Personeelsblad Jessa Ziekenhuis - januari 2012
-
Upload
jessa-ziekenhuis -
Category
Documents
-
view
296 -
download
9
description
Transcript of Personeelsblad Jessa Ziekenhuis - januari 2012
startschot Jessa Ziekenhuis
Per
sone
elsm
agaz
ine
Jess
a Zi
eken
huis
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Jaar
gang
3 -
num
mer
13
van a tot z
29/2 = Ja-dag
Jessa New Year's Party
JESS!
Redactie:Luc Colla, Erna Desiron, Miranda Follong, Kristof Hayen, Ludo Hermans, Christa Meekers, Eddy Reners, Katrien Vangrunderbeeck, Lieve Verbiest en Brigitte Celis
Hoofd- en eindredactie:Brigitte Celis
Verantwoordelijke uitgever:vzw Jessa Ziekenhuis, Salvatorstraat 20, 3500 Hasselt
Werkten ook mee aan dit nummer:Karel Peeters, Willem Descamps, dr. Yves Breysem, Jaqueline Gauthier, Johan Coppens, Ann Ector, Gertie Ponet, Paul Janssen, Ingrid Hermans, Guy Bylois, Sonja Reckers, Enzo Olivieri, Anja Scheelen, Pascale Martens, Benjamin Willekens, Sofie Vanstraelen, dr. Annelies Mullens, Eddy Lenskens, Marc Michielsen, Cindy Govarts, Myriam Vandevoort, Karolien Eerdekens, Griet Depré, Greet Duchateau, Kim Gijbels, Jan Lambrechts, Christiane Nijns, Danielle Claes, Geertje Bellers, palliatief support team
Vormgeving:marjanwuyts Grafische Vormgeving
Jessa New Year's Party
2
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Dr. Yves Breysem
Algemeen Directeur
Column 2
De voorbije twee jaar hebben we samen de fundamenten
van ons nog prille ziekenhuis gelegd. Dat was niet alleen
maar rozengeur en maneschijn. Het feit dat het Jessa
Ziekenhuis een vzw is, brengt bijvoorbeeld voor heel wat
medewerkers veranderingen mee. Soms zijn we daarbij
als ziekenhuis wettelijk verplicht om de puntjes op de i te
zetten en dat is niet altijd aangenaam. Al ligt er met het
Jessastatuut wel een personeelsstatuut op tafel dat de
toets met andere zeker kan doorstaan.
Ook de verhuizen van het afgelopen najaar hebben
opnieuw een extra inzet van heel wat mensen gevraagd.
Leidinggevenden en medewerkers die soms al 25 jaar of
meer binnen hun vertrouwde campus werken en die nu ‘verkassen’ naar een andere
campus of nieuwe dienst; het valt echt niet te onderschatten! En toch voel ik ook
in deze moeilijke omstandigheden hoe onze mensen, gedreven en positief, continu
bekommerd zijn om de beste kwalitatieve zorg voor de patiënt. Ik hoop dan ook van
harte dat we binnen enkele maanden een accreditatie-erkenning van NIAZ mogen
ontvangen omdat ik vind dat onze medewerkers dat teken van waardering absoluut
verdienen. Al wordt het nog even in spanning afwachten of dit gaat lukken... Intussen
willen we alvast luisteren naar de verhuiservaringen die diensten achter de rug heb-
ben om voor toekomstige verhuizen nog beter uitgerust te zijn. En willen we af en
toe het harde werken doorbreken met prettige initiatieven zoals de Jessa Party (waar
zoveel medewerkers samen voor een fijne Jessasfeer zorgden) en de schrikkeldag of
Ja-dag.
Maar hoe voelen mensen zich nu in hun nieuwe of door tal van veranderingen geken-
merkte werkomgeving? Wat ervaren ze als aangenaam en waar kan het beter? Net
zoals de ziekenhuizen Salvator-St.-Ursula en Virga Jesse vóór de fusie openstonden
voor feedback en inspraak van medewerkers, willen we dat binnen Jessa ook blijven
doen. Een eerste initiatief op dit vlak waren de JessaCafés waarin medewerkers
aan de vooravond van de fusie mee konden bepalen welke kernwaarden zij graag in
het Jessa Ziekenhuis wilden terugvinden. Hun tips, aandachtspunten en uitspraken
werden achteraf in een mooi boekje gebundeld dat nog steeds dient als inspiratiebron
voor leidinggevenden en directie.
Binnenkort laten we onze artsen en medewerkers opnieuw aan het woord. Dit keer
staat er een grote bevraging op het programma die vergelijkbaar is met het medewer-
kerstevredenheidsonderzoek dat we nog kennen uit ons pré-fusietijdperk. De laatste
meting binnen Salvator-St.Ursula en Virga Jesse verliep voor beide ziekenhuizen ge-
lijktijdig in 2008 en leverde toen heel wat nuttige input op. Door de fusie werken we
op dit ogenblik echter in een totaal andere setting en is het tijd om ons oor opnieuw
heel goed te luisteren te leggen bij al onze artsen en medewerkers. Ik roep dan ook
graag iedereen nu al op om binnenkort zeker deel te nemen aan het onderzoek. Laat
ons horen wat je vindt!
Ons oor te luisteren leggen
Winnaars posters kwaliteitshappening
Dubbelinterview voorzitter en ondervoorzitter
Werking stoma- en incontinentiekliniek
Nathalie Cardinaels wint award
Jessa New Year's Party
710202224
Fit aan de slag
Mobiliteit
Benjamin Willekens op glad ijs
Vrijwilligerswerk in Cambodja
30323538
Nieuwe afdeling kortverblijf
Jessa opent de deuren!
Revalidatie- verpleegkunde
Jessa jaaroverzicht1484 16
Stakingsregels41
4
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Campus SA opende in 2007 al een keertje de
deuren, voor campus SU is het al de derde keer.
Op campus VJ krijgen jaarlijks tal van vereni-
gingen een geleid bezoek achter de schermen,
maar het is voor het eerst dat het brede pu-
bliek er in massa de ‘open’ deur zal platlopen.
Laat je familie kennis maken met je werkDe opendeurdag loopt op zondag 18 maart
van 10u tot 17u. “Heel wat medewerkers zul-
len die dag meewerken om hun dienst voor te
stellen aan het grote publiek,” vertelt Christa
Meekers, algemeen coördinator van de open-
deurdag. “Maar we vinden het belangrijk dat
ze zelf ook de kans krijgen om de diensten die
open deur houden een bezoek te brengen. Dit
is immers een unieke gelegenheid om je fa-
milie te tonen waar je werkt en zelf ook eens
Jessa opent de deuren et Jessa Ziekenhuis opent op zondag 18 maart deuren die anders gesloten blijven voor het grote publiek. Tal van dien-sten op de drie campussen gunnen je een kijkje op hun werkplek of de werking van hun dienst. Een unieke gelegenheid om aan je familie te tonen hoe het bedrijf waar je werkt er achter de schermen uitziet. Interactieve standen, animatie en een superleuke wedstrijd zorgen ervoor dat ook je kids dit een heel avontuur vinden. Doe je mee aan de toer van Hasselt en/of Herk-de-Stad?
H
Eddy LenskensHoofdverpleegkundige Eddy Lenskens van
OK2, campus SA, was er bij toen campus SA
in 2007 een eerste keer ‘opendeur’ hield. “Ons team was enkele
maanden daarvoor van campus SU naar campus SA verhuisd, dus
voor ons was het een mooie gelegenheid om ons te profileren.
Ook het feit dat we werken met een apart operatiekwartier voor
dagchirurgische ingrepen, leent zich goed tot het openen van de
deuren. Voor het grote publiek werkt zo’n initiatief drempelverla-
gend als ze zien hoe alles in zijn werk gaat en dat we ook maar
‘gewone’ mensen zijn (lacht). De respons was vorige keer alles-
zins heel goed. We kregen meer dan 3 000 bezoekers over de
vloer.” Bij de editie van 2007 richtte OK2 zeven standen in. “In
ieder van de 4 operatiezalen stond een stand, twee in de reco-
veryruimte en één in de preoperatieve ruimte. De standen waren
informatief, maar op een aantal plaatsen ook interactief. Interac-
tieve standen helpen de kloof met het publiek te dichten.
Zo hadden we bijvoorbeeld een oefenbox waarin een laparosco-
pie kon nagebootst worden. Ook dit keer willen we voor enkele
interactieve standen zorgen. Ik heb al een aantal reacties en idee-
en van chirurgen binnen, maar we moeten nog bekijken wat het
precies gaat worden.” Als dienst meewerken aan de opendeurdag
brengt extra werk mee. “Inderdaad, je hebt heel wat voorberei-
dingen te doen zoals inhoud van affiches aanleveren, afspraken
maken, didactisch materiaal voorzien, powerpointpresentaties,
enz... De dag zelf helpen ook heel wat medewerkers mee om de
standen te bemannen. Toch heb ik vorige keer gemerkt dat dit
geen probleem was. Onze medewerkers waren fier om hun
werk en werkplek te tonen. Vooral ook naar hun familie toe.
Dit is hun habitat en een plek waar familieleden anders nooit
kunnen komen. Ook als leidinggevende is het fijn om de familie
van je medewerkers eens te ontmoeten. Zo’n dag is ook een
stukje een familiaal gebeuren.
“Werkt drempelverlagend voor grote publiek”
5
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
een kijkje te nemen op andere diensten of
campus(sen).”
Shuttle serviceEen bezoek aan de beide Hasseltse campus-
sen samen duurt ongeveer 2,5 à 3 uur, maar je
kan je ook beperken tot één campus. Christa:
“Vanuit de parkings op Ekkelgarden en aan
de Grenslandhallen is er een gratis shuttle-
service die de beide Hasseltse campussen
aandoet. In Herk-de-Stad maken we gebruik
van de diverse openbare parkeerplaatsen in
de stadskern. Er is voor campus SU uiteraard
een aparte tour voorzien. Op de campussen
zelf is er telkens een hele route uitgezet.”
Gevarieerd programmaOp de patiënten- of revalidantenafdelingen
zal de tour niet passeren. “Om de privacy van
onze patiënten te beschermen,” aldus Christa.
“De tour toont vooral plaatsen waar mensen
anders niet komen. Er nemen ook een aantal
diensten deel waarvan het niet mogelijk is om
er ter plekke een kijkje te nemen. Zij worden
‘en route’ via informatiestanden voorgesteld.
Voorbeelden van diensten die meedoen aan
de opendeurdag zijn radiologie, OK2, intensie-
ve zorgen (campus SA), klinisch laboratorium,
cathlab, CCU en Rego, radiotherapie, pijncen-
trum, apotheek, therapieblok enz... Voor in-
tensieve zorgen zal er bijvoorbeeld een kamer
‘nagebouwd’ worden op de route. Daarnaast
zul je items als patiëntveiligheid, kwaliteit
en arbeidscommunicatie op diverse plaatsen
Marc Michielsen
Onze revalidatiecampus in Herk-de-Stad zet al
voor de derde keer de deuren open, maar de
verblijfsafdelingen zijn om privacyredenen niet
in de opendeur opgenomen. Hoofdtherapeut Marc Michielsen: “We
focussen op de polikiniek en het therapieblok. De polikliniek pro-
fileren is belangrijk omdat deze in de toekomst nog verder zal uit-
breiden zodat mensen dicht bij huis terecht kunnen voor diverse
medische specialismen. En het therapieblok is het centrale punt,
het hart van de revalidatiecampus.” Marc is alvast enthousiast om
mee in te staan voor de invulling van de opendeurdag. “Het is een
uitgelezen kans om onze campus open te stellen voor het publiek
en om, naast de mooie uitrusting waarover we beschikken, ook de
visie en strategie achter de revalidatie duidelijk te maken. Reva-
lidatie gaat veel verder dan louter oefeningen doen. Elke ac-
tiviteit heeft tot doel de revalidant weer perspectief te geven op
het heropnemen van zijn of haar taken in het dagelijkse leven. Het
multidisciplinaire samenwerken tussen artsen, verpleegkundigen,
kinesisten, ergotherapeuten, logopedisten, psychologen, sociale
dienst,... is een belangrijk gegeven in dit geheel. Van het klinisch
redeneren tot de behandeling binnen iedere discipline; het is alle-
maal multidisciplinair afgestemd op elkaar. Tijdens de rondgang
zullen alle disciplines aan bod komen. We willen alleszins met
visueel materiaal zoals video’s en infoborden werken en er een
stukje interactiviteit in brengen. We denken dan bijvoorbeeld aan
de Armeo, een robot die we voor revalidatie van de arm gebruiken.
Ook de Wii is zo’n interactieve tool die we veel gebruiken in
de revalidatietherapie. Deze spelconsole is bijzonder geschikt
voor het trainen van de bovenste lidmaten, voor balansoefenin-
gen en voor cognitieve training. In de ADL-keuken kunnen we to-
nen welke hulpmiddelen we gebruiken en hoe we die gebruiken,
enz... We proberen dus vanuit visuele hulpmiddelen te vertrekken
om onze visie concreet te maken. Verder zullen we ook de Loko-
mat, een staprobot waarvan er maar twee in Vlaanderen staan,
voor het eerst aan het publiek voorstellen.”
“Uitgelezen kans om revalidatiecampus open te stellen”
6
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Algemeen directeur dr. Yves Breysem: “Op 18 maart is het de eerste keer dat meer
dan 200 zorg- en welzijnsorganisaties in heel Vlaanderen gelijktijdig de deuren
openzetten tijdens de Dag van de Zorg. Tegelijk organiseert Het Belang van Lim-
burg op dezelfde dag ook Made In Limburg, een soort van Limburgse openbedrij-
vendag. Er gaan dan duizenden mensen op de been zijn. Als grootste Limburgse
ziekenhuis mogen we niet op dit programma ontbreken. Het is voor ons een unieke
kans om twee jaar na de fusie als Jessa Ziekenhuis naar buiten te treden en op drie
campussen te tonen wat we allemaal in ons ziekenhuis doen. Het initiatief draagt
bij tot een betere beeldvorming van wie en wat het Jessa Ziekenhuis is. Bovendien
merken we bij heel wat artsen en medewerkers een groot enthousiasme om het
publiek eens een kijkje achter de schermen van hun dienst te gunnen. Het feit dat
bijna veertig verschillende diensten aangeboden hebben om deel te nemen spreekt
voor zich. Voor onze eigen medewerkers is het trouwens ook een unieke kans om
de verschillende campussen beter te leren kennen en aan hun gezin te tonen waar
ze werken.”
Waarom doet Jessa mee?
Cindy Govarts
dr. Yves Breysem
Als zorgmanager van de zorgcluster laborato-
riumgeneeskunde ziet Cindy drie belangrijke
redenen om aan de opendeurdag deel te ne-
men. “Dit is een ideale gelegenheid om de buitenwereld te la-
ten zien wat een ziekenhuislaboratorium is en wat er allemaal
gebeurt. Maar daarnaast biedt het initiatief ons ook de kans om
te laten zien dat het beroep van laborant boeiend is. Niet
onbelangrijk vermits medisch laboratorium technoloog tegen-
woordig een knelpuntberoep is. En een derde, maar zeker niet
minder belangrijke reden is dat onze medewerkers het fijn vinden
om aan hun familie te tonen waar en hoe ze werken. Ze staan
dan ook volledig achter onze deelname en er hebben zich al
een aantal medewerkers spontaan aangeboden om op 18
maart te komen helpen. We willen werken in een aantal shiften
zodat iedereen ook zelf de kans heeft om eens gaan te kijken
wat er op andere diensten of campussen gebeurt.” Om praktische
redenen koos het klinisch laboratorium ervoor om op campus VJ
opendeur te houden. “Enkele laboratoria die zeer interessant zijn
om te tonen, bevinden zich enkel op campus VJ. Het gaat dan om
experimenteel onderzoek, moleculaire biologie en microbiologie.
We willen bijvoorbeeld tonen welk soort stalen hier allemaal ver-
werkt worden. Mensen denken vooral aan urine- of bloedsta-
len, maar dat is maar een klein deeltje van ons stalenonder-
zoek.” Maar hoe gaat dit nu praktisch in zijn werk? “We kunnen
het laboratorium niet zomaar openstellen, want hier wordt 24 op
24 uur gewerkt. Daarom hebben we een route uitgewerkt waarbij
de bezoekers op drie punten het labo kunnen binnenkijken. Zo
krijgen ze toch een heel goed beeld zonder dat de werking ver-
stoord wordt. Verder kunnen ze via een filmpje volgen welke weg
een bloedstaal aflegt vanaf het bloed prikken totdat de arts het
resultaat van het onderzoek krijgt. Op de route willen we ook een
aantal interactieve elementen inbrengen zoals kijken door een
microscoop. En er zullen tijdens de opendeurdag zowel artsen als
medewerkers aanwezig zijn om uitleg te geven.”
“Buitenwereld laten zien wat een labo is”
doorheen de drie campussen terugvinden.”
Interactie en animatieSaaie uiteenzettingen hoef je tijdens de
opendeurdag niet te verwachten. “Er zal ‘live’
en via video’s of powerpoints heel wat te
zien zijn. Op sommige plaatsen gaan we ook
interactief werken. Voor het bezoek aan OK2
(dagchirurgisch operatiekwartier) zou dat bij-
voorbeeld kunnen zijn dat mensen zelf kun-
nen uittesten hoe je een chirurgische knoop
maakt. Om de kinderen (en hun ouders) nog
nauwer te betrekken, is er zowel voor de Has-
seltse campussen als voor campus SU een
wedstrijdspel voorzien dat geschikt is voor
kinderen vanaf 10 jaar. Aan de wedstrijd zijn
uiteraard ook prijzen verbonden. Daarnaast
voorzien we animatie op diverse plaatsen
langs de route. Bedoeling is de opendeurdag
zo gevarieerd mogelijk te maken.”
Dit artikel kwam begin februari tot stand. Op
dat ogenblik was de concrete invulling op ie-
dere dienst nog niet gekend. De laatste stand
van zaken vind je op www.jessazh.be/open-
deurdag.
7
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Er was ook een eervolle vermelding voor Poster 1: Multidisciplinaire dossierstudie naar incidentie en vermijdbaarheid van adverse events die leiden
tot een hoger niveau van zorg - Kristel Marquet Uhasselt in samenwerking met Jessa Ziekenhuis.
e jaarlijkse kwaliteitshappening ligt al een tijdje achter ons, maar de winnaars van de posterwed-strijd hebben jullie nog van ons te goed, samen met de motivering waarom mensen voor deze posters kozen.
D
Zetelplanning daghospitaal oncologie
Aanleiding Het daghospitaal kampte reeds enige tijd met een beddentekort, dit resulteerde in een comfortdaling voor patiënt en medewerkers.
Doelstelling Het verhogen van de patiënt- en medewerkerstevredenheid door een efficiënte inzet van middelen en een optimaal gebruik van de zetelcapaciteit.
Ondernomen acties
Naast het vernieuwen van de dagzaal, werd de zetelplanning ge-automatiseerd in UltraGenda. De korte termijnplanning kon zo ver-vangen worden door een lange termijnplanning. Daarnaast werden ondermeer bepaalde behandelingen buiten de consultatie-uren gepland en korte behandelingen op een later tijdstip geplaatst. Doorlooptijden werden in kaart gebracht en het patiëntentraject verduidelijkt.
Evaluatie
Procentuele patiëntentoename t.o.v. 2007
Peggy Jacobs, Wendy Monten & An Smets, zorgcluster oncologie
2011 Kwaliteitszorg zit in onze genen
2011
2010
2009
2008
15%
13%
9%
6%
• Onder- of overbezetting kan tijdig gesignaleerd worden. • Mogelijkheid tot pro-actief reageren.• Efficiënte inzet van middelen.• Duidelijk overzicht van patiëntenpopulatie per zaal.• De dagzaal kan nu meer patiënten aan dan in het verleden.
Inmiddels is dit systeem door het daghospitaal inwendige overgenomen en is er interesse vanuit andere ziekenhuizen.
Toekomst
Weldra wordt vanuit UltraGenda een link gelegd met Poema, waardoor een duidelijk overzicht van bedbezetting en patiënten-populatie wordt bekomen. Daarnaast kunnen de voorinschrijvingen automatisch gebeuren.
