Dr. Naasir ibn ‘Abdul-Karim al-‘Aql

Inhoud

Het boek: Algemene stelregels van Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah

- Inleiding - Introductie- Één: Richtlijnen en fundamenten waardoor de credo(geloofsleer) tot stand is

gekomen- Twee: Tawheed in kennis en geloof- Drie: Tawheed in zijn aanbidding [Uloohiyyah]- Vier: Imaan- Vijf: De Qur’an en het woord van Allah- Zes: Goddelijke voorbeschikking (het lot) [al-Qadr]- Zeven: De Moslim gemeenschap [Jamaa’ah] en zijn leiderschap [Imamah].- Acht: Het meest kenmerkende eigenschappen van Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah.

Bijlage

- De rol van het intellect- De betekenis van opsplitsing- Het onderscheid tussen splitsen en verschillen

*De voetnoten zijn (waar nodig) geschreven door de vertaler ter verduidelijking. Elk voetnoot is gebaseerd op tekstuele bronnen, uitleg van de geleerden van Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah of taalkundige verduidelijkingen door de vertaler.

InleidingWaarlijk, alle Lof behoort toe aan Allah. We prijzen Hem, we zoeken hulp en assistentie en zoeken Zijn vergeving. We zoeken toevlucht in Allah van de kwade influisteringen van onze zielen en onze slechte daden. Wie door Allah geleid wordt, er is voor hem geen dwaling, en wie Allah laat dwalen, er is voor hem geen leiding. En ik getuig dat niemand het recht heeft aanbeden te worden behalve Allah alleen en Hij heeft geen deelgenoten, en ik getuig dat Mohammed (sala Allahu ‘alayhi wasalam)1 Zijn dienaar en boodschapper is.

Voorts;

Dit is een beknopte behandeling van de fundamentele principes (usool) van Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah met betrekking tot hun geloof en credo (‘aqeedah). Het was voorbereid en gepubliceerd als antwoord op het verzoek van vele lezers – studenten van kennis als ook de algemene Moslims - die de vraag benadrukte voor een duidelijke en korte behandeling over de fundamenten van de credo van de vrome voorgangers (salaf) en zijn principes. Waar ook tegelijkertijd wordt vast gehouden aan de richtlijnen van de sharee’ah die door de geleerden zijn gesteld.

Om deze reden is deze presentatie vrij van details, definities, bewijzen, namen van persoonlijkheden, citaten en voetnoten die eigenlijk vaak nodig zijn voor een werk van deze aard. Voorzeker, de drang om zo’n korte boekje te volbrengen is niet mogelijk op dit moment. Misschien, als Allah het wilt zal dit boekje de basis worden voor een specialist om de gaten te vullen en daarbij de vraag van degenen die meer willen te beantwoorden.

Ik heb het voltooide werk gepresenteerd aan de volgende geleerden:

The nobele Shaykh ‘Abdur-Rahmaan ibn Naasir al-Baraak, The nobele Shaykh ‘Abdullah ibn Muhammad al-Ghunaymaan, Dr. Hamzah ibn Husayn al-Fi’r, Dr. Safar ibn ‘Abdur-Rahmaan al-Hawalee Ik heb het vervolgens aan onze nobele Shaykh Dr. Saalih ibn Fawzaan al-Fawzaan laten zien,

die een aantal wijzingen maakte.

Ik dank elk van hen voor het toevoegen van hun commentaar en suggesties. Moge Allah hen belonen met het goede.

Ik vraag Allah, de verhevene dat hij dit werk puur maakt omwille voor Zijn Aangezicht. En moge Allah onze profeet Mohammed– die als een barmhartigheid is gestuurd naar de werelden – verheffen en vrede en zegeningen naar hem zenden, op zijn familie, zijn metgezellen en iedereen die hen volgt in goedheid tot de dag des oordeel.

Geschreven door Naasir ibn ‘Abdul-Kareem al-‘Aql op 3-9-1411H.2

1 Vrede en zegeningen van Allah zij met hem2 Islamitische jaartelling, wat overeen komt met 19 maart 1991

Introductie

Taalkundig komt het woord ‘aqeedah van het woord al-‘aqd, wat betekent: Binden, stevig vastmaken, te versterken, hechter maken. Technisch betekent het: Een stevige en onbewegelijke3 geloof, die niet open staat voor enige twijfel met zijn houder.

De Islamitische ‘aqeedah verwijst naar: Een sterke en onbewegelijke geloof zonder twijfel in het volgende:

1. In Allah de verhevene, en wat alleen aan hem toebehoort in aanbidding en gehoorzaamheid. 2. Zijn engelen, 3. Zijn boeken, 4. Zijn boodschappers,5. De laatste dag en de voorbeschikking, 6. Hetgeen dat is bevestigd over de zaken van het ongeziene(al-Ghayb), 7. De verhalen over de voorgaande volkeren, 8. Alle absolute zaken die te maken hebben met kennis en daden.

De Salaf (Voorgangers): Zij zijn de eerste (drie) generaties van deze Ummah4: De metgezellen, hun volgelingen en de rechtgeschapene geleerden van de eerste drie voortreffelijke generaties.

Iedereen die de Salaf volgt en hun pad bewandeld, in elke tijdperk (dan ook), zij worden Salafi5 genoemd, vanwege hun toeschrijving aan de Salaf.

Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah: Zij zijn degenen die op hetgeen zijn waar de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam en zijn metgezellen op waren.

Zij worden Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah genoemd vanwege hun naleving van de Sunnah van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam.

Zij worden de Jamaa’ah genoemd omdat zij zich verzamelen op de waarheid en niet opsplitsen in hun religie; zij verzamelen zich met de rechtmatige leiders6 en zij rebelleren niet tegen hen; zij volgen de consensus (ijmaa’) van de vrome voorgangers(Salafus Saalih) van deze Ummah.

Omdat zij degenen zijn die de Sunnah van Allah’s boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam volgen in zijn pad, worden zij ook ‘de mensen van de overleveringen’ (ahlul hadeeth), ahlul Athar7, en de

3 Een stevige en onveranderlijke geloof4 Islamitische gemeenschap5 Niet te verwarren met de ‘madakhila’ groepering, dit zijn enkele jongeren die zichzelf Salafi noemen. Er is een verschil tussen de pad van de Salaf en de groepering die zichzelf ‘de selefies’ noemen zoals ibn al-‘Uthaymeen heeft gezegd. Deze jongeren staan bekend om hun extremisme in het verklaren van andersdenkenden als dwalenden, ook staan zij bekend om hun irjaa(wordt later uitgelegd onder de term ‘murjia’) in bepaalde zaken, belastering van de mujahideen en hun bescherming voor verraderlijke dictatoren [die niet regeren met de sharee’ah, de sharee’ah bestrijden en de ongelovigen helpen in het doden van de Moslims]6 Dus niet iemand die duidelijke ongeloof toont7 Hadeeth is een overlevering van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam en een athar is een overlevering van een metgezel

‘volgelingen’ (ahlul ittibaa’). Zij worden ook de ‘overwinnende groep’ (at-Taiefah al-Mansoorah) en de ‘geredde groep’ (al-Firqah an-Naajiyah) genoemd.

-1- Richtlijnen en fundamenten waardoor de credo(geloofsleer) tot stand is gekomen

1 – De bronnen voor de credo (‘aqeedah) zijn: Het Boek van Allah, de authentieke Sunnah van zijn boodschapper sala Allahu ’alayhi wasalam en de consensus (ijmaa’) van de vrome voorgangers.

