Ceshtje Gjykata e Larte RSH shkurt_2012

PËRMBAJTJA

Çështje Civile

Nr.i vendimit Data PALËT Faqe

52 (00-2012-358) 02.02.2012 Arianit Shkurti kundër Eliana Basha në mungesë................53 (00-2012-350) 02.02.2012 Tom Ndoja kundër Ismet Tuzi, Tomorr Daci,

Ferid Daci, Alban Alibali......................................................54 (00-2012-345) 02.02.2012 Evelina Koculi kundër Ervin Malaj......................................55 (00-2012-344) 02.02.2012 Shoqëria “Flevi” sh.p.k. kundër Ali Lika, Fadil Sala,

Vjollca Lika, Petrit Lika, Trëndelina Lika, Lirije Sala, Adem Lika, Sami Lika, Lavdie Lika, Serme Lika, Ndërmarja Komunale Banesa nr.4 Tiranë (sot Drejtoria nr.3 e Punëtorëve), Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë................................................................

56 (00-2012-641) 02.02.2012 Ramadan Shehi kundër Administratorët e Shoqërisë "Vefa" në administrim..........................................................

57 (00-2012-509) 02.02.2012 Kastriot Jaupi kundër Drejtoria e Policisë Qarkut Vlorë, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit............

58 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................59 (00-2012-469) 07.02.2012 Vangjel Birbo kundër Shoqëria “Intersig” Sh.A...................60 (00-2012-446) 07.02.2012 Albert Disha kundër Ylli Jorgji, Jorgji Toçi.........................61 (00-2012-478) 07.02.2012 Andrea Duni kundër Agjensia Kombëtare e Kthimit

dhe Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë, Foto Ruci...............................................................................

62 (00-2012-467) 07.02.2012 Thodhoraq Mile në mungesë kundër Thimi Dhima në mungesë, Shpresa Dhima në mungesë, Polikseni Poga (Dhima) në mungesë, Natasha Buleci (Dhima) në mungesë, Z.R.P.Paluajtshme Korçë në mungesë, Bashkia Korçë në mungesë..............................

63 (00-2012-388) 09.02.2012 Gjergji Kratellari, Petro Bubuci, Koço Bubuci, në mungesë kundër Fitnete Meta, Natasha Koçi, Gani Hoxha, Hysen Shahu, Vangjel Birbo në mungesë, Shoqëria e Sigurimeve “Intersig” sha...................................

64 (00-2012-347) 09.02.2012 Silvana Abdalli kundër Sokol Abdalli, Banka e Tiranës......65 (00-2012-436) 09.02.2012 Shoqëria “Doniana” Sh.p.k. kundër Ministria e

Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, Ndërmarrja Shtetërorë “Nefink”...........................................

66 (00-2012-598) 14.02.2012 Vasfije Luzi kundër Komuna Kozarë Kuçovë......................67 (00-2012-447) 14.02.2012 Kërkues: Shoqëria “Raiffeisen Bank” Sha...........................68 (00-2012-448) 16.02.2012 M. K. kundër F.K..................................................................69 (00-2012-461) 14.02.2012 Shoqëria “Nutri Farm” Sh.p.k. kundër Dega e Doganës

Vlorë.....................................................................................70 (00-2012-439) 14.02.2012 Besim Pasha në mungesë kundër Ministria e Mjedisit

Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë në mungesë......71 (00-2012-482) 14.02.2012 Idlir Limllari në mungesë kundër Inspektoriati

Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë, Inspektoriati Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar, Dega Korçë në mungesë.......................................................

72 (00-2012-480) 14.02.2012 Artur Qeramixhi në mungesë kundër Inspektoriati

1

Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë, Inspektoriati Ndërtimor dhe Urbanistik KombëtarDega Korçë në mungesë.......................................................

73 (00-2012-) .02.2012 kundër ..................................................................................74 (00-2012-642) 16.02.2012 Kristina Gjoni kundër Drejtoria e Shërbimit Pyjor Laç

në mungesë...........................................................................75 (00-2012-643) 16.02.2012 Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri, Myhije Beqiri, në mungesë

kundër Skënder Meçolli, Artur Mero, në mungesë;............. Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronës Tiranë në mungesë; Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë në mungesë............................................

76 (00-2012-572) 16.02.2012 Shoqëria “Mozi” shpk kundër Drejtoria e Doganës Pogradec................................................................................

77 (00-2012-733) 16.02.2012 Ismail Baku kundër Zyra Arsimore Mat...............................78 (00-2012-565) 16.02.2012 Durim Skendi kundër Prokuroria e Përgjithshme e

Shqipërisë, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë.................79 (00-2012-740) 16.02.2012 Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë në mungesë

kundër Shoqëria “Tropikal” shpk në mungesë.....................80 (00-2012-639) 16.02.2012 Yzeir Rizaj kundër Nazif Rizaj, Zyra Vendore e

Regjistrimit te Pasurive të Paluajtshme Mallakastër............81 (00-2012-743) 16.02.2012 Sokol Baco në mungesë kundër Spiro Shkiza......................82 (00-2012-738) 16.02.2012 Shoqëria “Bruçi” Shpk Tiranë kundër Paqsor Hasani

në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë............................................

83 (00-2012-739) 16.02.2012 KESH sh a. kundër Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë, Dega e Doganës Durrës...........................

84 (00-2012-614) 16.02.2012 Shoqëria “Hamiti” sh.p.k. kundër Dega e Doganës Morinë Kukës.......................................................................

85 (00-2012-631) 21.02.2012 Jorgji Veshi kundër Artor Hajta, Arben Shkalla, N.K.Banesa aktualisht (Drejtroria nr.3 e Punëtorëve të Qytetit Tiranë) në mungesë, Flora Veshi në mungesë, Vilma Veshi në mungesë, Jani Veshi në mungesë, N.K.Banesa aktualisht Drejtoria nr.3 e Punëtorëve të Qytetit Tiranë në mungesë, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë.........................

86 (00-2012-632) 21.02.2012 Kastriot Gjini në mungesë, Preng Gjini në mungesë kundër Këshilli i Komunës Suç të Rrethit Mat në mungesë, File Duka në mungesë......................................

87 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................88 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................89 (00-2012-630) 21.02.2012 Tom Piroli kundër Bordi i Kullimit të Ujërave, Qarku

Lezhë në mungesë, Shoqata e Përdorimit të Ujërave Zheje, në mungesë................................................................

90 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................91 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................92 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................93 (00-2012-567) 23.02.2012 Nazmi Ramalliu kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të

Pasurive të Paluajtshme........................................................94 (00-2012-570) 23.02.2012 Deshnik Subashi, Fiqiri Subashi kundër Jashar Lika,

Skënder Lika, Zabit Lika, Ymer Lika, Qatip Lika,

2

Kristo Lika, Nurie Lika, Sadie Mikli, Reparti Ushtarak Nr.7700 aktualisht Nr.8810 Marikaj, Agjensia Kombëtare e Privatizimit......................................................

95 (00-2012-566) 23.02.2012 Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli, Elma Gjeli (Mati), Trashëgimtarë të Xhelo Dibrës kundër Bashkia Tiranë........

96 (00-2012-753) 23.02.2012 Sali Driza, Hamid Driza kundër Qemal Driza, Dije Kazazi (Driza), Fatbardha Ruçi (Driza), Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë...........................................................................

97 (00-2012-595) 23.02.2012 Shoqëria “Bruka Seelding” sh.p.k. kundër Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë....................................................................................

98 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................99 (00-2012-735) 23.02.2012 Nafije Hoxha (Topi), Liri Topi, Dalip Topi,

Nuri Vorpsi, Bernard Vorpsi, Donald Vorpsi, Violeta Topi, Aida Bejtulla (Topi), Nermin Habibi (Topi), Fiqirije Topi, Ibrahim Topi, Sokol Topi, Ilira Meneri (Topi), Teuta Hexha (Alimemeti), Rezarta Vero (Alimemeti), Qanije Gjoleka (Topi), Shpresa Pesjaka (Topi), Gëzim Topi, Fatmir Topi, Meliha Topi, Sonila Plasa (Topi), Indrit Topi, Suzana Kraja (Bakalli), Qamuran Reci (Bakalli), Emonda Kavaja (Bakalli), Armando Bakalli, Altin Bakalli, Flamur Topi, Bamir Topi, Irma Topi, Ivi Topi kundër Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë, Aishe Veizaj, Ismail Topi, Kujtim Topi, Hanke Topi, Meleqe Alimehmeti (Topi), Drita Dashi (Topi), Myzejen Elmazi (Topi).........................................................

100 (00-2012-801) 28.02.2012 Engjëll Gjyshi kundër Luftar Hysenaj, Enti Kombëtar i Banesave Vlorë......................................................................

101 (00-2012-803) 28.02.2012 Ollga Mato kundër Veronika Mato, Kostel Mato, Eriola Mato, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, Z.V.R.P.P. Pogradec....................................

102 (00-2012-796) 28.02.2012 Vladimir Ara, Albert Ara, Leonora Peqini, Piro Ara kundër Edmond Tona, Ornela Tona, Sokol Renxha, Vasil Renxha, Violeta Renxha, Dhurata Çobani, Kostaq Tona, Ilir Tona, Leonard Tona, Antuena Tona, Marjana Tona, Athina Renxha, Alban Renxha, Xhoana Tito ( Renxha)..........................................................

103 (00-2012-792) 28.02.2012 Agim Mahilaj kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër...........................................................

104 (00-2012-810) 28.02.2012 Flutura Lami kundër Abdyl Koçiu, Habibe Lami në mungesë, Gugash Lami në mungesë, Vjollca Lami në mungesë, Mimoza Lami në mungesë, Pëllumb Lami në mungesë...........................................................................

105 (00-2012-633) 28.02.2012 Koço Vezuli në mungesë, Lisabeta Vezuli në mungesë kundër Shoqëria e Sigurimeve “Sigma” Sh.a. Tiranë në mungesë...........................................................................

106 (00-2012-665) 28.02.2012 Këshilli i Qarkut Gjirokastër në mungesë kundër

3

Besnik Shehu........................................................................107 (00-2012-664) 28.02.2012 K. B. kundër D. T. në mungesë.............................................108 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................109 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................110 (00-2012-657) .02.2012 kundër .................................................................................111 (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................112 (00-2012-659) .02.2012 kundër ................................................................................. (00-2012-) .02.2012 kundër .................................................................................

Çështje Penale

31 (00-2012-271) 01.02.2012 I pandehur: Dhimitër Gjyli...................................................32 (00-2012-324) 01.02.2012 Të pandehur: Gëzim Cami....................................................33 (00-2012-284) 01.02.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor TiranëI pandehur: Anxhelo Çupi.....................................................

34 (00-2012-275) 01.02.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Shkodër I pandehur: Selahedin Kosi...................................................

35 (00-2012-299) 01.02.2012 Kërkues: Shoqëria “A.P.G” sh.p.k........................................36 (00-2012-274) 01.02.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Elbasan I pandehur: Arben Lamçja....................................................

37 (00-2012-276) 02.02.2012 Kërkues: Juli Hoxha Palë e interesuar: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë..........................................................

38 (00-2012-) 08.02.2012 Kërkuese: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë Person nën hetim: Erjon Rexha.............................................

39 (00-2012-268) 08.02.2012 Kërkuese: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë Person nën hetim: Shkëlqim Halili.......................................

40 (00-2012-269) 08.02.2012 Kërkuese: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë Person nën hetim: Neim Çarçani..........................................

41 (00-2012-281) 08.02.2012 Akuzuese: Qefsere Dema I pandehur: Arjan Tivari në mungesë...................................

42 (00-2012-289) 08.02.2012 Kërkues: Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë I pandehur: Ervis Ramo........................................................

43 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................44 (00-2012-260) 08.02.2012 Të pandehur: Roland Kakuli, Arenc (Sokol) Kalivaçi, ........45 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................46 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................47 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................48 (00-2012-345) 15.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër

Person nën hetim: Kreshnik Ukaj.........................................49 (00-2012-309) 15.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës

4

I pandehur: Abedin Beka (alias Abedin Bahtiri)..................50 (00-2012-306) 15.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë

I pandehur: Genc Harusha....................................................51 (00-2012-325) 22.02.2012 Të pandehur: Gjovalin Gjoni, Artan Prenga.........................52 (00-2012-261) 22.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër

I pandehur: Edmond Ulaj......................................................53 (00-2012-270) 22.02.2012 Kërkues: Klodian Farka........................................................54 (00-2012-326) 22.02.2012 Kërkues: Mateo Hyska..........................................................55 (00-2012-351) 22.02.2012 I pandehur: Gëzim Aleksi.....................................................56 (00-2012-337) 22.02.2012 I pandehur: Zemri Tafa.........................................................57 (00-2012-287) 22.02.2012 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Tiranë Personi nën hetim: Klajdi Gjeçi............................................

58 (00-2012-304) 29.02.2012 I pandehur: Alban Topçiu.....................................................59 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................60 (00-2012-267) 29.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë

Personi nën hetim: Abdulselam Turgut................................61 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................62 (00-2012-338) 29.02.2012 Të pandehur: Besnik Braka, Zamira Gjongecaj,

Zamir Ferhati, Tajar Leçini...................................................63 (00-2012-311) 29.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat

I pandehur: Donald Qosja.....................................................64 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................65 (00-2012-322) 29.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës

I pandehur: Ismet Sokoli.......................................................66 (00-2012-341) 29.02.2012 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër

Person nën hetim: Mimoza Kastrati......................................67 (00-2012-344) 29.02.2012 Kërkues: Altin Liçaj..............................................................68 (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................ (00-2012-) .02.2012 Të pandehur: ........................................................................

5

ÇËSHTJE CIVILE

6

Nr.11117-00183-00-2008 i Regj. ThemeltarNr.00-2012-358 i Vendimit (52)

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: ARIANIT SHKURTI, prezent pa avokat

E PADITUR: ELIANA BASHA, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:

Konstatimi i pavlefshmërisë së testamentit nr.34, datë 23.10.2003 bërë në emër të të ndjerit Pleurat Shkurti

dhe përdorur nga e paditura.Kthimin e pasurisë në gjendjen e mëparshme

duke urdhëruar fshirjen nga regjistri hipotekor në emër të së paditurës. Marrjen e masës së sigurimit të padisë.

Baza Ligjore: Nenet 92/a, 407, 408 e 411 të K.Civil.Neni 202 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4056, datë 06.07.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë si të mbështetur në ligj e prova.Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të veprimit juridik testament noterial me nr.34 Regjistër Testamenteve, datë 23.10.2003 i noterit Fatmir Laçej, i bërë në emër të të ndjerit Pleurat Shkurti.Fshirjen e regjistrimit hipotekor nr.223, datë 08.12.2003 dhe regjistrimin e pasurisë në emër të trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerit Pleurat Shkurti, të përcaktuar me vendimin gjyqësor nr.5529 Vendimi, datë 24.12.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1132, datë 02.10.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.4056, datë 06.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs e paditura Eliana Basha, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:

7

- Gjykata ka interpretuar në mënyrë të gabuar dispozitat mbi vlefshmërinë e testamentit, si dhe elementet e shprehjes së vullnetit të trashëgimlënësit nëpërmjet testamentit.

- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë faktet e paraqitura nga ana e jonë, në hetimin gjyqësor.

- Gjykata ka gabuar pasi ka mbështetur vendimin e saj vetëm në një ekspertim shkencor pa marrë parasysh se testamenti është bërë në ditët e fundit të jetës së testatorit dhe për nënshkrimin e tij, ai është ndihmuar nga një person i pranishëm, veprim ky në përputhje me ligjin (neni 82 K.C.).

- Gjykata në mënyrë të njëanshme nuk vazhdoi hetimin gjyqësor me pyetjen e personave që kanë nënshkruar në testament si z. Nermin Vokopola.

- E paditura është gjini e afërt me paditësin dhe po kështu me të ndjerin, por paditësi nuk ka pasur marrëdhënie të mira me të vëllain, testatorin i cili është ndihmuar vazhdimisht nga e paditura.

- Testamenti është i rregullt nga ana formalo-juridike dhe në momentin e lëshimit të tij është e provuar se i ndjeri ka qenë në gjendje të kthjellët mendore.

- Gjykata ka marrë vendimin në kundërshtim me nenin 6 të K.Pr.Civile, duke u shprehur jashtë kërkimeve në padi, kështu në padi kërkohet kthimi i pasurisë në gjendjen e mëparshme ndërkohë që gjykata disponon të regjistrohet ajo në emër të trashëgimtarëve të të ndjerit.

- Trashëgimlënësi ka qenë në gjendje mendore të kthjellët, gjë e cila provohet nga deklarimet e bëra në organin e Prokurorisë nga kryeinfermierja Nermin Vokopola.

- Kemi kërkuar për të bërë një ekspertim të ri, pasi ekspertimi i bërë nga gjykata nuk është bindës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Rrethanat e çështjes

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme.

1.1. Paditësi Arianit Shkurti është vëllai i të ndjerit Pleurat Shkurti, vdekur më datën 24.10.2003 dhe, meqënëse ka qënë i divorcuar dhe pa fëmijë si trashëgimtarë ligjorë, me vendimin nr.5529, datë 24.12.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, janë njohur: Pina Shkurti, Elisabeta Shkurti, Fation Shkurti secili në 1/9 pjesë të pandarë të pasurisë trashëgimore dhe Lejla Shkurti e Arianit Shkurti secili në 3/9 pjesë të pandarë të pasurisë trashëgimore.

1.2. E paditura Eliana Basha është vajza e Lejla Shkurtit, motra e të ndjerit Pleurat Shkurti dhe të ndjerin e ka dajë.

2. Nga ana tjetër, i ndjeri Pleurat Shkurti me testamentin nr.34 të Regjistrit të Testamenteve, datë 23.10.2003 ka disponuar pasurinë e tij në favor të mbesës Eliana Basha, e paditur e këtij gjykimi. Në këtë testament testatori është shprehur se “Emëroj si trashëgimtare testamentare mbas vdekjes mbesën time, Eliana BASHA, bija e Akilit dhe Lejlasë, lindur më 17 Maj 1967, me Letër Njoftimi nr.NF46181, të cilës i le si trashëgim pas vdekjes time: Apartamentin tim që kam në pronësi që ndodhet në Tiranë, Rr.“Mine Peza”, Godina 7 kat, kati i katërt, Ap.6”.

2.1. Më datën 29.10.2003, mbi kërkesën e të paditurës Eliana Basha, noteri Fatmir Laçej ka mbajtur procesverbalin përkatës duke bërë kalimin e testamentit në regjistrin e

8

përgjithshëm të akteve noteriale. Me vendimin nr.4687, datë 12.11.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, është lëshuar dëshmia e trashëgimisë testamentare duke u përcaktuar trashëgimtare testamentare e pasurisë të trashëgimlënësit Pleurat Shkurti e paditura Eliana Basha.

3. Paditësi Arianit Shkurti, pasi është vënë në dijeni të testamentit të sipërcituar, me pretendimin se testamenti nr.34, datë 23.10.2003 i testatorit Pleurat Shkurti është i falsifikuar dhe nuk paraqet të vërtetën, bazuar në nenet 92/a, 407, 408 dhe 411 të Kodit Civil, nenit 202/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile, me padinë e datës 03.09.2004 ka kërkuar: “Konstatimi i pavlefshmërisë së testamentit nr.34, datë 23.10.2003 bërë në emrin e të ndjerit Pleurat Shkurti dhe përdorur nga Eliana Basha, kthimin e pasurisë në gjendjen e mëparshme duke urdhëruar fshirjen nga regjistri hipotekor i ZRPP Tiranë i emrit të Eliana Bashës, si dhe marrjen e masës paraprake për sigurimin e padisë duke bllokuar veprimet në ZRPP Tirana-1 për pronat e Pleurat Shkurtit kaluar në emrin e Eliana Bashës”.

4. Ndërkohë, mbi kallzimin e paditësit Arianit Shkurti, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.604, datë 02.03.2004 duke u marrë të pandehur Eliana Basha dhe Fatmir Laçej për veprën penale të fallsifikimit të dokumenteve, parashikuar nga nenet 186/1 dhe 186/2 të Kodit Penal të vitit 2004.

4.1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, më datë 19.11.2004, ka vendosur: “Pushimin e çështjes penale nr.604 në ngarkim të të pandehurve Eliana Basha dhe Fatmir Laçej, akuzuar përkatësisht për veprat penale të parashikuara nga nenet 186/1 dhe 186/2 të K.Penal”.

4.2. Gjatë procedimit penal organi i Prokurorisë ka vendosur kryerjen e 2 ekspertimeve grafike në lidhje me firmën e hedhur tek rekuizita “Testatori Pleurat Shkurti” në testamentin objekt i këtij gjykimi.

4.2.a) Mbi vendimin e datës 21.04.2004 të Prokurorisë është kryer akti i ekspertimit grafik nr.3347, datë 23.06.2004, nga grup ekspertësh të Institutit të Policisë Shkencore, të cilët kanë arritur në konkluzionin se: “1. Nënshkrimi poshtë emrit Pleurat Shkurti në testamentin nr.34, datë 23.10.2003, nuk është nënshkrimi origjinal i personit që ka nënshkruar në emër të Pleurat Shkurtit në modelet për krahasim të paraqitura”. 2...”.

4.2.b) Mbi vendimin e datës 15.06.2005 të Prokurorisë është kryer akti tjetër ekspertimi grafik nr.3343, datë 26.07.2005, nga grup tjetër ekspertësh të Institutit të Policisë Shkencore në të cilën është arritur në konkluzionin se “Nënshkrimi nën rekuizitën (-at) “TESTATORI Pleurat SHKURTI” në të dy ekzemplarët e “testament” nr.34 Regj. Testamenteve, datë 23.10.2003, përpiluar në Dhomën e Noterisë Tiranë, nga Noter Fatmir Laçej objekt ekspertimi, nuk është nënshkrim origjinal i shtetasit Pleurat Shkurti, krahasuar me modelet e paraqitura”.

5. Gjatë gjykimit paditësi ka pretenduar se testamenti nr.34, datë 23.10.2003 i testatorit Pleurat Shkurti është një veprim juridik absolutisht i pavlefshëm (neni 92/a i K.Civil), pasi ai vjen në kundërshtim me ligjin, nenin 408 të Kodit Civil, në të mungon vullneti i ligjshëm i testatorit.

6. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se testamenti, objekt gjykimi, nga ana formalo-juridike është një akt noterial në përputhje me ligjin, është shkruar me shkrim kompjuterik, përmban vendin, si dhe të gjitha identitetet dhe ekstremitetet e palëve pjesëmarrëse të testatorit Pleurat Shkurti dhe përfitueses me testament, është nënshkruar nga testatori dhe kryeinfermierja për gjendjen e tij shëndetësore (theksojnë se testamenti është hartuar një ditë përpara se të vdiste i ndjeri Pleurat Shkurti).

7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,me vendimin nr.4056, datë 06.07.2006, ka pranuar padinë duke konstatuar pavlefshmërinë absolute “të veprimit juridik testament noterial me nr.34 Regjistër të Testamenteve, datë 23.10.2003 i noterit Fatmir Laçej, i bërë në emër të të ndjerit Pleurat Shkurti. Fshirjen e regjistrimit hipotekor nr.223, datë 08.12.2003

9

dhe regjistrimin e pasurisë në emër të trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerit Pleurat Shkurti, të përcaktuar me vendimin gjyqësor nr.5529 Vendimi, datë 24.12.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.

7.1. Në pranimin e padisë gjykata, mbështetur në 2 aktet e ekspertimit grafik të kryera, me vendim të organit të Prokurorisë, në lidhje nënshkrimin e testatorit Pleurat Shkurti dhe në akt ekspertimin grafik nr.2938, datë 06.06.2005 të kryer me urdhërim të gjykatës nga ekspert tjetër i Institutit të Policisë Shkencore ku është arritur në konkluzionin: “Nënshkrimi që ndodhet poshtë emrit të të ndjerit Pleurat Shkurti, në testamentin nr.34 Regj., datë 23 tetor 2003, i noterit Fatmir Laçej nuk është nënshkrimi origjinal i tij, krahasuar me modelet e paraqitura”, si dhe pasi citon nenet 92/a, 372, 379, 408 të Kodit Civil, arsyeton: “…testamenti nr.34, datë 23.10.2003 është kryer në kundërshtim me ligjin e si i tillë është absolutisht i pavlefshëm”; “Nga tërësia e këtyre dispozitave konkludohet se veprimi juridik testamenti është një veprim juridik i njëanshëm e që ka në bazë vullnetin e trashëgimlënësit. Por, sikundër rezultoi e provuar edhe me provat shkresore të marra gjatë hetimit (të çështjes penale që paditësi ka nisur në ngarkim të së paditurës) nënshkrimi i hedhur në këtë akt noterial nuk rezulton të jetë i testatorit, të ndjerit Pleurat Shkurti”; “Si konkluzion, gjykata çmon se mungesa e shfaqjes së vullnetit të testatorit e bën këtë veprim juridik në kundërshtim me ligjin e si të tillë absolutisht të pavlefshëm”; referuar nenit 410 të Kodit Civil gjykata parashtron se “Si pasojë e kësaj pavlefshmërisë në trashëgim do të thirren trashëgimtarët ligjorë të tij….Regjistrimi hipotekor që ka passjellë ky veprim juridik absolutisht i pavlefshëm ai me nr.223, datë 8.12.2003 në Z.R.P.P. Tiranë në emër të së paditurës E. Basha duhet të fshihet e pasuria trashëgimore duhet të regjistrohet në emër të trashëgimtarëve ligjorë të tij të përcaktuar me vendimin gjyqësor të sipërpërmendur”.

8. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1132, datë 02.10.2007, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

8.1. Në lidhje me pretendimet e ankimit gjykata e apelit, pasi citon nenet 80, 81, 82,372, 397 të Kodit Civil dhe nenin 46 të ligjit “Për Noterinë”, ka arsyetuar: “...testamenti nuk është kryer në mënyrën e parashikuar në ligjin “Për Noterinë” dhe as në Kodin Civil, duke lënë plotësisht të dyshimtë e të paprovuar se ai është vullnet i testatorit. I ndjeri..., ka pasur të gjitha mundësitë, që me gojë, të shprehte vullnetin mbi disponimet për pronën e tij pas vdekjes, duke autorizuar pikërisht mbesën që pretendohet se e ka ndihmuar të nënshkruajë, të nënshkruante e vetme për të. Në këtë mënyrë, testatori do të shprehte vullnetin e tij, që gjithashtu do të ishte i pa dyshimtë dhe gjithnjë i verifikueshëm” ; Në lidhje me pretendimin se nga gjykata e shkallës së parë nuk është respektuar neni 6 i Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit parashtron se “Me të drejtë...gjykata pasi ka konstatuar pavlefshmërinë e veprimit juridik, madje pa pasur nevojë për t’u shprehur për të, ka pasur detyrimin të rregullonte pasojat e këtij veprimi absolutisht të pavlefshëm.....

9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs e paditura Eliana Basha, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

10. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë”, i ndryshuar me ligjin nr.9216, datë 01.04.2004, në të cilat është parashikuar:

10.1. Neni 82§1 dhe 2 i K.Civil: “Personi që nuk di, ose që për shkak sëmundje ose të metash fizike nuk mund të nënshkruajë, ngarkon një person tjetër për këtë qëllim.

Nënshkrimi i këtij personi duhet të vërtetohet nga noteri, duke u treguar shkaku për të cilin personi që ka kryer veprimin juridik nuk ka mundur ta nënshkruajë vetë”.

10

10.2. Neni 392 i K.Civil: “Testamenti bëhet në dy forma: ollograf dhe me akt noterial”.

10.3. Neni 397 i K.Civil: “Testamenti me akt noterial redaktohet nga noteri dhe nënshkruhet nga trashëgimlënësi në prani të noterit.

Kur trashëgimlënësi nuk di, ose për shkak sëmundjeje ose të metash fizike nuk mund të nënshkruajë, testamenti nënshkruhet sipas rregullave të parashikuara në ligjin "Për noterinë".

10.4. Neni 46 i ligjit nr.7829, datë 01.06.1994: “Aktet nënshkruhen rregullisht nga palët dhe nga pjesëmarrësit në akt në prani të noterit, duke shkruar emrin e mbiemrin e plotë.

Kur ndonjëra nga palët nuk di të shkruajë, autorizon të nënshkruajë për të një person tjetër, për identitetin e të cilit noteri sigurohet njëlloj si dhe për palët.

Kur nënshkrimi vihet me alfabet jo të shqipes, noteri sigurohet nëpërmjet një përkthyesi të njohur dhe të caktuar prej tij. Noteri përmend në akt të gjitha veprimet e mësipërme”.

10.5. Neni 49 i ligjit nr.7829, datë 01.06.1994: “Akti noterial hartohet nga noteri në prani të palëve. Akti noterial duhet të përmbajë: a)…f) nënshkrimin e palëve të të gjithë personave të pranishëm në akt, si dhe atë të noterit dhe vulën e tij”.

10.6. Neni 67 i ligjit nr.7829, datë 01.06.1994: “Janë të pavlefshme aktet dhe veprimet juridike, kur: a)…e) akti ose veprimi noterial nuk përmban nënshkrimin e palëve ose nuk është nënshkruar dhe vulosur me të dyja vulat nga noteri;

ë) akti noterial është hartuar pa u respektuar rregullat e parashikuara nga nenet 43 deri 46 të këtij ligji”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

11. Se rekursi i paraqitur nga e paditura Eliana Basha nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e vendimit nr.1132, datë 02.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.4056, datë 06.07.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.

12.1. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për zgjidhjen e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.

12.2. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit, në analizë juridike të rrethanave të çështjes, kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim dhe e kanë zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.

13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke analizuar e vlerësuar në tërësi provat, kërkimet dhe pretendimet e palëve, si dhe mbështetur në shpjegimet dhe konkluzionet e aktit të ekspertimit, ka arritur në përfundimin se nënshkrimi i hedhur në aktin noterial, testamentin, nuk rezulton të jetë i testatorit, të ndjerit Pleurat Shkurti dhe për rrjedhojë ka çmuar “...se mungesa e shfaqjes së vullnetit të testatorit e bën këtë veprim juridik në kundërshtim me ligjin e si të tillë absolutisht të pavlefshëm”.

14. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është gjykuar nga gjykata e apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Ky Kolegj, në shqyrtim të ligjshmërisë të vendimit të gjykatës së apelit, evidenton se nga kjo gjykatë janë respektuar

11

kërkesat e ligjit procedural civil dhe atij material në zgjidhjen e çështjes konkrete, duke dhënë dhe arsyet ligjore përse ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

15. Ky Kolegj vlerëson se gjykatat kanë interpretuar dhe zbatuar drejt dispozitat e Kodit Civil që parashikojnë pavlefshmërinë e testamentit, nenet 404 dhe 408, në lidhje me nenet 81, 82, 392 dhe 397 të po këtij Kodi dhe dispozitat e ligjit “Për Noterinë”, për rrjedhojë pretendimet e parashtruara në rekurs nuk gjejnë mbështetje në ligj.

15.1. Ka rezultuar e vërtetuar se nënshkrimi i hedhur në rekuizitën “testatori” nuk është origjinali i trashëgimlënësit Pleurat Shkurti. Konkluzionet kategorike të tre akt ekspertimeve grafike që nënshkrimi nën rekuizitën “testatori” nuk është origjinali i testatorit, i marrë dhe i analizuar së bashku me tërësinë e rrethanave e fakteve të pranuara të vërtetuara nga gjykatat e faktit, është shkak i mjaftueshëm për të arritur në përfundimin se testamentit i mungon nënshkrimi i testatorit dhe për rrjedhojë ky veprim juridik është absolutisht i pavlefshëm.

16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar çështjes në shqyrtim dhe pretendimeve të rekursit, e gjen me vend të parashtrojë se rastet kur testamenti është i pavlefshëm janë parashikuar në mënyrë të shprehur në Kodin Civil (nenet 403-410). Po kështu, parashikimi i shkaqeve të pavlefshmërisë së testamentit në këtë Kod është bërë në mënyrë shteruese.

16.1. Gjithsesi, në evidentimin e shkaqeve konkrete të pavlefshmërisë të një testamenti të bërë me akt noterial, dispozitat e Kodit Civil duhet të interpretohen në harmoni me dispozitat e ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë”, i ndryshuar, ku janë specifikuar rregullat e redaktimit të aktit noterial/testamentit në mënyrë që ai të jetë një akt i vlefshëm. Në të kundërt, mosrespektimi i këtyre rregullave, sipas rastit, passjell pavlefshmërinë e testamentit.

17. Sipas nenit 392 të Kodit Civil testamenti mund të bëhet në dy forma, ollograf dhe me akt noterial. Testamenti me akt noterial duhet të redaktohet nga noteri dhe nënshkruhet nga trashëgimlënësi në prani të noterit (neni 397§1 i K.Civil). Po kështu, në nenin 52 të ligjit “Për Noterinë” përcaktohet se: ”kur testamenti kërkohet të bëhet me akt noterial, trashëgimlënësi duhet të disponojë para noterit, i cili përpilon aktin përkatës sipas rregullave të parashikuara në këtë ligj”.

18. Rasti në shqyrtim ka të bëjë me një testament të redaktuar nga noteri, pra me një akt noterial. Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes si dhe për të arritur në një konkluzion në lidhje me vlefshmërinë e tij duhet referuar në ligjin “Për Noterinë”, në rregullat e përcaktuara në këtë ligj në lidhje me hartimin e përpilimin e akteve noteriale, me elementët që duhet të përmbajë një akt noterial dhe testamenti si i tillë.

18.1. Në nenet 40, 43-52 të ligjit “Për Noterinë” janë përcaktuar në mënyrë të hollësishme elementët që duhet të përmbajë testamenti si akt noterial; mungesa qoftë edhe e njërit prej këtyre elementëve sjell pavlefshmërinë e testamentit.

18.2. Në paragrafin e dytë të nenit 397 të Kodit Civil është parashikuar se për rastet kur trashëgimlënësi i cili dëshiron të disponojë pasurinë me testament noterial “nuk di, ose për shkak sëmundje ose të metash fizike nuk mund të nënshkruajë, testamenti nënshkruhet sipas rregullave të parashikuara në ligjin “Për noterinë”. Në nenin 46 të ligjit “Për Noterinë” përcaktohet se “Aktet nënshkruhen rregullisht nga palët dhe nga pjesëmarrësit në akt në prani të noterit, duke shkruar emrin e mbiemrin e plotë. Kur ndonjëra nga palët nuk di të shkruajë, autorizon të nënshkruajë për të një person tjetër, për identitetin e të cilit noteri sigurohet njëlloj si dhe për palët. Kur nënshkrimi vihet me alfabet jo të shqipes, noteri sigurohet nëpërmjet një përkthyesi të njohur dhe të caktuar prej tij. Noteri përmend në akt të gjitha veprimet e mësipërme”.

18.3. Këto rregulla ligjore janë në harmoni dhe me përcaktimet e bëra në paragrafët e parë dhe të dytë të nenit 82 të Kodit Civil.

12

19. Vullneti i brendshëm i shprehur nga pala para noterit, për të marrë formën e kërkuar nga ligji kërkon dhe nënshkrimin e palës. Nënshkrimi i palës është një ndër elementët thelbësorë të aktit noterial, aq sa mund të thuhet se nuk ka akt noterial pa nënshkrim të palës. Veprimi përfundimtar, në bazë të të cilit akti merr vlerë juridike si dokument shkresor, është nënshkrimi i tij nga pala/palët dhe nga noteri. Nënshkrimi nga pala është veprimi që përmbush përputhjen midis përmbajtjes së aktit dhe vullnetit të palëve, duke e veshur me formën dhe fuqinë e një akti autentik.

20. Ndër rastet e pavlefshmërisë absolute të akteve të redaktuara nga noteri hyjnë dhe ato akte që janë redaktuar pa respektuar disa nga formalitetet e kërkuara nga ligji noterial për vlefshmërinë e tyre. Mungesa e nënshkrimit të palëve apo mos nënshkrimi nga personi në emër të të cilit përpilohet akti noterial sjell pavlefshmëri absolute, pasi në këtë rast nuk është shprehur dhe konfirmuar vullneti i palëve.

20.1. Nënshkrimi i palëve dhe i noterit në fund të aktit noterial, si dhe i pjesëmarrësve të tjerë kur janë rastet e parashikuara nga dispozitat e Kodit Civil, është një nga elementët kryesorë dhe të domosdoshëm për ekzistencën e aktit. Nënshkrimi nga pala provon se palët kanë pranuar përmbajtjen e aktit të formuluar sipas vullnetit të tyre. Prandaj, mungesa e nënshkrimit të tyre e bën aktin absolutisht të pavlefshëm.

22. Në argument si më sipër, i pambështetur në ligj është pretendimi i palës së paditur se testatori ka shprehur vullnetin e tij me nënshkrimin, ndonëse ai e ka nënshkruar testamentin duke iu mbajtur dora nga mbesa.

23. Në kundërshtim me sa pretendohet ka rezultuar se nuk janë respektuar kërkesat e nenit 82 të Kodit Civil dhe të nenit 46 të ligjit “Për Noterinë”, sipas të cilëve, për aktet që duhet të përpilohen me shkresë, “personi që...ose nuk mund të nënshkruajë vetë, mund të ngarkojë një person që ta nënshkruajë atë në prani të tij”. Por, nënshkrimi i këtij personi duhet të vërtetohet nga noteri, duke treguar shkakun për të cilin personi që merr pjesë në akt nuk ka mundur të nënshkruajë vetë. Mos vërtetimi i nënshkrimit të personit të ngarkuar për të nënshkruar nga pala që nuk di ose nuk mund të nënshkruajë, si dhe mos tregimi nga noteri i shkakut për të cilin pala nuk mund të nënshkruajë vetë aktin, e bëjnë aktin noterial të pavlefshëm ad substantiam.

23.1. Noteri, duhet të vërtetojë jo vetëm autografin e nënshkrimit të personit që është ngarkuar për të nënshkruar në vend të palës, por edhe porosinë që i’u dha nga pala për të nënshkruar, si dhe shkakun e mos nënshkrimit. Mungesa e një vërtetimi të tillë e bën aktin jo vetëm krejt të pasigurt në lidhje me nënshkrimin e njërës nga palët, por sjell si pasojë pavlefshmërinë e aktit.

24. I pambështetur në ligj është edhe pretendimi se gjykata ka tejkaluar kërkimet e palës paditëse. Me të drejtë gjykata, pasi ka konstatuar pavlefshmërinë e testamentit, është shprehur dhe për zgjidhjen e pasojave konkrete të ardhura nga kjo pavlefshmëri.

25. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e rekursit nuk përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile dhe për rrjedhojë vendimi nr.1132, datë 02.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O SI

Lënien në fuqi të vendimit nr.1132, datë 02.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 02.02.2012

13


VENDIM


Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarAndi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: TOM NDOJA

I PADITUR: ISMET TUZI

TOMORR DACI

FERID DACI

ALBAN ALIBALI

OBJEKTI:

Lejim servituti detyrues kalimi.Baza Ligjore: Neni 292 i Kodit Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.331, datë 20.02.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.Rivendosjen e së drejtës të paditësit Tom Ndoja, për të përdorur servitutin e kalimit 200 m linear ndodhur në Lagjen “Bahçallëk, (Alibegaj), e cila shtrihet nga ura e re (ura e Bahçallëkut) dhe vazhdon gjatë rrjedhjes së lumit, Drin (shënuar me ngjyrë të kuqe në aktin e ekspertimit).Bashkëngjitur vendimit dhe harta e aktit të ekspertimit.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.358, datë 30.10.2006, ka vendosur:Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.331, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Shkodër, bërë nga i padituri Ismet Tuzi.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, pala e paditur, Ismet Tuzi, i cili kërkon prishjen e vendimeve të mësipërme duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e shkallës së parë ka shqyrtuar një padi pa u njoftuar i padituri, Ismet Tuzi, si dhe trashëgimtarët e tjerë Tuzi.

- Gjykata ka pranuar padinë e paditësit, në një kohë që paditësi ka rrugë në pronën e tij që të kalojë, gjë e cila figuron në hartën e administruar në dosje.

- Pranimi i kësaj kërkese e cënon pronën tonë në mënyrë të padrejtë.- Gjykata ka shqyrtuar një padi, ku gjeneralitetet e të paditurve nuk korrespondojnë me

atyre të pronareve kufizues.

14

- Gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e ankimit tonë si jashtë afatit, por ne e kemi paraqitur brenda afatit ligjor.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen; pa praninë e palëve, të cilat nuk u paraqitën pa shkaqe të arsyeshme,

V Ë R E N

Paditësi është pronar mbi një pasuri të paluajtshme truall, prej 10.000 m2, që ndodhet në Lagjen “Alibeg”, Shkodër, kjo vërtetuar me anë të certifikatës së pronësisë së Zyrës së Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme, Shkodër.

Të paditurit janë kufitar në këtë pronë, me palën paditëse, sipas paditësit këta nuk e lejojnë të dalë në rrugë publike.

Sipas, materialeve të dosjes rezulton, se prona e paditësit ndodhet në brigjet e lumit Buna, në largësi nga rruga kryesore. Në këtë zonë ka prona të tjera siç, janë pronat e të paditurve dhe për këtë paditësi nuk ka mundësi kalimi në rrugë kryesore.

Pas përfundimit të gjykimit në Gjykatën e Shkallës së parë Shkodër e cila ka vendosur pranimin e kërkesë padisë, pala e paditur i është drejtuar me ankim Gjykatës së Apelit Shkodër, e cila me vendimin e datës 30.10.2006, ka vendosur mospranimin e ankimit si të paraqitur jashtë afatit ligjor.

Me pretendimin se nuk është njoftuar për gjykimin në shkallë të parë dhe se ankimin në gjykatën e apelit e ka depozituar brenda afatit procedural, i padituri i është drejtuar me rekurs Gjykatës së Lartë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet.

Rezulton se pala e paditur, duke mos qenë e pranishme në gjykimin e çështjes në gjykatën e shkallës së parë, i është drejtuar po kësaj gjykate me kërkesë për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit, kërkesë e cila është pranuar sipas vendimit nr.36, datë 24.05.2006.

Vendimi i gjykatës së shkallës së parë për pranimin e kërkesës së rivendosjes në afat të ankimit ka marrë formë të prerë në datën 29.05.2006, pasi sipas dispozitës së nenit 458 të K.Pr.Civile, por edhe nga vetë përmbajtja e dispozitivit të vendimit, palët kishin të drejtën e ankimit të veçantë të këtij vendimi brenda 5 ditëve pas shpalljes.

Në datën 12.06.2006, pala e paditur ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit ankim i cili rezulton të jetë paraqitur brenda afatit 15 ditor të parashikuar nga dispozita e nenit 443/1 të K.Pr.Civile.

Në rrethanat e mësipërme, Gjykata e Apelit Shkodër ka qenë e detyruar të pranonte për gjykim ankimin ndaj vendimit nr.331, datë 20.02.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër dhe ta zgjidhte çështjen në themel, ndërkohë që, në kundërshtim me dispozitën e nenit 450/a të K.Pr.Civile, ka vendosur mos pranimin e këtij ankimi duke arsyetuar në kundërshtim me provat sikur ky ankim ka qenë paraqitur jashtë afatit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.358, datë 30.10.2006, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 02.02.2012

15


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: EVELINA KOCULI

I PADITUR: ERVIN MALAJ

OBJEKTI:

Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së ortakërisë nr.3449, datë 06.11.1996 dhe kthimi i sendit.

Baza Ligjore: Neni 67 i ligjit 7829, datë 01.06.1994 "Për Noterinë".

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.859, datë 11.05.2004, ka vendosur:Pranimin e padisë së paditëses Evelina Koculi.Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së ortakërisë nr.3448 rep., datë 06.11.1996 duke i kthyer palët në gjendjen e mëparshme.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.62, datë 04.02.2005, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.859, datë 11.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.627, datë 18.05.2006, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.62, datë 04.02.2005 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.32, datë 16.05.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.859, datë 11.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë në këtë mënyrë:Rrëzimin e padisë për sa i përket kërkimit me objekt “Pavlefshmëri absolute të kontratës së ortakërisë nr.3448 rep., datë 06.11.1996”.Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit për pjesën që ka të bëjë me kthimin e sendit.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësja Evelina Koculi, më datë 15.06.2007, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

16

- Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i gabuar dhe i pambështetur në ligj dhe në provat e administruara në gjykim.

- Kontrata e ortakërisë është absolutisht e pavlefshme, pasi ajo është nënshkruar vetëm nga një prej bashkëpronarëve dhe pa pëlqimin e bashkëpronares tjetër. Miratimi i mëvonshëm nga ana e Nurie Neotolemi nuk mund të bëjë të vlefshëm një veprim juridik që në momentin e kryerjes së tij ka qenë i pavlefshëm.

- Kontrata bie ndesh me ligjin për Noterinë. Ajo është lidhur në vitin 1996 dhe ka si nënshkrues Kujtim Koculi që ka vdekur në vitin 1943 dhe në këtë emër në vend të nënshkrimit ka vetëm gjurma gishti.

- Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë është ekzekutuar nëpërmjet Zyrës së Përmbarimit dhe vila objekt gjykimi i është kthyer pronarëve në datë 13.02.2006.

- Gjatë rigjykimit të gjithë trashëgimtarët e Kujtim Koculit si dhe bashkëpronarja Nurie Neotolemi kemi deklaruar se nuk jemi dakord për të vazhduar këtë kontratë dhe se i padituri e mban atë forcërisht Gjithashtu ai nuk na ka dhënë asnjë të ardhur nga aktiviteti gjatë kësaj periudhe.

- Kemi kundërshtuar falsitetin e mandat/pagesave që i padituri ka paraqitur gjatë gjykimit, si dhe kërkuam pezullimin e gjykimit për shkak se ka filluar procedimi penal për falsifikim dhe përdorim dokumentesh të falsifikuar, por gjykata nuk i ka marrë parasysh.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. K.Brahimuço, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Evelina Koculi është trashëgimtare ligjore e radhës së parë e të ndjerit Kujtim Koculi.

Midis trashëgimlënësit të paditëses, Kujtim Koculi dhe të paditurit Ervin Malaj është lidhur kontrata nr.3448 rep., datë 06.11.1996 me afat 10 vjeçar, që ka pasur për objekt: bashkëpunimin dhe ortakërinë në ushtrimin e aktivitetit të përbashkët tregtar mbi një lokal “Bar-restorant-hotel”, me sip.10.000 m2, të ndodhur në “Ujin e Ftohtë” Vlorë, duke parashikuar në kontratë edhe ndarjen e fitimeve që rrjedhin nga ky aktivitet. Ky objekt rezulton që, në aplikim të ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve, me vendim komisioni iu është kthyer trashëgimtarëve të ish pronarit Qazim Koculi, Kujtim Koculi dhe Nurie Neotolemi.

Paditësja Evelina Koculi, bazuar në ligjin “Për Noterinë”, me pretendimin se sendi ka qenë në bashkëpronësi të Kujtim Koculit dhe Nurie Neotolemit, ka kërkuar me padi konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së mësipërme dhe kthimin e sendit. Gjatë gjykimit ka parashtruar se kontrata është nënshkruar vetëm nga një prej bashkëpronarëve dhe se nënshkrimi në kontratë prej Kujtim Koculit është i paidentifikuar, si nënshkrues paraqitet Qazim Koculi dhe ka vetëm gjurmë gishti.

Nëpërmjet prapësimeve i padituri Ervin Malaj ka parashtruar se kontrata e ortakërisë është lidhur para noterit, vetëm në fund të saj gabimisht është shënuar emri Qazim Koculi.

17

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka pranuar kërkesë padinë duke arsyetuar se ndodhemi përpara rasteve të parashikuara nga dispozitat e nenit 92/a dhe 203 të K.Civil, çka detyronte që në kontratën objekt gjykimi të ishin të dy bashkëpronarët, pasi sipas nenit 203 të K.Civil “Të gjithë bashkëpronarët, pavarësisht nga vlera e pjesës përkatëse, kanë të drejtë të marrin pjesë në administrimin e sendit të përbashkët” dhe mjafton fakti që Kujtim Koculi “ka vepruar pa pëlqimin e bashkëpronares tjetër Nurie Neotolemi, e cila zotëron ½ pjesë së pasurisë”, e bën veprimin juridik si absolutisht të pavlefshëm.

Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e datës 04.02.2005, me të cilin ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.

Pas prishjes së këtij vendimi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.32, datë 16.05.2007 ka vendosur të rrëzojë kërkesë padinë si të pabazuar në ligj.

Duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura nga paditësi në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të lihet në fuqi.

Siç me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Apelit Vlorë, në rastin në gjykim, mungesa e nënshkrimit të njërit prej bashkëpronarëve në këtë kontratë, nuk e bën atë absolutisht të pavlefshme mbasi kemi të bëjmë me një shoqëri të thjeshtë, e cila, në kuptim të nenit 1075 të K.Civil, nuk është objekt i ndonjë forme të veçantë.

Në këtë përfundim, Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur pasi ka hetuar dhe ka provuar se nuk kemi të bëjmë me një padi rivendikimi por një marrëdhënie detyrimi dhe zgjidhja e kontratës nuk është për faj të palës së paditur, i cili në fakt i ka përmbushur detyrimet që rrjedhin nga shoqëria e thjeshtë.

Në rigjykim në gjykatën e apelit, lidhur me kërkimin për kthimin e sendit, pala paditëse sqaroi se nuk kishte lidhje me marrëdhëniet e pronësisë, por është kërkuar për shkak të zgjidhjes së pasojave të pavlefshmërisë absolute të kontratës objekt shqyrtimi.

Për këtë arsye, me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka administruar edhe një kontratë tjetër ortakërie me nr.13692, datë 01.08.1996 lidhur po ndërmjet këtyre palëve dhe për të njëjtin objekt, ka çmuar se midis palëve ka ekzistuar marrëveshja për aktivitetin e shoqërisë së thjeshtë dhe kjo marrëveshje ishte realizuar pjesërisht, por jo për faj të palës së paditur.

Nga ana e të paditurit Ervin Malaj janë plotësuar detyrimet kontraktore pasi është provuar se godina është rikonstrukturuar, është pajisur duke u përshtatur në lokal, planet për rikonstruksionin e godinës janë porositur prej të paditurit dhe janë miratuar me shkrim prej Kujtim Koculit e Nurie Neotolemi dhe se fitimet e ardhura nga ortakëria janë ndarë edhe në favor të Nurie Neotolemit. Arsyet e mësipërme e kanë çuar me të drejtë Gjykatën e Apelit Vlorë në përfundimin se kërkesë padia lidhur me pavlefshmërinë absolute të kontratës duhet të rrëzohej.

I drejtë është vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë edhe lidhur me kërkimin për dorëzim sendi.

Padia në shqyrtim ka për objekt: konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës dhe kthim sendi.

Gjykata e apelit ka çmuar se palët janë në marrëdhënie detyrimi të lindura për shkak ortakërie dhe se pala e paditur ka përmbushur detyrimet e saj, duke ndarë dhe fitimet. Sipas gjykatës sendi nuk mund të kërkohet me padi rivendikimi pa përfunduar afati i kontratës.

Në këto kushte, kur kërkohet vetëm pavlefshmëria e saj dhe nuk kërkohet përmbushja ose jo e detyrimeve kontraktore, gjykata e ka zgjidhur drejt mosmarrëveshjen në gjykim.

18

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi te vendimit nr.32, datë 16.05.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 02.02.2012

19


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile me :

PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA ME PËRGJEGJËSI TË KUFIZUAR “FLEVI” SH.P.K.

E PADITUR K/PADITËS: ALI LIKA,

FADIL SALA,

VJOLLCA LIKA,

PETRIT LIKA

TRENDELINA LIKA,

LIRIJE SALA,

ADEM LIKA,

SAMI LIKA,

LAVDIE LIKA,

SERME LIKA,

NDËRMARJA KOMUNALE BANESA Nr.4, TIRANË (Sot Drejtoria Nr.3 e Punëtorëve)

PALË E E TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.

OBJEKTI:

Konstatim i pavlefshmërisë absolute të Kontratave të Shitjes nr.2169/558, nr.2168/557, nr.2167/556, nr.2161/553, datë 11.06.2002

dhe zgjidhjen e pasojave, lirimin e dorëzimin e sendit, detyrimin e Z.R.P.P. të bëjë veprimet përkatëse dhe sigurimin e padisë.

Baza Ligjore: Nenet 92/a, 106, 196, 296, 705 e vijues të K.Civil,neni 202 i K.Pr.Civil.

20

OBJEKT I K/PADISË:

Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të njohë pronarë të paditurit kundër paditës si pronarë të vetëm

mbi godinën dhe truallin e saj së bashku me oborrin përreth.Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 149 e vijues i K.Civil,

neni 164 i K.Civil, ligji nr.7652, datë 23.12.1992,

“Për privatizimin e banesave shtetërore”, neni 160 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.4481, datë 08.09.2006, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit të kundër paditur Shoqërisë “Flevi” sh.p.k.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2161/553, datë 11.06.2002, lidhur midis ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) dhe Adem, Serme, Sami e Lavdie Lika, vetëm për sipërfaqen e oborrit 260 m2, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.116/rurale i regjistrit hipotekor, datë 10.06.2002.Detyrimin e ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve) t’u kthejë të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2167/556, datë 11.06.2002, lidhur midis ish Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) dhe Petrit Trëndelina Likës, vetëm për sipërfaqen e oborrit 245 m2, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.125/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.Detyrimin e ish-Ndërmarrjes Komunale Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) t’u kthejë të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2169/558, datë 11.06.2002, lidhur midis ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria Punëtorëve nr.3) dhe Fadil e Lirie Sala vetëm për sipërfaqen e oborrit 59 m2, që bie në pronën e palës paditëse të k/paditur, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.123/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.Detyrimin e ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) t’u kthejë të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2168/557, datë 11.06.2002, lidhur midis ish Nd.Kom.Banesa dhe Ali e Vjollca Lika vetëm për sipërfaqen e oborrit 56 m2, që bie në pronën e palës paditëse të k/paditur, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.124/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.Detyrimin e ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve) t’u kthejë të paditurve k/paditësa çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.Rrëzimin e pjesës tjetër të objektit të padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.

21

Pranimin e pjesshëm të kundër padisë duke u urdhëruar fshirja nga nr.hipotekës 02 ZK8310, datë 30.01.2003, vetëm i sipërfaqes 182.48 m2, zënë nga godina e ish-Shkollës Bujqësore Kamëz, sot banesa e të paditurve k/paditës, duke u detyruar Shoqëria “Flevi” sh.p.k. t’i njohë këta të fundit bashkëpronarë mbi apartamentet e regjistruar në numrat hipotekorë të sipërcituar.Rrëzimin e kundër padisë për pjesën tjetër të saj, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1078, datë 02.06.2008 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.4481, datë 08.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si më poshtë:1. Rrëzimin e kërkesë padisë .2. Pranimin e kundër padisë, duke detyruar palën paditëse të kundër paditur Shoqëria me përgjegjësi të kufizuar “Flevi” sh.p.k. të njohë pronarë të paditurit kundër paditësa për sipërfaqet sipas kontratave të privatizimit dhe regjistrimeve hipotekore me nr.116, datë 10.06.2002, nr.123, datë 12.06.2002, nr.124, datë 12.06.2002 dhe nr.125, datë 12.06.2002.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Flevi” sh.p.k. duke parashtruar këto shkaqe:

- Oborri i shkollës dhe trualli nën të nuk mund të bëhej objekt i ligjit për privatizimin e ish banesave shtetërore, duke qenë se ky truall ishte disponuar më parë nga Këshilli Ministrave duke u futur në kapitalin e një subjekti si Banka Arabe Islamike Shqiptare sh.a., e cila më pas, sipas ligjit, ja ka shitur paditësit të kundër paditur. Në vitin 2002 kur apartamentet e krijuara brenda ish-Shkollës Bujqësore Kamëz dhe trualli nën të iu shitën nga Ndërmarrja nr.3 e Punëtorëve të Qytetit të paditurve k/paditës ato nuk ishin në pronësi të kësaj ndërmarrje.

- Sipas aktit të ekspertimit rezulton se më datë 20.06.1994, shkolla bujqësore, që më pas u privatizua nga të paditurit, ishte brenda territorit të pularisë, pra brenda truallit prej 22.895,8 m2 që ju kalua në kapital Bankës dhe që më pas është blerë nga paditësi.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. E.Hicka, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, av. A.Shala, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Se me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.363, datë 08.08.1994 është vendosur që në kapitalin e palës shqiptare prej 40% në Bankën e Përbashkët Arabe-Shqiptare-Islamike, të përfaqësuara nga Banka Kombëtare Tregtare Shqiptare, të përfshihet edhe Ndërmarrja e Serave Mëzes dhe Ndërmarrja e Rritjes së Shpendëve Laprakë. Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit dhe Banka Kombëtare Tregtare të nënshkruajnë kontratën përkatëse për përfshirjen e këtij kapitali në Bankën e Përbashkët Arabe-Shqiptare-Islamike.

Në bazë të vendimit sipërcituar të Këshillit Ministrave, në datë 15.11.1994, është lidhur kontrata midis: Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit si palë e parë, Bankës Kombëtare Tregtare Shqiptare, si palë e dytë dhe Bankës së Përbashkët Arabe Shqiptare Islamike, si palë

22

e tretë, me të cilën kanë rënë dakord. Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit u kalon në pronësi të plotë Bankës Kombëtare Tregtare Shqiptare -Tokën dhe mjetet kryesore të Pularisë Laprakë në Rrethin e Tiranës me sipërfaqe tokë bujqësore 13,9 ha.

Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit dhe Banka Kombëtare Tregtare Shqiptare ranë dakord t’i kalojnë tokën dhe mjetet kryesore e dytësore të fermës së lartpërmendur palës së tretë, Bankës Arabe Shqiptare Islamike, si pjesë e kapitalit të Bankës Kombëtare Tregtare Shqiptare në Bankën Arabe Shqiptare Islamike. Kjo kontratë është regjistruar në regjistrin hipotekor nr.4947, datë 17.11.1994.

Me pas, mbi bazën e një kontrate shitblerje në rezervë të realizuar në mars të vitit 2002 dhe regjistruar ne hipotekë me nr.02, ZK8310, datë 30.01.2003, pranë Zyrave të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Shoqëria “Flevi” sh.p.k. është bërë pronare e ligjshme e sipërfaqes së ndodhur në Laprakë Tiranë, ish Ndërmarrja e Rritjes së Shpendëve e truallit me sipërfaqe 22895,8 m2 (origjina e regjistrit të pasurisë së paluajtshme nr.hip.4947, datë 17.11.1994.

Me vendimin nr.12, datë 04.05.1994 të Kryesisë së Këshillit të Rrethit Tiranë është vendosur: Kthimi në fond banesash dhe privatizimi i godinës ish shkolla bujqësore në kthesën e Kamzës, pranë N.R.SH. Laprakë banorëve të pastrehë: Ali Lika, Fadil Sala, Adem Lika, Petrit Lika, etj. Mbi bazën e këtyre vendimeve ish-Ndërmarrja Komunale Banesa, pasi të paditurit kundër paditës janë pajisur me autorizimet përkatëse nga Këshilli Rrethit Tiranë, ka lidhur kontrata e qirasë me këta të fundit.

Në bazë të këtij vendimi Ndërmarrja Komunale Banesa me kontratat me nr.2161/553, nr.2167/556, nr.2168/557, nr.2169/558, datë 11.06.2002, ju ka shitur përkatësisht:

- Adem, Serme, Sami, Lavdie Likës një apartament të përbërë nga një dhomë e një kuzhinë, llozhë, ½ WC me 1/2 korridor me familjen e Petrit Likës, me sipërfaqe apartamenti 77 m2, në katin e dytë të godinës, si dhe një sipërfaqe oborri 260 m2.

- Petrit dhe Trëndelina Likës një apartament të përbërë nga dy dhoma një kuzhinë, ½ WC dhe 1/2 korridor me familjen e Adem Likës, me sipërfaqe apartamenti 64 m2, në katin e dytë të godinës, si dhe një sipërfaqe oborri 245 m2.

- Ali e Vjollca Lika një apartament të përbërë nga një dhomë e një kuzhinë, ½ WC dhe 1/2 korridor me familjen e Fadil Salës, me sipërfaqe apartamenti 52 m2, në katin e parë të godinës, si dhe një sipërfaqe oborri 235 m2.

- Fadil e Lirie Salës një apartament të përbërë nga dy dhoma e një kuzhinë, 1/2 WC dhe 1/2 korridor me familjen e Ali Likës, me sipërfaqe apartamenti 67 m2, në katin e parë të godinës, si dhe një sipërfaqe oborri 257 m2.

Në këto kushte, pala paditëse e kundër paditur, Shoqëria “Flevi” sh.p.k., me padinë objekt gjykimi parashtron se është pronar i ligjshëm i një sipërfaqe trualli prej 22895,8 m2 e ndodhur në Laprakë Tiranë, ish Ndërmarrja e Rritjes së Shpendëve dhe mbi këtë bazë ka kërkuar të konstatohen si të pavlefshme kontratat e shitjes të realizuara nga të paditurit kundër paditës me Ndërmarrjen Komunale Banesa nr.4 dhe lirimin e dorëzimin e sendit, pra të truallit nën godinë dhe atij përreth (oborrit), bazuar në nenet 92/a e vijues; 705 e vijues të K.Civil, nenin 106, 296 dhe 196 të Kodit Civil.

Nga ana tjetër, të paditurit kundër paditëse me kundër padinë në gjykim kanë kërkuar detyrimin e palës paditëse të kundër paditur t’i njohë pronarë të vetëm mbi godinën dhe truallin e saj së bashku me oborrin përreth të privatizuar sipas ligjit, bazuar në nenin 149 e vijues të K.Civil, neni 164 i K.Civil, ligji 7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, neni 160 i K.Pr.Civile.

Pala paditëse e kundër paditur, Shoqëria “Flevi” sh.p.k., me padinë objekt gjykimi parashtron se është pronar i ligjshëm i një sipërfaqe trualli prej 22.895,8 m2 e ndodhur në Laprakë Tiranë, ish Ndërmarrja e Rritjes së Shpendëve dhe mbi këtë bazë ka kërkuar të konstatohen si të pavlefshme kontratat e shitjes të realizuara nga të paditurit kundër paditës

23

me Ndërmarrjen Komunale Banesa nr.4 dhe lirimin e dorëzimin e sendit, pra të truallit nën godinë dhe atij përreth (oborrit), bazuar në nenet 92/a e vijues; 705 e vijues të K.Civil, nenin 106, 296 dhe 196 të Kodit Civil.

Nga ana tjetër të paditurit kundër paditës me kundër padinë në gjykim kanë kërkuar detyrimin e palës paditëse të kundër paditur t’i njohë pronarë të vetëm mbi godinën dhe truallin e saj së bashku me oborrin përreth të privatizuar sipas ligjit, bazuar në nenin 149 e vijues të K.Civil, neni 164 i K.Civil, ligji 7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, neni 160 i K.Pr.Civile.

Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit të kundër paditur Shoqërisë “Flevi” sh.p.k.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2161/553, datë 11.06.2002, lidhur midis ish-Ndërmarrjes Komunale Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) dhe Adem, Serme, Sami e Lavdie Lika, vetëm për sipërfaqen e oborrit 260 m2, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.116/rurale, i regjistrit hipotekor, datë 10.06.2002.

Detyrimin e ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtoreve ) t’u kthejë të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2167/556, datë 11.06.2002, lidhur midis ish Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) dhe Petrit, Trëndelina Likës, vetëm për sipërfaqen e oborrit 245 m2, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.125/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.

Detyrimin e ish-Ndërmarrjes Komunale Banesa (Drejtoria e Punëtorëve nr.3) t’u kthejë të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2169/558, datë 11.06.2002, lidhur midis ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria Punëtoreve nr.3) dhe Fadil e Lirie Sala vetëm për sipërfaqen e oborrit 59m2, që bie në pronën e palës paditëse të k/paditur, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.123/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.

Detyrimin e ish-N.K.B. (Drejtoria e Punëtoreve nr.3) t’u ktheje të paditurve k/paditës çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.

Konstatimin si absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme me nr.2168/557, datë 11.06.2002, lidhur midis ish Nd.Kom.Banesa dhe Ali e Vjollca Lika vetëm për sipërfaqen e oborrit 56 m2, që bie në pronën e palës paditëse të k/paditur, duke urdhëruar çregjistrimin e kësaj sipërfaqe nga nr.124/rurale e regjistrit hipotekor, datë 12.06.2002.

Detyrimin e ish-Nd.Kom.Banesa (Drejtoria e Punëtorëve) t’u kthejë të paditurve k/paditësa çmimin e paguar për sipërfaqen e oborrit.

Rrëzimin e pjesës tjetër të objektit të padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.Pranimin e pjesshëm të kundër padisë duke u urdhëruar fshirja nga nr.hipotekës nr.02

ZK8310, datë 30.01.2003 vetëm i sipërfaqes 182.48 m2, zënë nga godina e ish-Shkollës Bujqësore Kamëz, sot banesa e të paditurve k/paditës, duke u detyruar Shoqëria “Flevi” sh.p.k. t’i njohë këta të fundit bashkëpronarë mbi apartamente e regjistruar në numrat hipotekorë të sipërcituar.

Rrëzimin e kundër padisë për pjesën tjetër të saj, si të pabazuar në prova e në ligj. Me ankimin e palës paditëse e kundër paditur dhe të padituri kundër paditës, Gjykata

e Apelit Tiranë ka vendosur:“Ndryshimin e vendimit nr.4481, datë 08.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë si më poshtë:1. Rrëzimin e kërkesë padisë .

24

2. Pranimin e kundër padisë, duke detyruar palën paditëse të kundër paditur Shoqëria “Flevi” sh.p.k. të njohë pronarë të paditurit kundër paditës për sipërfaqet sipas kontratave të privatizimit dhe regjistrimeve hipotekore me nr.116, datë 10.06.2002, nr.123, datë 12.06.2002, nr.124, datë 12.06.2002 dhe nr.125, datë 12.06.2002”, me arsyetimin se godina e shkollës e kthyer në banesë dhe trualli i saj nuk kanë qenë asnjëherë në administrim të Ndërmarrjes së Rritjes së Shpendëve (Pularisë Laprakë) dhe nuk ka kaluar në pronësi të Bankës Arabo-Shqiptare, e për rrjedhojë në pronësi të palës paditëse të kundër paditur.

Pala paditëse, Shoqëria “Flevi” sh.p.k., duke pretenduar se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë vjen ndesh me ligjin pasi nuk është bazuar mbi prova të administruara në gjykim, si dhe oborri i shkollës dhe trualli nën të nuk mund të bëhej objekt i ligjit për privatizimin e ish banesave shtetërore pasi ky truall ishte disponuar më parë nga Këshilli Ministrave duke u futur në kapitalin e një subjekti si Banka Arabe Islamike Shqiptare sh.a., ka kërkuar nëpërmjet rekursit prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rigjykim

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga pala paditëse, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet pasi nuk është rrjedhojë e një hetimi të plotë e të gjithanshëm.

Nga provat e administruara në gjykim rezulton se objekt konflikti në shqyrtim gjyqësor është ndërtesa e ish Shkollës Bujqësore Laprakë.

Me vendimin nr.12, datë 04.05.1994 të Këshillit të Rrethit Tiranë është vendosur që kjo pronë të kthehet në fond banesash dhe të privatizohet në favor të banorëve: 1. Ali Lika ,2. Fadil Sala ,3. Adem Lika dhe Petrit Lika në bazën e autorizimeve të lëshuara nga Këshilli Rrethit Tiranë, Ndërmarrja Komunale Banesa të bëjë privatizimin sipas ligjit nr.7652, datë 23.12.1992. Mbi bazën e vendimit të sipërm të paditurit kanë privatizuar banesat sipas kontratave të shitblerjes me ish Ndërmarrjen Komunale Banesa.

Ndërkohë rezulton se me vendimin nr.363, datë 08.08.1994 të Këshillit të Ministrave është vendosur: që në kapitalin e palës shqiptare, prej 40% në Bankën e Përbashkët Arabe-Shqiptare-Islamike, të përfaqësuar nga Banka Kombëtare Tregtare Shqiptare, të përfshihet edhe Ndërmarrja e Serrave Mëzes dhe Ndërmarrja Rritjes së Shpendëve. Mbi këtë bazë, në datën 15.11.1994, sipas kontratës për kalimin e kapitalit të palës Shqiptare në Bankën e Përbashkët Arabe Shqiptare Islamike është rënë dakord mes palëve në kontratë të kalojë në pronësi të plotë Bankës Kombëtare Tregtare Shqiptare “Toka dhe mjetet kryesore të Pularisë Laprakë në Rrethin e Tiranës me sipërfaqe tokë bujqësore 13,9 ha, me vlerë totale 229.582.000”. Kjo kontratë është regjistruar në regjistrin hipotekor nr.4847, datë 17.11.1994.

Edhe pse në gjykimin e çështjes në gjykatat e faktit është kërkuar dhe marrë mendimi i specializuar i specialistëve ekspertë, nuk është bërë e mundur të saktësohen disa çështje të karakterit teknik, sqarimi i të cilave do t’i jepte zgjidhje të drejtë këtij konflikti.

Nga fashikulli i gjykimit dhe provat e administruara në seancë rezulton se me kontratën e datës 15.11.1994 është vendosur, ndër të tjera, që toka dhe mjetet kryesore të Pularisë Laprakë në Rrethin e Tiranës me sipërfaqe toke bujqësore 13,9 ha, me vlerë totale 229.582.000, t’i kalojnë në pronësi Bankës Kombëtare Tregtare. Kjo kontratë është realizuar në përputhje me vendimin e Këshillit të Ministrave si i vetmi pronar i kësaj prone në atë moment.

Por ndryshe nga përfundimi i Gjykatës së Apelit Tiranë se ish Shkolla Bujqësore dhe trualli nën të dhe ai funksional nuk kanë bërë pjesë në sipërfaqen të cilën Këshilli i Ministrave ja ka kaluar në pronësi Bankës së Bashkuar Shqiptare Islamike, e thirrur si eksperte në Gjykatën e Apelit Tiranë, ing. Elvira Aliaj në përfundim ka konkluduar se prona e të paditurve ndodhet brenda pronës së Bankës së Bashkuar Shqiptare Islamike dhe për të arritur në këtë përfundim ajo ndër të tjera ka sqaruar se në datat 30.07.2001 dhe 19.11.2003, në regjistrin hipotekor nr.4947 janë bërë disa plotësime.

25

Për këtë, në rigjykim është e nevojshme që nëpërmjet dokumentacionit arkivor apo me ekspertë të sqarohet nëse prona e të paditurve ka qenë vendosur brenda pronës së paditësave përpara plotësimeve të bëra në regjistrin hipotekor apo pas tyre, pra nëse Shkolla Bujqësore ka qenë e ndërtuar në truallin që Këshilli i Ministrave ja ka tjetërsuar Bankës së Bashkuar, apo kjo plan vendosje është bërë më pas. Në këtë mënyrë do të saktësohet edhe përfundimi i gjykatës së apelit, sipas të cilit duke mos pasur një plan vendosje kur është bërë kalimi i pronës nga Këshilli i Ministrave (nëpërmjet Ministrisë së Bujqësisë) te Banka Shqiptaro Islamike nuk ka ekzistuar plan vendosje.

Një tjetër detyrë e rëndësishme që do të ndihmojë në zgjidhjen e çështjes është edhe hetimi me ekspert i llogaritjes së vlerës prej 229.582.000 lekësh që shteti i ka kaluar si kapital në Bankën Shqiptaro Islamike, vlerë kjo që sipas kontratës së datës 15.11.1994 përbën vlerën e Pularisë me mjetet kryesore dhe tokës. Duke administruar si provë dokumentacionin lidhur me përllogaritjen e kësaj vlerë, si dhe nëpërmjet ekspertimit do të mund të sqarohet nëse brenda kësaj vlere është llogaritur ose jo vlera e ish Shkollës Bujqësore objekt i kërkesë padisë.

Veç sa sipër, sipas deklaratës noteriale datë 31.01.2003 dhe vërtetimit të pronësisë datë 30.01.2003, lëshuar nga Z.R.P.Paluajtshme Tiranë rezulton se me kontratën e shitjes nr.3698/242, datë 23.05.2002, Banka Arabe Shqiptare Islamike sh.a. i ka shitur palës paditëse të kundër paditur, Shoqërisë “Flevi” sh.p.k., sipërfaqen prej 22.895,8 m2 në Laprakë, ish Ndërmarrja e Rritjes së Shpendëve, pra Shoqëria “Flevi” sh.p.k. ka blerë truallin prej 22896,8 m2 të ish Ndërmarrjes së Rritjes së Shpendëve në Laprakë, ndërkohë që, kësaj Banke, me kontratën e datës 15.11.1994, i ka kaluar në pronësi një truall me sipërfaqe 13.9 ha. Kjo mospërputhje sipërfaqesh është e nevojshme të saktësohet në rigjykim për të verifikuar nëse Shkolla Bujqësore ka qenë brenda sipërfaqes që Këshilli i Ministrave i kaloi Bankës Shqiptaro Islamike, apo është zmadhuar pas shitjeve që kjo bankë i ka bërë palës paditëse, Shoqërisë “Flevi” sh.p.k.

Gjatë pretendimeve që pala paditëse ngriti gjatë gjykimit në Gjykatën e Lartë, ndër të tjera paraqiti një vendim gjyqësor të formës së prerë sipas të cilit është vendosur pavlefshmëria absolute e kontratës të shitjes objekt edhe i këtij gjykimi. Në rigjykim është e nevojshme të administrohen edhe këto prova me qëllim që të sqarohet nëse jemi përpara gjësë së gjykuar apo bëhet fjalë për gjykime të cilat nuk kanë lidhje me njëra tjetrën.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.1078, datë 02.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 02.02.2012

26


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Andi Çeliku AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: RAMADAN SHEHI, përfaqësuar nga av. Spiro Dodbiba

E PADITUR: ADMINISTRATORËT E SHOQËRISË "VEFA" NË ADMINISTRIM, përfaqësuar nga juristi Luan Muha

OBJEKTI I PADISË:

Rishikimin e vendimit nr.1, datë 12.01.2005të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 494, gërma "a" i K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.01, datë 12.01.2005, ka vendosur:Rrëzimin e padisë së Ramadan Shehi.

Gjykata e Lartë me vendimin nr.1255, datë 22.07.2005, ka vendosur:Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Ramadan Shehi.

Kërkuesi Ramadan Shehi ka paraqitur kërkesë për rishikim të vendimit të formës së prerë nr.1, datë 12.01.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar se:

- Sipas akt ekspertimit grafik datë 20.05.2010, kryer nga Ministria e Brendshme, Instituti i Policisë Shkencore, në bazë të vendimit 08.04.2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë është provuar se nënshkrimi i Ramadan Shehit në listë pagesën e debitorëve nuk është nënshkrimi origjinal i tij.

- Me këtë provë, që nuk dihej gjatë gjykimit të çështjes, provohet se kërkuesi nuk ka tërhequr asnjë herë shumën për të cilën është shpallur debitor.


pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin kërkuesit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

27

V Ë R E N

Rezulton se, kërkuesi Ramadan Shehi me vendimin nr.30, datë 31.08.1999 të Shoqërisë “Vefa” sh.p.k në administrim është shpallur debitor për shumën prej 1.950.000 lekë. Ky vendim është bërë titull ekzekutiv dhe është dërguar për ekzekutim nga ana e Zyrës së Përmbarimit Tiranë. Kjo e fundit ka filluar procedurën përkatëse të ekzekutimit të detyrimit.

Kërkuesi i është drejtuar gjykatës së apelit, duke kërkuar anulimin e titullit ekzekutiv dhe kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, me pretendimin se nuk e ka tërhequr shumën 1.950.000 lekë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1, datë 12.01.2005, ka rrëzuar padinë dhe Gjykata e Lartë me vendimin nr.1255, datë 22.07.2005, nuk ka pranuar rekursin e paraqitur nga kërkuesi.

Gjykata e apelit e ka rrëzuar padinë e kërkuesit, pasi ka arritur në përfundimin se kërkuesi nuk ka arritur të provojë pretendimet e tij se nuk ka tërhequr shumën për të cilën është shpallur debitor i Shoqërisë “Vefa” sh.p.k në administrim. Po kështu, nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, nuk janë gjetur shkaqe për të cënuar këtë vendim.

Kërkuesi Ramadan Shehi ka paraqitur si shkak për rishikimin e vendimeve të mësipërme një akt ekspertimi të kryer në datën 20.05.2010 nga Instituti i Policisë Shkencore pranë Ministrisë së Rendit Publik, sipas të cilit nënshkrimi përbri emrit Ramadan Shehi në listë pagesën e datës 17.07.1997 nuk duhet të jetë nënshkrimi origjinal i Ramadan Shehit.

Kërkuesi e ka konsideruar aktin e ekspertimit si një rrethanë të re apo prove të re shkresore, e cila ka rëndësi për çështjen dhe, në referim të nenit 494/a të K.Pr.Penale, ka kërkuar të rishikojë vendimin.

Ky Kolegj, konkludon se, pavarësisht se paditësi i është referuar germës “a” të nenit 494, duke e konsideruar aktin e ekspertimit si një prove të re, në fakt zgjidhja e çështjes duhet të bëhet jo në këtë referim ligjor. Kjo jo vetëm për shkak se akti i ekspertimit nuk përbën ndonjë rrethanë apo provë (rrethana do të ishte falsiteti i dokumentit), jo vetëm që si pretendim që është ngritur edhe gjatë gjykimit, por kryesorja, për faktin se rasti kur pretendohet falsiteti i dokumenteve mbi të cilat është bazuar vendimi që kërkohet të rishikohet, është parashikuar si një lloj i veçantë në nenin 494, germa “ç”, sipas të cilit:

Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë, kur:

ç. vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të falsifikuara;Ky parashikim nuk është vetëm formal por i lidhur edhe me zbatimin e një sërë

kushtesh të veçanta, të cilat duhet të kihen parasysh për secilin nga rastet që në mënyrë më të specifikuar parashikohen në nenin 495 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:

Rishikimi i vendimeve për rrethanat e parashikuara në shkronjat “b”, “c” dhe “ç” të nenit 494 të këtij Kodi lejohet kur këto rrethana janë vërtetuar me vendim penal të formës së prerë, ...

Kur ndjekja penale nuk mund të fillojë ose të përfundojë për ndonjë nga shkaqet e treguara në nenin 290 të K.Pr.P., ose për shkak se nuk është zbuluar personi që ka kryer falsifikimin, për vërtetimin e rrethanave të mësipërme mund të ngrihet padi në gjykatën civile.

Në kundërshtim me sa u pretendua nga përfaqësuesi i kërkuesit, nuk rezulton të ketë një vendim penal të formës së prerë që të ketë vërtetuar falsitetin e dokumentit.

Në mungesë të një vendimi të tillë, dispozita ka parashikuar alternativën që rrethana e falsitetit e pretenduar nga pala të mund të vërtetohet nëpërmjet një padie që mund të ngrihet në gjykatën civile dhe nuk rezulton që të këtë një vendim civil të dhënë për këtë shkak.

28

Po kështu fakti i pretenduar, e që provohet me një provë të re siç është akti i ekspertimit, është një pretendim që është ngritur edhe gjatë gjykimit si në apel dhe në rekursin në Gjykatën e Lartë e që nuk është marrë parasysh nga gjykata.

Nga sa më sipër, nuk rezulton të ndodhemi para ndonjërit nga rastet e parashikuara në nenin 494 të K.Pr.Civile e për rrjedhojë nuk ka vend të rishikohet vendimi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 498 tё K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga kërkuesi Ramadan Shehi, kundër vendimit nr.01, date 12.01.2005, të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 02.02.2012

29

Nr.31001-00239-00-2008 i Regj.ThemeltarNr.00-2012-509 i Vendimit (57)

VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:

PADITËS: KASTRIOT JAUPI

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË QARKUT VLORË

DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË SË SHTETIT

OBJEKTI:

Shfuqizim i aktit administrativ të urdhërit nr.170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorisë së Policisë Vlorë.

Baza Ligjore: Ligji nr.8553, datë 25.11.1999 dhe nenet 328, 329, 331 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.14, datë 09.01.2007 ka vendosur:Rrëzimin e padisë së Kastriot Jaupit si të pabazuar në ligj e prova.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.456, datë 09.10.2007 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.14, datë 09.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe, duke e gjykuar çështjen në fakt:Shfuqizimin e urdhrit 170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Tiranë dhe urdhrin nr.34, datë 18.07.2005 të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka bërë rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila ka kërkuar prishjen e tij për këto shkaqe :

- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit. - Gjykata nuk ka marrë në konsideratë pretendimin tonë se Urdhri për përjashtimin

rezultoi i bazuar në ligjin “Për Policinë e Shtetit”, nr.8553, datë 25.11.1999, neni 20/3, si dhe në “Rregulloren e disiplinës”, të miratuar nga Këshilli i Ministrave, kapitulli IV, rregulli 12, pika 7, paragrafi dytë, në të cilën, theksohet se “Përveç rasteve që parashikon neni 20 i ligjit “Për Policinë e Shtetit” përjashtimi jepet edhe për shkeljet e

30

rënda disiplinore”, “Për abuzime të rënda me atributet e Policisë dhe mirëbesimin e publikut”.

- Paditësi ka shkelur një atribut themelor të Policisë së Shtetit, atë të ruajtjes së rendit dhe sigurisë publike, parashikuar në Ligjin nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit” dhe konkretisht nenin 4, për atributet e Policisë.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është ndryshuar vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor, është marrë në shkelje të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet.

I. Rrethanat e çështjes

1. Nga shqyrtimi i materialeve të çështjes, rezulton se paditësi Kastriot Jaupi ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur, me detyrën e specialistit të Policisë Kriminale në sektorin e Policisë Kriminale në Komisariatin e Policisë Vlorë në Drejtorinë e Policisë Qarkut Vlorë.

2. Me urdhrin nr.170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, paditësi është përjashtuar nga policia e shtetit me motivacionin “Për abuzime të rënda me atributet e policisë dhe mirëbesimin e publikut”.

3. Duke pretenduar se nuk ka shkelur ligjin gjatë kryerjes së detyrës dhe se shkaku i lirimit nga detyra nuk qëndron pasi nuk ka kryer asnjë veprim abuziv, paditësi ka paraqitur padinë objekt gjykimi, me të cilën ka kundërshtuar urdhrin e përjashtimit nga Policia e Shtetit, bazuar në ligjin nr.8553, datë 25.11.1999 dhe nenet 328,329,331 të K.Pr.Civile.

4. Pala e paditur ka pretenduar gjatë gjykimit se më datën 15.07.2005, Edmond Muça duke qenë së bashku me Erion Ismailin dhe Kastriot Jaupi, punojës policie, ka kanosur për vrasje shtetasen Ekaterina Joshi, në karburantin në Himarë, i cili për këtë vepër është dënuar penalisht me gjobë.

5. Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.14, datë 09.01.2007 ka rrëzuar padinë e paditësit, si të pabazuar në ligj e prova.

6. Gjykata e rrethit gjyqësor ka vendosur rrëzimin e padisë, me arsyetimin se, qëndrimi indiferent i paditësit për të mos ndërprerë konfliktin ndërmjet kolegut të tij Edmond Muça dhe Ekaterina Joshit, i cili ka qenë i ashpër, kërcënues për t’i marrë jetën pronares së karburantit, duke i drejtuar armën e zjarrit dhe duke hedhur shkrepëse të ndezura në afërsi të distributorit me gaz përbën shkelje të nenit 4 të ligjit nr.8553 “Për Policinë e Shtetit”.

7. Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e paditësit Kastriot Jaupi, me vendimin nr.456, datë 09.10.2007, ka ndryshuar vendimin nr.14, datë 09.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt ka vendosur të shfuqizojë urdhërin 170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Tiranë dhe urdhërin nr.34, datë 18.07.2005 të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë.

8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur ,Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, e cila ka kërkuar prishjen e tij për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

II. Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit”, në të cilat përcaktohen;

31

9.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

9.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.

Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

9.3. Neni 4 i ligjit nr.8553, datë 25.11.1999: “Ky ligj i jep Policisë atributin për ruajtjen e rendit dhe të sigurisë publike, si dhe atributin e Policisë Gjyqësore, në përputhje me Kodin e Procedurës Penale”.

9.4. Neni 21: “Rregullorja e personelit - Dispozitat e këtij Kreu, për marrëdhëniet në punë, për ecurinë në karrierë dhe për ndërprerjen e tyre, zbërthehen me hollësi në Rregulloren e Personelit të Policisë, të miratuar nga Këshilli i Ministrave”.

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

10. Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë, qëndrojnë, pasi janë nga ato shkaqe që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile dhe që e bëjnë të cënueshëm vendimin e gjykatës së apelit.

11. Vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor, është i pabazuar në ligj dhe si i tillë duhet të prishet.

12. Gjykata apelit ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duke shfuqizuar urdhërin nr.170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë dhe urdhërin nr.34, datë 18.07.2005 të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë, me arsyetimin se paditësi nuk ka kryer asnjë veprim aktiv ndaj shtetases Ekaterina Joshi.

13. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore ka rezultuar se, paditësi ka qenë i pranishëm në automjetin që drejtonte kolegu tij Edmond Muça, në momentin që ky i fundit e ka kërcënuar qytetaren Ekaterina Joshi me armë zjarri dhe ka hedhur shkrepëse të ndezura në afërsi të distributorit të gazit, duke rrezikuar ndezjen e zjarrit.

14. Në kundërshtim me ligjin nr.8553, datë 25.11.1999 “Për Policinë e Shtetit” dhe “Rregulloren e Personelit të Policisë”, gjykata e apelit nuk ka konsideruar se paditësi ka keqpërdorur ndonjë atribut të policisë gjatë kryerjes së shërbimit të tij.

15. Nga të gjitha aktet e administruara dhe të shqyrtuara nga dy gjykatat, ka rezultuar se kolegu i paditësit, shtetasi Edmond Muça, gjatë kryerjes së detyrës së tij si punonjës policie ka kryer veprime të kundërligjshme, madje veprime që kanë përbërë elemente të veprës penale të “ Kanosjes” dhe “ Fyerjes”, parashikuar nga nenet 84 e 119 të K.Penal, për të cilat ky shtetas është deklaruar fajtor dhe dënuar me vendim penal të formës së prerë nr.301, datë 19.12.2005, ndërkohë që paditësi, i cili ka qenë prezent gjatë ngjarjes së datës 15.07.2005, nuk ka kryer asnjë veprim për parandalimin apo ndalimin e ngjarjes, në të cilën është kanosur dhe fyer një shtetase.

16. Kolegji Civil gjen të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin nr.14, datë 09.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, i cili ka argumentuar mbështetur në provat e shqyrtuara dhe në ligjin specifik qëndrimin dhe përfundimet e saj.

17. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se paditësi edhe me mosveprimin e tij ka shkelur përcaktimin e nenit 2, 3, 7 të Kodit të Etikës së Policisë dhe se motivacioni për përjashtimin e paditësit nga radhët e Policisë së Shtetit është i bazuar në ligj.

18. Është e sanksionuar qartë se në cilat raste bëhet përjashtimi nga policia, në kapitullin 4 të “Rregullores së Disiplinës”, i cili është një akt i miratuar nga Këshilli i Ministrave dhe për të cilën flitet edhe në nenin 21 të ligjit nr.8553, datë 25.11.1999 “Për

32

Policinë e Shtetit”, në të cilën thuhet se: “Përveç rasteve që parashikon neni 20 , ligji “Për Policinë e Shtetit”, përjashtimi jepet edhe për shkeljet e rënda disiplinore”, për abuzime të rënda me atributet e policisë dhe mirëbesimin e publikut.

19. Me të gjitha provat e administruara nga gjykata e faktit, si vendimi penal i formës së prerë nr.301, datë 19.12.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, procesverbali për kallëzimin e krimit të kryer i datës 16 Korrik 2005, etj., ka rezultuar i provuar qëndrimi jo në përputhje me detyrën i paditësit, i cili ashtu si përcakton neni 4 i ligjit nr.8553, datë 25.11.1999, duke qenë efektiv i Policisë së Shtetit ka atributin e ngarkuar nga ligji për ruajtjen e rendit dhe të sigurisë publike.

20. Paditësi ka pasur detyrimin që rrjedh nga neni 2 i Kodit të Etikës së Policisë, në të cilin përcaktohet se “policia është në shërbim të publikut për ruajtjen e rendit, të qetësisë publike dhe mbrojtjen e lirive e të drejtave themelore të njeriut”, veprime të cilat ai nuk i ka kryer dhe me të drejtë me Urdhrin nr.170/2, datë 17.07.2005 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit është përjashtuar nga policia.

21. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit, i rekursuar, është marrë në shkelje të ligjit, ndërsa e gjen të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.456, datë 09.10.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.14, datë 09.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Tiranë, më 02.02.2012

33

Nr.11241-01597-00-2009 i Regj. Themeltar Nr.00-2012-469 i Vendimit (59)

VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarEvelina Qirjako Anëtare Andi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar


PADITËS: VANGJEL BIRBO, përfaqësuar nga Av. Gramoz Çela

I PADITUR: SHOQËRIA “INTERSIG” SH.A., përfaqësuar nga Av. Lulzim Koka

OBJEKTI:

Detyrimin e të paditurit t’i paguajë pagën e një viti dhe përfitimet e tjera që njeh ligji për ndërprerje të menjëhershme,

të paarsyeshme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.Baza Ligjore: Nenet 143 e vijues të K.Punës,

nenet 153 e 154 të K.Pr.Civile

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5758, datë 20.06.2008 ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e një viti pune për ndërprerje të marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar të parashikuar në nenin 155 të Kodit të Punës në shumën 2.400.000 lekë.Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 për mosrespektim të procedurave të largimit nga puna parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës.Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 lekë për mosrespektim të afateve të njoftimit të parashikuar nga neni 143 i Kodit të Punës.Detyrimin e palës së paditur Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 lekë për vjetërsi pune sipas nenit 145 të Kodit të Punës.

35

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.175, datë 17.02.2009 ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.5758, datë 20.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe ligj.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Vangjel Birbo që kërkon prishjen e vendimit nr.175, datë 17.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5758, datë 20.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe parashtron këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me ligjin;- Gjykata e apelit iu është referuar shkresave (nr.428/1 prot. dhe nr.809 prot.), të cilat

nuk janë administruar në dosjen gjyqësore, nuk i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe përveç kësaj janë futur në dosjen gjyqësore në kundërshtim me ligjin sepse janë fotokopje të thjeshta;

- Rezulton qartazi se nuk ka asnjë masë disiplinore për paditësin dhe as gjobë; ato janë gjoba që gjykata nuk i ka verifikuar fare shkaqet, kohën kur janë vënë dhe a janë apo jo përgjegjësi e paditësit;

- AMF ka vendosur nëpërmjet vendimit nr.16, datë 28.07.2006 heqjen e kartonit jeshil jo për faj të paditësit, por për arsye se aksionarët e shoqërisë nuk zmadhuan kapitalin e shoqërisë në përputhje me kërkesat e AMF;

- Afati 4 vjeçar nuk është plotësuar ende dhe për këtë arsye ndërprerja e marrëdhënieve të punës para përfundimit të afatit (mandatit) kërkon respektimin e procedurës dhe afateve të njoftimit për këtë ndërprerje;

- Nuk ekziston asnjë referencë ligjore në lidhje me arsyetimin e gjykatës së apelit se në rast se shkarkimi do të ishte në kundërshtim me ligjin AMF nuk do ta miratonte këtë shkarkim;

- Pala e paditur nuk ka ngritur në gjykim pretendimin në lidhje me faktin nëse mosmarrëveshja duhet të zgjidhet në përputhje me Kodin e Punës apo ndonjë ligj tjetër dhe për këtë arsye ky pretendim ka rënë në dekadencë;

- Arsyetimi i gjykatës së apelit se paditësit i ka mbaruar mandati është i gabuar dhe nënkupton se paditësi ka ushtruar detyrën e Drejtorit në mënyrë jo të drejtë edhe sikur atij t’i kishte mbaruar mandati; Paditësi është shkarkuar për arsye që lidhen me mbarimin e mandatit por për arsye që lidhen me “humbjen e besimit”;

- Gjykata e apelit arsyeton në mënyrë të gabuar se nuk ekziston asnjë kontratë pune punëdhënës-punëmarrës; Drejtori i Përgjithshëm i shoqërisë nuk zgjidhet por emërohet nga Këshilli Mbikqyrës i shoqërisë dhe nuk rezulton që paditësi të hyjë në kategorinë e personave, marrëdhënia e punës e të cilëve rregullohet nga ndonjë ligj i veçantë dhe gjithashtu nuk ekzistojnë raste përjashtimore nga ato të parashikuara nga neni 4 dhe 5 i K.Punës; Drejtori i Përgjithshëm është organ ekzekutiv që zbaton direktivat e Këshillit Mbikqyrës në lidhje me ecurinë e veprimtarisë së shoqërisë;

- Marrëdhënia e punës vërtetohet dhe nuk është e domosdoshme ekzistenca e një kontrate, që jo detyrimisht duhet të jetë me shkrim siç arsyeton gjykata e apelit;

- Vendimi i Asamblesë së Zakonshme të Aksionarëve datë 12.03.2007 që propozon shkarkimin e Vangjel Birbo është i pavlefshëm për arsye se vendimi është nënshkruar nga persona që i kishin shitur aksionet e tyre që zotëronin në shoqëri.

36


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Gramoz Çela, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur Av. Lulzim Koka, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi ka ushtruar detyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të Shoqërisë së Sigurimeve “Intersig” sh.a. Paditësi është emëruar në këtë detyrë me vendim të Këshillit Mbikqyrës të palës së paditur nr.11, datë 20.06.2003, bazuar në rekomandimet e Asamblesë së Jashtëzakonshme të Aksionarëve parashtruar në vendimin nr.10, datë 18.06.2003.

Rezulton se me vendimin nr.26103/4, datë 02.09.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në regjistrin tregtar është regjistruar akti i emërimit të paditësit në funksionin e Drejtorit të Përgjithshëm të palës së paditur.

Rezulton nga procesverbali i mbledhjes së zakonshme të Asamblesë së Aksionarëve të Shoqërisë së Sigurimeve “Intersig” sh.a., me nr.685 rep., nr.- kol., datë 12.03.2007 i mbajtur dhe redaktuar nga Notere Shpresa Kurti, që kjo asamble ka vendosur t’i propozojë Këshillit Mbikqyrës:

“...mbas mbarimit të mandatit dy vjeçar të Drejtorit të Përgjithshëm më 02.09.2005, për keq menaxhim të shoqërisë që ka çuar në rënien në tregun e sigurimeve nga 14.5% në 8.2%, për paaftësi profesionale e mbështetur në masa ndëshkimore të dhëna nga AMF si dhe humbjes së besimit të maxhorancës së aksionarëve, të shkarkojë nga detyra Drejtorin e Përgjithshëm z. Vangjel Birbo, bazuar në nenin 98 të Ligjit “Për shoqëritë tregtare”....”.

Gjithashtu rezulton se me vendimin nr.2, datë 28.03.2007, Këshilli Mbikqyrës i palës së paditur ka vendosur shkarkimin e paditësit nga detyra e Drejtorit të Përgjithshëm dhe ndërprerjen e marrëdhënieve financiare të paditësit me shoqërinë. Paditësi pretendon se ka marrë dijeni në lidhje me sa më sipër pas datës 17.05.2007, pasi në atë datë, AMF (Autoriteti Mbikqyrës Financiar) ka miratuar me vendimin nr.7 emërimin e z. Qeram Cibaku si Drejtor i Përgjithshëm i palës së paditur në vend të paditësit.

Në këto kushte, paditësi duke mos qenë dakord me vendimet e lartpërmendura të palës së paditur, i është drejtuar gjykatës me padi me objektin e përmendur në pjesën hyrëse.


“Pranimin e kërkesë padisë.Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel

Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e një viti pune për ndërprerje të marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar të parashikuar në nenin 155 të Kodit të Punës në shumën 2.400.000 lekë.

Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 për mosrespektim të procedurave të largimit nga puna, parashikuar nga neni 144 i Kodit të Punës.

Detyrimin e palës së paditur, Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 lekë për mosrespektim të afateve të njoftimit të parashikuar nga neni 143 i Kodit të Punës.

37

Detyrimin e palës së paditur Shoqërisë “Intersig” sh.a. t’i paguajë paditësit Vangjel Birbo një dëmshpërblim baraz me pagën e dy muajve në shumën 400.000 lekë për vjetërsi pune sipas nenit 145 të Kodit të Punës”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se....nuk mund të bëhet fjalë për mbarimin e mandatit bazuar në nenin 25 të statutit të shoqërisë....ky nen ka caktuar mandat 2 vjeçar nominativ për drejtorin e parë të shoqërisë dhe jo për drejtorët pasardhës .....

mandati katër vjeçar që pretendohet nga pala paditëse referuar nenit 99 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare” nuk është konsumuar. Vërtetohet që kohëzgjatja e paditësit në këto funksione është nga data 02.09.2003 deri 28.03.2007, tre vjet e gjysëm....motivacioni i shkarkimit ....i binte barra palës së paditur që në bazë të nenit 153 të K.Punës të provonte faktin se paditësi ka thyer rëndë ose në mënyrë të përsëritur disiplinën në punë.....marrëdhëniet e punës rregullohen vetëm në bazë të dispozitave të K.Punës dhe jo Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare”...pala e paditur ka shkelur hapur kërkesat e nenit 143 të K.Punës...zgjidhja e kontratës konsiderohet me efekt të menjëhershëm ..paditësi... duhet të njoftohej 2 muaj para se të ndërpriste punën ....

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.175, datë 17.02.2009 ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.5758, datë 20.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe ligj”. Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se.... vendimi nr.2, datë 28.03.2007 i Këshillit

Mbikqyrës të Shoqërisë është marrë në përputhje me nenet 97, 98 dhe 99 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare”... në statutin e shoqërisë është përcaktuar se afati i mandatit të Drejtorit të Përgjithshëm është dy vjet ndërkohë që paditësi ka qëndruar 4 vjet në detyrë dhe në këto rrethana ka përfunduar edhe afati i parashikuar në nenin 99 të ligjit të mësipërm....marrëdhënia e paditësit me shoqërinë nuk është një marrëdhënie pune, midis palëve në proces, nuk ka kontratë punëdhënës dhe punëmarrës…paditësi nuk mund t’i drejtohet gjykatës me kërkesë padi në bazë të nenit 143 e 153 të K.Punës, pasi neni 4 i tij përjashton nga fusha e zbatimit të këtij Kodi kur punësimi personave rregullohet me ligj të veçantë..

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Vangjel Birbo që kërkon prishjen e vendimit nr.175, datë 17.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5758, datë 20.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Vangjel Birbo përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.175, datë 17.02.2009.

Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.175, datë 17.02.2009 është marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe asaj procedurale dhe si i tillë ai duhet të prishet.

Gjykata e Apelit Tiranë ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar padinë e paditësit me arsyetimin se: (i) shkarkimi i tij është bërë në përputhje me nenet 97, 98, 99 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare”; (ii) paditësi ka qëndruar 4 vjet në detyrë dhe në këto kushte afati i parashikuar në nenin 99 të Ligjit të mësipërm është plotësuar; (iii) marrëdhënia e paditësit me shoqërinë, për rrjedhojë edhe pasojat që rrjedhin nga largimi i tij nuk rregullohen nga Kodi i Punës, por nga Ligji “Për Shoqëritë Tregtare”, pasi nuk ka një kontratë punëdhënës – punëmarrës.

Ky arsyetim i Gjykatës së Apelit Tiranë vlerësohet nga ky Kolegj i pambështetur në prova dhe në ligj, dhe si rrjedhim dhe mënyra se si kjo gjykatë ka zgjidhur mosmarrëveshjen objekt gjykimi vlerësohet e gabuar.

38

Gjykata e Apelit Tiranë ka gabuar si në përcaktimin e saktë të së drejtës, e cila duhej të zbatohej për zgjidhjen e konfliktit objekt gjykimi, ashtu dhe në vlerësimin e provave të cilat i kanë shërbyer kësaj gjykate për zgjidhjen e konfliktit.

Ka rezultuar e provuar nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, se paditësi është emëruar në detyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të palës së paditur me vendimin nr.11, datë 20.06.2003 të Këshillit Mbikqyrës të Shoqërisë “Intersig” sh.a.

Këshilli Mbikqyrës e ka marrë këtë vendim pas rekomandimit që ka bërë Asambleja e Jashtëzakonshme e Aksionarëve të Shoqërisë “Intersig” sh.a. në mbledhjen e saj të datës 18.06.2003.

Ka rezultuar e provuar që në mbledhjen e Asamblesë së Zakonshme të Aksionarëve të Shoqërisë “Intersig” sh.a. të datës 12.03.2007, aksionarët e shoqërisë kanë vendosur t’i propozojnë Këshillit Mbikqyrës: “shkarkimin nga detyra të Drejtorit të Përgjithshëm z.Vangjel Birbo, bazuar në nenin 98 të ligjit “Për shoqëritë tregtare”....”.

Në bazë të sa më sipër, Këshilli Mbikqyrës i palës së paditur me vendimin e tij nr.2, datë 28.03.2007 ka vendosur shkarkimin e paditësit nga detyra të Drejtorit të Përgjithshëm dhe marrëdhëniet financiare i janë ndërprerë në datën 01.04.2007. Rezulton nga ky vendim se arsyeja e shkarkimit të paditësit nga detyra është: “humbja e besimit tek maxhoranca e aksionarëve të shoqërisë, deklaruar kjo në Mbledhjen e Zakonshme të Asamblesë së Aksionarëve të datës 12.03.2007.

Paditësi ka kërkuar gjyqësisht: “Detyrimi i të paditurit t’i paguajë pagën e një viti dhe përfitimet e tjera që njeh ligji për ndërprerje të menjëhershme, të paarsyeshme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës”, duke parashtruar një sërë argumentesh të parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi nisur nga objekti i padisë, shkaku ligjor i pretenduar prej paditësit gjatë gjithë gjykimit, si dhe në referim të provave shkresore të ndodhura dhe të administruara në dosje, konstaton se aktet e shkarkimit nga detyra të paditësit, (konkretisht, vendimi i Asamblesë së Zakonshme të Aksionarëve i Shoqërisë “Intersig” sh.a. nr.685/1 rep., datë 12.03.2007, dhe vendimi i Këshillit Mbikqyrës nr.2, datë 28.03.2007), janë akte absolutisht të pavlefshme, pasi janë marrë në kundërshtim me ligjin.

Në gjykimin e kësaj çështje nisur dhe nga pretendimet në rekurs të paditësit, para Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë u shtruan për diskutim këto çështje:

(i) A janë aktet e përmendura më lart (ato që kanë shkarkuar paditësin nga detyra e tij) akte absolutisht të pavlefshme?

(ii) Në rast se po, cilat janë dispozitat ligjore që janë shkelur dhe nuk janë respektuar nga ana e paditur?

(iii) Cila e drejtë do të zbatohet për rregullimin e pasojave që vijnë nga akte absolutisht të pavlefshme, kur këto akte kanë konsistuar në zgjidhjen e marrëdhënies së punës midis punëmarrësit dhe punëdhënësit?

Për një zgjidhje të drejtë të konfliktit objekt gjykimi, si dhe për t’iu dhënë përgjigje problemeve të shtruara më sipër për diskutim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se është e domosdoshme të analizohet shkurtimisht mënyra se si funksionon një shoqëri tregtare, si rregullohen marrëdhëniet ndërmjet Drejtorit të shoqërisë dhe vete shoqërisë, si dhe kur janë të vlefshme vendimet e marra nga organet e shoqërisë, etj.

Referuar të drejtës sonë materiale dhe konkretisht Ligji “Për Shoqëritë Tregtare” (nenet 96, 971), shoqëritë anonime drejtohen nga një drejtori e përbërë nga një ose disa

1 Neni 96:“Përbërja e drejtorisë dhe kontrolli mbi të”Shoqëria anonime drejtohet nga një drejtori e përbërë nga një ose disa anëtarë. Në shoqëritë anonime, kapitali i të cilave është mbi 5 milionë lekë, në ditën e emërimit të drejtorisë, drejtoria përbëhet të paktën me dy persona, në rast se në statut

39

drejtorë. Është pikërisht ky organ, i cili ka detyrën e drejtimit të shoqërisë duke ushtruar funksionet dhe kompetencat e tij, nën kontrollin e një këshilli mbikëqyrës, i cili ka për mision të emërojë drejtorin dhe të kontrollojë se si i kryen detyrat funksionale, por pa ndërhyrë në kompetencat që i janë njohur këtij organi, nga ligji apo nga statuti i shoqërisë.

Në referim të nenit 97 të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”, këshilli mbikëqyrës i shoqërisë anonime, ka kompetencë të emërojë anëtarët e drejtorisë apo drejtorin, kur drejtoria përbëhet nga një anëtar. Në analizë të sa më sipër, rezulton qartë se anëtarët e drejtorisë nuk mund të emërohen as nga asambleja e shoqërisë anonime dhe as të caktohen me statut.

Po në Ligjin “Për Shoqëritë Tregtare”, nenet 98, 992, gjen rregullim dhe kohëzgjatja e mandatit të anëtarëve të drejtorisë si dhe mënyra e shkarkimit të tyre.

Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar e provuar, nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor që në datën 12.03.2007 me kërkesë të njërës prej aksionerëve të Shoqërisë “Intersig”, sh.a., znj. Fitnete Meta, në cilësinë e mandat mbajtëses, është thirrur mbledhja e Asamblesë së Zakonshme të shoqërisë, me këtë rend dite:

“1. Zgjedhja e anëtarëve të rinj të Këshillit Mbikqyrës të Shoqërisë “Intersig” sh.a.;2. Shkarkimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Shoqërisë “Intersig” sh.a., bazuar në nenet

98, 129, të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992 “Për shoqëritë tregtare”, dhe nenin 34 të Statutit të shoqërisë dhe propozimin për drejtorin e ri;

3. Diskutimin e vendimit të Këshillit Mbikqyrës për pezullimin e Kryetarit të Komitetit të Kontrollit të Brendshëm”.

Në përfundim të diskutimeve, kjo asamble, me unanimitet, ka vendosur emërimin e anëtarëve dhe kryetarit të Këshillit Mbikqyrës si dhe ka vendosur t’i propozojë Këshillit Mbikqyrës që të marrë vendim për shkarkim nga detyra e Drejtorit të Përgjithshëm z. Vangjel Birbo, në bazë të nenit 98 të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”.

Referuar Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”, shoqëria anonime nuk është gjë tjetër veçse pronë e aksionarëve të saj, të cilët kanë kontribuar në kapitalin e kësaj shoqërie në të holla ose në natyrë, ose kanë blerë aksione nga aksionarët fillestarë të saj. Vetëm zotëruesit e këtyre aksioneve kanë të drejtë të marrin vendime të rëndësishme në lidhje me shoqërinë.

Për këtë arsye, asambleja e aksionarëve konsiderohet dhe si një nga organet më të rëndësishme të shoqërisë anonime, që funksionon konform parashikimeve të neneve 128 e vijuese të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”.

Në çështjen objekt gjykimi, rezulton e provuar që disa nga personat, të cilët kanë marrë pjesë në mbledhjen e Asamblesë së Zakonshme të Aksionerëve të datës 12.03.2007,

nuk shprehet që ajo të përbëhet nga një person i vetëm. Drejtoria ushtron funksionet e saj nën kontrollin e një këshilli mbikëqyrës.

Neni 97: “Emërimi i anëtarëve të drejtorisë”Anëtarët e drejtorisë emërohen nga këshilli mbikëqyrës që ngarkon njërin prej tyre me cilësinë e drejtorit. ...

2 Neni 98: “Shkarkimi i anëtarëve të drejtorisë”Anëtarët e drejtorisë mund të shkarkohen për shkaqe të përligjura nga këshilli mbikëqyrës. Si shkaqe të përligjura konsiderohen veçanërisht një faj i rëndë i anëtarit të drejtorisë, paaftësia e tij në kryerjen korrekt të funksioneve ose kur asambleja humbet besimin tek ai. Përjashtohen rastet kur shkarkimi është nxitur haptazi nga shkaqe që s'kanë të bëjnë me interesimin e shoqërisë. Shkarkimi mbetet në fuqi derisa vendimi gjyqësor që evidencon pavlefshmërinë e shkarkimit të marrë fuqi ligjore. Kontrata e punës e të interesuarit vazhdon t'i nënshtrohet dispozitave të legjislacionit shqiptar.

Neni 99: “Kohëzgjatja e mandatit të anëtarëve të drejtorisë”Kohëzgjatja e mandatit të anëtarëve të drejtorisë caktohet në statut për një periudhë nga dy deri gjashtë vjet. Në mungesë të dispozitave të statutit, kohëzgjatja e mandatit është katër vjet. Nëse vendi mbetet bosh, zëvendësuesi emërohet për periudhën që mbetet deri në emërimin e drejtorisë së re.

40

nuk gëzonin më cilësinë e aksionerit në këtë shoqëri, për vetë faktin se ata i kishin shitur aksionet e tyre përpara datës së mbajtjes së kësaj mbledhje.

Rezulton e provuar nga aktet që ndodhen në dosje dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor se:

- aksioneri z. Koco Bubuci, (që ka qenë me cilësinë e aksionerit të përfaqësuar në mbledhjen e asamblesë së datës 12.03.2007), me kontratën e datës 20.08.2006 i ka shitur aksionet që zotëronte në kapitalin e Shoqërisë “Intersig” sh.a. blerësve z. Hysen Shahu, znj. Fitnete Meta, z. Gani Hoxha, znj. Natasha Koci, z. Vangjel Birbo;

- aksioneri z. Petro Bubuci (që ka qenë me cilësinë e aksionerit të përfaqësuar në mbledhjen e asamblesë së datës 12.03.2007), me kontratën e datës 20.04.2006 i ka shitur aksionet që zotëronte në kapitalin e Shoqërisë “Intersig” sh.a. blerësve z. Hysen Shahu, znj. Fitnete Meta, z. Gani Hoxha, znj. Natasha Koci, z. Vangjel Birbo;

- aksioneri z. Hektor Stefani (që ka qenë i pranishëm me cilësinë e aksionerit në mbledhjen e asamblesë së datës 12.03.2007), me kontratën e datës 20.04.2006 i ka shitur aksionet që zotëronte në kapitalin e Shoqërisë “Intersig” sh.a. blerësve z. Hysen Shahu, znj. Fitnete Meta, z. Gani Hoxha, znj. Natasha Koci, z. Vangjel Birbo;

- aksioneri z. Gjergj Kratellari (që ka qenë i pranishëm me cilësinë e aksionerit në mbledhjen e asamblesë së datës 12.03.2007), me kontratën e datës 20.04.2006 i ka shitur aksionet që zotëronte në kapitalin e Shoqërisë së Sigurimeve “Intersig” sh.a. blerësve z. Hysen Shahu, znj. Fitnete Meta, z. Gani Hoxha, znj. Natasha Koci, z. Vangjel Birbo.

Realizimi i kontratave për transferimin e aksioneve pasqyruar më sipër, ka sjellë si pasojë humbjen e pronësisë së Koço Bubuci, Petro Bubuci, Hektor Stefani, dhe Gjergj Kratellari mbi aksionet që ata zotëronin në Shoqërinë “Intersig” sh.a., për rrjedhojë, edhe të drejtën e votës së tyre në Asamblenë e Aksionarëve, e cila është një e drejtë e lidhur pikërisht me cilësinë e të gëzuarit të statusit “aksionar” në një shoqëri.

Referuar sa më sipër, janë pikërisht blerësit ata të cilët ishin në atë moment aksionerë të kësaj shoqërie, përfshirë si aksioner dhe vetë paditësin Vangjel Birbo, pasi për këtë të fundit ishte dhënë miratimi nga Këshilli Mbikqyrës në bazë të nenit 113, paragrafi i parë i Statutit të Shoqërisë “Intersig” sh.a., dhe në përputhje me nenet 206 dhe 2074 të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”.

Vlefshmëria e kontratave të cituara më lart është konfirmuar dhe me vendim gjyqësor të formës së prerë nga ku ka rezultuar se është rrëzuar pretendimi i shitësve (me cilësinë e palës paditëse), të cilët kanë kërkuar zgjidhjen e tyre (vendimi nr.1219, datë 23.02.2007 i

3Neni 11 i Statutit “ …përveç rastit të trashëgimisë, transferimi i pronësisë mbi aksionet një personi jo aksionar, pavarësisht nga baza juridike e këtij transferimi, duhet të miratohet nga Këshilli Mbikqyrës në kushtet dhe sipas procedurave të parashikuara në nenin 207 të Ligjit për Shoqërite Tregtare”.

4 Neni 206: “Transferimi i pronësisë me pëlqimin e shoqërisë”Me përjashtim të rasteve të trashëgimisë, transferimi i pronësisë mbi aksionet një personi të tretë, pavarësisht nga baza juridike e këtij transferimi, mund t'i nënshtrohet pëlqimit të shoqërisë sipas një klauzole të statutit. Një klauzolë e tillë mund të formulohet vetëm kur aksionet kanë formën nominative në bazë të ligjit ose të statutit.

Neni 207: “Miratimi i transferimeve të pronësisë”Shoqërisë i dorëzohet një kërkesë miratimi ku tregohen emri, mbiemri dhe adresa e personit që i transferohet pronësia, numri i aksioneve që parashikon transferimi i pronësisë dhe çmimi i ofruar, në qoftë se statuti përmban një klauzolë për kërkesa të tilla. Miratimi konsiderohet i dhënë nëpërmjet një njoftimi ose kur nuk ka përgjigje brenda një afati 3-mujor nga data e kërkesës. Në qoftë se shoqëria nuk miraton personin e propozuar për transferimin e pronësisë, drejtoria detyrohet që brenda tre muajsh, që nga data e njoftimit të refuzimit, të blejë aksionet,nëpërmjet një aksionari ose personi të tretë apo me pëlqimin e personit që humb pronësinë nga vetë shoqëria, me qëllim të zvogëlimit të kapitalit. Në mungesë të marrëveshjes ndërmjet palëve çmimi i aksioneve përcaktohet sipas dispozitave të nenit 11 të këtij ligji. Në qoftë se pas përfundimit të afatit prej 3 muajsh blerja nuk është realizuar, miratimi për transferimin e pronësisë konsiderohet i dhënë. Megjithatë ky afat mund të zgjatet me vendim gjyqi sipas kërkesës së shoqërisë.

41

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me vendimin nr.1122, datë 02.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë).

Në këto kushte, rezulton se vendimi i Asamblesë së Aksionarëve datë 12.03.2007 ku disponohet për emërimin e Këshillit të ri Mbikqyrës të Shoqërisë “Intersig” sh.a., si dhe i propozohet Këshillit Mbikqyrës të ri shkarkimi i paditësit nga detyra, është marrë nga persona të cilët nuk e gëzonin më cilësinë “aksionerë”, dhe si rrjedhojë, ky akt është absolutisht i pavlefshëm, pasi bie në kundërshtim me nenet 129 e vijues të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”.

Në këto kushte, edhe vendimi nr.2, datë 28.03.2007 i Këshillit Mbikqyrës të shoqërisë, i cili ka disponuar për shkarkimin e paditësit nga detyra dhe ndërprerjen e marrëdhënieve të tij financiare me shoqërinë, është një akt absolutisht i pavlefshëm, pasi është i bazuar në një akt i cili konstatohet nga ky Kolegj si absolutisht i pavlefshëm.

Pavlefshmëria e akteve të dala nga organet e shoqërisë është parashikuar qartë dhe në nenin 2315, paragrafi i fundit i Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”.

Në kuptimin e së drejtës tregtare, ashtu si dhe në kuptimin e së drejtës në tërësi, akte absolutisht të pavlefshme janë ato akte të cilat për shkak të shkeljes thelbësore të ligjeve mbi bazën e të cilave janë nxjerrë nuk kanë fuqinë e një akti të vlefshëm dhe objektivisht nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar në asnjë çast.

Në këto kushte, duke qenë se vendimi i Asamblesë së Aksionarëve datë 12.03.2007 konsiderohet se nuk ka ekzistuar, nuk ka se si të rregullohet apo të ndreqet me veprime të mëvonshme.

Ky Kolegj vlerëson se pavarësisht se në nenin 2346 të Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare” gjen rregullim korrigjimi i pavlefshmërisë, gjithmonë bëhet fjalë për pavlefshmëri relative dhe asnjëherë absolute, aq më tepër që në çështjen objekt gjykimi, nuk ka se çfarë të korrigjohet kur Këshilli Mbikqyrës me vendimin nr.3, datë 14.05.2007, ka emëruar Drejtorin e ri të shoqërisë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pikërisht fakti që akti i shkarkimit të paditësit është një akt absolutisht i pavlefshëm, sjell si pasojë që të gjitha pretendimet e tjera të ngritura nga palët në këtë gjykim (si përmbushja apo jo e afatit 4 vjeçar të mandatit të Drejtorit të Përgjithshëm, shkarkimi i paditësit nga detyra pa shkak të arsyeshëm, puna e mirë e realizuar nga paditësi, etj.), të mos kenë më vlerë dhe të mos jenë më objekt i debatit dhe diskutimit nga ana e këtij Kolegji.

Në këto kushte, ky Kolegj vlerëson të drejtë mënyrën se si paditësi ka parashtruar kërkimin e tij në këtë gjykim, duke kërkuar vetëm zgjidhjen e pasojave që vinë nga një akt absolutisht i pavlefshëm. Ky Kolegj thekson se në rastin e akteve absolutisht të pavlefshme nuk është nevoja të paraqitet domosdoshmërisht një kërkim i tillë, pasi gjykata e konstaton këtë fakt dhe vetë kryesisht; paditësi ka të drejtën të kërkojë pikërisht pasojat që vijnë nga këto lloj aktesh.

5 Neni 231 paragrafi i fundit: “Rasti i pavlefshmërisë”Pavlefshmëria e akteve ose vendimeve të tjera nga ato të parashikuara nga paragrafi i mësipërm mund të rezultojë vetëm nga shkelja e një dispozite urdhëruese të këtij ligji ose e ligjshmërisë në fuqi për kontratat.

6 Neni 234: “Afati i rregullimit ligjor të caktuar nga gjykata”Gjykata e ngarkuar me shqyrtimin e padisë të pavlefshmërisë ka mundësi të caktojë një afat për të lejuar korrigjimin e pavlefshmërisë. Ajo nuk mund të shprehë pavlefshmërinë pa kaluar një afat prej dy muajsh nga data e depozitimit në gjykatë të akt-padisë për pavlefshmërinë. Në qoftë se për korrigjimin e një pavlefshmërie kërkohet të thirret mbledhja e asamblesë ose të bëhet një konsultim i ortakëve dhe në qoftë se kjo kërkesë është e bazuar ligjërisht nga një thirrje e rregullt e kësaj mbledhjeje apo nga dërgimi ortakëve i tekstit të projektvendimeve, shoqëruar me dokumentet që duhet t'u komunikohen atyre, gjykata me vendim gjyqi jep afatin e nevojshëm që ortakët të mund të marrin një vendim. Në qoftë se në përfundim të afatit të parashikuar në paragrafin e mëparshëm nuk është e marrë ndonjë vendim, gjykata merr vendim me kërkesën e palës që merr e para nismën.

42

Tashmë është i konsoliduar qëndrimi i Gjykatës së Lartë në lidhje mënyrën e trajtimit të pasojave që vijnë nga pavlefshmëria e veprimeve juridike, pavlefshmëria e akteve administrative, pavlefshmëria e akteve që kanë zgjidhur marrëdhëniet e punës, etj.

Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar pretendimin e ngritur nga ana e palës së paditur se rregullimi i pasojave në çështjen objekt gjykimi nuk mund të bëhet duke u zbatuar Kodi i Punës, pasi nuk ka pasur një kontratë të nënshkruar nga palët ndërgjyqëse.

Në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj vlerëson të theksojë se: (i) vendimi për shkarkimin e paditësit nga detyra, nuk është gjë tjetër veçse akti që ka përfunduar dhe zgjidhur përfundimisht marrëdhënien e punës midis tij dhe anës së paditur; (ii) mungesa nga pikëpamja formale e një kontrate të nënshkruar nga palët, si dhe mungesa në legjislacionin tregtar shqiptar të dispozitave të posaçme që rregullojnë pasojat që vijnë nga akte absolutisht të pavlefshme, e çojnë gjykatën në zbatimin dhe aplikimin e legjislacionit shqiptar në fuqi, i cili rregullon pikërisht pasojat e zgjidhjes së marrëdhënies së punës dhe konkretisht nenet 4, 143, 144, 145, 155 të K.Punës. Gjithashtu, vetë dispozitat e Ligjit “Për Shoqëritë Tregtare”, neni 987, paragrafi i tretë dhe i katërt, i referohen dispozitave të K.Punës.

Të njëjtin qëndrim gjejmë edhe në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.7, datë 01.06.2011, ku shprehimisht thuhet: “Në paragrafin e dytë të nenit 4 të K.Punës kemi një referencë me vlerë shumë të madhe në kuadër të sigurisë juridike të punëmarrësve pavarësisht se ku ata punojnë në sektorin privat apo publik, ata kanë garanci se të drejtat e tyre do të mbrohen edhe kur ligji specifik nuk ka parashikuar mbrojtje apo zgjidhje të respektimit të së drejtave të tyre. ...

Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie administrative. Pra punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ, por mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës”.

Pavarësisht se ky vendim unifikues i Kolegjeve të Bashkuara i referohet zgjidhjes së kontratës së punës me sektorin publik, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet e tij kanë rëndësi dhe gjejnë zbatim edhe në çështjen objekt shqyrtimi, për sa i takon zgjidhjes së pasojave që vijnë nga përfundimi i marrëdhënies së punës, kur këto çështje nuk parashikohen në ligjin specifik. Në rastin objekt shqyrtimi, në Ligjin për Shoqëritë Tregtare nuk ka rregullim specifik për zgjidhjen e pasojave që vijnë nga përfundimi i marrëdhënies së punës të Drejtorit të një shoqërie aksionere me vetë shoqërinë dhe si rrjedhojë për rregullimin e pasojave që vijnë nga zgjidhja e pavlefshme e kontratës së punës referim do të bëhet në K.Punës në fuqi.

Në përfundim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësi ka të drejtë të përfitojë të gjitha ato dëmshpërblime të analizuara në mënyrë të hollësishme dhe të njohura me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.5758, datë 20.06.2008, i cili konsiderohet nga ky Kolegj si i drejtë dhe i bazuar në ligj.

7 Neni 98, paragrafi 3 dhe 4: Shkarkimi i anëtareve të drejtorisëShkarkimi mbetet në fuqi derisa vendimi gjyqësor që evidencon pavlefshmërinë e shkarkimit të marrë fuqi ligjore.Kontrata e punës e të interesuarit vazhdon t’i nënshtrohet dispozitave të legjislacionit shqiptar.

43

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 (b) të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.175, datë 17.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5758, datë 20.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 07.02.2012

44


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici AnëtarAndi Çeliku Anëtar


PADITËS: ALBERT DISHA, përfaqësuar nga Av. Fatbardha Ajdari

TË PADITUR: YLLI JORGJI, përfaqësuar nga Av. Bujar Dyrmishi

JORGJI TOÇI, përfaqësuar nga Av. Bujar Dyrmishi

OBJEKTI:

Kërkim sendi, lirim dhe dorëzim trualli prej 245 m2, të mbajtur padrejtësisht nga të paditurit në bazë të nenit 32/a,45/1 të K.Pr.Civile

dhe nenit 296 të K.Civil.Baza ligjore: Neni 296 i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.986, datë 28.06.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë.Detyrimin e të paditurve Ylli Toçi dhe Jorgji Toçi që t’i lirojnë dhe dorëzojnë bashkëpronarëve Albert Disho dhe Enkelejda Disho truallin me sipërfaqe prej 239 m2 (dyqind e tridhjetë e nëntë metër katror) të ndodhur në Lagjen “5 Maj” të qytetit Elbasan me numër pasurie 1/122, në zonën kadastrale nr.8527 dhe me këto kufizime: V- 1/121, J- 1/37, L- 1/120, P- 1/34.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.163, datë 18.04.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.986, datë 28.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës kanë ushtruar rekurs të paditurit Jorgji Toçi dhe Ylli Toçi, më datë 17.05.2007, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimeve nr.163, datë 18.04.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.986, datë 28.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:

45

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje procedurale dhe janë të pabazuara në ligj e në prova;

- Gjykimi në shkallë të parë është bërë në mungesë të të paditurit Jorgji Toçi. Gjykata nuk ka marrë vendim për gjykimin në mungesë, por është shprehur se ai mbrohet nga avokati, kur ky i paditur nuk ka prokuruar avokatin si përfaqësues të tij, (faqe 61 dhe 64 të proces-verbalit gjyqësor);

- Sipërfaqja, objekt gjykimi ndodhet, në oborrin e shtëpive tona dhe është e ndarë me kufitarin fqinj me mur rrethues, i cili është vendosur nga vetë paditësi. Akti i pronësisë i lëshuar në emër të tij është i pasaktë. Ai para se të regjistronte pronën duhej të zgjidhte më parë kufirin me ne sipas kushteve ligjore;

- Të dyja gjykatat nuk marrë në analizë prapësimet tona rreth aktit të pronësisë të paditësit. Hartat e Z.V.R.P.P. nuk i përgjigjen plan vendosjes së pronës sonë dhe të paditësit. Ka ndryshime të dukshme konfiguracioni, ndryshojnë këndet mbi 20 gradë nga i ngushtë ose kënddrejtë në kënd gjerë;

- Këto ndryshime nuk u morën parasysh as nga gjykata dhe as nga ekspertët, por ata referuan vetëm në aktet e paraqitura nga paditësi.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palëve të paditura Av. Bujar Dyrmishi, që kërkoi prishjen e vendimeve të së dy gjykatave dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Fatbardha Ajdari, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Albert Disho, së bashku me bashkëshorten e tij Enkelejda Disho, me kontratën nr.10428/1198, datë 09.10.2002 kanë blerë nga Agjencia Kombëtare e Privatizimit Dega Elbasan sipërfaqen e truallit të objektit “Repart Gomisterie”, me sipërfaqe prej 3093 m2, ndodhur në Lagjen “5 Maj” Elbasan, me kufizimet përkatëse.

Sipas vërtetimit nga dokumentet hipotekorë (faqe 19 e dosjes gjyqësore), rezulton se në emër të paditësit dhe bashkëshortes së tij është regjistruar në ZVRPP Elbasan me datën 23.05.2005, një ndërtesë me sipërfaqe trualli prej 245 m2, me nr.hip. 8527-3, nr.pas 1/122, në adresën Lagja “5 Maj”, me kufizimet përkatëse. Gjithashtu rezulton se po në emër të paditësit dhe bashkëshortes së tij, është regjistruar në ZVRPP Elbasan edhe prona me nr.1/101, në ZK 8523, nr.hip. 20-1158, ndërtesë në Lagjen “5 Maj”, me sipërfaqe 235,84 m2, me kufizimet përkatëse.

Nga ana tjetër, rezulton se të paditurit Ylli dhe Jorgji Toçi me kontratën nr.57/12, datë 05.01.2000, kanë blerë nga qytetari Ilir Oshafi sipërfaqen truall prej 1668 m2, nga të cilat 234 m2 i zë ndërtesa me emërtimin “magazinë e materialeve të ndërtimit”, regjistruar në ZVRPP Elbasan në emër të tyre me nr.pasurie 1/34, nr.hip. 36/1811, datë 11.01.2000, ZK 8527, me kufizimet përkatëse. Të paditurit kanë pretenduar se shitësi i tyre Ilir Oshafi, këtë pronë e kishte fituar nëpërmjet kontratës të datës 23.12.1999, nënshkruar midis tij dhe AKP, kjo e fundit në cilësinë e palës shitëse, e cila i ka shitur atij truallin prej 1668 m2, si truall funksional i objektit “magazinë materiale ndërtimi”.

Paditësi Albert Disho pretendon se të paditurit mbajnë padrejtësisht një sipërfaqe prej 245 m2, pjesë kjo e sipërfaqes totale prej 3093 m2, përshkruar më sipër, dhe në këto kushte, bazuar në nenin 296 të K.Civil, i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar lirimin dhe dorëzimin e kësaj sipërfaqeje.

46

Në dosjen gjyqësore nuk gjendet i administruar ndonjë vërtetim nga dokumentet hipotekore për regjistrimin e pronës truall me sipërfaqe 3093 m2, ndodhur në Lagjen “5 Maj” blerë nga paditësi dhe bashkëshortja e tij prej AKP. Rezulton sipas aktit të ekspertimit të ekspertit topo-gjeodet Hysni Bahiti realizuar gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan (fq. 32 e vijim e dosjes gjyqësore), se kjo pronë është regjistruar në ZVRPP Elbasan me nr.pas. 1/121, ZK 8527, sipërfaqe trualli 1522 m2, me kufizimet përkatëse.

Për të arritur në këtë përfundim, eksperti i referohet vërtetimit hipotekor datë 23.05.2005, të ZVRPP Elbasan, por nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore, një dokument i tillë për pronën nr.1/121, që të pasqyrojë të dhënat që jep eksperti në aktin e tij nuk është administruar.


“Pranimin e kërkesëpadisë.Detyrimin e të paditurve Ylli Toçi dhe Jorgji Toçi që t’i lirojnë dhe dorëzojnë

bashkëpronarëve Albert Disho dhe Enkelejda Disho truallin me sipërfaqe prej 239 m2 (dyqind e tridhjetë e nëntë metër katror) të ndodhur në Lagjen “5 Maj” të qytetit Elbasan me numër pasurie 1/122, në zonën kadastrale nr.8527 dhe me këto kufizime: V- 1/121, J- 1/37, L- 1/120, P- 1/34”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se.. sipas aktit të ekspertimit topografik rezulton se trualli i regjistruar ne ZVRPP Elbasan në emër të Albert dhe Enkelejda Dishës me sipërfaqe 245 m2 ndodhet brenda sipërfaqes që ata kanë blerë nga AKP prej 3093 m2.... nga verifikimet në terren rezulton se këtë truall e kanë zënë plotësisht të paditurit... nga azhornimi që ka bërë eksperti rezulton se sipërfaqja që kanë zënë të paditurit është 239 m2.. gjykata çmon se të paditurit janë posedues të paligjshëm të truallit prej 239 m2 në kuptim të nenit 305 të K.Civil...

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.163, datë 18.04.2007, ka vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.986, datë 28.06.2006, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Elbasan”.Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës kanë ushtruar rekurs të paditurit Jorgji

Toçi dhe Ylli Toçi, me anë të cilit kërkojnë prishjen e vendimeve nr.163, datë 18.04.2007, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe nr.986, datë 28.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e çështjes për rigjykim për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës nr.163, datë 18.04.2007.

Ky Kolegj, çmon se vendimi nr.163, datë 18.04.2007, i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim të gabuar si të ligjit procedural dhe të atij material dhe për rrjedhojë ky vendim duhet të prishet.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se të dyja gjykatat më të ulëta, dhe në mënyrë të veçantë, Gjykata e Apelit Durrës, në çështjen objekt gjykimi nuk kanë realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk u kanë dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve; nuk kanë kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore, (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe përfundimisht nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj”, (neni 16 i K.Pr.Civile).

47

Ky Kolegj arrin në këtë përfundim, në mënyrë të veçantë, duke analizuar vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës, që në këndvështrimin e këtij Kolegji është një vendim të cilit i mungon arsyetimi ligjor. Nisur nga pikëpamja procedurale, ky vendim është marrë në kundërshtim me nenin 310 të K.Pr.Civile.

Referuar të drejtës sonë procedurale, një rëndësi të madhe në hartimin e vendimit gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjesë e vendimit gjyqësor, nisur dhe nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë zhvillimin e procesit, çështjet e diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve të cilat kanë rëndësi për çështjen, provat e administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë çuar në formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, bazën juridike të përdorur nga gjykata për të arritur në përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj, etj.

Arsyetimi i vendimit gjyqësor është detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në nenin 142, pika (1) të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilin shprehimisht thuhet se:“Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues përbën një garanci për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor nga ana e gjykatave.

Arsyetimi i vendimit është një garanci kushtetuese që çështja është shqyrtuar me hollësi dhe përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i domosdoshëm edhe për shqyrtimin që do t’i bëjnë çështjes gjykatat më të larta.

Ky Kolegj konstaton se i gjithë arsyetimi i Gjykatës së Apelit Durrës në lidhje me çështjen objekt gjykimi është vetëm ky paragraf: “Sipas aktit të ekspertimit topografik rezulton se trualli i regjistruar në ZVRPP Elbasan në emër të Albert dhe Enkelejda Dishës me sipërfaqe 245 m2 ndodhet brenda sipërfaqes që ata kanë blerë nga AKP prej 3093 m2....nga verifikimet në terren rezulton se këtë truall e kanë zënë plotësisht të paditurit... nga azhornimi që ka bërë eksperti rezulton se sipërfaqja që kanë zënë të paditurit është 239 m2.. gjykata çmon se të paditurit janë posedues të paligjshëm të truallit prej 239 m2 në kuptim të nenit 305 të K.Civil...”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pikërisht në gjykime të këtij lloji, të cilat kanë për objekt rivendikimin e sendit, arsyetimi i mësipërm është i pamjaftueshëm për të zgjidhur konfliktin konform ligjit.

Ka rezultuar se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Kërkim sendi, lirim dhe dorëzim trualli prej 245 m2, të mbajtur padrejtësisht nga të paditurit në bazë të nenit 32/a,45/1 të K.Pr.Civile dhe nenit 296 të K.Civil”.

Nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi gjyqësor, paditësi kërkon të rivendikojë, të marrë në posedim sendin në pronësinë e tij në bazë të nenit 296 të K.Civil, që shprehimisht thotë: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka dhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.

Për t’u legjitimuar paditësi në ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit (padia e rivendikimit), duhet të plotësohen dy kushte: (i) paditësi duhet të jetë pronar i sendit, për të cilin kërkon kthimin, dhe (ii) i padituri, kundër të cilit drejtohet padia duhet të jetë posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtës i tij. Kjo është padia klasike me anën e të cilës, çdo pronar jo posedues mund të kërkojë sendin pronë të tij nga poseduesi jo pronar. Nisur nga karakteri real dhe absolut i së drejtës së pronësisë, rezulton edhe e drejta e çdo pronari që të ngrejë padinë e rivendikimit kundër çdo personi, në qoftë se e drejta e tij e pronësisë është cënuar në mënyrë të paligjshme.

E drejta jonë materiale është tashmë e konsoliduar në konceptin që kjo lloj padie përveç karakterit të saj real, ka karakter njohës dhe detyrues në të njëjtën kohë. Të dyja këto kërkime ekzistojnë në të njëjtën kohë dhe janë të ndërvarura nga njëra tjetra, pasi mungesa qoftë dhe e njërës prej tyre bën që kërkimi të mos mbështetet më në nenin 296 të K.Civil, por

48

në dispozita të tjera ligjore. Në gjykime të këtij lloji, paditësi është i detyruar që të vërtetojë faktin që është pronar i sendit që kërkon të rivendikohet, pra duke e detyruar të paditurin që ta njohë atë si pronar të sendit dhe të kërkojë kthimin e sendit, i cili është dhe qëllimi themelor i padisë së rivendikimit.

Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, që të dyja palët si paditësi dhe i padituri kanë paraqitur para gjykatës akte pronësie me të cilat ata mundohen të vërtetojnë qenien pronar mbi pasuritë përkatëse.

Kështu, paditësi ka paraqitur në këtë gjykim: (i) kontratën nr.10428/1198, datë 09.10.2002, me Agjencinë Kombëtare të Privatizimit, Dega Elbasan, për blerjen e sipërfaqes së truallit të objektit “Repart Gomisterie”, me sipërfaqe prej 3093 m2, ndodhur në Lagjen “5 Maj” Elbasan, me kufizimet përkatëse, si dhe praktikën e këtij privatizimi; (ii) vërtetimi nga dokumentat hipotekorë datë 23.05.2005, për një truall në pronësi të paditësit dhe bashkëshortes së tij, me sipërfaqe prej 245 m2, regjistruar në nr.hip. 8527-3, nr.pas 1/122, në adresën Lagja “5 Maj”, me kufizimet përkatëse; (iii) vërtetim nga dokumentet hipotekore datë 11.09.2002 për pronën ndërtesë në pronësi të paditësit dhe bashkëshortes së tij, me nr.1/101, në ZK 8523, nr.hip. 20 -1158, në Lagjen “5 Maj”, me sipërfaqe 235,84 m2, me kufizimet përkatëse.

Ndërsa pala e paditur ka paraqitur në këtë proces gjyqësor: (i) kontratën nr.57/12, datë 05.01.2000, me qytetarin Ilir Oshafi për blerjen nga ana e tyre të sipërfaqes truall prej 1668 m2 dhe 234 m2 ndërtesë me emërtimin magazinë e materialeve të ndërtimit; (ii) vërtetim nga dokumentet hipotekore i ZVRPP Elbasan datë 14.01.2000, ku në emër të tyre figuron e regjistruar prona me sipërfaqe trualli prej 1668 m2 dhe sipërfaqe ndërtese 234 m2, me nr.pasurie 1/34, nr.hip. 36/1811, datë 11.01.2000, ZK 8527, me kufizimet përkatëse; (iii) leje ndërtimi, Formulari nr.4, datë 19.09.2000, miratuar me vendimin e KRRT Bashkia Elbasan nr.3, datë 17.04.2000, për objekt 2 kate me sipërfaqe sheshi ndërtimi 540 m2 dhe sipërfaqe ndërtimi 126 m2, në pronë private (objekt të privatizuar), etj.; (iv) kontratë midis blerësit Ilir Oshafi dhe AKP në cilësinë e shitësit e datës 23.12.1999, për shitjen e truallit prej 1668 m2, si truall funksional i objektit magazinë materiale ndërtimi në pronësi private të Ilir Oshafi, si dhe praktikën e këtij privatizimi, (fq.42 e vijues e dosjes gjyqësore).

Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore (fq. 40 e dosjes gjyqësore), që i padituri ka paraqitur para gjykatës kërkesë për riçelje të hetimit gjyqësor për arsye se ka pasur për qëllim të paraqesë si prova dokumentet e origjinës së pronës, kërkesë kjo e cila nuk është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin e ndërmjetëm të datës 26.06.2006 (fq. 73-75 e proces-verbalit të gjykimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan).

Ajo çfarë duhet të hetonte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, dhe për më tepër, Gjykata e Apelit Durrës (detyrë të cilën mund ta kryente dhe vetë), bazuar në të gjitha provat e paraqitura nga palët ndërgjyqëse gjatë procesit gjyqësor, ishte pikërisht se çfarë pronash kishin fituar palët ndërgjyqëse duke u nisur nga origjina e tyre, dhe në mënyrë të veçantë, se cila ishte prona që kishte fituar ana e paditur në kushtet që kjo e fundit ka pretenduar se pronën e ka fituar nëpërmjet kontratës së shitjes me shitësin Ilir Oshafi, dhe se ky i fundit të njëjtën pronë e ka blerë nga AKP.

Arsyetimi i gjykatave se pikërisht kjo pronë, e cila rezulton të jetë shitur nga AKP nuk ka gentplan shoqërues apo harta shoqëruese, (e pasqyruar kjo në aktin e ekspertimit të ekspertit topo-gjeodet Hysni Bahiti, fq. 32 e vijues e dosjes gjyqësore), tregon se nga gjykatat është zhvilluar një hetim i pa plotë dhe i përciptë për mosmarrëveshjen objekt gjykimi.

Ky Kolegj konstaton se dhe akti i ekspertimit i kryer nga eksperti topo-gjeodet Hysni Bahiti, i cili ka qenë dhe prova kryesore ku janë mbështetur të dyja gjykatat më të ulëta për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, është bazuar vetëm në hartat treguese të regjistrimit të

49

pronave të ZRPP, si dhe nga kqyrja në vend e tyre, pa u analizuar hartat dhe gent-planet që kanë shoqëruar pronat në origjinat e tyre.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rigjykim, Gjykata e Apelit Durrës është e detyruar që duke u nisur nga karakteristikat dhe veçoritë e këtij gjykimi të bëjë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me kërkimet e palëve ndërgjyqëse dhe problemet që shtrohen për zgjidhje. Ajo duhet të hetoje ekzistencën e pronave të palëve në proces, mënyrën e fitimit të pronësisë së palëve ndërgjyqëse mbi pronat objekt konflikti, si dhe vendndodhjen e tyre që nga origjina pra që nga momenti kur AKP i ka shitur pronën Ilir Oshafit dhe kur ky i fundit ia ka shitur të njëjtën pronë anës së paditur, si dhe vendndodhjen e pronës së shitur nga AKP tek paditësi.

Gjykata e Apelit Durrës, duke mbajtur parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë dhe konkretisht nenet 225-230 të K.Pr.Civile, në rast se e shikon të nevojshme duhet të lejojë përsëritjen pjesërisht ose plotësisht të hetimit gjyqësor.

Kjo gjykatë duhet të përsërisë hetimin gjyqësor duke caktuar ekspertë të paanshëm për t’iu dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve.

Në rigjykim, gjykata e apelit do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.

Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në 485 (c) të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.163, datë 18.04.2007, dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 07.02.2012

50


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesMajlinda Andrea AnëtareEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS I K/PADITUR: ANDREA DUNI, përfaqësuar nga Av. Ilmie Veliu

I PADITUR: AGJENSIA KOMBËTARE E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, në mungesë

I PADITUR K/PADITËS: FOTO RUCI, përfaqësuar nga Av. Erjon Muharremaj

OBJEKTI I PADISË:

Kundërshtimin (Anulimin) e vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të Komisionit të Kthimit

dhe Kompensimit të Pronave Vlorë, në pikën 2 të tij.Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”.

OBJEKTI I K/PADISË:

Kundërshtimin (Anulimin) e vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Vlorë,

në pikën 2 të tij dhe kthimin e sendit.Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil

dhe ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1581, datë 20.11.2002 ka vendosur:Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Andrea Duni kundër të paditurit K.K.K.Pronave Vlorë dhe të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci.Pranimin e padisë të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci kundër të paditurit K.K.K.Pronave Vlorë dhe paditësit të kundërpaditur Andrea Duni.Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 në pikën 2 të tij, ku detyrohet Llaqi Ruci t’i kthejë Andrea Dunit vlerën e shpenzimeve në shumën 35.248 lekë.

