Boekje talent werkt!
-
Upload
talent-werkt -
Category
Documents
-
view
234 -
download
2
description
Transcript of Boekje talent werkt!
Talent werkt!Amsterdamse jongeren vertellen hun verhaal.
Talent werkt!U leest hier het verhaal van unieke Amsterdamse jongeren. Zij
staan model voor alle jongeren uit de stad die op zoek zijn naar
een geschikte opleiding of baan. De jongeren die hier hun verhaal
vertellen, is het gelukt om een plek te vinden. Met hulp, maar
ook door hun eigen doorzettingsvermogen, kwamen zij terecht
op een plek die bij hen past. We hopen dat deze verhalen voor
andere jongeren een inspiratiebron zullen zijn. Niet opgeven, dat
is de boodschap. Wij geven onze jongeren mee: kom in actie en
durf wanneer nodig ook om hulp te vragen. Er is veel meer moge-
lijk dan je denkt. Te veel jongeren in deze stad staan nog aan de
kant. Dat moet en kan anders. Jongeren verdienen een plek in de
samenleving die hen laat zien dat zij het waard zijn. Voor bijna alle
jongeren betekent dit dat zij naar school gaan of aan het werk zijn.
Samen met het onderwijs, de stadsdelen, maatschappelijke part-
ners, bedrijven uit de regio en de jongeren zelf, gaan we als stad
de uitdaging aan. De inzet: meer jongeren aan het werk, meer
kansen voor jongeren op de arbeidsmarkt.
Stadsbreed zijn er heel uitlopende trajecten die jongeren een
steuntje in de rug geven. Zij bieden hulp bij die lastige zoektocht,
bij het vinden van de juiste plek in de samenleving. Of ze nu een
eigen bedrijf willen beginnen, een leertraject willen volgen, een
opleiding willen afmaken of een baan zoeken. Deze jongeren
kunnen bij ons terecht. Ook jongeren met een arbeidsbeperking
kunnen rekenen op hulp. Amsterdam maakt zich ook voor deze
groep jongeren sterk. Binnen de gemeente Amsterdam gaat het
om bijna 140 banen voor jongeren met een arbeidsbeperking.
Het afgelopen anderhalf jaar zijn al 30 jongeren met een beper-
king aan een baan geholpen. Ook veel grote bedrijven in de regio
maken inmiddels plaats voor deze bijzondere doelgroep. Ook u
verhaal leest u hier terug.
We wensen u veel inspiratie toe.
Simone Kukenheim, wethouder Onderwijs
Pieter Litjens, wethouder Personeel & Organisatie
Kajsa Ollongren, wethouder Economie
Arjan Vliegenthart, wethouder Werk, Participatie en Inkomen
Guiovanni 24 jaar, Jong & Baas, eigen ondernemer
Trenchart Tattoos “Ik heb altijd al rondgelopen met het
idee om iets voor mijzelf te beginnen”, vertelt Guiovan-
ni. “In mijn opleiding mbo Grafische Vormgeving miste
ik ruimte voor eigen visie en creativiteit.” Dit gemis bleef tijdens zijn
afstudeerstage bij een reclamebureau. Daar merkte hij dat deze wereld
niet zo bij hem past. “In de creatieve wereld lijkt veel gebaseerd te zijn op
vriendjespolitiek. Daar wil ik niet aan meewerken. Ik sta voor motivatie,
passie en talent.”
Als hij even zonder werk zit, komt het traject Jong & Baas van de ge-
meente Amsterdam op zijn pad. Hij twijfelt geen moment. Het is een
initiatief dat jonge Amsterdammers ondersteunt bij het starten van een
eigen onderneming. “Ik heb toen de stap genomen om mijn plan om te
zetten in iets tastbaars.” Dit voorjaar opent hij zijn tattooshop TrenchArt
in Amsterdam Noord. “Zes jaar geleden begon mijn broer met tatoeëren,
drie jaar later volgde ik. Ik teken en schilder al van jongs af aan en droom-
de van een kunstenaarsbestaan”. De net geopende shop is pas het begin
– nu is the sky the limit. “Ik wil een platform creëren voor gemotiveerde
mensen met talent die niet gezien worden, maar wel iets unieks doen
met hun passie.”
Toch heeft hij geen spijt van zijn studie. Hij heeft het gevoel dat nu alle
puzzelstukjes op hun plaats vallen. “Zo ontmoette ik tijdens mijn opleiding
en het traject twee jongens die nu goede vrienden zijn – én collega’s.”
Guiovanni wil meer van zulke gemotiveerde creatievelingen om zich
heen verzamelen en de krachten bundelen. “Creatievelingen ontbreekt
het vaak aan businesswijsheid, ook daar wil ik graag in ondersteunen.”
TrenchArt moet een plek worden waar verschillende vormen van
kunst samenkomen, met een leger aan artiesten. “We gaan voor een
artrevolution.”
