MeTIeRTRANSCONTINENTAL RACE

LONDON - INSTANBUL

LEDENPROFIEL JEROEN ROMBOUTS

MOUNTAINBIKEWEEKENDHOUFFALIZE

VOORUITZICHT KOERSSEIZOENMET DE KLEPPERS

Jaargang 2015, uitgave 1 WIELRENNEN & MOUNTAINBIKEN

Laat ik beginnen met jullie allen

een super gelukkig nieuwjaar te

wensen met veel leuke en vooral

veilige kilometers! ‘Heeft de Meet

nog een eigen clubbladje?’ Jaze-

ker, de Metier! Na enige tijd zijn

weg geweest is ‘ie terug....en hoe!

Voortaan zal de Metier in een

nieuw digitaal jasje verschijnen.

Zodoende oogt het niet alleen

frisser en moderner maar kunnen

wij ook meer edities gaan uitbren-

gen. Niet meer alleen een blaadje

om te lezen op de wc of tijdens

verveelde uurtjes maar een mooi

en kwalitatief alternatief met nog

meer vermakelijk leesvoer!

Inmiddels zijn wij als bestuur al-

weer een paar maandjes bezig zo-

wel voor als achter de schermen.

Ambitieus als wij zijn is er besloten

om zowel kwantitatief en kwalita-

tief te gaan groeien. Zo hebben we

al 10 nieuwe leden mogen verwel-

komen, waaronder ook veel da-

mes! Onder het geweld van Daan

Walet, de PR-chef van de Meet,

is er een heuse mountainbike tak

binnen de Meet met serieuze

modderliefhebbers. Verderop kan

je lezen hoe deze modder liefheb-

bers hun trainingsweekendje in de

Ardennen hebben ingevuld. Naast

de doelstelling om een nog soci-

alere vereniging te worden, met

VOORWOORDBeste fietsvrienden,

2

leuke borrels en activiteiten, is er

ook een serieuze kant! Er zijn ruim

tien leden die een wedstrijd licen-

tie hebben aangevraagd en onder

leiding van de oppercommandeur

der Strijdkrachten, R. van Kempen,

zich wekelijks kapot gaan rijden en

de strijd zullen aangaan met an-

dere amateur-renners. De eerst e

start hiervan is gemaakt half okto-

ber tijdens het NSK wielrennen in

Utrecht. Inmiddels zijn de nodige

trainingskilometers gemaakt deze

winter en is het materiaal (al)weer

op orde gebracht.

Vanaf komend seizoen, wat zal

starten rond half maart, gaan de

wielrenners een trainer mee krij-

gen. De bedoeling is dat dit bij

de baantraining, wegtraining en

mountainbiketraining zal gaan ge-

beuren. Verder hebben we allerlei

toertochten en gezamenlijke acti-

viteiten op de planning staan om

samen met jullie een schitterend

fietsjaar tegemoet te gaan. Heel

veel leesplezier met deze eerste

editie van de ‘nieuwe’ Metier. Wij

als bestuur wensen alle leden en

donateurs veel fiets en leesplezier

en zien jullie graag snel weer op

de fiets!

Robbert de Bruijn

Praeses 2014 - 2015 9

3

BESTUUR & COMMISSIES 5

TRANSCONTINENTAL RACE 6

MOUNTAINBIKEWEEKEND 11

NSK 2014 16

SUPERPRESTIGE 18

MOUNTAINBIKE OVERZICHT 2015 20

LEDENPROFIEL: JEROEN ROMBOUTS 23

DOWN UNDER 24

KOERSVOORUITZICHT MET DE KLEPPERS 26

TRAININGSWEEKEND BEMMEL 28

GALLERY 32

INHOUDSOPGAVE

ALVAST VOOR DE VOLGENDE KEERHeb je nog leuke wist-je-datjes of quotes die je graag in de Metier zou zien? Stuur ze op naar bestuurdemeet@hotmail.com of stuur een bericht naar onze Facebookpagina.

Alle trainingen zullen in maart beginnen bij ons nieuwe verzamelbord! Het bord staat vooraan de oprit van het vernieuwde sportcentrum.

4

BESTUUR & COMMISSIESOok dit jaar bestuurt onze vereniging zich niet vanzelf, dus zetten we hier nog even alle bestuurs- en commissieleden van het jaar 2014 - 2015 voor jullie op een rijtje:

BESTUURRobbert de Bruijn - VoorzitterJef Linskens - PenningmeesterDaan Walet - Marketing

RAAD VAN ADVIESKatja van WijkDennis BoutenAnouk de KokRuben van Kempen

GOED DOELNol van LoonJef Linskens

ACTIVITEITENCharlotte BakkerMartijn KolenRobbert de Bruijn

WEEKENDENThomas den OtterDaan Walet

KASCONTROLEBas van WelyMartijn Heinen

METIERLeo TegelaarJef LinskensDaan Walet

FOTO: OKTOBERFESTBORREL

5

Maanden stond zaterdag 9 au-gustus 2014 rood gemarkeerd in de agenda. Op de achtste slag van de Big Ben zou de Transcon-tinental Race van start gaan vanaf Westminster Bridge. Met als eerste checkpoint Cafe Au Reveil Matin in Montgeron (Parijs). Het start-punt van de eerste Tour de France, waarbij er nog echt geleden werd

op op de fiets. Het tweede check-point zou zich op de top van de welbekende Stelvio bevinden, het derde op Mount Lovcen in Mon-tenegro en tenslotte de finish op Rumeli Hisari in Istanboel.

Qua training had ik al wel ervaring met lange afstanden (twee keer Amsterdam-Parijs unsupported

en twee keer Parijs-Tilburg). Deze tocht zou echter van een geheel ander kaliber zijn aangezien hulp onderweg verboden was en ieder zijn eigen route moest rijden.

Mijn route zou een totaal van ongeveer 3.600 kilometer bedragen (exclusief verkeerd rijden). Ik had naar schatting

6

TRANSCONTINENTAL RACEDOOR HENRI VAN WINKOOP

5.000 kilometer voorafgaand aan het evenement gefietst. Een afstand dat in schril contrast stond met de kilometers die de Belg Kristoff Allegaert, de winnaar in 2013 en naar later zou blijken de winnaar van de 2014 editie, dit jaar had gemaakt; 24.000 kilometers. Waarschijnlijk doe ik iets verkeerd qua planning maar deze man wist

dit te combineren met een vrouw, kinderen en een baan. Tijdens de briefing bleek er een mix van rookies zoals ik maar voornamelijk geoefende Audax bazen die rustig London-Edingburgh-Londen en Parijs-Brest-Parijs fietsen.

Aangezien ik geen idee had wat me deze tocht te wachten stond,

waren de twee weken voorafgaand aan het evenement redelijk stessvol met korte nachten. Alles bestaat uit de juiste balans tussen Eat, Sleap, Ride and repeat. Na lang wikken en wegen besloot ik om er van-uit te gaan dat ik onderweg wel zou kunnen slapen in hotels en de slaapzak thuis te laten.

