Wydział Nowych Technologii i Chemii · W. Jakubiec, J. Malinowski Metrologia wielkości...

Temat:

Grafika inżynierska

Podstawy Inżynierii Wytwarzania

elementy przestrzeni

rzuty Monge’a

aksonometria

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA Wydział Nowych Technologii i Chemii

KATEDRA ZAAWANSOWANYCH MATERIAŁÓW I TECHNOLOGII

Opracował: dr inż. Radosław Łyszkowski

T 1:

Informacje ogólne

Wojskowa Akademia Techniczna WTC KZMiT 2

http://www.wtc.wat.edu.pl/plany.html

Semestr Forma zajęć, liczba godzin (+ zaliczenie)

ECTS razem wykłady ćwiczenia laboratoria

I 60 24+ 14+ 22+ 5

GRAFIKA INŻYNIERSKA

6 1. Podstawowe elementy przestrzeni, podstawy rzutowania prostokątnego, rzuty

punktów, prostej, płaszczyzny, brył.

2. Przekroje brył płaszczyznami rzutującymi, aksonometria.

PODSTAWY KONSTRUKCJI MASZYN

4 1. Projektowanie i rysowanie części maszyn, podstawowe zasady obliczeń.

2. Elementy projektowania węzłów konstrukcji.

METROLOGIA WIELKOŚCI GEOMETRYCZNYCH

4 1. Metrologia wielkości geometrycznych, wzorce długości i kąta, przyrządy

suwmiarkowe, mikrometryczne i czujniki.

2. Technika mierzenia, pomiary części maszyn o złożonym kształcie, zarządzanie

jakością w inżynierii wytwarzania.

MATERIAŁY INŻYNIERSKIE I TECHNIKI WYTWARZANIA

- prowadzący dr inż. Dariusz ZASADA 10

Tematy ćwiczeń


TEMATY ĆWICZEŃ AUDYTORYJNYCH

7 x 2 =

14 godzin

1. Rzuty prostokątne w rysunkach technicznych.

2. Zasady zapisu kształtu części maszyn.

3. Rysunki złożeniowe.

4. Schematy konstrukcji, normy rysunkowe.

5. Komputerowe wspomaganie w projektowaniu inżynierskim (CAD).

6. Zasady doboru materiałów.

7. Dobór technik wytwarzania.

TEMATY ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

11 x 2 =

22 godziny

1. Obsługa systemu komputerowego wspomagania projektowania (CAD).

2. Projektowanie elementu maszyny - zapis konstrukcji z wykorzystaniem (CAD).

3. Metody termicznego spajania materiałów.

4. Sposoby obróbki skrawaniem.

5. Pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi.

6. Pomiary mikroskopami.

7. Pomiary przyrządami czujnikowymi.

8. Stopy żelaza z węglem.

9. Metale kolorowe.

10. Obróbka cieplna.

11. Właściwości mechaniczne materiałów inżynierskich.

Informacje ogólne


http://www.wtc.wat.edu.pl/kzmit/dydaktyka.html

ZASADY ZALICZANIA – na podstawie:

• kolokwiów – pisane po odbyciu wykładów z bloków 1-3 (RŁ) oraz 4 (DZ);

• wykonanych prac domowych;

• uczestnictwa w wykładach, a zwłaszcza poprawności i jakości wykonanych notatek (rysunków).

Zaliczenie przedmiotu (uzyskanie wpisu) jest możliwe po zaliczeniu wykładów z cz. I. (bloki

tematyczne 1-3) oraz cz. II (blok 4) a także wcześniejszym zaliczeniu ćwiczeń

audytoryjnych i laboratoryjnych.

Literatura

A. Bieliński Grafika inżynierska cz. I, Geometria wykreślna

W. Jakubiec, J. Malinowski Metrologia wielkości geometrycznych

G. Wojnar, P. Folęga, P. Czech Graficzny zapis konstrukcji maszyn

L. Dobrzański Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe

J. Dobrzański Rysunek techniczny

A. Bober, M. Dudziak Zapis konstrukcji

W. Szafrański Materiały pomocnicze do projektowania konstrukcji

M. Gabrylewski, J. Gąsienica-

Samek, I. Łosik

Mechaniczna Technologia Metali, ćwiczenia laboratoryjne

Pomoce rysunkowe


10 kartek

formatu A4

HB (1)

0.5 mm


Formaty arkuszy rysunkowych

A4

A5

A5

A3 A2

A1

Wymiary:

A4 - 210 x 297

A5 - 148 x 210

A3 - 297 x 420

A2 - 420 x 594

A1 - 594 x 841

A0 - 841 x 1189

210 mm

297 m

m


Linie rysunkowe, wg PN-82/N-01616

1. Linia cienka

2. Linia gruba

3. Linia bardzo gruba

ciągła

kreskowa

punktowa;

dwupunktowa

falista

zygzakowa

s1 : s : s2 = 1 : 2 : 4 (1 : 3 : 6)

– s1 ≥ 0.18 mm

– A3, A4 → s ≈ 0.5 ÷ 0.8 mm

– (1.0 ÷ 1.4 mm)


trzy punkty nie leżące na jednej prostej,

dwie nie pokrywające się proste równoległe,

dwie proste przecinające się,

prosta i nie leżący na niej punkt.

