BF ‘Mijnhartkonniet · de refs, maar is ook ideaal voor match- en trainingsanalyse”, zegt...
1
Komaan, komaan komaan. Denk aan die pedalen. Zet ze goed voor de opsprong straks. Jajaja, komaan, komaan komaan. Verdoeme, die rijden hard. De Wout zit à bloc, zie je dat? De Rob rijdt er zo naartoe. Ik denk dat de stress nu al begint.” Even later komen we bij een verkouden Wout Van Aert, met een gezicht als een donderwolk. “De laatste twee toeren gingen niet meer jong. Ik weet niet wat er scheelt.” Hebben wij – fotograaf Franky Verdickt en ikzelf – exclusief gezien hoe de sensatie van het veldritseizoen en de gedood- verfde favoriet Wout Van Aert zondag weer geen Belgisch kampioen zal worden? Albert kalmeert het hele bos: “Er scheelt niks. Je ging hard, Wout, heel hard. Geen zorgen maken. Nog drie startjes en de dag zit erop.” Onder het microklimaat van de Bosberg in Langdorp, waar de zon tussen de bladerloze bomen priemde, leek de lente een uurtje of twee in het land. Heel even was gekwetter van vogels te horen, alleen verstoord door het gehark van bos- soigneur Eddy De Rijck, het getater van Niels Albert en het gejakker van de crossers Van Aert en Peeters. Het was hun laatste bostraining vóór het Kempisch-Brabants kampioenschap veldrijden, ook wel het Belgisch kampioenschap geheten en bij uitbreiding het mini-wereldkampioenschap. Ploegleider Albert zag dat het goed was. De avond ervoor was hij naar Aarschot geko- men. Voor een ‘klapke’. Een uitzondering is de atleet, weze het ex-atleet, die zelf met het voorstel komt om iets te eten en achteraf nog wat bij te pra- ten. Ooit volgde ik Albert in de koude winter van 2009 in de week voor zijn eerste wereldtitel in Hoogerheide. De insteek was pure vooringeno- menheid: hoe arrogant is die belager van Sven Nys wel niet? Wat bleek: niks arrogant, niks dikke nek. Niels Albert was een jonge gast, streetwise, met een open babbel en – bovenal – hij keek je recht in de ogen. Dat was dinsdag toch weer iets minder. Nog eens praten over dat gedoe met die cardiologen die elkaar haast naar het leven stonden, daar had hij geen zin in. Filosoferen over zijn nieuwe bestaan, op het gevaar af dat oude wonden wer- den open gereten, moest dat wel? Zijn pijnlijke scheiding van zijn oude ploeg en zijn vriend Christoph Roodhooft, het waren geen van allen topmomenten. Maar nu is er dat BK, de eerste keer dat hij een kampioenschap zal missen sedert 2002. En er is de terugval van het veldrijden, zijn ‘schuld’ en die van Nys. De tweestrijd met zijn dorpsgenoot Sven Nys herleidde het veldrijden tot een parochiaal kampioenschap, maar bracht het de laatste vijf jaar tot ongekende economische hoogten. Nys en Albert verdienden in hun vetste jaren rond het 1 miljoen euro. Hij ontkent het niet. “Het was goed betaald, maar ik zou niet weten hoeveel ik heb. Wat vastgoed – appartementen vooral – mijn eigen huis dat ik heb gebouwd en nog wat weggezet. Sven en ik zaten aan de top en wat hij kreeg voor een cross, kreeg ik de laatste jaren ook. Maar ik had wel een hoger basiscon- tract bij BKCP dan hij bij Crelan.” Maar kijk, nog voor hij arrogant dreigt te klin- ken, vergelijkt hij onze iPhones. “Jij hebt een 6, ik hou het bij die 5. Zie je hoe de mijne eraan toe is? Dat hoesje met die hoek af, die folie beschadigd… Ik kick niet op luxe, echt niet. Ik had een Audi SQ5 (313pk, 70.000 euro met wat opties, HVDW) maar die heb ik verkocht. Ik kreeg een Opel van de ploeg en dat is al lang goed voor mij. Chantal (zijn vrien- din, HVDW) heeft een occasie Golf. Ze werkt nu ook weer fulltime. “Het is mij altijd te prijzig. De beste aankoop die ik voor mijzelf vorig jaar heb gedaan, zijn botten van Aigle met daarin een warm velletje. Ik moet wel. Vroeger reed ik mij warm en nu sta ik een paar uur in de kou.” Aan de beta-blokker Hij haalt zijn schouders op en valt even stil. Dat zal hem de komende twee uur een paar keer over- komen, al of niet vergezeld van “ja, het is nu zo”. Het ijs is gebroken. Hij weet dat het niet de bedoe- ling is om hem de grond in te praten. Respect voor veldrijders dat ontelbare malen groter is dan voor het fenomeen veldrijden zelf. Dat kan contradicto- risch klinken en veel crossers en hun achterban kunnen dat onderscheid niet maken, maar Niels Albert snapt het wel. Streetwise, door scha en schande geleerd en eelt op de ziel gekregen na een niet al te makkelijke jeugd. Het godsoordeel dat hij over zich hoorde afroe- pen, was in de lente van vorig jaar bij een routine- controle die uitging van zijn ploeg. Ook het hart werd beluisterd en bij hem hoorden ze ‘iets’. Het zou wel niks zijn, maar hij kreeg veiligheidshalve een bakje mee dat zijn tikker 24 uur monitorde. “Er bleek wel iets aan de hand. Ik was verbaasd, maar als ik de film terugdraai ook weer niet. Ik had de laatste jaren af en toe een dag dat alles ging zoals in mijn beste momenten, maar er waren te veel dagen dat het niet ging. Dat ik moeite moest doen om uit de zetel te komen. dat ik niet vooruit geraakte en tegen Chantal zei: ‘Wat is er toch aan de hand met mij?’ Als ik eerlijk ben, dan denk ik dat ik hét al had vóór ik in 2012 in Koksijde wereld- kampioen werd. Het is de enige koers die ik op dvd terug heb bekeken nadat ik was gestopt. Ik zocht iets, maar ik zag niks: het parcours lag mij zo goed en het scenario was zo in mijn voordeel dat ik zelfs met een hart dat geen 100 procent meer was toch wereldkampioen ben kunnen wor- den. Maar de weken daarvoor en daarna was ik nergens. En de jaren daarna was het ook harken. Al heb ik in Oostmalle in februari vorig jaar wel gewonnen, in mijn allerlaatste cross.” Vanaf de zomer van 2012 bereikten ons berich- ten over een gebrek aan motivatie. Een verwende Niels Albert, die wellicht liever ging stappen dan in de zomer een lange duurtraining af te werken. Niels Albert leek hard op weg om de jongste has been van het peloton te worden en iedereen in zijn omgeving vloekte, niet in het minst op hem. Verdachte terugval, suggereerden anderen, waar- onder concurrenten. En dan ben je in het wielren- nen al snel bij doping. Hij haalt de schouders op. “Ja, het is nu zo. Als ze dat willen denken, kan ik er ook een paar aanwijzen die ups en downs had- den. Christoph (Roodhooft, zijn vriend en ploeglei- der, HVDW) begreep er niks van. Hij dacht dat ik geen goesting meer had. Dat dacht ik ook, eerlijk gezegd, maar het ging gewoon niet. Er was iets dat mij afremde om in overdrive te gaan. Volgens de cardioloog was dat de toestand van mijn hart. En toch heb ik niet de indruk dat ik ooit langs de rand van de afgrond ben gereden. Vandaag ook nog niet. Ik voel niks, behalve dat ik geen conditie meer heb, maar ik mag geen sport meer doen in competitie, alleen nog recreatief.” Re-crea-tief spor-ten, hij spreekt het uit met de snelheid waarmee een kleuter spruitjes eet. Dat wordt een lastige, Niels Albert weer aan het bewe- gen krijgen, al was het maar voor de gezondheid. “ Reportage. Ploegleider, ondernemer en littekenverzamelaar Niels Albert volgt het BK veldrijden voor ‘Mijn hart kon niet meer in overdrive’ ‘Eén keer heb ik geweend. Toen ik in december in het jaaroverzicht mijzelf terugzag, die dag dat ik het bekendmaakte. Voor de rest gaat het, het ene moment al beter dan het andere.’ Op bevel van de cardioloog moeten stoppen, daar zal hij nooit vrede mee hebben, maar Niels Albert (28) houdt zich kranig. ‘Ik moet verder.’ HANS VANDEWEGHE ‘Ik heb ook crossen gewonnen op jonge leeftijd, maar niet met zoveel overmacht als Wout Van Aert. Rijden die jonge gasten nu ineens zo hard of rijden die anderen zo traag?’ NIELS ALBERT F In de kleedkamer prijkt een poster van Niels Albert als Belgisch kampioen. © FRANKY VERDICKT Hij was zeven kilogram aangekomen, nu zijn er nog vijf bij. “Ik draag nog steeds de broeken van toen ik nog reed, dus het valt wel mee.” Hij let op, maar met mate en zal na afloop van zijn steak- friet een cappuccino met slagroom in plaats van gestoomde melk bestellen. Ter vervollediging van dit rapport: hij nam wel water, plat water, wellicht een oude gewoonte. “Tja, sporten als een recreant, dat zie ik niet zit- ten. Ik zou het niet kunnen verdragen dat iemand mij voorbij rijdt omdat hij zijn motor verder mag opjagen dan ik. En minder dan dertig gemiddeld aanvaard ik ook niet. (lacht) Nu neem ik niks, maar als ik ga sporten moet ik aan de beta-blok- ker: 2,5 milligram bisoprolol. Ik heb al gevoeld wat die doen. Als je denkt nú geef ik gas, dan krijg je dat pedaal niet ingeduwd. Je gaat voluit maar aan vijftig slagen minder dan een jaar geleden en tegelijk kan je blijven praten. Een vreemde gewaarwording.” Hommage aan De Vlaeminck Al snel na het onheilsbericht ontstond gebekvecht in de pers tussen topcardiologen. De ene advi- seerde om geen topsport meer te doen. De andere kon hem helemaal genezen. De namen zijn bekend en doen er verder niet toe, het gaat om wat het met hem deed. Gek werd hij ervan. “Heel even heb ik nog hoop gehad, maar ik had één grote twijfel. De cardioloog die mij had afge- keurd stond algemeen en internationaal bekend als een topper in zijn vak. Maar die andere ook. Zou die eerste er dan helemaal niks van kennen? Al die congressen, al die publicaties, al