RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWY … · Walory przyrodnicze 41 2.6. Obszary podlegające...

RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWY OBORY WOLNOSTANOWISKOWEJ O OBSADZIE 660 DJP NA DZIAŁKACH O NUMERACH EWIDENCYJNYCH 129/32 I 129/36 W MIEJSCOWOŚCI CIESZYMOWO, GMINA MIKOŁAJKI POMORSKIE, POW. SZTUMSKI, WOJ. POMORSKIE.

(na etapie ubiegania się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia)

ZLECENIODAWCA: „FORTUNE” Sp. z o.o. Szczepanki 3 86-320 Łasin, powiat grudziądzki,

województwo kujawsko-pomorskie.

AUTOR OPRACOWANIA: mgr inż. Marek Kosiak

ul. Sobieskiego 28/14 86-300 Grudziądz

Grudziądz, czerwiec 2013 r.

Raport oddziaływania na środowiska projektowanej budowy obory wolnostanowiskowej o obsadzie 660 DJP, na działach o numerach ewidencyjnych 129/28 i 129/36 w miejscowości Cieszymowo, gmina Mikołajki pomorskie, pow. sztumski, woj. pomorskie.

2

SPIS TREŚCI 1. Opis planowanego przedsięwzięcia 3 1.1. Rodzaj przedsięwzięcia 3 1.2. Cel przedsięwzięcia 4 1.3. Zakres opracowania 5 1.4. Położenie inwestycji 7 1.5. Charakterystyka procesu technologicznego 9 1.5.1.Warunki wykorzystania terenu 10 1.6. Zagospodarowanie działki, charakterystyka obiektów budowlanych 10 1.6.1. Stan istniejący 10 1.6.2. Stan projektowany 10 1.7. Możliwe warianty przedsięwzięcia 11 1.7.1. Opcja zerowa 12 1.7.2. Określenie wariantu najkorzystniejszego dla środowiska, wraz z uzasadnieniem 13 1.8. Przewidywane ilości wykorzystywanej wody i innych wykorzystywanych surowców, materiałów, paliw oraz energii 13 1.9. Przewidywane wielkości emisji, wynikające z funkcjonowania planowanego przedsięwzięcia 13 1.10. Zakładane rozwiązania chroniące środowisko 19 2. Opis elementów przyrodniczych środowiska, objętych zakresem przewidywanego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia 19 2.1. Położenie geograficzne i administracyjne 19 2.2. Ukształtowanie powierzchni, geomorfologia i budowa geologiczna 20 2.3. Wody powierzchniowe 27 2.4. Warunki klimatyczne 40 2.5. Walory przyrodnicze 41 2.6. Obszary podlegające ochronie 42 2.7. Obszary Natura 2000 43 3. Opis stosowanych metod prognozowania 45 4. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko w fazie budowy 46 4.1. Klimat akustyczny 46 4.2. Wibracje 47 4.3. Stan higieny atmosfery 47 4.4. Gospodarka odpadami 48 4.5. Oddziaływanie na środowisko gruntowo-wodne 50 4.6. Ochrona przyrody 51 4.7. Wpływ na zdrowie ludzi 51 4.8. Wpływ na dobra materialne i dziedzictwo kulturowe 52 4.9. Struktura własności gruntów 52 5. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko w trakcie eksploatacji 53 5.1. Ocena wpływu na środowisko gruntowo-wodne 53 5.2. System wodociągowy i kanalizacyjny 53 5.2.1. Sieć wodociągowa 53 5.2.2. Ścieki sanitarno-bytowe i gospodarcze 54 5.2.3. Ścieki technologiczne 54 5.2.4. Ścieki opadowe 54 5.3. Oddziaływanie na klimat akustyczny 59 5.3.1. Stosowane programy i modele oraz wartości progowe 59 5.3.2. Opis elementów akustycznych 60 5.3.3. Zakres analizy i wyniki 62 5.3.4. Wibracje 64 5.4. Oddziaływanie na stan higieny atmosfery 64 5.4.1. Stosowane programy i modele, zakresy obliczeń 68 5.4.2. Aerodynamiczna szorstkość terenu wokół fermy 74 5.4.3. Stan jakości powietrza wokół fermy 75 5.4.4. Emisja komunikacyjna 75 5.5. Gospodarka odpadami 76 5.6. Oddziaływanie na szatę roślinną, świat zwierzęcy 79 5.7. Wpływ na zdrowie ludzi 80 5.8. Poważne awarie 80 5.9. Faza likwidacji 82 6. Opis przewidywanych działań mających na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko 82 6.1. Proponowane sposoby minimalizacji hałasu i wibracji 82 6.2. Proponowane sposoby minimalizacji oddziaływania na jakość powietrza 83 6.3. Proponowane sposoby minimalizacji wpływu na środowisko gruntowo-wodne 83 6.4. Proponowane sposoby minimalizacji negatywnego wpływu odpadów 84 7. Analiza możliwych konfliktów społecznych związanych z planowanym przedsięwzięciem 84 8. Propozycja monitoringu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia 84 8.1. Monitoring środowiska gruntowo-wodnego 85 8.2. Monitoring hałasu 85 9. Porównanie wykorzystanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których mowa w art. 143 ustawy prawo ochrony środowiska 85 10. Wskazanie, czy dla przedsięwzięcia konieczne jest ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania w rozumieniu przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska 86 11. Trudności wynikających z niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy, jakie napotkano, opracowując raport 87 12. Porównanie z najlepszymi dostępnymi technikami BAT 87 13. Podsumowanie i wnioski 87 14. Streszczenie w języku niespecjalistycznym 89 15. Źródła informacji stanowiące podstawę do sporządzenia raportu 90


3

1. Opis planowanego przedsięwzięcia

1.1. Rodzaj przedsięwzięcia

Przedsięwzięcie będzie polegało na budowie budynku o funkcji inwentarskiej – obory

wolnostanowiskowej o łącznej obsadzie 660 DJP wraz towarzyszącą jej infrastrukturą ( zbiornik na

gnojowicę, place manewrowe i drogi dojazdowe) zlokalizowane będą we wsi Cieszymowo , gmina

Mikołajki Pomorskie, powiat sztumski, województwo pomorskie na działkach oznaczonych numerami

ewidencyjnymi 129/32 i 129/36 . Inwestor planuje budowę obory o długości ok. 130 m i szerokości

ok. 36 m oraz budynku obory pomiędzy istniejącym budynkiem , a planowanym o osadzie 140 DJP.

Ponadto inwestycja obejmować będzie budowę zbiornika na gnojowice o pojemności ok. 6000 m3

oraz budowę dróg i placów manewrowych wokół obory.

Projektowana obora wolnostanowiskowa przeznaczona będzie dla obsady 660 sztuk krów mlecznych.

Budynek będzie niepodpiwniczony i parterowy, połączony łącznikiem z budynkiem hali udojowej.

Dach dwuspadowy, ocieplony. Wentylacja realizowana będzie grawitacyjnie poprzez otwartą kalenicę.

Obora będzie posiadała 660 legowisk dla krów dojnych. Obiekty zlokalizowane będą na gruntach

stanowiących gospodarstwo rolne. Projektowane obiekty będą wchodziły w skład gospodarstwa

rolnego prowadzonego przez Inwestora. Dojazd do planowanego obiektu realizowany będzie z drogi

gminnej z Cieszymowa przy wykorzystaniu istniejącego dojazdu do obiektu nowo wybudowanej obory

i udojni będących własnością Cielaczek Sp. z o.o. oraz GPM Cieszymowo Sp.z o.o. Hodowla zwierząt,

od cieląt do dorosłych krów, prowadzona będzie metodą bezściółkową. Powstająca gnojowica

odprowadzana będzie do istniejących i projektowanego zbiornika.

Istniejące obiekty budowlane zlokalizowane na sąsiednich działkach stanowiące własność

inwestora to: obora o powierzchni użytkowej 2372 m2, obora o powierzchni użytkowej 1014 m2,

budynek jałownika o powierzchni użytkowej 358 m2, budynek magazynowy o powierzchni użytkowej

401 m2, dwa silosy na kiszonkę o powierzchni 1980 m2 i 800 m2, zbiorniki na gnojowicę o pojemności

3000 m3 i 300 m3 oraz płyta obornikowa o powierzchni 2500 m2 . Obecnie wielkość stada obejmująca

wszystkie grupy technologiczne zwierząt wynosi ok.700 DJP. Ukończono budowę obory na 520 DJP .

Planowana inwestycja przewiduje dobudowanie do wybudowanej takiej samej wielkości i w takiej

samej technologii obory na 520 DJP oraz wypełnieniu miejsca między oborami mniejszą obora na 140

DJP. Budowa nowej obory spowoduje wzrost o 660 DJP. Wszystkie planowane obiekty zlokalizowane

będą na działkach ewidencyjnych o nr 129/28 stanowiącej własność Fortune Sp. z o.o. i o nr

129/36, która stanowi własność Cielaczek Sp. z o.o. Dotychczas działka jest użytkowana rolniczo przez

inwestora – brak zadrzewień i zakrzewień. Parametry zbiorników pozwolą na magazynowanie

nawozów naturalnych przez okres 6 miesięcy. Hodowla krów odbywać się będzie metodą

bezściółkową. Zaopatrzenie w wodę realizowane będzie z istniejącego wodociągu. Projektowana

inwestycja, przy właściwym doborze urządzeń nie powinna wpływać negatywnie na poszczególne

elementy środowiska. Gnojowica odprowadzana będzie do szczelnego zbiornika. Nawozy

przechowywane będą przez wymagany czasookres, a następnie wykorzystywane będą do celów


4

rolniczych zgodnie z obowiązującymi zasadami dobrej praktyki rolniczej. Powierzchnia użytków rolnych

gospodarstwa jest wystarczająca do właściwego wykorzystania wyprodukowanych nawozów

organicznych. W wyniku realizacji przedsięwzięcia powstaną ścieki socjalno-bytowe, które

odprowadzane będą do gminnej sieci sanitarnej .

Powstający w oborze amoniak usuwany będzie do powietrza systemem wentylacyjnym.

W zakresie emisji hałasu nie nastąpi przekroczenie jego dopuszczalnych wartości ze względu na

niski poziom emisji. Odpady będą zagospodarowane zgodnie z wymogami. W przypadku pojawienia

się hałasu bądź odorów (wartości nienormowane), uciążliwość wystąpi w granicach działki, na której

przeprowadzona będzie inwestycja. Gospodarstwo posiada własny park maszyn rolniczych.

Gospodarstwo prowadzi hodowlę bydła mlecznego i produkcję mleka. Woda na cele socjalno-bytowe

oraz na cele hodowlane pobierana będzie z gminnego wodociągu. Gospodarstwo odprowadzać będzie

ścieki socjalno-bytowe do kanalizacji gminnej. W wyniku modernizacji gospodarstwa planuje się ponad

podwójny wzrost produkcji, tym samym wzrost ilości wytwarzanych nawozów naturalnych, poboru

wody, energii elektrycznej. Planowana roczna produkcja mleka wyniesie około 1200000 dm3.

Na podstawie współczynników przeliczeniowych sztuk zwierząt na duże jednostki przeliczeniowe

inwentarza (DJP), zamieszczonych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco

oddziaływać na środowisko, można określić ilość DJP dla docelowej obsady planowanej obory.

Określenie DJP jest niezbędne w dalszej części raportu m. in. do wyznaczenia pojemności zbiornika na

gnojowicę. Planowana obora przeznaczona będzie na obsadę wielkości 660 DJP.

1.2. Cel przedsięwzięcia

Planowana inwestycja ma na celu spełnienie wszystkich wymogów ochrony środowiska,

bezpieczeństwa oraz komfortu pracy. Planowane przedsięwzięcie ma spełnić wszystkie wymogi

ochrony środowiska i bezpieczeństwa obowiązujące w Polsce i krajach Unii Europejskiej.

Celem przedsięwzięcia jest zapewnienie nowoczesnego chowu bydła mlecznego.

Realizacja przedsięwzięcia spowoduje osiągnięcie następujących celów:

- spełnienie wymogów ochrony środowiska,

- spełnienie wymogów bezpieczeństwa i higieny pracy,

- zwiększenie konkurencyjności gospodarstwa,

- zwiększenie zatrudnienia.

Wartymi podkreślenia przesłankami przedsięwzięcia są w szczególności:

- potrzeba aktywizacji zawodowej ludności i tworzenia warunków do powstawania nowych miejsc

pracy, w celu redukcji wysokiego bezrobocia,

- potrzeba integracji działań w obszarze edukacji i podnoszenia poziomu kwalifikacji,

- potrzeba udostępnienia nowych powierzchni produkcyjno-inwestycyjnych na bazie możliwości

zagospodarowania zdegradowanego majątku,

- potrzeba wygenerowania nowych, perspektywicznych branż rozwoju gospodarczego gminy,


5

1.3. Zakres opracowania

Zgodnie z § 2 ust 1 pkt. 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w

sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, chów lub

hodowla zwierząt w liczbie nie niższej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP),

zalicza są do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, dla których

sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko może być wymagane.

Zgodnie z art. 71 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i

jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na

środowisko, a także innych, jeżeli mogą one w sposób znaczący oddziaływać na obszar Natura

2000, dla planowanych przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na

środowisko wymagana jest decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach. Do takich

przedsięwzięć należy planowana budowa obory wolnostanowiskowej w miejscowości Cieszymowo

na działce nr 129/26. Decyzja ta jest wydawana przed decyzjami inwestycyjnymi, przed wydaniem

pozwolenia na budowę, dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonywaniem robót budowlanych

oraz zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego. Wydanie decyzji o środowiskowych

uwarunkowaniach wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na

środowisko, które dla tego samego przedsięwzięcia przeprowadza się jednokrotnie.

Raport opracowano na podstawie wstępnej koncepcji i szacunków przedstawionych przez

Inwestora. Raport wykonano dla uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na podstawie

koncepcji programowo-przestrzennej.

Dokumentacja spełnia następujące wymagania:

1) identyfikuje elementy środowiska oraz dobra kultury istniejące w sąsiedztwie lub w bezpośrednim

zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia;

2) ustala wpływ planowanego przedsięwzięcia na środowisko, w szczególności na ludzi, zwierzęta,

rośliny, powierzchnię ziemi, wodę, powietrze, klimat, dobra materialne, krajobraz oraz wzajemne

oddziaływanie między tymi elementami środowiska;

3) ustala wpływy planowanego przedsięwzięcia na dobra kultury, w tym: zasoby i walory dóbr kultury,

krajobraz kulturowy oraz obszary i obiekty chronione na podstawie odrębnych przepisów, z

uwzględnieniem istniejącej dokumentacji, inwentaryzacji i rejestru konserwatorskiego;

4) przyjmuje za podstawę oceny istniejące dane obserwacyjne i pomiarowe oraz inne informacje

dotyczące stanu środowiska i dóbr kultury, występujących uciążliwości, a także dane zawarte w

istniejących opracowaniach dotyczących stanu środowiska;

5) przedstawia zagadnienia w formie opisowej i graficznej.


6

Niniejszy raport zawiera:

1) opis planowanego przedsięwzięcia drogowego, a w szczególności:

a) charakterystykę planowanego przedsięwzięcia i warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i

eksploatacji,

b) informacje o obiektach budowlanych i urządzeniach związanych z realizacją planowanego

przedsięwzięcia,

c) przewidywane wielkości emisji;

2) charakterystykę środowiska w obszarze przewidywanego oddziaływania planowanego

przedsięwzięcia uwzględniającą:

a) elementy przyrodnicze środowiska i tendencje zmian w nim zachodzących,

b) obszary chronione, określone na podstawie odrębnych przepisów,

c) walory krajobrazowe i rekreacyjne;

3) opis wariantu polegającego na niepodejmowaniu przedsięwzięcia;

4) charakterystykę istniejącego zagospodarowania i użytkowania terenów w obszarze

przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia;

5) określenie przewidywanych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko, w tym

również w przypadku wystąpienia poważnego zagrożenia;

6) opis przewidywanych znaczących oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko,

obejmujący bezpośrednie, pośrednie, wtórne, skumulowane, krótko-, średnio- i długoterminowe, stałe

i chwilowe oddziaływania na środowisko występujące w czasie realizacji i eksploatacji obiektu;

7) określenie potencjalnych zagrożeń w poszczególnych fazach realizacji i eksploatacji obiektu dla

warunków życia i zdrowia ludzi, w tym prawdopodobnego zasięgu oddziaływań ponadnormatywnych

hałasu, zanieczyszczeń powietrza, wody;

8) opis zastosowanych metod prognozowania, przyjętych założeń i rozwiązań oraz wykorzystanych

danych, a także stwierdzonych braków i niedoskonałości w tym zakresie;

9) opis przewidywanych działań mających na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację

przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko oraz ocenę efektywności proponowanych

metod i środków;

10) wnioski dotyczące warunków projektowania i realizacji planowanego przedsięwzięcia, w tym

zabezpieczeń środowiska,

11) opis trudności wynikających z niedostatków techniki, luk w danych i we współczesnej wiedzy, jakie

napotkano opracowując raport;

12) opracowanie zagadnień w formie graficznej;

13) źródła informacji stanowiące podstawę do sporządzenia raportu;

14) streszczenie informacji zawartych w raporcie w języku niespecjalistycznym.

W raporcie rozpatrzono wpływ projektowanej inwestycji na najistotniejsze elementy

środowiska:

- wody powierzchniowe i podziemne,


7

- glebę i szatę roślinną oraz świat zwierząt,

- klimat akustyczny oraz stan higieny atmosfery,

- krajobraz oraz dobra materialne i dziedzictwo kulturowe,

- zdrowie ludzi i interesów osób trzecich.

Opracowanie określa bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na środowisko

oraz zdrowie i warunki życia ludzi, możliwości oraz sposoby zapobiegania i zmniejszania negatywnego

oddziaływania na środowisko, w tym także wymagany zakres monitoringu.

Za główny cel raportu uznano wybór takich rozwiązań projektowych, które byłyby najmniej

kolizyjne z wartościami środowiskowymi. Za podstawę do oceny przyjęto określenie oddziaływań

najbardziej z istotnych wartości środowiska, najbardziej zagrożonych.

1.4. Położenie inwestycji

Planowana inwestycja będzie realizowana na terenie działek o nr 129/32 w miejscowości

Cieszymowo, która stanowi własność inwestora - FORTUNE” Sp. z o.o. Szczepanki 3 86-320 Łasin,

powiat grudziądzki, województwo kujawsko-pomorskie oraz nr 129/36 w miejscowości Cieszymowo,

która stanowi własność Cielaczek Sp. z o.o. Szczepanki 3 86-320 Łasin, powiat grudziądzki,

województwo kujawsko-pomorskie.

Rozpatrywane działki posiadają dostęp do drogi gruntowej. Istniejące uzbrojenie w zakresie

dostarczania energii elektrycznej i wody jest wystarczające dla projektowanego przedsięwzięcia

mogącego znacząco oddziaływać na środowisko. Teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę

przeznaczenia gruntów. Tereny w otoczeniu planowanej inwestycji stanowią tereny o charakterze

rolnym.

W odległości ponad 5 km od terenu planowanego przedsięwzięcia brak jest leśnych

kompleksów promocyjnych, nie ma parków narodowych oraz terenów, na których znajdują się pomniki

historii wpisane na listę dziedzictwa światowego. Działki nr 129/32 i 129/36 w Cieszymowie , gm.

Mikołajki Pomorskie nie są położone na terenie objętym strefami ochrony konserwatorskiej oraz na

terenie obszarów specjalnej ochrony ptaków i specjalnych obszarów ochrony siedlisk wchodzących w

skład Europejskiej Sieci Ekologicznej „NATURA 2000",

Obiekty, które planowane są do pobudowania na terenie działek nr 129/32 i 129/36, w

najbliższym miejscu oddalone są od zabudowy mieszkalnej o ponad 350(m).

Lokalizacja inwestycji jest zgodna z obecną funkcją terenu oraz sposobem jego wykorzystywania.

Zgodnie z ewidencją gruntów, na działkach nr 129/32 i 129/36 znajdują się grunty użytkowane

rolniczo. Dla terenu objętego inwestycją, gmina Mikołajki Pomorskie nie posiada aktualnego ogólnego

planu zagospodarowania przestrzennego gminy.

Na podstawie § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w

sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu

w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz.


8

1588), należy przeprowadzić analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w

zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 – 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o

planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami). Wydanie

decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe, ponieważ zgodnie z art. 61 ust.1 zachodzi

okoliczność łącznego spełnienia następujących warunków:

- teren objęty inwestycją ma dostęp do dogi publicznej,

- istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego,

- teren objęty inwestycją nie wymaga uzyskania zgodny na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na

cele nierolne,

- decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

Teren – po zrealizowaniu inwestycji – wykorzystywany będzie zgodnie z przeznaczeniem, tj. na

prowadzenie działalności rolniczej.

Działki objęte inwestycją graniczą z działkami o podobnym charakterze. W analizowanym

obszarze działek nie występuje infrastruktura techniczna związana z celami ponadlokalnymi.

Działki w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami jest wykorzystywana na cele

rolne.

Podsumowując należy stwierdzić, że w rejonie planowanego przedsięwzięcia nie występują:

� szkoły, cmentarze, sanktuaria itp.,

� atrakcje turystyczne lub tereny rekreacyjne,

� obszary ważne z punktu widzenia wartości kulturowych,

� historycznych lub naukowych,

� ważne dla zwierzyny siedliska.


9

Lokalizacja inwestycji Cieszymowo – kolorem czerwonym zaznaczono lokalizację przedsięwzięcia

1.5. Charakterystyka procesu technologicznego

Celem przedsięwzięcia jest wybudowanie nowego obiektu przeznaczonego dla krów dojnych,

zasuszonych oraz jałówek. Projekt zakłada trzy rzędy legowiskowe dla krów dojnych. Rozwiązanie to

gwarantuje optymalne wykorzystanie dostępu do stołu paszowego. Układ legowisk umożliwi

utworzenie czterech grup żywieniowych wśród krów dojnych, co spowoduje zapewnienie optymalnych

dawek żywieniowych. Technologia chowu oparta będzie na systemie wolnostanowiskowym , który jest

obecnie najlepszym wg inwestora systemem utrzymania krów mlecznych zapewniającym bardzo dobre

warunki hodowlane. Założenie projektowe budynku obory nie przewiduje wypuszczania krów na

okólniki dzięki zastosowaniu odpowiedniego systemu wentylacji i oświetlenia, które zagwarantuję

odpowiednie warunki bytowe. Poza tym nie ulegają zanieczyszczeniu tereny wokół obory. Na przejściu

między boksami zaprojektowano poidła , minimum dwa punkty do pojenia z sieci wodociągowej

gminnej. Zaprojektowano poidła otwarte korytowe na uchylnym stelażu z funkcja podgrzewania ze

względu na łatwiejsze utrzymanie czystości w poidle jak i przy poidle. Ścielenie legowisk odbywać się

będzie sieczką w ilości ok. 0,5 kg sieczki/krowa/dzień , co spowoduje brak produkcji obornika. Sieczka

przenoszona przez krowy do kanałów gnojowych będzie zbierana razem z gnojowicą , a następnie

homogenizowana i transportowana do zbiornika na gnojowicę. Utrzymanie czystości w oborze oparte

będzie na systemie zgarniaczy typu DELTA lub w razie awarii zgarniaczy system przejazdu ciągnikiem.


10

1.5.1. Warunki wykorzystania terenu

Planuje się następujące warunki użytkowania terenu w fazie budowy i eksploatacji:

- wykonanie projektu zgodnie z wytycznymi stosownych organów i instytucji uzgadniających,

- uzyskane niezbędnych zezwoleń na prowadzenie działań budowlanych,

- wykonanie prac zgodnie z projektem,

- prowadzenie prac budowlanych jedynie w porze dziennej, co spowoduje, że oddziaływanie prac

budowlanych będzie miało charakter krótkotrwały i odwracalny,

- przebudowę i budowę sieci i urządzeń uzbrojenia podziemnego,

- odizolowane od gruntu i wód gruntowych zaplecza technicznego budowy,

- wykonanie szczelnej nawierzchni,

- budowę nowej infrastruktury chroniącej środowisko i zdrowie ludzi: separator-neutralizator,

- segregację odpadów i ich odzysk, pozostałe zostaną przekazane wyspecjalizowanym firmom celem

unieszkodliwienia lub poddania odzyskowi,

- eksploatację zgodnie z posiadanymi zezwoleniami oraz przepisami prawa.

1.6. Zagospodarowanie działki, charakterystyka obiektów budowlanych

1.6.1. Stan istniejący

W chwili obecnej analizowany teren przeznaczony jest pod budowę obory takiej samej

wielkości jak wybudowana w sąsiedztwie obora.

1.6.2. Stan projektowany

Koncepcją obejmuje następujący zakres inwestycji:

- budowę nowych obiektów,

- zagospodarowanie najbliższego otoczenia obiektu,

- budowę układu komunikacyjnego wewnątrz działek.

Planowana inwestycja przewiduje dobudowanie do wybudowanej takiej samej wielkości i w takiej

samej technologii obory na 520 DJP oraz wypełnieniu miejsca między oborami mniejszą obora na 140

DJP. Ponadto inwestycja obejmować będzie budowę zbiornika na gnojowice o pojemności ok. 6000 m3

oraz budowę dróg i placów manewrowych wokół obory. Projektowana obora wolnostanowiskowa

przeznaczona będzie dla obsady 660 sztuk krów mlecznych. Budynek będzie niepodpiwniczony i

parterowy, połączony łącznikiem z budynkiem hali udojowej. Dach dwuspadowy, ocieplony.

Wentylacja realizowana będzie grawitacyjnie poprzez otwartą kalenicę. Obora będzie posiadała 660

legowisk dla krów dojnych.

Obiekty zlokalizowane będą na gruntach stanowiących gospodarstwo rolne. Projektowane

obiekty będą wchodziły w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Inwestora. Dojazd do

planowanego obiektu realizowany będzie z drogi gminnej z Cieszymowa przy wykorzystaniu

istniejącego dojazdu do obiektu nowo wybudowanej obory i udojni będących własnością Cielaczek Sp.


11

z o.o. oraz GPM Cieszymowo Sp.z o.o. Hodowla zwierząt, od cieląt do dorosłych krów, prowadzona

będzie metodą bezściółkową. Powstająca gnojowica odprowadzana będzie do projektowanego

zbiornika.

Obiekty będą zaopatrzone w wodę i zasilane z wodociągowej sieci wiejskiej. Woda dla celów

p.-poż. z sieci jak wyżej w ilości około 20 dm3/s. Hydranty p.-poż. projektuje się na placu przy

budynku obory. Planuje się , ze sieć wodociągowa zostanie wykonana z rur PE. Hydranty p.-poż.

zewnętrzne wykonane jako nadziemne.

Zakłada się podłączenie terenu do kanalizacji deszczowej. System ten musi zbierać wody

opadowe z terenu całej fermy. Ilość wody opadowej z parkingów i dróg kierowanych przez separator –

neutralizator będzie określana na podstawie projektu budowlanego. Kanalizacja na działce Inwestora

wykonana z rur PVC. Studnie należy wykonać z kręgów betonowych na uszczelkę gumową. Obszar

placu manewrowego może mieć następującą budowę:

- kostka betonowa,

- podsypka cementowo-piaskowa,

- podbudowa z kruszywa łamanego,

Pomieszczenia w budynku socjalnym będą podłączone do własnej sieci cieplnej.

W obiektach przewiduje się budowę wentylacji grawitacyjnej.

Na projektowanych drogach będzie ruch samochodów osobowych, ciężarowych z przyczepami

oraz samochodów dostawczych. Zaprojektować należy stanowiska postojowe dla samochodów

osobowych, samochodów dostawczych oraz dla samochodów ciężarowych z przyczepami.

Zaleca się wykonanie:

- jezdni wraz z krawężnikami,

- parkingi dla samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych.

Dojazd należy zapewnić od strony południowej wjazdem bramowym.

1.7. Możliwe warianty przedsięwzięcia

W raporcie rozpatrywany jest jeden konkretny wariant lokalizacyjny – Cieszymowo działki

129/32 i 129/36.

W pracach przygotowawczo/koncepcyjnych rozważano:

a) wariant zerowy polegający na zaniechaniu inwestycji, który wiązałby się z ograniczeniem

możliwości rozwoju Fermy, zapewnienia odpowiednich warunków higieniczno-sanitarnych i

zdrowotnych dla bydła oraz należytego przechowywania i magazynowania wyprodukowanych w

gospodarstwie nawozów naturalnych i kiszonek,

b) wariant polegający na rozbudowie i modernizacji istniejących „starych” budynków. Wariant ten

wiązałby się z dużymi nakładami finansowymi i na czas modernizacji ograniczenie wielkości produkcji

mleka,


12

c) wariant polegający na budowie nowej obory o obsadzie 660 DJP. Ponadto inwestycja obejmować

będzie budowę zbiornika na gnojowice o pojemności ok. 6000 m3 oraz budowę dróg i placów

manewrowych wokół obory.

Ze względów ekonomiczno – środowiskowych zdecydowano się na wariant „c” - „Budowa

nowej obory o obsadzie 660 DJP.

Realizacja tego wariantu zapewni możliwość rozwoju Fermy hodowlanej z jednoczesnym

spełnieniem wymogów higieniczno – sanitarnych hodowli bydła i ograniczeniem wpływu

produkowanych w Gospodarstwie nawozów naturalnych i kiszonek na środowisko.

Planowane przedsięwzięcie zamknie się w granicach przedstawianych powyżej działek .

– z uwagi na fizyczne istnienie nieruchomości, w obrębie których prowadzone będą działania

gospodarcze.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od inwestora wariant ten został zoptymalizowany pod

względem:

- oddalania od miejsc podlegających ochronie

- położenia w obrębie terenu, do którego Inwestor posiada tytuł prawny,

- bliskości niezbędnej infrastruktury drogowej,

- zapewnienia właściwego i zgodnego z przepisami ochrony środowiska funkcjonowania

poszczególnych elementów instalacji.

