Kayseri Büyükşehir Belediyesi Kültür YayınlarıE D E B İ Y A T D İ Z İ S İ

Âşık SeyranîŞiir Yarışması

Kayseri Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları No: 146Âşık Seyranî Şiir Yarışması

Bu kitap KAYSERİ BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ’nin bir kültür hizmetidir.Eserin tüm hakları saklıdır. Yazılar ve görsel malzemeler izin alınmadan kullanılamaz.

Birinci Baskı: Mayıs 2019ISBN: 978–605–9117–32–6

Yayın Koordinatörü : Salih ÖzgöncüYayın Yürütme Kurulu : Erkan Küp : Mustafa Erdoğdu : Maide Güzeloğlu

Tasarım: www.bilgegrafik.comKapak: Ali Saraçoğlu

Baskı ve Cilt: Orka Matbaacılık, İnecik Mah. Çırağan Sk.No: 4 Melikgazi / KAYSERİ / info@orkamatbaa.comT.: +90 352 322 17 00

Adres: Kayseri Büyükşehir BelediyesiKültür ve Sosyal İşler Daire BaşkanlığıT.: +90 352 220 70 90

Kayseri Büyükşehir Belediyesi Kültür YayınlarıE D E B İ Y A T D İ Z İ S İ

Âşık SeyranîŞiir Yarışması

YAYIN SAHİBİKayseri Büyükşehir Belediyesi

YAYIN YÜRÜTME KURULUErkan KÜPMustafa ERDOĞDUMaide GÜZELOĞLU

YAYIN KOORDİNATÖRÜSalih ÖZGÖNCÜ

SEÇİCİ KURULYavuz Bülent BAKİLERRecep GARİPHayati İNANÇCelal FEDAİTuran KARATAŞZiya AVŞARNurullah GENÇArif AY

v

Takdim

Sevgili kitapseverler!

Hayal etmenin ve özgürlüğün kaynağı, başarının sırrı, geçmiş deneyimlerin bilgisi ve hakikat arayışı okumaktan geçmektedir. Okumak ve kitap gönülden gönüle yoldur. Okumakla aralanır perdeler, açılır ufuklar, aydınlanır karan-lıklar, çözülür sırlar, anlaşılır insanlar. Okumak, bizi cehaletin karanlığından bilgeliğin felahına çıkarır. Yepyeni ufukları bize açan kitaplarla kültürel mirasımızı ve başka dünyaları okuruz. Her bir kitap yolculuğu ile zamanımızı ve dilimizi en doğru şekilde kullanıp hayattan ve zamandan kazanmış oluruz. Kitap, tarihi bağlamda bir hafıza, kültü-

rel anlamda bir geleneğin tevarüsü, sanatsal bakımdan insanlığa bırakı-lan mirasın geleceğe taşınması, medeniyet açısından ise zamanı ve mekânı belirleme unsurudur. Kitabı ve eseri olanlar insanlık tarihini yazarlar. İlk çağlarda dahi taşlara, mağaralara yazan insanın amacı kendini ifade etmek ve iz bırakmaktır. Gerek tahtalara, ağaçlara, derilere yazılı olsun gerekse iki kapak arasında sahifelere yazılsın kitap, kültürel bir mirastır, toplumun hafızasıdır. İlk emre muhatap olan insan, okur Yaratan Rabbi’nin adı ile kâinatı, kendini, Rabbini ve kitabı. Bu yönüyle kitap vahiydir, hakikattir, dünya ve ahiret mutluluğunun rehberidir.

‘‘Eğitimi önemsiyoruz çünkü cehaletin düşmanıyız.’’ sloganıyla hareket ettiğimiz güzel şehrimizde ulaşım, yol, su gibi ihtiyaçları şehircilik anlayışıyla görüp giderdiğimiz gibi, sosyal ve kültürel ihtiyaçları da dikkate almaktayız. Kitapları ve kitap yuvaları olan kütüphanelerimizi hemşehrilerimize sunma gayreti göstermekteyiz. Kayseri Büyükşehir Belediyesi olarak, siz kitapseverleri kitaplarla buluşturmak için elimizden geleni yapı-yoruz. Gerek basılı, gerek e-kitaplar ile hayal etmeniz ve hayallerinizi gerçekleştirmeniz için kütüphanelerimize bekliyoruz.

Tarihsel ve coğrafi anlamda medeniyetlerin beşiği olan Kayseri’de tarihimizi, geleneğimizi, kültürümüzü ve sanatımızı yansıtan eserleri yayımlayarak halkımıza ulaştırma kaygısı taşıyoruz. Biliyoruz ki yayımladığımız eserler geleceğe bıraktı-

vi

ğımız mirasımız, hoş bir sedamızdır. Açtığımız her bir kütüphane ve kültür mer-kezi, yayımladığımız her dergi ve kitap, memleketimize olan saygı ve sevgimizin somut bir göstergesidir. Akif’in dediği gibi: ‘‘Okuyorsa ahali, yapılamayacak ne var’’... Hayal eden, merak eden, araştıran ve okuyan neslimiz gelecek adına ümit vaat etmektedir. Kütüphanelerimizin raflarında okurlarıyla buluşmayı bekleyen her bir kitap bu anlayışla hareket eden hemşehrilerimizi beklemektedir. Unutmayalım ki bir insanın hayatta kendisine yapabileceği en büyük iyilik; iyi bir okur olmaktır. Bir kütüphanenin rafında, bir kitabın sayfalarında, bir yazının satırlarında gönülleri-mizin buluşması dileğiyle...

Dr. Memduh Büyükkılıçkayseri büyükşehir belediye başkanı

vii

İçindekiler

Dereceye Giren Şiirler

Asra Yemin Olsun ...........................................................................................................................................................19Canan Köksal

Bir Ruh Hali .........................................................................................................................................................................22Ahmet Turgut Atlık

Sen Ne Zaman Saçlarını Tarasan.....................................................................................................................24Berdar Doğan

Şehrazat .................................................................................................................................................................................. 26Mehmet Dalkanat

Hû ................................................................................................................................................................................................. 29Yaşar Bayar

Hükm–i Aşk .........................................................................................................................................................................33Kenan Yavuzarslan

Yayımlanmaya Değer Bulunan Şiirler

Gazel ...........................................................................................................................................................................................37Cemal Yıdırım

Af Kapısında Terennüm .......................................................................................................................................... 39Saltuk Buğra Bıçak

viii

Seyrani ......................................................................................................................................................................................43Burhan Kale

Serzeniş ....................................................................................................................................................................................45İbrahim Halil Mantıoğlu

Üç Rüya ve Bir Dua ....................................................................................................................................................... 46Sümeyye Sakarya

Sevgili ....................................................................................................................................................................................... 48Huriye Erdugan

Daüssıla.................................................................................................................................................................................... 51Yunus Yalçın

Israr Etmedim ....................................................................................................................................................................52Bleda Yaman

Hümeyrâ .................................................................................................................................................................................53Yunus Büyükarslan

Anne ............................................................................................................................................................................................57Ömer Faruk İpek

Bir Uzun Suskunluk ve Kadın ............................................................................................................................58Saadet Ün

Arz–ı Hâl .................................................................................................................................................................................60Enes Artar

Anlayamadım .................................................................................................................................................................... 62Hamdi Ceyhan

ix

Anadolu’m ............................................................................................................................................................................ 63Faik Kumru

Beyaz Sözlük ...................................................................................................................................................................... 66Fatma Atila

Gözleri Artvin ................................................................................................................................................................... 70Ertuğrul Yılmaz

Süleymaniye’de Itrî ile Beraber.........................................................................................................................72Hanifi Yılmaz

Sevgili ........................................................................................................................................................................................74Güven Altın

Pazarlar ....................................................................................................................................................................................77Halil Gürkan

Ney’di Erenler ................................................................................................................................................................... 79Rana (İslam) Değirmenci

Şahlanış Destanı ..............................................................................................................................................................81Fatih Kocatepe

Ustam .........................................................................................................................................................................................83Ramazan Özdemir

Kar Kınası ..............................................................................................................................................................................85Güven Fatsa

Aşka Şiir (Naat) .................................................................................................................................................................87Mustafa Sade

x

Yare Doğru Vakti Ömrün Gün Ağarması ................................................................................................ 89Mehmet Yaşar Genç

Gidiyorum .............................................................................................................................................................................91Büşra Daşdibek

Susarım ................................................................................................................................................................................... 93Salih Özel

... ...................................................................................................................................................................................................... 94Gökhan Yıldırım

Serzeniş Risalesi ............................................................................................................................................................. 95Halit Yıldırım

Erenler (Naat) .................................................................................................................................................................... 99Veli Kurum

Gül ile Bülbül ................................................................................................................................................................... 101İbrahim Eşmeli

Efsunlu Sarmaşık ........................................................................................................................................................103Sevim Yakıcı

Eylül Büyüsü ....................................................................................................................................................................105Muhammed Yakut

Tövbeler Kan İçinde ..................................................................................................................................................107Aydın Zeyfeoğlu

Aramak ..................................................................................................................................................................................109Talat Ülker

xi

Otuz Yıl Çölü .......................................................................................................................................................................111Hüseyin Arslan

Sen Oralı Değilsin ........................................................................................................................................................ 115Ümit Özaltın

Va’dine Hasret Kaldı ...................................................................................................................................................116Suat Ak

Göz Altı .................................................................................................................................................................................. 117Doğan Yıldız

Okçular Tepesi’nde Dokuzlama ......................................................................................................................119Yusuf Akgül

Mimoza’nın Elvedası .................................................................................................................................................122Alimcan Geldim

Akşam Vakti Karanlıkta ........................................................................................................................................ 124Abdülkerim Tunç

Yelkovan Kuşu ..................................................................................................................................................................125Cemre Polat

Sessizliğimin Annesi ............................................................................................................................................... 126Mehmet Külte

Aşka Esen Yel ....................................................................................................................................................................127Kübra Elkıran

Elif Gülüşlerin ................................................................................................................................................................ 128Fatih Karataş

xii

Zaman ya da Aynalar ............................................................................................................................................... 129Abdullah Satoğlu

Görmekten Yorulan Göze Damlatılan Lav ..........................................................................................130Mehmet Okumuş

Yakarış .....................................................................................................................................................................................132Yaşar Özkan

Kabulleniş ............................................................................................................................................................................133Mine Yavuzyaşar

Bir Gönül Hecesi ...........................................................................................................................................................135Ümit Akın

Yara Yürekte Büyür .....................................................................................................................................................137Mustafa Işık

Sûret .........................................................................................................................................................................................140Murat Sevik

Aşktan Öte .......................................................................................................................................................................... 142Feyzullah Seçkin

Mütercim ............................................................................................................................................................................. 143Emirhan Kılıç

Zeytin Dalı .......................................................................................................................................................................... 145Ali Rıza Atasoy

Bin Dilde Yüzbin Hece ............................................................................................................................................ 146Cüneyt Uysal

xiii

Neylesin Gönül .............................................................................................................................................................. 148Fatih Ardo

Aziz’e Veda ......................................................................................................................................................................... 149Elvan Sunar

Asalet .......................................................................................................................................................................................150Osman Nuri Yılmaz

Güvercinlerin Telaşı ..................................................................................................................................................152Sercan Bayram

Âlemin Ölümü ................................................................................................................................................................ 154Abdullah Metin

Anne ......................................................................................................................................................................................... 156Yusuf Kuyupınar

Gönül Penceremde Şairler Geçidi ............................................................................................................... 158Hasan Ukdem

Bir Ben Tüterim Şakağında Gecenin ........................................................................................................ 162Ali Kemal Mutlu

Her Yüz Parça Parça Sararır............................................................................................................................... 164Muhammet Raşit Gülbay

Ceylanın Yükü ................................................................................................................................................................ 165Süleyman Aksoy

Sensiz ...................................................................................................................................................................................... 167Şadan Özten

xiv

Güz Nağmeleri ............................................................................................................................................................... 168Ahmet Doğru

Sessiz Taklit ....................................................................................................................................................................... 171Bayram Zıvalı

Yarınım ...................................................................................................................................................................................173Hamza Şimşek

Itri Kokulu Matlalar ...................................................................................................................................................175Emine Sargın Kaya

Gözlerinde Uyurum! ................................................................................................................................................ 178Servet Yüksel

Aşkın Rengi ....................................................................................................................................................................... 179Sevim Çetin

Orta Oyunu .........................................................................................................................................................................181Harun Görücüler

Belleğin Azmi ................................................................................................................................................................. 184Naci Bahtiyar

Eyleme! ................................................................................................................................................................................. 185Zeliha Öztürk

Usanır Gibi ......................................................................................................................................................................... 186Yasin Zan

Yüzleşme .............................................................................................................................................................................. 187Yasemin Kapusuz

xv

Sevda Konağı ................................................................................................................................................................... 188Mustafa Yıldız

İnsan ki İnsan.................................................................................................................................................................. 189Murat Can Ölekli

Yoksun .................................................................................................................................................................................... 192İsa Yasakçı

Sen Yürürken ................................................................................................................................................................... 195Seda Elden

Yaşamak Ağrısı .............................................................................................................................................................. 196Kubilay Ahmet Balcı

Güleyya’nın Düşleri .................................................................................................................................................. 199Gülçin Akbulut

Dereceye Giren Şiirler

19

ASRA YEMİN OLSUN*

C a n a n K ö k s a l

–Vel asr–İnnel insane le fi husr

Zamana yemin olsunAteşe kanat çırpan pervaneye deYanmak aydınlanmaktırU’yansın gece gözlerindeZemheri ayazından nisan yağmurlarına koşanAtlara da söyle…Turnalar Kaf Dağı’na göçende geleceğimYemin olsun

Gökkuşağından topladığım uçarı sesimleBir gelinciğe anlatıyorum öykülerimiDağ ile göğün buluştuğu o yerdeTürküler söylüyorum, acemi…Başaklar topluyorum bereketli yarınların avuçlarınaÖfkesi bilenmiş alaca atlarla geleceğim şafağınaYemin olsun

Ne zaman, çocukların oyununu gölgelemezSilahların soğuk demiriNe zaman kurşunlar yoksulun kalbindeki ışığı hedef almazNe zaman Afrika sol yanımı acıtmazNe zaman Filistin sürmeli gözleriyleGülümseyerek uyanır sabahaGözlerimden dökülen yaşlarla geleceğimYemin olsun

* Birincilik Ödülü

20

Şimdi saçlarımı yoruyor bu rüzgârKalbimin yamaçlarından esip geliyor yüzüme doğruBekleme...Hasretin pervazında melul ve yaralıŞairler gülümseyerek ölmeliVe can vermeli hüzün ellerimdeBekleme...Yüküm zor yüküm ağırEllerim öksüz gözüm sağırMesafeler yorgun ayaklarım ağır

‘Haydi var git kavmine’ deyince emirMeryem sevinciyle geleceğim kapınaYemin olsun

Asırlar giyinse zamanYaşlansa yorulsa zamanBen duydum zemheri beşiğindeBaharlara ninniler söylüyordu annemÇocukların kundağı bozkırTeni buğday, gözleri gurbetti o zaman

Aynalar...Aynalar...Aynalı odalarda senZaman aheste dökülürken kum saatinin belindenSolmayacak baharlar için zemheride açtım benCan kırıklarını topladım sızılı ürkek kızlarınKekik sürdüm bileğine, gülümsedimBaşkaldırdım bütün putlara yalana meydan okudumYaktım çırasını hakikatin kendimi buldumYıkılmaz burçlarımla geleceğimYemin olsun

21

Aşk, ateş damlası gibi düşmedenYüreğimin şahdamarınaHiçtim ben …Kimseler bilmezSeni ruhuma bedelsiz biçtim benSilkeleyip tozunu aklımınDüştüğüm yerden başladım yürümeyeAcının eşiğini öptüm hamd ederekSevdim kanayan yanlarımıYaraya ‘sus!’bastımGönül gurbetinden de geçtimHuzura ermiş yalnızlıklarla geleceğimYemin olsun

Konuşmak için susuyorum…Susuyorum...Sus...Isınmak için üşüyorum…Üşüyorum...Üşü...Güneş boynunu arza uzattığı zaman geleceğimYemin olsun

Biraz daha öleyim şu ateş selinin içindeŞarkın yaslı bülbülü yine o dikene konsunHoyratça koparılmış gülün intizarınıİçimin sazlığındaki neyzen duysunKamışını batırıp gözyaşımın mürekkebineKalbimi baştan başa ikiye bölsünAy düşsün gözlerinin karasınaSon sözümü de susup söyleyeceğimYemin olsun.

İllellezıne amenu ve amilus salihati ve tevasav bil hakkı ve tevasav bis sabr

22

BİR RUH HALİ*

A h m e t T u r g u t A t l ı k

Gün döndü, düştü cemre, gelen taze bahardır,Bu soğuğun ardında sımsıcak günler vardır.İnancını diri tut... Ümitlerini canlı,Gecenin saltanatı aydınlığa kadardır.

İşte böyle demiştim yıllar önce bir gece,Ne mevsim bahar oldu, ne gelebildi sabah...O gün bu gün değişen yıllar oldu sadece,Aynı korku içimde, dilimde aynı eyvah.

Hayaldir...Kim gördüyse beni bir an neşeli,Bir günahın ar’ıyla yanıp durmakta içim.Ümitler gözlerimden yere düştü düşeli,Yok hükmünde bir varlık, var sayılan bir hiçim.

Talan oldu bağ bahçem, geldi sonbahar faslı,Boyun büktü çiçekler, kuşların ötesi yok.Tükendi hayallerim, yoruldum işin aslı!Çıkmaz sokaklardayım, bir adım ötesi yok.

Bilmem bende nedense böyle başlar her şiir,Dile gelir karanlık, bütün ışıklar susar.Hangi yola koyulsam, gece ile kesişir,Kurşun sıkar kalemim, hecelerim kan kusar.

Silindi aynalardan yavaş yavaş suretim,Yalnız derin çizgiler belirgin nakış nakış.Boşa çıktı emekler, boşa çıktı gayretim,Gözlerimde sebepsiz, nasıl? Diye bir bakış.

* İkincilik Ödülü

23

Heyhat...Günün battığı yerdeyim yine heyhat...Vurdu sinsi karanlık tüm arzularıma gem.Bu puslu yer neresi, nerdeyim yine heyhat?Sesler neden sükutta, neden kayboldu gölgem.

Leş kokan ağzınızda meze olmak ne acı,Derdiniz bir benle mi, bir bana mı kastınız?Anlamadan halimden, kuruldu darağacı,Suçum neydi bilmeden...Dinlemeden astınız.

Korkular...Kapınızı çaldım işte sevinin!Sevinin...Geldim işte, şenlendi mi masanız?Ümitler kaçın gidin, kuytu bir yere sinin,Feryat etsem ne çıkar...Ne çıkar duymasanız.

Doğsun ufuktan güneş, gün dönsün sabah ile,Çivilensin geceler, sürmesin peşimden iz.Köpürüp dalga dalga vursun artık sahile,Özlediğim rüzgarı, med–cezir vakti deniz...

24

SEN NE ZAMAN SAÇLARINI TARASAN*

B e r d a r D o ğ a n

Sen ne zaman saçlarını tarasanŞehre bir hal olurduHerkes birbirine nakaratYalnız sesler farklıSonra bahar başlardıSen ne zaman saçlarını tarasan

Köpekler açlığını unutur sahil boyuBalıkçılar balıktan geçmişYani köpekler dokunsan doyarBalıkçılar boşluğa dalardıDedim ya şehre bir hal olurduSen ne zaman saçlarını tarasan

Ah ne güzel kokardı o akşamlarÇiçekler iğdeler lavantalarUçurum kenarı gözler yarin gözleriBakmazsa düşeceğini bilirdi aşıklarYağmur olur yağardı şehre hüzünSen ne zaman saçlarını tarasan

Arkasına tarih düşülen birer fotoğraftıGöz göze gelinen bütün anlarYalnız kalbiyle değil aklıyla değilBütün gövdesiyle severdi sevenve sevilenler senin kadar güzelSen ne zaman saçlarını tarasan

* Üçüncülük Ödülü

25

İhtişamlıydı gelinciğin ömrü unutmamKırmızı yaşar daha kırmızı ölürdüGünler uzadıkça sevinçler artarAzalırdı sevecen yalnızlıklarEve dönmek olurdu bütün yollarSen ne zaman saçlarını tarasan

Yosun kokusu alırdım nerde olsamİnce bir sızı gibi dağılırdı sokaklarSokağın gözlerinde bir telaşBütün evlerde özlediğine kavuşmanın sevinciAnlardım sessiz ağlardımSen ne zaman saçlarını tarasan

26

ŞEHRAZAT*

M e h m e t D a l k a n a t

Kar yanığı türkülerSürülür de gecenin namlusunaAzra! Derdim adına iline can sunardımİnerdin gözlerimden toprağın namusunaSen Asya gibi kokar / Ben kokuna yanardımEn çok adın düşerdiİzbe bir yalnızlığın ortasınaDüşerdi de her yangını sen sanırdımBitesiye ağlardımSen Asya gibi susardın / Ben kanardımPervane olurdu gölgem dört bir yanındaŞehrazatBu nasıl bir hikâyedir!S/akla beni saçlarında

Kalmışız ucu viran ateşlerin ortasındaOkunmaz ki diliTutulmaz ki eliDökülmüş göğsümüzden harfler/alfabesizÇözülmez ki sırrı aynaların karşısındaSökülmüş yüreğimizden bilmelerimiz/kifayetsizNe kadar yansakNe kadar aldansak o kadar kefaretsizŞehrazatS/akla beni avuçlarında

* Mansiyon

27

Sakla da Sen anlat!Biz ne umutlar ekmişiz toprağın bağrınaTarihin doğumundan beri biriktirilen bu akitVurur nefesimiziFerlerimizi dökeriz yalancı ağlayışların koynundaSavurur nefesimiziYüreksiz kalırız kar tanesi sevmelerin kayboluşundaKavurur nefesimiziŞehrazatS/akla beni suçlarında

Kim çözecek suskunluğumuzun diliniKim geriye çekebilir biziDibe çöküş sahnesindenTelli saçların savrulurken dertli rüzgârın boşluğundaBir tarafta yağmalanan umutlarBir tarafta derin bir yanılgının yangınıNey sesi gibi yükselirken yüreğin dehlizlerindenNem duyulur gözlerimdenDuyulur da kederimBen en çok kendimi terk ederim

Sana dönük adımlarımın kaldırımlarda izi yokBu kara zemherinin yazı yokSürüldüğüm yolların yüzü yokŞehrazatS/akla beni yollarında

Kim aklayacak ayrılıklarımızıKim barındıracak hüznümüzü sancılarındaKim ağlayacak yalnız kalışlarımızaFaili belli bir ölüm tadı dudaklardaSana söylenecek çok cümle kuruldu Kerbela’nın yangınlarındaDövülüp ehlileştirilen ateşlerin yanışlarındaTahammül edilecekler dururken aynanın sırrında

28

Ben en çok kendimi kaybettim ruhumun karanlığındaGam çöreklenen bakışlar kınını çekmiş kılıç gibiYüreğimi delerDeler de geçerYaralı serçeler yüreğime göçerŞehrazatS/akla beni baharında

Gülden bir diken koparır gibiDuvar çekerken dilimle yüreğimin arasınaDuygularımı bir bir gömerim toprağınaÇoğul yalnızlıkları büyütürken bağrındaÇıkmaz sokaklara varırdı niyetlendiğim yollarAklımı savururken yüreğinin uçurumundaGüneşin ayazında kalırımSabahın beyazında kararırımŞehrazatS/akla beni sabahında

Doğ beni düştüğüm yerdenYağ beni yüreğinin avlusunaSor beni anıların kucağında yenidenSenden önce yandım dersem aşkın yangınındaKör kuyuda Yusuf’u hak etmişim kanmışsamYeridir göm beni yüreğinin avlusunaDurma göç bendenÖl beni ŞehrazatÖp beni öldüğüm yerdenYa daGör beniSar beni üşüdüğüm günden…Adından başkaAdı verilmiş tüm harfler kefensiz kalır/ ölümün koynundaS/akla beni zamanıma

29

HÛ*

Y a ş a r B a y a r

/göğsümün çukurunda boğulanbu doksandokuz lâl ü ebkem yakarışım sanadır;ey sebeplerin müsebbibi! ey misilsiz! ey benzersiz olan!../

I

İçimden huruç eden bir ricat telâşı varLisan–i hafî ile buzdağını deliyorÖlüm bir hafriyat mı: Kilitlenmiş kapılarHayy’ın içdenizinden ardım sıra meliyorHep’le hiç’e bürünmüş, ayna içinde esirHer ân’ım med ve cezir; çetrefilli, münkesirO ‘belki’, belki benim! çöllerde yorgun atımBir hurdalık gölgesi, bin yıl uzar sıratımArzularım rakkâse, her ân’ım bir cehennemGölgeme ters düşüyor bir yazgı gibi gövdemÂh, bir sırlı imâyım, çöldeki çölüm üşürHâkim–i Mutlak Sensin, hücreme ışık düşürBelâ’ya hüküm giymiş hevesten geldim sanaÇatallı yolağzından kafesten geldim sana

II

Güz: benim benzerimdir hep alaca–bulacaKulağımın dibinde, yokluk: şaklayan kırbaçHırkasız kamburumla yürüdüm defalarcaMaktulüm dilsiz çıktı, ecrim sanki çığırtmaçGeceye çeviririm bir bakışta gündüzüKuşkumun yangınıyla aydınlanır gökyüzüTin’imde ayak izi, anlaşılmaz bir giz varAyna: mecaz–serencam, ‘hâl’ dilinden ne anlarBir yitik hayâl midir hayat denen paragraf

* Mansiyon

30

Eğildim rahlesinde mütehammil bir sarrafYönelmişim ‘rahm’ine, zimmetimde onca yükKırık, kemter bir fay’ım; objesi şaşkın höyükZakkumdan eczalarla, bîçâre geldim sanaBir çöksem hiç kalkamam mekkâre geldim sana

III

S/öz libasım kargaşa; sabun köpüğü küreHadd–ı müntehadayım, kıyl ü kâl’dir dört yanımBir sonsuzluk muhâli, örselenmiş mefkûreGaribim, muzdaribim; kuşatılmış yankıyımTecellîzâr sır olmuş, simge sanki var gibiTevhit perde ardında, kesret taş duvar gibiNe yıldızlar ışıklı, ne esen yeller ılıkDurgun derin ruhuma demir atmış karanlıkTutuşmuş can kandilim, kapımı çalmaz baharKıymık gibi saplanıp, gayp sırrını fısıldarDilenciyim heybem boş; el senin, nusret seninŞevk–i affındır sebep, yön senin, himmet seninTel örgüler aşarak uzaktan geldim sanaYalancı fecirlerden, tuzaktan geldim sana

