hellenic wayΟι Ελευθερομάχοι του ΄21, οι Μακεδονομάχοι και οι...

Ότι δεν κατάφεραν οι φασιστικές σιδερόφρακτες Γερμανικές ορδές στον Β΄ Παγκό-σμιο πόλεμο, φίλοι αναγνώστες, να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα με την πυγμή των όπλων, το κατόρθωσαν, χωρίς να ματώσει ρουθούνι, οι παγκοσμιοποιητές τραπεζίτες.

Ότι λοιπόν δεν κατάφερε ο Χίτλερ με την δύναμη των όπλων, το κατόρθωσαν οι πα-γκοσμιοτραπεζίτες με την δύναμη των Ευρωδολαρίων.

Αυτός είναι ο ακήρυχτος Α΄ Παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος.Ένας τέτοιος ανορθόδοξος πόλεμος που δεν ξαναείδε η ανθρωπότητα, είναι πολύ δύ-

σκολο και από μια πρώτη ματιά ακατόρθωτο να τον αντιμετωπίσεις.Κάθε φορά που η ανθρωπότητα κινδύνευε και βρισκόταν στα πρόθυρα ενός ακόμα

πολέμου, στην κολυμβήθρα της ελληνική γραμματείας και ιστορίας βουτούσε για παρα-δειγματισμούς, ή για λύσεις ή για ενθαρρύνσεις.

Οι Ελευθερομάχοι του ΄21, οι Μακεδονομάχοι και οι βαλκανιομάχοι, και οι Επικοί του ΄40, στους τρισμέγιστους προγόνους τους αναζήτησαν παραδειγματισμό και μίμηση.

εις οιωνος αριστος αμυνεσθai περι γλωσσης.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ. Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Φθινοπωρινηισημερια

2018 τευχοσ

80ον

Συνέχεια στην σελίδα 13

χρονογράφημα

Α΄ Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος


hellenic wayΕ π ο χ ι α κ ή Ε φ ημ ε ρί δ α το υ Σ υ νδέ σ μ ο υ Ε λ λ ή ν ω ν & Φι λ ε λ λ ή ν ω ν Κ α να δ ά



Ο Πυανεψιών είναι ο τέταρτος μην του Ιερού Αττικού Σε-ληνιακού Ημερολογίου:

― Μην Αθήνησι τέταρτοςΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ 297.15

Ο Πυανεψιών είναι ο επόμενος μην μετά τον Βοηδρομιώ-να:

― Μεταγειτνιώνος μεν η περί Κρανώνα μάχη συνέπεσε, Βοηδρομιώνος δε παρήλθεν εις Μουνυχίαν η φρουρά, Πυανεψιώνος δε Δημοσθένης απέθανε.ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 28

Το μηνα Πυανεψιώνα όπως μας παραδίδει ο Πλούταρχος πεθαίνει ο Δημοσθένης:

― Πυανεψιώνος δε Δημοσθένης απέθανε.ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 28

Η θέση του μηνός στο φυσικό έτος ήταν στην εποχή του τρυγητού, για το κλίμα της Αττικής [ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΘΗ-ΣΕΥΣ 22. 23] και κοντά στην φθινοπωρινή ισημερία.

Η Κόμαρος, arbutus, ή Αντρουκλιά (ή το μιμαίκυλον φέ-ρουσα το εδώδιμον) άνθιζε αυτό τον μήνα:

― Ανθεί δε του ΠυανεψιώνοςΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΥΤΩΝ 3.16,4

Ο Θεόδωρος Γαζής προσθέτει:

― οράται δε τούτο γινόμενον περί την Αττικήν, και τας ομοίας την κράσιν χώρας, δευτέρω μηνί απ΄ισημερίας φθινοπωρινής, τρίτω δ’ απανθείν και το μιμαίκυλον ήδη αδρυνόμενον ίσχειν.

ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ -(15 Οκτωβρίου -15 Νοεμβρίου.)

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Στην καρδιά του καλοκαιριού, 16 Ιουλίου είχαν τοποθετήσει οι πρόγονοί μας την δική τους πρω-τοχρονιά. Ήταν την πρώτη ημέρα του μήνα Εκα-τομβαιώνα, που τέλειωνε στις 15 Αυγούστου με το γενέθλιον της θεάς Αθηνάς και μεγάλες γιορτές, ιδίως στην αρχαία Αθήνα. Οι Έλληνες χώριζαν το έτος σε 12 σεληνιακούς/ συνοδικούς μήνες. Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή Μαθηματικών και Λυ-κειάρχη κ. Αγγελο Λιβαθινό, «επειδή εγνώριζαν, ότι ο κάθε συ-νοδικός μήνας δεν είχε ακέραιο πλήθος ημερών (29 ½ ημέρες περίπου), έδιναν στους μήνες διάρκεια 30 ημερών (τέλειοι μή-νες) και 29 ημερών (κοίλοι μήνες) εναλλάξ (κανένας μήνας δεν είχε 31 ή 28 ημέρες όπως σήμερα), και εφρόντιζαν ώστε η πρώτη ημέρα εκάστου μηνός να συμπίπτει, κατά το δυνατόν, με την Νέα

Η αρχαία πρω-τοχρονιά ήταν καλοκαιρινή

Σαν σήμερα πριν από 78 χρόνια η Ελλάδα είπε το «ΌΧΙ» στις αξιώσεις της φασιστικής Ιταλίας και ξε-κίνησε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, που έμεινε στην ιστορία ως έπος του ’40 .Ήταν ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, γύρω στις 3 τη νύχτα, όταν ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, παρέδωσε στο σπίτι του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στην Κηφισιά, το τελεσίγραφο του Μουσολίνι για να ακούσει το περίφημο «ΌΧΙ». Με αυτό, το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβα-νική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βα-σιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Το έπος του ’40 και πώς έφτασε ο δικτάτορας

Μεταξάς να πει το «ΟΧΙ»

Από Militaire News

Το Έπος του 1940 είναι η τελευταία μεγάλη νικη-φόρα ιστορική στιγμή της Ελλάδας. Η απελευθέ-ρωσή της από τους κατακτητές δυστυχώς επισκι-άστηκε από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο.

Αυτό το Έπος του 1940 έχει πρωταγωνιστές. Τον Μεταξά που κλήθηκε να πει το ΟΧΙ και τον ελ-ληνικό λαό που αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από έτοιμος να πολεμήσει.Όμως ένας πρωταγωνιστής έχει ιδιαίτερο ενδια-φέρον. Κι αυτός ήταν ο “ανυπάκουος” Στρατηγός

Το Έπος του ΄40 γράφτηκε από έναν

ανυπάκουο Στρατηγό! Η διαταγή Κατσιμήτρου

Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις6 Απριλίου 1941. Ντοκουμέντα από το μέτω-πο και τη συνθηκολόγηση... «Συνιστώ εις τον αθηναϊκόν λαόν ζωηρώς πειθαρχίαν εις τας διαταγάς των αρχών. Ιδιαιτέρως δε επιμένω όπως κατανοηθή καλώς υπό πάντων ότι μέχρι της 6ης απογευματινής της σήμερον πρέπει να παραδοθούν εις τα οικεία αστυνομικά τμήματα τα υπό των ιδιωτών κατεχόμενα όπλα (κυνηγετικά, στρατιωτικά,



hellenic way Autumn Equinox, 2018 2

Ελληνικός δρόμοςHellenic Way

www.hellenicway.comΕκδότης:Πολιτιστικός Σύνδεσμος

Ελλήνων & Φιλελλήνων ΚαναδάPublisher :Cultural Association of Hellenes

& Philhellenes of Canada1010 Broadview Avenue, Suite 901

Toronto Ontario, M4K 2R8 Tel: 416 425-5728

Συντάσσεται από επιτροπή: Editor: Media Committee of the

C.A.H.P.C. Άρθρα σύμφωνα με το πνεύμα της εφημερίδας είναι ευπρόσδεκτα, αλλά η δημοσίευση τους εναπόκειται στη συντακτική επιτροπή. Οι επιστολές θα πρέπει να φέρουν το πλήρες όνομα του αποστολέα, αλλά μπορούν να δημοσιευθούν μόνο τα αρχικά του, εάν αυτό επιθυμεί ο αποστολέας. Τα άρθρα δεν επιστρέφονται.

We welcome submis-sion of articles in the spirit of the news-paper, but publication is at the discretion of the editing committee. Letters should bear the full name of the sender, but only their initial may be pub-lished if they so wish. No articles will be returned

Ευχαριστήριο Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και συνεργάτες, που έχουν βοηθήσει για την έκδοση της εφημερίδας μας. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τα περιοδικά «Ελληνική Αγωγή» , « Ενδοχώρα», « Δαυλός», « Ιχώρ», « Ελληνική Δι-εθνής Γλώσσα» ... και γενικά όλα τα έντυπα που τόσο πρόθυμα μας έχουν επιτρέψει την αναδημοσίευση άρ-θρων τους, τόσο σημαντικών για τον Ελληνισμό.

Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλήνων και Φιλελλήνων Καναδά.

• Το παρόν τεύχος κυκλο-φόρησε σε 3,000 φύλλα• Η επόμενη έκδοση, στοχειμερινό Ηλιοστάσιο.

Προς τον

Hellenic Way1010 Broadview Ave. Suite 901Toronto On. M4K 2R8

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ / SUBSCRIPTION COUPON

Παρακαλώ εγγράψετε με ως συνδρομητή στον «ελληνικό δρόμο»και ταχυδρομήστε το έντυπο στην παρακάτω διεύθυνση:

Please include me as a subscriber for the Hellenic Way and to mail me the publication to the address below:

Name:_______________________________________________

Address:_____________________________________________

Tel.# ____________________________Fax: ________________

E-mail address:________________________________________

I am enclosing $ _______________________________________

Ο ελληνικός δρόμος συνεχί-ζει, αγαπητοί συνέλληνες, ακά-θεκτος την πορεία του για την αναγέννηση του Ελληνισμού.

Δυστυχώς, καθημερινά η επικαιρότητα μας δικαιώνει και μας πεισμώνει και μετατρέπει τον αγώνα μας σε επιτακτική ανάγκη και καθήκον ιερόν.

Και διά τούτον τον λόγο σας καλούμε σε εγρήγορση και επι-στράτευση για να περισώσουμε την ελευθερία μας και την εδα-φική μας ακεραιότητα.

Γι’ αυτήν την Ελευθερία και την εδαφική μας ακεραιότητα δεν βροντοφώναξαν οι Πατερά-δες μας το ένδοξο ΟΧΙ στις σιδε-ρόφραχτες ορδές του φασισμού;

Γι΄ αυτήν την τιμή και γι΄ αυ-τήν την τιμημένη πατρίδα δεν θυσιάστηκαν οι γονείς μας;

Τώρα παρά ποτέ το καθήκον μας καλεί.

Η πατρίδα μας, μας καλεί.Τα ιερά και τα όσια των έν-

δοξων Ηρώων μας, μας καλούν σε ένα παλλαϊκό συσπείρωμα.

Το φωτεινό παράδειγμα του ανυπέρβλητου ΟΧΙ του ΄40 ας γίνει οδηγός και σημαιοφόρος μας στον άνισο αγώνα που τόσες και τόσες φορές καλε-στήκαμε από την μοίρα να υπερασπιστούμε το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η Ελλάδα μας είναι κάτι πα-ραπάνω από μια απλή γεωγρα-φική έννοια ή μια εθνικοπολιτι-κή κατηγορία. Είναι Ιδέα. Είναι Σύμβολο.

Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.

Δεν είναι τυχαίο που ο ακραίος αυτός θαλασσόδαρτος βράχος της Ευρώπης (Η Ελλάδα μας), είπε Όχι στον Χιτλερικό Μινώταυρο και σταμάτησε την προέλαση του για πέντε ολό-κληρους μήνες.

Ενώ η Γαλλία παραδόθηκε σε σαράντα οκτώ ώρες, και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ούτε καν τόλμησαν να αντιστα-θούν.

Ο ύπουλος οικονομικός πό-λεμος που μαστίζει την Ελλάδα μας, δεν πρέπει να αντιμετωπι-στεί με Κακομοιριά και Ηττοπά-θεια.

Αυτή η ιστορική και πολιτι-στική παράδοση και παρακα-ταθήκη δεν μας επιτρέπει σε εφησυχασμό οχαδερφισμό.

Εμπρός στις επάλξεις, μας καλούν οι ανυπέρβλητοι Ήρωες μας.

Η Ευρώπη παραδόθηκε στην Μερκελική Γερμανία.

Για άλλη μια φορά Η Ελλάδα καλείται να πει Όχι στις οικονο-μικόφραχτες ορδές του φασι-σμού.

Αγαπητοί Αγαπητοί Συνέλληνες, Γειάσας !

Εύχομαι υγεία, προκοπή και

κάθε ευτυχία σε όλους Σας και τις οικογένειές Σας.

Λαμβάνω τακτικά την εφη-μερίδα Σας « Ελληνικός Δρό-μος» και Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Εσώκλειστη είναι μία επι-ταγή $ 100.00 για συνδρομή.

Θερμά συγχαρητήρια για μια ακόμη φορά για την τόσο σοβαρή προσπάθειά Σας με όποιο προσωπικό και οικονομικό κόστος αυτό συνεπάγεται να εκ-δίδετε ανελλιπώς τον «Ε.Δ.» και

να προσφέρετε στους Έλληνες και Ελληνολάτρες της διασπο-ράς τόσα σημαντικά κείμενα, και ότι έχει απομείνει (3%) από την Ελληνική Γραμματεία.

Ο «Ε .Δ.» είναι μία μικρή πνευματική «Όαση» στην Ελλη-νική διασπορά. Σαν άλλοι Προ-μηθείς προσφέρετε εθνική πο-λιτιστική και μορφωτική τροφή στην ομογένεια .

Συνεχίστε το Εθνικό Σας έργο ανεπηρέαστα από αρκετούς νεκροθάφτες του Ελληνισμού που ευδοκιμούν παντού δυστυ-χώς περισσότεροι στην μητέρα πατρίδα.

Είστε άξιοι Έλληνες, κήρυ-κες και συνεχιστές της τεράστιας και οικουμενικής Ελληνικής Γραμματείας, της μητέρας όλων των γλωσσών ( της γλώσσας των θεών και των ηρώων), της παράδοσης και πρεσβευτές του Ελληνικού Πολιτισμού σε τόπους μακρινούς από την μητρόπολη όπου δυστυχώς οι Νεοέλληνες πολιτικοί κατήντησαν τους Νε-οέλληνες να αυτοαποκαλούνται «Έλληνες με το συμπάθιο!» έως ότου κάποια μέρα ξυπνήσουν όπως το 1912-13 και το 1940.

Με πατριωτικούς χαιρετι-σμούς

Γιατρός : Γιάννης Γιαννικό-πουλος

Los Angeles, California

Επιστολές Αναγνωστών

Για μας παιχνίδι ο πόλεμος

Για μας παιχνίδι ο πόλεμος και το ντουφέκι γλέντι. Τα βόλια που σφυρίζουνε, δε σκιάζουν το λεβέντη. Κι είναι χαρά, Πατρίδα μου, για σε να πολεμήσω και τη ζωή που μού ‘δωσες, να σου τη δώσω πίσω.

Τώρα, που το άδικο του εχθρού με βασανίζει χέρι, γέροι, γυναίκες και παιδιά, θε να γενούμε ταίρι. Ένας στρατός, με μια καρ-διά, σε μια φωνή θ’ ακούμε! «Ελεύθερα πεθαίνουμε και δούλοι εμείς δε ζούμε»!

Οι Θερμοπύλες τό ‘δειξαν, τ’ Αρκάδια, οι Μαραθώνες και τό ‘δαν και θαμπώθηκαν χώρες, λαοί και αιώνες. Μες στην καρδιά με γράμ-ματα, γραμμένο μια για πά-ντα πάντ’ άσβηστο, πάντ’ άγρυ-πνο, θα ζει και το Σαράντα.

Δημοτικό τραγούδι

Ξανανθίσαν οι δάφνες

Της δάφνης ξανάνθισαν τα κλωνάρια απάνω στης Ηπείρου τις πλαγιές, τα νέα για να στολίσουν πα-λικάρια, που απ’ όλες της Ελλάδας τις μεριές τραβούν μ’ ορμή, με θάρρος και μ’ ελπίδα για να δοξάσουν τη γλυκιά Πατρίδα.

Ο βάρβαρος εχθρός τώρα ας το μάθει κι ας φύγει ντροπιασμένος, ταπεινός! Η δάφνη στην Ελλάδα δεν ξεράθη, της Λευτεριάς δε σβηστή ο αυγερινός. Κρατεί η Ελλάδα κλώνο ελιάς, μα ξέρει να σπέρνει κεραυνούς με τ’ άλλο χέρι.

Σπύρος Παναγιωτόπουλος

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

του Η.Λ.Τσατσόμοιρου

Η Αποκρυπτογράφησις των σημασιών

των 24 Γραμμάτων του Αλφαβήτου

Συνέχεια από το προηγούμενο


Χ

Εξ όσων ως παράδειγμα ανέφερα κατεδείχθη, η λέξι χείμα ή χειμών αναφέρεται στα φυσι-κά φαινόμενα της εποχής (ώρας) του χιονιού (νιφετού), των βροχών (όμβρων) και των τρι-κυμιών («μέγας χειμών») στις θάλασσες και τους ωκεανούς (πόντον-ωκεανόν). Τα φαινό-μενα αυτά λόγω της νεροποντής, όταν «αιγί-λιπον πέτρην δυσφερόν χέει ύδωρ» Ιλ. Ι 15: από τον απότομο μαύρο βράχο χύνεται το νερό και σχηματίζωνται οι χείμαρροι («Χ») «πεδίονδε κάτεισιν κατ` όρεσφιν» ( Ιλ.Λ 492: και κατέρχονται στις πεδιάδες εκ των ορέων, τότε αυτή η ορμή ωθεί, παρασύρει, σπρώχνει («Ε») το βρεγμένο χώμα των ορέ-ων, την «ιλύν» («Ι») μαζεύοντάς την («Μ») στην θάλασσα («Α»: αλς).

Το «Χ» στην λέξι «χείμα» εκφράζει παν μέγα φυσικό συμβάν, από του χ-άους έως του χ-ειμώνος. Διότι ρήγματα και κατολισθήσεις βράχων προκαλούν οι «χειμαρρόοι». «Ρήγμα-τα» στον ουράνιο θόλο είναι και οι κεραυνοί και οι αστραπές, «ρήγματα» στην θάλασσα είναι τα τεράστια κύματα. Αλλά και οι θυελ-

Το «Χ» στην λέξι «χείμα» εκφράζει παν

μέγα φυσικό συμβάν, από του χ-άους έως του χ-ειμώνος. Δι-

ότι ρήγματα και κατολισθήσεις βράχων προκαλούν οι «χειμαρρό-

οι». «Ρήγματα» στον ουράνιο θόλο είναι και οι κεραυνοί και οι αστραπές,

«ρήγματα» στην θάλασσα είναι τα τε-ράστια κύματα. Αλλά και οι θυελλώδεις άνεμοι προκαλούν ρήγματα ξερριζώνο-ντας δένδρα και βράχους απ` την χέρσο γη. Τέλος δε η χ-ιών, που σκεπάζει τα όρη, σκεπάζει διά του πάγου και αυτό ακόμη το υγρό στοιχείο.

Η λέξι («χείμα» («χειμών») συντίθεται με την λέξι «ρόος»(ρους) με την σημασία της ροής ύδατος. Η δεύτερη λέξι ετέθη για να τονίση, επαυξήση, την ηχητική απόδοσι (μίμησι) του φαινομένου «χείμαρρος», ο οποίος ξεκινούσε εκ των δειράδων «χέων ύδωρ», εγίνετο ρύαξ-όφις και κατερχόμενος άρχιζε ν` ανα-πηδά ως ίξαλος (γίδα), για να φθάση η μαινόμενή του φωνή εκ της ορμητικότητος να

γίνη βρυχηθμός λέοντος («χίμαιρα»).

«ΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ» «Όπως η αυγή γιε μου να είσαι πάντα!» Συνέχεια στην σελίδα 9

ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, 2018 3

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον ιταλό πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», δηλαδή «λοιπόν, έχουμε πόλε-μο».

O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκί-νηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατά-ματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπο-ρούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Πως φτάσαμε όμως στο σημείο ο δικτά-τορας Μεταξάς να πει το περίφημο «ΌΧΙ» και ποιο το παρασκήνιο της εποχής;

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν η ανακοί-νωση του Μεταξά προς τους συντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου στις 30 Οκτωβρίου 1940, όπου εξήγησε όλες τις διαβουλεύ-σεις που είχε πριν, τη βολιδοσκόπηση που είχε κάνει στον Άξονα και το πώς ουσι-αστικά το «ΌΧΙ» ήταν μονόδρομος για εκείνον.

Μεταξύ άλλων τους είπε:« Mη νομίση-τε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει δια να τον αποφύγωμε.



Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι’ όλων των μέσων. Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τί-ρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι.

Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλι-σμός της ΕΛΛΗΣ. Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλη-μα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέ-ψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλι-κάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου».

Σε άλλο σημείο είπε: «Θα σας αποκαλύ-ψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδο-σκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το παν διά να μη μπο-ρούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνά-μενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ’ ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγ-μήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου».

«Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να κατα-λάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις ότι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο “εις το ελάχιστον δυνατόν”. Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπο-ρουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελι-κώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τού-το συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς .

Δηλαδή θα έπρεπε:

«διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώ-σωμεν αυτήν την τιμήν… με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς

Συνέχεια από την σελίδα 1


Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Β.Α., Μ.Α.

Όταν ομιλούμε και όταν γράφου-με – ακόμα και όταν… προσευχόμα-στε – πρέπει πάντοτε να έχουμε στη

σκέψη μας ότι πίστη και γνώση είναι δυο αντιθετικές έννοιες. Και εξηγώ: Ενώ η πίστη στηρίζεται στην υποκειμενικότητα, στην ελπίδα, στη φαντασία και στη… προσωπική αλήθεια, η γνώση στηρίζεται στα γεγονότα, στις αποδείξεις και στην… αντικειμενική αλήθεια. Ένα παράδειγμα της πίστης είναι η χριστια-νική θρησκεία, η οποία στηρίζεται στα «ευαγγέλια» τα οποία δήθεν έγραψαν – με το… χέρι τους – οι μαθητές του Ιησού, ενώ τα ευαγγέλια αυτά είναι εντελώς… ανύπαρκτα – ναι, δεν υπάρχουν πουθενά! Εκτός, βέβαια, από αυτά που έγραψαν οι υπηρέτες των «άγιων» Βυζαντινών αυτοκρατόρων – μερικούς αιώνες μετά που απέθαναν οι μαθητές του Ιησού, χωρίς να αφήσουν τίποτα πίσω τους. Και, όμως, οι χριστιανοί πιστεύουν ότι τα «ευαγγέλια» τα έγραψαν οι μαθητές του Ιησού – αυτό σημαίνει θρησκευτική πίστη… Στην αντίθετη πλευρά είναι η γνώση. Ένα παράδειγμα της γνώσης είναι ο θεός ήλιος τον οποίο δόξαζαν οι προ-χριστιανοί πρόγονοι μας. Και ο πα-ντοδύναμος αυτός θεός είναι ακόμα εκεί μπροστά μας και τον βλέπουμε – και μας… αγκαλιάζει – και όταν σβήσει αυτός θα σβήσουμε και εμείς. Και τώρα στα δύο είδη θεών.

Το πρώτο είδος θεών είναι οι εικόνες των θεών καθώς παρουσιάζονται μέσα από τα «ιερά» συγγράμματα των διάφορων θρησκειών. Είναι ο Εβραϊκός θεός της «Παλαιάς Διαθήκης,» ο χριστιανικός θεός της «Νέας Διαθήκης», ο μωαμεθα-νικός θεός του «Κορανίου» κλπ. Αυτοί οι θεοί των διάφορων θρησκειών έχουν ορισμένα κοινά χαρακτη-ριστικά, καθώς και ορισμένες διαφορές μεταξύ τους. Ο Εβραϊκός θεός, για παράδειγμα, έχει «προφήτες» και δεν έχει «υιό». Ο χριστιανικός θεός αποφάσισε μια μέρα να δημιουργήσει έναν «θεάνθρωπο» – τον Ιησού, τον οποίο δήθεν έχρισε και τον έκανε… χρι-στό. Ο μωαμεθανικός θεός αποφάσισε – μια άλλη μέρα – να… χρίσει τον Μωάμεθ σαν «αληθινό» εκ-πρόσωπο του, κλπ. Ναι, υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των θεών των διάφορων θρησκειών καθώς, επίσης, υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες. Σε γενικές γραμμές, οι θεοί αυτοί είναι δημιουργοί των πάντων («ορατών τε και… αοράτων»). Είναι, επίσης «παντο-δύναμοι,» «παντογνώστες,» «πανάγαθοι» κλπ.

Όταν οι εικόνες των θεών των διάφορων θρησκειών εξεταστούν και αναλυθούν σύμφωνα με τη λογική και την Επιστήμη – και όχι σύμφωνα με τη… θρησκευτική πίστη – τότε οι θεοί αυτοί γίνονται τραγικά φαντάσματα και… ανύπαρκτοι. Και εξη-γώ: Λογικά και επιστημονικά δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ένας «τέλειος» δημιουργός (παντοδύναμος, παντοκράτορας, παντογνώστης, πανάγαθος,) ο οποί-ος δημιούργησε ένα κόσμο που παρουσιάζει… ουκ ολίγες ατέλειες. Και ουδείς λογικός άνθρωπος μπο-ρεί να εισηγηθεί ότι ο κόσμος μας – δηλαδή η φύση γύρω μας, καθώς και τα… ανθρώπινα και άλλα ζώα, τα οποία «κοσμούν» τη φύση αυτή – είναι όλα… τέλεια. Ναι, έχουμε τα «καλά» μας, τις ανέσεις και τις ευτυχίες μας, αλλά έχουμε και τα «κακά» μας, τις τραγωδίες και τις δυστυχίες μας. Όχι, ο κόσμος δεν είναι… τέλειος. Μερικές φορές η φύση γύρω μας συμβάλλει στη προστασία και στην ανάπτυξη της ανθρώπινης ζωής, και άλλες φορές μας οδηγεί στη καταστροφή και τον… αφανισμό. Ένα απτό παράδειγμα είναι ο ήλιος και η βροχή, τα οποία συμ-βάλλουν στη διατήρηση και ανάπτυξη της ζωής, και συγχρόνως έχουμε τις πλημύρες, τα ηφαίστεια και

τους σεισμούς, τα οποία οδηγούν στη καταστροφή – και στην… οργή του θεού.