Het patiëntenaantal blijft sterk toenemen. Het werkinstrument zetelplanning geeft een duidelijk signaal wanneer er problemen te verwachten zijn op vlak van zetelcapaciteit.
Patiënttevredenheid en goede reputatie
Veiligheidsrondes: een rondgang met diepgang
2011 Kwaliteitszorg zit in onze genen
Referentiepersonen patiëntveiligheid, hoofdverpleegkundigen en clustermanagement Bekken-Abdomen.
Probleemstelling
Elke medewerker tracht dagelijks veilige en kwaliteitsvolle zorg te leveren aan de patiënt. Hiervoor zijn er talrijke werkafspraken, procedures en richtlij-nen die beschrijven hoe we op de best mogelijke wijze deze zorg leveren. Tot nu toe hebben we slechts beperkt zicht in welke mate deze dagelijks worden toegepast.
Doelstelling
Door het organiseren van veiligheidsrondes willen we medewerkers en art-sen bewust maken van hun bijdrage aan patiëntveiligheid. • Frequentie:3maalperjaar• Duurtijd:1uur• Samenstellingobservatieteam:referentiepersoonpatiëntveiligheidvan
de afdeling, hoofdverpleegkundige, stafmedewerker en vertegenwoordi-ger clustermanagement of directie.
• Resultaat:observatielijstdieaanzettothetformulerenvanactiepuntenm.b.t. patiëntveiligheid.
Ondernomen actie
• Eeneerstebibliotheekmetveiligheidsitems(bv.keuken,ziekenhuishygi-ene, vrijheidsbeperking, apotheek,…) werd samengesteld.
• Inoverlegmetdereferentiepersonenpatiëntveiligheidendehoofdver-pleegkundigen van het zorgcluster Bekken-Abdomen werd deze biblio-theek verder verfijnd. De huidige bibliotheek bevat een 100-tal items.
• Toelichtingvandedoelstellingenenwerkwijzeopdedienstvergaderingdoor de referentiepersonen patiëntveiligheid.
• Veiligheidsrondemetonmiddellijkefeedbackaandehoofdverpleegkun-dige van de afdeling.
Intotaalwerden1380observatiesgemaakt.Gemiddeld88%(min.77%,max.95%)vandeobservatieswasinordevolgensdegeformuleerdeitems.Gemiddeldwerdener32(min.28–max.36)itemsperVeiligheidsrondege-observeerd.Intotaalzijn77verschillendeitemsaanbodgekomentijdensde16Veiligheidsrondes.HetaantalgemaakteobservatiesperVeiligheidsrondevarieerdetussen39en154(gemiddelde=86).Bijvoorbeeldvervaldatavangeneesmiddelenwordenmeerdan1keerperVeiligheidsrondegeverifieerd.
Overzicht observaties per deeldomein na 16 veiligheidsrondes
DedeeldomeinenO&O(Ontwikkeling&Opleiding),identificatieenvrijheids-beperking, procedures en medische instrumentatie blijken de grootste aan-dachtsgebieden.Veelalgaathetomkleineafwijkingenvandegesteldenormdie met een beperkte actie op punt gesteld kunnen worden.
Evaluatie
Met de verschillende afdelingen van het zorgcluster Bekken-Abdomen werd een evaluatie gemaakt. Zowel de ervaringen van de bezochte afdelingen als die van de observatoren werden meegenomen.
Positief Aandachtspunten
Beperkte tijdsinvestering. Korte voorbereidingstijd is nodig voor het maken van afspraken tussen observatoren.
Actieve deelname van de directie. Volgordevandeitemsinfunctievandeplaats waar de observatie gemaakt moet worden.
Aangename samenwerking tijdens voor-bereiding en veiligheidsrondes, grote be-trokkenheidvanreferentiepersonenPV.
Te weinig zicht op het eigenlijke zorgproces zelf.
Leermoment, gluren bij de buren, constructieve sfeer.
Bepalen en opvolgen van actiepunten.
Onmiddellijk feedback die aanzet tot actiepunten.
Integratievanandere(kwaliteits)con- troles/audits.
Besluit: De Veiligheidsrondes zijn een bruikbaar hulpmiddel om op een snelle, constructieve en lerende wijze (in)zicht te ver-krijgen in de toepassing en dagelijkse opvolging van items die de (patiënt)veiligheid en kwaliteit van de zorg aan patiënten moeten waarborgen. De vooropgestelde werkmethode en de inhoud wor-den positief geëvalueerd. Bij verdere uitrol in de organisatie blij-ven de betrokkenheid van medewerkers, de constructieve sfeer waarin dergelijke observaties gedaan worden en het bepalen en opvolgen van actiepunten belangrijke aandachtspunten.
Samen de beste zorg leveren voor de patiënt
Winnaars Publieksprijs Winnaars Juryprijs
Draagt bij aan zowel patiëntentevredenheid, mede-
werkerstevredenheid als efficiëntie
Vanuit de visie 'Patiënt centraal' en dankzij betere
interne organisatie werd een duidelijke verbetering in-
zake comfort en werkdruk bereikt op de werkvloer.
Een mooi voorbeeld van niet harder maar slimmer
werken en hoe planning een grote impact heeft op de
werkorganisatie en vice versa
Vernieuwend
Meerwaarde voor de dagelijkse organisatie van dagzaal
Mooi voorbeeld van multidisciplinaire samenwerking
Bewezen meerwaarde, patiëntveilig en vriendelijk-
heid met minimale kost
Project zorgt voor een optimale bezetting van het dag-
hospitaal, ontlasting voor verpleegkundigen
Belangrijk project in het kader van de enorme groei in
behandeling met cytostatica.
Toepasbaar voor iedereen en het in ‘beeld’ brengen van
patiëntveiligheid
Veiligheidsrondes: een eenvoudige tool die er mee
zorg voor draagt dat de gemakkelijk observeerbare
elementen op een zorgafdeling steeds in orde zijn. De
periodieke toets/check kan de zorgverlening voor de
patiënt alleen maar ten goede komen. Meerwaarde is
bovendien de betrokkenheid van andere afdelingen/
directie/staf hierbij.
creëren van een permanente verbetercultuur door
sensibilisering op de werkvloer zelf, medewerkers at-
tent maken op welke situaties mogelijk onveilig kunnen
zijn, 'gluren bij de buren' = uitwisselen goede praktijken
op gang brengen en dit op een vrij snelle (t.o.v. interne
audit) maar toch efficiënte manier
De tweede plaats ging naar Poster 2:
Kritieke communicatie op de dienst hemodialyse met EWS
– Eenvoudig en Werkelijk Snel – dienst hemodialyse.
Op de derde plaats eindigde Poster 14:
Opstart van journal clubs in de ziekenhuisapotheek -
dienst apotheek.
Op de tweede plaats eindigde Poster 9:
Procedures en staande orders steeds actueel dankzij een
multidisciplinaire werkgroep – dienst hemodialyse, werk-
groep procedures.
De derde plaats ging naar Poster 19:
Teamkompas van afdeling C1, campus Salvator.
Als winnaar van de publieksprijs kwam uit de bus:
Poster 17: Zetelplan-ning daghospitaal oncologie
Peggy Jacobs, Wendy Monten & An Smets, zorgcluster oncologie
De prijs van de jury ging dit keer naar:
Poster 10: Veiligheidsrondes – een rondgang met diepgang
Referentiepersonen patiëntveiligheid, hoofdverpleegkundigen en clustermanagement Bekken-Abdomen.
Winnaars posters kwaliteitshappening
8
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Jacqueline en haar medewerkers zullen zich
de eerste dagen na de opening van hun afde-
ling wellicht nog lang herinneren. “De verhuis
op zich was heel goed voorbereid en is ook bij-
zonder vlot verlopen,” benadrukt Jacqueline.
“Om 11 uur waren de patiënten en materialen
van D3 al op de nieuwe locatie. De grondige
voorbereiding, samen met verhuiscoördinator
Christa Meekers en onze zorgmanager Carl
Renckens, loonde op dat vlak zeker.”
Samenloop van omstandighedenToch zorgden een aantal factoren voor een
bijzonder hectisch begin. “Klopt,” beaamt Jac-
queline. “Er waren bijvoorbeeld grote tekor-
ten in het materiaal dat beschikbaar was in
het leeg/volsysteem. Dat viel serieus tegen,
temeer daar we dezelfde dag al 12 patiënten
op onze afdeling hadden. ’s Anderendaags
waren dat er al 28. Het feit dat de meeste
mensen van ons team van de andere campus
kwamen, maakte alles nog wat moeilijker.
Bestellingen doen via E-Rimses, afspraken
plannen in Ultragenda, werken met Planon ...
ofwel wisten we niet precies hoe het werkte,
ofwel geraakten we niet in het systeem.”
Dan maar extra ondersteuning vanuit de mo-
biele equipe om de eerste hectische dagen
te overbruggen? “Jammer genoeg kon dat
niet want er was op dat moment niemand
beschikbaar,” aldus Jacqueline. “We zijn enkele
weken later dan gepland kunnen verhuizen.
Door een samenloop van omstandigheden
zoals de drukte tijdens de winterperiode, de
verbouwingen op spoed en de sluiting van de
afdeling kortverblijf heelkunde, kampten op
dat ogenblik heel wat afdelingen met over-
bezetting. Een tijdelijke opnamebeperking op
onze afdeling was dus ook geen optie.”
Fijn teamDe nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneu-
mo beschikt over een team van 14 medewer-
kers. Tien hiervan - inclusief hoofdverpleeg-
kundige Jacqueline - komen van campus SA,
afdeling D3 (cardiologie, pneumologie, vaat-
heelkunde). Van de vier medewerkers van
campus VJ waren er voorheen 2 actief op
de afdeling pneumologie, 1 op de afdeling
cardiologie en 1 op de afdeling kortverblijf
heelkunde. “Op voorhand is er een integra-
tievergadering geweest samen met Frank
en Annelies van P&O zodat alle teamleden
konden kennismaken. Tijdens de integratie-
vergadering die na de verhuis volgde, merkte
je toch wel dat iedereen zich goed opgevan-
gen voelde in de groep. Het team heeft die
eerste dagen na de verhuis ook heel veel
steun aan elkaar gehad. Het feit dat we een
gemengd team zijn, heeft ons zeker gehol-
pen. Sommige medewerkers kwamen op een
nieuwe campus terecht en switchten van
longstay naar shortstay, anderen hadden
dan weer geen ervaring met pneumologie
of met cardiologie, ... Het was voor niemand
gemakkelijk. Maar door de mix van medewer-
kers is er wel altijd iemand die de anderen
verder kan helpen en dat gebeurt ook met
veel behulpzaamheid. Een van onze team-
leden van campus VJ bood bijvoorbeeld aan
om de eerste nachtshift te doen, heel fijn. De
steun die we als team bij elkaar gevonden
hebben en het begrip en de vriendelijkheid
Drukke start voor nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo n november 2011 verhuisde hoofdverpleegkundige Jacqueline Gauthier met 9 van haar medewerkers van campus SA naar campus VJ om daar op A2 een nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo te openen. Het team werd aangevuld met 4 medewerkers van campus VJ. Verhuizen van campus tijdens een bijzonder drukke periode met een nieuw samengesteld team en een ‘nieuw samengestelde’ pathologie: als moeilijkheidsgraad kan dat tellen!
I
Vermits onze medewerkers uit vier verschillende afdelingen kwamen, moesten we letterlijk alles op elkaar afstemmen.
“"
9
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Drukke start voor nieuwe afdeling kortverblijf cardio-pneumo van andere diensten op campus VJ, hebben
ons doorheen de eerste moeilijke dagen ge-
holpen. Ook het fijne welkom, het bloemetje
vanwege het cathlab en het bezoek van dr.
Breysem (met bloemetje) maakten het aan-
genamer.”
Starten van nulBij de start van een nieuwe afdeling zijn
sommige dingen moeilijk op voorhand in te
schatten. Jacqueline: “Het is heel iets anders
om een bestaande afdeling naar een nieuwe
locatie te verhuizen en daar je ‘oude ding’
verder te doen, dan een verhuis die gekop-
peld is aan de opstart van een nieuwe afde-
ling. In dat geval heb je immers weinig of
geen routine om op terug te vallen. Je start
als het ware opnieuw van nul. Vermits onze
medewerkers uit vier verschillende afdelin-
gen kwamen, moesten we letterlijk alles op
elkaar afstemmen: welk dossier gebruiken
we, welke gewoonten houden we aan, hoe
gaan we tewerk om alles vlot te laten draai-
en, enz... We hebben dit stapsgewijs aange-
pakt door iedere woensdag een teamoverleg
te houden waar we punt voor punt afspraken
vastlegden. Intussen zijn er nog items die
we moeten aanpakken, maar er is ook al heel
veel bereikt en het geheel is goed werkbaar.
Op dit ogenblik zijn we bezig om de struc-
tuur verder te verbeteren en te verfijnen. En
zodra er wat ruimte komt, kunnen we mis-
schien wat bijscholing inplannen om beter
vertrouwd te geraken met de systemen die
op campus VJ gebruikt worden. Alles valt dus
stilaan in zijn plooi.”
Myriam Vandevoort verhuisde van D3 campus SA met Jac-
queline mee naar campus VJ. “De eerste dagen was het hier
ronduit chaotisch,” blikt ze terug. “We hadden de eerste dag
meteen al een aantal opnames terwijl we aan het verhuizen
waren en ook de volgende dagen was het bijzonder hectisch.
Intussen ben ik het wat gewoon op de nieuwe campus. Ik voel
wel dat een dienst kortverblijf ‘mentaal’ drukker is. Je hebt con-
tinu opnames. Maar fysiek vind ik dit dan weer minder zwaar
dan op onze vorige dienst. Ik moet bekennen dat ik op voor-
hand veel schrik had om naar een andere campus te verhuizen. Maar het valt mee en ik
ben content met de groep van collega’s. Toch zijn er wel wat praktische puntjes zoals het
feit dat ik samen met collega’s van campus SA aan carpooling deed. Dat wordt nu een stuk
moeilijker omdat onze uurroosters niet helemaal overeenstemmen. Op werkvlak gaat het
dan weer om dingetjes zoals telefoonnummers die je niet kent, het gebruik van andere
termen, enz... En je mist toch ook wel de collega’s die op campus SA zijn achtergebleven.
Het doet wel deugd dat enkele van hen ons hier al zijn komen bezoeken. Ik werkte al meer
dan 20 jaar op dezelfde dienst, dan het is toch wel even aanpassen.”
“Het is toch wel even aanpassen”
Karolien Eerdekens werkte voorheen op de afdeling kort-
verblijf heelkunde van campus VJ. “Ik doe het werk heel graag
omdat je op een afdeling kortverblijf veel afwisseling en veel
nieuwe patiënten hebt. En voor je gezinssituatie zijn de vrije
weekends ideaal. Maar de eerste dagen op onze nieuwe af-
deling waren echt wel moeilijke dagen! Wat we allemaal heel
jammer vinden is dat er zo weinig ondersteuning was. We
kwamen hier de eerste dag aan in een lege gang. Als je een afdeling vol patiënten hebt en
nauwelijks materiaal om mee te werken, wordt het heel moeilijk, hé? Ik ben op deze cam-
pus al verschillende keren met een afdeling verhuisd, maar dan was alles altijd prima in
orde. Dit keer dus niet. Verder zet je als medewerker sowieso een stap in het onbekende.
Ikzelf kwam in een volledig nieuw team terecht, maar voel me heel goed opgenomen in de
groep. Dat is fijn! Het feit dat we een gemengd team zijn, biedt zeker voordelen. Zelf ben ik
vertrouwd met kortverblijf en kan ik de collega’s op dat vlak ondersteunen. Aan de andere
kant heb ik dan weer totaal geen ervaring met pneumologie en kan ik daar best wat hulp
bij gebruiken. Gelukkig kunnen we bij elkaar terecht met onze vragen. Samenwerken in
een gemengd team is dus best wel verrijkend!”
“ Samenwerken in een gemengd team biedt zeker voordelen”
StoelendansCardiochirurgiepatiënten op B6 campus VJ
De afdeling hart-, long- en vaatchirurgie, met als hoofdverpleegkundige Linda Lipkens,
was tot november van vorig jaar gehuisvest op A2 van campus VJ. In november verhuisde
deze afdeling naar B6 campus VJ.
Neurochirurgie op T99
De afdeling neurochirurgie, met als hoofdverpleegkundige Bart Thomis, maakte plaats op
B6 en is nu gehuisvest op T99, campus VJ.
Van T99 naar T0
T99 is verhuisd naar T0, maar de meeste bedden abdominale heelkunde bevinden zich nu
op C1, campus SA
10
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Snel consensusKersvers voorzitter Karel Peeters en onder-
voorzitter Willem Descamps zijn het over één
ding alvast grondig eens: “Na twee jaar fusie
staan we verder dan verwacht.” Karel Peeters:
“De eerste jaren na een fusie moet je wen-
nen aan de nieuwe situatie, bedrijfsculturen
moeten zich mengen en er staan ingewikkelde
omschakelingen op het programma. Dat is niet
altijd eenvoudig en vraagt wat tijd.” “Inder-
daad, maar toch hebben we de afgelopen twee
jaar vrij snel in consensus heel wat belangrijke
beslissingen kunnen nemen,” voegt Willem
Descamps hieraan toe. “Denk maar aan de
zogenaamde ‘blauwdruk’ (campusverdeling)
en de samenvoeging van de spoedgevallen-
diensten. Vaak moeilijke beslissingen, ook op
emotioneel vlak. Het enige dossier dat enige
vertraging heeft opgelopen - een gezamen-
lijke financiële regeling met de artsen - hopen
we in het eerste trimester van dit jaar te kun-
nen afronden.”
EénrichtingsdenkenTevredenheid dus over het afgelegde parcours.
Dan maar verder op de ingeslagen weg? “Naar
de toekomst toe is het belangrijk dat we meer
en meer evolueren naar ‘éénrichtingsdenken’
naar de nieuwe campus toe,” benadrukt voor-
zitter Karel Peeters. “Net dit denken en wer-
ken aan een gemeenschappelijk project kan
vaak een mobiliserend en enthousiasmerend
effect hebben. Daarnaast willen we op heel
wat vlakken verder timmeren aan de reeds in-
geslagen weg.”
Transparante kwaliteitszorgVoor ondervoorzitter Willem Descamps ligt
één van de belangrijkste accenten voor de
volgende jaren op het vlak van kwaliteit en
patiëntveiligheid. “Vooral transparantie hierin
is essentieel,” benadrukt hij. “Ik ben er voor-
stander van om zo snel mogelijk op onze web-
site een aantal resultaten, ‘outcomegegevens’
– zoals bijvoorbeeld MRSA-besmettingen, op-
gelopen in het ziekenhuis - te publiceren. Let
wel, ik heb het niet alleen over onze succes-
sen. Als we op bepaalde vlakken minder goed
scoren, hebben patiënten ook het recht om dit
te weten. In Nederland worden ziekenhuizen
al jaren ‘gerangschikt’ op basis van hun resul-
taten. Het is slechts een kwestie van tijd eer
dit hier ook gaat gebeuren. We moeten daarop
voorbereid zijn. De eerste stappen hiervoor
zijn intussen gezet.”
Goede medewerkers aantrekken en behoudenDe fusie tussen een privé- en een openbaar
ziekenhuis is niet altijd een gemakkelijke oefe-
ning. Karel Peeters: “We zitten bijvoorbeeld met
4 contractcategorieën. Een bijzonder moeilijke
oefening, temeer omdat heel wat gegevens te-
genwoordig weinig stabiliteit vertonen. Denk
bijvoorbeeld maar aan de recente wijzigingen
in brugpensioenregelingen...” Maar hoe gaan
we daar dan mee om? “Voor het Jessastatuut
hebben we gekozen voor een competitief sta-
tuut in het Vlaamse ziekenhuislandschap. En
dat is ook nodig. De grote uitdaging bestaat
er immers in om kwalitatief hoogstaand perso-
Voorzitter en ondervoorzitter wisselen van stoel
olgens de afspraken bij de fusie werd Karel Peeters op 1 januari 2012 de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur Jessa. Hij volgt Willem Descamps op die de eerste 2 jaar het voorzitterschap van het ziekenhuis waarnam. Willem Descamps neemt nu de taak van ondervoorzitter van Karel Peeters over. In praktijk wisselen beide heren dus van stoel. We lieten de nieuwe voorzitter en ondervoorzitter aan het woord over de afgelopen 2 jaren en over de accenten voor de toekomst.