“Ik sta voor passie,
motivatie en talent.”
“Dankzij zijn doorzettingsvermogen en focus heeft hij zijn mooie en zeer duidelijke ondernemersplan gerealiseerd. “
Hilbrand (coach Jong & Baas traject)
Iris 24 jaar, financieel administratief medewerkster, stadsdeel Noord.
“Ik werk hier nu een paar maanden”, begint Iris haar verhaal. “Veel
dingen zijn nog nieuw. Ik heb net gehoord, dat mijn contract met
ingang van september voor een half jaar verlengd wordt.” Iris is daar
erg blij mee.
Voor Iris is er aan de baan bij stadsdeel Noord veel vooraf gegaan. “Ik
ben ooit begonnen aan een opleiding tot apothekersassistente. Die
“Thuis op de bank? Nee hoor. Ik heb
liever iets om handen.”
opleiding was best pittig. Toen moest ik stage lopen. Daar ging het niet
helemaal goed. Ik stopte met de opleiding.” Uiteindelijk gaat ze verder
met een opleiding op mbo4-niveau, in de financiële richting. Ook voor
deze opleiding moet ze stage lopen. In 2012 haalt ze haar diploma.
Na haar opleiding begint de zoektocht naar vast werk. “Af en toe had ik
baantjes. Ik had tussendoor ook een paar financiële banen, vaak niet be-
taald. En ik zat ook geregeld thuis op de bank. Daar werd ik niet blij van.
Daarom heb ik ook een tijd vrijwilligerswerk gedaan. Onder meer bij een
vogelopvangcentrum bij mij in de buurt. Ik vond het belangrijk om iets om
handen te hebben. Maar tevreden was ik niet met al die onzekerheid.”
Iris schrijft zich in bij uitzendbureau Autitalent. Binnen twee weken voert
ze vijf sollicitatiegesprekken bij de gemeente Amsterdam, en wordt ze
aangenomen op de financiële afdeling van stadsdeel Noord. “Een pretti-
ge en rustige sfeer, dat past goed bij mij. De collega’s zijn leuk, ik voel me
welkom, er is genoeg ruimte voor grapjes.
Voor nu ben ik erg tevreden, al werk ik hier wel onder mijn niveau.” Iris
kijkt het nog even aan. Alles is nog best nieuw. Maar voor de toekomst
durft ze al wel voorzichtig aan aanvullende parttime opleidingen te
denken.
“Iris is een fijne, leergierige collega waar we als team op kunnen bouwen en vertrouwen.”
Linda (leidinggevende)
Lazaro 23 jaar, Art Deli, keukenmedewerker “Je moet
verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Voor mij is werk:
werken aan je toekomst”, zegt Lazaro. Op 13-jarige leeftijd
komt hij vanuit Cuba naar Nederland. De eerste twee jaar leert
hij intensief Nederlands. Daarna volgt hij verschillende mbo-opleidingen
– hij switcht verschillende malen van richting. Techniek, detailhandel,
beveiliging. Zijn laatste studie beëindigt hij vroegtijdig , omdat hij
onverwacht vader wordt. “Ik wilde toen heel erg graag werken. Niet
alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kindje.”
Ondanks deze extra motivatie heeft Lazaro lange tijd moeten solliciteren.
Niets lijkt te passen bij zijn situatie, het merendeel van de vacatures zijn
op oproepbasis. “Het maakt mij niet eens zoveel uit wat voor werk ik
moet doen. Ik wilde gewoon heel graag aan de slag, maar wel met de no-
dige zekerheid. Al is het maar voor een jaar.” Gelukkig blijft hij zelf actief
doorzoeken en stuit hij – met hulp van de gemeente – op een vacature bij
een pas geopende lunchroom. Hier werkt hij inmiddels vijf maanden.
“Het voelt rustig, die zekerheid. Nu ik werk heb, kan ik verder kijken. De
volgende stap is dat ik op mijzelf wil gaan wonen.” Aanvankelijk wordt
Lazaro aangenomen als afwasser, maar eenmaal aan het werk krijgt hij
steeds meer taken. “Dat komt door mijn gemotiveerde houding. Ik doe
wat ik kan en soms nog een beetje meer.” Kieskeurig qua werk is hij niet,
maar als Lazaro tóch iets zou mogen kiezen, werkt hij het liefst in een
winkel met schoenen. Hij is dol op schoenen – en op het helpen van men-
sen. “Rijk word ik er niet van, maar het geeft mij wel een rijk gevoel om
anderen te kunnen helpen waar ik kan.”
“Ik doe wat ik kan en meestal nog een beetje meer. Dan gaan er nieuwe deuren voor je
open.”
“Hij is enthousiast, ontwapenend en vol humor. Hij heeft een gigantische wil om te slagen.”