2 – Alles wat authentiek is overgeleverd van Allah’s boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam moet geaccepteerd worden, ook al is het overgeleverd door een enkele transmissie8 (aahaad) of niet-mutawatir.9

3 – Om het Boek10 en de Sunnah te begrijpen, verwijzen we naar de teksten die uitgelegd zijn volgens de begrip van de vrome voorgangers (Salafus Saalih) en de geleerden die hen in hun methodologie11 volgden en vervolgens wat er vanuit taalkundige standpunt correct is. Maar we verwerpen niet iets wat gevestigd is vanwege een mogelijke verandering in de taalkundige betekenis.

4 – Alle fundamentele principes van de religie zijn uitgelegd door de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam. Het is niet (toegestaan) voor iemand om later iets te vernieuwen en dan te beweren dat het een onderdeel is van de religie.

5 – Onderwerping aan Allah en Zijn boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam, zowel uiterlijk als innerlijk. Dus het Boek (Qur’an) en de authentieke Sunnah mag niet tegengewerkt of tegengesproken worden door een analogie (qiyaas), persoonlijke spirituele ervaring (dhawq), spirituele inzicht (kashf) of de uitspraak van welke shaykh of geleerde dan ook of soortgelijken zoals hen.

6 – Het gezonde verstand (al-‘aql as-Sareeh) komt overeen en bevestigd de authentieke teksten (an-Naql as-Saheeh). Wat dan ook definitief is (qat’i) van één van de twee kan de andere (van de twee) niet tegenspreken. Wanneer er een schijnbare tegenspraak voorkomt tussen de twee, dan krijgt de tekst(an-Naql) de voorrang.12

7 – Het is verplicht om vast te houden aan de tekstuele en sharee’ah termen in zaken die te maken hebben met de credo (geloofsleer, ‘aqeedah) en te weerhouden vernieuwende termen en

8 Keten van overleveraars die de hadith hebben overgeleverd (sanad)9 Een mutawatir transmissie heeft vier voorwaarden: 1. Het is overgeleverd door zo’n grote aantal overleveraars dat onder normale omstandigheden het onmogelijk zou zijn voor hen om samen te hebben gelogen, 2. Dat zo’n aantal aanwezig is in de keten van overlevering (dus van begin tot eind), 3. Dat de overlevering gebaseerd is op iets dat zij hebben gezien of gehoord (of andere zintuigen) 4. Dat de overlevering bepaalde kennis bevat voor de luisteraar.10 Qur’an11 Manier of methode12 M.a.w. wanneer er een schijnbare tegenspraak lijkt tussen het beperkte menselijke verstand en de Goddelijke Qur’an en authentieke Sunnah, dan neemt de Qur’an en de Sunnah de voorrang

bewoordingen die zijn verzonnen door de mensen. Met betrekking tot de bewoordingen die meer dan één mogelijke betekenis dragen en misschien correct of incorrect kunnen zijn, dan moet de betekenis eerst worden vastgesteld. Als de betekenis correct is, dan wordt het bevestigd maar vervangen met een term uit de sharee’ah. Indien de betekenis incorrect is, dan wordt het verworpen.

8 – Onfeilbaarheid 13 is bevestigd voor Allah’s boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam. De Ummah is gezamenlijk beschermd van het verenigen op dwaling. Maar wat betreft de individuen van deze Ummah, zij zijn niet onfeilbaar. Wanneer er een meningsverschil voorkomt tussen de geleerden wordt het terugverwezen naar het Boek en de Sunnah en wat bewezen is met een bewijs, behoort geaccepteerd te worden. Dit gebeurd samen met het vinden van een excuus voor degene die in de fout zijn gegaan van de geleerden van deze Ummah.

9 – Binnen deze Ummah zijn er sommigen die geïnspireerd (muhaddath) zijn met spirituele inzicht (kashf)14 zoals ‘Umar ibn al-Khattaab. Goede dromen zijn echt en een onderdeel van profeetschap. Zo ook, waarachtige inzicht is een echte feit en wordt gezien als één van de wonderbaarlijke gebeurtenissen (karamaat), mits het overeenkomt met de openbaring. Maar zulke dromen en inzichten zijn op zich geen bron voor de credo (‘aqeedah) of wetgevende uitspraken(regels) 15(tashree’).

10 – Redeneren over de religie(Islaam) is gecensureerd, maar debatteren in een goede manier is voorgeschreven. Wat betreft de zaken waarover het niet toegestaan is over te discussiëren, dan is het verplicht om te vermijden hierin te verdiepen16. Het is ook verplicht om te weerhouden van het spreken van zaken waarover iemand geen kennis over heeft, maar de kennis daarover terug naar Allah te verwijzen.

11 – Het is verplicht om vast te houden aan de methodologie van de openbaring wanneer men weerlegt, net zoals het verplicht is in zaken die te maken hebben met de credo. Een innovatie wordt niet weerlegd door een andere innovatie, noch wordt nalatigheid weerlegt met extremisme, noch vica-versa.

12 – Elke nieuw uitgevonden zaak die te maken heeft met de religie is een innovatie (bid’ah); elke innovatie is dwaling, en elke dwaling is in het hellevuur.

13 Zondeloos 14 Het te weten te komen van zaken van het ongeziene. Bv. Als iemand (zonder er kennis van te hebben) weet wat er in een huis is, weten of iemands vrouw van een jongen of meisje zwanger is, wat er in iemands hand zit, dingen die niet gezien kunnen worden en ver weg zijn etc. Er zijn hier drie soorten van: 1. Psychologisch, dit delen de Moslims als de ongelovigen[bv. In een droom/visioen of wanneer de ziel minder in contact is met het lichaam doormiddel van spirituele rituelen of dergelijke], 2. Via de Goddelijke openbaring (al-Wahy)[bv. Door de overdracht van de engelen, dit gebeurd alleen bij awliya van Allah die zijn sharee’ah implementeren en eren], 3. Via de shayatin en niet-shayatin onder de Jinn[bv. Zoals de tovenaars, bezetenen en vele van de dwalende Sufie’s die valselijk beweren geïnspireerd te zijn]15 Regels, het verklaren van haram en halal16 Bijvoorbeeld het discussiëren over zaken als hoe de Hand van Allah eruit ziet.

-2- Tawheed in kennis en geloof

1 – De basisprincipe betreft de namen en eigenschappen (al-asmaa was-sifaat) van Allah is om te bevestigen wat Allah heeft bevestigd voor Zichzelf en wat Zijn boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam heeft bevestigd voor Hem, maar zonder vergelijking (tamtheel)17 of vragen hoe (takyeef)18. En het ontkennen van wat Allah heeft ontkent voor Zichzelf en wat Zijn boodschapper sala Allahu ‘alayhi heeft ontkend van Hem, maar zonder verdraaiing (tahreef)19 of ontkenning (ta’teel). Allah de verhevene zegt in de interpretatie van de betekenis:

‘’Er is niets aan Hem gelijk en Hij is de Alhorende, de Alziende.’’

[Qur’an 42:11]

Dit vereist het geloven in de betekenis van de tekstuele bewoording zoals het wordt verwoord en ook wat er daarmee wordt bedoeld.

