CURSO 2012-2013

3º Ciclo

CEIP As Covas-Meaño

ÍNDICE

Tina e Esther

Carmen

Nélida

Tina e Avelino

Rosario e Juan

Teresa

Artemia e Camilo

Carmen e Ramón

Julia

RECEITA: PAN DE FARIÑA TRIGA E CENTEO

Fálannos: INFANCIA, FAMILIA, ESCOLA,

FESTAS,...

José Ramón e Esther Tina e David

PRESENTACIÓNS

FACEMOS PAN DE CENTEO E FARIÑA TRIGA

A TRABALLAR, DAVID !!!

BEN FEITO, JOSÉ RAMÓN !!!

QUE GUAPAS ESTÁN EXPLICANDO ANÉCDOTAS

DA SÚA VIDA !!!

NON PERDEMOS DETALLE, É MOI INTERESANTE !!!!

QUE BOA PINTA TEN O PAN !!!!

COMO COMEMOS, AS FAZULAS ESTÁN QUE REBOSAN...!!!

UNHA FOTO PARA O RECORDO !!!

PASÁMOLO XENIAL,...

GRAZAS POR TODO !!!!

AVOAS TINA E ESTHER

Hoxe ao colexio tivemos unha visita moi especial a

avoa de José Ramón e a miña. Chámanse: Esther e Tina

respectivamente . Viñéronnos a buscar á clase cando

estábamos facendo relixión e fomos á cociña con 5º.

Primeiro, Tina explicounos como facer pan e cando

rematou de amasar, pasamos á aula de música, e

explicáronnos entre as dúas cousas que facían antes

como por exemplo: a infancia, as receitas de cociña, a

escola, os traballos na infancia, as festas, as orquestras...

O que máis me chamou a atención é que antes ao

forno se lle botaba bosta de vaca na porta do forno, ou

que xa había orquestras tan boas como: os Satélites,

Compostela e París de Noia.

Paseino de marabilla coas avoas no colexio e o pan

estaba boísimo !!!!!!!

David 6º

TINA E ESTHER

Hoxe veu a avoa Tina que é a avoa de de David e a avoa

Esther que a miña. Viñeron a buscarnos na clase de

relixión e fomos a chamar tamén aos de 5º.

Entre outras cousas, David e mais eu aprendemos a

amasar.

Despois Tina mais Esther faláronnos da infancia: festas,

orquestras, amigos, compañeirismo, xogos, adolescencia,

emigración, aparellos electrónicos da época, o Nadal, a

familia, a vendima, os animais,...

Gustoume moito cando falaron do compañeirismo!

Tamén me gustou que viñera a miña avoa ao cole está na

casa comigo e me gusta moito o que fai de comer.

José Ramón 6º

Avoa Carmen

Receita: “torrijas” caseiras

Fálanos:

Cando emigrou a arxentina,

infancia,

escola,

familia,

festas, ...

CARMEN EMPEZA COAS “TORRIJAS”

RUBÉN DÁLLE BEN AO BATEDOR, NON ?

ATENDEMOS A TODO O QUE NOS CONTA

MOI CALADIÑOS !!!

ESTÁN PARA CHUPARSE OS DEDOS !!!

UNHA FOTO INOLVIDABLE !!!

GRACIÑAS CARMEN,

PASÁMOLO XENIAL !!!

A MIÑA AVOA

Hoxe veu a miña avoa a contar como se facían

torrixas. Emigrou a Arxentina con 21 anos, os

recibiron moi ben. A viaxe en barco foi á ida

que non lle gustou. Parou en Canarias e en

Brasil. O avó traballou nunha fábrica de

zapatos e tardaba 2 horas en ir e volver.

Despois traballou de porteiro dun edificio e

había xente importante.

RUBÉN 5º

A AVOA CARMEN

A avoa do noso compañeiro Rubén, nos ensinou

moitas cousas interesantes, unha das primeiras , foron

as torrixas de pan.

Primeiro cortamos o pan que sobra, por que daquela

non se estragaba o pan, despois enches un bol de leite e

outro de ovos mollas o pan no leite e nos ovos e pos a

fritir o pan. Mentres se fritían, nos falou que antes,

moita xente emigraba, como ela que emigrou a

Arxentina. Tiña moita familia alí na viaxe en barco

cantaban cancións e só tiñan literas, e choraban, e ao

chegar, pasou un tempo e súa avoa dixo:

-Vaite para alá coa túa nai!