51

Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Andrea Duni t’i kthejë të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci, banesën e njohur dhe kthyer me vendimin nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.330, datë 11.07.2003 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1581, datë 20.11.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.828, datë 12.05.2005 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.330, datë 11.07.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Vlorë pas rishqyrtimit të çështjes me vendimin nr.44, datë 06.07.2007 ka vendosur:


Kundër vendimit nr.44, datë 06.07.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.1581, datë 20.11.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur rekurs pala paditëse e kundërpaditur Andrea Duni, i cili kërkon:

Ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e padisë.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse e kundërpaditur janë:- Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen në kundërshtim me nenin 486 të K.Pr.Civile, i

cili detyron gjykatën që shqyrton çështjen të zbatojë detyrat dhe konkluzionet e Gjykatës së Lartë.

- Gjykata e apelit megjithëse i zbatojë detyrat e lëna në vendimin e Gjykatës së Lartë, ajo nuk i ka vlerësuar ato në dhënien e vendimit.

- Gjykata e apelit gabimisht arsyeton që paditësi i kundërpaditur ka qenë huapërdorës, apo kur arsyeton se ai ka paguar qira në ish-kooperativën bujqësore, nuk e dimë se ku i ka gjetur këto fakte gjykata në një kohë që ne gjithmonë kemi pretenduar se jemi pronarë të banesës, pasi e kemi blerë atë.

- Megjithëse ka rezultuar që shpenzimet e palës paditëse të kundërpaditur kanë qenë në masën 71%, gjykata nuk ka vendosur bashkëpronësinë mbi këtë banesë, duke vepruar në kundërshtim me ligjin nr.7698, datë 13.04.1993.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse të kundërpaditur, Avokaten Ilmie Veliu, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve si të pabazuara në ligj dhe pranimin e padisë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur kundërpaditëse, Avokatin Erjon Muharremaj, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të paraqitur nga Andrea Duni si të pabazuar në ligj dhe lënien në fuqi të vendimit nr.44, datë 06.07.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë; në përfundim;

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë me datë 29.10.2007 është regjistruar çështja civile nr.11115-01996-00-2007 regj. them, që i përket palëve ndërgjyqëse: paditës i kundërpaditur Andrea Duni, e paditur Agjensia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë dhe i

52

paditur kundërpaditës Foto Ruci, me objekt kundërshtimi i pjesshëm i vendimit të K.K.K.Pronave Vlorë dhe kthim sendi.

Meqenëse pas ndryshimit që i janë bërë ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, agjensitë rajonale janë shkrirë dhe funksionet e tyre i ka marrë Agjensia Kombëtare e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, Kolegji Civil në bazë të nenit 199/1 të K.Pr.Civile bëri kalimin procedural, duke thirrur në gjykim me cilësinë e të paditurit Agjensinë Kombëtare të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë.

Vendimi nr.44, datë 06.07.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:Në pikën 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 Komisioni i Kthimit dhe

Kompensimit të Pronave Vlorë ka vendosur kthimin e shtëpisë të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci, e cila ndodhet në fshatin Dhërmi, pasi ai t’i ketë paguar paditësit të kundërpaditur Andrea Duni shumën 35.248 lekë.

Pala paditëse e kundërpaditur, duke pretenduar se shpenzimet që ka bërë në ndërtesë kanë qenë shumë më të mëdha se ato që ka llogaritur Komisioni i Kthimit të Pronave, i është drejtuar gjykatës me padi për anullimin e pikës 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë.

Pala e paditur kundërpaditëse, duke pretenduar që paditësi i kundërpaditur nuk ka qenë pronar i banesës dhe për rrjedhojë nuk ka të drejtë të kërkojë shpenzimet që ka bërë në banesë, ka kërkuar me kundërpadi anullimin e pikës 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë dhe detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur që të kthejë sendin objekt gjykimi.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1581, datë 20.11.2002 ka vendosur:Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur Andrea Duni kundër të paditurit

K.K.K.Pronave Vlorë dhe të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci.Pranimin e padisë të paditurit kundërpaditës Llaqi Ruci kundër të paditurit

K.K.K.Pronave Vlorë dhe paditësit të kundërpaditur Andrea Duni.Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 në pikën 2 të tij, ku

detyrohet Llaqi Ruci t’i kthejë Andrea Dunit vlerën e shpenzimeve në shumën 35.248 lekë.Detyrimin e paditësit të kundërpaditur Andrea Duni t’i kthejë të paditurit

kundërpaditës Llaqi Ruci, banesën e njohur dhe kthyer me vendimin nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave.

Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:Duke mos pasur tagrat e pronarit të banesës paditësi i kundërpaditur Andrea Duni

nuk legjitimohet që të kundërshtojë pikën 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë.

Gjykata do të pranojë padinë e të paditurit kundërpaditës për shfuqizimin e pikës 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë, pasi pronari nuk mund t’i paguajë poseduesit shpenzimet për sendin.

Pas rigjykimit të çështjes Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.44, datë 06.07.2007 ka vendosur:


Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:Sipas ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”,

shpenzimet e kryera u njihen dy subjekteve që janë shteti dhe pronari, meqenëse paditësi i kundërpaditur nuk i ka këto cilësi ai nuk legjitimohet që ta ngrejë këtë padi.

Gjykata e apelit nuk do ta vlerësojë aktin e ekspertimit, pasi konkluzionet që janë arritur në të nuk përputhen me provat e tjera që janë marrë në gjyq.

53

Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur Andrea Duni nuk përmban asnjërin prej shkaqeve që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i dhënë nga gjykata e apelit të cënohet.

Në nenin 13 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, përcaktohet se:

Kur në objektin ish-pronë private janë kryer nga shteti apo pronari shpenzime për ndryshime në strukturë, shtesa anësore apo shtesa kati etj., objekti i kthehet ish-pronarit pa kundërshpërblim., kur vlera e shpenzimeve përbën deri 20% të vlerës së objektit.

Kur në objektin ish-pronë private vlefta e punimeve të kryera përbën 20% deri 50% të vleftës së objektit, ai mund të kalojë në pronësi të ish-pronarit, pasi të jetë shlyer kundërvlefta e mësipërme, mbi 20% e llogaritur në bazë të çmimeve të ndërtimit në kohën e rikthimit të pronës.

Kur vlera e shpenzimeve të kryera është mbi 50% të vlerës së objektit, objekti mbetet në bashkëpronësi.........

Dispozita ligjore e mësipërme kërkon që shpenzimet në objektin ish- pronë private duhet të jenë bërë nga shteti ose pronari. Në rastin në gjykim është e provuar që objekti ka qenë ish pronë private dhe ai i përket të paditurit kundërpaditës (trashëgimlënësit të tij), provohet gjithashtu që ky send është shtetëzuar nga shteti në emër të të paditurit kundërpaditës (trashëgimlënësit të tij), por nuk ka asnjë dokument që të provojë faktin se shteti këtë banesë ia ka shitur paditësit të kundërpaditur Andrea Duni.

Për të kërkuar shfuqizimin e pikës 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.Pronave Vlorë, paditësi i kundërpaditur Andrea Duni fillimisht duhet të provonte faktin që këtë banesë e kishte blerë nga shteti pas shtetëzimit të saj.

Paditësi i kundërpaditur Andrea Dumi jo vetëm që nuk e ka provuar këtë fakt, por as që nuk e ka pretenduar ndonjëherë atë, por pretendon që pronësia i vjen direkt nëpërmjet shitblerjes nga pala e paditur kundërpaditëse (trashëgimlënësi i saj).

Kolegji Civil vlerëson se janë objekt i zbatimit të nenit 13 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” vetëm ato subjekte që kanë fituar pronësinë nga shteti, pasi ky i fundit ka shtetëzuar, konfiskuar etj. pronën e ish-pronarit, prandaj paditësi i kundërpaditur Andrea Duni duke mos pasur tagrin e pronarit të marrë nga shteti për ish-pronën private nuk ka të drejtë të kërkojë shpenzimet që ka bërë për sendin në përputhje me nenin 13 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, pasi ndodhemi përpara mungesës së legjitimitetit aktiv.

Neni 13 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” rregullon marrëdhëniet juridike ndërmjet ish-pronarëve dhe pronarëve që kanë fituar pronësinë nga shteti pas datës 29.11.1944 dhe nuk rregullon marrëdhëniet juridike të krijuara ndërmjet individëve, prandaj të gjitha pretendimet e bëra nga paditësi i kundërpaditur në rekurs janë jashtë objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat nuk mund të zgjidhen në këtë gjykim.

Paditësi i kundërpaditur pretendon që shtëpinë e ka blerë nga i ndjeri Llaqi Ruci në vitin 1964, prandaj ai nuk legjitimohet që të ngrejë padi në bazë të nenit 13 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” për të kërkuar shpenzimet që ka bërë për sendin dhe me të drejtë gjykatat e kanë rrëzuar padinë vetëm për këtë shkak, duke pranuar kundërpadinë për ndryshimin e pikës 2 të vendimit nr.501, datë 26.11.1999 të K.K.K.P. Vlorë, për sa i përket shumës për të cilën detyrohej i padituri kundërpaditës dhe për kthimin e sendit nga paditësi i kundërpaditur.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekursi i paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur Andrea Duni është i pabazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.

54

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.44, datë 06.07.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 07.02.2012

55


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesMajlinda Andrea AnëtareEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar


PADITËS: THODHORAQ MILE, në mungesë

TË PADITUR: THIMI DHIMA, në mungesë

SHPRESA DHIMA në mungesë.

POLIKSENI POGA (DHIMA), në mungesë

NATASHA BULECI (DHIMA), në mungesë

PERSON I TRETË: Z.R.P.PALUAJTSHME KORÇË, në mungesë

BASHKIA KORÇË, në mungesë

OBJEKTI:

Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të dhurimit nr.2376 rep. e nr.1186 kol., datë 31.07.1998

dhe nr.2375 rep. e nr.1185 kol., datë 31.07.1998.Detyrimin e të paditurve të njohin pronar paditësin

për sipërfaqen prej 180 m2.Detyrimin e Z.R.P.Paluajtshme Korçë të kryejë regjistrimin

e kësaj pasurie në emër të paditësit.Baza Ligjore: Nenet 92/a, 193/h, 296, 719 dhe 761 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1267, datë 22.05.2007 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.Konstatimin e pjesshëm të pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit të lidhur midis Ilo Dhimës dhe Parashqevi Dhimës me nr.2376 rep.,1186 kol., datë 31.07.1998 për në sipërfaqe prej 47,2 m2….që mbivendoset me 73.6 m2.Konstatimin e pjesshëm të pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit të lidhur midis Thimi Dhimës dhe Shpresa Dhimës me nr.2375 rep.,1185 kol., datë 31.07.1998 për në sipërfaqe prej 73,6 m2…..që mbivendoset për 47,2m2…..

56

Detyrimin e të paditurave Natasha e Polikseni Dhima të njohin pronar paditësin mbi sipërfaqen e mësipërme prej 47.2 m2. Detyrimin e të paditurve Thimi e Shpresa Dhima të njohin pronar paditësin mbi sipërfaqen e mësipërme prej 73.6 m2.Regjistrimin e sipërfaqeve të mësipërme prej 47.2 m2 e 73.6 m2 në emër të paditësit në regjistrat e Zyrës Vendore të Regjistrimit Korçë.Rrëzimin e kërkesëpadisë në lidhje me konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të dhurimit për pjesën tjetër të pronës. Planvendosjet nr.1 e nr.2 të aktit të ekspertimit janë pjesë përbërëse e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.329, datë 25.10.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1267, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Kundër vendimit nr.329, datë 25.10.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit nr.1267, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë kanë paraqitur rekurs të paditurit Thimi dhe Shpresa Dhima, të cilët kërkojnë: Ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga të paditurit Thimi dhe Shpresa Dhima janë:- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh faktin se atë copë truall na e ka dhënë shteti pas

ndërtimit të kabinës elektrike rreth viteve 1970, si dhe kemi marrë leje për ndërtimin e portës, prandaj paditësi duhet t’i drejtohet shtetit.

- Paditësit Thodhoraq Mile i është dhënë nga shteti në vitin 1963 ky truall për ndërtim dhe nuk i është shitur ose dhuruar, pasi trualli ishte i shtetit dhe nuk lejohej shitja ose dhurimi i tij, ndërsa paditësi në këtë truall nuk ndërtoi asgjë, prandaj nga shteti u ndërtua kabina elektrike.

- Vendimi nr.146, datë 05.08.1963 nuk mund të përbëjë provë, pasi ky dokument nuk ekziston në asnjë arkivë shtetërore dhe nuk është i regjistruar në hipotekë, prandaj për ne ky akt është fallso.

- Padia që ka ngritur paditësi është e parashkruar, pasi është ngritur jashtë afatit 5 vjeçar, të kërkuar nga neni 103 i Kodit Civil.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen në mungesë të palëve; në përfundim,

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë më datë 14.02.2008 është regjistruar çështja civile nr.11211-00362-00-2008 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Thodhoraq Mile; të paditur Thimi Dhima, etj.; persona të tretë Bashkia Korçë, etj.; me objekt njohje pronar, etj.

Vendimi nr.329, datë 25.10.2007 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:Në vitin 1963 shteti si shpërblim për pronën që i kishte shpronësuar më parë i ka

dhënë paditësit Thodhoraq Mile një truall me sipërfaqe 180 m2, i cili ndodhet në qytetin e Korçës.

57

Trualli i dhënë me vendimin nr.146, datë 05.08.1963 nga ish- Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor Korçë është i regjistruar në hipotekë në emër të paditësit, i cili nuk ka bërë ndërtim mbi të, por shteti në një pjesë të tij ka ndërtuar një kabinë elektrike dhe për këtë truall nuk rezulton që të ketë vendim shpronësimi, shtetëzimi, etj.

Nga ana tjetër edhe të paditurit kanë blerë nga shteti në vitin 1957 një truall me sipërfaqe 180 m2, mbi të cilën kanë ngritur shtëpinë ku banojnë familjet e Ilo dhe Thimi Dhima, duke pasur në pronësi nga 90 m2 secila familje.

Më vonë të paditurit duke qenë se në truallin e paditësit nuk ka pasur ndërtim i kanë shtrirë ndërtimet e tyre deri në afërsi të kabinës elektrike, duke zënë i ndjeri Ilo Dhima një sipërfaqe prej 47.2 m2 dhe i padituri Thimi Dhima një sipërfaqe prej 73.6 m2.

Meqenëse nuk kanë pasur leje ndërtimi me vendimet nr.943, datë 12.04.1995 dhe nr.974, datë 14.04.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë i padituri Thimi dhe i ndjeri Ilo kanë bërë vërtetimin e faktit juridik të pronësisë dhe më pas në vitin 1998 u kanë dhuruar pjesët që kishin bashkëshorteve të tyre, me qëllim që pronat të regjistroheshin në Z.R.P.Paluajtshme, e cila kur ka vënë re që pronat e të paditurve në një pjesë të tyre kanë mbivendosje me truallin e paditësit ka bërë kufizimin e regjistrimit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1267, datë 22.05.2007 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.Konstatimin e pjesshëm të pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit të lidhur

midis Ilo Dhimës dhe Parashqevi Dhimës me nr.2376 rep.,1186 kol., datë 31.07.1998 për në sipërfaqe prej 47,2 m2….që mbivendoset me 73.6 m2.

Konstatimin e pjesshëm të pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit të lidhur midis Thimi Dhimës dhe Shpresa Dhimës me nr.2375 rep.,1185 kol., datë 31.07.1998 për në sipërfaqe prej 73,6 m2…..që mbivendoset për 47,2 m2…..

Detyrimin e të paditurave Natasha e Polikseni Dhima të njohin pronar paditësin mbi sipërfaqen e mësipërme prej 47.2 m2.

Detyrimin e të paditurve Thimi e Shpresa Dhima të njohin pronar paditësin mbi sipërfaqen e mësipërme prej 73.6 m2.

Regjistrimin e sipërfaqeve të mësipërme prej 47.2 m2 e 73.6 m2 në emër të paditësit në regjistrat e Zyrës Vendore të Regjistrimit Korçë.

Rrëzimin e kërkesëpadisë në lidhje me konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të dhurimit për pjesën tjetër të pronës.

Planvendosjet nr.1 e nr.2 të aktit të ekspertimit janë pjesë përbërëse e këtij vendimi. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:Paditësi është pronar i ligjshëm i truallit prej 180 m2, pasi e ka fituar pronësinë

nëpërmjet një vendimi të një organi shtetëror, e cila është një nga format që parashikon ligji për fitimin e pronësisë.

Nuk është i drejtë pretendimi i palës së paditur që kjo pronë nuk është kthyer nga Komisioni i Kthimit të Pronave, pasi sipas ligjit për kthimin e pronave janë objekt i trajtimit nga komisioni vetëm ato prona që kanë qenë shpronësuara, shtetëzuara, etj.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.329, datë 25.10.2007 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1267, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Korçë.Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:Me të drejtë gjykata e shkallës së parë i ka rrëzuar prapësimet e të paditurve që kjo

pronë nuk është e kthyer nga K.K.K.Pronave, pasi ajo nuk ka qenë e shpronësuar ose e shtetëzuar asnjëherë.

58

Nuk është i drejtë pretendimi i palës së paditur që paditësi e ka marrë këtë truall për ndërtim dhe me kalimin e afatit 3 vjeçar ka humbur e drejta e pronësisë mbi truallin, sepse ky truall i është dhënë paditësit nga shteti si shpërblim për pronën e shpronësuar.

Kolegji Civil vlerëson se, rekursi i paraqitur nga të paditurit Thimi dhe Shpresa Dhima nuk përmban asnjërin prej shkaqeve që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i dhënë nga gjykata e apeli të cënohet.

Në nenin 1/a të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i cili ka qenë në fuqi në kohën e ngritjes së padisë përcaktohet se:

Ky ligj ka për objekt:Rregullimin e drejtë, sipas kritereve të nenit 41 të Kushtetutës, të çështjeve të së

drejtës së pronësisë që kanë lindur nga shpronësimet, shtetëzimet ose konfiskimet….Dispozita ligjore e mësipërme kërkon detyrimisht që prona të jetë marrë nga shteti në

njërën nga format e mësipërme, në mënyrë që ajo të jetë objekt kthimi nga Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.

Të njëjtin qëndrim për këtë çështje ka mbajtur edhe ligji nr.nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, ku në nenin 1 të tij përcaktohet se ish-pronarëve u njihet e drejta e pronësisë për pronat e shtetëzuara, të shpronësuara dhe të konfiskuara sipas akteve ligjore ose të marra pa të drejtë nga shteti me çdo mënyrë tjetër.

Në interpretim të dispozitave ligjore të mësipërme, Kolegji Civil vlerëson se përfundimet që ka arritur gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit në lidhje më këtë çështje janë të bazuara në ligj, sepse trualli prej 180 m2 në pronësi të paditësit nuk rezulton që të jetë shpronësuar, shtetëzuar, konfiskuar ose marrë nga shteti me çdo mënyrë tjetër, prandaj kjo pronë nuk mund të jetë objekt i trajtimit nga Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.

Pala e paditur në rekurs kundërshton mënyrën e fitimit të pronësisë të paditësit mbi truallin, duke pretenduar që ky truall është marrë për ndërtim dhe meqenëse nuk është ndërtuar mbi të brenda afatit ligjor, paditësi e ka humbur pronësinë e tij.

Gjykatat kanë arritur në përfundimin që kjo sipërfaqe trualli është marrë nga paditësi si shpërblim dhe jo për ndërtim, përfundim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj, pasi fitimi i pronësisë së paditësit mbi truallin është në përputhje të plotë me nenet 70 e 71 të Dekretit nr.2083, datë 08.07.1955 “Mbi Pronësinë”, sepse prona i është dhënë paditësit mbi bazën e vendimit të një organi shtetëror, që është njëra nga mënyrat e ligjshme të fitimit të pronësisë.

Në vendimin nr.146, datë 05.08.1963 të Komitetit Ekzekutiv Korçë thuhet se paditësit i kompensohet prona e shpronësuar në vitin 1958, çka tregon qartë se pretendimi i palës së paditur që ngrihet në rekurs se trualli është dhënë nga shteti për ndërtim është i pabazuar në ligj dhe humbja e pronësisë së tij nuk lidhet me asnjë lloj afati.

Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj përfundimin që kanë arritur gjykatat në lidhje me pavlefshmërinë e kontratave të dhurimit të bëra ndërmjet të paditurve, pasi i padituri Thimi Dhima dhe vëllai i tij i ndjeri Ilo Dhima u kanë dhuruar bashkëshortëve të tyre përveç pjesës që kishin në pronësi edhe një pjesë të truallit të paditësit për të cilin ato nuk kishin titull pronësie, pra ato kanë transferuar tek të tretët një të drejtë që nuk e kishin dhe për rrjedhojë në këtë pjesë të dy kontratat e dhurimit janë absolutisht të pavlefshme dhe nuk kanë sjellë asnjë pasojë juridike.

Në rekurs të paditurit Thimi dhe Shpresa Dhima pretendojnë se kërkimi për pavlefshmërinë e kontratave të dhurimit është bërë jashtë afatit ligjor të parashikuar në nenin 103 të Kodit Civil, prandaj e drejta e padisë në këtë pjesë është e parashkruar.

59

Kolegji Civil vlerëson se pretendimi i palës paditur është i pabazuar në ligj, sepse në rastin konkret ndodhemi përpara pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, të parashikuar nga neni 92 i Kodit Civil dhe jo para pavlefshmërisë relative të veprimit juridik të parashikuar nga neni 94 i Kodit Civil, për të cilin afati për të kërkuar pavlefshmërinë e tyre është përcaktuar në nenin 103 të Kodit Civil.

Duhet theksuar që në rastin e veprimeve juridike absolutisht të pavlefshme nuk bëhet fjalë për afate të parashkrimit shues, pasi këto veprime juridike janë nul dhe nuk sjellin asnjë pasojë juridike që nga momenti i kryerjes së tyre, prandaj pavlefshmëria e tyre mund të kërkohet nga çdo kush dhe në çdo kohë, bile nuk është e nevojshme që të ngrihet padi me objekt vetëm konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimeve juridike, pasi kjo pavlefshmëri mund të konstatohet edhe kryesisht në çdo lloj gjykimi.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekursi i paraqitur nga të paditurit Thimi dhe Shpresa Dhima është i pabazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.329, datë 25.10.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë.

Tiranë, më 07.02.2012

60


VENDIM





PADITËS: GJERGJI KRATELLARI, përfaqësuar nga avokat Delo Isufi

PETRO BUBUCI, KOÇO BUBUCI, në mungesë

TË PADITUR: FITNETE META, NATASHA KOÇI, GANI HOXHA, HYSEN SHAHU, të përfaqësuar nga avokat Bilal Kola

VANGJEL BIRBO, në mungesë

SHOQËRIA E SIGURIMEVE “INTERSIG” SHA, përfaqësuar nga avokat Bilal Kola

OBJEKTI:

Zgjidhje e kontratave të shitjes së aksioneve për shkak të mospërmbushjes së detyrimit kontraktor të kontratave

nr.1860/630, datë 20.04.2006, nr.1859/629/1, datë 20.04.2006 dhe nr.1856/626/1, datë 20.04.2006.

Prishjen me nënvizim të vendimit në regjistrin tregtar.Çregjistrimin nga libri i Aksioneve të Shoqërisë i aksioneve

të palëve të paditura të regjistruara në bazë të kontratave të shitjeve të aksioneve.Marrjen e masës së sigurimit të padisë.

Pezullimin e depozitimit të akteve të Shoqërisë “Intersig” SHA në regjistrin tregtar.Baza Ligjore: Nenet 690, 693, 698, 703/1, 705, 730, 733, 737/1 të K.Civil.

Ligji 7638, datë 19.11. 1992 “Për Shoqëritë Tregtare”. Neni 6.2 (Seksioni 2 i Kontratave ).

Nenet 31, 32, 154 të K.Pr.Civile. Nenet 202, 206 të K.Pr.Civile.


Pranimin e kërkesë padisë.

61

Zgjidhjen e kontratës së shitjes së aksioneve nr.1856 rep., 626/1 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Koço Bubuci dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo. Zgjidhjen e kontratës së shitjes së aksioneve nr.1859 rep., 629/1 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Petro Bubuci dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo. Zgjidhjen e kontratës së shitjes së aksioneve nr.1860 rep, 630 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Gjergji Kratellari dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo, për mospërmbushje të detyrimit kontraktor, të mospagimit të çmimit. Pushimin e gjykimit për pjesën tjetër të kërkesë padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1122, datë 02.10.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë nr.1219, datë 23.02.2007 dhe rrëzimin e padisë të paditësve Gjergji Kratellari, Petro Bubici e Koço Bubuci.

Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs paditësat Gjergji Kratellari, Petro Bubuci dhe Koço Bubuci, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i pa argumentuar ligjërisht dhe konkretisht:- Nuk është respektuar kërkesa e nenit 208 të ligjit nr.7638, datë 11.12.1992 “Për

shoqëritë tregtare”.- Gjykata e apelit arsyeton se për mosekzekutimin e kontratave janë fajtorë paditësit se

nuk kanë lënë adresën e shtëpisë dhe nuk kanë depozituar numër llogarie bankare për të bërë depozitimin e vlerës së aksioneve të shitur sipas kontratës. Kjo nuk është e vërtetë.

- Gjykata apelit nuk ka pasur parasysh kërkesat e ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, nenin 208 të tij në të cilin thuhet se “Kur aksioneri nuk ka shlyer shumat që mbeten për t’u derdhur mbi vlerën e aksioneve të nënshkruara prej tij në afatet e caktuara nga Drejtoria, shoqëria i drejton atij një paralajmërim. Në qoftë se aksioneri nuk i përgjigjet të paktën pas një muaji paralajmërimit të Drejtorisë, shoqëria bën shitjen e këtyre aksioneve pa asnjë autorizim gjyqësor”.

- Kjo detyrë e ligjit nuk është kryer nga drejtoria pasi vetë drejtori Vangjel Birbo ishte blerës aksionesh, si dhe Kryetari i Këshillit Mbikqyrës Gani Hoxha, dhe nga gjykata nuk është mbajtur parasysh kjo kërkesë e ligjit.

- Gjykata nuk ka pasur parasysh kërkesat e nenit 56 të ligjit 9267, datë 29.07.2004 “Për veprimtarinë e sigurimit, të risigurimit dhe ndërmjetësimit në sigurime dhe risigurime”.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Gjergji Kratellari, avokatin Delo Isufi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate; përfaqësuesin e të paditurve Gani Hoxha, Fitnete Meta, Hysen Shahu, Natasha Koçi dhe Shoqërisë “Intersig” SHA, avokatin Bilal Kola, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

62


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr.26103, datë 18.07.2001 të Gjykatës së Rrethit Tiranë është regjistruar si person juridik Shoqëria “INTERSIG” SHA me objekt të veprimtarisë në fushën e sigurimeve dhe risigurimeve sipas kushteve të licensës nr.06, datë 13.09.2001 të Autoritetit Mbikqyrës të Sigurimeve (aktualisht Autoriteti i Mbikqyrjes Financiare). Ndër 9 aksionerët themelues janë dhe paditësat Gjergji Kratellari, Petro Bubuci dhe Koço Bubuci.

1.1. Me ndryshimet e mëvonshme që lidhen me numrin zotërues të aksioneve më datën 20.04.2006 paditësat kanë pasur në pronësi Gjergji Kratellari 720 aksione, Petro Bubuci 720 aksione dhe Koço Bubuci 640 aksione.

2. Midis palëve ndërgjyqëse më datën 20.04.2006 janë lidhur tre kontrata për transferimin e aksioneve nëpërmjet shitjes nga paditësat tek të paditurit e këtij gjykimi.

2.1. Me kontratën nr.1860/630, datë 20.04.2006 pala shitëse Gjergj Kratellari u ka kaluar në pronësi 720 aksionet që ai zotëronte në Shoqërinë e Sigurimeve “Intersig” SHA blerësve: Gani Hoxha 102 aksione, Fitnete Meta 102 aksione, Hysen Shahu, 102 aksione, Natasha Koçi, 214 aksione dhe Vangjel Birbo 200 aksione përkundrejt çmimit në vlerë totale prej 4.500.000 lekë.

2.2. Me kontratën nr.1856/626/1, datë 20.04.2006 pala shitëse Koço Bubuci u ka kaluar në pronësi 640 aksionet që ai zotëronte në Shoqërinë e Sigurimeve “Intersig” SHA blerësve: Gani Hoxha 90 aksione, Fitnete Meta 90 aksione Hysen Shahu, 90 aksione, Natasha Koçi 174 aksione dhe Vangjel Birbo 196 aksione përkundrejt çmimit në vlerë totale prej 4.000.000 lekë.

2.3. Me kontratën nr.1859/629/1, datë 20.04.2006 pala shitëse Petro Bubuci u ka kaluar në pronësi 720 aksionet që ai zotëronte në Shoqërinë e Sigurimeve “Intersig” SHA blerësve: Gani Hoxha 102 aksione, Fitnete Meta 102 aksione, Hysen Shahu 102 aksione, Natasha Koçi 214 aksione dhe Vangjel Birbo 200 aksione përkundrejt çmimit në vlerë totale prej 4.500.000 lekë.

3. Paditësat Gjergji Kratellari, Petro Bubuci dhe Koço Bubuci, me pretendimin se të paditurit Gani Hoxha, Fitnete Meta, Hysen Shahu, Natasha Koçi dhe Vangjel Birbo nuk kanë përmbushur detyrimin kontraktor, nuk kanë paguar çmimin e blerjes së aksioneve, që përbën kusht thelbësor të kontratave, me padinë e datës 25.10.2006, kanë kërkuar zgjidhjen e kontratave nr.1860/630, datë 20.04.2006, nr.1856/626/1, datë 20.04.2006 dhe nr.1859/629/1, datë 20.04.2006, fshirjen me nënvizim të vendimit të gjyqtarit të vetëm për depozitimin e këtyre akteve në regjistrin tregtar, çregjistrimin nga Libri i Aksioneve të Shoqërisë i aksioneve të të paditurve, marrjen e masës së sigurimit të padisë, pezullimin e depozitimit të akteve të Shoqërisë “Intersig” SHA në Regjistrin Tregtar.

3.1. Gjatë gjykimit kanë hequr dorë nga kërkimet për prishjen me nënvizim të vendimit, çregjistrimin nga Libri i Aksionerëve dhe marrjes së masës së sigurimit të padisë, duke rregulluar dhe ndërgjyqësinë me heqjen dorë nga thirrja si palë e paditur të Shoqërisë “Intersig” SHA.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1219, datë 23.02.2007, ka pranuar padinë duke zgjidhur kontratat e “shitjes së aksioneve nr.1856 rep., 626/1 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Koço Bubuci dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo...nr.1859 rep., 629/1 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Petro Bubuci dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo...nr.1860 rep., 630 kol., datë 20.04.2006 lidhur midis paditësit Gjergji Kratellari dhe palës së paditur Hysen Shahu, Fitnete Meta, Gani Hoxha, Natasha Koçi e Vangjel Birbo për mospërmbushje të detyrimit kontraktor, të mospagimit të çmimit” dhe ka pushuar gjykimin “...për pjesën tjetër të kërkesë padisë”.

63

4.1. Në pranimin e padisë gjykata arsyeton: Në nenin 3 të secilës kontrate, objekt gjykimi, janë përcaktuar modalitetet e pagesës së çmimit duke u “...vënë dy kushte themelore, e para është pagesa e menjëhershme dhe e dyta derdhja e shumës në llogarinë bankare të shitësit. U provua gjatë gjykimit se asnjëra prej këtyre kushteve themelore nuk është përmbushur nga të paditurit qoftë edhe në masën minimale”; “Në kushtet kur çmimi përbën elementin thelbësor të kontratës dhe kushtëzon kalimin e pronësisë mbi aksionet e shitura palët e paditura nuk kanë përmbushur detyrimin kryesor në cilësinë e blerësave”; “Në lidhje me pretendimet e palëve të paditura Gani Hoxha, Hysen Shahu e Vangjel Birbo se paditësit Gjergji Kratellari me anë të një deklarate noteriale konfirmon se: deklaroj me vullnetin tim se shuma prej 4.500.000 lekë shumë e cila përfaqëson shitjen e aksioneve të mia prej 720 më është likuiduar, pra ky fakt konfirmon se është përmbushur detyrimi ndaj paditësit Gjergji Kratellari – Gjykata çmon se nuk qëndron pasi vullneti i shprehur në këtë deklaratë nuk pasqyron realitetin. Pasi deklarata është lëshuar kundrejt Shoqërisë “Intersig” sh.a, e cila nuk është palë në kontratat objekt gjykimi dhe jo ndaj të paditurve...Në lidhje me ndonjë pagesë të bërë në numrin e llogarisë të paditësit Gjergj Kratellari, pala e paditur nuk paraqiti ndonjë pagesë të tillë. Që Gjergji Kratellari nuk e ka marrë këtë pagesë u pohua edhe nga të paditurit në gjykim Fitnete Meta e Natasha Koçi”; “Ndërsa në lidhje me pretendimin tjetër të palës së paditur që ka të bëjë me likuidimin me anë të çeqeve të detyrimit, për paditësat Petro Bubuci e Koço Bubuci gjykata arrin në konkluzionin se këto çeqe janë lëshuar nga një person që nuk ka asnjë lloj lidhje me kontratat dhe asnjë lloj detyrimi me personat, si dhe vlera e tyre nuk përmbush detyrimin e kontratës”; “...moskryerja e pagesës deri më sot ku kontratat parashikojnë pagesë të menjëhershme provon faktin se kontratat duhet të zgjidhen, pasi kushti kontraktor nuk është përmbushur nga të paditurit as në mënyrën dhe as në afatet e përcaktuara në kontratë...Shuma duhet të paguhet menjëherë me nënshkrimin e kësaj kontrate. Pra pagesa e çmimit duhej të kryhej menjëherë pas çastit të nënshkrimit të kontratës”.

5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1122, datë 02.10.2007 ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke rrëzuar padinë e paditësave Gjergji Kratellari, Petro Bubuci e Koço Bubuci.

5.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit arsyeton: a) Në lidhje me paditësin Gjergji Kratellari “...të paditurit Hysen Shahu, etj., kanë deklaruar se i kanë likuiduar paditësat Gjergji Kratellari dhe ky i fundit në deklaratën noteriale nr.3219/1812, datë 21.04.2006, pra, një ditë pas kontratës së shitblerjes...me vullnetin e tij të lirë ka deklaruar se është likuiduar plotësisht me shumën përkatëse. Paditësi Gjergji ka deklaruar se firma në këtë deklaratë noteriale është e tij. Sipas nenit 253 të K.Pr.Civile kjo deklaratë noteriale është një akt zyrtar i përpiluar nga noteri, i cili është person që ushtron veprimtari publike brenda kompetencës dhe në formën e caktuar. Sa sipër, ky akt përbën provë të plotë për të gjitha deklarimet që janë bërë para noterit...Lejohet të provohet e kundërta e përmbajtjes vetëm kur pretendohet se shkresa është e falsifikuar. Hetimi gjyqësor e provat e administruara ka provuar se asnjë nga pjesëmarrësit në proces nuk ka pretenduar se kjo deklarate noteriale është e falsifikuar”; “Gjykata e faktit në kundërshtim me sa më sipër ka pranuar të kundërtën e përmbajtjes që parashikon kjo provë. Gjithashtu, gjykata me vlerësimin e vlerën provuese të kësaj prove ka vepruar në kundërshtim me përcaktimet e nenit 257 të K.Pr.Civile…”; b) Përsa iu përket paditësave Petro Bubuci dhe Koço Bubuci gjykata e apelit ka çmuar se gjykata e shkallës së parë “ka bërë një interpretim të njëanshëm të kontratës në favor të paditësave”; “Në rastin konkret, nuk kemi mospërmbushje të detyrimit në kuptimin ligjor...”, pasi “...nuk është vendosur ndonjë afat i përcaktuar në kontratë”; “Në qoftë se do të pranohet “termi menjëherë” i pagimit me nënshkrimin e kontratave do të thotë, se afati i pagimit do të ishte data e nënshkrimit të kontratave...”; “Sipas nenit 463 e 464 të K.Civil, afati i ekzekutimeve të detyrimeve për

64

veprimet juridike për të cilat nuk është caktuar afat konkret fillon mbasi kreditori ka bërë kërkesën për plotësimin e menjëhershëm të detyrimit. Hetimi gjyqësor ka provuar se paditësit Koço e Petro nuk i kanë njoftuar asnjëherë të paditurit me shkrim për përmbushjen e detyrimit as kanë caktuar afat, as kanë caktuar se si do të bëhet shlyerja e këtij detyrimi. Provat e administruara në seancë gjyqësore tregojnë se të paditurit Gani, Hysen e Vangjel kanë bërë përpjekje për të shlyer detyrimin e paditësave Petro e Koço”.

6. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë ushtruar rekurs paditësit Gjergji Kratellari, Petro Bubuci dhe Koço Bubuci, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Civil në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

8.2. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

8.3. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.


9. Se rekursi i paraqitur nga paditësit Gjergji Kratellari, Petro Bubuci dhe Koço Bubuci përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cënimin e vendimit nr.1122, datë 02.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar vendimi nr.1219, datë 23.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzuar padia.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve të palëve në seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi nr.1122, datë 02.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.

11. Gjykata, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

11.1. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, nuk ka marrë në shqyrtim dhe nuk ka analizuar rrethanat konkrete që kanë të bëjnë ekzistencën ose jo të kushteve ligjore për zgjidhjen e kontratave të sipërcituara, për të cilat ligji lejon zgjidhjen e kontratave. Nuk ka evidentuar nëse mosekzekutimi i detyrimit është i plotë ose i pjesshëm, nëse mosekzekutimi i detyrimit është për shkaqe të pavarura prej të paditurve ose për faj të tyre.

65

11.2. Gjykata në vendimmarrjen e saj është mjaftuar vetëm me pranimin e faktit se të paditurit duhet të shlyenin menjëherë çmimin e blerjes dhe se deklarata noteriale e paditësit Gjergji Kratellari nuk ka lidhje me shlyerjen e detyrimit kontraktor të të paditurve ndaj paditësit dhe nuk përmend në asnjë moment se cilat rrethana ligjore vërtetojnë faktin e pranuar prej saj.

12. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës së paditur dhe, ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, ka bërë interpretim tjetër të nenit 3 të kontratave të sipërcituara, duke pranuar se kontratat nuk kanë të përcaktuar afatin e shlyerjes së detyrimit dhe se pala paditëse, kreditore kishte detyrimin ligjor të respektonte kërkesat e neneve 463 e 464 të Kodit Civil.

12.1. Ndërsa, në lidhje me paditësin Gjergji Kratellari, gjykata, pa verifikuar nëse shuma e pasqyruar në deklaratën noteriale ka të bëjë me shlyerjen e detyrimit të rrjedhur nga kontrata nr.1860/630, datë 20.04.2006 dhe, nëse kjo shumë është pasqyruar ose jo në llogaritë e Shoqërisë “Intersig” SHA (në zërat përkatës të llogarive të saj), ka pranuar faktin se paditësi Gjergji Kratellari ka marrë vlerën e aksioneve që u ka kaluar të paditurve.

13. Gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte ato, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të thjeshtë të faktit e të rrethanave të çështjes dhe në interpretim të kundërt të tyre, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

13.2. Gjithashtu kjo gjykatë nuk u ka dhënë përgjigje ligjore pretendimeve të palëve në lidhje me rrethanat që përbëjnë shkakun ligjor të padisë.

13.3. Po kështu gjykata e apelit konfondon termat e përdorura në kontratat me situatat që rregullojnë dispozita e Kodit Civil në lidhje me detyrimin me afat dhe atë pa afat. Gjykata, pa verifikuar dhe analizuar pretendimet e palës së paditur se prej saj janë bërë përpjekje për shlyerjen e detyrimit e ka pranuar këtë pretendim, duke arsyetuar “...se të paditurit...kanë bërë përpjekje për të shlyer detyrimin...”, por nuk e mbështet këtë arsyetim në asnjë provë konkrete.

14. Pra, gjykata nuk ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile në fuqi në kohën e shqyrtimit të çështjes), nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.

15. Ky Kolegj gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se gjykata e apelit nuk ka dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të ndryshimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës së paditur lidhur me deklaratën noteriale të paditësit Gjergji Kratellari dhe se ata “kanë bërë përpjekje për të shlyer detyrimin e paditësave Petro e Koço”, për të arritur në konkluzionin se nuk ekzistojnë kushtet ligjore për zgjidhjen e kontratave të sipërcituara. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.

16.1. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje

66

me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.

17. Në rrethanat e mësipërme, ky Kolegj vlerëson se vendimit të gjykatës së apelit i mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me të dhënat objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj.

17.1. Vendimi nuk është i mbështetur në fakte dhe konkluzione logjike në lidhje me rrethanat për të cilat është kërkuar zgjidhja e kontratave nga paditësit dhe, nga ana tjetër, në rrethanat për të cilat të paditurit kanë kërkuar rrëzimin e padisë. Gjykata e apelit, duke mos analizuar tërësinë e provave, ka anashkaluar kërkesat e neneve 10, 29 dhe 309 të Kodit Civil.

18. Konstatohet se nga gjykatat e faktit janë administruar disa çeqe, sipas të cilëve pala e paditur pretendon shlyerjen detyrimit. Gjykata e shkallës së parë i ka konsideruar këto çeqe si jashtë çështjes objekt gjykimi, ndërsa gjykata e apelit as nuk i përmend këto akte të administruara me cilësinë e provave.

19. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.

20. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

20.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

20.2. Gjithashtu, gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve 486 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë ekzistencën ose jo të rrethanave ligjore që përbëjnë shkakun e padisë në gjykim.

20.3. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.

20.4. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës juridike, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve të tilla si ato që kanë të bëjnë me pasqyrimin në llogaritë e shoqërisë të shumës së shprehur në deklaratën noteriale nr.3219/182, datë 21.04.2006 dhe të çeqeve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës, të urdhërojë kryerjen e një akt ekspertimi.

19. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedurial e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

67

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.1122, datë 02.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 09.02.2012

68


VENDIM





PADITËS: SILVANA ABDALLI

E PADITUR: SOKOL ABDALLI

PERSON I TRETË: BANKA E TIRANËS

OBJEKTI:

Pjesëtim i pasurisë bashkëshortore.Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil, Neni 369 e vijues i K.Pr.Civile, neni 73 e vijues i K. Familjes

si dhe masën e sigurimit të padisë, nenet 202, 206/b të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.404 Akti, datë 13.11.2006, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë-padisë për sa i përket fazës së parë të pjesëtimit .Lejimin e pjesëtimit të pasurisë, apartament të ndodhur në Tiranë, me sip. 49.1 m2, ne ½ pjesë për secilin nga bashkëshortët Silvana dhe Sokol Abdalli;Lejimin e pjesëtimit të pasurisë, apartament të ndodhur në Tiranë, me sip. 153 m2, në ½ pjesë për secilin nga bashkëshortët Silvana dhe Sokol Abdalli, bllokuar me kontrate hipotekimi në Bankën e Tiranës SH.A.;Lejimin e pjesëtimit të pasurisë, apartament të ndodhur në Tiranë, me sip.116 m2, në ½ pjesë për secilin nga bashkëshortët Silvana dhe Sokol Abdalli, bllokuar me kontratë hipotekimi në Bankën e Tiranës SH.A.;Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1362, datë 13.11.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.404, datë 13.11.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.

69

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësja Silvana Avdalli, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.1362, datë 13.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me arsyetimin se:

- Faktet mbi të cilat ka konkluduar gjykata e apelit, nuk qëndrojnë, pasi paditësja në kërkesë padinë e saj, ka përcaktuar saktësisht, sendet që janë në bashkëpronësi të dy ish bashkëshortëve, duke e vërtetuar këtë me dokumentet përkatëse;


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Riza Xhixha, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Paditësja Silvana dhe i padituri Sokol, kanë qenë bashkëshortë me njëri tjetrin. Me vendimin nr.5871, datë 01.12.2004, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ata

kanë zgjidhur martesën. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë. Palët kanë si pasuri bashkëshortore tre banesa (dy nga të cilat janë të hipotekuara në

favor te Tirana Bank-personi i tretë), kanë të ardhura nga qenia si aksionarë në 3 kompani, sh.p.k. S.A.A.B., CORNER dhe K.B.A, që të treja me rezidenca në Tiranë. I padituri ka aksione në Bankën Popullore dhe në Hotel Tirana, si dhe një sipërfaqe tokë në fshatin Marikaj (për këtë pjesë të pasurisë, paditësja hoqi dore nga gjykimi dhe çështja është pushuar). Pjesëtimit të pasurisë do i nënshtrohen edhe sendet e përdorimit të përbashkët.

Mbi bazën e ankimit të palës së paditur Sokol Abdalli, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur “Prishjen e vendimit të ndërmjetëm nr.404, datë 13.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë”.

Duke vlerësuar të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga paditësja, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.

Sipas arsyetimit të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke qenë se nuk ka prova të mjaftueshme për të vërtetuar se kur është lidhur martesa midis palëve, në cilën kohë është vënë pasuria bashkëshortore dhe gjithashtu duhet të saktësohet edhe adresa e vendbanimit të të paditurit, pasi nuk rezulton të jetë dokumentuar në mënyrë të saktë pasja dijeni e tij për zhvillimin e seancave gjyqësore, çështja duhet të kthehej për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë.

Si bazë ligjore për marrjen e këtij vendimi, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është përdorur dispozita e nenit 467/a të K.Pr.Civile, sipas të cilës gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur:

a) Gjykata e shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën.Por siç del qartë edhe nga vete arsyetimi i vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, gjatë

gjykimit të çështjes nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk rezulton të jetë shkelur asnjë dispozitë që lidhet me juridiksionin dhe kompetencën, pasi çështja është në juridiksionin gjyqësor dhe kompetente për shqyrtimin e saj është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë. Për këtë arsye, Gjykata e Apelit Tiranë kishte detyrimin të shqyrtonte në themel çështjen dhe jo ta kthente për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.

Po kështu, Kolegji Civil çmon të gabuar vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë pasi në marrjen e tij kjo gjykatë ka vepruar ndesh me kërkesat e dispozitës së nenit 467 të K.Pr.Civile, pasi rezulton se nuk ndodhemi përpara asnjërit prej rasteve që sipas kësaj

70

dispozite i lind e drejta gjykatës së apelit të prish vendimin dhe dërgojë çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.

I padituri rezulton të jetë njoftuar për gjykimin e çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë, fakt ky i provuar nga shpallja përkatëse, mënyrë e vetme procedurale kjo që garanton njoftimin e palëve për gjykimin në gjykatën e apelit, aq më shumë që ishte vetë i padituri i cili ka paraqitur ankim ndaj vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Veç sa sipër, prova që Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se duhet të ishte marrë gjatë gjykimit të çështjes në shkallën e parë dhe se nuk mund të merret prej vetë gjykatës së apelit, nuk është prej atyre që “marrja e së cilës është e vështirë të merret në shkallën e dytë”, siç parashikon pika “f” e nenit 467 të K.Pr.Civile. Duke përsëritur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor, Gjykata e Apelit Tiranë mund të administronte certifikatën e martesës dhe vendimin e zgjidhjes së martesës ndërmjet palëve ndërgjyqëse për të sqaruar çka ajo ka kërkuar të sqarohen gjate gjykimit të çështjes në shkallë të parë

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.1362, datë 13.11.2007, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 09.02.2012

71


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarArdian Nuni Anëtar Guxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea Anëtare


PADITËS: SHOQËRIA “DONIANA” SH.P.K.

TË PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË DHE ENERGJETIKËS,

NDËRMARRJA SHTETËRORË “NEFINK”

OBJEKTI:

Detyrimi i të paditurve të njohin vlerën e shpenzimeve dhe kontributit të dhënë në rikonstruksionin e objektit të marrë me qira.

Baza Ligjore: Neni 810, 816, 817 i K.Civil, neni 154 i K.Pr. Civile.


Rrëzimi i padisë së ngritur prej palës paditëse Shoqëria “Doniana” sh.p.k për mungesë të legjitimitetit aktiv.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1106, datë 25.10.2002, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.1048, datë 18.03.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjen për rigjykim po asaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.338, datë 12.02.2004, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1106, datë 25.10.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë.


Pushimin e gjykimit për çështjen civile me nr.3664 akti.

72

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.40, datë 18.01.2005, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.3664 akti, datë 11.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjen për rigjykim në ketë gjykatë, me tjetër trup gjykues.


Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurve Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës dhe Ndërmarrja Shtetërore “Nefink” t’i njohin paditësit Shoqëria Tregtare “Doniana” Sh.p.k. vlerën e shpenzimeve të bëra mbi sendin në vlerën 28.321.827 (njëzet e tetë milion e treqind e njëzet e një mijë e tetëqind e njëzet e shtatë) lekë”.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.943, datë 10.07.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1261, datë 06.03.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Tiranë, që kërkon ndryshimin e vendimit nr.1261, datë 06.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.943, datë 10.07.2007, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë dhe parashtron shkaqet si më poshtë vijon:

- Nga pikëpamja formale këto punime (të domosdoshme apo jo) nuk mund të merren parasysh pasi në referim të nenit 48 të Ligjit për Urbanistikën paditësi duhet të ishte pajisur me leje ndërtimi. Referuar punimeve të kryera, (suvatime të brendshme dhe të jashtme metalike, kanalizime të reja, vendosjes dyersh, etj), detyrimisht nga pikëpamja ndërtimore, por dhe urbanistike përbëjnë kusht për t’u pajisur me leje ndërtimi;

- Ekspertët kanë pasur mendim të njëanshëm për nxjerrjen e shumës pasi ata janë mbështetur vetëm në situacionet dhe bilancet e shoqërisë, duke mos kryer kështu një vlerësim të drejtë real të situatës;

- Vërtetë është vendosur pavlefshmëria absolute e veprimeve juridike por është i palogjikshëm fakti që meqë paditësi ka qenë në mirëbesim ai duhet të dëmshpërblehet. Nuk ka qenë detyrim i palëve të paditura të bënin me dije paditësin në lidhje me proceset gjyqësore për pavlefshmërinë e veprimeve juridike. I rëndësishëm është fakti që kontrata e qirasë me Hajredin Fratari është nënshkruar pasi ka përfunduar gjyqi në shkallë të parë;

- Referuar nenit 674, parag.2 të K.Civil pala që ka ditur ose që duhet të dinte shkakun e pavlefshmërisë së kontratës dhe nuk ia ka bërë të ditur palës tjetër detyrohet të shpërblejë dëmin. Në kuptim të këtij neni, nuk mund të ngarkohen me faj palët e paditura të cilat as kanë qenë palë në këtë marrëveshje dhe as kanë pasur detyrimin të njoftojnë paditësen. Rrjedhimisht shpërblimi i duhet kërkuar atij që ka kryer veprime në kundërshtim me ligjin;

- Ka rezultuar se punimet e kryera nga paditësi janë me karakter mirëmbajtës dhe përbëjnë riparime të cilat në fakt i takojnë qiradhënësit. Megjithatë ka një procedurë për të kryer dhe për të njohur këto riparime (njoftim qiradhënësit, etj.), ç’ka nuk është kryer nga paditësi;

- Përmirësimet e kryera nuk rezultojnë të parashikuara në ligj apo marrëveshje, por edhe nëse pranojmë të kundërtën qiradhënësi që ka dhënë pëlqimin (në këtë rast qiramarrësi s’ka pasur pëlqim) duhet të paguajë kompensim që i korrespondon

73

shumës më të vogël midis shumës së shpenzimeve dhe vleftës së rezultatit të dobishëm në kohën e dorëzimit;

- Sipas verifikimeve të kryera në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë po gjykohet çështja civile me palë (Hajredin Fratari – Shoqëria “Doniana”) dhe kjo shumë do të njihet 2 herë nga dy institucione shtetërore.


pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokatin e shtetit A.Deda, që kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkes padisë; av. V.Konomi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E N

Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja, Shoqëria “Doniana” Sh.p.k. është një shoqëri tregtare që ushtron aktivitet në fushën e prodhimit të këpucëve për eksport.

Paditësja dhe shtetasi Hajredin Fratari, në datën 11.09.1998, kanë nënshkruar përpara Noteres Shpresa Kurti Kontratën e Qirasë nr.5213 rep., nr.489 kol., sipas të cilës Hajredin Fratari, në cilësinë e pronarit (qiradhënës) i jep me qira paditëses truallin me sip.14986.7 m2 dhe objektin (ndërmarrja prodhim dyer dritare plastike – godinë një katëshe, godinë dykatëshe) kundrejt pagesës së qirasë mujore 5000 USD për një afat 4 vjeçar.

Pronësinë mbi pronën e lartpërmendur (truall dhe objekt) Hajredin Fratari e kishte fituar me anë të kontratave për privatizimin e objektit nr.368 rep. e 127 kol., datë 15.01.1997 si dhe nr.551 rep. dhe 208 kol., datë 27.01.1997 nënshkruar me shitësin A.K.P.

Në Kontratën e Qirasë të përmendur më sipër parashikohej se “Çfarëdo shpenzimesh që do të bëhen për rikonstruksionin dhe mirëmbajtjen e pronës së marrë me qira do të përgjigjet për shpenzimet vetëm qiramarrësja pa cënuar vlerën e qerasë dhe pa bërë zbritje në përfundim të kontratës së qirasë”.

Pas rreth 20 ditësh nga nënshkrimi i Kontratës së Qirasë, paditësja dhe shtetasi Hajredin Fratari nënshkruajnë Deklaratën Noteriale nr.5601 rep., nr.522 kol. datë 02.10.1998, sipas të cilës “Qiradhënësi përveç, detyrimit që do të këtë për të ardhmen ndaj personave të tretë lidhur me pretendimin e pronësisë të objektit është dakord që të marrë përsipër dhe shpenzimet që do të bëhen nga pala qiramarrëse për rikonstruksionin e objektit ...”.

Përpara se të nënshkruhej Kontrata e Qirasë e përmendur më sipër, shtetasi Hajredin Fratari ishte përfshirë në një konflikt gjyqësor me ish shitësin e pronës A.K.P., pasi kjo e fundit e kishte paditur atë duke kundërshtuar vlefshmërinë e kontratave të shitjes nr.368 rep. e 127 kol., datë 15.01.1997, si dhe nr.551 rep. dhe 208 kol., datë 27.01.1997.

Në lidhje me këtë çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2325, datë 10.06.1998, ka vendosur të vërtetojë pavlefshmërinë e kontratave të shitjes dhe të detyrojë A.K.P. t’i kthejë Hajredin Fratarit shumën prej 101.750.000 lekë bono privatizimi si dhe shumën prej 5.821.700 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1723, datë 18.12.1998. Po kështu Gjykata e Lartë me vendimin nr.112, datë 01.12.1999, ka lënë në fuqi 2 vendimet e sipër përmendura.

Në kushtet e një pavlefshmërie absolute të veprimeve juridike sendi, i cili ishte dhënë me qira paditëses i kthehet shtetit, i cili i përfaqësuar nga Ministria e Ekonomisë Publike dhe Privatizimit (sot METE) nënshkruan një Kontratë të Re Qiraje me nr.2918 rep., nr.280 kol., datë 04.07.2001, sërish me paditësen (Shoqërinë “Doniana” Shpk.), për një periudhë 20 vjeçare, kundrejt pagesës së qirasë mujore prej 3.914 USD dhe 112.760 lekë.

Ndërkohë paditësja nga ana e saj ka kryer punime në objektet e marra me qira që lidheshin me rikonstruksionin tyre që prej 11.09.1998 deri në vitin 2000.

74

Duke pretenduar se gjatë periudhës 1998-2000 ka bërë shpenzime të konsiderueshme për rikonstruksionin e objektit, në mirëbesim, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.

Çështja është gjykuar disa herë dhe me vendimin nr.943, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë (vendimi objekt i këtij gjykimi në Gjykatën e Lartë), është vendosur të lihet në fuqi vendimi nr.1261, datë 06.03.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin është vendosur pranimi i pjesshëm i kërkesëpadisë, duke detyruar palën e paditur Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës dhe Ndërmarrja Shtetërore “Nefink” t’i njohin paditësit Shoqëria Tregtare “Doniana” Shpk vlerën e shpenzimeve të bëra mbi sendin në vlerën 28.321.827 (njëzet e tetë milion e treqind e njëzet e një mijë e tetëqind e njëzet e shtatë) lekë”.

Duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga avokati i shtetit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.

Ashtu siç me të drejtë kanë arsyetuar gjykatat e faktit, nga shqyrtimi gjyqësor nuk rezultoi e provuar që pala e paditur të ketë kërkuar heqjen e shtesave apo shpenzimeve të bëra mbi sendin përkundrazi edhe qëndrimi i “pronarit të ri” që rimori sendin ka pranuar në heshtje e me veprime konkludente përmirësimet e bëra mbi objektin në vitet 1998-2000.

Është kjo arsyeja që paditësi, duke qenë përpara kushteve të posedimit me mirëbesim, kishte të drejtën që të kërkonte nga i padituri njohjen e shpenzimeve që ai kishte bërë mbi sendin, shpenzime këto që edhe sipas aktit të ekspertimit kanë qenë të karakterit të nevojshme e të domosdoshme.

Pala e paditur, Shoqëria “Doniana” sh.p.k. ka qenë në kushtet e qiramarrësit në kohën që pretendon se ka bërë shpenzime dhe ndryshe nga pretendimi i ngritur në rekurs, ajo legjitimohet në ngritjen e padisë për sa kohë ka interes në njohjen ose rivendosjen e një të drejte.

I drejtë është vendimi i gjykatave edhe për sa i përket vlerës së njohur duke pranuar pjesërisht kërkesë padinë. Arsyetimi i gjykatave se kërkesëpadia duhet të pranohet vetëm për vlerën e punimeve të domosdoshme e të nevojshme që janë bërë mbi sendin dhe të cilat vazhdojnë të ekzistojnë dhe i kanë rritur vlerën objektit, është sa ligjor edhe logjik.

Sendi që iu kthye serish të paditurve mbas njohjes së pavlefshmërisë absolute të kontratës së privatizimit është një send i rikonstruktuar tashmë, vlera e këtij sendi është shtuar me shpenzimet e domosdoshme e të nevojshme që ka bërë paditësi në kushtet e poseduesit të ligjshëm e në mirëbesim dhe si të tilla ato duhet të njihen deri në masën që nuk imponon pronarët e sendit që me mbarimin e kontratës së qirasë të jenë të detyruar të mbajnë sendin e tyre të destinuar vetëm për qëllimin që e përdor sot qiramarrësi, pasi ata sendin mund ta përdorin për të gjitha aktivitetet e tjera të lejuara nga ligji .

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.943, datë 10.07.2007 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 09.02.2012

75

MENDIMI I PAKICËS

1. Ne, gjyqtarët në pakicë Ardian Nuni dhe Majlinda Andrea, kemi mendimin se vendimi nr.943, datë 10.07.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.1261, datë 06.03.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është pranuar pjesërisht padia e palës paditëse, Shoqëria “Doniana” shpk është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe, për këtë shkak, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej ndryshonte këto vendime dhe të rrëzonte padinë.

2. Pakica vlerëson se qëndrimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, sikurse i gjykatave të faktit, është rrjedhojë e mospërcaktimit të drejtë të natyrës juridike të shkakut të mosmarrëveshjes në gjykim, si dhe e ligjit të zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes konkrete, çka e ka çuar këtë Kolegj në anashkalimin e këtyre rregullimeve ligjore në lidhje me marrëdhënien e qirasë, të drejtave dhe detyrimeve të lindura për palët nga kjo marrëdhënie.

3. Pakica mendon se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar marrëdhënies juridike konkrete, duhet të vlerësonte dhe të shprehte qëndrimin ligjor në lidhje me ligjin e zbatueshëm, nëse për rastin janë ose jo të qenësishme kushtet ligjore për të njohur vlerën e shpenzimeve të pretenduara të kryera nga pala paditëse, Shoqëria “Doniana” shpk dhe nëse kërkimi duhet t’i drejtohej palës së paditur, Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Ndërmarrjes Shtetërore “Nefink”.

4. Nga materialet e dosjes gjyqësore, sikurse kanë pranuar të vërtetuar edhe gjykatat, rrethanat e faktit rezultojnë:

4.1. Me kontratat nr.368/127, datë 15.01.1997 dhe nr.551/208, datë 277.01.1997, lidhur midis Agjensisë Kombëtare të Privatizimit Tiranë, me cilësinë e shitësit dhe Hajredin Fratarit me cilësinë e blerësit, këtij të fundit i ka kaluar pronësia e objektit në proces prodhimi dyer, dritare plastike dhe trualli prej 14.986,7 m2, ndodhur në Tiranë.

4.2. Këtë pasuri, me kontratën nr.5213/489, datë 11.09.1998, Hajredin Fratari i’a ka dhënë me qira palës paditëse, Shoqërisë “Doniana” shpk, me afat 4 vjeçar. Nëpërmjet Deklaratës Noteriale nr.5601/522, datë 02.10.1998 qiradhënësi Hajredin Fratari ka rënë dakord që kontratës së qirasë të sipërpërmendur t’i “shtojnë dhe një pikë, ku qiradhënësi, përveç detyrimit që do të ketë në të ardhmen ndaj personave të tretë lidhur me pretendimin e pronësisë të objektit, është dakord që të marrë përsipër dhe shpenzimet që do të bëhen nga pala qiramarrëse për rikonstruksionin e objektit” dhe për të “siguruar qiramarrësin lidhur me këtë detyrim ai merr përsipër që dy apartamentet e ndodhura...në Tiranë.., t’ia ngarkojë me barrë për në favor të Shoqërisë “Doniana” shpk Zyrës së Hipotekës Tiranë”.

4.3. Të gjitha veprimet juridike të sipër treguara janë regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.

4.4. Ndërkohë, mbi padinë e Vlash Marinit kundër Hajredin Fratarit, Ministrisë së Punëve Publike dhe Transportit, Agjensisë Kombëtare të Privatizimit, Ndërmarrjes Shtetërore “Nefink”, Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin nr.2325, datë 10.06.1998, ka konstatuar pavlefshmërinë e kontratave nr.368/127, datë 15.01.1997 dhe nr.551/208, datë 277.01.1997 dhe kthyer palët në gjendjen e mëparshme. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.1723, datë 18.12.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.112, 01.12.1999, ka lënë në fuqi vendimin nr.1723, datë 18.12.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

4.4. Në këto rrethana trualli dhe objekti i sipërcituar i ka mbetur në pronësi shtetit.4.5. Gjithashtu evidentohet se me kontratën nr.2938/280, datë 04.07.2001, lidhur

midis Ministrisë së Ekonomisë Publike dhe Privatizimit (sot METE) me cilësinë e qiradhënëses dhe Shoqërisë “Doniana” shpk, me cilësinë e qiramarrëses, ky objekt është marrë me qira për një periudhë 20 vjeçare nga pala paditëse e këtij gjykimi.

76

4.6. Pala paditëse, Shoqëria “Doniana” shpk, me pretendimin se në mirëbesim ka kryer shpenzime të konsiderueshme, punime rikonstruksioni të objektit të marrë me qira për periudhën 11.09.1998 deri në vitin 2000, me padinë e datës 18.10.2000 kundër Ndërmarrjes Shtetërore “Nefink”, Vlash Marini, Ministrisë së Ekonomisë Publike dhe Privatizimit, Ministrisë së Punëve Publike dhe Agjensisë Kombëtare të Privatizimit ka kërkuar: “Detyrimin palës së paditur Ministrisë së Punëve Publike, Ministrisë së Ekonomisë Publike dhe Privatizimit dhe Agjensisë Kombëtare të Privatizimit për të njohur kontributin e dhënë në rikonstruksionin e objektit të marrë me qira dhe detyrimin e të paditurve Ndërmarrjes Shtetërore NEFINK Tiranë dhe Vlash Marini t’i paguajnë solidarisht palës paditëse shumën prej 59.018.002 lekë ose 401.637 dollarë USA”.

4.7. Pas disa gjykimesh, në rigjykim pala paditëse ka pakësuar objektin e padisë në lidhje me kërkimin e detyrimit të të paditurve të paguanin solidarisht vlerën e kontributit të dhënë në rikonstruksionin e objektit, si dhe ka hequr dorë nga thirrja si të paditur të Vlash Marinit, Ministrisë së Punëve Publike dhe të Agjensisë Kombëtare të Privatizimit.

5. Me vendimin nr.1261, datë 06.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është pranuar pjesërisht padia duke u detyruar Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Ndërmarrja Shtetërore “Nefink” t’i njohin palës paditëse “...vlerën e shpenzimeve të bëra mbi sendin në vlerën e 28.321.827 )...) lekë”.

5.1. Në arritjen e këtij përfundimi gjykata arsyeton: - “me konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së privatizimit pronar i vetëm gjatë gjithë kohës ka qenë shteti...”, i cili “...në heshtje pranoi kontratën e qirasë të lidhur nga 2 kontraktorët e mëparshëm, ai asnjëherë nuk kërkoi zgjidhjen e saj e lirimin e dorëzimin e sendit, përkundrazi me veprime konkludente e në heshtje e la të përfundonte kontrata madje në mes të periudhës së parë kontraktuale, e pikërisht në datën 4.07.2001 rilidh një kontratë të re qiraje më të njëjtin qiramarrës...”; Referuar neneve 299 dhe 817 të Kodit Civil, më tej gjykata vazhdon: “...nuk rezultoi e provuar që pronari të ketë kërkuar heqjen e shtesave apo shpenzimeve të bëra mbi sendin...Ndodhur në kushtet e posedimit me mirëbesim ai ka të drejtë të kërkojë t’i njihen shpenzimet e bëra mbi sendin të karakterit të nevojshëm e të domosdoshëm”;

6. Vendimi i gjykatës së shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim, është lënë në fuqi me vendimin nr.943, datë 10.07.2007 nga Gjykata e Apelit Tiranë.

7. Gjykata e Lartë është vënë në lëvizje mbi rekursin e Avokaturës së Shtetit, që ka kërkuar ndryshimin e vendimeve të dy gjykatave dhe rrëzimin e padisë.

8. Ndryshe nga mendimi i shumicës, pakica vlerëson se rekursi përmban shkaqe që motivojnë cënimin e vendimeve të gjykatave të faktit.

9. Referuar shkakut ligjor të padisë, neneve 810, 816 dhe 817 të Kodit Civil dhe rregullimeve të kontratës së qirasë nr.5213/489, datë 11.09.1998 pakica mendon se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit nuk është i mbështetur në ligj.

10. Pakica, ndryshe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa marrë në analizë dhe vlerësim provat, në vështrim të legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret dhe situatave juridike të krijuara nga kontrata e qirasë lidhur midis palës paditëse dhe Hajredin Fratari (të drejtave dhe detyrimeve të palëve të kësaj kontrate), vendimit gjyqësor të formës së prerë nr.2325, datë 10.06.1998 me të cilin është konstatuar pavlefshmëria absolute e kontratave të privatizimit në emër të qiradhënësit Hajredin Fratari dhe duke evidentuar problemin që shtrohet e që ka të bëjë me ligjshmërinë ose jo të vendimeve të gjykatave të faktit, arrin në konkluzionin se, ashtu sikurse gjykatat e faktit edhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim dhe zbatim të gabuar të dispozitave të Kodit Civil, i ka dhënë zgjidhje të gabuar çështjes.

77

11. Referuar rastit në shqyrtim, pakica vlerëson se ndodhemi përpara një mosmarrëveshje civile që ka për shkak një marrëdhënie qiraje. Pra, marrëdhënia juridike, për shkak të së cilës ka lindur konflikti civil midis palëve ndërgjyqëse, ka rrethana të tilla juridike që e ndërthurin atë me rregullime ligjore dhe me një gjendje fakti që, sipas pretendimit të palës paditëse, kësaj të fundit i kanë lindur të drejta të cilat duhet t’i njihen nga palët e paditura.

12. Rrethana të tilla janë kontrata e qirasë lidhur midis palës paditëse dhe Hajredin Fratari dhe deklarata noteriale nr.5601/522, datë 02.10.1998.

13. Në lidhje me kontratën e qirasë evidentohen dy rrethana që passjellin pasoja juridike, të cilat nuk janë vlerësuar nga gjykatat e faktit dhe anashkalohen edhe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

13.1. Së pari, kontrata e qirasë është lidhur rreth 4 muaj pasi ishte shpallur vendimi i gjykatës për pavlefshmërinë absolute të kontratës së privatizimit, gjykim në të cilin ka qenë palë ndërgjyqëse qiradhënësi Hajredin Fratari. Ndonëse ende ky vendim nuk kishte marrë formë të prerë (ka marrë formë të prerë më datën 18.12.1998 me vendimin nr.1723 të Gjykatës së Apelit Tiranë), qiradhënësit Hajredin Fratari i ishte vënë në diskutim gjyqësor pronësia e sendit dhe lidhja e kontratës së qirasë nga ana e tij është realizuar në kushtet e keqbesimit dhe në mashtrim të ligjit. Marrja formë të prerë e vendimit gjyqësor me të cilin ka qenë konstatuar pavlefshmëria absolute e kontratës së privatizimit passjell dhe pavlefshmërinë absolute të kontratës së qirasë. Ky fakt juridik duhet të ishte konstatuar kryesisht nga gjykatat dhe, në referim ligjor të këtij konstatimi, të jepej edhe zgjidhja e pasojave të ardhura midis palëve nënshkruese të kontratës.

13.2. Mos konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së qirasë, shkaku mbi të cilin pala paditëse mbështet kërkimin e saj, ka çuar gjykatat në shtrirjen e efekteve juridike të saj edhe mbi të tretë që nuk kanë qenë palë në atë kontratë.

13.3. Së dyti, gjithsesi, edhe në konsideratën e vlefshmërisë së kësaj kontrate, efektet juridike të saj nuk mund të shtrihen mbi të tretë që nuk kanë qenë palë në kontratë. Sipas neneve 690 dhe 691 të Kodit Civil kontrata ka forcën e ligjit për palët dhe përjashtimisht mund të ketë efekt ndaj të tretëve në rastet e parashikuar me ligj, sikurse është rasti i kontratës në dobi të një të treti (nenet 694-695 të K.Civil).

13.4. Detyrimet dhe të drejtat e palëve nënshkruese të kontratës së qirasë nr.5601/522, datë 02.10.1998 nuk mund të shtrihen mbi të tretë, për rastin mbi palën e paditur të këtij gjykimi. Nuk gjen mbështetje ligjore justifikimi i gjykatave të faktit se qiradhënësi ka qenë posedues në mirëbesim dhe ka të drejtë të kërkojë njohjen e shpenzimeve të karakterit të nevojshëm e të domosdoshëm të kryera mbi sendin ndaj palës së paditur, Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Ndërmarrjes Shtetërore “Nefink”.

14. Edhe referimi në nenet 299 dhe 817 të Kodit Civil nuk justifikon ligjërisht pranimin e padisë kundrejt Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Ndërmarrjes Shtetërore “Nefink”, vetëm për faktin se kjo palë është pronar i sendit.

14.1. Të drejtat dhe detyrimet e lindura nga një kontratë nuk mund të shtrihen mbi pronarin e sendit nëse ai nuk ka qenë palë në kontratën që i ka krijuar ato. Pra, kontrata krijon, ndryshon apo shuan të drejta dhe detyrimeve midis palëve dhe jo përkundrejt të tretëve, jashtë kësaj marrëdhënie.

14.2. Qenia e një subjekti posedues në mirëbesim ose jo, përveçse çështje fakti është dhe çështje ligji. Pala paditëse nuk mund të jetë poseduese në mirëbesim me konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së privatizimit, sepse shkaku juridik mbi të cilin është lidhur kontrata e qirasë konsiderohet sikur nuk ka ekzistuar ndonjëherë. Në këto kushte asnjë lloj shpenzimi i pretenduar i kryer prej qiramarrësit nuk mund t’i kundërdrejtohet palës së paditur të këtij gjykimi.

78

14.3. Heshtja e palës së paditur, si pronare e sendit, në lidhje me shpenzimet e pretenduara nga pala paditëse, nuk prezumon pranimin e një kontrate qiraje që nuk ka ekzistuar ndonjëherë, sikurse arsyetohet nga gjykatat. Lidhja e kontratës së qirasë nr.2938/280, datë 04.07.2001, në kushtet kur në përmbajtjen e saj nuk ka asnjë referencë në lidhje me këto shpenzime të pretenduara, nuk do të thotë se me “veprime konkludente” pala e paditur i ka pranuar ato. Po kështu, nuk përbën arsye ligjore për pranimin e padisë, as mungesa e kërkesës së palës së paditur që pala paditëse të hiqte shpenzimet e kryera. Mungesa e kërkesës për t’i hequr shtesat e bëra në kuptim të nenit 817 të Kodit Civil nuk do të thotë pranim i tyre, nëse ky qëndrim nuk është parashtruar shprehimisht nga pronari i sendit.

15. Në argument sa më sipër nuk vihet në diskutim legjitimimi aktiv i palës paditëse, por palës së paditur i mungon legjitimiteti pasiv në kuptimin substancial të tij, për shkak të të cilit gjykatat duhej të vendosnin rrëzimin e padisë.

16. Për sa më sipër, pakica arrin në përfundimin se palës paditëse i mungon legjitimiteti pasiv dhe, për këtë shkak, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të vendoste ndryshimin e vendimit nr.943, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.1261, datë 06.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të rrëzonte padinë.

Majlinda Andrea Ardian Nuni

79


VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici AnëtarAndi Çeliku Anëtar


PADITËSE: VASFIJE LUZI

I PADITUR: KOMUNA KOZARË KUÇOVË

OBJEKTI:

Kthim në punën e mëparshme, detyrim për të më paguar

nga ndërprerja e marrëdhënieve të punës.Baza Ligjore: Neni 145 e vijues i K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1325, datë 17.12.2006, ka vendosur:

Pranimin e padisë.Kthimin e paditëses Vasfie Luzi në detyrën e mëparshme të inspektores së bujqësisë së Komunës Kozare Kuçovë.Detyrimin e të paditurit Komuna Kozarë Kuçovë t’i paguajë paditëses Vasfie Luzi pagën në detyrën e inspektores së bujqësisë nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare data 15.07.2006 deri në ditën e rifillimit të punës nga kjo paditëse në këtë detyrë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.524, datë 02.10.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1325, datë 27.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.

Kundër vendimit te Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Komuna Kozarë, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe vendosjen e rrëzimit të padisë , duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit të keq të ligjit, mbasi paditësja është larguar vetë nga puna.

80


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.524 datë 02.10.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se paditësja Vasfie Luzi ka ushtruar detyrën e inspektores së bujqësisë pranë palës së paditur, Komuna Kozarë, nga data 18.06.2004 deri në 15.07.2006.

Në kohën që paditësja Vasfie Luzi ka qenë me pushime vjetore, pala e paditur Komuna Kozarë ka urdhëruar largimin e saj nga puna me efekt të menjëhershëm, me motivacionin se paditësja është larguar nga puna me dëshirën e saj.

Në të tilla rrethana, paditësja Vasfie Luzi i është drejtuar me padi gjykatës duke kërkuar kthimin në vendin e mëparshëm të punës dhe detyrimin e palës së paditur ta dëmshpërblejë me pagën përkatëse për gjithë periudhën e ndërprerjes së marrëdhënieve të punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, pasi ka lejuar palët ndërgjyqëse të paraqesin prova dhe debatojnë lidhur me kërkimet e prapësimet e tyre, ka ardhur në përfundimin se padia duhet të pranohet duke e detyruar palën e paditur të rikthejë në punë paditësen Vasfije Luzi, si dhe t’i paguajë pagën për kohën e mbetur pa punë deri në rifillimin e marrëdhënieve të punës. Gjykata e shkallës së parë, në thelb, arsyeton se jemi përpara zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës, pa respektuar procedurat e zgjidhjes së kontratës së punës dhe ato të njoftimit, zgjidhje e kryer në kohë të papërshtatshme, në kuptim të neneve 147 dhe 153 të Kodit të Punës. Pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë ku të vërtetonte se paditësja është larguar nga puna me dëshirën e saj.

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit pala e paditur, me të cilin kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë.

Gjykata e Apelit Durrës, pas shqyrtimit të shkaqeve të ngritura në ankimin e palës së paditur, ka ardhur në përfundimin se ato nuk janë të mbështetura në ligj e në prova dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit pala e paditur Komuna Kozarë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në rekurs, në thelb, ngrihen pretendime për vlerësim të gabuar të provave dhe rrethanave nga ana e gjykatave të shkallës së parë dhe të apelit, duke parashtruar të njëjtat shkaqe sikurse në ankimin e drejtuar gjykatës së apelit. Pala e paditur pretendon se paditësja është larguar nga puna me dëshirën e saj.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e apelit ka konfirmuar vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë, me të cilin disponohej edhe për detyrimin e palës së paditur të rikthejë paditësen në vendin e punës. Gjykatat janë mbështetur në vendimmarrjen e tyre në dispozitën e nenit 147 dhe atë të pikës 3 të nenit 153 të Kodit të Punës, pasi kemi të bëjmë me një punëmarrës në administratën publike.

Por, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin unifikues nr.7 të datës 01.06.2011, ndërmjet të tjerave janë shprehur se:

81

“E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje, thonë në vendimin e tyre me nr.31, datë 14.04.2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

Pala që dëmtohet nga një pushim i padrejtë nga puna gëzon të drejtën e dëmshpërblimit, duke e realizuar këtë të drejtë në rrugë gjyqësore…..”.

Në të tilla rrethana, vendimi nr.524, datë 02.10.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, sepse gjykata nuk mund të dispononte për kthimin e paditëses në vendin e mëparshëm të punës.

Prandaj në rigjykim, gjykata e apelit duhet të marrë në shqyrtim edhe njëherë pretendimet e ngritura në ankimin e palës së paditur dhe bazuar në provat e çmuara prej saj të zbatojë ligjin. Nëse çmon se është vendi për të konfirmuar vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë për pranimin e padisë, gjykata e apelit të zgjidhë pasojat përkatëse duke mbajtur parasysh edhe orientimet e vendimit unifikues nr.7 të datës 01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.524, datë 02.10.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 14.02.2012

82


VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në datën 14.02.2012 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

KËRKUES: SHOQËRIA “RAIFFEISEN BANK” SHA, me seli në Tiranë, në mungesë

OBJEKTI:

Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare datë 09.07.2008 lidhur midis

Shoqërisë tregtare “Raiffeisen Bank” sh.a, me cilësinë e kredidhënësit dhe znj. Afërdita Pula, me cilësinë e kredimarrësit.

Baza Ligjore: Neni 510, germa “d” dhe 511 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin nr.8073/213 Akti, datë 01.12.2011 ka vendosur:

1. Deklarimin e moskompetencës tokësore për çështjen civile me nr.520 akti, datë 01.12.2011 regjistrimi.2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, së cilës i përket dhe kompetenca tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë 17.01.2012 ka vendosur:T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë, qëndrimin në lidhje me përfundimin ligjor për mospasjen e kompetencës tokësore për shqyrtimin e kërkesës civile që i përket kërkuesit “Raiffeisen Bank” sha, me objekt: “Lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare datë 09.07.2008”, regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë 26.12.2011 me nr.8073 regjistri, aktet e të cilës kanë ardhur për kompetencë në këtë gjykatë me vendimin nr.520 akti, datë 01.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

83

V Ë R E N

Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se mes Shoqërisë “Raiffeisen Bank” sh.a. dhe shtetases Afërdita Pula është lidhur një kontratë kredie bankare, datë 09.07.2008. Nga përmbajtja e kontratës rezulton se kërkuesi ka dhënë në formë huaje një vlerë monetare prej 450.000 Lekë, me afat shlyerje 84 muaj. Shlyerja e kredisë do të bëhej në bazë të kësteve të parashikuara në nenin 4 të kontratës.

Në nenin 5 të kontratës “Sigurimi i kredisë” është parashikuar shprehimisht “Banka në rast të mospërmbushjes së detyrimeve që rrjedhin nga kjo kontratë nga ana e Kredimarrësit ka të drejtë të sekuestrojë depozitat, llogaritë dhe sendet e tjera me vlerë”. Po ashtu, në këtë nen parashikohen dhe detyrime për dorëzanësit, palë e kësaj kontrate (në rastin konkret shtetasi Sali Pula).

Në nenin 11 të kontratës është parashikuar se ky akt (kontrata) përbën titull ekzekutiv dhe se palët, në rast mosmarrëveshje për konflikte të lindura nga kjo kontratë, do t’i drejtohen për zgjidhjen e tyre Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Nisur nga fakti se për një periudhë 16 mujore kredimarrësja nuk e ka shlyer detyrimin ndaj bankës, kjo e fundit, me kërkesën për lëshim urdhër ekzekutimi në datë 07.11.2011, i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë, nisur nga fakti se si kredimarrësja, ashtu dhe dorëzanësi ishin me banim në Fushë-Krujë.

Gjykata e Shkallës së Parë Krujë me vendimin datë 01.12.2011 deklaroi moskompetencën tokësore në shqyrtimin e çështjes. Në këtë vendim gjykata në fjalë arsyetoi se fakti se kredimarrësi ka banimin në këtë rreth (Krujë) nuk prezumon se edhe shlyerja e detyrimit bëhet në po këtë rreth. Pretendimi se prezumohet se edhe pasuritë e kredimarrësit janë në vendin e banimit të tij është alogjik dhe nuk qëndron, pasi nuk është i bazuar në prova. Gjykata vlerësoi se një person mund të ketë vendbanimin në Rrethin e Krujës dhe nuk ka asnjë pengesë ligjore që ai të disponojë pasuri të luajtshme apo të paluajtshme në çdo qytet tjetër të R.Sh. apo dhe jashtë saj. Sipas gjykatës, kërkesa objekt gjykimi është ndër ato që vetë ligji (neni 52 i K.Pr.C.) lejon palët që me marrëveshje me shkrim të përcaktojnë edhe gjykatën së cilës do t’i përkasë kompetenca tokësore. Në këtë arsyetim vijohet duke nënvizuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është bërë kompetente pikërisht nisur nga fakti se palët nuk e kanë paracaktuar vendin në të cilin do të ekzekutohet detyrimi. Duke qenë se praktikisht vendi i ekzekutimit të detyrimit mund të jetë më tepër se një i tillë, kredidhënësi është kujdesur që të paracaktojë në kontratë gjykatën që do të jetë kompetente nga pikëpamja tokësore për çdo çështje që lidhet me këtë kredi, duke prezumuar si kërkesëpadi edhe kërkesat për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit.

Pasi iu kalua për kompetencë dosja gjyqësore dhe vijoi shqyrtimin e çështjes, në përputhje me dispozitën e nenit 64 të K.Pr.C., Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë më datë 17.01.2012 parashtroi përpara Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në lidhje me kompetencën e shqyrtimit të kërkimit konkret. Në këtë parashtrim është argumentuar se duke konstatuar në parashikimet kontraktore të kontratës së kredisë bankare datë 09.07.2008, mungesën e një përcaktimi konkret të vendit të ekzekutimit të detyrimit të palës debitore, për të konkluduar në përcaktimin e kompetencës duhet të interpretohet përkufizimi që është vendosur nga ligjvënësi në nenin 511, germa “ç” të K.Pr.C. si kriter për të përcaktuar këtë kompetencë dhe konkretisht: “…nga gjykata e vendit që është caktuar të bëhet ekzekutimi”. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë ka interpretuar se paraqitja në gjykatë e një kërkese për lëshim urdhëri ekzekutimi passjell edhe aktivizimin e aplikimit të dispozitave që rregullojnë fazën e ekzekutimit të detyrueshëm. Në këtë mënyrë, ligjvënësi, kur referon për vendin e ekzekutimit ka parasysh vendin e ekzekutimit të detyrueshëm, për sa kohë që kjo dispozitë bën pjesë në Pjesën IV të Titullit të Parë të K.Pr.C., që titullohet “Ekzekutimi i detyrueshëm”, si një dispozitë e përgjithshme. Sipas gjykatës, në vijim të dispozitave që lidhen me ekzekutimin e detyrueshëm, vendi i ekzekutimit të detyrueshëm të titullit ekzekutiv lidhet gjithmonë me

84

vendin ku ndodhen vendbanimi i kreditorit (neni 517 i K.Pr.C.) apo sendet e paluajtshme ose të luajtshme ose paratë, ndaj të cilave drejtohet ekzekutimi (neni 516 i K.Pr.C.). Ndërsa po të referosh në nenin 527 të K.Pr.C., gjykata e shkallës së parë ka konstatuar se parashikohet që ekzekutimi i detyrueshëm fillon duke vënë sekuestër mbi kreditë e debitorit dhe mbi sendet e luajtshme dhe të paluajtshme të tij. Pra, në tërësinë e këtyre dispozitave procedurale ligjvënësi, për të përcaktuar vendin e ekzekutimit të detyrueshëm, nuk merr parasysh në asnjë moment vendbanimin apo qendrën e kreditorit.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon në rastin konkret se vendimi që mori Gjykata e Shkallës së Parë Krujë është një vendim i drejtë, i marrë në zbatim të saktë të dispozitave të ligjit procedural civil.

Përcaktimi i kompetencës tokësore për gjykimin e kërkimeve të subjekteve të së drejtës civile/administrative/familjare ka gjetur një rregullim të posaçëm nga ligjvënësi si në pjesën e përgjithshme të K.Pr.C., ashtu dhe në pjesë të tjera të tij, që lidhen me shqyrtimet gjyqësore të posaçme. Po t’i referohemi doktrinës juridike, kriteret për përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore lidhen me një sërë elementesh si p.sh: i) vendbanimi ose vendqëndrimi i të paditurit, ii) vendndodhja e pasurisë; iii) vendi i vërtetimit të ngjarjes me pasoja juridike; iv) vendi i ekzekutimit të një kontrate, v) lidhja e një padie me një tjetër, vi) marrëveshja mes palëve për të caktuar një gjykatë për zgjidhjen e konflikteve që mund të lindin mes tyre.

Nisur nga elementet e mësipërm që përcaktojnë kompetencën tokësore të gjykatës, e cila do të shqyrtojë kërkimin e subjektit të gjykimit, kompetenca do të mund të kategorizohet: i) kompetencë e përgjithshme; ii) kompetencë e veçantë; iii) kompetencë alternative; iv) kompetencë ekskluzive. Ligjvënësi në kreun III, të titullit III, të pjesës I të K.Pr.C. ka parashikuar në mënyrë të detajuar kompetencën tokësore të një sërë mosmarrëveshjesh që shtrohen për gjykim nga juridiksioni civil shqiptar.

Në vijim të këtyre parashikimeve, duke iu referuar karakterit të kërkimit që është shtruar për gjykim, në titullin I, pjesa IV e K.Pr.C., ligjvënësi në nenin 511/ç ka parashikuar si vijon: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Për këtë qëllim lëshohet urdhëri i ekzekutimit, i cili jepet:…ç) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e” nga gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi”.

Në rastin konkret, kontrata e huasë nuk përcakton ndonjë vend se ku duhet të kryhet ekzekutimi i detyrimit (vendi i ekzekutimit të një kontrate), veprim ky që do të mund të përcaktonte kompetencën tokësore të veçantë për shqyrtimin e çështjes, nisur dhe nga parashikimi i nenit 49/2 dhe 511/ç i K.Pr.C.

Në këto rrethana, konkurrojnë për gjykimin e çështjes nga gjykata e juridiksionit civil si kompetenca e përgjithshme, ashtu dhe ajo e veçantë. Duke konstatuar një situatë të tille juridike, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastet kur në kontratën noteriale të huasë nuk është përcaktuar vendi se ku do të kryhet ekzekutimi i detyrimit kontraktual, kur ekzekutimi i detyrueshëm nuk shtrihet në sende të paluajtshme (parashikuar në kontratë si kolateral) rrethana për të cilat është parashikuar nga ligji procedural civil kompetenca tokësore ekskluzive, do të jemi përpara një kompetence alternative.

Nisur nga ky përfundim, për sa kohë kanë qenë vetë palët e kontratës së huasë që, përpara një kompetence alternative, kanë përzgjedhur Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente për të shqyrtuar të gjitha mosmarrëveshjet që lindin nga zbatimi i kontratës noteriale të huasë, do të duhet që kërkimi i Shoqërisë “Raiffeisen Bank” sh.a të shqyrtohet nga kjo gjykatë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 64, 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

85

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.520 akti, datë 01.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë.

Tiranë, më 14.02.2012

MENDIM I PAKICËS

Ne, gjyqtarët e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, Evelina Qirjako dhe Medi Bici të mbetur në pakicë, për çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, me kërkues: Shoqërinë “Raiffeisen Bank” Sh.a, dhe me objekt: “Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë bankare datë 09.07.2008 lidhur midis Shoqërisë Tregtare “Raiffeisen Bank” Sh.a me cilësinë e kredidhënësit dhe Znj. Afërdita Pula me cilësinë e kredimarrësit”, nuk ndajmë të njëjtin mendim me shumicën e këtij Kolegji.

Rezulton se në çështjen objekt gjykimi, kërkuesi Raiffeisen Bank Sh.a. kërkon në bazë të nenit 510 e vijues të K.Pr.Civile, lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për Kontratën e Kredisë Bankare nënshkruar në datën 09.07.2008 midis saj dhe shtetases Afërdita Pula, duke qenë se kjo e fundit nuk ka përmbushur detyrimet e saj që rrjedhin nga kjo kontratë dhe si rrjedhojë ka lindur nevoja për fillimin e procedurave për ekzekutimin e detyrueshëm.

Në bazë të nenit 510, pika (d) të K.Pr.Civile që shprehimisht parashikon se: “Janë tituj ekzekutive.. d) aktet noteriale që përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare jobankare”, kontrata e kredisë bankare kur ka formën e një akti noterial që përmban detyrime në të holla përbën titull ekzekutiv. Në këto kushte, në referim të ligjit dhe në bazë të parashikimeve të Kontratës së Kredisë Bankare lidhur midis kërkuesit dhe kredimarrësit “kjo kontratë përbën titull ekzekutiv”.

Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit. Ekzekutimi i detyrueshëm mund të bëhet vetëm në bazë të një urdhri ekzekutimi. Urdhri i ekzekutimit nuk është gjë tjetër veçse instrumenti për të realizuar ekzekutimin e detyrueshëm të detyrimeve. Urdhri i ekzekutimit për titujt ekzekutive të parashikuar në nenin 510 të K.Pr.Civile është një vendim që merret nga gjykata kompetente, siç përcaktohet në nenin 511 të K.Pr.Civile.

Në këtë dispozitë shprehimisht thuhet se:“Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesën e kreditorit.Për këtë qëllim lëshohet urdhri i ekzekutimit, brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së

kërkesës së kreditorit, i cili jepet:a) për rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b” të nenit të mësipërm,

nga gjykata që ka dhënë vendimin;b) për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të

huaj që u është dhënë fuqi zbatimi sipas dispozitave të këtij Kodi nga gjykata e apelit;c) për rastet e parashikuara nga shkronja “ç” e nenit të mësipërm nga gjykata e

vendit ku është dhënë vendimi;d) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e” nga gjykata e

vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.

86

Në analizë të neneve 510 dhe 511, pika (d) të K.Pr.Civile, Kontrata e Kredisë Bankare që përmban detyrime në të holla dhe ka formën e aktit noterial përbën titull ekzekutiv dhe urdhri i ekzekutimit për këtë titull ekzekutiv lëshohet nga gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi.

Në çështjen objekt gjykimi, në referim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore, rezulton se vendi për ekzekutimin e detyrimeve nuk është i përcaktuar në kontratën e kredisë midis kërkuesit dhe shtetases Afërdita Pula.

Në nenin 5 të kësaj kontrate parashikohet se: “.. Banka, në rast të mospërmbushjes së detyrimeve që rrjedhin nga kjo kontratë nga ana e kredimarrësit, ka të drejtë të sekuestrojë depozitat, llogaritë e bllokuara dhe sendet e tjera me vlerë.

1.... me kërkesën e parë të bankës dorëzanësit i njohin asaj të drejtën për të pretenduar, vepruar dhe përfituar drejtpërsëdrejti mbi pasurinë e luajtshme dhe të paluajtshme të tyre..”.

Neni 9.2, pika (b) e kontratës parashikon se: “Banka rezervon si mundësi të fundit të drejtën e zgjidhjes së kontratës që shoqërohet me:...b) ekzekutimin e mjeteve të sigurimit të detyrimit”.

Në analizë të dispozitave të mësipërme kontraktuale rezulton se ekzekutimi i detyruar do t’i kundërdrejtohet kredimarrësit dhe dorëzanësit dhe do të shtrihet në pasuritë e tyre, të luajtshme apo të paluajtshme. Këto të fundit nuk janë specifikuar në Kontratën e Kredisë Bankare, dhe në dosjen gjyqësore nuk është administruar ndonjë akt nga ku del qartë se cilat janë konkretisht mjetet e sigurimit të kredisë dhe vendndodhja e tyre.

Nisur nga kushtet konkrete dhe situata juridike që paraqet çështja objekt gjykimi, (pasi në kontrata të tjera kredie mund të ndodhemi përpara situatave të tjera juridike), ku rezulton qartë që në Kontratën e Kredisë Bankare nuk është përcaktuar vendi i ekzekutimit të detyrimit dhe as pasuritë e debitorit dhe dorëzanësit të cilat do t’i nënshtrohen procedurës së ekzekutimit, ne gjyqtarët e mbetur në pakicë, çmojmë se për këtë çështje gjykata kompetente për të lëshuar urdhrin e ekzekutimit për Kontratën e Kredisë Bankare është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, pra gjykata e vendit ku rezultojnë se kanë vendbanimin kredimarrësi Afërdita Pula dhe dorëzanësi.

Duke iu referuar nenit 49 dhe 50 të K.Pr.Civile, urdhri i ekzekutimit që mund të lëshohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë do të jetë i ekzekutueshëm mbi pasuri të luajtshme dhe të paluajtshme të kredimarrësit dhe dorëzanësit që mund të ndodhen në Krujë, vendin ku ata banojnë apo në qytetet e tjera.

Ne gjyqtarët e mbetur në pakicë vlerësojmë se nuk jemi para një kompetence alternative ashtu siç arsyetohet në vendimin e shumicës e këtij Kolegji, pasi kompetenca alternative është përcaktuar qartë në nenin 47 të K.Pr.Civile dhe sa më sipër nuk përfshihet në këtë kategori. Në analizë të sa më sipër, çmojmë se ligji procedural ka përcaktuar në mënyrë të posaçme gjykatën kompetente për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit (neni 511 i K.Pr.Civile) dhe ky përcaktim nuk mund të ndryshohet me marrëveshje midis palëve.

Në këto kushte, çmojmë se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë nr.520, datë 01.12.2011 për deklarimin e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate si gjykata kompetente.

Evelina Qirjako Medi Bici

87


VENDIM



Ardian Dvorani Kryesues Evelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar Fatos Lulo Anëtar

në datën 14.02.2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përkët palëve:

PADITËS: M. K.

I PADITUR: F. K.

OBJEKTI:

Zgjidhje martese, lënie e kujdestarisë prindërore të tre fëmijëve paditëses.

Baza Ligjore: Neni 132 e vijues i K. Familjes, neni 155 e vijues i K. Familjes, neni 31 dhe 32 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.1774, datë 23.07.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës.Zgjidhjen e martesës mes palëve ndëgjyqëse M. K. dhe F. K.Me zgjidhjen e kësaj martese paditësja M. K. mban mbiemrin L. të vajzërisë.Lënien për rritje dhe edukim të fëmijëve A., E. dhe T. K. paditëses për rritje dhe edukim.Detyrimin e të paditurit F. K. të paguajë pension ushqimor në masën 15.000 lekë në muaj duke filluar nga data 15.01.2007.Lejohet i padituri F. K., të takojë fëmijët e tij çdo të premte të javës, nga ora 13.30 deri të hënën ora 07.30.Për sa i përket pushimeve vjetore të fëmijëve ato të jenë të grupuara nga 24 dhjetor deri në 5 janar të vitit pasardhës dhe në periudhën e verës nga data 01 gusht deri në 15 gusht. Për sa i përket festave fetare të cilat nuk janë të përfshira brenda limitit kohor të muajit dhjetor të jenë të detajuara në këtë mënyrë:me marrjen formë të prerë të këtij vendimi në vitin e parë kalendarik t’i kalojnë fëmijët me babain e tyre F. K., e në vazhdim pranë nënës së tyre M. K. duke vazhduar të ndiqet kjo kronologji takimesh.

88

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.565, datë 13.12.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1774, datë 23.07.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me këtë ndryshim:Detyrimin e të paditurit F. K. të paguajë pension ushqimor për fëmijët në masën 10.000 (dhjetë mijë) lekë në muaj.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, nr.565, datë 13.12.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse M. K., e cila kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:

- Gjykata e apelit me ndryshimin e bërë pjesërisht vendimit, për atë pjesë të masës së pensionit nga 15.000 në muaj në 10.000 lekë pension ushqimor nuk ka pasur parasysh se fëmijët shkojnë në shkollë private dhe 10.000 lekë janë vetëm shpenzimet e shkollës, pa ushqimin e tyre dhe veshjet.

- Gjykata e apelit nuk na lejoi të argumentojmë pretendimin e të paditurit se fëmijët jetojnë pothuajse 3 ditë në javë tek i padituri dhe se të ardhurat e tij janë 22.000 lekë në muaj.

- Gjykata nuk na dha mundësinë të provonim se i padituri siguron të ardhura mujore për shumën prej 50.000 lekë, pasi punon për dy firma private në qytetin e Shkodrës.


pasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; në prani të palës paditëse, që ndodhej prezent në këtë seancë gjyqësore e papërfaqësuar me avokat; dhe në mungesë të palës së paditur; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet administruar në dosje rezulton e provuar se palët ndërgjyqëse paditësja M. K. dhe i padituri F. K. kanë qenë lidhur në martesë ligjore. Palët ndërgjyqëse rezulton e provuar se janë fejuar me ndërmjetësi, dhe kanë qëndruar të fejuar rreth 18 muaj dhe në datën 18.07.1994 kanë lidhur martesën ligjore. Ky fakt provohet me çertifikatën e martesës me nr.334, datë 04.01.2007, të lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile Shkodër. Nga konsumimi i kësaj martese ndërgjyqësat kanë lindur tre fëmijë, A. K., i datëlindjes 15.06.1996, E. K., e datëlindjes 24.02.1998 dhe T. K., i datëlindjes 02.01.2005. Paditësja M. K. pretendon se i padituri F. K. vazhdimisht ndaj saj ka përdorur dhunë fizike dhe psikologjike, gjë e cila ka detyruar paditësen M. K. në janar të vitit 2007 të largohet nga shtëpia e saj dhe të banojë me prindërit.

Në rrethana të tilla, duke pretenduar se martesa e ka humbur qëllimin, paditësja M. K., me padi përpara gjykatës ka kërkuar zgjidhjen e martesës me të paditurin F. K., lënien e të tre fëmijëve për rritje dhe edukim paditëses, duke detyruar të paditurin F. të paguajë pension ushqimor për të tre fëmijët, në masën 20.000 lekë në muaj. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, në përfundim të gjykimit, pranoi padinë për zgjidhjen e martesës, ushtrimin e të drejtës prindërore nga pala paditëse, si dhe caktimin e masës së pensionit ushqimor në masën 15.000 lekë. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja u shqyrtua nga Gjykata e Apelit Shkodër, e cila mbi të njëjtat prova të administruara nga gjykata e shkallës së parë vendosi të lërë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke e ndryshuar atë vetëm në lidhje me masën e detyrimit ushqimor duke e caktuar vlerën prej 10.000 lekë në muaj.

Mbi rekursin e palës paditëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore dhe arriti në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër është një vendim i drejtë, i marrë në zbatim të ligjit dhe ai duhet të lihet në fuqi në tërësinë e tij, pa ndryshimin e disponuar nga Gjykata e Apelit Shkodër.

89

Sikundër u parashtrua më lart në këtë vendim, Gjykata e Apelit Shkodër, në vlerësim të rrethanave të provuara gjatë shqyrtimit gjyqësor, ka arsyetuar vendimin e saj në përputhje me dispozitat e neneve 8, 9, 12, 29 dhe 309/1 të K.Pr.Civile. Vërehet se në përputhje me dispozitën e nenit 224/a të K.Pr.Civile dhe nenit 155 të K.Familjes, Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër disponimin e saj në lidhje me përcaktimin e prindit që do të ushtrojë përgjegjësinë e prindërore e ka bazuar në mendimin e ekspertit psikolog, i cili ka arritur në përfundime të pasqyruar në aktin përkatës procedural.

Po ashtu, konstatohet se Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, në zbatim të drejtë të dispozitave të lartpërmendura të K.Pr.Civile, ka arsyetuar vendimin e saj dhe për sa i takon caktimit të masës së detyrimit për ushqim që duhet të paguajë pala e paditur konform nenit 197 të K.Pr.Civile. Në referencë të nenit 310/II/III të K.Pr.Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në vendimin përkatës Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër është bërë një paraqitje e detajuar e provave të administruara dhe argumentimit ligjor, elemente këto të gjykimit që e bën Gjykatën e Shkallës së Parë Shkodër të arrijë në përfundime ligjore.

Përkundër arsyetimit që përdor Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, në kundërshtim me dispozitën e nenit 310/II/III të K.Pr.Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të paarsyetuar konform ligjit vendimin e Gjykatës së Apelit Shkodër për pjesën e vendimit që vendos ndryshimin e masës së detyrimit ushqimor të palës së paditur. Nuk konstatohet që Gjykata e Apelit Shkodër të ketë zhvilluar hetim të mëtejshëm gjyqësor (neni 465/2 të K.Pr.Civile), për të administruar prova të ndryshme nga ato që shtynë Gjykatën e Shkallës së Parë Shkodër në formimin e bindjes së brendshme (neni 309/2 i K.Pr.Civile) në përcaktimin e detyrimit ushqimor. Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër do të duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin që mori Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.565, datë 13.12.2007, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1774, datë 23.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.

Tiranë, më 14.02.2012

90

Nr.31001-00182-00-2012 i Regj. ThemeltarNr.00-2012-461 Vendimit (69)

VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarAndi Çeliku Anëtar Evelina Qirjako Anëtare Medi Bici Anëtar


PADITËS: SHOQËRIA “NUTRI FARM” SH.P.K., përfaqësuar nga Av. Kujtim Puto

E PADITUR: DEGA E DOGANËS VLORË, përfaqësuar nga juriste Ornela Biti

OBJEKTI:

1. Shfuqizimin e aktit administrativ me nr.200/1, datë 27.07.2010 i Kryetarit të Degës Doganore Vlorë si akt i paligjshëm.

2. Shpërblimin e dëmit ekonomik të shkaktuar si pasojë e zbatimit të aktit administrativ nr.200/1, datë 27.07.2010, i marrë nga Kryetari i Degës Doganore Vlorë

Baza Ligjore: Neni 31/1, 23/a, 324/a, b, 325/1, 2, 3, 608, 640/1, 2 i K.Pr.Civile,neni 123/1, neni 137/1, 3 i K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim nr.(s’ka), datë 15.11.2011, ka vendosur:Gjykata lidhur me kërkesën e bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria e Doganës Vlorë dhe Avokatura e Shtetit Dega Vlorë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit vendos të mos pranojë atë si të pabazuar në prova e në ligj. Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar.

Brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të datës 15.11.2011, dhe paraqet këtë arsyetim:

- Duke qenë se çështja ishte ende në fazën e shqyrtimit gjyqësor, gjykata duhet të konstatonte se paditësi nuk ka konsumuar rrugën administrative. Ankimin e palës paditëse kundër aktit administrative, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave referuar nenit 289/3 të K. Doganor e ka kthyer “pa veprim”, duke konstatuar se nuk ishin plotësuar kushtet e këtij neni. Gjithashtu, palës paditëse i është kërkuar që brenda 5 ditëve nga marrja e njoftimit të plotësoheshin kërkesat ligjore, si parakusht për të shqyrtuar ankimin;

91

- Edhe pas kërkesës së përsëritur të palës paditëse, Drejtori i Përgjithshëm i Doganave, duke konstatuar në mënyrë të përsëritur se nuk ishin plotësuar kushtet e nenit 289/3 të K. Doganor, pasi ankuesi nuk kishte plotësuar kushtet brenda afatit kohor (5 ditor) e ka kthyer kërkesën “pa veprim”;

- Pra rezulton se paditësi nuk i plotësoi kërkesat ligjore në afat, duke u drejtuar për zgjidhje të mosmarrëveshjes në rrugë gjyqësore. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë mbështetur në këto fakte, ne zbatim te nenit 59 dhe 60 te K.Pr.Civile duhet te nxirrte çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor sepse pala paditëse nuk ka konsumuar rekursin administrativ.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur, juristen Ornela Biti, që kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse, Av. Kujtim Puto, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Nutri Farm” sh.p.k. është person juridik që zhvillon aktivitet tregtar në fushën e import-eksportit të medikamenteve veterinere, ushqimeve blegtorale, etj.

Rezulton se në datën 10.06.2010, pala e paditur ka importuar në Shqipëri artikullin “elb për blegtorinë” me kod tarifor 23099099 në sasinë 23.000 kg., deklaruar me deklaratën doganore DAV IM-4 nr.regj.5053.

Dega e Doganës Vlorë, pasi ka verifikuar dokumentet e praktikës doganore si më sipër, ka konstatuar disa pasaktësi në deklarimin e shoqërisë dhe përgjegjësi operacionale ka urdhëruar kryerjen e kontrollit fizik të plotë të mallit. Në përfundim të kontrollit fizik ka rezultuar se artikulli i importuar ishte “maltë elbi i papjekur” me kod tarifor 11079099 (për importimin e të cilit duhet autorizim nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave) dhe jo “elb për blegtorinë ” me kod tarifor 23099099.

Në këto kushte, pala e paditur me vendimin nr.200/1, datë 27.07.2010, ka vendosur që pala paditëse duhet të kryeje menjëherë pagesën e detyrimit të rillogaritur, në vlerën 239.936 lekë; të ndëshkohet në bazë të nenit 281 (a) dhe (b) të K.Doganor dhe t’i sekuestrohet malli dhe të paguajë gjobë në masën 719.808 (trefishi i detyrimit doganor). Sipas këtij vendimi, pala paditëse mund të bënte ankim brenda 5 (pesë) ditësh në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave (“DPD”) duke paguar 100% të detyrimit doganor dhe 40% të gjobës.

Pala paditëse duke mos qenë dakord me sa sipër, ka paraqitur ankim pranë D.P.D., e cila me shkresën nr.13091/1 prot., datë 28.09.2010, e ka njoftuar atë se ankimi i saj “po i kthehet pa veprim dhe nuk do të pranohet për shqyrtim nëse brenda 5 ditëve nga marrja e njoftimit, nuk do të vihet në dispozicion mandat pagesa (shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore të papaguara)”.

Më tej, pala paditëse i ka dërguar një tjetër shkrese DPD, (në datën 30.09.2010), në të cilën parashtronte se ajo i ka paguar të gjitha detyrimet doganore dhe është regjistruar në sistemin elektronik si “kompani jo debitorë ”; për të provuar sa më sipër, pala paditëse i referohej dy mandat pagesave, përkatësisht: (i) mandat pagesës nr.2010 M 6695, datë 10.06.2010, në shumën 167.319 lekë; dhe (ii) mandatë pagesës së Bankës “Societe Generale”, nr.veprimi 003915 në shumën 72.617 lekë.

92

Në dosje janë administruar dy mandate pagesa të Bankës “Societe Generale”, që mbajnë të dyja datën 20.09.2010 (i) tek e para në pjesën “përshkrimi i transaksionit” thuhet: “Diferencë detyrimi doganor”, në vlerën 72.617 lekë me përfitues Dega e Doganës Vlorë, dhe (ii) në tjetrën tek pjesa “përshkrimi i transaksionit” thuhet: “pagesë për thesarin TR të ardhura pezull 40 % e gjobës për DPD ”, (pra përfitues DPD) në vlerën 287.924 lekë.

Gjithashtu në dosje është administruar edhe një dokument me nr.2010 M 6695, datë 10.06.2010, ku rezulton se në Bankën “Procredit” është bërë pagesa në shumën 167.319 lekë, që sipas palës paditëse përfaqëson printimin e pagesës nga sistemi elektronik i doganave.

Në këto kushte, pala e paditur i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.

Gjate shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në seancën e datës 11.05.2011, përfaqësuesi i palës së paditur Dega e Doganës Vlorë paraqiti një kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit në bazë të nenit 59, 60 të K.Pr.Civile.

Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendim nr.(s’ka), datë 15.11.2011, ka vendosur:

“Gjykata lidhur me kërkesën e bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria e Doganës Vlorë dhe Avokatura e Shtetit Dega Vlorë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit vendos të mos pranojë atë si të pabazuar në prova e në ligj. Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.

Vendimi i kësaj gjykate nuk është zbardhur dhe në proces-verbalin e seancës gjyqësore të datës 15.11.2011, ku është fiksuar ky vendim, nuk janë paraqitur arsyet për marrjen e këtij vendimi.

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të datës 15.11.2011 dhe kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.(s’ka), datë 15.11.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është marrë në shkelje të ligjit procedural dhe për rrjedhojë ai duhet prishur dhe çështja duhet të kthehet pranë të njëjtës gjykate për rigjykim në lidhje me juridiksionin.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në çështjen objekt gjykimi nuk ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe nuk ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore në lidhje me kërkimin e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes gjyqësore jashtë juridiksionit gjyqësor (neni 14, dhe 16 i K.Pr.Civile), dhe si rrjedhojë nuk i ka dhënë përgjigje këtij kërkimi të palës së paditur në kundërshtim me nenin 6 të K.Pr.Civile.

Ky Kolegj arrin në këtë përfundim, duke analizuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, që në këndvështrimin e këtij Kolegji është një vendim të cilit i mungon totalisht arsyetimi ligjor.

Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.(s’ka), datë 15.11.2011, është pasqyruar në proces-verbalin e seancës gjyqësore të së njëjtës datë dhe përbëhet vetëm nga dispozitivi i tij, si vijon: “Gjykata lidhur me kërkesën e bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria e Doganës Vlorë dhe Avokatura e Shtetit Dega Vlorë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit vendos të mos pranojë atë si të pabazuar në prova e në ligj. Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.

Rezulton që në proces-verbalin e seancës gjyqësore të datës 15.11.2011, (i) nuk është pasqyruar asnjë analizë mbi kërkimin e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; (ii) nuk është dhënë asnjë arsyetim i gjykatës pse kërkimi i palës së paditur nuk është pranuar nga gjykata; (iii) nuk është paraqitur asnjë arsyetim për sa i takon

93

bazës ligjore ku mbështetet gjykata në vendimin e saj; (iv) nuk analizohet asnjë provë ku bazohet gjykata në dhënien e vendimit dhe formimin e bindjes së saj; (v) nuk pasqyrohet debati i palëve ndërgjyqëse në lidhje me kërkimin e palës së paditur për sa i takon juridiksionit të cilit i takon çështja gjyqësore.

Duke u nisur nga këto të meta të konstatuara në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë si dhe nga pikëpamja procedurale, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ky vendim është marrë në kundërshtim me nenin 310 të K.Pr.Civile.

Gjykata që është investuar për mosmarrëveshjen gjyqësore, nuk mund të fillojë gjykimin për zgjidhjen e themelit të çështjes pa zgjidhur më parë nëse çështja që po gjykon i takon apo jo juridiksionit gjyqësor. Për këtë arsye shqyrtimi i çështjes së juridiksionit duhet të përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata.

Në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civile, “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë dhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ”, por duke qenë se çështja e juridiksionit është një çështje shumë e rëndësishme, është më se e domosdoshme që gjykata që në fillim të gjykimit, të shqyrtojë pikërisht nëse çështja që po shqyrton bën pjesë në juridiksionin administrativ apo atë gjyqësor. Çështja e juridiksionit është e lidhur ngushtësisht me elementet që përbëjnë administrimin e mirë të drejtësisë, pra me të drejtën për një proces të drejtë dhe të rregullt gjyqësor, parim ky i sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ sipas të cilit gjykimi duhet të kryhet brenda një afati të arsyeshëm.

Vendimi gjyqësor në lidhje me çështjen e juridiksionit ka një rëndësi të madhe për gjykimin e çështjes, pasi pa u zgjidhur se cilit juridiksion i takon një mosmarrëveshje që i është shtruar për zgjidhje gjykatës, nuk mund të kryhet asnjë veprim tjetër procedural, përveç atyre që nuk presin (neni 60 i K.Pr.Civile).

Duke u nisur nga analiza e mësipërme për rëndësinë procedurale të përcaktimit të juridiksionit të cilit i takon çështja që i shtrohet për zgjidhje gjykatës, vendimi gjyqësor në lidhje me këtë çështje duhet të jetë rrjedhojë e një analize të plotë e të gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse në përputhje me provat e administruara gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm.

Vendimi në lidhje me juridiksionin, që nga pikëpamja formale procedurale përbën një vendim të ndërmjetëm, (kur gjykata vendos mospranimin e kërkesës së palës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor) dhe një vendim jo përfundimtar (kur gjykata vendos nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor), duhet të jetë i arsyetuar në përputhje me kërkesat e nenit 310 të K.Pr.Civile.

Referuar të drejtës sonë procedurale, një rëndësi të madhe në hartimin e vendimit gjyqësor, ka pikërisht pjesa përshkruese arsyetuese e tij. Kjo pjesë e vendimit gjyqësor, nisur dhe nga rëndësia që paraqet, duhet të përmbajë qartë zhvillimin e procesit, çështjet e diskutuara, pretendimet e palëve, paraqitjen e plotë dhe të saktë të fakteve të cilat kanë rëndësi për çështjen, provat e administruara dhe të debatuara gjatë gjykimit, që kanë çuar në formimin e bindjes së brendshme të gjykatës, bazën juridike të përdorur nga gjykata për të arritur në përfundimin përkatës, parimet e së drejtës që janë përdorur prej saj, etj.

Arsyetimi i vendimit gjyqësor është detyrim kushtetues i përcaktuar qartë në nenin 142, pika (1) të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në të cilin shprehimisht thuhet se: “Vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara”. Ky detyrim kushtetues përbën një garanci për zhvillimin e procesit të rregullt ligjor nga ana e gjykatave.

Arsyetimi i vendimit është një garanci kushtetuese që çështja është shqyrtuar me hollësi dhe përgjegjshmëri nga ana e gjykatës, dhe se kjo e fundit pas një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm ka dhënë një vendim të bazuar në ligj. Arsyetimi i vendimit është një kusht i domosdoshëm edhe për shqyrtimin që do t’ i bëjnë çështjes gjykatat më të larta, në rastin konkret Gjykata e Lartë (neni 59 i K.Pr.Civile).

94

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në kushtet kur mungon totalisht arsyetimi i vendimit të saj duke qenë kështu në shkelje të nenit 310 të K.Pr.Civile, nuk ka bërë një analizë të hollësishme të provave që ndodhen në dosje duke mos respektuar edhe nenin 10 të K.Pr.Civile që parashikon se: “gjykata jep vendimin e saj vetëm mbi fakte që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.

Rezulton se pala e paditur ka parashtruar në kërkimet e saj për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë se: (i) pala paditëse nuk ka konsumuar rekursin administrativ ndaj akteve të DPD; (ii) ankimi administrativ i paraqitur nga paditësi në DPD nuk është në përputhje me nenin 289/2 të K.Doganor; (iii) paditësi nuk ka plotësuar në kohë kërkesat ligjore lidhur me ankimin administrativ ushtruar në DPD kundër akteve të organit doganor; (v) paditësi, për faj të tij dhe jo për mangësi të organit administrativ, nuk ka paraqitur ankimin administrativ në DPD (vendimi unifikues i Kolegjeve të Bashkuara nr.3, datë 12.02.2008).

Rezulton se asnjë prej këtyre pretendimeve nuk është analizuar nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në vendimin e saj nr.(s’ka), datë 15.11.2011. Nuk ka në këtë vendim asnjë arsyetim se pse këto pretendime të palës së paditur nuk qëndrojnë dhe përse qëndrojnë pretendimet e paditësit, të cilat dhe këto të fundit nuk janë analizuar.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është në kundërshtim edhe me vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 12.02.2008, ku është arritur në përfundimin unifikues se:

“a) gjykata, kur shqyrton një çështje me objekt anulim njoftim vlerësimi tatimor, nuk mund të mjaftohet vetëm me verifikimin e faktit të mos shqyrtimit të ankimit nga instancat kompetente administrative, për ta nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

Ajo, referuar pretendimeve të paditësit, është e detyruar të verifikojë paraprakisht nëse ankimi administrativ është paraqitur në afat dhe nëse këtij ankimi i janë bashkëngjitur dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit për procedurat tatimore.

b) Nëse gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos, konform neneve 36 e 59 të K.Pr.Civile, nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

c) Në të kundërt, nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga ç’pretendon organi administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga dokumentet e nevojshme sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.

d) Gjykata, siç theksuam më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor, është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes”.

Pavarësisht se ky vendim i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë i referohet mosmarrëveshjeve në fushën e tatimeve, përfundimet e tij kanë rëndësi dhe gjejnë zbatim në çështjen objekt shqyrtimi, për sa i takon detyrave që ka gjykata që shqyrton çështjen e juridiksionit gjyqësor, lidhur me një mosmarrëveshje administrative, për hetimin e fakteve dhe provave që kanë të bëjnë me ezaurimin e ankimit administrativ nga ana e paditësit, detyra këto që siç është parashtruar më sipër, rezulton që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk i ka kryer.

95

Ky Kolegj, vlerëson se në këto kushte (kur mungon tërësisht hetimi nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë), nuk mund të marrë në shqyrtim pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë të palës së paditur, Drejtoria e Doganave Vlorë, pasi kjo çështje konsiderohet se nuk është hetuar fare nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.(s’ka), datë 15.11.2011 cënon parimin për një proces të rregullt ligjor, efektiv, të shpejtë, brenda një afati të arsyeshëm, pasi bëhet shkak për zvarritje të procesit gjyqësor në dëm të interesave të palëve në proces duke bërë që të cënohet neni 28 i K.Pr.Civile, si dhe nenet 6/1, 13 të KEDNJ.

Gjithashtu ky Kolegj nënvizon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është një vendim i ndërmjetëm (neni 125 i K.Pr.Civile), kundër të cilit mund të ushtrohet e drejta e ankimit të veçantë në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civil. Ky ankim i veçantë, për vetë rëndësinë që paraqet çështja e juridiksionit, ushtrohet menjëherë pas dhënies së vendimit dhe jo siç shprehet në mënyrë të gabuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë: “Kundër vendimit lejohet ankim së bashku me vendimin përfundimtar”.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në 60 dhe 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.s’ka, datë 15.11.2011, dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, në lidhje me juridiksionin.

Tiranë, më 14.02.2012

96


VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në datën 14.02.2012 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: BESIM PASHA, në mungesë

E PADITUR: MINISTRIA E MJEDISIT PYJEVE DHE ADMINISTRIMIT TË UJRAVE TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:

Anullimin e Urdhërit nr.491, datë 31.08.2011 të Ministrit Fatmir Mediu.Rivendosje në afat, pasi unë kam pasur probleme familjare

kur më kanë liruar nga detyra, më është operuar djali dhe kam qëndruar 3 muaj në spital.

Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën e një viti për zgjidhje kontrate në mënyrë

të menjëhershme e të pajustifikuar, pagën e dy muajve për mosrespektim procedure,

pagën e tre muajve për afat njoftimi, pagën për vjetërsi.Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145 e 155 të K.Punës

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.418, datë 27.12.2011 ka vendosur:Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin e kërkesë padisë së paditësit Besim Pasha me të paditur Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë, me objekt anulim urdhëri e dëmshpërblim page. Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë. Për palën e paditur Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë ankimi fillon me njoftimin e këtij vendimi.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë paditësi Besim Pasha dhe kërkon prishjen e vendimit të lartpërmendur dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat dhe paraqet këtë arsyetim:

97

- Kam qenë në marrëdhënie pune në Drejtorinë e Shërbimit Pyjor Mat për 35 vjet, si teknik inspektor pyjesh dhe kam punuar me kontratë pune në të cilën tregohen të drejtat e teknikut dhe të inspektorit të pyjeve. Gjykata me pa të drejtë ka vendosur moskompetencën për gjykimin e çështjes;

- Duke parë nenin 43/2, tregohet se padia mund të ngrihet edhe ku personi juridik ka një degë, agjenci, e në rastin konkret i padituri, Ministria e Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave, ka Drejtorinë Pyjore dhe në Mat që njëkohësisht është edhe i paditur, në kundërshtim me ligjin gjyqtari ka shpallur moskompetencën e Gjykatës Mat dhe dërgimin e akteve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Por, gjykata kompetente, në bazë të nenit 43/2 të K.Pr.Civile, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Besim Pasha ka punuar në Drejtorinë e Shërbimit Pyjor Mat që prej vitit 1975. Rezulton se paditësi është banues në Rrethin e Matit, Fshati Gjocaj.

Me propozim të Drejtorit të Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Mat, Ministri i Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave (“MMPAU”) me Urdhërin nr.491, datë 31.08.2011 ka vendosur ta lirojë paditësin nga detyra “për shkaqe të arsyeshme”. Sipas pikës 2 të këtij Urdhëri, “arsyet e lirimit lidhen me përsëritjen e mosrealizimit të detyrave të ngarkuara”. Rezulton se marrëdhëniet financiare për paditësin janë ndërprerë në datën 01.09.2011. Për zbatimin e këtij Urdhëri është ngarkuar Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat dhe Drejtoria e Burimeve Njerëzore dhe Komunikimit pranë MMPAU.

Paditësi, duke mos qenë dakord me sa më sipër, në datën 30.11.2011 ka paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat. Në kërkesë padinë e tij, në pozicionin procedural të palës së paditur është vendosur “Ministria e Mjedisit dhe Administrimit të Ujrave me përfaqësi në Rrethin Mat”.

Gjatë zhvillimit të seancës përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.418, datë 27.12.2011 ka vendosur:

“Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin e kërkesë padisë së paditësit Besim Pasha me të paditur Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë, me objekt anullim urdhëri e dëmshpërblim page.

Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë Tiranë. Për palën e paditur Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë ankimi fillon me njoftimin e këtij vendimi”.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se...Urdhëri i largimit nga puna është marrë nga Ministri. Edhe paditësi si të paditur në proces ka paditur Ministrinë e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave Tiranë. Paditësi nuk ka paditur dhe Drejtorinë e Shërbimit Pyjor Mat me qëllim që gjykata të referohet nenit 43/2 të K.Pr.Civile për përcaktimin e kompetencës tokësore të gjykimit. Gjykata kryesisht nuk mund të rregullojë ndërgjyqësinë, pasi janë palët që vënë në lëvizje procesin....Paditësi në rastin konkret ka marrë si të paditur vetëm Ministrinë përkatëse që ka nxjerrë urdhërin, dhe jo degën ku ka pasur marrëdhëniet e punës DSHP Mat... sipas neneve 42/1, 43/1, e 61 të K.Pr.Civile gjykata çmon se në rastin konkret duhet të vendoset moskompetenca e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente.

98

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë paditësi Besim Pasha, që kërkon prishjen e vendimit të lartpërmendur dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.418, datë 27.11.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet pranë të njëjtës gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Ky Kolegj çmon të theksojë se argumentet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat në vendimin e saj vijnë në kundërshtim me normat procedurale të cilat bëjnë fjalë për kompetencën dhe që janë të parashikuara në Kreun III të K.Pr.Civile.

Ky Kolegj vlerëson të sqarojë se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij, në kuptimin që “Një gjykatë jokompetente nuk mund të kryeje asnjë veprimtari procedurale”.

Për këtë arsye, shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).

Ligjvënësi, kur ka rregulluar kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa me efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.

Në analizë të normave procedurale që i referohen kompetencës tokësore (Kreu III, Kompetencat të K.Pr.Civile), konstatojmë se ligjvënësi për çdo mosmarrëveshje të mundshme civile, apo mosmarrëveshje të tjera të parashikuara në ligje të veçanta, ka përcaktuar së paku një gjykatë kompetente për gjykimin e tyre.

Themi së paku një gjykatë kompetente, pasi mund të ndodhë që të ketë më tepër se një gjykatë kompetente për të gjykuar një mosmarrëveshje civile, apo mosmarrëveshje të tjera të parashikuara në ligje të veçanta. Në këtë rast, pra kur kemi më shumë se një gjykatë kompetente për shqyrtimin e një mosmarrëveshje kemi të bëjmë me kompetenca konkurruese.

Kështu, nga parimi i përgjithshëm i sanksionuar në nenin 42 të K.Pr.Civile, sipas të cilit gjykata kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore është gjykata ku ndodhet i padituri, bëjnë përjashtim midis të tjerave dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës.

Rezulton që në çështjen objekt gjykimi paditësi ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat me padi, objekti i së cilës është: “Anulimin e Urdhërit nr.491, datë 31.08.2011 të Ministrit Fatmir Mediu. Rivendosje në afat pasi unë kam pasur problem familjar kur më kanë liruar nga detyra më është operuar djali dhe kam qëndruar 3 muaj në spital. Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën e një viti për zgjidhje kontrate në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar, pagën e dy muajve për mosrespektim procedure, pagën e tre muajve për afat njoftimi, pagën për vjetërsi” në bazë të neneve 143, 144, 145 e 155 të K.Punës.

Referuar shkakut, objektit dhe bazës ligjore të padisë konstatohet se kemi të bëjmë me një padi që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.

Kompetenca tokësore për gjykimin e padive që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës rregullohet nga neni 47 i K.Pr.Civile, që shprehimisht thotë: “... paditë që rrjedhin nga

99

marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi...”.

Në analizë të dispozitës së mësipërme dhe nenit 54 të K.Pr.Civile del qartë që ligjvënësi të drejtën për të zgjedhur gjykatën në rastet e konflikteve që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës ia ka lënë pikërisht punëmarrësit; pra, është në diskrecionin e këtij të fundit për të vendosur nëse padia do të ngrihet në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi apo në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri. Në çështjen objekt gjykimi paditësi ka zgjedhur si kompetente për shqyrtimin e padisë së tij pikërisht Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se nuk qëndron arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat se kjo gjykatë nuk ka kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes, pasi si palë e paditur është marrë vetëm Ministria përkatëse që ka nxjerrë urdhërin, dhe jo dega pranë së cilës punonte paditësi, pra Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat.

Në nenin 43 të K.Pr.Civile parashikohet se: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.

Në analizë të kësaj dispozite procedurale konstatohet se kur i padituri është person juridik, padia mund të ngrihet në gjykatën e vendit ku ka qendrën personi juridik, ose në gjykatën e vendit ku ndodhet një degë, agjenci apo një ndërtesë me aktivitetet e personit juridik ose në gjykatën e vendit ku personi juridik ka përfaqësues të autorizuar që të paraqiten në gjykim për objektin e padisë.

Paditësi ka qenë në marrëdhënie pune me Drejtorinë e Shërbimit Pyjor Mat, në detyrën e inspektorit. Organizimi dhe funksionimi i Drejtorisë së Shërbimit Pyjor, në qendër dhe në rrethe, rregullohet nga Ligji nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”. Në analizë të nenit 7 të këtij Ligji, rezulton se Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat është pjesë e shërbimit pyjor në Republikën e Shqipërisë, shërbim ky që organizohet nga Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimit Pyjor, si organ qendror dhe drejtoritë rajonale të organizuara në bazë qarku. Në referim të nenit 9 të të njëjtit Ligj, rezulton se Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave, me seli në Tiranë, është organi më i lartë administrativ i shërbimit pyjor. Drejtuesit e drejtorive rajonale pyjore emërohen nga Ministri i Mjedisit.

Rezulton se urdhëri nr.491, datë 31.08.2011 për lirimin e paditësit nga detyra është marrë nga Ministri i Mjedisit Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave Tiranë në bazë të propozimit të Drejtorit të Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Mat. Kjo e fundit është ngarkuar dhe me zbatimin e urdhërit të lirimit.

Në analizë të sa më sipër, në referim të nenit 43 të K.Pr.Civile dhe në kushtet kur shërbimi pyjor ku bën pjesë edhe Drejtoria e Shërbimit Pyjor Mat, (ku ka punuar paditësi), drejtohet nga Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave dhe është në varësi të saj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat është gjykata kompetente për gjykimin e çështjes në shqyrtim që ka të bëjë me një padi që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.

Pra, nga sa më sipër, rezulton se kompetenca për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi i takon dy gjykatave, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, ku banon paditësi, si dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ku ka selinë pala e paditur, Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave. Pra jemi përpara rastit të kompetencave konkurruese. E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e drejtë kjo që ushtrohet me ngritjen e padisë (neni 54 i K.Pr.Civile).

100

Duke qenë se paditësi i është drejtuar me kërkesë padi pikërisht Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, rezulton de facto që ai ka zgjedhur këtë gjykatë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore, e cila do të shqyrtojë mosmarrëveshjen që ai ka me anën e paditur dhe do t’i japë përgjigje kërkimeve të tij në bazë të ligjit.

Nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka kompetencën lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, pasi paditësi: (i) është banues në Rrethin e Matit; (ii) ai ka zgjedhur si kompetente për të shqyrtuar padinë e tij në bazë të ligjit pikërisht Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat (neni 47 dhe 54 i K.Pr.Civile); (iii) paditësi ka ushtruar detyrën e tij në këtë qytet si nëpunës i shërbimit pyjor që drejtohet nga Ministria e Mjedisit Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave dhe ku ky shërbim organizohet dhe funksionon në këtë qytet nëpërmjet Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Mat.

Pala e paditur i ka të gjitha mundësitë ligjore të caktojë përfaqësuesin e saj për të marrë pjesë në këtë gjykim përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe për të ushtruar të drejtat procedurale të parashikuara në ligj, për sa kohë Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujrave është organi epror i shërbimit pyjor në Republikën e Shqipërisë.

Gjykimi i çështjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat siguron zbatimin e parimit të kontradiktorialitetit (neni 18 e vijues i K.Pr.Civile), pasi u jep mundësi të gjithë palëve ndërgjyqëse të marrin pjesë në gjykim dhe të ushtrojnë të drejtat e tyre në një proces gjyqësor.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.418, datë 27.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat cënon parimin për një proces të rregullt ligjor, efektiv, të shpejtë, brenda një afati të arsyeshëm, pasi bëhet shkak për zvarritje të procesit gjyqësor në dëm të interesave të palëve në proces duke bërë që të cënohen neni 28 i K.Pr.Civile, si dhe nenet 6/1, 13 të KEDNJ. Gjithashtu vendimi i formës së prerë në lidhje me çështjen gjyqësore është plotësisht i ekzekutueshëm nëse gjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat nr.418, datë 27.12.2011 dhe dërgimin e akteve pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 14.02.2012

101


VENDIM




në seancën gjyqësore datë 14.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:

PADITËS: IDLIR LIMLLARI, në mungesë

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR DHE URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË, përfaqësuar nga juristi Enkelejd Lamaj.

INSPEKTORIATI NDËRTIMOR DHE URBANISTIK KOMBËTAR, DEGA KORÇË, në mungesë

OBJEKTI:

Anullimin e vendimit nr.25, datë 07.09.2011 të Inspektoriatit Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë,

për dënimin me gjobë.Baza Ligjore: Nenet 32/a dhe 43/2 të K.Pr.Civile,

ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit” (I ndryshuar) dhe V.K.M. nr.862, datë 05.12.2007

“Për Unifikimin e Procedurave të Kontrollit të Territorit nga I.N.U.K dhe ai Vendor” (i ndryshuar).

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-5702 (3033), datë 14.12.2011 ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.

Kundër vendimit nr.3033, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Idlir Limllari, i cili kërkon:Prishjen e vendimit nr.3033, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për t’u gjykuar pranë kësaj gjykate.

102

Shkaqet që paraqet paditësi Idlir Limllari në ankimin e veçantë janë:- Meqenëse I.N.U.K. ka degën e saj në qytetin e Korçës, atëherë, në bazë të nenit 43/2

të K.Pr.Civile, kompetente për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

- Fakti që ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative” parashikon vetëm kompetencën lëndore dhe jo atë territoriale nuk e legjitimon gjykatën për shpalljen e moskompetencës, pasi neni 11 i ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative” parashikonte se kundravajtja shqyrtohet nga gjykata e vendit ku ajo është kryer.

- Gjithashtu, në referim të parimit të ekonomisë gjyqësore, çmojmë se kjo çështje do të gjykohej për një kohë më të shkurtër në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë ngarkesa është më e madhe.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur, juristin Enkelejd Lamaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.3033, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si një vendim i drejtë dhe i bazuar në prova dhe në ligj; në përfundim;

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë me datë 27.01.2012 është regjistruar çështja civile nr.31003-00178-00-2012 regj.them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Idlir Limllari dhe të paditur I.N.U.K. Tiranë, etj., me objekt anulimi i vendimit për dënimin me gjobë.

Vendimi nr.41-2011-5702 (3033), datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me moskompetencës tokësore është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:Paditësi Ilir Limllari kryen detyrën e inspektorit pranë Inspektoriatit Ndërtimor dhe

Urbanistik Vendor pranë Bashkisë Korçë. Me vendimin nr.25, datë 07.09.2011 ai është dënuar me 400.000 lekë gjobë nga pala e paditur I.N.U.K., për arsye të mos evidentimit të shkeljeve që kishte bërë një subjekt, i cili kishte devijuar nga leja e ndërtimit.



Kolegji Civil vlerëson se shkaqet që ngrihen në ankimin e veçantë nga pala paditëse nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që të cënohet vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë.

Gjykata Rrethit Gjyqësor Korçë arsyetimin e saj për moskompetencën e mbështet në nenin 327 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht:

Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...

Meqenëse I.N.U.K. e ka qendrën në Tiranë, gjykata ka arritur në konkluzionin që kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, prandaj aktet i kanë kaluar kësaj të fundit.

Funksionimi dhe organizimi i Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar dhe Vendor rregullohet me anë të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 (I ndryshuar) “Për Inspektimin e Ndërtimit”, i cili në nenin 15 të tij bën fjalë për kundravajtjet administrative të kryera nga kryeinspektorët, inspektorët dhe gjobat që vendosen ndaj tyre.

103

Në nenin 15 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 (I ndryshuar), ndërmjet të tjerave thuhet:

Kundër vendimit të masës së gjobës mund të bëhet ankim i drejtpërdrejtë në gjykatë brenda 10 ditëve, duke filluar nga data e marrjes së njoftimit të vendimit.

Nga citimi i nenit të mësipërm del e qartë që dispozita konkrete e ligjit të posaçëm nuk shprehet se cila është gjykata kompetente, duke përcaktuar vetëm afatin e ankimit dhe momentin e fillimit të tij. Gjithashtu edhe ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative” nuk përcakton kompetencën tokësore në rastin e kryerjes së kundravajtjeve administrative, prandaj duke qenë se jemi përpara një padie që ka për objekt anullimin e një akti administrativ, atëhere për zgjidhjen e çështjes duhet t’i drejtohemi legjislacionit, i cili rregullon fushën përkatëse, që në rastin konkret janë dispozitat që parashikohen në Kreun e II të K.Pr.Civile, i cili bën fjalë për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative dhe Kodin e Procedurave Administrative, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka shpallur moskompetencën e saj.

Në ankimin e veçantë pala paditëse pretendon që pala e paditur ka degë në qytetin e Korçës, prandaj kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e palës paditëse, sepse në rastin e gjykimeve të posaçme kompetenca tokësore rregullohet sipas dispozitave ligjore të fushës përkatëse dhe jo sipas parimeve të përgjithshme, siç është rasti i nenit 43/2 të K.Pr.Civile, i cili do të gjente zbatim vetëm nëse neni 327 i K.Pr.Civile nuk do të parashikonte kompetencën tokësore për gjykimin e akteve administrative.

Duhet theksuar se në V.K.M. nr.862, datë 05.12.2007 dhe në ligjin organik përkatës përcaktohet se degët e I.N.U.K. nuk kanë kompetenca vendimmarrëse, por vetëm konstatojnë shkeljet në funksion të vendimmarrjes që merr I.N.U.K. me qendër në Tiranë, i cili është organi që ka nxjerrë edhe aktin administrativ në rastin objekt gjykimi, prandaj kompetenca tokësore i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Duke argumentuar si më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që vendimi nr.3033, datë 14.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 64/2 dhe 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2011-5702 (3033), datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Tiranë, më datë 14.02.2012

104


VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici nëtar

në seancën gjyqësore datë 14.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme:

PADITËS: ARTUR QERAMIXHI, në mungesë

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR DHE URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË, përfaqësuar në gjyq me autorizim nga juristi Enkelejd Lamaj.

INSPEKTORIATI NDËRTIMOR DHE URBANISTIK KOMBËTAR-DEGA KORÇË, në mungesë

OBJEKTI:

Anullimin e vendimeve nr.21, nr.22, nr.23 dhe nr.24 të datës 07.09.2011

të Inspektoriatit Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë, për dënimin me gjobë.

Baza Ligjore: Nenet 32/a dhe 43/2 të K.Pr.Civile, ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit” (I ndryshuar)

dhe V.K.M. nr.862, datë 05.12.2007 “Për Unifikimin e Procedurave të Kontrollit të Territorit nga INUK

dhe ai Vendor” (i ndryshuar).



Kundër vendimit nr.3034, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Artur Qeramixhi, i cili kërkon:Prishjen e vendimit nr.3034, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për t’u gjykuar pranë kësaj gjykate.

105

Shkaqet që paraqet paditësi Artur Qeramixhi në ankimin e veçantë janë:- Meqenëse I.N.U.K. ka degën e saj në qytetin e Korçës, atëhere në bazë të nenit 43/2 të

K.Pr.Civile, kompetente për gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

- Fakti që ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative” parashikon vetëm kompetencën lëndore dhe jo atë territoriale nuk e legjitimon gjykatën për shpalljen e moskompetencës, pasi neni 11 i ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative” parashikonte se, kundravajtja shqyrtohet nga gjykata e vendit ku ajo është kryer.

- Gjithashtu, në referim të parimit të ekonomisë gjyqësore, çmojmë se kjo çështje do të gjykohej për një kohë më të shkurtër në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë ngarkesa është më e madhe.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur, juristin Enkelejd Lamaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.3034, datë 14.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si një vendim i drejtë dhe i bazuar në prova dhe në ligj; në përfundim,

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë më datë 27.01.2012 është regjistruar çështja civile nr.31003-00184-00-2012 regj.them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Artur Qeramixhi dhe të paditur I.N.U.K. Tiranë, etj., me objekt anullim i vendimit për dënimin me gjobë.

Vendimi nr.41-2011-5704 (3034), datë 14.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me moskompetencës tokësore është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:Paditësi Artur Qeramixhi kryen detyrën e Kryeinspektorit pranë Inspektoriatit

Ndërtimor dhe Urbanistik Vendor, pranë Bashkisë Korçë.Me vendimin nr.24, datë 07.09.2011 ai është dënuar me 400.000 lekë gjobë nga pala e

paditur I.N.U.K., për arsye të mos evidentimit të mospërputhjeve të objektit në ndërtim me kërkesat e lejes së ndërtimit, ndërsa me tre vendimet e tjera ai ka marrë gjoba më të lehta për shkelje të ndryshme administrative, të cilat kanë të bëjnë me ushtrimin e funksionit të tij si kryeinspektor i I.N.U.V. pranë Bashkisë Korçë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-5704 (3034), datë 14.12.2011 ka vendosur:Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.Kolegji Civil vlerëson se, shkaqet që ngrihen në ankimin e veçantë nga pala paditëse nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që të cënohet vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë.

Arsyetimin e saj në lidhje me moskompetencën gjykata e shkallës së parë e mbështet në nenin 327 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht se:

Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia...

Meqënëse I.N.U.K. e ka qendrën në Tiranë, gjykata ka arritur në konkluzionin që kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, prandaj aktet i kanë kaluar kësaj të fundit.

106

Funksionimi dhe organizimi i Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Kombëtar dhe Vendor rregullohet me anë të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 (I ndryshuar) “Për Inspektimin e Ndërtimit”, i cili në nenin 15 të tij bën fjalë për kundravajtjet administrative të kryera nga kryeinspektorët, inspektorët dhe gjobat që vendosen ndaj tyre.

Në nenin 15 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 (i ndryshuar) ndërmjet të tjerave thuhet:Kundër vendimit të masës së gjobës mund të bëhet ankim i drejtpërdrejtë në gjykatë

brenda 10 ditëve, duke filluar nga data e marrjes së njoftimit të vendimit.Nga citimi i nenit të mësipërm del e qartë që dispozita konkrete e ligjit të posaçëm

nuk shprehet se cila është gjykata kompetente, duke përcaktuar vetëm afatin e ankimit dhe momentin e fillimit të tij.

Gjithashtu edhe ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative” nuk përcakton kompetencën tokësore në rastin e kryerjes së kundravajtjeve administrative, prandaj duke qenë se jemi përpara një padie që ka për objekt anulimin e një akti administrativ, atëhere për zgjidhjen e çështjes duhet t’i drejtohemi legjislacionit, i cili rregullon fushën përkatëse, që në rastin konkret janë dispozitat ligjore që parashikohen në Kreun e II të K.Pr.Civile dhe Kodin e Procedurave Administrative, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka shpallur moskompetencën e saj.

Në ankimin e veçantë pala paditëse pretendon që pala e paditur ka degë në qytetin e Korçës, prandaj kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj pretendimin e palës paditëse, sepse në rastin e gjykimeve të posaçme kompetenca tokësore rregullohet sipas dispozitave ligjore të fushës përkatëse dhe jo sipas parimeve të përgjithshme, siç është rasti i nenit 43/2 i K.Pr.Civile, i cili do të gjente zbatim vetëm nëse neni 327 i K.Pr.Civile nuk do të parashikonte kompetencën tokësore për gjykimin e akteve administrative.

