NAZIM HİKMET NAZIM HİKMET RANRAN

AİLESİAİLESİ Babası, Matbuat Umum müdürlüğü ve

Hamburg Konsolosluğu yapmış olan Hikmet Bey, annesi Ayşe Celile Hanım'dır.

Annesi Celile Hanım, piyano çalan, ressam denilebilecek ölçüde iyi resim yapan, Fransızca bilen bir kadındır.

Nazım Hikmet, annesi Celile Hanım ve kız kardeşi Samiye ile

HAYATIHAYATISelanik'de doğmuştur (1902). İlköğrenimini İstanbul'da Nişantaşı Numune

Mektebi'nde tamamlamış. İlk şiiri ‘Feryad-ı Vatan’'ı 1913'te yazmıştır.Orta öğrenimi ise Heybeliada Bahriye Mektebi'nde

yapmıştır (1918). Nazım Hikmet Bahriye'yi bitirdikten sonra Hamidiye

Kruvazörü'ne stajyer güverte subayı olarak verilmiş. Bir gece nöbetinde üşütüp zatülcenp olmuş sağlığını kazanamayınca askerlikten çürüğe çıkarılmıştır.

Nâzım Hikmet Millî Mücadele'ye katılmak üzere Anadolu'ya geçmiş, Bolu Lisesi'nde kısa bir süre öğretmenlik yapmıştır.

Rus devrimiyle ilgilenen şair, bir süre sonra Batum'dan Moskova'ya gitmiş ve Doğu Üniversitesi'nde ekonomi ve toplumbilim okumuştur.

Yurda dönüşünden sonra Aydınlık dergisine katılmış, burada çıkan şiirlerinden ötürü hakkında "gıyaben" mahkumiyet kararı verildiğine öğrenince yeniden Rusya'ya geçmiş, af çıkması üzerine Türkiye'ye dönmüş ve bir süre Hopa cezaevinde tutuklu kalmıştır (1928).

Nâzım Hikmet daha sonra İstanbul'a yerleşmiş, çeşitli gazete ve dergilerle film stüdyolarında çalışmış, ilk şiir kitaplarını çıkarmış ve oyunlarını yazmıştır.

Akşam Son Posta, Tan gazetelerinde Orhan Selim takma adıyla fıkra yazarlığı ve başyazarlık yapmıştır (1933).

Demokrat Parti'nin iktidara gelmesinden sonra çıkarılan af yasası (1950) kapsamına alınması için aydınlar tarafından açılan büyük bir kampanyanın ardından, hukukçular yasal yollara başvurmuş, bu arada Nâzım Hikmet'de hapishanede açlık grevine başlamıştır. Sonunda Nâzım Hikmet'in geri kalan cezası affedilmiş ve şair 13 yıl hapislikten sonra özgülüğüne kavuşmuştur.

Serbest bırakıldıktan sonra iş bulamayan, kitap çıkaramayan şair için bu kez askerlik kararı alınmış, 50 yaşında ve hasta olan Nâzım Hikmet çok zor durumda kalmıştır.

Öldürülmekten korkan şair, kendisine hayran olan Refik Erduran (sonranın ünlü oyun yazarı ve gazetecisi)'ın önerisini kabul etmiş, onun yardımıyla bir motorla Karadeniz'de seyreden Romanya bandıralı bir gemiye binerek Tükiye'den ayrılmıştır.

Sovyetler Birliği'nde Moskova yakınlarındaki yazarlar köyünde ve daha sonra da, eşi Vera Tulyakova (Hikmet)ile Moskova'da yaşadı.

Memleket dışında geçirdiği yıllarda Bulgaristan, Macaristan, Fransa, Küba, Mısır gibi dünya memleketlerini dolaştı, buralarda konferanslar düzenledi, savaş ve emperyalizm karşıtı eylemlere katıldı, radyo programları yaptı

Nazım, 25 Temmuz 1951 tarihinde Bakanlar Kurulunca Türkiye vatandaşlığından çıkarılmasının ardından, büyük dedesi Mahmut Celaleddin Paşa'nın (Konstantin Borzecki) memleketi olan Polonya'nın vatandaşlığına geçerek Borzecki soyadını alır.

2009 yılının 5 Ocak Günü "Nâzım Hikmet Ran'ın Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığından çıkartılmasına ilişkin Bakanlar Kurulu kararının yürürlükte kaldırılmasına ilişkin önerge" Bakanlar Kurulu'nda imzaya açıldı.

Bakanlar Kurulu'nun 05.01.2009 tarihinde aldığı bu karar, 10.01.2009 tarihinde Resmi Gazete'de yayınlandı ve Nâzım Hikmet Ran, 58 yıl sonra yeniden Türk vatandaşı oldu

Nâzım Hikmet, Moskova'da ölmüştür. (3 Haziran 1963).

ÜSLUBUÜSLUBU İlk şiirlerini hece ölçüsü ile yazmaya başlamasına

rağmen içerik bakımından diğer hececilerden uzaktı. Şiirsel gelişimi arttıkça hece ölçüsü ile yetinmemeye ve

şiiri için yeni formlar aramaya başladı. Sovyetler Birliğinde yaşadığı ilk yıllar olan 1922-1925

arası bu arama tepe noktasına ulaştı.Hece ölçüsünden ayrılarak Türkçe’nin vokal özellikleri

ile harmoni oluşturan serbest ölçüyü benimsedi.Şiirlerinden birçoğu ,birçok sanatçı tarafından

bestelendi.

ESERLERİ

Şiir835 SatırJokond ile Si-Ya-UVaran 31+1=1Sesini Kaybeden ŞehirBenerci Kendini Niçin ÖldürdüGece Gelen TelgrafPortrelerTaranta Babu'ya MektuplarKurtuluş Savaşı DestanıSaat 21-22 ŞiirleriŞu 1941 YılındaMemleketimden İnsan ManzaralarıRubailerDört HapishanedenYeni Şiirlerİlk ŞiirleriSon ŞiirleriYatar Bursa Kalesinde

RomanKan KonuşmazYeşil ElmalarYaşamak Güzel Şey be Kardeşim

HikayeHikayelerÇeviri Hikayeler

Oyun

KafatasıBir Ölü Evi Yahut

Merhumun HanesiUnutulan AdamİnekFerhat ile ŞirinEnayiSabahatYusuf ile Menofisİvan İvanoviç Var

mıydı, Yok muydu

Yazılarİt Ürür Kervan YürürAlman Faşizmi ve

IrkçılığıMillî GururSovyet Demokrasisi

MektuplarKemal Tahir'e Hapishaneden MektuplarCezaevinden Memet Fuat'a MektuplarBursa Cezaevinden Vâ-Nû'lara MektuplarNâzım'ın Bilinmeyen MektuplarıPirâye'ye Mektuplar

MasalSevdalı Bulut

Ben Yine Bende Bittim Ben Yine Bende Bittim

Karşımdasın işte...Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.Tıkandığım o an,Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.Bakış açım belli oldu yine.Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.Dağlara çarptım her esişimde.Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:Önemli olan zamana bırakmak değil,Zamanla bırakmamaktır..Şimdi bana, geçen o zamanınUnutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...