Gregory (jobhunter)
Suzanne 24 jaar, Jong & Baas, eigen ondernemer Gusto
Moda “Zoveel mogelijk zelf doen, dat is mijn kracht”,
zegt Suzanne. Deze kracht zet zij in april 2015 om in iets
concreets: een eigen bedrijfje. Vijf jaar geleden komt zij
vanuit Den Haag naar Amsterdam om Media Marketing Publishing aan de
HvA te studeren. Tijdens haar studie heeft Suzanne verschillende baantjes
op marketing- en salesgebied. Een diploma op zak en een leerzame
werkstage bij een app-ontwikkelaar verder, gaat ze solliciteren naar een
echte baan. “Het was erg lastig een baan in online marketing te vinden.
Die dip in de arbeidsmarkt heeft mij er toe gezet om werk te maken van
mijn idee. Ik wil laten zien waar ik goed in ben.”
Suzanne heeft dit kunnen doen met hulp van het Jong & Baas traject.
Nu is er GustoModa, een webshop voor de vrouw, waar ieder product
naar persoonlijke wens kan worden gemaakt. “Ik focus me hierbij op de
zakenvrouw. Mijn concept is innovatief en duurzaam. Er wordt pas iets
gemaakt als iemand het bestelt. Geen onnodige verspilling van materia-
len.” Onlangs is zij zelfs genomineerd voor de Innovation Awards. Dankzij
crowdfunding kan Suzanne de site opzetten en een lanceringsfeestje
organiseren. “Je blijft niet voor altijd een start-up, mensen willen bewe-
ging zien.” Hiernaast gaat Suzanne voorlopig nog parttime werken - terug
de sales in - om te kunnen investeren en groeien. “Werk betekent voor
mij een baan creëren die ik de rest van mijn leven wil doen.” Afgelopen
jaar leerde zij dat je nooit helemaal kunt plannen hoe de uitwerking van
een idee verloopt. “Ik leer overal van, ook van tegenslagen”. Inmiddels
werkt zij al samen met 18 verschillende merken, waaronder één internati-
onal merk. ”Het zou mooi zijn om in de toekomst buiten de Nederlandse
grenzen te kunnen uitbreiden.”
“Werk betekent voor mij een
baan creëren die ik de rest van mijn leven wil
doen.”“Suzanne lijkt onvermoeibaar. Een ambitieuze, gedreven, energieke dame met passie voor het ondernemen. Zij laat zich niet ontmoedigen.”
Monique (begeleider Jong & Baas traject)
Bryan 19 jaar, stedelijk groen en natuurbeheer in het Amster-
damse Bos. Bryan werkt bijna twee jaar in het Amsterdamse
Bos, in een schakelbaan. Zijn vakgebied is stedelijk groen en
natuurbeheer. “Ik ben trots op het Bos en op mijn werk. De
ruimte die er is en de variatie van het landschap vind ik mooi. Overal is het
anders en alles verandert mee met de seizoenen.”
Zo werkt hij bijvoorbeeld in het Bloesempark, met niet alleen fraaie
bloesem maar ook met wildgroei vooral. Hij voert er takken en maaisel
af, stevig werk. Bryan is helemaal geen prater, wel iemand die graag met
anderen werkt en lol maakt met zijn collega’s. En hij wil graag veel leren.
Naast een VCA certificaat - veiligheid op het werk -, behaalde Bryan ook
het certificaat voor de aanleg van kleine waterpartijen. Zoals het aanleg-
gen van kleine damwanden. “Bij het Amsterdamse Bos kun je veel leren.
Bryan is geboren in Los Angeles en kwam - toen hij een half jaar oud was
- naar Nederland. Samen met zijn ouders woont hij vlakbij Westerpark,
dichtbij groen. Zijn vader is Braziliaans, daar spreekt hij Engels mee. Zijn
moeder is Nederlandse.
Bryan is op zijn plek in het Bos. “Ik heb geen behoefte om te reizen. Ik
ben een Amsterdammer en er is genoeg groen hier.”
Deze zomer heeft Bryan zijn Trekkercertificaat behaald. Niet zomaar een
papiertje. Nu mag hij op de tractor bijvoorbeeld rijden , ook op de open-
bare weg. En ook als je met de ‘Gator’ door het Bos rijdt, en dat gebeurt
nogal eens, moet je het certificaat hebben.. Hij vond het ook erg leuk
dat wethouder Vliegenthart dit bijzondere document kwam over-
handigen. Ook zijn begeleider was trots: ”Dit Trekkercertificaat is
met gezamenlijke inspanning voor elkaar gekregen.”
“Geen woorden maar
daden.”
