Κ λίμα ξεσηκωμού διαπερνά όλη τη χώρα, καθώς οι ερ-γαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός είναι αποφασισμένοι να πλημμυρίσουν σήμερα το Σύνταγμα και τις πλατείες όλης

της χώρας. Για να ανατρέψουν την άγρια επίθεση της συγκυβέρ-νησης Παπαδήμ(ι)ου και της σύγχρονης χούντας ΕΕ, ΔΝΤ, κεφα-λαίου. Για να αποτρέψουν την ψήφιση του επαίσχυντου Μνημονί-ου 2, που καταδικάζει σε μισθούς πείνας τους εργαζόμενους και σε λεηλασία το δημόσιο πλούτο. Για να απαιτήσουν λευτεριά από την ιερή συμμαχία των βρικολά-κων της ΕΕ με τα ντόπια αρπα-κτικά. Καθώς η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου αντιμετωπί-ζει τον πρώτο πολιτικό κλονισμό, με τις παραιτήσεις των υπουργών του ΛΑΟΣ καθώς και κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, έχει πολύ μεγά-λη σημασία σήμερα μια τεράστια μαζική λαϊκή κινητοποίηση που θα βαθύνει το ρήγμα. Τους κλο-νίσαμε, πάμε τώρα να τους ρίξουμε! Έχει πια αποδειχθεί ότι η πολιτική των μνημονίων και της ανελέητης καπιταλιστικής επίθε-σης δεν μπορεί να σταθεί μακροπρόθεσμα. «Καίει» τους υποστη-ρικτές της με ταχύτατο ρυθμό. Αντίθετα, το στρατόπεδο του λαού μπορεί να δυναμώνει και να κερδίσει μια περήφανη νίκη, ανα-

γκαία για την επιβίωση του κόσμου της δουλειάς. Αναγκαία για μια άλλη προοπτική, πέρα και κόντρα στην πολιτική και τους νό-μους της αγοράς. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να κάτσει στο σπί-τι του. Στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες θα γράψουμε Ιστο-ρία, ανοίγοντας ένα νέο κύκλο αγώνα διαρκείας μέχρι την ανα-τροπή της «οικονομικής κατοχής» του ιμπεριαλισμού και της δί-χως όρια εκμετάλλευσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Για

να πάρει ο λαός την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του. Είμα-στε εκατομμύρια. Είμαστε οι ερ-γαζόμενοι, είμαστε οι δημιουρ-γοί, που μας καταδικάζουν σε ρόλο βαστάζου, δούλου και λο-βοτομημένου. Δεν τους φοβόμα-στε, η εξουσία φοβάται το λαό. Δεν θέλουμε τη Δανειακή Σύμ-βαση, παύση πληρωμών τώρα και διαγραφή του χρέους! Έξω

από το ευρώ και την ΕΕ. Κάτω τα χέρια από τους μισθούς, φέρ-τε πίσω τα κλεμμένα. Να πληρώσουν το κεφάλαιο και η πλουτο-κρατία για τη δική τους κρίση. Σήμερα στο Σύνταγμα, οι διαδη-λωτές θα συρρέουν από νωρίς. Γειτονιές θα κατέβουν με πορεί-ες. Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων καλεί στις 4 μ.μ., στην Όθωνος και Αμαλίας. σελ. 2, 3, 5, 10-11

Συγκλονίζει την ανθρωπότητα το φρικαλέο σύγχρονο πρόσωπο της εξαθλίωσης. Νέοι όροι γεννιούνται για να την ερμηνεύσουν: «Πρεκαριάτο», «επισφάλεια», «νεόπτωχοι». Η ουσία του φαινομένου αυτού αποκαλύπτεται μόνο από τη μαρξιστική ανάλυση. Η εσωτερική διαπάλη μέσα στην εργατική τάξη. Ο κίνδυνος για ένα νέο «λούμπεν προλεταριάτο».

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλουσελ. 6-7

ΘEMA Η νέα εξαθλίωση

Ο πολιτισμός ως ταξική αναμέτρησησελ. 12-13

Τους φτύνουν οι δυνάστες

Ε ξευτελισμό ασυνήθιστων δι-αστάσεων υπέστη ο «μουσο-λινικός» υπουργός Οικονο-

μικών Bαγγέλης Βενιζέλος την Πέ-μπτη το βράδυ κατά τη συνεδρία-ση των ομολόγων του της ευρωζώ-νης. Τον φώναξαν στις Βρυξέλλες έχοντάς τον προειδοποιήσει να μην τολμήσει να πάει, αν προηγουμένως δεν έχει εξασφαλίσει την έγκριση του νέου Μνημονίου από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση δοσί-λογων του Παπαδήμου. Τον ξενύχτη-σαν οι πολιτικοί καραγκιόζηδες Σα-μαράς, Καρατζαφέρης και Παπαν-δρέου παίζοντας πολιτικό θέατρο για να γλιτώσουν τις φάπες από τον κόσμο και φυσικά είπαν το «ναι σε όλα», όπως ήταν εξαρχής βέβαιο. Πήγε περιχαρής ο Μπένι να το πει στα αφεντικά της χώρας μας –φα-νταστείτε ότι ο Γιωργάκης Τσολάκο-γλου έχει κάνει αφεντικά της Ελλά-δας ακόμη και τους υπουργούς της ...Φινλανδίας, της Σλοβακίας ή της Σλοβενίας!– αλλά εκεί τον περίμε-νε ψυχρολουσία. Έχοντας ήδη βά-λει και τον Σαμαρά να τους γλύφει τα παπούτσια –Παπανδρέου και Κα-ρατζαφέρης ήταν ήδη «ξεσκολισμέ-νοι» στο άθλημα αυτό από το πρώτο Μνημόνιο– οι Ευρωπαίοι επικυρίαρ-χοι είπαν στον Βενιζέλο ότι δεν δί-νουν πλέον καμιά αξία στη συμφω-νία των τριών αρχηγών!Του είπαν λοιπόν να σηκωθεί να φύ-γει και να ξαναπαρουσιαστεί μπρο-στά τους την Τετάρτη, αλλά μόνο αν έχει φέρει μαζί του την ψήφιση του νέου Μνημονίου από τη Βουλή. Δια-φορετικά να μην τολμήσει να εμφα-νιστεί, γιατί δεν πρόκειται να πάρει φράγκο!Θα συνεχίσουν φυσικά να του κά-νουν καψώνια. Ένα θεμελιώδες στοιχείο του «ευρωπαϊκού πολιτι-σμού» είναι ότι στους δούλους πο-τέ δεν δείχνουν έλεος οι αποικιο-κράτες. Ούτε στους «ζητιάνους που μπορεί να γίνουν κακομαθημένοι, αν τους το επιτρέψει κανείς» όπως έγραψε η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ.

Σ Χ O Λ Ι O

Εκδήλωση του ΝΑΡ για

το «υποκείμενο»σελ. 3

Μεγάλη πολιτική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σάββατο, 6 μ.μ., Σινέ Κεραμεικόςσελ. 4

Τώρα που κλονίζονται πάμε να τους ρίξουμε!

Τ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ρήξη με ΕΕ και ευρωζώνη

σελ. 15

Όλοι στο Σύνταγμα και στις πλατείες

ολόκληρης της χώρας

ΚΥΡΙΑΚΗ12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ETOΣ 22O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.073

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPIN

2 / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Κινητοποιήσεις στην υγείασελ. 16

Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις στο χώρο της δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε Γενικές Συνελεύσεις στα νοσοκομεία στις οποίες αποφάσισαν κλιμάκωση του αγώνα τους.

Το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλουσελ. 20-21

Εκφραστής του ρεύματος που διεκδίκησε να αμφισβητήσει την πορεία της συμβίωσης με το αστικό σύστημα και να ανορθώσει σε ύψος ρεαλισμού την κομμουνιστική προοπτική.

Μια σύγκρουση από το παρελθόνσελ. 23

Ταυτόχρονα με την προβολή στους κινηματογράφους της ταινίας για τη ζωή της Μ. Θάτσερ, αναβιώνει και η σύγκρουση Αγγλίας και Αργεντινής για την κυριότητα των νήσων Φόκλαντ (ή Μαλβίνες).

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Καυτές αναβλύζουν από το πληγωμένο σώ-μα της εργατικής τά-ξης, της νεολαίας, των ανέργων, οι αντιδρά-

σεις στην κανιβαλική επίθεση της νέας Δανειακής Σύμβασης. Παρά το τσου-χτερό κρύο, οι εργαζόμενοι επέβαλ-λαν δύο απεργιακές κινητοποιήσεις (η ΓΣΕΕ έκανε ό,τι μπορούσε για να απο-τύχουν), ξεκίνησαν καταλήψεις υπουρ-γείων, δημαρχείων, περιφερειών κ.λπ., ενώ σήμερα αναμένεται να γίνει μια με-γαλειώδης συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Το εύρος των κοινωνικών αντιδράσε-ων, ακόμα όσων δεν εκφράζονται στο δρόμο, οδήγησε ήδη στην πρώτη σοβα-ρή πολιτική κρίση της κυβέρνησης Πα-παδήμιου. Ο ακροδεξιός κωλοτούμπας πλήρωσε πολύ ακριβά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση και αποσύρεται για να στηρίξει εξωκυβερνητικά την κυ-ρίαρχη πολιτική. Το Μνημόνιο τρώει τα παιδιά του. Μετά την αποσάθρωση της πολιτικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ, έρχε-ται η σειρά της ΝΔ. Ποιες εκλογές μπο-ρούν να γίνουν, όταν τα κόμματα πυ-λώνες του συστήματος γονατίζουν; Θα αναζητηθεί χρόνος, με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού σε αντιδραστι-κή κατεύθυνση να έρχεται στο προσκή-νιο, ενώ καλά κρατεί η κατασκευή κομ-ματικών αναχωμάτων στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής. Το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ είναι χαρακτηριστικό, αλ-λά όχι το μόνο.

Βασικό μέσο για το πέρασμα της κυρίαρχης πολιτικής έχει γίνει η τρο-μοκρατία. Σήμερα κυριαρχεί η ιδεολο-γική, ενώ η αστυνομική και κρατική εί-

ναι πάντα σε ετοιμότητα. Το δίλημμα «εάν βλέπουμε τη σωτηρία και το μέλ-λον της χώρας μέσα στην ευρωζώνη, μέ-σα στην Ευρώπη» και άρα «πρέπει να κάνουμε ό,τι πρέπει ώστε το πρόγραμ-μα οπωσδήποτε να εγκριθεί» ή «η πα-τρίδα μας, ο λαός μας ευνοεί μία άλλη πολιτική που αναγκαστικά οδηγεί εκτός ευρωζώνης και άρα και εκτός ευρωπα-ϊκής ολοκλήρωσης», έθεσε ο Β. Βενι-ζέλος μετά το τέλος του Γιούρογκρουπ την Πέμπτη. Όπου βέβαια, στη δεύτε-ρη περίπτωση, έρχεται ο «ξαφνικός θά-νατος της πτώχευσης», κατά Παπαδή-μο. Το δίλημμα αυτό δεν μπορεί να κά-νει μεγάλο μέρος της Αριστεράς ότι το αγνοεί, πολύ περισσότερο να τοποθε-τείται κατά των μνημονίων και της τρό-ικας ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, αλλά ...υπέρ του ευρώ και της ΕΕ. Απεναντίας, πρέπει να το αντιστρέψουμε από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων, για ένα άλλο δρόμο σε ρήξη με τις επι-λογές του κεφαλαίου.

Πρώτο, δεν ανεχόμαστε την Ελ-λάδα και την εργασία του 500άρικου (τόσο πάει ο βασικός μισθός), των 400 ευρώ για τη νεολαία, των 360 ευρώ για τους ανέργους! Η ταπείνωση που θέλουν να επιβάλλουν δεν είναι προ-σωρινή, είναι μόνιμη. Η καθοδική πο-ρεία δεν σταματά. Άρα, κάτω τα χέ-ρια από μισθούς, συντάξεις και συμ-βάσεις, φέρτε πίσω τα κλεμμένα, να ζουν όλοι αξιοπρεπώς από μία δου-λειά. Απαγόρευση των απολύσεων, προστασία των ανέργων.

Δεύτερο, στα τσακίδια η Δανειακή Σύμβαση! Δεν θέλουμε το δάνειό τους. Έτσι κι αλλιώς τα χρήματα θα πάνε για

την εξυπηρέτηση του χρέους στους το-κογλύφους (τράπεζες και κράτη), όπως πήγαν και οι προηγούμενες δόσεις του Μνημονίου. Στοπ στην αφαίμαξη της χρεομηχανής. Παύση πληρωμών, δια-γραφή του χρέους.

Τρίτο, μας έλεγαν ότι πρέπει να εί-μαστε στην ΕΕ για να μην γίνουμε Αλ-βανία ή Βουλγαρία. Τώρα συγκρίνουν τους μισθούς μας με τις γειτονικές χώ-

ρες. Ευρώ και ΕΕ μας κάνουν Βουλ-γαρία και Αλβανία! Δεν έχουμε κανέ-να ελιτισμό. Βλέπουμε όμως την ευρω-παϊκή πορεία φτωχοποίησης και κινε-ζοποίησης. Σήμερα, «η ανάγκη εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ είναι όρος επι-βίωσης για το λαό μας» (σημειώνει το ΝΑΡ σε ανακοίνωσή του). Πρέπει να προετοιμαστούμε για την επιβολή της με πρωτοβουλία του λαού.

Τέταρτο, μας τρομοκρατούν με την πτώχευση και λένε ότι θα πεινά-σουμε. Οι σφετεριστές του πλούτου θα «πεινάσουν», εάν οι εργαζόμενοι πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε και χω-ρίς αυτούς. Προσοχή όμως, όχι για να κάνουμε την ίδια ανάπτυξη της 20ετί-

ας 1989-2009, στηριγμένη στις ιδιωτι-κοποιήσεις, την ιδιωτική κατανάλωση και την ενίσχυση της χρηματοπιστωτι-κής φούσκας. Εμείς δεν θέλουμε επι-στροφή στο παρελθόν. Aυτό οδήγησε στο απαίσιο παρόν και το μέλλον τους. Οι τράπεζες πρέπει να περάσουν στο Δημόσιο, όπως και οι ΔΕΚΟ και όλες τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασί-ας, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Οι πλούσιοι και οι φοροφυγάδες θα πληρώσουν. Πυξίδα μιας άλλης πορείας της χώρας θα είναι το δίκιο των παραγωγών του πλούτου και το δημόσιο συμφέρον.

Πέμπτο, δεν φτάνει να διώξουμε τους «ξένους», την τρόικα. Υπάρχει εχθρός μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Δεν είναι μόνο οι ευρωλιγούρηδες, εί-ναι ο ΣΕΒ, οι επιχειρηματίες της του-ριστικής βιομηχανίας, οι μιντιάρχες, τα μεγάλα αφεντικά, που από θέση μικροσυνεταίρου, ξεπουλούν το μέλ-λον μας και τη χώρα για να μπορούν να έχουν φτηνή και ειδικευμένη εργα-τική δύναμη. Το λέμε καθαρά – είναι πολλά τα λεφτά για να φύγουν όλοι αυ-τοί με εκλογές ή με διαμαρτυρίες συνη-θισμένες. Απαιτείται πανεργατικός ξε-σηκωμός, απαιτείται εξέγερση. Για να πάρει ο λαός το τιμόνι της χώρας στα χέρια του, τον πλούτο που παράγει. Αυτός είναι ο δρόμος της αντικαπιτα-λιστικής ανατροπής της επίθεσης, που εμπνέεται από τη δυνατότητα της συνο-λικής επαναστατικής αλλαγής, την κα-τάργηση της καπιταλιστικής βαρβαρό-τητας και την κομμουνιστική απελευθέ-ρωση. Στη σημερινή κρίση αναξιοπιστί-ας του σάπιου αστικού πολιτικού σκηνι-

κού αναδεικνύεται η δυνατότητα το ορ-γανωμένο και πολιτικοποιημένο μαζικό κίνημα των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, με τα δικά του παλιά και νέα δημοκρατικά όργανα επιβολής της λαϊκής θέλησης να αναδειχθεί σαν τον παράγοντα ανατροπής και επιβίωσης του λαού. Εκεί, στα συλλογικά όργα-να του λαού βρίσκεται η ελπίδα και όχι σε σωτήρες, πολύ περισσότερο σε εθνο-σωτήρες. «Δεν έχει νόημα να τους διώ-χνουμε με το ένα κοστούμι και να επα-νέρχονται με άλλο» (ΝΑΡ). Στην ανά-δειξη ενός νικηφόρου πολιτικού μαζι-κού κινήματος μπορούν να συμβάλουν όλες οι μαχόμενες δυνάμεις της Αρι-στεράς και του εργατικού κινήματος, συγκροτώντας ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής τώρα! Στην πρώ-τη γραμμή των αγώνων θα βρεθεί μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά. Όλα δείχνουν ότι μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Τους κλονίσαμε ήδη. Η μαζική συμμε-τοχή του λαού σήμερα στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες σε όλη τη χώρα μπορεί να δημιουργήσει ένα κοινωνικό σεισμό. Σε κάθε περίπτωση, σηματοδο-τεί την έναρξη ανένδοτου αγώνα διαρ-κείας για την ανατροπή.

Σαν σήμερα, στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, υπογραφόταν η επαίσχυντη συμφωνία της Βάρκιζας, που οριστικο-ποίησε την ήττα της Αριστεράς (και μά-λιστα με ατιμωτικούς όρους) στο πρώ-το κύμα της κοινωνικής επανάστασης 1940-1949. Το Δεκέμβρη του ’08 στους τοίχους της Αθήνας εμφανίστηκε ένα σύνθημα, που σηματοδοτεί το νέο πνεύ-μα της εποχής μας: Βάρκιζα τέλος!

Δεν φτάνει να διώξουμε τους «ξένους»,

την τρόικα. Υπάρχει εχθρός μέσα

στην ίδια μας τη χώρα

Η ΕΕ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ …ΑΛΒΑΝΙΑ n ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Μπορούμε να ζήσουμε λεύτερα χωρίς δάνεια, χρέος και ΕΕ Όχι στον εξευτελισμό της Ελλάδας του 500άρικου και των εκατομμυρίων ανέργων

Μια από ιδέες που συζη-τιούνται ευρέως τελευ-ταία –με διάφορες πα-ραλλαγές– είναι η πρότα-ση των Μέρκελ-Σαρκοζί για τη δημιουργία ειδικού τραπεζικού λογαριασμού για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέ-ους. Στο λογαριασμό αυτό θα δεσμεύονται μέρος των φορολογικών εσόδων του ελλη-νικού Δημοσίου, οι εισπράξεις από απο-κρατικοποιήσεις και ίσως τα χρήματα της νέας δανειακής σύμβασης. Έτσι, λένε, θα υπάρξουν περισσότερες εγγυήσεις ότι θα αποπληρώνεται το χρέος ή έστω θα κατα-

βάλλονται οι τόκοι, μιας και τα κονδύλια του λογα-ριασμού θα χρησιμοποι-ούνται μόνο για την απο-πληρωμή του χρέους.«Ένας ειδικός λογαρια-σμός καλείται να τιθα-

σεύσει τους Έλληνες», υπογραμμίζει η σο-σιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης γερμανι-κή εφημερίδα Φράνκφουρτερ Ρουντσά-ου: «Μέρκελ και Σαρκοζί θέλουν να αυξή-σουν όσο το δυνατόν περισσότερο την πί-εση προς την Ελλάδα, έτσι ώστε η κοινή γνώμη Γαλλίας και Γερμανίας να αποδε-χθεί ευκολότερα μια μεγαλύτερη οικονο-

μική βοήθεια προς την Ελλάδα». Εξαιρετι-κά αποκαλυπτικό και το σχόλιο και η πρό-ταση.Καταρχάς, δηλώνει πολύ καθαρά ότι τα 130 δισ. της νέας δανειακής σύμβασης δεν έρχονται για να καλύψουν τις ανάγκες του ελληνικού λαού, να διασφαλίσουν μι-σθούς και συντάξεις, να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη. Έρχονται μόνο και μόνο για να καλύψουν τους λεγόμενους πιστωτές. Ο ελληνικός λαός δεν θα δει ευρώ τσακι-στό από αυτά τα χρήματα. Κι όχι μόνο αυ-τό, θα κληθεί και να τα χρυσοπληρώσει, όπως και τα προηγούμενα δάνεια. Εύλο-γο, λοιπόν, το ερώτημα: Tότε γιατί να πά-

ρουμε αυτό το δάνειο; Ποιος ο λόγος να φεσωθεί ο ελληνικός λαός ακόμη πιο πο-λύ για δύο και τρεις γενιές; Απολύτως κα-νένας. Γι’ αυτό, συμφέρον του είναι να μην πάρουμε αυτό το δάνειο, να μην εγκριθεί η νέα δανειακή σύμβαση.Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τη λειτουργία που έχει ο μηχανισμός του χρέους και των δανειακών συμβάσεων: Χρέος ίσον συμπυκνωμένος μηχανισμός ταξικής και ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης. Συμπυ-κνωμένη άρα πρέπει να είναι και η απά-ντηση: Aντικαπιταλιστική και αντιιμπερια-λιστική. Διαγραφή του χρέους, όχι στη νέα δανειακή σύμβαση.

«Ειδικός λογαριασμός» ευρωεκμετάλλευσης

ΠPIN

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIKH ΠPIN / 3

MNHMONIAKH ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ στο Ράδιο 9 μετά τις «υποδείξεις» της ιδιοκτησίας προς τις ενημε-ρωτικές εκπομπές του σταθμού: H κριτική προς το εσωτερικό πολιτικό σύστημα επιτρέπεται, ας είναι και «αμείλικτη», όμως στο απυρόβλητο πρέ-πει να μείνουν το νέο Mνημόνιο, η τρόικα, η ΕΕ και το ευρώ, όπως καταγγέλλει ο Δημήτρης Κα-ζάκης στην ιστοσελίδα του. Η γραμμή που δόθη-κε ήταν σαφής: «Πολύ κακό το Mνημόνιο, αλλά τι να κάνουμε, δεν έχουμε άλλη λύση». Έτσι, η καθημερινή μεσημβρινή «Εκπομπή ΑΕ» των Δ. Καζάκη και Μ. Κακλαμάνου, που ήταν μαχητική και δημοφιλής, εξέπεμψε κανονικά την Πέμπτη, αψηφώντας τις υποδείξεις, αλλά μετά την έφα-γε το χουντικό ή μάλλον το νεομνημονιακό σκο-τάδι. Κάτι ανάλογο συνέβαινε επί δικτατορίας, όταν οι εφημερίδες ήταν ελεύθερες να χτυπούν το προ του ’67 «φαύλο πολιτικό σύστημα», αλλά δεν έπρεπε στο ελάχιστο να θίξουν την αμερικα-νοκρατία, την εθνική κυβέρνηση και το χουντικό σύνταγμα. Ίσως το Ράδιο 9 θα έπρεπε να μετονο-μαστεί σε Ράδιο Ξεφτίλα – αν και ο τίτλος αυτός θα ταίριαζε σε πολλά ΜΜΕ…

ΔΟΥΛΙΚΟΣ ο υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλί-ας Βίτουρ Γκασπάρ, σκύβει παρακλητικά προς το γερμανό ομόλογό του Βάλφγκανγκ Σόιμπλε λί-γα λεπτά πριν αρχίσει η συνεδρίαση της ευρωο-μάδας στις Βρυξέλλες και κάτι του ψιθυρίζει χα-μηλόφωνα – κάτι που δεν ακούγεται στο βίντεο που πρόβαλε ο πορτογαλικός τηλεοπτικός σταθ-μός TVI. «Μετά από την ουσιώδη απόφαση γύ-ρω από την Ελλάδα, αν στη συνέχεια υπάρξει η αναγκαιότητα αναπροσαρμογής του πορτογαλι-κού προγράμματος, εμείς είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε», απαντά μεγαλόψυχα ο Σόιμπλε. «Αυ-τό θα εκτιμηθεί πολύ» απαντά με ευγνωμοσύνη ο Πορτογάλος. Πολιτική θύελλα ξέσπασε στην Πορτογαλία. Όλοι κατάλαβαν ότι οι γερμανοί επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι Κουίσλινγκ ετοιμά-ζουν και τη χώρα αυτή για το «δημοσιονομικό Νταχάου» που έχουν ρίξει και την Ελλάδα. Κοι-νή γαρ η τύχη των Νοτιοευρωπαίων...

ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ προχώρησε «προλη-πτικά» η ΕΛΑΣ το πρωί του Σαββάτου σε μεγάλη ακτίνα γύρω από το Σύνταγμα, λίγο πριν την πραγ-ματοποίηση της προγραμματισμένης πορείας και συγκέντρωσης στη Βουλή. Με απαράδεκτες πρα-κτικές που κινούνται στα όρια της νομιμότητας, δε-κάδες διαδηλωτές ή ακόμα και απλοί περαστικοί χωρίς λόγο και αιτία οδηγήθηκαν στην ασφάλεια για εξακρίβωση στοιχείων σε μια σαφή επιχείρη-ση εκφοβισμού και τρομοκράτησης του λαϊκού κι-νήματος. Μεταξύ των ατόμων που κρατήθηκαν από τις δυνάμεις ασφάλειας και το μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, Μάρκος Δα-σκαλάκης. Ας θυμίσουμε πως την Παρασκευή οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν προχωρήσει σε έντε-κα προσαγωγές και έξι συλλήψεις.

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Χούντα των ξένων δανειστών

Ξ εβρακώθηκε» τελείως από πολιτική σκοπιά τις τελευταίες μέρες ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώ-νης Σαμαράς. Στην αρχή αυτογελοιοποιήθη-κε, όταν η δήθεν ανυποχώρητη αντίστασή του σε μια σειρά θέματα, οι περιβόητες «κόκκινες

γραμμές», αποδείχθηκαν ...«κόκκινες κορδέλες», όπως πολύ εύστοχα επισημάνθηκε μετά την πλήρη και άνευ όρων υποχώρησή του σε όλα τα μέτωπα, συμπεριλαμ-βανομένου ακόμη και του κατώτατου μισθού. Αυτή η «πολιτική κωλοτούμπα» του αρχηγού της Δεξιάς προ-κάλεσε την απογοήτευση των οπαδών του και τη χλεύη των υπολοίπων Ελλήνων.

Τη χαριστική βολή όμως του την έδωσε ο ...«αρχικω-λοτούμπας», ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, αποσύροντας για καθαρά καιροσκοπικούς λόγους τους τέσσερις υπουρ-γούς του από την κυβέρνηση του «τραπεζοτσολιά» Πα-παδήμου. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης πανικοβλήθηκε βλέποντας τη «Χρυσή Αυγή» στις τελευταίες δημοσκο-πήσεις να ξεπερνάει δυναμικά το όριο του 3%, διεκδι-κώντας έτσι με αξιώσεις κοινοβουλευτική εκπροσώπη-ση όταν γίνουν εκλογές – κάτι που θα συνιστούσε θα-νατηφόρο πρόκληση για το ΛΑΟΣ. Δια-πιστώνοντας εμπράκτως ότι η εκπλή-ρωση του πολιτικού πόθου του να βγά-λει το ΛΑΟΣ από το ακροδεξιό περι-θώριο και να το καταστήσει αποδεκτό κυβερνητικό εταίρο τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ είχε βαρύτατο πολιτικό και εκλογικό τίμημα, ο Γ. Καρατζαφέ-ρης αποφάσισε να αντιδράσει. Απέσυ-ρε τους υπουργούς του από τη συγκυ-βέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ελπί-ζοντας ότι έτσι θα αναχαιτίσει τη διαρ-ροή των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ προς την καθαρά φασιστική συνιστώσα της ακροδεξιάς. Πρόκειται για μια κίνηση πολιτικής επιβίωσης του Καρατζαφέρη, η οποία όμως έχει μοιραίες πολιτικές συνέπειες για τον Σαμαρά.