Porque súa nai estaba en España, mentres que toda a

súa familia estaba en Arxentina.

En Arxentina coñeceu o avó de Rubén e estivera alí

sete anos e medio, despois marcharon para España xa

casados, e a viaxe en barco de volta foi mellor ca

anterior, ademais o porto de alí “non era dos mellores”

pero en cambio o barco era moito mellor: Tiña cama

para dúas persoas, e mellores habitacións.

Ademais no colexio viña a verlles o cura (“seica moi

pesado”), contando que daquela tiñan pecados mortais.

Tamén nos falou do mate que si o tomas quedas en

Arxentina, pero por si acaso non o tomou porque

quería ir a España. Era un dicir pero por se acaso non o

tomou.

O avó de Rubén daquela era porteiro, e non lle

deixaban ter fillos porque os nenos “seica o rompen

todo e estorban” iso só en Arxentina.

Despois tamén traballou nunha fábrica de zapatos e

como en Arxentina pasaba iso cos pequenos tiveron a

Rubén o pai de Rubén en España.

Tamén nos falaron do Cristo Redentor ou Cristo

Corcovado, e en Brasil ten un teleférico como en

Canarias.

E por último nos falou do Nadal, daquela en Arxentina

en decembro facía calor e o celebraban na terraza e

levabas champan ou calquera outra cousa e xa está, así,

co calor que fai en decembro.

Tania 5º

AVOA CARMEN

O martes 2 de outubro veu a visitarnos a avoa der

Rubén de 5º curso, Carmen. Na cociña preparou unhas

torrixas que mentres se fritían contounos sobre a

emigración, guerra, familia, etc. Na aula de música.

Cando contaba sobre o viaxe que fixo ata Bos Aires

chamoume a atención que cando o seu barco parou en

Montevideo, a miña tía-avoa Lola recibiuna ata que o

barco volveu a zarpar. Non sabía que se coñecían.

Tamén dixo que aínda que estivera en Bos Aires e lle

gustase quería volver canto antes a Galicia. Logo de

falarnos sobre todo iso volvemos á cociña a comer

torrixas que xa estaban listas e estaban boísimas!

Santi 6º

receita : “chulas”

FÁLANOS: AS VIAXES, A SÚA

INFANCIA,...

TOMAMOS NOTA DA RECEITA

AVOA E NETA COAS MANS NA MASA!!!

PASO A PASO, TODO@S CONTRIBUÍMOS !!

QUE BEN O FACEMOS !!!

QUE POSTAL MÁIS BONITA!!

GRAZAS NELUCHA,

APRENDEMOS MOITO CONTIGO !!!

A MIÑA AVOA NÉLIDA

A miña avoa veu ao colexio o martes 9 de outubro.

Fíxonos chulas e explicounos cousas sobre a súa vida. Ela

era a que facía a comida cando era xoven e que traballou

cinco anos de costureira e vinte no mercado. Todos os

anos vai a New York a visitar ao seu irmán e a súa

familia. Visitou moitos sitios e coñece a moita xente.

Deixou o colexio moi pronto para coidar do seu irmán e

para traballar no campo cos seus pais.

Ía a Vigo, a Coruña... para vender tornillos. Ao ir a New

York visitou sitios como Queen's, Manhattan, a Estatua da

Liberdade... En Galicia foi ás dunas de Corrubedo.

Gustoume moito que viñera a miña avoa.

Leila 6º

AVOA NÉLIDA

Hoxe veunos a visitar a avoa de Leila, Nélida. Fíxonos

chulas e estaban boísimas. Tamén nos contou porque lle

gusta viaxar tanto a New York, e que ten familia alí e que

viaxa todos os anos. Tamén da infancia e de que coñece

todo e a todos en Meaño e díxonos que o colexio o deixou

aos 13 ou 14 anos. Tamén traballou de costureira en

Paradela 5 anos, pero despois deixou de traballar porque

estaba embarazada. Agora ten unha tenda de mobles.

A min o que máis me gustou son as chulas. En New York

visitou Queens a estatua da Liberdade e aquí en España o

lago de Covadonga,...

Lidia 6º

O QUE BEN CHEIRA MELLOR SABE, NON?

UNHA BOA EXPLICACIÓN E EXIBICIÓN

OS ALUMNOS BEN ATENTOS E EXPERTOS CATADORES...

O MOSTO... QUE BEN SABE NON?

EXPERTOS EN MOSTO !!!

AVELINO UN BO MESTRE DO VIÑO.

AS AVOAS MÁIS GUAPAS !!!

