MIRREL12AND

CLAUDINETTE

Only a fridge and 6 kids

‘Lars, weet je nog wel dat je zei dat wij later samen gingen wonen?’Lars grinnikt. ‘Ja, en jij wilde me nooit geloven.’‘Toch is het wel zo gegaan…’‘Je bent toch wel blij?’‘Ja wel, maar…’‘Maar wat, Luna? Wat is er?’

‘’We hebben nog maar 100 simdollar, en een piepklein huisje. Hoe kunnen we hier nou ooit kinderen opvoeden?!’ zegt Luna haast onverstaanbaar. Een traan rolt over haar wang.

Eerst gaf Lars geen antwoord maar toen zei hij: ‘Ik weet nog niet hoe, maar we zúllen hier gelukkig worden. Jij en ik…’ Luna glimlachte: dat was typisch haar man. Hij was altijd een optimist geweest. Toen gingen ze naar binnen want het begon te regenen.

Luna hield Lars’ had vast terwijl ze naar de deur liepen. Lars deed de deur open en samen liepen ze naar binnen. Zodra Luna haar huis zag stokte haar adem in haar keel.

Ze moets moeite doen om niet weer in tranen uit te barsten. Dit kon toch niet waar zijn?

Ook Lars kon het niet geloven. Hij had gedacht dat er temminste nog meubels hadden gestaan. Maar nee… ze hadden alleen een koelkast.

‘We hoeven temminste niet uit de vuilnisbak te eten.’ merkte Lars op terwijl hij naar de koelkast liep en er een blikje uit haalde. ‘Wat is dit… ow bah.. Kant-en-klare-maaltijd blikje?’Luna haalde haar schouders op. ‘Ik weet het niet. We moeten het maar gewoon proberen liefje.’‘Ja, laten we dat maar doen.’

Ze namen allebei een slok van het drankje. Lars trok gelijk een vies gezicht maar Luna giechelde: ‘Ik vind het best wel lekker.’Ze dronk haar hele blikje in één teug leeg, terwijl Lars zijn drankje met moeite op kreeg en daarna kokhalsde: ‘Getver.’

Ondertussen kwam er buiten een jongen aan. Hij droeg lelijke gele kleren, en een lelijk bij-passend petje, en keek verbaasd naar het huis. ‘Wat een klein huisje… daar kan je toch niet in wonen? Zelfs niet als je op jezelf woont.’ Hij haalde zijn schouders op. Wat kon het hem ook schelen?

Hij liep hoofdschuddend naar het huisje en legde de krant neer. Op dat moment kwamen de bewoners –dacht hij- ook naar buiten. De vrouw met donkerbruin haar zwaaide vriendelijk naar hem, en haar man concludeerde dat het stopte met regenen.

Het leken hem best aardige mensen.

Zodra de jongen de krant had neergelegd stak de vrouw haar hand uit. Hij schudde hem rustig. ‘’Luna Schuil. En dat is mijn man Lars.’‘Sjaak van Vreemdvoort, de krantenjongen.’ ‘Het spijt me dat ik het vraag,’ zei Luna. ‘maar heb je die kleren zelf uitgekozen?’Sjaak lachte. ‘Nee, die horen bij mijn baan.’‘Gelukkig.’ zei Luna. ‘’Anders had je wel een heel slechte smaak.

Ondertussen had Lars de krant alweer weggekaapt. Hij had zijn vrouw een leuk verhaaltje vertelt voordat ze het huisje binnenliepen, maar hij moet maar eens zien of hij wel een baan kan krijgen.

Hij bekeek de vactures. ‘Dansen, entertainment…’ niets voor mij. Hij sloeg de pagina om, en zijn oog viel op een baan in het politiek. Het was dan misschien geen droombaan, maar het verdiende wel goed. En dat hadden ze nodig!

Luna stond nog te kletsen met Sjaak, maar toen nam ze afscheid en liep naar Lars. Daar stond hij bijna de stuiteren van blijdschap. ‘Ik heb een baan!’ Luna wilde haar man om de hals vliegen maar Lars hield haar tegen. ‘Eerst moet je in de krant kijken!’

Luna nam een baan die iets minder verdiende maar waar ze meer plezier in zou kunnen beleven. Ze werkte in het onderwijs. Dat vond ze wel handig want als de kinderen dan uit school kwamen was zij ook klaar met werken.

Lars Schuil

Levenswens: Gouden bruiloft vieren.

Hobby: Onbekend

Chemiefactoren: (+) Blond haar, bruin haar (-) geur

Luna Schuil

Levenswens: 6 Kinderen zien trouwens

Hobby: Onbekend

Chemiefactoren: (+) Blond haar, bruin haar (-) geur

TOT DE VOLGENDE KEER,

MAAR WEER!

Wordt vervolgd