2 – Het vergelijken en ontkennen met betrekking tot Allah’s namen en eigenschappen bevat ongeloof (kufr). Wat betreft het verdraaien (tahreef), wat de innovators (mubtadi’in) figuurlijke interpretatie (ta’weel) noemen, sommige vormen bevatten ongeloof zoals de ta’weel van de Baatiniyyah sekte, en sommige vormen bevatten ketterij (bid’ah) zoals de valse interpretatie van degenen die de eigenschappen van Allah ontkennen, en andere vormen vallen slechts onder fouten.

3 – Het geloof in pantheïsme [dat elk bestaan (dus alles en iedereen) slechts één bestaan is en dat is Allah] (wahdatul wujood), of Allah’s incarnatie(dat Allah zich in zijn schepping bevindt)20 in iets van de schepping (hulool), of Allah’s fusie of samenvoeging met iets van de schepping (ittihaad) bevat allemaal ongeloof die iemand buiten de Islaam zet.

4 – Een algemene geloof hebben in de nobele engelen. Voor gedetailleerde geloof, dan is dat geloof hebben in hetgeen authentiek is vastgesteld omtrent hun namen, eigenschappen en daden in overeenstemming met iemands niveau van kennis.

5 – Het geloven in alle Goddelijke geopenbaarde boeken en dat de Glorieuze21 Qur’an de beste van hen is en dat het alle vorige boeken heeft vervangen. Het geloven van het feit dat alle Godelijke geopenbaarde boeken voor de Qur’an zijn verdraaid is ook vereist. Vanwege dit is het verplicht om de Qur’an te volgen met uitsluiting van alle vorige boeken.

6 – Het geloven in de profeten van Allah en zijn boodschappers –Moge Allah hen verheffen en hen allen de zegeningen van vrede zenden- en dat zij de beste onder de gehele mensheid zijn. Wie dan ook iets anders beweerd heeft ongelooft. Het is verplicht om te geloven in degenen wie de authentieke bewijs heeft gespecificeerd als een profeet of boodschapper bij naam, en ook het geloven in alle anderen in het algemeen. Het geloven dat Mohammed sala Allahu ‘alayhi wasalam de

17 Vergelijken met de schepping18 Vragen hoe de eigenschappen van Allah eruit zien19 Het verdraaien, zoals het zeggen dat de Hand van Allah eigenlijk kracht betekend20 Zoals de Christenen geloven dat God in Jezus is gekomen en dat Jezus een God-Mens is. 21 Zeer eervol

beste en laatste onder hen is en dat Allah hem naar de gehele mensheid heeft gezonden is ook vereist.

7 – Het geloven in het einde van de openbaring (al-wahy) na Mohammed sala Allahu ‘alayhi wasalam, en dat hij de zegel en de laatste van de profeten en boodschappers is. Degene die in het tegenovergestelde gelooft heeft ongelooft.

8 – Het geloven in de laatste dag(dag des oordeels) en in alles wat daarover authentiek is overgeleverd en in alle aangekondigde tekenen en voorwaarden(van de dag des oordeels).

9 – Het geloven in de Goddelijke verordening(het lot)(al-Qadaa) en voorbeschikking (al-Qadr) en dat zijn goede en slechte uitkomst van Allah de verhevene komt. En erin geloven bevat: Het geloven dat Allah de Meest Hoge weet wat er zal gebeuren voordat het gebeurd, dat Hij dit allemaal heeft geschreven in het welbewaarde boek (al-lawh al-mahfoodh), dat alles wat Allah wilt zal gebeuren en alles wat hij niet wilt, niet zal gebeuren, dat niks kan gebeuren zonder dat Hij het wilt, dat Allah kracht bezit over alles, dat Hij de schepper is van alles en dat Hij doet waar Hij voor kiest.

10 – Het geloven in alles wat authentiek is overgeleverd met betrekking tot de zaken van het ongeziene. Zoals de Troon (al-‘arsh), de Stoel (al-Kursi), Paradijs, Hel, het genot van het graf en zijn bestraffingen, de brug over het hellevuur (as-Sirat), de Weegschaal (al-Mizan) en andere zaken, maar zonder het geven van figuurlijke interpretatie (ta’weel) aan deze zaken.

11 – Het geloven in de voorspraak (shafaa’ah) van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam en de voorspraak van de andere profeten, de engelen, de rechtgeschapenen en anderen op de dag der opstanding en (het geloven in) de details die te vinden zijn in de authentieke bewijzen.

12 – Het feit dat de gelovigen de Heer (Allah) zullen zien op de dag der opstanding, in het Paradijs en op de vlakte waar de mensen worden verzameld is de absolute waarheid. Degene die dit ontkent, zijn betekenis verdraait is dwalend en afgeweken. Het is niet mogelijk voor iemand om Allah te zien in deze wereld.

13 – De bovennatuurlijke gebeurtenissen (wonderen, karamaat) van de vrienden van Allah (awliyaa)22 en de rechtgeschapenen zijn echt. De enkele gebeurtenis van een bovennatuurlijke incident is niet noodzakelijk een karaamah. Zo’n gebeurtenis kan plaats vinden door een illusie, of door de duivels en tovenaars. De criteria voor het onderscheiden tussen dit alles is of de bovennatuurlijke gebeurtenis, en het individu die het verricht in overeenstemming is met het Boek en de Sunnah.

14 – Alle gelovigen zijn dichte vrienden van Allah (awliyaa). Elke gelovige bezit (een basis) wilaayah volgens de niveau van zijn geloof (imaan) en godsvrucht (taqwa).23

-3- Tawheed in zijn aanbidding [Uloohiyyah]

22 Awliyaa komt van het woord al-walaa wat ‘het naderen tot’ betekend. Dus de Awliyaa van Allah zijn degenen die dichtbij Hem zijn.23 ‘Ali heeft gezegd: “Taqwa is de Almachtige vrezen, handelen volgens de openbaring(Qur’an en Sunnah), tevreden zijn met weinig en voorbereid zijn op de Dag van de reis(naar het hiernamaals).”

1 – Allah, de Meest Hoge, is één en de enige.Hij heeft geen deelgenoten in Zijn Heerschappij (ruboobiyyah), noch in Zijn Goddelijkheid (Uloohiyyah), noch in Zijn namen en eigenschappen. Hij is de enige Heer der werelden, Die het verdiend dat alle vormen van aanbidding alleen naar Hem worden gericht.

2 – Elke vorm van aanbidding, zoals:24

Smeekbede (du’a), Het zoeken van redding en bescherming (istighaathah), Het zoeken van steun en hulp (isti’aanah), Gelofte (nadhr), Slachten (dhabh), Het overgeven aan/het stellen van de vertrouwen (tawakul), Vrees (khawf), Hoop (rajaa), Liefde (mahabba),

Of andere soortgelijke daden richten naar iets of iemand anders dan Allah de Meest Hoge, bevat het toeschrijven van deelgenoten aan Allah (shirk), ongeacht naar wie de aanbidding werd gericht, of het nou een engel, een profeet, een rechtgeschapen persoon, of iemand anders dan hen.

3 – Van de fundamenten waarop aanbidding is gebaseerd, is dat Allah aanbeden behoord te worden met liefde, vrees25 en hoop.26 Om Allah te aanbidden met sommige van de eerdergenoemde zonder de andere (genoemde) is een dwaling. Één van de geleerden (ibn Taymiyah) zei:

‘’ Wie Allah enkel met liefde aanbid is een ketter (zindiq), wie Hem aanbidt met enkel vrees is een haroree27 en wie Hem enkel aanbidt met hoop is een murji’i.’’

