1

Natuurvriendde

En verder: NV-huis, tips voor trips, …

magazine voor duurzame en actieve vrije tijd - zomer 2016

Ver

schi

jnt d

riem

aand

elijk

s -

85e

jaar

gang

nr.

3 ju

li/au

gust

us/s

epte

mbe

r 20

16 -

P 7

0209

3 -

Afg

ifte

kant

oor

Ant

wer

pen

X

Wandelen & Winnen

Kim in de jungle

Nepal een jaar na de aardbeving

Vrede vzw schiet met scherp

PB- PP B-BELGIE(N) - BELGIQUE

bpost8/2872

in de Noordertuin van de Antwerpse Kempen

PROVINCIALE WANDEL- EN FIETSDAG

De Antwerpse Bergstijgers nodigen alle natuurvrienden uit om deel te nemen aan de 32ste en tevens laatsteAntwerpse Provinciale wandel- en fi etsdag in Essen.

Vlakbij tal van natuurgebieden als De Kalmthoutse Heide, De Wildertse Duintjes, De Maatjes en de Horendonkse Bossen ligt een paradijs van wandel- en fi etswegen.

IN DE AANBIEDING:

Wandelingen van 7,5 tot 30 kmSpeciaal: Dodendraadwandeling (4 km), 2 uur met gids, vertrek Heuvelplein om 11u stipt (1,5 km van De Berk)

Fietstochten van 25 tot 60 km

OF combineer een fi etstocht met korte natuurwandeling.

Geocache: Heb je een GPS en kan je je oriënteren op een stafkaart, ga dan de uitdaging aan om de ‘Natuurvriendenschat’ te vinden!

Mountainbike: na een aanlooproute van 7,5 km langs fi etsknooppunten kan je het 11 km lang Bloso-circuit 1of meerdere keren afl eggen.

KORTINGSBON OVERNACHTING IN DE BERK NOG NIET GEBRUIKT?Dan is het nu het moment, zelf te reserveren.Héérlijk maandmenu in De Berk 15 euro,Tel. 00 32(0)3 667 20 31 – www.vakantiehuisdeberk.beOvernachting en menu reserveren bij voorkeur voor 10 september 2016.

.

Overnachting en menu reserveren bij voorkeur voor 10 september 2016.

zondag 25 september 2016 van 9u tot 17u

NIEUW!

NIEUW!

PRAKTISCH:Prijzen per persoon: leden 1,5 euro, niet-leden 2 euro

Slecht te been? Mogelijkheid tot taxivervoer station/De Berk H/T, terugbetaling mits betaalbewijs, tel. taxi 03 667 71 00, zelf bellen. Enkel voor leden.

!wandel fiets 2016.indd 1 31/05/2016 13:53:42

3

4. In Beeld

6. Kort Nieuws, Standpunt

8. Elyne trok door Ethiopië

11. Mijmeringen van een pelgrim

14. Eva doet als eerste de Via Dinarica

16. Stappen in Griekenland

18. Sixties wandeling door Antwerpen

20. Kim woont in het Amazonewoud

22. NV-huis Cà di Ach

23. Interview Ludo De Brabander (Vrede vzw)

24. Nepal na de aardbeving

26. Wie zijn zin wil krijgen, moet lobbyen

28. Kalender

31. Uitgelezen: Op de HoogteLE

DE

NM

AG

Az

INE

VO

Or

NA

tUU

rV

rIE

ND

EN

EN

BE

rG

StI

jGE

rS

24238 11

Win een verblijf in La Calestienne in Nismes

Natuurvrienden kunnen een verblijf voor 2 personen van 2 nachten met ontbijt in het warme en knusse gastenverblijf La Calestienne winnen. In dit historisch herenhuis wordt er gekozen voor menselijke warmte boven overbodige luxe en stijve gereserveerdheid. www.lacalestienne.be.

Kans maken op een verblijf? Stuur dan het antwoord op deze vraag: in Nismes be-vindt zich een uniek stuk natuurschoon: de dolines. Miljoenen jaren van waterero-sie hebben hun diepe sporen achtergelaten in deze kalkrotsen. Onder welke naam staan de dolines van Nismes bekend? Antwoorden naar info@denatuurvrienden.be of Provinciestraat 53, 2018 Antwerpen.

Win!

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

4

IN BEELDIN B

EELD

de

natu

urvr

iend

• ja

nuar

i 201

6

4

Griet Veris

Dries Everaerts

Griet Veris

Bedankt! De Natuurvriendendag

en Avonturathlon waren weer geweldig!

5

Tom Robbyn

Griet Veris

Dries Everaerts

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

6

Beste Natuurvrienden,

Samenhorigheid – Samen staan we sterk. Dat zijn woor-den die we vaak gehoord heb-ben na de vreselijke aansla-gen van 22 maart. Aanslagen die ons allen opgeschrikt heb-ben. Want de terreur komt nu wel erg dichtbij. Wie van ons heeft al niet op Zaventem het vliegtuig genomen? Wie van ons is al niet eens met de Brusselse metro op stap geweest? Het zou dus ie-der van ons kunnen overkomen. Wat op 22 maart gebeurd is, roept oprecht medeleven op met wie er, van dichtbij of ver, bij betrokken was. Maar inderdaad, die tragische gebeurtenis mag ons niet op onszelf laten terugplooien maar moet integendeel ons ertoe aan-zetten om de strijd aan te gaan tegen onverdraagzaamheid, tegen fanatisme. Samen. Die eerste dagen leefde dat samenhorigheids-gevoel sterk. Vrij snel kwam daar echter verandering in, werd ons land zelfs als “failed state” bestempeld. Het doet me pijn aan het hart. Want ook al hadden sommige zaken anders, beter aangepakt kunnen worden, er zijn ook vele zaken goed verlopen. Denk maar aan de vele hulpverleners die door hun snelle en doortastende op-treden vele levens gered hebben. Denk aan de vele overheidsdien-sten die overuren gedraaid hebben – en nog steeds doen – om onze veiligheid te verzekeren. Een “failed state” zijn we dus zeker niet! Wat we wel nodig hebben, zijn regeerders die krachtdadig optreden. Die verzoenen in plaats van verdelen. Jammer genoeg wordt het alleen maar erger. Zie maar naar de vele stakingen en onrusten die ons land momenteel teisteren. Dat mensen ongerust zijn over hun toekomst is zeker te begrijpen. De maatregelen die de regering Michel tot nu toe genomen heeft, doen vooral pijn. Zeker bij wie een modaal inkomen heeft, of, erger nog, moet leven van een uitkering. In plaats van ook daar Vlamingen en Walen tegen elkaar op te zetten, werknemers tegen bedrijfsleiders, vakbonden tegen regeerders, … zou de regering beter verzoenend optreden. Luisteren naar de noden bij de mensen, oor hebben voor hun te-rechte bekommernissen. Zolang dat niet gebeurt, zullen de sociale onrusten aanhouden. En belooft het een hete zomer te worden. Ik hoop alvast dat velen hun solidariteit betuigen met al wie voor onze rechten opkomt en streeft naar een betere samenleving. Dat is alvast onze plicht als Natuurvriend!

Ook samenhorigheid is een belangrijk begrip voor onze beweging. Want ook al bestaan er drie pijlers (de socioculturele tak, het spor-tieve gedeelte en de Natuurvriendenhuizen), samen vormen we “De Natuurvrienden”. En samen willen we ook de verdere toekomst van die Natuurvrienden uitbouwen. Eerder meldden we al dat er wijzigingen nodig zijn, door de intrekking van onze erkenning als socio-culturele vereniging in het kader van het sociaal-cultureel vol-wassenenwerk en door het nieuwe sportdecreet dat er binnenkort aankomt. Vele mensen hebben zich de voorbije maanden inge-spannen om mee vorm te geven aan de toekomst van De Natuur-vrienden. In de volgende editie van de Natuurvriend zullen we hier uitgebreider op terugkomen.

Maar eerst: geniet van de zomer. Want met de zomervakantie in aantocht komt er natuurlijk ook een periode van ontspanning en rust. Van er op uit trekken, naar verre oorden of wat dichter bij huis. Wie van wandelen houdt, vindt in deze Natuurvriend alvast veel informatie en tips.

Ik wens u allen een deugddoende zomer en veel leesplezier!

Berg Vrij!

Greet van GoolVoorzitter

StAN

DPU

Nt

KOr

t N

IEU

WS Bergstijger op het dak

van de wereldNa een maandenlange voor-bereiding bereikte Rudi van de Poel op 19 mei de top van ‘s werelds hoogste berg, de Mount Everest van 8848 me-ter. De afgelopen maanden heerste er een grote span-ning bij de Bergstijgers Kem-pen. Want maar liefst drie klimmakkers uit de afdeling waagden een poging om de berg te beklimmen, namelijk Ludo De Ceulaer, Urbain Lenaerts en Rudi zelf. De drie hebben als een hecht team de beklimming aangepakt, maar helaas zat een toppoging er voor Ludo en Urbain niet in wegens ziekte. Een berg als Mount Everest kan je enkel beklimmen als alles goed zit: weer, condities, ac-climatisatie, fysieke en mentale gezondheid. We wensen de drie klimmers een dikke proficiat met hun prestatie. Maar we willen ook de afdeling in de bloe-metjes zetten, want maar liefst 21 clubgenoten en bergtrekkers brachten hen een bezoek aan het basiskamp om de klimmers succes te wensen.

Goed verzekerd op reis! Belangrijk bericht voor ‘risicosporters’!

In het vorige nummer van De Natuurvriend wezen we - bij het artikel ‘El Capi-tan’ - op het belang van een goede reis- en sportverzekering. Onze ongeval-lenverzekering is wereldwijd geldig. Belangrijk om te weten, is echter dat de gewone sportongevallenverzekering enkel tussenkomt wanneer ook je eigen ziekteverzekering tussenkomt in de medische kosten. Zo zijn er verschillende ziekenfondsen die bijstand in geval van zogenaamde risico-sporten zoals al-pinisme en speleologie uitsluiten. In landen van de Europese Unie is er veelal geen probleem m.b.t. medische bijstand, maar bij risico-sporten buiten België raden wij ten stelligste aan om vooraf even bij je eigen ziekenfonds te informe-ren en om de aanvullende reisverzekering af te sluiten. Zo ben je voldoende verzekerd bij een (klim)ongeval, ook wanneer je ziekteverzekering niet zou tussenkomen. Met een reisverzekering zijn sowieso ook repatriëringskosten gedekt, terwijl dat bij de gewone sportongevallenverzekering nooit het geval is. Voor meer informatie: neem contact op met Heidi of Jurgen in het nationaal secretariaat, tel 03/270.02.80 of e-mail buiten-sport@nvsf.be

Win een Lisbon-jas van XD Apparel

XD Apparel is een duurzaam, hoogwaardig jassenmerk dat streeft naar een zo klein mogelijke ecologische voetafdruk. Deze jas brengt de softshell op een geheel nieuw niveau van functionaliteit en comfort. De ademende XD Comfort Light-stof biedt bescherming tegen kou en wind zonder de bewegingsvrijheid te belem-meren.

Kans maken op zo’n jas? Laat ons dan weten naar welke Belgische stad een jas van XD Apparel werd vernoemd. Een tip: zoek het antwoord op www.xd-apparel.com/nl. Antwoorden naar info@denatuurvrienden.be of Provinciestraat 53, 2018 Antwerpen.

Win!

7

telexNieuws uit de afdelingen...

►►Er wordt ten kantore al vlijtig gewerkt aan de Ledenbrochure van volgend jaar. We kunnen al aankondigen dat er kortingen voor Natuur-vrienden gelden op producten uit de web-shops van midgaardshop.be en biggreensmi-le.nl. En leden kunnen tegen voordelig tarief verblijven in de Hunza Ecolodge in Hongarije.

►►De Fiets en Wandelbeurs verhuist van Ant-werpen naar Gent en komt met een nieuw concept op de proppen. Op zaterdag 18 en zondag 19 februari 2017 kan je in Flanders Expo Gent terecht voor dit totaalevenement.

►►De Walk4Charity van onze partner Cunina was met 400 wandelaars die in totaal 8.162 km aflegden een groot succes. Dankzij al die gestapte kilometers kan er 5.000€ worden ingezet voor de renovatie van klaslokalen in scholen in Mombin Crochu, in het binnenland van Haïti.

►►Manfred Pils, voorzitter van de Internationale Natuurvrienden (NFI), wordt benoemd tot pro-fessor voor zijn onderzoek naar de sociale, economische en ecologische impact van toe-risme.

►►Van 10 september tot eind september 2016 organiseert de Europese Commissie de Euro-pese Week van de Sport. De bedoeling is om in de 28 EU-landen van alles rond sport en bewegen te organiseren. In Vlaanderen is de Europese Week gekoppeld aan de Week van de Sportclub.

►►Precies op zijn 70ste verjaardag neemt Na-tuurvriend Erik Kellens deel aan de 100e edi-tie van de wandelmeerdaagse van Nijmegen. Via zijn wandeling zamelt Erik geld in voor het goede doel "Levensloop". Wil je hem steunen? Neem dan contact op met de redactie van De Natuurvriend om de nodige contactgegevens te bekomen.

Ook nieuws uit je afdeling? Mail naar dries@denatuurvrienden.be

Internationale Jonge Natuurvrienden verzamelen in België

Begin mei verzamel-den meer dan 30 jon-ge Natuurvrienden van over heel Europa zich in het Natuurvrien-denhuis De Berk. 15 verschillende nationa-liteiten organiseerden er hun eerste internati-onale activiteit van het jaar. Het thema “How E-mazing is your orga-nization?” leerde hen iets meer over “E-Parti-cipation”. E-Participa-tion? Een nieuwe hype in de wereld van jongeren maar evenzeer binnen de ngo-wereld, of andere organisaties. Participatie van personen via de online weg. Het doel was kennismaken met verschillende activiteiten en tools die positief kunnen bijdragen aan de maatschappij of je organisatie, en dit via online wegen.

Zo leerden we de gevaren en de sterktes van Facebook kennen of hadden we een webinar met Jayne Cravens, een Amerikaanse deskundige op het vlak van E-participation. In tijden waarin veel organisaties moeite hebben met het bereiken van jongeren, vormt de online wereld een kans. Jayne gaf enkele handige tips. Ook kwam Sven Augusteyns van Ringland ons zijn verhaal vertellen: hoe ze hun online campagne vormgeven, hun acties ondernemen en mensen mobiliseren. Of gaf Henrique Gonçalves uitleg over Eco-maps. Een online kaart en tool om eco/bio/fair trade/duurzame plaatsen te vinden of zelf toe te voegen. Via www.ecomaps.eu vind je alle informatie. Ook jij kan bijdragen.

Het team van De Berk deed zijn uiterste best en zorgde de ganse week voor lekker vege-tarisch eten. Erna leidde alles in goede banen. Bedankt dus aan De Berk voor de goede zorgen! Afsluitend was er uiteraard een feest, maar nog belangrijker was er de Algemene Vergadering van IYNF waarbij er een nieuw bestuur werd verkozen. Zo behield Lars Ilya Meu-lenbergs zijn plekje in het bestuur van International Naturefriends én werd onze eigenste Thomas Gits verkozen tot voorzitter van IYNF voor de komende 2 jaren. Via deze weg wensen we hem en het nieuwe bestuur heel veel succes!

Bekijk de activiteiten van dit jaar op www.iynf.org. Voel je het al kriebelen? Neem dan contact op met Thomas via thomas@iynf.org.

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

8

ON

DEr

WEG

Trekken in Simien Mountains kan op 2 manie-ren: ofwel met een trekkingorganisatie, een all-inclusive met gids, scouts, koks en ezels waarbij je enkel je dagrugzak moet dragen. De andere manier, de goedkoopste en meest zelfstandige, is alles zelf dragen. Je bent wel verplicht om een scout met een oude karabijn die je moet be-schermen tegen de wilde dieren en tegen dief-stal, mee te nemen en om te kamperen op de voorbehouden plekken.