Πάνω που ο πρόεδρος της ΝΔ έχει διασυρθεί με την πλήρη υποταγή του στο Μνημόνιο και τον φτύνει όλη η Ελλάδα, ο δυστυχής Αντωνάκης βρίσκεται ξαφνικά ολο-μόναχος «αγκαλιά» με τον Γιωργάκη Παπανδρέου να στη-ρίζουν μόνα τους τα δυο τους τον Παπαδήμο, χωρίς την πολιτική κάλυψη ούτε καν του «αρχικωλοτούμπα» Καρα-τζαφέρη! Συμφορά! Από προχτές βρισκόμαστε δηλαδή σε ανοιχτή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στη βάση ενός προγράμματος εξόντωσης εκατομμυρίων Ελλήνων, χω-ρίς κανένα πρόσχημα! Πρόκειται για νέο πολιτικό τοπίο που δεν αποκλείεται να οδηγήσει ακόμη και σε κομματι-κές μικροδιασπάσεις, δευτερεύουσας πάντως πολιτικής σημασίας και σε κάθε περίπτωση ανίκανες να προκαλέ-σουν την απόρριψη στη Βουλή της επαίσχυντης δανεια-κής σύμβασης, του νέου Μνημονίου. Για να διασφαλίσει μάλιστα την ψήφιση του νέου Μνημονίου, ο μέχρι το Νο-έμβριο ηγέτης του «αντιμνημονιακού» αγώνα της Δεξιάς

Αντώνης Σαμαράς απείλησε χτες ωμά με διαγραφή οποι-ονδήποτε βουλευτή του κόμματός του τολμήσει να ψη-φίσει εναντίον του νέου Μνημονίου, το οποίο είναι απεί-ρως χειρότερο από το πρώτο! Μιλάμε για απίστευτη θρα-συδειλία! Βορίδης και Άδωνις φαίνεται να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια από το ΛΑΟΣ, δηλώνοντας ότι αυ-τοί θα ψηφίσουν το νέο Μνημόνιο. Αν επαληθευτούν μά-λιστα οι αξιόπιστες πληροφορίες που λένε ότι το τελευ-ταίο διάστημα είχαν μυστικές επαφές με «μνημονιακούς» βουλευτές της ΝΔ, αλλά και με την Ντόρα(!), πρέπει να περιμένουμε εξελίξεις.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πάντως και παρά τις φήμες που διοχετεύονται περί του αντιθέτου, οι εκλογές φαί-νεται να απομακρύνονται ακόμη περισσότερο. Ο Πα-πανδρέου και ο Καρατζαφέρης είχαν άλλωστε ήδη ζη-τήσει να μείνει ο Παπαδήμος ακόμη ...δύο(!) χρόνια και να εξαντλήσει την τετραετία του ΠΑΣΟΚ. Τώρα όμως και ο Αντωνάκης έχει κάθε λόγο να μη θέλει εκλογές παρά τις μπαρούφες που λέει για να αποσπάσει την προσοχή των απογοητευμένων ψηφοφόρων του που αισθάνονται ότι τους πρόδωσε και να τους γλυκάνει και να τους προ-

σελκύσει με το δέλεαρ της επικείμενης εξουσίας και της εφόδου των δεξιών για να λεηλατήσουν ό,τι έχει απομείνει στα δημόσια ταμεία, που όμως έχουν ήδη φροντίσει να αδειάσουν τα εξαιρε-τικά έμπειρα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ! Πού να τολμήσει να εμφανιστεί ο Αντωνά-κης στο λαό μετά το έγκλημα που δι-έπραξε, θα στενάζει η παραγωγή για-ουρτιών στη χώρα! Το σημαντικότερο όμως είναι όχι τι θέλουν ο Γιωργάκης κι ο Αντωνάκης αναφορικά με το πό-τε πρέπει να γίνουν οι εκλογές, αλλά το τι θα αποφασίσουν οι Γερμανοί. Αυ-τή τη στιγμή το πολίτευμα της Ελλάδας,

με την απόλυτη συμφωνία της ελληνικής αστικής τάξης και των πολιτικών αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι ...χούντα των ξένων δανειστών! Το Ράιχ και οι εντεταλμέ-νοι υπάλληλοί του κυβερνούν πλέον την Ελλάδα και το Βερολίνο θα αποφασίσει φυσικά πότε κρίνει σκόπιμο να γίνουν εκλογές. Οι Γερμανοί προτιμούν λοιπόν να λένε ότι την κυβέρνηση του Παπαδήμου στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που στις εκλογές του 2009 πήραν συνολικά το 70% των ψήφων παρά να γίνουν νέες εκλογές, όπου το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δύσκολα θα πιάσουν το 50%.

Η μετεκλογική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα δώσει μια πολύ πιο ασταθή κυβέρνηση που δεν θα έχει καν την πλειοψηφία στο λαό και θα είναι σαφώς πιο ευά-λωτη στη λαϊκή οργή. Γιατί η Μέρκελ να αποδυναμώ-σει μόνη της τη νομιμοποιητική βάση της κυβέρνησης των δοσίλογων Παπανδρέου και Σαμαρά; Αν σημειωθεί εκτεταμένη κοινωνική αναταραχή, τότε μπορεί να χρη-σιμοποιήσει το Βερολίνο τις πρόωρες εκλογές ως μέ-σον εκτόνωσης. Διαφορετικά, δεν θα τις κάνει.

Εκδήλωση του ΝΑΡ για το επαναστατικό υποκείμενοn ΑΥΡΙΟ, 6.30 μ.μ., ΕΣΗΕΑ

Α ύριο Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), στις 6.30 μ.μ. δίνεται το εναρκτήριο λάκτι-

σμα για τη συζήτηση πάνω στο Κείμενο Εργασίας του ΝΑΡ για το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστι-κής απελευθέρωσης. Το κείμενο θα παρουσιάσει ο Αλέκος Ανα-γνωστάκης, ενώ θα πάρουν το λόγο αγωνιστές και εκπρόσωποι πολιτικών δυνάμεων. Δεν θα υπήρχε καταλληλότερος χρόνος να συζητηθεί το ζήτημα αυτό, παρά εν θερμώ, στη «φωτιά» μιας κο-ρυφαίας καμπής της ταξικής πάλης και μιας ανεπανάληπτης ιστο-ρικής σύγκρουσης που ωριμάζει. Τη στιγμή που ο εργαζόμενος κόσμος, ο κόσμος του αγώνα συμπληρώνει το «με ποια πολιτική θα ανατραπεί η επίθεση;», «υπάρχει εναλλακτική προοπτική;» με το «ποιος θα ανατρέψει την επίθεση, ποιοι φορείς θα επιβάλλουν αυτή την άλλη προοπτική, ποιο είναι το υποκείμενο μιας απελευ-θερωτικής επαναστατικής προοπτικής;». Τη στιγμή που «βαραί-νει» το κενό που αφήνουν η ιστορική ανεπάρκεια της παραδοσι-ακής Αριστεράς και του «υπαρκτού», η αντιδραστική μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας και η ιστορική κρίση του συνδικαλιστι-κού κινήματος, από τη μια, αλλά και η πιεστική απαίτηση να κα-λυφθεί αυτό το κενό από μια ελπιδοφόρα επανεξόρμηση - ανα-

συγκρότηση των αντικαπιταλιστικών, επαναστατικών και κομ-μουνιστικών τάσεις της εποχής μας.

Με αυτό το θεμελιακό ζήτημα καταπιάνεται το δεύτερο πα-νελλαδικό Σώμα που διοργανώνει το ΝΑΡ στην πορεία προς το 3ο Συνέδριό του. Και είναι το σώμα αυτό –το Κείμενο Εργασί-ας, η πορεία προς αυτό και οι τελικές εργασίες– μια απόπειρα τριπλής συνομιλίας του ΝΑΡ. «Συνομιλίας» με την εποχή μας, με τις προκλήσεις της, τις απαιτήσεις της μα και τις διεργασίες που γεννούν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι πρόσφατοι αγώνες, οι διευρυ-μένες και νέου τύπου κομμουνιστικές αναζητήσεις. «Συνομιλί-ας» –κριτικής και αυτοκριτικής– με τη δική του 22χρονη εμπει-ρία, αλλά και με τις εμπειρίες επαναστατικών κι αντικαπιταλι-στικών ρευμάτων και τις συνεισφορές μαρξιστών και επανα-στατών θεωρητικών.

Και τέλος, συνομιλίας και κοινού βηματισμού με το δυναμικό που ενδιαφέρεται για ένα σύγχρονο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, για ένα μέτωπο - πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, για ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα – εν ολίγοις, για ένα σύγχρονο κίνημα εργατικής χειραφέτησης και κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

4 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΗΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαί-νει στις ιστορικού χα-ρακτήρα κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις με μια πολιτική εξόρμηση,

η οποία συνεχίστηκε τις προηγού-μενες ημέρες και θα κορυφω-θεί με μεγάλη πολιτική εκδή-λωση στην Αθήνα, το ερχόμενο Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, στις 6 μ.μ, στο σινέ Κεραμεικός.

Με ανακοίνωση που εξέ-δωσε η Κεντρική Συντονιστι-κή Επιτροπή, την περασμένη Τετάρτη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κα-λεί «τη βάση και τις ηγεσίες των δυνάμεων της Αριστεράς σε άμεσο συντονισμό στο μα-ζικό κίνημα ώστε να μην πε-ράσει και να μην εφαρμοστεί η επαίσχυντη Δανειακή Σύμβαση από τη Βουλή» και «σε σταθε-ρή κοινή δράση για ένα Αγωνι-στικό Μέτωπο Ρήξης και Ανα-τροπής», ώστε «να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, με επι-τροπές αγώνα σε κάθε χώρο» για «να ξεπεράσουμε την αδράνεια της συμβιβασμένης γραφειοκρατί-ας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που ένα μήνα τώρα έφτιαχνε ‘‘εθνικά μέτωπα’’ με τους βιομηχάνους και προσπαθούσε να κοιμίσει τους ερ-γάτες» (ολόκληρη η ανακοίνωση στο www.antarsya.org).

«Δεν θέλουμε τα δάνειά τους! Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς ευρώ και ΕΕ!», είναι το βασι-κό σύνθημα που «ρίχνει» το μέτω-πο της αντικαπιταλιστικής και επα-ναστατικής Αριστεράς, απαντώ-ντας στο τρομοκρατικό και πλαστό δίλημμα της κυβέρνησης Παπαδή-μου και των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας, «μέσα στη ΕΕ με θυσί-ες ή έξω και καταστροφή».

Ταυτόχρονα, η Κεντρική Συντο-νισιτκή Επιτροπή τονίζει ότι πρέ-πει «να κλιμακώσουμε μ’ ένα πο-λύμορφο απεργιακό και αγωνιστι-

κό κίνημα διαρκείας» και μετά την όποια έκβαση της ψηφοφορίας στη Βουλή, ακόμη και αν ψηφιστούν η Δανειακή Σύμβαση, το PSI και τα αντίστοιχα μνημόνια. Η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους «να

οργανώσουν σε κάθε χώρο συνε-λεύσεις για αποφάσεις απεργια-κής κλιμάκωσης». «Εργατικά σω-ματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέ-ντρα, επιτροπές αγώνα, λαϊκές συ-νελεύσεις, πρωτοβουλίες για τα χα-ράτσια, συλλογικότητες στις γειτο-νιές, πάρτε τον αγώνα στα χέρια σας!», αναφέρει στην ανακοίνωσή της. Από αυτή τη σκοπιά, διαφορο-ποιείται σαφώς από τα άλλα ρεύ-ματα της κοινοβουλευτικής Αριστε-ράς και όχι μόνο, που προτάσσουν μια «εκλογική», δηλαδή μια κοινο-βουλευτική «διέξοδο» από την οι-κονομική και πολιτική κρίση.

Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής, την πε-ρασμένη Πέμπτη, όλα τα παρόντα μέλη εκτίμησαν ότι στις νέες συνθή-κες, οι οποίες δεν σταματούν με τη συνεδρίαση της Βουλής την Κυρια-κή αλλά θα οξυνθούν, η προώθηση του Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής αποκτά νέα, πο-

λύ πιο ιστορική σημασία, δίνοντας προτεραιότητα στη «βάση του ερ-γατικού και λαϊκού κινήματος, των δυνάμεων της Αριστεράς και όλων των αγωνιζόμενων ρευμάτων». Η αντιπροσωπεία του ΝΑΡ με σκο-

πό να απελευθερωθεί από τη βά-ση η δυναμική μιας κοινής δράσης με στόχο την ανατροπή της επίθε-σης, κατέθεσε γραπτή πρόταση να απευθυνθεί η ANTAPΣYA με συ-γκεκριμένα βήματα στις ηγεσίες της Αριστεράς.

Στη γραπτή πρόταση προτεί-νεται: Πρώτο, «ο άμεσος συντονι-σμός, στον ανώτερο δυνατό βαθ-μό, στο μαζικό εργατικό και λαϊ-κό κίνημα» για την αποτροπή της εφαρμογής «της επαίσχυντης Δα-νειακής Σύμβασης, του PSI και των αντίστοιχων Μνημονίων». Δεύτε-ρο, «ο συντονισμός για την πολιτι-κή υπεράσπιση, την αγωνιστική τα-ξική αλληλεγγύη και τη νίκη κρίσι-μων αγώνων (όπως των εργαζομέ-νων της Χαλυβουργίας, του Άλτερ, του Λουκίσα, του ομίλου Λαυρε-ντιάδη κ.α.) γενικότερα για την ορ-γανωμένη περιφρούρηση της δρά-σης του εργατικού - λαϊκού κινή-ματος, από τις επιθέσεις των δυνά-

μεων της εργοδοσίας, της κυβέρνη-σης, του κράτους, των μηχανισμών τους, των αστικών μέσων ενημέρω-σης και του δικαστικού συστήμα-τος». Και τρίτο, «η σταθερή κοινή δράση στο μαζικό κίνημα, με προο-

πτική να συγκροτηθεί ένα αγω-νιστικό μέτωπο ρήξης και ανα-τροπής της επίθεσης του κεφα-λαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης Παπαδήμου, ΠΑ-ΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και κάθε δι-άδοχης διαχειριστικής κυβέρ-νησης του κεφαλαίου, από το εργατικό και λαϊκό κίνημα», πάνω στα συγκεκριμένο πλαί-σιο που έχει αποφασίσει ομό-φωνα, τόσο η 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη όσο και η συνε-δρίαση της Πανελλαδικής Συ-ντονιστικής Επιτροπής, στις 22 Ιανουαρίου.

Επίσης, στη γραπτή πρότα-ση του ΝΑΡ διευκρινίζεται ότι η κοινή δράση απαιτεί την «πλήρη

θεωρητική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια της κάθε δύναμης», διό-τι, «με βάση τις υπαρκτές, σοβαρές προγραμματικές διαφορές» μετα-ξύ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των άλλων αριστερών δυνάμεων, «δεν υπάρχει περιθώριο συγκρότησης προγραμ-ματικού ή εκλογικού πολιτικού με-τώπου». Ωστόσο, προστίθεται, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει «το συ-ντροφικό διάλογο και αντιπαράθε-ση, στο μαζικό κίνημα και μπροστά στους εργαζόμενους ή και με άλλες μορφές, για την πολιτική και στρα-τηγική προοπτική του αγωνιστικού μετώπου, ώστε να μην εκφυλίζονται οι υπαρκτές πολιτικές και θεωρητι-κές διαφορές μας σε έναν ‘‘ενδοαρι-στερό εμφύλιο’’, σε βάρος των αγώ-νων για την ανατροπή της επίθεσης και της προοπτικής τους».

Η πρόταση θα συζητηθεί σε συ-νεδρίαση της Κεντρικής Συντονι-στικής Επιτροπής, τις αμέσως ερ-χόμενες ημέρες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Μεγάλη εκδήλωση το ερχόμενο ΣάββατοΠρόταση ΝΑΡ προς την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή: Tώρα είναι η ώρα για αγωνιστικό μέτωπο!

ΑΡΚΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ;n ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πλώρη για εκλογές έχουν βάλει οι δύο κοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς, σε βαθμό που η επιλογή αυτή να επισκιάζει κά-θε άλλη αγωνιστική πλευρά στην αντίδραση κατά του νέου Μνημο-νίου. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ζητά πιο καθα-ρά εκλογές για «μια νέα πολιτική αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθε-ρη πλειοψηφία», το δε ΚΚΕ συνδέ-ει την ανατροπή της κυβέρνησης με τη διεξαγωγή των εκλογών και την ενίσχυση του κόμματος.

Στο σκεπτικό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, η παραίτηση Παπαδήμου και η διενέργεια εκλογών ταυτίζο-νται με «τη σφραγίδα του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις», όπως λένε χαρακτηριστικά. Ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή εξειδίκευσε ακόμη περισσότερο αυτή τη θέ-ση, τονίζοντας ότι «το μεγάλο έλ-λειμμα της χώρας είναι το έλλειμ-μα πολιτικής ηγεσίας πρωτίστως και δευτερευόντως το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της δι-αχείρισης». Κατά τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ-ΡΙΖΑ το ζητούμενο είναι κάποιος «να διαπραγματευτεί με κύρος και αξιοπρέπεια, απέναντι σ’ αυτούς που ζητάνε την υποδούλωση της χώρας». Είναι επίσης χαρακτηρι-στική η τροποποίηση τη κεντρι-κής πολιτικής κατεύθυνσης της συμμαχίας, ώστε να «χωρέσουν» οι νέοι σύμμαχοι που προέρχονται από τη σοσιαλδημοκρατία: Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ κάνει πλέον λόγο για «αντινε-οφιλελεύθερο αντιμνημονιακό μέ-τωπο», ζητώντας η «νέα κοινωνι-κή πλειοψηφία» να μετατραπεί σε «νέα πολιτική πλειοψηφία», δηλα-δή σε αντιμνημονιακή κυβέρνη-ση. Όπως το έθεσε ο Αλέξης Τσί-πρας, «αργά ή γρήγορα στη χώρα μας θα υπάρξει μια νέα κυβέρνη-ση με λαϊκή εντολή με στόχο τη λα-ϊκή εξουσία που όχι μόνο δεν θα τηρήσει αυτές τις δεσμεύσεις αλ-λά θα ξηλώσει ένα ένα αυτά τα μέ-τρα». Άρα αρκεί μια κάλπη για να φέρει την ανατροπή...

Σαφές αγωνιστικό πρόσημο αλλά κεντρική πολιτική κατάληξη στις εκλογές χαρακτηρίζει και την πρόταση του ΚΚΕ. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέ-μπτη η Αλέκα Παπαρήγα είπε χα-ρακτηριστικά: «Από σήμερα όλοι στο δρόμο, αυτές τις μέρες κα-νείς μέσα στο σπίτι με δάκρυα στα μάτια και αγανάκτηση, μια ελπίδα υπάρχει, στην ταξική πάλη και την κοινωνική συμμαχία». Συμπλήρω-σε όμως αμέσως πως ο «άμεσος στόχος είναι να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο Μνημό-νιο, να γίνουν εκλογές». Αν ο ΣΥ-ΡΙΖΑ στέκεται σχεδόν αποκλειστι-κά στη διά των εκλογών ανατρο-πή, το ΚΚΕ ζητά κάλπες με αγώ-νες. Όπως το έθεσε η γ.γ. του κόμ-ματος, «οι εκλογές πρέπει να οδη-γήσουν σε ρήγμα στο πολιτικό σύ-στημα και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί, και αυτό το ρήγμα μπορεί να γίνει μόνο με το ΚΚΕ».

Δεν έμαθε το μάθημά του ο Γ. Καρατζαφέρης στο σχολείο και κα-τάφερε να σκοτώσει ακόμα και το ποίημα του Καβάφη: «Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει και αν ρωτιόταν πά-λι όχι θα ξαναέλεγε» λέει ο ποιητής, «αρνητής» το έκανε ο άρχοντας της κωλοτούμπας.

Φύγε εσύ, έλα εσύ! Παιχνίδια ρό-λων παίζουν οι δυνάμεις του συστήμα-τος. Το Mνημόνιο «έχασε» τον ακρο-δεξιό Καρατζαφέρη αλλά στη θέση του πήρε τον κεντροδεξιό Σαμαρά.

Έντρομος ο Καρατζαφέρης μπρο-στά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι οποίες βάζουν σε δοκιμασία τις προ-οπτικές επιβίωσης του ακροδεξιού εγ-χειρήματος, αποφάσισε να μην ψηφί-σει τα μέτρα στα οποία ο ίδιος συμ-φώνησε αλλά τόνισε ότι εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση του τραπε-ζοτσολιά Παπαδήμου. Μάλιστα συ-μπλήρωσε ότι οι ...υπουργοί του βρί-σκονται στη διάθεση του κατοχικού πρωθυπουργού αν τους θέλει! Μετά

από λίγη ώρα άλλαξε για χιλιοστή φο-ρά γραμμή πλεύσης, έχοντας πάρει το μήνυμα ότι ο Παπαδήμος δεν ανέχε-ται υπουργούς που καταψηφίζουν τις κυβερνητικές προτάσεις.

Μάλιστα, υποστήριξε ότι η από-συρση των υφυπουργών του θα επι-τρέψει την αντικατάσταση στελεχών του ΠΑΣΟΚ με τεχνοκράτες, κλεί-νοντας το μάτι στους αντιδραστικούς κύκλους που επιδιώκουν την ακόμα μεγαλύτερη πειθάρχηση του πολιτι-κού προσωπικού στο κεφάλαιο και την άμεση ανάθεσή της. Οι υφυπουρ-γοί του παρέδωσαν πράγματι τις επι-στολές παραίτησης αλλά οι δύο πιο προβεβλημένοι τηλεοπτικά, ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης,

στις επιστολές τους στον Λ. Παπα-δήμο γράφουν ότι εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση και τα μέ-τρα της, διαφωνώντας με τη νέα κω-λοτούμπα του αρχηγού τους και πι-στοί στην ευρύτερη γραμμή πλευσης του μεγάλου κεφαλαίου. Οι φήμες ότι ο Μάκης Βορίδης έχει ήδη δώσει τα χέρια με τον Αντώνη Σαμαρά και είναι έτοιμος να προσχωρήσει στη ΝΔ οργιάζουν.

Την ίδια ώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα του Καρα-τζαφέρη συνεχίζει να αιμοραγεί τό-σο προς τη Νέα Δημοκρατία, όσο και προς τη νεοναζιστική Χρυσή Αυ-γή, κυρίως λόγω της ακραίας φιλο-μνημονιακής γραμμής του. Μην ξε-

χνάμε ότι μόλις πριν από μια εβδο-μάδα ο Γιώργος Καρατζαφέρης κά-λεσε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία να… σοβαρευτούν και να στηρίξουν τον Πρωθυπουργό Παπαδήμο και τη συμφωνία που προωθείται για το PSI. Μετά Xριστόν προφήτης, ο Γι-ώργος Καρατζαφέρης προφανώς πή-ρε διαβεβαιώσεις ότι η επαίσχυντη συμφωνία με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο να μην περάσει από τη Βουλή, οπότε έκρι-νε ότι μπροστά στον κίνδυνο να μεί-νει εκτός Bουλής τον παίρνει να κά-νει επικοινωνιακά παιχνιδάκια, πα-ρέχοντας παράλληλα διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι είναι στη διάθεσή του όποτε τον χρειαστεί. Ακόμα και οι οπαδοί του κόμματος του γελάνε με τα καμώματα του αρχηγού τους, ο οποίος παρά την προνομιακή στή-ριξη από τα ΜΜΕ και τα επικοινω-νιακά του χαρίσματα, καλείται ξανά να αποδείξει ότι δεν έχει εξαντλήσει χρησιμότητά του για το σύστημα.

ΛΑΟΣ

ΑΠΟΣΚΙΡΤΗΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Στηρίζω αλλά δεν ψηφίζωΈχασε έναν από τους τρεις «εταίρους» ο Παπαδήμος

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / 5

Αμετανόητος ο ΠαπανδρέουΜ ε απείλησαν με Γουδί, με έβρι-

σαν, με λοιδόρησαν, με απο-κάλεσαν προδότη». Παραλίγο να ξε-σπάσει στα κλάματα ο Γιώργος Πα-πανδρέου στην ομιλία του στην κοινο-βουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ όπου υποστήριξε ότι πέρασε τα ...πάθη του Ιησού και επί δύο χρόνια σήκωνε ένα σταυρό που δεν του αναλογούσε και αυτό του στοίχισε τις φιλίες του και την πρωθυπουργία. Υποστήριξε ότι η συνταγή και του πρώτου και του δεύ-τερου Mνημονίου είναι υπεράνω σω-στού ή λάθους και είναι ο μοναδικός δρόμος (προς το σοσιαλισμό;).

Ακόμα, φρόντισε να διαψεύσει τα δεκάδες δημοσιεύματα ότι ο ίδιος βρί-σκεται πίσω από τις παραιτήσεις της υπουργού Εξωτερικών Μαριλίζας Ξε-νογιαννακοπούλου, του υφυπουργού Εργασίας Γιάννη Κουτσούκου και την πιθανολογούμενη καταψήφιση του

Μνημονίου 2 από έναν «σκληρό προ-εδρικό πυρήνα» των πράσινων βου-λευτών. «Τώρα τελευταία ανακάλυ-ψαν ότι ενορχηστρώνω ομάδα εναντί-ον του ΠΑΣΟΚ αλλά κανείς δεν μιλάει στο όνομα μου», υποστήριξε παίρνο-ντας αποστάσεις από τις κινήσεις που γίνονται από στελέχη του κύκλου του όπως είναι η Μαριλίζα Ξενογιαννακο-πούλου η οποια συνδέεται στενότατα πολιτικά με το Χ. Παπουτσή.

Ωστόσο, δεκάδες βουλευτές μέχρι την τελευταία στιγμή επέμεναν στη δι-αφωνία τους με τη μείωση του κατώ-τατου μισθού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να καταψηφίσουν τη σχε-τική διάταξη.

Με διαγραφές απειλεί ο Σαμαράς

Αφού διέγραψε την Ντόρα Μπα-κογιάννη και άλλους ακραίους

νεοφιλελεύθερους μουτζαχεντίν ο ...«μεγάλος ηγέτης του αντιμνημονι-ακού αγώνα» Αντώνης Σαμαράς το-νίζει πλεόν προς κάθε κατεύθυνση ότι θα διαγράψει από την Κοινοβου-λευτική Ομάδα της ΝΔ όποιον βου-λευτή τολμήσει να μην υπερψηφί-σει τη νέα δανειακή σύμβαση. «Αυ-τονόητα θα υπάρξει κομματική πει-θαρχία», ξεκαθάρισε στην ομιλία του στους βουλευτές του κόμματός του το Σάββατο το πρωί. Ο Α. Σαμαράς παρομοίωσε τη συμμετοχή του κόμ-ματος του στην κυβέρνηση Παπα-δήμ(ι)ου με «εξετάσεις συνέπειας και σταθερότητας», τις οποίες η παράτα-ξή του πέρασε με επιτυχία! Στο ρόλο του εξεταστή προφανώς βρίσκονται οι διεθνείς αγορές και η τρόικα.

Ο αρχηγός της ΝΔ ακόμα έκανε σαφές πως δεν θέλει για υποψηφί-ους «τζάμπα επαναστάτες και τζά-μπα μάγκες». Για να συσπειρώσει το διψασμένο για εξουσία κομματι-κό ακροατήριο επανέλαβε το ζήτη-μα της προσφυγής στις κάλπες, το οποίο ωστόσο θα πρέπει να περιμέ-νει την ολοκλήρωση του προγράμ-ματος ανταλλαγής ελληνικών ομολό-γων. «Θα πάρουμε πάνω μας εμείς αυτά τα μέτρα για να εισπράξου-με τη δικαιολογημένη οργή του κό-σμου; Πώς θα κυκλοφορούμε μετά στο δρόμο, με συνοδεία των ΜΑΤ;», ήταν η εύλογη απορία βουλευτών της ΝΔ που δεν έκρυβαν τη δυσφο-ρία τους με τη νέα κατεύθυνση.

Σαν σε συνάντηση παλιών συμ-μαθητών, της κλάσης του εκσυγ-χρονισμού, η Δημοκρατική Αρι-στερά ανακοίνωσε την εκλογική συμπόρευση με στελέχη της λεγό-μενης «μεταρρυθμιστικής Αριστε-ράς», με χαρακτηριστικότερο εκ-πρόσωπο τον Νίκο Μπίστη. «Μας ένωσε η συστράτευση στο εγχείρη-μα για τον εκσυγχρονισμό της χώ-ρας, με αιχμές τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα της Ευρω-παϊκής Ένωσης και την αναβάθ-μιση της διεθνούς της θέσης», ανα-φέρεται χαρακτηριστικά στη δήλω-ση υποστήριξης που δημοσιεύτηκε, όπου τονίζονται ορισμένα διαφω-τιστικά στοιχεία για τη φυσιογνω-μία της ΔΗΜΑΡ: «Η έξοδος από την κρίση επιβάλλει βαθιές μεταρ-ρυθμίσεις στην οικονομία, την κοι-

νωνία και τις νοο-τροπίες στη χώρα μας», τονίζουν οι πρώην εκσυγχρο-νιστές για να συ-μπληρώσουν σαν άλλοι ...Παπαδή-μοι πως «απαι-τούνται ασφαλώς και θυσίες» οι οποίες όμως «πρέ-πει να κατανεμηθούν με κοινωνι-κά δίκαιο τρόπο».

«Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποτελέσει η ΔΗΜΑΡ πόλο συσπείρωσης για τη σύγχρονη κε-ντροαριστερά», τόνισε στη συνέ-ντευξη ο πρώην υφυπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, Νίκος Μπί-στης, καταγγέλλοντας τον ...«αρι-στερισμό του ΣΥΡΙΖΑ». Χαρα-κτηριστικό της εκδήλωσης ήταν

ότι σχεδόν κα-νείς δεν έκα-νε τον κόπο να αναφερθεί στο νέο Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, ενώ το βάρος των ομιλιών έπεφτε

στην πρόθεση των συμμετεχόντων να αναλάβουν κυβερνητικές ευ-θύνες. Όπως το έθεσε στην ομιλία του ο Φώτης Κουβέλης, η νέα αυτή Αριστερά «δεν θα τρομοκρατείται στην προοπτική ανάληψης κυβερ-νητικών ευθυνών υπό μια απαρά-βατη προϋπόθεση: ότι αυτό θα γί-νει στη βάση ενός κοινού και συμ-φωνημένου δημοκρατικού - προο-δευτικού προγράμματος».

