2013:meer locaties, meer kinderen

‘Laat ouders vieren dat hun kind er is.’

De banDtussen ouDer en kinD

Lees het dagboek van vrijwilliger Jannie

een kijkje achter De schermen...De kracht van social profit

een culturele aarDbeving

Tjeko’s netwerk vergrotenhelp jij mee?

every child should have a childhoodD

it is

een

uitg

ave

van

stic

htin

g Tj

eko.

ww

w.tj

eko.

nl

Inhoudsopgaveinhoudsopgave

De kracht van tjeko 3 Dagboek van een vrijwilliger 4 uitspraken van ouDers en kinDeren 5 is er iets te vieren? ja jij! 6sneak preview: het verjaarDagsfeest 7 foto impressie funfair 2012 8 niet zomaar een regenwolkje 10 social profit strip 11 tjeko fun tour 14 Denk out of the box 15

© S

ticht

ing

Tjek

o / R

edac

tie: H

adas

sa L

ok /

Vorm

gevi

ng: P

iete

r Ja

n B

regm

an /

Dru

kwer

k: w

ww

.niv

o.co

m /

Met

dan

k aa

n: T

hijs

Jan

sen,

Mau

d K

lein

, Jan

nie

Kra

nend

onk

Stichting Tjeko staat voor echt kind kunnen zijn, ook als je in Uganda woont. Ieder kind leeft op van spelen en lachen. Tjeko staat ook voor social-profit. Investeren in plaats van alleen doneren. Tjeko wil iets in gang zetten wat de Ugandese maatschappij ten goede komt, in verschillende opzichten. In dit magazine lees je daar meer over.

Tjeko Fun Fair 2012. Als je op de Fair rondloopt is dit is wat je ziet: kinderen met een grote lach op hun gezicht, geweldige actie, pretogen, opgewonden gebaren. Het is een hele ervaring. Alles straalt plezier uit. De kinderen beleven echt wat ‘wauw’ inhoudt. Omdat dit is wat je ziet, is het heel makkelijk om de achtergrond van de kinderen te vergeten. Je ziet gewoon kinderen. Kinderen die spelen, plezier maken, springen, lachen...

wat je niet ziet‘Opeens viel mijn blik op een jongen in een groen T-shirt,’ vertelt Tatiana. ‘Hij probeerde stiekem binnen te komen zonder te betalen, maar hij werd wegge-stuurd door een van de bewakers. Hij belandde weer achter het hek en keek toe... Toen drong het plotseling tot me door: “Wacht, het is een van de kinderen van Lubas Road!”’In 2008 woonden Ferdi en Tatiana aan Lubas Road. De jongen was een van de kinderen waar ze vier jaar ge-leden dagelijks mee speelden. Een soort Tjeko voordat Tjeko überhaupt bestond. ‘We hadden toen geen water, geen elektriciteit. Die kinderen woonden in een slop, ze sjouwden elke morgen met jerrycans, ze sliepen met zijn vieren in één klein kamertje... Weet je, dát zie je niet als je op de Fun Fair rondloopt.’

chilD again‘Ik ken de situatie aan Lubas Road,’ vervolgt Tatiana. ‘Hoe moeilijk het is. Het is eenvoudig om te vergeten hoeveel goeds Tjeko brengt. Kinderen moeten kind kunnen zijn. Met sommige dingen zouden kinderen nooit te maken moeten hebben: oorlog, armoede,

gebroken gezinnen, de worstelingen van volwassenen. Maar ze hebben er wél mee te maken. Daarom was het thema dit jaar ook “Child Again”. Omdat we deze kin-deren de kans willen geven weer even helemaal kind te kunnen zijn. Soms vergeet je bijna dat deze kinderen het moeilijk hebben. Die jongen van Lubas Road herin-nerde me daaraan.’Nadat Tatiana voor de jongen een toegangsbewijs had betaald, kwamen de dag erna alle kinderen uit de straat. ‘Ja, natuurlijk heb ik hen ook binnengelaten... Ze wilden niet meer weg. Het was heel mooi.’

geen oogkleppenMaar als die situatie dan zo schrijnend is, waarom ga je dan iets als een Fun Fair organiseren? We snappen dat je bij “kinderen in Afrika” waarschijnlijk eerder aan andere behoeften denkt dan aan plezier.Om Tjeko te begrijpen moet je beseffen dat we samen-werken: we werken met scholen, met ngo’s, met weeshuizen. We staan niet op onszelf te midden van armoede, ondervoeding en andere heftige problemen. We werken samen, we ondersteunen en we voegen iets van grote waarde toe. ‘Voor het proces van bouwen, van opbouwen, is een weeshuis alleen niet genoeg. Naar school gaan is niet genoeg. Daar komt Tjeko om de hoek kijken. De waarde van spelen, de waarde van lachen, te erkennen dat een kind tijd nodig heeft om kind te kun-nen zijn. Juist dat we onze krachten bundelen, en dat we tegelijkertijd iets brengen wat helemaal over het hoofd wordt gezien: dat is de kracht van Tjeko.’