Το λογικό και επιστημονικό πρόβλημα, λοιπόν, είναι να απαντήσουμε στο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν ένας «τέλειος» δημιουργός να δημι-ουργήσει έναν «ατελή» κόσμο. Και η απάντηση έρ-χεται φυσιολογικά: Δεν υπάρχει τέλειος δημιουργός. Και είναι εδώ που συναντούμε το δεύτερο είδος των θεών – των θεών οι οποίοι στηρίζονται στη γνώση και στην Επιστήμη και όχι στη θρησκευτική πίστη. Και οι θεοί αυτοί πηγάζουν από τη φύση μέσα στην οποία ζει ο άνθρωπος, καθώς και από τις προσωπικές και κοινωνικές συνθήκες της ανθρώπινης ζωής. Μια αντιπροσωπευτική εικόνα των θεών αυτών είναι η ομάδα των θεών τους οποίους δημιούργησαν οι προ-χριστιανοί Έλληνες πρόγονοι μας – είναι ο Ζευς με τους κεραυνούς του, ο Ποσειδώνας με την τρίαινα και τη θάλασσα του, ο Απόλλωνας με τον ήλιο του, η Αθηνά με την ανθρώπινη / κοινωνική σοφία της, η Αφροδίτη με την ομορφιά και τον έρωτα της, η Δή-μητρα με τα σιτηρά της, κλπ. (Αυτοί οι θεοί δεν είναι τέλειοι, παντοδύναμοι, παντογνώστες κλπ.)

Αναλυτικά, το δεύτερο αυτό είδος θεών, είναι ένας κατάλογος χαρακτηριστικών της φύσης, μέσα στην οποία βρέθηκε ο άνθρωπος – καθώς και χαρακτηριστικών της ίδιας της ανθρώπινης φύσης – και των επιπτώσεων που όλα αυτά τα χαρακτηριστι-κά έχουν στην ανθρώπινη καθημερινότητα. Δηλαδή, αντανακλούν το επίπεδο της πνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου, κατά την χρονική περίοδο που οι φυ-σικές αυτές δυνάμεις θεοποιήθηκαν – καθώς και τον βαθμό επίδρασης που οι δυνάμεις αυτές εξασκούσαν στην ανθρώπινη ζωή. Ο ήλιος, για παράδειγμα, ήταν μια ανώτερη δύναμη, η οποία είχε – και… έχει βέ-βαια – μια πρωταρχική συμβολή στη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη της Γης μας. Τώρα, αν ο ήλιος είναι υποχείριο του Απόλλωνα είτε όλοι εμείς – άν-θρωποι και… θεοί – είμαστε υποχείριο στον ήλιο, είναι δευτερεύον ζήτημα. Το γεγονός είναι ότι σαν ξεψυχήσει ο ήλιος μας – περίπου σε τέσσερα δισε-κατομμύρια χρόνια από σήμερα – η Γη μας θα γίνει ένα σύννεφο από σκόνη μέσα στο αχανές σύμπαν. Κάτι παρόμοιο μπορούμε να δηλώσουμε για τους κεραυνούς του Δία και τις θάλασσες του Ποσειδώνα. Ενόσω η Γή μας επιβιώνει, και παρόλη τη προστασία που μας προσφέρουν οι τεχνολογικές επιτεύξεις μας, οι κεραυνοί, τα ηφαίστεια και η φουρτουνιασμένη θάλασσα θα συνεχίσουν να μας προκαλούν δέος – άσχετο εάν σχετίζονται είτε όχι με τον Δία, είτε με τον Ήφαιστο και τον Ποσειδώνα.

Αφού το δεύτερο είδος θεών στηρίζεται στη γνώση και στην επιστήμη, ήταν φυσιολογικό για την εικόνα τους να αλλοιώνεται με την πνευματική και επιστημονική ανάπτυξη του ανθρώπου. Έτσι, οι πρόγονοι μας προχώρησαν από τη θεολογία του Ομή-ρου, καθώς παρουσιάζεται στην «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», στη φιλοσοφία και την επιστήμη. Από τον όγδοο αιώνα π.χ. του Ομήρου, οι προ-χριστιανοί Έλληνες προχώρησαν στον έβδομο και έκτο αιώνα π.χ. όπου οι Επτά Σοφοί (Θαλής, Σόλων, Περίανδρος, Κλεόβουλος, Χείλων, Βίας και Πιττακός) άρχισαν να κάνουν αναλύσεις της γύρω φύσης και της οντότη-τας του ανθρώπου και να τοποθετούν τα θεμέλια της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Και ο σπόρος αυτός καλλιεργήθηκε από τους μετέπειτα φιλοσόφους και επιστήμονες και φτάσαμε στους ανθούς και τη καρ-ποφορία της Κλασσικής Εποχής.

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Αθήνα αξιώθηκε να δημιουργήσει τα δύο πρώτα

πανεπιστήμια στο κόσμο – την Ακαδημία του Πλά-τωνα και το Λύκειο του Αριστοτέλη. Ήταν απόρροια του γεγονότος ότι οι θεοί των Ελλήνων δεν ήσαν «παντοδύναμοι», «παντογνώστες», «πανάγαθοι» και… θαυματουργοί! – δεν ήσαν… ειδωλολατρικοί. Ήσαν βγαλμένοι μέσα από την γύρω μας φύση και την οντότητα του ανθρώπου – και, συνεπώς, άφησαν την ανθρώπινη διάνοια ελεύθερη να συνεχίσει την ανάπτυξη της, να ανθίσει και να καρποφορήσει. Και για αυτό δεν χρειαζόμαστε οποιαδήποτε άλλη μαρ-τυρία – αδιάψευστοι μάρτυρες είναι το φως που μας κληροδότησε ο Ελληνικός πολιτισμός και το σκοτάδι μέσα στο οποίο μας έθαψε ο χριστιανικός… πρωτο-γονισμός. Δηλαδή η δημοκρατία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, οι τέχνες και ο πνευματικός και σωματι-κός αγώνας του Ελληνικού πολιτισμού – σε αντίθεση με τη θεοκρατία, τις προφητείες, τις γονυκλισίες, τις προσευχές και τις… θαυματουργίες της χριστιανικής πίστης.

Ναι, υποτίθεται ότι σκοπός του Ιησού ήταν να «εκσυγχρονίσει» – και όχι να «καταργή-σει» – την πανάρχαια, Εβραϊκή θρησκεία. Δηλαδή να κτίσει τη «Νέα Διαθήκη» πάνω στη «Παλαιά Διαθήκη». Λησμόνησε, όμως, ότι ο εκσυγχρονισμός είναι μάταιος, όταν στηρίζεται σε πρωτόγονα και σάπια θεμέλια… Σήμερα, λοιπόν, η Ελλάδα μας είναι πνευματικά αλυσοδεμένη από τη πρωτόγονη, Εβραίο-χριστιανική θρησκεία – και δεν μπορεί να πάει μπροστά, εάν δεν σπάσει τις αλυσίδες αυτές… Περισσότερα στο ποίημα μου που ακολουθεί:

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ

Ήλιε τρανέ, ήλιε χρυσέ,του Απόλλωνα καμάρι,

μέσα στη μαύρη μοίρα μαςλαμπρό μαργαριτάρι.

Ξύπνησε ήλιε κι’ άργησεη μέρα να χαράξει,

κι’ η Ελλάδα μέσ’ τη φωτιάτα ράσα να πετάξει.

Και να ντυθεί στη γιορτινήτην άσπρη φορεσιά της –

στο φως που χιλιοδόξασαντ’ αθάνατα παιδιά της.

Μη μας αφήνεις ήλιε μουμέσ’ το βαθύ σκοτάδι,

οι κληρικοί μας μοιάζουνεσαν άγγελοι του Άδη.

Μαύρα τα ρούχα που φορούνκαι μαύρη η καρδιά τους,

κι’ όλο μωρία και χολήτα ευαγγέλια τους.

Μας έκαναν αμαρτωλούςψεύτες κι’ ειδωλολάτρες,

πνευματικά ανίκανουςκαι της κακίας λάτρες.

Ξύπνησε ήλιε κι’ άργησεη μέρα να χαράξει,

κι’ η Ελλάδα μέσ’ τη φωτιάτα ράσα να πετάξει.

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

ΤΑ… ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΘΕΩΝ

τα παντα ρει και ουδεν μενει και τα παντα ψυχην ειναι πληρη. ηρακλειτοσ



λώδεις άνεμοι προκαλούν ρήγματα ξερριζώ-νοντας δένδρα και βράχους απ` την χέρσο γη. Τέλος δε η χ-ιών, που σκεπάζει τα όρη, σκε-πάζει διά του πάγου και αυτό ακόμη το υγρό στοιχείο.

Η λέξι («χείμα» («χειμών») συντίθεται με την λέξι «ρόος»(ρους) με την σημασία της ροής ύδατος. Η δεύτερη λέξι ετέθη για να τονίση, επαυξήση, την ηχητική απόδοσι (μί-μησι) του φαινομένου «χείμαρρος», ο οποίος ξεκινούσε εκ των δειράδων «χέων ύδωρ», εγίνετο ρύαξ-όφις και κατερχόμενος άρχιζε ν` αναπηδά ως ίξαλος (γίδα), για να φθάση η μαινόμενή του φωνή εκ της ορμητικότητος να γίνη βρυχηθμός λέοντος («χίμαιρα»).

Χρόνος: στον Όμηρο συναντάται με την σημασία του χρονικού διαστήματος, επί τινα χρόνον, μακρόν ή βραχύν, π.χ. «συ δε με χρόνον ενθαδ`ερύκεις» κι` εσύ δε προσπα-θείς να με κρατήσης (εν Πύλω ηγαθέη) επί (μακρόν) χρόνον: Οδυσ Δ 599 ή «ήδη γαρ δηρόν χρόνον αλλήλων απέχονται» διότι ήδη επί μακρόν χρόνον ο ένας του άλλου (εκ της κλίνης) απέχει: Ιλ. Ξ 206 ή «ένθα καθεζόμε-νος μείναι χρόνον» εκεί αφού καθήσης, να περιμένης (λίγη) ώρα (χρόνο): Οδυσ Ζ 285.

Στην αρχή της αναλύσεως του γράμματος Χ ετόνισα, ότι για τους κοσμολόγους της «Θεογονίας» η αρχή της δημιουργίας του κόσμου ξεκινά από ένα ρήγμα (χάος), από όπου ο έναστρος ουρανός κ.λ.π.: « Η τοι μεν πρώτιστα χάος...». Αυτή η έναρξι των διαδι-κασιών της δημιουργίας, η μετά το ρηγματικό συμβάν, προσδιορίζει και την έναρξι της θε-τικής ροπής του χρόνου. Ο χρόνος αρχίζει να μετρά για την ζωή του σύμπαντος απ` εκείνη τη στιγμή. Κατά την «Θεογονία» μία κατά-στασι ηρεμίας της «Γαίας» ( της ύλης δηλαδή η οποία συνεκρότησε το σύμπαν: Ουρανόν αστερόενθ`) δέχεται ένα βίαιο ρήγμα ως αρχή κινήσεως, η οποία « αυτάρ έπειτα» προκαλεί την παρουσία της ύλης της ευρυκόλπου, η οποία αποτελεί «έδος ασφαλές αιεί». Η λέξι «αιεί» ή αεί» από την φύσι της είναι θετι-κή και αρνητική, παρελθόν και μέλλον στο συμβάν «Χάος». Η χρησιμοποίησι του «αεί»

Στην αρχή της

αναλύσεως του γράμματος Χ ετόνισα,

ότι για τους κοσμολόγους της «Θεογονίας» η αρχή της

δημιουργίας του κόσμου ξεκινά από ένα ρήγμα (χάος), από όπου

ο έναστρος ουρανός κ.λ.π.: « Η τοι μεν πρώτιστα χάος...». Αυτή η έναρ-

ξι των διαδικασιών της δημιουργίας, η μετά το ρηγματικό συμβάν, προσδιορίζει

και την έναρξι της θετικής ροπής του χρόνου. Ο χρόνος αρχίζει να μετρά για την ζωή του σύμπαντος απ` εκείνη τη στιγμή. Κατά την «Θεογονία» μία κα-

τάστασι ηρεμίας της «Γαίας» ( της ύλης δηλαδή η οποία συνεκρότησε το σύμπαν: Ουρανόν αστερόενθ`) δέχεται ένα βίαιο

ρήγμα ως αρχή κινήσεως, η οποία « αυτάρ έπειτα» προκαλεί την παρου-

σία της ύλης της ευρυκόλπου, η οποία αποτελεί «έδος ασφαλές αιεί». Η λέξι «αιεί» ή αεί» από την φύσι της είναι θετική και

αρνητική, παρελθόν και μέλλον στο συμ-

βάν «Χάος».



Το Έπος του ΄40 γράφτηκε από έναν ανυπάκουο Στρατηγό!

Η διαταγή Κατσιμήτρου Συνέχεια από την σελίδα 1Κατσιμήτρος! Ο άνθρωπος που αγνόησε τις πα-ροτρύνσεις για οπισθοχώρηση και ξεκίνησε ουσι-αστικά το Έπος.

Το καλοκαίρι του 1940, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κλιμάκωση των ιταλικών προκλήσεων, η αληθινή δύναμη του Άξονα, η Γερμανία του Χίτλερ, προχωρούσε ακάθεκτη έχοντας καταλάβει χωρίς ουσιαστική αντίσταση σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη.Όμως η Ιταλία του άλλου παρανοϊκού δικτάτορα, του Μουσολίνι, δεν είχε να επιδείξει επιτυχίες, παρά το πολύ σημαντικό μέγεθος της πολεμικής μηχανής της. Ο πραγματικός φόβος του Μουσο-λίνι ήταν ότι ο Χίτλερ θα κυριαρχούσε παντού και ότι για τη Ρώμη δεν θα έμενε τίποτα στη μοιρα-σιά της νέας τάξης πραγμάτων, όταν αυτή, όπως ήταν βέβαιοι οι δύο δικτάτορες, θα νικούσε.Έτσι ήταν που οι Ιταλοί άρχισαν τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας. Για περισσότερο από ένα μήνα πριν από τον τορπιλισμό της Έλλης, ιταλικά αεροσκάφη σε αρκετές περιπτώσεις έβαλλαν σπο-ραδικά εναντίον ελ Ελληνικών πολεμικών πλοί-ων, επιχειρώντας να προκαλέσουν νευρικότητα και φόβο Ο ελληνικός εναέριος χώρος παραβια-ζόταν συστηματικά. Όμως, σταθμίζοντας και το γεγονός ότι η Αγγλία δεν ήταν σε θέση να βοη-θήσει πραγματικά -κανείς άλλος δεν πολεμούσε εκείνη τη στιγμή τον Άξονα, η Αθήνα του Μεταξά επιχειρούσε να διατηρήσει την ουδετερότητα της. Αλλά οι Ιταλοί αποφάσισαν να κλιμακώσουν. Στις 15 Αυγούστου τορπιλίζουν την Έλλη στην Τήνο, στους εορτασμούς της Παναγίας. Δύο ακόμα τορ-πίλες στόχευαν στα επιβατηγά πλοία που είχαν φέρει προσκυνητές από την Αθήνα, αλλά τελικά αστόχησαν, Ιταλικά αεροπλάνα επιχείρησαν ξανά να τα χτυπήσουν στο ταξίδι της επιστροφής, αλλά μονάδες του ελληνικού στόλου τα προστά-τευσαν. Οι Ιταλοί δεν παραδέχθηκαν ότι ήταν εκείνοι που είχαν χτυπήσει. Φυσικά, όλοι γνώ-ριζαν τα πάντα. Μα η Ελλάδα αποφάσισε να μη μιλήσει.Όμως, στις 28 Οκτωβρίου του 1940, ο Μουσο-λίνι δεν άντεξε άλλο. Κρυφά από τον Χίτλερ, ο οποίος διαφώνησε πλήρως με την απόφαση του, επιτέθηκε μέσω της Αλβανίας στην Ελλάδα.Ένα νέο σύγχρονο ελληνικό έπος, έπος που θα θάμπωνε τον κόσμο, ξεκινούσε.Φυσικά, η Αθήνα αγνοούσε την ημέρα της επί-θεσης που ήταν σίγουρη ότι θα εκδηλωνόταν. Στόχος η Ήπειρος, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όσα κι αν είχαν γίνει τα χρόνια του Μεσοπολέ-μου για την ενίσχυση της ελληνικής στρατιωτικής μηχανής, αυτά δεν μπορούσαν να ήταν αρκετά, αφορούσαν τοπικούς κι όχι παγκόσμιους πολέ-μουςΤώρα όμως, στην αλβανική πλευρά των συνό-ρων, είχε συγκεντρωθεί μια πολύ ισχυρή πολε-μική μηχανή, για την οποία ο Ντούτσε κόμπαζε. Από την ελληνική πλευρά των συνόρων, η VIII Μεραρχία, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Χα-

ράλαμπο Κατσιμήτρο, που το πολεμικό στρατη-γείο του βρισκόταν μέσα σε μια μικρή σπηλιά, στο χωριό Καλπάκι.Στις πέντε και μισή το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, προτού καν λήξει το πολεμικό τελεσίγρα-φο που μόλις πριν από λίγες ώρες είχε επιδώσει η Ιταλία στην Ελλάδα για να εισπράξει το «Όχι» του Ιωάννη Μεταξά εκ μέρους όλων των Ελλή-νων, εκδηλώθηκε μαζική επίθεση με εισβολή ιτα-λικών τμημάτων στην Ήπειρο με επτά φάλαγγες, στην Πίνδο με πέντε φάλαγγες, στη βορειοδυτική Μακεδονία με πυρά πυροβολικού και με υπο-στήριξη από αέρος που έφτασε και σε βομβαρ-δισμούς στη Σαλαμίνα, στο Σκαραμαγκά, στον Πειραιά και την Πάτρα.

Τις προηγούμενες εβδομάδες πριν από την επί-θεση και με βάση την, κάθε άλλο από παράλογη, επιτελική εκτίμηση ότι ένας αγώνας απέναντι σε τόσο υπέρτερο εχθρό θα ήταν ουσιαστικά μά-ταιος, ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος είχε λάβει προφορικά την «παρότρυνση», στα όρια της «εντολής», άλλα χωρίς αυτό να πάρει ποτέ τη μορφή πραγματικής στρατιωτικής διαταγής, να συμπτύξει τις γραμμές του καινά προσπαθήσει να αμυνθεί βαθύτερα και πιο «αποτελεσματικά» στο ελληνικό έδαφος. Δεν το έπραξε.

Αντί γι’ αυτό, στην ημερήσια διαταγή του στο προσωπικό της VIII Μεραρχίας, του ηρωικότε-ρου ίσως σχηματισμού στρατού της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, καλούσε σε άμυνα μέχρις εσχάτων και δήλωνε ότι οποιαδήποτε υποχώρηση ήταν αδιανόητη και ότι εκεί, στα σύνορα, ήταν και η τελευταία γραμμή άμυνας.

Την 1η Νοεμβρίου, οι Ιταλοί με 169 αεροσκάφη βομβάρδισαν την Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, το Μέτσοβο, τον Πειραιά, τον Ισθμό της Κορίνθου, την Κρήτη. Και στις 2 Νοεμβρίου, δύο μεραρχίες επιτέθηκαν μαζικά στη γραμμή Ελαίας – Καλαμά, στο Καλπάκι της Ηπείρου. Το σφυροκόπημα κατά της Ελλάδας συνεχίζεται επί έξι ημέρες. Όμως ο Κατσιμήτρος, που δεν έχει αφήσει τις γραμμές του, κρατάει εκπλήσσο-ντας τους πάντες: τους Ιταλούς, τους Άγγλους, τους Γερμανούς, την ίδια την Αθήνα. Δίπλα στο στρατό, με ήρωες αμέτρητους όπως ο Δαβάκης, πολεμάει και ο λαός.

Δίπλα στους Έλληνες πολεμούν και οι Κύπριοι αδελφοί μας. Από τις πρώτες μέρες του Ελλη-νοϊταλικού Πολέμου περίπου σαράντα Κύπριοι φοιτητές εθελοντές πολέμησαν με αυτοθυσία στο αλβανικό μέτωπο. Ως τον Απρίλιο του 1941. πε-ρίπου έξι χιλιάδες άνδρες του Κυπριακού Συντάγ-ματος υπερασπίστηκαν με ηρωισμό την Ελλάδα.

Και ξαφνικά, δέκα μέρες μετά την ιταλική επίθε-ση, στις 8 Νοεμβρίου 1940, ο κόσμος ολόκληρος μένει άναυδος.

Έπειτα από σειρά αποτυχιών, οι ιταλικές δυνάμεις στην Ήπειρο σταματούν τις επιθέσεις τους και συντάσσονται για πρώτη φορά σε γραμμές άμυ-νας. Η πρώτη νίκη του ελεύθερου κόσμου ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα ήταν γεγονός. Λίγο μετά


ΟΛΒΙΟΣ ΕΣΤΙΝ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ

Στην Αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις – Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο, δηλαδή είχε τις δικές της ονομασίες

στους 12 μήνες τού έτους, και είχε τις δικές της εκδηλώσεις – εορτές κατά την διάρκεια εκάστου μηνός. Η δομή, όμως, όλων των ημερολογίων στην Ελλάδα ήτανε ίδια. Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό ημερολόγιο, περί τού οποίου θα ανα-φερθούμε κατωτέρω . Ο πρώτος μήνας τού έτους άρχιζε το καλοκαίρι, μετά το θερινό Ηλιοστάσιο, και συγκεκριμένα περίπου την αντίστοιχη σημερινή 16η Ιουλίου, και είχε 30 ημέρες.

Καθώς στην Αρχαία Ελλάδα η έννοια της Εβδομάδος ήτο άγνωστη, εχώριζαν τον κάθε μήνα σε τρία δεκαήμερα ( ή δύο δεκαήμερα και ένα εννεαήμερο):

1ο δεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγόταν μην ιστάμε-νος, ή μην αρχόμενος, ή μην εισιών.

2ο δεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγόταν μην μεσών.

3ο δεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγόταν μην φθίνων, ή μην απιών.

Η εκφώνηση των ημερών τού μηνός εγένετο ως εξής : “εβδόμη αρχομένου » (= 7η του συγκεκριμένου μηνός ), «δωδεκάτη μεσούντος» ( = 12η του μηνός ), «23η φθίνο-ντος» (= 23η του μηνός).

Κάποιες φορές, οι ημέρες του 3ου δεκαημέρου εκφωνού-ντο οπισθοβατικώς (ανάποδα): “ δεκάτη απιόντος» (= 10η από του τέλους του μηνός, δηλαδή 20ή του μηνός ).

Η ημέρα, δηλαδή το ημερονύκτιο, αρχίζει και τελειώνει με την δύση τού Ηλίου.

Το επίσημο πολιτικό και θρησκευτικό Αττικό ημερολόγιο είχε τους παρακάτω 12 μήνες ( για σωστή ανάγνωση όλοι οι μήνες τονίζονται στην λήγουσα και είναι αρσενικού γέ-νους).1ος : ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝ ( διάστημα περίπου 16 Ιουλίου- 15 Αυγού-στου, Ημέρες 30) .

2ος : ΜΕΤΑΓΕΙΤΝΙΩΝ ( διάστημα περίπου 16 Αυγούστου-15 Σε-πτεμβρίου , Ημέρες 29 ).

3ος: ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ ( διάστημα περίπου:16 Σεπτεμβρίου – 15 Οκτωβρίου, Ημέρες 30 ).

4ος: ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ ( διάστημα περίπου : 16 Οκτωβρίου – 15 Νοεμ-

βρίου , Ημέρες 29 ).

5ος : ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ (Ο 5ος μήνας, διάστημα:περίπου 16 Νο-εμβρίου-15 Δεκεμβρίου, Ημέρες 30).

6ος: ΠΟΣΕΙΔΑΙΩΝ (Ο 6ος μήνας, διάστημα περίπου:16 Δεκεμβρί-ου -15 Ιανουαρίου, Ημέρες 29 ).

7ος: ΓΑΜΗΛΙΩΝ (7ος μήνας, περίπου 16 Ιανουαρίου–15 Φεβρουα-ρίου, Ημέρες 30). Ο μήνας, κατά τον οποίον ετελούντο συνήθως οι γάμοι. Κατ’ αυ-τόν ετελούντο οι εξής εορτές: α) Τα Γαμήλια (ή Θεογάμια), εορτή αφιερωμένη στις θεότητες, που προστάτευαν τον γάμο: Δία, Ήρα, Αφροδίτη, Αρτέμιδα, Πειθώ . β) Τα Λήναια, εορτή της οποίας το όνομα οφείλετο σε τοπωνύμιο περιοχής της Αθήνας, με το όνομα “Λήναιον “, και αφιερωμένη στον Βάκχο ( Διόνυσο ). Κατά την εορτήν αυτήν ετελείτο μια οργιαστική εκδήλωση των Ληνών ( γυναικών, που τις καταλαμβάνει βακχικό «ντελίριο»!). Αυτές οι γυναίκες εχόρευαν, αναμαλλιασμένες και σε έκδηλη έκ-σταση, διάφορους χορούς στην ιερή θέση Λήναιον (Ληναί = άλλο όνομα των Μαινάδων). Ακόμη επραγματοποιούντο δραματικές και λυρικές θεατρικές παραστάσεις, μια και ο Βάκχος ήτο ο θεός του Διθυράμβου. Στα Λήναια είχε παρουσιάσει ο Αριστοφάνης τα γνωστά σ΄ εμάς έργα του: Αχαρνείς , Ιππείς , Σφήκες . Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετο : Διόσθυος ( Διός+ θύω-θυσιάζω).

8ος: ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ (διάστημα περίπου: 16 Φεβρουαρίου–15 Μαρτίου, Ημέρες 29 ). Το όνομα Ανθεστηριών, ετυμολογικώς, προέρχεται από το ρήμα «ανθεστιώ», που σημαίνει « ανταποδίδω φιλοξενία», και όχι από την λέξη άνθος, όπως πολλοί πιστεύουν. Κατά τον μήνα αυτόν ετελούντο οι εξής εορτές : α) Τα Ανθεστήρια, τριήμερη εορτή (11, 12, και 13 τού μηνός ) προς τιμήν του Βάκχου. Την πρώτη ημέρα, που ελέγετο Πιθοιγία, άνοιγαν τους πίθους, όπου εφύλασσαν τον οίνο. Την δεύτερη ημέρα (Χόες) εγένοντο διαγωνι-σμοί ανάμεσα σε πότες οίνου. Η τρίτη ημέρα της εορτής, που είχε την ονομασία χύτροι, ήτο αφιερωμένη στους νεκρούς και στους ετοιμοθάνατους. Επίστευαν ότι, με το τέλος των Ανθεστηρίων, έφευγαν μαζί και τα κακά πνεύματα, και γι’ αυτό φώναζαν: « θύραζε Κήρες, ουκ έτ’ Ανθεστήρια » (= έξω από την θύρα φύγετε, Κήρες –Δυνάμεις του θανάτου-. τα Ανθεστήρια – δηλαδή η φιλοξενία- τελείωσαν !). β) Τα Χλοία, εορτή τής Δήμητρας, γ) Τα Διάσια, η πιο μεγάλη από τις Αθηναϊκές εορτές προς τιμήν του Διός.