Πάνω στα πολιτικά ερείπια του

ΠΑΣΟΚ, στόχος της ΔΗΜΑΡ με τη βοήθεια φυσικά των δημοσκο-πήσεων είναι η αναστήλωση του σοσιαλδημοκρατικού πυλώνα δια-χείρισης. Τα υλικά πάντως για την ανοικοδόμηση αυτή είναι ιδιαιτέ-ρως φθαρμένα και μάλιστα ταυτι-σμένα με τη σκοτεινότερη περίο-δο του «ελληνικού θαύματος» το οποίο οδήγησε στη σημερινή κρί-ση, αυτή των κυβερνήσεων Σημίτη και της εισόδου στο ευρώ. Οι πο-λιτικοί χαμαιλέοντες των τότε έν-δοξων χρόνων, βρίσκουν εν μέσω της σοβούσας κρίσης εκ νέου πα-ράθυρο στην εξουσία, με μοναδικό πρόγραμμα την αυταπάτη για μια δικαιότερη διαχείριση στο πλαί-σιο του ΔΝΤ και της τρόικας. Κάτι ασφαλώς που συνιστά τη μεγαλύ-τερη πολιτική ουτοπία.

Έτοιμο το εναλλακτικό ΠΑΣΟΚn ΔΗΜΑΡ

n ΔΗΜHΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

Στον Αντωνάκη το ...«δαχτυλίδι» του Mνημονίου

να υπογράψει για επικοινωνιακούς λόγους δύο χρόνια πριν. Αν δεν συνιστά πολιτική υποχώρηση λίγους μήνες πριν να κατηγο-ρείς πολιτικές δυνάμεις όπως το ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία για λαγούς του μνημονίου και εξαπτέρυγα του συστήμα-τος και σήμερα να δηλώνεις περήφανος που παίρνεις τη θέση τους τότε τι είναι υποχώρηση; Οργισμένη ήταν η απάντηση του Βενιζέλου και του Καρατζαφέρη στους ισχυρισμούς του Σαμαρά ότι μόνο αυτός διαπραγματεύτηκε. Ο Ε. Βενιζέλος έδωσε στη δημοσιότητα τους διαλόγους και υπο-στήριξε ότι «ο Σαμαράς αρνήθηκε να δια-πραγματευτεί με την τρόικα και πήγε για ύπνο» με μόνη του επιδίωξη να αποφύγει προεκλογική μείωση των επικουρικών. Οι διάλογοι ωστόσο εκθέτουν περισσότερο τη στάση του ΠΑΣΟΚ, που τάχθηκε υπέρ ακόμα μεγαλύτερων μειώσεων στις συντά-ξεις για να «σωθούν τα ταμεία».

Στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέ-ου κατάφερε να κερδίσει με το σπαθί του τον τίτλο του αρχηγού-φάντασμα με το ρό-λο του να είναι εντελώς τυπικός και να έχει ουσιαστικά παραδώσει τη σκυτάλη της εκ-προσώπησης του ΠΑΣΟΚ στον Ε. Βενιζέ-λο και σε δεύτερο επίπεδο στον υπαρχη-γό του Α. Λοβέρδο. Άλλοι έκαναν λόγο για θλιβερή παρουσία του τέως πρωθυπουρ-γού και άλλοι για συνειδητή αποστασιο-ποίηση και προσεκτικό πολιτικό ελιγμό, μέρος μιας μακιαβελικής τακτικής ώστε να φορτωθεί η επαίσχυντη συμφωνία στις πλάτες του Βενιζέλου και να συνδυαστεί αυτή η μετατόπιση φορτίου με μια συντε-ταγμένη καταψήφιση του νέου μνημονίου από τους σκληρούς προεδρικούς.

Πάντως, πέρα από τις πολιτικές εκτιμή-σεις είναι πολύ επισφαλές το να κάνει κα-νείς προβλέψεις για την αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού και όλα θα κριθούν στο κοντινό μέλλον.

γήσει τις πολιτικές του επιλογές, δεν βλά-πτει η απάντηση να δίνεται στη γλώσσα του: «Μας ζητούν περισσότερη ύφεση που η χώρα δεν αντέχει. Πάλεψα και παλεύω με κάθε τρόπο για να το αποτρέψω», εί-χε δηλώσει την περασμένη Κυριακή προω-θώντας τον εαυτό του προσωπικά σαν τον ...τελευταίο προμαχώνα αντίστασης στις τρελές απαιτήσεις των τροϊκανών. Αυτή

τη γραμμή έδινε και όταν δεσμευό-ταν στη συνάντησή του με τη ΓΣΕΕ ενάντια στη μείωση του κατώτατου μισθού. Αυτή τη γραμμή «Αντώνη κράτα γερά» προωθούσαν και τα δεξιά έντυπα, από την Αυριανή μέ-χρι τον Ελεύθερο Τύπο.

Η μόνη αλήθεια πίσω από τις αντιστάσεις βιτρίνας του αρχηγού της ΝΔ είναι το επιχείρημά του ότι η συμμετοχή του στις άγριες περι-κοπές θέτει σε κίνδυνο τη μεσο-πρόθεσμη σταθερότητα του πο-λιτικού συστήματος και την αλλα-γή φρουράς, μόνο που εδώ ισχύ-ει η πληρωμένη απάντηση ότι το πολιτικό σύστημα έχει διαβεί αυ-τό το Ρουβίκωνα εδώ και πολύ και-ρό. Όταν ανακοινώθηκε η κατάπτυ-

στη συμφωνία των αρχηγών με την τρόι-κα, ο Αντώνης Σαμαράς, μες στο αποκρι-άτικο κλίμα των ημερών, επέλεξε να κάνει προεκλογικό διάγγελμα την ώρα των δελτί-ων ειδήσεων επιχειρώντας να μεταμφιέσει την πιο φρικτή συμφωνία που έχει υπογρά-ψει ποτέ ελληνική κυβέρνηση μετά τον Γ. Τσολάκογλου σε προσωπική επιτυχία. Είχε το θράσος να υποστηρίξει ότι αυτός ήταν που έσωσε –μέχρι την επόμενη φορά– το δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαι-ριού, ότι «ματαίωσε» τις οριζόντιες περικο-πές στις επικουρικές συντάξεις κ.λπ. «Ού-τε δειλιάζω, ούτε υποχωρώ αλλά δεν μπο-ρώ να κάνω ότι δεν βλέπω τις συνέπειες», υποστήριξε ο μεσσήνιος πολιτικός σαν να μην συμφώνησε μόλις σ’ ένα μνημόνιο πο-λύ πιο σκληρό από αυτό που είχε αρνηθεί

Ψ υχή Χατζηαβάτη έδειξαν αυτές τις μέρες οι κορυ-φαίοι (!) πολιτικοί μας, ενώ κάποιοι που μέχρι χθες προσκυνούσαν το Mνη-

μόνιο, πήδησαν σαν τα ποντίκια από το πλοίο που βουλιάζει και δεν μένει παρά να δούμε αν ο Καραγκιόζης θα τους πλα-κώσει στις καρπαζιές. Το σίγουρο είναι ότι τέλος της παράστασης δεν έχει παι-χτεί ακόμα.

Ο τίτλος του γνωστού δίσκου του Αλκί-νοου Ιωαννίδη Οι περιπέτειες ενός προ-σκυνητή περιγράφει εύστοχα τα έργα και τις ημέρες του απίστευτου πολιτικού απα-τεώνα που βρίσκεται στην ηγεσία της Νέ-ας Δημοκρατίας. Ενός ανθρώπου που προσπαθεί να πουλήσει στον ελληνικό λαό σαν επιτυχία την υπογραφή από τον ίδιο της συμπίεσης του εργατικού κόστους κατά 22% επιπλέον, ύστερα από δύο χρό-νια άγριας και απόλυτης επιδείνωσης του

βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Ένας άνθρω-πος τόσο αδίστακτος, που υπογράφει με τόση ευκολία το τσεκούρωμα του κατώ-τατου μισθού σαν αρχηγός της αξιωματι-κής αντιπολίτευσης και μελλοντικός πρω-θυπουργός εν μέσω προεκλογικής περιό-δου, πόσο περισσότερο θα εξετευλίσει την ανθρώπινη εργασία όταν και αν αναλάβει την αρχηγία της χώρας; Φυσικά το ερώτη-μα και οι χαρακτηρισμοί είναι σε ένα βαθ-μό ρητορικοί, καθώς σημασία δεν έχει το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά αλλά η πο-λιτική που υπηρετεί. Όταν όμως και ο ίδιος επιλέγει τον πρώτο ενικό για να δικαιολο-

6 / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΘEMAΚρίση κεϋνσιανισμού και νεοφιλελευθερισμού

n Ο ΜΑΡΞ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Ποιος από τους αστούς ιδεολόγους και πολι-τικούς και κάποιους «ανανεωτές» του μαρξι-σμού, που τις «χρυσές» δεκαετίες του κεϋνσια-νισμού (’60-’70) λοιδορούσαν τον Μαρξ για την αντίληψη της σύμφυτης στον καπιταλισμό τά-σης για εξαθλίωση, θα φανταζόταν ότι η γραμ-μική εξέλιξη του καπιταλισμού, την οποία επέ-σειαν ως λάβαρο, θα αναστρεφόταν; Και ότι ο καπιταλισμός θα πρόβαλε, και μάλιστα σε μια εποχή εκρηκτικής επιστημονικοτεχνικής επα-νάστασης, το φρικαλέο πρόσωπο της εξαθλίω-σης στη φυσική και απόλυτη μορφή της;Υποτίθεται ότι για μια ακόμη φορά η αστική ιδεολογία είχε ανακαλύψει την αβασιμότητα (την είχε επινοήσει, δηλαδή) του μαρξισμού. Το σχήμα σκέψης ήταν, το εξής: Σε μίαν εποχή ρυθμισμένης ανάπτυξης του καπιταλισμού, σύ-γκλισης των τάξεων και γενικής ευημερίας, η θεωρία του Μαρξ για τη νομοτελειακή ταξική πάλη και την επανάσταση διαψευδόταν, αφού η θεωρία της εξαθλίωσης, στην οποία κατ’ αυ-τούς, ο Μαρξ θεμελίωνε την αναγκαιότητα της επανάστασης, είχε εν τοις πράγμασι αποδει-χτεί αβάσιμη.Πρόκειται βέβαια για ευτελή διαστρέβλωση. Ο Μαρξ προσέγγιζε την αθλιότητα (χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης) με δια-λεκτική έννοια και ως σχετική και ως απόλυ-τη. Η εξαθλίωση είναι σχετική, γιατί ακόμη κι όταν ο εργάτης αποσπά καλύτερη αμοιβή, λό-γω της συσσώρευσης, το κεφάλαιο αυξάνει τη δυσαναλογία του με την αμοιβή των εργατών. Όταν όμως το κεφάλαιο μειώνει την αμοιβή της εργατικής δύναμης, τότε επέρχεται από-λυτη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης. Σε ορισμένες μάλιστα περι-πτώσεις, όπως στη σημερινή κρίση, η χειροτέ-ρευση ωθείται στα ακραία όρια της φυσικής εξαθλίωσης, καθώς διακυβεύεται ακόμη κι η επιβίωση.Παρά τις θριαμβολογίες των κεϋνσιανών (να τα βλέπουν οι όψιμοι θιασώτες του) και των νε-οφιλελεύθερων (να τα βλέπουν οι τέως σοσια-λιστές) στη φάση της ευφορίας τους, ο καπιτα-λισμός παρέμεινε ανορθόλογος και απάνθρω-πος. Η κρίση, η εκμετάλλευση, αλλά και η βαρ-βαρότητα είναι εγγεγραμμένη στο DNA του. Στην εκδοχή του ολοκληρωτικού νεοφιλελεύ-θερου καπιταλισμού, η επιθετικότητα κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων οξύνθηκε αφόρητα σε έκταση και σε ένταση: Ανεργία, απολύσεις, ελαστική εργασία, μεγάλη μείωση αποδοχών, πρωτοφανής φορομπηξία, συντάξεις πείνας και παράταση του εργασια-κού χρόνου, αύξηση του τιμάριθμου και μάλι-στα στα βασικά είδη για τον εργαζόμενο και στις δημόσιες υπηρεσίες, καρατόμηση δικαι-ωμάτων προ δεκαετιών και αιώνος κατακτη-μένων (π.χ. μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων), γενικότερος αυταρχισμός (βλ. επιτροπεία). Οι πληγές του Φαραώ! Και δεν πρόκειται για ιδι-αιτερότητα του ελληνικού καπιταλισμού, αλ-λά για γενική επίθεση (με διαφορές βέβαια ανά χώρα) του καπιταλισμού ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων ακόμη και των ηγετικών καπιταλιστικών χω-ρών. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τα 23 εκατ. ανέργων στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Την πολύ-χρονη λιτότητα της εργατικής τάξης της Γερ-μανίας; Το 10,4% της ανεργίας στην ευρωζώ-νη; Την αδυναμία πρόσβασης εκατομμυρίων Αμερικανών στις υπηρεσίες υγείας ή τους άθλι-ους όρους ζωής των Κινέζων εργατών;

Tο κεφάλαιο στην αδυσώπητη επίθε-σή του κατά της εργατικής τάξης έχει στρατηγικό στόχο: Να αλλάξει το συ-σχετισμό και να ενισχύσει την κυρι-αρχία του επ’ αυτής σταθερά και συ-

νολικά (οικονομικά και πολιτικά). Στοχεύει στην αφαίμαξη περισσότερης υπεραξίας (σε αυξανόμενο βαθμό απόλυτης), στην υφαρπα-γή εισοδήματος με πληθωρισμό και φορολο-γία, στην κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, στη διεύρυνση του εφεδρικού στρατού (άνερ-γοι και επισφαλείς), στη δημιουργία αυταρχι-κού κλοιού στα εργασιακά και τα γενικότερα πολιτικά δικαιώματα, στην ψυχολογική αποδό-μηση της εργατικής τάξης (απογοήτευση, φό-βος, παθητικότητα) ώστε να παραιτηθεί από την ταξική πάλη για βελτιώσεις και την επαναστατική κορύφωσή της, αλλά και στην κηδεμόνευση της ελληνικής κοι-νωνίας από την ολιγαρχία του Βερολί-νου και των Βρυξελλών. Θα μπορού-σε κάποιος καλοπροαίρετος πολίτης να αναρωτηθεί γιατί το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του επιμένουν στην ίδια χρεο-κοπημένη πολιτική των μνημονίων, δάνειο στο δάνειο, λιτότητα, ύφεση, ανεργία, αφού σύμ-φωνα και με τις δικές τους εκτιμήσεις, στην κα-λύτερη περίπτωση, η πολιτική αυτή θα επανα-φέρει το χρέος στο 120% (150% σύμφωνα με την απόρρητη έκθεση του Τόμσεν στο ΔΝΤ), δηλαδή στο επίπεδο του 2009 προ Mνημονί-ου! (Πίθος των Δαναΐδων). Όμως οι Γερμα-νοί δεν παραφρόνησαν. Ασφαλώς, δεν εμπνέ-ονται από μια «σωτήρια» πολιτική για την ανά-ταξη της Ελλάδας. Στόχος τους είναι η είσπρα-ξη των δανεικών και μια λύση Λετονίας για τη χώρα μας: Δηλαδή μεγάλη ύφεση, εκτεταμέ-νη φτώχεια, ανεργία εκατομμυρίων, ιδιοποίη-

ση αντί πινακίου φακής του πλούτου της χώ-ρας, με πιθανότητα μικρού πρωτογενούς πλεο-νάσματος μετά από πολλά χρόνια. Δηλαδή, με-τατροπή της χώρας μαζί με τις χώρες της Ανα-τολικής Ευρώπης και ορισμένα «pigs» σε Ελ-ντοράντο για το πολυεθνικό και το χρηματο-πιστωτικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό οι τροϊκανοί με παρρησία διακηρύσσουν ότι στόχος των μνη-μονίων είναι να αυξηθεί η ανταγωνιστικότη-τά μας έναντι χωρών, όπως η Βουλγαρία... Η εξαθλίωση της εργατικής τάξης σήμερα συν-δέεται, όπως τόνιζαν οι Μαρξ και Ένγκελς, μ’ ένα άλλο καταλυτικό φαινόμενο: Tην αβεβαι-ότητα της ύπαρξης. Αυτή η αβεβαιότητα κατα-τρύχει όχι μόνο αυτούς που έχουν πληγεί βα-ριά από την κρίση, αλλά κι αυτούς που ζουν

κάπως καλύτερα, όπως για παράδειγμα έναν εργάτη που διατηρεί την εργασιακή του θέση ή έναν επαγγελματία που διατηρεί την επιχεί-ρησή του. Και ο πρώτος όμως και ο δεύτερος λόγω της περιρρέουσας κατάστασης (λιτότη-τα, ύφεση) ζουν με το άγχος της καταστροφής. Γι’ αυτό επικρατεί μια γενικευμένη ανασφά-λεια στον εργαζόμενο πληθυσμό, που τον δια-βρώνει ψυχικά, αν δεν αντιδράσει. Χρησιμο-ποιείται τα τελευταία χρόνια και ο όρος επι-σφάλεια και πρεκαριάτο (από τη λατινική λέξη precarius = αβέβαιος) για την προσωρινή απα-σχόληση, την ευέλικτη εργασία, την κινητικό-τητα μεταξύ εργασίας και ανεργίας. Χρησιμο-ποιείται επίσης ο όρος «νεόπτωχοι», για να πε-

ριγράψει τα στρώματα εκείνα, που μέσα στην κρίση καταστρέφονται οικονομικά και εξαθλι-ώνονται. Νομίζουμε ότι ο όρος χειροτέρευση (εξαθλίωση) και ανασφάλεια εκφράζουν βα-θύτερα και σφαιρικότερα την κατάσταση της εργατικής τάξης στη συγκυρία, ενώ βέβαια και οι άλλοι όροι εκφράζουν συγκεκριμένα φαινό-μενα. Με το νέο Mνημόνιο, που έχει στρατηγι-κό χαρακτήρα, η επιδείνωση της θέσης (οικο-νομική, κοινωνική, πολιτική) της εργατικής τά-ξης είναι η Κερκόπορτα, που θα προσφέρει τη χώρα βορά στην αδηφαγία των πολυεθνικών και των αγορών.

Κατά τη Γιούροστατ και την EΛΣTAT, η ανεργία στη χώρα μας ξεπέρασε ήδη το 20% (πραγματική 25%). Είναι ηλίου φαεινότερο ότι

η εμμονή στη μείωση των μισθών, την κατάργηση των δώρων, την περικοπή των συντάξεων εξυπηρετεί τα συμφέ-ροντα και της εγχώριας αστικής τάξης, αλλά και των πολυεθνικών, που ακονί-ζουν μαχαίρια και πιρούνια για το με-γάλο φαγοπότι, με την ιδιοποίηση υπε-

ραξίας και εθνικού πλούτου.Ο ακραίος ταξικός χαρακτήρας της επίθε-

σης στο εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων αποδεικνύεται και εξ αντιθέτου, με τρόπο μάλιστα που εκθέτει την τρόικα και τους εδώ μικροσυνεταίρους της. Μειώνουν στο όνομα πάλι της ανταγωνιστικότητας (με συναί-νεση της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) το μη μισθολογι-κό κόστος των επιχειρήσεων. Για την κάλυψη όμως της απώλειας των ασφαλιστικών ταμεί-ων απαιτούν υψηλή αύξηση του ΦΠΑ βασικών αγαθών και τη μείωση της φορολογικής κλίμα-κας από 8 σε 4 επίπεδα, οδηγώντας στα ύψη την επιβάρυνση των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων και υποθηκεύοντας τα ασφαλιστι-

4 Οι όροι εξαθλίωση και ανασφάλειαεκφράζουν βαθύτερα την κατάστασητης εργατικής τάξης στην εποχή μας

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Σειρά από νέους όρους που εμφανίζονται, επιχειρεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο της εξαθλίωσης της σύγχρονης

εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων: «πρεκαριάτο», «επισφάλεια», «νεόπτωχοι». Στην ουσία, έρχεται

στο προσκήνιο μία βαθιά μαρξιστική ανάλυση. Η ζωή της εργατικής τάξης, κάτω από την καπιταλιστική κυριαρχία, κινείται

ανάμεσα στη Σκύλλα της «σχετικής εξαθλίωσης» και στη Χάρυβδη της «απόλυτης εξαθλίωσης».

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / 7

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Άμπωτις και πλημμυρίδαn Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

«Αν ξυπνήσεις μονομιάς, θάρθει ανάποδα ο ντου-νιάς» (Κ. Βάρναλης). Την αντιφατική αντίδραση του εργάτη στην υποβάθμισή του, και ιδίως στην ανεργία και την επισφάλεια, τονίζουν ορισμένοι διανοούμενοι, όπως ο Πιερ Mπουρντιέ, στο Αντί-θεση πυρών. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια κυριαρχεί στη ζωή και τη συνείδηση του εργάτη, του πρεκάριου (επισφαλώς εργαζόμενου) του άνεργου. Αυθόρμητα τείνει προς τη σύγκρουση με το καθεστώς που ευθύνεται για την άθλια ζωή του, αλλά και προς την ένταξη σε αυτό, επιθυμώ-ντας να διατηρήσει τη θέση εργασίας που κατέ-χει ή να την αποκτήσει ή να την αποκτήσει πά-λι. Η κυριαρχία της δεύτερης τάσης τον ωθεί σε υποχωρήσεις ή και υποταγή στις απαιτήσεις του εργοδότη (αμοιβή πείνας, ανασφάλιστη εργασία, άρνηση διεκδικήσεων και αγώνων). Είναι κι αυτή η στάση μια προσπάθεια ενσωμάτωσης στο σύ-στημα, στοιχειώδης όμως και ρευστή (ανεργία, επισφάλεια, μείωση αμοιβής), που απέχει παρα-σάγγας από την ενσωμάτωση του ’50-’70, που όντως έδενε τον εργάτη με τις αλυσίδες της ευη-μερίας και της εργασιακής ασφάλειας. Βέβαια, κι αυτή η «ψευτοενσωμάτωση» καλλιεργεί τον ατο-μικισμό, την αυταπάτη, την ερωτροπία μ’ ένα κα-θεστώς που τους απωθεί και τους εξευτελίζει. Και, αντίστροφα, τους απομακρύνει από το συλ-λογικό αγώνα για μια άλλη διαχείριση του μέλ-λοντός τους, σε αντιπαράθεση με την κοινωνία που κάνει ανυπόφορη τη ζωή τους, από τη διεκ-δίκηση των δικαιωμάτων τους, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία τους σε μιαν άλλη κοινωνία ορθλο-λογική κι ανθρωπινή. Δεν μπορεί κανείς να αμ-φισβητήσει ότι οι παράγοντες που εξαθλιώνουν σήμερα τον εργάτη και που –δυστυχώς γι’ αυτόν– θα εξακολουθήσουν για πολύ χρόνο να τον εξα-θλιώνουν, ενσπείρουν αυθόρμητα στην ψυχή του την οργή, την αγανάκτηση, την εξεγερτική παρόρ-μηση. Από την άλλη όμως γεννιέται αυθόρμητα και μια τάση παθητικότητας, αμηχανίας, απογο-ήτευσης ή και στοιχειώδους ενσωμάτωσης στο σύστημα. Αυτές οι αντίρροπες τάσεις διαμορφώ-νονται στη συνείδηση του εργαζόμενου αυθόρμη-τα από την ίδια τη θέση του στην κοινωνία (ρευ-στότητα εργασίας, βιοτικό επίπεδο, κοινωνική θέ-ση) αλλά και της τεθλασμένης αντανάκλασης του αγώνα, ανάμεσα στην αστική και εργατική ιδεολο-γία. Αυτές οι τάσεις συνυπάρχουν, ακόμη κι όταν επικρατήσει (αν επικρατήσει) η μια ή η άλλη. Η εξαθλίωση από τη μια και η απότομη και ραγδαία πτώχευση, τα προσόντα και η απαξίωσή τους (ιδί-ως των νέων), ο περιρρέων πλούτος και η στέρη-ση του στοιχειώδους, από την άλλη, οδηγεί σε πα-ροξυσμό την αντίθεση των δύο τάσεων. Γι’ αυτό, παρουσιάζεται το φαινόμενο μια περίοδο αδρά-νειας και αναδίπλωσης να τη διαδέχεται μια περί-οδος εκρηκτικής ανάπτυξης των αγώνων ή ακό-μη και εξεγερσιακών εκδηλώσεων.

Το φαινόμενο πλημμυρίδας - άμπτωτης μάλ-λον περιγράφει και το κίνημα της εποχής του Mνημονίου. Άνοδος του κινήματος (πλατείες, μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τέλους Οκτώβρη – υποχωρήσεις του κινήματος). Γι’ αυτό (συνηγορεί βέβαια και η ιστορία), ούτε μια γραμμική αντίληψη της ταξικής πάλης επιβεβαιώνεται ούτε η απαξί-ωσή της (απολυτοποίηση της ψυχικής κατάπτω-σης και ενσωματωτικής τάσης).

Πάντως, το καθοριστικό για το μαρξισμό δεν είναι ούτε η άθλια ζωή του εργάτη, ούτε οι αυ-θόρμητες χειραφετητικές ή ενσωματωτικές τά-σεις, στη συνείδησή του. Ο μαρξισμός δεν είναι θεωρία της εξαθλίωσης (μερικοί χυδαίοι υποστη-ρίζουν ότι τα μαρξιστικά κόμματα την επιδιώκουν για την εργατική τάξη). Ούτε είναι θεωρία του αυ-θόρμητου. Θεμελιώνεται στη δομική αντίθεση της εργατικής τάξης που παράγει τον πλούτο και του κεφαλαίου που τον ιδιοποιείται. Αυτή η αντίθεση δεν «καταργείται» ούτε όταν βελτιώνεται σχετικά η κατάσταση της εργατικής τάξης ούτε με την αυ-θόρμητη συνείδηση ή και πράξη. Πρέπει να συ-νειδητοποιείται η βασική αντίθεση του καπιταλι-σμού, η βασική ταξική αντίθεση που συνυπάρχει με αυτήν, η συγκρότηση στρατηγικής (σκοπός) και τακτικής (μέσο) για την ανατροπή του ανορ-θόλογου και απάνθρωπου καπιταλισμού. Όμως, για να κατακτηθεί αυτή η γνώση και να μετατρα-πεί σε υλική δύναμη της εργατικής τάξης, χρειά-ζεται το πρωτοπόρο κομμάτι της (κόμμα) όχι για να την υποκαθιστά, αλλά για να τη συνδράμει στο επαναστατικό έργο της.

Διαπάλη εντός της εργατικής τάξηςn ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Ηχειροτέρευση του επιπέδου ζωής και εργασίας (μείωση αμοιβής στα όρια της επιβί-ωσης, κατάργηση δικαιωμά-των, ανεργία, επισφάλεια,

αβεβαιότητα και άγχος επιβίωσης) πώς επιδρά στη συνείδηση; Κάποιες αναλύσεις αντιλαμβά-νονται ως αυτόματη τη σχέση κοινωνικού είναι και συνείδησης. Θεωρούν ότι η εργατική τάξη και τα καταστρεφόμενα μεσαία στρώματα δεν ενσωματώνονται στην αστική κοινωνία, αφού η ζωή και η εργασία τους στον καπιταλισμό συ-νολικά επιδεινώνεται (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά) σε αντίθεση με την ενσωματωμένη στον καπιταλισμό εργατική τάξη της χρυσής τριακονταετίας του καπιταλισμού (1945-1975). Είναι λοιπόν στο «απ’ έξω» (out-siders) και όχι στο «μέσα» της αστικής κοινωνίας. Είναι, επο-μένως, υποστήριζαν και υποστηρίζουν ορισμέ-νοι, η εργατική τάξη στην πλειοψηφία της πλέ-ον, και όχι κάποια περιθωριοποιημένα στρώ-ματά της, η εργατική τάξη, που, όπως έλεγε ο Μαρξ, «δεν έχει να χάσει παρά τις αλυσίδες της». Η άθλια ζωή, η οργή και η αγανάκτηση αποτελούν τη θρυαλλίδα, που θα προκαλέσει την επαναστατική έκρηξη.

Αυτή η άποψη φαίνεται να επιβεβαιώνε-ται από τις εκρήξεις νεανικών κινημάτων στα λαϊκά προάστεια των ευρωπαϊκών μεγαλου-

πόλεων (Λονδίνο, Παρίσι, τα τελευταία χρό-νια). Μια τέτοια τάση εντοπίζουν και τρέμουν και αστοί ιδεολόγοι, φοβούμενοι ότι η ένταση της εκμετάλλευσης και ιδίως η εφιαλτική ανερ-γία των νέων μπορεί να αποτελέσει το «προ-σάναμμα» «που μπορεί εύκολα να μας σπρώ-ξει στον γκρεμό μιας εμφύλιας σύρραξης». Γι’ αυτό κραυγάζουν ότι «πρέπει επειγόντως να βρεθούν δουλειές για τις στρατιές των ανέρ-γων» (Καθημερινή 1/2/2012). Την ίδια ταξι-κή και συστημική αγωνία, μέσα από έναν αν-θρωπιστικό τόνο, εκφράζει και ο αρχιεπίσκο-πος Ιερώνυμος στο γνωστό μήνυμά του. Αυτή η άποψη είναι μονόπλευρη και απλουστευτι-κή. Ούτε είναι σωστό όμως να παραλληλίζε-ται η σημερινή εξαθλιωμένη εργατική τάξη με το λούμπεν προλεταριάτο, που περιέγραφαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς στο Κομμουνιστικό Μα-νιφέστο, θεωρώντας το «προϊόν σαπίλας» της αστικής κοινωνίας, που έχει χάσει τη συνείδη-σή του και «είναι πάντα πρόθυμο να πουληθεί για αντιδραστικές ενέργειες». Ο Μαρξ και ο Ένγκελς μιλάνε για ένα συγκεκριμένο περι-θωριακό στρώμα που έχει χάσει την ταξική, αλλά και την ηθική του συνείδηση.