V
Na twee jaar fusie staan we verder dan we verwacht hadden.“ "
11
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
neel te kunnen blijven aantrekken en te behou-
den,” beklemtoont Willem Descamps.
Medische subspecialisatie Op het vlak van medisch beleid zien voorzitter
en ondervoorzitter vooral heil in het op de voet
volgen van wetenschappelijke evoluties en
verdere subspecialisatie. Karel Peeters: “Het
is belangrijk dat alle disciplines in ons zieken-
huis zich bewust zijn van het belang van een
steeds verder doorgedreven subspecialisatie
om zo een uitgebalanceerd zorgaanbod aan
te patiënt te kunnen aanbieden. Van sommige
(sub)specialismen vraagt dit misschien een in-
haalbeweging. Maar die inhaalbeweging is wel
nodig om de gezonde concurrentie met andere
ziekenhuizen te kunnen blijven aangaan en de
groei van ons ziekenhuis veilig te stellen.”
Samenwerking“Belangrijk is ook dat we in ons medisch be-
leid bepalen wat we zelf doen en wat we beter
kunnen doen in samenwerking met anderen
zoals de universiteiten van Leuven en Hasselt
of ZOL,” vindt Willem Descamps. “Soms zullen
we noodgedwongen moeten kiezen in welk
ziekenhuis een nieuwe ontwikkeling komt. Dat
blijft een moeilijke oefening, want de ambitie
in elk ziekenhuis blijft groot en maar goed ook.
Het zou echter niet verantwoord zijn om iedere
nieuwe ontwikkeling in het eigen ziekenhuis
uit te bouwen. Al betekent dit niet dat wij onze
ambitie moeten intomen. Integendeel, subspe-
cialisatie en afspraken tussen ziekenhuizen
zijn het enige middel om topkwalitiet van zorg
te blijven aanbieden in onze regio."
Over de grenzen heenEn dan mogen we Europa ook niet vergeten,
volgens voorzitter Karel Peeters: “Europa staat
niet vóór de deur, maar bevindt zich achter
elke deur in het ziekenhuis. We moeten verder
durven kijken dan onze eigen grenzen: Leuven,
Genk, maar ook Maastricht en Aken. Een goede
samenwerking in ziekenhuisnetwerken is dan
ook essentieel.” Ook onze ondervoorzitter
ziet grenzen vervagen. “Ziekenhuizen worden
meer en meer een virtueel gegeven. Artsen
werken vaak in verschillende ziekenhuizen,
medische centra en andere praktijken. In dit
snel bewegende landschap zijn ziekenhuisnet-
werken en allianties met ziekenhuizen zeker
belangrijk. Daarnaast is het ook nodig om onze
goede relaties met de koepels te behouden zo-
dat we onze belangen en nieuwe projecten op
alle niveaus kunnen verdedigen.”
UitdagingenAls we vragen om drie belangrijke uitdagingen
voor de toekomst eruit te pikken, klinkt het:
“Het budget van financiële middelen krimpt en
de verdeling van de budgetten door de over-
heid gebeurt niet altijd hoe dit zou moeten.
We moeten als ziekenhuis dus de nodige in-
ventiviteit en alertheid aan de dag leggen om
hiermee verstandig om te gaan. Een tweede
uitdaging ligt op het vlak van HR-beleid: als
ziekenhuis attractief blijven zodat we de beste
medewerkers en artsen kunnen aantrekken en
– door een aangename werkomgeving – kun-
nen behouden. En een derde uitdaging ligt
op het vlak van de fusie. Het is maar als alle
neuzen in dezelfde richting staan dat we onze
rechtmatige plaats in het ziekenhuislandschap
kunnen behouden en verstevigen. Een fusie
veroorzaakt ongewild enige vertraging. Tijd
dus voor een inhaalbeweging!”
Ieder zijn taakHet duo voorzitter-ondervoorzitter ziet voor
iedereen een taak weggelegd in het verzeke-
ren van de toekomst van ons ziekenhuis. Ka-
rel Peeters: “Van het personeel hopen we dat
ze met grote en onverminderde inzet blijven
werken aan patiëntveiligheid en kwaliteitsbe-
waking en –verbetering. Van de artsen durven
we verwachten dat ze de veranderingen in ons
huis mee sturen. Voor de directie is er onder
meer de belangrijke taak weggelegd om met
gedrevenheid te werken aan kostenbeheer-
sing en tegelijkertijd vooruit te plannen. En
als bestuur moeten we gefocust zijn op het
lezen van ‘de tekenen aan de wand’ en hierop
adequaat proactief reageren. En onze lange-
termijnvisie? Die moet er komen in nauwe sa-
menwerking tussen raad van bestuur, directie
en medisch korps.”
Voorzitter en ondervoorzitter wisselen van stoel
Functie:
Ondervoorzitter raad van bestuur
Jessa Ziekenhuis
2010-2011: voorzitter raad van
bestuur Jessa Ziekenhuis
1995-heden: voorzitter raad van
bestuur Virga Jesseziekenhuis
1989-2008: raadslid OCMW Hasselt
1995-1998: voorzitter OCMW Hasselt
Andere mandaten:
2001-2004: Co-voorzitter van de Vereniging van
Openbare Verzorgingsinstellingen (VOV-AEPS)
2004-2011: voorzitter van de Nederlandstalige kamer
VOV tot ontbinding in 2011
Voorzitter vzw ‘Vlaamse Vereniging Gezondheidszorg’
ICURO (koepel van Vlaamse ziekenhuizen met
publieke partners)
Medestichter en secretaris van het Vrijzinnig Ontmoetings-
centrum Hasselt
Willem Descamps
Functie:
Voorzitter raad van bestuur Jessa
Ziekenhuis
2010-2011: ondervoorzitter raad
van bestuur Jessa Ziekenhuis
1995-2009: voorzitter raad van
bestuur Salvator-St.-Ursulaziekenhuis
Andere mandaten:
Lid raad van bestuur St.-Elisabethziekenhuis Herentals
Ondervoorzitter KHLIM
Bestuurder Vereniging voor Geestelijke Gezondheidszorg
Voorzitter SalvatorPeda
Bestuurder Sint Franciskusziekenhuis Heusden-Zolder
Voorzitter Limburgs Petcentrum
Karel Peeters
12
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2no
vem
ber |
dec
embe
r ‘1
1
Jess! van a tot z
JessAlert! is de naam die werd uitgekozen voor het nieuwe ziekenhuis-
brede meldformulier voor patiëntveiligheidsincidenten. Uit een hele
hoop inzendingen - 70 om precies te zijn - werd het een spannende
nek-aan-nek race tussen drie namen – OEPS (ongevallen- en patiënt-
veiligheidsincidentensysteem), JESSICA (Jessa Safety Incident Call) en
JessAlert! Uiteindelijk kwam deze laatste als winnaar uit de bus.
Maarten Bossuyt (kinesist campus SU) en Inge Knevels (PAAZ campus
VJ) - hier samen op de foto met algemeen directeur dr. Yves Breysem
en Melissa Neijens van de dienst patiëntveiligheid - wonnen met hun
inzending de hoofdprijs en ontvangen elk een budget om te besteden
aan een teamactiviteit. Uit de overige inzendingen trok een onschuldi-
ge hand 5 namen. De gelukkigen ontvangen elk 2 filmtickets. Het zijn:
Visare Shehu
Door Jouck
dr. Peter Martens
Vicky Bruyninckx
Jolien Jacques
Hartelijk dank nog aan alle creatieve geesten in ons ziekenhuis voor
de originele inzendingen. Dankzij jullie hulp is er een mooie en krach-
tige naam tot stand gekomen! Intussen zijn ook de opleidingssessies
voor het gebruik van het nieuwe meldformulier achter te rug. Tijd om
te registreren, dus!
En het nieuwe meldformulier is
Verhuis algemene directie, medische directie en dienst communicatieSinds 9 januari zijn de algemene en de medische direc-
tie en hun medewerkers verhuisd naar de tweede ver-
dieping in huis 9 (campus VJ, voormalig PGC-gebouw).
De dienst communicatie is gehuisvest op de eerste
verdieping. In de 'directiegang' campus VJ komt hierdoor
plaats vrij voor bijkomende raadplegingsruimten.
De huidige telefoonnummers van de directie en de
dienst communicatie blijven behouden.
Op woensdag 9 november hielden de Cliniclowns een succes-
volle verkoop van gadgets in de hal van campus VJ. Brood-
dozen, eendjes, clownsneuzen, bekers,… gingen als zoete
broodjes over de toonbank. Zo vlot zelfs dat de gadgets vóór
het eind van de dag uitverkocht waren. De verkoop was goed
voor een opbrengst van meer dan 1 000 euro. Ook voor in-
formatie over de organisatie ‘Cliniclowns’ kon je er met al je
vragen terecht. De Cliniclowns bezoeken al jarenlang trouw
iedere week de patiëntjes op onze kinderafdeling en nemen
hen dan even mee in hun vrolijke, prettig gestoorde wereld.
Gadgets cliniclowns vlot uitverkocht
13
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
1Schrijf bij voorkeur één berichtje
per onderwerp en stuur dat alleen
naar de persoon die het moet krij-
gen. Als er veel te vertellen is, neem je de
telefoon of loop je even langs;
2Spreek de lezer aan met een zo con-
creet mogelijke vraag of opdracht.
Als het bijvoorbeeld om een af-
spraak gaat: ‘Eva: kan jij de foto’s meebren-
gen? Johan: zorg jij voor muziek?’
3Stuur zo weinig mogelijk berichtjes
waarvan de boodschap alleen maar
is: ‘dank je’, wablief?’ of ‘tot ziens’;
4Als je een ontvangen bericht door-
stuurt, haal uit de tekst onderaan al-
les weg wat onnodig is en voeg bo-
venaan bij waarom je het bericht doormailt;
5 Als je niet meteen kan doen wat
jou gevraagd wordt in een mailbe-
richt, laat dat dan snel even weten;
6 Stuur alleen een antwoord ‘aan
allen’ als dat echt nodig is;
7Als je naar een groep mensen mailt,
is het onbeleefd hun adressen zicht-
baar in het veld ‘Aan’ of ‘CC’ te ver-
melden. Plaats deze adressen onder BCC;
8 Druk nooit op ‘verzenden’ als je
je bericht niet hebt nagelezen;
Bron:
De Standaard, maandag 17 oktober 2011
Iemand heeft uitgerekend dat de gemiddelde Belgische werknemer elke dag 34 mailtjes
ontvangt. En zijn baas krijgt er zo’n honderd. Drie minuten om er eentje te lezen, een beslis-
sing te nemen en te antwoorden, dat komt voor de baas op vijf uur. Meer dan de helft van
zijn werkdag. Reden genoeg om te leren hoe het NIET moet. In dit nummer van Jess krijg je
de eerste tips. In de volgende nummers gaan we er graag verder op in.
Wanneer en aan wie?
Stel je even voor dat elk mailtje in het gemiddelde kantoor aan drie mensen gericht is, dan
blijft er bijna geen tijd voor het ‘echte werk’. Daarom de eerste gulden regel:
Stuur alleen een berichtje als het moet, en beperk je tot de mensen die het nodig hebben.
Verhuis algemene directie, medische directie en dienst communicatie
De organisatie ‘Een Hart voor Limburg’ gaat het Antennepunt Limburg van het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen
sponsoren voor een bedrag van 7 300 euro. Dit bedrag zal besteed worden aan de aankoop van spel- en testmateriaal.
Het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen richtte een jaar geleden op campus VJ
een Antennepunt in Limburg op. Het gaat hierbij om een samenwerking tussen het
UZ Leuven, het ZOL en het Jessa Ziekenhuis. Dit ambulant multidisciplinair diagnos-
tisch centrum voor kinderen met risico of vermoeden van een ontwikkelingsvertra-
ging of –stoornis is een grote stap in het verbeteren van de dienstverlening naar alle
Limburgse patiënten. Voordien werden zij doorverwezen naar het COS, verbonden
aan het UZ Leuven, waar de wachtlijsten vaak meer dan een jaar bedragen.
Onlangs diende het COS haar project voor de opstart van dit Limburgs Antennepunt
in bij Een Hart voor Limburg. Deze organisatie selecteert jaarlijks een aantal sociaal
maatschappelijke projecten die zij financieel ondersteunen, waaronder nu dus ook
het COS. Alle geselecteerde projecten verschenen op 9 februari ll. in een speciale
bijlage bij het Belang van Limburg.
Voor meer informatie kan je een kijkje nemen op www.eenhartvoorlimburg.be.
Een Hart voor Limburg steunt Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen (COS)
JobstudentenOok dit jaar werft het Jessa Ziekenhuis job-
studenten aan voor bepaalde afdelingen en
dit voor de maanden juli, augustus en sep-
tember. Studenten kunnen zich kandidaat
stellen tot 31 maart 2012. Voor meer infor-
matie en het inschrijvingsformulier: surf naar
Jessanet > personeel > studentenjobs of kijk
op www.werkenbijjessa.be > jobstudenten.
Gauw even mailen
14
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Op welke vlakken is revalidatieverpleegkun-
de ‘anders’ dan algemene verpleegkunde?
Paul Janssen: In de acute geneeskunde wordt
er vanuit een diagnose een behandeling op-
gestart naar herstel van de patiënt toe. Die
behandeling kan bestaan uit een ingreep of
medicamenteuze aanpak. Revalidatiegenees-
kunde begint waar de acute geneeskunde
eindigt. Het doel is de beperking die na een
acute behandeling blijft bestaan tot een mi-
nimum herleiden zodat revalidanten zo goed
mogelijk kunnen functioneren in hun woon-
en/of werksituatie.”
Johan Coppens: “Binnen revalidatieverpleeg-
kunde vertrekken we vanuit een andere ma-
nier van denken. In de acute geneeskunde
geeft de arts instructies aan de verpleeg-
kundigen die deze uitvoeren. Binnen revali-
datieverpleegkunde vertrekken we vanuit de
vragen en noden van de revalidatiepatiënt en
zoeken we naar een multidisciplinair antwoord
op die vragen. Soms vraagt dat heel wat crea-
tief denkwerk. We gaan ook uit van het princi-
pe ‘onderhandelde zorg’. De zorgen gebeuren
dus steeds met inspraak van patiënt en fami-
lie. Ook onze evaluaties lopen in overleg met
de revalidant: welke problemen heeft hij of zij
tijdens een proefweekend ondervonden, hoe
kunnen we daar in de zorg op inspelen, ...”
Ann Ector: “Revalidatieverpleegkunde is ook
heel concreet. We begeleiden mensen naar
zelfredzaamheid in hun thuissituatie en hel-
pen hen om te leren leven met hun beperkin-
gen en een maximaal niveau van levenskwa-
liteit te bereiken. De focus ligt hierbij meer en
meer op het activiteitenniveau in de woon-
situatie: soep koken, boodschappen doen, een
bad nemen, ...”
Gertie Ponet: “Een ander onmisbaar aspect in
revalidatiegeneeskunde is de sterk doorge-
dreven multidisciplinaire samenwerking die
nodig is om de mens ‘in zijn geheel’ te kunnen
helpen. We kunnen onze doelstellingen al-
leen maar bereiken als alle disciplines samen-
werken; van artsen tot verpleegkundigen,
kinesisten, ergotherapeuten, logopedisten,
psychologen, sociale dienst,.... Deze multidis-
ciplinaire samenwerking maakt het werken
zeer aangenaam. Kinesist Maarten Bossuyt
is op dit ogenblik trouwens bezig met een
project rond integratieve therapie: hoe de
wisselwerking tussen kinesisten, ergothera-
peuten en verpleegkundigen op de afdeling
maximaal op elkaar afstemmen?”
Is de relatie met de patiënt anders dan op
een acute dienst?
Johan: “Toch wel ja. Onze revalidanten verblij-
ven uiteraard veel langer bij ons waardoor je
een vertrouwensband krijgt. Het feit dat iede-
re revalidant bij opname op onze campus een
coördinerend verpleegkundige krijgt toege-
wezen, versterkt die vertrouwensband nog.
De coördinerend verpleegkundige neemt een
begeleidende, overkoepelende rol op zich en
heeft een nauw en vertrouwelijk contact met
de revalidant en zijn of haar familie. Iedere
verpleegkundige binnen onze campus neemt
de rol van coördinerend verpleegkundige op.”
Paul: “We spreken ook niet over patiënt maar
over revalidant. En zoals Johan al zei, ben je er
inderdaad niet alleen voor je revalidant, maar
ook voor zijn of haar partner en familie. Ook
voor hen is het hele proces bijzonder ingrij-
pend. Dat in combinatie met de langere op-
nameduur, creëert een heel andere band met
‘patiënt’ en familie dan op een acute dienst.”
Waarom kiezen verpleegkundigen speci-
fiek voor revalidatieverpleegkunde?
Ann: “Sommigen raken enthousiast na een
stage op een revalidatieafdeling, anderen
kiezen ervoor omdat de technische kant van
het beroep hen minder ligt en ze vooral hou-
den van het menselijke aspect. Ook mensen
die persoonlijk iemand leren kennen die een
revalidatietraject heeft afgelegd, beseffen
soms dat dit is wat ze zelf ook willen: reva-
lidanten begeleiden naar zelfredzaamheid en
een maximale levenskwaliteit.”
Paul: “Het multidisciplinaire karakter waar
Gertie over sprak, is ook zo’n aspect dat onze
verpleegkundigen aanspreekt. Bovendien
heeft de revalidatieverpleegkundige een be-
langrijke stem tijdens teamvergaderingen. Als
verpleegkundige sta je immers het dichtste
bij de revalidant en zijn of haar familie. Het is
ook je taak om alles wat de revalidant tijdens
zijn therapie heeft aangeleerd, op de kamer of
aan de familie ‘door te leren’ zodat de revali-
dant dit later in zijn thuissituatie kan toepas-
sen. Net daarom kan de verpleegkundige het
best de toestand van de revalidant verwoor-
den en aangeven wat hij of zij kan, zonder
hulp van de kinesist. Deze verantwoordelijk-
heid en uitdagingen maken het werken als
revalidatieverpleegkundige extra boeiend.”
Revalidatieverpleegkunde: een vak apart
innen onze grote groep van verpleegkundigen zijn er een aantal die zich zeer specifiek op één bepaald domein toeleggen: psychiatrie, pediatrie, spoed, enz... Ook revalidatieverpleegkunde is zo’n zeer specifiek domein. Maar waarom kiezen medewerkers nu voor deze disci-pline? En in hoeverre verschilt hun job van die van een collega in de acute verpleegkundige zorg?
B
15
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Waar haal je als revalidatieverpleegkun-
dige vooral voldoening uit?
Gertie: “Het feit dat je mensen stilaan ziet
vooruitgaan, al is het dan ook met kleine stap-
jes! Dat je hen kan helpen leren om te gaan
met hun beperkingen en ze op die manier een
menswaardig bestaan kunnen leiden. We leg-
gen de lat op dit vlak heel hoog en streven al-
tijd naar het ‘minst invaliderende’. Iemand die
het potentieel heeft om met een stok te gaan,
zullen we dus niet trainen op het gebruik van
een rollator. Voor de revalidant maakt dat in
zijn verdere leven immers een immens ver-
schil. Ook de rol van coördinerend verpleeg-
kundige geeft vaak een grote voldoening.”
Krijgen jullie medewerkers specifieke op-
leiding?
Johan: “Alle verpleegkundigen van de reva-af-
delingen krijgen de kans om een opleiding re-
validatieverpleegkunde in het UZ Pellenberg
te volgen. Daarnaast hebben we op campus
SU een vijftal opleidingsmodules ontwikkeld
voor de verpleegkundigen, zorgkundigen en
logistiek medewerkers, afgestemd op hun
noden en behoeften. Verder organiseren we
ook regelmatig praktische opleidingen rond
inzichten en technieken voor handling van
patiënten met een niet-aangeboren hersen-
letsel.”
Welke aspecten komen er tijdens revalida-
tieopleidingen zoal aan bod?
