Havva ERDEM, Umran YILDIRIM, Ali Kemal UZUNLAR, Cem ŞAHİNER,Mehmet YAŞAR, Handan ANKARALI, Murat OKTAY, Anzel BAHADIR, NesrinGURSAN, Süber DİKİCİ

İNVAZİV DUKTAL KARSİNOM VE DUKTALİNTRAEPİTELYAL NEOPLAZİLERDE AEG-1,B-FGF, BETA-KATENİN, Kİ-67, TNF-ALFAREAKTİVİTESİ VE PROGNOSTİK ÖNEMİ"

Meme kanserleri dünya üzerinde, kadınlarda en sık

tümör grubudur.

Bu kanserlerin sınıflamasında östrojen reseptörü

(Er), progesteron (Pr) reseptörü ve epidermal büyüme

faktörü reseptörü- 2 (Her-2) durumu önem

taşımaktadır.

Prognozu klasik prognostik faktörler yanısıra,

klinik, patolojik ve moleküler özellikler belirler.

Tüm bu klinik parametreler ile hastaya uygun

tedavi seçilir.

Tüm bu bilinenlerin yanısıra yeni hedefler belirlemek

şüphesiz tedaviye katkı sağlayacaktır.

Bu bağlamda, AEG-1, basic–FGF(B-FGF), beta-

katenin, TNF-α ümit verici olabilir.

FGF, normal meme bezi gelişimi ve doku

homeostazında düzenlenmesinde önemli bir rol

oynamaktadır.

FGF, meme kanseri etyolojisinde sorumlu

tutulan hedeflerden biridir.

FGF mutasyonlarının, yüksek hacimli dizileme

çalışmaları(high- throughput sequencing) ile meme

kanseri de dahil olmak üzere, birçok kanserde FGF

sinyalizasyonunun önemini gösteren kanıtlanmış çok

sayıda çalışma mevcuttur.

TNF-α, pro-inflamatuvar regülatör olan diğer

sitokinler gibi tümörogenezde hayati fonksiyonlara

sahiptir.

β-kateninin ise birçok tümör karsinogenezisinde rol

oynadığı ve ayrıca meme kanseri gelişiminde etkili

olduğu düşünülmektedir.

Bu çalışmada, AEG-1, basic–FGF(B- FGF), beta-

katenin,TNF-α‘in, prognostik parametreler ile

ilişkisini ortaya koymaya çalıştık.

GEREÇ VE YÖNTEM Bu çalışma invaziv duktal karsinom tanısı almış

90 vaka üzerinden yürütülmüştür.

Vakalar, yaş, grade (Scarff-Bloom-Richardson

sistemine göre), çap, Duktal inraepitelyal

neoplazi varlığı (DIN), lenf nodu metastazı

(LNM) olup olmadığı gibi prognostik

parametreleri verilmiştir.

Vakaların yaş dağılımı 31-83 (56.4±13.4)

arasında değişiyordu. Çaplarına baktığımızda 9

(10%) vaka 2 cm’in altında, 70 vaka (77.8%) 2-5

cm arası ve 11 vaka (12.2%) 5 cm üzerinde

bulundu. LNM sayısı 0-16 (3.32±2.37) arasında

değişiyordu ve 47 (52.2 %) hastada LNM

mevcuttu. 20 vakada (22.2 %) LNM sayısı 4 ve

üzerindeydi.

75 hastada histolojik grade 2 (83.3 %),13 hastada

histolojik grade 3 (14.4 %), 2 hastada histolojik

grade 1 (2%) olarak değerlendirildi.

İMMÜNOHISTOKIMYA

Uygun parafin blok seçildi. poli-lizinli lama 3 mikronluk

kesitler alındı. AEG-1 (genetex brand 2F11C3 klonu) 1:200

dilüe edilerek, TNF-α , bFGF ((Fibroblast Growth Factor-

Basic (1-24)) [Pol.] Conc. 0.1ml (1:100),Code: F3393, Sigma

Aldrich), b-katenin (Catenin, Beta [17C2] C.Lyo. 1ml

(1:100-200,code: B-CAT, Leica/Novocastra) standart

avidin-biotin-peroksidaz kompleks tekniği kullanılarak

uygulandı.

AEG-1, boyanma şiddeti ve yoğunluğu birlikte

değerlendirildi.

Boyanma yok 0, tümör hücreleri <% 10 ise 1 pozitif,

tümör hücreleri % 10-50 pozitif ise 2 , tümör

hücreleri >% 50 ise 3 pozitif olarak değerlendirildi.

