Shpjegimi i Kitab et-Teuhid - Shejkh Ahmed en-Nexhmij.pdf

8/17/2019 Shpjegimi i Kitab et-Teuhid - Shejkh Ahmed en-Nexhmij.pdf

1/29


2/29

Dhe Fjala e Tij:

ك ا

ا و ه

وا

و و ر ( و و

أف ٣و

ا ا حَ ( واخ

(صا

ر

را

بر٤

“Dhe Zoti yt ka urdhëruar, që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Atij dhe, qëtë silleni mirë me prindërit. Nëse njëri prej tyre ose të dy arrijnë pleqërinë te ti,

mos u thuaj atyre as “uh!”, mos i kundërshto, por drejtoju atyre me fjalërespekti. Lësho para tyre krahët e përuljes prej mëshirës dhe thuaj: “O Zoti im,mëshiro ji ata, ashtu siç më kanë rritur, kur unë isha i vogël.”” El-Israa`, 23-24

Dhe Fjala e Tij:

ا و ا اواو

“Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim).” En-Nisaa`, 36

Dhe Fjala e Tij:

ا ا

م ر

“Thuaju: “Ejani t’ju lexoj çfarë ua ka ndaluar Zoti juaj: që të mos i shoqëroni Atijasgjë (në adhurim)…” El-En’aam, 151

Ka thënë Ibën Mes’udi – radij-Allahu ‘anhu –: “Kush do të shohë porosinë eMuhamedit – sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem – mbi të cilën është vula e tij, atëherë letë lexojë Fjalën e Allahu të Lartësuar:

م ر

ا

“Thuaju: “Ejani t’ju lexoj çfarë ua ka ndaluar Zoti juaj…” El-En’aam, 151

deri tek Fjala e Allahu të Lartësuar:

ا ا و ه طاص ا ن و

“Dhe me të vërtetë kjo është Rruga Ime e Drejtë, prandaj ndiqeni atë e mos indiqni rrugët e tjera.”” El-En’am, 153 [1]

Dhe ka ardhur nga Muadh Ibën Xhebel – radij-Allahu ‘anhu – se ai ka thënë: Kisha hipurmbi gomar, mbrapa Pejgamberit – sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem –, dhe ai më tha:


3/29

دا ق و دا ق وه ير ذ

“O Mu’adh, a e di ti cila është e drejta e Allahut tek robërit e Tij? Dhe cila është edrejta e robërve tek Allahu?”

Unë thashë: Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.

Ai tha:

أ دا ق و ا و هو نأ دا قب ك

“E drejta e Allahut tek robërit e Tij është që ata ta adhurojnë të vetëm dhe tëmos i shoqërojnë asgjë në adhurim, kurse e drejta e robërve tek Allahu është qëAi të mos e dënojë atë që nuk i shoqëron asgjë Atij.”

Unë thashë: A t’i përgëzoj njerëzit?

ا

Ai tha: “Mos i përgëzo, sepse do të varen tek kjo pastaj.” E ka transmetuarBukhari dhe Muslimi në dy Sahihët e tyre [2]

Shpjegimi:

Teuhid është rrënja e fjalës uahhade [ د

ح

], ju`uahhiduو د ] ح

ي], teuhijdan [ دح ت], dheme të është për qëllim Teuhidi i Allahut - ‘Azze ue Xhel-le -, domethënë veçimi i Tij, iVetëm, me adhurim, e asgjë tjetër pos Atij. Dhe ai është rezultat i besimit tëpatundur që ka robin në Teuhidin e Allahut - ‘Azze ue Xhel-le - në Qënien e Tij, nëVeçoritë e Tij dhe në Emrat e Tij, në Cilësitë e Madhërisë së Tij. Ky Teuhid përfshincilësimin e Tij me Uluhijen absolute në këtë gjithësi dhe se Ai lëviz gjithçka në këtëgjithësi dhe Ai është i Vetmi meritues, sepse Atë e veçojnë robërit me veprat e tyre.Ka thënë i Lartësuari:

ه

وا

و ر

“Dhe Zoti yt ka urdhëruar, që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Atij.” El-Israa`, 23

Duke e ditur që adhurimi është urtësia për të cilën Allahu krijoi xhindët dhe njerëzit.Dhe ka thënë Folësi më Fisnik:


4/29

( ون او ا ٦و خ

“Unë nuk i kam krijuar xhinët dhe njerëzit përveç se që të më adhurojnë Mua tëvetëm.” Edh-Dharijjat, 56

Kështu që, krijesat që kanë logjikë janë tre:

01 - Krijesa që kanë vetëm mirësi e s’ka të këqija në to, që janë Melaiket.

02 - Krijesa që janë vetëm të këqija dhe s’ka mirësi në to, që janë shejtanët.

03 - Krijesa që i ka krijuar Allahu të anojnë nga e mira dhe nga e keqja, mirëpo e

mira tek ata është më e shumtë, kurse krijesa të tjera Allahu i krijoi që të anojnënga e mira dhe nga e keqja, mirëpo e keqja tek ata është më e shumtë. Pra,xhindët dhe njerëzit janë ata të cilët Allahu i krijoi që të anojnë edhe nga e miraedhe nga e keqja, dhe Ai i krijoi ata që ta adhurojnë Atë. Kurse shejtanët janë njëlloj prej xhindëve mirëpo ata u rebeluan dhe u bënë që të gjithë të këqij. Prandajka thënë Allahu i Lartësuar:

( ون او ا ٦و خ

“Unë nuk i kam krijuar xhinët dhe njerëzit përveç se që të më adhurojnë Mua tëvetëm.” Edh-Dharijjat, 56

Pra, shejtanët janë nga lloji i xhindëve. Allahu krijoi dy botët, e xhindëve dhenjerëzve, i krijoi ata që ta adhurojnë Atë, sikurse na ka njoftuar Ai në këtë ajet. Prejatyre ka që e realizuan adhurimin, të cilët janë besimtarët, e prej atyre ka që nuk erealizuan, madje ata ishin kryeneçë dhe kryelartë, të cilët janë qafirat me të gjithakategoritë e tyre. Dhe na mjafton të dijmë se Allahu na krijoi që ne ta adhurojmë Atëdhe se detyra jonë është që të realizojmë qëllimin për të cilin na ka krijuar Ai.Adhurimi është bindje me dorëzim dhe përulje për Allahun e Vetëm, i Cili kanënshtruar gjithçka, dhe duke e ndjerë adhuruesi nevojën për të Adhuruarin që aiadhuron, prandaj e adhuron Atë duke e ndjerë se ka nevojë për Të. Dhe përderisapopujt i ka kapluar injoranca, plogështia, harresa, preokupimi me këtë dynja dhe

shkujdesja ndaj Botës Tjetër, Allahu dërgoi të Dërguarit tek çdo popull që t’ua bëjnëtë qartë qëllimin për të cilin u krijuan dhe u sollën në ekzistencë.