4 – Absolute onderwerping, welbehagen en gehoorzaamheid behoort alleen gegeven te worden aan Allah en Zijn boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam. Het geloven dat Allah de verhevene de rechter is, is onderdeel van imaan namelijk dat Hij alleen de Heer is en dat alleen Hij het recht heeft aanbeden te worden zonder deelgenoten aan Hem toe te schrijven in zijn oordeel of gebod(bevel). Het wetgeven(regeren) met iets wat Allah niet heeft toegestaan, het verwijzen naar het oordeel van de tawaghit28, het volgen van een set van wetten anders dan die van Mohammed sala Allahu ‘alayhi wasalam, of het vervangen van iets van de sharee’ah is allemaal ongeloof (kufr). Degene die claimt dat het voor iemand toegestaan is om niet te handelen volgens de sharee’ah heeft ongeloof verricht.

24 Voor een beter begrip en gedetailleerde uitleg omtrent deze termen en daden zie het boekje ‘Tawheed vereenvoudigd’25 Voor zijn bestraffing26 Hoop op zijn genade, barmhartigheid en beloning.27 Een groep van de khawaarij28 Tawaghit is het meervoud van Taghut. Taghut betekent taalkundig: Het overdrijven, overschrijden. Technisch Islaamitisch: Alles wat naast Allah wordt aanbeden. Taghut is in vijf soorten: 1. Iblies (shaytan), 2. Degene die het goed vindt dat hij wordt aanbeden, 3. Degene die mensen uitnodigt hem te aanbidden, 3. Degene die beweert kennis te hebben van het ongeziene, 4. Degene die niet regeert met de wetten van Allah.

5 – Oordelen met iets anders dan het oordeel van Allah is in sommige gevallen de grote vorm van ongeloof (kufr akbar) en in andere gevallen de kleine vorm van kufr kleiner dan kufr(kufr duna kufr)29. Een voorbeeld van het eerste is het naleven van een andere wet dan de sharee’ah, of het oordeel met iets anders (dan de sharee’ah) toestaan. Een voorbeeld van de laatste is het verlaten van de sharee’ah van Allah in een specifieke zaak door het volgen van valse lusten, terwijl de gehele sharee’ah nog wel wordt nageleefd.30

6 – Het verdelen van de religie in een geheime innerlijke realiteit(haqiqa) die alleen bestemd is voor ingewijde elite en een openbare uiterlijke realiteit (wetten/regels) die de algemene mensen behoren na te leven met uitzondering van de elite is valsheid.31 Hetzelfde geldt voor het scheiden van politiek (siyaasah) en soortgelijke zaken, van het geloof.32 Voorzeker, wat tegen de sharee’ah ingaat of het geheime realiteiten, politiek, of andere zaken als dit zijn, dan is het ongeloof of dwaling (dalaalah), afhankelijk van het niveau van de tegenwerking tegen de sharee’ah

7 – Niemand heeft kennis van het ongeziene (ghayb), behalve Allah alleen. Het geloven dat iemand anders dan Allah kennis heeft van de ghayb bevat ongeloof. Maar, men dient wel te geloven dat Allah sommige zaken van de ghayb kenbaar heeft gemaakt aan sommige van Zijn boodschappers.

8 – Het geloven in de voorspellingen van de waarzeggers33, astrologen en wichelaars34 bevat ongeloof (kufr). Slechts naar hen toe gaan en hen vragen bevat een grote zonde (kabeerah).

9 – De middelen voor benadering35 tot Allah (waseelah) dat bevolen is in de Qur’an is om nabijheid te zoeken tot Allah doormiddel van (het verrichten van) de daden van gehoorzaamheid die zijn voorgeschreven (in de Qur’an en Sunnah). Het zoeken van nabijheid tot Allah (tawassul) is in drie vormen:

Voorgeschreven (shar’i): Dit is het aanroepen naar Allah doormiddel van het noemen van Zijn namen en eigenschappen, of het noemen van uw eigen goede daad, of door de aanroeping naar Allah door een rechtgeschapen levende persoon.36

Innovatie (bid’i: Het zoeken van nabijheid tot Allah door Allah aan te roepen met de persoon (dhaat), eer (jaah), recht (haqq), of heiligheid (hurmah) van de profeten en rechtgeschapen en hun soortgelijken.37

Afgoderij (shirki): Dit is als de doden worden genomen als tussenpersonen tussen een persoon en Allah, smeekbede verrichten naar hen, het vragen(of hopen etc.) van volbrenging van iemands behoeften door hen, hun hulp zoeken en soortgelijke daden.

29 Kufr asghar, is groter dan een grote zonde maar geen ongeloof die iemand buiten de Islaam zet.30 Dus wanneer er de volledige sharee’ah is geïmplementeerd maar een leider of rechter in een specifieke zaak niet regeert met de sharee’ah uit lust, omkoping of soortgelijke redene terwijl de wetten nog steeds van de sharee’ah zijn dan is het kleine ongeloof. Wanneer de wet wordt verandert en niet van de sharee’ah is, dan is het grote ongeloof.31 Zoals de sufi’s valselijk beweren32 Zoals het beweren dat er een scheiding is van kerk en staat. 33 Overhoort de jinn en vertelt de geheimen van een persoon die soms uitkomen en soms niet34 Voorspelt de toekomst die soms wel en soms niet uitkomen35 Dichtbij komen36 Bijvoorbeeld als iemand du’a doet voor u37 Bijvoorbeeld het zeggen van ‘’O Allah, ik vraag u bij de recht/persoon/… van de profeet’’

10 – Goddelijke zegeningen (barakah) (dat betekent) -de bevestiging, vermeerdering of voortzetting van goedheid- en dat komt van Allah. Hij begunstigd daarvoor wie Hij wilt van Zijn schepping. Barakah is te vinden in bepaalde tijden: zoals de nacht van kracht en voorbeschikking (laylatul qadr), in bepaalde plaatsen: Zoals de drie Heilige Moskeeën (masjid al-haram, an-nabawi & al-aqsa), in bepaalde zaken: zoals Zamzam water, in bepaalde daden –en elke goede daad is gezegend, en in bepaalde individuen zoals in de persoon (dhaat) van de profeten. Het is niet toegestaan om barakah te zoeken van welke individu dan ook- in zowel hun als persoon of in hun relikwie38 of overblijfsels (aathaar), behalve in de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam als persoon en zijn relikwie. Dit is omdat er geen bewijs is om dit te doen behalve voor de profeet. Maar, barakah zoeken via de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam is gestopt nadat hij overleed met de verdwijning van zijn relikwie en overblijvsels sala Allahu ‘alayhi wasalam.

11 – Het zoeken van Goddelijke zegeningen(tabarruk) in iets kan alleen bevestigd worden door een tekstuele bewijs (tawqeefiyyah). Dus het is niet toegestaan om tabarruk te zoeken, behalve in datgene waar bewijs voor is.

12 – De daden van personen bij de graf en hun bezoek aan de graven (ziyaarah) is in drie vormen:

Voorgeschreven: Dit is het bezoeken van de graven met de intentie om herinnert te worden aan de dood, het sturen van de groet van vrede (salaam) voor de doden en smeekbede voor hen doen.

Innovatie: Dit ontkent de perfectie en compleetheid van tawheed en het is een middel die leidt tot shirk. En dit is wanneer men naar de graven gaat met de intentie om dichterbij Allah te komen en Hem te aanbidden bij de graven, het zoeken van tabarruk bij de graven en zijn doden, het bieden van iemands goede daden aan de doden, het bouwen van schrijnen over de graven, het gipsen en het branden van kaarsen over -en op de graven, speciaal een reis nemen om de graven te bezoeken en andere soortgelijke daden.