Boyanma şiddeti yok ise 0, hafif 1, orta 2, şiddetli 3

olarak değerlendirildi. Her iki skorun çarpımında

skor ≤ 3 ise düşük ekspresyon, 4≤ yüksek

ekspresyon olarak değerlendirildi.

B-FGF, Beta-katenin, TNF-α ise boyanma şiddetine

göre değerlendirildi.

B-KATENİNX100

FGFX100

TNF-ΑLFA X200

SONUÇLAR

İstatistiksel olarak, yaş ile LNM ve FGF

(sırasıyla p = 0.018, 0.035) arasında anlamlı bir

ilişki olduğunu bulundu.

Ki-67 ile FGF, histolojik ve nükleer grade

arasında anlamlı ilişki bulunmuştur.

TNF-α ile çap arasında anlamlı bir pozitif

korelasyon saptandı (p = 0. 004).

AEG-1 ile TNF-α arasında anlamlı ilişki

bulunmuştur.

Histolojik ve nükleer grade, LNM, ER, PR, HER-

2 gibi prognostik parametreler arasındaki ilişki

değerlendirildiğinde; artan ER ve PR (arasında

anlamlı bir korelasyon saptandı p = <0.0001,

0.010, 0.044, 0.037).

AEG-1 ve Beta-katenin ile prognostik

parametreler arasında anlamlı ilişki bulunmadı.

TARTıŞMA

Son zamanlarda, anti-kanser araştırmaları hızla

devam etmektedir.

Bu açıdan en önemli konulardan biri tümör

büyümesi ve metastazıdır.

Çeşitli çalışmalarda, tümör ilişkili

neovaskülarizasyonun hızlı büyüme ve metastaz

için önkoşul olduğu gösterilmiştir.

FGF’nin tümör hücre mitozunu destekleyen

güçlü bir anjiyojenik bir molekül olduğu

gösterilmiştir.

Dow ve ark. yaptığı çalışmada FGF’nin stromal

ve epitelyal hücrelerin dormant halden invaziv

fenotipe farklılaşmasından sorumlu olduğunu

iddia etmişlerdir.

FGF2 yüksek konsantrasyonlarda bulunması,

klinik durumu ve gelecekteki mortalite riski

derecesi ile anlamlı korele olduğu gösterilmiştir.

Bu çalışmada, FGF ile yaş arasında önemli bir

bağlantı bulunmuştur. Yaş ilerledikçe FGF

ekspresyonunun daha yüksek olduğu

görülmüştür. Bu hastalarda grade’in daha

yüksek olduğu görülmüştür.

TNF-α ve TNF-α ilgili NF-KB transkripsiyon

faktörünün tümör gelişimi için kritik bileşenler

olduğu tarif edilmiştir.

NF-KB meme kanseri hastalarında ve meme

kanseri hücrelerinde deregüle edilir.

TNF-α gibi AEG-1 ‘inde NF-KB ile ilişkili olduğu

düşünülmektedir.

Emdad ve ark. AEG-1 tümör metastaz ve

progresyonunda önemli olduğunu ve

NF-KB-bağımlı gen ekspresyonundaki

değişikliklerin AEG-1 tümörojenik potansiyelinin

güçlenmesinde kritik rol oynadığını

belirmişlerdir.

Bu çalışmada, AEG-1 ve TNF-α arasında anlamlı

bir ilişki bulunmuştur. Bu korelasyon NF-KB

yolağı ile ilişkili olabilir.

İnsan meme kanseri kültürlerinde β-katenin

ekspresyonunun azaldığı yada kaybolduğu görüldü.

Jönsson ve ark. primer meme tümörlerinde β-

kateninin sitozolik düzeylerinde ancak % 13 oranında

artış olduğunu göstermiştir.

Beta-katenin normal epitelde güçlü eksprese

edilir.

Bununla birlikte, özofagus, kolon, mide

tümörlerinde % 75.6 oranında azaldığı

görülmüştür.

Takayama ve arkadaşlarını yaptığı çalışmada

nonkanseröz alanlarda β-katenin

ekspresyonunun stabil kaldığı, kanser

hücrelerinde azaldığı görülmüştür.

Bu çalışmada %30 oranında boyanma olduğu

görülmüştür.

Ek olarak duktal intraepitelial neoplazmlarda

duktal karsinomlardan daha fazla boyandığı

izlendi.

