TestTest

Thomas Peppinck:

Clubliefde gaat ver

4,95

oktober 2012

Column Menno Pot

De belevenis van West Ham

Wereldvelden

Stadions

agdssssssss

The experience P 8 World Fields P 12The love for ... P 4 Our kind of guys P 10

The experience P 6

P 2

Test Contents

A casual thing P 18Stadiums P 16Love is .. P 14

The experience P 6

P 3

The love for ...Voetbal, wat ontstaan is toen ik op mijn 6e met vriendjes elke zaterdag ochtend naar de club ging om een potje te gaan voetballen. Ik was niet een voetballertje die er bovenuit schoot maar kon redelijk een balletje trappen. Alhoewel de luchtballonnen die tijdens de wedstrijd voorbij vlogen ook erg belan-grijk waren. Na twintig minuten gespeeld te hebben verlangde het hele team toch naar de speeltuin. Waar de trainer ons na de rust bewijze van spreken uit de rekken moest trekken en van de schommel moest slaan om de tweede helft te gaan voetballen. Toen vond ik de randzaken van het voetbal al fantastisch. Met vriendjes een balletje trappen en de hele ochtend stom ouwehoeren.

Tegenwoordig is er eigenlijk maar n ding veranderd, we spelen de wedstrijden op zondagochtend in plaats van zaterdagochtend. Dezelf-de vrienden waarmee ik op mijn 6e al een potje voetbal speelde zitten nog steeds bij mij in het team. Het spel is soms niet om aan te gluren, maar dat maakt niet altijd wat uit. Het gaat om het samen zijn en het ouwehoeren rondom de wedstrijd. Na de zoveelste verliespartij staan wij te popelen om weer vrolijk de kleedkamer in te gaan om daar de verhalen van de zaterdagavond aan te horen met een perfect gekoeld koud biertje.

Mijn vader nam mij op 4 februari 2001 voor het eerst mee naar Vitesse, ook zijn jeugdliefde. From father to son hoe ze dat in Engeland mooi omschrijven. Ik was direct verkocht. Ik vond het fantastisch, de sfeer die er hing, de gezelligheid en de grote gasten die op de scheidsrechter aan het schreeuwen waren. Sinds 2002 heb ik een seizoenkaart bij de club en ben ik elke thuiswedstrijd present en probeer ik zoveel mogeli-jk uitwedstrijden mee te pakken.

De clubliefde gaat ver, als Vitesse moet voetballen worden afspraken verplaatst of geannuleerd. Ik reis er heel wat kilometers voor af, maar dat is het waard. Een weekend geen Vitesse door interlandvoetbal of kerst vind ik verschrikkelijk. Ik en mijn vader zijn de enige Vitesse supporters in het dorp, dat weet ook het hele dorp en je merkt het als je over straat loopt of bij de voetbalclub bent. Tegenwoordig zijn mensen positief over Vitesse maar voorheen kreeg ik altijd een bult negativiteit over mij heen. Boeide mij niets, heerlijk vind ik dat zelfs. Vitesse is iets waar ik achter sta en wat tot diep in mijn hart is verworteld.

P 4

From father to son

P 5

agdssssssss

West Ham United F.C.Volksclub, fantastische sfeer en een prachtige voetbalcultuur

P 6

Test

West Ham United F.C.Volksclub, fantastische sfeer en een prachtige voetbalcultuur

P 7

The experience

Im forever blowing bubbles!

V ijfentwintig mei tweeduizen-dennegen. Mijn eerste voet-balwedstrijd in Groot-Brit-tanni. Een paar maanden eerder besloten een maat, desnoods een AZ Alkmaar supporter met gelukkig wel dezelfde passie, en ik naar mijn fa-voriete buitenlandse club te gaan: West Ham United F.C. Een club met een rijke historie, prachtig logo en hele mooie clubkleuren. De liefde voor deze club is door dit weekend alleen maar versterkt.

