Porozmawiajmy o kobietach i kobiecym

pomaganiu

Nasza organizacja w roku 2014 opiekowała się grupą ponad

50 tysięcypodopiecznych.

SchroniskaDomy dla starszych

Noclegownie Domy dziecka Ogrzewalnie

KuchniePunkty dobroczynne

ŚwietliceKluby

Z czego około 1/3stanowią kobiety i

dzieci

Można więc powiedzieć, że kobiety – naszepodopieczne - są pod męską, troskliwąopieką.

Bezdomnych kobiet może być w Polsce

ponad 4 tys. a dzieci

1,5 tys.

W naszej organizacji mężczyźni stanowią

niespełna 70%kadry pracowniczej, członkowskiej i wolontaryjnej

2010Przyjęto 358 kobiet

31.12.2010 przebywało w domach 169 kobiet i 93 dzieci

Urodziło się 23 dzieci

2012Przyjęto 298 kobiet

31.12.2012 przebywało w domach 140 kobiet i 60 dzieci

Urodziło się 9 dzieci

2014

Przyjęto 259 kobiet

31.12.2014 przebywało w domach 160 kobiet i 51 dzieci

Urodziło się 10 dzieci

Mija czas a kobiety w Polsce nadal potrzebują wsparcia i pomocy.

358298

259

23

9 10

Mężatki

Wdowy

Panny

Rozwódki

Przyjmowane są panie w różnym wieku:

Do lat 20

31-40 lat

41-54 lat

Kształtuje się to różnie na przestrzeni lat:

W 2014 roku najliczniejszą grupą

były Panie 55+

... a w roku 2012 była tylko jedna Pani w

tym wieku

55+

Emerytka, niepełnosprawna na wózku, pojawiła się u nas późną wiosną 2009 roku w wyniku nadzwyczajnych wypadków i chyba braku życzliwości wielu ludzi. Po śmierci męża przeniosła się czasowo do córki, aby jej pomóc w ciężkiej chorobie i w samotnym wychowaniu dziecka. Po dwóch latach córka zmarła, wnuczkę zabrał ojciec a mieszkanie córki, w którym mieszkała, musiała opuścić. Okazało się, że nie ma gdzie wracać, ponieważ 2 miesiące przed śmiercią córki wymeldowano ją z jej mieszkania. Nie poddała się jednak - tryskając humorem, pełna optymizmu, przyjazna, życzliwa, brała udział w każdej działalności naszej placówki, również w wycieczkach, czy pielgrzymkach. Wnuczka bardzo przyjaźni się z babcią, często ją odwiedzała w schronisku, chodziły razem na spacery, zakupy. MOPS zaproponował pobyt w DPS, a ją to zmotywowało do starań o przydział mieszkania socjalnego. Udało się, w końcu 2010 roku otrzymała mieszkanie socjalne na parterze, przystosowane dla inwalidy, pomogliśmy je wyposażyć Towarzystwa w meble i inne rzeczy potrzebne w domu. Pozostaje w kontakcie z pracownikami Schroniska.

„Niezłomna”

Młoda kobieta z dwójką dzieci trafiła do nas uciekając przed przemocą partnera, ojca dzieci. Jej historia jest całkiem zwyczajna: po rozwodzie rodziców została z mamą i trójką rodzeństwa w kawalerce; było ciężko. Miała 18 lat gdy spotkała tego Jedynego. Szybko było dziecko, zamieszkała z „teściami”; nie pomagali, ale Jedyny pracował. Po urodzeniu drugiego dziecka zaczęły się problemy finansowe. Jedyny zaczął wracać z pracy pijany. Dzieci poszły do żłobka i przedszkola, a ona do pracy. Pieniędzy wciąż brakowało, doszły awantury, rękoczyny, wizyty policji. Odeszła, gdy Jedyny podniósł rękę na dzieci. W schronisku dzieci dość szybko zaaklimatyzowały się. Jej było trudniej, ale przy wydatnym wsparciu współmieszkanek uwierzyła, że może być lepiej. Znalazła pracę, wystąpiła o alimenty i ograniczenie władzy rodzicielskiej ojcu, który nie interesował się losem dzieci. Oczekuje na mieszkanie socjalne. W międzyczasie pomogliśmy jej znaleźć mieszkanie w zamian za opiekę nad starszą panią.

„Historia, jakich wiele”

kobietkobietUzyskało (lub odzyskało) mieszkanie.

Uzyskało alimenty. Uzyskało stałą pracę.

26 10kobiet

21

Uczęszczało do przedszkola.

dzieci24

dzieciByło na koloniach.

12kobiet

Odbyło leczenie odwykowe.

20

Podopieczne mogą u nas liczyć nie tylko na schronienie i posiłek.

* Dane za rok 2010

W naszych 5 placówkach dedykowanych pomocy dla

kobiet oferujemy Indywidulany Program Wychodzenia z

Bezdomności .

Jakie są najczęstsze powody dla których kobiety szukają pomocy?