die kennis, was die dan niks waard? Dat was mijn conclusie geweest als ik toch voor die operatie was gegaan. Bovendien, stel je voor dat je vanaf dan elke cross een uur lang moet rondrijden met een zwaard boven je hoofd dat elk moment kan vallen.” Het gesprek komt uit bij Eric De Vlaeminck, de zieke ex-bondscoach. Eric leerde Niels Albert de knepen van het vak toen hij nog belofte was. Maar Eric droeg toen al een zwaar kruis: de dood van zijn eerder voor hartritmestoornissen afgekeurde zoon Geert De Vlaeminck in 1993 heeft hij begrij- pelijkerwijs nooit kunnen verteren. “Dat was hier in de buurt, in Heist-op-den-Berg. Daar zou ik nog zelf een cross willen organiseren, als een hom- mage aan de De Vlaemincks. Ik weet dat het hem niet te best gaat en ik ken het verhaal van Geert, die hetzelfde probleem had als ik. Maar er zijn nog verhalen, zoals dat van Tim Pauwels. Is cross daarom per se een gevaarlijke sport? Dat weet ik niet, maar onze harten gingen wel vreselijk te keer als we volle bak reden.” Daar was Niels Albert toch zo vreselijk goed in: twee ronden lang de gashendel opendraaien en de hele modderzooi achter hem à bloc zetten, tot ze hem niet meer zagen en de moed opgaven. Was dat niet geval, dan haalden ze hem terug. Dat was dan weer de truc van Nys – Albert in het vizier houden tot hij zenuwachtig werd – en hem pak- ken na halfweg. “Ach ja, Nys en ik komen uit Baal-Tremelo, maar we zijn nooit vrienden geweest, hooguit concullega’s. Als Sven mij nu ziet staan, zegt hij goeiendag en vraagt ‘hoewist?’ Ik heb geen moeite met Sven en hij niet met mij. Als ik super was, kon hij mij niet kloppen, dat weet ik wel. En had ik vandaag nog gereden, dan was het voor mij mak- kelijker geweest met Wout Van Aert erbij. Ik denk dat we dezelfde stijl hebben. Stel je voor dat Wout en ik samen er een snok aan hadden gegeven.” En dan, wie zou hebben gewonnen: de Wout van 20 of de Niels van 28? Daar wil hij niet op ant- woorden en niet alleen omdat het gevoelig ligt. Vragen stelt hij zich wel bij de dominantie van zijn poulain en aangezien objectieve data in cross niet voorhanden zijn, blijft het bij gissen. “Ik heb ook crossen gewonnen op jonge leef- tijd, maar niet zoveel overmacht. Maar nu heb je naast Wout nog Mathieu van der Poel, Laurens Sweeck en zelfs Gianni Vermeersch doet nu mee voor het podium. Rijden die jonge gasten nu ineens zo hard of rijden die anderen ineens zo traag en waar ligt dat dan aan? Ik ben er niet uit. Ik weet echt niet wat ik had kunnen beginnen. Op mijn best zou Wout ook een lastige klant zijn geweest, een hele lastige omdat hij rapper is, dus had ik hem moeten lossen. Alleen kan hij ook onderweg heel rap rijden. (stilte) Maar daar moet ik nu niet meer aan denken. (nog meer stilte) Ja, het is nu zo.” Nachten wakker gelegen Naast zijn besognes als ploegleider bij de ploeg Vastgoedservice-Golden Palace is Niels Albert net voor nieuwjaar in Tremelo samen met een ven- noot een fietsenwinkel begonnen: de Niels Albert Bike Store zowaar. Zwaar werken, dat is het, maar het geeft hem wel een regelmaat die gestopte top- sporters vaak missen. “Vroeger was het opstaan, eten, trainen, rusten, nog wat trainen of rusten en dat elke dag tot er wedstrijd was. Nu is het opstaan om zeven uur en tegen acht uur sta ik al in de winkel. Beetje vegen, de atelier opkuisen of zo. Ik help de mensen zo goed ik kan. Ik heb een beetje verkoopinstructies gekregen van Geert Vanhove, de baas van Vastgoedservice. Wat je moet doen en niet mag doen, hoe lang zo’n gesprek mag duren, want je kan niet een uur aan één stuk een fiets proberen te verkopen. Ik probeer altijd in de winkel te staan. Ik ben niet naïef: de mensen komen natuurlijk ook om mij te zien. Maar als er geen volk is, vind je mij zo snel als kijken in de atelier om aan de fietsen te prutsen.” Met die winkel heeft hij wel op minimaal één ziel getrapt, die van zijn eigen fietsenma- ker waar hij altijd langs ging en die op zeven kilometer daarvandaan woont. Zo’n con- current, dat zal die niet leuk hebben gevonden. “Ik ver- moed het niet en nog minder dat ik zijn mechanicien, die ook aan mijn fietsen werkte en van wie ik wist dat hij zijn job kende, ben komen halen bij hem. Het enige wat ik heb gedaan is die een aanbod doen en hij heeft toegestemd. Dat zijn de wetten van de markt, net zoals er wetten zijn van de topsport. En net zoals in de sport ben ik niet van plan te verliezen met die win- kel. Ik denk dat we in die kleine maand een twintigtal fietsen hebben verkocht, maar de accessoires zijn natuurlijk even belangrijk.” Hij klinkt ineens behoorlijk