Als echte Bergstijgers kozen we uiteraard voor de laatste optie. Wij deden de standaardtrek-king van 3 dagen met een extra dag om een bergtop te doen. Het vaste traject loopt in een rechte lijn langs de rand van een plateau met duidelijke paden en vaste kampeerplaatsen. Op de laatste dag moet je met een jeep of openbaar vervoer terugkeren naar het startpunt. De trek-king kun je uitbreiden met een 5e dag als je de hoogste berg van Ethiopië, de Ras Dashen van 4550 meter, wil doen. Ook kan je de trekking in een tweedaagse doen en dan doe je enkel het mooiste stuk langs de kliffen. Langere trekkings zijn ook mogelijk, zoals onderaan de kliffen te-rugkeren naar het startpunt. Dit is blijkbaar echt de moeite. Er zijn geen kampeerplaatsen, enkel

afgelegen dorpjes en prachtige uitzichten.

De aanloopGondar, de oude hoofdstad van Ethiopië, is de plek om je trekking te organiseren, omdat het de laatste grote stad is. Hier zijn veel trekkings-organisaties die je zelfs op straat aanspreken. Omdat we het openbaar vervoer nog niet ge-wend waren en omdat we hadden gehoord dat ze aan de ingang van het park nogal moeilijk de-den als je enkel een scout nam, besloten we om met een tourorganisatie met de jeep naar de start van de trekking te rijden, zodat zij aan de ingang van het park alles zouden regelen. Ser-vice comes at a price natuurlijk, wat er op neer komt dat dit meer kostte dan het toegangsgeld van het park en het loon van de scout samen, maar zo waren we tenminste gegarandeerd van een goede en snelle start.

De scout die aan ons werd voorgesteld sprak amper Engels, net zoals de meeste Ethiopiërs die we op onze reis tegenkwamen: hello, yes, no, thank you,... Ook Engels begrijpen was niet evident. Toen ik tijdens de trekking met veel gebaren uitlegde dat ik reizigersdiarree had en daarom trager wandelde, keek de scout enthou-

siast en zei ‘thank you’... Het viel ons ook al met-een op dat de scout maar een kleine rugzak, een oude boekentas met kapotte rits, bij zich had, waar vermoedelijk niet zo veel eten, drin-ken en slaapgerief in zaten, ook al hadden we gevraagd dat hij zelfvoorzienend zou zijn.

De jeep zette ons af in de bocht van een weg, de groep die met de jeep mee was, ging de tweedaagse doen en startte daarom verderop. Meteen bleek dat de scout de weg goed kende, en beschikte over een uitstekende conditie, dus het was bijna onmogelijk om voorop te lopen en zelf de weg te zoeken met de kaart. Al na een half uur kwamen we op een eerste uitkijkpunt dat ons een blik gaf op wat ons de komende dagen te wachten stond: 4 dagen wandelen op immense kliffen van meer dan 500 meter diep-te. Na een uurtje verder wandelen kwamen we een troep Gelada-bavianen tegen die zich gewil-lig lieten benaderen en fotograferen. De scout stond erbij en keek ernaar. Kunnen bavianen niet onvoorspelbaar agressief zijn?

Een trekking met veel hoogtes en laagtesDe eerste dag verliep goed en was een korte inloopdag van ongeveer 4 uur, maar wel al met-een op 3000 meter hoogte, en dat voel je met-een. Het kamp in Sankabar was een schuin aflo-pend grasveld met een paar hutten die dienden voor de kookploegen van wel zeker 5 trekkings-organisaties. Naast ons kregen de vermoeide

Elyne trok door de Simien Mountains in Ethiopië

In een klein boekje met unieke plekjes ontdekten mijn vriend Hannes en ik de trekking in het Simien Mountains Nationaal Park in Ethiopië. Een plek met veel afwisselende natuur, waar niet al te veel reizigers naartoe gaan en die bovendien betaalbaar is.

9

wandelaars bij aankomst popcorn als aperitief. Wij maakten ons eigen potje klaar van rijst en verse tomaten. Vriesdroogmaaltijden hebben wij uiteraard niet kunnen vinden in Gondar.

De scout hurkte naast onze tent en sloeg ons de hele avond gade. Af en toe knabbelde hij op een broodje. Wanneer wij in onze tent kro-pen, legde hij een extra deken en een plastic zeil over zich en bleef hij waken naast de tent terwijl het vroor. Dit gaf ons een dubbel gevoel: wij lagen in onze warme slaapzakken met volle magen, maar waarom had de scout niet meer gerief mee, ook al hadden we gevraagd aan de trekkingsorganisatie dat de scout alles mee zou hebben? Uiteraard omdat hij lichtgewicht trek-kingmateriaal niet kan kopen. Maar waarom lag er dan niets op de kampeerplaats? Of waarom waren we niet gevraagd om een ezel voor hem te huren zodat hij meer materiaal kon meene-men? Waarom kon hij niet in de hutjes slapen, er zou ons ‘s nachts toch niets gebeuren? Of is hij het toch al gewend om buiten te slapen, zoals je heel fatalistisch kunt denken?

De volgende nachten gaven wij hem telkens een oude regenbroek, donsjas, handschoenen en muts om te slapen, en deelden we geregeld water en eten. De scout aanvaardde alles dank-baar, ook al hadden we een dubbel gevoel, aan-gezien wij het wel allemaal droegen, terwijl hij ons met zijn lichte rugzak voorbij huppelde. Ik bedenk me nu wel dat het misschien een goed idee zou zijn om deftig tweedehandsmateriaal zoals rugzak, slaapzak en een kookvuurtje mee te brengen en op voorhand aan de scout te geven. Dat zal misschien meer waard zijn voor hem dan de fooi die je achteraf geeft, want ter plekke kunnen ze nooit zo schoon materiaal ko-pen. Ik wil graag met andere trekkers-reizigers verder van gedachten wisselen over wat een ethische manier is om zelfstandig trekkings te doen in ontwikkelingslanden.

Lost in translationDag 2 beloofde weer prachtig te worden, met wederom een stralende zon en aangename 20°C. We zouden vandaag 6 uur wandelen. Een eerste uitkijkpunt was een richel die uit-zicht gaf op een lange waterval langs de klif-fen. Een beetje verder, na een korte steile klim tussen reuzegrote Lobelia's, een soort korte palmboom, waar paarden vermoeide trekkers tegen betaling naar boven brengen, zat een muzikant de rustende wandelaars te animeren. De middagpauze was in een rivierbedding waar iedereen T-shirts en voeten verfriste. Vanaf nu ging het enkel bergop over het plateau naar de kampplek net voorbij het dorpje Gich op 3600 meter hoogte. Dit dorpje was onbereikbaar voor gemotoriseerd verkeer, dus onderweg zagen we regelmatig ezels koppig de bagage van de groe-pen naar boven brengen. Omdat het niet zo lang

meer was naar de kampplaats en we energie genoeg hadden, wilden we nog een extra stuk doen langs de rand van de kliffen. We dachten dat de scout ons begrepen had, maar blijkbaar hadden onze gebaren niet veel geholpen, want hij liep voorbij aan wat wij vermoedden de afslag was. We hebben dan even gewacht op een gids van een andere groep om te helpen vertalen aan onze scout. Blijkbaar wist de scout de weg niet, wat wij niet als een obstakel zagen aange-zien het doel echt duidelijk te zien was, je eigen-lijk moeilijk kunt verdwalen op het graslandpla-teau, en omdat we zo eindelijk eens zelf de weg zouden kunnen zoeken. De gids heeft toen aan de scout in een paar woorden de weg uitgelegd, en toen konden we weer op pad.

Koffieceremonie in het donkerEindelijk konden we echt alleen wandelen, op een paar nieuwsgierige kinderen en mensen na die ons uitnodigden voor een ‘koffieceremonie’, een sociaal gebruik met 3 rondjes vers gebran-de koffie in minikopjes. Zo kwamen we terecht in een woonerf: een stuk grond, omheind door takken, met een paar hutten gemaakt uit tak-ken en bladeren. In de grootste hut leefden de mensen en dieren in harmonie: kookvuur in het midden met een paar zelfgemaakte banken met dierenhuiden, en aan de andere kant van de hut was een platform gemaakt met takken (geen matrassen te zien) en daaronder leefden de kippen en katten. Het licht kwam van de open-staande deur, er hing een zware kampvuurrook, en ik voelde het overal kriebelen (luizen?). Het koppel was heel vriendelijk, maakte speciaal voor mij thee (ik lust geen koffie) en bood ons een stuk droge koek aan, die echt niet lekker was, maar moeilijk te weigeren. Ondertussen babbelde onze scout met de mensen, wij obser-veerden en rustten uit want communiceren met deze mensen was zo goed als onmogelijk. Af en toe kwam de dochter kijken vanachter de deur, maar ze durfde niet binnen te komen. Na een uur daar gezeten te hebben, vonden we het tijd om aan de laatste kilometers te beginnen. Onze scout sloeg nog vlug een kopje koffie achterover (ik vermoed dat we toen nog niet doorhadden dat een koffieceremonie 3 ronden telde) en was oprecht tevreden en blaakte van de energie.

Toen we hem ‘s avonds nog wat eten wilden aanbieden, kon hij het niet aannemen omdat er visbouillon in zat. In Ethiopië vasten ze elke woensdag en vrijdag, dat wil zeggen geen dier-lijke producten, dus eigenlijk vegan. We konden hem wel plezieren met de koek die ik die middag kreeg maar stiekem in mijn zak had gestoken.

De laatste dag van de trekking bleek de zwaar-ste te zijn: de reizigersdiarree droogde me hele-maal uit en de hoogtemeters die we moesten afleggen bleken niet van de minste te zijn. Eerst een paar 100 meter stijgen naar een soort top op de rand van de klif, Imet Gogo. Gelukkig wa-ren we zo slim om op het terugkeerpunt onze rugzakken achter te laten, en de scout was meer dan happy om daar even te wachten bij onze bagage. Vervolgens evenveel afdalen om dan weer een paar uur continu te stijgen tot het hoogste punt van de trekking, iets van 3800 meter, om dan opnieuw af te dalen tot het kamp op 3600 meter, dit alles over 22 kilometer. Het wandelpad was altijd goed, nooit fel stijgend, maar de hoogte, de lange afstanden en de rug-zak wogen zwaar.

Nadat we ons potje gekookt hadden, gingen we op aanraden van een van de gidsen van de andere groepen -met hen hadden we goede contacten, ook omdat zij juist heel goed Engels spraken- naar ‘hun cafeetje’ waar we ook al eieren hadden gekocht. Eerder een container met bakken drank opgestapeld tegen de muur, een paar planken achteraan als bedden voor gidsen, een donker rookgordijn (gezond!), maar een super open sfeer en lekker biertje. Dat had-den we verdiend!

toch nog even de Bergstijger uithangenOp de laatste dag wilden we nog een “top” doen. We hoorden dat de beklimming van de Ras Dashen, de hoogste berg van Ethiopië met z’n 4550 meter, eerder een continu licht stijgen-de wandeling was in een eentonig landschap. Daarom beslisten we om dat tweedaags enga-gement niet te doen, maar een top dichterbij met uitzicht op de Ras Dashen en in een dag-tocht te doen was. Ook deze top, ik kan me zelfs niet herinneren of hij een naam had, was een

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

10

Meer infoMeer info over de trekking of wil je gedachten uitwis-selen over ethisch zelfstan-dig trekken door ontwikke-lingslanden? Mail: elyne.meulenbergs@gmail.com.

////////////////////////////

4000er, eigenlijk een veredelde rotspuinberg. Aangezien we maar een dagrugzak bij hadden was het ‘a walk in the park’ en konden we volop genieten van de omgeving. We gingen zelfs nog op zoek naar de Walia Ibex, de lokale steenbok, maar konden hem jammer genoeg niet vinden.

De laatste ochtend wilden we de bus nemen. Een hulpvaardige gids zei dat de bus om 10 uur zou komen (misschien om te hopen dat we dan de bus zouden missen en we met hun dure jeeps zouden moeten meegaan). Maar we had-den een dag eerder de bus al rond 8 uur zien passeren, dus stonden we om 7u30 al klaar. Zodra de bus kwam, om 8 uur, stond zeker 10 man rond ons de busbegeleider aan te moe-digen een hogere prijs te vragen (inclusief die vriendelijke gids), maar we betaalden uiteinde-lijk toch een juiste prijs. We zochten een plekje in de volle bus, en de buschauffeur en zijn bege-leider gingen ontbijten in het cafeetje. Toen ze terugkwamen, vroeg de busbegeleider opnieuw geld aan ons. Niemand, zelfs onze eigen scout niet waarvoor wij een ticketje hadden betaald, op de bus reageerde op de vreemde situatie dat enkel aan ons extra geld werd gevraagd. Wij hielden ons been stijf, bleven koppig zitten, en na 10 minuten vertrok de bus zonder dat wij de extra toeslag betaalden. Echt sympatiek von-den we dit niet, en de hele rit vreesden we dat ze opnieuw geld gingen vragen. Gelukkig zat de bus uiteindelijk veel te vol om de busbegeleider te laten passeren.

Ethiopië, een land om naar terug te kerenEthiopië is een land met vele mogelijkheden, zowel op cultureel vlak als qua natuur. We kon-den er gerust een paar maanden verblijven. Weet dat het een ontwikkelingsland is, waar jij als westerling in de aandacht loopt en waarvan veel mensen hopen een centje mee te pikken. Niet letterlijk, maar heel vaak wordt wel ge-tracht hogere prijzen aan te rekenen. Ethiopië is een relatief veilig land. Er zijn pickpockets, maar gewapende overvallen en dergelijke komen am-per voor. Wapens zie je ook nergens behalve bij politie of leger. Kortom, een aangename, afwis-selende en avontuurlijke ervaring!

TEKST: ELYNE MEULENBERGSFOTO: HANNES STUBBE

11

Waarom zijn er mensen die hoge bergen be-klimmen? Edmund Hillary, de bedwinger van de Mount Everest, antwoordde op die vraag: “be-cause they are there”. Waarom zijn er de laatste tijd zo veel pelgrims? Omdat er zoveel pelgrim-spaden zijn die naar één of andere heiligdom leiden? Ach, er zijn niet alleen vele wegen die naar Rome leiden, er zijn ook vele antwoorden op de vraag naar het waarom van de pelgrims-hausse.

Wellicht zoeken we iets wat we in de huidige sa-menleving onvoldoende vinden. Komt de groei-ende belangstelling voor pelgrimeren door de toegenomen secularisatie? Iemand zei het zo: “hoe leger de kerken, hoe voller de pelgrimspa-den”.

Ook het sportieve element telt mee: zou ik dat ook kunnen? En in hoeveel dagen? Vaak willen we dat belangrijke punt in ons leven (scheiding, dood van een geliefde, ontslag, ernstige ziekte, met pensioen,...) op een langzame manier be-leven, ervaren, verwerken. Gewoon, nou ja, gewoon lopen om met eigen ogen eens te zien waar je al die anderen over hoort, dat kan na-tuurlijk ook. Dat gebeurde ook in de middeleeu-wen al.

Waarom pelgrimeren mensen, waarom gingen en gaan mijn vrouw en ik elk jaar weer op pad? Waarom is er veel belangstelling voor pelgrims-tochten die ik onder de noemer “te voet is goed” organiseer? Ik doe een poging tot beantwoor-ding en betrek daar onze eigen pelgrimservarin-gen bij, beseffend dat de dieper liggende reden lang niet altijd aan het begin van je tocht bij jezelf bekend is. Soms komt dat pas al lopend, letterlijk gaandeweg.

Waarom pelgrimeren?Ten eerste is een lange wandeling op zich een bijzondere ervaring. Je krijgt als wandelaar een andere verhouding met de wereld om je heen. Om het clichématig te zeggen: je wordt nat als het regent en je krijgt het warm als de zon schijnt. Toen we door Noord-Frankrijk liepen op onze weg naar Rome, was het soms 38°C. Wan-neer dan ons water op was, werd een kerkhof met gejuich begroet: daar is immers altijd een

kraantje met water te vinden! Af en toe zijn we op onze tochten door- en doornat geworden. De eerste keer waren we net van huis, nog in België. De onweersbui was zwaar en langdurig. Kletterende regen op de capuchon, hoofd ge-bogen, af en toe spiedend of er toch echt geen boerenschuur of een bescheiden afdak is. Onze gemiddelde snelheid ligt meestal rond de 4, 5 kilometer op vlak terrein, in echt bergachtige gebieden, zoals de Alpen, de Apennijnen wordt dat zo’n 3 kilometer. Na een paar weken is je lichaam ook aan die nieuwe fysieke inspanning gewend. Het is bijzonder om, bijvoorbeeld, over de oude Romeinse weg op Reims aan te koer-sen en in dat lege Noord-Franse land de torens van de kathedraal aan de einder al te zien. Maar wat duurt het lang voordat die torens dichterbij komen; wat traag gaat dan de dag. Hoe klein ben je dan in dat onmetelijke land.