Σήμερα όμως, μιλάμε για εξαθλίωση και ανασφάλεια της μεγάλης πλειοψηφίας της ερ-γατικής τάξης. Αυτή είναι η μεγάλη και ενδια-φέρουσα διαφορά, αν δηλαδή από την ψυχική

εκρηκτικότητα του εργάτη σήμερα, προκύψει μια επαναστατική εκρηκτικότητα. Όντως στη συνείδηση της εργατικής τάξης συγκρούονται δύο αντίρροπες τάσεις, όχι ξεκαθαρισμένες πολιτικά. Από τη μια, η οργή, η αγανάκτηση, η συγκρουσιακή διάθεση με την υπάρχουσα τά-ξη πραγμάτων, από την άλλη η απογοήτευση, η παθητικότητα και το χειρότερο, μια ουτοπι-κή ελπίδα επανόδου στην πρότερη καλύτερη κατάσταση, βασισμένη στην ατομική λύση και την επιβίωση μέσα στο σύστημα με τους όρους του. Υπάρχει μάλιστα ένα τμήμα ανέργων κυ-ρίως και γενικότερα νεόπτωχων και άστεγων και μεταναστών, που διαρκώς αυξάνει και τείνει να εξαρτηθεί από ιδρύματα (εκκλησί-ες κυρίως) και ΜΚΟ (κρατικοδίαιτες ιδίως), που προσπαθούν να υποκαταστήσουν το ανύ-παρκτο κράτος πρόνοιας. Αυτό το στρώμα αν εμπλακεί σε μια τέτοια σχέση, κινδυνεύει να αποκτήσει συνείδηση λούμπεν, κυρίως με την έννοια της απώλειας της ταξικής συνείδησης, της συλλογικότητας, του αγωνιστικού πνεύμα-τος, της αυτοεκτίμησης. Η ζωή του θα επικε-ντρώνεται σ’ έναν αγώνα επιβίωσης, που δεν είναι όμως αγώνας συλλογικός και ατομικός για την αποτελματοποίηση του, αλλά παθητική εξάρτηση από συστημικούς μηχανισμούς. Δεν οδηγεί λοιπόν η εξαθλίωση αυτόματη στην τα-ξική συνειδητοποίηση.

κά ταμεία. Το ωραίο είναι ότι ο Τόμσεν στην πρωθυπουργική εμφάνισή του (ο Παπαδήμος σιωπά) ομολόγησε (Καθημερινή) ότι ήταν λά-θος της τρόικας η υπερβολή στη φορολόγηση! Τι αξία έχουν όμως ομολογίες και παραδοχές μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου;

Προκλητικά ταξική είναι και η απαίτηση της τρόικας για την κατάργηση του (μειωμένου από τον Λοβέρδο) ορίου απολύσεων, αλλά και για το κλείσιμο δημόσιων οργανισμών με την απόλυση του προσωπικού τους. Ήδη αποφα-σίστηκε η άμεση απόλυση 15 χιλιάδων δη-μοσίων υπαλλήλων. Όταν όμως η ύφεση θεριεύει και η ανεργία ξεπέρασε το 20% (και ανεπίσημα κατά Ρομπόλη το 25%), οι επιτηρητές ανάλγητα επιβάλλουν και θεσμοποιημένες (βάσει νόμων) απολύ-σεις, που θα επιτείνουν και την ύφεση!

Αντίθετα όμως, για τη φοροδιαφυ-γή των δεκάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό και το εσωτερικό, την εισφο-ροδιαφυγή (ένας στους τρεις εργαζό-μενους είναι ανασφάλιστος), την απου-σία ελεγκτικών μηχανισμών, δεν επιβάλ-λουν βίαια μέτρα, απλώς προβαίνουν σε ήπιες συστάσεις. Εξάλλου, με το μηχανι-σμό της νόμιμης φοροαπαλλαγής απαλ-λάσσουν τους καπιταλιστές από το μη μι-σθολογικό κόστος, ενώ με τις σαρωτικές μειώσεις μισθών γεμίζουν τα σεντούκια τους. Προφανώς, προλειαίνουν το έδα-φος για επενδύσεις στη χώρα και κυρί-ως στις ΕΟΖ (Ειδικές Oικονομικές Zώνες) που ετοιμάζονται να εγκαθιδρύσουν στη χώ-ρα μας, στις οποίες το κεφάλαιο θα δρα ασύ-δοτα, χωρίς κανένα έλεγχο με μορφές «νεοα-ποικιοκρατίας.

Το καθεστώς ασυδοσίας που μεθοδεύει το διεθνές κεφάλαιο ως βασική παράμετρο επι-διώκει και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Το εργατικό δίκαιο έχει ήδη δεχτεί καίρια πλήγματα, όπως η κατάργηση της μο-νιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, η απα-γόρευση μονομερούς προσφυγής στη διαιτη-σία (πρέπει να υπάρχει συναίνεση και της ερ-γοδοτικής πλευράς) οι επιχειρησιακές συμ-βάσεις, η αύξηση απολύσεων με μείωση των αποζημιώσεων κ.ά. Τώρα όμως οι εκπρόσω-

ποι των δανειστών μας σ’ ένα παραλήρημα νε-οφιλελευθερισμού επιδιώκουν την πλήρη ευ-ελιξία της αγοράς εργασίας, για να καταστή-σουν ελκυστική τη χώρα μας για «επενδύσεις» και να αποφύγουν τις οχλήσεις από το εργατι-κό δυναμικό. Τώρα στο στόχαστρο έθεσαν τις κλααδικές συμβάσεις, που κατά κανόνα εξα-σφαλίζουν απολαβές κατά τι ανώτερες από την Eθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση. Περιόρι-σαν λοιπόν τη μετενέργεια (παράταση της συλ-λογικής σύμβασης) σε ένα τρίμηνο, μέχρι να

υπογραφεί νέα σύμβαση.Αν δεν υπάρξει νέα συμφωνία, θα υπο-

γράφεται επιχειρησιακή σύμβαση ή ατομικές συμβάσεις, που θα είναι απαλλαγμένες από τις προβλέψεις της προηγούμενης σύμβασης. Επέ-βαλαν ακόμη την εξίσωση στους όρους εργα-σίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (εισηγμέ-νες ΔΕΚΟ, τράπεζες, ΟΤΕ, ΔΕΗ) με μείω-ση στις αμοιβές, απολύσεις, περικοπή επιδο-μάτων, επιβολή μερικής απασχόλησης με δι-ευθυντικό δικαίωμα! Αυτές οι κατ’ ευφημισμό «μεταρρυθμίσεις» δεν αποσκοπούν στον εξορ-θολογισμό των επιχειρήσεων, αλλά κατ’ επεί-γουσα εντολή των Βρυξελλών, στην ταχύτατη ιδιωτικοποίησή τους, ώστε να εξασφαλιστούν οι πιο ευνοϊκοί όροι για την αρπαγή τους από

τις πολυεθνικές. Ωμή απόδειξη ότι τα μνημό-νια εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αγορών και όχι της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί και η δημιουργία αυτόνομου ταμείου για το νέο δά-νειο, που θα αναχρηματοδοτεί μόνο το χρέος μας. Αυτή την ιταμή ρύθμιση προσυπέγραψαν χωρίς αντίδραση οι γραικύλοι κυβερνώντες τη χώρα, όπως και την υπαγωγή της δανειακής σύμβασης στο αγγλικό δίκαιο, που επιτρέπει την εκποίηση της εθνικής περιουσίας. Η αιχμή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στρέφεται κατά

της εργασίας. Δεν είναι μόνον η σύνθλι-ψη των εργασιακών δικαιωμάτων. Πολ-λοί κεφαλαιοκράτες δράττονται της ευ-καιρίας, για να πραγματοποιήσουν αυ-θαίρετες απολύσεις και να ελαστικοποιή-σουν στο έπακρο τις εργασιακές σχέσεις, για να αυξήσουν τα κέρδη τους και να εκ-βιάζουν τους εργάτες. Η ανεργία έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.

Σοκάρει το ποσοστό ανεργίας των νέων. Πλησιάζουν το 50%! Αυξάνονται και οι μακροχρόνια άνεργοι. Παράλλη-λα, τείνει να κυριαρχήσει στον ιδιωτικό τομέα και βαθμιαία στο δημόσιο η επι-σφαλής - ευέλικτη μορφή εργασίας αντί της σταθερής και καθορισμένης. Ήδη το 2011 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλη-σης αντιπροσώπευαν μόλις το 59%. Αλ-λά το ποσοστό αυτό είναι σαφώς μικρό-τερο, αφού οι εργοδότες απασχολούν τον εργαζόμενο κατά το δοκούν και τον

αμείβουν κατά το δοκούν. Η εφευρετικότητα των επιχειρηματιών και των κρατικών παρα-γόντων στη δημιουργία ευέλικτων μορφών ερ-γασίας είναι ανεξάντλητη: Μερική απασχόλη-ση, εκ περιτροπής εργασία, σύμβαση, εργασία με «μπλοκάκι», εφεδρεία, ενοικίαση εργαζο-μένων, κοινωνική εργασία, σταζ κ.ά. Την επι-σφάλεια περιγράφει ο Μαρξ στο Κεφάλαιο ως μορφή σχετικού υπερπληθυσμού που βρίσκε-ται μεταξύ εργασίας και ανεργίας. Η διαφορά είναι ότι στην εποχή του Μαρξ η επισφάλεια ήταν μια αυθόρμητη τάση του κεφαλαίου, ενώ στην εποχή μας αποτελεί μια κρατικά σχεδια-σμένη και θεσμοποιημένη πολιτική, που τείνει να κυριαρχήσει στις εργασιακές σχέσεις, ιδίως του ιδιωτικού τομέα.

8 / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Η ανακοίνωση της Άλφα Μπανκ την περασμένη εβδομάδα ότι η συγχώνευ-ση με την Γιούρομπανκ πρέπει να επα-νεξετασθεί υπό το πρίσμα των εξελίξε-ων με το PSI, είναι φυσικό ότι φούντω-σε της φήμες για διαζύγιο μεταξύ των τραπεζών. Κάποιοι μίλησαν για προ-σπάθεια της Άλφα να επαναπροσδιορί-σει τη σχέση ανταλλαγής μετοχών λόγω μεγαλύτερης έκθεσης της Γιούρομπανκ σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, που συνεπάγεται μεγαλύτερες ζημιές λόγω PSI. Αυτή η εξήγηση δεν ευστα-θεί, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ανά-λογα θέματα διευθετούνται πίσω από κλειστές πόρτες σε επίπεδο διοικήσε-

ων και όχι με δημοσιεύματα στον Τύπο για αποχωρή-

σεις. Όταν δύο σχεδόν ισοδύναμες τράπε-

ζες ενώνονται, δεν λειτουργεί το ένα από τα δύο μέρη σαν κοινός εκβι-αστής. Τι συνέβη λοιπόν και η Άλ-φα εμφανίζεται να κάνει πίσω;

Ο πρώτος λό-γος πρέπει να ανα-

ζητηθεί στην ίδια την αιτία που έσπρωξε τις

δύο τράπεζες σε πρόθεση συγχώνευσης. Αυτός δεν εί-

ναι άλλος από το ότι οι τράπεζες είναι κατ’ ουσία χρεωκοπημένες και η σωτη-ρία τους με δημόσιο χρήμα σήμαινε την απώλεια του μετοχικού ελέγχου και της διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νόμος προέβλεπε ότι η όποια ανακε-φαλαιοποίηση των τραπεζών στο μέλ-λον θα γίνει με κοινές μετοχές και όχι με προνομιούχες όπως στο παρελθόν. Προκειμένου να αποφύγουν το παρα-πάνω ενδεχόμενο, οι διοικήσεις προώ-θησαν την ιστορία μιας μεγάλης ιδιωτι-κής τράπεζας, η οποία μάλιστα θα συ-γκέντρωνε διεθνές ενδιαφέρον με κε-φάλαια του Κατάρ, ώστε δήθεν να απο-

τελέσει εφαλτήριο για ανάκαμψη της οικονομίας. Μόλις όμως η νέα κυβέρ-νηση του αρχιτραπεζίτη Παπαδήμου σε συνεννόηση με την τρόικα άλλαξαν το νόμο και διασφάλισαν ότι η ενίσχυ-ση των τραπεζών δεν σημαίνει και την απώλεια ελέγχου, ένας από τους βασι-κούς λόγους συγχώνευσης εξέλιπε.

Η δεύτερη αιτία ακύρωσης της συμ-φωνίας πρέπει να αναζητηθεί στη δυ-νατότητα κεφαλαιακής ενίσχυσης εκτός του Δημοσίου. Στο αρχικό πλάνο του Αυγούστου 2011 σχεδιαζόταν η ενί-σχυση της νέας τράπεζας με κεφάλαια ύψους 4 δισ., εκ των οποίων από αύ-ξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 1,25 δισ. ομολογιακό δάνειο από το Κα-τάρ 0,5 δισ. από πωλήσεις περιουσια-κών στοιχείων (θυγατρικές) και «οικο-

νομίες κλίμακας» τα υπόλοιπα. Με την αναθεώρηση του κουρέματος των ομο-λόγων μέσω PSI από 23% σε 50% ή πε-ρισσότερο, καθώς και τις επισφάλειες δανείων από την Μπλακρόκ, τα απαι-τούμενα κεφάλαια θα ξεπερνούσαν τα 10 δισ. ευρώ. Επιπλέον δεν πωλήθηκαν οι θυγατρικές της Γιούρομπανκ στην Πολωνία και Τουρκία, ενώ το Κατάρ από την αρχή δεν επιβεβαίωνε τη συμ-μετοχή του. Ο κίνδυνος για τους τρα-πεζίτες ήταν να μην μπορέσουν τελικά να συγκεντρώσουν ικανοποιητικά κε-φάλαια από την αγορά, και να χάσουν τον έλεγχο στο ιδιοκτησιακό. Επειδή η Άλφα χρειάζεται λιγότερα κεφάλαια και έχει καλύτερη προσβασιμότητα σε

αυτά, έχει λόγους να κάνει πίσω. Αυ-τό σημαίνει ότι η συγχώνευση είναι κα-ταδικασμένη να μην πραγματοποιηθεί; Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι σε περιόδους κρίσης υπάρχει η τάση συγκεντροποίησης του κεφαλαί-ου. Επίσης, είναι πολύ χαρακτηριστι-κή η δήλωση της κυβέρνησης ότι θεω-ρεί θετική εξέλιξη τη συγχώνευση. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις αντεργατι-κές αλλαγές που απορρέουν από τη δα-νειακή σύμβαση. Είναι γνωστό ότι προ-ωθείται νομοσχέδιο για κατάργηση των συμβάσεων εργασίας που στον τραπε-ζικό χώρο συνεπάγεται πλήρη απελευ-θέρωση των απολύσεων και δραματι-κή μισθολογική υποβάθμιση. Αυτό το γεγονός δημιουργεί προϋποθέσεις για ανάκαμψη της κερδοφορίας των τρα-πεζών μέσω συγχωνεύσεων, και κατά συνέπεια κάνει ευκολότερη τη δυνατό-τητα προσέλκυσης κεφαλαίων από την αγορά.

Τέλος, η συγχώνευση Άλφα - Γιού-ρομπανκ έχει μία επιπλέον διάστα-ση. Είναι γνωστό ότι όπου έχει επέμ-βει το ΔΝΤ, ο τραπεζικός τομέας έχει κατά πλειοψηφία αγορασθεί από ξέ-νες τράπεζες. Οι ξένοι δανειστές είναι σίγουρο ότι επιθυμούν να βάλουν στο χέρι τον τραπεζικό τομέα αν βεβαιω-θούν ότι η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει. Θα δούμε λοιπόν το επόμενο διάστη-μα ένα υπόγειο ανταγωνισμό για τον έλεγχο του εγχώριου τραπεζικού συ-στήματος.

Σε ένα όμως σημείο οι ντόπιοι τρα-πεζίτες και ξένοι δανειστές θα συγκλί-νουν απόλυτα. Στη ραγδαία υποβάθμι-ση της «ζωντανής εργασίας» στις τρά-πεζες. Το επίσημο όμως συνδικαλιστι-κό κίνημα στις τράπεζες δεν φαίνεται να συμμερίζεται τους κινδύνους, αν κρίνουμε από την τάση (ή την αυταπά-τη) να συντάσσονται οι ηγεσίες του με τα συμφέροντα των διοικήσεών τους. Οι ταξικές δυνάμεις και η ριζοσπαστι-κή Αριστερά αναλαμβάνει μεγάλο φορ-τίο στον τραπεζικό χώρο.

Κόπηκε από το Ράδιο 9 η εκπομπή «η εταιρεία ΑΕ» το πρωί της Παρασκευής. Την εκπομπή παρουσίαζαν ο Δημήτρης Καζάκης και ο δημοσιογράφος Μάνος Κακλαμάνος και είχε έντονα αντιμνημονιακό χαρακτήρα, ση-μειώνοντας σημαντική απήχηση για τα δεδο-μένα του ραδιοφωνικού σταθμού.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως η εντολή δόθηκε «από ψηλά» για τη διακο-πή της μετάδοσής της, λίγες ώρες μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης του «μαύρου μετώπου», επί του νέου Μνημονίου. Ειδι-κά στην περίπτωση του Ράδιο 9, θα πρέπει να θυμίσουμε πως ανήκει στο Δημήτρη

Κοντομηνά, ο οποίος και πρόκειται να αποκτήσει πίσω τον έλεγχο του Άλφα, αποκτώντας τον τελευταίο σταθμό από τους Γερμανούς του RTL.

Γενικά, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, δεν δι-στάζουν να κόψουν οποιονδήποτε θέτει σο-βαρά ερωτήματα ή αποκαλύπτει αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Τα μέσα μετατρέποντας σε ένα κλειστό κλαμπ, με τους ανθρώπους που τα ελέγχουν να δίνουν τα πάντα για να διατηρηθεί η χώρα στο ευ-ρώ, ό,τι και αν προτείνει το Μνημόνιο. Σε αυτό το «κλειστό κλαμπ» συνδράμει και η ομάδα «των ανεξάρτητων δημοσιογράφων» με το επιχείρημα των «ανοικτών μαγαζιών» πιστεύοντας για κάποιον ανεξήγητο λόγο πως οι εφημερίδες, με αυτή την πολιτική της τρόικας που μεταφέρουν και επιβάλ-λουν, έχουν περιθώριο ζωής. Οι κυκλοφορί-ες, πλέον, σχεδόν δεν υπάρχουν.

Την ίδια ώρα, η ιδιοκτησία του Άλτερ όπως και της Εκκλησίας της Ελλάδος βά-ζουν λουκέτο στους σταθμούς τους. Ο Σταθμός της Εκκλησίας, έκλεισε με από-φαση της Ιεράς Συνόδου, επειδή οι εργα-ζόμενοι δεν δέχθηκαν τις επιχειρησιακές

συμβάσεις! Η περίπτωση του Άλτερ είναι διαφορετική όμως. Η τηλεοπτική εταιρεία διακόπτει τη μετάδοση του σήματος του σταθμού, επειδή δεν αντέχει πλέον τα μη-νύματα των εργαζομένων, ενώ είναι στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 99. Αν ένας σταθμός δεν εκπέμπει, παύει και η λειτουργία του, συνεπώς ανακαλείται η άδεια λειτουργίας του.

Οι εργαζόμενοι δυστυχώς άργησαν να αντιληφθούν ποιες ήταν οι αληθινές προ-θέσεις της ιδιοκτησίας και συνηγόρησαν στο αίτημα για την υπαγωγή στο άρθρο 99. Δεν τους ανήκουν οι ευθύνες. Η εταιρεία είναι (ακόμη) εισηγμένη στο Xρηματιστή-ριο (μπήκε επί εποχής Σημίτη) το οποίο δεν ρώτησε ποτέ τι συνέβαινε στη λειτουρ-γία της εταιρείας. Την ίδια στάση τήρησε και το ΕΣΡ, ακόμη κι όταν η εταιρεία μπή-κε στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.

Στο βάθος κρύβεται η πραγματική λειτουργία των μέσων ενημέρωσης με το σύστημα των διαφημίσεων και τις λεγόμε-νες επιστροφές που ήταν σε θέση να πα-ράγει «μαύρο χρήμα», το οποίο ανακυ-κλωνόταν σε πολλές κατευθύνσεις.

AΠO

σπόντα••• Φθάσαμε στο «σημείο μηδέν» και έχει πέσει ένας ψιλο-...χονδροπανικός • Παρόλ’ αυτά, όπως φαίνεται, προχωράμε ...ακάθεκτοι στις ψηφοφορίες και αποφάσεις για την υποδούλωση της χώρας και τον εξευμενισμό των δανειστών της • Το πολιτικό σύστημα ετοιμάζει την ταφόπλακα που θα το σκεπάσει, ενώ οι αποδράσεις της τελευταίας ώρας από το «κάδρο» μοιάζουν ύποπτες και αστείες • Ακόμη και ο Σαμαράς, που εκλιπαρεί για την ανοχή και την κατανόησή μας, δύσκολα θα αποφύγει το φιάσκο • Γυρίζουμε πίσω τουλάχιστον είκοσι χρόνια και σε συνθήκες πολύ χειρότερες από τότε • Και αυτό δεν θα ξεχαστεί!!!••• Στην αναμπουμπούλα, να σου και ο Σημίτης, που ακροβολίζει τους δικούς του, πότε στον Βενιζέλο και πότε στον Κουβέλη (βλέπε Μπίστη), με την ελπίδα να επιστρέψει μετά την ολοκλήρωση της καταστροφής • Αλλά, θα δούμε τι θα έχει (και αν θα έχει τίποτα...) απομείνει τότε • Την ίδια ώρα και η «φρουρά» του Γιωργάκη, Ξενογιανακοπούλου, Παπουτσής και λοιποί, παζαρεύουν ποιος ξέρει τι...••• Και αφού πέσουν οι υπογραφές, οι εκλογές φαίνεται πως θα γίνουν, αν και χωρίς τυμπανοκρουσίες, προς τα τέλη Απριλίου με αρχές του Μαΐου και με τον Παπαδήμο «σταντ μπάι», ώστε αν χρειαστεί να συνεχίσει επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας • Ήδη και οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν μια οριακή πτωτική τάση της ΝΔ...••• Ο Κουβέλης άρχισε να παίρνει ψήφους από τον καταρρέοντα χώρο του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, αλλά τελευταία φρενάρει και αυτός, αφού ο κόσμος άρχισε να αναρωτέται «θα ψηφίσω Κουβέλη, για να φέρει ξανά το ΠΑΣΟΚ;» • Όμως, «ο Φώτης είναι καλό παιδί», άπαντες καταλήγουν...••• Σε άνοδο φαίνεται, πάντως, να είναι για πρώτη φορά και η εκτός ΚΚΕ κινηματική Αριστερά, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές δυνάμεις, αλλά φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ • Δεν χρειάζονται μεγαλοπιάσματα και λεονταρισμοί, αφού είμαστε ακόμη μόνο στην αρχή ενός νέου και μάλλον εύρωστου ρεύματος αριστερής ριζοσπαστικοποίησης • Και εδώ το «μυστικό» είναι να μην επαναληφθούν τα παλιά λάθη • Και ο νοών...

ΔIA-

λογος

«Σόλο καριέρα» για Άλφα Γιούρομπανκ;n ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

Αφού δεν κρατικοποιούνται

εξέλιπε ο βασικότερος λόγος της συγχώνευσης

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠPINHΔON ΠPIN / 9

νολική μείωση 2 δισ. ευρώ. Ειδικότερα, το Μάιο 2010 με την υπογραφή του Mνη-μονίου ο δείκτης κύκλου εργασιών υπο-χώρησε κατά 7,2%, η 1η επικαιροποίηση του Mνημονίου τον Αύγουστο 2010 απέ-φερε -6,54%, η προαναγγελία του Μεσο-πρόθεσμου το Μάιο 2011 -10,53% και η επιβολή των πρόσφατων χαρατσιών τον περασμένο Αύγουστο -6,38%. Τελικά, δεν φταίνε οι διαδηλωτές και οι απεργί-

ACTΑ, είναι η Ελλάδα, αφού η κυβέρνη-ση Παπαδήμ(ι)ου συναίνεσε ακόμα και σε αυτή την αντιδραστική συμφωνία. Οι σχε-τικές διαπραγματεύσεις πραγματοποιή-θηκαν σχεδόν στα κρυφά. Στην πράξη, το ACTA αφορά τη θέσπιση διεθνών προτύ-πων σε ζητήματα που σχετίζονται με την προστασία και την επιβολή των πνευμα-τικών δικαιωμάτων και την καταπολέμη-ση της πειρατείας, επιβάλλοντας σοβαρό-

ούτε «ενώσεις προσώπων» χρειάζονται στην πραγματικότητα τραπεζίτες, βιομή-χανοι και πάσης φύσης εργοδότες. Περ-νούν απευθείας στα …βασιλικά διατάγ-ματα.

«Κόκκινη» φάμπρικα συμβασιούχων

Στην έγκριση πρόσληψης 30 εργαζόμενων στην καθαριότη-τα με οκτάμηνες συμβάσεις έρ-γου και με τη χρήση ανταποδο-τικών τελών προχώρησε το δη-μοτικό συμβούλιο Πετρούπο-λης, όπου ως γνωστόν την πλει-οψηφία έχει η Λαϊκή Συσπεί-ρωση. Δυστυχώς, η δημοτική παράταξη του ΚΚΕ υιοθέτησε και εφάρμοσε πλήρως τις επι-ταγές του Καλλικράτη και επα-νεισήγαγε τις ελαστικές σχέ-σεις εργασίας στο κατά τα άλ-λα «κόκκινο» δήμο και μάλιστα με την απόλυτη στήριξη και των υπολοίπων δημοτικών παρατά-ξεων. Μόνο η Ανυπότακτη Πε-τρούπολη δήλωσε την κατηγο-ρηματική της αντίθεση στην ει-σαγωγή και επιβολή των ελαστι-κών σχέσεων εργασίας στο δή-μο, καταλογίζοντας στη Λαϊκή Συσπείρωση πολιτική διγλωσ-σία και υποκρισία, όταν σε άλ-λους δήμους που είναι αντιπο-λίτευση, καταγγέλλει ανάλογες πρακτικές...

Οι τροϊκανοί …βυθίζουν το εμπόριο

Στα Τάρταρα οδηγούνται οι πωλήσεις στο χώρο του εμπορίου με κάθε επίσκεψη των τροϊκανών! Σύμφωνα με έρευνα της Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου από τον Απρίλιο 2010 μέχρι το Νοέμβριο 2011, ο όγκος πωλήσεων κατέγραψε συ-

Κι επίσημα 1.000.000 άνεργοι Ξεπέρασαν κατά πολύ το ένα εκατομ-

μύριο οι άνεργοι και επισήμως στην Ελ-λάδα τον Νοέμβριο του 2011! Ένας στους δύο νέους και συνολικά ένας στους πέ-ντε πολίτες (1.029.587) είναι πλέον άνερ-γοι και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που αναμένονταν οι εκπτώσεις των γι-ορτών από πολλές επιχειρήσεις. Δηλαδή τα επόμενα στοιχεία θα είναι ακόμα πιο δραματικά. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η επίσημη ανεργία έφτασε το 20,9%, κα-θώς η βαθιά ύφεση και τα μέτρα λιτό-τητας οδηγούν σε δραματική συρρίκνω-ση της απασχόλησης. Στους νέους ηλικί-ας μέχρι 24 χρόνων το ποσοστό ανεργί-ας άγγιξε το 48%, ενώ στις γυναίκες εί-ναι 24,5%. Αξιοσημείωτο το ότι ο οικονο-μικά μη ενεργός πληθυσμός πλέον υπερ-βαίνει τους απασχολούμενους κατά 500 χιλιάδες άτομα! Η ανεργία αυξήθηκε τον Νοέμβριο του 2011 κατά 7%, σε σύγκρι-ση με τον αντίστοιχο μήνα του 2010, με τους ανέργους να αυξάνονται κατά περί-που 337.000 άτομα, ενώ μόνο μεταξύ Νο-εμβρίου και Οκτωβρίου 2011 προστέθη-καν στις «μαύρες λίστες» ακόμη 126.000 άτομα.

Εργοδοτικός δεσποτισμός στην Εμπορική

«Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» από το γάλλο διοικητή της Εμπορικής Τράπεζας, ο οποίος πετσόκοψε όλα τα επιδόματα των εργαζομένων. Επικαλού-μενος το «σημαντικά αυξημένο κόστος μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο, σε σχέ-ση με τις υπόλοιπες τράπεζες», το οποίο υποτίθεται «διαμορφώνει ένα ανταγω-νιστικό μειονέκτημα και επιβαρύνει τα λειτουργικά αποτελέσματα»(!) εγκάλε-σε το σύλλογο εργαζομένων που δεν συ-ναίνεσε σε ό,τι τους ζήτησε. Αποφάσι-σε λοιπόν ότι δεν θα καταβάλει δώδε-κα επιδόματα προς όλες τις ειδικότητες εργαζομένων, όπως επιχειρησιακό επί-δομα, επίδομα ισολογισμού, επιδόμα-τα ευθύνης, δικτύου ακόμα και τα οδοι-πορικά των καθαριστριών και το επίδο-μα επικινδυνότητας των χρηματαποστο-λών. Ούτε «επιχειρησιακές συμβάσεις»,

Αναρωτιέμαι, αυτές τις ημέ-ρες της βουής των υπόγει-ων νερών, προς τα πού θα στραφούν τα ρεύματα εν τέ-λει. Έντρομοι οι άνθρωποι παρακολουθούν τις καται-γίδες που τους σαρώνουν. Ο παραλυτικός φόβος έχει καθίσει πάνω στις αδύνα-μες ψυχές και προειδοποι-εί πως κάθε φαντασία μπορεί να γίνει εφιάλ-της. Κι ο εφιάλτης είναι εκείνο το όνειρο που δεν τελειώνει ποτέ, μονάχα άμα ξυπνήσεις. Το χειρότερο δεν είναι τώρα μια πιθανή εκ-δοχή αλλά η πραγματικότητα. Ό,τι δεν μπο-ρούσαμε να σκεφτούμε είναι παρόν και ό,τι σκεφτόμαστε με φρίκη για το μέλλον μπορεί να συμβεί πολύ γρήγορα. Και πάντα το ακό-

μα χειρότερο είναι αυτό που ακολουθεί. Το πείρα-μα απειλεί να εξολοθρεύ-σει τα πειραματόζωα αλ-λά εκείνα επιμένουν να ελπίζουν πως με κάποιο τρόπο θα αποφύγουν το μοιραίο, κάπως θα τη βο-λέψουν, ακόμα κι αν είναι να συγκεντρώσουν μακα-

ρόνια και εβαπορέ, να μην πεινάσουν τα παι-διά. Αλλά τα εβαπορέ δεν φτάνουν και τα παιδιά, πόσο θα υπομένουν; Η υπόκωφη βουή ακούγεται όλο και καθα-ρότερα. Δεν έρχεται από κάποια μακρινή επικράτεια, είναι ένας ήχος της πόλης, μυ-στήριος, απροσδιόριστος, αδιευκρίνιστος ακόμη, και δεν ξέρεις ούτε τι φέρνει ούτε και

πού θα ξεσπάσει. Ένα μουγκρητό θυμωμέ-νων ανθρώπων που κυκλοφορούν χωρίς να ξέρουν προς τα πού να στρίψουν, τα βάζουν με τον απέναντι, με το διπλανό, με τον οδη-γό του λεωφορείου, με τον περιπτερά, με το διαχειριστή, με τη γυναίκα τους, με τον εαυ-τό τους... Μήπως είναι ο καιρός να πάρουμε τα μέτρα μας; Όχι να κατασκευάσουμε τάφρους και τεχνητά φράγματα για να κρατήσουμε τα νερά, αλλά να ανοίξουμε τους διαδρόμους ώστε να νερά να κατεβάσουν ως την κατα-στροφή όλα τα φράγματα που τα εμποδί-ζουν. Δυστυχώς, η Αριστερά της διακυβέρνη-σης του ’89 δεν δείχνει να έχει απαλλαγεί από το σύνδρομο που την κατάτρεχε, του δέους απέναντι στο σύστημα και του φόβου απένα-ντι στο λαό όταν ξεσηκώνεται. Και η Αριστε-

ρά της αντιπολίτευσης του ’89, σε κάθε εκ-δοχή, δεν δείχνει να καταφέρνει τις ιστορι-κές υπερβάσεις.Να αισθάνεσαι δεν φτάνει, όπως δεν φτά-νουν μερικές ακόμα μικρές και συναρπα-στικές ιδέες, ακόμα και με θαυμάσιο λεκτι-κό περικάλυμμα. Όσα ενδιαφέροντα και με-ρικές φορές σπουδαία έχουν γίνει είναι λίγα και εν πάση περιπτώσει, ανεπαρκή. Έχω πά-ντα μια εντύπωση πως συχνά εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις της ακριβώς προηγούμενης περιόδου. Τώρα αναζητούνται μορφές απε-μπλοκής. Χρειάζεται κόπος και επιμονή. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ το μαζί, όχι ως χυ-λό, αλλά ως περιεχόμενο. Χρειαζόμαστε την προοπτική όσο και την πράξη. Είναι δύσκο-λο, αλλά αναγκαίο. Δεν ξέρω λύσεις. Έχω πολλές απορίες. Τι θα κάνουμε;

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Η βουή των νερών

TEΛEYTAIA

λέξη

τατες κυρώσεις – όπως απαγόρευση πρό-σβασης στο διαδίκτυο, πρόστιμα ή ακόμα και φυλάκιση. Επιπλέον θα απαγορευτεί η χρήση γενικών φαρμάκων προκειμένου να προστατευθούν σήματα και δικαιώμα-τα ευρεσιτεχνίας, ενώ θα επιβληθεί στους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου να παρακολουθούν τις επικοινωνίες στο διαδίκτυο και να επιβάλλουν ποινές.

ες για τα χάλια της αγοράς αλλά οι εκ-πρόσωποι του ΔΝΤ και της ΕΕ, παραδέ-χονται ακόμα και οι έμποροι…

Διαδικτυακό φακέλωμαΑνάμεσα στα 22 κράτη μέλη της Ευρω-

παϊκής Ένωσης που υπέγραψαν στο Τό-κιο τη συμφωνία κατά της «πειρατείας»

ΤΟΥ ΣTAΘH AΠO TO ENIKOS.GR

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΔΕΗ

Κυβερνητική υποχώρησηn ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Πονοκέφαλο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προκαλεί το το κύμα ανυ-πακοής που παρατηρείται με το χαράτσι της ΔΕΗ. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί οι οποίοι περιλαμβάνουν το τέλος ακινήτων έχουν ξε-περάσει πλέον το μισό εκατομμύριο και φυ-σικά μιλάμε για όσους λογαριασμούς έχουν μείνει ανεξόφλητοι και έχουν ξεπεράσει και την προθεσμία των 80 ημερών. Η πίεση από το συνεχώς διογκούμενο κίνημα κίνη-μα αντίστασης στα χαράτσια, αλλά και η τε-ράστια αδυναμία χιλιάδων οικογενειών να αντεπεξέλθουν στις στοιχειώδεις ανάγκες τους, είχαν ως αποτέλεσμα την κυβερνητι-κή υπαναχώρηση.

Μάλιστα, η υποχώρηση του υπουργείου Οικονομικών παρατηρήθηκε σε δύο επίπε-δα, κατ’ αρχάς με την αύξηση των προθεσμι-ών για εξόφληση των λογαριασμών σε τέσ-σερις μήνες, δηλαδή 120 ημέρες έναντι των 80 που ήταν έως τώρα.

Σε δεύτερο επίπεδο, η οποιαδήποτε δι-ακοπή ρεύματος θα πρέπει να έχει έγκρι-ση από το υπουργείο Οικονομικών, κάτι που βεβαίως δεν εξασφαλίζει επί της ουσί-ας τους καταναλωτές, αλλά φανερώνει την αντανάκλαση της πίεσης που έχει ασκηθεί από τους πολίτες, τα κινήματα εναντίον των χαρατσιών αλλά και την Ομοσπονδία των εργαζομένων στη ΔΕΗ.

Συνολικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η αυξημένη λαϊκή πίε-ση, η ανυπακοή και η αγα-νάκτηση οδήγησαν σε μια ανάσχεση της επιδρομής της κυβέρνησης στα λαϊκά εισοδήματα, μια επιτυχία η οποία μόνο αμελητέα δεν μπορεί να θεωρηθεί. Ωστό-σο, τo ζήτημα που αναδει-κνύεται με ιδιαίτερη έντα-ση είναι η βαθύτερη πολι-τικοποίηση και οι στόχοι που συνδέονται με την πά-λη του κινήματος εναντίον των χαρατσιών για το επό-μενο διάστημα. Η όξυν-ση της πάλης και της αντί-στασης σε ένα καταφανώς αντισυνταγματικό μέτρο δεν μπορεί να μην συνδε-θεί άμεσα με αιτήματα για τη μείωση ή και την εξά-λειψη των φόρων και των φορολογικών συντελεστών για τα εργατικά εισοδήμα-τα και τα λαϊκά νοικοκυριά, με παράλληλη αύξηση των συντελεστών για τις επιχειρή-σεις και το μεγάλο κεφάλαιο στα επίπεδα του 40% και πάνω. Φυσικά, είναι αυτονόη-το ότι είναι απαραίτητη η πάλη για την κα-τάργηση τελών και φόρων επί της ακίνητης περιουσίας των εργατικών νοικοκυριών. Το διεκδικητικό πλαίσιο θα μπορούσε να περι-έχει αιτήματα για φτηνό ρεύμα για όλα τα λαϊκά νοικοκυριά και καμία διακοπή ρεύ-ματος αφού αποτελεί πρώτιστη ανάγκη και κοινωνικό αγαθό. Όλα αυτά ωστόσο εντάσ-σονται παράλληλα στο γενικότερο πλαίσιο της πάλης εναντίον του Mνημονίου και των μέτρων βαρβαρότητας τα οποία συνομολο-γούν η τρόικα, η κυβέρνηση Παπαδήμου και ευρύτερα το αστικό μπλοκ εξουσίας. Εντάσ-σονται και αναζητούν διέξοδο στη μη εφαρ-μογή των μέτρων, την απειθαρχία έναντι της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ με την ταυτόχρονη πάλη για έξοδο από την Ευρω-παϊκή Ένωση και το ευρώ, που είναι και οι κύριοι άξονες και η μοναδική πραγματική διέξοδος για την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών αλλά κυρίως είναι η μοναδική προοπτική για τη σωτηρία των εργαζομένων και του λαού της χώρας μας...

Αύξηση των προθεσμιών

για εξόφληση λογαριασμών σε τέσσερις μήνες,

αποφάσισε η κυβέρνηση

Ψεκάστε την Παρασκευή, σκου-πίστε το Σάββατο, τελειώσατε την Κυριακή! Αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης Παπα-δήμου, της πιο πουλημένης και

ξενόδούλης κυβέρνησης που έχει περάσει ποτέ από τον τόπο τις τελευταίες δεκαε-τίες. Μια ματιά να ρίξει κανεις στα νο-μοσχέδια που θα ψηφιστούν και τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα τα χαράματα του Σαββάτου, πλημμυρίζει από οργή και μίσος. Ούτε η χούντα δεν επιχείρησε να περάσει τοσο βίαια, τόσο γρήγορα τέτοια αντιλαϊκά μέτρα που τσακίζουν μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, διαλύουν ακό-μη κι αυτό το υποτυπώδες σύστημα κοινω-νικής πρόνοιας, προωθούν τις πιο βάρβα-ρες ιδιωτικοποιήσεις και στέλνουν στην ανεργία 150.000 δημοσίους υπάλληλους. Τρία άρθρα σχεδιάζεται να περιλαμβά-νει το πραξικόπημα Παπαδήμου, με βάση τις ανακοινώσεις που έγιναν στο υπουργι-κό σύμβούλιο της Παρασκευής, χωρίς να αποκλείεται και να «συμπυκνωθεί» ο εκ-βιασμός σε ένα άρθρο. Τα «πακέτα» πά-ντως είναι τρία: Το πρώτο θα αφορά το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI), το δεύτερο την αναπλήρωση κεφαλαίου των τραπεζών και το τρίτο την εν λευκώ εξουσιοδότηση του δοτου πρωθυπουργού Παπαδήμου και του υπουργού Οικονομι-κών να χειριστούν εν λευκώ όλες τις λε-πτομέρειες του προγράμματος ανταλλα-γής. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!

Τι περιλαμβάνουν τα νομοσχέδια; Κρατηθείτε... «Η παρούσα σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννά-ται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δί-καιο. Τα μερη υποχρεούνται να υπαγά-γουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προ-κύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρό-τητα, ερμηνεία ή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης στην αποκλειστική αρμοδιότη-τα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκά-του του Λουξεμβούργου»!!!

Το αγγλικό δίκαιο υποβαθμίζει τα δια-

κρατικά επί της ουσίας δάνεια σε εμπόρι-κα - ιδιωτικά, στερώντας το ελληνικό Δη-μόσιο από τα προνόμια που θα απολάμ-βανε. Έρχεται επίσης να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα ακόμη και στην περίπτωση που βγει από την ευρωζώνη (ενδεχόμενο που έρχεται πιο κοντά και δεν απομακρύνε-ται στην περίπτωση που θα ψηφισθεί αυτό το έκτρωμα και προχωρήσει η ανταλλαγή) θα συνεχίσει να αποπληρώνει τα ομόλογα σε ευρώ. Η δυνατότητα δηλαδή που δια-τηρεί κάθε κυρίαρχο κράτος να τροποποι-εί τους όρους των δανειακών συμβάσεων,

δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το δο-κούν αμφισβητείται ευθέως.

Αν η νέα δανειακή σύμβαση προσφέ-ρει το δίκαιο της Αγγλίας και του Λου-ξεμβούργου στους πιστωτές ως δώρο, για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα επιφυ-λάσσει την αλβανοποίηση.

Συγκεκριμένα, για μισθούς και μεροκά-ματα το νέο Mνημόνιο προβλέπει τη μείω-ση του κόστους εργασίας κατά 15% την πε-ρίοδο 2012-2014. Επικαλείται μάλιστα την ενίσχυση της ανάπτυξης. Στην πραγματικό-τητα, τρόικα και κυβέρνηση αποκαλύπτε-ται ότι δουλεύουν για την εργοδοσία, ότι απώτερος στόχος των μέτρων που λαμβά-

νουν δεν είναι τίποτε περισότερο από την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Η μεί-ωση αυτή θα επέλθει μέσω του κουρέματος των μισθών όπως προβλέπονται στη συλλο-γική σύμβαση εργασίας του 2012 (όπου ο ελάχιστος μικτός μισθός είναι 751,3 ευρώ) κατά 22% και σε ό,τι αφορά τους νέους, κατά 32%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι είναι κάτω των 25 ετών θα αμείβο-νται με 510,94 ευρώ μικτά ή 417,5 ευρώ κα-θαρά. Άγριο κούρεμα πέφτει και στις συ-ντάξεις, επικουρικές και κύριες, με την ελ-πίδα να συγκεντρωθούν 300 εκ. ευρώ.

Στην καρμανιόλα της τρόικας εντά-χθηκαν κι οι ωριμάνσεις, ενώ αλλαζει η νομοθεσία για τη διαιτησία καθώς πλέ-ον θα απαιτείται η σύμφωνη γνώμη ερ-γοδοτών και εργαζομένων. Με άλλα λό-για, προσφυγή στη διαιτησία θα γίνεται μόνο αν το επιλέγει η εργοδοσία, πρακτι-κά επομένως καταργείται ως θεσμός. Το νέο Mνημόνιο προβλέπει επίσης τη μεί-ωση των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο κατά 150.000. Στο Mνημόνιο επίσης προ-βλέπεται η κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας. Μέτρο που θα έχει αρνητικές συνέπειες στα πιο φτωχά στρώματα εργατών και υπαλλήλων που έκαναν τακτική χρηση των δανείων και των παροχών τους: Aπό εισιτήρια θε-άτρου μέχρι επιδοτούμενες διακοπές.

Η απροκάλυπτη φιλοεργοδοτική κα-τεύθυνση των μέτρων της τρόικας φαίνε-ται επίσης από τον όρο μείωσης των εργο-δοτικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 5%, από την απόφαση κατάργησης του Κώδικα Βι-βλίων και Στοιχείων κι επιπλέον την άρ-ση της υποχρέωσης δημοσιεύσεων ισολο-γισμών στον Τύπο και άλλα πολλά.

Ταυτόχρονα, πλήθος μέτρων οδηγούν σε διάλυση το σύστημα υγείας, κάτι που γίνεται εμφανές από το στοχο συγκράτη-σης των δημοσίων δαπανών υγείας κάτω από 6% του ΑΕΠ και μείωσης της φαρμα-κευτικής δαπάνης κατά 1,076 δισ. ευρώ. Η μείωση αυτή θα επέλθει μέσα από την αύ-ξηση της χρήσης γενοσήμων φαρμάκων.

Δίκαιο Αγγλίας για τους πιστωτές, μισθοί Αλβανίας για τους εργαζόμενους

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

Το εγχείρημα της «Πρωτο-βουλίας κατά του ευρώ και της ΕΕ» είχε από τη γένεσή του και σχεδόν εξορισμού να αντιμε-τωπίσει μια σύμφυτη δυσκολία, μια πρωτότυπη εσωτερική αντί-φαση. Από τη μια διεκδικούσε να γίνει ένα ειδικό πολιτικό μέ-τωπο και από την άλλη το θέμα του και η στόχευσή του ήταν και είναι ένα γενικό και στρατηγι-κής σημασίας πολιτικό ζήτημα, που είναι η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Δεν είναι ένα ειδι-κό μετωπικό εγχείρημα, όπως θα ήταν π.χ. μια μετωπική πο-λιτική κίνηση για τα ζητήματα χώρου, πόλης, περιβάλλοντος. Ούτε είναι μια πολιτική μετω-πική κίνηση πάνω σε ένα συ-γκυριακό ζήτημα, όπως συνέβη για παράδειγμα με την «Πρωτο-βουλία Θεσσαλονίκη 2003», με αφορμή την τότε Σύνοδο Κορυ-

φής της ΕΕ. Αντίθετα, η συνο-λική ρήξη με την ΕΕ δεν είναι απλώς ένα γενικό πολιτικό ζήτη-μα. Είναι το ζήτημα που συμπυ-κνώνει το σύνολο των κοινωνι-κών-πολιτικών αντιθέσεων στο πεδίο της ταξικής πάλης. Είναι επίσης η καθοριστική διαχωρι-στική γραμμή στο χώρο της Aρι-στεράς ή πιο σωστά το κριτήριο για το ποιες δυνάμεις εντάσσο-νται στα όρια της αστικής στρα-τηγικής και ποιες και σε ποιον βαθμό την αντιστρατεύονται και επιδιώκουν την ανατροπή της.

Έπρεπε επομένως η «Πρω-

τοβουλία» να μη διολισθήσει σε λογικές και πρακτικές υποκατά-στασης των πολιτικών φορέων ή των γενικών πολιτικών μετωπι-κών εγχειρημάτων της Aριστε-ράς. Χρειάστηκε συνεπώς μέ-σα από το πλαίσιο της δράσης της να ανακαλύψει το δικό της ζωτικό χώρο και ταυτόχρονα να προσδιορίσει το περίγραμ-μα της δικής της αυτοτέλειας. Το πώς υλοποιήθηκαν και υλο-ποιούνται αυτές οι εξισορροπή-σεις θα προσπαθήσουμε να πε-ριγράψουμε παρακάτω:

Πρώτον, αποφύγαμε συνει-

δητά την κατάρτιση ενός συνε-κτικού πολιτικού προγράμμα-τος, έστω με άξονα μόνο το ζή-τημα της συνολικής ρήξης με την ΕΕ. Αντί για κάτι τέτοιο αρκεστήκαμε σε μια χοντρική πολιτική οριοθέτηση, που πρό-σφερε όμως στην «Πρωτοβου-λία» έναν σαφή πολιτικό προ-σανατολισμό.

Δεύτερον, αυτή η κωδικοποι-ημένη πολιτική οριοθέτηση ού-τε «άδειασε» ούτε «στένεψε» το εγχείρημα. Αντίθετα, υπήρξε και υπάρχει ένας πλούτος ανα-λύσεων και τεκμηρίωσης που παράγεται μέσα στο πλαίσιο της δράσης μας. Αυτός ο πλούτος μάλιστα περιλαμβάνει μια ολό-κληρη ποικιλία πολιτικών απο-χρώσεων. Υπάρχει μια παλέτα πολιτικών χρωμάτων με διακρι-τό βέβαια άξονα τη ρήξη με τον ευρωπαϊσμό και την έξοδο από

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΕΥΡΩ - ΕΕ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΟΥΡΕΚΑΣ

Πολύμορφη ενότητα με σταθερό πλαίσιο

Μείωση των μισθών που ορίζει η συλλογική σύμβαση κατά 22% και

κατά 32% για νέους κάτω των 25 ετών προβλέπει

το νέο Mνημόνιο

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Ο ηλεκτρισμός στα αρπακτικά!

n ΦΛΩΡΑ ΠΑΠΑΔΕΔΕ

Στα αρπακτικά των αγορών παραδίδονται οι βασικότερες στρατηγικές υποδομές της χώρας. Με ένα ακόμα νομοθετικό πραξικόπημα, η κυ-βέρνηση των εκποιητών δρομολογεί το ξεπούλη-μα και την κατάργηση κάθε υποχρέωσης δημόσι-ου ελέγχου στα Δίκτυα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και Φυσικού Αερίου. Με πράξη νομο-θετικού περιεχομένου που δημοσιεύτηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2011 και κυρώθηκε στις 9 Φεβρου-αρίου από το «ελληνικό» κοινοβούλιο οδηγού-νται στο Ταμείο Εκποίησης Δημόσιας Περιου-σίας και στην πλήρη ιδιωτικοποίησή τους ο Ανε-ξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) και ο Διαχειριστής Ελλη-νικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), οι θυγατρικές που λειτουργούν τα δίκτυα μεταφο-ράς ενέργειας της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.

Τα Δίκτυα Μεταφοράς, δηλαδή οι Γραμμές Υψηλής Τάσης και οι Αγωγοί Φυσικού Αερίου αποτελούν τις πιο κομβικές στρατηγικές υποδο-μές. Συνιστούν τη ραχοκοκαλιά του ενεργεια-κού μας συστήματος. Όποιος κατέχει τον έλεγ-χό τους, ελέγχει ανά πάσα στιγμή την ηλεκτρο-δότηση της χώρας ή τη διακοπή της, τη ροή φυσι-κού αερίου. Για ποια ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια εφοδιασμού, ποια εθνική άμυνα μπορούμε να μιλάμε αν επιτρέψουμε να ξεπου-ληθούν στους τοκογλύφους - δανειστές, στα ξέ-να κι εγχώρια μονοπώλια;

Όποιος κατέχει τον έλεγχό τους, ελέγχει στην ουσία ολόκληρη την ενεργειακή αγορά: Kαθορί-

ζει ποιες επιχειρήσεις θα πα-ράγουν και θα πωλούν ενέρ-γεια κι επηρεάζει σε μεγά-λο βαθμό τη διαμόρφωση της τελικής τιμής προς τους κα-ταναλωτές. Πόσες νέες αυ-ξήσεις στις τιμές του ρεύμα-τος και του φυσικού αερί-ου θα επιφέρει η παράδο-σή τους στην ιδιωτική κερδο-σκοπία; Τι επιπτώσεις σημα-τοδοτεί για τα λαϊκά νοικοκυ-ριά με τα πετσοκομμένα εισο-δήματα; Για ολόκληρη τη χώ-ρα την ώρα που η βιομηχανι-κή παραγωγή και συνολικά η ελληνική οικονομία βουλιά-ζουν στην ύφεση;

Θα έχουμε ρεύμα αν τα δίκτυα μεταφοράς περάσουν στα χέρια ιδιωτικών «επεν-δυτικών funds» τύπου Eνέρ-γκα και Eλλάς Πάουερ; Πό-σο θα το πληρώνουμε αν ξε-

πουληθούν στη γερμανική RWE ή τη γαλλική EdF που χρόνια τώρα ορέγονται την ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας; Μήπως είναι κα-λύτερα να παραχωρηθούν έναντι πινακίου φα-κής στις κινέζικες Στέιτ Γκριντ ή Σίνερτζι που δεί-χνουν «έντονο ενδιαφέρον»;

Θυμίζουμε ότι το μεγάλο μπλακ άουτ που το 2006 βύθισε στο σκοτάδι τη Δυτική και Κεντρι-κή Ευρώπη (από Γαλλία ως Εσθονία), προκλή-θηκε ακριβώς λόγω της ιδιωτικοποίησης των Δι-κτύων Μεταφοράς. Γιατί; Οι επενδύσεις σε νέα δίκτυα και οι συντηρήσεις απαιτούν τεράστια κεφάλαια και συνεπάγονται εξαιρετικά μακρο-χρόνιες αποσβέσεις (20-25 χρόνια). Προκειμέ-νου να βγάλουν γρήγορα κέρδη, οι ολλανδικοί και γερμανικοί όμιλοι που ανέλαβαν τη λειτουρ-γία τους, περιόρισαν τις δαπάνες σταματώντας και τις επενδύσεις και τις συντηρήσεις!

Δεν μένει λοιπόν, παρά μία απάντηση από τους εργαζόμενους κι ολόκληρο τον ελληνικό λαό: Δεν πουλάμε τη δημόσια περιουσία μας! Η ενέργεια –ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο και πετρέ-λαιο– είναι κοινωνικό δικαίωμα κι όχι πεδίο ιδι-ωτικής κερδοσκοπίας. Σήμερα μόνη ρεαλιστική λύση αποτελεί η εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα και η λειτουργία του σαν μο-χλού για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οι-κονομίας σε όφελος του λαού και της χώρας.

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου οδηγούνται στο Ταμείο Εκποίησης Δημόσιας Περιουσίας

το ευρώ και την ΕΕ, μια πολυ-χρωμία που αποτελεί το φυσικό περιβάλλον δράσης και λειτουρ-γίας της «Πρωτοβουλίας».

Τρίτον, επιδιώξαμε και επι-διώκουμε σταθερά τη συνεργα-σία και υποστήριξη των κοινω-νικών και πολιτικών συλλογι-κοτήτων με αντι-ΕΕ προσανα-τολισμό. Στόχος και μοναδική μας φιλοδοξία υπήρξε η πολι-τική και ιδεολογική αναβάθμι-ση της εναντίωσης και της συ-νολικής ρήξης με την ΕΕ, χω-ρίς να διεκδικούμε καμιά πο-λιτική ή οργανωτική πρωτοκα-θεδρία. Ακόμα και σε θεματι-κές ενότητες που φιλοδοξούμε στο άμεσο μέλλον να εντάξου-με στη δράση μας, όπως είναι η εκπαίδευση, η ενέργεια, οι ερ-γασιακές σχέσεις, το αγροτικό ζήτημα, η βιομηχανία και οι νέ-ες τεχνολογίες, η αντικαπιταλι-

στική παραγωγική ανασυγκρό-τηση της χώρας, δεν θέτουμε ως προϋπόθεση την εκφορά ενός αυτοτελούς προγραμματικού λόγου εκ μέρους της «Πρωτο-βουλίας». Απλώς, επιδιώκου-με να συμβάλουμε στο να κατα-δειχθούν μέσα από μια χρήσιμη πολυφωνία οι καταστροφικές πολιτικές σε βάρος της κοινωνι-κής πλειοψηφίας και υπέρ του κεφαλαίου, που έχουν ως βασι-κό τους ενορχηστρωτή την ΕΕ. Ως «Πρωτοβουλία» έχουμε άλ-λωστε διακηρυγμένο στόχο από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής μας, τη συγκρότηση και ανάπτυ-ξη ενός πλατιού, οργανωμένου, ενωτικού λαϊκού ρεύματος ενα-ντίωσης στο ευρώ και την ΕΕ με αντικαπιταλιστική προοπτική, που να στέκεται στο ύψος των σημερινών αγωνιστικών και πο-λιτικών απαιτήσεων.

Αξίζει να σημειώσουμε πως υπάρχει μια πλούσια και σπου-δαία πολιτική εμπειρία μέ-σα από τη μόλις εξάμηνη δρά-ση της «Πρωτοβουλίας». Είναι ήδη αρκετά τα πεδία επιτυχούς παρέμβασης της «Πρωτοβουλί-ας», που εκτείνονται από την ιδρυτική συνέλευση, την ημερί-δα στο Πάντειο με την πολύ εν-διαφέρουσα παραγωγή ιδεών, αναλύσεων, αλλά και πολιτικής γνώσης, μέχρι τις εκδηλώσεις σε πολλές μικρές και μεγάλες πόλεις της περιφέρειας, σε συ-νοικίες της Αθήνας και περι-οχές της Αττικής. Αξιοπρόσε-κτο στοιχείο είναι η επαφή με πολλά διαφορετικά ακροατή-ρια και ως προς την πολιτική, αλλά και ως προς την κοινωνι-κή σύνθεσή τους, με χαρακτη-ριστικό στοιχείο την ικανοποι-ητική έως μαζική συμμετοχή.

Μέσα από αυτή την πολυσχιδή δράση αποδείχτηκε όχι μόνο η εμφανής πολιτική υπεροχή του λόγου της «Πρωτοβουλίας» σε ευρύτερα αριστερά ακροατή-ρια, αλλά και σε ακροατήρια με μεγαλύτερη πολιτική εμ-βέλεια πέραν της Aριστεράς. Εντοπίζει επίσης κανείς τη δι-εισδυτικότητα του λόγου της «Πρωτοβουλίας», που όπως πιστεύουμε έχει σαφές ταξικό πρόσημο, ακόμη και σε μεγά-λα ανομοιογενή ακροατήρια, όπως είναι π.χ. ένας κόσμος που συσπειρώνεται στο αγωνι-στικό, δημοκρατικό, «πατριωτι-κό» ρεύμα, που έχει αναδυθεί μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Για όλα αυτά πιστεύουμε πως η «Πρωτοβουλία και του ευρώ και της ΕΕ» είναι ένα εγχείρη-μα που αξίζει την προσοχή και τη συμβολή μας.