Todos os animaliños

ESTAN TODOS PRESENTES !!!

MOITAS GRAZAS !!!!!!

NON O OLVIDAREMOS.

A MIÑA CASA

Hoxe saímos á hora do recreo rumbo a miña casa.

Primeiro, fomos por carreteiras, por onde non transitan

coches e polo medio dun monte. Cando chegamos

estábannos esperando a nai de José Ramón Alfonso

García, Rosana e a avoa Esther e meu pai Alfredo, o meu

avó Avelino e miña avoa Tina. Tamén estaban as miñas

catro gatas: Mikala, Mikolo, Branca e Mikolón, as miñas

dúas pochas: Branca e Margaret e o meu porco: Roxelio.

O primeiro que fixemos foi: ver o forno que é donde miña

avoa fai o pan. Logo, pasamos a bodega e o meu avó fixo

viño catalán na estrugadora que estaba enriba dunha

cuba, logo pasou o, mosto a prensa e por último a un

caldeiro. Despois, fomos observar as pochas e o porco.

Por último, comemos chocolate “ Nestlé” cun trozo de

pan. Uuuuuuuuuuuuuuuum !!! estaba riquísimo,despois

mentres os profesores: Roser, Claire e Paulo falaban cos

familiares, nós estivemos xogando e falando. O que máis

me chamou a atención foi que a Mauro lle gustase tanto o

viño catalán, e o que máis me gustou foi o pan con

chocolate “Nestlé” no medio.

David 6º

CASA DE DAVID

Hoxe fomos todos os de 5º e 6º a casa de David para que

nos explicaran un pouco como fan o viño.

Saímos do colexio as 11:45 aproximadamente e tivemos

que ir polo monte arriba para dar coa casa.

Cando chegamos estaban alí para recibirnos Alfredo que

é o pai de David, Rosana que é a nai de José, Esther que e

a avoa de José, Avelino que é o avó de David e Tina que é

a avoa de David.

Avelino, empezou a ensinarnos como fan o mosto e tamén

nos ensinou a estrugadora.

Logo fumos a mirar os animais que tiñan e habían dúas

crías de gatos que eran moi bonitos.

Mais tarde, a avoa de David fixo pan para todo comemos

chocolate e pasámolo moi ben.

A min gustoume moito ir a casa de David porque

aprendín cousas que non sabía.

RAQUEL 6º

AVOA E AVÓ DE DAVID

Hoxe fomos 5º e 6º á casa de de David. Cando chegamos a avoa

de David ensinounos onde facía o pan, ese forno era moi antigo!

Logo nos ensinou a bodega, botaron o cesto de uva na

“estrugadora” que caía nunha tina. Da tina collían o viño

estrugado na lagareta e saía o viño prensado para o cesto.

E cando saía o mosto moitos compañeiros do ciclo beberon un

pouco del. Despois Tina deunos un anaco de pan e un pouco de

chocolate, deunos de beber coca cola.

Nos ensinou as dúas pochas que tiñan e tamén un porco. Eles

tamén tiñan unha gata que tiña tres gatiños. Despois

marchamos para o colexio.

Marta 5º

AVÓ DE DAVID

Hoxe fomos a casa de David

A “estrugadora” é unha máquina que ten coitelas que separan

as uvas dos racimos.

A prensa botas as uvas e despois de que pasan pola estrugadora

ten dúas táboas, paus e un ferro para aplastar as uvas.

O formo do pan ten unha porta que abre e cerra tamén ten algo

parecido a unha pala para coller o pan sen queimarse.

As pochiñas están nunha cuadra, xa son bastante grandes a

unha xa case se lle saíron os cornos a outra aínda non lle saíron

porque aínda é moi nova.

Matías 5º

FÁLANNOS:

O traballo nos barcos,

a casa,

os fillos,

infancia,....

ROSARIO E JUAN EXPLICÁNDONOS MOITAS ANÉCDOTAS.

ESTAMOS TOD@S MOI ATENTOS

SEGUIMOS CONVERSANDO NA COCIÑA

MOI ATENTOS ÁS EXPLICACIÓNS !!

TAMÉN DEBULLAMOS MILLO !!

MOITAS GRAZAS AVÓS !!

OS MEUS AVÓS

Hoxe viñeron á escola os meus avós. Contáronnos a súa

vida e nos ensinaron a debullar millo.

