Nuk eshte thjeshte ngaterrim mprehtesish .

Pikerisht ne tehun e bisturise te se perhershmes

Vete - perterihen horizontet e rezistences, Si dhe idealet e harruara poetike te Rumit .

Dredhur ne fisheke fund-hapur prej letre Shoh vizione te vena ne shenjester ,

Pentagrame me me shume se pese vija

Qe perpiqen te minimizojne rendesine

E renditjes se notave te etikes Dhe qellimin e drejtimit horizontal te gishterinjve Kur njerezit i japin doren njeri-tjetrit .

Purgatori - Ni l vend te nje balade te shkruar me vonese

Ajo qe nje lule e fresket Qe priste lejen e mengjesit per te celur,

Ai qe i dashuri i saj.

As qe donin t'ia din in se si nje here Franceska pat rene ne dashur sekrete me Paulon.

Pa i lexuar njeri tjetrit asnje pjese nga tregimi Rreth Lancelotit dhe Guiniveres ,

U bene pjese e nje dashurie te ndaluar .

Ndjenjat e tyre nuk kishin asnje lidhje Me dashurise arturine.

Edhe emocionet e tyre

Shperthyen nga gryka, Tek po imagjinonin dicka qe shoqeria Gabimisht do e krahasonte Me puthjen e pare te Lancelotit dhe Guiniveres .

229

C'rendesi ka se kush i spiunoi te dashuruarit!

Dicka te bukur dhe te pafajshme Vrane brenda tyre Para se te kene mundesine Per t'i kerkuar hallall dashurise.

Madje as Dantja Nuk hodhi drite mbi dramen e tyre, Nuk e trajtoi ate Si nje nga kualitetet e romances tragjike.

Ndeshkimi i te pafajshmeve Nuk u sinkronizua me mekataret e vertete: Askush nuk doli deshmitar

Per te shpjeguar vuajtjet E ketyre shpirtrave te brishte Ne gjyq me vetveten.

E verteta, gjoja nuk duhej te denohej

Sepse zakonet Nuk duhej te iknin nga simpatizimi.

Njerezit e injoruan Renien e perdeve te zeza Te teatrove te erret antike Qe i ndane ata nga e drejta Per te gezuar ligjet me ordinere te nat y res .

Per ta roli i fames dhe i prestigjit Ne jeten humane E fshiu esencen shenjterore Qe digjte nje qiri mbi fjalen dashuri.

Gati cdo el e ment jetesor reflektoi mbi ta Nje aspekt te dhimbjes se dashurise Se shtrydhur gjer ne deformim.

230

Me ne fund, Realitetit tend Do ia pranoj tonin e fuqishem moralist, Gjilperat me te cilen grith Portretin e figurave dhe ngj arj eve jetesore. I menduar Ose i pamenduar mire Do e nderoj frikshern, Personalitetin tend dyfytyresh Dhe persosmerine e drejtesise hyjnore.

Udhetim me lundren e Karonit

Lurnenjte e mbreterise se nentokes, Pa i ulur zerat per askend, Vazhdojne gurgullimet trishtuese te fjaleve, Ndermarrin nje vershim arterial Ne trupin e zverdhur te muzgut .

Mesazhet marrin jete Brenda membranes se flIuskave, Sqarojne per fajtoret Skicat e skalitura ne portaret e ferrit:

Nese je lindur Je fajtor. Nese e lexon kete mesazh Je ketu .

Mesohet se delta e levizjeve Mbetet vetern nje loje mundimesh: Jeta na qenka Me pare nje frymenxjerrje, Pastaj nje frymemarrje.

Gjithcka midis tyre Vetem nje mundesi Per te kryer mekate .

232

C'rnendonte Virgjili Kur e pershkruante ferrin Si qyteti i zotit!

Gdhendja e ketyre portave te detyrueshme E portretizon ate Si nje vend i shprehjes se hidherimit, Pendimit te perjetshem .

Ne kete vend, Ne kete jete Ferri eshte e kunderta groteske e parajses. Nje vend prej te cilit kurre nuk ka ikje.

Aferdita

Aferdita e la ne ajer guasken e para-drites; Veshur fare helle ne pelhuren e henes, Beri litar perdet e ylberta te mengjesit, Si lule agu zbriti ne Kankune te Meksikes.

Me ta pare , qielli u kthye ne nje pemishte prilli , Brigjet krijuan gjoks Aferdites t'i ngjajne. Toka nga ndrydhja vese te kristalte djersiu ; Buqeta yjesh te ndezur celen ne gjoksin e saj .

Rera e bardhe ia mbeshtolli gjurmet ne gji; Peshkaqenet ia thyen dhembet njeri-tjetrit. Del fi net fi II uan te kendo] ne ne noten " si", Dallget fshehen thinjat ne gjemimet e detit.

Bukuria e Aferdites e gjunjezoi Kankunen, Sa dallget kalteroshe ia skuqi ne fytyre; Horizontit aty prane prushju ndezen buzet, Diellit i dridheshin rrezet si te ishte i pire.

Aferdita e shtrydhi fytyren valezuese te detit, Me elegance nderi mes dy syve te saj te qeshur,

234

Berne dashuri ne natyre , natyrshem , natyrisht .

Pa ua qare hallin kometave qe luhateshin pertej Mbremja e re erdhi si nje luleenderr plot nektar, Zbertheu komcat e siperme te kemishes se zeze Dhe per ne te dy vari ne qafe henen e lare me ar .

Himn per prinderit e mi

Rritja ime eshte vetem nje avull i ngrohte Ne gishterinjte e tyre plot kallo Njezet shkopinj me nyje Qe mbledhur se bashku Viglen me hyjnore te dashurise, Kornpozojne per mua .

Une edhe mund te jem Zhurma qe nxjerr nje fl e te gjate zhubulisjes , Hapesira midis dy strofave te nje kenge,

Apo era e fresket qe leshon boja gjate shkarravitjes .

Por identiteti me i sakte i qenies sime Gjithrnone do te gjendet i mbjelle thelle Ne dheun e mbetur gjate punes Nen thonjte e gishtave te prinderve.

Shkodres

Jo, mos i mbyII dritaret e kesaj mbremje , Ndjenjat e mia ne qiellin tend vetetojne; Si zogj te hutuar qe shtegtojne plot dhembje " Shkoder!", "Shkoder!", cicerojne.

239

Sonte mos i ndiz qirinjte e darkes, Durimin e Rozafes ne sofer mos e sjeII, Mallit qe kam per ty m'i mjaftojne flaket Qe hen en e qyteteruar ta veshin me dieI!.

Kete muzg, shqyej e beni krahe perdet e teatrit Le te dukesh midis tyre si nje shpend. Migjeni qe s'po e kaperdin dot kafshaten ...

Ne poezine time fshin djerset e portretit tend.

Mungesa mbetet nje mesnate me yje te vrare, Kur ketu eshte nate, dite eshte tek ti, Ti shtrydh ndjenjat e une ndjehem i thare Por madheshtia jote me njorneson perseri,

Kuajt

Tere jeten duke vrapuar rrime Shohim vec perpara

C'behet prapa s'duam t'ia dime. Ne nuk kemi emer Te gjitheve kuaj na thone. Nuk qajme, Nuk qeshim; Heshtim, Degjojme;

Harne ate c'na japin, Ecim nga na thone, Asnje nga ne s'eshte mendje helle. Kush qe kale mbreti, Posti qe i larte Kush qe kale princeshe I bene shale te arte Kush qe kale fshatari Pat sam are me kashte Kush qe kale i eger

240

I pa imunitet ne Shqiperi

Shqiperine e gjeta si ate engjellin e bardhe

Qe ecen ngadale nje pellembe mbi toke Me hijet e te vdekurve buqete ne dore.

E perqafova i vrare dhe i zbete ne fytyre Si nje portokall aty-ketu i kafshuar.

Pashe thonjte e saj me njolla gjaku te thare Qe akoma vuanin dhimbjen e shkuljes Kthyer ne tjegulla mbi piramidat e akullit .

U shtrydha, u bera vaji i kandilit te saj, U bera pjese e fitilit me koke pluhurore.

E ndjeva se flaka e djegies time la imazh hiri. Por ndonese drita qe dhashe dukej prej tymi, Syte u ngrine xham rreth meje te mos fikesha .

Sikur te kisha imunitet shpirteror ne Shqiperi , Do mbaja per vete pa turp kripen e loteve,

Ailuropoda ne gjyqin e fjales

Sapo anashkaloi humnerat e lena pas Nga gjurmet e renda kanibaliste te Sankoseve, Fjala beri ndryshime ne platformen e paqes .

Nje yll pesecepesh me gjemba domethenes U mermeriti dicka neper dhembe aleksive Rreth ndarjes ne sektore abstrakt te simpatise.

Imazhet e urrejtjes u derdhen nga zgavrat E rrashtes se nje Ailuropoda microta antike. Te pathenat u neperkemben si te denueshrne,

242