Lopend zie, beleef en ervaar je ook veel meer dan wanneer je op een snellere manier van de ene naar de andere plaats reist. Onder je voeten zie je de wegen en de paden veranderen: gras-paden worden zandwegen, die weer overgaan in asfaltweggetjes. Wij waren blij wanneer we weer

een veldweg konden kiezen of een pad dwars door een maïsveld heen. We liepen eens op een bospad toen we tot onze grote verbazing een compleet oor op de grond zagen liggen. Zo te zien van een haas of een konijn. Er was niets mis mee, behalve dat de rest van de kop ontbrak. Geen bloed te zien, niet aan flarden gescheurd. Wat is hier gebeurd?? Lopend langs de Camino di San Benedetto in mei in Italië genoten we elke dag van de vele tientallen orchideeën. Zo veel, zo mooi, ik raakte niet uitgefotografeerd. Toscane is zoals de fotoboeken laten zien: heu-velachtig, weids, cipressen, boerderijen op een heuveltop, veel geploegd land. In het voorjaar zullen hier ongetwijfeld de klaprozen bloeien. Door dit prachtige land slingeren zich de zand-paden, maar vaker nog witte kiezel- of steen-slagpaden. Het lopen op zo’n strada bianca is een feest. Met de glooiingen mee volgen we die paden, steeds op en neer. Zo mogen lopen is een feest, zelfs als je zoals ik een onwillige spier in je voet hebt. De druivenoogst is langzamer-hand binnengehaald, slechts af en toe scoren we nog een tros. De sporen van een andere score treffen we aan bij een verlaten boerderij op een heuveltop: gebruikte injectiespuiten. Aan

Mijmeringen van een pelgrim

“De tocht eindigt niet bij het geografische

einddoel”

Er zijn weinig pelgrimspaden te vinden in Europa die Cor Kuyvenhoven nog niet heeft bewandeld. Speciaal voor De Natuurvriend haalt hij herinneringen op en peilt hij naar het waarom van de wandelaar.

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

12

fIEt

S &

WAN

DEL

de pennen van een stekelvarken die op een be-paald punt met tientallen langs het pad liggen zien we dat die beesten hier ook leven. Zijn de pennen de overblijfselen van een aanrijding met dodelijke afloop? Hoe dan ook, het beest zelf blijft onzichtbaar. Heeft u ooit over een oude Ro-meinse weg gelopen met aan weerszijden hon-derden kleine fragiele roze cyclaampjes? Het is een wonder van schoonheid kan ik u zeggen. Lopend langs de Ökumenische Pilgerweg zagen we elke dag van onze 4 weken durende tocht reeën. En elke keer stonden we stil, kijkend, ge-nietend en observerend. Je hebt immers de tijd aan jezelf. Geen baas, geen agenda, geen druk.

Geschiedenis Een tweede belangrijke reden is dat de ontmoe-ting met de verschillende culturen en met de geschiedenis een pelgrimsreis interessant ma-ken. Ik houd van verhalen, vertel ze zelf graag op de tochten die ik als begeleider van voet- en pelgrimstochten organiseer en vind eveneens geschiedenis erg interessant. Onderweg loop je door de geschiedenisboekjes. Op onze tocht in het voormalige Oost-Duitsland, langs de Ökume-nischer Pilgerweg loop je op gedeelten waar de Grande Armée van Napoleon ook liep: trots en fier op de heenweg; hongerig, verslagen, sterk gedecimeerd op de terugweg. Je loopt langs Bu-chenwald en steekt de Elbe over op de plaats waar Amerikaanse en Russische soldaten el-kaar de hand schudden aan het eind van We-reldoorlog II. Johann Sebastian Bach en Maar-ten Luther zijn twee andere grootheden waar je als het ware langs komt. In Noord-Frankrijk loop je langs de slagvelden van de Eerste Wereldoor-log, niet zo maar even, maar dagen lang. We lie-pen op pelgrimspaden waar ooit Julius Caesar, Karel de Grote, Willibrord en Maarten Luther liepen. En tegelijkertijd weet je dat er miljoenen andere naamloze pelgrims waren, mannen en vrouwen, kinderen soms, die ook diezelfde tocht

gelopen hebben. Heen èn terug! Jaarlijks ko-men er nu ongeveer 350.000 pelgrims in San-tiago de Compostela aan. En dat aantal groeit nog elk jaar. Toch is het niets in vergelijking met de 12de eeuw, toen er jaarlijks 2 miljoen men-sen naar Santiago pelgrimeerden.

GastvrijheidOok hebben wij ervaren dat we onderweg meer mens worden. Je moet je, als pelgrim, vaak overgeven in de handen van mensen. Je kunt niet alles voorzien, niet alles regelen en niet al-les alleen volbrengen, maar je hebt de steun en de welwillendheid nodig van mensen die je op je weg ontmoet. Dat begint bij die Belgische man, die midden in het bos woont en naar ons toe komt vanuit zijn huis met iets te eten en te drinken. Lopend door de Povlakte komen we bij een grote kerk, waar overduidelijk een feest gaande is. Van verre hoorden we de klokken al. We vallen met onze neus in de boter, of nauw-keuriger gezegd, met onze neus in de taart. En wat voor een taart! De madonna staat erop en het kind Jezus en voor elk van de honderden feestvierders is er een lekker stuk. ’s Avonds worden we gevraagd mee te eten aan lange ta-fels. Alom verbazing wanneer we vertellen dat we te voet onderweg zijn naar Rome. Mamma mia! ’s Morgens willen we betalen, maar dat wordt resoluut afgewimpeld. Wel vragen ze of we in Rome voor hen een kaarsje willen opste-ken. Dat beloven we, we schrijven hun namen op en gedenken hen in de St. Pieter. Op weg naar Montecassino staat de gastenzuster in Pozzaglia Sabina, tijdens de camino di San Benedetto ons op te wachten, wanneer we na een lange dag met onweer, hagel en sneeuw uiteindelijk veilig de bergrug zijn afgedaald en naar het klooster lopen. Mijn vrouw en ik krij-gen ieder een eigen douche en daarna is de stoel aan het hoofd van de tafel voor mij. Ze vragen of ik met hen wil bidden.

In Stedten, in Oost Duitsland slapen we op de zolder van een klein Luthers kerkje. Er liggen enkele matrassen en er is een elektrisch ka-cheltje om de ergste kou te verdrijven. Gudrun, “die Pilgeroma”, geeft ons de grote sleutel van het kerkje mee. “Morgen gewoon de sleutel op de kapstok laten hangen en de kerkdeur achter je dicht trekken,“ zegt ze.Boven op de Grote St. Bernhard sliepen we in het pelgrimsonderko-men van de Augustijnen. Zij hebben een prach-tig motto in hun klooster: “hier wordt Christus aanbeden èn gevoed.” En met die voeding en de wijn in royale kommen zat het wel goed! Het doet wat met je wanneer je in de grote refter van het franciscaanse klooster in San Miniato Alto wordt uitgenodigd om met de 7 nog overge-bleven broeders de maaltijd te gebruiken. Wijn staat op tafel in 5 verschillende flessen. Eén van de broeders voert zijn medebroeder, die dat zelf al lang niet meer kan. We praten met de broeders en met de abt, die al heel wat van de wereld heeft gezien toen hij abt in Assisi was. Nu heeft hij gekozen voor de rust, de stilte, de eenvoud. Eenmaal weer op pelgrimspad loop ik over dat soort ontmoetingen nog wel even na te praten en na te denken.

SpiritualiteitVerder kun je, als pelgrim, ook niet om de spiri-tuele ervaringen heen. Soms heb je ontmoetin-gen waarvan je niet kunt geloven dat ze toevallig zijn: die Italiaanse mevrouw, die ons in haar roze ochtendjas vanaf haar balkon de juiste richting op stuurt; de automobilist die naast ons komt rijden, het raampje opent en vertelt dat ook hij naar Santiago is gelopen. En of we nog iets no-dig hebben. Soms worden vreemden vrienden, niet alleen voor onderweg, maar ook daarna, op je verdere levensweg. Wanneer je zo lang loopt, maak je meerdere seizoenen mee. Prachtig is dat. Nooit vergeet ik dat ene moment in Italië wanneer de zomer zich in herfstige ochtend-

13

nevels verstopt. Ik ruik kruidigheid in de lucht, overal worden truffels gezocht, paddenstoelen verzameld en te koop aangeboden. Op weg naar San Gimignano beleven we de zonsopgang, zo rond kwart over 7. We blijven stilstaan, hand in hand, en kijken met ons gezicht gericht op het licht naar dat adembenemende beloftevolle schouwspel. Het is een moment wat ons de hele verdere reis bij zal blijven. Werkelijk schit-terend hoe de zon boven de heuvels uitkomt en de nevels zachte kleuren meegeeft. Het lijkt of vingers van licht naar ons reiken, of is het een ladder naar de hemel? Onze eigen ik verdwijnt, we voelen ons aangeraakt, het licht overspoelt ons, we worden ermee gevuld. Verbonden met elkaar, met de heuvels, met alles om ons heen, zo staan we daar: leeg en tegelijk helemaal vol-stromend. Niets is meer belangrijk, wat telt is alleen dit licht en wijzelf als klein onderdeel van dat grote geheel. Het is een ervaring die nauwe-lijks met woorden beschreven kan worden.

KunstVaak kom je ook fantastische kunstwerken te-gen onderweg, die je aanspreken en niet meer loslaten: de kathedraal van Reims, het romaan-

se kerkje in Bevagna, de fresco’s van Giotto in Assisi, het aan en in de rots gebouwde bene-dictijnenklooster in Subiaco of de crypte van de kerk in Sutri en Spoleto. We ervaren tijdens onze tochten dat die objecten uit inspiratie voortkwa-men en vaak springt dan een vonk van die inspi-ratie spontaan over. Diezelfde inspiratie vonden we soms ook wanneer we ons aansloten bij de vroomheid van de mensen onderweg, wanneer we een kaarsje aanstaken in een kerkje of de vespers mee bidden met de paters bij wie we logeerden. Die dingen raakten ons. Ze zetten ons aan het denken en tijd om te denken heb je onderweg gelukkig in overvloed.

Het labyrint is wat dat betreft een prachtig sym-bool voor de pelgrimsweg en voor je eigen le-vensweg. Je loopt, vaak over duidelijk aangege-ven paden naar de kern, je einddoel. Onderweg kom je jezelf gegarandeerd tegen; ook de ander en soms de Ander, dat wat je licht of liefde of god kunt noemen. Vanuit de kern begint de weg terug. Veel pelgrims herkennen dat wel. De aankomst valt tegen, de tocht is afgelopen. Je moet terug naar huis. “Was het thuis maar net als onderweg,” hoor ik vaak verzuchten. En toch gaat de pelgrimstocht eigenlijk verder wan-neer je je geografische einddoel hebt bereikt. Net als in het labyrint: nadat je naar binnen bent gegaan, de kern hebt bereikt moet je weer naar buiten, de wereld in.

thuisEn wat ontdek je dan wanneer je tenslotte weer terug bent? Soms zijn het dingen waarvan me-nig pelgrim bijna vergeten was dat ze het had-den. Bijvoorbeeld zichzelf, of hun engelbewaar-der. Dat lijkt typisch voor een pelgrimstocht. Je wordt geen ander mens, hoe zou dat moeten? Wel ervaren we dat de balans verschuift, dat we andere accenten leggen dan voorheen. Geen nieuwe dingen, maar dingen die we in ons had-den en nu wat meer naar voren (durven) laten komen.Allebei namen we een flinke portie relativering mee naar huis: is alles waar ik mee bezig ben of moet zijn in mijn werk, nu werkelijk belang-rijk? Lichtvoetig, losser leven geeft veel meer plezier en voldoening. We verankerden de vaste wil om in ons werk gericht bezig te zijn met de zaken die waardevol zijn, die wezenlijk van be-lang zijn. In onszelf ontdekten we de innerlijke stilte. Toen het echt nodig was, ontdekten we in onszelf doorzettingsvermogen, volharding, liefde. We waren er voor elkaar. Menig pelgrim heeft in vroegere dagen onderweg zijn relatie met God veel intenser beleefd dan in de thuis-situatie. Ook al vullen wij nu het begrip God op onze eigen manier in, we herkennen ons in die universele en misschien wel mystieke ervaring. We ontdekten om ons heen en in onszelf nieu-we spiritualiteit.

Pellegrini per sempre, pelgrims zijn we geworden, voorgoed.

Cor KuyvenhovenCor Kuyvenhoven is gepensioneerd na 40 jaar in het basisonderwijs te hebben gewerkt.

Hij is een ervaren pelgrim en stapper, houdt van verhalen vertellen en fotograferen. Hij is

lid van de Franciscaanse Beweging in Nederland, voorzitter van de vereniging Pelgrims-

wegen naar Rome en eigenaar van een kleinschalige organisatie die voet- en pelgrims-

tochten in groepsverband aanbiedt:

www.tevoetisgoed.nl

////////////////////////////////////////////////////////////////

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

14

ON

DEr

WEG

Wat is de Via Dinarica? De Via Dinarica is een nieuwe wandelroute die door 7 Balkanlanden loopt (Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro, Kosovo, Servië, Albanië en Slovenië) en daarbij de hoogste top-pen van de Dinarische Alpen aandoet. Met de Via Dinarica wordt momenteel de White Trail bedoelt, maar er zijn nog 2 andere trails, een blauwe en een groene, in ontwikkeling. De noordelijke groene route loopt door de valleien en de blauwe loopt voornamelijk langs de Kro-atische kust. Via Dinarica is vooral een clubje mensen dat het ecotoerisme in de Balkan wil promoten en de lokale economie een boost wil geven. Ze zijn bezig met het onderhoud van de paden, milieu-bescherming, wegmarkering en alle faciliteiten vastleggen op de website van Outdooractive. Via Dinarica is ook een open concept, iedereen kan daar op zijn manier aan bijdragen.

Wanneer is de Via Dinarica op jouw pad gekomen? Ik heb afgelopen zomer een deel van de route gefietst. Ik was erg onder de indruk van de prachtige bergen in Bosnië, maar ik durfde er mijn tentje niet op te zetten omdat er overal bordjes stonden met “opgepast mijnen”. Best wel spannend. Dat ruige gebied veroverde met-een mijn hart en eenmaal thuis ontdekte ik na wat opzoekingswerk dat er een wandelroute doorheen liep. Dat bleek de Via Dinarica te zijn.

Waarom ga jij de route afwandelen? Ik kwam na de zomer terug van mijn fiets-

tocht met het gevoel dat ik langer in de Bal-kan had willen blijven. Ik kon heel lang mijn draai niet meer vinden thuis. Iedereen bleef me maar aanspreken over die fietstocht naar Montenegro, maar ik kon niets meer voelen buiten een soort van leegte. Heel las-tig was dat. Ik wilde zo snel mogelijk terug. Ik merkte dat ik helemaal opleefde als ik over de Balkan vertelde. Toen heb ik informatie over de Balkan opgezocht om er zeker van te zijn dat ik het gebied niet zat te verheerlijken. Het gaat niet alleen om de tocht, de prestatie of alle mogelijke gevaren. Het gaat over wat de ervaring met je doet.

De kracht van de BalkanDie ervaringen schrijf je neer op een blog. Die blog begon als een soort van dagboek. Ik heb er in het begin niemand over verteld. Ik wilde gewoon schrijven over hoe ik me op dat moment voelde. Dat sprak sommige mensen erg aan en dat gaf me het gevoel dat ik niet alleen was. Het verbaast me als ik hoor dat mensen mijn eerlijkheid verfrissend vinden. Zelf lees ik geen travel blogs. Op een bepaald moment haak ik toch altijd af en denk ik dat ik beter een reis-gids kan lezen.