7

TRANSCONTINENTAL RACEDOOR HENRI VAN WINKOOP

8

Afijn, donderdagavond was ik bij de briefing in Londen en kon ik de andere 90 idioten die mee zouden doen spreken en mijn ‘concurren-tie’ inschatten. Op vrijdag kwam ik erachter dat het aantal waypoints per route gelimiteerd is tot 250 punten. Cruciaal, aangezien een route op de Garmin simpelweg stopt als dat aantal waypoints is bereikt. Gelukkig was het probleem tijdig gespot en kon het nog tijdig opgelost worden.

De start op Westminster Bridge was hemelsch; zonnetje, goede sfeer en een lichte kriebel in mijn onderbuik. Op de achtste slag van de Big Ben ging het peloton van start richting Dover of Newhaven. De ferry Newhaven-Dieppe zou pas om half elf in de avond ver-trekken maar de route zou wel 100km korter zijn dan de Dover-Calais optie. Ik koos, net zoals het merendeel, voor het laatste gezien de frequentie van vertrek.

Dit ging allemaal soepeltjes, afge-zien van een aantal schaafwonden die ik bij kon schrijven door een val in Calais van een Italiaan voor mij. Door de wachttijd voor de ferry stond er voor de eerste dag pas 250km op de teller en aangezien

het al donker was, besloot ik om een hotel te zoeken. In Abbeville bleek dat geen gemakkelijke klus (vooral de vereiste van een studen-tenprijs) maar met mijn puppyo-gen wist ik wonderbaarlijk genoeg onderdak te regelen bij een zeer gastvrij Frans gezin en werd ik met couscous, toetje, warme douche en een goed ontbijt in de watten ge-legd.

Het eerste checkpoint wist ik op de tweede dag als 54e te bereiken waarbij deze dag zich kenmerkte door regen die met bakken uit de hemel kwam en veel wind tegen (een ligstuur is geen overbodige luxe). Iedere ochtend zat ik rond half zeven op de fiets en vooral het opstarten was mentaal schakelen, wetende dat je tot negen/tien uur ‘s avonds op de fiets zou zitten. Ik heb er twee keer echt doorheen ge-zeten en zelfs gedacht aan opge-ven maar gelukkig kon ik altijd de knop met hulp van supporters of door het zonnetje wat doorkwam weer omzetten.

Door de regen kreeg ik naarmate de tocht vorderde last van zadel-pijn, wat het fietsen er niet gemak-kelijker op maakte. Dit kon ik tijde-lijk oplossen met een sok en later

met fatsoenlijke zalf. Met het nade-ren van de Alpen kreeg ik, net zo-als een aantal andere deelnemers, last van mijn achillespezen. Deze waren opgezwollen en voorname-lijk in de ochtend was dit geen pret-tig gevoel, aangezien je de pezen voelde kraken.

De dag van de beklimming van de Stelvio (checkpoint 2) zal ik niet snel vergeten. Om kwart voor zes zat ik na een goede nacht aan het ontbijt bij een zeer vriendelijk Zwit-sers gezin (de vriendelijkheid van de mensen die ik onderweg ben tegengekomen en het kameraad-schap tussen de deelnemers gedu-rende de tocht blijft mij nog steeds verbazen). De dag begon met veel hoogtemeters wederom vergezeld met regen. Afgezien van een paar weekendjes Ardennen had ik geen ervaring met het fietsen in de Al-pen en was dan ook de hele dag serieus bang voor de beklimming. Om vijf uur stond ik aan de voet van de reus en de angst bleek niet ongegrond. De regen, wind en kou maakte het de zwaarste dag op de fiets die ik tot dan toe had meege-maakt. Tientallen, zo niet honder-den keren heb ik mezelf vervloekt om het gemis van de 29. Drie keer moest ik afstappen, en nog nooit

heeft het aftellen van 48 naar 0 zo lang geduurt.

Rond acht uur was ik gearriveerd op de top, ik gaf een oerkreet van-uit mijn tenen. Rillend meldde ik mij bij het checkpoint. De medede-ling dat er een haardvuur was, een mogelijkheid tot douchen en ik als 28e binnen was gekomen, maakte het tot het mooiste moment van de gehele dag.

De volgende ochtend trok ik alle kleding aan die ik bij me had en pakte twee kranten voor de afda-ling. Een groot deel van de deelne-mers koos ervoor om via de kust van Italië de ferry te pakken rich-

ting Kroatië, wat veel kilometers zou besparen. Aangezien dit een fietsrace was, vervolgde mijn route van de Stelvio zijn weg naar Slo-venië om zo Kroatië binnen te rij-den. In Kroatië waren er prachtige vergezichten over de zee waarvoor er wel de nodige hoogtemeters ge-maakt moesten worden.

Het noodlot sloeg op zaterdagmid-dag echter keihard toe. Eén trap in het luchtledige, meerdere trap-pen in het luchtledige en uiteinde-lijk kwam ik niet meer vooruit; de palletjes van mijn achternaaf wa-ren naar de haaien en ik stond met de brandende zon in de middle of nowhere. Na een zoektocht in het

plaatselijke toeristenoord bleek dat er zich daar geen enkele LBS be-vond. De volgende dag besloot ik naar Split te gaan maar ook daar bleek het onmogelijk om een fiet-senmaker te vinden die onderdelen had voor mijn Campagnolo achter-wiel. De tocht volbrengen op een andere fiets leek mij niet verstandig (en prijzig) en zodoende besloot ik om, met 2.000 kilometer op de tel-ler in één week, de strijd te staken.

Een ervaring om nooit te vergeten, waarbij vooral het mentale aspect veel zwaarder was dan ik van te-voren had gedacht. 9

9

BIJ BOLLEBIJ BOLLE

DOBBEL DINSDAG

ROCK PAPER SCISSORS

Even is krijgen – oneven is betalen!

Jij wint wij betalen!

E L K E D I N S D A G

E L K E D O N D E R D A G

Advertentie

10

MO

UN

TAIN

BIKE

WE

EKE

ND DOOR NOL VAN LOON

Enkele dagen geleden begon voor 6 van de 8 MTB-weekend heren wellicht wel de langste en meest zenuwslopende reis van hun leven. Per auto diende het altijd lastige traject tussen Tilburg en de Belgische A afgelegd te worden.

11

12

Eindhoven, Maastricht en dan bij Luik rechtdoor zou in dit geval (naar mijn mening) de af te leggen route moeten zijn. De volgepakte Volkswagen Golf uit 1993 en de vuurrode Nissan Micra kozen ech-ter voor een alternatieve route via België, om zo goedkoop te kunnen tanken. Deze goedkope volle tanks bleken achteraf duurkoop te we-zen. Per ongeluk werd er namelijk een toeristische route aangedaan via de Antwerpse ZOO en zelfs onze Brusselse kameraad “Manne-ken Pis” werd even een high five gegeven. Enfin, uiteindelijk kwa-men de dappere avonturiers veilig en voldaan aan op vakantiepark Les Onays te Houffalize.