• przemoc (ok. 60- 80% osób – kobiet i dzieci trafiających do ośrodka),

• brak środków do życia, niski status społeczny,• brak możliwości przebywania w dotychczasowym miejscu np.

eksmisja,• choroby psychiczne,• konflikty w rodzinie – brak możliwości porozumienia, brak

wsparcia ze strony najbliższych• traumatyczne doświadczenia (np. utrata kogoś bliskiego,

utrata pracy, mieszkania)

Największym dramatem osób trafiających do Ośrodka to nie brak pracy czy mieszkania ale

BRAK RELACJI Z INNYMI LUDŹMI (trudności w nawiązywaniu a potem utrzymaniu poprawnych

relacji).

KOMPLEKSOWY PROGRAM

TERAPEUTYCZNY

MIESZKANIAREADAPTACYJNE

USAMODZIELNIENIE

ETAPY PROGRAMYTERAPEUTYCZNEGO

Społeczność terapeutyczna

Konsultacje rodzinne z terapeutą

Aktywizacja zawodowa

Zajęcia grupowe (warsztaty).

Treningi umiejętności społecznych

Indywidualne wsparcie

terapeutyczne

Konsultacje ze specjalistami (prac.

soc., położna, pedagog)

PROGRAMTERAPEUTYCZNY

W roku 2013 130 Pań realizowało ten

program a pomyślnie zakończyło go 45.

W roku 2014 131 Pań realizowało ten

program a pomyślnie 47.

USAMODZIELNIENIE

Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta

w Łodzi

Regionalne Centrum Terapii Bezdomności z mieszkaniami readaptacyjnymi

12 osób.

2 schroniska dla Bezdomnych Mężczyzn

300 osób

Schronisko dla Kobiet i Dzieci

70 osób

Noclegownię dla bezdomnych mężczyzn

100 osób.

Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta

w Łodzi

Schronisko dla Kobiet i Dzieci im. św. Brata Alberta

Wśród naszych podopiecznych ok. 25% stanowią kobiety.

Od początku działalności pomogliśmy:

2000 kobiet.

Łódź

Kwietniowa 2/4Łódź

Średnia wieku to 45-55 lat

sytuacja materialna

przemoc domowa

nieporadność życiowa

Tylko dla 10% kobiet problem stanowi

uzależnienie od alkoholu.

Najczęstsze powody przyjęcia do ośrodka

Małe sukcesy składają się na jeden duży sukces. Corocznie średnio 2 podopieczne usamodzielniają się.

Łódź

Wielisława Rogalska - Prezes

Kobiety Koła Łódzkiego

Pracuje u nas 19 kobiet na 42 zatrudnione osoby.

24 lata to czas pracy najdłużej pracującej kobiety w Kole Łódzkim.

70 lat ma nasza najstarsza wolontariuszka.

Jak widać po sukcesach, kobiety są nie tylko wrażliwe ale i kreatywne!

Łódź

WOLONTARIUSZE...czy pomaganie ma płeć?

Z niespełna 3000 współpracujących z

Towarzystwem Pomocy im. św. Brata Alberta wolontariuszy

niewiele ponad 35 % to kobiety.

Z ogólnopolskich badań wynika, iż w 2013 roku aktywnych społecznie było 34% Polaków i Polek.

SKĄD POLACY CZERPIĄ WIEDZĘ NA TEMAT WOLONTARIATU?

Media również w sposób znaczący kształtują wizerunek wolontariatu, ale takżeorganizacji społecznych. Wydaje się, że dla zaangażowania większej liczby Polek iPolaków w wolontariat kluczowe byłoby kształtowanie takiego wizerunkuwolontariatu, w którym korzyści z jego świadczenia odnosiliby wszyscy: zarównowolontariusze, jak i beneficjenci ich działań.

media

social media

75%Traktuje wolontariat jako odłożoną w czasie

„inwestycję”, oczekując, że jeśli pomogą innym, to w przyszłości sami dostaną taką pomoc.

Większości badanych wolontariat kojarzy się z bezpośrednią pomocą osobom

potrzebującym i słabszym.

Wolontariat jest przez Polki i Polaków kojarzony z dużą odpowiedzialnością wobec

innych ludzi.

W opinii trzech czwartych badanych wolontariat wymaga kontaktu z cierpieniem

lub problemami innych.

84%

84%

75%

Wolontariat jest:

Wolontariat wymaga:

regularności

systematycznościkonsekwencji

zobowiązaniem długotrwałym

Najmłodsi Polacy (15-26 lat) nieco rzadziej łączą wolontariat z długotrwałym zobowiązaniem... ...rzadziej uważają też, że jest on

trudny i męczący.

Osoby bezdomne od wolontariuszy oczekują: życzliwości, zrozumienia oraz chęci niesienia pomocy.

Od wolontariuszy organizacje pomocowe oczekują: zaangażowania, rzetelności, doświadczenia i wiedzy, zdolności organizacyjnych, uczciwości i wrażliwości.

Respondenci byli też przekonani, że typowy wolontariusz lub wolontariuszka

to „fajna osoba”.

badanych jest zdania, że wolontariat to aktywność, która może dawać radość i satysfakcję.

3/4

do 20 lat 50-60 lat

20-30 lat 60 +

lat40-50

lat