Johan: “Er wordt uiteraard gefocust op heel spe-
cifieke revalidatieproblematieken. Dit gebeurt
steeds op een ervaringsgerichte manier. Je oe-
fent dus zelf en leert kijken vanuit de bril van
de revalidant. Voor de technieken rond trans-
fereren en positioneren vertrekken we bijvoor-
beeld vanuit het gegeven ‘wat kan de patiënt
zelf en hoe kunnen wij dit faciliteren’ ? Verder
leer je ook inzicht krijgen in moeilijke begrippen
zoals neglect en leer je omgaan met mensen
met cognitieve problemen, spasticiteit, neglect,
neurologische stoornissen, enz... We hebben
ook psychiatrisch verpleegkundigen op de re-
validatiecampus. Je merkt meteen dat zij heel
veel inzicht hebben in neurologische aspecten
en de hersenfunctie. Onze psychologen werken
bijvoorbeeld met cognitieve observatielijsten.
De psychiatrisch verpleegkundigen zijn heel be-
dreven in dergelijke observaties, terwijl het voor
andere verpleegkundigen best moeilijk is. Hier-
op trainen geeft dus zeker een meerwaarde.”
Griet Depré werkt sinds 3 jaar op Reva 3 campus SU. “De
eerste 15 jaar van mijn carrière werkte ik in het moederhuis in
Herk-de-Stad. Na een tussenstap als hoofdverpleegkundige in
een rusthuis ben ik in de thuisverpleging gestapt. Toen ik ver-
huisde, werden de verplaatsingen echter te groot. Als thuisver-
pleegkundige kreeg ik regelmatig patiënten die uit revalidatie
kwamen. Dat lag me wel. Dus ben ik op een dag op campus SU binnengestapt met de vraag
of ze mij nog konden gebruiken. Dat kon! Tijdens de thuisverpleging krijg je echt een band
met de patiënten. In de revalidatie is dat ook het geval. Daar haal ik veel voldoening uit:
het feit dat mensen je dingen vragen en vertrouwen in je hebben. Dat plus het feit dat je
de revalidanten ziet evolueren. Ik denk dat het ook een pluspunt is dat ik niet meer zo piep-
jong ben. Regelmatig krijgen we patiënten van mijn leeftijd binnen. Dat is confronterend,
maar ik kan me nu beter inleven in hun situatie dan vroeger het geval zou geweest zijn.”
Pascale Martens startte op de kinderafdeling van campus VJ
en werkte later als onthaalmoeder en in de kraamzorg. “Sinds
begin vorig jaar sta ik op Reva 1. Ik wilde echt terug in de
verpleging, al is dat niet zo evident na 20 jaar afwezigheid.
De interesse voor revalidatieverpleegkunde kwam er toen ik
regelmatig op bezoek kwam bij een kennis die op de revali-
datiecampus lag. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad!
Er heerst hier een familiale sfeer en het hele team doet enorm veel om de revalidanten
zo goed mogelijk te motiveren. Als verpleegkundige in de revalidatie moet je wel stevig
in je schoenen staan. Het gaat immers niet alleen om het verzorgen van patiënten maar
we vangen ook heel wat problemen op, bijvoorbeeld op familiaal vlak. Het fijne op een
revalidatieafdeling is dat je net iets meer ruimte hebt om iets extra te doen voor de patiënt
dan op een acute dienst.” Dat Pascale haar job met gedrevenheid uitvoert, blijkt uit een
recent spontaan initiatief. “Voor revalidanten die hulp nodig hebben met de hygiënische
zorg heb ik een hygiënisch zorgschema ontwikkeld dat aan de binnenkant van hun kast-
deur bevestigd wordt. Zo ziet iedere zorgverstrekker altijd precies wat de revalidant zelf
kan uitvoeren en waar hulp bij nodig is. Het schema zit nog in de testfase maar ook Reva
2 heeft het intussen al in gebruik.”
Greet Duchateau werkt al haar hele loopbaan op campus SU.
Via de diensten geneeskunde, intensieve zorgen en medium
care belandde ze bij de opening van Reva 2 op een revalida-
tieafdeling. “Een bewuste keuze! Het fijnste aspect aan deze
job is dat ik, als halftime medewerker, toch de mensen op reva-
lidatie kan leren kennen. Op intensieve zorgen waren ze vaak
alweer weg tegen mijn volgende shift en wist je ook nooit hoe
het dan verder ging met hen. Op revalidatie is de job fysiek soms zwaarder, maar je hebt er
veel meer contact. Het fijne is ook dat je meewerkt aan een heel proces. Mensen die hier
binnen komen, kunnen soms weinig of niets. Als ze 3 of 6 maanden later naar huis gaan,
kunnen ze heel wat meer. Dat geeft voldoening! Tijdens de ochtend wil het wel eens stres-
serend zijn op revalidatie. Je zit dan echt tegen de klok in te werken om iedere revalidant
tijdig klaar te hebben voor hij of zij naar de therapie moet. Maar dat hectische aspect zal je
overal wel hebben. Ik doe deze job in ieder geval nog altijd heel graag.”
" Het geeft voldoening als je de revalidanten ziet evalueren”
"Hetfijneis dat je meewerkt aan een heel proces”
" Je moet wel stevig in je schoenen staan”
16
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Jessa jaaroverzicht
an het begin van een nieuw jaar kan je in kranten en op TV niet naast de jaaroverzichten kijken. “Misschien ook wel een leuk idee voor onze eigen or-ganisatie,” opperde Johan Coppens van campus SU. We gingen graag op deze goede suggestie in en presente-ren je hier – weliswaar iets later dan aan het prille begin van het jaar – de opvallendste Jessafeiten van 2011.
A
Op 24 januari werden de twee diensten ge-
specialiseerde spoedgevallen van het Jessa
Ziekenhuis samengevoegd op campus Virga
Jesse. Een complex project dat zijn impact had op
vrijwel alle medische diensten van het zieken-
huis. Jaarlijks komen meer dan 40 000 patiënten
naar onze dienst spoedgevallen.
Eind maart stapten 13 dynamische, ambitieuze medewerkers in het
traject ‘Jessa en veelbelovend’. Dit ontwikkelingstraject richt zich op
bachelors en masters die de ambitie hebben om door te groeien in de or-
ganisatie. Het traject startte met een zeer geslaagde mini-tweedaagse.
Half april breidde het ziekenhuis zijn intra-
net ‘Jessanet’ uit met een belangrijke deelsite
‘JessaZorgnet’. Hier vinden artsen, verpleeg-
kundigen en andere zorgverstrekkers gemak-
kelijk de professionele informatie terug die ze
nodig hebben bij de uitvoering van hun dage-
lijkse zorgtaken. JessaZorgnet heeft een eigen
‘look en feel’ en biedt zowel ziekenhuisbrede als
campus- of zorgclusterspecifieke informatie.
Maart 2011
24 januari 2011
April 2011
Eén spoedgevallendienst
Opleidingstraject
‘Jessa en Veelbelovend’ opgestart
Deelsite JessaZorgnet online
Team Jessa Ziekenhuis loopt tijdens Roparun
25 000 euro bij elkaar
8 lopers, 15 fietsers en enkele begeleiders gingen tijdens het Pink-
sterweekend de uitdaging aan om als Jessateam voor de tweede keer
deel te nemen aan de Roparun. Tijdens deze estafette loopt het team
van Parijs naar Rotterdam (530 km) in minder dan 48 uur. Het Jessa
Roparunteam bracht hiermee voor de tweede keer 25 000 euro voor
het goede doel bij elkaar.
Februari 2011Jessa start met
veiligheidsrondesSamen werken om de alertheid rond patïent-
veiligheid en kwaliteit nog verder te verhogen:
dat is het opzet van de veiligheidsrondes
waarmee het ziekenhuis in februari 2011 startte.
Jessa star night5 februari 2011
11-13 juni 2011
17
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
De raad van bestuur gaf op 11 mei groen licht
voor de verdere uitwerking van de plannen
voor een nieuw ziekenhuis op de huidige
campus Salvator. De bedoeling is daar alle
ziekenhuisactiviteiten van de campussen
van Hasselt samen te brengen.
Eind januari ontving het ziekenhuis sa-
men met twee andere bedrijven de award
‘werken aan mentaal welzijn’. Het zie-
kenhuis werd hiervoor uit 300 bedrijven
geselecteerd als ‘best practice’ en dit om-
wille van de talrijke en goed onderbouwde
initiatieven (zowel preventie als curatieve
zorg) naar medewerkers toe op het vlak
van mentaal welzijn.
11 mei 2011
Januari 2011
Juni 2011
Groen licht voor bouw nieuw ziekenhuis op campus Salvator
Jessa Ziekenhuis wint award ‘Werken aan mentaal welzijn’
Jessa en Mobistar winnen Business Mobility Award 2011
15 juni 2011
Prinsenpaar bezoekt campus SUOp woensdag 15 juni brachten prins Filip en prinses Mathilde onder
massale persbelangstelling een bezoek aan onze revalidatiecampus
St.-Ursula in Herk-de-Stad. Het prinsenpaar toonde zich zeer geïn-
teresseerd in het hoe en waarom van ADL-training, CIMT, slikrevali-
datie en een demonstratie van FEES, en tenslotte een demonstratie
van Armeo, een robotarm die de revalidanten gebruiken om de arm
te trainen met behulp van computeranimaties.
Op zaterdag 5 februari verzamelden
1 500 enthousiaste medewerkers
en artsen in de Ethias Arena voor
de Jessa Star Night (personeels-
feest). Het werd een onvergetelijke
nacht boordevol verrassingsacts en
optredens van bekende sterren. Maar
de grootste sterren waren toch onze
eigen medewerkers en artsen.
De eerste editie van de Jessa’s Midsum-mer Party vond plaats op 17 juni. 754 fuifgangers namen graag deel aan dit initiatief van de hoofdverpleegkundi-gen van het Jessa Ziekenhuis.
Jessa’s Midsummer Party
17 juni 2011
Het Jessa Ziekenhuis en
Mobistar ontvingen in
juni de Business Mobility
Award 2011 uit handen
van Vlaams Minister Hilde
Crevits. De Vlaamse Stich-
ting Verkeerskunde be-
loont hiermee ondernemin-
gen die zich inzetten voor
duurzame mobiliteit en dan
vooral op het vlak van het
woon-werkverkeer.
18
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Jessa jaaroverzicht
Diverse verpleegafdelingen verhuisden
eind 2011 naar een nieuwe locatie, al
dan niet op een andere campus. Het is
de bedoeling om – in afwachting van de
realisatie van een volledige nieuwbouw –
een optimale verdeling van het zorgaan-
bod over de drie campussen te realiseren
en verwante specialismen te centralise-
ren. De verhuizen kaderen in de realisatie
van deze zogenaamde ‘blauwdruk’.
November - december 2011
Verhuis (verpleeg)afdelingen
Medewerkers tonen
warm ‘Jessahart' tijdens drama Pukkelpop18 augustus staat voortaan in het
collectieve Jessageheugen gegrift
als de dag van de Pukkelpop-ramp.
Tal van Jessamedewerkers kweten zich
die dag met een professionele, serene
houding en een grenzeloze inzet van
hun moeilijke taak om slachtoffers
en familieleden zo goed mogelijk te
verzorgen en op te vangen.
Het emotionele leed liet niemand
onberoerd. De spontane manier waarop
zoveel Jessamedewerkers onmiddellijk
hun hulp in het ziekenhuis kwamen
aanbieden, liet eveneens indruk na.
11 september 2011
Derde keerJessafietst!Zondag 11 september vond voor de derde keer
het succesvolle Jessa fietst plaats. Drie fiets-
routes in de omgeving van Stevoort, voorzien
van een aantal ludieke wedstrijdvragen, zorg-
den opnieuw voor een supergezellige namiddag
voor heel wat Jessamedewerkers.
Groot project ‘rugsparend werken’ gestart
Juni 201118 augustus 2011
10 september 2011
SU organiseert eerste
familiedag revalidatie
Campus SU organiseerde op 10 september voor het
eerst in de geschiedenis een familiedag voor iedereen
die bij het revalidatiegebeuren betrokken is (ongeacht
van welke campus) en de geriatrieafdeling op campus
SU. Ruim 180 deelnemers kwamen samen met hun fa-
milie genieten van een superleuke namiddag.
Het ziekenhuis startte in juni een groot project rugsparend werken.
Bedoeling is de gezondheid van de medewerkers beschermen door
hun fysieke belasting te verminderen en tegelijkertijd de patiënt-
veiligheid en het –comfort verhogen door de juiste til- en transfer-
technieken toe te passen. Het traject omvat gerichte modules voor
verzorgenden, niet-verzorgende functies, ergocoachen en medewer-
kers met een administratieve job.
19
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
9 oktober 2011
3 september 2011
97Jessalopers op Dwars door Hasselt
Drie Jessateams strijden voor de eer op
Chambers Trophy
Onder de 12 000 lopers die op zondag 9 oktober
aan de start van de gezelligste stratenloop van
Vlaanderen verschenen, pronkten er 97 Jessa-
shirts. Naar jaarlijkse gewoonte sponsorden het
ziekenhuis (inschrijvingsgeld) en het Hartcentrum
(T-shirt) de deelname van de eigen artsen en
medewerkers.
Onder een stralende hemel wierpen drie teams van het Jessa
Ziekenhuis zich op 3 september in de strijd tijdens de 14de
editie van de Chambers Trophy en verdedigden er met verve
de kleuren van ons ziekenhuis.
‘Kwaliteitszorg’ zit in onze genen’; dit
was het motto waaronder de kwaliteits-
happening in 2011 liep. Tussen 8 novem-
ber en 15 december kregen onze artsen
en medewerkers 11 uiteenlopende ses-
sies aangeboden. 19 teams stelden hun
kwaliteitsproject via een poster voor.
Kwaliteits- happening is jaarlijkse traditie
8 november – 15 december 2011
28 november - 2 december 2011 Externe NIAZ-audit
Heel wat artsen, verantwoordelijken en andere medewerkers kregen in de week van 28 november tot
2 december de gelegenheid om de werking en mooie initiatieven op hun dienst toe te lichten tijdens de
externe NIAZ-audit. Binnen enkele maanden weten we of we het NIAZ-kwaliteitslabel behaald hebben.
20
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
“Mensen worden ouder, blijven langer vitaal
en gaan op zoek naar een betere kwaliteit van
leven. De nood aan stoma-en continentiezorg
is de voorbije jaren enorm gestegen”, leg-
gen verpleegkundig specialisten stoma- en
incontinentiezorg Ingrid Hermans en Guy By-
lois uit. “De diversiteit aan behandelingen en
hulpmiddelen is dan ook sterk toegenomen.
Continuïteit van zorg is belangrijk, daarom
hebben wij de werking van de stoma- en in-
continentiekliniek meer afgestemd op de ac-
tuele noden. Een belangrijk aandachtpunt in
die continuïteit van zorg is de overgang van
ziekenhuis naar de thuissituatie. Verder fo-
cussen we er ook sterk op dat de patiënt zijn
zelfredzaamheid herwint en zich weet te red-
den in zijn dagelijks functioneren.”
Makkelijker te raadplegenIngrid: “Sinds september hebben wij zowel
op campus Virga Jesse als op campus Salva-
tor onze eigen consultatieruimte. Patiënten
kunnen ons nu nog gemakkelijker raadplegen
en de raadplegingsuren over de campussen
heen zijn beter op elkaar afgestemd. Dit is
trouwens ook een voordeel voor de collega’s
en artsen die ons willen inschakelen. Sinds
de fusie maken we ook werk van een cam-
pusoverschrijdende coördinatie. Zo hebben
we de diverse procedures en werkmethodes
naast elkaar gelegd om te komen tot een ge-
zamenlijke, beste aanpak. Door alles ‘Jessa’ te
maken, proberen we een betere kwaliteit van
zorg te bieden.”
Krachtige omkadering“We zijn er zowel voor de ambulante patiënt
als voor de patiënt die in het ziekenhuis ver-
blijft”, gaat Ingrid verder. “Vaak komen men-
sen bij ons na een eerste contact met de arts
indien er een ingreep gaat plaatsvinden. Dan
geven we extra uitleg over de impact van
de ingreep, de verzorging, de invloed op je
levensstijl en zo meer.” Guy voegt hieraan
toe: “Een stoma- of incontinentieprobleem is
vaak ingrijpend. En ook al wordt er nu vaker
open over gepraat dan vroeger, er heerst nog
steeds een taboe rond. Een goede omkade-
ring van de patiënt blijft superbelangrijk, ook
al omdat mensen tegenwoordig hogere eisen
stellen aan hun levenscomfort.”
Tijdens hospitalisatie en ambulant“Patiënten kunnen ook rechtstreeks naar ons
komen, met of zonder doktersverwijzing. Deze
laagdrempelige aanpak nodigt patiënten en
hun omgeving uit om vlugger eventuele pro-
blemen te signaleren. Dit resulteert dan weer
in een vlottere aanpak en verwijzing naar de
behandelende arts. Daarnaast gaan we ook
zelf op de verpleegafdelingen langs wanneer
we in consult gevraagd worden. Zo bieden we
binnen het ontslaggebeuren bijkomende on-
dersteuning in verband met stoma- en incon-
tinentiezorg. We begeleiden de patiënt zowel
pre- als postoperatief,” legt Ingrid uit.
Guy: “Regelmatig brengen we patiënten na
stomaheelkunde ook in contact met een
lotgenoot stomadrager van de Stoma-Ilco-
vereniging Afdeling Hasselt. Naast het on-
dersteunen van het behandelplan dat door de
geneesheer-specialist is ingesteld, begelei-
den we de patiënten ook bij het zoeken naar
de voor hen meest geschikte verzorgingsme-
thodes. En last but not least zorgen we er ook
voor dat zowel de gebruikers als zorgverstrek-
kers meer kennis krijgen over de toepassing
van stoma- en incontinentieproducten en
–hulpmiddelen. Patiënten en hun partner be-
geleiden is een langere termijnopdracht.”
Onze voelsprietenDe meeste verpleegafdelingen hebben een
referentieverpleegkundige stoma- en inconti-
nentiezorg. “Maar als zij niet aanwezig zijn of
bij specifieke vragen geven we gericht advies
en ondersteuning.” Met de referentieverpleeg-
kundigen stoma- en incontinentiezorg komen
Guy en Ingrid twee keer per jaar samen. “We
geven bijscholing, wisselen ervaringen uit en
gaan na wat er op de verschillende campus-
sen en afdelingen leeft en wat er wel of niet
goed loopt. De referentieverpleegkundigen
zijn onze voelsprieten in het veld”, benadrukt
Werking stoma- en incontinentiekliniek afgestemd op actuele noden
toma- en incontinentiezorg. Niet meteen een vakgebied waarvan je verwacht dat het een monsterscore haalt in de ranking ‘favoriete medische specialismen’. Maar praat je met Ingrid Hermans en Guy Bylois, dan staat één ding buiten kijf: het is een passie als geen ander.
S
De referentieverpleegkundigen stoma- en incontinentiezorg zijn onze voelsprieten in het veld.“ "
21
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Ingrid. Zonder hun aandacht voor deze proble-
matiek op hun afdeling kunnen we niet.”
Up-to-date blijvenOmdat stoma- en incontinentiezorg aan aan-
dacht wint, is het nog belangrijker om mee
te zijn met nieuwe ontwikkelingen. Ingrid
en Guy laten geen gelegenheid op dit vlak
onbenut. Al sinds haar oprichting in 1992,
is Guy ondervoorzitter van de Vlaamse
Vereniging voor Stomaverpleegkundigen. “In
samenwerking met de Erasmus Hogeschool
Brussel organiseren we de posthogeschool-
vorming Stoma-, Fistel- en Incontinentiezorg
en ik geef zelf ook colleges binnen deze
opleiding. Dit vak is echt een passie gewor-
den”, lacht Guy. “In de loop van de voorbije
decennia volgden reeds een 15-tal verpleeg-
kundigen uit onze Jessacampussen deze
verpleegkundige specialisatie. Zij zijn ook
vaak als referentieverpleegkundige op hun
verpleegafdeling actief.”
Neem het op voor de patiëntGuy: “De patiënt informeren, meedenken, je
in zijn plaats stellen. Ik heb 32 jaar ervaring
en veel kennis opgedaan, maar ik ben ervan
overtuigd dat diepe en eerlijke aandacht voor
de patiënt en zijn directe omgeving een we-
zenlijk verschil maakt. Op alle niveaus: als
ziekenhuis, als afdeling of als medewerker.