9ος: ΕΛΑΦΗΒΟΛΙΩΝ (Ο ένατος μήνας, διάστημα περίπου 16 Μαρτίου–15 Απριλίου, Ημέρες 30).

10ος: ΜΟΥΝΥΧΙΩΝ (Ο 10ος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου, 16 Απριλίου–15 Μαΐου, Ημέρες 29).

11ος: ΘΑΡΓΗΛΙΩΝ (Ο 11ος μήνας τού έτους. Διάστημα:περίπου 16 Μαΐου–15 Ιουνίου, Ημέρες 30 ).

12ος : ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝ (Ο τελευταίος μήνας τού Αττικού Ημερο-λογίου, 16 Ιουν.–15 Ιουλ., Ημέρες 29).

Του ΄Αγγελου Λιβαθινού Καθηγητή Μαθηματικών- Λυκειάρχη

ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΣΕΛΗΝΟ-ΗΛΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

oποιος κοπιaζει για το καλo, δεν πρeπει ποτe να απελπiζεται και για τiποτε. Μeνανδρος



δηλώνει, ότι η ύλη προϋπήρχε του ρήγματος (χάους) « Εκ Χάεος δ’ Έρεβός τε μέλαινα τε Νυξ εγένετο». Από το βίαιο ρήγμα και την κατάστασι της παντελούς ανυπαρξίας φωτός και επομένως θερμότητος (Έρεβος) ξεπήδησε το φως του αστερόεντος Ουρανού (μέλαινα Νυξ ). Η λέξι «Νυξ» δεν είναι ταυτόσημη έννοια με το Έρεβος, η νυξ για τον άνθρωπο δεν σημαίνει ανυπαρξία φωτός: Το διασκορ-πισμένο στο σύμπαν αστρικό φως, αυτό απο-τελεί την «μέλαιναν νύκτα». Η μικρή αυτή επανάληψι των κοσμολογικών θέσεων έχει εν προκειμένω μοναδικό σκοπό να καταδείξη ότι το σύμπαν, όπως το αντελαμβάνοντο τότε, ομοιάζει με το «ταλαντευόμενο σύμπαν» του Αίπικ:

« Η έκρηξις (κατά τον Αίπικ εκτοξεύει την ύλην εις τεραστίας αλλά όχι απείρους αποστάσεις. Αφού φθάσουν εις το σημείο αυτό οι γαλαξίαι, σταματούν, διά ν` αρχί-σουν κατόπιν επανασυγκρουόμενοι, να σχη-ματίζουν εκ νέου ένα υπεράτομον πανομοι-ότυπον εκείνου από το οποίον εξεκίνησαν. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται περι-οδικώς κάθε 10-12 δισεκατομμύρια έτη. Το σύμπαν του Αίπικ δεν είναι ισόστροφο, είναι επιστητόν εις τον χώρον, όχι όμως και εις τον χρόνον) αφού αι προ της τελευταίας «αναγεννήσεως» του καταστάσεις θα μας μείνουν διά παντός άγνωστοι) και ανισότρο-πον εις τον χρόνον. Διά να καταστήσωμεν κατανοητόν το τελευταίον, δίδομεν την κά-τωθι εικόνα.

«Κάποτε ύστερα από μερικά δισεκατομ-μύρια έτη, εσείς, αγαπητέ αναγνώστα ,θα διαβάσετε πάλιν το βιβλίον αυτό, ανάποδα όμως, αρχίζοντας δηλαδή από την τελευ-ταία σελίδα και προχωρώντας προς την πρώτην. Ύστερα «πισωπατώντας» θα πάτε εις την βιβλιοθήκην και θα το παραδώσετε (πέρνοντας πίσω τα χρήματά σας). Εκείνος θα συγκεντρώση έτσι τα βιβλία και θα τα στείλη εις τον εκδότην. Εκεί τα βιβλία θα διαλυθούν και τα φύλλα τους θα σταλούν εις τον τυπογράφον, ο οποίος, αφού συλλέ-ξη όλα τα γράμματα με ειδικάς μηχανάς, θα στείλη το καθαρόν χαρτί διά να μετατραπή εις ξυλείαν, η ξυλεία θα μετατραπή εις πε-λώρια πεύκα και αυτά θα ξαναμπούν εις το χώμα ως σπόροι...

»Ναι ο χρόνος θα έχη αντιστρέψει τον ῤουν του, όταν η «φυγή των γαλαξιών» θα μετατραπή εις επιστροφήν των γαλαξιών». («Σύγχ.Εγκυκλ.Επιστ.», λήμμα «Κοσμολο-γία» σελίς 153)»

Η χρησιμοποίησι του «αεί» δηλώνει, ότι η ύλη προϋπήρχε του ρήγματος (χάους) « Εκ Χάεος δ’ Έρεβός τε μέ-λαινα τε Νυξ εγένετο». Από το βίαιο ρήγμα και την κατάστασι της παντε-λούς ανυπαρξίας φωτός και επομένως θερμότητος (Έρεβος) ξεπήδησε το φως του αστερόεντος Ουρανού (μέ-λαινα Νυξ ). Η λέξι «Νυξ» δεν είναι ταυτόσημη έννοια με το Έρεβος, η νυξ για τον άνθρωπο δεν σημαίνει ανυ-παρξία φωτός: Το διασκορπισμένο στο σύμπαν αστρικό φως, αυτό αποτελεί την «μέλαιναν νύκτα». Η μικρή αυτή επανάληψι των κοσμολογικών θέσεων έχει εν προκειμένω μοναδικό σκοπό να καταδείξη ότι το σύμπαν, όπως το αντελαμβάνοντο τότε, ομοιάζει με το «ταλαντευόμενο σύμπαν» του Αίπικ:



Εμείς οι γιατροί με όλη μας την εκπαίδευ-ση , τη γνώση και την εξουσία, αποκτούμε συχνά ένα αρκετά μεγάλο εγώ και είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι κάναμε λά-θος . Δυστυχώς όμως αυτό συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση. Δεν σας κρύβω ότι κάναμε λάθος.

Ως χειρουργός καρδιάς με 25 χρόνια εμπειρίας, έχω εκτελέσει πάνω από 5.000 εγχειρήσεις ανοικτής καρ-διάς, σήμερα είναι η μέρα μου για να διορθώσω το λά-θος με τα ιατρικά και τα επιστημονικά δεδομένα . Έχω εκπαιδευτεί για πολλά χρόνια με άλλους εξέχο-ντες γιατρούς με την ένδειξη “διαμορφωτές της κοινής γνώμης”.“Βομβαρδιζόμαστε με την επιστημονική βιβλι-ογραφία και συνεχώς με σεμινάρια εκπαίδευσης, εμείς ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης επιμέναμε ότι η καρδιακή νόσος προέκυψε από το απλό γεγονός της αυξημένης χοληστερόλης στο αίμα.

Πόσο έγκυρα είναι τα “έγκριτα” επιστημο-νικά περιοδικά;

Η μόνη αποδεκτή θεραπεία ήταν η συνταγογράφηση φαρμάκων για τη μείωση της χοληστερόλης και μια δια-τροφή με αυστηρούς περιορισμούς σε πρόσληψη λίπους . Με το τελευταίο βέβαια επιμέναμε ότι θα μειώσουμε τη χοληστερόλη και τις καρδιακές παθήσεις. Αποκλίσεις από τις συστάσεις αυτές, θεωρείτο αίρεση και θα μπο-ρούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε ιατρική αμέλεια. Δεν λειτουργεί.Οι συστάσεις αυτές δεν είναι πλέον επιστημονικά ή ηθι-κά δικαιολογημένες. Η ανακάλυψη πριν από μερικά χρόνια ότι η πραγματική αιτία των καρδιακών παθήσεων, είναι η φλεγμονή στο τοίχωμα της αρτηρίας σιγά-σιγά οδηγεί σε μια παραδειγ-ματική στροφή στον τρόπο που θα πρέπει να αντιμε-τωπίζονται οι καρδιακές παθήσεις και οι άλλες χρόνιες παθήσεις. Αυτές οι μακροσκελείς διατροφικές συστάσεις έχουν δημιουργήσει τις επιδημίες της παχυσαρκίας και του διαβήτη , οι συνέπειες των οποίων επισκιάζουν οποια-δήποτε άποψη ιστορικής μάστιγας της θνησιμότητας , του ανθρώπινου πόνου και των ολέθριων οικονομικών συνεπειών. Παρά το γεγονός ότι το 25 % του πληθυσμού παίρνει ακριβά φάρμακα στατίνης και , παρά το γεγονός ότι έχει μειωθεί η περιεκτικότητα σε λίπος στην διατροφής μας , οι περισσότεροι Αμερικανοί θα πεθάνουν φέτος από καρδιακή νόσο από ό, τι ποτέ πριν.

Στατίνες, Vioxx και Πολιτεία:

Στατιστικά στοιχεία από το American Heart Association δείχνουν ότι 75 εκατομμύρια Αμερικανοί υποφέρουν σήμερα από καρδιακή νόσο , 20 εκατομμύρια έχουν δια-βήτη και 57 εκατομμύρια έχουν προ-διαβήτη. Αυτές οι

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΊΝΗΣ Καρδιοχειρουργός μιλάει για την απάτη της χοληστερίνης...

διαταραχές επηρεάζουν όλο και νεότερους ανθρώπους σε μεγαλύτερους αριθμούς κάθε χρόνο . Απλό, χωρίς να υπάρχει φλεγμονή στο σώμα, δεν υπάρ-χει κανένας τρόπος η χοληστερόλη να συσσωρευτεί στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και να προκαλέσει καρδιακή νόσο και εγκεφαλικά επεισόδια . Χωρίς φλεγμονή , η χοληστερόλη θα κυκλοφορεί ελεύ-θερα σε όλο το σώμα , όπως στη φύση .

Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος

Αντιφλεγμονώδης διατροφή: Είναι η φλεγμονή που προκαλεί τη χοληστερόλη να παγιδευτεί. Η φλεγμονή δεν είναι περίπλοκη είναι απλώς η φυσική άμυνα του οργανισμού σας σε ένα ξένο εισβολέα , όπως τα βακτή-ρια, οι τοξίνες ή οι ιοί. Ο κύκλος της φλεγμονής είναι ο τέλειος τρόπος που το σώμα, σας προστατεύει από αυτά τα βακτήρια και τους ιούς εισβολείς . Ωστόσο , εάν επί

χρόνια εκθέτουμε το σώμα μας σε τοξίνες από τα τρό-φιμα, το ανθρώπινο σώμα δεν είχε ποτέ σχεδιαστεί για αυτήν την επεξεργασία και αυτή η κατάσταση που εμ-φανίζεται ονομάζεται χρόνια φλεγμονή . Η χρόνια φλεγμονή είναι επιβλαβής, όμως η οξεία φλεγμονή είναι ευεργετική. Ποιο λογικό άτομο θα εκθέσει τον εαυτό του εσκεμμένα επανειλημμένα σε τρόφιμα ή άλλες ουσίες που είναι γνωστό ότι προκαλούν ζημία στο σώμα ; Λοιπόν , οι καπνιστές ίσως, αλλά τουλάχιστον κάνουν αυτή την επι-λογή συνειδητά. Οι υπόλοιποι από εμάς απλά ακολουθούμε τη συνιστώ-μενη κύρια διατροφή που είναι χαμηλή σε λιπαρά και υψηλή σε περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λίπη και υδατάνθρακες , μην ξέροντας ότι έτσι ακριβώς προκα-λούμε επαναλαμβανόμενες βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία μας . Αυτή η επαναλαμβανόμενη ζημία δημιουργεί χρόνια φλεγμονή οδηγεί σε καρδιακή νόσο , εγκεφαλικό επει-σόδιο , διαβήτη καρκίνο και παχυσαρκία. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι : Η ζημία και η φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία μας, προκαλείται από τη χαμηλή σε λιπαρά δίαιτα που συνιστάται για χρόνια από την επικρατούσα ιατρική .

Ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι της χρό-νιας φλεγμονής;

Πολύ απλά, είναι η υπερφόρτωση του σώματος μας από απλούς , ιδιαίτερα επεξεργασμένους υδατάνθρακες ( ζά-χαρη, αλεύρι και όλα τα προϊόντα που παράγονται από αυτά ) και η υπερβολική κατανάλωση ωμέγα – 6 φυτικά έλαια όπως το σογιέλαιο , αραβοσιτέλαιο και ηλιέλαιο που βρίσκονται σε πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα . Ας φανταστούμε για μια στιγμή το τρίψιμο με μια σκλη-ρή βούρτσα επανειλημμένα πάνω στο μαλακό δέρμα μέχρι να γίνει αρκετά κόκκινο και σχεδόν να αρχίσει να αιμορραγεί και να το κάνουμε αυτό αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα για πέντε χρόνια . Αν θα μπορούσατε να ανεχτείτε αυτό το επίπονο βούρ-τσισμα , θα έχετε μια αιμορραγία , πρήξιμο στη μολυ-σμένη περιοχή που θα γίνετε χειρότερο με κάθε επανα-λαμβανόμενη ζημία . Αυτός είναι ένας καλός τρόπος για


ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ


Ο Νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης πολέ-μησε στο Αλβανικό Έπος

1940-41, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Προσβλήθηκε από τύφο και τελικά διασώθηκε από θαύμα, όπως ο ίδιος ομολογεί.

Ας δούμε πώς ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του στο μέτωπο και σε ποια ποιητικά του έργα απο-τυπώθηκε αυτή η συγκλονιστική για τον ποιητή εμπειρία.Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ελύτης κατα-τάσσεται ως ανθυπολοχαγός στη Διοίκη-ση του Στρατηγείου του Α’ Σώματος Στρα-τού. Στις 26 Φεβρουαρίου 1941 μεταφέρε-ται με βαρύ κοιλιακό τύφο στο νοσοκομείο Ιωαννίνων κι έπειτα από περιπετειώδη πορεία καταλήγει στην Αθήνα.

Από μια συνέντευξη του Οδυσέα Ελύτη στο φοιτητικό περιοδικό «Πανσπουδαστι-κή» με τίτλο «Έζησα το θαύμα της Αλβα-νίας» το 1965, διαβάζουμε:

«Προσωπικά εσείς, σαν έφεδρος ανθυ-πολοχαγός, τι κάνατε στον αγώνα; τον ρωτούν.

Τι να έκανα εγώ, ένα χαλασμένο παιδί της Αθήνας. Με κόπο ανυπολόγιστο, κατά-φερα να είμαι απλώς συνεπής προς την αποστολή μου. Αλλά είδα στο πρόσωπο των στρατιωτών μου τη λάμψη που είναι ικανός ο Ελληνισμός ν” αναδύσει όταν πιστεύει στο δίκιο του. Και γνώρισα από πολύ κοντά την αψηφισιά του θανάτου, την ακατάβλητη θέληση της ζωής που έγι-νε τελικά και δική μου.

Στο μέτωπο, αρρώστησα από βαρύ-τατο τύφο. Τα νερά που πίναμε, όπου βρίσκαμε, ανάμεσα στα πτώματα των μουλαριών, ήτανε μολυσμένα. Χωρίς να γνωρίζω τι έχω, χρειάστηκε να κάνω τρία μερόνυχτα με τα πόδια κα με ζώο σε βα-τόδρομο και να διακομισθώ στο Νοσοκο-μείο Ιωαννίνων.

Έμεινα εκεί σαράντα μέρες με σαράντα πυρετό, ακίνητος, με πάγο στην κοιλιά. Με είχανε αποφασίσει αλλά εγώ δεν είχα αποφασίσει τον εαυτό μου. Θυμάμαι, ότι αρνήθηκα να με μεταφέρουν στο μικρό θάλαμο των ετοιμοθανάτων, όπως κά-

ποιο άλλο βράδυ αρνήθηκα πεισματικά να κοινωνήσω και να εξομολογηθώ στον παπά που μου φέρανε, όταν η κρίση της αρρώστιας έφτασε στο κατακόρυφο. Μό-λις αρχίζανε οι βομβαρδισμοί, ανοίγανε το διπλανό μου παράθυρο -μη σπάσουν τα τζάμια και τιναχτούν επάνω μου- και φεύ-γανε όλοι στα καταφύγια. Έτσι πέρασα όλες τις τρομερές πρώτες μέρες της γερ-μανικής επιθέσεως. Κατάμονος, σ” έναν έρημο θάλαμο, και γεμάτος πληγές από την απόλυτη ακινησία.

Και την ημέρα που κρίθηκε ότι είχα γλυ-τώσει και άρχισε να υποχωρεί ο πυρετός, ήρθε η διαταγή να εκκενωθεί το Νοσο-κομείο. Με βάλανε όπως-όπως σ” ένα φορείο, που το χώσανε σ” ένα φορτηγό αυτοκίνητο.

Η φάλαγγα από τα Γιάννενα ως το Αγρί-νιο πυροβολήθηκε οχτώ φορές από τα «στούκας». Οι φαντάροι τρέχανε στα χωράφια, όμως εγώ ήταν αδύνατον να σταθώ όρθιος έστω και για μια στιγμή. Τελικά στο Αγρίνιο, με παρατήσανε σ” ένα πεζούλι και φύγανε. Μια καλή κοπέλλα, εθελοτής νοσοκόμος με άλλη αποστολή, με βοήθησε κα μ” έσυρε ως το υπόγειο μιας καπναποθήκης, όπου σωριάστηκα κι έμεινα τρεις μέρες (…) Οι γιατροί στην Αθήνα τρίβανε τα μάτια τους. Σύμφωνα με την Επιστήμη, θα έπρεπε με την πρώ-τη παραμικρή μετακίνηση να πάθω εντε-ρορραγία και να τελειώσω (…) αν «έζησα το θαύμα» σώθηκα και από ένα θαύμα».

Να σημειωθεί, πως η συμμετοχή του Ελύ-τη στον ελληνοϊταλικό πόλεμο το χειμώνα του 1940-41 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ποιητική και ιδεολογική του διαμόρ-φωση.Όπως σημειώνει ο ίδιος στην Αυτοπρο-σωπογραφία του:

«Η Αλβανία, για τη σωματική μου υπό-σταση ήταν μια περιπέτεια αβάσταχτη, αλλά για την ψυχική μου όμως ιστορία, μια τομή βαθιά. (…) έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπι-κός. Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι ενταγμένος σε μιαν ομάδα, που έχει ορι-σμένα ιδανικά, και να μάχεσαι κι εσύ γι’

αυτά.

Ο Ελύτης έγραψε τρία εκτεταμένα ποιή-ματα με θέμα τον Αλβανικό πόλεμο, την άνοιξη του 1941 μόλις επέστρεψε από το μέτωπο: την Αλβανιάδα, τη Βαρβαρία και το Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χα-μένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας».

ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΩΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

To ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ –

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ;

«Γι’ αυτούς που με φωτιά ή μαχαίρι κίνησαν…

Γι’ αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρήΛιώναν το σίδερο, μασούσανε τη γηςΟ Θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο

Κάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέραΚάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυΣτο θάνατο – κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει.

Ξάφνου η στιγμή ξαστόχησε κι ήβρε το θάρροςΚαταμέτωπο πέταξε θρύψαλα μέσ’ στον ήλιοΚιάλια, τηλέμετρα, όλμοι, κέρωσαν!

Εύκολα σαν χασές που σκίστηκεν ο αγέρας!Εύκολα σαν πλεμόνια που άνοιξαν οι πέτρες!Το κράτος κύλησε από την αριστερή μέρια… Στο χώμα μόνο μια στιγμή ταράχτηκαν οι ρίζεςΎστερα σκόρπισε ο καπνός κι η μέρα πήε δειλάΝα ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια

Μα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη oχιάΜόλις σταμάτησε για λίγο μέσ’ στα δόντια ο θάνατος –Κι ύστερα χύθηκε μεμιάς ως τα χλωμά του νύχια!

***Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνηΜ’ ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιάΜ’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στ’ αριστερό του αυτίΜοιάζει μπαξές που του ‘ φυγαν άξαφνα τα πουλιάΜοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιάΜοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταμάτησεΜόλις είπανε «γεια παιδιά» τα ματοτσίνοραΚι η απορία μαρμάρωσε…

Κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.Αιώνες μαύροι γύρω τουΑλυχτούν με σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπήΚι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρεςΑκούν με προσοχή`

Όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε,Όμως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγήΌλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή…

***

Έτσι καθώς τινάζεται μέσ’ στη βροχή το δέντροΚαι το κορμί αδειανό μαυρίζει από τη μοίραΚι ένας τρελός δέρνεται με το χιόνιΚαι τα δυο μάτια πάνε να δακρύσουν –

Ποιήματα από το Μέτωπο,του Οδυσσέα Ελύτη

Ο ΜΕΝ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΕΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ


Συνέχεια από την σελίδα 7 Αυτά κατά τον Αίπικ και βέβαια άνευ σχολίων. Θα σημειώσω όμως, ότι όπως η έννοια «αεί» ή «αιεί», έτσι και το εικαστικό σύμβολο «Χ» δίδουν νοητικώς και οπτικώς την αντιστροφή. Δηλαδή και εάν αναποδο-γυρίσουμε το Χ από οποιαδήποτε πλευρά, πάλι το ίδιο σχήμα παρατηρούμε. Επίσης και η κλεψύθρα, το όργανο αυτό της μετρή-σεως του χρόνου, δεν έχει το σχήμα Χ;

Κλείνω εδώ την παρέκβασι και προχωρώ στην λέξι «χρόνος» Ας δούμε εκ της ανα-γνώσεως των γραμμάτων, για ποιό λόγο η λέξι διά της ωρισμένης σειράς των φωνολο-γικών στοιχείων δηλ. των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, ερμηνεύει τον επιθυ-μητό στους σοφούς των Μουσείων ορισμό της έννοιας «χρόνος». Το «Χ» πρέπει να τεθή ως αρκτικό γράμμα, δηλαδή ως γράμ-μα-οδηγός, διότι εκ του ρήματος (χάους) άρχεται ο χρόνος («ή τοι μεν πρώτιστα χάος). Αυτή η βίαιη κίνησι προς πάσαν κα-τεύθυνσιν εξ ενός κέντρου έχει ροή, αλλά ταυτοχρόνως έχει ροπή, πτώσι (τα υγρά πίπτουν και το σύμβολο της ροής είναι το «Ρ») έως ότου φθάση στην στάσι, δηλαδή λιμνάση. Αυτή η κίνησι συντελείται εντός του χώρου («Ο»), τον οποίο νέμονται αλλά και κατοικούν («Ν») όντα («Ο») παλινδρο-μούντα προς όλες τις κατευθύνσεις («Σ»). Ο χρόνος εν τέλει έχει θετική φορά εξ ενός κέντρου και προς πάσαν κατεύθυνσιν, έχει ροή και ροπή (εξασθένισι) για όλα τα όντα τα κατοικούντα στον χώρο και κινούμενα παλινδρομικώς, θεώμενα εκ της θέσεως των θεών-ανθρώπων επί της γης.

Εδώ ετελείωσα και το γράμμα Χ. Όπως διαπιστώσατε, είναι γράμμα μεγάλης σπου-δαιότητος, ανήκει στους ήχους τους οποίους προκαλεί ο άνθρωπος και είναι, ως σύμβο-λο, «κοσμολογικής» σπουδαιότητος.

Ψ «Ώσπερ διά του ‘‘φει’’ και του ‘‘ψει’’...» (Πλάτων, «Κρατύλος» 427αΗ ανάπτυξιτου αποσπάσματος 427α του

Το «Χ»

πρέπει να τεθή ως αρκτικό γράμ-

μα, δηλαδή ως γράμμα-οδηγός, διότι εκ του ρήματος

(χάους) άρχεται ο χρόνος («ή τοι μεν πρώτιστα χάος). Αυτή

η βίαιη κίνησι προς πάσαν κατεύ-θυνσιν εξ ενός κέντρου έχει ροή,

αλλά ταυτοχρόνως έχει ροπή, πτώσι (τα υγρά πίπτουν και το σύμβολο της ροής είναι το «Ρ») έως ότου φθάση στην στάσι, δηλαδή λιμνάση. Αυτή η κίνησι συντελείται εντός του χώρου («Ο»), τον οποίο νέμονται αλλά και κατοικούν («Ν») όντα («Ο») παλιν-δρομούντα προς όλες τις κατευθύνσεις («Σ»). Ο χρόνος εν τέλει έχει θετική φορά εξ ενός κέντρου και προς πάσαν κατεύθυνσιν, έχει ροή και ροπή (εξασθένισι) για όλα τα όντα τα κατοικούντα στον χώρο και κινούμενα παλιν-

δρομικώς, θεώμενα εκ της θέσεως των θεών-

ανθρώπων επί της γης.



ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των».Η επίθεση αυτή λοιπόν δεν ήταν και τόσο αιφνίδια καθώς το τελεσίγραφο αναμενό-ταν από ημέρα σε ημέρα ενώ από καιρό το πράγμα φαινόταν που πήγαινε.

Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι. Ο ιταλός δικτά-τορας είχε εξοργιστεί που έμαθε εκ των υστέρων την κατάληψη των πετρελαιο-πηγών της Πραχόβας της Ρουμανίας από τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου, πε-ριοχή που η θεωρούσε ότι άνηκε στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας, και ήθελε να προβεί σε μια κίνηση ισχύος.

Μέσα σε λίγες ώρες από την απάντηση του Μεταξά και προτού εκπνεύσει η προ-θεσμία ξεκίνησε η ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα, που στην ουσία εκείνη την εποχή ήταν ελληνοϊταλικά αφού η Αλβανία ήταν ήδη υπό τον έλεγ-χο της Ιταλίας.