rücksichtslos. Zijn hart mag dan getekend zijn door dat geheimzin- nig virus, als het moet maakt hij er al even snel een steen van. Zoals toen hij zijn jarenlange band met BKCP en meer in het bijzonder met de broers Roodhooft en helemaal met zijn ene vriend Christoph opzegde. Die harteloosheid ging fel over de tongen in het milieu. De sms waarmee hij meldde dat hij zou overstappen naar Vastgoedservice verdient geen schoonheidsprijs. Hij zocht hem, maar vond hem niet meer. “Die bewuste sms is weg, maar het antwoord van Christoph heb ik wel nog. Hij had een dag gewacht en sms’te: ‘Ik wens je veel succes en ple- zier. Verder weet ik niet wat zeggen. Bedankt voor de mooie momenten, de minder mooie zal ik ver- geten.’ (stilte) Met minder mooi bedoelt hij de keren dat hij op mij heeft gevloekt, dat hij dacht dat ik geen zin had. “De aanbieding van Vastgoedservice kwam eind augustus. Een week heb ik haast niet gesla- pen. Ik wist niet wat ik moest doen. Dan heb ik de knoop doorgehakt omdat het project mij aan- stond en het geld was ook oké. Toen heb ik die sms naar Christoph Roodhooft verstuurd.” “Een paar weken later begon de cross, maar we hebben nooit gepraat. Ik vermoedde ook wel dat hij boos was. Maar ineens sprak hij mij begin december aan in Hamme-Zogge. Hij had mijn fiets van het WK van Koksijde nog staan en die hoorde eerder bij mij, vond hij. Of ik die wilde hebben voor mijn winkel als die openging. Ik heb niet veel teruggezegd, ik was geschrokken. We hebben elkaar eens aangekeken en kort daarna ben ik naar Morkhoven gereden – bijna blindelings, jawel – en ben die fiets gaan halen. “Het deed raar om daar terug te zijn. Ik ben er een uur gebleven en we hebben de dingen uitge- praat. Min of meer toch. Daar was ik blij om. Ik zit goed waar ik nu zit, maar bij BKCP was het natuur- lijk ook top. Ik ben vooral weggegaan omdat ik voor mijzelf geen taak zag bij die ploeg. Of ik had de job van Christoph moeten doen en wat had hij dan moeten doen? Heeft hij diep gezeten? Dat heb ik nooit geweten. Het moet hem geraakt hebben, want ineens vroeg hij: ‘Niels jong, was het hier dan zo slecht?’ Wat ik heb geantwoord? (haalt de schouders op) Neen het was hier niet slecht. Maar ja, het is nu zo.” het eerst sedert 2002 achter de nadars G Niels Albert (r.) brengt zijn crosservaring over op Wout Van Aert als ploegleider. © FRANKY VERDICKT ‘Sporten als een recreant zie ik niet zitten. Ik zou het niet kunnen verdragen dat iemand mij voorbij rijdt omdat hij zijn motor verder mag opjagen dan ik’ NIELS ALBERT Niels Albert G Geboren op 5 februari 1986 en woont net als Sven Nys in Tremelo G Vier medailles op het BK veldrijden bij de profs, waaronder goud in 2011 G Tweemaal wereld- kampioen (in 2009 en 2012) G Moest in mei 2014 noodgedwongen stoppen met topsport door een hartkwaal G Ging in september 2014 aan de slag als ploegleider bij Vastgoedservice-Golden Palace, het team van Wout Van Aert G Opende in december vorig jaar zijn eigen fietsenzaak
Transcript of BF ‘Mijnhartkonniet · de refs, maar is ook ideaal voor match- en trainingsanalyse”, zegt...
I n n o v a t i n g D i g i t a l C o n t e n t
Komaan, komaankomaan.Denkaandiepedalen.Zet zegoedvoordeopsprong straks. Jajaja,komaan, komaankomaan.Verdoeme,die rijdenhard.DeWout zitàbloc, zie je dat?DeRobrijdt erzonaartoe. Ikdenkdatde stressnual begint.”Even later komenwebij eenverkoudenWout
VanAert,met eengezicht als eendonderwolk.“De laatste twee toerengingennietmeer jong. Ikweetnietwat er scheelt.”Hebbenwij – fotograafFrankyVerdickt en ikzelf – exclusief gezienhoedesensatie vanhet veldritseizoenendegedood-verfde favorietWoutVanAert zondagweergeenBelgischkampioenzalworden?Albert kalmeerthethelebos: “Er scheelt niks. Je ginghard,Wout,heelhard.Geenzorgenmaken.Nogdrie startjesendedagzit erop.”Onderhetmicroklimaat vandeBosberg in
Langdorp,waardezon tussendebladerlozebomenpriemde, leekde lente eenuurtje of tweeinhet land.Heel evenwasgekwetter vanvogels tehoren, alleenverstoorddoorhet geharkvanbos-soigneurEddyDeRijck, het getater vanNielsAlbert enhet gejakker vandecrossersVanAert enPeeters.Hetwashun laatstebostrainingvóórhetKempisch-Brabants kampioenschapveldrijden,
ookwelhetBelgischkampioenschapgehetenenbij uitbreidinghetmini-wereldkampioenschap.PloegleiderAlbert zagdathet goedwas.Deavondervoorwashij naarAarschot geko-
men.Voor een ‘klapke’. Eenuitzondering isdeatleet,wezehet ex-atleet, die zelfmethet voorstelkomtomiets te etenenachterafnogwatbij tepra-ten.Ooit volgde ikAlbert indekoudewinter van2009 indeweekvoor zijn eerstewereldtitel inHoogerheide.De insteekwaspurevooringeno-menheid: hoearrogant is diebelager vanSvenNyswelniet?Watbleek: niks arrogant, niksdikkenek.NielsAlbertwas een jongegast, streetwise,meteenopenbabbel en–bovenal –hij keek je recht indeogen.Datwasdinsdag tochweer ietsminder.Nog