“Er is een gestadige ontwikkeling zichtbaar, ieder in zijn eigen tempo.”Herman Oskam (werkbegeleider)
Elisa vrijwilligster kinderopvang “Anderen noemen mij een
doorzetter”, begint Elisa bescheiden. “Maar ik ben nog niet
waar ik wezen wil.” Na haar vmbo begint zij enthousiast
aan een opleiding spw. Op haar 16e wordt zij moeder, maar
ze gaat door. “Dat was niet gemakkelijk. Na twee jaar ging ik naar een
lager niveau. Daarna pakte ik de draad weer wat serieuzer op. ” Vijf jaar
verder besluit zij met de komst van haar tweede kindje te stoppen met
school, zonder diploma. “Dat is nu drie jaar geleden. Sindsdien ben ik
fulltime moeder”. Werken deed zij voor zij moeder werd, wel eens in een
supermarkt of in de kinderopvang - tijdens vakanties. “Daar ligt mijn hart.
Met kinderen werken. Maar daar heb je tegenwoordig echt een papiertje
voor nodig”.
Drie lange jaren volgden, t geen vrolijke tijd. Elisa voelt zich geïsoleerd
en raakt in een lichte depressie. “Ik ben gaan praten met iemand. Dat
heeft geholpen. Ik heb vooral geleerd minder streng voor mijzelf te zijn”.
Zelfreflectie is iets wat van nature al in Elisa zit. Tijdens haar opleiding
heeft ze dit verder leren toepassen. “Ik had dan misschien wel geen baan,
maar ik heb wel aan mijzelf gewerkt.” Eigenlijk heeft zij nooit echt stil
gezeten, ze is altijd wel in de weer met iets. “Zo vind ik het heel leuk om
te koken en voor gezelligheid te zorgen”. Op dit moment is Elisa drie
dagen per week vrijwilliger bij een organisatie voor kinderopvang. Het
liefst zou ze in de nabije toekomst in de kraamzorg gaan werken. Daar wil
zij binnenkort graag een interne opleiding voor gaan volgen. “Ik voel mij
nuttig nu ik weer bezig ben. Maar ik vind dat ik meer kan. Dat wil ik graag
laten zien”.
“Toen ik werkloos
werd, heb ik heel erg
aan mijzelf
gewerkt.”
“Elisa neemt ons ontzettend veel werk uit handen, is altijd enthousiast en leert snel”Petra (leidster kinderdagverblijf Het Groeiland)
Cherrety 24 jaar, medewerkster Food & Beverage, Good
Hotel Amsterdam. Cherrety is een geboren en getogen
Amsterdamse. Ze woont in Amsterdam West. Ze heeft
ooit een tijdje in Leiden gewoond. Daar doet ze vmbo
en start ze een mbo-opleiding voor toerisme. Die opleiding maakt ze ,
terug in Amsterdam, af. In een vervolgopleiding heeft ze even geen zin.
Doorleren? Of toch maar gaan werken? “Ik had allerlei korte baantjes,
van werk in een bejaardenhuis tot aan de verkoop van kaartjes bij het
WK Hockey. Ik pakte alles aan. Uiteindelijk kwam ik bij het Jongerenloket
terecht . Ik startte een horecaopleiding bij de Herstelling.” Na anderhalve
maand krijgt ze al een baan aangeboden. “Het was vrij vreselijk.
Lopende bandwerk. De hele dag door aan een lopende band broodjes
beleggen. Ik keek het aan, maar na drie weken kon ik het niet meer.
Het is geestdodend. Terug naar de Herstelling. Officieel mag je in dat
traject geen werk weigeren, maar mijn begeleidster begreep het wel.” En
toen kwam het Good Hotel. Dat betekende de start van een strenge en
zenuwslopende selectieprocedure, gevolgd door een zeer zware interne
training van januari t tot en met mei dit jaar. “Dat was keihard werken.
Vooral je persoonlijkheid werd onder de loep genomen, dat was heel
confronterend. Het hotel zou 19 juni de deuren openen. Iedereen heeft
gebikkeld om dat voor elkaar te krijgen. Ik geloofde er op een moment
niet meer in, maar het is toch gelukt. Het zorgde voor veel saamhorigheid
bij de collega’s. En ik heb daardoor nu echt het gevoel dat dit mijn tent
is.” In haar nieuwe functie pakt ze nog steeds alles aan, al gaat ze eigenlijk
over het eten en drinken. En toekomstplannen? “Oohhh, misschien wel
werken en reizen tegelijk. Op een cruiseschip. Dat lijkt me geweldig. Ik zie
ze hier iedere dag voorbij komen, langs ons hotel. Knotsen van schepen
zijn het.”
“Ik ben echt een outgoing type. Ik pak alles aan,
het maakt me echt niks uit. Het moet
toch gewoon gebeuren?”
“Door haar positieve instelling en haar passie voor het vak, ben ik ervan overtuigd dat haar een zeer succesvolle toekomst te wachten staat.”
Roel (begeleider Good Hotel Amsterdam)
Timos 23 jaar, student Media, informatie en communicatie
Hogeschool van Amsterdam (HvA), stagiair communicatie
gemeente Amsterdam. “Ik wil mijn wereld zo breed mogelijk
houden”, zegt geboren en getogen Amsterdammer Timos.