Het voelt inderdaad soms aan alsof ik zit te lezen in een dagboek dat niet voor mijn ogen is bestemd.Daar worstel ik wel mee en ik heb er ook al wat dingen afgehaald. Maar ik ben niet de enige die met dat soort gevoelens rondloopt. We

moeten eerlijk zijn over hoe we ons voelen en over wat eenzaamheid precies is. We houden het taboe in stand als niemand erover praat.

Ga je die eerlijkheid het hele project aanhouden? Toch wel. Ik kan iets schrijven in de trant van “7 spetterende reden om naar Blidinje Nati-onal Park” te gaan, maar er zijn er al zoveel die dat doen. Ik kan me onderscheiden door mijn eerlijkheid. Dat superpersoonlijke contact hangt ook samen met de Balkan. Je maakt erg snel contact met de bevolking, ook al spreek je een andere taal. Dat is voor mij de kracht van de Balkan. Het rouwe, rafelige randje voelt ge-woon echter. Je maakt veel gekke dingen mee, en je verzeilt wel eens in ongemakkelijk situa-ties, maar dat is net zo mooi.

zijn er nog meer mensen die de Via Dinarica op de kaart willen zetten?Tuurlijk, er is zelfs een lichte concurrentiestrijd. Veel van die mensen hebben een veel groter bereik met hun blog. Ik ben maar iemand die een beetje aan schrijven is. Het is allemaal nieuw voor mij en ben mijn eigen weg nog aan het zoeken. Ik probeer een steentje bij te dra-gen op mijn manier. Wat niet altijd gemakkelijk is. De route in kaart brengen loopt niet altijd even vlot. Soms moet je het zien te redden met een oude Sovjetkaart of kaarten in het Cyril-lisch. Als je zelf een stukje van het pad wil gaan lo-pen dan neem je best contact op met de orga-nisatie. Ze willen op hun website namelijk een

te voet langs landmijnen en mortiergranaten

“De ruigheid van de Balkan heeft mijn hart veroverd”

In de Balkan ben je nooit klaar met de oorlog. De kogels lieten hun sporen na op de gebouwen en de ziel van de bevolking. Een nieuwe wandelroute die de voor-malige vijanden met elkaar verbindt, moet een frisse wind door de regio laten waaien. Eva Smeele doet deze zomer een poging om de Via Dinarica als eerste helemaal uit te lopen.

15

community creëren met de persoonlijke verha-len van de hikers.

tranen voor Coca-ColaBen je niet bang dat het rafelige randje van de Balkan zal verdwijnen als het pad een succes wordt? Welke massa zal er dan op afkomen, buiten natuurliefhebbers, wandelaars en klimmers? De doorsnee strandtoerist zal je er niet tegen-komen. Via Dinarica is een project in ontwikke-ling en dat betekent dat er soms fouten worden gemaakt. Op 1 van hun evenementen hadden ze bijvoorbeeld Coca-Cola als hoofdsponsor. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik dat zag. Ik was zo teleurgesteld. Maar zonder Coca-Cola hadden ze die wandeltocht niet kunnen ma-ken.

Hoe moet je je voorbereiden om de Via Dinarica te bewandelen?Je kan je moeilijk voorbereiden op de ruigheid van De Balkan. De gemoedsinstelling waar-mee je ernaartoe gaat is veel belangrijker. Als de mensen je bij hen thuis uitnodigen en jij vindt dat doodeng en je wil alleen maar zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde hotel, dan zal je het er moeilijk krijgen. Maar als je met hen meegaat en je staat open voor de ervaring, dan krijg je de tijd van je leven.Wij zijn soms te goed voorbereid. Het is leuker om de dingen gewoon op je af te laten komen. Zo werd ik eens door een vrouw in een wasteil gezet en gewassen terwijl het hele dorp er op stond te kijken. Op zo’n moment zou ik kunnen tegenstribbelen en me schamen, maar waar-om? Ik laat het maar gewoon gebeuren.

je schrijft op je blog dat mensen het vaak niet begrijpen dat je alleen reist. Mensen in de Balkan vinden het bizar dat mijn moeder me alleen laat reizen. Het is misschien

wel gek dat ik de ervaring van het alleen reizen nodig heb. Maar veel trekkers zullen dat wel herkennen. Ik wil de ervaring ook wel delen, maar niet met eender wie. Het kost veel meer energie om samen met iemand op pad te gaan die niet op dezelfde golflengte zit. Ook al is dat misschien egoïstisch. Het is logisch dat je af en toe water bij de wijn moet doen als je samen op pad gaat.

Wat vindt je moeder er eigenlijk van dat je alleen reist?(lacht) Weet ik niet. Ze is wel trots dat ik durf te doen wat voor mij goed aanvoelt en waaraan ik behoefte heb, ondanks de verwachtingen en waarschuwingen van anderen.

Heeft ze geen zin om eens mee te gaan? Daar heeft ze geen zin in, en ik trouwens ook niet.

Op fivefingers door de bergenLangs de Via Dinarica liggen de landmij-nen en mortiergranaten open en bloot nog langs de weg. Er staan overal bordjes langs de weg met de waarschuwing voor landmijnen, maar ze kun-nen ook in meren liggen. Het zal daar nooit helemaal ontmijnd zijn. Er zijn te weinig midde-len. De landmijnen worden nu opgeruimd door vrijwilligers. Ze zouden er gewoon een kudde koeien over moeten jagen, meteen opgelost. (lacht)

je schrijft op je blog dat de oorlog een onvermijdelijk thema is in de Balkan. De oorlog is er nog erg aanwezig. De gebou-wen zitten er vol kogelgaten en er is geen geld om het op te lappen. Er wordt wel al flink geld verdient met het oorlogstoerisme. Elke genera-tie heeft er een oorlog gekend, iedereen heeft wel iemand verloren. Logisch dat de mensen

er nog erg mee bezig zijn. Uiteindelijk, hoe dan ook, gaat het altijd over de oorlog.

Hoeveel tijd trek je uit voor je tocht? Ik heb mijn huis tot 31 december verhuurd. Op een gegeven moment ligt er wel sneeuw, wat erg onhandig is om doorheen te wandelen. Ik denk dat ik 1400 km zal lopen en ik ga uit van 3 à 4 maanden, vooral omdat ik het rustig aan wil doen. Af en toe maak ik een omweg om oude vrienden te bezoeken.

En je gaat het doen op fivefingers-schoenen, wat zijn dat? Een schoen met vijf voorgevormde tenen. Ik ben ambassadeur van het merk Vibram Five Fingers. Het is zo fijn om op die dingen te lo-pen. Je wandelt met een heel andere techniek en bent je veel bewuster van je lichaam en be-weging. Je voelt ook veel meer. Ik draag ze al heel lang, maar durf ze nog steeds niet aan te doen om naar de supermarkt te gaan. Ze zijn zeker geschikt voor grint, grasweides en rot-sen, maar ik ben wel benieuwd naar puinhel-lingen.

Je wandelt, fietst, klimt. Wat drijft je om al die dingen te doen? Is daar een antwoord op? Er zijn veel dingen die me bewegen. Als ik bezig ben met een slaapplaats te zoeken of me afvraag hoe ik aan voedsel kom, dan heb ik geen tijd om bezig te zijn met zingevingsvragen en dat geeft me heel veel rust. Als je een berg probeert te beklim-men of je maakt een lange fietstocht, dan ben je je bewust van jouw plek in het grotere geheel en ook dat geeft me rust.

www.evadinaricaproject.com

DRIES EVERAERTS

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

16

PUBL

IrEP

Or

tAG

E

EilandenApril, mei en juni zijn de beste maanden voor een bezoek aan een van de eilanden. Onze fa-voriet is het Cycladeneiland Andros: makkelijk te bereiken vanuit Athene en met een uitste-kend wandelnetwerk. Vrijwilligersorganisatie Andros Routes heeft hier meer dan 160km klassieke paden opgeknapt en bewegwijzerd. Afwisselende wandelingen over het groenste eiland van de Cycladen met als hoogste punt de Profitis Ilias op 995m. Ook kun je cultuur proeven in de vorm van het prachtige Olijf-persmuseum, boogbruggen, woontorens, burchten, kloosters en restanten van molens.

De hoogste toppenDe toppen van de verschillende bergketenszijn tussen 2000m en 3000m hoog. De hoogste keten is met 2918m de Olympus, zetel van de Olympische Goden in het Nationaal Park Olympus. Het is een massief met een aantal toppen rondom de Vlakte der Muzen, geschikt voor touwbeklimmingen én gewoon

tips voor een goede stapvakantie in GriekenlandGriekenland: gastvrij en gastronomisch, rustige wandelpaden, antieke en locale cultuur, schitterende natuur, en je kan bijna het hele jaar wel ergens goed onder-dak vinden.

wandelen. Bemande berghutten dienen als uitvalsbasis voor klimtochten of als pleister-plaats voor een wandeltrekking. Het Olympus-massief ligt op een paar kilometer van het strand en kan dus gecombineerd worden met een paar dagen luieren. Hier vind je vele bijzondere planten en dieren, rond de top-pen kom je bijna altijd wel gemzen tegen. De Olympus is makkelijk te bereiken vanaf Thes-saloniki. De beste reistijd is half juni t/m half oktober, daarbuiten ligt er te veel sneeuw om veilig te wandelen.

Het noordelijk vastelandHet noordelijk vasteland, onbekend bij buiten-landers, bevat rustige wandelgebieden met toppen van rond de

2400m en ruige natuur. Hier kun je het hele jaar wandelen tot 2000 hoogtemeters, daar-boven van medio mei tot medio oktober. Een uitdaging voor avonturiers want de bevolking spreekt vaak alleen Grieks. De gemeente Karpenisi heeft een uitstekende kaart uitge-bracht van de Velouchi met wandelpaden, MTB-routes en autoroutes. De routes zijn goed gemarkeerd en er is een busverbinding met Athene. De Parnassos bij Delfi en Ara-chova is een skigebied, maar gelukkig zijn er ook nog ongerepte wandelpaden. Ook komen er diverse endemische planten voor zoals de kortstelige Parnassos lelie. De Parnassos is rechtstreeks te bereiken vanuit Athene.

Een schitterend berggebied in het noord-westen van Griekenland is de Noord-Pindos of Zagoria, met trektochten en dag-wandelingen van uiteenlopende zwaarte. Hier vind je de beroemde Vikoskloof,

17

tips voor een goede stapvakantie in Griekenlandde diverse bergtoppen, het platanendal van de Voidomatis, vele boogbruggen en pareltjes van dorpen. Net zo mooi is de Zuid-Pindos met o.a. de bergketens Lakmos en Tzoumerka, de UNESCO-beschermde dorpen Sirako en Kala-rites, de watervallen van Katarraktes en de Arachthos-kloof. Hier kun je alleen doorheen raften of kayakken. De Noord- en Zuid-Pindos kan je het best bereiken via Thessaloniki, Cor-fu of Preveza Akti, of met de boot vanuit Italië.

WandelkaartenGoede wandelkaarten voor Griekenland zijnAnavasi en Terrain, voor het noordoosten ook Geopsis. Als regio-kaarten gebruiken we Road-Nakas. Je koopt ze het

beste vóór vertrek bij een reisboekhandel, want in Griekenland zelf moeten ze vaak be-steld worden. Laat je ter plekke niet verleiden tot een Orama-kaart, want die is niet correct!

ANNELIES PELT, EIGENAAR VAN WANDELREISORGANISATIE ANNAHIKING

Voor meer informatie: schrijf gerust aan annelies@annahiking.nl!

Wandelreizen in Griekenland Maatwerk, individueel en begeleid

Ons uitgangspunt Je kennis te laten maken met een Griekenland dat niet breed bekend is bij de toerist. Lekker wandelen, goede maaltijden, authentieke onderkomens, locale cultuur. Ontspanning door inspanning, avontuur zonder stress.

Ons aanbod - maatwerkarrangementen voor individuele

wandelaars: een programma toegesneden op úw wensen

- begeleide wandelreizen voor 4-7 deelnemers (open inschrijving), met bioloog als gids

- begeleiding van wandelgroepen van elke omvang

Kijk voor uitgebreide informatie over de mogelijkheden en wandelgebieden op onze website of neem contact met ons op.

Meer informatie Annelies Pelt en Fred Majolée

+31 6 2825 0564 | +30 6970 648 134

www.annahiking.nl | info@annahiking.nl

Wandelen ontspant, maakt je hoofd leeg en geeft zo ruimte voor nieuwe ideeën!

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

18

De jaren zestig liggen intussen een halve eeuw achter ons. En daarom duikt Radio2 Antwerpen deze zomer de sixties in. Dat ge-beurt - om het met een hip woord te zeg-gen - multimediaal. Elke woensdagmiddag (tussen 6 juli en 3 augustus) vinden er live-uitzendingen plaats op het Theaterplein in Antwerpen, met telkens een muzikale gast zoals Roland Van Campenhout, Slons, Kris De Bruyn en Ronny Mosuse. Maar aan die radio-uitzendingen werd dus ook een digi-taal luik gekoppeld met deze wandeling als uitschieter.

De Radio2 - sixtieswandeling loopt door hartje Antwerpen en kun je dus volgen via je smartphone of tablet. De route wordt op je scherm aangegeven en op een vijftiental hotspots krijg je tekst, foto’s of filmpjes te zien over wat er op die plek in de jaren zes-tig is gebeurd. Dat gaat dan over stadsont-wikkeling, maar ook over muziek, protest en jongerencultuur.

StartDe wandeling start aan het Theaterplein in Antwerpen. Ze is om en bij vijf kilometer

Radio 2 stuurt je met smartphone of tablet op pad

Sixties-wandeling door AntwerpenON

DEr

WEG

Voor een originele stadswandeling moet je deze zomer in hartje Antwerpen zijn. Radio 2 heeft er een wandeling rond de jaren zestig uitgewerkt. Wie een smartphone of tabletheeft,krijgttijdensdewandelingfilmpjesenfoto’stezienuit die swingende jaren zestig. Je kunt de wandeling zowel op je eentje als onder begeleiding van een gids volgen. Een aanrader!

lang, maar je bent er toch snel 2,5 uur mee zoet (zorg dat je dus met een volle batte-rij begint!). Van het Theaterplein loopt ze richting het stadscentrum. Je passeert de Wapper, nu een plein, maar blijkbaar ooit bestemd als afrit van de Ring om auto’s vlot het centrum in te doen rijden. Op de Meir krijg je een eerste filmpje te zien. Lang voor de Meir autovrij werd, filmde de Nederland-se groep ‘Het’ hier haar clip voor de klas-sieker ‘Ik heb geen zin om op te staan’. De muzikanten kropen in een bed dat in het midden van het drukke kruispunt aan de Meirbrug werd gezet en blokkeerden zo het verkeer. Hilarisch.

De Muze en Grignard Uiteraard ligt ook De Muze op de route, waar Ferre Grignard het sterrendom werd ingeschoten met als hoogtepunt zijn con-certreeks in de Parijse Olympia (waar je ook foto’s van te zien krijgt.). Je ziet Panama-renko en Wannes Van de Velde actie voeren voor een autovrij Hendrik Conscienceplein en je krijgt stukjes beeld uit de exuberante modeshows van mode-icoon Ann Salens. Op de Groenplaats leer je dan weer over de Pro-

vo’s met hun blotevoetenplan. En even later voel je bijna letterlijk de hitte van de gigan-tische brand die in 1968 de Sint-Pauluskerk deels in de as legde. Op één van de filmpjes legt een jonge kunststudent uit hoe hij met een mes een groot schilderij van Rubens uit de kader sneed om het uit de vlammenzee te redden. “Het grappige is dat we die stu-dent nu opnieuw geïnterviewd hebben, ui-teraard dan als zeventiger”, vertelt Luc.

thematisch Op de website van Radio2 krijg je niet al-leen een route-beschrijving, maar ook een thematische onderverdeling van die sixties: onder meer over muziek, de positie van de vrouw met de tweede feministische golf of protest en tegencultuur. Zo lezen we dat de anticonceptiepil zoals we die vandaag ken-nen een Kempense uitvinding is van dokter Ferdinand Peeters uit Turnhout. De pil ken-de tot dan veel bijwerkingen en dokter Pee-ters perfectioneerde de samenstelling. Er is een getuigenis van de allereerste vrouw die de pil destijds heeft uitgetest. Een ander weetje is dat de allereerste meidengroep in Europa uit Kalmthout kwam, The Selene’s.