Bununla birlikte, β-katenin ile prognostik

parametreler arasında ilişki bulunamadı.

Sonuç olarak; duktal karsinomlarda, TNF-α, FGF

ve AEG-1’nin prognozla ilişkili olduğu

görülmüştür.

Ferlay J, Shin H, Bray F, Forman D, Mathers C, Parkin DM: Estimates of worldwide burden of cancer in 2008: GLOBOCAN 2008. Int J Cancer2010; 127:2893–2917.

Grose R, Dickson C. Fibroblast growth factor signaling in tumorigenesis. Cytokine Growth Factor Rev 2005;16:179–86. Greenman C, Stephens P, Smith R, Dalgliesh GL, Hunter C, Bignell G et al. Patterns of somatic mutation in human cancer genomes. Nature

2007;446:153–8. Wang X, Lin Y. Tumor necrosis factor and cancer buddies or foes? Acta Pharmacol Sin 2008; ;29(11):1275-88. Jonsson M, Borg A, Nilbert M, Andersson T: Involvement of adenomatous poliposis coli (APC)/β-catenin signalling in human breast cancer. Eur J

Cancer 2000; 36:242-248. Hu G, Wei Y and Kang Y.The multifaceted role of MTDH/AEG-1 in cancer progression. Clin Cancer Res 2009;15:5615–5620. Dow JK, deVere White RW. Fibroblast growth factor 2: its structure and property, paracrine function, tumour angiogenesis, and prostate-related

mitogenic and oncogenic functions. Urology. 2000;55(6):800–806. Presta M, Dell'Era P, Mitola S, Moroni E, Ronca R, Rusnati M. Fibroblast growth factor/fibroblast growth factor receptor system in angiogenesis.

Cytokine & Growth Factor Reviews. 2005;16(2):159–178. Ten haguen TL, Seynhaeve AL, Eggermont AM. Tumor necrosis factor-mediated interactions between inflammatory response and tumor vascular

bed. Immunol Rev. 2008;222:299–315. Mocellin S, Rossi CR, Pilati P, Nitti D. Tumor necrosis factor, cancer and anticancer therapy. Cytokine Growth Factor Rev. 2005;16:35–53. Perrot-Applanat M, Vacher S, Toullec A, Pelaez I, Velasco G, Cormier F, Saad Hel S, Lidereau R, Baud V, Bièche I. Similar NF-κB gene signatures

in TNF-α treated human endothelial cells and breast tumor biopsies. PLoS One. 2011;6(7):e21589. Locksley RM, Killeen N, Lenardo MJ. The TNF and TNF receptor superfamilies: integrating mammalian biology. Cell. 2001;104:487–501. Karin M, CaoY, Greten FR, Li ZW. NF-kappa B in cancer: from innocent bystander to major culprit. Nat Rev Cancer. 2002; 2: 301–310. Kim DW, Sovak MA, Zanieski G, Nonet G, Romieu-Mourez R, Lau AW et al. Activation of NF-kappa B/Rel occurs early during neoplastic

transformation of mammary cells. Carcinogenesis. 2000;21:871–879. Cao Y, Karin M. NF-kappa B in mammary gland development and breast cancer. J Mammary Gland Biol Neoplasia. 2003;8:215–223 Emdad L, Sarkar D, Su ZZ, Randolph A, Boukerche H, Valerie K, Fisher PB: Activation of nuclear factor kappaB pathway by astrocyte elevated

gene-1: implications for tumor progression and metastasis. Cancer Res 2006; 66:1509–1516. Brown DM, Ruoslahti E: Metadherin, a cell surface protein in breast tumors that mediates lung metastasis. Cancer Cell 2004; 5:365–374. Yoo BK, Emdad L, Su ZZ, Villanueva A, Chiang DY, Mukhopadhyay ND, Mills AS, Waxman S, Fisher RA, Llovet JM, Fisher PB, Sarkar D:

Astrocyte elevated gene-1 regulates hepatocellular carcinoma development and progression. J Clin Invest 2009; 119(3):465-77. Lee SG, Su ZZ, Emdad L, Sarkar D, Franke TF, Fisher PB: Astrocyte elevated gene-1 activates cell survival pathways through PI3K-Akt

signaling. Oncogene 2007; 27:1114– 1121. T. Takayama, H. Shiozaki, S. Shibamoto, H. Oka, Y. Kimura, S. Tamura, M. Inoue, T. Monden, Am J Pathol. 1996 January; 148(1): 39–46.

SABRINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER…