

Tworzy po wyschnięciu powłokę

przypominającą rzadki papier

ścierny. Nanosi się na powierzchnie

tak samo jak Grundiermittel, czyli

techniką malarską.

Prawie w każdym przypadku

przed gruntowaniem, aby uniknąć

późniejszych niespodzianek, należy

przeprowadzić dodatkowo wstęp-

ne badanie podłoża. Wykonuje się

tzw. „próbę ścierania”. Konieczne

jest sprawdzenie, czy powierzchnia

jest wolna od kurzu budowlanego

i luźnych niezwiązanych elemen-

tów. Aby związać cząsteczki kurzu

należy powierzchnię przed tynko-

waniem zwilżyć. Drugą – „próbę

skrobania”, wykonuje się, kiedy

podłoże przeznaczone do otyn-

kowania uległo wcześniejszemu

opaleniu ogniem lub było przemar-

znięte. Wówczas wszystkie luźne

części zeskrobuje się szczotką sta-

lową, a następnie odkurza i grun-

tuje środkiem Betokontakt-90.

Trzecia próba polega na sprawdze-

niu wilgotności powierzchni pod

tynkowanie. Najczęściej dotyczy

to powierzchni betonowych. Mo-

krym pędzlem zwilża się beton

wykonując jedno „maźnięcie” po

przekątnej. Gdy po 3–5 minutach

jasne zabarwienie w tym miejscu

ściemnieje, oznacza to, że podłoże

jest wystarczająco chłonne. Jeżeli

nie ściemnieje, to znaczy, że albo

beton ma wilgotność powyżej

2–3% wagowo i jest jeszcze za

mokry lub na powierzchni znajduje

się w nadmiernych ilościach środek

adhezyjny np. olej szalunkowy.

Można go wykryć stosując lampę

kwarcową, w świetle której środki

te fl uoryzują na zielono. Konieczne

jest usunięcie takich powłok. Nale-

ży bezwzględnie uważać żeby nie

tynkować w temperaturze poniżej

5°C, dotyczy to powietrza jak i po-

wierzchni do otynkowania.

Kolejną czynnością jest zamo-

cowanie na zaprawie gipsowej,

metalowych ochronnych listew na-

rożnych. Dotyczy to naroży ścian

i wszystkich krawędzi otworów

drzwiowych i okiennych. Czasami

koniecznym jest użycie listew tyn-

karskich pośrednich dla utrzymania

równości powierzchni. Stosuje się

je z reguły przy tynkowaniu dużych

i wysokich płaszczyzn np. ściany na

klatkach schodowych.

Przy technologii tynku maszyno-

wego, cykl wykonania powierzchni

„na gotowo” wynosi około 3 godzin

i jest zależny od temperatury po-

wietrza: im jest cieplej tym szybciej

i odwrotnie. Ten rytm narzuca dys-

cyplinę wykonawczą.

Po nałożeniu tynku na ścianę

lub sufi t metodą natrysku agre-

gatem tynkarskim (np. PFT G-4),

powierzchnię równa się wstępnie

łatą typu „h” (dł. 1,5 m). Po upły-

wie 80–100 min., kiedy tynk lekko

zmatowieje, doprowadza się po-

wierzchnię do wymaganej równo-

ści, wyciągając razem wszystkie

krawędzie zewnętrzne i wewnętrz-

ne. Kiedy tynk dalej przeschnie,

wyrównuje dalej powierzchnie pacą

stalową. Po odczekaniu nawilża się

tynk tzw. „mgłą wodną” (specjalna

końcówka węża) i wygładza pacą

gąbczastą („fi lcuje”). Po kolejnym

przeschnięciu, wykonuje się gła-

dzenie ostateczne pacą lub kielnią

stalową.

W Polsce, czteroosobowe bryga-

dy tynkarzy gipsowych, na obecnie

realizowanych obiektach uzyskują

już rzeczywiste dzienne wydajności

na poziomie od 80 do 120 m2. W du-

żej mierze zależy to od złożoności

powierzchni lub od poziomu wypo-

sażenia technicznego. Przy techno-

logii: kontener – silomat – agregat

G-4, wydajność jest najwyższa,

natomiast przy materiale workowa-

nym wsypywanym ręcznie do agre-

gatu G-4, wyraźnie niższa.

Na rynku polskim obecnie ofe-

rowane są dwa podstawowe tynki

maszynowe gipsowe fi rmy Knauf:

MP-75 i MP-75L. Należy zwrócić

uwagę na tzw. wydajność objęto-

ściową tych materiałów, która zde-

cydowanie rzutuje na koszt końco-

wy m2 tynku na ścianie.

W przypadku tynku MP-75 ze

100 kg suchej masy, po zarobieniu

go wodą w agregacie, uzyskuje się

100 l gotowej zaprawy natomiast

ze 100 kg tynku MP-75L (lekki), aż

125 l. Zużycie Tynku MP-75 średnio

wynosi 10 kg/m2/1 cm grubości,

przy tynku MP-75L wynosi 8 kg/

m2/1 cm grubości. Dodatkowo tynk

MP-75L jest bardziej plastyczny, tzn.

łatwiejszy w obróbce i mniej praco-

chłonny. Ze względu na zawartość

kruszyw lekkich jest „cieplejszy” od

MP-75 o 20%. Oba tynki posiadają

wspólną aprobatę techniczną ITB

AT-15-3124/98 z terminem ważno-

ści do 30 czerwca 2012 r.

Osobnym tematem są specjalne

urządzenia wykorzystywane przy

technologii tynkowania maszyno-

wego. Podstawowym jest agregat

tynkarski np. PFT G-4. Posiada

komorę wsypu suchego materiału

z pochylonym kołem nasypowym,

komorę mieszania z wodą, pompę

śrubową metalowo-gumową, któ-

ra przepycha zaprawę wężem pod

dużym ciśnieniem do końcówki

rozbryzgowej. Integralną częścią

tej maszyny jest sprężarka podająca

sprężone powietrze na koniec węża

dla rozbryzgu zaprawy na ścianę,

jednoczesnie tynkarz może koń-

cówką zdalnie włączać i wyłączać

agregat. Wydajność podawania

Fot.

TY

NK

I

Miejsca wymagające ręcznej interwencji

Ściana wytynkowana i pomalowana

TYNKI 2/201026

KROK PO KROKU

zaprawy wynosi od 6 do 55 l/min.