Proces technologiczny nie przewiduje możliwości funkcjonowania instalacji w alternatywnych

wariantach funkcjonowania.

1.7.1. Opcja zerowa

Przez pojęcie opcji zerowej należy rozumieć sytuację, w której nie zostaną podjęte żadne

działania inwestycyjne. Oznacza to, że nie zostaną dotrzymane obowiązujące standardy stanu

środowiska w miejscu, gdzie aktualnie prowadzone są działania gospodarcze. W przypadku

odstąpienia od planowanej modernizacji stan środowiska będzie narażony w dużo większym stopniu

na awarie.

Wariant taki będzie miał swój wymiar:

- społeczny i ekonomiczny związany przede wszystkim brakiem możliwości rozwoju i tworzenia

nowych miejsc pracy,

- produkcyjny: związany z brakiem możliwości rozwoju farmy.

W przypadku niepodjęcia żadnych działań inwestycyjnych i organizacyjnych wzrośnie: stopień

degradacji majątku oraz koszty zabezpieczenia i jego obsługi.


13

1.7.2. Określenie wariantu najkorzystniejszego dla środowiska, wraz z uzasadnieniem

Planowana budowa ma na celu spełnienie wszystkich wymogów ochrony środowiska,

bezpieczeństwa oraz komfortu pracy.

Przyjęty do realizacji wariant został wybrany po analizie następujących elementów:

- występowania miejsc podlegających ochronie,

- ochrony walorów krajobrazowo-przyrodniczych i wpływu inwestycji na środowisko,

- wymaganych rozwiązań projektowo-technicznych,

- możliwości wykorzystania istniejącej infrastruktury drogowej i technicznej,

- względów ekonomicznych planowanego przedsięwzięcia,

- powstawania jak najmniejszych emisji do środowiska.

Realizacja projektu pozwoli na osiągnięcie następujących celów o charakterze społecznym,

ekologicznym i ekonomicznym:

- zapewnienie właściwej gospodarki wodno-ściekowej,

- uregulowanie sposobu odprowadzania wód deszczowych,

- zapewnienie właściwej gospodarki odpadami przemysłowymi i komunalnymi,

- budowę urządzeń ochrony środowiska,

- stworzenie warunków do powstawania nowych miejsc pracy,

- wybudowanie wewnętrznego układu komunikacyjnego poprzez budowę dróg.

1.8. Przewidywane ilości wykorzystywanej wody i innych wykorzystywanych surowców,

materiałów, paliw oraz energii

Zasilanie energią elektryczną odbywać się będzie ze stacji transformatorowej.

Napięcie zasilania dla odbiorników siły wynosi 400 V a dla oświetlenia 230 V. Osprzęt

elektryczny musi być w wykonaniu szczelnym. W pomieszczeniach produkcyjnych oraz pomocniczych

przewody prowadzić na drabinkach lub ścianach wykorzystując uchwyty, natomiast w pomieszczeniach

socjalnych pod tynkiem z osprzętem podtynkowym. Do zasilania odbiorników przenośnych

przeznaczone są gniazda wtykowe.

Woda na teren stacji dopływać będzie poprzez przyłącze z sieci wodociągowej wiejskiej.

Ogółem zużycie wody wyniesie około 3000 m3/miesiąc – cele technologiczne, ok. 2 m3

/miesiąc – cele sanitarne oraz woda do celów pożarowych 20 dm3/s .

1.9. Przewidywane wielkości emisji, wynikające z funkcjonowania planowanego

przedsięwzięcia

Praca instalacji powodować będzie emisję do środowisko następujących substancji i energii:


14

Technologia produkcji w aspekcie ochrony środowiska

Projektowane przedsięwzięcie będzie stanowić na obszarze istniejącej farmy bydła mlecznego i

w jego otoczeniu, jeden z wielu czynników wpływających na jakość powietrza. W wyniku jej

funkcjonowania wystąpią zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, tj.: COx, NH3, CH4, H2S,

C2H5SH, CH3CH2OH, N2, NOX, pyły i inne. Będą one powstawać w wyniku:

- procesów fizjologicznych zwierząt,

- procesów związanych z utrzymaniem zwierząt (dowóz i rozładunek pasz, usuwanie, magazynowanie i

zagospodarowanie gnojowicy i obornika)

W produkcji zwierzęcej największe zagrożenia powietrza występują przy nadmiernej

koncentracji zwierząt. W planowanej oborze do chowu krów zastosowany będzie system beściółkowy.

W wyniku wykorzystywania systemu chowu bezściółkowego , rusztowego odchody zwierzęce będą

odprowadzane w formie gnojowicy.

Zwierzęta wydalają niewykorzystany azot z odchodami. Ponad 50% wydalanego azotu znajduje

się w moczu. Amoniak w kale stanowi około 25% zawartego w nim azotu. W moczu prawie 90% azotu

jest w postaci mocznika, który wobec enzymu ureazy szybko hydrolizuje do amoniaku. W

pomieszczeniu inwentarskim następuje emisja do 10% azotu zawartego w odchodach. W trakcie

składowania obornika lub gnojowicy emisja azotu może dochodzić do 50% zawartego w nich azotu.

Hodowla bydła pociąga za sobą uciążliwość z uwagi na emisję zanieczyszczeń gazowych

szczególnie dla najbliższego otoczenia. W powietrzu wentylacyjnym obory może znajdować się szereg

różnych zanieczyszczeń - głównie lotne związki organiczne (LZO) wśród których zidentyfikowano

związki chemiczne z grupy amin, estrów, merkaptanów, fenoli, kwasów organicznych, alkoholi,

ketonów, aldehydów, metanu oraz nieorganiczne: amoniak, siarkowodór, dwutlenek węgla. LZO

pochodzą ze świeżych odchodów zwierzęcych i ich rozkładu, z procesu karmienia i od samych

zwierząt. Substancje te mają właściwości złowonne.

Ze względu na prowadzone prace związane z utrzymaniem zwierząt (dowóz, rozładunek

paszy, usuwanie nieczystości - odchodów zwierząt, utrzymanie czystości w obiekcie itp.) oddziaływanie

przedsięwzięcia zwiększone będzie w porze dziennej.

Największy wpływ na powietrze atmosferyczne wystąpi w najbliższym otoczeniu obory.

Najbardziej uciążliwe będą tu zanieczyszczenia odorowe (amoniak, siarkowodór, merkaptany),

ponieważ ich oddziaływanie zaznaczy się już po przekroczeniu progu zapachowego- stężenia

najczęściej dużo niższego od wartości dopuszczalnej ze względów toksykologicznych normy tych

substancji.

W wyniku procesów fizjologicznych zwierząt przebywających w pomieszczeniu obory

następuje wydzielanie się głównie CO2, NH3, H2S, podwyższenie wilgotności powietrza (oddawanie

pary wodnej przez organizm zwierzęcy, parowanie odchodów ), zwiększenie zapylenia (poruszanie się

zwierząt) i szkodliwych drobnoustrojów. Podwyższona wilgotność w pomieszczeniu pochodzi także od

wilgoci wyparowanej z powierzchni mokrej posadzki, wilgotnych ścian, wilgotnego i ciepłego


15

pożywienia. Wentylowanie pomieszczeń zmniejsza zawilgocenie powietrza oraz ilość szkodliwych

domieszek gazowych, drobnoustrojów, pyłów we wnętrzu budynku, jednocześnie zwiększając ich ilość

szczególnie w najbliższym jego otoczeniu.

W czasie usuwania, magazynowania, transportu i rozładunku gnojowicy wystąpi niska

emisja, niezorganizowana. Nasilenie wydzielania substancji odoroczynnych i toksycznych wystąpi

szczególnie w okresie letnim, ze względu na wyższe temperatury powietrza, zwiększające szybkość

zachodzących reakcji biochemicznych - procesów rozkładu substancji organicznych. Beztlenowy

rozkład ścieków jest powodem powstawania odorów uciążliwych dla otoczenia. Generalnie przyjmuje

się, że zanieczyszczenie środowiska przez jedną krowę równa się zanieczyszczeniu powodowanemu

przez 18 ludzi.

Najbardziej istotnymi ze względów zapachowych i stopnia toksyczności oraz ilości (wśród

substancji powstających w procesie produkcyjnym) będą: NH3 i H2S. Amoniak pochodzi z odchodów

zwierzęcych, a u przeżuwaczy może wydalać się dodatkowo ze żwacza przy skarmianiu pasz

amoniakowanych. Amoniak (NH3) powstaje w wyniku zachodzących przemian biochemicznych: z

aminokwasów, peptydów, amin, zasad purynowych i pirymidynowych, mocznika i innych. Ponadto w

wyniku utleniania się amoniaku mogą powstawać azotyny obecne w skroplinach pary wodnej.

Siarkowodór powstaje głównie w wyniku rozpadu aminokwasów siarkowych - cystyny i cysteiny

(również na skutek procesów życiowych mikroorganizmów).

Poza najbardziej uciążliwymi gazami NH3, H2S, następuje również wydzielanie CH4 powstającego z

rozkładu ścieków, z obornika oraz żwacza bydła.

Literaturowa emisja amoniaku i siarkowodoru zastosowana do oceny stanu jakości powietrza wyniesie:

Źródło Emisja g/na zwierzę

/Siarkowodór Amoniak Siarkowodór Krowa mleczna 3,17 - Inne bydło 1,41 0,012 Trzoda chlewna 0,5 0,040

Funkcjonowanie opiniowanego przedsięwzięcia spowoduje również emisję dwutlenku węgla. W

pomieszczeniu inwentarskim gromadzi się wiele dwutlenku węgla (duża krowa wydala w ciągu

doby do 10 kg CO2). Intensywność oddawania CO2 przez zwierzęta zależy od gatunku, wieku,

użytkowania, karmienia. Za ilość CO2 dopuszczalną w pomieszczeniach dla zwierząt

wysokoprodukcyjnych przyjmuje się 1,5 - 2,5%. Jest to ilość wielokrotnie przewyższająca

ilość CO2 w powietrzu zewnętrznym, która wynosi 0,3%.

CO2 nie stanowi, w przypadku opiniowanego obiektu, jakiejkolwiek uciążliwości dla powietrza, a jego

najwyższe stężenia ograniczają się do bezpośredniego otoczenia obiektu.


16

W wyniku pracy maszyn rolniczych związanej z utrzymaniem obiektu (transport paszy ciągnikami,

transport gnojowicy do nawożenia na pola) powstaje zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego

spalinami: COx, NOx, pyły i inne.

Zapylenie - pochodzi od zadawania paszy objętościowej, czyszczenia, poruszania się zwierząt, ze

ściółki, z rozładunku i przetrząsania paszy na zewnątrz budynku, pracy ciągników, spycharki i innych

maszyn rolniczych. W pomieszczeniach inwentarskich przeważa pył drobny o średnicy 0,1-0,5µm. Jest

to pył respirabilny, szkodliwy ze względu na łatwe przedostawanie się do pęcherzyków płucnych.

Zapylenie powietrza wiąże się z przenoszeniem na cząstkach pyłów drobnoustrojów. W miejscu

przebywania zwierząt mogą występować drobne kropelki aerozoli i przenosić w ten sposób różne

schorzenia drogą aerogenną. W powietrzu na terenie gospodarstwa wiejskiego unosi się wiele

mikroorganizmów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (zarodniki paproci, mchów 10-120µ, bakterie

o wymiarach 0,1-100µ, glony o wielkości 1-1000µ , grzyby 2-100µ).

Pomieszczenia inwentarskie w okresie zimowym, przy nadmiernym zawilgoceniu powietrza, stają się

wielką cieplarką, w której łatwo o przeżywanie mikroflory powietrza i larwalnych form niektórych

pasożytów. Wilgoć zawarta w powietrzu obory ułatwia przenoszenie się na drodze aerogennej

niektórych form drobnoustrojów i powodowania rozprzestrzeniania się chorobotwórczych zarazków w

postaci kropelkowej. W pomieszczeniach dla zwierząt stwierdza się w powietrzu od kilkunastu do stu

kilkudziesięciu tysięcy drobnoustrojów na 1m3.

Na terenie gospodarstwa , gdzie planowana jest budowa obory, jak i w sąsiedztwie, istnieją

pomieszczenia gospodarskie i obiekty inwentarskie. W związku z tym już obecnie powstają

zanieczyszczenia powietrza. Planowane przedsięwzięcie jedynie nieznacznie zwiększy ilość substancji

zanieczyszczających powietrze już powstających w wyniku funkcjonowania obecnych obiektów,

zarówno na terenie rozpatrywanego gospodarstwa jak i sąsiednich.

Technologia hodowli a warunki aerosanitarne

Intensyfikacja i koncentracja chowu zwierząt, na względnie małej powierzchni, może stanowić

źródło zagrożenia lokalnych warunków aerosanitarnych.

W wyniku funkcjonowania praktycznie każdego obiektu hodowlanego występuje mniejsze lub większe

zanieczyszczenie powietrza. Źródłem ciągłej emisji zanieczyszczeń chemicznych, pyłowych,

mikrobiologicznych i odorowych z ferm hodowlanych do powietrza są głównie ich systemy

wentylacyjne i grzewcze (w analizowanych obiektach instalacje grzewcze nie występują).

Zachowanie odpowiedniego klimatu w obiektach hodowlanych, gwarantującego właściwy rozwój i

przyrost masy użytkowej zwierząt wymaga wymiany powietrza rzędu 0.6 - 1 m3 na 1 kg żywej wagi w

ciągu godziny. Jednocześnie, standardowa, grawitacyjna wyrzutnia wentylacyjna o przekroju F =

0.125 m2 i wysokości geometrycznej od poziomu posadzki h = 5.7 m, charakteryzuje się wydatkiem

powietrza ok. 560 m3/godz w okresie zimowym i ok. 830 m3/godz w okresie letnim (średnio dla roku

695 m3/godz), natomiast grawitacyjna wyrzutnia wentylacyjna o przekroju F = 0.237 m2 i wysokości


17

geometrycznej od poziomu posadzki h = 8.5 m, wydatkiem powietrza ok. 900 m3/godz w okresie

zimowym i ok. 1300 m3/godz w okresie letnim (średnio dla roku 1100 m3/godz).

Prawidłowo prowadzonej hodowli bydła towarzyszy w zasadzie wyłącznie niewielka emisja amoniaku.

Występowanie w powietrzu wentylacyjnym innych istotnych ilości zanieczyszczeń, takich jak:

siarkowodór, kwasy organiczne i aminy świadczy o niewłaściwych warunkach sanitarnych i jest

niepożądane z punktu widzenia warunków hodowlanych i wartości użytkowej obsady (hamując

wzrost). Dlatego też, w prawidłowo prowadzonej hodowli, szczególnie systemem bezściółkowym,

zanieczyszczenia te występują w powietrzu wentylacyjnym w niewielkich ilościach, wręcz śladowych, w

niewielkim stopniu oddziaływując na lokalne warunki aerosanitarne.

Według badań G. Weurman - VDI - Berichte 226 (1975) stężenia wybranej grupy zanieczyszczeń

(spośród 18 zanieczyszczeń) w powietrzu wentylacyjnym obiektu inwentarskiego (w przeciętnych

warunkach hodowlanych) mogą wynosić:

Zanieczyszczenie Stężenie [ µµµµg/m3 ]

Próg węchowy Sw [ µµµµg/m3 ]

Amoniak 18000.0 500.0 Siarkowodór 40.0 14.0 Kwas octowy 6700.0 600.0 Kwas propionowy 1100.0 50.0 Kwas masłowy 350.0 10.0 Pył organiczny 10600.0 - W przypadku obór wartości te są znacznie niższe. Mieszanina kwasów organicznych może zawierać w

swoim składzie różne ilości kwasu octowego, propionowego, masłowego, walerianowego,

kapronowego (w różnych odmianach izomerycznych), heptanowego itp. Powyższe związki organiczne

są dość powszechnymi zanieczyszczeniami odorowymi o stosunkowo niskich wartościach stężenia

progowego wyczuwalności węchowej (wartości Sw).

Na podstawie powyższych danych określono szacunkowe wskaźniki emisji zanieczyszczeń,

uwzględniające rodzaj prowadzonej hodowli (obora rusztowa z częścią paszową). Dla analizowanego,

projektowanego obiektu hodowlanego wynoszą one:

Zanieczyszczenie

Wskaźnik emisji zanieczyszczeń w przeliczeniu na sztukę dużą bydła

[ kg/rok ] Amoniak 3.278

Siarkowodór 0.006 kwas octowy 0.229

Kwas propionowy 0.057 kwas masłowy 0.024 Pył organiczny 0.744


18

3.3.2. Odpady

W trakcie prowadzonej hodowli w oborze powstaną odpady niebezpieczne oraz inne niż

niebezpieczne. Przy właściwym ich składowaniu oraz zagospodarowaniu, nie będą negatywnie

oddziaływały na środowisko. Przewidywane rodzaje wytwarzanych odpadów niebezpiecznych:

związane z obsługującym ciągnikiem oleje smarowe, silnikowe i hydrauliczne, akumulatory

ołowiowe, filtry olejowe oraz lampy rtęciowe, w sumarycznej ilości około 20 – 50 kg rocznie.

Przewidywane rodzaje wytwarzanych odpadów innych niż niebezpieczne: opony, padłe i ubite

zwierzęta, opakowania z tworzyw sztucznych i z metalu w sumarycznej ilości około 2000 kg

rocznie.

W trakcie hodowli powstanie również obornik i gnojowica, które składowane będą w szczelnych

zbiornikach.

Gnojowica i obornik zostaną rolniczo wykorzystane. Obornik nie jest odpadem, jest traktowany i

wykorzystywany jako nawóz naturalny. Inwestor planuje wybudowanie biogazowi w pobliżu fermy co

spowoduje , że gnojowica będzie wykorzystana jako substrat do produkcji gazu, a końcowym efekcie

energii elektrycznej.

3.3.3. Hałas

Źródłem emisji hałasu z projektowanej obory będą odgłosy znajdującego się tam bydła. Emisja

hałasu pochodziła będzie również z okresowej pracy silnika zgarniaczy lub ciągnika rolniczego.

Hałas nie będzie powodował uciążliwości dla środowiska. Dopuszczalny poziom emisji hałasu

ograniczy się do granic działki i zdecydowanie nie dopuszczalnych wartości. Zgodnie z

rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 ( z póz. zm.) w sprawie określenia

dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, dopuszczalny poziom hałasu w środowisku dla

terenów zabudowy zagrodowej wynosi:

. LAeq D przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dnia kolejno

po sobie następującym = 55 dB,

. LAeq N przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy = 45 dB.

3.3.4. Zanieczyszczenia płynne

Zaopatrzenie w wodę dla celów hodowlanych realizowane będzie z wodociągu gminnego na podstawie

podpisanej umowy z administratorem sieci . Ścieki socjalno-bytowe wymagające oczyszczenia będą

odprowadzane do sieci kanalizacyjnej gminnej na podstawie umowy z administratorem sieci. W

wyniku działania opadów atmosferycznych powstaną ścieki opadowe, które kierowane będą na tereny

użytkowane rolniczo do rowu melioracyjnego.


19

1.10. Zakładane rozwiązania chroniące środowisko

Projektowana instalacja zostanie wyposażona w rozwiązania technologiczne, które mają na

celu zmniejszyć oddziaływanie na środowisko obiektu oraz zminimalizować ryzyko wystąpienia

zagrożeń o charakterze poważnych awarii. Wdrożone zostaną także takie rozwiązania organizacyjne,

które w sposób znaczący zminimalizują ewentualne negatywne oddziaływania. Z najważniejszych

rozwiązań należy wymienić:

- wykonanie separatorów ścieków deszczowych w sieci kanalizacyjnej,

- wykonanie emitorów o wysokościach gwarantujących zachowanie norm emisji,

- zaplanowanie zużycia paliwa i surowców powodujących emisję na możliwie niskim poziomie,

- wybranie rozwiązań, które powodują powstanie jak najmniejszych ilości odpadów niebezpiecznych,

- magazynowanie odpadów w wydzielonych miejscach, w przystosowanych do tego pojemnikach,

- okresowe usuwanie odpadów przez wyspecjalizowane firmy posiadające stosowne zezwolenia,

- wyposażenie instalacji w systemy przeciwdziałające poważnym awarią.

2. Opis elementów przyrodniczych środowiska, objętych zakresem przewidywanego

oddziaływania planowanego przedsięwzięcia

2.1. POŁOŻENIE GEOGRAFICZNE I ADMINISTRACYJNE

Gmina Mikołajki Pomorskie , powiat sztumski, zgodnie z podziałem J. Kondrackiego (2002), położona

jest w obrębie następujących jednostek geograficznych:

PROWINCJA: Niż Środkowoeuropejski

PODPROWINCJA: Pojezierza Południowobałtyckie (Pojezierze Pomorskie),

MAKROREGION: Pojezierze Iławskie.

Gmina Mikołajki Pomorskie wchodząca w skład powiatu sztumskiego, który położony jest w północnej

części Pojezierza Iławskiego; na zachodzie zbliża się do doliny Dolnej Wisły, a na północy do Żuław

Wiślanych. Cały obszar znajduje się w strefie zasięgu lądolodu fazy pomorskiej i stanowi najmłodszą

krainę polodowcową charakteryzującą się dużym zróżnicowaniem i świeżością form rzeźby terenu.

Najważniejszymi elementami krajobrazu są faliste równiny, wzgórza morenowe – występujące między

Sztumem, Mikołajkami Pomorskimi i Dzierzgoniem - oraz jeziora.

Pod względem administracyjnym gmina Mikołajki Pomorskie ,powiat sztumski położona jest we

południowo-wschodniej części województwa pomorskiego.

Charakterystyka fizjograficzna gminy Mikołajki Pomorskie

Pod względem administracyjnym gmina Mikołajki Pomorskie położona jest w południowej części

powiatu sztumskiego, który z kolei zlokalizowany jest we wschodniej części województwa

pomorskiego. Gmina stanowi 12,5% powierzchni powiatu.

Powierzchnia gminy Mikołajki Pomorskie wynosi 91,75 km2.


20

W skład gminy wchodzi 14 sołectw: Cieszymowo, Dworek, Dąbrówka Pruska, Kołoząb, Krasna Łąka,

Krastudy, Mikołajki Pomorskie, Mirowice, Nowe Minięta, Perklice, Pierzchowice, Sadłuki, Stążki,

Wilczewo.

Największymi miejscowościami w gminie są: Mikołajki Pomorskie, Cieszymowo, Dworek i Krasna Łąka.

Mapa gminy Mikołajki Pomorskie (źródło: www.geoportal.gov.pl)

W użytkowaniu terenu największy odsetek powierzchni zajmują użytki rolne oraz lasy i grunty leśne.

Pozostały obszar zagospodarowany jest pod zabudowania, wody, nieużytki i tereny różne.

Powierzchnia użytków rolnych wynosi 76,9% obszaru gminy. W strukturze użytków rolnych 65,6%

przypada na grunty orne.

Grunty poddane antropopresji stanowią 3,26% powierzchni gminy, w tym nieco ponad 2,7% przypada

na tereny przemysłowe i komunikacyjne.

Ukształtowanie powierzchni, geomorfologia i budowa geologiczna

Gmina Mikołajki Pomorskie położona jest w północnej części Pojezierza Iławskiego, w strefie

maksymalnego zasięgu fazy pomorskiej zlodowaceń północnopolskich, po wewnętrznej stronie

maksymalnego ciągu morenowego Prabuty – Morąg.

Strefa zasięgu lądolodu fazy pomorskiej wyznacza najmłodszą krainę polodowcową o zróżnicowanej

rzeźbie terenu. Na powierzchni występują formy rzeźby pochodzenia lodowcowego,

wodnolodowcowego, rzecznego i eolicznego. Dominującym elementem morfologicznym są skupienia

moren czołowych, na przedpolu których znajdują się rozległe pola sandrowe.


21

Formy pochodzenia lodowcowego tworzą wysoczyznę morenową falistą o wysokościach

bezwzględnych od 30 m n. p. m. do 126 m n. p. m. w części południowej (rejon miejscowości Stążki).

W obrębie wysoczyzny wznoszą się wzgórza morenowe o wysokościach względnych dochodzących do

30–40 m.

Z większych skupień moren czołowych można wymienić pasma wzgórz:

• moreny południowo - mikołajskiej z dominującym wałem moreny gdakowskiej i jej przedłużeniem

wzniesieniami moreny perklickiej,

• moreny północno - mikołajskiej o charakterze izolowanych wzgórz morenowych na terenie

Mikołajek Pomorskich, Balewa, w kierunku Nowych Miniąt,

• moreny krastudzkiej o dużej dynamice rzeźby i stromych stokach.

Formy pochodzenia wodnolodowcowego tworzą równiny utworzone na przedpolu ciągów

morenowych. Największe pole sandrowe rozciąga się w rejonie Mikołajek Pomorskich.

W obrębie powierzchni falistej wysoczyzny morenowej, a także w strefie kontaktowej sandru

i wysoczyzny powstawały ciągi pagórków kemowych, o wysokościach dochodzących do kilkunastu

metrów w okolicach miejscowości Krastudy i Kołoząb.

Charakterystyczna jest także obecność rynien polodowcowych. Jedną z nich wykorzystuje jezioro

Balewskie. Długość jeziora wynosi 5 km, a wysokość względna zboczy wynosi 20–25 m, lokalnie

powyżej 30 m.

Ponadto na całym obszarze występują liczne zagłębienia bezodpływowe, wypełnione przez torfy

i namuły torfiaste.

Niewielkie cieki - w części zachodniej gminy Postolińska Struga, a w części wschodniej Kanał Juranda

(Malborska Młynkówka) - tworzą doliny o kilkumetrowych krawędziach.

Obszar leży w syneklizie perybałtyckiej platformy wschodnioeuropejskiej. Na podstawie badań

sejsmicznych ustalono, że powierzchnia platformy jest lekko podniesiona ku północy, a wyraźnie ku

południowi.

Platforma prekambryjska przykryta jest kompleksem skał paleozoicznych o miąższości około 1400 m i

skał permo - mezozoicznych o miąższości 1900–2220 m oraz skał kenozoicznych o miąższości 290 m.

Osady platformy prekambryjskiej, skały paleozoiczne i permo - mezozoiczne pocięte są uskokami.

Paleozoik reprezentują osady kambru, ordowiku i syluru. Na częściowo zerodowanych osadach syluru

występuje seria permska (cechsztynu). Paleozoik przykryty jest głównie węglanowymi utworami

triasu, jury i kredy oraz paleocenu, eocenu-oligocenu, miocenu.

Trzeciorzęd reprezentowany jest przez osady paleocenu i oligocenu. Osadów eocenu i miocenu nie

wydzielono ze względu na brak dokładniejszych danych. Osady pliocenu nie występują ponieważ

zostały zniszczone przez egzarację lądolodów w okresie plejstocenu. Osady paleocenu wykształcone

są w postaci piasków drobnoziarnistych, jasnoszarych, a ich strop występuje na głębokości 136,8 m.

Osady oligoceńskie, wykształcone w postaci piasków zielonkawych, piaskowców słabo zwięzłych

i piasków zailonych, szarych, nawiercono w Krastudach na głębokości 82,1 – 91,5 m p. p. m.


22

Powierzchnia podczwartorzędowa opada ku wschodowi do wysokości 145 - 110 m p.p.m. W podłożu

czwartorzędu zlegają osady oligocenu, a na wschód i północny – wschód od obszaru gminy, w rejonie

Bukowa i na wschód od Dzierzgonia, osady paleocenu.

W plejstocenie na omawiany obszar kilkakrotnie wkraczał lodowiec zlodowaceń: południowopolskich,

środkowopolskich i północnopolskich. Z fazami zlodowaceń oraz okresami deglacjacji wiązała się

sedymentacja osadów piaszczystych i piaszczysto-żwirowych rzecznych i wodnolodowcowych, mułków

i iłów akumulacji jeziornej i zastoiskowej, a także poziomów glin zwałowych. Miąższość osadów

czwartorzędowych waha się od 85 –250 m.

Osady zlodowaceń południowopolskich zachowały się fragmentarycznie w formie porwaków

w młodszych glinach zlodowaceń środkowopolskich między innymi w rejonie miejscowości Krastudy.

Podobnie występują w tym rejonie morskie osady interglacjału holsztyńskiego. Osady interglacjału

eemskiego stanowią na obszarze gminy (miejscowość Krastudy) przewodni poziom stratygraficzny i

wyraźną granicę między osadami zlodowaceń środkowopolskich i północnopolskich. Miąższość osadów

interglacjału eemskiego wynosi od 61 do 63 m. W spągu są to osady lądowe, następnie rzeczno-

morskie oraz morskie. W czasie zlodowaceń północnopolskich lądolód wkraczał na omawiany obszar

kilkakrotnie pozostawiając osady składające się z czterech poziomów glin zwałowych oraz osadów je

rozdzielających wodnolodowcowych i zastoiskowych. Najstarsze gliny zwałowe stadiału

sandomierskiego i fazy leszczyńskiej (Świecia) stadiału głównego występują w postaci płatów o

zmiennej miąższości, natomiast poziomy glin fazy poznańskiej i pomorskiej występują na obszarze

całego powiatu. Gliny zwałowe najmłodszej fazy (pomorskiej) tworzą powierzchnię wysoczyzny

polodowcowej. Starsze gliny odsłaniają się na południu w skarpie rzeczki Postolińska Struga.

W końcowym okresie epoki lodowcowej powstały liczne zagłębienia bezodpływowe przekształcone

później w jeziora i torfowiska. U schyłku fazy pomorskiej i na początku holocenu nastąpiło formowanie

się dolin rzecznych oraz zachodziły procesy eoliczne, których efektem są nieliczne wydmy.