Lees over de toekomstplannen van Tjeko op pagina 14

Deze zomer was Tjeko weer in Uganda. Ferdi en Tatiana van den Bergh hebben samen met twee Europese vrijwilligers een groep Ugandese stafleden een plaats gecreëerd waar kinderen zich even helemaal konden uitleven, en genoten van het feit dat ze kind zijn. Bijzonder om mee te maken en bijzonder om te zien. Zeker als je erbij stilstaat dat niet elke dag een dag vol plezier is.

De krachtvan Tjeko

3

Ze beleeft een veelzijdige eerste week: opgehaald wor-den door een vreemde op het vliegveld, overnachten in een hotel waarbij je voor de zekerheid nog even aan de taxichauffeur vraagt: ‘Weet u zeker dat dit het is?’, een lange reis van Kampala naar Jinja, het kennismaken met de andere stafleden, het kennismaken met ander eten, trainingen met het team onder leiding van Ferdi en Tatiana, het bezoeken van scholen en het park op-bouwen... En dan eindelijk “het echte werk”: de Tjeko Fun Fair 2012. Dit jaar op de National Agricultural and Trade Show (NATS), een grote land- en tuinbouwbeurs.Jannie schreef in twee weken tijd een heel schrift vol, en geeft ons een persoonlijk inkijkje in haar belevenis-sen als vrijwilligster op de Fun Fair.

zaterDag 21 juli‘Om 08.30u naar de NATS, de laatste dingen afmaken en het park gaat open. Er staan al heel vroeg kinderen te wachten. De skelters, skippyballen en trampolines zijn favoriet. (...)Totaal vandaag misschien 60 kinde-ren. Het is nog een voorstadium, alles is nu extra. Ik heb flink gezweet vandaag. Allerlei dingen gedaan: hangmatten opgehangen, vuil geruimd, EHBO-doos geregeld, gezeten en genoten.’

zonDag 22 juli‘Vanochtend mogen we uitslapen. 10.30u pas naar het park. Een heerlijke, rustige zondagochtend. Het park is al open. Er zijn al veel ouders met kinderen. Ook veel kinderen alleen, ze krijgen geld mee en mogen genieten. Eén meisje is haar geld verloren; heeft geen zakje om het in te doen en moet het steeds in haar hand houden. Wel triest. (...) Vandaag weer veel klusjes gedaan: hangmatten opgehangen, potloden

geslepen, potjes gemaakt voor de potloden, vlaggetjes opgehangen, routes verbeterd enz. (...) Het is werkelijk verbazingwekkend wat het team als lunch naar binnen werkt, maar de rest van de middag eten ze niets meer. Ik hoor van Tatiana dat sommigen zelfs aankomen tijdens deze week, omdat ze toch meer krijgen dan ze gewend zijn. (...) Totaal 300 kinderen vandaag. Een gezellige drukte.’

maanDag 23 juli‘Het is de officiële opening van de NATS. Komt de president? Strenge controle dus. We worden bij de ingang gefouilleerd. Gisteren kwamen soldaten al een kijkje nemen. Maar als ik de opeengepakte kraampjes zie, is controle onmogelijk. Om 08.30u is het echt een heksenketel voor de ingang. Hoe komen we hier door? Ferdi dringt gewoon naar voren en toont zijn kaart, het werkt en we komen redelijk snel binnen. De controle stelt niet veel voor. Ik zou van alles in mijn tas kunnen hebben. Ze fouilleren wel goed. Ik moet ook van mijn water drinken; ze vragen of het lekker is. Ik kijk ze verbaasd aan. Ja, er kan gif in zitten. (...) Het is 12.00u en er zijn nog geen kinderen. De kinderen zijn gewoon naar school aan het begin van de week, niemand die op schoolreis komt naar het park. Het is wachten. Beetje voetballen onderling, thee drinken, sms’en, schmin-ken, en afwachten... (...) Er komen slechts weinig kinderen vandaag. Aan het einde van de dag doet het team nog een dansje op de muziek van Tjeko.’