eenspratenoverdat gedoemetdie cardiologendie elkaarhaastnaarhet leven stonden, daarhadhij geenzin in. Filosoferenover zijnnieuwebestaan, ophet gevaar af dat oudewondenwer-denopengereten,moest datwel?Zijnpijnlijkescheidingvanzijnoudeploegenzijn vriendChristophRoodhooft, hetwarengeenvanallentopmomenten.Maarnu is erdatBK,de eerste keerdathij een
kampioenschapzalmissen sedert 2002.Ener isde terugval vanhet veldrijden, zijn ‘schuld’ endievanNys.De tweestrijdmet zijndorpsgenoot SvenNysherleiddehet veldrijden tot eenparochiaalkampioenschap,maarbrachthetde laatste vijfjaar tot ongekendeeconomischehoogten.Nys enAlbert verdienden inhunvetste jaren rondhet 1miljoeneuro.Hij ontkenthetniet.“Hetwasgoedbetaald,maar ik zounietweten
hoeveel ikheb.Wat vastgoed–appartementenvooral – mijn eigenhuisdat ikhebgebouwdennogwatweggezet. Svenen ik zatenaande topenwathij kreegvoor eencross, kreeg ikde laatstejarenook.Maar ikhadwel eenhogerbasiscon-tract bij BKCPdanhij bij Crelan.”Maarkijk, nogvoorhij arrogantdreigt te klin-
ken, vergelijkt hij onze iPhones. “Jij hebt een6, ikhouhetbij die 5. Zie jehoedemijne eraan toe is?Dathoesjemetdiehoekaf, die folie beschadigd…Ikkickniet op luxe, echtniet. IkhadeenAudi SQ5(313pk, 70.000 eurometwat opties,HVDW)maardieheb ik verkocht. Ik kreegeenOpel vandeploegendat is al langgoedvoormij. Chantal (zijn vrien-din,HVDW)heeft eenoccasieGolf. Zewerktnuookweer fulltime.“Het ismij altijd teprijzig.Debeste aankoopdie
ik voormijzelf vorig jaarhebgedaan, zijnbottenvanAiglemetdaarin eenwarmvelletje. Ikmoetwel.Vroeger reed ikmijwarmennusta ik eenpaaruur indekou.”
Aandebeta-blokkerHijhaalt zijn schoudersopenvalt even stil.Datzalhemdekomende tweeuureenpaarkeerover-komen, al ofniet vergezeld van “ja, het isnuzo”.Het ijs is gebroken.Hijweetdathetniet debedoe-ling is omhemdegrond in tepraten.Respect voorveldrijdersdat ontelbaremalengroter is danvoorhet fenomeenveldrijdenzelf. Dat kancontradicto-rischklinkenenveel crossers enhunachterbankunnendatonderscheidnietmaken,maarNielsAlbert snapthetwel. Streetwise, door schaenschandegeleerdeneelt opdeziel gekregennaeenniet al temakkelijke jeugd.Het godsoordeel dathij over zichhoordeafroe-
pen,was inde lente vanvorig jaarbij een routine-controledieuitgingvanzijnploeg.Ookhethartwerdbeluisterdenbij hemhoordenze ‘iets’.Hetzouwelniks zijn,maarhij kreegveiligheidshalveeenbakjemeedat zijn tikker 24uurmonitorde.“Erbleekwel iets aandehand. Ikwasverbaasd,
maarals ikdefilmterugdraai ookweerniet. Ikhadde laatste jarenaf en toe eendagdat alles gingzoals inmijnbestemomenten,maar erwaren teveel dagendathetniet ging.Dat ikmoeitemoestdoenomuit de zetel te komen.dat ikniet vooruitgeraakte en tegenChantal zei: ‘Wat is er tochaandehandmetmij?’Als ik eerlijkben, dandenk ikdat ikhét al hadvóór ik in2012 inKoksijdewereld-kampioenwerd.Het is de enigekoersdie ikopdvd terughebbekekennadat ikwasgestopt. Ikzocht iets,maar ik zagniks: het parcours lagmijzogoedenhet scenariowaszo inmijnvoordeeldat ik zelfsmet eenhart dat geen 100procentmeerwas tochwereldkampioenbenkunnenwor-den.Maardewekendaarvoor endaarnawas iknergens. Ende jarendaarnawashet ookharken.Alheb ik inOostmalle in februari vorig jaarwelgewonnen, inmijnallerlaatste cross.”Vanafde zomervan2012bereiktenonsberich-
tenover eengebrekaanmotivatie. EenverwendeNielsAlbert, diewellicht liever ging stappendan
indezomereen langeduurtrainingaf tewerken.NielsAlbert leekhardopwegomde jongstehasbeenvanhetpeloton tewordenen iedereen inzijnomgevingvloekte, niet inhetminst ophem.Verdachte terugval, suggereerdenanderen,waar-onder concurrenten. Endanben je inhetwielren-nenal snel bij doping.Hij haalt de schoudersop.“Ja, het isnuzo.Als zedatwillendenken, kan ik
erookeenpaaraanwijzendieups endownshad-den.Christoph (Roodhooft, zijn vriend enploeglei-der,HVDW)begreeperniks van.Hij dachtdat ikgeengoestingmeerhad.Datdacht ikook, eerlijkgezegd,maarhet ginggewoonniet. Erwas iets datmij afremdeominoverdrive te gaan.Volgensdecardioloogwasdatde toestandvanmijnhart. Entochheb ikniet de indrukdat ikooit langsde randvandeafgrondbengereden.Vandaagooknogniet. Ik voelniks, behalvedat ik geenconditiemeerheb,maar ikmaggeensportmeerdoen incompetitie, alleennog recreatief.”Re-crea-tief spor-ten, hij spreekthetuitmetde
snelheidwaarmeeeenkleuter spruitjes eet.Datwordt een lastige,NielsAlbertweeraanhetbewe-genkrijgen, alwashetmaarvoordegezondheid.