Ka thënë Folësi më Fisnik:

غت

ا ا او ا اوا ن ر

أ َ و


5/29


6/29

Domethënë: të sillesh mirë me ta sepse ata janë sjellë mirë me ty o rob, dhe fjala përsjellje të mirë me prindërit dhe bindjen ndaj tyre vjen mbas urdhërit për Teuhidin eAllahut - SubhaneHu ue Te’ala -, sepse Ai është Dhënësi i begative dhe mirësive, dhenjerëzit që të kanë bërë më shumë të mira mbas Allahut janë prindërit e tu që tëkanë rritur, janë përkujdesur për ty me mëshirë, të kanë strehuar në gjirin e tyre,

janë lodhur për tyre dhe e kanë kaluar natën pa gjumë për rehatin tënd.

Kurse në ajetin tjetër që është ajeti i sures en-Nisaa`:

ا اواو ا و


Këtu Ai bashkoi urdhërin për ta adhuruar Atë me ndalimin e shirkut sado i vogël që të

jetë.

Fjala e Tij:

ا و ا اواو


është ndalim nga shirku i gjithi, qoftë i paktë apo i shumtë, i vogël apo i madh, sepsefjala “asgjë” është në trajtën e pashquar, kështu që ajo e përfshin të gjithë shirkun.

Kurse Fjala e Tij:

م ر

ا


deri tek Fjala e Tij:

طاص ا ن و

“Dhe me të vërtetë kjo është Rruga Ime e Drejtë…” El-En’am, 153

Këto ajete dhe të tjera të ngjashme me to kanë ardhur me urdhërimin e Teuhidit dhendalimin e shirkut. Dhe me këtë u dërguan të gjithë të Dërguarit, që nga i pari i tyre,Nuhu, e deri tek i fundit i tyre, Muhamedi - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -. Pra, tedhjetë ndalesat që kanë ardhur në fundin e sures el-En’am, e para e tyre është tëbërit shirk Allahut. Dhe shirku është ndalesa më e madhe, sepse ai që bën shirk e ka


7/29

të ndaluar hyrjen në Xhenet dhe fundi i tij do të jetë hyrja në Zjarrin e Xhehenemitdhe atje do të qëndrojë përjetësisht.

Kurse fjala e Ibën Mes’udit - radij-Allahu ‘anhu -: “Kush do të shohë porosinë eMuhamedit – sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem – mbi të cilën është vula e tij, atëherë le

të lexojë Fjalën e Allahu të Lartësuar:

م ر

ا


deri tek Fjala e Allahu të Lartësuar:

ا ا و ه طاص ا ن و

“Dhe me të vërtetë kjo është Rruga Ime e Drejtë, prandaj ndiqeni atë e mos indiqni rrugët e tjera.”” El-En’am, 153

Ai njoftoi se porosia që e urdhëroi Allahu - SubhaneHu ue Te’ala - t’ia lexojë umetittë tij fillon me ndalimin e shirkut dhe përfundon me qëndrueshmërinë në Rrugën eDrejtë. Dhe kësaj porosie duhet t’i kushtojmë rëndësi madhështore dhe duhet tamësojmë ashtu siç duhet, sepse Allahu Allahu - ‘Azze ue Xhel-le - e filloi atë meFjalën e Tij: Thuaj o Muhamed:

م ر

ا


Pastaj Ai përmendi dhjetë ndalesat, nga të cilat, e para dhe më e madhja e tyre ështëtë bërit shirk Allahut.

Kurse hadithi i Mu’adh Ibën Xhebelit - radij-Allahu ‘anhu - i cili tha: Kisha hipur mbigomar, mbrapa Pejgamberit – sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem –, dhe ai më tha:

دا ق و دا ق وه ير ذ

“O Mu’adh, a e di ti cila është e drejta e Allahut tek robërit e Tij? Dhe cila është edrejta e robërve tek Allahu?”

Unë thashë: Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.

Ai tha:


8/29

ب أ دا ق و ا و هو كق اد أن

“E drejta e Allahut tek robërit e Tij është që ata ta adhurojnë të vetëm dhe tëmos i shoqërojnë asgjë në adhurim, kurse e drejta e robërve tek Allahu është që

Ai të mos e dënojë atë që nuk i shoqëron asgjë Atij.”

Unë thashë: A t’i përgëzoj njerëzit?

Ai tha: “Mos i përgëzo, sepse do të varen tek kjo pastaj.” E ka transmetuarBukhari dhe Muslimi në dy Sahihët e tyre.

Thelbi i kësaj është: se e drejta e Allahut tek robërit është që ata ta adhurojnë Atë

dhe të mos i shoqërojnë asgjë në adhurim; ta veçojnë Atë në adhurim dhe tëqëndrojnë larg të bërit shirk Atij. Pastaj, nëse ata e realizojnë këtë urdhër dhe ebraktisin shirkun të vogël apo të madh qoftë, atëherë e drejta e tyre tek Allahu iPastër nga çdo e metë është që Ai të mos i dënojë ata. Kështu që, kush vdes pa i bërëgjë shirk Allahut, atij i ka premtuar Allahu se nuk do ta dënojë, domethënë nuk do tadënojë me Zjarrin e qafirave dhe mushrikëve, Zjarri në të cilin do të jenë përjetësishtbanorët e tij. Ama nëse ai vdes në Teuhid, mirëpo ka disa gjynahe të mëdha, Urtësiae Allahu kërkon që ai të dënohet për to, dhe se ai nuk do të dënohet në Zjarrin emushrikëve, porse do të dënohet në Zjarrin ku dënohen njerëzit e Teuhidit, pastaj dotë nxirret nga ai dhe do të futet në Xhenet. Dhe kjo çështje i takon Allahut - ‘Azze ueXhel-le - sepse Ai është Mbreti i robërve dhe Ai bën me ata si të dojë, duke patur

parasysh që kjo është e drejta të cilën ua premtoi Allahu robërve të Tij nëse ata eadhurojnë Atë, kjo është e drejta që Allahu e mori përsipër dhe ua premtoi robërve tëTij, dhe atë nuk ia imponoi Atij askush. Prandaj ne themi se kjo e drejtë është edrejta që Allahu ia bëri detyrë Vetes së Tij dhe nuk ia bëri detyrë askush; dhe Ai uapremtoi robërve të Tij, nëse ata e adhurojnë Atë dhe e veçojnë në adhurim pa ishoqëruar asgjë.

Dhe Allahu është Dhënësi i Suksesit.

__________________________________________

Fundnota:

[1] - Hadithin e Ibën Mes’udit - radij-Allahu ‘anhu - e ka transmetuar Imam Tirmidhiu- rahimehullah - në Sunenin e tij, në librin e tefsirit të Kur`anit, kapitulli “Dhe ngasureja el-En’am…”, me tekstin: “Men serrahu en jendhura iles-sahijfeti eletij‘alejha khatemu Muhammedin…” e gjer në fund të hadithit. Dhe tha për të


9/29

Tirmidhiu: “Ky është hadith hasen garib.” Mirëpo atë e ka shpallur da’ijf (të dobët) el-Albanij në “Da’ijf el-Xhaamië” dhe tha për të: “Zinxhiri i tij është i dobët.”