Vrijwilliger Jannie Kranendonk (60) ging

dit jaar mee naar Uganda. ‘Het leek me

een leuke, bijzondere uitdaging!’

Dagboekvan een vrijwilliger

lees verder op pagina 12

4

een goeD georganiseerDe en veilige plek waar ons zoontje kan spelen. Daar hebben we hier zo’n behoefte aan. beDankt! • ik zou heel graag nog een keer willen komen • Jullie medewerkers

ziJn vriendeliJk en zorgzaam • het was allemaal goeD georganiseerD. mijn complimenten! • ik heb geleerD hoe je schaDuw kunt tekenen en hoe je moet skelteren • onze kinDeren hebben het erg naar hun zin gehaD • de staf was erg behulpzaam • een goeDe prijs voor iets voor kinDeren • op De fun fair kun je schommelen, spelen en veel plezier maken. en er is een luchtkasteel!

• De manier waarop jullie De kinDeren aanDacht geven waarDeer ik echt • De verschillenDe spellen

sluiten goeD aan op De leeftijD van De kinDeren • De tjeko-mensen helpen je om Dingen te Doen

Die je nog niet kunt • het was leuk! • wat een gastvrijheiD!

‘bij tjeko houDenze van kinDeren!’

uitspraken van ouders en kinderen

5

Wij willen stimuleren dat ouders die band wél aan-gaan, dat ze vieren dat hun kind er is. Dat ieder kind mag ervaren: ‘Hé, ze zijn blij dat ik er ben.’ Een bij uitstek geschikte manier om dat te doen is simpelweg de verjaardag van het kind te vieren. Dit gebeurt maar heel weinig in Uganda. Veel kinderen weten niet eens wanneer ze jarig zijn – dat gold ook voor een paar van onze stafleden! Onze Britse vrijwilligster Natasha was stomverbaasd toen ze er achter kwam hoe weinig kinderen hun verjaardag vieren, iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is.

Deze zomer wilden we dit dus ook in de Fun Fair verwerken: het verjaardagsthema, een feeststemming! Van verschillende verjaardagsliedjes en lokale liedjes maakte het team een medley en zo nu en dan werd er uit volle borst gezongen. Ook hadden we Ugandese exemplaren van ‘The Birthday Party’ laten drukken.* We hebben exemplaren verkocht, uitgedeeld en ge-bruikt als prijs bij verschillende spellen. De kinderen waren heel trots op hun boek. Een echt, nieuw boek! Ze deden er heel voorzichtig mee en sommigen wilden het zelfs niet loslaten tijdens het spelen. Op school is er vaak maar 1 boek per 5 leerlingen. Een eigen boek hebben, een leuk kinderboek, is iets uitzonderlijks.

En dat is precies wat we de kinderen mee willen ge-ven: jij bent iets uitzonderlijks waard.

*Tjeko’s boek ‘The Birthday Party’, geschreven door Tatiana van den Bergh, is eerder dit jaar in het engels verschenen en zal ook nog in het nederlands uitkomen.

Uganda staat hoog op de lijst van kinder-sterfte. Een groot deel van de Ugandese ouders gaat dan ook geen hechte band aan met hun jonge kinderen. Er is een afstand tussen ouder en kind. Je zou kunnen zeggen een ‘veilige afstand’, vanuit de ouder gezien.

IS ER IETS TEVIEREN?

story: Tatiana van den Bergh, illustrations: Guillaume Girault

One day Tjeka discovers something really, really sad.

Anacheza has never had a birthday party, ever! Anacheza

doesn’t know when she was born, so she can’t celebrate her

birthday. Tjeka thinks this is unbelievable, and together with

all her friends from Fun Village she decides to do something

about it! But in the preparation of the birthday party

everything seems to go wrong! The friends are determined - and

the party turns out to be... like no other party ever celebrated.

Tjeko’s fi rst children’s book draws attention to millions of

children around the world without a birth certifi cate. A serious

situation, described in a typical Tjeko way, full of humor and

child friendly solutions. Tjeko can’t change the world, but it can

at least make the world more playful for those it gets to reach -

both here and in Uganda, Africa.

Tatiana van den Bergh makes her debut with this

children’s book. Guillaume Girault worked passionately

on the drawings.