Ciśnienie podawania do 30 bar. Od-

ległość podawania do 50 m.

Dla poprawy logistyki dostaw

tynku luzem na budowy, a zarazem

podwyższenia wydajności prac tyn-

karskich, niezbędne jest stosowanie

dodatkowo pneumatycznego urzą-

dzenia tłoczącego suchą zaprawę

tynkarską z kontenera stojącego

na placu budowy do agregatu we-

wnątrz budynku. Silomat fi rmy PFT,

bo tak się nazywa to urządzenie, jest

w pełni zintegrowany z agregatem

G-4. Można nim przesuwać suchą

masę nawet na odległość 190 m.

z wydajnością 20 kg/min.

Powoli staje się coraz po-

wszechniejsze stosowanie tynków

gipsowych ręcznych. Wykorzystuje

się je z powodzeniem w pracach

renowacyjnych i remontowych.

W przeciwieństwie do tynków ma-

szynowych, czas ich wykonania

jest krótszy i wynosi 1,5 godziny. To

oznacza, że tynkarz w tym czasie

ostatecznie wykańcza tynkowaną

powierzchnię.

Tynki ręczne miesza się z wodą

przy pomocy mieszadła napędza-

nego wiertarką. Na podłoże na-

kłada się je ręcznie, pacą od dołu,

dążąc do w miarę równego rozło-

żenia masy. Wszystkie pozostałe

czynności obróbki są identyczne

jak przy tynkach maszynowych.

Nawet stosowane narzędzia są

takie same.

Obecnie najbardziej popular-

ne w Polsce są dwa tynki gipso-

we ręczne fi rmy Knauf: Rotband

i Goldband. Są to produkty worko-

wane po 30 kg.

Tynk Rotband, ze względu na

swoją dużą przyczepność do pod-

łoża, określa się jako uniwersalny

i może być stosowany bez ograni-

czeń do tynkowania ścian i sufi tów.

Szczególnie nadaje się do tynkowa-

nia powierzchni w kuchniach i łazien-

kach. Minimalna grubość to 5 mm.

Pod okładziny ceramiczne zaleca się

warstwę minimum 10 mm.

Tynk Goldband posiada nieco

niższe parametry, ale idealnie nadaje

się do tynkowania ścian murowa-

nych. Zaleca się żeby minimalna

grubość tynku wynosiła 8 mm. Oba

tynki Rotband i Goldband, posiadają

wspólną aprobatę techniczną ITB

AT-15-3047/98 z terminem ważno-

ści do 30 kwietnia 2003 r.

Tynki ręczne z powodzeniem

wykorzystują małe fi rmy rzemieśl-

nicze. Ostatnio zainteresowały się

nimi też fi rmy wymieniające okna,

stosując do obróbek wewnętrznych

ościeży.

Ze względu na niedokładności

w pracach murarskich czy betono-

wych, średnia grubość tynku gip-

sowego w Polsce wynosi obecnie

średnio 2 cm. Minie jeszcze wiele

czasu zanim spadnie do poziomu

nominalnego czyli 1 cm.

Opracowano na podstawie materiałów firmy Batex.

http://www.tynkiagreagatem.eu/

Wydawca: Polskie Centrum Budownictwa Difin i Müller Sp. z o.o., ul. Starościńska 1B/2, 02-516 Warszawatel. (22) 646 75 21-22, info@monolityczne.com.pl

Wyposażenie do ochronyosobistej

Narzędzia ręczne i elektryczne

Środki i akcesoria doczyszczenia i konserwacji

ceramiki

WSZYSTKO DLAPROFESJONALISTÓWW BUDOWNICTWIE

www.rubi.comRUBI POLSKA Sp. z o.o.ul. Karczunkowska 43

arszawa olskal. 4 44 a 4 44 4

www.ru .co www.cu an.corubipolska@rubi.com

TYNKI 2/2010

SPRZĘT

RUSZTOWANIA

28

Wspólnoty mieszkaniowe i Spół-

dzielnie ruszyły pełną parą do ocie-

plania i modernizacji budynków,

aby wykorzystać ładną pogodę. Je-

sienne słoty i nocne przymrozki nie

sprzyjają pracom przy wykonywaniu

elewacji budynków, bo tempera-

tura zarówno w dzień jak i w nocy

nie może spaść poniżej 4°C. Takie

warunki pogodowe wymagane są

przy przyklejaniu płyt izolacyjnych,

a także przy kładzeniu tynków

zewnętrznych. W trakcie realizacji

prac elewacyjnych wykorzystywane

są rusztowania stojące i wiszące.

Każdy z prezentowanych poniżej

systemów ma swoje zalety i wady.

Do inwestora i wykonawcy należy

wybór, który system będzie lepszy

dla danego obiektu.

Rusztowania stojącePodstawową zaletą rusztowań sto-

jących jest to, że praca przy elewacji

może się odbywać jednocześnie na

wielu poziomach, co przekłada się

na szybkie tempo prac.

Cały budynek może być obsta-

wiony rusztowaniami i przy niesprzy-

jających warunkach pogodowych,

takich jak silny wiatr, czy deszcz,

dzięki zastosowaniu siatek i plandek

przypinanych do rusztowań, chro-

ni się wykonywaną powierzchnię

ściany, aby jakość elewacji była bez

zarzutu i nie sprawiała problemów

w przyszłości np. poprzez miejsco-

we odpadanie tynku.

Dodatkowo, dzięki siatkom

rusztowaniowym, podwyższa się

bezpieczeństwo pracujących na

wysokościach ludzi, a także osób

przechodzących obok bloku, bo

siatka zabezpiecza przed spada-

niem narzędzi i innych przedmiotów

wykorzystywanych w trakcie prac

elewacyjnych.

Wadą rusztowań stojących jest

dość długi czas ich montażu i de-

montażu, który musi być wykonany

przez wykwalifi kowane osoby. Nie

jest proste przestawienie rusztowa-

nia z jednego miejsca w drugie.

Rusztowania stojące wymaga-

ją odpowiedniego przygotowania

terenu i posadowienia na stabilnym

gruncie. Wiąże się to często ze

zrujnowaniem otaczającej budynek

zieleni. Samo przygotowanie stabil-

nego podłoża bywa bardzo praco-

chłonne i czasochłonne.