Dat thematische overzicht geeft je tijdens de wandeling een ruimere context van een provincie en bij uitbreiding een hele maat-schappij in verandering. Je ziet bijvoorbeeld een filmpje van Pink Floyd op een festival in Kasterlee, één van de allereerste mu-ziekfestivals in ons land. In Brasschaat zie je mensen op straat komen tegen de

19

TEKENLEPEL:de praktische en veilige manier om eenTEEK te verwijderen bij mens en dier

WWW.TEEKWEG.NL

WWW.TEEKWEG.BE

Met de TEEKWEG Tekenlepel (TICKED OFF™) wordt de teek nietsamengeknepen zoals wel het geval kan zijn bij gebruik van b.v.een pincet. De Tekenlepel is ontworpen om met een eenvoudigeschuifbeweging de gehele teek volledig te verwijderen, zonderdeze te beschadigen.

Teken kunnen naast de ziekte van Lyme ook andere ziekten overbrengen zoals Q-koorts. Het isdaarom belangrijk de teek bij het verwijderen niet te beschadigen, omdat er anders geïnfecteerdmateriaal in de huid kan komen.

plannen om een snelweg aan te leggen door het Peerdsbos. Je krijgt foto’s van de razendsnelle ontwikkeling die elektrische huishoudapparaten doormaakten. De kleu-rentelevisie, de automatische wasmachine, de draagbare radio. Ze werden in de jaren zestig op ons losgelaten.

Voor de dorstigen Voor de dorstigen onder ons: onderweg pas-seer je enkele caféétjes die er ook in de six-ties al bij waren. Het bekendste is uiteraard De Muze zelf, waar een groot portret van Ferre Grignard je nog steeds verwelkomt. Maar je kunt net zo goed het glas heffen in café De Kat waar mode-ontwerpster Ann Salens menig wijntje achterover sloeg of in café de Duyfkens, een theaterkroeg die ooit moest verhuizen voor de bouw van de stadsschouwburg van Antwerpen. Het voor-deel van op stap gaan met je smartphone als gids is dat je hem kunt uitzetten wan-

neer en waar je maar wilt. Geniet dus ge-rust van een glas op het terras van één van die legendarische cafés.

Heb je liever een gegidste wandeling? Ook dat kan want gidsenbureau Antwerpen Averechts zet mee de schouders onder dit project. Zij voorzien zowel voor groepen als voor mensen die met een groep willen aansluiten begeleide wandeling en dat tot en met oktober 2016. Voor die begeleide wandelingen dien je wel op voorhand in te schrijven en moet je ook een kleine bijdra-ge betalen.

Wie alleen op stap gaat, kan dat gratis. Je moet gewoon naar de website van radio2.be/Antwerpen surfen en starten maar.

Peace!

PraktischWat heb je nodig voor deze

wandeling? Een smartphone

of tablet en eventueel ook

oortjes. En last but not least:

een volle batterij. In sommige

zones in de stad heb je gratis

wifi. Best even opzoeken dus!

De radio2 sixties wandeling

kun je terugvinden via:

radio2.be/antwerpen of via de

facebook van radio2Antwer-

pen. Je kunt simpelweg van

start gaan door de juiste link

te openen wanneer je gaat

wandelen. Meer tekst en uit-

leg krijg je op de website zelf.

De wandeling wordt gelan-

ceerd op woensdag 6 juli.

Dan starten ook de live-uit-

zendingen van Radio2 over de

sixties. Wil je die bijwonen of

weten welke muzikale gast op

bezoek komt, kijk dan even op

voorhand op de facebook van

Radio2Antwerpen.

Liever een gegidste wandeling?

Surf dan naar: antwerpenaverechts.be. Daar

kun je een gids boeken of een

rondleiding voor groepen rege-

len. Hiervoor moet je wel een

kleine bijdrage voor betalen.

////////////////////////////

"Video en audio worden tastbaar tijdens wandeling"

De wandeling werd uitgewerkt door journalist Luc van Bakel, in een recent verleden trouwens nog hoofdredacteur van deze De Natuurvriend: “De bedoeling was om het rijke VRT-archief tastbaar te maken. Bijna iedereen heeft een smart-phone op zak en kan dus overal op het internet. Je hoeft dus niet meer gekluisterd te zitten aan een radio- of televisietoestel om een reportage te bekijken. Je kunt de beelden of de muziek nu ook beleven op de plaats waar ze destijds werden opgenomen. Dat geeft een extra dimensie en drukt je met de neus op de feiten: in vijftig jaar verandert er veel. Sommige plekken herken je nauwelijks. Sommige gewoontes ook. Stel je voor: op sommige plaatsen mochten mannen roken, vrouwen niet. Maar sommige verhalen klinken na vijftig jaar ook nog bijzonder actueel. Ook toen werd actie gevoerd voor minder auto's in het stadscentrum en voor het behoud van groen. En ook in de jaren zestig had de Antwerpenaar discussies over wat ze het liefst hadden: een brug of een tunnel. Des-tijds ging dat over de aanleg van de Kennedytunnel. Nu gaat het over de Oosterweelverbinding. Maar de link is uiteraard snel gelegd.”

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

20

de

natu

urvr

iend

• ja

nuar

i 201

6

20

De jungle heeft in ons taalgebruik vaak een negatieve bijklank: een populaire koosnaam is bijvoorbeeld “de groene hel”. Hoe ervaar jij dat? Helemaal anders. Voor mij is het allesbehalve een groene hel, eerder een paradijs. De na-tuur verkeert er constant in staat van oorlog, maar ik zie daar toch de schoonheid van in. Alles vecht voor zijn plaats. Dieren worden opgegeten door andere dieren, maar dat is de kringloop van het leven. Zo zit de natuur in elkaar.

Welke plaats heeft de mens in dat ge-heel? Dezelfde als op elke andere plaats op aarde.

Moet de mens er overheersen of toch eerder streven naar een harmonie? Ik heb gemerkt dat mensen die er wonen als het ware opgaan in de natuur. Wij vergeten wel eens dat we onderdeel zijn van de natuur

en dat we haar nodig hebben om te overleven.

tussen welke mensen leef jij?Ik woon in het gebied van de Jivaros en de Shipibo. Die mensen komen steeds meer in contact met westerlingen en dat brengt ande-re behoeftes met zich mee: ze willen nu ook een groter huis en een grotere tuin. De grotere tuin hebben ze nodig om meer gewassen te verbouwen om in de stad te verkopen en zo meer geld te verdienen.In principe hebben de mensen er niet veel geld nodig. Het enige geld dat ze nodig heb-ben is voor de brandstof van hun kettingzaag en petroleum voor de lampen. Maar nu willen ze bijvoorbeeld een generator kopen zodat ze 1 keer per week de mensen uit het dorp kun-nen uitnodigen om samen televisie te kijken.

junglevluchtIs er sprake van een junglevlucht, willen ze liever in de stad wonen?

Vooral jongeren willen naar de stad trekken. Ze beseffen vaak niet hoe hard ze er moeten werken. Maar de meeste dorpelingen besef-fen dat ze goed en rustig in hun dorp kunnen leven. Ze hebben er hun eigen interne wetten. In elk dorp is er wel een afgevaardigde van de overheid, maar dat stelt niet veel voor. Het gaat er familiair aan toe.

Is het moeilijk om er aan voedsel te ko-men?Ik haal een deel van mijn proviand zoals rijst, linzen en erwten in de stad. Afhankelijk van de stand van de rivier is dat een boottocht van 6 à 16 uur. Het is moeilijk om grond te bewer-ken in de jungle. Je moet eerst een stuk bos kappen om voldoende zonlicht te krijgen en dan moet je grond ook nog eens superhard bewerken eer je er iets op kan telen. Alles groeit er heel snel dus je bent ook constant bezig met het wieden van overwoekerende planten.

“De jungle is voor mij het paradijs”

Kim woont al 3 jaar in het Amazonewoud

INtE

rVI

EW

Op een grijze miezerdag hang ik in Mechelen boven een kop dampende thee terwijl Kim vertelt hoe een vleermuis het op haar kippen heeft gemunt. Kim woont al 3 jaar in het Amazonewoud van Peru om er geneeskrachtige planten en bomen te bestuderen. La Ley de la Selva is er vaak ongenadig, ook voor pluimvee.

21

En leven van wat de jungle te bieden heeft?In het regenwoud zijn er niet veel bomen die vruchten dragen. Bananen komen er bijvoor-beeld oorspronkelijk niet voor. Mijn dieet is eerder beperkt. Yuca (cassave of maniok, een eetbare wortelknol) kweek ik zelf.

Heb je een moestuintje in de jungle?Niet wat wij hier in Vlaanderen onder een moestuin verstaan, want wij zijn eigenlijk heel dom op het gebied van agricultuur. Bananen, kokosnootbomen, ananas,… in de jungle staat alles zo chaotisch mogelijk door elkaar. Dat beschermt de gewassen tegen plagen en insecten.

Hoe kom je aan water? Van de rivier. In de jungle wonen de meeste mensen naast een rivier omdat ze erg af-hankelijk zijn van visvangst. Elk jaar zijn er in het regenseizoen overstromingen. Dit jaar was het nog te doen, maar vorig jaar was het rampzalig. Het water steeg overal tussen de 6 en de 9 meter. Huizen stonden tot aan de nok van het dak onder water. En die huizen staan al 2 meter van de grond. Je voelt dat het klimaat erg hard aan het veranderen is. Vorig jaar was het ‘s nachts in de winter erg heet. Dit jaar was het dan weer erg koud. Niet dat het er vriest, maar je leeft in open huizen dus je kan je niet zo goed beschutten tegen de koude.

Hout en olieWat zijn de grootste bedreigingen voor het regenwoud?Houtkap is sowieso een probleem, of het nu illegaal is of niet. Er wordt veel te veel hout uit het Amazonegebied gehaald en de bomen

krijgen niet de tijd om te recupereren. Boven-dien zijn het vaak bomen die zich moeilijk voortplanten. Ook olie is een probleem. Het dorp heeft net doorgang verleend aan een bedrijf dat regel-matig komt speuren naar olie. Veel mensen zien olie als dé rijkdom van hun land waar ze veel geld mee kunnen verdienen, maar er vloeit weinig terug naar de bevolking. Toch zijn er meer en meer mensen die inzien dat ze het woud moeten beschermen.

Komt de bevolking in opstand tegen de hegemonie van de oliebedrijven?De volkeren in de jungle mijden de confron-tatie. Ze hebben niet de gewoonte om recht-streeks hun mening te uiten. Ze laten je via een omweg weten wat ze eigenlijk echt den-ken. Voor mij als buitenstaander is dat niet altijd even gemakkelijk.

Ben je ondertussen al geïntegreerd? Ze zien me nog altijd als een rijke westerling die daar even in de jungle komt wonen om in-teressant te doen. Als ik iets wil laten bouwen, kost me dat dubbel zoveel als een dorpeling. Ik weet dat, iedereen weet dat, maar je moet dat gewoon aanvaarden want je kan niet in confrontatie gaan. Als je dat toch doet, riskeer je dat iedereen je de rug toekeert.

Denk je dat er een punt gaat komen waarop je wel volwaardig lid zal zijn van de gemeenschap? Nee. Vooral omdat ik als vrouw alleen in de jungle woon. Vrouwen worden sowieso al an-ders behandeld als mannen. De mannen heb-ben het bijvoorbeeld moeilijk om met mij te onderhandelen, dat is iets dat ze eigenlijk niet willen doen. De rollenpatronen zijn er nog vrij

traditioneel. Mannen voelen zich er de meerdere van een vrouw. Je hoort het ook op de radio: liedjes gaan altijd over vrouwen, maar dan op een denigrerende manier. Liedjes die hier niet op de radio zouden mogen komen omdat ze zo vrouwonvriendelijk zijn. Als je begrijpt wat ze zingen dan valt je mond gewoon open. Liedjes die gewoon aanzetten tot aanranding.

De zegen van de jungleSijpelt er iets van wat hier gebeurt door naar de Amazone: heb jij bijvoorbeeld iets gehoord van de aanslagen op 22 maart? Ik heb dat vrijwel direct vernomen. De men-sen van het dorp hadden het nieuws ‘s och-tends vroeg op de radio gehoord en zijn me meteen komen waarschuwen dat er iets in België gaande was.

Je zei eerder al dat er flink wat westerse invloed is. zijn er veel toeristen?Ja, maar dat hoeft niet negatief te zijn. De ar-tisanale kunst leeft enkel nog dankzij het toe-risme. De Shipibo lopen al lang niet meer in hun traditionele kleren rond, maar ze maken die nog wel omdat ze die aan toeristen verko-pen. Zo houden ze een deel van de cultuur en tradities in ere omdat ze weten dat er geld mee te verdienen valt.

Wat is jouw grootste zegen in de jungle?Abuelo, een oude curandero of vegetalista, zoals de mensen hem daar noemen, die me leert over de medicinale werking van de plan-ten. Ik beschouw hem als de grootste zegen in mijn leven tout court. Het is een eer om hem te kennen.

DRIES EVERAERTS

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

22

NV-

HU

IS

We hadden het verlangen om iets te doen met dit verbluffende landschap waaraan we door-heen de jaren misschien iets te vertrouwd waren geraakt. En we wilden de ervaring die we doorheen de jaren met het reizen hadden opgebouwd, omzetten in de praktijk. Mensen ontmoeten, vaardigheden delen en van het le-ven genieten, zijn erg belangrijk voor ons.

De Natuurvrienden en de hele filosofie rond Berg Frei zijn in ons leven gekomen tijdens een cursus van de Italiaanse Natuurvrienden. Ze leerden ons hoe we geneeskrachtige al-penkruiden kunnen herkennen en gebruiken. We waren meteen weg van de geschiedenis, het gedachtegoed en de principes van deze wereldwijde familie.

We besloten om onze reislust te bedwingen, toch voor even, en het huis van Sara’s groot-ouders dat een aantal jaren had leeggestaan, om te bouwen tot Natuurvriendenhuis. Hier-mee doen we een poging om de idealen en ideeën van De Natuurvrienden te versprei-den.

Cà di Ach wil immers een bewustere vorm van toerisme promoten via een cursusaanbod dat varieert van yoga tot fotografie, van muzikale workshops tot leren werken met recyclagema-

teriaal of leren omgaan met je diepste emo-ties. Of je kan ook gewoon een aangenaam en rustig verblijf hebben. Ons huis biedt al het comfort dat je nodig hebt om gelukkig te le-ven, zoals een grote tuin, veel muziek en boe-ken, geen televisie en nog veel meer.

We willen een kleurrijke omgeving creëren waar mensen elkaar ontmoeten en met el-kaar kunnen praten, waar ze in contact ko-men met verschillende levenswijzen. Want we geloven dat het uitwisselen van meningen ruimte geeft aan persoonlijke groei. Wij leven in het huis en we willen iedereen die hier bin-nenkomt een huiselijk gevoel geven.

Het is een privilege om in deze omgeving te werken. De bergen die ons huis omringen zijn een bron van inspiratie: het massief van Presolana met zijn top van 2521 m of Pizzo Camino met 2492 m. Vanuit onze woonkamer kijken we uit op de top van Cimon della Ba-gozza van 2409 m.

Dit is een korte schets van hoe Cà di Ach is ontstaan. Het is een betoverende plek voor iedereen die ervan wil genieten of er deel van wil uitmaken.

TEKST: SARA EN NICO BEWERKING: DRIES EVERAERTS

NV-Huis Cà di Ach

Cà di Ach is een Natuurvriendenhuis in het Italiaanse dorpje Schilpario dat vorige maand de deuren opengooide voor het publiek. Het is ook het droomproject van Sara en Nico, twee globetrotters die besloten een paradijs te creëren in het fotoge-nieke bergdal Valle di Scalve. We laten het duo zelf hun vakantieoord voorstellen.

Betoverende vakantie in Italiaans bergdal.

Meer infoOpen: Cà di Ach zal open zijn tot

november en heropenen in de lente. Maar bel of mail voor alle

zekerheid.