IV

İmkânsız kurcalanmaz… Kader; açılmaz kilitŞifre kalbimdi kırdım, içimdeki bir yok’taSorguçlu gök ekindir çöl mahlâslı kartvizitHınzır bir tûti olmuş, az’ın sancısı çok’taKılıç kınımdan uzak, tirkeşte oklar yetimÇağın vehmine isyan, zevk sıtması cinnetimDirensem yeniliyor, boyun eğsem hep galipSarılsam yumağına; renk–buğusu titrek ipEmel; düzensiz sarkaç; bahaneler adasıAhşap gözyaşlarımın, bitmez heyamolası

31

Bir gedâ–yı âcizim… Topal bir deve kuşuHidâyet eyle aşır, bu aşılmaz yokuşuOluşlar tufanından, doruktan geldim sanaSabırla pişirilmiş koruktan geldim sana

V

Umut emziren takvim: çark ölüsü, zemberekCebimde kırık zaman, hep tantana, curcunaGül taşır mı ağzında hiç zehirli engerekŞaşırdım, mat olunca şah bir cılız piyonaBir veba salgınıdır; yoğun, nevrotik nazarBulutlara yükselip, göğü aşarak uzarZaaf; dur–durak bilmez; dört–yanım sahra kumuKayboldum bir tufanda, kâbus böler uykumuKuşlar gibi dallara tüner mi nâzenin tinDilimin dermanıdır, o sınırsız şefkâtinSen Kahhâr–ı Zü’l–Celâl, sen Gafûrsun, AzîzsinHerşeyim sana âyân, bu kalp ağrım bir dinsinBeton bariyerleri delerek geldim sanaKör nefsimi kılıçla çelerek geldim sana

VI

Siyah karbon kâğıtlı dünya sihirli kuğuMenzil rüyadan öte, heyecan dizginsiz atİçim bir garip buzul, her damla suyum ağuÇâresizlik bir kemend, çevremdekiler sıratYeşil otlar sararıp toprak rengini aldıKavruk dallar yapraksız, kuşlar yuvasız kaldıYarı yoldan ziyâde yarım kaldı erbainVesvese vehimlerle hem dîvâne hem gezginAkkor kar risalesi, bir seraptır ırmaklarÖmrüm; bitkisel rüya; kırılmış oyuncaklar?Secdelerim sanadır, ma’rûzâtım çok sanaKüllî irade sensin, amennâ ve saddaknaG/iz’lenmiş mecazlardan, yamaçtan geldim sanaRahmet inmez çöllerden, kıraçtan geldim sana

32

VII

Âhir kelam böyledir: El gider, ben kalırımBu tazarru’–nâmede alınyazım okunurKendime imdat eder, kendime saklanırımKemirgen merakıma’hiçlik tadı’ dokunurGeçti gül zamanlarım gün yanığı bir güzleRüzgâr esti, sert esti; matem rengi bir yüzleUmarsız bir tenhâyım, hani bende eski hazSıcak mı, soğuk mudur mevsimler de oyunbazHep aynı bağlaç; yeis… Keven dalı bir kemerGam yüklü keder yüklü, yular vurulmuş semerEy Kadîr–i Zülcelâl! bu tayf’da ben neyim kiPaslı gölge, hırpani; bir mücrim, bir çelişkiZihnim kör, aklım tutuk; dermana geldim sanaİki büklüm, kefenle amân’a geldim sana

Mezatta bir çulsuzum gölgem bile yok belki

Daha gözüm görmeden arşa çıkmış muradımİlk kez senin adınla anıldı diye adım

33

HÜKM–İ AŞK*

K e n a n Y a v u z a r s l a n

Ne ömür nârına yandım ne Kerem gördü beniNe keder koynuna düştüm ne Felek sordu beni

Bir sabah ismimi isminle refik eyledilerÖrse üflendiği yerden o nefes sardı beni

Kimi gün tellere düştüm kimi gün sayfalaraKalemin hüznü bulut oldu da yağdırdı beni

Hasretin harmanı olmuş sana meftun yüreğimEsti her dem bir uzun yel, savurup durdu beni

Tığ teber can, yapayalnız. Ne öküm var ne yükümBir karar var sana mahkum, o hüküm sürdü beni

Şimdi saklansam eğer bir bebeğin gözyaşınaKıskanır aşkını günden gece ağlardı beni

Asumandan dökebilsem içimin yangınınıAhrazın kalbine düşsem çöle çağlardı beni

Aşkının âteşi varken kaba sığmaz yüreğimBir kulaç toprağa en son, yine sığdırdı beni

Ah! Benim, her sözü cevher, “El–Emin” SevdiceğimTek, senin hasretinin düştüğü yer yordu beni

(..-- / ..-- / ..-- / ..-)feilatün feilatün feilatün feilün

* Mansiyon

Yayımlanmaya Değer Bulunan Şiirler

37

GAZEL

C e m a l Y ı d ı r ı m

I

Cân fedâ bülbülleriz biz, menzilimiz yâr olur.Göğsümüz hûn, gönlümüz hâr, yârimiz hûnhâr olur.

II

Korkarım çün çeşm–i câdûn aldatıp aklım alırKirpiğin ok, leblerün sem, çîn ü perçem mâr olur.

III

Biz boyandık nâr–ı âşkın, lâlezârın rengineOl ateşten korkmayız, düşsek o dem gülzâr olur.

IV

Âdetindendir o çarhın gülde hâr, bülbülde nârYâr cefâkâr, el sefâkâr, ehl–i dil bîmâr olur.

V

Dem be dem zem eylemekten zevk alır ol mihribânİşve nazdan, zevk ü hâzdan mest olan ağyâr olur.

VI

Sorsalar rakiplerim Nazan’la aşkımdan benimÂşikârdır, saklasak inkârımız ikrâr olur.

VII

Saklanır âr eyleyip gördükçe mâh CemâliniOl sebepten lâlezârın leyli bir settâr olur.

38

I

Cân fedâ: Canını verenYâr: 1. Sevgili 2. UçurumHûn: Kan.Hâr: Ateş, korHunhâr: Kan dökücü

II

Çeşm–i câdû: Cadı gibi büyüleyen gözlerLeb: DudakSem: ZehirÇîn ü perçem: Zülüf ve kıvrımlı saçMâr: Yılan

III

Nâr–ı âşk: Aşk ateşi, aşk kırmızısıLalezâr: Lale bahçesiDem: AnGülzâr: Gül bahçesi

IV

Çarh: Kader, felekHâr: DikenNâr: Ateş, alevCefâkâr: Cefa çektirenSefâkâr: Sefa sürenEhl–i dil: Gönül ehli, aşk ehliBîmâr: Çaresiz, hasta

V

Dem be dem: AnbeanZem: Aşağılamak, hor görmekMihribân: Merhametsiz, acımasızİşve: CilveZevk ü hâz: Zevk ve hazMest: Sarhoş, kendinden geçmişAğyâr: Yabancı, elalem, başkası

VI

Rakip: Rakip, hasım, düşmanRâkip: EşekNazan: Nazlı sevgili, naz eden (Eşimin adıdır.)Aşikâr: Açık, aleniİkrâr: Kabul etme, onaylama

VII

Âr eylemek: UtanmakMâh: AyCemâl: Güzel yüz (Aynı zamanda adımı vere-cek şekilde tecrübeli kullanılmıştır.)Mâhcemâl: Ay gibi güzel yüzLeyl: GeceSettâr: Örtü

39

AF KAPISINDA TERENNÜM

S a l t u k B u ğ r a B ı ç a k

Geceler yalınayak, geceler inzivadaİnsanlığın salâsı okunuyor, elveda!Gündüzün siyahından ufka karanlık çöktüHicabından günahın kardelen boyun büktüGünebakan çiçeği dönüp bakar mı bize?Feryad u figan etsek nefis gelir mi dize?Ömür yitik sermaye kelebeğin misâliTarumar gülistanım, talan ettim visâliYâ İlâhi affeyle, gayrı dilim lâl düşerVuslat uzaksa eğer bağrıma melâl düşer

Şu virane gönlümü ihya et, imar eyleSırf münkeri emreden nefsimi tımar eyle

Kapına gelen fakir devletli sultan olurİsmi İsmail olan, aşkına kurban olurKovma beni kapından, ben de azad olayımBeratimi ver benim, ver bermurad olayımAdaletin gereği hesabı soruyorsunAffını dileyeni ateşten koruyorsunEbedi zelil kalır yolundan yüz çevirenEnkazında can verir can köşkünü devirenRabbim sana yönelen daim hikmeti bulurGönül gözü kör ise saraylar zindan olur

Yaya kaldım Yâ Melik! Kerem et, süvar eyleZindandan kurtar beni, kullukla hünkâr eyle

Kırkikindi yağmuru gönlümde cemre cemreO yağmur ki ram olur on dört asırlık emreEmrolunduğun gibi dosdoğru olmak lazımİstikâmet sırrını arayıp bulmak lazımAteşe atılmadan Halil olunmaz imiş

40

Balığı kaybetmeden Hızır bulunmaz imişBoynunu büken kullar el açıp yalvarıncaHidayetle süslersin edebiyle varıncaKerem eyle Yâ Rabbi ben de halas olayımHuzuruna varınca neşve ile dolayım

Aşk nehrini sadrıma kan eyle, damar eyleDostluğuna erdiren kulluğa mazhar eyle

Surlarından aşarken sinsi rüzgârlar şehrinSular taşar pervasız... Sular derin mi derin...Harabe diyârlara o dem çakallar dönerKan kokan nefesinden bir bir ocaklar sönerKapkaranlık gecede her cürmü görüyorsun

“La tahzen...” deyince Yâr, mazlumu koruyorsunÂlemlerin Rabbisin, yok senden başka İlâhSabır ve dua benim sarıldığım tek silahZerreden kürreye dek ne varsa yaratansınBuldurmayı dilersen bulanı aratansın

Gönül hanı yıkılmış, yeniden hisar eyleMuhacir yüreklere bizleri ensar eyle

Yıldızlar, ay ve güneş emre itaat ederTefekkür eden görür, her vakit taat ederKudretine hudut yok, dağları dürüyorsunİsyan eden nankörü çöllere sürüyorsunTövbeye de tövbe var dervişlerin dilindeHaddi bilmekmiş kulluk hakikat menzilindeYâ Rab! Azametinden kainat secde ederNefse uyan, hevayı ruhuna perde ederHiçbir şer döndüremez salihleri yolundanSamimiyet istiyor Cenab–ı Hak kulundan

Yâ Muhyî! Ruhumdaki hazanı bahar eyleŞu zifiri gecemi lûtfunla nehar eyle

41

Başımıza gelenler ellerimiz yüzündenEr kişi dönmez zinhar Kâlû Belâ sözündenİbrahim’i yakmayan Rabbim bizi de yakmaYunus’un duasıyla geldim cürmüme bakma!Affet bizi Allah’ım, azabından beri kılNefsimize zulmettik, gazabından beri kılİnkarın kalesini ansızın vuran sensinMüminlerin eliyle nizamı kuran sensinSen yardım eylemezsen tufanda savruluruzMusibetin nârında biçâre kavruluruz

Haddi aşan münkire beni de ağyâr eyleDost selâmı getiren kuşlara diyâr eyle

Sekarat, kabir, mahşer... Başta mı kalır akıl?Mizanın öyle hassas... Ne dağ kalır ne çakıl...Affından, şefkatinden başka umut yok bizeAcımazsan kuluna dönmez gecem gündüzeŞeytanın aynasına bakıp nasıl güleriz?Sana kulluk ederiz, senden yardım dilerizDünyadan geçilmezse murattan geçilmezmişEbu Cehil olunca Sırat’tan geçilmezmişSen Vacibül Vücudsun, ezelî ebedîsinFâni kulunu hayra davet eden Hâdî’sin

Aşk kokmayan gülleri çalı eyle, hâr eyleOcağında yak aşkın, külünü buhar eyle

Bir tebşir diyetiydi gözlerde kanlı katreSular çekilince âh, sır akar kalpten içreHâlimi tabir eden bir rüya görebilsemYusuf gibi zindanda bir ziyâ görebilsemİkram görür kapına varan çünkü Hafî’sinSen ne güzel vekilsin, hem kuluna kâfisinSığ hayaller peşinde kumdan kaleler kurdumMed cezir dehlizlerde keşmekeş menfez sordumMenekşeler hüzünlü, bahar ki vurgun şimdiGündüzün hasretinden geceler yorgun şimdi

42

Çöle dönen bağımı lûtfunla gülzâr eyleKuru yaprağım, lûtfet, yemyeşil çınar eyle

Ey Yüceler Yücesi, aşka nice can fedaKıtaları hükmeden şehriyâr bile gedâMuhabbet rahlesinde her dem sefa bulunurHikmet sebillerinde derde şifa bulunurYol yakınken hakiki tövbeye daldır beniÇıkar düştüğüm yerden, affınla kaldır beniBeni bana bırakma, senden gafil eylemeBinbir kitap okumuş, kara cahil eylemeSenden başka İlâh yok! Varlık, izzet sendendirRahman olan Allah’ım, her inayet sendendir

Kabul buyur duamı, çöllerde pınar eyleHabib’in hürmetine gayrı bahtiyar eyle

43

SEYRANİ

B u r h a n K a l e

Aylar sivrisinek, yıllar böğelek,Dünyanın çivisi çıktı Seyrani...En uslu dediğin durmuyor dölek,Yapanlar binayı yıktı Seyrani...

Erciyes gün gördü Develi bildi,Her kişi dünyaya bir defa geldi...Kimisi ağladı, kimisi güldü,Irmaklar tersine aktı Seyrani...

Aşığın yüreği kavruldu yandı,Aşkın şarabını içerek kandı...Dünyaya en güzel gül, çiçek sundu,Dostlar düşman gibi baktı Seyrani...

Başı duman dağlar gözden kayboldu,Kötü birbirini her yerde buldu...Ahir zaman geldi alamet doldu,Dost dostun canını sıktı Seyrani...

İlim Çin’den ırak, yol bulunmadı,Paralar savruldu, pul bulunmadı,Mevlâ’ya halis bir kul bulunmadı,Karalar, aklara taktı Seyrani...

44

Odun düz dediler, eğrisi geldi,Ferhat kendi için dağları deldi...Masumlar ağladı, zalimler güldü,Yaşları kurular yaktı Seyrani...

Elleri yanına düştü kimsesiz,Feryadı yükseldi derinden sessiz...Her yanda türedi sürüyle densiz,Arifler hayattan bıktı Seyrani...

Günü, dünü değil özü tutarım,Hak ile doğrulur Hakla yatarım...Ozanım iyliğe iylik katarım,Topraktır mayamız bak ki Seyrani...

Burhani anlattı, dert azalmadı,Halden anlar adam sorma, kalmadı...Boşu bulamadı, dolu almadı,Merhamet yürekten çıktı Seyrani...

Müfte’ilün / Fâilün / Müfte’ilün / Fâilün( – . . – / – . – / – . . – / – . – )

45

SERZENİŞ

İ b r a h i m H a l i l M a n t ı o ğ l u *

Ey beni meftun eden, derdime derman mısın?Yoksa idâmım için, boynuma urgan mısın?

Kaç kere diller döküp, yandı bu can hep sana.Gönlüme eş olmadan, ellere cânan mısın?

Titriyorum yar dedim, yangın olup gelmedin.Dalgası hiç bitmeyen, en serin umman mısın?

Ben de usandım inan, her dolu âşık gibi.Söyle nedendir nazın, âleme sultan mısın?

Geçti beyaz düşlerim, kalmadı artık neşem.Bahtımı zincirleyen, bir kara zindan mısın?

Her gülüşünden hüzün, arta kalırmış meğer.Önce küçük bir ümit, sonra da hüsran mısın?

Yüklediğin ıstırap, dinmedi hiçbir vakit.Tövbeli’den son kelam; sen bana düşman mısın?

* Ozan Tövbeli

46

ÜÇ RÜYA VE BİR DUA

S ü m e y y e S a k a r y a

elif, lâm, râon bir yıldızve bir rüyabir kurdun hüznüydüay’aağarken kuyudan sabırkervanlarla düştü yolabeyaz gömleğindenKen’anMısr’ın azizinegözlerini köle kılan

elif, lâm, râmavi bir nurve bir rüyakalbiydi düşenay’ınon dördündebir yıldızınçoğaldıkça suretindenbir nilüfer belkisolano akşamın gecesindensabırdı Nil’e kalan

47

elif lâm, râdiri–ölümve bir rüya,yedi–inde yedigüneşkaybolurkenher biri eşyedi sümbülün peşindengecelere dua olanunutulmuş bir zikirdişehrini aziz kılan

elif, lâm, râüç rüyave bir duainceldi RabbineSöz’ünilmiyle vurulanmührünyüzüne çizdiği gizemçözülürken ilmek ilmekbir yakarıştı ölüm:isteyip de istememek

48

SEVGİLİ

H u r i y e E r d u g a n

I.

Rahman ve rahim olan tek Allah’ın adıyla

Ey Rabbim mülkündedir evren sen malikisinAciz gönüller hanı, sen ki tek melikisinSana meftun olanlar, hasretinden kor bağlarLütfuna erişeni, şerh düştü giden çağlarYarattığın her nesne anar imiş adınıSeni bilmeyen bilmez aşkın yüce tadını,Sırrına kadem basmak, kaç yüreğin harcıdır?Nazarda mihman olmak, belki aşkın harcıdır.Cemaline hasretiz, celalinden sakındırBir vuslat düğümünde, çözülürüz yakındır.

II.

Evvel zaman içtiğim yeminime büründümRuhumun gölgesinde bir cesetten göründümGözlerim benim sandı aynadaki suretiSır kalkınca kırıldı, nefsin azam cüretiYürüdüğüm her adım, varlığa nişan olduŞükür tesbih dilimde, şeref oldu şan olduVe kapına dayandım hikmetini bol eylePaslanan gönlümüze Habib’ini yol eyle.Gafilin desturunu kapat bize Allah’ımDağımızda karlar çok, bir mucize Allah’ım

49

III.

Âlemlerin Rabbisin, Sen Rahman ve RahimiHalil ettin kendine atamız İbrahim’i.Ölüye can verdirdin, Meryem oğlu İsa’ylaBir denizi birbirine hasret koydun asayla.Dilemezsen olmazdı Şakku’l–kamer vakasıNe bahtiyar olmuştur ayın iki yakasıBin pareye bölünse, emrinle bu aklımızAyan beyan sanadır, gizlimiz ve saklımızGafletin köşesinden “çıkıp da gel” diyorsunRahmet kapılarından davetler ediyorsun

IV.

Hasretin içimizde gece gündüz kalandırİblis’ki ardımızda, çınlar dili yalandırNedamet ateşinde küle dönmüş yığındımHaşmet rüzgârlarından, ihsanına sığındımSavurup atma bizi, şefkatinle dayandırZifiri gecelerim, merhametle uyandır.Öfkelerin bağrından seslenirsem affolaBir daha hiç düşürme, nefret ile kol kolaÖzrüm dilde kilitli, Rahmet çölünde yüzdür.Temizle bizi Rabbim, semalarından süzdür

V.

Azametin bilinmez, yürek veba olmuşsaSaltanatın vadesi gökte vuku bulmuşsaSana karşı duranı karşı bilir tüm ümmetZalimler karşısında zikrindedir “Ya Himmet”Kureyş’in semasında ağlamaklı bulutlarKanatlar sanki mendil, yenilendi umutlarEbabil dudağından salkım salkım saçtın harGönülden alınlara yazdırdın ki ; “El Kahhar”Yok! düşündü Ebrehe, yetişmez sandı AllahKuşların gölgesinde, yıkılır mı Beytullah?

50

VI.

İncecik yoldu umman oldu Nebi’ler yoluYara içinde suskun, ne mülkü var ne oğluSultan eylemek için kuyuları kurdurdunOn bir tane yıldızı birbirine durdurdunKanlı gömlekten kalbe hırkaları ördürdünZindanlarda düşlerle, inci mercan gördürdünZaman zaman içinde ne günlere gebeydi?Onu kaptan eyledin deryalarda Nebi’ydiBir balık oltasında yem oldu yenilmedenSenin affın üstüne kazandı yenilmeden

VII.

Kovulunca babamız, Cennet’in kapısında‘’Ya Muhammed’’ dedirttin, pişmanlık yapısındaEvlatlar kavgasında şehitliği başlattınEzel ebed yolunda şahitliği başlattın.Bize kutlu bir doğum sancısını çektirdinŞefaat tarlasına, tohum tohum ektirdinİlan ettin cümleye, “işte budur Habib’im”Diyoruz ki Yarabbi, başka yoktur sahibim.Merhametten sonrası, şefaattir talebimSenin rızan ne ise, ben onlara talibim

VIII.

Ezel üflenen ruhtan, giydirdiğin etimeİman ile sabrettir, ilahi şerbetime.Düğümse bize çözdür, düğünse bizi güldürYangınları biliriz, gönderdiğin hep güldürKatlanırız ne olsa, senden gelen elemseÇevirme bizi Ya Rab, açılan şu elimse.Hikmetin ki yücedir, sığınaktır Allah’ımMerhametinse yağan sağanaktır Allah’ımKahrın ki lütfundandır, aşkındandır Ya AllahŞerrin bile hayırdır, Aşk’la Elhamdülillah.

51

DAÜSSILA

Y u n u s Y a l ç ı n

Ey şehrin semasını makaslayan kırlangıç!Ey ufkumu bürüyen kızıllık saltanatı!Kayboldum, bitiş nedir? Ya nerede başlangıç?Nerede çocukluğum, ne yaptım daldan atı?

Issız mı kaldı kırda su içtiğim çeşmeler?Suları çekildi de kurudu mu yosunu?Hayalim bulutlara karıştı birer birerYaşıyorum gerçeğin devasa korkusunu

Artık ne bir üveyik ne bir keklik ötüyorPürsükut oldu neden içimdeki bahçeler?Yayla dumanı gibi gözlerimde tütüyorO mesut günlerimden kalan puslu sahneler

Şimdi ben salkım saçak, şimdi ben saçım dökümPerişan vaziyette ömrün yollarındayımŞimdi var olmak benim takat yetmeyen yükümBen varlığın kuvvetle sıkan kollarındayım

52

ISRAR ETMEDİM

B l e d a Y a m a n

Zamanla uzayan sarmaşık gibiSararsın dediler, ısrar etmedim.Yemin edip bozan her âşık gibiArarsın dediler, ısrar etmedim.

Saçlarına değen yağmuru bileKıskandım, kıskandım durdum nafile..Sitemim ahrazdır getirmem dile,Zararsın dediler, ısrar etmedim.

Düğümlenir zaman boş bir hayalle,Ne müşkülüm açar ne de bir lale...Yaklaşma yanına bunca ahvalle,Kırarsın dediler, ısrar etmedim.

Merak ki zihnimde karanlık zindan,Galibin diyarı değil bu meydan!Eşinden, dostundan, arkadaşındanSorarsın dediler, ısrar etmedim.

Dönüp de baktın mı hiç o kalbine?Yoruldun, yanıldın, yenildin yine!Taşa dönsün hemen ve günden güneKararsın dediler, ısrar etmedim.

Bir gözün içinde gördüm bin âlem,Kirpiği tabanca, kaşları kalem...Kuşattı ruhumu onulmaz elem,Yararsın dediler, ısrar etmedim.

53

HÜMEYRÂ

Y u n u s B ü y ü k a r s l a n

Hümeyrâ, çöl çiçeği, su sesiSal kokunu yalnızlar dergâhınaAç çeşmelerini âb–ı hayâtınTitrek akşamların kızıllığındaÖp en mâsum kum tanesiniCömert ol garipler ülkesindeKırma kalbini gelinciklerinKıskandırma papatyaları

Hümeyrâ, uçsuz bucaksız bir âlemBelli, gecenin esiri olmuşsunTel tel dökülmüş beyaz saçlarınSenin adını koymuşlar güneşeBir deliyi bağlamışlar toprağaHapsolmuş rûhun kirpiklerineDoğdum, seni vermişler ağzımaÖldüm, seni örtmüşler üstüme

Hümeyrâ, dağ çiçeği, taş sesiTanır mısın Hallâc–ı Mansûr’uBilmem haberin var mı Fuzûlî’denBulmuş mu Mecnûn Leylâ’sınıKovulmuş mu şeytan cennettenKesilmiş mi Züleyhâ’nın elleriNe demdir kapalıyım günyüzüneEriyen mumların hırsızlığındaAşk imiş her ne var dilimdeŞiir bir âh u zâr imiş ancak

54

Hümeyrâ, kır çiçeği, kuş sesiTut karanlığı en güzel yerindenKopar geceden tüm yıldızlarıSendeki bu rüzgârlı saltanâtYeşilin ölümü, sarının âhengiYakarken bahçemi bülbüllerGelir mi kırlangıçlar bir dahaTutunur mu dallara mâbedlerSen mi kaçırdın yoksa ebâbilleri

Hümeyrâ, çık rüyalarımdan artıkGezinme tutsak hayâllerimdeÜst üste düşen kan damlalarıHatırladın mı suyun annesiniBakabilir misin çatlamış toprağaYüzdün mü Nesîmî’nin derisiniGördün mü buralarda Yûnus’uSordu mu kimin kızısın diye

Hümeyrâ, şâirlere rahmetsinKalemin feyzi, kâinâtın yüzüSöz devletinin büyük sultânıDinledin mi derdini Gâlib’inKarıştırdın mı hüsnü aşklaAndolsun aydınlık sabaha kiSensiz uyumaz sır tutmuş nilÇıkmaz işin içinden yılanlarNefes nefese kalır örümceklerNe ararsın kayaların arasında

Hümeyrâ, kül kokusu, âteş sesiKurulur mu bir daha kazanlarDoyurur mu semâyı balıklarınGözyaşlarını gönder, susadımEllerime bulaşsın merhametin

55

Okşa saçımı Umeyr’in hatrınaHadi dindir acısını Mâşitâ’nınDört defa gezeyim cennetiKırılsın yeryüzündeki tüm taraklar

Hümeyrâ, gül kokusu, ney sesiKaç bülbül vurulmuş kokunaDönerken üstümüzde feleklerGirer mi aramıza kum dağlarıÖrter mü üstümüzü meleklerHaber yok sonsuz bahârdanGeç mi kaldı tabîatın efendisiBuralar pek sessiz, pek sensizYoksa erken mi uyandın yine

Hümeyrâ, terket damarlarımıBırak peşini heyecânlarımınSenin aşkın sana benim aşkım banaYüz asırdır uyku girmiyor gözümeHiç sormuyor hâlimi yusufçuklarGelmiyor şiirlerin sonu bir türlüHadi çek gözlerini gözlerimdenKesilsin sesim soluğum, biteyimSeninle kesmişler göbek bağımıKopar rûhunu rûhumdan, gideyim

Hümeyrâ, nûrum, derin sancımOkyanusların en mahrem incisiBir gece daha bitiyor seninleBir gece daha yaşlanıyor cennetDert ülkesinin sâdık bekçileriYol ve yolcudan mürekkep dünyâMızrağın ucundaki kağıtlara bakSeni soruyor bana kardelenlerBir ses ver uzaktan, deryâları yak

56

Hümeyrâ, ezelim, ebediyetimGönlün şifâsı, sabrın meyvesiAçlığım, susuzluğum, nimetimHümeyrâ, dertlerin en güzeliBütün mânâsı sendeymiş hayâtınDoğdum, seni okudular kulağımaGördüm, seni aradı hep gözlerimSevdim, seni ezberledi yüreğimVe öldüm, seni söyledi dilim:Hümeyrâ! hümeyrâ! hümeyrâ!