Warunki klimatyczne

Zgodnie z podziałem rolniczo-klimatycznym Polski według R. Gumińskiego, obszaru gminy leży

w przejściowej strefie klimatycznej, na pograniczu dwóch dzielnic klimatycznych: gdańskiej (Żuławy

Wiślane) i wschodniego skraju dzielnicy bydgoskiej.

Średnia roczna temperatura wynosi tutaj około 7,00C, w lipcu około 17,00C, a w styczniu od – 3,0 do –

1,00C. Średnie sumy opadów rocznych wynoszą około 450 - 650 mm, z przewagą opadu letniego nad

opadem zimowym. Przeważają wiatry z kierunków zachodnich i północno - zachodnich.

Część wschodnia gminy leży obrębie zachodniego skraju zachodniomazurskiej dzielnicy klimatycznej.

Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 6,50C, a średnia amplituda 20,50C. Najzimniejszym

miesiącem jest styczeń ze średnią temperaturą –3,00C, a najcieplejszym lipiec z temperaturami od

17,00 do 17,50 C. Wyższe są tu opady atmosferyczne 650 – 700 mm, dłuższy czas zalegania pokrywy

śnieżnej oraz krótszy okres wegetacji.

Mikołajki Pomorskie są gminą o charakterze rolniczym, mieszkaniowym i w niskim stopniu usługowym.


23

Gmina Mikołajki Pomorskie ma charakter typowo rolniczy, przemysł jest tu stosunkowo słabo

rozwinięty. Na terenie gminy funkcjonuje 200 podmiotów gospodarczych, z czego 17 dział w sektorze

publicznym, a 183 – w sektorze prywatnym. Przeważają osoby fizyczne prowadzące działalność

gospodarczą (152 podmioty, co stanowi 76%). Są to przede wszystkim małe zakłady usługowe,

rzemieślnicze i handlowe. Największą grupę reprezentowała branża handlu i napraw, następne

w kolejności były branże obsługi nieruchomości firm i nauki oraz przetwórstwa przemysłowego.

Rolnictwo jest dominującą formą działalności gospodarczej na obszarze gminy (jednak tylko nieliczne

gospodarstwa rolne uzyskują dochody wyłącznie z produkcji rolnej). Gospodarstwa rolne i podmioty

działające w otoczeniu rolnictwa stanowią potencjał gospodarczo – ekonomiczny omawianego

obszaru. Dogodne warunki dla rozwoju gospodarki rolnej na obszarze gminy stwarzają gleby średnich

i wysokich klas bonitacyjnych (klasa III i IV) oraz struktura przyrodnicza przestrzeni rolnej – liczne

oczka wodne, tereny podmokłe, zadrzewienia śródpolne, rozczłonkowane kompleksy leśne oraz doliny

rzek i strumieni. W 100 punktowej skali IUNG wskaźnik jakości rolniczej przestrzeni produkcyjnej dla

gminy wynosi 71,7.

Na terenie gminy funkcjonuje 378 indywidualnych gospodarstw rolnych o średniej powierzchni

14,6 ha.

Głównymi cechami potencjału agroekologicznego są:

• przewaga gleb brunatnych,

• występowanie czarnych ziemi, gleb bielicowych i – w obniżeniach terenu – gleb torfowych oraz

mułowo – torfowych, murszowych, bagiennych i miejscami aluwialnych,

• przewaga gleb kompleksu pszennego dobrego (około 35,5% gruntów ornych).

• dość duży udział gleb najsłabszych – ponad 17,5% gruntów ornych i około 14% użytków

zielonych

W ogólnej powierzchni gruntów ornych zdecydowaną większość zajmują zasiewy. Najpowszechniej

uprawianymi zbożami w gminie są pszenica i jęczmień, natomiast wśród pozostałych roślin dominują

rzepak i rzepik.

W strukturze chowu zwierząt gospodarskich dominuje trzoda chlewna. Jej hodowla w gminie odbywa

się na znacznie większą skalę niż hodowla bydła.

Zaopatrzenie w wodę

Gmina Mikołajki Pomorskie zaopatrywana jest w wodę z ujęć wód podziemnych piętra

czwartorzędowego. Na terenie gminy funkcjonują ujęcia komunalne bazujące na dwóch studniach

wierconych, przeważają ujęcia jednootworowe. Ujęcia komunalne zaopatrują w wodę około 85%

populacji gminy, a ujęcia indywidualne – około 15%.


24

Długość czynnej sieci wodociągowej w gminie wynosi 31,1 km, a jej stan ocenia się jako dobry.

Funkcjonuje 423 połączenia do budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Ocenia się, że stopień

zwodociągowania wynosi 85% (2084 osób). Mieszkańcy miejscowości nie wyposażonych w sieć

zaopatrują się w wodę ze studni kopanych lub wierconych.

W roku 2009 zużycie wody dostarczanej poprzez sieć wodociągową wynosiło 88,755 tys.m3.

Na terenie gminy funkcjonują ujęcie wody w Cieszymowie. Woda jest uzdatniana poprzez odżelazianie

i odmanganianie.

Ogólną charakterystykę czynnych ujęć wód podziemnych na terenie gminy przedstawia poniższa

tabela.

Charakterystyka ujęcia wód podziemnych na w Cieszymowie gmina Mikołajki Pomorskie

Ujęcie Ujęty poziom

wodon.

Zasoby zatwierdzone

Miejscowość Ilość studni Q e

[m3/h]

S e

[m]

Cieszymowo 2 Q 60,0 10,0

Zużycie wody w przeliczeniu na jednego mieszkańca wynosi ok. 17,4 m3 rocznie.

Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków

Na terenie wsi Cieszymowo funkcjonuje oczyszczalnia ścieków komunalnych.

• mechaniczno – biologiczna oczyszczalnia ścieków w Cieszymowie o przepustowości maksymalnej

istniejących urządzeń do oczyszczania ścieków (według dokumentacji projektowej) 90 m3/d. W

rzeczywistości jej obciążenie jest znacznie mniejsze, zgodnie z pozwoleniem wodno-prawnym

maksymalna średniodobowa ilość odprowadzanych ścieków to 27 m3/d. Odbiornik ścieków:

Wilczyński Rów.

Sieć kanalizacyjna na terenie gminy ma 24 km długości (w roku 2002 – tylko 13,1 km). Funkcjonowało

308 połączeń sieci do budynków. Z sieci kanalizacyjnej korzystało pod koniec 2009 r. 2592

mieszkańców (około 68%).

Zabytki kultury

Istniejące na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie zabytki kultury materialnej są tworem wielu wieków

barwnej historii. Niestety wiele z nich nie zachowało się do czasów dzisiejszych ulegając zniszczeniu

przede wszystkim podczas działań wojennych. Te zaś, które przetrwały, są znaczącym potencjałem

kulturowym.

Poniżej zestawiono obiekty dziedzictwa kulturowego znajdujące się na obszarze gminy i wpisane do

rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.


25

Wykaz chronionych obiektów dziedzictwa kulturowego z obszaru gminy Mikołajki

Pomorskie wpisanych do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków

Miejscowość Obiekt Nr rejestru

Gmina Mikołajki Pomorskie

Cieszymowo 1 Zespół dworsko-parkowy; park zapewne z XVII w., pałac, folwark

dawna uprzężalnia XVIII w.

37/78 z

22.06.1978

Cieszymowo Zespół dworsko-parkowy; dwór z XVIII w., przebudowany w XIX i

XX w.

391/94 z

09.09.1994

Cieszymowo

II Park podworski XIX w.

29/78 z

26.05.1978

Cieszymowo Spichlerz – konstrukcji szachulcowej, zbudowany w 1797 r. –

obecnie kaplica z XVIII w.

210/91 z

30.12.1991

Cieszymowo Budynek gospodarczy przy dworze 243 z 13.08.1962

Niewątpliwą atrakcją turystyczną są także zachowane na obszarze gminy zabytki, w tym zespoły

pałacowo – parkowe położone między innymi w Cieszymowie i Krasnej Łące.

Przyroda i krajobraz

Na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie występują różne typy ekosystemów odmiennych pod

względem przyrodniczym i krajobrazowym. Są to zarówno ekosystemy naturalne jak i półnaturalne,

przy czym do najważniejszych należałoby zaliczyć:

• zwarte kompleksy leśne,

• roślinność siedlisk łąkowych, w tym zespoły roślinności łąk wilgotnych,

• trawiastą roślinność pastwisk,

• siedliska drzewiaste i krzewiaste wzdłuż cieków wodnych,

• zbliżone do naturalnych siedliska roślinności przywodnej i bagiennej,

• alejowe nasadzenia przydrożne i kępy zieleni śródpolnej,

• zespoły komponowanej roślinności wysokiej parków i cmentarzy,

• zespoły roślinne w obrębie zabudowy i na obrzeżach terenów rolnych oraz w strefach

przydrożnych,

• kępowe formacje drzewiaste i krzewiaste towarzyszące zabudowie lub stanowiące skupienia

śródpolne,

• zespoły roślinności okrajkowej, w których dominuje tarnina, głóg i dzika róża,

• rośliny kultur rolniczych z charakterystycznym składem gatunkowym.

Zbiorowiska roślinności przybrzeżnej (szuwarowiskowe) występują przy brzegach eutroficznych

zbiorników wodnych. Dominują wśród nich trzciny, oczeret jeziorny oraz rośliny wodne. Zbiorowiska


26

roślin wodnych wykazują zróżnicowanie w zależności od typu zbiornika wodnego. W wodach

eutroficznych występują zespoły ramienicy, wywłócznika kłosowego, grążela żółtego, żabiścieku

pływającego i osoki aloesowatej. W wodach dystroficznych występują zespoły ramienicy i osoki

aleosowatej. Najbardziej rozpowszechniony jest zespół rogatka sztywnego, tworzącego wraz

z rdestnicą pływającą, wywłócznikiem kłosowym, oraz ramienicami rozległe podwodne łąki. W płytkich

zbiorowiskach dystroficznych występuje moczarka kanadyjska.

Jednym z najcenniejszych zespołów wśród zbiorowisk nieleśnych są zbiorowiska łąkowe z zespołem

łąk okresowo mokrych. Runo tworzy w nich głównie trzęślica modra, turzyca prosowata, kostrzewa

czerwona, wiechlina łąkowa, zachylnik błotny, tarczyca pospolita, tojeść pospolita, krwawnica

pospolita, siedmiopalecznik błotny, goździk pyszny oraz goryczka wąskolistna i kosaciec syberyjski.

Prócz wyżej wymienionych, na terenie gminy występują również zbiorowiska antropogeniczne.

Zbiorowiska synantropijne są reprezentowane głównie przez zespoły chwastów towarzyszące

uprawom rolnym, nitrofilne zbiorowiska bylin i pnączy na siedliskach ruderalnych i brzegach

zbiorników wodnych oraz zespoły terofitów letnich zajmujące wysychające latem brzegi zbiorników

wodnych.

Przyroda gminy Mikołajki Pomorskie należy do stosunkowo mało przekształconych i zdegradowanych.

Do atrakcyjnych przyrodniczo i krajobrazowo terenów o randze regionalnej występujących na

terenie gminy Mikołajki Pomorskie należą:

• Obszar chronionego krajobrazu Jeziora Dzierzgoń,

• Kanał Juranda (Malborska Młynówka) wypływający z Jeziora Balewskiego,

• pomniki przyrody w Krasnej Łące i Pierzchowicach,

• kompleksy leśne przy Mikołajkach Pomorskich, Balewie i Wilczewie.

Na terenie gminy występują obszary obiekty wchodzące w skład Ekologicznego Systemu Obszarów

Chronionych. Do obszarów chronionych zalicza się:

• Obszar Chronionego Krajobrazu Jeziora Dzierzgoń, położony we wschodniej część gminy, na jej

terenie zajmuje powierzchnię 1 878,0 ha wraz z większą częścią Strefy Rynny Balewskiej.

Całkowita powierzchnia Obszaru wynosi 5 630 ha. W obrębie gminy Mikołajki Pomorskie obszar

obejmuje rejon Jeziora Balewskiego. Jest to jezioro przepływowe, rynnowe, o wyjątkowo czystych

i obfitujących w ryby wodach. Jego powierzchnia wynosi 119,5 ha, a głębokość dochodzi do 11 m.

Obszar utworzono w dniu 26.04. 1985 r. uchwałą WRN w Elblągu nr VI/51/85 dla ochrony

walorów krajobrazowych. Elementami krajobrazotwórczymi tego obszaru są niecki jezior

rynnowych: Dzierzgoń i Balewskie wraz z terenami przyjeziornymi oraz dwa kompleksy leśne: las

mieszany świeży, miejscami las wilgotny i ols.


27

W Polsce podstawą prawną dla wyznaczania obszarów chronionego krajobrazu jest Ustawa o ochronie

przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku. Wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje

w drodze rozporządzenia wojewody w uzgodnieniu z właściwą miejscowo radą gminy. Obszary

chronionego krajobrazu są jak wspomniano wyżej słabą formą ochrony przyrody, o niewielkich

rygorach ochronności. Obszary chronionego krajobrazu są przeznaczone głównie na rekreację,

a działalność gospodarcza podlega tylko niewielkim ograniczeniom (zakaz budowania zakładów

przemysłowych i obiektów uciążliwych dla środowiska, niszczenia środowiska naturalnego).

Ochroną prawną na terenie gminy objęte są parki zabytkowe.

W Cieszymowie znajduje się zespół dworsko-parkowy z XIX w. wraz z wodami otwartymi. W skład

tego zespołu wchodzą także dwór z XIX w., spichlerz a obecnie kaplica z XVIII w. oraz budynki

gospodarskie. W tej samej miejscowości znajduje się także drugi park podworski z XIX w. Park

w Stążkach tworzy także zespół z dworem z XIX w. Łączy ich grodzisko staropruskie i fundamenty

dawnego dworu z XVII w. Dwór w typie willi włoskiej z parkiem w Nowych Miniętach z XIX w. tworzy

folwark złożony z budynków ustawionych w podkowę. Wilczewo łączy w sobie kompozycję układu

osiowego z krajobrazowym parkiem w południowej części, stawem od zachodu a czworaków po

wschodniej stronie drogi usytuowanej po obu stronach uliczki biegnącej na wschód. Elementem

centralnym parku jest pałac z oficyną.

Wysokie walory przyrodnicze części przestrzeni gminy są przesłanką zasadności rozbudowy systemu

obszarów chronionych. Obszary i obiekty przewidziane do ochrony ze względu na wartości

przyrodnicze:

Do gatunków roślin objętych ochroną całkowitą występujących na terenie gminy Mikołajki

Pomorskie należą: wawrzynek wilcze łyko, bagno zwyczajne.

Teren gminy jest również bardzo bogaty pod względem fauny. Wiele gatunków ptaków zakłada swoje

lęgowiska na terenie gminy. Na szczególną uwagę zasługują: bocian czarny, orzeł, żurawie, czapla

purpurowa.

Na obszarze gminy istnieje wiele zbiorników wodnych mających podstawowe znaczenie dla

rozmnażania płazów. Do chronionych gatunków płazów występujących na obszarze gminy należą:

kumak nizinny, ropucha zielona, rzekotka drzewna, ropucha szara, traszka grzebieniasta.

Wody powierzchniowe

Gmina Mikołajki Pomorskie położona jest w prawym dorzeczu dolnego biegu Wisły. Przez obszar

gminy przebiega dział wodny I rzędu oddzielający zlewnie rzeki Wisły i rzeki Elbląg. Zdecydowana

większość terenu gminy leży w zlewni Wisły. Osią hydrologiczną jest powiązany ze sobą system

Jeziora Balewskiego i Kanału Juranda.


28

Głównym ciekiem w gminie Mikołajki Pomorskie jest Kanał Juranda (zwany też Malborską Strugą),

który wypływa z jeziora Balewskiego, biegnie w kierunku Starego Targu, następnie wzdłuż wschodniej

granicy gminy Sztum, przepływa przez jezioro Dąbrówka i wpada do rzeki Nogat w rejonie Malborka.

Całkowita długość cieku wynosi 29,3 km. Kanał ma ok. 600 lat, dostarczał wodę do zamku w

Malborku.

Na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie występują ponadto

• jezioro typu rynnowego – Balewskie, o powierzchni około 108 ha, długości 3400 m, szerokości 530

m, głębokości maksymalnej 11 m, a głębokości średniej 5,9 m. Jezioro stanowi dużą atrakcję

turystyczną i ważny korytarz ekologiczny o znaczeniu ponadlokalnym,

• niewielki, północny fragment jeziora Dzierzgoń.

W latach 2007-2009 WIOŚ nie prowadził badań wód powierzchniowych na terenie gminy Mikołajki

Pomorskie ani powiatu sztumskiego.

Ogniska zanieczyszczeń wód powierzchniowych

Potencjalnymi ogniskami zanieczyszczeń wód powierzchniowych na terenie gminy są:

• ścieki bytowe i gospodarcze odprowadzane do gruntu,

• przecieki z kanalizacji,

• spływy obszarowe z terenów rolniczych,

• źródła liniowe (drogi i kolej) oraz związane z terenami komunikacyjnymi i terenami obsługi

komunikacji substancje ropopochodne,

• punkty dystrybucji paliw płynnych,

• „dzikie” wysypiska zlokalizowane w pobliżu lub bezpośrednio do cieków i zbiorników wodnych.

Jednym z ważniejszych zagrożeń dla jakości wód powierzchniowych na obszarze gminy jest znaczna

zawartość substancji biogennych, które prowadzą do eutrofizacji zbiorników. Azotany i fosforany

pochodzą głównie z terenów rolniczych, ale ich źródłem są również te gospodarstwa domowe, które

mają nieszczelne szamba.

Wody podziemne

Gmina Mikołajki Pomorskie zaopatrywana jest w wodę z piętra czwartorzędowego.

Miąższość osadów czwartorzędowych wynosi od 85 do 250 m. Na obszarze gminy wody podziemne

występują w piaskach i żwirach międzymorenowych. Zwierciadło ma przeważnie charakter napięty.

Miąższość warstw wodonośnych jest zróżnicowana, podobnie jak ich rozprzestrzenienie, zasobność

i wydajność. Obszar, gdzie otwory studzienne charakteryzują się największymi wydajnościami (70 -

120 m3/h) znajduje się we wschodniej części gminy.

Na czwartorzędowe piętro wodonośne składają się 2 warstwy:


29

• górna - plejstoceńska warstwa wodonośna występuje w serii piasków wodnolodowcowych

młodszych zlodowaceń północnopolskich, w obrębie ciągłego kompleksu piaszczysto-gliniastego.

Utwory te zalegając na rzędnych od 40 do 60 m n. p. m. składają się z piasków drobno-

i średnioziarnistych, miejscami pylastych. Warstwa wodonośna występuje na głębokości od kilku

do 30 m. Serię tą, ze względu na łatwość udostępniania i korzystne parametry hydrologiczne,

uznano za główną warstwę na obszarze gminy. Warstwa wodonośna jest zasilana bezpośrednio

przez opady,

• dolna - plejstoceńska warstwa wodonośna występuje w utworach piaszczystych starszych

zlodowaceń, a głównie w osadach interglacjału eemskiego. Zasilanie warstwy odbywa się drogą

pośrednią przez wyżej zalegające osady. Zwierciadło wody układa się na obszarze gminy na

rzędnych około 50 m n. p. m. i ma charakter napięty. Miąższość warstwy wodonośnej waha się

przeważnie w granicach do 5 do 20 m (średnio 12 m).

Obie wymienione warstwy wodonośne w obrębie dolin i rynien łączą się tworząc jeden poziom

wodonośny.

W południowo - wschodniej części gminy występuje fragment głównego zbiornika wód podziemnych

(GZWP nr 210), iławskiego. Jest to zbiornik czwartorzędowy, o średniej głębokości ujęć od 5 do 30 m

p.p.t. i szacunkowych zasobach dyspozycyjnych 180 tys. m3/d. Na obszarze zbiornika dominują wody

klasy Ic, o zmiennej zawartości żelaza, miejscami nawet do 5 mg/dm3. Dla zbiornika w roku 1966,

w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym w Gdańsku wykonano dokumentację hydrogeologiczną

(decyzja MOŚZNiL nr GK-kdh/BJ/489-6031/98 z dnia 28.06.1998 r.).

W latach 2007-2009 nie prowadzono badań jakości wód podziemnych. Woda badana była w ujęciach

wód pitnych i zachowywała wymagane standardy jakości.

W ubiegłych latach na terenie gminy Mikołajki Pomorskie był zlokalizowany jeden punkt

monitoringowy jakości wód podziemnych w Mikołajkach Pomorskich (wg MONBADA 654). Ostatnie

badania wykonano w 2002 r. Na terenie gminy w rejonie wsi Mikołajki Pomorskie wody podziemne

zaliczono do klasy I b – dobrej jakości. Jednak jakość tych wód nie jest trwała. W trakcie eksploatacji

następuje pogorszenie się jakości wód. Do III klasy jakości tj. wód o złej jakości, wymagających

skomplikowanego uzdatniania, zaliczono wody występujące na północny - zachód od wsi Cieszymowo,

ze względu na wysoką zawartość amoniaku.

Zasadniczo wody piętra czwartorzędowego charakteryzują się wysoką barwą (10–35 mgPt/dm3),

odczynem słabo zasadowym, mineralizacja ogólną od 268 do 397 mg/dm3. Twardość ogólna zamyka

się w granicach 4,5–7,5 mval/dm3 (woda średnio twarda i twarda), a zawartość siarczanów i chlorków

jest nieznaczna. Ujmowane wody podziemne charakteryzują się zróżnicowanymi zawartościami żelaza.

Zagrożenia wód podziemnych

Czwartorzędowe warstwy wodonośne są w większości dobrze izolowane od powierzchni,

co minimalizuje stopień zagrożenia. Obszar o wysokim stopniu zagrożenia użytkowego poziomu


30

wodonośnego występuje w południowej i centralnej części gminy, co wiąże się z brakiem izolacji

w tym rejonie. Niebezpieczeństwo zanieczyszczenia wód podziemnych stwarzają:

• nieszczelne urządzenia kanalizacyjne,

• zrzuty nieoczyszczonych ścieków,

• „dzikie” wysypiska śmieci,

• infiltracja zanieczyszczeń z powierzchni w tym nawozów i środków ochrony roślin,

• infiltracja zanieczyszczonych wód powierzchniowych.

Zagrożenia jakości wód podziemnych w gminie wiążą się przede wszystkim z antropopresją.

Niewłaściwe prowadzenie działalności gospodarczo – bytowej wydaje się być jedynym czynnikiem

realnie zagrażającym czystości wód.

Osobnym problemem wpływających na środowisko wodne i biotyczne są melioracje. Osuszanie

terenów wywołuje niekorzystne skutki w środowisku przyrodniczym, między innymi powoduje

obniżenie poziomu wód gruntowych, w wyniku czego wysychają studnie, przyspiesza również spływ

wód, zmniejszając retencję. Mokradła są naturalnym magazynem wody - wiosną przyjmują jej

nadmiar i umożliwiają przesączanie w głąb gleby oraz odnawianie zasobów wód gruntowych.

Są ponadto miejscem życia wielu gatunków roślin i zwierząt. Łąki jednokośne są bogatsze w gatunki

od łąk dwukośnych. Na łąkach jednokośnych gniazduje wiele gatunków ptaków, które wprowadzają

potomstwo przed koszeniem, wiele rzadkich roślin zakwita i wydaje nasiona. Na dwukośnych łąkach

pierwszy pokos jest wcześniej w trakcie koszenia gniazda ptaków są niszczone a rośliny ścinane przed

wydaniem nasion.

Dane dotyczące melioracji na terenie gminy Mikołajki Pomorskie są następujące:

Zestawienie danych dotyczących melioracji na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie

Długość kanałów melioracyjnych około 20 km

W tym: cieki naturalne 13,9 km

Powierzchnia drenowanych użytków rolnych 3646,9 ha

Stacje pomp odwadniających brak


31

Ochrona wód

Cele związane z ochroną wód są realizowane przez opracowanie dla każdego wydzielonego w Polsce

obszaru dorzecza planu gospodarowania wodami oraz programu wodno-środowiskowego kraju.

Dokumenty te, zgodnie z ustawą - Prawo wodne, zatwierdzane są przez Radę Ministrów.

Podstawowym działaniem jest likwidacja wszystkich źródeł zanieczyszczenia wód powierzchniowych i

podziemnych – punktowych, obszarowych i liniowych. Głównym czynnikiem zagrażającym czystości

wód jest nieuporządkowana gospodarka ściekowa stąd też priorytetowym działaniem będą inwestycje

z tego zakresu oraz porządkujące użytkowanie wody. Na terenie gminy będą kontynuowane

następujące działania:

• budowa kanalizacji sanitarnej,

• budowa oczyszczalni przydomowych,

• wyposażenie jak największej liczby gospodarstw rolnych w zbiorniki na gnojowicę i płyty

obornikowe.

Zakłada się, że docelowo wszystkie ścieki wytwarzane w gminie będą oczyszczane.

Dla posesji rozproszonych i dalej położonych alternatywą może być budowa przydomowych

oczyszczalni ścieków. Budowa takich oczyszczalni wymaga jednak odpowiednich warunków gruntowo-

wodnych i musi być poprzedzona badaniami geotechnicznymi gruntu. W pozostałych gospodarstwach

rozwiązaniem będzie gromadzenie ścieków w szczelnych zbiornikach bezodpływowych i wywożenie ich

do oczyszczalni ścieków do punktu zlewnego.

W celu kontroli częstotliwości opróżniania zbiorników bezodpływowych, a w przypadku przydomowych

oczyszczalni ścieków częstotliwości i sposobu usuwania komunalnych osadów ściekowych gmina

zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji tych urządzeń. Aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie

gospodarki ściekami należy na bieżąco kontrolować stan techniczny szamb (ich szczelność) oraz

egzekwować umowy na opróżnianie szamb.

W celu poprawy jakości wód powierzchniowych konieczna będzie likwidacja niekontrolowanych

zrzutów ścieków bytowych do cieków wodnych. W tym celu należy wykonać szczegółową

inwentaryzację punktów zrzutu ścieków.

Osobnym zagadnieniem jest budowa w gospodarstwach rolnych instalacji do bezpiecznego

przechowywania nawozów naturalnych, tj. zbiorników na gnojowicę i gnojówkę oraz płyt

obornikowych. Powyższą kwestię reguluje obecnie nowa ustawa o nawozach i nawożeniu, uchwalona

przez Sejm RP w dniu 10 lipca 2007 r. (Dz. U. 2007 r. nr 147, poz. 1033). Wymagania w odniesieniu

do magazynowania nawozów naturalnych przedstawiają się następująco:

• gnojówkę i gnojowicę przechowuje się wyłącznie w szczelnych zbiornikach o pojemności

umożliwiającej gromadzenie co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu. Zbiorniki te


32

powinny być zbiornikami zamkniętymi wybudowanymi zgodnie z wymaganiami Prawa

budowlanego w zakresie dotyczącym warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać

budowle rolnicze i ich usytuowanie - zbiorniki te wybudować będzie musiał każdy producent rolny

prowadzący produkcję zwierzęcą niezależnie od jej wielkości, który zamierza magazynować nawóz

naturalny (art. 25 ust. 1 ustawy o nawozach i nawożeniu),

• płytę obornikową mają obowiązek wybudować tylko producenci rolni prowadzący:

- chów lub hodowlę drobiu powyżej 40.000 stanowisk,

- chów lub hodowlę świń powyżej 2.000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg,

- chów lub hodowlę 750 stanowisk dla macior (art. 25 ust. 2 w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy o nawozach

i nawożeniu).

Obowiązek wybudowania płyty będą mieli tylko wymienieni powyżej rolnicy, którzy prowadzą

produkcję określoną w art. 18 ust. 1 ustawy o nawożeniu. Pozostali producenci rolni mogą wybudować

płytę obornikową, ale nie mają takiego obowiązku. Dlatego też nie będą mieli w ogóle obowiązku

budowy płyty obornikowej producenci bydła mlecznego i opasowego. Przedstawiona powyżej nowa

ustawa zasadniczo zmienia obowiązki rolników w zakresie magazynowania nawozów naturalnych.

Nowa ustawa weszła w życie w dniu 14 listopada 2007 r. Jednakże wymagania w zakresie budowy

zbiorników na gnojówkę i gnojowicę wchodzą później. Wymóg budowy zbiorników na gnojówkę lub

gnojowicę rolnicy, których to dotyczy, muszą spełnić do dnia 1 stycznia 2011 r. Z kolei wymóg

wybudowania płyty obornikowej rolnicy, których to dotyczy musieli spełnić do dnia 1 stycznia 2009 r.

(art. 53 ustawy o nawożeniu). Do powyżej wskazanych dat po wejściu w życie nowej ustawy nie mają

ustawowego obowiązku budowania urządzeń do magazynowania nawozów wszyscy producenci rolni.

Nowa ustawa o nawozach i nawożeniu z dniem 14 listopada 2007 r. uchyla w całości poprzednią

ustawę (art. 52 ustawy o nawozach i nawożeniu).

Zagadnienia związane z zanieczyszczeniami pochodzenia rolniczego są przedmiotem dyrektywy Rady

91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 roku dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniem

powodowanym przez azotany pochodzące ze źródeł rolniczych. Dyrektywa ta zwana Dyrektywą

Azotanową reguluje działania ograniczające zanieczyszczenia wody spowodowane przez azotany

pochodzące ze źródeł rolniczych. Instrumenty służące takiej ochronie są dwa: programy ochrony dla

wód zagrożonych azotem oraz szkolenia dla rolników upowszechniające zbiór zasad dobrej praktyki

rolniczej.

Ograniczenie spływu azotu z pól do wód podziemnych i powierzchniowych można osiągnąć poprzez

racjonalne dozowanie i limitowanie środków plonotwórczych na użytkach rolnych. Odpowiednie

przechowywanie nawozów naturalnych chroni przed niekontrolowanym przedostawaniem się

niebezpiecznych substancji do wód.