Afgoderij: Dit maakt de tawheed nietig en dit is om een daad van aanbidding te verrichten naar een inwoner van het graf, zoals het maken van smeekbede naar hen, hun hulp vragen, rituele rondgangen (tawaaf) maken rond hen, het offeren voor hen en gelofte maken bij hen en soortgelijke zaken.

13 – De middelen (wasaaiel) dragen dezelfde regelgeving als hun doel. Dus, elke pad dat leidt tot shirk in de aanbidding van Allah of innovatie, dan is het verplicht het te verbieden. Dit is omdat elke vernieuwing in de religie een innovatie(bid’ah) is, en elke bid’ah is dwaling (dalaalah).

-4- Imaan39

38 Een relikwie is een overblijfsel van het lichaam van een heilige39 Imaan betekent taalkundig het erkennen en geloven in ietsEn technisch Islaamitisch betekent het: het erkennen, aanvaarden en zich onderwerpen

1 – Imaan bestaat uit uitspraak (qawl) en daad (‘amal). Het vermeerdert met gehoorzaamheid (aan Allah) en vermindert met ongehoorzaamheid. Het bestaat uit: uitspraak van het hart en de tong. En wat betreft de daad, dat bestaat uit de daad van het hart, tong en ledematen.

[ Imaan = Uitspraak en daad.Uitspraak: Heeft twee categorieën: - Hart, hiermee wordt i’tiqaad(geloven) en tasdiq bedoelt en dat betekent sterke bevestigende geloof van de i’tiqaad in het hart - Tong, (iqraar) het bevestigen en erkennen van tasdiq door bv. het uitspreken van la ilaha ila Allah

Daad Heeft drie categorieën:- Hart, de daden van het hart zoals liefde, hoop en vrees voor Allah - Tong, dit is bv. dhikr, da’wa, vergeving vragen, adviseren etc.- Ledematen, dit is bv. door salaah, zakaah, sawm, hadj, jihad etc. ]40

De uitspraak van het hart is het geloven (i’tiqaad) en zijn bevestiging dat die i’tiqaad waar zijn (tasdiq). De uitspraak van de tong is het erkennen van die geloven (iqraar). De daad van het hart is het overgeven (tasleem) aan Allah in zijn puurheid en zuiverheid (ikhlaas), het onderwerpen aan hem (idhaanah), de liefde (hubb) en wil (iraadah) voor het verrichten van goede daden. De daden van de ledematen heeft te maken met het verrichten van hetgeen dat is bevolen en het verlaten van hetgeen is verboden.

2 – Wie de daden scheidt van imaan, is een murji. Wie iets toevoegt aan imaan wat er niet toe behoort is een innovator (mubtadi’).

3 – Wie de twee geloofsgetuigenissen (shahaadatayn) niet erkent, dan wordt de titel van imaan hem niet toegeschreven,41 noch zijn oordeel (van imaan) in deze wereld of in het hiernamaals.

4 – Islaam en imaan zijn twee termen die gebruikt zijn door de sharee’ah. Tussen de twee termen is een gemeenschappelijke en gedeelde betekenis vanuit één perspectief42 en een onderscheidende en aparte betekenis vanuit een ander perspectief43. Ahlul qibla (degenen die hun gebed richting de ka'bah verrichten) behoren Moslims te worden genoemd.

5 – Wie een grote zonde(kabeerah) verricht, verliest zijn imaan niet (hij wordt geen ongelovige). Het oordeel over hem is dat hij in deze wereld een gelovige is met gebrekkige geloof en in het hiernamaals is hij onder de Wil (mashie-ah) van Allah. Als Allah het wilt, zal hij vergeven worden en als Allah het wilt, zal hij bestraft worden. Iedereen die Allah alleen aanbidt (muwahhidoon) zullen het paradijs binnentreden, uiteindelijk ook degenen die eerst in het hellevuur worden bestraft. Maar niemand van de muwahhidoon zal voor eeuwig in het hellevuur verblijven.

40 Hiermee wordt dus duidelijk gemaakt dat de bekende misconceptie dat Imaan slechts alleen in het hart zit een innovatie is. Die uitspraak behoort tot de geloofsleer van de dwalende groepering genaamd de murjia vanwege de reden die te zien is in punt twee.41 M.a.w. er is geen sprake van Imaan42 Als de term Islaam of Imaan alleen wordt gebruikt, dan heeft het dezelfde betekenis43 Als beide termen in een zin worden genoemd dan hebben beide termen een andere betekenis

6 – Het is niet toegestaan om een specifieke individu van de Moslims met zekerheid aan te wijzen dat hij in het paradijs of in de hel zal komen, behalve als daarvoor er een authentieke tekst bestaat die dit bevestigd.

7 – Volgens de sharee’ah bewoording is ongeloof (kufr) in twee vormen. Grote ongeloof (kufr akbar): Dit verwijdert een persoon compleet van de Islaam.Kleine ongeloof (kufr asghar): Dit verwijdert een persoon niet van de Islaam.

8 – Een individu een ongelovige (kaafir) verklaren behoort tot de wetten van de sharee’ah, en dus daarom moet worden terug verwezen naar de Qur’an en Sunnah. Het is niet toegestaan om takfir te verrichten op een Moslim vanwege een uitspraak of daad die hij heeft gezegd of gedaan, tenzij er een bewijs voor bestaat uit de Sharee’ah om dit te kunnen doen. Het oordeel van kufr behoort niet onvoorwaardelijk te worden toegepast op een specifieke individu die kufr heeft uitgesproken of kufr heeft verricht, tenzij en totdat alle voorwaarden hiervoor zijn bereikt (tahqeeqush shuroot) en alle belemmeringen zijn te niet gedaan (intifaa’ul mawaani’). De zaak van takfir is van de meest gevaarlijke zaken van de oordelen van de sharee’ah, er dient dus met voorzichtigheid en zekerheid te worden gehandeld voordat men dit oordeel wilt verklaren over een Moslim.

-5- De Qur’an en het woord van Allah

1 – De Qur’an is het letterlijke woord(kalaam) van Allah in zowel zijn bewoording als betekenis. Het was neergezonden en het is ongecreëerd (ghayr makhlooq). Van Allah is het gebracht en voor de dag des oordeels zal het worden verheven van de aarde en zal het naar Hem terugkeren. Het is een onnamaakbare wonder en het bewijst de betrouwbaarheid van de profeet Mohammed sala Allahu ‘alayhi wasalam.44 De tekst en de betekenis van de Qur’an is beschermd van elk aanpassing tot de dag des oordeels.45

2 – Allah spreekt wat Hij wilt, wanneer Hij wilt en op de manier die Hij wilt. Zijn spraak gebeurt door letters (harf) en een stem die werkelijkheid (haqeeqah) is. We bezitten niet de kennis van de hoedanigheid (kayfiyyah)46 van Zijn spraak noch verdiepen we in deze zaak.

3 – De beweringen dat Allah’s spraak slechts bestaat uit de betekenis van de Qur’an met uitzondering van zijn bewoording, dat de Qur’an slechts een reflectie is (hikaayah), een expressie (‘ibarah) van Allah’s spraak, dat de Qur’an het woord van Allah is op een figuurlijke manier (majaaz), dat de Qur’an een uitstorting is van actieve intellect (fayd) of beweringen van deze aard zijn allemaal dwaling en in sommige gevallen ongeloof.