1. Punkt

2. Prosta

3. Płaszczyzna

Elementy przestrzeni

A B

A B

C

a

b c

B a

→ dwa punkty

k2

a

c

b


Przez dany punkt P poprowadź prostą równoległą

do ścian ABW i CDW ostrosłupa ABCDW

Elementy przestrzeni - przykłady

B

Wyznaczyć przekrój sześcianu ABCDEFGH

płaszczyzną przechodzącą przez jego

środek i równoległą do płaszczyzny

wyznaczonej wierzchołkami A, C i H.

E

P

O

A

C D

E F

G H

P

R

K

L

N

M

Belkę o przekroju w kształcie

litery L przeciąć płaszczyzną

wyznaczoną przez

punkty P, Q i R. k1

Q

R

P

S

U

T


Zadanie domowe

Belkę o przekroju w kształcie litery H (+) przeciąć dowolną sieczną płaszczyzną ,

wyznaczoną przez punkty A, B i C.

Q

R

P

Odwzorowanie przestrzeni na płaszczyznę

Punkt niewłaściwy

S

S

a

b

D C

c d

S

a1

a3

a2

a1'

a3'

a2'

k


S = a b

S = c d

r = k =

Punkt, prosta, płaszczyzna właściwa lub niewłaściwa


Rzutowanie środkowe (perspektywa)

p

A

p

m

m'

A’ = SA’

S

C’

C

B

B’

A

m


p - rzutnia

Rzutowanie równoległe ukośne

p

p

l

l'

A’

A

S


A’ = SA p

Własności rzutu równoległego:

1. Rzutem punktu jest punkt, punkty rzutni p

są swymi rzutami;

2. Rzutem prostej dowolnej jest prosta,

natomiast rzutem prostej rzutującej jest

punkt;

3. Rzutem płaszczyzny dowolnej jest cała

rzutnia p, zaś rzutem płaszczyzny

rzutującej jest prosta.

Rzutowanie równoległe ukośne


Niezmienniki rzutowania – to pewne właściwości figur, które w trakcie rzutowania

nie ulegają zmianom, czyli są przenoszone bez zmiany z figury na jej rzut.

Rzutowanie równoległe zachowuje:

1. Przynależność elementów;

2. Współliniowość elementów;

3. Równoległość prostych;

4. Stosunek podziału odcinka przez punkt;

5. Stosunek długości odcinków równoległych;

6. Metrykę figur leżących w płaszczyznach

równoległych do rzutni.

Rzutowanie równoległe jest

odwzorowaniem jednoznacznym

przestrzeni na płaszczyznę. Każdy

punkt przestrzeni ma jeden obraz na

rzutni, ale nie odwrotnie.

Rzutowanie prostokątne

p

p

A

S

A’


Rzutowanie prostokątne jest szczególnym przypadkiem rzutowania

równoległego i posiada wszystkie jego własności (zachowuje dotychczasowe

niezmienniki) oraz własność charakterystyczną (kierunek rzutowania jest

prostopadły do rzutni).

p

Rzutowanie prostokątne


Wykreślić rzut prostokątny

ośmiościanu foremnego o

danej krawędzi a, którego

ściana ABF jest równoległa

do rzutni.

S

Aksonometryczne układy rzutowania

Izometria wojskowa - osie x' i y' są , skróty 1:1; Izometria równokątna - osie x', y' i z' dzielą kąt pełny na

trzy równe części, skróty 1:1; Dimetria kawalerska - osie x' i z' są , a oś y' jest

dwusieczną kąta, jaki tworzą osie x' i z', skróty osi y2:3

lub 1:2; Dimetria prawie prostokątna - osie x' i y' obrócone, skrót

osi y1:2.


Dimetrią nazywamy układ aksonometryczny, w którym na dwóch osiach są

jednakowe skróty, a izometrią układ o jednakowych skrótach na wszystkich trzech

osiach.

Aksonometria - przykłady


W przyjętym układzie aksonometrycznym, wykreślić obraz

ostrosłupa prawidłowego o wysokości h i boku a. z’

1:1

x’

3:4

y’

1:1

W przyjętym układzie aksonometrycznym,

wykreślić obraz belki o zadanym przekroju,

ograniczony płaszczyzną przekrój

przechodzącego przez punkty PRQ.

z’

1:1

x’

1:3

y’

1:1

Rzuty Monge'a

p1

S1

A’

A’’ A

p2

x

I

III

II

IV

S2


p1 - rzutnia pozioma i prostopadła do

niej rzutnia pionowa p2.

x = p1 p2 nazywamy osią rzutów.

Rzutnie p1 i p2 dzielą przestrzeń na

cztery ćwiartki.

Punkty przestrzeni rzutujemy prostokątnie na rzutnie p1 i p2,

wówczas punkt A' = p1 AS1 jest rzutem poziomym punktu A,

a punkt A'' = p2 AS2 jest rzutem pionowym.

