Słowiński Park Narodowy

Prezentacja wykonana przez KamilaSkorzystałem ze strony

http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82owi%C5%84ski_Park_Narodowy

Położenie geograficzne parku

Słowiński Park Narodowy położony jest na wybrzeżu środkowym, pomiędzy Łebą a Rowami na Nizinie Gardneńsko - Łebskiej, w województwie pomorskim.

Słowiński Park Narodowy

Utworzony został w 1967 roku na obszarze 18069 ha. Aktualna powierzchnia w zarządzie wynosi 18618 ha z czego 10213 ha - to wody oraz 4599 ha - to lasy. Ochronie ścisłej podlega 5619 ha, w tym 2529 ha lasów.

Najwyższa z wydm ma łagodny stok zachodni i bardzo stromy wschodni. Najlepiej jest wejść na nią od strony morza (wariant całodzienna wycieczka piesza). W tym przypadku wchodzimy na nią od północy przechodząc wcześniej przez inne, równie piękne piaszczyste krajobrazy. Zgodnie z tym wariantem przejścia schodzimy wtedy stromym wschodnim stokiem i jak na dłoni widzimy jak nagle kończą się wydmy – trudno to sobie wyobrazić ale granica między pasem piaszczystych wydm a bagnistym lasem jest ścisła – można stać jedną nogą w lesie a drugą w piasku.

Wydmy

Najliczniejszą grupą zwierząt Parku są owady; przybliżona suma znanych gatunków wynosi 490. Wśród nich wykazano obecność 30 gatunków znajdujących się pod ochroną ścisłą oraz 4 gatunki chronione częściowo.

Owady

Mali mieszkańcy

Fauna lądowych kręgowców zmiennocieplnych Słowińskiego Parku Narodowego reprezentowana jest przez 10 gatunków płazów i 5 gatunków gadów (powyższe liczby świadczą o wysokiej bioróżnorodności w tej grupie zwierząt na tle kraju, bowiem ogółem w Polsce stwierdzono występowanie zaledwie 18 gatunków płazów i 8 gatunków gadów).

Żmija zwyczajna

Ropucha szara

Płazy i gady

Spośród 450 gatunków ptaków zaobserwowanych w Polsce, na obszarze Parku od początku XX wieku stwierdzono łącznie 270gatunków, a wśród nich odnotowano 181 gatunki, które przystępowały, bądź przez cały czas przystępują, do lęgów.

Skrzydlaci mieszkańcy

Na fitocenozy leśne Parku składają się naturalne zbiorowiska leśne o charakterze: brzezin, olsów, łęgów, grądów, buczyn, lasów brzozowo-dębowych oraz nadmorskich i śródlądowych borów sosnowych. Znaczne obszary Mierzei pokrywają współcześnie, specyficzne dla wybrzeża morskiego, bory sosnowe zwane bażynowymi (od występującej w runie krzewinki – bażyny czarnej).

Roślinność w Parku Słowińskim

Należą tu dość liczne fitocenozy kwaśnych młak niskoturzycowych, niekiedy o bogatym składzie gatunkowym, a także mszary torfowcowe z wełnianką wąskolistną Eriophorum angustifolium i turzycą dzióbkowatą Carex rostrata.

Zapraszam do Parku Słowińskiego przy okazji popływasz w morzu kolego.