4 – Degene die iets van de Qur’an ontkent of claimt dat er sprake is van verwijdering, toevoeging of aanpassing in de tekst is een ongelovige.

5 – Het is noodzakelijk dat de Qur’an uitgelegd wordt in overeenstemming met de erkende methode van de Salaf (i.e. met de Qur’an en Sunnah, vervolgens de uitspraken van de metgezellen en 44 De Qur’an heeft de gehele mensheid en jinnheid uitgedaagd slechts één surah na te maken, die uitdaging is tot op de dag van vandaag nooit gelukt45 De Qur’an is door miljoenen mensen gememoriseerd, het is dus onmogelijk om de Qur’an te veranderen en dan te beweren dat het de Qur’an is zoals is gebeurd met de vorige boeken.46 Hoe het is

vervolgens door hun volgelingen). Het is niet toegestaan om de Qur’an uit te leggen door louter mening zoals het spreken over Allah zonder kennis. Het uitleggen van de Qur’an door zinnebeeldig geheimzinnige interpretaties van de baatiniyyah of gelijkaardige manier is ongeloof.47

-6- Goddelijke voorbeschikking (het lot) [al-Qadr]

1 – Onder de pilaren van het geloof is het geloven in wat Allah heeft voorbeschikt, het goede en de slechte uitkomst daarvan. Dit omvat het geloven in het volgende: Geloven in alle teksten die de qadr benoemen. Geloof in Allah’s voorbeschikking is in vier niveau’s:

1. Allah’s eeuwige kennis, 2. Dat Allah alles wat er zal gebeuren tot de dag des oordeels heeft geschreven in het

Welbewaarde Boek (al-lawh al-mahfoodh), 3. Allah’s allesomvattende wil48,

4. Allah’s schepping van alles.

Het geloven dat niemand van Allah’s wil kan afwenden of Zijn oordeel is ook vereist.

2 – Allah’s wil (iraadah) en gebod (amr) die te vinden is in de Qur’an en Sunnah is van twee vormen:

1. Universele wil (al-iraadah al-kawniyyah/al-mashie’ah): Dit betekent dat de gehele schepping onderworpen is aan de wil van Allah.49

2. De wil van wettelijke voorschrijving (al-iraadah al-shar3iyyah/al-iraadah): Hieronder valt al hetgeen waar Allah van houdt en behaagd. Dit betekent dat Allah de sharee’ah heeft voorgeschreven voor de mensen om het te volgen. Sommigen kiezen ervoor om dit te volgen en anderen kiezen ervoor om ongehoorzaam te zijn. De schepping heeft zowel een eigen wil en keuze om te kiezen wat zij willen doen, maar hun wil en keuze is ondergeschikt aan de wil van Allah.50

47 De baatiniyyah beweren bijvoorbeeld dat zina plegen betekent dat een persoon de geheimen van de sekteleider lekt, en soortgelijke interpretaties. 48 Alles wat hij wilt, gebeurt49 Bijvoorbeeld hoe een persoon eruit ziet, dit bepaalt Allah of dat de dood en de dag des oordeels zal plaatsvinden en niemand hieraan ontsnapt.50 De mens heeft de mogelijkheid om een eigen keuze te maken waarop hij zal worden beoordeeld. Maar zijn keuze en wil is onderworpen aan de wil van Allah.Wanneer de mens ervoor kiest om goede daden te verrichten heeft Allah hem daartoe geleid, maar als Allah de leiding niet voor hem geschreven, zal hij daartoe niet geleid worden. Omdat Allah Alwetend is over hetgeen de mensen zullen verrichten en welke keuzes zij zullen maken heeft hij met Zijn Alwijsheid, Alwetendheid en Rechtvaardigheid gewild dat er mensen zijn die misleid worden.

3 – Het leiden en dwalen van de dienaren51 is in Allah’s handen alleen. Er zijn degenen wie Allah heeft geleidt, door Zijn gunst jegens hen. En degenen die het verdienen om te dwalen, wegens Zijn rechtvaardigheid jegens hen.

4 – De dienaren en hun daden zijn beide gecreëerd door Allah, er is geen Schepper naast Hem. Allah is de Schepper van de daden van de mens en zij (de mensen) zijn de letterlijke uitvoerders van hun (eigen) daden.

5 – Het bevestigen dat Allah’s daden het gevolg zijn van een Wijsheid en het bevestigen dat de effecten van die daden bestaan door Allah de verhevene’s wil.

6 – De levensduur van alle mensen zijn voorgeschreven en hun voorziening zijn al voorverdeeld.52 Gelukkigheid of verdriet in het hiernamaals was al voorgeschreven voordat de mensheid was gecreëerd.53

7 – Terwijl de gebeurtenis van een ramp en schade/kwaad van de qadr van Allah afkomstig is, is het niet toegestaan om hiermee een persoon’s eigen fouten en zondes goed te praten. Echter is het verplicht om berouw te tonen van de zondes en de schuld valt op degene die het zelf heeft verricht.

8 – Het puur en alleen vertrouwen op de middelen (asbaab) is shirk in iemands tawheed, het totaal verlaten van de middelen door te claimen op Allah te vertrouwen is als het kleineren van de sharee’ah, de resultaten van de middelen ontkennen is in tegenspraak met zowel de sharee’ah als het verstand. Vertrouwen op Allah (tawakkul) betekent niet het totaal verlaten van de noodzakelijke middelen.54

-7- De Moslimgemeenschap [jamaa’ah] en zijn leiderschap [imaamah]

1 – De betekenis van jamaa’ah in deze context is de metgezellen (sahaba) van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam en hun volgelingen tot de dag des oordeels die zich vasthielden op hun weg. Zij zijn de ‘geredde groep’ (al-firaqh an-naajiyah).55 Iedereen die zich vast houdt aan hun methode (manhaj) behoort tot de jamaa’ah, ook al hebben ze fouten in bepaalde specifieke zaken.2 – Het is niet toegestaan om in sekten te verdelen in de religie of om onenigheid (fitnah) tussen de 51 Er zijn twee soorten dienaren. 1. Al-Mudhallal: Dat is degene die onderworpen is aan de wil van zijn Almachtige Schepper. En hieronder valt de gehele schepping van Allah. Schepsels met of zonder verstand, het vloeibare en het vaste, het beweeglijke en het starre, het zichtbare en verborgene, gelovigen en ongelovigen etc.2. Al-Mutadhallil: Dit is degene die uit zijn eigen wil vanwege zijn liefde, angst en ontzag aan Allah onderwerpt en Hem aanbidt, in Hem geloven en Hem gehoorzamen. Hieronder vallen de gelovige dienaren van Allah. Deze dienaren zullen niet door shaytan worden beïnvloed of misleid. 52 Dus dat de aantal of grote van de voorzieningen (zoals hoe rijk een persoon wordt) van elk mens al was voorgeschreven. 53 Dus of een persoon naar het paradijs of de hel zal gaan wist Allah al voordat een mens werd gecreëerd. Desondanks is Allah de Barmhartige zo barmhartig en rechtvaardig dat Hij de mensheid toch hun leven laat leiden zodat ze op de dag des oordeels geen excuus zullen hebben.54 Je behoort dus op Allah te vertrouwen en de nodige middelen nemen.55 Een aantal eigenschappen van de geredde groep zijn: 1. Zij onderwerpen zich volledig aan de nusoos(Qur’an en Sunnah),2. Om voor elke zaak tot een oordeel te komen, brengen zij alle bewijzen van de nusoos bij elkaar,3. Zij houden zich vast aan de Sunnah van de profeet,4. Jamaa'ah. Binnen deze groep is er een hogere elite groep genaamd at-Taiefa al-Mansoora (de overwinnende groep) een aantal van hun eigenschappen zijn: 1. Allah houdt van hen en zij houden van Allah,2. Ze zijn zachtaardig tegen de gelovigen en streng tegen de ongelovigen,3. Ze vechten jihad fisabilillah,4. Degenen die hen verwijten schaden hen niet. (Qur’an, 5:54)

Moslims te creëren. In de zaken waarin de Moslims verschillen, dient er te worden verwezen naar het Boek van Allah, de Sunnah van Zijn boodschapper sala Allahu ‘alayhi wasalam en hetgeen wat de rechtgeschapen Salaf hebben gevolgd.