‘Ik was aan het helpen bij het luchtkasteel, toen mijn aandacht werd getrokken door een man aan mijn linkerhand. Hij was helemaal in het net en keek naar het luchtkasteel. Hij had echt een gigantische glimlach op zijn gezicht. Toen ik zijn blik volgde zag ik een meisje van een jaar of 6 dat naar boven klom. Het meisje kwam boven aan, keek een beetje bang om zich heen, maar roetsjte toen met zichtbaar plezier naar beneden. De vader genóót. Het was geweldig om te zien. Dat Tjeko de mogelijkheid biedt om die band tussen ouder en kind te versterken, om herinneringen te maken, dat wij die kans kunnen creëren. Dat is zo gaaf.’ – Ferdi

‘Dit is het verhaal

van mijn kinderen.’

– Leidster van weeshuis

over ‘The Birthday Party’

6

Even later kijkt Tjeka of de taart al uit de vorm gehaald kan worden. Ze schrikt: hebberige vliegen zijn de taart aan het opeten! Tjeka probeert de vliegen nog weg te jagen, maar het is al te laat... De taart is helemaal verpest. Hij is al voor de helft opgegeten en de tekst is onleesbaar geworden.Tjeka barst in snikken uit. ‘Het is niet eerlijk! Nu hebben we geen verjaardagstaart voor Anacheza, en dat terwijl ze er zó graag een wilde. Het is geen echt verjaardagsfeest als ze geen kaarsjes uit kan blazen. Wat moeten we doen?’ Ze kijkt wanhopig naar de anderen.

ges

chre

ven

door

Tat

iana

van

den

Ber

ghill

ustr

atie

s do

or g

uilla

ume

gir

ault

sneak

preview!

help mee ‘het verjaarDagsfeest’ uit te geven!We streven naar een bedrag van 1000 euro voor een mooie eerste oplage van dit unieke kinderboek. De eerste tien donateurs die 30 euro of meer geven, ontvangen een gesigneerd cadeauexemplaar!

7

Het bestuur van de Victoria Nile School in Jinja had het volgende besloten: geen schoolreisjes meer. Schoolreisjes zijn ingewikkeld, tijdro-vend en meestal één groot drama. Hierbij hadden ze geen rekening gehouden met Tjeko.

Na een bezoekje van Tjeko aan de school – die vorig jaar ook op de Fun Fair was – waren de kinderen wild enthousiast. Tot op het schoolplein weerklonk het Tjeko-lied. De docen-ten gingen in overleg en uiteindelijk mocht een klas uit de onderbouw naar de Fun Fair: bijna 200 kinde-ren hadden een geweldige dag. De docenten die mee waren gekomen,

waren verrast en erg tevreden. Ze zagen de lol die de kids hadden en de kwaliteit van Tjeko. Later die week kwamen nog honderden kinderen van de school heerlijk spelen, springen, kleuren en relaxen.

De Victoria Nile School is een presti-gieuze school, een van de beste scho-len in Jinja. Wanneer die school naar de Fun Fair gaat, helpt dat om andere scholen over de streep te trekken. De komst van basisscholen zal één van de pijlers worden die ons werk in Uganda financieel en praktisch moge-lijk maken, het enthousiasme van de gehele Victoria Nile School was dus een welkome bevestiging.

8

tjeko fun fairUGANDAZOMER 2012

like tjekonl op facebook! 9

De Fun Fair ging redelijk traag van start. Iedereen had hoge verwachtingen, maar op maandag kwam er bijna niemand... Wat bleek? Door een staking waren de examens doorgeschoven. Naar nu dus. Alle basis-schoolleerlingen zaten of braaf in de schoolbanken, of waren zich aan het voorbereiden op examens. We vreesden voor de rest van de week. Gelukkig kwamen er de volgende dagen steeds meer kinderen, maar écht druk werd het pas op vrijdag. Op vrijdag bleven er maar mensen komen, het park stroomde vol. Halverwege de middag werd het opeens heel donker. Oh, please. Het begon te regenen. Het terrein werd modderig, maar het was nog te doen. We hadden het uiteraard liever droog gehouden, maar het was tegen het einde van de dag en, ach, het is vrijdag. Zaterdag verwachtten we de meeste mensen.Zaterdag brak aan en het was HEET. Het liep geweldig. De mensen bleven maar komen: meer, meer en meer. Ergens in de verte zagen we een donkere wolk, maar we stelden onszelf gerust met de gedachte dat die niet richting ons zou komen. Toch? Wel dus. En het was niet

zomaar een regenwolkje, nee, het begon te hozen. Op de Afrikaanse manier. Zo snel mogelijk dirigeerden we iedereen de tent in; het theaterteam pakte het gewel-dig op en de sfeer zat er al snel goed in.