57

ANNE

Ö m e r F a r u k İ p e k

Yine düştün yâdıma, yine ağladım anne!Yine sardı gökleri âhım, feryâdım anne!

Hasret bıçak yarası… Kalbim bir ummân gibi;Gözyaşı tûfânıyım taştım, çağladım anne!

Belki gözlerin dolar; yüreğine kor düşer;O güvercin kalbine düşünce adım anne!

Üşüyor umutlarım, üstümü örtenim yok!Bir bilsen şefkatine nasıl susadım anne!

Dizlerinde uyumak bir hayâl kadar uzak;Kırıldı bu diyârda kolum, kanadım anne!

Hüznümü anlatmaya kelimeler yetersiz;Ne yâr kaldı geriye, ne istidâdım anne!

Hasret, kanayan yara… Mesâfeler amansız;Gönül tebessüm bekler, sensiz nâ–şâdım anne!

Ve gurbeti yaratan vuslatı da yarattı;O gün gelecek bekle, gör, adım adım anne!

Seni sılada yalnız, bıraktım gözü yaşlı;“Sana hayırlı evlat” bütün murâdım anne!

Sen gönlünü ferah tut, eksik etme duânı;Sonsuz kudret sâhibi tek itimâdım anne!

58

BİR UZUN SUSKUNLUK VE KADIN

S a a d e t Ü n

Lâl geceler ertesi sığındığım sabahlarÖmrümün yitiğini yüzüme çarpar dururDaraldıkça yüreğim arttıkça ahuvahlarTutunduğum dalların kökü içimde kururVe düşerken denize düş ülkemin yıldızıÖlüm siner üstüme boğulan ben olurumUmuda sırt dönerken ruhumu saran sızıMahşerin ortasına yığılan ben olurum

Bilmem ki dar vakitte düştüğüm hangi çukurHangi kanlı coğrafya düşer aklıma her anBilmem ki hangi cumhur sayarken beni kusurDoğurganlık, dişilik ve can edilir talanKi yararı da olmaz derdime hiçbir kulun

“Kadın hakları…” derken, anlattığı masallarHem yormasın kendini boş yere duygusallar (!)Kendine düşman iken eteği bile dulun

Gecenin bir yarısı yaman acıyor canımDönüşüyor dört duvar azman bir yaratığaKekeleyip duruyor yatağımla yorganımGözlerimdeki hüzün sarıldıkça yastığaİçimdeki tufanla çırpınıp duruyorumGece denen cinnetin dişleri arasındaSon bir umut, kalbimi, bir düşe kuruyorumBir ışık arıyorum bahtımın karasında

Lakin artık vakit geç; küle dönmüşse ateşAşk ancak yüreğimde oturan bir ahrazdırİkindi sonraları ısıtmıyorsa güneşBana her günüm gece, her mevsimim ayazdırVe artık her bir yere bir sus götürüyorumTıkayarak içime yalnızlığımı dürüp

59

Dönerken de ruhumu yere çöktürüyorumİntihar ediyorum namluya tütün sürüp

Oysaki iç dünyama düşerken ilk çığlığımBöylesi hüzünleri hesaba katmamıştımNe aklımda kötü gün, ne de vardı açlığımHiç hayali bir aşka sarılıp yatmamıştımNe var ki habersizdim ataerkil bir gücünÇökük omuzlarımın üstüne bindiğindenNe var ki habersizdim diyar diyar bir göçünÖmrümü yormak için kinle bilendiğinden

Sığınsaydım bir aşka hüzne gölge düşerdiSona ererdi belki upuzun suskunluğumNe sol yanım acırdı ne derdim depreşirdiDoğardı gün yüzüme, yiterdi solgunluğumÇünkü ancak bir aşktır bunca zulüm üstüneYüreğime baharı sevgiyle nakşedecekÇünkü ancak bir aşktır bunca elem üstüneGönül rahatlığını ömrüme bahşedecek

Artık gözlerim yerde; solunmak istiyorumSusturup çığlıkları gece denen cinnetteSırt dönüp karanlığa bulunmak istiyorumGözlerimi diktiğim huzur denen cennetteGözlerim ki yürüyor hep baba ocağınaYetimliğim ve bir de, akla düşünce duvakGözlerim ki yürüyor ömrün buzul çağınaÜrperiyor yüreğim buz kesiyor el ayak

Artık gözlerim yerde; ey umut, avut beni!Koy başımı dizine, sıyrılayım kederdenGirdaba düşüyorum, az uzan da, tut beni!İçime bir bahar sal yenik düştüğüm yerdenVe bir buse kondurup alnımın çizgisineMaviş maviş çiçekler bırak avuçlarımaYor beni mutlulukla yatır aşk ezgisineDökülsün samanyolu ak düşen saçlarıma

60

ARZ–I HÂL

E n e s A r t a r

“Her ezgi yabanıldır. Karanlıktan doğar.”Ahmet Oktay

I

El birliğiyle öldürdüğümüz güneşDüşüyor akşamın önüne veTitriyor akşamın utancından gökyüzüYıldızların beddualarıyla inliyor şehir

ÜşüyorumKim duysa üşüyor yalnızlıktan

Çiçeklere su verdimdi her günİki gözümle gördüm de Tanrı’mHer gün ellerimi kestilerKanlarla yıkanan insanlar

Acının kitabı değil okuduğumYalnız üşüyoruz yalnızlıktanEğer bilmiyorsan işte haberin olsunBakire güzelliğin beyaz bir örtüyle kapatıyor şehriKimseler görmeden sevişiyoruz

61

II

Öğrendimdi bir ozandanBuruk bir gül olurGurbet hüznü taşıyan gülüş

Ne vakit kanarsa dudaklarımSusarım ve anlar ki dudaklarBuruk bir güldür gülüşünYabanıl ezgi başlar karanlıkta

Ölü güneşe doğruVe gözlerimin önünde dirilenGüneştir gözlerimi kör eden

62

ANLAYAMADIM

H a m d i C e y h a n

Aşkını sır gibi içimde tutmak,Zor imiş sevdiğim, anlayamadım.Hasretin yedi kat cehennemlerden;Kor imiş sevdiğim, anlayamadım.

Saçların kördüğüm bağlıyken bana,Şu dilim bir zarar veremez sana,Sensizken az diye sardığım yara;Çok imiş sevdiğim, anlayamadım.

Aşkındır derdime derman aratan,Gidişin değil mi dalım kurutan?Fidanı büyütüp ayakta tutan;Kök imiş sevdiğim, anlayamadım.

Kırılmam mümkün mü ettiklerine?Sözüm yok bunca yıl beklettiğine,Gönlüm senden gayrı aşk ekmeğine;Tok imiş sevdiğim, anlayamadım.

Her kahrın kabulüm, ne gelir elden?Kokuna muhtacım esen yellerden,Cihanı gezdim de bir daha senden;Yok imiş sevdiğim, anlayamadım.

63

ANADOLU’M

F a i k K u m r u

Kaç millet ana dedi süt emzirdin döşündeKaç millet vatan bildi gülüverdin düşündeSadık rüya görürler senin sırlı bağrındaFecrine göz kırparlar derin sırlı çağrındaBir muştu ötelerden dağı bağa çevirenBir kılıç ki gül diken sırtı yere devirenAsırların başında çiçek açar bir ilinNazlı Ana’m zülfünde lüle olur saç telinİmbikten geçen suyun arkısın Anadolu’mBu alemi nizamın çarkısın Anadolu’m

Yârin gül dudağında içilmemiş şebnemsinUyurken kucağında rüyalarla hem demsinÖylesi tadılmamış damakta bir lezzetsinSevgilinin koynunda taşınacak izzetsinBora fırtına gelse semanda meltem olurNezih havana erse ar edep elzem olurSuyuna giren kara temizlenir paklanırUlaşırsa mülküne cümle suçlar aklanırMürde cana bir nefes bir cansın Anadolu’mKırık gönle bir yâren canansın Anadolu’m

Ninni sesi yükselen ana evi senmişsinMasallarda kükreyen koca devi yenmişsinDestan sende yazılır sınır sende çizilirMazlumlar avdet eder hududunda dizilirDüğüm sende çözülür müsaade sendedirMühür sende basılır hüküm sade sendedirEy zalime kalkan el bana tezden ferman verGözüme gönlüme fer dizlerime derman verİnsanlığa bir baba Âdemsin Anadolu’mUygarlığa basamak kademsin Anadolu’m

64

Bin bir evliya koşar buğulu sabahınaYunacak gönül düşer ay tuğlu dergahınaYüz sürülür eşiğe canlar girer semahaEl pençe divan durur göz kapanır tamahaEngin olur kapısı girilir edeple huEğilir giyer zırhı zirveye erer ruhuİzbede çile çeker kırk yamalı urbaylaYetime erzak taşır sırtındaki torbaylaİlden İl’e bereket ihyasın Anadolu’mHece hece nezaket hayâsın Anadolu’m

Hassastır terazisi hak tartar her kefesiKadimdendir mazisi sır taşır her nefesiHuzur yükselir tizden bir dize duy Mısrî’denHer makam musikiden bir nefes çek Itrî’denKalem cızırdar sessiz beyit düşer kâğıdaÂşık maşuk habersiz yâdı kalır ağıdaNice kara sevda var havasıyla suyundaÂşıklara melcedir letafet var huyundaSazı inleten bozlak yanıksın Anadolu’mHer şarkıya türküye tanıksın Anadolu’m

Kubbede kilit taşı gönüllerde payandaGürül gürül kaynağın serinlik var mayandaFeryada kulak veren kutlu bahar ülkesiKuşa kurda inayet mazluma imdat sesiAğyar icazet alır ta Acem’den Fizan’danCümle âlem bahtiyar zerre tartan mizandanEfkârı her dem tüten mazinin yeli eserGül dikilmiş bahçeye uzanan eli keserMedeniyet istikrar eşiksin Anadolu’mYetimlere bir dâye beşiksin Anadolu’m

65

Söğüdün saçlarında uğuldayan bir yelsinTarihi çalkalayan coşkun akan bir selsinYeşil renge boyanır bir katre suyla fidanGöğe doğru tırmanır zail olur ol figanHam pişer olgunlaşır demle cezbeye gelirHer gece bir koy aşar dolar heybeye gelirGiden hasrete düşer dayanmaz hicranınaHer kul vuslata erer akıl ermez devranınaGani gani mutluluk yâransın Anadolu’mHuzuru bir harç gibi karansın Anadolu’m

Gökçek yüzlü kadınlar gözleri derin kuyuDili şeker şerbettir öyle güzeldir huyuHayalleri tertemiz beyaz gelinlik gibiDilberine meftunuz gölge serinlik dibiHer mevsim güneş açar her hane neşe huzurServi kavak altında esenlik eder zuhurGül devrinden misal ver ar timsali ashaptanOl edeple mamur ki miras düşer adaptanBedende yürek gibi atansın Anadolu’mMahşere dek payidar vatansın Anadolu’m

66

Zülkarneyn’e ithafen...

BEYAZ SÖZLÜK

F a t m a A t i l a

bir damlada bir okyanusun tüm özellikleri saklıdır...

1–Gölgeler Koridoru

tarihin akışındaki kaynağa, henüz doğmamış zamanahû diyen iç şehir; iç içe sürgülü bir muamma kibilmek istedikçe kendi üzerine kapandı.zamanın ve sırların celilevi gök gürlemesi, fenikeli kahin,kanatlarına hüdhüd arzedilen kelebek,rüyasıyla aynı gece yumdu gözlerini.iki sesi taşıyan bir sestedir;toprağındaki koku, incecik soluğu hayatın.batan güneşle sararmış yapraklar uzanırkenbir düş. bir kentin uzaktan görünümü.bir zar. zihnin arka sokaklarına özgü taklit oyunu.göğsünde patlamak üzere duran yaşanmamış. bir yaşam.alfabesi yollara ve uçurumlara nakşedilincesayfalar tersinden çevrildi, bulutlar dağın arkasından.ruhuna el veren öteki ruhların uzak titreşimlerinisesine içindeki sessizlikleri de katan mavi bir aynadan seyretti;ocaktaki ateşi maşayla karıştıran yolcu, birden doğruldu.yüzyıllar önce kırılmış bir renge benziyordu, bu adam.kelebeklerden dokunuşlar alan bir yaprak kadar inceydi.kucakladığı kıvılcımlar aydınlattığı şeyleri bir yandan dakaratmakta kararlıydı.göğü paylaşmaya koşuşan yıldızlar gördüm, dedi.yuvasını rüzgarın boşluğunda kuran.mutlu insanların ülkesinde sükûnet vardırve yıldızların üstünde gönülfakat uzak ve güzel bir olasılıktır bu

67

yalnızdır insan sevdiği her şeyde.kendi dalgınlığını dalgalandırmaktan korkarak, fazlasını düşünmedi.öylece dizlerinin üzerinde daldı ve bir düş gördü.eski başkentin kuzey kıyısında oturan kral, yüzlerin en soylusudağı yükseltmeyi tasarlayan ırmaklara, büyük ustalarabaş aşağı ters çevrilen kum saatine, zamana hücum emri verdi.geçmiş ve gelecek tüm yanılgıların teminatı olarak.değil mi ki tanrısal adamlardan birinin korkuyla kurduğu divanölüm biçimlerinin dışına çıkmak demekti.o güzel halkım bilirdi güneşin yakınlarında kuşlar ötmezdi.bu yolda ona yalnızca bir kartal eşlik edecek,zihnin labirentlerinde gezinen bir kalem cızırtısı.güneşin ilk ışıklarındaki vurguyu ve tınıyı keşfeden tenigözlerinden geçen göçmen kuş sürüsünün büyüsünden uyanıncaiç içe geçen rüyalardanhayatların sonu gelmeyen adımlarında yolunu şaşıran dostlaryabancılaşmış mekanlar, tanrılaşmış nesneler ve düşmanlardaniçindeki insanları ilan eden kendi olarak ve kendinde birleyerekRabbim, dedi. kendi ışığımı kendi gölgemle kapatıyorum.neden yıllar bir an olarak görünüyor?içimdeki küçük rüya işçisi gerçeği saklamak içinneden bu kadar zahmete giriyor?ah ben, kendi kendimden sakladığım anlamı nasıl keşfedeceğim?

hoş kokulu hanımeli çiçeklerinin rayihasıyla sardığıyoldan geçerek bir gün okyanus kıyısına gelindiğindetüm hikaye;ışığın masum düşüncesinden başka bir şey değildir...

68

2–Aynalar Koridoru

sözünü ettiğim günler üzüm toplama vaktidir,mutluluğumuza renk katan ama artırmayan.sen, olgunluğun meyvesi bir yerde görmüştüm senihenüz dünyayı görmeden.göstermeyip anımsatan renkleri saf haliyle kullanan salt gizyine böyle oynuyordu ışığıyla evreninve ben kuşanmış mevsim çağrılarıyla uzaya dökülen güzellikleritekdüzeliğin somurtkanlığında; başı bedûhlu bütün gölgelerinöyküyü terk ettiği hayatın askıntı olan anlamını,gecelerin ve diğer ucundaki günlerin reddini,bir tarihin imgesini,bir kelebeğin bir olasılığınizleğinde kaybetmiştim.duyumsayıpta güzellikleri yansıma oluşturamamanın yarasınakatlanabilmek için rüzgarın dudağındaki hasrete ve balçığaboşlukta kendi yolunu ören ruhun bütün kıvrımlarınasır olmuştum, örümcek ağının üzerinde yürüyenmeşakkati seven tanrıya.gece dolaşanlar, bakkhos rahipleri, şarap fıçısı rahibeleri,ozanlar, şairler ve filozoflargörülen şeyin ne olduğu bilinmezken tadarlar efsunlu güzelliğiböylece bir gösteri başlatırlar zihnimdetanrının dediklerini ne gizleyen, ne açıklayanyalnızca işaretlerle gösteren delphoi kahini gibi.ruhtaki görüntülerde, gerçek gizlerde biçimden yoksundurbitkilerin de cinsiyeti olduğunu bilen uygarlığın yayan mültecilerine.güzelliği usla dizginlemek ve anlamla birleştirmek

69

tüm zerrelerin eşlik ettiği bu çılgın koşuyu dört başı mamur besteyedönüştürmek, uyandırır içindeki şiiri varlığın.her birimizi oluşturan bir zerre aynadırve onlar kendini ifade etmek için çırpınıp dururfakat bu aynalar ruhu geliştirmek bir yanaparçalanmak için bile yapılmamıştır.tırtıl kozasında bir tarihin imgesini taşıyor sadeceterzi o çok ender kumaştan dokumaz mıbir daha bir güzel insan varlığı.yoksa bir zamanlar bir kız çocuğunun saçlarını okşayan rüzgaryolmaya başlayacak yaprakları, yine o rüzgar ki pınarında donmuşgözyaşlarımı kurutacak.sağanak sağanak yağan gazellerden sureti aşan sırlarıçölün gecesinden bir kervanla geçirecek.ve ben, bir avuç karbon, hakikatin ne kadarına dayanabilirim?

hoş kokulu hanımeli çiçeklerinin rayihasıyla sardığıyoldan geçerek bir gün okyanus kıyısına gelindiğindetüm aynalar;parçanın vahdete özleminden başka bir şey değildir...

3–Siyah ya da Işığa Boğulan Kent

simgenin manasında hem dem sana uzanan yoliki güneş iki gökyüzü arasında Kâf.dışında kalan dünyadan muhkem surlarla ayrılır nokta.geyiklerin ağlayarak dolaştığı vadilerden sana kuşlar uçar.tebdil kıyafet gezenlerin duasından sana ah’lar yükselir.satrançta yenilmezlerin yurt arayan ürkekliğigörünür mü kutuplarında?gölgeler cılız bir güneş olduğundave aynalar da kendinden geçtiğindesadece sen mi kalırsın bu rüyada?

70

GÖZLERİ ARTVİN

E r t u ğ r u l Y ı l m a z

Bir güzel salınır yamaçtan ağrıAlları Kırşehir, gözleri ArtvinEdası işvesi yakıyor bağrıGülleri Kırşehir, gözleri Artvin

Ak gerdan üstünde siyah beni varDudakları kiraz, yanakları narSaçları dökülmüş beline kadarTelleri Kırşehir, gözleri Artvin

Bilmem kimin yari, kimin maralıBelki gönlü boştur, belki yaralıBelki benim gibi bahtı karalıHalleri Kırşehir, gözleri Artvin

Gül yüzü mahpare, güneş çehresiBastığı toz toprak, cennet bahçesiDalına vurulmuş, gurbet bohçasıYolları Kırşehir, gözleri Artvin

Dere kenarında gelse pundunaBütün dertlerimi döksem kendineTaşarsa korkarım sığmaz bendineSelleri Kırşehir, gözleri Artvin

71

Hicran testisini kırınca sakiHasret çeşmesinde olduk mülakiAçtıkça ağzını bal damlar sankiDilleri Kırşehir, gözleri Artvin

Aklıma sığmazdı solumdan vurduSevda fırınında yaktı kavurduVuslat küllerini göğe savurduYelleri Kırşehir, gözleri Artvin

Sırra kadem bastı hayal düş kaldıYaz bahara küstü kara kış kaldıBir de alameti yanık döş kaldıÇölleri Kırşehir, gözleri Artvin

Kul Haktan’ım bitmez feryadım ahımGünüm gece oldu, gece sabahımGüzel sevmek miydi suçum günahımElleri Kırşehir, gözleri Artvin

72

SÜLEYMANİYE’DE ITRÎ İLE BERABER

H a n i f i Y ı l m a z

Süleymaniye’deyim, durdum seyrana daldımDolaştım tarihin seyrinde ummana daldım

Süleyman ve Sinan karşımda sanki dipdiriRuhlar dile getirir o muhteşem Tekbîr’i

Seyreder mest olur, hayrandır Mustafa ItrîKatılır ilâhî meşke, O da söyler Tekbîr’i

Tekbîr’in Salât’ın bütün cihanda söylenirUlaşır Kâbe’ye meşkin, can cânân dillenir

Mûsikî âleminin pîri üstadı sensinSüleymaniye’de canlanır nefeslenirsin

O ne ihtişamdır Ey Şair, bize lütfettinBirbirinden güzel eserler hediye ettin

Hâfız Post’dan ders aldın, Nâbî’dir dostun seninFuzulî’den Nefî’den, dopdolu bestelerin

Ney sesi gelir sanki, ahşap konaklarındanSüleymaniye’nin Vefa’nın sokaklarından

Kevser gibi akar gönüllere Nevâ Kâr’ınSemadan Arştan duyulur sanki âhu zârın

Burak gibidir kurtarır, azap deryasındanHiç çıkar mı gönüller, ferahfeza bağından

Segâh Âyini ki, anlatamam yok cesaretimSeyr ü sefer olur ki, hâlden hâle girerim

73

Bir edeple dinlenir, semâzenler şâd olurTaa semada seyreder, gönüller âbâd olur

Ol ney ki hoşlanır, en çok makamı SegâhtanItrî bu sırrın pîri, gücünü alır Hak’tan

Senin gibi bir üstad gelmedi şu cihanaSevenin var, Kırım’dan Hicaz’dan Hindistan’a

İrade biter, kaderin keskin soluğu gelirNefesler tükenir ki, ruhlar arşa yükselir

Avam havas mûsikîden hep alır payınıÂh! Ne çok isterdim seninle, bir akşam çayını

Akşam Segâh okunur, ezan minarelerdenBir hüzün duygusu var, hissedilir heryerden

Süleyman Sinan Bâkî, İtrî ile beraberNamaz eda edilir, ruhlar itaat eder

Bu bir mânâ halidir, hep gelir seyrederimAyrı ayrı hepsine, hoşça kaldergiderim

Yılmaz son demde sana, Tekbîr’i söylesinlerBu dünyadan Ukbâya, rahmetle göndersinler.

74

SEVGİLİ

G ü v e n A l t ı n

Ben bu aşkın çilesiniYanar çektim tüter çektim

Yedim gonca sillesiniBülbül gibi öter çektim

…. Seyrani

Sen gittin gideli açmıyor şakağımda gülUmudum yok sevgili, yarınlar uzak bana.Bir yangındı gidişin, ne toz bıraktı ne külHatıralar cellât, yaşamak hep tuzak bana.Sen gittin gideli açmıyor şakağımda gülŞimdi senden ayrı nefes bile yasak bana.

Senden sonra yaralı bir nakış kaldı bendeGidişinde düğümlendi an, dermanım yandı.An an tazelenen bir kara kış kaldı bendeYıkıldı evim, barınağım, limanım yandı.Senden sonra yaralı bir nakış kaldı bendeTüm gerçeklerim yalan oldu, yalanım yandı.

Yandı her ânım yokluğa savrulan kum gibiHummalı bir yolum şimdi sevgili, can verem.Acılar yaşlı gözlerimde kor, zakkum gibiBir yanım fırtına dolu, bir tarafım deprem.Yandı her ânım yokluğa savrulan kum gibiSon durağındayım ömrün, sanki bitmiş sürem.

Yokluğun kollarımda bir değil bin kıyametBu yangının ortasında ruh harap, ten harapAcının ayetleri yüzümde demet demetAşk çıkmazında amansız kaybolan can harapYokluğun kollarımda bir değil bin kıyametGecem harap, günüm harap, sensiz her an harap.

75

İplik iplik yağıyor üstüme aşk sağnağı.Lâl olmuş heceler, konuşsam tenim yanacak.İçimde yalnızlığın kuytu kalabalığı,Sussam, bir deli kurşun ha vurdu ha vuracak.İplik iplik yağıyor üstüme aşk sağnağı,Şu kor halimi şimdi ölüler anlar ancak!

Yalnızlık çıngıraklı bir matemdir, bilesinYüreğimden isyan tufanları fışkırıyorÖnümde yanardağ olup dikiliyor sesinYüzüm el olmuş bana, aynaları kırıyor.Yalnızlık çıngıraklı bir matemdir, bilesinTüm izler inatla gözlerini haykırıyor.

İçimde özlem, başımda sis, kalbimde zehir…Ne çok sevmiştim seni sevgili, bilsen ne çok!Gözlerinde yıkıldı düşten kurduğum şehirTüm yönlerimi talan etti sapladığın ok.İçimde özlem, başımda sis, kalbimde zehir…O gülüşün yalan artık nazlı endamın yok.

Yolunu beklemekte gizliymiş ölüm ve harKül olmadan vuslat bana hayalmiş, anladım.Kalbimde her an ölüp dirilen bir mezar varDünyada seni görmek boş emelmiş, anladım.Yolunu beklemekte gizliymiş ölüm ve harSensiz bu hayat yaşamak değilmiş, anladım.

Anladım, senden sonrası yokluk ve karanlıkGölgem bile el bana, yabancı tüm insanlar.Aşk mevsiminin en acı haliymiş yalnızlıkHer an bin sonla ölürmüş aşka tutulanlar.Anladım, senden sonrası yokluk ve karanlıkDert içinde derman, derman içinde bin dert var.

76

Benmişim her adımda tükenen zaman değilO bahar diye kandığım sözler hep yalanmış.Bir çarmıh gibi kaldım işte soğuk ve sefilCan bildiğim o gözler meğer kara zindanmışBenmişim her adımda tükenen zaman değilUmut bağladığım düşler bana hep düşmanmış.

Öğrendim sevgili, aşk beyhude denenmeymişŞimdi halimi bilsen de bir bilmesen de bir.Seni aramak, acı üstü bir dönenceymişKırdım kalemi olsan da bir olmasan da bir.Öğrendim sevgili, aşk beyhude denenmeymişArtık ömrüme gelsen de bir gelmesen de bir.

77

PAZARLAR

H a l i l G ü r k a n

Kırağılar düşer her hayalime,Kıymet görmez neşe zar pazarında.Kısır günler yansır esrik halime,Kınındadır akıl sır pazarında.

Suçsuzluğum erir öfkede, kinde,Susuzluğum susar kuşluk vaktinde,Süre azaldıkça ömür akdinde,Suretler aslolur kir pazarında.

Gölgemin boyumu geçtiği yerde,Göstermez güneşi buluttan perde,Gönülsüz akşamda, vakt–i seherde,Gömülür korkular er pazarında.

Saadet serimden gitti gideli,Sarhoş gözler yaşla öder bedeli,Sabrımı yansıtan aynalar deli,Sağırlar ney dinler kör pazarında.

Şamar yemiş toprak bahara muhtaç,Şal eder yaprağı bir soylu ağaç,Şaklar bakışımda yel denen kırbaç,Şaşırır terazi kâr pazarında.

Meleşir gülüşler asrın narından,Mehtaba çiğ düşer hüzün karından,Metfundur geceye düşler arından,Meta olmaz fikir pir pazarında.

78

Rabbin boz şalı iner üstüme,Rahvan mesafeler biner üstüme,Ram olmuş şüpheler siner üstüme,Rağbet olmaz hayra şer pazarında.

Yorgun yalnızlıklar düşer gönlüme,Yoz diken yarendir sevda gülüme,Yoldaş olur canım bir gün ölüme,Yontulur edepler ar pazarında.

79

NEY’Dİ ERENLER

R a n a ( İ s l a m ) D e ğ i r m e n c i *

/sevgi neydi erenler/

Ufuktaki kızıl gül tek şaraplık bir bağ mıSerabı saklı bir çöl ya masalda bir dağ mı

Aşkı ne temsil eder kandilde nârin fitilDünyaya sızan alev yoksa bir damla yağ mı

Aşkla can mı canan mı erim erim erimişGönül nasıl bir cisimdir mum mu yahut çerağ mı

/âşık kim ki erenler/

Hiç tanıyan oldu mu âşık kimdi(r) erenlerHayatta gezen ölü yoklukta yüzen sağ mı

Bir küçücük goncaya renk verecek ferda mıKızıllığa ol sebep bülbüldeki sevda mı

Âşıkı kim anlamış seherde üşüyen dilMusa’yı saran şu nil sırrı veren Hüda mı

/sevgi nerde erenler/

Hiç gören oldu mu ki sevgiliyi erenlerCandan can alan sultan yok sahrada geda mı

Harun hazinesinde serçenin sinesindeDervişin tekkesinde ya Nuh’un gemisinde

* Yegâh Elif Mirzâde

80

Nurla sırlanmış kanat bir zümrüdü anka mıAlna çizilen bu yol sülüs mü yok rika mı

/aşk nedir ki erenler/

Neden sızlarmış canlar binlerce yıl denizdeYürek yakan ateş mi hiç bitmeyen seda mı

Leyla’yı ağlatan göz pervane mi kanat mıTaşıdığımız mühür bir levha mı berat mı

Tek perdelik oyun mu aşk bilinmez sûret miBir terlenen hayattan geçtiğimiz sırat mı

/aşk bir ney’di erenler/

Beni ateşe salan suskun ney’di erenlerElimdeki inciler cana Hakk’tan reva mı

81

ŞAHLANIŞ DESTANI

F a t i h K o c a t e p e

Atam Oğuz Han’dan destur üzereGöğe kılıç çaldı yirmi dört boyumYaydan çıkan okun düştüğü yereKuruldu otağım serpildi toyum

Devlerin çağına gürz değdirildiOtağ kapısında baş eğdirildiDağlar paralandı gök ağdırıldıDestanlar içinde soylandı soyum

Ordular aparan izin üstüneTanrı emri başın gözün üstüneYeminin üstüne sözün üstüneSekiz yön arandı kısmetim payım

Güneşin doğduğu yerden atlanıpBattığı yöne dek hep kanatlanıpBüyüyüp çoğalıp ona katlanıpBaç alıp yurt tutan delidir huyum

Toplanan obalar orduyu kursunSavaş davulları kösleri vursunHele bir ayranım kabara dursunOrhun’dan Tuna’ya birleşir suyum

Er meydanlarında görülen benimÇelik bir ağ gibi örülen benimKendi küllerinden dirilen benimAdıma Türk derler değişmem buyum

82

Toprağın bağrına inse topuklarMeydanın yıllanmış pasını paklarBir nevruz gününde şöleni yoklarKopuzum kavalım bağlamam neyim

Çifte su salınmış pusat yerindeKavi zırhlar döşte tolga serindeVerilirse buyruk günün birindeRüzgarla yarışır aygırım tayım

Gök atlas kaftanlar meşin kolçaklarBükülmez kalkanlar kayından oklarTemrenli kargılar zırhları yoklarKaradan denize gerilir yayım

Hürriyet meyinden içip kanmalıKörükler boşalıp dağlar yanmalıBütün Türk yurtları azatlanmalıO an görsün acun kaç imiş sayım

Be hey ata yurdum yinede hey heyParçalanmaz budun olmaz böyle şeyKaldırsa sancağı gökyüzlü bir beyBil ki Ardındayım söz ardındayım

83

USTAM

R a m a z a n Ö z d e m i r

Beklerdim ufuktan doğacak güneşiHer yer çok karanlık, yanıldım usta.Günlerim hep aynı, birbirine eşMizah dükkânında anıldım usta.

Kardeşlik türküsü söyler dururdumKardeş kurşunuyla vuruldum usta.Deniz olsam bu acıdan kururdumKuru yaprak gibi savruldum usta.

Hattadın önünde bir çift nakıştımAktı mürekkebim dağıldım usta.Nazara mı geldim, kimle bakıştım?Sağmal inek gibi sağıldım usta.

Ne ustalar gördüm hepsi perişanDüşlerimi hayıra yordum usta.Ellerinde yok ne saltanat, ne şanNedenini merakla sordum usta.

Dostlar arasına girmiş ayrılıkFitneyle dünyada savaştım usta.Dostluk ölmüş, revaçtadır gayrılıkIssız yolları yalnız aştım usta.

Ne doğdu güneş, ne de sabah olduSandım ki mezarda ölüyüm usta.İçime amansız bir korku dolduSanma ki garipler yurduyum usta.

84

Haramiler sarmış dört bir yanımıMağara kapısı açılmaz usta.Kimseler duymuyor şu isyanımıMahrem ulu orta saçılmaz usta.

Alavereyle yapılan dalavereyle yıkılırYalanla, yanlışla iş olmaz usta.Sarp olan yola temkinli çıkılırSanılmaz yaz günü kış olmaz usta.

Kördüğüme döndü bağrımda acıOnulmaz dert nedir, sorulmaz ustaYanıyor ciğerim, yoktur ilacıTabipler bu yolda yorulmaz usta.

Hâlimi kimseye diyemiyorumGözüm seccadeye akıyor usta.Hakikat libâsı giyemiyorumİnsanlar düşmanca bakıyor usta.

Kalır mı yapana yapıp ettiği?Kör olan yalana kanıyor usta.Bilinir de azın çoğa yettiğiÇoğu, millet haklı sanıyor usta.

Fırat kenarında kalmadı kuzuHerkes kurdu hırsız sanıyor usta.Neden kuru böyle herkesin tuzu?Vicdanım yaralı kanıyor usta.

Sokaklar karanlık, içimde korkuHer nefes boğazda kalıyor usta.Sessiz bir çığlık ruhumda sorguÇıraklık bitti Usta oldum Usta...

85

KAR KINASI

G ü v e n F a t s a

Bir akçedir kalbim,Unutulmaya pas tutmuş;Yedi uyurun kesesinde.

Bir kır toprağının sancısıyım,Bozkır ayazı gözlerim;Kalbim, yaradan yaratılan yara.

Koz içinde kurdun kemirdiği benim,Ağaç kovuklarının karıncası,İkinin ikincisinin ayak topuğunu öpen yılan.

Zemheri buselerden ateşler topladım,Ocağımı harladım, demirler erittim,Dağlanmadı dil yara; tuzlar yaralandı.

Ben umudu bir ağaç gibi büyütüyorum,Sular kabuk bağladı yârim, gel!Alevin kanını dindirmeye avucumu bastım.

Irmaklar içtim lav gözelerinde,Karanlık peçesini açtım gecenin,Fecre kondum, bir kuş gibi delice, aşk ötüşü...

Ruşenlerimi girdabına çekip gitti gece.Ve tılsımını zehrine banan güneşGöğsüme seni ışıdı.

86

Irağımdasın, güvercinler yetişmedi pencerene,Güneştin, kınanı sürdü iklimler saçlarınaKandı suyunu içen, parmaklarından.

Kavlimde peltek lisanımı affet,Hicvim bir dil yanmasının kârı;Kim olduğumu ne bilsin eller.

Bilmesinler, su aksini ve kalbini,Kar kalbimi, aşka, sevince, ölüme,Karla kalbimi, kalbinin içine, Yâr.

87

AŞKA ŞİİR (NAAT)

M u s t a f a S a d e

Gönle ilham diye ey yâr gelişin başka şiirBağrı mızrak gibi her dem delişin başka şiirDağıtır hüznümü hülyan ötelerden uzanıpDudağın aşkı dökerken, gülüşün aşka şiir…

Seni yazdıkça, lisânım öpüyor közleriniSavurur külleri nûrun bedenim nâr düşürürSözlerin yangını vechin, kalemin âteşi senYazılan her dizeden lav dökerek yâr düşürürCoşturur, nağmelerinden saçılan sırlı sedâTutulan dillere birdenbire ikrar düşürürGüneşin şavkını örter günü yırtan ışığınAyı uçsuz tepelerden çekerek âr düşürürKapkaranlık gecelerden süzülür imgelerinUykusuz başladığım her güne efkâr düşürürBulaşırken öze öznen, yazının hükmü biterŞiirin kıymeti kalmaz, söze serdar düşürür…

Cennetin şûlesi şavkın, yakışın başka şiirVarlığın âleme rahmet, nakışın başka şiirCan bulur ellerinin değdiği cüzzamlı bedenRâyihan aşkı sunarken, bakışın aşka şiir…

Seni yazdıkça huzûrum yeniden kalbe dolarDuru bir lezzeti gizler, arı bir tat düşürürKirpiğinden süzülen yaşlara destan yazılırBülbülün mâtemi daldan dala feryat düşürürÂsumân, cismine meftun oluyor bir gecedeBurak’ın geçtiği yerler göğe vuslat düşürürGezdiğin yollara reyhan saçılır, gül saçılır

88

Nefesin iklime şefkat, göle imbat düşürürAk bulutlar senin üstünde gererken kanadıGözlerin gökyüzünün göğsüne rahmet düşürürÇırpınır, vasfını anlatmaya meyyal dizelerKalemimden dökülen her söze heyhat düşürür…

Kulacın sevgi kucaklar, karışın başka şiirMazlumun âhına derhâl varışın başka şiirGeçtiğin yollara kurban diyerek baş koyarımAdımın aşkı adımlar, duruşun aşka şiir…

Seni yazdıkça, içimden taşıyor bengisularGurbetin kahrına düşmüş öze özlem düşürürNe zaman aklıma düşsen kabarır duygularımKuruyan göğsüme umman, dile erdem düşürürParmağın değse denizler dökülür okyanusaNazarın toprağa yağmur, güle şebnem düşürürCennetin râyihasından saçıyorken yamacınDağının ardına düşmüş sise mâtem düşürürÜmidim kör kuyulardan erişir gökçe güneKanayan bağrıma, sonsuz huzurun em düşürürGöremem ben, sana ancak tutunur kör yüreğimTut elimden, beni nefsim, beni gölgem düşürür…

Rûha sonsuz saadetler katışın başka şiirKalpte sevdâ diyerek her atışın başka şiirMaşuğun nârına hayran küle döndürse bileAlevin aşkı yakarken, tütüşün aşka şiir…

Fe‘ilâtün / Fe‘ilâtün / Fe‘ilâtün / Fe‘ilün• • — — / • • — — / • • — — / • • —

89

YARE DOĞRU VAKTİ ÖMRÜN GÜN AĞARMASI

M e h m e t Y a ş a r G e n ç

Kurşuni bir yalnızlık halay çeker içimdePençelerin geçirir kalbinden gözlerimeEy ıstırap kemendim, kuruldun sözlerimeHaşince bakışında sarsılıyor surlarımFeryat ve çığırışın kabartıyor sularımHalay çeker içimde kurşuni bir yalnızlıkPençelerin geçirir kalbinden gözlerime

Peşi sıra sürükler vaktimi tutan bu gizRuhumla kanatlanıp götürürken ötelerİnce bir dokunuşla toprağımı örtelerYalnızlığım kefensiz gömülür, toprağımdaAşikâr olan sükût, belirgin, yaprağımdaVaktimi tutan bu giz peşi sıra sürüklerRuhumla kanatlanıp götürürken öteler

Delice sesler gelir Yûsuf düşlü kuyudanHicranlı zamanları üstüme garip perdeAdın hüzzam doğurur, umut iklimim nerde?Andımdır, toprağına alnım koyup öpeyimYüreğimle sığındım, say ki ben bir körpeyimYûsuf düşlü kuyudan delice sesler gelirHicranlı zamanları üstüme garip perde

Sussam biter mi derdi avare mevsimlerin?Nicedir kervanları geçmez oldu kapımdanSeherimi kış tutmuş dökülüyor yapımdanMelâl akşamlarından gül düşürdün gecemeYüreğim yangın yeri, kül düşürdün hecemeAvare mevsimlerin sussam biter mi derdi?Nicedir kervanları geçmez oldu kapımdan

90

Burçlarına dokunsun hasretimin rüzgârıYâre doğru vakti ömrün gün ağarmasıdırSıla kokan ellerin efkârım sarmasıdırYüreğimin taşları oynasa da yerindenAsırlık hüzünlerim döner mi seferinden?Hasretimin rüzgârı burçlarına dokunsunYâre doğru vakti ömrün gün ağarmasıdır

Kalıntılarından sesleniyorum şehriminÜzerime tebessümün izdüşüm bırakırSen, inci tanem, mücevher olur mu bakır?Yaklaş ki gölgen vursun kapımıza ansızınTenhalara boşalan, kalbimi yutan sızınŞehrimin kalıntılarından sesleniyorumÜzerime tebessümün izdüşüm bırakır

Fısıldar kelimeler aşk ve gurbet iksirinÜmit, tomurcuklansın yüreğinin dallarındaMahrem okunuşlarım sırlansın yollarındaEy ay! İnlediğin her gece soluğumu tükettinÜşüdüğün gecende güneşim hasta ettinAşk ve gurbet iksirin fısıldar kelimelerÜmit, tomurcuklansın yüreğinin dallarında

Son duamı uçursam külrengi bir emanlaSümbül ve güller açsın bağında evlek evlekÜrkekliği dağılsın evinin, korkuma denkSele dönüşeceğim ırmaklar nerde bu gün?Bütün dünya görmeli, sırtım ki yerde bu günKülrengi bir emanla son duamı uçursamSümbül ve güller açsın bağında evlek evlek.

91

GİDİYORUM

B ü ş r a D a ş d i b e k

GidiyorumÇizgileri kalın harflerle…

Sana emanet ağır uykusuBu erken uyuyan şehrin

Dökeceğim rengine kanarakKuruttuğum tüm çiçekleriDönüp bakmadığın kenarlarına yollarınBu yollar,Şehrinin haritalarına çizilmedi sevgiliBu yollardan geçmezNe sana giden bir ulak,Ne de şehrinin çatılarında uğuldamış rüzgarHaber yok artık sendenGençliğinden,Ömür geçirdiğinden,Ağaran tek saç telindenBiliyorumBu yollar çıkmaz,Ne denize,Ne de göğe kavuşan bir düze

92

GidiyorumDağlanmış derim ve çıplak ayaklarlaSeni olduğun imkansızlığa bırakıp.Gönlümde hala umutluSıcacık bir dua,Vazgeçemiyorum.

Bir martı görsem yol kayboluşunda,Derim ki işte bu şehir onun.Ya daDerin bir sessizlik sezsem tenimdeDerim ki göğe kavuştu yolum.Bu yollar çıkmazNe denize,Ne de göğe kavuşan bir düzeHoşça kalKavuşmak üzere...

93

SUSARIM

S a l i h Ö z e l

Ne zaman aklıma düşse gözlerin,Gönlümü bir hüzün, kaplar, “susarım”Giderken ettiğin veda sözlerin,Kalbime hançeri, saplar “susarım”

Sen beni kendinden bıraktın yoksun.Ne zaman özlesem yanımda yoksun.Var iken az idin yok iken çoksun,Karışır bütün hesaplar, “susarım”

Anlatsam halimi neler var neler;Dost beni kınarken düşmanım güler.Acıları çarpar neşeyi böler,Kalanı kederle, toplar, “susarım”

Hatıran canlanıp kalkıp dikilirO zaman dizimin feri çekilirKarabasan çöker aklım irkilirYüreğim yerinden, zıplar, “susarım”

Neyim varsa aldın, hepsi sendeler.Bu yüzden dik durmaz ruhum sendeler.Bazı törpü vurur bazı rendeler,Enini boyunu, çaplar, “susarım”

Ben oldum sevdanın canlı mevtası.Vuslattın gönlümün heves hevası.EVREN–İ kavuşmak derdin devası.Kâr etmez derdime, haplar, “susarım”

94

...

G ö k h a n Y ı l d ı r ı m

Ver yâre başıDerdi derman görBakma ki şaşıCânı cânân gör

Açma aralarÇalma karalarSar ki yaralarSırr–ı Lokman gör

Bitmezse kininOlmaz ki dininHer kusur seninKamu aynan gör

Gönüller yıkmaRızadan çıkmaKibirle bakmaKulu sultan gör

Dünya bir oyunKaptırma boynunBenlikten soyunYâri üryân gör

Kıl pîre hizmetBulursun devletGelince vahdetHakkı ayan gör

Aşkın burağıYoktur durağıSönmez çerağıYan ki devrân gör

Sâkî de yandıAşka boyandıÂnda uyandıİmdi seyrân gör...

95

SERZENİŞ RİSALESİ

H a l i t Y ı l d ı r ı m

Beyhude bir bekleyiş… Aşk koymuşlar adını.Bir avuç gözyaşıymış elde kalan tek mahsul.Bir bakışmış meğerse bozan ağız tadını,Kemirirmiş bu sancı yüreği usul usul.Aşk kovarmış sineden mantık denen kadını…Acımadan sürermiş nara gönül atını…

Kaçıncı mevsimindir, hangi cemrenin bu his?Ayaklarım kesildi, kanatlandım kuş gibi…Çökünce gerçeklerin üstüne koyu bir sis,Yaşadıklarım geldi gönlüme bir düş gibi…Adını yazdı göğe gönlümden tüten bu isİçime düştü sızın, kalbe saplandı yeis

İnşirahım gizlenmiş ıstırabıma, hayret!Hüzünler doğuruyor beklenen muştuları…Her gülüşün ardından sağanaklarda gayret,Karanlıklar boğuyor içimde kuşkuları…Gönlümdeki kuyular benliğim için gurbet.Peşinde taban çalan ruhum cismime hasret.

Ufuklara astığım dualarım yorulmuş,Yorulmuş vuslatını bekleyen bahar bile.Kardelenler bu mevsim sensizlikle vurulmuş,Bülbülün son şarkısı ölüm getirmiş güle.Renk solmuş, yaprak düşmüş, dallar bir bir kırılmış,Geceler yıldızlara, ay güneşe darılmış.

Uzayan gecelerde yıldızlar kime gider?Neden keser yolumu dolunayın ışığı?Şarkılara nâmedir içime düşen keder,

96

Sallar içli makamlar hüzün denen beşiği,Hıçkırırken nameler aşığı mecnun eder,Heyhat her Mecnun’a bir Leyla yazmamış kader…

Saçlarını sererken güneş ufkun koluna,Vuslat adlı ümidim birden tutuşur yanar.Karanlıklar batarken, hicran doğar yoluna…Aklıma sen düşünce dilimde ahlar yanar,Ateş sağanak olur, yağar gönül çölüne,Kızgın kumlar tutuşur döner volkan gölüne…

Hangi çöl dayanır ki firakının narına?Yakarken asumanı kalbe düşen bu ateş…Dünü verdim toprağa, mezar kazdım yarınaAnladım ki sensizlik ölüm ile öz kardeş.Zaman çare olmuyor, yara iner derineHayalini mi sarsam kalbe deva yerine?

Kim öder vebalini uykusuz gecelerin?Yıldızlardan süzülen şiirleri kim okur?Kan damlar arasına ağlayan hecelerinHasret ömrüme niçin hüzün ve keder dokur?Kim bilir derdi neydi devlerle cücelerin?Anlasam, neden başı dumanlı yücelerin?

Hangi imge yüklenir tasvir için halimi?Hangi maznun anlatır beni sana ben gibi?Hangi nehir götürür denizlere selimi?Hangi kor ateş yakar beni seni sen gibi?Ceza ver ister isen, kesip sustur dilimi.Kır, inleyen sazımı, kopar gönül telimi!

97

Sor! halimi bir kere, neden içim yanıyor?Hangi fırtına beni sarıyor kollarına?Sor! Göz pınarlarımdan hangi bulut kanıyorNöbetçi diye beni kim dikti yollarına?Kaç yaprak düştü yere umut ağacından? Sor!Sensiz yaşamak değil, bil ki sensiz ölmek zor!

Ben mi acizim? Yoksa kelimeler mi aciz?Anla diyorum anla, ne olur anla beni!Kondu gönül mülküme hasret denilen haciz…Gözyaşımda kaybettim ne yazık ki ben seni,İstersen ölmüşüm say, adımın üstünü çiz,Eğer silinecekse gönlüme düşen bu iz…

Ey zarif kelebeğim, ey nur suretli ayım,Ey göğümü süsleyen benim kutup yıldızım.Hicran mıdır aşkından gönlüme düşen payım?Neden bu kadar çok sen varken hala yalnızım?Kaynar, kaynar her gece içimde gayya kuyum,Ah neden değişmez ki seni düşünmek huyum?

Ne seninle olmayı, ne kaçmayı becerdim,Senden başlar hicretim, sende biter doğrusu.Ne hicrana mahkûmum, ne vuslatına erdim,Bir Ârâftır bu dünya, ben şaşkın bir yolcusu…Yaşamak eğer buysa hayatı sele verdim,Ben hiçliğe talibim, yaşamak değil derdim.

Yokluğunda dilenmek, varlığında tutuşmak…Titreyen ellerimin kaderiymiş boşluklar.Suretinle lal olup, hayaline sataşmak,

98

Sence ne kadar makul yaşanan sarhoşluklar?Sabır, kızgın ateşte çekiç ile yatışmak…Sabır, kendi gölgenle gece gündüz atışmak…

Büyüdükçe büyümüş küçücük mesafelerSizli bizli duvarlar aramıza örülmüşGerçeklerin yerini almış boş hurafelerKırgınlıklar tuz biber olmuş kalp yaramızaSerzenişlerle dolmuş yazılan sahifelerÇekilmiş satırlardan o güzel latifeler

Bak işte bu şarkı da hüzünle sona erdi,Güneş çekti tülünü gecenin şuh yüzüne.Kırıldı kum saatim, anları hiçe verdi,Tedbir konuldu “bekle, geleceğim” sözüne,Ecelim ümidime “beyhude” mührü vurdu,Son duamda adını söylerken dilim durdu!

Kalktı gözümden perde, göründü menzil, heyhatSürüklendim bir yolda yaprak gibi çaresiz…Doğmadı şu bahtıma beklediğim bu vuslatAşkın kor sıratında hıçkırdım sessiz, sensiz.Sükûtun dehlizine düştü kalp denen saat,Ben sustum artık ey yar, şimdi buyur sen anlat!

99

ERENLER (NAAT)

V e l i K u r u m

Bir ilâhî çağrıya ikrar verdi âfitap,Göğün gözesinden şavk düştü rahmine vârın.Ve Anka’nın külünde buğday yeşertti mehtap,Semâsı doldu rahmet doğacak Nevbahar’ın.Gül potkalında sundu Hak cism–i cân erenler.Gaipten revân oldu mucizesi şiârın,Ve Mâşuk’a meşk doğdu, aşka Canân erenler..

Alem dedi ey Ahmed, Hakk’a minber kemâlin,Melekler arşa varır, aşk kirpiğinde gâni.Göğü Arzu eyledi, yeri Kamber cemâlin,Utanır üryân bakan göz olur erguvâni.Dua’nın hamağını sallar iman erenler.Giz görmedi kâinat böylesi aşk ruhânî,Görmedi Firdevs Bağı böyle mihman erenler..

Muştunun Kevser’ine dudak dayar asuman,Ey ayetin çerağı, ey kör zifire ziya.Sahrayı yelken eyler avucundaki ummân,Sen alem uykusunda hayra varmış tek rüya.Kirpiğinin yeliyle döner devran erenler.İster Vuslat mülküne eşik kılsın Kibriyâ,İsterse İsmail’im canım kurban erenler.

Gözlerin bahri bâde, gözlerin ruha sâki,Hırkanın salkımıdır leylaktaki râyiha.Evvelin aşk vefatı, ahirin aşka bâki,Sen nârın otağında acziyetime vâha.Vakit diz kırdı Hakka yerde zaman erenler.Buketle kapısında ihlâsımla, Fâtiha,Duysun gerdanı mihrap, kaşı keman erenler.

100

Ruh denen gamlı buğu vardı senle tacına,Sen Yûsuf didarında müjdesiydin mavinin.Hû ile Burak’tı dil nefesin miracına,Gamzesine kuş gömdü ah tevazun sâbinin.Zevrakın didesinden benim sızan erenler.Pervanesine değmiş aşk fitilim Nâbî’nin,Hâlâ kandili yanar sinem sûzân erenler.

Âlemin rahlesidir gül yüzünün aylası,Aşka diz kırar elem değildir ulvi bendim.Seninle nura döndü buhranın vaveylası,Senin için var oldu bu kâinat efendim.O’dur cemali Kâbe’m, dili süphan erenler.Ey vücut şiârına eyle ruhunu takdim,Görsün gülüşü gevher, nur–u Rahman erenler.

Olaydım ayağının kırk tozuna vilayet,Ey gülüşü dergâhım, ey nuru makam–ı Kün.Sen alnımın şehrinde saklı kalmış ziyaret,Sarığından dökülür Hızır’a ilmi ledün.Hülyası hasbihaldir, Hüsnü Kûr’ân erenler.Aşk sunalı cihana Hakk gerçeği tebeyyün,Vakit rükûyla hemhâl, ân Müslüman erenler.

“İnsan aşk libasıyla, ancak insan erenler..’’

101

GÜL İLE BÜLBÜL

İ b r a h i m E ş m e l i

Ben elem bahçesinin en dertli bülbülüyümAcıklı türküsünü söylüyorum hicranınGüle yanan ilk benim sönmeyen son külüyümKuytu bir yerindeyim efsunlu maceranın

Meltem bana meftun, rüzgâr bana âşıkZamansız ve mekânsız bir sevda yaşıyorumGülünden ayrı düşen hep benimle barışıkYaralı yüreğimde bir Mecnun taşıyorum

Kırmızı kadifeden rüyası olanlarınGüle şiirler yazan inziva bağındayımKadehine hasretten şarkılar dolanlarınUnutulduğu garip rüyalar çağındayım

Çöllerin serabında kokunu duyuyorumGökyüzüne damlıyor yağmurlar gözlerimdenBen masum bir ceylanın kalbinde uyuyorumYalnızlık vadileri çınlıyor sözlerimden

Ben yalvara yakara adımladım zamanıAşk’ın en güzelini anlatan bir kitaplaNergis görünce seni tanımladı imanıDikensiz ve pespembe gülümseyen hitapla

Gülün adı anılır yankılanır semadaCansızlar unuturlar bir can olmadığınıAşk’a isyan edenler yargılanır semadaAnlarlar bülbüllerin ziyan olmadığını

102

Sahte bir orkidenin oyuncağı olanlarBülbülü unutanlar güle ömür biçiyorIztırabı hor görüp eğlenceye dalanlarİblise dem tutanlar elbet zehir içiyor

Gül sevgisi öğretir âşıklara ölmeyiGüzel gülün yüreği bülbülün son evidirSon selanın ritmiyle âşıklara gülmeyiBülbülün gülü seven bakışları öğretir

Kan gibi çiğ tanesi gülün dudaklarındaKanadıyla silmeli mendil olup bir bülbülDuası vuslat olan kulun dudaklarındaFigan eyle ey bülbül, gülü an ve sonra gül

103

EFSUNLU SARMAŞIK

S e v i m Y a k ı c ı

Şu ömür deryasında çırpınırken kayıklar,Bir yanım bahar bahçe bir yanım ayazdadır.Mahşeri sevdalara şahitken şakayıklar,Yüreğimde serçeler sevdana niyazdadır.Çırpınırken kayıklar şu ömür deryasında,Kalbim tarihe düşen aşkların kıyasında.