3 – Wie buiten de jamaa’ah56 stapt, dient hen te adviseren, uitnodigen en argumenteren ‘’op de beste manier’’, en het bewijs tegen hem te bevestigen. Wie berouw toont, prima. Anders dient hij bestraft te worden volgens hetgeen hij verdient volgens de sharee’ah.

4 – Het is noodzakelijk om de algemene Moslims verantwoordelijk te houden voor de duidelijke en de vast staande betekenissen van de Qur’an, de Sunnah en de consensus van de Salaf. Het is niet toegestaan om de algemene Moslims te testen (imtihaan) met diepgaande betekenissen of subtiele zaken.

5 – De basisregel (asl) is dat alle Moslims goede intentie bezitten en de juiste credo/geloofsleer hebben totdat het tegendeel wordt bewezen. De basisregel is dat de woorden van de Moslims op de beste (positieve) manier begrepen dient te worden. Maar als iemands weerstand tegen de waarheid en slechte intentie duidelijk wordt, is het niet toegestaan om achterover te leunen en een goede excuus voor zijn woorden en daden te verzinnen.

6 – De Moslim sekten (die nog tot ahlul qibla behoren) maar buiten de Sunnah zijn getreden, zijn allen bedreigd (wa’eed) met vernietiging en bestraffing in de hel.57 Zij behoren tot degenen die bedreigd zijn met bestraffing (ahlul wa’eed)

Met uitzondering van degene onder hen die van binnen een ongelovige is, het oordeel over elk specifieke individu onder hen is gelijk aan degenen die onder de dreiging van Allah’s bestraffing staan.

Maar de volgelingen van de pseudo-Moslim sekten58 die buiten de Islaam zijn getreden (ongelovig), zij zijn in het algemeen ongelovigen. Het oordeel betreffende de individuen onder hen is zoals die van de afvalligen.

7 – Het vrijdags -en gezamenlijke gebeden behoren tot de grootste uiterlijke symbolen (sha’aaier) van de Islam. Het gebed achter een Moslim wiens ware aard59 niet bekend is, is geldig. Om niet achter hem te bidden omdat men claimt onwetend te zijn wat zijn ware aard is, is een bid’ah.

8 – Wanneer het mogelijk is voor een persoon om achter iemand anders (dan een innovator (mubdati’)) te bidden, is het niet toegestaan om achter hem (die openlijk uitkomt voor innovatie (bid’ah) of ongehoorzaamheid of onzedelijkheid (fujoor)) te bidden. Wanneer het toch gebeurd, is het gebed geldig maar heeft die persoon gezondigd, tenzij hij de intentie had om een grotere kwaad te vermijden. Hoewel, als er geen andere personen zijn om achter te bidden behalve met dezelfde of meer kwaad(zoals bid’a, fujoor etc.) dan wordt onder deze omstandigheden het toegestaan om achter zulke personen te bidden.

56 Jamaa’ah heeft vele betekenissen maar in het algemeen heeft het drie betekenissen. 1. De Moslims, 2. De Islamitische staat, 3. Degene die op het rechte pad is, ook al is hij alleen zoals ibn mas’ood zei.57 Elk Moslim zal uiteindelijk het paradijs binnentreden(ook wanneer een Moslim eerst bestraft wordt in de hel)58 Degenen die misleidend schijnbaar Moslims zijn 59 Dus dat je zijn ‘aqeedah niet kent

Het is in geen enkel omstandigheid toegestaan om het gezamenlijke gebed en de vrijdagsgebed te verlaten. Het is ook in geen enkel omstandigheid toegestaan om achter iemand te bidden die als ongelovige is geoordeeld.

9 – De leiderschap van de Moslims (imamah) wordt beslist door of de consensus van de geleerden of door het afleggen van eed van trouw (bay’ah) door degenen onder de Moslim natie die de politieke kracht bezitten om een leider te plaatsen of af te zetten (ahl al-hall wa al-‘aqd).Degene die de macht pakt met kracht en daarmee Moslims verzamelt, dan is het vereist om hem te gehoorzamen in wat in overeenkomst is met gehoorzaamheid aan Allah, er dient hem ook oprecht advies te worden geven. Het is onder alle omstandigheden verboden om in opstand te komen tegen de leider tenzij hij duidelijke ongeloof (kufr buwaah) toont waarover een bewijs is van Allah.

10 – Het verrichten van het gebed, pelgrimstocht en jihad zijn allen verplicht onder de Moslim leiders, ook al zijn ze tiranniek.

11 – Het is verboden voor de Moslims om tegen elkaar te vechten voor wereldse zaken of jahiliyah (pre-Islamitische) trots. Zulke daden behoren tot de grootste zondes.

Het is toegestaan om innovators te bevechten, de rebellen(ahlul baghi) die in opstand komen en hun soortgelijken als zij niet gestopt kunnen worden met lichtere maatregelen. Dit moet beslist worden aan de hand van de voordelen die er van kan resulteren en ook ligt het aan de situatie.

12 – Alle nobele metgezellen van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam zijn betrouwbaar (‘udool). Zij zijn de beste van deze Moslim Ummah. Het getuigen van hun geloof (imaan) en hun excellentie is een absolute fundament dat tot behoort tot ‘’de zaken die gekend zijn over de religie met noodzaak’’ (al-ma’loom minad-deen bid-daroorah)60. Het houden van hen is een onderdeel van de religie en geloof (imaan). Het haten van hen is ongeloof en hypocrisie. Het is noodzakelijk om te weerhouden van het betreden van zaken waarin zij geschil met elkaar hadden en het verlaten van (onnodige) discussie over dit onderwerp om hun rang en status niet te marginaliseren. De meest excellente onder de metgezellen was Abu Bakr, dan ‘Umar, dan ‘Uthmaan, dan ‘Ali. Zij zijn de rechtgeleide kaliefen (al-khulafa al-rashidin) van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam. Deze volgorde was hun recht en zoals het ook in de geschiedenis is gebeurd.

13 – Tot het geloof behoort ook het liefhebben van de familie van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam (ahlul bayt), hun status respecteren en het erkennen van de excellentie van de vrouwen van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam die Allah als Moeders van de Gelovigen heeft verklaard (ummuhaatul mu’mineen). Ook het liefhebben van de Vrome Voorgangers (salafus saalih), geleerden van de Sunnah, en iedereen die hen in goedheid volgt. Het geloof houdt ook in, het afstand nemen van de innovators.

14 – Jihad in de pad van Allah (fisabilillah) is de meest hoge top van de Islam en het zal continu door blijven bestaan tot de dag des oordeels.

