WOENSDAG 4 JANUARI 2012

Durf te kiezen! Een aantal weken geleden was ik bij de Aldi om een herhalingsaankoop te doen: een wijntje dat ik een week daarvoor had gekocht en dat me zeer goed was bevallen. Zoals bij de meeste mensen bekend is, is een Aldi-winkel eigenlijk een volgestampt magazijn waar de vaak al opengemaakte dozen naast elkaar opgestapeld staan en waar je aan de voorzijde je producten kunt afrekenen bij iets wat op een kassa lijkt. Aldi levert goedkoop goederen die de klant mag zien en mag voelen en heeft het kenmerk zeker niet klantvriendelijk te willen zijn en geen enkele leveringsgarantie te geven. Dit komt er in de praktijk op neer dat je als klant nooit weet of het product dat je eerder hebt gekocht en je zeer goed bevallen is, de volgende keer ook weer in het assortiment te vinden is. Je hebt dus geen enkele zekerheid. Terug naar het wijntje. Je voelt hem al aankomen natuurlijk. Na enkele pogingen daartoe lukte het mij uiteindelijk om een medewerker te vragen waar “mijn” wijntje staat. De medewerker geeft me hierop te kennen dat als het niet in die dozen bij de andere wijnen staat, het er waarschijnlijk niet is. Op de vraag of er nog even in het magazijn gekeken kan worden kijkt hij me aan en zegt lachend “meneer, dit IS het magazijn”. Los van wat je hiervan kunt vinden, is het concept van Aldi gefundeerd op sterk doorgevoerde keuzes. Met dit eenvoudige concept heeft de supermarktketen meteen duidelijk aangegeven wat ze vooral niet doet en onderscheidt ze zich. Op bewonderenswaardige wijze spreekt Aldi zo een bepaalde doelgroep aan en heeft zij succesvol een klantenkring opgebouwd. Het lijkt zo simpel. Vertellen wat je vooral niet doet en de durf hebben om te kiezen. De (crisis)tijd waarin we nu leven vergt veel van ons. Ik schrijf deze blog in de heilige overtuiging dat als we echte keuzes durven te maken, we beter gaan presteren. Er worden al te lang te veel halve keuzes gemaakt. Als ik naar de BV Nederland kijk zie ik dat dit ons steeds meer in de middenmoot houdt. Soms is dat voldoende, maar in de tijd waarin we nu leven is dat zeker niet het geval. “Goed” is momenteel niet goed genoeg. De middenmoot biedt een schijnveiligheid, middenmoters onderscheiden zich onvoldoende. Het onderscheidend vermogen van goed naar beter ligt, in mijn overtuiging, in het durven kiezen. Als je onderscheidend wilt zijn is de hamvraag dus: durf je daadwerkelijk te kiezen? De politiek laat zich niet altijd lenen voor gedurfde keuzes; politieke partijen willen graag zoveel mogelijk kiezers behouden. Compromissen maken- ‘polderen’- is dus waar wij als Nederlanders de afgelopen jaren, ver buiten ons land, om bekend zijn gaan staan. Doen we het dan zo slecht? Als ik Nederland vergelijk met (Zuid-Europese) landen waar het een stuk slechter gaat, is mijn conclusie dat we het niet eens zo slecht doen. Echter, het is de vraag of dit het juiste referentiekader is.

In een crisis als deze wordt om echt leiderschap gevraagd! Om leiders die helder zijn, besluiten nemen en door middel van een duidelijke visie en keuzes een richting aangeven. Leiders die zich hiervan bewust zijn zullen zich richten op hun intrinsieke geloof en passie en vanuit hier keuzes maken. Geen compromissen dus. Wel zullen zij goed luisteren naar hun omgeving, maar dit zal juist leiden tot nog scherpere keuzes en vooral geen symboolpolitiek. Het maken van duidelijke keuzes zonder afzwakkende compromissen voelt vaak als zwemmen tegen de stroom in, maar als enkele medestanders vervolgens ook die richting uit durven te zwemmen kan het hard gaan. Er zal zich eerst een klein publiek achter de leider scharen, maar als dit tot eerste successen leidt krijgt dit een sneeuwbaleffect. Deze les in leiderschap wordt in het volgende filmpje mooi weergegeven: http://www.youtube.com/watch?v=fW8amMCVAJQ

De echte leiders zullen hun vizier daarnaast op de lange termijn moeten richten. Dit is waar leiderschap en politiek regelmatig in een gordiaanse knoop terechtkomen. Echter, niet alleen in de politiek is sprake van een worstelpartij met betrekking tot het wel of niet maken van keuzes voor de lange termijn: ook in de vastgoedsector is hier sprake van. De afgelopen 4 jaar heb ik als directielid van Blauwhoed zelf ervaren dat het maken van duidelijke, onderscheidende keuzes voor de lange termijn hoognodig is. In de huidige tijd, welke geen vergelijking kent, is niets meer hetzelfde. Alles moet anders. De meeste zekerheden zijn onzeker geworden. Kortom, in onze sector is een total reset gaande. Het onderscheidend vermogen en de toegevoegde waarde van vastgoedontwikkelaars is veel te lang minimaal geweest. Daar hebben we nu last van. Een crisis is vervelend, maar geen toegevoegde waarde kunnen leveren is nog vervelender en uiteindelijk onhoudbaar. In deze onzekere situatie zie ik dat we als ontwikkelende partijen graag bij elkaar gaan staan en eenzelfde richting op denken. Voorbeelden: “De starters moeten geholpen worden”, “Het moet goedkoper en we noemen het ketenintegratie”, et cetera. Tja… dat laatste moest altijd al en ik zie dit fenomeen vooralsnog niet meer dan het verlengde van het oude “uitknijpmodel” zonder toegevoegde waarde, met een beetje meer samenwerking en transparantie (een compromis?). Natuurlijk kunnen en moeten we in de keten verbeteren, maar dan moet de verticaliteit er wel uit: we moeten van een verticale keten naar een horizontale keten, waarin ook eindgebruikers een belangrijke rol krijgen. Om dit te bewerkstelligen hebben we nieuwe leiders nodig die niet vastgeroest zijn aan het aloude denken, oude gewoontes en oude zekerheden: jonge frisse leiders met durf, passie en ondernemerschap. Leiders die onze sector door middel van duidelijke keuzes naar een horizontale verbinding kunnen brengen met een maximale focus op toegevoegde waarde en onderscheidend vermogen. Dit zal leiden tot echte verbindingen waardoor echte samenwerkingen ontstaan in de vorm van nieuwe allianties cq. nieuwe bedrijven. Het zal ons de (open) innovaties brengen die we in onze sector hard nodig hebben. We hebben te lang geteerd op ons verleden en zijn de klant uit het oog verloren. De reset en huidige sense of urgency zal ons hopelijk tot bezinning brengen en laten inzien hoe het anders moet, wat de toegevoegde waarde van onze bedrijven zullen zijn en met welke mensen we dit het beste kunnen doen. Tijd voor ECHTE keuzes dus. Ik hoop hier zelf bij Blauwhoed ook een goede bijdrage aan te kunnen leveren. Passie en geloof om dit te bewerkstelligen zijn mijn drijfveren waarvoor ik elke morgen mijn bed uit kom. Dat dit aan het overslaan is naar Blauwhoed en haar medewerkers is het gevolg van keuzes. Voor 2012 (en daarna!) wens ik iedereen de durf om te kiezen en het verschil te maken! PHILLIP SMITS CEO Blauwhoed