België wil refs handje helpenmet gps-sensorenHet Belgische bedrijf HJBTechnologies heeft eenakkoord met FIFA om een com-putersysteemmet gps-senso-ren te testen. Dat zegt zaak-voerder Abdellah Hajjab, die hetsysteem ontwikkelde en onderFIFA-supervisie wil demonstre-ren op twee voetbalvelden. Detechnologie geeft aan of eenbal de doel- of zijlijn overschre-
den heeft en kan nauwkeurigbuitenspel detecteren. Ookparameters als balbezit, afge-legde meters en sprongkrachtvan een speler zijn dankzijkleine chips in de kledij en in debal te meten. Kijkers kunnendeze info in realtime tijdens eenmatch op een beeldschermvolgen. De FIFA keert voorlopigalleen licenties uit voor doel-
lijntechnologie. Over technolo-gische hulp bij buitenspel heeftde International FootballAssociation Board (IFAB), hetorgaan dat waakt over de spel-regels, nog geen groen lichtgegeven. “Het helpt niet alleende refs, maar is ook ideaal voormatch- en trainingsanalyse”,zegt Hajjab, die zijn project ooktoelicht op de Pro League. -BF.
Hazard is fortuin waardHet Zwitserse onderzoeksbu-reau CIES Football Observatory,dat samenwerkt met dewereldvoetbalbond FIFA, raamtde huidige marktwaarde vanEden Hazard op 99 miljoeneuro. Hazard staat zo in de topdrie van meest waardevollespelers, na Cristiano Ronaldo(113 miljoen) en het nummeréén Lionel Messi (220 miljoen).
Onder meer het aantalgespeelde wedstrijden, doel-punten, dribbels en criteria alsleeftijd, positie, contractduur,en prestaties bij club en hetnationale elftal spelen een rolom de marktprijs te bepalen.Behalve Hazard scoren ookThibaut Courtois (45 miljoen)en Romelu Lukaku (38 miljoen)erg hoog. -BF.
DeMorgen.ZATERDAG 10/01/201520
“
Reportage. Ploegleider, ondernemer en littekenverzamelaar Niels Albert volgt het BK veldrijden voor
‘Mijnhart konnietmeer inoverdrive’‘Eén keer heb ik geweend. Toen ik in december inhet jaaroverzicht mijzelf terugzag, die dag dat ikhet bekendmaakte. Voor de rest gaat het, het enemoment al beter dan het andere.’ Op bevel vande cardioloog moeten stoppen, daar zal hij nooitvrede mee hebben, maar Niels Albert (28) houdtzich kranig. ‘Ik moet verder.’HANS VANDEWEGHE
‘Ik heb ook crossen gewonnenop jonge leeftijd, maar nietmet zoveel overmacht alsWout Van Aert. Rijden die
jonge gasten nu ineens zo hardof rijden die anderen zo traag?’
NIELS ALBERT
F In de kleedkamer prijkt een poster van Niels Albert als Belgisch kampioen. © FRANKY VERDICKT
Hijwas zevenkilogramaangekomen,nuzijn ernogvijf bij. “Ikdraagnog steedsdebroekenvantoen iknog reed, dushet valtwelmee.”Hij let op,maarmetmate enzalnaafloopvanzijn steak-friet eencappuccinomet slagroominplaats vangestoomdemelkbestellen.Ter vervolledigingvandit rapport: hij namwelwater, platwater,wellichteenoudegewoonte.“Tja, sportenals een recreant, dat zie ikniet zit-
ten. Ik zouhetniet kunnenverdragendat iemandmij voorbij rijdt omdathij zijnmotor verdermagopjagendan ik. Enminderdandertig gemiddeldaanvaard ikookniet. (lacht)Nuneemikniks,maarals ik ga sportenmoet ik aandebeta-blok-ker: 2,5milligrambisoprolol. Ikhebal gevoeldwatdiedoen.Als jedenktnúgeef ik gas, dankrijgjedatpedaalniet ingeduwd. Je gaat voluitmaaraanvijftig slagenminderdaneen jaar geledenentegelijk kan jeblijvenpraten.Eenvreemdegewaarwording.”
Hommage aanDeVlaeminckAl snelnahet onheilsbericht ontstondgebekvechtindepers tussen topcardiologen.Deeneadvi-seerdeomgeen topsportmeer tedoen. Deanderekonhemhelemaal genezen.Denamenzijnbekendendoener verderniet toe, het gaat omwathetmethemdeed.Gekwerdhij ervan.“Heel evenheb iknoghoopgehad,maar ikhad
ééngrote twijfel.De cardioloogdiemij hadafge-keurd stondalgemeenen internationaal bekendals een topper in zijn vak.Maardie andereook.Zoudie eerste erdanhelemaalniks vankennen?Aldie congressen, al diepublicaties, al die kennis,wasdiedannikswaard?Datwasmijn conclusiegeweest als ik tochvoordieoperatiewasgegaan.Bovendien, stel je voordat je vanafdanelke crosseenuur langmoet rondrijdenmet eenzwaard
boven jehoofddat elkmomentkanvallen.”Het gesprekkomtuit bij EricDeVlaeminck, dezieke ex-bondscoach.Eric leerdeNielsAlbert deknepenvanhet vak toenhij nogbeloftewas.MaarEricdroeg toenal eenzwaarkruis: dedoodvanzijn eerder voorhartritmestoornissenafgekeurdezoonGeertDeVlaeminck in 1993heeft hij begrij-pelijkerwijsnooit kunnenverteren. “Datwashierindebuurt, inHeist-op-den-Berg.Daar zou iknogzelf eencrosswillenorganiseren, als eenhom-mageaandeDeVlaemincks. Ikweetdathethemniet tebest gaat en ikkenhet verhaal vanGeert,diehetzelfdeprobleemhadals ik.Maar er zijnnogverhalen, zoalsdat vanTimPauwels. Is crossdaaromper se eengevaarlijke sport?Datweet ikniet,maaronzehartengingenwel vreselijk te keeralswevollebak reden.”DaarwasNielsAlbert tochzovreselijk goed in:
twee ronden langdegashendel opendraaienendehelemodderzooi achterhemàbloc zetten, tot zehemnietmeer zagenendemoedopgaven.Wasdatniet geval, danhaaldenzehemterug.Datwasdanweerde trucvanNys –Albert inhet vizierhouden tothij zenuwachtigwerd–enhempak-kennahalfweg.“Ach ja,Nys en ikkomenuitBaal-Tremelo,
maarwezijnnooit vriendengeweest, hooguitconcullega’s.Als Svenmijnuziet staan, zegthijgoeiendagenvraagt ‘hoewist?’ IkhebgeenmoeitemetSvenenhij nietmetmij.Als ik superwas, konhijmij niet kloppen, datweet ikwel. Enhad ikvandaagnoggereden, danwashet voormijmak-kelijker geweestmetWoutVanAert erbij. Ikdenkdatwedezelfde stijl hebben. Stel je voordatWouten ik samener een snokaanhaddengegeven.”Endan,wie zouhebbengewonnen: deWout
van20ofdeNiels van28?Daarwil hij niet opant-woordenenniet alleenomdathet gevoelig ligt.Vragen stelt hij zichwelbij dedominantie vanzijn
poulain enaangezienobjectievedata in crossnietvoorhandenzijn, blijft het bij gissen.“Ikhebookcrossengewonnenop jonge leef-
tijd,maarniet zoveel overmacht.Maarnuheb jenaastWoutnogMathieuvanderPoel, LaurensSweeckenzelfsGianniVermeerschdoetnumeevoorhetpodium.Rijdendie jongegastennuineens zohardof rijdendie anderen ineens zotraagenwaar ligt dat danaan? Ikbenernietuit.Ikweet echtnietwat ikhadkunnenbeginnen.Opmijnbest zouWoutookeen lastigeklant zijngeweest, eenhele lastigeomdathij rapper is, dushad ikhemmoeten lossen.Alleenkanhij ookonderwegheel rap rijden. (stilte)Maardaarmoetiknunietmeeraandenken. (nogmeer stilte) Ja,het isnuzo.”
Nachtenwakker gelegenNaast zijnbesognesalsploegleiderbij deploegVastgoedservice-GoldenPalace isNielsAlbertnetvoornieuwjaar inTremelo samenmet eenven-noot eenfietsenwinkel begonnen: deNielsAlbertBikeStore zowaar. Zwaarwerken, dat ishet,maarhet geeft hemwel een regelmaatdie gestopte top-sporters vaakmissen.“Vroegerwashet opstaan, eten, trainen, rusten,
nogwat trainenof rustenendat elkedag tot erwedstrijdwas.Nu ishet opstaanomzevenuurentegenachtuur sta ik al indewinkel. Beetje vegen,deatelier opkuisenof zo. Ikhelpdemensenzogoed ikkan. Ikhebeenbeetje verkoopinstructiesgekregenvanGeertVanhove, debaas vanVastgoedservice.Wat jemoetdoenennietmagdoen,hoe langzo’ngesprekmagduren,want jekanniet eenuuraanéénstukeenfietsproberen teverkopen. Ikprobeer altijd indewinkel te staan. Ikbennietnaïef: demensenkomennatuurlijk ookommij te zien.Maarals er geenvolk is, vind jemij
zo snel als kijken indeatelieromaandefietsen teprutsen.”Met diewinkel heeft hijwel
opminimaal één ziel getrapt,die van zijn eigenfietsenma-kerwaar hij altijd langs gingendie op zeven kilometerdaarvandaanwoont. Zo’n con-current, dat zal die niet leukhebben gevonden. “Ik ver-moedhet niet ennogminderdat ik zijnmechanicien, dieook aanmijn fietsenwerkteen vanwie ikwist dat hij zijnjob kende, ben komenhalenbij hem.Het enigewat ik hebgedaan is die een aanboddoen enhij heeft toegestemd.Dat zijn dewetten vandemarkt, net zoals erwetten zijnvande topsport. Ennet zoalsin de sport ben ik niet vanplan te verliezenmet diewin-kel. Ik denk datwe in diekleinemaand een twintigtalfietsenhebben verkocht,maar
de accessoires zijn natuurlijk even belangrijk.”Hij klinkt ineensbehoorlijk rücksichtslos. Zijn
hartmagdangetekendzijndoordat geheimzin-nig virus, alshetmoetmaakthij er al even sneleen steenvan.Zoals toenhij zijn jarenlangebandmetBKCPenmeer inhetbijzondermetdebroersRoodhooft enhelemaalmet zijn enevriendChristophopzegde. Dieharteloosheidging feloverde tongen inhetmilieu.De smswaarmeehijmelddedathij zouoverstappennaarVastgoedservice verdient geen schoonheidsprijs.Hij zochthem,maarvondhemnietmeer.“Diebewuste sms isweg,maarhet antwoord
vanChristophheb ikwelnog.Hij hadeendaggewacht en sms’te: ‘Ikwens je veel succes enple-zier.Verderweet iknietwat zeggen.Bedankt voordemooiemomenten, demindermooie zal ik ver-geten.’ (stilte)Metmindermooibedoelt hij dekerendathij opmijheeft gevloekt, dathij dachtdat ik geenzinhad.“DeaanbiedingvanVastgoedservicekwam
eindaugustus. Eenweekheb ikhaastniet gesla-pen. Ikwistnietwat ikmoest doen.Danheb ikdeknoopdoorgehakt omdathetprojectmij aan-stondenhet geldwasookoké.Toenheb ikdiesmsnaarChristophRoodhooft verstuurd.”
