■ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018 · ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 397 www.edromos.gr € 2,00

O tempora, o mores!σελιδα 7

ΜΙΑ de facto, ΣχεδΟν… πεΜπΤη ΑξΙΟΛΟγηΣη

Τι καιροί, τι ήθη! Σε στιγμές τεράστιων κινδύνων για την χώρα και ιδιαίτερης αποδυνάμωσης της κοινωνίας, ο εν αφασία πολιτικός κόσμος

στήνει έναν ανούσιο καυγά που οδηγεί σε μεγαλύτερη καθήλωση και αποπροσανατολισμό. Έτσι γεννιέται ο νέος γραικυλισμός…

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΣΕΛΙΔΑ 8

ΣΕΛΙΔΕΣ 12-13

ΣΕΛΙΔΕΣ 20-21

ΣΕΛΙΔΑ 28

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΒιόλα Καρόφαλο επικεφαλής του συνδυασμού «Potere al Popolo»

Περί ανασχηματισμού

Τι ευθύνεται για τις φασιστικές επιθέσεις

Στο Υπερταμείο η εΥΑΘ και η εΥδΑπ

σεμίχ Καπλάνογλου σκηνοθέτηςΑνάσα ή σιτάρι;

ΣΕΛΙΔΕΣ 2-3

σελιδα 9

σελιδα 5

Kλιμακώνονται οι προκλήσεις από τον Ερντογάν

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

σύλληψη δύο ελλήνων στρατιωτικών που έκαναν περιπολία στα σύνορα. Κρατούνται και οδηγούνται σε δίκη κατηγορούμενοι για κατασκοπία

ανησυχητικό επεισόδιο στον Έβρο

Ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζ. Πάιατ. Ο πιο δραστήριος πολιτικός στην ελλάδα. στα δύο χρόνια παρουσίας του αλωνίζει τη χώρα, οικοδομεί σχέσεις με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και παρεμβαίνει πολύμορφα, προωθώντας τις αμερικάνικες γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΙΕΘΝΗ

Εουτζένιο Μοντάλε

Συνέντευξη τουΆλβαρο Γκαρσία Λινέρα

Η λαϊκή συνοχή επανεμφανίστηκε με σαφήνεια

ΣΕΛΙΔΕΣ 26-27

ΣΕΛΙΔΕΣ 16-17

γράφει ο Νίκος αλιφέρης

σελιδα 9

ΙTΑΛΙΚEΣΕΚΛΟΓΕΣ

2018

2 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

το θέμα της εβδομάδας

Παρότι για τα ΜΜΕ το «Potere al Popolo» δεν υπήρχε, καταφέρατε σε σύντομο χρονικό διάστημα να μαζέψετε τις αναγκαίες υπογραφές για να συμμετάσχετε στις εκλογές. Τώρα, λίγες μέρες πριν την κάλπη, ποιες είναι οι προσδοκίες σας;Όσον αφορά το αποτέλεσμα δεν μπορού-με να πούμε τίποτα σ’ αυτό το στάδιο. Οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν από 1% έως 3%, οπότε υπάρχει μεγάλη απόκλιση. Αυτό που γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι ότι είχαμε μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο στη συλλογή των υπογρα-φών, μα σε καθετί που κάναμε αυτούς τους μήνες. Στο μέλλον, θέλουμε ο οργανισμός μας να συνεχίσει να εδραιώνεται. Έχουμε προγραμματίσει την πρώτη μετε-κλογική μας συνάντηση στις 18 Μαρτίου για να συζητήσουμε πώς θα προχωρήσουμε ως οργανισμός. Στόχος μας είναι να πετύχουμε τον μετασχηματισμό των δομών που δημι-ουργήσαμε αυτούς τους μήνες σε μια μόνι-μη οργανωτική δομή, να μετατρέψουμε τις επιτροπές της εκλογικής καμπάνιας και τις τοπικές συνελεύσεις σε μόνιμους τοπικούς εκπροσώπους της οργάνωσης.

Η βάση της Αριστεράς στην Ιταλία όμως είναι απογοητευμένη και σκέφτεται να ψηφίσει πιθανά το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» ή τους «Ελεύθερους και Ίσους». Εκτιμάτε ότι μια συσπείρωση είναι δυνατή μετά από τόσες απογοητεύσεις και πώς πιστεύετε ότι θα το πετύχετε;Η Ιταλία ίσως ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Δυ-τική Ευρώπη επειδή για πολλά χρόνια δεν είχε μια οργανωμένη Αριστερά για να μιλήσει, η Ιταλία ήταν μάλλον το παράδειγμα του πώς δεν πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Κι αυτός είναι ο λόγος που το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» ήταν σε θέση να κάνει τέτοιες «επιδρομές» – η βάση του γενικά θα έπρεπε να εκπροσωπείται από την Αριστερά. Το παράδειγμα της Νάπολι το επιβεβαιώνει αυτό, αφού είναι ένα από τα λίγα μέρη όπου το «Κίνημα των Πέντε Αστέ-ρων» δεν είναι τόσο δυνατό επειδή υπάρχει ένα αριστερό αντισυστημικό κίνημα από τον δήμαρχο, τον Ντε Ματζίστρις. Η Ιταλία δίνει ένα δύσκολο περιεχόμενο δουλειάς επειδή, με πολλούς τρόπους, ακόμα δεν παρουσιάζεται κανένα σημάδι ανάκαμψης από τον κατα-κερματισμό που ακολούθησε την πτώση της

Πρώτης Δημοκρατίας. Έτσι, αυτό που είναι μοναδικό στην χώρα μας είναι ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η κληρονομιά του Κομμου-νιστικού Κόμματος. Υπάρχουν κάποιοι στην Αριστερά που πιστεύουν ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να επαναθεμελιωθεί, ακριβώς όπως ήταν και έτσι θα λυθούν όλα μας τα προ-βλήματα και επίσης έχεις να αντιμετωπίσεις το είδος του αντικομμουνισμού (συχνά από πρώην κομμουνιστές) που μπορεί να υπάρξει μόνο σε χώρες που είχαν ένα δυνατό κομμου-νιστικό κόμμα.Ο δρόμος για να αναμετρηθούμε μ’ αυτό είναι να οικοδομήσουμε ένα κίνημα το οποίο δεν θα είναι εγκλωβισμένο στις παλιές αριστερές ταυ-τότητες, αλλά θα είναι εντελώς νέο στις ιδέες του και τις πρακτικές του. Πρέπει να πάρουμε σαν αφετηρία την σημερινή πραγματικότητα, για να ξεκινήσουμε από μία εμπειρική έρευνα και όχι από ένα προκατειλημμένο σχήμα. Γι’ αυτό λέμε ότι ένα κίνημα πρέπει να ξεκινάει από την δουλειά στην κοινότητα, δεν πρέπει να υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε τι είναι καλό για τον λαό, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να

μάθουμε. Και χρειάζεται να συναντήσουμε τις ανάγκες του μέσα από την αυτό-οργάνωση της κοινότητας, έτσι η κοινότητα μαθαίνει να εξασκεί την συλλογική της εξουσία. Αυτό εν-νοούμε όταν λέμε «Εξουσία στον Λαό».Άρα χρειαζόμαστε μια οργανωμένη Αριστερά η οποία όμως θα έχει τις ρίζες της μέσα στην κοινότητα και τους κοινωνικούς αγώνες, που θα μπορεί να προωθήσει τον αγώνα χωρίς να εμπλέκεται με θεσμικές πολιτικές. Επειδή η θεσμοποίηση ήταν η αιτία της πτώσης της παλιάς Αριστεράς. Κι έτσι βλέπουμε τα ίδια πράγματα να συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη, όταν η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατική Αριστερά εγκατέλειψε τα συμφέροντα της εργατικής τά-ξης, αφήνοντας ένα κενό στο οποίο άνθησε ο δεξιός λαϊκισμός. Χρειάζεται να έχεις ένα κίνημα που είναι χτισμένο από κάτω προς τα πάνω, κι όχι το αντίθετο. Και χρειάζεσαι ριζοσπαστική δημοκρατία ούτως ώστε η σκληρή δουλειά της οργάνωσης στην βάση να μην τεθεί σε κίνδυνο από κακές πολιτικές αποφάσεις. Άρα μαζί με μια ισχυρή βάση, χρειάζεσαι επίσης και σαφή πολιτική κατεύθυνση. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ασάφεια ως προς τους πολιτικούς στό-χους: κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα συμβιβάσουμε την ριζοσπαστικότητα του οράματός μας προκειμένου να βρεθούμε στο τραπέζι της εξουσίας.