Miña avoa só tiña uns zapatos. Ía ao colexio onde hoxe

en día e a miña parada de autobús. Na clase eran setenta

nenos e nenas pero en distintas aulas. Na escola estaban

de seis a catorce anos. Non levaba paraugas porque só

tiñan un que era o paraugas familiar, só cando chovía

moito llo deixaban levar.

Meu avó tamén só tiña uns zapatos, el ía á escola ao

Santo porque el vivía en Nantes. Cando chovía ía á

escola cun saco enriba da testa. Tamén eran uns setenta

rapaces e rapaces.

El foi a emigrar a Barcelona, estivo un mes sen traballar

e gastou todos os seus aforros, entón empezou a traballar

de albanel. Nuns cantos días acercouse ao porto e

déronlle traballo de cociñeiro nun barco. Estivo vinte

meses sen pisar terra firme.

Alí no barco pescaban setenta toneladas de peixe ao día

ese era o máximo.

Para debullar millo hai que coller unha espiga e outra xa

debullada e rascalas entre elas.

Gustoume moito que viñeran os meus avós.

Pablo 5º

OS AVÓS DE PABLO

Os avós de Pablo contáronnos moitas cousas. Cando ían

á escola e chovía tiñan que ir a correr, pero cando chovía

moito tiñan que ir cun saco na cabeza ou cun paraugas

que era para toda a familia. Na clase de Juan había unhas

70 persoas e antes de ir á escola tiñan que traballar na

eira.

Os avós de Pablo dixéronnos que antes había un par de

zapatos para todo o ano non como agora que temos seis

ou sete.

Os avós de Pablo viaxaron por: Lloret del Mar,

Barcelona centro e Badalona...

Antes había menos traballo que agora, aínda que pareza

imposible. O avó de Pablo era un dos afortunados que

tiña traballo, traballaba de cociñeiro nun barco. Nos dixo

que era unha cociña moi pequena, que máis ou menos

media doce metros de largo. Tamén traballou de albanel

e traballaban todos os días na horta.

O avó de Pablo nos contou que foi militar e que daquela

non había outra.

Cando Juan non estaba na casa Rosario tiña que facer o

dobre traballo de pai e de nai e era moi difícil.

Cando Juan estaba no barco era moi difícil que se

comunicara con ela que se chama Rosario e o tío de Pablo

``Jose´´ dicíalle:

-Papá cando ves?

Os avós de Pablo tamén nos ensinaron a debullar millo.

Cando unha candea de millo negro ``corvo´´ está ao

lado dunha candea de millo amarelo aparece millo negro

na candea de millo amarelo. Eloy 5º

Receita: “Biscoito”

Fálanos: infancia,escola,...

TERESA NA ESCOLA

COAS SÚAS COMPAÑEIRAS

TRABALLOS DA ESCOLA CANDO ERA PEQUENA

CO SEU NETO RODRIGO FACENDO UN BISCOITO

EXPLÍCANOS MOITAS COUSAS DA SÚA INFANCIA,

SOBRE TODO DO SEU PAI.

RODRIGO REPARTE O BISCOITO.

NON HAI DÚBIDA, ESTÁ RIQUÍSIMO !!!

UNHA FOTO PARA LEMBRAR.

MOITAS GRAZAS TERESA !!

A MIÑA AVOA TERESA

A miña avoa Teresa veu ás 9:30 ao cole o luns.

Invitei aos nenos de 5º a vir connosco á

cociña.Teresa explicounos que se facía un

biscoito de iogur e mentres se cocía no forno

explicounos a súa infancia. Díxonos moitísimas

cousas sobre o colexio, como que se tomaban

moi en serio a educación, o catecismo, a hixiene,

etc. Os seus compañeiros chamábanlle cousas

feas e sentíase mal. Tamén quería moitísimo ao

seu pai e a súa avoa. Cando falaba, notábaselle

que estaba un pouquiño nerviosa, pero o

biscoito, estaba boísimo.

Gustoume moito que viñera a miña avoa porque

fixo un biscoito moi rico.

RODRIGO 6º

Avoa Teresa

Hoxe veunos visitar a avoa de Rodrigo ás

9:30.

Preparounos biscoito e estivemos apuntando

os ingredientes e a elaboración, pero aínda

nos falta o debuxo.

Contounos que cando era pequena era moi

tímida e que foi a tres escolas e que tiña

animais vacas, porcos e galiñas e seu pai era

feirante e compraba porcos pequenos e

despois os vendía cando eran máis grandes.

Tamén foron á praia en verán, e no inverno

xa non tiñan mocos, díxonos que facía punto

e as bolas da árbore de Nadal as facían con

cocos e cartolinas.