Kolejnym dokumentem, który będzie stosowany w ochronie wód jest Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej.

Jest to jest praktyczny poradnik przeznaczony dla rolników, jednostek wykonujących usługi na rzecz

rolnictwa i innych osób zaangażowanych w działania rolnicze. Kodeks dotyczy głównych działań


33

rolniczych mogących spowodować zanieczyszczenie wód. Opisuje praktyki gospodarowania, których

stosowanie może ograniczyć ryzyko wystąpienia zanieczyszczenia azotanami. Od rolników

posiadających gospodarstwa na obszarach szczególnie narażonych wymaga się stosowania

obowiązkowych środków określonych w rolniczym Programie działań. Program działań jest z reguły

opracowywany w oparciu o elementy Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej. Inne części Kodeksu mogą

być stosowane przez rolników dobrowolnie.

Na terenach zurbanizowanych należy dążyć do uporządkowania gospodarki wodami opadowymi,

w szczególności wspierać działania zmierzające do likwidacji dopływów powierzchniowych

zanieczyszczeń do wód z dróg (szczególnie w okresie zimy i jesieni, gdy używa się środków

chemicznych do likwidacji śliskości pośniegowej).

Ograniczenie zanieczyszczeń powinno się odbywać również poprzez utrzymanie czystości w zlewni,

sprzątanie jej, ale też nakładanie powszechnych kar za zanieczyszczenia np. jezdni.

Wzdłuż ulic sadzona będzie zieleń, która nie dopuści do wymywania gruntu z niezagospodarowanych

terenów.

Separatory zanieczyszczeń są niezbędne na stacjach benzynowych, myjniach, przy warsztatach

samochodowych i wszędzie tam, gdzie mogą wystąpić spływy deszczu z olejami napędowymi

i benzyną.

Konieczna jest sukcesywna eliminacja zanieczyszczeń brzegów zbiorników i cieków odpadami

zdeponowanymi na tzw. „dzikich wysypiskach”.

Wody powierzchniowe podlegają ochronie i włączone zostają w lokalny system powiązań

przyrodniczych. Wprowadzić należy zakaz grodzeń w pasach minimum 1,5 m wzdłuż linii brzegowych

oraz zapewnienie pasa technicznego o szerokości nie mniejszej niż 3 m dla kanałów i rowów

melioracyjnych. Dla terenów sąsiadujących z ciekami wodnymi realizacja jakiejkolwiek zabudowy jest

możliwa w odległości nie mniejszej niż 10 m od brzegu rowu.

Ochrona powierzchni ziemi

Przekształcenia związane z powierzchnią ziemi obejmują przede wszystkim gleby, a także wydobycie

surowców naturalnych, omówione w osobnym rozdziale.

Na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie przeważają gleby brunatne (wyługowane, kwaśne, właściwe),

wykształcone z glin i piasków gliniastych, występują także czarne ziemie, gleby bielicowe

(pseudobielicowe), a w obniżeniach terenu gleby z grupy hydrogenicznych (torfowe, mułowo –

torfowe, murszowe, bagienne) oraz miejscami gleby aluwialne.

Wskaźnik bonitacji rzeźby dla rolnictwa gminy wynosi 6 w dziesięciopunktowej skali IUNG i wiąże się z

:

• znacznym udziałem gleb ciężkich i bardzo ciężkich do uprawy – 9%,

• zakwaszeniem gleb – ponad 67% gleb wymaga systematycznego wapnowania,

• wyraźną przewagą gleb średnich wśród gruntów ornych (III b i IV a) – około 60% powierzchni.


34

Nie prowadzono kompleksowych badań geochemicznych gleb na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie,

natomiast w trakcie realizacji „Atlasu geochemicznego Polski 1:2 500 000”(Lis, Pasieczna 1995) przez

Państwowy Instytut Geologiczny, wykonano analizy chemiczne 22 próbek gleb z obszaru powiatu

sztumskiego (pobierano także próbki z obszaru gminy).

Dla oceny zanieczyszczenia gleb zastosowano wartości dopuszczalne stężeń określone w Załączniku do

Rozporządzenia Ministra Środowiska dnia 9 września 2002 r. w sprawie standardów gleby oraz

standardów jakości ziemi (Dz. U. Nr 165 z dnia 4 października 2002 r., poz 1359).

Klasyfikacja próbek gleb z terenu powiatu sztumskiego w oparciu o w/w Rozporządzenie wykazała, że

oznaczone ilości metali we wszystkich próbkach są niższe od dopuszczalnych wartości stężeń dla grupy

A. Przy sumarycznej klasyfikacji stosuje się zasadę zaliczenia gleby do danej grupy, gdy zawartość

przynajmniej jednego pierwiastka przewyższa górną granicę wartości dopuszczalnej w grupie.

Sumaryczna klasyfikacja wskazuje, że 100% badanych gleb z obszaru powiatu Sztum należy do grupy

A (standard obszaru poddanego ochronie). Przeciętna zawartość oznaczonych pierwiastków w glebach

powierzchniowych powiatu sztumskiego jest bardzo zbliżona do ich przeciętnej zawartości w glebach z

obszarów niezabudowanych Polski.

Zdecydowana większość gleb obszaru powiatu wykazuje odczyn kwaśny (<6,7) lub obojętny (6,7-7,4).

Gleby o odczynie kwaśnym (typowym dla większości gleb warstwy powierzchniowej z obszaru Polski)

występują przede wszystkim w południowej części obszaru powiatu.

Ochrona gleb będzie również uwzględniała racjonalne zużycie nawozów sztucznych i środków ochrony

roślin, preferowanie nawozów naturalnych, np. obornika, kompostu. Kierunkiem korzystnym będzie

zmiana metody produkcji gospodarstw w kierunku rolnictwa ekologicznego. Stosowane będą Zasady

Kodeksu Dobrych Praktyk Rolniczych, integrowana produkcja i obowiązek atestacji sprzętu ochrony

roślin oraz kontrola stosowanych nawozów i środków ochrony roślin.

Dla utrzymania optymalnych stosunków wodnych w glebie konieczne będzie właściwe utrzymanie

i konserwacja urządzeń melioracyjnych i budowa małych urządzeń retencji wody na terenach upraw

rolnych. Instytucją odpowiedzialną na terenie Gminy za urządzenia melioracyjne podstawowe jest

Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych. Utrzymanie melioracji szczegółowych należy do właścicieli

gruntów.

Powietrze atmosferyczne

Powietrze atmosferyczne jest jednym z najbardziej wrażliwych na zanieczyszczenia komponentów

środowiska, który jednocześnie decyduje o warunkach życia człowieka, zwierząt i roślin. Jakość

powietrza na terenie gminy Mikołajki Pomorskie kształtowana jest przez wiele czynników, m.in.

warunki klimatyczno-meteorologiczne oraz ukształtowanie i zagospodarowanie terenu. Elementem

najważniejszym i decydującym o czystości powietrza jest przestrzenny i czasowy rozkład

zanieczyszczeń antropogenicznych - związanych działalnością bytową, komunalną i przemysłową

człowieka.


35

Głównymi źródłami zanieczyszczeń powietrza na terenie gminy są:

1. źródła komunalno – bytowe: kotłownie lokalne, indywidualne paleniska domowe, emitory

z zakładów użyteczności publicznej. Mają one znaczący wpływ na lokalny stan zanieczyszczenia

powietrza. Emitują najczęściej zanieczyszczenia pyłowe i gazowe.

2. źródła transportowe – emisja zanieczyszczeń następuje na niskiej wysokości, tworząc niską

emisję. Główne zanieczyszczenia to: węglowodory, tlenki azotu, tlenek węgla, pyły, związki

ołowiu, tlenki siarki

3. pylenie wtórne z odsłoniętej powierzchni terenu

4. zanieczyszczenia alochtoniczne, napływające spoza terenu gminy, zgodnie z dominującym

kierunkiem wiatru.

Ze względu na sposób odprowadzania zanieczyszczeń do atmosfery, emisję można podzielić na

zorganizowaną i niezorganizowaną. Emisja zorganizowana występuje, gdy zanieczyszczenia

odprowadzane są do atmosfery za pomocą emitora (komin, wyciąg wentylacyjny), natomiast emisja

niezorganizowana występuje na hałdach, terenach zabudowanych lub podczas parowania cieczy.

Jeszcze innym rodzajem emisji jest emisja ze źródeł liniowych i powierzchniowych, takich jak drogi

i parkingi.

W odniesieniu do podstawowych zanieczyszczeń powietrza największymi źródłami emisji są:

• w przypadku SO2 – procesy spalania paliw w energetyce i sektorze komunalno-bytowym

i przemyśle;

• w przypadku NOx –procesy energetycznego spalania paliw i transport;

• w przypadku pyłów – procesy energetycznego spalania paliw w przemyśle, energetyce oraz

sektorze komunalno-bytowym;

• w przypadku CO2 - transport i procesy energetycznego spalania paliw w energetyce;

• w przypadku CH4 – dystrybucja paliw, odpady oraz rolnictwo;

• w przypadku niemetanowych lotnych związków organicznych (NMLZOs) – źródła naturalne

(przyroda) i transport;

• w przypadku NH3 – rolnictwo (hodowla zwierząt i uprawa ziemi);

• w przypadku metali ciężkich i trwałych związków organicznych (POPs) – procesy spalania paliw w

przemyśle oraz sektorze komunalno-bytowym, procesy przemysłowe.

Jednym z największych źródeł zanieczyszczenia powietrza na terenie gminy jest tzw. niska emisja,

czyli emisja pochodząca ze źródeł o wysokości nie przekraczającej kilku - kilkudziesięciu metrów

wysokości. Zjawisko to występuje na terenach zwartej zabudowy, gdzie nie ma możliwości

przewietrzania. Elementem składowym niskiej emisji są zanieczyszczenia emitowane podczas

ogrzewania budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej.


36

Niewątpliwym problemem jest nagminne spalanie w domowych piecach paliw niskiej jakości, a także

odpadów, w tym tworzyw sztucznych, gumy i tekstyliów. W związku z tym do atmosfery przedostają

się duże ilości sadzy, węglowodorów aromatycznych, merkaptanów i innych szkodliwych dla zdrowia

ludzi związków chemicznych. Nasila się to szczególnie w okresie grzewczym. Emisja taka może

powodować wyraźne okresowe pogorszenie stanu czystości powietrza na terenach zasiedlonych i w ich

bezpośrednim sąsiedztwie. Może to być uciążliwe także dla mieszkańców terenów o słabych

warunkach przewietrzania.

Źródła zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego gminy znajdują się również poza jej granicami.

Emisja i dyfuzja zanieczyszczeń w atmosferze ma charakter transgraniczny. Szczególnie jest to

odczuwalne przy wiatrach zachodnich i północnych.

Stan powietrza atmosferycznego

W celu scharakteryzowania stanu aktualnego w zakresie jakości powietrza atmosferycznego na terenie

gminy Mikołajki Pomorskie odniesiono się do „Rocznej oceny jakości powietrza w województwie

pomorskim. Raport za 2009 rok” sporządzonej przez WIOŚ w Gdańsk. Zgodnie z ustawą z dnia

27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (art. 89) Wojewódzki Inspektor ochrony Środowiska

w terminie do 31 marca każdego roku dokonuje oceny poziomów substancji w powietrzu w danej

strefie za rok poprzedni oraz odrębnie dla każdej substancji dokonuje klasyfikacji stref.

Począwszy od marca 2008 roku zmieniła się część przepisów dotyczących przeprowadzania oceny

jakości powietrza. Uchylone zostało m.in. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca

2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych

poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych

poziomów niektórych substancji (Dz.U.02.87.796). Obecnie obowiązującym aktem prawnym jest

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji

w powietrzu (Dz.U.08.47.281). Również w marcu 2008 roku weszło w życie Rozporządzenie Ministra

Środowiska z dnia 6 marca 2008 roku w sprawie stref, w których dokonuje się oceny jakości powietrza

(Dz.U.08.52.310).

Na mocy ww. rozporządzenia powiat sztumski znalazł się w strefie malborsko-sztumskiej o kodzie

PL.22.07.z.03. W skład strefy wchodzą powiaty: nowodworski, malborski, sztumski. Wyjątek stanowi

podział stref dla ozonu O3, w odniesieniu do którego powiat sztumski zaliczony został do strefy

pomorskiej o kodzie PL.22.w.ba.00. Badania powietrza prowadzone są na stacjach: Malbork

ul. Konopnickiej, Malbork ul. Mickiewicza, Nowy Staw, Nowy Dwór Gdański.

W wyniku rocznej oceny jakości powietrza za 2009 rok dla zanieczyszczeń mających określone

poziomy dopuszczalne strefę malborsko-sztumską zakwalifikowano do klasy A (bez przekroczonych

standardów emisyjnych). Dla zanieczyszczeń mających określone poziomy docelowe w wyniku rocznej

oceny jakości powietrza za 2009 rok obszar strefy otrzymał klasę A według kryterium ochrony

zdrowia.


37

Na obszarze całego województwa (strefa pomorska) wystąpiło przekroczenie poziomu celów

długoterminowych dla ozonu według kryterium ochrony zdrowia oraz kryterium ochrony roślin.

W wyniku klasyfikacji, strefa pomorska otrzymała klasę D2.

Podsumowując, jakość powietrza atmosferycznego na terenie Gminy Mikołajki Pomorskie jest dobra.

Dopuszczalne poziomy zanieczyszczeń nie są przekraczane.

Hałas

Jako hałas definiuje się wszelki dźwięk nieprzyjemny, niepożądany, dokuczliwy i szkodliwy dla

zdrowia, utrudniający lub uniemożliwiający pracę lub odpoczynek, spowodowany ludzką

działalnością. Uciążliwość hałasu jest wartością subiektywną, zależy zarówno od cech indywidualnych

każdego człowieka (od wieku, wrażliwości, stanu zdrowia, odporności psychicznej i chwilowego

nastroju), jak też od cech fizycznych dźwięku. Subiektywne odczuwanie hałasu przejawia się

m.in. tym, że hałas wytworzony przez dane zjawisko, dla jednej osoby może nie być

dokuczliwy, natomiast dla innych ludzi może być męczący lub wręcz nieznośny. Dokuczliwość hałasu

dodatkowo potęguje się wówczas, jeśli wystąpi on niespodziewanie, lub nie można określić kierunku z

którego on się pojawi.

Hałas pochodzenia antropogenicznego, występujący w środowisku dzieli się na hałas komunikacyjny

(drogowy, kolejowy), hałas komunalny i hałas przemysłowy.

Do głównych źródeł hałasu kształtujących klimat akustyczny na terenie miasta należą:

• komunikacja samochodowa i kolejowa,

• parkingi,

• zakłady przemysłowe, rzemieślnicze i usługowe,

• obiekty publiczne związane z hałaśliwą działalnością: stadion, tereny zabaw, dyskoteki, kluby

muzyczne,

• imprezy okolicznościowe: koncerty, występy uliczne,

• tereny budowy.

Na terenie gminy brak jest stanowisk do pomiarów natężenia hałasu, ocenia się jednak, że zagrożenie

hałasem przemysłowym i komunalnym jest minimalne lub wręcz w ogóle nie występuje - lokalnie ten

rodzaj hałasu emitowany jest podczas pracy maszyn budowlanych lub wiąże się z funkcjonowaniem

zakładów mechaniki pojazdowej, jednak ani jego natężenie ani czas trwania nie zagrażają zdrowiu

ludzi. Podwyższony poziom hałasu komunikacyjnego może natomiast występować wzdłuż magistralnej

linii kolejowej oraz wzdłuż przebiegających przez teren gminy dróg – szczególnie drogi wojewódzkiej.

Prawdopodobnie również i w tym przypadku jego szkodliwość jest niewielka, ale dokładnych danych

do wysnuwania takich wniosków mogą dostarczyć wyniki pomiarów natężenia tego hałasu.


38

Na klimat akustyczny miasta wpływ ma również hałas komunalny. Szacuje się, że w skali kraju około

25% mieszkańców jest narażona na ponadnormatywny hałas w mieszkaniach występujący w wyniku

stosowania nieodpowiednich materiałów i konstrukcji budowlanych. Hałas komunalny spowodowany

jest przez pracę silników samochodowych, wywożenie odpadów, dostawy do sklepów, głośną muzykę

radiową. Istotnym źródłem jest sprzęt grający używany przez mieszkańców w miejscach

przeznaczonych do wypoczynku i rekreacji. Do tych hałasów dołącza się niejednokrotnie bardzo

uciążliwy hałas wewnątrz budynku, spowodowany wadliwym funkcjonowaniem urządzeń,

np. hydroforów, pieców. Według polskiej normy, poziom hałasu pochodzący od instalacji i urządzeń

budynku może wynosić w ciągu dnia 30-40 dB, nocą 25-30 dB.

Zarówno hałas przemysłowy, jak i komunalny są skutecznie zwalczane w ramach postępowań

administracyjnych dotyczących wymaganych pozwoleń.

Promieniowanie elektromagnetyczne

Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska pola elektromagnetyczne definiuje się jako pola

elektryczne, magnetyczne oraz elektromagnetyczne o częstotliwości od 0Hz do 300 GHz. Powyżej 300

GHz promieniowanie ma już zdolność jonizacji atomów oraz cząsteczek (np. promieniowanie X,

gamma), a pola z tego zakresu nazywa się promieniowaniem jonizującym. Z uwagi na sposób

oddziaływania promieniowania na materię widmo promieniowania elektromagnetycznego można

podzielić na promieniowanie jonizujące i niejonizujące. Z całego spektrum promieniowania

elektromagnetycznego w sposób istotny oddziałują na organizmy tylko te fale, które są pochłaniane

przez atomy, cząsteczki i struktury komórkowe.

Promieniowanie jonizujące jest nieodłącznym elementem środowiska naturalnego, docierając

z Kosmosu i z wnętrza Ziemi. Z promieniowaniem jonizującym wiążą się zagrożenia radiacyjne dla

ludzi i środowiska pochodzące od radionuklidów naturalnych i sztucznych. Z występujących

w przyrodzie naturalnych radionuklidów istotne znaczenie mają uran i produkty jego rozpadu, tor

i potas 40K, a także węgiel i wodór.

Radionuklidy pochodzenia sztucznego przedostały się do środowiska w wyniku prób z bronią jądrową

(które były przeprowadzane w latach 1957-1963) lub zostały uwolnione z obiektów jądrowych

i składowisk paliwa w trakcie ich normalnej eksploatacji lub w stanach awaryjnych (np. katastrofa

elektrowni jądrowej w Czarnobylu). Teren Polski skażony został głównie radioizotopami cezu.

Na obszarze gminy Mikołajki Pomorskie skażenie to jest niewielkie. Stwierdzone stężenia cezu nie

stwarzają żadnego zagrożenia radiologicznego i nie obligują do prowadzenia badań stężenia tych

radionuklidów w produkowanej na tym obszarze żywności.

Sztuczne radionuklidy wytwarzane są także przez różnego rodzaju urządzenia stosowane między

innymi w diagnostyce medycznej, przemyśle i badaniach naukowych.


39

SUROWCE MINERALNE

Na obszarze powiatu Sztum występują wyłącznie surowce czwartorzędowe. Obszar

zbudowany jest z pokładów glin zwałowych wysoczyzny morenowej i utworów wodnolodowcowych,

głównie piaszczystych obszarów sandrowych. Liczne wzgórza morenowe, które mogłyby dostarczyć

materiału piaszczysto-żwirowego przykryte są glinami zwałowymi, które powodują zaglinienie i

zapylenie kruszywa naturalnego. Nagromadzenia piasków i piasków ze żwirem o słabej selekcji

zaspokajają potrzeby lokalnego budownictwa wiejskiego i drogownictwa.

W systemie ewidencji zasobów złóż kopalin „MIDAS”, z obszaru powiatu sztumskiego, zarejestrowane

jest około 16 złóż kruszywa naturalnego oraz 13 złóż piasków budowlanych do produkcji cegły

wapienno-piaskowej. Najwięcej złóż kruszywa naturalnego występuje na terenie gminy Sztum oraz

gminy Dzierzgoń. Na terenie gminy Mikołajki Pomorskie brak jest jakichkolwiek udokumentowanych

złóż.

Eksploatacja licznych złóż, a zwłaszcza piasków jest zaniechana lub odbywa się okresowo,

nawet przy ich szczegółowym rozpoznaniu. Obecnie eksploatowane są złoża kruszywa naturalnego

piaszczysto-żwirowego w okolicach miejscowości: Waplewo, Dzierzgoń, Ankamaty i Poliksy. Wydobycie

kruszyw naturalnych w roku 2001 w powiecie sztumskim wyniosło 226 tys. ton. Udokumentowane

złoża surowców ilastych ceramiki budowlanej, występują w miejscowościach: Sztumskie Pola i Nowa

Wieś. Iły i glina zwałowa wydobywane w cegielni Sztumska Wieś nie były dobrym surowcem

ceramicznym ze względu na dużą zawartość CaCO3 Cegielnia w Nowej Wsi eksploatowała iły

znajdujące się pod glinami zwałowymi. Eksploatowane obecnie złoże kredy jeziornej, zwanej

wapieniem łąkowym, wraz z torfem występuje w miejscowości Postolin-Cygusy. Złoże kredy piszącej w

rejonie Kalwa związane jest z krą lodowcową utworów starszych (opok kredowych) w osadach

plejstoceńskich. Złoże w ostatnich latach zaniechano, a w obrębie wyrobiska składowane są śmiecie.

Torfy na terenie powiatu występują w zagłębieniach po martwym lodzie i osiągają miąższość

maksymalnie do około 3 m. Większość torfowisk ze względu na małą miąższość nie nadaje się do

eksploatacji, a wcześniej eksploatowane były sposobem gospodarczym w rejonie Sztumskiego Pola i

Sztumskiej Wsi.

Dla zaspokojenia lokalnych potrzeb miejscowa ludność wydobywa kruszywo z dzikich

wyrobisk. Na potrzeby lokalne wydobywane są piaski eoliczne związane z wydmami w rejonie Białej

Góry i Sztumu torfy gytie.

Wymienione złoża występują pod niewielkim nadkładem i są eksploatowane systemem odkrywkowym,

co zwłaszcza przy złożach o dużej powierzchni ma znaczny wpływ na środowisko przyrodnicze.


40

GLEBY

Powiat sztumski cechuje znaczne zróżnicowanie gleb, uwarunkowane budową podłoża, na

którym się one wykształciły.

Na zwietrzelinach utworów węglanowych kredy wykształciły się rędziny brunatne i

czarnoziemne, w zależności od stopnia uwilgocenia zaliczane do kompleksu pszennego dobrego lub

wadliwego. Na podłożu gliniastym lub lessowym wytworzyły się gleby brunatne i czarne ziemie,

zaliczane do kompleksu pszennego dobrego i żytniego bardzo dobrego oraz zbożowo-pastewnego

mocnego. Na podłożu piasków gliniastych wytworzyły się gleby brunatne i bielicowe, zaliczane do

kompleksu żytniego dobrego lub żytnio-ziemniaczanego. Na podłożu piaszczystym lub piaszczystym

słabogliniastym wytworzyły się gleby bielicowe oraz brunatne wyługowane i kwaśne, zaliczane do

kompleksu żytniego słabego i bardzo słabego. W obniżeniach terenu i dolinach rzecznych wykształciły

się gleby organiczne torfowe i murszowo-torfowe, gleby bagienne, mady, oraz gleby mineralne

wykształcone na piaskach. Obszary te zajmowane są przez użytki zielone.

2.4. Warunki klimatyczne

Warunki klimatyczne Cieszymowa, związane z jego położeniem geograficznym, charakteryzują

się klimatem kontynentalnym (charakterystycznym dla Europy Wschodniej) z dużym oddziaływaniem

klimatu morskiego (charakterystycznym dla Europy Zachodniej).

Ponadto na specyficzny “mikroklimat” rejonu wpływa szereg uwarunkowań o charakterze

lokalnym i regionalnym:

- położenie ,

- zbiorniki wody płynącej oraz antropogeniczne zagospodarowanie przestrzeni.

Średnia roczna temperatura na omawianym obszarze wynosi około 7,00C. W lipcu średnie roczne

temperatury osiągają wartość około 17,00C, a w styczniu od -3,0 do –1,00C. Średnie sumy opadów

rocznych od 550 do 650 mm, przy czym notuje się przewagę opadu letniego nad opadem zimowym.

Przeważają wiatry z kierunków zachodnich i północno-zachodnich.

Okres wegetacyjny z temperaturą powyżej 5°C w rejonie trwa z reguły 213-218 dni.


41

Średni rozkład kierunków wiatrów (%)

0

20

N

EW

S

19.4

17.5

7.4 7.78.1

7.2

8.1

7.0

cisza 17.6%

Jednym z najważniejszych elementów klimatotwórczych są wiatry. Najczęściej są to wiatry

zgodne z ukierunkowaniem południowo-zachodnie (19,4%). Wiatry z zachodu stanowią 17,5%. Z

wiatrami tego typu napływają wilgotne masy powietrza pochodzenia atlantyckiego, ciepłe w zimie,

chłodne w lecie. Natomiast z wiatrami wschodnimi (7,2%) wiąże się suchość pogody i małe opady.

Duży udział w “róży wiatrów” mają okresy bezwietrzne, których jest w skali roku aż 17,6%.

Prędkość średnia roczna wieloletnia wiatrów wiejących wynosi ona około 3 m/s. Średnia

roczna wieloletnia wilgotność powietrza wynosi 80%, największą notuje się w grudniu (87%),

najmniejszą w maju (67%).

2.5. Walory przyrodnicze

W podziale botanicznym omawiany teren należy do Krainy Zachodniopomorskiego Pasa

Przejściowego, który cechuje się korzystnymi warunkami do rozwoju lasów mieszanych i sosnowych z

rzadkim podszyciem jałowcowym. W lasach tych spotyka się także: dąb, brzozę, świerk oraz olszę,

buk, modrzew a także osikę, grab i jesion. W runie dominują mchy i porosty, a z roślin zielnych -

wrzos i trzcinnik.

Zbiorowiskami, przede wszystkim, antropogenicznymi są łąki. Występują 3 typy zbiorowisk

łąkowych: zalewowe (łęgi), grądy i bagienne. Największy obszar zajmują łęgi, które przeważają na

równinie zalewowej Wisły.

Pod względem faunistycznym do krainy południowobałtyckiej. Świat kręgowców związany jest

ze środowiskiem wodnym i leśnym. Z ryb spotyka się okonia, karasia, lina, szczupaka płoć oraz amura

i tołpygę. Płazy i gady reprezentowane są przez gatunki spotykane na terenie całej Polski (traszka,

żaba, ropucha, zaskroniec, żmija). Spotyka się liczne ptaki osiadłe (wróbel, dzięcioł), wędrowne

(słonka, jeżyk), koczownicze (czeczotka, jemiołuszka, bojownik). W parkach i lasach spotyka się kosa,

ziębę, słowika, nad zbiornikami wodnymi czaplę, derkacza, perkoza i kaczki. Gady reprezentowane są

przez: zaskrońca, jaszczurkę zwinkę a płazy przez: żabę, ropuchę. Ssaki reprezentowane są przez


42

około 40 gatunków zamieszkujących głównie środowiska leśne (zające, myszy, nornik, lisy, tchórze,

borsuki, wilki).

Analizowany teren pozbawiony jest elementów o cennych wartościach przyrodniczych.

2.6. Obszary podlegające ochronie

Analizowany obszar leży poza obszarami i podlegającymi ochronie prawnej.

W dalszej odległości znajdują się elementy środowiska podlegające prawnej ochronie. Są to

mianowicie:

Park Krajobrazowy Pojezierza Iławskiego

W powiecie sztumskim występuje północny fragment Parku Krajobrazowego Pojezierza Iławskiego

utworzono w dniu 17. 05. 1993 r. rozporządzeniem Wojewody Olsztyńskiego nr 120. Park obejmuje krajobraz

młodoglacjalny z dużym udziałem zwartych kompleksów leśnych. Przeważają subkontynentalne grady i bory

mieszane. Lasy ciągną się w zachodniej części Parku od okolic Starego Dzierzgonia i Zalewa do Iławy.

Stwierdzono występowanie 187 gatunków kręgowców: 10 gatunków płazów (6 chronionych - kumak nizinny,

huczek ziemny, ropucha szara i zielona, rzekotka drzewna i traszka zwyczajna), 4 gatunki chronionych gadów

(jaszczurka zwinka, padalec, zaskroniec, żmija zygzakowata, 135 gatunków ptaków (w tym 116 chronionych) i 32

gatunki ssaków z chronionymi: wiewiórką, łasicą, jeżem, wydrą i prawdopodobnie wilkiem. Świat ornitologiczny to

przede wszystkim bielik, orlik krzykliwy, rybołów, kania ruda, kania czarna, trzmielojad, myszołów, krogulec,

jastrząb, błotniak

Zwierząt: zielonka, gągoł, kropiatka, bąk, kormoran.

Obszar Chronionego Krajobrazu Rzeki Dzierzgoń Obszar Chronionego Krajobrazu o powierzchni 7 224 ha,

w tym w województwie pomorskim 4 371 ha, obejmuje dorzecze rzeki Dzierzgoń, na północnym zachodzie

(gmina Dzierzgoń i Stary Dzierzgoń)

Obszar utworzono w dniu 26.04. 1985 r. uchwałą WRN w Elblągu

Obszar Chronionego Krajobrazu jeziora Dzierzgoń Powierzchnia obszaru wynosi 5 630 ha. W obrębie

gminy Mikołajki Pomorskie obejmuje rejon jeziora Balewskiego, a w gminie Stary Targ obszar pomiędzy

miejscowościami Stary Targ, Waplewo

otny i ols.

Tereny zieleni urządzonej

Mianem zieleni urządzonej określa się obszary różnej wielkości i rangi stworzone przez człowieka. Na terenie

powiatu sztumskiego należą do nich: parki podworskie, parki miejskie i wiejskie, cmentarze, oraz ogrody

działkowe. Rola terenów zieleni urządzonej wiąże się z kształtowaniem warunków przestrzennych i zdrowotnych,

z wpływem na lokalny klimat, na walory estetyczne krajobrazu. Obszary te są także miejscem wypoczynku i

rekreacji dla mieszkańców.