We starten de reis op Schiphol Amster-dam. Vanuit daar vlogen we lekker goed-koop naar London Luton. Vanuit Luton, een luchthaven boven London, stond er een busreis van drie kwartier gepland die ons naar het goedkope hostel bracht. Eenmaal aangekomen is goedkoop nog al zacht uitgedrukt. Maar dat boeide niks. We kwamen daar immers toch niet om de hele dag in het hostel te zitten maar om London te verkennen en de voetbalcultu-ur te proeven.Na het verkennen van de omgeving zijn we naar Stamford Bridge gegaan. Het sta-dion van Chelsea. Wat prachtig in de wijk Fulham ligt. Op 50 meter afstand zie je nog niet dat er een stadion staat. De lig-ging is prachtig door de huizen eromheen. Hier hebben we van een rondleiding ge-noten en vond het een van de mooiste stadions die ik ooit gezien heb. Het is een oud stadion uit 1877 met een capaciteit van 41.000 mensen. Vervolgens zijn we wat pints gaan drinken in een nabij ge-legen caf. De ober was zo vriendelijk om ons alle pints van de tap te laten proeven. Wat ik wel moet vermelden is dat ik En-gelsen vriendelijk volk vind die houden van een gezellig gesprek.

Vervolgens zijn we met de metro naar het Emirates Stadium gegaan van Arsenal. Het toen der tijd nieuwe stadion van hen. Een gloednieuw stadion in een oude wijk. Een raar maar geinig gezicht. Het stadi-

on trok mij totaal niet door zijn nieuwe glans. Het heeft niets authentieks en het straalt geen cultuur uit. Uiteraard eindig-de we de dag met wat pints in de pubs.

Match dayD dag, match day. De laatste wedstrijd van het voetbalseizoen. De tegenstander, Middlesbrough, kon degraderen met geli-jke stand of verlies. West Ham United had een succesvol seizoen beleefd en kon nog een paar plekjes hoger eindigen. Voordat we het stadion genaamd Upton Park ver-trokken gingen we eerst nog even naar de Tower Bridge om even een kop Starbucks te drinken. Van uit daar moesten we eerst naar Kings Cross. Toen we daar aan kwamen zagen we alleen maar mensen met voetbalshirts lopen in allerlei kleuren. Elke supporter ging naar een andere kant van London om zijn club te steunen. Een geinig gezicht. Het blijft onderling rustig, daar accepteerde iedereen dat van elkaar. Wat je niet moet doen is in wijken gaan lopen met het shirt van de rivaal.Aangekomen op het metrostation bij Upton Park zag het bordeaux-rood en blauw van de shirts, sjaaltjes, vlaggen en spandoeken. We waren 3 uur voor de wedstrijd aanwezig om zo nog de sfeer te kunnen proeven. Dus snel naar de pub. We belandde in de pub genaamd The Bo-leyn Ground. Een stampersvolle pub met supporters die constant zongen. Millwall, aartsvijand van West Ham, werd uitge-zonden op televisie waar iedereen met een schuin oog naar keek. Als de tegenstand-er scoorde ging het dak eraf. We keken Millwall, zongen anti-Chelsea liederen en waren voor West Ham. Fantastisch! Ondertussen toen mijn maat nieuwe pints ging halen werd mijn pet afgepakt door een van de supporters. Ik dacht: Die ben ik kwijt, ik kan niet tegen zoveel man in gaan. Mensen om mij heen gingen aan de kant, toen dacht ik dat ik de sjaak was. Plots begon de hele pub naar mij te wijzen en zongen: Oh Christian Daily, you are the

love of my life, Oh Christian Daily, I`d let you #@*! my wife, Oh Christian Daily, I want curly hair toooo!!!. Op dat moment begreep ik er even helemaal niets van. Het nummer werd een paar keer gehaald en de man met men pet kwam naar mij toe en gaf mij men pet terug en bedankte mij. Wat bleek Christian Daily is een oud voetballer van West Ham die daar als een held gezien wordt. Hij heeft een bos krul-len, wat ik in die periode ook had. Ik leek nogal op hem. Het was een prachtig mo-ment waar ik enorme kippenvel van kreeg en krijg. Een half uur voor de wedstrijd liepen we feestend naar buiten, Millwall had verloren en West Ham zat er aan te komen. Halverwege de pub kwam ik toevallig bekende tegen van Vitesse. Hier hebben we een biertje mee gedronken en zijn toen naar het stadion gelopen. Het stadion ligt in een prachtige oude typische Engelse wijk. Het ligt tussen de huizen aan een redelijk drukke straat. Het is een prachtig gezicht hoe groepjes mensen in hun West Ham tenues het West Ham stadion binnen kruipen. Eenmaal binnen was het een prachtig gezicht om het groene grasveld te zien lig-gen in een stadion die vol voetbalcultuur zit. Ik heb de wedstrijd amper gezien om-dat we zowat onder de grasmat stonden. Maar dat boeide niets. De supporters om ons heen waren gezellig en de sfeer was fantastisch. Zowat de hele wedstrijd werd hun clublied Im forever blowing bubbles gezongen. West Ham won de wedstrijd met 2-1 van Middlesbrough, en bij beide goals kregen we een flinke bierdouche. Wat voor Middlesbrough degradatie betekende. De supporters van hen war-en enorm teleurgesteld maar het bleef tamelijk rustig. Na de wedstrijd gingen we opnieuw naar the Boleyn Ground om de overwinning nog even te vieren. Het bleef tot laat gezel-lig. Toen we naar buiten liepen kwamen we de oude firmleider van de harde kern, genaamd InterCity Firm, tegen. Een