Onze enige echte praeses was zo aardig om mij (Nol) met de ge-leende auto van de nog aardigere Jeroen Rombouts op te komen ha-len in mijn woonplaats Maastricht. Aangekomen op de plek van be-stemming bleek dus dat de rest er nog niet was en hebben we maar een “wachtbiertje” open getrokken. Later op de avond konden onze wereldreizigers hierbij aansluiten

en zijn er nog de nodige kaartspe-len gedaan. Ook heeft Thomas den Otter, de beste mecanicien van Brabant en omstreken, nog een po-ging gedaan om Ruben’s schoenen te voorzien van het juiste kliksys-teem. Helaas was deze tevergeefs.

De volgende morgen zaten we om 10 uur sharp aan de ontbijttafel. De een nog in diepe slaapstand (Ko-len), de ander al vol enthousiasme aan het vertellen over hoe zijn dik-ke kamergenoot “Peter” die nacht de vreemdste geluiden en verha-len produceerde. Noodgedwongen vervolgde het programma zich met een winkel-uitje in Houffalize. De locale fietsenkoning van “Houffa bike” heeft tegen vergoeding de benodigde schoenen kunnen leve-ren. Het materiaal was nu op en top in orde en dus konden we dan ein-de-lijk vertrekken met de MTB. We waren het terrein van het va-kantiepark (letterlijk) nog niet af, of we hadden al twee maal lek. De voorraad 26 inch binnenbanden was zo minimaal dat er geplakt moest worden. Ook hierbij kwam Thomas met zijn talenten weer ui-

termate goed van pas.

Eenmaal onderweg bleek al vrij snel wie de echte klimgeit onder ons was. Jens Kleijburg was met zijn lichaamsgewicht van ongeveer 3 pakken suiker en een dropveter zo ongeveer overal als eerste bo-ven. Groot respect voor hoe deze man als een raket omhoog knalt. Wat er verder ook nog knalde daar waren de “chasseurs”, ook wel jagers genoemd. Al vrij snel kwa-men we voor het eerst in aanraking met deze Waalse pistolen Paultjes in legergroene kledij. Ze waar-schuwden ons dat ze met scherp schoten en dat we in ons prachtige Meet-tenue een prima target wa-ren voor een eventuele afzwaaier. Deze heren verzochten ons dus vriendelijk om op te passen, waar-naar wij braaf gehoorzaamden.

Het had die afgelopen nacht veel geregend, wat zorgde voor een nat, lastig parcours. Mannen als Robbert de Bruijn en Lucas Ver-schuur zijn het glijden en glibberen door de modder wel gewend. Daar tegenover stonden pure wielren-

13

ners als Ruben en ikzelf, die daar-door toch net wat vaker de grond van dichtbij bekeken. Zo voerde Ruben ook nog een bodemonder-zoek uit in de locale rivier. Zijn ti-taniumkleurige ros, ter beschikking gesteld door Blade, bleek namelijk toch geen waterfiets te zijn.

Na de tocht konden de fietsen afge-spoeld worden door de douchekop uit het raam te hangen. Toen ook onze moegestreden lichamen weer proper waren was het fijn dat we elkaar weer herkenden. Met zo’n centimeter dikke modderlaag is het altijd maar raden wie er achter ver-schuild zit. De pasta werd verteerd onder het genot van wat halve li-ters AH pilsener en een klein potje pesten. Dit “potje” duurde ruim 1,5 uur, waarbij de concentratie regel-matig wat zakte. Naar mate het spel vorderde moest er steeds va-ker een “kaartje-des(interesse)” van de stapel gepakt worden.

De volgende morgen verliep aan-zienlijk soepeler dan de voorgaan-de. Nadat er wat bandjes vervan-gen waren en men weer strak in het meet-pak zat kon er wederom vertrokken worden. Ook nu had het de hele nacht geregend, en dus wisten we dat ons een lastig par-cours te wachten stond. Al vrij snel diende er geklommen te worden om Achouffe (jawel, van die ka-bouters) uit te komen. De reacties op de beenkwaliteit bij bovenkomst waren wisselend; de een had ner-gens last van, de ander draaide het liefst per direct om.

Ook nu was het weer glijden en glibberen. Net als de dag ervoor werd er weer een mooie koprol over het stuur uitgevoerd. Zelfs Thomas maakte wat schuivers van-daag en kon het meet-tenue hier-door niet helemaal in tact houden. Ons groepje zwarte pieten werd steeds kleiner en kleiner, om zo

met een select gezelschap over te blijven om de barre tocht te com-pleteren. We kwamen een aantal obstakels tegen toen de tocht ver-volgd werd. Zo hadden Ruben en Lucas ruzie met een loslopende koe gekregen. De koe liet iedereen er galant door, maar toen deze twee betreffende heren op komst waren gooide de koe haar lichaam in de strijd. Ze ging midden op het pad staan, niet wetende dat afdalende mountainbikers niet zomaar weg te koppen zijn. Na een goed gesprek besloot de koe gelukkig toch om de mannen door te laten.

Een volgend obstakel waren de ja-gers. Minder goed gemutst dan de dag ervoor weigerde ook zij ons de doorgang. We gingen in ons beste Frans met de gewapende man in discussie. Uit eindelijk besloot deze dat we door mochten mits we dat snel deden. Hard fietsen was voor ons niks nieuws, dus gingen we op ons hoge tempo door langs de bos-rand af. De hectometers die volgde werden gekenmerkt door boze blikken van de Waalse “batteurs”, waarvan er één zelfs de loop rich-ting ons compacte groepje bewoog. Gelukkig konden alle kogels ontwe-ken worden en bleven wij onge-deerd. Dit in tegenstelling tot onze remschijven, die het met de mod-der zwaar te voorduren hadden.De coureurs die al eerder afge-taaid waren konden alvast starten met de huishoudelijke taken in de vakantievilla’s. Acht modderige, hongerige varkens zorgen namelijk voor een hoop rotzooi binnenshuis. Als beloning voor onze poets- en fietsprestaties werd er bij een echt authentiek Bels frietkot langs de weg gegeten. Er was precies (net niet) genoeg plaats voor ons, en dus werd er door één individu bui-ten gegeten. Verder was het eten uitermate vet en dus lekker na zo’n weekend.

14

Speciale danken gaan uit naar Je-roen Rombouts voor het lenen van zijn automobiel. Daarnaast naar onze Thomas, die ons geweldig gered heeft met zijn kwaliteiten. Ook de zijn werkgever “Decathlon” en Blade verdienen een bedankje

wegens het lenen van super goede fietsen. Al met al dus een memo-rabel weekend dat als het aan mij ligt zeker voor herhaling vatbaar is.