Duhet theksuar se në V.K.M. nr.862, datë 05.12.2007 dhe në ligjin organik përkatës përcaktohet se degët e I.N.U.K. nuk kanë kompetenca vendimmarrëse, por vetëm konstatojnë shkeljet në funksion të vendimmarrjes që merr I.N.U.K. me qendër në Tiranë, i cili është organi që ka nxjerrë edhe aktet administrative në rastin objekt gjykimi, prandaj kompetenca tokësore i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Duke argumentuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që vendimi nr.3034, datë 14.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 64/2 dhe 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I


Tiranë, më 14.02.2012

107


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar Majlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtare


PADITËSE: KRISTINA GJONI, përfaqësuar nga avokat Skënder Breca

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT PYJOR LAÇ, në mungesë

OBJEKTI:

Detyrimin e palës së paditur të më paguajë pagën e plotë për punën e kryer dhe pagimin e kontributeve

të sigurimeve shoqërore e shëndetësore.Baza Ligjore: Nenet 21, 22, 94, 116, 118 të K.Punës.

Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.271/468, datë 25.09.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditëses Kristina Gjoni.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1501, datë 18.09.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.271/468, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs paditësja Kristina Gjoni, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, për këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe si të tillë duhet të ndryshohen duke u pranuar padia.

- Gjykata e apelit ka zhvilluar gjykimin në mungesë, duke mos pasur dijeni për datën e gjykimit dhe për më tepër kur seanca gjyqësore ka qenë e shtyrë.

- Gjykata ka rrëzuar padinë me arsyetimin se mungon kontrata, ndërkohë që kontrata mund të lidhet edhe me shkrim edhe me gojë.

109

- Ndryshe nga sa arsyeton gjykata, unë nuk kam lidhur kontratë në vitin 2005 për t’u paguar me 50% të pagës; kjo është provuar edhe me mos nënshkrimin nga ana ime të kontratës së vitit 2006.

- Nuk qëndron argumenti i gjykatës së apelit se unë paditësi kam pranuar kushtet e kontratës për pagën 50%.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditëses Kristina Gjoni, avokatin Skënder Breca, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Kristina Gjoni ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Drejtoria e Shërbimit Pyjor Laç, për disa vite dhe ka kryer punën e pastrueses.

1.1. Marrëdhëniet e punës midis palëve ndërgjyqëse kanë lindur nga kontrata punës e datës 01.01.1996, e cila ka qenë me afat deri në datën 31.10.1996.

1.2. Rezulton se paditësja ka vazhduar të punojë pranë palës së paditur tej afatit të caktuar në kontratën e punës në të njëjtin pozicion, në atë të pastrueses.

1.3. Deri në vitin 2005 paditësja është paguar sipas kategorisë përkatëse, me një pagë prej 12.500 lekë në muaj. Gjithashtu për vitet 1999 – korrik 2005 nga ana e punëdhënësit janë derdhur në favor të paditëses dhe kontributet për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore.

2. Më pas paditësja pretendon se nga pala e paditur, Drejtoria e Shërbimit Pyjor Laç, nuk është paguar me rrogë të plotë, por është paguar me 50% të pagës. Në lidhje me pagesën dhe për mos derdhje të kontributit të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, paditësja është ankuar pranë kësaj drejtorie.

3. Më datën 05.01.2007, pala e paditur me cilësinë e punëdhënësit i ka ofruar palës paditëse një kontratë pune, sipas së cilës paditësja do të paguhet për 4 orë në ditë nga fondet operative. Njëkohësisht, punëdhënësi nuk merr përsipër të paguajë për punëmarrësin as kontributet e sigurimeve shoqërore, tatimet, etj. Paditësja nuk e ka nënshkruar këtë kontratë.

4. Paditësja Kristina Gjoni, me pretendimin se midis saj dhe palës së paditur ka qenë lidhur kontrata e punës pa afat të caktuar dhe se ndërprerja e pagës me 50%, si dhe mos derdhja e kontributeve për sigurimet shoqërore e shëndetësore, në rrethanat kur ka punuar me orar të plotë është e paligjshme, me padi ka kërkuar detyrimin e palës së paditur ta paguajë me pagën e plotë për punën e kryer dhe derdhjen e kontributeve të sigurimeve shoqërore e shëndetësore nga viti 2007 e në vazhdim.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.271/468, datë 25.09.2007, ka rrëzuar padinë, me arsyetimin se “…paditësja është paguar me pagë rregullisht deri në vitin 2005. ku ka pasur nivel page prej 12.500 lekë në muaj por më pas nga ana e të paditurit i është paguar 50% të pagës pasi mungojnë mjetet monetare për pagimin e pagës së plotë….paditësja është ankuar por nga ana e palës së paditur i është refuzuar pagimi i pagës së plotë me argumentin se nuk ka fonde. Duhet theksuar se me palën e paditur paditësja nuk ka kontratë me shkrim për shkak se ka refuzuar të nënshkruajë një kontratë që t’i paguhej 50% e pagës….paditësja pretendon se në kundërshtim me ligjin nuk i janë paguar edhe sigurimet shoqërore e shëndetësore pretendim i cili nuk është i bazuar në ligj, pasi meqenëse pala paditëse nuk merr pagë dhe nuk ka kontratë me të paditurin nuk mund të pretendojë t’i paguhen sigurimet shoqërore e shëndetësore…”.

110

6. Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1501, datë 18.09.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me arsyetimin se “…Është paditësja ajo që ka pranuar këto kushte, duke firmosur kontratën e punës …për 4 orë punë dhe me pagë 4.200 lekë në muaj dhe kështu ajo ka vazhduar për gjithë vitin 2006. Mospranimi i firmosjes së kontratës për vitin 2007, ndërkohë që ajo ka vazhduar të punojë si pastruese po për 4 orë, nuk do të thotë se ana e paditur i ka pranuar në heshtje pretendimet e saj për pagesë të plotë siç ajo pretendon, pasi kontrata e vitit 2006 është lidhur për gjysëm page dhe është pranuar nga paditësja…”.

7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësja Kristina Gjoni, duke kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:8.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me

dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

8.2. Neni 10 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit gjyqësor”.

8.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët …, të marra në seancë gjyqësore.

Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.

8.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi, jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.8.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të

përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.


9. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Kristina Gjoni përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cënimin e vendimit nr.1501, datë 18.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.271/468, datë 25.09.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve të palës paditëse në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimi nr.1501, datë 18.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.

11. Gjykatat, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabojnë kur zgjidhin çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

111

11.1. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, nuk ka marrë në shqyrtim dhe nuk ka analizuar rrethanat konkrete që kanë të bëjnë me marrëdhënien e punës të lindur midis palëve ndërgjyqëse, vazhdueshmërinë e saj në kohë prej vitit 1996. Nga njëra anë, gjykata pranon ekzistencën e marrëdhënies së punës midis palëve, pagesën e plotë të kryer nga punëdhënësi deri në vitin 2005, por nga ana tjetër, në kontradiksion me sa pranon të vërtetuar dhe në kundërshtim me nenin 142 (2) të Kodit të Punës parashtron “…se me palën e paditur paditësja nuk ka kontratë me shkrim për shkak se ka refuzuar të nënshkruajë një kontratë që t’i paguhej 50% e pagës”.

11.2. Gjykata në vendimmarrjen e saj është mjaftuar vetëm me pranimin e faktit se paditësja nuk ka kontratë pune me shkrim me palën e paditur. Vendimit të gjykatës i mungon analiza e provave në tërësinë e tyre dhe arsyetimi i shkaqeve ligjore që e kanë çuar në rrëzimin e padisë.

12. Mbi ankimin e palës paditëse është vënë në lëvizje gjykata e apelit, e cila, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte ato, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të thjeshtë të faktit e të rrethanave të çështjes, madje ndryshe nga sa pasqyrohet në aktet shkresore të administruara me cilësinë e provave dhe në interpretim të kundërt të tyre, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

12.1. Gjithashtu kjo gjykatë nuk u ka dhënë përgjigje ligjore pretendimeve të ankimit në lidhje me rrethanat që përbëjnë shkakun ligjor të padisë.

12.2. Kjo gjykatë, në kundërshtim nga sa pasqyrohet në provat shkresore, pranon se midis palëve në “...vitin 2006, meqenëse ana e paditur pati një ristrukturim dhe pakësim të fondeve, bëri një kontratë pune me paditësen, në të cilën thuhet se paga e saj për vitin 2006 është 4.200 lekë. Kjo kontratë është nënshkruar nga paditësja dhe gjatë vitit 2006 ajo është paguar me 4.200 lekë në muaj”. Konkluzioni i gjykatës, pa verifikuar dhe analizuar pretendimet e palëve dhe pa administruar në gjykim ndonjë kontratë pune që të jetë nënshkruar nga palët në vitin 2006, nuk gjen mbështetje në asnjë provë konkrete.

13. Në vështrim të vendimit të gjykatës së apelit, ky Kolegj vlerëson se gjykata nuk ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile në fuqi në kohën e shqyrtimit të çështjes), nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126), vendimin nuk e mbështet në prova të marra në seancë gjyqësore (nenet 10, 29 dhe 309), po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.

14. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit, para se të vlerësohen nga gjykata, duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se ata janë kontradiktorë dhe të pambështetur në provat e marra në seancë gjyqësore.

16. Gjykata e apelit nuk kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimit të padisë. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës së paditur lidhur me mospranimin e nënshkrimit të kontratës së ofruar nga punëdhënësi në vitin 2007 dhe se paditësja ka nënshkruar një kontratë në vitin 1996 apo 2006 (kur në gjykim nuk është marrë një provë e tillë), për të arritur në konkluzionin se nuk ekzistojnë kushtet ligjore për pranimin e padisë. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që iu mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.

112

16.1. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit, ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.

17. Në rrethanat e mësipërme, ky Kolegj vlerëson se vendimit të gjykatës së apelit i mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimi nuk përputhet plotësisht me të dhënat objektive të çështjes dhe për rrjedhojë është dhe i pambështetur në ligj.

17.1. Vendimi nuk është i mbështetur në fakte dhe konkluzione logjike në lidhje me rrethanat për të cilat është kërkuar kryerja e pagesës së plotë dhe derdhja e kontributeve për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore nga paditësja. Gjykata e apelit, duke mos përcaktuar drejt natyrën juridike të shkakut për të cilën ka lindur mosmarrëveshja objekt gjykimi, ka anashkaluar rregullimet e bëra në Kodin e Punës (nenet 12, 21, 100, 110, 111, 140 dhe 149).

18. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë.

19. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16), respektivisht në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës.

19.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

19.2. Gjithashtu, gjykata e apelit për të garantuar një proces të rregullt ligjor, në mbështetje të neneve 486 e 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të identifikojë drejt shkakun për të cilin ka lindur mosmarrëveshja midis palëve.

19.3. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, gjykata duhet të përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.

20. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I


Tiranë, më 16.02.2012

113


VENDIM


Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMajlinda Andrea AnëtareMirela Fana Anëtare


PADITËSA: FERHAT BEQIRI, LIRETA BEQIRI, MYHIJE BEQIRI, në mungesë

I PADITUR: SKËNDER MEÇOLLI, ARTUR MERO, në mungesë

AGJENSIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONËS TIRANË, në mungesë

PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË, në mungesë

OBJEKTI:

Kërkohet anulimi i vendimit nr.556, datë 25.11.1994 të ish-K.K.K.Pronës Bashkia Korçë, ndryshuar me

vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të gjykatës së shkallës së parë si një akt absolutisht i pavlefshëm, si dhe konstatimi i pavlefshmërisë absolute

të kontratës së shitblerjes nr.985 rep. e nr.316 kol., datë 08.04.2005, si dhe rregullimi i pasojave.

Detyrimin e të paditurve Skënder Meçolli e Artur Mero të njohin paditësit pronarë të pasurisë së paluajtshme

ndodhur në qytetin e Korçës me kufizime të përcaktuara: banesë me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2,

nga të cilat nën ndërtesë 65 m2 (për paditësit Ferhat Beqiri e Lirjeta Beqiri, kati i dytë me sip. 27.5 m2,

sipërfaqe aneksi 4 m2, ½ sip. së oborrit 13.1 m2, ½ e sipërfaqes së shkallëve prej 1775 m2,

½ e sipërfaqes nën ndërtesë prej 32.5 m2. Truall, gjithsej 57 m2, për paditësen Myhije Beqiri sipërfaqe e përgjithshme trualli 68 m2

nga të cilat nën ndërtesë 32.5 m2 truall).

114

Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile; neni 92/a i K.Civil;

neni 115/a e neni 117 i K.Pr.Administrative në lidhje me nenin 163 të K.Civil;

neni 6 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 për KKPP i ndryshuar; neni 1, 5, 9 i ligjit nr.7652, datë 23.12.1992

e dekreti nr.1440, datë 04.04.1996.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2011-1765 (1024), datë 22.04.2011, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për gjykimin e çështjes civile nr.regj.Them.31005-01164-41-2011 (1456), datë regj. 07.04.2011, që i përket palës paditësë: Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri dhe Myhije Beqiri; të paditur: Skënder Meçolli, Artur Mero dhe A.K.K.P.Tiranë; me objekt: anulim i vendimit nr.556, datë 25.11.1994 të ish-K.K.K.Pronës Bashkia Korçë, ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si një akt absolutisht i pavlefshëm, si dhe konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.985 rep. e nr.316 kol., datë 08.04.2005 si dhe rregullimi i pasojave. Detyrimin e të paditurve Skënder Meçolli e Artur Mero të njohë paditësit pronarë të pasurisë së paluajtshme ndodhur në qytetin e Korçës me kufizime të përcaktuara: banesë me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2, nga të cilat nën ndërtesë 65 m2, etj., duke i dërguar aktet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykata kompetente.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka parashtruar Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes së sipërcituar dhe rregullimin e kompetencës tokësore, me arsyetimin:

- Nga përmbajtja e kërkesë-padisë së paraqitur nga ana e paditësave...dhe konkretisht nga cilësimi i saktë i fakteve dhe pretendimeve të paraqitura në kërkesë-padi nga ana e këtyre të fundit, rezulton që..., objekt kërkimi në kërkesë-padinë e paraqitur për shqyrtim..., objekt kërkimi ky i cili rezulton që të përbëjë të drejtën subjektive të pretenduar nga ana e tyre, të jetë: “Detyrimi i të paditurve Skënder Meçolli dhe Artur Mero që të njohin si pronarë të banesës dhe truallit me sipërfaqe 125 m2 nga të cilat 65 m2 nën banesë e ndodhur në Qytetin e Korçës me nr.2/3 pasurie;

- Referuar ligjit procedural civil dhe konkretisht neneve 43 dhe 45..., si dhe nenit 18 të ligjit nr.9235.., vlerësoj se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë të ketë gabuar në deklarimin e moskompetencës së saj...;

- Në rastin konkret konflikti ndërmjet palëve ndërgjyqëse nuk rezulton të ketë për objekt shqyrtimin e vendimeve të dhëna nga ana e Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, por të një vendimi të mëparshëm të dhëna nga ana e ish K.K.K.Pronave...lidhur me të drejtën e pronësisë mbi një banesë dhe truall ...;

- Në rastin konkret nuk rezulton që paditësit...pronësinë mbi truallin dhe banesën e ndodhur në qytetin e Korçës ta pretendojnë me cilësinë e subjektit të shpronësuar, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se në rastin konkret nuk rezultojnë të jenë të zbatueshme përcaktimet e nenit 18 të ligjit nr.9235..., por rregullat e përgjithshme të përcaktuara në K.Pr.Civile,...;

115

- Në kushtet kur njëri prej kërkimeve të paditësave rezulton të ketë të bëjë edhe me detyrimin e të paditurve...të njohin paditësit pronarë mbi një pasuri të paluajtshme e cila ndodhet në qytetin e Korçës, atëhere të zbatueshme në rastin konkret do të jenë përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile....


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri dhe Myhije Beqiri pretendojnë se kanë që nga viti 1965 që banojnë me qira me shtetin në banesën e ndodhur në qytetin e Korçës me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2, nga të cilat nën ndërtesë 65 m2, me kufizimet përkatëse dhe në zbatim të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore” kanë përfituar pronësinë mbi banesën e sipërcituar.

2. Nga ana tjetër, i padituri Skënder Meçolli ka fituar pronësinë mbi këtë banesë me vendimin nr.556, datë 25.11.1994 të ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Korçë, i ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

3. Me kontratën nr.985 rep., nr.316 Kol., datë 08.04.2005 i padituri Skënder Meçolli i’a ka shitur këtë banesë të paditurit tjetër të këtij gjykimi, Artur Mero.

4. Paditësit Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri dhe Myhije Beqiri, me pretendimin se vendimi nr.556, datë 25.11.1994 i ish Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Korçë, ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë është marrë në shkelje flagrante të ligjit, me padinë e datës 06.04.2011, paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, kanë kërkuar anullimin e “...vendimit nr.556, datë 25.11.1994 të ish-K.K.K.Pronës Bashkia Korçë, ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si një akt absolutisht i pavlefshëm si dhe konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.985 rep. e nr.316 kol., datë 08.04.2005, si dhe rregullimi i pasojave. Detyrimin e të paditurve Skënder Meçolli e Artur Mero të njohë paditësit pronarë të pasurisë së paluajtshme ndodhur në qytetin e Korçës me kufizime të përcaktuara: banesë me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2, nga të cilat nën ndërtesë 65 m2 (për paditësit Ferhat Beqiri e Lirjeta Beqiri, kati i dytë me sip. 27.5 m2, sipërfaqe aneksi 4 m2, ½ sip. së oborrit 13.1 m2, ½ e sipërfaqes së shkallëve prej 1775 m2, ½ e sipërfaqes nën ndërtesë prej 32.5 m2. Truall, gjithsej 57 m2, për paditësen Myhije Beqiri sipërfaqe e përgjithshme trualli 68 m2 nga të cilat nën ndërtesë 32.5 m2 truall)”.

5. Në seancë përgatitore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka marrë në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore dhe, me vendimin nr.41-2011-1765 (1024), datë 22.04.2011, ka shpallur “...moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për gjykimin e çështjes civile nr.regj. Them. 31005-01164-41-2011 (1456), datë regj. 07.04.2011 që i përket palës paditëse: Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri dhe Myhije Beqiri; të paditur: Skënder Meçolli, Artur Mero dhe A.K.K.P. Tiranë; me objekt: nr.556, datë 25.11.1994 të ish-K.K.K.Pronës Bashkia Korçë, ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykata e Shkallës së Parë Korçë si një akt absolutisht i pavlefshëm si dhe konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.985 rep. e nr.316 kol., datë 08.04.2005 si dhe rregullimi i pasojave. Detyrimin e të paditurve Skënder Meçolli e Artur Mero të njohë paditësit pronarë të pasurisë së paluajtshme ndodhur në qytetin e Korçës me

116

kufizime të përcaktuara: banesë me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2, nga të cilat nën ndërtesë 65 m2, etj., duke i dërguar aktet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykata kompetente”.

5.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata arsyeton: “Duke pasur parasysh shpjegimet e palëve ndërgjyqëse mbi natyrën e mosmarrëveshjes, gjykata çmon se kjo gjykatë nuk është kompetente për gjykimin e kësaj mosmarrëveshje për sa ekziston një rregullim ligjor i posaçëm (ai i përcaktuar në nenin 18 të ligjit nr.9235, datë...”.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në nenin 64 të Kodit të Procedurës Civile, pa ndërprerë gjykimin e çështjes, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke parashtruar qëndrimin e saj në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes së sipërcituar dhe rregullimin e kompetencës tokësore.

6.1. Gjykata, pasi citon dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, ato të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” i ndryshuar, vendimin nr.27, datë 26.05.2010 të Gjykatës Kushtetuese dhe vendimin njehsues nr.9, datë 09.03.2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, parashtron:

- “Nga përmbajtja e kërkesë-padisë së paraqitur nga ana e paditësave... dhe konkretisht nga cilësimi i saktë i fakteve dhe pretendimeve të paraqitura në kërkesë-padi nga ana e këtyre të fundit, rezulton që...,objekt kërkimi në kërkesë-padinë e paraqitur për shqyrtim..., objekt kërkimi ky i cili rezulton që të përbëjë të drejtën subjektive të pretenduar nga ana e tyre, të jetë: “Detyrimi i të paditurve Skënder Meçolli dhe Artur Mero që të njohin si pronarë të banesës dhe truallit me sipërfaqe 125 m2 nga të cilat 65 m2 nën banesë e ndodhur në Qytetin e Korçës me nr.2/3 pasurie”;

- “Referuar ligjit procedural civil dhe konkretisht neneve 43 dhe 45..., si dhe nenit 18 të ligjit nr.9235.., vlerësoj se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë të ketë gabuar në deklarimin e moskompetencës së saj...”;

- “Në rastin konkret konflikti ndërmjet palëve ndërgjyqëse nuk rezulton të ketë për objekt shqyrtimin e vendimeve të dhëna nga ana e Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, por të një vendimi të mëparshëm të dhëna nga ana e ish K.K.K.Pronave...lidhur me të drejtën e pronësisë mbi një banesë dhe truall...”;

- “Në rastin konkret nuk rezulton që paditësit...pronësinë mbi truallin dhe banesën e ndodhur në qytetin e Korçës ta pretendojnë me cilësinë e subjektit të shpronësuar, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se në rastin konkret nuk rezultojnë të jenë të zbatueshme përcaktimet e nenit 18 të ligjit nr.9235..., por rregullat e përgjithshme të përcaktuara në K.Pr.Civile,...”;

- “Në kushtet kur njëri prej kërkimeve të paditësave rezulton të ketë të bëjë edhe me detyrimin e të paditurve...të njohin paditësit pronarë mbi një pasuri të paluajtshme e cila ndodhet në qytetin e Korçës, atëhere të zbatueshme në rastin konkret do të jenë përcaktimet e nenit 45 të K.Pr.Civile...”.Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:7.1. Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme,

për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.

7.2. Neni 55 i K.Pr.Civile:“Gjykata që gjykon padinë kryesore është kompetente për të shqyrtuar edhe kërkesat dytësore, kundërpadinë ose ndërhyrjen kryesore…”.

117


8. Vendimi nr.41-2011-1765 (1024), datë 22.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, që ka shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj. them. 31005-01164-41-2011 (1456), datë regj. 07.04.2011 duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moskuptimit dhe moszbatimit të drejtë të normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.

9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).

11. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë, objektit të saj, evidenton se në padi janë formuluar disa kërkime. Paditësat Ferhat Beqiri, Lireta Beqiri dhe Myhije Beqiri, me pretendimin se në zbatim të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore” kanë përfituar pronësinë mbi banesën objekt material i këtij gjykimi, me padi kanë kërkuar: (i) Anulimin e vendimit nr.556, datë 25.11.1994 të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Korçë, ndryshuar me vendimin nr.1941, datë 05.06.1996 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si një akt absolutisht i pavlefshëm; (ii) Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.985 rep. e nr.316 kol, datë 08.04.2005, si dhe rregullimi i pasojave; (iii) Detyrimin e të paditurve Skënder Meçolli e Artur Mero të njohin paditësit pronarë të pasurisë së paluajtshme, banesë me nr.2/3 pasurie me sipërfaqe totale truall prej 125 m2, nga të cilat nën ndërtesë 65 m2, sipas përcaktimeve përkatëse për secilin paditës.

12.1. Gjithashtu, konstatohet se banesa objekt material i këtij gjykimi mbi të cilën drejtohen pretendimet për të drejta pronësie ndodhet në qytetin e Korçës.

13. Ligji procedural civil lejon bashkimin e padive në një proces në rast se plotësohen kushtet e parashikuara në të. Për rastin konkret ndodhemi përpara bashkimit objektiv. Paditë ose kërkimet e palës paditëse janë të lidhura sepse ato kanë të përbashkët dy prej elementeve të padisë, objektin dhe shkakun (neni 55 i K.Pr.Civile).

14. Drejt arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në parashtrimin e saj kur vlerëson se kërkimi i palës paditëse për anulimin e vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe pavlefshmërinë e kontratës së shitblerjes lidhur midis të paditurve Skënder Meçolli dhe Artur Mero është i ndërvarur nga kërkimi që ka të bëjë me pretendimet në lidhje me pronësinë.

118

15. Ndryshe nga sa arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se, pavarësisht nga renditja e kërkimeve dhe formulimi që i është bërë objektit të padisë, kërkimi i paditësave për anulimin e vendimit të komisionit nuk është kërkimi kryesor i padisë.

16. Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e paditësave mbi banesën objekt material i këtij gjykimi, që sipas tyre cenohet nga të paditurit Skënder Meçolli dhe Artur Mero. Të paditurit Skënder Meçolli i është njohur pronësia dhe kthyer kjo banesë me vendim të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, të ndryshuar me vendim gjyqësor. Në gjykim është thirrur me cilësinë e të paditurit dhe Artur Mero, të cilit i ka kaluar pronësia me kontratë shitje nga i padituri Skënder Meçolli. Pra, nëpërmjet këtij kërkimi paditësat kërkojnë të realizojnë në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë me pretendimin se kjo e drejtë iu mohohet nga të paditurit Skënder Meçolli dhe Artur Mero të cilët, nga ana e tyre, pretendojnë, edhe ata, pronësinë mbi këtë banesë.

16.1. Fakti juridik që paditësat kanë vënë në themel të kërkimit të parë përbën shkakun e padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësat e pretendojnë si të shkelur.

16.2. Nga zgjidhja që do t’i bëhet kërkimit për të drejtën e pronësisë janë të kushtëzuar dhe zgjidhja e kërkimeve të tjera.

17. Kërkimet e tjera, ai i anulimit të vendimit të komisionit dhe i pavlefshmërisë së kontratës së shitjes, janë në vartësi të pranimit ose jo të kërkimit të parë. Këto kërkime, të vështruar në raport me të parin janë dytësorë.

18. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile.

18.1. Ky Kolegj vlerëson se kompetenca tokësore e përcaktuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile është një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive dhe me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur çështjen në Gjykatën e Lartë për rregullim të kompetencës tokësore.

19. Në lidhje me kërkimin që ka të bëjë me kundërshtimin e vendimit të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar neneve 45 dhe 55 të Kodit të Procedurës Civile, gjykon se për shkak të koneksitetit që ka ky kërkim me kërkimin e parë kompetente është po Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

20. Kërkimi tjetër, ai i pavlefshmërisë së kontratës së shitblerjes, është kërkim që rrjedhon nga zgjidhja e kërkimit të parë dhe të dytë. Edhe ky kërkim është në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

21. Lloji i padisë për realizimin e të drejtës së pretenduar është në disponibilitetin e palës, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje këtyre problemeve, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

22. Nëse padia është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, apo nëse ndodhemi përpara gjësë së gjykuar sikundër pretendohet nga pala e paditur, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.

119

23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.41-2011-1765 (1024), datë 22.04.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj.them 31005-01164-41-2011 (1456), datë regj. 07.04.2011, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 64§2 dhe 485 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.41-2011-1765 (1024), datë 22.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 16.02.2012

120


VENDIM




në seancat gjyqësore të datave 09.02.2012 dhe 16.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA “MOZI” SHPK, përfaqësuar nga avokat Agim Gogu

E PADITUR: DREJTORIA E DOGANËS POGRADEC, përfaqësuar nga juristja Ornela Biti dhe Avokati i Shtetit Abaz Deda

OBJEKTI:

Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv, vendimit nr.20, datë 27.11.2003 i palës së paditur.

Pezullim ekzekutimi.Baza Ligjore: Neni 609 i K.Pr.Civile.

Nenet 245, 249 të K.Doganor.Nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.126, datë 20.02.2007, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.Shpalljen si të pavlefshëm të titullit ekzekutiv “vendim nr.20, datë 27.11.2003 i Degës së Doganës Pogradec”, pasi detyrimi që përmbahet në këtë akt është shuar.Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë vendosur me vendimin nr.s’ka, datë 11.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.248, datë 21.06.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.126, datë 20.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec që u përket palëve “Mozi” shpk e Drejtoria e Doganës Pogradec me objekt pavlefshmëri titulli ekzekutiv.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Dega e Doganës Qafë Thanë Pogradec me të cilin kërkon prishjen e dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për këto shkaqe:

121

- Gjykata e apelit ka shkelur nenin 14 të K.Pr.C., pasi nuk kreu një hetim gjyqësor të plotë në përputhje me Kodin Doganor.

- Gjykata e apelit nuk verifikoi nëse gjykata është kompetente për gjykimin e çështjes, pasi pranë saj nuk ka seksion administrativ, ndërkohë që çështja përbën një gjykim administrativ.

- Gjykata na mohoi të drejtën e paraqitjes së provave të reja duke mos riçelur hetimin gjyqësor.

- Gjykata anashkaloi faktin se ndaj paditësit nuk është marrë asnjë masë e rikuperimit me forcë të borxhit doganor. Paditësi e ka pranuar të paguajë detyrimin vullnetarisht.

- Vendimi i doganës është nxjerrë në përputhje me nenin 102 dhe 236 të Kodit Doganor dhe i është njoftuar palës paditëse rregullisht.

- Kontabilizimi i borxhit doganor është bërë brenda afateve ligjore dhe në përputhje me nenin 233/3, a) të Kodit Doganor.

- Gjykata ka analizuar gabim provat e paraqitura për të arritur në konkluzionin se detyrimi doganor nuk ekziston pasi është shlyer në çdo praktikë importi.

- Nga provat e paraqitura rezulton se detyrimet e importit nuk janë paguar në masën që parashikon ligji.

- Provat e paraqitura për të cilat ngremë pretendimin se janë të falsifikuara janë të korrigjuara e për to ka filluar çështja penale. Këto prova nuk janë paraqitur me dosjen e importit.

- Gjykata nuk ka krahasuar të dhënat në lejet veterinare dhe deklaratat e importit midis të cilave ka mospërputhje, e njëjta leje me të njëjtin numër ka të dhëna të ndryshme.

- Gjykata e rrëzoi kërkesën tonë për të urdhëruar gjyqësisht Ministrinë e Bujqësisë të paraqiste dokumentacionin e lejeve veterinare në proces.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur, Drejtoria e Doganës Pogradec, juristen Ornela Biti, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse, Shoqërisë “Mozi” shpk, avokatin Agim Gogu, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Shoqëria “Mozi” shpk është regjistruar si person juridik me vendimin nr.26634, datë 06.11.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me seli në qytetin e Lushnjës, me objekt veprimtarie mbarështim të gjësë së gjallë, transport, import-eksport të gjësë së gjallë, etj.

2. Gjatë viteve 2002 dhe 2003 pala paditëse ka importuar nga Polonia, viça për therje dhe për mbarështim. Praktikat e zhdoganimit janë kryer në Degën e Doganës Qafë Thanë. Në momentin e kryerjes së praktikave doganore është paguar taksa doganore 10% për viçat për therje dhe 2% për viçat për mbarështim.

3. Kontrolli i Lartë i Shtetit, pas kontrollit të ushtruar pranë palës së paditur, me shkresën nr.229/8, datë 30.06.2003 njofton Degën e Doganës Pogradec që brenda datës 31.12.2006 të kontabilizonte detyrimin doganor dhe të merrte masa për arkëtimin e shumës 11.511.000 lekë, për disa subjekte, ndër to edhe për palën paditëse.

122

3.1. Sipas Kontrollit të Lartë të Shtetit vlera e detyrimit doganor që duhej kontabilizuar e arkëtuar ndaj palës paditëse ishte 9.227.000 lekë dhe përbëhej nga: shuma 1.970.000 lekë për ndryshim të vlerës së mallit, 3.344.000 lekë për ndryshim të peshës së mallit dhe 3.913.000 lekë nga ndryshimi i taksës 10% në 2%.

4. Dega e Doganës Pogradec, pasi ka bërë verifikimet, ka nxjerrë vendimin nr.20, datë 27.11.2003 për shpalljen debitor të paditësit, Shoqërisë “Mozi” shpk për vlerat si më lart. Dega e Doganës Pogradec në drejtim të palës paditëse për njoftim të detyrimit doganor ka nxjerrë disa shkresa, ndër to shkresën nr.1457 prot., datë 18.12.2003 dhe atë të datës 06.02.2004. Vendimi i është njoftuar palës paditëse me anë të Degës së Tatimeve Lushnjë, me shkresën e datës 06.02.2004, nr.398/1 prot. “Njoftim për shlyerje detyrimi”.

5. Me kërkesën e Degës së Doganës Pogradec, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.s’ka datë 12.04.2005, ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit për vendimin nr.20, datë 27.11.2003.

6. Mbi padinë e palës paditëse kundër Degës së Doganës Qafë Thanë Pogradec, me objekt: “Kundërshtim akti administrativ nr.20, datë 27.12.2003...”, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.1392, datë 10.05.2004 ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit, me arsyetimin se pala paditëse “...nuk ka ndjekur rrugën e apelit administrativ ndaj aktit nr.20 datë 27.12.2003... nuk ka respektuar asnjë prej kushteve të nenit 289/3 të K.Doganor,...”, pra nuk ka shteruar rrugën e ankimit administrativ. Ky vendim është lënë në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1431, datë 06.07.2004.

7. Pala paditëse ka ngritur tjetër padi, atë të datës 01.07.2004, kundër Drejtorisë së Doganës Pogradec, me objekt: shuarje e detyrimeve të importit. Me vendimin nr.298, datë 18.05.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec është vendosur pushimi i gjykimit, për shkak se pala paditëse ka hequr dorë nga gjykimi i padisë.

8. Pala paditëse i është drejtuar përsëri gjykatës me padinë objekt shqyrtimi, më datë 20.05.2005, që ka si objekt “Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv, vendimi i Drejtorisë së Doganës Pogradec, nr.20, datë 27.11.2003” , duke kërkuar dhe pezullimin e ekzekutimit të këtij titulli.

8.1. Kjo çështje është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor me vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec nr.776, datë 30.12.2005, vendim të cilin Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-60 (158), datë 23.02.2006, e ka prishur dhe ka dërguar çështjen në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

8.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka arsyetuar se gjykatës i është paraqitur “për gjykim një çështje e re, me të njëjtat palë, por e një natyre tjetër, me shkak dhe objekt të ndryshëm nga çështja e mëparshme”. Gjykata nuk ka për objekt shqyrtimi “kundërshtimin e aktit të rivlerësimit tatimor, që realizohet nëpërmjet procedurës gjyqësore të kundërshtimit të aktit administrativ (nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile), pas ezaurimit të procedurës paraprake të ankimit administrativ, por kundërshtimin e këtij akti që është bërë titull ekzekutiv...gjykata...nuk ka pasur parasysh faktin që akti i rivlerësimit tatimor nr.20, datë 27.11.2003 është bërë njëherë objekt shqyrtimi gjyqësor dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1431, datë 06.07.2004, është shprehur përfundimisht për nxjerrjen e çështjes së themelit jashtë juridiksionit gjyqësor për shkak të mosrealizimit të procedurës së ankimit administrativ...Në gjykimin e kësaj çështje të re gjykatës së shkallës së parë, që ka juridiksionin për shqyrtimin e saj, i takon të zgjidhë ndërmjet dy alternativave, interpretimit dhe zbatimit të kërkesave të paragrafit të parë të nenit 609 të K.Pr.Civile, apo të paragrafit të dytë të kësaj dispozite, me qëllim që të konkludojë nëse duhet t’i hyjë vlerësimit të përmbajtjes së titullit ekzekutiv, siç pretendon pala paditëse, apo të konkludojë se përmbajtja e titullit ekzekutiv është e pakundërshtueshme gjyqësisht për fakte që kanë ndodhur përpara, sepse për këtë është pengesë një vendim gjyqësor i formës së prerë e, për rrjedhojë, titulli

123

ekzekutiv mund të kundërshtohet vetëm për fakte që kanë ngjarë pas dhënies së këtij vendimi gjyqësor”.

8.3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.s’ka, datë 11.07.2006, ka pranuar kërkesën për sigurimin e padisë duke urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv (vendimit nr.20, datë 27.11.2003). Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.9, datë 20.02.2007.

9. Ndërkohë ndaj punonjësve të Degës së Doganës Pogradec, që kanë kryer praktikat e zhdoganimit, është kryer kallëzimi penal dhe çështja është në proces hetimi pranë Prokurorisë Pogradec, për veprën penale të shpërdorimit të detyrës.

10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.126, datë 20.02.2007, ka pranuar padinë duke shpallur të pavlefshëm titullin ekzekutiv “vendim nr.20, datë 27.11.2003 i Degës së Doganës Pogradec”, pasi detyrimi që përmbahet në këtë akt është shuar”, si dhe ka ligjëruar masën e “sigurimit të padisë vendosur me vendimin nr.s’ka, datë 11.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec”.

10.1. Në pranimin e padisë gjykata arsyeton: pala paditëse është njoftuar për vendimin nr.20, datë 27.11.2003 me “shkresën e dërguar me postë..., faktin që njoftimi si fakt konfirmohet nga shkresa e Degës së Tatim Taksave Lushnjë dt. 18.02.2004...”; “...jemi përpara një vendimi të autoriteteve doganore, të cilin neni 245/par. 4 i Kodit Doganor e parashikon si titull ekzekutiv, i cili mund të kundërshtohet sipas K.Doganor dhe K.Pr.Administrative në rrugë administrative tek organi më i lartë si akt me kushtet e parashikuara për pagimin e detyrimit dhe të penaliteteve, por edhe në formën e pavlefshmërisë së tij në bazë të normave procedurale civile”; detyrimi i palës së paditur për të njoftuar subjektin “Mozi” shpk “përmban dy momente kohore të ndryshme: I- Momentin kur, pas njoftimit zyrtar prej K.L. Shtetit për rillogaritjen e detyrimeve doganore më dt. 08.07.2003, vetë autoriteti doganor duhet të njoftojë subjektin detyrimisht për shkeljen doganore dhe për veprimet e kryera në bazë të neneve 256 e vijues të Kodit Doganor (proces verbali, krijimi i dosjes, dëgjimi i subjektit, marrja e vendimit pas rillogaritjes), detyrim i paplotësuar në rastin konkret...II- Momentin, kur pasi ka marrë vendimin përkatës, autoriteti doganor duhet të njoftojë subjektin për detyrimin e ri...Ky moment rezulton të jetë plotësuar,..”; “...detyrimi monetar i përcaktuar në vendimin objekt gjykimi nuk ekziston dhe për këtë arsye titulli ekzekutiv është i pavlefshëm, pasi ai është përcaktuar dhe llogaritur në mënyrë të paligjshme dhe në kundërshtim me ligjin e posaçëm...pala e paditur...ka bërë pasqyrimin e tij në evidencat e doganës, llogaritjen dhe regjistrimin në regjistrin përkatës-d.m.th. kontabilizimin e borxhit doganor-më datë 27.11.2003, pra, rreth 5 muaj më vonë nga vënia në dijeni. Ky qëndrim i palës së paditur, me pasojë paligjshmërinë dhe pavlefshmërinë e vetë titullit ekzekutiv bie ndesh me parashikimin e neneve 216, 217, 232/par.1, 233, 234, 235/parag.2-pika “b”, 236, 245/parag.4 të Kodit Doganor”; “kontabilizimi i borxhit doganor në ngarkim të palës paditëse nuk duhej të kryhej, pasi shuma e detyrimit nuk ishte kontabilizuar më parë si pasojë e veprimtarisë dhe gabimeve të vetë autoriteteve doganore (shkelje e afateve të lejuara dhe të procedurës),...”; “Ky kontabilizim në kundërshtim me dispozitat e Kodit Doganor e bën detyrimin monetar të përcaktuar të paligjshëm dhe vetë vendimin si titull ekzekutiv të pavlefshëm, pasi realisht ai ka lindur në vitin 2002...dhe kontabilizuar...në vitin 2003, duke u shuar kështu në zbatim të nenit 249/parag. 1 të Kodit Doganor (i cili shuan çdo detyrim të kontabilizuar në shkelje të ligjit në kushtet e nenit 235/parag. 2-pika “b”...)”; Gjykata i ka gjetur të pambështetura pretendimet se nuk janë marrë parasysh si prova informacioni i Shërbimit Veterinar dhe se lejet janë fotokopje e të falsifikuara pasi nuk i ka rezultuar ky fakt në kuptim të nenit 253, 270 të K.Pr.Civile apo 186 të K.Penal; aktet e paraqitura nga pala e paditur për çmimet e referencës për mallin e importin, gjykata i ka çmuar se ato dalin jashtë objektit të gjykimit dhe nuk luajnë rol në zgjidhjen e kësaj çështje.

124

11. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.248, datë 21.06.2007, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

11.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit parashtron se: autoriteti doganor nuk ka njoftuar paditësin konform nenit 256 të K.Doganor se po fillonte procedurat e rillogaritjes së detyrimeve doganore ndaj tij: rikontabilizimi nuk është kryer brenda afateve të parashikuara në ligjin doganor dhe si pasojë detyrimi është shuar; rezulton se në nxjerrjen e aktit administrativ nuk janë respektuar kushtet për vlefshmërinë e tij; nuk është sjellë asnjë provë që të cenojë vërtetësinë e lejeve veterinare; pretendimi se jemi para një gjykimi administrativ dhe jo një gjykimi civil i palës së paditur me të drejtë është konsideruar i pabazuar pasi kërkimi në këtë gjykim është pavlefshmëria e aktit doganor që është kthyer në titull ekzekutiv; pala paditëse e zgjedh vetë mjetin e mbrojtjes së interesave të saj gjyqësisht.

12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Dega e Doganës Qafë Thanë Pogradec, me të cilin kërkon prishjen e dy vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

13. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Doganor, në të cilat është parashikuar:

13.1. Neni 609 i K.Pr.Civile:“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.

Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve.

Në këto raste, gjykata shqyrton shpejt çështjen dhe mund të vendosë pezullimin e vendimit me ose pa garanci”.

Paragrafi i fundit ndryshuar me ligjin nr.10052, datë 29.12.2008: “Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë”.


13.3. Neni 18 i K.Doganor: “1. Kur një person kërkon që autoritetet doganore të marrin një vendim në zbatim të rregullave doganore, ai duhet të verë në dispozicion gjithë informacionin dhe të gjitha dokumentet e kërkuara nga autoritetet doganore për marrjen e vendimit.

2. Vendimi merret dhe i njoftohet kërkuesit brenda 30 ditësh nga data e paraqitjes së kërkesës.

3. Kur vendimet që janë marrë dhe i janë njoftuar kërkuesit me shkrim nga autoritetet doganore hedhin poshtë kërkesën e tij ose janë në dëm të tij, duhet të shpjegohen arsyet në të cilat janë bazuar këto vendime.

Në to duhet të vihet në dukje e drejta e kërkuesit për t'u ankuar siç parashikohet në nenet 19 dhe 20 të këtij Kodi.

125

4. Vendimet që janë marrë dhe i janë bërë të ditura kërkuesit zbatohen menjëherë nga autoritetet doganore. Kur vendimi kërkon pagesën e detyrimeve të importit ose të detyrimeve të eksportit dhe ky vendim kundërshtohet nga kërkuesi, zbatimi i tij mund të pezullohet vetëm në qoftë se ekziston ose lëshohet një garanci”.

13.4. Neni 102 i K.Doganor: “1. Autoritetet doganore me nismën e tyre ose me kërkesë të deklaruesit mund të korrigjojnë deklaratën doganore pas çlirimit të mallrave. 2. Autoritetet doganore, pasi të kenë lejuar çlirimin e mallrave dhe me qëllim që të sigurohen për saktësinë e të dhënave të deklaratës doganore, mund të verifikojnë dokumentet tregtare dhe të dhënat që lidhen me veprimet e importit e të eksportit, si dhe veprimet e mëtejshme tregtare që kanë të bëjnë me këto mallra. Ky verifikim mund të kryhet në ambientet e deklaruesit ose të çdo personi, drejtpërdrejt ose tërthorazi, të përfshirë në veprimet e mësipërme për arsye të veprimtarisë së tij profesionale, ose të çdo personi tjetër në zotërim të të cilit janë dokumentet e të dhënat e mësipërme për qëllime tregtie. Autoritetet doganore mund të kontrollojnë edhe mallrat, kur paraqitja në doganë e tyre është ende e mundur. 3. Kur rishikimi i deklaratës doganore ose verifikimi i saj pas çlirimit të mallrave tregon se dispozitat për regjimet doganore në fjalë janë zbatuar në bazë informacionesh të pasakta e të paplota, autoritetet doganore, veç zbatimit të sanksioneve të parashikuara në pjesën VIII të këtij Kodi, marrin në përputhje me dispozitat në fuqi, masat e nevojshme për të rregulluar situatën, duke u mbështetur në informacionin e ri që disponojnë”.

13.5. Neni 232/1/3 i K.Doganor: “1. Çdo shumë e detyrimeve të importit ose e detyrimeve të eksportit që buron nga një borxh doganor, që këtej e tutje e quajtur "shuma e detyrimeve", llogaritet nga autoritetet doganore sapo ato disponojnë elementet e nevojshëm dhe regjistrohet nga këto autoritete në regjistrin kontabël ose me çdo mjet tjetër të barazvlefshëm (kontabilizim)...3. Procedurat praktike të kontabilizimit të shumës së detyrimeve përcaktohen në aktet nënligjore në zbatim të këtij Kodi”.

13.6. Neni 233 i K.Doganor: “1. Kur një borxh doganor lind si pasojë e pranimit të deklaratës së vendosjes së mallrave nën një regjim doganor të caktuar, të ndryshëm nga lejimi i përkohshëm me përjashtim të pjesshëm nga detyrimet e importit, ose nga çdo akt tjetër që ka efekt të njëjtë juridik me këtë pranim, shuma që i korrespondon këtij borxhi doganor, kontabilizohet sapo të jetë llogaritur, të shumtën ditën e dytë që mallrat janë çliruar. Megjithatë, me kusht që pagesa të jetë siguruar, shuma e përgjithshme e detyrimeve që ka të bëjë me të gjitha mallrat e çliruara nga i njëjti person gjatë një periudhe të caktuar nga autoritetet doganore, e cila nuk mund të jetë më shumë se 31 ditë, mund të mbulohet nga një kontabilizim i vetëm i cili kryhet brenda 5 ditësh nga përfundimi i periudhës në fjalë.

2. Kur parashikohet që çlirimi i mallrave mund të jepet duke pritur që të plotësojnë më parë disa kushte të përcaktuara nga legjislacioni në fuqi, nga të cilat varet përcaktimi i shumës së borxhit ose vjelja e tij, kontabilizimi duhet të bëhet jo më vonë se dy ditë pas datës që është përcaktuar ose fiksuar shuma e borxhit ose detyrimi për të paguar detyrimet që burojnë nga ai borxh. Megjithatë, kur borxhi doganor ka të bëjë me taksën e përkohshme antidumping ose taksën kundërbalancuese, ky detyrim kontabilizohet jo më vonë se dy muaj pas datës së nxjerrjes së taksës përfundimtare antidumping ose të taksës kundërbalancuese.

3. Kur lind një borxh doganor në kushte të ndryshme nga ato të përmendura në paragrafin 1, shuma përkatëse kontabilizohet brenda dy ditësh nga data kur autoritetet doganore janë në gjendje: a) të llogarisin shumën e detyrimeve në fjale, dhe b) të përcaktojnë debitorin”.

126

13.7. Neni 234 i K.Doganor: “1. Kur rrethana të veçanta i pengojnë autoritetet doganore kompetente të respektojnë kufirin kohor të mëparshëm, kufiri kohor për kontabilizimin e parashikuar në nenin 233 mund të zgjatet. Kjo zgjatje nuk mund të kalojë 14 ditët. 2. Kufiri kohor i parashikuar në paragrafin 1 nuk zbatohet në rast rrethanash të jashtëzakonshme ose fuqie madhore”.

13.8. Neni 235 i K.Doganor: “1. Kur shuma e detyrimeve që rezultojnë nga një borxh doganor nuk është kontabilizuar në përputhje me nenet 233 e 234, ose është kontabilizuar me një shifër më të vogël sesa shuma e detyruar në bazë të ligjit, shuma për t'u vjelë kontabilizohet brenda dy ditësh nga data kur autoritetet doganore janë venë në dijeni për situatën dhe janë në gjendje të llogarisin shumën që duhet paguar e të përcaktojnë debitorin (kontabilizim i mëvonshëm). Ky kufi kohor mund të zgjatet në përputhje me nenin 234.

2. Me përjashtim të rasteve të parashikuara në nënparagrafin e dytë të nenit 232(2), kontabilizimi i mëvonshëm nuk kryhet në rastet kur: a) vendimi fillestar për të mos kontabilizuar detyrimet ose për t'i kontabilizuar në një nivel më të ulët sesa shuma e detyrimeve merret në baze dispozitash të karakterit të përgjithshëm, të shfuqizuara më vonë me vendim të gjykatës; b) shuma e detyrimeve që duhet paguar nuk ishte kontabilizuar si pasojë e një gabimi nga ana e vetë autoriteteve doganore, gabim i cili nuk mund të ishte zbuluar nga personi që duhet të paguajë dhe ky i fundit ka vepruar në mirëbesim dhe ka respektuar të gjitha dispozitat e parashikuara nga legjislacioni në fuqi për sa i përket deklaratës doganore; c) në bazë të dispozitave në fuqi autoritetet doganore kompetente përjashtohen nga kontabilizimi i mëvonshëm i shumës së detyrimeve nën një shifër te caktuar”.

13.9. Neni 236/1/3 i K.Doganor: “1. Sapo të kontabilizohet, shuma e detyrimeve i komunikohet debitorit sipas procedurave përkatëse, të përshkruara në aktet nënligjore në zbatim të këtij Kodi. 3. Njoftimi i debitorit nuk mund të bëhet pas mbarimit të afatit trevjeçar nga data në të cilin borxhi doganor ka lindur. Megjithatë, kur autoritetet doganore për arsye të një procedimi penal, nuk kanë mundur të përcaktojnë shumën e saktë të detyrimeve që realisht duhen paguar, njoftimi i debitorit bëhet edhe pas mbarimit të afatit trevjeçar”.

13.10. Neni 245/4 i K.Doganor: “4. Vendimet e marra nga administrata doganore për zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, bëhen tituj ekzekutivë menjëherë sapo ato i njoftohen debitorit. Ekzekutimi i vendimeve të sipërpërmendura bëhet në bazë të dispozitave të parashikuara nga nenet 511 dhe në vazhdim të Kodit të Procedurës Civile. Titujt ekzekutivë të nxjerrë nga administrata doganore, menjëherë sapo mbështeten me urdhrin e ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore kompetente, mund të zbatohen në mënyrë të drejtpërdrejtë nga organet e administratës doganore”.

13.11. Neni 248 i K.Doganor: “Përkufizimet që vijojnë kanë këtë domethënie: a) ... b) "shuarje" do të thotë vendimi për të mos paguar të gjithë ose një pjesë të shumës së një borxhi doganor, ose vendimi për të anuluar kontabilizimin e gjithë ose të një pjese të shumës së detyrimeve të importit ose të detyrimeve të eksportit që nuk janë vjelë”.

13.12. Neni 249 i K.Doganor: “1....Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit shuhen kur konstatohet se në çastin e kontabilizimit të këtyre detyrimeve, ato sipas ligjit nuk përbënin detyrim, ose se kontabilizimi është bërë në kundërshtim me nenin 235(2). Nuk jepet rimbursim ose shuarje detyrimesh në rast se faktet që çojnë në përfundimin se detyrimet nuk përbënin ligjërisht detyrim, ose se kontabilizimi është gabuar, janë pasojë e një veprimi të qëllimshëm nga personi i interesuar.

127

2. Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit rimbursohen ose shuhen me paraqitjen e një kërkese në zyrën e doganore kompetente, brenda një periudhe trevjeçare, që fillon nga data kur shuma e këtyre detyrimeve i është njoftuar debitorit. Kjo periudhë zgjatet, nëse ky person i interesuar jep prova se mosparaqitja e kërkesës brenda afatit të caktuar është pasojë e rrethanave të jashtëzakonshme ose fuqie madhore. Kur autoritetet doganore nga ana e tyre, zbulojnë se brenda këtij afati janë krijuar një ose më shumë situata të cilave i referohet nënparagrafi i parë dhe i dytë i paragrafit të parë, ato rimbursojnë ose shuajnë detyrimet e importit me nismën e tyre”.


14. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Dega e Doganës Pogradec, përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cënimin e vendimit nr.248, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.126, datë 20.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve të palëve në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimi nr.248, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.126, datë 20.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen.

16. Në një gjendje të tillë të rrethanave të faktit sikurse i kanë pranuar dhe gjykatat e faktit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur padia, ky Kolegj e vlerëson të gabuar qëndrimin e gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt gjykimi.

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga sa më sipër, e gjen me vend të parashtrojë disa aspekte kryesore të padisë së goditjes së titullit ekzekutiv parashikuar nga neni 609 i Kodit të Procedurës Civile, veçanërisht duke u ndalur në ushtrimin e kësaj padie në rastet e mosmarrëveshjeve të një natyre specifike, sikurse janë ato që kanë të bëjnë me akte administrative të nxjerra bazuar në legjislacionin fiskal në tërësi dhe atë doganor në veçanti, për përmbushjen e detyrimeve fiskale nga subjektet përkatëse.

18. Padia për goditjen e titullit ekzekutiv, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, ngrihet gjatë procesit të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv. Sipas kësaj dispozite debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas. Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit ekzekutiv vetëm për fakte të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve.

18.1. Me anë të kësaj padie mund të parashtrohen, në parim, shkaqe për të cilat titulli, pra e drejta e kreditorit, mund të kundërshtohej gjatë gjykimit të themelit ose për shkaqe që lidhen me pakësimin e detyrimit apo shuarjen e tij. Pra, me anë të kësaj padie, nëpërmjet vërtetimit të së kundërtës të asaj që pasqyrohet në titullin ekzekutiv, debitori synon të kundërshtojë të drejtën e kreditorit, i cili, nga ana e tij, synon të procedojë me ekzekutimin e detyrimit.

19. Pavarësisht se neni 609 i Kodit të Procedurës Civile titullohet “pavlefshmëria e titullit ekzekutiv”, nga përmbajtja e tij rezulton se bëhet fjalë për “goditjen e titullit ekzekutiv” dhe pavlefshmëria është vetëm njëri nga motivet e ngritjes së kësaj padie.

20. Goditja e titullit ekzekutiv me pretendimin se ai është i pavlefshëm, detyrimi nuk ka ekzistuar ose është pakësuar apo shuar, përpara ose gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, përfshin, para së gjithash rastet kur titulli nuk ka ekzistuar apo është absolutisht

128

i pavlefshëm, titulli ka ekzistuar por më pas është shfuqizuar, ka humbur fuqinë ekzekutive apo është deklaruar relativisht i pavlefshëm në një procedim administrativ apo në një gjykim tjetër, kur pretendohet mungesa e legjitimitetit aktiv apo pasiv sepse ekzekutimi ka filluar nga apo kundër një subjekti të ndryshëm nga ai që tregohet në titull, kur kundërshtohet ekzistenca aktuale e kredisë që përmban titulli sepse detyrimi është përmbushur tërësisht a pjesërisht apo pretendohet që përmbushja (ekzekutimi) të “ngrijë” sepse edhe paditësi ka një kredi kundrejt të paditurit në vlerë të njëjtë apo më të madhe se ajo e të paditurit sipas titullit ekzekutiv që kontestohet.

20.1. Në paragrafin e dytë të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile bëhet një dallim thelbësor për rastet kur titull ekzekutiv është një vendim gjyqësor apo arbitrazhi. Në këto raste titulli ekzekutiv mund të goditet vetëm për fakte shuese apo penguese të ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve dhe që nuk venë gjykatën që shqyrton padinë në një proces rishqyrtimi të ligjshmërisë së zgjidhjes në themel të atij vendimi apo të respektimit të ligjit procedural, sepse këto të fundit mund të ngrihen vetëm në rrugën e kundërshtimit të atij vendimi. Ndërsa në rastin e vendimeve të formës së prerë, titulli ekzekutiv mund të goditet vetëm për fakte shuese apo penguese të ngjara pas marrjes formë të prerë të këtyre vendimeve, sikurse janë përmbushja, parashkrimi apo shuarja e detyrimit (debisë), falja, përzierja apo kompensimi i detyrimit, formimi i një detyrimi të ri të ndryshëm nga detyrimi origjinal etj. Në rast të kundërt, pretendimi mund t’i paraqitet gjykatës vetëm nëpërmjet kërkesës për rishikim të vendimit, kur plotësohen kushtet për ushtrimin e këtij mjeti juridik të jashtëzakonshëm të goditjes së vendimeve gjyqësore që kanë marrë formë të prerë.

21. Në rastin kur titull ekzekutiv është një akt administrativ, përveç sa më sipër, duhet të mbahen parasysh edhe veçantitë që burojnë nga natyra administrative e aktit, mënyra dhe procedura e nxjerrjes dhe kundërshtimit të aktit administrativ, veçanti që janë akoma më specifike në rastin e akteve të fushës fiskale (tatimore dhe doganore).

21.1. Kështu, nëse akti administrativ që përbën titull ekzekutiv apo aktet administrative që i paraprijnë titullit ekzekutiv, janë formësuar, shqyrtuar dhe konfirmuar rregullisht, titulli ekzekutiv mund të kundërshtohet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile vetëm për pavlefshmëri absolute të aktit, për mungesë apo pavlefshmëri të njoftimit të aktit subjektit debitor, për parashkrim të detyrimit, për identifikim të gabuar të subjektit debitor, për identifikim të gabuar të sendeve që i nënshtrohen ekzekutimit sepse nuk i përkasin subjektit tatimor, si edhe për rastet kur masa e detyrimit (debisë) të caktuar në aktin administrativ që ekzekutohet, më pas është pakësuar ose shuar si pasojë e disponimeve përkatëse mbi atë detyrim që përmbahen në akte e vendime të tjera administrative apo gjyqësore.

21.2. Në këtë kuptim, pa u konfonduar me rastin dhe kuptimin e titujve ekzekutivë që janë vendime gjyqësore apo arbitrazhi, vjen përfundimi logjik se, edhe në lidhje me titujt ekzekutivë të fushës doganore, ngritja e padisë për goditjen e titullit ekzekutiv, që është një akt administrativ i cili përmban detyrime doganore duke u bazuar në shkaqet e tjera të parashikuara nga neni 609, duhet të respektojë parimisht të njëjtin kriter me to, pra të bazohet vetëm në fakte të ngjara pas nxjerrjes së aktit. Përjashtim bëhet vetëm në rastet kur padia motivohet mbi pavlefshmërinë absolute të aktit apo mbi mungesën apo pavlefshmërinë e njoftimit të aktit që kundërshtohet.

22. Ky përfundim vjen për shkak se, kundërshtimi i aktit administrativ fiskal që është origjina e titullit ekzekutiv, sipas legjislacionit të posaçëm (tatimor dhe doganor), detyrimisht duhet të ndjekë më parë rrugën administrative, më pas, edhe rrugën gjyqësore të zakonshme të kundërshtimit të atij akti. Nëse subjekti nuk ka zgjedhur të kundërshtojë aktin administrativ që përmban detyrime fiskale (tatimore ose doganore) në rrugën e zakonshme administrative dhe gjyqësore të detyrueshme sipas ligjit të posaçëm, atëhere ky akt administrativ mbetet në

129

fuqi dhe nuk mund të goditet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile, përveç rasteve të treguara më sipër (pika 21.1).

22.1. Rruga e detyrueshme administrative dhe gjyqësore për kundërshtimin e aktit administrativ fiskal është e parashikuar shprehimisht nga ligji dhe si e tillë duhet të respektohet nga palët e përfshira në atë mosmarrëveshje administrative. Nëse do të konkludohej ndryshe, do të shkeleshin hapur kushtet e kriteret që duhet të përmbushë një subjekt fiskal për të legjitimuar shqyrtimin në themel të kundërshtimit administrativ e gjyqësor të aktit administrativ.

23. Ndjekja dhe respektimi i rregullave normative mbi rrugën e detyrueshme administrative të ankimit dhe të kundërshtimit të aktit administrativ që përmban detyrime fiskale, si dhe mbi përmbushjen paraprake të kushteve dhe kritereve që e bëjnë atë të pranueshëm për shqyrtim në themel, e kanë burimin e tyre në parimet kushtetuese.

23.1. Kështu, nisur nga natyra delikate e çështjeve fiskale, sistemi ligjor është ndërtuar me rregulla që synojnë një marrëdhënie sa më korrekte e bashkëpunuese duke garantuar edhe ekuilibër parimor kushtetues mes të drejtave të subjekteve dhe atyre të administratës fiskale, nëpërmjet mjeteve procedurale efektive, të shpejta dhe të duhura, që respektojnë parimet e së drejtës së mbrojtjes në gjykatë, atë të sigurisë juridike dhe parimin e respektimit të detyrimeve për solidaritet fiskal në një sistem demokratik dhe shtet të së drejtës.

24. Në paragrafin e 2 të nenit 1 të Protokollit nr.1 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut (KEDNJ) parashikohet e drejta e shteteve që të nxjerrin ligje për të siguruar pagesën e kontributeve duke u mundësuar atyre hapësirë vlerësimi për rrugët dhe mjetet efektive për realizmin e këtij qëllimi, në respektim të parimit të proporcionalitetit, në raportin mes interesit të përgjithshëm (publik) dhe të drejtës së subjekteve për të mbrojtur interesin e tyre.8

25. Nga neni 155 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë ku është parashikuar se “Taksat, tatimet dhe detyrimet financiare kombëtare e vendore, lehtësimi ose përjashtimi prej tyre i kategorive të caktuara të paguesve si dhe mënyra e mbledhjes së tyre caktohen me ligj” buron detyrimi për pagimin e taksave, tatimeve dhe detyrimeve të tjera financiare.

26. Referuar neneve 17, 42, 155 dhe 157 të Kushtetutës dhe dispozitave të legjislacionit doganor, që parashikojnë jo vetëm të drejtat por edhe detyrimet edhe kufizimet në ushtrimin e së drejtës për të kundërshtuar në rrugë administrative dhe atë gjyqësore aktet e autoriteteve doganore, Gjykata Kushtetuese9,10 ka argumentuar interesin e shtetit për të vjelë

8 Neni 1§2 i Protokollit nr.1 i KEDNJ: “Dispozitat e mësipërme, sidoqoftë, nuk cenojnë të drejtën e Shtetit për të miratuar ligje që i konsiderohen të nevojshme për të rregulluar përdorimin e pasurisë në përputhje me interesin e përgjithshëm ose për të siguruar pagesën e tatimeve ose të kontributeve të tjera ose të gjobave”.

9 Vendimi nr.18, datë 23.04.2010 i Gjykatës Kushtetuese: “...... ballafaqohen dy interesa të mbrojtura nga Kushtetuta, nga njëra anë e drejta e shtetasve për të pasur një akses efektiv në një proces të drejtë para një gjyqtari të paanshëm dhe të pavarur, garantuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe, nga ana tjetër interesi i shtetit për të vjelë në mënyrë efektive detyrimet doganore, qoftë edhe duke kufizuar të drejtën e aksesit të individëve në gjykatë, në përputhje me nenin 17 të Kushtetutës...Gjykata, siç ka argumentuar dhe në vendimin e saj nr.16, datë 25.07.2008, vëren se nuk vihet në dyshim që grumbullimi efektiv i detyrimeve që shtetasit kanë kundrejt shtetit përbën një interes të ligjshëm publik......”.

10 Vendimi nr.16, datë 25.07.2008 i Gjykatës Kushtetuese: “Qëllimi i sistemit tatimor është mirëqenia e përgjithshme, që do të thotë e individëve dhe e komunitetit në përgjithësi, si dhe përmbushja e objektivave socialë të shtetit. Dispozitat e neneve 155 dhe 157 të Kushtetutës, të cilat konsolidojnë sistemin buxhetor dhe përcaktojnë burimet e krijimit të të ardhurave të buxhetit të shtetit, sanksionojnë detyrimin kushtetues për të paguar detyrimet tatimore. Taksat dhe tatimet nuk janë detyrime të negociueshme dhe mblidhen nga organet tatimore me mënyrat e përcaktuara me ligj. Marrëdhëniet e tatim-taksave janë marrëdhënie ligjore detyrimi ndërmjet shtetit dhe tatimpaguesve dhe si të tilla ato mund të përcaktohen vetëm me ligj. Megjithatë, thjesht përcaktimi i tatim-taksave si marrëdhënie

130

në mënyrë efektive detyrimet doganore, qoftë edhe duke kufizuar të drejtën e aksesit të individëve në gjykatë dhe se qëllimi i sistemit tatimor dhe doganor është mirëqënia e përgjithshme e komunitetit në përgjithësi, si dhe përmbushja e objektivave socialë të shtetit.

27. Në vijim të argumentit të mësipërm, ky Kolegj vlerëson që titulli ekzekutiv nuk mund të kundërshtohet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile për fakte e rrethana të ngjara në kohën e dhënies së aktit administrativ të fushës fiskale apo në kohën kur nga subjekti është ushtruar ankim administrativ dhe ato shkaqe, fakte e rrethana janë marrë në shqyrtim duke u disponuar nga ana e organit administrativ, apo nëse lidhur me to është shprehur edhe gjykata që ka shqyrtuar mosmarrëveshjen administrative.

28. Ky qëndrim është i njëvlefshëm edhe për rastet kur subjekti nuk ka ndjekur rrugën administrative të ankimit, që me ligj është përcaktuar e detyrueshme, pavarësisht nga shkaqet përse ai nuk e ka ndjekur këtë rrugë. Në thelb padia e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të shërbejë për të anashkaluar juridiksionin administrativ. Pra, nëse shkaqet që ngrihen në këtë padi lidhen me fakte të ngjara para dhe gjatë nxjerrjes së aktit administrativ dhe mbi të cilat ky akt është bazuar, atëhere rruga e ankimimit administrativ dhe pastaj gjyqësor të këtyre akteve nuk mund të anashkalohet. Ndryshe qëndron çështja nëse, pasi akti administrativ është bërë titull ekzekutiv, kanë ndodhur fakte që e kanë pakësuar ose e kanë shuar atë. Në këtë rast padia për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv do të mund të ngrihet rregullisht.

29. Për sa i përket pavlefshmërive, padia sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile mund të ngrihet pa ndonjë kufizim për motivet shprehimisht të parashikuara nga ligji për pavlefshmërinë absolute të akteve administrative. Në këtë kuadër, përveç të tjerave, përfshihen edhe rastet kur nuk janë respektuar kompetenca, procedurat (me përjashtim të atyre që përbëjnë veprime teknike e që paraprijnë nxjerrjen e aktit administrativ), dhe shkallët administrative të domosdoshme të vendimmarrjes për caktimin dhe ngarkimin e subjektit me detyrim fiskal apo rasti kur akti që përmban detyrim fiskal ose titulli ekzekutiv nuk i është njoftuar subjektit debitor apo njoftimi i tij është i pavlefshëm.

30. Sikurse u parashtrua më lart, në se në gjykim kërkohet pavlefshmëria e titullit ekzekutiv, ky kërkim nuk mund të ngrihet mbi pretendime të bazuara në motive që i përkasin pavlefshmërisë relative, sikurse janë ato që lidhen me kundërshtime mbi dobishmërinë apo ligjshmërinë (formën dhe themelin) e aktit administrativ që ekzekutohet (akti origjinal i detyrimit). Këto lloj kërkimesh mund të paraqiten vetëm gjatë rrugës së zakonshme të kundërshtimit të aktit administrativ fiskal (që mbart detyrimet doganore).

30.1. Kështu që, në parim, titulli ekzekutiv, njëvlefshmërisht nuk mund të goditet gjyqësisht, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, në rastet kur subjekti nuk e ka ndjekur rrugën administrative për kundërshtimin e aktit administrativ fiskal dhe, më pas eventualisht nuk ka ndjekur rrugën gjyqësore për kundërshtimin e tij.

31. Ky kolegj, duke pasur parasysh sa më sipër, lidhur me kuptimin e zbatimin e drejtë të ligjit, evidenton se në çështjen objekt gjykimi, paditësi godet titullin ekzekutiv me shkakun e pavlefshmërisë së tij. Si në padi dhe gjatë gjykimit, kërkimet dhe pretendimet e palës paditëse janë bazuar e parashtruar tërësisht mbi faktet, rrethanat dhe shkaqet, të cilat kanë ekzistuar përpara nxjerrjes së aktit që përbën titull ekzekutiv.

31.1. Gjithashtu evidentohet se pala paditëse, ndonëse është njoftuar rregullisht, ka zgjedhur të mos e kundërshtojë në rrugë administrative aktin administrativ që e ngarkonte me detyrime doganore. Aktin administrativ e ka kundërshtuar në gjykatë, por për shkak të mos shterimit të ankimimit administrativ çështja është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor. Më

detyrimi nuk është i mjaftueshëm që të passjellë automatikisht pagesën dhe mbledhjen e tyre në kohën dhe mënyrën e duhur. Është gjithashtu e nevojshme të rregullohet procedura për pagesën e tyre, e cila inter alia do të përfshinte jo vetëm përmbajtjen e detyrimit, por gjithashtu çështjet organizative të administratës tatimore, metodat e llogaritjes të pagesës së tatimeve, etj., pra rregullimi ligjor përfshin jo vetëm përcaktimin e tyre me ligj, por edhe procedurën e ekzekutimit të tyre”.

131

pas, pala paditëse ka ngritur tjetër padi, duke kërkuar shuarjen e detyrimit. Padi kjo që, për shkak të mosparaqitjes në gjykim të palës paditëse, është pushuar nga gjykata.

31.2. Pasi akti administrativ është bërë titull ekzekutiv dhe ka filluar procedura e ekzekutimit të detyrueshëm, pala paditëse ka ngritur padinë objekt gjykimi për goditjen e titullit ekzekutiv duke pretenduar motive që lidhen me pavlefshmërinë absolute të tij.

32. Gjykatat e faktit kanë pranuar padinë, pasi kanë vënë në bisedim të njëjtat fakte, rrethana e shkaqe të cilat kanë ekzistuar përpara nxjerrjes së aktit administrativ që kundërshtohet. Për më tepër gjykatat kanë bazuar pranimin e padisë për fakte e rrethana që formësojnë veprime teknike që paraprijnë nxjerrjen e aktit administrativ, për të cilat jo vetëm se ligji doganor ka parashikuar rrugën administrative të detyrueshme për t’i kundërshtuar ato, por tërësia e këtyre veprimeve, veçanërisht në rastin e mosrespektimit të afateve brenda të cilëve duhet të kryhen, në kontrollin a posteriori, kur nuk cënon thelbin e aktit administrativ, nuk përbëjnë shkaqe të pavlefshmërisë absolute, sikundër kanë pranuar gjykatat e faktit.

33. Ndër argumentet kryesorë për të cilin gjykatat kanë arritur në përfundimin se detyrimi, borxhi doganor, ndaj palës paditëse nuk ekziston, gjykatat kanë çmuar se detyrimi është shuar. Gjykatat konfondojnë shuarjen e borxhit doganor, si një detyrim i lindur nga e drejta administrative, nga një marrëdhënie juridike administrative me shuarjen e detyrimit të lindur nga e drejta civile, nga një marrëdhënie juridike civile.

33.1. Për rastin e dytë, kur thuhet se detyrimi është shuar mbahen parasysh përcaktimet e bëra nga e drejta e detyrimeve në lidhje me mënyrat e shuarjes së detyrimeve. Referuar Kodit Civil, detyrimet mund të shuhen me: (i) Përtëritje (nenet 508-510); (ii) Falje (nenet 511-512); (iii) Kompensim (nenet 514-523); (iv) Me bashkim të cilësive të kreditorit dhe debitorit në një subjekt të vetëm (nenet 524-525); (v) Pamundësia e ekzekutimit (nenet 526-529), si dhe (vi) Për rastin kur është parashkruar ekzekutimi. Gjithashtu, si shkaqe që passjellin pavlefshmërinë absolute të titullit ekzekutiv janë ato që lidhen me situata të tilla kur ka paligjshmëri në objekt, subjekt apo në përmbajtje, të cilat sjellin si pasojë pamundësinë juridike të ekzekutimit të titullit ekzekutiv.

33.2. Ndryshe, në përmbajtje, është përkufizuar termi “shuarje” në legjislacionin doganor, çka detyron dhe respektimin e dispozitave që rregullojnë këtë situatë juridike në lidhje me detyrimet që mund të lindin në fushën e veprimtarisë doganore.

33.2.a) Kuptimi juridik i “shuarjes”, për efekt të zbatimit të legjislacionit doganor jepet në nenin 248 të Kodit Doganor. Në këtë dispozitë përcaktohet se “Përkufizimet që vijojnë kanë këtë domethënie: a)...; b) “shuarje” do të thotë vendimi për të mos paguar të gjithë ose një pjesë të shumës së një borxhi doganor, ose vendimi për të anuluar kontabilizimin e gjithë ose të një pjese të shumës së detyrimeve të importit ose të detyrimeve të eksportit që nuk janë vjelë”.

33.2.b) Më tej në Kodin Doganor, në pikën 2 të nenit 249 të tij, është përcaktuar se “Detyrimet e importit ose detyrimet e eksportit rimbursohen ose shuhen me paraqitjen e një kërkese në zyrën doganore kompetente, brenda një periudhe tre vjeçare, që fillon nga data kur shuma e këtyre detyrimeve i është njoftuar debitorit. Kjo periudhë zgjatet, nëse ky person i interesuar jep prova se mosparaqitja e kërkesës është pasojë e rrethanave të jashtëzakonshme ose fuqie madhore...”.

33.2.c) Në këtë kuptim shuarja përbën vendimin që do të jepet nga autoriteti doganor kompetent, pas shqyrtimit të kërkesës apo ankesës së subjektit të interesuar. Për çështjen në shqyrtim edhe nëse do të ndodheshim përpara rasteve të parashikuara në nenet 232 e 235 të po këtij Kodi, sikundër pranojnë gjykatat e faktit, pala paditëse, bazuar në nenet 18-20, 249 apo 289 të Kodit Doganor duhej detyrimisht të paraqiste kërkesë apo ankim në Degën e Doganës Pogradec, shoqëruar me dokumentacionin e kërkuar nga ligji dhe nga Dispozitat e Zbatueshme të Kodit Doganor. Autoriteti doganor kompetent, bazuar në nenin 18 (2) dhe (3) të Kodit Doganor, disponon me vendim me shkrim lidhur me kërkesën dhe nëse vendimi do

132

të jetë negativ, pra refuzohet shuarja e borxhit doganor, subjekti i interesuar mund t’i drejtohet Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave. Mos shterimi i kësaj rruge administrative përbën pengesë që çështja të bëhet objekt shqyrtimi gjyqësor.

34. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit kanë zbatuar gabim ligjin. Padia, shkaqet dhe objekti i saj nuk gjejnë mbështetje në parashikimet e nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile. Për rrjedhojë, ky Kolegj konkludon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe ai i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen dhe padia të rrëzohet për shkak se nuk është e mbështetur në ligj.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Ndryshimin e vendimit nr.248, datë 21.06.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.126, datë 20.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe rrëzimin e padisë.

Tiranë, më 16.02.2012

133


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare


PADITËS: ISMAIL BAKU

E PADITUR: ZYRA ARSIMORE MAT

OBJEKTI:

Anullimin e vendimit nr.1, datë 01.09.2006, të Zyrës Arsimore Mat për largimin tim nga puna.

Rikthim në vendin e mëparshëm të punës e pagimin e pagës për kohën e mbetur pa punë.

Detyrimin e anës së paditur për dëmshpërblim me pagën e një viti dhe dëmshpërblim për vjetërsi në punë.

Baza Ligjore: Nenet 143, 145, 146 e 155 të Kodit të Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.13, datë 12.01.2007, ka vendosur: Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ismail Baku, duke e konstatuar zgjidhjen e kontratës së punës me vendimin nr.1, datë 01.09.2006 të Zyrës Arsimore Mat pa shkaqe të arsyeshme.Detyrimin e Zyrës Arsimore Mat t’i paguajë paditësit Ismail Baku dy paga mujore në shumën 58.732 lekë.Rrëzimin e padisë së paditësit Ismail Baku për rikthim në punën e mëparshme dhe gjitha pretendimeve për dëmshpërblime të tjera.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.146, datë 24.01.2008, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.13, datë 12.01.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

Kundër vendimit nr.146, datë 24.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs paditësi Ismail Baku, duke pretenduar se:

- Gjykata në çështjen time ka qenë e njëanshme dhe nuk i ka marrë në konsideratë provat dhe faktet e mia.

- Gjyqtari i çështjes në shkallë të parë ka qenë në konflikt interesi pasi bashkëshortja e tij është në marrëdhënie pune me Zyrën Arsimore Mat.

- Në vendimet e të dy gjykatave ka konstatime dhe vendime të pabazuara.

134

- Ka diskriminim në rastin e lëvizjes sime nga puna.- Fakti që punova zëvendësues në SH.M. Klos nuk tregon pajtim me vendimin dhe as

që Zyra Arsimore Mat riparoi vendimin e saj. Me kthimin në punë të mësuesit tjetër që zëvendësoja unë ngela pa punë.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Muhamet Hoxha, që kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Paditësi Ismail Baku ka punuar si mësues fizike në Shkollën e Mesme “Pjetër Budi” Burrel deri në datë 01.09.2006, me pagë 29.366 lekë.

Me vendimin nr.1, datë 01.09.2006 të Zyrës Arsimore Mat është vendosur që paditësi për vitin 2006-2007 të transferohet si mësues në shkollën 9-vjeçare Klos, cikli i lartë, për të dhënë lëndën e fizikës.

Këtë vendim të palës së paditur paditësi nuk e ka zbatuar, duke pretenduar se duhet të vijojë mësimdhënien vetëm në shkolla të mesme dhe se lëvizja e tij (transferimi) është bërë me motive partiake.

Pas ankimit të paditësit në rrugë administrative, pala paditëse, pasi e ka vlerësuar, në rrethanat që ishin krijuar pasi një mësues tjetër ishte sëmurë, me vendimin nr.12, datë 20.10.2006 e ka caktuar mësues fizike në Shkollën e Mesme Klos, marrëdhënie pune të cilën paditësi e ka vazhduar.

Megjithatë, më datë 30.10.2006, paditësi Ismail Baku ka depozituar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat një kërkesë padi me objekt anulim vendimi nr.1, datë 01.09.2006 të Zyrës Arsimore Mat për largimin nga puna; rikthim në vendin e mëparshëm të punës, pagimin e pagës për kohën e mbetur pa punë, detyrimin e anës së paditur për dëmshpërblim me pagën e një viti dhe dëmshpërblim për vjetërsi në punë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.13, datë 12.01.2007, ka vendosur: “Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ismail Baku, duke e konstatuar zgjidhjen e

kontratës së punës me vendimin nr.1, datë 01.09.2006 të Zyrës Arsimore Mat pa shkaqe të arsyeshme.

Detyrimin e Zyrës Arsimore Mat t’i paguajë paditësit Ismail Baku dy paga mujore në shumën 58.732 lekë.

Rrëzimin e padisë së paditësit Ismail Baku për rikthim në punën e mëparshme dhe gjitha pretendimeve për dëmshpërblime të tjera.

Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura

në rekurs nga paditësi, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në atë gjykatë.

Paditësi ka pretenduar se transferimi i tij në një vend të papërshtatshëm pa dëshirën e tij duhet të ishte konsideruar si zgjidhje e kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme dhe për këtë shkak ai duhet të shpërblehej për të gjitha pasojat që sjell ky veprim.

Por nga ana e gjykatës së apelit, edhe pse është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë sipas të cilit paditësi duhet të shpërblehej nga i padituri me pagën e dy muajve duke e konsideruar kështu të pa justifikuar zgjidhjen e kontratës së punës, janë rrëzuar pretendimet e tjera të paditësit të kërkuara sipas dispozitës së nenit 143, 145 dhe 146 të K.Punës.

135

Në rigjykim, pasi më parë të administrohen prova lidhur me mënyrën si është trajtuar paditësi pas vendimit nr.1, datë 01.09.2006, të Zyrës Arsimore Klos, nga ana e gjykatës duhet të marrin zgjidhje kërkesat e paditësit lidhur me dëmin që atij i është shkaktuar nga vendimi i sipërcituar pasi nëse rezulton se transferimi i paditësit është bërë për shkaqe diskriminimi, gjykata është e detyruar të shprehet edhe lidhur me dëmshpërblimin për ndërprerje të menjëhershme të kontratës së punës, afatin e njoftimit si dhe shpërblimi lidhur me vjetërsinë në punë.

Pala e paditur në rekurs ka pretenduar se paditësi me vullnetin e tij të lirë ka kërkuar të largohet nga vendi i punës, rrethanë kjo që duhet të hetohet nga ana e gjykatës së apelit për të sqaruar nëse paditësi ka paraqitur dorëheqjen e tij me vullnet, apo si rezultat i presionit të bërë nga i padituri duke e transferuar në vend dhe kohë të pa përshtatshme me qëllim për ta detyruar të largohet nga vendi i punës. Sqarimi i kësaj rrethane është një tjetër bazë për gjykatën për t’i dhënë zgjidhje pretendimeve të paditësit për shpërblimin e dëmit të shkaktuar.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.146, datë 24.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.02.2012

136


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare


PADITËS: DURIM SKENDI

TË PADITUR: PROKURORIA E PËRGJITHSHME E SHQIPËRISË

PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR TIRANË

OBJEKTI:

Pagimin e diferencave të papaguara të raporteve 26.04.2008.Pagimin e raportit mjekësor të papaguar

për periudhën 26.04.2008 deri në 20.05.2008.Deklarimin e paligjshëm të urdhërit nr.133, datë 22.04.2008

të Prokurores së Përgjithshme.Pagimin e pagës nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare

15.05.2008 deri më 06.10.2008, datë kur Ministri i Mbrojtjes ka nxjerrë urdhërin e lirimit.

Baza Ligjore: Pika 1 dhe 2 të Nenit 147 të K.Punës, si dhe pika 2 dhe 3 të nenit 146 të K.Punës.

Neni 8 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve”.

Neni 10 në lidhje me nenin 4 të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për Sigurimet Shoqërore Suplementare të Ushtarakëve”,

ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 16.02.2006.


Rrëzimin e padisë.Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 15 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

137

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.907, datë 19.05.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1037, datë 16.02.2009, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs paditësi Durim Skendi, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Të dy vendimet e mësipërme janë të paligjshme, pasi nuk i janë nënshtruar një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, për rrjedhojë nuk është respektuar drejt ligji ose në disa raste është zbatuar keq ai, ku gjykata e shkallës së parë ka zbatuar gabim kërkesat e nenit 147, pika 1 dhe 2 të Kodit të Punës, duke e bazuar largimin nga puna në bazë të ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 “Për organizimin e Prokurorisë në Republikën e Shqipërisë”, duke mos marrë parasysh faktin që Kodi i Punës parashikon parime themelore që rregullojnë marrëdhëniet e punës.

- Po kështu nuk janë respektuar kërkesat e nenit 4 në lidhje me nenin 10 të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve”, duke u shprehur se askush nuk e detyron prokurorinë e rrethit të paguajë përfitimet suplementare të ushtarakëve, pasi prokurorët janë të gjithë njëlloj, kur në fakt unë jam ushtarak me status dhe paguhem me shtesë mbi pagën për gradën që mbaj.

- I gabuar është dhe konkluzioni i gjykatës se raportet mjekësore duhet të mi paguajnë sigurimet shoqërore, pasi ky qëndrim është kontradiktor me veprimet e Prokurorisë së Rrethit Tiranë, e cila në rastin e raportit të parë mjekësor, datë 06.03.2008 deri më datë 26.04.2008, iu është drejtuar sigurimeve shoqërore dhe ata mi kanë paguar në masën 80%, gjë që tregon se dhe në rastin e raportit të dytë datë 26.04.2008 deri më datë 20.05.2008 është administrata e prokurorisë ajo që duhet t’u drejtohet sigurimeve shoqërore dhe jo unë personalisht, pasi nuk jam kontribues privat.

- Gjykata ka interpretuar gabim nenin 4 të ligjit nr.9418, datë 20.05.2005, pasi unë nuk mund t’i drejtohem Ministrisë së Mbrojtjes (siç shprehet gjykata), kur ndërkohë kjo ministri nuk bën asnjë lloj financimi për ushtarakët që punojnë në prokurori dhe gjykatat ushtarake, pasi për këtë kategori punonjësish përgjigjen institucionet përkatëse ku ata punojnë, gjë të cilën e vërtetoj me shkresën nr 17/3, datë 17.03.2010 të Ministrisë së Mbrojtjes.

- Faktin që jam larguar nga puna si prokuror, pa i kërkuar më parë Ministrisë së Mbrojtjes nxjerrjen time në lirim si ushtarak me gradën Kolonel është i paligjshëm, pasi si subjekt me dy statuse në bazë të ligjit mbi sigurimet shoqërore, kam të drejtë të zgjedh pensionin më të leverdisshëm, prandaj për largimin nga puna për shkak të mbushjes së moshës për pension prokuroria duhet t’i drejtohej Ministrisë së Mbrojtjes për nxjerrjen time në lirim, dhe për këtë Ministria ia ka kthyer letrat prokurorisë meqë nuk kishte nxjerrë urdhër lirimi, prandaj vetëm nga data 06.10.2008 kur është nxjerrë urdhëri nr.1481 duhet të fillonin marrëdhëniet me sigurimet shoqërore.

- Padrejtësisht gjykata është munduar të interpretojë ligjin nr.9171, datë 22.01.2004 “Për Gradat dhe Karrierën Ushtarake”, pasi ky ligj, ndonëse nuk shtrohet për oficerët që punojnë në prokurori, nuk ka lidhje me mua pasi gradën e kolonelit që ka në kompetencë Ministri e kam fituar që në datën 15.02.2002 me urdhërin nr.453/1, prandaj dhe konkluzioni i gjykatës se nuk ka rëndësi radha se kush e bën urdhërin e largimit më parë nuk është i drejtë, pasi jo vetëm ligjërisht por dhe logjikisht veprimet me administratën me sigurimet duhet të fillojnë vetëm pasi personi të jetë zhveshur nga çdo funksion shtetëror.

138


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. A.Duro, që kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e kërkesë padisë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Paditësi Durim Skendo ka kryer detyrën e prokurorit pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ai gjithashtu rezulton të jetë ushtarak me gradën e kolonelit dhe ka filluar punë në prokurori në 01.01.1983 si prokuror ushtarak. Në datën 15.05.2008 i janë ndërprerë marrëdhëniet financiare sipas urdhërit nr.133, datë 22.04.2008 “Për largim nga puna për shkak të plotësimit të moshës për pension” të Prokurores së Përgjithshme. Më datë 06.10.2008 është nxjerrë në lirim nga Ministri i Mbrojtjes për arsye të mbushjes së moshës së pensionit.

Duke pretenduar se nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme nuk i është bërë pagesa e ditëve të punës që ka qenë me raport mjekësor, si dhe duke pretenduar se urdhëri për largim nga detyra është bërë në kohë të pa përshtatshme dhe në shkelje të dispozitave ligjore në fuqi, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Tiranë, e cila me vendimin nr.1073, datë 16.02.2009 ka vendosur rrëzimin e padisë. Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga paditësi, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate për të gjykuar me tjetër trup gjykues.

Në gjykim është provuar se paditësi ka kryer detyrën e prokurorit ushtarak pranë palës së paditur. Ai gjatë periudhës 06.03.2008 deri në 20.05.2008, ka qenë me raport mjekësor nga të cilat 06.03.2008 deri në 20.03.2008 kanë qenë ditë qëndrimi në spital, pjesa tjetër ditë pushimi pas daljes nga spitali. Gjatë periudhës që ai ndodhej me raport mjekësor, dhe pikërisht në datën 15.05.2008 ndaj tij ka dalë Urdhëri i Prokurorit të Përgjithshëm me të cilin ai largohej nga detyra për shkak të plotësimit të moshës për pension.

Është pikërisht ky urdhër për të cilin paditësi ka pretenduar në gjykim se është i kundërligjshëm, por që nga ana e gjykatave të faktit nuk i është dhënë zgjidhje. Të dyja gjykatat, edhe pse kanë pranuar faktin që paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës në kohën kur ka qenë me paaftësi të përkohshme në punë, kanë arsyetuar në kundërshtim me dispozitën e nenit 147 të K.Punës.

Në rigjykim, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të marrë zgjidhje ligjore pretendimi i paditësit që ditët gjatë të cilave ai ka qenë me raport mjekësor, duke qenë se nuk mund të zgjidhej kontrata e punës edhe pse kanë ekzistuar shkaqet e arsyeshme pasi ai kishte mbushur moshën për pension ai duhet të vazhdonte të trajtohej si në marrëdhënie pune deri në përfundim të datës së paaftësisë së përkohshme.

Po kështu nga ana e dy gjykatave të faktit nuk i është dhënë përgjigje pretendimit të paditësit, sipas të cilit ai ka vazhduar të kryejë detyrën si ushtarak aktiv deri në datën 06.10.2008 kur është nxjerrë në lirim nga Ministri i Mbrojtjes. Gjykatat, edhe pse kanë pranuar faktin se deri në datën 06.10.2008 paditësi ka vazhduar të jetë ushtarak aktiv me gradën kolonel, nuk kanë mundur të arsyetojnë se përse për këtë periudhë ai duhet të paguhet nga sigurimet shoqërore si i dalë në pension.

Nga fashikulli i gjykimit është provuar se sipas urdhërit nr.133, datë 22.04.2008 “Për largim nga puna për shkak të plotësimit të moshës për pension” të Prokurores së Përgjithshme, rezulton se në mbështetje të nenit 27, pika 1, gërma “b” të ligjit nr.8737, datë 12.02.2001 “Për organizimin dhe funksionimin e Prokurorisë në R.Sh.”, si dhe ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore”, i ndryshuar, është urdhëruar largimi nga detyra e prokurorit pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë të z. Durim Skendi për shkak të

139

plotësimit të moshës për dalje në pension. Marrëdhëniet financiare i ndërpriten më datë 15.05.2008. Duke mos qenë dakord me këtë urdhër, nga ana e paditësit, me anë të kërkesës së datës 14.05.2008 dhe ankesës së datës 18.07.2008, i është kërkuar Prokurores së Përgjithshme që të anulonte urdhërin pasi ishte nxjerrë ndërkohë që ai ka qenë i shtruar në spital dhe ka qenë me raport mjekësor. Po kështu, paditësi ka pretenduar se ai vazhdonte të ishte ushtarak për sa kohë ishte bërë nxjerrja e tij në lirim nga Ministri i Mbrojtjes.

Sipas shkresës nr.2311 prot., datë 13.06.2008 të Drejtorisë së Inspektimit dhe Burimeve Njerëzore pranë Zyrës së Prokurorit të Përgjithshëm drejtuar Ministrisë së Mbrojtjes për nxjerrjen në rezervë të prokurorëve dhe oficerëve të policisë gjyqësore rezulton, ndër të tjera, se është kërkuar nga Prokuroria e Përgjithshme nxjerrja në rezervë e paditësit Durim Skendi, pasi ai është larguar nga detyra e prokurorit për shkak të plotësimit të moshës për pension.

Sipas shkresës nr.4520/1 prot., datë 24.06.2008 të Ministrisë së Mbrojtjes drejtuar Zyrës së Prokurorisë së Përgjithshme rezulton se Ministria e Mbrojtjes i kërkon Prokurorisë së Përgjithshme praktikën e paditësit Durim Skendi, i cili është larguar nga detyra si prokuror për shkak të mbushjes së moshës për pension, për të proceduar me nxjerrjen e tij në lirim pasi figuron në dosjen personale oficer aktiv dhe vetëm me urdhër të Ministrit të Mbrojtjes mund të dalë në rezervë, bazuar në nenin 12 të ligjit nr.8087, datë 13.03.1995.

Por edhe pse në dosjen gjyqësore janë administruar provat e sipërcituara, gjykatat e faktit kanë arsyetuar se paditësi ka dalë në pension qysh në momentin që nga ana e Prokurores së Përgjithshme është nxjerrë urdhëri i datës 15.05.2008 dhe nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të paditësit lidhur me qenien e tij ushtarak deri në datën 06.10.2008, datë në të cilin ai ka dalë në lirim. Arsyetimi i gjykatave se paditësi nuk ka të drejtë në kërkimin e tij, pasi ligji nuk parashikon se cili prej akteve del i pari, është i gabuar. Është gjykata ajo që duhet t’i japë zgjidhje pretendimeve të palëve edhe nëse konstaton se ligji mungon.

Po kështu i pa bazuar çmohet arsyetimi i gjykatave të faktit se paditësi, edhe pse ka statusin e ushtarakut, por në lidhje me Prokurorinë gëzon të drejta si gjithë prokurorët e tjerë dhe zbatohen rregullat dhe ligjet në lidhje me përfitimet që zbatohen dhe për ata, është i pa mbështetur në ligj. Paditësi ka ushtruar detyrën e prokurorit ushtarak, detyrë që i njeh atij si statusin e prokurorit, ashtu edhe atë të ushtarakut dhe në rastin e tij do të zbatohet si dispozitat që rregullojnë statusin e prokurorit, ashtu edhe ato që rregullojnë statusin e ushtarakut. Trajtimi i paditësit duhet të bëhet qoftë sipas nenit 25 të ligjit “Për sigurimet shoqërore”, ashtu edhe nga dispozitat e ligjit nr.9418, datë 20.05.2005 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.907 datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.02.2012

140


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea AnëtareMirela Fana AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore datë 16.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS I K/PADITUR: KONFEDERATA E SINDIKATAVE TË SHQIPËRISË, në mungesë

E PADITUR K/PADITËSE: SHOQËRIA “TROPIKAL” SHPK, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:

Detyrimin e palës së paditur të paguajë detyrimetqë lindin nga moszbatimi i kontratës së qirasë dhe akt marrëveshjes, plus kamatë vonesat;

Zgjidhjen e kontratës së qirasë të datës 2.04.2001 dhe akt marrëveshjes nr.540 prot., datë 28.01.2003;

Kthimin dhe dorëzimin e objekteve të marra me qira;Sigurimin e padisë.

Baza Ligjore e Padisë: Nenet 296, 640, 812 e vijues të K.Civil.Nenet 32, 202 të K.Pr.Civile.


Kthimin e të ardhurave të marra qira nga ana e paditësit për qiranë e truallit dhe të godinave dhe pagimin e kamatë-vonesave.

Baza Ligjore e K/Padisë: Ligji nr.8340/1, datë 06.05.1998, “Për rregullimin e pasojave që kanë rrjedhur

nga zbatimi i dekretit nr.204, datë 05.06.1992”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.283, datë 17.06.2005 ka vendosur:Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur, Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë.Rrëzimin e kundërpadisë të të paditurit kundrapaditës, Shoqëria “Tropikal” SHPK.

141

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.532, datë 23.12.2005, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.283, datë 17.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe dërgimin e akteve pranë po asaj gjykate për rigjykimin e çështjes, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.124, datë 19.03.2007, ka vendosur:Rrëzimin e padisë së paditësit të kundërpaditur, Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë.Pranimin e kundërpadisë së të paditurit kundërpaditë, Shoqëria “Tropikal” SHPKDetyrimin e paditësit Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë t’i kthejë të paditurit, Shoqërisë “Tropikal”, të ardhurat e marra nga qiraja e truallit dhe godinave si dhe pagimin e kamatë vonesave.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.571, datë 17.12.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.124, datë 19.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse e kundërpaditur, Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë, me të cilin kërkon prishjen e vendimeve së të dyja gjykatave dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe me provat e administruara gjatë gjykimit.

- Gjykatat arsyetojnë gabim kur pohojnë se pala paditëse, Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë, nuk ka qenë dhe nuk është pronare e pronave që ka dhënë me qira.

- Në zbatim të Dekretit nr.204, datë 05.06.1992 dhe aktmarrëveshjes datë 24.02.1994, Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë ka fituar pronësinë mbi kampin e Shëngjinit. Me ligjin nr.8340/1, datë 06.05.1998 janë rregulluar pasojat e ardhura nga zbatimi i dekretit të sipërcituar. Me nenin 2 të këtij ligji iu është dhënë fuqi juridike aktmarrëveshjeve të lidhura ndërmjet sindikatave për ndarjen e këtyre pasurive. Pra, në bazë të ligjit nr.8340/1, datë 06.05.1998 dhe akt marrëveshjes së pjestimit Konfederata e Sindikatave të Shqipërisë është bërë pronare e pronave objekt gjykimi.

- Gjykatat ka zbatuar gabim ligjin dhe vendimin unifikues nr.85, datë 29.06.2001 të Gjykatës së Lartë kur kanë pranuar se këto akt marrëveshje janë absolutisht të pavlefshme. Vendimi unifikues është shprehur se këto akt marrëveshje, vetëm në rast se ka përplasje me interesat e ish-pronarëve, atëhere kanë përparësi interesat e këtyre të fundit dhe dekreti për pasurinë e sindikatave është i zbatueshëm për aq kohë sa nuk bie në kundërshtim me dispozitat e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”.

- Me vendimin nr.13, datë 30.06.1994 të K.K.K.Pronave i është njohur pronësia shtetasit Sadri Zeka (Leknikaj) mbi një sipërfaqe trualli në qytetin e Shëngjinit prej 58.784 m2 e ndarë në dy zona. Ish-kampi i Punëtorëve dhe Pionierëve përfshihet në zonën e 2-të. Pronarit Estref Sadri Leknikaj i janë kthyer në të dy zonat 14.900 m2.

- Vendimi i komisionit është ndryshuar me vendimin nr.131, datë 07.06.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë për sa i përket pjesës së kthyer duke zhvendosur sipërfaqen prej 3625 m2 të pjesës funksionale të objekteve duke e kaluar këtë sipërfaqe në zonën e dytë.

142

- Po me vendimin nr.298, datë 30.06.2004 është vendosur pranimi i padisë së Konfederatës, duke anuluar pjesërisht vendimin e komisionit dhe fshirjen e regjistrimit në hipotekë të bërë në emër të trashëgimtarëve Leknikaj për sipërfaqen 7856 m2.

- Po me këtë vendim është urdhëruar edhe fshirja e regjistrimit në nr.161, datë 28.02.1992 për sipërfaqen 4 ha. Z.V.R.P.P. Lezhë, krahas fshirjes së regjistrimit të truallit, ka bërë edhe fshirjen e regjistrimit të 6 godinave. Pasi kemi ndjekur rrugën administrative jemi në proces gjyqësor për këtë veprim të Z.V.R.P.P. Lezhë.

- Në vitin 2001, kur është lidhur kontrata e qirasë me anën e paditur, kemi qenë pronarë të ligjshëm të këtyre pronave. Pretendimi se akt marrëveshja e pjestimit të pronave të sindikatave nuk është regjistruar në Z.R.P.P., mund të na ngarkojë me penalitete, por nuk mund të zhveshë nga pronësia Konfederatën e Sindikatave.

- Gjykata, gjatë gjykimit ka trajtuar çështjen e pronësisë së pronave dhe jo objektin e padisë, që është kontrata e qirasë. Kjo është rezultat i një hetimi jo të plotë e të gjithanshëm.

- Gjithashtu, që në momentin që pronar i këtyre objekteve është regjistruar shteti, gjykata duhej të kishte thirrur në gjykim organin kompetent shtetëror si person i tretë.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.571, datë 17.12.2007 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, prandaj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se, mbi bazën e Dekretit nr.204, datë 05.06.1992, është regjistruar një sipërfaqe prej 4 ha dhe objektet e ish Kampit të Punëtorëve dhe Pionierëve në Shëngjin. Midis sindikatave është bërë pjestimi vullnetar me akt marrëveshjen e datës 24.02.1994, me vërtetim nënshkrimi noterial nr.2364/1717, datë 28.02.1994, me të cilën Konfederatës së Sindikatave i ka kaluar sipërfaqja 4 ha me objektet komplet të ish Kampit të Punëtorëve dhe Pionerëve Shëngjin. Kjo akt marrëveshje nuk rezulton të jetë regjistruar pranë Z.V.R.P.P.

Midis palëve ndërgjyqëse, Konfederatës së Sindikatave dhe Shoqërisë “Tropikal’ SHPK, është lidhur kontrata e qirasë datë 12.04.2001 dhe akt marrëveshja shtesë e datës 28.01.2003. Kontrata ka pasur për objekt dhënien më qira të dy godinave dy katëshe, guzhinë dhe mencës përkatëse të ndodhura në pjesën jugore të kompleksit të shërbimeve në ish-Kampin e Punëtorëve Shëngjin-Lezhë së bashku me truallin dhe ambientet funksionale për veprimtari hoteleri-turizëm, bar-restorant.

Pala e paditur, Shoqëria “Tropikal” SHPK, ka paraqitur kundërpadi, e cila është pranuar nga gjykata për t’u shqyrtuar së bashku me padinë. Kundërpadia ka për objekt: kthimin e të ardhurave të marra si qira nga ana e Konfederatës së Sindikatave të Shqipërisë dhe pagimin e kamatë vonesave.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.124, datë 19.03.2007 ka rrëzuar padinë dhe ka pranuar kundërpadinë. Sipas kësaj gjykate, kontrata e qirasë e lidhur midis palëve është absolutisht e pavlefshme, pasi pala paditëse nuk ka qenë pronare e pronës së dhënë me qira.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.571, datë 17.12.2007 ka lënë në fuqi vendimin nr.124, datë 19.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse e kundërpaditur.

143

Ky Kolegj vlerëson se, gjykata e apelit nuk ka respektuar ligjin procedural, në kundërshtim me nenet 10, 11 dhe 309 të K.Pr.C.

Neni 10 i K.Pr.C.Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit

gjyqësor.

Neni 11 i K.Pr.C.Provat janë të dhëna që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që

vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces.

Neni 309 i K.Pr.C.Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në aktet dhe që janë shqyrtuar në

seancë gjyqësore.Gjykata çmon provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së saj të

brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.Nga gjykatat përmenden vendime të K.K.K.P. dhënë në favor të trashëgimtarëve të

ish pronarëve për sipërfaqen objekt gjykimi, pa u administruar ato në gjykim. Po kështu, këto vendime të K.K.K.P. janë kundërshtuar në gjykatë dhe për to janë

dhënë vendime të ndryshme, të cilat kanë ndryshuar përmbajtjen e tyre . Prandaj për shkak të mosrespektimit të ligjit procedural, pasi gjykata duhet ta

mbështesë vendimin e saj vetëm mbi aktet që janë administruar e shqyrtuar në seancën gjyqësore, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet.

Gjykata e apelit, në rishqyrtimin e çështjes, duhet të zbatojë nenin 465 të K.Pr.C., sipas të cilit:

Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh, për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë të parashikuara në këtë Kod.

Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë.

Gjykata ka të drejtë të marrë edhe prova të reja.Në rishqyrtim, gjykata e apelit, pas përsëritjes së hetimit gjyqësor, duhet të analizojë

statusin juridik të pronës objekt gjykimi, si dhe të analizojë legjitimitetin e palëve ndërgjyqëse dhe, nëse është e nevojshme, edhe kryerjen e ndonjë akt ekspertimi për të saktësuar nëse prona objekt gjykimi (prej 4 ha ) është e gjitha e kthyer ish pronarëve apo jo, kjo dhe në vijim të vendimeve unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke iu referuar akteve ligjore e nënligjore që janë në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.571, datë 17.12.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.02.2012

144


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Mirela Fana AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 16.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: YZEIR RIZAJ

E PADITUR: NAZIF RIZAJ

PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME MALLAKASTËR

OBJEKTI:

Detyrim njohje pronar.Baza Ligjore: Neni 163 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.1878, datë 07.12.2006, ka vendosur:Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.630, datë 16.11.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1878, datë 07.12.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:Pranimin e padisë.Detyrimin e të paditurit Nazif Rizaj, të njohë pronarë paditësin Yzeir Rizaj mbi një banesë dy katëshe të ndodhur në Lagjen “Lumar”, Fshati Aranitas, Komuna Aranitas, Mallakastër, të përbërë nga një dhomë lart, një dhomë kati i parë, mur guri, mbuluar me çati me tjegulla vendi, me kufizime: J-L-Nazif Rizaj, P-Banesa e Qani Rizaj, si dhe mbi sipërfaqen prej 100 m2, tokë truall mbi të cilën është ndërtuar banesa.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Nazif Rizai, i cili parashtron këto shkaqe për prishjen e tij:

- Gjykata e apelit ka dhënë një vendim në shkelje të ligjit procedural, nenit 32 të K.Pr.Civile dhe ka zbatuar keq nenin 163 të K.Civil, pasi në kërkesë padi nuk përcaktohet se për cilën shtëpi bëhet fjalë. Përveç kërkimit në këtë padi ka paraqitur si provë për njohjen e kësaj pronësie vendimin nr.30, datë 11.02.1994 të Gjykatës

145

Mallakastër e cila nuk ka të bëjë me pronësinë e të paditurit Nazif Rizaj, e vërtetuar me vendimin nr.668, datë 22.11.1994 të Gjykatës Mallakastër.

- Gjykata, në kundërshtim me kërkesat e nenit 163 të K.Civil, ku bazohet padia, nuk i është përmbajtur kërkesave që kërkohen për të njohur pronësinë, si kontrata e shitjes, trashëgimi, parashkrim fitues apo me ligj të veçantë, pasi paditësi duhet të ishte vetë pronar me pronë të regjistruar që të ngrinte padi kundër një tjetri.


pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E N

Vendimi nr.630, datë 16.11.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë, për shkak të shkeljeve të rënda procedurale (neni 472/b dhe 467/ë të K.Pr.Civile), duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se paditësi Yzeir Rizaj dhe i padituri Nazif Rizaj janë xhaxha e nip me njeri tjetrin dhe banojnë në fshatin Aranitas, Mallakastër.

Me vendimin nr.30, datë 11.02.1994 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mallakastër, paditësi Yzeir Rizaj ka vërtetuar faktin juridik të pronësisë mbi një shtëpi banimi një katëshe, të ndodhur në fshatin Aranitas të Rrethit Mallakastër, të përbërë prej dy dhoma, aneks, kuzhinë, korridor, verandë e banjë, ndërtuar me themele guri, mbuluar me çati me tjegulla martinezë, e kufizuar ne Veri – shtëpia e Qemal Rizait, Jugu – Ferrik Rizaj, Lindje – Bashkim Rizaj, Perëndim – Kujtim Rizaj. Këtë pronë ai e ka regjistruar në Zyrën e Hipotekës Mallakastër, kjo sipas notës së transkriptimit nr.47, datë 21.02.1994.

Me vendimin nr.668, datë 22.11.1994 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mallakastër, i padituri Nazif Rizaj ka vërtetuar faktin juridik të pronësisë mbi një shtëpi banimi dy katëshe, të ndodhur në fshatin Aranitas, të përbërë nga një dhomë lart, një dhomë kati i parë, një aneks si dhe një kuzhinë, ndërtuar afër kësaj banese, me konstruksion themele guri, mur tullë, mbuluar me çati me tjegulla vendi, e kufizuar Veri - Qemal Rizaj, Jug-Lindje - tokë e tij, Perëndimi - banesa e Qemal Rizaj. Ai ka shkuar për ta regjistruar këtë shtëpi në emër të tij. Ai ka bërë kërkesë për regjistrimin e kësaj prone në emër të tij, por nga ZQRPP më datë 14.02.2006 është njoftuar se palët duhet t’i drejtohen organeve gjyqësore për shkak të mbivendosjes së pronave.

Në këto kushte, paditësi Yzeir Rizaj, me padinë objekt gjykimi, ka kërkuar të detyrohet i padituri Nazif Rizaj t’i njohë pronësinë mbi banesën dhe truallin prej 100 m2.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier me vendimin nr.1878, datë 07.12.2006 ka rrëzuar padinë. Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin e saj nr.630, datë 16.11.2007 dhe është pranuar padia.

Ky Kolegj, vlerëson se qëndron pretendimi i paraqitur në rekurs për shkelje të rënda procedurale.

Gjykatat kanë marrë të mirëqenë se objekt i konfliktit është e njëjta banesë, pa u bazuar apo analizuar provat e paraqitura. Sipas vendimeve të gjykatave për vërtetimin e faktit të pronësisë, banesat e njohura respektivisht palëve ndërgjyqës, janë të ndryshme, për sa i përket kateve, strukturës dhe kufitarëve.

Prandaj ka qenë e nevojshme bërja e një ekspertimi, për të arritur në përfundimin se, nëse është i njëjti objekt, ai që kërkon të njihet pronar paditësi, me atë që posedohet nga i padituri.

146

Marrja e kësaj prove ka qenë shumë e rëndësishme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes (neni 467/ë i K.Pr.Civile). Prandaj, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është i gabuar e për pasojë në bazë të nenit 467 të K.Pr.Civile duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim.

Gjykata e apelit në rishqyrtimin e çështjes, duhet të zbatojë nenin 465 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:

Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen parasysh, për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të parë të parashikuara në këtë Kod.

Me kërkesën e palëve ose edhe kryesisht gjykata e apelit përsërit tërësisht apo pjesërisht hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së parë.

Gjykata ka të drejtë të marrë edhe prova të reja.Ajo duhet të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, duke urdhëruar kryerjen e

ekspertimit, si dhe të marrë edhe prova të reja nëse shihet e nevojshme.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.630, datë 16.11.2007 tё Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 16.02.2012

147


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Andi Çeliku AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore datë 16.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SOKOL BACO, në mungesë

E PADITUR: SPIRO SHKIZA, përfaqësuar nga av. Myrteza Myftari

OBJEKTI I PADISË:

Përjashtim nga shoqëria e thjeshtë.Baza Ligjore: Nenet 1108/1 dhe 1109/3 të K.C.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.2072, datë 27.11.2008, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Sokol Baco, si të pambështetur në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.175, datë 30.04.2009 ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.2072, datë 27.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, si më poshtë:Përjashtimin nga shoqëria e thjeshtë të të paditurit Spiro Shkiza, si ortak në shoqërinë e thjeshtë me 80% të kapitalit fillestar.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri Spiro Shkiza, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

- Ky vendim është marrë në zbatim të keq të ligjit material dhe procedural (Neni 1108/1 dhe 1109/3 i Kodit Civil). Gjykata e apelit nuk ka çmuar si duhet provat e administruara në seancë gjyqësore. Në vendimin e saj gjykata e apelit shprehet "Në vijim të kësaj palët ndërgjyqëse kanë lidhur një kontratë në datë 30.04.1992 ... në kontratën e mësipërme, midis palëve u vendos kushti se shoqëria do të fillonte nga puna kur i padituri do të kryente investimet e përmendura në pikën 4 të kontratës. Pra, fillimi i afatit ishte i lidhur me përfundimin e investimeve nga i padituri sipas parashikimeve në pikën 6 të kontratës". Ky konstatim i gjykatës është i pabazuar në prova, pasi në kontratën, të cilës kjo gjykatë i referohet, nuk përmendet diçka e tillë.

148

- Pika 4 e kontratës parashikon se "Afati i veprimtarisë së ortakërisë është 20 vjet. Ky afat mund të zgjatet me pëlqimin e palëve duke u shtrirë marrëveshja edhe në përfundimin e tij. Afati fillon me shfrytëzimin e përbashkët të ambienteve që do të ndërtohen nga ortakëria".

- Nga kjo dispozitë nuk rrjedh kushti se shoqëria do të fillonte nga puna, kur i padituri do të kryente investimet, detyrimi bie mbi të dy ortakët dhe afati i fillimit të veprimtarisë lidhet me shfrytëzimin e përbashkët të ambienteve. Sipas pikës 6 të kontratës në fjalë, rezulton se "Këndi i Lojrave" është në pronësi të shoqërisë dhe përbën kapitalin e ortakërisë. Detyrimi i ortakut Spiro Shkiza për të kontribuar në shoqëri me 80% është përmbushur në momentin e pagimit të çmimit për "Këndin e Lojrave" që përbën edhe kapitalin themeltar të shoqërisë së thjeshtë.

- Në të njëjtën kohë gjykata ka gabuar në zbatimin e ligjit material, duke vendosur për përjashtimin e ortakut për mospërmbushje të detyrimit që rrjedh nga kontrata e shoqërisë. Sipas K.C. (Neni 1108/1), përjashtimi i ortakut nga shoqëria mund të bëhet për mospërmbushje të rëndësishme të detyrimeve që rrjedhin nga ligji ose nga kontrata, si dhe për ndalimin, pazotësinë ose për dënimin e tij me një masë që përfshin edhe ndalimin, qoftë edhe të përkohshëm nga detyrat zyrtare.

- Nga provat e administruara nga gjykata nuk është vërtetuar asnjë nga këto rrethana, të cilat përbëjnë shkak për përjashtimin e ortakut.

- Gjykata nuk ka bërë çmuarjen e provave në përputhje me rrethanat e çështjes. Konstatimi i gjykatës së apelit se: "Vetë i padituri ka pohuar se për periudhën 1992-2002 nuk ka marrë pjesë si ortak në shoqërinë e thjeshtë për shkak të problemeve të ndryshme, si dhe trazirave të vitit 1997 të ndodhura në Shqipëri" është i pabazuar në prova, pasi gjatë shqyrtimit gjyqësor nuk ka rezultuar një gjë e tillë.

- Ortaku Spiro Shkiza nuk ka qenë në Shqipëri në periudhën 1997-2002, kjo nuk d.m.th. që nuk ka përmbushur detyrimet që rridhnin nga ligji dhe kontrata.

- Gjykata e apelit shprehet se "...nga momenti i lidhjes së kontratës (Prill 1992) dhe deri më sot nga ana e ortakërisë nuk është kryer asnjë aktivitet ekonomik si shoqëri e thjeshtë, pasi i padituri për këtë periudhë nuk ka plotësuar detyrimet e tij për të qenë prezent në shoqëri". Edhe ky konstatim është i pabazuar në ligj, pasi "detyrimi" për të qenë prezent nuk buron as nga ligji as nga kontrata.

- Në paragrafin e fundit të faqes 4 të vendimit të gjykatës së apelit, kjo gjykatë shprehet se "...ekzistojnë kushtet për t'i dhënë fund një marrëdhënieje juridike që nuk ka ekzistuar", duke injoruar vendimin nr.937, datë 02.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, i lënë në fuqi nga Apeli dhe Gjykata e Lartë, i cili njeh Spiro Shkizën si ortak të shoqërisë së thjeshtë në 80% të kapitalit fillestar.

Paditësi Sokol Baco ka paraqitur kundërrekurs, duke parashtruar: - Gjykata e Shkallës së Parë në Gjirokastër, zbatoi në mënyrë të gabuar ligjin. Ajo arsyetoi

se kërkimi i paditësit nuk ka bazë ligjore, sepse asnjë dispozitë e K.C. nuk parashikon përjashtimin e anëtarit kur shoqëria ka dy ortakë. Në të njëjtën linjë arsyeton edhe ankuesi në pikën 8 të rekursit, duke parashtruar se gjykata e apelit ka gabuar, sepse ka zbatuar paragrafin e tretë të nenit 1109, pa respektuar paragrafin e parë të këtij neni.

- Gjykata e apelit nuk ka hetuar se cilat do të konsideroheshin “detyrime të rëndësishme që rrjedhin nga ligji dhe kontrata” dhe cilat nga këto duhet të kryente paditësi, pasi kryerja e investimeve, nuk ka qenë e përcaktuar në kontratë se do të bëhej vetëm nga paditësi apo vetëm nga i padituri.

149


pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e të paditurit, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E N

Vendimi nr.175, datë 30.04.2009 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

Paditësi Sokol Baco, në datë 11.12.1991, ka blerë nga Ndërmarrja Riparim-Shërbime Gjirokastër objektin “Këndi i lojrave për fëmijë” në vlerën 370.709 lekë, duke përfshirë vleftën e ndërtesës 277.000 lekë dhe të makinerive 60.294 lekë, duke shlyer në momentin e lidhjes së kontratës shumën 149.000 lekë.

Më datën 30 Prill 1992 palët Spiro Shkiza dhe Sokol Baco kanë nënshkruar kontratë për themelimin të shoqërisë së thjeshtë, objekt i së cilës do të ishte veprimtari tregtare dhe veprimtari të tjera zbavitëse, lojra elektronike e të thjeshta duke patur objektin kryesor “Këndin e Lojrave” në Lagjen 18 Shtatori të qytetit të Gjirokastrës.

Afati i veprimtarisë së shoqërisë është 20 vjet, i cili mund të zgjatet me pëlqimin e të dy palëve. Afati fillon me shfrytëzimin e përbashkët të ambienteve që do të ndërtohen nga ortakëria.

Kapitali themeltar do të krijohet nga kontributi i derdhur nga të dy ortakët në përpjestim si më poshtë: Spiro Shkiza 80% dhe Sokol Baco 20%.

Më datën 17 Shtator 1992 i padituri Spiro Shkiza i ka dorëzuar paditësit Sokol Bacos shumë prej 370.709 lekë, që përfaqëson vlerën e përgjithshme të objektit të “Këndit të Lojrave”.

Me vendimin nr.577, datë 09.06.1992 të Gjykatës së Rrethit Gjirokastrës janë regjistruar kërkuesit Sokol Baco dhe Spiro Shkiza për të ushtruar veprimtari private në fushën e tregtisë, shërbimeve dhe import-eksport në shoqërinë e përbashkët me emërtimin “DRINO”.

Në vitin 1997 për shkak të situatës, është larguar nga Shqipëria i padituri dhe është kthyer në vitin 2002. Pas mohimit të ortakërisë prej paditësit, i padituri i është drejtuar gjykatës.

Me vendim të forës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.937, datë 02.11.2005 është vendosur njohja e paditësit (në atë gjykim) Spiro Shkiza si ortak të shoqërisë së thjeshtë në 80% të kapitalit fillestar. Vendimi është dërguar në Z.V.R.P.P. për të regjistruar 80% të pronësisë, pasi ortaku e kishte regjistruar në emrin e tij si person fizik.

Paditësi Sokol Baco ka kërkuar përjashtimin e të paditurit nga shoqëria e thjeshtë me pretendimin se, i padituri nuk ka kryer asnjë investim dhe kontrata e lidhur midis palëve 1992 nuk u zbatua asnjëherë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.2072, datë 27.11.2008 ka rrëzuar padinë, duke arsyetuar se, nuk provohet që i padituri të mos ketë përmbushur detyrimet ligjore ose të parashikuara në kontratë.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.175, datë 30.04.2009 ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duke pranuar padinë.

Sipas kësaj gjykate, padia duhet pranuar, për shkak të mospërmbushjes së detyrimit nga i padituri për të kryer investimet që rridhnin nga pika 6 e kontratës (neni 1108/1 i K.C.), si kusht i parë për fillimin e afatit të shoqërisë së përbashkët dhe meqenëse shoqëria nuk ka ekzistuar në fakt që nga e nesërmja e krijimit të saj, ekzistojnë kushtet për t’i dhënë fund një marrëdhënie që nuk ka ekzistuar asnjëherë.

150

Ky Kolegj vlerëson të pabazuar në ligj, vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të drejtë atë ç’ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, për rrëzimin e padisë.

Nga të dyja gjykatat është pranuar e provuar se, midis palëve ndërgjyqëse është krijuar shoqëria e thjeshtë. Me vendimin e formës së prerë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.937, datë 02.11.2005 është vendosur njohja e paditësit (në atë gjykim) Spiro Shkiza si ortak të shoqërisë së thjeshtë në 80% të kapitalit fillestar. Po kështu është pranuar se palët kanë lidhur kontratën datë 30.04.1992. por nga të dyja gjykatat është bërë interpretim i ndryshëm i kontratës.

Në kushtet kur faktet pranohen si më sipër, gjykatat duhet t’i jepnin përgjigje kërkimit, nëse i padituri duhej të përjashtohej nga shoqëria për shkak mospërbushjeje nga ana e tij të detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e shoqërisë apo ligji.

Në bazë të nenit 420 të KC:

Detyrimet lindin nga kontratat ose nga ligji.

Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata e shoqërisë datë 30.04.1992, e cila ka forcën e ligjit për palët, për atë që është parashikuar në të.

Në nenin 4 të kontratës datë 30.04.1992 është parashikuar se:Afati i veprimtarisë së ortakërisë është 20 vjet. Ky afat mund të zgjatet me pëlqimin e

palëve duke u shtrirë marrëveshja edhe në përfundimin e tij. Afati fillon me shfrytëzimin e përbashkët të ambienteve që do të ndërtohen nga ortakëria.

Në nenin 6 të saj parashikohet:Ortakët do të ndërtojnë objekte të ndryshme si klube, kënde lojrash brenda territorit të

këndit të lojrave për fëmijë në Lagjen “18 shtatori”, që është kapitali i shoqërisë, ambiente të mbyllura si diskoteka, etj., në të cilat do të tregtohen edhe artikuj të ndryshëm që do të sigurohen nëpërmjet importit nga jashtë vendit, duke iu nënshtruar tarifës përkatëse dhe pagesa për tregtimin e tyre do të bëhet në bazë të kërkesës dhe ofertës të ortakërisë, si dhe shërbimet e lojrave do të paguhen nga klientët po në bazë të kërkesës dhe ofertës.

Në analizë të asaj çfarë kanë parashikuar palët ndërgjyqëse në kontratën e mësipërme, arrihet në përfundimin se, ambientet do të ndërtoheshin nga ortakët dhe do të shfrytëzoheshin në mënyrë të përbashkët, po kështu janë parashikuar edhe veprimet konkrete që do të bënin ortakët në lidhje me funksionimin e shoqërisë, pra veprime që do të kryheshin nga të dyja palët ndërgjyqëse. Në të kundërt, me çfarë ka arsyetuar gjykata e apelit në lidhje me parashikimet në kontratën e mësipërme, në të, nuk parashikohen investime të njëanshme apo si kusht ndërtimin e ambienteve nga ana e të paditurit dhe më pas të fillonte aktivitetin e saj shoqëria.

Gjykata e apelit ka bërë interpretim të gabuar të kontratës të shoqërisë datë 30.04.1992 dhe për rrjedhojë ka bërë zbatim të gabuar të ligjit material, nenit 1108 të K.C., sipas të cilit:

Përjashtimi i një anëtari mund të ndodhë për shkak mospërmbushjeje të rëndësishme të detyrimeve që rrjedhin nga ligji ose nga kontrata e shoqërisë, si dhe për ndalimin, pazotësinë ose për dënimin e tij me një masë që përfshin edhe ndalimin, qoftë edhe të përkohshëm, nga detyrat zyrtare…

Nga provat e administruara në gjykim, nuk u provua se i padituri nuk ka përmbushur në mënyrë të rëndësishme detyrimet që rrjedhin nga kontrata e shoqërisë, apo nga ligji, apo se ekzistojnë parashikimet e tjera të nenit 1108 për përjashtimin e tij nga shoqëria.

Prandaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, pas interpretimit të drejtë të ligjit material dhe kontratës së shoqërisë datë 30.04.1992, ka rrëzuar padinë si të pabazuar në prova. Pasi paditësi nuk ka arritur të provojë se i padituri nuk ka përmbushur detyrimet që rrjedhin nga kontrata e shoqërisë apo ligji.

151

Përveç sa më sipër, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka gabuar kur arsyeton se, arsyetimi i gjykatës së rrethit gjyqësor se, “..kërkimi i paditësit nuk ka bazë ligjore pasi asnjë dispozitë ligjore e K.Civil nuk parashikon përjashtimin e anëtarit kur shoqëria ka dy ortakë, pasi në mbështetje të neneve 1108 dhe 1109 të K.Civil, pas përjashtimit të njërit prej anëtarëve të shoqërisë, shoqëria do të ngelej me një anëtar, gjë që do të sillte si pasojë shpërbërjen e shoqërisë” vjen në kundërshtim të hapur me ligjin.

Kjo pjesë e cituar nga vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër i përket pjesës hyrëse të vendimit, që ka të bëjë me pretendimet e palës së paditur dhe jo pjesës përshkruese-arsyetuese, ku gjykata ka nxjerrë përfundimet dhe ka dhënë arsyet dhe dispozitat ligjore ku ka bazuar vendimin e saj.

Po kështu, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka gabuar kur arsyeton se, shoqëria nuk ka ekzistuar në fakt që nga e nesërmja e krijimit të saj, ekzistojnë kushtet për t’i dhënë fund një marrëdhënie që nuk ka ekzistuar asnjëherë....

Me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër nr.937, datë 02.11.2005 është vendosur njohja e paditësit (në atë gjykim) Spiro Shkiza si ortak të shoqërisë së thjeshtë në 80% të kapitalit fillestar. Ky vendim është një vendim i formës së prerë, prandaj në bazë të nenit 451/a të K.Pr.C., ai është i detyrueshëm për palët dhe për gjykatat dhe për ç’ka është pranuar e vendosur në të. Pra, ekzistenca e shoqërisë së thjeshtë dhe kontributi i të paditurit me 80% të kapitalit fillestar, janë fakte që i janë nështruar hetimit gjyqësor të mëparshëm dhe nuk duhet të bëheshin objekt shqyrtimi në këtë gjykim.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/b tё K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.175, datë 30.04.2009 tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2072, datë 27.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

Tiranë, më 16.02.2012

152


VENDIM



Besnik Imeraj Kryesues Ardian Nuni Anëtar Majlinda Andrea Anëtare Guxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare

në datën 16.02.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që i përket palëve:

PADITËSE: SHOQËRIA “BRUÇI” SHPK TIRANË, përfaqësuar nga Avokati Bujar Kareci

TË PADITUR: PAQSOR HASANI, në mungesë

ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:

Balancim i raporteve të pronësisë, që i përket palës sonë dhe palës së paditur Paqsor Hasani në apartamentin 2+1+1,

ndodhur në Tiranë, Rr.“Vllazën Huta”, pallati pranë Ministrisë së Jashtme, kati i 1 majtas, duke përcaktuar: sipërfaqen totale të tij 115 m2;

sipërfaqen takuese të të paditurit Paqsor Hasani sipas përmbajtjes së akt-marrëveshjes së datë 11.02.1997,

që është lidhur midis Shoqërisë “A.B.A.” sh.p.k. dhe të paditurit Paqsor Hasani për 48 m2.

Detyrimin e palës së paditur për të më njohur pronar për sipërfaqen e mësipërme.

Njohjen e pavërtetësisë së regjistrimit hipotekor nr.85, datë 07.04.2003, të palës së paditur Z.R.P.P.-së Tiranë

që figuron në emër të të paditurit Paqsor Hasanime sipërfaqe 80 m2, zona kadastrale nr. 8150 dhe fshirjen e tij.

Baza Ligjore: Neni 32/a, c i K.Pr.Civile.Nenet 141, 144, 149, 150, 152, 514 të K.Civil.

Ligji nr. 7843, datë 13.07.1994, neni 38 e vijues i tij.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 7180, datë 07.12.2005, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë.

153

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 324, datë 15.03.2007, ka vendosur: Prishjen e vendimit nr. 7180, datë 07.12.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse, Shoqëria “Bruçi” sh.p.k, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

- “ Vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit material dhe procedural.

- Gjykata gabon kur arsyeton parimin “Pacta dant legem contactui”, në favor të palës së paditur duke e cilësuar atë të “legjitimuar në disponimin lirisht të pronës së tij, prej 48 m2, ndërsa për pjesën e tepërt ai përfaqëson disponuesin jo pronar...”.

- Gjykata e apelit nuk ka bërë rivlerësim të provave, por është kufizuar në një interpretim juridik të faktit, duke lënë jashtë vëmendjes probleme ligjore që e kanë çuar atë në vendim të pambështetur në ligj.

- Ka rezultuar e provuar dhe nga ekspertimi se pjesa takuese e të paditurit është 48 m2 dhe jo 103.8 m2, sa është përfituar në mënyrë të padrejtë.

- Gjykata, referuar vendimit nr. 727, datë 11.07.2000 të gjykatës së apelit, mori të mirëqenë fitimin e pronësisë mbi apartamentin objekt konflikti, duke pranuar veprimin njëkohësisht të dy standardeve ligjore: i pari, lidhet me fitimin e pronësisë me anë të një veprimi juridik (neni 164 i K.Civil dhe, i dyti, konsiston në fitimin e pronësisë me vendim gjyqësor të formës së prerë. Për rastin pronësia mbi 48 m2 e të paditurit buron nga veprimi juridik, por gjykata gabimisht e legjitimon atë tej kësaj sipërfaqe.

- Vendimet e gjykatave kanë legjitimuar të drejtën e pronësisë të të paditurit përtej asaj ç’ka atij i takon sipas marrëveshjes dhe ç’mund të disponojë realisht. I padituri është palë kontraktore dhe nuk jemi përpara rastit që ai e ka posedimin në emër të një tjetri, nuk është person i tretë kundrejt rivendikuesit.

- Po kështu ai nuk është as në mirëbesim, për sa kohë që ai është i ndërgjegjshëm, që sipërfaqja e rënë dakord është 48 m2 dhe jo 103.8 m2, sa posedohet prej tij.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e paditësit, Avokatin Bujar Kareci, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, në mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Rrethanat e faktit

Paditësi, Shoqëria Tregtare “Bruçi” sh.p.k është regjistruar si person juridik me vendimin nr.10225, datë 06.04.1995 të Gjykatës së Rrethit Tiranë, me objekt veprimtari në fushën e ndërtimit, montimit dhe zbatimit për ndërtimin e linjave të tensionit të lartë dhe të ulët, ura, rrugë, etj. Në datën 11.02.1997, midis të paditurit Paqsor Hasani dhe Shoqërisë “A.B.A.” sh.p.k është lidhur një akt-marrëveshje me nr. 1052/397. Në bazë të kësaj akt marrëveshje Shoqëria “A.B.A.” sh.p.k do t’i jepte falas të paditurit një sipërfaqe të përbërë prej “një dhomë dite, një dhomë gatimi, korridor, banjë, sipërfaqe kjo që përfshihet ndërmjet akseve 8-9 dhe B-D” në godinën që do të ndërtonte Shoqëria “A.B.A.” sh.p.k.

154

Pala e paditur, Shoqëria “A.B.A.” sh.p.k për mungesë fondesh lidh një kontratë nr.345 rep., datë 05.02.1997 me Shoqërisë Tregtare “Bruçi” sh.p.k, sipas së cilës Shoqëria “Bruçi” sh.p.k ka marrë përsipër ndërtimin e pallatit sipas marrëveshjes nr.879/237, datë 03.02.1998 dhe të gjitha detyrimet që rrjedhin prej kësaj aktmarrëveshje. Në këtë kuadër si pjesë e detyrimeve është dhe marrëveshja nr.1052/397, datë 11.02.1997 (lidhur midis të paditurit Paqsor Hasani dhe Shoqërisë “A.B.A.” sh.p.k).

Pala paditëse, Shoqëria “Bruçi” sh.p.k, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi kundër të paditurve Paqsor Hasani, dhe Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, duke kërkuar sipas objektit të sipërcituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Paditësi pretendon se i padituri Paqsor Hasani posedon një sipërfaqe më të madhe se ajo e përcaktuar në akt-marrëveshjen me nr.1052/397, datën 11.02.1997, të lidhur midis tij dhe Shoqërisë “A.B.A.” sh.p.k. Paditësi pretendon se sipërfaqja që të paditurit sipas aktmarrëveshjes është 48 m2, kurse i padituri posedon sipërfaqen prej 115 m2.

Rezulton se i padituri Paqsor Hasani ka të regjistruar pranë Z.V.R.P.P. Tiranë një apartament (që posedon) të ndodhur në zonën kadastrale nr.8150, me nr.4/3/b pasurie me sipërfaqen 80 m2 me adresë Tiranë, Rruga “Vllazën Huta”, seksioni i dytë, kati i parë majtas (2+1+1+A). Në bazë të vërtetimit të pronësisë të lëshuar nga Z.V.R.P.P. Tiranë në 07.04.2003.

Po ashtu në emër të të paditurit Paqsor Hasani figuron e regjistruar në bazë të vërtetimit hipotekor me nr.546, datë 02.10.2000 (lëshuar datë 21.05.2003 Z.V.R.P.P. Tiranë) pronësia pa nr.pasurie dhe pa sipërfaqe (këto të përcaktuara në HTP). Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7180, datë 07.12.2005, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë. Gjykata në vendimin e saj arsyeton se: “ka orientuar palën paditëse të saktësojë objektin e padisë, gjë që nuk është bërë nga kjo palë dhe duke ju referuar akt-marrëveshjes së datës 11.02.1997, “...palët në këtë marrëdhënie juridike kanë përcaktuar detyrimet përkatëse të cilat janë të detyrueshme për t’u përmbushur...Pikërisht duke u mbështetur në akt marrëveshjen...i padituri ka kryer regjistrimin e apartamentit të tij...”; - “...nga akt ekspertimi rezulton e provuar se sipërfaqja e ndodhur midis akseve 8-9 dhe B-D ndodhet brenda një apartamenti dy dhoma e një kuzhinë duke përjashtuar nga kjo sipërfaqe korridorin kryesor, portën e jashtme, dhomën e ndenjes dhe dy ballkonet...Sipërfaqja që i takon sipas akt-marrëveshjes është 48 m2...Sipërfaqja totale e objektit 2+1 dhe aksesorë është 103.8 m2 dhe në të përfshihet edhe sipërfaqja takuese e të paditurit. Në këto kushte, i padituri legjitimohet në disponimin lirisht të pronës së tij 48 m2, ndërsa për pjesën e tepërt ai përfaqëson disponuesin jo pronar dhe për rrjedhim paditësi kërkimin e tij duhet ta mbështesë në mjete të tjera mbrojtëse dhe bazë ligjore të përshtatshme për llojin e padisë në përputhje me orientimin e gjykatës”; - “për sa i përket pikës së dytë të objektit të padisë: “Detyrimin...për të më njohur pronar..., kjo kërkesë është e pabazuar. Paditësi nuk mund të kërkojë të detyrohet të njihet pronar nga i padituri për sipërfaqen të cilat vetë i padituri...nuk i pretendon dhe nuk i ka kontestuar ndonjëherë, pasi nuk i ka në titullin e tij të pronësisë”. Mbi ankimin e bërë nga pala paditëse Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.324, datë 15.03.2007, ka vendosur prishjen e vendimit nr.7180, datë 07.12.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes me argumentin se: “Pozita e palëve ndërgjyqëse në raport me apartamentin objekt konflikti nuk krijon mundësinë e mbështetjes së kërkimeve të palës paditëse...në dispozitat e sipërcituara”; - Me vendimin nr.727, datë 11.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është detyruar Shoqëria “A.B.A.” sh.p.k dhe Faik Bruçi “...të zbatojë akt-marrëveshjen e lidhur me paditësin Paqsor Hasani më datë 11.02.1997... Siç rezulton nga rrethanat e sipërpërmendur, i padituri Paqsor Hasani e ka

155

fituar pronësinë mbi sendin (apartamentin objekt konflikti gjyqësor) me vendim gjyqësor civil të formës së prerë. Në bazë dhe për zbatim të këtij vendimi është bërë edhe regjistrimi i pronës...”; - “Në marrëdhënien juridiko-civile në të cilat ndodhen palët, paditësi (i padituri) Paqsor Hasani, rezulton të jetë pronar legjitim i apartamentin, ndërsa pozita juridike e palës paditëse, Shoqëria “Bruçi” sh.p.k, nuk përputhet me asnjë prej neneve mbi të cilat kjo palë ka vendosur të ngrejë kërkesë-padinë e saj...Vërtet neni 32 i K.Pr.Civile legjitimon çdo person t’i drejtohet gjykatës në mbrojtje të interesit të tij të ligjshëm, por në paragrafin e parë ai shprehet: “Padia mund të ngrihet për të kërkuar rivendosjen e një interesi të ligjshëm që është shkelur”. Në kërkesë-padinë objekt i këtij shqyrtimi, interesi i ligjshëm që pretendohet t’i jetë shkelur palës paditëse... nuk gjen mbështetje në parimet e përgjithshme të së drejtës dhe ligjet e posaçme të nxjerra në bazë dhe për zbatim të saj”; - Gjykata ka çmuar “se padia e ngritur nuk ka kërkime dhe objekt të qartë dhe të saktë, dhe të tilla rrethana e bëjnë atë një padi që s’mund të ngrihet...”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse, Shoqëria “Bruçi” sh.p.k, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi shkaqet e parashtruara në rekurs nga paditësi çmon se ato janë të bazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla do të pranohen. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë nuk i ka shqyrtuar dhe nuk u ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara në rekurs në lidhje me pushimin e padisë së palës paditëse, jo vetëm për zgjidhjen e konfliktit dhe vërtetimin e rrethanës së faktit, por dhe për marrjen dhe e analizën e provave të administruara prej saj.

Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë rrjedhojë e një hetimi të pamjaftueshëm dhe si rrjedhim ato duhet të prishen dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për rishqyrtim.

Gjykatat e faktit kishin detyrimin të verifikonin të gjitha rrethanat e faktit që do të shërbenin për zgjidhjen sa më të drejtë të çështjes, në përputhje me përcaktimin e bërë nga ligjvënësi në nenin 14 të K.Pr.Civile (Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin).

Gjykatat e faktit, në gjykimin dhe vendimin e tyre, kanë ometuar fakte dhe rrethana të tjera të domosdoshme për t’u verifikuar, të cilat do ta orientonin drejt një zgjidhje ligjore të konfliktit.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të gabuar arsyetimin që Gjykata e Apelit Tiranë se i padituri Paqsor Hasani e ka fituar pronësinë mbi sendin (apartamentin objekt konflikti gjyqësor) me vendim gjyqësor civil të formës së prerë të Gjykatës së Apelit Tiranë me nr.727, datë 11.07.2000, mbi bazën e të cilit është bërë edhe regjistrimi i pronës. Pra i padituri Paqsor Hasani rezulton të jetë pronar legjitim i apartamentin.

Ky Kolegj çmon se duke ju referuar vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë me nr.727, datë 11.07.2000, në të cilën thuhet se: “detyrohet Shoqëria “A.B.A.” sh.p.k dhe Faik Bruçi “...të zbatojë akt-marrëveshjen e lidhur me paditësin Paqsor Hasani më datë 11.02.1997”. Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson në mënyrë të gabuar fitimin e pronësisë mbi apartamentin objekt gjykimi nga ai padituri Paqsor Hasani. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë me nr.727, datë 11.07.2000, shprehet vetëm për detyrimin për zbatimin e aktmarrëveshjes mbi një apartament, por nuk saktësohet në këtë vendim se apartamenti objekt i aktmarrëveshjes ka sipërfaqe të përcaktuar prej 48 m2, 80 m2 apo 115 m2, sa pretendon paditësi për posedimin nga pala e paditur.

156

Gjykata e apelit, duke konsideruar të mirëqenë fitimin e pronësisë mbi apartamentin objekt konflikti nga i padituri, arrin në konkluzionin se padia e ngritur nuk ka kërkime dhe objekt të qartë dhe të saktë dhe të tilla rrethana e bëjnë atë një padi që s’mund të ngrihet.

Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në këtë përfundim të pa mbështetur në ligj pa hetuar në lidhje me marrëdhëniet midis palëve, kur janë krijuar, ecurinë e tyre, interesin e ligjshëm të palëve në këtë gjykim, nuk ka vlerësuar drejt provat e administruara gjatë gjykimit, nuk ka hetuar se palët ndërgjyqëse mbi cilat sipërfaqe të apartamentit objekt gjykimi janë pronarë të ligjshëm, etj. Hetimi i rrethanave të tilla do t’i mundësonte gjykatës të arrinte në një vendim sa më të drejtë dhe të ligjshëm.

Po ashtu për të njëjtat arsye Kolegji çmon se edhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e gjykimit me shkelje të rënda procedurale, i hetimit të pamjaftueshëm dhe kjo ka sjellë zbatimin e gabuar të ligjit material.

Në kushtet e parashtruara, vendimi nr.324, datë 15.03.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.7180, datë 07.12.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë të pabazuara në fakt dhe në ligj dhe për rrjedhim do të prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por me tjetër trup gjykues.

Gjatë rigjykimit, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet: të hetojë në lidhje me pronësinë e fituar nga i padituri në bazë të vendimit nr.727, datë 11.07.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë; sa është sipërfaqja e këtij apartamenti; të hetojë lidhur me pronësinë e fituar nga paditësi, sa është sipërfaqja e kësaj prone, për të kuptuar interesin e ligjshëm të paditësit në lidhje me këtë konflikt, etj.

Në rishqyrtim gjykata duhet të zbatojë me korrektësi rregullat e ligjit procedural, nenin 14 të K.Pr.Civile “Gjykata ka për detyre të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe atij material të caktuara nga ligjvënësi, të mbajë parasysh dhe t’i japë përgjigje pretendimeve të parashtruara nga palët ndërgjyqëse dhe të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, në këtë mënyrë do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe ligjore lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr. 324, datë 15.03.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.7180, datë 07.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe çështja do të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë datë 16.02.2012

157


VENDIM



Besnik Imeraj Kryesues Ardian Nuni Anëtar Majlinda Andrea Anëtare Guxim Zenelaj AnëtarMirela Fana Anëtare

në datën 16.02.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.31001-00186-00-2012 Akti, që i përket palëve ndërgjyqëse:

PADITËS: KESH sh a., përfaqësuar nga juristi Artan Çela

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E DOGANAVE TIRANË, përfaqësuar nga juristja Violeta Lita

DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar nga juristi Brunild Gjuzi

OBJEKTI:

Shfuqizimin e aktit administrativ,vendimit nr.232, datë 22.06.2011,

të Degës së Doganës Durrës.Baza Ligjore: Neni 324/a i K.Pr.Civile

dhe neni 298 i Kodit Doganor.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10004, datë 09.12.01.2011, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës. Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them 13278, datë 09.09.2011, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës KESH sh.a. dhe të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë, etj.