Ο αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα έδωσε την εντολή για προσβολή των ελληνικών θέσεων από τις 5 το πρωί. Την ώρα αυτή σημειώθηκε και η πρώτη ελληνική απώ-λεια. Ο 27χρονος πεζικάριος Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από τα Τρίκαλα, που υπη-ρετούσε σε φυλάκιο της ελληνοαλβανι-κής μεθορίου, σκοτώθηκε από θραύσμα ιταλικού όλμου. Ο ιταλός αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα είχε στη διάθεσή του 135.000 άνδρες και ο έλληνας ομόλο-γός του Αλέξανδρος Παπάγος μόλις 35.000.

Εκείνο το πρωί ο Μεταξάς απηύθυνε διάγ-γελμα προς τον ελληνικό λαό και ξεκίνησε η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων κατά των ιταλικών δυνάμεων και η προέλαση στα αλβανικά εδάφη.



Στη νεολαία μας

Αυτό κρατάει ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη το από του κόσμου τη βοή πρε-σβυτικό κεφάλι, αυτό το λόγο θα σας πώ, δεν έχω άλλο κανένα: Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα.

Κωστής Παλαμάς

Στρατιώτες του μετώπου

Σιμά Σας μόνο, εκεί μονάχα πρέπει, στην πιο αψηλή του μόχτου Σας κορφή, που τα Έργα δε χωρίζουν από τα Έπη σα θα ‘μουνα στο πλάϊ Σας, αδερφοί,

εκεί που η λόγχη και το Πνέμα είν’ ένα, κ’ ένα η ψυχή μαζί με το κορμί, κι όλα τ’ αόρατα φανερωμένα στης Εφόδου την ύστατην ορμή,

εκεί μονάχα, τον υπέρτατο αίνο, με του Αισχύλου τον άκρατο σκοπό: «Η Ελλάδα σκώνεται και τρώει τον ξένο», καθώς θα ορμάτε, θ’ άξιζε να πώ!

Αλλ’ αν η λόγχη και το Πνέμα ειν’ ένα, λογιάστε το η ψυχή μου πόχει βγει να Σας προλάβει πιο μπροστά από μένα … Κι ακούοντας την υπέρτατη κραυγή,

ακούοντας τον ακράτητο αυτόν αίνο, με του Αισχύλου τον άκρατο σκοπό: «Η Ελλάδα σκώθηκε και τρώει τον ξένο», πέστε πως ήρτα αυτού να Σας τον πώ!

Άγγελος Σικελιανός


Οι τα φώτα έχοντες αλλήλοις δόσωσιν


πιστόλια και μαχαίρια), πλην των παλαιών οικογενειακών κειμηλίων. Όπου υψούται ελλη-νική σημαία πρέπει δεξιά της να υψούται και η γερμανική». Αμβρόσιος Πλυτάς (δήμαρχος Αθηναίων)

Το πρωί της 6ης Απριλίου του 1941, ώρα 5.30′, ο Γερμανός πρε-σβευτής στην Αθήνα Ερμπαχτ βρίσκεται στο σπίτι του διαδό-χου του Μεταξά, πρωθυπουρ-γού Αλέξανδρου Κορυζή. Αφού τον ξυπνά του διαβιβάζει τη διακοίνωση, με την οποία η κυ-βέρνηση του Χίτλερ «εξηγούσε» τους λόγους που την έκαναν να εισβάλει στο Ελληνικό έδαφος. Την ίδια ώρα, τη διακοίνωση παραλάμβανε και ο Έλληνας πρεσβευτής στο Βερολίνο, από εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ....

Ως κύρια αιτία για την εισβολή των

στρατευμάτων της η ναζιστική Γερμανία προέβαλλε την πρόσδεση της Ελλάδας στη Μ. Βρετανία. Στη Γερμανική δια-κοίνωση αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Η Ελλάς, επιτρέπουσα εις αγγλικάς δυνάμεις να θέσουν και πάλιν πόδα

Το πολεμικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλί-ου 1941. Εφημερίδα «Ακρόπολις». Αρχείο Μηχανή του Χρόνου....

εις Ευρώπην και ούσα το μόνον ευρω-παϊκόν κράτος που έπραξεν τοιούτον τι, ανέλαβε βαρείαν ευθύνην έναντι της Ευρωπαϊκής κοινότητος. Ασφα-λώς ο ελληνικός λαός δεν ενέχεται εις την εξέλιξιν αυτήν. Εκ τούτου, είναι ακόμη βαρυτέρα η ευθύνη της ελλη-νικής κυβερνήσεως εκ της ανευθύνου τοιαύτης πολιτικής της. Ούτω, η ελ-ληνική κυβέρνησις εδημιούργησε μίαν κατάστασιν, προ της οποίας η Γερμα-νία δε δύναται περαιτέρω να μείνη άπρακτος. Οθεν η κυβέρνησις του Ράιχ έδωσε εις τα στρατεύματά της την διαταγήν να εκδιώξουν εκ του ελ-ληνικού εδάφους τας βρετανικάς δυ-νάμεις… Η κυβέρνησις του Ράιχ είναι πεπεισμένη ότι εκδιώκουσα ταχέως εξ Ελλάδος τους παρεισάκτους Άγγλους παρέχει αποφασιστικήν υπηρεσίαν τόσον εις τον ελληνικόν λαόν όσον και εις την ευρωπαϊκήν κοινότητα…».

Τι έλεγε ο Χίτλερ για την εισβολή στην Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Αδόλφος Χίτλερ με το διάγγελμά του- την ίδια ημέρα- προς το γερμανικό λαό: «Από της ενάρξεως του πολέμου η Αγγλία κατέβαλλεν αδιαλείπτους προσπαθείας, διά να δυνηθή και κερδίση τα Βαλκάνια ως θέατρον πολέμου. Πράγματι, η αγγλική διπλω-ματία, στηριχθείσα εις το πρότυπον

του παγκοσμίου πολέμου, επέτυχε κατ’ αρχάς μεν να προσεταιρισθή την Ελλάδα διά μιας εις αυτήν προσφερ-θείσης εγγυήσεως και κατόπιν να την εκμεταλλευθή τελειωτικώς χάριν των ιδίων αυτής σκοπών… Ο γερμανικός λαός ουδενός είδους διαφοράς έχει με τον ελληνικόν λαόν, αλλ’ ουδέποτε θα ανεχθώμεν όπως καθώς συνέβη κατά τον παγκόσμιον πόλεμον, άλλη δύναμις εγκατασταθή επί ελληνικού εδάφους με τον σκοπόν, όπως εις δε-δομένην στιγμήν προελάση εκείθεν, εκ της νοτιοανατολικής Ευρώπης εις τον γερμανικόν ζωτικόν χώρον». Για την εισβολή χρησιμοποιήθηκαν επίλεκτα τμήματα αφοσιωμένα στον Χίτλερ μέχρι θανάτου. Παρ’ όλα αυτά η ελληνική αντίσταση υπήρξε μοναδική σε αυταπάρνηση και ηρωισμό και κατάφερε να τους αναχαιτίσει. Στη δική της επίση-μη δήλωση για την εισβολή, η κυβέρνηση του Ράιχ τόνιζε ανάμεσα σε άλλα: «Η δυσχερής θέσις, εις την οποίαν ευ-ρίσκεται η Αγγλία και τα ολοένα σαφέ-στερα εκδηλούμενα συμπτώματα της παρακμής επί των ιδίων της νήσων, υποκινούν αυτήν επί του παρόντος εις διαρκώς και περισσότερον απεγνωσμένας αποπείρας, όπως άπαξ έτι δημιουργήση εν Ευρώπη μέτωπον εναντίον της Γερμανίας. Ο αντικειμενικός σκοπός της τελευταίας ταύτης αγγλικής αποπείρας είναι τα Βαλκάνια, όπου ήδη η Ελλάς υπήρξε το θύμα της εγκληματικήw ταύτης βρετανικής πολιτικής επεκτάσεως του πολέμου»....

Η εισβολή και η κατάρρευση

Η εισβολή άρχισε στις 6 Απριλίου 1941, στις 5.15′ το πρωί. Ένα τέταρτο νωρίτε-ρα δηλαδή από τη στιγμή που επιδόθη-κε η σχετική διακοίνωση στον Έλληνα πρωθυπουργό. Τα γερμανικά στρατεύ-ματα προσέβαλαν τις ελληνικές θέσεις

H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.15 της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερ-θεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς η ελληνικές δυνά-μεις στερούνταν αεροπορικής κάλυψης. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αεροσκάφη στούκας, στό-χος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας....

Φάλαγγες μεγάλων και μικρών αυτο-κινήτων διασχίζουν την κοιλάδα του Στρυμώνα....

Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941.

Ντοκουμέντα από το μέτωπο και τη συνθηκολόγηση...

« Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανένα παρά μόνο να τον κάνω να σκέπτεται» ΣΩΚΡΑΤΗΣ.


στη Μακεδονία, κατά μήκος των ελληνο-βουλγαρικών και ελληνογιουγκοσλαβι-κών συνόρων .Ταυτόχρονα με την Ελλάδα, η χιτλερική Γερμανία επιτέθηκε και στη Γιουγκο-σλαβία. Η επίθεση και στις δύο χώρες πραγματοποιήθηκε με τρομακτική σφο-δρότητα. Η γιουγκοσλαβική αντίσταση κατέρρευσε ταχύτατα και μεγάλα τμή-ματα του στρατού της γειτονικής χώρας υποχωρούσαν στο ελληνικό έδαφος. Αντίθετα, ο ελληνικός στρατός στα οχυ-ρά παρουσίαζε μια ανέλπιστη αντίσταση απέναντι σ’ έναν εχθρό απείρως ισχυ-ρότερο. Κι αυτή η αντίσταση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν ληφθεί υπόψιν ότι τόσο στο μέτωπο, όσο και στην Αθήνα – και στους στρατιωτικούς και στους πολιτικούς κύκλους- ήταν φα-νερή μια διάθεση για γρήγορη συνθηκο-λόγηση και παράδοση της χώρας στους Γερμανούς εισβολείς.

Στις 9 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύ-ματα καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη, ενώ θα συνθηκολογήσει το Τμήμα Στρα-τιάς Ανατολικής Μακεδονίας. Στη συνέ-χεια θα ακολουθήσει η κατάληψη της Βέροιας και λίγο αργότερα της Κατερί-νης, της Κοζάνης και της Καστοριάς με αποτέλεσμα και η υποχώρηση του κυρί-ου όγκου των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται στην Αλβανία να παίρνει τα χαρακτηριστικά της φυγής. Στις 20 Απριλίου ο διοικητής του Γ` Σώ-ματος Στρατού Γ. Τσολάκογλου, σε συνεν-νόηση με άλλους δύο σωματάρχες, τον Δεμέστιχα και τον Μπάκο, καταργεί τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου Ι. Πιτσίκα, αναλαμβάνει ο ίδιος διοικητής της στρα-τιάς και υπογράφει πρωτόκολλο ανακω-χής με τους Γερμανούς. Τρεις μέρες αργό-τερα ο Τσολάκογλου θα υπογράψει στη Θεσσαλονίκη το οριστικό πρωτόκολλο συνθηκολόγησης του ελληνικού στρατού όχι μόνο με τους Γερμανούς αλλά και με τους Ιταλούς, τους οποίους βεβαίως είχε νικήσει στο αλβανικό μέτωπο. Ο ίδιος θέτει ως εξής το θέμα στα απομνημονεύ-ματά του: «ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού δι-λήμματος: Ή ν’ αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα ή υπεί-κων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν’ αναλάβω την προτωβουλίαν της συνθηκολο-γήσεως… »τολμήσας» δεν υπελόγισα ευθύνας… Μέχρι σήμερον δε μετενό-ησα διά το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν…».

Όταν το καράβι βουλιάζει….

Τη μέρα που ο Τσολάκογλου υπέγρα-

φε την οριστική συνθηκολόγηση του στρατού ο Βασιλιάς Γεώργιος με τον πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό (o Κορυζής είχε αυτοκτονήσει λίγες μέρες νωρίτερα), τον πρίγκιπα Πέτρο και τον Άγγλο πρεσβευτή σερ Μάικλ Πάλαιρετ εγκατέλειπαν την Ελλάδα μ’ ένα υδρο-πλάνο «Σάντερλαντ». Δυο μέρες πριν, στις 21 Απριλίου, έφυγε το ζεύγος των διαδόχων Παύλος και Φρειδερίκη, ενώ τη νύχτα 22 με 23 Απριλίου με τα αντι-τορπιλικά «Β. Ολγα», «Πάνθηρ» και «Ιέραξ» αναχώρησαν, όπως χαρακτηρι-στικά γράφει ο ναύαρχος Σακελλαρίου: «άπαντες οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και μερικοί κρατικοί επίση-μοι και μη λειτουργοί, οι πλείστοι με τας οικογενείας των- γυναίκες, τέ-κνα, πενθερές, κουβερνάντες- και τας αποσκευάς των- μπαούλα, βαλίτσες και τουαλέτες, τσάντες με ρουχισμό, μερικοί με παιχνίδια των παιδιών των και κάποιοι με τα χρυσαφικά των. Ο Βασιλεύς και ο κ. Τσουδερός ανεχώρη-σαν αεροπορικώς περί τα ξημερώμα-τα της 23ης Απριλίου, αφού αφήκαν και από μίαν προκήρυξιν προς τον Λαόν διά να του εξηγήσουν την προς την Κρήτην απομάκρυσίν των. Φαίνε-ται όμως ότι η θέα τοσούτον ασυνη-θίστου διά πολεμικά πλοία φορτίου, και δη εν καιρώ πολέμου, εξηρέθισε τα πληρώματα εις τοιούτον βαθμόν, ώστε εις την Σούδαν εξεδηλώθη μικρά στάσις επί του «Βασίλισσα Ολγα», του προσωπικού απαιτήσαντος να μην επιβή κανείς πλέον. Αντιλαμβάνεται ο καθείς την ψυχολογία όλων αυτών των αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών που κανένας τους δεν εγνώριζε πού και πώς άφηναν τα σπί-τια τους, όταν έβλεπαν ότι υπήρχαν

προνομιούχοι Ελληνες και Ελληνίδες ή Ελληνόπουλα που μπορούσαν ανέ-τως να μεταφέρονται με τα πολύτιμα των υπαρχόντων των προς άλλας ασφαλείς κατευθύνσεις μέχρις ότου παρέλθει η συμφορά ή όταν έβλεπαν ότι η οικογένεια του Πρωθυπουργού της Ελλάδος συνωδεύετο και από το απαραίτητο σκυλάκι της, χωρίς τη συντροφιά του οποίου φαίνεται ότι δεν ήτο δυνατόν να σωθεί η Ελλάς».

Παρόμοια εικόνα με τον Σακελλαρί-ου δίνει και ο έφεδρος πλοίαρχος Ν. Δ. Πετρόπουλος, ο οποίος γράφει χαρα-κτηριστικά : «Μου έκανε εντύπωσι και ένα άλλο θέαμα, που με επηρέασε κατά κάποιο ποσοστό για να μη φύγω από την Ελλάδα: Μεταξύ των Ελλή-νων ιδιωτών επιβατών ήταν κι ένα ζευγάρι- όχι πρώτης νεότητος- που το συνόδευε η μητέρα της συζύγου. Η ηλικιωμένη πεθερά κρατούσε ένα βα-λιτσάκι που, όπως επρόδιδαν οι μετα-ξύ των τριών τους κουβέντες, περιείχε τα τιμαλφή της οικογενείας. Χωρίς να θέλω με κατέλαβε αηδία από το γεγο-νός, ότι δε διαθέταμε τα πλοία για να σώσουμε έστω και λίγους στρατιώτες μας από τις χιτλερικές ορδές, αλλά καταλαμβανόταν η πολύτιμη χωρητι-κότης για να δοθεί ευκαιρία στα μπι-ζού και στα εξαντλημένα σαρκία της ευπόρου οικογενείας… να… συνεχί-σουν και εκτός της Ελλάδος τον αγώ-να κατά του κατακτητού!».

Διάγγελμα προς το λαό της πρωτεύουσας την πρώτη μέρα της Γερμανικής κατοχής. Εφημερίδες 28/4/1941 . Σπ. Λιναρδάτου: «Ο πόλεμος του 1940- 41 και η μάχη της Κρή-της», εκδόσεις «διάλογος», τόμος Β’ σελ. 296

3. Ολόκληρη η διακοίνωση: Β.Π. Παπαδάκη: «Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού Πολέμου 1940- 1945», Αθήναι 1957, σελ. 167- 173)

4. «Επίσημα Εγγραφα επί της ρήξεως με τη Γιουγκοσλαβίαν και την Ελλάδα», γερμανική κατοχική έκδοση στα ελληνικά, Βερολίνον 1941, σελ. 2 5. στο ίδιο, σελ. 5 6. Heinz Richter: «Η Ιταλο – γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλά-δος», εκδόσεις «κοβόστη» σελ. 436 κ. ε.

7. Αντιστράτηγου Γεωργίου Κ. Σ. Τσολάκογλου: «Απο-μνημονεύματα», σελ. 130, 132-133

8. Αλ. Σακελλαρίου: «Η θέσις της Ελλάδος εις τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον», εκδόσεις «osmos Greek- American Printing Company» Νέα Υόρκη 1944, σελ. 222- 223 9. «Βήμα» 11/3/1970 10. Σ. Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», εκδόσεις «Καπόπου-λος» τόμος 1ος, σελ. 16, Mark Mazower: «Στην Ελλάδα του Χίτλερ» εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», σελ. 31 κ.α. Πηγή: Μουσείο Εθνικής Αντίστασης –

Γιώργος Πετρόπουλος...

Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941.

Ντοκουμέντα από το μέτωπο και τη συνθηκολόγηση...

Οι Γερμανοί εκτίμησαν ιδιαίτερα αυτή την… τόλμη του στρατηγού Τσολά-κογλου γι’ αυτό και τον έκαμαν τον πρώτο πρωθυπουργό της κατεχόμε-νης Ελλάδας.


ΕΙ ΘΕΟΙ ΕΙΣΙ ΚΑΚΟΙ, ΟΥΚ ΕΙΣΙ ΘΕΟΙ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Αντωνία Παυλάκου - Χριστακοπούλου

Μακριά από τις χιονι-σμένες κορφές των βουνών της Ηπείρου

που οι στρατιώτες μας είχαν τον πρώτο λόγο, που ήταν οι πρωτα-γωνιστές και που δημιουργούσαν τα γεγονότα, οι καλλιτέχνες και οι λογοτέχνες της εποχής, σιωπη-λοί από τα γραφεία τους, αποτύ-πωναν με το δικό τους βλέμμα τα γεγονότα και το ηρωικό πνεύμα της εποχής.

Γιατί το βλέμμα του καλλιτέχνη, και εν προκειμένω του λογοτέχνη, είναι εκείνο που απορροφά από τα γεγονότα ό,τι και όπως αυτό αγγίζει την ψυχή του. Οι εντυπώσεις καταγράφονται και διατηρούνται αναλλοίωτες και αδι-απραγμάτευτες, γιατί ο λογοτέχνης δεν αποβλέπει ούτε στην ενημέρωση ούτε στη διαπαιδαγώγηση. Τα επιτυγ-χάνει όμως χωρίς προγραμματισμό και τα δύο. Εγραφε ο Πέτρος Χάρης στο περιοδικό «Νέα Εστία»: «Τα λογοτεχνι-κά κείμενα μας δίνουν την κρυφή, την εσωτερική δύναμη των γεγονότων, ή αν θέλετε την ψυχή των ανθρώπων που τα πραγματοποίησαν. Και οι μεταγενέστεροι κερδίζονται μόνον όταν αισθάνονται ότι επικοινωνούν με τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων, με τον ψυχικό κόσμο που τα προε-τοίμασε και τα διαμόρφωσε».

Ξεκινώντας από την πρώτη ημέρα του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 συναντούμε το βιβλίο «Γιώργος Σε-φέρης Μέρες Γ 16 Απρίλη 1934-14 Δεκέμβρης 1940» (εκδ. Ικαρος). Εκεί ο Σεφέρης, ο οποίος ως γνωστόν υπήρξε στέλεχος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, θα γρά-ψει: «Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: «Έχουμε πόλεμο». Τίποτα άλλο. Ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω απ’ τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκείνη που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι».

Στις 10 Νοεμβρίου 1940 δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Νέα Ελλάς» η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων: «Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μονα-δικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περι-εχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασαν, η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τι-μήν της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωση της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιά-δων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθιά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης, με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρώπινης ιστο-ρίας. Έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεση: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευ-ματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι μας πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητας και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Ελληνες διανοου-μένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν’ απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του κόσμου και να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξει τα δυναστευόμενα έθνη από τη φοβέρα της μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος. Οταν μια τέτοια επανάσταση συντελεστεί η νίκη θα είναι δική μας. Με τη μεγάλη αυτή ελπίδα σας στέλνουμε τον πιο αδελφικό μας χαιρετισμό Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Αγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτή-ρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξαν-δρος Φιλαδελφεύς, Αριστος Καμπάνης».

Ακολούθησαν με ένα αναλόγου περιεχομένου μανι-

φέστο και άλλοι πολλοί, εξίσου τότε ή λίγο αργότερα, διάσημοι Ελληνες λογοτέχνες. Στο κείμενο του μανιφέ-στου μεταξύ άλλων τονιζόταν πως: «Ο ιταλικός φασισμός βαδίζει προς το θάνατο κι εμείς οι Ελληνες σκάβουμε τον τάφο του. Μπορεί να πεθαίνουμε, αλλά θα πεθάνει κι αυτός. Θα τον σκοτώσει το ελληνικό πνεύμα, που έχει σκοτώσει εχθρούς μεγαλύτερους και φοβερώτερους απ’ αυτόν. Ελεύθεροι άνθρωποι όλων των εθνών, συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, ιδεολόγοι, μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα πολεμά για την μοίρα του κόσμου». Κι ακο-λουθούν οι υπογραφές των: Ελλης Αλεξίου, Ηλία Βενέζη, Νικ. Βρεττάκου, Αλκιβιάδη Γιαννόπουλου, Κ. Δημαρά, Οδ. Ελύτη, Γ. Θεοτοκά, Αλκη Θρύλου, Λιλής Ιακωβίδη, Μ. Καραγάτση, Σωκρ. Καραντινού, Θράσου Καστανάκη, Γ. Κατσίμπαλη, Γ. Κοτζιούλα, Λέοντα Κουκούλα, Φάνη Μιχαλόπουλου, Γ. Μυλωνογιάννη, Λιλίκας Νάκου, Μελή Νικολαΐδη, Τ. Μπαρλά, Ασημάκη Πανσέληνου, Σοφίας Παπαδάκη, Κλέωνα Παράσχου, Θανάση Πετσάλη - Διο-μήδη, Γ. Σεφέρη, Τατιάνας Σταύρου, Αγγελου Τερζάκη, Κ. Τσάτσου, Δημ. Φωτιάδη, Πέτρου Χάρη, Γιάννη Χατζίνη, Αιμίλιου Χουρμούζιου, Δ. Νικολαρεΐζη, Μήτσου Παπανι-κολάου.

Σ’ αυτόν τον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών δεν υστέ-ρησε κανένας. Επώνυμοι και ανώνυμοι και ανάμεσά τους οι λογοτέχνες μας ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας είτε στα πεδία των μαχών είτε στα μετόπισθεν με κείμενα διαμαρτυρίας, με τα μαχητικά άρθρα τους και τα ενθουσιώδη, ως άλλοι Τυρταίοι, ποιήματά τους. Ο διακεκριμένος φιλόσοφος, λογοτέχνης, καθηγητής πανε-πιστημίου και πολιτικός Παν. Κανελλόπουλος, εξόριστος στην Κάρυστο, έστειλε τηλεγράφημα στην κυβέρνηση, με το οποίο έθετε τον εαυτό του στην υπηρεσία της πατρίδος. Εγραφε: «Λαός ολόκληρος ενθουσιώδης και αποφασι-σμένος. Οποιος χύσει το αίμα του δεν θα το χάσει. Ζήτω η Ελλάς». Ντυμένοι την τιμημένη στολή του Ελληνα φαντά-ρου πολεμούσαν πάνω στα βορειοηπειρωτικά βουνά λο-γοτέχνες και δημοσιογράφοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε: τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Αγγελο Τερζάκη, τον Νικηφόρο Βρετ-τάκο, τον Γιάννη Χατζίνη, τον Αγγελο Βλάχο, τον Αστέρη Κοββατζή. Μερικοί ζήτησαν και πήγαν εθελοντές, όπως ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Γιάννης Μπεράτης κ.ά. «Η παρουσία της τότε πνευματικής ηγεσίας στα πεδία των μαχών, και μάλιστα εθελοντικώς, επηρέασε πολύ θετικά το φρόνημα όλων των παιδιών που πολεμούσαν» έγραψε η καθηγήτρια Πανεπιστημίου κ. Μερόπη Σπυροπούλου.

Δημοσιογράφοι, ανταποκριτές αθηναϊκών εφημερίδων, είχαν φτάσει στην πρώτη γραμμή του πυρός διακινδυνεύ-οντας τη ζωή τους. Ηταν εκεί ο Σπύρος Μελάς, ο Παύλος Παλαιολόγος, ο Βάσος Τσιμπιδάρος, ο Κ. Τριανταφυλ-λίδης, ο Κώστας Αθάνατος, ο Γ. Ρούσσος κ.ά. Εξάλλου, ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης που ζούσε και σπούδαζε στην Ιταλία ήρθε αμέσως στην Ελλάδα να κάνει τη στρατι-ωτική του θητεία. Από τις κακουχίες του πολέμου πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου 1941. Και για να επιστρέψουμε στους δημοσιογράφους: Ποιον δεν συνήγειρε ο Παύλος Πα-λαιολόγος με το φλογερό άρθρο του «Προς το καθήκον» δημοσιευμένο στο «Ελεύθερο Βήμα» στις 29 Οκτωβρίου 1940; Ανάμεσα σε πολλά άλλα λέει: «Δεν είναι η μανία του πολέμου που τους εμπνέει, δεν είναι το πάθος της περιπέ-τειας. Είναι η αίσθηση της αξιοπρέπειας. Όταν αυτή είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους, τότε το τροπάριο της ειρηνοφι-λίας διακόπτεται. Όχι από αγάπη στον πόλεμο. Από αγάπη προς αυτήν την ειρήνη. Γιατί τίποτα δεν εξυπηρετεί την ει-ρήνη χειρότερα από την καλοπροαίρετη διάθεση των λαών να δέχονται ραπίσματα. Οφείλουμε μέγα χρέος στους Ελληνες, γιατί εκείνοι πρώτοι έσπασαν την πομφόλυγα του αήττητου φασισμού».