In april vind het voorjaarsweekend plaats en trekken we er weer met

z’n allen opuit om de buitenlandse wegen en paden onveilig te ma-ken. Lijkt dit je wat? Check dan regelmatig onze Facebookpagina voor het laatste nieuws.

www.facebook.com/tswvdemeet 9

15

Racefietsen

Mountainbikes

vakkundige RepaRaties

pRofessioneel ondeRhoud

10% koRting vooR Meet leden

koM gauw langs vooR een kop koffie!

Advertentie

NSK 2014

DOOR RUBEN VAN KEMPEN

Waar het tijdschema vooraf ruim leek, was het nauwelijks opgewas-sen tegen opgebroken snelwegen en defecte treinen. Op het nipper-tje wisten Tim en Jeroen aan te sluiten bij de andere renners van De Meet, die reeds aan de start staan opgesteld. Met 120 man in de categorie niet-licentiehouders is het volle bak, met een enorm ni-veauverschil.

Zodra het startschot klinkt, zijn we meteen weg en gaat het gas erop. Zonder ingereden te hebben is het altijd even aftasten de eerste ronde.

Met 41 km voor de wielen is het geen lange koers, maar de techni-sche smalle stukken in het 4.5 km lange parcours kunnen het nog wel eens selectief maken.

Gelukkig kan ik mijn plek op de eerste rij goed handhaven en pro-beer ik kansrijke demarrages te pa-reren, in de hoop dat we een keer weg blijven. Maar helaas lijkt nie-mand door te willen rijden in deze onvoorspelbare koers. Doordat zo-wel WTOS (Delft) als Domrenner (Utrecht) met bijna 20 man aan de start staan, zal een ontsnapping zonder een van beiden dan ook weinig ruimte krijgen.

Na een ronde of 3 meldt ook Je-roen zich voorin en hoop ik ook de andere zeven Meet-renners snel voorin te zien. De gehele koers verloopt mat en geen enkele ont-snapping lijkt de ruimte te krijgen. Wanneer we de laatste ronde in gaan wordt het peloton voelbaar zenuwachtiger en melden de grote mannen zich voorin. Op een kleine 2 km van de streep valt het even stil en zie ik een gaatje. Ik gebruik mijn snelheidsverschil met het pe-loton en schiet weg in de hoop dat er iemand mee springt. Waar ik heet enthousiast weg sprong, lo-pen mijn benen echter ook al snel weer vol, waardoor ik besluit eens

16

om te kijken. Helaas is er enkel een treintje van WTOS die ik in de achtervolging zie. Als mijn snel-heid dan ook nog zakt tot een 45 per uur, weet ik dat het kansloos is. Ik word dan ook in de laatste kilo-meter ingehaald door het peloton die zich klaarmaakt voor de sprint en wurm me er ergens tussen. Als op het laatste rechte stuk de ren-ner voor me ook nog laat lopen ben ik helemaal kansloos voor een top 10 klassering en sprint ik naar een twaalfde plek. In de gauwig-heid zag ik Jeroen niet en mis ik hem even bij de eerste 10 van het peloton. Gelukkig weet hij nog wel mee te sprinten en wordt 6e.

Van het peloton is nog een man of 40 over, zo blijkt later. Tim, Rob-bert en Paul weten uiteindelijk ook nog in het peloton te finishen.

Terwijl ik nog na sta te hijgen van de sprint is Nol er als de kippen bij om mij een welverdiend biertje in de handen te drukken. Iets waar ik me al 3 weken van afzijdig had gehouden. Wat een timing!

Later op de dag kijken we nog naar de overige categorieën, waar-bij Naomi en Anne De Meet ver-tegenwoordigen bij de Dames niet-licentiehouders, en Nol bij de Elite. Beide categorieën hebben de pech

de koers in de regen te moeten rijden, wat deze wedstrijd direct een stuk zwaarder en selectiever maakt.

Die avond zoeken we wederom onze grenzen op, maar dan in de kroeg. Een mooie dag om mee te maken met de mannen en vrou-wen van De Meet. Volgend jaar gaan we voor de top 5 (en wellicht alsnog een rondemiss).

Proost! 9

17

SUPERPRESTIGE2014

De Super Prestige Een speciaal evenement voor mij persoonlijk. De eerste activiteit waarmee ik met de Meet in aanraking kwam. Het eer-ste jaar was dramatisch: ik was de nacht ervoor naar een techno feest geweest en pas om half zes thuis. Samen met een hardnekkige ham-stringblessure zorgde dit ervoor dat ik mijn eerste Superprestige niet uitgereden heb. Dit jaar had ik eigenlijk niet het plan om mee te doen, ik had amper tijd gehad om te fietsen door tentamens en werk en was dus allesbehalve in vorm.

Toen ik rond een uur of half een aankwam in mijn gewone kloffie bij TWC Pijnenburg scheen het zonnetje. Er heerste een gezellige sfeer, veel oude bekenden zoals Teun en Ronald hadden zich inge-schreven, net zoals een aantal nieu-we leden, waaronder Thomas en Jeroen. Van het bestuur had Rob-bert zich alleen in geschreven. Toen ik in het clubhuis was begon het bij mij toch opeens te kriebelen. De fietsen, de sfeer, de zon, alles was gewoon perfect. Na een minuut of tien rond het parcours had ik toch maar besloten om mee te doen, ge-woon voor de fun want van trainen is dit jaar nog niks gekomen. Nadat ik mijn vriendin had overgehaald voor een snelle lift naar huis met de auto, heb ik me in recordtijd omge-kleed, ben op mijn fiets gesprongen en naar de baan van TWC Pijnen-burg gereden. Toen ik er aankwam was het al flink drukker met deel-nemers en publiek, het zag er goed uit. Er waren ouders, Meet-helden en aanhang als toeschouwers. Na het opspelden van het startnum-mers spoedde ik me snel naar de start. Er was geen tijd meer voor een verkenning er resteerden na-melijk nog vijf minuten.