Problemem dla mieszkańców

remontowanego budynku, przy

wykorzystywaniu rusztowań stoją-

cych, może być zwiększone ryzyko

włamań do mieszkań. Rusztowania

dają nieograniczony dostęp do okien

i balkonów, co skrzętnie wykorzy-

stuje element przestępczy. Dlatego

niektórzy lokatorzy budynku de-

cydują się na pozostanie w domu

przez cały okres renowacji.

Wykorzystywane na rusztowa-

niach stojących siatki często zasła-

niają okna mieszkańcom bloku, co

jest dla nich dodatkowym dyskom-

fortem podczas modernizacji.

Rusztowania stojące muszą

być kotwione do elewacji, aby były

stabilne i bezpieczne. Wiąże się

to z nawierceniem dodatkowych

Rusztowania stojące czy wiszące?

Sezon budowlany w pełni. Przy pracach elewacyjnych wykorzystywane są najczęściej rusztowania stojące, ale także wiszące. Które z nich są lepsze? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie porównując obie technologie.

Rusztowania stojące osłonięte siatką zabezpieczającą Wykorzystanie rusztowań stojących i platform masztowych

Fot.

TY

NK

I

SPRZĘT

TYNKI 2/2010 29

otworów, które należy zaszpachlo-

wać i pomalować przed demonta-

żem rusztowania. Mimo to, często

są widoczne miejsca kotwień na

elewacji.

Mnogość podestów przy rusz-

towaniach stojących utrudnia do-

stęp do malowanej powierzchni

ściany, co może uwidaczniać się

po zdjęciu rusztowania. Pasy mają

charakter poziomy, tam gdzie prze-

biegały podesty.

Rusztowania wisząceRusztowania wiszące na stalowych

linach są bardzo szybkie w mon-

tażu i łatwe do przemieszczania

w inne miejsce. Jest to ich podsta-

wową zaletą.

Dzierżawa rusztowania wiszą-

cego jest tańsza niż dzierżawa rusz-

towania stojącego. Trzeba jednak

mieć tyle maszyn, aby zapewnić

jednoczesną pracę na całej długo-

ści ściany, ze względu na technikę

nakładania tynku, który może mieć

różne kolory, jeśli nie zachowa się

ciągłości prac.

Rusztowania wiszące nie blokują

okien, tak jak rusztowania stojące,

przez co mieszkańcy modernizo-

wanego bloku nie mają ograniczo-

nej ilości światła wpadającego do

mieszkania.

Zaletą rusztowań wiszących jest

brak śladów po kotwach mocu-

jących, jakie powstają na elewacji

podczas prac przy wykorzystaniu

rusztowań stojących.

Niewątpliwą zaletą rusztowań

wiszących jest to, że nie rujnują

zieleni wokół bloku, na którym są

zawieszone.

Aby zastosować na budynku

rusztowanie wiszące musi być speł-

niony jeden podstawowy warunek

– dach tego budynku musi być pła-

ski i bardzo mocny (najlepiej żelbe-

towy), bo tego wymaga konstrukcja

zawieszenia urządzenia. Ze względu

na fakt, że jest to swoiste ogranicze-

nie, przyjmijmy je jako wadę ruszto-

wań wiszących.

Ograniczeniem jest również

szerokość urządzenia, która wynosi

maksymalnie 6 m. Problemem może

być odpowiednie dobranie szeroko-

ści rusztowań do długości budynku,

co przekłada się na zasięg pracy

pracownika wykonującego elewa-

cję. Mogą powstawać, widoczne po

ukończeniu prac przy elewacji pasy

pionowe, które wyznaczały zasięg

prac, lub wynikły z kładzenia tynku

w różnym czasie. Dlatego bardzo

ważne jest, aby wszystkie urządzenia

pracowały jednocześnie na tym sa-

mym poziomie. Unika się w ten spo-

sób zmian kolorystycznych tynku.

Wybór typu rusztowań leży

w gestii inwestora i wykonaw-

cy. Przedstawione powyżej zalety

i wady każdego systemu pomogą

być może w podjęciu decyzji. Należy

wziąć pod uwagę wiele aspektów,

rozpatrzeć „za” i „przeciw” dla kon-

kretnego przypadku, bo przecież

każda budowa jest inna i wymaga

indywidualnego podejścia.

mgr Aleksander Młynarczuk, Fasada Polska

Fot.

TY

NK

I

Przykład bardzo prostego rusztowania wiszącego Posadowienie rusztowania wiszącego na dachu

Fot.

TY

NK

I

Praca na rusztowaniu wiszącym

TYNKI 2/2010

SPRZĘT

RUSZTOWANIA

30

Maksymalna wysokość ruszto-

wania Ringer wynosi 54 m bez

dodatkowego projektu (najwyżej

zostało ustawione w Rosji, bo na

wysokość aż 120 m). Dopuszczalne

obciążenie podestu to 200 kg/m2.

Standardowy podest rusztowania

ma 2,5 m długości oraz 60 cm

szerokości – jest to optymalna

szerokość dla większości prac ele-

wacyjnych. Odpowiedni sposób

montażu podestów, pozwala na

ich montaż i demontaż bez ko-

nieczności demontażu dociska-

jącej je ramy pionowej wyższej

kondygnacji.

Zaletą takiego rozwiązania

jest umożliwienie zdemontowania

pojedynczego pionu rusztowania

bez konieczności rozbiórki całego

rusztowania oraz demontowanie

rusztowania z jednej strony i w tym

samym czasie montowanie go

z drugiej – tzw. „rusztowanie pły-

wające”. Przykładowo posiadając

500 m2 rusztowania na ścianie

1000 m2, możliwy jest demontaż

części elementów z jednej strony

i tym samym montaż ich z drugiej

strony rusztowania, bez koniecz-

ności rozbierania całego zestawu.

Montaż rusztowania jest szybki

i prosty, nie wymaga używania do-

datkowych narzędzi.

Zamiast tradycyjnie montowa-

nych dwóch poręczy oraz stężenia,

Ringer Doppelgeländer

Ringer Doppelgeländer to typowe rusztowanie elewacyjne z pełną dokumentacją techniczno-ruchową, nie wymagające żadnych specjalnych obliczeń, które wiążą się z dodatkowymi kosztami. Dokumentacja techniczno-ruchowa (DTR) określa zasady, warunki i sposób montażu rusztowania, dopuszczalne wymiary i obciążenia rusztowania, sposób stężania i kotwienia, a certyfikat na Znak Bezpieczeństwa „B” gwarantuje wysoki poziom bezpieczeństwa przy pracy na rusztowaniu z tzw. „podwójną barierką”.