Η πένα δε του Γεωργίου Α. Βλάχου αφήνει μνημεία αρθρογραφικού λόγου σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Παραθέτουμε ελάχιστο απόσπασμα από το περίφημο άρθρο στην «Καθημερινή» της 29ης Οκτωβρίου 1940 με τίτλο «Το στιλέτον». «Τον πόλεμον αυτόν δεν τον εζητή-σαμεν, δεν τον προκαλέσαμεν, δεν τον ηθελήσαμεν. Μας επεβλήθη κατά τον χυδαιότερον, κατά τον σκαιότερον τρό-πον. Κληρονόμοι μακράς ιστορίας θα αποθάνωμεν όλοι. Δεν προεκαλέσαμεν κανένα, δεν ηπατήσαμεν κανένα, δεν ηθελήσαμεν ουδέ στόχοι υπονοιών να υπάρξωμεν απέναντι ουδενός. Εκεί εις την γωνίαν όπου ηλπίζαμεν ότι δεν θα μας φθάσουν αι σφαίραι και τα θραύσματα των οβίδων, παρουσιάσθη εξαφνικά το στιλέτον. Θα το υποδεχθώμεν -το υπεδέχθημεν ήδη- με το μέτωπον υψηλά, με το στήθος προτεταμένον, με τας χείρας ενόπλους, με κάτι ανώτερον από τον χάλυβα, τα αεροπλάνα και το πετρέλαιον: με το θάρρος και με τα πτερά της ψυχής. Θα αποθάνωμεν όλοι, χωρίς να πρέπη και χωρίς να το θέλωμεν. Και αν οι Ιταλοί κατορθώσουν να νικήσουν ένα λαόν ο οποίος έχει απο-φασίσει να αποθάνη, ε, τότε θα είναι η από αιώνων πρώτη

μεγάλη και παράδοξος νίκη των. Αλλ’ αυτό δεν θα συμβή. Η Ελλάς θα νικήση, θα νικήση η αυτοθυσία, το θάρρος, η ιδέα - και το στιλέτον θα ηττηθή».

Οι πεζογράφοι της εποχής δεν υστερούν των δημοσι-ογράφων σε αρθρογραφία. Ο Ηλίας Βενέζης τόνιζε: «Δεν ήταν μόνο για τ’ αγαθά τους, για την ξερή τους γη, για το γυμνό τους βράχο που είπαν ΟΧΙ οι Έλληνες. Ήταν για την ελπίδα που κινδύνευε».

Ο Στρ. Μυριβήλης δημοσιεύει στο περιοδικό «Νέα Εστία» στις 15-11-40 το άρθρο «Η ώρα της Ιστορίας». Ο Αγγελος Τερζάκης γράφει επίσης στη «Νέα Εστία» άρθρο για τον πρώτο στρατιώτη, τον Αλ. Διάκο που έπεσε στην πλαγιά της Τσούκας. Από το ημερολόγιο που κρατά έχει κατόπιν εκδοθεί το βιβλίο «Προσωπικές Σημειώσεις». Γενικότερα η εμπειρία των πεζογράφων μας στον πόλεμο ή στα μετόπισθεν έδωσε αργότερα έργα όπως «Ώρα της Ιστορίας» του Στρ. Μυριβήλη, «Το Χρονικό του ‘40» του Ηλ. Βενέζη, «Η Ελληνική Εποποιία 1940-41» του Αγγ. Τερ-ζάκη, «Το πλατύ ποτάμι» του Γιάν. Μπεράτη, τα «Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953» του Γ. Θεοτοκά. Εντύπωση θα προκαλέσει η ηχηρή σιωπή της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία μετά το Έπος αρνείται μέσω της αυτοκτονίας της να συμ-βιβαστεί με την ήττα.

Η ποίηση από την άλλη πλευρά έχει την αφάνταστη δυνατότητα να συλλαμβάνει τα γεγονότα με ιδιαίτερο τρό-πο και να συνοψίζει νοήματα και μηνύματα που προέρχο-νται από μια βαθιά ενόραση και έμπνευση των ποιητών.

Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι ο Παλαμάς είχε σω-πάσει μερικά χρόνια πριν το ‘40. Παρόλα αυτά λίγο μετά την κήρυξη του πολέμου, έγραψε το παρακάτω ποίημα «Στη Νεολαία μας» που αφιέρωσε στη νεολαία.

«Αυτό κρατάει ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη/ Το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι,/ Τούτο το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα/ μεθύστε με τ’ αθάνατο κρα-σί του Εικοσιένα». Ενώ αξέχαστη παραμένει η ρήση του: «Η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».

Ο Αγγελος Σικελιανός, προϊδεασμένος από τα διεθνή γεγονότα που είχαν προηγηθεί της ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα και τον τορπιλισμό της «Έλλης» το Δεκαπενταύ-γουστο του ‘40 στην Τήνο, έγραψε εκείνον τον Αύγουστο την τραγωδία του «Σίβυλλα», όπου προφητικά παρουσιά-ζει το λαό να αναζητεί τη σωστή κατεύθυνση, τον «όρθιο σκοπό». Αμέσως μετά την 28η Οκτωβρίου, στις 15-11-40 έγραψε και το ακόλουθο κείμενο που φαίνεται πεζό αλλά διαπνέεται από μια σπάνια ποιητική έξαρση κι είναι εν πολλοίς γνωστό: «Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγα-με: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα! Και ήρτες τέλος Συ, Μητέρα - Μέρα όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρω-τικό σκοπό τους, στον υπέρτατό τους ηθικόν ιστορικό ρυθ-μό!... Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι, στο τεράστιο ύψος που μας φανερώθηκες απ’ τα χαρακώματα των Εικοσιο-κτώ του Οχτώβρη του 1940, κι ως τώρα με τη συντέλεια των αιώνων, είτε ζήσουμε, είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ’ όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου, θα βρισκόμαστε στα σπλάγχνα Σου, ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί».

Και πώς να λησμονήσει κανείς βέβαια το ποίημά του «Ηχήστε οι σάλπιγγες» με το οποίο ο λαός της Αθήνας κατευόδωσε τον Κ. Παλαμά και που το απήγγειλε ξανά ο ίδιος τη μέρα της απελευθέρωσης τον Οκτώβριο του ‘44, συνεγείροντας και πάλι τα πλήθη.

Δεν ξεχνάμε επίσης το λιτό μα παραστατικό «Επίγραμ-μα» του Λέοντος Κουκούλα:

«Δε χάθηκες μα κι ούτε θα χαθείς/ Κι ας έρθουν πάλι οι Πέρσες και οι Λατίνοι/ Δεν είσαι κάστρο για να πατηθείς/ είσαι το φως, Ελλάδα, που δε σβήνει».

Και ο Τίμος Μωραϊτίνης θα γράψει το ποίημα «Ελλη-νίδες»:

«Μερόνυχτα σκυμμένη στέκει/ και ξενυχτάει δουλεύο-ντας για την Πατρίδα/ κι ενώ σκυμμένη πλέκει/ έχει ψηλά το μέτωπο η Ελληνίδα.

Και τα βελόνια γίνονται σπαθιά/ που βγαίνουν απ’ τη χρυσή τους θήκη/ ν’ αγωνιστούνε με το νιο πολεμιστή./ Και πλέκουν ως τη νύχτα τη βαθιά/ κι είναι άσωστη κι ατέ-λειωτη η κλωστή, όσο κι η Νίκη».

Ενώ ο Νικηφόρος Βρεττάκος το ποίημα «Μάνα και γιος»:

Η λογοτεχνία μας στο Έπος του ’40


ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ (...) ΠΛΑΤΩΝ.



epigraphyepigynousepilepsyepilepticepilogueEpiphanyepiphysisepiphyteepiphyticepisodeepisodicepispasticepistasis

epistaxisepistemologicalepistemologyepistropheepistyleepitaphepitasisepithalamionepitheliumepithelialepithetepithetic

epigraphikiepiginosepilipsiaepiliptikosepilogosepiphaniaepiphisisepiphitoepiphitikosepisodioepisodiakosepispastikosepistasis

epistaxisepistimologikosepistimologiaepistrophiepistilioepitaphiosepitasisepithalamionepithilionepithiliakosepithetoepithetikos

επιγραφικήεπίγυνοςεπιληψίαεπιληπτικόςεπίλογοςΕπιφάνιαεπίφυσιςεπίφυτοεπιφυτικόςεπεισόδιοεπεισοδιακόςεπισπαστικόςεπίστασις

επίσταξιςεπιστημολογικόςεπιστημολογίαεπιστροφἠεπιστύλιοεπιτάφιοςεπίτασιςεπιθαλάμιονεπιθήλιονεπιθηλιακόςεπίθετοεπιθετικός

Ω αθάνατη Ελληνική φυλή, σε σένα πάλι έπεσε ο κλήρος να γίνεις το φωτεινό παράδειγμα, ο Ολυμπιακός πυρσός σου, οδηγός στην σκοτεινιασμένη ανθρωπότητα που οι σειρήνες του Α΄ παγκόσμιου οικονομικού πολέμου ήχησαν και η οικονομική πανούκλα σκοτεινιάζει τον ουρανό της ανθρωπότητας.

Μοναδική σωτηρία στον αδηφάγο Μινώταυρο της παγκοσμιοποίησης οι Παναν-θρώπινες Ελληνικές Αξίες.

Το Ελληνικό Πνεύμα μόνο μπορεί να προταθεί, κάστρο απόρθητο, απροσπέλαστο στην Λερναία Ύδρα που έχει αμοληθεί ελεύθερα να καταβροχθίσει την ανθρωπότη-τα.

Ο ημίθεος Ηρακλής, ο εκπρόσωπος όλων αυτών των αξιών καλείται πάλι να μας παραδειγματίσει και να μας οδηγήσει στην σπηλιά του αιμοβόρου τέρατος και να μας βοηθήσει να το εξολοθρεύσουμε

Μοναδική μας άμυνα, ο ελληνικός δρόμος, ο ελληνικός τρόπος σκέψης. ΟΙ παναν-θρώπινες Ελληνικές αξίες που έβαλαν τις βάσεις και ανέβασαν τον δυτικό πολιτισμό σε αξιοζήλευτα ύψη.

Δυστυχώς όμως η ανθρώπινη λαιμαργία και η απληστία κυριάρχησαν των πα-νανθρώπινων αξιών που κληροδότησαν από τους τρισμέγιστους προγόνους μας και οδηγούν την ανθρωπότητα στην τρισαθλίωση και την δουλεία.

Εμείς όμως, άξιοι συνεχιστές ενός παγκόσμιου πολιτισμού, δεν επιτρέπεται να δειλιάσουμε και να τραπούμε σε φυγή μπροστά στον κίνδυνο που καραδοκεί και εί-ναι έτοιμος να μας κατασπαράξει.

Το Ελληνικό μεγαλείο, οι χρυσές σελίδες της ιστορίας μας γραμμένες με άλκιμο αίμα, οι ημίθεοι ήρωες μας και οι θεοί των Ελλήνων δεν θα μας αφήσουν αβοήθη-τους για να λιγοψυχήσουμε.

Με μια αξιοζήλευτη αποκοτιά θα τολμήσουμε το ακατόρθωτο. Γιατί αυτό προστά-ζει η φυλή μας.

Και όπως μας ενθυμίζει ο εθνικός μας ποιητής ‘‘ η αξιοσύνη στα έθνη, δεν με-τριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα’’.

Ο Φιλαλήθης

«Κρατύλου» έγινε στο γράμμα Φ .Ξεκινώ την ανάλυσι του γράμματος Ψ με μια ιστορική ανασκόπησι μεγάλης σημασίας. επι-γραφές των περιφήμων αιγυπτιακών μνημίων τα οποία περιλαμβάνουν τον μεγάλο ναό του Άμμωνος –Ρα και τους τέσσερες κολοσσούς, μεταξύ των οποίων και του Ραμσή Β`. Ο Ραμσής Β` (Σέσωστρις) εβασίλευσε μεταξύ του 1324 και του 1258 π.Χ. Τώρα πως είναι δυνατό να έχουμε Δωρικές επιγραφές επί του κολοσσού με το γράμμα Ψ; Σ` αυτό βεβαί-ως δεν είναι δυνατόν να απαντήσουν ούτε οι «Φοίνικες» έμποροι παραλήπτες του αλφα-βήτου ως απουσιάζοντες πλέον εκ της σημε-ρινής ανθρωπότητος ούτε βεβαίως οι αγωνι-ζόμενοι δήθεν περί της ιστορικής αλήθειας οπαδοί της παράλογης «συμβατικότητος» ως δήθεν διαδικασίας στην διαμόρφωσι γλώσσας και γραφής ούτε οι διάφοροι «συνήγοροι» φυλών, οι οποίες απέκτησαν γλώσσα χάρι στους Έλληνες. Και βεβαίως δεν είναι μόνον οι Δωρικές επιγραφές οι οποίες παραμαίνουν ως αναπάντητα ερωτήματα. είναι η διά της συμβατηκότητος των λέξεων αποσύνδεσι γλώσσας- γραφής-πολιτισμού από τους φυ-σικούς τους φορείς . Να επιχειρούν τώρα να επιτύχουν ό,τι δεν κατώρθωσαν οι ορδές των Ασιατών και Ρωμαίων επί δύο χιλιάδες έτη;

Μετά την μικρή αυτή παρέκβασι συνεχίζω την ανάλυσι του διπλού αυτού γράμματος, συνθέτου εκ των χειλεοφώνων Π ή Φ και του Σ. Την επιβίωσι της παλαιάς γραφής «ΠΣ» ή «ΦΣ» βλέπομε σε Αιολικές επιγρα-φές (Γρηγ. Κορίνθου, έκδ. Koen και Schafer) επί των λέξεων Πέλοπς, Άραπς, όπως και σε Αττικές π.χ. πσάλιον αντιπσάλιον κ.λ.π. Ση-μειώνω, ότι και οι δύο γραφές «ΠΣ», «ΦΣ» σχηματίζονται με την κοινή προσθήκη του Σ. Όπως ήδη γνωρίζομε, και αυτά τα γράμματα είναι «πνευματώδη .. και.. το φυσώδες δι’ αυτών ο άνθρωπος μιμείται» όπως λέγει ο Πλάτων στον «Κρατύλο». Η προσθήκη του Σ στο γράμμα Π και Φ οφείλεται στην προ-

Ξεκινώ την ανάλυσι

του γράμματος Ψ με μια ιστορική ανασκό-

πησι μεγάλης σημασίας. επιγραφές των περιφήμων

αιγυπτιακών μνημίων τα οποία περιλαμβάνουν τον μεγάλο

ναό του Άμμωνος –Ρα και τους τέσσερες κολοσσούς, μεταξύ των

οποίων και του Ραμσή Β`. Ο Ραμσής Β` (Σέσωστρις) εβασίλευσε μεταξύ του 1324 και του 1258 π.Χ. Τώρα πως είναι δυνατό να έχουμε Δωρικές επιγραφές επί του κολοσσού με το γράμμα Ψ; Σ` αυτό βεβαίως δεν εί-ναι δυνατόν να απαντήσουν ούτε οι «Φοίνικες» έμποροι παραλήπτες του αλφαβήτου ως απουσιάζοντες πλέον εκ της σημερινής ανθρωπότητος ούτε βεβαίως οι αγωνιζόμενοι δήθεν περί της ιστορικής αλήθειας οπαδοί της παράλογης «συμβατικότητος» ως δήθεν διαδικασίας στην δια-μόρφωσι γλώσσας και γραφής ούτε οι διάφοροι «συνή-γοροι» φυλών, οι οποίες

απέκτησαν γλώσσα χάρι στους Έλ-

ληνες.

Α΄ Παγκόσμιος Οικονομικός ΠόλεμοςΧρονογράφημα





ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΑΖΗΣ 5.287Γπαρόλο που ο ίδιος έχει λάθος την σειρά αυτού του μήνα στο ημερολόγιο του και μέσω αυτού τη σειρά στο φυσικό χρόνο.Η κοκκυμηλέα (ένα είδος δαμάσκηνου) ανθεί επίσης στην Αίγυπτο αυτό τον μήνα, και ωριμάζει τα φρούτα της στο χειμερινό ηλιοστάσιο:― Άρχεταιδε ανθείν Πυανεψιώνος, τον δε καρπόν πεπαίνει περί του ηλίου τροπάς χειμερινάςΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΥΤΩΝ 4.2,10δύο μήνες μετά την ισημερία, σύμφωνα με τον Γαζή:― τούτο δε περί δεύτερον γίνεσθαι μήνα από ισημερίας Αιγύπτιοι λέγουσι.Το αρχικό του όριο στο Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν η 22η Σεπτεμβρίου, η αργότερη, 18η Οκτωβρίου, η κανονική του, η 13η Οκτωβρίου.

― Πυανέψια· εορτή Αθήνησιν. είρηται δε παρ΄όσον κυά-μων εμπίπλανται. και άγεται Πυανεψιώνος εβδόμη. επειδή έψουσιν έτνος ούτω (δε)* κέκληται ο μην και η εορτή, διά το αθάραν έψειν, ά καλούσι Πύανα.ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ* ΕΚ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΛΕΞΙΚΟΥ : έπει δέ έψουσιν έτνος ούτω δή κ΄τ.λ.― Πυανόψια. . .Απόλλώνιος και σχεδόν πάντες οι περί των Αθήνησιν εορτών γεγραφότες, Πυανεψιώνος εβδόμη Πυανέψια Απόλλωνι άγεσθαί φασι. δειν δε φασι λέγειν Πυ-ανέψεια και τον μήνα Πυανεψιώνα·ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ: πύανα ― πύανα γαρ έψουσιν εν αυτοίς, και η ειρεσιώνη άγεται.ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ ΛΕΞΙΚΟ― Πυανεψιών. . . μην. . εν ώ και τα πύανα έψεται εις τιμήν του Απόλλωνος. πύανα δε πάντα τα από της γης εδώδιμα οσπριώδη· άσυνάγοντες έψουσιν εν χύτροις αθήραν ποι-ούντες.ΦΩΤΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟΝ― Πυανόψια· εορτή Αθήνησιν Απόλλωνος, ωνομάσθη δε διά το εψόμενον έτνος των κυάμων.το γαρ έτνος και την αθάραν πύανα καλούσιν· αφ΄ου και μην εστι, Πυανεψιών λεγόμενος.ΦΩΤΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ

Η συγκεκριμένη αναφορά αυτής της σούπας φτιαγμένης από καρπούς σε αυτήν την εορτή κατά πάσα πιθανότητα έδωσε την ετυμολογία στο σχόλιο του Ευσταθίου σχετικά με το όνομα του μηνός από το κύαμος:― Πυανεψιών δε ότι μηνός όνομα παρ΄Αττικοίς, κυάμων εψήσει παρωνομασμένος,. . . ου του νυν λόγου πλατύνειν.ΣΧΟΛΙΑ ΙΛΙΑΔΟΣ Β552. 284.37και ξανά:― Ως δε οι κύαμοι και πύαμοι ελέγοντο διά του πί, όθεν και Πυανεψιών μην, από των τοιούτων κυάμων, δεδήλωται αλλαχού.ΣΧΟΛΙΑ ΙΛΙΑΔΟΣ Ν 589. 948. 28 και Χ 495. 1283. 6επίσης και ο Σουϊδας, ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ, 1613 Δ.

Για τη χρήση των καρπών σε αυτήν την εορτή βλέπε ΑΘΗ-ΝΑΙΟ 9.73. Είναι πολύ πιθανό ότι οι όροι «κύαμοι» και «πύαμοι» εναλλάσονταν στην αρχαιότητα, παραπ. ΗΣΥ-ΧΙΟΥ στο πύαμοι. Αλλά για να εξάγουμε ετυμολογικά το «Πυανεψιών» από το «πύαμος», ακόμη και με την έννοια του «κύαμος», θα ήταν παράλογο. Υπό αυτή την αρχή θα πρέπει να ήταν «Πυαμεψιών» ή «Κυαμεψιών» και όχι «Πυανεψιών».Πυανοψιών συναντάται στις επιγραφές, αλλά «Πυαμε-ψιών» ή «Κυαμεψιών» δεν συναντάται πουθενά παρόλο που ώς «Κυανεψιών» συναντάται στο ημερολόγιο της Κυζίκου.

― Και πόθεν η των Πυανεψίων εορτή; εορτής όνομα και ικετηρία και ύμνοι πάντων εθνών προς Απόλλωνα, διά την της γης ευετηρίαν, και διά το τη όψει τους καρπούς φανή-ναι.

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ ΛΕΞΙΚΟ― κλάδος ελαίας και δάφνης προ των οικίων τιθέμενος, πλήρης πολλών ωραίων αναδεδεμένων. τούτο δε εγένετο επό τιμή των θεών, ώσπερ απαρχάς λαμβανομένων.ΑΝΕΚΔΟΤΑ, 246.27 Ειρεσιώνη.

Αυτός ο μήνας παρόλα αυτά, πήρε το όνομα του από μία τελετή, τα Πυανέψια, όπως περιγράφεται σε αυτές τις πα-ραπομπές παραπάνω. Ήταν ο μήνας των Πυανεψίων, όπως καλούνταν : παρά του έψειν τα πύανα.

ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΕΤΟΣΗ Ειρεσιώνη, αναφέρεται σε μερικές από αυτές τις περι-γραφές, επίσης και η Ωσχοφορία, που δεν βλέπουμε να αναφέρεται σε αυτές τις περιγραφές, ήταν αναπόσπαστα μέρη της τελετής των Πυανεψίων.

Η Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα περιγράφεται ώς:

― Ειρεσιώνη· θαλλός ελαίας εστεμμένος ερίοις, και προ-σκρεμαμένους έχων παντοδαπύς των εκ γης καρπών. τού-των δε εκφέρει παις αμφιθαλής, και τίθησι προ της θύρας του Απόλλωνος ιερού τοις Πυανεψίοις. λέγεται γαρ Θησέα καθ΄ον καιρόν εις Κρήτην έπλει, προσχόντα Δήλω διά χειμώνα, εύξασθαι τω Απόλλωνι καταστέψεσθαι κλάδοις ελαίας όταν σωθή τον Μινώταυρον αποκτείνας, και θυσιά-σειν. και την ικετηρίαν ταύτην καταστέψας εψήσαι χύτρας αιθάλης,και έτνος, και βωμόν ιδρύσασθαι. διό και Πυανέ-ψια δοκεί λέγεσθαι οίον Κυαμέψια· το γαρ πρότερον τους κυάμους πυάμους εκάλουν, ήδον δε παίδες ούτως:

Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους,και μέλι εν κοτύλη, και έλαιον αποψήσασθαι,και κύλικ΄ εύζωρον (ευζώροιο) όπως μεθύουσα καθεύδης.μετά ΄δε την εορτήν έξω των αγρών τιθέασι παρ΄αυτάς τας θύρας΄. Κράτης δε ο Αθηναίος εν τω περί των Αθήνησι θυσιών αφορίας ποτέ κατασχούσης την πόλιν θαλλόν καταστέψα-ντας ερίοις ικετηρίαν αναθείναι τω Απόλλωνι.ΣΟΥΪΔΑΣ ΛΕΞΙΚΟ, ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΠΛΟΥΤΟ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ 1055

Τα Ωσχοφόρια ή Οσχοφόρια, όπως επίσης γράφονται, παίρνουν το όνομα τους από μία τελετή όπου σε αυτή με-τέφεραν τους Ώσχους ή Όσχους, και τους κατέθεταν στο ναό της Αθηνάς Σκιράδος.Αυτοί οι Ώσχοι ή Όσχοι ήταν κλαδιά από κλήματα με στα-φύλια ωριμασμένα που δεν είχαν συλλεχθεί ποτέ για την παραγωγή του οίνου:― Ώσχος ο μετά κλήματος αμπέλου (βότρυς)ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ, ΣΟΥΪΔΑΣ, ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ, ΦΩ-ΤΙΟΣ.― ΄Ωσχοι τα νέα κλήματα συν αυτοίς τοις βότρυσι.ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΙΟ 11.92― Ωσχοφόρια, παίδες ευγενείς ηβώντες καταλέγονται οι φέροντες τας ώσχας εις το της Σκιράδος Αθηνάν ιερόν. εισί δε κλήματα έχοντα βότρυας.ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΙΟ 11.92― Ωσχοφόριον· τόπος Αθήνησι Φαληροί, ένθα το της Αθηνάς ιερόν.ΗΣΥΧΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΙΟ 11.92― Εορτή τις οσχοφόρια καλουμένη· όσχος γαρ καλείται κληματίς εκκειμένους έχουσα βότρυας. ή ουν (ήν ή ταύτην ουν) ευγενής παις έφερεν εις το ιερόν Σκιράδος.ΦΩΤΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ, Οσχοφορείν― Ώσχοι, τα κλήματα, συν αυτοίς τοις βότρυσι. και ωσχο-φόροι οι ταύτα τη Σκιράδι Αθηνά προσφέροντες εν γυναι-κείοις στολαίς. και ωσχοφόριον τόπος Αθήνησιν, ένθα και το ιερόν της Αρτέμιδος. και ωσχοφόρια όνομα εορτής, από

ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ -(15 Οκτωβρίου -15 Νοεμβρίου.) ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

της ώσχης της κληματίδος.ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ Ώσχοί.