No seu primeiro colexio aprendíao todo con

cancións, despois foi a Barrantes e despois

aos Franciscanos.

Gustoume moito o biscoito que nos fixo.

Eduardo 6º

FALÁRONNOS:

da infancia, do colexio, Da matanza do porco,...

BENVIDOS AO COLE !!

EXPLÍCANNOS ANÉCDOTAS MOI IMPORTANTES

E NÓS ATENDEMOS CON CURIOSIDADE

A TA ESTÁ MOI CONTENT

NÓTASE BEN ...

A CARA DE FELICIDADE DE MARTA !!

GRAZAS POR TODO,

FOI UN PRACER COMPARTIR UNHAS HORAS

CONVOSCO !!

OS MEUS AVÓS

Hoxe viñeron á escola os meus avós, Camilo e Artemia a

contarnos cousas da súa infancia e da matanza a 5º e 6º.

Dixeron que cando eran pequenos as rapazas e os rapaces

estaban en distinta clase.

A miña avoa contou que a súa aula era moi grande, que

eran corenta rapazas e que tiñan dous libros

(“manuscrito” e “lección de cosas”), que tiña que

substituír á profe, ás veces.

Tamén contou que a súa profe nunca lle pegara nin

castigara.

Ela dixo que aprendera a coser e facer cestas de mimbre.

Logo contou que tivera catro fillas.

O meu avó contou que emigrara a Holanda e que alí

traballara nunha fábrica de cable eléctrico.

Tamén contou que fora a música. Contaron que case

nunca foran ás festas.

Despois falaron da matanza do porco, que había que

darlle na cabeza, chamuscalo con palla, lavalo, abrilo por

dentro, quitarlle as tripas e o fígado e que logo había que

colgalo para o día seguinte cortalo. O meu avó contou

que de pequeno quería matar o porco pero non lle

deixaban e que agora xa non pode.

Por último a miña avoa Artemia cantou 3 cantigas, unha

de Simes e dúas da laranxa. Tamén nos contou un chiste

e que coñeceran a avoa de Pablo, Rosario e o avó de Eloy,

Victorino.

Marta 5º

Os avós de Marta

Viñeron a visitarnos Artemia e Camilo que son os avós de

Marta.

A avoa de Marta falounos de cando foi á escola. A escola

dela era moi grande, eran corenta rapazas. Había un

colexio para as rapazas e outro para os rapaces. Había

dous libros “manuscritos” e “lecciones de cosas”. Cando

faltaba a profe sempre quedaba Artemia de substituta. A

profe nunca castigou a Artemia. Tamén aprendeu a coser

e tivo catro fillas, unha é a nai de Marta.

Camilo o avó de Marta emigrou a Holanda para gañar

cartos e alá traballou nunha fábrica de cable eléctrico.

Tamén nos contaron sobre a matanza do porco. Viñan

catro homes, o agarraban e o poñían encima do carro das

vacas e o mataban dándolle un corte no pescozo. Despois

colgábano ata o día seguinte que o cortaban. A carne

repartíase unha pouca para a familia e outra para casa.

As tripas lavábanse ben e o de fóra poñíase para dentro e

facíanse chourizos.

Cantou unhas cantigas de Simes e contounos un chiste.

María 5º

Fálannos: infancia, viaxes,... Receita de cociña: Albóndegas.

CARMEN E RAMÓN PREPARAN AS ALBÓNDEGAS.

BEN ATENTOS COPIAMOS A RECEITA.

QUE FOTO MÁIS BONITA OS TRES XUNTIÑOS!!!

RAMÓN CÓNTANOS TRASNADAS DE NENO

MOOOOI DIVERTIDAS ...!!

CARMEN EMOCIONADA COMPARTE HISTORIAS

CONNOSCO

QUE BEN CHEIRA .... !!!!

QUE BEN LUCEN TODOS XUNTOS...

NETO E AVÓS !!!

MOITAS GRAZAS POLA VOSA

VISITA!!

Ramón e Carmen

Hoxe viñéronos a visitar os meus avós.

Viñeron a facer unha receita e máis a falar un

pouco deles dende que eran pequenos ata

agora. Mentres a miña avoa facía a receita o

meu avó falounos primeiro como:

É de Vilanova e de pequeno ía a casa do avó

do profe Paulo a collerlle froitos co seu

primo. Ía a un colexio onde dentro corrían

coas bicicletas a “chulearse” dos que non

tiñan. Cando acabou a miña avoa falounos

que foron de viaxe a Roma, a Polonia, a

Tenerife, a Suíza e máis a Alemania que foi

onde casaron.