Hij is niet zo van de toekomstplannen en kiest voor wat op dat moment
goed voelt. Na zijn havodiploma besluit hij een jaartje pauze te nemen.
Hij heeft altijd wel een bijbaantje, meestal in de horeca, het ene langer
dan het andere. “Dat was een en al gezelligheid”. Dan is het tijd voor
een opleiding Media, informatie en communicatie aan de HvA en werk
bij een rederij. Als hij zijn specialisatie Nieuws en media heeft gekozen,
doet hij een stage bij AT5. “Daar stond mijn accent me niet in de weg”,
grapt hij. Bij AT5 verkent hij vooral de journalistieke kant van de studie.
Hij mag items uitdenken, productiesheets maken en verhalen uit de stad
ophalen. “Ik houd van schrijven en verhalen vertellen. In mijn vrije tijd
schrijf ik recensies voor Clublife Magazine”. Amsterdam is zijn thema. Om
te kunnen afstuderen, loopt hij nu stage bij de gemeente Amsterdam.
“Ik voel mij betrokken bij de stad en wil graag iets terugdoen, een
maatschappelijke bijdrage leveren”. En zijn toekomst? Die houdt hij graag
nog even open. Timos heeft deze open houding van nature, maar die
werd wel versterkt na een minor filosofie. “Toen heb ik iets geleerd wat
er echt toe doet, een ruimdenkende houding die ik in het dagelijks leven
kan toepassen”. Hij wil zeker zijn diploma halen. “Daarna ga ik misschien
reizen, de wereld zien, verhalen beleven”.
“Over de toekomst denk ik nog niet al te veel na. Voor nu wil ik gewoon
lekker mijn ding doen.”
“Heerlijk om zo’n jonge hond in het team te hebben. Hij houdt ons met zijn frisse blik bij de les.” Marleen (stagebegeleider, gemeente Amsterdam)
Sandra 26 jaar, gemeente Amsterdam, ondersteuner
programma Vroeg- en Voorschoolse Educatie (VVE) “Ik ben
hier terechtgekomen via mijn opleiding. Iemand van school
kwam met deze vacature aanzetten. In eerste instantie niet
helemaal wat me voor ogen stond. Ik heb een opleiding tot medisch
secretaresse gevolgd en mijn studie bij het REA College in Wijk aan Zee
afgerond. Ik ben op gesprek gegaan – ja, dat was een leuk gesprek – en
ik ben het nog geworden ook.” Sandra’s jobcoach heeft haar geholpen.
Bij haar nieuwe baan heeft ze ook een begeleider, Ada. “Daarnaast
kan ik ook nog een beroep doen op de arbeidsdeskundige. En op een
ergotherapeut voor eventuele werkplekaanpassingen. Jaja, een heel
team. Ik ben hier nu ongeveer een half jaar en het is echt leuk, veel leuker
dan ik had verwacht. Ik ben echt supergemotiveerd – al moet ik soms
wel drie keer zo hard werken om hetzelfde voor elkaar te boksen als een
ander.”
Sandra is heel open over haar beperking. Als ze hulp nodig heeft, vraagt
ze dat gewoon. “Dit is mijn eerste echte baan als ondersteuner, al heb ik
in het verleden onder meer stage gelopen bij een reisbureau. Ik heb ook
vier jaar lang speeltuinwerk gedaan, leuk was dat. Kaartverkoop, organisa-
tie, van alles. Ik was toen echt de mevrouw van de speeltuin, en niet meer
de mevrouw in de rolstoel. Dit werk kan ik intussen niet meer missen. Ik
vind het heerlijk om te werken. Je wereld wordt er zo’n stuk groter door.”
En het team VVE? Zij kunnen Sandra intussen ook niet meer missen.
“Ik vind het heerlijk om te
werken! Je wereld wordt er zo’n stuk
groter door.”
“Sandra gaat als een speer! We kunnen
haar nu al niet meer missen.”
Ada (begeleider, gemeente Amsterdam)
Mitchell 24 jaar, gemeente Amsterdam afdeling
Leerplicht, junior eerplichtassistent. “Ik heb net te
horen gekregen dat mijn contract met een jaar is
verlengd”, vertelt Mitchell , zichtbaar blij. Hij kan zich
al bijna niet meer voorstellen hoe zijn situatie twee jaar geleden was. “Ik
zat thuis, met mijn meisje, en ons zoontje. Een vervelende situatie. Want
ik wil erg graag dat mijn gezin trots op mij is. Ik wil goed voor ze zorgen.”
Na een hoop tegenslag in het leven begint het Mitchell uiteindelijk mee
te zitten. Hij krijgt een jobcoach toegewezen, dit keer een hele goede,
die hem begrijpt, en meteen ziet waar Mitchells capaciteiten liggen.