Kundër vendimit të mësipërm, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse KESH sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Ka rezultuar e provuar se me vendimin nr.232, datë 22.06.2011, Dega e Doganës Durrës ka ngarkuar palën paditëse KESH sh.a me një detyrim në total shumën 7.600.671 lekë. Ky vendim i është njoftuar KESH sh.a më datë 07.07.2011 dhe pala kërkuese ka ushtruar të drejtën e ankimit administrativ pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, nëpërmjet një kërkese ankimore. Më datë 12.07.2011, me shkresën nr.3304 Prot. Drejtoria Përgjithshme e Doganave, me shkresën nr.12159/2

158

prot., datë 05.08.2011, ka vendosur: Kthimin pa veprim të ankesës së KESH sh.a. Në këto kushte, pasi është ezauruar rruga administrative, KESH sh.a, i është drejtuar gjykatës; Neni 289/2 i Kodit Doganor përcakton që .... kundër këtij vendimi, mund të bëhet ankim brenda 5 ditësh nga data e njoftimit;

- KESH sh.a ka marrë dijeni për afatin e ankimit më datë 07.07.2011 dhe brenda 5 ditësh, pra më datë 12.07.2011, ka paraqitur ankimin;

- Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë gabon rëndë duke interpretuar se ankimi është paraqitur jashtë afatit, duke interpretuar gabim ligjin material dhe procedural;

- Gjykata përfshin gabimisht brenda afatit edhe ditën e njoftimit, kur saktë dhe qartë në nenin 62/a të K.Pr.Administrative thuhet se ....në llogaritjen e afateve nuk llogaritet dita në të cilën është nxjerrë akti.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e paditësit juristi Artan Çela, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit; dëgjoi përfaqësuesen e palës së paditur juristen Violeta Lita, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur juristi Brunild Gjuzi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Rrethanat e faktit

Paditësi KESH sha është shoqëri aksionare që ushtron aktivitetin e saj tregtar në Republikën e Shqipërisë dhe është i regjistruar në organin tatimor me nr.NIPT J618170005F.Me vendimin nr.232 prot, datë 22.06.2011, nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë paditësi është shpallur debitor për detyrimin doganor në shumën prej 2.533.557 lekësh dhe për penalitetet në shumën prej 5.067.114 lekësh.

Ky vendim i është njoftuar palës paditëse me shkresën e datës 04.07.2011, nr.2352 Prot., e cila mban datën marrjes dijeni nga paditësi nr.3304 Prot, datë 07.07.2011.

Paditësi, duke mos qenë dakord me këtë vendim të palës së paditur, në datën 12.07.2011, nr.12159 Prot., ka bërë ankim në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave.

Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, me shkresën nr.12159/2 prot., datë 05.08.2011, ka vendosur kthimin pa veprim të ankesës së bërë nga pala paditëse KESH sha, pasi ajo është paraqitur tej afatit 5 ditor që parashikon neni 298/2 i Kodit Doganor.

Duke mos qenë dakord me qëndrimin e mbajtur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave Tiranë, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.10004, datë 09.12.2011, ka vendosur ta nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor këtë çështje civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se: “Pala paditëse nuk ka përmbushur detyrimin ligjor të përcaktuar në nenin 289/2 të Kodit Doganor lidhur me afatin e ankimit në rrugë administrative të vendimit të marrë nga pala e paditur Dega e Doganës Tiranë. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin e parë, personi i akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Mos shqyrtimi i ankimit në rrugë administrative rezulton të ketë ardhur për faj të palës paditëse, pasi ajo nuk e ka paraqitur ankimin në organin më të lartë administrativ, brenda afatit ligjor të parashikuar nga ligji”.

159

Kundër vendimit të mësipërm ka bërë ankim të veçantë pala paditëse KESH sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të parashtruara nga palët ndërgjyqëse, si dhe të vendimit të gjykatës së faktit, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.

Ky Kolegj Civil çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural.

Shkaqet e parashtruara në ankim e veçantë, pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligjin procedural dhe si të tilla do të pranohen.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të sjellë në vëmendje të gjykatës së faktit se afati është një periudhe kohë, të cilës e drejta i jep një rëndësi të veçantë. E drejta i jep rëndësi si kësaj periudhe kohe por edhe kalimit të saj, si një aspekt i veçantë dhe i rëndësishëm në procesin e disiplinimit të akteve procedurale edhe atyre të parashikuara në ligjet e posaçme (p.sh. nga K.Pr.Administrative).

Në parimet e përgjithshme të Kodit të Procedurës Civile, në nenin 145 thuhet se: “Afatet procedurale caktohen nga ligji ...”. Pra ligjvënësi ka përcaktuar se afatet përcaktohen me ligj dhe nuk varen dhe nuk caktohen nga vullneti i palëve në proces. Ato nuk mund të shkurtohen ose të zgjaten si nga gjykata, ashtu edhe nga palët dhe mbarimi i këtyre afateve pas sjell edhe mundësinë për të bërë aktin apo për të ushtruar të drejtën.

Në nenin 148 të Kodit të Procedurës Civile në të cilën thuhet se: “Kur afati është caktuar me ditë dhe me orë përjashtohet dita dhe ora, në të cilën ka filluar ngjarja ose koha nga e cila duhet të fillojë afati”. Ligjvënësi ka përcaktuar se në llogaritjen e afateve të përcaktuar me ditë, dita kur ka ndodhur ngjarja duhet të përjashtohet.

Në referim të dispozitave të sipërpërmendura ligjvënësi i ka dhënë afatit dhe llogaritjes së tij një kuptim të përgjithshëm procedural.

Në nenin 62, pika “a” të Kodit të Procedurave Administrative, në të cilën thuhet se: “....në llogaritjen e afateve nuk përfshihet dita në të cilën del akti; ligjvënësi ka përcaktuar se në llogaritjen e afatit dita në të cilën ka dalë akti përjashtohet.

Sa më lart, Ky Kolegj vlerëson se ligjvënësi i ka dhënë një zbatim tipik procedural dispozitës 62, pika “a” të Kodit të Procedurave Administrative për t’u zbatuar në mënyrë universale në fushën e marrëdhënieve juridike administrative.

Në nenin 289/2 të Kodit Doganor është përcaktuar:“Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin e

parë, personi i akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të arsyetuar kundër këtij vendimi, brenda 5 ditësh nga data e njoftimit....”.

Gjithashtu, në referim sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë vlerëson se ligjvënësi në llogaritjen e afateve të sipërpërmendura ka qëllimin për të përjashtuar ditën e ngjarjes, pra të daljes së aktit apo të ndodhjes së ngjarjes objekt të këtij afati.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar se pala paditëse KESH sha ka marrë dijeni për vendimin e dhënë nga pala e paditur Drejtoria e Doganave Tiranë me datë 07.07.2011, dhe ankimi për Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave Tiranë është dorëzuar në postë me datë 12.07.2011.

Në referim te interpretimit të dispozitave të përmendura më lart rezulton që dita e fundit e afatit të ankimit administrativ për palën paditëse është data 12.07.2011, duke përjashtuar në këtë mënyrë datën kur ka ndodhur ngjarja, dhe që në rastin konkret edhe data e njoftimit të paditësit për vendimin e të paditurit, pra përjashtohet data 07.07.2011.

160

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është i gabuar, pasi kjo çështje bën pjesë në juridiksionin gjyqësor. Ky Kolegj çmon se pala paditëse e ka ezauruar rrugën administrative të kërkuar nga ligji doganor.

Duke arsyetuar si më sipër, ky Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit, në po atë gjykatë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.10004, datë 09.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 16.02.2012

161


VENDIM





PADITËS: SHOQËRIA “HAMITI” SH.P.K.

TE PADITUR: DEGA E DOGANËS MORINË KUKËS.

OBJEKTI:

Anulimin e vendimit nr.107, datë 29.05.2006, njoftuar me shkresën nr.108, datë 29.05.2006,

si të pambështetur në ligj dhe kthimin e menjëhershëm të shumës 212205 lekë të marrë padrejtësisht.

Baza Ligjore: Neni 294 i K.Doganor.

Gjykata e Shkallës së Parë Kukës, me vendimin nr.247, datë 15.06.2007, ka vendosur:Anulimin e vendimit nr.107, datë 20.05.2006 të Dogës së Doganës Morinë për shpalljen debitor të firmës private “Haliti” sh.p.k. për shumën 211783 lekë si të pabazuar në prova dhe në ligj.Të detyrohet Dega e Doganës Morinë t’i kthejë paditësit Firma private “Haliti” sh.p.k’ vlerën prej 211783 lekë, derdhur sipas veprimit të Raiffeisen Bankë Kukës me nr.reference 00011, datë 07.07.2006.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.563, datë 11.12.2007, ka vendosur :Lënien në fuqi të vendimit nr.247, datë 15.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile ka bërë rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave (Dega e Doganave Kukës), i cili kërkon prishjen e tij për këto shkaqe:

- Zhdoganimi rimorkios është bërë në kundërshtim me shkresën nr.7172/1, datë 09.09.2003, ku për rimorkion parashikohet një çmim prej 10.000 euro, prandaj dhe akti i kontrollit bërë nga Dr.Kont.Brendshëm të D.P.D., në zbatim të nenit 102 të K.D ,ka nxjerrë një detyrim të papaguar si rezultat i mos aplikimit të referencës.

- Vendimi i gjykatës së rrethit dhe i apelit janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, pasi nuk janë zbatuar afatet e parashikuara nga neni 289 të K.Doganor dhe neni 328 i K.Pr.Civile dhe 10 të K.Pr.Administrative.

162


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; përfaqësuesen e palës së paditur, Ornela Biti, që kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Nga materialet e çështjes rezulton se pranë Degës së Doganës Morinë është ushtruar kontroll nga auditi brendshëm. Bazuar në këtë akt kontroll dhe shkresën nr.5903, datë 16.05.2006, “Për përfundimin e auditimit”, Kryetari i Degës së Doganës Morinë ka marrë vendimin nr.107, datë 29.05.2006, sipas të cilit pala paditëse është deklaruar debitor për shumën 211783 lekë për shkak të aplikimit të gabuar të çmimit të referencës në zhdoganim. Ky vendim i është komunikuar paditësit me njoftimin nr.108, datë 29.05.2006. Pala paditëse është ankuar ndaj këtij vendimi në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, të cilin e ka dorëzuar në postë datë 02.06.2006 dhe është marrë nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave me datë 05.06.2006. Meqenëse nuk ka marrë përgjigje, paditësi ka përsëritur ankimin më datë 19.07.2006 dhe përsëri nuk ka marrë përgjigje.

Më datë 07 Qershor 2006, paditësi ka paguar detyrimin.Në datë 11.09.2006, paditësi ka depozituar padinë objekt gjykimi, me të cilën kërkon

anulimin e vendimit nr.107, datë 29.05.2006, dhe kthimin e shumës prej 212.205 lekë të marrë padrejtësisht, me pretendimin se mjeti i çdoganuar ka qenë rimorkio. Automjeti i përdorur nuk ka qenë Trajler, sikur është vlerësuar nga pala e paditur në bazë të shkresës nr.7172/1, datë 09.09.2003.

Në përfundim të shqyrtimit, Gjykata e Shkallës së Parë Kukës, me vendimin nr.247, datë 15.06.2007, ka vendosur të anulojë vendimin nr.107, datë 20.05.2006,të Degës Doganës Morinë, duke detyruar Degën e Doganës Morinë t’i kthejë paditësit Firma private “Haliti” sh.p.k. vlerën prej 211.783 lekë, derdhur sipas veprimit të Raiffeisen Bankë Kukës me nr.referencë 00011, datë 07.07.2006. Ky vendim është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Shkodër.

Duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e palës së paditur, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në fuqi.

Me të drejtë nga ana e gjykatave të faktit është konkluduar se paditësi pasi ka ezauruar rrugën administrative, i është drejtuar gjykatës e cila nga ana e saj, ka pranuar kërkesë padinë duke anuluar aktin administrativ, vendimin nr.107, datë 29.05.2006 të Degës së Doganës Kukës.

Lidhur me themelin, me të drejtë, nga ana e gjykatave është arsyetuar se pala paditëse ka zhdoganuar një rimorkio automjeti të përdorur dhe ka paguar taksën doganore 7.816 lekë dhe TVSH në shumën 80.219 lekë, ndërkohë që vlera e faturës ishte 1200 EURO (151.632 lekë), dyfishi i shumës së deklarimit të shitjes, pasi në referencat që aplikohen nuk gjendet përcaktimi vlerësimi për rimorkio automjeti.

Ndryshe nga sa pretendon në rekurs pala e paditur, rezulton se paditësi, konform dispozitës së nenit 289 të K.Doganor, brenda afateve të përcaktuara në ligj, pasi ka ezauruar rrugën administrative duke edhe parapaguar detyrimin, i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi.

Kështu rezulton e provuar se në datën 29.05.2006 paditësi ka marrë njoftimin në D.P.D. për vendimin nr.107, datë 29.05.2006 dhe në datën 02.06.2006, brenda afateve ligjore, i është drejtuar me ankim Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave dhe megjithëse në datën 07.06.2006, ka bërë edhe parapagimin e detyrimit, atij nuk i është kthyer asnjë përgjigje lidhur me ankimin, të cilin e ka përsëritur edhe në datën 06.06.2006.

163

Pasi ka pritur përgjigje për ankimin e paraqitur, përgjigje të cilën Drejtori i Përgjithshëm i Doganave nuk e ka kthyer sipas detyrimeve të nenit 328 të K.Pr.Civile, paditësi i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Kukës.

Pretendimi i palës së paditur se paditësi i është drejtuar gjykatës jashtë afateve që përcakton dispozita e nenit 328 të K.Pr.Civile (1 muaj) është i gabuar. Kjo dispozitë nuk lejon paditësin të kërkojë gjyqësisht të godasë një akt administrative pa pritur më parë përgjigjen e organit më të lartë administrativ, organ i cili, sipas dispozitës së mësipërme, detyrohet të kthejë përgjigje jo më vonë se një muaj nga data e animimit, por kurrsesi afati 1 mujor nuk mund të jetë pengesë për paditësin për t’iu drejtuar gjykatës dhe t’i kufizojë atij këtë të drejtë.

Paditësi ka qenë në pritje të marrjes përgjigje për dy ankimet që ai i kishte drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave dhe siç është provuar, pasi gojarisht ka marrë dijeni që kjo përgjigje nuk do të jepej, i është drejtuar gjykatës pa shkelur asnjë lloj afati në ngritjen e kësaj padie.

Afati në rastin konkret është shkelur nga vete organi administrativ më i lartë, i cili jo vetëm nuk ka zgjidhur kërkesën sipas detyrimeve ligjore por nuk ka denjuar as të kthejë përgjigje ndaj një akti administrativ që me të drejtë gjykatat e faktit, pasi e kanë çmuar të pabazuar në ligj e kanë anuluar.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.563, datë 11.12.2007 të Gjykatës së Apelit Shkodër.

Tiranë, më 16.02.2012

KundërMirela FANA

164


VENDIM





PADITËS I K/PADITUR: JORGJI VESHI, përfaqësuar nga Av. Fatmira Luli.

I PADITUR K/PADITËS: ARTOR HAJTA, i përfaqësuar nga Av. Zana Hasko.

TË PADITUR: ARBEN SHKALLA, përfaqësuar ngaAv.Zana Hasko.

N.K.BANESA, AKTUALISHT (DREJTRORIA Nr.3 E PUNËTORËVE TË QYTETIT TIRANË), në mungesë

TË K/PADITUR: FLORA VESHI, në mungesë

VILMA VESHI, në mungesë

JANI VESHI, në mungesë

N.K.BANESA AKTUALISHT DREJTORIA Nr.3 E PUNËTORËVE TË QYTETIT TIRANË, në mungesë

PERSON I TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:

Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme

nr.6588/546, datë 19.09.2000 të noteres Liri Gjoliku.Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së pasurisë

së paluajtshme nr.679/79, datë 17.02.2001 të noteres Liri Gjoliku.Detyrimin e të paditurve të njohin paditësin pronar të ambientit bodrum,

të ndodhur në Rr.“Vaso Pasho”, Pall.Agimi, shk.10, në posedim të të paditurit kundërpaditës Artor Hajta.

Lirimin e dorëzimin e bodrumit nga i padituri kundërpaditës Artor Hajta.

165

Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile dhe nenet 92, 200 dhe 296 të Kodit Civil.

OBJEKTI I K/PADISË:Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes

së pasurisë së paluajtshme nr.1270/962, datë 06.03.1995.Detyrimin e të kundërpaditurve të më njohin pronar të vetëm të bodrumit objekt gjykimi.

Fshirjen nga regjistri hipotekor i pasurisë nr.3/4+10-205/b e ndodhur në Zonën Kadrastrale nr.8270,

me adresë Bulevardi “Bajram Curri” Pall. Agimi.Baza Ligjore: Nenet 160, 32/c të K.Pr.C.,

ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore”.


Të pranojë pjesërisht padinë e ngritur nga paditësi Jorgji Veshi.Të konstatojë pjesërisht të pavlefshme dy kontratat e shitjes me nr.6599/546, datë 19.09.2000 dhe nr.679/79, datë 17.02.2001 të lidhura ndërmjet N.K.B. dhe Arben Shkallës (për kontratën e parë) dhe Arben Shkallës dhe Artor Hajta (për kontratën e dytë).Kjo pavlefshmëri është vetëm për sipërfaqen 16 m2, të ndodhur në Rr.“Vaso Pasha”.Zgjidhjen e pasojave duke i kthyer palët në gjendjen e mëparshme.Lirimin dhe dorëzimin e bodrumit me sipërfaqe 16 m2, që në skicën planimetrike është ngjyrosur me ngjyrë kafe.Të pasqyrohet kjo pavlefshmëri në Z.R.P.P. Tirana 1….Të rrëzojë kundërpadinë e ngritur nga Artor Hajta si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.266, datë 03.03.2005 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.1153, datë 16.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas rigjykimit të çështjes, me vendimin nr.3623, datë 21.06.2006 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Jorgji Veshi.Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes të pasurisë së paluajtshme, bodrum i ndodhur në Bulevardin “Bajram Curri” Pall. Agimi, shk.10 Tiranë e lidhur para noteres Liri Gjoliku me nr.6588/546, datë 19.09.2000 midis N.K.Banesa dhe të paditurit Arben Shkalla për sipërfaqen 16 m2. Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme, me nr.679/79, datë 17.02.2001 të lidhur para noteres Liri Gjoliku midis të paditurve Arben Shkalla e Artor Hajta për sipërfaqen 16 m2.Detyrimin e të paditurit Artor Hatja t’i dorëzojë paditësit Jorgji Veshi dhe të kundërpaditurve Flora Veshi, Vilma Veshi e Jani Veshi të sipërfaqes prej 16m2...

166

Z.R.P.Paluajtshme Tiranë të bëjë fshirjen e pronës nga regjistri hipotekor në emër të Artor Hajta, për sipërfaqen 16 m2......Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1094, datë 27.09.2007 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.3623, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Shkallës Parë Tiranë.

Kundër vendimit nr.1094, datë 27.09.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3623, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs i padituri kundërpaditës Artor Hajta, i cili kërkon:

Ndryshimin e vendimit nr.1094, datë 27.09.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3623, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e padisë dhe pranimin e kundërpadisë.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur k/paditëse janë:- Gjykata e shkallës së parë ka riçelur hetimin gjyqësor të çështjes pa kërkesë të palëve,

duke shkelur në mënyrë flagrante nenet 304 dhe 305 të K.Pr.C., pasi e drejta për të kërkuar riçeljen e hetimit gjyqësor u përket vetëm palëve.

- Me këtë shkelje të procedurës, të parashikuar nga nenet 304 dhe 305 të K.Pr.C., gjykata shfaqi njëanshmëri në lidhje me çështjen, pasi nuk është detyrë e saj që të marrë prova të pa kërkuara nga palët, veprim ky i cili sjell cënim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut.

- Gjykata nuk ka arsyetuar asgjë në lidhje me kundërpadinë të ngritur prej meje.- Pala paditëse nuk ka pasur asnjëherë kontratë qiraje për sipërfaqen e bodrumit të

pretenduar prej saj, prandaj N.K.Banesa ka lidhur kontratë qiraje me persona të tjerë.- Paditësi e ka ngritur padinë duke u bazuar në nenin 92 të K.Civil, por nuk tregon se

cila pikë e kësaj dispozite është shkelur.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesen e palës së paditur kundërpaditëse, Av.Zana Hasko, e cila kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë e pranimin e kundërpadisë; dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse të kundërpaditur, Av.Fatmira Luli, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në përfundim,

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë me datë 04.04.2008 është regjistruar çështja civile nr.11111-00860-00-2008 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës i kundërpaditur Jorgji Veshi etj., me objekt pavlefshmëri e kontratave të shitblerjes, etj.

Vendimi nr.1094, datë 27.09.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili vjen në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.C., prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:Paditësi i kundërpaditur Jorgji (Gaqo) Veshi me datë 22.04.1982 ka lidhur kontratën e

qirasë me palën e paditur N.K.Banesa për apartamentin 2+1 me nr.205, i ndodhur tek pallatet Agimi në Tiranë.

Ai pretendon që bashkë me apartamentin ka marrë me qira nga Ndërmarrja Komunale Banesa edhe bodrumin prej 16 m2, që ndodhet nën pallatin ku banon.

167

Paditësi i kundërpaditur Jorgji Veshi, pasi është pajisur me autorizimet nr.39, datë 26.02.1992 dhe nr.1208, datë 30.11.1994, me datë 06.03.1995 ka lidhur me palën e paditur N.K.Banesa kontratën e shitjes, duke bërë regjistrimin e kësaj prone në hipotekë.

Nga ana tjetër për të njëjtin bodrum i padituri Arben Shkalla, pasi ka marrë autorizimin provizor nr.18/5 të datës 06.12.1994, me datë 15.09.2000 ka lidhur kontratën e privatizimit me palën e paditur N.K.Banesa dhe më pas me kontratën e shitjes nr.679/79, datë 17.03.2001 ai i ka shitur pronën të paditurit kundërpaditës Artor Hajta, kundrejt një çmimi prej 1.000.000 lekë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas rigjykimit me vendimin nr.3623, datë 21.06.2006 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Jorgji Veshi.Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme,

bodrum i ndodhur në Bulevardin “Bajram Curri” Pall. Agimi, shk.10, Tiranë e lidhur para noteres Liri Gjoliku me nr.6588/546, datë 19.09.2000 midis N.K.Banesa dhe të paditurit Arben Shkalla për sipërfaqen 16 m2.

Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes së pasurisë së paluajtshme, me nr.679/79, datë 17.02.2001 të lidhur para noteres Liri Gjoliku midis të paditurve Arben Shkalla e Artor Hajta për sipërfaqen 16 m2.

Detyrimin e të paditurit Artor Hatja t’i dorëzojë paditësit Jorgji Veshi dhe të kundërpaditurve Flora Veshi, Vilma Veshi e Jani Veshi sipërfaqen prej 16 m2...

Z.R.P.Paluajtshme Tiranë të bëjë fshirjen e pronës nga regjistri hipotekor në emër të Artor Hajtes, për sipërfaqen 16 m2......

Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:Kontrata e privatizimit të bodrumit e datës 19.09.2000 që është lidhur ndërmjet të

paditurve Arben Shkalla dhe N.K.Banesa është në kundërshtim me ligjin, sepse banesat që nuk janë privatizuar deri në vitin 31.12.1995 i kalojnë pushtetit lokal dhe për rrjedhojë kontrata duhej të lidhej me Bashkinë dhe jo N.K.Banesa, prandaj kontratat e shitjeve të lidhura ndërmjet të paditurve janë të pavlefshme në pjesën ku janë pronarë paditësi i kundërpaditur dhe të kundërpaditurit.

Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur kundërpaditëse çështja i ka kaluar për gjykim Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin 1094, datë 27.09.2007 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.3623, datë 21.06.2006 të Gjykatës së Shkallës Parë Tiranë.

Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:Ndryshe nga sa pretendon i padituri kundërpaditës Artor Hajta, paditësi i

kundërpadituri Jorgji Veshi ka pasur me qira një apartament ku përfshihet edhe bodrumi prej 16 m2, prandaj privatizimi i tij nga paditësi i kundërpaditur është i ligjshëm.

Ndërsa privatizimi që ka bërë i padituri Arben Shkalla është në kundërshtim me ligjin, pasi në momentin e privatizimit shteti nuk ka qenë pronar i sendit objekt gjykimi.......

Kolegji Civil vlerëson se vendimet e gjykatave janë rezultat i një hetimi jo të plotë, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.C., por meqenëse këto të meta mund të eliminohen nga gjykata e apelit pas përsëritjes së pjesshme të shqyrtimit gjyqësor në përputhje me nenin 465/2 të K.Pr.C., Kolegji Civil çmon se duhet të cënohet vetëm vendimi i gjykatës së apelit.

Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me nenin 224/a të K.Pr.C., nuk ka caktuar ekspert për të kryer ekspertimin në lidhje me bodrumin objekt gjykimi, por në seancën gjyqësore të datës 23.03.2006 me kërkesë të përfaqësuesit të paditësit të kundërpaditur Av.Roland Samarxhi ka riçelur hetimin gjyqësor të çështjes në përputhje me nenin 304 të K.Pr.C., për thirrjen e ekspertes Silvana Banaj, e cila kishte kryer ekspertimin në gjykimin e

168

çështjes në shkallë të parë, vendim i së cilës është prishur më pas nga gjykata e apelit për shkelje të rregullave procedurale.

Gjykata e shkallës së parë, në vend që të kryente ekspertimin, është mjaftuar vetëm me pyetjen e ekspertes, për një akt ekspertimi që është administruar në një gjykim, i cili më pas është shpallur i pavlefshëm për proces të parregullt ligjor, prandaj Kolegji Civil e vlerëson marrjen e kësaj prove në kundërshtim me rregullat procedurale dhe për rrjedhojë është e domosdoshme që të kryhet ekspertimi nga gjykata e apelit.

Përveç mos kryerjes të ekspertimit në përputhje me ligjin, gjykatat nuk kanë kryer edhe një hetim të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor në lidhje me çështjen, si dhe në vendimet e tyre nuk pasqyrohen provat ku mbështeten përfundimet e arritura.

Gjykata e shkallës së parë nuk thotë asnjë fjalë nëse është zbatuar ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore” në rastin e privatizimit të bodrumit nga paditësi i kundërpaditur Jorgji Veshi, pasi pala e paditur kundrapaditëse Artor Hajta në rekurs pretendon që paditësi i kundërpaditur nuk ka qenë asnjëherë qiramarrës i bodrumit.

Gjykata e apelit arsyeton në vendim se fakti rezulton nga vendimi nr.11, datë 19.02.1982, autorizimi dhe procesverbali i marrjes në dorëzim...., por një vendim me këtë numër nuk ndodhet në dosje, në autorizim nuk thuhet asgjë për bodrumin dhe në dosje janë dy akte të marrjes në dorëzim të së njëjtës datë që ndryshojnë me njëri tjetrin jo vetëm si format, por edhe në përmbajtje ( shih faqet 6 dhe 23 të dosjes gjyqësore me nr.1153 vendimi).

Paditësi i kundërpaditur pretendon se bodrumin e ka pasur në nëdorësi që nga viti 1982, por gjykatat nuk kanë hetuar në lidhje me faktin se kur dhe si ka dalë ky send nga nëdorësia e paditësit të kundërpaditur.

Gjithashtu gjykatat nuk kanë hetuar nëse i padituri Arben Shkalla ka qenë ose jo qiramarrës i bodrumit dhe përse ndryshon sipërfaqja e bodrumit që ka privatizuar paditësi i kundërpaditur nga sipërfaqja që ka privatizuar i padituri kundërpaditës, në një kohë që bëhet fjalë për të njëjtin send.

Në rigjykim gjykata e apelit jo vetëm që duhet të kryejë ekspertimin në përputhje me nenin 224/a e vijues të K.Pr.C., por duhet të hetojë faktin nëse paditësi i kundërpaditur dhe i padituri kundërpaditës kanë qenë ose jo qiramarrës të sendit objekt gjykimi, të sheshojë kontradiktat që pasqyrojnë dy aktet e marrjes në dorëzim të datës 22.04.1982 që i përkasin palës paditëse të kundërpaditur dhe nëse është e nevojshme të tërheqë nga N.K.Banesave praktikat e privatizimit të dy palëve, duke kërkuar sqarimet përkatëse nga kjo e fundit.

Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme dhe të tjera që gjatë gjykimit gjykata e apelit mund t’i vlerësojë të domosdoshme, atëhere mund të arrihet në një përfundim të drejtë për zgjidhjen e çështjes

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të rigjykohet nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.1094, datë 27.09.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Tiranë, me 21.02.2012

169


VENDIM





PADITËS: KASTRIOT GJINI, në mungesë

PRENG GJINI, në mungesë

I PADITUR: KËSHILLI I KOMUNËS SUÇ TË RRETHIT MAT, në mungesë

PERSON I TRETË: FILE DUKA, në mungesë

OBJEKTI:

Anullimin e aktit administrativ, vendimit nr.12, datë 19.03.2003, të palës së paditur, si akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.

Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.196, datë 23.06.2003, ka vendosur:Pranimin e padisë së paditësave Kastriot Gjini dhe Preng Gjini, duke anulluar aktin administrativ (vendimi nr.12, datë 19.03.2003 të Këshillit të Komunës Suç).Detyrimin e Këshillit të Komunës Suç që të nxjerrë akt të ri.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.586, datë 11.05.2004, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.196, datë 23.06.2003, të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1205, datë 21.07.2005, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.586, datë 11.05.2004, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.791, datë 23.03.2006, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.196, datë 23.06.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

170

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.323, datë 27.09.2006, ka vendosur:Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.309 regjistri, datë 25.07.2006, për shkak se e kërkoi vetë paditësi Kastriot Gjini.

Pala paditëse Kastriot e Preng Gjini më datë 06.02.2007, kanë paraqitur të njëjtën padi në gjykatë dhe në përfundim të gjykimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.119, datë 02.03.2007, ka vendosur:

Mospranimin e padisë për shkak se është ngritur jashtë afatit ligjor të parashikuar nga neni 328 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.400, datë 21.02.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.119, datë 02.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.

Kundër vendimit nr.119, datë 02.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe vendimit nr.400, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs paditësi Kastriot Gjini, i cili kërkon:

Prishjen e vendimit nr.119, datë 02.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe vendimit nr.400, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e padisë.

Shkaqet që paraqet në rekurs paditësi Kastriot Gjini janë:- Gjykata nuk ka bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, në kundërshtim

me nenin 14 të K.Pr.Civile, por ka pranuar të vërteta thëniet e palës së tretë të bëra në gjykimin e parë, vendimi i të cilit është prishur më pas.

- Ne nuk kemi kërkuar pushimin e gjykimit të çështjes dhe kjo çështje ka dy paditësa, nga të cilët njëri prej tyre Prenga ka qenë në mungesë, prandaj ai nuk ka pasur mundësi që të kërkonte pushimin e gjykimit të çështjes.

- Nuk është e vërtetë që ne kemi ringritur kërkesë padi, por kemi kërkuar rifillimin e gjykimit të çështjes së pushuar me vendimin nr.323, datë 27.09.2006.

- Këshilli i Komunës Suç ka qenë i detyruar që të na njoftonte për vendimin që kishte marrë, prandaj ne nuk kemi pasur dijeni për nxjerrjen e këtij akti administrativ.

- Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile, pasi nuk është bërë një cilësim i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me çështjen.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; e bisedoi në tërësi çështjen në mungesë të palëve; në përfundim,

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë më datë 22.04.2008, është regjistruar çështja civile nr.31001-00983-00-2008 regj.them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Kastriot e Preng Gjini, i paditur Këshilli i Komunës Suç të Rrethit Mat dhe person i tretë File Duka, me objekt kundërshtimin e aktit administrativ.

Vendimi nr.400, datë 21.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:

171

Personi i tretë, File Duka, i ka kërkuar palës së paditur, Këshillit të Komunës Suç hapjen e rrugës (servitutit) për kalimin nga banesa e saj në rrugën kryesore dhe ky i fundit me vendimin nr.12, datë 19.03.2003, ka vendosur hapjen e rrugës, duke spostuar 1.5 m gardhin e palës paditëse Kastriot Gjini.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.119, datë 02.03.2007, ka vendosur:Mospranimin e padisë për shkak se është ngritur jashtë afatit ligjor të parashikuar nga

neni 328 i K.Pr.Civile.Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:Padia nuk duhet të pranohet, sepse ajo është e parashkruar në kuptim të nenit 112 të

K.Civil.Kjo padi që në fillim është paraqitur jashtë afatit ligjor, të parashikuar nga neni 328 i

K.Pr.Civile.Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.400, datë 21.02.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.119, datë 02.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Mat.Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:Paditësat dhe personi i tretë kanë ardhur menjëherë në dijeni për vendimin e marrë

nga pala e paditur, prandaj ato kishin të drejtë që brenda 30 ditëve të bënin padi në gjykatë, në përputhje me nenin 328 të K.Pr.Civile.

Kolegji Civil vlerëson se shkaqet që paraqet pala paditëse Kastriot Gjini në rekursin e paraqitur nuk përmbajnë asnjërin prej rasteve të parashikuara nga neni 472 i K.Pr.Civile, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.

Në nenin 328/1 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht se:Afati i paraqitjes së padisë ndaj një akti administrativ është 30 ditë nga dita e

shpalljes së vendimit të organit më të lartë administrativ, që ka shqyrtuar ankesën në rrugë administrative, përveç kur ligji parashikon ankimin e drejtpërdrejtë në gjykatë. Në këtë rast afati fillon nga dita e shpalljes ose e njoftimit të aktit administrativ ndaj të cilit është paraqitur padia……..

Kolegji Civil vlerëson se, rasti në gjykim i përket një çështje administrative, pasi vendimi nr.12, datë 19.03.2003, i Këshillit të Komunës Suç është një akt administrativ, i marrë nga një organ kolegjial i pushtetit vendor në zbatim të ligjit nr.8652, datë 31.07.2000, “Për Organizimin dhe Funksionimin e Qeverisjes Vendore”.

Vendimi i mësipërm merr fuqi ligjore kur konfirmohet nga Prefekti dhe sipas shënimit që është bërë në vendim del që ai është konfirmuar nga Prefektura e Qarkut Dibër me datë 25.03.2003, prandaj personat pjesëmarrës në procedimin administrativ kishin të drejtën e ankimit ndaj tij në gjykatë deri më datë 04.04.2003.

Pala paditëse ka paraqitur padi në gjykatë më datë 26.05.2003 dhe nga aktet që ndodhen në dosje nuk provohet se kur palët kanë marrë dijeni se vendimi i organit të qeverisjes vendore është konfirmuar nga organi më i lartë administrativ që është Prefekti, prandaj arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë se, padia është ngritur që në fillim jashtë afatit ligjor nuk është i bazuar në ligj dhe afati i ankimit duhet të llogaritet nga dita e ngritjes së padisë.

Duhet të theksohet që me vendimin nr.323, datë 27.09.2006, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes dhe ky vendim ka marrë formë të prerë pa u ankimuar nga palët më datë 04.10.2006, ndërsa në kundërshtim me sa pretendon paditësi Kastriot Gjini në rekurs, ai ka paraqitur të njëjtën padi më datë 06.02.2007, pra më shumë se katër muaj pasi vendimi i pushimit të gjykimit ka marrë formë të prerë.

172

Në nenin 135/2 të K.Civil thuhet shprehimisht:Kur është vendosur rrëzimi i padisë pa u zgjidhur çështja në themel, ose pushimi i

gjykimit të çështjes, parashkrimi nuk quhet i ndërprerë.Në zbatim të nenit 328/1 të K.Pr.Civile dhe nenit 135/2 të K.Civil, pas marrjes së

vendimit të pushimit të gjykimit formë të prerë paditësat duhet ta paraqitnin të njëjtën padi në gjykatë brenda afatit 30 ditor, gjë të cilën ato e kanë bërë pas katër muajsh, prandaj përfundimet që kanë arritur gjykatat e faktit se padia është ngritur jashtë afatit 30 ditor janë të bazuara në ligj dhe meqenëse ka pasur kërkesë nga pala e paditur, gjykatat kanë qenë të detyruara që ta merrnin në konsideratë parashkrimin e të drejtës për ngritjen e padisë, në përputhje me nenin 112 të Kodit Civil.

Në rekurs pala paditëse pretendon që nuk ka ngritur padi të re, por ka kërkuar fillimin e gjykimit të pushuar.

Pretendimin e mësipërm Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj, sepse çështja, gjykimi i së cilës është pushuar me vendim të formës së prerë nuk mund të rifillojë me kërkesë të palës, pasi vendimi i pushimit të gjykimit është nga ato vendime që i jep fund çështjes pa e zgjidhur atë në themel.

Nga ana tjetër në dosje ndodhet kërkesëpadia e regjistruar në gjykatë më datë 06.02.2007, e cila është e njëjta padi që është ngritur edhe më datë 26.05.2003, prandaj duke qenë se afati i parashkrimit shues nuk ndërpritet, e drejta e paditësave për të kundërshtuar gjyqësisht vendimin e organit të qeverisjes vendore ka rënë në dekadencë.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.400, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 21.02.2012

173

Nr. 31001-00983-00-2008 i Regj. ThemeltarNr.00-2012-630 i Vendimit (89)

VENDIM



Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako Anëtar Andi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar


PADITËS: TOM PIROLI, përfaqësuar nga Av. Arben Vani

I PADITUR: BORDI I KULLIMIT TË UJRAVE, QARKU LEZHË, në mungesë

PERSON I TRETË: SHOQATA E PËRDORIMIT TË UJRAVE ZHEJE, në mungesë

OBJEKTI:

Kërkimin e shkaktimit të dëmit dhe fitimit të munguar nga shpërthimi i digës në fshatin Zheje më datë 05.05.2001

Baza Ligjore: Nenet 608, 609, 640 të K.Civil, Ligji nr.8684, datë 19.01.2000, neni 2, germa f),

neni 8, 9, germa c), d) “Për projektimin, ndërtimin, shfrytëzimin dhe mirëmbajtjen e digave dhe dambave”.

Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.420, datë 16.09.2003, ka vendosur: Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Ujrave të Qarkut Lezhë të dëmshpërblejë paditësin Tom Piroli me shumën 4.700.000 lekë.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.550, datë 04.05.2004, ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.420, datë 16.09.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.510, datë 25.10.2006, ka vendosur: Pranimin e padisë.Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Ujrave të Qarkut Lezhë ti kthejë paditësit Tom Piroli shumën prej 5.659.000 lekë, si shpërblim për dëmin e shkaktuar.

175

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1387, datë 15.11.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.510, datë 25.10.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs, Avokatura e Shtetit, Zyra vendore Tiranë, që kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

- Paditësi nuk legjitimohet në ngritjen e padisë. Ai ka ushtruar një veprimtari në kundërshtim me ligjin, pasi nuk ka qenë i regjistruar në degën e tatim taksave;

- Është e vërtetë që paditësit i është shkaktuar dëm, por nuk u provua që ky dëm ka ardhur nga Bordi i Kullimit të Ujërave, pra mungon një nga elementët e nenit 608 të K.Civil, për pasjen përgjegjësi për dëmin e shkaktuar;

- Nga ana e Ndërmarrjes së Ujërave është bërë njoftimi i banorëve të zonës për evakuimin e gjithë banorëve përreth rezervatit, për shkak se parashikoheshin përmbytje. Në këto kushte, pala e paditur është e zhveshur nga përgjegjësia, pasi paditësi nuk ka marrë asnjë masë për parandalimin e dëmit;

- Në gjykim janë kryer disa ekspertime dhe gjykata ka vendosur mbi aktin e ekspertimit që favorizon paditësin. Eksperti në kundërshtim me nenin 224 të K.Pr.Civile ka dhënë mendime juridike, duke e bërë të cënueshëm aktin e ekspertimit.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse, Av. Arben Vani, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi është pronar i një prone të llojit arë me siperfaqe 4400 m2, ndodhur në fshatin Zheje, Kurbin, regjistruar në Z.R.P.P. Kurbin, në ZK 3924, nr.pas. 311/7, vol.5, fq. 150, me kufizimet përkatëse.

Rezulton se në këtë pronë paditësi, në bazë të lejes së ndërtimi nr.06, datë 06.06.1996 të K.RR.T. të Rrethit Kurbin, ka ndërtuar një rezervë për rritjen dhe mbarështimin e peshkut, i cili ndodhet pranë digës së rezervuarit të ujitjes së fshatit Zheje.

Për këtë rezervat peshku, paditësi ka marrë dhe leje ndërtimi nga Drejtoria e Ujërave Mamurras, Rrethi Kurbin, datë 04.10.1996. Gjithashtu për ushtrimin e aktivitetit të kultivimit të peshkut, paditësi është pajisur nga Ministria e Bujqësisë dhe e Ushqimit me Liçencën e Akuakulturës nr.01, datë 22.03.1996.

Rezulton se më datë 05.05.2001, si rezultat i reshjeve të shiut, uji i rezervuarit Zheje ka vërshuar mbi digë dhe ka shkatërruar edhe rezervatin e peshkut.

Rezulton se paditësi me pretendimin se i është dëmtuar rezervati dhe rasati i peshkut ndodhur në të, i është drejtuar organeve të pushtetit lokal për shpërblimin e dëmit të shkaktuar dhe meqe nuk e ka zgjidhur këtë konflikt në rrugë administrative, i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.

Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.420, datë 16.09.2003, ka vendosur:

“Pranimin pjesërisht të padisë.Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Ujërave të Qarkut Lezhë të

dëmshpërblejë paditësin Tom Piroli me shumën 4.700.000 lekë”.Kjo gjykate arsyeton se provohet dëmi i shkaktuar paditësit… përgjegjësi për këtë

dëm ka Ndërmarrja e Ujërave Fushë Krujë, pasi rezervuari i fshatit Zheje është në varësi të

176

kësaj ndërmarrje… vlera e dëmit e përcaktuar nga ekspertet duhet të merret e përafërt me përllogaritjet e grupit të punës së Bashkisë Mamurras…

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.550, datë 04.05.2004, ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.420, datë 16.09.2003, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin

dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.Kjo gjykatë ka arsyetuar: se nuk është marrë në konsideratë prova shkresore që

vërteton se rezervati i fshatit Zheje është nën administrimin e Shoqatës së Ujit, Fshati Zheje, që duhet të thirrej si palë në gjykim... gjykata e shkallës së parë edhe pse ka caktuar eksperte për caktimin e dëmit, e ka zgjidhur çështjen duke u bazuar në përllogaritjet e grupit të punës së Bashkisë Mamurras.. gjykata duhej t’i kërkonte ekspertëve të zbatonin me përpikëri rregullat ligjore e nëse nuk bindej të caktonte ekspertë të tjerë... kurrsesi nuk mund të lejohet që dëmi të llogaritet siç e ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë... nuk është e qartë se ku qëndron përgjegjësia e palëve....

Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin me vendimin nr.510, datë 25.10.2006, ka vendosur:

“Pranimin e padisë.Detyrimin e palës së paditur Bordi i Kullimit të Ujrave të Qarkut Lezhë t’i kthejë

paditësit Tom Piroli shumën prej 5.659.000 lekë, si shpërblim për dëmin e shkaktuar”.Kjo gjykate arsyeton se: paditësi rezulton pronar i ligjshëm i rezervatit të peshkut…

nga provat shkresore rezulton se ish ndërmarrja e ujërave, sot Bordi i Kullimit të Ujërave Lezhë, ka pasur nën varësi dhe administrim rezervatin e ujit Zheje… nga ekspertët e Ministrisë së Bujqësisë dhe Ministrisë së Mjedisit është arritur në përfundimin se përmbytja është shkaktuar nga pamjaftueshmëria e shkarkuesve të rezervatit për të përballuar prurjet e tepërta në liqen si rezultat i gabimit teknik në projekt… dëmi i shkaktuar u përcaktua nga ekspertët e fushës së ndërtimit dhe të Drejtorisë së Peshkimit në Ministrinë e Mjedisit.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1387, datë 15.11.2007, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.510, datë 25.10.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë

Kurbin”. Me arsyetimin se, paditësi e ka ndërtuar me leje ndërtimi rezervatin e peshkut…. Ka

rezultuar se shkaku i përmbytjes ka qenë pamjaftueshmëria e shkarkuesve të rezervuarit të ujit për të përballuar prurjet e tepërta, për shkak të një gabimi teknik në projekt. Në këto kushte, pala e paditur duhet të shpërblejë dëmin e shkaktuar paditësit…

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, që kërkon prishjen e tij, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile dhe si vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Kurbin, nuk ka vend të cënohen.

Ky Kolegj çmon se vendimet e të dyja gjykatave me të ulëta janë marrë në zbatim të drejtë si të ligjit procedurial ashtu dhe të atij material, dhe për rrjedhojë këto vendime duhet të mbeten në fuqi.

Rezulton se paditësi ka kërkuar me anë të padisë, objekt shqyrtimi gjyqësor, detyrimin e anës së paditur për t’i shpërblyer dëmin e shkaktuar në pasurinë e tij si dhe fitimin e munguar, që kanë ardhur si pasojë e shpërthimit të digës së rezervatit të ujit Zheje.

Kërkimet e tij paditësi i ka mbështetur në nenet 608, 609, 640 të K.Civil dhe nenin 2, gërma f), nenet 8, 9, gërma c), d) të Ligjit nr.8684, datë 19.01.2000, “Për projektimin, ndërtimin, shfrytëzimin dhe mirëmbajtjen e digave dhe dambave”.

177

Të dyja gjykatat me të ulëta kanë arritur në konkluzionin se jemi përpara rastit të një dëmi jashtë kontraktor të krijuar si pasojë e veprimeve me faj të anës së paditur, Bordi i Kullimit të Ujërave, Qarku Lezhë, të parashikuar në nenin 608 dhe 609 të K.Civil.

Referuar të drejtës sonë materiale, që të ekzistojë dëmi jashtë kontraktor është e domosdoshme ekzistenca e katër elementeve të përgjegjësisë jashtë kontraktore, të cilat janë: (a) ekzistenca e dëmit, (b) ekzistenca e paligjshmërisë së veprimeve apo mosveprimeve të palës së paditur, (c) dëmi të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit apo i mosveprimit (pra, ekzistenca e lidhjes shkakësore midis tyre), (d) ekzistenca e fajit (në rastin konkret të palës së paditur), në shkaktimin e dëmit.

Neni 608 i K.Civil shprehimisht thotë: “Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj i shkakton tjetrit dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar”.

Neni 609 i K.Civil shprehimisht thotë: “Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit. Mos pengimi i një ngjarje nga personi që ka detyrimin ligjor për ta mënjanuar, e ngarkon atë me përgjegjësi për dëmin e shkaktuar”.

Në analizë të këtyre dispozitave, ky Kolegj vlerëson se që të kërkohet dëmi jashtë kontraktor është e domosdoshme ekzistenca në mënyrë kumulative e katër elementeve të përmendur më sipër. Mungesa qoftë dhe e njërit prej tyre e përjashton nga përgjegjësia subjektin të cilit i kundër drejtohet kërkimi i shpërblimit të dëmit jashtë kontraktor.

Në analizë të sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar pretendimin e anës së paditur, të ngritur në rekurs, se: “paditësi nuk arriti të provonte se, ishte pikërisht ana e paditur shkaktarja e krijimit të këtij dëmi dhe se ai (paditësi) ka marrë të gjitha masat dhe ka bërë të gjitha përpjekjet për parandalimin e dëmit të shkaktuar”.

Në çështjen objekt gjykimi, në lidhje me sa më sipër, ky Kolegj konstaton se të dyja gjykatat më të ulëta: (i) kanë hetuar dhe analizuar ekzistencën e katër elementeve të përgjegjësisë jashtë kontraktore për dëmin e shkaktuar, analiza e të cilave ka lidhje me zbatimin e drejtë të ligjit material, si dhe (ii) kanë bërë një vlerësim të drejtë dhe objektiv të provave që janë administruar në dosjen gjyqësore në funksion të analizës së ekzistencës së elementeve të përgjegjësisë jashtë kontraktore për dëmin e shkaktuar.

Referuar të drejtës sonë materiale, ekzistenca e dëmit në vetvete nënkupton që nga veprimet apo mosveprimet e një subjekti, një subjekt tjetër të ketë pësuar një dëm material në pronën e tij. Për të vërtetuar dëmin jashtë kontraktor, subjekti i dëmtuar, duhet të provojë që prona e cila është dëmtuar, është jo vetëm pronë e cila i takon atij, (vërtetimi i titullit të pronësisë mbi këtë pronë), por dhe faktin që kjo pronë është krijuar në mënyrë të ligjshme (nuk ka dëm në pasuri, nëse nuk vërtetohet ligjshmëria e krijimit të pasurisë së dëmtuar).

Është pikërisht detyrim i paditësit (subjekti procedural, i cili kërkon të zhdëmtohet për dëmin e shkaktuar), dhe i bie atij barra e provës që të vërtetojë ligjshmërinë e krijimit të pronës së tij. Gjykata është e detyruar që, pasi të hetojë për ligjshmërinë e krijimit të pasurisë së pretenduar të dëmtuar, të analizojë ekzistencën e elementeve të përgjegjësisë jashtë kontraktore për dëmin e shkaktuar dhe të vendosë në lidhje me masën e dëmit në përputhje me nenet 608 dhe 609 të K.Civil.

Ka rezultuar e provuar nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor që: (i) paditësi është pronar i sipërfaqes së tokës arë prej 4400 m2, mbi të cilën është ndërtuar rezervuari i mbarështimit të peshkut, regjistruar në ZRPP Kurbin, në ZK 3924, nr.pas. 311/7, vol.5, fq. 150, me kufizimet përkatëse; (ii) paditësi për realizimin e kësaj veprimtarie ka marrë miratimin dhe nga Ministria e Bujqësisë dhe e Ushqimit nëpërmjet Liçensës së Akuakulturës nr.1, datë 22.03.1996, nga ku rezulton se ky organ ka autorizuar dhe lejuar paditësin të ushtrojë veprimtarinë e akuakulturës për kultivimin e peshkut; (iii) paditësi për realizimin e kësaj vepre është pajisur me leje

178

ndërtimi të lëshuar fillimisht nga KRRT e Rrethit Kurbin me nr.6, datë 06.06.1996, dhe më vonë dhe me leje ndërtimi nga Drejtoria e Ujërave Mamurras, Rrethi Kurbin, e cila mban datën 04.10.1996. Në të dyja këto leje ndërtimi rezulton që t’i jetë dhënë miratimi paditësit për realizimin e këtij objekti, si dhe për rikonstruksionin e rezervuarit të rritjes së peshkut.

Ekzistenca e këtyre provave, të cilat janë analizuar nga gjykatat më të ulëta në vendimet e tyre, vërtetojnë faktin se ndërtimi i paditësit dhe veprimtaria e tij për rritjen dhe mbarështimin e peshkut është një veprimtari e ligjshme dhe si rrjedhim paditësi legjitimohet në kërkimin e tij për shpërblimin e dëmit, për sa kohë ky kërkim është i bazuar në prova.

Nga ana tjetër, gjatë hetimit gjyqësor nga ana e gjykatave më të ulëta, është vërtetuar fakti se kanë qenë pikërisht mosveprimet e anës së paditur ato të cilat kanë çuar në përmbytjen e rezervuarit të peshkut të paditësit, si dhe të tokave përreth tij (fakti që pikërisht ana e paditur nuk ka kryer veprimet që duhet të kryheshin dhe konkretisht mos hapja e portave të shkarkimit të ujërave).

Në informacionin e dërguar nga Ndërmarrja e Ujërave Mamurras, Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit në datën 08.05.2001 (provë e administruar në dosje fq.88), shprehet qartë se në shkaqet e përmbytjes mund të renditen: (i) Prurjet e menjëhershme të ujërave; (ii) Mos përcjellja me shpejtësi e ujërave si rezultat i mos rehabilitimit të seksionit të kanalit kryesor LAU – Zheje - Droje; (iii) Mbimbushja e rezervatit Zheje dhe shkarkimi maksimal i tij nëpërmjet shkarkuesit; (iv) Për lumin Droje, prishja e pritës tek ish reparti ushtarak, si dhe pritat e tjera në gjatësinë e derdhjes së këtij lumi.

E njëjta situate dhe të njëjtat rrethana analizohen dhe në shkresën Plani i Alarmit, Evakuimit dhe Ndihmës për Mbrojtjen e Popullatës dhe Vlerave Materiale në Rastet e Jashtëzakonshme të Prishjes së Digave dërguar më datë 25.01.2001 Ministrisë së Bujqësisë dhe Ushqimit nga ana e Ndërmarrjes së Ujërave Mamurras, (fq. 91 e vijim e dosjes gjyqësore).

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se dhe pretendimi i ngritur nga ana e paditur se jemi përpara forcave madhore dhe në këto kushte, kjo palë nuk duhet të mbajë përgjegjësi për dëmin që i është shkaktuar paditësit nuk qëndron. Në shkresën e datës 05.11.2002 të Institutit Hidrometeorologjik, e cila është administruar në dosjen gjyqësore, (fq. 28), shprehimisht thuhet: “Duke e krahasuar këtë sasi me ato të vrojtuara gjatë një periudhë shumë vjeçare, rezulton se reshjet e rëna në datat 5 – 6 Maj 2011 janë një ngjarje zakonshme për këtë zonë”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në referim të hetimit të zhvilluar nga ana e gjykatave me të ulëta dhe provave që janë administruar në dosjen gjyqësore, vlerëson se kanë qenë pikërisht mosveprimet e anës së paditur ato të cilat kanë shkaktuar dëmtim të pasurisë së paditësit, pasuri kjo e krijuar në mënyrë të ligjshme.

Fakti që paditësit i është shkaktuar dëm në pronën e tij është pranuar dhe nga vetë Bashkia Mamurras, e cila në shkresën e saj të datës 21.10.2002 konfirmon faktin se paditësit i është shkaktuar një dëm në masën 4.700.021 lekë dhe atij nuk i është akorduar asnjë lloj fondi dëmshpërblimi nga organet e qeverisjes lokale.

Pikërisht ky dëm si dhe fitimi i munguar janë konfirmuar në këtë gjykim dhe nga ekspertet e fushës së digave Engjëll Çiçi dhe Bashkim Sali, të cilët në aktin e tyre të ekspertimit datë 09.02.2006 kanë përcaktuar si konkluzion përfundimtar se përmbytjet në rezervatin e peshkut janë shkaktuar nga pamjaftueshmëria e shkarkuesve të rezervuarit të Zhejes për të përballuar prurjet në liqen si rezultat i gabimit teknik në projekt. Ekspertët e ndërtimit Anastas Kristo dhe Milaim Dokle në aktin e ekspertimit të datës 14.06.2006 kanë arritur në konkluzionin se dëmi i shkaktuar në pronën e paditësit është 2.059.584 lekë, ndërsa ekspertët e Drejtorisë së Politikave të Peshkimit, Ministria e Bujqësisë dhe Ushqimit, Mimoza Çobani dhe Ferit Haka, kanë arritur në konkluzionin se dëmi i shkaktuar peshkut në

179

pronën e paditësit është 3.600.000 lekë. Pra, në total vlera e dëmit të shkaktuar paditësit nga përmbytja e pronës së tij, rezervat peshku është 5.659.000 lekë.

Në përfundim sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se jemi përpara rastit të një dëmi jashtë kontraktor të krijuar si pasojë e veprimeve dhe mosveprimeve me faj të anës së paditur dhe si rrjedhojë kjo palë duhet të detyrohet të shpërblejë paditësin për dëmin e pësuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 (a) të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I


Tiranë, më 21.02.2012

180


VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarMajlinda Andrea Anëtare Mirela Fana AnëtareGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: NAZMI RAMALLIU

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË

PJESËMARRËS: AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA VENDORE TIRANË

OBJEKTI:

Saktësimin e sipërfaqes së pronës dhe detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e pronës.

Baza Ligjore: Neni 32, 153 e vijues i K.Pr.Civile.Nenet 48 e 52 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4617, datë 18.09.2006 ka vendosur:

Pranimin e padisë së paditësit Nazmi Ramalliu. Saktësimin e sipërfaqes së pronës së paditësit-pronar Nazmi Ramalliu, të regjistruar në Regj. Hip. nr.7328, datë 4.11.1996 të Z.V.R.P. të Paluajtshme, brenda kufizimeve të dhëna në vërtetimin e pronësisë, sipërfaqja totale e pronës 323.75 m2, nga e cila e zënë me ndërtim 119.80 m2 dhe sipërfaqe e lirë, oborr e rrugë 203.95 m2. Kufizimet dhe ballët e pronës përshkruhen hollësisht në aktin e ekspertimit i cili është pjesë përbërëse e këtij vendimi.Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme të bëjë ndryshimet përkatëse në Regjistrin hipotekor nr.7328, datë 04.11.1996 në lidhje me sipërfaqen e pronës.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.49, datë 15.01.2008 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.4617, datë 18.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

182

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur, që kërkon prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe pushimin e gjykimit dhe parashtron këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar të dispozitave procedurale dhe materiale;

- Kjo çështje është shqyrtuar në rrugë gjyqësore pa u ezauruar më parë rruga administrative;

- Nuk është krijuar drejt ndërgjyqësia pasi nuk janë thirrur në proces si palë kufitarët dhe Bashkia Tiranë që rezulton kufitare me pronën e paditësit, pasi pjesërisht kjo pronë kufizohet me rrugë me Hamdi Yllin.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. Zh. Reka që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E N

Paditësi Nazmi Ramaliu është pronar i një pasurie të paluajtshme, shtëpi banimi e oborr e ndodhur në Tiranë, Rruga “Dervish Hekali” nr.93. Kjo pasuri është e regjistruar në Hipotekë, Z.V.R.P. Paluajtshme, me nr.regj. hip.7328, datë 04.11.1996 në emër të tij. Sipas vërtetimit të lëshuar nga Z.V.R.P. Paluajtshme Tiranë me datë 19.05.2006 rezulton se prona ndodhet në zonën kadastrale 8370, pasuria me nr.6/80 dhe kufizohet me rrugë, me dyqanet e shitësit Selim Duka, pjesërisht me rrugë dhe me Hamdi Yllin, me Hysni e Skënder Kusin.

Duke qenë se nga ana e Z.V.R.P. Tiranë nuk është pranuar kërkesa e paditësit për të lëshuar vërtetim pronësie edhe për sipërfaqet e truallit që ai pretendon se janë në emër të tij, paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për saktësimin e sipërfaqes së truallit.

Gjykata e Rrethit Tiranë, me vendimin e datës 18.09.2006, ka pranuar kërkesë padinë, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga Avokatura e Shtetit, çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit duhet të lihen në fuqi pasi janë rrjedhojë e zbatimit drejtë të ligjit.

Në gjykim ka rezultuar e provuar se origjina e pronës së paditësit vjen nga regjistrimi hipotekor nr.280 dhe nr.343, datë 1.09.1947 në emër të babait të tij, trashëgimlënësit Hajdar Ramalliu. Ndërsa në pronësi të paditësit prona ka kaluar me kontratën e dhurimit nr.9212 rep., nr.294 kol., datë 19.09.1996, e cila është regjistruar më pas në hipotekë. Në origjinën e pronës ka qenë vetëm sipërfaqja e truallit, e cila theksohet se është shënuar me përafërsi jo me matje ekzakte mbi të cilin është ndërtuar banesa, ndërsa në transkriptim nuk shënohet fare trualli.

Në të gjitha këto akte sipërfaqja e pronës, e zënë me ndërtim dhe ajo e lirë, oborr, nuk është e pasqyruar.

Kjo pasuri përbëhet nga banesa dhe oborri i rrethuar me avlli, por në vërtetimin e pronësisë nuk është shënuar sipërfaqja e pronës, në aktin e shitblerjes dhe në të dhënat e Z.V.R.P. Paluajtshme pasqyrohet se trualli i përbërë prej 300 m2 shitur trupërisht e jo me matje ekzakte.

Paditësi i është drejtuar palës së paditur me kërkesë për ta pajisur me vërtetim pronësie, por pala e paditur ka refuzuar një kërkesë të tillë duke e orientuar paditësin t’i drejtohet gjykatës për të saktësuar sipërfaqen e truallit sipas kufizimeve përkatëse, fakt ky që provohet me shkresën nr.6972/3, datë 19.05.2006 të Z.V.R.P.P.

Në këto rrethana e pikërisht për të saktësuar këtë sipërfaqe, paditësi i është drejtuar gjykatës me këtë padi.

183

Me të drejtë gjykatat e kanë pranuar kërkesë padinë pasi kanë arsyetuar se prona e paditësit është e njëjta pronë në pronësi të ish pronarit Hajdar Ramalliu e përshkruar në regjistrimin e vitit 1947. Ajo është e rrethuar me avlli e me portë më vete.

Prona objekt gjykimi me nr.pasurie 6/79 dhe 6/186 (rrugë), sipas vërtetimit të Z.V.R.P. Paluajtshme ndodhet në të njëjtin pozicion që përcaktohet në vërtetimin e pronësisë dhe midis hartës treguese që shoqëron vërtetimin e pronësisë dhe hartës së hartuar nga eksperti nuk ka asnjë mospërputhje. Edhe konfiguracioni i pronës është i njëjtë në të dy hartat.

Prona përbëhet nga banesa një katëshe, me një dhomë, korridor, wc dhe depo, një gjelltore, me oborr e portë më vete.

Sipërfaqja e ndërtimit e banesës është 77.8 m2, e gjelltores 42 m2, ndërsa sipërfaqja e oborrit është 111.2 m2, rruga 92.75 m2. Kufizimet aktuale të pronës janë të njëjta me vërtetimin e pronësisë për sa i përket emrave të ish pronarëve, pronarëve dhe numrave të pasurive, dhe konkretisht në veri me pasurinë nr.6/78, në jug me pasurinë nr.6/347, 6/85, në lindje me pasurinë nr.6/395, 6/85 dhe në perëndim me pasurinë nr.6/81, 6/82, dhe 6/84.

Sipërfaqja totale e pronës është 323.75 m2, nga e cila e zënë me ndërtim, banesë, 119.80 m2 dhe oborr i lirë e rrugë në funksion të banesës 203.95 m2.

Prona është e rrethuar me mur, avlli me dalje në rrugë me portë më vete, arsye këto që me të drejtë e kanë çuar gjykatën në përfundimin se padia duhet të pranohej, duke u saktësuar sipërfaqja e pronës në 323.75 m2 truall e banesë, si dhe duke detyruar të paditurin të regjistrojë këtë pronë te saktësuar në regjistrat e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranё, mё 23.02.2012

184


VENDIM





PADITËS (I K/PADITUR): DESHNIK SUBASHI

FIQIRI SUBASHI

I PADITUR (K/PADITËS): JASHAR LIKA

SKËNDER LIKA

ZABIT LIKA

YMER LIKA

QATIP LIKA

KRISTO LIKA

NURIE LIKA

SADIE MIKLI

PERSONA TË TRETË : REPARTI USHTARAK Nr.7700, aktualisht Nr.8810 MARIKAJ

AGJENSIA KOMBËTARE E PRIVATIZIMIT

OBJEKTI I PADISË:

Detyrimin e të paditurit të lirojë e dorëzojë objektin që kanë në pronësi në fshatin Marikaj, Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 296 i Kodit Civil.


1. Shpalljen e pavlefshme të kontratës së shitjes me nr.11640 Rep, nr.7775 Kol, datë 30.06.1994.

2. Detyrimin e paditësit të k/paditur Qazim Subashi të më njohë si pronar të objektit.

3. Fshirjen e regjistrimit hipotekor nr.586, datë 30.06.19944. Deklarimin e pavlefshëm të pikës 66 të vendimit nr.5, datë 30.03.1994

të Bordit të Privatizimit të Rrethit Tiranë.Baza Ligjore: Neni 92/b e vijues i K.Civil,

nenet 117 dhe 584 të K.Pr.Civile.

185


Pranimin e padisë.Detyrimin e të paditurit (kundër paditës) Shemshedin Lika dhe të personave të tretë, të cilët u bashkuan me të në gjykimin e padisë, Skënder Lika, Zabit Lika, Jashar Lika, Qatip Lika dhe Imer Lika t’i lirojnë dhe dorëzojnë paditësit (të kundër paditur) Qazim Subashi objektin e ish-repartit ushtarak 7700 të ndodhur në fshatin Marikaj Tiranë, i përbërë nga fjetore, mencë, kuzhinë, depo me sipërfaqe totale të truallit 384 m2 i regjistruar në pronësi të këtij të fundit në regjistrin hipotekor Tiranë me nr.2586, datë 30.06.1994, dhe në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me nr.166/7 të pasurisë, zona kadastrale 2596, volumi 10, faqe 201.Rrëzimin e k/padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.699, datë 29.05.2003 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.594, datë 15.02.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.2032, datë 16.12.2004, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.699, datë 29.05.2003 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë.


Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs personi i tretë Qatip Lika si dhe të paditurit Skënder dhe Zabit Lika, të cilët kërkojnë prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë po kësaj gjykate, duke parashtruar këto shkaqe;

Shkaqet e parashtruara në rekursin e Qatip Likës:- Ne jemi posedues të ligjshëm (neni 305 i K.Civil ) të ambienteve të Repartit Ushtarak

dhe nuk jemi zaptues, pasi kemi hyrë në bazë të një akti administrativ që është Urdhri nr.2, datë 05.12.1991 i Ministrisë së Mbrojtjes.

- Në cilësinë e poseduesit të ligjshëm ne kemi marrë pjesë dhe në ankandin e zhvilluar për privatizimin e këtyre objekteve të Repartit Ushtarak dhe që plotësonim, të parët, kushtet për privatizim. Në dosje ka dhe një akt ekspertimi që tregon për investimet që kemi bërë për adoptimin e repartit ushtarak në 7 ambiente banimi dhe që në atë kohë kapte vlerën 3.5 milion lekë.

- Në rigjykim të kësaj çështje nga ana e gjykatës së apelit nuk janë zbatuar rregullat procedurale të shqyrtimit në shkallë të parë, por është bërë një gjykim formal si shkallë e dytë, duke mos u dëgjuar pala e paditur k/paditëse, duke mos u marrë provat e nevojshme e në mënyrë të veçantë vlerësimi i provave nuk është bërë në përputhje me rregullat procedurale.

- Gjykata e apelit nuk ka zbatuar detyrat e lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, megjithëse ka qenë e detyruar t’i zbatonte konform neneve 486 dhe 493 të K.Pr.Civile.

186

- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin, e cila dhe pse pezulloi gjykimin për të çelur dëshminë e trashëgimisë për të paditurin k/paditës Shemshedin Lika, rifilloi gjykimin pa u mundësuar sjellja e kësaj dëshmie, duke bërë zëvendësimin procedural mbi bazën e një certifikate të trungut familjar të të ndjerit Sh. Lika, pa legjitimuar palën e paditur k/paditëse me dëshmi trashëgimie.

- Është bërë kalimi procedural dhe zëvendësimi i të ndjerit Sh. Lika me personin e tretë në padi, duke i pozicionuar ato në cilësinë procedurale të të paditurve k/paditës, ka keq zbatuar kushtet dhe kriteret ligjore të neneve 160 dhe 161 të K.Pr.Civile, duke rënë ndesh me Vendimin e Kolegjeve të Bashkuara nr.901, datë 14.07.2000.

- Gjykata e apelit ka gabuar dhe nuk ka vlerësuar dhe administruar drejtë provat duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe se ajo në mënyrë të njëanshme dhe pa u thelluar nuk ka vlerësuar drejt faktin se të gjithë këtë pasojë dhe pronësim të paligjshëm të objektit në fjalë e ka sjellë vendimi nr.5 i Bordit të Privatizimit të Rrethit Tiranë, datë 30.03.1994, nga ku në piken 66 i jep të drejtë paditësit në shkelje të ligjës që të privatizojë objektin pa ju nënshtruar ankandit.

- Fakt tjetër që cënon vendimin e apelit është sipërfaqja tjetër e këtij trualli, ai bën fjalë për 384 m2 të sipërfaqes së truallit kur objekti në fakt zënë 581 m2 truall, nga ku është faktuar në ekspertizën e dosjes gjyqësore të mëparshme që u administrua në shkallë të parë dhe del qartë në vetë aktin e ekspertimit të ndodhur në dosje.

- Kontrata e privatizimit duhet të konstatohet e pavlefshme sepse është në kundërshtim të hapur me vendimin nr.248, datë 27.05.1993 të K.Ministrave dhe pikërisht me nenin 12 të këtij vendimi.

Shkaqet e parashtruara në rekursin e Skënder dhe Zabit Likës:- Ne jemi posedues të ligjshëm dhe jo zaptues, pasi kemi hyrë në ato ambiente

nëpërmjet Urdhrit nr.2, datë 05.12.1991, të Ministrisë Mbrojtjes.- Në rigjykim të kësaj çështje nga ana e gjykatës së apelit nuk janë zbatuar rregullat

procedurale të njoftimit për ne, pasi ne nuk kemi marrë pjesë dhe nuk jemi njoftuar sipas rregullave procedurale të njoftimit duke e bërë procesin të parregullt, pasi ne nuk jemi dëgjuar si palë e paditur k/paditëse, duke mos u marrë provat e nevojshme dhe duke u shkelur parimi i kontradiktorialitetit në gjykim dhe barazia e armëve në procesin civil.

- Gjykata ka gabuar dhe nuk ka zbatuar drejt ligjin se edhe pse pezulloi gjykimin për të çelur dëshminë e trashëgimisë për të paditurin k/paditës, të ndjerin Shemshedin Lika, rifilloi gjykimin pa u mundësuar sjellja e kësaj dëshmie, duke bërë zëvendësimin procedural mbi bazën e një certifikate të trungut familjar të të ndjerit Sh. Lika, pa legjitimuar palën e paditur k/paditëse me dëshmi të trashëgimisë.

- Gjykata e Apelit Tiranë ka marrë një vendim krejtësisht të cënueshëm, pasi ka keqinterpretuar ligjin material dhe keqvlerësuar provat e marra në shqyrtim nga mënyra se si ka vlerësuar vendimin nr.5 të Bordit të Privatizimit të Rrethit Tiranë, datë 30.03.1994, nga ku në pikën 66 i jep të drejtë paditësit, në shkelje të ligjit, që të privatizojë objektin pa iu nënshtruar ankandit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; av. B.Rusi, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim; av. S.Demiraj e M. Malaj, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

187

V Ë R E N

Mbi bazën e kontratës së shitjes nr.11640 rep., nr.7775 kol., datë 30.06.1994, paditësi Qazim Subashi ka blerë nga Reparti Ushtarak 7700 disa objekte e konkretisht fjetore, mencë, kuzhinë, depo (stallë) me një sipërfaqe trualli 384 m2, me një vlerë totale (objekt+truall) 312.008 lekë. Këtë pronë ata e kanë të regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Tiranë.

Sipas certifikatës “Për vërtetim Pronësie“ e lëshuar më datë 01.04.1999, në emrin e Qazim Sadik Subashit rezulton të jetë e regjistruar në fshatin Marikaj një sipërfaqe Arë + truall, ku sipërfaqja totale është 2884 m2 dhe sipërfaqja e truallit 383 që zënë ndërtesat.

Sipas paditësit Qazim Subashi objekti që është pronë e tij është zënë dhe mbahet në mënyrë të kundërligjshme nga pala e paditur dhe megjithëse janë bërë përpjekje nga ana e tij nuk është bërë e mundur lirimi e dorëzimi i objektit. Me padinë e ngritur nga ana e tij është kërkuar lirimi dhe dorëzimi i pronës, bazuar në nenin 296 të K.Civil.

Nga ana e palës së paditur është ushtruar kundër rekurs, duke u kërkuar pavlefshmëria e kontratës së shitjes pasi ata janë posedues të truallit dhe objektit duke e kthyer në shtëpi banimi mbi bazën e një marrëveshje, datë 05.12.1991, me komandën e Repartit. Objekti është shitur me ankand, por këta janë përjashtuar nga ankandi dhe janë shmangur procedurat e ligjshme të privatizimit me pretendimin se paditësi është pronar i truallit, gjë që nuk është e vërtetë.

Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.594, datë 15.02.2002, ka vendosur të pranojë kërkesë padinë, vendim ky i lënë në fuqi edhe me vendimin nr.947, datë 11.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë, objekt i këtij gjykimi në Gjykatën e Lartë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.947, datë 11.07.2007, duhet të lihet në fuqi.

Gjykimi i kësaj çështje ka filluar qysh në vitin 1994 ku palë paditëse ka qenë Shërbimi i Kontrollit të Lartë të Shtetit dhe palë e paditur ka qenë Dega e AKP-së Tiranë. Çështja është shqyrtuar në të tri shkallët e gjykimit, si dhe në Gjykatën Kushtetuese dhe përfundimisht çështja është pushuar me arsyetimin se KLSH-ja në atë kohë që është ngritur padia nuk kishte të drejtë për të ngritur padi.

Gjykimi ka vazhduar me kërkesë padinë e paditësit dhe kundër padinë e ushtruar nga i padituri Shemshedin Lika, që pas vdekjes së tij është bërë kalimi procedural tek trashëgimtarët, palë në këtë gjykim.

Kërkesë padia është pranuar nga gjykata e rrethit dhe është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, por Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.2032, datë 16.12.2004, ka prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe ka kthyer çështjen për rigjykim me arsyetimin e vetëm se nuk është përcaktuar shkaku që ka çuar në përjashtimin e të paditurve k/paditës nga ankandi i zhvilluar dhe nëse ankandi ishte zhvilluar në përputhje me kërkesat e VKM nr.248, datë 27.05.1993, “Për disa masa për shpejtimin e privatizimit të ndërmarrjeve të vogla e të mesme”.

Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë, në zbatim edhe të detyrave të lëna nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me të drejtë ka arsyetuar se ankandi është bërë konform Vendimit të Këshillit Ministrave dhe, duke qenë se pronar i ligjshëm i sipërfaqes objekt gjykimi është paditësi, ka detyruar të paditurit sipas objektit të kërkesë padisë duke rrëzuar kundër padinë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara pretendimet e ngritura në rekurs nga pala e paditur si ato me karakter procedural, ashtu edhe ato me karakter material.

188

Siç edhe kanë arsyetuar gjykatat e faktit, rezulton se privatizimi i këtyre objekteve nga AKP-ja është bërë mbështetur në Vendimin e K.Ministrave nr.248, datë 27.05.1993. Në nenin 12 të këtij vendimi thuhet: “Bordi i Degës së AKP-së në rreth ka të drejtë që, mbi bazën e leverdisë së qartë sociale, ekonomike, kulturore, etj., ose dhe mbi bazën e trajtimeve të biznes planit e projekt kontratave eventuale me ndonjë si nga kandidatët, të vendosë me shumicë absolute të votave privatizimin pa ankand në favor të grupit të punonjësve, apo të një personi fizik apo juridik të veçantë...”.

Në rastin konkret paditësi, në vitin 1993 është regjistruar si person juridik duke krijuar Shoqërinë “Subashi” për import eksport për të ushtruar veprimtarinë në rritjen, zënien e shitjen e peshkut si dhe tregtimin e artikujve të ndryshëm industrialë, ushqimorë, bujqësorë, blegtoralë, fruta perime me shumicë e pakicë. Pra del qartë se ka kërkuar zhvillimin e aktivitetit tregtar dhe për këtë qëllim ka kërkuar dhe privatizimin e objekteve duke qenë konform me Vendimin e K.Ministrave.

Ndërkohë pala e paditur, pa asnjë titull pronësie, por vetëm mbi bazën e një urdhërimi që mban nr.2 të datës 05.12.1991 të Ministrit të Mbrojtjes dhe me miratim të Komandantit të ish repartit ushtarak, ka poseduar pronën duke u sjelle padrejtësisht si pronar. Sipas shkresës së lëshuar nga komanda e repartit sqarohet se “Nisur nga fakti që objekti... është i veçuar, i pa ruajtur, mund të dëmtohet nga vjedhësit, me qëllim që në të ardhmen të shitet sipas të gjithë rregullave, i lihet në ruajtje Shemshedin Likës”. Edhe nga vetë përmbajtja e urdhrit të Ministrit të Mbrojtjes, del qartë se objekti i është dhënë në përdorim për ruajtje palës së paditur deri në momentin që ai të dilte në privatizim, pa asnjë të drejtë të posaçme për të paditurin që ai mund të kishte në fazën e privatizimit.

Ndryshe nga sa pretendojnë të paditurit në rekurs, në gjykim është provuar se sipas AKP-së privatizimi do të bëhej për zhvillim aktiviteti për biznes bazuar në Vendimin e K.Ministrave nr.248, datë 27.05.1993.

Ndërkohë, me vendimin nr.81, datë 28.02.1994 të Këshillit të Ministrave “Për kthimin në banesa të objekteve që mbeten të lira nga ristrukturimi i ushtrisë” u përcaktua se lejohet kthimi në banesa i objekteve ushtarake, por që përcaktohen nga Ministria se kush do të kthehen dhe përshtaten për banesa. Ministria nuk ka dhënë ndonjë miratim për kthimin e këtij objekti në banesë. Por edhe nëse Ministria do të kishte miratuar kthimin e këtyre ambienteve në banesa, e drejta për privatizim nuk ju takonte të paditurve, pasi sipas vendimit nr.81 ajo duhet të përcaktonte edhe listat dhe të jepte autorizimet, çka lejohej vetëm për punonjësit e Ministrisë së Mbrojtjes.

Nisur nga fakti se privatizimi i këtyre objekteve do të bëhej sipas Vendimit të K.Ministrave nr.248, datë 27.05.1993, dhe jo Vendimit të K.Ministrave nr.81, datë 28.02.1994, nga ana e Bordit të Degës së AKP-së Rrethit Tiranë, me arsyetimin se pala e paditur nuk plotësonte kushtet, e përjashtoi atë nga ankandi duke i dhënë të drejtën e blerjes palës paditëse mbështetur në nenin 12 të vendimit nr.248.

I pabazuar gjendet edhe pretendimi tjetër i palës së paditur lidhur me shkeljet procedurale të kryera nga gjykata e apelit për kalimin procedural nga i padituri Shemshedin Lika tek trashëgimtarët e tij.

Rezulton se Shemshedin Lika ka vdekur më datë 28.02.2002 dhe në gjykimin e parë në apel është shtyrë seanca pasi është paraqitur certifikata e vdekjes. Gjykata ,në seancën e mëvonshme, duke zbatuar me rigorozitet kërkesat e nenit 199 të K.Pr.Civile, ka vendosur për kalimin procedural duke thirrur me cilësinë e të paditurit apo personit të tretë gjithë trashëgimtarët e paditësit. Pretendimi i palës së paditur se ky kalim është bërë pa u çelur dëshmia e trashëgimisë nuk ka asnjë bazë ligjore. Është vetë gjykata ajo që gjatë gjykimit të çështjes, kur njëra prej palëve vdes, ka të gjitha mundësitë dhe të drejtat procedurale që mbi bazën e certifikatës familjare, të përcaktojë edhe trashëgimtarët e trashëgimlënësit dhe të realizojë kalimin procedural, siç ka vepruar në fakt.

189

Jo vetëm kaq por kanë qenë vetë të paditurit që kanë zvarritur nxjerrjen e dëshmisë së trashëgimisë, pasi rezulton se në rigjykim është kërkuar çelja e dëshmisë së trashëgimisë dhe është bërë pezullimi i çështjes në pritje të dëshmisë së trashëgimisë, më datë 20.02.2007 dhe është rifilluar çështja më datë 12.06.2007 është bërë rifillimi i gjykimit, por personi i tretë Skënder Lika, ka deklaruar në gjykim se nuk është bërë e mundur çelja e dëshmisë trashëgimisë dhe kërkon kohë e shtyrjen e seancës. Në seancën e radhës përsëri nuk është paraqitur dëshmia e trashëgimisë, por megjithatë gjykata e apelit, nisur nga vendimi i ndërmjetëm i marrë në gjykimin e parë, datë 31.01.2003 për kalimin procedural, vendos rifillimin e shqyrtimit gjyqësor, duke bërë edhe kalimin procedural.

Gjykimi ka vazhduar duke u thirrur e paraqitur të paditurit dhe personat e tretë si trashëgimtar të Shemshedin Likës dhe deri në gjykimin në Gjykatën e Lartë nuk është paraqitur asnjë pretendim nga ndonjë prej trashëgimtarëve që nuk është thirrur si palë në proces.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranë, më 23.02.2012

190


VENDIM





PADITËSA: SULEJMAN SHEMSIU, ARJAN GJELI, ELMA GJELI (MATI), trashëgimtarë të XHELO DIBRËS, të përfaqësuar nga avokate Zamira Shkupi

E PADITUR: BASHKIA TIRANË, përfaqësuar nga juristja Natasha Kondi

OBJEKTI:

Detyrimin e Bashkisë Tiranë të na kthejë sendin, tokë truall prej 5.000 m2.

Baza Ligjore: Nenet 296 dhe 303 të K.Civil.


Rrëzimin e kërkesë padisë si të pambështetur në ligj.


Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs paditësat Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli, Elma Gjeli (trashëgimtarë të Xhelo Dibrës), me të cilin kërkojnë ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:

- Të dy gjykatat nuk kanë respektuar ligjin dhe e kanë zbatuar e interpretuar keq atë. - Gjykatat e kanë pranuar faktin që prona është e trashëgimtarëve të Xhelo Dibrës, e

pranojnë dhe faktin që Bashkia në mënyrë të paligjshme e ka pushtuar këtë pronë duke e bërë objekt sportiv, por në interpretim të gabuar të nenit 296 të K.Civil ka vendosur rrëzimin e padisë sonë.

191

- Gjykatat janë referuar në kuptimin e neneve 305, 306 të K.Civil duke shpjeguar format e posedimit, por kur bëhet fjalë për të drejtat e pronarit ato nuk mund të prekin të drejtën kushtetuese të tij, siç është ajo e mbrojtjes së pronës nga çdo posedues ose mbajtës (neni 296 i K.Civil).

- Referimi i gjykatave gjatë argumentimit të vendimeve e tyre në ligjin nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e paluajtshme të Shtetit” është i gabuar, pasi ai i shtrin efektet mbi pronat e shtetit jo mbi ato private, siç është në rastin konkret.

- Gjykata arsyeton “... Konflikti lidhet me shtrirjen e njëkohshme të dy të drejtave subjektive të pronësisë lidhur me të njëjtin send... pasi posedimi është vetëm një, ajo që mbështetet në akte të ligjshme (titujt e pronësisë), të cilat askush nuk i ka kundërshtuar sipas ligjit.

- I paligjshëm është arsyetimi tjetër i apelit se “... gjithsesi pala e paditur lidhur me prapësimet e saj për të zgjidhur përfundimisht këtë konflikt duhet të atakojë vendimin e K.K.K.Pronave...”. Në këtë mënyrë, megjithëse pranon të drejtat tona të ligjshme si pronarë mbi këtë pronë orienton Shtetin se si të marrë pronën e pronarit të ligjshëm.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e paditësave Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli dhe Elma Gjeli, avokaten Zamira Shkupi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë; përfaqësuesen e palës së paditur, Bashkisë Tiranë, juristen Natasha Kondi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësat Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli dhe Elma Gjeli (Mati) janë disa prej trashëgimtarëve ligjorë të trashëgimlënësit Xhelo Dibra.

2. Me vendimin nr.126, datë 26.06.1995, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Rajoni nr.3 Tiranë, i ka njohur pronësinë ish-pronarit Xhelo Dibra mbi një sipërfaqe trualli 200.000 m2, nga e cila, ndër të tjera, iu është kthyer trashëgimtarëve të tij sipërfaqja S1 prej 5.000 m2 e ndodhur në Laprakë (sipërfaqja objekt gjykimi) si truall i lirë, e përcaktuar në gentplanin bashkëngjitur vendimit, me kufizimet përkatëse.

2.1. Sipërfaqja prej 5.000 m2 ndodhet brenda sipërfaqes prej 7.888 m2, e cila është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në nr.407, datë 18.01.1996 në emër të trashëgimtarëve të Xhelo Dibrës, me nr.9/172 pasurie, Zona Kadastrale 8310, me kufizime përkatëse.

3. Nga ana tjetër, sipas propozimit të Këshillit të Bashkisë Tiranë, me vendimin nr.834, datë 13.12.2006 të Këshillit të Ministrave është miratuar lista e pjesshme (pjesa e parë dhe pjesa e dytë) e inventarit të pronave të paluajtshme shtetërore që janë në juridiksionin territorial dhe administrativ të Bashkisë Tiranë. Në këtë listë është përfshirë dhe Fusha e Sportit Laprakë me sipërfaqe 5.000 m2.

4. Paditësat Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli dhe Elma Gjeli, me cilësinë e trashëgimtarëve të të ndjerit Xhelo Dibra, me pretendimin se në pronën që iu është njohur dhe kthyer me vendim komisioni nga pala paditur, Bashkia Tiranë dhe Shoqëria “Gintash” shpk, janë kryer punime duke i zhveshur ata nga posedimi, me padinë e datës 04.11.2005, bazuar në nenet 296 dhe 303 të Kodit Civil, kanë kërkuar “Detyrimi i të paditurve të na kthejnë sendin (tokën) dhe të shpërblejnë dëmin e shkaktuar”.

192

4.1. Gjatë gjykimit, paditësat kanë pakësuar objektin e padisë, duke hequr dorë nga kërkimi për shpërblimin e dëmit, si dhe kanë rregulluar ndërgjyqësinë, duke hequr dorë dhe nga thirrja me cilësinë e palës së paditur të Shoqërisë “Gintash” shpk.

5. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur, Bashkia Tiranë, ka parashtruar se padia është parashkruar; se Këshilli Bashkiak me vendimin nr.69, datë 20.12.2005 ka hartuar dhe miratuar listën e pronave të paluajtshme shtetërore në juridiksionin e Bashkisë Tiranë së bashku me tabelat pasqyruese të pasurive përkatëse, sipas të cilave në inventarin e saj figuron edhe prona e paluajtshme shtetërore Fusha e Sportit Laprakë, e regjistruar në zonën kadastrale nr.8310.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5418, datë 09.07.2007, ka rrëzuar padinë si të pambështetur në ligj.

6.1. Gjykata, pasi citon nenin 296 të Kodit Civil, dispozita e ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe ato të ligjit nr.8744, datë 22.02.2001 “Për transferimin e Pronave të Paluajtshme Publike të Shtetit në Njësitë e Qeverisjes Vendore” dhe pasi ka administruar aktin e ekspertimit topografik, arsyeton: “Nga hetimi gjyqësor rezultoi e provuar se paditësit në gjykim si tre nga trashëgimtarët ligjorë të Xhelo

Dibrës, janë edhe pronarë të sipërfaqes prej 5000 m2 që kërkojnë t’iu kthehet, konkretisht në pjesët: Sulejman Shemsiu në 144/3024 pjesë të pasurisë; Elma Gjeli në 108/3024 pjesë dhe Arjan Gjeli në 108/3024 pjesë të saj, sipas vërtetimit hipotekor datë 27.09.2006. Sa më sipër të tre paditësit gëzojnë legjitimimin aktiv në ngritjen e padisë së rivendikimit sipas nenit 296 të K.Civil”, “...prona që kërkojnë paditësit t’iu kthehet, me sipërfaqe totale në terren prej

4870 m2 dhe me kufitarë të përcaktuar saktë, përfaqëson një send të paluajtshëm individualisht të përcaktuar. Midis saj dhe Fushës së Sportit Laprakë që posedohet aktualisht nga Bashkia Tiranë, ka mbivendosje totale”; “...rezultoi e provuar se Fusha e Sportit Laprakë e mbivendosur totalisht me sipërfaqen që kërkojnë t’u kthehet paditësve, është e pasqyruar në inventarin e pasurive të paluajtshme shtetërore. Kjo pronë sipas dy akteve administrative, Vendimit nr.69, datë 20.12.2005 të Këshillit Bashkiak Tiranë dhe Vendimit nr.834, datë 13.12.2006 të Këshillit të Ministrave, është në juridiksionin territorial dhe administrativ të Bashkisë Tiranë”; “Bazuar në dispozitat e mësipërme ligjore si dhe aktet administrative të dala në zbatim të tyre dhe të përmendura më lart, duke qenë se Fusha e Sportit Laprakë përfaqëson një pronë që përdoret për kryerjen e veprimtarive sportive, posedimi i saj aktual nga Bashkia Tiranë është një posedim i ligjshëm (me shkak juridik bazuar në ligj dhe aktet e dala në zbatim të tij)”; Bazuar në arsyetimin e mësipërm, gjykata ka çmuar “...se i padituri Bashkia Tiranë nuk ka legjitimitet pasiv për t’u thirrur si i tillë në gjykim, pasi është posedues i ligjshëm i sipërfaqes që paditësit kërkojnë t’u kthehet” ; “Konflikti i lindur midis palëve ndërgjyqëse lidhet me shtrirjen e njëkohshme të dy të drejtave subjektive të pronësisë në lidhje me të njëjtin send, nga njëra anë pretendohet si pronë shtetërore nën administrimin e Bashkisë Tiranë dhe nga ana tjetër si pronë private e kthyer nga K.K.K.Pronave Tiranë. Kjo mosmarrëveshje nuk mund të zgjidhet me anë të padisë së rivendikimit, pasi posedimi i palës së paditur është një posedim i ligjshëm”; “Për sa i përket pretendimit të palës së paditur lidhur me parashkrimin shues së padisë së rivendikimit, gjykata thekson se në kushtet kur nuk plotësohen elementet e domosdoshëm ligjore për ngritjen e një padie të tillë, konkretisht mungesa e legjitimimit pasiv e të paditurit në gjykim, nuk mund të bëhet fjalë për afate parashkrimi të padisë së rivendikimit, pasi nuk jemi para një padie të tillë”.

7. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1456, datë 11.09.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

193

8. Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs paditësat Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli, Elma Gjeli (trashëgimtarë të Xhelo Dibrës), me të cilin kërkojnë ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit Civil dhe të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

9.1. Neni 296 i K.Civil: “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t'u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.



10. Se rekursi i paraqitur nga paditësit Sulejman Shemsiu, Arjan Gjeli, Elma Gjeli përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cënimin e vendimit nr.1456, datë 11.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.5418, datë 09.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka rrëzuar padinë.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve të palëve në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimi nr.1456, datë 11.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.5418, datë 09.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të ndryshohen dhe të pranohet padia.

12. Gjatë gjykimit ka rezultuar e provuar se pala paditëse është pronare e sipërfaqes prej 7.888 m2, e regjistruar në numrin hipotekor 407, datë 18.01.1996, me nr.pasurie 9/172, brenda së cilës është sipërfaqja objekt rivendikimi prej 4.870 m2 me kufizimet përkatëse, që mbivendoset me sipërfaqen “Fushë Sporti” Laprakë, e cila është pjesë e inventarit të pasurive të paluajtshme shtetërore në juridiksionin territorial dhe administrativ të Bashkisë Tiranë.

13. Në rrethanat e vërtetuara si më sipër, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se “paditësit gëzojnë legjitimitet aktiv në ngritjen e padisë së rivendikimit sipas nenit 296 të K.Civil”.

13.1. Ndërsa në lidhje me legjitimitetin pasiv, mbi bazën e të cilit ka rrëzuar padinë, gjykata e shkallës së parë në vendimmarrjen e saj, pa marrë në shqyrtim dhe vlerësimin vlefshmërinë e shkakut juridik mbi të cilin sendi objekt rivendikimi posedohet nga pala e paditur, është mjaftuar vetëm me evidentimin e faktit se sendi me vendim të Këshillit të Ministrave ka kaluar “në juridiksionin, territorial dhe administrativ, të Bashkisë Tiranë”, palë e paditur në këtë gjykim. Dhe vetëm mbi këtë bazë ka arritur në konkluzionin se kjo palë është në posedim të ligjshëm mbi sendin objekt rivendikimi dhe për rrjedhojë i mungon legjitimimi pasiv.

14. Edhe gjykata e apelit, duke pranuar të vërtetuara rrethanat e faktet e çështjes sikurse gjykata e shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim ka arritur në konkluzion se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i mbështetur në ligj.

194

15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston jo vetëm në verifikimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit duhet të vlerësohen nga gjykata në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimet e gjykatave të faktit nuk janë të bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ato janë të cënueshme.

16. Ky Kolegj evidenton se mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse është në lidhje me pronësinë dhe posedimin e një sipërfaqe trualli, posedimin dhe gëzimin e së cilës e ka pala e paditur, që pretendon se këto tagra i ushtron në bazë të të drejtave që ka tërhequr nga vendimi i Këshillit të Ministrave, dalë në zbatim të ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 “Për pronat e Paluajtshme të Shtetit” dhe të ligjit nr.8744, datë 22.02.2001 “Për transferimin e Pronave të Paluajtshme Publike të Shtetit në Njësitë e Qeverisjes Vendore”.

16.1. Ndërsa pala paditëse ka ngritur ndaj saj padinë e rivendikimit, duke pretenduar se është pronare e kësaj sipërfaqeje, pronësia e së cilës i është njohur dhe kthyer në natyrë me vendimin nr.126, datë 26.06.1995 të Komisioni të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Rajoni nr.3 Tiranë, dalë në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve” dhe se kjo sipërfaqe posedohet në mënyrë të paligjshme nga pala e paditur.

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga gjykatat e faktit, në interpretim të nenit 296 të Kodit Civil, të dispozitave të ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 dhe të ligjit nr.8744, datë 22.02.2001 dhe në vlerësim të situatës ligjore të krijuar nga aktet që përbëjnë shkakun juridik të pretendimeve të palëve, arrin në konkluzionin se Bashkia Tiranë ka legjitimitet pasiv për t’u thirrur si palë e paditur në këtë gjykim.

18. Ky Kolegj i vlerëson të gabuara arsyetimet dhe konkluzionin e gjykatave të faktit në lidhje me të drejtën e posedimit të sendit objekt rivendikimi nga pala e paditur.

19. Me daljen e vendimit të komisionit në vitin 1995, pronësia mbi sipërfaqen e truallit prej 5.000 m2 (objekt rivendikimi) nuk i përkiste më shtetit dhe për këtë arsye ai, nëpërmjet çdo organi qoftë, nuk mund të dispononte sikundër ka vepruar me vendimin nr.834, datë 13.12.2006 të Këshillit të Ministrave. Kjo gjen mbështetje në parimin “nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habeat” (askush nuk mund t’i transferojë tjetrit më tepër të drejta nga ato që ka).

19.1. Në vijim të këtij argumenti nuk gjen mbështetje në ligj as arsyetimi i gjykatave se shkaku juridik, mbi të cilën pala e paditur posedon sipërfaqen objekt kërkimi, bazohet në ligjin nr.8743, datë 22.02.2001 dhe në ligjin nr.8744, datë 22.02.2001.

19.2. Ndryshe nga sa arsyetojnë gjykatat e faktit, ky Kolegj vlerëson se pala e paditur nuk është poseduese e ligjshme e sipërfaqes truall objekt kërkimi. Kjo për arsye se akti mbi të cilin kjo palë mbështet posedimin është marrë në kundërshtim me ligjet e sipërcituara. Në këtë legjislacion është përcaktuar regjimi juridik i llojeve të pronave të paluajtshme të shtetit, përgjegjësia për administrimin e tyre, si dhe rregullat për “procesin e transferimit të pronave të paluajtshme publike të shtetit dhe titujt e pronësisë së shtetit mbi kapitalin e shoqërive tregtare dhe/ose ndërmarrjeve shtetërore nga pushteti qendror në njësitë e qeverisjes vendore”.

19.3. Në vështrim të përmbajtjes së dispozitave të ligjit nr.8743, datë 22.02.2001 dhe të ligjit nr.8744, datë 22.02.2001, shteti dhe/ose organe të veçanta shtetërore nuk mund të disponojnë mbi pronat që nuk janë në pronësi të tij. Ky legjislacion nuk krijon asnjë të drejtë mbi sendet pronë private. Për rrjedhojë çdo disponim i bërë, nga cilido organ shtetëror qoftë, mbi pronën që me vendim komisioni i ka kaluar palës paditëse nuk mund të përbëjë shkak të ligjshëm që pala e paditur e këtij gjykimi të konsiderohet poseduese e ligjshme.

195

19.4. Pra, në kushtet kur pronësia mbi këtë truall pas vendimit të komisionit nuk ishte e shtetit, asnjë organ shtetëror, kushdo qoftë ai, nuk mund të disponojë mbi të. Duke mos qenë shteti pronar i kësaj sipërfaqeje ai nuk mund ta dispononte në favor të palës së paditur dhe për rrjedhojë gjykatat kanë gabuar kur nuk kanë konstatuar pavlefshmërinë e pjesshme të këtij akti.

20. Duke pasur parasysh rrethanat e çështjes konkrete, kërkimet e palëve ndërgjyqëse, ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë karakteristikat e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm. Për rastin në shqyrtim, akti i Këshillit të Ministrave me të cilin Bashkisë Tiranë i është kaluar në administrim trualli për ndërtimin e Fushës së Sportit Laprakë është absolutisht i pavlefshëm për pjesën e truallit objekt rivendikimi.

21. Për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ mund të shprehet dhe kryesisht gjykata. Në këto kushte, gjykatat kanë gabuar kur e kanë vlerësuar aktin administrativ si të vlefshëm përkundrejt titullit të pronësisë së palës paditëse.

22. Gjithashtu, ky Kolegj thekson se kur gjykata gjatë gjykimit të një çështje, si në rastin në shqyrtim, ndesh në një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, nuk i nënshtrohet rregullimeve të tij, nuk e merr atë në konsideratë në lidhje me përmbajtjen e tij, por përqëndrohet në konstatimin e faktit të pavlefshmërisë. Në thelb, në këto raste, pavlefshmëria që ndeshet gjatë gjykimit të themelit të çështjes ka karakter konstatues dhe për pasojë bien pretendimet e palës që i bazon kërkimet e veta mbi këtë akt.

23. E ndryshme është situata juridike lidhur me vendimin nr.126, datë 26.06.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Rajoni nr.3 Tiranë. Ky vendim nuk është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm dhe si të tillë shkaqet që mund ta bëjnë atë të cënueshëm nuk mund të shqyrtohen nga gjykata ex officio. Nëse shkaqe të tilla ekzistojnë ishte e drejtë dhe detyrë e palës së paditur që t’i kërkonte ose të vinte në lëvizje gjykatën për të anuluar këtë vendim. Një gjë e tillë mund të realizohej, si nëpërmjet paraqitjes së kundër padisë në këtë gjykim, ashtu dhe me padi më vete. Ky qëndrim buron dhe nga praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë.11

24. Në thelb, padia e rivendikimit është padia e pronarit jo posedues ndaj poseduesit jo pronar. Kjo padi ka për qëllim: a) njohjen e së drejtës së pronësisë të paditësit mbi sendin e rivendikuar dhe b) detyrimin e të paditurit t’i kthejë paditësit sendin e rivendikuar.

24.1. Njohja e pronësisë së paditësit është kusht i domosdoshëm për pranimin e kërkimit të paditësit. Karakteri njohës i kësaj padie rezulton nga vetë natyra e saj.

24.2. Padia e rivendikimit është padi reale dhe me të mbrohet e drejta e pronësisë mbi sendet individualisht të përcaktuara, qofshin të paluajtshme apo të luajtshme.

24.3. Në kuptim të nenit 296 të Kodit Civil, për ngritjen e padisë së rivendikimit kusht i domosdoshëm është që paditësi të provojë se është pronar i sendit që kërkon dhe nga ana tjetër, që i padituri të jetë posedues i paligjshëm i sendit.

25. Për rastin në gjykim, ndodhur në rrethanat kur është vërtetuar pronësia e palës paditëse mbi sipërfaqen prej 4.870 m2 objekt rivendikimi dhe njëkohësisht, rezulton e provuar se është pala e paditur poseduese dhe përdoruese e kësaj sipërfaqeje pa ndonjë titull të vlefshëm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se zgjidhja e çështjes ka të bëjë me zbatim të ligjit dhe jo me analizë dhe vlerësim të provave.

26. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi

11 Vendimi njehsues nr.2, datë 21.01.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

196

nr.1456, datë 11.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.5418, datë 09.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të ndryshohen dhe të pranohet padia, duke u detyruar pala e paditur, Bashkia Tiranë, t’u kthejë paditësave dhe gjithë bashkëpronarëve truallin prej 4.870 m2, brenda përfshirë sipërfaqes prej 7.888 m2, ndodhur në Tiranë, e regjistruar në numrin hipotekor 407, datë 18.01.1996, zona kadastrale 8310 me numër pasurie 9/172.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O SI

Ndryshimin e vendimit nr.1456, datë 11.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.5418, datë 09.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke detyruar palën e paditur, Bashkia Tiranë, t’i kthejë paditësave truallin prej 4.870 m2 të ndodhur në Tiranë, zona kadastrale 8310, me numër pasurie 9/172.

Tiranë, më 23.02.2012

197


VENDIM




në datën 23.02.2012 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket:

PADITËS: SALI DRIZA,

HAMID DRIZA, të përfaqësuar nga av. Alket Hyseni.

I PADITUR: QEMAL DRIZA, përfaqësuar nga av. Baftjar Rusi.

PERSONA TË TRETË: DIJE KAZAZI (DRIZA), përfaqësuar nga av. Agim Gogu.

FATBARDHA RUÇI (DRIZA), përfaqësuar nga av. Enkelejda Hysa.

ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë.

OBJEKTI:

Detyrimin e të paditurit të na njohë bashkëpronarënë pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësit Ali Driza,

duke përcaktuar sa është e gjithë pasuria e tij trashëgimore dhe sa është pjesa ideale e secilit trashëgimtar mbi të.

Regjistrimin në Z.R.P.P. Tiranë të kësaj pasurie në emër të të gjithë trashëgimtarëve ligjore të Ali Drizës, sipas pjesëve takuese të tyre.

Marrjen e masës provizore për sigurimin e kërkesë-padisë, duke e bllokuar këtë pasuri.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik

të regjistrimit në hipotekë të akt-njoftuni zotnimit nr.28, datë 18.02.1950; kontratës së dhurimit të datës 08.11.1991;

të kontratës së dhurimit të datës 22.05.1993; të kontratës së dhurimit të datës 27.09.1994 me nr.2081 Rep., nr.742 kol.Fshirja nga hipoteka e këtyre pronave në emër të të paditurit Qemal Driza

dhe kthimin e pjesës takuese të pronës që rrjedh nga kjo trashëgimi.Baza Ligjore: Nenet 349, 350 e vijues dhe neni 193/c të K.Civil,

nenet 161/a, neni 185, 202/a i K.Pr.Civile,nenet 83, 92/a, b të K.Civil,

198

Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”,

VKM nr.301, datë 14.06.1993 “Për masat për zbatimin e këtij ligji”,Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3984, datë 20.06.2005, ka vendosur:Rrëzimin e padisë si të pambështetur në prova dhe në ligj.


Kundër vendimit të gjykatës së apelit është ushtruar rekurs nga pala paditëse, bazuar në nenin 472 e vijues të K.Pr.Civile, të cilët kërkojnë prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata nuk ka bërë një hetim të plotë të provave të paraqitura prej palëve.- Gjykata ka mbajtur një qëndrim të njëanshëm gjatë gjykimit, duke favorizuar palën e

paditur. Gjykata i ka deformuar me qëllim pyetjet tona drejtuar ekspertit, duke i dhënë detyra jo për kontratën e të paditurit me shoqërinë ndërtuese por për kontratën tonë.

- Gjykata ka zbatuar keq ligjin material. Nuk duhej të regjistrohej kjo pronë me dokumentin e Aktit të Njoftunisë së Zotnimit të Trashëgimisë datë 18.02.1950, në një kohë që kjo pasuri është shpronësuar me vendim të organit kompetent (Kom.Ekzek. i Këshillit Popullor së Rrethit Tiranë), kompetencë të cilën ai e pati deri në daljen e ligjit “Për kthimin e kompensimin e pronave ish-pronarëve” datë 15.04.1993.

- Gjykatat, në kundërshtim me ligjin, kanë quajtur si të vlefshme kontratat e dhurimit të datës 08.11.1991 dhe të datës 22.05.1993.

- Gjykatat kanë quajtur të vlefshme edhe kontratën e noteres Ariana Mallkuçi të datës 27.09.1994, kohë në të cilën kishte dalë edhe ligji nr.7829, datë 01.06.1994 “Mbi noterinë”. Në këtë kontratë ka të meta që janë thelbësore për një kontratë dhurimi, si: fakti që dhuruesi Ali Driza ishte analfabet nuk është shënuar në kontratë dhe nuk është nënshkruar nga ai emër e mbiemër, siç e kërkon neni 56 i ligjit të mësipërm, mungon identiteti i palës, ç’ka e bën atë absolutisht të pavlefshëm.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2008-576 (166), datë 06.03.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3984, datë 20.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë së paditësave Sali Driza e Hamid Driza, duke u detyruar i padituri Qemal Driza t'i njohë bashkëpronarë sipas pjesëve që trashëgojnë nga pasuria e trashëgimlënësit Ali Driza.

Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.7, datë 09.03.2009, ka vendosur:Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të vendimit nr.166, datë 06.03.2008 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë. Dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën e Lartë.

199


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse, av. Alket Hyseni, që kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apetit Tiranë dhe të vendimit nr.3984, datë 20.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë sipas objektit të saj; përfaqësuesin e palës së tretë, av. Agim Gogu, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1035, datë 02.10.2006, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3984, datë 20.06.2005, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë së paditësave; përfaqësuesin e palës së paditurit, av. Baftjar Rusi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; përfaqësuesen e palës së tretë, av. Enkelejda Hysa, e cila përfundimisht kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.1035, datë 02.10.2006 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.3984, datë 20.06.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i mbështetur në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.

Nga gjykimi i çështjes dhe vendimet e dhëna në gjykim, rezulton se palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme mes tyre, fëmijët e të ndjerit Ali Driza.

Gjykatat i kanë pranuar faktet dhe rrethanat e çështjes si më poshtë:Babai i palëve pjesëmarrëse në proces, Ali Driza ka pasur në pronësi të tij një

gjellëtore, një han dhe dyqane me sipërfaqe të përgjithshme 867m2, pronë të cilën e ka fituar me trashëgimi nga babai i tij Sali Driza (gjyshi i palëve ndërgjyqëse) që në vitin 1915. Dëshmia e trashëgimisë është lëshuar nga gjykata më 18.02.1950.

Gjellëtorja dhe hani kanë qenë në përdorim të NTSH-së Tiranë. Me vendimin nr.1176, datë 18.06.1991, dhe me vendimin nr.2222, datë 19.10.1991 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, gjellëtorja dhe hani i kanë kaluar përsëri në posedim Ali Drizës. Gjellëtorja dhe hani kanë qenë brenda banesës së tij në tërësi së bashku me oborrin dhe zënë një sipërfaqe të përgjithshme prej 677m2 dhe nuk rezulton të kenë qenë të shpronësuara.

Dyqanet, që zënë një sipërfaqe prej 190 m2, rezulton të jenë shpronësuar në vitin 1956 (vendimi i vitit 1956 i Komitetit Ekzekutiv të K.P.Tiranë) për ngritje banesash, shkak për të cilin janë shembur, por ndërtimi i banesave nuk është realizuar dhe mbi këtë truall janë ngritur ndërtime pa leje.

Në kontratën e dhurimit datë 08.11.1991, pronari Ali Driza i ka dhuruar djalit të tij, të paditurit Qemal Driza, shtëpinë, gjellëtoren, hanin dhe gjithë ambientet e tjera funksionale me sipërfaqe 677m2 me kufij të përcaktuar.

Me kontratën datë 22.05.1993, pronari Ali Driza i ka dhuruar përsëri djalit të tij Qemal Driza edhe pjesën tjetër, ku ndodheshin dyqanet prej 190 m2 (6 dyqane). Në këto kontrata janë përshkruar sendet dhe kufijtë e tyre.

Në vitin 1994, Ali Driza i është drejtuar K.K.Pronave Tiranë për t’i kthyer truallin prej 190 m2 ku kishin qenë dyqanet e tij të shembura. Me vendimin nr.692, datë 08.09.1994, K.K.K.Pronave i ka kthyer këtë truall Ali Drizës, vendim i cili është regjistruar në Z.R.P.Paluajtshme.

Me kontratën datë 27.09.1994, pronari Ali Driza i ka dhuruar përsëri djalit të tij Qemal Driza truallin me sipërfaqe 190 m2 (të njëjtin vullnet ka shprehur edhe në kontratën e datës 22.05.1993, por që në atë kohë trualli nuk i ishte kthyer ish pronarit). Pas vdekjes së Ali Drizës më datë 30.07.1998, paditësat i kanë kërkuar vëllait të tyre Qemal Driza, t’u jepte pjesë nga prona e babait, i cili në gjallërinë e tij kishte rënë dakord që t’u dhuronte paditësave 1/3 e truallit prej 190 m2. Kontrata e dhurimit është nënshkruar para noterit nga paditësat dhe i padituri në datë 12.11.1998.

200

Në vitin 2001 e gjithë prona me sipërfaqe prej 867 m2 i është dhënë për ndërtim Shoqërisë “Halili” sh.p.k., i cili ka lidhur kontratën e sipërmarrjes vetëm me Qemal Drizën në datë 02.10.2001, ndërsa për truallin me sipërfaqe 190 m2, kontrata e sipërmarrjes është lidhur më vonë nga paditësat dhe i padituri.

Në vitin 2004 paditësat i janë drejtuar me padi gjykatës duke kërkuar që i padituri Qemal Driza t’i njohë ata bashkëpronar në të gjithë truallin me sipërfaqe 867m2.

Më vonë, gjatë gjykimit është shtuar objekti i padisë, ku paditësat kanë kërkuar: Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik të regjistrimit në hipotekë të akt-njoftunisë zotnimit nr.28, datë 18.02.1950, kontratës së dhurimit të datës 22.05.1993, të kontratës së dhurimit datë 08.11.1991, të kontratës së dhurimit datë 27.09.1994 me nr.2081 rep., e nr.742 Kol.

Fshirjen nga hipoteka e këtyre pronave në emër të të paditurit Qemal Driza dhe kthimin e pjesës takuese të pronës që rrjedh nga kjo trashëgimi.

Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3984, datë 20.06.2005, ka rrëzuar padinë e paraqitur si të pambështetur në prova dhe në ligj, me arsyetimin se: “... Ali Driza ka disponuar mbi pasurinë tij në favor të djalit, i paditur në proces Qemal Driza me kontrata dhurimi. Pasuria e tij figuron e regjistruar në bazë të akt njoftunisë nr.28, datë 18.02.1950, me nr.regjistri 74, datë 26.04.1991, në bazë të kësaj akt njoftunie, prona ka origjine trashëgimore dhe ndërtime të reja të bëra prej tij mbi truallin e tij. ... gjellëtorja dhe hani, i janë kthyer ish pronarit me vendim gjyqësor nr.1176, datë 18.6.1991, dhe nr.2222 datë 19.10.1991, ndërsa shtëpia është përdorur prej tij dhe të paditurit Qemal Driza e në këto kushte ai ka disponuar me vullnet të lirë për pasurinë e tij në favor të të paditurit Qemal Driza me kontratë dhurimi datë 08.11.1991, që e ka regjistruar në Z.R.P.P.Tiranë.

Mbi këtë truall pala e paditur ka disponuar në favor të paditësave me kontratën e dhurimit datë 12.11.1998 (dhuruesi Qemal Driza i ka dhuruar paditësave Sali e Hamid Driza) nga 1/3 pjesë të pandarë, kjo kontratë është regjistruar në Z.R.P.P. Tiranë më datë 16.11.1998, e më pas të tre kanë lidhur një kontratë sipërmarrje datë 31.12.2001, me sipërmarrësin Shoqëria Halili sh.p.k. Pra me veprimet e tyre paditësit kanë njohur e pranuar faktin se i padituri është pronar i kësaj prone, duke pasur parasysh gjithashtu faktin se kjo kontratë është lidhur pas vdekjes së babait të tyre Ali Driza. Nuk u provuan asnjë nga shkaqet ligjore që parashtruan paditësit për konstatimin absolutisht të pavlefshëm të tyre.

Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ku ndër të tjera arsyeton:

Pretendimet për qenien analfabet të babait të tyre janë të papranueshme, jo vetëm për faktin se këto pretendime nuk janë ngritur gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe as në ankim, por edhe për faktin se kontrata është nënshkruar nga Ali Driza para noterit. Noteri është personi që ushtron veprimtarinë publike brenda kompetencave të tij dhe akti i përpiluar prej tij përbën provë të plotë në lidhje me deklarimet që janë bërë para tij. Në lidhje me këto fakte, lejohet të provohet e kundërta vetëm kur pretendohet se këto akte janë të falsifikuara. Paditësat nuk rezultojnë të kenë ngritur pretendime për falsifikim. Këto pretendime nuk u ngritën as në gjykimin në apel.

Ndërsa kontrata e datës 22.05.1993 është një kontratë absolutisht e pavlefshme. Dhuruesi Ali Driza nuk kishte pronësi mbi dyqanet dhe truallin prej 190 m2 në kohën e nënshkrimit të kësaj kontrate. Dyqanet që përmenden në kontratë ishin shembur, pra nuk ekzistonin, ndërsa trualli është kthyer nga K.K.K.Pronave me vendimin nr.692, datë 08.09.1994 pas një viti. Duke qenë një veprim absolutisht i pavlefshëm nuk ka nevojë të deklarohet si i tillë nga gjykata. Kjo pavlefshmëri e kësaj kontrate nuk sjell asgjë për zgjidhjen e kësaj çështje, pasi e njëjta pronë është dhuruar përsëri, me kontratë dhurimi të ligjshme, më 27.02.1994.

201

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse, duke kërkuar prishjen e të dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, e cila parashtron ato shkaqe, të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Ky vendim është ndryshuar duke pranuar padinë e paditësave Sali dhe Hamid Driza, duke u detyruar i padituri Qemal Driza t'i njohë bashkëpronarë sipas pjesëve që trashëgojnë nga pasuria e trashëgimlënësit Ali Driza me vendimin nr.00-2008-576 (166), datë 06.03.2008 të Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me këtë arsyetim: “... faktet dhe rrethanat e çështjes nuk janë ashtu siç i kanë pranuar apriori të dy gjykatat e faktit. … dy kontratat e dhurimit të vitit 1991 dhe 1993 janë veprime juridike absolutisht të pavlefshme, si në përmbajtje, ashtu edhe në formë. Dhuruesi ka bërë disponime të një prone që ende nuk i është kthyer nga shteti dhe për të vërtetuar pronësinë e tij është përdorur si provë një akt-njoftuni e vitit 1950, pa marrë parasysh shpronësimin e tij në vitin 1956. Edhe po të mos ekzistonte kjo pengesë ligjore për disponimin e pronës, vërehet se kontratat janë akte juridike absolutisht të pavlefshme, sepse janë hartuar në kundërshtim me ligjet dhe aktet nënligjore të kohës, nenin 221, 224/2 dhe 225 të K.Pr.Civile, të miratuara me ligjin nr.6341, datë 27.06.1981 dhe me dispozitat e udhëzimit “Mbi noterinë” të Gjykatës së Lartë, datë 10.07.1985. … .

…, duke u konsideruar të gjitha kontratat e dhurimit veprime juridike absolutisht të pavlefshme, padia e paditësave për t`u njohur bashkëpronarë me të paditurit dhe për t`iu kthyer pjesët që përfitojnë si trashëgimtarë të atit të tyre për gjithë pasurinë e tij, është e bazuar në nenin 349 të Kodit Civil.

Mbi kërkesën e të paditurit Qemal Driza, Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.7, datë 09.03.2009, ka shfuqizuar si te papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë vendimin nr.166, datë 06.03.2008, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në po këtë gjykatë, duke arsyetuar në këtë mënyrë: “... se shqyrtimi i çështjes nga një "gjykatë e caktuar me ligj" është një element i procesit të rregullt ligjor, sipas nenit 42 të Kushtetutës të R.Sh. dhe nenit 6 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut. …

… kompetenca për shqyrtimin e çështjeve nga Gjykata e Lartë nuk bazohet mbi të njëjtat dispozita procedurale, të cilave u referohen gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit. Kompetencat e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë janë të parashikuara në nenet 472 dhe 485 të K.Pr.Civile. Gjykimi i çështjes në Gjykatën e Lartë lidhet me shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimeve të marra nga gjykatat më të ulëta, mbi një analizë tërësore të të gjithë provave dhe rrethanave të çështjes. "Neni 485 i K.Pr.Civile i ka dhënë të drejtë Kolegjit Civil apo Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë që, ndër të tjera, të vendosin prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, si edhe të ndryshojnë njëkohësisht vendimet e të dy gjykatave të instancave më të ulëta, por nuk i ka dhënë të drejtë, që mbi bazën e vlerësimit të provave, të prishin të dy vendimet e të rrëzojnë kërkesë padinë dhe as t'i ndryshojnë ato duke vendosur rrëzimin e padisë (shih Vendimi nr.31, datë 01.12.2005).

… Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ka konkluduar ndërmjet të tjerave se:"... faktet dhe rrethanat e çështjes nuk janë ashtu siç i kanë pranuar apriori të dy gjykatat e faktit". Ky Kolegj ka konkluduar se "është shpronësuar prona e Ali Drizës", ndërkohë që për të njëjtin fakt në vendimin e gjykatës së apelit "rezulton se nuk kanë qenë të shpronësuara". Këto deklarime të Kolegjit Civil pasohen nga analiza e fakteve dhe e rrethanave, e ndryshme nga ajo që kanë bërë gjykatat më të ulëta. "Në kundërshtim me sa kanë pranuar dy gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, analizon faktet dhe rrethanat" duke vënë në dyshim vërtetësinë e nënshkrimit në kontratat e dhurimit të hartuara përpara noterit. Gjykata thekson se lindja e çdo dyshimi të arsyeshëm mbi vërtetësinë e nënshkrimit në aktet objekt shqyrtimi nuk i jep të drejtë Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë të konkludojë mbi falsitetin apo pavërtetësinë e dokumentit, pa u shprehur më parë eksperti për një çështje të tillë. Bazuar mbi një vlerësim të ndryshëm të provave dhe të fakteve që janë dhënë nga gjykata e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka

202

vendosur ndryshimin e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit, duke pranuar padinë e paditësve.

… Një nga elementet me esenciale të parimit të shtetit të së drejtës është edhe ai i sigurisë juridike, i cili kërkon, midis të tjerash, që vendimet e formës së prerë të gjykatave të mos vihen në diskutim (shih vendimi nr.34, datë 20.12.2005 të Gj.K. dhe çështjen Brumdrescu kundër Rumanisë; vendim i datë 28.10.1999 i Gj.E.D.Nj).

… Duke marrë një vendim në tejkalim të kompetencave të parashikuara nga legjislacioni procedural civil, Gjykata konkludon se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk ka respektuar standardin kushtetues të gjykatës së "caktuar me ligj".

Kolegji Civil çmon se shkaqet e parashtruara në rekursin e paraqitur nuk gjejnë mbështetje në ligj. Si Gjykata e Apelit Tiranë, ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi provat e çmuara dhe të analizuara prej tyre, kanë marrë në shqyrtim të gjitha kërkimet dhe pretendimet e palëve ndërgjyqëse dhe kanë dhënë vendim në zbatim të drejtë të ligjit.

Për sa i përket pretendimeve të palës paditëse të parashtruara në rekursin e paraqitur, të cilat kanë të bëjnë me kontestimin e pronës, nëse pronat objekt gjykimi në këtë proces janë apo jo të ish-pronarit Ali Driza, megjithëse të dy gjykatat në analizë të provave dhe rrethanave konkrete kanë arritur në konkluzionin e drejtë dhe të qartë se këto prona janë të ish-pronarit Ali Driza, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e konfirmon këtë konkluzion edhe për faktin se, vetë pala paditëse, pas gjithë atyre kërkimeve e pretendimeve të parashtruara para gjykatave, ka pranuar këtë fakt duke u shprehur në parashtrimet e saj përpara gjykatës së apelit se: “në vendimin e gjykatës thuhet se shtëpia e Ali Drizës i është kthyer me vendimin nr.1176, datë 18.06.1991, ku ka pasur një gjellëtore që mbahej nga NTSH nr.2 Tiranë si magazinë.

Këtë kthim prone apo edhe pronën e kthyer nga KKP-ve ne nuk duam ta kontestojmë, pasi të gjitha këto janë në funksion të kthimit të pronës ish-pronarit Ali Driza, por ajo që në kontestojmë nëpërmjet kërkesë padisë tonë janë kalimet e kësaj prone në rrugë të paligjshme nga pronari tek i padituri”.

Për sa i përket pjesës tjetër të parashtrimeve në rekurs të palës paditëse për kontestimin e pronës, kalimin e saj në rrugë të paligjshme nga pronari (ish-pronari Ali Driza) tek i padituri (Qemal Driza) Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë edhe për këtë pjesë arrin në konkluzionin se nuk qëndrojnë dhe se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë dhe i bazuar në ligj.

Kështu, në analizë të provave e të së gjitha rrethanave të faktit, të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin se në kontratat e kontestuara nga pala paditëse rezulton të jetë shprehur vullneti i lirë i ish-pronarit Ali Driza për kalimin e pronës së tij në favor të djalit të tij Qemal Driza, vullnet i shprehur ky qartë në disa kontrata para noterit duke nënshkruar kontratën e dhurimit me vullnetin e lirë të tij dhe të pranuesit të dhurimit dhe në formën e kërkuar nga ligji i kohës kur janë përpiluar këto akte.

Pretendimet e ngritura nga paditësat në shkallë të dytë për qenien analfabet të babait të tyre me të drejtë janë vlerësuar të papranueshme nga gjykata e apelit, jo vetëm për faktin se këto pretendime nuk janë ngritur gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe as në ankim, por edhe për faktin se kontrata është nënshkruar nga Ali Driza para noterit, duke vlerësuar se noteri është personi që ushtron veprimtarinë publike brenda kompetencave të tij dhe akti i përpiluar prej tij përbën provë të plotë në lidhje me deklarimet e bëra para tij.

Në lidhje me këto fakte, lejohet të provohet e kundërta vetëm kur pretendohet se këto akte janë të falsifikuara, siç parashikohet në nenin 253 të K.Pr.Civile, parashikim të cilin nuk rezulton ta kenë shfrytëzuar paditësit.

203

Shprehja e vullnetit të lirë të dhuruesit në kontratat e kontestuara rezulton edhe nga një sërë provash e rrethanash të tjera që të dy gjykatat i kanë pranuar në harmoni me njëra tjetrën, në të kundërt me ato çfarë ka parashtruar pala paditëse, ku hera herës janë kontradiktore dhe të paqëndrueshme.

Kështu, në lidhje me vullnetin e shprehur nga dhuruesi Ali Driza për dhurimin e pronës së tij të paditurit Qemal Driza, me të drejtë nga gjykata e apelit është marrë në konsideratë fakti se dy motrat e paditësave dhe të paditurit, Dije Kazazi (Driza) dhe Fatbardha Ruçi (Driza) në cilësinë e personave të tretë në këtë gjykim, të cilat kanë deklaruar se babai i tyre këtë pronë ja ka dhuruar të paditurit Qemal Driza, duke i vlerësuar këto deklarime si një fakt i rëndësishëm në lidhje me vlefshmërinë e veprimeve juridike të kryera prej tij.

Po kështu fakti i pranimit të dhurimit nga i padituri Qemal Driza i të dy paditësave për sipërfaqen prej 190 m2 dhe më pas lidhja e kontratës së sipërmarrjes për këtë pjesë, është një moment tjetër që gjykatat e kanë analizuar në këtë drejtim.

Në lidhje me kontratën e datës 22.05.1993 nga ana e gjykatës së apelit me të drejtë është arritur në përfundimin se kemi të bëjmë me një kontratë absolutisht e pavlefshme, pasi dhuruesi Ali Driza nuk kishte pronësi mbi dyqanet dhe truallin prej 190 m2 në kohën e nënshkrimit të kësaj kontrate. Ky trualli është kthyer nga K.K.K.P. me vendimin nr.692, datë 08.09.1994, pas një viti. Duke qenë një veprim absolutisht i pavlefshëm, nuk ka nevojë të deklarohet si i tillë nga gjykata. Por kjo pavlefshmëri e kësaj kontrate nuk sjell asgjë për zgjidhjen e kësaj çështje, pasi e njëjta pronë është dhuruar përsëri, me kontratë dhurimi të ligjshme, më 27.02.1994.

Sa më sipër, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur rrëzimin e padisë, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I


Tiranë, më 23.02.2012

204

MENDIMI I PAKICËS

1. Ne, gjyqtarët në pakicë, Ardian Nuni dhe Besnik Imeraj, kemi mendimin se vendimi nr.1035, datë 02.10.2006 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.3984, datë 20.06.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është rrëzuar padia e paditësave Sali Driza dhe Hamid Driza janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe, për këtë shkak, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të prishte këto vendime dhe të dërgonte çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

2. Pakica vlerëson se qëndrimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, sikurse i gjykatave të faktit, është rrjedhojë e mospërcaktimit të drejtë të natyrës juridike të shkakut të mosmarrëveshjes në gjykim, e ligjit të zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes konkrete, si dhe e mungesës së argumentimit të vendimeve, ç’ka e ka çuar këtë Kolegj në anashkalimin e këtyre rregullimeve ligjore në lidhje me aktet objekt kundërshtimi dhe vërtetimin ose jo të pretendimeve të palëve.

3. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët pjesëmarrëse në gjykim janë në marrëdhënie të posaçme, fëmijët e të ndjerit Ali Driza.

3.1. Sipas Akt Njoftunisë-Zotnim Trashëgimie të datës 18.02.1950 Ali Driza, ati i palëve pjesëmarrëse në këtë gjykim, ka patur në pronësi të tij një gjellëtore, një han dhe dyqane me sipërfaqe të përgjithshme 867 m2, pasuri kjo e fituar me trashëgimi nga babai i tij Sali Driza (gjyshi i palëve ndërgjyqëse) që në vitin 1915.

3.2. Gjellëtorja dhe hani kanë qenë në përdorim të NTSH-së Tiranë. Me vendimet gjyqësore nr.1176, datë 18.06.1991 dhe nr.2222, datë 19.10.1991 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, gjellëtorja dhe hani i kanë kaluar përsëri në posedim Ali Drizës. Këto objekte kanë qenë brenda oborrit të banesës, që së bashku zenë një sipërfaqe të përgjithshme prej 677m2.

3.4. Dyqanet, që zenë një sipërfaqe prej 190 m2, rezultojnë të kenë qenë të shpronësuar në vitin 1956 për ngritje banesash dhe janë shembur, por ndërtimi i banesave nuk është realizuar dhe mbi këtë truall janë ngritur ndërtime pa leje.

3.5. Me kontratën e datës 08.11.1991 Ali Driza i ka dhuruar djalit të tij Qemal Driza shtëpinë, gjellëtoren, hanin dhe gjithë ambientet e tjera funksionale me sipërfaqe 677 m2.

3.6. Me kontratën datë 22.05.1993 përsëri pronari Ali Driza i ka dhuruar djalit të tij Qemal Driza edhe pjesën tjetër ku ndodheshin dyqanet prej 190 m2.

3.7. Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave me vendimin nr.692, datë 08.09.1994 i ka kthyer në natyrë Ali Drizës truallin prej 190 m2, ku kishin qenë dyqanet, vendim i cili është regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Me kontratën e datës 27.09.1994 Ali Driza i ka dhuruar përsëri djalit të tij, Qazim Driza truallin me sipërfaqe 190 m2.

3.8. Pas vdekjes se Ali Drizës, më datë 30.07.1998, midis të paditurit Qemal Driza, me cilësinë e dhuruesit dhe paditësave Sali dhe Hamid Driza është lidhur kontrata e dhurimit datë 12.11.1998, me të cilën paditësave iu është dhuruar secilit nga 1/3 e truallit prej 190 m2.

3.9. Në vitin 2001 e gjithë prona me sipërfaqe prej 867 m2 i është dhënë për ndërtim Shoqërisë “Halili” shpk, e cila ka lidhur kontratën e sipërmarrjes vetëm me Qemal Drizën datë 02.10.2001, ndërsa për truallin me sipërfaqe 190 m2 kontrata e sipërmarrjes është lidhur më vonë nga paditësat dhe i padituri.

4. Paditësat Sali dhe Hamid Driza, me padinë e datës 16.04.2004, bazuar në nenet 349, 350 e vijues, 193/c të Kodit Civil, kanë kërkuar: “Detyrimin e të paditurit të na njohë bashkëpronarë në pasurinë trashëgimore të trashëgimlënësit Ali Driza, duke e përcaktuar sa është e gjithë pasuria e tij trashëgimore dhe sa është pjesa ideale e sejcilit trashëgimtar mbi të...”.

205

4.1. Gjatë gjykimit paditësat kanë shtuar objektin e padisë, duke kërkuar dhe “1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik të regjistrimit në hipotekë të Akt-njoftunisë zotnimit nr.28, datë 18.02.1950, Kontratës së Dhurimit datë 08.11.1991..., të Kontratës së Dhurimit të datës 22.05.1993..., të Kontratës së Dhurimit të datës 27.09.1994 me nr.2081 rep., e nr.742 Kol. 2. Fshirja nga hipoteka e këtyre provave në emër të të paditurit Qemal Driza dhe kthimin e pjesës tonë takuese të pronës së rrjedhur nga kjo trashëgimi”.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,me vendimin nr.3984, datë 20.06.2005, ka rrëzuar padinë si të pambështetur në prova dhe në ligj, vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1035, datë 02.10.2006.

6. Mbi rekursin e paditësave Sali dhe Hamid Driza, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2008-576 (166), datë 06.03.2008, ka ndryshuar vendimin nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimin nr.3984, datë 20.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka pranuar e padinë e paditësave Sali Driza e Hamid Driza, duke u detyruar i padituri Qemal Driza t’i njohë bashkëpronarë sipas pjesëve që trashëgojnë nga pasuria e trashëgimlënësit Ali Driza.

7. Mbi kërkesën e të paditurit Qemal Driza, Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.7, datë 09.03.2009, ka shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë vendimin nr.166, datë 06.03.2008 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë dhe ka dërguar çështjen për shqyrtim në Gjykatën e Lartë.

8. Ndryshe nga gjykatat e faktit dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pakica, referuar dhe vendimit nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese, në interpretim të dispozitave të Kodit Civil (viteve 1981 dhe 1994), të Kodit të Procedurës Civile, të ligjit “Për Noterinë” dhe atyre të udhëzimit të Gjykatës së Lartë nr.720, datë 10.07.1985 “Mbi noterinë” të zbatueshme për rastin konkret dhe në vlerësim të situatës ligjore të krijuar nga aktet që përbëjnë shkakun juridik të pretendimeve të palëve, mendon se ndodhemi përpara vendimeve gjyqësore të paargumentuara, për rrjedhojë dhe të pambështetur në ligj.

9. Gjykatat, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabojnë kur zgjidhin çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

9.1. Pakica konstaton se gjykatat e faktit, nuk kanë sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, nuk kanë marrë në shqyrtim dhe nuk kanë analizuar rrethanat konkrete që kanë të bëjnë ekzistencën ose jo të kushteve ligjore për vlefshmërinë e kontratave të dhurimit. Nuk kanë evidentuar dhe as verifikuar rrethanat juridike të pretenduara nga pala paditëse në lidhje me faktet që, sipas kësaj pale, përbëjnë shkaqe të pavlefshmërisë së kontratave të dhurimit, si dhe ato rrethana konkrete që rrjedhin nga vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në favor të të ndjerit Ali Driza.

9.2. Pra, gjykatat nuk kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile në fuqi në kohën e shqyrtimit të çështjes), nuk kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126), po kështu nuk kanë respektuar kërkesat e pikave 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile.

10. Pakica e gjen me vend të parashtrojë se procesi civil ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup faktesh, por domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen. Në të kundërt, sikundër është rasti konkret, vendimet nuk janë të argumentuar dhe as të bazuar në ligj.

11. Ndryshe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pakica, në analizë juridike të vendimeve të gjykatave, vlerëson se ato nuk kanë dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të rrëzimit të padisë. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë

206

ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që iu mungojnë vendimeve të gjykatave.

11.1. Nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës së paditur lidhur me vlefshmërinë e kontratave të dhurimit, sipas së cilës kontratat janë nënshkruar para noterit dhe se dhuruesi ka shprehur vullnetin e tij, pa u verifikuar faktet e pretenduara nga pala paditëse, të tilla si pretendimi për qenien analfabet të dhuruesit, që kontratat e dhurimit janë lidhur në kundërshtim me ligjin e kohës, që dhuruesi ka disponuar pronë e cila ende nuk ka qenë trajtuar me vendim Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, nëse të metat e kontratave, të pretenduara nga pala paditëse, përbëjnë ose jo shkak të mungesës së vullnetit të lirë dhe të pavesuar të dhuruesit.

11.2. Po kështu, në kuptim të neneve 333-335 të Kodit Civil nuk përbëjnë heqje dorë nga trashëgimia deklaratat noteriale të personave të tretë, Dije Kazazi dhe Fatbardha Ruçi.

12. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë e tyre në lidhje me faktet që kërkohet të vërtetohen, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.

13. Në rrethanat e mësipërme, pakica vlerëson se vendimeve të gjykatave të faktit iu mungon argumentueshmëria, që do të thotë se vendimet nuk përputhen plotësisht me të dhënat objektive të çështjes dhe për rrjedhojë janë dhe të pambështetura në ligj.

13.1. Vendimet nuk janë të mbështetur në fakte dhe konkluzione llogjike në lidhje me rrethanat për të cilat është kërkuar pavlefshmëria e kontratave nga paditësit dhe, nga ana tjetër, në rrethanat për të cilat të paditurit kanë kërkuar rrëzimin e padisë. Gjykatat e faktit, duke mos analizuar tërësinë e provave, kanë anashkaluar kërkesat e neneve 10, 29 dhe 309 të Kodit Civil.

14. Pakica mendon se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar marrëdhënies juridike konkrete, duhet të vlerësonte dhe të shprehte qëndrimin ligjor, nëse për rastin janë ose jo të qenësishme kushtet ligjore që përbëjnë shkakun e rrëzimit të padisë, nëse vendimet e gjykatave të faktit janë të mbështetura ose jo në provat e marra në gjykim.

14.1. Pra, referuar shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve dhe veçanërisht të palës paditëse të cilave nuk iu është dhënë përgjigje nga gjykatat, si dhe gjendjes në të cilin ndodhet hetimi gjyqësor, pakica vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit nuk është i mbështetur në ligj dhe as në provat e administruara gjatë gjykimit.

15. Pakica, pa marrë në analizë dhe vlerësim provat, në vështrim të legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret dhe situatave juridike të krijuara nga kontratat e dhurimit lidhur midis të ndjerit Ali Driza dhe të paditurit Qemal Driza, vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, vendimeve gjyqësore objekt rekursi dhe duke evidentuar problemet që shtrohen e që kanë të bëjnë me ligjshmërinë ose jo të vendimeve të gjykatave të faktit, arrin në konkluzionin se, ashtu sikurse gjykatat e faktit edhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mosrespektim të ligjit, duke lënë në fuqi vendimin e gjykatës së apelit, i ka dhënë zgjidhje të gabuar çështjes.

16. Pakica vlerëson se ndodhemi përpara një mosmarrëveshje civile që ka për shkak një marrëdhënie trashëgimie. Ndërkohë, marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti civil midis palëve ndërgjyqëse, ka rrethana të tilla juridike që e ndërthurin atë me rregullime ligjore dhe me një gjendje fakti që, sipas pretendimit të palës paditëse, kësaj të fundit i kanë lindur të drejta të cilat duhet t’i njihen nga palët e paditura.

16.1. Vërtetimi ose jo, analiza dhe vlerësimi i këtyre rrethanave janë çështje që duhet t’i zgjidhin gjykatat e faktit, por Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk mund të anashkalojë mosargumentueshmërinë e vendimeve gjyqësore dhe të mjaftohet me atë që parashtrojnë këto gjykata se “...rezulton të jetë shprehur vullneti i lirë i ish-pronarit Ali Driza...” . Arsyetimi dhe argumentimi i vendimit është detyrim edhe për Gjykatën e Lartë.

207

17. Gjithashtu, në lidhje me qëndrimin e personit të tretë Dije Kazazi (Driza) evidentohet ndryshe nga sa parashtrojnë gjykatat e faktit dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë shprehimisht parashtron se “...në lidhje me vullnetin e shprehur nga dhuruesi Ali Driza për dhurimin e pronës së tij të paditurit Qemal Driza, me të drejtë nga gjykata e apelit është marrë në konsideratë fakti se dy motrat e paditësave dhe të paditurit Dije Kazazi (Driza) dhe Fatbardha Ruçi (Driza) në cilësinë e personave të tretë në këtë gjykim, të cilat kanë deklaruar se babai i tyre këtë pronë ja ka dhuruar të paditurit Qemal Driza, duke i vlerësuar këto deklarime si një fakt i rëndësishëm në lidhje me vlefshmërinë e vepruimeve juridike të kryera prej tij”.

20.1. Ky qëndrim bie ndesh me vetë atë ç’ka u paraqit nga personi i tretë në seancë gjyqësore në Gjykatën e Lartë, sipas të cilit në gjykim jam përfaqësuar nga i njëjti avokat që ka përfaqësuar të paditurit Qemal Driza, “...kundrejt të cilit kërkohet nga personi i tretë detyrimi për njohjen bashkëpronar (shih prokurat datë 18.05.2004, e datë 03.06.2004, të lëshuara nga të përfaqësuarit Dije Kazazi e Qemal Driza). Në këtë rast përfaqësimi në këtë proces i dy palëve që kanë interesa të kundërta nga i njëjti përfaqësues vjen në kundërshtim me kërkesat e neneve 64, 67, 70, etj., të K.Civil, neneve 95, 96, etj., të K.Pr.Civile, nenit 9 të ligjit “Për Avokatinë në R.SH.”, duke cënuar parimet bazë të përfaqësimit real e të kontradiktoritetit, në procesin gjyqësor civil”.

20.2. Pakica vlerëson se e drejta e personit të tretë, Dije Kazazi, për t’u përfaqësuar e mbrojtur në gjykimin e zhvilluar nuk është realizuar realisht dhe efektivisht. Përfaqësimi i saj nga i njëjti avokat që ka përfaqësuar të paditurin Qemal Driza, kur ky i fundit ka interesa të kundërta me atë të personit të tretë, nuk përbën garanci për respektimin e të drejtave të të përfaqësuarës mbi pasurinë trashëgimore të të atit.

20.3. Edhe në referim vetëm të këtij fakti, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk duhej të linte në fuqi vendimin e gjykatës së apelit, pasi vihet në diskutim jo vetëm ligjshmëria dhe bazueshmëria e vendimeve të gjykatave të faktit, por edhe e vendimit të këtij Kolegji. Në konsideratë të këtyre pretendimeve, sikurse vendimet e gjykatave të faktit, edhe vendimi i këtij Kolegji është i papajtueshëm me parimet themelore të procesit të rregullt ligjor dhe për rrjedhojë i cënueshëm nga pikëpamja e kushtetueshmërisë së tij.

21. Për sa më sipër, pakica arrin në përfundimin se vendimet e gjykatave të faktit janë të pambështetura në prova, të paargumentuara dhe për rrjedhojë dhe të pambështetura në ligj dhe, për këto shkaqe, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të vendoste prishjen e vendimit nr.1035, datë 02.10.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.3984, datë 20.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të dërgonte çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Besnik Imeraj Ardian Nuni

208


VENDIM





PADITËS: SHOQËRIA “BRUKA SEELDING” SH.P.K.

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE FIER

DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR TIRANË

OBJEKTI:

Kundërshtim i aktit administrativ “Njoftim Vlerësimit Tatimor” nr.7243, datë 26.04.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier

për të gjitha detyrimet e gjobat sipas këtij akti.Kundërshtim i aktit administrativ “Akt Vlerësimit Tatimor”

nr.s’ka, datë 11.04.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier për të gjitha detyrimet e gjobat sipas këtij akti.

Kundërshtim i vendimit nr.10359/1, datë 05.08.2011 të Drejtorisë Apelimit Tatimor Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 45 i Kodit të Procedurës Civile.Neni 106 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008

“Për procedurat tatimore në R.SH”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.1610(31003-02002-62-2011) akti, me datë regjistrimi 31.08.2011, me paditës Shoqëria “Bruka Seelding” sh.p.k. dhe të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, Drejtoria Apelimit Tatimor Tiranë pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.

Kundër vendimit nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, ka paraqitur ankim të veçantë i padituri Shoqëria “Bruka Seelding” sh.p.k., duke pretenduar se:

209

- Vendimi i gjykatës nuk është i bazuar në ligj. Vendimi Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilit i referohet gjykata e rrethit, është marrë në lidhje me rrethana të tjera nga tonat.

- Në rastin tonë Drejtoria e Apelimit Tatimor duhet, në bazë të Udhëzimit të MF, të na njoftonte për plotësim procedure (sikundër ka vepruar me subjektin për të cilin flet Vendimi Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

I. Rrethanat e çështjes

1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, më datë 11.04.2011, ka ushtruar kontroll pranë palës paditëse dhe me akt vlerësimi tatimor të kësaj date ka konstatuar se pala paditëse detyrohet të paguajë detyrime në shumën 634980 lekë.

2. Me njoftim vlerësimin tatimor për detyrimet tatimore nr.7243 prot., datë 26.04.2011, pala paditëse është detyruar të paguajë shumën 462.741 lekë si tatim kamatëvonesat dhe gjobat.

3. Kundër Njoftim Vlerësimit tatimor të sipërcituar paditësi ka paraqitur ankim pranë Drejtorisë Apelimit Tatimor Tiranë, e cila me vendimin nr.10359/1, datë 05.08.2011, ka vendosur: “Refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm, pasi nuk është bërë pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet”.

4. Në këto kushte, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me padinë objekt gjykimi.

5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011, ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.1610 (31003-02002-62-2011) akti, me datë regjistrimi 31.08.2011, me paditës Shoqëria “Bruka Seelding” sh.p.k. dhe të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, Drejtoria Apelimit Tatimor Tiranë pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.

5.1. Në marrjen e këtij vendimi gjykata ka arritur duke arsyetuar (ndër të tjera) se:“Në rastin objekt gjykimi nga ana e palës paditëse u pranua fakti se nuk janë paguar

interesat, gjë që ka çuar në refuzimin e ankimit nga ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.

Fakti që interesat e përfshira në Njoftim Vlerësimi Tatimor për detyrimet tatimore nr.7243 prot., datë 26.04.2011, janë paguar pas kthimit të përgjigjes nga ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë, nuk e bën të ezauruar ankimin administrativ, për sa kohë që ky organ nuk është shprehur në lidhje me aktin administrativ objekt ankimimi”.

6. Kundër vendimit nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Bruka Seelding” sh.p.k., duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

II. Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, dispozitat e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

210

7. 1.1. Neni 59 i K.Pr.Civile “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo në atë administrativ.

Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.

7.2. Neni 106 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: 1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që

ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkesë për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.

2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të Ministrit të Financave.

3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.

4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.

7.3. Neni 107 i ligjit të lartpërmendur:1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,

duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.

2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.

3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është subjekt i ankimit.