Ο στόχος που τίθεται είναι η χρήση τους να φτάσει το 35% του συνολικού όγκου φαρμάκων που πωλούνται στα φαρμακεία μέχρι το τελος του τρέχοντος έτους και το 60% μέχρι το τελος του 2013. Η αντικα-τάσταση των επωνύμων φαρμάκων που παρασκευάζουν οι πολυεθνικές του κλά-δου με φθηνά γενόσημα θα λειτουργήσει σε βάρος της δημόσιας υγείας, καθώς η αποτελεσματικότητά τους είναι πολύ πε-ριορισμένη σε ανθρώπινους οργανισμούς που υποβάλλονται συχνά σε φαρμακευτι-κή αγωγή και σε περιβάλλοντα επιβαρυ-μένα και περίπλοκα, όπως των ανεπτυγ-μένων χωρών όπου τα μικρόβια επιδει-κνύουν ασυνήθιστη αντοχή. Αδιαφορώ-ντας γι’ αυτές τις τεκμηριωμένες ενστά-σεις, τρόικα και κυβέρνηση απειλούν τους γιατρούς ακόμη και με πρόστιμα και κυ-ρώσεις στην περίπτωση που παραβιάζουν τις οδηγίες του αρμόδιου υπουργείου και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκου που αναλαμβάνει να θωρακίσει αυτή την επι-κίνδυνη και ανθυγιεινή πολιτική.

Το συνταγματικό πραξικόπημα της χούντας Παπαδήμου και της τρόικας προ-βλέπει επίσης επιτάχυνση των ιδιωτικο-ποιήσεων από τις οποίες αναμένει να ει-σπράξει 50 δισ. ευρω. Μέχρι το τέλος του 2012, υπολογίζουν να εισπράξουν 4,5 δισ. ευρώ, μεχρι το τέλος του 2013 υπολογί-

ζουν 7,5 δισ., 12,2 δισ. μέχρι το τέλος του 2014 και 15 δισ. το 2015.

Συνολικά πρόκειται για έναν οδοστρω-τήρα που υπόσχεται να ισοπεδώσει εργα-τικές κατακτήσεις ενός αιωνα. Θα προ-καλέσει εξαθλίωση στη μεγάλη κοινωνι-κή πλειοψηφία και θα φέρει τη χρεοκο-πία ακόμη πιο κοντά (παρά τους επιπλέ-ον φόρους που προβλέπει το νέο φορο-λογικό, από τις νέες αντικειμενικές χα-ρακτηριστικά) αφού όμως πρώτα θα έχει καταφέρει να θωρακίσει τα συμφέροντα των πιστωτών εσαεί. Ο απαξιωτικός τρό-πος με τον οποίο αντιμετώπισαν οι ομό-λογοί του την Πέμπτη στις Βρυξέλλες τον Βαγγέλη Βενιζέλο στέλνοντάς τον μεταξε-ταστέο λόγω του ότι είχε μείνει μια τρύ-πα 300 εκ. ευρώ, δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν την παραμικρή απόκλιση. Αφού δηλαδή δια-σφάλισαν τα συμφέροντά τους με το αγ-γλικό δίκαιο, τώρα τους κάνουν ...γυμνά-σια δείχνοντας ότι το σημείο που αυτή η εύθραυστη ισοροπία θα τιναχθεί στον αέ-ρα, είναι κοντά.

Ο ίδιος όμως ο «πολύς» υπουργός Οι-κονομικών, αφού άκουσε πειθήνια τα σχο-λιανά του σαν πολιτικό τεριέ, βγαίνοντας από την αίθουσα, μεταμορφώθηκε ξαφνι-κά σε πολιτικό μπουλντόγκ απέναντι στο λαό και τα ξημερώματα έθεσε το γνωστό

ψεύτικο, πλην όμως τρομοκρατικό δίλημ-μα, «μέσα στην ΕΕ με δυστυχία ή έξω από την ΕΕ και καταστροφή»!

Αυτή την ώρα, το δίλημμα πρέπει να απαντηθεί με αυτοπεποίθηση από το λαό και την Αριστερά: Έξω από το ευρώ, ρή-ξη και έξοδος από την ΕΕ σημαίνει δυνα-τότητα να ζήσει καλύτερα ο λαός. Μόνο η άμεση παύση πληρωμών προς τους πι-στωτές σημαίνει ότι δεν θα πληρώσουμε το 50%-60% του προϋπολογισμού σε αυ-τούς, ποσό που μπορεί να πάει στα ασφα-λιστικά ταμεία, στην παιδεία και στην υγεία. Η απόρριψη του PSI σημαίνει ότι δεν καταρρέουν άμεσα τα ασφαλιστικά ταμεία από το καταστροφικό «κούρεμα». Η απόρριψη της δανειακής σύμβασης ση-μαίνει ότι δεν θα πληρώνουμε το χρέος τους, που ήδη έχουμε πληρώσει 2,5 φο-ρές, για άλλα 20 με 30 χρόνια. Σημαίνει ότι δεν θα μειωθούν άμεσα οι μισθοί ακό-μη 20%-30%. Φυσικά, μια τέτοια απόρρι-ψη μπορεί να γίνει μόνο από ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα με προοπτική την ανατρο-πή όλης αυτής της πολιτικής. Μόνο αυτό μπορεί να ανατρέψει το αστικό πολιτικό σύστημα που είναι εξαγορασμένο ως το μεδούλι. Και έτσι να διώξει τους δοσίλο-γους, τους δοτούς, τους «συνταγματάρχες με πολιτικά», τους τραπεζίτες - οικονομι-κούς δολοφόνους και να κλονίσει όλο το εγχώριο οικονομικό τραπεζικό - βιομηχα-νικό κατεστημένο.

Σήμερα περισσότερο από κάθε φορά απαιτείται μία «νέα πολιτική οικονομία» του μαζικού κινήματος, το οποίο πρέ-πει να θέσει μπροστά το κοινωνικό, τα-ξικό ζήτημα της εκμετάλλευσης και απ’ αυτό το πρίσμα να εντάξει όλη την πά-λη κατά του χρέους στην αναγκαιότητα να μην κλαπούν κι άλλα ποσά εργασίας από τους ανταγωνιζόμενους, πλην όμως συνεταιρισμένους «πιστωτές» της εργα-σιακής δύναμης. Το ιστορικό αίτημα για τα τρία οκτάωρα, μετασχηματίζεται σή-μερα στο νέο πιστωτικό αίτημα «τέσσε-ρις ώρες δουλειά - τέσσερις ώρες συμμε-τοχή στα κοινά - οκτώ ώρες πολιτισμός - οκτώ ώρες ύπνο», με μισθούς και εισό-δημα που θα ανταποκρίνονται στην κά-λυψη των σύγχρονων αναγκών. Με αυτή την κατεύθυνση, το εργατικό και λαϊκό κί-νημα μπορεί να επιβάλει άμεσα την επι-στροφή των κλεμμένων από τα μνημόνια, 35 ώρες δουλειά για όλους, προοδευτικές αυξήσεις από τον κατώτατο μισθό προς τα πάνω, προστασία των ανέργων, φορολο-γική ελάφρυνση των εργαζομένων και του λαού και 40%-50% φορολόγηση του κε-φαλαίου.

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ω ς προς το ουσιαστικό του περιεχόμενο, ο πολιτισμός αντανακλά ιστορικά τη σχέση ανθρώπου - φύσης σ’ όλα τα επίπεδα ανάπτυξής

της. Από τη χειρονομία της καθημερινής στιγμής έως τις μεγάλες ώρες της καλλιτεχνικής δημιουργίας, από τους υλικούς όρους παραγωγής και αναπαραγωγής της ανθρώπινης δραστηριότητας έως τις αναζητήσεις, τις κατακτήσεις, τις εκφράσεις της επιστημονικής έρευνας και των αναπτυγμένων τεχνολογικών εφαρμογών. Όλες αυτές οι ιστορικά συγκεκριμένες αποτυπώσεις της ανθρώπινης πράξης συγκροτούν την έκταση και το βάθος του πολιτισμού. Μια παρατήρηση είναι απαραίτητη. Αφορά τη διάκριση μεταξύ πολιτισμού και κουλτούρας (και των αντίστοιχων νεολογικών καταχρηστικών επιθέτων «πολιτιστικός» και «πολιτισμικός»). Διάκριση που, σε τελευταία ανάλυση, εκφράζει τον ιστορικό καταμερισμό εργασίας σε χειρωνακτική και διανοητική, κυρίως στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Επομένως, η διάκριση αυτή δεν είναι απλά φιλολογική. Εμπεριέχει ιστορικές και κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις μεγάλης σημασίας. Η κουλτούρα ως ταυτόσημη του πνευματικού πολιτισμού από τον 18ο αιώνα και μετά και στο πλαίσιο της αστικής σκέψης, εκφράζει την κριτική στάση, συχνά ριζοσπαστική, έναντι ενός χειραγωγικού πολιτισμού, ο οποίος στηρίζεται στη συνεχώς αυξανόμενη και εντεινόμενη αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, παράγει και αναπαράγει την εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού και διαμορφώνει αποξενωτικούς όρους ζωής. Η κουλτούρα ως κοινωνική κριτική αποκτά την ουσιαστική της πολιτική δυναμική όταν συνδέεται με τις ανάγκες και τις ιστορικές απαιτήσεις του εργατικού κινήματος, αποκτά τα χαρακτηριστικά της ταξικής αυτοσυνειδησίας και αντιπαρατίθεται πια στο σύνολο της αστικής πολιτισμικής κυριαρχίας. Προτάσσει, δηλαδή, έναν άλλο τρόπο ζωής που, ενώ συγκροτείται εντός των αντιθέσεων του κοινωνικού παρόντος, επιδιώκει την υπέρβασή του. Μ’ αυτήν ακριβώς την έννοια, ο πολιτισμός αποτελεί ένα πλέγμα αντιθέσεων, μια διαπάλη μεταξύ κυριαρχίας και αντίστασης, μια πάλη, με λίγα λόγια, για την πολιτισμική ηγεμονία. Ως διατήρησή της από τη μεριά της κυριαρχίας και ως άρση της και διαδικασία συγκρότησης και επιβολής ενός άλλου πολιτισμού, από τη μεριά της αντίστασης. Έτσι είναι απολύτως ορθή η παρατήρηση του σπουδαίου θεωρητικού του πολιτισμού Ρέημοντ Γουίλιαμς ότι «οι μαρξιστές οφείλουν λογικά να χρησιμοποιούν τον όρο κουλτούρα ως ένα ολοκληρωμένο τρόπο ζωής, ως μία γενική κοινωνική διαδικασία».

n ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

Ηφιλολογική διατύπωση της ύπαρξης δύο εθνών σ’ ένα έθνος, δύο πολιτισμών σ’ έναν πολιτισμό γίνεται από τον άγγλο συντηρητικό πολι-

τικό του 19ου αιώνα Βενιαμίν Ντισρα-έλι και μάλιστα στο μυθιστόρημά του Σίμπυλ ή τα δύο έθνη. Η διαφορά αυ-τής της διαπίστωσης από τη λενινιστική αντίληψη, όπως διατυπώνεται στο έργο του Λένιν Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα, έγκειται ακριβώς στο ότι για τον τελευταίο η συνύπαρξη δυο πολιτισμών δεν αποτελεί μια στε-γανοποιημένη κοινωνική συνθήκη, αλ-λά πρωταρχικό πεδίο ταξικής πάλης. Ο Λένιν αντιπαρέρχεται τον υποκρι-τικό και φτηνό μελοδραματισμό που χαρακτηρίζει την αστική μυθοπλασία, η οποία –όπως τουλάχιστον φαίνεται στις λογοτεχνικές της εκφράσεις– θε-

ωρεί τον πλούτο και τη φτώχεια, την ταξική θέση και τους ταξικούς φραγ-μούς ως αιώνιες κατηγορίες, σχεδόν φυσικές ιδιότητες ή προϊόντα της μοί-ρας. Η υπέρβαση αυτών των φραγμών γίνεται ατομικά (ο φτωχός νέος και η πλούσια κόρη ή το αντίστροφο) και τα κοινωνικά προβλήματα διαλύονται μέ-σα στις αισθηματικές σχέσεις. Για τον Λένιν η πάλη για την πολιτισμική ηγε-μονία της εργατικής τάξης είναι πρω-ταρχικός πολιτικός στόχος. Στο πεδίο ενός φαινομενικά ενιαίου πολιτισμού εκδηλώνεται με ιδιαίτερα σύνθετο τρό-πο και σε διάφορα επίπεδα αφαίρεσης η κίνηση των τάξεων και των στρωμά-των της κοινωνίας. Πρόκειται για μια συνεχή διαδικασία αλληλεπιδράσε-ων σ’ όλες τις σφαίρες της πολιτισμι-κής ζωής, όπου η τάξη που κυριαρχεί καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτι-σμικές συμπεριφορές, το περιεχόμενο και τον αξιακό τους προσανατολισμό.

Γράφει ο Λένιν: «Σε κάθε εθνικό πολι-τισμό υπάρχουν έστω και μη αναπτυγ-μένα, στοιχεία δημοκρατικού και σο-σιαλιστικού πολιτισμού, γιατί σε κάθε έθνος υπάρχει η εργαζόμενη και η υπό εκμετάλλευση μάζα, της οποίας οι συν-θήκες ζωής γεννούν αναπόφευκτα τη δημοκρατική και τη σοσιαλιστική ιδε-ολογία». Για να προσθέσει ότι σε κάθε έθνος υπάρχει και αστικός πολιτισμός «και μάλιστα όχι σαν απλά “στοιχεία” πολιτισμού, αλλά σαν κυρίαρχος πολι-τισμός». Η άποψη του Λένιν, την οποία θα αναπτύξει με κατεξοχήν γόνιμο τρό-πο ο Αντόνιο Γκράμσι, αποτελεί το ου-σιαστικό κριτήριο κατανόησης και αξι-οποίησης των πολιτισμικών δημιουργη-μάτων τόσο ως πολιτισμική κληρονο-μιά όσο και ως κατάσταση του παρό-ντος. Μ’ άλλα λόγια, παρόλο που σε εποχές ιστορικής μετάβασης με έντο-νες επαναστατικές διαδικασίες η αντί-θεση ανάμεσα σ’ αυτές τις διαφορετι-κές στάσεις ζωής (όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι πολιτισμικές εμπειρίες και συμπεριφορές) εμφανίζεται πιο αδρή, πιο καθαρή, πιο έντονη, θα ήταν λά-θος αυτή να αντιμετωπιστεί ως σχημα-τοποιημένη αντίθεση δυο «καθαρών», αυτοπροσδιοριζόμενων θέσεων, με αυ-τοτελή πορεία. Να κατανοηθεί, δηλα-δή, ο συνεχής αγώνας για πολιτισμι-κή ηγεμονία έναντι της αστικής πολι-τισμικής κυριαρχίας ως αγώνας μετα-ξύ προδιαμορφωμένων πολιτισμικών συγκροτήσεων: Aπό τη μια ο κυρίαρ-χος αστικός πολιτισμός, από την άλλη ο εργατικός πολιτισμός. Το περιεχόμενο του τελευταίου δεν είναι προϊόν απο-φάσεων, συνταγών ή διαταγμάτων, αλ-λά μια συνεχώς δοκιμαζόμενη διαδικα-σία που ανταποκρίνεται στις διάφορες καμπές της ταξικής πάλης, που εμπε-ριέχει τη νίκη και την ήττα, την αισιο-δοξία και την απαισιοδοξία, το υψηλό και το ευτελές, το πρωτότυπο και το τε-τριμμένο. Είναι μια διαδικασία ρέου-σα αλλά όχι ρευστή. Τα σταθερά στοι-χεία που διαμορφώνουν το περιεχόμε-νο του εργατικού πολιτισμού ενδυνα-

Ο πολιτισμός της αντίστασης μια ζωντανή, διαλεκτική διαδικασία

Στο βαθμό που προωθείται η κοι-νωνική της αυτοσυνείδηση, η ερ-γατική τάξη βρίσκεται σε μια συ-νεχή εναλλαγή καταστάσεων άμυνας και επίθεσης. Στο βαθ-

μό που συγκρούεται με την αστική κυρι-αρχία και συνειδητοποιεί το περιεχόμε-νο αυτής της σύγκρουσης –και η πάλη για την πολιτισμική κληρονομιά είναι έκφρα-ση αυτής της σύγκρουσης– η εργατική τά-ξη διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ανάδει-ξης των δικών της αυθεντικών πολιτισμι-κών εμπειριών. Συγκροτεί το δικό της πο-λιτισμό της αντίστασης έναντι της ηγεμο-νικής παρουσίας του κυρίαρχου πολιτι-σμού. Δεν πρόκειται για ένα μεταφυσικό διαχωρισμό, για μια σχηματική διαφορο-ποίηση αλλά για μια ζωντανή διαλεκτική διαδικασία. Μ’ αυτή την έννοια, η προλε-ταριακή αντίληψη για τον πολιτισμό απο-τελεί και την πιο ολοκληρωμένη κριτική του πολιτισμού συνολικά.

Ο Γκράμσι θα συνοψίσει αυτή τη δια-δικασία: «Να δημιουργούμε μια νέα κουλ-τούρα δεν σημαίνει μονάχα να πραγματο-ποιούμε ατομικές “πρωτότυπες” ανακα-λύψεις, σημαίνει ακόμη, ακριβώς, να δια-δίδουμε κριτικά ήδη ανακαλυμμένες αλή-θειες, “να τις κοινωνικοποιούμε”, όπως θα λέγαμε και συνεπώς να τις καθιστού-με βάση για πράξεις ζωτικές, στοιχείο συ-ντονισμού και στοιχείο διανοητικής και ηθικής τάξης. Το να οδηγείται μια μάζα ανθρώπων, να σκέφτεται με συνοχή και ενιαίο τρόπο τη συγκεκριμένη πραγματι-κότητα είναι “φιλοσοφικό” γεγονός πο-λύ πιο σπουδαίο και “πρωτότυπο”, τέτοιο που δεν είναι η ανακάλυψη μιας νέας αλή-θειας από μια φιλοσοφική “μεγαλοφυΐα”, αλήθειας που παραμένει ιδιοκτησία μι-κρών ομάδων διανοουμένων». (Ιστορικός υλισμός σσ. 22-23). Πρόκειται για μια κα-θαρά λενινιστική θέση που ακριβώς ανα-δεικνύει τον ηθικοπολιτικό πυρήνα αυτής

Δύο πολιτισμοί σε ενότητα και αντίθεση

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Ο πολιτισμός της αντίστασης μια ζωντανή, διαλεκτική διαδικασίατης διαδικασίας η οποία και αποτελεί μια συ-στηματική και συνειδητή αναζήτηση και συ-γκρότηση του συλλογικού υποκειμένου.

Είναι ιστορικά προφανές ότι η διαμόρφω-ση των πολιτισμικών εμπειριών της εργατικής τάξης σε αυθεντικά αυτοτελή πολιτισμική θέ-ση δεν είναι προϊόν γραφειοκρατικών αποφά-σεων. Όταν και όπου έγινε αυτό, κατέληξε σε τραγελαφικά αποτελέσματα σχηματικών και επικίνδυνων κατηγοριοποιήσεων. Στην ιστο-ρική κίνηση δεν υπάρχει ταυτοχρονία. Η κίνη-ση της πολιτισμικής αυτοσυνείδησης είναι αρ-χή, ιδιαιτέρως αντιφατική, με μεγάλο βαθμό αυτοτέλειας. Η φαινομενικά αμήχανη απάντη-ση του Μαρξ στο γιατί μας αρέσει ακόμη η αρ-χαιοελληνική τέχνη, ενώ είναι προϊόν μιας ξε-περασμένης ιστορικής βαθμίδας, αναδεικνύει αυτή την ιδιαιτερότητα της πολιτισμικής πρό-σληψης. Αυτή η επίγνωση καθώς και η σταθε-ρή κατανόηση της ταξικής φύσης του πολιτι-σμού θα καθορίσει και την τόσο δημιουργι-κή στάση του Λένιν. Σε δυο τουλάχιστον χα-

ρακτηριστικές περιπτώσεις η στάση αυτή θα γίνει καταφανής. Η πρώτη αφορά την κριτι-κή του στις θέσεις της προλέτκουλτ, της ανι-στορικής κατασκευής συνταγών «προλεταρι-ακού πολιτισμού» από ανιδιοτελή, ασφαλώς, επαναστατικό ζήλο. Η δεύτερη σχετίζεται με την κριτική αντιμετώπιση του καλλιτέχνη και του έργου του όπως συμπυκνώνεται στα άρ-θρα του για τον Τολστόι.

Ο Λένιν θα αρνηθεί σθεναρά την άκρι-τη απόρριψη του πολιτισμικού παρελθόντος και θα τονίσει πόσο επικίνδυνη είναι πολι-τικά η τεχνητή αποκοπή της εργατικής τάξης –αποκοπή που υποδηλώνει την υποβάθμιση και απαξίωση του ρόλου της– από τον πλού-το, τις υψηλές στιγμές, τις μεγάλες δημιουργί-ες του πολιτισμού. Με παραδειγματικό τρόπο θα αντιμετωπίσει κριτικά έναν ιστορικοκοινω-νικά αντιδραστικό μεγάλο συγγραφέα, όπως ο Τολστόι. Θα τονίσει, μάλιστα, ότι ακριβώς σ’ αυτή την ιδεολογική του θέση οφείλεται και το μεγαλείο του. Ο Τολστόι είναι μεγά-

λος –ο Λένιν καλεί τους εργάτες να τον διαβά-ζουν συστηματικά– επειδή από τη μια το έργο του είναι απολύτως συνεπές με την ιδεολογι-κή του στάση και έτσι γίνεται καθρέφτης της αγροτικής ρώσικης κοινωνίας και επειδή, λό-γω ακριβώς αυτής του της αλήθειας, μπορεί και αποκτά καθολική αξία. Σ’ ένα μικρό, δι-σέλιδο άρθρο του, γραμμένο το Νοέμβρη του 1921 (τομ. 44, σσ. 249-50), που δεν μνημονεύ-εται συχνά, ο Λένιν θα αναφερθεί στον Αρ-κάντι Αβέρτσενκο, «ένα λευκοφρουρίτη που η μανία του έχει σχεδόν αγγίξει τα όρια της τρέλας», ένα φανατικό εχθρό της επανάστα-σης. Με υποδειγματικό διαλεκτικό τρόπο θα αναγνωρίσει ότι παρόλη την αντιδραστικότη-τά του, όταν ο συγγραφέας γράφει για θέμα-τα που ξέρει και έχει νιώσει, γράφει θαυμά-σια και πρέπει να διαβαστούν από την εργα-τική τάξη. Ο ίδιος ο συγγραφέας δεν κατανο-εί την κοινωνικοπολιτική λειτουργία του έρ-γου του. Αυτή θα την αναδείξει η δημιουργι-κά ταξική ματιά του προλεταριάτου.

Δύο πολιτισμοί σε ενότητα και αντίθεσημώνονται, αποκτούν χαρακτηριστικά συνέχειας, γίνονται η δική του ιστορι-κή παράδοση. Όχι σε κενό χώρο, όχι στατικά, όχι σε μια ευθεία γραμμή αλ-λά μέσω πολύμορφων αντιστάσεων, δι-αλεκτικών στιγμών, όπου το νήμα τυ-λίγεται και ξετυλίγεται αλλά πάντοτε παραμένει ως πρώτη ύλη.

Είναι απαραίτητη η διάκριση μετα-ξύ του εργατικού πολιτισμού και του τρόπου που η εργατική τάξη αντιμε-τωπίζει τον πολιτισμό. Η διάκριση δεν είναι σχηματική, δεν υπονοεί δυο αυ-τοτελώς διαφορετικές καταστάσεις. Πρόκειται για μια σχέση αλληλεπί-δρασης. Η εργατική τάξη, ιστορικά, διαμορφώνει ένα δικό της τρόπο αντι-μετώπισης της πολιτισμικής εμπειρί-ας, σε μια συνεχή σχέση ταύτισης και μη ταύτισης με τον κυρίαρχο πολιτι-σμό. Η δική της ταξική ματιά στα ζη-τήματα της κουλτούρας συγκροτείται, δεν προϋποτίθεται αφηρημένα, εντός μιας ιστορικής διαλεκτικής διαδικασί-ας αντιθέσεων. Η μαρξιστική στάση, την οποία θα αναπτύξει και με πολι-τικούς όρους ο Λένιν, ότι το προλετα-ριάτο είναι ο φυσικός, δηλαδή ο ιστο-ρικά αναγκαίος κληρονόμος όλων των υψηλών στιγμών του πολιτισμικού πα-ρελθόντος, συμπυκνώνει τη θεμελιώδη κοινωνικοπολιτική σημασία που έχει το ζήτημα του πολιτισμού στον αγώνα της εργατικής τάξης για την κατάκτη-ση της εξουσίας.

Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της κληρονομικής διαδικασίας; Η μαρ-ξιστική στάση εμπεριέχει ταυτόχρονα και την κατανόηση ότι η εργατική τά-ξη κατ’ ανάγκη υπόκειται σ’ εκείνες τις πολιτισμικές επιδράσεις, οι οποίες κυ-ριαρχούν στη διαμόρφωση της συνεί-δησης και της συμπεριφοράς της, που απορρέουν από την αστική κυριαρχία. Από τον τρόπο δηλαδή που η αστική τάξη αξιοποιεί ιδεολογικά το πολιτι-σμικό παρελθόν ως στοιχείο του δι-κού της πολιτισμικού παρόντος. Γνω-ρίζει επίσης ότι η εργατική τάξη, αυ-θόρμητα, συνδέεται με πολιτισμικές

εμπειρίες που ιστορικά στοιχειοθε-τούν μια γραμμή αντίστασης απένα-ντι στην εκάστοτε πολιτισμική κυριαρ-χία. Την ιστορική φάση της επαναστα-τικής της ανόδου, κυρίως τον 18ο αιώ-να, η αστική τάξη αξιοποιεί από το πο-λιτισμικό παρελθόν εκείνα τα στοιχεία που στηρίζουν τις επιδιώξεις της δικής της χειραφέτησης – η σχετική αξιοποί-ηση των ριζοσπαστικών παραδόσεων της κλασικής αρχαιότητας γι’ αυτές τις επιδιώξεις είναι απολύτως χαρακτηρι-στική. Όταν παγιώνεται και γενικεύε-ται η αστική κυριαρχία, η αξιοποίηση του παρελθόντος αφορά πλευρές και στοιχεία που με στρεβλό τρόπο κατα-τείνουν στη δικαιολόγηση αυτής της κυριαρχίας σε βάρος του προλεταριά-του. Έτσι ο τρόπος που η αστική τάξη αντιμετωπίζει τον πολιτισμό είναι μεν ενιαίος ως προς την ταξική του φύση αλλά και ιστορικά διαφοροποιημένος ως προς τον κοινωνικοπολιτικό του χα-ρακτήρα, ανάλογος με τις φάσεις ανά-πτυξής της.

Φάσεις που δεν συμβαίνουν σε κε-νό ιστορικοκοινωνικό χώρο αλλά σχε-τίζονται με την κίνηση όλων των τάξε-ων και των στρωμάτων της κοινωνίας. Η αστική τάξη για να επιβάλει και να σταθεροποιήσει την πολιτισμική της κυριαρχία επιχειρεί να επιδράσει σε πολιτισμικές συμπεριφορές που ανή-κουν αντικειμενικά στα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, στον εργαζόμε-νο λαό και ιδιαίτερα στην εργατική τά-ξη. Το χαρακτηριστικότερο, ίσως, πα-ράδειγμα είναι ο τρόπος αντιμετώπι-σης και αξιοποίησης του λαϊκού πολι-τισμού. Οικειοποιείται φαινομενικά τις πολιτισμικές εκφράσεις του λαού ώστε να τις αδρανοποιήσει. Καθιστά το λαϊκό ταυτόσημο με το λαϊκότροπο. Γραφικοποιεί την ουσία του ταυτίζο-ντάς την με μια πατερναλιστική οπτική του παραδοσιακού που δεν ξεπερνά το συναισθηματισμό του φολκλορικού, τη νοσταλγία μιας χαμένης καθημερινό-τητας. Μ’ αυτήν ακριβώς την έννοια, το λαϊκό εκπίπτει σε τυποποιημένα εκτο-

νωτικά πολιτισμικά σχήματα, ιδιαιτέ-ρως έκδηλα στο πεδίο της διασκέδα-σης. Συσκοτίζεται έτσι το γεγονός ότι η λαϊκότητα ως αυθεντική έκφραση των αναγκών του λαού είναι ιστορικά χαρακτηριστικό ταυτόσημο με τις ση-μαντικότερες πολιτισμικές, ιδιαίτερα καλλιτεχνικές, εκφράσεις, ατομικές ή συλλογικές.