Fot.

Rin

ger

SPRZĘT

TYNKI 2/2010 31

fi rma Ringer proponuje „podwójną

barierkę”: jeden element monto-

wany na każdym polu, spełnia dwie

funkcje – ochronną i stężającą. Naj-

dłuższy standardowy element sys-

temu ma 2,5 m, a to z kolei przekła-

da się na wygodę magazynowania

i obniżenie kosztów transportu.

Bogaty asortyment elementów

dodatkowych minimalizuje ogra-

niczenia, które wynikają podczas

ustawiania konstrukcji na skompli-

kowanych budynkach:

podesty o zróżnicowanej długo-

ści – są przydatne, gdy zachodzi

potrzeba wstawienia rusztowa-

nia w wąską przestrzeń;

ramy korygujące (regulowane

lub tzw. „połówki”) – pozwalają

na ustawiane rusztowań na te-

renie o znacznej różnicy wyso-

kości;

ramy przejściowe (pasażowe)

– umożliwiające wykonanie

przejścia pod rusztowaniem;

łączniki kotwiące o zróżnico-

wanej długości – pozwalają

zakotwić rusztowania usta-

wione w znacznej odległości

od obiektu;

konsole poszerzające i trawer-

sy – służące do poszerzania

rusztowania lub przesuwania

jego osi;

dźwigary przejściowe – do wy-

konywania przejazdów i omijania

przeszkód o dużej rozpiętości;

ramy obejściowe – stosowane do

obudowywania poziomych wy-

stępów budynków, okapów itp.;

konstrukcje daszków ochron-

nych;

uchwyty do wciągania ręcznego;

ramy dekarskie – niezastąpione

podczas robót na dachu.

Warto również podkreślić, iż

rusztowanie Ringer Doppelgeländer

jest systemem bardzo bezpiecznym

– potwierdzają to liczne certyfi katy,

w tym Certyfi kat na Znak Bezpie-

czeństwa „B” wydany przez Instytut

Mechanizacji Budownictwa i Gór-

nictwa Skalnego.

Fot.

Rin

ger

TYNKI 2/2010

PRODUKTY

NOWOŚCI

32

SZPACHLA GIPSOWAFirma Franspol wprowadza na rynek

nowy produkt – Szpachlę Gipsową

Aqua S-4. Mieszanka polecana jest

przede wszystkim do stosowania

w pomieszczeniach o zwiększonej

wilgotności.

Sporządzona ze szpachli za-

prawa cechuje się znakomitą przy-

czepnością i łatwo rozprowadza się

po powierzchni. Przeznaczona jest

do prac remontowych, wykończe-

niowych i dekoracyjnych. Nadaje

się idealnie do gładzenia ścian tuż

przed malowaniem lub tapetowa-

niem. Może służyć do ostateczne-

go wypełniania rys i ubytków na

tynkach. Wykorzystuje się ją do

szpachlowania powierzchni beto-

nowych, cementowo-wapiennych

i cementowych wewnątrz po-

mieszczeń.

Dzięki innowacyjnym rozwią-

zaniom zaprawa posiada pod-

wyższoną odporność na działanie

wody. Dodatki środków modyfi-

kujących nie pozwalają wedrzeć

się wilgoci w strukturę gipsu. Jako

wysokiej jakości produkt wolno-

wiążący, wykazuje po wyschnięciu

wysoką odporność również na

parę wodną.

Szpachla dostępna jest w opa-

kowaniu 20 kg. Wkrótce ma się po-

jawić także opakowanie 5 kg.

GRUNT UNIWERSALNYGrunt Uniwersalny Tytan Profes-

sional to wielofunkcyjny środek

przygotowany specjalnie z myślą

o profesjonalnych pracach wykoń-

czeniowych prowadzonych zarów-

no na zewnątrz, jak i wewnątrz

budynków.

Grunt jest emulsją na bazie wod-

nej dyspersji żywicy akrylowej. Znaj-

duje zastosowanie przy gruntowaniu

powierzchni chłonnych i porowa-

tych, takich jak beton, gazobeton,

płyty cementowe i gipsowo–kar-

tonowe czy tynki gipsowe, cemen-

towe lub cementowo-wapienne.

Zwiększa ich przyczepność przed

położeniem materiałów wykończe-

niowych, pełniąc rolę podkładu pod

różnorodne warstwy wierzchnie

(farby, tynki, tapety, kleje).

Grunt znakomicie wyrównuje

nierównomierną chłonność podłoży

mineralnych oraz zmniejsza chłon-

ność podłoży porowatych chroniąc

je przed szkodliwym wpływem wil-

goci. Emulsja likwiduje pylenie i nad-

mierne ścieranie powierzchni prze-

znaczonych pod płytki ceramiczne.

NATRYSKOWY TYNK SILIKONOWYFirma Lakma wprowadza nowy na-

tryskowy tynk silikonowy Porolit QS.

Produkt przeznaczony jest do obiek-

tów o najwyższych wymaganiach do-

tyczących paroprzepuszczalności i od-

porności na warunki atmosferyczne.

Porolit QS jest nowoczesną masą

tynkarską, przeznaczoną do wyko-

nywania cienkowarstwowych, de-

koracyjnych tynków wewnętrznych

i zewnętrznych na podłożach wy-

konanych z zapraw cementowych,

betonów lub zaprawy klejowej.

Wyprodukowany jest na bazie żywic

silikonowych ze specjalnie dobrany-

mi wypełniaczami mineralnymi, pig-

mentami i modyfi katorami. Produkt

posiada doskonałe walory dekora-

cyjne, dużą paroprzepuszczalność,

hydrofobowość i wysoką odporność

na warunki atmosferyczne. Szcze-

gólnie polecany jest do stosowania

w zestawie z systemem ociepleń

z wełny mineralnej i elewacji na-

rażonych na działanie wilgoci. Ze

względu na wyjątkowo niski ciężar

właściwy produkt dedykowany jest

do aplikacji metodą natryskową, po-

zwalającą uzyskać o 100% większą

wydajność w porównaniu z trady-

cyjnymi masami tynkarskimi.