Ruhuma yıldızlardan süzülmüş o heyecan,Gözlerin mi gördüğüm, ben hangi sulardayım,Ellerin gül dalıysa, bakışların mihrican,Gönlüm paslı kördüğüm, sensiz pusulardayım,Süzülmüş o heyecan ruhuma yıldızlardan,İsmini işlemişler bahtıma yaldızlardan.

Serilmiş ay ışığı çözülen saçlarına,O ışık ki, kalbimi kalbine bağlayan sır.Umut çiselenirken aşkın yamaçlarına,Aynamda suretime sanki suretin yansır.Çözülen saçlarına serilmiş ay ışığı,Saçların, sevdaların efsunlu sarmaşığı.

Çocuksu düşlerinde şımarır beyaz zambak,Dudağından kelamlar dökülürken ar eder.Allanan yanağını kıskanır pembe leylak,Yüreğim yüreğini yar diye ikrar eder.Şımarır beyaz zambak çocuksu düşlerinde,Yakamozlar oynaşır süslü gülüşlerinde.

104

Ah bu uslanmaz gönül kapıldı gitti yine,Senden hicret ettikçe muhacirin oluyor.Akıl baştan seyyare aldırma bildiğine,Gölgenle tükense de mevcudunla doluyor.Kapıldı gitti yine ah bu uslanmaz gönül,Kalbimin kapısında mühürdür buğulu gül.

İster vuslatla avut ister kaldır at beni,Ben her vakit aşkının kıyısına vururum.İster pazarlarda sat ister cana kat beni,Ayazında üşürken çölleri kavururum.İster kaldır at beni ister sevdayla avut,İstersen cennetim ol ister cehennemde tut.

Bir gün susacak kuşlar durulacak bu deniz,Billurdan fiskelerle kalbe vuracak zaman.Giden gitmiş olacak silinecek her bir iz,Gümüşten bir huzurla örtülecek asuman.Durulacak bu deniz bir gün susacak kuşlar,Ömür denen deryada yorulunca yokuşlar.

105

EYLÜL BÜYÜSÜ

M u h a m m e d Y a k u t

Göklerden düşen çiğ ve sisCin harabelerinden yankılanan gök gürültüleriYeraltı hazinelerinin sırrını ifşa eden ebemkuşağıBüyünün kendisi değil yalnız görüntüsü

Büyüyü başlatacak gizli bir el usta bir simyacıVaktin belli bir vakte ermesini bekliyorGizli bir el bu vakitleri bekliyorVe yağmur ve yağmur ve yağmur

Bir kuş tüyü gibi havada titriyor insanSara etkisinde şimdi yer ve zamanYaz düşleri bitti mi bitti evetEylül ölüm değil ölüme davet

Ölüm bilmem hangi sultanın sarayındadırHangi otobüs durağı hangi tren rayındadırBelki de buz gibi Menderes çayındadırÖlümün bile ölmesi sanırım Eylül ayındadır

Eylül şehrin isli duvarlarına yağmuru eklerDağ başlarında çeşmeler doğmayı beklerYarının hayaliyle yaşayan kelebeklerÜmitleri var oldukça hiç ölmeyecekler

Çarşamba bulutlarında saklı bir deli yağmurBütün ağırlığıyla bizden besbelli yağmurBu yağmur Mehlika rüzgarına karışır giderBir sel olur ruhumuzla yarışır gider

106

Balıklar yeni derinlikler keşfedecekDalgalar kıyıyı biraz daha dövecekHep aynı kalan yollar biraz daha uzayacakMum ışığına mahpus ümitler sönmeye yüz tutacakKi sen gelmezsen sen bize gelmezsen

Sen bir çoban çeşmesiysenBir çiftçisindir belkiYahut bir filozofBen abasız elleri kirliDudakları susuzluktan çatlamış bir çobanSabana hasret kalmış bir tarlaBen bir rasa tabulaGel biraz da sen karala

Gel ör bizi ölümsüz nakışlarlaGel vur bizi ölümsüz bakışlarlaGel sar bizi ölümsüz yakışlarlaGel ölüm gibi ölümsüz akışlarla

Gel ölüm gibiÖlüm gibi ölümsüzÖlümsüz bir akışlaGel

107

TÖVBELER KAN İÇİNDE

A y d ı n Z e y f e o ğ l u

atın gövdesinden yürürdüm yalnızlığabu bataklığa suâlsiz düştümsatmaktan geçtim de geçinmek içinhayatımı satmışım otuz beş yılhabersizim

yollar eskidikçe vedalar yaşlanırhüzün mısraya dayanıryazgısı kuşatılan yolculargülünce bahtiyar olursevdikçe mezar

yan masadan baktık dünyaya hepondandır her maviyi gökyüzü zannetmemizdirhemi kesilen dünyanın yolcusu olmakgereği düşünülmüş ızdıraptırve gayrı safi milli sayılmıyorvicdan ağzında tükettiklerimiz

kendini karanlığa gömenlerkendine de müsait değilgeldim de görünemedim ilk ve sontarafından tarafıma kusturulan nefsben bu vicdansız gecelerdenkendimi çıkardım

avcuna bıraktığım yaşömrüme konuşlanan kış şimdisevmek gelmenin incitilmiş halizamandan muaf yaşayan ölüleriki gün yası tutulanunutulur üçüncü gün

108

herkes yalnızlığının şahidiyokluğunun mezarıdırşimdi sustur susturabilirsenkalbinin yetmezliğiniben iyiliklere pasladıkça kendimiacılar gol atmaya devam ediyor

çarpanlarına ayırsam kendimidağınık bir yüz düşüyor göğsümegitsen, eksiliyorumkaldır beni bu hayattan

toplamıydım kişi başına düşen acılarınmusallaya yazılan yağmurlar arlatan, canımkırılsam toplayanım olmaz

ah yüzüme tütsülenen dünyagökten ateş sar geçmişeyıkılsın boynuma eşilen kara duvar

eşiğine tırmanan yolcudüşmek için gün sayıyorgeçmişim küfyarınım yangınbeni bugünden yok sayın.

hangi şehirden kalksakendine açılır kollarımzehir zıkkım hayattan geçiyorumtövbeler kan içinde.

109

ARAMAK

T a l a t Ü l k e r

“arayan bulamaz asla, bulan aramaya başlar”

yol yolcunun içinde yolcu düş diyarındahüznün adresi saklı kapıların ardında…ben seni,kararsız duyguların,ve soluksuz tutkuların,tövbelerde arınmış günahında aradım,bulamadım…

ay yorgun bulutların saçını örüyordugönül karlı dağarla kol kola yürüyorduben seni,gecelerime davetsiz gelen,ve yüzleri görünmeyen,ak sakallı gölgelerin semahında aradım,bulamadım…

geceyi bürünerek uyuyan yaslı kışınşafağına düşünce buz tutmuştu bakışın...ben seni,kâbuslarında yüreğimi yorduğum,ve katran karası gözlerine elerimi sürdüğüm,sığıntı gecelerin sabahında aradım,bulamadım…

gözlerin yağmur yüklü buluttu, göçüyorduyollar ki yolcuların kanını içiyorduben seni,karamsar düşüncelerin,ve düş mezarı gecelerin,yasa batmış siyahında aradım,bulamadım…

110

ömre bin hayat sığar yola tutkunsa yürekten mülkünden düşlerin ötesine göçerekben seni,çilenin virt olduğu,gurbetin yurt olduğu,bedelsiz sevdaların dergâhında aradım,bulamadım…

yollar sende düğümlü, bitir bu yolculuğuartık can tohumunun çatlamakta kabuğu…ben seni,gece ile gündüzün,ve sükût ile sözün,inadına şahitsiz nikâhında aradım,bulamadım…

ölümün kıyısında hayatın taşrasında,geçmişin evvelinde şimdinin sonrasındaben seni,gecede,günde,yarındave dünde aradım…bulamadım

göğü kanatlarına sarıp gitti turnalarbuzdan bir duvar şimdi dört yanımda aynalarben senizamanda,mekandabedendeve canda aradım.bulamadım

ben seni herkese sordumve her yerde aradım…lakin bulmak istemedim,çünkü sevmek, aramaktan ibarettir…

111

OTUZ YIL ÇÖLÜ

H ü s e y i n A r s l a n

Yüzün uhrevî bir yumuşaklıkta biliyor musun

Al boynum sana kıldan ince, diyememSenin olan bir şeyi sana veremem

Tan yerine yaslanmış iki yumuk avuçGüneş mi doğsun ben mi diye kararsızÇığlık çığlığa Anna’dan kopan bir kar topağıGünü bembeyaz boyuyor

Anna yorgun dünyayı taşımaktanÜstünden atıp kederini mutluluklaDerin bir nefes iç çekimi kokundan

Kokundan baygın çiçeklerGüneş sana bakamıyorAy doğmuyor gecesi kapkaraSen doğdun diye

Dünyadaki bütün annelerSana koşmakta bir yudum emzirmeyeKendi çocuklarını unutup

Dünyadaki bütün çocuklarSana koşmakta seninle oynamayaAnnelerinin çağıran sesini unutup

Dünyadaki bütün arkadaşlarSeni soruyor arkadaşın olmayaGeride bütün arkadaşlarını unutup

112

Dünyadaki bütün aynalarYüzünü sana dönmüşBir bakışına teşneAsırlardır bir beyaz gülüşüne hasret

Dünyadaki bütün gözlerAnlık bakışına rastlamak içinDurmaksızın durmaksızın dönüyor

Dünyadaki bütün avuçlarSana uzanmakta çiçekler sunmayaEllerine kokun değer diye

Dünyadaki bütün ırmaklarSana akmakta büyük coşkuylaGözyaşlarıyla bütün âşıklarEteğine tutunmaya can atıyor

Kırmızı bir uykusuzluk karışıyor resmeGözyaşlarıyla akmış

Hayat oynanıyor mahşerde bir yerdeİncecik bilekler zarif saatSaat öğleyi geçe bir hayal kız pembe beyazBu dünyadan değilSu gibi cam gibiVe ardından yıldırımlarOtuz yıl çölünü aydınlatan

Uzayan ikindi gölgeleriydi yorgunlukSana bakarken uzayan yokuşlardaBir diş parıltısıydı mahşerde yalnızlıkÖpmek olsaydı dişlerindenİlkin onu öperdim gizlendiğim yerden

113

Ağaçlar yollar kitaplar yıldırımlarHayretler içindeNasıl da bir koca zorbaKoskoca bir buzulu eritiyorHayatın ateşini düşürmek için

Karanlık bir iklimdeÜç inci çiçeği açıyorÜç kesik yaradan

Mahcup bir pembeye dönüyor aşkÂleme kapalı ağzın ve yüzünSessizlik dilinden çok gözlerindeAdımı söylemeyi bilmiyor

Mahcup ve ince köylü yanımErkenden mezarına gömülüyor

Bana adımı söyle lütfenAdım diline değsinAlevli ve beyaz sesin yaksın adımın harflerini

Yaşamak yüzüne gölge etmiyorÇöller ırmaklar geçmiyor yüzündenHer dem genç kızsın her dem baharSayılar seni bulmuyorYaş sözcüğü seni bilmiyorİkliminde kış gelmiyor

Yüzünü Bengisuyla mı yıkıyorsun her sabahGece uyumayıp güzellikleri mi çalıyorsun kendineAyı alıp ışığını mı içiyorsunTüm tatların hırsızı sen misinBazı günler güneşi sen mi saklıyorsun içinde

114

Gece ve gündüz müsün yoksaSaçların ve yüzün mü dönüp duran yörüngemdeKışları uzayan gece mi yoksa saçların mı?

Korkuyorum pencerendeki kuşları ürkütürüm diyeSesimin yasak kelimeleriyleSusuyorum bin kerre hep kerre susuyorumBir tas soğuk su sunuyor hayat banaAteşten kelimeler yutuyorum

Öpüyorum yağmurla birlikteYeryüzünün çatlayan dudaklarınıAşkım bebeğim bitanemSevgilim olur musun ey gökyüzüYüzüne dokunuyorum ipeksi bir tedirginlikleGök ve yüzünü öpüyorum çatlayan dudaklarımlaİpeksi bir tedirginlikte

Ve yine yüzün uhrevî bir yumuşaklıkta biliyor musun

115

SEN ORALI DEĞİLSİN

Ü m i t Ö z a l t ı n

Ah! Kalabalıklar...Sellerin caddelerde koşmasıYağmurda boğulması çiçeğin...

Bizim buradaIrmağa su gibi akan sesBaşka bir dil çağırsa uzaktanAktıkça çoğalan türküdürSığınır türküsüne nefes.

Bizim buradaLehçelere ayrılır yalnızlıkMemleket nere diye sorarsa biriVatansız kalmışsa gözlerin...Yemeğe ekmek diyeli bizAteşe sürmezler soruyuSağır bir ses gibiyimSen oralı değilsin.

Yankıda biriktikçe sesBir dağa soru sormak mı?Bağırmak rüzgâr ıslıklarınaDüştükçe ateşin dilineSesini bulamaz yankıdaSesime ses mi gelecekSen oralı değilsin.

116

VA’DİNE HASRET KALDI

S u a t A k

Çekip gittin ortasında hayatın;Bilsem seni yarın’dan kimler aldı?Artık biraz daha uzak her yakın,Bende yalnız va’dine hasret kaldı!

Bir tenhâ sabah gibiydin, ne sözeNe sükûta gelirdi tâzeliğin;Ki aşktan daha mahremdi bu göze,Âyinedeki efkâr–ı sûretin.

Dalgalar vursa da bahtı açmaza,Sana çıkardı içimde her kapı.Her kapı sende âşina sonsuza;Saatler gittiğin vakte ayarlı.

Yemin gibi sağlam bir dağ başıydın;Zebûr dinleyen kuşlar, yamacında.Yıldızlar kadar, şehirlere dalgın,Bir umuttu çoğalan, dil ucunda...

Güneşti eteklerinde cilvegâr,Bir gülüşün, nice bahârı oldu.Gönül dediğin, derdinle bahtiyâr;Geçilmez yolların rüzgârı oldu.

Çekip gittin ortasında hayatın;Bilsem seni yarın’dan kimler aldı?Artık biraz daha uzak her yakın,Bende yalnız va’dine hasret kaldı!

117

GÖZ ALTI

D o ğ a n Y ı l d ı z

Zaman doğaçlamada, kader kurguda şimdi,Öznede bir sessizlik, yüklem vurguda şimdi,Gittiğin gün takvime, kelepçeyi vurdum ben,Haftalar göz altında, aylar sorguda şimdi.

Hasret sinsi bir düşman, açığımı kollayan,Gurbet gizli labirent, bir çıkmaza yollayan,Ayrılık şiddetiyle, yüreğimi sallayan,Depremler göz altında, faylar sorguda şimdi.

Kısmet arabulucu, yokluğunu kayıran,Dilim yalancı sırdaş, özlemini duyuran,Kapkara dumanıyla, seni benden ayıran,Trenler göz altında, raylar sorguda şimdi.

Bir odaya sığdım ben, sırtta sitem dağımla,Ölü taklidi yaptım, can denilen sağımla,Yanmam diye direnen, kibrit ve çakmağımla,Sigaram göz altında, çaylar sorguda şimdi.

Kendini çocuk sanıp, hayli laçkalaştılar,Halbuki iki gözüm, benle aynı yaştılar,Yağmur yüzü görmeden, bir damlayla taştılar,Irmaklar göz altında, çaylar sorguda şimdi,

118

Aşk, şaka tabancası, vurupta öldürmeyen,Başarısız komedyen, bir türlü güldürmeyen,Seni son kez görüpte, yerini bildirmeyen,Bayanlar göz altında, baylar sorguda şimdi.

Yokluğun asi evlat, bir defa aramayan,Hayalin mi, borçlu kul yanıma uğramayan,Pişmanlıktan başka hiç, bir işe yaramayan,Eyvahlar göz altında, vay’lar sorguda şimdi.

Sayısal yokluğuna, engel mi, olamadım,Formüller üzerinden, çıkar yol bulamadım,Çarptım, böldüm, çıkardım, bir sonuç alamadım,Paydalar göz altında, paylar sorguda şimdi.

119

OKÇULAR TEPESİ’NDE DOKUZLAMA

Y u s u f A k g ü l

I

“Bir gece gibiyim yokluk içinde;Ve bir gündüz gibi aklık içinde!”

“Bir kesret gibiyim çokluk içinde;Ve bir hasret gibi teklik içinde!”

“Bir damla gibiyim damladan içe;Ve bir umman gibi ummandan hiçe!”

“Bir avcı gibiyim erkeğim güce;Ve bir ceylan gibi ürkeğim güce!”Okçular Tepesi’nde...

“Bir kervan gibiyim upuçsuz, engin;Ve bir rehber gibi dingin mi dingin!”

“Bir sahil gibiyim koyusu rengin;Ve bir şafak gibi kızılı zengin!”

“Bir pınar gibiyim kurnasız, öksüz;Ve bir çınar gibi turnasız, köksüz!”

“Bir ırmak gibiyim gemsiz ve yüksüz;Ve bir vâdi gibi demsiz ve büksüz!”Okçular Tepesinde...

II

“Bir kapı gibiyim sürgüsüz, açık;Ve bir baca gibi dumansız, göçük!”

“Bir deli gibiyim sıyırmış, kaçık;Ve bir uslu gibi söz tutmaz, uçuk!”

120

“Bir baba gibiyim nesilsiz, eşsiz;Ve bir ana gibi sofrasız, aşsız!”

“Bir mezar gibiyim topraksız, taşsız;Ve bir ceset gibi sütbeyaz, başsız!”Okçular Tepesi’nde…

“Bir menzil gibiyim öncüm, yolum yok;Ve bir seyyah gibi param, pulum yok!”

“Bir ağa gibiyim tarlam, kulum yok;Ve bir ırgat gibi urbam, çulum yok!”

“Bir yumruk gibiyim bileksiz kolsuz;Ve bir bakış gibi çekik ve halsiz!”

“Bir yangın gibiyim yalımsız, külsüz;Ve bir şimşek gibi dumansız, tülsüz!”Okçular Tepesi’nde...

III

“Bir Yakup gibiyim gözü okyanus;Ve bir Eyyüp gibi yüreği sus–pus!”

“Bir zindan gibiyim Yusuf’a fânus;Ve bir balık gibi içimde Yunus!”

“Bir Deve gibiyim Salih’e düşkün;Ve bir Kıtmir gibi Kehf’inde aşkın!”

“Bir sancı gibiyim yolunda meşkin;Ve bir hancı gibi gurbette pişkin!”Okçular Tepesinde...

“Bir Bekir gibiyim sadakatte yâr;Ve bir Ömer gibi âdil, bahtıyâr!”

“Bir Osman gibiyim edep ve ikrâr;Ve bir Ali gibi düldül, zülfikâr!”

121

“Bir ezan gibiyim Bilâl dilinde;Ve bir Selman gibi Acem ilinde!”

“Bir Veysel gibiyim Yemen çölünde;Ve bir Hüseyin’im, Yezit elinde!”Okçular Tepesi’nde...

IV

“Bir Oğuz gibiyim destan çağında;Ve bir Kürşad gibi Kırklar yuğunda!”

“Bir hikmet gibiyim Yesi bağında;Ve bir nağra gibi Kafkas Dağı’nda!”

“Bir Türkmen gibiyim Ceyhun suyunda;Ve bir Kıpçak gibi Tuna boyunda!”

“Bir Kırgız gibiyim Manas soyunda;Ve bir Korkut gibi şadlık toyunda!”Okçular Tepesi’nde...”

“Bir göçmen gibiyim, obasız yiğit;Ve bir Yörük gibi aldığım öğüt!”

“Bir toprak gibiyim Malazgirt, Söğüt;Ve bir anıt gibi Ahlat’ta lâhit!”

“Bir şehir gibiyim İstanbul, Roma;Ve bir Kızıl Elma sinmiş ruhuma!”

“Bir bekçi gibiyim Âsım oğluma;Ve bir okçu gibi geçtim doğuma!”Okçular Tepesi’nde…

122

MİMOZA’NIN ELVEDASI

A l i m c a n G e l d i m

Mezar taşlarına kazımak varmış seni MimozaBiri yarım kalmış, biri yıkılmış, biri rüyasında irkilmişBir rüzgâr bekledim alsın götürsün diye beniBir rüzgâr esti aldı götürdü her yeriMahşer yerinde yalnız kalmayıNe bilirdin Mimoza ne bilecektinKırık kapıların ardında ışık beklediğimiO merdivenlerden çıkmayı beceremediğimiSenin elvedan başka elvedalara benzemiyorÖlmek böyle bir şey olmalı Mimoza

Ulus’ta bir akşam açıkken pencerelerSen bambaşka bir gölgeydin MimozaNe ben ağustosu çok sevebildim ne ağustos diş biledi banaDurağı seviyordu bir yolcuBir güvercin kalkıp geldi yanımaNe o bilir seni ne de ben bilirim artıkO gün gelse hatırıma oturup ağlayacaktıkBen yaşamak istemedim Mimoza yaşamak geldi buldu beniYa ben nereden bilecektim eski lambanın ölümü beklediğiniKırılan aynanın intiharınıRuhumu öldüremedim MimozaHala senden kalma ölü yapraklarla avunuyorum

123

Ve sonralar geldi ardı ardınaBunca zaman ölü saatlerini dinledimBiraz karanlık biraz da değil bir odadaNe buna zindan denir ne özgürlükHep aynı cevapların sorusunu sorarkenBütün hepsi aynı sabahtı, gördümGözlerim hep biraz donukBir kıyamet es geçmiş gibiDolmayan boşluklarda boğulurkenKor düştü ardından her nefesinMimoza yasla alnını buz mermerlereDavut gibi parçalayıp çıksa içinden o kuşlarYine değmeyecek ellerim ardınaŞimdi sana sorsam bana dünkü meltemleri anlatacaksınŞimdi yoksun Mimoza

124

AKŞAM VAKTİ KARANLIKTA

A b d ü l k e r i m T u n ç

Ayak sesleri akşamın sisine karışıyorBen, gücünü dolunaydan alan bir toz zerresiyimSırtımda zamanın kamburu büyüyorAvcumda biriktirdiğim kuş sesleri

O yankı, o ışık, o mavi çatılı evAklımda bir soru, yolumu bulabilecek miyimŞehrin gürültüsü içimde büyüyen bir devArzu, bileklerimde damar izleri

Bir labirent gibi dönüp duran çizgilerŞaşırıyorum, ben bu girdabın neresindeyimYıllar boyu belleğimde birikenlerAra ve bul diyor seni bekleyeni

Aradım, yürünecekse yürüdüm uzun günler boyuDurmadan koklar ve yenilirdimSonra gördüm, geliyor bana doğruSanki tanıyorum göğsüme uzanan elleri

Başka yeri yok, kalbime doğuyorDağılıyor sis ve kir ve başka ne varsa eminimArtık yol önümde apaçık görünüyorHiç düşünmeden bırakıyorum bu aşka kendimi

125

YELKOVAN KUŞU

C e m r e P o l a t

Günebakanlar çevirir yüzünü yere,Gün erir, gün ağırlaşır, silinir adresler mektuplardan.Evler sessizleşir, zaman düşer anlamdan.Ve yanmaz lambanız akşamları,Balkon demirlerinde kurur biberler.Her akşam ilmek ilmek bekler yolunu, odanın penceresinde görmediğin bir serçe.Her dalga yeniden hiza alır, gel gitlerin düşünüldükçe.Her ‘gün’ yeniden başlar fakat farksızdır bir öncekinden.Çünkü bugün de akrebin yanındaki yorgun yelkovan kuşusun sen.İlk yaz bitti, zaman döndü güze..Göç vakti geldi, yara büyük, makas var iğne yok niye?Kes saçlarımı, kes kirpiklerimi bir iğne bir iplik yap kendine.Düş sancısın, kanım yansın, ağlasın bu kara bahtım..Bir camın buğusuna üflenip ‘veda’ yazılsın.Nasıl ki kırılmaktır kaderi camın..Meyvesiz gürgen ağaçları yok olup gider bir sabah ansızın..Gurub vakti dilsiz olur dilleri kuşların.Öyle bir zamanda her şey durulur, duyulur sesi ıslık çalan rüzgarın.Ve bir ıslık..O buz gibi, deriyi yakan gözleri puslu ıslık..Son istasyona gelmiş bir trenin sesi sanki..Fısıldadı bana, senin siyah beyaz resmini.Bir yasemin kokusuyla bezenip,Uzakta tuttuğun ellerini,Ettiğin duayı; ama demediğin amini..Ben dilhun, ben â’raz, ben ağır aksak,Düşünmedin mi hiç saçlarım bile tel tel, sana acıyacak..Bitti ilk yaz, bu güz bilmem kaç bin damla kan yerle yeksan olacak?Gözlerin bir çocuk ellerinde günah,Tezatlar içinde tezat.Diktin ya yaranı yeter bana..Dur demem, uçacaksın bir başka iklime nasılsa,Durma!

“Kal” artık, huzur bulsun bari matemim.

126

SESSİZLİĞİMİN ANNESİ

M e h m e t K ü l t e

Bu hüzünler yüzünden toprak topladı ellerim...

Ne zaman bulutsu bir gülüş düşse yüzümeKaranlığa boğuluyor bakışlarımdaki kent!Ne zaman göz bebeğim bir mutluluğu ağlasaİstanbul içime düşüyor boğazımdaki hıçkırıktan!

Anne! Bu gecelerin saçları senin kadar zifir!

Anlamadım! Bir cennet kokusunun eksikliği mi,Kırmızı bir gülün nefessizliği mi yaşadığım?Özlemek kadar sevdalıdır geçmişe kanayan susuşlar...

‘Ben şimdi ne yaparım’lara kilitli, dikenli dilim!

Her yürek kendi mürekkebinde yazılıyor alnına...

Özgürlüğünü kuşanmış her ihtilale merhaba!Annemin masalsı geceleri kulağımda çınlıyor çünkü...En anne sesiyle... En toprak nefesiyle...Artık her yağmur sonrası ellerim kokuyor benim.Bu hüzünler yüzünden toprak topladı ellerim!