“Heel bijzonder”, vertelt Mitchell verder. “Zo ben ik bij Leerplicht terecht-
gekomen. Zelf zat ik een hele tijd aan de andere kant. Geen opleiding
afgemaakt. Geen beeld over de toekomst. Nu bezoek ik jongeren die in
een vergelijkbare situatie zitten. Ik kan ze echt helpen, want ik ben erva-
ringsdeskundige. Door mijn eigen ervaring kan ik ze vaak dat extra zetje
geven. En daar haal ik echt enorm veel voldoening uit. En nu ben ik dus
een echte veldwerker. Ik leg vooral huisbezoeken in West af, daar woon
ik ook. Mijn drive is om jongeren hulp te bieden die dat daarvoor niet
kregen. Soms kom ik ze in mijn vrije tijd tegen, op straat. En zo zie ik dus
soms terug dat ik mijn werk goed heb gedaan.”
In september start Mitchell met een mbo-opleiding Zorg en Welzijn,
gericht op zijn huidige werk. De volgende stap is wellicht leerplichtambte-
naar, maar in ieder geval iets met jongeren. “Echt, alles is mogelijk, als je
maar wilt”, zegt Mitchell. “Ik ben trots en blij dat ik deze kans heb kunnen
grijpen.”
“Alles is mogelijk, als je
maar wilt. Benut
je kansen.”
“Mitchell is de afgelopen tijd enorm gegroeid en leert nog iedere dag bij.”Bertus (leidinggevende, gemeente Amsterdam)
Mariem 26 jaar, mbo Juridisch dienstverlening en
openbaar bestuur 2e jaar (23+ klas) “Ik wil nu
vaart maken”, zegt Mariem krachtig. Op vierjarige
leeftijd komt zij vanuit Tanger (Marokko) naar
Amsterdam-West. Na het vmbo begint zij een mbo-opleiding Marketing
Communicatie. Maar economie is haar ding niet. Mariem is dan nog
leerplichtig. Zij gaat van leerplichtambtenaar naar jongerenloket, tot een
ROC-servicepunt en netwerkschool. Na een oriëntatietraject van drie
maanden, besluit zij iets totaal anders te gaan doen: een modeopleiding.
“Mijn moeder was wat sceptisch, maar zij zag hoe graag ik het wilde
en kreeg toen al haar steun.” Mariem tekent en ontwerpt al kleding
sinds haar 13e. Haar schetsboek gaat overal mee naar toe. “Ondanks
mijn enorme passie voor het vak, kwam ik erachter dat ik de opleiding
onderschatte. De druk lag enorm hoog en het type modemensen kende ik
niet.” Uiteindelijk kost deze stress haar de kop. Twee maanden voor haar
eindexamen krijgt zij een zware burn-out. Mariem gaat zes weken naar
Marokko. “Daar vind ik rust.” Na herhaalde pogingen de modeopleiding
te hervatten, en een baantje bij een marktonderzoeksbureau verder, is er
een moment van bezinning. “Ik ben 25, ik moet een opleiding afmaken.
Anders loop ik tegen een studieschuld aan.” Dat lukt. Ze zit nu in het
tweede jaar van een versnelde opleiding Juridische dienstverlening en
openbaar bestuur. Dat is verrassend leuk. “Hiervoor had ik het gevoel
alsof ik ergens was blijven hangen, terwijl mijn omgeving vooruit ging.”
De motivatie leeft meer dan ooit. En brengt haar een stapje dichterbij
de wens om nog een hbo-opleiding te volgen. Ze besluit haar plan voor
een eigen kledinglijn door te zetten. Met Amazingh (Amazigh is de naam
voor Berberse cultuur) Art & Design, wil zij traditionele Berberse kleding
omtoveren tot ready-to-wear stukken. “In de toekomst hoop ik daarvan te
kunnen leven. Maar nu eerst mijn diploma’s.”
“Werk is voor mij
zelfontplooiing. Ik jaag op
nieuwe uitdagingen.”
“Mariem streeft naar het hoogst haalbare. De altijd aanwezige motivatie en ambitie die zij uitstraalt zijn ingrediënten waarmee ze ver kan komen.”Quincy (begeleider via het JongerenServicePunt)
Sander 24 jaar, medewerker groen Schooltuin De Roos.
Sander is 24 jaar en woont in het centrum van Amsterdam.
Sinds eind juli 2015 werkt hij bij Schooltuin De Roos, in
Westerpark. Het duurt even voor Sander terechtkomt waar
zijn hart ligt. “Kijk eens naar deze prachtige Oost-Indische kers. Weet je
dat je die kunt eten? Ik ben eerst vijf jaar lang kok geweest. Dat boeide
me na een tijdje niet meer zo. Op een moment hielp ik mijn moeder
met tuinieren. Ik ontdekte dat ik dat eigenlijk heel erg leuk vond. Dat
moet ik gaan doen, besloot ik!” In 2014 begint Sander zijn groencarrière
in het Amsterdamse Bos, met zaagwerk, snoeiwerk en onderhoud.
Zijn opleiding voor hovenier bij het Wellantcollege brengt hem bij de
Schooltuinen. “Het Bos is vet groot. Ik werk liever op één plek. Ik vind het
leuk hier. Hier komen veel kinderen. Zij zijn nieuwsgierig en ze hebben
slimme opvattingen, over alles.” Sander vindt goed contact met zijn
collega’s belangrijk. “Het is fijn om goed met elkaar overweg te kunnen.
En ik houd ook van humor en van grappen op de werkvloer!” Sander
heeft een grote interesse in landschapsinrichting en groen. “Ik houd ervan
om zelf te ontdekken, ik ben best leergierig. Hier kan ik me echt nuttig
maken. Het is een houding. Ik ben geen kapitalist; bomen en groen zijn
voor mij van grote waarde. Recent heb ik mijn tractorcertificaat behaald.
Dat is voor dit werk reuze handig.” “Ik werk hier graag in de tuin op
het veld en soms ook in de kassen. Klussen, opruimen, tomatenplanten
‘dieven’. Er is – geloof ik – niet één ding wat ik het allerleukste vind. Ik
vind alles leuk! Ook wil ik ook graag nog een keer een opleiding voor
imker gaan volgen.” Sander, een man van bomen en van bijen.
“Bomen en groen zijn voor mij van grote
waarde. Ik voel me thuis op
deze plek.”
“Hij is een aardige, sociale
en leergierige jongen, die zijn
draai op de schooltuin wel
kan vinden.”
Cor (leidinggevende, gemeente Amsterdam)
Brhan 23 jaar, opleiding Zorg bij het ROCA, stage bij een
kinderdagverblijf. Ongeveer vier jaar geleden komt Brhan
naar Nederland. Ze is van oorsprong uit Eritrea. Ze woont
een tijdje in Limburg, maar daar heeft ze niet zoveel mee. “Ik
wilde graag naar de grote stad en woon nu bijna een jaar in Amsterdam.
Ik houd van de drukte, van al die verschillende mensen. Ik voel me er
prettig.”
Eenmaal in Amsterdam vindt ze woonruimte in Oost en volgt een op-
leiding Zorg bij het ROC, niveau 2. “Ik heb veel met zorg. Ik wil graag
andere mensen helpen. Toen ik nog in Limburg woonde, was ik een paar
jaar vrijwilliger in een bejaardenhuis. Nu loop ik stage bij een kinderdag-
verblijf in Amsterdam Zuidoost. Ik weet nog niet wat ik na mijn opleiding
ga kiezen, kinderen of ouderen? Eigenlijk heb ik met beide doelgroepen
wel iets.”
Een belangrijk deel van haar tijd probeert Brhan het Nederlands verder
onder de knie te krijgen. “Dat is best pittig, het is zo’n andere taal dan
mijn moedertaal, de woorden, het schrift. Ik kijk veel Nederlandse televi-
sie. Vooral kinderprogramma’s zijn leerzaam. En op mijn stageplek lees ik
boeken met de kinderen. Daardoor leer ik iedere dag weer woorden. Dat
ik het Nederlands nog niet perfect beheers, is zeker op mijn stageplek
geen probleem. Kleine kinderen begrijpen alles.”
Ook op school kan ze op voldoende hulp rekenen. Prettige docenten, die
haar geduldig uitleggen wat goed is, en wat niet. En met wat doorzet-
tingsvermogen lukt dat huiswerk ook best wel. En dan is coach Hanna er
nog. “Zij heeft mij vooral goed geholpen met formulieren, papierwerk en
mijn inschrijving op het ROC. Van haar heb ik veel steun gekregen.”
“Ik heb veel
met zorg.
Ik wil graag
andere mensen
helpen.”
“Brhan is een gemotiveerde
jongvolwassene, die in Nederland
een bestaan probeert op te
bouwen. Dat gaat haar zeker
lukken.” Hanna (coach)
Midas heeft sinds september 2014 een schakelbaan in
het Amsterdamse Bos. En heeft hij verlenging voor
een jaar gekregen. Midas begon hier ooit als vrij-
williger. Midas voelt zich thuis in het bos, hij houdt
van uitgestrekte landschappen. “Maar ‘gedetailleerd groen’ vind ik ook
interessant. Ik wil leren in het groen en certificaten behalen.” Dit jaar
studeert hij af aan het Wellant college in Amsterdam-Oost. In juni van
dit jaar heeft Midas zijn Trekkercertificaat behaald. Dat was best pittig.
Nu mag hij op de tractor bijvoorbeeld rijden, ook op de openbare weg.
