Tom Kniesmeijer en Bob Hutten over de TrendRede 2015 en

Oefenen voor een andere tijd

9/11 , dertien jaar

later

No feels safe, while yes is dangerous indeed. Yes topossibility and yes to risk and yes to lookingsomeone in the eye andtelling her the truth

Verbeter de wereld, begin met mij

We zijn onze democratie kapot aan het maken door haar te beperken tot

verkiezingen,en dat terwijl verkiezingen nooit als

democratisch instrument zijn bedacht.

En misschien is wel de allergrootste angst dat we niet de enigen zijn die de

greep op ons leven kwijt zijn, omdat de gezagsdragers dat ook zijn, aan krachten waar

ze geen invloed meer op hebben.

As a result, argues mr. Mahbubani, the world's countries no longer resemble "a flotilla of more than 100 seperate boats", rather, "they all live in 193 seperate cabins on the same boat". The problem, he writes, is that this boat lacks "a captain or crew".

Hoe meer keuzemogelijkheden ons ter beschikking staan en hoe beter

en aantrekkelijker ze zijn, van des te meer moeten we afzien wanneer

we voor een bepaalde mogelijkheid kiezen.

() ‘Daarom voelen we ons, hoe absurd dat ook klinkt, steeds armer,

ook al hebben we meer’.

(Resilience = veerkracht)

Ik heb een diepe overtuiging dat er niet alleen heel grote veranderingen gaande zijn, maar dat ze ook nog eens versnellen. Dit fenomeen en zijn gevolgen noem ik

het nieuwe normaal.

Tom Kniesmeijer en Bob Hutten over de TrendRede 2015 en

Oefenen voor een andere tijd

Zoals mijn grote held Victor Hugo zei: ‘Ideeën zijn sterker dan legers.’ Ideeën, visies en verhalen inspireren ons om de straat op te gaan, nieuwe

bedrijven en fabrieken te bouwen, zelfs om nieuwe werelden te bouwen. Dat

was in het verleden zo en dat is nog steeds zo.

We zijn onze democratie kapot aan het maken door haar te beperken tot

verkiezingen,en dat terwijl verkiezingen nooit als

democratisch instrument zijn bedacht.

Toch lijkt er iets gaande. Oude oplossingen werken niet meer,

nieuwe dienen zich aan, maar de contouren daarvan zijn vaag. Vernieuwingen beginnen met

een verlangen. () Oplappen helpt niet meer: er zijn structurele aanpassingen nodig in de wijze waarop we

denken over organisaties en hoe we deze bouwen en inrichten.

In ons eigen tijdperk van verbrokkeling en

discontinuïteit verschaft het verhaal ons een van de meest levensvatbare vormen van identiteit -

voor individu én gemeenschap.

Het probleem is niet dat we het niet goed hebben, het

probleem is dat we niet weten hoe het beter kan.

27 oktober Rutger Bregman in De Lievekamp in Oss over

Gratis geld voor iedereen en nog vijf ideeën die de wereld kunnen veranderen.

Een gratis lezing aangeboden door de bibliotheken in Noord Oost Brabant

Het citroenpers-model maakt dat mensen niet meer kunnen volgen, dat ze teveel hebben, dat

het niet meer gaat en dat de psychiaters dat niet onmiddellijk kunnen oplossen in een wereld die

veel te snel gaat. 't is nogal evident.

Tom Kniesmeijer en Bob Hutten over de TrendRede 2015 en

Oefenen voor een andere tijd

Geld. Voedsel. Watertekort. Schaarse hulpbronnen. Klimaat-ontregeling. Grootschalige armoede. Massale immigratie. Fundamentalisme.

Terrorisme. Financiële oligarchieën. Er is een tijdperk van ontwrichting

aangebroken. Maar toch is de mogelijkheid tot ingrijpende

persoonlijke, maatschappelijke en mondiale vernieuwing nog nooit zo reëel aanwezig geweest. Nu zijn wíj aan zet en

daarbij hebben we met dood en wedergeboorte te maken.

Optimisme geeft mensen energie en brengt ze op creatieve ideeën. We zullen moeten accepteren dat de wereld er in

korte tijd echt anders uit gaat zien. Hervormingen zijn onvermijdelijk, niet alleen om financiële redenen.

Hebzucht is uit, empathie is in.

Er waart een misverstand door Europa. Het misverstand dat het in de economie uitsluitend gaat om geld. Tot het ontstaan en in stand

houden van dit misverstand leveren economen zelf een belangrijke

bijdragen. De gedachte dat economische gezichtspunten in geld moeten worden uitgedrukt, wordt door velen van hen onderschreven.

Groei is nu een verslaving –en verslaafden verzetten

zich tegen verandering met excuses die gaandeweg meer gecompliceerd,

wanhopig, en (uiteindelijk) illusoir worden.

Ik wil niemand ruimen die nu in leven is. Ik wens ieder mens op deze wereld een lang

en gezond leven toe. Maar óf we nemen nu zelf het heft in handen, en dringen op

humane wijze ons aantal terug door minder nieuwe leden van het menselijk ras aan te nemen, of de natuur stuurt ons op eigen

initiatief wel een stapel ontslagbrieven. Als je de survival of the fittest te zien krijgt in

een natuurdocumentaire is het heel vermakelijk, maar als het je eigen species

overkomt is zoiets niet fijn.

Waarom zouden we er een probleem van maken dat we op weg zijn naar een

maatschappij waarin alles te koop is?

De tuin was zijn persoonlijke strijd met een verscheurde, maar geliefde kosmos. De tuin zou niet blijven, net zomin als hij. Maar het was de moeite waard om door te gaan, om precies dezelfde reden waarom het de moeite waard was om boeken te lezen en schrijven: voor een helder, evenwichtig, eerlijk leven.

We klagen het systeem aan …

Anderzijds gedragen we ons op een

manier die het systeem

voortdurend bevestigt en

uitbreidt.

Onverschilligheid is een ander woord voor

onverantwoordelijkheid.

The path that’s available to each of is neither reckless stupidity nor mindless

compliance. No, the path that’s available to us is to be human, to do art, and to fly

higher than we’ve been taught is possible. We’ve built a world where it’s possible to

fly higher than ever, and the tragedy is that we’ve been seduced into believing that we ought to fly ever lower instead.

Vanaf de dag dat ik als ondernemer begon, was ik ervan overtuigd dat een onderneming meer is dan een winstmachine.

We leven in een tijd van grote en voortdurende

veranderingen, een soort van

permanente overgang, die zowel fascinerend als

verwarrend en bedreigend is.

De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig

weert: die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat

nu eenmaal onvermijdelijk is.

Theodore Roosevelt