Parki przydworskie

1.Zespół dworsko - parkowy

Cieszymowo 1 (gm. Mikołajki Pomorskie)

2.Zespół dworsko – parkowy

Cieszymowo (gm. Mikołajki Pomorskie)

3.Park podworski


43

Cieszymowo II (gm. Mikołajki Pomorskie)

2.7. Obszary Natura 2000

Analizowany obszar znajduje się około 5 km od granicy obszaru wchodzącego w skład sieci specjalnej

ochrony Natura 2000 – Lasy Iławskie

Powierzchnia : 25218.5 ha

Kod obszaru : PLB280005

Forma ochrony w ramach sieci Natura 2000:

obszar specjalnej ochrony ptaków (Dyrektywa Ptasia)

Status obszaru :

obszar wyznaczony [Rozporządzeniem Ministra Środowiska]

Obszar Lasy Iławskie to duży kompleks leśny z dominującymi drzewostanami bukowymi i

sosnowymi (60% powierzchni zajmują drzewostany ponad 40-letnie), obejmujący także tereny

bagienne rozproszone po całym obszarze. W bezodpływowych zagłębieniach terenu, o wysokim

poziomie wód gruntowych, rosną bory bagienne i lasy olszowe. Obok leśnych, wodnych,

bagiennych i torfowiskowych zbiorowisk roślinnych oraz segetalnych. Rzeźba terenu została

ukształtowana w czasie zlodowacenia bałtyckiego (morena czołowa, rynny polodowcowe i

sandry). Występuje tu 31 jezior, o zróżnicowanej wielkości (od 0,5 do 163 ha),

reprezentujących wszystkie typy troficzne. Niektóre z nich mają urozmaiconą linię brzegową i

liczne wysepki, jak np. Jez. Jeziorak, najdłuższe jezioro w Polsce. Obszar Lasów Iławskich jest

ostoją ptasią o randze europejskiej. Występuje tu co najmniej 29 gatunków ptaków z

Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 10 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK) min. rybołów,

bielik, orlik krzykliwy. podgorzałka. Obszar ten ważny jest dla ochrony dobrze zachowanych

siedlisk buczyny (pomorskiej i kwaśnej), zboczowych lasów klonowo-lipowych oraz grądu

subatlantyckiego. Liczne są także płaty łęgów jesionowo-olszowych. Obszar ważny dla ochrony

bobra i wydry. Warto też podkreślić bogatą florę roślin naczyniowych (790 taksonów) z licznymi

gatunkami rzadkimi i ginącymi w skali Polski oraz gatunkami prawnie chronionymi (32).


44

Mapa Natura 200 PLB280005 Lasy Iławskie – kolorem czerwonym zaznaczono miejsce

planowanej inwestycji

Sieć Natura 2000 to sposób na wypełnienie zobowiązań Unii Europejskiej, nałożonych przez

konwencję z Rio de Janerio o ochronie bioróżnorodności, a jej podstawę prawną stanowią dwa akty

prawne:

-Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2.04.1979r. o ochronie dzikich ptaków (Dyrektywa Ptasia),

-Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21.05.1992r. o ochronie siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny

i flory (Dyrektywa Siedliskowa/habitatowa).

Na sieć Natura 2000 składają się obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) utworzone

zgodnie z zaleceniami Dyrektywy Ptasiej oraz specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO) wyznaczonych

zgodnie Dyrektywą Siedliskową.

Dyrektywa Ptasia ma na celu ochronę gatunków ptaków, gospodarowanie nimi i regulowanie ich

liczebności. Zawiera ona również zasady dopuszczalnego wykorzystania tych gatunków. Dyrektywa

podaje listę gatunków ptaków rzadkich lub zagrożonych wyginięciem z powodu zmian zachodzących w

ich siedliskach.


45

Dyrektywa Siedliskowa ma na celu zapewnienie różnorodności biologicznej przez ochronę siedlisk

przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. W Polsce występuje 76 siedlisk z listy Dyrektywy Siedliskowej.

Siedliska o znaczeniu wspólnotowym, to takie, które:

- są zagrożone zanikiem w swoim naturalnym zasięgu lub

- mają niewielki naturalny zasięg w wyniku regresji lub w związku ze swoimi wewnętrznymi,

przyrodniczymi właściwościami lub też

- stanowią wybitne przykłady typowych cech jednego lub więcej z pięciu regionów biogeograficznych:

alpejskiego, atlantyckiego, kontynentalnego, makaronezyjskiego lub śródziemnomorskiego. Wśród

nich wyróżnia się tzw. priorytetowe rodzaje siedlisk, czyli takie siedliska przyrodnicze zagrożone

zanikiem, które występują na terenie UE i za których ochronę Wspólnota Europejska ponosi

szczególną odpowiedzialność. W Polsce występuje 14 takich siedlisk, np. ciepłolubne dąbrowy, łęgi

wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe, bory i lasy bagienne, jaworzyny i lasy klonowo-lipowe na

stokach i zboczach.

Drugim elementem podlegającym ochronie na mocy Dyrektywy Siedliskowej są gatunki roślin i

zwierząt (z wyjątkiem ptaków) i ich siedliska (w Polsce na tej podstawie chroni się 44 gatunki roślin i

88 gatunków zwierząt).

3. Opis stosowanych metod prognozowania

Z uwagi na charakter inwestycji przeprowadzana ocena środowiska dotyczy obszaru, na

którym będzie ona realizowana, w zakresie tych komponentów i zasobów, które potencjalnie narażone

mogą być na zmiany. Obejmuje dwie podstawowe grupy wrażliwości środowiska:

- wartość zasobów, w tym wartość ekologiczną oraz użytkową dla rozwoju gospodarczego i

społecznego tego obszaru,

- wrażliwość zasobów na oddziaływanie i zmiany związane z budową i eksploatacją przedsięwzięcia.

W raporcie zastosowano metodę porównawczą (w stosunku do podobnych rozwiązań,

urządzeń i wartości normowych), ale jednocześnie metodę prostego prognozowania wynikowego,

polegającego na ocenie przedsięwzięcia i analizie możliwego wpływu omawianego obiektu na

otaczające środowisko, z uwzględnieniem jego położenia w terenie.

W pierwszym etapie wyodrębniono czynniki środowiskowe narażone na zmiany oraz elementy

przedsięwzięcia, które w sposób szczególny mogą to środowisko naruszać. W drugim etapie, w oparciu

o przedstawione założenia modernizacyjne dokonano oceny zagrożeń czynników szkodliwych

wydzielanych do wód, gleby, powietrza i porównania wielkości zagrożeń z wartościami normowymi.

Do prognozowania wpływu na środowisko w zakresie emisji hałasu zanieczyszczeń pyłowo-

gazowych do atmosfery wykorzystano programy komputerowe opisane w odpowiednich rozdziałach.


46

4. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko w fazie budowy

W fazie budowy każdej inwestycji można wyróżnić szereg działań, które wywołać mogą trwałe

lub przejściowe zmiany środowiska przyrodniczego. Do działań tych należą:

- zajęcie terenu,

- wyłączenie z dotychczasowego użytkowania,

- roboty ziemne,

- roboty konstrukcyjno-budowlane drogi i obiektów towarzyszących,

- instalację urządzeń kontroli.

Mogą one powodować rozmaite zmiany środowiskowe polegające na:

- zmianie warunków bytowania zwierząt,

- przebudowie istniejącej infrastruktury technicznej,

- wzroście zanieczyszczenia powietrza, wód gruntowych i gleb,

- zmianie klimatu akustycznego,

- wzroście miejsc potencjalnego zagrożenia.

Szereg zagrożeń związanych z funkcjonowaniem każdej inwestycji można próbować

ograniczyć. Ograniczenia te związane są ze zastosowaniem prawidłowych rozwiązań projektowo-

technicznych oraz właściwą organizacją prac budowlanych. Do najważniejszych z nich należą:

- ograniczenie prac ziemnych do niezbędnego minimum,

- lokalizowanie baz sprzętu w oddaleniu od siedlisk ludzkich,

- prowadzenie prac w systemie jednozmianowym, wyłącznie w porze dziennej,

- prowadzenie prac w terminach uwzględniających okresy wegetacyjne.

4.1. Klimat akustyczny

Prace budowlane wymagają podjęcia prac, które z uwagi na roboty budowlane, będą źródłem

hałasu i drgań powodowanych koniecznymi do wykonania czynnościami. Będą to:

- prace ziemne,

- prace konstrukcyjne, montażowe i budowlane,

- wykonanie nawierzchni,

- wykonanie elementów infrastruktury technicznej i technologicznej,

- transport materiałów na plac budowy itp.

Oddziaływanie hałasu w trakcie wykonywania robót, będzie miało charakter znaczący, ale

przemijający, krótkotrwały i zmienny. Emitowany hałas może być wprawdzie wysoki 85 -115 dB(A),

ale krótkotrwały o zasięgu lokalnym. Ich przestrzenny zasięg określić można na około 50-70 m od

zgrupowania pracujących maszyn i sprzętu budowlanego.

Hałas fazy budowy nie podlega regulacji prawnej w zakresie ochrony środowiska przed

hałasem i wibracjami. Faza budowy nie stwarza potencjalnego zagrożenia dla środowiska ze względu


47

na nadmierną emisję hałasu. Pomimo to może on powodować uciążliwość zwłaszcza dla osób

znajdujących się w bezpośrednim otoczeniu aktualnego frontu robót.

Wnioski i zalecenia:

1. Przewiduje się, że ewentualne, negatywne oddziaływania związane z fazą budowy będą miały

krótkotrwały i ograniczony przestrzennie zasięg.

2. Należy ograniczyć emisję hałasu w czasie budowy spowodowaną pracą ciężkiego sprzętu: koparek,

agregatów prądotwórczych itp.

3. Do prac należy wybrać urządzenia o możliwie niskiej emisji hałasu.

4. Prace prowadzić w systemie jednozmianowym, wyłącznie w porze dziennej.

4.2. Wibracje

Istotnym będzie wpływ drgań na ludzi i budynki wywołane przez pracujące maszyny drogowe:

młoty pneumatyczne, piły, frezarki i walce wibracyjne. Są to drgania podobne do wzbudzanych przez

ruch pojazdów ciężarowych (lub większe). Walce drogowe wywołują drgania ciągłe o niskiej i wysokiej

częstotliwości. Drgania wzbudzane przez te urządzenia mogą być szkodliwe dla konstrukcji budynków i

być uciążliwe dla ludzi przebywających w budynkach. Ich występowanie jest jednak krótkotrwałe i

dotyczy obszaru do 50 m od strefy pracy. Jeżeli przy budowie ulicy będą stosowane wibracyjne walce

drogowe, które wzbudzają wysoki poziom drgań budynków w sąsiedztwie obszaru ich zastosowania,

to mimo ich krótkotrwałego użycia mogą wywoływać skargi z tego powodu.

Drgania wzbudzane przez pracę maszyn drogowych, jeżeli mogą być szkodliwe dla budynków,

to głównie w budynkach murowanych wznoszonych tradycyjnie od 1 do 3 kondygnacji. W

murowanych budynkach masywnych ze stropami drewnianymi wpływ drgań od ulicy może się

uwidaczniać w postaci pionowych drgań stropów.


1. Nie przewiduje się negatywnego oddziaływania projektowanych działań w zakresie emisji wibracji.

2. W pobliżu projektowanej stacji nie ma obiektów, które mogłyby negatywnie odczuwać drgania.

4.3. Stan higieny atmosfery

Oddziaływanie fazy budowy na jakość powietrza atmosferycznego będzie mało znaczące.

Prace budowlane, dostawy materiałów, w tym materiałów sypkich, powodować będą wzrost zapylenia

o niewielkim, lokalnym zasięgu. Faza budowy będzie wymagała składowania i przemieszczania

pewnych ilości mas ziemnych, w związku z czym może wystąpić powyższe emisja pyłu zawieszonego i

opadającego związana z tzw. erozją wietrzną, gdzie na skutek warunków atmosferycznych (po

dłuższych okresach bezdeszczowych, susza i działanie wiatru) będzie skutkowała emisją pyłu. Obok

zapylenia wystąpi również lokalnie podwyższona emisja CO, NOx i węglowodorów ze spalin

powstających podczas pracy ciężkiego sprzętu drogowego oraz środków transportu, nie będzie ona


48

jednak większa od emisji zanieczyszczeń komunikacyjnych niż z dotychczasowej eksploatacji ulic

istniejących. Substancje dowożone i używane przy budowie ulic nie będą powodowały wystąpienia

zagrożeń środowiska i poważnych awarii.


1. Przewiduje się, że ewentualne, negatywne oddziaływania związane z fazą modernizacji będą miały

krótkotrwały i ograniczony przestrzennie zasięg.

2. Należy zapobiegać nadmiernemu pyleniu w przypadku stosowania i gromadzenia na terenie

budowy sypkich materiałów jak np. cement, wapno itp.

4.4. Gospodarka odpadami

W czasie prowadzenia prac budowlanych powstaną odpady inne niż niebezpieczne zaliczone

do trzech grup odpadów:

- grupa 15; odpady opakowaniowe,

- grupa 17: odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych, odpady te to przed

wszystkim mineralne materiały budowlane: mieszanki mineralno-asfaltowe, piasek, kruszywo

łamane, kruszywo stabilizowane cementem, gleba i ziemia w tym kamienie,

- grupa 20: odpady gospodarczo-bytowe; odpady te będą natychmiast wywożone na składowiska.

Zestawienie odpadów, które powstaną w trakcie prac budowlano-modernizacyjnych

przedstawia tabela zamieszczona poniżej.

Odpady należące do grupy 20 będą bezpośrednio transportowane przez wyspecjalizowane

firmy na składowisko odpadów.

Odpady grupy 17 powstające w trakcie budowy zostaną w większości wykorzystane w fazie

modernizacji lub natychmiast wywiezione. Przewiduje się następujący program odzysku odpadów z

grupy 17:

- gleba, ziemia: cele ogrodnicze, rekultywacja terenów zielonych,

- mieszkanki mineralno-asfaltowe: wzmocnienie poboczy okolicznych dróg,

- kruszywo łamane: wbudowanie w drogi,

- kruszywo stabilizowane cementem: wbudowanie w drogi,

- piasek: wbudowanie w drogi


49

Odpady wytworzone w czasie budowy

Rodzaj odpadu Opis odpadu Ilość Sposób Kod Nazwa Mg/rok Postępowania

170107

Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów

ceramicznych i elementów wyposażenia inne niż wymienione w

170106

Kruszywa, piasek 5 Odzysk

170181 Odpady z remontów i przebudowy dróg

Mieszanka bitumiczno-

asfaltowa, kruszyw łamane, piasek)

8 Odzysk

170504 Gleba, ziemia, w tym kamienie inne niż wymienione w 130503

Ziemia, gleba 100 Odzysk

150101 Odpady opakowaniowe – papier,

tektura Celuloza, lignina 0,5 Odzysk

150102 Odpady opakowaniowe – taśmy, folia z tworzyw sztucznych

Polipropylen, polietylen, PCV 0,5 Odzysk

150103 Odpady opakowaniowe – drewno (europalety)

Celuloza, lignina 0,3 Odzysk

150104 Odpady opakowaniowe – metale Żelazo, aluminium 0,5 Odzysk

200301 Nie segregowane odpady komunalne Zmieszane odpady komunalne (papier, folia, metale itp.)

1

Przekazanie do RIPOK

Odzysk i Składowanie

Odpady grupy 15 przekazywane będą firmą zajmującym się odzyskiem.

Na wytwarzającym odpady ciąży obowiązek właściwej gospodarki odpadami. Oznacza to, iż

prowadzona działalność winna ograniczać ilości wytwarzanych odpadów oraz ograniczać stopień ich

uciążliwości dla środowiska.

W sytuacji kiedy nie jest możliwe wyeliminowanie powstawania odpadów, występujący z

Informacją założył ich powtórne wykorzystanie nie powodujące dodatkowych szkód w środowisku.

Podstawowym zadaniem wytwarzającego odpady jest ich selekcja oraz zapewnienie

właściwego sposobu magazynowania do czasu kiedy trafią do odzysku. Wymaga to zapewnienia i

przygotowania miejsca na odpady.

Na etapie projektu budowlanego należy założyć stosowanie takich technologii, które pozwalają

utrzymać na możliwie najniższym poziomie ilość powstających odpadów, oraz zmniejszają ewentualne

zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska. Oznacza to m.in.:

- odzysk większości powstających odpadów,

- segregację powstających odpadów,

- wydzielenie odpadów wtórnych,

- ograniczenie ilości odpadów przeznaczonych do składowania.


50


1. Wykonawca musi zaprowadzić ewidencję ilościową i jakościową wytwarzanych i odzyskiwanych

odpadów oraz złożyć stosownym urzędom informację o wytwarzanych odpadach i sposobie

gospodarowania odpadami.

2. Należy wyznaczyć miejsca na gromadzenie odpadów powstających w czasie budowy. Odpady

budowlane należy składować w sposób selektywny.

3. Odpady należy wykorzystywać na miejscu ich powstania lub przekazywać uprawnionym zakładom

celem odzysku lub unieszkodliwiania.

4.5. Oddziaływanie na środowisko gruntowo-wodne

Każda inwestycja może spowodować szereg groźnych oddziaływań na środowisko wód

podziemnych. Wśród nich należy wymienić:

- zmianę zwierciadła wód podziemnych,

- zmianę bilansu wodnego,

- powstanie nienaturalnego spływu powierzchniowego i podziemnego,

- zmniejszenie retencji powierzchniowej i glebowej.

Jest to szczególnie ważne w miejscach, które nie posiadają należytej izolacji użytkowych

poziomów wodonośnych przed przedostawaniem się zanieczyszczeń z powierzchni terenu. W

bezpośrednim podłożu występują przepuszczalne piaszczysto-żwirowe grunty. Zaleca się takie

zaprojektowanie i zaplanowanie budowy, aby głębokie wykopy budowlane ograniczyć do niezbędnego

minimum. W fazie budowy zanieczyszczeń środowisko wodno-gruntowego jest mało prawdopodobne.

W celu zabezpieczenia przed zniszczeniem i skażeniem powierzchni gleby, szczególną uwagę

należy zwrócić na organizację robót i właściwe wykonawstwo. W okresie budowy, w wyniku

prowadzenia prac ziemnych, odwodnienia wykopów, stabilizacji nasypów i wymianie gruntów

słabonośnych, może zaistnieć zagrożenie środowiska gruntowo-wodnego związane ze stosowaniem

samochodów, spychaczy, walców, koparek itp. Używany sprzęt powinien być technicznie sprawny (bez

wycieku oleju).

Place postojowe, drogi wewnętrzne oraz place służące do magazynowania odpadów muszą

zostać wyłożone geomembraną separacyjną.

Prawidłowo prowadzone prace nie będą miały negatywnego wpływu na stan wód

podziemnych, powierzchniowych i powierzchni gleby.


1. Przewiduje się, że faza budowy nie spowoduje obciążenia środowiska gruntowo-wodnego.

2. Wykopy należy ograniczyć do niezbędnego minimum.

3. Należy zwrócić szczególną uwagę na reżim technologiczny budowy w celu ograniczenia możliwości

zanieczyszczenia gruntu substancjami ropopochodnymi.


51

4. Place postojowe, drogi wewnętrzne oraz miejsca służące do magazynowania odpadów muszą

zostać wyłożone geomembraną separacyjną.

5. Należy usunąć wierzchnią partię gleby, gruntów wysadzinowych w miejscach, w których planowane

będzie wykonanie obiektów budowlanych, dróg wewnętrznych, placów postojowych i placów

składowych.

4.6. Ochrona przyrody

Analizowana inwestycja położona jest w obszarze o małych wartościach przyrodniczych

wymagających szczególnej ochrony. Jednak budowa nie spowoduje zmiany w krajobrazie oraz w

sposobie użytkowania.

Na obecnym etapie nie przewiduje się negatywnego oddziaływania tej fazy na szatę roślinną i

świat zwierzęcy.

Postuluje się wykonanie pasa zieleni izolacyjnej wzdłuż ogrodzeń i pozostawienie minimum

20% powierzchni aktywnie zielonej w celu zmniejszenia wpływu na atmosferę i klimat akustyczny oraz

poprawę estetyki krajobrazu.


1. Realizacja inwestycji nie będzie wymagać usunięcia roślinności na działce.

2. projekt budowlany należy tak wykonać aby ewentualne kolizje ograniczyć do minimum.

3. Postuluje się zaprojektowanie pasa zieleni izolacyjnej wzdłuż granic stacji oraz zwiększenie

powierzchni zielonej na terenie działki.

4.7. Wpływ na zdrowie ludzi

Negatywne oddziaływanie fazy budowy na zdrowie ludzi (hałas, zapylenie), należy ograniczyć

do minimum poprzez zastosowanie odpowiednich zabezpieczeń wynikających z przepisów BHP oraz

przez właściwą organizację robót.

Miejsca prowadzenia robót powinny być oznakowane i zabezpieczone przed osobami

postronnymi. Wykonywane prace nie będą szkodliwe dla zdrowia ludności mieszkającej w rejonie

planowanej budowy.


1. Prace prowadzić pod nadzorem zgodnie z wytycznymi BHP i p.poż.

2. Realizacja planowanych do wykonania robót nie wpłynie negatywnie na zdrowie pracowników i

osób postronnych.


52

4.8. Wpływ na dobra materialne i dziedzictwo kulturowe

Projektowana inwestycja leży poza terenami będącymi pod nadzorem konserwatorskim.

W przypadku dokonania odkrycia o charakterze archeologicznym należy pamiętać o zasadach

prowadzenia prac ratunkowych:

- należy wstrzymać wszelkie roboty mogące uszkodzić lub zniszczyć odkryty przedmiot,

- odkryty przedmiot oraz miejsce odkrycia należy zabezpieczyć, przy użyciu dostępnych środków,

- należy powiadomić właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków oraz miejskiego

konserwatora zabytków,

- należy przeprowadzić badania archeologiczne przez osoby posiadającą stosowne uprawnienia,

- wznowienie prac może nastąpić dopiero po oraz otrzymaniu decyzji zezwalającej na kontynuowanie

prac budowlanych.

Wszelkie prace prowadzone będą zgodnie w założeniami i wytycznymi zawartymi w Ustawie z

dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz Rozporządzeniem Ministra

Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich,

robót budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku

wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych

zabytków ruchomych.


1. W projekcie budowlanym muszą zostać uwzględnione wymogi ochrony konserwatorskiej i

archeologicznej na wypadek odkrycia elementu podlegającego takiej ochronie.

4.9. Struktura własności gruntów

Inwestor jest właścicielem gruntów, na którym ma być prowadzona inwestycja. W związku z

powyższym nie przewiduje się konfliktów związanych z np. koniecznością zajmowania w trakcie

budowy cudzych gruntów.


1. Prowadzone działania, nie będą wykraczać poza teren do, którego Inwestor będzie posiadał prawo

dysponowania terenem.

2. Nie przewiduje się konieczności zajmowania nieruchomości osób trzecich.


53

5. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko w trakcie eksploatacji

Z charakteru inwestycji wynika, że spowoduje ona trwałą zmianę sposobu zagospodarowania

terenu, z uwagi na fakt prowadzenia działań w obszarze rolniczym. Oddziaływanie na środowisko

będzie miało duży i trwały charakter. W warunkach normalnej eksploatacji można spodziewać się, że

funkcjonowanie fermy będzie źródłem emisji substancji pyłowo-gazowych do powietrza, będzie

powodowało emisję hałasu do otoczenia oraz powstawanie odpadów komunalnych i przemysłowych.

5.1. Ocena wpływu na środowisko gruntowo-wodne

Praktycznie każda inwestycja przemysłowa stanowi potencjalne zagrożenie dla stanu

środowiska gruntowo-wodnego. Koncentracja substancji chemicznych oraz surowców stwarza

możliwość przedostania się do gruntu, wód powierzchniowych i podziemnych.

Generalnie, przemieszczanie się cieczy w gruncie, oprócz chemicznych i fizycznych właściwości

produktu zależy od parametrów hydrogeologicznych takich jak: głębokość do zwierciadła wody,

wahania zwierciadła wody, przepuszczalność gruntów, porowatość, prędkość i kierunek przepływu

wody podziemnej, intensywność zasilania.

Po szczegółowym przeanalizowaniu materiałów dotyczących lokalnych warunków

geologicznych i hydrogeologicznych terenu pod projektowaną instalację oraz uwzględnieniu

właściwości fizycznych i chemicznych substancji wykorzystywanych w produkcji ocenia się, że

projektowana inwestycja nie powinna stanowić zagrożenia dla gruntu oraz wód podziemnych. Za taką

interpretacją przemawiają następujące fakty:

- całkowite skanalizowanie stacji rozdzielczą siecią kanalizacyjną,

- wykonanie przyłączy do wewnętrznej sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej,

- wykonanie szczelnego podłoża obiektów budowlanych,

- projektowane zabezpieczenia na sieciach kanalizacyjnych (separatory, urządzenia odcinające),

- lokalizację poza strefami ochronnymi funkcjonujących ujęć wód podziemnych.

Środowisko gruntowo-wodne, przed negatywnym oddziaływanie projektowanej instalacji,

należy zabezpieczyć przez zastosowanie najwyższej jakości rozwiązań technicznych.

5.2. System wodociągowy i kanalizacyjny

5.2.1. Sieć wodociągowa

Woda na teren stacji woda dopływa poprzez przyłącze z lokalnej sieci wodociągowej i będzie

używana do następujących celów:

- sanitarno-bytowych (woda do mycia, picia itp.),

- gospodarczych (utrzymania porządku i czystości na terenie stacji),

- technologicznych: mycie części i podzespołów, utrzymanie czystości w części warsztatowej.

Inwestor określa zużycie wody do celów technologicznych na około 200 m3/rok.


54

5.2.2. Ścieki sanitarno-bytowe i gospodarcze

Powstające na terenie stacji ścieki odprowadzane będą do lokalnej sieci kanalizacji sanitarnej

w ilości równej wodzie pobranej z sieci wodociągowej.

Ścieki sanitarno-bytowe i gospodarcze będą miały zanieczyszczenia typowe dla ścieków o

charakterze komunalnym. Przewiduje się, że na terenie stacji powstaną następujące tych ścieków:

- sanitarno-bytowe:

pracownicy: 2 osób x 50 dm3/dziennie = 0,01 m3,

- gospodarcze: utrzymanie porządku: 200 m2 x 2,5 dm3 = 0,5 m3/dziennie.

5.2.3. Ścieki technologiczne

Szacuje się, że miesięcznie powstawać będzie około 2,0 m3 ścieków. Ścieki te dostarczane

będą do wewnętrznej sieci kanalizacji technologicznej, w której zainstalowane zostanie urządzenie

oczyszczające - separator. Do sieci tej będą spływać także ścieki z mycia hali udojowej.

5.2.4. Ścieki opadowe

Ścieki deszczowe pochodzące z odwodnienia parkingów i dróg dojazdowych mogą

charakteryzować się wyższymi stężeniami zawiesiny ogólnej i BZT5, niż ścieki o charakterze

komunalnym. Mogą także zawierać substancje ropopochodne. Ścieki pochodzące z placów składowych

mogą być także zanieczyszczone substancjami wyciekającymi z uszkodzonych odpadów

magazynowanych na terenie fermy.

Dlatego też ścieki te przed wprowadzeniem ich do sieci kanalizacyjnej muszą być poddawane

podczyszczeniu w celu obniżenia stężeń w/w zanieczyszczeń.

Place i drogi będą posiadały szczelną i nieprzepuszczalną powierzchnię. System zbierania

cieczy i wód opadowych z całego terenu fermy winien być zaprojektowany w taki sposób, aby

wszystkie odcieki były zbierane przez szczelne kanały opaskowe do urządzeń oczyszczających w celu

pozbawienia tych ścieków zanieczyszczeń ropopochodnych lub aktywnych chemicznie.

Cały teren będzie odpowiednio wyprofilowany i uszczelniony, aby zanieczyszczenia nie mogły

przedostawać się do gruntu. Wyrobione spadki terenu powinny umożliwić odprowadzenie ścieków do

studzienek zbiorczych a następnie do separatorów i neutralizatorów celem podczyszczenia.

Planuje się wewnętrzną kanalizację deszczową. Wody deszczowe z terenów utwardzonych

będą odprowadzane do rowu w granicach nieruchomości.

OSADNIK.

Osadnik jest urządzeniem, w którym ścieki wytracają prędkość i w wyniku sedymentacji

następuje osadzanie się zawiesiny ogólnej (muł, szlam, żwir). Osadnik wychwytuje znaczną część

zawiesiny dopływającej wraz z wodami deszczowymi do separatora. Zabezpiecza przed zapychaniem

się dalszej części układu oczyszczającego oraz chroni cały system przed mechanicznym uszkodzeniem.


55

W procesie oddzielania zawiesiny z wód deszczowych wykorzystywane jest zjawisko grawitacyjnego

rozdziału podczas przepływu.

W czasie eksploatacji osadnika należy pamiętać o następujących zasadach:

• osadnik musi być regularnie opróżniany tak aby nie dopuścić do jego całkowitego wypełnienia,

• urządzenia należy czyścić po wypełnieniu przez osad w ½ - ¾ pojemności osadnika,

• minimalną częstość czyszczenia należy określić na podstawie obserwacji prowadzonych podczas

pierwszych miesięcy eksploatacji,

• sprawdzać osadnik każdorazowo po sezonie zimowym oraz po deszczu nawalnym,

• czyszczenie powinno się odbywać przy pomocy wozu asenizacyjnego wyposażonego

w pompę i miękki wąż,

• w przypadku zbitego osadu należy wydobywać go ręcznie.