P 8

enorme grote zwarte man. We hielden kort een praatje met hem en hielt er een West Ham sjaal aan over. Aangekomen op het metrostation met onze net gekochte West Ham shirtjes kwam de metro van de tegenovergestelde richting. Hier zaten een man met zijn zoon, ik schat een jaar of 4, in Chelsea shirts. Zij keken om, en zagen ons in de West Ham shirtjes staan. Plots begon de man met middelvingers te gebaren en stimuleerde zijn zoon dat ook te doen. Hun meende het bloed se-

rieus, maar wij kwamen niet meer bij van het lachen. Het was een enorm komisch gezicht hoe serieus dat jochie van 4 zijn vader nadeed om die gebaren ook te mak-en. Zo erg leeft dat in Engeland en de lief-de voor de club wordt daar letterlijk met de paplepel ingegoten.

Het was een fantastische eerste belevenis wat mij zo enorm aansprak dat ik sinds-dien elk jaar naar Engeland ga om een wedstrijd van West Ham United mee te

pakken. En uiteraard wordt er elk jaar weer voetbalcultuur geproefd door bij verschillende clubs een wedstrijd mee te pakken of stadions te bezoeken. Van de hoogste divisie tot aan de vierde divisie. Niets is mij te groot voor deze belevenis!

P 9

agdssssssssagdssssssssagdssssssssDe voorbije jaren is een nieuw type voetbalsupporter geboren: eentje die ouderwetse voetbal-cultuur stiekem belangrijker is gaan vinden dan de resultaten van zijn eigen club.Door Menno Pot, nu.nl.

Mijn favoriete voetbalwebsites zijn geen nieuwssites die alle transfers en blessure-updates als eerste melden, en ook geen nieuwssites over mijn eigen favoriete club.Als ik s ochtends mijn computer aanzet, kijk ik eerst op Football Culture, daarna op Door de Benen en In de Hekken, en daarna op Voetblah en het Engelse When Saturday Comes.En daarna is er ko e.Het zijn allemaal sites vanuit supportersperspectief, die zich vrij nadrukkelijk als clubneutraal manifesteren. Ze vinden voetbalcultuur belangrijker dan de moderne voetbalindustrie, het geleuter over megatransfers en zaaddodend serieuze wedstrijdanalyses. Ze bekijken het voetbal zoals ik dat zelf met de jaren ook ben gaan doen.

VuurIk durf zelfs te beweren dat er de voorbije jaren een nieuw soort voetbalsupporter is ontstaan. Een supporter die in de jaren tachtig en negentig een bovengemiddeld fanatieke clubsupporter was, maar inmiddels de dertig (of veertig) gepasseerd is en het de voorbije tien, vijftien jaar bij zijn club een stuk minder leuk is gaan vinden, al laait het vuur soms nog wel op.Een tijdlang wilde hij het niet aan zichzelf toegeven, maar inmiddels heeft hij dat wel gedaan: hij vindt de transfers, de begroting, de trainer, het bestuur, het tactische systeem, de wissels en de uitslagen van zijn club niet zo heel erg belangrijk meer, in elk geval veel minder belangrijk dan vroeger.

Kille stadionsHij is ouder geworden, heeft misschien een gezin dat op zijn prioriteitenlijst de voetbalclub voorbij is ges-choten, maar dat is niet het enige: hij herkent zich ook niet erg meer in de gemiddelde voetballer en de gemid-delde supporter, zelfs niet in die van zijn eigen club.Hij heeft het gevoel dat er in het voetbal geen plek meer is voor humor en jongensachtige ongehoorzaamheid, vindt dat de cultuur die in zjn tijd nog leefde is vergald door verplichte buscombis, kille nieuwe stadions zonder staantribunes, dure toegangskaarten, onsympathieke en klinische UEFA-toernooien en een alomtegen-woordige focus op geld.In het stadion voelt hij zich vaak omringd door dagjesmensen: kritiekloos klapvee, dat voetbal als entertain-ment ziet.

Cambuur-aanhangersDe makers van de sites die ik hierboven noemde? Ik ken ze niet, op n gozer van Football Culture na, maar ik voel instinctief dat ze jongens van mijn soort zijn, en ik vermoed ook leeftijdgenoten van iets voor of na bouwjaar 1975. Misschien zijn ze Ajacieden, net als ik, maar misschien ook Feyenoorders, AZers, NACers, Groningen- of Cambuur-aanhangers, het doet er niet toe.Ik vermoed dat we vroeger allemaal in de fanatieke vakken stonden. Wel eens wat uitgevreten, dol op het vijandige sfeertje, maar toch te aardig en te goed opgevoed om echt gewelddadig te zijn: het bleef meestal bij kattenkwaad, druktemakerij.In pakweg 1990 waren we allemaal zo fanatiek dat we niet over clubrivaliteiten heen hadden kunnen stappen. Sterker: als je ons allemaal in n kroeg had gezet, had het best bonje kunnen worden.

Diepe afkeerNu zijn we het ergste fanatisme voorbij en worden we verenigd door een diepe afkeer van de ontwikkeling die het voetbal sinds Bosman heeft doorgemaakt. We worden verbonden door de wetenschap dat we een gemeen-schappelijke vijand hebben: Het Moderne Voetbal.Op Football Culture, Door De Benen en In De Hekken vinden we wat we bij onze eigen clubs steeds meer zijn gaan missen: kleine brokjes authenticiteit, humor, anarchie en chaos. Rare voorvallen, oude stadions, gliproutes, hilarische snorren op Panini-plaatjes, de snackcaravan bij het uitvak, pissen tegen de staantribune, broodje bal tweevijftig en na afl oop de politie stangen. De supporterstegenhanger van Hard Gras, zeg maar.

GeestverwantenWeve done the miles for the club. Misschien hebben we elkaar vroeger wel staan uitdagen door de hekken van een uitvak, ergens in Nederland, en hield de M.E. dat met argusogen in de gaten.Nu zijn we geestverwanten, oude clubpartizanen, die met elkaar (oude tegenstellingen ten spijt) beter over voetbal kunnen lullen dan met de gemiddelde bezoeker van het nieuwe stadion van onze club.Zo zie je: de tijd lost alle problemen op.

Our kind of guys

P 10

Test

P 11

Voetbal, iets wat overal in de wereld gespeeld wordt. Van het pleintje bij je om de hoek van de straat tot aan de jungle in Zimbambwe. Overal wordt gevoetbalt. Het is een teamsport die mensen met elkaar verbind. Een sport die mensen even niet aan alle narigheid doet den-ken. Hier wordt cht voetbal gespeeld met passie, bloed, zweet en tranen. Lol hebben met elkaar en genieten van het doelpunt of juist balen van het tegendoel-punt. Wat dat betreft stelt het profvoetbal niets voor vergeleken met het voetbal-len op de wereldveldjes. Waarbij in het profvoetbal al gauw aan miljoenen wordt gedacht genieten de mensen op de veldjes aan het prachtige spel. Voor kinderen in landen van Afrika kan het een uitweg zijn van alle elende die zich in bepaalde landen afspeeld. Als jongentje in Ivo-orkust droom je over het profvoetbal. Net zo goed kunnen voetballen als Di-dier Drogba of Wilfried Bony. Het geld wat deze profvoetballers verdienen gaat zowat linearecta naar hun familie die het zwaar hebben in hun geboorteland. Zij beseffen zich dat oude voetbal vriendjes nu lopen met een AK-47 om hun land te verdedigen of juist te terroriseren. De schoonheid van het voetbal, dat je even met het hoofd niet bezig hoeft te zijn met het dagelijkse leven maar een zijn met de sport. Dit is bijvoorbeeld een achterlig-gende gedachte van de schoonheid van de wereldveldjes. Niet alleen dat, maar

ook de locatie of uiterlijk van bepaalde wereldveldjes vind ik fantastisch. Een voetbalgoaltje bij een enorme rots mid-den in Amerika. Een prachtig gezicht als je het mij vraagt. Of een prachtig strak liggend veld met kleine tribune gelegen naast de Middelandse Zee. Dat is toch fantastisch! Een voetbalveld met enorme tribune in India zonder n grasspriet-je en maar 10 supporters. Of het voet-balveld in de kade. Alsof de schippers na een lange reis direct met zn alle een pot gaan voetballen na het aanmeren van het schip. Of de schoonheid van de mini tri-bune in Ghana waarvoor het hele dorpje is opgetrommeld om te komen helpen bouwen. Een schitterend gezicht. Of niet eens de middelen hebben om berhaupt een fatsoenlijke goal met een net in elkaar te kunnen zetten maar dit door middel van een stok en een paal simpelweg op te lossen. De voorbijganger heeft de stam zijn Derbystar bal cadeau gegeven. De gehele stam was enorm blij en vond het

een enorme eer. Hoefde ze niet meer met eigen gemaakte balletjes te voetballen. Maar een echte leren bal. Hulde!Het is een spel die over de hele wereld gespeeld wordt met dezelfde regels. Het is de schoonheid van de veldjes wat het voetbal mooi maakt. Elk veldje heeft zijn verhaal en passie. Je komt ze op de gekste plekken tegen. Tussen snelwegen, in de middle of nowhere en op de dak-en in Singapore. Maar geen enkel veldje kan tegen het veldje op de hoek van de straat. Die waar je het spelletje zelf ook geleerd hebt, waardoor je nogsteeds met die passie voor de sport leeft.

World Fields

P 12

Test

P 13

agdssssssss

P 14

jengkangaTestjengkangajengkangajengkangaTestjengkangaVlinders in de buik als je haar ziet, een glimlach op je gezicht als je aan haar denkt of gewoon het idee dat zij ook van jou houden zal, dat is wat liefde is!Door Kettelarij

In het begin is alles mooi, want liefde maakt soms blind. Na een aantal weken, maanden of jaren gaan je ogen echter open, je ziet haar minpuntjes en denkt dat je haar wel kan bijsturen. Je geeft een hint, je schrijft een sub-tiel briefj e of gooit het in een emotioneel moment gewoon op tafel, maar ze hoort je niet. Ze gaat soms links, soms rechtsaf en ook weleens dwars door het midden, je snapt haar echt niet meer. We hebben toch nog zoveel plannen, dromen en ideen samen? De toekomst zou een opgaande lijn, een prachtige resultaat van samenwerking zijn, samen naar grote hoogte

Een mooierd is het, deze liefde, en ze zit in jouw bloed, in jouw hoofd, maar vooral diep in jouw hart! Toch vervreemden jullie langzaam van elkaar. Ze irriteert zich meer en meer aan jouw directheid, jouw eerlijkheid, jouw mening. Ze denkt dat haar, op het oog, stuurloze aanpak de enige juiste is. Ze denkt dat ze weet wat ze doet, maar jij weet wel beter! Ze is bezig om de relatie te slopen, praat alleen nog maar met haar nieuwe vrienden, een aantal oude zijn inmiddels vertrokken, maar de rotte appels zijn wl geb-leven. Je kan praten wat je wilt, maar ze luistert niet meer naar jou.

Liefde is sterk, maar kan niet van n kant blijven komen, tenminste niet voor lang! Je moet proberen haar te laten inzien waar ze mee bezig is, je moet van die zogenaamde vrienden af! Profi teurs zijn het, meer niet! Ze houden van haar succes, van haar aanwezigheid en haar reputatie, maar ze houden niet van haar zoals jij dat doet! Er zijn zoveel leuke mensen in jullie kennissenkring die beter bij haar passen, die haar wel de juiste adviezen en sturing kunnen geven, zodat jullie samen weer die mooie toekomst tegemoet kunnen zien.

Liefde is geven en nemen, liefde is soms moeilijk, soms hard, maar liefde is vooral met heel je hart vol plezier en beleving samen genieten van de mooie momenten in het leven, ook als dit er maar weinig zijn! Voetbal is liefde, emotie, geluk en verdriet, tien wedstrijden verliezen en toch weer gaan. Voetbal is boosheid over vertoond spel en beleid en vreugde over die ene overwinning, dat ene doelpunt of die prachtige sfeer. Liefde is sfeer, goed of slecht, traan en een lach daarom blijven wij naar het stadion gaan.

Love is ..