Daarom vinden we een ziekenhuisbrede in-
continentieregistratie belangrijk. We willen
hierbij vooral oog hebben voor patiënten die
tijdens hun verblijf in het ziekenhuis inconti-
nentieproblemen krijgen door een ingreep of
behandeling. Als verpleegkundige en zorgkun-
dige kunnen we door gerichte toilettraining
en gebruik van gepaste hulpmiddelen mee-
werken om deze negatieve gevolgen zo sterk
mogelijk te beperken. Een goede patiënt-
informatie en het betrekken van de familie in
het zorgproces is hierbij erg belangrijk!” “En
we hebben nog meer ideeën en ambities”,
voegt Ingrid eraan toe. “Die pakken we stapje
voor stapje aan. Het belangrijkste vandaag is
dat iedereen de weg naar ons vindt en dat we
kort op de bal kunnen blijven spelen.”
Diepe en eerlijke aandacht voor de patiënt en zijn directe omgeving maakt een wezenlijk verschil.
“"
De stoma- en incontinentiekliniek bereiken?
Stoma- of incontinentiemateriaal nodig?
Een afspraak inplannen voor een consultatie kan via Ultragenda of de
afsprakenbalie op campus Virga Jesse (011 30) 98 90. Tijdens de stoma-
incontinentieraadplegingen kan je Guy en Ingrid ook rechtstreeks bereiken
op (011 28) 97 07 (campus Salvator- bij afwezigheid word je doorgescha-
keld naar afdeling C1, abdominale heelkunde) of (011 30) 90 44 (campus
Virga Jesse - bij afwezigheid kan je contact opnemen met de afdeling T0,
abdominale heelkunde, of de afdeling B3, urologie).
De stoma- en incontinentieraadpleging bevindt zich op campus Virga Jesse
ter hoogte van wachtzaal 111 op de eerste verdieping. Op campus Salvator
kan je terecht in raadplegingslokaal C041, op het gelijkvloers naast de con-
sultatie abdominale heelkunde. Ook revalidanten op campus St-Ursula kun-
nen rekenen op de stoma-incontinentieraadpleging, na telefonisch contact
of een e-mail. Uiteraard blijven de referentieverpleegkundigen stoma- en
incontinentiezorg (werkgroep SIF) op de diverse verpleegafdelingen een
eerste aanspreekpunt rond deze problematiek.
De verpleegkundig specialisten stoma- en incontinentiezorg hebben con-
sultatie op:
Op campus Salvator vind je de stomakast op de afdeling C1
(abdominale heelkunde).
Op campus Virga Jesse is er een stoma-incokast op de afdelingen
T0 (abdominale heelkunde) en B3 (urologie). Een groot deel van
de producten in stoma-en incontinentiezorg (uitgezonderd de
pulpsystemen) vallen niet onder de verpleegdagprijs en zijn dus
ten laste van het ziekenhuis.
Tip! Gebruik deze hulpmiddelen consequent en efficiënt, zoals
voorgeschreven in de procedures.
Vragen? Stuur ze naar [email protected] of [email protected]
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
voormiddag campus VJ campus SA campus SA campus SA campus SA
namiddag campus VJ campus VJ campus VJ campus SA
22
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Nathalie Cardinaels wint
Pink Panther AwardNathalie Cardinaels, klinisch psychologe en gedragstherapeute van
ons borstcentrum, heeft van de vzw Think-Pink - de nationale borst-
kankercampagne - de “Pink Panther Award 2012” gekregen voor
haar onlangs verschenen boek “Mindfulness bij borstkanker” (Acco,
2011). Over het verschijnen van Nathalie’s boek kon je in het vorige
nummer van Jess al lezen. Met de Pink Panther Award wil Think-Pink
een persoon in de bloemetjes zetten die zich op een bijzondere ma-
nier heeft ingezet voor de strijd tegen borstkanker in België.
Tips en mindfulness“Mensen die de diagnose borstkanker krijgen, voelen heel veel op
zich afkomen,” vertelt Nathalie Cardinaels. “Zelfs na de behande-
ling blijft het zoeken hoe ze hun leven opnieuw kunnen opnemen.
Met mijn boek heb ik geprobeerd om antwoorden en tips te for-
muleren op de vele vragen die dan naar boven komen.” In deel 2
van het boek komen borstkanker en mindfulness aan bod. Nathalie
geeft in ons ziekenhuis al enkele jaren cursussen mindfulness voor
borstkankerpatiënten die een behandeling achter de rug hebben.
“De nadruk ligt hierbij op het vinden van rust in de onrust.We leren
de mensen hun leven terug in handen nemen ondanks heftige ge-
dachten en emoties en los te laten wanneer dat nodig is.”
10 000 euro voor onderzoekDe Pink Panther Award levert Nathalie een pink diamond op, maar
zelf is ze vooral blij met het bedrag van 10 000 euro dat ze mag
toewijzen aan een onderzoeksproject rond kanker. “De nazorg en
levenskwaliteit na kanker is van groot belang,” benadrukt ze. “Dat
wordt nogal eens vergeten, ook door de directe omgeving! Daarom
willen we nu voor het eerst in België een onderzoek opstarten om
na te aan in welke mate mindfulness de levenskwaliteit kan ver-
beteren bij vrouwen met borstkanker die hormoontherapie krijgen.
Ik ben heel blij dat ik via dit onderzoeksproject opnieuw kan mee-
werken aan een betere levenskwaliteit van mensen met borstkan-
ker.” Het onderzoek zal vanuit het Jessa Ziekenhuis gecoördineerd
worden, maar ook andere ziekenhuizen worden hierbij betrokken.
Op donderdag 19 januari om 12u luidden de JOZ-senioren
(gepensioneerden van het ziekenhuis) het nieuwe jaar in
met een schitterend diner op een unieke locatie. Restaurant
‘De Barrier’ in Houthalen was het trefpunt voor 149 deel-
nemers. Bij aankomst in de luchtige hal werden mantels en
regenschermen vakkundig opgeborgen door het personeel.
De gasten kregen meteen een glaasje bubbels of fruitsap en
vandaar ging het naar de receptieruimte, een sfeervolle over-
dekte binnenkoer, waar iedereen elkaar hartelijk begroette.
Dit jaar kregen de senioren de kans om bij de inschrijving
voor het diner te vermelden met wie ze graag een tafel wil-
den delen. Na de receptie werden de verschillende groepen
per tafelnummer afgeroepen om plaats te nemen in de ruime
eetzaal. Rond de 16 prachtig gedekte ronde tafels hoorde je
al snel een gezellig geroezemoes van stemmen en klinkend
bestek. De obers liepen af en aan met de heerlijkste gerech-
ten en dranken.
Voorzitter Richard nam even het woord om aan iedereen een
gelukkig en gezond 2012 te wensen en een oproep te doen
aan geïnteresseerde gepensioneerden van Campus Salvator
om bestuurslid te worden. Erik Simons kreeg een gepast af-
scheid omdat hij zich na vele jaren terugtrekt als bestuurslid
(al blijft hij wel lid van de vereniging). Om 18u was iedereen
vol lof over dit geslaagd evenement en konden de JOZ-senio-
ren met een gelukzalig gevoel terug naar huis keren.
JOZ –senioren genieten van
nieuwjaarsdine
23
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Op donderdag 12 januari 2012 werd er symbolisch een punt gezet
achter de referentenwerkgroep palliatieve zorg campus SA & SU.
Deze groep startte 13 jaar geleden en groeide uit tot een hecht
geheel van geïnteresseerde verpleegkundigen die veel van elkaar
geleerd hebben. Lief en leed werd in de loop der jaren met elkaar
gedeeld, theoretische kennis werd opgestoken en soms zware,
maar zeer boeiende casussen passeerden voor bespreking. Heel
wat thema’s passeerden de revue: mondzorg, pijn- en symptoom-
controle, palliatieve thuiszorg, aromatherapie, oncologische wond-
zorg, communicatie, intervisie, … dit is slechts een greep uit het
gamma van 13 jaar referentenwerk.
Het is dan ook met pijn in het hart dat er afscheid wordt genomen
van de huidige groepssamenstelling. Maar uiteraard wordt er ook
vol verwachting uitgekeken naar de kennismaking met de collega’s-
referenten van Campus Virga Jesse.
Op de laatste SASU-referenten-bijeenkomst kreeg elke referent pal-
liatieve zorg een kaartje met zonnebloemzaadjes mee naar huis.
Zoals de zaadjes van de zonnebloem weer nieuwe bloemen kunnen
worden, hopen we ook om het palliatieve gedachtegoed allemaal sa-
men verder te zaaien in ons Jessa Ziekenhuis. De referenten konden
terugkijken op jaren van fijne samenwerking en met een hapje en
een drankje werd er geklonken op een hoopvolle toekomst.
Via deze weg willen wij als palliatief support team campus SA &
SU ook “onze” referenten bedanken voor alle leerrijke uren, leuke
momenten, ernstige gesprekken, al hun inzet op de afdeling, al hun
steun bij het uitbouwen van projecten en alle goede zorg voor elke
palliatieve patiënt en zijn familie!
Dankjewel!
Afscheid en nieuw begin
voor referenten palliatieve zorg campus SA & SU
Op vrijdag 16 december verzamelden een aantal mede-
werkers van de drie campussen van ons ziekenhuis voor
de traditionele kerstborrel in de tuin van campus Salva-
tor. De organisatoren hadden sfeervolle sneeuw besteld,
maar kregen uiteindelijk de waterige versie: regen. Ge-
lukkig konden de SASU-singers met hun mooie stemmen
het geheel wat opvrolijken en werd het opnieuw een ge-
zellige kerstborrel onder de luifels.
‘Singing in the rain’ tijdens kerstborrel
Wie onlangs op Reva 3,
Campus SU, passeerde,
waande zich in een knus
en sfeervol winterland-
schap. Blikvanger was een
gigantische sneeuwman
van papier maché. “Het
is als grapje begonnen”,
lacht Bart Helpens. “Maar
toen we eenmaal het idee
van een sneeuwpop had-
den opgevat, wilden we
het ook goed doen. De
zus van ons diensthoofd
Ann is kunstenares en zij
heeft mij en vier collega’s
van het decoteam op onze
afdeling de kneepjes van
papier maché bijgebracht.
Zij heeft ook de construc-
tie in kippendraad met on-
deraan een houten struc-
tuur gemaakt waarvan we
vertrokken zijn.” Evelien
Swennen, Marie-Josee
Mullens, Marina Dekeyzer,
Martine Wiame en Bart
Helpens legden zich er ver-
volgens met overgave op
toe om de constructie te
decoreren met maar liefst
9 lagen papier maché. “Ik
wist eigenlijk niet dat ik zo
handig was,” lacht Bart. “Ik
ben geen lid van het de-
coteam op onze afdeling,
maar was er dit keer wel bij
als initiatiefnemer. Ons de-
coteam zorgt trouwens bij
het begin van een nieuw
seizoen of bij bepaalde
feesten telkens voor een
mooie thematische aan-
kleding van de gang en
dagzaal. Dit geeft een hui-
selijk, aangenaam gevoel
voor onze revalidanten
en draagt er toe bij dat ze
zich tijdens hun revalidatie
beter bewust zijn van wat
er in de buitenwereld ge-
beurt.”
Reva 3 tot
winterlandschap getransformeerd
De oncopsychologen en het palliatief support team van campus
SA trokken in december een dagje op teambuilding naar het bui-
tenland! Onder een stralend zonnetje ging het richting Maastricht
voor een stadsbezoek en bezoek aan de kerstmarkt. Een lekker
etentje als afsluiter maakte de dag méér dan geslaagd.
Een dagje Maastricht voor oncopsychologen en palliatief support team campus SA
Jessa New Year’s Party swingt24
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
een nieuw jaar zonder Jessa party! Dat vonden ook de 1 200 enthousiaste Jes-samedewerkers die op zaterdag 28 januari meteen in een uitbundige feeststemming za-ten bij het zien van het schitterende decor van Alden Biesen. Partyfood en drank à vo-lonté, dikke ambiance en collega’s die ‘The Voice of Jessa’ tot leven brachten... Waar is da feestje? Hier is da feestje!
G
Wie op voorhand nogal sceptisch was over een
feest in een tent hartje winter heeft zijn me-
ning ongetwijfeld grondig herzien. De tent was
ronduit warm, uitnodigend en ‘chic’ en de door-
zichtige wand bood een bijzonder feeëriek
beeld op het prachtig uitgelichte kasteel van
Alden Biesen. Het perfecte decor voor de ruim
1 200 Jessa Partybeesten. En dat de artsen en
medewerkers van Jessa kunnen feesten, is al
vaker bewezen. De woorden van een nieuwe
collega vatten dit het best samen: ‘Op mijn vo-
rig werk waren de personeelsfeesten heel fijn,
maar het duurde altijd even eer iedereen los-
kwam. Hier barst het feest meteen los!” Of de
reactie van een andere collega: “Ik heb mij een
whiplash gesprongen op de dansvloer.”
Muzikaal talentDe stemming zat er inderdaad meteen in.
Maarten Cox warmde het publiek graag op,
maar de echte hoogtepunten tijdens het eer-
ste deel van de avond waren toch de compi-
laties van de preselecties van ‘The Voice of
Jessa” en het live optreden van de winnaars.
Dat er veel talent binnen Jessa schuilt, wisten
we al langer. We wisten alleen niet dat dit ook
het geval was op muzikaal vlak. Leuk om col-
lega’s eens in een totaal andere hoedanigheid
en setting te kunnen toejuichen!
PartyfoodIntussen raakten de magen ook stilaan gevuld
met pittig gekruide wok met scampi, kipreep-
jes en groentjes en ook de pizzaslices werden
als zeer smaakvol bestempeld. Tijd dus voor
het echte werk. DJ Ward liet de massa hele-
maal uit de bol gaan en hield hen met gemak
continu in beweging. Toen de klok om 03u00
het einde van de avond inluidde, kwam dit
voor de nog grote massa aanwezigen dan ook
veel te vroeg. What a party!!!
4 400 euro voor het goede doelIeder jaar steunen de Jessamedewerkers tijdens het personeelsfeest een goed doel. Ook dit jaar deponeerde de meerderheid van de aanwezigen hun 5 euro waarborg - die ze bij inschrijving betaald hadden en bij afgifte van hun inkomkaart terugkregen - in de urne voor het goede doel. In totaal gaat het om 4 400 euro. Dit bedrag komt terecht in het Jessa Fonds dat ons ziekenhuis binnen de koepel van het Streekfonds ‘Een Hart voor Limburg’ gaat oprichten. In een volgende fase wordt bekeken naar welk concreet project het door onze medewerkers gedoneer-de bedrag zal gaan. Met de oprichting van het Jessa Fonds wil het ziekenhuis goe-de doelen die aan het ziekenhuis gerelateerd zijn financiële steun bieden. Meer info over het Jessa Fonds in een volgend nummer van Jess!
25
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
26
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
27
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Meer foto's in het fotoboek
op Jessanet
In aanloop naar de Jessa New Year’s Party
lanceerde het feestcomité audities voor ‘The
Voice of Jessa’. Acht groepen of medewerkers
schreven zich in om hun vocale of muzikale
talent te toetsen tijdens de preselecties. Op
vrijdag 20 januari deden zij – geheel in stijl -
auditie in discotheek de Versuz. Een driekoppi-
ge jury bestaande uit Stefan Kerkhofs van The
Fun group en Kristof Hayen en Geertje Bellers
van onze dienst communicatie, baseerden zich
bij hun beoordeling – met de rug naar de op-
tredende kandidaten – uitsluitend op de stem-
men die ze achter zich hoorden en verkozen uit
deze blind auditions de drie beste stemmen.
Deze drie ‘acts’ mochten in de liveshow tij-
dens de New Year’s Party aantreden en kregen
staande ovaties van een enthousiaste zaal.
De laureaten waren:
• Kristien Bammens (urologie) en zus Hilde
Bammens (kinder- en jeugdgeneeskunde)
met het nummer ‘Skinny Love’ van Birdy. Dr.
Peter Martens (uroloog) begeleidde hen op
de piano.
• Veronique Chef (hoofdverpleegkundige
neonatologie) met ‘Dag vreemde man’ van
Ann Christie
• Nathalie Cardinaels (psychologe borstcen-
trum) met haar eigen nummer “Once again”
Vijf anderen haalden de liveshow net niet:
• Yves Depaifve (C1 heelkunde) met het
nummer ‘Bij jou alleen’ van Helmut Lotti
• Ben Werckx (keuken) met ‘Wonderwall’ van
Oasis
• Saskia Lanckmans (oncologie) met ‘Het zit
vanbinnen’ van Clouseau
• Regine Motmans (raad van bestuur) met
‘Make you feel mij love’ van Adele
• Marleen Truyens (neonatologie) met ‘I’ve
got the music in me’ van Kiki Dee.
Aan het einde van de live optredens van ‘The
Voice of Jessa’ brachten alle acht deelnemers
samen nog het nummer ‘Jessa’, een licht aan-
gepaste versie van ‘Anne’ van Clouseau. Nog
eens van harte proficiat aan alle kandidaten
die met hun acts de spetterende New Year’s
Party nog een extra leuk tintje gaven! De fo-
to’s blikken nog even terug op de preselecties
van ‘The Voice of Jessa’.
The Voice of Jessa
28
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
29
Eind januari haalden onze vroed-
vrouwen op een bijzonder origi-
nele en leuke manier uitgebreid de
media (diverse kranten, radio2 en
TVL). Het Laatste Nieuws pakte er
als eerste mee uit en dit zelfs op de
nationale pagina’s van de krant: er
heerst een echte babyboom bij de
vroedvrouwen in ons ziekenhuis.
Maar liefst 13 van de 63 vroed-
vrouwen zijn zwanger of pas be-
vallen. Niet abnormaal natuurlijk
dat vroedvrouwen, met hun grote
liefde voor baby’s, zelf ook graag
kindjes willen. En dat er dan wel
eens enkelen gelijktijdig hun kin-
derwens in vervulling zien gaan,
is ook niet ongebruikelijk. Maar 13
van de 63: dat is echt wel een uni-
cum! Op de foto zie je 9 van onze
vroedvrouwen met hun kleine
spruit op de arm of nog in het bolle
buikje. Een dikke proficiat aan hen
allemaal, inclusief de 4 collega’s
die op de foto ontbreken.
De afdeling welzijn van de Stad Hasselt en de Opvoedingswinkel
Hasselt werken samen rond het thema slapen. De Opvoedingswinkel
biedt voor ouders workshops aan die het opvoedingsproces positief
beïnvloeden. Op donderdag 19 april wordt in dit kader een infoavond
‘Slaap zacht mama en papa …’ georganiseerd over slecht slapen en
wat er aan te doen.
De deskundige die tijdens de infoavond zal spreken, is Annelies Smol-
ders. Annelies is als psycholoog-psychotherapeut aan het slaaplabo
van ons ziekenhuis verbonden en geeft onder meer slaaptrainingen.
Heb je inslaapproblemen? Lig je lang wakker? Ontwaak je steeds te
vroeg? Slaap je zelden een hele nacht door? Je wil slapen, maar het
lukt gewoon niet … Schrijf je dan zeker in voor deze infoavond!
Datum: donderdag 19 april 2012 van 19.30 tot 21.30u
Locatie: Kleine Schouwburg Cultuurcentrum Hasselt.
Inschrijven: [email protected]
Deelname is gratis
Lezing Annelies Smolders over slecht slapen en
wat eraan doen
Persbelangstelling voor
babyboom vroedvrouwen Jessa Ziekenhuis
De revalidatiecampus St.-Ursula van het Jessa
Ziekenhuis werkt samen met een aantal externe
partners aan een innovatief project rond arbeidsre-
integratie van revalidatiepatiënten. Bedoeling van
het project is een gevalideerde methodiek en aan-
pak ontwikkelen om revalidanten met (blijvende)
beperkingen na een ziekte, aandoening of ongeval
op een snelle en geïntegreerde manier te begelei-
den naar arbeid of ‘hertewerkstelling’. Het project
‘Weer-werk’ is gesubsidieerd vanuit het Europees
Sociaal Fonds. Het startte op 1 april 2011 en loopt
over een periode van drie jaar.
Het project is innovatief op diverse vlakken:
De revalidanten krijgen van bij de opname on-
middellijk al begeleiding en gerichte therapie
naar hertewerkstelling toe. Deze snelle aanpak
is belangrijk. De grootste kans op hertewerkstel-
ling is er binnen de 100 dagen na een incident.
Het revalidatieteam meet aan de hand van een
klinimetrisch protocol de arbeidscapaciteiten
van de revalidant en toetst deze af aan de ar-
beidsvereisten voor een specifieke job.
Het project “Weer-werk omvat zowel de admi-
nistratieve begeleiding als de revalidatiethera-
pie naar werk. Dit laatste gebeurt onder de vorm
van een multidisciplinair revalidatietraject onder
toezicht van een revalidatiearts.
Ook revalidanten waarbij in de loop van het
proces blijkt dat ze niet meer kunnen terugke-
ren naar het arbeidscircuit, krijgen begeleiding.
Deze begeleiding situeert zich vooral op het
vlak van het aanvaardings- en verwerkingspro-
ces naar niet-arbeid en het onderzoeken van
alternatieven zoals vrijwilligerswerk of tewerk-
stelling in een beschermde werkplaats.
Op de foto zie je het arbeidsteam ‘Weer-werk’.
Meer info vind je in Jessalinea nr. 5, die binnenkort
verschijnt.
Revalidatiecampus werkt project voor arbeidsre-integratie revalidanten uit
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
30
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
‘Gewicht verliezen en volhouden’ is een
programma over 6 maanden om overge-
wicht aan te pakken door een combinatie
van beweging, gezonde voeding en mental
coaching.
‘Bewegen maakt je sterk’ is er voor me-
dewerkers met spier- of gewrichtspijnen
of nek- en ruglast. Het programma focust
op de verbetering van de conditie, verster-
king van de spieren en versoepeling van de
gewrichten. Deelnemers oefenen in groep
gedurende 3 maanden 2 uur per week.
‘Stressbegeleiding’ is een groepsprogram-
ma voor medewerkers en artsen die stress-
klachten ervaren en meer vat wensen te
krijgen op het stressproces. Je leert er, via
inzichten en concrete vaardigheden, op een
gezondere manier om te gaan met situaties
die tot nog toe aanleiding gaven tot stress-
klachten.
Jessa investeert in de gezondheid van haar medewerkers en artsen, o.m. door gratis gezond-
heidsprogramma’s te organiseren. De aangeboden programma’s zijn:
“‘Bewegen maakt je sterk’ is een oefenpro-
gramma op maat voor een betere belast-
baarheid. Zo helpt dit programma je om je
dagelijkse taken makkelijker uit te voeren, de
belasting beter op te vangen door een ster-
ker lichaam en je beter te doen voelen. Het
is gericht op het verbeteren van je conditie,
het versterken van de spieren en het versoe-
pelen en stabiliseren van de gewrichten”, legt
hoofdkinesist Enzo Olivieri uit.
Voor wie is het programma geschikt?
Enzo: “Medewerkers die nek- en/of ruglast
hebben of last van spier- en gewrichtspijnen
in het algemeen, komen hier zeker aan hun
trekken. Ook als je een tijdje stilgelegen hebt
door ziekte en je spieren verzwakt zijn, is het
programma een aanrader. En ben je ouder dan
45 jaar, dan kom je sowieso in aanmerking,
omdat het een zachte en doelgerichte manier
is om je conditie en je spierkracht te verbe-
teren. Als je op dit moment geen last hebt
maar wel rug- en/of nekpijn gehad hebt in het
verleden, kom je ook in aanmerking voor dit
programma”.
Wanneer en hoe vaak train je?
Enzo: “Je traint twee uren per week in groeps-
verband gedurende 3 maanden. De trainingen
gaan door op de dienst Fysische Genees-
kunde en Revalidatie op campus VJ en je kiest
zelf wanneer je komt. We voeren een begin-
en eindmeting uit, zo kunnen we het oefen-
schema aanpassen aan jouw noden en het
resultaat achteraf meten.”
En het kost niks?
Enzo: “De kostprijs bedraagt 100 euro, maar
volg je meer dan 80% van het programma en
dit buiten je werkuren, dan krijg je dat bedrag
volledig terugbetaald door het ziekenhuis.”
‘Nu stop ik met roken ... en hou vol!’ is
een begeleidingsprogramma van 8 sessies
van 2 uur, verspreid over 4 maanden, om
het stoppen met roken voor te bereiden,
door te voeren én vol te houden.
‘Conditie opbouwen en behouden’. Dit
programma streeft naar het verhogen en
duurzaam behouden van je conditie door
specifieke training in combinatie met voe-
dingsadvies.
Fit aan de slag
Waarom bewegen je sterk maakt
ezonde medewerkers zijn enthousiaster, gemotiveerder, stressbesten-diger, efficiënter en minder vaak ziek, zo blijkt uit onderzoek. Stafmedewerker Ge-zondheidspromotie Sonja Reckers knikt instemmend. “Fitte medewerkers houden de organisatie fit. En daar wordt ook de patiënt beter van.”
G
Info over onze gezondheidsprogramma’s?
Raadpleeg jessanet > personeel >
gezondheidspromotie of contacteer
Sonja Reckers op (011 30) 83 68,
Als een medewerker zich goed voelt, komt dit automatisch ten goede aan de patiënten en de hele organisatie.“ "
In het juninummer van vorig jaar
(nummer 9) bracht Jess het sportieve
verhaal van Sabine Devooght. Sabine
werkt als medisch secretaresse op het
daghospitaal inwendige geneeskunde
campus VJ, maar is daarnaast ook als
topsporter actief in het badminton.
Toen was al zonneklaar dat Sabine tot
de top in het Belgische badminton be-
hoort. Dit blijkt nu eens te meer. Sabi-
ne werd namelijk tijdens het Belgisch
kampioenschap op zondag 5 februari
2012 in Herentals, samen met haar
dubbelpartner, Belgisch kampioen in
het gemengd dubbel. Een geweldige
prestatie waarvoor we haar van harte
feliciteren!
31
“Ik had een vrij zware darmoperatie achter de rug en
wilde terug mijn fysiek opbouwen. Door de operatie
had ik een paar maanden weinig beweging gehad. Ik
kwam altijd met de fiets naar het werk, maar dat ging
een hele tijd niet meer. Daarnaast wilde ik ook mijn ge-
wicht onder controle houden. Ik trainde twee keer per
week. De uren koos ik in functie van mijn werkrooster.
Handig! Je traint in groep en dat vind ik een voordeel. Je
stimuleert elkaar! De begeleiding was super. Ze geven uitleg en helpen je met het
instellen van de toestellen. En het belangrijkste: het had ook effect. Naderhand kon
ik gewoon terug met de fiets naar het werk. Sindsdien probeer ik in mijn vrije tijd
mijn conditie op peil te houden. In maart begin ik opnieuw met powerplate. Ik heb
ook nog andere programma’s van Gezondheidspromotie gevolgd: de stressbegelei-
ding en het programma om te stoppen met roken. Zeer effectief: ik rook al negen
jaar niet meer!”
“Weet je dat wij op een gemiddelde voormiddag 6 000
stappen zetten? Da’s natuurlijk goed, maar ik wilde ook
andere ledematen in beweging krijgen. Daarom heb
ik me ingeschreven voor dit programma. In het begin
meten ze je fysiek om te zien wat je aankunt en daar
worden de oefeningen aan aangepast. Het enige na-
deel vond ik dat het zo druk was in de oefenzaal. De
begeleiders hadden hun handen vol! Dat je het inschrij-
vingsgeld terugkrijgt als je volhoudt, was zeker een stimulans. Toen het programma
afgelopen was, heb ik me ingeschreven bij de fitness in de buurt. Tegenwoordig doe
ik aan Zumba en zwemmen. Werk maken van mijn conditie, ik heb hier de smaak te
pakken gekregen!”
“Door het squashen had ik last van mijn hielen gekregen.
Zo erg dat ik me moest laten opereren. Ik had me voor
de operatie al ingeschreven, omdat ik sporten en bewe-
gen nodig heb om goed te kunnen functioneren. Na mijn
operatie hielp het programma me om snel te revalideren
en stilaan mijn conditie terug op te bouwen. Toen het
programma afgelopen was, heb ik me ingeschreven voor
de fitness. Ik was weer klaar voor het zwaardere werk!
Pluspunten vond ik de persoonlijke begeleiding en het gemak: je hoeft je niet te
verplaatsen en het kan meteen na de werkuren. Ik kan het programma aan iedereen
aanraden die iets aan zijn conditie wil doen. Vooral als je gezonder door het leven wil
gaan door te bewegen en niet veel tijd hebt om te sporten. Een tip? De openingstij-
den mochten ruimer zijn, maar voor de rest: petje af voor de begeleiders.”
Danielle Claes, medewerker opnamecampus VJ
Christiane Nijns, verpleegkundige Reva 1, campus SU
Jan Lambrechts, verpleegkundige radiotherapie, campus VJ
" Petje af voor de persoonlijke begeleiding”
" Ik kreeg hier de smaak te pakken”
"In groep, dat werkt!"ja
nuar
i | f
ebru
ari
‘12
Sabine Devooght
is Belgisch kampioen badminton
32
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
20 december 2011. Omstreeks 8u30 kon je
de verse soep op iedere campus al ruiken.
Iedere ecologische pendelaar kon zijn tasje
afhalen. Ze was heerlijk! Waarvoor dank aan
de keuken. De pendelbusgebruikers kregen
hun hartverwarmende tas in de pendelbus
bij het opstappen. Zowel bezoekers als mede-
werkers waardeerden dit initiatief.
Meer dan 3 000 pendelfietsen uit-geleendDiezelfde dag mochten 3 medewerkers even
in de spotlights treden. Op campus Salvator
werd voor de 500ste keer een pendelfiets
uitgeleend, ditmaal door Kris Loomans (ICT).
Op campus St.- Ursula stond de teller op dat
ogenblik op 80 keer. Maarten Bossuyt was
daar de gelukkige ontlener. En op campus
Virga Jesse viel Willy Winters (Magazijn Ek-
kelgarden) in de prijzen doordat hem toevallig
de 2 500ste pendelfiets uitgeleend werd. De
gelukkigen ontvingen een fiets- en wandel-
weekend, overhandigd door algemeen direc-
teur dr. Yves Breysem. We wensen de win-
naars een deugddoend uitje met hun partner.
Fiets correct afgesloten?Ondertussen trokken stewards, parkwachters
en mobiliteitsverantwoordelijken op de cam-
pussen rond om iedere fiets te controleren. Ze
keken ditmaal niet naar de verlichting of de
remmen, wel naar de manier van afsluiten van
je fiets. Ook al staat je stalen ros gestald bij
de Jessa campussen in een beveiligde stalling,
toch is het raadzaam je fiets grondig af te slui-
ten. Iedere fiets werd voorzien met een ge-
kleurd label. Wie zijn fiets niet had afgesloten,
kreeg een rood label. Oranje gelabelde fietsen
waren wel afgesloten, maar niet voldoende.
En wie groen licht kreeg, wist dat zijn fiets
perfect afgesloten was.
Veilig in het verkeerAls Jessa medewerker mag je gezien worden!
Dus dacht de dienst mobiliteit ook aan je vei-
ligheid. Met de steun van het pendelfonds
schonk het Jessa ziekenhuis al zijn medewer-
kers een fluovestje. Draag het steeds wan-
neer je te voet of met de fiets bent. Leg het in
je auto zodat je het bij de hand hebt wanneer
nodig. Kortom, draag het en val extra op!
Dienst mobiliteit organiseert winteractie e dienst mobiliteit zette tijdens de kerstperiode een aantal acties op poten om medewerkers extra te stimuleren om zich duurzaam te verplaatsen. Tijdens die donkere winterdagen is het uiteraard belangrijk om goed zichtbaar te zijn in het drukke verkeer. Maar ook daar had de dienst mobiliteit aan gedacht...
D
Tips om je fiets te beschermen tegen diefstal Maak je fiets ALTIJD slotvast, ook al ben je maar even weg!
Maak je fiets ALTIJD met het frame vast aan een vast voorwerp, niet met de wielen.
Gebruik een degelijk fietsslot en liefst 2 verschillende sloten.
Bevestig een kettingslot of kabelslot altijd hoog van de grond. Anders kan de grond als
steun gebruikt worden om het slot te breken.
Groen licht voor perfect afgesloten fietsen
1: Een lekker tasje soep voor ecologische pendelaars
2: En de winnaars zijn: Kris Loomans, Willy Winters en Maarten Bossuyt (ontbreekt op de foto)
3: Als Jessamedewerker mag je gezien worden!
1 2 3
33
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Spreiding mannelijke – vrouwelijke werknemers1/6 mannen en 5/6 vrouwen waarvan ½
voltijds en ½ deeltijds tewerkgesteld is.
Spreiding uurrooster werknemers 1/7 vast of glijdend uurrooster
6/7 onregelmatig uurrooster
Verplaatsingswijze werknemersA. vervoermiddel:
65% pendelt alleen of met familieleden in
de wagen
3% carpoolt met collega’s
1% komt te voet naar Jessa
22% fietst naar Jessa
5% gebruikt het openbaar vervoer (trein/
bus)
4% heeft niet aangeduid hoe hij/zij pendelt
B. postcode: De meeste werknemers komen
uit Hasselt, gevolgd door Zonhoven en Herk-
de-Stad met hoge percentages.
ParkeerfaciliteitenIedere medewerker ervaart dagelijks dat par-
keren niet evident is in en om de campus VJ.
Het ziekenhuis is zich daar bewust van. Door
het ecologisch pendelgedrag te promoten
wordt getracht medewerkers bewust te ma-
ken anders naar het werk te pendelen. Daar-
naast zijn er beveiligde fietsenstallingen en
parkeerfaciliteiten voor bromfietsen en moto-
ren. De opstapplaatsen van De Lijn liggen op
minder dan 500m. Het station is echter niet
voor iedere campus goed bereikbaar.
Mobiliteitsmanagement Fiets- en Stapvergoedingen raken stilaan
ingeburgerd bij de Jessa medewerkers,
evenals het gebruik van de pendel- en be-
drijfsfietsen op iedere campus.
De infrastructuur voor het stallen van de
fietsen is verbeterd en er is de mogelijkheid
om te douchen na een fikse fietstocht.
Op iedere campus is de mogelijkheid om je
fiets te laten herstellen door interne en ex-
terne medewerkers.
De dienst mobiliteit biedt een carpoolprik-
bord aan en, in de mate van het mogelijke,
gereserveerde plaatsen voor carpoolers. Er
is ook een gegarandeerde thuisrit voor car-
poolers in onvoorziene omstandigheden.
Het ziekenhuis betaalt volledig het open-
baar vervoer en stimuleert het gebruik er-
van. Op Jessanet vind je de uurregelingen
van het openbaar vervoer.
Door de aanstelling van een vervoercoördina-
tor krijgt het ziekenhuis regelmatig updates
en informatiecampagnes over alternatieven
voor het individuele autogebruik. Daarnaast
is er regelmatig overleg met andere bedrij-
ven en lokale overheidsinstellingen.
Opmerkingen medewerkers te weinig parkeerplaatsen
maatschappelijke onveiligheid in de omge-
ving van vestigingseenheid
geen of onvoldoende bediening door het
openbaar vervoer naar de campussen
Openbaar vervoer is niet aangepast aan de
uurregelingen van de medewerkers
Verplaatsingstijd met het collectief vervoer
is te groot
Onveiligheidsgevoel tussen de vestigingen
en halte/station
Gezondheid van medewerkers komt eerst
Interesse in bescherming van milieu, ge-
tuige het groot aantal bedrijfsfietsers
Positief onthaal van bedrijfsfietsen, pen-
delfietsen, terugbetaling openbaar ver-
voer, vergoedingen en acties aangaande
mobiliteit.
Potentiële maatregelenAls dienst mobiliteit denken we na over het
gebruik van elektrische bedrijfsfietsen en
dienstwagens en het plaatsen van oplaad-
palen. Daarnaast trachten we een geschikte
plaats te vinden voor de carpoolparking op
campus VJ.
Tevens denken we aan een minibus die van
de grotere carpoolparking in de omgeving van
Hasselt naar de specifieke campussen pen-
delt, na de ingebruikname van de eenheids-
campus.
Het ziekenhuis en de dienst mobiliteit danken
jullie voor deze feedback!
Resultaten enquête woon-werkverkeer Jessamedewerkers
edere onderneming met meer dan 100 medewerkers is verplicht om 3-jaarlijks de Federale diagnostiek woon-werkverkeer in te dienen. De dienst mobiliteit deed hiervoor eind juni 2011 beroep op alle medewerkers. Op die dag waren er 2 985 medewer-kers actief. Hiervan namen 238 collega’s de moeite en tijd om de vragenlijst online in te vullen. Het zieken-huis diende deze resultaten bij de Federale overheid in. Eind oktober volgden de voorlopige resultaten van VOKA Limburg (Kamer van Koophandel). Zoals wet-telijk voorgeschreven, werden deze voorgelegd aan directie en Ondernemingsraad.
I
34
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
egelmatig komen er opmerkingen over de pendelbus: ‘Dat busje rijdt toch vaak leeg rond…’ of ‘heeft die pendelbus wel aantrek?’ Hoog tijd voor een evaluatie! En wat blijkt? De promotiecampagne werpt wel degelijk vruchten af.
R
Met de fietsnaar het werk
Gebruik pendelbus kent positieve evolutie
De pendelbus vervoert bezoekers en medewerkers tussen campus
VJ en de parking aan de Koning Boudewijnlaan. Iedere pendelbus-
gebruiker (bezoeker of medewerker) vult per rit een loterijkaartje
in met zijn of haar adresgegevens. Gebruikers kunnen ook aan-
geven hoe ze de pendelbus ontdekt hebben. Daarnaast houdt de
chauffeur van de pendelbus het aantal gebruikers op een lijst bij.
Eén bezoeker per maand wint een reischeque ter waarde van 200
euro. Medewerkers die de pendelbus gebruiken, belanden in de mo-
biliteitsloterij die iedere maand enkele ecologische pendelaars met
een geschenk beloont.
Mooie resultatenDe dienst mobiliteit verwerkt al deze gegevens en analyseert de
spreiding van herkomst.
November en december 2011 waren 2 topmaanden voor de
pendelbus. Met 2 492 pendelaars in december behaalden we het
hoogste aantal gebruikers sinds de invoering van de pendelbus.
Gemiddeld vervoeren we 1 824 personen per maand, waarvan
28 medewerkers. Het aantal medewerkers zien we graag nog
wat stijgen. Vooral medewerkers van de dagdiensten kunnen de
pendelbus goed benutten en zo de parking ontlasten.
De meeste gebruikers komen uit de zone Diepenbeek, Has-
selt, Houthalen en Zonhoven. Maar ook mensen uit Bray-Dunes
(Frankrijk), Schotland en South-Australia maakten al gebruik van
onze pendelbus. The sky is the limit!
Meer weten?Medewerkers die door dit artikel vragen hebben over het gebruik
van de pendelbus campus VJ, kunnen steeds de dienst mobiliteit
contacteren. De diensturen en opstapplaatsen vind je op Jessanet
(ondersteunende diensten – mobiliteit).
Zal ik beginnen met een anekdote?In mijn Jessa-fietspak kom ik de ondergrondse parking van het ap-
partement uitgestapt. Helm en fietsbril op, koersfiets aan de hand,
maak ik aanstalten om te vertrekken. Een oudere buurman bekijkt mij
argwanend en zegt:” Maar madammeke, zo uitgerust om 200 meter
te fietsen?”
Wonende achter het vroegere Virga Jesseziekenhuis, voor de man een
logische redenering. Hoe leg je aan de oudere generatie uit dat Herk-
de-Stad nu ook een Jessa heeft?
De man heeft even tijd nodig en is dan zeer opgetogen. Hij kijkt vol
bewondering en steekt van wal: “zo ver, proficiat! Vroeger had ik ook
een koersfiets ……” Maar spijtig genoeg moet ik dringend naar het
werk vertrekken.
Zo ver is het trouwens niet!Ik kan je verzekeren dat 30 km per dag fietsen een gezonde gewoon-
te is geworden. Veel wind en regen houden me niet van mijn fiets.