Dalsze oczyszczenie ścieków następuje w separatorze gdzie zachodzi zjawisko flotacji i

koalescencji.

SEPARATOR.

Separator jest to urządzenie przeznaczone do oddzielania związków ropopochodnych z wód

płynących w rozdzielczej kanalizacji deszczowej.

W sieci kanalizacyjnej zaprojektowano urządzenie, które skutecznie zapobiega

przedostawaniu się substancji ropopochodnych z terenu objętego spływem do wód gruntowych i

gleby. Separator jest urządzeniem, które wykorzystując różnice w gęstości oddziela wodę od

substancji nierozpuszczalnych, które zanieczyszczają wodę. W celu oddzielenia takich substancji jak

piasek lub szlam przed separatorami instaluje się osadniki wstępnego – mechanicznego oczyszczania.

Dzięki sile wyporu większej od siły ciężkości, krople lepkich cieczy mineralnych oddzielają się

od ścieków i wypływają na powierzchnię. Krople bardzo rozdrobnione posiadają małą szybkość

wyporu, co ma wpływ na szybkość oddzielania fazy olejowej od wodnej. Są one praktycznie

zawieszone w środowisku wodnym i nie dają się rozdzielić na zasadzie różnicy gęstości. W celu

oddzielenia tych cząstek stosuje się filtry koalescencyjne, co pozwala na obniżenie zawartości oleju

poniżej poziomu 5 mg/dm3. Dobierając separator należy uwzględnić ilość wody dopływającej do

separatora oraz skład fizyczno-chemiczny dopływających ścieków. Separatory wykonane są z laminatu

poliestrowo-szklanego, ze stali lub betonu. Wyposażone są w pokrywy żeliwne. Części wewnętrzne

separatorów wykonuje się z polietylenu, PCV lub stali galwanizowanej. Wyposażone są w

automatyczny pływakowy przyrząd odcinający wytarowany

na odpowiednią gęstość. Mogą być także wyposażone w sygnalizator wypełnienia. Separatory

wymagają okresowej kontroli i opróżniania.

Do oczyszczenia ścieków deszczowych przyjęto separator koalescencyjny

z osadnikiem np. STEJAX-P o następujących parametrach:


56

• Przepustowość nominalna Qn 30 l/s

• Pojemność osadnika Vos 500 l

Model został dobrany na przepustowość wody deszczowej przy opadach nawałowych. W

skład separatora wchodzi:

• studnia betonowa wraz z pokrywą żelbetową, wyposażoną w właz żeliwny

umożliwiający dostęp do separatora,

• syfon z rozbijakiem strugi, umieszczony na wlocie do separatora, wykonany z blachy

kwasoodpornej,

• szafa filtracyjna, zamontowana na wylocie z separatora, wykonana z blachy

kwasoodpornej,

• filtry lamelowe, umieszczone w szafie filtracyjnej,

• poduszka sorbentowa, umieszczona w szafie filtracyjnej,

• tabliczka znamionowa, na której znajdują się dane pozwalające

na zidentyfikowanie separatora (typ separatora, przepustowość, nazwa producenta

itp.) naklejona w widocznym miejscu, wewnątrz separatora,

na szafie filtracyjnej, powyżej lustra wody.

Separator należy czyścic min. 2 razy w roku, bądź każdorazowo w przypadku wystąpienia

dużych opadów. Czyszczenie polega na:

• całkowitym usunięciu substancji ropopochodnych i wody przy użyciu wozu asenizacyjnego,

• wyciagnięciu sekcji żaluzjowych i ich oczyszczeniu, bądź wymianie uszkodzonych,

• usunięciu piasku i szlamu,

• napełnieniu separatora wodą,

• zamknięciu włazu.

Analiza archiwalnych materiałów gruntowo-wodne pokazuje, że w strefie prowadzonych prac

swobodne zwierciadło wód podziemnych pierwszego poziomu znajduje się płytko pod powierzchnia

terenu.

Objętość ścieków deszczowych odpływających z danej zlewni określa się za pomocą wzoru:

Qd = qm x F x ψ x φ

qm – natężenie deszczu miarodajnego o określonym prawdopodobieństwie wystąpienia (p) I czasie

trwania (s), wyrażone w[ dm3/(s x ha)],

F – powierzchnia spływu (powierzchnia zlewni) [ha],

ψ – współczynnik spływu powierzchniowego, wyrażający stosunek ilości ścieków deszczowych,

które spłynęły do kanalizacji do ilości deszczu jaka spadła na dany teren


57

φ - współczynnik opóźnienia (dla n = 6 φ = 0,75)

Natężenie deszczu obliczamy ze wzoru:

A q = -----------

t 0,667

t - czas trwania deszczu (min.),

A – współczynnik, którego wartość wg wzoru Błaszczyka :

H – normalny opad roczny (mm),

C – częstotliwość występowania deszczu (C=100/p),

p - prawdopodobieństwo występowania deszczu (przyjęto na poziomie 20%),

tm – czas trwania deszczu miarodajnego (przyjęto 15 minut).

Przy przyjęciu dla warunków polskich średniego normalnego opadu rocznego H ≤ 600 mm

wzór przybiera postać:

3

470 C

q = ---------------------------

tm 0,667

3

470 5 803,7 q = ------------------- = ---------------- = 131,97

15 0,667 6,09

q = 131,97 dm3/s/ha

Ogólną powierzchnię spływu dla omawianej zlewni możemy podzielić w sposób następujący:

- dachy szczelne

- nawierzchnie utwardzone

- tereny zielone


58

WSPÓŁCZYNNIK SPŁYWU ψ .

Celem określenia zastępczego współczynnika spływu przyjęto niżej wymienione współczynniki:

- dla dachów szczelnych - 0,90

- dla nawierzchni utwardzonej - 0,70

- dla terenów zielonych - 0,10

L.p. Rodzaj obiektu Powierzchnia 1. Budynki 12000 m2

2. Silosy 4000 m2

3. Parkingi, drogi, place 9000 m2

4. Tereny zielone 39350 m2

POWIERZCHNIA OGÓŁEM: 64350 m2

OBLICZENIA

(0,90 x 16000) + (0,70 x 9000) + (0,10 x 39350) 8100 +6300 +4635

ψ = ---------------------------------------------------------------------- = --------------------------------------- =

16000 + 9000 + 39350 64350

19035 = -------------- = 0,38 64350

Maksymalna ilość odprowadzanych ścieków ze zlewni wynosi:

Qd = 131,97 x 6,4350 x 0,38 x 0,75 = 242,02 dm3/s

Qd = 191,03 dm3/s = 871,26 m3/h


1. Planowana inwestycja zostanie podłączona do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Szacuje się, że

roczne zapotrzebowanie wyniesie 56000 m3 wody. Na fermie powstanie ok. 0,5 m3 / miesiąc

ścieków sanitarnych. Warunki techniczne dostawy wody i odbioru ścieków należy uzgodnić z

odpowiednimi służbami.


59

2. W sieci kanalizacji technologicznej należy podłączy się do urządzeń oczyszczających osadnik –

separator - neutralizator.

3. Planowane przedsięwzięcie należy wyposażyć w sieć kanalizacji deszczowej. System kanalizacji

deszczowej musi być przygotowany na przyjęcie wód deszczowych o charakterze nawalnym. Ścieki

deszczowe skierowane będą do rowu melioracyjnego po wcześniejszym oczyszczeniu w

separatorze - neutralizatorze.

4. Należy zaprojektować szczelną powierzchnię: parkingów, dróg dojazdowych oraz placu

składowego.

5. Miejsca składowania odpadów niebezpiecznych zabezpieczyć przed działaniem czynników

atmosferycznych (zadaszone wiaty) i osób trzecich (ogrodzenie).

6. Fermę należy wyposażyć w sorbenty umożliwiające szybką neutralizację wycieków oraz stosowne

pojemniki na zanieczyszczone sorbenty.

7. Przewiduje się, że analizowana inwestycja, po wykonaniu wszystkich zabezpieczeń nie zmieni

stosunków wodnych rejonu lokalizacji obory i nie powinna spowodować zagrożenia środowiska

gruntowo-wodnego.

5.3. Oddziaływanie na klimat akustyczny

5.3.1. Stosowane programy i modele oraz wartości progowe

Poniżej przedstawiono obliczenia emisji i propagacji dźwięku dla budowy i funkcjonowania

nowej obory.

Określenie uciążliwości i zasięgu hałasu emitowanego wykonano według Instrukcji 338 ITB

przy pomocy programu komputerowego ZEW HAŁASU, który jest integralną częścią cytowanej

Instrukcji.

Metoda obliczeniowa oparta jest na zależności pomiędzy emisją dźwięku charakteryzowaną

przez ekwiwalentny poziom mocy akustycznej A LAwek poszczególnych źródeł hałasu a imisją

dźwięku w wybranym punkcie obserwacji charakteryzowaną równoważnym poziomem dźwięku A

LAek .

W programie komputerowym rzeczywisty obiekt zastąpiono modelem matematycznym

stosując algorytm dla modelowych źródeł punktowych - zastępczych stacjonarnych i ruchomych źródeł

dźwięku. Wszystkie źródła uznano za punktowe, ponieważ każdy wymiar liniowy źródła jest mniejszy

od podwojonej odległości między źródłem a najbliższym punktem obserwacji. Źródła punktowe

uznano za źródła wszechkierunkowe.


60

Dopuszczalne poziomy dźwięku

Lp.

Przeznaczenie terenu

Dopuszczalny poziom hałasu wyrażony równoważnym poziomem dźwięku A

w dB pozostałe obiekty

i grupy źródeł hałas

3. Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami rzemieślniczymi

55 45

Dopuszczalne poziomy hałasu dla terenów o określonym charakterze zagospodarowania są

określone przez rozporządzenie MŚ z dnia 14 czerwca 2007 r., w sprawie dopuszczalnych poziomów

hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120 z 2007 r. poz. 826 ze zmianami ), przypisano odpowiednie

wartości poziomu dopuszczalnego hałasu w obszarach o różnym charakterze zagospodarowania.

Wartości te przedstawione zostały w tabeli poniżej. Dlatego też porównania dokonano w odniesieniu

do grupy zawartej w pkt. 3 cytowanego rozporządzenia. Wobec powyższego dopuszczalnymi

wartościami poziomów hałasu będą odpowiednio:

- 55 dB(A) dla pory dnia

oraz

- 45 dB(A) dla pory nocy.

5.3.2. Opis elementów akustycznych

W chwili obecnej klimat akustyczny okolicy zdeterminowany jest ruchem samochodów i

ciągników .

Działalność projektowanej inwestycji będzie się odbywała w systemie całodobowym.

W analizie uciążliwości akustycznych, podobnie jak i w całym raporcie uwzględniono

potencjalne źródła hałasu związane wyłącznie z funkcjonowaniem nowej obory.

W fazie eksploatacji źródłem hałasu w fazie eksploatacji przedsięwzięcia będzie:

- ruch pojazdów osobowych, dostawczych i ciężarowych - ruchome źródła dźwięku (szacuje się, że

poza fazą budowy ruch pojazdów związanych z funkcjonowaniem instalacji nie ulegnie

zwiększeniu),

- stacjonarne punktowe wszechkierunkowe źródła dźwięku ( budynek- krowy).

W oparciu o informacje od Inwestora przyjęto następujące średnie izolacyjności akustyczne RA

elementów konstrukcyjnych budynku równe RA = 30 dB dla wszystkich ścian i dachu.

W obliczeniach przyjęto najniekorzystniejszy wariant.

W ocenie wpływu projektowanego przedsięwzięcia na zmianę klimatu akustycznego na

terenach sąsiadujących uwzględniono: parametry tłumienia wynikające z pochłaniania w powietrzu,

przez podłoże, przez powierzchnię gruntu oraz pasy zieleni.

Równoważny poziom mocy akustycznej A zastępczego źródła hałasu obliczono wg wzoru:


61

LAwek = 10 log 1/T (Σ ti * 100,1Law +tp * 100,1Lawp)

gdzie:

LAwek - równoważny poziom mocy akustycznej zastępczego źródła

hałasu,

LAw - poziom mocy akustycznej A źródła hałasu (dB)

ti - czas trwania hałasu o poziomie mocy akustycznej A LAw , min.

T - normowy czas obserwacji, min.

- T = 480 min. dla pory dziennej,

- T = 60 min. dla pory nocnej.

tp - łączny czas przerwy w działaniu źródeł hałasu, min.

LAwp - poziom mocy akustycznej A podczas przerwy w działaniu źródeł

hałasu, przyjmuje się LAwp = 0.

Dla każdej z tych sytuacji obliczono LAwek źródeł zastępczych dla dnia jako dane wyjściowe

do analizy komputerowej.

Ruchome źródła dźwięku

Głównym źródłem hałasu będą samochody ciężarowe , ciągniki i osobowe poruszające się po

terenie fermy. Przewidywana liczba 2 samochodów ciężarowych w ciągu dnia nie będzie miała

żadnego wpływu na klimat akustyczny otoczenia. Ponadto przyjęto, że w ciągu 8 najbardziej

niekorzystnych godzin dnia na teren fermy wjedzie około 3 samochodów osobowych i ciągników 2

szt.. Do obliczeń rozprzestrzeniania się hałasu przyjęto założenie, że szybkość poruszania się

samochodów po terenie będzie wynosiła v= 20 km/h.

Dla tak podanych wielkości ustalono położenie źródeł zastępczych dla mniejszych grup

pojazdów oraz policzono ekwiwalentną moc akustyczną dla każdej, zastępczej grupy źródeł. Zgodnie

z metodyką obliczeniową, ruch każdego pojazdu zamieniono na cztery źródła dźwięku o uśrednionym

położeniu i funkcji:

1. dojazd do miejsca parkowania,

2. hamowanie i wyłączenie silnika,

3. włączenie silnika i start pojazdu,

4. wyjazd z terenu parkingu lub za i rozładunek pasz

przy czym dojazd - dotyczy odległości miejsc parkowania od odpowiedniego wjazdu na teren parkingu

a wyjazd - odległości miejsca parkowania do odpowiedniego wyjazdu z terenu parkingu.

Dla każdej z tych sytuacji obliczono LAwek źródeł zastępczych dla pory dziennej i nocnej jako

dane wyjściowe do analizy komputerowej. Równoważny poziom mocy akustycznej A LAwek

poszczególnych zastępczych źródeł hałasu dla uśrednionych ruchów pojazdów obliczono przy


62

założeniu, że średnia prędkość samochodów poruszających się po drogach wewnętrznych i parkingach

wynosi 30 km/h.

Równoważny poziom mocy akustycznej A zastępczego źródła hałasu (grupy pojazdów) obliczono wg

wzoru (por tabele poniżej):

LAwek = 10 log 1/T (Σ ti * 100,1Law +tp * 100,1Lawp)

gdzie:

LAwek - równoważny poziom mocy akustycznej zastępczego źródła

hałasu,

LAw - poziom mocy akustycznej A źródła hałasu (dB)

ti - czas trwania hałasu o poziomie mocy akustycznej A LAw , min.

T - normowy czas obserwacji, min.

- T = 480 min. dla pory dziennej,

- T = 60 min. dla pory nocnej.

tp - łączny czas przerwy w działaniu źródeł hałasu, min.

LAwp - poziom mocy akustycznej A podczas przerwy w działaniu źródeł

hałasu, przyjmuje się LAwp = 0.

Stacjonarne źródła hałasu

Źródłem emisji hałasu będzie hałas emitowany przez urządzenia do dojenia krów. Przyjmuje

się, że urządzenia te w będą pracowały w systemie ciągłym. Hałaśliwość urządzeń technicznych

usytuowanych na dachu budynku oceniono na podstawie danych instalacyjnych. Szacuje się, że moc

akustyczna skorygowana według krzywej częstotliwościowej A poszczególnych typów urządzeń i ich

krótkotrwałym dwa razy dziennie będzie kształtowała się na następującym poziomie – 72 dB.

Źródłem emisji hałasu będą również budynki obory – emisja technologiczna. Do oszacowania

wpływu hałasu technologicznego na środowisko przyjęto założenie, że hałas wewnątrz hal

produkcyjnych będzie się kształtował na poziomie od 50 do 60 dB. Wartość ta jest wartością

przeciętną, jaka występuje w zakładach produkcyjnych o podobnym profilu. Założono przy tym, że

izolacyjność wypadkowa ścian zewnętrznych hal wyniesie RA2 = 28 dB.

5.3.3. Zakres analizy i wyniki

Określenie uciążliwości i zasięgu hałasu emitowanego przez samochody przyjeżdżające na

fermę wykonano według Instrukcji 338 ITB przy pomocy programu komputerowego ZEW HAŁASU

(Prognozowanie hałasu przemysłowego).

Metoda obliczeniowa oparta jest na zależności pomiędzy emisją dźwięku charakteryzowaną

przez ekwiwalentny poziom mocy akustycznej A LAwek poszczególnych źródeł hałasu, a imisją


63

dźwięku w wybranym punkcie obserwacji, charakteryzowaną równoważnym poziomem dźwięku A

LAek .

W programie komputerowym rzeczywisty obiekt zastąpiono modelem matematycznym

stosując algorytm dla modelowych źródeł punktowych - zastępczych stacjonarnych i ruchomych źródeł

dźwięku. Wszystkie źródła uznano za punktowe, ponieważ każdy wymiar liniowy źródła jest mniejszy

od podwojonej odległości między źródłem a najbliższym punktem obserwacji. Źródła punktowe

uznano za źródła wszechkierunkowe.

Ogólna propagacja hałasu w terenie obejmującym zarówno projektowaną inwestycję jak i jej

bezpośrednie otoczenie jest przedstawiona w postaci planów sytuacyjnych z naniesionymi liniami

równego poziomu dźwięku - izofonami LAek , oddzielnie dla pory dziennej i nocnej.

W obliczeniach uwzględniono obecność projektowanych obiektów kubaturowych, którym

przypisano funkcje ekranów akustycznych.

Obliczenia wykonano na wysokości 1,5 m od poziomu terenu. Wybrane wysokości

charakteryzują zagrożenie hałasem w analizowanym rejonie uwzględniające wysokość istniejącej

zabudowy mieszkaniowej w otoczeniu fermy. Pierwsza z wybranych wysokości obrazuje zasięg hałasu

emitowanego głównie przez transport samochodowy, pozostała wysokość ewentualny wpływ

urządzeń, usytuowanych na dachu budynku.

Ogólna propagacja hałasu w terenie obejmującym zarówno projektowaną inwestycję jak i jej

bezpośrednie otoczenie jest przedstawiona w postaci planów sytuacyjnych z naniesionymi liniami

równego poziomu dźwięku - izofonami LAek , policzonymi dla pory dziennej.

Jak wynika z przedstawionych obliczeń oddziaływanie akustyczne fermy we wszystkich

kierunkach mieszczą się w dopuszczalnych granicach. Dopuszczalna wartość hałasu wyrażona

równoważnym poziomem dźwięku A, w żadnym miejscu nie wykracza poza granice działki na tych

kierunkach.

Na granicach działki, największy poziom hałasu przyjmuje wartości:

- od strony północnej 33,9 dB(A),

- od strony zachodniej 33,7 dB(A),

- od strony południowo 32,9 dB(A),

- od strony wschodniej 37,9 dB(A).

Zasięg hałasu, powstającego w wyniku funkcjonowania oboryi, wykonany na drodze symulacji

komputerowej wykazuje, iż poza granicami działki:

- dotrzymane zostają normy dopuszczalnego hałasu ,

- przy najbliżej położonej zabudowie podlegającej ochronie nie stwierdza się wystąpienia

przekroczeń dopuszczalnego poziomu dźwięku.


64


1. Przeprowadzona analiza hałasu wykazała, iż obora nie będzie powodować przekroczenie

dopuszczalnych norm hałasu..

2. Nie stwierdzono przekroczeń na najbliżej położonej zabudowie podlegającej ochronie.

3. Proponuje się wykonanie pomiarów akustycznych po realizacji inwestycji w celu potwierdzenia

obliczeń symulacyjnych i podjęcia ewentualnych działań ograniczających emisję hałasu.

4. Proponuje się wykonanie infrastruktury ochrony akustycznej u źródła:

a) wyciszenia materiałem dźwiękochłonnym poszczególnych stanowiska,

b) lokowanie procesów generujących hałas (place składowe) w głębi działki,

c) ograniczania eksploatacji pojazdów i urządzeń o wysokim poziomie hałasu i zastępowania ich

maszynami o niższym poziomie hałasu,

5. Postuluje się wykonanie nasadzeń zieleni wysokiej i średniopiennej wokół terenu fermy.

5.3.4. Wibracje

W czasie ruchu pojazdów oraz pracy maszyn i urządzeń, na skutek zmiany sił kontaktowych

między pojazdem/maszyną a podłożem wzbudzane są drgania. Powstające w konstrukcji nawierzchni

oscylacyjne fale naprężeniowe są przekazywane przez grunt na sąsiadujące z ulicą obiekty. Istotne są

tylko drgania wzbudzane przez przejazdy autobusów oraz samochodów ciężarowych (pustych i

pełnych, z przyczepami i bez przyczep). Drgania wzbudzane przez przejazdy samochodów osobowych,

mikrobusów i małe pojazdy dostawcze są nieistotne.

Drgania wzbudzane przez pracę maszyn, jeżeli mogą być szkodliwe dla budynków, to głównie

w budynkach murowanych wznoszonych tradycyjnie od 1 do 3 kondygnacji. W murowanych

budynkach masywnych ze stropami drewnianymi wpływ drgań od ulicy może się uwidaczniać w

postaci pionowych drgań stropów.

Na terenie fermy wibracje mogą wywoływać jedynie samochody ciężarowe odbierające mleko.

Proces technologiczny nie przewiduje wykorzystania maszyn i urządzeń powodujących wibracje.


1. Nie przewiduje się negatywnego wpływu wibracji na środowisko.

5.4. Oddziaływanie na stan higieny atmosfery

Projektowane przedsięwzięcie będzie stanowić na obszarze istniejącej farmy bydła mlecznego i w jego

otoczeniu, jeden z wielu czynników wpływających na jakość powietrza. W wyniku jej funkcjonowania

wystąpią zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, tj.: COx, NH3, CH4, H2S, C2H5SH, CH3CH2OH,

N2, NOX, pyły i inne. Będą one powstawać w wyniku:

- procesów fizjologicznych zwierząt,


65

- procesów związanych z utrzymaniem zwierząt (dowóz i rozładunek pasz, usuwanie, magazynowanie i

zagospodarowanie gnojowicy i obornika)

W produkcji zwierzęcej największe zagrożenia powietrza występują przy nadmiernej

koncentracji zwierząt. W planowanej oborze do chowu krów zastosowany będzie system beściółkowy.

W wyniku wykorzystywania systemu chowu bezściółkowego , rusztowego odchody zwierzęce będą

odprowadzane w formie gnojowicy.

Zwierzęta wydalają niewykorzystany azot z odchodami. Ponad 50% wydalanego azotu znajduje

się w moczu. Amoniak w kale stanowi około 25% zawartego w nim azotu. W moczu prawie 90% azotu

jest w postaci mocznika, który wobec enzymu ureazy szybko hydrolizuje do amoniaku. W

pomieszczeniu inwentarskim następuje emisja do 10% azotu zawartego w odchodach. W trakcie

składowania obornika lub gnojowicy emisja azotu może dochodzić do 50% zawartego w nich azotu.

Hodowla bydła pociąga za sobą uciążliwość z uwagi na emisję zanieczyszczeń gazowych

szczególnie dla najbliższego otoczenia. W powietrzu wentylacyjnym obory może znajdować się szereg

różnych zanieczyszczeń - głównie lotne związki organiczne (LZO) wśród których zidentyfikowano

związki chemiczne z grupy amin, estrów, merkaptanów, fenoli, kwasów organicznych, alkoholi,

ketonów, aldehydów, metanu oraz nieorganiczne: amoniak, siarkowodór, dwutlenek węgla. LZO

pochodzą ze świeżych odchodów zwierzęcych i ich rozkładu, z procesu karmienia i od samych

zwierząt. Substancje te mają właściwości złowonne.

Ze względu na prowadzone prace związane z utrzymaniem zwierząt (dowóz, rozładunek

paszy, usuwanie nieczystości - odchodów zwierząt, utrzymanie czystości w obiekcie itp.) oddziaływanie

przedsięwzięcia zwiększone będzie w porze dziennej.

Największy wpływ na powietrze atmosferyczne wystąpi w najbliższym otoczeniu obory.

Najbardziej uciążliwe będą tu zanieczyszczenia odorowe (amoniak, siarkowodór, merkaptany),

ponieważ ich oddziaływanie zaznaczy się już po przekroczeniu progu zapachowego- stężenia

najczęściej dużo niższego od wartości dopuszczalnej ze względów toksykologicznych normy tych

substancji.

W wyniku procesów fizjologicznych zwierząt przebywających w pomieszczeniu obory

następuje wydzielanie się głównie CO2, NH3, H2S, podwyższenie wilgotności powietrza (oddawanie

pary wodnej przez organizm zwierzęcy, parowanie odchodów ), zwiększenie zapylenia (poruszanie się

zwierząt) i szkodliwych drobnoustrojów. Podwyższona wilgotność w pomieszczeniu pochodzi także od

wilgoci wyparowanej z powierzchni mokrej posadzki, wilgotnych ścian, wilgotnego i ciepłego

pożywienia. Wentylowanie pomieszczeń zmniejsza zawilgocenie powietrza oraz ilość szkodliwych

domieszek gazowych, drobnoustrojów, pyłów we wnętrzu budynku, jednocześnie zwiększając ich ilość

szczególnie w najbliższym jego otoczeniu.

W czasie usuwania, magazynowania, transportu i rozładunku gnojowicy wystąpi niska

emisja, niezorganizowana. Nasilenie wydzielania substancji odoroczynnych i toksycznych wystąpi

szczególnie w okresie letnim, ze względu na wyższe temperatury powietrza, zwiększające szybkość

zachodzących reakcji biochemicznych - procesów rozkładu substancji organicznych. Beztlenowy


66

rozkład ścieków jest powodem powstawania odorów uciążliwych dla otoczenia. Generalnie przyjmuje

się, że zanieczyszczenie środowiska przez jedną krowę równa się zanieczyszczeniu powodowanemu

przez 18 ludzi.

Najbardziej istotnymi ze względów zapachowych i stopnia toksyczności oraz ilości (wśród

substancji powstających w procesie produkcyjnym) będą: NH3 i H2S. Amoniak pochodzi z odchodów

zwierzęcych, a u przeżuwaczy może wydalać się dodatkowo ze żwacza przy skarmianiu pasz

amoniakowanych. Amoniak (NH3) powstaje w wyniku zachodzących przemian biochemicznych: z

aminokwasów, peptydów, amin, zasad purynowych i pirymidynowych, mocznika i innych. Ponadto w

wyniku utleniania się amoniaku mogą powstawać azotyny obecne w skroplinach pary wodnej.

Siarkowodór powstaje głównie w wyniku rozpadu aminokwasów siarkowych - cystyny i cysteiny

(również na skutek procesów życiowych mikroorganizmów).

Poza najbardziej uciążliwymi gazami NH3, H2S, następuje również wydzielanie CH4 powstającego z

rozkładu ścieków, z obornika oraz żwacza bydła.

Literaturowa emisja amoniaku i siarkowodoru zastosowana do oceny stanu jakości powietrza wyniesie:

Źródło Emisja g/na zwierzę /Siarkowodór

Amoniak Siarkowodór Krowa mleczna 3,17 - Inne bydło 1,41 0,012 Trzoda chlewna 0,5 0,040

Funkcjonowanie opiniowanego przedsięwzięcia spowoduje również emisję dwutlenku węgla. W

pomieszczeniu inwentarskim gromadzi się wiele dwutlenku węgla (duża krowa wydala w ciągu

doby do 10 kg CO2). Intensywność oddawania CO2 przez zwierzęta zależy od gatunku, wieku,

użytkowania, karmienia. Za ilość CO2 dopuszczalną w pomieszczeniach dla zwierząt

wysokoprodukcyjnych przyjmuje się 1,5 - 2,5%. Jest to ilość wielokrotnie przewyższająca

ilość CO2 w powietrzu zewnętrznym, która wynosi 0,3%.

CO2 nie stanowi, w przypadku opiniowanego obiektu, jakiejkolwiek uciążliwości dla powietrza, a jego

najwyższe stężenia ograniczają się do bezpośredniego otoczenia obiektu.

W wyniku pracy maszyn rolniczych związanej z utrzymaniem obiektu (transport paszy ciągnikami,

transport gnojowicy do nawożenia na pola) powstaje zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego

spalinami: COx, NOx, pyły i inne.

Zapylenie - pochodzi od zadawania paszy objętościowej, czyszczenia, poruszania się zwierząt, ze

ściółki, z rozładunku i przetrząsania paszy na zewnątrz budynku, pracy ciągników, spycharki i innych

maszyn rolniczych. W pomieszczeniach inwentarskich przeważa pył drobny o średnicy 0,1-0,5µm. Jest

to pył respirabilny, szkodliwy ze względu na łatwe przedostawanie się do pęcherzyków płucnych.


67

Zapylenie powietrza wiąże się z przenoszeniem na cząstkach pyłów drobnoustrojów. W miejscu

przebywania zwierząt mogą występować drobne kropelki aerozoli i przenosić w ten sposób różne

schorzenia drogą aerogenną. W powietrzu na terenie gospodarstwa wiejskiego unosi się wiele

mikroorganizmów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (zarodniki paproci, mchów 10-120µ, bakterie

o wymiarach 0,1-100µ, glony o wielkości 1-1000µ , grzyby 2-100µ).