Καταλάβαμε ότι προσπάθησαν να σας βάλουν σε ένα δίπολο των «άκρων» με τους νεοφασίστες της «CasaPound» με στόχο να αποπροσανατολίσουν την πολιτική κουβέντα. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο κύριος εχθρός σήμερα στην Ιταλία, οι νεοφασίστες της «CasaPound» ή οι κεντροαριστερές και οι

Παρακολουθήσαμε εξαρχής το ενδιαφέρον εγχείρημα του «Potere al Popolo» (Ποτέρε αλ Πόπολο – εξουσία στο λαό) που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της νεολαιίστικης οργάνωσης «Je So’ Pazzo» από τη Νάπολη. Η Βιόλα Καρόφαλο, με την οποία μιλήσαμε, είναι από τους πρωτοστάτες αυτής της προσπάθειας. Μία γυναίκα 37 ετών που δεν ανήκει σε κανένα ιστορικό πολιτικό χώρο, αλλά σε μια φρέσκια προσπάθεια νέων ανθρώπων. από μόνο του αυτό συνιστά κάτι καινούργιο για την ιταλική αριστερά, που από την μία είχε μάθει κυρίως να σέρνεται πίσω από παλιές και όχι και τόσο... καθαρές πολιτικές προσωπικότητες και από την άλλη να «υπάρχει» μέσα σ’ έναν τεράστιο κατακερματισμό.Η συγκρότηση της λίστας του «Potere al Popolo» και η κάθοδος στις προσεχείς εκλογές της 4ης Μαρτίου βρήκε την ανταπόκριση όχι μονάχα από άλλες αριστερές κινήσεις όπως η Κομμουνιστική επανίδρυση, το δίκτυο των Κομμουνιστών, την Πλατφόρμα «Eurostop» κ.ά. αλλά και μιας σημα-ντικής μερίδας ανθρώπων που συμμετέχουν σε κοινωνικά κινήματα και συνδικάτα βάσης.

η ιταλική Αριστερά πρέπει να απεγκλωβιστεί από το παρελθόν της

Βιόλα Καρόφαλο, επικεφαλής του συνδυασμού «Potere al Popolo»

■ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Γιώργο Πατέλη

ΙTΑΛΙΚEΣΕΚΛΟΓΕΣ

2018

δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ■ 3 ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

“το θέμα της εβδομάδας

Την στιγμή που οι απειλές και οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται καθημερινά, το πολιτικό παιχνίδι περιστρέφεται γύρω από το ποιος διαθέτει πιο ισχυρό ηθικό πλεονέκτημα: ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ και όλων όσοι αισθάνονται μέλη της «οικογένειάς» του (ΑΝΕΛ, Οικολόγοι, Πασόκοι –που βρήκαν στέγη στην κυβέρνηση και στο κράτος–, διάσπαρτοι Δημαρίτες, σκληροί αριστεροί και αναρχίζοντες ακόμη, ή ο χώρος της Ν.Δ. που εκκόλαψε και εξέθρεψε τόσα σκάνδαλα μαζί με το ΠΑΣΟΚ των Βενιζέλων και Λοβέρδων; Ο ΓΑΠ, το ΠΟΤΑΜΙ, και η Φώφη βρίσκονται σε μιαν ενδιάμεση, πιο χαλαρή θέση, όχι μόνο διότι είναι φίλοι της κάνναβης αλλά και γιατί σκέφτονται ενδεχομένως να οικοδομήσουν γέφυρες με τον χώρο αυτό στο εγγύς μέλλον.Ποιος από αυτούς μπορεί να επικαλεστεί «ηθικό πλεονέκτημα» ώστε να ομιλεί και να κυβερνά; Ουσιαστικά κανείς από όλους. Όπως αναφέρει ένας φιλόσοφος (τι μπανάλ να είσαι φιλόσοφος, ποιητής, ή στοχαστής στην σύγχρονη εποχή) οδηγούμαστε επί της ουσίας στην έλλειψη της ηθικής. «Η έλλειψη της ηθικής, οδηγεί σε ένα κενό: το άτομο-πολίτης δεν έχει κανένα κριτήριο για το τι είναι θετικό και τι αρνητικό, τι είναι σωστό και τι λάθος». Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η ηθική έχει αποσυντεθεί σε δύο παράγοντες, που είναι και οι δύο ηθικά ανίσχυροι. Η «ηθική» υποβιβάζεται σε ένα επίπεδο τεχνικών κανόνων από την μία, και σε μια ηθικολογική ρητορική η οποία αποκρύπτει ότι το σύστημα –στο σύνολό του– αποκλείει την ηθική από τον τρόπο εξέλιξής του. Η πραγματική ηθική ανήκει στους παράγοντες που παρεμποδίζουν την λειτουργία του εν λόγω συστήματος.Όταν λοιπόν έχουμε μια καθολική έκπτωση της πολιτικής, μια πλήρη υποδούλωσή της στην οικονομία, τις αγορές, τότε συμβαίνει για περιπτώσεις σαν τις δικές μας ένα δεύτερο σημαντικό γεγονός, που πάλι επισημαίνεται από τον φιλόσοφο: «Η ισχυρή δύναμη του 20ού αιώνα (και του 21ου), η οποία επηρεάζει την κοινή γνώμη και με την βοήθειά της εξαπλώνεται παντού και υποβιβάζει τα πάντα, είναι ο “λακεδισμός”. Η θεώρηση αυτή πλάθει τα πάντα στα μέτρα της, την επιφανειακότητα, και παρατηρεί τα πάντα από τη δική της οπτική σκοπιά, η οποία διαμορφώνεται από μια κρυμμένη, μυστική ή φανερή ζηλοφθονία, καχυποψία και δολιότητα».Ο Γιώργος Σεφέρης, νομπελίστας ποιητής, ερχόμενος κοντά στο κρατικό σύστημα και υπηρετώντας το, γνωρίζοντας το από τα μέσα ανέφερε κάποια στιγμή: «η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις». Σήμερα, ακόμα χειρότερα, δεν μπορεί κάποιος να διακρίνει στοιχεία «ηγετικής τάξης». Αν κάτι ξεχωρίζει, αυτό είναι ένα ομοιόμορφο πολτοποιημένο πολιτικό σύστημα, ένας κόσμος εκλεκτικά ανήθικων υπαλληλίσκων, βουτηγμένων στην ατομική πλεονεξία και τίποτα παραπάνω. Δείτε μονάχα την κυρία Καρακώστα και θα καταλάβατε: Δεν της φτάνει το μηνιάτικο των 7.000 ευρώ… Τι άραγε πρέπει να σκεφθούν τα παιδιά-είλωτες των τριακοσίων ευρώ;Υ.Γ.: Ο φιλόσοφος που αναφέραμε είναι ο Κάρελ Κόσικ.

editorial

Το ηθικό μειονέκτημα…κεντροδεξιές δυνάμεις με τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης;Το πρώτο πράγμα είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά την παρουσία του φασισμού στο ιταλικό έδαφος. Η «CasaPound» είναι μια ανοιχτά φασιστική οργάνωση και αυτό είναι ξεκάθαρο. Ωστόσο υπήρξε προσπάθεια να μπει η Αριστερά στο ίδιο πεδίο με την Ακροδεξιά. Με αυτό τον τρόπο η απειλή της Ακροδεξιάς χρησιμοποιήθηκε από το Κέντρο για να ενισχυθεί η υπο-στήριξη προς αυτό. Από πολύ νωρίς ο Ρέντσι έλεγε ότι οι ψήφοι στα αριστερά του είναι «ένα δώρο στην Ακροδεξιά». Ένα πιο ακραίο παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η Έμα Μπονίνο η οποία ηγείται της λίστας «Περισσότερη Ευρώπη» (PE). Η ρητορική της σχετίζεται με την μάχη κατά του ρατσισμού, αλλά αν δεις το πρόγραμμά της είναι ένα αγνό απόσταγμα νεοφιλελευθερισμού, εμμονικό με τις ιδιωτικοποιήσεις και την απρόσκοπτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς.Χρειάζεται, όμως, να επιτεθούμε στο Κέντρο καθώς αυτό είναι στην εξουσία κι αυτές είναι οι δυνάμεις που δημιούργησαν τις συνθήκες στις οποίες είναι εύκολο να ακμάσει η Ακροδεξιά. Υπάρχει πιθανότητα να δεις την κεντροδεξιά να εμφανίζεται λιγότερο ακραία οικονομικά και πιο ήπια όσον αφορά την λιτότητα και την ευελιξία. Όλα αυτά όμως είναι οφθαλμαπάτη. Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις του Δημοκρατικού Κόμματος και των τεχνοκρατών ήταν πιο αποτελεσματικές στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που ήθελε το κεφάλαιο, έτσι δεν υπάρχει ουσιαστικά διαφορά μεταξύ τους. Έχεις το ίδιο κακό με δύο διαφορετικά πρόσωπα, το ένα που προσπα-θεί να κρύψει την καταστροφή της κοινωνίας πίσω από ένα προοδευτικό πρόσωπο και το άλλο που προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει από την καταστροφή μέσω του ρατσιστικού λόγου. Είναι και οι δύο εχθροί μας.Η στοχοποίηση της παγκοσμιοποίησης ως πηγή των προβλημάτων της Ιταλίας, επιπλέον, παίζεται πολύ εύκολα από τη Δεξιά και ρίχνουν το φταίξιμο σε σκιώ-δεις, άγνωστες εξωτερικές δυνάμεις, παρά στο πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του. Ωστόσο, μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την εξουσία της Ευρωπαϊκής Ένω-σης, αυτό είναι πράγματι κάτι που πρέπει να αντιμε-τωπίσουμε. Πολλοί περίμεναν ότι θα είναι ένα μεγάλο ζήτημα αυτών των εκλογών, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Φαίνεται ότι και η «Λίγκα του Βορρά» και το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» έχουν περιορίσει τον ευρωσκεπτικισμό τους σε μια προσπάθεια να ενταχθούν περισσότερο στα επίσημα πολιτικά πράγματα. Η θέση μας για την Ε.Ε. είναι ότι γνωρίζουμε πως όπως έχουν τα πράγματα, τα περιθώρια για μια εθνική κυβέρνηση για την πραγματοποίηση κοινωνικών μεταρρυθμίσεων δεν υπάρχουν. Η Ε.Ε. δεν θα αφήσει κάτι τέτοιο να συμβεί, άρα χρειάζεται μια ριζική αλλαγή. Στο πρόγραμμά μας βάζουμε την κατάργηση του δημοσιονομικού συμφώνου και τον τερματισμό του δημοκρατικού ελλείμματος της υπογραφής των συνθηκών χωρίς τη συναίνεση των λαών της Ευρώπης.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το «Κίνημα των Πέντε