Kamers: Er zijn altijd 2 kamers met

5 bedden beschikbaar en een gro-

tere kamer voor workshops, maar

de capaciteit kan indien nodig vergroot worden tot 20 bedden.

Maaltijden: Er is een keuken waar

gasten kunnen koken en er is een

groentetuin waar ze ingrediënten

kunnen oogsten. Sara en Nico kennen de streek en weten waar je

lekker kan eten.

Prijzen: Eerste nacht is 15€ en de

volgende nacht kost 12€.

Adres: Via Serta 1, 24020 Schilpa-

rio, Italië

Contact: Nico: 0039 347 333 88

63, Sara: 0039 344 246 19 29,

info@cadiachvaldiscalve.it, www.cadiach-valdiscalve.it, www.facebook.com/cadiach

////////////////////////////

23

INtE

rVI

EW

Afhankelijk van de bron kwamen er eind april 1500 tot 3000 manifestanten tegen de gevechtsvliegtuigen op straat. Was u tevreden over de opkomst? Ik had eerlijk gezegd gehoopt op meer, maar er waren een aantal zaken die niet in ons voor-deel pleitten. Om te beginnen viel er regen en zelfs hagel die dag. Bovendien zaten we tussen een aantal opeenvolgende manifes-taties: de mars tegen terreur en haat en de 1 meiviering. Toch was het een mooie manifes-tatie en waren de deelnemers heel tevreden. Maar het is geen gemakkelijk thema om tot bij de mensen te krijgen. Ik denk dat we nog veel werk hebben met het sensibiliseren van bijvoor-beeld de vakbonden. Als we die meekrijgen, hebben we een veel groter bereik.

U was inderdaad verbolgen dat de vak-bonden niet hebben opgeroepen om op straat te komen. Waarom hebben ze dat nagelaten? De vakbonden lijken niet te beseffen dat het geld voor de gevechtsvliegtuigen elders zal ge-haald moeten worden, bijvoorbeeld in de sociale zekerheid. Een aantal vakbondscentrales denkt ook dat de aankoop van de vliegtuigen de te-werkstelling ten goede zal komen. Ik denk dat het een illusie is dat de Belgische wapenindus-trie een graantje zal kunnen meepikken.

Platbombarderen!Een kwart van de Belgische bevolking heeft geen mening over de aankoop van het legermateriaal. Ligt daar de grootste uitdaging voor de vredesbeweging?Niet alleen daar. De helft van de bevolking wil die vliegtuigen helemaal niet, maar dat kan snel kantelen. Na aanslagen zoals in Brussel zou het kunnen dat de bevolking denkt dat er een mili-tair antwoord moet komen. Wij moeten er voort-durend op hameren dat een militair antwoord geen goed antwoord is, dat het zelfs contrapro-ductief is voor onze veiligheid. Landen die actief waren in de oorlog in Irak kregen grote terreur-aanslagen te verwerken, we hebben dat gezien in Londen en Madrid. Het is door ons militair optreden dat we slachtoffer zijn van terreuraan-

slagen. Bombardementen zorgen niet voor onze veiligheid en al zeker niet voor de veiligheid in conflictgebieden.

Liggen de kaarten met andere politieke partijen aan de macht anders? Voorlopig krijgen we de steun van de opposi-tie, maar ik kan moeilijk voorspellen hoe het in de toekomst zal evolueren. Dezelfde partijen die zich nu verzetten tegen de gevechtsvlieg-tuigen, hebben in 2011 de NAVO-operatie in Libië goedgekeurd. Dat was een operatie met gevechtsvliegtuigen, die trouwens faliekant is afgelopen. Telkens er een conflict zoals in Syrië opduikt, voel je toch die twijfel om militair in te grijpen. Dat is natuurlijk contradictorisch. Je kan je moeilijk verzetten tegen de aankoop van de vliegtuigen en toch militair willen ingrijpen.

Kunnen een manifestatie en een petitie de aankoop tegenhouden?Dat is ons uitgangspunt, maar in feite is de be-slissing al gevallen. Het staat in het regeerak-koord. Maar ik blijf geloven dat we een kans hebben om het tegen te houden. We hebben het hier over een investering die op 40 jaar tijd 15 miljard euro zal kosten. Je voelt bij de regering toch enige aarzeling over dit soort van zware contracten. Als je ziet hoe ze nu al moeten schrapen om het gat in de begroting te dichten… De bevolking beseft dat ook wel. Het financiële aspect is ons sterkste punt.

Voordat de bom valtDe vredesbeweging wist in de jaren ‘80 duizenden mensen te mobiliseren tegen de kernwapens. Hoe komt het dat de aan-hang sindsdien is gekrompen? De kernwapens spraken tot de verbeelding. Het was een nieuwe ontplooiing in een internatio-nale context die hoog op de politieke agenda stond. Bovendien kregen ze ook heel wat aan-dacht van de media. De beweging was heel breed. De Wereldwinkels waren zeer actief en zorgden voor lokale netwerkjes. We hebben een nieuwe golf gehad rond de oorlog in Irak. Er leefde toen een spontane verontwaardiging onder de mensen. De vre-

Ludo De Brabander (Vrede vzw) schiet met scherp: “Het is door ons

militair optreden dat we slachtoffer zijn van

terreuraanslagen”

Belgische F-16’s zullen vanaf juli in Syrië bommen droppen op Islamitische Staat. De pensioengerechtigde leeftijd van de straaljagers komt hiermee weer een paar vlieguren naderbij. De opvolging van het oorlogstuig wordt ondertussen in alle stilte voorbereid. Gelukkig is er het Platform Geen Gevechtsvliegtuigen om met wat kabaal het debat op gang te trekken.

desbeweging nam gewoon het initiatief om die verontwaardiging te kanaliseren en politiek te vertalen. Bij de gevechtsvliegtuigen hebben we die emo-ties niet en ik weet niet of dat nog gaat veran-deren.

Voelt de bevolking minder verontwaardi-ging omdat oorlogen tegenwoordig als “humanitaire missies” verkocht worden? Dat is altijd al het geval geweest. De oorlog in Kosovo werd ook verkocht als een humanitaire interventie. En de oorlog in Irak diende zoge-zegd om democratie te brengen. We weten dat men ons probeert te manipuleren.

Welke acties plannen jullie nog in de toe-komst?In de zomer gaan we de boer op met onze peti-tie. Er staan ook nog een paar opvallende acties gepland waarmee we het debat op gang willen brengen. En we zullen zeker nog een grote be-toging organiseren in het late najaar of begin volgend jaar. We doen zeker door tot de handte-keningen onder het contract staan, en zelfs dan gaat de strijd verder over de nuclaire taken van de vliegtuigen.

U kan de petitie ondertekenen op www.geengevechtsvlieg-tuigen.be/petitie.

DRIES EVERAERTS

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

24

Wat doet Nepal Inside Out precies?Wij organiseren fairtrade-reizen op maat. We hebben individuele trekkings en rondrei-zen, maar ook groepsreizen in internationaal gezelschap. Nepal is vooral gekend voor de Himalaya, maar er is zoveel meer te zien. Wij willen naast de bergen ook de andere schoonheden van Nepal tonen. Wij gaan op zoek naar unieke belevenissen en mooie on-gerepte plaatsen.

Wat zijn fairtrade-reizen?Een fairtrade-reis is een reis waar alle partijen wel bij varen. In Nepal is er een tendens om de prijzen voor reizen naar beneden te trek-ken, wat niet alleen nefast is voor het toeris-me op lange termijn, maar ook voor de Nepa-lezen die op deze manier niet correct vergoed worden. Dit is sinds de aardbeving nog verer-gerd omdat de Nepalezen echt nood hebben aan mensen die hun land komen bezoeken. Een groot deel van de bevolking is betrokken bij het toerisme. Velen verloren hun huis en hebben dus inkomsten nodig.

Bij een fairtrade-reis is de prijs fair voor ons agentschap, voor ons personeel, voor onze lokale partners en voor onze klant.

Land in wederopbouwHeb je enkele geheimtips voor ons?In Nepal heb je in het noorden de Himalaya, in het midden een heuvelachtig gebied en in het zuiden de laagvlaktes. In het midden van het land zijn er 2 grote valleien: de Kathmandu-

vallei en de Pokhara-vallei. Beide hebben vele mogelijkheden tot meerdaagse natuurwande-lingen. In de Pokhara-vallei kan je ook avon-turensporten beoefenen. In het zuiden zijn er verschillende nationale parken die je kan be-zoeken. Maar wat Nepal echt uniek maakt is de schitterende cultuur. In Nepal zijn er circa 100 verschillende etnische groepen die vre-dig naast elkaar leven. Religie speelt zich hier af op de straat: het hoort gewoon bij het open-bare leven. Het grootste deel van de bevolking is hindoe, maar er zijn ook veel boeddhisten. De religies zijn zo met elkaar verbonden dat het vaak niet duidelijk is welke godsdienst nu een festival heeft, iedereen viert gewoon mee.

Hoe is het land er 1 jaar na de aardbevin-gen aan toe?Er wordt overal volop gewerkt. Erfgoedsites worden hersteld, huizen heropgebouwd. Veel mensen, vooral op het platteland, wachten nog steeds op de beloofde tussenkomst van de regering. Pas in april zijn de eerste gel-den toegekend. Sinds de goedkeuring van de nieuwe Nepalese grondwet, was er een blok-kade aan de Indische grens, wat de situatie voor vele slachtoffers nog heeft verergerd. Hierdoor was er een echte humanitaire crisis: brandstof, medicijnen en andere hulpgoede-ren werden tegengehouden. De internationa-le gemeenschap bleef verdacht kalm in deze periode. Als bezoeker zie je uiteraard een aantal beschadigde huizen, maar het land is 100% bereisbaar. Ook de culturele sites zijn

INtE

rVI

EW Een jaar nadat de aarde beefde

Marijke Knockaert waaide eerder toevallig in Nepal aan. Ze verloor er haar hart aan de lokale bevolking, de natuur en… aan haar charmante gids Chuda Mainali. De liefde werd bezegeld met het oprichten van hun reisorganisatie Nepal Inside Out. Een jaar na de aardbevingen polsten we bij Marijke hoe het gaat met het toerisme in het land.

weliswaar beschadigd, maar niet in die mate dat er niets meer te zien is.

Volgens de media kwam de hulp veel te traag op gang. Klopt dit? Ja, Nepal is een land in volle ontwikkeling, maar die wordt vertraagd door een regering die er maar niet in slaagt om beslissingen te nemen en het kibbelen achterwege te laten. Sinds 2008 zijn er al 8 verschillende regerin-gen geweest. Het buitenlands geld voor de heropbouw werd geblokkeerd door de rege-ring. De overheid heeft hier graag controle op de zaken, maar brengt weinig in de praktijk.

De Nepalezen zelf verrichten wel schitterend werk. De solidariteit is enorm en veel Nepa-lezen hebben zich van hun beste kant laten zien. Het is dankzij hen, soms in samenwer-king met kleinere ngo’s, dat er hier toch al een aantal huizen en scholen opgebouwd werden en dat mensen hulp krijgen. Dit is een beetje typisch voor Nepal: hier reken je niet op de overheid, maar doen de burgers het ge-woon zelf.

Misschien in een volgend levenMerken jullie iets van protesten tegen de regering? Er wordt hier en daar gemord, maar protesten tegen de regering zijn er niet echt. Nepalezen zijn een heel vredelievende volk dat een vrij fatalistische mentaliteit heeft. 'We zien wel' en 'wat kan ik daaraan doen' zijn hier veel ge-hoorde zinnetjes. Nepalezen zijn de incompe-tentie van hun regering gewoon. Hun religie is ook verbonden met hoe ze hier denken. Je re-incarneert, dus als je het in dit leven niet goed hebt, in een volgende misschien wel. Ze ac-cepteren en zijn gelukkig met wat ze hebben.

25

Hebben de aardbevingen een weerslag op het toerisme? Een gigantische weerslag. Nepal heeft als land niet echt een sterk merk uitgebouwd en kon dus niet op iets terugvallen om toeristen te lokken. Het is begrijpelijk dat mensen niet op vakantie willen naar een land waar er mi-serie is. Er waren ook nog lange tijd dagelijkse naschokken.

De internationale media hebben vooral ge-focust op de negatieve kant, terwijl het me-rendeel van het land perfect bereisbaar was. Ook de luchthaven is nooit gesloten geweest. Het toerisme herstelt zich nu langzaam. Het laatste trekkingsseizoen was al iets beter en het volgend seizoen ziet er ook goed uit. Het is nu trouwens een ideaal moment om naar Nepal te komen: de paden zijn rustiger dan anders en de Nepalezen zijn heel tevreden als er nu trekkers voorbij komen. Je wordt overal met een lach en een vriendelijke ‘namaste’ verwelkomd. Alle trekkingpaden zijn trouwens perfect hersteld.

Harder Better fasterNa een workshop van klimmer en schrij-ver David Durkan hebben jullie een klei-ne koerswisseling doorgevoerd. Wat is er veranderd? David Durkan heeft een organisatie die op-komt voor de rechten van de dragers. Hij klaagt ook de commercialisatie van de trekkingen en bergexpedities aan, en de negatieve trend om zo snel mogelijk en zo veel mogelijk mensen de berg op te krijgen of naar hun locatie te brengen. De klant gaat hier gretig op in. Ui-teraard vergeet men dat men niet wandelt op zeeniveau, maar wel op hoogtes van 5000 m. Het menselijk lichaam heeft voldoende tijd nodig om zich hieraan aan te passen. Wij wijzigden enkele trajecten om problemen

met hoogteziekte te vermijden. Bovendien schrappen we geen acclimatisatiedagen uit het programma, ook niet als de klant er expli-ciet om vraagt. Onze gidsen zijn ook getraind om te letten op symptomen van de hoogte-ziekte en weten wat ze in dat geval moeten doen.

Wat zijn de verwachtingen van reizigers die bij jullie komen? Ze verwachten een authentieke reis waarbij ze een mix van cultuur en natuur krijgen. Veel klanten willen ook contact met de lokale be-volking, wat in Nepal mogelijk is op verschil-lende manieren: je kan een homestay doen, wat inhoudt dat je een aantal dagen verblijft bij een Nepalees gezin en dus met hen sa-menleeft. Je kan ook verblijven in een boed-dhistisch klooster. Voor veel klanten blijft het ook niet bij 1 bezoek: er zijn veel terugkomers.

Wat heeft de toekomst in petto? In de toekomst willen we onze vaste perso-neelsleden een gezondheidsverzekering ge-

ven en eventueel ook een basisinkomen. De meeste van onze gidsen hebben naast het gidsenwerk ook nog een andere zaak. Het is niet mogelijk om hier enkel van de seizoens-arbeid van de trekkingen te overleven. Mo-menteel zijn we nog aan het uitzoeken hoe we dit best kunnen verwezenlijken.We hebben sinds kort ook een eigen Nepa-lese ngo opgericht: Hirdaya Nepal. Hirdaya betekent `hart` in het Nepalees. Een deel van onze opbrengst uit Nepal Inside Out gaat naar deze organisatie. Samen met andere do-naties hopen wij op deze manier een aantal projecten op poten te kunnen zetten. Ook wil-len we een sponsorproject opzetten voor kin-deren uit arme gezinnen en enkele scholen van educatief materiaal voorzien.

DRIES EVERAERTSFOTO’S: MARIJKE KNOCKAERT EN HUMNATH PANTI

www.hirdaya-nepal.orgwww.nepalinsideout.com

“Nepalezen leveren schitterend werk, maar de overheid laat het afweten”

Win een pakket van Big Green Smile

De lieve luitjes van Big Green Smile toveren een grote lach op onze snoet want wij mogen van hen een mooi pakket wegschenken. Big Green Smile biedt een uitgebreid assortiment natuurlijke cosmetica en ecologische schoonmaakproducten aan. www.biggreensmile.nl.

Moet dat pakket in jouw brievenbus belanden? Laat ons dan per brief (Provinciestraat 53, 2018 Antwerpen) of per mail (info@denatuurvrienden.be) weten wie of wat er een grote glimlach op jou gezicht tovert.

Win!