Tynk dostępny jest w 71 kolorach

podstawowych i systemie koloro-

wania Lakma (380 kolorów z bazy

NCS). Struktura typu „baranek”.

Grubość ziarna wynosi 1,5 i 2,0 mm.

PŁYTA IZOLACYJNAW ofercie fi rmy Rockwool Polska

pojawił się nowy produkt – dwu-

gęstościowa płyta fasadowa Fron-

trock Max E. Płyta przeznaczona

jest do izolacji termicznej budynków

w bezspoinowych systemach ocie-

pleń (ETICS lub BSO).

Warstwa zewnętrzna płyty

wykonana jest z twardej wełny

mineralnej o dużej gęstości, dzięki

czemu stanowi stabilne podłoże dla

mocowania mechanicznego, za-

prawy zbrojącej i tynku. Specjalnie

utwardzona wierzchnia warstwa

płyty chroni elewację przed szko-

dliwym działaniem zewnętrznych

czynników mechanicznych i atmos-

ferycznych. Warstwa wewnętrzna

płyty jest natomiast wykonana ze

sprężystej wełny mineralnej. Dzięki

temu łatwiej ją dopasować nawet

do nierównej ściany oraz zminima-

lizować występowanie liniowych

mostków termicznych. Właści-

wości termiczne płyty powodują,

że izolacja wykonana przy użyciu

płyt Frontrock Max E skutecznie

chroni budynek przed utratą ciepła.

Deklarowany współczynnik prze-

wodzenia ciepła produktu wynosi

0,036 W/mK.

Nowa płyta charakteryzuje się

także bardzo dobrymi właściwo-

ściami mechanicznymi. Deklaro-

wane obciążenie punktowe przy

odkształceniu 5 mm wynosi 250 N.

Natomiast jej wytrzymałość na roz-

ciąganie prostopadłe do powierzch-

ni czołowych (rozrywanie) TR wy-

nosi 10 kPa.

Płyty dostępne są w sprzedaży

od kwietnia 2010 r.

MIESZARKA ELEKTRYCZNAWśród grupy produktów przezna-

czonych do intensywnego użytko-

wania pojawiła się nowa mieszarka

Graphite 58G782.

Fot.

Fra

nspo

l

Fot.

Sel

ena

Fot.

Lak

ma

Fot.

Roc

kwoo

l

PRODUKTY

TYNKI 2/2010 33

Napędzane stabilnym silnikiem

o mocy 1200 W elektronarzędzie

świetnie nadaje się do mieszania

farb, zapraw i betonów. Za przeka-

zanie mocy odpowiada dwubiego-

wa przekładnia z możliwością płyn-

nej regulacji prędkości obrotowej

(na I biegu: 0–580 obr./min., na II

biegu: 0–760 obr./min.).

Trwałość niezbędną w cięż-

szych warunkach pracy zapewnia

wykonana ze stopu aluminium

obudowa przekładni. Takie rozwią-

zanie gwarantuje solidne osadzenie

mechanizmu przeniesienia napędu

oraz dużą odporność na naciski

boczne. Mieszarka jest wzorem

w kwestii wygody użytkowania.

Składa się na to m.in. wykonanie

z ułatwiających chwyt materiałów,

ergonomiczny kształt rękojeści,

blokada przypadkowego włącze-

nia oraz niska masa. Producent

dostarcza urządzenie w komplecie

z dwuczęściowym mieszadłem

oraz walizką do transportowania

i przechowywania. Warta podkre-

ślenia jest również 2-letnia gwaran-

cja typu door-to-door, którą objęty

jest produkt.

INNOWACYJNA KOTWABaumit KlebeAnker Duplex to

kotwa o długości 138 mm. Jej za-

daniem jest stworzenie nośnego

podłoża, do którego mocowane są

płyty styropianowe. Zastosowanie

innowacyjnych kołków sprawia,

że nie ma potrzeby zrywania ist-

niejącego materiału izolacyjne-

go, ani klejenia do niego nowych

warstw. Konstrukcja kotwy opiera

się na części nośnej oraz charakte-

rystycznym talerzyku z fabrycznie

mocowaną siatką wzmacniającą

oraz na stalowym, wkręcanym

trzpieniu. Kotwa przenosi obcią-

żenie pochodzące z nowej war-

stwy ocieplenia bezpośrednio na

konstrukcję nośną budynku, nie

powodując obciążenia warstwy

istniejącej.

Minimalna głębokość kotwie-

nia kołka wynosi 40 mm. Zaleca

się stosowanie minimum 6 koł-

ków na 1 m2 w rozstawie co 40 cm

w pionie i poziomie oraz w odle-

głości 10 cm od krawędzi ściany

budynku i startowej listwy cokoło-

wej. Głębokość całkowita otworu

to ok. 150 mm. Rozwiązanie może

być stosowane tylko w przypadku,

gdy nowym ociepleniem są płyty

styropianowe.

TYNK GIPSOWY RĘCZNYTynk Gipsowy Ręczny Gamma,

jaki wprowadziła właśnie na rynek

Dolina Nidy, służy do wykonywa-

nia jednowarstwowych wypraw

tynkarskich we wnętrzach. Nadaje

się do stosowania na podłożach

betonowych, jak również z cegły

wapienno-piaskowej i elementów

ceramicznych. Wszędzie wyróżnia

go dobra przyczepność.

Tynk jest nowoczesną mie-

szanką, produkowaną na bazie

gipsu syntetycznego oraz wypeł-

niaczy mineralnych i dodatków

chemicznych. Zaprawa uzyskana

po wymieszaniu mieszanki z wodą

jest bardzo wydajna, plastyczna,

łatwa w obróbce. Odznacza się

dobrą przyczepnością do podło-

ża. Czas obróbki zaprawy tynkar-

skiej dobrany jest optymalnie dla

ręcznej technologii wykonywania

tynków gipsowych. Powierzchnia

gotowego tynku jest równa, gład-

ka, twarda i stanowi doskonałe

podłoże pod malowanie, tapeto-

wanie lub układanie okładzin ce-

ramicznych. Zastosowanie tynku

gipsowego zapewnia korzystny

mikroklimat w pomieszczeniach,

pozytywnie wpływający na zdro-

wie i samopoczucie człowieka.