4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

8. Se vendimi nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material dhe atij procedural dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

9. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

10. Fillimisht ky Kolegj çmon të theksojë se: nga e drejta jonë procedurale, del qartë se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja drejtë e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.

11. Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.

12. Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni

211

administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.

13. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse ka kundërshtuar gjyqësish aktin administrativ, vendimin nr.7243, datë 26.04.2011 “Njoftim Vlerësimi Tatimor, akt vlerësimit tatimor datë 11.04.2011 për të gjitha detyrimet dhe gjobat të vendimit nr.10359/1, datë 05.08.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, me të cilin është konsideruar i papranueshëm ankimi i saj.

14. Akti i kundërshtuar prej palës paditëse është akt adminstrativ i administratës tatimore që mund të kundërshtohen nga pala e interesuar, sipas kushteve dhe afateve te parashikuara në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

15. Në analizë të dispozitave të këtij ligji, nenit 106 e 107, rezulton se çdo subjekt (tatimpagues) ka të drejtë të ushtrojë ankim administrativ me shkrim kundër aktit të organit tatimor që përmban detyrime për të (subjektin/tatimpaguesin), në Drejtorinë e Apelimit Tatimor (strukturë në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve), brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që kundërshtohet.

16. Pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ për ankimuesin përbën kusht për vlefshmërinë e ankimit administrativ. Kuptimi i detyrimit tatimor jepet në nenin 6, paragrafi 3 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, në të cilin përcaktohet se:

“3. Detyrimi tatimor përfshin tatimin, kamatëvonesat, si dhe gjobat, për rastet e parashikuara nga ky ligj”.

17. Në analizë të këtij parashikimi, detyrimi tatimor përfshin (1) tatimin, (2) kamatëvonesat dhe (3) gjobën.

18. Në kuptim të nenit 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, shuma që duhet paguar për efekt të vlefshmërisë së ankimit administrativ përjashton të gjithë gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor që përmban akti që kundërshtohet.

19. Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ, duhet paguar detyrimisht detyrimi tatimor (tatim apo kontribut sigurimesh) dhe kamatat (interesat) që gjenerojnë për vonesë në deklarimin dhe pagesën e detyrimeve tatimore.

20. Në çështjen objekt gjykimi, njoftim-vlerësimi nr.31187, datë 13.10.2008 i Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë ka përcaktuar si detyrime tatimore të paditësit ndaj organit tatimor detyrim tatimi, kamatëvonesa e gjoba për shkak të detyrimeve të papaguara.

21. Ka rezultuar se paditësi nuk ka paguar interesat, në momentin e paraqitjes së ankimit administrativ ndaj njoftim vlerësimit tatimor të mësipërm, duke mos plotësuar kushtin e vendosur në nenin 107/2 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008. Në këto kushte, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve ka refuzuar ankimin, pasi e ka konsideruar të papranueshëm për shkak të mospagimit të detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ të ankimuar.

22. Pretendimi i palës paditëse i ngritur gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në ankimin e veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë se nuk ka paguar detyrimet kur ka paraqitur ankimin për shkak të një gabimi njerëzor, të cilin e kanë rikuperuar duke bërë pagesën menjëherë pas vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor dhe përpara se t’i drejtohej gjykatës nuk qëndron pasi dhe, në referim të nenit 107/3 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, paditësi nuk ka zbatuar detyrimin e ligjit dhe ankimi i paditësit nuk është shqyrtuar me të drejtë në themel nga organi administrativ.

212

23. Sa më sipër, është në përputhje dhe me qëndrimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat në vendimin nr.3, datë 10.10.2008 shprehen se: “Nëse gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.

24. Gjithashtu detyrimin për pagimin e kamatëvonesave e ka zgjidhur edhe Vendimi Unifikues nr.4, datë 30.05.2011, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin përcaktohet se: “Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, pas sjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore”.

25. Është e vërtetë se, në rastin në shqyrtim, në dallim nga rrethanat dhe faktet që përbëjnë çështjen që është zgjidhur përmes Vendimit Unifikues të sipërpërmendur, paditësi i ka paguar kamatëvonesat, por kjo ka ndodhur pasi nga ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë është vendosur “Refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron ankimin të papranueshëm pasi nuk është bërë pagesa e detyrimit tatimor të përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet”. Rrjedhimisht, ankimi administrativ nuk mund të konsiderohet i realizuar dhe nuk mund të vijohej më tej me shqyrtimin gjyqësish të çështjes.

26. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier që ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 458/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.1888 (62-2011-3764), datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Tiranë, më 23.02.2012

213


VENDIM



Besnik Imeraj Kryesues Ardian Nuni Anëtar Majlinda Andrea Anëtare Guxim Zenelaj Anëtar Mirela Fana Anëtare

në datë 23.02.2012, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.31001-00189-00-2012 i Regj. Themeltar, që u përket palëve ndërgjyqëse:

PADITËS: NAFIJE HOXHA (TOPI),

LIRI TOPI,

DALIP TOPI,

NURI VORPSI,

BERNARD VORPSI,

DONALD VORPSI,

VIOLETA TOPI,

AIDA BEJTULLA (TOPI),

NERMIN HABIBI (TOPI), përfaqësuar nga Aida Bejtulla.

FIQIRIJE TOPI, përfaqësuar nga Sokol Topi

IBRAHIM TOPI, përfaqësuar nga Sokol Topi

SOKOL TOPI,

ILIRA MENERI, (TOPI),

TEUTA HEXHA (ALIMEMETI),

REZARTA VERO (ALIMEMETI),

QANIJE GJOLEKA, (TOPI), përfaqësuar nga

Fatmir Topi

SHPRESA PESJAKA, (TOPI) përfaqësuar nga Fatmir Topi

GËZIM TOPI,

FATMIR TOPI,

MELIHA TOPI,

SONILA PLASA (TOPI), përfaqësuar nga Meliha Topi dhe Indrit Topi

INDRIT TOPI,

215

SUZANA KRAJA (BAKALLI), përfaqësuar nga Fatmir Topi

QAMURAN RECI (BAKALLI), përfaqësuar nga Fatmir Topi

EMONDA KAVAJA (BAKALLI), përfaqësuar nga Fatmir Topi

ARMANDO BAKALLI, përfaqësuar nga Fatmir Topi

ALTIN BAKALLI, përfaqësuar nga Fatmir Topi

FLAMUR TOPI, përfaqësuar nga Av. Irena Reso

BAMIR TOPI, përfaqësuar nga Av. Irena Reso

IRMA TOPI, përfaqësuar nga Av. Irena Reso

IVI TOPI, përfaqësuar nga Av. Irena Reso

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE E KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, në mungesë.

AISHE VEIZAJ, përfaqësuar nga Av. Maksim Gjokutaj.

ISMAIL TOPI, përfaqësuar nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

KUJTIM TOPI, përfaqësuar nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

HANKE TOPI, nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

MELEQE ALIMEHMETI (TOPI), përfaqësuar nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

DRITA DASHI (TOPI), përfaqësuar nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

MYZEJEN ELMAZI (TOPI), përfaqësuar nga Av. Zhulien Ristani dhe Margit Haxhihyseni.

OBJEKTI:

Shfuqizim i vendimit nr.203, datë 26.06.2009, të Z.R.K.K.P. të Qarkut Tiranë;

Pezullim i ekzekutimit të Aktit Administrativ dhe të veprimeve me pronën, në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.

Baza Ligjore: Nent 324, 329, 202 e vijues të K.Pr.civile, neni 116 e vijues i K.Pr.Administrative,

Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar,

Vendimi nr.747, datë 09.11.2006, i K.Ministrave “Për procedurat e mbledhjes, të përpunimit dhe administrimit

të kërkesave të subjekteve të shpronësuara, gjatë procesit të njohjes, kthimit apo kompensimit të pronës”.

216


Mospranimin e kërkesës së të paditurve të përfaqësuar nga avokatët Zhuljen Ristani dhe Margit Haxhihyseni, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.14280 Akti, datë 30.09.2011.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë të paditurit Kujtim Topi, Meleqe Alimehmeti, Myzejen Elmazi dhe Aishe Veizaj (Topi), të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm nr.14280 Akti, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e shkallës së parë, me këtë vendim të ndërmjetëm, ka zbatuar keq ligjin;- Pala paditëse, Nafije Topi, etj., ka ngritur padi për kundërshtim akti administrativ,

vendimit nr.203, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K. Pronave Tiranë, të nxjerrë në favor të Aishe Veizaj (Topi), etj.

- Pala paditëse Nafije Topi, etj., pretendon se është pronare mbi pronën që është trajtuar me vendimin nr.203, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K. Pronave Tiranë, të nxjerrë në favor të Aishe Veizaj (Topi). Faktin e të drejtës së pronësisë ajo e bazon në vendimin nr.948, datë 19.03.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për vërtetim fakti juridik dhe në vendimin nr.443, datë 24.08.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-Pronarëve Tiranë që u depozituan në dosjen gjyqësore;

- Ky vendim gjyqësor për vërtetim fakti nuk i jep të drejtë të ligjshme pronësie palës paditëse, sepse vendimet gjyqësore të vërtetimit të faktit janë vendime deklarative të njëanshme, qëndrim që është mbajtur edhe me Vendim Unifikues të Gjykatës së Lartë;

- Me Vendimin nr.443, datë 24.08.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-Pronarëve Tiranë, rezulton se ky komision ka marrë vendim që e ka trajtuar si kërkesë për kompensim dhe jo njohje ose kthim pronësie për palën paditëse. Dhe për rrjedhim, pala paditëse nuk ka legjitimitet aktiv për ngritjen e kësaj padije


pasi dëgjoi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesen e paditësave; Avokaten Irena Reso, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.14280 Akti, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.14280 Akti, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështjeje; e pasi diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.14280 Akti, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka rrëzuar kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.14280 Akti, datë 30.09.2011, është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit, për rrjedhim duhet të lihet në fuqi.

Rrethanat e faktit

Paditësat, në bazë të vendimit nr.3037, datë 14.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Dalip Ibrahim Topi.

K.K.K.P Tiranë mbi kërkesën e paditësave si trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit, ish pronarit, Dalip Ibrahim Topi, në bazë të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin e

217

kompensimin e pronave ish-pronareve”, i ndryshuar, me vendimin nr.443, datë 24.08.2000, ka vendosur që paditësat të drejtohen gjykatës për të zgjidhur këtë çështje pronësie të përbërë prej sip.28.550 m2 të ndodhur në fshatin Linzë, Tiranë.

K.K.K.P. Tiranë ka arritur në këtë konkluzion pasi ka konstatuar se për këtë sipërfaqe toke është shprehur në vendimet e tij nr.806, datë 17.12.1997, nr.402, datë 17.12.1997, nr.404, datë 17.12.1997, nr.419, datë 14.04.1998. Për rrjedhim, ky komision ka konstatuar se ka mbivendosje dhe palët për të zgjidhur këtë konflikt duhet të ndjekin rrugën gjyqësore.

Sipas pretendimeve të paditësave, me vendimin nr.203, datë 26.06.2009, pala e paditur Zyra Rajonale e K.K.K.P. Tiranë ka vendosur t’i njihet e drejta e pronësisë subjektit të shpronësuar Ali Ag Topi (trashëgimtarëve të tij) (të paditurve) për sipërfaqen tokë truall prej 9100 m2 e ndodhur në fshatin Linzë, Komuna Dajt të Rrethit Tiranë dhe të mos i kthehet sipërfaqja prej 1200 m2 i zënë me ndërtime dhe rrugë, e për këtë sipërfaqe trashëgimtarëve të ish pronarit (të paditurve) t’u njihet e drejta e parablerjes.

Gjithashtu paditësat pretendojnë se ky vendim nr.203, datë 26.06.2009 i Zyrës Rajonale e K.K.K.P. Tiranë është regjistruar në Zyrën Vendore të R.P.P.l Tiranë.

Paditësit pretendojnë se prona e kthyer me vendim nr.203, datë 26.06.2009, të lëshuar Zyra Rajonale e K.K.K.P. Tiranë palës tjetër të paditur Aishe Veizaj, etj., bie në pronën e palës paditëse, ndaj i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi, me objekt: “Shfuqizimin e vendimit nr.203, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K.P. të Qarkut Tiranë dhe pezullim i ekzekutimit të aktit administrativ dhe të veprimeve me pronën në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, referuar neneve 324, 329, 202 dhe vijues i K.Pr.Civile, Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, (ndryshuar).

Në seancën gjyqësore të zhvilluar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë të datës 05.12.2011, pala e paditur ka paraqitur një kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për arsye se: “paditësat nuk kanë ndonjë vendim ose procedim administrativ pranë AKKP –se për njohjen dhe kthimin e pronës, për rrjedhim kjo palë nuk ka legjitimitet aktiv për ngritjen e kësaj padije. Edhe vendimi nr.443, datë 24.08.2000 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-Pronarëve Tiranë, ka trajtuar kërkesën e palës paditëse për kompensim dhe jo njohje ose kthim pronës për palën paditëse. Ky vendim është marrë mbi bazën e një vendimi nr.948, datë 9.03.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me objekt vërtetim fakti.

Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me nr.14280 Akti, datë 05.12.2011, ka vendosur rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kjo gjykatë ka arsyetuar në vendimin e saj, se: “... sipas vendimit nr.443, datë 24.08.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish-Pronarëve Tiranë ka orientuar palën e interesuar që për zgjidhjen e mbivendosjes së pronës së tyre duhet t’i drejtohen gjykatës, pasi ky komision për këtë sipërfaqe trualli është shprehur në vendimet e tij nr.806, datë 17.12.1997, nr.402, datë 17.12.1997, nr.404, datë 17.12.1997, nr.419, datë 14.04.1998, për këtë arsye mosmarrëveshja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe pala paditëse e ka ezauruar rrugën administrative. Gjithashtu pretendimi i palës së paditur se palës paditëse i mungon legjitimiteti për ngritjen e kësaj padije gjykata arsyeton se ky pretendim është i pa mbështetur në ligj. Mungesa apo jo e legjitimitetit është një kërkesë që shqyrtohet nga gjykata gjatë shqyrtimit gjyqësor të themelit të çështjes dhe nuk është objekt shqyrtimi nga ndonjë institucion administrativ...”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga të paditurit kundër vendimit nr.14280 Akti. datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor ” nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat mund të bëjnë të cënueshëm vendimin e mësipërm të kësaj gjykate.

218

Ky Kolegj vlerëson se ky vendim është marrë në zbatim të plotë të ligjës procedurale dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

Rezulton e provuar nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore që kërkimi i këtij gjykimi është: “Shfuqizimin e vendimit nr.203, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K.P. të Qarkut Tiranë dhe pezullim i ekzekutimit të aktit administrativ dhe të veprimeve me pronën në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, referuar neneve 324, 329, 202 dhe vijues i K.Pr.Civile, Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 (i ndryshuar).

Në nenin 59 të K.Pr.Civile , legjislatori ka parashikuar se:“Gjykata, në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse

çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.

Në referim të kësaj dispozite, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se është e qartë nga e drejta procedurale se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja drejt e së cilës pas sjell automatikisht prishjen e vendimit.

Po ashtu, në bazë dhe për zbatim të kësaj dispozite ky Kolegj arsyeton se ligjvënësi detyron çdo lloj gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Pikërisht këtë të drejtë gjykata ka të drejtë ta zbatojë edhe kryesisht në respektim të parimit të njohur të zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.

Ky Kolegj çmon të theksojë se nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në K.Pr.Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, përkatësisht atij administrativ dhe atij gjyqësor. Është i njohur fakti që gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin administrativ, për këtë arsye gjykatat në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit marrin në shqyrtim nëse çështja që shqyrtojnë bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ (neni 59 i K.Pr.Civile).

Në analizë të dispozitës të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ ”. Pra,“kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar pretendimin e ngritur në ankimin e veçantë nga pala e paditur se kjo çështje duhet të dalë jashtë juridiksionit gjyqësor për faktin se paditësi duke kërkuar “Shfuqizimin e vendimit nr.203, datë 26.06.2009 të Z.R.K.K.P. të Qarkut Tiranë ” nuk ka ezauruar më parë rrugën e ankimit administrativ në bazë të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.

Për sa më sipër, ky Kolegj vlerëson të theksojë se çdo gjykatë, për zgjidhjen e çështjes së juridiksionit gjatë shqyrtimit të mosmarrëveshjeve ndërmjet palëve, mosmarrëveshje këto që kanë lidhje me të drejtën themelore të pronës, duhet të mbajë parasysh interpretimin e drejtë të dispozitave procedurale civile e administrative, si dhe atyre të legjislacionit të posaçëm për njohjen dhe kthimin e pronave ish pronarëve, në përputhje me parimet themeltare kushtetuese të sigurisë juridike, shtetit të së drejtës dhe ndarjes së pushteteve.

Gjykata Kushtetuese, duke pasur parasysh rëndësinë vendimtare të respektimit të parimeve themelore të vendosura nga ligjvënësi, në lidhje me juridiksionin e detyrueshëm për shqyrtimin e mosmarrëveshjes për kundërshtimin e vendimeve të ish K.K.K.P.-ve apo të strukturave aktuale të kthimit e kompensimit të pronës, në vendimin nr.27, datë 27.07.2009, pasi arsyeton lidhur me standardin kushtetues “ të gjykatës së krijuar me ligj ”, detyrimet që

219

rrjedhin nga parimi i shtetit të së drejtës dhe ai i ndarjes e balancimit të pushteteve, qartazi është shprehur se:

“Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet nëpërmjet një organi administrativ mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse të administratës publike. Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejtë në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që pretendon për vete të drejta pronësie........

Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është cënuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë. Prandaj, Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje e iniciuar nga të tilla subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të anulojë pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht edhe të njohë e të kthejë pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre. Megjithatë, shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje të tillë duhet të kufizohet vetëm në pronën që është objekt i vendimeve të organit administrativ dhe jo të shtrihet në prona të tjera që nuk janë objekt i këtyre vendimeve, pasi, siç u parashtrua më sipër, njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës i takon fillimisht juridiksionit administrativ, ndërsa gjykata, me ankesë të individit, shprehet mbi kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e vendimit të organeve të administratës, pasi ato të kenë marrë vendimin përkatës....”.

Në vazhdim të këtij interpretimi Gjykata Kushtetuese, në vendimin e saj me nr.27, datë 26.05.2010, ka theksuar se:

“E drejta e pretenduar e subjektit para një organi shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i tij. Vendimet e K.K.K.P. dispononin drejtpërsëdrejti mbi të drejta subjektive dhe këto të drejta janë ekskluzive të titujve të caktuar dhe jo të shtetasve apo publikut. Për këtë arsye, vendimet e K.K.K.P. nuk janë thjesht akte administrative, por akte të nxjerra nga organe, të cilat Gjykata Europiane i ka trajtuar si quasi gjykatë…

....... duke qenë se kemi të bëjmë me të drejta subjektive, dhe pse enti shtetëror ka shprehur vullnetin e vet nëpërmjet akteve, këto të fundit nuk goditën dhe nuk trajtohen në gjykatë si akte administrative, por përkundrazi shtetasi në gjykatë në një gjykim të zakonshëm kërkon të drejtën e pronësisë.

....... Për pasojë, gjykata konstaton se shqyrtimi i të drejtës së pronësisë mbi një send mund të bëhet vetëm nga gjykata e zakonshme në përputhje me K.Civil…...

..... zbatimi, nga një organ administrativ si A.K.K.P. i parimeve të revokimit dhe shfuqizimit të akteve të ish K.K.K.P. është i pabazuar, pasi mungon një interes i ligjshëm shtetëror dhe aktet që shfuqizohen ose revokohen nuk janë akte tipike administrative të një organi tipik administrativ. Drejtori i A.K.K.P. është një organ në varësi të Këshillit të Ministrave dhe në këtë kuptim vendimi i marrë prej tij për të ndërhyrë mbi interesa civile të shtetasve, në kuptim të Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut është i pajustifikuar....

.... Gjykata çmon se vendimet e A.K.K.P. për të shfuqizuar vendimet e K.K.K.P.-ve, përbëjnë cënim të parimit të sigurisë juridike....”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mban parasysh edhe përfundimet unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat, në vendimin nr.2, datë 21.01.2011, kanë rikonsideruar dhe rishikuar praktikën e mëparshme të unifikuar me vendimin e tyre nr.2, datë 06.01.2009, pas qëndrimeve të sipërcituara të mbajtura nga Gjykata Kushtetuese dhe ato të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut në lidhje me Shqipërinë.

220

Kështu, me vendimin unifikues nr.2, datë 21.01.2011, Kolegjet e Bashkuara kanë arritur në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i drejtohen organit administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm në dy situata.

Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.

Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e tyre nga (ish) Zyra Rajonale e A.K.K.K.P.-së, pra pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).

Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit nuk ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë, ish K.K.K.P.-të apo A.K.K.P.-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të shpronësuar.

Në rastin objekt gjykimi Kolegji çmon se jemi përpara një mosmarrëveshje juridiko civile që bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pasi paditësi i është drejtuar organit kompetent administrativ, Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve Tiranë, dhe vetë ky organ orienton palën për zgjidhjen e çështjes t’i drejtohen gjykatës.

Nisur nga sa parashtrohet më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin që çështja objekt gjykimi është në juridiksionin gjyqësor për faktin se të nxjerrësh jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen objekt gjykimi, duke e detyruar paditësin t’i drejtohet përsëri organeve kompetente administrative, në një kohë që ato kanë disponuar njëherë për pronën tek persona të tretë, do të thotë ta bësh gjithë procesin administrativ jo efektiv (pasi këto organe kompetente nuk kanë si të shprehen më për të njëjtën pronë për të cilën janë shprehur njëherë), si dhe t’i mohosh të drejtën kushtetuese paditësit për një gjykim të drejtë dhe brenda një afati të arsyeshëm (neni 42 i Kushtetutës së R.SH., neni 6, 13, i K.E.D.NJ.).

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe nr.485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.14280 Akti, datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 23.02.2012

221


VENDIMNË EMËR TË REPUBLIKËS


Ardian Dvorani KryesuesFatos Lulo AnëtarEvelina Qirjako AnëtarMedi Bici AnëtarAndi Çeliku Anëtar

në datën 28.02.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që u përket:

PADITËS: ENGJËLL GJYSHI

I PADITUR: LUFTAR HYSENAJ

PALË E TRETË: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE VLORË

OBJEKTI:

Konstatimi i pavlefshmërisë së veprimit juridik kontrate shitje së banesës datë 22.08.1994, kthimi i palëve në gjendjen e mëparshme

e goditje dokumenti për falsitet.Baza Ligjore: Nenet 31/a, 270 e 273 të K.Pr.Civile,

nenet 83 e 92/a të K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1503, datë 18.09.2006, ka vendosur:

Të rrëzojë padinë e Engjëll Gjyshit kundër Luftar Hysenajt, me person të tretë Enti Kombëtar i Banesave Vlorë, me objekt: Konstatim i pavlefshmërisë, kontratë shitje banesë datë 22.08.1994, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme dhe goditje e këtij dokumenti për falsitet si të pabazuar në ligje e në prova.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.379, datë 08.06.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1503, datë 18.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.379, datë 08.06.2007, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.

222

- Arsyetimi i gjykatave se unë nuk kam interes të ligjshëm të ngre këtë padi është i gabuar. Unë banoj në apartament që nga viti 1997 dhe jam strehuar aty nga Firma “Mobes”, që e ndërtoi pallatin për llogari të Entit Kombëtar të Banesave dhe kam interes të ligjshëm në bazë të nenit 7 të Ligjit nr.9416, datë 20.05.2005.

- Në bazë të vërtetimit datë 25.06.2000 të Bashkisë Vlorë rezulton se unë kam humbur shtëpinë në firmat piramidale; në këtë apartament kam kryer punimet e ndërtimit vetë, duke shpenzuar 1.500.000 lekë.

- Nuk qëndron arsyetimi se padia është parashkruar, pasi nuk parashkruhet padia për kërkimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik.

- Veprimi juridik që kundërshtoj është absolutisht i pavlefshëm, pasi është bërë në kundërshtim me nenin 92 të K.Civil, nuk ka formë noteriale, apartamenti objekt shitje nuk ka qenë në pronësi të shitësit, Shoqëria “NUHU”.

- Shoqëria “NUHU” ka falimentuar dhe ndërtimi i pallatit është përfunduar nga E.K. Banesave.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; përfaqësuesin e palës së paditur, Av. Eno Bushi, që kërkoi lënien në fuqi të dy vendimeve të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se Shoqëria "NUHU" sh.p.k. ka hyrë në marrëdhënie kontraktore me repartin ushtarak FVA në Vlorë për ndërtimin e një godine banimi për nevojat e repartit, sipas marrëveshjes datë 08.11.1993. Rezulton se me akt-marrëveshjen datë 17.12.1994 reparti ushtarak FVA Vlorë dhe Shoqëria "NUHU" kanë rënë dakord të prishin marrëveshjen e mëparshme dhe më datë 18.01.1995 është bërë dorëzimi i godinës dhe njohja e vlerës së investimit të deriatëhershëm të Shoqërisë "NUHU". Rezulton se në momentin e dorëzimin godina ka qenë në katin e dytë dhe vlera e investimit nga Shoqëria “NUHU” ka qenë 6.200.000 lekë.

Nga shkresa datë 28.11.1995 e EKB Tiranë, rezulton se Enti, pas kërkesës së paraqitur nga Ministria e Mbrojtjes, në bazë të V.K.M. nr.2, 3 të datës 09.01.1995, ka marrë përsipër përfundimin e kësaj godine banimi, e cila rezulton që sot të jetë e përfunduar dhe e regjistruar në emër të EKB. EKE. Ky fakt është pranuar i provuar nga gjykatat, porse në dosje nuk kemi ndonjë akt për të vërtetuar sa më lart.

Pretendohet po ashtu se EKB ka likuiduar dhe vlerën e investimit në godinë nga Shoqëria “Nuhu”, sipas vlerës së pranuar në proces-verbalin e dorëzimit të banesës.

Pala paditëse pretendon se ka qenë kredidhënës në Shoqëritë huamarrëse dhe në vitin 1997, ka qenë punonjës i Shoqërisë "Mobes", shoqëri ndërtimi e cila për llogari të EKB ka vijuar ndërtimin e godinës së banimit të lartpërmendur. Pas falimentimit të firmave huadhënëse, pala paditëse ka qenë në një apartament në godinën nr.83/5 dhe pretendon se prej atij viti banon në këtë apartament 2+1, duke përfunduar me investimin e tij personal rregullimin përfundimtar të këtij apartamenti. Pala paditëse ka pretenduar po ashtu se gëzon statusin e të pastrehut, status i dhënë nga njësia e qeverisjes vendore, Bashkia Vlorë.

Pala paditëse, përpara se të ngrejë padinë konkrete, ka qenë në cilësinë e ndërhyrësit kryesor në një tjetër proces civil ku i padituri konkret, Luftar Hysenaj, kishte kërkuar detyrimin e EKB - Dega Vlorë dhe Këshillin Bashkiak Vlorë t'i lidhnin kontratën e shitjes për apartamentin ku banon shtetasi Gjyshi, me pretendimin se kishte një kontratë shitje të lidhur në shtator të vitit 1994 me Shoqërinë "Nuhu". Në këtë proces, paditësi konkret, në cilësinë e ndërhyrësit kryesor, ka pretenduar dhe ai lidhjen e kontratës së shitjes. Me

223

vendimin e formës së prerë nr.355, datë 18.07.2003, Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë ka vendosur pranimin e padisë së Luftar Hysenajt dhe rrëzimin e padisë së Engjëll Gjyshit.

Pasi ka rënë në dijeni të kontratës së shitjes datë 22.09.1994, paditësi Gjyshi ka ngritur padinë konkrete, duke pretenduar se kontrata e shitjes që pretendon pala e paditur Hysenaj është një veprim absolutisht i pavlefshëm, pasi nuk është në formën e aktit noterial, Shoqëria "Nuhu" nuk ka qenë asnjëherë pronare e godinës, numri i banesës që është në kontratë është i ndryshëm nga numri i vërtetë i banesës. Këto fakte pala paditëse i pretendon si shkaqe pavlefshmërie absolute të kontratës dhe falsitet të saj, duke u bazuar në dispozitën e nenit 83, 92/a të K.Civil aktual dhe nenit 270 të K.Pr.Civile.

Rezulton se kontrata e shitjes e pretenduar është akt i hartuar nga një avokate, ku Shoqëria "Nuhu" pretendon se i kalon në pronësi shtetasit Luftar Hysenaj një apartament 2+1 në pallatin në ndërtim 73/5, në Lagjen "Isa Boletini", Vlorë. Në këtë akt pretendohet se shtetasi Luftar Hysenaj ka paguar 1.100.000 lekë në momentin e lidhjes së kontratës dhe pjesën e mbetur do ta paguante deri në datë 31.01.1995.

Pas përfundimit të gjykimit, Gjykata e Shkallës së parë Vlorë ka vendosur rrëzimin e padisë duke arsyetuar se bazuar në nenin 103 të K.Civil ka ardhur në përfundimin se kërkimi i paditësit është parashkruar, ndërkohë elementet që pretendohet se janë të falsifikuar përbëjnë vetëm gabime materiale të aktit, të tilla që nuk cënojnë vlefshmërinë e tij (aktit). Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Vlorë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.

Pasi shqyrtoi çështjen në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se përkundër arsyetimit të përdorur, disponimi i gjykatave të faktit në rastin konkret është i drejtë dhe i bazuar në ligjin material dhe atë procedural civil.

Në interpretim të përmbajtjes së nenit 193/h të Kodit Civil, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të nënvizojë se titulli i pronësisë i palës së paditur mbi sendin është një vendim gjyqësor i formës së prerë, i cili ka detyruar personin e tretë të lidhë kontratën me palën e paditur në gjykimin konkret.

Nisur nga këto rrethana juridike të pranuara si të provuara nga gjykatat e faktit, si dhe qëndrimin e mbajtur në vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.24, datë 12.11.2008, në të cilin thuhet se: “...në harmoni me parimin e sigurisë juridike ligji procedural civil ka sanksionuar dhe parimin e gjësë së gjykuar, parim që pengon dhënien e çdo vendimi të ri mbi atë që është gjykuar. Gjykata Kushtetuese çmon se gjëja e gjykuar përfshin jo vetëm urdhërimet e dispozitivit të vendimit gjyqësor, por dhe vërtetimet e fakteve dhe zbatimin e së drejtës, të përcaktuar në pjesën përshkruese arsyetuese të vendimit, me kusht që të jenë kryer me qëllim të dhënies së vendimit gjyqësor dhe t’i përkasin fakteve ose marrëdhënies që kanë formuar objektin e gjykimit mbi të cilin gjykata ka dhënë vendimin e saj ”, ky Kolegj çmon se titulli i pronësisë së palës së paditur në asnjë rast nuk mund të konsiderohet se është kontrata objekt gjykimi. Kjo e fundit për shkak të përmbajtjes së saj dhe jo titullimit nga palët kontraktuese, bën pjesë në kategorinë e veprimeve juridike që janë si objekt të tyre porosinë dhe në këto kushte nuk është e cënueshme për shkak të formës së saj sikundër ka pretenduar pala paditëse.

Po ashtu, në mbështetje të neneve 8, 9, 10, 12, 29, 309 dhe 310/II të K.Pr.Civile, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se veprimi juridik (kontratë) që pretendohet se është i falsifikuar nga pala paditëse, me të drejtë është konstatuar nga gjykatat e faktit si një veprim, i cili në përmbajtjen e tij mund të ketë gabime të karakterit material, të cilët nuk mund të cënojnë në çdo rast vlefshmërinë e tij. Në çdo rast, në lidhje me pretendimet pronësore të palës paditëse, ato janë zgjidhur me një vendim të formës së prerë e në këto kushte përbëjnë gjë të gjykuar (neni 451/a i K.Pr.Civile).

224

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranë, më 28.02.2012

225


VENDIM




në datën 28.02.2012, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile, që u përket:

PADITËS: OLLGA MATO

TË PADITUR: VERONIKA MATO

KOSTEL MATO

ERIOLA MATO

AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.

Z.V.R.P.P. POGRADEC.

OBJEKTI:

Fshirje e regjistrimeve të paligjshme të bëra nga i padituri në:a) pasurinë 4/20, ZK 8582, volum 10, faqe 38, truall 462 m2, prej të cilave 38 m2 ndërtesë dhe brenda 38 m2 është 22 m2,

ndërtesa e regjistruar me nr.4/189 me praktike urbanistike.b) pasurinë 4/19, ZK 8582, volumi 10, faqe 34, 35 në ndarjet nr.l dhe nr.2.

Regjistrimin në emër të Ollga, Dorina e Manola Mato si trashëgimtarë të ligjshëm të këtyre pasurive.

Ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.461, datë 02.04.1996 të K.K.K.P. Bashkia Pogradec,

duke hequr Koçi Mato e trashëgimtarët e tij.Detyrimin e të paditurve Veronika, Kostel Mato dhe Eriola Mato

t'i kthejnë dhe lirojnë paditësit sendin e paluajtshëm.Baza Ligjore: Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, "Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme,

neni 193, 195, 296 i K.Civil dhe neni 32 i K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec, me vendimin nr.941, datë 17.12.2010, ka vendosur: 1. Deklarimin e moskompetencës të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Pogradec për gjykimin e çështjes civile me nr.00822-784 regj.them, datë 01.09.2010.

226

2. Dërgimin e kërkesë padisë dhe të akteve të paraqitura bashkangjitur saj, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështje.

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.s'ka, datë 12.01.2012, ka vendosur: Parashtrimin e qëndrimit Gjykatës së Lartë për të vendosur për rregullimin e kompetencës tokësore midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me palë paditëse: Ollga Mato, të paditur: Veronika Mato, Kostel Mato, Eriola Mato, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Pogradec, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë; me objekt: ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.461, datë 22.06.1996 i K.K.K.P. pranë Bashkisë Pogradec, etj.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Fatos Lulo; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në lidhje gjinore mes tyre. Pala paditëse është e bija e të ndjerit Todi Mato, i cili ka qënë djali i të ndjerit Llazi Mato. Ky i fundit ka qenë vëllai i Koçi Matos, djali i të cilit, i ndjeri Edmond Mato, është trashëgimlënësi i palës së paditur.

Në vitin 1957, me vendimin nr.26, datë 28.06.1957, Gjykata Penale Korçë, me qendër në Pogradec, mes të tjerash ka dënuar të ndjerin Koçi Mato me 25 vjet burgim për kryerjen e veprës penale të përvetësimit më shumë se njëherë, me përpjesëtime të mëdha, duke dhënë si dënim dhe konfiskimin e pasurisë së luajtshme dhe të paluajtshme. Pas marrjes së këtij vendimi, bashkëshortja, fëmijët e tij, vëllezërit Llazi dhe Mihal Mato kanë kërkuar gjyqësisht përcaktimin e pjesës takuese në pasurinë që rridhte nga trashëgimia e babait të tyre Vangjel Mato, me qëllim sekuestrimin vetëm të pjesës takuese të Koçi Matos, ç' ka është realizuar me vendimin nr.221, datë 15.12.1957 të Gjykatës Pogradec.

Me vendimin nr.461, datë 22.04.1996 K.K.K.P. Pogradec ka vendosur njohjen dhe kthimin e pronësisë për shtetasit Koçi dhe Todi Mato mbi një dyqan të ndodhur në katin e parë të shtëpisë së tyre.

Ndërkohë, nisur nga urdhri i regjistruesit të Z.V.R.P.P. Pogradec, nr.135, datë 12.10.2005 pasuria e sekuestruar në emër të vëllazërisë Mato është regjistruar në emër vetëm të trashëgimtarëve të Koçi Matos, subjektit të dënuar me vendim penal, ndër të tjera dhe me sekuestrim të pasurisë së paluajtshme.

Paditësja në padinë e ngritur kërkon fshirjen e shënimeve në regjistrat e pronësisë së Z.V.R.P.P. Pogradec në emër të palës së paditur, pasi ata janë trashëgimtarë të një subjekti që nuk ka pasur çfarë të trashëgojë (Koçi Mato), pasi pasuria e tij është veçuar dhe sekuestruar në favor të shtetit, po ashtu pretendojnë se dhe vendimi i K.K.K.P. Pogradec nr.461, datë 22.04.1996, do të duhet të ndryshohet pjesërisht duke u njohur si pronar vetëm trashëgimlënësi i palës paditëse dhe jo ai palës së paditur për të njëjtën arsye. Pala paditëse kërkon lirim dorëzimin e sendit në cilësinë e pronarit të vetëm.

Në vendimin përkatës për deklarimin e moskompetencës lëndore në gjykimin e çështjes Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec është shprehur se, në bazë të nenit 327 të K.Pr.C., kompetente për të gjykuar këtë çështje është gjykata e rrethit gjyqësor, ku është krijuar me ligj seksioni për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative, pra në rastin konkret Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë dhe jo Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec ku e ka paraqitur kërkesë-padinë pala paditëse. Kjo, pasi sipas gjykatës, në rastin konkret objekt gjykimi

227

është një mosmarrëveshje administrative e krijuar si rezultat i veprimeve administrative të pretenduara si të kundra ligjshme të palës së paditur Z.V.R.P.P. Pogradec dhe si rezultat i një akti administrativ të nxjerrë nga pala e paditur A.K.K.K.P. Tiranë, konkretisht vendimi nr.461, datë 22.04.1996, i K.K.K.P. Bashkia Pogradec, i cili pretendohet nga pala paditëse se është pjesërisht i kundra ligjshëm. Në Gjykatën e Shkallës së Parë Pogradec, vijon arsyetimin gjykata, nuk ka seksion për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative. Seksioni për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative që paraqiten para Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec është në Gjykatën e Shkallës së Parë Korçë. Pra, në kuptim të nenit 324 të K.Pr.Civile dhe nenit 327 të K.Pr.Civile, gjykata ka konstatuar se nuk ka kompetencë lëndore për gjykimin e kësaj çështje, por kjo çështje duhet gjykuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ku ndodhet edhe seksioni administrativ për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative siç është çështja objekt gjykimi.

Pasi regjistroi për gjykim aktet e përcjella nga Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, në mbështetje të nenit 64 të K.Pr.Civile parashtroi qëndrimin e saj përpara Gjykatës së Lartë për rregullimin e kompetencës në gjykimin e çështjes konkrete. Në vendimin përkatës, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë arsyeton se padia ka disa kërkime, por pas dëgjimit të pretendimeve dhe prapësimeve të palëve, ajo (gjykata) ka konstatuar se kërkimi kryesor është ndryshimi i pjesshëm i vendimit nr.461, datë 22.04.1996 i K.K.K.P. Bashkia Pogradec, ndërsa kërkimet e tjera si lirimi dhe dorëzimi i sendit nga pala e paditur në favor të paditëses dhe bashkëpronarëve të tjerë, fshirja e regjistrimit bërë në emër të të paditurve në Z.V.R.P.P. Pogradec dhe regjistrimi i tyre në emër të paditëses janë kërkime dytësore. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë arsyeton se nuk është kompetente për gjykimin e kësaj mosmarrëveshje për sa ekziston një rregullim ligjor i posaçëm (ai i përcaktuar në nenin 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronës", i ndryshuar, sipas të cilit kompetente për shqyrtimin e ankimeve kundër vendimeve të A.K.K.P. Tiranë është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë), i cili prevalon mbi rregullimin e përgjithshëm të përcaktuar nga nenet 42/2, 43 dhe 54 të K.Pr.Civile. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka arsyetuar po ashtu se megjithëse ligji i posaçëm parashikon si gjykatë kompetente atë të Shkallës së Parë Tiranë për gjykimin e padisë-tekstualisht kundër vendimeve të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo gjykatë është kompetente nga pikëpamja tokësore edhe për gjykimin e ankimeve ndaj vendimeve të dhëna nga ish Zyrat Rajonale në Qark; të ish K.V.K.K.P; ish Komisioneve të rretheve dhe bashkive, për sa Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ka marrë të gjitha të drejtat dhe detyrimet e këtyre organeve. Në të njëjtin përfundim sipas kësaj gjykate, për moskompetencën e Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë për gjykimin e kësaj mosmarrëveshje dhe për të qënurit e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë si gjykata kompetente arrihet edhe po të ndiqet një linjë tjetër arsyetimi. Kështu, vendimet e ish K.K.K.P pranë Bashkive (siç është vendimi nr.461, datë 22.06.1996 i ish K.K.K.P. pranë Bashkisë Pogradec, që goditet me këtë padi) janë akte administrative dhe gjykimi në lidhje me to është një gjykim i posaçëm që në dispozitat e K.Pr.Civile rregullohet në Kreun II, nga nenet 324 deri në 333 të K.Pr.Civile. Sipas nenit 327 të K.Pr.Civile padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Vendimi që me anë të kësaj padie kërkohet të ndryshohet pjesërisht është nxjerrë nga K.K.K.P. Pogradec, por ky organ nuk ekziston dhe të drejtat dhe detyrimet e tij kanë kaluar tek A.K.K.K.P., qendra e të cilit përfshihet në territorin ku shtrin kompetencën e vetë territoriale Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë. Kompetenca tokësore nuk përcaktohet nga vendbanimi i të paditurve (që është Pogradeci ku ushtron kompetencën e vet territoriale Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec, e cila është shprehur për mungesën e kompetencës së saj tokësore), por nga objekti i mosmarrëveshjes, i cili është ndryshimi i pjesshëm i vendimit nr.461, datë 22.06.1996 i K.K.K.P. Bashkia Pogradec. Kërkimi për lirimin dhe dorëzimin e sendit nga të paditurit,

228

fshirja e regjistrimit dhe regjistrimi në emër të të paditurit është derivat i të parit (objektit të kërkimit) dhe për këtë arsye kompetente është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, përfundon arsyetimin e vendimit të saj Gjykata e Shkallës së Parë Korçë.

Në përfundim të shqyrtimit të çështjes në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në atë gjykatë për vijimin e gjykimit. Në këtë përfundim, ky Kolegj arrin nisur nga rrethanat juridike të çështjes, kërkimet, bazën ligjore të zgjedhur nga palët, si dhe nga përcaktimet e K.Pr.Civile në lidhje me rregullimin e kompetencës tokësore dhe asaj lëndore për çështje që kanë në themel të tyre pretendime pronësie mbi një send të paluajtshëm.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).

Sikundër u tha ma lart, në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin, merr në konsideratë objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.

Ndryshe nga sa arsyetojnë gjykatat e shkallës së parë në rastin konkret, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se, pavarësisht nga renditja e kërkimeve dhe formulimi që i është bërë objektit të padisë, kërkimi i paditësave për anulimin e vendimit të komisionit nuk është kërkimi kryesor i padisë.

Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga ana e paditësave mbi sendin e paluajtshëm objekt material i këtij gjykimi, që sipas tyre cënohet nga të paditurit. Pra, nëpërmjet këtij kërkimi, paditësat kërkojnë të realizojnë në rrugë gjyqësore të drejtën e pronësisë me pretendimin se kjo e drejtë iu mohohet nga të paditurit, të cilët, nga ana e tyre, pretendojnë, edhe ata, pronësinë mbi këtë banesë.

Fakti juridik që paditësat kanë vënë në themel të kërkimit të parë përbën shkakun e padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësat e pretendojnë si të shkelur. Nga zgjidhja që do t’i bëhet kërkimit për të drejtën e pronësisë janë të kushtëzuar dhe zgjidhja e kërkimeve të tjera.

Kërkimet e tjera janë në vartësi të pranimit ose jo të kërkimit të mësipërm. Këto kërkime, të vështruar në raport me të parin, janë dytësorë. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile. Ky Kolegj vlerëson se kompetenca tokësore e përcaktuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile është një nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive.

Në lidhje me kërkimin që ka të bëjë me kundërshtimin e vendimit të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar neneve 45 dhe 55 të Kodit të Procedurës Civile, gjykon se për shkak të koneksitetit që ka ky kërkim me kërkimin e parë kompetente është po Gjykata e Shkallës së Parë Pogradec.

229

Kërkimi tjetër, ai i fshirjes së regjistrimeve hipotekore, është kërkim që rrjedh nga zgjidhja e kërkimit të parë dhe të dytë (njohja pronar, rivendikimi i sendit, kundërshtimi i vendimit të K.K.K.P.). Edhe gjykimi i këtij kërkim është në kompetencë të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485, 64 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.941, datë 17.12.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec dhe dërgimin çështjes pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec për vazhdimin e gjykimit, duke qenë gjykatë kompetente për shqyrtimin e çështjes.

Tiranë, më 28.02.2012

230


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 28.02.2012 mori në shqyrtim çështjen me palë:

PADITËS: VLADIMIR ARA, ALBERT ARA, LEONORA PEQINI, PIRO ARA

TË PADITUR: EDMOND TONA, ORNELA TONA, SOKOL RENXHA, VASIL RENXHA, VIOLETA RENXHA, DHURATA ÇOBANI,

KOSTAQ TONA, ILIR TONA, LEONARD TONA, ANTUENA TONA, MARJANA TONA, ATHINA RENXHA, ALBAN RENXHA, XHOANA TITO ( RENXHA)

OBJEKTI:

Pjesëtim i pasurisë së paluajtshme ndodhur në zonën kadastrale me nr.12/264 pasurie

dhe nr.8581 zona kadastrale me sipërfaqe 3666.3 m2 ndodhur në Pogradec.

Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-4763 (2558), datë 07.11.2011, ka vendosur:

Moskompentecën dhe dërgimin e çështjes civile me palë paditëse Vladimir Ara, Albert Ara, Leonora Peqini, Piro Ara, e të paditur Edmond Tona, Ornela Tona, Sokol Renxha, Vasil Renxha, Violeta Renxha, Dhurata Çobani, Kostaq Tona, Ilir Tona, Leonard Tona, Antuena Tona, Marjana Tona, Athina Renxha, Alban Renxha, Xhoana Tito (Renxha), me objekt, pjesëtim i pasurisë së paluajtshme ndodhur në zonën kadastrale me nr.12/264 pasurie dhe nr.8581 zona kadastrale me sipërfaqe 3666.3 m2 ndodhur në Pogradec, gjykatës kompetente, Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Pogradec.

231

Kundër vendimit të gjykatës së rrethit në mbështetje të Nenit 59 të K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë Dhurata Çobani, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit dhe fillimin e shqyrtimit të çështjes po nga kjo gjykatë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës është i kundra ligjshëm.- Sikundër rezultoi nga seancat gjyqësore palët ndërgjyqëse, janë banor të qytetit të

Korçës,- Objekti i pjesëtimit është pasuria e fituar me vendim të ish Zyrës Rajonale të

A.K.K.P. të Qarkut Korçë.- Neni 42 i K.Pr.Civile shprehet se “Padia ngrihet në gjykatën e vendit ku i padituri ka

vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme”.

- Duke qenë se në të dy palët jemi banorë të qytetit të Korçës, çmojmë se duhet të jetë kjo gjykatë kompetente për ta gjykuar këtë çështje civile.

- Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit dhe fillimin e shqyrtimit të çështjes po nga kjo gjykatë.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Paditësat Vladimir Ara, Albert Ara, Leonora Peqini dhe Pirro Ara kanë pretenduar se janë bashkëpronarë të 4/8 pjesë të pandarë të një sipërfaqe trualli të ndodhur në qytetin e Pogradecit me sipërfaqe të përgjithshme 3666,3 m2. Sipas akteve të administruara (kartelës së pasurisë së paluajtshme datë 22.06.2011) rezulton se këtë pronë paditësit e kanë në bashkëpronësi me të paditurit Edmond Tona, Antuena Tona, etj. Duke dashur të pjesëtojnë truallin në bashkëpronësi paditësat kanë kërkuar në gjykatë, në bazë të Nenit 207 të Kodit Civil, pjesëtimin e sendit të përbashkët. Padia me ndërgjyqësinë dhe objektin e mësipërm është paraqitur nga paditësat në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë.

Gjykata e Rrethit Gyqësor Korçë me vendimin nr.41-2011-4763 (2558), datë 07.11.2011, ka vendosur moskompetencën tokësore të saj duke e dërguar çështjen Gjykatës kompetente, konkretisht Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec.

Kundër vendimit për shpalljen e moskompetencës, në mbështetje të Nenit 59 të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur ankim të veçantë e paditura Dhurata Çobani, e cila kërkon prishjen e vendimit dhe vazhdimin e gjykimit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë që shpall moskompetencën tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje dhe ja dërgon aktet për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, është një vendim i mbështetur në ligj. Në kushtet kur Neni 45 i Kodit të Procedurës Civile përcakton se paditë për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet, nuk është i aplikueshëm urdhërimi i Nenit 42 të Kodit të Procedurës Civile, i cili parashikon rregullin e përgjithshëm se: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij ……”. Në të tilla rrethana, pavarësisht se të paditurit janë banorë të qytetit të Korçës, në zbatim të Nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile, padia për pjesëtimin e truallit të ndodhur në qytetin e Pogradecit, në bashkëpronësi të palëve ndërgjyqëse, do të shqyrtohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec.

232

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 63 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I


Tiranë më 28.02.2012

233


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 28.02.2012 mori në shqyrtim çështjen me palë:

PADITËS: AGIM MAHILAJ

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE SHOQËRORE GJIROKASTËR

OBJEKTI:

Detyrimin e palës së paditur të më paguajë si punonjës nëntoke për periudhën 01.01.2008 deri më 23.02.2009 në shumën 155.600 lekë.Baza Ligjore: Neni 32/a, 154 i K.Pr.Civile,

neni 419-420, K.Civil, neni 2 i ligjit nr 8685, datë 09.11.2000,

“Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në minierë në nëntokë”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin datë 19.01.2012, ka vendosur:Mospranimin e kërkesës së të paditurës Dr.R.S.Sh. Gjirokastër me objekt: Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër, duke parashtruar këto shkaqe:

- Çështja civile që po gjykohet, duke parë objektin e padisë dhe shkakun ligjor të saj, konstatojmë se jemi para shqyrtimit të një mosmarrëveshje administrative dhe kjo çështje është jashtë juridiksionit gjyqësor, për sa kohë paditësja nuk ka ezauruar rrugën administrative për rivendosjen e të drejtave që ajo pretendon se i janë cënuar nga pala e paditur D.R.S.SH. Gjirokastër.

- Vlerësojmë se për sa kohë kjo marrëdhënie rregullohet nga një ligj specifik, janë pikërisht dispozitat e këtij ligji ato të cilat do të përcaktojnë dhe juridiksionin e kësaj çështje.

234

- Përcaktimi në ligjin specifik i juridiksionit administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Çështja mund të gjykohet nga gjykata pasi të jetë ezauruar rruga administrative dhe mos ezaurimi i kësaj rruge sjellë automatikisht prishjen e vendimit.

- Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore e shëndetësore” i ndryshuar, ka rregulluar në mënyrë të posaçme kriteret e përftimit të subjekteve nga fondet e sigurimeve, mënyrën e përcaktimit të përfitimeve dhe organet përgjegjëse që kanë kompetencën për administrimin e fondeve të sigurimeve, mjetet, si dhe mënyrat e ankimit ndaj vendimit të organeve përgjegjëse.

- Në këto kushte, vlerësojmë se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor dhe nuk duhej të merret në shqyrtim nga gjykata për sa kohë paditësi nuk ka ezauruar ankimin administrativ përcaktuar në mënyrë të qartë në ligjin specifik.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Paditësi Agim Mahilaj ka kërkuar në gjykatë të detyrojë palën e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër, ta paguajë si punonjës nëntoke për periudhën 01.01.2008 - 23.02.2009 në shumën 155.600 lekë.

Mosmarrëveshja në gjykim ka lindur pasi paditësit i është ndërprerë pagesa e pensionit (trajtimi me përfitim) sipas Nenit 2 të Ligjit nr.8685, datë 09.11.2000, “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në minierë në nëntokë”, i cili parashikon se: “Punonjësit që kanë punuar në miniera për një periudhë jo më pak se 11 vjet e gjysmë në nëntokë dhe kanë një periudhë sigurimi jo më pak se 23 vjet, në rastet kur nuk ushtrojnë veprimtari ekonomike, trajtohen me përfitim”.

Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër, ka kërkuar gjatë gjykimit të çështjes nxjerrjen e saj jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se zgjidhja e mosmarrëveshjes hyn në juridiksionin administrativ. Këtë pretendim, pala e paditur e mbështet në faktin se nga paditësi nuk është ezauruar rruga administrative e ankimit e parashikuar në Nenin 86/3 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 (i ndryshuar), Nenin 136 të Kodit të Procedurave Administrative dhe Nenin 328 të Kodit të Procedurës Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin e datës 19.01.2012, ka vendosur mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, e cila kërkon prishjen e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është i mbështetur në ligj dhe si tillë duhet të lihet në fuqi. Ligji i posaçëm që ka shërbyer si bazë ligjore në padinë e ngritur nga paditësi nuk parashikon në përmbajtjen e tij ndjekjen e rrugës administrative të ankimit, përpara se një palë t’i drejtohet gjykatës, e rrjedhimisht nuk ka të parashikuar shprehimisht një procedurë si dhe organin pranë të cilit mund të ushtrohet e drejta e ankimit administrativ. Ky konkluzion përputhet me qëndrimin tashmë të konsoliduar të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë mbështetur në Vendimin Unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat kanë arritur në konkluzionin se: "Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë

235

administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimit administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative".

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të K.Pr.Civile,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit datë 19.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për mospranimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Tiranë më 28.02.2011

236


VENDIM




në seancë gjyqësore datë 28.02.2012 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS I K/PADITUR: FLUTURA LAMI, përfaqësuar nga Av. Enise Kurteshi.

I PADITUR K/PADITËS: ABDYL KOÇIU, përfaqësuar nga Av.Ilir Selenica.

TË PADITUR: HABIBE LAMI, në mungesë.

GUGASH LAMI, në mungesë.

VJOLLCA LAMI, në mungesë.

MIMOZA LAMI, në mungesë.

PËLLUMB LAMI, në mungesë.

OBJEKTI I PADISË:

Detyrimin e të paditurit kundërpaditës të lirojë e dorëzojë sipërfaqen 53.2 m2 të zënë nga ndërtimet pa leje.

Lejimi i servitutit të kalimit për në pronën tonë dhe shpërblimi për përdorimin e sendit,

për periudhën 03.03.1998 dhe në vazhdim.Baza Ligjore: Nenet 277, 296, 419 dhe vijues të Kodit Civil.


Detyrimin e paditëses të kundërpaditur dhe bashkëpronarëve të tjerë që të më njohin pronar të truallit me sipërfaqe 53.2 m2,

mbi të cilin është ndërtuar banesa para 30 vjetësh.Baza Ligjore: Neni 160 i K.Pr.Civile

dhe neni 175/4 i Kodit Civil.


Të rrëzojë padinë e ngritur nga Flutura Lami, si të pabazuar në ligj dhe në prova.

237

Të pranojë kundërpadinë e ngritur nga Abdyl Koçiu, si të bazuar në ligj dhe në prova.Të detyrojë paditësen të kundërpaditur dhe të paditurit që të njohin pronar të paditurin kundërpaditës për sipërfaqen 53.2 m2 të fituar me bashkim, sipas planimetrisë së aktit të ekspertimit kryer nga ekspertja e gjykatës.Të detyrojë të paditurin kundërpaditës Abdyl Koçiu që të kompensojë për këtë sipërfaqe trualli në shumën 638.400 lekë paditësen e kundërpaditur dhe të paditurit.Të pasqyrohet ky ndryshim në Z.R.P.Paluajtshme Tiranë, në bazë të nenit 196 të Kodit Civil.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.355, datë 18.02.2008 ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.5811, datë 30.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit nr.355, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.5811, datë 30.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë paraqitur rekurs paditësja e kundërpaditur dhe të paditurit, të cilët kërkojnë:Prishjen e vendimeve të dy gjykatave dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e apelit.

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse e kundërpaditur Flutura Lami dhe të paditurit Pëllumb, Habibe, Gugash, Vjollca dhe Mimoza Lami janë:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse meqenëse i padituri kundërpaditës nuk ka përmbushur detyrimin për lidhjen e kontratës së qirasë dhe pagimin e qirasë së prapambetur kanë ndryshuar rrethanat, prandaj ai është i detyruar të na lirojë truallin objekt gjykimi.

- Në lidhje me servitutin ne nuk kemi kërkuar daljen në rrugën publike, por daljen në pronën tonë nga dhoma që kemi në pronësi, pra rrugën më të shkurtër për të shfrytëzuar dhomën e veçantë nëpërmjet truallit prej 53.2 m2.

- Në kundërshtim me vendimin nr.627, datë 03.03.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë, gjykatat i kanë shitur të paditurit kundërpaditës pronën tonë, me arsyetimin që ai është në mirëbesim, në një kohë që ne jemi në konflikt që nga viti 1994 dhe gjykata ka vendosur pushimin e cënimit të pronësisë, duke e detyruar të paditurin kundërpaditës që të lidhë kontratën e qirasë për sipërfaqen 53.2 m2.

- I padituri kundërpaditës nuk ka qenë asnjëherë në mirëbesim, pasi kemi kërkuar pezullimin e punimeve të kryera prej tij dhe vetë organet e pushtetit lokal pas verifikimit shprehen që punimet e kryera nga pala e paditur kundërpaditëse janë pa lejen e organeve kompetente.

- Ne kemi kundërshtuar me forcë aktin e ekspertimit, pasi ekspertja nuk u referohet tarifave shtetërore të miratuara në përcaktimin e qirasë dhe në vlerësimin e vlerës së truallit.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse të kundërpaditur, Av.Enise Kurteshi, e cila kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e padisë e rrëzimin e kundërpadisë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur kundërpaditëse, Av. Ilir Selenica, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimeve; në përfundim,

238

V Ë R E N

Me datë 13.05.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11115-01144-00-2008 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse e kundërpaditur Flutura Lami, i paditur kundërpaditës Abdyl Koçiu, të paditur Habibe, Gugash, Vjollca, Mimoza dhe Pëllumb Lami, me objekt kthim sendi, etj.

Vendimi nr.355, datë 18.02.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë në pjesën që i takon padisë dhe që lidhet me kërkimet për lirimin e sendit dhe krijimin e servitutit është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të lihet në fuqi në këtë pjesë.

Vendimi i mësipërm në pjesën që i përket padisë dhe që lidhet me kërkimin e tretë për shpërblimin për përdorimin e sendit është rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit procedural dhe material civil, prandaj në këtë pjesë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një tjetër trup gjykues i Gjykatës së Apelit Tiranë.

Në lidhje me kundërpadinë të dy gjykatat kanë arritur në përfundime që vijnë në kundërshtim me ligjin, prandaj Kolegji Civil vlerëson se vendimet e tyre në lidhje me kundërpadinë duhet të ndryshohen, duke u vendosur rrëzimi i saj.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë.Me vendimin nr.1008, datë 28.12.1994 K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë i ka

njohur dhe kthyer të ndjerit Salih Cami një sipërfaqe trualli prej 1150 m2.Vendimi i mësipërm është kundërshtuar në gjykatë me datë 04.02.1997 nga i padituri

kundërpaditës Abdyl Koçiu, për një sipërfaqe prej 200 m2, me pretendimin se trualli ka qenë i zënë, prandaj kjo pjesë trualli nuk duhej të kthehej e lirë.

Në përfundim të gjykimit Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.627, datë 03.03.1998 ndërmjet të tjerave ka vendosur anullimin e vendimit nr.1008, datë 28.12.1994 të K.K.K.Pronave Tiranë për sipërfaqen 133.3 m2 që zë shtëpia dhe oborri funksional i të paditurit kundërpaditës Abdyl Koçiu, ndërsa për sipërfaqen 53.2 m2 të zënë nga ndërtimet pa leje, i padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu detyrohej që të lidhte kontratë qiraje me pronarët.

I padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu nuk e ka lidhur kontratën e qirasë, duke kundërshtuar veprimet përmbarimore dhe me vendimin nr.2045, datë 29.04.2004 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur anulimin e veprimeve përmbarimore.

Meqenëse nuk është ekzekutuar vendimi i formës së prerë, me pretendimin që kanë ndryshuar rrethanat, pala paditëse e kundërpaditur i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.5811, datë 30.10.2006 ka vendosur:

Të rrëzojë padinë e ngritur nga Flutura Lami si të pabazuar në ligj dhe në prova.Të pranojë kundërpadinë e ngritur nga Abdyl Koçiu si të bazuar në ligj dhe në prova.Të detyrojë paditësen të kundërpaditur dhe të paditurit që të njohin pronar të paditurin

kundërpaditës për sipërfaqen 53.2 m2 të fituar me bashkim, sipas planimetrisë së aktit të ekspertimit kryer nga ekspertja e gjykatës.

Të detyrojë të paditurin kundërpaditës Abdyl Koçiu që të kompensojë për këtë sipërfaqe trualli në shumën 638.400 lekë paditësen të kundërpaditur dhe të paditurit.

Të pasqyrohet ky ndryshim në Z.R.P.Paluajtshme Tiranë, në bazë të nenit 196 të Kodit Civil.

Gjykata e shkallës së parë arsyeton: Shpërblimi për përdorimin e sendit është shuar për shkak të pamundësisë së

ekzekutimit të konstatuar nga gjykata.Ky truall është fituar me bashkim, përzierje nga i padituri kundërpaditës, pasi ai ka

qenë në mirëbesim dhe vlera e ndërtimit është më e madhe se vlera e truallit.Për sa i përket servitutit të kalimit pala paditëse e kundërpaditur ka dalje në Rr.“Ali

Baushi”.Duke u bazuar në ankimin e palës paditëse të kundërpaditur aktet i kanë kaluar

Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.355, datë 18.02.2008 ka vendosur:

239

Lënien në fuqi të vendimit nr.5811, datë 30.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Gjykata e apelit arsyeton:Për lirimin dhe dorëzimin e truallit prej 53.2 m2 gjykata është shprehur një herë me

vendimin nr.627, datë 03.03.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë, prandaj në këtë pjesë padia përbën gjë të gjykuar.

Shpërblimi i dëmit nuk duhet të paguhet, pasi ai është shuar në bazë të nenit 526 të K.Civil, për shkak të pamundësisë së konstatuar nga gjykata.

I padituri kundërpaditës është në mirëbesim dhe vlera e ndërtimit është më e madhe se sa vlera e truallit, prandaj ai bëhet pronar i tij.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që paraqesin në rekurs pala paditëse e kundërpaditur dhe të paditurit në pjesën që i takon padisë (vetëm për shpërblimin për përdorimin e sendit) dhe për kundërpadinë janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së apelit në këto pjesë bëhet i cënueshëm.

Pala paditëse e kundërpaditur kërkon lirimin e dorëzimin e sendit, në bazë të nenit 296 të Kodit Civil, i cili kërkon si kusht të domosdoshëm atë që pala rivendikuese e sendit duhet të jetë pronar i tij, gjë të cilën pala paditëse e kundërpaditur dhe të paditurit e kanë fituar në vitin 1994 me vendimin e organit kompetent shtetëror, i cili është K.K.K.Pronave Tiranë.

Nga ana tjetër provohet që mbajtës (posedues) i sendit është i padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu, por në rastin konkret ai nuk është posedues i paligjshëm i sendit, sepse e mban atë në bazë të një vendimi gjyqësor të formës së prerë.

Duhet theksuar se në vendimin nr.627, datë 03.03.1998 të Gjykatës së Apelit Tiranë, rekursuesit kanë qenë palë në gjykim dhe kanë kërkuar lirimin e sendit, pretendim të cilin gjykata nuk e ka pranuar, prandaj Kolegji Civil e vlerëson të bazuar në ligj përfundimin që ka arritur gjykata e apelit se rasti në fjalë përbën gjë të gjykuar për sa i përket rivendikimit të sendit, pasi në nenin 451/a të K.Pr.Civil është përcaktuar se:

Një konflikt që është zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur ligji parashikon ndryshe.

Kolegji Civil vlerëson se edhe pretendimi tjetër që ngrihet në rekurs nga pala paditëse e kundërpaditur në lidhje me krijimin e servitutit të kalimit është i pabazuar në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet për këtë pjesë të tij.

Në nenin 277/1 të Kodit Civil përcaktohet se:Pronari që nuk ka dalje në rrugën publike dhe nuk mund ta sigurojë atë përveç se me

shpenzime të mëdha e me vështirësi, ka të drejtë të ketë rrugë kalimi nga toka fqinje, për përdorimin e përshtatshëm të pronës së vet.

Në rekurs pala paditëse e kundërpaditur pretendon që gjykatat kanë gabuar, sepse ajo nuk kërkon kalimin në rrugë publike, por hyrjen në pronën e saj për të përdorur dhomën e veçantë, por po të shikohet baza ligjore e padisë del se ky kërkim është bazuar në nenin 277 të K.Civil, që e cituam më sipër dhe kjo dispozitë ligjore kërkon si kusht të domosdoshëm që pronari i pronës që kërkon krijimin e servitutit dhe pronari i pronës shërbyese të jenë të ndryshëm (jo i njëjti person).

Nga provat e marra në gjykim gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin që sipërfaqja 53.2 m2 është në pronësi të palës paditëse të kundërpaditur dhe të paditurve, prandaj ato nuk mund të kërkojnë krijimin e servitutit në pronën e tyre, pasi prona shërbyese duhet të jetë në pronësi të personave të tretë.

240

Me vendimin nr.627, datë 03.03.1998 Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur që për sipërfaqen 53.2 m2, të zënë nga ndërtimet pa leje, i padituri kundërpaditës detyrohet të lidhë kontratë qiraje, vendim i cili nuk është ekzekutuar, sepse më pas gjykata ka anuluar veprimet përmbarimore, me arsyetimin që veprimi juridik (kontrata e qirasë) është një veprim i vullnetshëm dhe nuk mund të lidhet kundër dëshirës së palëve.

Gjykata e apelit për këtë pjesë e bazon vendimin e saj nenin 526/1 të Kodit Civil, i cili përcakton se:

Detyrimi shuhet kur ekzekutimi i tij bëhet i pamundur pa fajin e debitorit dhe para se ky të jetë vënë në vonesë.

Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që kanë arritur gjykatat në lidhje me këtë kërkim të padisë janë të pabazuara në ligj, sepse Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin nr.2045, datë 29.04.2004 nuk thotë që ky detyrim është shuar, por ajo arsyeton se lidhja e kontratës së qirasë me detyrim nga përmbaruesi gjyqësor është një “non sens” juridik.

Vendimi i gjykatës së shkallës së parë ka kaluar me mospranim në apel, prandaj ai është një vendim i formës së prerë dhe duhet zbatuar (parimi i sigurisë juridike), por nuk do të kishte asnjë lloj logjike juridike që një person të përdorte pronën e një treti dhe të mos paguante shpërblimin për përdorimin e saj, përveç rastit të dhënies me hua të sendit pa kundërshpërblim, prandaj me shumë të drejtë pala paditëse e kundërpaditur ka kërkuar pagimin e shpërblimit për përdorimin e sendit dhe meqenëse nuk ka marrëveshje të palëve ka qenë detyrë e gjykatave, që në përputhje me ligjin dhe aktet nënligjore në fuqi të përcaktonin masën e detyrimit që i takonte të paditurit kundërpaditës Abdyl Koçiu për përdorimin e sendit, prandaj meqenëse ky veprim mund të kryhet nga gjykata e apelit, Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i dërgohet për rishqyrtim një trupi tjetër gjykues të gjykatës së apelit, i cili duhet të thellojë hetimin gjyqësor në lidhje me këtë kërkim të padisë, duke kryer ekspertimin përkatës për të dhe duke marrë ato prova që ajo i vlerëson që kanë rëndësi për zgjidhjen e çështjes…..

Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundim të pabazuar në ligj në lidhje me zgjidhjen e kundërpadisë të ngritur nga i padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu, sepse ai nuk ka qenë në mirëbesim për ndërtimet që ka bërë pa leje në sipërfaqen e truallit prej 53.2 m2.

Në vendimin nr.627, datë 03.03.1998 Gjykata e Apelit Tiranë ndërmjet të tjerave thotë:

Për sa i përket sipërfaqes ndërtimore prej 53.2 m2 është e provuar se i padituri Abdyl këto ndërtime i ka bërë pa leje dhe në vendimin gjyqësor të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.3427, datë 16.05.1996 është vendosur pranimi i kërkesës së të paditurve kundërpaditës për pushimin e cënimit.

Duke pasur vendim gjyqësor të formës së formës së prerë nuk mund të pranohet fakti se për këtë pjesë trualli paditësit ta kenë fituar pronësinë me mirëbesim, aq më tepër që të detyrohen të paditurit t’ia shesin…..

Megjithëse ka dy vendime të formës së prerë të cilat thonë që i padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu nuk ka qenë në mirëbesim, gjykatat arsyetojnë se ndodhemi në kushtet zbatimit të nenit 175/4 të Kodit Civil, i cili thotë shprehimisht:

Kur në mirëbesim është ngritur një ndërtesë në tokën e huaj dhe vlefta e saj është më e madhe se vlefta e tokës, personi që ka ngritur ndërtesën mund të njihet pronar edhe i tokës, me vendim të gjykatës kompetente.

Kolegji Civil vlerëson se çështja e mirëbesimit për sipërfaqen 53.2 m2 është zgjidhur përfundimisht me vendimet gjyqësore të formës së prerë, të cilat i cituam më sipër, prandaj gjykatat në kundërshtim me ligjin kanë pranuar faktin që kjo ndërtesë është ndërtuar në mirëbesim nga i padituri kundërpaditës, duke shkelur në këtë mënyrë parimin e sigurisë juridike.

241

Kolegji Civil vë në dukje se, që nga viti 1994 palët ndërgjyqëse kanë qenë në konflikt të vazhdueshëm me njëri tjetrin dhe organet administrative kompetente kanë urdhëruar pezullimin e punimeve të kryera nga i padituri kundërpaditës Abdyl Koçiu, prandaj kurrsesi nuk mund të pranohet se ndodhemi përpara mirëbesimit, të cilin e kërkon neni 175/4 i Kodit Civil.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a, c dhe d të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S I

Lënien pjesërisht në fuqi të vendimit nr.355, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me kërkesëpadinë, për sa i përket lirimit e dorëzimit të sendit dhe servitutit të kalimit.

Prishjen e këtij vendimi vetëm për sa i përket shpërblimit për përdorimin e sendit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, por me tjetër trup gjykues (vetëm për këtë pjesë).

Ndryshimin e vendimit nr.5811, datë 30.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.355, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me kundërpadinë dhe rrëzimin e saj.

Tiranë, më 28.02.2012

Kundër Andi ÇELIKU

242


VENDIM





PADITËS: KOÇO VEZULI, në mungesë

LISABETA VEZULI, në mungesë

I PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “SIGMA” SH.A, me qendër në Rruga “Komuna e Parisit” Tiranë, në mungesë

OBJEKTI:

Detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e dëmshpërblimittë dëmit pasuror dhe jo pasuror (biologjik, moral dhe ekzistencial),

si dhe kamatëvonesat në lidhje me vdekjen në aksident të shtetasit Erjon Vezuli.Baza Ligjore: Nenet 1/c, ç, 11, 13 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992,

“Për Sigurimin e Detyrueshëm të Mjeteve Motorike” (i ndryshuar),nenet 450, 608, 625, 640 të Kodit Civil,

Udhëzimi nr.24, datë 15.11.2007 i Ministrit të Financave dhevendimi nr.12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.


Deklarimin e moskompentencës territoriale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për shqyrtimin e padisë civile me paditës Koço Vezuli dhe Lisabeta Vezuli, e paditur Shoqëria “Sigma” Sh.a Tiranë, me objekt detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e dëmshpërblimit të dëmit pasuror dhe jo pasuror (biologjik, moral dhe ekzistencial), si dhe kamatëvonesat në lidhje me vdekjen në një aksident të shtetasit Erjon Vezuli, duke ia dërguar kërkesë padinë dhe aktet provuese Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, si gjykatë kompetente.

Kundër vendimit nr.41-2011-6002 (3174), datë 26.12.2011 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Korçë ka bërë ankim të veçantë në lidhje me kompetencën pala e paditur, Shoqëria “Sigma” Sh.a, e cila kërkon:

243

Prishjen e vendimit nr.41-2011-6002 (3174), datë 26.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kthimin e çështjes për shqyrtim në këtë gjykatë.

Shkaqet që paraqet pala e paditur në ankimin e veçantë janë:- Në dhënien e vendimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka pasur parasysh se zona

ku ka ndodhur aksidenti përfshihet në juridiksionin e Bashkisë së Rrethit Kolonjë, por nga vërtetimi nr.216, datë 28.12.2011, i Komunës Leskovik provohet se zona ku ka ndodhur aksidenti është në pronësi të Komunës Qendër Leskovik.

- Meqenëse ngjarja ka ndodhur në territorin e Komunës Qendër Leskovik, kompetenca tokësore i takon Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, pasi sipas Dekretit nr.6201, datë 08.06.2009, kjo gjykatë nuk ka kompetencë tokësore vetëm për Bashkinë Leskovik.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen; në përfundim,

V Ë R E N

Në Gjykatën e Lartë, me datë 13.02.2012, është regjistruar çështja civile nr.11243-00370-00-2012 regj.them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Koço e Lisabeta Vezuli dhe e paditur Shoqëria e Sigurimeve “Sigma” Sh.a, me objekt pagimi i diferencës së dëmshpërblimit....

Vendimi nr.41-2011-6002 (3174), datë 26.12.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes, rrethanat dhe faktet rezultojnë si më poshtë:Me datë 16.11.2006, në vendin e quajtur Çezma e Këlcyrës në afërsi të qytetit të

Leskovikut mjeti me targa ER 1201 A, i cili drejtohej nga shtetasi Odise Ile, ka pësuar një aksident të rëndë, nga i cili ka mbetur i vdekur shtetasi Erjon Vezuli, i cili ishte pasagjer në këtë automjet.

Meqenëse shkaktar i këtij aksidenti automobilistik ka qenë shtetasi Odise Ile, i cili mjetin që ka shkaktuar aksidentin e ka të siguruar pranë palës së paditur, kjo e fundit ka dëmshpërblyer paditësat (prindërit e viktimës) në shumën 1.930.000 lekë, prandaj ato i janë drejtuar me padi gjykatës, duke kërkuar nga pala e paditur pjesën tjetër të dëmshpërblimit.


Deklarimin e moskompetencës territoriale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për shqyrtimin e padisë civile me paditës Koço Vezuli dhe Lisabeta Vezuli, e paditur Shoqëria “Sigma” Sh.a. Tiranë, me objekt detyrimin e palës së paditur të paguajë diferencën e dëmshpërblimit të dëmit pasuror dhe jo pasuror (biologjik, moral dhe ekzistencial), si dhe kamatëvonesat në lidhje me vdekjen në një aksident të shtetasit Erjon Vezuli, duke ia dërguar kërkesëpadinë dhe aktet provuese Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, si gjykatë kompetente.

Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:Dekreti nr.6201, datë 08.06.2009 nuk e përfshin Bashkinë Leskovik në territorin e

Rrethit Kolonjë për efekt të kompetencës territoriale, prandaj kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që ngrihen nga pala e paditur në ankimin e veçantë nuk janë janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë arsye ligjore që vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë të cënohet.

244

Në nenin 48 të K.Pr.Civile përcaktohet se:Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka

banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi.Kur kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i shëndetit,

padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi.Nga kjo dispozitë ligjore del se, përveç Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila

është gjykata e vendit ku ka banimin (qendrën) pala e paditur, padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendbanimit të paditësave, si dhe në gjykatën e vendit të shkaktimit të dëmit, pra kompetenca tokësore është alternative.

Gjykata e shkallës së parë duke u bazuar në dokumentet e gjendjes civile, të cilat janë aktet e vetme zyrtare që provojë vendbanimin e shtetasve, me të drejtë ka arritur në përfundimin që vendbanimi i paditësave është qyteti i Leskovikut në Rrethin e Kolonjës, i cili vetëm për sa i përket juridiksionit gjyqësor në bazë të nenit 2 të Dekretit nr.6201, datë 08.06.2009 nuk përfshihet në Rrethin e Kolonjës, prandaj kompetenca tokësore sipas vendit të banimit të paditësave i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.

Edhe për sa i përket alternativës së tretë sipas vendit ku është shkaktuar dëmi, gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin që vendi i shkaktimit të dëmit është në territorin e Bashkisë Leskovik.

Kolegji Civil i vlerëson të drejta përfundimet që ka arritur gjykata e shkallës së parë, sepse paditësat janë banor të qytetit Leskovik dhe si nga DAMT Korçë, ashtu dhe nga Bashkia Leskovik konfirmohet fakti se vendi ku ka ndodhur aksidenti i përket territorit të ish N.B. Leskovik, që sot është në juridiksionin e Bashkisë Leskovik.

Pretendimi i palës së paditur në ankimin e veçantë se vendi i shkaktimit të dëmit nuk është në juridiksionin e Bashkisë Leskovik është i pabazuar në ligj, sepse për rastin konkret vetë dekreti e bën ndarjen e kompetencës tokësore të gjykatave në bazë të territorit dhe jo në bazë të popullsisë së qytetit të Leskovikut, i cili ka në juridiksionin e tij edhe periferinë ku përfshihet vendi i ndodhjes së aksidentit automobilistik.

Në caktimin e kompetencës tokësore të gjykatave, dekreti merr në konsideratë largësinë e qytetit të Leskovikut me qendrat ku ushtrojnë funksionet e tyre gjykatat e Rrethit Gjyqësor Korçë dhe Rrethit Gjyqësor Përmet dhe natyrisht kjo e fundit është më afër me territorin e Bashkisë Leskovik, prandaj kësaj të fundit i takon kompetenca si gjykata e vendit të shkaktimit të dëmit.

Përfundimisht kompetenca tokësore është alternative, duke i takuar si Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ashtu dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, ku e drejta e zgjedhjes i takon paditësit, në përputhje me nenin 54 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht:

E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.

Meqenëse paditësat nuk kanë zgjedhur që në fillim Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatën ku ka vendbanimin (qendrën) i padituri, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ia ka kaluar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet, si gjykata e vendit ku kanë banimin paditësat dhe si gjykata e vendit ku është shkaktuar dëmi.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.

245

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S I


Tiranë, më 28.02.2012

246


VENDIM





PADITËS: KËSHILLI I QARKUT GJIROKASTËR, në mungesë

I PADITUR: BESNIK SHEHU, përfaqësuar nga Avokat Pëllumb Karkanaqe.

OBJEKTI:

Kundërshtim i vendimit nr.233, datë 06.12.2007 të Komisionit të Shërbimit Civil.

Baza ligjore: Neni 7/2, 143, 155, 145 të K.Punës, neni 47 i K.Pr.Civile.

Komisioni i Shërbimit Civil me vendimin nr.20, datë 11.07.2007, ka vendosur:Pranimin e ankesës së Besnik Shehut.Shfuqizimin e aktit administrativ urdhër nr.20, datë 11.07.2007, të Kryetarit të Këshillit të Qarkut Gjirokastër;

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.03, datë 28.01.2008, ka vendosur:Rrëzimin e padisë së Këshillit të Qarkut Gjirokastër kundër të paditurit Besnik Shehu.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs pala e paditur Këshilli i Qarkut Gjirokastër që kërkon prishjen e tij dhe lënien në fuqi të urdhërit nr.20, datë 11.07.2007 të Kryetarit të Këshillit të Qarkut Gjirokastër.

Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, me nr.protokoll G-29, datë 27.02.2012, është depozituar një kërkesë datë 23.02.2012, nr.prot. 51 e Këshillit të Qarkut Gjirokastër, me anë të së cilës kjo palë, ka kërkuar heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nr.3, datë 28.01.2008, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.

247


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur, Av. Pëllumb Karkanaqe, që parashtroi se është dakord me kërkesën për heqje dorë paraqitur nga pala paditëse dhe kërkoi që shpenzimet gjyqësore t’i ngarkohen palës paditëse në bazë të nenit 491 të K.Pr.Civile; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se pala e paditur Besnik Shehu ka punuar pranë palës paditëse në detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Marrëdhënieve me Jashtë dhe Juridike që nga viti 2001.

Rezulton se me urdhërin nr.20, datë 11.07.2007 të Kryetarit të Këshillit të Qarkut Gjirokastër, paditësi është shkarkuar nga detyra për arsye se nuk zotëron asnjë gjuhë të huaj, megjithëse është në pozicionin e Drejtorit.

Paditësi është ankuar ndaj urdhërit të shkarkimit në Komisionin e Shërbimit Civil.

Komisioni i Shërbimit Civil me vendimin nr.20, datë 11.07.2007, ka vendosur:“Pranimin e ankesës së Besnik ShehuShfuqizimin e aktit administrativ urdhër nr.20, datë 11.07.2007 të Kryetarit të

Këshillit të Qarkut Gjirokastër.Rezulton se pala paditëse, Këshilli i Qarkut Gjirokastër, duke mos qenë dakord me

këtë vendim të K.SH.C., i është drejtuar Gjykatës së Apelit Gjirokastër me padi me objekt sa më sipër.

Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.3, datë 28.01.2008 ka vendosur:“Rrëzimin e padisë së Këshillit të Qarkut Gjirokastër kundër të paditurit Besnik

Shehu”.Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs pala e paditur

Këshilli i Qarkut Gjirokastër që kërkon prishjen e tij dhe lënien në fuqi të urdhërit nr.20, datë 11.07.2007 të Kryetarit të Këshillit të Qarkut Gjirokastër.

Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, me nr.protokoll G-29, datë 27.02.2012, është depozituar një kërkesë datë 23.02.2012, nr.prot. 51 e Këshillit të Qarkut Gjirokastër, me anë të së cilës kjo palë, ka kërkuar heqje dore nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nr.3, datë 28.01.2008, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.

Pala paditëse ka parashtruar në këtë kërkesë, se rekursi i ushtruar konsiderohet i tejkaluar, për arsye se pas verifikimit të dosjes personale të palës së paditur, procedurat e ndjekura për konkurrimin, marrjen në punë dhe emërimin në administratën e Këshillit të Qarkut e gjej në përputhje me Ligjin nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”.

Në seancën e datës 28.02.2012, në Gjykatën e Lartë, pala paditëse nuk u paraqit në gjykim, ndërsa pala e paditur u paraqit e përfaqësuar nga avokat Pëllumb Karkanaqe.

Në këto kushte Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se kërkesa datë 23.02.2012, nr.prot. 51, e Këshillit të Qarkut Gjirokastër përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që kjo palë ka paraqitur kundër vendimit nr.3, datë 28.01.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Kërkesa e mësipërme për heqje dorë nga rekursi është në përputhje me nenin 490 të K.Pr.Civile, i cili thotë: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”, për arsye se kjo kërkesë është paraqitur me shkrim, është nënshkruar nga pala rekursuese dhe është paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.

248

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të bazuar në nenin 491 të K.Pr.Civile, kërkesën e paraqitur nga pala e paditur Besnik Shehu për ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore palës paditëse që heq dorë nga rekursi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës Civile,

V E N D O S I

Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes me nr.Regjistri themeltar 31001-00828-2008, datë regjistrimi 03.04.2008.

Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore për gjykimin në Gjykatë të Lartë palës paditëse, Këshilli i Qarkut Gjirokastër.

Tiranë, më 28.02.2012

249


VENDIM





PADITËS: K. B., përfaqësuar nga Av. Liri Vathi

I PADITUR: D. T., në mungesë

OBJEKTI:

Ndryshim i vendimit nr.168, datë 27.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,

duke më lënë mua paditëses, fëmijën H. T. për rritje dhe edukim

Baza ligjore: Neni 159 e vijues i K. Familjes

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë me vendimin nr.184, datë 03.04.2009 ka vendosur:Pranimin e kërkesë padisë;Ndryshimin e vendimit nr.168, datë 27.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë duke më lënë mua paditëses, për rritje dhe edukim fëmijën H. T. të datëlindjes 27.02.2005.I padituri D. T. ka të drejtë të takojë fëmijën çdo ditë të dielë të javës së dytë dhe të katërt të çdo muaji nga ora 09.00 deri në orën 16.00 si dhe ta mbajë pranë vetes gjithë muajin Korrik të çdo viti.Vendi i takimit caktohet në banesën e paditësit.Detyrohet i padituri të paguajë pension ushqimor për fëmijën H. T. në shumën 7000 (shtatë mijë) lekë në muaj.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1406, datë 03.11.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.184, datë 03.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i padituri D. T., i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes.

250

Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, me nr.protokoll D-15, datë 03.02.2012, është depozituar një kërkesë datë 03.02.2012, nënshkrimi i të cilës është vërtetuar nga noteri A. Vathi, nr.221, me anë të së cilës pala e paditur, D. T. ka kërkuar heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1406, datë 03.11.2009, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës paditëse Av. Liri Vathi, që parashtroi se është dakord me kërkesën për heqje dorë paraqitur nga pala e paditur dhe kërkoi që shpenzimet gjyqësore t’i ngarkohen palës së paditur, në bazë të nenit 491 të K.Pr.Civile; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja dhe i padituri kanë qenë bashkëshortë dhe kanë zgjidhur martesën e tyre me vendimin nr.168, datë 27.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, që rezulton se ka marrë formë të prerë. Me këtë vendim janë zgjidhur edhe pasojat e zgjidhjes së martesës, dhe ndër të tjera është vendosur që fëmija i palëve ndërgjyqëse i datëlindjes 2005, H. T. t’i lihet për rritje dhe edukim babait, të paditurit D. T.

Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, paditësja i është drejtuar me padi gjykatës për ndryshimin e përgjegjësisë prindërore e konkretisht: “Ndryshim i vendimit nr.168, datë 27.03.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, duke më lënë mua paditëses, fëmijën H. T. për rritje dhe edukim”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kruje me vendimin nr.184, datë 03.04.2009, ka vendosur:

“Pranimin e kërkesë padisë;Ndryshim i vendimit nr.168, datë 27.03.2006, duke më lënë mua paditëses, për rritje

dhe edukim fëmijën H. T. të datëlindjes 27.02.2005.I padituri Da. T. ka të drejtë të takojë fëmijën çdo ditë të dielë të javës së dytë dhe të

katërt të çdo muaji nga ora 09.00 deri në orën 16.00 si dhe ta mbajë pranë vetes gjithë muajin Korrik të çdo viti.

Vendi i takimit caktohet në banesën e paditësit.Detyrohet i padituri të paguajë pension ushqimor për fëmijën H. T. në shumën 7000

(shtatëmijë) lekë në muaj”.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1406, datë 03.11.2009, ka vendosur:“Lënien në fuqi të vendimit nr.184, datë 03.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Krujë”.Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i padituri D. T., i cili

kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes.Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, me nr.protokoll D-15, datë 03.02.2012,

është depozituar një kërkesë datë 03.02.2012, nënshkrimi i të cilës është vërtetuar nga noteri A. Vathi, nr.221, me anë të së cilës pala e paditur, D. T. ka kërkuar heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1406, datë 03.11.2009, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.

Rekursi i paraqitur për këtë çështje është shqyrtuar nga Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi në bazë të nenit 480 të Kodit të Procedurës Civile, dhe me vendimin datë 28.02.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, në Dhomë Këshillimi është vendosur kalimi për shqyrtim i rekursit të palës paditëse kundër vendimit nr.1406, datë 03.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

251

Në seancën e datës 28.02.2012 në Gjykatën e Lartë, pala paditëse u paraqit në gjykim, përfaqësuar nga avokat Liri Vathi, ndërsa pala e paditur nuk u paraqit në gjykim.

Në këto kushte Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se kërkesa datë 03.02.2012, nr.221 e palës së paditur D. T., përbën heqje dorë të kësaj pale nga rekursi që ai ka paraqitur kundër vendimit nr.1406, datë 03.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Kërkesa e mësipërme për heqje dorë nga rekursi është në përputhje me nenin 490 të K.Pr.Civile, i cili thotë: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dore nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”, për arsye se kjo kërkesë është paraqitur me shkrim, është nënshkruar nga pala rekursuese dhe është paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të bazuar në nenin 491 të K.Pr.Civile, kërkesën e paraqitur nga pala paditëse K. B. për ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore palës së paditur D. T., që heq dorë nga rekursi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës Civile,

V E N D O S I

Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes me nr.Regjistri Themeltar 23000-00036-2010, datë regjistrimi 11.01.2010.

Ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore për gjykimin në Gjykatë të Lartë palës së paditur D. T.

Tiranë, më 28.02.2012

252

ÇËSHTJE PENALE

253


VENDIM


Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtarAleksandër Muskaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.02.2012 mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

TË GJYKUARIT: DHIMITËR GJYLI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale të shkeljes se rregullave të qarkullimit rrugor,

drejtim automjeti pa dëshmi aftësie dhe largim nga vendi i aksidentit,

parashikuar nga nenet 290/2, 291 dhe 273 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Librazhd, me vendimin nr.52 Akti, datë 24.09.2003, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Dhimitër Gjyli për veprën penale të shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor dhe në bazë të nenit 290/2 e 47 të K.Penal e dënon me 8 vjet burgim. Deklarimin fajtor të këtij të pandehuri për veprën penale të drejtimit të automjetit pa dëshmi dhe në bazë të nenit 291 te K.Penal e dënon me 6 muaj burgim.Deklarimin fajtor të këtij të pandehuri për veprën penale të largimit nga vendi i aksidentit dhe në bazë të nenit 273 te K.Penal e dënon me 6 muaj burgim.Në zbatim të nenit 55 te Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, përfundimisht i pandehuri Dhimitër Gjyli dënohet me 8 vjet burgim.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.32, datë 16.02.2004, ka vendosur:Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.52, date 24.09.2003 të Gjykatës së Rrethit Librazhd mbasi nuk është bërë në formën e kërkuar nga ligji.


Pranimin e kërkesës.

254

Rivendosjen në afat të kërkuesit Dhimitër Gjyli për të bërë rekurs kundër vendimit penal nr.32, datë 16.02.2004, të Gjykatës së Apelit Durrës me të cilin është vendosur mospranimi e ankimit ndaj vendimit nr.52, datë 24/09/2003 të Gjykatës së Rrethit Librazhd.

Në këto kushte kundër vendimit nr.52, datë 24.09.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd dhe vendimit nr.32, datë 16.02.2004 të Gjykatës së Apelit Durrës ka paraqitur rekurs i gjykuari Dhimitër Gjyli nëpërmjet avokatit Agim Gogu, me anë të të cilit kërkon:

- Nga aktet e fashikullit gjyqësor rezulton se hetimi dhe gjykimi i çështjes është bërë në mungesë të të gjykuarit. Me vendimin e datës 29.04.2003 është deklaruar ikja e të pandehurit dhe me vendimin e datës 30.06.2003 është deklaruar mungesa e tij dhe është caktuar mbrojtësi kryesisht Av. Vullnet Çollaku.

- Mbrojtësi i caktuar kryesisht ka paraqitur ankim në gjykatën e apelit duke parashtruar vetëm sa më poshtë: “me vendimin e mësipërm nuk jam dakord, e ankimoj atë brenda afatit ligjor, për shkaqet që do t’i paraqes në seancë gjyqësore. Gjykata e Apelit Durrës ka vendosur mospranimin e ankimit, pasi ai nuk është paraqitur në formën e kërkuar nga ligji.

- Gjykimi në shkallë të parë është bërë me shkelje të rënda procedurale, nuk është bërë njoftimi sipas ligjit i të pandehurit dhe nuk i është siguruar një mbrojtje efektive, nuk ka ankim të plotë për në gjykatën e apelit dhe avokati i caktuar kryesisht në apel, pa studiuar dosjen, menjëherë sa është caktuar ka kërkuar pranimin e kërkesës së prokurorit.

- Në nenet 33 e 43 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë përcaktohet se kushdo ka të drejtë të dëgjohet para se të gjykohet dhe se ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi në një gjykatë më të lartë. Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë dhe vendimi i Gjykatës Kushtetuese kanë saktësuar se detyrimi për të garantuar paraprakisht të drejtën për rigjykim të të ekstraduarit, përveçse legjislacionit vendas, vjen edhe si pasojë e ratifikimit me Ligjin 8322, datë 02.04.1998 të Konventës së Këshillit të Europës për ekstradimin dhe të dy protokolleve shtesë, ku parashikohet që subjektit të ekstraduar t’i krijohet mundësia për të ushtruar të drejtën e mbrojtjes, përballë akuzave të ngritura nga ana e organit procedues për rastet e gjykimeve në mungesë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd; mbrojtësin e të gjykuarit Av. Agim Gogu, që kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Librazhd; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nr.32, datë 16.02.2004, duhet të prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim pasi në marrjen e tij janë lejuar shkelje procedurale që kanë të bëjnë me njoftimin e të pandehurit dhe sigurimin e një procesi të rregullt gjyqësor e të mbrojtjes efektive të interesave të të pandehurit.

I gjykuari Dhimitër Gjyli është deklaruar fajtor për kryerjen e veprave penale të qarkullimit rrugor, drejtimit të automjetit pa dëshmi dhe largimit nga vendi i aksidentit me vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd nr.52, datë 24.09.2003 dhe është dënuar

255

përfundimisht me 8 (tetë) vjet burgim dhe me ndalimin për të drejtuar automjete për tre vjet në bazë të nenit 37 të K.Penal.

Nga aktet e administruara rezulton se procedimi i të gjykuarit është bërë në mungesë të tij gjatë hetimeve paraprake në gjykatën e rrethit e të apelit. Për mbrojtjen e tij gjatë hetimeve paraprake e në gjykatën e rrethit është caktuar kryesisht avokati Vullnet Çollaku, i cili ka bërë dhe ankimin kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Librazhd duke shkruar: “Me vendimin e sipërm nuk jam dakord, e ankimoj atë brenda afatit ligjor për shkaqet që do t’i paraqes në seancën gjyqësore”.

Avokatit Vullnet Çollakut i është dërguar një letër thirrje nga Gjykata e Apelit Durrës për të marrë pjesë në shqyrtimin e çështjes më datën 16.01.2003, në të cilën ai ka vënë shënimin “nuk kam prokurë nga familjarët për ta përfaqësuar në gjykim” dhe nuk është paraqitur në gjykatën e apelit.

Shqyrtimi gjyqësor në gjykatën e apelit është zhvilluar në tre seanca më datën 04.12.2003 që është shtyrë seanca për njoftimin e të pandehurit, me datën 16.01.2004 ku është marrë vendim që t’i kërkohet Komisariatit të Policisë Pogradec, e cila me datën 16.02.2004 kur është vendosur deklarimi i mungesës së të gjykuarit Dhimitër Gjyli, e është vendosur mos pranimi i ankimit.

Nga aktet që janë administruar del se gjykata e apelit nuk ka zbatuar kërkesat e nenit 141 te K.Pr.Penale, të cilat bëjnë fjalë për njoftimin e të pandehurit kur nuk gjendet si dhe, referuar procesverbalit të seancës gjyqësore, nuk i është siguruar atij mbrojtja e nevojshme në përputhje me interesat e tij dhe kërkesa kushtetuese e procedurale penale.

Ndodhur para një ankimi pa paraqitur asnjë shkak e arsye pse ankimohet vendimi i gjykatës së rrethit e mosparaqitjes së mbrojtësit që ishte caktuar kryesisht, në seancën e datës 06.02.2004 pas marrjes së vendimit për deklarimin e mungesës së të pandehurit është caktuar kryesisht si mbrojtës avokat Fatmir Gjika dhe ka vazhduar gjykimi pa iu dhënë mundësia që të njihej me dosjen, duke vepruar në kundërshtim me nenin 57 të K.Pr.Penale, sipas të cilit “mbrojtësit të ri të të pandehurit, i atij që është caktuar si zëvendësues, i jepet një afat i përshtatshëm për t’u njohur me aktet dhe provat”. Pas pranimit të tij për të qenë mbrojtës i të gjykuarit, prokurori ka kërkuar të vendoset mospranimi i ankimit dhe avokati ka qenë i të njëjtit mendim me të, duke shtuar se kështu i pandehuri nuk e humbte të drejtën e ankimit.

Mënyra e shqyrtimit gjyqësor në gjykatën e apelit tregon për veprime të kryera nga gjykata që vijnë në kundërshtim me kërkesat e neneve 141 e 426 të K.Pr.Penale e sipas nenit 128/c të K.Pr.Penale, si dhe me mos zhvillimin e një procesi të rregullt gjyqësor mos mbrojtjen e interesave të të pandehurit që i bëjnë aktet absolutisht të pavlefshme.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/c, të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.32, datë 16.02.2004 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 01.02.2012

256


VENDIM



Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 01.02.2012, çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARIT: GËZIM CAMI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale të dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit,

parashikuar nga neni 298/2 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.368, datë 18.06.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Gëzim Cami për veprën penale të dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit dhe në bazë të nenit 298/2 e 49 të K.Penal e dënon me 3 vjet e 6 muaj burgim dhe 4.000.000 lekë gjobë.Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i pandehuri Gëzim Cami dënohet me 2 vjet e 4 muaj burgim dhe me 2.666.000 lekë gjobë.Vuajtja e dënimit me burgim fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit dhe të vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.Gjoba të paguhet në dy këste brenda 2 vjetësh nga marrja formë të prerë e vendimit.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.238, datë 01.06.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.368, datë 18.06.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs i gjykuari Gëzim Cami

nëpërmjet përfaqësuesit av. Ilir Murati, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për shqyrtim duke vendosur deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:

1. Janë bërë shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Në seancën gjyqësore të datës 01.06.2009 Gjykata e Apelit Durrës ka zhvilluar gjykimin në mungesë të të pandehurit Gëzim Cami, ndërkohë që seanca e kaluar ishte shtyrë për njoftimin e të pandehurit. Megjithëse ishte shtyrë për këtë shkak në seancën e radhës

257

nuk u konfirmua dijenia e të pandehurit as nga vetë i pandehuri, as nga Komisariati i Policisë Bulqizë duke zhvilluar në këtë mënyrë një proces të parregullt gjyqësor në shkelje të hapur të dispozitave të parashikuara nga nenet 141 e vijues të K.Pr.Penale.

2. Vendimi i mësipërm nuk është i drejtë dhe i mbështetur në ligj si për sa i përket deklarimit fajtor të tij, të parashikuar nga neni 298/2 të K.Penal, edhe për sa i përket llojit dhe masës së dënimit. Kjo vepër medoemos kërkon si element të anës objektive që autori kalon ose tenton të kalojë apo i jep ndihmë një personi për të kaluar kufirin në mënyrë të paligjshme, por jo në pikat e lejuara për kalim. Veprimet e kryera nga i pandehuri nuk përbëjnë kryerje të kësaj vepre penale.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.238, datë 01.06.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe aktet t’i kthehen gjykatës së apelit për rigjykim; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Rezulton se i gjykuari Gëzim Cami në mënyrë të vazhdueshme është kujdesur për kunatin e tij Bukurosh Neziri për ta dërguar në Itali, pasi ai ka pësuar dëmtime nga një aksident dhe gjendja shëndetësore e tij ka nevojë për kontrolle të vazhdueshme mjekësore të specializuara në Itali.

Gjithashtu rezulton se i gjykuari ka lidhje miqësore me shtetasin Flamur Gjikola, që aktualisht ka ardhur me banim në Shijak nga Rrethi i Dibrës. Duke qenë në gjendje të dobët ekonomike, shtetasi Flamur ka kërkuar nga i gjykuari që ta ndihmonte për ta çuar në Itali, ku ai do punonte si emigrant ekonomik. I gjykuari ka pranuar dhe është treguar i gatshëm për t’i dhënë ndihmën e nevojshme që, nëpërmjet portit detar Durrës, ta ndihmonte atë për të kaluar kufirin shtetëror të vendit tonë dhe me traget të shkonte në Itali. Për këtë qëllim i gjykuari i ka kërkuar shtetasit Flamur një shumë prej 3.000 Euro, me kusht që i gjykuari do t’i merrte eurot pasi shtetasi Flamur do të kishte shkuar në Itali. I gjykuari ka marrë dokumentet e qëndrimit në Itali (permesso), si dhe pasaportën shqiptare të kunatit të tij Bukurosh Neziri dhe i ka thënë shtetasit Flamur që të shkonte në portin detar Durrës. I gjykuari e ka çuar shtetasin Flamur në pikën e kontrollit dhe të kalimit të kufirit e i ka dhënë atij dokumentet e kunatit Bukurosh Neziri, pasaportën dhe lejen e qëndrimit Italian, duke e porositur që t’ia u paraqiste punonjësve të policisë dhe të prezantohej në pikën e kalimit kufitar me emrin Bukurosh.

I gjykuari është takuar me kontrolloren e vendkalimit kufitar dhe ka bërë vulosjen e dokumentit të tij dhe i ka dhënë kontrollores edhe dokumentet e shtetasit Bukurosh, duke i thënë se janë dokumentet e kunatit. Pas kërkesës së kontrollores që të paraqitej personalisht kunati tek kontrollorja është paraqitur shtetasi Flamur. Kontrollorja ka bërë verifikimet e nevojshme dhe ka konstatuar se dokumentet e paraqitura nuk i përkisnin atij. Pasi kontrollorja i ka thënë që nuk je t’i personi që rezulton në dokumentet e paraqitura ai ka shkuar dhe i ka kërkuar që ta linte shtetasin Flamur që të kalonte kufirin për t’u futur në traget. Kontrollorja e vendkalimit kufitar ka njoftuar policinë gjyqësore, e cila ka kryer veprimet përkatëse procedurale. Gjithashtu ata kanë sekuestruar edhe dokumentet që kishte në përdorim shtetasi Flamur Gjikola.

I gjykuari meqenëse kishte marrë më parë vulën e kalimit të kufirit ka hipur në traget dhe ka ikur në Itali, ku ndodhet aktualisht.

258

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.368, datë 18.6.2008, ka vendosur deklarimin fajtor të të gjykuarit Gëzim Cami për veprën penale të dhënies ndihmë për kalim të paligjshëm të kufirit dhe në bazë të nenit 298/2 e 49 të K.Penal e dënon me 3 vjet e 6 muaj burgim dhe 4.000.000 lekë gjobë dhe në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e dënimit, ku përfundimisht i gjykuari Gëzim Cami dënohet me 2 vjet e 4 muaj burgim dhe me 2.666.000 lekë gjobë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.238, datë 01.06.2009, prandaj nga i gjykuari Gëzim Cami është ushtruar rekurs, duke parashtruar shkaqet përkatëse.

Nga shqyrtimi i akteve rezulton se gjykimi në gjykatën e shkallës së parë për të pandehurin Gëzim Cami është zhvilluar pa praninë e tij, duke u deklaruar mungesa për shkak se ndodhej jashtë shtetit. Mbi ankimin e avokatit të zgjedhur prej tij çështja është dërguar për gjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, e cila, në bazë të nenit 351/2 të K.Pr.Penale, ka vendosur të zhvillojë gjykimin në mungesë të të pandehurit.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se seanca gjyqësore në këtë shkallë gjykimi ka filluar më datën 24.03.2009, e cila është shtyrë për më datën 29.04.2009, pasi nuk është paraqitur as i pandehuri dhe as avokati i tij, por ndërsa është paraqitur Shkëlqim Cami (vëllai i të pandehurit), ka marrë përsipër njoftimin e tyre për seancën e radhës. Ndërkohë në seancën e datës 29.04.2009, meqenëse i pandehuri nuk është paraqitur, gjykata e ka shtyrë seancën për datën 01.06.2009, për të përsëritur njoftimin për të pandehurin, si dhe për të bërë një shkresë Komisariatit të Policisë për të verifikuar vendndodhjen e tij, dhe për të bërë njoftimin sipas procedurave ligjore.

Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Gjykata e Apelit Durrës i ka dërguar një fletë-thirrje të gjykuarit Gëzim Cami, me të cilën ka synuar ta njoftojë atë për zhvillimin e seancës gjyqësore më datë 01.06.2009. Rezulton se kjo fletëthirrje nuk ka shkuar në banesën e të gjykuarit Cami, por në banesën e vëllait të tij (Shkëlqim Cami), me banim në fshatin Xhafzotaj të Rrethit Durrës, fletë-thirrje e cila figuron e pa nënshkruar as nga një person që ka bëra njoftimin. Për më tepër, sipas shkresës nr.839/1, datë 16.05.2009, Komisariati i Policisë Shijak, i cili ka marrë përsipër njoftimin e të gjykuarit Gëzim Cami, ka konstatuar se ky i gjykuar nuk banonte në fshatin Xhafzotaj.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës ka gabuar kur ka vlerësuar gjykimin në mungesë të të gjykuarit Gëzim Cami.

Sipas kërkesave të nenit 141 të K.Pr.Penale, kur njoftimi i të pandehurit nuk mund të bëhet në banesën e tij, për shkak se banesa e tij nuk dihet, atëherë gjykata duhet të urdhërojë kërkimin e tij.

Gjykata ka të drejtë të vazhdojë gjykimin në mungesë të të pandehurit vetëm pasi ky kërkim do të rezultojë i pasuksesshëm dhe vetëm pasi ta ketë materializuar këtë rezultat negativ, me anë të një vendimi ku deklaron mungesën e të pandehurit.

Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se gjykimi dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës në vështrim të nenit 128, pika “1” gërma “c” të K.Pr.Penale janë të pavlefshëm e për rrjedhojë ky vendim duhet prishur, duke i dërguar aktet për rishqyrtim në atë gjykatë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/c të K.Pr.Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.238, datë 01.06.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

259

Tiranë, më 01.02.2012

260


VENDIM



Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 01.02.2012, çështjen penale që i përket palëve:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR TIRANË

KUNDËR: ANXHELO ÇUPI, përfaqësuar nga av. Albert Golemi.

D Y S H U A R:

Për veprat penale të “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, “kundërshtim të punonjësit të policisë së rendit publik”

dhe “fyerjes për shkak të detyrës”, parashikuar nga nenet 278/2, 236/2 dhe 239 i K.Penal.

OBJEKTI:

Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”,

parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.974 akti, datë 20.08.2011, ka vendosur:

Vlerësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të personit nën hetim Anxhelo (Dorjan) Çupi. Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Anxhelo (Dorjan) Çupi atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.471 datë 01.09.2011 ka vendosur:Miratimin e vendimit penal nr.974 akti, datë 20.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të “arrestit në flagrancë” të të dyshuarit Anxhelo Çupi. Ndryshimin e masës së sigurimit ndaj personit nën hetim Anxhelo Çupi nga “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në “arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.

261

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të mësipërm dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me nenin 229/1/2 të K.Pr.Penale.- Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë e veprës penale dhe të autorit të

tyre.- Marzhi i dënimit për veprat për të cilat akuzohet i gjykuari është mjaft i lartë.

Rrezikshmëria e veprave dhe e autorit bëhet më e madhe po të kihen parasysh rrethanat në të cilat është konsumuar vepra penale. Siç rezulton, i hetuari në momentin e arrestimi ka kundërshtuar autoritetet e zbatimit të ligjit dhe është konfrontuar fizikisht me ta.

- Gjykata duhet të mbante parasysh faktin se i hetuari Anxhelo mund të kryejë vepra penale të njëjta apo dhe më të rënda.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; Av. Albert Golemi caktuar kryesisht nga gjykata, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se Organi i Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Tiranë ka dërguar pranë Gjykatës së Tiranës kërkesën për vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për shtetasin Anxhelo Çupi.

Ka rezultuar se në datën 18.08.2011, rreth orës 01:00 në vendin e quajtur Rruga “Abdi Toptani” nga ana e Policisë është ushtruar kontroll në mjetin tip BMW me targë BE 289 DF, mjet i cili i përkiste personit nën hetim Anxhelo Çupi. Në momentin e kontrollit personi nën hetim ka kundërshtuar forcat e policisë, i ka goditur dhe fyer gjatë kohës që ata kryenin kontrollin e makinës.

Gjatë kontrollit fizik policia ka gjetur dhe sekuestruar personit nën hetim Anxhelo Çupi një pistoletë TT me dy fishekë luftarakë. Nga akti i ekspertimit balistik të pistoletës dhe fishekëve rezultojnë se ato janë në gjendje të rregullt teknike dhe me të realizohet qitje. Nga ana e shtetasit Ilir Liço, polic, është bërë kallëzim ku ka deklaruar dhe kallëzuar se personi që e ka fyer dhe goditur është pikërisht personi nën hetim Anxhelo Çupi.

I pyetur në hetimet paraprake dhe në gjykatë personi nën hetim Anxhelo Çupi ka pretenduar dhe ka deklaruar se atë ditë ka qenë në gjendje të dehur dhe nuk mban mend veprimet që ka bërë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.974 akti, datë 20.08.2011, ka vendosur: “Vlerësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të personit nën hetim Anxhelo (Dorjan) Çupi. Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Anxhelo (Dorjan) Çupi atë të “arrestit në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale..............”

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.471, datë 01.09.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit penal nr.974 akti, datë 20.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të “arrestit në flagrancë” të të dyshuarit Anxhelo Çupi. Ndryshimin e masës së sigurimit ndaj personit nën hetim Anxhelo Çupi nga

262

“arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale në “arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale......”

Arsyetimi i gjykatës: “......Nisur nga rrezikshmëria shoqërore e të dyshuarit si dhe e veprës së kryer ndryshe sa ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë nga ana e gjykatës së apelit çmohet se nuk jemi para kriterit të përcaktuar në pikën 1 të nenit 230 të K.Pr.Penale ku çdo masë tjetër veç arrestit në burg është e papërshtatshme për të dyshuarin Anxhelo Çupi. Elementet e veprave penale janë konsumuar në trysninë e dehjes së shkaktuar në rrethana të rastit, e cila ka sjellë uljen e ekuilibrit mendor, rrethanë kjo që duhet të kishte pasur parasysh gjykata e shkallës së parë parashikuar në paragrafin e dytë të nenit 18 të K.Penal....….”

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të mësipërm dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në prova dhe në zbatim të gabuar të ligjit e për këtë shkak duhet të prishet.

Neni 228/3 i K.Pr.Penale përcakton se: “Masat e sigurimit personal vendosen: a) kur ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; b) kur i pandehuri është larguar ose ekziston rreziku që ai të largohet; c) kur për shkak të rrethanave të faktit dhe personalitetit të të pandehurit ka rrezik që ai të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.” Gjithashtu neni 229/1 i K.Pr.Penale përcakton se “në caktimin e masës së sigurimit gjykata duhet të vlerësojë përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret”.

Në aktet e administruara në dosje rezulton e provuar ekzistenca e shkaqeve të tilla që të legjitimojnë organin e akuzës të kërkojë dhe me pas gjykata të caktojë masën e sigurimit “arrest në burg”, siç ka vendosur me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Rezulton se personi nën hetim akuzohet për kryerjen e dy veprave penale të cilat parashikojnë dënime të larta. Rezulton gjithashtu se personi nën hetim ka një rrezikshmëri të theksuar shoqërore, pasi rezulton se ndonëse ka qenë në posedim të një arme zjarri në një ambient publik, i ndërgjegjshëm që kjo gjë përbën vepër penale, nuk ka ngurruar të konfrontohet me punonjësit e policisë së shtetit, duke kryer kështu një vepër tjetër penale dhe duke dëshmuar për një këmbëngulje të vazhdueshme dhe vendosmëri në shkeljen e ligjit.

Ky Kolegj vlerëson se në kushtet e mësipërme, në të kundërt të asaj që arsyeton dhe pranon gjykata e apelit, arrihet të provohet se çdo masë tjetër, përveç asaj të “arrestit në burg” është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprave penale për të cilat hetohet dhe të vetë të pandehurit.

Në këto kushte, masa e sigurimit “arrest në shtëpi” e caktuar nga gjykata e apelit konsiderohet e papërshtatshme lidhur me nevojat e sigurimit e për rrjedhojë vendimi i gjykatës rezulton i pa mbështetur në prova dhe në zbatim të gabuar të ligjit.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441, të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendit nr.471, datë 01.09.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.974, datë 20.08.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 01.02.2012

263

Nr.52104-00208-00-2009 Regj.ThemeltarNr.00-2012-275 i Vendimit (34)

VENDIM


Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.02.2012 shqyrtoi çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË SHKODËR, përfaqësuar në Gjykatën e Lartë nga prokurori Artur Selmani.

KUNDËRTË GJYKUARIT: SELAHEDIN KOSI, mbrojtur nga

av. Albert Golemi, i caktuar kryesisht.

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me paramendim”

dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”.Baza Ligjore: Nenet 78 e 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin penal nr.67, datë 12.02.2008, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Selahedin Kosi për veprën penale të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i Kodit Penal për shkak se nuk provohet se i pandehuri të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, konform nenit 388/1/b të K.Pr.Penale.Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Selahedin Kosi për veprën penale të “Armëbajtës pa leje”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, për shkak se nuk provohet se i pandehuri të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, konform nenit 388/1/b të K.Pr.Penale.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Selahedin Kosi nga dhomat e paraburgimit në rast se nuk mbahet në paraburgim për një vepër tjetër penale.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.339, datë 12.12.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.67, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.

264

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit nr.339, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në të njëjtën gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Si shkaqe të rekursit, pala ankuese parashtron:- Familja e të pandehurit me atë të viktimës kanë qenë në hasmëri, pasi në vitin 1993 i

pandehuri Selahedin Kosi ka vrarë shtetasin Bujar Maliqi (vëllai i viktimës Ilir Maliqi). Për atë vrasje, i pandehuri është dënuar 13 vjet, por në trazirat e vitit 1997 është vetë-liruar.

- Familja e të pandehurit i ka kërkuar familjes Maliqi të pajtohen, por shkaktar i refuzimit për t’u pajtuar ka qenë viktima Ilir Maliqi, për këtë arsye i kanë dërguar fjalë që do të vrasim edhe djalin tjetër Ilirin ...Ky fakt i rëndësishëm duhet të zërë vend të rëndësishëm në vlerësimin e provave dhe provueshmërisë së akuzës në ngarkim të të pandehurit.

- Nga provat e pakta të administruara në hetim dhe gjykim është vërtetuar se vrasjen e ka kryer Selahedin Kosi. Nëna e viktimës, shtetasja Kimete Maliqi, ka shpjeguar rrjedhshëm se si ka ndodhur vrasja e Ilirit, ngjarje të cilën e ka mësuar nga dëshmitarja Nazire Gruda. Tre ditë pas vrasjes ajo është ndodhur rastësisht në vendin e ngjarjes dhe i ka thënë se djalin e saj e kishte vrarë ai që kishte vrarë dhe djalin tjetër.

- Dëshmitarët Mark Marku, Faik Zaganjori, Nazim Beqiri dhe Haxhi Liçi kanë dëshmuar për gjendjen e dy familjeve dhe përpjekjet për t’u pajtuar pas vrasjes së parë, por asnjë prej tyre nuk ka dhënë dëshmi për ngjarjen për arsye që vetë i dinë.

- Një argument tjetër është se, ndryshe nga vrasja e parë pas kësaj vrasje, familja e të pandehurit nuk ka bërë asnjë përpjekje për të normalizuar marrëdhëniet mes familjeve. Edhe ky është një argument që të krijon bindjen se autor i kësaj vrasje është i pandehuri Selahedin Kosi.

-KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.339, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër si të pabazuar dhe aktet t’i dërgohen sërish Gjykatës së Apelit Shkodër për rigjykim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Selahedin Kosi, av. Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.339, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E N

Se vendimi nr.339, datë 12.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë, duhet të prishet dhe aktet të kthehen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

A. Rrethanat e faktit

1. I gjykuari Selahedin Kosi është dënuar në vitin 1993, për vrasjen e shtetasit Bujar Maliqi (vëllai i viktimës Ilir Maliqi). Në vitin 1997, si rezultat i trazirave të ndodhura në vend, ky shtetas kishte dalë nga burgu. Pas kësaj, i gjykuari Selahedin Kosi largohet, por, ndërkohë organi i akuzës, prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër e akuzon për vrasjen e shtetasit Ilir Maliqi dhe në përfundim të gjykimit të zhvilluar në mungesë, ai deklarohet fajtor për këtë ngjarje dhe dënohet me 25 vjet burgim.

265

2. Në vitin 2006, i gjykuari Selahedin Kosi ekstradohet nga jashtë shtetit dhe pas kërkesës së tij për rivendosje në afat, çështja penale në ngarkim të tij, dhe konkretisht vrasja e shtetasit Ilir Maliqi, kthehet për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Shkodër.

3. Gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë dhe në gjykatën e apelit, ka rezultuar se: në datën 26.05.1998, në Rrugën “Don Bosko” të qytetit të Shkodrës është gjetur i vrarë me armë zjarri shtetasi Ilir Maliqi. Viktima Ilir Maliqi kishte dalë atë ditë nga shtëpia rreth orës 06.30, me qëllim për të shkuar në Tiranë, për të parë në spital një të afërm të tij të plagosur e pikërisht, shtetasin Baki Çela.

4. Me qëllim zbulimin e autorit dhe sqarimin e rrethanave të ngjarjes, organi i akuzës, prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, ka kryer një sërë veprimesh hetimore, të pasqyruara në procedimin penal nr.211 të vitit 1999 e konkretisht: kqyrja e vendit të ngjarjes e shoqëruar me skicën përkatëse; kqyrja e kufomës; ekspertimi mjeko-ligjor; ekspertimi balistik i 16 gëzhojave të gjetura në vendin e ngjarjes; pyetja e personave që kanë pasur dijeni për ngjarjen, midis të cilëve Kimete Maliqi (nëna e viktimës), Rudina Çela (motra e viktimës), Hajredin Maliqi (babai i viktimës), etj.

5. Kështu, shtetësja Kimete Maliqi, e ëma e viktimës, ka pohuar se dy djemtë e saj i ka vrarë Selahedin Kosi. Ajo ka pohuar se më datë 15.01.1993, i gjykuari i kishte vrarë djalin e parë Bujarin, me të cilin i gjykuari kishte qenë shok e ishte ngatërruar. I gjykuari kishte qenë shok me djalin e saj dhe në konflikt e sipër me Gjin Kronin, djali i saj kishte ndërhyrë për t’i ndarë, por i pandehuri kishte vrarë djalin e saj Bujarin. Pasi Selahedini kishte vrarë djalin e saj (djalin e parë) pas disa muajve, kishte çuar fjalë për t’u pajtuar me ta. Sipas dëshmitares, ka ardhur në shtëpinë e saj Faik Hoxha (Imam), për t’u pajtuar me ta dhe ka thënë se ju vrasin Ilirin nëse nuk pajtoheni. Imami tha që ta falni gjakun. Dëshmitarja ka pohuar gjithashtu se, burri i saj ka pasur probleme nervore dhe i tha “se keni ardh shpejt. Duhej të kishit ardh me fjalë më të mira”. Ai (i gjykuari) ishte kapur ndërkohë dhe ishte dënuar për vrasjen e Bujarit dhe ka dalë nga burgu nga rrëmujat që u bënë dhe nuk e ka vuajtur dënimin e plotë. Ne nuk e kemi falur dhe pas atij rasti nuk kanë ardhur më për t’u pajtuar. Në vitin 1997, ka dalë nga burgu Selahedini. Po në atë periudhë u plagos dhëndri Baki Çela, të cilin e çuan në Tiranë. Atë ditë kur u plagos dhëndri, Iliri donte të shkonte për ta parë atë në Tiranë, ku bëhet fjalë konkretisht për datën 26.05.1998. Atë ditë Iliri ka dalë në orën 06.30 të mëngjesit nga shtëpia për t’u nisur për Tiranë. Tek Rruga “Don Bosko” i kanë dalë dy vetë përpara me biçikleta.

6. Më tej dëshmitarja ka sqaruar se këtë ngjarje e ka parë një shoqe e imja, që quhet Nazire Gruda. Ajo ka qenë rastësisht aty, ka parë ngjarjen dhe ka thënë që, ata dy persona i kanë thënë Ilirit, pse nuk e ke fal gjakun dhe e kanë qëlluar me breshëri në fytyrë. Nuk e mbaj mend datën kur ka ndodhur ngjarja por di që në Maj të vitit 1998, djalin e kanë vrarë në orën 06.30 të mëngjesit. Djali im i madh ka ikur në Itali pasi edhe atë e kanë gjuajtur me gurë për ta ngacmuar kur dilte nga shtëpia. Të dy djemtë i kam në Itali. Shoqja ime më ka thënë 3 ditë pas vrasjes (të cilën e kam takuar në rrugë tek “Don Bosko”) se, ai që të ka vrarë të parin të ka vrarë edhe të dytin. Ne s’kemi pasur hasmëri me asnjë familje. Nazire Gruda nuk e di se ku ka banuar por kemi qenë në një klase, tek e njëjta shkollë dhe nuk e di as se ku ka qenë e martuar dhe nuk e kam takuar që kur kemi qenë në shkollë vetëm atë ditë, 3 ditë pas ngjarjes. Unë asaj nuk ia njoh as fëmijët. Atë ditë që e takova, i fola unë asaj e para në rrugë pasi, ajo nuk më mbante mend mirë.

7. Mbi këtë bazë, organi i akuzës, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër, ka dërguar procedimin penal për gjykim, nën akuzën e “Vrasjes me paramendim” dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuara nga nenet 78 e 278/e të Kodit Penal, të kryera nga i gjykuari Selahedin Kosi.

266

B. Procedurat gjyqësore

8. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin penal nr.67, datë 12.02.2008, ka vendosur: “Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Selahedin Kosi për veprën penale të “Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78 i K. Penal për shkak se nuk provohet se i pandehuri të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, konform nenit 388/1/b të K.Pr.Penale.Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Selahedin Kosi për veprën penale të “Armbajtës pa leje”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal për shkak se nuk provohet se i pandehuri të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, konform nenit 388/1/b të K.Pr.Penale.

9. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin penal nr.339, datë 12.12.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.67, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër”.

10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, me anën e të cilit ka kërkuar, prishjen e vendimit nr.339, date 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, në të njëjtën gjykatë por me tjetër trup gjykues.Në shkaqet e rekursit veçohen:

- Familja e të pandehurit me atë të viktimës kanë qenë në hasmëri, pasi në vitin 1993 i pandehuri Selahedin Kosi ka vrarë shtetasin Bujar Maliqi (vëllai i viktimës Ilir Maliqi). Për atë vrasje i pandehuri është dënuar 13 vjet, por në trazirat e vitit 1997 është vetë-liruar.

- Familja e të pandehurit i ka kërkuar familjes Maliqi të pajtohen, por shkaktar i refuzimit për t’u pajtuar ka qenë viktima Ilir Maliqi, për këtë arsye i kanë dërguar fjalë që do të vrasim edhe djalin tjetër Ilirin ...Ky fakt i rëndësishëm duhet të zërë vend të rëndësishëm në vlerësimin e provave dhe provueshmërisë së akuzës në ngarkim të të pandehurit.

- Nga provat e pakta të administruara në hetim dhe gjykim është vërtetuar se vrasjen e ka kryer Selahedin Kosi. Nëna e viktimës, shtetasja Kimete Maliqi, ka shpjeguar rrjedhshëm se si ka ndodhur vrasja e Ilirit, ngjarje të cilën e ka mësuar nga dëshmitarja Nazire Gruda. Tre ditë pas vrasjes ajo është ndodhur rastësisht në vendin e ngjarjes dhe i ka thënë se djalin e saj e kishte vrarë ai që kishte vrarë dhe djalin tjetër.

- Dëshmitarët Mark Marku, Faik Zaganjori, Nazim Beqiri dhe Haxhi Liçi kanë dëshmuar për gjendjen e dy familjeve dhe përpjekjet për t’u pajtuar pas vrasjes së parë, por asnjë prej tyre nuk ka dhënë dëshmi për ngjarjen për arsye që vetë i dinë.

- Një argument tjetër është se, ndryshe nga vrasja e parë pas kësaj vrasje familja e të pandehurit nuk ka bërë asnjë përpjekje për të normalizuar marrëdhëniet mes familjeve. Edhe ky është një argument që të krijon bindjen se, autor i kësaj vrasje është i pandehuri Selahedin Kosi.

C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

11. Gjykata e Apelit Shkodër mbi të njëjtat rrethana fakti dhe me të njëjtin arsyetim, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.67, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.

12. Gjykata e Apelit Shkodër ka arsyetuar se, nga shqyrtimi në tërësi i të gjitha provave shkresore dhe me dëshmitarë, nuk është provuar akuza në ngarkim të të gjykuarit Selahedin Kosi për vrasjen e shtetasit Ilir Maliqi.Deklarimet e familjareve të viktimës mbeten vetëm në kuadrin e dyshimeve, pa provuar burimin e provës.

13. Më tej gjykata e apelit arsyeton: “...duke qenë se nuk provohet akuza e vrasjes parashikuar nga neni 78 i Kodit Penal, mbetet e paprovuar edhe akuza e mbajtjes pa leje të armëve luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal...Në këto rrethana, gjykata

267

e apelit e gjen të drejtë vendimin e gjykatës së faktit, e cila ka deklaruar të pafajshëm të gjykuarin Selahedin Kosi për këto dy akuza dhe të pabazuar në prova apelin e prokurorit...”.

D. Në lidhje me ankimin (rekursin)

14. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga organi i akuzës, në lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit procedural penal, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen. Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e zhvillimin e një procesi të jo të rregullt ligjor. Konkluzionet e arritura në pjesën përshkruese-arsyetuese të vendimit, nuk përputhen me pjesën urdhëruese të tij (dispozitivin).

15. Gjykata ka arritur në konkluzionin se nuk provohet që i pandehuri Selahedin Kosi të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, ndërsa në pjesën vendimmarrëse vendos deklarimin e pafajshëm të të pandehurit me argumentin se fakti nuk përbën vepër penale.

16. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë e gjen tërësisht të gabuar referimin e bërë nga Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër (lënë në fuqi nga gjykata e apelit) në dispozitën e nenit 388, pika 1, shkronja “b” të Kodit të Procedurës Penale, kur deklaron të pafajshëm të pandehurin (të gjykuarin) Selahedin Kosi. Sipas këtij parashikimi, “...gjykata merr vendim pafajësie kur: b) fakti nuk përbën vepër penale...”.Në kundërshtim me këtë përfundim të arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, i lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër, vrasja me armë zjarri e shtetasit Ilir Maliqi përbën vepër penale dhe madje, me rrezikshmëri të theksuar shoqërore.

17. Argumentet e pjesës arsyetuese duhet të jenë të bazuara dhe të lidhura logjikisht, duke respektuar rregullat e mendimit të drejtë e logjik. Në tërësinë e tij vendimi i gjykatës duhet konsideruar si një unitet, në të cilin pjesët përbërëse janë të lidhura ngushtësisht me njëra-tjetrën. Ato duhet të jenë në shërbim dhe funksion të njëra tjetrës. Argumentet duhet të jenë gjithashtu të mjaftueshme për të mbështetur dhe pranuar pjesën urdhëruese. (vendimet e Gjykatës Kushtetuese nr.07, datë 09.03.2009, nr.23, datë 23.07.2009 dhe datë 21.07.2010).

18. Duke mos plotësuar këtë kërkesë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në gjykimin e zhvilluar në gjykatën e apelit nuk janë respektuar standardet e një procesi të rregullt ligjor, fakt që e bën vendimin e gjykatës të cënueshëm.

19. Po kështu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, në lidhje me kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes, duke iu mos dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proces.

20. Në tërësinë e tij ai (vendimi), nuk përmban një analizë të plotë e të hollësishme të provave dhe të pretendimeve të palëve.

21. Edhe mosplotësimi i kësaj kërkese, duke qenë vendimi rrjedhojë e një gjykimi jo të plotë e bën vendimin e gjykatës të cënueshëm.

22. Kështu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, e gjen të bazuar në ligj pretendimin e paraqitur nga organi i akuzës në seancën dëgjimore të zhvilluar përpara Gjykatës së Lartë se gjykata ka gabuar në procedurën e marrjes së provave, kur arsyeton: “…dëshmitarja Kimete Maliqi nuk arriti t’i tregojë gjykatës edhe disa të dhëna të tjera identifikuese rreth saj, konkretisht se ku banon shtetësja Nazire Gruda dhe cilët janë fëmijët e saj…”.Ky arsyetim i gjykatës gjendet jo në përputhje me ligjin procedural penal. Në vështrim të dispozitave të Kodit të Procedurës Penale, lidhur me njoftimet e dëshmitareve, nuk është detyrë e dëshmitarit që të realizojë dhe mundësojë sjelljen në gjyq të një dëshmitari tjetër.

268

Si gjykata e shkallës së parë ashtu edhe ajo e apelit, janë mjaftuar me arsyetimin se: “…dëshmitarja Kimete Maliqi nuk arriti t’i tregojë gjykatës edhe disa të dhëna të tjera identifikuese rreth saj, konkretisht se ku banon shtetësja Nazire Gruda dhe cilët janë fëmijët e saj…”, pa bërë përpjekje, në zbatim të rregullave procedurale penale, për gjetjen dhe njoftimin e saj. Jo vetëm kaq, por gjykata e shkallës së parë aludon se, sipas thënieve të dëshmitares Kimete Maliqi, dëshmitarja Nazire Gruda “paska vdekur”. Ky arsyetim është kontradiktor pasi, nga njëra anë gjykatat argumentojnë mos ekzistencën e kësaj dëshmitareje dhe nga ana tjetër arsyetojnë se nuk jeton më.Sqarimi i të gjitha rrethanave lidhur me këtë pretendim, vlerësohet me një rëndësi të veçantë për zhvillimin e gjykimit, pasi pretendohet që kjo dëshmitare (nëse ekziston) të jetë e vetmja dëshmitare okulare e ngjarjes.

23. E njëjta situatë verifikohet edhe në rastin e shpjegimeve të dëshmitares Rudina Çela (motra e viktimës), e cila referon si burim prove shtetasen Xheme Kosi, ekzistenca dhe mundësia për t’u dëgjuar në gjyq e saj nuk është verifikuar nga gjykatat.

24. Një moment tjetër me rëndësi për përfundimin e çështjes është edhe krahasimi i gëzhojave të gjetura në vendngjarjen e vrasjes së shtetasit Ilir Maliqi, me ato të gjetura në vrasjen e shtetasit Bujar Maliqi (vëllai i tij).

25. Gjykata e apelit argumenton në mënyrë të gabuar se ky krahasim është i pamundur, pasi dosja hetimore e çështjes penale të vrasjes së shtetasit Bujar Maliqi është djegur dhe akti balistik i ndodhur në të nuk mund të gjendet. Lidhur me këtë verifikim, gjykata mund dhe duhej t’i drejtohej Institutit të Policisë Shkencore, i cili normalisht ruan në çdo rast një kopje të akteve të ekspertimit që ai ka kryer.

E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

26. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar gabim ligjin procedural penal.

27. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.339, datë 12.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër do të prishet e aktet do të kthehen për rishqyrtim në po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.

28. Në rigjykim, gjykata e apelit, pasi të bëjë gjithë verifikimet e përmendura më sipër, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes duke iu dhënë përgjigje ligjore të gjitha pretendimeve të palëve në proces, do të arrijë në një përfundim të drejtë të çështjes.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.339, datë 12.12.2008, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 01.02.2012

269


VENDIM



Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareAndi Çeliku AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar

në seancën e datës 01.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: SHOQËRIA “A.P.G.” SH.P.K. me administrator Z. Çiro Donzella mbrojtur nga av. Plarent Ndreca

OBJEKTI:

Kundërshtim vendimi të prokurorisë për “Pushimin e hetimeve të procedimit penal

nr.1986/2007, datë 10.01.2008 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.Baza Ligjore: Parashikuar nga Neni 329/1 i Kodit Procedurës Penale.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.115 akti, datë 04.10.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Shoqëria “A.P.G” sh.p.k përfaqësuar nga administrator Z. Çiro Donzella si të pabazuar në ligj e në prova.Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit në Gjykatën e Apelit Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.608, datë 04.05.2011, ka vendosur:Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.115 akti, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs kërkuesi Shoqëria “A.G.P.” sh.p.k, nëpërmjet avokatit të saj, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në mosrespektim të ligjit procedural penal dhe si i tillë ky vendim duhet të prishet, pasi ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë është ushtruar ankim nga ana jonë konform rregullave të parashikuara nga nenet 407 e vijues të K.Pr.Penale, dhe pikërisht neni 413 i K.Pr.Penale parashikon si të rregullt ankimin e dërguar me poste rekomande, siç ka ndodhur në rastin konkret.

- Pas njoftimit që i është bërë nga gjykata zyrtarisht shoqërisë sonë, ankimi ndaj saj, duke mos qenë dakord me të është dorëzuar në postë brenda afatit 10 ditor të parashikuar nga ligji, pikërisht më datë 22.10.2010 dhe bashkangjitur ka edhe letrën e

270

shoqërimit përkatës me nr.0342451, ku referuar dispozitës së sipërcituar data e ankimit është data e dërgimit të ankimit në postë, pra më datë 22.10.2010, brenda afatit ligjor për ushtrimin e kësaj të drejte.

- Në shkelje të hapur të kësaj dispozite të sipërcituar gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e ankimit për shkak të mosrespektimit të dispozitave, lidhur me afatet e ankimit e për pasojë nuk ka shqyrtuar shkaqet e ankimit të paraqitur prej nesh.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi që rekursi të rishikohet; mbrojtësin e Shoqërisë “A.P.G” sh.p.k, Av. Plarent Ndreca, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.608, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.608, datë 04.05.2011, i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet.

I. Rrethanat e faktit

1. Shoqëria “A.P.G” është shoqëri me përgjegjësi të kufizuar e cila ushtron aktivitet tregtar me seli në qytetin e Tiranës. Administrator dhe ortak i vetëm i kësaj shoqërie është ankuesi shtetasi italian Ciro Donzella. Në pronësi të kësaj shoqërie ka qenë dhe një automjet tip fuoristradë Jeep Gand Cheroke, e cila përdorej nga administratori dhe që ishte futur në Shqipëri në vitin 2006.

2. Automjeti rezulton t’i jetë shitur shtetasit Ardian Gjoka nëpërmjet një fature shitjeje. Në bazë të kësaj fature rezulton se shitja është realizuar nga shtetësja Valentina Gjoka, e cila pretendon se ka qenë e autorizuar nga administratori Ciro Donzella për të lëshuar fatura tatimore në emër dhe për llogari të Shoqërisë “A.P.G” sh.p.k.

3. Shtetasja Valentina Gjoka ka qenë e punësuar pranë Shoqërisë “APG” me detyrën e… ndërkohë që edhe i kallëzuari Ardian Gjoka, vëllai i saj, ka qenë edhe ky i punësuar pranë shoqërisë me detyrën e shoferit. Në bazë të njohjes që kishin për shkak të marrëdhënies së punës me administratorin Ciro Donzella, kanë rënë në dijeni të faktit se donte të shiste automjetin Jeep Grand Cheroke.

4. Në datë 02.03.2007 shtetasja Valentina Gjoka, me cilësinë e personit të autorizuar nga ankuesi Ciro Donzella, nëpërmjet një fature tatimore shitje, automjetin Jeep Grand Cheroke i’a ka shitur shtetasit Kol Prenga kundrejt çmimit prej 550.000 lekë.

5. Ankuesi Ciro Donzella me cilësinë e administratorit të Shoqërisë “A.P.G”, pronë e të cilit ishte automjeti, në datë 19.05.2007, mbasi ka rënë në dijeni të zhveshjes nga pronësia mbi këtë mjet ka bërë kallëzim penal ndaj shtetasve Ardian Gjoka dhe Valentina Gjoka, duke i akuzuar se ata me anë të mashtrimit i kanë vjedhur automjetin.

6. Ankuesi ka pretenduar se fatura tatimore e shitjes me nr.30 dhe nr.serial 20538619, datë 02.03.2007, nuk është lëshuar prej tij mbasi shkrimi dhe nënshkrimi janë të falsifikuar prej personit të akuzuar prej tij, shtetases Valentina Gjoka. Gjithashtu ajo nuk ka qenë e pajisur prej tij me prokurë të posaçme për të realizuar shitjen e automjetit.

7. Më datë 30.05.2007, në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar procedimi penal nr.1986 i vitit 2007, me kallëzues Çiro Donzella.

II. Procedurat gjyqësore

8. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë 06.02.2007, ka vendosur “Pushimin e çështjes penale me nr.1986, të vitit 2007, në lidhje me kallëzimin e shtetasit Ciro Donzella ndaj shtetasve Valentina Gjoka, Ardian Gjoka dhe Kol Prenga”.

271

9. Kundër këtij vendimit të pushimit në bazë të nenit 329/1 të K.Pr.Penale është ankuar në gjykatë kallëzuesi Ciro Donzella.

10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.115 akti, datë 04.10.2010, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës të kërkuesit Shoqëria “APG” sh.p.k përfaqësuar nga administrator z. Ciro Donzella”

10. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim administratori i shoqërisë duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.

11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.608, datë 04.05.2011, ka vendosur: “Mospranimin e ankimit kundër vendimit nr.115 Akti, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

III. Arsyetimi i vendimit penal të ankimuar

12. Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në përfundimin se ankimi i kallzuesit është jashtë afatit ligjor të parashikuar nga neni 415/1 të K.Pr.Penale dhe si i tillë nuk mund të merret në shqyrtim.Në vendimin e saj trupi gjykues, ndër të tjera arsyeton se: “...kërkesa ankimore e kallëzuesit ndaj vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë nr.115 akti, datë 04.10.2010, pra më shumë se 10 (dhjetë) ditë mbas marrjes dijeni për këtë vendim, i cili është njoftuar më datë 22.10.2010. Në këto kushte, konstatohet se ankimi i kallëzuesit kundër vendimit nr.115 akti, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur jashtë afatit 10 ditor të parashikuar nga neni 415/1 i Kodit të Procedurës Penale, shkak për të cilin nuk mund të merret në shqyrtim…”.

IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga ankuesi

13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.608 datë 04.05.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili nuk ka pranuar për shqyrtim ankimin nuk është marrë në vlerësim të drejtë të provave.

14. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se vendimi i gjykatës së shkallës së parë, i cili ka rrëzuar ankimin e ankuesit Shoqëria “A.P.G” sh.p.k ndaj vendimit të pushimit të prokurorit është dhënë në mungesë. Sekretaria gjyqësore ka bërë njoftimin e vendimit, e cila, sipas dëftesës së komunikimit, rezulton t’i jetë dorëzuar ankuesit në datë 22.10.2010.

15. Përfaqësuesi i ankuesit mbasi ka marrë dijeni për vendimin e shkallës së parë, po atë ditë ka ushtruar ankim ndaj vendimit duke e dorëzuar nëpërmjet shërbimit postar TNT në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Ky ankim rezulton të jetë marrë në dorëzim nga sekretaria gjyqësore e kësaj gjykate në datë 17.11.2010, sipas shënimit të vendosur në ankim dhe në dëftesën marrëse postare. Gjykata e apelit në marrjen e vendimit për mospranim të ankimit ka llogaritur datën e mbërritjes së ankimit (17.11.2010) dhe jo datën e dërgimit nga ankuesi nëpërmjet shërbimit postar (22.10.2010).

16. Duke vepruar në këtë mënyrë për llogaritjen e afatit të ankimit gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 413/3 të K.Pr.Penale. Në këtë nen parashikohet se: “… 3 Akti i ankimit mund të dërgohet me postë rekomande në sekretarinë e gjykatës që ka dhënë vendimin. Sekretari i gjykatës shënon në zarf ditën e marrjes dhe e bashkëngjit atë me aktet. Ankimi quhet i bërë në datën e dërgimit të aktit me postë rekomande”.

17. Në përcaktimin e mënyrave të paraqitjes së ankimit është parashikuar edhe dorëzimi në distancë i ankimit pranë gjykatës e cila ka dhënë vendimin nëpërmjet shërbimit postar. Si moment të dorëzimit në gjykatë për efekt të plotësimit të afatit ligjor të parashikuar në nenin 415/1 të K.Pr.Penale, ligjvënësi ka përcaktuar momentin e dërgimit të aktit me postë rekomande, pra të dorëzimit të ankimit në postë.

272

18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gabimisht gjykata e apelit ka marrë si datë të paraqitjes së ankimit në gjykatë datën e mbërritjes në sekretari gjyqësore në datë 17.11.2010, dhe jo atë të dorëzimit të tij nga ankuesi në shërbimin postar në datë 22.10.2010. Në fashikullin e gjykimit ndodhen të administruar përveç ankimit edhe zarfi së bashku me faturën postare të dorëzimit të ankimit në gjykatë. Në bazë të rubrikave që përmban kjo faturë, rezulton se zarfi i cili përmbante ankimin është dorëzuar në shërbimin postar në datë 22.10.2010, ndërkohë që në rubrikën e marrësit është vendosur shënimi nga sekretaria gjyqësore e gjykatës së shkallës së parë që ka dhënë vendimin se është marrë në dorëzim në datë 17.11.2010. Nga dita e njoftimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë në datë 22.10.2010, e deri në bërjen e tij nuk ka kaluar asnjë ditë pasi ai është dorëzuar po brenda ditës në shërbimin postar dhe jo më të jetë tejkaluar afati dhjetë ditor i përcaktuar në nenin 415 të K.Pr.Penale.

19. Gjykata e apelit, duke mos e pranuar për shqyrtim ankimin, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat procedurale mbasi nuk ka qenë para rastit për të vendosur mospranimin, por duhet ta merrte në shqyrtim dhe të shprehej me vendim në lidhje me themelin e ankimit. Duke mos pranuar ankimin për shqyrtim pa ndonjë shkak ligjor i ka cënuar ankuesit një të drejtë themelore siç është e drejta për t’u ankuar ndaj një vendimi gjyqësor e parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës.

20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se ankimi është brenda afatit ligjor dhjetë ditor që parashikon neni 415 i K.Pr.Penale, ç’ka e detyron gjykatën e apelit që formalisht ta pranojë për shqyrtim dhe të shprehet me vendim në lidhje me pretendimet e ngritura nga ankuesi, Shoqëria “A.P.G” sh.p.k.

V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të K.Pr.Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.608, datë 04.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 01.02.2012

273


VENDIM



Andi Çeliku KryesuesArjana Fullani AnëtareEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar


KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË ELBASAN, përfaqësuar në Gjykatën e Lartë nga prokurori Kujtim Luli.

KUNDËRTË DYSHUARIT: ARBEN LAMÇJA, i mbrojtur nga

av. Ardian Visha.

