OSAM MILENIJUMA SRPS

8/14/2019 OSAM MILENIJUMA SRPS

http://slidepdf.com/reader/full/osam-milenijuma-srps 1/29

OSAM MILENIJUMA SRPSKOG POREKLA

Navodi u ovom radu baziraju na knjizi, nepoznatog autora,

³Od Indije do Srbije´ u izdanju Srpskih novina 1961. godine u Rimu.

kao i podacima brojnih autora publikovanih u novinama i na internetu,

i posebno u delu dr. Olge Lukovi-Pjanovi ³Srbi narod najstariji´.

Namera ovoga teksta je traganje za srpskim i sopstvenom korenima,

na bazi istinite, a ne tragicno naturene nam, istorije.

Dr. Simo Jelaa

Sadraj:

Uvod

Poreklo imena Srbin

Podunavlje, prva srpska postojbina

Srbi u severozapadnoj Evropi

Najstarije srpsko poreklo

O sarmatskim Srbima

Naseljavanje Srba na Balkan

O kulturi starodrevnih Srba

Srpski jezik kroz istoriju

Zakljuak

Napomene



Uvod

Preteno, srpski dubenici opisuju srpsku istoriju od estoga veka, od vremenadoseljavanja iz pribaltikih zemalja na Balkan, kao da nas pre toga nije ni bilo. A gde sunam onda iveli pradedovi? Nisu valjda vanzemaljci? Tim doseljavanjem na Balkan Srbi

su ve imali usavren jezik, izgraen drustveni poredak, razvijen smisao za dravu, saobiajima i kulturnim temeljima. Imali su i dva, tri carstva. Pa gde nam je onda kolevka?

Razlozi za prednje lee, pre svega, u prihvatanju nordijsko istoriografske i germanskeBerlinsko-Beke skole, koja je namerno iskrivila nasu istoriju, ime nam je uinjenfalsifikat po kome Srbi nisu autohtoni narod u Podunavlju i na Balkanu od svoganajranijeg poetka. Time su nam oduzeli prolost i brojne generacije zaveli, a sve unameri potpunog iskorenjivanja Srba. Za nas je jedino merodavna Autohtonistika kola prema kojoj u novije vreme imamo dva pravca, prvi ³Indijski´, po kome se poreklo Srbaizvodi iz Indije, a drugi ³Podunavski´, po kome su Srbi nastanjivali Podunavlje ³od poetka´, odakle su se raseljavali po Evropi, Maloj Aziji pa cak stigli i do Indije.

Zaetnik podunavskog pravca je hroniar XII veka Nestor asni Kijevski, a njegoviveliki pobornici su nai velikani: Olga Lukovi-Pjanovi, Jovan Dereti, Ranka Kui,Milo Milojevi, Sima Lukin-Lazi, Laza Kosti, Pavel afarik, Ilija ivanevi,Svetislav Bilbija, Milan Budimir, Dragoslav Srejovi i mnogi drugi, sa nepobitnimdokazima naenim u Lepenskom Viru. Tu su i mnogi strani autori: Siprijan Rober, EmilBirnuf, Adolf Pikte, Ami Bue, Lorenc Surovjecki, Fransis-Maria Apendini i brojni drugi.

O zastarelom uenju po kome su Srbi doselili na Balkan u sedmom veku nove ere, ovdenee biti detaljnog prikaza, poto svi dokazi idu u prilog tvrdnji da je to bilo poslednjesrpsko doseljavanje i to u postojbinu svojih predaka. To su samo posledice germanskeistorijske kole, teorije koja nam je nametnuta. Jo znaajnija je tvrdnja Jovana Deretia

da se Srbi nisu ni doselili iz Zakarpatja, oni su u Podunavlju oduvek iveli. A Poljak Kazimir ulc dodaje da su Sloveni (itaj Srbi) nastanjivali Podunavlje od najstarijihvremena, kao Iliro-Traani. Tokom rimske vladavine Srbi sa severa su doli da pomognusvojim sunarodnicima, starosedeocima, tu ostali i ouvali sve svoje obiaje i jezik.

Autohtonistiku kolu prihvatili su ve ruski i poljski istoriari, meu kojima su se istakliAdam Mickijevi i Surovjecki sa Pavelom afarikom, koga smatramo svojim poto je bio profesor u Novom Sadu. Svi oni potvruju da su slovenski jezici zauzimali centralnomesto u grupi indo-evropskih jezika, a da Sloveni oduvek ive na svojim teritorijama,odakle su vrili uticaj i na istok i na zapad. Na alost, svetska tragedija ogleda se uinjenici da zapadni istoriari prilikom brojnih otkria nisu uzimali u obzir slovensko

(odnosno srpsko) pismo, kojim bi mnoge ³nejasnoe´ i ³misterije´ bile lako reive. Najprostiji primer je ime vladara u Egiptu po imenu Arsa (irilino pisano APCA) iliimenica most (MOCT), to su za Zapadnjake bile nereive zagonetke.

Putujui vremenski unazad stiemo do Indije, odakle nas putevi vode preko prostranstavaAzije, pa preko ruskih nizija i na zapad sve do panije i Engleske. Srpskom istorijom bavili su se nemaki istoriar Leopold Ranke i eh Jireek, maarski grof BendaminKalaj, slavisti Jan Kolar i Pavel afarik i mnogi drugi. Postoje spisi grko-rimskih pisaca



Herodota i Plinija, pa ak i kineskih i turskih, a takoe i Hrvata Franje Rakog, kao isrpskih istoriara Jovana Rajia, Stojana Novakovia, Sime Lukin-Lazia i mnogihdrugih, u kojima se spominju Srbi.

Srpska herojstva tokom vekova istakla su nas u prve redove svetske istorije i davala nam

pravo graanstva meu uglednim vojnikim nacijama. Srpska ljubav prema otadbini,odanost prema slobodi i srpska herojsko-pesnika poezija privlaili su panju svetskihduhova od Napoleona do Getea, od Bajrona do Viktora Igoa. ak i hladni Englezi gledalisu u Srbima i Crnogorcima heroje dostojne Spartanaca. A Srbe novije istorije, inspirisalisu mitovi njihove carske prolosti Nemanjia i kosovska tragedija. Susedi koji su nasoduvek mrzeli inili su to preteno iz zavisti, stremei za naim istrebljenjem.

U uvodnom delu rada ³Doseljavanje Srba na Balkan i prva drava´ neimenovani autor iznosi sledee: ³Naunici smatraju da su zemlje zapadne i srednje Evrope naseljene od pleistocena (diluvij, ledeno doba), a da se na Balkanskom poluostrvu ovek pojavljuje u periodu poslednje glacijacije (pre 40.000 godina). Na osnovu nalaza u peinama pod

Jerininim brdom u selu Gradac i u Risovai na Venacu izgraene su slike tadasnjegljudskog ivota. Oko 25.000 godina pre nove ere ovek naputa peine, ime se zavrava prvo poglavlje istorije ljudske zajednice na teritoriji Srbije. Arheoloka nalazita uerdapu potvrdila su da se tamo razvila jedna od najsloenijih kultura praistorije,nazvana kultura Lepenskog Vira (7.000-5.500 godina pre n.e.). Na internetu se nalaze podaci o figurinama naenim u Lepenskom Viru iz sedmog milenijuma stare ere, aispitivanja radioaktivnim ugljenikom potvruju starost naenih artikala na oko 8.580godina, odnosno preko 6.500 godina pre Hrista. Postoji i podatak da je kolevka Evrope uRajkovoj Peini, na Rudnoj Glavi kod Majdanpeka uz Baljetinsku reku. Najstariji ljudiove kuture iveli su u naseljima, u zajednici od dve do etiri bioloke porodice. Neolitskakultura na prostorima severno i juno od Save i Dunava razvila se od 5.300 do 3.200godina pre n.e., a najznaajnija nalazita su Starevo i Vina´.

Poreklo imena Srbin

Srpski istoriar Jovan Raji u ³Istoriji Srba´ (1794.), iz starih izvora, izvodi poreklo Srbaod Hunskih Sabira. Drugi izvori, ime Srba izvode iz Srbata - Sarmata, a takoe i od rekeSerbice (izmeu Eufrata i Tigra u Mesopotamiji, dananji Irak). Neki autori ime Srbaizvode iz rei sobranie (zbor, sabor) i slino, a neki ga prostorno vezuju za Sibiriju, jednuod naih prapostojbina. eki istoriar Pavel afarik vezuje srpsko ime sa rei Sjarbin,

Serb, Serbin, Sibrin, to su sve oblici znaenja roda, naroda, a to ima isto znaenje salatinskom rei gens i natio, ili indijskom rei Serim, to znai narod iste krvi. NedaMarinovi u opisu najstarijeg naroda na Balkanu iznosi da Srbin, u starodavnomindijskom jeziku, sanskritu, iz koga su potekli svi indo-evropski jezici, meu kojima isrpski, oznaava slobodnog oveka, junaka, koji se veito bori za sopstveni opstanak.Prema ruskom istoriaru Veltmanu u delu ³Atila i Rusi´ ime Srbin od starine odnosilo sena vojniki, ratniki stale u Rusiji, a re Srb oznaavala je vojnika, hrabarog oveka inavodno od Srba su postali Kozaci. I dan danas oko reke Volge re Serbo oznaava



porodicu, rod, svojtu, a kod Belorusa re Sabr ili Sjarb znai silu, mnoinu velikognaroda iste krvi i jezika. Kod Velikorusa re Serbi oznaava zdrav, junaan, silan sojljudi. Kod Luikih Srba re Sorab ima znaenje oveka najrazboritijeg, najlepseg,najodabranijeg u tom rodu. Kod Ukrajinaca re Sirbin oznaava gospodara. U srpskomnarodu od davnina postoji pohvala pokojnika, za koga se smatralo da je bio dobar, sa

visokim odlijima, koja kae: ³Ba je pravi Srbin bio i srpski iveo´. A u Crnoj Gorihrabrog junaka su hvalili sa: ³Srb od Kosova´. I u turskom jeziku rei Sirb i Serb imajuznaenje naroda jednog kolena, hrabrog, ubojitog i nepokornog. Kod starih Persijanacare Sarb znai glava, stareinstvo. Kod Arabljana, Haldejaca i Jevreja re Srb oznaavaslobodnog oveka, junaka, nepokornog. U starom sanskritskom jeziku re Serbh znai nedati se nikome, a koren te rei znai seme, koleno i rod. afarik i Kolar su citirali, takoe,da re Srbi oznaava roake, svojtu. Nepoznatom oveku Srbin e rei: ³Kako se Ti onozvae Roae´.

Za Srbe se ponegde vezuje ime Vlah, to su Turci usvojili od Hrvata. To ime pripadalo jeKeltima sa kojima su Srbi doli u dodir 400 godina pre n. e. Kasnije se Vlah zvao ratar ili

pastir. Kada su Turci okupirali srpsku dravu, Srbi su se povlaili u planinske predele i preteno se bavili zemljoradnjom i stoarstvom, pa su im po tom osnovu Turci dali imeVlasi, mada ta re oznaava zanimanje a ne narod. Danas se Vlasima naziva narod kojiivi u Rumuniji. Stari istoriari Srbima daju ime Rac, a to potie od znaenja oveka izRake, postojbine Srba po doseljavanju na Balkan. Ime Srb i Sorab vodi takoe porekloiz samog srpskog jezika, gde ima znaenje ogromnosti i sile naroda jedne krvi. Prematome, veruje se da su Srbi u vreme usvajanja svoga imena posedovali sve ove osobine. U³Istoriji naroda srednje Azije´ Joachim je zabeleio rei kineskog pograninog guverneraH ju Ju-a, 160. godine pre n.e.: ³Srbi su nas napadali 30 puta od prolea do jeseni´.Takoe, kineski dravnik Caj Jun kae: ³Od kako su pobegli Yuni (Huni), osilie se Srbii zavladae zemljama njihovim. Ima ih sto hiljada vojnika i prosveeni su, plemena su imsilnija i mnogobrojnija i mi ne moemo da im se odupremo´. Istraivanja su potvrdila daak i na Tibetu i dan danas postoje nazivi koji su isto srpski, kao: edo, jarak, sila, ia,rudnik, gora, lu, kao i imena: Boan, Milovan, Srbica i druga, Milo Milojevi ih jezapisao 710. Nemac Ekerman tvrdi da ime Srbin oznaava narod, a Henrih Leo, da to imedolazi od sanskritskog imena Sarb ili Srp, sto oznaava narod koji se esto seli. IstaknutiSlavista, Francuz Siprijan Rober iznosi da ime Srbin obeleava celu jednu rasu naroda ida su to Iliri, najstariji Sloveni. Jakov Grim je u predgovoru ³Maloj gramatici VukaKaradia´ napisao: ´«da nema slavnijeg imena koje bi se moglo upotrebiti za sve Jugo-Slovene i da ni jedno drugo pleme nema takvu istoriju koja bi se mogla uporediti sasrpskom´.

Po Herodotu svi Traani, Skiti, Vendi, Tribali i Iliri su Srbi. Inae re Traani, nastala jeu grkom pogreno zbog nemogunosti izgovora suglasnika, to se odnosi na Raane.

Aleksandar Veliki poklonio je srpskim plemenima mnogo zemlje u Srednjoj Evropi uznak zahvalnosti za ratne zasluge, nazivajui te nove zemljoposednike Panovi(gospodari). Smatrao ih je velikomonim i najuvenijim narodom, koga je nazvao Slavan.



Na samrti je izrazio elju da svi narodi od Jadranskog do Hladnog mora ive pozakonima ³Slavnih´. Tako je kau, odluio umirui pobednik u belom graduAleksandriji. Dr. Dereti navodi da je iza Aleksandra Velikog ostalo zapisano da je nekiveliki vojskovoa, pre njega, preduzeo pohod sa Helmskog (Balkanskog) poluostrva izSrbije na istok sve do Indije. Bilo je to neto preko 2000 godina pre Hrista, a taj veliki

vojskovoa zvao se Nino Belov, koji se u ³Svetom pismu´ spominje kao Nebrod. Cilj mu je bio Indija. Krenuli su iz dananjeg Nia, preli Malu Aziju i stigli do Indije. U starimzapisima zabeleeno je da je to prvi prodor Arijevaca, a ime su dobili po bogu Aronu, ijisu tragovi kulta pronaeni na dananjim predelima Kosmeta. Skoranja otkria potvrdilasu da su Sloveni (Srbi), kao Arijevci okupirali iranske visoravni i oblasti Inda i Ganga. Njihovi obiaji ostali su ouvani u Vedama. Prema tome, Sloveni su se dokazali kaonosioci Arijanizma, dok sami Indusi smatraju da su im Vede podarili bogovi. NinaBelova nazivali su i bogom Bak. On nije bio samo osvaja, ve i graditelj, a svoju ljubav prema graditeljstvu preneo je i na svoju enu Semiramu, koja je bila oarana gradnjomVavilona i naredila je da se taj grad dovri po njenim zamislima, kojom prilikom jesagraen most dug 900 m za ulaz do centralne kule, na ijem vrhu je sagraena

opservatorija. Posle Nina Belova, novi vojskovoa Serbo Makeridov, po uzoru na Nina,izveo je drugi pohod Arijevaca na istok, a on se u svetom pismu spominje kao Asur i nekiga otuda smatraju osnivaem Asirskog carstva. Prema tome, Aleksandar Veliki je biotrei osvaja dalekih svetova i iao je ³utabanim stazama´ tek 335. do 332. godine preHrista. Aleksandar nalazi Srbe izmeu reka Inda i Delama, koji su tu ostali od NinaBelova i iveli u dva grada, od kojih se jedan zvao Serbija. Aleksandar taj grad dograujei ulepava i naziva ga Aleksandrija Serbijska.

Grki istoriar Herodot govorio je da su Srbi posle Indusa najvei narod na svetu.Herodot je Srbe svrstavao u Traane, dok su ih drugi svrstavali u Skite, Sarmate, Gote,Hune, Avare i Vende, a neki su ih nazivali Sklav i Slavin. eki istoriar afarik, koji je bio profesor u Novom Sadu, doslovno kae: ³Ime Srbin je najstarije i duboko ukorenjenomeu svim Slovenima´. Nemaki i ruski istoriari prihvatili su uglavnom Herodotovotumaenje da su Srbi Traani. Njihovo tumaenje za to je sledee: ³«meu Srbima od pamtiveka ivelo je veliko pleme nazivano Raani ili Rasi, a to ime potie iz Indije odrei Raka, sto oznaava rujnu crvenu boju, koju su Srbi od uvek voleli.´ Otuda suiskonski Raani Crveni Srbi. Ti Srbi u vreme Herodota su iveli u Maloj Aziji i naBalkanu u Trakiji. Po njima je i nazvana oblast Stara Raka u Trakiji pored reke Marice inovija Raka, Nemanjina prva Srbija. I danas postoji reica Raka, koja se uliva u Maricukao i ruevine grada Ras. Jovan Raji navodi kako je maarski istoriar Istvanfi, Despotaura Brankovia nazivao orem Traaninom, a grki istoriar Laonik Halkokondilkaze da su Srbi Ilirci, doli iz zemalja iza Dunava i tvrdi da su Srbi najstariji i najveinarod na svetu (podrazumevajui pod tim imenom sve Slovene). U Minhenu se nalazioriginalna nemaka hronika, pisana oko 750. godine nove ere, u kojoj doslovno pie:³Srbi predstavljaju tako veliko carstvo (regnum) da su iz njih proizali svi slovenskinarodi´ (Hormayers Archiv, st. 282-283). Hrvatski istoriar Mareti, piui o rimskomistoriaru Pliniju, koji je iveo u Hristovo doba, navodi da su Srbi iveli oko Dona, aVendi uz Vislu. U to doba Srbe su uglavnom nazivali Traanima, Tribalima, Vendima iAntima. Prokopije iz Cezareje, gotski pisac Jornand i Arapin El Bakr¶ tvrde da su Srbinastanjivali veliki deo Azije, ceo Balkan i jo pre Hrista dopirali do Rima. Dr. Raki u



svojoj ³Povjesti Slovena´ (st. 6 i 7) navodi: ³U poetku Sloveni su se nazivali domaimimenom Srbi, tj. roaci, a stranci, specijalno Nemci zvali su ih Vendima. Tim imenomzvali su ih i Grci i Rimljani jo od sedmog veka pre Hrista´. Sve ovo potvruje da su Srbinajstariji slovenski narod i da je ime Srbin hiljadama godina starije od imena Sloven. ImeSloven javlja se prvi put u petom veku (491. g.) nove ere, sa rimskim osvajanjem.

Pomerajui se na Zapad Evrope, Srbi su se sukobili sa Germanima. U to doba sva srpska plemena meusobno su se razumevala i poeli su se zvati Slovenima, a one koje nisurazumeli nazvali su Nemci, jer su im delovali nemo. Kako su se do tada svi Sloveninazivali Srbima i hiljadama godina sauvali to ime, otuda su svakako oni bili kima i srsvih slovenskih naroda. eki istoriar Jan Dobrovolski, u ³Jahrbuch 1827´ kae:³Istovetnost imena luikih i balkanskih Srba nije sluajna, ona potie iz prastarihvremena kada su se srpskim imenom nazivali svi Sloveni´. A Pavel afarik u knjizi³Slovenske staroitnosti´ pie: ³Ime Srb duboko je ukorenjeno meu svim Slovenima imoglo je samo u svojoj pradomovini dobiti svoj pravi znaaj´. Rus Veltman u svojojistoriji potvruje da je u drevnim vremenima ime Srbin bilo zajedniko svim Slovenima´.Takoe, nemaki etnolog Zering pie: ³Prvo opte ime svih Slovena bilo je Srbli, sto je

znailo ujedinjeni´, a maarski grof Kalaj u svojoj istoriji pisao je: ³Po ispitivanjimanajboljih naunika svi slovenski narodi u prastaro doba nazivali su se Srbi´. On takoenavodi da se od estog veka pojavljuje ime Slavi, dok su svi Sloveni iveli zajedno inazivali se sabraom. Interesantno je pisanje ekog viteza Dalimila, od pre 850 godina,kada on navodi ³Srbove nastanie na Balkanu, uz more pa se razgranae sve do Rima´.Slovenac Krek tvrdio je da je prvo ime svih Slovena bilo Srbin. Nema, meutim, pisanihdokumenata o cepanju tog jedinstvenog naroda u sadanje slovenske narode. Tek po nekododiruje tu temu. Tako, ima tvrdnji da su cepanja nastala na poetku nove ere, a i takvihkoja pominju da je do toga dolo sedam-osam stotina godina pre toga. Franjo Raki pie³irenjem svoje vlasti ka severu i istoku Rimljani poee dobijati tanije vesti o Srbima,koje su oni kao i Grci nazivali Vendima, iz baltikih krajeva od kojih su kupovali ilibar od sedmoga veka stare ere´. Rimski istoriar Aleksandar Giljferding pisao je: ³BaltikiVendi imali su bogate i velike gradove, prosvetu, dravno i versko ureenje i trgovinukoja je zadivila savremenike´. Poto su iveli na ogromnim prostranstvima, a vezivao ih je zajedniki jezik, a ne politiko jedinstvo, to je cepanje Srba moglo nastupiti par hiljadagodina pre Hristova roenja, usled prenaseljenosti i potrebe za novim prostorima. Prema predanju i nepobitnim podacima Srbi su pre dve hiljade est stotina godina imalinaprednu i prosveenu dravu na Baltikom moru. A njihovo doseljavanje iz Indije naBaltik usledilo je preko hiljadu godina pre toga.

Nemac Jirgen panut, istraujui nemaku istoriju, otkriva srpska groblja na tlu panije,Portugalije i Bretanje od 3.000 godina pre Hrista. On takoe u peini kod mesta Mas-d¶Azil u Francuskoj otkriva belutke, koji predstavljaju prve poetke stvaranja pisma, poevod ledenog pa do ranoistorijskog perioda. A u mestu Glozel otkrio je kamenje na kome jenaao iklesane jelene, medvede i ivotinje koje mogu biti panteri ili divlji konji, saoznakama koje pripisuje f ilistinskom ili sinajskom pismu. Ove iskopine procenjene su nadevet do deset milenijuma starosti pre Hrista. Francuski arheolog Morle nazvao je to pismo azbuka Glozel , a Jirgen panut navodi: ³Oni koji su izmislili ovo pismo su postavili kamen temeljac nae civilizacije´. On misli da se radi o Filistincima, a pouporedbi sa nasom irilicom proizlazi da se radi o Srbima. Platon smatra da je isto



kraljevstvo vladalo Sredozemljem i Egiptom i preko Tirenskog mora protezalo svoj uticajsve do Gibraltara. Na sve to Ilija ivanevi napisao je da je Slovenstvo bilo rastureno odVladivostoka do Jadrana, kao kima oveanstva.

Najstariji haldejski, asirski i misirski rukopisi i kameni spomenici ljudske civilizacije

stari su oko sedam hiljada godina. Po njima najmanje toliko je stara i srpska istorija. Utim spomenicima spominje se ime Srbin, ali ne i Sloven. I ³Kineski dvorski dnevnik´,koji je neprekidno pisan od oko dve hiljadite godina pre Hrista, sadri podatke da su tadaSrbi iveli u azijskoj Sarmatiji i u zemljama iza Dona. Tada je srpski narod iveo na prostorima od Sibirije do italijanske Venecije. Francuz Rober Siprijan razvio je teoriju o poreklu svih Slovena od Iliro-Srba, tj. od podunavskih balkanskih Srba, koji su se prostirali od Baltikog i Crnog mora do Kavkaza i Kaspijskog jezera. Srbe donjegDunava on naziva proto-Srbi ili prvobitni Srbi i za proto-Srbe tvrdi da su ta podrujanastanjivali ranije od vremena u kome je iveo Mojsije. Za kasniji dolazak Srba naBalkan Siprijan kae da su oni samo doli sabrai u pomo u borbama protiv Rimljana. Nije udo da su od tada neki narodi modifikovali jezik pa ak i davali sebi druga imena,

zbog ogromnih razdaljina i oteanog komuniciranja. Imena eha,H

rvata i Rusa pominjuse prvi put u pisanim spomenicima od sestog veka n.e., nekoliko hiljada godina posleSrba. O tome Safarik pise: ³Nikada do estoga veka nije pomenuto ime eh, Leh iliSloven, a i o Poljacima i Rusima pisana istorija govori tek u devetom veku.´. Premazapisima Jornanda i Prokopija, Vendi i Srbi su dva imena jednog istog narodnog stabla.Luiki Srbi za sebe kau da su oni iz balkanske Srbije, to potvruju nemaki istoriariSetgen (Schoettgen) i Krajsih (Kreysig), uzimajui za osnov ista imena ljudi, reka, planina i drugih geografskih pojmova. Poljaci su u novijim istraivanjima utvrdili prisustvo Slovena (Srba) na baltikoj obali od pre 2.000 godina pre Hrista. To su biliProtosloveni (Protosrbi), iji su potomci dananji Luiki Srbi. Olga Lukovi-Pjanovikae da su Bosna i Slavonija bile srpske i zvale se ³Bela Srbija´, a prostirala se sve dodananjih nemakih granica. Rober Siprijan zakljuuje da su Srbi najstarije stabloslovenske rase i da su ih na Zapadu nazivali Vendi, kao i da su itelji Sarmatije autohtoniSrbi. Po Iliji ivaneviu Duanov Zakonik predstavlja samo kontinuitet tradicionalnogvendskog porekla, a Valter Vist (Walter Wuest) pie da je sanskritski jezik nastao izvendskog, ali mu ne moze odrediti vreme. On tvrdi da je u Indiju doao sa severozapada,a po svim uporeivanjima jedina je mogunost da je to bio srpski jezik. To je usaglasnosti i sa Ilijom ivaneviem, koji kae: ´Sloveni su ostalim narodina dali re.´ Ion kao vreme nastanka sanskritskog jezika odreuje 4.500 godina pre Hrista, dok EmilBurnuf (Emil Burnouff) nalazi da je to bilo daleko pre, ak u doba ³mrae praistorije´.On nije usamljen u tvrdnji da su gri i latinski jezici nastali iz pelazgijskog jezika. A zanarod Pelazga kae da su iveli u Sredozemlju i po Alpima. Pelazge su mnogi proslovekovni autori identifikovali sa starovekovnim Srbima.

Jedan ogranak Srba, koji je iz Sarbarske, preko Male azije, stigao na Balkan 3.000 godina pre Hrista, naselio je Staru Raku (Trakiju), a jedan deo istih se morskim putem spustiodo Krita u tri talasa 1.800, 1.500 i 1.400 godina pre Hrista. Pobedili su Kriane ali su sesa njima izmeali i pretopili u novi narod - Grke ili Jeline. Podaci govore da ni imenagrada Atine i istoimene boginje nisu grka. Ima zapisa koji tvrde da su i Akropolissagradili Srbi. Sami Grci za sebe veruju da su oni nastali od naroda zvanog Pelazgi i da



su govorili ³varvarskim´ jezikom, a nalazi ukazuju da su to bili Srbi. Olga Lukovi-Pjanovi za Grke kae da su oni ostatak hordi asirskih i Ramzesovih trupa, koje su se pomeale sa srpskim plemenima, a takav stav zastupa i sam Herodot. Na Kritu sezadralo jedno pleme Borusi, koje se nije mealo sa Krianima. Kada su se i oni uputilina sever, zaposeli su obalu Baltika i odrali svoj jezik sve do pre 200 godina, od kada su

ih Nemci germanizovali i preimenovali u Pruse (Projzen izgovaraju Nemci napisanoPreusen). Srbi sa Peloponeza naselili su oblasti iznad Save i Dunava stvorivsi prvuPanonsku Srbiju. O samoj Troji zapisi Mihaila Lomonosova i Mavra Orbinija, kao i pevanje Ivana Gundulia, idu u prilog umeanosti Srba u trojanski rat. Padom Troje Srbisu u drugom talasu 1860 godina pre Hrista, opet doli na Balkan i proirili se doVenecije.