Pomieszczenia inwentarskie w okresie zimowym, przy nadmiernym zawilgoceniu powietrza, stają się

wielką cieplarką, w której łatwo o przeżywanie mikroflory powietrza i larwalnych form niektórych

pasożytów. Wilgoć zawarta w powietrzu obory ułatwia przenoszenie się na drodze aerogennej

niektórych form drobnoustrojów i powodowania rozprzestrzeniania się chorobotwórczych zarazków w

postaci kropelkowej. W pomieszczeniach dla zwierząt stwierdza się w powietrzu od kilkunastu do stu

kilkudziesięciu tysięcy drobnoustrojów na 1m3.

Na terenie gospodarstwa , gdzie planowana jest budowa obory, jak i w sąsiedztwie, istnieją

pomieszczenia gospodarskie i obiekty inwentarskie. W związku z tym już obecnie powstają

zanieczyszczenia powietrza. Planowane przedsięwzięcie jedynie nieznacznie zwiększy ilość substancji

zanieczyszczających powietrze już powstających w wyniku funkcjonowania obecnych obiektów,

zarówno na terenie rozpatrywanego gospodarstwa jak i sąsiednich.

Technologia hodowli, a warunki aerosanitarne

Intensyfikacja i koncentracja chowu zwierząt, na względnie małej powierzchni, może stanowić

źródło zagrożenia lokalnych warunków aerosanitarnych.

W wyniku funkcjonowania praktycznie każdego obiektu hodowlanego występuje mniejsze lub większe

zanieczyszczenie powietrza. Źródłem ciągłej emisji zanieczyszczeń chemicznych, pyłowych,

mikrobiologicznych i odorowych z ferm hodowlanych do powietrza są głównie ich systemy

wentylacyjne i grzewcze (w analizowanych obiektach instalacje grzewcze nie występują).

Zachowanie odpowiedniego klimatu w obiektach hodowlanych, gwarantującego właściwy rozwój i

przyrost masy użytkowej zwierząt wymaga wymiany powietrza rzędu 0.6 - 1 m3 na 1 kg żywej wagi w

ciągu godziny. Jednocześnie, standardowa, grawitacyjna wyrzutnia wentylacyjna o przekroju F =

0.125 m2 i wysokości geometrycznej od poziomu posadzki h = 5.7 m, charakteryzuje się wydatkiem

powietrza ok. 560 m3/godz w okresie zimowym i ok. 830 m3/godz w okresie letnim (średnio dla roku

695 m3/godz), natomiast grawitacyjna wyrzutnia wentylacyjna o przekroju F = 0.237 m2 i wysokości

geometrycznej od poziomu posadzki h = 8.5 m, wydatkiem powietrza ok. 900 m3/godz w okresie

zimowym i ok. 1300 m3/godz w okresie letnim (średnio dla roku 1100 m3/godz).

Prawidłowo prowadzonej hodowli bydła towarzyszy w zasadzie wyłącznie niewielka emisja amoniaku.

Występowanie w powietrzu wentylacyjnym innych istotnych ilości zanieczyszczeń, takich jak:

siarkowodór, kwasy organiczne i aminy świadczy o niewłaściwych warunkach sanitarnych i jest

niepożądane z punktu widzenia warunków hodowlanych i wartości użytkowej obsady (hamując

wzrost). Dlatego też, w prawidłowo prowadzonej hodowli, szczególnie systemem bezściółkowym,


68

zanieczyszczenia te występują w powietrzu wentylacyjnym w niewielkich ilościach, wręcz śladowych, w

niewielkim stopniu oddziaływując na lokalne warunki aerosanitarne.

Według badań G. Weurman - VDI - Berichte 226 (1975) stężenia wybranej grupy zanieczyszczeń

(spośród 18 zanieczyszczeń) w powietrzu wentylacyjnym obiektu inwentarskiego (w przeciętnych

warunkach hodowlanych) mogą wynosić:

Zanieczyszczenie Stężenie [ µµµµg/m3 ]

Próg węchowy Sw [ µµµµg/m3 ]

Amoniak 18000.0 500.0 Siarkowodór 40.0 14.0 Kwas octowy 6700.0 600.0 Kwas propionowy 1100.0 50.0 Kwas masłowy 350.0 10.0 Pył organiczny 10600.0 - W przypadku obór wartości te są znacznie niższe. Mieszanina kwasów organicznych może zawierać w

swoim składzie różne ilości kwasu octowego, propionowego, masłowego, walerianowego,

kapronowego (w różnych odmianach izomerycznych), heptanowego itp. Powyższe związki organiczne

są dość powszechnymi zanieczyszczeniami odorowymi o stosunkowo niskich wartościach stężenia

progowego wyczuwalności węchowej (wartości Sw).

Na podstawie powyższych danych określono szacunkowe wskaźniki emisji zanieczyszczeń,

uwzględniające rodzaj prowadzonej hodowli (obora rusztowa z częścią paszową). Dla analizowanego,

projektowanego obiektu hodowlanego wynoszą one:

Zanieczyszczenie

Wskaźnik emisji zanieczyszczeń w przeliczeniu na sztukę dużą bydła [ kg/rok ]

Amoniak 3.278 Siarkowodór 0.006 kwas octowy 0.229 Kwas propionowy 0.057 kwas masłowy 0.024 Pył organiczny 0.744 **

Ferma powodować będzie również zanieczyszczeń do powietrza pyłowo-gazowych. Według

przewidywań na terenie fermy będą następujące źródła emisji zanieczyszczeń do powietrza

atmosferycznego:

- drogi dojazdowe, miejsca postojowe i parkingi (emisja niezorganizowana),

5.4.1. Stosowane programy i modele, zakresy obliczeń

Dla oszacowania wielkości emisji z poszczególnych emitorów wykorzystano program

komputerowy OPERAT – FB Ryszard Samoć.

Analiza wyników obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza została przeprowadzona zgodnie z

załącznikiem nr 4 (referencyjne metodyki modelowania poziomów substancji w powietrzu) do


69

rozporządzenia ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla

niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 12) oraz zgodnie z art.224 pkt 3 ustawy

z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627 ze

zmianami).

Zakres emisji obliczano w siatce receptorów 200 na 200 metrów.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w

sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 12),

jeżeli w odległości mniejszej niż 30xmm od pojedynczego emitora lub któregoś z emitorów w zespole

znajdują się obszary parków narodowych, lub obszary ochrony uzdrowiskowej, to w obliczeniach

poziomów substancji w powietrzu na tych obszarach należy uwzględniać ustalone dla nich

dopuszczalne poziomy substancji w powietrzu oraz wartości odniesienia substancji w powietrzu.

W odległości mniejszej niż 30xmm od emitora E-1 znajdującego się na terenie fermy nie

znajdują się obszary parków narodowych, lub obszary ochrony uzdrowiskowe.

Zakres skrócony obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w

sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. (Dz. U. z 2003 r. Nr 1 poz. 12),

jeżeli z obliczeń wstępnych wynika, że spełnione są następujące warunki:

a) dla jednego emitora lub zespołu emitorów, z których został utworzony emitor zastępczy:

Smm ≤ 0,1 x D1gdzie:

D1 - wartość odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalny poziom substancji w powietrzu

uśrednione dla 1 godziny

Smm - najwyższe ze stężeń maksymalnych substancji w powietrzu

b) dla zespołu emitorów:

∑ Smm ≤ 0,1 x D1

c) kryterium opadu pyłu określone zależnościami:

∑∑Efe≤n

0667,0∑ 15,3

eh

- łączna roczna emisja pyłu nie przekracza 10000 Mg (dla wszystkich frakcji pyłu),

- emisja kadmu nie przekracza 0,005% wartości emisji pyłu określonej powyżej,

- emisja ołowiu nie przekracza 0,005% wartości emisji pyłu określonej powyżej

to na tym kończy się wymagane dla tego zakresu obliczenia.

Jeżeli nie jest spełnione kryterium opadu pyłu, to należy wykonać obliczenia opadu substancji

pyłowych w sieci obliczeniowej, z uwzględnieniem statystyki warunków meteorologicznych w celu

sprawdzenia warunku Op = Dp - Rp


70

Zakres pełny obliczeń stanu zanieczyszczenia powietrza

Jeżeli nie są spełnione warunki określone w zakresie skróconym, to na całym obszarze, na

którym dokonuje się obliczeń, należy obliczyć w sieci obliczeniowej rozkład maksymalnych stężeń

substancji w powietrzu uśrednionych dla 1 godziny, z uwzględnieniem statystyki meteorologicznych,

aby sprawdzić, czy w każdym punkcie na powierzchni terenu spełniony warunek:

Smm ≤ D1

jeżeli z powyższych obliczeń wynika, że dla zespołu emitorów spełniony jest warunek:

Smm ≤ 0,1 x D1

to na tym kończy się obliczenia.

Natomiast dla zespołu emitorów, dla których nie jest spełniony warunek określony wzorem

Smm ≤ 0,1 x D1 lub dla pojedynczego emitora, dla którego nie jest spełniony warunek określony

wzorem Smm ≤ D1 należy obliczyć w sieci obliczeniowej rozkład stężeń substancji w powietrzu

uśrednionych dla roku i sprawdzić, czy w każdym punkcie na powierzchni terenu został spełniony

warunek:

Sa ≤ Da - R

Dalszych obliczeń nie prowadzi się, jeżeli jest spełnione kryterium opadu pyłu, a w pobliżu

emitorów nie znajdują się budynki wyższe niż parterowe.

Jeżeli nie jest spełnione kryterium opadu pyłu, to należy wykonać obliczenia opadu substancji

pyłowych w sieci obliczeniowej, z uwzględnieniem statystyki warunków meteorologicznych w celu

sprawdzenia warunku:

Op ≤ Dp - Rp

Jeżeli w odległości od pojedynczego emitora lub któregoś z emitorów w zespole, mniejszej niż

10h, znajdują się wyższe niż parterowe budynki mieszkalne lub biurowe, a także budynki żłobków,

przedszkoli, szkół, szpitali lub sanatoriów, to należy sprawdzić, czy budynki te są narażone na

przekroczenia wartości odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalnych poziomów substancji w

powietrzu. W tym celu należy obliczyć maksymalne stężenia substancji w powietrzu dla odpowiednich

wysokości:

- gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest nie mniejsza niż wysokość

ostatniej kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się dla wysokości Z,

- gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest mniejsza niż wysokość ostatniej

kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się dla wysokości zmieniających się co 1 m,

począwszy od geometrycznej wysokości najniższego emitora do wysokości:

Z, jeżeli Hmax ≥Z

Hmax jeżeli Hmax <Z

Hmax oznacza najwyższą efektywną wysokość emitora w zespole z obliczonych dla wszystkich sytuacji

meteorologicznych.

Wszystkie wartości stężeń obliczone ze względu na budynki znajdujące się w pobliżu emitorów

nie mogą przekraczać wartości D1.


71

Częstość przekraczania wartości odniesienia lub dopuszczalnego poziomu substancji w

powietrzu należy obliczyć, jeżeli wartości stężeń obliczone ze względu na budynki znajdujące się w

pobliżu emitorów przekraczają wartość D1 lub nie jest spełniony warunek Smm ≤ D1

Wartości odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalne poziomy substancji w powietrzu

uważa się za dotrzymane, jeżeli częstość przekraczania wartości D1 przez stężenie uśrednione dla 1

godziny jest nie większe niż 0,274% czasu w roku w przypadku dwutlenku siarki, a 0,2 % czasu w

roku dla pozostałych substancji.

Pakiet "OPERAT FB" v. 5.6.0/2010 r. - oprogramowanie do modelowania rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym dla źródeł istniejących i projektowanych, stosujące metodykę obliczeń zawartą w rozporządzeniu M.Ś. w sprawie wartości odniesienia niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. 16/10). Pakiet posiada atest Instytutu Ochrony Środowiska - pismo znak BA/147/96. Opracowanie: mgr inż. Ryszard Samoć e-mail: [email protected] www.proeko-rs.pl

licencja: 315/OW/08 Zakład:Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP Emitor: E1 OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO 1 okres, róża roczna

CHARAKTERYSTYKA EMITORA wysokość emitora 12 [m] bok źródła powierzchn. 110 [m] temperatura otoczenia 280,6 [K] wysokość anemometru 14 [m] szorstkość terenu 1 [m] odległość budynku mieszk 380 [m]

Stężenia maksymalne na różnych wysokościach budynku, µg/m3

Substancja /wysokość, m 1 2 3 4 5 6 Amoniak 288,3 295,5 306,8 322 339 357 siarkowodór 1,408 1,443 1,498 1,571 1,655 1,745 kwas octowy 11,63 11,92 12,38 12,97 13,67 14,41 Odory 0,00349 0,00358 0,00371 0,00389 0,00410 0,00432

Stężenia odorów podano w ou/m3


72

Zakład:Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP Emitor:OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO Wysokość emitora: 12 m Emitor powierzchniowy. Czas pracy 8760 godz

Zestawienie emisji maksymalnej, rocznej i średniej

Nazwa zanieczyszczenia Emisja max. Emisja roczna Emisja średnia 1 okres kg/h Mg 1 okres kg/h

amoniak 0,942 8,252 0,942 siarkowodór 0,0046 0,04 0,0046 kwas octowy 0,038 0,333 0,038 Odory 0,0114 0,1 0,0114 Emisję maksymalną odorów podano w Mou/h, a emisję roczną w Gou/rok

Parametry emitorów na terenie zakładu: Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP Wielkość produkcji 8430 Mg Symbol Nazwa emitora Wysok. Przekrój Prędk.g. Temp. Xe Ye m m m/s gaz.K m m E1 OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO 12,0 P 110 0 293 24 62,1 Legenda: P -powierzchniowy, L -liniowy, Z -zadaszony B -wylot boczny

Parametry emitorów na terenie zakładu: Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP Wielkość produkcji 8430 Mg

Emisję maksymalną odorów podano w Mou/h, a emisję roczną w Gou/rok Legenda: P -powierzchniowy, L -liniowy, Z -zadaszony B -wylot boczny

Symbol Nazwa

emitora Wysok. Przekr

ój Prędk.g. Temp. Xe Ye Nazwa Emis.max. Emisja

m m m/s gaz.K m m zanieczyszczen

ia kg/h Mg/rok

E1 OBORA KRÓW MLECZNYCH

12,0 P 110 0 293 24 62,1 amoniak 0,942 8,252

CIESZYMOWO siarkowodór 0,0046 0,04

kwas octowy 0,038 0,333

odory 0,0114 0,1


73

Pakiet "OPERAT FB" v. 5.6.0/2010 r. - oprogramowanie do modelowania rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym

dla źródeł istniejących i projektowanych, stosujące metodykę obliczeń zawartą w rozporządzeniu MŚ o wartościach odniesienia niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. 16/10). Pakiet posiada atest Instytutu Ochrony Środowiska - pismo znak BA/147/96. Opracowanie: mgr inż. Ryszard Samoć e-mail: [email protected] www.proeko-rs.pl licencja: 315/OW/08 Zakład:Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP Emitor: E1 OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO 1 okres, róża roczna CHARAKTERYSTYKA EMITORA wysokość emitora 12 [m] temperatura otoczeniaźródło powierz. o boku 110 [m] wysokość anemometruodległość budynku 380 [m] wysokość budynku

Zestawienie wyników obliczeń stężeń maksymalnych

Nazwa emisja [mg/s] stężenie odlegość krytycz. krytycz. ocena stężenie stan

Zanieczyszczenia maksymalne stęż.max stan prędkość stężeń przy budynku równ.

[µg/m3] [m] równow. [m/s] na pow.terenu mieszk.[µg/m3] atmosf

Amoniak 261,7 300 47,8 5 1 0.1*D1< Smm <D1 357 6 Siarkowodór 1,278 1,465 47,8 5 1 Smm < 0.1*D1 1,745 6 kwas octowy 10,56 12,1 47,8 5 1 Smm < 0.1*D1 14,41 6 Odory 3,17 0,00363 47,8 5 1 Smm < 0.1*D1 0,00432 6

Emisję odorów podano w ou/s, stężenia w ou/m3

Zakład:Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora udojowa na 660 DJP Emitor: E1 OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO 1 okres, róża roczna

CHARAKTERYSTYKA EMITORA wysokość emitora 12 [m] bok źródła powierzchniowego 110 [m] temperatura otoczenia 280,6 [K] wysokość anemometru 14 [m] szorstkość terenu 1 [m] wysokość budynku mieszkalnego 6 [m] odległość budynku 380 [m] szorstkość przy budynku 1 [m]


74

WYNIKI OBLICZEŃ STĘŻEŃ MAKSYMALNYCH

Zanieczyszczenie : amoniak emisja : 261,7 [mg/s] D1 = 400 µg/m3 stężenie odległość krytyczny stan krytyczna ocena maksymalne wystąpienia równowagi prędkość [µg/m3] steż. maks. [m] atmosfery wiatru Na poziomie terenu 300 47,8 5 1 0.1*D1< Smm <D1 Przy budynku mieszkalnym 357 - 6 1 0.1*D1< Sxz <D1

Zanieczyszczenie : siarkowodór emisja : 1,278 [mg/s] D1 = 20 µg/m3 stężenie odległość krytyczny stan krytyczna ocena maksymalne wystąpienia równowagi prędkość [µg/m3] steż. maks. [m] atmosfery wiatru Na poziomie terenu 1,465 52,8 5 1 Smm < 0.1*D1 Przy budynku mieszkalnym 1,745 - 6 1 Sxz < 0.1*D1

Zakład:Fortune Sp. z o.o Szczepanki Obora na 660 DJP OBORA KRÓW MLECZNYCH CIESZYMOWO Zanieczyszczenie : kwas octowy emisja : 10,56 [mg/s] D1 = 200 µg/m3 stężenie odległość krytyczny stan krytyczna ocena maksymalne wystąpienia równowagi prędkość [µg/m3] steż. maks. [m] atmosfery wiatru Na poziomie terenu 12,1 48,8 5 1 Smm < 0.1*D1 Przy budynku mieszkalnym 14,41 - 6 1 Sxz < 0.1*D1

Zanieczyszczenie : odory emisja : 3,17 [ou/s] D1 = 4 ou/m3 stężenie odległość krytyczny stan krytyczna ocena maksymalne wystąpienia równowagi prędkość [ou/m3] steż. maks. [m] atmosfery wiatru Na poziomie terenu 0,00363 47,8 5 1 Smm < 0.1*D1 Przy budynku mieszkalnym 0,00432 - 6 1 Sxz < 0.1*D1

5.4.2. Aerodynamiczna szorstkość terenu wokół fermy

Do obliczeń stanu zanieczyszczeń atmosfery spowodowanego oddziaływaniem fermy na

środowisko przyjęto współczynniki aerodynamicznej szorstkości terenu wyznaczone na podstawie

mapy topograficznej miejscowości Cieszymowo w skali 1: 10000.


75

Dla każdego sektora szorstkości obliczono średnią wartość współczynnika aerodynamicznej

szorstkości terenu zo metodą pęku prostych. Kąt podziału każdego sektora szorstkości pękiem

prostych wyprowadzonych ze środka przyjętego układu odniesienia wynosił 50. Do obliczeń stanu

zanieczyszczenia atmosfery spowodowanego oddziaływaniem fermy na środowisko przyjęto wartość

współczynnika aerodynamicznej szorstkości terenu z0 = 0,5 m.

5.4.3. Stan jakości powietrza wokół fermy

Na podstawie danych został określony aktualny stan jakości powietrza w rejonie lokalizacji

fermy na poziomie:

- stężenie średnioroczne amoniaku – 5,0 µg/m3,

- stężenie średnioroczne siarkowodoru – 0,5 µg/m3,

- stężenie średnioroczne kwasu octowego – 1,7 µg/m3,

Dla pozostałych substancji zanieczyszczających wprowadzanych do powietrza wartość tła

została określona na 10% wartości odniesienia przedstawionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia

Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych

substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 87).

5.4.4. Emisja komunikacyjna

Wielkość emisji spalin z silników samochodowych zależeć będzie od liczby pojazdów, zużycia

paliwa, prędkości poruszania się, struktury ruchu. Najnowsze badania wykazują, że o wielkości emisji

zanieczyszczeń decyduje w największym stopniu stan techniczny pojazdu, a nie jego wiek. Ruch

pojazdów może powodować dostawanie się do powietrza atmosferycznego, w ilościach mogących

stanowić zagrożenie dla środowiska naturalnego i mieszkańców zabudowań położonych w strefie

bezpośrednio sąsiadującej z trasą, następujących substancji: tlenek węgla, węglowodory, dwutlenek

azotu, dwutlenek siarki, aldehydy, w tym akroleina, ołów, węgiel elementarny, benzo(a)piren.

Powstawanie tych zanieczyszczeń jest związana bądź bezpośrednio z procesem spalania

paliwa, bądź obecnością w paliwie substancji dodawanych w celu poprawienia jego właściwości

użytkowych i substancji zanieczyszczających paliwo.

W Polsce nie ma przepisów prawnych regulujących emisję zanieczyszczeń od komunikacji, a

jedyne normy czystości spalin dotyczą emisji z poszczególnych pojazdów.

Wskaźniki emisji zanieczyszczeń komunikacyjnych

Zanieczyszczenie

Wskaźniki emisji zanieczyszczeń [g/kg] Silniki benzynowe

Silniki z zapłonem

samoczynnym

Dwutlenek siarki 15,8 13,0 Dwutlenek azotu 1,9 7,8

Tlenek węgla 456,6 21,0 Węglowodory alifatyczne 23,3 4,2


76

Zużycie paliwa zależy od wielu warunków, a przede wszystkim od długości przebytej drogi.

Ruch pojazdów spowoduje emisję:

a) zanieczyszczeń gazowych:

- substancji szkodliwych: tlenek węgla (CO), tlenki azotu (N0x), dwutlenek siarki (802),

- substancji pogłębiających efekt cieplarniany: dwutlenek węgla (C02), podtlenek azotu (NsO),

- trwałych zanieczyszczeń organicznych: wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA),

nitroareny,

- lotnych zanieczyszczeń organicznych (LZO): węglowodory (CnHm), aldehydy.

b) pyłu w powietrzu na obszarach przylegających do projektowanej przebudowy.

Zanieczyszczenia będą powstawać z samego pojazdu i powierzchni, po której porusza się

pojazd. W wyniku turbulencji wywołanej ruchem pojazdów nastąpi emisja pyłu wtórnego

wzbudzonego do atmosfery na skutek ruchu pojazdów oraz produktami eksploatacji pojazdów: -

zużycia ogumienia, - okładzin ciernych hamulców i sprzęgieł, - naruszenia nawierzchni jezdni, -

powstawania i osypywania się produktów korozji pojazdów i nawierzchni.

Do obliczeń przyjęto, iż w ciągu 8 najniekorzystniejszych godziny na teren fermy wjedzie i

wyjedzie 3 samochodów osobowych, ciągnika i 2 ciężarowych. Prędkość poruszających się aut

przyjęto na wysokości 20 km/h.

Poniżej zaprezentowano jakościową i ilościową emisją zanieczyszczeń komunikacyjnych do

powietrza z analizowanej fermy.

Wielkość emisji z komunikacji samochodowej w kg/rok

CO C6H6 HC HC al. HC ar. NOx TSP Pb SOx

17,22211 0,25261 10,97704 7,68421 2,40531 29,69564 2,74982 0,00048 2,6342

5.5. Gospodarka odpadami

Spółka FORTUNE jest wytwórcą odpadów niebezpiecznych pochodzących z pojazdów

obsługujących fermę. Analizowane przedsięwzięcie ma zapewnić gospodarkę odpadami zgodną z

najwyższymi standardami z zakresu ochrony środowiska i BHP.

Odpady te powstaną w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej.

Magazynowane są w kontenerach i zbiornikach . Odpady kubaturowe w przygotowanych

boksach lub pod wiatami.


77

Na wytwarzającym odpady ciąży obowiązek właściwej gospodarki odpadami. Zasady

postępowania z odpadami reguluje Ustawa o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku. Na terenie

fermy zaplanowano taki system gospodarowania, aby:

- zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na

środowisko przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użytkowania,

- zapewniać zgodny z zasadami ochrony środowiska odzysk, jeżeli nie udało się zapobiec ich

powstaniu,

- zapewniać zgodne z zasadami ochrony środowiska unieszkodliwianie odpadów, których

powstaniu nie udało się zapobiec lub których nie udało się poddać odzyskowi.

Zgodnie z art. 17 Ustawy o odpadach wytwórca odpadów prowadzący instalacje zobowiązany

jest do uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów, jeżeli wytwarza powyżej 1 tony odpadów

niebezpiecznych rocznie lub powyżej 5 tysięcy ton rocznie odpadów innych niż niebezpieczne. Dla

odpadów innych niż niebezpieczne należy złożyć informację o wytwarzanych odpadach i sposobach

gospodarowania nimi.

Wytwórca odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami innemu

posiadaczowi odpadów. Posiadacz odpadów może je przekazywać wyłącznie podmiotom, które

uzyskały zezwolenie właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami,

chyba że działalność taka nie wymaga uzyskania zezwolenia.

Posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia ich ilościowej i jakościowej ewidencji

zgodnie z przyjętym katalogiem odpadów i listą odpadów niebezpiecznych; ewidencja ta w przypadku

posiadacza odpadów, który prowadzi działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów

powinna obejmować sposoby gospodarowania odpadami a także dane o ich pochodzeniu i miejscu

przeznaczenia.

Ewidencję prowadzi się z zastosowaniem następujących dokumentów ewidencji odpadów:

- karty ewidencji odpadu, prowadzonej dla każdego rodzaju odpadu odrębnie,

- karty przekazania odpadu.

Posiadacz odpadów prowadzący ewidencję odpadów jest obowiązany sporządzić na

formularzu zbiorcze zestawienie danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania

nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów

Zbiorcze zestawienia danych posiadacz odpadów lub wytwórca komunalnych osadów

ściekowych jest obowiązany przekazać marszałkowi województwa właściwemu ze względu na miejsce

wytwarzania, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów w terminie do końca pierwszego kwartału za

poprzedni rok kalendarzowy.

Na terenie fermy gospodarowanie odpadami odbywa się poprzez:

- selekcję odpadów,


78

- właściwe magazynowanie odpadów,

- zapewnienie odpowiednich pojemników i miejsc magazynowania,

- minimalizację ilości powstających odpadów,

- prowadzenie stosownej ewidencji odpadów.

Podstawowym zadaniem wytwarzającego odpady jest ich selekcja oraz zapewnienie

właściwego sposobu magazynowania do czasu kiedy trafią do odzysku. Wymaga to zapewnienia i

przygotowania miejsca na odpady. Występujący z Informacją wydzielił na terenie, do którego posiada

tytuł prawny stosowne miejsca, w których prowadzone będzie selektywne magazynowanie odpadów.

Proces gospodarowania odpadami zakłada, że są one okresowo wywożone dla

unieszkodliwiania lub ostatecznego odzysku.

Zarówno pojemniki jak i miejsce ich składowania są utrzymane w czystości i okresowo

dezynfekowane odpowiednimi środkami. Pracownicy zajmujący się utrzymaniem czystości powinni

zostać wyposażeni w odpowiednią odzież ochronną (kombinezony, nakrycia głowy, rękawice ochronne

itp.).

Osoby odpowiedzialne za pracę z odpadami będą przeszkolone i pracować będą zgodnie z

wytycznymi BHP i ochrony środowiska. Pojemniki na odpady są hermetyczne i oznakowane.

Zgodnie z art. 13 Ustawy o odpadach odzysk lub unieszkodliwianie odpadów może odbywać

się tylko w miejscu wyznaczonym w trybie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym w

instalacjach lub urządzeniach, które spełniają określone wymagania.

W wyniku prowadzonych i planowanych działań na terenie fermy wytwarzanych będzie wiele

grup odpadów. Prowadzony będzie także odzysk odpadów.

Odpady przewidziane do wytworzenia na fermy

02 01 03 odpadowa masa roślinna 550 Mg/rok 600 Mg/rok R1, R10

02 01 82 Hodowlane zwierzęta padłe i ubite z konieczności 12 Mg/rok R14

15 01 01 opakowania z papieru i tektury 1,5 Mg/rok R1,R14

15 01 02 opakowania z tworzyw sztucznych 2,2 Mg/rok R1, R14

15 01 06 zmieszane odpady opakowaniowe 0,8 Mg/rok R1, R 14

15 02 03 sorbenty, materiały filtracyjne, tkaniny do wycierania(np. szmaty, ścierki) i ubrania ochronne inne niż wymienione w 15 02 02 2,1 Mg/rok D1, D5

20 03 01 niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne 0,4 Mg/rok D1

Szacuje się, że rocznie odpadów innych grup poddanych odzyskowi będzie około 615 Mg/rok.


79


1. Działania spółki powodują wytworzenie dużej ilości odpadów.

2. Szacuje się, że w wyniku pracy instalacji powstanie około 620 Mg odpadów.

3. Inwestor zobowiązany jest do wydzielenia miejsc na magazynowanie odpadów i przekazywanie

odpadów zakładom posiadającym stosowne zezwolenia na ich unieszkodliwianie.

4. Inwestor gromadzić będzie odpady zgodnie z ich wielkością i charakterystyką w sposób

uniemożliwiający ich negatywne oddziaływanie na środowisko.

5. Inwestor musi zaprowadzić ewidencję wytwarzanych odpadów.

6. Inwestor składa raporty dotyczące wytwarzanych odpadów marszałkowi województwa oraz WIOŚ.

5.6. Oddziaływanie na szatę roślinną, świat zwierzęcy

Projektowana inwestycja położona jest poza obszarami chronionymi, na terenach rolnych.

Realizacja projektu w opisywanym rejonie wprowadzi nowe obiekty kubaturowe i technologiczne w

teren dotychczas niezabudowany, a tym samym zmieni znacząco krajobraz. Nie przewiduje się

negatywnego oddziaływania na szatę roślinną i świat zwierzęcy. Działka położona jest w terenie

pozbawionym wartości przyrodniczych. W pobliżu nie występują także miejsca bytowania fauny, poza

zwierzętami charakterystycznymi dla zamieszkałych terenów zurbanizowanych (koty, psy, drobna

awifauna). Szata roślinna działki została mocno zmieniona w związku z urbanizacją i

uprzemysłowieniem terenu. Dlatego też dominującą rolę wśród flory odgrywają zbiorowiska sztuczne -

synatropijne. Występują one jako siedliska ruderalne. Cechuje je duża jednorodność flory i niewielkie

zróżnicowanie. Na terenie działki występują nieliczne drzewa.