OBJEKTI:

Vleftësim i ligjshëm i arrestit dhe caktimi i masës së sigurimit personal

me karakter shtrëngues “Arrest në burg” me afat 40 ditë, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

Baza Ligjore: Nenet 238, 251, 493, 495 të Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin penal nr.473 (4024), datë 10.09.2011, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë të të dyshuarit Arben Lamçja. Caktimin e masës së sigurimit për të dyshuarin Arben Lamçja atë të “arrestit në burg” me afat 40 ditë, e parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.241, datë 13.10.2011, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.473, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Arben Lamçja, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit penal nr.241, datë 13.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.473, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan, si të pabazuar në prova dhe ligj dhe lirimin e menjëhershëm të tij nga paraburgimi.

274

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së Lartë Kujtim Luli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.241, datë 13.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Arben Lamçja, av. Ardian Visha, i cili kërkoi revokimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” dhënë fillimisht me vendimin nr.473, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe urdhërimin e lirimit të menjëhershëm të shtetasit Arben Lamçja; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E N

Se vendimi nr.241, datë 13.10.2011, i Gjykatës së Apelit Durrës, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal, dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.


1. Nga aktet e deritanishme rezulton që i gjykuari Arben Lamçja është shtetas shqiptar, me banim në qytetin e Elbasanit, vërtetuar dhe me çertifikatën e tij të lindjes datë 15.09.2010 të lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile të Elbasanit me nr.identiteti H40123006Q.

2. Ka rezultuar e provuar gjithashtu se, shtetasi Arben Lamçja, është shpallur në kërkim ndërkombëtar nga autoritetet Italiane të drejtësisë, mbi bazën e Urdhërit të Arrestit nr.6559/00 R.GIP, datë 26.03.2011, të lëshuar nga Gjykata e Breshias, për shkak se shtetasi shqiptar Arben Lamçja akuzohej për kryerjen e veprave penale të “Bashkëpunimit kriminal” dhe “Shfrytëzimit të prostitucionit”.

3. Mbi këtë bazë, në datën 08.09.2011, oficerët e Policisë Gjyqësore Elbasan kanë bërë arrestimin në flagrancë të shtetasit Arben Lamçja. Po atë ditë, me shkresën nr.1479 prot., FKB 196, Ministria e Brendshme e Republikës së Shqipërisë ka njoftuar Prokurorinë e Përgjithshme për këtë arrestim.

4. Prokuroria e Përgjithshme, me shkresën nr.2857/1 prot., datë 08.09.2011, i ka kërkuar Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan që, në përputhje me marrëveshjen e lidhur mes Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë, shtesë e Konventës Evropiane për Ekstradimin e datës 13.12.1957 dhe të Konventës Evropiane për Ndihmë të Ndërsjelltë Juridike në Çështjet Penale, ratifikuar me Ligjin nr.9871, datë 11.02.2008, hyrë në fuqi në datë 01.08.2011, të paraqesë kërkesën pranë Gjykatës se Shkallës së Parë Elbasan për vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Arben Lamçja dhe caktimin ndaj tij të masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “arrest në burg”.

5. Në vijim të sa më sipër, organi i akuzës, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan, i është drejtuar kësaj gjykate me kërkesë, me objektin e përmendur më sipër.

B. Procedurat gjyqësore6. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin penal nr.473 (4024), datë 10.09.2011,

ka vendosur: “Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë të të dyshuarit Arben Lamçja. Caktimin e masës së sigurimit për të dyshuarin Arben Lamçja atë të “arrestit në burg” me afat 40 ditë, e parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale”.

7. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.241, datë 13.10.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.473, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan”.

8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Arben Lamçja, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit penal nr.241, datë 13.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.473, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan, si të pabazuar në prova dhe ligj dhe lirimin e menjëhershëm të tij nga paraburgimi.Në shkaqet e rekursit veçohen:“Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në fakt dhe në ligj.Në kërkesën e prokurorisë nuk përcaktohet se, cili është akti procedural për ekstradimin e

275

të gjykuarit. E-mail-i i printuar rezulton të ketë datën 08.11.2003, pra 8 vjet më parë. Gjithashtu në dokumentet e paraqitura nuk rezulton të ketë urdhra kërkimi apo arresti për të gjykuarin.Prokuroria përmend që i gjykuari është dënuar në Itali, por nuk ka asnjë provë për të vërtetuar këtë pretendim. Në akte nuk ka asnjë kërkesë për ekstradim. Gjykatat nuk kanë përdorur asnjë provë për të zbatuar nenin 228 të Kodit të Procedurës Penale.Nuk është vërtetuar asnjë kusht ligjor për vendosjen e masës shtrënguese për të gjykuarin Arben Lamçja”.

C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar9. Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan ka vlerësuar të ligjshëm arrestin në flagrancë, pasi ka

arritur në përfundimin që, në zbatim të kërkesave të Konventës për ekstradimet 1957 të Konventës Evropiane për Ndihmë të Ndërsjelltë Juridike - 2008, ekzistonin kushtet për arrestimin e të gjykuarit.

10. Gjykata ka vlerësuar se masa e sigurimit arrest në burg 40 ditë, i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe kërkesave ligjore që duhet të përmbushen nga autoritetet e huaja për ekstradimin.

11. Gjykata e Apelit Durrës ka vendosur lënien në fuqi të vendimit, duke arsyetuar sikurse gjykata e shkallës së parë.


12. Shkaqet e parashtruara në rekurs, në lidhje me paligjshmërinë e arrestit në flagrancë dhe të vendosjes së masës së sigurimit ndaj shtetasit Arben Lamçja, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal, në lidhje me vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktimin e masës së sigurimit.Në materialet e çështjes rezulton që në të dy gjykimet të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit në lidhje me masat e sigurimit dhe, nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të rrjedhura prej tij.

13. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me miratimin e vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Arben Lamçja në datën 08.09.2011.

14. Ndryshe nga sa ka pretenduar i gjykuari Arben Lamçja nëpërmjet mbrojtjes, arrestimi në flagrance i tij rezulton të jetë bërë në përputhje me kërkesat e përcaktuara nga ligjvënësi, në dispozitën e nenit 495, pika 1 të Kodit të Procedurës Penale (Në rastet e ngutshme, policia gjyqësore mund të bëjë arrestimin e personit, kundër të cilit është paraqitur kërkesa për arrestim të përkohshëm...).Duke pasur në dorë Urdhërin e Arrestit Ndërkombëtar nr.6559/00 R.GIP, datë 26.03.2011, të lëshuar nga Gjykata e Breshias, për shkak se shtetasi shqiptar Arben Lamçja akuzohej për kryerjen e veprave penale të “Bashkëpunimit kriminal” dhe “Shfrytëzimit të prostitucionit”, oficerët e policisë gjyqësore kanë bërë arrestimin e shtetasit në kërkim ndërkombëtar të të gjykuarit Arben Lamçja.

15. Autoriteti që ka bërë arrestimin ka vepruar gjithashtu në përputhje të plotë edhe me kërkesat e pikës 2 të nenit 495 të Kodit të Procedurës Penale (2. Autoriteti që ka bërë arrestimin njofton menjëherë prokurorin dhe Ministrinë e Drejtësisë. Brenda dyzet e tetë orëve prokurori e vë të arrestuarin në dispozicion të gjykatës në territorin e së cilës është bërë arrestimi, duke i dërguar edhe dokumentacionin përkatës...).Në vijim të kësaj kërkese ligjore, Ministria e Brendshme e Republikës së Shqipërisë, po atë ditë, me shkresën nr.1479 prot., FKB 196, ka njoftuar Prokurorinë e Përgjithshme për këtë arrestim.

276

16. Nga ana e saj Prokuroria e Përgjithshme, ka paraqitur kërkesën brenda dyzetë e tetë orëve pranë Gjykatës se Shkallës së Parë Elbasan dhe kërkesa është gjykuar nga kjo e fundit (gjykata), brenda afatit të parashikuar në pikën 3 të po kësaj dispozite. Organi i akuzës ka njoftuar për këtë vendim Ministrinë e Drejtësisë.

17. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë e gjen të drejtë vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës edhe për sa i përket caktimit përkohësisht të masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues, duke vlerësuar të pabazuar pretendimet e mbrojtjes për këtë pjesë.Në të kundërt me sa ka pretenduar mbrojtja, masa e sigurimit personal me karakter shtrëngues (e përkohshme), ndaj shtetasit Arben Lamçja është vendosur në zbatim të kërkesave të nenit 494 të Kodit të Procedurës Penale, pasi ai kërkohet nëpërmjet Urdhër Arrestit nr.126/A/2006 RES-57/07 R CUM, datë 05.09.2007, i lëshuar nga Prokuroria e Përgjithshme pranë Gjykatës se Apelit në Breshia Itali, sepse është dënuar me 14 vjet burgim për veprën penale të “Shfrytëzimit të prostitucionit”.

18. Ne dokumentacionin e dërguar rezulton se, nga autoritete kompetente italiane është marrë një masë për kufizimin e lirisë personale ndaj edhe do të paraqesin kërkesë për ekstradim (kërkesë e cila realisht është paraqitur dhe me vendimin nr.560 (6005), datë 15.12.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan, është vendosur përfundimisht lejimi i ekstradimit të shtetasit Arben Lamçja, vendim i cili ka marrë formë të prerë) dhe se në këtë dokumentacion paraqiten të dhëna të hollësishme për veprat penale të kryera nga i arrestuari Arben Lamçja dhe elemente të mjaftueshëm për identifikimin e këtij shtetasi, duke u plotësuar kështu edhe kërkesat e përcaktuara në nenin 494, pika 2, shkronjat “a” dhe “b” e Kodit të Procedurës Penale (...2. Masa mund të vendoset kur: a) shteti i huaj ka deklaruar se kundër personit është marrë një masë për kufizimin e lirisë personale ose një vendim dënimi me burgim dhe se ka ndër mend të paraqesë kërkesë për ekstradim; b) shteti i huaj ka paraqitur të dhëna të hollësishme për veprën penale dhe elemente të mjaftueshme për identifikimin e personit...).


19. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës ka zbatuar drejtë ligjin procedural penal, kur ka bërë miratimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë për vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Arben Lamçja dhe caktimin ndaj tij të masës së përkohshme të sigurimit “Arrest në burg”, me afat 40 ditë.

20. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.241, datë 13.10.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës do të lihet në fuqi.

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja “a” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.241, datë 13.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 01.02.2012

277


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 02.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

KËRKUES : JULI HOXHA, i mbrojtur nga av. Skënder Breca, i caktuar kryesisht.

KUNDËR:PALË E INTERESUAR: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË KRUJË, përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Hysen Keta.

A K U Z U A R:

Për veprat penale të “Vrasjes me dashje” të kryer në bashkëpunim dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,

të parashikuar nga nenet 76 e 50/gj dhe 278/2 të Kodit Penal.

OBJEKTI:

Lirim me kusht, në bazë të neneve 64 të Kodit Penal

dhe 477 të Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit (të dënuarit) Juli Hoxha. Lirimin para kohe me kusht për një kohë prove 3 vjet, të të dënuarit Juli Hoxha i biri i Xhemilit dhe i Manushaqes, i datëlindjes 04.01.1981, lindur në Patos e banues në Fier, Rajoni nr.3, gjendja gjyqësore i padënuar më parë, me kombësi shqiptare për pjesën e mbetur pa vuajtur nga dënimi i dhënë nga Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.302, datë 12.12.2002.Urdhërohet lirimi i të dënuarit Juli Hoxha menjëherë, nëse nuk mbahet në burg për ndonjë vepër tjetër penale.

278

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.982, datë 26.11.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar, ndryshimin e vendimit nr.982, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë dhe rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Juli Hoxha për lirim me kusht.

Si shkaqe të rekursit pala ankuese parashtron:- Të dyja gjykatat kanë gabuar duke zbatuar e interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin

penal, pasi kanë shkelur detyrimet ligjore që rrjedhin nga neni 64/1 i Kodit Penal.- Pavarësisht se ligjvënësi ka parashikuar lirimin para kohe me kusht, duhet pasur

parasysh edhe llojin e veprës penale të kryer nga kërkuesi që, në rastin tonë konkret është e një rrezikshmërie shumë të madhe, për më tepër që kemi të bëjmë me dy vrasje, një të mbetur në tentativë.

- Gjykata nuk mori parasysh faktin se neni 64 i Kodit Penal bën fjalë vetëm për rastet kur ekziston një arsye e veçantë.

- Arsyet e pranuara nga gjykata nuk mund të konsiderohen të tilla, për më tepër që, si sëmundja e tij, gastrit kronik, ashtu dhe sëmundja e nënës së tij, hipertension arterial, nuk janë sëmundje të rënda shëndetësore që kërkojnë trajtim të veçantë.

- Edhe sikur të ishte një sëmundje që kërkon trajtim të veçantë, kërkuesi nuk ka sjellë ndonjë raport mjeko-ligjor të lëshuar nga ekspertë mjeko-ligjore që të vërtetonte pretendimin e tij.

- Gjithashtu ekziston dhe një fakt që, nëna e tij edhe pse nuk ka një sëmundje të tillë që kërkon trajtim të veçantë, ka edhe një person tjetër madhor që mund të kujdeset për të e që është, motra e kërkuesit.

- Pavarësisht nga deklarata e mirësjelljes e lëshuar nga Njësia Administrative nr.3, në Bashkinë Fier, sipas së cilës, marrëdhëniet mes familjes së viktimës dhe të dënuarit janë normalizuar, ajo duhet marrë me rezervë pasi nga ana e kërkuesit nuk është sjellë dhe administruar në gjykim një akt, i cili tregon vullnetin e pjesëtarëve të familjes së viktimës për normalizimin e këtyre marrëdhënieve.

KOLEGJI PENAL i GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së Lartë, Hysen Keta, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.982, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë dhe rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Juli Hoxha për lirim me kusht; dëgjoi mbrojtësin e kërkuesit Juli Hoxha, Av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.982, datë 26.11.2010, të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E N

Se vendimi nr.982, datë 26.11.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë është rrjedhoje e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal dhe, si i tillë ai duhet të prishet e aktet të dërgohen për rishqyrtim në të njëjtën gjykatë.

279


1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se kërkuesi (i dënuari) Juli Hoxha, është akuzuar nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Fier për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me dashje” të kryer në bashkëpunim dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga nenet 76 e 50/gj dhe 278/2 të Kodit Penal.

2. Mbi bazën e kësaj akuze, kërkuesi është gjykuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Fier, e cila me vendimin nr.302, datë 12.12.2002, ka deklaruar fajtor të gjykuarin Juli Hoxha për akuzat e ngritura nga organi i akuzës dhe e ka dënuar përfundimisht me 15 vjet burgim.

Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë me vendimin penal nr.323, datë 14.07.2006, dhe është vënë në ekzekutim

3. Kërkuesi (i dënuari) Juli Hoxha ka qenë duke vuajtur dënimin pranë I.E.V.P. Krujë.4. Ka rezultuar gjatë gjykimit në gjykatat e faktit se, kërkuesi (i dënuari) Juli Hoxha ka

vuajtur 11 vjet, 4 muaj e 29 ditë burgim dhe i kanë mbetur pa vuajtur edhe 3 vjet, 7 muaj e 1 ditë për të vuajtur.

5. Në datën 05.11.2009, kërkuesi Juli Hoxha i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë me kërkesë, me objektin e cituar më sipër në pjesën hyrëse të këtij vendimi.


6. Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, me vendimin nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010, ka vendosur: “Pranimin e kërkesës së kërkuesit (të dënuarit) Juli Hoxha. Lirimin para kohe me kusht për një kohë prove 3 vjet të të dënuarit Juli Hoxha, i biri i Xhemilit dhe i Manushaqes, i datëlindjes 04.01.1981, lindur në Patos e banues në Fier, Rajoni nr.3, gjendja gjyqësore i padënuar më parë, me kombësi shqiptare për pjesën e mbetur pa vuajtur nga dënimi i dhënë nga Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.302, datë 12.12.2002. Urdhërohet lirimi i të dënuarit Juli Hoxha menjëherë, nëse nuk mbahet në burg për ndonjë vepër tjetër penale...”.

7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.982, datë 26.11.2010, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë”.

8. Kundër vendimit ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.982, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.20/169 Akti, datë 25.02.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Krujë dhe rrëzimin e kërkesës së të dënuarit Juli Hoxha për lirim me kusht, me shkaqet dhe pretendimet e përmendura me sipër në pjesën hyrëse të këtij vendimi.


9. Gjykata e Apelit Tiranë, bazuar mbi të njëjtat rrethana fakti dhe duke mbajtur të njëjtën linjë të arsyetimit ashtu sikurse Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së faktit.

10. Gjykata arsyeton se: “...gjatë vuajtjes së dënimit nuk janë evidentuar shkelje disiplinore dhe i dënuari ka manifestuar sjellje të mirë, fakt i cili është vlerësuar nga Institucioni i Ekzekutimit të Dënimeve Penale Krujë dhe për këtë i është dhënë leje shpërblyese, të cilat janë zbatuar me korrektësi nga ana e tij... sipas raportit të Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës Tiranë, të datës 07.12.2009, përveç vlerësimit të sjelljes dhe qëndrimit të tij, kjo e fundit ka arritur në konkluzionin se kërkuesi Juli Hoxha i plotëson kushtet për të përfituar me kërkesën objekt gjykimi dhe riintegrimi i tij në shoqëri është i mundur...”.

11. Më tej gjykata arsyeton se “…me vërtetimin e datës 02.12.2009 lëshuar nga Bashkia Fier rezulton se marrëdhëniet e familjes së Juli Hoxhës me familjen e viktimës Lavdërim Bajramaj janë të mira dhe nuk kanë krijuar asnjë problem...për sa më sipër, duke i konsideruar si arsye të veçanta gjendjen e vështirë ekonomike të familjes së kërkuesit Juli Hoxha, gjendjen shëndetësore të nënës së tij, gjendjen e tij shëndetësore jo të mirë, si dhe

280

faktin e normalizimit të marrëdhënieve me familjen e viktimës, gjykata e apelit çmon se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se i dënuari Juli Hoxha plotëson edhe kriterin e arsyes së veçantë të parashikuar nga neni 64/1 i Kodit Penal...”.


12. Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.

13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e zhvillimit të një procesi jo të rregullt ligjor, në lidhje me kryerjen e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes, duke mos iu dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proces.

14. Kështu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar në ligj pretendimin e paraqitur nga organi i akuzës në rekurs dhe në seancën dëgjimore të zhvilluar përpara Gjykatës së Lartë se: “…Pavarësisht nga deklarata e mirësjelljes e lëshuar nga Njësia Administrative nr.3 në Bashkinë Fier, sipas së cilës marrëdhëniet mes familjes së viktimës dhe të të dënuarit janë normalizuar, ajo duhet marrë me rezervë, pasi nga ana e kërkuesit nuk është sjellë dhe administruar në gjykim një akt, i cili tregon vullnetin e pjesëtarëve të familjes së viktimës për normalizimin e këtyre marrëdhënieve…”.

15. Sqarimi i të gjitha rrethanave lidhur me këtë pretendim, vlerësohet me një rëndësi të veçantë për zhvillimin e gjykimit dhe përfundimin e çështjes.

16. Gjykatat, si ajo e shkallës së parë ashtu edhe ajo e apelit, janë mjaftuar vetëm me administrimin e një vërtetimi të datës 02.12.2009, lëshuar nga Bashkia Fier, sipas të cilit marrëdhëniet e familjes së Juli Hoxhës me familjen e viktimës Lavdërim Bajramaj janë të mira dhe nuk kanë krijuar asnjë problem, pa u thelluar në hetimin e mëtejshëm të këtij fakti.

17. Nga ana e përfaqësuesit të organit të akuzës është kërkuar sqarimi më i hollësishëm i rrethanave për këtë fakt, duke pretenduar se ky miratim duhet të merret nga familjarët e viktimës dhe jo nga organet e pushtetit lokal.

18. Si gjykata e shkallës së parë, ashtu edhe gjykata e apelit, nuk i kanë kushtuar rëndësinë e duhur këtij pretendimi, duke e lënë kështu të mangët hetimin gjyqësor të çështjes, gjë e cila e bën vendimin e gjykatës të cënueshëm.

19. Por duke qenë se këtë plotësim mund ta bëjë edhe gjykata e apelit, Kolegji Penal vlerëson me vend prishjen e vendimit vetëm të kësaj të fundit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po këtë gjykatë për plotësimin e kësaj detyre.


20. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar gabim ligjin procedural penal.

21. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.982, datë 26.11.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë do të prishet e aktet do të kthehen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

22. Në rigjykim, gjykata e apelit, pasi të bëjë gjithë verifikimet e përmendura më sipër, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes, duke iu dhënë përgjigje ligjore të gjitha pretendimeve të palëve në proces, do të arrijë në një përfundim të drejtë të çështjes.

281

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.982, datë 26.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 02.02.2012

282


VENDIM


Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Shpresa Beçaj KryesueseArjana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 08.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË TIRANË

ME PJESËMARRJEN E PROKURORIT PRANË PROKURORISË SË PËRGJITHSHME z. Kujtim luli.

OBJEKTI:

Kërkesë për caktim masë sigurimi provizor me afat,me qëllim ekstradimi.

Baza ligjore: Nenet 494, 495 dhe 238 të K.Pr.Penale.

PERSON NËN HETIM: ERJON REXHA

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.63 akti, datë 21.01.2011, ka vendosur:

Miratimin e arrestimit provizor të shtetasit Erjon Rexha.Caktimin si masë sigurimi te përkohshëm me qëllim ekstradimi ndaj personit nën hetim Erjon Rexha atë të “arrestit në burg” me afat 20 ditor, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.Një kopje t’i niset Ministrisë së Drejtësisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.57, datë 08.02.2011, ka vendosur:Shfuqizimin e vendimit nr.63 akti, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që i përket shtetasit Erjon Sami Rexha lidhur me vleftësimin e arrestit të përkohshëm për qëllim ekstradimi.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i shtetasit Erjon Sami Rexha në qofte se nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili ka kërkuar ndryshimin e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:

283

- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është i drejtë, pasi fakti se në dy dokumentet e paraqitura nga mbrojtja si çertifikata e lindjes dhe travel dokument dhënë nga Mbretëria e Bashkuar rezulton se në njërën është shënuar datëlindja 02.01.1977, ndërsa në të dytën 22.02.1979, gjë që krijon dyshime nëse kemi të bëjmë me të njëjtin person, prandaj dhe me të drejtë kërkesa e mbrojtjes është rrëzuar nga gjykata e shkallës së parë.

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se veprimet e prokurorit për arrestimin e shtetasit Erjon Rexha me qëllim ekstradimi janë në përputhje me kërkesat e nenit 495 të K.Pr.Penale, në kushtet kur ky shtetas figuron i regjistruar në kërkim ndërkombëtar me qëllim ekstradimi, pasi në ngarkim të tij është dhënë një dënim penal i formës së prerë për vepra penale të cilat parashikohen si të tilla nga legjislacioni shqiptar, vendim të cilin e bazon në nenin 495/3 të K.Pr.Penale.Pavarësisht pretendimeve të mbrojtjes së të pandehurit, gjykata e apelit duhet të kishte miratuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë sepse kjo e fundit ka parë të nevojshme verifikimin e akteve dhe respektimin e dispozitave për ekstradimin në ngarkim të tij, verifikim i cili në kohën kur është zhvilluar gjykimi në gjykatën e apelit nuk ishte ezauruar, për më tepër që shtetasi që kërkohet të ekstradohet figuron me shtetësi të ndryshme, ndërsa gjykata e apelit e konsideron shtetas shqiptar.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin e Prokurorisë së Përgjithshme, z. Kujtim Luli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.57, datë 08.02.2011 të Gjykatës Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.57, datë 08.02.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:Në datën 18.01.2011, ora 14.00, në Aeroportin “Nënë Tereza”, gjatë përpunimit të

pasagjerëve të linjës ajrore “British Airways”, nga kontrolli dhe regjistrimi i kontrolleve të planizuar ka rezultuar se shtetasi Erjon Rexha, i cili dispononte pasaportën angleze (Travel Dokument) me nr.T00303010, figuronte me statusin ”Wantid Purpose: Arrest”.

Nga korrespondenca me Z.Q.K. Interpol Tiranë, ka rezultuar se shtetasi Erjon Rexha është shpallur në kërkim ndërkombëtar nga IP Roma, pasi me vendimin nr.6540/2006, datë 17.10.2006 të Gjykatës së Romës është dënuar me 10 vjet burgim për veprat penale Pjesëmarrje në organizate kriminale”, “Trafikim të narkotikëve” dhe ”Falsifikim të dokumentave”, për këtë arsye nga ana e autoriteteve Italiane është kërkuar arrestimi i tij me qëllim ekstradimin në Itali.

Oficerët e Policisë Gjyqësore të Komisariatit të Policisë Rinas kanë kryer arrestimin e tij, duke i dërguar aktet Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë për ndjekjen e procedurave të mëtejshme.

Ndodhur në këto rrethana, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vënë në lëvizje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar caktim mase sigurimi provizor “arrest ne burg” të shtetasit Erjon Rexha, me qëllim ekstradimi, konform bazës ligjore të cituar.

Nga aktet shoqëruese të kërkesës rezulton së shtetasi Erjon Rexha i datëlindjes 22.01.1979, në dokumentin “Individual From” figuron me shtetësi Serbia Montenegro, ndërsa në dokumentin “Travel Dokument” me shtetësi kosovare.

284

Shtetasi Erjon Rexha dhe mbrojtësi i tij, si përpara organeve te procedimit penal dhe gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë, kanë pretenduar se Erjon Rexha është shtetas shqiptar (i biri i Samiut dhe Leonorës, dtl. 02.01.1977, lindur e banues në Vlorë) sipas çertifikatës së lindjes nr.417 12 5012, datë 24.01.2011, lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile, rajoni nr.3 i Bashkisë, Qarku Vlorë, e administruar në dosje.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, megjithëse i ka shqyrtuar të gjitha provat e paraqitura nga palët, edhe pretendimin e shtetasit Erjon Rexha (se është shtetas shqiptar), ka konstatuar se ka mospërputhje të të dhënave në deklarimet respektive lidhur me identitetin e tij, për këtë arsye, në përfundim të hetimit gjyqësor të çështjes, e ka gjetur kërkesën e Prokurorisë të bazuar në ligj dhe në prova dhe me vendimin nr.63 akti, datë 21.01.2011 ka miratuar caktimin si masë sigurimi të përkohshëm me qëllim ekstradimi ndaj personit nën hetim Erjon Rexha atë të “arrestit në burg” me afat 20 ditor, në referim të nenit 238 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë, pasi ka shqyrtuar shkaqet e ankimit të paraqitur nga ankuesi Erjon Rexha dhe argumentet e vendimit gjyqësor të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, ka arritur në përfundimin se vendimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe procedural penal, duke argumentuar mes të tjerash: “...nisur nga gjendja e faktit se shtetasi Erjon Rexha është shtetas shqiptar; në respektim të nenit 39/2 të Kushtetutës; ligjit nr.8322, datë 02.04.1998; ligjit nr 8499, datë 10.06.1999, nenit 11, gërma/a “Ekstradimi” të Kodit Penal, dhe neni 491, gërma “f“ Mospranimi i kërkesës për ekstradim”, nenet 493,pika/3 dhe 498, pika/2 e K.Pr.Penale, në të cilën thuhet: “Gjykata nuk jep vendim kundër ekstradimit kur janë rastet e parashikuara për mospranimin e kërkesës së ekstradimit”; faktit se marrëveshja dy palëshe midis Shqipërisë dhe Italisë e miratuar nga Kuvendi i Shqipërisë në vitin 2007 nuk ka hyrë në fuqi, çmohet se kërkesa e prokurorisë nuk duhej të pranohej nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ...” .

Për arsyet e mësipërme, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.57, datë 08.02.2011, ka shfuqizuar vendimin nr.63 akti, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë që i përket shtetasit Erjon Sami Rexha, lidhur me vleftësimin e arrestit të përkohshëm për qëllim ekstradimi dhe, ka urdhëruar lirimin e menjëhershëm të tij, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.

Vendimi i mësipërm është rekursuar nga ana e Prokurorit të Apelit Tiranë, duke parashtruar dhe shkaqet respektive, të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi dëgjoi konkluzionet me shkrim të Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme në seancë gjyqësore, i cili kërkoi përfundimisht lënien në fuqi të vendimit (objekt rekursi) të Gjykatës së Apelit Tiranë, në analizë tërësore të rrethanave të çështjes dhe në referim të ligjit material dhe procedural penal në të cilin gjen mbështetje çështja në gjykim, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë.

Në nenin 39/2 të Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë, midis të tjerash theksohet: a) Ekstradimi mund të lejohet vetëm kur është parashikuar shprehimisht në marrëveshjet ndërkombëtare në të cilat Republika e Shqipërisë është palë dhe vetëm me vendim gjyqësor.

Kuvendi i Republikës së Shqipërisë me ligjin nr.9871, datë 11.02.2008 ka ratifikuar “Marrëveshjen ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë, si shtesë e Konventës Evropiane për ekstradimin, të 13 Dhjetorit 1957 dhe të Konventës Evropiane për ndihme juridike për çështjet penale të 20 prillit 1959, që ka si qëllim të lehtësojë zbatimin e tyre”.

Në nenin 23, pika “1”, “Hyrja në fuqi ” e këtij ligji thuhet: Kjo marrëveshje hyn në fuqi ditën e parë të muajit vijues pas marrjes së njoftimit të dytë nga të dy njoftimet me të cilat palët njoftojnë përfundimin e procedurave të brendshme përkatëse.

285

Nga shkresa datë 18.07.2011 e Ministrisë së Punëve të Jashtme (paraqitur nga prokurori në seancë gjyqësore) rezulton se procedura e njoftimit reciprok të palëve, sipas nenit 23/1 e ligjit, ka përfunduar gjatë muajit korrik 2011, ç’ka do të thotë se kjo marrëveshje ka hyrë në fuqi në datën 01 gusht 2011.

Kërkesa objekt gjykimi, për caktimin e masë së sigurimit provizor me afat, me qëllim ekstradimi të shtetasit Erjon Rexha, është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 19.01.2011, kohë kur marrëveshja e mësipërme nuk kishte hyrë në fuqi.

Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka shfuqizuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si të dhënë në interpretim dhe zbatim të drejtë të dispozitave kushtetuese, të konkretizuara (përqasura) në Kodin e Procedurës Penale, në Kodin Penal dhe ligjet e veçanta që rregullojnë procedurën e ekstradimit të shtetasve shqiptarë, dispozita të cilat janë cituar dhe analizuar me hollësi në kuadrin e çështjes në shqyrtim.

Në kuadrin e këtij arsyetimi edhe Prokurori pranë Prokurorisë së Përgjithshme kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.57, datë 08.02.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/a të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I


Tiranë, më 08.02.2012.

286


VENDIM





KËRKUESE: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR TIRANË

ME PJESËMARRJEN E PROKURORIT PRANË PROKURORISË SË PËRGJITHSHME z. Hysen Keta

OBJEKTI:

Vleftësim të ligjshëm të masës së “arrestit në flagrancë”.Caktimin e masës sigurimi personal të “arrestit në burg”.

Baza ligjore: Nenet 258 dhe 244 të K.Pr.Penale.

PERSON NËN HETIM: SHKËLQIM HALILI, përfaqësuar nga av. Artor Ylli.

D Y S H U A R:

Për kryerjen e veprave penale të shkatërrimit të pronës, kundërshtimit të punonjësve të policisë së rendit publik,

goditjes për shkak të detyrës, kanosjes për shkak të detyrës dhe prishjes së qetësisë publike, parashikuar nga nenet 150, 236, 237, 238 dhe 274 të K.Penal.


Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë për personin e dyshuar Shkëlqim Halili. Caktimin si mase sigurimi personal për personin e dyshuar Shkëlqim Halili “arrest ne burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.423, datë 04.08.2011 ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.879, datë 23.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me vleftësimin e ligjshëm të “arrestimi në flagrancë” ndaj personit nën hetim Shkëlqim Halili.

287

Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër, duke caktuar ndaj personit nën hetim Shkëlqim Halili si masë sigurimi personal atë të “detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore çdo ditë të hënë ora 10:00”, parashikuar nga neni 234 i Kodit Pr.Penale.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga paraburgimi i personit nën hetim Shkëlqim Halili nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.

Kundër vendimeve të mësipërme ka ushtruar rekurs prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe miratimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet si më poshtë:

- Caktimi i masës së sigurimit personal “arrest ne burg” është e përshtatshme duke pasur parasysh kushtet dhe kriteret e veçanta të përcaktuara në nenet 228 e vijues të K.Pr.Penale, faktin që veprat janë kryer në bashkëpunim, sanksionet që parashikohen për këto vepra penale dhe se kjo lloj i përgjigjet rrezikshmërisë së veprës dhe nevojave të sigurimit.

- Ndryshimi i masës së sigurimit nga ana gjykatës së apelit vjen në kundërshtim me kriteret e caktuara në ligj për caktimin e masës së sigurimit,, si dhe me rrezikshmërinë e kryerjes së veprës penale nga ana e tyre dhe rrethanat e çështjes.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin pranë Prokurorisë së Përgjithshme, z. Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; av. Artor Ylli, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi bisedoi çështjen ne tërësi,

V Ë R E N

288

Vendimi nr.423, datë 04.08.2011 i Gjykatës se Apelit Tiranë është i bazuar në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se: Mbi bazën e materialit kallëzues të dërguar nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë,

Prokuroria pranë Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar procedimin penal në ngarkim të shtetasve Shkëlqim Halili, etj., për veprat penale “shkatërrim prone”, “kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit publik”, “goditje për shkak të detyrës”, “kanosje për shkak të detyrës” dhe “prishje e qetësisë publike”, parashikuar nga nenet 150, 236, 237, 238 e 274 të Kodit Penal.

Ngjarja që ka iniciuar fillimin e kësaj çështje penale ka ndodhur në datë 21.07.2011, kur shtetasi i mitur Jurgen Mullai ka dëmtuar murin e shkollës së mesme “Ibrahim Rugova” në Kamëz. Për këtë arsye, oficeri i policisë gjyqësore Përparim Mata ka urdhëruar shoqërimin e tij në Komisariatin e Policisë nr.5.

Gjatë kohës që ndaj shtetasit të mitur Jurgen Mullai po kryheshin veprimet procedurale lidhur me ngjarjen e ndodhur, në ambientet e Komisariatit të Policisë nr.5 kanë ardhur në kohë të ndryshme shtetësja Valbona Mullai (nëna e Jurgenit) dhe vëllezërit e saj, shtetasit Astrit Halili e Liri Halili. Ata kanë debatuar me punonjësit e informacionit, dhe këto të fundit i kanë sqaruar se shoqërimi i motrës dhe nipit të tyre bëhej për shkak të kryerjes së disa veprimeve të nevojshme procedurale.

Rreth orës 22.30 të datës 21.07.2011, oficerët e policisë Artur Hyka dhe Përparim Mata, si dhe n/specialisti Emri Demalia, pasi kanë dëgjuar zhurmë, kanë dalë tek dera e jashtme e Komisariatit. Aty ndodheshin të afërmit e shtetasit Jurgen Mullai, të cilët kanë filluar t’i fyejnë me fjalë banale dhe më pas t’í godasin me grushte e me mjete të forta duke i dëmtuar punonjësit e policisë të sipërpërmendur, po ashtu kanë thyer edhe xhamat e komisariatit. Me ndërhyrjen e trupës së gatshme të policisë, shtetasit Astrit Halili e Ilir Halili janë shoqëruar në Komisariat.

Gjatë kësaj kohe ka mbërritur në ambientet e Komisariatit nr.5 dhe vëllai tjetër i Valbonës, personi nën hetim Shkëlqim Halili, të cilin edhe atë e kanë shoqëruar në komisariat.

Nga hetimet paraprake, sipas deklarimeve të bëra nga punonjësit e policisë të Komisariatit nr.5 (të dëmtuar në këtë ngjarje), për të dyshuarin Shkëlqim Halili është pretenduar se në momentin kur ky person ka shkuar në vendngjarje ka filluar të fyejë dhe të kërcënoje në adresë të shefit të krimeve dhe një moment ka tentuar dhe ta godasë atë, po kështu ka fyer dhe punonjësin e policisë Emri Demalia.

Mbi të dhënat e grumbulluara nga hetimi paraprak në datë 22.07.2011, ora 03.30 oficeri i Policisë Gjyqësore të Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë, Altin Lila, ka realizuar arrestimin në flagrancë, midis të tjerëve dhe të të dyshuarit Shkëlqim Halili si autor i veprave penale “shkatërrim pronë”, “kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit publik”, “goditje për shkak të detyrës”, “kanosje për shkak të detyrës” dhe “prishje e qetësisë publike”, parashikuar nga nenet 150, 236, 237, 238 e 274 të Kodit Penal, duke i dërguar aktet në prokurori.

Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë më datë 22.07.2011 ka vënë në lëvizje Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar vleftësim të ligjshëm të masës së “arrestit në flagrancë” dhe caktimin e masës sigurimi personal të “arrestit në burg” për personin nën hetim Shkëlqim Halili.

Personi nën hetim Shkëlqim Halili dhe mbrojtësi i tij kanë kundërshtuar kërkesën e paraqitur për gjykim nga ana e Prokurorit, duke pretenduar se nuk i ka kryer veprat penale për të cilat ngarkohet dhe se kanë qenë punonjësit e policisë që kanë goditur motrën e tyre Valbona Mullai, për të cilën është paraqitur dhe kallëzim penal.

289

Në përfundim të hetimit gjyqësor, gjykata ka konkluduar se arrestimi në flagrancë i shtetasit Shkëlqim Halili është kryer konform neneve 251 e 252 të K.Pr.Penale, pasi i arrestuari ka qenë në gjendjen e flagrancës dhe veprat penale të cilat i janë atribuar atij nga oficeri i policisë gjyqësore janë krime të kryera në bashkëpunim; se masat e dënimit të parashikuara nga këto vepra parashikojnë dënime mbi 3 vjet burg. Ndodhur në këto rrethana, ajo gjykatë ka çmuar se janë kushtet dhe kriteret ligjore për caktimin e masave të sigurimit personal të parashikuara nga nenet 228, 229 dhe 230 të K.Pr.Penale; se ekziston dyshim i arsyeshëm dhe i bazuar në prova se i arrestuari Shkëlqim Halili, në bashkëpunim me shtetasit Astrit e Liri Halili kanë kryer veprat penale për të cilat ka filluar çështja penale; se për shkak të rrethanave të faktit dhe personalitetit të të ndaluarit ka rrezik që ai të kryeje krime të tjera të rënda.

Referuar këtyre argumenteve, Gjykata e Rrethit gjyqësor Tiranë ka pranuar kërkesën e paraqitur duke vleftësuar arrestin në flagrancë të personit nën hetim Shkëlqim Halili dhe duke caktuar si masë sigurimi atë të “arrestit në burg”.

Mbi ankimin e personit nën hetim Shkëlqim Halili, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.423, datë 04.08.2011 ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.879, datë 23.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me vleftësimin e ligjshëm të “arrestimi në flagrancë” ndaj personit nën hetim Shkëlqim Halili.

Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër, duke caktuar ndaj personit nën hetim Shkëlqim Halili si masë sigurimi personal atë të “detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore çdo ditë të hënë ora 10:00”, parashikuar nga neni 234 i Kodit të Procedurës Penale.

Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga paraburgimi i personit nën hetim Shkëlqim Halili nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale”.

Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar se: “...masa “arrest në burg” e caktuar nga gjykata e shkallës së parë nuk është e përshtatshme dhe në raport të drejtë me rëndësinë e faktit dhe nevojat e sigurimit, ajo është e paarsyetuar dhe e papërligjur, ndërkohë kur vlerësohet se në referim të kritereve të përcaktuara në nenin 229 te K.Pr.Penal, ekzistojnë edhe masa të tjera sigurimi...Nga hetimet paraprake, rezulton se personi nën hetim Shkëlqim Halili është përfshirë në ngjarjen e ndodhur më datë 21.07.2011, por se provat e grumbulluara nga organi procedues janë kontradiktore e të paplota lidhur me kohën kur është përfshirë në ngjarje, me veprimet konkrete të kryera nga ai, si dhe pasojat konkrete të ardhura, duke mbajtur në konsideratë se përgjegjësia penale është përgjegjësi individuale...”.

Këtë vendim e ka rekursuar Prokurori i Prokurorisë pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar dhe shkaqet që e bëjnë atë vendim, sipas tij, të kundërligjshëm.

Në seancë gjyqësore Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme ka parashtruar se aktualisht është duke u gjykuar çështja e themelit në ngarkim të shtetasit Shkëlqim Halili, në të cilën ai akuzohet për kryerjen e veprave penale “Fyerje për shkak të detyrës” dhe “Prishja e qetësisë publike”, të parashikuara respektivisht nga nenet 239/2 e 247 të Kodit Penal.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në analizë të rrethanave të çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi, dhe në interpretim të dispozitave procedurale penale në të cilat gjen referim kërkesa në shqyrtim, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit.

Me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë e ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me vleftësimin si të ligjshëm të “arrestimit në flagrancë” të personit nën hetim Shkëlqim Halili, pasi arrestimi i tij është kryer menjëherë pasi ishte kryer një vepër penale, e kryer me dashje, për të cilën ligji parashikon një dënim me burgim jo më të ulët në maksimum se 5 vjet; për rrjedhojë arrestimi i tij vlerësohet në përputhje me nenin 252 “Gjendja e flagrancës” të K.Pr.Penale.

290

Në rrethanat e krijuara gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, kur tashmë i pandehuri Shkëlqim Halili akuzohet dhe po gjykohet jo më si në momentin e paraqitjes së kërkesës, për një sërë veprash penale në bashkëpunim, por, vetëm për ato të parashikuara nga nenet 239/2 e 247 të Kodit Penal, të cilat parashikojnë si lloje dënimi atë me gjobë dhe burgim deri në 2 (dy) vjet, masa e sigurimit “detyrim për paraqitje” çmohet në përputhje me kërkesat e neneve 228, 229 te K.Pr.Penale.

Sipas urdhërimeve të këtyre dispozitave, gjykata, në caktimin e masës së sigurimit personal, ka detyrim që përveçse të argumentojë ekzistencën e një prej kushteve që parashikon neni 228 i K.Pr.Penale, të argumentojë njëkohësisht dhe përshtatshmërinë e masës së sigurimit personal duke u kujdesur që ajo të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete (neni 229 i po këtij Kodi), detyrim, të cilin çmohet se Gjykata e Apelit Tiranë e ka përmbushur në vendimin nr.423, datë 04.08.2011.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.423, datë 04.08.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 08.02.2012

291


VENDIM



Shpresa Beçaj KryesueseAriana Fullani AnëtareAleksandër Muskaj Anëtar Edmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar


KËRKUESE: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR VLORË.

ME PJESËMARRJEN E PROKURORIT PRANË PROKURORISË SËPËRGJITHSHME z. Kujtim luli

OBJEKTI:

Vleftësimin e ndalimit dhe caktim masë sigurimi,parashikuar nga nenet 258 e 244 të K.Pr.Penale.

PERSON NËN HETIM: NEIM ÇARÇANI

A K U Z U A R:

Se ka kryer veprën penale të korrupsionit pasiv në sektorin privat,parashikuar nga neni 164/b i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.227, datë 17.09.2010, ka vendosur: Të vleftësojë të ligjshëm ndalimin e shtetasit Naim Çarçani, akuzuar për veprën penale të korrupsionit pasiv, parashikuar nga neni 164/b i K.Penal.Të caktojë si masë sigurimi për të ndaluarin Naim Çarçani atë të arrestit në shtëpi, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.172, datë 28.10.2010, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.227, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe caktimin si masë sigurimi ndaj të dyshuarit Naim Çarçani atë të “arrestit në burg”, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural penal.

292

- Gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit personal, sikurse janë: rëndësia e faktit, rrezikshmëria e veprës penale dhe e autorit, përhapja e kësaj vepre penale, kryerja e saj në bashkëpunim, etj.

- Kjo gjykatë nuk ka marrë parasysh praktikën e mbajtur prej saj për dy bashkëpunëtoret e tjerë në këtë vepër penale, të cilëve ju ndryshua masa e sigurimit nga arrest në shtëpi në arrest në burg.

- Vetë gjykata miraton se ekziston dyshimi i arsyeshëm e i bazuar në prova, por cakton ndërkohë si masë sigurimi arrest në burg, për t’i ardhur në ndihmë të dyshuarit e jo zbulimit të aktivitetit kriminal.

- Gjykata absolutizon rrethanat lehtësuese në favor të të dyshuarit, por anashkalon kriteret e përcaktuara në nenin 230/2 të K.Pr.Penale.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Shpresa Beçaj; prokurorin e Prokurorisë së Përgjithshme, z.Kujtim Luli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.172, datë 28.10.2010 të Gjykatës Apelit Vlorë; në mungesë të përfaqësuesit të personit nën hetim Neim Çarçani; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.172, datë 28.10.2010 i Gjykatës së Apelit Vlore është i mbështetur në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:

Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka filluar procedimin penal nr.1375, viti 2010, për veprën penale “korrupsion pasiv në sektorin privat, në bashkëpunim”, parashikuar nga nenet 164/b e 25 te K.Penal, në ngarkim të personave nën hetim Neim Çarçani, Enver Hajdari, Peci Ferro dhe Adrian Nuraj, të gjithë punonjës të OSSH-së.

Në datë 07.09.2010 këta persona kanë shkuar në banesat e shtetasve Altin Gllava e Albert Zakolli, banues në qytetin Vlorë, për të verifikuar aparaturat matëse të energjisë elektrike. Pasi kanë kryer kontrollin këta punonjës janë shprehur se matësat e energjisë elektrike nuk janë të rregullt dhe për pasojë ata do të gjobiteshin me nga 250.000 lekë. Sipas shpjegimeve të kallëzuesve, gjoba mund shmangej nëse do t’u jepnin punonjësve të OSSH-së nga 50.000 lekë. Ndodhur në këto rrethana, kallëzuesit kanë paguar shumat e kërkuara, përkatësisht Altin Gllava 50.000 lekë, Albert Zagolli 40.000 lekë dhe më pas janë paraqitur pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë, ku kanë paraqitur kallëzimin për këtë ngjarje. Në kuadrin e kësaj çështje, personi nën hetim Neim Çarçani është ndaluar nga shërbimet e policisë gjyqësore në datë 13.09.2010, ora 23.30.

Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në referim të neneve 258 e 244 të K.Pr.Penale, ka kërkuar përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë vleftësimin e ndalimit dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për personin nën hetim Neim Çarçani.

Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.227, datë 17.09.2010, ka vendosur:

“Të vleftësojë të ligjshëm ndalimin e shtetasit Naim Çarçani, akuzuar për veprën penale të korrupsionit pasiv, parashikuar nga neni 164/b i K.Penal.

Të caktojë si masë sigurimi për të ndaluarin Naim Çarçani atë të “arrestit në shtëpi” parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale”.

Sipas arsyetimit të këtij vendimi, ndalimi i personit nën hetim Neim Çarçani është çmuar i ligjshëm pasi plotësohen të gjitha kriteret ligjore të parashikuara nga neni 253 i K.Pr.Penale, se ka dyshime të arsyeshme të bazuara në prova që i dyshuari e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet, aq më tepër që dhe në seancë gjyqësore ka pohuar veprën penale

293

të kryer. Ndërsa, në lidhje me masën e sigurimit gjykata ka mbajtur parasysh rëndësinë e faktit penal, përhapjen e saj, sanksionet ligjore të nenit 164/b të K.Penal dhe se në gjendjen që ndodhen provat nuk ka shkaqe që të venë në rrezik vërtetësinë dhe marrjen e tyre.

Mbi apelin e prokurorit, i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit për sa i përket masës së sigurimit personal dhe caktimin e masës “arrest në burg”, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.172, datë 28.10.2010 ka miratuar vendimin nr.227, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke arsyetuar se: “...vendimi që cakton masën e sigurimit personal “arrest në burg” duhet të jetë i bazuar dhe arsyetuar qartë lidhur me ekzistencën e fakteve dhe shkaqeve konkrete që e përligjin atë, si dhe duke arsyetuar pamundësinë e vendosjes së masave të tjera të sigurimit...nisur nga shkalla e rrezikshmërisë shoqërore të veprës për të cilën dyshohet se ka kryer, në të gjithë praktikën e saj GJ.E.D.NJ. ka theksuar se përveç kur shteti tregon dhe provon arsye të forta që justifikojnë mbajtjen në paraburgim, i dyshuari duhet të mos privohet nga liria...në rastin në gjykim, përveç ekzistencës së rrezikut që personi t’í fshihet gjykimit (i cili nisur nga rrethanat e faktit nuk është potencial), nuk ekziston asnjë nga arsyet e tjera që të justifikojnë mbajtjen në paraburgim të personit nën hetim Neim Çarçani... prandaj masa e arrestit në shtëpi konsiderohet e përligjur”.

Ky vendim është rekursuar nga ana e Prokurorit të Apelit Vlorë, i cili parashtron ato shkaqe të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të vendimit dhe që në thelb konsistojnë se vendimi është në kundërshtim me kriteret e ligjit procedural penal, përkatësisht të neneve 164/b të K.Penal dhe 228, 229, 230 të K.Pr.Penale.

Në seancë gjyqësore Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme ka parashtruar se, megjithëse vendimet e gjykatave i vlerësoj të dhëna në shkelje të ligjit procedural penal, nisur nga fakti që gjykimi i çështjes të themelit ka përfunduar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vuajtja e dënimit me 1 (një) vit burgim e dhënë ndaj tij ka përfunduar, kërkoj lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, nga pozita e gjykatës së ligjit që i njohin dispozitat e ligjit procedural penal, e çmon të drejtë interpretimin që i ka bërë Gjykata e Apelit Vlorë dispozitave procedurale penale që parashikojnë masat e sigurimit, kushtet e kriteret për caktimin e tyre (nenet 228-231), në të cilat referohet çështja në shqyrtim.

Sipas akteve të administruara në dosje, pas kryerjes së veprimeve paraprake të hetimit lidhur me kallëzimin e shtetasve Altin Gllava e Albert Zagolli, ndaj personit nën hetim Neim Çarçani janë krijuar dyshime për veprime të kundërligjshme dhe abuzive gjatë ushtrimit të detyrës, pasi ai, në bashkëpunim me persona të tjerë, ka kërkuar përfitime të padrejta për të mos kryer veprime që lidhen me ushtrimin e rregullt të detyrës. Ndodhur në kushte të tilla me të drejtë vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë e ka miratuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë lidhur me vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit të personit nën hetim Neim Çarçani, pasi ndalimi i tij është kryer për një vepër penale për të cilën parashikohet burgim në maksimum deri në 3 (tre) vjet, dhe se në ato momente ekzistonte rreziku i ikjes së të dyshuarit (kërkesa që legjitimojnë ndalimin e një të dyshuari për krim), neni 253 i K.Pr.Penale.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë, dhe në përputhje me përcaktimet e nenit 228 të K.Pr.Penale, konkluzionin e Gjykatës së Apelit Vlorë lidhur me miratimin e masës së sigurimit personal ndaj të ndaluarit Neim Çarçani, pasi ndaj tij ekzistojnë kushtet dhe kriteret e përgjithshme të parashikuara nga dispozita e mësipërme. Ekziston dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, se vepra penale e parashikuar nga neni 164/b i Kodit Penal është kryer nga i dyshuari Neim Çarçani në bashkëpunim.

Por, ekzistenca e kushteve për caktimin e masave të sigurimit personal, të parashikuara në nenin 228 të Kodit të Procedurës Penale, nuk mund të interpretohet si plotësim i kritereve të veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.

294

Ligjvënësi, në nenin 229 të K.Pr.Penale, ka përcaktuar: “Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”, duke vënë theksin tek “përshtatshmëria e masës së sigurimit personal me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret, dhe që “çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete...”.

Në interpretim të nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale, masa e sigurimit personal “arrest në shtëpi” ndaj personit nën hetim Neim Çarçani vjen në përshtatje me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret, ajo është në raport të drejtë me rëndësinë e faktit dhe rrethanat e tjera të evidentuara në dosjen penale.

Arresti në burg është një masë sigurimi personal ekstrem, vendosja e të cilës, ashtu siç është përcaktuar edhe në nenin 230/1 të K.Pr.Penale, bëhet vetëm atëherë kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veprës dhe të pandehurit. Kjo e parë dhe në dritën e vendimeve të GJEDNJ, të cilët në thelb argumentojnë se liria e një personi që akuzohet se ka kryer një krim privohet vetëm atëherë kur shteti provon arsye të forta dhe të mjaftueshme që justifikojnë atë.

Në këtë kontekst, masa e sigurimit personal “arrest në shtëpi” ndaj personit nën hetim Neim Çarçani çmohet si masë e përshtatshme dhe e drejtë, në përputhje me përcaktimet e dispozitave të ligjit procedural penal të analizuara në këtë vendim.

Për sa më sipër dhe në rrethanat e krijuara gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, kur vetë Prokurori i Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi i nr.172, datë 28.10.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranë, më 08.02.2012

295


VENDIM





E DËMTUAR AKUZUESE: QEFSERE DEMA

KUNDËR: ARJAN TIVARI, në mungesë.

OBJEKTI:

Për veprën penale të “Fyerjes së kryer botërisht”,parashikuar nga neni 119/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.513 (11-2010-3340), datë 13.07.2010, ka vendosur:

Deklarimin të pafajshëm të të akuzuarit Arjan Tivari për kryerjen e veprës penale të “Fyerjes”, parashikuar nga neni 119/2 i K.Penal.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2011-1118 (348), datë 22.09.2011, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.513 (11-2010-3340), datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Deklarimin fajtor të akuzuarit Arjan Tivari për kundravajtjen penale të “Fyerjes”, parashikuar nga neni 119/1 i K.Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, e dënon atë me 50.000 lekë gjobë. Gjoba të paguhet në dy këste brenda 6 muajve, nga dita që vendimi merr formë të prerë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs i akuzuari Arjan Tivari, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.10-2011-1118 (348), datë 22.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.513 (11-2010-3340), datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Rrethanat, për të cilat e dëmtuara akuzuese pretendon se është kryer vepra penale, rezultojnë se nuk kanë gjetur vërtetësi sipas nenit 152 të K.Pr.Penale.

- Gjykata e apelit ka analizuar provat në kundërshtim me nenin 152/2 të K.Pr.Penale, pasi ka pranuar ekzistencën e faktit duke u nisur nga indicjet.

- Vendimi i gjykatës së apelit është i cënueshëm në bazë të neneve 112/3, 383/1/c të K.Pr.Penale, pasi nuk është i arsyetuar, për rrjedhojë ai është i pavlefshëm.

296


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Shtetësja Qefsere Dema është punonjëse e spitalit Durrës me detyrën e infermieres në repartin e urgjencës. Më datë 26.05.2008, është thirrur nga i akuzuari Arjan Tivari me detyrë shef i repartit të urgjencës. Sipas kësaj shtetaseje, i akuzuari ka filluar të shajë e ofendojë me fjalë fyese dhe ajo, me pretendimin se veprimet e tij kanë sjellë pasojë fyerjen e moralit dhe dinjitetit të saj, i është drejtuar me kërkesë gjykatës.

Fillimisht, e dëmtuara ka paraqitur kallëzim pranë organit të prokurorisë, por nga kjo e fundit është pushuar çështja e filluar për veprën penale të “Fyerjes për shkak të detyrës”, parashikuar nga neni 239 i K.P.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.513 (11-2010-3340), datë 13.07.2010, ka vendosur: “Deklarimin të pafajshëm të të akuzuarit Arjan Tivari për kryerjen e veprës penale të “Fyerjes”, parashikuar nga neni 119/2 I K.Penal”.

Arsyetimi i gjykatës, “…nga thëniet e shumicës të dëshmitarëve rezulton se, i akuzuari i ka folur me zë të lartë të dëmtuarës “dil jashtë........Thëniet e shumicës së dëshmitarëve janë kontradiktore me thëniet e dëshmitarit Petrit Dauti dhe Nexhmije Rjolli .......të cilët megjithëse thonë se kanë dëgjuar fjalë fyese të përdorura nga i akuzuari Arjan Tivari të dy përmendin fjalë fyese të ndryshme....…”.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2011-1118 (348), datë 22.09.2011 ka vendosur:“ ndryshimin e vendimit nr.513 (11-2010-3340, datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Deklarimin fajtor të akuzuarit Arjan Tivari për kundravajtjen penale të “Fyerjes”, parashikuar nga neni 119/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite e dënon atë me 50.000 lekë gjobë. Gjoba të paguhet në dy këste brenda 6 muajve, nga dita që vendimi merr formë të prerë”.

Arsyetimi i gjykatës, “…gjykata e shkallës së parë janë marrë dhe administruar provat me dëshmitarë, por ato nuk janë vlerësuar në përputhje me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale…dëshmitë provojnë kryerjen e kundravajtjes penale …nga gjykata nuk është bërë asnjë arsyetim pse duhet të deklarohet i pafajshëm për kryerjen e kësaj kundravjatjeje…”.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs i akuzuari Arjan Tivari, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.10-2011-1118 (348), datë 22.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.513 (11-2010-3340), datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është i gabuar dhe i pabazuar në ligj, ndërkohë që vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është i drejtë, i bazuar në ligj dhe në prova.

Nga provat e pranuara nga gjykatat dhe të administruara në dosje, rezulton e provuar se midis të akuzuarit dhe akuzueses ka pasur mosmarrëveshje dhe ditën e ngjarjes midis tyre ka pasur përplasje lidhur me mënyrën e kryerjes së punës (futja në zyrën e mjekut e një pacienteje me probleme mendore, e cila i ka bërtitur dhe e ka fyer atë ka nxitur përplasjen midis mjekut (i gjykuar) dhe infermieres (paditëse/akuzuese), pasi mjeku e ka akuzuar infermieren se ajo qëllimisht e ka dërguar të sëmurën mendore për t’u vizituar tek ai) dhe se mjeku e ka nxjerrë nga zyra infermieren dhe i ka folur me tone të larta. Pavarësisht sa më

297

sipër, nuk rezulton e provuar plotësisht dhe përtej çdo dyshimi pretendimi i paditëses se mjeku i paditur e ka fyer duke përdorur fjalë dhe shprehje fyese.

Ky Kolegj vlerëson se ndonëse të dyja gjykatat kanë bazuar vendimmarrjen e tyre mbi të njëjtat prova ato kanë arritur në përfundime të ndryshme. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, ndonëse ka administruar si provë edhe deklarimet e dy shtetasve të cilët mbështesin me dëshminë e tyre pretendimet e paditëses, pasi i ka vlerësuar ato në raport me provat dhe dëshmitë e personave të tjerë prezent në vendngjarje, ka arritur në përfundimin se vepra penale nuk është konsumuar. Në të kundërt të këtij arsyetimi, gjykata e apelit thekson ekzistencën e deklarimeve të dëshmitarëve që mbështesin pretendimet e paditëses, por në kundërshtim me kriteret e parashikuara në nenin 152 të K.Pr.Penale, pa arsyetuar lidhur me vërtetësinë dhe fuqinë provuese të tyre, u ka dhënë atyre një vlerë të paracaktuar duke pranuar si të provuar pretendimet lidhur me kryerjen e veprës penale.

Në vlerësim të sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili bazohet vetëm në dy prej shumë dëshmive të marra në seancë gjyqësore pa arsyetuar në vendimmarrjen e tij shkaqet se përse vetëm këto dy dëshmi kanë vlerë provuese më të madhe dhe në raport me të tjerat, është dhënë në interpretim të gabuar të ligjit procedural penal e për këtë shkak duhet të prishet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441 të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.10-2011-1118 (348), datë 22.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.513, datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Tiranë, më 08.02.2012

298


VENDIM



Shpresa Beçaj Kryesues Arjana Fullani AnëtareEdmond Islami Anëtar Shkëlzen Selimi AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar


KËRKUES: PROKURORIA PËR KRIME TË RËNDA TIRANË, e përfaqësuar në Gjykatën e Lartë nga prokurori Bujar Sheshi.

KUNDËRTË GJYKUARIT: ERVIS RAMO, i mbrojtur nga

Av. Skënder Breca, i caktuar kryesisht.

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale të“Trafikimit të narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim.

Baza Ligjore: Neni 283/a/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin penal nr.76, datë 30.12.2008, ka vendosur:

Deklarimin e fajtor të të gjykuarit Ervis Ramo për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 7 (shtatë) vjet burgim. Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, dënimin përfundimtar të të gjykuarit me 4 (katër)vjet e 8 (tetë)muaj burgim.Vuajtja e dënimit për të gjykuarin fillon nga data e arrestimit, datë 01.03.2008.

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.15, datë 05.03.2009, ka

vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.76, datë 30.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr.15, datë 05.03.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, duke deklaruar fajtor të gjykuarin Ervis Ridvan Ramo për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” të kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/a/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 10 vjet burgim. Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, t’i ulet 1/3 e

299

dënimit, duke u dënuar përfundimisht i gjykuari Ervis Ridvan Ramo, me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burg.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës se Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.15, datë 05.03.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, duke deklaruar fajtor të gjykuarin Ervis Ridvan Ramo për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” të kryer në bashkëpunim, sipas kërkimeve të parashtruara në rekurs; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Ervis Ramo, Av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 05.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E N

Se vendimi nr.15, datë 05.03.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural penal në lidhje me cilësimin ligjor të veprës dhe deklarimit fajtor të të gjykuarit Ervis Ramo dhe si i tillë ai do të ndryshohet, ndërsa është i drejtë për sa i përket masës së dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Ervis Ramo e në këto kushte do të lihet në fuqi për këtë pjesë.


1. Nga aktet e ndodhura në fashikullin e gjykimit dhe gjatë gjykimit të kërkesave në gjykatën e shkallës së parë dhe atë të apelit, ka rezultuar si vijon: Prokuroria pranë Gjykatës Shkallës Parë për Krime të Rënda Tiranë, mbi bazën e materialeve të ardhura nga Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, ka regjistruar procedimin penal për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal.

2. Ka dalë e provuar gjatë gjykimit të çështjes në gjykatat e faktit seë, vepra penale është kryer në këto rrethana: I gjykuari Ervis Ramo është banor i qytetit të Vlorës. Në datën 01.03.2008, rreth orës 09.30, në Lagjen “Hajro Çakërri”, në vendin e quajtur “Sheshi i Flamurit”, në qytetin e Vlorës, i gjykuari është arrestuar në flagrancë pasi është kapur me një sasi prej 1 kg e 30 gramë lëndë narkotike të llojit “canabbis sativa”.

3. Ka rezultuar se i gjykuari, së bashku me sasinë e mësipërme të lëndës narkotike, ka shkuar në vend parkimin që ndodhet në vendin e quajtur “Sheshi i Flamurit”, Vlorë, i cili shërben si vendnisje për autobusët e linjës së udhëtarëve “Hermes Lines”, që kryente transport udhëtarësh dhe bagazhesh nga Vlora për në Itali.

4. I gjykuari i është afruar autobusit me targë VL 2358 C të kësaj shoqërie që do të udhëtonte për në Bolonja, Itali, dhe i ka kërkuar shoferit të këtij autobusi, shtetasit Ilir Dalipaj, që t’i merrte një çantë duke mos i treguar se brenda kësaj çante ndodhej lënda narkotike. I gjykuari i ka thënë shoferit të autobusit se këtë çantë shoferi, kur të mbërrinte në Bolonja të Italisë, duhet t’ia dorëzonte një personi të quajtur Eduart Kaso, duke i paraqitur njëkohësisht edhe fotokopjen e pasaportës së këtij shtetasi, i cili sipas të gjykuarit ishte rezident në Bolonja të Italisë dhe do ta priste atje.

5. Shtetasi Ilir Dalipaj, ka dyshuar në lidhje me çantën që do të dërgonte i gjykuari në Itali dhe për këtë arsye, ka njoftuar pronarin e shoqërisë, shtetasin Arben Rrokaj. Ky i fundit ka kërkuar që çanta të kontrollohej dhe nga kontrolli i ushtruar brenda në çantë, konkretisht në krahët e një xhupi janë gjetur 4 pako me lëndë të dyshuar si narkotike, me peshë totale 1 kg e 30 gramë, të cilat sipas aktit të ekspertimit nr.1575, datë 11.03.2008, kanë rezultuar se janë lëndë narkotike të llojit “cannabis sativa”.

6. Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, në datën 02.03.2008, ka regjistruar procedimin penal nr.205, për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”,

300

parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal, në ngarkim të të gjykuarit Ervis Ramo. Pas kryerjes së veprimeve të para hetimore nga ana e kësaj prokurorie, me vendimin e datës 04.03.2008, bazuar në nenet 75/a dhe 84 të Kodit të Procedurës Penale, është vendosur shpallja e moskompetencës lëndore për këtë procedim duke ia kaluar aktet e këtij procedimi, Prokurorisë për Krime të Rënda Tiranë.

7. Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë, në datën 13.03.2008, ka vendosur regjistrimin e këtij procedimi penal (me nr.29), në ngarkim të të gjykuarit Ervis Ramo, dhe ka dërguar çështjen për gjykim përpara Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal.


8. Përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor, i gjykuari dhe mbrojtësi i tij, në kërkesat paraprake, kërkuan që çështja të gjykohej në gjendjen që ishin aktet.

9. Gjykata, pasi ka marrë edhe mendimin e prokurorit i cili ishte dakord, ka vendosur të pranojë kërkesën e të gjykuarit për gjykim të shkurtuar, pasi bazuar në nenin 404/1 të Kodit të Procedurës Penale, ka vlerësuar se çështja mund të zgjidhej në gjendjen që ishin aktet.

10. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, pasi ka gjykuar në themel kërkesën e organit të akuzës, me vendimin penal nr.76, datë 30.12.2008, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të gjykuarit Ervis Ramo për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 7 (shtatë) vjet burgim.Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, dënimin përfundimtar të të gjykuarit me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim. Vuajtja e dënimit për të gjykuarin fillon nga data e arrestimit, datë 01.03.2008”.

11. Mbi ankimin e organit të akuzës, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.15, datë 05.03.2009, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.76, datë 30.12.2008, të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë”.

12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar, ndryshimin e vendimit nr.15, datë 05.03.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, duke deklaruar fajtor të gjykuarin Ervis Ridvan Ramo për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve”, të kryer në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 283/a/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 10 vjet burgim. Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale t’i ulet 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht i gjykuari Ervis Ridvan Ramo me 6 (gjashtë) vjet e 8 (tetë) muaj burg.Në shkaqet e rekursit veçohen:Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, konsiderohen rrjedhojë e mos vlerësimit të rrethanave të faktit, provave të marra gjatë hetimeve paraprake e të administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, të cilat të harmonizuara me njëra-tjetrën krijojnë plotësisht bindjen se i gjykuari veprën penale e ka kryer në bashkëpunim me persona të tjerë. Në këtë rast, vepra duhej cilësuar sipas paragrafit të dytë të nenit 283/a të Kodit Penal. Kryerja e veprës penale “Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim, ka rezultuar e konfirmuar edhe nga fakti se, shtetasi shqiptar rezident në Itali, Eduart Kaso, jo vetëm i ka dërguar të gjykuarit Ervis Ramo shumën 200 Euro, si dhe fotokopjen e pasaportës së tij, por edhe e ka udhëzuar imtësisht për mënyrën e gjetjes e të sigurimit të lëndës narkotike, si dhe kohën e vendin e dërgimit për në destinacionin e caktuar.

301

Arsyetimi i gjykatës se i gjykuari veprën penale nuk e ka kryer në bashkëpunim, sepse nuk është bërë i mundur identifikimi i personave të tjerë, nuk është i harmonizuar me logjikën e përmbajtjen e faktit të ndodhur, si dhe me provat e marra gjatë hetimeve paraprake e të konfirmuara në seancë gjyqësore. Në rastin e dhënë edhe personi Eduart Kaso ka qenë person konkret, pasi në fotokopjen e pasaportës ka pasur veç fotografisë, emrit e mbiemrit edhe gjeneralitetet e tjera. Gjykata ka pasur praktikë të mëparshme ku është pranuar kryerja e veprës penale në bashkëpunim duke marrë shkas nga veprimet komplekse të individëve të tjerë të përfshirë në vepra penale analoge.


13. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, bazuar në të njëjtat rrethana fakti me ato të pranuara nga gjykata e shkallës se parë, e ka gjetur të drejtë vendimin dhe në përfundim të gjykimit ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.76, datë 30.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

14. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë ka arsyetuar se: “...nga shqyrtimi në tërësi i të gjitha provave shkresore dhe me dëshmitarë, i gjykuari e ka konsumuar njërën nga katër elementët e kryerjes së veprës penale, që është tranzitimi, pasi i gjykuari e ka marrë lëndën narkotike në një prej fshatrave të Vlorës dhe e ka dërguar në drejtim të pikës së kalimit kufitar me qëllim dërgimin e saj në shtetin Italian, gjë që s’u arrit të bëhej për shkaqe që nuk vareshin nga vullneti i të gjykuarit.

15. Më tej gjykata e apelit vijon: “...në dosje nuk ka asnjë provë që kjo vepër penale të jetë kryer në bashkëpunim nga dy ose më shumë persona, pasi i gjykuari e ka çuar i vetëm lëndën narkotike tek autobuzat, fakt i cili është provuar edhe nga dëshmitarët okulare. Në lidhje me shtetasin Eduart Kaso, nuk është provuar që, ndërmjet të gjykuarit dhe shtetasit Kaso, të ketë pasur ndonjë lidhje si p.sh. telefonike, të jenë takuar më parë, etj. Duke mos pasur prezent asnjë provë që të provojë veprimet e një personi të dytë, gjykata e apelit arrin në përfundimin se cilësimi juridik që i ka bërë gjykata e shkallës së parë veprës penale të kryer nga i gjykuari, sipas nenit 283/a/1 të Kodit Penal, është i bazuar në prova dhe në ligj...”.


16. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e prokurorit të apelit, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.

17. Të gjitha pretendimet e parashtruara në rekurs nga ana e organit të akuzës kanë të bëjnë vetëm me një fakt e konkretisht, sipas vlerësimit të tyre, i gjykuari Ervis Ramo e ka kryer veprën penale në bashkëpunim dhe jo i vetëm, siç kanë pranuar gjykatat e faktit.

18. Ndryshe nga sa është pretenduar në rekurs, vlerësimi i bërë nga të dyja gjykatat gjendet i drejtë nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

19. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda si edhe Gjykata e Apelit, kanë arritur në përfundimin se nuk është provuar në gjykim që i gjykuari Ervis Ramo ta ketë kryer veprën penale në bashkëpunim, duke bërë një analize të plotë dhe të saktë të provave të paraqitura nga organi i akuzës në gjykim, vlerësimi dhe çmuarja e të cilave (provave) nuk është në atributin e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

20. Gjithsesi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, si Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ashtu dhe Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, kanë kuptuar dhe zbatuar keq ligjin material e procedural penal, në lidhje me cilësimin e sakte ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Ervis Ramo.

302

Të dyja gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se i gjykuari Ervis Ramo ka konsumuar elementet e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/1 i Kodit Penal, duke e konsideruar veprën penale të kryer plotësisht.

21. Ndryshe nga sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vepra e kryer nga i gjykuari Ervis Ramo e pikërisht ajo e “Trafikimit të narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/1 i Kodit Penal, ka mbetur në fazën e tentativës.

22. Gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e shkallës së parë dhe atë të apelit, janë pranuar të njëjtat rrethana fakti e konkretisht: “...në datën 01.03.2008, rreth orës 09.30, në Lagjen “Hajro Çakërri”, në vendin e quajtur “Sheshi i Flamurit”, në qytetin e Vlorës, i gjykuari Ervis Ramo është arrestuar në flagrancë, pasi është kapur me një sasi prej 1 kg e 30 gramë lëndë narkotike të llojit “canabbis sativa”, të cilën do ta niste për në shtetin Italian…”.

23. Për të arritur në një cilësim të saktë ligjor të veprës se kryer nga i gjykuari, do të nisemi nga përcaktimi i ligjvënësit për këtë vepër e pikërisht, përcaktimi i bërë në nenin 283 shkronja “a”, paragrafi i parë i Kodit Penal (Importimi, eksportimi, tranzitimi dhe tregtimi, në kundërshtim me ligjin, i substancave narkotike dhe psikotrope, si dhe i farërave të bimëve narkotike, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjete vjet...).

24. Në vijim të këtij përcaktimi të ligjvënësit, vepra penale e parashikuar nga neni 283/a, në të katër format bazë të kryerjes së saj, dallohet nga ajo e parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal. Në thelb, veçanti e legjislacionit tonë penal është se, ky dallim lidhet pikërisht me natyrën transnacionale të kryerjes së veprës penale të trafikimit të narkotikëve sipas dispozitës së nenit 283/a të Kodit Penal.

25. Prandaj ligjvënësi, për rastet kur vepra ka karakter transnacional, ka përdorur në Kodin tonë Penal termin e përgjithshëm “trafikim” për titullimin e veprës (nenet 110/a, 114/b, 128/b, 138/a, 141/a, 278/a, 282/a dhe 283/a).

26. Vepra penale e trafikimit të narkotikëve sipas nenit 283/a të Kodit Penal kryhet në katër forma: (i) të importimit, (ii) të eksportimit, (iii) të tranzitimi dhe (iv) të tregtimit, por duke pasur parasysh gjithmonë karakterin transnacional të saj.

27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të gabuar në ligj përfundimin e arritur nga gjykata e apelit se: “...megjithëse eksportimi i lëndës narkotike për jashtë shtetit nuk u arrit të bëhej për shkaqe që nuk vareshin nga vullneti i të pandehurit, kjo vepër penale nuk ka mbetur në fazën e tentativës, pasi i pandehuri e ka konsumuar njërën nga katër format e kryerjes së saj, që është tranzitimi, pasi i pandehuri e ka marrë lëndën narkotike në njërin nga fshatrat e Vlorës dhe e ka dërguar në drejtim të pikës së kalimit kufitar, me qëllim që ta dërgonte në shtetin Italian...”.

28. Gjykata e apelit ka gabuar në përfundimin e arritur prej saj si për sa i përket faktit që vepra nuk është konsumuar plotësisht por ka mbetur në tentativë, ashtu edhe për formën e kryerjes së saj. Ky Kolegj konstaton se forma e kryerjes së veprës penale nuk është nëpërmjet “tranzitimit”, por nëpërmjet “eksportimit”.

29. Përpara se të japë përfundimin lidhur me kryerjen apo jo të plote të veprës penale, Kolegji vlerëson me vend të japë përcaktimin e saktë të formës së kryerjes së veprës penale të trafikimit të narkotikëve.

30. Siç është arsyetuar më sipër në pjesën përshkruese-arsyetuese të këtij vendimi, vepra penale e trafikimit të narkotikëve sipas nenit 283/a të Kodit Penal kryhet në katër forma: (i) të importimit, (ii) të eksportimit (iii), të tranzitimit dhe (iv) të tregtimit.

31. Nuk do të analizojmë të katër format e kryerjes së veprës, por vetëm dy prej tyre e pikërisht ato që vihen në diskutim në çështjen që kemi për shqyrtim (ii) të eksportimit dhe të (iii) të tranzitimi.

303

32. Përcaktimin e sakte dhe dallimin midis këtyre formave të kryerjes së veprës penale e kanë bërë Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Lartë në vendimin Unifikues nr.3, datë 24.01.2011. Tranzitimi, në kundërshtim me ligjin, i substancave narkotike ose psikotrope, si edhe i farërave të bimëve narkotike, është mënyrë e realizimit të veprimit kriminal të parashikuar nga neni 283/a i Kodit Penal, me të cilën persona fizikë a juridikë, të pajisur ose jo me autorizim të posaçëm sipas ligjit nga autoritetet shqiptare, në mënyrë të kundërligjshme dhe me dashje, duke përdorur çfarëdo mjeti e forme veprimi a mosveprimi, i mbartin, ruajnë, shoqërojnë, lëvizin dhe transportojnë këto lëndë përgjatë territorit të Republikës së Shqipërisë, me synimin për t’i kaluar, nëpërmjet tij, nga territori i një shteti në territorin e një shteti tjetër.Për kualifikimin e veprimit kriminal si “trafikim i narkotikëve” në mënyrën e tranzitimit, sipas nenit 283/a të Kodit Penal, ka rëndësi të vërtetohet kryerja e veprimeve a mosveprimeve, konkrete, me dashje, të lidhura me arritjen e rezultatit të mendimit kriminal, pikërisht të qëllimit për ta mbartur, ruajtur, shoqëruar e transportuar (tranzituar) lëndën narkotike, në mënyrë të kundërligjshme, përgjatë territorit shqiptar, si një segment apo pjesë e segmenteve të ndërmjetëm të transportimit nga shteti i nisjes drejt atij të destinuar për t’u vënë në qarkullim lënda narkotike e tranzituar, pavarësisht nëse kanë ardhur të gjitha pasojat, nëse është arritur rezultati kriminal.

33. Nisur nga ky përcaktim, që të jemi përpara kryerjes së veprës penale të trafikimit të narkotikeve sipas nenit 283/a të Kodit Penal, në formën e tranzitimit duhet që lënda narkotike e destinuar për një shtet tjetër të ketë hyrë në territorin e Republikës së Shqipërisë nëpërmjet një shteti të tretë, të ndryshëm nga ai i destinimit.

34. Në këtë kuadër, meqenëse në çështjen objekt gjykimi, lënda narkotike e destinuar për në shtetin Italian, nuk ka hyrë në territorin e Republikës së Shqipërisë nga ndonjë shtet i huaj, nuk ndodhemi përpara kryerjes së veprës penale të trafikimit të narkotikeve sipas nenit 283/a të Kodit Penal, në formën e tranzitimit.

35. Kolegji Penal e Gjykatës se Lartë konkludon se i gjykuari Ervis Ramo ka konsumuar elementet e veprës penale të trafikimit të narkotikeve, sipas nenit 283/a të Kodit Penal, në formën e “eksportimit”. Ky përfundim i Kolegjit vjen në përputhje të plote me kuptimin e ligjit dhe atë të dhënë nga Bashkuara të Gjykatës se Lartë në vendimin Unifikues nr.3, datë 24.01.2011 (Eksportimi, në kundërshtim me ligjin, i substancave narkotike ose psikotrope, si edhe i farërave të bimëve narkotike, është mënyrë e realizimit të veprimit kriminal të parashikuar nga neni 283/a i Kodit Penal, me të cilën, persona fizikë a juridikë, të pajisur ose jo me autorizim të posaçëm sipas ligjit nga autoritetet shqiptare, në mënyrë të kundërligjshme dhe me dashje, duke përdorur çfarëdo mjeti e forme veprimi a mosveprimi, i dërgojnë këto lëndë nga territori shqiptar në territorin e shteteve të tjera, me synimin për t’i hedhur në qarkullim në territorin e atyre shteteve. Për kualifikimin e veprimit kriminal si “trafikim i narkotikëve” në mënyrën e eksportimit, sipas nenit 283/a të Kodit Penal, ka rëndësi të vërtetohet kryerja e veprimeve a mosveprimeve, konkrete, me dashje, të lidhura me arritjen e rezultatit të mendimit kriminal, pikërisht të qëllimit për ta dërguar (eksportuar) lëndën narkotike, në mënyrë të kundërligjshme, nga territori i Republikës së Shqipërisë në territorin e një shteti tjetër, pavarësisht nëse kanë ardhur të gjitha pasojat, nëse është arritur rezultati kriminal. Po kështu, nuk ka rëndësi për kualifikimin e kësaj vepre penale se cili ishte synimi i mëtejshëm i autorëve të veprës pas hyrjes së lëndës narkotike në territorin e shtetit tjetër, pra forma e natyra e parashikuar prej tyre për të përfituar dhe gjithsesi për vënien në qarkullim të saj pas realizimit të eksportimit...).

304

36. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda si edhe gjykata e shkallës se parë, kanë gabuar edhe në vlerësimin e drejtë të faktit nëse vepra për të cilën akuzohet i gjykuari Ervis Ramo ka mbetur në fazën e tentativës apo, është konsumuar plotësisht.

37. Sipas legjislacionit tonë penal, trafikimi nënkupton rastet kur veprimtaria e kundërligjshme, duke përfshirë Shqipërinë e territorin e saj, kryhet në më shumë se një shtet, kryhet në një shtet por është përgatitur, programuar, drejtuar e kontrolluar në një shtet tjetër, kryhet në një shtet por ka efekte e pasoja thelbësore në një shtet tjetër.

38. Duke u nisur nga qëllimi i ligjit, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Lartë, në vendimin e cituar me sipër kanë arritur në përfundimin se, kriter bazë për kuptimin e zbatimin e drejtë të veprave penale të “trafikimit” sipas Kodit tonë Penal është parimi i territorit, i prekjes e përdorimit të tij, me qëllimin e realizimit në rrugë kriminale të përfitimeve, përmes hyrjes ose daljes së paligjshme të personave apo sendeve nga territori shqiptar ose kalimit të paligjshëm të tyre nëpërmjet territorit shqiptar. Vepra penale e trafikimit të narkotikëve (neni 283/a), në mënyrën e importimit, quhet e kryer me vërtetimin e rrethanës se lënda narkotike e ka kaluar kufirin tokësor, ajror a detar të Republikës së Shqipërisë, pavarësisht se ende mund të mos ketë mbërritur apo të ketë kaluar në pikat kufitare e doganore, stacionet, portet dhe aeroportet e vendit përfshirë këtu zonat e tyre të tranzitit. Po kështu, vepra penale quhet e kryer pavarësisht rrethanës që, lënda narkotike, pas kalimit të kufirit shtetëror apo edhe të kontrollit policor e doganor, ka mbërritur ose jo tek personi apo destinacioni i dëshiruar nga autorët e veprës në territorin shqiptar. Nëse lënda narkotike, megjithë veprimet a mosveprimet konkrete të drejtpërdrejta të autorëve të veprës për importimin e saj, nuk e ka kaluar kufirin shtetëror shqiptar, për rrethana që nuk varen nga vullneti i tyre, pavarësisht nga koha e vendi i ndërprerjes së veprimit kriminal, vepra penale kualifikohet si trafikim i narkotikëve në mënyrën e importimit, e mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 283/a dhe 22 të Kodit Penal.

39. Duke iu kthyer çështjes që kemi në shqyrtim, meqenëse lënda narkotike e nisur nga i gjykuari Ervis Ramo, nuk ka arritur të dalë nga territori i Republikës së Shqipërisë për rrethana të pavarura nga vullneti i të gjykuarit (pavarësisht nga koha e vendi i ndërprerjes së veprimit kriminal), është e qartë se vepra penale ka mbetur në fazën e tentativës.

40. Prandaj Kolegji vlerëson me vend ndryshimin e të dy vendimeve lidhur me cilësimin e saktë ligjor të veprës së kryer nga i gjykuari Ervis Ramo.

41. Për sa i përket masës së dënimit, Kolegji Penal vlerëson të drejtë masën e zgjedhur nga gjykata e shkallës së parë dhe të lënë në fuqi nga gjykata e apelit. Ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit e zgjedhur i përgjigjet rrezikshmërisë së veprës penale të autorit të saj dhe njëkohësisht edhe shkallës se fajit të të gjykuarit Ervis Ramo.


42. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit si edhe ajo e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, kanë gabuar në përcaktimin e saktë ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Ervis Ramo.

43. Në rrethanat e parashtruara, vendimi nr.15, datë 05.03.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe ai nr.76, datë 30.12.2008 i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda do të ndryshohen, në lidhje me cilësimin ligjor të veprës, ndërsa do të lihen në fuqi për sa i përket masës së dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Ervis Ramo.

305

PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronjat “a” dhe “b” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Ndryshimin e vendimit nr.15, datë 05.03.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe të vendimit nr.76, datë 30.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, në këtë mënyrë:

Deklarimin fajtor të të gjykuarit Ervis Ramo për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve” mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 283, shkronja “a” e 22 të Kodit Penal.

Lënien në fuqi të vendimit për masën e dënimit të aplikuar ndaj të gjykuarit Ervis Ramo.

Tiranë, më 08.02.2012

306


VENDIM





TË PANDEHURIT: 1. ROLAND KAKULI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprave penale të“Kultivimit të narkotikëve”,

“Grupit të strukturuar kriminal”,“Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal”,

“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve”,të parashikuara nga nenet 284/1, 333/a, 334/1, 278/2, 3 të K.Penal.

TË PANDEHURIT: 2. ARENC (SOKOL) KALIVAÇI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprave penale të“Kultivimit të narkotikëve”,

“Grupit të strukturuar kriminal”,“Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal”,

“Vrasjes me dashje të mbetur në tentativë”,“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve”,

të parashikuara nga nenet 284/1, 333/a, 334/1,76-22, 278/2, 3 të K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.15, datë 25.02.2009 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a i Kodit Penal në lidhje me nenin 334/1 të Kodit Penal.

308

Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal për bashkimin e dënimeve për disa vepra penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Roland Skënder Kakuli me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin Roland Kakuli fillon prej datës 13.12.2007, që është data e arrestimit dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a i Kodit Penal në lidhje me nenin 334/1 të Kodit Penal.Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje” e mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76-22 të Kodit Penal dhe, në bazë të këtyre neneve dhe nenit 50 “i” të Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal për bashkimin e dënimeve për disa vepra penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Arenc Selim Kalivaçi me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arenc Kalivaçi fillon prej datës 02.10.2007, që është data e arrestimit dhe të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.29, datë 25.05.2009, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.15, datë 25.02.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, ka paraqitur rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin procedural penal dhe duhet të prishet, pasi ndryshe nga sa ka konkluduar ajo, nuk janë evidentuar fakte, prova dhe arsye ligjore të cilat në vështrim të nenit 383/3 të K.Pr.Penale do ta bënin vendimin e gjykatës së shkallës së parë të pavlefshëm, pasi vetëm kur mungon dispozitivi ose nënshkrimi i anëtarëve të trupit gjykues mund të kemi vendim të pavlefshëm në kuptim të kësaj dispozite.

309

- Gjykata e Apelit për Krime të Rënda nëse ka arritur në konkluzionin se nga gjykata e shkallës së parë nuk janë marrë e verifikuar prej saj deklarimet e dëshmitarëve, pra duke vepruar në kundërshtim me nenin 383/1, germa “c” të K.Pr.Penale, i ka pasur të gjitha mundësitë e atributet ligjore të vinte në vend këtë shkelje duke disponuar dhe kryesisht për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor duke thirrur dëshmitarët, policët e shtetit grek, që kishin dijeni për rrethanat e çështjes.

- Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, letërporosia për të cilën është disponuar me vendim nga gjykata, e dërguar nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë të Republikës së Shqipërisë me shkresën nr.101 prot., datë 20.02.2008 që konsistonte në pyetjen me cilësinë e dëshmitarëve të shtetasve e njëkohësisht policëve grekë, Dimitros Solios, Luka Rizo, Petro Kordha dhe Dimitri Karakosta, të cilët kanë marrë pjesë në operacionin antidrogë të datës 25.08.2005, ka qenë dhe duhet konsideruar plotësisht e rregullt, pasi është bazuar në kërkesat e nenit 509 të K.Pr.Penale dhe të nenit 4 të Konventës Europiane “Për ndihmë të ndërsjelltë juridike në fushën penale” si dhe nenit 2 të protokollit shtesë të saj, ku këta dëshmitarë janë pyetur nga Hetuesia pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Lamia, Greqi, për llogari të gjykatës shqiptare.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ka ushtruar rekurs i gjykuari Arenc Kalivaçi, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe deklarimin e pafajshëm, duke parashtruar këto shkaqe:

- Me të dy vendimet nuk jemi dakord, pasi administrimi i provës materiale “paketë cigaresh dhe kuti medicinale” nga gjykata është i gabuar dhe në kundërshtim me ligjin, nenin 188 të K.Pr.Penale.

- Në raportin e këqyrjes së vendit të ngjarjes të datës 25.08.2005, në të cilin përshkruhen në mënyrë të hollësishme sendet e gjetura në vendngjarje, nuk figuron të jetë pasqyruar gjetja e një pakete “Assos” dhe një paketë “Losec”, të cilat janë provat e vetme me të cilat është abuzuar nga policia greke.

- Gjendur përpara një prove të sajuar dhe të marrë në kundërshtim me parashikimet e nenit 188 të K.Pr.Penale, në referim të nenit 151/4 të K.Pr.Penale, kjo provë nuk mund të përdoret.

- Administrimi si provë i deklarimeve të policëve grekë, pjesëmarrës në operacionin antidrogë, është kundërshtuar për shkak se letërporosia është ekzekutuar në kundërshtim me nenin 507 të K.Pr.Penale, marrja në pyetje e dëshmitarëve është bërë prej hetuesisë dhe jo nga një trup gjykues.

- Ndryshimi i kualifikimit ligjor të veprës penale nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda nga neni 284/1 “kultivim i bimëve narkotike” në atë të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283 i K.Penal, bie në kundërshtim me ligjin nr.8497, datë 10.06.1999 “Për Ratifikimin e Konventës së Këshillit të Evropës” “Për transferimin e procedimeve në çështjet penale” dhe konkretisht nenit 26 të tij.

- Interpretimi i gjykatës në arsyetimin e vendimit të saj për kuptimin e nenit 184 të K.Penal është i gabuar, pasi përderisa kemi të bëjmë me lëndë narkotike canabis të papjekur, pra pa krijuar fruta, që do të thotë që kemi të bëjmë me kultivim të lëndës narkotike dhe jo shitje, shpërndarje, tregtim apo transportim të saj, vepër kjo e parashikuar nga neni 183 i Kodit Penal, siç mundohet të arsyetojë gjykata.

- Po ashtu, përveç faktit se i pandehuri Kalivaçi nuk ka qenë në vendngjarje, edhe sikur për një moment të pranojmë ekzistencën e tij aty, nuk mund të besohet se të pandehurit kanë pasur si qëllim vrasjen e policëve grekë, në një kohë që pas shkëmbimit të zjarrit, policët grekë pa kërkuar përforcime të tjera kanë vazhduar të

310

presin lëndën narkotike të pa shqetësuar, gjë që tregon se nuk ka pasur rrezik për vrasjen e tyre dhe deklaratat e disave prej tyre se plumbat kanë kaluar afër kokës së njërit prej policëve duken sa qesharake aq dhe të pavërteta, pra nuk ekzistojnë elementët e veprës penale të vrasjes.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ka ushtruar rekurs i gjykuari Roland Kakuli, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka arsyetuar se ndryshimi i kualifikimit ligjor të veprës penale nga gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda nga neni 284/1 “Kultivim i bimëve narkotike” në atë të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283 i K.Penal, bie në kundërshtim me ligjin nr.8497, datë 10/06/1999, “Për Ratifikimin e Konventës së Këshillit të Evropës” “Për transferimin e procedimeve në çështjet penale” dhe konkretisht neni 26 të tij.

- Po ajo arsyeton se administrimi si provë i deklarimeve të policëve grekë, pjesëmarrës në operacionin antidrogë është kundërshtuar për shkak se letërporosia është ekzekutuar në kundërshtim me nenin 507 të K.Pr.Penale, marrja në pyetje e dëshmitarëve është bërë prej hetuesisë dhe jo nga një trup gjykues.

- Pavarësisht se gjykata e apelit ka konstatuar shkelje procedurale ne nuk jemi dakord me vendimin e saj për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pasi i pandehuri Roland Kakuli nuk ka lidhje me të pandehurin Arenc Kalivaçi dhe këtë deklarim e ka bërë para policisë dhe hetuesisë Greke.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.29, datë 25.05.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues; mbrojtësit e të gjykuarit Arenc Kalivaçi, Av. Petrit Ismaili, dhe Av. Eridian Salianji, të cilët kërkuan prishjen e vendimit nr.15, datë 25.02.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda; prishjen e vendimit nr.29, datë 25.05.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Arenc Kalivaçi; mbrojtësin e të gjykuarit Roland Kakuli, Av.Enver Mema, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 25.05.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe pushimin e çështjes; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.29 datë 25.05.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është dhënë në kundërshtim me nenin 428 të K.Pr.Penale dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim.


Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:1. Të gjykuarit Roland Kakuli dhe Arenc (Sokol) Kalivaçi janë shtetas shqiptarë me

banim të përkohshëm jashtë shtetit. Në vitin 2005 kohë në të cilën ka ndodhur vepra penale, të dy të gjykuarit kanë jetuar në Greqi si emigrantë ekonomikë me banim të përkohshëm në zonën e Lamias.

2. Policia greke në muajin tetor të vitit 2005 ka marrë informacion se në zonën pyjore të Damatsas-Liaftitsa nga persona të panjohur ishin mbjellë në mënyrë të kundraligjshme bimë narkotike të llojit cannabis sativa. Për të ndërprerë aktivitetin e mëtejshëm të kundraligjshëm, si dhe për zbulimin dhe kapjen e autorëve, në datë

311

25.08.2005 është organizuar një aksion policor. Në këtë aksion kanë marrë pjesë punonjësit e policisë Dhimitrios Siolios, Luka Rizos, Petro Kordha dhe Dhimitër Karakosta.

3. Punonjësit e policisë greke janë drejtuar në zonën pyjore ku ishte identifikuar ngastra e mbjellë me bimë narkotike. Në brendësi të pyllit në zonën e quajtur “Dhamatra” kanë konstatuar një zonë të shpyllëzuar me sipërfaqe 1 (një) dynym, e mbjellë me bimë të ngjashme si ato të cannabis sativa. Në brendësi të parcelës në një barakë të përshtatur për të jetuar ata kanë kapur në flagrancë të gjykuarin Roland Kakuli, i cili ishte duke fjetur. Gjatë kontrollit të ushtruar në barakë janë gjetur dhe sekuestruar si prova materiale dy bomba dhe një pistoletë, një karikator dhe fishekë. Policët kanë mësuar nga i arrestuari se përveç tij në ruajtje të parcelës me cannabis ishin dhe dy persona të tjerë, të cilët po bënin roje në pjesën e poshtme të saj.

4. Në vazhdim të aksionit punonjësit e policisë greke për kapjen e bashkëpunëtorëve të tjerë, janë vënë në pritje të ardhjes së tyre. Mbas pak çastesh janë parë duke ardhur dy persona të tjerë, ku njëri prej tyre më pas është identifikuar si i gjykuari Arenc Kalivaçi. Në momentin që kanë mbërritur tek baraka dy personat janë vënë në kërkim të të gjykuarit Roland Kakuli. Gjatë kontrollit i gjykuari së bashku me personin tjetër të paidentifikuar nga policia greke, kanë pikasur prezencën e punonjësve të policisë dhe për t’i shpëtuar kapjes kanë filluar të qëllojnë me armë zjarri në drejtim të tyre. Punonjësit e policisë janë kundërpërgjigjur, por pa mundur t’i kapin për shkak se janë larguar duke u fshehur në pyllin e dendur.

5. Gjatë hetimit nga kqyrja e vendit të ngjarjes ka rezultuar se sipërfaqja e mbjellë ishte 1 (një) dynym dhe në të gjendeshin të mbjella 1170 (një mijë e njëqind e shtatëdhjetë) bimë me një zhvillim në lartësi 1,5-3 metra, të cilat ujiteshin me një sistem automatik të ndërtuar. Në bazë të aktit të ekspertimit biokimik ka rezultuar se bima e mbjellë dhe e sekuestruar me cilësinë e provës materiale ishte canabis sativa.

6. Gjithashtu nga kqyrja e barakës janë gjetur prova të shumta të cilat dokumentojnë veprimtarinë kriminale të mbjelljes së bimëve narkotike, ku përveç kapjes së të gjykuarit Roland Kakuli, nga gjurmët papilare të gjetura në një paketë cigare të sekuestruar me cilësinë e provës brenda në barakë është identifikuar si një prej autorëve edhe i gjykuari Arenc Kalivaçi, i cili rezulton që në Greqi të ketë dhënë gjeneralitet të rreme “Ermal Ajdari”. Ndërkohë, nga akti i ekspertimit balistik ka rezultuar se pistoleta është funksionale dhe realizon qitjen, duke plotësuar kërkesat e ligjit “Për armët” dhe dy gëzhojat janë të kalibrit 7.62 mm e qitur nga armë luftarake me vjaska.

7. Prokuroria e Republikës së Shqipërisë është vënë në dijeni nga autoritetet policore greke në lidhje me veprimtarinë kriminale të të gjykuarve Roland Kakuli dhe Arenc Kalivaçi dhe në bazë të nenit 6 të Kodit Penal me urdhrin nr.2120/1 prot, datë 26.07.2006 të Prokurorit të Përgjithshëm është regjistruar çështja penale dhe kanë filluar hetimet. Gjatë hetimit të çështjes por edhe gjatë gjykimit në shkallën e parë për krimet e rënda është proceduar me anë të letërporosive pranë autoriteteve greke për dërgimin e akteve procedurale që kishin lidhje me këtë hetim.

8. Prokuroria e Krimeve të Rënda në përfundim të hetimit ka ngritur ndaj të gjykuarit Roland Kakuli akuzat e “Kultivimit të narkotikëve”, “Grupit të strukturuar kriminal”, “Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal”, “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve”, të parashikuar nga nenet 284/1, 333/a, 334/1, 278/2, 3 të K.Penal, ndërsa ndaj të gjykuarit Arenc Kalivaçi ato të Kultivimit të narkotikëve”, “Grupit të strukturuar kriminal”, “Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal”, “Vrasjes me dashje të mbetur në tentativë”, “Prodhimit dhe

312

mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve”, të parashikuar nga nenet 284/1, 333/a, 334/1,76-22, 278/2, 3 të K.Penal.


9. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda mbasi ka shqyrtuar çështjen me vendimin nr.15, datë 25.02.2009 ka vendosur:

i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.

ii. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a i Kodit Penal në lidhje me nenin 334/1 të Kodit Penal.

iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.

iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.

v. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal për bashkimin e dënimeve për disa vepra penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Roland Skënder Kakuli me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.

vi. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Roland Kakuli fillon prej datës 13.12.2007, që është data e arrestimit dhe të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

vii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.

viii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.

ix. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.

x. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a i Kodit Penal në lidhje me nenin 334/1 të Kodit Penal.

xi. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arenc Kalivaçi për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje” e mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76-22 të Kodit Penal dhe në bazë të këtyre neneve dhe nenit 50 “i” të Kodit Penal dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.

xii. Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal për bashkimin e dënimeve për disa vepra penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Arenc Selim Kalivaçi me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.

xiii. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arenc Kalivaçi fillon prej datës 02.10.2007, që është data e arrestimit dhe të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

10. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim prokurori si dhe të gjykuarit duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.

11. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda pasi ka shqyrtuar çështjen në përfundim me vendimin nr.29, datë 25.05.2009, ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.15 datë 25.02.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues”.

313

12. Kundër këtij vendimit ka ushtruar rekurs prokurori dhe të gjykuarit, duke parashtruar dhe shkaqet ligjore përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit të rekursuar

13. Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda ka arsyetuar se: “...Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, i ka lejuar vetes shkelje të rënda të ligjit procedural penal. Kjo gjykatë e ka mbështetur vendimin e saj në të dhëna që nuk janë marrë gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe as të verifikuara si të tilla në procedimin penal të zhvilluar ndaj të pandehurve, gjë që e vë në diskutim detyrimin kushtetues për një proces të rregullt ligjor dhe urdhërimet ndaluese që sanksionohen në nenin 380 të K.Pr.Penale…..është e vërtetë që në kuptim të nenit 332/1 të K.Pr.Penale, materialet e ardhura në ekzekutim të letërporosisë janë pjesë e fashikullit të gjykimit në parim dhe për këtë shkak ato gjenden në materialet që prokurori i bashkëngjit fashikullit të gjykimit duke i paraprirë kërkesës për gjykim të çështjes në gjykatë. Rregulli i mësipërm i vendosur në këtë dispozitë ka kufizimin e tij, në kuptim të nenit 511 të K.Pr.Penale, i cili parashikon se: “kur shteti i huaj ka vënë kushte për përdorimin e akteve të kërkuara, autoriteti procedues shqiptar është i detyruar t’i respektojë, në qoftë se ato nuk vijnë në kundërshtim me ndalimet e caktuara nga ligji”. Në këtë kuptim edhe në rast se autoritet greke do të kishin ekzekutuar letërporosinë, shoqëruar me respektimin e rregullave të caktuara për përdorimin e akteve të përcjella, përsëri në interpretim të kësaj dispozite, përdorimi dhe vlera e tyre do të përcaktohej në zbatim të ligjit shqiptar, duke mos shkelur ndalimet që përcakton e drejta e brendshme në çdo rast konkret….Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda në marrjen e vendimit dhe deklarimin fajtor të të pandehurit Roland Kakuli dhe Arenc Kalivaçi ...është bazuar ndër të tjera në deklarimet e dëshmitarëve, dhe provave të tjera të marra në zbatim të letërporosisë konform nenit 509 të K.Pr.Penale, letërporosi e cila nuk është ekzekutuar në gjykatë, duke mos iu nënshtruar kështu deklarimeve të dëshmitarëve gjatë hetimit gjyqësor, por një procedurë e tillë është realizuar përpara autoritetit të hetuesisë. Realizimi i një procedure të tillë në marrjen e provës, vjen në kundërshtim të hapur me procedurat e parashikuara nga legjislacioni shqiptar dhe konkretisht neni 360 dhe vijues i K.Pr.Penale, mosrespektimi i të cilave sjell pavlefshmërinë e veprimit të kryer…Në procedimin e zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë ka rezultuar se deklarimet e dëshmitarëve të kërkuar të pyeten, nuk janë marrë nga gjykata dhe as janë verifikuar prej saj, pa ezauruar thirrjen e tyre në vështrim të nenit 360 e vijues të K.Pr.Penale, por janë të dhëna të përftuara në kundërshtim me ligjin, e për pasojë në zbatim të nenit 151/4 të K.Pr.Penale nuk mund të përdoren. Referuar sa më sipër, gjykata e apelit konstaton se vendimit të gjykatës së shkallës së parë i mungon elementi i mësipërm, i konsideruar thelbësor për pjesën arsyetuese të një vendimi e për rrjedhojë duke u konsideruar i paarsyetuar e si pasojë i pavlefshëm, në zbatim të nenit 112/3 të K.Pr.Penale…”.

IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur

14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda nr.29, datë 25.05.2009 duhet të prishet për zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe çështja duhet të rishqyrtohet.

15. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda ka kuptuar dhe ka zbatuar gabim ligjin procedural penal lidhur me shkakun e konstatuar prej saj, i cili e ka bërë me ves procesin gjyqësor në shkallën e parë dhe që ka shërbyer si shkak për prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin alogjik se vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda i mungon pjesa përshkruese dhe arsyetuese e vendimit, detyrim ky i parashikuar në nenin 383/1, gërma “ç” të

314

K.Pr.Penale. Në këtë konkluzion gjykata e apelit ka arritur pasi në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të provave ka konstatuar se disa prej provave të përdorura nga gjykata dhe konkretisht dëshmitë e dëshmitarëve Dhimitrios Siolios, Luka Rizos, Petro Kordha dhe Dhimitër Karakosta, të marra nëpërmjet letërporosisë janë deklaruar të papërdorshme. Për këtë shkak vendimi gjyqësor është konsideruar i paarsyetuar dhe për pasojë i pavlefshëm në zbatim të nenit 112/3 të Kodit të Procedurës Penale12.

16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se ky interpretim është në kundërshtim me dispozitat procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe atë të vendimmarrjes. Kolegji Penal thekson se vlerësimi i kundërt i provave apo edhe deklarimi i papërdorshmërisë nga gjykata e apelit nuk do të thotë që vendimi i shkallës së parë është i paarsyetuar dhe për pasojë i pavlefshëm . Kontrolli gjyqësor i çështjes është parashikuar në nenin 43 të Kushtetutës 13 dhe i shërben një procesi të rregullt ligjor me qëllim shmangien e gabimit në dhënien e drejtësisë ku shkalla më e lartë e gjyqësorit kontrollon vendimet e një gjykate më të ulët. Në lidhje me rëndësinë dhe njëkohësisht kuptimin e nocionit “arsyetim” të një vendimi gjyqësor si një element i rëndësishëm i procesit të rregullt ligjor Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.51, datë 30.11.2011 është shprehur se: “Në analizë të dispozitave kushtetuese dhe të dispozitave procedurale penale, gjykata ka theksuar se vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara dhe të përmbajnë një parashtrim të përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohen, arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta, si dhe dispozitivin, duke treguar dispozitat ligjore të zbatuara. “Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë (...). Vendimi mund të kontrollohet nga një gjykatë më e lartë sipas procedurave përkatëse dhe, që kjo të jetë e mundur, duhet bërë arsyetimi i vendimit, në të cilin gjyqtari tregon me qartësi faktet dhe ligjin e zbatueshëm, të cilat e kanë çuar në bërjen e një zgjedhjeje ndërmjet disa mundësive. Pra, gjyqtari duhet të shpjegojë arsyet e vendimeve të tij, duke iu referuar fakteve për të cilat është zhvilluar procesi, ligjeve të zbatueshme dhe kërkesave të ndryshme të palëve” (shih vendimin nr.11, datë 02.04.2008, dhe vendimin nr.23, datë 23.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese).

17. Në vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda qoftë nga pikëpamja formale, ashtu edhe substanciale, nuk konstatohet mungesë e elementit të vendimit në lidhje me parashtrimin e faktit penal, paraqitjes së provave të cilat janë marrë në shqyrtim, analizës së tyre dhe të nxjerrjes së konkluzioneve si dhe të dhënies përgjigje pretendimeve që kanë paraqitur palët. Kjo gjykatë me një vendim prej 19 (nëntëmbëdhjetë) faqe nga të cilat 15 (pesëmbëdhjetë) faqe i përkasin pjesës arsyetuese ka analizuar me hollësi, jo vetëm faktin penal në ngarkim të të gjykuarve, por dhe provat të cilat e kanë provuar duke analizuar ato, por edhe pretendimet që kanë pasur të gjykuarit në lidhje me mënyrën e marrjes së tyre. Si konkluzion logjik të provave të shqyrtuara dhe të çmuara të vlefshme nga gjykata është arritur në konkluzionin se i gjykuari Roland Kakuli është deklaruar fajtor dhe dënuar për veprat penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, parashikuar nga neni 278/3 I K.Penal; ndërsa i gjykuari Arenc Kalivaçi është deklaruar fajtor dhe dënuar për veprat penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, parashikuar

12 Neni 112/3 i K.Pr.Penale Format e disponimit të gjykatës. Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.

13 Neni 43 i Kushtetutës së R.Sh-së “Kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë parashikohet ndryshe”.

315

nga neni 283/2 i Kodit Penal, “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, “Mbajtjes pa leje të municioneve luftarake”, 278/3 i Kodit Penal, “Vrasjes me dashje” e mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 76-22 të Kodit Penal.

18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.15, datë 25.02.2009 i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë është plotësisht i arsyetuar prandaj konkluzioni se ai është absolutisht i pavlefshëm, në bazë të nenit 112/3 të K.Pr.Penale, dhe shkaku i përdorur nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda për ta prishur dhe kthyer për rigjykim në bazë të nenit 428, germa “ç” të K.Pr. Penale nuk qëndron.

19. Në themel të këtij vendimi qëndron konkluzioni i kundërt që kjo gjykatë ka arritur në lidhje me vlefshmërinë e dëshmive të dëshmitarëve grekë Dhimitrios Siolios, Luka Rizos, Petro Kordha. Dëshmia e këtyre shtetasve grekë është marrë nëpërmjet letërporosisë nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda në bazë të nenit 509 të K.Pr.Penale. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, e cila e ka konsideruar të rregullt dhe brenda kushteve të parashikuara në nenin 3 të Konventës së Këshillit të Europës “Për ndihmë të ndërsjelltë juridike në fushën penale”, të ratifikuar me ligjin nr.8498 datë 10.06.1999, gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se ato janë të papërdorshme mbasi janë marrë në kundërshtim nenin 360 e vijues të K.Pr.Penale.14 Siç rezulton nga akti i ankimit të të gjykuarit Arenc Kalivaçi prej tij, ndër të tjera, në shkaqet e ankimit është pretenduar dhe deklarimi si të papërdorshme i dëshmive të Dhimitrios Siolios, Luka Rizos, Petro Kordha dhe Dhimitër Karakosta si të marra në kundërshtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Penale dhe konkretisht me nenin 151/4 të Kodit të Procedurës Penale. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se këto dëshmi të përftuara nëpërmjet letërporosisë janë të papërdorshme në kuptim të nenit 154/1 të K.Pr.Penale.15

20. Papërdorshmëria është një gjendje juridike e cila ndryshe nga rastet e pavlefshmërisë ka një kohëzgjatje të pacaktuar e cila mund të zgjasë gjatë gjithë procesit penal. Papërdorshmëria në thelb godet aktin që përftohet nga veprimi procedural siç është në rastin konkret edhe pyetja e dëshmitarit ndërsa pavlefshmëria i rezervohet formës së aktit procedural. Gjykata e apelit e ka konsideruar dëshminë e marrë nëpërmjet letërporosisë si të papërdorshme, duke arritur në konkluzion të kundërt me atë të gjykatës së shkallës së parë e cila e ka konsideruar si të rregullt. Papërdorshmëria e dëshmisë përveçse ka efekt ndalues për përdorimin e saj si provë kur janë shkelur rregullat e marrjes së saj, nuk sjell pengesë për rimarrjen e provës kur është e mundur. Nga ana tjetër gjykata e apelit ka gabuar jo vetëm në mosmarrjen e kësaj prove nëpërmjet ripërsëritjes së pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, e cila, ashtu siç e kërkon neni 427 i K.Pr.Penale, duhet të merret para së gjithash drejtpërdrejt nga gjykata në respekt të parimit të oralitetit të gjykimit dhe në rast të pamundësisë nëpërmjet delegimit të kësaj të drejte një autoriteti gjyqësor të huaj, por dhe të mos vlerësimit të të gjithë procesit të

14 Neni 360 i K.Pr.Penale Paraqitja dhe betimi i dëshmitarit “1. Para se të fillojë pyetja, kryetari e paralajmëron dëshmitarin për detyrimin dhe përgjegjësinë ligjore që ka për të thënë të vërtetën, me përjashtim të rasteve kur dëshmitari është i mitur deri katërmbëdhjetë vjeç.

2. Sekretari i gjykatës lexon deklaratën e betimit të dëshmitarit: “Betohem se do të them të vërtetën, të gjithë të vërtetën dhe të mos them asgjë që nuk është e vërtetë”. Pas kësaj dëshmitari deklaron: “betohem” dhe tregon gjeneralitetet e tij.

3. Mosrespektimi i dispozitave të paragrafëve 2 dhe 3 sjell pavlefshmërinë e veprimit të kryer.

15 Neni 151/4 i K.Pr.Penale “Provat e marra në shkelje të ndalimeve të parashikuara nga ligji nuk mund të përdoren. Papërdorshmëria ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje dhe shkallë të procedimit.

316

të provuarit. Edhe sikur një apo disa prova të jenë të papërdorshme, gjykata ka detyrimin të bëjë rivlerësimin e rrethanave të faktit dhe të fajësisë nëpërmjet vlerësimit të provave të tjera të marra në shqyrtim.

21. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda në rastin e çështjes objekt gjykimi, vendimin për prishje dhe kthim për rigjykim e ka dhënë në kundërshtim me nenin 428/1, germa “ç” të K.Pr.Penale pasi vendimi i shkallës së parë nuk ka asnjë shkak pavlefshmërie. Ky vendim është dhënë në kundërshtim me ligjin pasi nuk janë respektuar rregullat e gjykimit dhe të vendimmarrjes në gjykatën e apelit të parashikuara në Kreun II, i cili përcakton rregullat dhe kufijtë e gjykimit në apel. Kodi i Procedurës Penale parashikon rigjykimin edhe një herë të çështjes si në gjykatën e shkallës së parë. Ky përcaktim që lidhet me mundësinë e gjykatës së apelit për të marrë tërësisht apo pjesërisht në shqyrtim provat e marra në gjykatën e shkallës së parë si dhe të provave të reja në rast se është e nevojshme, parashikohet në nenin 427 të K.Pr.Penale. Në këtë nen përcaktohet se: “1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave të reja, gjykata nëqoftëse çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor…”.

22. Për gjykatën e apelit nuk ka pasur asnjë pengesë ligjore që duke konstatuar papërdorshmërinë e dëshmive si të marra në kundërshtim me dispozitat ligjore ashtu siç e ka kërkuar edhe gjykata në letërporosinë, të urdhëronte përsëritjen e saj edhe një herë, duke kërkuar paraqitjen e dëshmitarëve para saj ose marrjen e saj nga një gjykatë greke dhe jo ta kthente çështjen për rigjykim me pa të drejtë duke zvarritur gjykimin, si dhe duke dëmtuar përfundimin e çështjes brenda një afati të arsyeshëm. Në kushtet kur shkaku i cili e bën vendimin të pavlefshëm nuk qëndron, për mos arsyetim të vendimit, Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e prokurorit dhe të bazuar në nenin 432/1, germa “c” të K.Pr.Penale16 vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.

23. Në rigjykim Gjykata e Apelit për Krime të Rënda duhet të rivlerësojë edhe një herë pretendimin e papërdorshmërisë për dëshminë e dëshmitarëve Dhimitrios Siolios, Luka Rizos, Petro Kordha dhe në rast se qëndron të përsëritet marrja e dëshmisë nëpërmjet letërporosisë në respektim të rregullave procedurale të parashikuara në Kreun e II-të, seksioni III, për marrjen si provë të dëshmisë.

24. Në lidhje me shkaqet e pretenduara në rekurs nga të gjykuarit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se është në pamundësi për t’u shprehur për zgjidhjen në themel të çështjes për aq kohë, sa ato nuk janë marrë në shqyrtim dhe nuk u janë dhënë përgjigje nga gjykata e apelit si gjykatë fakti. Siç u argumentua më lart, kjo gjykatë nuk u ka dhënë zgjidhje në themel pretendimeve të palëve në lidhje me fajësinë, por për shkak të konstatimit të shkeljeve procedurale ka urdhëruar përsëritjen e gjykimit. Kolegji Penal duke urdhëruar rishqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit i hap rrugë zgjidhjes së çështjes së fajësisë për të gjykuarit për akuzat e ngritura ndaj tyre por njëkohësisht dhe mundësisë që kanë palët për të paraqitur provat dhe pretendimet që ata kanë në lidhje me ligjshmërinë e marrjes së tyre.


25. Vendimi nr.29, datë 25.05.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYE

16Neni 432/1/ i K.Pr.Penale. “Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe: c/për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.

317

Kolegji Penal i Gjykates së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të K.Pr.Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.29, datë 25.05.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 08.02.2012

318


VENDIM



Gani Dizdari KryesuesBesnik Imeraj AnëtarArjana Fullani AnëtareEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar


KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR

PERSON NËN HETIM: KRESHNIK UKAJ

D Y S H U A R:

Për kryerjen e veprës penaletë “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,

parashikuar nga neni Neni 283/1 i K.Penal.

OBJEKTI:

Zëvendësim i masës së sigurimit personalnga “arresti në burg” me afat 20 ditë

në “arrest në burg” pa afat,parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.Baza ligjore: Neni 260/3 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.104 (51-2011-589), datë 25.02.2011, vendosi:

Zëvendësimin e masës së sigurimit ndaj të dyshuarit Kreshnik Ndue Ukaj, atë të “arrestit në burg”, me afat 20 ditor, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në “arrest në shtëpi” konform nenit 237 të K.Pr.Penale.Urdhërohet Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër për ekzekutimin e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.44, datë 06.04.2011, vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.104 (51-2011-589), datë 25.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:Caktimin e masës së sigurimit “detyrim për paraqitje tek oficeri i policisë gjyqësore”, parashikuar nga Neni 234 i K.Pr.Penale.Urdhërohet i dyshuari Kreshnik Ukaj të paraqitet pranë oficerit të policisë gjyqësore të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër, çdo të mërkurë, ora 12.00.

320

Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.44, datë 06.04.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke i caktuar të dyshuarit Kreshnik Ukaj masën e sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale dhe parashikon këto shkaqe:

- Disponimi i gjykatës për masën e sigurimit ndaj të dyshuarit Kreshnik Ukaj nuk është i drejtë dhe në përputhje me kriteret ligjore, pikërisht kërkesat e neneve 228, 229, 230 e 260 të K.Pr.Penale.

- Vepra penale për të cilën hetohet ky shtetas ka një rrezikshmëri të lartë shoqërore, sanksioni i parashikuar është 5-15 vjet burgim.

- Me konkluzionet e aktit të ekspertimit nga ana jonë konkludohet se nevojat e sigurimit janë rënduar, pasi megjithëse i dyshuari është përdorues, sasia e kapur është e konsiderueshme.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili deklaroi heqjen dorë nga rekursi; mbrojtësi i personit nën hetim Kreshnik Ukaj, Av. Skënder Breca, i cili u shpreh dakord me kërkesën e prokurorit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se gjykimi në Gjykatën e Lartë duhet të pushohet

Rrethanat e faktit

Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:

1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në datën 04.02.2011, ka regjistruar procedimin penal nr.190, mbi bazën e akteve të ardhura nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Shkodër, me objekt veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga Neni 283/1 i K. Penal.

2. Në datën 03.02.2011, pas informacionit të marrë se në banesën e shtetasit Kreshnik Ukaj gjendej lëndë narkotike, u ushtrua kontroll. Gjatë kontrollit të kryer u gjetën dhe u sekuestruan me cilësinë e provës materiale disa bimë me ngjyrë jeshile, me erë dhe karakteristika të ngjashme me atë të bimës narkotike cannabis sativa, në gjendje të tharë. Pesha e kësaj bime rezultoi 550 gramë.

3. Në këto kushte policia gjyqësore ka kryer arrestimin në flagrancë të shtetasit Kreshnik Ukaj datë 03.02.2011 dhe nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër në datën 04.02.2011 u paraqit kërkesa për vleftësimin e arrestit dhe caktimin e masës së sigurimit ndaj këtij personi.

4. Sipas aktit të ekspertimit toksikologjik ligjor nr.136, datë 14.02.2011, të shtetasit Kreshnik Ukaj, rezulton se në urinën e këtij shtetasi i zbulua prania e produkteve kanabinoidike të metabolizmit të bimës cannabis sativa L.

5. Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.1312, datë 16.02.2011, të materialit bimor rezultoi se materiali bimor objekt ekspertimi rezultoi pjesë bime cannabis sattiva në fazën e farëzimit.

Procedurat gjyqësore

6. Pas kërkesës së paraqitur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.63 (51-2011-314), datë 05.02.2011, vendosi: “Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë të bërë ndaj shtetasit Kreshnik Ndue Ukaj, të realizuar në datë 03.02.2011, ora 20.30, të kryer nga policia gjyqësore. Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Kreshnik Ndue Ukaj

321

atë të “arrestit në burg” me afat 20 ditor, deri më datë 25.02.2011, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, për të pritur përgjigjen e ekspertimit kimik të lëndës dhe të vetë analizave të të dyshuarit”.

7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, pas administrimit të akteve të ekspertimit toksikologjik ligjor nr.136, datë 14.02.2011 dhe ekspertimit kimik nr.1312, datë 16.02.2011, të sipërcituar, paraqiti përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në datën 24.02.2011 kërkesën për zëvendësimin e masës së sigurimit.

8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.104 (51-2011-589), datë 25.02.2011, vendosi:

Zëvendësimin e masës së sigurimit ndaj të dyshuarit Kreshnik Ndue Ukaj, atë të “arrestit në burg”, me afat 20 ditor, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në “arrest në shtëpi” konform nenit 237 të K.Pr.Penale.

9. Pas ankimit të paraqitur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, Gjykata e Apelit Shkodër me nr.44, datë 06.04.2011, vendosi:i. Ndryshimin e vendimit nr.104 (51-2011-589), datë 25.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:ii. caktimin e masës së sigurimit “detyrim për paraqitje tek oficeri i policisë gjyqësore”, parashikuar nga Neni 234 i K.Pr.Penale.iii.Urdhërohet i dyshuari Kreshnik Ukaj të paraqitet pranë oficerit të policisë gjyqësore të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Shkodër, çdo të mërkurë, ora 12.00.

10. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.44, datë 06.04.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, duke i caktuar të dyshuarit Kreshnik Ukaj masën e sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale dhe parashikon shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të vendimit.

1. Gjykata e Apelit Shkodër në vendimin nr.44, datë 06.04.2011, arsyeton se: “...nisur nga rrethanat e kryerjes së veprës penale, qëndrimin pohues që ka mbajtur i dyshuari për veprën e kryer, fakti që deri në këto momente nga ana e organit të akuzës janë marrë provat më të domosdoshme të këtij procedimi, rrethanat e vështira ekonomike dhe familjare në të cilat jeton i dyshuari me nënën e tij, jemi në kushtet e zëvendësimit të masës së sigurimit, pasi për vazhdimin e mëtejshëm të hetimeve, masa e sigurimit “arrest në burg” pa afat e kërkuar nga prokurori çmohet si e papërshtatshme..”.

2. Përfaqësuesi i Prokurorisë pranë Gjykatës së Lartë, në seancën e datës 15.02.2012, ka deklaruar heqjen dorë nga rekursi i Prokurorisë së Apelit Shkodër kundër vendimit nr.44, datë 06.04.2011, të Gjykatës së Apelit Shkodër si dhe mospranimin e rekursit për këtë shkak.

3. Në kërkesën e tij e përfaqësuesi i Prokurorisë argumenton se: “në kushtet kur i gjykuari është deklaruar fajtor dhe është dënuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me 5 vjet burgim, si dhe ndaj tij është aplikuar neni 59 i K.Penal për pezullimin e ekzekutimit të vendimit, jemi në kushtet e Nenit 261/b të K.Pr.Penale”.

4. Në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij pas sjell mospranimin e rekursit.

322

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442 të K.P.Penale,

V E N D O S I

Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 15.02.2012

323


VENDIM




mori në shqyrtim seancën gjyqësore të datës 15.02.2012, çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR KUKËS

KUNDËR: ABEDIN BEKA (ALIAS ABEDIN BAHTIRI dtl.1972, lindur e banues në Kosovë) përfaqësuar nga Av. Ardian Visha.

OBJEKTI:

Ekstradimin e shtetasit kosovar Abedin Beka(alias Abedin Bahtiri)

nga Shqipëria për në Konfederatën e Zvicrës.Mbajtjen e masës shtrënguese të sigurimit “arrest në burg”

të parashikuar nga Neni 238 i K.Pr.Penalederi në disponimin përfundimtar të Ministrisë së Drejtësisë

mbi ekstradimin përfundimtar të tij.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.96, datë 26.07.2011, ka vendosur: Pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kukës. Të miratojë ekstradimin e shtetasit Abedin Beka (alias Abedin Bahtiri), i biri i Hajdarit dhe i Sadijes, i dtl.01.05.1972, lindur në Vërnicë, Kosovë dhe banues në Vushtri, Kosovë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare, nga Republika e Shqipërisë për në Konfederatën e Zvicrës. Mbajtjen në paraburgim të shtetasit Abedin Beka (alias Abedin Bahtiri) deri në disponimin e Ministrisë së Drejtësisë të Republikës së Shqipërisë mbi ekstradimin e tij. Vendimi t’i komunikohet Ministrisë së Drejtësisë, Tiranë.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.80, datë 17.10.2011, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.96, datë 26.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës për sa i përket pranimit të kërkesës për ekstradimin e shtetasit Abedin Beka (Bahtiri). Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes lidhur me disponimin për mbajtjen e masës së sigurimit “arrest në burg” për këtë shtetas.Arsyetimi i gjykatës: “… vendimi i gjykatës për mbajtjen në burg të të dyshuarit Abedin Beka deri në disponimin e M.Drejtësisë së RSH-së për

324

ekstradimin e tij duhet të prishet, duke u pushuar çështja për këtë disponim, pasi gjykata ka pranuar kërkesën për ekstradim dhe ndaj të dyshuarit Abedin Beka ka një vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës për caktimin e masës shtrënguese provizore “arrest në burg”, me afat 40 ditë, ku brenda këtij afati është paraqitur kërkesa dhe dokumentet shoqëruese të përkthyer në gjuhën shqipe. Në Nenin 493/4 të K.Pr.Penale përcaktohet se masat shtrënguese revokohen, kur brenda 3 muajve nga fillimi i ekzekutimit të tyre nuk ka përfunduar procedimi përpara gjykatës”.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs ankuesi Abedin Beka, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe refuzimin e ekstradimit, duke parashtruar këto shkaqe:

- Ekstradimi i shtetasit Abedin Beka, si për sa i përket procesit gjyqësor dhe përmbajtjes së dokumentacionit shoqërues përmban disa mangësi dhe shkelje të ligjit.

- Vendimet janë në kundërshtim me rregullimin kushtetues të përcaktuar në Nenin 122/2 të Kushtetutës, i cili përcakton se kur një normë e marrëveshjes ndërkombëtare bie ndesh me legjislacionin e brendshëm, mbizotëron marrëveshja.

- Kërkesa për ekstradim mbështetet në një vendim gjyqësor të formës së prerë të dhënë nga gjyqësori i Kantonit të Vaud, Konfederata Helvetike, viti 2000.

- Masa e dënimit e dhënë është 4 vjet burgim, dhe sipas Nenit 68/c të K.Penal Shqiptar është parashkruar, në këto kushte ekstradimi nuk mund të akordohej, pasi sipas Nenit 10 të Konventës Europiane për ekstradimin, ai nuk mund të akordohet kur institucioni i parashkrimit mund të veprojë sipas legjislacionit të vendit kërkues, ose të vendit të kërkuar.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues; Av. Ardian Visha, i cili kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatave dhe refuzimin e ekstradimit të shtetasit Abedin Beka; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet në dosje rezulton se Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës ka paraqitur kërkesë për vleftësimin e arrestimit me qëllim ekstradimi të një shtetasi me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.40, datë 06.06.2011, ka vendosur:

“Të miratojë arrestin e kryer nga policia gjyqësore më datë 02.06.2011, ora 18.40, ndaj shtetasit Abedin Hajdar Beka (alias Abedin Bahtiri) i dtl. 1972, lindur në Vërnicë Kosovë, banues në Vushtri Kosovë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare. Të caktojë ndaj shtetasit Abedin Hajdar Beka, i dtl. 1972, lindur në Vërnicë Kosovë, banues në Vushtri Kosovë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare, masën shtrënguese “arrest në burg”, parashikuar nga Neni 238 i K.Pr.Penale, me afat 40 ditë për efekt ekstradimi. Të njoftohet ministria e Drejtësisë për zbatimin e procedurave të ekstradimit të këtij shtetasi”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.93, datë 13.07.2011, ka vendosur: “Të rrëzojë kërkesën për zgjatjen e afatit të masës shtrënguese. Sipas vendimit nr.40, datë 06.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, afati mbaron më datë

325

16.07.2011, dhe brenda këtij afati Ministria e Drejtësisë duhet të paraqesë kërkesën për ekstradim dhe dokumentacionin përkatës.

Është vendosur përsëri nga Gjykata Rrethit Gjyqësor Kukës zgjatja e afateve të masës shtrënguese “arrest në burg”.

Me ardhjen e kërkesës zyrtare dhe dokumentacionit shoqërues është paraqitur nga prokuroria kërkesa për ekstradimin e shtetasit në fjalë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.96, datë 26.07.2011, ka vendosur: “Pranimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kukës. Të miratojë ekstradimin e shtetasit Abedin Beka (alias Abedin Bahtiri), i biri i Hajdarit dhe i Sadijes, i dtl.01.05.1972, lindur në Vërnicë, Kosovë dhe banues në Vushtri, Kosovë, me kombësi shqiptare e shtetësi kosovare, nga Republika e Shqipërisë për në Konfederatën e Zvicrës. Mbajtjen në paraburgim të shtetasit Abedin Beka (alias Abedin Bahtiri) deri në disponimin e Ministrisë së Drejtësisë të Republikës së Shqipërisë mbi ekstradimin e tij.

Vendimi t’i komunikohet Ministrisë së Drejtësisë Tiranë”.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.80, datë 17.10.2011, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.96, datë 26.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës për sa i përket pranimit të kërkesës për ekstradimin e shtetasit Abedin Beka (Bahtiri). Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes lidhur me disponimin për mbajtjen e masës së sigurimit “arrest në burg” për këtë shtetas”.

Arsyetimi i gjykatës: “… vendimi i gjykatës për mbajtjen në burg të të dyshuarit Abedin Beka deri në disponimin e M.Drejtësisë së RSH-së për ekstradimin e tij duhet të prishet, duke u pushuar çështja për këtë disponim, duke u pushuar çështja për këtë disponim, pasi gjykata ka pranuar kërkesën për ekstradim dhe ndaj të dyshuarit Abedin Beka ka një vendim të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës për caktimin e masës shtrënguese provizore “arrest në burg”, me afat 40 ditë, ku Brenda këtij afati është paraqitur kërkesa dhe dokumentet shoqëruese të përkthyer në gjuhën shqipe. Në Nenin 493/4 të K.Pr.Penale përcaktohet se masat shtrënguese revokohen, kur brenda 3 muajve nga fillimi i ekzekutimit të tyre nuk ka përfunduar procedimi përpara gjykatës”.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs ankuesi Abedin Beka, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe refuzimin e ekstradimit.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë e i bazuar në ligj në pjesën që ka vendosur pushimin e çështjes lidhur me disponimin për mbajtjen e masës së sigurimit “arrest në burg”, por ky vendim është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material e procedural penal për pjesën tjetër që miraton ekstradimin e personit të gjykuar e për këtë shkak duhet të ndryshohet.

Instituti i Ekstradimit përcaktohet dhe rregullohet në nenet 488 e vijues të Kodit të Procedurës Penale, si dhe në Konventën e Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe dy protokolleve shtesë të saj, miratuar me ligjin nr.8322, datë 2.4.1998. Si konventa edhe legjislacioni i brendshëm kushtëzojnë miratimin e kërkesës për ekstradimin me plotësimin e një sërë procedurash prej autoriteteve të shtetit kërkues, si dhe autoritetet shqiptare. Përveç sa më sipër, Konventa dhe Kodi i Procedurës Penale parashikojnë, respektivisht në nenet 3 deri në 11 të Konventës dhe nenin 491 K.Pr.Penale, edhe rastet në të cilat nuk do të akordohet ekstradimi.

Rezulton gjithashtu se rastet/shkaqet për të cilat nuk akordohet ekstradimi janë të njëjta si në dispozitat e Konventës edhe të K.Pr.Penale, me përjashtim të nenit 10 të Konventës, i cili parashikohen se: “Ekstradimi nuk akordohet nëse parashkrimi i aktit ose i dënimit hyn në fuqi qoftë falë legjislacionit të palës që e kërkon, qoftë nga ai i palës së kërkuar”.

326

Ky Kolegj konstaton se në të kundërt të asaj që kanë arsyetuar gjykatat e të dy shkallëve, kjo dispozitë pranon mos akordimin e ekstradimit prej shtetit të kërkuar që është shteti Shqiptar në shtetin kërkues, që është shteti Zviceran, në rast se rezulton se akti ose dënimi është parashkruar sipas ligjit të vendit kërkues ose të kërkuar. Për rrjedhojë, për efekt të kësaj dispozite do të mjaftonte që akti ose dënimi të parashkruhej prej njërit prej legjislacioneve të vendeve si më sipër për të refuzuar kërkesën. Rezulton se neni 68/c i K.Penal të Republikës së Shqipërisë parashikon se: “Vendimi i dënimit nuk ekzekutohet kur nga dita që ka marrë formë të prerë kanë kaluar:….pesë vjet për vendime që përmbajnë dënim me burgim gjer në pesë vjet ose dënime të tjera më të lehta “. Në këto kushte, duke qenë se sipas legjislacionit Shqiptar rezulton se vepra penale për të cilën kërkohet ekstradimi është parashkruar, për efekt të aplikimit të kësaj dispozite gjykata nuk duhet të akordonte ekstradimin.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur neni 10 i Konventës, i cili parashikon “parashkrimin e aktit ose dënimit” si shkak për mos akordimin e ekstradimit, nuk gjen pasqyrim në asnjë dispozitë të K.Pr.Penale duke çuar në një mospërputhje midis legjislacionit të brendshëm dhe atij jashtëm (Kodit të Procedurës Penale dhe Konventës në rastin tonë), duhet të vlerësohet hierarkia e normave juridike dhe raporti që këto akte kanë në raport me njëra tjetrën.

Kushtetuta në nenet e saj 5, 116 dhe 122 parashikon se Republika e Shqipërisë zbaton të drejtën ndërkombëtare të detyrueshme për të, duke i radhitur marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara të cilat përbëjnë pjesë të sistemit të brendshëm juridik në hierarkinë e akteve normative që kanë fuqi përpara ligjeve.

Neni 122 i Kushtetutës parashikon se çdo marrëveshje ndërkombëtare e ratifikuar përbën pjesë të sistemit të brendshëm juridik pasi botohet në Fletoren Zyrtare. Ajo zbatohet në mënyrë të drejtpërdrejtë, përveç rasteve kur nuk është e vetë zbatueshme dhe zbatimi i saj kërkon nxjerrjen e një ligji. Një marrëveshje ndërkombëtare e ratifikuar me ligj ka epërsi mbi ligjet e vendit që nuk pajtohen me të.

Sipas nenit 116 të Kushtetutës, Konventa, si një marrëveshje ndërkombëtare e ratifikuar me ligj, në hierarkinë e normave juridike renditet menjëherë pas Kushtetutës e për pasojë ajo zë një vend të rëndësishëm në të drejtën e brendshme e bëhet e detyrueshme për t’u zbatuar nga të gjithë organet shtetërore, përfshirë këtu dhe gjykatat e çdo niveli.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit në pjesën që pranon ekstradimin e personit të kërkuar është i pabazuar në ligjin material e procedural penal e për këtë arsye duhet të ndryshohet, duke vendosur refuzimin e kërkesës për ekstradim.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.80, datë 17.10.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër për sa i përket prishjes së vendimit nr.96, datë 26.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës dhe pushimit të çështjes lidhur me disponimin për mbajtjen e masës së sigurimit “arrest në burg”.

Ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kukës lidhur me ekstradimin e shtetasit Abedin Beka (Bahtiri).

Tiranë, më 15.02.2012

327


VENDIM




mori në shqyrtim seancën gjyqësore të datës 15.02.2012 çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR TIRANË

KUNDËR: GENC HARUSHA përfaqësuar nga av. Albert Golemi

D Y S H U A R:

Për veprën penale të“prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”


OBJEKTI:

Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancëdhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”


Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1160 akti, datë 10.10.2011, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë për të hetuarin Genc Rrok Harusha. Caktimin si masë sigurimi për të hetuarin Genc Rrok Harusha atë të “arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.565, datë 01.11.2011, ka vendosur: Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.1160 akti, datë 10.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Njoftimi i ankimit parashikohet nga neni 414 i K.Pr.Penale dhe është një detyrim i sekretarisë së gjykatës që ka dhënë vendimin që ta bëjë këtë njoftim. Njoftimi është bërë në adresën e dhënë nga i hetuari, i cili pikërisht në atë adresë duhet të ishte nën masën e sigurimit personal “arrest në shtëpi”.

329

- Mospranimi i ankimit sipas nenit 420/1, gërma (ç) të K.Pr.Penale që ka të bëjë me mosrespektimin e dispozitave që rregullojnë njoftimin e ankimit, do të aplikohej vetëm në rastin kur ky mos njoftim do të çonte në një proces jo të rregullt gjyqësor. Për rrjedhojë nga prokuroria i ka kërkuar organit procedues në seancën e datë 01.11.2011 të përsëritet thirrja për të hetuarin Genc Harusha, me qëllim që të sigurohej pjesëmarrja e tij në proces.

- Thirrja e tij në proces do të mund të evitonte shkaqet për të cilat nuk ishte bërë i mundur njoftimi i ankimit.

- Gjykata e apelit duhet të hetonte shkaqet që çuan në mos njoftim dhe jo të vendoste apriori mospranimin e ankimit.

- Njoftimi i ankimit është një instrument që ka të bëjë me dhënien mundësi palës tjetër që nuk ka bërë ankim që të bëjë apel kundërshtues si dhe me pjesëmarrjen e tij në gjykimin në apel.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim pranë të njëjtës gjykatë, me tjetër trup gjykues; Av. Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur kërkesën për caktimin e masës së sigurimit për shtetasin Genc Harusha, akuzuar për veprën penale të “prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.

Nga aktet në dosje rezulton se në datë 07.10.2011, rreth orës 22.00 gjatë një kontrolli të ushtruar nga shërbimi i patrullës së përgjithshme është kapur dhe arrestuar në flagrancë shtetasi Genc Harusha, të cilit i është kapur dhe sekuestruar një armë zjarri pistoletë me nr.EV-1021172 me mbishkrimin “EKOL special 99” kalibri 9 mm, me një fishek brenda. I pyetur lidhur me këtë fakt i hetuari ka shpjeguar se armën tip pistoletë e ka pasur prej vitit 2004 në kohën që ende banonte në Tropojë. Në muajin prill të viti 2011 ai ka pasur një konflikt fizik me disa persona nga Ura e Babrroit dhe për këtë arsye ka mbajtur armën me vete me qëllim që të mbrohej nga ndonjë sulm i tyre.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1160 akti, datë 10.10.2011, ka vendosur: “Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë për të hetuarin Genc Rrok Harusha. Caktimin si masë sigurimi për të hetuarin Genc Rrok Harusha atë të “arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale”.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.565, datë 01.11.2011, ka vendosur: “Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.1160 akti, datë 10.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

Arsyetimi i gjykatës: “Nga aktet e depozituara në dosje rezulton se apeli i prokurorit nuk i është njoftuar personit nën hetim Genc Harusha. Në shënimin e bërë nga posta datë 18.10.2011, në dëftesën e komunikimit shprehet se është “i panjohur” dhe si rrjedhojë nuk është bërë i mundur komunikimi i saj. Në gjykimin e çështjes në shkallë të parë, personi nën hetim është mbrojtur nga avokate kryesisht Mirela Rate, e cila nuk ka tagër për të mbrojtur interesat e tij në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e apelit....Pra në këtë vështrim del se personi nën hetim nuk ka dijeni lidhur me apelin e prokurorit, e si rrjedhojë nuk mund të vazhdojë shqyrtimi i çështjes në shkallë të dytë. Prandaj në shkallë të dytë duhet të vendoset

330

mospranimi i ankimit me qëllim që të përmbushet veprimi procedural i njoftimit të apelit të prokurorit dhe më pas të vazhdojë procesi i mëtejshëm penal”.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal e për këtë shkak duhet të prishet.

Njoftimi i ankimit, neni 414 i K.Pr.Penale, parashikon se: “Akti i ankimit u njoftohet prokurorit, të pandehurit dhe palëve private nga sekretaria e gjykatës që ka dhënë vendimin”, ndërsa njoftimi i të pandehurit të lirë, neni 140 i K.Pr.Penale, parashikon se” “Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit…….”

Në aktet e administruara në dosje rezulton se në aktet e Prokurorisë të përpiluara gjatë hetimeve menjëherë pas ndalimit, personi nën hetim ka deklaruar si adresë të tij Rr.“Njazi Meka”, Pall.15, shk.4, ap.42, Tiranë. Në këtë adresë të deklaruar nga personi nën hetim është ushtruar edhe kontroll nga policia gjyqësore dhe është konfirmuar prej saj si banesa e këtij shtetasi. Ndërkohë, në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur masa e sigurimit “arrest në shtëpi”, rezulton që adresa e personit nën hetim figuron e njëjtë por me një ndryshim që Rr.“Njazi Meka” figuron tashmë Rr.“Nazim Heka”. Nuk figuron që ndryshimi i emrit të rrugës të jetë bërë me kërkesë të personit nën hetim.

Rezulton gjithashtu se ankimi i depozituar nga Prokuroria i është nisur për komunikim personit nën hetim jo në adresën e deklaruar në policinë gjyqësore, por në atë që figuron në vendimin e gjykatës nëpërmjet Shërbimit Postar. Komunikimi i ankimit nuk është marrë prej presonit nën hetim për arsye se është kthyer nga Shërbimi Postar me shënimin “adresë e panjohur”

Edhe njoftimi gjykatës së apelit lidhur me datën e seancës gjyqësore rezulton që të jetë bërë në adresën e gabuar/të panjohur dhe për rrjedhojë nuk është bërë i mundur komunikimi dhe vënia në dijeni e personit nën hetim.

Ky Kolegj vlerëson se në kushtet kur komunikimi personit në hetim të ankimit dhe datës së seancës gjyqësore në gjykatën e apelit nuk ka qenë i mundur për shkak të gabimit në adresë, gabimi i cili ka ardhur jo për shkak të personit nën hetim, ka qenë detyrim i gjykatës së apelit që të konstatonte gabimin në adresë, ta korrigjonte atë dhe të urdhëronte sekretarinë gjyqësore që të ripërsëriste njoftimin, në zbatim të nenit 140 të K.Pr.Penale.

Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal e për këtë shkak duhet të prishet.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranë, më 15.02.2012

331


VENDIM





TË PANDEHUR: GJOVALIN GJONI, përfaqësuar nga Av. Bashkim Sulstarova.

ARTAN PRENGA, përfaqësuar nga Av. Shyqyri Dylgjeri.

A K U Z U A R:

Për veprën penale "shfrytëzim i prostitucionitnë rrethana rënduese në bashkëpunim".

Baza ligjore: Neni 114/a pika 1,4 e 25 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.114, datë 24.06.2008, ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit, Artan Prenga për veprën penale të “Shfrytëzimit për prostitucion në rrethana rënduese në bashkëpunim e në bazë të nenit 114/a, pika 1.4 e 25 të K.Penal, dënimin e tij me 8 vjet burgim. Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme. Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e zbatimit të këtij vendimi. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit, Gjovalin Gjoni, për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit.