18

Het was een kanonstart, links en rechts werd keihard versneld en ik was bij dat iedereen heelhuids de eerste bocht doorkwam. In het veld werd er links en rechts geschreeuwd om plaats te maken en werden de nodige manoeuvres uitgevoerd om zo goed mogelijk op te schuiven. Het was dan wel een zonnige dag, maar dit zorgde er niet voor dat het parcours in mijn ogen minder zwaar was, het was stoempen door de zuigende bagger. De eer-ste heuvel was nog prima te doen, hierna kwamen modderstroken met balkjes, ik voelde mijn benen al langzaam vollopen. Langs de kant werden aanmoedigend geroepen en mijn hartslag zat op 180. Het was zwaar afzien. In de wedstrijd werden ook al de nodige verschil-len gemaakt. Na het passeren van de jurywagen begon ik aan de tweede ronde. Dit liep al een stuk beter en ik zag kans om sommige deelnemers te naderen, ik koos er-voor om even op adem te komen en gewoon te blijven volgen. Bij de

balkjes wilde ik dan passeren. Na de trappen begon ik een rare be-weging in mijn frame te voelen. Ik wist wat dit betekende: mijn linker crank zat los en liep er langzaam af... Na het passeren van de balkjes achter de jurywagen was het voor mij einde oefening. Ik stapte teleur-gesteld af. Het doel va dit jaar was namelijk om de Superprestige uit te rijden. Ik liep door de bosjes en kwam tegenover de jury uit. Ruben keek me verbaasd aan en vroeg wat ik aan het doen was, hij zag nadat ik mijn linker crank omhoog stak dat het einde oefening was. Ik was gedegradeerd naar toeschou-wer en begon wat te babbelen met bekenden. Ik zag dat iedereen het loodzwaar had. Er reden verschil-lende mensen op de limiet rond en ik kon ook vanaf de kant zien hoeveel ploeteren het was. Som-mige deelnemers kwamen foete-rend voorbij en er reden er ook een aantal in trance voorbij. Er waren meerdere afstappers en de deelne-mers zagen er als mijnwerkers uit.

Het was een echte cross.

Toen de cross ten einde was heb ik samen met Jeroen onze fietsen afgespoten en nog met een hoop mensen gezellig gekletst. Na de prijsuitreiking door onze praeses Robbert heb ik met een vrijwilliger nog alle reclame doeken en een deel van de paaltjes opgeruimd. Hij vroeg hoe het was gegaan en ik gaf aan dat het zwaar was. Hij lachte ermee en vond het leuk dat ieder jaar de Superprestige bij TWC Pijnenburg werd verreden. In mijn ogen gaat het hier ook om, deelnemen is belangrijker als win-nen en de gezelligheid en gemoe-delijkheid van de Superprestige is onbetaalbaar.

Tenslotte heb ik wel eens horen zeggen: driemaal is scheepsrecht! ;) Tot volgend jaar allemaal en be-dankt voor de hele leuke dag. En een speciaal woord van dank aan de organisatie en aan onze vrien-den bij TWC Pijnenburg. 9

DOOR JEF LINKSENS

19

MOUNTAINBIKE OVERZICHT 2015Afgelopen jaar heb ik verschillende wedstrijden en mountainbiketoch-ten gereden. Hieruit heb ik een top tien gemaakt van mooiste tochten en wedstrijden. Een mountainbike-wedstrijd vindt plaats over een parcours van van ca. vijf kilome-ter waarover ongeveer vijf ronden gereden gaan worden binnen een tijd van maximaal zestig minuten. Het belangrijkste bij zo’n wedstrijd is dat je bij de start al een goede positie pakt, omdat inhalen vaak lastig is door technische hindernis-sen. Behalve een goede startpositie is je conditie het volgende wat be-langrijk is. Je wilt die eerste positie natuurlijk ook behouden.

Naast een de conventionele moun-tainbikewedstrijd is er ook nog de

mountainbike streetrace, mijn per-soonlijke favoriet. Streetraces zijn qua tijd en afstand hetzelfde als een normale mountainbike wed-strijd. Het verschil zit hem in het parcours. Dit is vaak door de stad of dorp met kunstmatig aangelegde hindernissen. Denk hierbij aan een stapel pallets, een vrachtwagentrai-ler waar je doorheen rijdt, water-bakken, zandbakken, parkeergara-ges en soms ga je zelfs dwars door een café!

Is een mountainbikewedstrijd te kort voor je? Dan is een marathon iets voor jou. In een marathon rijdt je een wedstrijd van minimaal 50 kilometer of met een bepaalde tijdsduur, bijvoorbeeld zes of vie-rentwintig uur.

En dan zijn er de toertochten. Een toertocht is eigenlijk een wedstrijd, maar dan zonder de competitie: er worden geen tijden gemeten. Maar toch is het leuk om zoveel mogelijk deelnemers in te halen! Bij een toertocht kun je vaak kie-zen tussen verschillende afstanden, zodat deelname mogelijk is voor alle niveaus. Afstanden zijn vaak 25 kilometer, 50 kilometer of 65 kilometer. Tijdens een toertocht is er, vaak ongeveer halverwege, een verzorgingspost aanwezig waar je wat kan eten en drinken.

Regelmatig worden wedstrijden georganiseerd waarvoor je geen licentie nodig hebt, je schrijft je ge-woon voor een specifieke wedstrijd in. Ook is er het zo gehete ATB-

DOOR THOMAS DEN OTTER

20

cross. Dit zijn een aantal wedstrij-den per jaar waar je per wedstrijd een aantal punten kan verdienen. Met je puntentotaal eindig je dan aan het van het jaar in het klas-sement.

Alle wedstrijden niet in dit over-zicht vallen onder ATBcross. Deze wedstrijden zijn georganiseerd in een straal van 60 km rondom Til-burg. Belangrijk: wil je meedoen aan ATBcross? Vraag een start-nummer aan! Dit kan van 1 febru-ari tot 1 maart. Ik raad aan om zo snel mogelijk een nummer aan te vragen: zonder startnummer kun je namelijk niet deelnemen.

Maar goed! Na deze korte uitleg over de soorten mountainbike wed-strijden en tochten nu het overzicht van de leukste wedstrijden en de tien leukste toertochten!

WEDSTRIJD

Classique D’Alphenwtvalphen.nl Paasbikepaasbike.nl

NK Streetrace Goirlestreetracegoirle.nl

Streetrace Berkel-Enschotstreetrace.nu

WAAR

Alphen

Nieuwkuijk

Goirle

Berkel-Enschot

WANNEER

22 februari 2015

5 en 6 april 2015

juni 2015

juni 2015

21

TOERTOCHT WAAR WANNEER AFSTAND

Rabobank Veldtoertocht Goirlewtcdehellen.nl

Goirle 15 maart 2015 25, 40, 50 en 65 kilometer

MTB Toertocht Gulpentoertochtgulpen.nl

Gulpen 15 maart 2015 30, 50 en 70 kilometer

Lichtjestocht Esbeekmtb-esbeek.nl

Esbeek 28 maart 2015 30 kilometer

Rondje Tilburgrondje-tilburg.nl

Tilburg 3 mei 2015vooralsnog afgelast

25, 45 en 60 kilometer

ATB Leyetochtleyetocht.nl

Helvoirt 15 augustus 2015 30, 40 en 50 kilometer

Groesbeeks Gruwelijksteroad4energy.nl

Groesbeek 20 september 2015 50, 70 en 90 kilometer

The Woopers KMP-tochtthewhoopers.nl

Berlicum 4 oktober 2015 30 en 45 kilometer

Bikse bos en heidetochtrtch.nl

Hilvarenbeek 1 november 2015 25, 45 en 60 kilometer

Heide en Duinentochttoerclubvlijmen.nl

Nieuwkuijk 8 november 2015 25, 40 en 50 kilometer

Veldtoertocht Alphenwtvalphen.nl

Alphen 8 november 2015 25 en 50 kilometer 9

22

In deze rubriek zetten we nieuwe en/of opmerkelijke leden in de schijnwerpers; deze keer is de beurt aan Jeroen Rombouts.