Nie przewiduje się, aby projektowane przedsięwzięcie mogło oddziaływać na najbliższy obszar

Natura 2000.


1. Nie przewiduje się negatywnego oddziaływania na faunę i florę rejonu.

2. Należy przewidzieć wykonanie pasa zieleni izolacyjnej i pozostawienie minimum 20% terenu jako

zieleni aktywnej.

3. W odniesieniu do obszarów Natura 2000 podejmowane działania nie będą powodować:

a. zmniejszenia zasięgu poszczególnych gatunków,

b. ograniczenia żywotności poszczególnych gatunków w biocenozie,

c. ograniczenia populacji poszczególnych gatunków.


80

5.7. Wpływ na zdrowie ludzi

Normalna eksploatacja instalacji, po zastosowaniu środków minimalizujących opisanych w

raporcie, nie będzie szkodliwa dla życia i zdrowia ludzi.


1. Eksploatacja fermy nie będzie źródłem zagrożenia zdrowia lub życia ludzi przebywających w

sąsiedztwie.

2. Należy zastosować się do wszystkich uwag zawartych w niniejszym raporcie.

5.8. Poważne awarie

Artykuł 3 Ustawy prawo ochrony środowiska za poważana awarię uważa: „zdarzenie, w

szczególności emisję, pożar lub eksplozję, powstałe w trakcie procesu przemysłowego,

magazynowania lub transportu, w których występuje jedna lub więcej niebezpiecznych substancji,

prowadzące do natychmiastowego powstania zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub środowiska lub

powstania takiego zagrożenia z opóźnieniem”.

Zagrożenie środowiska ze strony farmy może być spowodowane:

- zagrożenia pożarowe. Szczegółowe instrukcje postępowania na wypadek pożaru są

przedmiotem odrębnych opracowań z zakresu branży przeciwpożarowej.

Możliwości zaistnienia tego zdarzenia nie można wykluczyć choć jego prawdopodobieństwo

jest znikome w związku z szczegółowo weryfikowanymi pod tym kątem wszystkimi etapami

projektowania, budowy i eksploatacji obiektu.

Pomimo zastosowania nowoczesnych rozwiązań technicznych i technologicznych, które w

dużym stopniu eliminują ewentualne zakłócenia w funkcjonowaniu urządzeń, zdarzają się sytuacje

trudne do przewidzenia lub wręcz nieprzewidywalne, które mogą spowodować trwałe lub nietrwałe

straty w środowisku naturalnym i stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Szczegółowe instrukcje postępowania na wypadek pożaru są przedmiotem odrębnych

opracowań z zakresu branży przeciwpożarowej. Możliwości zaistnienia tego zdarzenia nie można

wykluczyć choć jego prawdopodobieństwo jest znikome. Instrukcje te obejmują:

- procedury ewakuacji i drogi ucieczki,

- procedury obsługi urządzeń, systemów w stanach awaryjnych,

- zadania służb ratowniczych i medycznych,

- zasady reagowania w stanie awaryjnym dla powstrzymania eskalacji zdarzeń i minimalizacji skutków

(gaszenie pożarów, kontrolowanie rozlewisk, itp.),


81

- zakresy odpowiedzialności poszczególnych służb, grup pracowniczych i osób kierujących działaniami w

stanie awaryjnym,

- zasady koordynacji działań z zewnętrznymi służbami ratowniczymi i innymi instytucjami w rejonie

lokalizacji przedsiębiorstwa,

- zasady zachowania się nie tylko pracowników, ale również osób, które mogą znaleźć się na terenie

przedsiębiorstwa i osób niepełnosprawnych,

- określenie głównych i alternatywnych miejsc zbiórki,

- ustanowienie ośrodków koordynacji działania w stanie awaryjnym, w miejscach bezpiecznych,

- określenie środków komunikowania się wewnątrz przedsiębiorstwa i na zewnątrz.

Poza tym każde przedsiębiorstwo powinno mieć wdrożony system alarmowania: w którym

ustalone są odrębne zasady alarmowania dla stanów alertu, ewakuacji i "końca akcji". System ten

winien odznaczać się łatwym do zapamiętania sposobem aktywacji, np. specjalne numery telefonów,

itd., musi być regularnie testowany i ewentualnie usprawniany a wszyscy pracownicy powinni być

świadomi swoich zadań wynikających z obowiązujących planów awaryjnych.

Służyć mają temu m.in. odpowiednio przygotowane procedury BHP i ppoż. Podstawowymi

warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy stanowisk technologicznych są:

- właściwa obsługa urządzeń,

- właściwe wykorzystanie zainstalowanego wyposażenia,

- czystość stanowisk technologicznych i otoczenia,

- niezawodne uziemienie wszystkich części wykonanych z materiałów przewodzących wchodzących w

skład wyposażenia,

- wyposażenie w środki gaśnicze.

Osoby pracujące przy instalacji należy:

- zaznajomić ze stanowiskowymi instrukcjami obsługi i konserwacji,

- zapoznać ze szkodliwością działania używanych materiałów i sposobie zachowania podczas pracy,

- wyposażyć w ubranie, okulary, rękawice i obuwie,

- przeszkolić w zakresie BHP i ppoż.

Należy regularnie przeprowadzać kontrolę:

- działania przyrządów pomiarowych i sygnalizacyjnych,

- instalacji przewodów elektrycznych,

- instalacji gaśniczej,

- instalacji wentylacyjnej,

- urządzeń grzewczych.


82


1. Wykonać inwestycje zgodnie z projektem budowlanym i zaleceniami instytucji uzgadniających.

2. Codziennie badać stan techniczny poszczególnym elementów instalacji.

3. Przeprowadzać okresowe badania instalacji.

4. Wykonać wszystkie zabezpieczenia opisane w raporcie.

5. W przypadku zaistnienia zagrożenia środowiska należy:

a) ogłosić alarm o zaistnieniu zagrożenia środowiska, poinformować właściwą Jednostkę

Ratowniczo-Gaśniczą oraz Sekcję Ratownictwa Chemicznego i Mechanicznego,

b) przeprowadzić ewakuację osób postronnych, nie biorących udziału w akcji ratowniczej,

c) oznakować zagrożony obszar, wykonać pomiary eksplozymetryczne,

d) oznakować drogę pożarową,

5.9. Faza likwidacji

W przypadku podjęcia decyzji o ewentualnej likwidacji analizowanej inwestycji właściciel

obiektu powinien opracować program likwidacji, uwzględniający zagadnienia związane z ochroną

środowiska. Obiekt lub teren, po zaprzestaniu działalności musi być przekazany innemu użytkownikowi

w stanie nie zagrażającym ludziom i środowisku.

6. Opis przewidywanych działań mających na celu zapobieganie, ograniczanie lub

kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko

6.1. Proponowane sposoby minimalizacji hałasu i wibracji

Przedstawiona do oceny koncepcja nie zawiera sposobów minimalizacji klimatu akustycznego

wywołanego eksploatacją fermy.

Postuluje się wykonanie pomiarów hałasu już w trakcie pracy fermy w celu sprawdzenia

wykonanej analizy komputerowej. Realizacja minimalizacji hałasu powinna być uzależniona od

wyników pomiarów.

Realizacja pojedynczych zabezpieczeń w oderwaniu od innych nie przyniesie wymiernych

efektów obniżenia hałasu. Jedynie kompleksowe wielowątkowe działanie pozwoli na uzyskanie

rzeczywistego obniżenia hałasu. W pracach powinny zostać uwzględnione następujące czynniki:

- wybranie urządzeń o możliwie najniższej emisji hałasu,

- użycie do budowy materiałów o możliwościach pochłaniania dźwięku,

- wyciszenia materiałem dźwiękochłonnym poszczególnych stanowisk,

- uszczelnienie przejść przewodów przez ściany i stropy pomieszczeń technicznych na obwodzie

materiałem dźwiękoszczelnym np. ubitą wełną mineralną,

- lokowanie wjazdu i wyjazdów z dala od najbliższych zabudowań,


83

- ograniczania eksploatacji pojazdów i urządzeń o wysokim poziomie hałasu i zastępowania ich

maszynami o niższym poziomie hałasu,

- zwartych nasadzeń zieleni wysokiej i średniopiennej wokół terenu farmy.

Proponowane środki mogą powinny zapewnić dostateczne ograniczenie imisji hałasu.

W zakresie drgań i wibracji, zmniejszenie do minimum wpływu wibracji i drgań emitowanych

podczas eksploatacji zostanie spełnione poprzez:

- właściwe posadowienie maszyn i urządzeń ,

- zapewnienie równości nawierzchni,

- zapewnienie wytrzymałej podbudowy nawierzchni,

- utrzymanie niewielkiej prędkość przejazdu pojazdów na drogach wewnętrznych .

6.2. Proponowane sposoby minimalizacji oddziaływania na jakość powietrza

W koncepcji nie przewidziano specjalnych sposobów ograniczenia emisji substancji

szkodliwych, ponieważ:

- nie istnieją tanie i uniwersalne metody ograniczające zanieczyszczenie powietrza spalinami na

terenach przyległych do fermy,

- obliczenia symulacyjne emisji zanieczyszczeń nie wykazały przekroczeń dopuszczalnych natężeń

zanieczyszczeń gazowych i pyłowych.

Proponuje się jednak wykonywania wszędzie tam gdzie to możliwe pasów zieleni, które

stworzą filtr biologiczny oraz będą elementem estetyki krajobrazu.

6.3. Proponowane sposoby minimalizacji wpływu na środowisko gruntowo-wodne

Ograniczenie wpływu na środowisko gruntowo-wodne planowanych działań inwestycyjnych

należy upatrywać w wykonaniu urządzeń oczyszczających. Przewiduje się:

- skanalizowanie obszaru rozdzielczą siecią kanalizacyjną,

- wykonanie szczelnych i nieprzepuszczalnych placów manewrowych, parkingów i placów

składowych,

- wyprofilowanie powierzchni i wyrobienie spadków aby umożliwić odprowadzenie ścieków do

wpustów ulicznych,

- wykonanie geomembrany separacyjnej w miejscach składowania odpadów, placów postojowych i

dróg wewnętrznych,

- prowadzenie regularnych badań parametrów fizyko-chemicznych pobieranych za separatorem a

przed wlotem do miejskiej sieci kanalizacji deszczowej.


84

6.4. Proponowane sposoby minimalizacji negatywnego wpływu odpadów

Proponowane działania związane są z zakrojoną na szeroką skalę gospodarką odpadami.

Planuje się następujące sposoby minimalizacji wpływu gospodarki odpadami na środowisko:

- selekcję odpadów,

- właściwe magazynowanie odpadów w specjalnie przygotowanych miejscach i kontenerach

uwzględniających ich wielkość i rodzaj,

o odpady należy przechowywać w kontenerach, beczkach, zbiornikach lub na bębnach,

o odpady inne niż niebezpieczne można składować na placu składowym.

- minimalizację ilości powstających odpadów.

7. Analiza możliwych konfliktów społecznych związanych z planowanym

przedsięwzięciem

Budowa nowej obory wraz infrastruktura nie powinna powodować problemów społecznych z

tym związanych. Ferma położona będzie w strefie rolniczej, gdzie nie ma w bezpośrednim sąsiedztwie

obiektów mieszkalnych podlegających ochronie. Obliczenia symulacyjne pokazują, iż nie wystąpią

przekroczenia dopuszczalnych norm przy obiektach mieszkalnych.

Zaproponowane rozwiązania ograniczają do minimum możliwość negatywnego oddziaływania

na środowisko oraz zdrowie ludzi. Przeprowadzona analiza wykazała, iż ferma nie będzie negatywnie

odbijać się standardzie życia w okolicy.

Proponowana inwestycja nie powoduje ograniczenia interesów osób trzecich, z uwagi na:

- nie ograniczanie dostępu do drogi publicznej,

- ochronę przed:

o pozbawieniem możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii oraz łączności,

o pozbawieniem światła dziennego w pomieszczeniach,

o uciążliwościami powodowanymi przez hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne i

promieniowanie,

o zanieczyszczeniami powietrza, wody i gleby.

Oczywiście, jak w przypadku każdej inwestycji z o tak dużym zakresie nie można do końca

wykluczyć protestów społecznych.

8. Propozycja monitoringu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia

Przy budowie obory wraz infrastrukturą za celowe uważa się wprowadzenie monitoringu. Ma

on stanowić system wczesnego ostrzegania przed ewentualnymi skażeniami.

Podstawowe cele monitoringu można określić następująco:

- ocena poszczególnych elementów środowiska,

- wykrywanie źródeł i określenie wielkości emisji oraz szacowanie zasięgu oddziaływania,

- ocena zjawisk zewnętrznych na rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń,

- wskazanie dróg przemieszczania się zanieczyszczeń,


85

- określenie wpływu zanieczyszczeń na środowisko,

- badanie tła i trendów zmian w poziomie emisji zanieczyszczeń,

- określenie skuteczności przedsięwzięć i zabiegów sozotechnicznych.

Proponuje się objęcie monitoringiem emisji hałasu oraz jakości ścieków deszczowych i

technologicznych wprowadzanych do sieci kanalizacyjnych. Ponadto proponuje się wdrożenie systemu

działań organizacyjnych dotyczący systematycznego sprawdzania instalacji do gromadzenia,

oczyszczania i odprowadzania ścieków.

8.1. Monitoring środowiska gruntowo-wodnego

Zaleca się prowadzenie działań o charakterze monitoringowym:

- maszyny i urządzenia: wykonywać wszystkie zalecenia DT oraz dokumentacji techniczno-

rozruchowej,

- w przypadku wykonania separatora w sieci kanalizacji technologicznej należy:

o odseparowane związki ropopochodne oraz szlam należy usuwać przy pomocy wozu

asenizacyjnego przez firmę posiadającą odpowiednie zezwolenie,

o kontrolować separator (kontrola ilości zanieczyszczeń stałych w komorze wlotowej, kontrola

grubości osadu, kontrola zwierciadła osadu),

o sprawdzać separator każdorazowo po sezonie zimowym oraz po deszczu nawalnym,

o separator powinien być opróżniany w momencie gdy grubość warstwy odseparowanej

substancji lekkiej przekroczy 10 centymetrów, jeżeli jednak poziom oleju nie przekroczy

maksymalnego poziomu separator powinien być czyszczony co najmniej raz w roku,

o po każdym opróżnieniu separator musi być wyczyszczony pod ciśnieniem wody,

8.2. Monitoring hałasu

Proponuje się także prowadzenie monitoringu hałasu:

- pomiary hałasu należy wykonać po oddaniu przedsięwzięcia do eksploatacji celem określenia

potrzeb do realizacji zaplanowanych sposobów minimalizacji hałasu.

9. Porównanie wykorzystanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których

mowa w art. 143 ustawy prawo ochrony środowiska

Zgodnie z artykułem 143 ustawy prawo ochrony środowiska technologia stosowana w nowo

uruchamianych lub zmienianych w sposób istotny instalacjach i urządzeniach powinna spełniać

wymagania, przy których określaniu uwzględnia się w szczególności:

- stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń,

- efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii,

- zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw,


86

- stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość odzysku powstających

odpadów,

- rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji,

- wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie zastosowane w skali

przemysłowej,

- wykorzystanie analizy cyklu życia produktów,

- postęp naukowo-techniczny.

Stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń

Zakładane do wykonania urządzenia i ich zabezpieczenia redukują do minimum możliwość

jakiegokolwiek zagrożenia.

Efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii

Prowadzone prace nie powodują wytworzenie energii. Proponowane działania zakładają

wykonanie instalacji energooszczędnych.

Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji

Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji zostały określone w niniejszym raporcie. Kształtują się one

na niskim poziomie i nie powodują przekroczenia dopuszczalnych norm.

Wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie zastosowane w skali

przemysłowej

Zakładana technologia i technika całego przedsięwzięcia wykorzystuje najnowsze rozwiązania

technologiczne ogólnie stosowane w kraju i za granicą.

Postęp naukowo-techniczny

W analizowanej instalacji wykorzystywane są najnowocześniejsze technologie i techniki. W

miarę upływu czasu pojawiają się nowe możliwości ograniczania emisji. Będą one sukcesywnie, w

miarę pojawiania się, wdrażane w prowadzoną instalację.

10. Wskazanie, czy dla przedsięwzięcia konieczne jest ustanowienie obszaru

ograniczonego użytkowania w rozumieniu przepisów o ochronie i kształtowaniu

środowiska

Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska nie przewiduje się ustanowienia obszaru

ograniczonego użytkowania. Wykonana analiza wykazała, iż ferma nie powoduje emisji

przekraczających dopuszczalne normy.


87

11. Trudności wynikających z niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy,

jakie napotkano, opracowując raport

W trakcie opracowywania raportu, bazując na dostarczonych i dostępnych materiałach, które

zawierały koncepcje rozwiązań technologicznych, nie napotkano na trudności wynikające z

niedostatków technik. Należy zauważyć jednak, iż analizowana inwestycja jest na etapie koncepcji,

która nie dawała odpowiedzi na wiele pytań. Dlatego też w niniejszym raporcie odnoszono się do

innych instalacji o podobnym charakterze.

12. Porównanie z najlepszymi dostępnymi technikami BAT

Aktualnie nie określono najlepszych dostępnych technik BAT dla działań podejmowanych przez

inwestora.

13. Podsumowanie i wnioski

1. W raporcie dokonano oceny budowy i eksploatacji obory dla krów mlecznych

2. Inwestycja jest przedsięwzięciem mogąco znacząco oddziaływać na środowisko, dla której

obligatoryjnie wymagane jest sporządzenie raportu oddziaływania na środowisko.

3. Opracowanie sporządzono w oparciu o dane techniczne i eksploatacyjne przedstawione przez

Inwestora. Informacje o stanie środowiska, warunkach atmosferycznych, budowie geologicznej i

warunkach hydrogeologicznych zaczerpnięto z materiałów archiwalnych Urzędu Gminy Mikołajki

Pomorskie, Starostwa Powiatowego w Sztumie, Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, WIOŚ w

Gdańsku oraz publikowanych i niepublikowanych opracowań specjalistycznych oraz własnych

obserwacji terenowych.

4. Planuje się, iż obora dla krów mlecznych powstanie na działkach nr 129/32 i 129/36 położonych

we wsi Cieszymowo. Właścicielem działki nr 129/32 jest Fortune Sp. z o.o. z siedzibą w

Szczepankach, gmina Łasin , powiat grudziądzki, województwo kujawsko-pomorskie, a działki

129/36 Cielaczek Sp. z o.o.

5. Inwestor prowadzi już analogiczną działalność na sąsiadujących działkach.

6. Szacuje się, że w wyniku planowanych działań produkcja mleka wyniesie dla całego

gospodarstwa 12000000 dm3 .

7. Raport wykonano zgodnie z obowiązującymi przepisami, uwzględniając wpływ na wszystkie

istotne elementy środowiska przyrodniczego.

8. Raport wykonano w celu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

9. Inwestycja będzie ingerować w środowisko naturalne na wszystkich etapach prowadzenia

inwestycji: budowy, eksploatacji oraz likwidacji.

10. Prace budowlane oraz eksploatacja nie powinna spowodować pogorszenia stanu środowiska.

Proponowane rozwiązania techniczne projektowanej inwestycji zostały przyjęte jako właściwie i


88

nie odbiegają od standardów stosowanych w kraju i zagranicą. Inwestycja nie powinna stanowić

zagrożenia dla gleby, powierzchni ziemi, wód powierzchniowych i gruntowych.

11. Niezorganizowana emisja komunikacyjna nie wpłynie na pogorszenie stanu powietrza w

analizowanym rejonie.

12. Praca instalacji nie będzie powodować uciążliwej emisji hałasu. Jedynymi źródłami hałasu będzie

komunikacja, sam budynek (zwierzęta przebywające w nim) oraz transport pasz i odbiór mleka.

13. Szacuje się, że roczna zużycie wody wyniesie około 56000 m3. Ferma jest podłączona do

wiejskiej sieci wodociągowej.

14. Fermę należy wyposażyć w system kanalizacji deszczowej umożliwiający przyjęcie deszczy

nawalnych. W systemie kanalizacji deszczowej i technologicznej należy przewidzieć wykonanie

urządzeń oczyszczających. Oczyszczone ścieki deszczowe zostaną skierowane do gminnej sieci

kanalizacyjnej. Proponuje się odprowadzanie oczyszczonych ścieków poprzez urządzenia

oczyszczające separator-neutralizator. Podłoże obiektu należy wykonać zgodnie z zaleceniami

raportu:

- usunięcie osadów wysadzinowych, gleby i żużli z podłoża dróg wewnętrznych, placów

postojowych, obiektów budowlanych i placu składowego odpadów,

- zabezpieczenie geomembraną miejsca magazynowania odpadów.

15. Sieci kanalizacji deszczowej i technologicznej należy połączyć z istniejącą siecią:

- system separator – neutralizator ścieków w sieci technologicznej i deszczowej,

16. Ferma powodować będzie powstanie odpadów. Będą one magazynowane i odzyskiwane na

terenie farmy. Następnie zostaną przekazane do odzysku lub unieszkodliwiania stosownym

przedsiębiorstwom. Miejsca magazynowania należy odpowiednio przygotować:

- odpady należy przechowywać w kontenerach, beczkach, zbiornikach lub na bębnach,

- odpady inne niż niebezpieczne można składować na placu składowym.

17. Ferma położona będzie w sporym oddaleniu od obszaru Natura 2000 Lasy Iławskie (5 km) . W

wyniku przeprowadzonej oceny stwierdzono, że:

- planowane przedsięwzięcie nie będzie powodować przekształceń siedlisk oraz nie będzie

powodować trwałych zagrożeń dla siedlisk,

- nie spowoduje zmniejszenia zasięgu poszczególnych gatunków,

- nie spowoduje ograniczenia żywotności poszczególnych gatunków w biocenozie,

- nie spowoduje ograniczenia populacji poszczególnych gatunków.

18. W projekcie należy przewidzieć wykonanie zieleni izolacyjnej wokół fermy.

19. Postuluje się wprowadzenie monitoringu:

- hałasu po uruchomieniu fermy,

- oczyszczonych ścieków deszczowych w zakresie: węglowodorów i zawiesiny ogólnej,

20. Projektowane działania nie wymagają uzyskania pozwolenia zintegrowanego.

21. Projektowane prace nie naruszą dziedzictwa kulturowe obszaru.

22. Projektowane prace nie powinny powodować naruszenia stosunków społecznych.


89

23. Wykorzystanie ustaleń zawartych w raporcie oraz w uzgodnieniach pozwoli ograniczyć ryzyko

negatywnego oddziaływania fermy do minimum.

14. Streszczenie w języku niespecjalistycznym

„Raport…” opracowano w związku z zamierzeniem realizacji przedsięwzięcia polegającego na

budowie budynku inwentarskiego – obory – zlokalizowanej na działkach o numerach ewidencyjnych

129/32 i 129/36 położonej w miejscowości Cieszymowo, gmina Mikołajki Pomorskie, powiat sztumski,

województwo pomorskie. Inwestor planuje budowę obory o długości ok. 130 m i szerokości ok. 36 m

oraz budynku obory pomiędzy istniejącym budynkiem , a planowanym o osadzie 140 DJP. Ponadto

inwestycja obejmować będzie budowę zbiornika na gnojowice o pojemności ok. 6000 m3 oraz budowę

dróg i placów manewrowych wokół obory.

Nowy budynek inwentarski będzie rozbudową istniejącej fermy bydła mlecznego stanowiącej własność

inwestora. Istniejące obiekty budowlane to: obora o powierzchni użytkowej 2372 m2, obora o

powierzchni użytkowej 1014 m2, budynek jałownika o powierzchni użytkowej 358 m2, budynek

magazynowy o powierzchni użytkowej 401 m2, dwa silosy na kiszonkę o powierzchni 1980 m2 i 800

m2, zbiorniki na gnojowicę o pojemności 3000 m3 i 300 m3 oraz płyta obornikowa o powierzchni 2500

m2 . W sąsiedztwie wybudowana została obora wraz z halą udojowa dla 520 DJP. Wielkość stada

obejmująca wszystkie grupy technologiczne zwierząt wynosi ok.1200 DJP. Budowa nowej obory

spowoduje wzrost o 660 DJP. Wszystkie planowane obiekty zlokalizowane będą na działkach 129/32 i

129/36, które stanowią własność Fortune Sp. z o.o. i Cielaczek Sp. z o.o.. Dotychczas działki są

użytkowane rolniczo przez inwestora – brak zadrzewień i zakrzewień. Parametry zbiorników pozwolą

na magazynowanie nawozów naturalnych przez okres 6 miesięcy. Hodowla krów odbywać się będzie

metodą bezściółkową. Zaopatrzenie w wodę realizowane będzie z istniejącego wodociągu.

Projektowana inwestycja, przy właściwym doborze urządzeń nie powinna wpływać negatywnie na

poszczególne elementy środowiska. Gnojowica odprowadzana będzie do szczelnego zbiornika. Nawozy

przechowywane będą przez wymagany czasookres, a następnie wykorzystywane będą do celów

rolniczych zgodnie z obowiązującymi zasadami dobrej praktyki rolniczej. Powierzchnia użytków rolnych

gospodarstwa jest wystarczająca do właściwego wykorzystania wyprodukowanych nawozów

organicznych, gdyż gospodarstwo posiada 980 ha własnych i około 1220 ha dzierżawionych . W

wyniku realizacji przedsięwzięcia powstaną ścieki socjalno-bytowe, które odprowadzane będą do

gminnej sieci sanitarnej .

Powstający w oborze amoniak usuwany będzie do powietrza systemem wentylacyjnym. W

zakresie emisji hałasu nie nastąpi przekroczenie jego dopuszczalnych wartości ze względu na

niski poziom emisji. Odpady będą zagospodarowane zgodnie z wymogami. W przypadku

pojawienia się hałasu bądź odorów (wartości nienormowane), uciążliwość wystąpi w granicach

działki, na której przeprowadzona będzie inwestycja.

W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że inwestycja nie będzie negatywnie wpływać

na środowisko. Nie wystąpią uciążliwości zarówno na etapie budowy, eksploatacji jak i likwidacji

obiektu przy zachowaniu warunków określonych w dokumentacji.


90

15. Źródła informacji stanowiące podstawę do sporządzenia raportu

Opracowanie wykonano w oparciu o następujące akty prawne i materiały specjalistyczne:

• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz.

150 ze zm.),

• Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji

o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o

ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.),

• Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm.),

• Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r., poz. 145 ze póz. zm.),

• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 ze

zm.),

• Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z

2011 r. Nr 152, poz. 897 ze zm.),

• Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr

162, poz. 1568 ze zm.),

• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 121, poz. 809 tekst

jednolity z póżn. zm.),

• Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr

121, poz. 1266 ze zm.),

• Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.

z 2012 , poz.647 z pózn. zm.)

• Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 147, poz. 1033 z późn. zm.);

• Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29.03. 2007 r. w sprawie wymagań dotyczących jakości

wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. Nr 61 poz. 417),

• Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 roku w

sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie

(Dz. U. Nr 132, poz. 877),

• oraz rozporządzenia wykonawcze do wyżej wymienionych ustaw,

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie określenia

rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213,

poz. 1397),

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych

poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826 ze zmianami),

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu

odpadów (Dz. U. 112, poz. 1206),


91

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych

poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji

w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych

substancji (Dz. U. Nr 87, poz.796),

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie rodzajów

wyników pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia

przekazywanych właściwym organom ochrony środowiska oraz terminu i sposobów ich

prezentacji (Dz. U. Nr 59, poz.529).

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy

spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie

szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 137 poz. 984 z późn. zm.);

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 września 2002 r. r. w sprawie standardów jakości

gleby oraz standardów jakości ziemi (Dz. U. Nr 165, poz.1359);

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23.12.2002r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim

powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł

rolniczych (Dz. U. z 2003r. nr 4 poz. 44),

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 lutego 2006r. w sprawie wzorów dokumentów

stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów (Dz. U. Nr 30, poz.213);

• Program Ochrony Środowiska dla Powiatu Sztumskiego

• Informacje z dostępnych stron internetowch

• Wizja lokalna terenu pod planowane przedsięwzięcie,

• Substancje odorotwórcze w środowisku – praca zbiorowa pod kierunkiem prof. dr hab. inż. Jana

Rutkowskiego, Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, Biblioteka Monitoringu Środowiska,

Warszawa 1995r.

• Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej,

• Materiały archiwalne z Wojewódzkiego Archiwum Geologicznego,

• Batkiewicz B., Oczyszczenie ścieków przemysłowych, PWN, Warszawa, 2002,

• Budowa geologiczna Polski, t. VII, Hydrogeologia (pod red. J. Malinowskiego),

Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, 1991,

• Drozdowski E., Podłoże czwartorzędu i jego wpływ na rozwój procesów glacjalnych w

środkowej części dolnego Powiśla, Przegląd Geograficzny, Warszawa, 1973,

• Edel R., Odwodnienie ulic, WkiŁ, Warszawa 2000,

• Kleczkowski A.S., Mapa obszarów głównych zbiorników wód podziemnych (GZWP) w

Polsce wymagających szczególnej ochrony, Kraków, 1990,

• Kondracki J., Geografia fizyczna Polski, PWN, Warszawa, 1980,

• Poradnik gospodarki odpadami, Verlag Dashofer, Warszawa, 2006,

• Stupnicka E., Geologia regionalna Polski, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa, 1989.

RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWY … · Walory przyrodnicze 41 2.6. Obszary podlegające...

Documents

Transcript of RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWY … · Walory przyrodnicze 41 2.6. Obszary podlegające...