Buiten was het water o-ve-ral. Vrijdag was niets ver-geleken bij zaterdag. We worstelden met de vraag wat we moesten doen. Er waren heel veel mensen, zowel op de Fun Fair als in de rij om nog naar bin-nen te mogen. Maar iedereen zag er zo netjes uit, veel mensen hadden zich echt mooi aangekleed voor een dagje uit. En alles was echt zó vies. De aarde kon het gewoon niet meer opnemen, we hadden poelen met water staan, in het luchtkas-teel stond bijna 50 cm water... We besloten het volgende: we gaan sluiten. De mensen die er al zijn mogen nog even blijven, en

dan gaan we dicht. Het kan gewoon niet anders. We zetten een bord bij de ingang met gesloten. Terwijl we probeerden het water overal weg te krijgen, dacht ik: U had de regen toch tegen kunnen houden? Het was echt een moeras. Een medewerker kwam naar me toe: ‘Tatiana, de rij wordt steeds langer. Ze willen naar binnen!’ Ik liep naar de ingang en legde de mensen uit hoe vies het overal was en waarom we zo echt niet open konden blijven. Maar nog steeds wilden ze naar binnen. ‘We helpen wel met schoonmaken!’ ‘We willen naar binnen! Het maakt ons niet uit, we willen echt.’ Nou ja, oké dan. En hup, we waren weer open en de bezoekers kwamen. En ze bleven komen! Het kan voelen alsof wij Tjeko opdringen. Alsof wij, wes-terlingen, even komen laten zien “wat die arme kinde-ren nodig hebben”. Maar deze mensen, die niets kennen wat ook maar in de buurt komt van de Fun Fair, hebben zelf ook behoefte aan Tjeko. De volwassenen en de kin-deren. Ze wilden zo graag naar de Fun Fair. Niets hield ze tegen. De toegangsprijs niet. De ongelofelijke regen niet. Ze willen het zelf net zo graag als wij het willen.

NIET ZOMAAR EEN regenwolkje

‘MUD DAy’ DOOR DE OGEN VAN TATIANA

We waren relatief kort in Uganda dit jaar en er zouden maar negen dagen Fun Fair zijn. Je hoopt dan echt op negen

dagen zon, je verwacht het zelfs bijna. Het liep net iets anders...

10

Een sociale onderneming zonder winstoogmerk die het tweeledige doel nastreeft om (1) inkomsten te verwerven door een product of dienst aan te bieden en (2) tegelijkertijd van waarde te zijn voor de leefomgeving op sociaal, econo-misch en/of cultureel gebied.

We streven wel degelijk naar winst! Maar niet om onszelf te verrij-ken. We streven in eerste instantie naar sociale winst – de positieve invloed van spelen op ontwikkeling – en daarnaast naar winst voor de lokale economie. We investeren, we nemen risico’s, we gebruiken onze verbeelding... We gaan tegen de stroom in. We veroorzaken een culturele aardbeving. De term social-profit benadrukt echter dat het een aardbeving is met zeer positieve gevolgen.

het concept van social profit

Dit is één voorbeeld waar vele variaties op mogelijk zijn. maar het idee is simpel: stimuleer een gemeenschap om geld uit te geven, investeer dat geld weer in die gemeenschap. op deze manier wil tjeko zijn positieve

invloed uitbreiden, elke euro en shilling vermenigvuldigen, en de ugandese economie laten profiteren. 11

DinsDag 24 juli‘De dag begint heel warm. Vanochtend weer vroeg op pad. Een deel van het team, waar-onder ik, gaat flyers uitdelen en maakt een rondje bij het park. We gaan ook de NATS rond. Er loopt een klein knulletje met ons mee. Later blijft hij bij de ingang van de Fun Fair staan. Ik vraag of hij spelen wil, maar heel zachtjes zegt hij dat hij geen geld heeft. Ik betaal zijn entree. Hij is trots op zijn pols-bandje! Hij speelt uren en heeft ook veel ge-tekend en was toen opeens verdwenen. Hij heet Moses. (...) Ik ben ’s middags even naar huis gegaan en in slaap gevallen. Maar... ze hebben me gemist, er is in-middels een school binnengekomen. “Waar is Jannie? Dit moet ze zien!!” Het is inmiddels heerlijk druk in het park. Zeker 300 kinderen. De Victoria-school is er met de onderbouw. Ze zijn heerlijk aan het spelen. Veel kinderen trekken sokken en schoenen uit, ze spelen het liefst op hun blote voeten. Bij het verlaten van het park heeft de aap Tjeko afscheid van ze genomen. (...) We krijgen een compliment: dat de staf zo vriendelijk is voor de kinderen en dat alles goed georganiseerd is.’