Odwzorowanie prostej i płaszczyzny

S1

A’

A’’ A

I

III

II

IV

S2

p2

x

p1

l”

l'

A’’

A’

B’’

B’

l B A

l”

l'

A’’

B’’

A’ B’


Szczególne położenia prostej


Prosta lub płaszczyzna, która nie jest równoległa ani nie jest prostopadła do rzutni,

ma położenie ogólne, w przeciwnym razie jest w położeniu szczególnym.

Prostą ‖ do rzutni poziomej nazywamy prostą poziomą, a ‖ do rzutni poziomej –

prostą czołową.

Prosta poziomo-rzutująca (pionowa) – to prosta do rzutni poziomej, jej rzutem

poziomym jest punkt, a pionowym prosta do osi x.

Prosta pionowo-rzutująca (celowa) – to prosta do rzutni pionowej, jej rzutem

pionowym jest punkt, a poziomym prosta do osi x.

B''

A'

B'

x

p'

A'' p”

B'

A"

B"

x

p"

A' p' m'

x

m” n"

x

n'

Szczególne położenia płaszczyzn


Płaszczyzna poziomo-rzutującą – to płaszczyzna do rzutni poziomej, jej rzutem

poziomym jest prosta, a rzutem pionowym - rzutnia p2. Płaszczyznę p1 wyznacza trójkąt ABC. Rzut poziomy ABC jest odcinkiem prostej '. Kąt utworzony przez

prostą ' i oś x jest kątem, jaki płaszczyzna tworzy z rzutnią pionową.

C''

B''

A'

B'

C'

x

'

A''

Płaszczyznę ‖ do rzutni poziomej nazywamy

płaszczyzną poziomą, ‖ do rzutni pionowej -

płaszczyzną czołową, natomiast płaszczyznę do

obu rzutni – płaszczyzną profilową.

Płaszczyzna pionowo-rzutująca – to płaszczyzna

do rzutni pionowej, jej rzutem pionowym jest prosta.

"

C'

B'

A" B" C"

x

A'

' = "

x

c

s

Równoległość, prostopadłość


Proste mające wspólny punkt niewłaściwy (ten

sam kierunek) są prostymi równoległymi.

Prosta i płaszczyzna są II jeśli mają wspólny

punkt niewłaściwy (istnieje na płaszczyźnie

taka prosta s1, że jest II do s).

Płaszczyzny mające wspólną prostą niewłaściwą

są płaszczyznami II (dwie proste przecinające

się jednej płaszczyzny, muszą mieć II

odpowiedniki na drugiej).

Proste, których punkty niewłaściwe tworzą kąt

prosty są prostymi .

Jeżeli prosta jest do dwu dowolnych prostych

danej płaszczyzny, to jest ona również do tej

płaszczyzny.

Jeżeli płaszczyzna zawiera prostą do drugiej

płaszczyzny, to są one .

S

s1

t

t1

T

a

b

c

Wynik przebicia


Płaszczyzny rzutującej prostą

Niech dana będzie płaszczyzna poziomo-rzutująca i dowolna prosta l o rzutach l’ i l".

Punkt P = I należy jednocześnie do płaszczyzny i do prostej l, a więc rzut

poziomy P' punktu P leży w przecięciu ' i l' tzn. P' = ' l'. Rzut pionowy P" punktu P

otrzymujemy przez odniesienie P' na rzut pionowy I" prostej l.

Płaszczyzny rzutującej płaszczyzną dowolną

Przyjmujemy płaszczyznę poziomo-rzutującą i płaszczyznę dowolną wyznaczoną

prostymi równoległymi l i ł.

Krawędź dwóch płaszczyzn wyznaczają dwa rożne punkty wspólne tych płaszczyzn.

Punkty P i Q wyznaczają krawędź k płaszczyzny i , której rzut poziomy k' pokrywa

się z rzutem poziomym ' płaszczyzny , a k" wyznaczają punkty P" i Q".

l"

l'

p1

p2

x l'

l"

x

P'

P"

l P

'

P'

P"

l" ł"

ł' Q'

= k'

k" Q"

Elementy wspólne


Przez dany punkt P poprowadzić płaszczyznę

prostopadłą do danej prostej l.

Wyznaczyć przenikanie się trójkątów

ABC i KLM.

Przebicia i przekroje brył


Wyznaczyć punkt przebicia graniastosłupa

prostego prostą l.

Przeciąć ostrosłup płaszczyzną

pionowo-rzutująca.

Trzy rzutnie

p3

p2

p1

x

y

z

A

A’

A’’

A”’

x y

z

y

A’’ A”’

A’


p3 – rzutnia boczna

Rzuty figur


Wykreślić trzy rzuty sześcianu o

krawędzi a ustawionego na rzutni

poziomej.

Wykreślić rzuty ostrosłupa o

podstawie na rzutni poziomej z

odciętą płaszczyzną poziomo-

rzutującą jego częścią.

Rzutowanie metodą europejską


Wydział Nowych Technologii i Chemii · W. Jakubiec, J. Malinowski Metrologia wielkości...

Documents

Transcript of Wydział Nowych Technologii i Chemii · W. Jakubiec, J. Malinowski Metrologia wielkości...