[2] - Kurse hadithin e Mu’adh Ibën Xhebelit - radij-Allahu ‘anhu - e ka transmetuarImam el-Bukhari - rahimehullah - në librin e Xhihadit, kapitulli “Ism el-feras uel-himar”; e ka transmetuar edhe Imam Muslimi - rahimehullah - në librin e Imanit,kapitulli “Ed-Deliilu ‘ala enne men mate ‘ala et-Teuhidi dekhale el-Xhennete kat’an”.

Kapitulli i parë: Vlera madhështore e

Teuhidit dhe gjynahet që fshin ai

Fjala e Allahut të Lartësuar:

( ا و ون أو ظ َ ا ا و آ ا٢

“Ata të cilët besuan dhe nuk e përzien besimin e tyre me padrejtësi, pikërishtatyre u takon siguria dhe ata janë të udhëzuar.” el-En’am, 82

Nga ‘Ubadeh Ibnus-Samit - radij-Allahu ‘anhu - i cili ka thënë: Ka thënë i Dërguari iAllahut - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -:

هو ا ن ا ن : و رو ه ا

ن و دخ ق را ن و ق ا ن و حورو و رو ا ا

ن ا

“Kush dëshmon se s’ka të adhuruar tjetër me të drejtë përpos Allahut të vetëm etë paortak, dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij, dhe se ‘Ijsa është rob

dhe i dërguar i Tij dhe Fjala e Tij të cilën Ai e zbriti te Merjemja dhe shpirt i

krijuar nga Ai, dhe se Xheneti është i vërtetë dhe Zjarri (Xhehenemi) është ivërtetë, Allahu do ta fusë atë në Xhenet sido që të jenë veprat e tij.” E ka

transmetuar Bukhari dhe Muslimi. [1]

Dhe në hadithin e ‘Itbanit që e kanë transmetuar të dy ata:

و ن إ ار : إ م

.


10/29

“Se me të vërtetë Allahu ia ka ndaluar Zjarrit atë që thotë La ilahe il-lAllah, dukedashur me të Fytyrën e Allahut.” [2]

Dhe nga Ebij Se’id el-Khudrij - radij-Allahu ‘anhu -, nga i Dërguari i Allahut - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -, i cili ka thënë:

: : كد ذك و

: رب م

ا

: رب ا

رب : ا : : ا دك وار غي و

ا تاو

ا ن :

رأ ا ا و

ا

“Tha Musa: “O Zot, më mëso një gjë me të cilën të të bëj dhikër dhe të të lutemme të.”

Ai (Allahu) tha: “Thuaj o Musa, La ilahe il-lAllah.”

Ai (Musa) tha: “O Zot, të gjithë robërit e Tu e thonë këtë.”

Ai (Allahu) tha: “O Musa, sikur të shtatë qiejt dhe ç’ka në to - përveç Meje - dhetë shtatë tokat të vendoseshin në njërën anë të peshores dhe La ilahe il-lAllah tëvendosej në anën tjetër të saj, do të peshonte më shumë La ilahe il-lAllah.”” E katransmetuar Ibën Hibbani dhe Hakimi, i cili edhe e ka saktësuar. [3]

Dhe ka ardhur në hadithin që e ka transmetuar Tirmidhiu dhe që e ka konsideruar

hasen, nga Enesi, i cili ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut - sal-lAllahu‘alejhi ue sel-lem - të thotë:

دم ا :

خ ضرا با

ة ا

“Ka thënë Allahu i Lartësuar: O biri i Ademit, sikur të më vish me gjynahe sa egjithë toka plot, pastaj më takon duke mos më bërë shirk Mua asgjë, Unë do të vij

ty me falje aq sa e gjithë toka.”” [4]

Shpjegimi:

Teuhidi ka mirësi madhështore.

Nga mirësia e madhe që ka ai është se asnjë vepër nuk pranohet pa Teuhid dhe robinuk mund të jetë besimtar pa Teuhid.


11/29


12/29

Teuhidi i robit mangësohet kur ai bën diçka prej shirkut, atëherë atij do t’imangësohet siguria dhe udhëzimi.

Nga ‘Ubadeh Ibnus-Samit - radij-Allahu ‘anhu - i cili ka thënë: Ka thënë i Dërguari iAllahut - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -:

ن ا ن : و رو ه ا

ن و هو ا دخ ق را ن و ق ا ن و حورو و رو ا

ن ا

“Kush dëshmon se s’ka të adhuruar tjetër me të drejtë përpos Allahut të vetëm etë paortak, dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij, dhe se ‘Ijsa është rob

dhe i dërguar i Tij dhe Fjala e Tij të cilën Ai e zbriti te Merjemja dhe shpirt ikrijuar nga Ai, dhe se Xheneti është i vërtetë dhe Zjarri (Xhehenemi) është ivërtetë, Allahu do ta fusë atë në Xhenet sido që të jenë veprat e tij.” E ka

transmetuar Bukhari dhe Muslimi.

‘Ubadeh Ibnus-Samit el-Ensarij - radij-Allahu ‘anhu - është një prej kryetarëve qëmori pjesë në besëlidhjen e Akabesë, një prej Shokëve të shquar të Dërguarit tëAllahut - sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem -, dhe një prej Sahabëve që morën pjesë nëbetejën e Bedrit. Vdiq në Rramleh (Palestinë), në vitin 34 Hixhrij, në moshën 72vjeçare.

Ai tha: Ka thënë i Dërguari i Allahut - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -:

رو ه ا

ن و هو ا ن

“Kush dëshmon se s’ka të adhuruar tjetër me të drejtë përpos Allahut të vetëm etë paortak, dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij…”

Dëshmia “La ilahe il-lAllah” ka disa kushte që duhet t’i plotësojë patjetër ai që ethotë atë:

01 - Prej kushteve të saj është dija (el-‘ilm), e cila hedh poshtë injorancën (el-xhehl), që njeriu të jetë i dijshëm për kuptimin e saj, që është mohimi dhe pohimi,dhe pikërisht kjo është dija që kërkohet rreth saj, të cilën e përmenda më parë.

Sepse Allahu i Lartësuar thotë:

( ن و ق ٦

“Përveç atyre që dëshmuan për të Vërtetën dhe ata e dinë mirë (që s’ka tëadhuruar tjetër me hak veç Allahut).” ez-Zukhruf, 86


13/29

02 - Prej kushteve të saj është bindja (el-jekiin), e cila hedh poshtë dyshimin (esh-shekk), në mënyrë që ai të mos dyshojë tek ajo. Domethënë: që ai të mos dyshojë nëveçimin e Allahut me Uluhije.