Warstwa tynku charakteryzuje się

również parametrami korzystnymi

pod względem izolacyjności ciepl-

nej i akustycznej. Jest też całkowi-

cie niepalna.

Zużycie tynku wynosi średnio

ok. 0,85 kg/m2, przy grubości war-

stwy 1 mm.

Produkt spełnia wymagania PN-

EN 13279-1:2009, ma deklarację

zgodności EC nr 25, Atest Higienicz-

ny PZH oraz świadectwo z zakresu

higieny radiacyjnej.

AKRYL MALARSKIAkryl malarski, nowość w ofercie

Den Braven jest plastyczno-ela-

stycznym, modyfikowanym kitem

uszczelniającym na bazie wod-

nej dyspersji akrylowej. Może on

służyć jako materiał wygładza-

jący dowolną powierzchnię oraz

stanowi doskonały podkład pod

późniejsze malowanie nie tylko

ścian czy sufitów, ale również

fug. Zawiera specjalne dodatki

minimalizujące przebarwienia.

Pozwala także uniknąć zjawiska

spękań w powłokach malarskich

na fugach akrylowych, podczas

schnięcia farby położonej na nie-

odpowiednim podkładzie.

Po odparowaniu wody akryl

malarski tworzy mocne i wysoce

plastyczno-elastyczne wiązanie,

dzięki czemu ma szerokie zastoso-

wanie podczas prac budowlanych.

Jego właściwości wiążące sprawiają,

że doskonale sprawdza się nie tyl-

ko podczas wypełniania ubytków

w ścianach i stropach, ale również

jako uszczelniacz spoin narożnych

w połączeniach elementów kon-

strukcyjnych i budowlanych np. przy

zabudowach z płyt gipsowo-karto-

nowych.

Nie bez znaczenia pozostaje

również fakt, że akryl malarski jest

produktem całkowicie bezwon-

nym. Dodatkowo jest on ekolo-

giczny oraz neutralny chemicznie,

oraz nie powoduje korozji meta-

lowych powierzchni, z którymi się

styka.

Fot.

Gra

phite

Fot.

Baum

it

Fot.

Dol

ina

Nid

y

Fot.

Den

Bra

ven

TYNKI 2/201034

PRODUKTY

OCIEPLENIA

Ekstremalne fasadySystem ociepleń Carbon fi rmy Capa-

rol został stworzony z myślą o kom-

pleksowym zabezpieczeniu elewacji

przed uszkodzeniami mechaniczny-

mi i termicznymi. Zawiera włókno

węglowe będące jednym z najtrwal-

szych materiałów na Ziemi. Dlatego

wytrzymuje nawet 10-krotnie więk-

sze obciążenia niż dotychczas znane

na rynku rozwiązania. Dodatkowo

zabezpiecza dom przed wilgocią

i naruszeniem struktury powierzchni

w wyniku oddziaływania mikroorga-

nizmów. Ocieplona systemem Car-

bon ściana „oddycha” i nie nasiąka

wodą. To gwarantuje estetyczny

wygląd fasady i jej ochronę przed

powstawaniem rys, i pęknięć na

długie lata.

Siła z węglaSystem ociepleń Carbon swoją siłę

zawdzięcza zastosowaniu węgla

– czterowiązaniowego pierwiastka

o imponującym działaniu i wszech-

stronnym zastosowaniu. Węgiel oraz

jego pochodne – diament, grafi t

i włókno węglowe – można nazwać

cudem we wszystkich dziedzinach,

w których wymagana jest najwyższa

wytrzymałość. Jest to materiał znaj-

dujący zastosowanie w Formule 1,

jachtach wyczynowych, sportach sa-

mochodowych, a także w świecie ro-

botów. Te parametry czynią włókno

węglowe idealną bazą dla nieznisz-

Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń

Carbon to jedyny na rynku zbrojony włóknami węglowymi system ociepleń. Dzięki zastosowaniu najnowocześniejszej technologii i najwyższej jakości materiałów, wyróżnia go niespotykana wcześniej trwałość i kolorystyka elewacji.

Fot.

Cap

arol

PRODUKTY

35TYNKI 2/2010

czalnych i długowiecznych warstw

ochronnych elewacji. Dlatego też,

dzięki wykorzystaniu najnowocze-

śniejszej technologii oraz najwyższej

jakości surowców, masy szpachlo-

we CarboNit i CarbonSpachtel, tynk

strukturalny CarboPor oraz farba

elewacyjna CarboSol fi rmy Caparol to

materiały o ogromnej trwałości.

W przeciwieństwie do typo-

wych powłok fasadowych, system

ociepleń Carbon jest wytrzymały

na mikrodrgania, a zawarte w nim

długie włókna węglowe gwaran-

tują odporność na naprężenia hi-

grotermiczne (wynikające z różnic

temperatur). Warstwa wykonana

z produktów Carbon tworzy więc

swoistego rodzaju kamizelkę kulo-

odporną, trudną do przebicia i eks-

tremalnie wytrzymałą na uszkodze-

nia mechaniczne i termiczne.

Idealne barwy i długotrwała czystośćDo niedawna kolory intensywne

i bardzo ciemne zastosowane na ze-

wnątrz szybko blakły pod wpływem

promieni UV, a poprzez absorpcję

ciepła słonecznego powodowały

mikronaprężenia powierzchniowe

skutkujące mikrouszkodzeniami

elewacji. System ociepleń Carbon

umożliwia zastosowanie na fasa-

dach soczystej palety barw do tej

pory niemożliwej do wykorzystania.

Kolory pozostają na długo inten-

sywne, również dzięki właściwo-

ściom samoczyszczącym ścian za-

bezpieczonych systemem Carbon.

Dzięki procesom chemicznym za-

chodzącym pod wpływem światła,

nawet na obszarach o dużym za-

nieczyszczeniu powietrza elewacja

pozostaje czysta.

Fasady nie do pobiciaRenowacja i konserwacja fasady

nie są kosmetycznymi poprawkami

wyglądu budynku, ale inwestycją

mającą na celu ochronę murów.