Op 1 februari 2011 kon ik in Herk-de-Stad op reva 1 aan een nieuwe
job beginnen. Door de onregelmatige uren werd het trainen in de at-
letiekclub wat moeilijk. Na meer dan 10 jaar lange afstandslopen, dan
de loopschoenen maar inruilen voor de fiets. Fietsenmaker Wim vond
voor mij een geschikt model en ik was meteen verkocht, aan de fiets
wel te verstaan....
Nu zijn we een jaar verder en staan er 8 000 km op de teller. Buiten
het woon–werkverkeer, fiets ik nog op een stads- en spinfiets. Samen
met de nodige krachttraining in de fitness, probeer ik de vorm erin te
houden. De auto komt maar zelden uit de garage en als ik je vertel dat
ik het voorbije jaar nog maar drie keer ging tanken, dan zullen er velen
onder jullie jaloers zijn. Het zet je misschien tot nadenken.
Motiveer jezelf en probeer ook eens met de fiets te komen, spreek af
met je collega’s!
Buiten het lichamelijk genot en je gezondheid, zijn er nog zoveel voor-
delen. Denk aan je fietsvergoeding, de dure brandstofprijzen. Wat is
er zaliger dan een stevige ochtendrit, een lekkere douche en dan met
een fris hoofd aan je werk kunnen beginnen?
Ik hoop dus in 2012 nog veel fietsende collega’s tegen te komen!
Pascale Martens, Reva 1 campus SU
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Benjamin startte in augustus 2010 bij Jessa
als verpleegkundige op de afdeling A2, kort-
verblijf cardio-pneumo. “Ik stond voor de
eerste keer op de schaatsen toen ik 3,5 jaar
was. Op mijn achtste ben ik overgeschakeld
van kunstschaatsen op snelschaatsen. Terwijl
ik pirouetjes oefende, zag ik die jongens lek-
ker stoer aan de buitenkant van de baan met
grote snelheid voorbijflitsen. Dat wilde ik ook!”
Het jaar nadien reed Benjamin zijn eerste
wedstrijd. Toen kreeg hij de microbe pas goed
te pakken. “Vier jaar geleden behaalde ik mijn
beste resultaten ooit. In het Canadese Calgary
reed ik vier Belgische records op de snelste ijs-
baan ter wereld. Heerlijk!”
Als een pijl uit de boogOp het Belgisch Kampioenschap eind 2011
schaatste Benjamin de 500 meter in 41,3 se-
conden. Zzzoef! “Ja, ik ben tevreden met mijn
prestatie. De limiettijden halen om te mogen
meerijden met het BK was de grootste uitda-
ging. Daar heb ik keihard voor getraind, week
in week uit, dag in, dag uit. Vierde worden,
was mooi meegenomen. De drie finalisten zijn
semiprofs. Hun niveau is amper bij te benen
als je zoals ik het sporten combineert met een
job in de verpleging. Door de wisselende uren
is het onmogelijk de conditie te kweken die
nodig is om aan de top mee te draaien.”
Ik voel de adrenaline stromenBenjamin traint bijna het hele jaar rond. “1 mei
start de zomertraining, vooral lopen en fiet-
sen. Vanaf oktober gaan we het ijs op tot half
maart. April is een rustmaandje”, legt Benja-
min uit. “Ik train minstens vier keer per week.
Als ik ochtenddienst heb, train ik ‘s avonds.
Heb ik avonddienst, dan schaats, fiets of loop
ik in de voormiddag. Sta ik met de nacht, dan
kom ik recht van de schaatsbaan af. Ik train
in Eindhoven, rij meteen door naar het werk,
douche en ga aan de slag. Dan stroomt de
adrenaline!”
Vieren hoort erbijHoewel de 500 meter Benjamin’s favoriete
afstand is – het scheelde maar een haartje of
hij was derde geworden op het BK - boekte hij
dit jaar vooral grote vooruitgang op de 5000
meter: 37 seconden sneller dan vorig jaar! “De
week voor het BK had ik nachtdienst. Dat viel
niet mee, want je bent dan toch enigszins uit
je ritme. Gelukkig was ik achteraf nog fit ge-
noeg om de prestaties te vieren en een stapje
in de wereld te zetten”, lacht Benjamin.
Een brok dynamiet op de pisteWat een sterke snelschaatser onderscheidt?
“Een goede techniek is heel belangrijk. Dat is
een fout die veel jongeren maken: ze willen
direct snel gaan, maar eerst moet je techniek
helemaal in orde zijn voor je aan snelheid kan
bouwen. Op de 500 meter moet je ook veel
kracht in de benen hebben en goed kunnen
reageren op het startsein. Een kwestie van er-
varing en heel veel oefenen. Bij snelschaatsen
is veiligheid echt wel belangrijk. In de sprint
haal je gemakkelijk 55 km per uur. Bij mara-
thonschaatsen rijden we aan een gemiddelde
snelheid van 40 km per uur. Als je valt, is dat
je beste dag niet.”
Schaatsen of een bouwgrond?Toch is schaatsen een heel democratische
sport, vindt Benjamin. Iedereen kan het leren
en er staat geen leeftijd op. En voor de uit-
rusting hoef je het niet te laten. “Akkoord, op
competitieniveau kost de sport niet weinig.
Mijn moeder heeft het eens berekend: schaat-
sen heeft me al een bouwgrond gekost. Maar
ik kreeg er ook veel voor in de plaats. Ontzet-
tend veel plezier en voldoening, ik schaatste
op de mooiste pistes en heb veel van de we-
reld gezien.”
Elke avond spaghettiHebben we het beste van de schaatsende ver-
pleger gezien? Benjamin lacht. “Zolang ik nog
bij mijn ouders woon, kan ik me volledig aan
het schaatsen wijden. Mijn vriendin studeert
nog, ze is bezig aan haar laatste jaar. En dan
zullen we wel zien. Ze staat in ieder geval ach-
ter mij. Tijdens de voorbereiding naar het BK,
heeft ze elke avond spaghetti gekookt.” Ben-
jamin is alleszins niet van plan om zijn werk
als verpleger te laten schieten. “Ik doe het te
graag. Vooral het contact met de patiënten
zou ik niet kunnen missen.”
Vrijdag, de 13eVrijdag 13 januari was Benjamins laatste
werkdag bij Jessa ... een geluks- of ongeluks-
dag? “Het was een moeilijke beslissing. Ik
heb hier heel graag gewerkt maar de woon-
werkafstand begon serieus door te wegen.
Van Lommel waar ik woon, naar Hasselt en
terug en dan nog heen en weer naar Eindho-
ven om te trainen. Ik legde bijna dagelijks 150
km met de auto af. Door al die verplaatsingen
verloor ik veel tijd. Daarom keek ik uit naar een
job dichter bij huis. Op 16 januari ben ik ge-
start op de cardio-afdeling in het ziekenhuis in
Overpelt. Maar ik ben hier niet zomaar vertrok-
ken. Eerst heb ik met de collega’s nog een fijn
feestje gebouwd!”
Verpleegkundige Benjamin Willekens op glad ijs
ls kleuter ging hij een keertje schaatsen met de klas. Pats boem! Op slag was hij verkocht. Twintig jaar la-ter rijdt verpleegkundige Benjamin Willekens het Belgisch Kampioenschap Schaatsen en wordt knap vierde. Het gaat hard voor Benjamin. En niet alleen op de piste.
A
35
36
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Jessa 's Movie Night is gesmaakt concept p donderdag 5 januari organiseerde het zieken- huis in Kinepolis Hasselt zijn eerste Movie Night voor studenten verpleegkunde en hun partner. De studenten werden bij aankomst in het filmcomplex opgewacht door een heuse cameraploeg en gestrikt voor een ludiek inter-view. De beelden hiervan werden live gestreamd op het grote witte doek in de bioscoopzaal. Na de voorstelling van de film ‘New Year’s Eve’ hadden de studenten de mogelijk-heid om tijdens een receptie te praten met verschillende medewerkers van ons ziekenhuis. Een concept dat zeker in de smaak viel. In totaal kwamen 120 geïnteresseerden, waaronder 79 studenten verpleegkunde, van de filmavond genieten. Bekijk de foto's op onze facebook-pagina (link op www.ikwiljessapassen.be)
O
Het ziekenhuis is gestart met de ontwikkeling van een uniform verpleegdossier
voor alle diensten heelkunde en geneeskunde (inclusief geriatrie) van beide Has-
seltse campussen. Naast zorgmanagers Anita Jans en Lieve Haumont zijn onder
meer de medewerkers van de diensten MVG van beide campussen intensief bij het
project betrokken. “We hebben hiervoor een werkgroep opgericht waarin elke be-
trokken afdeling iemand kon afvaardigen om hierin te participeren,” vertelt Lieve
Haumont. “Ook de dienst ziekenhuishygiëne is sterk betrokken bij het project. Bij
de ontwikkeling van het uniform verpleegdossier hebben we getracht de beste ele-
menten van de verpleegdossiers van beide campussen samen te brengen,” voegt
Anita Jans hieraan toe.
Waarom één verpleegdossier?Het initiatief om één uniform verpleegdossier te ontwikkelen kwam er om diverse
redenen. Lieve en Anita sommen op:
Patiënten verhuizen soms, met hun dossier, naar de andere campus. Het is dan
voor de nieuwe dienst niet zo evident om voor die patiënt met een ander ver-
pleegdossier te werken.
Ook medewerkers of diensten switchen meer en meer van campus. Eén uniform
verpleegdossier op beide campussen zorgt ervoor dat de switch - op dit vlak –
probleemloos kan verlopen.
Voor de MVG-registratie is het belangrijk dat een aantal elementen in het ver-
pleegdossier gestandaardiseerd zijn.
Het nieuwe verpleegdossier is meteen ook een goede aanzet en denkoefening
naar een toekomstig geïntegreerd patiëntendossier toe.”
Gefaseerde aanpakHet in de praktijk uittesten van het nieuwe verpleegdossier gebeurt sinds septem-
ber 2011 door een aantal pilootafdelingen. Op campus Salvator startten de afde-
lingen C1 en D3 (nu kortverblijf cardio/pneumo op campus VJ). De afdeling C2 is in
december 2011 ingestapt. Op campus Virga Jesse fungeren B3, C5 (nu geriatrie op
campus SA) en T99 (nu T0) als pilootafdelingen. “De pilootfase liep van septem-
ber 2011 tot nu. Er kwamen vanuit de pilootdiensten heel wat suggesties om het
dossier aan te passen die allemaal zijn meegenomen. De klinische paden blijven
voorlopig nog bestaan. Daar kiezen we voor een gefaseerde omzetting,” klinkt het.
“Het effectief invoeren van het nieuwe verpleegdossier op alle betrokken diensten
zal eveneens gefaseerd verlopen. Diensten krijgen bij de implementatie ook een
opleiding op maat van hun afdeling om vlot met het nieuwe dossier te leren werken.
Dit gebeurt door de medewerkers van de dienst MVG. Op campus Salvator moeten
alle diensten tegen maart opgestart zijn. Voor campus Virga Jesse loopt de imple-
mentatieperiode tot oktober 2012.”
In de volgende uitgave van Jess komen we graag even terug op het nieuwe ver-
pleegdossier, met wat reacties van afdelingen die het dossier gebruiken.
37
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
De dienst medische instrumentatie van campus VJ
heeft de laatste tijd enkele vernieuwingen door-
gevoerd. Zo is de werkplaats medische instrumen-
tatie een stuk vergroot en hebben medewerkers
Danny Knaepen en Jurgen Depessemier er twee
nieuwe collega’s bij, nl. Mathieu Neyens en Luc
Janssens. De collega’s op campus SA zijn Marc
Aerts en Kevin Bronckaerts, die ook de apparaten
van campus SU onderhouden.
De versterking van de dienst medische instrumen-
tatie en de vergroting van de werkplaats op cam-
pus VJ zijn nodig om de meer dan 4 500 medische
apparaten in ons ziekenhuis te kunnen voorzien
van een systematisch preventief onderhoud en
defecten snel te kunnen herstellen. Diensthoofd
medische instrumentatie Eric Vos is intussen ook
verhuisd van campus SA naar campus VJ. Zijn bu-
reel is geïntegreerd in de werkplaats medische
instrumentatie.
Meldpunt dringende storingenStoringsmeldingen dienen altijd te gebeuren via
Planon voor campus VJ en Ultimo voor campus SA
en SU. Sinds 6 februari is er ook een centraal meld-
punt dat uitsluitend bestemd is voor het melden
van zeer dringende storingen of voor inlichtingen.
Het centraal meldpunt voor campus VJ is binnen-
postnummer 85 52, voor campus SA 98 11 en
voor campus SU tel. 011 28 94 50. Deze meldpun-
ten zijn telefonisch bereikbaar tussen 8u en 16u.
Na de kantooruren geldt de herstelprocedure die
terug te vinden is op Jessanet > niet-zorgprocedu-
res > middelen > medische instrumentatie.
Dienst medische instrumentatie zet puntjes op de i
Uniform verpleegdossier in ontwikkeling
38
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
“Reizen is altijd een passie van me geweest
en vrijwilligerswerk doen stond al jaren op
mijn verlanglijstje” begint Sofie haar verhaal.
“Toen mijn contract van bepaalde duur in het
ziekenhuis bijna afgelopen was, heb ik met
mijn zorgmanager Chris De Smet een gesprek
over mijn plannen gehad. Ze heeft me daar
enorm in gesteund. De afspraak was dat ik er
vier maanden tussenuit zou knijpen en mijn
werk in die periode overgenomen zou worden
door mijn vervangster Caroline Van Marse-
nille. Dat was meteen het officiële startschot
voor het avontuur!”
Chamcar BeiSofie trok met haar beste vriendin Inge naar
Chamcar Bei om er onder de vleugels van de
organisatie Bridges Across Borders Cambodja
vrijwilligerswerk te doen. “Chamcar Bei is
een dorpje van 400 families waar de orga-
nisatie in 2008 een 6-jarig project opgestart
is. Dankzij heel wat vaardigheidstrainingen
is het dorp in een paar jaar tijd ontwikkeld
tot een hechte gemeenschap waar heel wat
mensen in hun zelfonderhoud kunnen voor-
zien. Toch was er nog heel wat werk aan de
winkel!”
Met infuusstaander op brommertje “We hebben er drie maanden in een houten
huisje tussen de dorpelingen gewoond,” ver-
telt Sofie enthousiast. “Fijn! Al was het niet
gemakkelijk. Stromend water was er niet en
elektriciteit enkel tussen 18u en 21u. Ieder-
een dook dus om 21u noodgedwongen zijn
bed in. We hebben er heel wat pakkende tafe-
relen gezien. Een van de eerste dagen reed er
bijvoorbeeld een brommertje voorbij met ach-
terop een zieke man die een geïmproviseerde
infuusstaander met aangekoppeld infuus
meetrok. Hij was op weg naar een hulppost
die kilometers verder gelegen was. Zoiets
kunnen we ons hier niet voorstellen! Ik heb
er ook met een aantal zeer intelligente kin-
deren gespeeld. Zo’n kind zou hier later zeker
naar de universiteit gaan, maar in die dorpjes
is daar uiteraard geen sprake van. Zonde dat
deze kinderen nooit die kans zullen krijgen.
Die mensen hebben daar écht niets. En toch
zijn ze gelukkig. Daar kunnen we van leren!“
Knjom chmo SofieDe voertaal in Cambodja is het Khmer. “Geen
makkelijke taal,” fronst Sofie. “We hadden dan
ook constant een tolk bij. Al heb ik wel een
aantal zinnen Khmer geleerd. Knjom chmo
Sofie bijvoorbeeld, ‘ik heet Sofie’. Het stelt
niet veel voor, maar de dorpelingen vonden
het geweldig dat we iets in hun taal konden
zeggen. Ze ervaren dat als een teken van res-
pect voor hun cultuur. Het bevorderde onze
integratie in het dorpsleven.”
Knutselen en sportenVoor hun vertrek organiseerden Sofie en Inge
een benefiet die 3 000 euro opbracht. “Op die
manier konden we een aantal duurzame pro-
jecten opzetten en de plaatselijke bevolking
diverse vaardigheden aanleren,” vertelt Sofie.
“Eén van onze initiatieven was de aankoop
van knutsel- en sportmateriaal (voet-, volley-
en basketballen) voor een lagere school. De
kids waren meteen ongelooflijk enthousiast
tijdens de sport- en tekenlessen. We vonden
het voor hun ontwikkeling belangrijk dat ze
zich op een creatieve manier kunnen uitdruk-
en psychologe die naar Cambodja trekt om zich drie maanden in te zetten voor het welzijn van de lokale bevolking. Het ge-beurt niet iedere dag. En als het een Jessa-medewerker is, wordt onze nieuwsgierigheid uiteraard extra geprikkeld. Klinisch psycholo-ge Sofie Vanstraelen van de afdeling oncolo-gie campus VJ vond haar avontuur alvast een hoogtepunt in haar jonge leven.
E
“Vrijwilligerswerk in combinatie met reizen: super!”
Psychologe Sofie Vanstraelen:
Sofie (l) en Inge (r): met de tuktuk speelgoed inkopen voor de kinderen.
1 2 3 4
39
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
ken. Je zag meteen dat die vaardigheden
nieuw voor hen waren. Heel wat kinderen
waren onzeker om iets op papier te zetten
en onhandig met het materiaal. Voor de kleu-
terklas kochten we zowel speeltuigen aan
voor een speeltuin als spelmateriaal voor in
de klas. Een gemiddeld kind in België heeft
meer speelgoed dan wat er voor alle kleuter-
tjes samen beschikbaar was.” Verder richtten
de meiden voor een andere lagere school in
Chamcar Bei een bibliotheek op. “Ze hadden
er geen enkel boek! De kinderen waren erg
blij met hun Engelse en Khmer leesboeken en
puzzels. Diezelfde namiddag zagen we hen al
trots met de boeken rondlopen.”
Toiletten en waterputten bouwen“De meeste mensen in het dorp hebben geen
inkomen en dromen van een eigen groen-
tentuin om voldoende eten voor hun gezin
te hebben en er een centje mee te kunnen
verdienen.” Dus werd er geïnvesteerd in gie-
ters, zaad en kippen zodat de arme families
beter in hun zelfonderhoud kunnen voor-
zien. Daarnaast zorgden Sofie en Inge voor
de financiële middelen om hutten, toiletten
en waterputten te bouwen. “We hebben ook
de medische behandeling betaald van enkele
zieke weeskinderen. Weesjes in Chamcar Bei
hebben namelijk niets: geen geld, onderwijs,
kleren,... Gelukkig zijn er goede zielen in het
dorp die hen onderdak geven, maar ook zij
hebben geen middelen om een dokter te
betalen. Wij hebben dan een doktersbezoek,
medicatie en een truitje voor de weeskindjes
betaald. Een week later zagen we ze opnieuw
spelen rond ons vrijwilligershuis!”
Teach the teachersDaarnaast kregen de meiden ook de vraag om
de kwaliteit van het onderwijs mee te helpen
verhogen. “Zo hebben we bijvoorbeeld tij-
dens een ‘Teach-the-teachers training’ een
vijftal dagen met de leerkrachten gewerkt
rond interactiviteit, betrokkenheid van de
leerlingen, creatieve opdrachten, hoe leer-
lingen motiveren,… Op onze suggestie is er
nu ook een halve dag sportles en een halve
dag tekenles per week ingevoerd. Na de eer-
ste weken waren de leerkrachten voldoende
gelanceerd om dit project verder te zetten.
Na de lessen werden de ballen bovengehaald
voor een partijtje voetbal, basketbal,.... Enig
om te zien!”
Voedselhygiëne, huiselijk geweld en toerismeTen slotte kreeg Sofie de vraag om de dor-
pelingen een opleiding te geven over voed-
selhygiëne en voedzaam eten. “Niet evident
omdat we daar zelf eigenlijk weinig achter-
grond over hadden. Maar met informatie die
we her en der gesprokkeld hadden, lukte het
ons toch om een zinvolle training op poten
te zetten. Zelf vonden we een initiatief rond
huiselijk geweld en alcoholisme ook belang-
rijk. Dat is namelijk een groot probleem in het
dorpje. Via onze workshop konden we de dor-
pelingen bewust maken van hun probleem
en hen een manier aanreiken om dit tegen te
gaan.” Maar daar bleef het niet bij. Zo hielpen
de meiden jonge gidsen in het dorp om een
interessante tour te ontwikkelen voor toeris-
ten die het dorp soms bezoeken en organi-
seerden ze tweemaal per week een chat met
leerkrachten die hun Engels wilden bijscha-
ven. “En last but not least hebben we een
creatief klasje voor kinderen opgericht. Ze
kunnen er creatief bezig zijn en hun werkjes
bovendien verkopen. Dat trekt toeristen aan
en brengt geld in het laatje.”