Ο πολιτισμός, όπως τον κατανοεί ο μαρξισμός, είναι πρωτογενές πεδίο της ταξικής πάλης αλλά και συμπυκνωμέ-νος χώρος, με τη μορφή της κουλτού-ρας, όπου η ταξική πάλη εκδηλώνε-ται σε διάφορα επίπεδα αφαίρεσης. Ο τρόπος που η εργατική τάξη κατα-νοεί και αξιοποιεί το πολιτισμικό πα-ρελθόν καθορίζεται από τις δικές της πολιτισμικές ανάγκες, από την αναζή-τηση της αυτοσυνείδησής της, από την αντιφατική διαλεκτική διαδικασία συ-γκρότησης του ιστορικοκοινωνικού χειραφετικού της ρόλου. Έτσι η ερ-

γατική τάξη δεν αποδέχεται αλλά επι-λέγει, αξιολογεί, απορρίπτει και ανα-δεικνύει. Ό,τι προοδευτικό έχει μετα-στοιχειώσει και απονεκρώσει η αστική κυριαρχία από τον πανανθρώπινο πο-λιτισμό, το αξιοποιεί στη δική της ιστο-ρική προοπτική η εργατική τάξη. Γιατί μόνο η εργατική τάξη μπορεί να απο-καταστήσει τη διαλεκτική συνέχεια της ιστορίας. Επειδή ακριβώς έχει ιστορι-κή προοπτική έχει, και οφείλει να έχει, ιστορική μνήμη. Μέσω αυτής της δι-πλής διαδικασίας απόρριψης και ανα-δημιουργίας, η εργατική τάξη διαμορ-φώνει τους δικούς της όρους αντίστα-σης απέναντι στην αστική πολιτισμική κυριαρχία. Απ’ αυτή την άποψη, η στά-ση της συμπυκνώνει κατεξοχήν πολιτι-κά χαρακτηριστικά, καθορίζει τις κοι-νωνικοπολιτικές της δυνατότητες, ενι-σχύει και σταθεροποιεί την αναγκαι-ότητα του αντίστοιχού της πολιτικού υποκειμένου.

Η μαρξιστική στάση, που θα αναπτύξει ο Λένιν συμπυκνώνει θεμελιώδη κοινωνικοπολιτική σημασία που έχει το ζήτημα του πολιτισμού στον αγώνα της εργατικής τάξης για την επανάσταση και την κατάκτηση της εξουσίας

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Υ πάρχει ένα μηχάνημα γραφεί-ου που λέγεται «καταστροφέ-

ας εγγράφων» και το οποίο μετα-τρέπει χάρτινα φύλλα σε κορδέλες τόσο λεπτές, ώστε να είναι αδύ-νατη η ανάγνωσή τους κι έτσι να εξασφαλίζεται το επιχειρηματικό απόρρητο ή η ασφάλεια της υπη-ρεσίας. (Μια άλλη λύση θα ήταν η καύση των εγγράφων σε κλίβανο, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο στα σύγχρονα κτίρια γραφείων.) Η συσκευή αυτή, που είναι σχετι-κά απλή και στοιχίζει από 30 έως 1.500 ευρώ, ήρθε αυτές τις μέρες στο νου μου καθώς το Μνημόνιο 2 θυμίζει έναν καταστροφέα με κο-φτερές λεπίδες που μασάει, κονι-ορτοποιεί, μετατρέπει σε κουρε-λόχαρτα όχι μόνο τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, που μέχρι

χθες θεωρούσαμε αναπαλλοτρί-ωτα, αλλά και την ίδια την έννοια του κοινωνικού συμβολαίου.

Από το ξέσχισμα δεν γλίτω-σαν συνταγματικές διατάξεις, αλ-λά και οι κοινοβουλευτικές διαδι-κασίες που υποτίθεται ότι αποτε-λούν την πεμπτουσία της δημοκρα-τίας. Η Βουλή γίνεται ένα ασήμα-ντο εξάρτημα του μεγάλου κατα-στροφέα, αφού καλείται μέσα σε λίγες ώρες να κρίνει, να συζητή-σει και να ψηφίσει μια επιχείρη-ση που κατεδαφίζει ό,τι χτίστηκε ύστερα από πολύχρονους αγώνες, ό,τι στοιχειώδες κατέκτησε ο ελλη-

νικός λαός ύστερα από τον Β’ Πα-γκόσμιο Πόλεμο.

Όλα τα μασάει ο εισαγόμε-νος καταστροφέας με τη βοήθεια των εγχώριων συντηρητών του (οι οποίοι δεν είναι μόνον οι πολιτι-κοί, αλλά και η επιχειρηματική εξουσία και το μιντιακό προσω-πικό της) αφού ακόμα και ο Ορ-γανισμός Εργατικής Εστίας και ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικί-ας έγιναν βορά στο θηρίο. Χιλιά-δες πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες μπόρεσαν να αποκτή-σουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους –και όχι τσάμπα, αλ-

λά με χαμηλότοκα δάνεια– όμως τώρα η κεραμίδα πέφτει με πά-ταγο στα κεφάλια όλων. Κουρε-λόχαρτα γίνεται ο πολιτισμός, κα-θώς θέατρα, εκδοτικοί οίκοι, περι-οδικά, ορχήστρες, μουσεία και φο-ρείς με ανεκτίμητο έργο ψυχορρα-γούν, κουρελόχαρτο γίνονται και η δημόσια παιδεία και υγεία. Πά-νω απ’ όλα, όμως, αυτό που διαμε-λίζεται είναι η εργασία, αφού νο-μιμοποιούνται μισθοί που μόλις φτάνουν για μια φραντζόλα ψω-μί και δύο εισιτήρια λεωφορείου την ημέρα...

Σε μια απέραντη χωματερή ψυχών, σωμάτων και ελπίδων θέ-λουν να μετατρέψουν την Ελλάδα οι σωτήρες της. Μόνο που τα κου-ρέλια δεν είπαν ακόμα την τελευ-ταία τους λέξη.

AKPOBAΣIEΣ

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Η εποχή των κουρελιών

Αγροτοδιατροφικός Τομέας ΑΝΤΑΡΣΥΑΠραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή 5 Φε-βρουαρίου η πρώτη Πα-νελλαδική Σύσκεψη αγρο-τοδιατροφικού Τομέα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Γεωπο-νική Σχολή της Θεσσα-λονίκης. Στη διαδικασία υπήρξε παρουσία από δι-άφορες πόλεις της Ελλά-δας (Λάρισα, Πρέβεζα, Γιάννενα, Ηράκλειο, Πέλ-λα, Θεσσαλονίκη κ.α.), ενώ τοποθετήθηκαν σύ-ντροφοι και συντρόφισσες από διάφορους κλάδους (αγρότες, γεωπόνοι, κτη-νίατροι, γεωλόγοι, εργα-ζόμενοι σε ΑΤΕ και συνε-ταιρισμούς). Στη συζήτη-ση επιχειρήθηκε να ανα-λυθεί η συγκυρία της επί-θεσης στον αγροτοδιατρο-φικό τομέα, η κατάσταση στο αγροτικό και συνε-ταιριστικό κίνημα, η πα-ρουσία και η παρέμβαση της ριζοσπαστικής - αντι-καπιταλιστικής Aριστε-

ράς και των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο πλαί-σιο των αποφάσεων της Σύσκεψης, ορίστηκε μια προσωρινή 10μελής οργα-νωτική επιτροπή η οποία θα λειτουργεί και ως κέ-ντρο Τύπου και θα ανα-λάβει: Την προετοιμασία ενός πολιτικού κειμένου θέσεων για τον αγροτοδι-ατροφικό τομέα, το οποίο θα αποτελέσει την ειση-γητική πλατφόρμα για την επόμενη πλατιά κλαδική συνάντηση. Τη συγγραφή μιας άμεσης προκήρυξης που να αποτυπώνει και τον πλούτο της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε. Τη διερεύνηση δυνατότη-τας δημιουργίας περιοδι-κού έντυπου της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ αγροτοδιατροφικού τομέα. Η επόμενη πλατιά κλαδική συνάντηση απο-φασίστηκε να οριστεί σε 2 περίπου μήνες στην πόλη της Λάρισας.

Λαϊκό γλέντι του ΝΑΡ ΑθήναςΤην Κυριακή 19 Φεβρου-αρίου στις 2 μ.μ. η οργά-νωση Αθήνας του ΝΑΡ διοργανώνει μεγάλο λαϊ-κό γλέντι με ζωντανή λα-ϊκή ορχήστρα, τραγού-δι και χορό, καλούς με-ζέδες, άφθονο κρασί, και πολλές ...εκπλήξεις. Το γλέντι θα γίνει στο μεζε-δοπωλείο Γκαζοχώρι (Δε-κελαίων 2, Γκάζι) στην πλατεία του Κεραμεικού (στάση Μετρό «Κεραμει-

κός»). Η πρόσκληση κο-στίζει 18 ευρώ και συμπε-ριλαμβάνει άφθονο φαγη-τό και απεριόριστη κατα-νάλωση ποτών. Η ανάγκη οικονομικής ενί-σχυσης του ΝΑΡ είναι πιο επιτακτική από ποτέ αυτήν την περίοδο. Για προσκλή-σεις απευθυνθείτε στους συντρόφους του ΝΑΡ, στην εφημερίδα μας και στο τη-λέφωνο 6974 861 242. Σας περιμένουμε!

EIΔHΣEIΣ

Την Παρασκευή 17/2 στις 7.30 μ.μ το Κοινωνικό-Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα στη Λαμπηδόνα οργανώνει προβολή της ταινίας Κορίτσια της βροχής της Αλίντας Δημητρίου. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνο-θέτιδα. Την Τσικνοπέμπτη 16/2 μετά τις 9 μ.μ. στον ίδιο χώρο οργανώνεται γλέντι με ζωντανό πρόγραμμα, λαϊκά και δημοτικά τραγούδια.

Η λαϊκή συνέλευση Χαϊδαρίου καλεί σε μια πρώτη συνάντηση για τη συ-γκρότηση Επιτροπής Ανέργων και Ελαστικά Εργαζομένων Χαϊδαρίου αυτή τη Δευτέρα 13/02, στις 6 μ.μ., στο κτήριο ΝΕΛΕ (Κολοκοτρώνη 36).

Παρουσίαση του βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη Ψωμί και τριαντάφυλλα στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιείται το Σάββατο 18/2 στις 7.30 μ.μ. στη Λέσχη θεωρίας και πολιτισμού Αναι-ρέσεις, Εγνατίας 98. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Γιώργος Γιαννόπουλος, εκδότης-συγγραφέας και Βασίλης Τσιράκης, συγγραφέας, ενώ θα δια-βαστούν αποσπάσματα και θα γίνουν απαγγελίες ποιημάτων από τη θεατρι-κή ομάδα Παραβάτες της σκηνής. Θα παρευρεθεί και η συγγραφέας.

Το βιβλίο του καθηγητή Γιώργου Ρούση Μαρξ-Μπακούνιν για το σοσι-αλιστικό κράτος θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 20/2, ώρα 7 μ.μ., στη Δημο-τική Αγορά της Κυψέλης (Φωκίωνος Νέγρη 42). Θα μιλήσουν οι: Αλέξαν-δρος Χρύσης, Γιώργος Μανιάτης και Γιάννης Ραχιώτης.

Την Τρίτη 14/2 στις 7 μ.μ. το Ανοιχτό Φιλοσοφικό Σχολείο (Ματζαγριωτά-κη 118 Καλλιθέα) συζητά την άποψη της Ρόζας Λούξεμπουργκ για την ο-κτωβριανή επανάσταση, με εισηγητή τον Δ. Ντούσα.

Αγώνας στην Ήπειρο

ενάντια στο χαράτσι

Συνεχίζονται οι κινητο-ποιήσεις κατά του χα-ρατσιού σε Γιάννενα και Πρέβεζα. Το συντονιστι-κό Πρωτοβάθμιων Σωμα-τείων Ιωαννίνων παρενέ-βη στο δημοτικό συμβού-λιο ζητώντας από το δήμο να πάρει θέση, αλλά να αποδείξει και έμπρακτα ότι είναι υπέρ των πολι-τών με μέτρα κατά του χαρατσιού.Ωστόσο, το σώμα πλην των συμβούλων της ΔΡΑ-ΣΥ και της κίνησης «3 κλικ αριστερά» (ΣΥΡΙ-ΖΑ) απέφυγε για άλλη μια φορά να τοποθετη-θεί. Στη συνεδρίαση έδωσαν το «παρών» και πολίτες που τάσσονται κατά του χαρατσιού, καθώς και μέ-λη του συντονιστικού που κατήγγειλαν το δημοτικό συμβούλιο για την επαμ-φοτερίζουσα στάση του στο θέμα.Στην Πρέβεζα, η Λαϊκή Συνέλευση Πολιτών κα-τέλαβε τα γραφεία της ΔΕΗ την Πέμπτη, ζητώ-ντας να μην κινηθεί κα-μία διαδικασία διακοπής ρεύματος σε όσους αρνή-θηκαν να πληρώσουν το χαράτσι και να μπορούν οι πολίτες να πληρώνουν αποκλειστικά το λογα-ριασμό του ρεύματος.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ

➨

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

➨

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΡΟΥΣΗ

➨

Άνθρωποι και ποντίκια στο 564 ΜΚ/ΤΠ του ΛαγούΗ ανοργανωσιά και η ανικα-

νότητα στελεχών έχει υπερ-βεί τα όρια. Το κρύο ανυπόφορο και η θέρμανση ανύπαρκτη: -17 βαθμούς και το καλοριφέρ να ανάβει καμιά ώρα το βράδυ και αν! Ταγματικές αναφορές στους -17 και να μας απαγορεύουν να φοράμε γάντια και κασκόλ για να περιμένουμε το διοικητή να έρθει να μας μιλήσει για να μας πει το εξωφρενικό –προστατευ-τείτε από το κρύο και φοράτε γάντια και κασκόλ– που ο ίδιος απαγορεύει.

Επειδή είχαμε πολλά άτομα στο τάγμα, άνοιξαν υπηρεσίες άσκοπες όπως 3 θαλαμοφύλα-κες σε κάθε κτίριο για να μειω-θούν οι έξοδοι, με αποτέλεσμα να φύγουν άτομα και να μην ξέ-ρουμε αν θα ξαναβγούμε. Να σε απειλούν για να μην ξαναπάς στο ιατρείο και να σου λένε, αν δεν έχεις 40 πυρετό να μην μπο-ρείς να σηκωθείς από το κρε-βάτι μην πας. Να τους δείχνεις χαρτιά από στρατιωτικούς ια-τρούς υπογεγραμμένα ότι έχεις πρόβλημα και να τα γράφουν κανονικά.

Τα ποντίκια να κάνουν χορό παντού, ακόμα και στα μαγει-ρεία. Πλένουμε πιάτα με υγρό για πατώματα ή χωρίς καθόλου υγρό. Τα σκουπίδια από τους κάδους με γυμνά χέρια έχου-με μαζέψει όταν υποτίθεται εί-χε χαλάσει το απορριμματοφό-ρο. Μας έβαζαν να αδειάζουμε τους κάδους κάτω στο δάπεδο και να τα φορτώνουμε στα στά-γιερ, που με τα ίδια στάγιερ μας βγάζουν έξοδο.

Ανυπόφορη συμπεριφορά προς τους φαντάρουςΗ συμπεριφορά των στελε-

χών είναι ανυπόφορη, οι περισσότεροι μας φέρονται λες και είμαστε σκουπίδια. Οι ανα-βολές έχουν χτυπήσει κόκκινο και ακόμα να καταλάβουν ότι εί-μαστε άνθρωποι και εμείς και δεν γίνεται να ζούμε σε τέτοιες συνθήκες μες στη βρώμα και στο κρύο.

Για τους ΕΠΟΠ έχουν θάλα-μο κλειστό με πόρτα και 2 αε-ρόθερμα. Να ξέρεις ότι εσύ δεν μπορείς να κοιμηθείς από το κρύο και στο δίπλα θάλαμο κοι-μούνται με το κοντομάνικο και σκάνε τα βράδια.

Όλα τα καλοριφέρ έχουν σπάσει, τα έχουν βγάλει και κα-νένα δεν έχει αντικατασταθεί. Και ο διοικητής παινεύεται για την καρέκλα του και τον βαθ-μό του, ενώ την ίδια στιγμή οι φαντάροι παγώνουν. Tηλέφω-νο επικοινωνίας 6832 955 437, diktiospartakos.blogspot.com.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΦΑΝΤΑΡΟΙ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΥΡΩΝΑ

➨

«ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ»

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

➨

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΣYNENTEYΞH ΠPIN / 15

– Η διαπραγμάτευση για το PSI που διεξάγεται είναι πράγματι διαπραγ-μάτευση; Ποιος είναι ο ρόλος της κυ-βέρνησης; – Ο ρόλος της είναι να περάσει τα μέτρα. Δε διαπραγματεύεται, έχει δώσει μια υπόσχεση στην Ευρω-παϊκή Ένωση ότι θα περάσει τα μέτρα και δεν έχει κανένα δισταγ-μό να ποδοπατήσει τον ελληνικό λαό. Ο χρόνος διαπραγμάτευσης, η πολεμική που βλέπουμε στα μέ-σα ενημέρωσης και το εκβιαστικό κλίμα αποβλέπουν στο να περά-σουν αυτά που έχουν αποφασιστεί. Η κυβέρνηση έχει πραγματικά μεγάλες δυσκολίες, φοβάται την αντίδραση του λαού. Γι’ αυτό εδώ και δύο χρόνια, τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου όσο και η σημερινή του Παπαδήμου, φτιάχνει σενάρια χρεοκοπίας, σενάρια εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, αν φύγουμε από το ευρώ, ώστε στο τέλος ο λα-ός να πειστεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Σ’ ένα βαθμό το έχουν πετύ-χει. Το ίδιο έκανε ο Παπανδρέου. Καθυστέρησε να φέρει το Μνημό-νιο, έκανε προπαγάνδα ότι βρισκό-μαστε στα πρόθυρα χρεοκοπίας κι έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό του λαό ότι χρεοκοπούμε. Έτσι δεν είχε με-γάλες αντιδράσεις στην αρχή, έχο-ντας βέβαια στο πλευρό του και το συνδικαλιστικό κίνημα, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που ήταν στην ουσία τα μαγαζάκια του ΠΑΣΟΚ. – Αυτό που ακούγεται περισσότερο είναι ότι η σωτηρία της χώρας ταυτί-ζεται με την παραμονή της στο ευρώ. Πώς απα-ντάτε σε αυτό το επιχείρημα; – Το επιχείρημα αυτό είναι πλαστό, γιατί η Ελλάδα δεν ήταν πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε στο ευρώ. Το 1981 μπήκε στην ΕΕ και τότε επί Καραμανλή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, το χρέος στον προϋπολογισμό ήταν 28,2% επί του ΑΕΠ, με δραχμή. Την εποχή εκείνη επίσης η Ελλά-δα είχε πλεονασματικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα, δηλαδή είχαμε περισσότερες εξα-γωγές προϊόντων από εισαγωγές. Μετά από 30 χρόνια, η Ελλάδα έχει περίπου 160% χρέ-ος και είναι εισαγωγική χώρα στα αγροτικά προϊόντα. Επομένως, το επιχείρημα αυτό δε στέκει. Πιστεύω ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη δημιούργησε φοβερά δεινά κι αυτή τη στιγμή πληρώνουμε το τίμημα αυτό. – Η πρόταση για έξοδο από το ευρώ σημαίνει ταυτόχρονα και έξοδο από την ΕΕ; – Θα πω την προσωπική μου άποψη. Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ δε θα μπορούσε να ακουστεί εύκολα πριν από 4-5 χρόνια, πόσω μάλλον μια δεκαετία πριν. Σήμερα όμως η κα-τάσταση έχει αλλάξει, διότι έχει χρεοκοπήσει η άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μας προ-στατεύει. Για να θέσουμε το ζήτημα σε σωστή βάση, πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπί-σουμε το χρέος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να α-

ντιμετωπίσει το χρέος. Πρέπει να κάνει στάση πληρωμών. Από τη στιγμή αυτή, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στη ρήξη με την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Δε βλέπω άλλη λύση. Η στάση πληρωμών πάει πακέτο με την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. – Η πρόταση συμπαράταξης της Αριστεράς που έχει καταθέσει το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Α-νατροπής έχει στόχο τις εκλογές ή τους αγώνες; – Είναι ξεκάθαρο ότι δεν εννοούμε τις εκλο-γές. Αν πραγματικά θέταμε στόχο τις εκλογές, θα ήταν υποτιμητικό για το Μέτωπο και για την Αριστερά όλη, διότι η συμπαράταξη στις εκλο-γές έχει δοκιμαστεί από την Αριστερά και έχει αποτύχει. Επομένως, όταν το Μέτωπο μιλά για συμπαράταξη και αγώνα όλης της Αριστεράς, εννοεί ότι πρέπει η Αριστερά να καθίσει κά-τω και να θέσει όλα τα προβλήματα και να προτείνει λύσεις, ώστε να έχει μέλλον αυτή η υπόθεση. Αυτή τη στιγμή ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη θέση και περιμένει πολλά από την Α-ριστερά. Πρώτα θα μιλήσουμε για την επόμε-νη μέρα. Οι εκλογές είναι το τελευταίο ζήτημα για το Μέτωπο. Όσο και αν φαίνεται δύσκολο και ίσως ριψοκίνδυνο, το Μέτωπο είναι ταυτι-σμένο με τη μετωπική ενότητα της Αριστεράς πάνω σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα δίνει διέξοδο. Αν η Αριστερά δε μιλήσει για το αύριο, να προτάξει δηλαδή ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση καθώς και τα επόμενα βήματα, δεν έχει μέλλον.

– Πάντως η σύγκλιση αυτή προχωρά μετ’ εμποδίων. Αν αύριο προκηρύσσο-νταν εκλογές, ποια θα ήταν η στάση του Μετώπου; – Εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέ-σεις για τη συμπαράταξη της Αριστε-ράς με τις θέσεις αυτές, το Μέτωπο δε θα συμμετάσχει στις εκλογές. Θα ήταν πλήγμα για την αξιοπιστία του Μετώπου, αν επιχειρώντας να κατα-γράψει τις δυνάμεις του, επιζητούσε να αλιεύσει ψήφους σε ένα κατακερ-ματισμένο κόσμο της Αριστεράς. Δεν θέλουμε να καταγραφεί ένα ακόμη μαγαζάκι της Αριστεράς. Δεν το έχει ανάγκη αυτό η κοινωνία. – Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πιθανά κοι-νή κάθοδο με το ΣΥΡΙΖΑ; – Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει προτά-ξει ένα αντιμνημονιακό μέτωπο και τίποτε περισσότερο, κάτι που εμείς θεωρούμε πολύ πίσω από τις απαι-τήσεις της ελληνικής κοινωνίας. Για αντιμνημόνιο μιλά και ο Καμμένος, ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν άλλα προβλήματα και άλλες ανάγκες. Κα-τά τη γνώμη μου, αυτό που περιμένει η ελληνική κοινωνία είναι τι θα πει η Αριστερά για την επόμενη μέρα. Μία σύμπραξη με το αντιμνημόνιο δε λύνει το πρόβλημα αυτό. – Πώς αξιολογείτε την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΠΑΣΟΚογενείς, στο βαθμό που το δυναμικό αυτό είναι ένα κομμάτι του πολιτικού φάσματος το οποίο βρίσκεται σε αναζήτηση; – Εκτιμώ πως αυτή η συνεργασία θα

αποβεί σε βάρος της Αριστεράς, διότι αυτοί που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ φτάνουν μέχρι το αντιμνημόνιο και όχι πιο πέρα. Ίσως επιδιώκουν να φτιάξουν ένα καλύτερο ΠΑ-ΣΟΚ, μια πολιτική που έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν: Δυσαρεστημένοι του ΠΑΣΟΚ να κάνουν μια συνεργασία με την Αριστερά και μετά να επιστρέφουν. Πιστεύω ότι κι αυ-τή η σύμπραξη προσωρινή θα είναι, διότι αν το ΠΑΣΟΚ απαλλαγεί από τον Παπανδρέου, είναι πιθανό να κάνει μια νέα συσπείρωση. Έ-χουμε κακή πείρα από το παρελθόν επ’ αυτού. Επομένως, δε θα προκύψει κάτι καλύτερο από αυτή τη σύμπραξη. Επιπλέον, η θέση που έχουν να λύσουν τα προβλήματα μέσα στην ευρωζώ-νη και την ΕΕ, δεν είναι αυτό που χρειάζεται ελληνική κοινωνία. – Στην ομιλία σας κατά την εκδήλωση της κί-νησης ΕΛΑΔΑ τονίσατε ότι ζητούμενο είναι το «τι» και όχι το «αντί». Ποια είναι αυτή η εναλ-λακτική πρόταση; – Μιλάμε για παύση πληρωμών, για πλήρη ρήξη με την ΕΕ και την ευρωζώνη, για σχεδι-ασμό και ανασυγκρότηση της οικονομίας και εθνικοποίηση τραπεζών. Θέτουμε ένα ελάχι-στο πρόγραμμα. Το ζητούμενο είναι ο άλλος δρόμος που θα δώσει προοπτική στην κοινω-νία. Έχουμε υποχρέωση, για τους νέους που βλέπουν σκοτάδι μπροστά τους, να μιλήσουμε για το ποια κατάσταση θα έρθει.

Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής δεν θα παρέμβει στις εκλογές, παρά μόνο αν η Αριστερά συμπαραταχτεί

σε ένα πρόγραμμα για την επόμενη μέρα, ξεκαθαρίζει ο συντονιστής του, Τάσος Σταυρόπουλος. Την ίδια στιγμή

αποκλείει συμπόρευση με το ΣΥΡΙΖΑ του αντιμνημόνιου και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, σημειώνοντας

πως η συμμαχία με τους ΠΑΣΟΚογενείς θα αποβεί σε βάρος της Aριστεράς.

Ενότητα στον αγώνα, όχι στην κάλπηn ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

4 Η στάση πληρωμών πάει πακέτο με την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, συντονιστής Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Επώδυνες αλλαγές με συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα

– Ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς αφή-νει μια ασάφεια στη συζήτηση για το σοσι-αλισμό. Οι αλλαγές θα γίνουν με βαθμιαίες μετατοπίσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις ή με επαναστατική ρήξη; – Η Αριστερά βαρύνεται εδώ και 20 χρό-νια με την κατάρρευση του «υπαρκτού» ή ανύπαρκτου κατ’ άλλους σοσιαλισμού. Αυ-τό έφερε διαλυτικές τάσεις σε όλη την Ευ-ρώπη. Στη δυτική Ευρώπη η Αριστερά δεν υπάρχει πλέον, αφού ταυτίστηκε με την κε-ντροαριστερά, υποστήριξε τους βομβαρδι-σμούς στη Γιουγκοσλαβία, υποστήριξε την επέμβαση στο Κόσοβο, ταυτίστηκε με την επέμβαση στο Ιράκ. Επάνω στα ερείπια, θα έπρεπε η Αριστερά να είχε κάνει μια αυτο-κριτική, να εντοπίσει τι έφταιξε. Γιατί κα-τέρρευσε μια απόπειρα αλλαγής του κόσμου που κράτησε 70 χρόνια; Μετά από αυτή την αυτοκριτική, θα έπρεπε η Αριστερά να προ-βάλει μια εναλλακτική λύση. Δυστυχώς σε παγκόσμιο επίπεδο αυτό δεν έγινε και αυ-τό το πληρώνουν οι εργαζόμενοι σε όλη την οικουμένη. Στην Ελλάδα η Αριστερά κρά-τησε καλύτερη στάση και για ιστορικούς λό-γους δεν έγινε αυτή η κατάρρευση που ση-μειώθηκε στη Δυτική Ευρώπη. Το πώς θα γί-νει η αλλαγή είναι το ζητούμενο. Είναι αλή-θεια ότι αυτή τη στιγμή που ο καπιταλισμός παίρνει τη ρεβάνς και αφαιρεί ό,τι είχε ανα-γκαστεί να δώσει τα τελευταία χρόνια κά-τω από την πίεση των εργατικών κινητοποι-ήσεων αλλά και επειδή υπήρχε το αντίπα-λο δέος του κομμουνισμού, απαιτείται από την Αριστερά και το εργατικό κίνημα απά-ντηση. Σήμερα δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν ανώδυνα αλλαγές. Δεν πρόκειται να δώσει κανείς την εξουσία στην Αριστερά. Η Αριστερά μπορεί να κατακτήσει την εξου-σία μόνο με το λαϊκό παράγοντα, δηλαδή με το λαό μαζί. Οι λύσεις θα είναι δύσκολες και θα χρειαστούν σκληρά μέτρα. Η Αριστε-ρά οφείλει να είναι ειλικρινής και σαφής. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει δυσκολίες για ένα διάστημα ο λαός και να είναι αποφασι-σμένος. Πάντως αλλαγή με εύκολες λύσεις δεν υπάρχει και ο καπιταλισμός δε θα πα-ραιτηθεί, για να την προσφέρει στους αντι-πάλους του. – Μήπως οι δυσκολίες αυτές έχουν καταβά-λει την Αριστερά; Ανταποκρίνονται οι δυνά-μεις της στο μέγεθος της πρόκλησης και της επίθεσης; – Όσο σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται εναντίον των εργαζομένων, όσο αφαιρεί κατακτήσεις των εργαζομένων, τό-σο φαίνεται η αναντιστοιχία της Αριστεράς με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός. Η Aριστερά εμφανίζεται ανέτοιμη να προ-τάξει ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση για ανακούφιση του κόσμου της εργασίας. Με θλίβει αυτό, ο κόσμος της εργασίας βλέ-πει το έλλειμμα. Το βλέπουν ως κι αυτοί που δεν έχουν σχέση με την Αριστερά. Όμως η κρίση αυτή θα αναγκάσει την Αριστερά να απαντήσει. Υπάρχει ελπίδα. Το κενό θα κα-λυφθεί.