03 - Prej kushteve të saj është pranimi (el-kabuul), i cili hedh poshtë refuzimin (er-rrad), që robi ta pranojë domethënien e saj dhe kërkesat e saj.

04 - Prej kushteve të saj është nënshtrimi (el-inkijad), i cili hedh poshtë braktisjen(et-terk), që robi t’u nënshtrohet kërkesave të kësaj dëshmie.

05 - Prej kushteve të saj është sinqeriteti (el-ikhlas), i cili hedh poshtë shirkun.

06 - Prej kushteve të saj është dashuria (el-hubb), e cila hedh poshtë urrejtjen (el-bugd).

07 - Si dhe vërtetësia (es-sidk), e cila hedh poshtë gënjeshtrën (el-kedhib).

Kështu pra, thënësi i dëshmisë e ka detyrë që të plotësojë këto kushte, që të jetë idijshëm për kërkesat e saj dhe se ajo kërkon që të veçohet Allahu me Uluhije dhe tëpohohet që askush nuk ka pjesë në Uluhijen e Allahut. Ka thënë Allahu i Lartësuar:

ا ن آ

“Sikur në qiej dhe në Tokë të kishte të adhuruar të tjerë, përveç Allahut, do të

ishin shkatërruar (qiejt edhe Toka).” el-Enbijaa`, 22

Dhe Fjala e Tij:

( ش ذي ا ذا ا ن ن آ ٢

“Thuaj: Nëse përveç Atij do të kishte edhe të adhuruar të tjerë, siç thonë ata,atëherë ata do të kërkonin rrugë për të arritur te Zoti i Arshit.” el-Israa`, 42

Dhe kush e shqipton këtë dëshmi (La ilahe il-lAllah) me gjuhë, duke e diturdomethënien e saj, duke punuar me kërkesat e saj, duke mohuar atë që mohon ajo,duke pohuar atë që pohon ajo dhe duke konfirmuar me fjalën e tij “të vetëm e tëpaortak” se Allahu është i vetmi i adhuruar me të drejtë dhe se Ai nuk ka asnjë ortaktek kjo; si dhe të shqiptojë dëshminë që Muhamedi është i dërguari i Allahut, dukeqenë i bindur se Muhamedi është rob i Allahut dhe i dërguari i Tij, se Allahu nukpranon nga askush ndonjë fe apo adhurim që nuk është sipas rrugës së Muhamedit -lavdërimet dhe paqja e Allahut qofshin për të -, pra kush i shqipton këto dy dëshmi


14/29

ashtu siç u përmend, ai është i shpëtuari nga Dënimi i Allahut dhe fitimtari ishpërblimit dhe Xhenetit të Tij.

Dhe nga plotësuesit e këtij besimi është (të dëshmosh):

وروح

و

رو

ا

ن و

“…se ‘Ijsa është rob dhe i dërguar i Tij dhe Fjala e Tij të cilën Ai e zbriti teMerjemja dhe shpirt i krijuar nga Ai…”.

Dhe Fjala e përmendur këtu është Fjala që i tha Allahu i Lartësuar ‘Ijsës “Bëhu!”, sikurse ka thënë Allahu - Subhanehu ue Te’ala -:

)ن ن

با آدم خ ا ٩

“Vërtet, shembulli i Isait për Allahun është si shembulli i Ademit që e krijoi prejbaltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë.” Aali-Imran, 59

Me këtë dëshmi mohon besimin e të Krishterëve, që është besimi në “birin” dhe në“trininë”, ngaqë ata besojnë se ‘Ijsa është vetë Allahu ose i biri i Allahut ose ai ështënjëri prej trinisë (ati, biri dhe shpirti i shenjtë). Kështu, ata i kaluan kufijtë nëlidhje me të dhe e vendosën në një vend që s’i takon atij.

Gjithashtu, me këtë dëshmi mohohet edhe besimi i Jehudëve, të cilët pretenduan se‘Ijsa është bir zinaje. Të gjithë atyre, Çifutëve dhe të Krishterëve, Allahu u dhëntëatë që meritojnë nga zemërimi dhe urrejtja. Kurse Muslimani e pastron veten e tijpara Allahut nga këto besime dhe e pranon besimin e Teuhidit të Allahut, dhe që Ainuk ka as bir e as bashkëshorte, dhe që Xheneti është i vërtetë, i cili është shpërblimipër njerëzit e devotshëm të Teuhidit, dhe që Xhehenemi është i vërtetë, i cili ështëshpërblimi për mushrikët dhe qafirat. Kush e ka këtë besim do të jetojë me mirësidhe do të vdesë me mirësi, dhe do ta fusë Allahu në Xhenet, sido që të jenë veprat etij. Kjo, duke e ditur që dëshmia “La ilahe il-lAllah” nuk pranohet pa mohuar tagutëtdhe pa besuar në Allahun.

Kuptimi i fjalës së tij:

ن ا ا ا دخ

“Allahu do ta fusë atë në Xhenet sido që të jenë veprat e tij.”

Domethënë: që përfundimi i tij do të jetë në Xhenet, qoftë pa u dënuar apo qoftëmbasi që është dënuar (në Zjarr), e rëndësishme është që përfundimi i atij që vdes nëTeuhid dhe Iman do të jetë në Xhenet, dhe ai është nën Dëshirën e Allahut. Nëse aivdes duke mos hequr dorë nga gjynahet e mëdha, çështja e tij është tek Allahu: nëseAi do e fal e nëse do e dënon aq sa meriton të dënohet, pastaj e nxjerr nga Zjarri dhe


15/29

e fut në Xhenet. Ama nëse vdes duke mos patur gjynahe të mëdha dhe nuk kainsistuar në to, edhe sikur të ketë bërë ndonjë prej gjynaheve të mëdha porse ështëpenduar dhe vdiq me pendesë, për të shpresohet që ta fusë Allahu në Xhenet pa edënuar, bazuar në Fjalën e Allahut të Lartësuar:

ن

ئ

ا

ن

(

خ

وخ

١

“Në qoftë se ju u shmangeni gjynaheve të mëdha, që ju janë ndaluar, Ne do t’juafalim gabimet tuaja të vogla dhe do t’ju fusim në një Vend të Nderuar.” en-

Nisaa`, 31

Fjala e tij:

Dhe në hadithin e ‘Itbanit që e kanë transmetuar të dy ata:

و إ ار : إ م

ن

“Se me të vërtetë Allahu ia ka ndaluar Zjarrit atë që thotë La ilahe il-lAllah, dukedashur me të Fytyrën e Allahut.”

Me fjalën “Zjarr” këtu është për qëllim Zjarri i qafirave, në të cilin kushdo që hyn dotë qëndrojë përjetësisht dhe s’ka për të dalë kurrë nga aty. Ose fjala e tij “ia kandaluar Zjarrit” mund të interpretohet se: ai që e thotë atë e ka të ndaluar që tëjetojë përjetësisht në Zjarr dhe se përfundimi i çdo pasuesi të Teuhidit do të jetëXheneti.