127

AŞKA ESEN YEL

K ü b r a E l k ı r a n

Neden gidersin ey gönül uzağaO yarin dilinde kal yok diye mi?Yine düşersin aşk denilen tuzağaOndan başka çıkar yol yok diye mi?

Kıymetin bilinmez halin sorulmazSevdiğini söylersin hayra yorulmazYar taşa sarılır da aşka sarılmazOnda aşka uzanan kol yok diye mi?

İyi günde dağ gibi yanında olurKötü günde kaçanların önünde olurHer zaman çıkarının yönünde olurAşka doğru esen yel yok diye mi?

Canımı alacak artık bak bu halYar sana soruyorum apaçık sualNeden hiç vermedin bu aşka mahalBenden daha aşık kul yok diye mi?

128

ELİF GÜLÜŞLERİN

F a t i h K a r a t a ş

artık açsan da perdelerinigün doğsa yüzüme…yerle göğün arasınasıkışmış bir çift elşimdiduadadır bir annenin yüreğiçocuksuz ölmeler hüznüne…sırası gelinceçatlamış dudaklara gömülür rüyalar

uykusuzdur emzirilen düşüncelergeceden doyurur karnınısana minik patikler ördü dul kadınçıplak kayalara biçildiyosundan yeşil entariler…giyinmişsinhangi deniz görüp de aşık olmaz şimdi

adımsızdır sana gelen yollarımgönül sahrasınasürgün düşer bir akrepiğnesinde zamanın zehriaşılandı candan parelere...artıkölüm verir meyveleri ağacıntaşlama düşmez rüyalar uykulardan

elif kokar gülüşlerinbir gündoğumudökülür üstümden günahının kirleri…söyle topraksaydın mı gelip geçenleri

129

ZAMAN YA DA AYNALAR

A b d u l l a h S a t o ğ l u

Her şafakta düştüm tozlu yollaraÖnüme serilen yoldu aynalar.Yorgun kuş misali kondum dallaraHer sabah yoldaşım oldu aynalar.

Akşam, benliğimi yedi bitirdiGece, beni benden aldı götürdü.Seher vakti sokaklarda yatırdıHer sabah gönlüme doldu aynalar.

Akşamlar, en ince yerimden vurduGece, tuttu gökyüzüne savurdu.Seherde acılar yaktı kavurduHer sabah saçını yoldu aynalar.

Akşamlar, dönülmez gurbete sürdüGeceler, araya perdeler ördü.Her sabah yabancı bir çehre gördüYüzüme bakmaktan yıldı aynalar.

Her akşam, içime bir hüzün çökerHer gece, rûhuma bir katran döker.Şafaklar saçımdan sürükler, çekerHer sabah saçımla soldu aynalar.

Aynalar, gönlüme doldu her sabahAynalar, yoldaşım oldu her sabah.Önüme serilen yoldu her sabahHer sabah saçımla soldu aynalar!..

130

GÖRMEKTEN YORULAN GÖZE DAMLATILAN LAV

M e h m e t O k u m u ş

Ne var gülbank–i tevhide cevabım bir hu’dan gayriHayatına sebep yok (küllü şey’in) bir sudan gayri

Âşık Seyrânî

I

Canı gökte alınmış kuşlara acımaktanEriye eriye bir nokta kadarKaldı yüreğimdeki ağrı

Defterlerin açılacağı güne kadarYüreğimdeki ağrıyı sana emanet ediyorum

Nereye gittiğini bilen yollardan geçtimKemiklerin birbirine kaynadığı şehirler gördümYedi iklim bereket taşıyan yağmurların ıslattığı coğrafyalarToprağı ve taşı birbirinden ayıran kıyısız sularYanmış ama küle dönmeden kaskatı kesilmiş dağlar gördüm

Senin mülkünden başka gül dikilecek yeri kalmamış dünyanın

II

Azapla korkutulan bir kavmin arasından kaçtımSapsarı kesilmiş benzimdeKazdığın mezar göğekin bir bahçeyeSonra baktığın yerKaranlığı ve ağrıyı dağıtan rüzgarlarınEstiği bir vadiye dönüştü

131

Eğilip geçtiğin kapılarYani gurbetin başlayıp bittiği eşiklerdeİnledi şah damarımKeşke toprak olaydım daKalaydı izin

Sütle ovulmuş gözlerinden akan nurGörmekten yorulmuş gözüme damlayan lav

Şu ılım ılım yanan dağıBir daha korkut yokluğunlaBelki erken doğar dağın rahmindeki azapGecenin dilini yırtılırVe belki en büyük azaptan kurtarır beni AllahYokluğundan…

III

Sana ipek bir kılıç çektimSana serin bir ateş yaktımSana yokuşu yok bir dağın içini oydumSana sudan bir kale yaptımSana hafif bir sır verdimSana serin bir kış indirdimSana kıldan ince bir yağmur çağırdım

Dünyanın dürülecek yanı kalmadı eriyor zamanZaman eriyip su olunca kalplerdeki pası çözerVe çıkarız bu insan mezarlığından

IV

Susuzluğun kuru çam yapraklarıyla giderildiği bir çağdaSenin mülkünden başka gül dikilecek yeri kalmamış dünyanın

Gölgene sığındım

132

YAKARIŞ

Y a ş a r Ö z k a n

Kaderin küllüğünde, mihnet ile doluyum,Belâ–yı aşka düştüm, bin bir derdin yoluyum!

Dâra çekilmişim ben, ne olacak bu hâlim?Nefsin elinde ruhum, per perişan ahvâlim!

Bir girdabın içinde, battıkça batıyorum,Her gün yeni günahı, günâha katıyorum!

Gecelerim işkence, günüm dâhi karanlık,Düğüm üstüne düğüm, hata ettim bir anlık!

Günâhların ardınca, kula kulluk revâ mı?Ufku saran pişmanlık, dertlerime devâ mı?

Nedir bunun çaresi, bilen yardım eylesin?Derdi derman belledim, tabip bana neylesin?

Ey Râbbim yalvarırım, yanlışımı âr eyle,Sakın acze düşürme, aklı bana yâr eyle!

Bir dilbere meylettim, kapısında köleyim,Ya lütfet kurtar beni, ya da emret öleyim!..

133

KABULLENİŞ

M i n e Y a v u z y a ş a r

Özürsüz gidişlerin vardıVe benim örnek kabullenişlerim.Puslanıyordu hava birdenAnılar karışıyordu derinlere.Her yara kabuk bağlarmış.Hatırı sayılır yalanlar söylüyordum kendimeMevsim kış da olsaDevamı bahardı.Kandırıyordum kendimiBir çocuk gibiEğreti düşler görüyordum.

Hayatın filozofluğunu yapıyordu tanıdıklar.Sessizce dinliyordum onları.Bir yalan uydurup,Düşüyordum yollara.Küçük bir satıcı çocuk düşerdi peşime.Bir mendil abla, bir mendil.Emanet bir gülüşle okşardım saçını.Sonra acele acele geçerdim yollardan.

Hak etmediğim sitemler vardı yine deDuymadığım mırıltılar.Herkes kendi şarkısını söylüyordu.Kendi dünyasında sarhoş oluyorduGördüğüm, bildiğim tüm insanlar.Yamalı yüzlerinYanıltıcı güzelliğiydi bu.

134

Dirhem dirhem alıyorduk hayattan payımızıVe ayrılık habercisiydi.Sonbaharın rengini alan ellerimiz.Büyüdükçe dünya tutamıyordukKaybettiklerimizi.Dört nala gidiyordu hayatVe bizse bakakalmıştık yorgun gözlerle ellerimize.

Bağrıma taş basıyorum olmuyor.Ağrıma kurşun sıkıyorum ölmüyor...

Nicedir;Dokusu bozulmamış kerpiç duvarların içinde,Tıka basa yokluğunu doldurur oldum kadehime.Tabir edilmez bir infiâl;Sabredilmez bir ihtilâl gibi mimiklerimin üzerine otururken yokluğun.Bendim lirik bir sevdanın ortasında kalleşçe sırtından vurduğun.

Şimdi, hangi şarkının güftesine devirsem kulaklarımı;Aşifte bir tebessüm sokuluyor nefesime.Kör kütük yürürken yokluğunun üzerine;Sinsi bir düşman gibi adımlarımı çelmeliyor gece.Düşüyorum görmüyorsun...Ölüyorum bilmiyorsun...

Şimdi, müptezel bir sevdanın içinde canım çekilirken.Böylesine bir ölüm kanıma dokunurken.Son kez düşüyorum seni içi yaralı satırlara...Ve artık;Son kez çarpıyorum sesini içimin duvarlarına...

Hâlâ adını soruyorsan bana.Adın bende hiç bitmeyen bir gönül hecesi..Acını sakın sorma.!Acın, kapalı gişe bir filmin en hüzünlü sahnesi.Acın, bitmiş bir ömrün hazin hikâyesi...

135

BİR GÖNÜL HECESİ

Ü m i t A k ı n

Adınla başlayıp;Acınla bitmiş bir serüveni yazmak kolay değil onca zaman sonra.Yokluğun nicedir içimde müphem bir sancı.Ve sen dilimde hâlâ o nihavend şarkı...

Nicedir tek bir kimse el süremedi;Ne içimdeki cümlelere.Ne de harflerimin şeddesine...Ve sen hâlâ, inadını kıramadığım dudaklarımda en güzel hece...

Tellerine umutlar asılmış bir keman gibiyim nicedir.Tınımda binlerce aşık aynı şarkıyı söyleyip;Aynı benim gibi ölüyor...Herkes farklı bir hengâmenin içinden çıkmayı başarıyor ama;Tuhaftır, hiç kimsenin acısı bana benzemiyor...

Ne zaman gözlerimin simetrisine çarpıp geçse anılar;Sesin dökülüyor kulaklarıma...Ne zaman anılarla bezemeye kalksam şu kopçası kopmuş ömrü.Yüreğim yığın yığın imge çöplüğü...

Artık, içimdeki satırlar kan doğrar oldu ömrüme.Her şiirde yokluğundan düşüyorum.Öznelerim acıyor.Yüklemlerim ağrıyor.Bağrıma taş basıyorum olmuyor.Ağrıma kurşun sıkıyorum ölmüyor...

Nicedir;Dokusu bozulmamış kerpiç duvarların içinde,Tıka basa yokluğunu doldurur oldum kadehime.

136

Tabir edilmez bir infiâl;Sabredilmez bir ihtilâl gibi mimiklerimin üzerine otururken yokluğun.Bendim lirik bir sevdanın ortasında kalleşçe sırtından vurduğun.

Şimdi, hangi şarkının güftesine devirsem kulaklarımı;Aşifte bir tebessüm sokuluyor nefesime.Kör kütük yürürken yokluğunun üzerine;Sinsi bir düşman gibi adımlarımı çelmeliyor gece.Düşüyorum görmüyorsun...Ölüyorum bilmiyorsun...

Şimdi, müptezel bir sevdanın içinde canım çekilirken.Böylesine bir ölüm kanıma dokunurken.Son kez düşüyorum seni içi yaralı satırlara...Ve artık;Son kez çarpıyorum sesini içimin duvarlarına...

Hâlâ adını soruyorsan bana.Adın bende hiç bitmeyen bir gönül hecesi..Acını sakın sorma.!Acın, kapalı gişe bir filmin en hüzünlü sahnesi.Acın, bitmiş bir ömrün hazin hikayesi...

137

YARA YÜREKTE BÜYÜR

M u s t a f a I ş ı k

annem mushaf huzuruevimizin duvarında asılıçatlamış sabır taşıydıyorgunluk yüklü ayakları

yüzünde rüzgarın kokusucennetten elma koparmayauzanıverirdi parmakları

her seher dilinden öperdigöğe havalanır üveyikleri

yara yürekte büyür öncederdi, annem / her düşgerçeğin inilmez kuyusutaş atılmaya kıyılmazdı.

geceydi katilin büyüğüelinde alaca günbatımıdurmadan günü biçerdi

doğan güneşle her seheranneme ölüm borçlanırdım

çocuktum, kuş misalirüzgara, buluta yakınyaşanmamış bir asır,iki dudak arası zamandı

138

akşam, evimizde kazanannemin yüreği kaynardı

gülüşü perdeydi, tüldenher kem göze uzanırdı

üveyikten nazenin sesişiirdi ay şavkı yüzügözleri yıldızlar güzeli

muştu, babanın gelişibeş vakit secde öpen alın

her bahar dağ ardına yolomzunda İbrahim baltası

ah, içimde tarifsiz serinlik,acı sonsuzluktur yaşanılandoldururdu bir bir boşluğu

hiçbir annenin yüreğindeecel kadar kor bitmezdi

bir gün bir hatıra özledimsustu caddelerde seslerbıçak ağzıydı çocuğunaannenin ibrişimden sesi

yolların nereye çıktığınadilim sormaya varamadıanne, ölüme evladındanbir adım daha yakındı

139

her nefes alışına saatlerhep on ikide dururdu

sen yoktun gece sesindeyoktu, annemin her seherduaya kalkan elleriyanlışından öperdim oysagöğün kızaran yanağını

geceleri bir başınaağlar bulduğum her kadınıannem bilirdim

gönlüme ince perde diyeher gecenin seherindeannemin ayaz ısıtangülüşünden asardım.

140

SÛRET

M u r a t S e v i k

I (O)

En saklı köşemde gizlenen umut,Senden geçtiğim gün belirdi Sûret.Serimde dolanan o kısır bulut;Döllendi nasılsa, yağdı bir müddet.

Ne aşikar çizgide ne renkte giz;Yetişir tebessüm, oldukça vakur.

“Zaman”da elenip kaldım SûretsizFazlası çürütür, dinsin bu yağmur.

Çekin bir kuytuya söyleyin ona;Sevip–sevilmenin zamanı olmaz.Belki de bilmiyor, anlatın ona;Öz tutuşmadıkça dil alev almaz.

???

II (Ben)

Çiçekler atası kutlu menekşe,Nesline vurgunlu bir garip serim.Neslince arzuhal sunsam Sûret’eSûretçe sökülmez bir alfabeyim.

Mezat malı değil taşıdığımız,Sûret’e izahı çok zor bir mânâ.Bir “an” ki umutla aranmaktayız;Gemiler gider hep, ben kalır arda.

141

Mutlak güç olmalı Sûret olması,Her anı ben gibi deliye gebe.Ben ise deliler kentinin şâhı,Beklemek limanında eşsiz numûne.

Yine de onun gibi olmalı bence,Onun gibi mâsum ve öyle zarif.Söndürürken sendeki fecri bile;Dili öyle hafif, o kadar nahif.

III (Son)

Sigaram peşini ateşlemekte;Sûret, sanma senden, ben hep öyleydim.Bizim tabiatın kanunu işte,Ben de bu beldenin bir bendesiyim.

Bu yerde sokaklar çıkmaza çıkar,Çıkmaz başlarında bendeler ölür.Gündüz bekçileri düdüğün çalar,Sûret, bizde güneş gecede büyür.

Sevdadan söz etmek burda yasaktır,Söylerken bir daha ar eder içim;Duadan avuçlar dolsun da nasır,Öteden bir el ver ben de göçeyim.

İlk ve sondur bahsi ele sevdadanEy Sûret yazarsa kalem kırılsın.Senden gayrısına değilim ayan,Olursam mahşerde ruhum asılsın!Olursam mahşerde ruhum asılsın!...

142

AŞKTAN ÖTE

F e y z u l l a h S e ç k i n

Gönüllerde hoş olan,Aşk vardır aşktan öte.Ne kuruyan ne solan,Aşk vardır aştan öte.

Ulu dağdan çok yüce,Sahip olan her güce.Sevgi dolu yüklüce,Aşk vardır aşktan öte.

Yaşamdaki tek erek,Yalnızca onu gerek.Yunus gibi severek,Aşk vardır aşktan öte.

Düşülmeden arına,Umuttandır yarına.Gönül yanar narına,Aşk vardır aşktan öte.

Toprak gibi bir ana,Can verendir insana,Hak’tan gelen öz cana,Aşk vardır aşktan öte.

Feyzi derken özünü,Aşkla bağlar sözünü.Aydınlatan gözünü,Aşk vardır aşktan öte.

143

MÜTERCİM

E m i r h a n K ı l ı ç

Kasvet soluklu, hoyrat rüzgârların alnındaAlev alıyor zincirle perçinli salıncakKülden vehimlerin cirit attığı kafamdaNem yüklü, kirli duvarlara değen kor sarkaç

İbriğimde can suyu, yüzü güneşe dönükZihnimin derinliklerine kök salan ağaçKapım dıştan kilitli, lambalar hepten sönükBahçeme kazık atan gümüş yaldızlı saçak

Hummalı bir ağız dalaşının ardı sıraKuru kalabalığı yaran yaylım ateşiKalakaldı aklım iki güruh arasındaKör kurşunların hedefi, mücerret kardeşi

Ateşten ordulara karşı açılan savaşDört bir yanı kavuran meydan muharebesiZırhımız; çelikten çömlek, beyaz tenli kumaşGöz göz tutuşuyor öz yurdumun harabesi

Sebat, uykumun safran bağlarındaki yitikSeher vakti çarşıya çıkardığım muhtıraDüşümde tertip edilen debdebeli mitingKapanış faslında altın küpeli lahika

Kirpik boyu, küt sevdalardan ibaret hayatTalih balığı sanırsam avucumdan kaçanZanlara empoze dur durak bilmeyen saatKuş kılçığıdır belki boğazıma takılan

144

Alçak gaddarın eline düşmüş hayallerimHer düşüşte bir parçası kırılan oyuncakEn çocuksu ve tüm safiyane niyetlerimTevazu, ince işçilik; vicdan, keskin bıçak

Ruhum, parmak uçlarında giden boz gelengiOlur olmadık, sağa sola sataşan meczupUçurum kenarında yamacıma gelen kim?Seraplar ülkesinden eli kanlı bir haydut

Terkedilmiş kentin en köhne mahallesindeHer gece yarısı kol geziyor devriyelerKalemleri kırık, cellatların gölgesindeKaç azılı suçtan aranıyor serseriler?

Maziden kopup gelen sırlar, rutubet kokanPaspasın altında saklı pas tutmuş hevesimTül ceplerime dolan hicran yüklü kavgalarÇöktükçe biteviye, sıkışıyor nefesim

Tasfiyesi gerekli tüm yaşanmışlıklarınTeker teker tasnif edilip körpe geçmiştenİltihap kapmış kabuk tutmayan yaralarımAvare bir toz konunca, kanıyor yeniden

Teknemde kayıp gizler, kaynıyor fıkır fıkırAt koşturuyor kepekler, ıssız deli düzdeBaharın çiçek tomurcuğu ıslak kepenklerAralanıyor kahve koyusu bir çift gözde

Omzumda taşıdığım yılların ızdırabıDilimde hatıralardan kalma yanık türküSırtıma yapışan “tüh”lerin tüylü mızrabıHayatım, henüz nihayete ermemiş öykü

145

ZEYTİN DALI

A l i R ı z a A t a s o y

Bitpazarında sattım esvaplarımıBir kırık mısra peşine düştümNereye ayak bassam gurbetÇehremde donup kaldı gülüşümTanımasın beni bilmesin kimseNe şan isterim ne şöhret

Harabe semtlerden geçiyorumBedbaht bir dilenciyim artıkAvucumda birkaç yeşil penezSaçlarım dağınık mintanım yırtıkKuşlar bile kaçıyor bendenKaçıyor benden herkes

Ne gittiğim yol ne menzilim belliHangi yöne dönsem çıkmaz sokakYollar ki girift örümcek ağıAlnımda kırışıklar saçlarımda akUnuttum aynalardaki yüzümüUnuttum yaşadığım çağı

Köhne bir hanın avlusundayımGöz kırpıp kayboluyor ÇobanyıldızıÇıkınım boş ceplerim delikYâdıma düşüyor o masal kızıElinde gümüş kabzalı hançerYaşamak öylesine güzel üstelik

Afrodisias kentine yağmur yağıyorZamanı yitirmişim mekân içindeSevgilim uykudan uyanmış olmalıBeni arayıp durmuş düşündeGözleri mahmur yüzünde hüzünVe elinde incecik bir zeytin dalı!

146

BİN DİLDE YÜZBİN HECE

C ü n e y t U y s a l

Asya’dan geliyorum; yorgunum, dinleneyim.Kavmimden ayrı düştüm, anlatayım.Bin senedir yoldayım; yol bin sene sürmez deme, yürümedinse.Kimse kavminden ayrı düşmez deme, uyuyup da uyanmak bilmedinse.Değdi mi dersen, öyle hülyalarım oldu ki gonca gül;Bin senedir yoldayım, üç gecemi yanımda taşırım.İlk gece kavmimi yitirdiğim geceydi.Dünya aleminden çıkarttı öyle hülya idiAtım aya aman diletmiş,Bir dizim güneşin üzerinde diğeri kayıpGörmez oldu gözlerim etraf çok karanlıkBir elimi başıma koymuşum diğeri gönlümdeİnler bir aşkın acı acı dilimdeİkinci gece pek yakındım şimaleSoğuk, pek soğuk titriyor namert düşman bile.Dedim; tutunayım şu ağacın dalına da belini büküp sığınak edeyim kendimeFakat ne bu ısrar ağaçta ki, bir de gelmesin mi dile?Destur dedi hele yiğidim, ne istersen körpe daldan?Dedim a enkiş, donacağım soğuktan.Bir belek etsen, atlatsak şu ayazı?Buyur etti bir de açıldı mıHeybetli ardıç imiş ya, koymadı biziYüz yıl sonra avare dolaşır iken bu sefer gündüzArdıç ataya denk geldim fakat ne gürbüz

147

Dedim ki: Ardıç atamArgında gençlik mi var?Dedi ki: Sağolasın yiğidim.Sana ettiğim beleğe tanrıdan geldi ihtar.Üçüncü gece;O gece pek umutsuz idimBir insan görmeyeli olmuş idi dört yüz seneBir ışık hüzmesi ardı hatunKi ne hatunGözleri ahuSözleri seçmeceSoyu kurt mu dersin?Yaman idi, pek yamanNamım delidir dediAdım AlanguvaSoyum cengiz lakin oyun bilmemHangi ata binsem düzlük olur yaman tepelerBırak şimdi ben–i ahuyu da anlatıverYolu yol eden yel nereyedir?Namım kayıptır dedimAdım kayıpSoyum kayıpBütün bunlara sebep yoldur.Yol, yel ile baki.

148

NEYLESİN GÖNÜL

F a t i h A r d o

Gözlerin aklımdan çıkmaz olunca,Kendini virane eylesin gönül,Şu garip kahrından bir gün ölünce;Mezarıma gelmeni neylesin gönül?

Değerini bilmezsen anlamı olmaz,Rızasız sararsan bu yara onmaz,Bülbülüm dediğim dalıma konmaz;Şahini, kartalı neylesin gönül?

Kaldım dünyada bir garip başla,Düştüm yollarına gözümde yaşla,Kandırdın gönlümü kirpikle kaşla;Zümrüdü, elması neylesin gönül?

Aşkın şarabından bir yudum aldım,Oturdum sevdanla, oturdum kaldım,Ben senin gözünde bir kuru daldım;Baharda yağmuru neylesin gönül?

Gönül aşkını toprağa zamansız ekti,Dünya gözümde çok, zaatınsa tekti,Kavuşmak istemem ayrılık vakti,Hiç gelmeyen birini neylesin gönül?

149

AZİZ’E VEDA

E l v a n S u n a r

Kadın sevdiKoydu masaya kırlangıçlarıAdamAnlayamadıYeşil elmalarınMırıldanmalarını

Kadın sevdiSerdi yere acılarıAdamAnlayamadıBal rengi gözlerinAğlamalarını

Kadın sevdiDöktü toprağa gözyaşlarıAdamAnlayamadıMuhacir insanlarınSarılmalarını

Kadın sevdiAdam gittiAnlayamadılarAnlamadılarYabancı aşıklarınVedalaşmalarını

150

ASALET

O s m a n N u r i Y ı l m a z

Hepimiz öleceğizBronz, mermer ya da taştan heykeller kutsanacak arkamızdaYahut hatırlanırız belki aşıkların ya da mazlumların söylediği şarkılardaGörmüyor musun kalmadı asaleti yaşam denen sürgününOysa ne soylu ne adildir zaman karşılıksız ağırlar bizi bağrında

Öleceğiz hepimizMülteci iken meçhul bir adreste konaksız bir evin odasındaYa da kaybolurken belki başka ülkelerin dilimize yabancı sokağındaAnlıyor musun tükendi asaleti sevmek denen yalanınOysa ne soylu ne adildir özlemek olmasada hiç zamanında

Hepimiz öleceğizYazılır birgün belki adımız üstü tozlu kitap sayfalarındaVeya hatırlanır mıyız bilmem umutla yeşerttiğimiz çocuklarımızın dualarındaDuyuyor musun uzaklaşıyor asaleti insan denen fanininOysa ne soylu ne adildir vefa eksilmez tabiatın evlatlarında

Öleceğiz hepimizDaha hırslı, daha gözü kör, dahasını kapmanın telaşındaYahut unutulup gideriz yoksul bir gecekondu sofrasındaBiliyor musun hiç olmadı asaleti mal mülk denen kandırmacanınOysa ne adil ne soyludur paylaşmak elinde avucunda kalanıda

Hepimiz öleceğizHevesli hevessiz duygular biriktirip dünya dükkanındaVeya hatırlanırız belki puslu hatıraların camekanındaBelliyor musun iyice yok asaleti ihanetin, riyanın, yalanındaOysa ne soylu ne adildir eğilmek Yaradan’ın huzurunda

151

Öleceğiz hepimizGünahın dipsiz zindanında ya da sevabın nurlu ışığındaYa da aklanırız belki çınlarken bir Fatiha kulağımızdaGörüyor musun eriyor asaleti başı mağrur doruklarındaOysa ne soylu ne adildir çayır dipleri serilirken toprağın damında

Hepimiz öleceğizÜstümüzde ipek kaftan, inci gerdanlık boynumuzdaBelki de beyaz bir örtü altında çıplak tenimiz gevşerken musalla taşındaAnlıyor musun yok asaleti inandığın gerçeğin ilahi emrin yanındaOysa ne soylu ne adildir Nebi 1000 yıl sonra bile söylenirken salavatında

Öleceğiz hepimizUzun bir hikayenin son noktasında veya kısa bir şiirin ilk mısrasındaUnutuluruz yahut ayrı düşmüş iklimlerin kavuşma kavgasındaDuyuyor musun kalmadı asaleti sesli söylenen büyük yeminlerinOysa ne soylu ne adildir kabullenmek sessizliğin el sallamasında

Hepimiz öleceğizKavruk bir ağustos ortasında ya da karamsar bir şubat ayazındaBelki de hatırlanırız ergen baharların papatya beyazındaBiliyor musun hiç olmuyor asaleti yaşamın tadına varmayıncaOysa ne soylu ne adildir ölüm zamansız ya da zamanında

Öleceğiz hepimizAdımız konmadan kesilmeden göbekteki bağımızYa da dillerde şanlı bir isim olsak ta Süleyman ya da MustafaBelliyor musun iyice yok asaleti kaç asır yaşadığımızınOysa ne soylu ne adildir hatırlanan yapılmışsa insanlık uğrunda

Hepimiz ölüyoruz aslındaUnutarak birbirimizi eksilterek merhabayı kelamımızdaVe giderek açılıyor arası gönüllerimizin örülüyor yalnızlık duvarımızdaAnlıyor musun yok asaleti gururun bencilliğin kitabımızdaOysa ne soylu ne adildir hoşgörü yüreğimizde selamımızda.