Katarina Velika, ruska carica, je luiko-srpskog porekla, to su istoriari potvrdili potituli njenoga oca (bio je princ oblasti Anhatt, Zerbst - Serbiste). Katarinu su u mladostizvali ³Severna Semiramida´. Ona je sama za sebe govorila da je slovenske rase i pisalaGrimu 1784. godine da je slovenski jezik bio prvobitni jezik ljudskoga roda, a kako kae

na narod: ³Carska se ne porie´. Nikola Frere, kako navodi afarik, smatrao je srpski majkom trakog i grkog jezika.afarik u svom delu ³Staroitnosti´ pie: ³Srbi ive u Evropi od najdavnijih vremena iliod praistorijskog doba, a tako rasprostranjen narod vodi svoje poreklo od najdalje prolosti´. On tvrdi da su Srbi nastanjivali gotovo celu Evropu i mnoge delove Azije, paotuda ona naa stara izreka: ³Govori srpski da te ceo svet razume´. Za srpski jezik afarik kae da je: ³Tako originalan, ist, gramatiki savren i bogat, te nije mogao da seoblikuje bez postojanja jednog jedinstvenog prvobitnog i samostalnog naroda´. A starisrpski jezik bio je sasvim slian dananjem, savremenom, to je retkost u istoriji jezika.Kad je re o pismu jo niko se nije ni pribliio Vukovom pravilu: ³Pii kao to govori,itaj kako je napisano´.

Sigismund Herbestajn navodi da su Srbi iveli na celoj obali Jadranskog mora, odVenecije do Konstantinopolja, ukljuujui tu i srpski Carigrad, pa navodi Miziju, kao balkansku oblast, koju su grci i Rimljani delili na Gornju i Donju Miziju, te dalje LuikeSrbe i Srbe u dananjoj Maarskoj. Rober Siprijan za Dunav kae da je srpska reka, aSrbe naziva poetnim narodom i majkom naroda a srpski jezik - jezikom majkom. Nestor Kijevski, Leonik Halkokondilo i Rober Siprijan se slau i svi nazivaju podunavski basen praslovenskom kolevkom Evrope.

Podunavlje, prva srpska postojbina

Milo Milojevi pie da su Srbi od iskona iveli na svojim sadanjim zemljama, od Italijeili Sredozemnog mora do Grke i od Jadranskog do Crnog mora, tu su imali svojesvetenstvo i ureenu crkvenu upravu u licu svojih arhiepiskopa sa seditem, izmeu prvog i etvrtog veka n.e. u Sirmijumu, drugoj rimskoj prestonici, dananjoj SremskojMitrovici. U etvrtom veku, pod navalom Huna, povukli su se u Zvean, na Kosovo, gde



su takoe stvorili Kosovsku Mitrovicu. Po Milojevievim nalazima srpska crkva starija jeod rimske i grke.

Zna se da su Srbi u prastara vremena bili monoteisti (verovali su u jednoga boga), dok jemnogobotvo nastalo kasnije u Grkoj. Prema Veselinu ajkanoviu srpska religija

preteno je indo-evropska i u njoj ima najvie elemenata iz indo-evropskih vremena.Kazimir ulc navodi pismo apostola Pavla, prema kome je on (apostol Pavle) propovedao³Hristovo Jevanelje´, Hristovu veru kod Srba, od Jerusalema do Italije.

Drako eki u svojoj knjizi ³Sorabi - istina o srpstvu od iskone´ iznosi da su Srbi nanaim dananjim prostorima iveli vie od 7.500 godina. On takoe tvrdi da su Srbizvanino poeli da broje godine od 5508. godine pre Hrista, prema emu se navodi da jedespot Stefan ura Brankovi poginuo 6935. godine i da je knez Lazar poginuo naKosovu 6893. godine. Prema tome, autor ovoga teksta pise ovo godine 7511. u Kanadi.eki takoe navodi da su Mesopotamci poeli brojati godine 3.200 a Egipcani 3.000godina pre Hrista, Rimljani od 743. godine pre n.e. (godina stvaranja Rima), Grci od 776.

godine pre nove ere, od prvih olimpijskih igara. Prema tome Srbi su poeli meriti vremedavno pre svih. Prema tom srpskom kalendaru Car Duan je proklamovao svoj Zakonik na praznik Vaznesenja, 21. Maja 6857. godine. Duanov Zakonik ima gotovo svetovnikarakter, baziran na hiljadugodinjim tradicijama srpskog naroda, koje se nalaze uVedama, a one nose peat neprolazne mudrosti izvan vremena i prostora. Svi dananjislovenski narodi bili su ujedinjeni pod imenom Srbi, govorili su zajednikim jezikom, izkoga se kasnije razvilo 12 razliitih govora. eki takoe prikazuje, kad je re o prakolevci srpstva, Indiji, da je tamo nastala prva Srbija, pod imenom Sarbarska. Odatlesu oko 4.500 godina pre Hrista zapoele prve seobe i to u tri pravca: prva u pravcu rajskezemlje Mesopotamije, druga ka srednjoj Aziji, a trea ka severnoj Aziji, dananjoj Rusiji,gde je stvorena plemenska drava nazvana Sirbidija, Sirbirija ili Sirbija - Sibir. Ovo je usaglasnosti i sa drugim autorima koji e u daljem tekstu biti prikazani.

U vreme kralja Milutina (1282. do 1321.) na srpskom dvoru jelo se zlatnim viljukama ikaikama, a u Evropi je viljuka prvi put uvedena u XVI veku, u vreme Henrika III i to jedoivljeno kao izuzetan dogaaj.

U traganjima za srpskim korenima Ognjen Radulovi navodi da je Balkansko poluostrvo bio prvi naseljeni region iz koga su kasnije naseljavani ostali delovi Evrope. Srbi se ovdenisu doselili, ve su tu iveli od svoga poetka i odatle su se raseljavali. Podunavlje jekolevka evropske, pa i svetske civilizacije. Prema tome, sadanji stanovnici Balkana su potomci plemena Raana, koji su tu iveli od najstarijih vremena. Istoriju Tribala, trinaestvekova pre Hrista, Herodot smeta u Pomoravlje, kako kae zapadno od reke Istkar, gdeiz ilirske zemlje reka Angro tee na sever i uliva se u Astkar. To prema sadanjem stanjuodgovara slivu zapadne i velike Morave i Dunava. U knjizi ³Civilizacija Germana iVikinga´ izdatoj 1976. godine u vajcarskoj, Patrik Lut (Patrick Louth) pise da su 2.000godina pre Hrista u Skandinavske prostore doli narodi iz Podunavskih ravnica. Zamnoge istrazivae ostali su ³misteriozan´ narod. Drugi vajcarac Judin Pitar (EugenePittard) kae da su ti ³misteriozni´ narodi naselili i obale Norveke i kotske, a smatralisu ih pripadnicima dinarske rase, bili su visokog stasa i lepi. Po Pitaru kretali su se od



Venecije, preko Centralne Evrope i Nemake, do vedske i Norveke, a druga grana prela je moreuz Kale i nastanila britanska ostrva. Sve su to bili nai pretci, Srbi.

Obelisk iz Ksantosa sadri natpis uklesan u kamenu, koji pretstavlja zbirku zakona starihSrba. Ovaj zakonik stariji je nekoliko vekova od Mojsijevog. Prema Ptolomejevoj

³Azijskoj i Evropskoj Sarmatiji i delu Indije´ u Grkoj na ostrvuH

alkidiki jedno mesto,na kome je persijski car Kserks preveo 1,700.000 vojnika u petom veku pre Hrista, jouvek se zove Prevlaka. Senzaciju u svetu izazvao je ruski istoriar Jurij Miroljubov 1954.godine kada je poeo da objavljuje prevode ³Velesove knjige´, koja pretstavlja hrastovedaice na kojima je urezana slovenska hronika od 650 godina pre Hristovog roenja.Svetislav Bilbija prvi je deifrovao etrursko pismo, primetivi da etrurska slova potseajuna slova Vukove irilice. Kada ih je poeo itati s¶desna u levo, uspeo je da sklapa reikoje su imale isti koren kao mnoge rei u savremenom srpskom jeziku. Prethodno su semnogi zapadni naunici bezuspeno muili da deifruju etrurski jezik, uporno odbijajuida za to upotrebe slovenski, dakle srpski. Tako je naen klju za etrursku bravu. Bilbija jezatim naao da se irilica razvila iz klinastog pisma Nizana, naroda u literaturi zabeleeni

kaoH

iti iz Male Azije, koji su 2.000 godina preH

rista u oblasti Likiji podigli grad Srb.Uporedivi zapise sa obeliska iz Ksantosa sa znacima Vukove irilice Bilbija je proitaosve spomenike etrurskog naroda i time utvrdio da svi ti narodi potiu iz Podunavlja, sa podruja na kome danas ive Srbi. Poznato je da su Etrurci pre Latina iveli u dananjojItaliji i sebe su nazivali Raanima. Opte je prihvaeno tumaenje naunika da re Rasoznaava soj, rasu, pripadnost plemenu koje govori istim jezikom. Mi danas znamo da suRaani bili itelji Nemanjine drave i jo postoje ruevine grada Ras. Prema tomegovoriti o Etrurcima, znai govoriti o Raanima koji su iveli na podruju vinanskekulture, severozapadno od Prokuplja.

Komentariui istraivanja profesora Deretia, Ognjen Radulovi navodi da su Rimljani prelaskom Jadranskog mora, krenuli u osvajake pohode i naili na Ilire, a kasnije i naTraane, narode koji su naseljavali te oblasti. Iliri su zapravo bili Veneti ili Vendi - srpskinarod, a Rimljani su im dali ime Iliri prema tadasnjem vladaru koji se zvao Ilija, koji jevladao u podruju dananje Hercegovine i dela Crne Gore. I na ostrvu Rabu postojao jegrad Sarba. Za Traane se navodi da su bili vrlo ilav narod, a po brojnosti odmah izaIndusa.

Prema istraivanjima dr. Milorada Stojia, Tribali su naseljavali oblasti celog srpskogPodunavlja, kompletno Pomoravlje, donju Posavinu, deo Kolubare, istonu Srbiju,severozapadnu Bugarsku i prostirali se na jug do Skoplja. Kontinuitet Tribala na ovim podrujima traje od trinaestog veka pre nove ere, pa do drugog veka posle Hrista. Imalisu ureenu dravno-pravnu teritoriju, to svedoi njihov grb, koji se pojavljuje posle propasti srednjovekovne srpske drave. Srpska drava Nemanjia imala je svoj grb: nacrvenom titu dvoglavi beli orao, a grb Tribalije se javlja od sedamnaestog doosamnaestog veka kao grb umadije. U novije vreme brojni istraivai smatraju da suIliri i Sarmati, odnosno Sloveni jedinstven etnos. Herodot je tvrdio da su Veneti i Iliri istinarod, a Ptolomej da Veneti ine deo Sarmatije. Milan Budimir opisuje pojave Veneta naobalama Atlantika, Baltika, u Alpima, u dolini reke Po, na Balkanu (Dalmacija, Tesalija,ue Dunava) i u severnoj Anadoliji. Nas knjievnik Milo Crnjanski naveo je imena na



desetine geografskim pojmova u Britaniji koji odgovaraju nazivima na tlu nae zemlje.Anonimni autor iz sedmog veka pisao je da su postojale tri Srbije: jedna do Grke, drugau Daiji, a trea u Sarmatiji. Celokupnu ovu oblast osvojili su Rimljani, pod svojimimenom Ilirik. Upravni centar bio im je u Sirmijumu, gde vladavina ³ilirskih i dakihcareva´ traje od 248. do 392. godine nove ere.

Srbi u severozapadnoj Evropi

Za Hrvate se govori da se to ime pominje prvi put od estoga veka nove ere i da seodnosilo na Srbe koji su iveli po planinskim predelima, hrbatima, slino dananjemnazivu Zagorci. Sam hrvatski istoriar V. Kljaji u svojoj istoriji ³Seoba Hrvata´ pie dase deo Srba nazivao Goranima ili Horvatima, to nije oznaavalo narod nego plemena.esi su ih nazivali Hrbatima, a afarik navodi da re Hrvat oznaava branina. PoDalimilu i afariku, Hrvata, kao naroda, uopte nije bilo. Ruski istoriar Nikola Durnovkae: ³Milioni Srba primivi katolianstvo pretvorie se u Hrvate´. On u ³RuskomStraniku´ opisuje Zagreb kao prestonicu pokatolienog srpstva. U ³Varavskom

dnevniku´ general Gurka pisao je 1880. godine: ³Nikad Rusija nee sankcionisatiistorijsko nasilje, da se stvori zasebno od srpskog naroda hrvatska katolika kraljevina,gde ivi srpski pokatolieni narod´.

Na prostorima dananje Galicije i Poljske od pre preko tri milenijuma postojala je BelaSrbija. Njen drugi deo obuhvatao je prostore dananje eke i Bavarske. esi su iveli uBeloj Srbiji, a samo ime eh imalo je poasni karakter. Oko reke Morave iveli suMoravci. Bliski Moravcima bili su Slovaci, ije poreklo takoe datira od Srba po tvrdnjiaustrijskog istoriara Sinise, kao to su i Srbi Korutanci, dananji Slovenci, premanemakom istoriaru Dimleru. Oni Srbi koji su iveli po gajevima i umama dobili suime Lesi ili umadinci (uma se na ruskom zove les), a oni koji su iveli u nizinama

nazvani su Poljacima. Poljski istraziva Jozef Kostrievski potvrdio je ime Poljske, koje je dolo od srpske rei polje, a odnosilo se na zemljoradnju. Po Jovanu Luciju, BelaSrbija bila je u Karpatskim gorama, a afarik je pisao da je za Tatrama, dananji deloviPoljske i Rusije, iveo veliki srpski narod. Upravo iz tih prostora Bele Srbije dogodila se poslednja velika seoba Srba poetkom sedmoga veka nove ere, preciznije 632. godine. ZaPoljake, kao narod, kae se da nastadoe od preostalih Belih Srba, koji su se i daljezadrali u staroj postojbini.

Rimski i grki istoriari Plinije i Ptolomej, koji su iveli u doba Hrista, pisali su o Srbimakoji su bili nastanjeni iza Dona u Sarmatiji. Otuda ih Rusi smatraju za svoje praroditelje.Re Rus javlja se tek od devetog veka, pa afarik u knjizi ³Srbove v Rusku´ tvrdi da su:

³«Rusi ostatak onog srpskog ogranka koji se iselio na Balkan´. Poljski istoriar dr.Vaclav Macjejovski kae: ³Treba znati da su slovenska nareja u Bugarskoj i Srbijistvorila staroslovenski crkveni jezik, a iz ovoga je postao ruski jezik´.

Za Bugare se navodi da su uralsko-mongolskog porekla, koji su okupirali predelesadanje Bugarske i pokorenom srpskom stanovnistvu nametnuli svoje ime, primilinjihovu kulturu, veru i jezik koji su veoma iskvarili. Smatra se da su vekovnarazdvojenost i uticaji susednih naroda sa deliminim ukrtanjima, doveli do izvesnih



oprenosti meu plemenima nekada istoga naroda, ba kao i uticaji religija, to je sverezultiralo u nastanku posebnih dananjih naroda na evropskim prostorima.

Najstarije srpsko poreklo

Napred je navedeno da su haldejski, asirski i misirski rukopisi i kameni spomenici jedniod najstarijih dokumenata ljudske civilizacije, stari preko sedam hiljada godina i da se unjima pominje ime Srbin. Po nekim naunim teorijama nastanak ljudskih naselja odreujese za razne krajeve u razna vremena. Po drugima smatra se da su prva naselja nastala usrednjoj Aziji, odakle su se narodi dalje vremenom raseljavali. Po takvoj tvrdnji za Srbese smatra da su ogranak arijskog, ili indo-evropskog soja, kome pripadaju i romanski,keltski i germanski narodi. Za taj dokaz uzima se isti jezik svih slovenskih naroda, proizaao iz prasrpskog jezika indo-azijskog porekla.

Veliki je broj naunika koji Indiju smatra srpskom prapostojbinom. Svi se oni slau da suseobe Srba iz Indije zapoele pre est do sedam hiljada godina i da su trajale oko hiljadugodina. Jedan od zagovornika srpskog porekla iz Indije je i dr. Nenad orevi, koji usvojoj obimnoj studiji ³Istorija Srba´ dokazuje da i mi pripadamo indo-evropskom stablu.On tvrdi da Srbi od svog postanka nose svoje ime. Postoji teorija da su se prve seobe Srbaodvijale u pravcu kretanja sunca, od istoka ka zapadu.

Za kolevku svih evropskih naroda smatra se Indija, odakle su seobe za zapad zapoele pre petnaest hiljada godina. Dokaz tome su mnogobrojne rei u sanskritskom jeziku, istogznaenja kao i na srpskom, a zabeleene su pre vie od tri hiljade godina. Kao prvaistorijska zabeleka je re Serbh to ima znaenje rodbine, semena i kolena. I u dananjim

jezicima, indijskom i srpskom ima mnogo rei istovetnog znaenja. Evo nekih:

agan - oganj; bagas - bog; brath - brat; bhala - bela; chata - eta; deti - dete; div - div;dina - dan; dasa - deset; dama - dom; girja - gora; grad - grad; iskra - iskra; kada - kada;kuta - kua; lip - lep; lot - ljut; laghi - laki; ljubhva - ljubav; matr - mater; mala - mali;more - more; mil - mili; nabas - nebo; nava - novi; paraha - prah; prati - protiv; panca - pet; pena - pena; rabh - rob; rosa - rosa; sa - so; sila - sila; sas - sest; stan - stan; sabha -soba; stala - stol; tata - tata; ta - taj; tvar - stvar; trasti - tresti; trang - trag; tamas - tama;tri - tri; trijdosa - trinaest; tada - tada; vrt - vrt; vicur ± vee; vatara - vatra; vi - vi; vas -vas; viva - ivi.

U sanskritskom jeziku imena rodbine su potpuno identina srpskim, kao: tata, nana, brat, prija, sestra, strina, svekar, svekrva, dever, kum, svastika. Postoji istovetnost i mnogihdrugih rei kao: guvno, hlad, stoka, govee, jama, apsara, mana, raka, jad, med, guditi idruge. Ima ih svakako jo. Drugi dokaz porekla Srba vezan za Indiju su obiaji, koji suveoma slini kod oba naroda, na primer: otmica devojke, unoenje i palenje badnjaka,gatanja, motivi na vezovima i nadgrobnim spomenicima, drutveno i dravno ureenje imnogi drugi. ak su kod Srba bili sauvani i obiaji spaljivanja mrtvih. Rei upa i upanu srpskom i kod Indusa imaju znaenje udruenja ili zadruge, a u sanskritskom znae



povezivanje. Engleski pisci isticali su istovetnost indijskih i srpskih drutvenih jedinica,optina, koje su u ono vreme bile najdemokratskiji oblik drutva, sauvanih u Srbiji dodanas. Makarov je zapisao mnoga imena srpskih stanita, koja su ostala do danadananjeg: Indostan, Avganistan, Kurdistan, Radastan i jos mnoga druga.

Nisade, divni i nepristupani vrh, stan bogova po indijskoj religiji, bio je prva srpska postojbina. Citat iz Ritera, na strani 29, glasi: ³Sa vrha Mera (brdo u Indiji) pruaju se

njegove grane kao Himavat, Henakuta, Nisade, na kojima je iveo surovi i odeven uodelo od koe narod Serba ili Srba´. Znai da su Srbi prvobitno iveli na prostorimaizmeu himalajskih i hindokuskih planina, preko est hiljada godina pre Hrista. Ruskiistoriar Moroskin istie da su ostali narodi bili zavidni prema Srbima, koji sunastanjivali oblast Dunaj u Indiji. On takoe navodi da su u unutranjosti Indije biledrave Prazija, Gangazija i Sarbarska (Srpska), a u primorskom delu oblast koja se zvalaPanovska. O postojanju te dve srpske drave naeni su zapisi kod Aleksandra Velikog.To ukazuje na mogunost da imena Dunava i Panonije nose takoe poreklo iz Indije (iliobratno). I u indijskim geografskim kartama ima imena srpskog znaenja: Srba, Sobrana,

arnigor, Belospor, Kovilje, itomir, Mala Bara, Bela Zora, Grad, Careva, Pramen,Mlava, Drvar, Borac, Zagore, Sivonje, Ravnagora, Borje, Dub, Veselgrad, Timok,Sarbatu, Srbistan, Morava, Drava, Kotor, Srbalj i druga. Po Moroskinu, Srbi su ziveli uIndiji nekoliko hiljada godina pre iseljavanja u srednju Aziju, a zabelezena su masovnaseljenja pre 5.000 godina. Iz svega proizlazi da se o poreklu Srba u Indiji moe govoritikao o periodu od oko osam hiljada godina ili jo vie. Masovna iseljavanja iz Indije prouzrokovana su pojavom kuge, koja ih je brojano gotovo prepolovila, kao i najezdomcrnih naroda sa juga koji, su ih nemilosrdno pljakali.

Po Moroskinu prvi ogranak Srba iselio se iz Indije u pravcu Mesopotamije, oko rekaEufrata i Tigra, gde su osnovali svoju Novu Sabarsku dravu, na tlu dananjeg Iraka.Tamonji gradovi nazvani su srpskim imenima, a o istima postoje i dan danas nekasvedoanstva. Dolazak Srba u Mesopotamiju datira oko tri hiljade godina pre Hrista i tusu se zadrali najmanje oko jedan milenijum. Od tih Srba potomci su se proirili u MaluAziju, a neto kasnije odatle su preli i u Evropu. Delimino su se nastanjivali i u Egiptu.Posle smrti faraona Pepija II, ti Srbi zavladali su podrujem koje su naselili i ta njihovavladavina trajala je od 2261. do 2052. godine stare ere. Tu teoriju zastupa i francuskiegiptolog Masper Gaston, koji kae da su Srbi iz Sarbarske stigli u Afriku u tri navrata.Gaston svoju tvrdnju zasniva na srpskim natpisima na egipatskim piramidama i kamenimspomenicima. Srbe su Egipani nazivali ³kraljevi pastira´, a vladali su Donjim Egiptom.Ovo je u potpunoj saglasnosti sa izuavanjima naeg istoriara Stojana Bokovia, koji u³Istoriji sveta´ pie kako su Egipani podizali ustanke protiv srpskih vladara u DonjemEgiptu. Fransis-Maria Apendini pie da su Srbi neko vreme gospodarili Sirijom, odaklesu napadali Egipat. Za takozvani ³udesni´ period Egipta oznaava se porobljavanje odstrane nekih stranih naroda i vladavine izvesnog Arse (ime mu je pisano irilicomAPCA). Za taj ³udesni´ period Fransisko-Maria Apendini kae da su to narodi doli izaKaspijskog jezera, koji su najratoborniji narod, a vladali su dugo vremena Egiptom iSirijom i zvali su se Srbi.



Prvi doseljenici u Evropu zadrali su se na Balkanskom poluostrvu, dok su u manjimgrupama otili do Italije pa ak i do Spanije, 3000 godina pre Hrista. Prvo srpskodoseljavanje na Balkan dogodilo se oko tri do etiri hiljade godina pre Hrista. afarik tvrdi da se ni za jedan evropski narod osim Srba, ne moe dokazati poreklo iz Indije, a zaSrbe za to postoji istorija. ak su i u baskijskom reniku naene rei srpskog naziva: gora

i gori (ono to gori), kao i mnoge druge. Naen je ak podatak da u jeziku Baska ima 30-40% rei srpskog znaenja. Milo Milojevi, u delu gde pie o ivotu Srba u Francuskoj iDanskoj, gde i danas postoje geografski toponimi srpskog znaenja, navodi da je tokomvelikih progona Srba stradalo 30 do 60 miliona Srba u Evropi. On takoe navodi srpska boravita u Holandiji i Belgiji i da se je Amsterdam nekada zvao Slavengrad. A kada jedr. Olga Lukovi-Pjanovi dola u Francusku, izvesna dama Hermina joj je ispriala priu svojih roditelja, po kojoj su Srbi vladali u Alzasu, to Olga tada nije znala.Meutim, kasnije je to utvrdila kao istinito i nije mogla oprostiti svojim profesorimaistorije koji je tome nisu nauili, a jo vie Srpskoj akademiji nauka koja o tim stvarima permanentno uti.

Drugi ogranak Srba iz Indije krenuo je prema Kaspijskom moru i planinama Kavkaza,gde su osnovali domovinu 2.560 godina pre Hrista i nazvali je Serbanija. Tu su sezadrali nekoliko vekova, sve dok ih odatle nisu potisli novi osvajai.

Trei srpski ogranak usmerio se pored kitajskog carstva (Kine), u pravcu severa inastanili su se u Sibiriji, gde su osnovali dravu Sirbidija ili Sirbija 3.200 godina preHrista. Od te rei Sirbija postala je dananja re Sibirija.

Seobe drugog i treeg ogranka Srba trajale su takoe oko hiljadu godina, a zapoele sugotovo istodobno sa prvim ogrankom, prema tome zaposeli su svoje nove postojbine okodva do tri milenijuma pre Hrista. Dok su se selili usput su preteno ratovali, osvajajui

nove prostore za sopstveni opstanak, ali su takoe i mnogo stradali. Najvie Srba izginulo je u dugotrajnim borbama sa Kitajcima,Hunima i Mongolima.

Dubrovanin Mavro Orbini pisao je da su ti Srbi, koje je on nazivao Slavjanima, poreklom od Jefeta, sina Nojeva, naseljavali dve stotine pokrajina od Azije preko Evrope. Njegova knjiga ³Kraljevstvo Slovena´ (iz 1601. godine) prevedena je na srpski tek 1968.godine i to bez prevoda prvog dela od 248 stranica, u kojima autor pie o ranijim srpskimkraljevstvima od pre Rimskog carstva. Iz zakljuaka Mavra Orbina proizlazi da jedinastija Nemanjia poslednja srednjevekovna srpska dinastija. Jovan Raji pie da sustranci srpsko ime izveli iz imena reke Zebris (ili Serbis), koja tee izmeu Eufrata iTigra. I zaista, ta reka se i danas tako zove. I danas u persijskom jeziku postoje brojnerei istovetnog znaenja kao u srpskom. Evo nekih: bog-bog; zemo-zemlja; zima-zima;ena-ena; berezo-brzo; mislj-misao; zarja-zora; medo-med; no-no; paurvi-prvi; dva-dva; tri-tri; etvere-etiri itd. I u jevrejskom i jermenskom jeziku takoe postoji dostasrpskih rei, sto su jevrejski istoriari uzimali za utvrivanje svoga porekla preko Jefeta,sina Nojevog.

Srbi su ostavili svoja imena gde god su iveli. Evo nekih: jezero Srbonis u Siriji,Serbetes, mesto u Mauritaniji, Serbanica (ili Srbica) na crnomorskoj obali, Serberion na



uu reke Don, Sarbakon na Krimu, Sorbhag u Iranu, Serbka u Indiji, Sarbinovo uUkraini, Serban-voda u Poljskoj, Serbia u Rumuniji, Serbin u Grkoj, Sarbiodunum naSardiniji, Sarbat reka u Turskoj, u doba kada Turci jos nisu iveli na svojim sadanjimteritorijama. Za Srbe istoriari kau da su iveli u itavoj Evropi i nisu imali potrebe dase pripremaju za ratovanja. Profesor Miomir Jovi utvrdio je da se seoba Srba iz Indije

odigrala 4.500-4.000 godina pre n.e. A Ognjen Radulovi, u Traganjima za korenimaSrba, navodi da su iz svoje prapostojbine Indije Srbi krenuli pre est hiljada godina,usmerivi se u tri pravca, od kojih je jedna grupa nakon kraeg zadravanja uMesopotamiji stigla i u doline faraona.

Grki istoriar Strabon pisao je da su u zapadnoj Aziji po planinskim predelima iveliSrbi, ili Brani, koji su se odlikovali rusom kosom i plavim oima. O istima postojenapisi i ruskog istoriara Mihaila Lomonosova. Dubrovanin Ivan Gunduli pevao je oslavnoj Troji:

Pri moru uprav srpskih strana u prinah pusta ala

Lei Troja ukopana, od grkoga ognja pala.

A Car Duan postavljao je svoga namesnika u Maloj Aziji ba u oblasti Troje.

Olga Lukovi-Pjanovi pie, u drugoj knjizi ³Srbi narod najstariji´, strana 59, kako je³Chicago Tribune´ 19. Februara 1981. godine objavio vest da je otkopana kineskanajstarija mumija koja je bila plava ena, bele rase. Zatim je ista vest objavljena u Parizuna TV. Te vesti Olgu su potsetile na one koje tvrde da su iptari Iliri samo zato to su senaselili na ilirske teritorije. Prema tome, Olga zakljuuje da je ³plava kineskinja´ mogla biti samo srpkinja.

Postoje brojni zapisi o srpskoj propasti u vremenima nove ere. Evo nekih: tokom silnihratovanja sa turskim i mongolskim plemenima nestala su mnoga srpska naselja u kojimasu iveli vekovima. Prema grkoj hronici rimski car Justinijan je u sedmom veku nasilno preselio mnoge Srbe iz predela sadanje Stare Srbije u Malu Aziju i od njih stvorioodabranu vojsku od 30.000 konjanika. U borbi sa Arapima 692. godine, dve treine tevojske pree na stranu Arapa, a Justinijan dade nalog da se sve preostale porodice srpske pokolju. Neto kasnije, 762. godine, iz Makedonije se preseli oko 250.000 Srba u MaluAziju, a 802. godine opet doe do sline seobe, nakon to je grki car Komnen pokorioRaku. I konano, u petnaestom veku kada su Turci osvojili Bosnu, sultan Sulejman prebacio je 30.000 srpske muke dece u Tursku od kojih je napravio Janjiare i isve ihutroio u narednim obraunima sa Srbima. Latinski biskupi su za vreme sinoda u Saloni proglasili irilicu ³avolim pismom´ i zabranili njenu upotrebu. Poljska, eska iHrvatska odmah su je napustili i otpoela je borba protiv irilice. Ova borba produena jedo dananjih dana, a to je ujedno i borba izmeu dve crkve, koja traje ve vekovima. Svesu to dokazi da su Srbi vekovno bivali izloeni stradanjima i da su sopstvenom krvlju placali visoku cenu opstanka.



Ogranak Srba koji se doselio na Balkan pre tri do etiri hiljade godina, o kojima su pisaligrki i rimski istoriari, su direktni praoci danasnjih Srba. Taj ogranak dospeo je ak dopanije i severnih obala Afrike. O tim seobama zapise su ostavili eh Pulkova i EnijeSilvije, koji navodi seobe Srba u vreme postojanja kule Vavilonske. Francuz Mosper pisao je o tri provale pastira iz Male Azije u Egipat i tvrdi da se radi o Srbima. A na

egipatskim piramidama hijeroglifima je zapisano da su 1.600 godina preH

rista u Libiju iMauritaniju doprli beli narodi plavih oiju. Egipatski izvori tvrde da su ti narodi nanjihovim prostorima osnovali svoju dravu koja je postojala sedam vekova. Dr. OlgaLukovi-Pjanovi daje divan opis ratnih zarobljenika, iji su likovi uklesani naegipatskim piramiadama sa ³zrakastim krunama´ na glavama, sa zakljukom na osnovurei pereset i prst da se radi o Srbima (str. 215-230). Raji citira ruske letopisce, kojikau da su Vendi, Srbi, pomagali Trojance u borbi protiv Grka, pa su se posle poraza sasvojim vojvodom Antonorom preselili iz Male Azije na Jadransku obalu. Navodi daljetvrde da su Srbi naselili Boku, Crnu Goru, Dalmaciju, Albaniju, Bosnu i Hercegovinu isve do Venecije jos pre tri hiljade godina. afarik, kasnije pie da su ti Vendi bili jednorodni sa Vendima iz podunavskih krajeva.

Iz prednjega proizlazi da su Srbi naselili Evropu i Balkan istovremeno sa ostalim indo-evropskim narodima: germanskim, grkim i latinskim. est stotina godina posletrojanskog rata, Srbi su potpuno naseljavali Balkan i u to doba makedonski car Aleksandar Veliki svojom poveljom dao im je zemlje od Jadranskog do Baltikog moraza njihovu hrabrost i vernost. Navodi se da su i Aleksandar Veliki i njegov otac Filiptakoe Srbi, poto u to doba nisu jo postojali Sloveni. Hrvat Sver navodi da je majkaAleksandra Velikog bila ilirske krvi, a zna se da su stranci Srbe nazivali Ilirima. To se datumaiti i iz pesme Ivana Gundula ³Osman´, gde kae:

Od Lesandra Srbljanina, od svijeh cara, cara slavnog

Aleksandro to svidoi kralj veliki svega svita.

Aleksandar Veliki prezivao se Karanovi, a to prezime izvedeno je iz titule Karan, koja jedodeljivana kod Srba visokim dostojanstvenicima i plemiima ili nekom princu izvladarske kue, srodniku kralja ili cara, prilikom njegovog postavljanja na dunostglavnog zapovednika vojnog ili pokrajine. Prema Deretiu, jedino su Srbi u vremeAleksandra Velikog imali vojne formacije kojima je prednje tumaenje odgovaralo. Dvehiljade godina pre Hristova roenja jedino je drevna drava cara Nina bila svetskocarstvo, kome je pripadala polovina savremene Evrope, deo Azije i Afrike - Ilirska,Daka i Karpatska Srbija. U antikom vremenu, po Deretiu, drava je bila organizovanadrutvena zajednica zasnovana na obiajnom pravu. Za stare Grke kae da u prvobitnuEvropu oni nisu ubrajali ni svoju Grcku, Evropa je za njih bila samo Srbija i nita vie.Dravu je tada oliavao vladar, gospodar, a bila je onolika koliko je vladar uspevao da jestavi pod svoju vlast i njome uspesno upravlja.

Posle raspada Rimske Imperije obnovljena je srpska drava 461. godine, krunisanjemMarkelina u Solunu. Markeli, Srbin, bio je vojskovoa Rimske Imperije koji je doprineo pobedi nad Atilom, na Katalinskim Poljima 451. godine. Srpsku dravu uvrstio je



Ostorilo Svevladov 490. godine i zvala se Srpska Carevina ili Srbija. Od tada pa do kraja15. veka, punih hiljadu godina, Srbija postoji kao drava bez prekida. Dereti citiraAnonimus Reventanisa koji je predstavio postojanje tri Srbije, istog imena: prva odJadranskog mora do Dunava, zvana Ilirska Srbija, druga od Dunava do Karpata, zvanaDaka Srbija i trea od Karpata do Baltikog mora, zvana Sarmatskom Srbijom. Bilo je

to dva veka preH

rista. Rimljani su osvojili Ilirsku i jedan deo Dake Srbije, jedan vek posle Hrista, a deo izmeu Tise i Dunava ostao je zauvek neosvojen, to ide u prilogtvrdnji da nikda nije prekinuta tradicija rimskim osvajanjem. Cela Sarmatska Srbija ostala je van domaaja rimskog carstva. Daka Srbija danas se zove Vlaka, a Baltika Srbija sezove Poljska. Znai, od uspostavljanja Ninovog carstva, oko 2015. godine stare ere, pa dodanas, preko etiri hiljade godina srpska dravna tradicija nije prekinuta. Otuda je Srbija³vena´.

Sebastijan Doli i nehotice povezuje ilirski jezik sa Srbima. A Laonik Halkokondilo uknjizi ³O Turskoj´, kae da su istim jezikom govorili svi narodi od Jonskog mora doVenecije, a za Sarmate navodi da su iveli u dananjoj Poljskoj i potom su se spustili na

Dunav, to potvruju i afarik i Surovjecki, piui o rasprostranjenosti srpskog naroda. Ihrvatski pisac Dinko Zlatari u ³Elektri´, posveti knezu Zrinskom, pie o ³VelikomAleksandru, kralju srpskom´. Orfelina o ruskom caru Petru Velikome, u gramati od 3.Marta 1711. godine, zapisano je da ³car svih Rusa poziva Srbe na ustanak protiv Turaka, potseajui ih da se sete svojih slavnih i junakih predaka, u prvom redu srpskog caraVelikog Aleksandra Makedonskog, koji je mnoge careve pobedio i mnoge draveosvojio´.

O sarmatskim Srbima

O Srbima koji su naselili predele iza Kaspijskog mora i tu osnovali dravu Serbanija,Bokovi u svojoj ³Istoriji sveta´ kae: ³Herodot slovenska plemena izmeu Dona iDnjepra naziva drugim imenima a Ptolomej ih naziva Antima, Venetima ili Srbima, kaoograncima sarmatskog naroda´. Rus Ilovejski smatra da su to sve bili Srbi. A u veziiranskih Skita istorijski je uvreno da su oni u te sarmatske krajeve provalili 300 godina pre Hrista. Kako je Herodot iveo 450. godina pre Hrista otuda je logino to je Srbenazivao Skitima. Prokopije iz Cezarije pisao je pre etrnaest vekova da su izmeuKaspijskog i Azovskog mora iveli Huno-Sibiri. Dokazano je da su Hune potisli Kinezi iu tim zemljama osvojili srpske kraljevine, te Srbe naterali da se odatle sele zajedno saHunima na zapad Evrope. Prokopije o Hunima pie kao o praocima Maara. Joan Tomka

Saski pie da je u zemlji izmeu Kavkaza i Dona bila zemlja Serbanija, u kojoj su se posle hiljadugodinjeg kretanja nastanili Srbi, na svom putu iz Indije. Ti Srbi zvali su se jo i Branima, a njihov prvi stareina zvao se Gospodin i esto je pod svojom kontrolomimao vie stotina hiljada konjanika. Rimsko-grki istoriar Strabon pisao je 70. godine pre n.e.: ³U zapadnoj Aziji ive Srbi Brani. Oblak, car Srba, poslao je kralju Farnakudvadeset hiljada konjanika, a Gospodin, vladar Brana, poslao mu je dvesta hiljada´.Strabon kae da su se ti isti Srbi nalazili na tom prostoru preko 400 godina, sve dok ihHuni nisu proterali u Evropu. Grki istoriar Teofan pie: ³Prve godine vladanja cara



Justinijana (520. godine n.e) sto hiljada Huna-Sabira preselilo se pod vostvom udovicenjihovog voe Rimljanima i nastanilo na Balkanskom poluostrvu´. O ovoj seobi pisao je iafarik, navodei da su Srbi iza sebe ostavili reku Serpu, koja utie u Volgu umoskovskoj guberniji sreza Serbuhov. Reka Serpa i danas tee kroz zemlju Kozaka, a nazapadnoj strani Kaspijskog mora postoji i danas predeo zvan Serbanija, sa gradiem

Beranska. Tamo je 1890-tih godina iveo Marko urakovi, kome je car Aleksandar Trei poklonio imanje za steene zasluge, a njegov brat Filip sluio je kao telohraniteljKralja Nikole.

Trea grana Srba, koja se na svom putu od Indije selila uz granice Kine, zaustavila se udananjem Sibiru. Sauvani su podaci o njihovim vladaocima Banu Jani, Ranku,Cicanu, koje su zapisali Kinezi u svojoj hronici. U Kineskoj hronici pisalo je o caruTani, koji je imao pet sinova, koji nakon oeve smrti izdele zemlju i time je potpunooslabe. Kinezi su o caru Tani pisali legende. Dokaz da su Srbi iveli sa Kinezima vidi seiz nekih rei u kineskom jeziku koje su istovetne sa srpskim. Takve su: madri - mudri;knig - knjiga; slon - slon; raj - raj itd. Ova grupa Srba, koja ostavi ime Sirbiriji (Sibiriji)

preko Urala usmerila se dalje ka Evropi. Ali i pre njihovog dolaska Srbi su se ve bilinastanili u predelima oko Baltikog mora.

Kako navodi Sima Lukin-Lazi, vei narodi Evrope svoja porekla su vezivali za legende.Tako su Grke stvorili njihovi Bogovi na Olimpu, dok su Rimljani nastali od Romula,koga je othranila vuica. Srbi su, meutim, morali prepeaiti Aziju i Evropu i vekovnose boriti za opstanak. Na putu od Kine, preko Sibira, do Evrope, za ega im je trebalodesetine vekova, pali su pod ropstvo Huna. U svakom od tih ratova gotovo su bivali prepolovljeni. Srbima iz Sibirije pridruili su se Srbi iz Serbanije, pa su se selei se nazapad jedni naselili oko reka Volge, Dona, Dnjepra i Dnjestra, dok su drugi zaposelidananje oblasti Poljske i Galicije. Ta grupa Srba osnovala je tamonju dravu BeluSrbiju ili Bojku. Procene su da su se ta naseljavanja zbila 1.600 do 1.300 godina preHristovog roenja. Bela Srbija zauzimala je prostore izmeu Karpata i Visle. Oni koji suiveli po hrbatima, izmeu Karpata i dananje eke, nazvae se Hrvati (od rei hrbati) ikasnije osnovae svoju dravu Belu Hrvatsku, ali i dalje zadrae obiaje i jezik srpski.Raji je pisao: ³ Srbi se naselie iznad Crnoga mora u Sarmaciji evropskoj i nastavahu uVelikoj Srbiji´. I danas se severni sarmatski Srbi zovu Beli (Belorusi). Po grkomistoriaru Halkokondilu, Tribali (Ilirski Srbi) su doli u ove krajeve iza Dunava,dananjih predela Rusije, kraja koji se zove Sarmacija i to su ostaci srpskog ogranka kojese iselilo u Ilirik. I danas u Galiciji ivi malorusko pleme koje sebe naziva Bojki, istokako su Srbi sebe zvali dok su iveli u Beloj Srbiji. Valtazar Bogii za maloruse tvrdi dasu najsliniji Srbima. On kae da u taj narod spadaju slavni donski i zaporoki Kozaci. Aza dokaz navodi pesmu ³Devojka Ruici´, koja je toliko istovetna na srpskom iukrajinskom da je oba naroda potpuno mogu razumeti na oba jezika.

Trei ogranak Srba, selei se na zapad i sever Evrope otisao je najdalje, du Baltikogmora i reke Labe, gde su pre 3.300 godina osnovali Baltiku Srbiju, koja je dopirala ak do Danske. Ona plemena koja su tada zaposela dananju eku i Nemaku osnovala suVeliku Srbiju. Stvorena je pre oko 2.700 godina. Ti Srbi prvi su se sukobili saGermanima i dali im ime Nemci. Ti Srbi, opkoljeni sa svih strana, tokom vremena, iezli



su gotovo sasvim izuzev maloga dela u Saksonskoj oblasti i to su Luiki Srbi, koji su ido danas sauvali svoj jezik i ime u Istonoj Nemakoj. Pre asimilacije Srbi su iveli uPruskoj (Hanover i Brandenburg, tada Branibor). Raki je pisao da su pre Nemaca tuiveli Polabski Srbi: Ljutii, Ratari i Moraani. Mareti i Raki, oba Hrvata, navode SrbeRujance koji su pod pritiskom Nemaca najpre iselili u Makedoniju, a odatle ih je car

Justinijan prebacio u Malu Aziju. Ovi Rujanci, baltiki polabski Srbi, bili su ugledannarod i imali su hram boga Svetovida u gradu Arkoni, imali su svoga cara i utvrenegradove. Nemci su ih zvali Ljutice, kao hrabre i estoke. Rimskogalski pisac VibiusSekvester navodi da su u njegovo doba, pre vie od petnaest vekova, svi polabski Sloveninazivali sebe Serbeti. U hronici sauvanoj u Minhenu citira se da su Srbi bili tako velikocarstvo da su od njih postali svi slovenski narodi. Raki i Mareti se slau o postankuslovenskih imena tek u estom veku nove ere. A Rimljani i Grci su jo preko dve hiljadegodina na Baltikom moru nali narode Vende ili Srbe. Srpski istoriar Milo Milojevikae: ³Grupa Srba koja je od kitajske imperije dola preko Sibira u Evropu nastanila se udananjoj Nemakoj, Francuskoj, Holandiji, a deo ak preao u Englesku, gde su iezlimeu anglosaksoncima, ostavivi mnoga imena reka, sela i gradova isto srpskog

jezikog porekla´. Naeni su tragovi da su Srbi doprli ak do vedske, o emu svedoizvanina titula vedskog kralja, u to vreme je bio zajedniki kralj vedski, norveki ivendski. Rus Gilferding i Nemac Helmhold piu da su Srbi u Baltikoj Srbiji imali svogacara i to pre vie od tri hiljade godina, znai trinaest vekova pre Hristovog roenja.afarik ukazuje na poreklo sadanjih Srba iz Velike Srbije (Sebrani spisi I-43), gdekatoliki biskup Dubrava kae: ³Srbi osvojie Gornju i Donju Luicu i uzee imeLuiani´. Raji opisuje borbe najsevernijih i najzapadnijih Srba sa Saksoncima, gdeSaksoncima ubise 53.000 vojnika, a u drugom ratu ubie danskog kralja. Proslavljenisrpski vojskovoa bio je Zvjezdodrag, a zatim Beoslav, koji je ratovao sa Francuzima. TiSrbi ratovali su i sa Karlom Velikim i unistili im 32.000 vojnika. Iza toga, borie se opetsa Dancima, gde pogibe kralj Danske i pobedie Srbi u Jitlandu. Tada doe do razdorameu Srbima, to ih je kotalo opstanka kao i uvek. Jedni Srbi pomagali su Franke, adrugi Saksonce i Dance. Kada su 772. godine Srbi ratovali zajedno sa Karlom Velikim protiv Saksonaca, Srbi Ljutii prodrli su u Bodrike krajeve i opljakali ih. Karlo Velikisa vojskom Srba Bodria 789. godine pod vostvom kneza Vuana pree Labu u zemljuLjutia, sve popali i opustoi i prisili vojvodu Ljutia na pokornost. Posle kneza Vuanadoe knez Drako, a zatim knez Slavomir, koji su svi bili verni Karlu Velikom. Godine808. Ljutii udare na Bodrie i popale im zemlju, a 812. Karlo Veliki zajedno saBodriima opet pokori Ljutie. Tokom tih dugih borbi nepotrebno su svi iskrvarili, da bi30 godina kasnije, 840. godine sloili Ljutie i Bodrie da zajedno udare na Ludovika inanesu mu velike gubitke. Te borbe Srba i Saksonaca nastavljane su 927., pa 937., 955. i1000. godine, nepotrebno se meusobno unistavajui. Ratovi su nastavljani sve do kraja12. veka, dok konano Nemci ne nastanie srpske opustoene zemlje i preivelostanovnitvo germanizovae. Za istoriju ostade samo malo ostrvo Luikih Srba kaouspomena na stare vekove i slave. Nemac dr. A. Hefner, povodom serije ³Traganje zakorenima Srba´ pie o potonulom gradu Vineti, kao nekada najveem gradu Evrope, koji je bio ponos lepote i naziva ga ³Atlantidom severa´ i ³Slovenskim Amsterdamom´. Isada ribari nerado bacaju mree u tom delu Severnoga mora, jer im se ini da iz zelenihdubina dopiru zvuci crkvenih zvona i deiji pla, sa agorom ljudi na trgovima. Ceni seda danas ivi svega oko 300.000 Luikih Srba, a Nemci ih zovu Luianima ili



Vendima. Oni sami za sebe govore da su Srbi. U Gornjoj Luici kau; ³Sim Serb - Srbinsam´, a u Donjoj Luici kau: ³Sam serpski - ja sam srpski´. Imaju ak i svoju himnu³Hie Serbstvo nezhubljene - srpstvo jo nije izgubljeno´.

Smru poslednjeg kneza Pribislava Srbi su izgubili svoju slobodu 1134. godine. U

petnaestom veku varoi su im ve postale nemake, a sela u 18. veku. Tako je nestao jedan dobar narod, koji je tu iveo hiljadupetstotina godina pre Nemaca.

ehoslovaci dovode svoje prvo postojanje od kralja Sama ili Samka, ili Svevlada, koji jeu sedmom veku osnovao Moravsko carstvo. Francuski pisac Fredegar, savremenik Samkov, naziva Samka srpskim kraljem. On u svojoj hronici kae da je srodnik Samkov,knez Luikih Srba, Dervan presao na stranu Svevlada. Od ekog istoriara Polackogostao je zapis da se za njihovo ime ulo tek dve stotine godina kasnije, kada su seorganizovali kao narod u devetom veku sa moravskim carstvom koje je stvorio njihovvladar Svetopuk.

Razlozi srpske propasti, pored vojnike, su naivnost i dobroudnost (boleivost) ihrianska vera. Srbi su dozvoljavali Jevrejima i Nemcima useljavanje u njihove krajeve itrgovinu, knezovi su ih primali na svoje dvorove to ih je kotalo asimilacije. Srbi su odsvih slovenskih naroda bili najodaniji svojoj veri i svom Bogu Svetovidu. To ukazuje dasu Baltiki i Balkanski Srbi istog porekla. Srbi su jedini slovenski narod koji veruje ukune zatitnike, svece i Krsne slave. Srpska re Slava potie od vedskih vremena aoznaava odavanje nejveih poasti svecu zatitniku porodice i ognjita. Hiljadugodinji je obiaj da Samo Srbi Slavu Slave. A ini se da i to moe biti osnov za nastanak reiSloven.

Dosta je napisano i o poreklu Nemaca od Pruskih Srba, emu se protive neki istoriari

dok drugi to potenciraju. Slavni kancelar Oto Bizmark esto je priao u svom dnevnikuda njegova baba nije znala ni jedne nemake rei vec samo sorabski (srpski). U 17. vekuLajbnic je rekao ruskom caru Petru Velikom: ³Nae je poreklo isto, oba smo Sloveni´, aza Lajbnica rektor Velike Srpske kole Nei kae: ³On je edo junakog srpskog naroda,iji je jedan deo pre 12 vekova ostavio te krajeve i doselio se na Balkan´.

Naseljavanje Srba na Balkan

Pre tri hiljade godina, hiljadu godina pre Hrista, grana prastarog srpskog stabla koja seuputila ka jugu naselila je dananje predele Austrije, Kranjske, Hrvatske, Slovenije iUgarske, gde su osnovali Panonsku Srbiju. Od Srba u Bojci jedno pleme nazvano, Spori

ili Anti, selei se proslo je pored Karpata i naselilo Daiju. Kasnije su preli Dunav inaselili Srem, Slavoniju, Hrvatsku do Siska, Podravinu i Zapadnu Ugarsku doKomornog, a na jug do Titela. Panonija se delila na gornju i donju Meziju (grki i rimskinaziv za deo Srbije od Drine do Crnog mora), a Daija prostirala od Tise do Crnogamora, june Ugarske, Banata i Rumunije. Zatim su naselili predele sadanje Srbije. Prematome, Srbi u dananjoj postojbini nisu samo od sedmoga veka nove ere, ve od davno preHristovog roenja. To je rekapitulirao istoriar Stojan Bokovi u svojoj ³Istoriji sveta´



rekavi: ³Po starini vremena na prvo mesto dolaze Srbi ili Anti, koji su tu stanovali davno pre roenja Hristovog i Sloveni u ovim krajevima su

Tek u treem veku nove ere, rimski car Trojan naselio je u ovim krajevima svoje veteranekoji su se izmeali sa Srbima. Od te meavine nastao je rumunski narod. Po Srbima

Seberanima grad Turnu Severin je dobio ime. U Rumuniji su poznata srpska plemenaDragaani, Radovan, Gradite, Stanievci, Sokola. U petom veku nove ere, kan Bajan pozove Srbe na predaju, ali daki knez Dobrota to odbije. Bajan ih ostavi neko vreme namiru, ali neto kasnije padoe pod vlast Mongola, B¶lgara. Otuda ovi Bugari nisu istoga porekla sa Bugarima srpsko-antskog porekla (slovenskog). Po Milojeviu, Bugari su sesukobili sa Srbima u Maloj Vlaskoj (dananji Banat). Srbi iz Daije irili su se premaJadranskom moru i gde god su se naseljavali nailazili su na srpsko stanovnitvo, koje je uiste krajeve naseljeno jo pre Aleksandra Velikog. Bugari, tursko-mongolskog porekla bili su dobri ratnici i kao takvi pokorili Srbe u Daiji, dok su Bugari slovenskog poreklanazivali sebe Srbima i govorili staroslovenski. Od petog do devetog veka lepo su iveli saSrbima, primali su srpski jezik i obiaje a zadravali bugarsko ime. Otuda i danas imaju

srpska imena: Borisav, Vojin, Dragomir, Radomir itd. Istoriari su taj proces nazivali poslovljavanje. I francuski istoriar Leon Rousset pisao je 1882. godine da su Srbi iBugari grane istovetnog starog srpskog naroda, a Car Duan je sebe proglaavao caremSrba, Grka i Bugara. Maarski istoriar dr. Sentklaraj pisao je da su se oko 650. godineslovenska plemena naselila duz Tise, Save, Drave i Dunava. Raki za to stanovnitvotvrdi da su to bili Srbi i Hrvati iz Bele Srbije. Tvrdi se da su se tim naseljavanjem Srbisukobili sa Avarima, koje su isterali i nastanili Panoniju i Dalmaciju. Hrvati su se preteno preselili u Dalmaciju, dok su Srbi ostali u Panoniji. Sam Mareti pie da je predeo izmeu Drave, Save i Dunava bio srpski. Porfirogenet navodi da su i predoseljavanja Avara u Panoniju tu iveli Srbi, koji su se nazivali Belim Srbima, a zemljusu zvali Bela Srbija. Konstantin Porfirogenet Slavoniju naziva Srpskom Slavonijom. AGavrilo Vitkovi kae da su Ugarsku nastanjivali Srbi davno pre dolaska Maara. Onkae da su Srbi takoe nastanjivali Srem, Banat i Baku u vreme doseljavanja Srba naBalkan u sedmom veku. Otuda se Srbi Bodrii smatraju praroditeljima dananjih Bavanai Banatskih Srba. Kada su Srbi pod Arsenijem arnojeviem doli, hiljadu godinakasnije, oni su u stvari doli u stare srpske krajeve. Krajem estoga veka Srbi iz Panonijekreu na zapad i zaposedaju Koruku, tajersku, Kranjsku, Istru i Furlaniju, sve doTirola, o emu je pisao Raki i te krajeve nazivao Norik. A Nemci su to stanovnitvonazivali Vendima. Srbi su bili zaposeli Dalmaciju pa je Papa Grgur pisao poslanicunadbiskupu u Solinu o svojoj zabrinutosti zbog srpskog dopiranja i do Italije.

Tragedija panonskih Srba poela je dolaskom Maara u devetom veku. Bio je to narod bez znanja zemljoradnje i trgovine i bez prosvete i kulture. U svoj jezik primili su nekesrpske rei. Tako i ime Pesta potie od srpske rei Pe. Osniva Maarske drave bio jeVojko, a sin mu se zvao Marko i pripadali su pravoslavnoj veri. Kasnije mu je rimski papa dao ime Stefan (Istvan). Poznati maarski istoriar Petefi opisao je krunu SvetogStefana raenu u istonjakom stilu i ispisanu irilicom. irilicom je ispisan i nadgrobnispomenik Stefanov.



Tragedija po srpski narod nastavlja se vekovima. U 19. veku Austrija je povela otrukampanju protiv Junih slovena, na svakom mestu i na svim nivoima, proglaavajui ih³niom rasom´, to je imalo za posledicu stvaranja samouverenja kod germanskihzavojevaa i gubljenje samopouzdanja kod napadnutih Srba. Srbi, mada nekadanajmnogobrojniji i miroljubivi narod, nisu uspevali da se odupru zavojevaima, Nemcima

sa zapada, Tatarima sa istoka i Turcima sa juga. Sline sudbine po srpsko ivljenastavljaju se i tokom najnovijih dogaanja. ak u enciklopediji Larus XX veka poruujenam se da emo se spasiti samo kada se prekrstimo u katolianstvo i priznamo papu.Zlobne li katolike poruke?

Hrvat Raki, Rus Nestor i Poljak Surovjecki potvrdili su da su Srbi, Vendi, prastanovniciEvrope od poetka istorijske ere. Ne zna se sa sigurnou koliko hiljada godina su postojali u Indiji pre seoba, a na dananjim terenima su preko tri hiljade godina. ehDalimil je pisao: ³Srbi su doli iz Azije, nastanili su Balkansko poluostrvo uz more pa

sve do Rima´. afarik ak nalazi Srbe u naim krajevima pre pet hiljada godina, znai trihiljade godina pre Hristova roenja. On kae da su Srbi u ove krajeve doli 1.600 godina pre pojave Srba u Severnoj Evropi, a Mavro Orbini kae da su doli iz Skandinavije 1460godina pre Hristova roenja.

Poznato je da su srpske vojvode ratovale sa Aleksandrom Velikim, da su predvodiliAtiline Hune ka Rimu, a etiri stotine godina davali su najbolje vojskovoe turcima(Mahmud Paa Sokolovi, Sulejman Paa, Omer Paa Latas). Srpska slabost je to su pitom i pomirljiv narod i lako se asimiliraju. afarik Srbe tretira kao june evropljane. Onkae da su Srbi doli iz Indije, preko june Azije, zaposeli Malu Aziju i Balkansko poluostrvo jo tri hiljade godina pre Hristova roenja. Kasnije dolazi do njihovog

pomeranja do Rima, pa Lombardije i zatim u predele sadanjih slovenskih zemalja. Njihovo desno krilo nastanilo se preko Save i Dunava u Daiji i Panoniji. Ovim Srbima,mnogo kasnije dolaze Srbi sa severa od Baltika i Labe. Po Bonfiniju do pomeranjasevernih Srba ka jugu dolo je usled njihovog potiskivanja od strane skandinavskihnaroda. Dolaskom na Balkan oni su se sjedinili sa svojim sunarodnicima. Otuda je i Grk Halkokondil za Srbe rekao da su najstariji i najvei narod na svetu. Mavro Orbini takoespominje da su Srbi gospodarili Azijom.

Srbi su na Balkanu primali hrianstvo jo u doba Hristovo direktno od Svetog Pavla.Rosijskij Sinopsis citira da je Sveti Pavle poslao svoga uenika Andronika u Panoniju iIlirik da krsti Slovene, a to su bili potonji Srbi. Srpski istoriari vladika Ruii,Milojevi i Srekovi dokazuju da su te Srbe pokrstavali direktni Hristovi apostoli Pavle,Timotije, Andreja, Luka i Tadija, da su osnovali Panonsku episkopiju, a panonski episkopuestovao je na prvom saboru u prvom veku u Sirmijumu. To je bio lino Andronik uenik Svetog Pavla. Zato ruski letopisac Nestor pie da su Srbi selei se u sedmom vekuiz Bojke u Ugarsku, Srbiju, Makedoniju, Bosnu i Hercegovinu, Dalmaciju, Crnu Goru iAlbaniju, doli ne u novu ve u staru postojbinu, odakle su ih nekada potisnuli Kelti iRimljani. Godine 520. prve godine vladavine Justinijanove, sto hiljada ratnika Sabira prikljuilo se Grcima. Savremenik iz tog perioda Menadar zapisao je da su ti Srbi u prvoj



polovini estoga veka pokorili celu Grku i Tesaliju. Istoriari se slau da su Srbi izmeuestog i sedmog veka ³Sloveni´ pokorili Grku, Makedoniju, Epir i Albaniju. Iz tog dobasvedoe imena mesta i reka, u Makedoniji: Srpite, Srbovo, Srbica, Srbinovo, Srbince,Srbljani i u Grkoj: Srbinovo, Bosna, Njegui, Bistrica, Bojka. U doba cara KonstantinaPorfirogeneta u Solunskoj Srbiji (juna Makedonija) nalazio se grad Serblia (sada Servia)

koji su Rimljani zvali Serblia Inferior. Svoju samostalnost izgubili su 1018. godineodakle su Srbi posli sa Srbima iz Ilirije i Dalmacije, sa kojima su stvorili drugu Srbiju.Ova drava je ojaala u 10. veku pod vlau velikog upana aslava. Posle njega na vlastdolaze Vojislav, Bodin pa Nemanja, koji su obnovili srpsko kraljevstvo, a o njimadovoljno pise savremena istorija.

Srbi koji su doli u Dalmatinske krajeve u petom veku sa Hunima zatekli su tamo Srbestarosedeoce. Ti Srbi starosedeoci u Boki, Dalmaciji i Albaniji poruili su grke i rimskegradove i izgradili svoje. Tako su poruili Epidaurus i na njegovim ruevinama podigliDubrovnik. Vizantijsko carstvo ponovo osvaja Dubrovnik u devetom veku ali ga srpskikraljevi Pavlimir i Bodin vraaju i nakon toga u gradu izgrade tvravu Lovrijenac.

Osnivaem Dubrovnika smatra se Ostroilo.Tokom 630. godine nove ere dolazi do seobe iza Karpata, a 632. godine Srbi iz Bojkemasovno krenu na jug. Na putu umre njihov knez i njegova dva sina povedu gotovo sveSrbe iz Bele Srbije. Polovina plemena doe u krajeve koje su Srbi ve nastanjivali, dok sedruga polovina zaustavi sa Srbima u predelima Podravine i Posavine, gde osnovase poslednju Belu Srbiju (dananji Srem i Slavonija). Novija istorija ove seobe tretira kao prve i najvee, mada su to u istinu bile poslednje i znatno manje od prethodnih seoba.Posle ovih imamo jo jedino seobe Srba pod upanom Zarijem Pribisavljeviem prekoSave i Une u predele Zrmanje, Velebita i Jadranskog mora. Od tada su Srbi starosedeociu Lici, Baniji, Krbavi i Dalmaciji. Rus Gilferding pisao je da je Srbija imala vie oblasti,sadanju Srbiju, sa Bosnom, istono i juno od Hrvata, Neretvanska sa Dubrovnikom,Travunijom, Konavljem i Zetom. A Konstantin Porfirogenit navodi da Hrvatska poinjeod reke Cetine i prostire se uz more do Istre. afarik i Milo Milojevi, inae nita neveruju Porfirogenitu, poto je mnoge stvari o Srbima izmislio, sluio se neistinama, asrpski kao jezik nije uopte poznavao. Stari srpski istoriar Raji pie: ³Tadanja Srbijaobuhvatala je istonu Dalmaciju, Bosnu, Hercegovinu, Sadanju Srbiju, Crnu Goru iDubrovnik sa jadranskim ostrvima.

O kulturi starodrevnih Srba

Pisani tragovi o Srbima iz Indije datiraju od pet do sest hiljada godina, a u Evropi od preko tri hiljade godina. Rus Moraskin je pisao da su Srbi jo u svom indijskomkraljevstvu bili na najviem stepenu prosvete i obrazovanosti, za to doba. Takoe suKinezi zapisali da su Srbi napredovali u prosveti i da je njihov car Tana jo tada izdavaozakone. Grko-rimski istoriar Strabon kae za Srbe iz Kaspijske Serbanije da su trgovali jo od dolaska iz Indije i da su na odei nosili zlato. Gilferding za Baltike Srbe kae dasu imali velike gradove, sa razvijenom umetnou, zanatstvom i trgovinom, ime su



zadivljavali druge narode. Mavro Orbini navodi da su Baltiki Srbi u politici imaliizvrsne zakone i pohvalne obiaje. Srpski istoriari Kovacevi i Jovanovi zapisali su dasu ti pradavni Srbi upotrebljavali elezo, bakar, olovo, srebro i zlato. Jirgen panut je usvojim studijama zapisao da su na Sinajskom poluostrvu jo 4.000 godina pre n.e. postojali rudnici bakra ³Timna´ na oko 60 kvadratnih kilometara sa oko 5.000

podzemnih tunela i da su u tim rudnicima pronaeni natpisi, kako on kae na³filistikom´ pismu, to je identifikovano kao pismo kojim su se sluili Srbi. A Raki pie da su kod Srba pre 2.500 godina bila razvijena zemljoradnja i trgovina itom, te dasu bili vete zanatlije, rudari, dobri graditelji brodova i poznavali su staklo. Srekovi pie da su Srbi u Solunskoj Srbiji negovali svoju pismenost i na svoj jezik preveli sveteknjige. On takoe kae da su Neretvljani bili najbolji trgovci i da su imali jau flotu odMletake. Slino je tvrdio i sam Julije Cezar u svoje vreme. Imali su ak svoje tkanine,koje su izvozili i koje su bile veoma cenjene u Carigradu. I konano, akademik Stojan Novakovi tvrdi da postoje dokazi da je u Srbiji ve u desetom veku postojao snaanknjievni pokret, u Zeti i Rakoj, na kojim temeljima je izgraena prosveta, knjievnost izakonodavsvo Nemanjike Srbije.

Dr. Jovan Dereti nalazi pojavljivanje imena Srba i u Bibliji, to je mnogo ranije odzvanine nauke. Po njemu Srbi su ostavili bezbrojne tragove, svuda gde su iveli. Tako, uMaloj Aziji je postojao grad Sard u kome su prvi put osnovane kole za matematiare,istoriare, muziare i astronome. U tom gradu prvi put u ljudskoj istoriji predvieno je pomraenje sunca. Svreni uenici ovih kola odlazili su u velike gradove i drali predavanja. Jedan od njih, Grk koga pominje Ksantos, otiao je u Atinu i drao predavanje, ali ga veina slualaca nije razumela jer su svi struni izrazi bili na srpskom.Otuda i podatak da su Grci Srbe nazivali Ksantosima. Po podacima sakupljenim uVatikanu, pa ak i u ³Svetom pismu´, Dereti zakljuuje da su Arijevci, Heti, Geti, Iliriili Kelti sve Srbi. A dr. Ranka Kui, prvi keltista na Balkanu i strunjak uvrten u 2.000najistaknutijih stvaralaca na zemaljskoj kugli, svojim delom ³Srpsko-keltske paralele´dokazuje gotovo genetsku srodnost dananjih Velana, mnogih Iraca i kota sa Srbima.Otud je i ponela nadimak ³Ranka Velanka´. Ona je svoje delo pokazala na svimgeografskim pojmovima na terenima koje su nastanjivali Kelti i Srbi.

Savremeni istoriari tvrde da je prihvatanjem nordijsko germanske istoriografskeBerlinsko-Beke kole Srbima nanet udarac mitskih razmera. Cviji je Srbe opisao kaoveoma inteligentan narod, ali i veoma eksplozivan. Dragosavac tvrdi da Akademija naukanikada nee zavriti srpski renik, a to je jo traginije da isti jo uvek tretira kao srpsko-hrvatski. On takoe istie potrebu za izradom srpsko-sanskritskog renika. Na svu sreutakav renik moe se uskoro i oekivati, poto na njemu radi Branislava Boinovi. Nataa Luki sugerie kao klju da je dobro iznai balans izmeu elja i stvarnosti, kakonas preuveliavanje nebi odvelo od puta za ³vie interese´. Jelena Milutinovi kae:³Kad je Gete proitao Hasanaginicu, izjavio je da narod koji ima takvu poeziju zasluujeda bude prestian evropski narod, narod koga e svi evropski narodi izuavati upravozbog toga´.

Ne tako davno, 1984. godine, svetsku javnost uzdrmao je Meksikanac Robert SalinasPrajs objavom knjige ³Homerova slepa publika´, kojom je ustvrdio da Troja nije u Maloj



Aziji ve u dolini Neretve i da je Neretva u stvari drevna antika reka Skamander aGabela je Troja. Robert Salinas u svojim istraivanjima i dalje traga za naim istinama. Naroito ga privlai misteriozna planina Rtanj, za koju tvrdi da je to srpski Olimp. Ontakoe zakljuuje da je Balkan pupak sveta.

Srpski jezik kroz istoriju

Vede se klasifikuju kao himne, koje sadre narodne obiaje, mudrosti, poslovice i izreke,a datiraju od 3 do 6 hiljada godina pre Hrista. I srpske slave sa prateim molitvama, kakou prastara vremena tako i danas spadaju u red Veda.

Autohtonistika kola zastupa teoriju da su svi narodi koji su iveli na dananjimslovenskim prostorima kao i u predelima Daije, Trakije, Balkana, u junoj Rusiji isrednjoj Evropi razliita imena naroda srpskoga porekla. Ova kola, pored Balkana icentralne Evrope, nalazi postojbinu Srba i u Italiji, na Pirinejima, u Bretaniji, Helveciji,Skandinaviji, pa i u severnoj Africi i Maloj Aziji. Protivnik ove kole, kao to je napred

navedeno, je germanska Berlinsko-Beka kola, koja danas trijumfuje na veini katedriistorije i ona nauku vodi smiljeno pogrenim putem, koji odgovara interesima politike.

Birnuf (Emile Burnouff) u svom eseju o Vedama istrauje poreklo Indo-Evropljana krozVede, koje su nastajale u vreme ³arijevske zajednice´. On nalazi da se vedske porodicezasnivaju na svetosti branog jedinstva, okrueni verom i drutvenim tradicijama. Svojedokaze izvodi iz rodbinskih imena, koja od davnih vremena pripadaju zajednikoj rasinaroda. A mi znamo da su rodbinski i porodini nazivi u srpskom jeziku zadrali obelejaarhainosti i autentinosti do danas.

Istraiva, vajcarac Adolf Pikte (Adolphe Pickter) napisao je delo ³Indo-Evropsko

poreklo ili prvobitni Arijevci´, u kome pie: ³U davnoj prolosti jedna rasa rasla je u prvobinoj kolevci, nadarena mudrou, grandiozna, stroge prirode, radom je pobedilasurove materijalne uslove svoga opstanka. Zatim dolazi do njihovog razvoja i patrijarhalnog ureenja. Ta bujna rasa razvila je svoj jezik, savren i pun intuicije zauzvienu poeziju. Zbog svoje brojnosti morali su da se sele, a seobama im se menjao i jezik. Vekovima od ovoga naroda nastalo je vie narodnosti. Te seobe odigrale su se umilenijume pre Hrista, od Indije do Atlantika.´ On zakljuuje da je: ³«taj brojni narod posluio kao osnova za razvoj mnotva ljudskih grupa, koje su iz njega proizale.´ Piktetakoe tvrdi da je: ³«jezik toga naroda bio osnov za mnoge jezike, koji su iz njeganastali.´ Zajednike osnove ovoga jezika naene su u Sanskritu i Zendu(staropersijskom). Otuda pomisao da svi indo-evropski narodi potiu od jednoga stabla´.

Za njihov jezik Pikte kae da je bio ne kontrolisane slobode i on ga naziva ³jezikommajke´. Pikte takoe pie, bio je to jezik Veda, bogat jednoslonim glagolskim korenimaod kojih se sufiksima stvara izobilje izvednica svih vrsta. Njegov glasovni sistem je jednostavan i skladan. Razlikuje tri roda i sedam padea, ime jasno oznaavadeklinacije. Zameniki nastavci za tri lica i brojeve omoguuju razlikovanje nijansivremena i naina. Prema svim prednjim opisima tog jezika najblii je srpskom. Takvaskladnost ne nalazi se nigde sem u srpskom jeziku.



Olga Lukovi-Pjanovi u svojim istraivanjima potvruje da su iz srpskog jezika nastali igrki i latinski, ali kao iz pelazgijskog stabla. Ona je citirala Francuza Leveka(Levesque), koji je poredio srpski sa latinskim i grkim jezikom i zakljuio:

(1) da je srpski jezik dao prve i najstarije elemente latinskom jeziku;

(2) da su starosedeoci Laciuma bili slovenske rase, Srbi; i

(3) da su se Srbi tamo nastanili jo u vreme dok se jezik ograniavao gotovo samo naizraze najpreih potreba.

Emil Burnuf navodi kako latinski pridev humanus proizlazi iz srpskog uman, a to jetakoe vezano za vedsko aum (izgovara se na sanskritskom om) i u induskom jezikuoznaava tri bozanstva (Bramu, Vinu i ivu). Gregor Dankovski zakljuuje da se grka ilatinska gramatika slau sa srpskom. Po Strabonu, latinski je najpre bio centralna grupadijalekata sabinskog jezika, a Sabini su bili drevni Srbi, autohtoni stanovnici Apeninskog

poluostrva, to takoe potvruje i Milan Budimir.H

omerov uitelj je znao pelazgijski jezik, a u Homerovo doba nije se pravila razlika izmeu trakog i grkog jezika. Hekatejiz Mileta, 500 godina pre Hrista, ostavio je pisane tragove da su Atinjani Traani (Srbi).Dankovski citira: ³Traani, Geti, Daani i Mezani, svi govore srpski´. Platona su zbognjegove mudrosti Grci smatrali boanskim, a on kae kako u grkom jeziku ima mnogovarvarskih rei. Herodot je bio stariji od Platona i on navodi da se u njegovo vreme uGrkoj govorilo varvarskim jezikm. Sokrat takoe tumai da su Grci bili potinjeniVarvarima pa su otuda govorili njihov jezik. On takoe zakljuuje da su Varvari narodstariji od Grka. Prema Dankovskom naziv Varvari nastao je od barbaros promenomsuglasnika usled prilagoavanja grkom, radi lakeg izgovaranja. Slino je tumaenje iSokratovo. Prema Platonu su drevni Pelazgi, nazvani od Grka Varvarima, bili antiki

Srbi i govorili su srpski. Ima natpisa da su Srbe nazivali i Etrurcima, dok su oni sami sebezvali Raanima. O tome pie Nenad orevi u delu ³Etrurci ili Raani´, a SvetislavBilbija kao da mu odgovara svojim delom ³Raani a ne Etrurci´. Bilbija je etrursko pismo deifrovao posredstvom irilinih slova.

Piui o Vedama M. F. Neve navodi: ³«da su otmene, snane, jednostavne, a da nisuliene umetnike vrednosti´. On takoe kae: ³Ovaj jezik je zvuan, muzikalan, udesan,harmonian i iznenaujueg bogastva forme i slike´. Bue za srpski jezik kae: ³Srpski jezik je bogat, energian i harmonian, poednako dobro pristaje mukom i enskomrodu, dobar je za opevanje ljubavnih pesama i nenosti, kao i velikih krvavih podviga.Zvuan je i otmen. Srbin govori polagano, ne pravei pauze i svojim jezikom na najlepinain izraava pristojnost. Duu srpsku zagreva juno sunce. Konstrukcije reenica usrpskom jeziku su jednostavne, imaju izuzetan smisao za preciznost, matovitost isrpskim se govori pristojno (za razliku od grkog kojim se muca i gestikulira). Ako suikada jedan jezik i jedan narod bili stvoreni za vladavinu javnim raspravama, to susigurno srpski jezik i srpski narod´. Bue zakljuuje: ³Srbi poseduju toliko lepe poezije isamo to bi trebalo da obavee sve ostale narode da ue njihov jezik´.



vajcarac Adolf Pikte rekao je, da je iveo samo zato da dokae koji narod je govorio jezikom vedskih himni. Na alost, smrt ga je prerano zaustavila na tom plemenitomzadatku. Pavel afarik je nedvosmislen u tvrdnji da je to srpski narod i da je govoriosrpskim jezikom. Isto je tvrdio i Atinjanin Halkokondil, piui da su to bili Tribali,Traani i i Iliri, kao najstariji i najvei meu tadanjim narodima, a to su bili Srbi.

Utvreno je da su Vede nerazdvojno vezane sa srpskim jezikom i proete srpskim pesnitvom. Veda na srpskom ima znaenje vida i znanja (u smislu unutranjeg saznanja).Kako je rekao Siprijan Rober: ³Svi slovenski jezici su nastali od srpskog jezika, jezikaPramajke´. U srpskom jeziku koren vid zadrava vedsko-srpsko znaenje svetog,unutranjeg, metafizikog znanja.

Poznato je da su hrvatski seljaci govorili akavskim dijalektom, dok je zagrebakagospoda oduvek nastojala da govori nemackim, italijanskim, latinskim ili maarskim.akavski dijalekt govori se u graninom pojasu prema istonom delu Austrije iMaarskoj, gde ive gradianski Hrvati. Oni su tu doselili iz severnog jadranskog

primorja tokom XVI veka i doneli svoj govor, koji je pravi hrvatski, kojim su govorilinjihovi seljaci. Pod uticajem Panslavistikog pokreta ehoslovakih romantiara Kolara iafarika u Hrvatskoj dolazi do Ilirskog pokreta, iji je nosilac bio Ljudevit Gaj. MajkaLjudevita Gaja bila je Nemica, roena Schmit. Gaj je eleo da za hrvatski knjievni jezik usvoji srpski, pa je najpre predloio da se jezik nazove ilirskim, sa idejom kasnijeg preimenovanja u srpsko-hrvatski, odnosno u Hrvatskoj ak hrvatsko-srpski, to je imalosmiljene politike posledice iezavanja srpskog jezika, a time i srpske nacionalnosti.Profesor dr. Laza Kosti u knjizi ³Kraa srpskog jezika´ pie da je data ideja delonacionalista, dok sami Hrvati izbegavaju da o tome otvoreno razgovaraju. Meutim, samLjudevit Gaj je 1846. godine u listu ³Danica´ otvoreno priznao da je za hrvatskiknjievni jezik uzeo jezik srpskog naroda. uro Danii se olako saglasio sa hrvatskim predlogom, ime im je uinio ogromnu uslugu, za ega Olga Lukovi-Pjanovi kae danije imao politikog obrazovanja i da nije prozreo hrvatske namere, to im Vuk Karadinikada ne bi uinio.

Amerikancima, Kanaanima i Australijancima ne pada na pamet da menjaju imeengleskog jezika, kojim govore, kao to ni Belgijanci, Luksemburani, vajcarci pa nifrankofonski Afrikanci ne misle da menjaju ime francuskom jeziku.

Istorijski, ime Sloven potie iz perioda rimskog osvajanja srpskih teritorija. Tom prilikomRimljani su odvodili roblje, a muka imena tih Srba preteno su se zavravala sa slav,kao: Miroslav, Srbislav, Krunoslav, Bratislav i slino (to je kod Srba imalo znaenjeslavnoga - glorious), a u latinskom se izgovaralo sklav ili sclavus (sa znaenjem roba), odega je vremenom nastalo Sloven. Istim slovenskim jezikom govorili su Geti, Sarmati,Skiti, Daani i Traani, to tvrde Strabon, Apendini i Ovidije. A kako kasnije navodeSurovjecki i afarik, pa Dobrovski, Milojevi i ivanevi radi se o srpskom jeziku.Prema Herodotu, kada je re o Slovenima, radi se o velikoj ljudskoj grupi naroda koji je pripadao indo-evropskoj rasi i zauzimao prostore istone Evrope, dananje Poljske,Maarske, Austrije, eke i Balkana sa teritorijama dananjih srpskih zemalja.



Na osnovu antikih pisaca nedvosmisleno je da su sva grka ostrva, sa kontinentalnomteritorijom i Italijom bili naseljeni Traanima, to potvruje Strabon. Svi su oni govoriligrko-ilirski ili ilirskim (slovenskim, znai srpskim) jezikom, kome su centralna zona biliPodunavlje i crnomorska obala Daije. Traani (Srbi) su se odatle irili po Evropi, a iriose i njihov jezik. Lorenc Surovjecki i Pavel afarik su u vrlo dokumentovanoj studiji

izneli nepobitne tvrdnje da su Srbi iveli u Podunavlju i Panonskoj niziji i odatle se irilina sever i zapad. Oni takoe navode da je papa Jovan X (914. do 929. godine) tvrdio dasu Iliri i Traani bili Sloveni (a to znai Srbi). Prema tome, jezik koji je Ovidije, rimski pesnik i savremenik Hristov, nauio dok je boravio u izgnanstvu na obali Crnoga Mora, bio je srpski. Uprkos svih pretrpljenih izmena, koje se deavaju u svim jezicima, srpski jeostao poetian. Ako se potuje ideja o kontinuitetu latinskog i grkog jezika, po kojojlogici se to isto ne dozvoljava srpskom, tim pre to se radi o narodu nazivanom Traani,Tribali, Sarmati, Vendi, Veneti, Vindi ili Vani, pa i Anti, a uvek se sutinski radi oSrbima, koji su sebe, po tvrdnji afarika, svuda i uvek nazivali svojim srpskim imenom.Po tvrdnji Gregora Dankovskog, a prema Ovidiu, Geti su bili Sloveni i pripadali roduTraana, bili su hrabar i pravedan narod i govorili su slovenski (odnosno srpski) jezik.

Olga Lukovi-Pjanovi citira Francuza Pejsonela, koji iznosi tvrdnju da se srpski, poredevropskih zemalja govorio i u vise zemalja Azije. Govorio se i na dvorovima turskihcareva, pored turskog kao zvanian jezik. Samo se po razliitim oblastima u malomerazlikovao u dijalektima, to je logino za sve jezike. Olga takoe iznosi primer StjepanaMitrova Ljubie, koji navodi primer crnogorskog plemena Pastrovia koje je ivelo naistom prostoru od praistorijskih vremena. Slino je pisao i Jovan Cviji, geograf svetskogugleda i predsednik Srpske Kraljevske Akademije. Olga Lukovi-Pjanovi, prema predanju njene majke tvrdi da su njihovi pra-roditelji iveli u dragaevskom kraju jo udoba Aleksandra Velikog, a to znai bar 400 godina pre roenja Hrista. Svi ovi primeri potvruju tvrdnje da smo na Balkanu nastanjeni od preistorijskih vremena. KonstantinJireek je izrekao misao, koja kaze: ³Nikada se na zemlji nije dogodilo da jedan poarmljeni narod potpuno nestane a da ne ostavi kaplju svoje krvi u ilama pobednika,ili re u njihovom jeziku´.

Zakljuak

Poznata je i Volterova izreka: ³Lake je verovati u la, koja se ula po hiljadu puta,

nego u istinu, koja se uje prvi put´.

Katolika crkva od najranijih vremena izrazavala je neogranienu mrnju prema Srbima.Zapad je od uvek sebe proglaavao ³civilizovanim´, a Srbe nazivao ³varvarskim´, citiraOlga Lukovi-Pjanovi, prema francuskom Larusu XX veka. Genocide injene nadsrpskim ivljem, katolika crkva nikada nije ni pokuavala da sprei. Zamerali su Srbimana nainu ivota, na potovanjima prema umrlim, na zajednikom obraivanju zemlje islino, to Olga Lukovi-Pjanovi, naprotiv, istie kao srpske tradicije i ponos. Kakokae: ³ta Zapad zna o zajednikom oranju i kopanju, o mobama i prelima, o kosidbamai komuanju kukuruza. Srpski tradicionalni ivot vekovno se zasnivao na svetinjama poput one: ³Ljubi blinjega svoga kao samoga sebe´. Knjiga Olge Lukovi-Pjanovi



³Srbi narod najstariji´ obiluje istorijskim dokazima i citatima autora svih nacija, na svimivim i mrtvim svetskim jezicima. Iz svega iznetoga, Srbi su bili rasprostranjeni od Indijedo Atlantika, najmanje dva milenijuma pre Hrista. Naalost, danas ih je sve manje imanje, rasparavaju nas na razliite naine, sluei se najvie onom starom latinskomizrekom jo iz Cezarevog doba: ³Dividi et impera´, to znai: ³Zavadi pa vladaj´.

Poslednja unitavanja su najstranija i najmasovnija, a ³civilizovani´ Zapad uti. Nestajanjem naroda nestaje i njegov jezik, sve vie slavskih svea se gasi. U ije ime seto radi? Zato se Srbi ubijaju u tako velikom broju, a da pri tome svet ti, pita se Olga?Koji je cilj toliko uzvien da moe opravdati varvarsko ubistvo jedne nacije? Koji cilj jedovoljno velik da moze opravdati takva sredstva masovnog unitenja itavog jednognaroda?

OSAM MILENIJUMA SRPS

Documents

Transcript of OSAM MILENIJUMA SRPS