Fjala e tij:

Dhe nga Ebij Se’id el-Khudrij - radij-Allahu ‘anhu -, nga i Dërguari i Allahut - sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem -, i cili ka thënë:

كد ذك و

: رب م

ا

“Tha Musa: “O Zot, më mëso një gjë me të cilën të të bëj dhikër dhe të të lutemme të...”

Nga kjo nxirret madhështia që ka fjala e Teuhidit dhe se ajo është sa pesha e gjërave

më të mëdha, që janë shtatë qiejt dhe shtatë tokat me gjithë ç’ka në to dhe midistyre, madje ua kalon atyre. Dhe kjo për shkak të madhështisë së Atij për të cilindëshmohet se është i vetmi që e meriton adhurimin, i Adhuruari me hak, i Larti e iLavdishmi.

Fjala e tij:


16/29

Dhe ka ardhur në hadithin që e ka transmetuar Tirmidhiu dhe që e ka konsideruarhasen, nga Enesi, i cili ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut - sal-lAllahu‘alejhi ue sel-lem - të thotë:

د ا :

خ ضرا با م

ة ا

“Ka thënë Allahu i Lartësuar: “O biri i Ademit, sikur të më vish me gjynahe sa egjithë toka plot, pastaj më takon duke mos më bërë shirk Mua asgjë, Unë do të vij

ty me falje aq sa e gjithë toka.””

ا

“aq sa e gjithë toka” - domethënë sa e gjithë toka plot. Dhe ky hadith nënkupton se

kush e takon Allahun - ‘Azze ue Xhel-le - me Teuhid, shpresohet nga Allahu- ‘Azze ueXhel-le - që ta falë atë.


__________________________________________

Fundnota:

[1] - E ka transmetuar Bukhari (3435) dhe Muslimi (28).

[2] - E ka transmetuar Bukhari (n.425) dhe Muslimi (263), nga hadithi i ‘Itban IbënMalik - radij-Allahu ‘anhu -.

[3] - E ka transmetuar Ibën Hibbani në Sahihun e tij (14/102) (6218) dhe Hakimi nëMustedrak (1/710) (1936). Ibën Haxheri e ka shpallur sahih në Fet`hul-Barij (11/208),kurse el-Albanij - rahimehullah - e ka shpallur të dobët në Da’ijf et-Tergijb uet-Terhijb (923).

[4] - E ka transmetuar Tirmidhiu (3540) dhe e ka shpallur sahih el-Albanij -rahimehullah - në Silsiletu es-Sahijhah (127).


17/29

Kapitulli i dytë: Kush e përmbush

Teuhidin do të hyjë në Xhenet pa dhënë

llogari

Dhe Fjala e Allahut të Lartësuar:

ن ا و ـ

أ ن ا٢٠

“Me të vërtetë, Ibrahimi ka qenë Umet (prijës shembullor me të gjitha virtytet emira), i përulur para Allahut, Hanijf (në fenë e pastër Islame) dhe nuk ka qenë nga

idhujtarët.” [en-Nahl, 120]

Dhe Ai ka thënë:

﴿ ن

او٩﴾

“Dhe ata të cilët Zotit të tyre nuk i shoqërojnë asgjë në adhurim.” [el-Mu`minun,59]

Nga Husajn Ibën ‘Abdir-Rrahman i cili ka thënë:

َ ر ا

ا يا ى ا ر

:

ا

َ

ص

ذا

غ

و

صة

: َذ

ا و

ا هَ ث ة و ر :

ا

Isha tek Se’id Ibën Xhubejri dhe ai tha: Kush nga ju e pa yllin që ra mbrëmë? Unëthashë: Unë. Pastaj thashë: Në të vërtetë, unë nuk isha në namaz, porse mëkishte pickuar diçka. Ai tha: “E çfarë bëre pastaj?” Unë thashë: “Bëra rukje.” Aitha: “Çfarë të shtyu që e veprove kështu?” Unë thashë: Një hadith të cilin na etransmetoi Sh’abiu. Ai tha: “E çfarë u ka transmetuar?” Unë thashë: Na katransmetuar nga Burajdeh Ibnul-Husajb se ai ka thënë: “Nuk ka rukje, përveçse

për syrin e keq ose për helmimin.”[1]

ا ا ص

ا س

ا َ و و

Ai tha: “Ai ka bërë mirë që është mjaftuar me atë që ka dëgjuar, mirëpo unë neve naka transmetuar Ibën ‘Abbasi nga Pejgamberi – sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem – se ai kathënë:


18/29

او ن

او

ا و

او

ا و

ا ا

ا

أ َظ ظ دا ر ذ و ا ص و اذ خا قا ظا ظ دا اذ تظَ اق ظا اد ظو

ن خ و ن

أ ه با ب و ا

“Më treguan popujt dhe pashë një pejgamber që kishte me vete një grup prej mëpak se dhjetë vetash, pastaj një pejgamber tjetër që kishte me vete një apo dyveta, pastaj një pejgamber që nuk kishte me vete asnjë njeri tjetër. Kur sakaq,

mu shfaq një grumbull i madh njerëzish, saqë mendova se ai është umeti im, pormë thanë: “Ky është Musa me popullin e tij.” Pastaj hodha shikimin dhe sakaqpashë një grumbull shumë të madh njerëzish. Më thanë: Ky është umeti yt dhemes tyre janë shtatëdhjetë mijë veta që do të hyjnë në Xhenet pa dhënë llogari

dhe pa u dënuar.”

و

ب

ا

ن خ

ا

أو

اس

ض

ز

خ

َ

اب و و ا ص ا ر اص ا او ا و

ا ص ا ر ج ء وذوا ا و ا و (( خوه ن يا (( :

Pastaj ai u çua dhe hyri në shtëpinë e tij. Kurse njerëzit filluan të diskutonin për ata(që do të hyjnë në Xhenet pa dhënë llogari dhe pa u dënuar). Disa prej tyre thanë: “Ndoshta janë ata që shoqëruan të Dërguarin e Allahut – sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem.” Disa të tjerë thanë: “Ndoshta janë ata që lindën në Islam dhe nuk i kanëbërë fare shirk Allahut.” Dhe përmendën kështu disa gjëra. Atëherë u doli i Dërguari

i Allahut – sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem – dhe ata e njoftuan atë (për diskutimin qëpatën). Ai u tha:

ر و نو و نو

و ن ا ن

“Janë ata të cilët nuk kërkojnë që t’u bëhen rukje, as nuk kurohen me djegienme zjarr, as nuk zmbrapsen nga shenjat ogurzeza dhe që vetëm Zotit të tyre i

mbështeten.”

ن ا عدا : مم

)) (( : ر

:

ن

ا

ادع

:

خآ

Atëherë u çua ‘Ukasheh Ibën Mihsan dhe tha: “Lute Allahun që të më bëjë muaprej atyre.” Ai tha: “Ti je prej atyre.” Pastaj u çua një burrë tjetër dhe tha:

“Lute Allahun që të më bëjë mua prej atyre.” Ai tha: “Ta kaloi këtu ‘Ukasheja.” [2]

Domethënë: ai do të hyjë (në Xhenet) përpara se t’i bëhet llogaria.


19/29

Shpjegimi:

Sa i përket Fjalës së Lartësuarit:

ن

ا

و

ـ

أ

ن

ا٢٠

“Me të vërtetë, Ibrahimi ka qenë Umet (prijës shembullor me të gjitha virtytet emira), i përulur para Allahut, Hanijf (në fenë e pastër Islame) dhe nuk ka qenë nga

idhujtarët.” [en-Nahl, 120]

Unë them: për përmbushjen e Teuhidit mund të argumentohesh me Fjalën eAllahut të Lartësuar:

﴿ نو

و ا ـ أو ظ َ ا ا و آ ا٢

“Ata të cilët besuan dhe nuk e përzien besimin e tyre me padrejtësi, pikërishtatyre u takon siguria dhe ata janë të udhëzuar.” [el-En’am, 82]

Fjala e Tij:

ظ َ ا ا و آ ا

“Ata të cilët besuan dhe nuk e përzien besimin e tyre me padrejtësi…”

Do të thotë: ata nuk e përzien besimin e tyre me shirk. Dhe ai që nuk e përzienbesimin e tij me shirk, as me shirk të vogël dhe as me shirk të madh, për tëshpresohet që ta ketë përmbushur Teuhidin. Dhe nëse ai e ka përmbushurTeuhidin, atëherë për të do të jetë siguria e plotë dhe udhëzimi i plotë.Domethënë, kush e përmbush Teuhidin, ka për të arritur gradën e lartë të sigurisëdhe udhëzimit.

Kështu që, nga ajeti që u përmend më përpara për vlerën e madhe të Teuhidit nxirretargument për këtë kapitull dhe thuhet: se kush e përmbush Teuhidin, duke mos epërzier besimin e tij me shirk, ai do të hyjë në Xhenet pa dhënë llogari. Dhe kush epërzien besimin e tij me shirk të vogël apo me ndonjë lloj prej gjynaheve të mëdhaapo me prej bidateve që nuk të nxjerrin nga Feja, atëherë ai është nën Dëshirën eAllahut.

Autori – rahimehullah – e solli si argument Fjalën e Allahut të Lartësuar:

أ ن ا ن

“Me të vërtetë, Ibrahimi ka qenë Umet (prijës shembullor me të gjitha virtytet emira), i përulur para Allahut…” [en-Nahl, 120]


20/29

Se kush e përmbush Teuhidin hyn në Xhenet.

Kuptimi i pjesëve të ajetit:

[ ق]: “kaanitan lil-laahi” - i përulur para Allahut.

[ف

:[ح “hanijfan” - i distancuar nga shirku, i kapur fort në Teuhid.

ن ] ن الش ك

ي م

- ”]: “ue lem jeku minel-mushrikiinو ngaqë Ibrahimi u lavdëruanga Allahu sepse ai e përmbushi urdhërin që i dha Zoti i tij, saqë thotë Allahu – Subhanehu ue Te’ala –:

﴿ و يا ا ٧و

“Dhe Ibrahim i cili e përmbushi (atë me të cilën u urdhërua).” [en-Nexhm, 37]

Dhe Ai thotë:

ۖو ذ س

ت

ا ر ا ذ ۖو

ر

َ

٢٤ي اظ

“Kur Ibrahimin e sprovoi Zoti i tij me disa urdhëra dhe ai i përmbushi ato, Ai i tha:Unë do të të bëj ty prijës të njerëzve.” [el-Bekarah, 124]

Pra, Ai i dha atij të drejtën e udhëheqjes dhe ky është argument për udhëheqjen e

Ibrahimit – ‘alejhis-selam.

Nga kjo nxirret se Ibrahimi e përmbushi atë me të cilën u urdhërua dhe ai pati frikëpër veten e tij dhe për bijtë e tij nga shirku. Prandaj Allahu e bëri atë imam (prijës,udhëheqës) në Teuhid, siç i bëri edhe të tjerët pos tij:

ةأ ٱو

“Shembull i shkëlqyer për ju është Ibrahimi dhe ata që kanë qenë me të…” [el-Mumtehineh, 4]

Pastaj ai (Muhammed Ibën ‘Abdil-Uehhab) solli ajetin tjetër:

﴿ ن

او٩﴾

“Dhe ata të cilët Zotit të tyre nuk i shoqërojnë asgjë në adhurim.” [el-Mu`minun,59]


21/29

Ky përshkrim është për ata që janë besimtarë të plotë, të cilët e përmbushin hakun eTeuhidit më së miri, e pikërisht ata janë shembujt më të lartë në përmbushjen eTeuhidit dhe prandaj ata arritën vendet më të larta tek Allahu – Subhanehu ue Te’ala.

Pastaj ai (Muhammed Ibën ‘Abdil-Uehhab) solli hadithin:

(( Nga Husajn Ibën ‘Abdir-Rrahman i cili ka thënë: Isha tek Se’id Ibën Xhubejri dheai tha: Kush nga ju e pa yllin që ra mbrëmë? Unë thashë: Unë. Pastaj thashë: Në të

vërtetë, unë nuk isha në namaz, porse më kishte pickuar diçka… ))

Fjala e tij: (( Nga Husajn Ibën ‘Abdir-Rrahman i cili ka thënë: Isha tek Se’id IbënXhubejri dhe ai tha: Kush nga ju e pa yllin që ra mbrëmë? ))

ال ب ] ض ]: “inkidad el-keukeb” domethënë kur hidhen dhe vezullojnëyjet.

Fjala e tij: (( Unë thashë: Unë. ))

Mirëpo, ai pati frikë për veten e tij nga syefaqësija (err-rrijaa`), prandaj ai tha: “Në të vërtetë, unë nuk isha në namaz, porse më kishte pickuar diçka.” Domethënë: shkaku pse isha zgjuar natën ishte ajo që më kishte pickuar. Pra, ainjoftoi për realitetin, duke larguar kështu syefaqësinë. Atëherë ia ktheu Se’idIbën Xhubejri: “E çfarë bëre pastaj?” Ai tha: “Bëra rukje.” Domethënë: I bërarukje vetes. Ai tha: “Çfarë të shtyu që e veprove kështu?” Kjo tregon se Selefët – Allahu i Lartësuar pastë mëshirë për ta – kur dikush prej tyre vepronte diçka, epyesnin atë ku e ke argumentin. Dhe fjala e tij, “Çfarë të shtyu që e veprovekështu?”, do të thotë: Ku e ke argumentin? Kush është shembulli yt për këtë që

veprove?

(( Unë thashë: Një hadith të cilin na e transmetoi Sh’abiu. Ai tha: “E çfarë u katransmetuar?” Unë thashë: Na ka transmetuar nga Burajdeh Ibnul-Husajb se ai kathënë: “Nuk ka rukje, përveçse për syrin e keq ose për helmimin.” ))

ة ]

قر ]: “la rukjete” - këtu ka mohim të rukjes sheriatike, me përjashtim kurajo është nga syri i keq.

ن ]

:[الع “el-‘ajn” - është syri i atij që të ha mësysh.

Dhe ka thënë Pejgamberi - sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem -:

ا ق

“Syri është i vërtetë.” [3]


22/29


23/29

Është transmetuar se Pejgamberi – sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem – e ka vepruarkurimin me djegie, sepse ai e kuroi Esued Ibën Zurarah – radij-Allahu ‘anhu – mezjarr. [6]

Dhe ai ka thënë:

و ط خ دو ء ن نإرَ و ي ن

أ و اق ااء

“Nëse ka mirësi në ndonjë prej ilaçeve tuaja kuruese, atëherë ajo është tek:hixhamja ose tek pirja e mjaltit ose tek djegia me zjarr sipas masës së sëmundjes.

Mirëpo mua nuk më pëlqen që të kurohem me djegie.” [7]

Kështu që, kurimi me djegie është i lejuar, kurse lënia e tij është prej përsosmërisësë Teuhidit.

Fjala e tij: (( as nuk zmbrapsen nga shenjat ogurzeza ))

Domethënë: ata nuk i përfillin në vetet e tyre shenjat ogurzeza, dhe kjo ështëprej përsosmërisë së Teuhidit.

Fjala e tij: (( dhe që vetëm Zotit të tyre i mbështeten ))

Domethënë: ata i lënë shkaqet e lejuara, duke iu mbështetur vetëm Allahut. Dhekjo është prej përsosmërisë së Teuhidit.

[Fjala e tij]: ((Atëherë u çua ‘Ukasheh Ibën Mihsan dhe tha: “Lute Allahun që tëmë bëjë mua prej atyre.” Ai tha: “Ti je prej atyre.” Pastaj u çua një burrë tjetër

dhe tha: “Lute Allahun që të më bëjë mua prej atyre.” Ai tha: “Ta kaloi këtu‘Ukasheja.”))

Domethënë: Ukasheja do të hyjë në Xhenet përpara se të merret në llogari.

Nga ky hadith u bë e qartë se ata shtatëdhjetë mijë që do të hyjnë në Xhenet padhënë llogari dhe pa u dënuar, në të vërtetë e arritën këtë gradë me përsosjen eTeuhidit të tyre.


__________________________________________

Fundnota:


24/29

[1] - “El-humeh” është helmi i akrepit apo i gjallesave të ngjashme.

[2] - E ka transmetuar Bukhari (n.5752) dhe Muslimi (n.220) dhe teksti i hadithit ështëi tij.

[3] - E ka transmetuar Bukhari (n.5740) dhe Muslimi (n.2187), nga hadithi i EbiHurejras – radij-Allahu ‘anhu.

[4] - E ka transmetuar Muslimi (n.220).

[5] - Kjo është shkurtimisht çfarë thuhet në Fet`hul-Barij (11/408): “Ka ardhur nëtransmetimin e Se’iid Ibën Mensur tek Muslimi:

ن

و

“Dhe nuk bëjnë rukje.”

Mirëpo Shejkh Ibën Tejmijeh e hodhi poshtë këtë transmetim dhe pretendoi se aiështë gabim nga ana e transmetuesit të saj, dhe u argumentua duke thënë serukjexhiu i bën mirë atij që po i bën rukje, andaj si mund të kërkohet që tëbraktiset kjo gjë?!...” Mbaroi fjala e tij, shkurtimisht.

[6] - E ka transmetuar Tirmidhiu (n.2050), dhe Albani – rahimehullah – e ka shpallurSahih në el-Mishkat (n.4534).

[7] - E ka transmetuar Bukhari (n.5683) dhe Muslimi (n.2205), nga hadithi i XhabirIbën ‘Abdilah – radij-Allahu ‘anhu –.

Kapitulli i tretë: Të paturit frikë nga

Shirku

Dhe Fjala e Allahut të Lartësuar:

ء دون ذ و ۦ ك نأ ٱ ن


25/29

Me të vërtetë Allahu nuk fal që t’i bëhet shirk Atij, porse fal gjithçka tjetër poskësaj për cilin dëshiron Ai.” [en-Nisaa`, 48]

Dhe ka thënë Khalili (Ibrahimi) – ‘alejhis-selam –:

آ

ا

ا ـ

ا

بر

ا

ذ و

م

َ

صا

أن

و

او٥

“Kur Ibrahimi tha: “O Zoti im bëje këtë vend të sigurt dhe më mbaj mua dhe bijtëe mi larg adhurimit të idhujve.”” [Ibrahim, 35]

Dhe ka ardhur tek hadithi:

" ".صا كا : فخأ فخأا" : "

“Gjëja të cilës i frikësohem më shumë për ju është shirku i vogël.” Ai – sal-lAllahu

'alejhi ue sel-lem – u pyet cila është ajo dhe tha: “Rijaja (syefaqësia).” [1]

Dhe nga Ibën Mes’udi – radij-Allahu ‘anhu – se i Dërguari i Allahut – sal-lAllahu 'alejhiue sel-lem – ka thënë:

دخ ار" " ت و ل ا

“Kush vdes duke iu lutur tjetërkujt përkrah Allahut, do të hyjë në Zjarr.” E katransmetuar Bukhari. [2]

Dhe ka transmetuar Muslimi nga Xhabiri – radij-Allahu ‘anhu – se i Dërguari i Allahut –

sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem – ka thënë:

" و ك دخ ا ا خد ك "

“Kush e takon Allahun duke mos i shoqëruar Atij asgjë në adhurim, do të hyjë nëXhenet. Dhe kush e takon Atë duke i shoqëruar Atij diçka në adhurim, do të hyjë

në Zjarr.” [3]

Shpjegimi:

Arsyeja e përmendjes së ajetit [4] direkt mbas titullit “Kapitulli: Të paturit frikënga Shirku”, është sepse shirku nuk falet – Allahu na ruajt nga shirku.

Realiteti i shirkut është që t’i lutesh dikujt tjetër, duke e bërë kështu të barabartëme Allahun, duke besuar te ai se të sjell dobi dhe të largon dëmin, dhe pikërisht kyështë shirku i madh, të cilin nuk e fal Allahu – ‘Azze ue Xhel-le. Prandaj nga ai duhetpatur frikë dhe duhet të ruhesh, për shkak të pasojave të rënda e të këqija që ka ai.


26/29


27/29

Duhet ditur se rijaja ndahet në dy lloje:

Lloji i parë: është rijaja që konsiderohet prej shirkut të madh, e cila të shtyn qëta bësh veprën, dhe ajo është rijaja e munafikëve. Ka thënë i Lartësuari:

ـا

ون

و

اس

اءون

ا

اة

ا

ذا و

“E nëse çohen për namaz, çohen me përtaci, që të duken para njerëzve, dhe asqë e kujtojnë Allahun, veçse pak.” [en-Nisaa`, 142]

Dhe nëse është rijaja ajo që e shtyn njeriun që ta bëjë veprën, domethënë ai që do tëduket nuk punon vetëm se nga rijaja, atëherë ky është shirk i madh, i cili obligonqëndrimin e përjetshëm në Zjarr; si njeriu që falet kur është me njerëzit, ndërsa kurështë vetëm ose kur nuk e shikon askush, ai e lë namazin. Pra, kjo e shtyn atë që tabëjë veprën dhe kjo është nga shirku i madh, siç e thashë.

Lloji i dytë: mirëpo nëse ajo që e shtyn atë që ta bëjë veprën është Imani, porsegjatë veprës njeriut i shfaqet dashuria që ta përmendin të tjerët, domethënëdashuria për t’u lavdëruar nga të tjerët, si për shembull kur çohet për t’u falurpër Allahun, ndërsa një njeri aty po shikon drejt tij, ai e zbukuron namazin e tijakoma më shumë. Dhe ky zbukurim i namazit është prej rijasë që shfaqet nëvepër. Dhe kjo është në varësi të gjendjeve: ndonjëherë ai që po bën veprënvazhdon me rija derisa i bëhet vepra e pavlerë, e ndonjëherë ai kërkon mbrojtjene Allahut nga shejtani dhe e pastron nijetin duke e bërë vetëm për Allahun,kështu që mangësia e veprës do të jetë sa masa e rijasë në të – Allahu na ruajt.

Prej shirkut të vogël është edhe “shirk el-isnad”, i cili është me shkarjen e gjuhës pae patur besim atë, siç është fjala e atyre që thonë “Po të mos kishte qenë qeni, dona kishin ardhur hajdutët”, “Po të mos kishte qenë ky do të kishte ndodhurkështu”, si dhe fjala e atyre që thonë “Na erdhi shiu për shkak të këtij yllit”, “Kyyll është bujar” ku bie shi i dëndur, si dhe shprehje të ngjashme. Ky pra është shirkui vogël, i cili nuk të nxjerr nga Islami dhe as nuk e fut në kufër atë që thotë ndonjërënprej tyre. Por a falet ai apo jo? Kjo pikë ka diskutim në të; dijetarët kanë dymendime, siç e kam sqaruar më përpara.

Dhe nga Ibën Mes’udi – radij-Allahu ‘anhu – se i Dërguari i Allahut – sal-lAllahu 'alejhiue sel-lem – ka thënë:

"ار

خد

ا

ل

و

ت

"

“Kush vdes duke iu lutur tjetërkujt përkrah Allahut, do të hyjë në Zjarr.”

Domethënë i lutet një krijese dhe e bën të barabartë me Allahun: se ai fal gjynahet,ai i lehtëson hallet dhe i plotëson nevojat. Dhe për shkak se ai e bëri atë të barabartëme Allahun, ai meriton që të qëndrojë përgjithmonë në Zjarr. Mushrikut i është


28/29

asgjësuar vepra, domethënë të gjitha veprat e tij të mira janë asgjësuar dhe atij nuk ipranohet asnjë vepër e mirë dhe nuk i falet asnjë vepër e keqe. Ka thënë Allahu iLartësuar:

أ ا و وأ َو و

﴿

٥ا

“Tashmë të është shpallur ty dhe atyre që erdhën përpara teje, se nëse bën shirk,do të të asgjësohet vepra jote dhe ti sigurisht që do të jesh prej të humburve.”

[ez-Zumer, 65]

Dhe Ai ka thënë për Pejgamberët, të cilët i përmendi në suren el-En’am:

ا

أا ي ء ده و ـا ى نذ

﴿٨

“Ky është Udhëzimi i Allahut, me të cilin Ai udhëzon kë të dojë nga robërit e Tij.E nëse ata bëjnë shirk, padyshim që do t’u asgjësohet ajo që punonin.” [el-En’am,

88]

Kurse nga hadithi i Xhabirit tek Muslimi, se i Dërguari i Allahut – sal-lAllahu 'alejhi uesel-lem – ka thënë:

" و ا خد ك خد ك "

“Kush e takon Allahun duke mos i shoqëruar Atij asgjë në adhurim, do të hyjë nëXhenet. Dhe kush e takon Atë duke i shoqëruar Atij diçka në adhurim, do të hyjë

në Zjarr.”

Nga ai nxirret se këto dy cilësi obligojnë për atë që vdes pa i shoqëruar asgjë Allahutnë adhurim, obligohet për të hyrja në Xhenet, qoftë pa u dënuar më parë në Zjarr apoqoftë duke u dënuar më përpara në Zjarr, pastaj përfundimi i tij do të jetë nëXhenet; dhe kush e takon Allahun duke i shoqëruar ndonjë gjë Atij në adhurim, për tëbëhet obligim Zjarri, ai ka për të jetuar përgjithmonë në Zjarr dhe për të ështëharram Xheneti, nëse ka bërë shirk të madh. Ama nëse ka bërë shirk të vogël, kjotemë u diskutua më përpara.

Dhe argumenti i shirkut të madh është Fjala e Allahut – ‘Azze ue Xhel-le – për ‘IjsaIbën Merjem:

ـ

ك

رو

ر ـا اوا ئا مو ا

ظ و وواه ار ا ـا رأ ٢


29/29

“Tha Mesihu: “O bijtë e Israilit! Adhuroni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj! Me tëvërtetë, kushdo që i bën shirk Allahut, Allahu sigurisht që ia ka bërë harram atijXhenetin dhe vendbanimi i tij do të jetë Zjarri. E për zullumqarët s’do të ketë

asnjë ndihmues.” [el-Ma`ideh, 72]

Dhe Allahu është Dhënësi i suksesit.

__________________________________________

Fundnota:

[1] - E ka transmetuar Ahmedi (5/428) (23680), nga hadithi i Mahmud Ibën Lebiid – radij-Allahu ‘anhu – dhe e ka shpallur sahih el-Albanij – rahimehullah – në es-Sahihah(951).

[2] - E ka transmetuar Bukhari (4497).

[3] - E ka transmetuar Muslimi (93).

[4] - Dhe ai ajet është Fjala e Allahut të Lartësuar:

د و ۦ ك نأ ٱ نإ ء ون ذ

“Me të vërtetë Allahu nuk fal që t’i bëhet shirk Atij, porse fal gjithçka tjetër poskësaj për cilin dëshiron Ai.” [en-Nisaa`, 48]

Përktheu: Alban Malaj.

Shpjegimi i Kitab et-Teuhid - Shejkh Ahmed en-Nexhmij.pdf

Documents

Transcript of Shpjegimi i Kitab et-Teuhid - Shejkh Ahmed en-Nexhmij.pdf