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

26

MAA

tSCH

APPI

j

Dat lobbyen nog steeds een negatieve bijklank heeft, komt in eerste plaats door schandaal-tjes uit het verleden. In 2011 onthulde het Brit-se blad The Sunday Times nog dat minstens drie Europarlementariërs waren ingegaan op een poging tot omkoping van journalisten die zich voordeden als lobbyisten. Maar de diepe, wijdverspreide corruptie lijkt tot het verleden te behoren. Wytze Russchen was jarenlang lob-byist in Brussel en zegt het als volgt: “Lobby afdoen als iets vunzig, die tijd hebben we nu toch wel gehad? De excessen, zoals envelopjes met geld onder de tafel, zijn eruit gefilterd. Er gelden strengere regels. Veel Europarlementa-riërs eisen tegenwoordig dat een lobbyist, die zich bij hen meldt, zich heeft ingeschreven in

Wie zijn zin wil krijgen, moet lobbyen

Na dieselgate verdiende de auto-industrie een dik pak slaag op de poep, maar ondanks alle verontwaardiging stemde het Europees Parlement in met een ver-soepeling van de uitstootnormen. De machtige autolobby had zijn slag thuisge-haald. Een harde les: wie niet lobbyt, is bij voorbaat verloren. Iedereen kan/moet invloed uitoefenen, ook jij.

Win DVD’s van How to change the world

Het zijn beelden die tot het collectieve geheugen behoren: de kleine rubberbootjes van Greenpeace die tussen de gigantische Russische walvisjagers laveren om de beest-achtige slachting te verhinderen.

De oprichters van Greenpeace documenteerden hun acties van bij het prille begin bijzonder goed. Regisseur Jerry Rothwell maakt dankbaar gebruik van deze schat aan archief-materiaal en bewerkte ze tot de documentaire “How to change the world”. Wil je leren hoe je de wereld wil veranderen? Laat ons dan via info@denatuurvrienden.be of Provinciestraat 53, 2018 Antwerpen weten wat jij graag zou veranderen aan deze wereld.

Win!

het lobbyregister.” Dat lobbyregister, of transparantieregister, werd opgericht in 2011 en heeft voorlopig een vrijblijvend karakter. Bovendien is het niet ge-heel duidelijk wanneer een ontmoeting moet worden geregistreerd. Europarlementslid Ivo Belet (CD&V) geeft toe dat er een schemerzo-ne is: “Is samen een koffie drinken voldoende om in het verslag op te nemen of niet? En wat als ik iemand tegenkom die me aanspreekt in de toiletten? Het is niet evident om de deonto-logie van lobbyen in een wet te gieten.”

Coulissen van de machtNaar schatting 75% van de lobbyisten uit de bedrijfswereld en 60% van de ngo’s die in de

Europese instellingen actief zijn, hebben het transparantieregister ondertekend. Officiële cijfers zijn onmogelijk hard te maken want we weten niet eens hoeveel lobbyisten in Brussel actief zijn. De meeste bronnen noemen cijfers tussen de 10.000 en de 30.000 lobbyisten. Het transparantieregister geeft wel duidelijk de verhoudingen weer: de bedrijfswereld is veel sterker vertegenwoordigd dan de ngo’s. Hoe komt dat? Heerst er bij ngo’s een afkeer/schroom om zich in de coulissen van de macht te begeven? Of is het een puur budgettaire kwestie? Een bedrijf als ExxonMobil maakt jaarlijks 5 miljoen euro vrij om te lobbyen. Greenpeace moet het doen met anderhalf mil-joen euro.

27

1. Kennis & informatieEen sterke inhoudelijke kennis hebben over

het thema waarover je wil lobbyen. Wees

expert in ‘jouw thema’. Speel in op datgene

waar je als organisatie een meerwaarde kan

zijn. De belangen zijn hier vaak wederzijds:

Europarlementariërs en EU-medewerkers zijn

zelf meestal geen topexperts in elk thema

dat aan bod komt. Ze kunnen nuttige infor-

matie krijgen van lobbyisten zodat ze zelf

meer kennis kunnen opbouwen.

2. CoalitiesWanneer je als organisatie beleid wil beïn-

vloeden, moet je enkele keuzes maken over

de aanpak. Eén van de belangrijkste keuzes

daarbij is: lobby je alleen of met partners?

Afhankelijk van de structuur van jouw

organisatie en het doel, kan je beslissen om

alleen te lobbyen of partners te zoeken. Die

partners moeten geen vrienden zijn. Zulke

allianties van gelijkgezinden worden steeds

meer de regel. EU-medewerkers zijn meer

geneigd om te luisteren als je voor meerdere

organisaties kan spreken.

3. NetwerkHet komt erop aan om de boodschap tot bij de

juiste persoon te krijgen. Door de juiste mensen

te kennen op de juiste plaats, kan je namelijk ef-

ficiënt invloed uitoefenen. Dat moeten lang niet

altijd hooggeplaatsten zijn, eerder het tegendeel

zelfs. Er zijn heel wat events in Brussel waar je

kan netwerken of je kan er zelf één organiseren.

IBEP, Vleva en de European Culture Foundation

organiseren regelmatig netwerkevents. Wan-

neer er een Europese top plaatsvindt, is het de

moment om de nieuwsberichten en agenda’s in

de gaten te houden. 4. timingWanneer moet je reageren om een verschil te

kunnen maken? Je kan reactief te werk gaan: er

ligt al een wetsvoorstel op tafel en je wil daarop

reageren. Je groeit mee met het wetsvoorstel

door het minutieus beïnvloeden van medewer-

kers en overlegorganen van de EU-instellingen.

Een proactieve aanpak kan ook. Eénmaal een

wetsvoorstel op tafel ligt, is het namelijk heel

moeilijk om er nog iets aan te veranderen. Je

bent er dus best op tijd bij. Dat wil zeggen: op

het moment dat de Europese Commissie werkt

aan een nieuw wetsvoorstel en bijvoorbeeld een

openbare raadpleging doet.

5. EU = Europees, nationaal en regionaalOm invloed uit te oefenen op Europees niveau,

moet je je hier niet toe beperken. De Raad

speelt namelijk ook een cruciale rol. België

en Vlaanderen zijn daarom ook aanspreek-

punten. Zij moeten standpunten bepalen over

Europese wetgeving wanneer die voorligt in de

Ministerraad. Dit wordt ook wel eens getrapte

participatie genoemd: participatie via het

federale en Vlaamse niveau om zo Europees

invloed uit te oefenen. Goede relaties op

Vlaams en federaal kunnen dus een verschil

maken want zij zitten mee aan tafel.

6. CommunicatieHet is ook belangrijk dat je je verhaal goed

kan brengen. Anders is al het voorgaande

werk voor niets. Je boodschap goed en

duidelijk brengen kan een belangrijk verschil

maken. Sommige organisaties en bedrijven

schrijven een memorandum om hun bood-

schap te communiceren. Dat is geen must

maar het kan handig zijn.

JOKE VAN BOMMEL VAN EUROPAHUIS RYCKEVELDE

MEER INFO: WWW.EUROPAHUIS.BE

6 tips om te lobbyen bij de EU

Alles in één oogopslag» 275 exposanten en merken» Meer dan 5.000

wandelbestemmingen» Compact in één hal

Uitproberen en informeren» Individueel advies» Onafhankelijke experten

Inspiratie en dromen» Wandel- en outdoormode van de

toekomst» Spectaculaire Filmmix van de

European Outdoor Film Tour

www.tournatur.com

DE NR. 1 BEURS VOOR WANDELEN EN TREKKING

tou1602_210x90+3_NL.indd 1 30.05.16 13:36

Organisaties als Greenpeace hebben dan weer het voordeel dat ze veel minder moeite hoeven te doen om de steun van het publiek te verwer-ven. In zijn boek “Lobbyen” schrijft Karel Joos: “Vandaag de dag krijgen non-for-profitorgani-saties nog steeds veel gemakkelijker het ver-trouwen van het publiek. Winst is slecht, geld is slecht. Het is een bizar, maar uiterst krachtig gevoel waar bedrijven tegen moeten blijven op-boksen.”

Maak het verschilMaar wat kopen we met het vertrouwen van

het publiek als de lagere uitstootnormen ons toch door de strot worden geramd? Binnenkort staan de controversiële vrijhandelsakkoorden TTIP en CETA op het programma. En mogelijk ook de verlenging van de erkenning van het be-strijdingsmiddel glyfosaat, waarover het WHO eerst wel en dan weer niet zegt dat het “waar-schijnlijk kankerverwekkend” is. Er is veel om verbolgen over te zijn. Blijven hangen in de boosheid is echter geen optie meer. Veel beter is het om onze verontwaardiging om te zetten in daadkracht. Lobbyen is veel te belangrijk om het over te laten aan de bedrijfswereld. Ieder-

een kan invloed uitoefenen en dit hoeft niet altijd gepaard te gaan met grootse acties. In Amerika is het bijvoorbeeld niet zo vreemd om Congresleden en senatoren op te bellen om verhaal te halen. Het wordt zelfs aangemoe-digd. Ook Europarlementariërs kan je bellen of e-mailen. Op lokaal niveau kan je gebruik maken van het spreekuur dat burgemeesters en schepenen vaak houden. Democratie stopt niet bij het inkleuren van een bolletje in het stemhok. Het is aan ons burgers om onze poli-tici bij de les te houden.

DRIES EVERAERTS

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

28

KAL

END

Er Wandelen en barbecueAfdeling Deurne organiseert op 10 juli een BBQ op camping De Watertoren in Berend-recht. Eerst maken ze in de voormiddag een wandeling van 2 uur. Na aankomst wacht een aperitief en daarna kan er gegeten worden.

Cursus Hooggebergtetrekker

Tijdens deze stage zetten we de theorie die we geleerd hebben om in de praktijk. We trek-ken een hele week lang van hut naar hut. Onderweg leren we meer over wandelen over platen, blokken- en sneeuwvelden, gezeker-de paden, … Tijdens het laatste deel van de stage gaan we onder het toezicht van ervaren begeleiders zelf een deel van de tocht voorbe-reiden en wandelen.

Waar? Stubaital in OostenrijkPrijs? 590€ (leden Natuurvrienden Bergstijgers met verze-kering bergsport).

Mosselen à volonté Afdeling Oostende viert de nationale feestdag op 21 juli met een mosselfestijn. Afspraak om 12u30 in restaurant Da Vinci. Wie geen mos-selen lust kan een koude schotel bestellen.

Klimweek FontainebleauZoals ieder jaar trekken de Natuurvrienden Bergstijgers Deinze & Vlaamse Ardennen een weekje naar Fontainebleau om er samen te boulderen onder het toeziend oog van erva-ren begeleiders.

Wanneer? 30 juli - 6 augustus

Vierdaagse Zomertrektocht

De Aarschotse Natuurvrienden treinen naar Spa waar ze een wandeling van 22 km ma-ken. Overnachten in Natuurvriendenhuis Ons Eigen Nest in Arimont. De volgende dag trek-ken ze door de Oostkantons. Op maandag wandelen ze naar Logbiermé en slapen ze in Natuurvriendenhuis Les Gattes. De laatste dag staat er een tocht boven de vallei van de Salm langs La Neuville, Rochelinval en St-Jac-ques tot in Coo op het menu.

Wanneer? 30 juli - 2 augustus, Prijs? Jongeren < 21j: 60€, volwassenen met treinticket: 90€, zonder ticket: 80€.

Clubweekend te HottonDe Bergstijgers gaan 3 dagen klimmen op het massief van Hotton.

Wanneer? 13-15 augustusWaar? Camping Eau-Zone, Rue de Fonzays 10 in Hotton. Meer info? Reserveren camping mogelijk via 084/47 77 15 of campingeauzone@hotmail.be.

Fietseling

Bergstijgers Kempen doet op 14 augustus mee aan de 28e editie van de Fietseling in de regio Hageland - Zuiderkempen.

Wandelweekend Hoge Venen

Afdeling Willebroek gaat een weekendje wan-delen in de Hoge Venen.

Wanneer? 19-22 augustusWaar? Natuurvriendenhuis Auberge d'Arimont

Herselt GemiXXtBergstijgers Kempen geeft tijdens het open-deurweekend van VTC De Mixx in Herselt een initiatie klimmen voor kinderen.

Wandelweekend Logbièrmée

Bergstijgers Aalst trekken voor een wandel-weekend naar Logbièrmée. Zowel zaterdag als zondag staat er een begeleide wandeling op het programma. Avondmaal op zaterdag en ontbijt op zondag inbegrepen.

Wanneer? 10-11 septemberPrijs? 10€ (inschrijven via overschrijving Natuurvrienden Aalst BE1200 1155 2792 92 of telefonisch via het secretari-aat 053/41 31 70 of via herman.van.extergem@telenet.be)

BASECAMP

10 % kortingop vertoon van lidkaart

Bevelsesteenweg 422560 Nijlen

03 481 76 76www.basecamp.beinfo@basecamp.be

grote collectie wandel- en bergschoenen van ♀ 36 tot ♂ 50wandel-, regen- en winterkleding

wandelbroeken van/tot ♀ 34-48 en ♂ 44-60rugzakken voor korte tot lange ruglengte

alle andere alpiene en buitensport materiaal

29

Wandelkalenderjuli-augustus-september 2016• 2 juli: Antwerpen-Berchem, café Den Draak. Natuurvrienden

Wandelrally. Vertrek: 12u30-13u30. jozef.bries@telenet.be• 2 juli: Wandeling Heggekapel. Afdeling Berchem.

cuvelier.jenny@telenet.be• 3 juli: Wandeling Ravenhof in Putte + bbq. Afdeling Deurne.

maria.cluts@telenet.be• 3 juli: Wandeling. Afdeling Bredene .

michelinederoo_atb_bredene@hotmail.com • 6 juli: Drieprovinciëntocht. Afdeling Geraardsbergen.

etienne.wicheler@skynet.be• 9 juli: Ardennenwandeling. Start 7u30. Afdeling Kalmthout.

roger.vroom@telenet.be • 10 juli: Wandeling Kiewit (Hasselt). Afdeling Berchem.

cuvelier.jenny@telenet.be• 17 juli: Wandeling Hove/Lint: Landschapspark Antwerpse Zuidrand.

Afdeling Antwerpen. luc.cremelie@gmail.com• 23 juli: Wandeling Tongeren. Afdeling Berchem.

cuvelier.jenny@telenet.be• 24 juli. Nieuwe wandeltocht in de provincie Vlaams Brabant.

Afdeling Deurne. maria.cluts@telenet.be• 24 juli: Daguitstap Verbeke Foundation + Tweelandenwandel-

route - Start 10u15. Afdeling Dendermonde. Hubert Van Dender 052 21 65 20

• 31 juli: Zandhoven: buitenpretjes in het Land van Playsantiën. Afdeling Antwerpen. luc.cremelie@gmail.com

• 6 augustus: Wandeling Vorselaar. Afdeling Berchem. cuvelier.jenny@telenet.be.

• 6 augustus: Sint Adriaanstocht en zomertocht. Afdeling Geraardsbergen. etienne.wicheler@skynet.be

• 7 augustus: Een toffe natuurwandeling tussen Mechelen en Leuven. Afdeling Deurne. maria.cluts@telenet.be

• 7 augustus: Namiddagwandeling Lippelo-Kerk. Start 13u30. Afdeling Sint-Niklaas: Herman Van Gucht 0477/99 09 38

• 7 augustus: Wandeling. Afdeling Bredene. michelinederoo_atb_bredene@hotmail.com

• 14 augustus: Deelname aan de Hartje der Kempen-wandeling (Marching) - Lille (Wechelderzande). Afdeling Antwerpen. luc.cremelie@gmail.com

• 27 augustus: Wandeling Blankenberge. Afdeling Berchem. cuvelier.jenny@telenet.be

• 28 augustus: Wandeling Rixensart: het meer van Genval. Afdeling Antwerpen. Luc. cremelie@gmail.com

• 4 september: Een themawandeling in de Antwerpse Kempen. Afdeling Deurne. Maria.cluts@telenet.be

• 4 september: Stadswandeling in Dordrecht. Start 9u30. Afdeling Kalmthout. roger.vroom@telenet.be

• 4 september: Trappistentocht van Deurne naar Westmalle. boekenberg@gmail.com

• 10 september: Wandeling Pairidaiza. Afdeling Berchem. cuvelier.jenny@telenet.be

• 11 september: Daguitstap Treinmuseum + stadswandeling Brussel. Afdeling Dendermonde. Hubert Van Dender 052 21 65 20

• 11 september: Open Monumentenwandeling Gent. Afdeling Antwerpen. Luc. cremelie@gmail.com

• 11 september: Namiddagwandeling Berlare-Kerk. Start om 13u30. Afdeling Sint-Niklaas. Herman Van Gucht 0477/99

• 11 september: De Zepposmolenroute te Onze-Lieve-Vrouwe-Lombeek (Roosdaal). Afdeling Willebroek. albertopdebeeck@hotmail.com

• 17 september: Wandeling Rennes (Oostmalle). Afdeling Berchem. cuvelier.jenny@telenet.be

• 25 september: Provinciale Wandel- en Fietsdag.• 2 oktober: Wandeling in Minderhout - Het Watermolenpad.