P 15

Stadiumsfruithapjes minimaal zijn en zijn de stadions vernoemd naar sponsors. Massaal worden er met EKs en WKs grote, moderne, sfeerloze en mees-tal spuuglelijke stadions gebouwd die plaatsmaken voor de authentieke, sfeervolle en historische stadions. Jammer. In de Nederlandse Eredivisie zijn er helaas nog maar weinig authentieke stadions met veel sfeer. Veelal is gemoderniseerd. Het hoort helaas bij deze tijd maar het pakt toch een stukje van elke supporter af. Het oude stadion waar je alleen kon staan, waar je alleen een broodje bal kon bestellen en waar je tegen de muur je behoefte kwijt moest, die zijn bijna allemaal verdwenen in Nederland.Er zijn ook nieuwe stadions die wel mooi zijn. In deze stadions is nog

Voetbalstadions, iets wat elke grote stad in Europa of miss-chien wel de hele wereld heeft. De, voor voetballiefheb-bers, heilige plek waar het potje voetbal gespeeld wordt. Een plek die voor niet alleen supporters maar ook spelers als heilig wordt verklaard. Want het groene gemaaide gras is immers hun werkplek waar zij hun talenten kunnen showen.

Er zijn allerlei verschillende soorten stadions: groot, klein, duur, goed-koop, met dak, zonder dak, oud, nieuw en ga zo maar door. Tegenwoor-dig moeten de stadions modern zijn, moeten de rijen bij de kraam voor

P 16

wel sfeer en dat komt puur doordat er bij de bouw overlegt is met sup-porters. Supporterscaf s worden onder de tribunes geplaatst en de vertrouwde staan vakken zijn terug gekomen. Maar het zal nooit meer zoveel sfeer geven als het vorige knusse stadion waar een gigantisch ka-baal van de tribunes af kwam.

In Engeland zijn gelukkig nog veel prachtige oude stadions waar de sfeer voelbaar is en de supporters het stadion beschouwen als hun tweede huis. Zij zullen hun stadion niet of met heel veel moeite inruilen voor een gemoderniseerd stadion. Vooral in de lagere divisies spelen ze nog

met hele oude stadions. Prachtige stadions waar je vanaf het veld de huizen achter de tribune kunt zien. Of het stadion van Fulham FC, uit 1896, die pal naast de Thames is gebouwd in een typische Engelse wijk. Veel oude stadions staan midden in de wijk van herkomst. Prachtig is dat. De wijk hangt vol attributen van de club en de liefde voor de club is te merken.

De oude, mooie, historische en liefdevolle stadions maken helaas plaats voor het grote geld waar nieuwe, luxe en sfeerloze stadions voor worden gebouwd.

P 17

A casual thingCasual, een prettig zittende vrijetijdskleding die zich richt op het comfort, gemak en smaak van de persoon die het draagt. Casual is sinds de jaren 80 binnen het voetbal een cultuur geworden. Een klein stukje historie over hoe dit is ontstaan.

Het is ontstaan in Engeland waar voetbal en hooliganisme in de jaren 80 populair was. In die periode waren er verschillende subculturen in het voetbal en hooligan-isme: mods en skinheads. De politie had in de gaten welke subculturen er rotzooi trapte tijdens wedstrijden, namelijk skinheads met grote boots. De pol-itie gaf niets om jongens met dure design kleding en bleven dus zo onopgemerkt. Zij droegen ook geen clubkleuren dus het was simpel om andere groepen supporters aan te vallen en om kroegen binnen te komen. De muziek waar de casuals veel naar luisterde was acid house,

rave en jaren 80 nummers zoals Yarbough & Peoples Dont stop the music. De gewelddadigheid van de casuals nam hierdoor af.

Tegenwoordig wordt casual gezien als een soort uniform waar voet-balfans elkaar in kunnen herkennen. Merken als Stone Island, Aquas-cutum en nog steeds Lacoste zijn favoriet. Het zijn dure merken die

niet iedereen zomaar kan kopen. Het is een onderscheiden van de gewone voetbalsup-porter. Het is een cultuur geworden die je elke dag tegen het lijf loopt.In de jaren tachtig waren merken als Fila, La-coste, Ellesse, Sergio Tacchini en Adidas erg

populair in de casual cultuur. Ik vind dit prachtige en mooie merken die ik zelf vaak draag. Ik vind het een mooie kleding stijl wat ik nogal belangrijk vind. Het ziet er strak en netjes uit. Dat typeert mij ook. Ik voel me er prettig in. Overigens is het een prachtige cultuur!

Casual is not a brand, its a culture.

P 18

More than just aGame

P 19

Retro national team shirts

www.pepculture.com | info@pepculture.com | 0900 - pepculture

national team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsnational team shirtsKoop hem nu!