“Eenpaarweken laterbegondecross,maarwehebbennooit gepraat. Ik vermoeddeookweldathij booswas.Maar ineens sprakhijmij begindecemberaan inHamme-Zogge.Hij hadmijnfietsvanhetWKvanKoksijdenog staanendiehoordeeerderbijmij, vondhij.Of ikdiewildehebbenvoormijnwinkel als dieopenging. Ikhebniet veelteruggezegd, ikwasgeschrokken.Wehebbenelkaar eensaangekekenenkort daarnaben iknaarMorkhovengereden–bijnablindelings, jawel– enbendiefiets gaanhalen.“Hetdeed raaromdaar terug te zijn. Ikbener
eenuurgeblevenenwehebbendedingenuitge-praat.Minofmeer toch.Daarwas ikblij om. Ik zitgoedwaar iknuzit,maarbij BKCPwashetnatuur-lijk ook top. Ikbenvooralweggegaanomdat ikvoormijzelf geen taakzagbij dieploeg.Of ikhadde jobvanChristophmoetendoenenwathadhijdanmoetendoen?Heeft hij diepgezeten?Dathebiknooit geweten.Hetmoethemgeraakthebben,want ineensvroeghij: ‘Niels jong,washethierdanzo slecht?’Wat ikhebgeantwoord? (haalt deschouders op)Neenhetwashierniet slecht.Maar ja, het isnuzo.”
DeMorgen. ZATERDAG 10/01/2015 21
Belgian Bullets glijden naar zilverStuurvrouw El�e Willemsen enremster Annelies Holthof zijnop een knappe tweede plaatsgeëindigd op de Wereldbeker-manche bobslee in het DuitseAltenberg, de derde WB-man-che van het seizoen. Het bob-sleeduo was op de eerste tweemanches van het seizoen (LakePlacid en Calgary) tweemaalzesde geworden.
Dankzij hun knappe tweedeplek in Altenberg, hun allereer-ste podiumplaats in deWereldbeker, stijgen Willemsenen Holthof naar de vijfde plaatsin de Wereldbekerstand. Zehebben 562 punten, 113 minderdan leider Meyers Taylor. Devolgende Wereldbekermanchestaat op 16 januari gepland inhet Duitse Königssee. 5BELGA7
Swings test benen op EK schaatsenDrie afspraken staan in 2015rood omcirkeld op de agendavan snelschaatser Bart Swings(23). De belangrijkste is het WKafstanden midden februari inHeerenveen, gevolgd door hetWK allround begin maart inCalgary.De eerste test, die staat ditweekend al op het menu in hetRussische Chelayabinsk, zo’n
1.500km ten oosten vanMoskou. Een medaille op hetEK allround behoort tot demogelijkheden.“Alleen op de 500 meterkomt Bart Swings watwedstrijdritme tekort”,vreest manager BartVeldkamp. “Deomkadering vanhet team is ver-
het eerst sedert 2002 achter de nadars
G NielsAlbert (r.)brengt zijncrosservaringover op WoutVan Aert alsploegleider.© FRANKY
VERDICKT
‘Sporten als een recreant zieik niet zitten. Ik zou het niet
kunnen verdragen datiemandmij voorbij rijdt
omdat hij zijn motor verdermag opjagen dan ik’
NIELS ALBERT
Niels Albert
G Geboren op 5 februari1986 en woont net alsSven Nys in TremeloG Vier medailles op hetBK veldrijden bij de profs,waaronder goud in 2011G Tweemaal wereld-kampioen (in 2009 en 2012)GMoest in mei 2014noodgedwongen stoppenmet topsport dooreen hartkwaalG Ging in september 2014aan de slag als ploegleiderbij Vastgoedservice-GoldenPalace, het team vanWout Van AertGOpende in decembervorig jaar zijn eigenfietsenzaak
anderd: Rutger Tijssen is denieuwe trainer en met Silovs,Baumgärtner en Timmermankreeg Bart er nieuwe teamle-den bij. Het EK komt misschienwat vroeg, maar we gaan vooreen podiumplek.”Vorig jaar finishte Swings alsvierde. “Ik ga ervan uit dat SvenKramer en Wouter olde Heuvelom de titel strijden.” 5VH7
G Bart Swings mikt opeen medaille op het EKin Rusland. © RV
![bf]u8fs]bf/, b]pmn]s, a}t8L](https://static.fdocuments.net/doc/165x107/617f170add094e35ff6a4207/bfu8fsbf-bpmns-at8l.jpg)