Η σύσταση και των δύο αυτών τελετών αποδίδονται στον Θησέα, κατά τον χρόνο επιστροφής του από την Κρήτη. [ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ Οσχοφόροι, ΦΩΤΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ Περιαγειρόμενοι]

Την παράδοση αυτών των θεσμών μας την περιγράφει ο Πλούταρχος στο Βίο του Θησέως [22.23.36].Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Θησέας επέστρεψε στην Αθήνα από την Κρήτη την 7η του Πυανεψιώνος, η οποία ήταν αφιερωμένη στην τελετή των Πυανεψίων, την έψησις των οσπρίων όπως περιγράφεται παραπάνω με την ειρε-σιώνη και τα οσχοφόρια [ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΘΗΣΕΥΣ 22. 36], αιτία αυτών ήταν ένας όρκος που είχε δώσει ο Θησεύς στον Απόλλωνα πριν την αναχώρηση του για την Κρήτη. Αλλά η αιτία της σύστασης της Οσχοφορίας συγκεκριμέ-να, προσθέτει ό Πλούταρχος (δηλαδή της μεταφοράς των κλημάτων με τα ωριμασμένα σταφύλια να κρέμονται από τα κλαδιά του κλήματος) ήταν ο τρυγητός που λάμβανε χώρα τον καιρό της επιστροφής του στο Φάληρο:

― Ότι συγκομιζομένης οπώρας επανήλθον ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΘΗΣΕΥΣ 23

Εάν αυτό αληθεύει, τότε την 7η του Πυανεψιώνος,συνέ-πεφτε με την εποχή του τρύγου και όπου ο Πυανεψιών ταυτίζεται με τον μήνα του τρυγητού σύμφωνα με το κλίμα της Αττικής. Η εποχή του τρύγου σύμφωνα με τον Ησίοδο, ταυτοποιείται με την ηλιακή άνοδο του Αρκτούρου, δηλα-δή την 16η Σεπτεμβρίου, ένδεκα ημέρες περίπου πριν την Φθινοπωρινή ισημερία στην εποχή του, την 27η Σεπτεμ-βρίου, και δεκατρείς ημέρες πριν την πραγματική, την 29η Σεπτεμβρίου.Τα σταφύλια συλλέγονταν και πρεσάρονταν, και ο μούστος έπρεπε να εκτεθεί για δέκα ημέρες στον ήλιο και μετά να καλυφθεί από το φως για πέντε ημέρες, ύστερα έπρεπε να αποθηκευτεί σε πύθους, δηλαδή δύο ημέρες μετά την φθι-νοπωρινή ισημερία, Σεπτεμβρίου 29. Το αρχικό όριο του μηνός στο ημερολόγιο του Σόλωνος ήταν η 10η Σεπτεμ-βρίου, και το αργότερο η 15η Οκτωβρίου, το κανονικό του ήταν η 11η Οκτωβρίου.Η θέση του μηνός στο φυσικό έτος ήταν κατά την εποχή του τρύγου στην Αττική, και μάλιστα περίπου κοντά στην φθινοπωρινή ισημερία, που ταυτίζεται με τον Ιουλιανό Σεπτέμβριο και μέρος από τον Ιουλιανό Οκτώβριο.Υπό αυτό το συμπέρασμα και η ταύτιση του στο φυσικό έτος δικαιολογούν πλήρως το έτυμον του ονόματος του μηνός, το οποίο με την πρώτη ματιά φαίνεται να προέρχε-ται από το πυανέψιος, και από τα πύανα και το έψειν.Όπου πύανα θα πρέπει να ταυτιστεί υπό την έννοια της σούπας ή του πολτού από όσπρια, το έτνος ή η αθάρα τα οποία μαγειρεύονται για αυτή την περίσταση.Από τον Ησύχιο μαθαίνουμε ότι πολτός είναι το πυανέψι-ον έψημα. Η εξήγηση του ονόματος Πυανέψια, υπό την ταυτόσιμη έννοια πανόψια, ή από του πάντας ιδείν τους καρπούς εν όψει, αναγνωρίζει την ίδια την γιορτή όπως αυτή της συγκομιδής στην κυριολεξία, αλλά στις αρχές της γραμματικής είναι αστήρικτη.Το ίδιο μπορεί να υποθεί και για το κύαμος και έψειν, όπου θα απαιτείτο τα κυαμέψια και όχι τα πυανέψια.Το πραγματικό έτυμον είναι το πύανα και το έψειν, όπου συνδυαζόμενα σε πυανέψια συγκροτούν την χαρακτηριστι-κή εορτή του μηνός που είναι παλαιότερη από την θέσπιση του ημερολογίου του Σόλωνος, ο οποίος θεώρησε σωστό να διατηρήσει την ονομασία αυτή και να τη δώσει στο μήνα λόγω των χαρακτηριστηκών της εποχής , έτσι καλεί-ται Πυανεψιών. ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Εμοί εις άνθρωπος τρισμύριοι, oι δ’ανάριθμοι ουδ’ είς» Ηράκλειτος Εφέσιος



σεκτικήν ακρόασι του τρόπου εκφοράς των χειλεοφώνων, οπότε σχηματίζεται ένας ξε-χωριστός ήχος χάρι ακριβώς στην στοματική τους άρθρωσι κατά την έκφορά του ΠΣ=Ψ ή (ΦΣ=)Ψ. Αυτός ο ιδιαίτερος ήχος και η εικόνα του μιμουμένου πράγματος επέτρεψαν τον σχηματισμό του φθόγγου «Ψ» και του συμβόλου «Ψ». Μετά τα ελάχιστα περί του Ψ ( τα Π,Σ,Φ έχω ήδη αποκωδικοποίησει στα οικεία λήμματα) προχωρώ σε παραδείγματα, με τις αναλύσεις και αναγνώσεις των γραμμά-των μερικών λέξεων, εκ των Ομηρικών ή της «Θεογονίας» ή του Ησιόδου.

Ψάθαμος= η παρά την θάλασσα άμμος, η της παραλίας άμμος. Στην λέξι αυτή το αρκτικό γράμμα Ψ αντικαθιστώ με το αιολι-κό σύμπλεγμα ΠΣ. Στην Οδύσσεια (Ξ 136) συναντούμε την λέξι με την σημασία της άμμου, την οποία η θάλασσα συγκεντρώνει στην ακτή, π.χ. «οστέα δ` αυτού / κείται επ`ηπείρου ψαμάθω ειλυμένα πολλή» τα κόκκαλά του δε είναι ριγμένα στην ακτή και σκεπασμένα με πολλήν άμμο. Μεταφορικώς η ιδιότης της άμμου να είναι ασταθής και ευκολοανακατευόμενη εχρησιμοποίθη επίσης ως παρομοίωσι της διαλύσεως πραγμάτων στηριχθέντων επί σαθρών βάσεων ή οσάκις θελήασμε να αναφερθούμε σε κάτι το ανυπο-λόγιστο π.χ. «ως η άμμος της θαλάσσης» ή «έρειπε δε τείχος Αχαιών / ρεία μαλ` ως ότε τις ψάμαθον παις άγχι θαλάσσης / ος τ` επί ουν ποιήσει αθύρματα νηπίεσιν, αψ αύτις συνέχευε ποσίν και χερσίν ανθύρων» Ιλ.Ο 362-364: Και εγκρέμισε το τείχος των Αχαι-ών / εύκολα, όπως το παιδί την άμμο στην θάλασσα κοντά, που είχε φτειάξει με αυτήν (την άμμο) τα παιχνίδια του με πνεύμα που ταιριάζει στα νήπια πίσω πάλι τα εσκόρπιζε με τα πόδια του και τα χέρια του. ή «ουδ`ει μοι τόσα δοίη ψάθαμός τε κόνις τε» ούτε κι` αν μου έδιδε τόσα όσοι οι κόκκοι της άμ-μου και της σκόνης ( Ιλ.Ι 385).

Εάν ανοίξετε ένα λεξικό στην λέξι «ψάμα-θος», θα διαπιστώσετε ότι και οι λέξεις «άμα-θος» και «θις, θινός» εκφράζουν περίπου το

Μετά την μικρή αυτή

παρέκβασι συνεχίζω την ανάλυσι του διπλού

αυτού γράμματος, συνθέτου εκ των χειλεοφώνων Π ή Φ και

του Σ. Την επιβίωσι της παλαιάς γραφής «ΠΣ» ή «ΦΣ» βλέπομε σε

Αιολικές επιγραφές (Γρηγ. Κορίνθου, έκδ. Koen και Schafer) επί των λέξεων Πέλοπς, Άραπς, όπως και σε Αττικές π.χ. πσάλιον αντιπσάλιον κ.λ.π. Σημειώνω, ότι και οι δύο γραφές «ΠΣ», «ΦΣ» σχηματί-ζονται με την κοινή προσθήκη του Σ. Όπως ήδη γνωρίζομε, και αυτά τα γράμματα είναι «πνευματώδη .. και.. το φυσώδες δι’ αυτών ο άνθρωπος μιμείται» όπως λέγει ο Πλάτων στον «Κρατύλο». Η προσθήκη του Σ στο γράμμα Π και Φ οφείλεται στην προσε-κτικήν ακρόασι του τρόπου εκφοράς των χειλεοφώνων, οπότε σχηματίζεται ένας ξεχωριστός ήχος χάρι ακριβώς στην στοματική τους άρθρωσι κατά την έκ-φορά του ΠΣ=Ψ ή (ΦΣ=)Ψ. Αυτός ο ιδιαίτερος ήχος και η εικόνα του

μιμουμένου πράγματος επέ-τρεψαν τον σχηματισμό του

φθόγγου «Ψ» και του συμβόλου «Ψ»..



Γιατί, ρωτάει ο αιτός, πού’ ναι το παλληκάρι;Κι όλα τ’ αιτόπουλ’ απορούν που’ ναι το παλληκά-ρι!

Γιατί, ρωτάει στενάζοντας η μάνα, πού’ ναι ο γιος μου;

Κι όλες οι μάνες απορούν πού να’ ναι το παιδί!Γιατί, ρωτάει ο σύντροφος, πού να ‘ ναι ο αδερφός μου;Κι όλοι οι σύντροφοι απορούν πού να’ ναι ο πιο μι-κρός!

Πιάνουν το χιόνι, καίει ο πυρετόςΠιάνουν το χέρι και παγώνειΠαν να δαγκάσουνε ψωμί κι εκείνο στάζει από αίμα

Κοιτούν μακριά τον ουρανό κι εκείνος μελανιάζειΓιατί γιατί γιατί γιατί να μη ζεσταίνει ο θάνατοςΓιατί ένα τέτοιο ανόσιο ψωμίΓιατί ένας τέτοιος ουρανός εκεί που πρώτα εκατοικού-σε ο ήλιος!

***Ήταν γενναίο παιδί `

Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι τουΜε τον αέρα του άντρα στην περπατηξιάΚαι με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι( Φτάσανε τόσο εύκολα μέσ’ στο μυαλόΠου δεν εγνώρισε κακό ποτέ του)Με τους στρατιώτες του ζερβά – δεξιάΚαι την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του– Φωτιά στην άνομη φωτιά! –

Με το αίμα πάνω από τα φρύδιαΤα βουνά της Αλβανίας βροντήξανεΎστερα λυώσαν χιόνι να ξεπλύνουνΤο κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγήςΚαι το στόμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστοΚαι τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίαςΒρόντηξαν τα βουνά της ΑλβανίαςΔεν έκλαψανΓιατί να κλάψουνΉταν γενναίο παιδί!

***

Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνειΑνεβαίνει μοναχός και ολόλαμπρος…Ανεβαίνει μοναχός και ολόλαμπρος

Τόσο πιωμένος από φως που φαίνεται η καρδιά τουΦαίνεται μέσ’ στα σύννεφα ο Όλυμπος ο αληθινόςΚαι στον αέρα ολόγυρα ο αίνος των συντρόφων…Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ’ όνειρο από το αίμα

Στους όχτους του μονοπατιού συνάζονται τα ζώαΓρυλίζουν και κοιτάζουνε σα να μιλούνΟ κόσμος όλος είναι αληθινά μεγάλοςΓίγας που κανακεύει τα παιδιά του

Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλοΑύριο, αύριο λένε: το Πάσχα τ’ ουρανού!

***

Λένε γι’ αυτόν που κάηκε μέσ’ στη ζωή

Λένε γι’ αυτόν που μήτε καν επρόφτασε να κλάψειΓια τον βαθύ καημό του Έρωτα της ζωής Λένε για το ζεστό κι αχάιδευτο κεφάλι τουΓια τα μεγάλα μάτια του όπου χώρεσε η ζωήΤόσο βαθιά, που πια να μην μπορεί να βγει ποτέ της!»

Ποιήματα από το Μέτωπο,του Οδυσσέα Ελύτη

Η αρχαία πρωτοχρο-νιά ήταν καλοκαιρινήΣυνέχεια από την σελίδα 1Σελήνη (Νουμηνία). Έτσι, όμως, το (σεληνιακό) έτος, δηλαδή οι 12 σεληνιακοί μήνες, ισοδυναμούσε με άθροισμα 354 ημερών, δηλαδή ήτανε μικρότερο κατά 11 ¼ ημέρες από την πραγματική διάρκεια τού (ηλιακού) έτους. Για να καλύψουν αυτήν την διαφορά, προχώρησαν στην εξής διόρ-θωση: υπολόγισαν, ότι σε κάθε οκτώ (8) σεληνιακά έτη προέκυπτε έλλειμμα ενενήντα (90) ημερών, δηλαδή ένα έλλειμμα τριών (3) μη-νών των 30 ημερών έκαστος (11 ¼ Χ 8= 90). Γι΄ αυτό, στην διάρκεια οκτώ (σεληνιακών) ετών, παρενέβαλλαν τρεις (3) εμβόλιμους μήνες έναν στην διάρκεια τού τρίτου έτους, - δεύτερον στην διάρκεια τού πέμπτου έτους - και τρίτον στην διάρκεια τού όγδοου έτους.» Ο κ. Λιβαθινός αναφέρει πως το ημερολόγιο των αρχαίων Ελλήνων, επειδή στηριζόταν «κατά κύριο λόγο στους σεληνιακούς (συνοδικούς ) μήνες και διορθωτικά στο ηλιακό έτος, λέγεται σεληνοηλιακό ημε-ρολόγιο( υπάρχει και το ηλιακό ημερολόγιο, καθώς και το γνησίως σεληνιακό ημερολόγιο)».Οι μέρες που τώρα διανύουμε, στο αττικό ημερολόγιο ανήκαν στον έκτο κατά σειρά μήνα Ποσειδαιώνα, (διάστημα περίπου: 16 Δεκεμ-βρίου-15 Ιανουαρίου, Ημέρες 29). Η ετυμολογία της λέξης είναι αμ-φιλεγόμενη. Ίσως προέρχεται από το όνομα τού Θεού Ποσειδώνος, όμως κατ ΄άλλους έχει την ίδια ρίζα με το επίθετο πόσιμος (δηλαδή, αυτό που μπορεί να πιει κάποιος, δηλαδή τον οίνο, το κρασί). Κατά τον μήνα αυτόν γίνονταν οι εξής εορτές : α) Τα Αλώα (: η άλως= το αλώνι ή το καλλιεργημένο χωράφι ). Εορτή προς τιμήν τής Δήμητρας, για να προστατεύσει την βλάστηση (όπως τα Θεσμοφό-ρια, για την προστασία τής σποράς ). Προσφέρονταν θυσίες στην θεά Δήμητρα και στην κόρη της, Περσεφόνη. Οι άνδρες δεν επιτρεπόταν να λάβουν μέρος στα Αλώα (εκτός από μερικούς άρχοντες, που επέ-βλεπαν τις τελετές). β) Τα κατ’ αγρούς Διονύσια (ή Μικρά Διονύσια), σε διάκριση από τα κατ’ Άστυ (ή εν Άστει) Διονύσια, εορτή προς τιμήν τού θεού Διο-νύσου. Μια αγροτική πομπή μετέφερε ένα κάνιστρο (κανηφόροι) και πίσω της ακολουθούσε μια άλλη πομπή μεταφέροντας έναν φαλλό. Ακολουθούσαν λαϊκές διασκεδάσεις, χοροί, τραγούδια, πειράγματα κλπ. Από την αρχή τού 5ου αι. οι πλούσιοι Δήμοι, παράλληλα με αυ-τές τις εκδηλώσεις, διοργάνωναν και δραματικές παραστάσεις. Πολύ παλιά οι Έλληνες μετρούσαν τα έτη από τον μεγάλο κατα-κλυσμό του Δευκαλίωνος και της Πύρρας ή από τη γέννηση του Ηρα-κλή λέει στο άρθρο του «Σύντομη Ανασκόπηση του υπολογισμού του χρόνου κατά την Αρχαιότητα» ο John D. Morgan (περιοδικό «Αρχαι-ολογία και Τέχνες»)Όμως δεν γινόταν να πείσουν και τους υπόλοιπους λαούς της Με-σογείου και της Εγγύς ανατολής ή τους βαρβάρους του Βορρά να υιοθετήσουν ένα τέτοιο μοντέλο για την αρίθμηση των ετών. Από την εποχή που σώζονται κείμενα συνηθιζόταν να μετρούν τα έτη από την ανάρρηση του τοπικού ηγεμόνα. Αυτός ο τρόπος υπο-λογισμού μαρτυρείται από την αρχαία Αίγυπτο. Στην Ασσυρία κάθε έτος της βασιλείας ενός μονάρχη έπαιρνε το όνομα ενός αξιωματού-χου. Στα ελληνικά βασίλεια θεωρείται ότι επίσης τα έτη χαρακτηρίζο-νταν με βάση το πότε ο βασιλιάς ανέβηκε στο θρόνο. Στην αρχαιότητα χρονολογούσαν τα γεγονότα υπολογί-ζοντας έναν αριθμό ετών μέχρι την εποχή τους και δίνο-ντας το όνομα του Αθηναίου βασιλιά ή άρχοντα που είχε την αρχή όταν η αρίθμηση των ετών ήταν αντίστροφη. Στο βασί-λειο των Σελευκιδών η χρονολόγηση των ετών ξεκινούσε από το 312π.χ. Τη χρονιά αυτή ο Σέλευκος κυρίεψε τη Βαβυλώνα. Αρκετοί αρχαίοι Έλληνες όπως ο Αριστοτέλης και ο Ερατοσθένης επινόησαν μέθοδο χρονολόγησης με βάση τους ολυμπιακούς αγώνες και έτσι η χρονολόγηση των γεγονότων γινόταν μέσω των ολυμπιά-δων. Σεληνιακά ημερολόγια χρησιμοποιούσαν και άλλοι λαοί, όπως οι Βαβυλώνιοι και οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολόγιο που οι μήνες του ημερολόγιου συμβάδιζαν με τους φυσικούς σεληνιακούς μήνες. Ο John D. Morgan παρατηρεί πως οι Αθηναίοι διαιρούσαν επίσης τα έτη τους με βάση τον αριθμό των φυλών που είχαν πάρει τα ονό-ματα τους από μυθικούς ήρωες. Οι 12 φυλές αντιστοιχούσαν σε 12 μήνες. Όμως επειδή ο αριθμός των φυλών αυξομειωνόταν, δημιουρ-γούνταν συχνά πρόβλημα. Δηλαδή, διατηρούσαν παράλληλα διαφο-ρετικά ημερολόγια για θρησκευτική, γεωργική κλπ χρήση. Πολλές φορές από τους Αθηναίους συγκρινόταν το σεληνιακό ημερολόγιο με το ημερολόγιο του άρχοντος και μπορεί να υπήρχε διαφορά ακόμη και 20 ημερών. Τέλος, όπως αναφέρει ο ίδιος, η αρίθμηση των ετών με βάση την γέννηση του Χριστού ξεκίνησε από τον Διονύσιο τον μικρό, έναν μοναχό, καθιερώθηκε σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο και αποτε-λεί τον κανόνα ακόμα και σήμερα. Αγγελική Κώττη



χὡ Ζεύς ἄλλοκα μὲν πέλλει αἴθριος, ἄλλοκα δὲ ὕει.Θεόκριτος 4. 43

ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΟΣ

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ ΛΕΞΙΚΟ― Ο ε΄ μην παρ’ Αθηναίοις

ΣΟΥΪΔΑ ΛΕΞΙΚΟ― Ο πέμπτος μην παρ’ Αθηναίοις

ΑΝΕΚΔΟΤΑ 280.27―Μην και αυτός Αθήνησι πέμπτος.

ΦΩΤΙΟΣ ΛΕΞΙΚΟ― Και ούτος μην Αθήνησιν ε΄

Στο φυσικό έτος η θέση του μηνός ήταν η αρχή του χειμώνος.Η Πλειάδων Δύσις, Σκορπιού 15η [Νοεμβρίου 10], κατά τον Μέτωνα στα διορθωμένα έτη του κύκλου του, έπεφτε αυτόν τον μήνα.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ,ΟΛΥΝΘ.3.5― Μην μεν ήν Μαιμακτηριών

Κατά το οποίο ο σχολιαστής συμπληρώνει :

29.23e ΚΩΔ. ΑΥΓ.― Κατ’ έμφασιν μείζονα της σπουδής κείται το όνομα του μηνός· θέλει γαρ ειπείν ότι και χειμώνος όντος τας ναυς καθέλκειν εψιφίσασθαι. και γαρ χειμερινός ην ο μην.

Στη σειρά του ημερολογίου, προηγείται του Ποσιδεώ-νος, και ακολουθούσε μετά τον Πυανεψιώνα. Ο Αγα-θαρχίδης ο Κνίδιος, μιλώντας για την εμφάνιση της Μεγάλης Άρκτου στην Ερυθρά θάλασσα αναφέρει:

ΔΙΟΔ. ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ 3.48― Από γαρ Μαιμακτηριώνος, oς άγεται παρά τοις Αθηναίοις, ουδείς αστήρ των επτά φαίνεται μέχρι φυ-λακής πρώτης· εν δε Ποσειδεώνι μέχρι δευτέρας· εν δε τοις εξής των μηνών κατά λόγον.Ένα συγκεκριμένο γεγονός σχετίζεται από τον Αρι-στοτέλη στην Φυσική Ιστορία για την καμήλα, και χρονολογείται σε αυτόν τον μήνα [ ΑΡΙΣΤ. ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ 5.14.127.28], στο οποίο με την ματιά φαίνεται ότι ακολουθούσε μετά τον μήνα Βοηδρομιώνα και τον Πυανεψιώνα.Ο Αριστοτέλης μιλώντας και για τις συνήθειες της Έλαφου, παρατηρεί: ΑΡΙΣΤ. ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ 6.29.191.24― Η δε οχεία γίνεται μετ’ Αρκτούρον, περί τον Βοη-δρομιώνα και Μαιμακτηριώνα.Εκ του οποίου ο Θεόδωρος Γαζής έλαβε λανθασμένα ότι ο Μαιμακτηριών ακολουθούσε του Βοηδρομιώ-νος, χωρίς την προσθήκη κανενός μηνός ενδιάμεσα.

Ο Πλίνιος, αναφέρει επίσης για το ίδιο φυσικό γεγο-νός και παρατηρεί:

8.50― Η Έλαφος κύει...μήνας εις οκτώ· τίκτει δε προ-σπληρωθείσα υπό το μετόπωρον ισταμένου

Ο Αριστοτέλης μιλώντας για την αποδήμηση των πτη-νιών και ιχθύων παρατηρεί:

8. 12.230.1― Ποιείται δ’ αεί τα ασθενέστερα πρώτα την με-τάστασιν καθ΄εκατέραν την υπερβολήν, οίον οι μεν

σκόμβροι των θύννων, οι δ’ όρτυγες των γεράνων, τα μεν γαρ μεταβάλλει του Βοηδρομιώνος, τα δε του Μαιμακτηριώνος.

Η νωρίτερη ημερομηνία του μηνός στο Ιουλιανό ημε-ρολόγιο είναι η 21η Οκτωβρίου και η αργότερη, 17η Νοεμβρίου, η κανονική 12η Νοεμβρίου.

Ἡ σειρὰ τῶν μηνῶν στὸ Ἀττικὸ ἡμερολόγιο ἦταν εί-ναι ἡ ἑξῆς:

α΄. Ἑκατομβαιών.β΄. Μεταγειτνιών.γ΄. Βοηδρομιών.δ΄. Πυανεψιών. ε΄. Μαιμακτηριών.στ΄. Ποσειδεών.ζ΄. Γαμηλιών.η΄. Ἀνθεστηριών.θ΄. Ἐλαφηβολιών.ι΄. Μουνιχιών.ια΄.Θαργηλιών.ιβ΄. Σκιροφοριών.

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ― Μαιμά· (Μαιμαί)...όξεως ορμαί(Ἠσύχιος) ― Μαίμαξ· ...ταραχώδης (’Ησύχιος) ― Μαιμώσα...κινουμένη (’Ησύχιος) ― Μαιμάωξ· κινουμένη (’Ησύχιος) ― Εμαίμασσε·...εκυματούτο, εκλονείτο, εταράττετο (’Ησύχιος) ― Μαιμάσασα· ...οιστρήσασα (’Ησύχιος) ― Μαιμάσσει· ...σφύζει (’Ησύχιος)

― Διό και των θεών τον Βασιλέα Μειλίχειον, Αθηναί-οι δε Μαιμάκτην, οίμαι καλούσιν· το δε κολαστικόν ερινυώδες και δαιμονικόν, οθ θείον δε Ολυμπικόν.(Ὀ Φουνδάνος στὸ «Περὶ Ἀοργησίας», Πλούταρχος Ἠθικὰ 458γ΄).

Αὐτὲς οἱ λέξεις, σαφέστατα ὑποδηλώνουν τὴν πολὺ στενὴ σχέση τους μὲ τὴν ἐτυμολογία καὶ τὴν σημασία τοῦ ὀνόματος τοῦ μηνός.Μαιμακτηριών, εἶναι τὸ ὄνομα μηνός τοῦ ἀρχαίου ἀθηναϊκοῦ ἡμερολογίου. Ἦταν ὁ πέμπτος μῆνας τοῦ ἀθηναϊκοῦ ἔτους ἀντιστοιχῶν πρὸς τὸ χρονικὸ διά-στημα ἀπὸ τῶν μέσων Νοεμβρίου μέχρι τῶν μέσων Δεκεμβρίου.Προῆλθε πρῶτα ἀπὸ ὄλα ἀπὸ τὸ «Μαιμακτήριος» καὶ μέσου αὐτοῦ ἀπὸ τὸ «Μαιμακτὴρ» καὶ τὸ «Μαι-μάσσω» καὶ πιθανών ἦταν ἱερὸ ἐπίθετο γιὰ τὸν Δία (ὡς προσωποποίηση τῆς προεδρεύουσας ἀρχῆς καὶ ἐπιρροῆς πάνω στὸν ἀέρα καὶ γενικὰ στὸ κλίμα) ποὺ σημαίνει ὁ Ταραχώδης ὁ Θορυβώδης, καὶ κατὰ συ-νέπεια ὄχι πάντοτε, ἀλλὰ τὴν συγκεκριμένη χρονικὴ στιγμὴ τοῦ ἕτους μὲ τὴν ὁποία αὐτὸς ὁ μῆνας τύγχανε νὰ συμπίπτει.Τὸ αρχικό ὄριο γιὰ τὸν μῆνα αὐτὸν στὸ ἡμερολόγιο τοῦ Σόλωνος ἦταν γύρω στὶς 19 Ὀκτωβρίου καὶ τὸ αργότερο στὶς 14 Νοεμβρίου, τὸ κανονικὸ εἶναι στὶς 10 Νοεμβρίου.Ἦταν, συνεπῶς , ὁ μέσος μήνας μεταξὺ τῆς φθινοπω-ρινῆς ἰσημερίας καὶ τοῦ χειμερινοῦ ἠλιοστασίου.