Αστέρων» θα είναι το πρώτο κόμμα, αλλά το μπλοκ της κεντροδεξιάς αθροιστικά συγκεντρώνει μεγαλύτερα ποσοστά, ακολουθεί το μπλοκ της κεντροαριστεράς και μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα κόμματα. Εκτιμάτε ότι θα υπάρχει αποχή και αν οι δημοσκοπήσεις λένε την αλήθεια, πώς βλέπετε την επόμενη μέρα στην Ιταλία, σε μία Ε.Ε. όπου επικρατεί η πολιτική αστάθεια;Η αποχή θα είναι πολύ υψηλή, αυτό είναι βέβαιο, ιδίως ανάμεσα στους νέους, ωστόσο είναι ακριβώς που σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού εμείς έχουμε επικεντρώσει την πειθώ μας. Σε σχέση με το αποτέλεσμα, φαίνεται πολύ πιθανό είτε να έχουμε έναν συνασπισμό ευρύτε-ρο από την κεντροδεξιά που έχει στηθεί γύρω από τον Μπερλουσκόνι είτε μία κυβέρνηση τεχνοκρατών, μια επιστροφή στα χρόνια του Μόντι.Υπάρχει ένα μοτίβο που βλέπουμε να εμφανίζεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό είναι η αποδυνάμωση της πολιτικής συναίνεσης που ήταν ισχυρή τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Παρόλα αυτά δεν είναι καθαρό ακόμα πώς θα αντιδράσουν οι κυρίαρχες τάξεις σ’ αυτό. Έχουμε επίσης δυνάμεις όπως ο Μακρόν στην Γαλλία και το PD του Ρέντσι στην Ιταλία. Ο λόγος που αυτές οι δυνάμεις είναι σε θέση να κερδί-ζουν τουλάχιστον ένα κομμάτι της εξουσίας (είναι ακόμα δυνατό το PD να είναι μέρος της κυβέρνησης ακόμα κι αν βρίσκεται μόλις στο 20%), είναι επειδή η Αριστερά καθυστερεί να διαμορφώσει μία αποτελεσματική και αυτόνομη αντιπολίτευση. Έχουν προσκολληθεί στην εξουσία επειδή ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να ψηφίσει ή επειδή είναι η «λιγότερο κακή» επιλογή σε σύγκριση με μια πιο ανοιχτά αυταρχική δεξιά.Είναι επομένως επιτακτικό τώρα περισσότερο από ποτέ να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο. Αν δεν συμβεί αυτό, είναι πιθανό πιο συντηρητικές δυνάμεις να κερδίσουν πάνω σ’ αυτό που η Νάνσι Φρέιζερ αποκαλεί «προοδευ-τικό νεοφιλελευθερισμό»: ελεύθερη αγορά με κοινωνι-κά φιλελεύθερο πρόσωπο. Από την άλλη ο ρατσισμός μπορεί να υπηρετήσει τον αποπροσανατολισμό από τα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα όπως η φτώχεια και η ανεργία, ζητήματα στα οποία οι κυρίαρχες τάξεις δεν έχουν απάντηση.Ουσιαστικά, όμως, ό,τι κι αν συμβεί μετά τις 4 Μαρτίου, το καθήκον της Αριστεράς στην Ιταλία δεν αλλάζει. Είτε έχουμε μια κυβέρνηση που είναι πολύ δεξιά και διαι-ρετική από άποψη κοινωνικών αξιών αλλά οικονομικά λίγο πιο προστατευτική (ευνοώντας τους Ιταλούς έναντι των μη Ιταλών), είτε έχουμε μια κυβέρνηση, πιθανά τεχνοκρατική, που είναι παρεμφερής με ό,τι είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Ο τρόπος με τον οποίο η Αριστερά θα καταφέρει να υπονομεύσει την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων είναι η οικοδόμηση της κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στη διαίρεση, δουλεύοντας στη βάση για να φτιαχτεί ένα έδαφος για ριζικά διαφορετικές πολιτικές που θα έχουν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων ως κινητήρια δύναμη. Δεν υπάρχει γρήγορη λύση που θα μας βοηθήσει να ανακτήσουμε τον χαμένο χρόνο, απλά πρέπει να οργανωθούμε.

Ό,τι κι αν συμβεί μετά τις 4 Μαρτίου, το καθήκον της Αριστεράς στην Ιταλία δεν αλλάζει. Ο τρόπος με τον οποίο η Αριστερά θα καταφέρει να υπονομεύσει την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων είναι η οικοδόμηση της κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στη διαίρεση, δουλεύοντας στη βάση για να φτιαχτεί ένα έδαφος για ριζικά διαφορετικές πολιτικές που θα έχουν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων ως κινητήρια δύναμη. Δεν υπάρχει γρήγορη λύση που θα μας βοηθήσει να ανακτήσουμε τον χαμένο χρόνο, απλά πρέπει να οργανωθούμε

4 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

της ΑριστεράςεΒδΟΜΑδΙΑΙΑπΟΛΙΤΙΚηεΦηΜεΡΙδΑ

ησαΐα Σαλώνων 4-6, 114 75 ΑθήναΤηλ.: 210 3468282 - 210 3837191Φαξ: 210 3837191ε-mail: info@edromos.grwww.edromos.gr

σΥΝΤαΚΤιΚΗ εΠιΤΡΟΠΗ: Τάσος Βαρούνης, Στέλιος ελληνιάδης, Σωκράτης Μαντζουράνης, Σταμάτης Μαυροειδής, δημήτρης Μόνος, Ρούλα Μουτσέλου, Βασίλης ξυδιάς, Σπύρος παναγιώτου, γιώργος παπαϊωάννου, Σοφία παπασπυρίδωνος, ερρίκος Φινάλης

ΤαΚΤιΚΟι σΥΝεΡΓαΤεσ:Κώστας Ανδριανόπουλος, Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Λουκάς Αξελός, Απόστολος Αποστολόπουλος, γεωργιάδης νίκος, παύλος δερμενάκης, Μάριος διονέλλης, χριστίνα Βαλεντίνα Θάνου, Στέργιος Θεοδωρίδης, γιώργος Θεοδωρόπουλος, Iφιγένεια Καλαντζή, γιάννης Κιμπουρόπουλος, Κώστας Λιβιεράτος, γιώργος Λιερός, Μαρία Μάρκου, Μανόλης Μούστος, ευτύχης Μπιτσάκης, Μύρωνας ξυδάκης, δημήτρης Ουλής, γιώργος πατέλης,

χρήστος πραμαντιώτης, γιάννης Ραχιώτης, Σωτήρης Ρούσσος, Τριαντάφυλλος Σερμέτης, Κώστας Στοφόρος, Φώτης Τερζάκης, γιώργος Τζαφέρης,

διΟΡΘΩσΗ: Λόλα Σκαλτσά

σΥΝεΡΓαΤεσ εΞΩΤεΡιΚΟΥ: Κάρλο Φορμέντι (Ιταλία), Κατού Αρκονάδα (Βολιβία), Σάλεμ Μπεν γιαχία (Τυνησία), χάλεντ Μπαρακάτ

(παλαιστίνη), Μάρκο Σαντοπάντρε (Ιταλία), Μουμία Αμπού Τζαμάλ (ηπΑ), χοσέ Μαρία Σισόν (ILPS), Ρικάρντο Φιέρο (Αργεντινή)

σΚιΤσα: Βαγγέλης παπαβασιλείου, πέτρος Ζερβός, John antόno (γιάννης Αντωνόπουλος), Latuff, Vasco Gargalo

σΧεδιασΜΟσ: δημήτρης Αρβανίτης

ΥΠεΥΘ. ΚΥΚλΟΦΟΡιασ: νίκος ΜάλλιαρηςΤηλ.: 6945804299ε-mail: malliaris@edromos.gr

Τάνια ΜήτσιουΤηλ.: 6976864058

εΚΤΥΠΩσΗ:Newspressholdγ. Τασσιόπουλος – Κ. Μπάρλας Ο.ε.Τηλ. 210 6620788-734

ατζέντα 03.03.2018-09.03.2018 agenda@edromos.gr

ιδιΟΚΤΗσια: ενΟΤηΤΑ αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

εΚδΟΤHσ: Ρούντι Ρινάλντι

διεΥΘΥΝΤΗσ σΥΝΤαΞΗσ: Μιχάλης Σιάχος

ΥΠεΥΘΥΝΟσ εΚδΟσΗσ:νίκος Ταυρής

■ Κυριακή 4/3Ν. Φιλαδέλφεια27η δράση του χωριού παραγωγών - χωρίς Μεσάζοντες, στον πεζόδρομο του Άλσους, από τις 8:00 έως τις 14.00.