Midas aarzelde nog even. Maar hij kreeg een duwtje in de rug van zijn
werkbegeleider. Eerder heeft Midas het VCA certificaat behaald. Veilig-
heid op de werkvloer, dat is een heel gewild diploma. “Ik ga nog meer
papieren halen voor meer kans op werk na de periode bij het Amsterdam-
se Bos.” “Het werk blijft doorgaan, er is altijd wat te doen.” Nu werkt hij
in het Bloesempark. In een deel van het park is er vooral wildgroei, van
bramenstruiken bijvoorbeeld. De gesnoeide takken gaan naar een plek
diep in het bos, op een ‘takkenril’. Deze biedt een schuilplaats voor egels
en vogels bijvoorbeeld. “Ik heb ook met mijn moeder en broertje een jaar
in Nieuw-Zeeland gewoond, dat was nodig voor mij. Het leven is daar wat
langzamer dan hier, maar Amsterdam is toch mijn eigen stad.” Mensen
zien hem vaak voor reiziger aan. Hij wil graag gaan sparen om te kunnen
reizen. “Ik wil met mijn vrienden naar Spanje, Afrika, Macedonië, Jamaica
én Indonesië. Daar komt mijn oma vandaan. Ik wil de wereld leren ken-
nen.”
“Mensen zien mij vaak voor reiziger
aan; ik denk er soms over om ooit in
het buitenland te werken.”
“Er is een gestadige ontwikkeling zichtbaar, ieder in zijn eigen tempo.”
Herman Oskam (werkbegeleider)
Felino 27 jaar, via StreetPro bij Blokker “Ik werk voor mijn
vrijheid. Dat klinkt tegenstrijdig, maar als je geen of weinig
inkomsten hebt, moet je overal rekening mee houden”, stelt
Felino. Aanvankelijk stopt hij op zijn 16e met school, maar
besluit op zijn 18e toch nog een poging te wagen. Na het behalen van
mbo niveau 1 vindt hij geen stage. Op zijn 20e werkt hij dan fulltime.
Drieënhalf jaar lang doet hij magazijnwerk bij Schiphol. Hij hoopt op een
vast contract, maar tevergeefs. “Ik ging er echt voor en dan levert het
niets op, dat brengt teleurstelling.” Enthousiast gaat Felino toch weer aan
de slag, dit keer in een restaurantkeuken. “Toen het restaurant plotseling
werd overgenomen, had ik weer niks. Je hebt het gevoel iets te hebben
opgebouwd, maar dat verdwijnt dan ineens.” Zijn liefde voor lezen bracht
hem bij het volgende hoofdstuk in zijn leven. De advertentie van de
Kandidatenmarkt in de krant kwam als geroepen. “Ik ga altijd naar zulke
evenementen, je weet nooit waar het goed voor is.”
Zo komt Felino in aanraking met StreetPro. “Ik flirtte met verschillende
organisaties, op zoek naar de begeleiding die bij mij past.” StreetPro is
een organisatie die jongeren op weg helpt naar sociaal maatschappe-
lijke zelfredzaamheid. Dit doen zij door begeleiding naar een passende
vervolgopleiding of een baan. Felino is nu vier dagen per week bij Blokker
“Werk is een middel
naar vrijheid”
“Beperk niet je uitdagingen, maar daag je beperkingen uit is een motto dat Felino past.”Biba (coach van StreetPro)
aan het werk en gaat één dag per week naar school voor een opleiding
mbo Detailhandel. Een goede start op weg naar zijn vrijheid. “Een groot
deel van mijn motivatie om te werken is het onderhouden van mijn fiets.
Fietsen is wat ik het liefst doe, daar word ik rustig van. Maar het meest
omdat ik mijn moeder trots wil maken en een toekomst op wil bouwen.”
Colofon
De reizende expositie Talent werkt! en de bijbehorende publicatie vertellen een positief
verhaal over de Amsterdamse jeugdwerkloosheid. Het gaat over ondernemende jongeren,
die met het nodige doorzettingsvermogen hun plek op de arbeidsmarkt weten te vinden.
Het gaat over creatieve ondernemers, die graag jonge mensen een kans willen bieden.
Kortom, het gaat om onze gezamenlijke inspanning om voor alle Amsterdamse jongeren een
plek te vinden op de arbeidsmarkt. Daarom gaan wij actief af op de jongeren die moeite
hebben om werk te vinden of de juiste schoolkeuze te maken en zorgen er ook voor dat
zij ons weten te vinden. Het Jongerenpunt voor werk en opleiding is de plek waar deze
jongeren terecht kunnen www.amsterdam.nl/jongerenpunt.
In Amsterdam moet iedereen mee kunnen doen.
Met dank aan alle jongeren die zijn geportretteerd voor deze expositie en de publicatie. Ze
willen graag een rolmodel zijn voor alle Amsterdamse leeftijdgenoten en zijn dat. Onze dank
aan hen is groot.
Gemeente Amsterdam, oktober 2015