152

GÜVERCİNLERİN TELAŞI

S e r c a n B a y r a m

Gıcırdarken yerlerin ihtiyar ağaçları,Bir selâ arşa çıkar müezzinin sesinden.Bekleşir mahallenin yoksulları, açları,Belki de bir muhterem giyerken pabucunu,Çıkarıp üç beş kuruş lastikli kesesinden,Doldurur gurebanın çatlamış avucunu.

Sıvasız tuğlaları, kırık merdivenleri,Doksan yıllık mescidin belli eder yaşını,Ağırlıyor beş vakit Rabbini sevenleri,Kullar ödemekteyken kul olmanın borcunu,Dimdik tutar gururla o eskimiş başını,Sanki bir hisar gibi sergiliyor burcunu.

Avlu duvarlarına istiflendi kartonlar,Cami cemaatine yarenlik etsin diye,Saflar sıkılaşınca o pek geniş betonlar,Gizler renkleri solmuş eğri büğrü harcını,Duasını edenler görmeden gitsin diye,Yağmurlarla doldurur bomboş duran hurcunu.

Bir kenar mahallesini inletiyor ağıtlar,Şimdi bir Mehmet daha cennet semalarında,Yakalarda şehidin resmi olan kağıtlar,Bozdurur analara gözyaşı orucunu,Hepsinin yaraları belli simalarında,Yüzlerine sürerler al mendilin ucunu.

153

Asker kıyafetiyle ağlayan küçük çocuk,Farkında bile değil neye üzüldüğünün.O masmavi gözleri olmuşken boncuk boncuk,Henüz tam giyememiş yırtılmış pabucunu,Görmüyor gökyüzünde neyin süzüldüğünün,Bilmez vatanı sarmış yangının sonucunu.

Bekler misafirini yeşil musalla taşı,O asırlık camide dualar eşliğinde,Güvercinleri bile sarar şehit telaşı,Mesken tutmak isterler sonsuzluk ağacını,Yine de saf tutarlar cami güneşliğinde,Onlar dahi hatırlar şehadet inancını.

154

ÂLEMİN ÖLÜMÜ

A b d u l l a h M e t i n

İrfanımızın ve onu ayakta tutanların aramızdan sessizce ayrılışına dair

Çözüldü tespih derviş de gittiOnun eteğinde tevazu gittiDöküldü mürekkep âlim de gittiOnun kaleminde hikmet de gitti

Ne vezin kaldı ne de kafiyeAldı beyitleri şair de gittiYüklendi mısraları hece heceAsasına dayanıp edib de gitti

Örste boynu bükük kaldı demirinAteşi söndürüp zanaatkâr gittiTınısı bozuldu sazın telininTürküsün söyleyip sanatkâr gitti

Kapandı sahne, indi perdelerKavuğun alıp meddah da gittiDakika içine sığdı senelerAzığın alıp seyyah da gitti

Terazi şaştı, kefesi düştüHükmünü verip hâkim de gittiHastalandı vicdan, yatağa düştüŞifasın alıp hekim de gitti

Maarif cahile teslim edildiİrfanını alıp arif de gittiYusuf’un gömleği önden yırtıldıHayâya bürünüp afif de gitti

155

Kitaplık rafında tozlandı kitapŞirazeyi söküp kâtip de gittiBelagat kimseye etmedi hitapNutkunu bitirip hatip de gitti

Kanaat pazarda kurban edildiZühdünü kuşanıp zâhid de gittiTakva gemisinde delik açıldıMabedi kapatıp âbid de gitti

Çöle yağmur yağdı kumlar eridiLeylasın alıp Mecnun da gittiSevgiliye dikensiz gül verildiDikeni koklayıp âşık da gitti

156

ANNE

Y u s u f K u y u p ı n a r

Korkuyorum çevremdeki kalabalıktan,Karanlık celladım, beni boğuyor anne!Ümit ve huzuru beklediğim ufuktan,Güneşin yerine matem doğuyor anne!

Ateşle yanan başıma yastık olsun dizin,Mübarek ellerin saçlarımda gezinsin,Tatlı bir ninni söyle gözyaşlarım dinsin,Dertler sağanak sağanak yağıyor anne!

Kadife kalbin hisseder arzuhalimi,Uzakta olsan da bilirsin pürmelalimi,Uçurumdan düşüyorum, tut ellerimi,Her günüm göklerden kahır sağıyor anne!

İnsanlar büyüdükçe küçülürmüş meğer,Çaresizlikten boynu bükülürmüş meğer,Baharda yaprak yaprak dökülürmüş meğer,Umut çiçeğim gün be gün soluyor anne!

Biliyorum senin de neler çektiğini,Yorgun kalbine ne acılar ektiğini,Yıllardır içinde hasret biriktiğini,Bekleme; Azrail kapımı çalıyor anne!

Biraz da küskünlüğüm kırgınlığım sana,Hayatı hep kalbin gibi öğrettin bana,Oysa kader neler yaşatıyor insana,Hüzünler hep beni mi buluyor anne!

157

Anneciğim beni çocukluğuma götür,Kalbimdeki yaraya sevginden merhem sür,Yıllardır gülmüyor yüzüm; yine sen güldür,Oğlunun bağrında hançer var, ölüyor anne!

Uyut beni kucağında; son bir kez olsun,Tüm benliğim anne şefkatiyle yoğrulsun,Ölmeden önce ruhum huzura kavuşsun,Ecel karşımda, gözlerim dalıyor anne!

158

GÖNÜL PENCEREMDE ŞAİRLER GEÇİDİ

H a s a n U k d e m

Kıpkızıl bir güneşZevale yürüyor dağların ardına doğruBulut kızıl, toprak kızıl, su kızılKuşlar bu kızıl suları içiyorBenim de içimdenAhmet Haşim mısraları geçiyor

Hüzne gerekçe oluyorGecenin karanlığı şairlereKorkuyorum şarabın gazabındanDert aşikar, sevinç nihanSisler bulvarında gamlı adımlarlaYanımdan geçiyor Attila İlhan

Ve geceÇilemi gezdiriyorumŞehrin kaldırımlarındaDertli bir baş, aşık bir yürekleGöz göze geliyoruz ansızınNecip Fazıl Kısakürek ile

Sevgilinin kapısına varmışımArzumun açlığıylaOkumuyorum o şiiri çarşamba günleriMısralar ateş, sevgili gayyaElinde açık bir çay varGülümsüyor Cemal Süreyya

Birdenbire düşüyor aklımaBir elinde cımbız, bir elinde aynaylaDedikoduya adı karışmış

159

Onca aşkım, onca sevgiliAğlasam duyar mı mısralarımdaDokunabilir mi gözyaşlarıma Orhan Veli?

Unutursun diyorumLambada titreyen ışığın aleviyleSarı saçlı Mihriban’aUnutmamak gönlümün suçuGözlüğünü takmış şiir okurkenFark ediyorum Abdurrahim Karakoç’u

Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak daŞair olmaksa ayrı bir hicran yarasıBir yanda aşkın hasretiBir yanda memleketinGurbetten sılaya esiyorŞiirleri Nazım Hikmet’in

Hangi ağacın gölgesi bu kadar koyu?Hangi dal gözleri gibi zeytin verir?Karadutum kara saplı bir bıçak gibiGözlerinden uçan bütün kuşlar tuğluDilinde dizeler, elinde fırçaCanlanır karşımda Bedri Rahmi Eyüboğlu

Beyaz güllerin kraliçesiAkşamları seni söylüyor incir kuşlarıAh muazzez Mona çiçeklere taç yaptımYüzüne dökülen bir tutam saçtanŞiirler okuyorum hatıranaSezai Karakoç’tan

Şairler geçiyor içimdenAyak sesleri kafiyeliİşte ayağında çarık, elinde asaYüreğindeyse ilk günkü heyecanBeni unutma diyerek yürüyorÜmit Yaşar Oğuzcan

160

Eski zamanlardayımSüleymaniye’de bir bayram sabahıBir millet caddiyle beraber kılıyorBayram namazını hisli, kanatlıEllerini açmış, dudakları kıpır kıpırMısralar döküyor Yahya Kemal Beyatlı

Mahur bir bestedeBin yıllık bir ses yayılıyorZamanın yekpare akışınaSelçuklu çinisi, Osmanlı çınarıAşka düşürüyorAhmet Hamdi Tanpınar’ı

Sonra bir faytona biniyorumArabacının dudağında ıslıkKırbacında kıvrılan yılan yollarGörüyorum han duvarlarına yazan eliÇoban çeşmesinden su içerkenSelamlıyorum Faruk Nafiz Çamlıbel’i

Anadolu, sevda yurduUzakta bir köy var, o köy bizimNerdesin diye aradığım kim şimdilerdeAyşe, Fatma, Zeynep, Hacer?Ilgaz Dağları’ndan bana bakıyorAhmet Kutsi Tecer

Şirinhanım Çeşmesi’nde bengisuGünaydını nar çiçeğinde ışıl ışılİstanbul Caddesi geçiyor adımlardanKonya’m kadar göz alıcıNilgün’ün dağlarına kar yağsa daTakkeli Dağ’dan sesleniyor Feyzi Halıcı

Tenim Türk, kalbim müslümanÇanakkale gibi geçilmezim bu geceYüreğimde kocaman bir duygu var

161

Bütün dünyaya karşıAsım’’ın neslindenim ben deDilimde Mehmet Akif’in marşı

Güvercin kanatlarında aminlerGönderde şiirce dalgalı bir bayrakKurnalarda abdestli sularGölgesi tevekkül açan bir akasyaMüslümansız bir vatan istemiyorHepimiz gibi Arif Nihat Asya

Gönlümün şiir sokağındanHep gelip geçti bu güzel adamlarÇekirdekte ağaç gördülerBin bahar çıkardılar bir cemredenBu şiir tamam olur mu hiçSöz etmesem Yunus Emre’’den

Bunlar benim aklımdan geçiveren şairlerDaha niceleri var bu kutlu yürüyüşteKimi yar demiş, kimi diyarSürmüşler bu topraklarda bir demİzin verin peşinizden gelsinNaçar yüreğiyle Hasan Ukdem

162

BİR BEN TÜTERİM ŞAKAĞINDA GECENİN

A l i K e m a l M u t l u

“Omurgası sevgi, güvertesi saygı; iskelesi güven, sancağı sabır; yelkeni huzur, rotası hoş-görü olan ‘yuva gemisi’nden düşmüşlere…”

Zamansız hicranın cam kırığıdırAnasız evlerin öksüz yollarıHangi demir ayak göze alır daYürür o yolların yalnızlığında?Yokluğa müebbet, boşluğa sürgünVuslatın mümkünü idamda bugün…Bir ana, bir mezar ve yorgun ceninBir ben tüterim şakağında gecenin

Ötüşür göğünde yeşil parklarınSalıncak kanatlı o çocuk kuşlarOnlar ki çamura konsalar bileKirli ellerini eller avuçlar,Bilmedim suçu ne benimkilerin?Minik bir bakış ve Rabb’e yakarışBir şehir bir dağı yitirmiş gibiBir kahır bir ömrü bitirmiş gibiAğlasam ardında yaslı gözlerinBir ben tüterim şakağında gecenin

Göllendikçe kışlara ay doğmalarTüllenir bacaları yetim evlerinÜşümek sıcağı kaybetmek midir,Yoksa özlemek mi sonsuz kucağı?Babasız ellerin yok oyuncağı.Kokusu burnumda demlendi deminBir ben tüterim şakağında gecenin

163

Her şey paylaşılır sevgiye dairAşklar, özlemler, evler vesair…Her şeyin yükünü üstlenir sabır;Anadan, babadan, kardaştan, yardan…Nedendir bir duman tütmez bacamda,Nedendir hülyamın önü kesilir…Hiçlikler bac alır ümitlerimdenVe boynu bükülür o üç hecenin…Bir ben tüterim şakağında gecenin

Senin gülüşlerin hicran artığıTebessümlerinde jilet izi varHani bıraksalar kim bilir seniO minik kalbine ah neler sığar…Anadan, babadan, kardaştan, yardan;Aşklar, özlemler, evler vesair…Her şey paylaşılır sevgiye dair…Kokusu burnumda demlendi deminBir ben tüterim şakağında gecenin

164

HER YÜZ PARÇA PARÇA SARARIR

M u h a m m e t R a ş i t G ü l b a y

Yapraklar usul usul olgunlaşırBu suskun denizlerdeSular sessizce buharlaşırYağmur getirmemeye inatHer hayal bir çift güzü andırırVe her güz farklı baharlar getirir beraberindeHer haykırış farklı nidalar

Her an mırıldanılan soğuk cümlelerSiler durur kulakların pasınıNe şark eritir bunu ne garpNe kuşun kanadına sığınan kurşunBelki, sadece sıcak gülüşlerinde ki akBelki de dudaklardan hiç yağar, sağanak sağanak

Şiire açılmanın en hayalı saatlerinde bileBir tutam tesettürlü kelime bırakmak yeterdi tüm satırlaraTüm inançlara, ülkülere, ırklaraAslında bir tutam sararmak yeterdiAynı ağacın altında gölgelenmeye

Şimdi tüm teşbihler önemsiz sana yapılmayanÜzümün güvercini beklemesi gibiVe güvercinin şarap sevmesi kadar anlamsızSevmeyi bilen her kuş yalnız

Her aşık kendi kalbinden asılır bu diyarlardaVe bıçaktır dar ağacının şakağına dayananBöyle böyle yıpranır insan

Bir anda bekleme güzüne girmemi bendenYavaş yavaş solar insan

Ve her yüz parça parça sararır...

165

CEYLANIN YÜKÜ

S ü l e y m a n A k s o y

Kadranım sarp yurda kucak açar:

Uçurtman yüreğinde yer etmediyse bugünUkden yola getirir seni, hevesin kamçılar.Yolların öçle kesişmesi mümkün…Güvenin sapanı elden düşmesin,Akıbetim küçük ellerde, akılsız savunmada.

Tiz sesli kuşlar takdim ediyor intikamı.Nar ağacı yadırgıyor kasırgayı, bakınıyorum.Tan, Kabil kışını yaşıyor.Gökte uçurtmalar,Mahallede uçurtma avcıları,Önlerinde tavşan dudağıyla Hasan var.

Bir avuç ceylan ava şeref veriyor,Sırtlamış gözü pek çocukları.Beraber geçiyorlar meydandan.Mazlum ellerde kinsiz sapanlar var.Sam yeliyle savruluyor taşlar,Dev saatlere saldırılıyor ulu orta.

Saatin yüceliğine şaşakalır çocuk.Kâh koşuyor akrebe, varıyor yelkovana.Kâh sürükleniyor ibreler arasında.Döngüde kasıtlı kıstırılmıştır,Zaman çocukların aleyhine işler.

166

Sağ mısın evlat orada,Suçlulukta debelenmek mi alın yazın?Geçmişi ehlîleştiremedin mi,Diz çökmedi mi vicdan?Suçun erdemindir,Sayısız zaaflarınla yetişirsin.

Anlam veremiyorum ceylan akınına,Bir çırpıda koştum.

Avcı kaygılanır avcıdan,Şaşmaz sadakat zamanla aksar.Avında gözü olan ensendedir,Akreple yelkovandan huylan,Ham korkun yıkımını kabullenmesin.

Tüneyen kargalar çığırır:“İnsan yalnızca iki çocuktur yeryüzünde kızlı erkekli.

Küçük olasılıktır zamanın ruhuna ermek büsbütün.Çocukluk yüklerini içinde götürüp ömür boyu,Kendine ket vurma.Zamanla ödeş…”

Ne kadar mavidir gök uçurtmanı aşırdıysa?Zaman ne kadar daha var olur yüzünü düşürdüyse anbean?Yetinmez zaman almakla.İnan olsun, içe bastırılanı dışa vurmakta çocuklar.Ceylan sırtlarında çırılçıplaklar…

167

SENSİZ

Ş a d a n Ö z t e n

Kaplandı parmak ucum soğuk gümüş,Bırak beni yokluk bırak yağmura,Fikirde ağır sancı, çekilmez düş,Perde sürüklensin başka bahara.

Gün düne benziyor, vakit delirmiş,Damarlarda kan, havada atmaca;Keyfini bekliyor bitmeyen düşüş,Kendi oyununda zaman asmaca.

Ne ocakta ateş ne çeşmede su:Bu çeşmeyle vaha edilmez çölüm,Ne de pişer bu ocakta bir uyku,Dert yurdu yatak, akrep sarnıcı kum.

Ruha zindan, çürümüş, kambur dünya,Ne yapacak sana ölümsüz tabip?Ağır bir taşla belinden bağlasaÇıkaracak seni aşığın gelip.

Haykırdım: Bu hayat benim elimde!İştahla güldü halime kelebek,Olmuşum bilmesem de sağır köle,Kiralık kundakta, kiralık bebek.

Çakıldım zirvesinden karanlığın,Nerede kaftan, nerede masalcı?Ne öğrendiysem sensiz yaşamaktanYalana yakın, doğruya kundakçı.

168

GÜZ NAĞMELERİ

A h m e t D o ğ r u

I.

Ağaçlar yemyeşil yüceltir günüSevincin bayramı dağlara baharRengârenk uzanır kuşlar doğayaUzandıkça ağlamaklı bulutlar

Çiçek bulutları sarar dallarıMasmavisi kesilir kuru gökyüzüYaprak kırgınlığı modern kentlerinSarı bir hüzünle çağırır güzü

Su birikintisi yağmur duasıKırları avutur gökkuşaklarıElenmiş göklerin atlası zeminElenmiş umutlar duymaz baharı

Karanlığın bekleyişi tedirginZifire bulanır kıvranmalarıGecenin yaldızsız huzursuzluğuSusturur saati bozar ayarı

Koyu hüzün mevsimlerin ibresiGüz günleri geliverir dallaraHülyalar çevirir ömrün çoğunuGam kasavet çöker arkası sıra

Bir an evvel terk et sarışınlığıBahar kısa sana dedik papatyaBütün renkler sarı bir gün ışığı

169

II.

Yitik düş harmanı başında dumanPare pare çiğdem nergis döşündeSarı buğday olmuş göğün güneşiSıra dağlar zümrüt kalma peşinde

Kuzu sesi mor beneği baharınİlk yaz kırlangıcın rüzgârla dansıBu havada büyür ağır sessizlikBu havada dört yan buğday tarlası

Kadim serinliğin yeni nefesiSükût ateşini başlatan yalımBir akşam telaşı bütün şehirlerBütün insanların kaygısı yarım

Güzelliği değiştirir aydınlıkDüşleri eğirir umut durağıRüyalar içinde parıldar dururUfuklar tozlanmış kitap yaprağı

Yaşamak hevesi rüya bilinciİçinde dağılır buğdayın rengiNice rüya hayat sunar topraklaNice hayat bulur cennetlik dengi

Gölgesi belirgin güzün karasıKırçıl huzmelerdir çağın yarası

170

III.

Kuruyan yaprağın kırgınlığınıYa karayel ya da lodos oyalarŞefkatle saramaz yazın sıcağıBoynu bükük öksüz kalır başaklar

Akşam karanlığın ilk alkışçısıİlk yıldızla doğar kuşku nöbetiDüşleri dalgalı asude limanYalnızlıktır inanmışın diyeti

Gün dönümlerinde saatin sesiElvan sele döner vaktin sularıPoşetle sararlar insan vasfınıHayalleri çağın korkunç uçarı

Sızılar içinde ömür servetiOrada eskiyen günün kuşağıUnutulan türkülerin sözleriBir sağanak olur basar yüreği

Yüzünün yankısı şimdi her akşamHer gece örtüdür karanlığımaÖtelerin kanadına çırpınırÇığlığım dünyaya tek perde yama

Her ömür bir rüya şavkır güz günü

171

SESSİZ TAKLİT

B a y r a m Z ı v a l ı

–tatmadığım her su zehirli bana–

Geri getirilemeyecek bir günüRıhtımlardan uzaktaYabancı kelimelerle sayıklıyorumKristalleşen denizlerimi de

Seni tanıyorum bir saçlarındanVe ruhundan nağmeler yükselirkenKaderimin canlandırdığı ürpertilerleİşte yeniden doğuyorum… bu defa senden

Beni bu yaşam mahkum kılmış sanaSeni koyacak yer bulamadığın ellerinHüzünsüz bir kalp gibiSolgun güzellik olarak bırakmışsın her şeyiAma duymuş olmalısın sen deBir adımızın dahi olmadığı günlerdeMüziklerle, tüm kelimeleri

Şehri dolaşmaya çıktığın gecelerdeDolunay aydınlığı sızarken gözlerine yerdenTüm hatırladığın hallerini takınıp selamla beni

172

İçinden gelen her neyseİçimden gelen içimizdenSanki hayat, sanki su, sanki ateşÖpüşmek ve ölmek sankiSonsuzluğu çağrıştıranVe onu yok eden işkenceyle

Bu günü de bitir,Şu an da kalpler canlı cenaze.Ama sen susma konuş, bir şeyler deSanki her şeyin yaratılma sırrı gibiSesini taklit edeyim sessizce

173

YARINIM

H a m z a Ş i m ş e k

Beton duvarlara mıhlı yarınımYelkovan inatla tersine dönerBitmedi takvimle olan savaşımHer geçen gün ömrümü ikiye böler

Aydınlık yarının hayalindeyimGözlerim güneşi arar her geceBilemem yarın doğacakmı güneşim?Cevabı yarında saklı bilmece

Çarmıha gerilmiş ömrümün feriKan sızar çivili avuçlarımdanAttığım her adım giderken geri,Ben sonra yaşadım dünü yarından.

Kirpik’ler ardında mahpus gülüşüMühürlü dudağım tebessüme açMeğerse yarından önce ölmüşüm.Abu hayat müzmin yarama ilaç

Kederle sınanmak alnımda yazıEyyüb’ün sabrından zerre dilerimBağrımda paslanmış hasret sıvısıDipsiz kuyularda müjde beklerim

Dermansız ümidim koşmaktan bitapYoruldum kendimi kovalamaktanSonucu yalnızlık çıktı her hesapPes ettim duvarı çizip saymaktan

174

Ben beni aradım puslu aynada,Buldum zannettiğim anda yitirdim.Yaşamak denilen anlık rüyadaGöz açıp kaparken ömür bitirdim.

Güftesiz bir ninni gibi saatlerBir Asır uyuyup dün’e uyandımTakvim yaprakları hazanı beklerÖmrümün bittiği güne uyandım

Zamanı cımbız’la çekip ateştenYıldız sayıp durdum sabahlara dekGeceyi emanet aldım Güneş’tenHeyula akşamlar cebimde yedek

Nasır’lı uykular kırka bölündüKabusa köprüymüş dikenli yastıkGündelik umudum suya gömüldüYarınlar bağrını aç bana artık

Hayat denen yolun sonunda durdum,Üç metre loş mezar düştü payıma.Bütün saatleri vuslata kurdumGelmiyor maşuk’tan gayri aklıma

Yitik sevdalara meftun olmuşumBaykuş’lardan arta kaldı hikayemÖmür kafesinde ürkek bir kuşumSonsuzluğa uçmak biricik gayem

175

ITRİ KOKULU MATLALAR

E m i n e S a r g ı n K a y a

Mehtabın seyrine doyulamayan bir akşam,Mermer şadırvanın soğuk taşlarına uzansam,Rüya terzileri inse gökten, sessizce birer birer,Saf sular süzülse ibrikten, temizlense her yer.Her demime, efsunlu mısralardan umut biçseler,Yakamozlardan rengarenk esbablar dikseler.

Uzak diyarlarda, kaç mevsim aradığım huzur,Sürgülü kapılardan sükut içinde giren nur.Zifiri karanlıkları, Ebrehe’ler ülkesine uğurlarkenŞirazeler dillenir, sahifeler birbirine bağlanırken.Ne içinde kalırım zamanın, ne büsbütün dışında,Üstümde apak tennureler, musikarlar karşımda.

Sessiz lerzelerde kaybolur şeb–i hicranlar,Hakka, dil–i mecruhların selamıdır dualar.Elimde zamanın şem’i, yavaş yavaş eriyen,Dilimde mısra–ı bercesteler, tebessümler dileyen.Giyerim katreleri mayalanır ruhum aşiyanda,Sırılsıklam bedenim, bir ceylanın bakışında.

Gülzar, bayram yeri, al al açılır goncaları,Bülbülün muhabbetten suya karışır kanları.Menevşeler açmış sulusepken ırmaklarımda,Mahur bir beste hayat, yorgun parmaklarımda.Su şırıltısı, kanat çırpışı hüthüt kuşlarının,Mihrimah gölgesinde, üveys bakışlarının.

Efsunkar hülyalarda kırılgan, son uykumuz,Mavimtrak düşlerin sokağına düşer yolumuz.Kollarımda, yokluğunun yazılmamış destanı,

176

Dizlerimde, küllenmiş sevdamızın ağrıyan yanı.Aşk…Şeydalardan ödünç alıp libas misali giydiğim,Gülistan saraylardan dipsiz kuyulara indiğim.

Mecnun’um, Leyla’sını kayıp dizelerde arayan,Deli gömleğini mahşere dek sırtından çıkarmayan.Anka’nın külleri serpilmiş dört bir yana,Cism–i canım huruşan, pervane misali yana yana.Sevgiliye hasretle, hüzün döker ab–ı hayat,En mecalsiz vücuda, son visaldir memat.

Gam günü kıpkızıl toprak, kıpkızıl güneş,Öyle bir harlı matem ki sanki ölüme eş.Dili tutulur musikarın bu eşsiz besteyeYeminlidir ademoğlu cevr–i cefasını çekmeye.Ademler, hazin, maşuklar aleminde,Havvalar kırılgan, cennet bahçelerinde.

Zişan hilkatini tartamaz, çekinir sarraflarBir başka sonun başlangıcıdır maktalarErbab–ı aşkların hasbıhalini işlerim satıra,Kelamdan süzülür, damla damla biriken hatıra.Aramgahım, mehtabın mis kokan sessizliği,Söylenmemiş sözlerin kalemden kağıda şenliği.

İki mavi arasında severim terennümleri,Cemreler düşerken dikilir, ruhumun heykelleri.İlmek ilmek dokunur gönül tezgahında kelamlarım,Arşın en yükseğine ulaşır, eyvallahsız selamlarım.Ney…Ayrılık narına düşer sufinin dilinde,Mesneviler dizerim, hasbıhal meclislerinde.