■ Κυριακή 4/3αθήναημέρα Αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο Αφρίν από το πρωί στο καφενείο – κολεκτίβα εργασίας «παγκάκι» (γ. Ολυμπίου 17-19, Κουκάκι). Ζωντανή μουσική από το μεσημέρι. χαιρετισμός από το πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν.

■ Κυριακή 4/3ΚαλλιθέαΣτις 18:00 ο Αντιφασιστικός Συντονι-σμός Καλλιθέας, Μοσχάτου, Ταύρου προβάλλει στην αίθουσα του δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας (Ματζαγριωτάκη 76, 2ο υπόγειο) την αντιφασιστική ταινία Sophie Scholl – Οι Τελευταίες Μέρες.

■ δευτέρα 5/3Ρέθυμνοη Κινηματογραφική Λέσχη Ρεθύμνου παρουσιάζει την ταινία Έρφοι της ελ-βίνας Μποτονάκη που θα πλαισιω-θεί δραματικά από παρουσίαση του θεατρικού μονολόγου του ντάριο Φο

και της Φράνκα Ράμε εγώ,η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγέλλω καθώς και συρ-ραφή άλλων κειμένων από μέλη της θεατρικής ομάδας του ΤεΙ Ρεθύμνου, Ισχύς Απογείωσης. Στις 18:00 στο cine apollon, Μεσολογγίου 18, παλιά πόλη.

■ δευτέρα 5/3Θεσσαλονίκηη Κινηματογραφική Λέσχη των ερ-γαζομένων της εΡΤ-3 και το ΚεMεΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους στο Αμερικανικό πολιτικό Σινεμά, με το κοινωνικό δράμα του Φρεντ Τσίνεμαν Τζούλια (ηπΑ, 1977). Στις 21:00 στην αίθουσα Βάκουρα 1 (Ιωάννου Μιχαήλ

8). Θα προλογίσει ο Αλέξης ν. δερμε-ντζόγλου, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

■ Τετάρτη 7/3αθήνα Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου Πάκο Γιούνκε του Σέσαρ Βαγιέχο, οι εκδόσεις των Συναδέλφων διοργανώ-νουν εκδήλωση–συζήτηση με θέμα το Bullying με ομιλητές τον νίκο πρατσίνη και δασκάλους από την παιδαγωγική ομάδα Το Σκασιαρχείο. Στις 19:30 στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων, Καλλι-δρομίου 30.

4Eκ

δηλώ

σει

ς

4 δευτέρα 5 Μαρτίου, αθήνα. 75 χρόνια από τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης

4 σάββατο 3 Μαρτίου, Γαλάτσι. αφιέρωμα στο έργο του Γιώργου ανδρέου

4 δευτέρα 5 Μαρτίου, αθήνα. Η Κύπρος από τη συγκρότηση στη διχοτόμηση

4 δευτέρα 5 Μαρτίου, Θεσσαλονίκη. «στο στημένο παιχνίδι υπέρ της Eldorado λογαριάζουν χωρίς εμάς!»

4 δευτέρα 5 Μαρτίου, Νέα Φιλαδέλφεια. Φιλοσοφία και Πολιτική

Το εθνικό Συμβούλιο διεκδίκησης των Οφειλών της γερμανίας προς την ελλάδα οργανώνει εκδήλωση μνήμης για την παλλαϊκή κινητοποίηση, που κορυφώθηκε στις 5 Μαρτίου 1943, και απέτρεψε την πολιτική επι-στράτευση από τον Άξονα. Οι κινητοποιήσεις του λαού της Αθήνας με προεξάρχον το εΑΜ και μπροστάρη τη νεολαία κορυφώθηκαν με τη μεγαλειώδη διαδήλωση και τη γενική απεργία της 5ης Μαρτίου 1943, οπότε ένα πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων αψηφώντας τις σφαίρες των κατακτητών εισέβαλε στο Υπουργείο εργασίας καίγοντας τις λίστες με τους χιλιάδες επίστρατους. Ως αποτέλεσμα η πολιτική επιστράτευση ματαιώθηκε. η ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην ευρώπη στην οποία ματαιώθηκε η πολιτική επιστράτευση!Ομιλίες: Μανώλης γλέζος. Βασιλική Λάζου, διδάκτωρ Ιστορίας πά-ντειου πανεπιστημίου. Ο Στέφανος Ληναίος και άλλοι γνωστοί ηθο-ποιοί θα διαβάσουν επιλεγμένα κείμενα της εθνικής Αντίστασης. Θα προβληθεί επίσης σπάνιο οπτικό υλικό για την περίοδο της Κατοχής από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Μνήμες» του νίκου Καβουκίδη. Θα ακολουθήσει συναυλία αντιστασιακού τραγουδιού με το Μουσικό Σύνολο ΡΩΜΙΟΣΥνη.Στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης ΑΛΚΥΟνΙΣ new star art cinema (Ιουλιανού 42, ηΣΑπ Βικτώρια), ώρα 20:00.

η Αναστασία Μαλανδρενιώτη και ο Μάρκος Κώτσιας καταθέτουν τις ερμηνείες τους στα τραγούδια του μουσικοσυνθέτη γιώργου Ανδρέου. Ακολουθούμε το μυστικό ταξίδι του σύνθετη και των συνοδοιπόρων στιχουργών του μέσα στους καιρούς. Αφουγκραζόμαστε τη συνομιλία της πατρίδας-γης-μνήμης με την πατρίδα-σώμα-έρωτα όπως αυτή εκφράζεται με νότες πλεγμένες από φως. Στο στέκι «παίρνω Αμπάριζα» (γαλακηδών 11), ώρα 21:00.

παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Σα-κελλαρόπουλου, «Ο κυπριακός κοινω-νικός σχηματισμός (1191-2004) – από τη συγκρότηση στη διχοτόμηση». Θα μιλήσουν: Λουκάς Αξελός (δρ Ιστορίας, συγγραφέας), Κώστας Βενιζέλος (δη-μοσιογράφος, δρ επικοινωνίας), ηλίας νικολακόπουλος (Ομότιμος Καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών), χαράλαμπος Τσαρδανίδης (αναπληρωτής Καθηγητής πανεπιστημίου Αιγαίου) και ο συγγραφέ-ας. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο πέ-τρος παπακωνσταντίνου. Στην αίθουσα της εΣηεΑ (Ακαδημίας 20), ώρα 19:00.

Κάλεσμα σε επιτροπές, σωματεία, πρωτοβουλίες, οργανώσεις και πολίτες της Θεσσα-λονίκης για κοινή δράση απευθύνει η επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη χαλκιδική, και οργανώνει συνάντηση στις 19:00, στην εδΟΘ (προξένου Κορομηλά 51) στον 5ο όροφο. Θέμα, το κλείσιμο της «στημένης διαιτησίας» της κυβέρνησης με την eldorado Gold, και άξονες της συζήτησης η ενημέρωση για την πορεία της υπόθεσης, η διοργάνωση συλλαλητηρίου στα τέλη Μάρτη, καθώς και δράσεων αλληλεγγύης στους διωκόμενους.

Συνεχίζεται η σειρά διαλέξεων με θεματική Φιλοσοφία και πολιτική, τις οποίες διοργανώνει ο δήμος ν. Φιλαδέλφειας – ν. χαλκηδόνας σε συνεργασία με την διδάκτορα Φιλοσοφίας του ΑπΘ, χρυσάνθη Κεχρολόγου και με τη συμμε-τοχή του εργαστηρίου Φιλοσοφικής Έρευνας πάνω στο Φαντασιακό (ΑπΘ). Τη δευτέρα 5 Μαρτίου, θα μιλήσει ο Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονί-κης, Σωκράτης δεληβογιατζής, με θέμα: «Το ιστορικό a priori της εικόνας σήμερα». Στην αίθουσα εκδηλώσεων του παγκόσμιου πολι-τιστικού Ιδρύματος ελληνισμού διασποράς (ππΙεδ), Λ. δεκελείας 152 και Αττάλειας. Ώρα έναρξης 19.00.

δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ■ 5 ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

ε ισερχόμαστε σε έναν νέο κύκλο της πο-λιτικής ζωής όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η αποδόμηση και η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Η διαδικασία αυτή έχει τουλάχιστον δύο κινητήριες διαδικασίες: Από την μία, οι λόγοι, ας τους ονομάσουμε αντικει-μενικούς, που έχουν να κάνουν με την φθορά που υφίσταται ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, που είχε τροχιοδρομηθεί στην τυφλή εφαρμογή των μνημονιακών ρυθμίσεων αλλά και στην πίεση που ασκούν οι γεωπολιτικές πιέσεις και οι εθνικοί κίνδυνοι. Από την άλλη, οι σχεδιασμοί των διαφόρων επιτελείων ή και προσώπων για το πώς θα επιβιώσουν μέσα στην διαμορφω-νόμενη κατάσταση και στις εκλογικές αναμε-τρήσεις που έρχονται. Αυτούς θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε υποκειμενικούς λόγους της αποδόμησης και της ρευστοποίησης, γιατί σαν τέτοιοι οφείλουν να δημιουργήσουν ένα σκηνι-κό έντονου διπολισμού και διαμάχης που δεν αποκλείεται να φθάσουν μέχρι και τα ειδικά δικαστήρια. Βασικό όχημα αυτής της διαδικασίας είναι η σκανδαλολογία με βασικό άρμα (όπως στο καρναβάλι) αυτό της Novartis, και ακολουθούν αμέσως κι άλλα όπως χρηματοδότηση κομμά-των, μίζες για Μετρό, παραπομπή Καμμένου για πώληση εξοπλιστικού υλικού κ.λπ.