Jeroen staat ook wel bekend als ‘Rombi’ binnen het wielerpeloton en soms als ‘Zombi’, maar daar-over meer. De liefde voor het fiet-sen begon bij Jeroen met de Rabo Dikke Banden Race. Na zijn eerste succesvolle deelname op tien-jarige leeftijd wilde hij meteen gaan wiel-rennen. Zijn vader zei dat hij be-ter nog een jaar kon wachten. Na het weer een succesvolle deelname was Jeroen dan toch echt niet meer te houden en ging hij wedstrijden rijden. De eerste wedstrijd reed hij in Waalwijk. Het start- schot klinkt, het hele peloton vertrekt en Je- +�Ê��È���$�ÉÉ��Ê+Ç�ÉÉÊ�È��$�É ���4�#�kwam niet in zijn trappers. Toen Je-roen dan eindelijk vertrok, was het peloton al de bocht om. Wonder boven wonder had hij al gedemar-reerd bij de eerste doorkomst. Een ronde later reed hij laatste van het peloton.

Dit weerhield hem echter niet om toch door te gaan met wielrennen. Jeroen werd lid van TWC Pijnen-burg waar hij jaren lang met ple-zier actief deel nam aan wedstrij-den in binnen en buitenland. Bij de jeugd behaalde Jeroen, behalve in zijn eerste jaar als veldrijder waar hij vierde werd op het Nederland-

se Kampioenschap, geen uitzon-derlijke resultaten. Dezelfde trend zette zich door bij de nieuwelin-gen waarin hij niet de resultaten haalde die van hem werden ver-wacht. Dit kwam doordat hij niet brutaal genoeg was om voorin te rijden. Bij de junioren ging dit beter en behaalde hij een aantal mooie ereplaatsen: derde bij het District kampioenschap, tweede in derde etappe en zesde in het algemeen klassement van de ronde van Ant-werpen. Naast deze ereplaatsen behaalde hij ook mooie resultaten in de meerdaagse Acht van Bladel, Kontich en een in Oostenrijk.

Tijdens deze periode kreeg hij ook de bijnaam ‘Rombi’ dit vanwege zijn achternaam. Vaak werd hij ook ‘Zombi’ genoemd voor wed-strijden. Dit vanwege zijn afwezig-heid meestal door vermoeidheid. Het opvallende is dat hij in deze status zijn beste resultaten heeft be-haald. Bij de beloften ging Jeroen bij WV Schijndel rijden waar hij vier jaar met plezier heeft gefietst en de mooiste ervaringen heeft opgedaan. Het mooiste resultaat werd behaald door samen met zijn club Nederlands Club Kampioen te worden. In zijn jaren als belofte ging hij meerdere keren naar het buitenland om deel te nemen aan meerdaagse wedstrijden: “Het mooiste van de buitenlandse meer-daagse wedstrijden is het cultuur-

verschil en het enthousiasme van het publiek”. Burkina Faso was hier-bij een van de meest indrukwek-kende ervaringen: “Burkina Faso is het armste land van Afrika en dat was heftig. In de ochtend voor vertrek één stokbrood eten om vervolgens na 140 km in 50 gra-den over slechte wegen en soms zelf zandwegen meteen kinderen bij je te hebben die om drinken en of eten vroegen. Burkina Faso was dan ook een gevecht met de eigen gezondheid.” Uiteindelijk behaalde Jeroen een vierde plek in een etap-pe waarin een ploeggenoot won en een dertiende plek in het algemeen klassement.

Na een onderbreking van twee jaar, omdat Jeroen het plezier in de sport was verloren, gaat hij dit jaar rijden voor TSVW de Meet. Naast dat hij actief is op de fiets gaat hij komend jaar afstuderen en werkt hij aan zijn bedrijfje. Jeroen wil ko-mend jaar toch minstens een aan-tal keer top tien rijden en drie keer op het podium. Een overwinning mag ook niet ontbreken. Hij denkt hierbij dat het belangrijk is dat een aantal van deze resultaten in het begin van het seizoen worden be-haald om zo het moraal binnen de ploeg nog verder te verhogen. We mogen natuurlijk ook niet de sprint met Joop Tennekes op 27 augustus vergeten! 9

DOOR LEO TEGELAAR

LEDENPROFIEL: JEROEN ROMBOUTS

23

DOWN UNDERDOOR MICHIEL VAN BELLEN

24

In oktober 2013 was ik voor onbe-paalde tijd voor een baan bij Ga-zelle naar Australië verhuisd. Uiter-aard ging de befaamde en geliefde Carboni met mij mee. De stad en het land kende ik al uit een be-zoek een jaar eerder, toen ik van Adelaide naar Darwin was gefietst. Alle wielrenners in Australië zijn een beetje hipsters. Ze noemen het daar het nieuwe golfen. Waar het in Nederland een vooral boers karakter heeft, is het in Australia ontzettend hip en modieus om te wielrennen. Iedereen rijdt dan ook op de meeste bizarre fietsen en de kledij moet natuurlijk perfect mat-chen met de fiets.

Ik sloot mijzelf aan bij het Suvelo team, dat in Australië op het hoog-ste niveau meekoerst en enkele nationale baankampioenen in het

team heeft. De trainingen vinden elke ochtend om half 6(!) ‘s och-tends plaats in Centential parc. Dat is een te gekke locatie, een enorm park midden in de stad met een glooiende asfaltring van 3,6 km en ongeveer acht meter breed. Dit park huist ook een enorme kolonie Kakatoes en de grootste vleermui-zen ter wereld. In de vroege mor-gen tref je hier misschien wel tien teams met gemiddeld 50 rijders die daar intervallen doen of opwarmen voor een langere rit rondom Syd-ney. Deze stad heeft enorm veel te bieden voor wielrenners: mooie glooiende wegen, steile venijnige klimmen, maar ook platte wegen. De trainingen zijn gestructureerd, professioneel en afwisselend. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. Rond een uur of zeven drinken we kopje koffie en dan

gaat iedereen naar z’n werk.