woensDag 25 juli‘Het is donker vanochtend en het regent. Het blijft druppelen, maar rond 11.00u klaart het toch langzaam op en komt de zon weer door. Buiten bij de poort is het erg druk: scholen vanuit heel Uganda. Hun uniformen hebben allerlei kleuren. Voor hen is een dagje naar de NATS een schoolreisje. Hopelijk komen ze ook naar de Fun Fair. ... En dan gaat het los... De bovenbouw van de Victoria-school staat voor de deur. Zeker 500 kinderen. Ze trekken onmiddellijk schoenen en kousen uit. Maar voor ik het in de gaten heb liggen al die schoenen tus-sen de tafeltjes van de gasten en dat is niet de bedoe-ling. Ik ga midden in de groep staan en dirigeer ze naar de gemaakte “schoenenplaats”. Dat lukt redelijk goed. (...) Het is nu gezellig druk. Vandaag drie keer EHBO verleend. Twee kinderen die zich slap voelden. Te wei-nig eten en te druk, zijn ze niet gewend. (...) Het theater gaat goed. De kinderen leren daar ook de regels. Bij alle onderdelen staan nu nette rijen.’

DonDerDag 26 juli‘Moses staat al vroeg bij de ingang, maar we zijn nog niet open. Hij komt straks terug. Hij durft steeds meer te vragen. Hij vraagt zelfs om speelgoed. Wat een lef! Eerst begrijp ik hem niet goed, omdat hij erg zacht spreekt, maar dan loop ik achter hem aan en hij wijst een vliegtuigje aan. De verkoopster is er als de kippen bij. Ze leidt hem af en laat een horloge zien. Wacht,

denkt ze waarschijnlijk, deze vrouw heeft geld genoeg. Maar ik pak het horloge uit haar hand, legt het terug en zeg: “Hij wil een vliegtuigje.” Ze wordt een beetje boos en vraagt 3500 shilling. Ik geef haar het geld en Moses is superblij en gaat trots naar huis met zijn speelgoed. Hij won ook hett boekje ‘The Birthday Party’ in de grote tent, daar was hij echt blij mee. (...) Al een hele tijd, maar dat realiseer ik mij later pas, loopt er een meisje met een baby op haar heup rond. Ze speelt nergens en dan dringt het tot mij door dat ze de baby niet kwijt kan, zodat zij kan spelen. Dan zie ik haar op-eens met een jongetje spreken. Het blijkt haar broertje te zijn. Ik loop naar hem toe en geef hem de baby. “Nu mag je zusje gaan spelen. Het is niet eerlijk als jij al-leen speelt.” Hij kijkt raar op. Het meisje krijgt er lol in en merkt dat ik het meen en ze vliegt van het een naar het ander. Het broertje gaat iets bedenken. Hij zet zijn zusje midden op het veld en gaat de megagrote bal halen. Ze schrikt ervan. Ik raad het af. Hij wil zo graag spelen, opeens is hij verdwenen. Zijn zusje laat hij achter op het veld, ik sta tenslotte vlak bij haar. Ik word babysitter voor ong. één uur. Het wordt langzaam donker, ik roep de kinderen en stuur ze naar huis. Ze hebben allebei een heerlijke middag gehad.’

vrijDag 27 juli‘Moses heeft een heerlijke dag. Hij krijgt vandaag ook watermeloen en heeft goed gegeten, we deelden alles samen. (...) Na het middageten komen er zeer don-kere wolken die aanvankelijk weer wegtrekken, maar dan barst de bui los. Het hoost vreselijk. Alle kinderen hebben we naar de tent gestuurd. Leuke spelletjes met ballonnen en prijzen, en het verjaardagslied. De kinderen genieten. (...) Na de regen weer het park in. Afrikaanse kinderen doen niet gauw kinderachtig en nemen het weer zoals het is. De skippyballen zijn zwart aan het worden. Kinderen gaan er gewoon op zitten, mooie kleren of niet, het maakt hun niet uit. Witte jurkjes veranderen in modderdoekjes. Ook in het natte luchtkasteel glijden ze weer naar beneden. Het pannavoetbalveld is een modderveldje geworden, maar

vervolg

pagina 4

12

het maakt het de pret er niet minder om. De skelters lopen vast en moeten schoongemaakt worden. Zelfs een moeder in haar mooiste jurk gaat helpen met duwen. Haar open sandalen verdwijnen in de modder. Er blijven moeders komen met hun kinderen, ondanks alles. Wat een mentaliteit hebben deze mensen.’