Ao terminar comemos al albóndegas e os

bolos de cebola.

Tamén nos trouxo caramelos.

Gustoume moito!

Mateo 6º

Avós de Mateo

No colexio andaban en bici e escribían con

pluma.

O avó de Mateo roubáballe ao avó do profe

Paulo as mazás da horta.

El tivo diferentes traballos coma carnicería e

albanel.

En cambio Carmen foi a o colexio de Lores, e

se non saudabas á profesora volvías a entrar.

As rapazas xogaban ao avión mentres que os

rapaces xogaban ás bolas.

No colexio escribía co pizarrín.

O avó Ramón foise a Alemaña antes de ir ao

servizo militar e alí casou con Carmen.

Tamén nos contaron un refrán:

“Hai que estirar o pé segundo sexa a manta”

Ademais fixeron unhas albóndegas

boísimas.

Foi unha boa mañá.

Mauro 6º

FÁLANOS DA SÚA VIDA

JULIA RODEADA DOS NEN@S

EXPLICANDO ANÉCDOTAS.

QUE EXPERIENCIA MÁIS ENTRAÑABLE...!!!!

QUE GUAPAS ESTÁN AS DÚAS !!!!!

MOITAS GRAZAS JULIA !!

A MIÑA AVOA JULIA

Onte, viunos visitar a miña avoa. Cando

chegou, fomos os de quinto e sexto a aula

de música para escoitala falar da súa vida.

Ela explicounos cousas como estas:

Cando era pequena ía ao colexio pero non

tiñan cartos para o libro, tampouco tiñan

baño, a súa nai sufriu moito porque o seu

home ía con malas compañías. Máis adiante

comprou unha casa, casou e tivo oito fillos.

O seu home embarcou durante moito

tempo e cando volvía os fillos non o

querían...

A miña avoa, díxonos que sufriu moito na

súa vida pero que a xente a quería moito.

Tamén dixo, que na actualidade xa non ten

tantos problemas e que segue na mesma

casa vivindo co seu home, unha filla e dúas

netas.

A min gustoume moito que viñera a miña

avoa xa que os meus compañeiros e eu

aprendemos moito da súa vida.

Raquel 6º

AVOA JULIA

Hoxe que é xoves 29 de novembro do ano

2012 veunos a visitar Julia que é a avoa de

Raquel. Julia explicounos que a súa familia era

pobre e que tiña que roubar mazás nas

árbores de outras persoas. Tamén nos contou

que a familia do seu marido era un pouco

máis ricos que a familia de Julia, e querían

casalo con alguén máis rica, pero ao final

conseguiron casar e tiveron 8 fillos.

Eduardo 6º

Clausura da actividade dos avós

Durante este trimestre recibimos a visita de

moitos de vós para falarnos da vida, da infancia,

da emigración, do traballo, das experiencias da

vida (as boas e as malas). Ah! Non nos

esquezamos das marabillosas e riquísimas receitas

que fixestes para nós.

Con toda esa información redactamos textos,

tivemos debates, elaboramos preguntas,

traballos...

Aprendemos moito coas vosas historias e visitas a

escola. Queremos darvos as grazas por ensinarnos

tantas cousas.

“Sodes prata no voso pelo pero sodes ouro no voso

corazón”.

Grazas por:

-Vir á escola.

-Cociñar tan ben.

-Axudarnos cando o necesitamos.

-Por ser tan bos mestres.

-Darnos tantas cousas.

-Darnos unha familia.

-Coidarnos.

-Querernos tanto, tanto.

-Estar tan pendentes de toda a familia.

-Por ensinarnos a ser educados.

Todos necesitamos un avó para crecer máis

seguros no mundo grazas por estar xunto a nós.

Sentimos o voso cariño no noso corazón,

esperamos tamén que sintades o noso amor.

Unha avoa é unha persoa especial que non nos

vendería nin por todo o diñeiro do mundo, nós

tampouco o fariamos.

Os vosos netos e netas al igual que os profesores e

profesoras estamos moi orgullosos de todos os

av@s que coa súa colaboración fixeron e fan que

cada día teñamos un gran sorriso e vexamos a

vida de forma diferente, como eles nola

mostraron.

Sodes uns verdadeiros mestres !!

Foi un pracer compartir esta

experiencia convosco.

Ata pronto !!!!!