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΟΣ

Ἡ ἀρχὴ τοῦ Χειμῶνος ὅπως ἀναφέρεται μέσα στὰ «Παραπήγματα» τῆς ἀρχαιότητος (Ἀρχαῖα Ἡμερολό-για -5ου αἰῶνος) γιὰ τὸ κλίμα ποὺ συγχρονίζονταν μὲ τὴν Πλειάδων δύσις.Ἡ συγκεκριμένη ἐποχὴ, ἡ Πλειάδων δύσις, ἦταν ἡ ἐποχὴ τῶν καταιγίδων καὶ τῶν ταραχῶν τοῦ ἀέρος καθὼς θὰ ἔχουμε συχνὰ τὴν εὐκαιρία νὰ παρατηρή-

σουμε.Στὸ Παράπηγμα τοῦ Μέτωνος καὶ τοῦ Εὐκτήμωνος, ἡ δηλωμένη ἡμερομηνία γιὰ αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἦταν ἡ 10η τοῦ σημερινοῦ Νοεμβρίου καὶ ἐπὶ ἐποχῆς τοῦ Σόλωνος θὰ πρέπει νὰ ἦταν γύρω στὴν 9η Νοεμβρίου, μιὰ μέρα μόνο πρὶν ἀπὸ τὴν προκαθορισμένη ἡμερο-μηνία τοῦ ἴδιου τοῦ Μαιμακτηρίωνος.Αὐτὲς τὶς διαταραχὲς τοῦ ἀέρος οἱ πρόγονοι μας τὶς ὄριζαν ὡς Ἐπισημασίαι, τὰ συμπτώματα ἤ οἱ ἐνδείξεις τῆς κοσμικῆς θέσεως τῶν Πλειάδων ποὺ κάθε χρόνο συνέβαινε ὑποχρεωτικὰ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ.Ἦταν γνωστὸς τότε καὶ περιγράφονταν ὡς ὁ πρῶτος ἀπὸ τοὺς χειμερινοὺς μῆνες (Οὑλπιανὸς, 35,Ὀλυνθ.γ΄ 603. «χειμέριος οὖτος ὁ μήν»).

Κατὰ κάποια περίεργη σύπτωση (ὄχι καὶ πάρα πολὺ) στὸ ἡμερολόγιο τοῦ Καρλομάγνου, τὸ Φραγκισκανὸ ἡμερολόγιο, (ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὸν Ἰουλιανὸ Νο-έμβριο) ὁ μῆνας ποὺ ἀπαντᾶται σἀυτὴ τὴν ἐποχὴ καλοῦνταν μὲ πανομοιότυπο ὄνομα, Windem onath, ὁ μῆνας τῶν ἀνέμων καὶ τῶν καταιγίδων, ὁ Μαιμακτη-ριὼν τοῦ Βορέως.Ὁ μῆνας ὠνομάσθηκε ἔτσι ἀπὸ τοῦ «Διὸς Μαιμά-κτου» ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Ἁρποκρατίων:

― ο πέμπτος μην παρ Αθηναίοις.― ωνόμασται δε από Διός Μαιμάκτου. Μαιμάκτης δ΄εστίν ο ενθουσιώδης και ταρακτικός, ως φησι Λυ-σιμαχίδης εν τω περί των Αθήνησι μηνών. αρχήν δε λαμβάνοντος του χειμώνος εν τούτω τω μηνί, ο αήρ ταράττεται και μεταβολήν ίσχει.

Τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνει και ὁ Σουΐδας στὴ λέξη «Φθοῖς» παραπέπτοντας στὸν «Προτρεπικὸ πρὸς Ἕλληνας» τοῦ Κλημέντος τοῦ Ἀλεξανδρέως :

― Φθοις· πέμμα πλατύ έχον ομφαλόνΚΛΗΜ. ΠΡΟΤΡΕΠΤ. ΣΕΛ. 14Α Πόπανα πολυόμφα-λα

― Μαιμακτηριώνος Διί Γεωργώ κ΄, πόπανον χοινικι-αίον ορθόνφαλον δωδεκόνφαλον ναστόν χοινικιαίον επιπεπλασμένον πανκαρπίαν νηφάλιον. Ποσειδεώνος η΄ισταμένου, πόπανον χοινικιαίον δωδεκόμφαλον κα-θημ..Ποσειδώνι κ.τ.λ.

Ἀλλὰ ὁ Φώτιος, προσθέτει μιὰ ἄλλη ὑφὴ στὸ ὄνομα γιὰ τὸν ἴδιο σκοπὸ:

― Μαιμακτηριών· και ούτος μην Αθήνησι ε΄.ωνο-μάσθη δε από της μαιμάξεως της περί την άμπελον, κ.τ.λ.

Ο λαογράφος μας Φίλιππος Βρετάκος μᾶς θυμίζει :«Εἰς τὸ Ἀττικόν ἡμερολόγιον, ποὺ κατεῖχε τὴν πέ-μπτην θέσιν, ἐλέγετο «Μαιμακτηριών» (15 Νοεμ-βρίου-15 Δεκεμβρίου), διότι ἐτελοῦντο κατ’αὐτόν τὰ «Μαιμακτήρια», ποὺ ἦσαν ἑορτή εἰς τιμήν τοῦ Διός Μαιμάκτου, δηλ. τοῡ θεοῡ τῶν ἀνέμων καὶ τῶν καταιγίδων, ἐπειδή ἦρχιζαν τότε αἱ πρώται χειμωνιά-τικαι κακοκαιρίαι, μὲ σκοπόν νὰ τὸν κατευνάσουν διὰ δεήσεων. Πρὸς τοῦτο οἱ Ἀθηναίοι, φέροντες πέπλον ἐχόρευον εἰς τὸ θέατρον τῆς πόλεώς τῶν μετημφιε-σμένοι εἰς Βάκχας, Νύμφας, Ώρας καὶ ἐδέοντο εἰς τὸν Μαιμάκτην Δία, ποὺ ἐσυμβόλιζε τὴν ταραχώδη καὶ εὐμετάβλητον αὐτήν ἐποχήν τοῦ ἕτους, νὰ εἶναι πρὸς αὐτούς ἥπιος καὶ μαλακός καὶ ὄχι σκληρός».

ΕΟΡΤΕΣ ΜΗΝΟΣΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΟΣΜὲ τὸν Πυανεψίωνα οἱ μῆνες τοῦ θερινοῦ κύκλου φτάνουν στὸ τέλος τους καὶ ἀρχίζει ἡ χειμερινὴ περίο-δος μὲ ἐπόμενο μῆνα τὸν Μαιμακτηριών.

ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΓΟΝ ΕΣΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Συνέχεια από την σελίδα 15ίδιο φαινόμενο. Η θάλασσα στο υλικό αυτό της άμμου, το οποίο, ως γνωστόν, ευρίσκεται υποκάτω της επιφάνειάς της θα μπορούσε να χαρακτηρισθή και γεννήτωρ («μήτηρ» αυτής της άμμου) διότι δι` αυτής, της θάλασσας, η άμμος μεταφέρεται από τις υποβρύχιες κοι-λότητες στο φως της ημέρας. Είναι δε γνωστό τόσο στους νησιώτες όσο και στους παρά τους ποταμούς κατοικούντες, ότι μετά από μια φουρτούνα ή μια καταιγίδα η παραλία ή η όχθη μπορεί να επικαλυφθή υπό νέας άμμου, η οποία μάλιστα πολλές φορές σκεπάζει «αι-γιαλούς» αναμίξ με βότσαλα. Αυτή η άμμος κάποια άλλη στιγμή επιστρέφει στην θάλασ-σα.

Αναλύω αμέσως την λέξι διά της αναγνώσε-ως των γραμμάτων: (Ψ=) «ΠΣ»:»Π»= πνοή του ανέμου + «Σ»= σάλος, δηλαδή παλίνδρο-μη κίνηση που προκαλεί στην επιφάνεια της θάλασσας ο άνεμος, άγει, μεταφέρει εκ της αλός («Α» «Μ» μητρός στην ακτή το προϊόν αυτής της αλός («Α»), τους σωρούς,θίνας («Θ»)«παρά θιν`αλός» (Ιλ. Α 326) στον γήινο χώρο («Ο»), όπου ο σάλος ξεσπά («Σ»). Έτσι διά της λέξεως «ψάμαθος», δηλα-δή διά της αναγνώσεως των γραμμάτων Ψ (Π.Σ).Α.Μ.Α.Θ.Ο.Σ, δίδεται κατά τρόπον αναλυτικό η εικόνα, ο τρόπος του φαινομένου «άμμος», το οποίο παρατηρούμε στην ακτή της αλός (θάλασσας). Δίδεται ακόμη η εξήγη-σι, ότι αυτό το συσσωρευμένο στην ακτή με την μορφή των κόκκων υλικό είναι προϊόν- γέννημα της θάλασσας μεταφερθέν εκ των κόλπων αυτής στο φως (γεννηθέν) διά των παλινδρομικών κινήσεων, των κυματισμών τους οποίους προκαλούν οι άνεμοι στην επι-φάνεια της θάλασσας, την οποίαν αναγκάζουν να αναπηδά ως αίγα στην ακτή ή αιγι-αλόν. Όπως διαπιστώνουμε, η γλώσσα των κτηνο-τρόφων δεν ήταν δυνατόν παρά να χρησιμο-ποιή στις παρομοιώσεις της πράγματα εκ του κτηνοτροφικού της περιβάλλοντος και του ποιμενικού βίου. Ψαρ, ός: Στον Όμηρο συνταντούμε την


Εάν ανοί-ξετε ένα λεξικό

στην λέξι «ψάμα-θος», θα διαπιστώσετε

ότι και οι λέξεις «άμαθος» και «θις, θινός» εκφράζουν

περίπου το ίδιο φαινόμενο. Η θάλασσα στο υλικό αυτό της

άμμου, το οποίο, ως γνωστόν, ευ-ρίσκεται υποκάτω της επιφάνειάς της θα μπορούσε να χαρακτηρισθή και γεννήτωρ («μήτηρ» αυτής της άμμου) διότι δι` αυτής, της θάλασ-σας, η άμμος μεταφέρεται από τις υποβρύχιες κοιλότητες στο φως της ημέρας. Είναι δε γνωστό τόσο στους νησιώτες όσο και στους παρά τους ποταμούς κατοικούντες, ότι μετά από μια φουρτούνα ή μια καται-γίδα η παραλία ή η όχθη μπορεί να επικαλυφθή υπό νέας άμ-μου, η οποία μάλιστα πολλές φορές σκεπάζει «αιγιαλούς» αναμίξ με βότσαλα. Αυτή

η άμμος κάποια άλλη στιγμή επιστρέ-

φει στην θά-λασσα.


www.hellenicway.como «ελληνικός δρόμος»

στα πέρατα της οικουμένης


«Στης ιστορίας το διάσελο όρθιος ο γιος πολέμαγε/ κι η μάνα κράταε τα βουνά, όρθιος να στέκει ο γιος της/ μπρούντζος, χιόνι και σύννεφο. Κι αχολόγαγε η Πίνδος/ σαν να ‘χε ο Διόνυσος γιορτή. Τα φαράγγια κατέβαζαν/ τραγούδια κι αναπήδιαγαν τα έλατα και χόρευαν/ οι πέ-τρες. Κι όλα φώναζαν: Ιτε παίδες Ελλήνων/ Φωτεινές σπάθες οι ψυχές/ σταυρώναν στον ορίζοντα/ ποτάμια πι-σωδρόμιζαν/ τάφοι μετακινόνταν...».

Θα ήταν επίσης σφάλμα να μην αναφέρουμε ότι με την ίδια ποιητική δεινότητα έγραψαν στίχους για το ‘40 ο Γ. Σουρέλης, ο Στ. Σπεράντζας, ο Γ. Βερίτης, ο Ιω. Πολέμης, ο Ηλ. Αργυρόπουλος το γνωστό «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαί-νει», ο Γ. Σαραντάρης, ο Τάκης Μπάρλας, ο Σπ. Παναγιω-τόπουλος.

Αφήνω τελευταίο το ποίημα «28 Οκτωβρίου 1940» που έγραψε το Νοέμβρη του ‘40 ο Γ. Ρίτσος, ως ιδιαίτερα πε-ριγραφικό για εκείνη την εποχή και άκρως μηνυματικό για όλους τους λαούς του κόσμου:

«Ανοίγουν τα παράθυρα/ κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν/ και φεύγουν όλοι./ Γέμισαν οι πό-λεις τύμπανα και σημαίες. / Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας/ κι η Ελλάδα λάμπει μες/ στα φώτα των/ ονείρων μας./ Νικούμε. Νικούμε/ Πάντα νικάει το δίκιο!/ Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος./ Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει στον πόλεμο./ Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα».

Ο Οδυσσέας Ελύτης πολέμησε ως έφεδρος ανθυπο-λοχαγός στην Αλβανία, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο και μέσα από την ποίησή του έκανε πραγματικό έπος αυτό τον πόλεμο. Αποτίοντας φόρο τιμής σε συναγωνιστές του που έδωσαν τη ζωή τους στην Πίνδο, δημοσιεύει το 1945 το ελεγειακό ποίημα «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμέ-

Η λογοτεχνία μας στο Έπος του ’40νο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας». Το έργο είναι βιωματικό, γραμμένο σαν δημοτικό μοιρολόι σε ελεύθερο και 15σύλ-λαβο στίχο αλλά και με υπερρεαλιστικά στοιχεία:

«Ηταν γενναίο παιδί./ Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του/ Με τον αέρα του άντρα στην περπατη-ξιά/ Και με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι/ Με τους στρατιώτες του ζερβά δεξιά/ Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του/ - Φωτιά στην άνομη φωτιά! -/ Με το αίμα πάνω από τα φρύδια/ Τα βουνά της Αλβανίας βροντήξανε/ Ύστερα λιώσαν χιόνι να ξεπλύνουν/ Το κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής/ Και το στόμα του, μικρό πουλί ακελάη-διστο/ Και τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίας/ Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας/ Δεν έκλαψαν/ Γιατί να κλάψουν/ Ήταν γενναίο παιδί!».

Τα κείμενα των λογοτεχνών μας για το ’40 είναι πηγές με νερό καθαρό... Ας σκύψουμε να πιούμε και ν’ αναβαπτι-στούμε σ’ αυτές...

Αντωνία Παυλάκου - Χριστακοπούλου Φιλόλογος - συγγραφέας

μια ακόμα ιταλική επίθεση αποτυγχάνει οικτρά. Αυτό που πέτυχαν ο Κατσιμήτρος και οι άνδρες του είχε τόσο καταλυτική σημασία, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για τη διεθνή ότι ισορροπία του πολέμου, που ο Χίτλερ βλέπει ότι πρέπει πια να πάρει την κατάσταση ο ίδιος στα χέρια του.Έτσι, στις 12 Νοεμβρίου, εκδίδει την πρώτη εμπιστευτική του διαταγή για εκπόνηση πολε-μικών σχεδίων εναντίον της Ελλάδας. Ακριβώς την επομένη, φτάνουν τα νέα. Η περίφημη ιταλική Μεραρχία αλπινιστών Τζούλια έχει συ-ντριβεί. Οι ιταλικές δυνάμεις έχουν σχεδόν στο σύνολο τους εγκαταλείψει πια το ελληνικό έδα-φος στην Πίνδο. Στις 22 Νοεμβρίου, ξεκινά η ελληνική αντεπίθε-ση Και δύο μέρες αργότερα, στις 24 Νοεμβρίου, το Γ Σώμα του ελληνικού στρατού καταλαμβά-νει τη Μοσχόπολη στη Βόρειο ΉπειροΗ υπερφίαλη και πανίσχυρη Ιταλία έχει ηττηθεί κατά κράτος.Τα νέα προκάλεσαν ρίγος στην Ευρώπη. Ο Άξο-νας που την είχε σαρώσει στο πέρασμα του, τελικά, δεν ήταν αήττητος. Από τις 3ο Νοεμβρίου και μετά οι βορειοηπει-ρωτικές πόλεις καταλαμβάνονται από τον ελλη-νικό στρατό, η μία μετά την άλλη: Πόγραδετς, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά, Αργυρόκα-στρο, Χειμάρρα. Στη θάλασσα, τα υποβρύχια Παπανικολής, Κατσώνης και Πρωτεύς γράφουν ιστορία βυθίζοντας ιταλικά σκάφη. Τα αντιτορ-πιλικά Βασίλισσα Όλγα και Βασιλεύς Γεώργιος γράφουν ιστορία βομβαρδίζοντας τους Ιταλούς στον Αυλώνα. Οι ελληνικές επιτυχίες διαδέχο-νται η μία την άλλη. Μέσα σε κλίμα τρομερής νευρικότητας και υπό τις εντολές του ίδιου του

Μουσολίνι, στις 9 Μαρτίου του 1941 εκδηλώνεται η μεγάλη «εαρινή» ιταλική επίθεση. Όμως μέσα σε μια εβδομάδα, ο ιταλικός στρατός έχει και πάλι υποχωρήσει στις αρχικές του θέσεις.Στις 29 Μαρτίου, ο Μουσολίνι παραδέχεται την ιταλική ήττα. Τρεις μέρες αργότερα, το υποβρύ-χιο Τρίτων υπό τον αντιπλοίαρχο Ζέπο βυθίζει το πλοίο Κάρνια έξω από το Πρίντεζι Η Ιταλία όχι απλώς έχει ηττηθεί, αλλά πλέον κινδυνεύει.Έτσι, στις 6 Απριλίου 1941. η ισχυρότερη πολε-μική μηχανή που είχε ποτέ γνώρισα ο κόσμος, η Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ, επιτίθεται σα-ρωτικά στην Ελλάδα. Την πρώτη και μόνη τότε χώρα του κόσμου που βρισκόταν σε ταυτόχρονη πολεμική αναμέτρηση και με τις δύο ευρωπαϊκές δυνάμεις του ΆξοναΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΥ

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΛΟΥΧΟΥ


Το Έπος του ΄40 γράφτηκε από έναν ανυπάκουο Στρατηγό!

Η διαταγή Κατσιμήτρου


Συνέχεια από την σελίδα 16Ἐπίσης πολλές ἀλλαγὲς συμβαίνουν καὶ στὸ Ἀττικὸ ἡμερολόγιο.Ὁ Μαιμακτηριών, δὲν περιέχει κάποια φημισμένη ἑορτὴ καθορισμένης ἡμέρας.Ὁ βασικὸς λόγος γιὰ αυτὸ εἶναι ἡ κακὴ ἀλλαγὴ τοῦ καιροῦ καὶ ἡ πτώση τῆς θερμοκρασίας ποὺ δὲν ἐνδεί-κνυται γιὰ ὑπαίθριες ἐκδηλώσεις καὶ ἑορτασίες.Οἱ γεωργικὲς ἐργασίες παύουν καὶ ξαναρχίζουν πάλι μὲ τὴν περίοδο τῆς Ἀνοίξεως.Ὁ μῆνας ἀνήκει ὁλοκληρωτικὰ στὸν Δία τὸν Ταραχώ-δη καὶ τὸν Θορυβώδη , στὸν θεὸ τῶν καταιγίδων ὅπως μᾶς προσδίδει καὶ τὸ ὅνομα του καὶ ὑπῆρχε κάποια ἑορτὴ σ’αὐτὸ τὸν μήνα ὅπου μὲ δεήσεις πρὸς αὐτὸν προσπαθοῦσαν νὰ κατευνάσουν τὴν ὁργὴ του καὶ τὴν καταστρεπτικὴ δύναμη τῶν ἀνέμων του.Ἡ κυριολεκτικὴ καὶ φυσικὴ πλευρὰ αὐτοῦ ἀνῆκε πε-ρισσότερο σὲ πιὸ πρώΐμες ἐποχὲς ὅπου ἡ μανία τοῦ καιροῦ ἦταν καταστρεπτικὴ γιὰ τὰ οἰκήματα καὶ τὴν σοδειά τῶν ἀγρῶν.Ἐδῶ πέρα ὑπῆρχε καὶ μιὰ ἄλλη ἐναπομείνουσα πτυχὴ τοῦ Διὸς ὅπου κάποιοι ἀρχαίοι μελετητὲς σωστὰ τὴν συσχέτιζαν.Αὐτὴ ἡ πτυχὴ ἀντιπροσωπεύονταν μὲ τὸ ἐπίθετο «Μειλίχιος».Ἦταν ἕνα ἐπίθετο τοῦ Διὸς ποὺ σημαίνει ὁ πρᾶος ὁ πραϋντικός( Μέγα Ἐτυμ. Λεξικό)Στὴν τελευταία δεκάδα τοῦ μηνὸς λάμβανε χώρα μιὰ πομπὴ ποὺ ἦταν ἀφιερωμένη στὸν Δία τὸν Μειλίχιο, καὶ ἦταν ἐξαγνιστικῶν καὶ ἐξευμενιστικῶν προθέσε-ων.Τὸ κεντρικὸ στοιχεῖο αὐτῆς τῆς πομπῆς ἦταν ἡ προ-βειὰ, τὸ δέρας ἀμνοῦ, ποὺ τὸ ὀνόμαζαν δίον κώδιον:

ΛΕΞΙΚΟ ΣΟΥΪΔΑ― Διός κώδιον· ου το ιερείον Διί τέθυται· θύουσι τε τω Μειλιχίω και τω Κτησίω Διί. τα δε κώδια τούτων φυλάσσουσι, Δία προσαγορεύοντες. χρώνται δ΄αυ-τοίς οι τε Σκιροφορίων την πομπήν στέλνοντες και ο δαδούχος εν Ελευσίνι και άλλοι τινες υποστορνύντες αυτά τοις ποσί των εναγών.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Χ― και οι το διοπομπείν δε ερμηνεύοντες φασιν ότι δίον εκαλουν κώδιον ιερείου τιθέντος (τυθέντος) Διί Μειλιχίω εν τοις καθαρμοίς φθίνοντος Μαιμακτηρι-ώνος μηνός, όγε ήγοντο τα πομπαία, και καθαρμών εκβολαί εις τα τριόδους εγίγνοντο. είχον δε μετά χεί-ρας πομπόν· όπερ ην φασι κηρύκιον Ερμού. εκ του τοιούτου πομπύ και του ρηθέντος δίου το διοπομπείν. και τούτο μεν ούτις εξ ιστορίας. άλλως δε κοινότερον διοπομπείν και αποδιοπομπείν εφαίνετο το Διός Αλε-ξικάκου επικλήσει εκπέμπειν τα φαύλα.

Ἀπὸ τὸν Εὐστάθιο καὶ τὸν Σουΐδα ποὺ ἀναφέρω, μα-θαίνουμε ὅτι ἕνας ἀμνὸς θυσιαζόταν στὸν Δία καὶ ἡ προβειὰ του φυλάσσονταν καὶ περιφέρονταν γιὰ ἐξα-γνιστικὲς ἰδιότητες .Οἱ ἱερεῖς τὸ περιέφεραν γιὰ νὰ πάρει μαζί του τὰ «μι-άσματα» καὶ μετά τὸ πετοῦσαν .Αὐτοὶ ποὺ ἤθελαν νὰ ἐξαγνιστοῦν ἔπρεπε νὰ σταθοῦν μὲ τὸ ἀριστερὸ τους πόδι πάνω σ’αύτὸ. Αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα τὸ ὅτι ἡ προβειὰ ἀπορροφοῦσε τὸ μία-σμα.Ἀπὸ τον πομπό, δηλαδή τὸ κηρύκειον τοῦ Ἑρμοῦ η περιφορά το δέρατος πῆρε τὸ ὅνομα (τὰ) Πομπαῖα. Ἡ ἑορτασία μᾶς παραπέμπει σὲ λατρεῖα ἀποτρόπαιων θεῶν γιὰ ἐξευμενισμὸ, ἤπιο χειμῶνα καὶ προστασία τῶν καρπῶν.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΗΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΑΝΟΥ, ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΤΗΝΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΑ

Στην Ελένη του Ευριπίδου, στίχ. 1478, ο Χορός ανα-

φέρει :

― δι᾽ ἀέρος εἴθε ποτανοὶγενοίμεσθ᾽ ᾇ Λιβύαςοἰωνοὶ στοχάδεςὄμβρον λιποῦσαι χειμέριοννίσονται πρεσβυτάτᾳσύριγγι πειθόμεναιποιμένος, ὃς ἄβροχα πεδία καρποφόρα τε γᾶςἐπιπετόμενος ἰαχεῖ.ὦ πταναὶ δολιχαύχενες,σύννομοι νεφέων δρόμου,βᾶτε Πλειάδας ὑπὸ μέσαςὠρίωνά τ᾽ ἐννύχιον:καρύξατ᾽ ἀγγελίαν,Εὐρώταν ἐφεζόμεναι,Μενέλεως ὅτι Δαρδάνουπόλιν ἑλὼν δόμον ἥξει.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Να μπορούσα να πετάξω στον αγέρασαν τα λιβυκά πουλιάπου αφήνουν μπόρες χειμωνιάτικες και πάνε,φτερουγώντας στη σειρά, τον πρωτολάτηπρόθυμα υπακούοντας, όταν πάνω από ξερούς ή καρπισμένουςκάμπους τα οδηγάει κι όλο κράζειαψηλά στον ουρανό πετώντας.Ω! μακρόλαιμαπουλιά, στη γρηγοράδασύντροφοι του σύννεφου, διαβείτε μες στη νύχτα κάτω από την Πούλια,κάτω απ’ τον Ωρίωνα και στις όχθεςόταν θα καθίσετε του Ευρώτα,το μαντάτο ετούτο διαλαλήστε:«Ο Μενέλαος που εκούρσεψε την Τροία, γρήγορα στο σπίτι του θα φτάσει».

Τα πτηνά που αναφέρονται σε αυτό το στίχο από το Χορό είναι οι Γερανοί, και υποτίθεται από τους ομι-λητές σε αυτό το απόσπασμα, ότι μόλις αποδημούν από βροχερές και κρύες περιοχές σε περιοχές ζεστές με ήλιο, τα οποία σταμάτησαν στον Ευρώτα, για να ανακοινώσουν στους Σπαρτιάτες, ότι ο Μενέλαος, ο θριαμβευτής της Τροίας, σύντομα θα αφιχθεί στον οίκο του.

Ο Γερανός εμφανίζεται στην Ελλάδα το χρόνο της σποράς.Οι πρόγονοι μας παρατήρησαν ότι ο Γερανός είχε τη συνήθεια να αποδημεί δύο φορές το χρόνο, την πρώτη από τα πιο ζεστά κλίματα στα πιο κρύα και τη δεύτε-ρη από τα πιο κρύα και χειμωνιάτικα στα πιο ζεστά και δροσερά.Οι πρώτες από αυτές τις αποδημήσεις λάμβαναν χώρα την Άνοιξη ή το θερινό τρίμηνο, και οι δεύτερες σε αναφερόμενο χρόνο στο φθινόπωρο.Αναφορές στα δύο αυτά γεγονότα στη φυσική ιστορία του πτηνού συναντάμε αλλά πιο συχνά αναφέρεται η δεύτερη αποδήμηση.