15 – Het gebieden van het goede en het verbieden van het slechte is van de grootste symbolen van de Islam en behoort tot de zaken die de Moslim gemeenschap beschermt en behoudt. Deze plicht is

60 Hier vallen de welbekende zaken die de Moslim noodzakelijk moet kennen, zoals het niet verrichten van shirk, verbod op alcohol, rente en varkensvlees. Verrichten van salaah etc.

een verplichting volgens iemands vermogen, door rekening te houden of het resultaat voordeel (maslaha) brengt.

-8- Het meest kenmerkende eigenschappen van Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah

Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah zijn de geredde groep (in het hiernamaals) en de overwinnende groep (in deze wereld).61 Ondanks de afstand tussen hen qua tijd en plaats, ze bezitten allemaal bepaalde kenmerken die hen onderscheidt van anderen. Van deze kenmerken zijn:

1 – Ze hechten grote waarde aan de Qur’an, zijn memorisatie, (correcte) recitatie en uitleg (tafseer). Zij hechten ook grote waarde aan de hadith, de kennis en begrip ervan en het onderscheiden van de authentieke van het zwakke en valse ahadith. Dit is omdat zij (i.e. de Qur’an en authentieke hadith) de grondbronnen zijn voor het opdoen van kennis over de Islam. Ook praktiseren zij hun kennis met daden, volgens het niveau van hun kennis.

2 – Zij onderwerpen zich compleet aan de religie. Ze hebben geloof in alles wat in de Qur’an staat, in de tekstuele beloften en dreigingen, in de teksten die Allah’s perfecte namen en eigenschappen bevestigen en het ontkennen van het toeschrijven van een fout of het vergelijken (met de schepping) met Hem. Zij combineren het geloven in Allah’s voorbeschikking samen met het feit dat de dienaren een vrije wil en keuze hebben om iets te verrichten. Zij combineren kennis samen met aanbidding, kracht met barmhartigheid en zij gebruiken van het wereldse leven wat noodzakelijk is, en onthouden zich van wereldse zaken die geen voordeel brengen voor het hiernamaals (zuhd).

3 – Ze volgen de Sunnah en verlaten innovaties. Zij verafschuwen sektaristische verdeling en verschillen in de religie.

4 – Zij volgen de leiding van de betrouwbare geleerden (de metgezellen en degenen die hen volgen in hun pad) in kennis, daden en het oproepen naar Allah. Zij nemen afstand van degenen die zich keren tegen dit pad.

5 – Zij hebben een gebalanceerde positie. Dus in zaken van geloof, hebben zij een gebalanceerde positie tussen de sekten die in extremisme gaan en die te laks zijn in wat noodzakelijk is.62 Zo ook in daden en gedrag (sulook) bewandelen zij de middenweg tussen degenen die overdrijven en die te kort komen.

6 – Ze streven om het woord van de Moslims te verzamelen op de waarheid, en het verenigen van hun rangen op tawheed en het volgen en gehoorzamen van de profeet sala 61 Hier is meningsverschil over in ijtihad, sommige geleerden zien de geredde groep en overwinnende groep als twee verschillende groepen, namelijk dat de overwinnende groep een elite groep is binnen de geredde groep. Dit is naar mij mening de sterkste mening. Meer info: ‘’Ghuraba series’’ door Sh. ‘Ali at-Tamimi en het boek ‘’Characterstics of the victourious party.’’62 Bijvoorbeeld tussen de khawaarij en murjia, tussen de qadariya en jabariya etc.

Allahu ‘alayhi wasalam (al-ittibaa’) en het verwijderen van alle zaken die leiden tot redetwist en verschillen tussen hen.Ook onderscheiden zij zich niet van de rest van de Moslim Ummah, in de fundamenten van de religie, met een ander naam dan die van ‘’Ahlus Sunnah wal Jamaa’ah’’. Noch bevrienden zij of stellen zij zich vijand op tegen iemand die een ander bond heeft met hem dan van de Islam of de Sunnah.

7 – Zij roepen anderen op naar Allah, gebieden het goede en verbieden het slechte, verrichten jihad, doen de Sunnah herleven, het implementeren van de sharee’ah en Zijn heerschappij, in alle zaken. Klein of groot.

8 – Ze behandelen anderen met gelijkheid en rechtvaardigheid. Zij komen het recht van Allah na bij het behandelen met de mensen en niet uit eigen lusten of lusten van hun groep. Voor deze reden, buiten zij andere mensen niet uit of doen zij de mensen geen onrecht aan en ook kleineren zij niet degenen die waardering verdienen, wie zij ook mogen zijn.

9 – Hoe groot het afstand ook moge zijn qua afstand of tijd, bezitten zij (ahlus sunnah) dezelfde begrip over de religie. Dit komt doordat zij dezelfde bron en dezelfde methode volgen voor het opdoen van kennis in de fundamenten.

10 – Zij laten aardigheid (ihsaan), barmhartigheid (rahmah) en goede manieren (husnul khulq) zien aan alle mensen.

11 – Zij zijn oprecht tegenover Allah, Zijn Boek, Zijn boodschaper en zij zijn oprecht en geven oprechte advies aan de Moslimleiders en de algemene Moslims.

12 – Zij zijn bezorgd over de situatie van de Moslims, helpen en steunen hen en houden hun rechten in de gaten en vermijden hetgeen dat de Moslims schaadt.

De rol van het intellect

Twee fundamentele bronnen van de ‘aqeedah zijn: 1 – Het boek van Allah De meest Hoge (De edele Koran) 2 – Wat authentiek is overgeleverd van de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam. Omdat de profeet sala Allahu ‘alayhi wasalam niet uit begeerte spreekt, echter zijn zijn woorden ook onderdeel van de neergezonden Goddelijke openbaring.

3 – En de consensus (ijmaa’ van de vrome voorgangers (salafus saalih)) Dit is namelijk een bron dat gebaseerd is op de Qur’an en de Sunnah.

Wat betreft de natuurlijke aanleg (fitrah) en het gezonde verstand (‘aql) deze zaken komen overeen met de Qur’an en Sunnah en kunnen tot algemene principes van ‘aqeedah behoren, maar niet tot de details. Dus de fitrah en ‘aql bevestigen in algemeen Allah’s bestaan en dat Hij de Meest Hoge is, dat het essentieel is om hem te gehoorzamen en te aanbidden. En dat Zijn eigenschappen geweldig en perfect zijn. Het gezonde en correcte ‘aql en fitrah

realiseren zich ook de noodzaak voor het zenden van profeten, het zenden van boodschappers en dat er een opstanding zal zijn en vergelding voor de daden.63

Wat betreft de rest van de ongeziene zaken en andere zaken dan kan men hier de details niet van weten behalve door de Qur’an en Sunnah, anders zou het niet van het ongeziene zijn.

Een tegenstrijdigheid tussen een duidelijke tekst van de Qur’an en Sunnah en met het gezonde ‘aql is in feite onmogelijk en kan niet worden voorgesteld. Als het blijkt dat er een tegenstrijdigheid is tussen de twee, dan neemt de openbaring voorrang en wordt het beslissend. Omdat het afkomstig is van degene die onfeilbaar is sala Allahu ‘alayhi wasalam, terwijl de ‘aql komt van de feilbare. Voorzeker, de ‘aql is de gebrekkige perceptie van de mensheid, het staat namelijk open voor misconcepties, fouten, vergeetachtigheid, begeerte, onwetendheid en onbekwaamheid. Dus het is iets gebrekkig.

63 Zie voor meer informatie het boekje ‘Doel van het leven’ op dewaarheid.nl