Gjykata e Apelit, Shkodër, me vendimin nr.55, datë 25.02.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.114, datë 24.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke ndryshuar cilësimin juridik për të pandehurin Artan Prenga nga “shfrytëzim prostitucioni në rrethana rënduese në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 114/a, pika 1,4-25 të K.Penal, në “shfrytëzim prostitucioni në rrethana rënduese”, të parashikuar nga neni 114/a pika 1 dhe 4 i Kodit Penal.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs i pandehuri, Artan Prenga, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, Prokurori i Prokurorisë i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili kërkon prishjen e te dy vendimeve te mësipërme, duke parashtruar këto shkaqe:

332

Shkaqet e rekursit të paraqitura nga i gjykuari Artan Prenga.- Vendimet mësipërme janë pasojë e shkeljeve të rënda të ligjit procedural dhe atij

material.- Të dyja gjykatat, si ajo e shkallës së parë dhe e apelit, provat që janë në dosje i kanë

quajtur të mjaftueshme lidhur me fajësinë e të pandehurit.- Procedimi penal ndaj të pandehurit Artan Prenga ka ardhur si rezultat i dëshmisë së

nënës së të dëmtuarës, Marie Prenga. Tjetra është edhe letër porosia me dëshminë e shtetases Marie Prenga, e cila ka dëshmuar para autoriteteve gjyqësore italiane e administruar me cilësinë e provës në seancë gjyqësore, biseda telefonike në gjuhën italiane mes së dëmtuarës Marie Prenga dhe punonjësve të Policisë të Qarkut Lezhë. Këto prova të lartpërmendura janë marrë të mirëqena nga ana e gjykatave lidhur me fajësinë e të pandehurit, për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese në bashkëpunim, vepër kjo e parashikuar nga neni 114/a, pika 1.4 e 25 të K.Penal.

- Të gjitha këto prova te mësipërme janë te pavlefshme pasi janë marrë në kundërshtim të hapur me ligjin. Sipas nenit 128/c të K.Pr.Penale “…aktet procedurale janë të pavlefshme kur nuk respektohen dispozitat që lidhen me thirrjen e të pandehurit ose praninë e mbrojtësit kur ajo është e detyrueshme…”. I njëjti avokat ka mbrojtur të dy të pandehurit. Për të pandehurin Artan gjykata nuk ka provuar që ky ka pasur papajtueshmëri me të pandehurin tjetër, Gjovalin Gjoni, kjo në kundërshtim me nenin 54 të K.Pr.Penale. Gjykata duhet të vendosë në bazë të nenit 49 të K.Pr.Penale.

- Gjithashtu, edhe provat e administruara në dosje nuk vërtetojnë që i pandehuri të ketë kryer këtë vepër penale. Në thëniet e të dëmtuarës ka kontradikta të ndryshme mes tyre, si ato të shkruara nga ajo në drejtim të familjes së saj, ashtu edhe në thëniet në biseda të saj me punonjësit e Policisë së Qarkut Lezhë, kështu që fajësia në ngarkim të të gjykuarit Artan Prenga nuk provohet.

- Sipas materialeve të administruara në dosje, thënieve të dëshmitarëve, etj., ka rezultuar një vonesë në deklarim nga e dëmtuara, Marie Prenga. Pastaj provohet që e dëmtuara dëshiron me dëshirën e saj kthimin në shtetin italian, me çdo kusht. Lind pyetja, pse ka dëshirë të kthehej, n.q.s. ajo nuk është torturuar ose ka pasur dëshirë të prostituojë vetë, për qëllim përfitimi. I pandehuri Artan, duke parë që ajo ka dëshirë të vazhdojë atë rrugë është detyruar që të prishë premtimin për martesë që ai dhe ajo kishin vendosur. Nga shqyrtimi gjyqësor është provuar që e dëmtuara ka ardhur në Shqipëri disa herë, pra rezulton që ajo i ka pasur të gjitha mundësitë që të bënte një kallëzim përpara organeve të policisë në Shqipëri. Nga këto veprime të mësipërme dalin qartë skema dhe thurje planesh nga ana e familjes së saj, si hakmarrje ndaj të pandehurit Artan Prenga.

- Edhe bisedat telefonike që janë marrë si provë bien në kundërshtim me nenin 222 të K.Pr.Penale, përgjimet lejohen me vendim të motivuar të gjykatës.

- Edhe nëse bisedën telefonike e marrim të mirëqenë, pyetjet që janë bërë nga organet e policisë janë tendencioze për të inkriminuar në mënyrë të paligjshme të pandehurin, Artan Prenga.

- Edhe në letër porosinë e dërguar nga autoritet italiane del qartë që e dëmtuara nuk ka bërë betimin, gjë që bie në kundërshtim me nenin 360 të K.Pr.Penale.

- Mospërputhja e thënieve të saj, deklarimeve e telefonatave të saj bëjnë të pabesueshëm ose më mirë sjellin një nivel të ulët të besueshmërisë së saj.

- Janë bërë shkelje procedurale lidhur me marrjen në pyetje të shtetases Marie Prenga nga autoritet italiane këto në kundërshtim me nenin 143/1 të K.Pr.Penale të Italisë.

333

- Shkelje tjetër e bërë nga ana e gjykatës është se duhet të kishte filluar nga e para shqyrtimi i çështjes në momentin që dosja është transferuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Mirditë në atë të Lezhës. Veprimi i bërë nga ana e gjykatave bie në kundërshtim me nenin 342/4 të K.Pr.Penale.

- Është gabim shumë i rëndë që personi në fjalë të deklarohet fajtor vetëm me thëniet e të dëmtuarës. Gjithashtu nuk mund të provohet fajësia e këtij të pandehuri me një provë, pa u shoqëruar me disa prova të tjera konkrete, gjë e cila nuk ka ndodhur.

Shkaqet e rekursit të paraqitura nga Prokurori i Prokurorisë së Gjykatës së Apelit Shkodër:

- Vendimet e mësipërme janë të pa mbështetur në ligj dhe në prova, pasi nuk kanë bërë siç duhet vlerësimin e provave të administruara në dosje, kjo në kundërshtim me nenin 383 dhe 152 të K.Pr.Penale.

- Përveçse nuk janë marrë parasysh vlera e provave që janë administruar në dosje, nuk janë marrë në konsideratë as edhe shpjegimet e dëshmitares Gjela Prenga, shpjegime këto që janë në harmoni me thëniet e të dëmtuarës Marie Prenga, të ardhura nëpërmjet Zyrës së Shërbimit Social Ndërkombëtar për Shqipërinë.

- Bisedat telefonike të bëra në gjuhën italiane midis shtetases Marije Prenga dhe punonjësve të Policisë të Qarkut Lezhë nëpërmjet punonjëses së zyrës SHSNSH, bisedë e transkriptuar dhe e përkthyer në gjuhën italiane, gjithashtu edhe pyetja e dëshmitarëve të tjerë nuk është marrë parasysh nga ana e gjykatave.

- Letër porosia mbi dëshminë e shtetases Marije Prenga dhënë para autoriteteve gjyqësore, etj., gjithashtu nuk janë marrë parasysh nga ana e gjykatave, këto që kanë ndikuar në dhënien e vendimit të gabuar rreth çështjes.

- Gjithashtu gjykatat gabojnë në rastin konkret kur nuk e pasqyrojnë siç duhet bashkëpunimin mes të pandehurve, gjë e cila del qartë në të gjitha provat e administruara në dosje nga ana e gjykatave.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e të gjykuarit Artan Prenga, Av. Shyqyri Dylgjeri, i cili kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatave dhe pushimin e çështjes penale pasi nuk vërtetohet fajësia; përfaqësuesin e të gjykuarit Gjovalin Gjoni, Av. Bashkim Sulstarova, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit për sa i përket pjesës së vendimit që deklaron të pafajshëm të pandehurin Gjovalin Gjoni; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi pranimin e rekursit, ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë ndaj të pandehurit Artan Prenga për masën e dënimit të dhënë ndaj tij dhe ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër për cilësimin juridik të veprës penale dhe masën e dënimit, duke e deklaruar përfundimisht atë fajtor për “shfrytëzim prostitucioni në rrethana të rënda” të kryer në bashkëpunim, parashikuan nga neni 114/a pika 1 dhe 4 neni 25 të K.Penal dhe dënuar me burgim 11 vjet; prishjen e 2 vendimeve dy gjykatave për të pandehurin Gjovalin Gjoni dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Më datë 25.03.2004, shtetasja Gjela Prenga (nëna e të dëmtuarës) Marie Prenga ka bërë një kallëzim penal ndaj shtetasve Artan Prenga dhe Gjovalin Gjoni pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësore Lezhë. Në kallëzim ajo ka denoncuar që personat e mësipërm kanë marrë

334

vajzën e saj për ta kthyer si prostitutë në Itali. Këtë gjë kjo e ka mësuar me anë të letrave që e bija i ka dërguar nga shteti i Italisë.

Sipas këtij kallëzimi ka rezultuar që shtetësja Marie Prenga, së bashku me të pandehurin Artan Prenga janë nisur për në Itali më datë 14.02.1999. I pandehuri (i gjykuari) Artan Prenga i ka premtuar të dëmtuarës në rastin konkret për martesë. Janë nisur për në Vlorë pastaj me anë të një gomoneje janë nisur në drejtim të Italisë. Janë nisur për në qytetin e Milanos dhe përgjatë rrugës janë kapur nga forcat e policisë italiane, të cilët i kanë kthyer për në Shqipëri.

Pastaj kanë tentuar përsëri për të arritur në Itali dhe pasi kanë arritur në Bari të Italisë janë nisur për në Milano dhe janë riatdhesuar përsëri në Shqipëri, pasi janë kapur nga forcat e policisë së shtetit Italian.

Herën e tretë janë nisur përsëri për në Itali dhe kësaj radhe kanë qenë të shoqëruar nga i pandehuri i dytë në këtë proces, Gjovalin Gjoni. Kanë kaluar detin me gomone pastaj ka ardhur një shok i tyre dhe i ka transportuar për në Milano me anë të makinës së këtij të fundit.

E dëmtuara, së bashku me të pandehurit, janë stabilizuar në një hotel në Milano. Pas disa ditësh i pandehuri Artan Prenga i ka thënë shtetases Marie se janë mbaruar lekët, kështu duhet që të dalësh në rrugë që të merresh me prostitucion. Sipas dokumentacionit që ka dosja, të cilat janë marrë si prova nga ana e gjykatave, ka rezultuar që i pandehuri, Artan Prenga e ka detyruar këtë të fundit me anë të presionit fizik dhe psikologjikisht që të kryejë këtë detyrë.

E dëmtuara Marie Prenga ka shpjeguar që: ...”daljen në rrugë e ka bërë ngaqë është detyruar nga i pandehuri Artan, i cili e ka detyruar duke përdorur dhunë fizike dhe psikologjike ndaj saj. Ditën e parë i pandehuri Artan e ka shoqëruar për në rrugë”. Sipas të dëmtuarës veprimtarinë e saj e ndiqte Beni, i cili vinte dhe shikonte vazhdimisht se si po ecnin punët. Një ditë, e kërcënuar nga Artani, ajo ka vendosur që të merrte trenin fshehurazi dhe ka mbërritur në qytetin e Sondrios, vend të cilin ajo nuk e njihte. Pastaj, ajo është individualizuar nga policia dhe më pas është shoqëruar në qendrën e asistencës sociale, po aty.

Për sa më sipër, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka akuzuar të pandehurit për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese në bashkëpunim.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.114, datë 24.06.2008, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit, Artan Prenga për veprën penale të “Shfrytëzimit për prostitucion në rrethana rënduese në bashkëpunim e në bazë të nenit 114/a, pika 1.4 e 25 të K.Penal, dënimin e tij me 8 vjet burgim. Vuajtja e dënimit të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme. Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e zbatimit të këtij vendimi. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gjovalin Gjoni për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit”.

Arsyetimi i gjykatës: “……në dosje ka prova të mjaftueshme lidhur me fajësinë e të pandehurit Artan Prenga, siç janë denoncimi i nënës së viktimës, Gjela Prenga, letër porosia e ardhur nga Ministria e Drejtësisë, ku në këtë letër porosi, shtetasja e dëmtuar nga kjo vepër penale është mashtruar nga i pandehuri Artan Prenga, i cili i ka premtuar për martesë dhe për një jetë më të lumtur por që nuk ka ndodhur kështu, por e ka detyruar që të bëjë prostitutën, etj., prova siç janë pyetje e dëshmitarëve, prova të tjera të administruara në seancë gjyqësore. Lidhur me të pandehurin e dytë Gjovalin Gjoni, prokuroria ka arritur arrestimin e tij në vitin 2004 duke ja ndryshuar edhe akuzën këtij të fundit dhe mendojnë që nuk është e bindur si organ akuze se cilën vepër penale mund të ketë kryer ky i pandehur. Nga veprimet e të pandehurit Gjovalin nuk provohet vepra penale në ngarkim të këtij të fundit. Shoqërimi i të pandehurit Artan nga i pandehuri Gjovalin nuk do të thotë që ky i fundit të ketë kryer këtë vepër penale. Nuk provohet në asnjë thënie e të dëmtuarës që i pandehuri

335

Gjovalin të ketë shfrytëzuar këtë, ose ta ketë detyruar të dëmtuarën për të ushtruar prostitucion. Prandaj mendojmë për pafajësinë e këtij të fundit….”.

Gjykata e Apelit, Shkodër, me vendimin nr.55, datë 25.02.2009, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.114, datë 24.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, duke ndryshuar cilësimin juridik për të pandehurin Artan Prenga nga “shfrytëzim prostitucioni në rrethana rënduese në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 114/a, pika 1,4-25 të K.Penal, në “shfrytëzim prostitucioni në rrethana rënduese”, të parashikuar nga neni 114/a pika 1 dhe 4 i Kodit Penal…..”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs, i pandehuri Artan Prenga, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, Prokurori i Prokurorisë i Gjykatës së Apelit, Shkodër i cili kërkon prishjen e të dy vendimeve të mësipërme

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e të dyja gjykatave janë rrjedhojë e një hetimi jo të plotë gjyqësor, arsyetimi jo të plotë për vlerën e provave të administruara, duke arritur për rrjedhojë në përfundime jo të drejta dhe në shkelje të neneve 152 dhe 183/1 (ç) të K.Pr.Penale.

Nga aktet dhe provat e administruara në dosjen rezulton se gjykatat e të dyja shkallëve nuk kanë hetuar dhe provuar në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme veprimet dhe pozicionin e të gjykuarit Gjovalin Gjoni në raport me veprën për të cilën ai është akuzuar. Ndonëse rezulton se ky i pandehur është akuzuar prej palës së dëmtuar se ka qenë prezent në shumë rasteve kur ndaj saj ushtrohej presion prej të gjykuarit tjetër Artan Prenga me qëllim ushtrimin e prostitucionit, se ai shoqërohej në mënyrë të vazhdueshme dhe të pandërprerë me të gjykuarin tjetër Artan Prenga, nuk ka shpjeguar se përse e ka shpallur atë të pafajshëm për veprën për të cilën akuzohej, duke mos arsyetuar vlerën provuese të këtyre dëshmive apo edhe të provave të tjera të administruara.

Ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit ka gabuar në ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Artan Prenga, duke hequr bashkëpunimin si rrethanë e cilësuar. Gjykata e apelit ka arsyetuar se “në kushtet për bashkëpunëtorin e pretenduar nga Prokuroria nuk është arritur të provohet nëse është i përgjegjshëm apo jo, si dhe nuk ka nisur procedimi penal, gjykata nuk mund të pranojë se vepra penale prej të gjykuarit Prenga është kryer në bashkëpunim”. Arsyetimi i mësipërm i gjykatës së apelit është në kundërshtim me vendimin unifikues nr.4, datë 15.04.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilët kanë pranuar se: “...kur nga pikëpamja e anës objektive provohet se vepra penale është kryer nga dy ose më shumë persona, vepra do të konsiderohet e kryer në bashkëpunim. Kjo si për rastet kur nuk identifikohen bashkëpunëtorët, ashtu edhe për rastet kur bashkëpunëtori nuk ka përgjegjësi penale për shkak të paaftësisë apo moshës për përgjegjësi penale. Cilësitë e veçanta që shtojnë, pakësojnë apo përjashtojnë dënimin merren parasysh vetëm për bashkëpunëtorin tek i cili ato ekzistojnë....”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e rrethit gjyqësor dhe ajo e apelit kanë gabuar në administrimi si provë të një transkriptimi të një telefonate në gjuhën italiane midis punonjësve të policisë nën ndërmjetësimin e një punonjëse të Zyrës së Shërbimit Social Ndërkombëtar për Shqipërinë dhe një personi, i cili mendohet të jetë personi i dëmtuar Marie Prenga. Nuk rezulton që organi procedues të ketë zbatuar procedurat e parashikuar nga dispozitat e K.Pr.Penale, nenet 153 e vijues, lidhur me identifikimin e personit, i cili jepte dëshminë dhe për rrjedhojë gjykatat duhet të kishin pranuar papërdorshmërinë e kësaj prove.

Për gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të prishet dhe të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

336

Në rigjykim, gjykata duhet të vlerësojë drejt provat e administruara në dosje, duke përcaktuar qartë vlerën provuese të secilës dhe duke u dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura prej palëve. Gjykata e apelit duhet të hetojë dhe t’i japë përgjigje gjithashtu edhe pretendimeve lidhur me vlefshmërinë e letërporosive të ekzekutuara nga autoritetet italiane të cilat kundërshtohen nga mbrojtësit e të gjykuarve, me arsyetimin se nga ato nuk rezulton që dëshmitarja të jetë betuar përpara dhënies së dëshmisë.

Siç rezulton edhe nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, dëshmitarja (e dëmtuara) Marie Prenga rezulton që të ketë dhënë dy dëshmi, respektivisht në vitin 2005 dhe 2007. Dëshmia është dhënë para autoriteteve italiane në bazë të kërkesës së autoriteteve shqiptare dhe bazohej në Konventën e Këshillit të Europës “Për ndihmën e ndërsjellë juridike në fushën penale” dhe protokollin e saj shtesë, miratuar me ligjin nr.8498, datë 10.6.1999. Shteti Shqiptar rezulton të ketë nënshkruar me rezervë këtë Konventë duke kërkuar aplikimin e nenit 360 të K.Pr.Penal Shqiptar. Kjo kërkesë, e cila i shtohet nenit 3 të Konventës në fjalë, në çdo rast është në harmoni edhe me legjislacionin e brendshëm italian i cili zbaton të njëjtin standard si ai shqiptar në këto lloj procedimi. Në të dy dokumentet e dërguara nga shteti Italian në zbatim të letërporosisë, rezulton se dëshmitarja është paralajmëruar “.... për të thënë të vërtetën.......si dhe përgjegjësinë nëse jep shpjegime të rrejshme....”.

Është detyrë e gjykatës së apelit që në rigjykim të hetojë nëse kërkesat e mësipërme të Konventës (e cila referon në legjislacionin Procedural Penal Italian) si dhe të K.Pr.Penale Shqiptar janë zbatuar prej autoriteteve shqiptare.

Dhënia përgjigje këtyre pretendimeve, si dhe të tjerave që mund të ngrihen gjatë hetimit do ta ndihmojnë gjykatën për të vlerësuar drejt gjithçka dhe për të arritur në përfundime të drejta e të bazuara në ligj lidhur me përgjegjësinë ligjore të secilit prej të gjykuarve.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.55, datë 25.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.02.2012

337


VENDIM





TË GJYKUARIT: EDMOND ULAJ, i lindur më 1977, lindur dhe banues në Shkodër, i dënuar, i akuzuar për “Shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor” dhe “Largim nga vendi i aksidentit”, vepra të parashikuara nga nenet 290/2 dhe 273 të Kodit Penal.

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR.

Gjykata e Rrrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.46, datë 09.02.2010 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Ulaj për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/2 të Kodit Penal e dënon me 6 vjet burgim.Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Edmond Ulaj, me 4 vjet burgim.Në bazë të neneve 30, 37 të Kodit Penal, i jepet dënim plotësues, ndalimi për të drejtuar automjet për një afat kohe 5 vjet.Pushimin e gjykimit për akuzën “Largim nga vendi i aksidentit”, e parashikuar nga neni 273 të Kodit Penal, në bazë të ligjit nr.8895, datë 16.05.2002 “Për Amnistinë”.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.193, datë 19.05.2010 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për cilësimin ligjor të veprës, fajësinë dhe pjesët e tjera.Ndryshimin e vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Ulaj për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/2 të Kodit Penal e dënon me 12 vjet burgim.Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Edmond Ulaj, me 8 vjet burgim”.

338

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në datën 18.06.2010, ka ushtruar rekurs i gjykuari Edmond Ulaj, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.193, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

I gjykuari Edmond Ulaj, në rekursin e paraqitur, ka parashtruar shkaqet që vijojnë:- Në gjykimin në apel nuk janë respektuar kërkesat e neneve 48, 49 të Kodit të

Procedurës Penale, lidhur me mbrojtësin e zgjedhur nga i gjykuari.- Në seancën e datës 13.05.2010 mbrojtësi i zgjedhur nga i gjykuari është paraqitur, por

nuk ka pasur mundësi të merrte pjesë në gjyq sepse ishte në një masë sigurimi, po në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues.

- Gjykata e apelit nuk ka respektuar kërkesat e nenit 349 të Kodit të Procedurës Penale, për të njoftuar të pandehurin lidhur me zhvillimin e gjykimit.

- I pandehuri ka qenë i shtruar në spital në gjendje të rëndë dhe gjykata kishte detyrimin ta njoftonte atë për zhvillimin e gjykimit dhe, për caktimin e mbrojtësit kryesisht.

- Për këto arsye kërkojmë prishjen e vendimit nr.193, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; Prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.193, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.193 datë 19.05.2010 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet.


Gjatë shqyrtimit gjyqësor në të dyja shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:1. I gjykuari Edmond Ulaj është banor i qytetit të Shkodrës. Në datën 07.06.1999 rreth

orës 15.30 ka qenë duke drejtuar një autoveturë të markës “Renault”, me targë SH 7891 A, në segmentin rrugor nacional me drejtimin nga Bahçallëku për në qytetin e Shkodrës. Në të njëjtën kohë në po të njëjtin drejtim kanë qenë duke lëvizur me anë të biçikletave një grup fëmijësh, ndër ta edhe viktimat Elidon Duli dhe Gledis Bushati.

2. I gjykuari në momentin e shkaktimit të aksidentit ka qenë duke udhëtuar së bashku me shokët e tij, dëshmitarët Leonard Vuçkaj dhe Ermir Trungu. Në vendin e quajtur rruga e pazarit, i gjykuari mbasi ka realizuar parakalimin e një automjeti është gjendur përballë me një autoveturë Mercedes Benz, e cila ishte duke kryer manovër ndërrimi krahu të lëvizjes për t’u futur në një lavazh. Në momentin e shkaktimit të aksidentit ka qenë duke drejtuar automjetin tej normave të lejuara të shpejtësisë për lëvizjen në qytet.

3. I gjykuari Edmond Ulaj në përpjekje për të shmangur përplasjen me automjetin benz ka goditur nga mbrapa biçikletat me të cilat po lëviznin shtetasit Elidon Duli dhe Gledis Bushati. Si rezultat i përplasjes së fortë këtyre shtetasve u janë shkaktuar dëmtime fizike të papajtueshme me jetën, duke iu shkaktuar vdekjen e menjëhershme.

4. Menjëherë mbas aksidentit i gjykuari është larguar nga vendi i ngjarjes duke iu fshehur hetimit dhe gjykimit.

339

5. Organi i ndjekjes penale ka filluar procedimin penal, gjatë të cilit janë kryer verifikime në lidhje me shkakun e ndodhjes së aksidentit me pasojë vdekjen e dy personave dhe të fajësisë. Në bazë të aktit të ekspertimit autoteknik ka rezultuar se shkak i aksidentit ka qenë drejtimi i automjetit nga i gjykuari me shpejtësi tej normave të lejuara. Gjithashtu në bazë të dëshmisë së dëshmitarëve okulare është zbardhur gjithë dinamika e ngjarjes dhe është provuar se në drejtimin e automjetit të markës Renault, me targë SH 7891 A, në momentin që ka ndodhur aksidenti ka qenë i gjykuari Edmond Ulaj.

6. Prokuroria ka filluar kryesisht procedimin penal në ngarkim të të gjykuarit Edmond Ulaj, ku në përfundim të hetimit e ka akuzuar për veprën penale të “shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” të parashikuar nga neni 290/2 i Kodit Penal dhe “Largim nga vendi i aksidentit”, vepër kjo e parashikuar nga neni 273 i Kodit Penal.


7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.46, datë 09.02.2010, ka vendosur:

i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Ulaj për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/2 të Kodit Penal e dënon me 6 vjet burgim.

ii. Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Edmond Ulaj, me 4 vjet burgim.

iii. Në bazë të neneve 30, 37 të Kodit Penal, i jepet dënim plotësues, ndalimi për të drejtuar automjet për një afat kohe 5 vjet.

iv. Pushimin e gjykimit për akuzën “Largim nga vendi i aksidentit”, e parashikuar nga neni 273 të Kodit Penal, në bazë të ligjit nr.8895, datë 16.05.2002 “Për Amnistinë”.

8. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim prokurori duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.9. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.193, datë 19.05.2010 ka vendosur:

i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për cilësimin ligjor të veprës, fajësinë dhe pjesët e tjera.

ii. Ndryshimin e vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:

iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Ulaj për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/2 të Kodit Penal e dënon me 12 vjet burgim.

iv. Në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Edmond Ulaj, me 8 vjet burgim”.

10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Edmond Ulaj, me anën e të cilit ka kërkuar:

Prishjen e vendimit nr.193, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.46, datë 09.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe ka parashtruar shkaqet që janë pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar

11. Gjykata e apelit ashtu si edhe gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se i gjykuari duhet të përgjigjet penalisht për veprën penale për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, parashikuar nga neni 290/2 të K.Penal, jo siç ka pretenduar organi i akuzës për “Shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor” dhe “Largim nga vendi i aksidentit”, vepra të parashikuara nga nenet 290/2 dhe 273 të Kodit Penal me arsyetimin se: “ ....Fajësia e të pandehurit është provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm me provat si: raporti i kqyrjes së vendit

340

të ngjarjes, raporti mjeko ligjor nr.42, datë 07.06.1999, raporti mjeko ligjor nr.43, datë 07.06.1999, akti i ekspertimit autoteknik, dëshmitë e dëshmitarëve okularë Leonard Vuçkaj dhe Edmir Trungu, si dhe Agim Duli e Kabil Bushati; ...të pandehurti Edmond Ulaj i është komunikuar edhe akuza “Largim nga vendi i aksidentit”, e parashikuar si kundravajtje penale nga neni 273 i K.Penal, me të drejtë gjykata ka zbatuar Ligjin nr.8895, datë 16.05.2002 “Për amnistinë”, pasi në nenin 4 të tij parashikohet se: “pushohen ndjekjet penale për çështjet e pashqyrtuara nga gjykata, si dhe për kallëzimet që ndodhen në këto organe dhe në organet e rendit publik, për veprat penale të kryera deri në datë 01.06.2002, për të cilat Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në dy vjet, ose çdo lloj dënimi tjetër më të butë”. Në caktimin e llojit të dënimit ndaj të pandehurit mban parasysh kërkesat e Nenit 47 të K.Penal, rrezikshmërinë e veprës penale dhe të autorit, shkallën e fajit – e cila është në formën e dashjes së drejtpërdrejtë. Gjykata e apelit çmon se rrezikshmëria e autorit është e madhe , pasi kryerja e kësaj vepre është në rrethana të cilësuara sipas paragrafit të dytë, gjë që reflekton edhe ashpërsimin e sanksionit penal. Nuk mund të jetë prezente si rrethanë lehtësuese ajo e nenit 48/ç të K.Penal, pasi në këtë gjendje ai ishte i detyruar të pranonte fajësinë, pasi ishte përpara provave të pakundërshtueshme, kjo rrethanë do të ishte justifikuese nëse i pandehuri në fillim të procedimit penal do të tregonte hollësitë, rrethanat e ngjarjes dhe do të ndihmonte hetimin, kur në fakt ai i është shmangur hetimit…periudha e gjatë pas kryerjes se veprës nuk e zbut atë, duke konsideruar se marrëdhëniet me familjarët e viktimave nuk janë normalizuar.. në këto kushte, duke marrë parasysh se i pandehuri e ka kryer veprën penale në formën më të lartë të fajësisë, me dashje direkte, pavarësisht se pasojat kanë ardhur nga pakujdesia, çmojmë se vendimi i gjykatës duhet të cënohet në këtë pjesë, ndaj të pandehurit Edmond Ulaj të caktohet si masë dënimi 12 vjet burgim, që do t’i shërbente më mirë jo vetëm ndëshkimit dhe edukimit të tij, por edhe parandalimit të kësaj vepre tek drejtuesit e tjerë të mjeteve motorike. ..gjykata mban parasysh edhe nenin 406/1 të K.Pr.Penale duke ulur dënimin me burgim me 1/3...” ”


12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit Edmond Ulaj duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nr.193, datë 19.05.2010 duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal me pasojë pavlefshmërinë e tij.

13. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari Edmond Ulaj është gjykuar dhe dënuar në mungesë (in absentia) në të dy shkallët e gjykimit. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari ka zgjedhur të mos marrë pjesë në gjykimin në shkallë të parë duke i dhënë të drejtë me prokurë të posaçme avokatit të zgjedhur prej tij ta përfaqësojë në gjykim. Gjykata e shkallës së parë, në bazë të nenit 351 të K.Pr.Penale, ka deklaruar mungesën dhe e ka zhvilluar gjykimin në mungesë duke i garantuar mbrojtjen e të drejtave nëpërmjet avokatit mbrojtës. Në përfundim të gjykimit e ka deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/2 të Kodit Penal e dënon me 6 vjet burgim dhe, në zbatim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, i zbritet 1/3 e dënimit e dënuar përfundimisht të gjykuarin Edmond Ulaj me 4 vjet burgim, si dhe i ka pushuar gjykimin për akuzën e largimit nga vendi i aksidentit të parashikuar nga neni 273 i Kodit Penal për shkak të zbatimit të amnistisë për këtë vepër penale.

341

14. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër duke mos qenë dakord me masën e dënimit ka ushtruar të drejtën e ankimit në Gjykatën e Apelit Shkodër.

15. Gjykata e Apelit Shkodër përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor ka realizuar procedurat e njoftimit për seancën e parë gjyqësore, e caktuar për t’u zhvilluar në datë 04.05.2010 ora 1000. Siç provohet nga urdhri i thirrjes gjykata ka vendosur njoftimin e të gjykuarit Edmond Ulaj, duke specifikuar se ai në momentin e gjykimit ndodhej i paraburgosur në IEVP, Burgu Shënkoll, Lezhë. Njëkohësisht është urdhëruar dhe thirrja e avokatit mbrojtës të zgjedhur prej tij, Ilir Golemi.

16. Në seancën gjyqësore të datës 04.05.2010 nuk rezulton që i gjykuari të jetë paraqitur dhe nuk rezulton që nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve të mos jetë bërë shoqërimi për shkak se i gjykuari është liruar nga paraburgimi, informacion i cili ka mbërritur në gjykatë sipas shënimit të vendosur nga sekretaria e gjykatës mbas përfundimit të seancës gjyqësore përkatëse. Nga ana tjetër në dosje ndodhet një letërthirrje e konfirmuar nga i ati i të gjykuarit, i cili ka vendosur shënimin se “djali i tij (duke iu referuar të gjykuarit) është i shtruar që prej dy javësh në spitalin ushtarak me frakturë në të dy këmbët. Në këto kushte gjykata, duke e konsideruar të kryer njoftimin nëpërmjet kësaj letërthirrje, ka vendosur që të deklarojë mungesën e vullnetshme dhe në bazë të nenit 351 të K.Pr.Penale të zhvillojë gjykimin në mungesë për të gjykuarin Edmond Ulaj. Ndërkohë në po këtë seancë, pasi ka konstatuar mungesën e avokatit mbrojtës të zgjedhur nga i gjykuari, trupi gjykues ka vendosur zëvendësimin e tij me një mbrojtës të caktuar kryesisht dhe me qëllim njoftimin e mbrojtësit të caktuar kryesisht ka shtyrë seancën gjyqësore.

17. Megjithëse në vendimin e ndërmjetëm nuk është urdhëruar përsëritja e njoftimit për të gjykuarin për shkak të deklarimit të mungesës, në seancën gjyqësore të rradhës së datës 13.05.2010, në fashikullin e gjykimit gjendet e administruar një fletë-thirrje datë 04.05.2010 me të cilën është përsëritur njoftimi për të gjykuarin, ku përsëri është vendosur shënimi nga babai i tij, i cili deklaron se për të njëjtin shkak shëndetësor nuk mund të paraqitet. Ndërkohë për mbrojtësin e zgjedhur prej tij nga kjo seancë e në vazhdim nuk ka realizuar ndonjë njoftim tjetër. Meqenëse nuk është paraqitur edhe avokati i caktuar kryesisht, gjykata e apelit ka përsëritur vendimin për gjykimin në mungesë për të gjykuarin dhe ka shtyrë seancën gjyqësore për mungesën e avokatit të caktuar kryesisht, duke e gjetur të ligjshëm shkakun e mosparaqitjes.

18. Në vazhdim gjykata e apelit ka zhvilluar dhe një seancë gjyqësore në datë 19.05.2010, e cila është edhe e fundit, për të cilën nuk ka realizuar më njoftime për të gjykuarin dhe ka vazhduar gjykimin e tij në mungesë, duke i realizuar mbrojtjen e interesave të tij nëpërmjet mbrojtësit të caktuar kryesisht.

19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se nga ana e gjykatës së apelit nuk janë respektuar rregullat për njoftimin e gjykimit për shkak të shkeljeve të rregullave procedurale të parashikuara në Kreun II të Kodit të Procedurës Penale, që kanë të bëjnë me procedurat penale për njoftimin e të pandehurit.

20. Në bazë të akteve rezulton se pas mbërritjes së akteve të fashikullit për gjykim, gjykata e apelit kishte detyrimin ligjor që të njoftonte si organin e akuzës, ashtu edhe të gjykuarin dhe mbrojtësin e tij për të marrë pjesë në procesin penal të zhvilluar kundër tij. Procedura përcakton në veprimet paraprake që kryen gjykata për shqyrtimin e çështjes verifikimin e paraqitjes së palëve (neni 348 i K.Pr.Penale)17 në bazë të njoftimit paraprak që ajo i ka kryer atyre për vendin, datën dhe orën se ku do të mbahet gjykimi. Ligji detyron që ky njoftim të realizohet në

17 Neni 348 K.Pr.Penale. 1. Para se të fillojë shqyrtimi gjyqësor, kryetari kontrollon paraqitjen e palëve.

342

mënyrë të detyrueshme për të gjithë subjektet procedurale të cilat marrin pjesë: i) prokurorin, ii) të pandehurin, iii) mbrojtësin e tij si dhe iv) subjektet e tjera nëse ka.

21. Në lidhje me njoftimin e të pandehurit Kodi i Procedurës Penale ka parashikuar në mënyrë të hollësishme rregullat duke u nisur nga statusi i lirisë, duke i parashikuar veçmas njoftimin e të pandehurit të burgosur (neni 139 i K.Pr.Penale) dhe njoftimin për të pandehurin e lirë (neni 140 i K.Pr.Penale). Gjykata në veprimet paraprake në bazë të akteve të fashikullit duhet të verifikojë paraprakisht se cila është pozita e të pandehurit për të proceduar mandej me njoftimin.

22. Në çështjen objekt konflikti gjykata e apelit e ka zhvilluar gjykimin në mungesë të të gjykuarit në një situatë të paqartë për sa i përket detyrimit të saj për të realizuar njoftimin duke i hapur rrugë një procesi penal të parregullt në këtë shkallë gjykimi. Siç rezulton në urdhrin e thirrjes të datës (s’ka) muaji prill 2010, të kryesuesit të trupit gjykues është urdhëruar njoftimi i të gjykuarit Edmond Ulaj, duke përcaktuar se ai ndodhet në dhomat e paraburgimit në IEVP Shënkoll, Lezhë. Në po atë urdhëresë është urdhëruar policia e burgjeve të bëjë shoqërimin e tij të detyrueshëm. Në datë 04.05.2010 në sekretarinë gjykatës së apelit (ditën e zhvillimit të seancës) nga IEVP Shënkoll Lezhë është kthyer një kopje e shkresës ku është vendosur shënimi se personi është liruar, informacion të cilin trupi gjykues në marrjen e vendimit për deklarimit në mungesë në seancë gjyqësore nuk e ka pasur për shkak se ka ardhur mbasi është mbyllur seanca gjyqësore. Po kështu, në një akt procedural njoftimi të pa miratuar është pranuar dhe një letërthirrje ku rezulton se i gjykuari është në pamundësi shëndetësore për t’u paraqitur.

23. Në këtë situatë të paqartë në lidhje me realizimin e njoftimit për të gjykuarin megjithëse ishte e dukshme se njoftimi për të nuk ishte i realizuar, gjykata e apelit, pavarësisht se kishte detyrim ta përsëriste njoftimin në bazë të nenit 349 të K.Pr.Penale, në kundërshtim me ligjin ka deklaruar mungesën dhe ka zhvilluar gjykimin në mungesë. Po kështu, në kushte aspak të ngutshme gjykata e apelit ka deklaruar mungesën e mbrojtësit të zgjedhur duke mos e përsëritur njoftimin për seancën e ardhshme gjyqësore, megjithëse ky i fundit kishte tagra për ta përfaqësuar edhe në mungesë.

24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se braktisja për shkaqe të arsyeshme të njoftimit të të gjykuarit sipas rregullave të parashikuara për të pandehurin e paraburgosur do të kërkonte aplikimin e rregullave të njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë, në bazë të nenit 140 të K.Pr.Penale. Gjykata e apelit nuk duhet të deklaronte mungesën e të gjykuarit, por mbi bazën e informacionit të përcjellë nga palët duhet të vendoste urdhërimin e njoftimit. Në këto rrethana njoftimi i tij duhet të bëhej sipas rregullave procedurale për të pandehurin në gjendje të lirë, sipas nenit 14018 të Kodit të Procedurës Penale. Sipas kësaj dispozite rezulton se akti duhet t’i dorëzohet personalisht të pandehurit dhe nëse kjo nuk është e mundur atëherë ajo i

2. Kur mbrojtësi i caktuar kryesisht nuk është i pranishëm, kryetari cakton si zëvendës një mbrojtës tjetër, sipas nenit 49, paragrafi 5.

18 1. Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke ia dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një personi që punon me të.

2. Kur vendet e treguara në paragrafin 1 nuk dihen, njoftimi bëhet në vendin ku i pandehuri ka banimin e përkohshëm ose vendin ku qëndron më shpesh, duke ia dorëzuar atë njërit prej personave të treguar në paragrafin 1.

3. Kopja e njoftimit nuk mund t’i dorëzohet një të mituri nën 14 vjeç ose një personi me paaftësi të dukshme intelektuale.

4. Kur personat e treguar në paragrafin 1 mungojnë ose nuk janë të përshtatshëm, ose refuzojnë të marrin aktin atëherë procedohet me kërkimin e të pandehurit në vende të tjera. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk mund të bëhet njoftimi, akti depozitohet në qendrën administrative të lagjes ose të fshatit ku i pandehuri banon ose punon.

343

dorëzohet personave që bashkëjetojnë me të, ose në vendin e punës. Në rast se njoftimi nuk mund të realizohet në këtë mënyrë atëherë procedohet me kërkimin në vende të tjera nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk është bërë i mundur njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti depozitohet në qendrën administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Vetëm pasi të jenë respektuar këto procedura gjykata mund të procedojë me deklarimin e mungesës të të pandehurit duke i caktuar një mbrojtës kryesisht.

25. Mos respektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e njoftimit sipas nenit 14319 të Kodit të Procedurës Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë e gjithë procesit penal. Në lidhje me mënyrën e njoftimit Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.30, datë 17.06.2010 është shprehur se: “Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.

26. Gjykata e apelit në vazhdimin e procesit nuk ka respektuar rregullat procedurale për njoftimin e të pandehurit në gjendje të lirë dhe deklarimin e mungesës për të gjykuarin Edmond Ulaj e për pasojë duke i cënuar të drejtën e tij për t’u dëgjuar dhe për t’u mbrojtur në bazë të nenit 33/1 kushtetues, i cili parashikon se: “...Kushdo ka të drejtë të dëgjohet para se të gjykohet...”. Kjo parregullsi konsiston në dy drejtime: a) si në mos njoftimin e të gjykuarit personalisht, megjithëse gjykata kishte informacionin e nevojshëm dhe mund ta sqaronte vendndodhjen e tij dhe b) mosmarrjes në shqyrtim si dhe mos argumentimit të vazhdimit të gjykimit megjithëse nga familjarët e të gjykuarit janë paraqitur shkaqe të cilat pretendoheshin se ishin të ligjshme dhe objektivisht pengonin paraqitjen e tij. Gjykata kishte detyrimin që kryesisht ta verifikonte dhe nëse konstatonte se shkaku qëndronte, nuk duhet të rideklaronte mungesën, por të vendoste shtyrjen e seancës dhe të përsëriste njoftimin për të gjykuarin në bazë të nenit 350/1/4 të K.Pr.Penale.20

27. Gjykata e apelit jo vetëm që nuk e ka hetuar shkakun e mospjesëmarrjes të të gjykuarit, por nuk ka arsyetuar vendimin e saj për vazhdimin e procesit dhe

Lajmërimi i depozitimit afishohet në portën e shtëpisë së të pandehurit ose të vendit ku punon. Ftuesi gjyqësor e lajmëron atë për depozitimin me letër rekomande me lajmërim marrje. Efektet e njoftimit rrjedhin që nga marrja e rekomandesë.

19 N.143 i K.Pr.Penale: Pavlefshmëria e njoftimeve

Njoftimi është i pavlefshëm:

c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;

ç) kur nuk është bërë afishimi i njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë;

20 Neni 350 i K.Pr.Penale: Mungesa e të pandehurit ose e mbrojtësit.

1. Kur i pandehuri, qoftë edhe i paraburgosur, ose personi ndaj të cilit ka bërë kërkesë për gjykim i dëmtuari akuzues, nuk paraqitet në seancë dhe del se mungesa është shkaktuar nga forca madhore ose ndonjë pengesë tjetër që e përjashton nga përgjegjësia, gjykata, edhe kryesisht, shtyn ose pezullon shqyrtimin gjyqësor, cakton datën e seancës së re dhe urdhëron që të përsëritet thirrja.4. Kur del që njoftimi nuk ka qenë i rregullt, gjykata vendos shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor dhe urdhëron përsëritjen e njoftimit.

344

rideklarimin e mungesës duke nxjerrë një vendim të pavlefshëm në bazë të nenit 128/c të K.Pr.Penale.

28. Moskryerja e njoftimit për zhvillimin e gjykimit në gjykatën e apelit sjell edhe pavlefshmërinë absolute (neni 128/1, germa “c”) të aktit procedural të njoftimit e parashikuar si e tillë në nenin 143/1, germa “c” e K.Pr.Penale. Në këtë nen shprehet se “1. Njoftimi është i pavlefshëm: ....ç) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja...”

29. Kodi i Procedurës Penale ka përcaktuar si absolutisht të pavlefshëm çdo akt procedural i cili ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit. Për pasojë i gjithë procesi penal dhe vendimi penal i dënimit për Edmond Ulaj është i pavlefshëm. Kolegji Penal konstaton se në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Edmond Ulaj nuk i plotëson standardet e një procesi të rregullt ligjor në përputhje me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje me njoftimin nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit për t’u dëgjuar në procesin gjyqësor të zhvilluar kundër tij si dhe e drejta për t’u mbrojtur nga akuzat.

30. “Prania e të akuzuarit në gjykim” si parim nën këndvështrimin e procesit ligjor sipas nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë fizike të të akuzuarit. Në zbërthim të këtij parimi GJEDNJ në disa vendime (shih GJEDNJ 22 shtator 1994 Lala c/Pays-Bas, 24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie), në të cilat është theksuar se: “prania e të pandehurit ka rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt, ligjor dhe të drejtë, duke shtuar se detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për të qenë i pranishëm...është një prej elementëve kryesor të nenit 6”.

31. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të garancive të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata, në bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe pasi të ketë verifikuar zbatimin e formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë. Mosrespektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, germa “c” të K.Pr.Penale dhe në pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.


32. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së apelit dhe për pasojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.

345

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i 1, germa “ç” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.193, datë 19.05.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.02.2012

346


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 22.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

KËRKUES: KLODIAN FARKA

OBJEKTI:

Zëvendësim masë sigurimi.

D Y S H U A R:

Se ka kryer veprën penale të vjedhjesnë bashkëpunim mbetur në tentativë,

parashikuar nga neni 134/2 i Kodit Penal.Baza Ligjore: Nenet 260 e vijues të Kodit Procedurës Penale.


Pranimin e kërkesës. Të zëvendësojë masën e sigurisë “arrest në burg” dhënë nga kjo gjykate me vendimin nr.353, datë 28.06.2011, ndaj të pandehurit Klodian Farka, me masën e sigurisë “arrest në shtëpi”, duke urdhëruar qëndrimin e Klodian Farkës në banesën e tij në qytetin Belsh, apartament në katin e parë të pallatit përballë spitalit civil Belsh dhe të mos komunikojë përveçse me familjarët e afërm të tij në përbërjen familjare përfshi shtetasen, Sonila Braha.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.208, datë 20.09.2011, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.377, datë 19.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs, Prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke parashtruar këto shkaqe:

- Me vendimet e mësipërme nuk jemi dakord pasi janë të pabazuara në ligj. Ato vendime janë si pasojë e zbatimit të gabuar të ligjit material e procedural, të cilat kanë ndikuar në zgjidhjen e gabuar të çështjes.

347

- Nga aktet e administruara në dosje gjatë hetimit paraprak, si dhe shqyrtimit gjyqësor të çështjes rezulton që nuk ka asnjë ndryshim të kushteve apo kritereve të përcaktuara në nenin 260 të Kodit të Procedurës Penale, që të përligjet zëvendësimi i masës së sigurimit ndaj të arrestuarit Klodian Farka.

- Arsyetimi i gjykatës që në rastin konkret janë zbutur nevojat e sigurimit dhe se masa e sigurimit “arrest në burg“ nuk i përgjigjet me rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të jepet nga gjykata ndaj tij nuk është i saktë dhe as i bazuar në ligj e në prova.

- I vetmi fakt që ka përdorur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan si zbutje e nevojave të sigurimit për të arrestuarin Klodian Farka është gjendja shëndetësore e shtetases Sonila Braho, me rrezik dështimi, me të cilën i arrestuari ka pretenduar në këtë seancë gjyqësore që bashkëjeton me të. Ky fakt është i administruar si provë edhe nga Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan për caktimin e masës së sigurimit personal. Por nuk është marrë parasysh nga kjo gjykatë. Nga provat e administruara në dosje nuk rezulton që personat në fjalë të jenë të martuar, i arrestuari rezulton të jetë beqar, sipas certifikatës së tij personale.

- Vepra e kryer prej tij është shumë e rëndë dhe e kryer në rrethana cilësuese, pasi është vepruar në bashkëpunim.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Bujar Sheshi, që kërkoi heqjen dorë nga rekursi i Prokurorisë së Apelit Durrës ndaj vendimit nr.208, datë 20.09.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Organi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka filluar procedimin penal në ngarkim të shtetasit Klodian Farka duke e akuzuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes së kryer në bashkëpunim, të mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 134/2-22 të Kodit Penal.

Nga aktet e dosjes rezulton se më datën 24.06.2011, rreth orës 17.00, i pandehuri Shyqyri Guri, shok me të pandehurin Klodian Farka, janë takuar në Belsh të Rrethit Elbasan, ku bashkë me këtë të fundit ka qenë dhe kushëriri i tij Fatjon Ramazani nga qyteti i Cërrikut. Pasi kanë pirë kafe në një lokal në Belsh, me ta është bashkuar dhe shtetasi i mitur Endrion Pepa, shok me të dyshuarin Shyqyri dhe duke biseduar kanë rënë dakord të kryejnë vjedhjen e dyqanit të shtetasit Qerim Cani për të vjedhur disa paketa. Për këtë shkak kanë siguruar një levë hekuri, të cilën Fatjoni ia ka marrë një shoku të tij të quajtur Armand dhe të gjithë kanë pritur orët e mesnatës për të kryer vjedhjen. Rreth orës 03.00, të katër kanë shkuar afër dyqanit, ku të dyshuarit Shyqyri dhe Fatjon janë afruar tek dera duke tentuar të shqyenin derën, por nuk kanë mundur. Në moment i dyshuari Shyqyri ka marrë një gur dhe ka qëlluar me të xhamin e dyqanit dhe nga thyerja e xhamit ka çarë dhe dorën. Nga këto zhurma është shqetësuar dëshmitari Artan Bali, që banon afër dyqanit dhe pasi ka parë të gjithë veprimet ka lajmëruar policinë, e cila pas rreth pesë minutash ka ardhur në vendngjarje, ndërsa të pandehurit janë larguar me shpejtësi.

Nisur nga ky fakt, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.353, datë 28.06.2011, ka vendosur të vleftësojë të ligjshëm arrestimin në flagrancë të shtetasit Klodian Farka i dyshuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes në bashkëpunim të mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 134/2-22 të Kodit Penal, si dhe ka caktuar masë sigurimi personal atë të “arrestit në burg”, bazuar në nenin 238 të K.Pr.Penale.

348

Pasi vendimi i masës së sigurimit ka marrë formë të prerë i arrestuari Klodian Farka, nëpërmjet mbrojtësit të tij, ka kërkuar zëvendësimin e saj, me pretendimin se nevojat e sigurimit janë zbutur, ku përveç rrethanave familjare në të cilën ndodhet ai dhe familja e tij, shtetësja Sonila Braho (Farka), me të cilën bashkëjeton, është shtatzënë dhe me probleme shëndetësore, probleme të shprehura në Epikrizën e datës 28.06.2011.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.377, datë 19.07.2011, ka vendosur pranimin e kërkesës, duke zëvendësuar masën e sigurisë, “arrest në burg” dhënë nga kjo, gjykatë me vendimin nr.353, datë 28.06.2011, me masën e sigurisë “arrest në shtëpi”, duke urdhëruar qëndrimin e Klodian Farka në banesën e tij në qytetin Belsh, apartamenti në katin e parë të pallatit përballë spitalit civil Belsh.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.208, datë 20.09.2011, ka lënë në fuqi vendimin nr.377, datë 19.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka paraqitur rekurs Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës, duke pretenduar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe ajo e Apelit Durrës kanë vepruar në mënyrë të padrejtë dhe në kundërshtim me kërkesat e nenit 2600 të K.Pr.Penale, meqenëse nuk jemi para kushteve për zëvendësimin apo revokimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.

Mirëpo, në seancë gjyqësore të datës 22.02.2012, para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, prokurori Bujar Sheshi paraqiti kërkesën me shkrim për heqje dorë nga rekursi, me arsyetimin se me vendimin 586, datë 24.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan i pandehuri Klodian Farka është dënuar, dënim i cili është përfunduar se vuajturi nga ai.

Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen kërkesën të bazuar në ligj dhe për këtë shkak çmon se ajo duhet pranuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 420/1/ç të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë,

Tiranë, më 22.02.2012

349


VENDIM





KËRKUES: MATEO HYSKA, përfaqësuar nga Av. Vladimir Meçi

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale të“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”,parashikuar nga neni 283/2 i K. Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1381, datë 23.10.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Mateo Hyska për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga dita e ndalimit 15.10.2007. Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara në proces verbalin e sekuestrimit të datës 15.10.2007 (lënda narkotike të asgjësohet dhe peshorja të kalojë në favor të shtetit). Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të pandehurit. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.228, datë 10.04.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1381, datë 23.10.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i pandehuri Mateo Hyska, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, duke parashtruar këto shkaqe ligjore:

- Të dy vendimet e mësipërme janë pasojë e një procesi të parregullt ligjor, pasi janë marrë në lejim të shkeljeve të rënda procedurale që kanë ndikuar në marrjen e vendimit të gabuar, duke cënuar rëndë të drejtat e të pandehurit në këtë procedim penal.

350

- Gjykata nuk ka respektuar kërkesat e nenit 165, 167 të Kodit të Procedurës Penale për sa i përket pyetjes me cilësinë e dëshmitares Sonila Dinoshi, ku me administrimin e një vendimi penal që nuk ka marrë formë të prerë akoma dhe gjykata e ka përdorur si provë në këtë procedim është ky një gabim i radhës që ka bërë gjykata (Bëhet fjalë për vendimin nr.751, datë 27.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë).

- Marrja e këtij vendimi në kuptimin e një prove është gabim i rëndë i kryer nga ana e gjykatës, gjithashtu është marrë në kundërshtim me procedurën, pasi në momentin e marrjes gjykata nuk është shprehur me vendim të ndërmjetëm.

- E gjithë fajësia në ngarkim të të pandehurit Mateo Hysa është marrë në bazë të procesverbalit të datës 15.10.2007, “…mbi deklarimin e personit ndaj të cilit zhvillohet hetimi...”.

- Ky akt është absolutisht i pavlefshëm, pasi është marrë në kundërshtim me ligjin dhe këtë e kemi thënë dhe kundërshtuar edhe në gjykimin e kësaj çështje dhe gjykata e ka kundërshtuar mendimin tonë duke e rrëzuar këtë kërkesë.

- Ky procesverbal është marrë në kundërshtim me ligjin, pasi është bërë pyetja e të pandehurit pa praninë e avokatit të zgjedhur nga ana e tij, kjo në kundërshtim me nenin, 128/c të K.Pr.Penale.

- Gjykata e shkallës së parë ka gabuar, pasi në arsyetimin dhe vendimin e dhënë prej saj është bazuar vetëm në provat e paraqitura nga organi i prokurorisë, kurse provat e paraqitura nga ana e të pandehurit nuk janë marrë parasysh nga ana e saj dhe nuk është bërë një arsyetim siç duhej, pse nuk vlerëson provat tona si të papranueshme që edhe ne të bindemi për këtë.

- Tjetër gabim procedural nga ana e gjykatës është edhe mos administrimi i vendimit të pushimit për të pandehurin tjetër, Jeton Gjikani. Fajësia në ngarkim të Mateos është në bazë të thënieve të Leonard Licos, i cili shprehet “…se kemi shkuar të blejmë drogë tek shtetasi Jeton Gjikani, me Mateon dhe Sonilën, për ta ndihmuar këtë të fundit nga ana ekonomike…”. Tani lind pyetja, pse ndaj atij që ka shitur drogën të pushohet çështja penale dhe këta të deklarohen fajtorë për drogën e gjetur, e cila është shitur nga Jeton Gjikani? Ky është gabimi që ka bërë gjykata për mos administrimin e vendimit të pushimit në ngarkim të Jeton Gjikanit në dosjen penale në ngarkim të të pandehurve Mateo, Sonila dhe Leonard.

- Nga të gjitha provat e administruara në dosje, duke parë edhe akt ekspertimin datë 23.10.2007, ka rezultuar se në qesen e lëndës narkotike, si dhe në peshoren e gjetur në makinë, nuk janë gjetur gjurmë gishtash të të pandehurit Mateo Hyska.

- Gjithashtu, gjykata e apelit, jo vetëm që nuk ka korrigjuar gabimet e bëra nga ana e gjykatës së shkallës së parë por i ka thelluar ato, pasi nuk ka pranuar të marrë prova të reja të tjera të paraqitura nga ana e të pandehurit Mateo Hyska.

- Nga organi i akuzës janë mbajtur dy qëndrime të kundërta për të pandehurin Jeton, deklarimet e Mateos më datë 15.10.2007 nuk përbënin provë dhe provoheshin se ishin të pavërteta, ndërkohë që në procedimin e vetë Mateos po këto deklarime ishin të vërteta dhe provë e mjaftueshme për dënimin e tij.

- Gjykata e apelit ka gabuar gjithashtu, pasi nuk ka pranuar kërkesat tona të vazhdueshme për të bërë një rishqyrtim të çështjes, pasi problem kryesor që neve kishim për të diskutuar ishte mos administrimi i vendimit të pushimit në ngarkim të të pandehurit, Jeton Gjikani, mos administrimi i këtij vendimi ka çuar gjykatën në shkelje të rënda procedurale, në një gjykim të njëanshëm dhe të pabazueshëm në prova dhe në ligj, si dhe ka mbuluar fshehjen e provave konkrete nga organi i prokurorisë.

351


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e personit të gjykuar, Av. Vladimir Meçi i cili kërkoi pushimin e gjykimit; Prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi të pranohet kërkesa e të gjykuarit dhe të vendoset pushimi i shqyrtimit të çështjes; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Rezulton se më datë 15.10.2007, oficerët e Seksionit Kundër Drogës, kishin informacion për shitje të lëndëve narkotike nga të pandehurit Sonila Dinoshi dhe Mateo Hyska, me mjetin tip Benz 250, me targa TR 6355 J, në Rrugën “Gjon Buzuku” dhe për këtë S.L.K.D, Tiranë ka organizuar shërbimin për kapjen në flagrancë të tyre. Por më datën 15.10.2007, rreth orës 13.30, është bërë ndalimi i tyre dhe nga kontrolli ka rezultuar se në ndenjësen e pasme të sediljes së makinës, tek pjesa e këmbëve, është gjetur një sasi prej 53.5 g, heroinë dhe një peshore matëse, dhe një sasi tjetër prej 5 gr, i është gjetur në gjoks të pandehurës Sonila Dinoshi.

I pandehuri Mateo Hyska si dhe e pandehura Sonila Dinoshi ishin shokë me njëri tjetrin. Gjatë kohës që shoqëroheshin bashkë e pandehura Sonila i ka thënë të pandehurit Mateo Hyska se i kishte borxh një personi një shumë prej 70.000 lekë, pasi para disa kohësh ky person i kishte dhënë një sasi lëndësh narkotike. Në bisedë e sipër Sonila i ka thënë të pandehurit Mateo nëse mund t’i siguronte një sasi prej 50 gr, heroinë, pasi ajo do ta shiste për të shlyer borxhin personit nga Durrësi. I pandehuri Mateo, pasi nuk kishte mundësi financiare që ta ndihmonte të pandehurën Sonila, i ka premtuar se do t’ia gjente sasinë e lëndës narkotike që kërkonte.

Ka rezultuar se i pandehuri Mateo Hyska ka pasur lidhje intime me të pandehurën Sonila Dinoshi, i cili është banor i qytetit të Tiranës dhe rëndom përdorte automjetin e të atit, tip BENZ 250, me targë TR6355J dhe ngjyrë bezhë metalizato.

Për këtë qëllim Mateo ka takuar një shokun e tij, i cili quhet Jeton Gjikani, i njohur ndryshe si “Çoçoli”. Jetoni ka garantuar se do t’i gjente sasinë që kërkonte me kusht që të mos të njihej me blerësin dhe që lekët t’i kishte në dorë. Jetoni i kërkoi 75.000 lekë për sasinë prej 50g. Tek Jetoni, Mateo kishte blerë para rreth një jave edhe një sasi prej 10g heroinë, kundrejt shumës prej 15.000 lekë, po për Sonilën.

Në datë 15.10.2007, Sonila ka komunikuar me Leonardin, nëpërmjet telefonit të Eleodorit, i cili ka qenë i shoqëruar me Leonardin. Ajo i ka kërkuar dy djemve që të shkonin tek shtëpia e saj për ta shoqëruar me motoçikletë deri tek qendra “A-Plus”, me qëllim marrjen e mjekimit. Ata kanë pranuar dhe kanë shkuar atje. Kur arritën aty, Leonardi e ndali motoçikletën rreth 10-12 metra më tej shtëpisë së Sonilës. Ai e bëri këtë gjë sepse Sonilën nuk e lejonte babai që të shoqërohej me djem me ngjyrë (Leonardin). Eleodori zbriti nga motoçikleta dhe shkoi tek dera e shtëpisë së Sonilës. Kur ai trokiti në derë, doli gjyshja e Sonilës dhe i tha se Sonila nuk ishte në shtëpi. Eleodori u kthye tek Leonardi dhe në atë moment pa të vinte Sonila me një makinë tip “Benz 250”, me ngjyrë bezhë metalizato, ku ajo ishte ulur në vendin e parë të pasagjerit dhe në timon ishte i dashuri i saj, Mateo Hyska. Ajo doli nga makina, i takoi djemtë dhe i kërkoi Leonardit që të priste dy minuta, ndërkohë që Eleodori, me motorin e Leonardit ta shoqëronte deri tek “Dollari” për të blerë një karikues celulari. Në këtë kohë, Mateo është larguar. Më pas, Sonila është nisur së bashku me Eleodorin dhe pasi kanë marrë një karikues dhe një kartë memorie u kthyen përsëri tek shtëpia e Sonilës. Kur arritën aty, Eleodori ka parë se Leonardi po rrinte në makinë me Mateon, i cili ishte kthyer përsëri. Sonila zbriti nga motori, shkoi tek Mateo dhe bisedoi diçka me të. Në këtë moment Leonardi zbriti nga makina dhe Sonila i thotë: “Të lutem Leonard, do

352

të më presësh edhe 2 minuta sa të mbaroj edhe këtë punë dhe do të shkojmë tek metadoni”, pastaj e drejtoi që të mos qëndronte aty, por pak më tej, që të mos e shihte i ati i saj.

Më pas, Mateo ndezi makinën dhe u largua. Në momentin që ai u largua, Sonila hipi në motor me Eleodorin dhe duke i treguar atij rrugën, kanë kaluar nëpër rrugicat e lagjes duke dalë tek shtëpia ku është “Lapidari i Vojo Kushit”. Më tej duke vazhduar rrugën kane arritur në ish Rrugën “Fortuzi”, sot Rruga “Asim Vokshi”. Aty Sonila i ka kërkuar Eleodorit që të ndalej dhe ai është ndalur afër godinës së Partisë Social-Demokrate. Pas rreth dhjetë minutash ka ardhur Mateo, me automjetin e tij. Sonila zbriti nga motori, hipi në makinën e Mateos dhe i kërkoi Eleodorit që t’i ndiqte nga pas. Ai kështu veproi dhe në këtë mënyrë u futën në një rrugicë, shumë pranë me derën e Ministrisë së Drejtësisë, përballë vendit ku kishin qëndruar. Duke vazhduar nëpër pallate dolën në një shesh në cepin e majtë të të cilit ishte Bar-Kafe, “Taverna Konfidencial Tasho”. Aty Mateo ndaloi, Sonila zbriti dhe Mateo i tha që të prisnin aty ku ishin.

Ndërkohë, Sonila dhe Eleodori u ulën tek lokali përjashta, nën një strehë druri. Pas rreth 20 minutash erdhi Mateo. Ai ndaloi tek sheshi përballë lokalit dhe Sonila shkoi dhe u fut në makinë me Mateon. Pas bisedës me Mateon, ajo erdhi përsëri në lokal dhe fillimisht shkoi në banjë, për tëu kthyer pas rreth 5 minutash tek Eleodori dhe i kërkoi këtij të fundit me insistim, që të largoheshin me motoçikletë. Kur arritën tek shtëpia e Sonilës, Mateo kishte shkuar aty përpara tyre dhe po rrinte në makinë bashkë me Leonardin, i cili ishte ulur në vendin e përparmë të pasagjerit. Në moment Sonila i tha Eleodorit që të qëndronte pak më larg, në mënyrë që të mos e shihte tezja e saj dhe vetë shkoi dhe u fut në automjetin e Mateos, duke u ulur në ndenjësen e pasme të këtij automjeti. Eleodori po qëndronte rreth 10-12 metra larg makinës. Në këtë moment kanë ardhur forcat e policisë, të cilët kanë bërë kapjen e tyre, ndërsa Eleodori është larguar i frikësuar.

Nga Seksioni i Luftës Kundër Drogës në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë është kontrolluar automjeti i lartpërmendur dhe ka rezultuar se në ndenjësen e pasme të tij, tek pjesa e këmbëve, është gjetur në një qese me ngjyrë të zezë me një sasi prej 53,5 g heroinë dhe një peshore elektronike me mbishkrimin “Tanita Model 1479V”, për peshimin e lëndës narkotike. Një sasi tjetër prej 5 g është gjetur e futur në pjesën e gjoksit të pandehurës Sonila Dinoshi.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1381, datë 23.10.2008, ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Mateo Hyska për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/2 i K. Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga dita e ndalimit 15.10.2007. Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara në proces verbalin e sekuestrimit të datës 15.10.2007 (lënda narkotike të asgjësohet dhe peshorja të kalojë në favor të shtetit). Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të pandehurit. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.228, datë 10.04.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.1381, datë 23.10.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i pandehuri Mateo Hyska, nëpërmjet avokatit të tij, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim, për shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Para fillimit të shqyrtimit të rekursit në Gjykatën e Lartë, avokati depozitoi akt përfaqësimin e nënshkruar nga i gjykuari Mateo Hyska, i cili e autorizonte atë të paraqesë kërkesë për heqje dorë nga rekursi në Gjykatën e Lartë në mungesë të tij.

353

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të shqyrtohet. Pika “ç” e nenit 420 të K.Pr.Penale parashikon se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi e si i tillë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Pushimin e shqyrtimit të çështjes penale në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 22.02.2012

354

Nr.52104-00670-00-2008 Regj. ThemeltarNr.00-2012-351 i Vendimit (55)

VENDIM



Besnik Imeraj KryesuesArjana Fullani AnëtareAndi Çeliku AnëtarEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar


TË PANDEHURIT: GËZIM ALEKSI, përfaqësuar nga Av. Gëzim Veleshnja

A K U Z U A R:

Për veprën penale “vrasje me paramendim”dhe të “mbajtjes pa leje të luftarake”,

parashikuar nenet 78-25 e 278/2 K. Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.372, datë 29.06.2007, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Aleksi për veprën penale të “Vrasjes me dashje” të kryer në bashkëpunim e në bazë të nenit 76 e 25 të K.Penal e dënon me 18 vjet burgim. Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Aleksi për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” e në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 3 vjet burgim. Në bashkim të dënimeve neni 55 të K.Penal e dënon përfundimisht me 18 vjet burgim. Vuajtja e dënimit i fillon nga data 23.03.2005. Vuajtja e dënimit të kryhet në një nga Burgjet e Sigurisë së Lartë. Shpenzimet procedurale në shumën 538.300 lekë dhe ato gjyqësore t’i ngarkohen të pandehurit. Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim në gjykatën e apelit, brenda 10 (dhjetë) ditëve nga dita e nesërme e shpalljes së tij.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.237, datë 16.06.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit penal nr.372, datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka paraqitur rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:

355

- Ndryshimi i cilësimit ligjor të veprës nga gjykata e shkallës së parë nuk është i bazuar në ligj e në prova, pasi në gjykim është provuar se i pandehuri Gëzim Aleksi ka kryer veprën penale të parashikuar nga nenet 78/1 e 25 të K.Penal dhe jo atë të parashikuar nga nenet 76 e 25 të tij, siç ka vendosur gjykata e shkallës së parë.

- Në gjykimin në shkallë të parë është provuar se i pandehuri Gëzim Aleksi vrasjen e ka kryer me paramendim, prandaj dhe vendimi y gjykatës së apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, nuk është i bazuar në provat e administruara në dosje dhe të ardhur me letër porosi nga shteti italian.

- Nga përmbajtja e fragmenteve të vendimit del qartë që vrasja është kryer me paramendim, për motive të caktuara, për më tepër që gjykata pranon në vendimin e saj se “...i pandehuri i ka pasur të gjitha mundësitë që të qëllonte menjëherë, duke qenë në gjendje të mirë për ta zënë viktimën në befasi, por ai ka menduar t’ia përplasë në sy gabimet viktimës...”, gjë që tregon se kemi të bëjmë me motive të përcaktuara qartë, atë të larjes së hesapeve për shkak të konkurrencës në fushën e trafikut të prostitucionit, pra nuk kemi të bëjmë me vrasje të kryer në grindje e sipër.

Kundër vendimit te Gjykatës se Apelit Durrës ka paraqitur rekurs i gjykuari Gëzim Aleksi, nëpërmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Durrës ashtu si ai i rrethit nuk është i bazuar në ligj e në prova e si i tillë duhet të prishet, pasi forma dhe përmbajtja e disa akteve procedurale, si proces-verbalet e paraqitjes për njohje me fotografi, proces-verbalet me transkriptime të përgjimeve të ardhura nga Italia bie ndesh me kriteret e përcaktuara në nenin 115 e vijues të K.Pr.Penale, meqenëse mungojnë nënshkrimet e pjesëmarrësve dhe në gjuhën italiane nuk është konform konventës përkatëse për ndihmë të ndërsjellë juridike në fushën penale.

- Proces-verbalet e paraqitjes për njohje nëpërmjet fotografive, në vështrim të neneve 171 e vijues të K.Pr.Penale, janë zhvilluar në mungesë të avokatit mbrojtës e si të tilla, në mbështetje të neneve 128-1-c të K.Pr.Penale, janë absolutisht të pavlefshme pasi mungon njoftimi i të pandehurit dhe i mbrojtësit.

- Ky vendim bazohet në prova e akte shkresore të ardhura nga Italia në shkelje të Konventës Evropiane “Për ndihmë të ndërsjellë juridike në fushën penale datë 20.04.1957 dhe dy protokolleve shtesë të ratifikuara nga parlamenti ynë me ligjin nr.8498, datë 10.06.1999 dhe 18.04.2002, Konventën Europiane “Për transferimin e procedimeve penale”, si dhe shkelje të nenit 505 e vijues të K.Pr.Penale për letër porositë. Në këto kushte regjistrimi i procedimit nga Prokuroria e Rrethit Durrës është i paligjshëm.

- Vendimi i Gjykatës së Apelit ashtu si ai i Rrethit Gjyqësor Durrës mbështetet në akte procedurale e prova të marra në shkelje të ndalimeve të parashikuara nga ligji dhe që nuk mund të përdoren.

- Konkluzionet e dhëna nga Gjykata e Shkallës së Parë Durrës janë në shkelje të ligjit material penal, pasi nuk vërtetohet që Gëzim Aleksi të jetë autor i vrasjes së shtetasit Dorian Gjoni dhe as mbajtjes pa leje të armëve luftarake.

- Nga mënyra se si është zhvilluar ngjarja gjykojmë se jemi para vrasjes nga pakujdesia në formën e neglizhencës, në vështrim të nenit 85 të K.Penal.

356


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e personit të gjykuar, Av. Gëzim Veleshnja, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës dhe cilësimin e veprës penale si “vrasje nga pakujdesia”; Prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për sa i përket cilësimit juridik të veprës penale nga “vrasje me dashje” “në vrasje me paramendim”; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Siç rezulton nga materialet e ndodhura në dosjen gjyqësore, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës më datë 22.07.2004 ka regjistruar procedimin penal nr.765 në ngarkim të pandehurit Gëzim Aleksi, duke e akuzuar për veprën penale të “vrasjes me paramendim të kryer në bashkëpunim” dhe “mbajtje pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 78/1 e 25 e 278/2 të K.Penal.

Ky procedim penal është regjistruar pasi në organin e prokurorisë kanë arritur materialet e kërkuara me letër porosi me shkresën nr.7543, datë 09.09.2002 të Ministrisë së Drejtësisë kërkuar Prokurorisë së Bergamos në Republikën e Italisë, për të pandehurin Gëzim Aleksi, i akuzuar edhe në atë shtet për vrasjen e shtetasit Dorian Gjoni më datë 08.11.1997, në Bergamo-Itali.

Nga provat e ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se më datë 08.11.1997, në orën 03 e 40 minuta të mëngjesit, autoritetet policore të Bergamos, të njoftuar me telefon se në lokalin “Florian” kishte ndodhur një ngjarje, kanë shkuar e konstatuar vdekjen e shtetasit shqiptar Dorian Gjoni si rrjedhojë e një plage të shkaktuar me armë zjarri.

Pas ekzaminimit mjeko ligjor ka rezultuar se viktima Dorian Gjoni ishte qëlluar me armë zjarri me një plumb të vetëm nga një distancë më e madhe se 40 cm me vrimë hyrje në zonën zigomatike të majtë, me një trajektore nga lart poshtë dhe nga e majta në të djathtë. Gjithashtu rezulton se është bërë edhe kqyrja e vendit të ngjarjes në të cilin është pasqyruar me saktësi lokali ku është bërë vrasja, vendndodhja e tij, vendi ku është gjetur trupi i viktimës, pozicioni i kthyer përmbys sipër një njollë të madhe gjaku, e të tjerë detaje të pasqyruara me hollësi në proces-verbalin e kqyrjes. Është provuar në gjykimin në shkallë të parë se viktima në momentin e ngjarjes ka qenë i shoqëruar nga Kastriot Taçi dhe Isuf Belishaku duke pire diçka në një tavolinë të sallës së vogël të këtij lokali. Ky lokal njihej si lokal i frekuentuar nga shqiptarët në Bergamo dhe në këtë lokal kishte të punësuar një kamerier shqiptar. Para tyre në atë lokal kishin qenë edhe një grup tjetër djemsh shqiptarë të quajturit Artur Bregu, Elmaz Zeneli, Paulin Marku e Gëzim Aleksi së bashku me një vajzë bionde të njohur si prostitutë. Më pas në lokal kanë shkuar përsëri i pandehuri Gëzim Aleksi dhe shtetasi Elmaz Zeneli, të cilët për herë të dytë janë ftuar nga kamerieri i lokalit që të largoheshin se po shqetësonin klientët e tjerë, duke e sqaruar se këtë gjë ua thoshte në emër të pronarit të lokalit Roberto Citterio, i cili kishte pak që ishte larguar për shkaqe shëndetësore. Rreth orës 02 të datë 08.11.1997, i pandehuri Gëzim Aleksi ka hyrë për herë të tretë me shpejtësi në lokal (edhe pse kamerieri Gentian Lala është përpjekur të ndalonte futjen e tij në lokal) dhe është afruar menjëherë në tavolinën ku ishte viktima Dorian Gjoni, ka kërcënuar dy shokët e tij të mos lëviznin dhe ka fyer rëndë Dorianin. Në këtë moment Doriani është ngritur në këmbë, ndërsa i pandehuri ka shkrehur armën duke e qëlluar me një plumb në kokë nga i cili i është shkaktuar vdekja. Pas kryerjes së krimit i pandehuri Gëzim Aleksi e shokët e tij janë larguar e nuk janë kapur nga policia ditët e para të ngjarjes.

Janë kryer veprimet e para hetimore në vendin e ngjarjes ku janë fiksuar gjurmë, prova materiale si dhe janë identifikuar autoret e vrasjes e personat që e kanë parë ngjarjen, të cilët janë thirrur e pyetur nga organi i Policisë Gjyqësore e Prokurorisë Italiane.

357

Nga organet kompetente italiane nuk është bërë e mundur që të ndalohen e arrestohen menjëherë autorët e vrasjes së shtetasit shqiptar Dorian Gjoni. Më pas, mbas kryerjes së hetimeve prej më shumë se një muaj kohë, me kërkesë të Prokurorisë së Krimeve të Rënda të datës 11.12.1997. është vendosur masa shtrënguese “arrest në burg” për shtetasit Artur Bregu dhe Elmaz Zeneli. Për të pandehurin Gëzim Aleksi nuk ishte bërë e mundur vendosja e kësaj mase për shkak se nuk ishin gjetur gjeneralitetet e plota, ndërsa dy të pandehurit e tjerë janë arrestuar e më pas ekstraduar nga shteti gjerman.

Në vazhdim të hetimit për zbulimin, dokumentimin e kapjen e autoreve të vrasjes së shtetasit Dorian Gjoni, prokuroria italiane ka bërë të mundur gjetjen e gjeneraliteteve të të pandehurit Gëzim Aleksi e fotografive të tij nëpërmjet të cilave, në përputhje me rregullat procedurale penale, është realizuar edhe veprimi procedural i paraqitjes për njohje më datë 08.01.1998, me shtetasit Gentian Lala, kamerier shqiptar dhe pronarin e lokalit ku ka ndodhur ngjarja, Roberto Citterio. Nëpërmjet paraqitjes për njohje dëshmitari Gentian Lala ka njohur si autor material (ekzekutorin) e vrasjes të shtetasit Dorian Gjoni, personin, fotografia e të cilit korrespondon me atë të Gëzim Aleksit. Ndërsa pronari i lokalit, shtetasi italian Reberto Citterio ka njohur (në fotografi) fotografinë e shtetasit Gëzim Aleksi si personin që kishte qenë ulur në tavolinë bashkë me një grua, për të cilin më vonë kishte marrë vesh se ishte ekzekutuesi material i vrasjes së shtetasit shqiptar Dorian Gjoni. Pas kryerjes së vrasjes së Dorian Gjonit, i pandehuri Gëzim Aleksi i është fshehur drejtësisë italiane duke u kthyer në Shqipëri.

Pas realizimit të bashkëpunimit “Për ndihmë të ndërsjellë juridike në fushën penale” bazuar në Konventën Europiane është bërë e mundur gjetja e dërgimi i gjurmëve dhe gjeneraliteteve të plota për të pandehurin Gëzim Aleksi, pasi ky i fundit tashmë ishte i arrestuar për një vepër tjetër penale që kishte kryer në Shqipëri, duke iu kthyer përgjigje autoriteteve italiane se në bazë të ligjit shqiptar ky shtetas nuk mund të ekstradohej për t’u gjykuar në Itali, por edhe për veprën e kryer atje do të gjykohej nga drejtësia e shtetit shqiptar. Në atë periudhë kohe, pra në fund të vitit 1998, për veprën penale për te cilën akuzohej i pandehuri Gëzim Aleksi në K.Penal shqiptar parashikohej si masë dënimi edhe dënimi me vdekje.

Në vitin 2003, Prokuroria pranë Gjykatës së Bergamos, kërkesës së bërë nga Prokuroria e Breshias, i është përgjigjur se procedimi penal në ngarkim të shtetasit shqiptar Gëzim Aleksi ishte pezulluar për shkak se nuk janë bërë kërkimet për marrjen në pyetje të tij, për ta njohur me përfundimin e hetimeve. Po sipas shkresës se mësipërme kërkohet që i pandehuri Gëzim Aleksi të gjykohet në Shqipëri meqenëse në sistemin gjyqësor shqiptar nuk aplikohej më dënimi me vdekje. Më pas i janë dërguar materialet e kësaj çështje prokurorisë shqiptare.

Gjatë kësaj periudhe është zhvilluar edhe gjykimi i shtetasve shqiptarë Elmaz Zeneli dhe Artur Bregu, të akuzuar si bashkëpunëtorë të shtetasit Gëzim Aleksi, në lidhje me vrasjen e shqiptarit Dorian Gjoni, gjykim ky i zhvilluar në Gjykatën e Krimeve të Rënda të Bergamos. Në pjesën përshkruese të këtij vendimi shkruhet se autori material i kësaj vepre ka qenë i arrestuar në Shqipëri për një vepër tjetër penale e për këtë shkak nuk është gjykuar në shtetin italian.

Fillimisht shtetasi Elmaz Zeneli është deklaruar i pafajshëm me arsyetimin se nuk ishte provuar që ai të kishte ndihmuar ekzekutorin Gëzim Aleksi në kryerjen e veprës penale. Ndaj këtij vendimi është bërë ankim nga prokuroria.

Ndërsa me vendimin e datë 07.11.2000 të Gjykatës së Apelit të Breshias është vendosur deklarimi fajtor për dy të pandehurit Elmaz Zeneli e Artur Bregu për veprën penale të vrasjes të kryer në bashkëpunim me autorin material shtetasin Gëzim Aleksi, duke i dënuar, Elmaz Zenelin me 16.5 vjet burgim e Artur Bregun me 11 vjet burgim. Ndaj vendimit të mësipërm është ushtruar rekurs nga i pandehuri Artur Bregu ne Gjykatën e

358

Kasacionit. Gjykata e Lartë, me vendimin e datë 13.06.2001, ka anuluar vendimin e Gjykatës së Krimeve të Rënda të Bergamos për sa i përket fajësisë për të pandehurin Artur Bregu dhe i ka dërguar aktet për shqyrtim në Gjykatën e Krimeve të Rënda të Apelit në Milano. Kjo gjykatë, me vendimin e datë 20.12.2001, ka vendosur të konfirmojë vendimin e Gjykatës së Krimeve të Rënda të Bergamos për sa i përket pafajësisë së shtetasit Artur Bregu (në fashikullin hetimor nr.765 në faqet 39-82, 417, 436 gjenden të tre vendimet penale të cituar më lart).

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.372, datë 29.06.2007, ka vendosur : “Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Aleksi për veprën penale të “Vrasjes me dashje” të kryer në bashkëpunim e në bazë të nenit 76 e 25 të K.Penal e dënon me 18 vjet burgim. Të deklarojë fajtor të pandehurin Gëzim Aleksi për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” e në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 3 vjet burgim. Në bashkim të dënimeve neni 55 të K.Penal e dënon përfundimisht me 18 vjet burgim. Vuajtja e dënimit i fillon nga datë 23.03.2005. Vuajtja e dënimit të kryhet në një nga Burgjet e Sigurisë së Lartë. Shpenzimet procedurale në shumën 538.300 lekë dhe ato gjyqësore t’i ngarkohen të pandehurit. Ndaj këtij vendimi mund të bëhet ankim në gjykatën e apelit, brenda 10 (dhjetë) ditëve nga dita e nesërme e shpalljes së tij”.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.237, datë 16.06.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit penal nr.372, datë 29.06.2007 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës”.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka paraqitur rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, si dhe i gjykuari Gëzim Aleksi, nëpërmjet avokatit te tij, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes për rigjykim për shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Nga aktet në dosje rezulton se bazuar në provat e administruara, të analizuara dhe vlerësuara nga gjykata në procesin gjyqësor, në unitet dhe në tërësinë e tyre provohet fakti i të qënit ai vrasësi i shtetasit Dorian Gjoni, duke ekzekutuar atë me armë zjarri të tipit pistoletë.

Rezulton tërësisht e provuar si nga aktet e provave të marra prej autoriteteve italiane të hetimit dhe nga vendimet e disa gjykatave italiane se i gjykuari Gëzim Aleksi është personi i cili i është afruar me një pistoletë në dorë viktimës dhe pasi ka debatuar me të, është përleshur dhe nga arma që mbante është shkrepur dhe ka dalë plumbi, i cili i ka marrë jetën viktimës.

Ky Kolegj vlerëson se, ndryshe nga sa pretendohet prej përfaqësuesi i të gjykuarit, rezulton e provuar se veprimet e ndërmarra nga Prokuroria në lidhje me marrjen e akteve dhe provave prej autoriteteve italiane të drejtësisë janë në përputhje me ligjin nr.8498, datë 10.06.1999, “Për miratimin e Konventës “Për ndihmë të ndërsjellë juridike në fushën penale të datë 20.04.1957” dhe ligjin nr.8883, datë 18.04.2002, “Për miratimin e protokollit të dytë shtesë të kësaj konvente...”.

Edhe pretendimet e tjera të përfaqësuesit të të gjykuarit në lidhje me mungesën e nënshkrimeve të personave pjesëmarrës në aktet e marra prej autoriteteve italiane, si dhe me mungesën e vendimit për caktimin e përkthyesit të akteve të ardhura nga shteti italian nuk gjenden të bazuara. Midis akteve të shumta në dosjen gjyqësore ndodhen të administruara edhe dokumentet origjinale të marra në shtetin italian, të cilat rezultojnë të jenë nënshkruar rregullisht prej të gjithë personave pjesëmarrës në momentin e përpilimit të tyre. Gjithashtu

359

edhe vendimi i prokurorit për caktimin e përkthyesit që do të bënte përkthimin e dokumenteve gjendet i administruar në dosjen gjyqësore.

Kolegji Penal konstaton gjithashtu se edhe pretendimi i Prokurorisë në lidhje me cilësimin e gabuar prej gjykatave të veprës penale të cilën ka konsumuar i gjykuari nuk bazohet në asnjë prej provave të administruara në dosje. Si nga aktet dhe provat e administruara nga gjykatat italiane, të cilat kanë gjykuar dhe dënuar disa shtetas shqiptarë si personat që kanë ndihmuar të dyshuarin Gëzim Aleksi pas kryerjes së veprës penale, ashtu edhe nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore prej gjykatave shqiptare të të dyja shkallëve, rezulton se vrasja e kryer prej të gjykuarit plotëson të gjitha elementët e veprës penale të “vrasjes me dashje”, ndërkohë që nuk ekziston e provuar ekzistenca e atyre elementëve që do të bënin një cilësim të ndryshëm të veprës së vrasjes. Për rrjedhojë arsyetimi i pranuar prej gjykatave italiane si më sipër dhe atyre shqiptare se “....nuk ka elementë të mjaftueshëm për të pohuar paramendimin e vrasjes ashtu siç ka kërkuar akuza. Në fakt, dialogu dhe grindja më pas, drejtimi i goditjes (nga lart në drejtim për poshtë) që ka qëlluar një zonë të kokës së viktimës me trup më të gjatë se vrasësi, zërat që i kanë treguar vëllait të Dorian Gjonit pas grindjes në lidhje me qëllimet e dërgimit, si dhe ekzekutimin e krimit në një lokal publik në prani të shumë personave dhe me fytyrë të pambuluar, bie në kundërshtim me idenë e paramendimit, prandaj gjykata në lidhej me këtë gjykon se nuk mund të japë qëndrimin e vet......” është plotësisht i bazuar dhe i pakundërshtueshëm.

Për gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.237, datë 16.06.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili ka vendosur lënien në fuqi të vendimit penal nr.372, datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është marrë në zbatim të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.237, datë 16.06.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 22.02.2012

360


VENDIM




në seancën e datës 22.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARIT: ZEMRI TAFA

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprave penale“Vrasje në rrethana të tjera cilësuese mbetur në tentativë”,

parashikuar nga nenet 79/dh dhe 22 të K.Penal.“Mbajtje pa leje të armëve luftarake”,parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.1623, datë 26.11.2008, ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese të mbetur në tentativë”, parashikuar nga nenet 79/dh, 22 të Kodit Penal dhe dënimin e të pandehurit në bazë të këtyre neneve me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e të pandehurit në bazë të këtij neni me 2 (dy) vjet burgim.Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve i pandehuri Zemri Tafa dënohet përfundimisht me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita 27.09.2007, data e ndalimit të të pandehurit dhe në vuajtjen e dënimit të përllogaritet koha e paraburgimit.Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.Arma automatik 56, kalibër 7.62 mm, me nr.12040622, e sekuestruar në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, të kalojë në favor të shtetit.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendim nr.709, datë 16.07.2009, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit penal nr.1623, datë 26.11.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim: Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për veprën penale të kanosjes dhe në bazë të nenit 84 të K.Penal e dënon me 1 vit burg.Në aplikim të nenit 55 të K.Penal përfundimisht dënimin e tij me 3 vjet burg.

361

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi është rezultat i shkeljes së rëndë të rregullave procedurale dhe zbatimit të gabuar të ligjit material penal.

- Gjykata e apelit padrejtësisht rrëzoi kërkesën e prokurorit për përsëritje të pjesshme të hetimit gjyqësor dhe pyetjen në mënyrë të drejtpërdrejtë të dy të dëmtuarve në seancë gjyqësore. Kërkesa e prokurorit mbështetet në nenin 3 e vijues të K.Pr.Penale dhe është principate, pasi prova në sistemin gjyqësor formohet në gjyq dhe të gjithë dëshmitarët e administruar në fazën e hetimit po nuk u pyeten në seancë gjyqësore në mënyrë të drejtpërdrejtë nuk mund të marrin vlerën e provës.

- Në procesin në fjalë thëniet e dy të dëmtuarve nga kjo vepër penale kanë rëndësi vendimtare për marrjen e një vendimi të drejtë.

- Pretendimi i ngritur se dy të dëmtuarit nuk gjenden pasi janë jashtë shtetit nuk është i vërtetë, pasi nga bisedat informale me avokatët rezulton se këta shtetas janë këtu, por mungesa e tyre ka të bëjë me manipulimin e procesit.

- Drejt ka zgjidhur gjykata e rrethit llojin dhe masën e dënimit pasi ajo vjen në përputhje me rrezikshmërinë e veprave dhe autorit.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; Prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; mbrojtësin e të gjykuarit Zemri Tafa, Av. Skënder Demiraj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.709, datë 16.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.709, datë 16.07.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet.


1. I gjykuari Zemri Tafa është banor i qytetit të Tiranës. Rezulton e provuar se me të dëmtuarin nga vepra penale Gjuri Krashi ka pasur marrëdhënie shoqërore dhe familjare. Për shkak të kësaj marrëdhënie të afërt shtetasi Gjuri Krashi në një datë të papërcaktuar përpara një viti nga ngjarja i ka dhënë të gjykuarit një shumë prej 500 (pesëqind) euro në huapërdorje.

2. Pas kalimit të afatit të përcaktuar ky shtetas i ka kërkuar të gjykuarit në disa raste që t’i kthente shumën e eurove, por i gjykuari nuk ka pranuar me pretendimin se nuk kishte mundësi t’ia kthente.

3. Në datën 21.09.2007 shtetasi Gjuri Krashi e ka marrë në telefon të gjykuarin duke i kërkuar që t’i kthente borxhin, por ky i fundit nuk ka pranuar me pretekstin se nuk kishte mundësi financiare. Në këto kushte Gjuri Krashi ka biseduar me shokun e tij Artur Çela duke i treguar për problemin që kishte me të gjykuarin dhe ky i fundit ka pranuar që ta shoqëronte. Të dy së bashku me makinën Mercedes Benz me targë DR 1484 D pronë e shtetasit Artur Çela janë nisur për në lagjen Bathore në periferi të Tiranës, ku ndodhej banesa e të gjykuarit.

4. Në momentin që janë afruar pranë banesës së të gjykuarit ky i fundit ka qenë duke i pritur i armatosur me një armë zjarri automatik model 56, kalibër 7,62 mm në makinën e tij makina e tij BMW me targë TR 3320 M. Pasi ka pikasur mbërritjen e të dëmtuarit me makinë i gjykuari Zemri Tafa ka dalë nga makina nga dhe në një

362

distancë rreth 15 metra, pa paralajmërim, ka filluar të shtijë me breshëri në drejtim të makinës ku ndodheshin të dëmtuarit Gjuri Krashi dhe Artur Çela.

5. Shtetasi Artur Çela duke qenë në drejtimin e automjetit për t’iu shmangur breshërisë së plumbave dhe goditjes prej tyre ka reaguar duke ecur me makinë indietro derisa rreth 100 metra më tutje është përplasur me një shtyllë elektrike. Pasi kanë ndaluar shtetasi Gjuri Krashi ka dalë nga makina dhe me një pistoletë të cilën e mbante me vete pa leje i është kundërpërgjigjur të gjykuarit. Nga shkëmbimi i zjarrit nuk rezulton që ndonjë prej personave të përfshirë në përleshje të jetë plagosur.

6. Menjëherë pas ngjarjes i gjykuari është larguar nga vendi i ngjarjes duke iu fshehur hetimit dhe gjykimit duke u dorëzuar vullnetarisht në datë 27.09.2007, ndërsa policia ka arrestuar në flagrancë shtetasin Artur Çela menjëherë pas ngjarjes. Po ashtu në datë 11.10.2008 është ndaluar edhe shtetasi tjetër i përfshirë në konfliktin e armatosur, Gjuri Krashi, i cili është dorëzuar vullnetarisht.

7. Organi i ndjekjes penale ka filluar procedimin penal ku janë kryer disa veprime hetimore si proces-verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes, proces-verbali i këqyrjes së automjetit tip Benz me targë DR 1484 D. Në bazë të proces-verbalit të këqyrjes së vendit të ngjarjes rezulton se janë gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale një automatik model 56, me nr.Serie 120406222 dhe 31 gëzhoja të qitura nga armë zjarri. Në bazë të akteve të ekspertimit balistik të kryera provohet se arma automatike është në gjendje të rregullt teknike dhe se prej saj janë shtënë 24 gëzhoja nga gjithsej 31 të gjetura në vendin e ngjarjes, ndërkohë që 7 gëzhojat e tjera janë shtënë nga një pistoletë TT. Nga këqyrja e automjetit me të cilin udhëtonte shtetasi Gjuri Krashi rezulton se në pjesën e përparme janë gjetur dëmtime tejshpuese në anën e djathtë, shoqëruar me thyerje të pjesës plastike me gjatësi 3 cm, si dhe një dëmtim të dytë pranë tij.

8. Personat e përfshirë në përleshje kanë dhënë shpjegime në lidhje me ngjarjen, ku kanë pranuar se motivi ka qenë moskthimi i një borxhi nga ana e të gjykuarit Zemri Tafa personit tjetër Gjuri Krashi. Po ashtu nga ana e të gjykuarit është pranuar fakti se ai posedonte një armë zjarri automatik me të cilin kishte qëlluar në ajër dhe jo në drejtim të mjetit ku ndodheshin Gjuri Krashi dhe Artur Çela me qëllimin për t’i trembur. Ndërkohë shtetasi Gjuri Krashi ka pranuar faktin se ka pasur me vete një armë brezi pistoletë TT të cilën e mbante pa leje të organeve kompetente, me të cilën pasi është gjetur nën zjarrin e një arme automatik është kundërpërgjigjur duke qëlluar në ajër.

9. Prokuroria ka filluar kryesisht procedimin penal, ku në përfundim të hetimit të gjykuarin Zemri Tafa e ka akuzuar për veprën penale të “vrasjes në rrethana të tjera cilësuese të mbetur në tentativë” të parashikuar nga neni 79/dh dhe 22 të Kodit Penal dhe “mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal; të gjykuarin Gjuri Krashi për veprat penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe veprën penale të vetëgjyqësisë në bashkëpunim të parashikuar nga neni 277 dhe 25 i Kodit Penal; dhe të gjykuarin Artur Çela për veprat penale të vetëgjyqësisë në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 277 dhe 25 i Kodit Penal dhe moskallëzimit të krimit, të parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal.

10. Gjatë gjykimit në shkallë të parë me vendim të ndërmjetëm çështja penale për të gjykuarin Zemri Tafa është veçuar duke i hapur rrugë dy proceseve gjyqësore të veçantë, ndërkohë që shtetasi Gjuri Krashi është deklaruar fajtor dhe është dënuar për veprën penale të armëmbajtjes pa leje, ndërsa shtetasi Artur Çela për kundra vajtjen penale të mos kallëzimit të krimit.

363


11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.1623, datë 26.11.2008, ka vendosur:

i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese të mbetur në tentativë”, parashikuar nga nenet 79/dh, 22 të Kodit Penal dhe dënimin e të pandehurit në bazë të këtyre neneve me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.

ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e të pandehurit në bazë të këtij neni me 2 (dy) vjet burgim.

iii. Në aplikim të nenit 55 të K. Penal, në bashkim të dënimeve, i pandehuri Zemri Tafa dënohet përfundimisht me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.

iv. Vuajtja e dënimit fillon nga dita 27.09.2007, data e ndalimit e të pandehurit dhe në vuajtjen e dënimit të përllogaritet koha e paraburgimit.

v. Vuajtja e dënimit të kryhet ne një burg të sigurisë së zakonshme.vi. Arma automatik 56 kalibër, 7.62 mm me nr.12040622 e sekuestruar në bazë të

nenit 190 të K.Pr.Penale, të kalojë në favor të shtetit.12. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim i gjykuari Zemri Tafa, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.13. Gjykata e Apelit Tiranë me vendim nr.709, datë 16.07.2009, ka vendosur:

i. Lënien në fuqi të vendimit penal nr.1623, datë 26.11.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me këtë ndryshim:

ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Zemri Tafa për veprën penale të kanosjes dhe në bazë të nenit 84 të K.Penal e dënon me 1 vit burg.

iii. Në aplikim të nenit 55 të K.Penal përfundimisht dënimin e tij me 3 vjet burg. 14. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs prokurori pranë gjykatës

së apelit, duke parashtruar shkaqet ligjore të paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi i vendimit gjyqësor të ankimuar

15. Gjykata e apelit, në të kundërt nga gjykata e shkallës së parë, ka arritur në konkluzionin se i gjykuari Zemri Tafa duhet të përgjigjet për veprën penale të kanosjes të parashikuar nga neni 84 i Kodit penal me arsyetimin se: “ ....Zemriu (i gjykuari) ishte në shtëpinë e tij në pritje dhe në një farë mënyre në mbrojtje, pra logjika e ngjarjes të çon në përfundimin se më e pranueshme dhe që i përgjigjet tërësia e provave është se e qëlluara me automatik ka qenë në një kërcënim për Gjurin për ta sprapsur atë dhe për ta trembur (dhe që këtij qëllimi iu arrit). Në rast se Zemriu do të kishte këtë qëllim të vriste të dy këta persona, rrethanat e çështjes të shtyn të pranosh se ai i kishte të gjitha mundësitë ta kryente këtë veprim duke qenë në një distancë rreth 15 metra larg (në momentin fillestar kur është qëlluar me automatik) ai me armë automatik me një sasi të konsiderueshme predhash (24 copë) do ta kishte realizuar qëllimin e tij. Ai po të kishte këtë mendim mund të vazhdonte ndjekjen e Gjurit dhe ta arrinte rezultatin…”.


16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.709, datë 16.07.2009, duhet të prishet për shkelje të ligjit procedural penal me pasojë pavlefshmërinë e tij.

364

17. Vendimi i gjykatës së apelit është i paarsyetuar, ç’ka sipas nenit 112 të K.Pr.Penale21 e bën atë të pavlefshëm. Kjo gjykatë, pa bërë një analizë ligjore, ka bërë ndryshimin e akuzës nga vrasje me paramendim të ngelur në tentativë, të parashikuar nga neni 78 dhe 22 të Kodit Penal, në kanosje të parashikuar nga neni 84 i K.Penal në bazë të hamendësimeve dhe jo mbi bazën e konkluzioneve logjike të nxjerra nga analiza e provave të shqyrtuara prej saj.

18. Përveç kësaj, hetimi gjyqësor në drejtim të marrjes, shqyrtimit dhe vlerësimit të provave në funksion të dhënies së drejtësisë nuk ka qenë i plotë.

19. Vendimi i gjykatës në tërësinë e tij është kontradiktor në përshkrimin e rrethanave të faktit, madje në disa pjesë gjykata në pjesën arsyetuese ngre pyetje të cilave nuk i ka dhënë përgjigje, ç’ka tregon se ajo është e paqartë në atë ç’ka ka vendosur në lidhje me zgjidhjen e çështjes.

20. Pavarësisht se nga gjykata e apelit është konstatuar se nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk është marrë dëshmia e dëshmitarëve okularë Gjuri Krashi dhe Artur Çela të përfshirë në përleshjen me armë me të gjykuarin Zemri Tafa, por është proceduar me leximin e deklarimeve në bazë të nenit 370/3 të K.Pr.Penale.22

Megjithëse nga ana e mbrojtjes në ankim është kërkuar përsëritje e hetimit gjyqësor për këtë pjesë, nuk është çelur shqyrtimi gjyqësor dhe nuk janë shqyrtuar si provë dëshmia e dëshmitarëve Gjuri Krashi dhe Artur Çela. Gjykata e apelit duhet ta shihte me përparësi këtë pretendim të të gjykuarit, sepse deklarimet e këtyre dëshmitarëve në policinë gjyqësore kanë qenë determinante në kualifikimin ligjor të faktit. Për pasojë atij duhej t’i jepej mundësia që t’i bënte atyre pyetje dhe të kundërshtonte dëshminë e tyre. Në lidhje me këtë çështje Gjykata e Strasburgut në çështjen Berhani kundër Shqipërisë ndër të tjera është shprehur se: “… në rrethana të caktuara mund të jetë e nevojshme që gjykatat të shfrytëzojnë deklaratat e bëra gjatë fazës së hetimit penal. Nëse i akuzuari kishte mundësi të mjaftueshme dhe të përshtatshme për t’i kundërshtuar këto deklarata në kohën që u morën ose në një fazë të mëvonshme të procesit gjyqësor, përdorimi i tyre nuk bie në kundërshtim me garancitë e nenit 6/1 dhe 3 (d). Të drejtat e mbrojtjes kufizohen në një shkallë që është e papajtueshme me kërkesat e nenit 6, nëse dënimi bazohet vetëm ose në mënyrë vendimtare në deponimet e një dëshmitari të cilin i akuzuari nuk ka pasur mundësinë ta marrë në pyetje ose të kërkonte që ai të merrej në pyetje gjatë hetimit ose në një proces gjyqësor”.

21. Gjatë gjykimit në shkallë të parë ka rezultuar se dëshmitarët nuk janë pyetur për shkak se ata rezultojnë të jenë të larguar përkohësisht jashtë shtetit. Ky fakt është konfirmuar në bazë të letërthirrjes, si dhe të kërkimit të bërë nga ana e policisë gjyqësore. Me gjithë këtë nga ana e gjykatës duhet të ishin bërë të gjitha përpjekjet për marrjen e dëshmisë duke verifikuar nëpërmjet autoriteteve kufitare për vendndodhjen e tyre nëse qëndronte shkaku i mosparaqitjes, apo ishte në shmangie nga detyrimi për të dëshmuar përpara gjykatës në kushtet kur ato janë vendimtare për këtë proces, mangësi e cila mund dhe duhet të ishte rregulluar në gjykimin në apel nëpërmjet rithirrjes së tyre.

21 Neni 112/3 i K.Pr.Penale “Format e disponimit të gjykatës” Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.22 Neni 370/3 i K.Pr.Penale “Leximi i deklarimeve të bëra nga i pandehuri”

Kur deklarimet janë bërë nga persona të marrë si të pandehur në një procedim të lidhur, gjykata vendos shoqërimin e detyrueshëm. Kur nuk mund të sigurohet prania e deklaruesit, gjykata, pasi dëgjon palët, vendos leximin e procesverbaleve që përmbajnë deklarimet.

365

22. Nga gjykata e apelit, megjithëse i është vënë në vëmendje kjo mangësi e procesit të të provuarit në shkallën e parë nëpërmjet ankimit të mbrojtësit si dhe është kërkuar përsëritja e shqyrtimit gjyqësor nuk është pranuar si pretendim. Mosmarrja e dëshmisë së këtyre shtetasve nga ana e gjykatës, konform nenit 360 të K.Pr.Penale23, ka dëmtuar procesin e të provuarit dhe për pasojë dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj.

23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i gjykatës së apelit është i paqartë në përmbajtje (në pjesën përshkruese-arsyetuese), duke mos i mbështetur në asnjë prej provave të shqyrtuara konkluzionet e arritura. Gjykata duke mos iu përmbajtur fakteve ka zëvendësuar konkluzionet që dalin në logjikë të provave me hamendësime për sa i përket mënyrës se si ka ndodhur ngjarja. Përveç kësaj vendimit të gjykatës se apelit i mungon edhe analizimi i elementëve të veprës penale për të cilin e ka deklaruar fajtor në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të gjykuarin. Disa prej konkluzioneve që nxjerr gjykata e apelit, si: ka qenë i dëmtuari Gjuri Krashi, i cili fillimisht e ka kanosur të gjykuarin dhe se ka qenë ai që ka provokuar ngjarjen, të cilat e kanë çuar më pas gjykatën në konkluzionin për ndryshimin e kualifikimit ligjor nga vrasje me paramendim te parashikuar nga neni 78 i K.Penal24 në kanosje të parashikuar nga Neni 84 i K.Penal25, nuk gjejnë mbështetje dhe nuk rezultojnë të jenë referuar në asnjë prej provave te shqyrtuara.

24. Në vazhdim gjykata e apelit në dhënien e vendimit nuk ka pasur ende të qartë dhe nuk ka qartësuar mekanizmin e ngjarjes për sa i përket çështjeve që ajo vetë ka ngritur për zgjidhje, si: kush ka qëlluar i pari, i gjykuari Zemri Tafa me automatik apo i dëmtuari Gjuri Krashi me pistoletë. Ndonëse ka pasur prova shkencore në lidhje me vendndodhjen e të gjykuarit dhe të dëmtuarve dhe distancën e qitjes e përcaktuar kjo në bazë të vendndodhjes së gëzhojave të secilës prej armëve të përcaktuara më pas nëpërmjet aktit të ekspertimit balistik, gjykata e apelit ka rrëzuar konkluzionet e bazuara në prova vetëm mbi bazën e pretendimeve të të gjykuarit ç’ka bie ndesh me mënyrën e vendimmarrjes të parashikuar në nenin 382 të Kodit të Procedurës Penale26.

25. Megjithëse i gjykuari nuk ka paraqitur asnjë provë në lidhje me alibinë e drejtimit dhe distancën, gjykata e apelit ka pranuar se dëmtimi mekanik i shkaktuar në makinë nga predha e qitur prej të gjykuarit është shkaktuar nga një distancë e afërt pas largimit të të dëmtuarve në inat e sipër. Gjykata e apelit këtë fakt jo vetëm e

23 Neni 360 i K.Pr.Penale “Paraqitja dhe betimi i dëshmitarit”

1. Para se të fillojë pyetja, kryetari e paralajmëron dëshmitarin për detyrimin dhe përgjegjësinë ligjore që ka për të thënë të vërtetën, me përjashtim të rasteve kur dëshmitari është i mitur deri katërmbëdhjetë vjeç.

2. Sekretari i gjykatës lexon deklaratën e betimit të dëshmitarit: “Betohem se do të them të vërtetën, të gjithë të vërtetën dhe të mos them asgjë që nuk është e vërtetë.” Pas kësaj dëshmitari deklaron: “betohem” dhe tregon gjeneralitetet e tij.

3. Mosrespektimi i dispozitave të paragrafëve 2 dhe 3 sjell pavlefshmërinë e veprimit të kryer.

24 Neni 78 i K.Penal “Vrasja me paramendim”

Vrasja me paramendim dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë gjer në njëzet e pesë vjet .

25 Neni 84 i K.Penal: Kanosja serioze për vrasje ose për plagosje të rëndë që i bëhet një personi, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim gjer në një vit.

26 Neni 382 i K.Pr.Penale “Përpilimi i vendimit”

Pas marrjes së vendimit bëhet arsyetimi i tij duke u bazuar në provat dhe ligjin penal, si dhe nënshkruhet nga të gjithë anëtarët e trupit gjykues.

366

hamendëson, mbasi nuk e mbështet në asnjë provë përveç pretendimit të të gjykuarit, por edhe e deformon pasi nga dy dëmtime me armë zjarri të makinës të fiksuar me cilësinë e provës në konkluzionin e saj për qëllimin kriminal të të gjykuarit përmend vetëm një gjurmë të lënë nga plumbi i qitur nga arma e të gjykuarit; ndërkohë që nga këqyrja e makinës së të dëmtuarit Artur Çela janë konstatuar dy dëmtime të shkaktuara nga predha të qitura me armë zjarri. Gjithashtu në afërsi të makinës nuk është gjetur asnjë gëzhojë e qitur nga arma e zjarrit të të gjykuarit Zemri Tafa, por vetëm gëzhoja të qitura nga arma e zjarrit TT e përdorur nga Gjuri Krashi.

26. Kolegji Penal pa pretenduar në çështjen konkrete një elegantia juris vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit nuk i plotëson standardet minimale të arsyetimit të një vendimi përfundimtar, duke i munguar kështu një nga elementët procedural thelbësor që duhet të përmbajë në bazë të nenit 383 të K.Pr.Penale. Në këtë nen parashikohet se: “1. Vendimi përmban: …ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provave mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta”.

27. Arsyetimi i vendimit gjyqësor është element i rëndësishëm i procesit të rregullt ligjor (funksioni i kontrollit gjyqësor nga një gjykatë më e lartë) në këndvështrimin e nenit 43 të Kushtetutës dhe nenit 6 të K.E.D.NJ-së. Në lidhje me këtë çështje Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë në vendimin nr.11, datë 02.04.2008, ndër të tjera është shprehur se: “…Arsyetimi i vendimeve është element thelbësor i një vendimi të drejtë, pasi duhet qartësuar, që pavarësia dhe diskrecioni i gjykatës ka një kufizim, nënshtrimin ndaj kushtetutës dhe ligjeve. Ky kufizim qëndron edhe në përshkrimin e një sërë kontrollesh të brendshme ndaj një procesi. Vendimi, siç u përmend më sipër, mund të kontrollohet nga një gjykatë më e lartë sipas procedurave përkatëse. Dhe që kjo të jetë e mundur, duhet bërë arsyetimi i vendimit, në të cilin gjyqtari tregon me qartësi faktet dhe ligjin e zbatueshëm te cilat e kanë çuar në bërjen e një zgjidhje ndërmjet disa mundësive. Pra gjyqtari duhet të shpjegojë arsyet e vendimeve të tij, duke i referuar fakteve për të cilat është zhvilluar procesi, ligjeve të zbatueshme dhe kërkesave të ndryshme të palëve”.

28. Gjykata e apelit ka gabuar mbasi vendimin përfundimtar e ka mbështetur në një opinion subjektiv të lirë dhe jo mbi bazën e të drejtës objektive të përftuara nga analiza e provave dhe rrethanave të faktit të provuara prej tyre. Në interpretim të nenit 383/1, gërma “ç” të K.Pr.Penale, parashtrimi i përmbledhur i rrethanave të faktit është i rëndësishëm në dy aspekte: i) të tregojë se zbatimi i ligjit për faktet është i saktë dhe ii) të tregojë se rrethanat e faktit përputhen me provat e shqyrtuara.

29. Parashtrimi i gabuar i fakteve dhe mungesa e analizës ligjore të tyre e ka çuar këtë gjykatë në rezultate hipotetike dhe në shmangien e drejtësisë penale në gjykimin në shkallë të dytë. Ato çka gjykata e apelit i konsideron fakte nuk janë veçse hamendësime, duke mos iu referuar asnjë prej provave konkrete të shqyrtuara.

30. Në aspektin ligjor factum luajnë një rol kryesor dhe analizimi i tyre është thjesht procesi i zbatimit të ligjit përkundrejt fakteve. Çështjet apo pyetjet ligjore të cilave detyrimisht duhet t’i jepen zgjidhje lindin nga faktet dhe jo nga hamendësimet subjektive siç ka vepruar gjykata e apelit. Ato ndikojnë drejtpërdrejt në aplikimin e normës penale materiale. Përcaktimi i drejtë i kualifikimit ligjor (zbatimi i ligjit) përcaktohet nga faktet e çështjes konkrete që rezultojnë të provuara.


367

31. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së apelit dhe për pasojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të rikthehet për rigjykim.

32. Në rigjykim gjykata e apelit duhet të riçelë shqyrtimin gjyqësor dhe të plotësojë hetimin gjyqësor për sa i përket thirrjes dhe marrjes së dëshmisë së dëshmitarëve Gjuri Krashi dhe Artur Çela, duke përsëritur njoftimin. Mbasi të përfundojë shqyrtimi gjyqësor dhe të marrë vendimin përfundimtar duhet të bëjë arsyetimin duke përmendur faktin që rezulton i provuar nga provat, si dhe duhet t’i japë përgjigje pretendimeve të palëve si dhe analizën ligjore të elementëve të veprës penale për të cilën duhet të deklarohet fajtor në përfundim i gjykuari.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i 1, gërma “ç” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.709, datë 16.07.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.02.2012

368


VENDIM




në seancën gjyqësore të datës 22.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË TIRANË, përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Hysen Keta

KUNDËR:PERSONIT NËN HETIM: KLAJDI GJEÇI, i mbrojtur nga

av. Agron Gurabardhi

A K U Z U A R:

Për veprën penale të “Mbajtjes pa leje e armëve luftarake”,parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal.

OBJEKTI:

Vleftësim i ligjshëm i arrestit në flagrancëdhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”

parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 238, 259 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin penal nr.1370 Akti, datë 10.12.2011, ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi.Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi, atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.649, datë 21.12.2011, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

369

Kundër vendimit të gjykatës së apelit, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs personi nen hetim Klajdi Gjeçi, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit nr.649, datë 21.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe caktimin e një mase sigurimi më të butë, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së Lartë, Hysen Keta, i cili kërkoi, lënien në fuqi të vendimit nr.649, datë 21.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e personit nën hetim Klajdi Gjeci, av. Agron Gurabardhi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.649, datë 21.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe caktimin e një mase sigurimi më të butë, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”; dhe pasi e diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se vendimi nr.649, datë 21.12.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është i drejtë për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Klajdi Gjeçi dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi për këtë pjesë, ndërsa duhet të ndryshohet për sa i përket caktimit të masës së sigurimit personal ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi, duke i caktuar atij si masë sigurimi personal me karakter shtrëngues atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, në përputhje me kriteret e nenit 234 të Kodit të Procedurës Penale.


1. Nga aktet e ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit dhe gjatë gjykimit të kërkesave në gjykatën e shkallës së parë dhe atë të apelit, ka rezultuar si vijon: Prokuroria pranë Gjykatës Shkallës Parë Tiranë, mbi referimin e veprës penale nga policia gjyqësore, ka regjistruar procedimin penal për veprën penale të “Mbajtje pa leje e armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.

2. Sipas organit të akuzës vepra penale dyshohet të jete kryer në këto rrethana: Në datën 08.12.2011, në orët e para të mëngjesit është vendosur eksploziv në banesën e shtetasit Dorian Muça, Zv/Drejtor në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë. Në lidhje me këtë ngjarje janë ushtruar kontrolle nëpër banesat e disa shtetasve. Midis të tjerëve, është ushtruar kontroll edhe në banesën e shtetasit të dyshuar Klajdi Gjeçi, banesë e cila ndodhet në Rrugën “3 Vëllezërit Kondi”, Tiranë.

3. Gjatë kontrollit të ushtruar, në dhomën e gjumit të personit nën hetim Klajdi Gjei, në dollapin e rrobave, në një xhaketë, është gjetur një armë zjarri, pistoletë me mulli, me numër KA 57344, me katër fishekë. Gjithashtu është gjetur dhe sekuestruar edhe një sasi e vogël pluhuri i bardhë i mbështjellë në një copë gazetë, i cili është dërguar në laborator për kryerjen e ekspertimit kimik.

4. Në përmbajtje të materialit procedues të sjellë nga prokuroria dhe konkretisht, në proces-verbalin për marrjen e të dhënave nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetime, pra personit nën hetim Klajdi Gjeçi, ky i fundit, ka deklaruar se pistoleta është gjetur nga policia në dhomën e tij të gjumit dhe se ai e ka pasur atë personale, dhe e ka mbajtur për vetëmbrojtje.

5. Mbi bazën e këtyre të dhënave, organi i akuzës, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, ka filluar procedimin penal për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278, paragrafi i 2 i Kodit Penal.

370


6. Organi i akuzës, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, në datën 09.12.2011, i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me kërkesë, me objekt: “Të vleftësohet i ligjshëm arresti në flagrancë i shtetasit Klajdi Gjeçi dhe të caktohet ndaj tij masa e sigurimit “Arrest në burg”, parashikuar nga neni 288 i K.Pr.Penale.

7. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, pasi ka shqyrtuar kërkimin e organit të akuzës, me vendimin penal nr.1370 Akti, datë 10.12.2011, ka vendosur:“ Vleftësimin si të ligjshëm të arrestimit në flagrancë ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi.Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi, atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale”.

8. Mbi ankimin e personit nën hetim Klajdi Gjeçi, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.649, datë 21.12.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs personi nen hetim Klajdi Gjeçi me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit nr.649, datë 21.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe caktimin e një mase sigurimi më të butë, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”.Në shkaqet e rekursit veçohen:Vendimi nr.649, datë 21.12.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Vendimi nr.1370 Akti, datë 10.12.2011 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, janë të padrejtë, të pambështetur në ligj e në prova dhe për shkak të zbatimit të gabuar të ligjit penal ato duhet të prishen. Këto vendime janë marrë si rezultat i një gjykimi të padrejtë. Zgjidhja e bërë nga prokurori për masën e sigurimit, dhe vendimet e gjykatave, nuk janë rezultat i vlerësimit në tërësi të provave dhe rrethanave të çështjes dhe për këtë arsye zgjidhja e dhënë prej tyre është e gabuar. Nuk janë respektuar parimet e përcaktuara në nenin 3/2 e 152 të K.Pr.Penale dhe gjykatat nuk i kanë dhënë zgjidhje të drejtë masës së sigurimit për të dyshuarin Klajdi Gjeçi. Kërkesa e prokurorit dhe vendimet e gjykatave objekt shqyrtimi, nuk janë në përputhje me vetë aktet e administruara në seancën e marrjes së masës së sigurimit.Për sa i përket kontrollit të banesës, është shkelur neni 202 i Kodit të Procedurës Penale, duke çuar në moszbatim të ligjit pasi, nuk jemi në rastin e flagrancës dhe kontrolli në banesë është kryer pa pasur një vendim nga gjykata për kryerjen e këtij kontrolli. Kontrolli i banesës është bërë në kundërshtim me nenin 205 të K.Pr.Penale, pasi procesverbali i kontrollit të banesës është bërë në polici dhe jo në banesë dhe nuk është firmosur nga asnjë prej familjarëve por vetëm nga i akuzuari, në kundërshtim me rrethanat, duke çuar në paragjykimin e tij. Kontrolli i banesës është bërë në kundërshtim edhe me nenin 206 të K.Pr.Penale, pasi kontrolli i banesës është bërë jashtë orarit të përcaktuar në këtë nen. Në nenin 206 të K.Pr.Penale, përcaktohet se kontrolli i banesës nuk mund të fillojë para orës 07.00 dhe pas orës 20.00. Në rastin në shqyrtim, kontrolli i banesës është bërë në orën 04.00 të mëngjesit. Arma i përket shtetasit Andon Curri, mik shtëpie i babait të të dyshuarit, i cili kishte ardhur prej disa ditësh nga Greqia dhe kishte qëndruar në shtëpinë e të dyshuarit në Tiranë, për të zgjidhur disa probleme administrative. Shtetasi Andon Curri sa mori vesh që ishte bllokuar arma, ka shkuar në komisariat dhe ka njoftuar në lidhje me armën duke thënë se arma është e tij. Gjykata, edhe pse ka pranuar deklaratën noteriale ku shtetasi Andon Curri deklaron se arma është e tij, nuk ka pranuar që ta dëgjojë këtë shtetas si dëshmitar për të administruar si provë dëshminë e tij.

371

Gjykatat kanë vendosur në kundërshtim me nenin 228 dhe 229 të K.Pr.Penale, për sa i përket rrethanave të vendosjes së masës së sigurimit “Arrest me burg”, pasi arma nuk i është gjetur në trup të dyshuarit por në dhomën e shtëpisë.


10.Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në përfundimin që vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është i drejtë, si për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Klajdi Gjeçi, ashtu edhe për sa i përket caktimit të masës së sigurimit “Arrest në burg”, ndaj tij e në këto rrethana ka vendosur miratimin e vendimit.

11.Gjykata e apelit arsyeton se: “...arrestimi në flagrancë i shtetasit Klajdi Gjeçi është bërë në përputhje me nenet 251 dhe 252 të Kodit të Procedurës Penale. Mbi situatën e hetimit paraprak, masa e sigurimit personal të caktuar nga gjykata e shkallës së parë, ajo e “Arrestit në burg” , është në përputhje me kushtet dhe kriteret e përcaktuara në nenet 228, 229 dhe 230 të Kodit të Procedurës Penale. Ekziston një dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova për kryerjen nga personi nën hetim të një krimi dhe, për shkak të rrethanave të faktit, ekziston rreziku i largimit të personit nën hetim me qëllim për t’iu fshehur hetimit ose dhe gjykimit të çështjes, si dhe ekziston rreziku për kryerjen nga ai të një vepre penale të njëjtë me atë që është proceduar apo më të rëndë...”.

12.Me tej gjykata e apelit vazhdon: “...Po kështu, në rastin konkret, nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie të shuarjes së veprës penale. Masa e sigurimit e caktuar nga gjykata, është në raport me rëndësinë e faktit dhe se nuk konstatohen shkelje të kërkesave ligjore lidhur me përdorimin e mjeteve të kërkimit të provave, ndërkohë që provat e siguruara në hetimin paraprak të këtij procedimi penal janë të vlefshme për të bërë të bazuar në prova dyshimin e arsyeshëm që rezulton për kryerjen nga personi nën hetim Klajdi Gjeçi, të një vepre penale me rrezikshmëri shoqërore…”.


13.Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.

14.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë me të drejtë ka vendosur miratimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për sa i përket vlerësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Klajdi Gjeçi.

15.Ndalimi i personit nen hetim Klajdi Gjeçi, është bërë në përputhje të plotë me kërkesat ligjore të sanksionuara në nenet 251/3 dhe 252 të K.Pr.Penale (Është në gjendje flagrance ai që është kapur në kryerje e sipër të veprës penale ose ai që menjëherë pas kryerjes së veprës ndiqet nga policia gjyqësore, nga personi i dëmtuar ose nga persona të tjerë, ose që është kapur me sende dhe prova e materiale, nga të cilat duket se ka kryer veprën penale).

16.Kështu, i dyshuari Klajdi Gjeçi është arrestuar nga policia gjyqësore, pasi ai është kapur me sende dhe prova e materiale, nga të cilat duket se ka kryer veprën penale.

17.Meqenëse personi nen hetim Klajdi Gjeçi është kapur nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore me sende dhe prova e materiale, nga të cilat duket se ka kryer veprën penale, ai ka qenë në gjendjen e flagrancës.

18.Gjykata e Apelit Tiranë, duke e gjetur të drejtë procedurën e ndjekur nga policia gjyqësore në lidhje me arrestin në flagrancë të shtetasit Klajdi Gjeçi, me të drejtë ka vendosur të miratojë vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin ajo e ka vleftësuar të ligjshëm këtë arrestim (neni 249/6 i K.Pr.Penale).

372

19.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë përfundimin e arritur nga të dyja gjykatat në disponimin që ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi, duhet të caktohet masë sigurimi personal me karakter shtrëngues, duke mbajtur parasysh se:

20.I. Mbi personin nën hetim Klajdi Gjeçi, ekziston dyshimi i arsyeshëm për kryerjen prej tij të veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278, paragrafi i 2 i Kodit Penal, kusht i sanksionuar nga pika 1 e nenit 228 të K.Pr.Penale. Si burime prove, ku mbështetet dyshimi arsyeshëm, gjykata ka parasysh: proces-verbali i arrestit në flagrancë datë 08.12.2011; proces-verbali i kontrollit të banesës datë 08.12.2011; proces-verbali i këqyrjes dhe marrjes së provës materiale datë 08.12.2011; proces-verbali i sekuestrimit të provave materiale datë 08.12.2011, etj., nga të cilat, rezulton dyshimi i arsyeshëm se personi nën hetim Klajdi Gjeçi mund të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet.

21.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar pretendimin e mbrojtjes së personit nën hetim Klajdi Gjeçi se nuk ka asnjë provë për të provuar dyshimin e arsyeshëm se i dyshuari ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.

22.Nga materialet e paraqitura nga ana e organit të akuzës deri në këtë fazë të hetimit të çështjes, rezulton se ka prova të cilat mbështesin dyshimin e arsyeshëm se personi nën hetim Klajdi Gjeçi mund të ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet, të përmendura në paragrafin e mësipërm të këtij vendimi dhe në mënyrë më të hollësishme nga gjykatat e faktit.

23.II. Vepra penale e “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278, paragrafi i 2 i Kodit Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Klajdi Gjeçi nuk rezulton të jetë parashkruar, dekriminalizuar apo amnistuar nga organi kompetent shtetëror. Personi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm përpara ligjit dhe nuk rezulton të ketë ndonjë shkak tjetër padënueshmërie të tij, duke u plotësuar kështu edhe kushti i dytë i përgjithshëm, i parashikuar në paragrafin e dytë, të nenit 228 të K.Pr.Penale.

24.Në këto kushte, drejt ka vepruar gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit duke i caktuar personit nën hetim Klajdi Gjeçi masë sigurimi personal me karakter shtrëngues.

25.Në të tilla rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së apelit për këtë pjesë dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.

26.Ndërsa vlerëson me vend ndryshimin e vendimit të Gjykatës Apelit Tiranë për sa i përket masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues të zgjedhur ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi.

27.Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masa e sigurimit personal, e kërkuar nga organi i akuzës dhe e vendosur nga gjykata, nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon ligji për veprën penale konkrete. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal “Arrest në burg”, mund të vendoset vetëm në qoftë se, për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe autorit, çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin konkret nuk plotësohen këto kritere. As vepra për të cilën akuzohet personi nën hetim dhe as vetë ky i fundit, nuk paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore.

28.(i) Vepra penale për të cilën akuzohet se ka kryer personi nën hetim Klajdi Gjeçi, nuk është me rrezikshmëri të veçantë shoqërore për të vendosur masën e sigurimit personal “Arrest në burg” si kusht i parashikuar nga pika 1 e nenit 230 të K.Pr.Penale.

29.(ii) Vetë personi nën hetim Klajdi Gjeçi nuk paraqet rrezikshmëri të veçantë (të theksuar) shoqërore.

30.Në nenin 229 K.Pr.Penale përcaktohet se: “1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. 2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe

373

vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…”.

31.Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë do të ketë parasysh kërkesat e pikës 1 nenit 229 të K.Pr.Penale, duke vlerësuar drejt përshtatshmërinë e masës së zgjedhur ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.

32.Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, në zbatim të parashikimit ligjor të bërë nga ligjvënësi si më sipër (…Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…), do të mbahet parasysh se personi nën hetim Klajdi Gjeçi nuk është përsëritës, ky veprim është një veprim i shkëputur i sjelljes së tij të përditshme.

33.Në caktimin e llojit të masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues do të mbahet parasysh edhe fakti se personi nën hetim është jurist, aktualisht ushtron detyrën si asistent avokat.

34.Duke marrë në konsideratë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson me vend caktimin e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “Detyrimin për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” çdo të hënë në orën 10.00.

35.Në të tilla rrethana vlerësohet ndryshimi i vendimit në këtë pjesë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika “8” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.649, datë 21.12.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për sa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Klajdi Gjeçi.

Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër, duke caktuar ndaj personit nën hetim Klajdi Gjeçi si masë sigurimi personal me karakter shtrëngues, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” çdo të hënë në orën 10.00.

Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Klajdi Gjeçi nga dhomat e paraburgimit, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër.

Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për zbatimin e këtij vendimi. Tiranë, më 22.02.2012

374


VENDIM



Gani Dizdari KryesuesArjana Fullani AnëtareEvelina Qirjako AnëtareAndi Çeliku AnëtarEdmond Islamaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 29.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

TË GJYKUARIT: ALBAN TOPÇIU

A K U Z U A R:

Për veprën penale të mashtrimit,parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.112, datë 03.05.2007 ka vendosur:1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Alban Topçiu për veprën penale të mashtrimit në dëm të shumë personave, të parashikuar nga neni 143/2 të Kodit Penal dhe e dënon me 7 (shtatë) vjet burgim.2. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Alban Topçiu fillon nga dita që ky vendim të marrë formë të prerë.3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Alban Topçiu do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.4. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.94, datë 16.03.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.112, datë 03.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs i gjykuari Alban Topçiu i cili kërkon, prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykatat nuk i kanë analizuar drejt provat dhe si rrjedhojë e një analize të njëanshme të provave dhe akteve të paraqitura në gjykim, në kundërshtim me nenin 152 të K.Pr.Penale, me nenin 27/3 të Kushtetutës së Shqipërisë, pasi të pandehurit nuk mund t’i hiqet liria, sepse nuk ka qenë në gjendje të përmbushë një detyrim kontraktual.

- Çështja penale në ngarkim të të pandehurit është një marrëdhënie juridiko-civile, pasi jemi përpara rastit të mospërmbushjes së një detyrimi kontraktual që përpara gjykimit duke vazhduar dhe mbas gjykimit, duke bërë dërgesat bankare.

375

- Mungon ana subjektive si dhe lidhja shkakësore. Veprimet e të pandehurit nuk kanë pasur për qëllim përfitimin e shumës, por mos shlyerja e detyrimit ka ndodhur për shkaqe objektive, prishja e katamaranit, si dhe për faktin se shuma e dhënë nga të dëmtuarit nuk është shpërdoruar nga i pandehuri, por është përdorur nga pronari i agjencisë italiane për nisjen e katamaranit.

- I pandehuri nuk ka përdorur gënjeshtrën, pasi paratë i përdori për qëllimin për të cilin i mori, pra për realizimin e sipërmarrjes që kishte me të dëmtuarin dhe jo për të përfituar për veten e tij.

- Nga i pandehuri nuk rezulton të ketë shpërdorim të besimit të të dëmtuarve, pasi detyrimin i pandehuri e mori përsipër përpara noterit.

- Për sa më sipër kërkojmë prishjen e vendimit nr.112, datë 03.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të vendimit nr.94, datë 16.03.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

- Pushimin e gjykimit ose pafajësi për të pandehurin Alban Topçiu.


pasi dëgjoi relacionin e Gjyqtarit Gani Dizdari; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin, Av. Eva Dyrmishi, që kërkoi prishjen e vendimit dhe pushimin e procedimit penal; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

I akuzuari Alban Topçiu është dërguar për gjykim nën akuzën e veprës penale të mashtrimit në dëm të disa personave, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë e ka dënuar atë, duke e gjetur të bazuar akuzën vendim që është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.94, datë 16.03.2010.

Nga vendimet e gjykatave dhe aktet e administruara gjatë procedimit penal rezulton se i gjykuari që nga viti 1990 banon në qytetin e Brindisit në Itali. Duke qenë me profesion inxhinier elektrik, ka qenë punësuar në shoqëri që operojnë me mirëmbajtjen elektronike të anijeve në portin e Brindisit e, në sajë të kësaj detyre, është vënë në dijeni për mënyrën e operimit të agjencive detare që merren me transportimin e pasagjerëve. Duke i lindur mendimi për tù lidhur me persona të interesuar për ushtrimin e këtij aktiviteti ka komunikuar me vëllanë e tij Artan Meli për të gjetur persona të interesuar, i cili e ka vënë në dijeni se shtetasi Erion Dule nga qyteti i Vlorës kërkonte të zhvillonte aktivitetin për transportimin e pasagjerëve në linjën Vlorë-Brindisi-Vlorë. Më pas vëllai i tij e ka njoftuar se shtetasi Erion Dule e disa shokë kërkonin një traget për transportimin e pasagjerëve dhe të mallrave për linjën e përmendur dhe se do të mundësonte takimin e të gjykuarit Alban Topçiu me ta. Në gushtin e vitit 1994, i gjykuari Alban Topçiu ka ardhur në qytetin e Vlorës ku është takuar me personat e interesuar, të dëmtuarit Erion Dule, David Islamaj e Edison Begaj, të cilët i ka siguruar se, nëpërmjet njohjeve që kishte në biznesin e shoqërive të lundrimit në Itali, do tìu gjente një mjet lundrimi Katamaran për të punuar në linjën Durrës-Bari-Durrës. Për këtë qëllim ai u ka kërkuar të dëmtuarve që të kryenin veprimet nëpërmjet Shoqërisë “Ada Shiping” që operonte në qytetin e Durrësit e se për të filluar aktivitetin, duhet të linin 100.000 euro garanci bankare.

Më pas, nga Italia, i gjykuari është lidhur në telefon me Erion Dulen duke i kërkuar që shumën e eurove tìa dërgonin atij, sepse 20.000 euro i nevojiteshin për të printuar reklamat e biletave. Të dëmtuarit i kërkuan të vinte në Shqipëri dhe ai erdhi, u takua me ta në prani të Kajtaz Likaj e Artan Melit e për t’i bindur për shumën që kërkonte parapagim, u ka lëshuar një çek bankar të emërtuar prej Bankës Popullore të Pulias në emër të Kajtaz Likaj, që

376

pretendonte se kishte depozituar dhe të dëmtuarit i dhanë 20.000 euro. Nga verifikimet e shtetasit Kajtaz Likaj për çekun e dhënë, doli se ai ishte i zbuluar e ajo shumë nuk ndodhej në llogari. Megjithatë të dëmtuarit, duke mos dyshuar në qëndrimin dhe veprimet e të gjykuarit, mbi kërkesën e tij telefonike, i dërguan nëpërmjet zyrës së Wester-Unionit 10.000 euro. Për të krijuar bindjen tek të dëmtuarit se ai po realizonte premtimin i gjykuari ka ardhur nga Italia duke sjellë disa postera e bileta dhe u ka kërkuar 50.000 euro që të fillonte punën e si garanci do të bënin një kontratë që u redaktua në qytetin e Durrësit tek noteri Ali Turku dhe ata i dhanë shumën e kërkuar. Duke marrë premtimin nga i gjykuari se aktiviteti do të fillonte mbas 15 ditësh.

Duke mos u realizuar afati i premtuar për fillimin e aktivitetit të dëmtuarit kanë kërkuar këtë gjë nga i gjykuari, i cili krahas shumë pretendimeve të pabazuara u ka kërkuar që t’i dërgonin dhe 15.000 euro që nevojiteshin për pagesën e ekuipazhit, shumë që të dëmtuarit ja dërguan me shtetasin Petrit Sherifi.

Edhe pse të dëmtuarit realizuar të gjitha kërkesat e të gjykuarit ata nuk po merrnin asnjë njoftim nga i gjykuari për realizimin e marrëveshjes dhe mbas shumë telefonatash ai ju thotë që të prisnin katamaranin në Durrës, që do të fillonte punën në 20 dhjetor 2004. Të dëmtuarit kanë pritur katamaranin në Durrës por ai nuk erdhi e nga Kapitaneria e Portit u sqaruan se nuk kishin asnjë njoftim se do të vinte katamarani. I gjykuari në lidhje telefonike ju ka thënë të dëmtuarve se katamarani kishte pësuar difekt, se do të riparohej shpejt e brenda muajit dhjetor do fillonte nga puna, por më pas ju ka thënë se katamarani nuk mund të riparohej e se nuk mund t’u kthente lekët se ja kishte dhënë pronarit të mjetit e më pas ka ndërprerë kontaktet me ta. Ndodhur para këtij qëndrimi, më datën 27.06.2006 i dëmtuari Erion Dule ka paraqitur kallëzimin penal ndaj të gjykuarit Arben Topçiu dhe Prokuroria ka filluar procedimin penal për veprën e mashtrimit të parashikuar nga neni 143/2 K.Penal, për të cilën dhe është deklaruar fajtor e dënuar nga gjykata.

Arsyetimi në vendimet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe Apelit Vlorë për provimin e akuzës së veprës penale të mashtrimit për të gjykuarin Alban Topçiu është i njëjtë. Ata pranojnë se i gjykuari e ka shtënë në dorë shumën prej 100.000 euro duke përdorur gënjeshtrën ndaj tre të dëmtuarve, që konsiston në paraqitjen e rrethanave të rreme sikur ai i kishte të gjitha mundësitë për t’u siguruar një mjet lundrimi duke luajtur rolin e ndërmjetësit, ku realisht ai ishte një person i punësuar pa pasur mundësi për të realizuar premtimin e tij. Në vendimin e saj gjykata e apelit arsyeton se nga analiza e provave provohet se i pandehuri, duke përfituar nga lidhjet shoqërore e familjare të vëllait të tij Artan Meli me të dëmtuarit Erion Dule e Edison Begaj, që ishin të interesuar për të ushtruar aktivitet tregtar nëpërmjet transportimit të pasagjerëve e mallrave, ka përvetësuar me anë të gënjeshtrës shumën e eurove të dhënë në disa raste. Mashtrimi i tij konsiston në krijimin e vazhdueshëm të rrethanave të rreme. Kështu për të bërë të besueshme premtimet, ai ka dhënë një çek bankar tek Banka Popullore Di Puglia e Basilicata në emër të Kajtaz Likajt (person i papranishëm në bisedimet e të gjykuarit me të dëmtuarit) për shumën prej 20.000 euro, në një kohë që nga verifikimi që bëri vetë personi Kajtaz Likaj, doli që çeku nuk ishte i mbuluar në llogarinë bankare në shumën që pretendonte i gjykuari Alban, veprim ky që me të drejtë pranojnë gjykatat i kryer me qëllim për të marrë nga të dëmtuarit shumën e kërkuar me mendimin e sigurisë në llogarinë bankare të tij. Sikurse del nga arsyetimi i vendimit të gjykatës, në vazhdim të premtimeve të tij për të bindur të dëmtuarit se ai po përmbushte detyrimin e marrë përsipër në sajë të pagesave të bëra nga të dëmtuarit, ai u ka paraqitur këtyre shtetasin Italian Anakletio Ipolisi, person që zotëronte mjete lundrimi gjë që nuk rezulton të jetë e vërtetë. Veprimet e qëndrimet mashtruese të të gjykuarit vërtetohen edhe me faktin se njoftoi nga Italia të dëmtuarit që të prisnin në portin e Durrësit katamaranin e blerë me emrin “Santa Leonora” në vartësi të Agjencisë “Italia Ferio”, por kur ai nuk erdhi e Kapiteneria e Portit konfirmoi se nuk kishte asnjë njoftim për ardhjen e atij mjeti lundrues e të dëmtuarit kërkuan

377

sqarime nëpërmjet telefonit, i gjykuari pretendoi se mjeti kishte pësuar difekt që do të rregullohej shpejt e më pas se avaria e ndodhur nuk mund të riparohej e lekët nuk mund t’i kthente se kishte kryer pagesat, në një kohë që nuk provon këto pretendime e nuk ka asnjë indicie në këtë drejtim.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të bazuara në ligj e në prova vendimet e gjykatave. Në përgjigje të pretendimeve të ngritura në rekurs e gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes se gjykatat nuk kanë analizuar drejt provat, Kolegji arsyeton se ky pretendim nuk është i bazuar. Çdo provë i është nënshtruar shqyrtimit gjyqësor, diskutimit, analizës e arsyetimit ligjor duke respektuar kërkesat e nenit 152 të Kodit të Procedurës Penale për çmuarjen e provave të vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Që janë respektuar kërkesat ligjore për marrjen e çmuarjen e drejtë të provave vërtetohet edhe me faktin se, mbi kërkesën e mbrojtësit për riçeljen e shqyrtimit gjyqësore, gjykata e apelit ka pranuar kërkesën, ka analizuar e arsyetuar dhe arsyet që ajo i quan të papranueshme provat e kundërta, duke respektuar në këtë mënyrë gjithë kërkesat e Kodit të Procedurës Penale për marrjen e çmuarjen e provave.

Çështja kryesore që pretendohet nga i gjykuari Alban Topçiu dhe që përbën problemin kryesor në këtë çështje është se ndodhemi para veprës penale të mashtrimit, apo para një marrëdhënie juridiko-civile e mos përmbushjes së detyrimit kontraktual nga i gjykuari.

Në analizë tërësore të arsyetimeve të gjykatave e provave të administruara gjatë procedimit, ky Kolegj i gjen të bazuara vendimet e gjykatave se nuk ndodhemi para një marrëdhënie juridiko-civile e mos përmbushjes të detyrimeve kontraktuale, por para kryerjes së veprës penale të mashtrimit, parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal. Në këtë drejtim, përveç sa u përmend më sipër që arsyetohet nga gjykatat për gënjeshtrat e përdorura nga i gjykuari për shtënien në dorë të emrave, duhen parë edhe nëse ai ndërmori ndonjë veprim për realizimin e saj që trajton detyrim kontraktual, gjë që nuk provohet e që tregon anën objektive të të gjykuarit në kryerjen e veprës penale për të cilën është deklaruar fajtor.

Në funksion të pretendimeve të tij (që janë parashtruar edhe në gjykatën e rrethit e të apelit e u është dhënë përgjigje në vendimet e tyre) ,se nuk ndodhemi para veprës penale të mashtrimit, kërkohet të përmendet edhe një kontratë noteriale të lidhur midis të gjykuarit, Alban Topçiut dhe të dëmtuarit, Erion Dulaj. Është e vërtetë se më datën 21.10.2004, para noterit është lidhur një kontratë e emërtuar kontratë huaje, sipas së cilës huadhënësi (i dëmtuari, Erion Dulaj) i kishte dhënë (huamarrësit) Alban Topçiu një hua prej 50.000 Euro për një periudhë kohe deri më 31.01.2005, pa interes, se kjo shumë i është dhënë jashtë zyrës së noterit. Pretendohet se po të kishte qëllime mashtrimi, i gjykuari nuk mund të lidhte një marrëveshje të tillë para noterit e për pasojë ndodhemi para një marrëdhënie juridiko-civile. Edhe ky pretendim nuk qëndron jo vetëm se është lidhur si kontratë huaje (gjë që nuk i përgjigjet së vërtetës), por edhe për faktin se në atë akt noterial nuk përcaktohet qëllimi i marrjes së asaj shume, gjë që del nga provat e tjera e që shumën prej 50.000 Euro është marrë në vazhdim të veprimeve mashtruese të të gjykuarit. Fakti se ka një kontrate noteriale, gjë që duket si veprim juridik civil, nuk mund të pranohet apriori si i tillë nëse analizohet vazhdimësia e veprimeve të të gjykuarit, si dhe veprimet e qëndrimit konkrete të mëvonshme që tregojnë se nuk ndodhemi para një veprimi juridiko-civil e mos përmbushje të detyrimeve kontraktuale, por para veprës penale të mashtrimit.

Të pabazuara janë edhe pretendimet se nuk kemi shpërdorim të besimit të të dëmtuarve, pasi detyrimin i gjykuari e mori para noterit sepse shumë prej 50.000 euro që përmendëm në kontratën e huasë përbën gjysmën e shumës së marrë prej të gjykuarit dhe se ka njohur detyrimin, kur nga gjithë rrethanat e çështjes del se i gjykuari në vazhdimësi ka përdorur gënjeshtrën për të shtënë në dorë shumën prej 100.000 eurosh.

378

Në këto rrethana, Kolegji Penal e gjen të drejtë e të bazuar vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë. Zëvendësimi i dëmit, pra, likuidimi i shumës së marrë me anë të mashtrimit të dëmtuarve pas procedimit penal të të gjykuarit Alban Topçiu nuk mund të trajtohet si mungesë e veprës penale, por si zëvendësim të dëmit, gjë që duhet trajtuar si rrethanë lehtësuese në caktimin e dëmit në bazë të nenit 48/d të Kodit Procedurës Penale. Sikurse, në bazë të nenit 48/e e Kodit Procedurës Penale, duhet marrë si rrethanë lehtësuese fakti që marrëdhëniet midis të gjykuarit e të dëmtuarve janë normalizuar.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në bazë të nenit 441/a/b të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.94, datë 16.03.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë, për sa i përket fajësisë dhe kualifikimit ligjor të veprës.

Ndryshimin e këtij vendimi për sa i përket masës së dënimit duke e dënuar të gjykuarin Alban Topçiu me 5 (pesë) vjet burgim.

Tiranë, më 29.02.2012

379


VENDIM


Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbëre nga:



KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR TIRANË

PERSONI NËN HETIM: ABDULSELAM TURGUT, përfaqësuar nga av. Koli Bele

OBJEKTI:

Miratimin e arrestit të përkohshëmdhe caktimin e masës shtrënguese “Arrest në Burg”

me afat 40 ditë për efekt ekstradimiparashikuar nga nenin 238 i K.Pr. Penale,

ndaj shtetasit turk Abdulselam Turgut, i dtl. 27.05.1967,me kombësi dhe shtetësi turke, mbajtës i pasaportës turke nr.U01132460.