zaterDag 28 juli‘De ochtend verloopt goed, het is modderig, maar het gaat. De zon schijnt en er komen erg veel kinderen. Veel Tjeko-boekjes van gaan als prijs weg. (...) Na het eten begint het te betrekken. En dan barst de regen los om 14.30 uur. Het water stroomt de tent in en de dj staat tot zijn enkels in het water. Wonder boven wonder blijft de bedrading goed. Buiten is het veld niet om aan te zien. (...) We willen het park sluiten, maar dat is tegen de zin van veel ouders. Ze zijn er niet voor niets. En dan breekt toch de zon door en stroomt het park vol kinderen. Het wordt echt een fantastische middag. Zeker tegen de 1.000 kids, plus nog eens de ouders. Het veld is een donkere massa, maar vol vrolijke mensen en kinderen. (...) Moses helpt goed mee, blote voeten in de modder. Hij duwde de hele dag andere kinderen op de skelters. Heb hem wat extra lekkere dingen gegeven. Als het donker begint te worden stuur ik hem naar huis. Hij wil echter niet naar huis. Ik begrijp er niets van. De hele week heeft hij al dezelfde kleren aan. Waar woont hij? Hij is van de week niet naar school gegaan.’

zonDag 29 juli‘Moses staat met een schone broek bij het hek, maar komt niet binnen. Trots toont hij zijn moeder. Hij staat...

met een standje naast ons. Gewoon op 10 cm afstand!!! Zijn moeder bedankt mij hartelijk voor de fantastische week. Ik vertel dat ik morgen weer naar Nederland ga. Zijn broer denkt dat ik hem mee zal nemen! Moses lijkt het wel een goed idee te vinden. Hij komt toch nog naar het park, ook al roept zijn broer hem omdat ze de auto in gaan pakken. Als ik naar huis ga met Tatiana kijkt hij naar zijn moeder en loopt heel langzaam achter mij aan. Maar ik reageer er niet op. Ik zwaai, wens hem een goede studie en loop door. (...) Het team heeft tijdens het opruimen de grootste lol, de spanning van de week komt er duidelijk uit.’

weer thuisKoffer in een hoek, die kom ik nog wel eens tegen, even rust, even alles verwerken. Ik ben als leerkracht veel gewend. Bij een schoolreisje naar de Efteling loop je tenslotte ook tussen heel wat kinderen. Maar toch is dit dieper gegaan. Je verantwoordelijkheid is toch anders. Het heeft een paar dagen geduurd voor ik weer normaal bezig was en normaal kon denken. Steeds speelt de film van Tjeko door je hoofd.

Natuurlijk denk ik nog wel eens aan Moses. Hij is volgens mij een slimme jongen. Het feit dat hij om water en andere dingen kwam vragen, heel beleefd overigens, toonde toch een jochie met durf en moed. Zijn broers kwamen ook erg beleefd en dankbaar over, hardwerkend, evenals hun moeder.

Hoe moet hij verder leven en wat zullen zijn kansen zijn in de toekomst? Misschien zie ik hem volgend jaar wel weer, als ik eventueel weer naar Uganda ga.

13

We zijn klaar voor de volgende stap. We willen in 2013 een Fun Fair-tour realiseren: door een groter gebied trekken met een mobiel speelpark. We willen op ver-schillende plaatsen zo veel mogelijk kinderen de kans bieden helemaal ondergedompeld te worden in plezier.Dit betekent dat we voor een grote investering staan, we willen namelijk graag niets meer hoeven te huren. Een grote kostenpost in 2011 en 2012 was de huur van benodigdheden voor de Fair. Waar we naar uitzien is een eigen grote tent en een eigen luchtkasteel, geheel in de stijl van Tjeko. Maar ook een eigen geluidsinstallatie, twee wc’s, een kleine keuken (voor de staf, maar ook om kleine snacks te maken) en een eigen kraampje waar we kleine dingen kunnen verkopen. Het zou ons veel vrijheid geven en kosten besparen als we deze dingen in eigen beheer hebben. Daarnaast zouden we graag een paar nieuwe attracties aan de Fun Fair toevoegen. Als je een idee hebt of iemand kent die hierin iets voor ons zou kunnen betekenen, laat het ons weten!