Een kleine opsomming van m’n reis: veel triathlon, een volledige en een halve ironman gedaan, 16 vluchten, gewerkt als fietsverkoper – roof-rackfixer – avocadoplukker – ver-keersregelaar - aardbeienplukker en nog een uur als courgetteslaaf. Vier maanden in auto geleefd en 16000km gereden, twee gebroken wielen, drie hardloopwedstrijden gewonnen, etc. etc. Ik heb behoor-lijk wat wilde ritjes gemaakt in m’n 14 maanden weg, de fietspomp heeft het druk gehad;). De Carboni is niet meer helaas. Ik snap dat ik sommige Meet-leden daar enorm verdriet mee doe. Voor sterke en slappe verhalen moet je maar een rondje met me komen meetrainen, want ik kan wel een boek volschrij-ven! 9

25

DOOR LEO TEGELAAR

Dit seizoen zullen er wekelijks een aantal zelfverklaarde ‘Kleppers’ van De Meet aan de start staan van wedstrijden binnen en buiten de regio Tilburg. Licenties zijn aan-gevraagd, trainingen zijn gepland en doelen worden gesteld. Tijd om een aantal mannen deze wedstrijd-groep onder de loep te nemen.

Ruben van Kempen heeft de rol van wedstrijdcommissaris op zich genomen en is achter de schermen druk bezig om iedereen klaar te stomen voor wat er komen gaat. De Beer van Bemmel over het ko-mend seizoen: “Het belangrijkste van komend seizoen is denk ik met de groep plezier hebben in het rij-den van de wedstrijden. Zelf hoop

ik dat we met z’n allen veel kun-nen en willen koersen en dat er een hechte groep ontstaat. Het zou zo mooi zijn als het hele wedstrijdrij-den wat meer gaat leven bij De Meet. Ik zelf wil eigenlijk vooral het wedstrijdritme terug krijgen: het heerlijke gevoel van wedstrijden rij-den en hierin mee kunnen doen op de eerste rij. Nieuw voor mij zal dit jaar het rijden in ploegverband zijn. Ik zou het leuk vinden als we alle-maal wat van elkaar kunnen leren dit seizoen, zowel qua plezier als prestatie in de sport. Hopelijk raken er meer renners geïnspireerd door dit initiatief!

Nol van Loon heeft vrij simpele verwachtingen van dit koersjaar: “Dit jaar staat voor mij compleet in het teken van iets dat ik vorig jaar

tijdens veel koersen gemist heb: PLEZIER! Vorig jaar bij de elite/beloften was als eerste jaar coureur toch net wat te hoog gegrepen. De koersjes waar ik wél een heel goed gevoel aan over hield waren bijvoorbeeld de zomeravondcom-petitie (ZAC) bij Pijnenburg, BWF koersjes en het GNSK. Hier kwam namelijk alles samen waar ik voor trainde: tactiek, techniek, teamspel, hard rijden en afzien. Momenteel doe ik er in ieder geval alles aan om zo goed mogelijk aan het sei-zoen te beginnen. In de studenten-wedstrijden hoop ik stiekem een keer de befaamde trappen van het podium te mogen beklimmen.”

Na een onderbreking van twee jaar, omdat hij het plezier in de sport was verloren, gaat Jeroen dit

KOERSVOORUITZICHTMET DE KLEPPERS

26

jaar rijden voor TSVW de Meet. Jeroen vindt het belangrijk dat het plezier en teamgevoel voorop staan en wil zich komend jaar niet alleen richten op zijn eigen resulta-ten, maar juist ook op het helpen van anderen: “Er zit zeker potentie in een aantal renners waarbij de kleine dingen het verschil kunnen gaan maken tussen prijs of geen prijs. Ik wil komend jaar toch min-stens een aantal keer top tien rij-den en drie keer op het podium. Een overwinning mag zeker niet ontbreken.” Hij denkt hierbij dat het belangrijk is dat een aantal van deze resultaten in het begin van het seizoen worden behaald om zo het moraal binnen de ploeg nog verder te verhogen.

Dit seizoen is het doel van Jens om

vooral veel te leren van de betere renners: “Als dat goed gaat, kom ik hopelijk snel in de positie waarbij ik de anderen kan helpen in de koers en misschien kan ik dan nog ergens een uitslagje rijden als het parkoers me goed ligt.”

Ex-Aussie Michiel denkt dat er een aantal kleppers kort kunnen rijden in veel wedstrijdjes: “Zelf wil ik mij op de tijdritten richten. Ik wil vooral het team bijstaan en naar voren rijden. Rijsbergen BWF staat echt op mijn agenda, daar wil ik revanche nemen. Goed meerijden voorin, plezier in het koersen en af en toe de ballen eraf draaien voor het team!”

Ron van Kuilenburg gaat dit jaar zijn eerste wedstrijden fietsen en

verwacht vooral dat hij er in het begin ik er overal afgepierd word. “Ik hoop uiteraard ook veel te leren en plezier te hebben.”

El Bastardo Jef zou tot slot vooral graag pijnvrij willen rijden en ple-zier willen hebben: “Ik heb altijd last gehad van de hamstring, maar in het nieuwe jaar is dit nog niet voor-gekomen. Het lijkt de goede kant op te gaan. Verder gaan met trai-nen en het medisch dossier even af-wachten. Ik hoop veel op te steken van de rest en mee te kunnen doen tijdens de ZAC op Pijnenburg. 9

KOERSVOORUITZICHTMET DE KLEPPERS

27

DOOR JENS KLEIJBURG

De benen zijn inmiddels hersteld en de mannen zijn weer opgewarmd. Tijd voor een korte terugblik op het geweldige weekend.

DAG 1VRIJDAG 23 JANUARI

Het vertrek van de eerste rit staat

gepland om half twaalf. Het trai-ningsweekend is echter al eerder begonnen, om precies te zijn, er-gens tussen één en drie ’s nachts. Nog voordat het weekend is be-gonnen wordt namelijk de eerste prijs al gepakt. Onze organisator Ruben wint de bergsprint op het viaduct bij Vidar.

Rond de klok van twaalf begint

het gezelschap, bestaande uit vier renners en een ploegleider aan hun tocht. Op een korte chocola-demelkstop en een paar rondjes om de kerk in Boxtel na, wordt er gestaag doorgereden in de richting van Bemmel. Omdat het een duur-training betrof was het de bedoe-ling dat er niet te hard gereden zou worden. Dat dit soms wel het geval was werd duidelijk naarmate

TRAININGSWEEKEND BEMMEL

28

de voorzitter steeds vaker “duur-training jongens” ging roepen, een teken dat de hartslagen te hoog waren. Vervolgens was het dezelf-de voorzitter die, eenmaal in Nij-megen aangekomen, de klimme-tjes daar hard genoeg opreed om de eerste Strava , 2015 weliswaar, KOMmetjes van het weekend te pakken. In Nijmegen begon ook de afstand en de kou vat de krijgen op

de groep, de eerste vermoeidheid verschijnselen begonnen zich al te tonen en het was dan maar goed dat het vanaf Nijmegen nog maar 15 vlakke kilometers naar Bemmel waren.