Baza Ligjore: Neni 495 i K.Pr. Penaledhe neni 16 i Konventës Evropiane për Ekstradimin.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.311 akti, datë 20.02.2011, ka vendosur:

Miratimin si të ligjshëm, të “Arrestit të përkohshëm” të shtetasit turk Abdulselam Turgut, i datëlindjes 27.05.1967. Caktimin si masë shtrënguese për këtë shtetas, për efekt ekstradimi, atë të “Arrestit në Burg”, me afat 40 diëe, parashikuar nga nenin 238 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin 118, datë 04.03.2011, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit penal të masës së sigurimit nr.311 akti, datë 20.02.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ndryshuar masën e sigurimit nga “Arrest në Burg”, me afat 40 ditor të parashikuar nga neni 238 të K.Pr.Penale, në atë të ”Arrestit në shtëpi” me afat 40 ditor në godinën e ndodhur në “Kthesën e Kamzës” Tiranë në katin e 8-të të shtetasit turk Abdulselam Turgut. Urdhërohet lirimi i tij në qoftë se nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër ligjor.

381

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon: ndryshimin e vendimit penal nr.118, datë 04.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar masën e sigurimit personal, nga “Arresti në burg” me afat 40 ditë në atë të ”Arrestit në shtëpi” të shtetasit turk Abdulselam Turgut, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i Gjykatës se Apelit Tiranë për sa i përket masës së sigurimit personal “Arresti në shtëpi”, i caktuar në rastin konkret, është i papërshtatshëm në përputhje me rrezikshmërinë shoqërore mjaft të lartë të veprës.

- Vepra penale për të cilin po hetohet shtetasi Abdulselam Turgut nga organet e drejtësisë gjermane, ajo e shkeljes së ligjit për lëndët narkotike paraqet rrezikshmëri mjaft të lartë shoqërore, duke bërë të domosdoshëm izolimin e tij. Dispozita parashikon dënim maksimal 15 vjet burg.

- Nga ana tjetër duhet të merret në konsideratë fakti se kjo masë sigurimi vendoset për të mundësuar realizimin e procesit të ekstradimit në shtetin kërkues.

- Gjykata ka gabuar edhe kur ka marrë në konsideratë gjendjen shëndetësore të shtetasit turk Abdulselam Turgut, për të cilën ky informacion duhej të merrej nëpërmjet një rruge procedurale me ekspertizën përkatëse.

- Akti mjeko ligjor ka ardhur në Shqipëri nga shteti turk, ndërkohë që shtetasi Adbulselam Turgut rezulton të jetojë në Shqipëri.


pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e personit nën hetim, av. Koli Bele, të caktuar kryesisht nga gjykata, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi pranimin e rekursit, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N


Nga aktet e administruara në dosje rezulton se Organi i Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Tiranë, në datën 19.02.2001, ka dërguar pranë Gjykatës së Tiranës kërkesën për miratimin e arrestit të përkohshëm dhe caktimin e masës shtrënguese “arrest me burg” 40 ditë për efekt ekstradimi për shtetasin Abdulselam Turgut.

Ka rezultuar se në datën 18.02.2011, rreth orës 15.00, nga kontrolli i personave që hyjnë në Republikën e Shqipërisë nga linja ajrore “Turkish Airlines”, është bllokuar shtetasi turk Abdulselam Turgut. Ky veprim është kryer për arsye se shtetasi turk Abdulselam Turgut, sipas INTERPOLIT, ka rezultuar me statusin “I kërkuar – me qëllim arrestimi ” e në këto kushte, pas kontaktit të Ministrisë së Rendit Publik me Zyrën Qendrore Kombëtare të Interpol – Tirana, nga kjo e fundit është konfirmuar me një e-mail se ky shtetas është shpallur ne kërkim ndërkombëtar nga Interpol -Wiesbaden (Gjermani) me urdhërin Europian të arrestit të lëshuar në datën 21.09.2009, me akuzën e “trafikimit të heroinës, opiumit” me qëllim ekstradimin e këtij shtetasi në Gjermani, pasi kjo vepër sipas nenit 53 të Kodit Penal Gjerman paraqet rrezikshmëri mjaft të lartë shoqërore dhe dënohet me 15 vjet burgim.

Nga shërbimet e policisë gjyqësore është bërë verifikimi i saktë i shtetasit dhe faqja e e-mail-it, në të cilin kërkohet arrestimi i tij, me qëllim ekstradimi në Gjermani e në këto kushte është bërë arrestimi i përkohshëm i shtetasit Abdulselam Turgut.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.311 akti, datë 20.02.2011, ka vendosur: “Miratimin si të ligjshëm, të “Arrestit të përkohshëm” të shtetasit turk Abdulselam Turgut, i datëlindjes 27.05.1967. Caktimin si masë shtrënguese për këtë shtetas, për efekt

382

ekstradimi, atë të “Arrestit në Burg”, me afat 40 ditë, parashikuar nga nenin 238 i K.Pr.Penale...”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin 118, datë 04.03.2011, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit penal të masës së sigurimit nr.311 akti, datë 20.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ndryshuar masën e sigurimit nga “Arrest në burg”, me afat 40 ditor të parashikuar nga nenin 238 të K.Pr.Penale, në atë të ”Arrestit në shtëpi” me afat 40 ditor në godinën e ndodhur në “kthesën e Kamzës” Tiranë, në katin e 8-të, të shtetasit turk Abdulselam Turgut. Urdhërohet lirimi i tij në qoftë se nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër ligjor..”

Arsyetimi i gjykatës: “......Gjykata e apelit, në vështrim të … nenit 494 dhe 495 të K.Pr.Penale, si dhe njëkohësisht e në mbështetje të Konventës Europiane “për ekstradimet” nr.024…ratifikuar me ligjin nr.8322, datë 02.04.1998, dhe dy protokolleve shtese ka bërë verifikimin e të gjithë provave … dhe në frymën e dispozitave të lartpërmendura ka arritur në konkluzionet e mëposhtme. Nga ana e organit të prokurorisë rezulton se kemi shkelje të nenit 494/1 të K.Penal, pasi në rastin konkret nuk kemi një kërkesë të shtetit të huaj të paraqitur në formën e kërkuar nga ligji dhe që kjo kërkesë t’i jetë drejtuar Ministrisë së Drejtësisë… dhe të jetë bërë pjesë e kësaj dosje. Sipas kësaj dispozite (nenit 494/1 të K. Penal) …pasi të jenë plotësuar këto kërkesa … gjykata “mund” të vendosë përkohësisht një masë shtrënguese përpara se të vije kërkesa e ekstradimit. Kjo dispozitë jep në mënyrë taksative se mbasi të plotësohen këto kërkesa është në disponimin e gjykatës mbështetur në të dhënat dhe provat e tjera të vendosë nëse mund të jepet e theksojmë faktin se thuhet “gjykata mund” ketë masë të shtrëngimit të përkohshëm. Sipas “Protokollit të dytë shtesë të konventës Evropiane mbi Ekstradimet të vitit 1978 e ratifikuar …në paragrafin 1 të nenit 12 të Konventës theksohet se “Kërkesa duhet të jetë me shkrim dhe duhet t’i adresohet Ministrisë së Drejtësisë së kërkuar nga ministria kërkuese…Mjetet dhe rrugët e tjera ….mund të bëhen me marrëveshje midis dy palëve…Në rastin konkret gjykata nuk varen asnjë nga këto raste…Rezulton se materiali administruar është e-mail midis Policisë Kufitare Rinas dhe Zyrës Ndërkombëtare të Interpolit. Në vështrim të nenit 494/2 … duhet të plotësohen tre kritere që duhet të merret kjo masë e sigurimit personal të përkohshëm. …Referuar sa më sipër dhe mbështetur në Konventën Europiane “Mbi Ekstradimet” dhe dy protokollet shtese për të cilat shteti është palë, konventë e cila për nga hierarkia ka epërsi mbi Kodin e Procedurës Penale…nuk janë plotësuar disa kritere ligjore të sipërcituara dhe për më tepër nuk është plotësuar dhe kërkesat e nenit 16 të Konventës Europiane “Mbi ekstradimet” nen ky që i referohet nenit 12 paragrafi 2.a të po kësaj Konvente. Sipas tij kërkesa për “arrest provizor” duhet patjetër të provohet me një nga dokumentet e përmendura në nenin 12 paragrafi 2.a të kësaj konvente, i cili kërkon domosdoshmërisht origjinalin apo kopjen autentike të vendimit të dënimit apo të urdhër arrestit të zbatueshëm …me dispozitat procedurale të ligjit të palës së kërkuar….....Rezulton nga provat e dosjes …se nga ana e organit të prokurorisë nuk është paraqitur asnjë vendim origjinal apo kopje identike e vendimit të arrestit, vendim të dënimit apo kërkesë për qëllime ekstradimi nga ana e shtetit gjerman pranë autoriteteve gjyqësore shqiptare, por i gjithë materiali është fotokopje dhe i nxjerrë nga interneti................Nuk rezulton në asnjë material të dosjes që të ketë komunikim zyrtar midis Zyrës Kombëtare të Interpol Tiranës dhe Zyrës Ndërkombëtare të Interpolit qoftë dhe një komunikim nëpërmjet e-mailit. … Gjykata e Apelit Tiranë çmon se organi i prokurorisë arrestimin nga data 18.02.2011, …dita e shpalljes së vendimit në Gjykatën e Tiranës deri në ditën e marrjes së këtij vendimi nga ana e kësaj gjykate, e kishte kohën e mjaftueshme prej 14 ditësh t’i plotësonte kërkesat e nenit 494 dhe 495 të K.Pr.Penale dhe nenit 12 dhe 16 të Konventës Europiane, por nuk i ka plotësuar ato. .........Nga provat dhe pretendimet e palëve në proces rezulton se personi nën arrest të përkohshëm, Abdulselam Turgut, është me banim të përkohshëm e Shqipëri dhe për këtë ka paraqitur një kontrate qiraje …..........Sipas shkresës

383

me nr.0180-2011-0535457, datë 23.02.2011 të Kryeprokuratës Republikane të Stambollit se shtetasi turk Abdulselam Turgut nuk është nën hetim dhe nuk është gjykuar. Gjithashtu sipas shkresës me nr.1254, datë 15.01.2011, të spitalit Yasam Universal është arritur në konkluzionin se “Abdulselam Turgut është parë e mundur që gjithmonë të përdorë barna dhe gjendet nën rrezik jetësor dhe që vuan nga mosmjaftimi i zemrës dhe hiperlipidemi….”

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit penal nr.118, datë 04.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar masën e sigurimit personal, nga “Arresti ne burg” me afat 40 ditë në atë të “Arrestit në shtëpi”, të shtetasit turk Abdulselam Turgut.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit lidhur me masën e sigurimit të caktuar të pandehurit është i drejtë dhe i bazuar në ligj e për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.

Instituti i Ekstradimit përcaktohet dhe rregullohet në nenet 488 e vijues të Kodit të Procedurës Penale, si dhe në Konventën e Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe dy protokolleve shtesë të saj, miratuar me ligjin nr.8322, datë 02.04.1998.

Si Konventa, ashtu edhe dispozitat e ligjit penal, parashikojnë dhe lejojnë arrestimin/ndalimin e personave për të cilët ekziston një kërkesë për arrestim të përkohshëm me qëllim ekstradimin, si masë provizore e cila mund të vendoset për të garantuar ekstradimin. Ky arrestim/ndalim mund të kërkohet në bazë të një kërkese formale të shtetit të huaj, e cila nga Ministria e Drejtësisë nëpërmjet prokurorit pranë gjykatës kompetente i paraqitet gjykatës dhe kërkon vendosjen përkohësisht të një mase shtrënguese para se të vijë kërkesa e ekstradimit (neni 494 i K.Pr.Penale). Përjashtimisht nga rregulli i mësipërm, në raste të ngutshme, arrestimi/ndalimi i personit mund të realizohet edhe prej Policisë Gjyqësore (neni 495 i K.Pr.Penale).

Ky Kolegj vlerëson se në ndryshim nga sa arsyeton gjykata e apelit ndalimi i personit nën hetim është kryer nga policia gjyqësore në bazë të ligjit dhe në zbatim të tij. Ky arrestim bazohej në një kërkesë për arrestim me qëllim ekstradimi që figuronte në sistemin elektronik të INTERPOLIT, kërkesë e cila parashikohet si mënyrë komunikimi në nenin 16, paragrafi 3 të Konventës për Ekstradimin (Kërkesa për arrestim të përkohshëm do t’u transmetohet autoriteteve kompetente të palës së kërkuar ose me rrugë diplomatike ose drejtpërdrejt me postë, ose me telegram, ose nëpërmjet Organizatës Ndërkombëtare të Policisë Kriminale INTERPOL...). Nga ana tjetër, vendosje e kësaj mase sigurimi provizore parashikohet si në nenin 16, paragrafi 1 të Konventës për Ekstradimin (Në raste urgjente autoritetet kompetente të palës kërkuese mund të kërkojnë arrestimin e përkohshëm të individit që kërkohet; autoritetet kompetente të palës së kërkuar vendosin për këtë kërkesë në përputhje me ligjin e kësaj pale), ashtu edhe në legjislacionin e brendshëm (neni 495, paragrafi 1 i K.Pr.Penale që parashikon se: “Në rastet e ngutshme, policia gjyqësore mund të bëjë arrestimin e personit, kundër të cilit është paraqitur kërkesa për arrestimin e përkohshëm......”

Rezulton gjithashtu se Autoritetet Policore, Prokuroria, Gjykata dhe Ministria e Drejtësisë kanë ndjekur hapat e parashikuara nga neni 16, paragrafi 2 dhe 3 i Konventës për Ekstradimin dhe neni 495, paragrafi 2 3, 4 dhe 5 i K.Pr.Penale për aplikimin, miratimin dhe njoftimin e kësaj mase provizore (Konventa për Ekstradimin “2. Në kërkesën për arrestim të përkohshëm do të shënohet ekzistenca e njërit prej dokumenteve të parashikuara në paragrafin 2, kryerreshti a i nenit 12, dhe do të theksohet se për këtë do të dërgohet një kërkesë për ekstradim; aty do të përmendet shkelja për të cilën do të kërkohet ekstradimi, koha dhe vendi ku është kryer ajo, si dhe brenda mundësive të dhënat rreth individit që kërkohet....... Autoriteti kërkues do të njoftohet pa vonesë lidhur me rrugën që i është dhënë kërkesës së tij. 4. Arrestimi i përkohshëm mund të marrë fund në rast se brenda një afati prej 18 orësh pas arrestimit, Pala e kërkuar nuk ka marrë njoftim për kërkesën e ekstradimit dhe

384

për dokumentet shoqëruese që përmenden në nenin 1, 2; në asnjë rast ajo nuk duhet të kalojë përtej 40 ditëve pas arrestimit. Sidoqoftë, lirimi i përkohshëm është i mundshëm në çdo kohë, por pala e kërkuar duhet të marrë çdo masë që e quan të nevojshme për të shmangur arratisjen e individit të kërkuar. 5. Lirimi nuk përjashton një arrestim të dytë dhe ekstradimin në rast se kërkesa për ekstradim mbërrin më vonë.... K.Pr.Penale “2. Autoriteti që ka bërë arrestimin njofton menjëherë prokurorin dhe Ministrin e Drejtësisë. Brenda dyzet e tetë orëve prokurori e ve të arrestuarin në dispozicion të gjykatës në territorin e së cilës është bërë arrestimi, duke i dërguar edhe dokumentacionin përkatës. 3. Gjykata, brenda dyzet e tetë orëve nga arrestimi e miraton atë, kur janë kushtet ose vendos lirimin e të arrestuarit. Për vendimin që merr ajo njofton Ministrin e Drejtësisë. 4. Masa e arrestit revokohet në qoftë se Ministria e Drejtësisë nuk kërkon, brenda dhjetë ditëve nga miratimi, mbajtjen e saj. 5. Kopja e vendimit të dhënë nga gjykata për masat shtrënguese dhe sekuestrimet, në bazë të këtyre neneve, u njoftohet prokurorit, personit të interesuar dhe mbrojtësit të tij, të cilët mund të bëjnë ankim në gjykatën e apelit”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e të dyja shkallëve për efekt të caktimit të masës provizore të sigurimit për efekt ekstradimi në çdo rast duhet të kenë parasysh dhe aplikojnë nenin 493, paragrafi 2 të K.Pr.Penale, i cili parashikon se: “Në caktimin e masave shtrënguese respektohen dispozitat e titullit V të këtij Kodi, për aq sa mund të zbatohen, duke mbajtur parasysh kërkesat për të garantuar që personi për të cilin është kërkuar ekstradimi të mos i shmanget dorëzimit”.

Është pikërisht ky qëllim final i Konventës, garantimi i ekstradimit të personit në rast se gjykata kompetente e vendit nga do të bëhet ekstradimi vendos përfundimisht për dhënien e ekstradimit, i cili duhet mbajtur parasysh nga gjykatat në përcaktimin dhe miratimin e masës shtrënguese më të përshtatshme, e cila në çdo rast nuk limitohet në aplikimin apriori të masës së sigurimit “arrest në burg” duke përjashtuar të gjitha masat e tjera, për shkak se kjo masë garanton më së shumti që personi nuk do t’i shmanget ekstradimit.

Në rastin në shqyrtim rezulton se personi i ndaluar dhe për të cilin kërkohet vendosja e një mase shtrënguese për efekt sigurimi është një shtetas turk, i cili ka qenë në Shqipëri edhe herë të tjera. Në ditën e ndalimit nga autoritetet e pikës së kalimit kufitar në Aeroportin “Nënë Tereza” rezulton që ky shtetas ka fluturuar nga Turqi dhe nuk figuron të jetë ndalur nga autoritetet Turke të cilat gjithashtu kanë qenë në dijeni të “Urdhër Arrestit Ndërkombëtar lëshuar nga Autoritetet Gjermane në bazë të një vendimi gjykate të vitit 2009”, i cili ndodhej në sistemin elektronik të INTERPOL, urdhër arresti i cili u drejtohej të gjitha shteteve anëtare të kësaj organizate. Në dosje ndodhen të administruara edhe një shkresë e Prokurorisë së Bakirkoy/Stamboll, e cila konfirmon se ky shtetas turk nuk është në hetim apo gjykim për vepra penale, si dhe një raport mjekësor i cili tregon se personi nën hetim është person i rrezikuar nga shëndeti pasi vuan nga zemra (hiperlipidemi). Për më tepër ky shtetas nuk është ndaluar nga autoritet shqiptare, ndonëse rezulton që të ketë hyrë në territorin shqiptar edhe në vitin 2010, vit në të cilin ka nënshkruar edhe një kontratë qiraje për një apartament banimi.

Ky Kolegj vlerëson se në caktimin e masës shtrënguese të sigurimit, përcaktuar në nenin 232 të K.Pr.Penale, gjykatat e të dyja shkallëve duhet të vlerësonin “përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret” (neni 229/1 i K.Pr.Penale). Në aktet e administruara në dosje në momentin e shqyrtimit të kërkesës nga gjykata e apelit nuk rezulton e provuar ekzistenca e shkaqeve (të përcaktuara në nenin 228/3 të K.Pr.Penale), të tilla që të legjitimojnë organin e akuzës të kërkojë dhe më pas gjykata të caktojë masën e sigurimit “Arrest në burg” si të vetmen masë të posaçme, veçanërisht në kushtet kur nuk u arrit të provohej se çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të të pandehurit.

385

Ky Kolegj vlerëson se, për shkak të rrethanave të çështjes në momentin e shqyrtimit të saj nga gjykata e apelit, masa e sigurimit “arrest në shtëpi” konsiderohet e përshtatshme lidhur me nevojat e sigurimit, në raport me hetimet që do të kryhen dhe karakteristika e personit nën hetim dhe rrethanat e tjera.

Ky Kolegj vlerëson t’i tërheqë vëmendje gjykatës që në zbatim të nenit 237, pika 1 të K.Pr.Penale nuk ka bërë kujdes për verifikimin e një adrese më të detajuar banimi dhe nuk e ka shoqëruar caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi” me urdhërimin e të pandehurit të mos largohej nga vendi i caktuar ku ai banonte, ndonëse ka verifikuar dhe evidentuar faktin se atij i është bllokuar pasaporta nga autoritetet shqiptare dhe se ka ngarkuar policinë gjyqësore për ekzekutimin e vendimit, në zbatim të nenit 237, pika 3 të K.Pr.Penale “Prokurori dhe policia gjyqësore kontrollojnë respektimin e urdhrave që i janë dhënë të pandehurit”.

PËR KËTO ARSYE


V E N D O S I


Tiranë, më 29.02.2012

MENDIMI I PAKICËS

Unë, anëtari i trupit gjykues Shkëlzen Selimi, nuk jam dakord me vendimin e shumicës, për sa i përket lënies në fuqi të vendimit nr.118, datë 04.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Mendoj se vendim më i drejtë në çështjen objekt gjykimi do të ishte prishja e vendimit të lartpërmendur dhe lënia në fuqi e vendimit të shkallës së parë, për arsyet të cilat do t’i parashtroj si më poshtë vijon:

1. Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim të plotë me dispozitat procedurale penale në lidhje me masat shtrënguese për efekt ekstradimi dhe konkretisht neni 493/2 të K.Pr.Penale. Në këtë paragraf parashikohet se: “...2. Në caktimin e masave shtrënguese respektohen dispozitat e titullit V të këtij Kodi, për aq sa mund të zbatohen, duke mbajtur parasysh kërkesat për të garantuar që personi për të cilin është kërkuar ekstradimi të mos i shmanget dorëzimit”.

2. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit ka rezultuar se shtetasi turk Abdulselman Turgut është ndaluar në pikën hyrëse kufitare të Aeroportit ndërkombëtar “Nënë Tereza”, Tiranë. Shkak për ndalimin e tij ka shërbyer informacioni policor i marrë nëpërmjet rrjetit policor ndërkombëtar INTERPOL (International Criminal Police Organization), ku Republika e Shqipërisë është anëtare që prej vitit 1991, sipas të cilit Abdulselman Turgut është person i shpallur në kërkim ndërkombëtar në bazë të urdhërit të lëshuar në datë 11.09.2009 nga Interpol-WISBADEN (Gjermani). Mbi këtë person rëndon akuza e trafikimit të një sasie të madhe lënde narkotike heroinë.

386

3. Në bazë të këtij informacioni paraprak sipas nenit 495 të K.Pr.Penale27 nga policia gjyqësore është bërë arrestimi dhe aktet i janë përcjellë prokurorit dhe Ministrisë së Drejtësisë.

4. Prokurori ka miratuar arrestimin si dhe ka kërkuar gjykatës caktim mase sigurimi me afat për efekt ekstradimi në pritje të ardhjes së dokumenteve nga shteti kërkues në përputhje me kërkesat e nenit 489 të K.Pr.Penale.28

5. Gjykata e shkallës së parë e ka miratuar arrestin e përkohshëm ndaj shtetasit turk Abdulselman Turgut dhe ka caktuar si masë sigurimi “arrestin në burg” me afat 40 ditor të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

6. Mbi ankimin e personit të arrestuar gjykata e apelit ka vendosur ndryshimin e vendimit të shkallës së parë për sa i përket masës së sigurimit nga “arrest në burg” në “arrest në shtëpi”.

7. Gjykata e apelit, në vendimin për zëvendësimin e masës së sigurimit për shtetasin turk Abdulselman Turgut ka arsyetuar se: “organi i prokurorisë ka shkelur nenin 494/1 të Kodit Procedurës Penale, pasi nuk ka kërkesë të shtetit të huaj dhe kjo t’i jetë drejtuar Ministrisë së Drejtësisë dhe më pas kjo e fundit t’i ketë paraqitur kërkesë organit të akuzës, gjykata mund të caktojë masë shtrënguese, nisur nga dispozitat e Konventës nuk është paraqitur asnjë vendim origjinal apo kopje identike e vendimit të arrestit, vendimit të dënimit apo kërkesë për qëllim ekstradimi nga ana e shtetit Gjerman pranë autoriteteve gjyqësore shqiptare, por i gjithë materiali është fotokopje dhe i nxjerrë nga interneti, i gjykuari është në rrezik jetësor, gjykata mund të japë një masë shtrënguese, por jo domosdoshmërish të arrestit në burg, po atë të arrestit në shtëpi, në banesë e cila rezulton të jetë marrë me qira nga ana e tij në shtetin shqiptar dhe që është përshkruar në kontratën e qirasë”.

27 Neni 495 i K.Pr.Penale “Arrestimi nga policia gjyqësore”1. Në rastet e ngutshme, policia gjyqësore mund të bëjë arrestimin e personit, kundër të cilit është paraqitur kërkesa për arrestimin e përkohshëm. Ajo bën edhe sekuestrimin e provave materiale të veprës penale dhe të sendeve që i përkasin asaj.2. Autoriteti që ka bërë arrestimin njofton menjëherë prokurorin dhe Ministrinë e Drejtësisë. Brenda dyzet e tetë orëve prokurori e vë të arrestuarin në dispozicion të gjykatës në territorin e së cilës është bërë arrestimi, duke i dërguar edhe dokumentacionin përkatës.3. Gjykata, brenda dyzet e tetë orëve nga arrestimi e miraton atë, kur janë kushtet ose vendos lirimin e të arrestuarit. Për vendimin që merr ajo njofton Ministrinë e Drejtësisë.4. Masa e arrestit revokohet në qoftë se Ministria e Drejtësisë nuk kërkon, brenda dhjetë ditëve nga miratimi, mbajtjen e saj.5. Kopja e vendimit të dhënë nga gjykata për masat shtrënguese dhe sekuestrimet, në bazë të këtyre neneve, u njoftohet prokurorit, personit të interesuar dhe mbrojtësit të tij, të cilët mund të bëjnë ankim në gjykatën e apelit.

28 Neni 489 i K.Pr.Penale “Kërkesa për ekstradim”1. Ekstradimi lejohet vetëm mbi bazën e një kërkese drejtuar Ministrisë së Drejtësisë.2. Kërkesës për ekstradim i bashkëngjiten:a) kopja e vendimit të dënimit me burgim ose e aktit të procedimit;b) një relacion mbi veprën penale që i ngarkohet personit për të cilin kërkohet ekstradimi, duke treguar kohën dhe vendin e kryerjes së veprës dhe cilësimin ligjor të saj;c) teksti i dispozitave ligjore që do të zbatohen, duke treguar nëse për veprën për të cilën kërkohet ekstradimi është parashikuar nga ligji i shtetit të huaj dënimi me vdekje;ç) të dhënat individuale dhe çdo informacion tjetër të mundshëm që shërben për të përcaktuar identitetin dhe shtetësinë e personit, për të cilin kërkohet ekstradimi.3. Kur konkurrojnë disa kërkesa ekstradimi, Ministria e Drejtësisë cakton radhën e shqyrtimit. Për këtë qëllim ajo mban parasysh të gjitha rrethanat e çështjes dhe veçanërisht datën e marrjes së kërkesës, rëndësinë dhe vendin e kryerjes së veprës penale ose shtetësinë dhe vendbanimin e personit të kërkuar, si dhe mundësinë e një riekstradimi nga shteti kërkues.4. Në qoftë se për një shkelje të vetme ekstradimi kërkohet në të njëjtën kohë nga shumë shtete, ai i jepet shtetit ndaj të cilit është drejtuar vepra penale ose atij shteti mbi territorin e të cilit është kryer vepra.

387

8. Vlerësoj se vendimi jo vetëm që është haptazi i kundraligjshëm por edhe alogjik dhe kontradiktor në pjesën arsyetuese.

9. Megjithëse kjo gjykatë konstaton se mungojnë aktet e kërkuara sipas dispozitave të K.Pr.Penale konkretisht neni 494/1/2 dhe të Konventës së Ekstradimit neni 12/2/a, logjike e cila të çon në rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi në vazhdim ka konfirmuar ekzistencën e kushteve për caktim mase sigurimi, por duke bërë ndryshimin e saj nga “arrest në burg me aftat 40 ditor” në “arrest në shtëpi” po me afat 40 ditor.

10. Në lidhje me mungesën e kritereve ligjore çmoj se arsyetimi është në shtrembërim të plotë të dispozitave ligjore të cituara. Arrestimi i përkohshëm është parashikuar si veprim procedural në nenin 16 të Konventës për Ekstradimin, si dhe në nenin 495 të K.Pr.Penale. Sipas kuptimit që i japin këto dispozita arresti i përkohshëm zbatohet kur konstatohet se personi që ka kryer një vepër penale në një shtet të huaj ndodhet në Shqipëri dhe për shkak të rrezikshmërisë së tij dhe veprës penale, shteti i huaj mund të kërkojë paraprakisht arrestimin e përkohshëm të personit dhe brenda afatit të caktuar të kërkojë ekstradimin.

11. Arresti i përkohshëm nuk kërkon ashtu si në rastin e ekstradimit paraqitjen formale të dokumentacionit, por mjafton që të ketë një kërkesë për vendosjen e personit nën arrest ndërkombëtar. Ky informacion merret nëpërmjet shërbimit policor ndërkombëtar Interpol. Në bazë të të dhënave të këtij sistemi rezulton se ndaj shtetasit turk Abdulselman Turgut, Gjykata e Darmstradit në Republikën Federale të Gjermanisë me vendimin nr.25 Gs 904 js 39759/09, datë 17.02.2009 ka caktuar si masë sigurimi atë të arrestit në burg, pasi dyshohet dhe hetohet për veprën penale në fushën e lëndëve narkotike me një dënim maksimal prej 15 vjet burgim. Mbi bazën e këtij vendimi ky shtetas është shpallur në kërkim ndërkombëtar duke u lëshuar urdhëri i arrestit europian datë 21.09.2009.

12. Sipas nenit 16 të Konventës parashikohet se “Kërkesa për arrestimin e përkohshëm do t’u njoftohet autoriteteve kompetente të palës së kërkuar në rrugë diplomatike ose drejtpërdrejt me postë telegraf, ose me Interpol (Organizata Ndërkombëtare e Policisë Kriminale), ose çdo mjet tjetër që lë gjurmë ose që pranohet nga pala kërkuese”.

13. Ekzistenca e një mase sigurimi ndaj shtetasit turk Abdulselman Turgut është konfirmuar nëpërmjet Interpolit, e cila në këtë rast shërben si kërkesë për caktimin e arrestit të përkohshëm për atë vend ku kapet personi i kërkuar dhe që më pas brenda afatit do të kërkohet ekstradimi; në rastin tonë është Shqipëria. Në kundërshtim të plotë me këtë përcaktim, gjykata e apelit ka pretenduar mungesën e akteve që vërtetojnë ekzistencën e masës dhe të kërkesës pavarësisht se informacioni i dhënë nga Interpoli ka qenë plotësisht i besueshëm dhe i mjaftueshëm që nga ana e policisë gjyqësore, ashtu si edhe ka ndodhur në përputhje me nenin 495 të K.Pr.Penale të bëhet arrestimi.

14. Fakti që i gjykuari Abduselaman Turgut i ka shpëtuar arrestimit të tij në Turqi, vend nga i cili po vinte, nuk mund të shërbejë si shkak për mos arrestimin e tij nga autoritetet shqiptare të cilat kanë detyrim konvertor për ta zbatuar në çdo rast që konstatojnë një person i cili rezulton të jetë shpallur në kërkim ndërkombëtar.

15. Për sa i përket zëvendësimit të masës së sigurimit nga gjykata e apelit, ajo është marrë në kundërshtim të plotë me dispozitat ligjore, të cilat, edhe në rastin kur ajo kërkohet për efekt ekstradimi, të referojnë tek kushte dhe kriteret e përgjithshme të caktimit të masave të sigurimit në kreun V të K.Pr.Penale. Shkaku i përdorur nga gjykata se personi për të cilin kërkohet ekstradimi nga qëndrimi i tij në paraburgim i rrezikohet jeta është i paprovuar gjyqësisht.

388

16. Në bazë të akteve rezulton se shtetasi turk Abdulselman Turgut ka paraqitur përpara gjykatës një shkresë të lëshuar nga YSAN UNIVERSAL në datë 02.03.2011, sipas të cilës ai vuan nga mosmjaftimi i zemrës dhe hiperlipidemi dhe gjendet në rrezik jetësor.

17. Ky pretendim i të gjykuarit nuk është vërtetuar nga ana e gjykatës në mënyrë të pavarur me anë të ndonjë prove të marrë prej saj për të provuar se realisht gjendja e tij është vërtet e rënduar, apo është manovër e të gjykuarit për t’i shpëtuar marrjes së një mase procedurale të drejtë. Ky verifikim do të ishte i domosdoshëm për të parë nëse masa e sigurimit arrest në burg duke ju referuar kushteve të izolimit do të vinte në rrezik jetën e tij. Në lidhje me këtë çështje Kolegji Penal ka mbajtur qëndrim duke krijuar praktikë gjyqësore të konsoliduar se gjendja shëndetësorë nuk mund të shërbejë apriori si kusht për zëvendësimin e masës së sigurimit, por në çdo rast duhet të verifikohet nëse strukturat shtetërore përgjegjëse si spitali i burgut disponon kushtet dhe mjetet e nevojshme për kurimin e personit në arrest në burg.

18. Gjykata e apelit me një arsyetim shabllon se “...jo domosdoshmërish duhet të merret si masë sigurimi arrest në burg”, ka bërë ndryshimin e masës pa argumentuar se përse masa “arrest në burg” e vendosur nga shkalla e parë është e papërshtatshme.

19. Në vlerësimin tim kanë ekzistuar të gjitha kushtet dhe kriteret e parashikuara nga nenet 228 dhe 229 të K.Pr.Penale, duke ju referuar rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale për të cilën kërkohet personi, e shprehur në mazhin e lartë të dënimit, rrezikut të ikjes ashtu si edhe në fakt ka ndodhur pas ndryshimit të masës së sigurimit nga gjykata e apelit, qëllimi për të cilin jepet ajo, për garantimin e ekstradimit në rast të një vendimi pozitiv të mëvonshëm nga ana e gjykatës, vendimi më i drejtë do të ishte prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.

Shkëlzen Selimi

389


VENDIM



Gani Dizdari Kryesues Besnik Imeraj AnëtarArjana Fullani AnëtareEdmond Islamaj AnëtarShkëlzen Selimi Anëtar


TË PANDEHURIT: BESNIK BRAKA

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale“Trafikim i armëve dhe i municionit”,

parashikuar nga neni 278/a-2 i K.Penal;“Prodhim dhe shitje e narkotikëve”,

parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal;“Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit”,

parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal;“Falsifikim i akteve të gjendjes civile”,parashikuar nga neni 191/1 i K.Penal

dhe “Falsifikim i dokumentave”,parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.

TË PANDEHURËS: ZAMIRA GJONGECAJ

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale“Prodhim dhe shitje e narkotikëve”,


TË PANDEHURIT: ZAMIR FERHATI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale“Trafikim i armëve dhe i municionit”,

parashikuar nga neni 278/a-2 i K.Penal;“Prodhim dhe shitje e narkotikëve”,


391

TË PANDEHURIT: TAJAR LEÇINI

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penale“Prodhim dhe shitje e narkotikëve”,


Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.01, datë 12.01.2009, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Besnik Braka për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të armëve dhe municionit”, parashikuar nga neni 278/a/2 i K.Penal dhe e dënon me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.Pushimin e akuzës ndaj të pandehurit Besnik Braka për veprën penale të “Përdorimit të akteve të gjendjes civile të falsifikuara”, parashikuar nga neni 191/1 i Kodit Penal si të amnistuar me ligjin nr.9678, datë 13.01.2007 “Për amnistinë”.Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka, për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka, për kryerjen e veprës penale të “Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 186/1 i K Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Besnik Braka me një dënim të vetëm me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Zamir Ferhati, për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të pandehurit Zamir Ferhati, për kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Zamir Ferhati me një dënim të vetëm me 7 (shtatë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të së pandehurës Zamira Gjongecaj për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të pandehurit Tajar Lecini, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.Vuajtja e dënimit të kryhet në burg të sigurisë të zakonshme dhe fillon nga dita e arrestimit të tyre.Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit për Krime të Rënda brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.

392

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.23, datë 14.04.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.l, datë 12.01.2009 të Gjykatës Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Besnik Braka lidhur me deklarimin fajtor, cilësimin ligjor dhe dënimin e tij përfundimisht me 14 vjet burgim. Në zbatim të nenit 611 të Kodit të Procedurës Penale të pandehurit Besnik Braka i zbritet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë duke u dënuar përfundimisht me 9 (nëntë) vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë, e cila duhet të paguhet brenda datës 30 nëntor 2009. Lënien në fuqi të vendimit nr.1, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Zamir Ferhati lidhur me deklarimin fajtor, cilësimin ligjor të veprës penale, si dhe masën e dënimit për veprën penale të “meskallëzimit të krimit”. Ndryshimin e këtij vendimi për të pandehurin Zamir Ferhati vetëm për sa i përket masës së dënimit për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, duke e dënuar me 8 (tetë) vjet burgim. Në bashkim të dënimeve sipas nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim. Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale të pandehurit Zamir Ferhati i zbritet 1/3 (një e treta) e dënimit, duke e dënuar përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim.

Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda ka ushtruar rekurs prokurori i Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe ligjore:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit penal dhe atij procedural, pasi pa shkaqe të motivuara ka marrë përsipër atribute që sipas ligjit procedural penal janë e drejtë ekskluzive e gjykatës së faktit që shqyrton themelin e çështjes, gjë që del qartë nga përmbajtja e nenit 403 të K.Pr.Penale.

- Ndryshe nga sa është konkluduar nga gjykata e apelit gjykimi i shkurtuar është formuluar dhe miratuar nga ligjvënësi për të thjeshtuar e shkurtuar procedurat e gjykimit, për të rritur shpejtësinë dhe efektivitetin e tij dhe duke krijuar për subjektin që gjykohet përfitimin e uljes së 1/3 së dënimit, por ky Kolegj ka vendosur në kundërshtim me këtë dispozitë dhe me Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.2, datë 29.01.2003, duke pranuar kërkesën për gjykim të shkurtuar, ndonëse vetëm i pandehuri Besnik Braka e ka përmendur këtë pretendim ne ankim.

- Gjatë gjykimit të zhvilluar në gjykatën e faktit janë pranuar disa kërkesa të mbrojtjes së të pandehurve siç është procesverbali i paraqitjes për njohje, i zhvilluar në datën 27.06.2005 gjë që ka ndikuar dukshëm në dhënien e vendimit dhe është pretenduar për pavlefshmëri aktesh procedurale, prandaj nuk jemi para rastit të gjykimit të shkurtuar.

- Masa e dënimit dhënë ndaj të pandehurve Besnik Braka dhe Zamir Ferhati për veprën penale të parashikuar nga neni 278/a/2 i Kodit Penal, ashtu si për të gjithë të pandehurit për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, nuk i përgjigjet rrezikshmërisë shoqërore të veprave përkatëse dhe përhapjes së tyre në vendin tonë, ashtu siç jemi kundër të dy vendimeve në lidhje me veprën penale të

393

moskallëzimit të krimit për të pandehurin Zamir Ferhati, pasi mendojmë se ai ka konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 278/a/2 të Kodit Penal.

I gjykuari Zamir Ferhati kërkon prishjen e vendimeve dhe deklarimin e tij të pafajshëm, duke pretenduar:

- Nuk u provua në gjykim fajësia e të gjykuarit Zamir Ferhati lidhur me veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, arsyetimi i gjykatave në lidhje me Zamir Ferhatin nuk është në përputhje me provat e administruara në këtë gjykim. Fakti i gjendjes së lëndës narkotike në banesën e shtetasve Qefsere dhe Artan Bregu nuk sjell dyshim dhe jo më bindje se Zamir Ferhati ishte i implikuar me këtë sasi droge.

- As bashkëtëpandehurit në këtë gjykim nuk e pohuan apo deklaruan implikimin e Zamir Ferhatit në kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”.

- Zamir Ferhati duhet të çlirohet nga akuza e moskallëzimit të krimit që lidhet me veprën penale të trafikimit të municioneve, pasi nuk ka elementë të mjaftueshëm që përbëjnë veprën penale të moskallëzimit të krimit, pasi sipas provave të administruara ai nuk ka qenë fare i pranishëm ditën kur pretendohet se ka ndodhur trafikimi i municioneve. Gjithashtu nuk rezulton që ai të ketë marrë dijeni të menjëhershme se po kryhej vepra e trafikimit të municioneve.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.23, datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda lidhur me të gjykuarit Tajar Lecini dhe Zamira Gjongecaj dhe lënien në fuqi të vendimit nr.01, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda lidhur me këta të gjykuar. Ndryshimin e vendimit nr.23, datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda lidhur me masën e dënimit të caktuar për të gjykuarit Besnik Braka dhe Zamir Ferhati përkatësisht 17 (shtatëmbëdhjetë) vjet burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë dhe 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim; mbrojtësin e të gjykuarit Besnik Braka, Av. Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda; mbrojtësin e të gjykuarit Tajar Leçini, Av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ose ndryshimin e tij në lidhje me masën e dënimit duke e ulur në 6 (gjashtë) vjet; mbrojtësin e të gjykuarit Zamir Ferhati, Av. Vladimit Meçe, i cili deklaroi heqjen dorë nga rekursi; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.23, datë 29.02.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet si i pambështetur në ligj, duke lënë në fuqi vendimin nr.1 datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.


Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:

1. I gjykuari Besnik Braka është banor i qytetit të Elbasanit. Prej disa vitesh ai jeton në qytetin e Tiranës ku edhe është njohur me të gjykuarën Zamira Gjongeci. Midis tyre ka një lidhje intime të paformalizuar në martesë, për shkak se i gjykuari Besnik është person apatrid. Prej disa kohësh këta të gjykuar bashkëjetonin në një banesë pronë e të gjykuarës e cila ndodhej në Lagjen “Ali Demi”, Rruga “Hoto Beg”, prapa Ministrisë së Shëndetësisë në qytetin e Tiranës. Në këtë lagje jetonte edhe i gjykuari tjetër Tajar Leçini, ku për këtë shkak

394

ka krijuar njohje dhe lidhje shoqërore me të gjykuarin Besnik Braka. Po në këto rrethana është njohur dhe me të gjykuarin Zamir Ferhati, me të cilin ka krijuar lidhje të ngushta shoqërore.

2. Në datë 28.06.2003, rreth orës 14.30 në pikën doganore të Kapshticës në territorin e shtetit grek, gjatë një kontrolli doganor të ushtruar në kamionin e markës Volvo me targë EKA 4186 të drejtuar nga shoferi me shtetësi greke Almiradi Joanis, i cili kishte hyrë po nga pika kufitare e Kapshticës e Republikës së Shqipërisë, përveç ngarkesës së deklaruar me qymyr, nga ana e punonjësve të doganës greke është kapur një sasi prej 465 (katërqind e gjashtëdhjetë e pesë) arka metalike të përmasave 35x15x10, si dhe 8 (tetë) thasë me fishekë. Në bazë të procesverbalit të numërimit rezulton se sasia e përgjithshme e fishekëve ishte 353.432 copë të kalibrit 7.62 mm dhe që përdoren si municion për armë zjarrit model 56 i njohur me emrin (kallashnikov).

3. Autoritet e hetimit të shtetit grek, duke u ndodhur përpara një krimi transnacional në kuadrin e dyshimeve se kemi të bëjmë me një trafikim të municioneve luftarake, kanë vënë në dijeni autoritet shtetërore të hetimit të Republikës së Shqipërisë, për të bërë të mundur zbulimin dhe kapjen e organizatorëve të këtij trafiku. Mbi këtë bazë është bërë edhe fillimi i procedimit penal, ku në përfundim ka rezultuar se organizator i tij ishte i gjykuari Besnik Braka.

4. I gjykuari Besnik Braka rezulton të mos këtë ndonjë aktivitet të tijin tregëtar të liçensuar, por në dy raste gjatë muajit qershor të vitit 2003 nëpërmjet përdorimit të liçensës të të tretëve rezulton të ketë eksportuar në Greqi një sasi lënde qymyr druri, ku në rastin e dytë provohet t’a ketë përdorur si maskim për trafikimin e një sasie municioni luftarak.

5. Eksportimi i sasisë së qymyrit, në rastin e parë, rezulton të jetë kryer nga i gjykuari duke përdorur liçensën e Shoqërisë “2A” sh.p.k. me administrator shtetasin Agim Sula. Nëpërmjet shtetasit Taulant Milai ka arritur të kontaktojë me shtetasin Ded Prenga, i cili për shkak të detyrës që kishte ushtruar në vitin 2003 si Drejtor i Shërbimit Pyjor Elbasan kishte njohje me subjektet private që ushtronin aktivitet në fushën e lëndëve drusore. Shtetasi Agim Sula, me ndërmjetësimin e shtetasit Ded Prenga, ka pranuar që i gjykuari të bëjë eksportimin e qymyrit të drurit me liçensën e tij. Mbasi është ngarkuar kamioni në rastin e parë është kryer edhe eksportimi i sasisë së qymyrit të drurit.

6. I gjykuari Besnik Braka pas realizimit të rrugës së parë i ka kërkuar përsëri ndihmë shtetasit Agim Sula, pronar dhe administrator i Shoqërisë “2A” sh.p.k, por ky i fundit, duke mos pasur besim se përveç qymyrit mund të eksportoheshin sende të kundraligjshme, nuk ka pranuar. Në këto kushte i gjykuari ka kontaktuar po me ndërmjetësimin e shtetasit Ded Prenga me shtetasin Kujtim Korra, pronar dhe administrator i Shoqërisë “KORRA” sh.p.k., i cili gjithashtu dispononte liçensë për eksportimin e qymyrit. Ky i fundit ka pranuar që eksportimi të bëhet nëpërmjet shoqërisë së tij.

7. I gjykuari është vënë në lëvizje duke kontaktuar me prodhuesit e qymyrit në zonën e Elbasanit. Ndërkohë prej tij në kushtet kur qëllimi i tij i vërtetë nuk ishte aktiviteti tregtar, por përdorja e tij si mbulim për trafikimin e municioneve më parë të planifikuar nga i gjykuari, ka arritur të sigurojë një sasi fishekësh të vendosura në disa arka plastike dhe thasë. Fillimisht sasia e fishekëve, me porosi të të gjykuarit Besnik Braka, është marrë në një pikë skrapi pranë ish-Kombinantit Metalurgjik duke u ngarkuar në një kamion nga punëtorët e ngarkim shkarkimit Fiqiri Tomorrica, Zeqir Cani dhe Petrit Shalsi. Mbasi i kanë ngarkuar dhe i kanë maskuar me disa degë pemësh janë nisur për të shkuar tek një parking në vendin Ura e Shkumbinit. Aty i kanë shkarkuar arkat me fishekë për t’i ngarkuar përsëri me porosi të të gjykuarit tek kamioni me targa greke. Me qëllim për të mos u kapur gjatë kontrollit arkat, i gjykuari i ka sistemuar në mesin e kamionit ndërkohë që sipër tyre dhe anash janë vendosur thasët me qymyr.

395

8. Kamioni “Volvo” me targa greke EKA 4186 ka kryer procedurat e zhdoganimit në pikën doganore të Elbasanit dhe më pas është nisur për në destinacionin e përcaktuar në Greqi nëpërmjet pikës doganore të Kakavijës. Pasi ka kryer procedurat e kontrollit në pikën doganore shqiptare, ka kaluar në territorin e shtetit grek, ku autoritetet doganore greke kanë kryer verifikimin fizik të ngarkesës me atë të paraqitur në dokumentacion. Gjatë kontrollit ka rezultuar se përveç sasisë prej 17.000 (shtatëmbëdhjetë mijë) kg qymyr e paketuar në thasë, në mes të ngarkesës janë gjetur të fshehur 465 (katërqind e gjashtëdhjetë e pesë) kuti metalike, si dhe 8 (tetë) thasë të mbushur me fishekë. Në kushtet e flagrancës është bërë arrestimi i drejtuesit të kamionit shtetasit grek Almiradi Joanis.

9. Pas kapjes së sasisë së municioneve janë bërë verifikime në lidhje me dërguesin nga ku ka rezultuar se është i gjykuari Besnik Braka, i cili është arrestuar. Gjatë verifikimit të të dhënave personale dhe aktivitetit ka rezultuar se i gjykuari, gjatë regjistrimit të tre automjetve ka përdorur tre çertifikata lindje me numra të ndryshëm regjistri. Në bazë të aktit të ekspertimit grafik nr.1492, datë 05.04.2005 të Institutit të Policisë Shkencore këto çertifikata kanë dalë të falsifikuara mbasi nuk janë lëshuar nga punonjësit e gjendjes civile, duke qenë të fallsifikuara në shkrim dhe në nënshkrim. Gjithashtu, falsiteti provohet edhe nga akti i ekspertimit të vulave nga ku ka rezultuar se nga krahasimi ato nuk i përkasin vulave të njësive bashkiake të cilave iu referohen.

10. Gjatë kryerjes së veprimeve hetimore për këtë veprimtari të kundraligjshme, mbasi është ekzekutuar masa e sigurimit ndaj të gjykuarit Besnik Braka nga ana e policisë gjyqësore, në datë 20.04.2005, në kuadrin e dyshimeve është ushtruar kontroll në banesën e të gjykuarit Zamir Ferhati, si i dyshuar në veprimtarinë e kundraligjshme të shitjes së lëndëve narkotike.

11. Më tej nëpërmjet metodave speciale të hetimit janë bërë të mundur dalja e fakteve të reja që implikojnë në veprimtarinë e kundraligjshme të mbajtjes së lëndës narkotike, përveç të gjykuarit Besnik Braka edhe të të gjykuarve Zamir Ferhati, Zamira Gjongecaj dhe Tajar Leçini.

12. Gjatë përgjimit ambiental të kryer midis të gjykuarve Besnik Braka dhe Zamir Ferhati, ka rezultuar e provuar se ky i fundit, megjithëse nuk ishte i implikuar në trafikimin e fishekëve në drejtim të Greqisë, kishte dijeni për këtë veprimtari kriminale të të gjykuarit Besnik Braka. Ndërkohë gjatë bisedës ata kanë dhënë detaje për ushtrimin e aktivitetit të kundraligjshëm në mbajtjen e lëndëve narkotike ku implikojnë si bashkëpunëtorë edhe bashkëjetuesen e të gjykuarit Besnik, të gjykuarën tjetër Zamira Gjongecaj. Ndërkohë gjatë bisedës së përgjuar, këta të gjykuar implikojnë edhe të gjykuarin tjetër Tajar Leçini si bashkëpunëtor në mbajtjen e lëndëve narkotike.

13. Në përgjimin ambiental të autorizuar dhe të vlerësuar si të ligjshëm midis të gjykuarve Zamira Gjongecaj dhe Zamir Ferhatit, gjatë bisedës, implikojnë veten në mbajtjen e lëndëve narkotike si dhe implikojnë dhe të gjykuarin Tajar Leçini, i cili del si bashkëpunëtor. Lëndën narkotike këta të gjykuar e kishin të fshehur fillimisht në banesën e të gjykuarit Besnik Braka, por me arrestimin e këtij të fundit bashkëjetuesja e tij, e gjykuara Zamira Gjongecaj lëndën narkotike e dërgon në banesën e fqinjit të tyre, të gjykuarit Tajar Leçini, i cili më pas e fsheh në banesën e dëshmitarëve Qefsere Bregu dhe Artan Bregu. Ndërkohë e gjykuara Zamira jep të dhëna për një pistoletë të cilën i gjykuari Besnik Braka, me të cilën bashkëjetonte, e mbante pa leje dhe që ajo ishte munduar t’a fshihte duke e hedhur me qëllim të mos kapej nga policia.

14. Në bazë të të dhënave të grumbulluara nga përgjimet, në bazë të informacionit që të gjykuarit kanë shkëmbyer gjatë bisedës, është ushtruar kontroll në banesën e shtetasve Artan dhe Qefsere Bregu. Nga kontrolli ka rezultuar se në një ambient të jashtëm të shtëpisë, e përdorur si depo, është gjetur dhe marrë me cilësinë e provës materiale një qese plastmasi me ngjyrë të zezë e cila përmbante: një qese me ngjyrë të bardhë e lidhur me natriban ku

396

brenda kishte pluhur me ngjyrë rozë në të kuqe me peshë 4.420 kg; një qese me ngjyrë jeshile brenda të cilës ndodhej një pako e mbështjellë me natriban me peshë 510 gram; një qese me ngjyrë të bardhë e të kuqe brenda të cilës ndodheshin sende të tilla si: peshore elektronike, një palë gërshërë, kartë Albtelekom me nr.0505579037, fletë faturë vodafone e abonentit nr.0692072069, dy receta mjekësore në emër të pacientit Besnik Braka vjeç 40, lëshuar nga Dok.Alketa Qalliu, një copë letër në të cilën ishte shënuar një numër celulari.

15. Në bazë të aktit të ekspertimit toksikologjik nr.213 të IML Tiranë ka rezultuar se lënda e kapur në një qese ishte lëndë narkotike heroinë, ndërsa qeska tjetër kishte medikamente të llojit caffeine dhe paracetamol.

16. Ndërkohë është ushtruar kontroll në banesën pronë e shtetasit Ali Aliu, e cila ishte shitur prej të gjykuarit Besnik Braka, por që vazhdohej të posedohej përsëri nga ky i fundit. Gjatë kontrollit brenda në banesë është gjetur dhe sekuestruar një qese plastmasi, e cila përmbante një lëndë të bardhë me peshë 35.9 (tridhjetë e pesë pikë nëntë) gram. Nga akti i ekspertimit toksikologjik nr.2049, datë 05.05.2005 ka rezultuar se kjo sasi ka në përmbajtje të saj lëndën narkotike të llojit kokainë.

17. Gjatë kqyrjes së vendit të ngjarjes në bazë të informacionit të marrë nga biseda e zhvilluar midis Zamira Gjongecaj dhe Zamir Ferhatit është gjetur dhe marrë me cilësinë e provës një pistoletë model 7.62 mm me mbishkrimin C-187515, krehër me gjashtë fishekë, e cila korrespondon pikërisht me deklarimin e saj se e kishte hedhur me qëllim për të mos u kapur nga policia në pjesën e pasme të apartamentit që i korrespondon oborrit të shtëpisë të shtetasit Sefedin Kasa. Në bazë të aktit të ekspertimit balistik nr.134, datë 28.04.2005, arma e gjetur që i përket të gjykuarit Besnik Braka është në gjendje të rregullt teknike dhe realizon qitje normalisht, gjithashtu edhe 11 (njëmbëdhjetë) fishekët janë teknikisht të rregullt dhe realizojnë qitje.

18. Prokuroria e Krimeve të Rënda, në përfundim të hetimit, ka ngritur ndaj të gjykuarit Besnik Braka akuzën e “Trafikim i armëve dhe i municionit”, parashikuar nga neni 278/a-2 i K.Penal; “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal; “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal; “Falsifikim i akteve të gjendjes civile”, parashikuar nga neni 191/1 i K.Penal dhe “Falsifikim i dokumentave”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal; ndërsa për të gjykuarit e tjerë: Zamira Gjongecaj për kryerjen e veprës penale “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal; Zamir Ferhati për kryerjen e veprës penale “Trafikim i armëve dhe i municionit”, parashikuar nga neni 278/a-2 i K.Penal; “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal; Tajar Leçini për kryerjen e veprës penale “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal;


19. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.01, datë 12.01.2009, ka vendosur:

i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Besnik Braka për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të armëve dhe municionit”, parashikuar nga neni 278/a/2 i K.Penal dhe e dënon me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.

ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.

iii. Pushimin e akuzës ndaj të pandehurit Besnik Braka për veprën penale të “Përdorimit të akteve të gjendjes civile të falsifikuara”, parashikuar nga neni 191/1 i Kodit Penal si të amnistuar me ligjin nr.9678, datë 13.01.2007 “Për amnistinë”.

397

iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka për kryerjen e veprës penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 278/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.

v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Besnik Braka, për kryerjen e veprës penale të “Përdorimit të dokumenteve të falsifikuara”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 186/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.

vi. Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Besnik Braka me një dënim të vetëm me 14 (katërmbëdhjetë) vjet burgim.

vii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Zamir Ferhati për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.

viii. Deklarimin fajtor të pandehurit Zamir Ferhati për kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.

ix. Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Zamir Ferhati me një dënim të vetëm me 7 (shtatë) vjet burgim.

x. Deklarimin fajtor të së pandehurës Zamira Gjongecaj për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.

xi. Deklarimin fajtor të pandehurit Tajar Lecini për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 283/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.

xii. Vuajtja e dënimit të kryhet në burg të sigurisë të zakonshme dhe fillon nga dita e arrestimit të tyre.xiii. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.20. Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit për Krime të Rënda

brenda 10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.21. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.23, datë 14.04.2009,

ka vendosur:i. Lënien në fuqi të vendimit nr.l , datë 12.01.2009 të Gjykatës Shkallës

së Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Besnik Braka lidhur me deklarimin fajtor, cilësimin ligjor dhe dënimin e tij përfundimisht me 14 vjet burg.

ii. Në zbatim të nenit 611 të Kodit të Procedurës Penale të pandehurit Besnik Braka i zbritet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë duke u dënuar përfundimisht me 9 (nëntë) vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë, e cila duhet të paguhet brenda datës 30 Nëntor 2009.

iii. Lënien në fuqi të vendimit nr.1, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Zamir Ferhati lidhur me deklarimin fajtor, cilësimin ligjor të veprës penale, si dhe masën e dënimit për veprën penale të “moskallëzimit të krimit”.

iv. Ndryshimin e këtij vendimi për të pandehurin Zamir Ferhati vetëm për sa i përket masës së dënimit për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, duke e dënuar me 8 (tetë) vjet burgim.

v. Në bashkim të dënimeve sipas nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim.

vi. Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale të pandehurit Zamir Ferhati i zbritet 1/3 (një e treta) e dënimit, duke e dënuar përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim”.

398

22. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs prokurori dhe i gjykuari Zamir Ferhati, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, duke parashtruar shkaqet ligjore të paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit të rekursuar19. Gjykata e apelit ka arsyetuar se: “... vendimi i apeluar në tërësinë e tij duhet të

qëndrojë në fuqi, duke u ndryshuar ai në disa pika të tij. Edhe kjo gjykatë krijon bindjen e ekzistencës së veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal, të konsumuar nga të katër të pandehurit...Mbi bazën e njohjes së këtyre fakteve, kjo gjykatë krijon besimin se ndërmjet katër të pandehurve ekzistonte “marrëveshja” për të kryer veprën penale nga ku nëpërmjet mbajtjes së lëndës narkotike. Fakti i posedimit të sendeve që bëjnë të mundur veçimin në sasira më të vogla (porcione), të përbërësve dhe mjeteve peshuese, për këtë Kolegj si dhe për atë të shkallës së parë, krijon bindjen se lënda narkotike mbahej me qëllim shpërndarjen e saj.

Me tej në arsyetimin e saj gjykata e apelit arsyeton se: ...“Nga ana e kësaj gjykate, në të kundërt me atë që ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë, çmohet se duhet të pranohet apeli i të pandehurve për sa i përket aplikimit të gjykimit të shkurtuar, të cilin ata e kanë kërkuar brenda afatit kohor. Ky Kolegj vlerëson se është e drejta e të pandehurve për një përfitim të parashikuar nga ligji, zhvillimi i gjykimit të shkurtuar...për më tepër gjykata nuk justifikon urdhërimin e saj të mospranimit të gjykimit të shkurtuar me zgjidhjen e ndonjë situate të “paqartë” për të cilën është e nevojshme të zhvillohet “shqyrtim gjyqësor”...ky Kolegj vlerëson se deçizimi i gjykatës së parë duhet të konsiderohet i padrejtë dhe për këtë të ndryshohet, me pasojë aplikimin në këtë fazë të gjykimit, pra të apelit, të përfitimit të asaj që parashikon neni 406/1 i Kodit të Procedurës Penale për të pandehurit që kanë kërkuar “zhvillimin e gjykimit të shkurtuar”, brenda afatit të parashikuar nga neni 403 i K.Pr.Penale. Kjo sepse, deçizimi i kolegjit të gjykatës së shkallës së parë është i tillë që, kthimi për rigjykim me detyrimin për të riparuar këtë urdhër është ekonomik dhe i paparashikuar si i tillë në shkaqet e “prishjes së vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë” nga shkronja “ç” e pikës 1 të nenit 428 të K.Pr.Penale...kështu pas përcaktimit të një dënimi prej 14 (katërmbëdhjetë) vjet dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë për të pandehurin Besnik Braka, në zbatim të pikës 1 të nenit 406 të K.Pr.Penale , nga ku 1/3 e dënimit është 4 vjet e 3 muaj, ajo e gjobës 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë, ai përfundimisht duhet të dënohet me masën e dënimit prej 9 (nëntë)vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe 200.000 lekë gjobë. Po për të njëjtin efekt i pandehurit Zamir Ferhati, i cili është dënuar me 9 (nëntë) vjet burgim, nga ku 1/3 e kohëzgjatjes është 3 (tre) vjet, ai duhet të dënohet përfundimisht me burgim 6 (gjashtë) vjet. E pandehura Zamira Gjongecaj...duhet të dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim. Po kështu edhe i pandehuri tjetër Tajar Leçini duhet të dënohet përfundimisht me burgim 6 (gjashtë) vjet burgim...”.


24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet pranuar pjesërisht dhe vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda nr.23, datë 14.04.2009 duhet të prishet për zbatim të gabuar të ligjit procedural penal, në lidhje me aplikimin e gjykimit të shkurtuar dhe ndryshimin e masave të dënimit për të gjykuarit, duke lënë në fuqi vendimin nr.1, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda.

Në lidhje me aplikimin e gjykimit të shkurtuar dhe zbritjen e 1/3 të dënimit.25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit për Krime të Rënda

ka kuptuar dhe ka zbatuar gabim ligjin procedural penal për sa i përket aplikimit të gjykimit

399

të shkurtuar gjatë gjykimit në shkallë të dytë, sipas rregullimit që përcaktohet në nenin 404 të K.Pr.Penale.29

26. Gjykimi i shkurtuar është formë e posaçme e procedimit, e cila ndryshon nga gjykimi i zakonshëm. Si karakteristika ky gjykim shfaq: a) karakterin vullnetar, e shprehur kjo në kërkesën e të pandehurit b) konvertimin e procedimit ku në alternativë është dhënë mundësia të zgjidhet forma që ofron shpejtësi dhe ekonomi gjyqësore dhe c) ezaurimin e formës proceduriale të gjykimit (electa una via, non datur recursus ad alteram).

27. Gjykimi i shkurtuar ka karakter vullnetar në bazë të kërkimit të të pandehurit dhe ka natyrë shpërblyese. Karakteri shpërblyes qëndron në faktin se nëse i pandehuri deklarohet fajtor, atij i akordohet një ulje e dënimit në një masë fikse në 1/3.

28. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se, pasi çështja është prishur dhe kthyer për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë për krime të rënda, në kërkesat paraprake të gjithë të gjykuarit kanë kërkuar që të procedohej me gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar. Gjykata mbasi ka bërë një vlerësim paraprak nëse çështja mund të zgjidhej në gjendjen që janë aktet e ka rrëzuar kërkesën duke çmuar se çështja ka nevojë për shqyrtim gjyqësor. Në vlerësim të kësaj vendim-marrje për të mos pranuar kërkesën e të gjykuarve për gjykim të shkurtuar ka qenë nevoja e gjykatës për t’ia nënshtruar debatit gjyqësor provat e kërkuara nga palët në gjykim, si dhe plotësimi i tyre me prova të tjera, të cilat në përfundim në bazë të cross examination të çonin gjykatën në një vendim të drejtë dhe të bazuar në ligj.

29. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, mbasi ka shqyrtuar paraprakisht aktet e fashikullit të gjykimit, ka çmuar të mos e pranojë kërkesën dhe ka proceduar me gjykim të zakonshëm, duke vlerësuar se ka nevojë për një shqyrtim gjyqësor të provave dhe ato të debatit. Pavarësisht se gjykimi i shkurtuar ka si synim shmangien e një procedure të zakonshme për efekt të ekonomisë gjyqësore, ajo nuk duhet të dëmtojë në vetvete dhënien e një vendimi të drejtë. Në këtë kontekst të drejtën për të vendosur në lidhje me gjykimin e posaçëm e ka gjykata, e cila duhet t’i bëjë një vlerësim paraprak akteve. Ky vlerësim nuk bazohet në një kriter subjektiv, por në atë objektiv të bindjes së brendshme të gjyqtarit se është në gjendje të vendosë për zgjidhjen e çështjes pa ia nënshtruar debatit gjyqësor provat dhe pa marrë prova të tjera.

30. Rrëzimi i kërkesës për të proceduar me gjykim të shkurtuar nga gjykata e shkallës së parë, si i vetmi moment kur mund të ngrihet kjo kërkesë sjell humbjen e kësaj të drejte në shkallët e tjera të gjykimit. Por ashtu si çdo vendim i ndërmjetëm me pasoja për të gjykuarin, ky i fundit ka të drejtë ta kundërshtojë në gjykatën më të lartë së bashku me vendimin përfundimtar. Gjykata e cila kontrollon vendimin përfundimtar (në këtë rast gjykata e apelit), mbi bazën e pretendimit të ngritur në ankim, ka detyrimin të investohet në lidhje me ligjshmërinë e refuzimit të gjykimit të shkurtuar. Ky verifikim tashmë do të kryhet jo mbi bazën e një vlerësimi paraprak të akteve të hetimit, por mbi bazën e zhvillimit të procesit gjyqësor dhe të nevojës që ka patur trupi gjykues për shqyrtimin e provave të paraqitura, si dhe të provave të tjera që ajo ka marrë në shqyrtim për të dhënë një vendim të drejtë. Në rast se gjatë gjykimit janë marrë prova të reja apo shqyrtimi i provave të fashikullit është i rëndësishëm për cilësimin ligjor të fakteve, gjykata ka të drejtën e refuzimit të kërkesës për gjykim të shkurtuar. Ndërsa në rast se shqyrtimi i provave nuk i ka sjellë ndonjë të re procesit dhe humbjes të së drejtës për të përfituar uljen e 1/3 të dënimit në rast se do të ishte pranuar kërkesa për gjykim të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të aplikojë nenin 406/1 të K.Pr.Penale, pavarësisht se kërkesa për gjykim të shkurtuar në shkallë të parë është rrëzuar duke ndrequr kështu pasojat e një vendimi të marrë në kundërshtim me ligjin.

29 Neni 404 i K.Pr.Penale “Disponimet e gjykatës për kërkesën” Kur gjykata çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen që janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar. Në të kundërtën refuzon kërkesën.

400

31. Në çështjen kundër të gjykuarve rezulton që në gjykimin në shkallë të parë as prokurori dhe as të gjykuarit, në kushtet kur çështja ka ardhur për rigjykim pas prishjes së vendimit të shkallës së pare me vendimin nr.13, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, nuk kanë patur kërkesa për prova të tjera përveç atyre që ndodhen të administruara në fashikullin e gjykimit. Gjykata, pasi ka vlerësuar paraprakisht aktet e fashikullit të gjykimit, ka çmuar që procesi i të provuarit është i pamjaftueshëm për të arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me zgjidhjen e çështjes. Gjykata e shkallës së parë ka shfrytëzuar proceduralisht rolin aktiv që dispozitat procedurale i njohin asaj për sa i përket të drejtës që ajo ka për të marrë prova të tjera kur e çmon të nevojshme.

32. Kolegji Penal vlerëson se konkluzioni i gjykatës së apelit se: “... është e drejta e të pandehurve dhe për këtë dhe një përfitim i parashikuar nga ligji për ta, zhvillimi i gjykimit të shkurtuar” është i gabuar në mënyrën se si është rregulluar instituti i gjykimit të shkurtuar në Kodin e Procedurës Penale.

33. Në K.Pr.Penale ka një dallim midis: i) të drejtës për të kërkuar gjykimin e shkurtuar (neni 403/1 i K.Pr.Penale) e cila është e drejtë ekskluzive e të pandehurit ose përfaqësuesit të tij kur i është njohur kjo e drejtë me një akt përfaqësimi dhe ii) të drejtës për të disponuar me vendim me këtë formë të posaçme të gjykimit, e cila i takon gjykatës (neni 404 i K.Pr.Penale). Ky dallim të çon në logjikën që i pandehuri ka të drejtë të “sugjerojë për llojin e procesit” por jo të “vendosi llojin e procesit”.

34. Në këtë kërkim, dhënia e konsensusit nga ana e prokurorit nuk është detyrues (Vendimi unifikues nr.2, datë 29.01.2003 i Gjykatës së Lartë). Paraqitja e kërkesës nuk çon automatikisht në procedimin me këtë formë gjykimi dhe as detyrues për gjykatën për ta pranuar. Siç përcaktohet në ligj, gjykimi i shkurtuar si afat kohor mund të kërkohet: i) me kërkesë paraprake në momentin e depozitimit të akteve të fashikullit të gjykimit nga prokurori në gjykatë dhe ii) përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor në kërkesat paraprake.

Pas paraqitjes së kërkesës për gjykim të shkurtuar ajo duhet të kalojë në proces vlerësimi nga ana e trupit gjykues në bazë të një vlerësimi paraprak të akteve të fashikullit të gjykimit. Në nenin 404 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Kur gjykata çmon se çështja mund të zgjidhet në gjendjen në të cilën janë aktet, vendos gjykimin e shkurtuar”.

35. Siç rezulton nga përmbajtja e kësaj dispozite duhet interpretuar termi “në gjendjen në të cilën ndodhen aktet”. Në interpretim logjik në nenet përkatëse që rregullojnë gjykimin e shkurtuar në vlerësimin e momentit procedural kur mund të kërkohet nga i pandehuri, pra në çdo rast para fillimit të shqyrtimit gjyqësor (neni 355 i K.Pr.Penale) gjendja e akteve është ajo e paraqitur nga prokurori në momentin e dorëzimit të fashikullit të prokurorisë për gjykim, si dhe çdo akt të kryer prej tij gjatë fazës së hetimit paraprak. Ky përcaktim nuk i jep mundësi gjykatës që të proçedojë me “gjykim të shkurtuar të kushtëzuar” kur konstaton me kërkesë të të pandehurit se hetimi paraprak nuk është i plotë dhe se ka prova të lëna në harresë në dëm të të gjykuarit nga ana e prokurorit dhe ka nevojë për një plotësim të procesit të të provuarit. Në bazë të këtij arsyetimi, në mënyrën se si është rregulluar në ligjin procedural gjykimi i posaçëm, përsa i përket gjykimit të shkurtuar, “gjendja në të cilën ndodhen aktet” për të arritur në konkluzionin se çështja mund të zgjidhet në gjendjen në të cilën ndodhen aktet duhet të interpretohet stricto sensu vetëm si vlerësim i akteve të hetimit paraprak, ç’ka i jep gjerësisht mundësi gjykatës të vlerësojë kërkesën e të pandehurit me vendim të motivuar për ta pranuar ose jo.

36. Mos parashikimi ligjor ndalon marrjen e një apo disa prova të reja gjatë gjykimit dhe pa dëmtuar qëllimin e ekonomisë gjyqësore dhe interesat e të gjykuarit për të përfituar uljen e 1/3 së dënimit të disponojë pas marrjes së tyre me vendim për pranimin e kërkesës për gjykim të shkurtuar. Ky kufizim në shtrirjen kohore të paraqitjes së kërkesës së të pandehurit përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor për gjykimin e shkurtuar e bën të papranueshëm procedimin në këtë formë kur pas rrëzimit të kërkesës për gjykim të shkurtuar është marrë

401

edhe prova e kërkuar dhe ekziston mundësia që provat e tjera të pranohen pa debat gjyqësor, duke mos i dhënë të drejtë të pandehurit që ta riparaqesë kërkesën për gjykim të shkurtuar. Në mungesë të këtij rregullimi ligjor për zgjidhjen e qëndrimeve të kundërta që kanë dalë në praktikë janë dhënë përcaktime detyruese në vendimin unifikues nr.2, datë 29.01.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ku është arritur në qëndrimin unifikues se: “Bazuar sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke unifikuar praktikën gjyqësore arrijnë në përfundimin se kur shqyrtimi gjyqësor ka filluar me gjykim të zakonshëm, nuk mund të vazhdohet më tej me gjykim të shkurtuar”.

37. Në këtë këndvështrim të arsyetimit të rregullimit të institutit të gjykimit të shkurtuar si dhe të vendimit unifikues, Kolegji Penal, në kushtet kur vendimi për refuzimin e gjykimit të shkurtuar nga shkalla e parë për krime të rënda është i motivuar nga plotësimi i hetimit gjyqësor, e gjen të gabuar arsyetimin e gjykatës së apelit në lidhje me mospranimin e kërkesës së të gjykuarve për të proceduar me gjykim të shkurtuar dhe aplikimin e uljes së 1/3 të dënimit për të gjykuarit kur gjykata e shkallës së parë e ka çmuar të nevojshme për të krijuar bindjen e brendshme marrjen e një prove të re.

38. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se pas refuzimit të kërkesës të të gjykuarve për të proceduar me gjykim të shkurtuar, gjatë shqyrtimit gjyqësor kryesisht trupi gjykues ka vendosur marrjen e dy provave të reja dhe konkretisht: a) procesverbali për paraqitje për njohje datë 27.06.2005 dhe b) akti i ekspertimit balistik nr.8484 datë 09.12.2008. Në vlerësim të parë marrja e dy provave të reja e justifikon ligjërisht refuzimin nga ana e gjykatës të kërkesës për gjykim të shkurtuar mbasi kjo e drejtë është sakrifikuar në favor të dhënies së drejtësisë, pra të një vendimi të bazuar në prova tej çdo dyshimi të arsyeshëm dhe të bazuar në ligj.

39. Gjykata e apelit ka gabuar kur ka çmuar nevojën e kryerjes së tyre mbasi kjo ka të bëjë me fuqinë provuese dhe vlerën që ka secila për zgjidhjen e çështjes. Gjithashtu ajo ka gabuar kur e ka ngushtuar procesin e të provuarit vetëm në kërkesat e palëve për marrjen e provave, ndërkohë, që ashtu siç u përmend më lart, kjo e drejtë i njihet edhe gjykatës që kryesisht të ndërhyjë me marrjen e provave të pa kërkuara prej tyre, ose për ato të cilat palët mund të kenë hequr dorë por që çmohen të nevojshme për marrjen e vendimit.

40. Në vlerësim të tyre, megjithëse gjykata e shkallës së parë i ka konsideruar prova të reja, procesverbali për paraqitjen për njohje nuk mund të konsiderohet provë e re, pasi është formuar gjatë hetimit paraprak dhe e njohur për palët pavarësisht se nuk ka qenë e përfshirë në fashikullin e gjykimit. Ndërsa përsa i përket pretendimit në lidhje me aktin e ekspertimit balistik në kuadrin e pretendimeve që ka patur i gjykuari Besnik Braka në lidhje me ekzistencën e “sendit” të kundraligjshëm, përsa i përket fishekëve në lidhje me paqartësinë e krijuar nga mospërputhja e legjislacionit në fushën e armatimit midis atij shqiptar dhe atij grek, ka qenë e nevojshme të sqarohet teknikisht ky përcaktim nëpërmjet një akti ekspertimi. Fakti që ky pretendim i cili nuk ishte sqaruar gjatë fazës së hetimit apo në gjykimin fillestar të çështjes, por kërkoi marrjen e një prove të re nga ana e gjykatës dhe nuk dha rezultatin e dëshiruar nga i gjykuari Besnik Braka, i cili për akuzën e trafikimit të municioneve ka mbajtur qëndrim mohues, nuk do të thotë që atij dhe të gjykuarve të tjerë i janë cënuar të drejtat nga refuzimi i kërkesës për gjykim të shkurtuar. Ka qenë pikërisht ky moment i paqartë për gjykatën, e cila kërkonte prova të reja të cilat nuk ishin marrë deri në momentin e fillimit të gjykimit që ka përligjur vendimin për të refuzuar kërkesën e të gjykuarve për gjykim të shkurtuar.

Në lidhje me pretendimin për zbatimin e gabuar të ligjit penal përsa i përket deklarimit fajtor të të gjykuarit Zamira Ferhati për veprën penale të “Moskallzimit të krimit”.

41. Kolegji Penal vlerëson se, konkluzioni i të dy gjykatave për dhënien faktit penal një kualifikim tjetër nga akuza e ngritur nga prokurori, e drejtë kjo e njohur gjykatës në bazë

402

të nenit 375 të K.Pr.Penale30, është bërë në bazë të një analize të plotë të të gjitha provave të shqyrtuara gjatë gjykimit.

42.Gjatë shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar se, ndryshe nga sa ka pretenduar prokurori i cili fillimisht në kërkesën për gjykim ka pretenduar për kryerjen e veprës penale të trafikimit të armëve dhe municioneve në bazë të nenit 278/a-2 të Kodit Penal në kuadrin e grupit të strukturuar nga të gjykuarit Besnik Braka dhe Zamir Ferhati, akuzë të cilën e ka ndryshuar gjatë shqyrtimit gjyqësor duke kërkuar që vepra penale të konsiderohet në kuadër të bashkëpunimit të thjeshtë në bazë të nenit 25 të Kodit Penal. Nga të gjitha provat e shqyrtuara ka rezultuar se midis këtyre të gjykuarve nuk ka patur bashkëpunim për kryerjen e kësaj vepre penale.

43. Nga shqyrtimi gjyqësor nuk rezultoi e provuar se midis të gjykuarit Besnik Braka dhe Zamir Ferhati të ketë patur një marrëveshje paraprake të shprehur ose me veprime konkludente, e cila në bazë të nenit 25 të Kodit Penal do ta ngarkonte me përgjegjësi penale dhe të gjykuarin Zamira Ferhati.

44. Organi i akuzës e mbështet akuzën në dëshminë e shtetasit Kujtim Korra, i cili ka deklaruar se në momentin që është takuar me të gjykuarin Besnik Braka në Doganën e Elbasanit për përgatitjen e dokumentacionit të zhdoganimit ai ka qenë i shoqëruar me një person me emrin Zamir. Për të qartësuar identitetin e plotë të këtij personi, në bazë të nenit 171 të K.Pr.Penale, është kryer paraqitja për njohje e personit nga ana e dëshmitarit, nga e cila ka rezultuar se ai nuk e ka njohur të gjykuarin Zamir Ferhati si personin shoqërues të të gjykuarit Besnik Braka. Ndërkohë, si prova të identifikimit dhe të prezencës ndryshe nga sa ka dalë nga procesverbali i njohjes është pasja e numrit në një copë letër nga ana e dëshmitarit, të të gjykuarit Zamir Ferhati, të cilën ai e ka siguruar ditën e takimit në doganë. Po ashtu nga biseda e përgjimit pas arrestimit del se i gjykuari Zamir Ferhati ka dijeni për aktivitetin e kudraligjshëm që zhvillonte i gjykuari Besnik Braka, duke ju drejtuar këtij të fundit me shprehjen: “...ka për të dalë ajo puna e fishekëve ty”. Këto prova dhe indicje kanë qenë të pamjaftueshme për gjykatën që të bindet tej çdo dyshimi se i gjykuari Zamir Ferhati nuk ka bashkëpunuar për trafikimin e sasisë së municioneve në drejtim të Greqisë.

45. Kolegji Penal vlerëson se çmuarja e tyre ëshë bërë në përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale31 duke i dhënë faktit cilësimin e duhur ligjor. Me të drejtë njohjen midis dy të gjykuarve dhe prezencën në momentin e zhdoganimit, gjykatat e kanë konsideruar si indicje të pamjaftueshme për të arritur në konkluzion fajësie për të gjykuarin Zamir Ferhati. Ndërkohë, nga përgjimi i bisedës midis dy të gjykuarve nga mënyra se si janë shprehur, provohet se i gjykuari Zamir ka qenë në dijeni të trafikimit të fishekëve nga i gjykuari Besnik, nuk ka bashkëpunuar në kryerjen e këtij aktiviteti kriminal, por as nuk ka kallëzuar në organet e policisë apo të ndjekjes penale, detyrim ky i cili e ngarkon atë me përgjegjësi penale në bazë të nenit 300 të Kodit Penal.

Në lidhje me pretendimin e prokurorit për masën e dënimit 46. Kolegji Penal vlerëson se ky pretendim ezaurohet pas prishjes së vendimit të

shkallës së dytë në lidhje me përfitmin e dënimit në mënyrë të padrejtë në 1/3 e dënimit dhe

30 Neni 375 i K.Pr.Penale “Ndryshimi i cilësimit juridik të veprës”Me vendimin përfundimtar gjykata mund t’i japë faktit një përcaktim të ndryshëm nga ai që ka bërë prokurori ose i dëmtuari akuzues, me të lehtë ose më të rëndë, me kusht që vepra të jetë në kompetencën e saj. 31Neni 152 i K.Pr.Penale “Çmuarja e provave”1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën.3. Deklarimet e bëra nga i bashkëpandehuri në të njëjtën vepër penale ose nga personi i marrë si i pandehur në një procedim që lidhet me të, vlerësohen në unitet me provat e tjera që konfirmojnë vërtetësinë e tyre.

403

lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Masa e dënimit e caktuar ndaj të gjykuarve Besnik Braka, Zamir Ferhati, Zamira Gjongecaj e Tajar Leçini, i përmbush të dy funksionet e dënimit penal; atë të parandalimit të përgjithshëm dhe atë të parandalimit të posaçëm ose edukues. Ndërsa përsa i përket parandalimit të përgjithshëm, zbatimi i ligjit dhe bërja me dije publikisht e dënimit për të gjykuarit me burgim, e përmbush këtë mision kundrejt shtetasve të tjerë për moskryerjen ose përfshirjen e tyre në aktivitete të tilla kriminale.

Në lidhje me pretendimin e ngritur në rekurs nga i gjykuari Zamir Ferhati për deklarimin fajtor për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike në bashkëpunim të parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal.

47. Kolegji Penal çmon se ky pretendim nuk është i bazuar dhe se me të drejtë këtë akuzë të dy gjykatat e kanë gjetur të bazuar në prova. Në bazë të provave të shqyrtuara provohet fakti se të gjykuarit kanë patur njohje shoqërore me njëri-tjetrin. Këtë njohje ata e kanë shfrytëzuar duke rënë dakord më parë që të merreshin me mbajtjen e lëndës narkotike me qëllim shitjen. Në bazë të procesverbaleve të përgjimit ka rezultuar se të gjithë të gjykuarit mbanin, me qëllim tregtimin, një sasi lënde narkotike. Në bazë të informacionit që vetë të gjykuarit kanë dhënë gjatë përgjimit provohet se fillimisht droga ka qenë e fshehur në shtëpinë ku bashkëjetonin të gjykuarit Besnik Braka dhe Zamira Gjongecaj dhe duke dyshuar për motivin e arrestimit, e gjykuara Zamira në bashkëpunim me të gjykuarin Tajar Leçini e kanë fshehur në një ambient të banesës së shtetases Qefsere Bregu. Në bazë të procesverbalit të kontrollit të banesës të të gjykuarit Zamir Ferhati provohet se janë gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës 11 (njëmbëdhjetë) rrotulla me natriban dhe 30 copë qeska të vogla, të cilat përdoren gjerësisht në ambalazhimin e lëndës narkotike, të cilat së bashku me të dhënat e siguruara gjatë përgjimit krijojnë bindjen se ky i gjykuar ka bashkëpunuar me të gjykuarit e tjerë dhe se lënda narkotike ka qenë në pronësi të përbashkët.


48. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.23, datë 14.04.2009 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është marrë jo në kuptim të drejtë të ligjit penal dhe si i tillë duhet të prishet, duke lënë në fuqi vendimin nr.1, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “d” të K.Pr.Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.23, datë 14.04.2009 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1, datë 12.01.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

Tiranë, më 29.02.2012

404


VENDIM




në seancën e datës 29.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56250-00824-00-2009 akti, që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR BERAT

I PANDEHUR: DONALD QOSJA

A K U Z U A R:

Për kryerjen e veprës penaletë “prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”.

Baza ligjore: Neni 283/1 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.178, datë 25.10.2007 ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Donald Qose për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimi ulet me një të tretën, përfundimisht i pandehuri Donald Qose dënohet me 3 vjet e 4 muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit nga dita e arrestimit në flagrancë datë 25.03.2007. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit të dënimit për të pandehurin Donald Qose, për pjesën e pavuajtur të dënimit prej 2 vjet 5 muaj e 15 ditë, duke e vënë në provë me afat 3 vjet. Urdhërohet lirimi i të pandehurit Donald Qose nga dhomat e paraburgimit Berat në datë 25.10.2007.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.118, datë 04.06.2008, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.178, datë 25.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me ndryshimin: Mos aplikimin e nenit 59 të K.Penal.

405

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Donald Qose, cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe pas gjykimit të çështjes në fakt deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Donald Qose për kryerjen e veprës penale që akuzohet, duke parashtruar këto shkaqe:

- I pandehuri Donald Qose është konsumator i rregullt i lëndëve narkotike, konkretisht të llojit cannabis sativa që prej 3-4 vjetësh.

- Sasia e gjetur përbën dozë të vogël për një përdorues të lëndëve narkotike. Meqenëse ligji nuk përcakton se çfarë do të quhet dozë e vogël, kjo përcaktohet duke pasur parasysh rastin konkret. Sasia e drogës që mund të përdorë çdo përdorues varet nga faktorë të ndryshe. Në rastin konkret, sasia që i është gjetur të pandehurit është një dozë shumë e vogël, duke pasur parasysh që i pandehuri është përdorues i rregullt i lëndëve narkotike.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.118, datë 04.06.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Vendimi nr.118, datë 04.06.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.178, datë 25.10.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe material penal dhe si të tillë duhet të prishen dhe çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Donald Qosja duhet të pushohet.


Nga shqyrtimi gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana fakti:1. I gjykuari Donald Qosja është banor i qytetit të Beratit. Në datë 25.03.2007

rreth orës 18.00 i gjykuari ka ftuar shokët e tij Marko Bezati, Fatos Guasi, Bledi Daja, Shefqet Keli, Refat Paja për një lojë me letra në banesën e tij, e cila ndodhet në Lagjen Çlirim.

2. Ndërkohë të gjykuarit ishin në dijeni për shkak të lidhjes shoqërore që kishin se ishin konsumatorë të lëndës narkotike cannabis sativa. Policia, duke qenë në dijeni të këtij fakti, i ka patur nën vëzhgim lëvizjet e tyre dhe duke dyshuar me mbajtje në sasira të mëdha, rreth orës 20.00 ka ushtruar kontroll në banesën e të gjykuarit. Nga kontrolli ka rezultuar se të gjykuarit iu gjet me vete një qese celefoni brenda të cilës ndodhej një sasi prej 2.2 (dy presje dy) gram lëndë narkotike cannabis sativa. Përveç kësaj sasie as në banesën e të gjykuarit dhe as nga kontrolli trupor i të pranishmëve nuk është gjetur ndonjë sasi tjetër lënde narkotike, apo sende të tjera të kundraligjshme.

3. I gjykuari Donald Qose është arrestuar në flagrancë për posedim të paligjshëm të lëndës narkotike dhe ndaj tij ka filluar çështja penale, ku në përfundim të hetimit është akuzuar për veprën penale të mbajtjes së lëndëve narkotike të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal.

4. Gjatë hetimit janë kryer veprime hetimore në lidhje me sqarimin e rrethanave të faktit si dhe autorit, duke u siguruar nga burime të ligjshme prova të cilat më pas janë shqyrtuar gjatë gjykimit. Të gjitha aktet e fashikullit të hetimit kanë marrë vlerën e provës për shkak të procedimit me gjykim të posaçëm, atë të shkurtuar nga ana e gjykatës në bazë të kërkesës së të gjykuarit duke vlerësuar paraprakisht se çështja mund të zgjidhet në gjendjen në të cilën ndodhen këto akte.

406

5. Në bazë të procesverbalit të kapjes dhe të sekuestrimit të provës materiale rezulton se në momentin e kontrollit, të gjykuarit Donald Qosja i është kapur një sasi 2,2 (dy presje dy) gram e dyshuar si lëndë narkotike e llojit cannabis sativa. Në bazë të aktit të ekspertimit biologjik rezulton se lënda e kapur është lëndë narkotike e llojit cannabis sativa.

6. I gjykuari ka pretenduar se është përdorues i lëndës narkotike dhe se lëndën narkotike e ka patur për përdorim vetjak.

7. Në bazë të këtij pretendimi ka pranuar dhe i është nënshtruar një akti ekspertimi toksikologjik. Sipas aktit të ekspertimit toksikologjik nr.188, datë 22.05.2006 i gjykuari Donal Qose rezulton të jetë përdorues i lëndës narkotike, pasi në mostrën e urinës së tij janë zbuluar prania e produkteve të metabolizmit të kanabinoideve, ç’ka tregon qartë përdorimin e lëndës narkotike prej të gjykuarit.

8. Përdorimi i lëndës narkotike të kapur prej të gjykuarit provohet dhe nga dëshmitë e dëshmitarëve Marko Bezati, Fatos Guasi, Bledi Daja, Shefqet Keli, Refat Paja të pranishëm në momentin e arrestimit të të gjykuarit, të cilët pranojnë se ashtu si edhe i gjykuari janë përdorues të lëndës narkotike canabis sattiva dhe se ditën e arrestimit ata janë mbledhur për të luajtur me letra, si dhe për të pirë hashash të cilin ata e siguronin me rradhë dhe e pinin së bashku.


9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.178, datë 25.10.2007 ka vendosur: i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Donald Qose për kryerjen e veprës penale të

prodhimit dhe shitjes së narkotikëve dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.

ii. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimi ulet me një të tretën, përfundimisht i pandehuri Donald Qose dënohet me 3 vjet e 4 muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit nga dita e arrestimit në flagrancë datë 25.03.2007.

iii. Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit të dënimit për të pandehurin Donald Qose për pjesën e pavuajtur të dënimit prej 2 vjet 5 muaj e 15 ditë, duke e vënë në provë me afat 3 vjet.

iv. Urdhërohet lirimi i të pandehurit Donald Qose nga dhomat e paraburgimit Berat në datë 25.10.2007”.

Kundër këtij vendimi ka bërë ankim prokurori duke parashtruar dhe shkaqet ligjore.Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.118, datë 04.06.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.178 datë 25.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me ndryshimin: Mos aplikimin e nenit 59 të K.Penal”.Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari duke parashtruar dhe shkaqet ligjore përkatëse të paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit gjyqësor të ankimuar

10. Gjykata e apelit ashtu si edhe gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se i gjykuari Donald Qose duhet të përgjigjet për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit penal me arsyetimin se: “ .... Sikurse u pranua dhe u vërtetua në gjykim, i pandehuri ka mbajtur sasinë prej 2,2 gram bimë cannabis sativa, e cila duhet të konsiderohet sasi jo e vogël për përdorim vetjak dhe së bashku me shokët kanë konsumuar dy cigare me këtë lëndë. I pandehuri dhe shokët e tij janë përdorues të rregullt të lëndëve narkotike, fakt i cili u provua nga aktet e ekspertimit toksikologjik të mostrave të urinës së tyre

407

Donaldi (i gjykuari) ishte në shtëpinë e tij ku kishte ftuar edhe shokët e tij dëshmitarët (Marko Bezati, Fatos Guasi, Bledi Daja, Shefqet Keli, Refat Paja) për një lojë me letra, kur rreth orës 20.00 agjentë të policisë kanë kryer kontroll fizik dhe vetëm të pandehurit i është gjetur një qese celefoni në të cilën ndodhej 2.2 gramë lënde narkotike të llojit “cannabis sativa”. ...vendimi i gjykatës së faktit është i drejtë përsa i përket cilësimit ligjor të veprës sipas nenit 283/1 të K.Penal e deklarimit fajtor të të pandehurit në bazë të nenit 283/1 të K.Penal...gjykata ka gabuar në aplikimin e nenit 59 të K.Penal, pasi zbatimi i saj është i lidhur me ekzistencën njëherazi të dy kushteve a) rrethanat në të cilat është kryer vepra penale dhe b) rrezikshmëria e pakët e personit...rrethanat në të cilat është kryer vepra janë të tilla që nuk lejojnë zbatimin e kësaj dispozite, pasi ai ka qenë inisiator i përdorimit në grup të lëndës narkotike, është rastësi që edhe personave të tjerë nuk i’u gjet lëndë narkotike. Qëllimi i grumbullimit të tyre ka qenë jo të luanin me letra, por të konsumonin drogë sëbashku, ç’ka rrit rrezikshëmrinë e veprës penale, pavarësisht nga përdorimi i një sasie të vogël të lëndës narkotike, por jo në atë masë sa të quhet sasi për përdorim vetjak...”.


11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit duhet të pranohet dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.118, datë 04.06.2008 si dhe vendimi nr.178, datë 25.10.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat duhet të prishen dhe çështja penale duhet të pushohet.

12. Vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë në lidhje me deklarimin fajtor të të gjykuarit Donald Qose për veprën penale të mbajtjes së lëndëve narkotike të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit penal. Kolegji Penal çmon se në veprimet e të gjykuarit nisur nga sasia e lëndës narkotike të gjetur, si dhe fakti se ai rezulton të jetë përdorues i rregullt i lëndës narkotike, nuk ka elementë të veprës penale të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal32.

13. Nga provat e administruara gjatë gjykimit rezulton se sasia neto e lëndës të cilën e ka pasur në posedim i gjykuari është 2 (dy) gram. Në bazë të aktit të ekspertimit rezulton se ajo është e llojit cannabis sativa dhe në bazë të ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe psikotrope” klasifikohet në llojin e drogave, mbajtja dhe përdorimi i të cilave duhet të jetë i autorizuar. Përveç kësaj rezulton se këtë sasi lënde narkotike i gjykuari e ka patur për përdorim vetjak dhe nuk ekziston asnjë provë në ngarkim të tij që të vërtetojë se ai është shitës apo shpërndarës i saj.

14. Fakti që i gjykuari është përdorues rezulton e provuar në bazë të aktit të ekspertimit toksikologjik nr.188, ku ekspertët kanë konstatuar gjurmë të kanabinoideve në mostrën e urinës. Po kështu ky fakt konfirmohet dhe nga deklarimet e dëshmitarëve Marko Bezati, Fatos Guasi, Bledi Daja, Shefqet Keli, Refat Paja, të cilët kanë deklaruar se i gjykuari si dhe vetë ata janë përdorues të rregullt të lëndës narkotike. Ky fakt konfirmohet dhe në bazë të akteve të ekspertimit toksikologjik, ku në bazë të të cilëve edhe vetë dëshmitarët kanë rezultuar përdorues të lëndës narkotike.

15. Të dy gjykatat kanë arritur në konkluzionin e gabuar se sasia prej 2 (dy) gram e kapur të gjykuarit është sasi e madhe, ç’ka e ngarkon atë me përgjegjësi penale

32 Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në dhjetë vjet.

408

pavarësisht se provohet se atë e ka patur për përdorim vetjak. Gjykatat kanë bërë interpretim të gabuar të provave kur lëndën narkotike e kanë konsideruar sasi të mëdha, duke e kualifikuar si një nga format e kryerjes së veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes së lëndëve narkotike.

16. Kodi Penal në mënyrë të qartë ka përjashtuar nga përgjegjësia penale të gjithë përdoruesit e lëndës narkotike duke mos e kriminalizuar këtë lloj sjellje e pavarësisht se nuk është në përputhje me moralin dhe e dëmshme për shëndetin. Dhe kjo del nga vetë formulimi i nenit 283/1 të Kodit Penal ku mbasi rendit format se si kryhet kjo vepër nga ana objektive përcakton se: “....përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope”. Megjithëse përdorimi i lëndës narkotike nuk është vepër penale ligjvënësi mbajtjen për arsye të përdorimit personal e ka kufizuar në doza të vogla. Pra përjashtimi nga përgjegjësia penale i kërkon në mënyrë kumulative përdorimin vetjak dhe doza të vogla.

17. Në mungesë të një definicioni juridik të termit “doza të vogla” të përdorur nga legjislacioni, i është hapur rrugë interpretimit gjyqësor. Në vendimin unifikues nr.1, datë 27.03.2008 Gjykata e Lartë ka arritur në konkluzionin përgjithsues dhe njëkohësisht detyrues për gjykatat se: “Doza e vogël, në kuptimin ligjor të saj, konsiderohet jo ndarja fizike në disa të tilla, por sasia e lëndës apo substancës narkotike e psikotrope që ajo përmban si e tërë dhe që sipas ekspertëve vlerësohet si dozë e vogël”.

18. Gjykata e apelit nuk ka arsyetuar në vendimin e saj të deklarimit të fajësisë për të gjykuarin se përse sasia prej 2 (dy) gram cannabis sativa është sasi e madhe, pavarësisht faktit se ajo është për përdorim vetjak, duke mos i dhënë kështu përgjigje pretendimit kryesor të ngritur në ankim. Kolegji Penal i tërheq vërejtje gjykatës së apelit për arsyetimin e varfër dhe mos marrjen në shqyrtim të pretendimeve të ngritura nga i gjykuari në ankim, ç’ka ndikon në mënyrë të drejtëpërdrejtë në kuadrin kur arsyetimi i vendimit i shërben jo vetëm kontrollit gjyqësor nga një gjykatë më e lartë, por edhe kontrollit të administrimit të drejtësisë nga publiku.

19. Në analizë të rrethanave të faktit rezulton se sasia prej 2 (dy) gram cannabis sativa e kapur të gjykuarit, jo vetëm në aspektin sasior, por edhe të përdorimit jo vetëm që nuk përbën disa doza, por në fakt përbën një përdorim të një doze substance narkotike. Në bazë të rrethanave të faktit provohet se si kjo sasi e cila e pregatitur përbën një dozë të vetme, ashtu edhe dy dozat e tjera të konsumuara bashkërisht nga i gjykuari dhe shtetasit Marko Bezati, Fatos Guasi, Bledi Daja, Shefqet Keli, Refat Paja nuk mund të konsiderohen doza të mëdha, ku ato i referohen vetëm një përdorimi të përbashkët, ashtu siç edhe ka ndodhur në fakt.

20. Në aspektin ligjor formulimi i nenit 283 të Kodit Penal përmban një dënim penal të vetëm (pena unica), pa bërë dallim mbi llojet e drogave në droga të lehta dhe në droga të rënda, si dhe të sasisë së mbajtur. Ndërkohë që në ligj janë parashikuar format nga ana objektive mënyrat e kryerjes së veprës penale, duhet bërë një dallim përsa i përket penalizimit midis: i) mbajtjes së lëndës narkotike për qëllim të shitjes me ii) mbajtjes për përdorim personal. Ndërsa mbajtja për qëllim shitjen është veprim penalisht i dënueshëm, rasti i mbajtjes vetëm për përdorim personal nuk përbën vepër penale. Ky dallim në praktikë është mjaft i rëndësishëm mbasi në çdo rast influencon në fillimin e një procedimi penal, pra për të vlerësuar nëse është shkelje administrative apo sjellje penalisht e dënueshme e cila duhet të dënohet sipas dispozitës përkatëse. Nga ana tjetër ky është një vlerësim i rrethanave konkrete të faktit, i cili kërkon një vlerësim rast past rasti për të bërë vlerësimin e mbajtjes në

409

potencë për shitje me qëllim që subjektet që kryejnë veprën penale të mos i shpëtojnë përgjegjësisë penale. Në analizë të këtij dallimi është vendosur si kriter mbajtja në doza të vogla. Në interpretim gjyqësor të këtij termi vendimi unifikues duhet parë në funksion të vlerësimit për përdorimin vetjak, ç’ka në çdo rast kërkon një vlerësim në rradhë të parë të kriterit sasior, i cili në mungesë të një akti referues ligjor duhet t’i referohet një akti ekspertimi toksikologjik mbi kapacitetin absorbues fizik të subjektit përdorues të lëndës narkotike apo psikotrope.

21. Përcaktimi i sasisë së përdorimit vetjak në mungesë të një përcaktimi nga një akt ligjor nga ana e ekspertit toksikologjik duhet të kryhet mbi bazën e një vlerësimi të dalë në bazë të një studimi të përgjithshëm të fenomenit të varësisë nga droga të një subjekti përdorues, ku të përcaktohen kufijtë maksimalë të dozës për përdorim ekskluzivisht personal për çdo substancë narkotike apo psikotrope. Në çdo rast eksperti duhet të përcaktojë për çdo lloj të lëndës narkotike a) dozën mesatare të vetme e kuptuar si sasia e substancës aktive për çdo marrje të vetme, e aftë për të prodhuar tek një subjekt përdorues dhe dipendent një efekt psikotrop, b) frekuencën mesatare të përditshme të marrjes c) sasinë e substancës aktive të marrjes në mënyrë të përditshme d) fuqinë për të shkaktuar ndryshime të sjelljes dhe rënie të aftësive psikomotore.

22. Gjithashtu si element referues për gjykatën për të bërë këtë dallim duhet të jenë dhe rrethanat konkrete, siç mund të jenë: vendi i kapjes, vendi se ku mbahet lënda narkotike, mënyra e paketimit apo sasia e të ardhurave që ka individi të cilat mund të justifikojnë qëllimin e blerjes. Të gjithë këta elementë bëjnë dallimin midis mbajtësit për qëllim shitje, i cili është edhe subjekti i veprës penale dhe përdoruesit si viktimë e fenomenit të drogës.

23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga të gjitha provat e paraqitura provohet se mbajtja e sasisë prej 2 (dy) gram cannabis sativa nga i gjykuari Donald Qose ka qenë për përdorim personal dhe në sasi të vogël ç’ka e përjashton nga përgjegjësia penale. Në analizë të të gjithë rrethanave të faktit del e provuar se ai është përdorues i rregullt i lëndës narkotike ç’ka vërtetohet nga akti i ekspertimit biologjik, e ka poseduar lëndën narkotike për përdorim personal pa patur për qëllim hedhjen në treg dhe në një sasi e cila përbën dozë të vogël. Në këto kushte, fakti i ndodhur nuk përbën vepër penale dhe çështja në ngarkim të tij duhet të pushohet.


24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke e gjykuar çështjen, konstaton se vendimet e të dy gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal. Në kushtet kur fakti nuk përbën vepër penale çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Donald Qose duhet të pushohet.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442, paragrafi 1, gërma “a” të Kodit të Proçedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.118, datë 04.06.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit nr.178, datë 25.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat duke vendosur pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Donald Qose.

Tiranë, më 29.02.2012

410


VENDIM




në seancën e datës 29.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.61004-00145-00-2011 akti, që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR DURRËS

KUNDËR: ISMET SOKOLI

OBJEKTI:

1. Të vleftësohet i ligjshëm arresti në flagrancë i shtetasit Ismet Sokoli.2. Të caktohet ndaj tij masa e sigurimit ajo e “arrest në burg”,


D Y S H U A R:

Për kryerjen e veprës penale të“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,


Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.857, datë 28.10.2011 vendosi:Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë datë 25.10.2011, ora 2000, të shtetasit Ismet Jemin Sokoli, i dyshuar për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake” , parashikuar nga neni 278/2 i K.PenalCaktimin e masës së sigurimit ndaj shtetasit Ismet Jemin Sokoli, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, çdo të hënë ora 0900, parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Ismet Jemin Sokoli nga salla e gjyqit.Urdhërohet Policia Gjyqësore Durrës per ekzekutimin e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.302, datë 06.12.2011 vendosi:Miratimin e vendimit penal nr.857, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

412

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.857, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe vendimit nr.302, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës, përsa i përket masës së sigurimit, duke caktuar atë të “arrestit në burg” dhe parashikon këto shkaqe:

- Vendimet janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal.- Masa e “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” nuk është në përshtatje me

rrezikshmërinë e veprës dhe të autorit, me rëndësinë e faktit dhe sanksionin e parashikuar për këtë vepër.

- Gjykata nuk ka vlerësuar drejt rrethanat, që arma është mbajtur në vende publike dhe e gatshme për përdorimin e saj, si dhe nuk ka vlerësuar personalitetin e të dyshuarit, i cili ka qenë i dënuar për veprën e vjedhjes dhe të kundërshtimit të punonjësit të policisë.

- Këto rrethana diktojnë caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.302, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës duke caktuar si masë sigurimi ndaj shtetasit Ismet Sokoli atë të arrestit në burg; mbrojtësin e personit nën hetim avokatin e caktuar kryesisht nga Kolegji Penal, Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.302, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se vendimi nr.302, datë 06.12.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës është i pambështetur në ligj dhe si i tillë duhet të ndryshohet.


Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:

1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në bazë të materialit kallëzues të Komisariatit të Policisë Durrës, ka regjistruar procedimin penal nr.1500, për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal në ngarkim të të dyshuarit Ismet Sokoli.

2. Nga materiali kallëzues rezulton se shërbimet e policisë më datë 25.10.2011, rreth orës 18.00 kanë marrë informacion se në Lagjen nr.14, në Shkozet, në lokalin e shtetasit Gëzim Nikoçi ishte një person i armatosur duke pirë kafe.

3. Punonjësit e policisë sapo kanë hyrë në mjediset e jashtme të lokalit kanë vënë re dy persona të ulur, ku njëri prej tyre ka tentuar të largohet dhe në momentin që është larguar rreth dy metra nga tavolina punonjësit e policisë kanë bërë bllokimin e tij. Gjatë kontrollit të ushtruar në pjesën e brezit poshtë këmishës kanë konstatuar se ai kishte një armë zjarri të tipit pistoletë. Gjatë kohës që punonjësit e policisë po i vinin prangat, personit nën hetim i bie pistoleta në dyshemenë e lokalit.

4. Kjo pistoletë ishte e tipit TT, me nr.16014400 dhe kishte një krehër me 6 fishekë dhe një fishek në folenë e fishekut.

5. Policia gjyqësore sapo është vënë në dijeni të këtij fakti ka bërë arrestimin në flagrancë të shtetasit Ismet Sokoli, në datë 25.10.2011, në kuadrin e dyshimeve se ka kryer veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake, në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal.

413

6. Në kuadër të procedimit penal në ngarkim të shtetasit Ismet Sokoli, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në datë 27.10.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me kërkesë për vleftësimin e arrestit në flagrancë dhe caktim mase sigurimi.


7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, pasi ka shqyrtuar kërkesat e prokurorit me vendimin nr.857, datë 28.10.2011, vendosi:i. “Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë datë 25.10.2011 ora 20.00 të

shtetasit Ismet Jemin Sokoli, i dyshuar për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.

ii. Caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetasit Ismet Jemin Sokoli, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, çdo të hënë ora 09.00, parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale.

iii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të arrestuarit Ismet Jemin Sokoli nga salla e gjyqit.

iv. Urdhërohet Policia Gjyqësore Durrës për ekzekutimin e këtij vendimi...”8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në caktimin e masës së sigurimit ka arsyetuar se:

“...në vlerësim të të gjitha provave dhe fakteve që rrjedhin nga këto prova, përsa i përket arrestimit në flagrancë të të dyshuarit, gjykata çmon se ai është i ligjshëm, pasi është kryer nga Policia Gjyqësore në përputhje me nenet 251 e vijues të K.Pr.Penale. ...gjykata çmon se ekziston dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova si: proces verbal i kapjes në flagrancë, proces-verbali i kqyrjes dhe marrjes së provës materiale, proces-verbali për arrestimin në flagrancë, datë 25.10.2011, proces-verbali për marrjen e të dhënave nga persona që kanë dijeni për veprën penale datë 25.10.2011. Në caktimin e masës së sigurimit ndaj të dyshuarit gjykata ka parasysh kërkesat e palëve, rrezikshmërinë shoqërore të personit të dyshuar për kryerjen e veprës penale...në vlerësim të kritereve të përcaktuara në nenin 229 të K.Pr.Penale në raport me rrethanat e faktit në rastin konkret, gjykata çmon se masa e sigurimit e parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale, “Detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, është në përshtatshmëri të plotë me shkallën dhe nevojat e sigurimit në rastin konkret...”.

9. Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës, e cila kërkon ndryshimin e vendimit duke caktuar si masë sigurimi ndaj shtetasit Ismet Sokoli atë të arrestit në burg.

10. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.302, datë 06.12.2011 vendosi:Miratimin e vendimit penal nr.857, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

11. Kundër këtyre vendimeve ka paraqitur rekurs prokurori i apelit i cili ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.857, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe vendimit nr.302, datë 06.12.2011 të Gjykatës e Apelit Durrës, përsa i përket masës së sigurimit, duke caktuar atë të “arrestit në burg”, për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar12. Pas shqyrtimit të ankimit të Prokurorisë, Gjykata e Apelit Durrës ka arritur në

përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit, dhe arsyeton se: “...referuar nenit 230/1 të K.Pr.Penale, arresti në burg, mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshëmrisë së veçantë të veprës dhe të të pandehurit... Masa e sigurimit duhet të reflektojë rrezikshmërinë e veprës së dyshuar, të dhënat e personalitetit, mungesën e

414

fakteve që tregojnë shmangien e të dyshuarit nga procesi hetimor dhe gjyqësor, respektimin e kushteve të masës së sigurimit të caktuar nga gjykata e shkallës së parë prej të dyshuarit deri në momentin e zhvillimit të gjykimit të çështjes në apel, gatishmërinë e treguar nga i dyshuari për zbardhjen e ngjarjes, qëndrimi pohues e pendues për veprimet e tij të kundraligjshme. Gjykata e apelit mban parasysh faktin se tashmë hetimi i çështjes ka përfunduar dhe nuk bëhet fjalë në këtë fazë për riskun e marrjes apo vërtetësisë së provave për çështjen dhe as për largimin e të pandehurit...”.

IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga prokurori

13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet.

14. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës në lidhje me caktimin e masës së sigurimit është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, ç’ka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i cënueshëm.

15. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës e cila ka miratuar vendimin penal të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën hetim Ismet Sokoli në “detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, nuk ka marrë parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale”) dhe rrethanat konkrete që kanë ekzistuar të cilat bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit arrest në burg (neni 230 i K.Pr.Penale).Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se: “1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”

Neni 230 i K.Pr.Penale

Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg“1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit...”.

16. Gjykata e Apelit Durrës, si edhe ajo e Rrethit Gjyqësor Durrës ka pranuar se ndaj personin nën hetim Ismet Sokoli ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar në prova se ka mbajtur pa leje armë luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal. Prokurori, për t’i krijuar bindje gjykatës në lidhje me ekzistencën e faktit penal dhe se autori i dyshuar është personi nën hetim gjatë seancës gjyqësore për shqyrtimin e masës së sigurimit në materialin e fashikullit, ka paraqitur prova bindëse si: proces verbal i kapjes në flagrancë, proces-verbal i kqyrjes dhe marrjes së provës materiale, proces-verbal për arrestimin në flagrancë, datë 25.10.2011, proces-verbal për marrjen e të dhënave nga persona që kanë dijeni për veprën penale datë 25.10.2011.

17. Vepra penale “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, për të cilën dyshohet shtetasi Ismet Sokoli nuk rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar ç’ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.

415

18. Përsa i përket nevojave të sigurimit gjykatat kanë argumentuar caktimin si masë sigurimi personal “detyrimin për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” me rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të autorit. Ky argument i mangët përsa i përket arsyetimit konkret të rrethanave të çështjes dhe të analizimit të personalitetit të të dyshuarit, nuk është i drejtë në lidhje me nevojën e caktimit të masës së sigurimit. Gjykatat nuk duhet të mjaftoheshin vetëm në citimin e ligjit, por duhet t’i bënin një analizë të hollësishme rrethanave të faktit penal dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit.

19. Në lidhje me këtë çëshje GJEDNJ, në çështjen Sarban kundër Moldavisë, vendimi i datës 04.10.2005 është shprehur se: “...Në arsyetimin e vendimit të gjykatës për masat e sigurimit, duhet të analizohet në mënyrë ezauruese e reale motivet konkrete të pranimit ose jo të kërkesës/ankesës për revokimin a zëvendesim të masës së sigurimit dhe jo të bëhet një përshkrim ritual e formal i shkaqeve e kritereve të parashikuara nga ligji...”.

20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “detyrimi për t’u paraqitur në policinë gjyqësore” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe se ka vend që ndaj personit nën hetim Ismet Sokoli të caktohet masa e sigurimit “arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

21. Nga shqyrtimi i akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për caktimin e masës së sigurimit provohet dyshimi se personi nën hetim Ismet Sokoli ka mbajtur pa leje të organeve kompetente një armë zjarri, tip pistoletë parashikuar si vepër penale nga neni 278/2 i Kodit Penal. Ky dyshim provohet nga një sërë aktesh procedurale dhe provash të grumbulluara dhe të paraqitura nga prokurori gjatë gjykimit të kërkesave për caktim mase sigurimi, ku mund të përmendim: a) procesverbalin e arrestimit në flagrancë nga i cili rezulton se policia gjyqësore ka ushtruar kontroll personal, nga i cili ka rezultuar se ai ishte në posedim të një armë zjarri për të cilën nuk dispononte leje; b) procesverbali për kqyrjen dhe marrjen e provës materiale, me të cilin provohet se arma e kapur është e tipit pistoletë, model 54 mm, kalibër 7.62 mm, të krehërit me gjashtë fishekë modeli 54, kalibër 7.62 mm dhe të fishekut që ndodhej në folenë e fishekut, etj. Të gjitha këto prova vërtetojnë ekzistencën e faktit penal.

22. Përsa i përket dyshimit nëse shtetasi Ismet Sokoli është autor i kryerjes së veprës penale të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal kundër tij janë paraqitur prova të cilat e implikojnë atë si mbajtësin e armës tip pistoletë model 54, e cila u gjend me vete. Procesverbal i kapjes në flagrancë, procesverbali për arrestimin në flagrancë, datë 25.10.2011, procesverbali për marrjen e të dhënave nga persona që kanë dijeni për veprën penale datë 25.10.2011.

23. Kolegji Penal arrin në konkluzionin se masa e sigurimit “Detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore’’ nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe sanksionit penal. Personi nën hetim Ismet Sokoli dyshohet të jetë autor i mbajtjes së një arme zjarri pistolete pa leje. Vepra penale për të cilën dyshohet dhe autori paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore parashikohet nga neni 278/2 i Kodit Penal, ku si dënim parashikohet dënimi alternativ me gjobe ose me burgim deri në 7 (shtatë) vjet.

24. Përveç ekzistencës së nevojave të vendosjes së masës së sigurimit ekzistojnë dhe kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg’’ sipas nenit 230/1 të K.Pr.Penale. Në këtë nen përcaktohet se “1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të autorit...”.

416

25. Vepra penale e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore për shkak të marrëdhënies juridike e cila cënohet, parashikimit të saj si krim, si dhe sanksionit penal me marzhe të larta dënimi. Gjithashtu tregon për rrezikshmëri të theksuar të subjektit dhe mundësisë reale që personi nën hetim të ndërhyjë në procesin e të provuarit dhe në rast të një vendimi fajësie kundër tij shmangien nga dënimi. Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Ismet Sokoli gjykatat kanë anashkaluar kriteret e përgjithshme (neni 229/1/2 i K.Pr.Penale), ashtu dhe kriteret e veçanta (neni 230/1 i K.Pr.Penale), pa bërë analizë konkrete të rrethanave të faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës penale. Kështu, në bazë të akteve të fashikullit të masës së sigurimit, rezulton se arma e zjarrit për të cilën nuk disponohej leje, i është kapur të dyshuarit Ismet Sokoli me vehte në një ambient publik; rrethanë kjo që tregon për një rrezikshmëri shoqërore më të madhe të faktit dhe të vetë autorit, pasi ajo mund të shërbejë si mjet potencial për kryerjen e veprave të tjera edhe më të rënda. Për më tepër provohet se i dyshuari ka qenë i armatosur, duke frekuentuar në orët e vona të natës ambiente publike.

26. Kolegji Penal e vlerëson të pabazuar në prova argumentin e gjykatës së apelit se pse rrezikshmëria e autorit nuk rezulton të jetë e lartë, referuar rrethanave të kryerjes së veprës penale, ndërkohë që nga rrethanat e faktit rezulton se personi nën hetim ka qenë i armatosur në orët e vona të natës në ambiente publike.


1. Vendimi nr.302, datë 06.12.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës përsa i përket miratimit të vendimit nr.1019 akti, datë 07.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me masën e sigurimit personal “Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore” është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të ndryshohet.

2. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga prokurori, duke prishur vendimin e gjykatës së apelit e duke caktuar si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim Ismet Sokoli atë të “arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249, pika “8” e Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Nryshimin e vendimit nr.857, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe vendimit nr.302, datë 06.12.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës, duke i caktuar personit nën hetim Ismet Sokoli, masën e sigurimit personal “arrest në burg”, e parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.

Tiranë, më 29.02.2012

417


VENDIM




në seancën e datës 29.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.61004-00145-00-2011 akti që u përket:

KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR

PERSON NËN HETIM: MIMOZA KASTRATI

D Y S H U A R:

Për veprën penale të“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”.

OBJEKTI:

Caktim mase sigurimi.Baza ligjore: Neni 244 i K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.537 (4408), datë 26.10.2011 vendosi:

Caktimin ndaj të dyshuarës Mimoza Rifat Kastrati, masën e sigurimit “Pezullim i ushtrimit të një detyre a një shërbimi publik”, parashikuar nga neni 240/1 i K.Pr.Penale.Caktimin ndaj të dyshuarës Mimoza Rifat Kastrati, masën e sigurimit “Ndalim për të hyrë në ambientet e D.R.S.Sh.Shkodër”, parashikuar nga neni 235 i K.Pr.Penale.Ngarkohet Policia Gjyqësore Shkodër për ndjekjen dhe zbatimin e këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.201, datë 23.11.2011 vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.201, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar këto shkaqe:

418

- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe në kundërshtim me kërkesat e neni 228, 229 e 230 të K.Pr.Penale.

- Gjykata e apelit me të njëjtat prova me gjykatën e rrethit e ka ndryshuar vendimin, prova të cilat ishin të mjaftueshme për caktimin e masës së sigurimit, në të kundërt gjykata mund të kishte kërkuar prova të tjera, të cilat nuk ishin përfshirë në fashikull.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.201, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.537 (4408), datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër; mbrojtësin e personit nën hetim, av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.201, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se vendimi nr.201, datë 23.11.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe si i tillë duhet të prishet.


Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:

1. Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka regjistruar procedimin penal nr.717 të vitit 2011 për veprën penale të “Mashtrimit”, parashikuar në nenin 143/2 të Kodit Penal.

2. Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se shtetaset Rajmonda Juka, Lirije Gruda, të cilat janë punonjëse të Shoqërisë Posta shqiptare sh.a., si dhe Mimoza Kastrati, e cila është punonjëse e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore (D.R.S.Sh-së) Shkodër, kryejnë veprimtari të kundraligjshme.

3. Shtetaset nën hetim Rajmonda Juka dhe Lirije Gruda punojnë si arkëtare pranë shërbimit të shpërndarjes së pensioneve, ndërsa personi nën hetim Mimoza Kastrati punon si shkarkuese e kartelave pranë D.R.S.Sh. Shkodër.

4. Nga aktet e fashikullit të hetimit ka dyshime të arsyeshme se të dyshuarat e mësipërme kanë ndryshuar borderotë e pagesave të pensioneve, duke grisur ekzistueset dhe duke i ndryshuar me bordero të reja.

5. Nga ana e Prokurorisë janë kryer veprime hetimore për kqyrjen dhe marrjen e dokumentave, konkretisht me proces-verbalin e kqyrjes dhe marrjes së dokumentave datë 25.10.2011 për zyrën postare nr.5, me qëllim kryerjen e akt-ekspertimit për të verifikuar shkeljet e konstatuara nga të dyshuarat e sipërpërmendura.

6. Mbi këtë bazë, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka marrë si të dyshura shtetaset Rajmonda Juka, Lirije Gruda dhe Mimoza Kastrati për veprat penale të “Vjedhje duke shpërdoruar detyrën” kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 135 -25 të K.Penal dhe “falsifikim i dokumentave”, parashikuar nga neni 186/3-25 të K.Penal.II. Procedurat Ligjore

7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkesë për caktimin e masës së sigurimit ndaj të dyshuarës Mimoza Kastrati, duke kërkuar që ndaj kësaj shtetase të vendoset masa e sigurimit “Pezullim i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”, parashikuar nga neni 240/1 i K.Pr.Penale dhe “Ndalim për të hyrë në ambientet e D.R.S.Sh. Shkodër”, parashikuar nga neni 235 i K.Pr.Penale.

8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.537 (4408), datë 26.10.2011 vendosi:

419

i. Caktimin ndaj të dyshuarës Mimoza Rifat Kastrati masën e sigurimit “Pezullim i ushtrimit të një detyre a një shërbimi publik”, parashikuar nga neni 240/1 i K.Pr.Penale.

ii. Caktimin ndaj të dyshuarës Mimoza Rifat Kastrati masën e sigurimit “Ndalim për të hyrë në ambientet e D.R.S.Sh. Shkodër”, parashikuar nga neni 235 i K.Pr.Penale.

iii. Ngarkohet Policia Gjyqësore Shkodër për ndjekjen dhe zbatimin e këtij vendimi.9. Pas ankimit të së dyshuarës Mimoza Kastrati, Gjykata e Apelit Shkodër me

vendimin nr.201, datë 23.11.2011 vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi.

10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Shkodër, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.201, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, dhe parashtron shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.

III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

11. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.201, datë 23.11.2011 vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi.Me arsyetimin se: “...nga studimi i dosjes gjyqësore rezulton se nuk është i administruar si dokument akti i marrjes dijeni për veprën penale, i cili rregullohet nga dispozitat e neneve 280 e vijim të K.Pr.Penale ...gjithashtu nuk janë respektuar dispozitat që rregullojnë institutin e përgjimit...në vështrim të neni 42 të Kushtetutës nuk është zhvilluar një gjykim i drejtë dhe ligjor në ngarkim të të dyshuarës Mimoza Kastrati...provat e marra në shkelje të ndalimeve të parashikuar nga ligji neni 221 e vijim- nuk mund të përdoren...duhet të rrëzohet kërkesa e organit të akuzës për caktimin e masës së sigurimit personal ndaj shtetases Mimoza Kastrati...”.


12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet.

13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër në lidhje me rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, konkretisht neni 228, 229 dhe 235 të K.Pr.Penale, ç’ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i cënueshëm.

14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka caktuar masë sigurimi personal të karakterit ndalues, pasi ekziston një dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova që personi nën hetim Mimoza Kastrati ka konsumuar veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 135-25 i K.Penal dhe “Falsifikim i dokumentave”, parashikuar nga neni 186/3-25 i K.Penal;

15. Ky dyshim sipas neni 228 të K.Pr.Penale33 është i bazuar në prova. Rezulton nga materialet e hetimit paraprak, siç janë përgjimi i telekomunikimeve – i cili është realizuar konform normave ligjore me vendimin nr.488, datë 07.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, sipas të cilave ajo së bashku me të dyshuarat e tjera Rajmonda Juka dhe Lirije Gruda kanë ndryshuar borderotë e pagesave, duke bërë shkarkime në kartelat e pensionistëve, si dhe proces-verbalet për kqyrjen dhe marrjen

33 Neni 228/1 i K.Pr.Penale “Kushtet për caktimin e masave të sigurimit personal”Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i arsyeshëm, i bazuar në prova.

420

e dokumenteve datë 25.10.2011, akt-konstatimi datë 12.09.2011 dhe akt-konstatimi datë 30.08.2011 për zyrën postare nr.5.

16. Vepra penale e “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 135-25 i K.Penal për të cilën dyshohet shtetasja Mimoza Kastrati nuk rezulton të jetë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, ç’ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi, sipas nenit 228/234 të K.Pr.Penale.

17. Në caktimin e masës ndaluese “Pezullimi i një detyre apo një shërbimi publik”, parashikuar nga neni 240/1 i K.Pr.Penale35 e neni 242 i K.Pr.Penale36 dhe masës shtrënguese “Ndalimi për të hyrë në ambientet e D.R.S.Sh. Shkodër”, parashikuar nga neni 235 i K.Pr.Penale37 gjykata ka patur si qëllim ndërprerjen e aktivitetit të kundraligjshëm të saj në rrethanat konkrete të çështjes, pasi ushtrimi i detyrës së të dyshuarës ka lidhje me veprimet ose mosveprimet e saj si subjekt i posaçëm i veprave penale që parashikojnë nenet 135 dhe 186/3 të K.Penal. Në këtë kontekst ka një rrezik real dhe nevojë për marrjen e një mase procedurale për të shmangur mundësinë që ka personi nën hetim Mimoza Kastrati për të ndërhyrë në procesin e të provuarit nëpërmjet manipulimit të provave në rast se ajo vazhdon të ketë akses si punonjëse e DRSSH Shkodër, ku ndodhen të administruara këto prova.

18. Nga ana tjetër plotësohet edhe kushti formal i parashikuar nga neni 241 i K.Pr.Penale lidhur me kushtet e zbatimit të masave ndaluese, i cili parashikon se: “Masat ndaluese mund të zbatohen vetëm kur procedohet për vepra penale, për të cilat ligji cakton dënim me burgim më të lartë në maksimum se një vit” , veprat për të cilat dyshohet personi nën hetim Mimoza Kastrati parashikojnë dënime përkatësisht nga 3-10 vjet dhe 1-7 vjet.

19. Argumentimi i gjykatës së apelit se: “nuk është i administruar si dokument akti i marrjes dijeni për veprën penale, i cili rregullohet nga dispozitat e neneve 280 e vijim të K.Pr.Penale ...gjithashtu nuk janë respektuar dispozitat që rregullojnë institutin e përgjimit...në vështrim të neni 42 të Kushtetutës nuk është zhvilluar një gjykim i drejtë dhe ligjor në ngarkim të të dyshuarës Mimoza Kastrati”, nuk qëndrojnë. Neni 280 i K.Pr.Penale parashikon se :“Prokurori dhe policia marrin dijeni për veprën penale me iniciativën e vet dhe me njoftimin e bërë nga të tjerët” dhe sipas funksioneve të Prokurorit të parashikuara në neni 24 të K.Pr.Penale dhe në këtë rast hetimet zhvillohet për vepra të parashikuara nga nenet 135 dhe 186/3 të K.Penal, mund të kryhen edhe kryesisht. Prokuroria i ka kryer të gjitha veprimet konform normave përkatëse, neni 287 të K.Pr.Penale me urdhërin datë 24.10.2011 është regjistruar në regjistrin e njoftimit të veprave penale emri i shtetases Mimoza Kastrati.

20. Nga ana tjetër rezulton se veprimet e përgjimit janë kryer konform normave procedurale, ku mbi kërkesën e Prokurorit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor

34 Neni 228/2 i K.Pr.Penale “Kushtet për caktimin e masave të sigurimit personal”Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.

35 Neni 240/1 i K.Pr.Penale “Llojet e masave ndaluese”a) pezullimi i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik

36 Neni 242 i K.Pr.Penale “Pezullimi i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”Me vendimin që disponon pezullimin e ushtrimit të një detyre a shërbimi publik, gjykata i ndalon përkohësisht të pandehurit, plotësisht ose pjesërisht, veprimtarinë që lidhet me to.

37 Neni 235 i K.Pr.Penale “Ndalimi dhe detyrimi i qëndrimit në një vend të caktuar”Me vendimin që disponon ndalimin e qëndrimit, gjykata urdhëron të pandehurin të mos qëndrojë në një vend të caktuar dhe të mos shkojë atje pa autorizimin e tij.

421

Shkodër me vendimin nr.488, datë 07.10.2011 ka autorizuar përgjimit e bashkëpunëtores, personit tjetër nën hetim Rajmonda Juka. Në fashikull ndodhet proces-verbali i transkriptimit të bisedës datës 14.10.2011, i cili ka shërbyer për të provuar dyshimin e arsyeshëm për kryerjen e veprave penale nga e dyshuara.

21. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit nuk plotëson standardet më minimale të arsyetimit duke përmendur referenca kushtetuese dhe ligjore, shabllone pa arsyetuara nëse ekzistojnë kushtet dhe kriteret për caktimin e një mase sigurimi të karakterit ndalues. Kjo gjykatë nuk ka kuptuar drejt karakterin e gjykimit në rastin e shqyrtimit të masës së sigurimit.

22. Në rastin e gjykimit të kërkesës për caktimin e masës së sigurimit gjykata merr në vlerësim pikësëpari nëse ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe ato të posaçme, të cilat parashikohen nga neni 228 i K.Pr.Penale dhe që kanë të bëjnë me dyshimin e arsyeshëm të bazuar në prova se personi është autor i një vepre penale. Në lidhje me këtë dyshim prokurori i paraqet gjykatës ato akte që ajo i çmon të nevojshme se mbështesin këtë pretendim për t’i krijuar bindjen gjykatës. Gjykata është e detyruar që të shprehet mbi kërkesën, vetëm mbi bazën e akteve procedurale që i paraqiten për shqyrtim.


23. Vendimi nr.201, datë 23.11.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër për sa i përket ndryshimit të vendimit nr.537, datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në lidhje me caktimin e masës së sigurimit dhe rrëzimin e kërkesës për caktim mase sigurimi është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249, pika “8” e Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I

Prishjen e vendimit nr.201, datë 23.11.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.537 (4408), datë 26.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Tiranë, më 29.02.2012

422


VENDIM




në seancën e datës 29.02.2012, mori në shqyrtim çështjen penale nr.61010-00208-00-2012 akti që i përket:

KËRKUESIT: ALTIN LIÇAJ

ME PJESËMARRJEN E: PROKURORISË SË RRETHIT GJYQËSOR VLORË

OBJEKTI:

Shuarje e masës së sigurimit personal“arrest në burg me afat 40 ditë”.

Urdhërimin dhe lirimin e menjëhershëm nga burgimi.Baza ligjore: Nenet 261/1/ç, 262, 470, 471 dhe 480 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.489, datë 28.10.2011, vendosi:Mospranimin e kërkesës së kërkuesit Altin Liçaj me objekt: Shuarje e masës së sigurimit personal “arrest në burg me afat 40 ditë”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.273, datë 03.12.2011, vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.489, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duke gjykuar në fakt:Pranimin e kërkesës.Konstatimin e shuarjes së masës së sigurimit personal “arrest në burg” me afat 40 ditë, ndaj kërkuesit Altin Liçaj, caktuar me vendimin nr.369, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.Urdhërimin e lirimit të tij të menjëhershëm nga paraburgimi nëse nuk mbahet për shkak tjetër ligjor.

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.273, datë 03.12.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.489, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar këto shkaqe:- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim me dispozitat

procedurale, neni 261 i K.Pr.Penale

423

- Gjykata e apelit ka arsyetuar në kundërshtim me kërkesën e kërkuesit neni 261 i K.Pr.Penale, duke vendosur në themel të arsyetimit nenet 228, 229 dhe 488 të K.Pr.Penale.

- Masa e sigurimit “arrest në burg me afat 40 ditor”, e caktuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka qenë për efekt të marrëdhënieve juridiksionale që Republika e Shqipërisë ka me autoritetet gjyqësore të Italisë.

- Gjykata e faktit, duke e trajtuar çështjen nga pikëpamja juridiksionale, me të drejtë ka konstatuar se kërkesa e kërkuesit nuk mund të zgjidhet sipas kërkesave të nenit 261 të K.Pr.Penale

- Masa e sigurimit nuk rezulton të jetë marrë konform nenit 245/1/ç për të siguruar vërtetësinë e provës

- Kalimi i afatit 40 ditor nuk pas sjell shuarjen e kësaj mase, pasi nuk ekziston një dispozitë që e parashikon këtë.

-KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.273, datë 03.12.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e personit nën hetim, av. Eno Bushi, i cili ishte dakord me kërkimin e prokurorit; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N

Se vendimi nr.273, datë 03.12.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj dhe si të tillë duhet të lihet në fuqi.


Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:

1. Kërkuesi Altin Liçaj është shtetas shqiptar, banor i qytetit të Vlorës. Në datën 08.09.2011, ora 17.00, ky shtetas është arrestuar në qytetin e Vlorës, pasi në ngarkim të tij kishte dalë urdhër ndërkombëtar arresti, lëshuar nga autoritetet e drejtësisë së Italisë, përkatësisht nga Gjykata e Romës, urdhër arresti nr.43102/2000 R.G.GIP, i datës 30.11.2000.

2. Ky shtetas ishte shpallur në kërkim ndërkombëtar pasi nga organet e drejtësisë italiane ishte dënuar me 14 vjet burgim, për shkelje të ligjit mbi narkotikët.

3. Në datën 09.09.2011 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë i ka dërguar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë kërkesën për vleftësimin e arrestit dhe caktimin e masës së sigurimit për shtetasin Alin Liçaj, me qëllim ekstradimin e tij për në Itali.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.369, datë 10.09.2011, ka vendosur: “Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj shtetasit Altin Liçaj, i biri i Feizi dhe i Tefta, i dtl. 19.11.1973, lindur në Mirditë dhe banues në Vlorë, Lagja Pavarësia. Caktimin e masës së sigurimit arrest në burg me afat 40 ditor parashikuar nga neni 238, në lidhje me nenin 493, 495 të K.Pr.Penale në ngarkim të shtetasit Altin Liçaj i biri i Feizi dhe i Tefta, i dtl. 19.11.1973, lindur në Mirditë dhe banues në Vlorë, Lagja “Pavarësia”. Urdhërohet shërbimi i Policisë Gjyqësore pranë Komisariatit të Policisë Vlorë për zbatimin e këtij urdhëri”.

5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.205, datë 04.10.2011, ka vendosur: “miratimin e vendimit nr.369, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.

424

6. Me plotësimin e afatit 40 ditor të masës së sigurimit shtrënguese, vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.369, datë 10.09.2011, kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me kërkesën me objekt: “Shuarje e masës së sigurimit me afat 40 ditë”.II. Procedurat gjyqësore

7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi vlerësoi kërkesën e kërkuesit Altin Liçaj, me vendimin nr.489, datë 28.10.2011 vendosi:“Mospranimin e kërkesës së kërkuesit Altin Liçaj, me objekt: Shuarje e masës së sigurimit personal “arrest në burg me afat 40 ditë”.Me arsyetimin se: “...në rastin e parashikuar nga gërma “ç” e nenit 261 të K.Pr.Penale, e përdorur nga pala kërkuese si bazë ligjore e kërkesës, shuarja e masës së sigurimit mund të vendoset në rastin kur ka mbaruar afati që gjykata kishte caktuar sipas nenit 245, paragrafi I, gërma “ç”(pra kur masa e sigurimit është urdhëruar për të garantuar marrjen apo vërtetësinë e një prove), gjë që nuk rezultoi në këtë rast. Në përfundim, gjykata arrin në konkluzionin që kalimi i afatit 40 ditor të masës së sigurimit “arrest në burg” që Gjykata e Rrethit Vlorë nuk pas sjell shuarjen e kësaj mase sigurimi, pasi nuk ekziston një dispozitë që e parashikon atë...”.

8. Pas ankimit të kërkuesit Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.273, datë 03.12.2011, vendosi:Ndryshimin e vendimit nr.489, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe duke gjykuar në fakt:i. Pranimin e kërkesës.ii. Konstatimin e shuarjes së masës së sigurimit personal “arrest në burg me afat

40 ditë”, ndaj kërkuesit Altin Liçaj, caktuar me vendimin nr.369, datë 10.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

iii. Urdhërimin e lirimit të tij të menjëhershëm nga paraburgimi nëse nuk mbahet për shkak tjetër ligjor.

9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.273, datë 03.12.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.489, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar shkaqet përkatëse të përmendura në pjesën hyrëse të vendimit.III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

10. Pas shqyrtimit të ankimit të kërkuesit Altin Liçaj, Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit, dhe arsyeton se: “...dispozita përkatëse e Nenit 494 të K.Pr.Penale, pika 6, ka përcaktuar afatin maksimal të masave të sigurimit personal që është 40 ditë, si kundër ka përcaktuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.369, datë 10.09.2011. Me mbarimin e këtij afati masat e sigurimit shuhen kur nuk është urdhëruar, pas mbarimit të afatit të shpallur në vendimin e gjykatës, përsëritja e tij, apo caktuar një masë tjetër sigurimi personal...”.

IV. Në lidhje me themelin e rekursit të paraqitur nga prokurori

11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorit është i pabazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.

12. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë në lidhje me shuarjen e masës së sigurimit është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural, ç’ka ka sjellë si pasojë që vendimi të jetë i drejtë.

425

13. Kërkuesi Altin Liçaj është ndaluar në datën 08.09.2011, ora 17.00, në qytetin e Vlorës, pasi në ngarkim të tij kishte dalë urdhëri ndërkombëtar i arrestit, nr.43102/2000 R.G.GIP, i datës 30.11.2000 nga Gjykata e Romës, për veprën penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike” dhe “Pjesëmarrjes në organizata kriminale”

14. Sa më sipër, mbështetur në marrëveshjen dy palëshe ndërmjet Republikës së Italisë dhe Republikës së Shqipërisë si shtesë e Konventës Europiane për ekstradimin të 13 Dhjetorit 1953, dhe e Konventës Europiane për ndihmë juridike në çështjet penale të 20 Prillit 1959, që ka si qëllim të lehtësojë zbatimin e tyre” ratifikuar me ligjin nr.9871, datë 11.02.2008, si edhe neneve 493 e vijues të K.Pr.Penale, është vleftësuar si i ligjshëm arrestimi i kërkuesit Altin Liçaj.

15. Gjithashtu në kushtet e vendosjes së një mase sigurimi, me qëllim ruajtjen e tij në kushte sigurie deri në paraqitjen e kërkesës për ekstradim, me vendimin e sipërcituar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka caktuar masën e sigurimit arrest në burg me afat 40 ditor parashikuar nga neni 238, në lidhje me nenin 493, 495 të K.Pr.Penale.

16. Me plotësimin e afatit 40 ditor, në datën 18.10.2011 kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me kërkesën me objekt “Shuarje masë sigurimi”.

17. Siç rezulton nga proces-verbali i arrestimit në flagrancë – arrestimi i tij është kryer në datën 08.09.2011, ora 17.00, plotësimi i afati 40 ditor të masës së sigurimit arrest në burg me afat 40 ditor është plotësuar në datë 17.10.2011, në përputhje me parashikimet e neni 250/1 të K.Pr.Penale.38

18. Neni 493/2 i Kodit të Procedurës penale parashikon se: “Në caktimin e masave shtrënguese respektohen dispozitat e titullit V të këtij Kodi, për aq sa mund të zbatohen, duke mbajtur parasysh kërkesat për të garantuar që personi për të cilin është kërkuar ekstradimi të mos i shmanget dorëzimit.” Titulli V i K.Pr.Penale të R.Sh-së në nenet 227- 278 të tij ka bërë parashikime lidhur me caktimin dhe zbatimin e masave të sigurimit, revokimit dhe shuarjes së masave.

19. Ndërkohë ligjvënësi në Titullin X të K.Pr.Penale – “Marrëdhëniet juridiksionale me shtetet e Huaja”, ka përcaktuar rregullat lidhur me ekstradimin e shtetasve, ndërsa në referim të Nenit 493/2 të Kodit të Procedurës Penale, masat shtrënguese për këtë procedurë i nënshtrohen rregullimit të dispozitave të parashikuara në Titullin V të K.Pr.Penale, ku në kreun I janë parashikuar masat e sigurimit personal, në kreun II, caktimi dhe zbatimi i masave të sigurimit personal; në kreun III arrestimi në flagrancë dhe ndalimi; në kreun IV revokimi dhe shuarja e masave të sigurimit, pa u bërë një dallim lidhur me qëllimin apo natyrën nëse e masa e sigurimit personal është vendosur me qëllim vendosjen në kushte sigurie për efekt ekstradimi, apo për nevojat e procesit të hetimit dhe kanë për qëllim të parandalojnë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personave.

20. Në këto kushte nuk ka asnjë pengesë ligjore që masat e sigurimit të vendosura për efekt të ekstradimit t’i nënshtrohen kushteve të revokimit apo shuarjes të parashikuara në kreun IV të Titullit V të K.Pr.Penale. Neni 261/1 i K.Pr.Penale, gërma “ç” parashikon se: “kur pas mbarimit të afatit të parashikuar nga neni 245, paragrafi 1 shkronja “ç” nuk është urdhëruar përsëritja, brenda kufijve të parashikuar nga nenet 264 dhe 267”.

21. Masat shtrënguese të vendosura në bazë të nenit 494/1 të K.Pr.Penale 39 kanë karakter të përkohshëm dhe janë të kufizuara në kohë për shkak të kushtëzimit që ato kanë në

38 Neni 250/1 i K.Pr.Penale “Llogaritja e afateve të kohëzgjatjes së masave”1. Efektet e paraburgimit fillojnë të ecin nga çasti i arrestimit ose i ndalimit.39 Neni 494 /1 i K.Pr.Penale “Zbatimi i përkohshëm i masave shtrënguese”Me kërkesën e shtetit të huaj, të paraqitur nga Ministria e Drejtësisë nëpërmjet prokurorit pranë gjykatës kompetente, gjykata mund të vendosë përkohësisht një masë shtrënguese para se të vijë kërkesa e ekstradimit.

426

bazë të paraqitjes së kërkesës për ekstradim. Ato revokohen n.q.s., brenda afatit të caktuar nga dita që i është njoftuar nga Ministria e Drejtësisë, autoriteti shtetëror i ngarkuar nga shteti kërkues nuk paraqet kërkesën për ekstradim.

22. Nga materialet e ndodhura në dosje nuk rezulton që, pas përfundimit të afatit 40 ditor të masës shtrënguese të vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.369, datë 10.09.2011, të jetë urdhëruar përsëritja e masës shtrënguese me kërkesë të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

23. Ndodhur në këto kushte Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është i drejtë, pasi masa e sigurimit është shuar dhe i ka humbur fuqia e aplikimit të saj.


1. Vendimi nr.273, datë 03.12.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë për sa i përket ndryshimit të vendimit nr.489, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në lidhje me shuarjen e masës së sigurimit personal duke vendosur pranimin e kërkesës së kërkuesit Altin Liçaj është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249, pika “8” të Kodit të Procedurës Penale,

V E N D O S I


Tiranë, më 29.02.2012

427

Ceshtje Gjykata e Larte RSH shkurt_2012

Documents

Transcript of Ceshtje Gjykata e Larte RSH shkurt_2012