Eleganckie i zadbane są nie tylko

wizytówką domu, ale także jego

powłoką ochronną. Zastosowanie

systemu Carbon gwarantuje ja-

kość i trwałość nawet wtedy, gdy

pierwotna warstwa tynku, nad-

gryziona zębem czasu, utraci część

swoich właściwości. Wszystko to

oznacza w praktyce, że system

ociepleń Carbon stanowi zabezpie-

czenie fasad przed zbłąkanymi pił-

kami, opartymi rowerami, a nawet

ostrymi i twardymi przedmiotami

takimi jak nóż, kamień czy kawałek

metalu.

Aktywne samooczyszczanie

się fasad wspomagane efektem

perlenia, znakomita paroprzepusz-

czalność porównywalna z wełną

mineralną, niespotykana odporność

mechaniczna i stabilność termiczna

nawet skrajnie ciemnych kolorów

decydują o trwałości elewacji Car-

bon i bezpieczeństwie ich użytko-

wania.

Wybrane elementy składowe systemu ociepleń Carbon firmy Caparol – tynk CarboPor i farba CarboSol

Fot.

Cap

arol

TYNKI 2/2010

PRODUKTY

OCIEPLENIA

36

Do podwyższenia standardu życia

przyczyniają się nie tylko oszczę-

dzające energię rozwiązania tech-

nologiczne, ale również te zapew-

niające zdrowie i ekologię. Materiały

izolacyjne powinny gwarantować

oszczędność energii, maksymal-

ną termoizolacyjność, najwyższy

poziom ognioodporności oraz nie

mogą zawierać składników rako-

twórczych.

Thermo-Max to tynk termoizo-

lacyjny chroniący przed chłodem,

hałasem, wilgocią, wodą i ogniem.

Składa się z komponentów bez-

piecznych dla zdrowia, więc gwa-

rantuje nie tylko oszczędność energii

cieplnej, czasu, nakładów pracy, ale

i bezpieczeństwo, komfort i ekolo-

gię. Thermo-Max dystrybuowany

przez fi rmę Thermo System Izabela

Mejsner to gotowa do użycia wie-

loskładnikowa substancja w postaci

suchej mieszanki proszkowej, stoso-

wana do termoizolacji, wygłuszania

i wykończenia (również dekora-

cyjnego) fasad budynków, ścian,

wnętrz, podłóg, dachów, wnęk

okiennych, balkonów i tarasów.

Charakteryzuje się bardzo do-

brymi właściwościami termoizolu-

jącymi, wysokim poziomem izolacji

akustycznej, paroprzepuszczalno-

ścią, mrozoodpornością i odporno-

ścią na przenikanie wody (odporno-

ścią na nasiąkanie wodą).

IzolacjaWspółczynnik przewodzenia ciepła

Thermo-Max wynosi 0,05 W/mK.

Zastosowanie Thermo-Max gwa-

rantuje wyeliminowanie mostków

chłodu. W budynkach, w których

zastosowano ten rodzaj izolacji,

koszty ogrzewania i klimatyzacji

ulegają zmniejszeniu. Thermo-Max

zapewnia więc oszczędność ener-

gii, wpływa na obniżenie kosztów

ogrzewania, a także zmniejszenie

zużycia opału, co w konsekwencji

wpływa na ograniczenie zanie-

czyszczenia powietrza.

Naturalna dźwiękoszczelna

struktura Thermo-Max (poziom

dźwiękoszczelności 43 db/2 cm pro-

duktu) zapewnia ciszę w pomiesz-

czeniach, a także eliminuje echo

i szum, tworząc dobrą akustykę.

Wysoka paroprzepuszczalność

i porowata struktura Thermo-Max

powodują, że wilgoć jest wydalana

na zewnątrz budynku i gwarantuje

szybki drenaż ścian. Produkt od-

parowuje wilgoć ze ścian, nie nisz-

cząc struktury tynku. Cecha ta jest

szczególnie ważna w przypadku

termorenowacji oraz remontu sta-

rych obiektów charakteryzujących

się podwyższoną wilgotnością.

Thermo-Max posiada klasę nie-

palności równą A1, co oznacza, że

w przypadku pożaru nie wydziela

szkodliwych dla zdrowia gazów

i dymów, oraz że wytrzymuje tem-

peraturę do 500°C. Wstrzymując

Termoizolacyjny tynk Thermo-Max

Ściany tworzą barierę między wnętrzem domu, a środowiskiem zewnętrznym. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej izolacji można zapewniać mieszkańcom większy komfort cieplny i akustyczny, a jednocześnie ograniczyć ucieczkę ciepła z pomieszczeń. Poniżej przedstawiamy system ociepleń Thermo-Max, w którym połączono termoizolację, oszczędność i ekologię.

Dane techniczne tynku Thermo-MaxGęstość suchej substancji 320 kg/m3 ±10%

Współczynnik przewodzenia ciepła0,065 W/mK0,05 W/mK po 120 dniach

Wytrzymałość na nacisk CS II 1,6 N/mm2

Wchłanianie wilgoci/wody W1

Adhezja 0,6 N/mm2

Klasa palności A1 materiał niepalny

Gotowość do malowania przy sprzyjających warunkach 40 godzin po naniesieniu tynku

Termin ważności 18 miesięcy (przy przechowywaniu w wymaganych warunkach)

Sposób aplikacji ręcznie lub przy pomocy agregatu tynkarskiego

Zużycie 3,0–3,5 kg/1 m2/1 cm

Fot.

The

rmo

Syst

em

PRODUKTY

TYNKI 2/2010 37

OCIEPLENIA

rozprzestrzenianie się ognia, prze-

dłuża czas opierania się pożarowi

przez stalowe czy żelazne części

konstrukcji budynku.

Koszty, trwałość, ekologiaJak już wspomniano, dzięki zasto-

sowaniu Thermo-Max zmniejszają

się wydatki na ogrzewanie po-

mieszczeń. Obniżeniu ulegają rów-

nież koszty w przypadku używania

klimatyzacji. Latem termoizolacja

nie przepuszcza gorąca, zimą nie

dopuszcza chłodu. Struktura i wła-

ściwości produktu nie ulegają zmia-

nom, nie zmniejszają się w czasie

długotrwałej eksploatacji.

Koszty i czas pracy podczas

aplikacji produktu, jak zapewnia

producent, są znacznie mniejsze

niż podczas stosowania innych

wieloskładnikowych produktów

izolujących lub ocieplających, wy-

magających doświadczenia wyko-

nawcy.