Afstand 9 km. Start 12u45. Afdeling Kalmthout. roger.vroom@telenet.be

• 9 oktober: Herfstpracht in Tourinnes-la-Grosse en Hamme-Mille. Wandeling in Beauvechain.

• 9 oktober: Grenswandeling België/Nederland of provincie West-Vlaanderen. Afdeling Deurne. Maria.cluts@telenet.be

TweedaagsefietstochtKasterlee

Afdeling Willebroek fietst in 2 x 70 km naar de Hoge Rielen in Kasterlee. Naar vaste gewoon-te maken ze 3 stops. Voor de heenrit moeten deelnemers zich voorzien van een lunchpak-ket. Op de terugweg stoppen ze in een hore-cazaak voor de lunch.

Wanneer? 27-29 augustusWaar? Vertrek om 9u op Louis De Naeyerplein in Willebroek.Meer info en inschrijven? Germaine en Eddy 0478 675854 of Eddy.de.borger@pandora.bePrijs? €35 p.p. (overnachting, avondeten en ontbijt)Extra: Bedlinnen is aanwezig, handdoeken zelf mee te nemen.

Stadswandeling in Dordrecht

Afdeling Kalmthout maakt op 4 september een stadswandeling in Dordrecht. In de mid-deleeuwen was dit een van de belangrijkste handelssteden in Holland, de historische bin-nenstad doet nog herinneren aan dit roem-rijke verleden.

U bent: een actieve rustzoeker

U zoekt: een hotel in het hart van een uitgestrekt wandelgebiedU houdt van: een gemoedelijke sfeer, geen franjeU verwacht: een stevig ontbijtU wilt: onze 'routebeschrijvingen voor de stevige stapper', advies over de wandelmogelijkheden of zélf uw weg zoekenU gaat: direct bellen om te reserveren, want u hebt het juiste hotel gevonden!

Wandelhotel In ‘t groene dal, Wilhelminastraat 68, 6285 AW Epen, Nederland www.wandelhotel.nl info@intgroenedal.nl tel: 043-4551307

Heerlijk wandelen in Bretagne langs de beruchte Gr34! Klimmen op de roze rotsen en afdalen naar de witte stranden? Ontdek de wondere Bretonse zeewereld tijdens eb & vloed. Bewonder de oorspronkelijke Bretonse bouwstijl en historische plaatsjes. Wij bieden een individuele wandelreis voor jong en oud, compleet verzorgd met heerlijk vers bereide maaltijden, persoonlijk contact en een comfortabele en ruime kamer in originele gites in onze herenboerderij uit 1880.

Tot ziens op Le Cheval Rouge, www.opvakantieinbretagne.com.

Heerlijk wandelenin Bretagne

de

natu

urvr

iend

• a

pril

2016

30

• 2 juli - SoepcaféSamen koken met voedseloverschotten. Waar: Kasteel van Loppem, Steenbrugsestraat 26, Loppem, Wanneer: van 10u tot 14u, Prijs: gratis• 2 juli - TransitiemarktMarkt met plaatselijke voedselproducenten, klimaatvriendelijke initiatieven, workshops en volkse muziek. Waar: Santo Tomásplein, Mol, Prijs: gratis• 2 juli - MestfestMuziekfestival in ecologisch en duurzaam jasje voor jong en oud met o.a. seizoensgebonden voedsel, kinderanimatie en weggeefmarktje.Waar: Schransstraat, Rillaar, Prijs: 10€ • 29, 30 en 31 juli - BohemiaDuurzaam feest waarbij je met een cocktail in de hand de benen kan strekken op folk, wereldmuziek, jazz en blues. Waar: Kerkweg 1, Lommel, Prijs: 8€• 30 en 31 juli - Zilleghem FolkOergezellig, verdraagzaam en ecologisch folkfestival.Waar: Kasteel van Loppem ,Steenbrugsestraat 26, Loppem, Prijs: 25€• 7 juli - WereldfeestVanaf 17u picknick in het park. Breng een dekentje mee, maak het gezellig en geniet van de hapjes uit de wereldkeuken. Vanaf 20u optredens. Waar: Burgemeesterspark, Stationsstraat 2, Lommel, Prijs: gratis• 13 augustus - éCouter Buurtfestival met kinderanimatie, volksspelen, Repair Café, eten en drinken aan betaalbare prijzen en optredens. Waar: Pieter Coutereel-straat 25, Leuven, Wanneer: vanaf 12u, Prijs: gratis• 14 augustus - Nova MondoKleurrijke markt met animatie, dans, muziek, Voedselteam, Repair Café, up-cycle, streekproducten, wereldproducten, Voz Latina, faire kle-dij en een hapje en een drankje. Waar: Boelare 1, Eeklo, Prijs: gratis• 20 augustus - Kennismaking met volkstuintjesWaar: Kerk Oostham, Heldenplein 1, Ham, Wanneer: 13u30 tot 18u, Prijs: gratis• 26 augustus - Een Brugse energiecoöperatie?In Brugge staat een energiecoöperatie in de steigers. Kom te weten wat het inhoudt en hoe je lid kan worden. Waar: Sint-Pieterskerklaan 5, Brugge, Wanneer: van 20u tot 22u, Prijs: gratis (reserveren via 050/33 01 12)• 27 en 28 augustus - Oxfam TrailwalkerWandel in teams van vier 100 km in minder dan 30u tijd. Elk team zamelt minstens 1.500€ in ten voordele van projecten van Oxfam-Solidariteit. Waar: Hoge Venen, Worriken 9,Butgenbach, Meer info: leen@oxfamtrailwalker.be of 0470/47 07 93• 18 september - Bio-ecomarkt Markt rond ecologische levenswijze, natuurbeleving en kansen geven met bio-café en een kindvriendelijk onthaal. Waar: Poppoplein, Markt 1, Deinze, Wanneer: van 14u tot 17u, Prijs: gratis• 18 september - Repair Café & GeefpleinBuurtbewoner helpen elkaar spullen te herstellen. Waar: Broeder-school Stekene, Nieuwstraat 17, Stekene, Wanneer: van 13u tot 16uPrijs: gratis• 19 september - Workshop over energiefactuurDeze workshop probeert klaarheid te scheppen over verschillende tarieven, extra kosten en groepsaankopen. Breng zeker de laatste afrekening van uw energieleverancier mee. Waar: Bibliotheek, Leyland 1, Sint-Katelijne-Waver, Wanneer: van 19u tot 22u, Prijs: gratis (reser-veren via 015/31 51 46 of bibliotheek@skw.be)

KomkommertijdEco-kalender

Clubavond Triglav National Park

Bergstijgers Kempen blikt tijdens een club-avond terug op een zomerkamp in de regio van het Triglav National Park, een schitterend ge-bied in Slovenië. Ruwe bergen, verlaten berg-hutten, prachtige uitzichten, supervriendelijke Slovenen en gunstig gestemde weergoden. Wie mee wil komen genieten is welkom op vrijdag 16 september. Afspraak in De Mixx in Herselt, zaal Blaberg-Berghum om 20u.

Clubweekend RonchinneDe Bergstijgers trekken er een weekend op uit om te wandelen en te klimmen. Zaterdag wordt er geklommen in Freÿr. Op zondag staat er een wandeltocht van 25 km op het pro-gramma.

Wanneer? 17-18 septemberWaar? Ferme de Ronchinne in Maillen.Prijs? A: Kamperen: 7€, gereserveerd 5€ B: Overnachting in het huis: 12€, gereserveerd:10€Reserveer voor 10 september door te storten op rekening BE45 0010 4658 0789 van Natuurvrienden Bergstijgers met vermelding "Ronchinne A of B".

Provinciale Wandel- en Fietsdag Antwerpen

De Antwerpse Bergstijgers nodigen alle Na-tuurvrienden uit om deel te nemen aan de 32ste en tevens laatste Antwerpse provinci-ale wandel- en fietsdag in Essen. Vlakbij ons NV-huis De Berk liggen tal van natuurgebie-den die verbonden worden door een paradij-selijk netwerk van wandel- en fietswegen.

Wanneer? 25 september van 9u tot 17uWaar? NV-huis De Berk, Oude Baan 110, EssenWat? Wandelingen van 7,5 tot 30 km. Speciaal: Doden-draadwandeling met gids, 4 km/2 uur, vertrek Heuvelplein te Essen om 11u stipt, 1.5 km van De Berk en station. Fietstochten van 25 tot 60 km met o.a. Dodendraadroute 60 km, Ecocyclo Essen en Kalmthout, beide 45 km, afkorten via knooppunten mogelijk. Kopie route gratis of folders verkrijgbaar aan 2€.Ofcombineereenfietstochtmeteenkortenatuurwandelingin 1 van de 4 natuurgebieden.Prijzen per persoon: leden 1,5 €, niet-leden 2 €Slecht te been? Om iedereen (enkel leden) de kans te geven deel te nemen, is het provinciaal bestuur bereid taxivervoer (heen en terug) tussen het station en de De

Berk te vergoeden. Prijs per rit 8 à 10 euro. Bel zelf de taxi (036/67 71 00), vraag een betaalbewijs, geef het bewijs af bij de inschrijvingen en u ontvangt 2 keer het bedrag. Wie in het volledig vernieuwde huis blijft overnachten, kan ook de volgende dag gebruik maken van de taxirit naar het station. Overnachting in De Berk en maaltijd reserveren bij voorkeur voor 10 september!Meer info? ivomatthys@yahoo.com

Najaarsreis 55+ Sauerland

Verwacht tijdens deze 5daagse reis prachtige natuurgebieden, gezellige dorpjes en stadjes, leuke uitstappen en geleide bezoeken.

Wanneer? 3-7 oktoberPrijs? 555 € p.p. (2-persoonskamer) - 605 € p.p (single)Inbegrepen? Busvervoer en alle kosten, taksen en vergoedingen, verblijf met 4 overnachtingen ontbijt en maaltijden, inkomgelden voor alle bezoeken en activiteiten en verzekeringen. Meer info of inschrijving? Swa & Jeanneke De Roeck: 03/886 88 55 of vangompelswa@hotmail.be en bij Louis & Viviane: 03/886 50 76 of louis.schaerlaecken@scarlet.be.

Vierdaagse Vogezentocht

Haal het laatste uit je zomerconditie met deze tocht. De NV-huizen zijn zo gekozen dat je 1 dag met volle rugzak moet stappen. We ver-wachten dat je voldoende overweg kan met de kaart om stukken zelfstandig af te leggen.

Wanneer? 28 oktober - 1 novemberWaar? Vertrek parking op de Route des Crêtes, afslag Les 3 Fours om 11u.Inschrijven? Voor 30 september! Je bent ingeschreven na ontvangst van het deelnemingsformulier en na ontvangst van het inschrijvingsgeld, voor 30/9 te storten op rekeningnum-mer BE89 0011 9804 5885 van Bergstijgers-FORVOG, Antwerpen. met vermelding "Vierdaagse". Prijs? Natuurvrienden en Bergstijgers (bergsport): 27,80€. Kom je vrijdag dan kost het je 36,80€.Minimumleeftijd? 16 jaar.

31

COLO

fON

De Natuurvriend verschijnt driemaandelijks en is een gezamenlijke uitgave van ATB De Natuurvrienden vzw en de Natuurvriendensportfederatie vzw.

redactieadresDe Natuurvriend, Provinciestraat 53, 2018 AntwerpenTel.: 03/270 02 80 e-mail: info@denatuurvrienden.be

Verantwoordelijk UitgeverGreet van Gool, p/aProvinciestraat 53, 2018 Antwerpen

Dagelijks Bestuur De NatuurvriendenGreet van Gool, Raymond Brys, François Aerts

Dagelijks Bestuur NatuurvriendensportfederatieRaymond Brys, Lieven Heuten, Eric Kussener

Algemeen coördinatorLieven Heuten (lieven@denatuurvrienden.be)

HoofdredacteurDries Everaerts (dries@denatuurvrienden.be)

redactieGriet Veris, Heidi Van Deuren, Jurgen Dewulf, Martine Deweirt, Sybille Carron en Dries Everaets

Werkten mee aan dit nummerLuc van Bakel

Coverfotoshutterstock.com

Layout en drukwerkCollectief De Wrikker cvba, Patriottenstraat 29, 2600 Berchem. Tel.: 03/218 56 74, info@dewrikker.bewww.dewrikker.be

Gedrukt met vegetale inkten op een alcoholvrije Heidelberg EcoColor PrintmasterPapier: Cyclusprint 90 gr. 100% gerecycleerd.

UIt

GEL

EzEN Op de Hoogte

Enkele weken geleden ontving ik het boek Op de Hoogte van Koen Hauchecorne. Een boek dat meteen mijn aandacht opwekte. Een boek in het Nederlands vinden over de geschiedenis van het alpinisme en daarbij ook meegenomen worden in het verhaal, het leven en de realisaties van tien grote bergsporters, is niet evident. En dat is net wat dit boek doet.

De auteur start zijn boek sterk met de vraag ‘Waarom klimmen mensen?’. ‘Because it’s there’ antwoordde ooit George Leigh Mallory. Misschien is dit wel zo. Op een verfrissende manier word je meteen meegenomen door-heen de beweegredenen waarom we bergen beklimmen.

Inspirerend en onderhoudend is het hoofdstuk over de geschiedenis van het klimmen. Als bergsporter of bergliefhebber ken je wellicht de grote mijlpalen uit de bergsportgeschiede-nis, maar het is verrijkend om de evolutie in de sport mee te krijgen. De auteur krijgt een ver-diende pluim omdat hij deze facts and figures op een boeiende manier weet weer te geven.

En dan komt de top-tien aan bod. Deze tien grote bergsporters hebben allemaal bijgedra-gen tot wat het moderne klimmen geworden is. Je krijgt niet zomaar een opsomming van hun verwezenlijkingen, waarvan je als gewone sterveling slechts kan dromen. Je wordt on-dergedompeld in hun leven, hun dromen, hun drijfveer en de auteur slaagt erin je even uit de dagdagelijkse realiteit weg te nemen zodat je kan meegaan in de tijd waarin deze tien grote namen hun prestaties hebben neergezet.

Het boek is een aanrader voor elke bergsport-liefhebber. Zeker omdat het vlot leest, een aan-genaam naslagwerk is en je doet nadenken over de ethiek van het klimmen.

Maar dit boek heeft ook enkele verrassende extra’s. De auteur maakte van elk lid uit de top-tien een mooie pentekening en de uitge-ver schenkt per verkocht boek 0,5 euro aan de Messner Mountain Foundation. Deze stichting heeft als doel de armste bergbewoners in de Himalaya, Karakoram, Hindukush, Andes of Kaukasus te ondersteunen.

GRIET VERIS

Op de hoogte van de beste klimmers uit de geschiedenisKoen Hauchecorne, Kongor

Win boeken van Gloob & teo

Oplettende lezertjes die hun examen Natuurvriendenkunde goed hebben geblokt, kennen ongetwijfeld het superduo Gloob & Teo nog. In de vorige Natuurvriend hadden we namelijk een interview met hun geestelijke vader Gunter Segers. De groene beer en de spin met het Jeroen Meus-kapsel trekken de wereld rond om afval op te ruimen en de zee te redden van plastic. Wij mogen 5 boeken van deze natuurbeschermers wegschenken. Joepie!

Het enige dat jij moet doen is ons een foto of tekening sturen van jouw lievelingsdier. Dat kan via brief (Provinciestraat 53, 2018 Antwerpen) of mail (info@denatuurvrienden.be).

Win!