De afgelopen zomer hebben we bewezen dat we als de Fun Fair eenmaal draait we in eigen kosten kunnen voorzien. Ja, er is een groot bedrag nodig om ons plan voor 2013 uit te kunnen voeren. Maar als we eenmaal van start gaan, kunnen we zelf voorzien in het loon en de maaltijden van de stafleden en de kosten die ter plekke maken. Daar zijn we ook naar op weg: dat Tjeko zichzelf kan bedruipen. Een succesvolle social-profit onderneming.We weten dat we duizenden kinderen per week een on-vergetelijke tijd kunnen geven. Dat we ze een herinne-ring kunnen geven die ze de rest van hun leven bij zich dragen. Dat we ouders kunnen laten zien hoe prachtig het is als een kind echt kind is.

tjeko fun toureen nieuw hoofdstuk

We hebben inmiddels twee zomers achter de rug waarin we het concept van Tjeko hebben getest. Is er in Uganda behoefte aan een plek waar kinderen ongestoord kunnen spelen? Het antwoord is ja. We kunnen nu zeggen dat het werkt: de Fun Fair wordt drukbezocht, mensen zijn bereid te betalen en er wordt hartstochtelijk genoten door zowel kinderen als ouders/verzorgers.

meer locaties. meer kinderen. meer fun.

Tjeko Fun Tour: zo veel mogelijk kinderen 100% kind

14

om verder te groeien zijn we bezig om ons netwerk te vergroten en te versterken.

ook jij kunt ons Daarbij helpen!Zitten er mensen in je netwerk (Facebook, LinkedIn, Twitter, familie, zakenrelaties) die een aanknopings-punt voor ons zouden kunnen zijn om Tjeko een stap verder te brengen? Laat het ons weten!

Kent u een business-, ondernemers- of Rotaryclub? Of een bedrijf dat wellicht geïnteresseerd is in een inspirerende workshop of lezing over de opzet en doel-stelling van Tjeko? Wij zouden daar graag invulling aan willen geven.

We moedigen je aan om Tjeko hierbij niet alleen te zien als ‘goed doel dat zich op kinderen richt’, maar ook als unieke startende onderneming.Wij hopen op veel aanknopingspunten!*

Alvast ontzettend bedankt.

Neem contact met ons op via 085-0021141 of mail naar ask@tjeko.info.

*Als we een aanknopingspunt ontvangen gaan we hier uiteraard zorgvuldig mee om en overleggen allereerst met de aandrager.

Tjeko is vernieuwend en heeft potentie om uit te groeien tot een groot succes! Kinderen even kind kunnen laten zijn vanuit een social profit-perspectief is een gouden combinatie.

ik wil het werk van tjeko graag ondersteunen met:

● € 10 ● Maandelijks● € 50 ● 2-maandelijks● € 100 ● Jaarlijks● € .......... ● Eénmalig

Naam: .............................................................................................................................................

Bankrekeningnummer: ..............................................................................................................

Datum: ............................................................................................................................................

Email: .............................................................................................................................................

Handtekening: ..............................................................................................................................

Hierbij machtig ik stichting Tjeko om het bovenstaande bedrag volgens aangegeven termijn van bovenstaand rekeningnummer af te schrijven.

machtigingskaartmaandelijksdoneren is van grote waarde

stabiel enbetrouwbaar

elke donatie geeft meer kinderen de kans te genieten van een tjeko-dag!

Vul de machtiging in en stuur deze in een voldoende gefran-keerde envelop naar:

tjekopostbus 1582800 aD gouda

of doneer meteen via onze website: www.tjeko.nl en klik op doneren.

wil je tjeko financieel steunen? Gebruik dan onderstaande machtigingskaart of ga naar onze website.

en stimuleer de groei van tjeko

Stichting Tjeko, Postbus 158, 2800 AD Gouda, Nederland, www.tjeko.nl, E. ask@tjeko.info, T. +31 850021141, Rabobank 1537.23.432, IBAN: NL75RABO0153723432, BIC: RABONL2U

Ben jij een van die mensen die ... met ons mee heeft gedacht ... ons financieel heeft gesteund ... voor ons heeft gebeden ... anderen heeft verteld over Tjeko ... ons volgt op Twitter ... een bericht heeft geliked op Facebook ... gelooft in het Tjeko-idee ... ons blog leest ... ook vindt dat ieder kind kind moet kunnen zijn?

beDankt! Je helpt ons. Je helpt kinderen. Je brengt extra kleur in de wereld.

Facebook.com/TjekoNL TjekoNL

16