Dzięki neutralnemu dla zdrowia

składowi nie posiada alergenów

i składników rakotwórczych. „Oddy-

chająca” struktura tynku zapobiega

rozwojowi mikroorganizmów, grzy-

bów, pleśni i wilgoci.

Thermo-Max pozwala zmniej-

szyć nacisk na fundament. Sta-

nowi to również zabezpieczenie

przed następstwami ruchów grun-

tu na terenach pokopalnianych.

Dzięki trwałości łączenia, tynk

Thermo-Max nie ulega zniszcze-

niu czy odkształceniu podczas

działania negatywnych czynników

zewnętrznych, takich jak skurcz

budynku, wstrząsy sejsmiczne. Po

zmieszaniu z wodą charakteryzuje

się wyjątkową plastycznością i ad-

hezją. Chemiczny skład produktu

i jego właściwości nie zmieniają się

wraz z upływem czasu.

ZastosowanieThermo-Max stosuje się na beton

komórkowy, cegłę, gazobeton, że-

lazobeton, ceramikę, gips, stal, stare

mury, a nawet szkło. Powierzchnia

powinna być sucha i czysta, wolna

od pyłu. Nierówności trzeba zni-

welować. Całe opakowanie tynku

(7 kg) należy wsypać do naczynia,

dodać 3–3,2 l wody i przy pomocy

miksera dokładnie wymieszać aż do

uzyskania jednorodnej masy. Przy-

gotowana mieszanina powinna zo-

stać wykorzystana w ciągu 2 godzin.

Temperatura powietrza podczas na-

noszenia tynku powinna być równa

bądź wyższa niż 5°C.

Materiał przed przygotowa-

niem do użycia należy chronić przed

działaniem wody i przechowywać

w suchym pomieszczeniu w tempe-

raturze wyższej niż 5°C.

Na wszystkich trzech zdjęciach pokazano przykładowy obiekt, do renowacji którego użyto tynku termoizolacyjnego Thermo-Max

Fot.

The

rmo

Syst

emFo

t. T

herm

o Sy

stem

TYNKI 2/2010

ZAPOWIEDZI

WYDAWCAWYDAWCA

ADRES WYDAWNICTWAADRES REDAKCJI I BIURA REKLAMY

02–516 Warszawa, ul. Starościńska 1B/2

tel./fax (22) 646 75 21 do 24

e–mail: info@tynki.info.pl

www.tynki.info.pl

PREZES ZARZĄDUDYREKTOR WYDAWNICTWA

Tadeusz Bąk

REDAKTOR NACZELNYArtur Kuźmiuk

artur.kuzmiuk@tynki.info.pl

REDAKCJAEdyta Dziubińska, Beata Gozdur, Zbigniew Migda,

Karolina Niedziałkowska, Sylwia Rogozińska, Piotr Rożnowicz,

Dorota Tokarska, Tomasz Zych

KONTO BANKOWEPolskie Centrum Budownictwa Difin i Müller sp. z o.o.

Bank PeKaO SA VIII Oddział w Warszawie

16 12401112 1111000001662690

DZIAŁ PROMOCJI I REKLAMY

KIEROWNIKZbigniew Migda

zbigniew.migda@tynki.info.pl

tel./fax (22) 646 75 24

INTERNETKarolina Niedziałkowska

karolina.niedzialkowska@tynki.info.pl

PROMOCJASylwia Rogozińska

sylwia.rogozinska@tynki.info.pl

Zbigniew Migda

zbigniew.migda@tynki.info.pl

OBSŁUGA ZLECEŃ REKLAMOWYCHDorota Tokarska

dorota.tokarska@tynki.info.pl

OBSŁUGA PRENUMERATYEdyta Dziubińska

edyta.dziubinska@tynki.info.pl

Zlecenia na prenumeratę przyjmuje redakcja, Kolporter, Poczta Polska, Ruch, Garmond Press

Cena prenumeraty rocznej 28 zł

ODPOWIEDZIALNA ZA REKLAMĘI PRENUMERATĘ NA TERENIE NIEMIEC

Tanja Meurer

tel. (0–049) 221–5497–297, fax (0–049) 221–5497–326

Verlagsgesellschaft Rudolf Müller GmbH & Co. KG, Postfach 41 09 49, 50869 Köln

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca, a w razie opublikowania zastrzega sobie prawo

do ich skracania.

Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń i reklam.

PRZYGOTOWANIE DO DRUKUEdit Sp. z o.o.

WYDRUKOWANO W POLSCE

PCBB U D O W N I C T W APOLSKIE CENTRUM

W NASTĘPNYM NUMERZE

38

Fot.

TY

NK

IFo

t. T

YN

KI

Fot.

TY

NK

I

Tynki na osiedlu przy ul. Dereniowej w Warszawie

Przy nowych obiektach budowlanych prace tynkarskie można rozpocząć dopiero po trzech-czterech miesiącach od zakończenia budowy. Ważne jest, aby budynek osiadł. Tynkowanie ścian można rozpocząć dopiero wtedy, gdy zakończono rozprowadzanie prze-wodów instalacyjnych. Powinna być już zrobiona stolarka okienna i drzwi zewnętrzne.

Urlop dla majsterkowicza

Osoba zamiłowana w majsterkowaniu nie zawsze będzie postrzegała urlop spędzony na leżaku jako udany. Być może o wiele bardziej poczuje się spełniona i zrelaksowana, gdy podczas urlopu kilka dni spędzi przy drobnych naprawach domowych lub malowa-niu mieszkania. Takie prace, często odkładane miesiącami, mogą być dobrą odskocznią od rutynowych zajęć dnia codziennego.

Masztowe platformy roboczePlatformy towarowo-osobowe stanowią coraz częstszy element placu budowy w naszym kraju. Wpływ zachodniej kultury organizacyjnej, coraz bardziej zaostrzające się przepisy BHP, a nade wszystko szybkość i komfort pracy, powodują, że znacząco więcej firm decyduje się na zakup lub wynajem tego typu urządzeń.

TYNKI to kwartalnik stworzony z myślą o inwestorach i wykonawcach budowlanych, poświęcony branży wykończeniowej ze szczególnym naciskiem na tynki wewnętrzne i zewnętrzne. Opisuje sposoby, materiały i narzędzia służące do poprawnego wykonawstwa.

Więcej informacji na stronie www.tynki.info.pl

Chcesz wiedzieć

więcej?

www.forum-budowlane.pl