Daar aangekomen worden de renners met een warm welkom ontvangen, een opmaat voor de rest van het weekend waarin de gastvrije ouders van Ruben voor o.a. heerlijke maaltijden zorgen. De andere renners beginnen ook langzaam binnen te druppelen, tijd om wat te gaan doen met de avond. De keuze valt op poolen, al snel blijkt dat het maar goed is dat we vaker fietsen dan poolen, althans bij de auteur van dit stuk. Ook wordt er hevig gediscussieerd wat het plan voor zaterdag wordt, er wordt immers winterse neerslag verwacht.

DAG 2ZATERDAG 24 JANUARI

Inderdaad, de voorspelling klopte, de volgende ochtend ligt er een prachtig sneeuwdek buiten. Dit is natuurlijk wat minder prettig voor de wielrenners. Voor Jeroen en Jef, die een crosser en een mountainbike hebben meegenomen is de sneeuw juist een aanleiding om extra vroeg op te staan om een sneeuw-en-kasteel rondje te maken. Terwijl de anderen ontwaken, begint de tem-peratuur langzaam op te lopen. Dan wordt er besloten dat er ge-woon gefietst gaat worden. Samen met een paar gidsen van TWC ‘t Verzetje vertrekken de renners. De sneeuw op de weg is inmiddels weg maar daarvoor in de plaats liggen de wegen nu vol met zout water. Op de dijk langs de Ooijpol-der doen er zich hiermee geen pro-blemen voor, maar als men mede door een omleiding op een Duitse N provinciale weg terecht komt is het wel raak. Om de langs scheu-

rende auto’s te ontwijken wordt er op de vluchtstrook gereden, waar er nog een flink laagje water ligt. Door het opspattend water wordt iedereen dan ook goed nat, geluk-kig begint na die weg ook de klim Tivoli, waardoor iedereen weer een beetje warm wordt. Daar komen we ook nog twee Meet renners uit de Hoeksche waard tegen, waar-van eentje helemaal naar Bemmel is gereden om daar direct een ge-broken ketting op te lopen. Al snel wordt er koers gezet richting Bem-mel voor een warme douche en een goede maaltijd.

Die avond staat er een door Ruben georganiseerde informatieavond op het programma. Er worden pre-sentaties gegeven over bikefitting (fietspositie) door ‘Fit Your Bike’ en over voeding/training door ‘Trai-nen met een Doel’. Het belangrijk-ste punt van de eerste presentatie is dat goede fietspositie essentieel is voor het effectief overbrengen van kracht en voor het voorkomen van blessures. Dit wordt dan ook door de meeste aanwezigen onderkend. De tweede presentatie roept meer

TRAININGSWEEKEND BEMMEL

29

weerstand op. Het belang van ei-witten in voeding wordt goed be-grepen maar de renners zijn het wat minder eens met de stelling dat twee tot drie intensieve trai-ningen per week genoeg zijn om op een hoog niveau te presenteren. Na deze toch wel geslaagde avond duiken de vermoeide renners hun bed in, de dag erna moet er im-mers vroeg gestart worden om met TWC ‘t Verzetje mee te rijden.

DAG 3ZONDAG 25 JANUARI

Na een snel ontbijt, wat gehaast en een groepsfoto wordt er met een paar renners van ‘t Verzetje vertrokken voor de trainingsrit. Na het stuk op de dijk wordt er flink gas gegeven. Het draaien lukt goed, een goede voorbereiding op de wedstrijden die later zullen ko-men. Ook op de klimmetjes wordt er goed doorgereden. Temeer een reden om de mee rijdende moun-tainbikers van ‘t Verzetje wat res-pect te geven dat ze ondanks de handicap het tempo bij konden houden. Na deze klimmetjes wordt de route steeds toeristischer, maar

ook gevaarlijker als er op de kleine weggetjes nog behoorlijk wat aan gevroren sneeuw op het traject ligt. Naarmate de renners steeds dich-ter bij de slotklim, Tivoli, komen wordt het peloton steeds zenuw-achtiger. Net nadat Ruben vertelt hoe hij vroeger altijd met zijn club koerste op diezelfde weg begint onze eigen koers. De eerste renners kunnen zich niet meer inhouden. De aanval slaagt en de ontsnapte ren-ners maken zich op voor de eind-sprint bovenop de Tivoli. Uiteinde-lijk komt Jeroen net voor Nol over de finish. Bij diezelfde finish krijgt Ruben materiaal pech, net zoals bij het MTB weekend is er weer iets aan de hand met de schoenplaat-jes. Er wordt dan ook vanaf daar rechtstreeks naar Bemmel gefietst. Waar de renner met pech op zoek gaat naar de oplossing zodat hij nog een stukje kan fietsen, waar de vermoeide renners of gehaaste ren-ners het voor gezien houden maar waar ook een groepje besluit nog wat klimmetjes op te zoeken.

De auteur kreeg de eer om met de twee sterkste kleppers mee te mo-gen. Er werd een rondje uitgestip-

peld bestaand uit onder meer de Tivoli en de Zevenheuvelenweg. De bedoeling was dat er op de Ze-venheuvelenweg en op de Tivoli flink door gereden zou worden met een stuk rust ertussen. Dat de be-nen al flink vermoeid waren bleek toen Nol en Jeroen op de Zeven-heuvelenweg elke heuvel ook aan-grepen om volle bak omhoog te rijden. Het was maar goed dat Nol niet de trainingsweek in Mallorca voor het weekend had gehad. Ge-lukkig werd het rondje maar vier keer afgelegd, waarna de renners het laatste stukje van het trainings-weekend reden richting Bemmel. Daar krijgen de renners weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, zodat we met een voldaan gevoel huiswaarts keren en het weekend op een mooie manier konden af-sluiten.

Mijn dank gaat uit naar de ouders van Ruben, die ons uitstekend heb-ben verzorgd. En naar (de renners van) TWC ‘t Verzetje, die ons gastvrij hebben ontvangen. En na-tuurlijk naar Ruben en de rest van de kleppers voor het fantastische weekend. 9

30

31

Advertentie

GALLERYWe zijn aan het einde van deze Metier ge-komen. Voordat we afsluiten willen we jullie eerst nog even laten genieten van het werk van onze huisfotograaf Nol van Loon. Bekijk wat hij onderweg allemaal tegenkomt! 9

32

RECHTS Kanaal OirschotONDER Op het parcours

33

RECHTS 0 graden

34

LINKS Pavé Castricum

35

BOVEN Zie de zon schijnt door de bomen

ONDER Lekke band, één bandenlichter, be-vroren tengels, niet genoeg patronen...

36

37

WIELRENNEN & MOUNTAINBIKEN DEMEETTILBURG.NL TSWVDEMEET

STUDENTEN ¥ TILBURG ¥ GEZELLIGHEID