ΑΡΑΤΟΣ, ΔΙΟΣΗΜΕΙΑ 278

― Καί δ΄αν που οι γέρανοι μαλακής προπάροιθε γα-λήνηςασφαλέως τανύσαιεν ένα δρόμον ήλιθα πάσαι,ουδέ παλιρρόθιοί κεν υπεύδιοι φορέοιντο.

Ο σχολιαστής του Αράτου παρατηρεί:

ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΑΡΑΤΟ 356

― Αι γαρ γέρανοι τας των καιρών υπερβολάς ου φέ-ρουσιν, αλλά χειμώνος μεν από Θράκης ως επί τα βο-

ρειότερα (εκ διορθ. θερμότερα) φεύγουσι, και εις την Αίγυπτον διατρίβουσι· πάλιν δε ότε χειμών (εκ διορθ. θέρος) τον αυτόν ανύουσι δρόμον.

ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΙΛΙΑΝΟΣ, ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ 3.13

― Του μεν γαρ θέρους κατά χώραν μένουσι, φθινο-πώρου δε ήδη μεσούντος εις Αίγυπτόν τε και Λιβύην απαίρουσι και Αιθιοπίαν. ώσπερ γαρ ουν γης περίοδον ευοδίαι, και φύσεις αέρων και ωρών διαφοράς, στέλ-λόνται αι πάσαι , και χειμώνα ηρινόν διαγαγούσαι πά-λιν όταν υπεύδια άρξηται, και ειρηναία τα του αερός υποτρέφουσιν οπίσω.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΑ ΖΩΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ 8.12.229

― Τα δ΄εκτοπίζει μετά μεν την φθινοπωρινήν ισημε-ρίαν εκ του Πόντου και των ψυχρών τόπων, φεύγοντα τον επιόντα χειμώνα, μετά δε την εαρινήν εκ των θερμών, εις τους τόπους τους ψυχρούς, φοβούμενα τα καύματα.

Σχετικά με την αποδήμηση στο αντίθετο τέταρτο του χρόνου, και προς την αντίθετη κατεύθυνση, παρατη-ρείται ότι στην Ελλάδα λάμβανε χώρα κατά το χρόνο της σποράς στο φυσικό έτος, το μήνα Μαιμακτηριώ-να, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, στο αττικό έτος:ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΑ ΖΩΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ 8.12.230

― Ποιείται δ΄αεί τα ασθενέστερα πρώτα την μετά-στασιν καθ΄εκατέραν την υπερβολήν, οίον οι μεν σκόμβροι των θύννων, οι δ΄όρτυγες των γερανών· τα μεν γαρ μεταβάλλει του Βοηδρομιώνος, τα δε του Μαιμακτηριώνος.

ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΙΛΙΑΝΟΣ, ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ 2.1

―Όταν τα ήθη τα των Θρακών και τους κρυμούς απολιπούσαι τους Θρακίους αι γέρανοι αθροίζονται μεν ες τον Έβρον. . . πειρώνται του μετοικισμού και της επί τον Νείλον ορμής, αλέας τε και της χειμερίου συντροφίας πόθω τω εκείθι. . . σπείροντας δε τους Αιγυπτίους καταλαμβάνουσι, και τράπεζαν ως αν είποις άφθονον, την εν ταις αρούραις, ευρόντες, είτα άκλητοι ξενίων μεταλαγχάνουσιν.

ΔΙΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 6.208.40

― Τας δε γεράνους επιφοιτάν τω σπόρω χειμώνα με-τρίως φερούσας και της τροφής ένεκα.

Και σύμφωνα με το Πορφύριο ο Γερανός είναι το ιερό πτηνό της θεάς Δήμητρος.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ 3.5.227

― Ων Διός μεν αετός, Απόλλωνος ιέραξ και κόραξ, Ήρας δε πελαργός, Αθηνάς δε αύ κρέξ* τε και γλαύξ, και Δήμητρος γέρανος, ως άλλων άλλο.* (Κρεξ η Εξαίρετος)

Οι Πλειάδες και ο Ωρίων μνημονεύονται αυτή την εποχή, το πρώτο όταν αυτά τα πουλιά είναι στο ταξεί-δι τους προς την Ελλάδα, η εποχή αυτή των σπόρων συμπίπτει με την Πλειάδων Δύσις.Τα αποδημητικά πουλιά, και ειδικά πουλιά όπως οι γερανοί, οι αγριόπαπιες, και τα παρόμοια, πετούν τη νύχτα και κατά τη Δύση των Πλειάδων στο αστρικό έτος.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣΚΑΛΟ ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω!

Συνέχεια από την σελίδα 17λέξι συναπτόμενη με το όνομα «κολοιός», τον γνωστό και ως «καλιακούδα» π.χ. «των δ` ώστε ψαρών νέφος έρχεται ηδε κολοιών» κι` αυτοί όπως ένα σύννεφο ψαρόνια ή κα-λιακούδες έρχονται (κρώζοντας όλοι μαζί ). Ο Όμηρος παρομοιάζει τα πουλιά τα οποία πετούν όλα μαζί από περιοχή σε περιοχή, ως «νέφος». Τα πουλιά αυτά , ψαρόνια και καλιακούδες, μόλις, λέγει, ιδούν να έρχεται κατ` αυτών το γεράκι, σκορπίζουν τρεπόμενα εις φυγήν ( Ιλ.Ρ 755, Π 583). Το όνομα ψαρ ανήκει σε πτηνά μεταναστευτικά, τα οποία εμφανίζονται στην χώρα μας τον χειμώνα και την άνοιξι, ζουν δε ομαδικά. Στην λέξι αυτή είναι φανερό, ότι το ψ προ-ήλθε εκ του Π+Σ, διότι πράγματι, εάν πα-ρατηρήση κανείς σμήνος ομαδικώς ζώντων πτηνών, δίδουν κατά την πτήσι τους την εντύ-πωσι ότι κάποια πνοή ανέμου τα αναγκάζει να πετούν στρεφόμενα άλλοτε προς την μία κατεύθυνσι και άλλοτε προς την άλλη («πέ-πετο πνοής ανέμου» ( Ιλ. Μ 207). Η ανατα-ραχή δε αυτή των πουλιών κατά το πέταγμα του σμήνους από περιοχή σε περιοχή εθύμιζε επίσης την αναταραχή της θάλασσας υπό της τρίαινας του Πωσειδώνος, ο οποίος διά του ανέμου την ταράζει ανεβάζοντας την άμμο του πυθμένος στην ακτή. Έλεγα στο γράμμα Ο, κατά την ανάλυσι της λέξεως «οιωνός», ο παρατηρών άνθρωπος τις κινήσεις των αποδημητικών έκανε διάφορες προβλέψεις κυρίως καιρικές. Στην λέξι μας τα «πτηνά», τα οποία ομαδικώς πετούν, φαίνονται ως να παρασύρονται από τας «πνοιάς ανέμοιο» (Π.Σ=Ψ). Αυτά συγχρόνως α-γγέλλουν στους α-νθρώπους («Α»)τις παραδεκτές εκ των πα-ρατηρήσεων κινήσεις (τις ρητές ροές: «Ρ»).

Η Συνέχεια Στο Επόμενο

Στην λέξι αυτή

είναι φανερό, ότι το ψ προήλ-

θε εκ του Π+Σ, διότι πράγματι, εάν παρατηρή-

ση κανείς σμήνος ομαδικώς ζώντων πτηνών, δίδουν κατά

την πτήσι τους την εντύπω-σι ότι κάποια πνοή ανέμου τα αναγκάζει να πετούν στρεφόμενα άλλοτε προς την μία κατεύθυνσι και άλλοτε προς την άλλη («πέπε-το πνοής ανέμου» ( Ιλ. Μ 207). Η αναταραχή δε αυτή των πουλιών κατά το πέταγμα του σμήνους από περιοχή σε περιοχή εθύμιζε επίσης την αναταραχή της θάλασσας υπό της τρίαινας του Πωσειδώνος, ο οποίος διά του ανέμου την ταράζει ανεβά-ζοντας την άμμο του πυθμένος στην ακτή. Έλεγα στο γράμμα Ο, κατά την ανάλυσι της λέξεως «οιωνός», ο πα-ρατηρών άνθρωπος τις κινήσεις των αποδημητικών έκανε διάφορες προ-βλέψεις κυρίως καιρικές. Στην λέξι μας τα «πτηνά», τα οποία ομα-δικώς πετούν, φαίνονται ως να παρασύρονται από τας «πνοιάς ανέμοιο» (Π.Σ=Ψ). Αυτά συγ-χρόνως α-γγέλλουν στους α-νθρώπους («Α»)τις πα-ραδεκτές εκ των παρα-

τηρήσεων κινήσεις (τις ρητές ροές:

«Ρ»).



να απεικονίσουμε τη φλεγμονώδη διαδικασία που θα μπορούσε να συμβαίνει στο σώμα μας αυτή τη στιγμή. Ανεξάρτητα από το πού λαμβάνει χώρα η φλεγμονώδης διεργασία , εξωτερικά ή εσωτερικά , είναι το ίδιο. Έχω κοιτάξει μέσα σε χιλιάδες και χιλιάδες αρτηρίες . Μία άρρωστη αρτηρία μοιάζει σαν κάποιος να πήρε μια βούρτσα και να βουρτσίζει επανειλημμένα το τοίχωμά της . Αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα , τα τρό-φιμα που τρώμε δημιουργούν μικρά τραύματα επιδει-νώνοντας τα, με περισσότερους τραυματισμούς , με αποτέλεσμα το σώμα να ανταποκρίνεται συνεχώς και καταλλήλως με φλεγμονή . Ενώ απολαμβάνετε την αποπλανητική προτίμηση από ένα κομμάτι τούρτας , το σώμα μας ανταποκρίνεται ανησυχητικά σαν ένας ξένος εισβολέας να του κήρυξε τον πολέμο. Τα τρόφιμα φορτωμένα με ζάχαρη και απλούς υδατάν-θρακες που υποβάλλονται σε επεξεργασία με ωμέγα 6 λιπαρά,για για έξι δεκαετίες ήταν ο στυλοβάτης της αμε-ρικανικής διατροφής. Αυτά τα τρόφιμα μας έχουν σιγά-σιγά δηλητηρίαση όλους .

Τι προκαλεί η ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι στο σώμα μας; Πώς μπορεί ένα απλό κομμάτι τούρτας να μας δημι-ουργήσει ένα καταρράκτη φλεγμονής και να μας κάνει άρρωστους; Φανταστείτε να χυθεί σιρόπι στο πληκτρολόγιό σας και θα έχετε μια οπτική εικόνα για το τι συμβαίνει στο εσω-τερικό του κυττάρου. Όταν καταναλώνουμε απλούς υδατάνθρακες όπως η ζάχαρη , το σάκχαρο του αίματος αυξάνεται ραγδαία. Σε απάντηση , το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη του οποί-ου πρωταρχικός σκοπός είναι να οδηγηθεί η ζάχαρη σε κάθε κύτταρο, όπου αποθηκεύεται για ενέργεια . Εάν το κύτταρο είναι γεμάτο και δεν χρειάζεται γλυκόζη , απορρίπτεται για να αποφευχθεί η επιπλέον ζάχαρη και αυτή γίνεται σιρόπι, κόλλα. Όταν τα κύτταρα είναι πλήρη και απορρίπτουν την επι-πλέον γλυκόζη , οι αυξήσεις του σακχάρου στο αίμα, παράγουν περισσότερη ινσουλίνη και η γλυκόζη μετα-τρέπεται σε αποθηκευμένο λίπος .

Τι σημαίνουν όλα αυτά και τι έχουν να κάνουν με τη φλεγμονή;

Το σάκχαρο στο αίμα ελέγχεται σε ένα πολύ στενό εύρος. Τα επιπλέον μόρια σακχάρου ενώνονται με μια ποικιλία πρωτεϊνών που με τη σειρά τους τραυματίζουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Αυτή η επαναλαμβανόμενη βλάβη στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων του αίματος πυροδοτεί την φλεγ-μονή. Όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας ανεβαί-νουν αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα , είναι ακριβώς όπως το να τρίβετε με γυαλόχαρτο το εσωτερικό των ευαίσθητων αιμοφόρων αγγείων σας . Ενώ μπορεί να μην είστε σε θέση να το δείτε , να είστε σίγουροι ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει. Το είδα σε πάνω από 5.000 ασθενείς χειρουργείου σε διάρκεια 25 χρό-νων και όλα έχουν ένα κοινό παρονομαστή την φλεγμο-νή στις αρτηρίες τους . Ας πάμε πίσω στο κομμάτι της τούρτας. Αυτό το φαι-νομενικά αθώο γλύκισμα, δεν περιέχει μόνο σάκχαρα, αλλά ψήνεται με ένα από τα πολλά ωμέγα- 6 λιπαρά φυτικά έλαια, όπως η σόγια. Τα τσίπς και οι τηγανητές πατάτες είναι εμποτισμένες με λάδι σόγιας. Τα επεξεργασμένα τρόφιμα παράγονται με ωμέγα – 6 λιπαρά για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής . Ενώ τα ωμέγα-6 είναι απαραίτητα και είναι μέρος της κάθε κυτταρικής μεμβράνης για τον έλεγχο του τι συμβαίνει μέσα και έξω από το κύτταρο – πρέπει να είναι στη σω-στή ισορροπία με τα ωμέγα-3. Εάν η ισορροπία διαταράσσεται από την κατανάλωση υπερβολικών ωμέγα- 6 λιπαρών, η κυτταρική μεμβράνη παράγει χημικές ουσίες που ονομάζονται κυτοκίνες που προκαλούν άμεσα φλεγμονή . Η σημερινή κυρίαρχη αμερικανική διατροφή έχει δη-

μιουργήσει μια ακραία ανισορροπία αυτών των δύο λιπαρών . Η αναλογία της ανισορροπίας κυμαίνεται από 15:01 έως και 30:1 υπέρ των ωμέγα- 6 λιπαρών. Έτσι δημιουργείται ένα τεράστιο ποσό των κυτοκινών που προκαλούν φλεγμονή . Στο σημερινό περιβάλλον των τροφίμων , η αναλογία 3:1 θα είναι ήταν η πιο άρι-στη και υγιής. Για να δείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα , το υπερβολικό βάρος που δημιουργείται από την κατανά-λωση αυτών των τροφίμων δημιουργεί υπερφόρτωση στα λιπώδη κύτταρα που εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες από προ- φλεγμονώδεις χημικές ουσίες που χειροτε-ρεύουν τη βλάβη που προκλήθηκε από την απότομη αύξηση του σακχάρου του αίματος. Η διαδικασία που ξεκίνησε με ένα κομμάτι τούρτας μετατρέπεται σε ένα φαύλο κύκλο με την πάροδο του χρόνου που δημιουρ-γεί καρδιακές παθήσεις, υψηλή πίεση αίματος, διαβήτη σκλήρυνση κατά πλάκας και, τέλος , τη νόσο του Αλ-τσχάιμερ , καθώς η φλεγμονώδης διεργασία συνεχίζεται αμείωτη . Δεν υπάρχει καμία διαφυγή το γεγονός ότι όσο περισσό-τερο καταναλώνουμε έτοιμα και επεξεργασμένα τρόφι-μα , τόσο περισσότερο η φλεγμονή αυξάνεται λίγο-λίγο κάθε μέρα . Το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να τα επε-ξεργαστεί , ούτε είχε σχεδιαστεί για να καταναλώνουμε, τρόφιμα που είναι γεμάτα με τα σάκχαρα και είναι εμπο-τισμένα με ωμέγα – 6 λιπαρών. Υπάρχει όμως ένα αντίδοτο για την ύπουλη φλεγμονή , και αυτό είναι να επιστρέψουμε στα τρόφιμα που είναι πιο κοντά στη φυσική τους κατάσταση. Για να χτίσετε μυς , τρώτε περισσότερη πρωτεΐνη . Επιλέξτε υδατάνθρακες που είναι σύνθετοι , όπως πολύ-χρωμα φρούτα και λαχανικά . Μειώστε την φλεγμονή με την εξάλειψη των ω – 6 λιπαρών που την προκαλούν, όπως το καλαμποκέλαιο,τ ο σογιέλαιο, τα φυτικά έλαια και τα επεξεργασμένα τρόφιμα που γίνονται από αυτά. Μία κουταλιά της σούπας λάδι καλαμποκιού περιέχει 7.280 mg ωμέγα 6. Το λάδι σόγιας περιέχει 6.940 mg . Αντ αυτού, χρησι-mg . Αντ αυτού, χρησι- . Αντ αυτού, χρησι-μοποιήστε ελαιόλαδο ή βούτυρο από ζώα που τρέφο-νται με χόρτα. Τα ζωικά λίπη περιέχουν λιγότερο από 20 % ωμέγα 6 και είναι πολύ λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν φλεγ-μονή από τα δήθεν υγιή φυτικά έλαια, που επισημαίνο-νται σαν πολυακόρεστα. Ξεχάστε την «επιστήμη» που σας έχει κάνει το κεφάλι σας τύμπανο για δεκαετίες. Η επιστήμη ότι τα κορεσμένα λιπαρά προκαλούν από μόνα τους καρδιακές παθήσεις είναι ανύπαρκτη . Η επι-στήμη ότι τα κορεσμένα λιπαρά αυξάνουν τη χοληστε-ρόλη του αίματος είναι επίσης πολύ αδύναμη. Δεδομένου ότι γνωρίζουμε πλέον ότι η χοληστερόλη δεν είναι η αιτία των καρδιακών παθήσεων , η ανησυχία για το κορεσμένο λίπος σήμερα, είναι ακόμη πιο παρά-λογη. Η θεωρία της χοληστερόλης οδήγησε στην διατροφή με καθόλου λίπος, προτάσεις με τρόφιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά που με τη σειρά του αυτό δημιούργησε τα ίδια τρόφιμα που προκαλούν πλέον μια επιδημία της φλεγμονής. Η κυρίαρχη ιατρική έκανε ένα τρομερό λάθος όταν συμ-βούλευε τους ανθρώπους να αποφεύγουν τα κορεσμένα λιπαρά υπέρ των τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-6 λιπαρά φυτικά έλαια. Έτσι φτάσαμε να έχουμε τώρα μια επιδημία της αρτηρι-ακής φλεγμονής που οδηγεί σε καρδιακές παθήσεις και άλλους σιωπηλούς δολοφόνους . Αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να επιστρέψετε στα ολοκληρωμένα τρόφιμα που σας σέρβιρε η γιαγιά σας και όχι σε αυτά που τα αντικατέστησε η μαμά σας, από τους διαδρόμους των σουπερμάρκετ, τα εντελώς βιο-μηχανοποιημένα τρόφιμα. Με την εξάλειψη των φλεγ-μονωδών τροφίμων και προσθέτοντας τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από φρέσκα μη επεξεργασμένα τρόφιμα, θα αντιστρέψετε την χρόνια βλάβη στις αρτη-ρίες σας και σε όλο το σώμα σας από την κατανάλωση της τυπικής αμερικανικής διατροφής.

Επιμέλεια μετάφρασης και επεξεργασίας κειμένου: Ευαγγέλου Μαριάννα - βιοχημικός Msc

fyro.wordpress.com

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΊΝΗΣ


Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλώσσα; Δ. Σολωμός

Οι με αυτοκρατορικά διατάγματα διωγμοί των Ελλήνων (εθνικών) από το χριστιανικό ιερατείο την εποχή της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρα-τορίας (Βυζάντιο)

Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους “Έλληνες”. Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστια-νισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την προγονική τους Ελληνική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Εντύπωση προκαλεί η φράση “διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνι-σμού“! Ο ορισμός του μίσους! Απολαύστε

391 Νέοι διωγμοί στην Βόρεια Αφρική μεγάλες καταστροφές στην Αλεξάνδρεια. Ομάδες χρι-στιανών και μοναχών καθοδηγούμενοι από τον επίσκοπο Αλεξάνδρειας Θεόφιλο (…Άγιος ) ληστεύουν τα σπίτια των Εθνικών και σκοτώνουν τους ιδιοκτήτες τους , πυρπολούν και ισο-πεδώνουν την ονομαστή Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας , πλήθος ναών ιερών και μνημείων κατα-στρέφονται. Οι Εθνικοί κλείνονται στους ναούς για να σωθούν αλλά οι χριστιανοί γκρεμίζουν τι στέγες και τους σκοτώνουν. Τα ιερά σκεύη του Σεραπίου διαπομπεύονται στους δρόμου και μετά καταστρέφονται. Η διωγμοί συνεχίζονται με βία σε ολόκληρη την Β. Αφρική, μεγάλες κα-ταστροφές ναών και σφαγιασμοί αθώων Εθνικών στην Καρχηδόνα και την περιοχή της : Ο Θεο-δόσιος με νέο του έδικτο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Επίσης απαγορεύει την ελληνική γλώσσα και καθιερώνει την λατινική γλώσσα ως την επίσημη της αυτοκρατορίας. Νέοι διωγμοί και σφαγές των Εθνικών. Νέα εξέγερση των Εθνικών στην Αλεξάνδρεια που οχυρώνονται στο Σεράπειο(12). Μέσα στον ναό βρίσκονται τα τελευταία διασωθέντα έργα από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Με την λήξη της πολιορκίας ο ναός καίγεται και φυσικά τα βιβλία –τι άλλο- καίγονται.

392 Νέοι διωγμοί σε ολόκληρη την αυτοκρατορία σταματούν τα Καβίρεια στη Σαμοθράκη και σφάζονται οι ιερείς και οι κάτοικοι του νησιού από ομάδες μαγκουροφόρων καλόγερων που αποβιβάστηκαν στο νησί. Στην Κύπρο ο Εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος Επιφάνειος εκχριστια-νίζει διά πυράς χιλιάδες Εθνικούς, αυτοί που αρνούνται να βαφτιστούν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οι νεκροί. ιερά και ναοί καταστρέφονται, τα μυστήρια της Αφροδίτης σταματούν Με διάταγμα του ο Θεοδόσιος δηλώνει κυνικά : Όποιος δεν υπακούει τον πατέρα Επιφάνιο δεν έχει θέση πάνω στο νησί. (. Κώδιξ 16, 10, 12) : Νέο έδικτο του Θεοδοσίου που απαγορεύει την θρησκεία των Ελλήνων και κάθε μη-χριστιανική τελετή. Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι το-πικοί επίσκοποί Επιφάνιος και Τύχων (Άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της Θεάς Αφροδίτης σταματούν. Η συνέχεια στο επόμενο

Πηγή: Wikimedia Commons.

Κύριε Διευθυντά,

Ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου. Πάνε πολλά χρόνια που ο θρύλος ανυψώθηκε στα βουνά και στα φαράγγια της Βορείου Ηπείρου. Η Ρωμιοσύνη των παιδιών της Ελλάδος ήταν τόση, που τη θαύμασε όλη η ανθρωπότητα.Η λεβεντιά των παιδιών ζυμώθηκε με τον θρύλο και έγινε τότε ένα μεθυστικό τραγούδι, στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Ο θρύλος δέθηκε στενά με την ιστορική πραγματικότη-τα, διότι δεν απείχε παρασάγγας από τον αγώ-να του Γένους το 1821 και των νικηφόρων πολέμων 1912-13. Έτσι, ο λαϊκός τραγουδι-στής ο ανώνυμος, ο αγνός, μέσα στο μεθύσι της λεβεντιάς και τότε η ψυχή, το ποιητικό Έπος του ’40 το συνταίριασε.

«Ποιος είδε τέτοιο θάμασμα, παρά-ξενο, μεγάλο,/να κουβεντιάζουν τα βουνά με τις κοντοραχούλες;/Γυρίζει ο γερο-Ολυμπος και αναρωτάει την Πίν-δο:/Βουνό μου, τι κατσούφιασες και στέκεις βουρκωμένο;/Μην’ άνεμος σε πολεμάει, μην’ η βροχή σε δέρνει;/Μ’ ουδέ άνεμος με πολεμάει,/μ’ ουδέ η βροχή με δέρνει/μόν’ με χτυπούν οι Ιταλοί, με μπότες και κανόνια».

Ο αγώνας ήταν πολύ δύσκολος. Η χρονιά του ’40 ήταν ολόιδια με τη χρονιά του 1912-13. Χιόνια τότε στη Μανωλιάσα και στο Μπιζάνι. Χιόνια και τώρα στην Κορυτσά, το Αργυρό-καστρο, το Τεπελένι. Γι’ αυτό ο ανώνυμος λα-ϊκός τραγουδιστής μας μιλάει για τις δυσκο-λίες και τις κακουχίες του τιτάνιου εκείνου αγώνα.Αλλά άντεξαν και εκεί ψηλά στα βουνά που έγιναν κόκκινα απ’ το ματωμένο χιόνι, έστη-σαν της νίκης το φλάμπουρο. Πολλοί όμως έπεσαν, σφάλισαν τα μάτια τους με το όραμα μιας λευτεριάς και όχι ατιμασμένης Ελλάδος.

«Πικρά το λένε τα βουνά, πικρά το

λέν τ’ αηδόνια/πικρά το λέει μια πέρδικα, σα μαύ-ρο μοιρολόι,/εσείς βουνά της Κορυτσάς και κάμποι της Χειμάρρας,/ποτέ μη λουλουδιάσετε, χορτάρι μην φυτρώσει,/για το κακό που έγινε, στης Ηπειρος τα μέρη».Τα δημοτικά μας τραγούδια, βγαλμένα απ’ τον λαό μας μπή-καν στις καρδιές του απλού Έλ-ληνα, μελωδικά, λεβέντικα.

Δημοτική ποίηση και το Έπος του ΄40

Πολλά ήταν τα τραγούδια που γράφτηκαν για το Έπος του ’40, όπως το τραγούδι της Βορεί-ου Ηπείρου.

Ο ποιητής μας είπε:

«Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, Θεία είναι η δάφνη μια φορά κανείς πεθαίνει».

Κώστας Στούπης Βοστώνη, ΜΑ

hellenic wayΟι Ελευθερομάχοι του ΄21, οι Μακεδονομάχοι και οι...

Documents

Transcript of hellenic wayΟι Ελευθερομάχοι του ΄21, οι Μακεδονομάχοι και οι...