177

Dallarda renk renk tomurcuklar girizgahım,İklimler gelip geçer, tükenmez ahım.Dökülür hatırası sırlı camekanların,Adımlarım ruhudur, hayalet kaldırımların.Efsunkar düşler, fırlar yamalı bohçalardan,Naftalin serpilmiş yastıklarda uyutulmuş rüyalardan.

Kaybolur baykuşun büyülü bakışı matlalarda,Ten kafesi can kuşuna dar gelir sahralarda.Aşk kervanları arkam sıra, ayak izi dökülür yere,Lirik seyrler, avare aldanışlar arzuhalimdir yare.Şebnemler, ruhumda dalgalı, dipsiz okyanus,Dünya, derinliklerinde kaybolduğumuz fanus.

İyilikler sunar şuara, sakinin kadehinde,Boğulur sevdalılar kaleminin mürekkebinde.Ayna…Bana beni anlatır, benden daha yakın,Kırılır, parçalanır, sıkletinden kainatın.Nakışlı mendiller gibi işlerim boş gergefleriSükutun mührü vurulur, süsler bütün sesleri

Misk kokular dokunur savrulan saçlarıma,Ay kanatlı kuşlar çarpar hüzünlü bakışlarıma.Özlemin girdabında yoğrulur ayrılıklarımız,Şiirsiz naçar kalır, avare duygularımız.

178

GÖZLERİNDE UYURUM!

S e r v e t Y ü k s e l

Gurbetin geceleri kalemimden dökülür,Hasretimin karası gözlerinde uyurum...Yıldızlar saçlarına elemimden dökülür,Hilalin ışığında dizlerinde uyurum...

Örselediğin kalbim aşk hançerine kındır,O kirpik uçlarında intiharım yakındır,Her bakışın ruhumda alev alev yangındır,Yollarıma serdiğin közlerinde uyurum..

Gül endamını görüp eşiğinde sızarken,Bana mahşere kadar gamzelerin mezarken,Hicranın sükutunda şiirimi yazarken,Leblerinde kilitli sözlerinde uyurum..

Gölgende kaybettiğim beni sende ararım,Her renkte, her nakışta, her desende ararım,Hayalime, rüyama gelmesende ararım,Gönlüne düşen aşkın gizlerinde uyurum...

179

AŞKIN RENGİ

S e v i m Ç e t i n

Ve kırmızı,O hüzün deviren mutluluğun yanaklarımızda ki köylü duruşuydu.AslındaRengi belli olmayan yüzler arasında,hakikisinden insan oluşumuzdu.

Sarı,bir sokak lambasıydı,bir şehir.Şehir musallat olur saflığıma,haramilik eder düşlerimealdırmam.Kaparım gözlerimi düşlerim.Asyalı oluveririm dökük dişleri ileKızıl nehrin ortasında,Firavunun gözleri gelir aklımasonra, şehrin sarı ışıklarısonra sen.Hani kapısı benim duygularımlahiç bir vakit çalınmayacak olan sen.Seni düşünürüm,pencere dibinde,sarı sokak lambasının şavkındadüş biter.Kalır yetimlik

Ve siyah,biraz soğuk, biraz matemve sen,

180

Elimin elimde kalmasıSözlerimin kimsesizliğindenŞairler öldü sandım hep.seviler iklimi bitti diye.oysa sessizlik siyahtansiyah sensizlikten…

sordum yüzüme şiirler üfleyen geceyeaşkın renginidedi ki;yüreğine yetecek umutlar biriktirengökyüzü hatırınaolsa olsaBir kadındır mavi…

181

ORTA OYUNU

H a r u n G ö r ü c ü l e r

a. Sesleniş

Ey karanlığı yurt edinen insan.Kendi cehennemini büyütüyor içindeki isyanEl çek masivadan ve yalandan vera.Gidilecek yer uyunacak rüyaÖdenecek fatura gibi dünya

Kırıldık, ikiye düştü kalemSondan başladık etkisi çokKapı açıldı yalnız, badı sabaİlelebet dönen bir çarkmışız ya daBıraktılar yürüdükBirikmiş su kalabalığıFayda etmez yar ve yangına

Yol üstüydü yıkıldı duvarÖlenle ölünmüyor artıkNisyan adında bir yağmur varDüştüğü yere ateş yakılmışSonra saygı duruşu bir dakikaRabbim meğer ne kadar kalabalıkmış dünya.

182

b. Serzeniş

Kısık kısık andık siziKesik kesikTaş büyüdü boğazımızaDünyalarımız makiBir su yürüsün parmak uçlarımızaAy/rılsın büyüÖnümüze setler koymuşlar sankiYataklarımıza ipekten kumaşlarDudaklarımıza paylamaAynalarımıza düşürmüşler görüntüyüNobel vermişler suskunluğumuza

Serin odalar bozulmasın kururkenBüyürken çocuklar ölümeDiksinler kuleleriniŞehrin en görkemli yerineMinareler virane şimdiKıyamet düşüyor Allah’ın evine.

Devir öyle böyle değilDevrildi can verdiler üstte kalana.Yıl bilmem kaç,Bakılacak baş kalmadı amaGözler mıhlanmış ayağa.Ve bir çocuk daha ne kadar durabilecekAyak uçlarındaBir meyve ne kadar tutunabilecek dala.Hıçkırıklara bölünmüş dünya.İnan/anlarsınNe demek bu topraklardaOrtaçağ: Neşv ü nema.Zaman–ı ahir.Kan ve hiç gelmeyen deva.

Duygular bir annenin sırtınaYüklenildi uyusun diyeBüyüsün ve yürüsün

183

Tüm karartılmış kıta.Kulaklarda bitmeyen sada.İçime dizdim sizi, melamet makamına.İslam coğrafyası: Merhemi olmayan yara…Fıskiyeli yalnızlar diktiniz şehirlerin ortasına.Kimsenin olmadığı yan yana.Herkes odun taşıyor bu yangına.Ve çıra Avrupa.

OrtadoğuUnutulmuş perde, kirli ayak.Osmanlının kürek kemiği.Üflense de o topraklardan bir pazar çıkmaz.Cumartesi asla.Cuma: İşte o Havva.Vadedilmiş günah.Bitmeyen dava.

c. Bekleyiş

Biz sürekli gurbeti kovalayan çocuklarDaima koşan kendinden habersizMezarlar kazıyoruz ölüme uzakSavaşlardan dönüyoruz nefersiz

Mazisi ölmeyen şehir ŞamOyuncakları kaldır artık uykudanÇöktü fevran, geldi bir devrin sonuEvveli yutuyor ahir zamanBir kervan bekliyor OrtadoğuSusuz kuyuyu bulanEve ölüm getiren bir babaArtık bulmak istemiyor.Toprağı bol olmuş çocukları sofradaOrtadoğu, gelecekler diye bekliyor hala.Ve sükuneti seçiyor dünya.

184

BELLEĞİN AZMİ

N a c i B a h t i y a r

Suyun oyduğu taşlara bir isim verilmeliSıcak ve akan saatleri buluşturan meyileİpin belleğini zamana bırakan delirişeBir isim verilmeli damladıkça yumuşayan çakıla

Ölüm de zamandan tazeler sırrınıBoşluğun tadından kurgular sanalın neme lazımlarıBelleğin azmini sınayanı bilirim var oluşun tadınıBir de buzun suyu kestiği sentetik yalnızlıkları

İtiraf kıtlığında mevsimin çöl olmuş damlalarıKozmik düşleri soymuşlar bir gecelik talanlardaSabrın itikadı belleğin azmini kanatmış günlerdirSuçunda kuruyan ego yalnızlık sarmalında boğulmuş

İçeri patlayan sancı konar mahremin dalınaÖlür aşırmanın hazzında saltanatın boş odalarıKarakter aşınmasının çektiği kontrollü patinajZincirini kırarak yalar şöhretin kemikleri

İdrak yolları iltihaplı ülkenin tıkanmış damarlarıDijital kirliliğin çöpçüleri bir eylem yalnızlığındaİçimde birbirini kırarak yuvarlanan taşlarOturmadı yerine bende kanayan mutsuz bilinç

Canavar düdüğünü çalar sessizliğin kırılmalarındaAksonları körleşen bir yalnızlık üşümesiydi gecemizIşığın erdeminde biriken pıhtı biraz oksijen lütfenCoşuyor nesnesini kemiren algı tühledikçe sessizliği

185

EYLEME!

Z e l i h a Ö z t ü r k

Düşer hüznümün katresi gecenin göğsüneAhım ayyuka çıkar melekler ağlarBir kara hüzün peçesi yüzümü örtünceŞems feleğe küser hüzmeler ağlar...

Eyleme!

Vurma! kalemin can evinden beniMürekkep deryaya küser damlalar ağlarKavl–i cananım bir eyleyince ağyarla biziLeyla, Şirin, Aslı, Züleyha ağlar...

Eyleme!

Sınadıkça kırdın kırk yerinden kolumuBırakmadın derunumda tek sırrımıDostluğa kul edince yolumuYar ağlar, ağyar ağlar, yol ağlar...

Eyleme!

Belli ki kıymet bulmamışsın hiç böyleYakutun sırrını sarraf bilirdeYakmışlar, yıkmışlar, dağıtmışlarSavurmuşlar her zerreni bir yere

Bir katre eşk–in uğrunda efruz ağlar.

186

USANIR GİBİ

Y a s i n Z a n

Bir görüş, bir gülüş, ötesi yok sevdanın,Gelmeden gidilmez, adı olmaz vedanın,Güz değil, kış değil, bu tavır neden?Zemheride gül dermeye utanır gibi?

Uzaklığın kalbimde yer etmiş bir sızı,Gözümde ne sultansın, ne padişah kızı,Ben seni saraylarda aramam elbet;Şanın dağlarda boy vermiş, uzanır gibi.

Yıllarca hasretini çektiğim duygu,İnan ki sevdiğim, inan ki buydu,Huzur; fikrimce senin öteki adın,Bahçende çocuklar oynaşır gibi.

Çaremin tefsiri zor değil inan,Umudumu yeşertir tarihten bir an,Belki de dermanım ellerindedir,Bir vapur Samsun’a yanaşır gibi.

Kifayetsiz cümleyi bitirmek mi bu?Aramamışken henüz yitirmek mi bu?Yarım kaldı aşkım, yanıldı kalbim;Çöllerde serabı su sanır gibi.

Sevgiye inkar değil, anlamak gerek,Turnaya derya değil, bir ırmak gerek,Sanma ki adını unutur bu yürek;Seni sensiz sevmekten usanır gibi.

187

YÜZLEŞME

Y a s e m i n K a p u s u z

Bezirganbaşı, kapı hakkım sus payı yılanların raksında,Sazlar arasından yürek kanatan bir fare oyunu.Bilmecelerden çilli bir kına taşı yazgım çiğdem avı dört nala.

Bir türkü tutturdum ki biraz gülden biraz goncadan.Yarasanın göz kırpışını işleyip güvercin gerdanına.Hokka ile gözden kara tufan, kufi semen–say hattıyla.

Yüzleşme(m),ölüm va’di ile istikbale sefer tekbiri.Kevser ser levhası mahfuzda, eleğimsağma nasuh hatrına.Delilik bilgeliği ile aşk gelince gönle, gidenlere sela(m).

Usulünce pişmiş acı köpüğün çatlamayan taşıyım.Eşref saatte yanıyorum, aynasının ayasında simurgun.Külümden bir bukle gül inşa ediyor celladım, nafile.Dilimin ucunda tüfengimin mercan saçmaları.Bir kocakarı ayazında sıcacık mermilere sekerken ceylanlar,Dil–i bi kararbürgüt ben, akılsız başımla akıl hocası aleme.

Yüzleş–medeyim, gençliğim eyvah ile uğultu medeniyetinde,Günler hiç geçmiyorken günler ne de tez geçiyor–lar.(mış.)Kamera! Çekim yeniden, yularından tutunca dünyanın.

Bu hegemonya, tasmalı suretiyle düzmece methiye.Falcı itirafı bir solukta gürleyen o top sesleri.

Asude şi’rim, bülbül sesiyle kervanın onur konuğu.Kızıl süsün aydınlattığı hilali karşılama muştusu.Şarkılar sınavları çekilir kılacak, dünyayı yaşanılır, hatıratı yeşil.Bahçede hanımeli açacak, bir kız emmi diyecek bir oğlana.Kandillerde yarin gecesi leylak, gündüzü lale şavkıyacak.

Mazinin etkisiz heyelanı, kırklanmış arızi sükun gibiYüzleşme.

188

SEVDA KONAĞI

M u s t a f a Y ı l d ı z

Garip ispinoz gibi konağına konsaydımSevginle şırıl şırıl yunağında yunsaydımBen olup yanağında gönlümce avunsaydımTaşlarla örülseydim seni saran surlaraAyân olabilseydin kalbimdeki sırlara

Her akşam hüzün çöker yuvama tüneyinceÖzlemin yüreğimi dertlerle beleyinceYokluğunla acılar sinemde meleyinceYaslasaydım bağrımı burcundaki surlaraBerdiyle dokunsaydım serdiğin hasırlara

İhtişamlı konağın bâdehu sebilisinGeceleri eyvanın tutuşan kandilisinEndamınla ruhumu cezbeden sevgilisinGüzelim cemalini nakşetseydim surlaraDilden dile sevdamı yaysaydım asırlara

Doyamam ki baksam da Mahperimin yüzüneŞu akılsız başımı koysaydım yar dizineAlabora eylersin dalsam kara gözüneAl bayrağın olsaydım çekilseydim surlaraBenim sevdam sığmaz ki köşklere kasırlara

189

İNSAN Kİ İNSAN

M u r a t C a n Ö l e k l i

I

Bir gün,Beyni kanatlarından büyük olan bir kuşİntihar etmek istedi.Fakat doksanlarındaki bir ihtiyar,Daha fazla mühlet istedi tanrıdanVe mümkünse daha az yokuş.

Bir bulut süzüldü garbın dağlarına,Bir anne sütten kesildi,Bir kehribar döküldü çatlamış avuçlardanVe bir çocukParmağıyla deldi genzini.

Vuruldu bir azade güvercinGövdesi karıncalı kiraz ağacı oyuldu.Sunuldu et ve tırnak yabaninin önüneVe evvela kabukları soyuldu.

Kaburga kemiğinde kitlesel bir silahVe duyularda derin siperler kuruldu.Çok zindanlı bir düşe doğru yürüdü karanlıkVe evvela çocuğu korkuttu bu rüya.

Hangi pazar yerinde sunulur insan güruhuVe kilosu kaça satılır hürriyetin?Surda açılan gedik bir girifte çıktıVe döndü hakikat ve hayal etrafında.

190

Bir gün bir aslanın gözü doymadı,Sonunda kendisini de yemek istedi.Canı yandığında anladı,Karnındaki ceylanın neler çektiğini.Canı yandığında ağladıVe üzüntüden kendini yiyip bitirdi,Dört asırlık bir ağacın dibinde.

Dört asırlık bir ağacın dibinde her şey uludur.Bu dergah kimindir dostlar, bu kimin yoludur?

Bu zaman bir çayda hatır aramak zaruri.Ve pineklemek, peynir ekmek sofrasında.Benim elim tütün kokuyor, gecenin yüzü zifiri.Bu zaman gökyüzünü seyir bile parayla.

II

Su soğuk insan yüreği kadar.Şu boş tenekenin içinde duran,Zamanında on kiloluk katı yağdı, biliyorum.Anlıyorum, domates çabuk yetişsin istiyor seracı.Çünkü pazardaki teyze her hafta kilosunu soruyor.İşportacılar pek nazik değil, biliyorum.Çünkü nezaket karaborsaya hiç düşmüyor.Anladım, ismimin üzerinde kaşe damgası yoksaHiç yaşamamış farz ediliyorum.Yine de bu şiirde hicvettiğim içinDomates satan pazarcıdan özür diliyorum.Hormonlu da olsa,Çok domatesini yedik adamın,Hak geçmesin.

191

Yirmi yaşında dünya,Yirmi yaşında herkes.Belki henüz çok başındayım.Yirmi yaşında yaşam,Yirmi yaşında ölüm.Ben henüz yirmi yaşındayım.

İşte, liman görünüyor.Dün ile bugünün arasında sadece saatler yok;Yollar var,İnsanlar var.Şakaklarımda inceden bir rüzgar.İşte, liman görünüyor.

Bir gün sözcükler işe yaramadı.Edildi sabah–akşam içine,Kemiği yoktur,En nihayetinde bir et parçasıdır bahanesiyleTüm sürç–i lisanların.

Bir gün bana bir şey söyleyin yüreğinizden.Ola ki çıkmıştır yüreğin en temiz yerinden.

Bir şiir nerede başlıyordu bir gün?Bir gün, bir şiir biter mi acep?Şiirler intihar eder mi, yazıldıkları için?Benimkiler ediyor işte,Hafta içi her gün.

192

YOKSUN

İ s a Y a s a k ç ı

I

Sarılayım izin ver, o yolun tozlarına.İzin ver ey biçarem, izin ver ağlayayım.Sukutumu perçinle, göz yaşıma güneş vur.İzin ver düşünmeye yoksulluğum başlasın.Ben de bilirim elbet böyle ağlamak olur.Ben de bilirim böyle nasıl geçer bir ömür.Tutsaklığım, kuşları dünyaya kafeslemek.Özgürlüğüm ise bir kibrit kutusu kadar hudut.Gözlerime mil çeken senden daha da sendir.Kıyamet sen kadar korkutmuyor beni,Tir tir titriyorum, ki bu üşümek değildir.Yaşamak, sen üstüne kıymetsiz bir desendir.Hatırla! Düşerken tutuşan yıldızlarıVuslat ile mi yoksa hasret ile mi yanar?Kaybettim sana ulaşacak yolları.Yıkılmışlık, zamanın yüzüme hediyesi.Dokunmak kadar yakın bana ateş kollarıUlaşır mı çehrene yüzümün kıvrımları?

II

Kuytularda yaşamak öyle deli bir fikir,Sancıları sadece gözlerden okunacak.İnan ey küskünlüğüm, senden derin sularım,Saraylarda boğulan şehzadeler kadar saf.İmkânsız kadar yakın, yaşamak kadar yakın.İnan ey küskünlüğüm, senden derin sularım.Ne kadar yaşandıysa bir o kadar tükendim.Sen, gecelerin gizine güvenen ey nazenim.Gecenin karanlığı umursamakla başlar,Yokluğunu o eşsiz görünmez ışıkların.

193

Anmak değildir dile pelesenk etse de ayyaşlar,Seni anmak anlaşılır, düşü yıkınca yaşlar. Gel, gideceksen beni böyle düşkün bırakıp,Dile köle edeceksen esen her rüzgâra dem vurup,Peşin sıra arkana bakmadan, dokunmadanGitme.Gitme, komşusu olalım kalmaların gülerek.Gitmeleri hiçbir zaman anmadan,Ne sen bana ne ben sana yanmadan,Gel.

III

Ve böyle başlayacak sana varma telaşım.Kimse gökyüzüne küfredemez artık.Yokluğunda, yokluğumu düşleyen benim,Varlığın da ölüm kaselerinden ab–ı hayat içen.Sancısını aşk etmektir benim tesellim.Ben yokluğunda ölümü düşleyenim.Vuslatı emel saymam, sana hasret nimettir.Gözlerde tüten, ansızın kalpte ışıyan,Tozu dumana katarcasına yekpareleşenSensizliğin kahrı, saadetinden mukaddes.Benim, umuda korkularla yerleşen.Lakin ölürken bile çocuklar kadar şen.Ve böyle başlayacak sana varma telaşım.Sen kaçarcasına uçarken gökyüzünde,Başımıza düşmüyor diye uçan kuşları,Gökyüzündeyken baki mi sandın?Bitmez mi sandın ıstırap yokuşları?Görmek kadar yakında şimdi ateş kolları.

194

IV

‘’Hasreti vuslatla takas eden namerttir’’Yoksun, yoksulluk düğümlenir kalbime.Gül yaksam, bülbül vursam tutuşur mu yüreğin?Tüter mi gözümde tükenmiş gölgelerin?Düşe yer bulamayan, hayaldeyse unutkanYüreğime yetişir mi kaybettiğim ellerin?Tüter mi yüreğimde tükenmiş gölgelerin?Yoksun, yıldızlar ve kederim yarışır yokluğunla.Umutsuz değilim fakat onulmaz ise bu düş,Kaybettiğim kendimse, senden gayrısı bensem,Yokum ya ben de seninle tükenmişsem bir ömür,Ve bir bensem mecnun ve bir bensem sersem,Yine de yoksam,Yanarım.Tabağımda payıma düşen hasret nimeti.Ve bilirsin, hasreti vuslatla takas eden namertti.Yaşamak, sen üstüne kıymetsiz bir desendi.Nereye bakarsan bak silinmez hatıralar.Unutmak, gözler kapanıncaya kadardır.Her yalnızlık, yüreği yokluk ile yaralar.Bu yüzden ki ölümler yalnızlar için vardır.

195

SEN YÜRÜRKEN

S e d a E l d e n

Gözlerim eziliyor ayaklarında.Yüzünde mermerden bir bulut,Kar yağıyor bastığın topraklarıma.

Yanan bir dünya var ardında,Kokusunu bile duymuyorsun,Dağların karnı patlayıveriyor birden,Toprak sarsılıyor temelinden,Dünya bölünüyor sana;Kalan ben.

Çekilip ayak altından,Dönüyorum bıçak gibi köşeme.Sen uzakta bir köşeyi,Köşeyi dönüp gidiyorsun.

196

YAŞAMAK AĞRISI

K u b i l a y A h m e t B a l c ı

İsimlerin içinden sessiz yağmurlarDamlaya damlaya azalır gibiBu ilk konuşması yok mu buzdan bebeklerinİklimler ne vakit böyle sessizböyle yarım kalmış ikindilere sığar olduysaGeçmişi yakalayanTekrar tekrar yakalayanDonmuş ve dipsiz bir bakışla gözler,Akşamsız bir haziranda beklemektedir.Bir bardağı içinde dem tutmuş hatıralarla insanSıkıp parçalamalı mı avuçlarını kanatırcasına yoksaYudum yudum içmeli mi zehriniBu su bengisudur diyerek,Böylesi bir ölmek ab–ı hayattır diyerek.Ve kediler şarkı söylemesini öğrenirYaşamasını ve ölmesini öğrenirVarsak da yoksak da bu alemdeHem ikisi aynı şeydirYaşamak ve ölmekVarlık ve yoklukKediler sevmesini öğrenir,İşte bütün mesele bu.Sevmek her şeye eğilimlidir.

Rüyamda bir kuş gördüm rengi kızıl bir akşamdıRüzgarla yükseldi kanatlarıGözlerinde yarım kalmış bir bülbülün ahıÖyle bir uçtu ki, ayakları arşa değdi bütünSeyretti baştan uca hayat denen şu hengameyi

197

BekleyişlerYakarışlarYarım kalmışlıklarKalp kırıklıklarıVe biraz tebessümAnneler –annelerin gözyaşları–Anneler –annelerin duaları–Her çocuğun kalbi ikiye ayrılır orta yerindenHer çocuğun tutulur iki elindenBir çocuğun kalbi yarımdır.Açlık, doymayan bir açlıken çok sevgiye sadece sevgiye

‘’Olmasa da olur’’ lar,‘’Allah’ım lütfen olsun’’ lar,‘’Olmazsa olmaz’’ lar,‘’Olmuyorsa vardır bunda da bir hayır’’ lar.Ama bir umuttur sonuna kadar beklemeksonuna kadar beklemeksonuna kadarsonuna…

En güzeli başlıyor nefes alıp vermelerinBin yıllık ışıksız geceler yerinimordan ve leylaktan bir sabaha bırakıyorIsırılmış bir elmanın kokusu sarıyor dört bir yanıAzalırken dudaklarımızdan dökülen kelimelerİçimizde çoğaltıyor anlamınıBak, ay yüzlü bir çocuk minik adımlarıyla yürüyorkardan beyaz avuçlarında iyiliği tutmuş oynuyoryüzünde zamanı durduran bir gülümsemeBiliyor musun bu çocukSenin her hücresine aşina olduğum aydınlık gözlerindir.Ve alnın mahcup bir edayla ölümsüzlüğünSularına dokunan kelebekler cumhuriyeti

198

Mumdan bir adam henüz erimeden dudaklarıkonuşmaya hazırlanıyor istiyor kibu son en son konuşması olsunKuklaların kendi gibi kalabalıklarla bir olması yok muBeraber bir büyüye kapılıp kör olmalarıİşte bak şurda bir çocuk tozdan topraktan kararmış minicikYüzünde buruk bir acı altında bezden tezgahıEski lacivert bir flütü acı acı üflüyorİnsanlar sel gibi akıyor yanındanİnsanlar sudan insanlar boğulmuş insanlar boğuyorBaşka çocuklar geçiyor yanından pırıl pırıl elbiseleriyleBüyüklerinin kucağında ya da yanında mutlu adımlarıylaÇocuk çocukları görüyor doluyor gözleriAdam çocuğu görüyor içinde kıyamet sesleri…Sonrası körlük kalabalığın gözlerinde.Çiçeklerin daha açmadan solması dalındaAteşin sıcaklığı, yakması, eritmesi her şeyiSevgilerin, masum ve onurlu adamların yüreğindeHapsolup dokunamayışı kanayan yerlerine soylu kadınlarınSusmak ve beklemekSevmek ve yine sevmekve yine sevmek ama içindenİçinden ne olmuşsa hepsi bundandır.Yalnızlığın bu ıslak ve onulmaz köşesindenSeni söylüyorumSeni o en güzel gözlerinleKaşlarına sığınıp yerleşen yıldızlarlaSaçlarından utanan güneşleVe yine gözlerinle yalnız gözlerinleAh bir duyabilsen içimiİçimi yüzünden okuyabilsemKötülüğü zapt eder kalbimin kırlangıçlarıÇocuklar sadece güler.

199

GÜLEYYA’NIN DÜŞLERİ

G ü l ç i n A k b u l u t

Eskidendi o Güleyyaçok eskidendikırkikindilerle ıslandığımızkurumuş yapraklarıufaladığımız avuç içimizdesüzülen kuşlarasaatlerce dalışımızçok eskidendi

Gözlerimiz bağlanmıştıyüreklerimiz gibihatta hiç sarsmıyorduhırçın vedalar bilevagon katarları geçmiyorduhayallerimizin üstünden

Kayıp okyanuslarınyosunlu derinliğinenasıl da saklanmışpaslı bir sandıktaçürür şimdilerdemavi kavuşmanınbüyülü anahtarı Güleyya

200

Umudumuz tomurcuktupatlatmaya hazırdınar ekşisi baharlarıne oldu da aktıbunca su köprü altlarından

Değişen neydi ki Güleyyahiçliklerin peşindeyorulur oldukdüş perdesindeçoğul yalnızlıklarındeğişmez başaktörü

Gözden ırayanözden de mi ırar Güleyyaey gökyüzümün nefesidağ rüzgarımınhicaz sesi Güleyya