Ο σχεδιασμός του ΤσίπραΔύο είναι οι βασικοί πυλώνες της πολιτικής του Τσίπρα ετούτη την περίοδο. Η «έξοδος» από τα μνημόνια και η «κάθαρση» μέσω των σκανδάλων. Τα δύο αυτά στοιχεία πάνε μαζί και έχουν στόχο να δημιουργήσουν τους καλύ-τερους δυνατούς όρους για τη αντιμετώπιση της κυβερνητικής φθοράς και της κάλυψη της δημοκοπικής απόστασης από την Ν.Δ. Έμμεσα στοχεύουν και στην επόμενη μέρα των βουλευ-τικών εκλογών και στο τι θέση θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας στο μετεκλογικό πολιτικό τοπίο. Ως κυβέρνηση, ο Τσίπρας, έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα προσπαθήσει να ετοιμάσει το κλίμα και τις εναλλακτικές. Π.χ. ο δρόμος μιας συνεργασίας με τον πασοκογενή και πο-ταμίσιο χώρο πρέπει να στρωθεί, όπως επίσης πρέπει να προωθηθεί και το μεγάλο μπέρδεμα στην αυτοδιοίκηση με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Έχει την πρωτοβουλία και στην επαφή με τους δυναμικούς οικονομικούς παράγοντες, εγχώριους και ξένους, που ξαναμαζεύονται στην αφετηρία ενός νέου κύκλου. Βεβαίως, υπάρχουν και τα γραμμάτια που πρέπει να εξοφλούνται: πλειστηριασμοί, τρά-πεζες, Ίμια, Μακεδονικό κ.λπ. που φέρνουν κι άλλη φθορά. Όπως υπάρχουν και οι απει-λές από Τουρκία σε Αιγαίο, Κύπρο, Έβρο. Οι αναταράξεις που μπορεί να προκαλέσουν όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι μεγάλες και να τινάξουν όλους τους σχεδιασμούς στον

αέρα, αλλά αυτό μένει να συμβεί και τότε βλέπουμε…

Τι σημαίνει όμως αποδόμηση και ρευστοποίηση;Το άνοιγμα της υπόθεσης Novartis δεν ήταν μια απόφαση τυχαία ή χωρίς μεγάλες επιπτώσεις. Αποτέλεσε σημείο σχεδιασμού αλλά έχει και την δική της δυναμική. Πρώτο, γιατί έχει βά-λει ο αμερικάνικος παράγοντας το χέρι του και δεύτερο γιατί ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου σε μια αντιπαράθεση που δεν μπορεί εύκολα να μαζευτεί. Με κάποιο τρόπο, πέρα από την μετατόπιση της ατζέντας από τα «μακεδονικά», οδηγεί και σε απροσδιόριστες εξελίξεις.Η «μπαχαλοποίηση» που παράγει στους χώρους των εταιρειών, των κομμάτων, των μάνατζερ, των δικαστών, των ΜΜΕ, των ελίτ και των μεγάλων ελληνικών οικογενειών, μαζί και με την ενεργό ανάμιξη και την παρέμβαση των πρεσβειών, είναι μια «πίστα» (λέξη της μόδας) που ευνοεί τους δύο «μονομάχους», Τσίπρα και Μητσοτάκη.Ο μεν Τσίπρας, όντας πίσω σε ποσοστά, επι-διώκει το «μπάχαλο» γιατί του δίνει ανάσες να ανασυνταχθεί. Η ρευστοποίηση τον συμφέρει ακόμα γιατί γνωρίζει πως έχει να διεκπεραιώ-σει πολλά (π.χ. μακενδονικό). Ο Μητσοτάκης, αποδέχεται να παίξει στην πίστα αυτή, γιατί πρέπει να καλύψει την ορατή έλλειψη πρότασης του. Την ίδια στιγμή πρέπει να αποκρούσει τις προσπάθειες διάσπασης της Ν.Δ. ή των ρηγμά-

των που επιδιώκει να δημιουργήσει ο Τσίπρας, στοχεύοντας συνεχώς την ακροδεξιά πτέρυγα. Έτσι όμως έχουμε έναν πολιτικό κόσμο που θε-λημένα ή άθελά του μπαίνει σε ένα μπλέντερ μεγάλων αναταράξεων και υψηλών στροφών, γεωπολιτικών και εσωτερικών. Αυτό γίνεται με δεδομένη την τάση να αλλάξει ολόκληρο το πο-λιτικό σκηνικό και να χρησιμοποιηθεί μια νέα γενιά σαραντάρηδων, ακόμα πιο προσαρμοστι-κών στα πλαίσια της ρημαγμένης νεοαποικίας Ελλάδα. Ίσως όμως να χρειαστούν και ορισμένοι πολιτικοί παλαιάς κοπής για να αντιμετωπίσουν, τετελεσμένα, συρρικνώσεις εθνικού χώρου και άλλα μη δημοφιλή ενδεχόμενα.

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματαΈχουν πέσει οι πρώτες δοκιμαστικές βολές. Αλλά υπάρχει και μια δυναμική που δεν μπορεί να χειραγωγηθεί εύκολα. Η ετερογονία των σκοπών, διαφορετικών και αντιτιθέμενων επιδιώξεων και δυνάμεων, οδηγεί σε διαφορετικά αποτε-λέσματα από τον κάθε επιμέρους σχεδιασμό.Το πρώτο όμως διαφαινόμενο στοιχείο είναι μια μεγάλης έκτασης αναδιάταξη του οικονο-μικού και πολιτικού χάρτη εντός της χώρας –αν βέβαια δεν υπάρξει εξωτερική σοβαρή εμπλο-κή– και ήδη η πολιτική τείνει να πάρει έναν χαοτικό και πέραν πάσης λογικής χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ενώ στρώνεται το χαλί όπως περιγράψαμε, μια είδηση για ένα επίδομα που χρησιμοποιούν όλοι στο κοινοβούλιο και που υπερψήφισε ολόκληρη η βουλευτική συντεχνία,

οδηγεί στην πρόωρη απόλυση δύο υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ. Μια υπόθεση 23 χιλιάδων ευρώ έχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος και αποτέλεσμα από την αρπαγή των Ιμίων. Εδώ χάνεται το μέτρο, χάνεται το νόημα, χάνεται το τι είναι σωστό, τι λάθος, τι καλό και τι κακό. Χάνεται η ηθική. Επιδεινώνεται η πνευματική παρακμή των ανθρώπων. Κενό ηθικής στο όνομα του ποιος έχει «ηθικό πλεονέκτημα» ή είναι καθαρότερος…Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι να γενικεύεται η σιχαμάρα και η αηδία για την πολιτική. Η σιχαμάρα, η αηδία και η αδιαφορία για την πολιτική δυστυχώς δεν προσέφερε ποτέ ανοσία όσο αφορά τις επιπτώσεις της. Έτσι θα συμβεί και στην περίπτωσή μας. Μαζί με την αηδία για την πολιτική και τον βούρκο που διαμορφώνει, παράγεται όμως, κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο, μια καθήλωση του κόσμου.Αποσβολώνεται ο καθένας όταν βλέπει τόσους παράγοντες, FBI, αποκαλύψεις, άπλυτα, μάρτυ-ρες με κουκούλες, ανασχηματισμούς, μαύρους λογαριασμούς, εμβολισμούς πλοίων, συλλήψεις στον Έβρο, και παράλληλα, του έρχονται χα-ράτσια-φωτιά ή δεν έχει δουλειά. Παραλύει ο πολίτης όταν βλέπει την περίσσεια θράσους, υποκρισίας, ψέματος. Η μία έχει 33 ακίνητα αλλά κάνει χρήση του επιδόματος (Χρυσοβελώ-νη), ο άλλος έμενε στο Αιγάλεω πληρώνοντας 50 ευρώ (Σγουρίδης), άλλος το πήρε αλλά θα το επιστρέψει (Μάρδας) και η άλλη ευθαρσώς δηλώνει ότι 7.000 ευρώ είναι λίγα (Καρακώστα). Κι ο φιλόσοφος Δουζίνας δηλώνει ότι αφού πα-ραιτήθηκαν έδειξαν το ηθικό πλεονέκτημα τους. Γι’ αυτό χρειάζονται τέτοιοι φιλόσοφοι: για να κάνουν τέτοιες δηλώσεις και για να πηγαίνουν σε εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Μαρινάκης για τον Ολυμπιακό.

Ο «πουθενάς»Μέσα στην γενική «μπαχαλοποίηση» υπάρχει κι ο «πουθενάς». Πρόκειται για παραλλαγή του «κανένα» που ξέραμε στις δημοσκοπήσεις. Τώρα αυτοονομάζεται «πουθενάς» με την έννοια ότι δεν ανήκει πουθενά, δεν πιστεύει σε κανέναν και θα ήθελε κάτι άλλο, χωρίς να το προσδιο-ρίζει. Ο «πουθενάς» μπορεί να προβάλλει από το πουθενά, όπως έγινε με τα συλλαλητήρια. Κι όπως προβάλλει έτσι και εξαφανίζεται. Λέει ότι δεν πιάνεται κορόιδο, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί. Εδώ πιάστηκαν σαν τέτοιοι πολλοί και όχι μια και δυο φορές.Ο «πουθενάς» θα ήθελε κάτι ακηδεμόνευτο, να μην καπελώνεται από κόμματα και πολιτι-κούς, άκαφτους εκπροσώπους –όχι καμένους– κι όσο κι αν αναζητά ηγέτη δεν θέλει αρχηγούς της συμφοράς. Πάνω απ’ όλα θέλει να δει ότι υπάρχουν κι άλλοι που αγαπούν τον τόπο τους και κάτι κάνουν γι αυτό. Αυτός, με όλα τα καλά και τα στραβά του, είναι μια ελπίδα.

πολιτική01

εισερχόμαστε σε έναν νέο κύκλο της πολιτικής ζωής όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η αποδόμηση και η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Η διαδικασία αυτή έχει τουλάχιστον δύο κινητήριες διαδικασίες. Η μία είναι η φθορά που υφίσταται το πολιτικό σύστημα λόγω της τυφλής εφαρμογής των μνημονιακών ρυθμίσεων αλλά και της πίεσης που ασκούν οι γεωπολιτικές πιέσεις και οι εθνικοί κίνδυνοι. Η άλλη είναι οι σχεδιασμοί των διαφόρων επιτελείων ή και προσώπων για το πώς θα επιβιώσουν μέσα στην διαμορφωνόμενη κατάσταση και στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται

■ του Ρούντι Ρινάλντι

Η αποδόμηση του πολιτικού σκηνικούΥπάρχει πουθενά ελπίδα;

6 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

πολιτική01

ΓιαΝΝΗσ ΡιΤσΟσ (1909-1990)

Μετά την ΉτταΥστερ’ απ’ την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός ποτα-μούς, και λίγο αργότεραμετά την τελική μας ήττα, – πάνε ποια οι ελεύθερες κουβέντεςμας, πάει κι η περίκλεια αίγλη,η άνθηση των Τεχνών, τα γυμναστήρια και τα Συμπόσια τωνσοφών μας. Τώραβαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία τωνΤριάντα Τυράννων.Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας, χωρίςκαθόλουτη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ήαπολογίας,μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και ταβιβλία μαςκι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ ναμας επέτρεπαννα φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θαδεχόταν από φόβομήπως πάθει τα δικά μας –με το δίκιο του ο άνθρωπος.γι’ αυτόκαλά είναι εδώ, –μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφήμε τη φύσηκοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις πέ-τρες, τα χορτάρια,ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ βιολετί συγκινημένο. Κιίσωςμια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένοςαπό τον ίδιο αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’το δόρυ μας,σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και αν την κουβαλήσει επίσημασε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην Αθήνα.

Το διαζευκτικόν « Ή»… ο δ’ έβραχε χάλκεος Άρης,οσσόν τ’ εννεάχιλοι επίαχον ή δεκάχιλοιανέρες εν πολέμω… Ιλιάδα ε 859-861

Όταν το δόρυ του διομήδη, οδηγημένο απ’ της θεάς το χέρι,μπήχτηκε στα πλευρά τ’ άγριου θεού, του κρανοφόρου, ο Άρηςτότετέτοια βρυχήθηκε ιαχή που κατατρόμαξαν Αχαιοί και Τρώες,γιατί ’ταν (λέει ο ποιητής) σάμπως να αλάλαζαν εννέα ήδέκαχιλιάδες πολεμόχαροι πολεμιστές μαζί.Ω, αυτό το «ή»έκφραση περιπαιχτικής κι ευγενικής ταυτόχρονα ακριβολογίας,αμφίθυμο χαμόγελο μιας αμετάδοτης κι αμέτοχης σοφίας που στρέφει σκωπτικά προς τον εαυτό της και τους άλλουςγνωρίζοντας καλά πως ακατόρθωτη είναιη ακρίβεια, πως ακρίβεια δεν υπάρχει, (γι’ αυτό κι ασυχώρετοτο ύφος το πομπικό της βεβαιότητας, –ο θεός να μας φυλάει).

« Ή», διαζευκτικό, σεμνή συνέπεια στο μυστήριο της αοριστίας,βαθιά ανταπόκριση στην πολλαπλότητα ουσιών και φαινομένων,μ’ εσένανε βολεύουμε κι εμείς τις δυσκολίες του βίου και τουονείρου,τις τόσες αποχρώσεις κι εκδοχές του μαύρου έως το αόρατοάσπρο.

Γ ραμμή της κυβέρνησης, όταν είδε τον χαμό με τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, ήταν να αλλάξει την ατζέντα και να βάλει τα οικονομικά στην πρώτη γραμμή. Επειδή το εθνικό θέμα ενώνει και κινητοποιεί ενώ η οικονομία, με τα ταξίματα, διαιρεί και καθηλώνει, προσμένοντας καλύτερες μέρες. Το πέ-τυχε, εν μέρει, αλλά είναι δύσκολο να δει κανείς σε τι την ωφέλησε. Υποσχέθηκαν π.χ. ότι θα βελτιωθεί ο κατώτατος μι-σθός. Όχι τώρα αλλά αργότερα, όταν θα βγούμε από τα Μνημόνια. Πλην όμως χάλασε την εικόνα ο Ντράγκι που είπε στον Τσακαλώτο ορθά-κοφτά ότι πρώτα να βγουν στον πλειστηριασμό τα σπίτια και μετά θα γίνει η αξιολόγηση. Μπορείς να κάνεις εκλογές και να πετάς τους αν-θρώπους στον δρόμο; Δεν μπορείς! Το ανέκδοτο «εκλογές το 2019», τη χρονιά που κόβονται κι άλλο οι συντάξεις όπως έχει υπογράψει η κυβέρνηση, είναι για γέλια. Αλλά όχι για κάλπες.

***

Ιδού ο Μακεδών έρχεται! Αναφώνησε η Μέρκελ, έτοιμη να σφάξει, για το χα-τίρι του Ζάεφ, τον μόσχο τον σιτευτό. Σάμπως δικός της είναι; Από κοντά ο Γιούνγκερ, που δεν τον πειράζει να κάνει, σαν παραγιός, όλες τις δουλειές, πήγε στα Σκόπια, προεξοφλώντας το απο-τέλεσμα των συνομιλιών. Δείχνοντας την απόλυτη περιφρόνηση προς την κυβέρνηση που, υποτίθεται, διαπραγ-ματεύεται ακόμα. Δεν ήρθα να σας πω την ημερομηνία ένταξης στην Ε.Ε., είπε στους Σκοπιανούς, αυτός ο και (αυτό)αποκαλούμενος «καλύτερος φίλος της Αθήνας». Ο Γιούνγκερ δεν είναι σαν τους χοντροκομμένους Γερμανούς να φωνάζει « γειά σου Μακεδόνα παλληκάρι μου», όπως έκανε αγενώς η «Μαντάμ Μέρκελ». Είπε τον γλυκό του λόγο και έφυγε. Τις λεπτομέρειες, το όνομα και τα λοιπά, άφησε να τα πει ο Κοτζιάς, το κώνειο ο φίλος το προσφέρει δωρεάν. Αλλά έτσι πώς να ξεχαστεί το Σκοπιανό; Τουλάχιστον η κυβέρνηση έπαψε να ισχυρίζεται ότι διαπραγματεύεται σε επίπεδο κορυφής. Το είπε μια, το είπε δυό, κατάλαβε ότι άρχισαν να την παίρνουν στο ψιλό και το απέσυρε.Με τις επισκέψεις τους και τις αγκαλίτσες στους Σκοπιανούς, οι μεγαλόσχημοι της Ευρώπης λένε ξεκάθαρα πόσο λογαριά-ζουν την κυβέρνηση και την Ελλάδα, μια χώρα που της τρυπάει τα καράβια της ο γείτονας και μόνο που δεν ζητάει συγνώμη για την ενόχληση. Και που ο υπουργός Εξωτερικών είναι πανευτυ-χής επειδή, είπε, δεν έχει ξαναδεί κα-

λύτερη δήλωση όπως αυτή που έβγαλε η Ε.Ε. για τις τουρκικές προκλήσεις. Μόνο που ένας υπουργός Εξωτερικών δεν είναι συλλέκτης δηλώσεων. Ούτε επιτρέπεται να αποκοιμίζει τον κόσμο αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι μας υποστηρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία υποστηρίζει, αναφανδόν, την Τουρκία και όπου μπορεί υπονομεύει απροσχημάτιστα την Ελλάδα. Όταν π.χ. γερμανικό πλοίο (του Πανεπιστημίου του Αμβούργου) ζητάει άδεια από την Τουρ-κία για να κάνει έρευνες στην περιοχή Κύπρου - Κρήτης ή, προ μηνών, στην περιοχή της Λήμνου. Η Ε.Ε. δεν υπε-ρασπίζεται ούτε αρχές ούτε εταίρους. Πάει με αυτόν που θεωρεί ισχυρότερο. Ο Καμμένος λέει ότι θα νικήσουμε όποιον μας επιτεθεί. Προφανώς νομίζει ότι ο εμβολισμός του ελληνικού πλοίου στα Ίμια ήταν η απόδειξη φιλίας που ζητάμε χρόνια από την Τουρκία.

***

Η, υποτίθεται, «υψηλή» ανάλυση θα μιλούσε για διεθνείς συσχετισμούς και λοιπά ηχηρά. Αλλά αυτά είναι σάλτσες. Η ουσία είναι ότι μια χώρα αν δεν υπε-ρασπίζεται την αξιοπρέπειά της, αργά ή γρήγορα χάνει την υπόστασή της. Ο Ερντογάν, πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε, δεν έχει κάνει ούτε μια κίνηση χωρίς να πάρει άδεια από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία ή και από τις δυο. Όσοι τον παρουσιάζουν, στην Αθήνα ή στην Ευρώπη, ως δήθεν απρόβλεπτο το κάνουν επειδή θέλουν να ακολουθή-σουν πολιτική κατευνασμού απέναντι

στην Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να γκρεμίσουν τον Άσαντ και να αρπάξουν κάτι ο καθένας από τα κομμάτια της Μ. Ανατολής, αν αφήσουν ψίχουλα οι Αμερικάνοι. Και ποντάρουν στον Ερντο-γάν να βγάλει (για λογαριασμό τους) τα κάστανα από τη φωτιά ή, αν χάσει, να αρπάξουν κομμάτια από το ψοφίμι της Τουρκίας. Έτσι έκαναν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τελευταία της, έτσι και με το Βυζάντιο στην παρακμή του. Η Τουρκία θυμάται τη σχετικά πρόσφατη ιστορία των Οθωμανών, (αντίθετα με μας που μας επέβαλλαν τη λήθη, ειδικά για το Βυζάντιο), και γι’ αυτό ο Ερντο-γάν συμπεριφέρεται περιφρονητικά και «προκλητικά». Ξέρει ότι αν χάσει δεν θα έχει έλεος, όπως ο Καντάφι, και αν κερδίσει θα τον γλύφουν.Η Τουρκία, εφ’ όσον τρέφει αυτοκρατο-ρικές φιλοδοξίες, δεν θα ενταχθεί στην Ε.Ε. Η Ε.Ε. δεν μπορεί να γίνει τρικέ-φαλο τέρας με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τουρκία, ποιο στόμα έχει τα πιο μυτερά δόντια και τις πιο γερές μασέλες. Η Τουρκία μόνο αν διαμελιστεί μπορεί, ίσως, κάποιο κομμάτι της, να ενταχθεί στην Ε.Ε. Όλα αυτά για την Τουρκία τα λέω επειδή με φούμαρα, σαχλαμάρες και αυταπάτες δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί κανένας αντίπαλος, ούτε καν ένα κρατίδιο όπως τα Σκόπια. Είμαστε καταδικασμένοι αν συνεχίσουμε αυτό τον κατήφορο. Ακόμα και αν κανείς δεν απειλούσε την εδαφι-κή ακεραιότητα της χώρας θα είμαστε του κλώτσου και του μπάτσου από τον καθένα. Άξιοι μιας άθλιας μοίρας. Αυτό θέλουμε;

Με όχημα την ποίηση Ανθολόγος:

λουκάς αξελός

Η, υποτίθεται, «υψηλή» ανάλυση θα μιλούσε για διεθνείς συσχετισμούς και λοιπά ηχηρά. αλλά αυτά είναι σάλτσες. Η ουσία είναι ότι μια χώρα αν δεν υπερασπίζεται την αξιοπρέπειά της, αργά ή γρήγορα χάνει την υπόστασή της

Αδιέξοδη και άθλια μοίρα■ του απόστολου αποστολόπουλου

δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ■ 7 ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

πολιτική 01

Έ να «κουτί της Πανδώρας» έχει ήδη ανοίξει, ένας «ασκός του Αιόλου» εν-δέχεται ν’ ανοίξει την Κυριακή και να προκαλέσει αναταράξεις στη «χαμηλή πτήση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προς την ολο-κλήρωση του τρίτου Μνημονίου. Το πρώτο είναι, φυσικά, η επίσημη κήρυξη εμπορικού πολέμου από την αμερικανική κυβέρνηση, με την επιβολή δασμών στον χάλυβα και στο αλου-μίνιο, στον οποίο η Ε.Ε. δηλώνει ήδη έτοιμη να προβεί σε «αντίποινα», με απρόβλεπτες συνέπειες στο αφήγημα της ευρωπαϊκής οι-κονομικής σταθερότητας. Ο δεύτερος είναι οι ιταλικές εκλογές της Κυριακής, το αποτέ-λεσμα των οποίων μπορεί να καταστήσει την πιο εκτεθειμένη οικονομία της Ευρωζώνης στο επόμενο μεγάλο πρόβλημά της.

Η εκταμίευση και η κομμένη ανάσαΤο ασταθές διεθνές πλαίσιο υποχρεώνει τους δανειστές να επιμείνουν στην τακτική κλει-σίματος της ελληνικής εκκρεμότητας, αν και δεν είναι διατεθειμένοι για καμιά έκπτωση από τις απαιτήσεις τους έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Στη συνεδρίαση του Euro Working Group χθες Παρασκευή έγινε δεκτή η θετική εισήγηση της Κομισιόν για «ολοκλήρωση των προαπαιτουμένων της τρίτης αξιολόγησης», αλλά η εκταμίευση της δόσης των 5,7 δισ. ευρώ από τον ESM ορίστηκε για το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάρτη, όπως ακριβώς είχε προαναγγείλει εδώ και μέρες ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.Πάντως, σ’ αυτή την κατάσταση limbo μεταξύ τυπικής ολοκλήρωσης της τρίτης αξιολόγησης και έναρξης της τέταρτης και φαρμακερής η κυβέρνηση φαίνεται περίπου να κρατά την ανάσα της. Η πρώτη διερευνητική αποστολή του κουαρτέτου για την τέταρτη αξιολόγηση, που χαρακτηρίστηκε «επιτυχής», περιορίστηκε σε μια διαγώνια ματιά και στις προτεραιότη-τες των 88 προαπαιτούμενων. Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα έχει τακτοποιήσει τα περισ-σότερα μέχρι τέλη Μαΐου, ώστε να προλάβει το ορόσημο της 21ης Ιουνίου (συνεδρίαση Eurogroup) που θα κλείσει την αξιολόγηση.

Το debate τραπεζών - εΚΤΟρισμένα από τα προαπαιτούμενα, όμως, έχουν μια εξαιρετική τεχνική δυσκολία και διαπλέκονται με άλλα μείζονα θέματα. Για παράδειγμα, η αναθεώρηση των αντικειμε-νικών τιμών ακινήτων ώστε να προσεγγίσουν τις πραγματικές, ακόμη κι αν επιτευχθεί εντός Μαρτίου - Απριλίου, θα έχει ποικίλες παρε-νέργειες στο πρόγραμμα πλειστηριασμών ακι-νήτων και στους ισολογισμούς των τραπεζών,

που βρίσκονται ήδη σε διαδικασία των stress tests, τα οποία θα ολοκληρωθούν αρχές Μαΐου. Διόλου τυχαία, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, που έχει μετατραπεί σε ένα άτυπο πεδίο διαπραγμάτευσης για την μεταμνημο-νιακή εποχή, εκτυλίχθηκε ένα χαρακτηριστικό debate μεταξύ των τραπεζιτών και της ΕΚΤ, που εκπροσωπήθηκε από την επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) Ντανιέλ Νουί. Η Νουί αποδόμησε τον εξωραϊσμό που έχουν επιτύχει οι συστημικές τράπεζες επι-σημαίνοντας ότι «τα προ προβλέψεων κέρδη τους διαμορφώνονται σε λογικά επίπεδα, αλλά μόλις ληφθούν υπόψη οι προβλέψεις για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα κέρδη μετατρέ-πονται σε ζημίες». Το μήνυμα ήταν «μειώστε τις προβλέψεις, ξεφορτωθείτε κόκκινα δάνεια και ακίνητα, κι ας εξαφανιστούν τα εικονικά κέρδη σας». Αλλά, αυτό θα άνοιγε τη συζήτη-ση για νέα ανακεφαλαιοποίηση. Εξ ου και οι τραπεζίτες, δια του προέδρου της Ένωσής τους Νίκου Καραμούζη, αντέτειναν ότι διαθέτουν «μαξιλάρι ρευστότητας» 12 δις. ευρώ σε βάθος τριετίας. Εξαιρετικά αμφίβολο πόσο έπεισαν την Νουί, τα stress tests θα δείξουν, κι έχουν ένα πλήρες δίμηνο μπροστά τους.

Πορεία μακρά και ευάλωτη…Εξ ίσου ενδιαφέρον είναι το debate που συνε-χίζεται για το απροσδιόριστο μεταμνημονιακό καθεστώς επιτήρησης της ελληνικής οικονο-μίας. Ο Γ. Στουρνάρας της ΤτΕ επιμένει στην προληπτική πιστωτική γραμμή ως ζώνη αμύ-νης, η κυβέρνηση επιμένει στο λεγόμενο clean exit, ωστόσο όχι με όλα τα στελέχη της και όχι με τον ίδιο ζήλο. Ο υφυπουργός Ανάπτυξης

Στέργιος Πιτσιόρλας, σε μια τοποθέτησή του στη Βουλή, χαρακτήρισε περιττή τη σχετική αντιπαράθεση και περιορίστηκε να ορίσει ως στόχο «την πάση θυσία αποφυγή νέου προ-γράμματος μετά τον Αύγουστο», προκαλώντας ανησυχία στους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κινήθηκε και ο Γ. Δραγασάκης. Πα-ραλαμβάνοντας το υπουργείο Οικονομίας από τον παραιτηθέντα Δ, Παπαδημητρίου, χαρακτήρισε την έξοδο από την κρίση ως «μία πορεία μακρά, ευάλωτη σε εξωγενή γεγονότα». Η επισήμανση είναι ρεαλιστική και ακριβής και, παρότι από τα συγκεκριμένα κυβερνη-τικά στελέχη προβάλλεται για να δικαιολο-γηθούν τα σκληρά μέτρα που θα προσθέσει η τέταρτη αξιολόγηση και οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για επίσπευση των περικοπών που έχουν συμφωνηθεί για το 2019, διασταυρώνεται με την «απαισιοδοξία» του ΔΝΤ για τη μακρο-πρόθεσμη ελληνική ανάπτυξη, και όχι μόνο με αυτή. Κυβέρνηση και δανειστές εξαντλούν τις προσπάθειές τους στη διαμόρφωση του αποθέματος ρευστότητας των 19 δισ. ευρώ ως «εγγύηση» για τον δανεισμό από τις αγορές, αλλά το ερώτημα είναι με ποιους πόρους θα στηριχθεί μια μέση ετήσια ανάπτυξη 2%. Ο πρώην διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος, μιλώντας στους Δελφούς, προσδιόρισε στα 80 δισ. ευρώ το επενδυτικό κενό προκειμένου να στηριχθεί μια ανάπτυξη αρκετά πάνω από το 1% του ΑΕΠ που βλέπει το ΔΝΤ. Ενώ μελέτη της PricewaterhouseCoopers υπολόγισε σε πάνω από 60 δισ. ευρώ το επενδυτικό κενό που δημιουργήθηκε στον τομέα των κατα-σκευαστικών υποδομών από το 2006 μέχρι

σήμερα. Πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα, αν υποθέσουμε ότι ελάχιστος στόχος είναι η επαναφορά στα προ κρίσης επίπεδα;

Το ελληνικό «μεταμνημονιακό μνημόνιο»Η απάντηση που επιχειρείται σ’ αυτό από την κυβέρνηση, την οικονομική ελίτ και τους δανειστές περιλαμβάνει, πέρα από το αγχώ-δες κυνήγι άμεσων ξένων επενδύσεων, έστω και με τους πιο αποικιοκρατικούς όρους, την εκπόνηση του «ελληνικού μεταμνημονιακού σχεδίου ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων» που πρέπει να παρουσιαστεί τον Απρίλιο. «Η χώρα πρέπει να εφαρμόσει το δικό της μνημόνιο», είπε ο Γ. Προβόπουλος, κάτι αντίστοιχο λέει ο Στουρνάρας, η κυβέρνηση αντίθετα το πα-ρουσιάζει ως «αυτοδύναμο αντιμνημόνιο», αλλά η πραγματικότητα είναι ότι θα αποτελεί την ατζέντα της μεταμνημονιακής επιτήρησης από τους Ευρωπαίους εταίρους - δανειστές. Άρα, θα περιέχει σειρά δεσμεύσεων που το περιεχόμενό τους τελεί υπό την έγκρισή τους. Ο επικεφαλής του Eurogroup Μάριο Σεντένο, στην «πανηγυρική» δήλωση για ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, το επεσήμανε με αρκετή σαφήνεια: «…Η ελληνική κυβέρνηση δουλεύει σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα είναι κρίσιμη στον καθορισμό του μετά-πρόγραμμα πλαισίου».Σ’ αυτό το πεδίο, που αποτελεί μια de facto, σχεδόν… πέμπτη αξιολόγηση η οποία θα «τρέξει» παράλληλα με την τέταρτη, διασταυρώνονται οι ταυτόχρονες διεργασίες για τις οποίες έχουμε ξαναγράψει από αυτές τις σελίδες: η τελική απόφαση του ΔΝΤ μέχρι τον Μάιο, η συμφω-νία για «τα πιθανά νέα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους», το «υβριδικό» μεταμνημονιακό πρόγραμμα επιτήρησης, η σχέση του με τα νέα εργαλεία διακυβέρνησης της Ευρωζώνης και ιδιαίτερα με το υπό συζήτηση Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Είναι ένα ασφυκτικά ολιγόμηνο σπριντ πριν από μια «πορεία μακρά και ευάλωτη σε εξωγενή γεγονότα», που θα έλεγε και ο Γ. Δραγασάκης. Και τα «εξωγενή γεγονότα» είναι ήδη εδώ, όπως επισημάναμε εξ αρχής. Οι ιταλικές εκλογές της Κυριακής, τόσο σημαντικές που ο πρόεδρος Ευρωκοι-νοβουλίου Α. Ταγιάνι δηλώνει πρόθυμος να εγκαταλείψει τον ασφαλή θώκο του για να γίνει πρωθυπουργός, επικεφαλής μιας ακρο-δεξιάς κυβέρνησης. Ο πόλεμος του χάλυβα, που προκαλεί ήδη αναταράξεις στις αγορές και μπορεί να μετατρέψει την Ε.Ε. σε… σάντου-ιτς, μεταξύ ΗΠΑ και Κίνα. Και η πλασματική αναπτυξιακή ευφορία της Ευρωζώνης, που δέχθηκε πλήγμα από μια θεαματική πτώση του πληθωρισμού τον Φεβρουάριο στο 1,2%, εξαερώνοντας μεγάλο μέρος του νομισματικού «θαύματος» του Ντράγκι.

■ του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

εκτεθειμένο σε απρόβλεπτους «εξωγενείς» παράγοντες, όπως ο πόλεμος του χάλυβα, το μεταμνημονιακό σχέδιο ανάπτυξης (και επιτήρησης) που περιμένουν οι δανειστές από την κυβέρνηση

Μια de facto, σχεδόν… πέμπτη αξιολόγηση

Παράλληλα με την έναρξη της τέταρτης αξιολόγησης, η κυβέρνηση θα εκπο-νήσει το «ελληνικό μεταμνημονιακό σχέδιο ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων». αυτό στην πραγματικότητα είναι η ατζέντα της μεταμνημονιακής επιτήρησης από τους ευρωπαίους εταίρους - δανειστές. Άρα, θα περιέχει σειρά δεσμεύσεων που το περιεχόμενό τους τελεί υπό την έγκρισή τους και θα είναι μια de facto, σχεδόν… πέμπτη αξιολόγηση

8 ■ δρόμος ΤηΣ ΑΡΙΣΤεΡΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

πολιτική01

α νασχηματισμός ανάγκης, ισορροπι-ών, δηλωτικός ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ίδια πολιτική ρότα με προεξάρχοντα στοιχεία την «έξοδο» και την «κάθαρση». Μοιάζει σαν να σφίγγει τα γκέμια ο Τσίπρας προετοιμαζόμενος για την αντιμετώπιση μιας σκληρής δικομματικής αντιπαράθεσης, στρώνοντας παράλληλα τον δρόμο για ευόδωση των κεντροαριστερών σχε-διασμών του.Υπάρχουν όμως ορισμένες πλευρές που αξίζει να σχολιάσουμε.

Το ζεύγος Παπαδημητρίου-αντωνοπούλουΗ αφορμή του ανασχηματισμού. Η χρήση των προνομίων που με διακομματική ομοφωνία ψηφίζει και εφαρμόζει η βουλευτική και υπουργική συντεχνία, ήρθε σε πλήρη αντί-θεση με την επιχείρηση «ηθικό πλεονέκτημα» που υπερπροβάλλει η κυβέρνηση Τσίπρα. Η κοινή τους παραίτηση δημιούργησε το κενό που οδήγησε στον μίνι ανασχηματισμό.Ο Α. Τσίπρας χρωστούσε, από το 2014, πολ-λά στο αμερικάνικο ίδρυμα Λεβί, κλιντονικής απόχρωσης και συμφερόντων. Αυτός ήταν ο λόγος που προώθησε τη συνεργασία με την Λ. Κατσέλη αλλά και διόρισε πρώτα την Αντωνο-πούλου και ύστερα τον Παπαδημητρίου στη νευραλγική θέση του υπουργού Οικονομίας. Σήμερα, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει μέσα στις ΗΠΑ και στην εποχή Τραμπ, πιθανόν άλλα λόμπι να παίζουν κυρίαρχο ρόλο και να έχουν αποκατασταθεί άλλοι δίαυλοι. Επομένως, το ζεύγος δεν χρησίμευε σε πολλά.Βέβαια, πρέπει να τονιστεί πως από την πρώτη στιγμή η «πρώτη φορά Αριστερά» εφάρμοσε την πρακτική να περιλαμβάνονται στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο ζεύγη (Δρίτσας-Χριστο-δουλοπούλου, Αντωνοπούλου-Παπαδημητρίου).

Ο κυρ ΦώτηςΤι δηλώνει η υπουργοποίηση, έστω υπό τον κ. Καμμένο, του κυρ Φώτη; Έχει πολλαπλές σημασίες και πολλές εκφράστηκαν ευρέως, με χαμόγελα και ειρωνικά σχόλια.Ας αφήσουμε στην άκρη τις «επιτυχίες» του κυρ Φώτη. Ας προσπεράσουμε τις προσβο-λές που γνώρισε από τον ίδιο τον Τσίπρα. Ας μην σταθούμε στο οξύμωρο σχήμα Καμμένος-