De rest van de wereld…Het was een unieke en verrijkende ervaring!
Maar na drie maanden Cambodja begon de
reismicrobe te kriebelen bij Sofie. “Na ons
vrijwilligerswerk zouden onze wegen schei-
den,” vertelt ze. “Inge zou nog verder werken
en reizen en ik zou terug naar huis gaan. Maar
dat is niet helemaal gelopen zoals gepland.
Door alle aanstekelijke verhalen van backpac-
kers die we regelmatig op hun doorreis zagen,
ben ik gezwicht en heb vanuit Cambodja een
mail naar mijn zorgmanager gestuurd met de
vraag of ik nog een paar maanden langer weg
kon blijven. En dat bleek, door de aanwezig-
heid van Caroline, geen probleem te vormen.”
Slapen in meer dan 100 beddenSofie en Inge lieten zich tijdens hun avon-
tuur vooral leiden door verhalen van andere
reizigers om zo de interessantste plekken
uit te kiezen. Van januari tot augustus 2011
bezochten ze Thailand, Laos, Vietnam, Ma-
leisië, Singapore, Centraal en Oost-Australië,
Nieuw-Zeeland en Indonesië. “Door in Austra-
lië en Nieuw-Zeeland geregeld in een huur-
auto te slapen en veel te couchsurfen (bij
lokale mensen verblijven) kon dit op een re-
latief goedkope manier. Al hebben we tijdens
dat jaar toch wel in meer dan 100 verschil-
lende bedden geslapen!”
Leve internet!“Van heimwee had ik gelukkig weinig last,”
zegt Sofie. “Op de meeste plaatsen was er,
tot mijn verbazing, draadloos internet be-
schikbaar. Via mijn laptop had ik dus regel-
matig contact met mijn vrienden, collega’s en
familie via Facebook en Skype. Door geregeld
foto’s op Facebook te plaatsen kon iedereen
op het thuisfront volgen waar we mee bezig
waren. Echt super om aan de andere kant van
de wereld de reacties van vrienden hierop te
kunnen lezen. In Cambodja zijn mijn broers
me trouwens komen bezoeken en hebben
we samen een maand rondgetrokken. En mijn
moeder heeft me in Indonesië enkele weken
vergezeld. Dat deed wel deugd. De spaar-
centjes zijn nu wel allemaal op, maar dat heb
ik met plezier over voor een droom die in ver-
vulling is gegaan!”
1: Kleutertjes
2: Teach the teachers
3: Een van de arme families die een moestuin en waterput kregen.
4: Workshop voedzaam eten en voedselhygiëne.
5: Speeltuigen die werden aangekocht met het benefietgeld.
6: De kinderen verkennen de boeken in de bib.5 6
40
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
“Ik ben al jaren
een dieren-
vriend,” vertelt
een gepassio-
neerde dr. Mul-
lens. “Toen ik nog
bij mijn ouders
woonde, had ik
altijd een hond.
Maar door de combinatie van een drukke job
en een gezin lukte dit de laatste 13 jaar niet
meer. Intussen zijn onze kinderen wat groter,
en hebben we in mei vorig jaar een hond ge-
adopteerd. Onze Sam (zie foto), een 8-jarige
kruising Lasa Apso met een verleden van ver-
waarlozing, is een lieve, brave en superaan-
hankelijke hond die bovendien nog fit genoeg
is om met gemak dagtochten in de bergen
met ons mee te wandelen.”
In Vlaanderen worden per jaar 60 000 hon-
den en katten ‘gedumpt’. Annelies Mullens:
“Omdat de asielen overvol met herplaatsers
zitten, wilde ik zo’n dier een nieuwe kans ge-
ven. Mijn tweede hond, Snoopy, kwam ook uit
een asiel en was mijn liefste en aanhankelijk-
ste hond. Ik had dus al goede ervaringen met
een herplaatser. Kiezen voor een herplaatser
biedt heel wat voordelen: je geeft een hond
een tweede kans op een fijne, warme thuis
en haalt tegelijkertijd zelf een dier in huis dat
al zindelijk is. Dat is een groot voordeel, zeker
als je uit werken gaat. Een ander voordeel is
dat je het karakter van de hond al kent, wat
met een pup niet altijd het geval is. Jammer
genoeg zijn er nog heel wat mensen die den-
ken dat herplaatsers onopvoedbare agres-
sieve honden zijn. Dat beeld klopt totaal niet.
De meeste honden komen in een asiel terecht
door verhuis, echtscheiding of ziekte van hun
baasje.”
Collie passion Een herplaatser kan je zoeken door een aantal
asielen te bezoeken of via de website www.
pets.be. Dat is een website waarop bijna alle
herplaatsers van verschillende organisaties
staan. “Via deze website ben ik in contact
gekomen met de vzw ‘Collie passion’. De vzw
is oorspronkelijk gestart als herplaatsingsor-
ganisatie voor collies maar intussen vangen
ze alle rassen en kruisingen op. Collie passion
werkt met opvanggezinnen. Dat zijn vrijwilli-
gers die honden opvangen binnen hun gezin.”
Dr. Mullens somt de voordelen hiervan op. “De
hond komt niet terecht in de stress van het
asiel en kan, indien nodig, door het opvang-
gezin ge(her)socialiseerd en (her)opgevoed
worden. Het gezin gaat bijvoorbeeld na hoe
de hond reageert op (kleine) kinderen en op
andere honden en katten. En aan degene die
een hond wil adopteren, kan het gastgezin
Een hond adopteren? Kies de juiste weg
r. Annelies Mullens is endocrinologe in ons ziekenhuis, een groot natuurliefhebber en een al even grote dierenvriend. Onlangs adopteerde ze een hond en kwam ze in contact met ‘Collie passion’, een vzw die heel wat goed werk verricht door honden te ‘herplaaten’ in nieuwe gezinnen. Ook voor patiënten van ons zieken-huis die een rustige hond zoeken of die hun eigen huis-dier niet meer kunnen verzorgen omwille van een termi-nale ziekte of een opname in een rusthuis, kan deze vzw voor goede oplossingen zorgen.
D
Goede oplossing voor patiënten In het ziekenhuis worden we soms geconfronteerd met terminaal zieke
patiënten of patiënten die naar een rusthuis moeten. “Voor patiënten
waarvan familie of vrienden niet kunnen zorgen voor hun trouwe viervoe-
ter, kan Collie passion een mooie oplossing betekenen,” aldus dr. Mullens.
“Het zou fijn zijn als de hoofdverpleegkundige of iemand van de familie in
dat geval contact opneemt met de vzw Collie passion die de hond in een
opvanggezin kan plaatsen in afwachting van een definitieve adoptie. Voor
de baasjes kan het een geruststelling zijn dat hun hond niet naar een asiel
gebracht hoeft te worden en ze er zeker van kunnen zijn dat hun viervoe-
ter een warme nieuwe thuis krijgt. Indien het baasje dat wenst, kan Collie
passion hem of haar op de hoogte houden van de plaatsing. De vzw houdt
immers contact met de nieuwe baasjes van geplaatste honden.”
“Ook voor patiënten die zoeken naar een rustige hond kan Collie Passion
een mooie oplossing bieden. Er zijn vaak wat oudere honden in de opvang
die een ideale levensgezel kunnen vormen voor onze oudere patiënten. Ze
zorgen voor gezelschap en verlichten zo de eenzaamheid. Bovendien zorgt
een hond voor een daginvulling en voor meer beweging van het baasje
door de dagelijkse wandeling. Het gezelschap van een hond kan dus zeker
heilzaam zijn.”
Vzw Collie Passion, Ondernemingsnummer: 10047295.
Opgericht 25/02/2009. Erkenningsnummer: HK30702912.
Moet je hond (of die van een patiënt op je afdeling) wegens omstandig-
heden herplaatst? Dan kan je terecht op het nummer 0478 63 93 73,
www.colliepassion.be
41
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
precies vertellen welk karakter het dier heeft.
Voor een asiel is dat natuurlijk moeilijker om-
dat ze de hond daar niet altijd in een natuur-
lijke gezinssituatie zien.” Collie passion werkt
momenteel met een 10-tal opvanggezinnen.
“In 2011 vingen ze 197 honden op waarvan
ze er maar liefst 186 een nieuwe thuis be-
zorgden!”
Overweeg je om een hond in huis te
halen? Denk dan zeker eens aan een
‘herplaatser’! Er zitten regelmatig ook
erg jonge honden en zelfs pups in de
opvang die een kans verdienen. Ver-
der is Collie passion ook op zoek naar
opvanggezinnen. Indien je een hond
tijdelijk kan opvangen tot er een baasje
gevonden is, kan je contact opnemen
met de organisatie.
Let wel! Haal best geen pup uit de
broodfok. Een hondenfokker die ver-
schillende rassen kweekt, is vaak een
broodfokker. De honden dienen dan
enkel om te fokken en leven in hondon-
waardige omstandigheden. Meer in-
formatie vind je op www.broodfok.be,
Moet ik op voorhand laten weten dat ik ga staken?
Ja. Ziekenhuizen, politie, brandweer e.d. zijn organisaties die niet zomaar de deuren kun-
nen sluiten zoals productiebedrijven dat soms (moeten) doen. Daarom is met de vakbon-
den overeengekomen dat medewerkers van ons ziekenhuis die willen deelnemen aan
een staking, dit op voorhand melden. Iedereen heeft het recht om te staken, Doordat
medewerkers op voorhand aangeven dat ze willen staken, kan het ziekenhuis tijdig maat-
regelen nemen om de dienstverlening te verzekeren waar onze patiënten recht op heb-
ben en die noodzakelijk is.
Hoe moet ik laten weten dat ik ga staken?
Bij een stakingsaanzegging hangt iedere leidinggevende een stakingslijst uit op de afde-
ling. Wie wil staken, zet zijn naam op die lijst. Deze lijsten gaan naar de dienst personeels-
zaken.
Moet een collega voor mij inspringen als ik ga staken?
Iedere leidinggevende vergelijkt de stakingslijst met de dienstbezetting voor de sta-
kingsdag. Indien de dienstbezetting onvoldoende is om de dienstverlening te verzekeren,
vraagt de leidinggevende of er werkwilligen binnen of zelfs buiten de dienst zijn (mensen
die op die dag vrij zijn) die willen inspringen voor een collega zodat deze kan gaan staken.
De gecontacteerde medewerkers zijn uiteraard niet verplicht om op deze vraag in te gaan.
Wanneer kan ik van de stakingslijst opgevorderd worden om toch te komen werken?
Zodra de stakingslijsten volledig zijn, worden deze besproken op het stakingscomité. Het
stakingscomité is een vertegenwoordiging van enerzijds de vakbonden en anderzijds de
werkgever.
In overleg met de vakbonden wordt dienst per dienst bekeken waar zich problemen
stellen. Indien de personeelsbezetting op een dienst onvoldoende is om de gewone
dienstverlening te verstrekken, zal de vakbond – voor de diensten waar dit mogelijk is –
vragen om over te stappen op zondagdienst. Indien er onvoldoende personeel beschik-
baar is om de zondagdienst te verzekeren, worden medewerkers van de stakingslijst
opgevorderd.
Krijg ik betaald voor een stakingsdag?
Nee, je wordt niet betaald als je staakt. Wie aangesloten is bij een vakbond, ontvangt wel
een stakingspremie. Wie niet aangesloten is, uiteraard niet.
Ben ik gewettigd afwezig als ik staak?
Ja, je bent gewettigd afwezig op voorwaarde dat je op voorhand je naam op de stakings-
lijst vermeld hebt. Je hoeft de gestaakte uren dus niet bij te werken, maar krijgt ze ook
niet betaald.
Wat zijn de
regels bij een staking? e afgelopen periode hebben er - zowel binnen de gezondheids-sector als algemeen - enkele stakingen plaatsgevonden tegen de maat-regelen van de regering. De dienst personeelszaken krijgt hierover soms vragen van medewerkers. We zetten kort de ‘regels’ bij een staking op een rijtje.
D
Warme oproep aan personeel
42
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Monique Appeltans begon haar carrière in het oud gasthuis als ‘werkmeisje’ op 17 sep-
tember 1966, net geen 15 jaar oud. Van het oud gasthuis muteerde ze naar het Virga
Jesseziekenhuis, waar ze ook bij de poetsploeg terechtkwam. Rond 1978 werd Monique
naar de keuken overgeplaatst. Hier was ze samen met Lea de administratieve ‘toeverlaat’
van de toenmalige keukenchef. Monique volgde heel wat avondcursussen, wat heel goed
van pas kwam om het secretariaat van de keuken te professionaliseren en te organiseren.
Gestart als kinderverzorgster ging Gilberte Knuts in opleiding als apotheekassistente
in de voormalige stadsapotheek Keldermans in Hasselt. Zij werd de eerste fulltime as-
sistente op campus Salvator. Toen de campussen SA en SU fusioneerden werd Gilberte
als ‘Chinese vrijwilliger’ uitgewisseld in de apotheek in Herk-de-Stad. Ze werkte er van
februari 2002 tot maart 2007, toen de apotheek van campus SU volledig naar campus SA
overkwam. Gilberte werkte hier tot aan haar pensionering.
Pensioenvieringen
P R E V E N T I E F L A S H
Vermijd
prikongevallen
In 2011 gebeurden er 58 incidenten te wijten aan prikongevallen !!!
58 Werk geconcentreerd
en gebruik de juiste priktechniek
Naalden nooit recappen
Werp de naald na gebruik
onmiddellijk in de naaldcontainer
Laat geen naalden of
scherpe voorwerpen rondslingeren
Naalden en scherpe voorwerpen
horen niet thuis in een afvalzak
Vul de naaldcontainer
nooit boven de vullijn
Vraag hulp aan een collega
indien een patiënt niet kan
of wil meehelpen!
Meld een prikongeval onmiddellijk
en laat het zo snel mogelijk verzorgen
De laatste editie van Music for Life was er eentje die kon tellen. Ook binnen
het Jessa Ziekenhuis voelde je de solidariteit. Twee ‘teams’ zetten die soli-
dariteitsgevoelens ook effectief om in acties: enerzijds de dienst MZG van
campussen SA en SU en anderzijds campus SU, onder impuls van pastoraal
werkster Lut Stappaerts.
De medewerkers van de dienst MZG smeten zich volledig op het cake bakken
en lieten hun collega’s van hun bakkunsten genieten voor een euro per plak.
Het initiatief bracht 3 77,63 euro op.
Op campus SU is het gebruikelijk dat medewerkers voor het jaarlijkse kerst-
feest zelf een dessertenbuffet maken. Dit levert telkens overvolle tafels met
de heerlijkste lekkernijen op. Ook dit jaar weken onze creatieve collega’s van
campus SU niet van deze mooie traditie af. Nieuw was wel dat de bijna 200
revalidanten, hun familie en kennissen die aan de kerstviering deelnamen,
een vrije bijdrage konden
schenken voor Music for
life. Campus SU kon dankzij
dit hartverwarmende ini-
tiatief 360,71 euro schen-
ken. They do give a shit!
Jessa for Music for Life
23-07-11 Axl Robrecht Reynders geriatrie 4 Salvator30-08-11 Goele Kelly Faust kinder-en jeugdgeneeskunde Virga Jesse20-09-11 Laurens Astrid Peters mobiele equipe Salvator15-10-11 Yana Kathleen Buntinx kortverblijf heelk gy-ab-pla Virga Jesse en Danny Aerenhouts dring. ext. ziekenvervoer Virga Jesse05-11-11 Lisbine Katrien Deruyck Sp loco1 Virga Jesse16-11-11 Djokka Kitty Bogaerts schoonmaak Virga Jesse18-11-11 Ahmet Nazan Ibis labo Virga Jesse22-11-11 Lex Liesbeth Leys materniteit Virga Jesse23-11-11 Emma Nathalie Bya mobiele equipe Virga Jesse24-11-11 Eva Sabrina Stirpe labo Virga Jesse24-11-11 Mathias Maarten Haesevoets operatiekwartier gehospitaliseerden Salvator27-11-11 Wout Annelies Hermans cardiale revalidatie Virga Jesse03-12-11 Elia Ellen Kusters kortverblijf heelkunde Virga Jesse05-12-11 Reda Laila Agounad reva 3 St.-Ursula15-12-11 Thorbin Mindy Thijs apotheek Virga Jesse27-12-11 Aaron Jessica Knapen NMR Virga Jesse29-12-11 Rune Ronald Croughs dring. ext. ziekenvervoer Virga Jesse02-01-12 Caprice Debby Vaes oncologie steriele kamers Virga Jesse03-01-12 Alicia Dominique Hansen hartcentrum Virga Jesse07-01-12 Janne Stieven Henderix ambulante reva St.-Ursula09-01-12 Lars Sandra Witters heelkunde 3 Salvator23-01-12 Mats Maarten Billen NMR Virga Jesse
Geboorten 43
janu
ari |
feb
ruar
i ‘1
2
Pensioen
Personeelsweetjes
27-08-10 Tom Banken en Wenke Engelborghs urologie Virga Jesse
23-07-11 Tom Kellens en Wendy Geraerts geneeskunde 2 Salvator
17-09-11 Steven Lemmens en Mart Knaepen psychologie Salvator
14-10-11 Tom Bosmans en Nathalie Schildermans OK ambulanten Salvator
26-11-11 Bert Poels en Annelies Troonbeeckx nucleaire geneeskunde Salvator
Huwelijken
01-01-12 Mia Carmans hemodialyse Virga Jesse01-01-12 Jeanine Libens opnamedienst Virga Jesse26-01-12 Maria Puttenaers geneeskunde 1 Salvator01-02-12 Rita Loos gevangenis Hasselt Virga Jesse01-02-12 Maurice Daenen technische dienst Salvator01-03-12 Maria Bielen materniteit Virga Jesse01-03-12 Maria Jacobs boekhouding Virga Jesse01-03-12 Marie-Josee Gijsbrechts urologie en nefrologie Virga Jesse01-03-12 Sonnia Swinnen nachtwaak Virga Jesse01-03-12 Nicole Meekers kinder-en jeugdgeneeskunde Virga Jesse01-03-12 Lea Mouling melkkeuken Virga Jesse01-03-12 Godelieve Melotte neurochirurgie Virga Jesse01-04-12 Josiane Noldus fysische geneeskunde Virga Jesse01-04-12 Jeanine Emonds nachtwaak Virga Jesse01-04-12 Jeannine Gybels nachtwaak Virga Jesse01-05-12 Paula Bielen materniteit Virga Jesse01-05-12 Robert Doumen gevangenis Hasselt Virga Jesse01-05-12 Marie-LouiseTroosters onthaal/hostessen Virga Jesse01-05-12 Armand Busselen personeel en organisatie Virga Jesse01-05-12 Nelly Blux sociale dienst Virga Jesse01-05-12 Jeaninne Habraken apotheek Virga Jesse
Met grote verslagenheid melden wij het plotse overlijden van Tom Boelanders op 16 december 2011. Tom is de zoon van Nicole Ceunen (secretariaat directie patiëntenzorg) en Ludo Boelanders, en
broer van Ine. We leven mee met Nicole en haar familie en wensen hen heel veel sterkte.
Overlijden
Campus SalvatorSalvatorstraat 203500 Hasselt
Campus St.-UrsulaDiestsesteenweg 83540 Herk-de-Stad
Campus Virga JesseStadsomvaart 113500 Hasselt
Je hebt voor één dag de unieke kans om een kijkje te nemen achter de schermen van tal van diensten en specialismen van de drie campussen van het Jessa Ziekenhuis.
Een boeiende en leerrijke reis door de ziekenhuiswereld voor jong en oud. Bezoek onderzoeksruimten die anders niet toegankelijk zijn, volg talrijke demonstraties en kijk hoe onze meest geavanceerde toestellen werken.
MEER INFORMATIE: www.jessazh.be/opendeurdag
ZONDAG 18 MAART 2012
10u - 17u
OPENDEuRDAG op de drie campussen van het JEssa ZIEkENhuIs
opent de deuren!
www.facebook.com/jessaziekenhuis