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Χαρείτε! Τα μνημόνια μας ξανακάνουν παιδιά...Α, όλα κι όλα, δεν είναι αμελητέα η προσφορά του κανιβαλικού καπιταλισμού της εποχής μας. Δεν είναι ασήμαντη η χάρη την οποία μας κάνουν τα Μνημόνια, το κηφηναριό των Βρυξελλών που θα ήταν παντελώς αμνημόνευτο αν δεν του είχε ανατεθεί το έργο της «ευρωπαϊκής κινεζοποίησης», αλλά και οι γλοιώδεις εγχώριοι «αμνήμονες», οι οποίοι έχουν ξεχάσει πόσες φορές μέχρι τώρα ...μας έσωσαν «από τα χειρότερα»: Όλοι τους μας επαναφέρουν στα νηπιακά, παιδικά ή εφηβικά μας χρόνια! Όπως παλιά, θα ζούμε με χαρτζιλίκια. Απλώς, τώρα θα δουλεύουμε για να τα εισπράττουμε – να μην νιώθουμε και «υποχρεωμένοι», βρε αδελφέ. Όπως παλιά, δεν θα αγχωνόμαστε για ένσημα. Κάποτε ήμασταν πολύ μικροί για να υπολογίζουμε τι θα γίνει έπειτα από μερικές δεκαετίες εργάσιμου βίου, τώρα είμαστε πολύ ...«Ευρωπαίοι» για να ελπίζουμε σε κάτι. Θαρρείς πως γύρω μας γίνονται πράξη ακόμη και τα ανέκδοτα της δεκαετίας του ’70. «Γυναίκες δεν έχουμε, αλλά από οργάνωση σκίζουμε» ήταν η καταληκτική ατάκα ενός εξ αυτών, βαλμένη στο στόμα κάποιου διευθυντή πορνείου. Ε, ανάλογη ...οργάνωση δεν διέπει το οικοδόμημα του Παπαδημιστάν και των διεθνών νταβατζήδων; «Κρατιόμαστε» στην ευρωζώνη, αλλά δίχως ευρώ στην τσέπη μας. «Σώζεται και εξυγιαίνεται» το ασφαλιστικό σύστημα, για να παρέχει συντάξεις επιπέδου επιδομάτων κηδείας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αξιοθρήνητη. Οι καταθέσεις μας στις τράπεζες –για όσους έχουν– είναι «εγγυημένες», μόνο που τις εξανεμίζουν τα χαράτσια. Αλλά όχι, το ταξίδι στο χρόνο δεν σταματά στην εποχή των «σόκιν» ανεκδότων της πρώιμης εφηβείας μας. Εκτείνεται σε χρόνια ακόμη παλιότερα. Να, ας πούμε τότε που βλέπαμε κουκλοθέατρο. Τώρα βλέπουμε τηλεόραση. Αντί για τον Κλούβιο και τη Σουβλίτσα, τώρα παρακολουθούμε «ψύχραιμους» αναλυτές, με σουβλερή γλώσσα, οι οποίοι προφανώς ψάχνουν για κλούβια κεφάλια: Πρώτα αναρωτιούνται πώς θα επιβιώσει μια κοινωνία «με μισθούς Βουλγαρίας και τιμές Βρυξελλών» κι έπειτα αγωνιούν για το αν οι βουλευτές θα «αρθούν στο ύψος των περιστάσεων», εάν δηλαδή θα υπερψηφίσουν το νέο έκτρωμα. «Να ακούτε τους μεγάλους, αυτοί ξέρουν», μας έλεγαν κάποτε με στόμφο. Τώρα θα «πρέπει» να υπακούμε τα μεγάλα καθάρματα Αθηνών, Βρυξελλών και Βερολίνου. Αυτοί, όντως ξέρουν... Ξέρουν π.χ. ότι χωρίς μνημόνια «η χώρα θα καταρρεύσει», ότι «δεν μπορεί να παράγει τίποτε», ότι, ότι, ότι... Κι ας έχει η Ελλάδα –ναι, η σημερινή, η στραγγαλισμένη Ελλάδα– κατά κεφαλήν εισόδημα 21.000 ευρώ. Εκεί όμως που αλλάζουν τα πράγματα, είναι με τον Μπαμπούλα: Οι περισσότερο παλιομοδίτικες οικογένειες επιστράτευαν τον Μπαμπούλα για να τρώνε τα παιδιά το φαγητό τους. Τώρα αντιθέτως, ο Μπαμπούλας επισείεται για να αποδεχθούμε μια «τάξη πραγμάτων» που ήδη έχει «πλάσει» σχολεία με υποσιτισμένους μαθητές. Όσο για το ποιος ακριβώς είναι ο Μπαμπούλας, α, εδώ διατηρείται η παλιά ποικιλία, η δυνατότητα να επιλέξει κανείς με τι θα τρομοκρατηθεί περισσότερο. Από το ενδεχόμενο «να μην μπορούμε να εισάγουμε πετρέλαιο» μέχρι τον «τρομακτικό πληθωρισμό», η γκάμα είναι μεγάλη. Ω, ναι, γινόμαστε πάλι παιδιά. «Παιδιά δίχως μέλλον κι όνειρα» θα πείτε, αλλά ποια επιστροφή στη νεότητα δεν απαιτεί αντίτιμο; Για κάτι τέτοια ο Φάουστ πούλησε την ψυχή του στο διάβολο, αλλά εμείς που «ξανανιώνουμε» με τρόπο άβολο είμαστε και πολίτικαλ κορέκτ. Έτσι μας θέλει η «ανταγωνιστικότητα», η «σωτηρία της χώρας». Δεκαετίες κομμένες από τη ζωή μας, μόχθος παραγεγραμμένος, ελπίδες ακυρωμένες. Ξεκινάμε από το μηδέν ή βρίσκουμε τρόπο να εκμηδενίσουμε το φόβο, την παγωμάρα, τα ατού των καθαρμάτων. Μπορούμε;

Λίγα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο νομός Ηλείας καιγόταν απ’ άκρη ως άκρη από τους εμπρηστές. Οι πυρκαγιές τότε είχαν στοιχίσει τη ζωή πολλών ανθρώ-πων ενώ καλλιέργειες και σπίτια είχαν κα-

ταστραφεί σε διάφορες περιοχές του νομού. Το τοπικό οικοσύστημα εί-χε δεχθεί ένα ανυπολό-γιστο πλήγμα. Την περα-σμένη εβδομάδα, ο κα-μένος νομός Ηλείας δο-κιμάστηκε από τις πλημ-

μύρες. Ανυπολόγιστες οι ζημιές σε υποδο-μές, χωράφια και ζωικό κεφάλαιο, δεκά-δες άστεγοι και μία νεκρή γυναίκα που πνίγηκε ήταν ο απολογισμός αφού σταμά-τησε η βροχή. Μέσα σ’ αυτά ξεχωρίζει η πλημμύρα του νοσοκομείου του Πύργου η οποία προκάλεσε διακοπή ηλεκτροδότη-σης και ανάγκασε να μετακινηθούν άρον άρον οι περίπου 80 νοσηλευόμενοι σε άλ-

λα νοσοκομεία της Πελοποννήσου. Φυσι-κά οι ευθύνες δεν προήλθαν από τη «μητέ-ρα φύση» αλλά την προχειρότητα που η κε-ντρική και τοπική εξουσία αντιμετωπίζει ζη-τήματα εξασφάλισης των κατοίκων απένα-ντι σε τέτοιου είδους καιρικά φαινόμενα.

Αυτή η στάση ναι μεν ήταν διαχρονική, όμως η πραγματικότητα του Καλλικράτη και του Μνημονίου επέτεινε την κατάστα-ση. Πολύ απλά, τα άδεια ταμεία και το ορ-γανωτικό χάος των καλλικρατικών δήμων σημαίνει έλλειψη υποδομών κι εργασιών πρόληψης φυσικών καταστροφών. Φυσι-κά, η καμένη γη που άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές του 2007 έπαιξε κι αυτή σημα-ντικό ρόλο αφού τα νερά δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν.

Ενδεικτικό είναι ότι ξεκίνησε εισαγ-γελική έρευνα για να διαπιστωθούν ευ-θύνες των δήμων όσον αφορά την τοπο-θεσία και τον τρόπο που χτίστηκε το νο-σοκομείο Πύργου, το (μη) καθαρισμό χει-

μάρρων και φρεατίων κ.ο.κ. Ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει είναι οι αποζημιώ-σεις των πληγέντων.

Αν στις πυρκαγιές του 2007 οι αποζη-μιώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως προεκλο-γικό παιχνίδι, σήμερα, στην εποχή του Mνημονίου είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι φτωχοί αγρότες κι οι υπόλοιποι πληγέ-ντες θα λάβουν την οικονομική ενίσχυση που απαιτείται.

Σε αυτό το κλίμα η Ανταρσία στο Δήμο Πύργου και η Αριστερή Παρέμβαση - Αντι-καπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα εξέδωσαν ανακοίνωση όπου ζητούν την άμεση δραστηριοποίηση των τοπικών αρ-χών με σκοπό την ταχεία αποκατάσταση των ζημιών στο Νοσοκομείο Πύργου και σε άλλες υποδομές και τη λήψη άμεσων μέτρων υπέρ των πλημμυροπαθών όπως έκτακτη οικονομική ενίσχυση, αποζημιώ-σεις, άτοκο πάγωμα χρεών, πλήρη αποκα-τάσταση ζημιών, αντιπλημμυρικά έργα.

ΗΛΕΙΑ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Καμένη και πλημμυρισμένη

Συνεχίστηκε και την προηγούμενη εβδομάδα ο αναβρασμός στο χώρο της υγείας. Το πρόγραμμα των συ-νελεύσεων, που είχε αποφασιστεί στο συντονιστικό στις αρχές του μή-

να, τροποποιήθηκε αναγκαστικά λόγω των δύο 24ωρων πανεργατικών απεργιών, στις οποίες συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στα νοσοκο-μεία. Ωστόσο συνελεύσεις πραγματοποιήθη-καν μεταξύ άλλων στον «Ευαγγελισμό» και στο «Αττικό» νοσοκομείο. Οι δυνάμεις της ανεξάρτητης επαναστατικής Aριστεράς που συσπειρώνονται στην Αριστερή Συνεργασία Υγειονομικών (ΑΡΣΥ), προτείνουν στις συ-νελεύσεις, αλλά και στα όργανα του συνδικα-λιστικού κινήματος των υγειονομικών την κή-ρυξη απεργίας διαρκείας στα δημόσια νοσο-κομεία (εξυπηρέτηση μόνο των έκτακτων χει-ρουργείων), θέτοντας στο στόχαστρό τους τό-σο το σύνολο της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφαλαίου, όσο και τα ιδιαίτερα μέ-τρα που λαμβάνονται στη δημόσια υγεία. Η δημόσια υγεία θα πληγεί περαιτέρω από την εφαρμογή του Μνημονίου 2, μέχρι σημείου ου-σιαστικής της κατάργησης.

Αντίθετα, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των υγειονομικών «δραπετεύει» από την ανά-γκη για αποφασιστική αγωνιστική απάντηση στην πολιτική κατάργησης της δημόσιας δω-ρεάν υγείας και της φτωχοποίησης των εργα-ζομένων σε αυτή, προτάσσοντας την ανάγκη για ανοικτά νοσοκομεία... Ως τροχοπέδη για την ανάπτυξη αποφασιστικού, συντονισμένου και διαρκούς αγώνα στα νοσοκομεία λειτουρ-γούν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες τόσο στις συνελεύσεις (π.χ. «Ευαγγελι-σμός») όσο και στην ομοσπονδία νοσοκομεια-κών γιατρών (OΕΝΓΕ) δεν στήριξαν την απερ-γιακή πρόταση της ΑΡΣY. Έτσι από αύριο, η ΟΕΝΓΕ προχωρά σε «κινητοποίηση με ανοι-κτά νοσοκομεία», με κατά διαστήματα κλείσι-

μο των ταμείων, με στόχο την καταβολή των δε-δουλευμένων των γιατρών και την κατάρτιση ασφαλών προγραμμάτων εφημεριών.

Από αύριο εξάλλου ξεκινούν καθημερι-νές γενικές συνελεύσεις οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο του Κιλκίς, οι οποίες όπως έχει αποφασιστεί από την προηγούμενη εβδομά-δα, θα είναι το μοναδικό αρμόδιο όργανο για τη λήψη αποφάσεων διοικητικού περιεχομέ-νου. Οι γιατροί βρίσκονται σε επίσχεση εργα-σίας, εξυπηρετώντας μόνο τα επείγοντα περι-στατικά. Το σύνολο των εργαζομένων στο νο-σοκομείο Κιλκίς, επιχειρούν με την πρωτοβου-λία τους για διεύθυνση του νοσοκομείου από τους ίδιους, να υπερβούν τα συντεχνιακά αιτή-ματα, μέσα από ένα πλαίσιο πολιτικών διεκδι-κήσεων, οι οποίες συνιστούν απάντηση στην καπιταλιστική κρίση από τη σκοπιά των συμ-φερόντων των μεσαίων και χαμηλών στρωμά-των της ελληνικής κοινωνίας. Στην ανακοίνω-ση που εξέδωσαν τονίζεται ότι δεν απαλλάσ-σεται η κυβέρνηση από τις κάθε λογής υποχρε-ώσεις της προκειμένου το συγκεκριμένο νοσο-κομείο να λειτουργεί με ασφάλεια και να πα-ρέχει ποιοτικές, σύγχρονες υπηρεσίες δημόσι-ας υγείας σε όλο το λαό.

Η απήχηση των πολιτικών θέσεων της αντι-καπιταλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς στους εργαζόμενους των δημόσιων νοσοκο-μείων, αποτυπώθηκε και στο συνέδριο της ομοσπονδίας των εργαζομένων σε αυτά (ΠΟ-ΕΔΗΝ), που ολοκληρώθηκε την Πέμπτη. Για πρώτη φορά ανεξάρτητοι αγωνιστές του χώ-ρου, μαζί με εργαζόμενους προερχόμενους από το ΝΑΡ, το ΣΕΚ και το ΕΕΚ, συγκρότη-σαν την «Αγωνιστική Πρωτοβουλία για την Ανατροπή», την οποία ψήφισαν 27 σύνεδροι και εξέλεξε ένα μέλος στη διοίκηση της ομο-σπονδίας. Οι εκλογές επίσης κατέγραψαν ση-μαντικότατη αποδυνάμωση της ΠΑΣΚΕ (έχα-σε 144 ψήφους, δύο έδρες και την αυτοδυνα-

μία) και της ΔΑΚΕ, της οποίας η δύναμη πε-ριορίστηκε κατά 104 ψήφους και τρεις έδρες. Ενισχυμένο με τρεις έδρες στη διοίκηση της ΠΟΕΔΗΝ (άνοδο 45 ψήφων) βγήκε το ΠΑ-ΜΕ, ενώ οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αύξησαν οριακά την επιρροή τους κατά 6 ψήφους κερδί-ζοντας τρεις έδρες. Αγωνιστές που συσπειρώ-θηκαν στην Αγωνιστική Πρωτοβουλία τόνισαν στο Πριν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα κατα-γράφει μέρος μόνο της θετικής απήχησης που έχουν οι θέσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστε-ράς, αφού σε πολλά νοσοκομεία η εκλογή των αντιπροσώπων έγινε προ διετίας.

Εξάλλου από την Πέμπτη και μέχρι και σή-μερα το μεσημέρι, βρίσκεται υπό κατάληψη το κτίριο του υπουργείου Υγείας στην Αθήνα. Ερ-γαζόμενοι σε φορείς της ψυχικής υγείας και της ειδικής αγωγής προχώρησαν σε αυτή την ενέρ-γεια μετά από την κινητοποίηση που πραγμα-τοποίησαν την Πέμπτη έξω από το υπουργείο «διαμαρτυρόμενοι ενάντια στις πολιτικές διά-λυσης της ψυχικής υγείας και της ειδικής αγω-γής και αντιστεκόμενοι στη φτωχοποίηση της κοινωνίας που επιχειρείται από την κυβέρνηση του Μνημονίου και τους δανειστές της», όπως αναφέρεται στο ψήφισμα που εξέδωσαν. Η κατάληψη επρόκειτο να λήξει την Παρασκευή το πρωί, αλλά αποφασίστηκε η παράτασή της μέχρι σήμερα το μεσημέρι, οπότε και θα πραγ-ματοποιηθεί νέα συνέλευση για να αποφασι-στεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων των εργα-ζομένων στην ψυχική υγεία και την ειδική αγω-γή. Οι εργαζόμενοι ζητούν τη χρηματοδότηση των δομών ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής με βάση τις ανάγκες για την ομαλή και ποιοτι-κή λειτουργία τους. Επίσης τον καθορισμό κοι-νού θεσμικού πλαισίου για την ειδική αγωγή, την άρση της απόφασης για περικοπές στους προϋπολογισμούς των δομών κατά 55% για το 2012, όπως επίσης και την επαναπρόσληψη όσων έχουν απολυθεί.

n ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣΣυνελεύσεις στα νοσοκομεία, αντικαπιταλιστική «σφήνα» στην ΠΟΕΔΗΝ

Π ριν-ίσματαn ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

εποχής

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 EPΓAZOMENOI ΠPIN / 17

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Μέρα με τη μέρα φουσκώνει το ποτάμι της εργατικής ανατροπής

σε όλη τη χώρα

Η εκπαίδευση για την ανατροπή!Μ ε σύνθημα «να τους ανατρέψου-

με!» 15 σύλλογοι πρωτοβάθμι-ας εκπαίδευσης και 3 ΕΛΜΕ εξέδω-σαν κοινή αφίσα, με την οποία καταγ-γέλλουν ότι «κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ μας οδηγούν στην εξαθλίωση». Ο συντο-νισμός των εκπαιδευτικών σωματεί-ων τονίζει ότι η κυβέρνηση διαλύει το δημόσιο δωρεάν σχολείο με την τρα-γική υποχρηματοδότηση, τις συγχω-νεύσεις - καταργήσεις, την υπονόμευ-

ση του δωρεάν σχολικού βιβλίου, τις ελλείψεις σε προσωπικό, την αντιδη-μοκρατική αξιολόγηση που οδηγεί σε υποβάθμιση κι απόλυση και την προώ-θηση μιας φθηνής, υποβαθμισμένης, αγοραίας κι αυταρχικής εκπαίδευσης. Τα 18 πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σω-ματεία καλούν σε «απεργίες, καταλή-ψεις, σε αντίσταση και αλληλεγγύη για να μην περάσει η δανειακή σύμβαση, η ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα».

Εντατικοποίηση στη ΓουίντΤ ην προηγούμενη εβδομάδα πα-

ραιτήθηκαν στο τμήμα εξυπη-ρέτησης πελατών της Γουίντ Θεσ-σαλονίκης έξι εργαζόμενοι και πα-ράλληλα δεν ανανεώθηκε η σύμβα-ση σε άλλους δύο, ώστε το 1/3 του τμήματος δεν υφίσταται πλέον. Σύμ-φωνα με καταγγελίες των εργαζομέ-νων στο τμήμα, οι παραιτήσεις αυτές ήταν πριμοδοτούμενες από το τμήμα ανθρώπινων πόρων, αφού οι παραι-τηθέντες έλαβαν κανονικά την απο-ζημίωσή τους και το ποσό που αντι-στοιχεί στο ταμείο ανεργίας.

Οι εναπομείναντες εργαζόμε-νοι με κείμενό τους κάνουν λόγο για «εντατικοποίηση της εργασίας που έχει χτυπήσει κόκκινο» και για προ-σπάθεια της διοίκησης «να απαλλα-γεί από συμβάσεις αορίστου χρό-νου». Κάνουν δε λόγο για καθημε-ρινή αξιολόγηση με ποσοτικούς δεί-κτες που ενισχύουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους και για ατομικούς στό-χους που τίθενται κάθε φορά και συ-χνά είναι ανέφικτοι. Απαιτούν τέλος να αντικατασταθούν οι έξι συνάδελ-φοί τους, ώστε να επανέλθει το τμή-μα στην ορθή του λειτουργία, να μην εντατικοποιηθεί η εργασία και να δι-ασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας.

Η Ολυμπία... προχειρότηταΟ πως καταγγέλλει το Σωματείο ερ-

γαζομένων «Η Γαλαρία» η προ-χειρότητα κι οι κακοτεχνίες στο έργο της Ολυμπίας Οδού δίνουν και παίρ-νουν, ενώ το έργο χαρακτηρίζεται ως μεγάλο σκάνδαλο. Τον Δεκέμβριο ο Μ. Βορίδης ενέκρινε το ποσό των 29 δισ. ευρώ, για να ακολουθήσουν από 1η Φεβρουαρίου νέες αυξήσεις στα διό-δια. Κι όλα αυτά ενώ υπάρχουν σοβα-ρές καταγγελίες ότι σημειώνονται ση-μαντικές περιβαλλοντικές ατασθαλίες (μπαζώματα ποταμών, παράνομες αμ-μοληψίες κ.ο.κ.).

Κλιμακούμενες και κάθε μέ-ρα πιο μαζικές ήταν οι ερ-γατικές και λαϊκές κινητο-ποιήσεις και απεργίες την εβδομάδα αυτή, καθώς η

επιστροφή στον Άδη που μεθοδεύ-ουν κυβέρνηση και τρόικα εξεγεί-ρει τον κόσμο της εργασίας. Αγωνι-στική αφετηρία υπήρξε η πολύ μα-ζική συνάντηση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων δημό-σιου και ιδιωτικού τομέα στην Αθή-να την περασμένη Κυριακή. Συμμε-τείχαν με απόφαση 26 σωματεία και ως παρατηρητές άλλα 25 σωματεία, από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κυκλά-δες, Ηλεία, και από χώρους όπως εκπαίδευση, υγεία, ΟΤΑ, μέσα ενη-μέρωσης, κατασκευές, ΔΕΚΟ κ.ά. ενώ σημαντική ήταν η παρουσία ερ-γαζόμενων από αγωνιζόμενους χώ-ρους όπως το Άλτερ, η Ιντρακόμ, το βιβλίο κ.ά. Ο Συντονισμός απηύθυνε κάλεσμα αγώνα και λαϊκού ξεσηκω-μού προς όλα τα συνδικάτα, τις λαϊ-κές συνελεύσεις και το λαό για την ανατροπή του μαύρου μετώπου κυ-βέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, ΣΕΒ και της συγκυβέρνησής τους, για μη υπογρα-φή της νέας δανειακής σύμβασης και για απεργίες, καταλήψεις και διαδη-λώσεις, ενώ πρώτος κάλεσε σε συ-γκέντρωση στο Σύνταγμα για σήμε-ρα Κυριακή.

Υπό την εκρηκτική πίεση της λα-ϊκής οργής για τον επερχόμενο με-σαίωνα, η συνδικαλιστική γραφειο-κρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αναγκά-στηκε να κάνει τους γνωστούς «αγω-νιστικούς» ελιγμούς της, αποφασίζο-ντας αρχικά πανελλαδική απεργία εκτόνωσης για την Τρίτη, την οποία ανακοίνωσε στα ...δελτία των 8 της προηγούμενης μέρας, χωρίς κανέ-να σχέδιο κλιμάκωσης και προοπτι-κής ανατροπής κι αφού μέχρι λίγες μέρες πριν συνδιαλέγονταν με κυ-βέρνηση και εργοδότες για το πόσο θα πετσοκόψουν το «εργατικό κό-

στος». Ακόμα κι έτσι όμως, και πα-ρά την έλλειψη ενημέρωσης στους χώρους δουλειάς, χωρίς περιοδείες, συνελεύσεις, εξορμήσεις και απερ-γιακές επιτροπές, η απεργία της Τρί-της που πραγματοποιήθηκε υπό συ-νεχή και καταρρακτώδη βροχή συ-γκέντρωσε αρκετές χιλιάδες εργα-ζόμενων, οι οποίοι επί ώρες παρέ-μειναν έξω από τη Bουλή, βροντο-φωνάζοντας συνθήμα-τα για ανατροπή της συγκυβέρνησης. Μά-λιστα, στα σκαλιά της Bουλής, τμήματα δι-αδηλωτών συγκρού-στηκαν με τα ΜΑΤ, τα οποία επιτέθηκαν με γκλομπ και δακρυγό-να στα μπλοκ του συ-ντονισμού πρωτοβάθ-μιων και της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ που βρίσκονταν στον Άγνωστο Στρα-τιώτη.

Μαζική ήταν και η απογευματινή συγκέ-ντρωση που διοργάνωσε ο Συντο-νισμός Πρωτοβάθμιων την Πέμπτη μετά την ανακοίνωση των κυβερνη-τικών προθέσεων για εξπρές ψήφι-ση της νέας δανειακής σύμβασης την Κυριακή, αποτυπώνοντας τη δυναμι-κή ανάπτυξη του αγωνιστικού κλίμα-τος μέρα με τη μέρα. Στη διαδήλω-ση συμμετείχαν με πανό πρωτοβάθ-μια σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η κατάληψη της Νομικής, ενώ η πορεία έγινε υπό την ασφυκτική παρουσία των ΜΑΤ.

Στη νέα 48ωρη πανελλαδική απεργία της Παρασκευής και του Σαββάτου, η συμμετοχή του κόσμου ήταν σαφώς μεγαλύτερη κι αυτό φά-νηκε ιδιαίτερα στην απεργιακή συ-γκέντρωση της πρώτης ημέρας, όπου σε όλη τη χώρα η οργή και διάθεση για ανατροπή της κυβέρνησης Πα-παδήμιου εκδηλώθηκε μαζικά και

αποφασιστικά, με μεγάλες διαδη-λώσεις και καταλήψεις πολλών δη-μόσιων κτιρίων.

Στην Αθήνα υπό κατάληψη ήταν το υπουργείο Εργασίας από τους υπάλληλους των Οργανισμών Εργα-τικής Κατοικίας και Εργατικής Εστί-ας, που καταργούνται από το νέο Mνημόνιο, το υπουργείο Υγείας από απεργούς εργαζόμενους στην ψυχι-

κή υγεία και το υπουργείο Οικονομι-κών στο Σύνταγμα, ενώ η απεργιακή διαδήλωση ήταν σαφώς μεγαλύτερη από της Τρίτης, αναντίστοιχη βεβαί-ως με τα συντριπτικά μέτρα που προ-ωθούνται από την κυβέρνηση.

Στην επαρχία υπό κατάληψη βρέθηκαν τα κτίρια της περιφέρειας Ηρακλείου, Χανίων, Λάρισας, Ιονί-ων Νήσων, Ημαθίας, και το δημαρ-χείο Ρεθύμνου.

Στη Θεσσαλονίκη όλη η εβδομά-δα χαρακτηρίστηκε από μαζικές κι-νητοποιήσεις, με πρωταγωνιστές την πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωμα-τείων και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ. Απογευματινά συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν Δευτέρα και Πέμπτη, ενώ στις μεγάλες απεργια-κές διαδηλώσεις της Τρίτης, της Πα-ρασκευής και του Σαββάτου χιλιά-δες λαού είπαν ένα ακόμα μεγάλο

«όχι» στα μέτρα που καταδικάζουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε εργασιακό και κοινωνικό μεσαί-ωνα. Για σήμερα Κυριακή, το μεγά-λο ραντεβού είναι στις 4 μ.μ., όπου τοπικές συνελεύσεις και πρωτοβου-λίες κατοίκων μαζί με σωματεία θα κατακλύσουν το κέντρο της πόλης από την πλατεία Αριστοτέλους ως το άγαλμα Βενιζέλου θα μετατρα-

πεί σε πλατεία αντί-στασης και ανατροπής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην Τσιμισκή με Αρι-στοτέλους.

Στα Γιάννενα, 2.000 περίπου διαδηλωτές έδωσαν «παρών» την Παρασκευή υπό χιο-νόπτωση, σε μια απερ-γία με ανεβασμένα πο-σοστά συμμετοχής σε σχέση με την Τρίτη. Αί-σθηση προκάλεσε η άρ-νηση της διοίκησης της Δωδώνης (διορισμένη από ΑΤΕ), να παστερι-

ωθεί το γάλα που δεν θα μαζευτεί ού-τως ή άλλως, ώστε να διανεμηθεί δω-ρεάν στους πολίτες στις συγκεντρώ-σεις και τις πορείες του τριημέρου.

Στην Πάτρα, η πορεία του συντονι-σμού σωματείων Αχαΐας, φοιτητικών συλλόγων, λαϊκών συνελεύσεων κ.ά. κατέληξε στο κτίριο της Περιφέρειας για συμβολική κατάληψη, ενώ σε ανά-λογη κατάληψη προέβησαν απεργοί και στην Περιφέρεια Λάρισας. Στην Κέρκυρα, μετά το τέλος της πορείας της Παρασκευής εκατοντάδες άτομα σχεδόν από όλα τα πρωτοβάθμια σω-ματεία εργαζομένων του νομού κατέ-λαβαν επ’ αόριστον το κτίριο της Πε-ριφέρειας, με βασικό αίτημα την μη υπογραφή της νέας δανειακής σύμ-βασης. Στην Πρέβεζα έγινε μαζική σύσκεψη στο ΕΚ με εκπροσώπους 20 σωματείων και αποφασίστηκαν μαζι-κές κινητοποιήσεις.

Κ λιμακώνονται από την πλευ-ρά της διοίκησης της Αγρο-

τικής Τράπεζας οι προσπάθειες να ξεπουλήσουν το μόχθο και τον πλούτο του ηπειρώτικου λαού, τη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη. Πέ-ντε εκπρόσωποι γνωστής ελεγκτι-κής εταιρείας προσπάθησαν να εγκατασταθούν σήμερα στα γρα-φεία της εταιρείας προκειμένου να πιστοποιήσουν τα οικονομικά στοιχεία, που θα δοθούν σε επίδο-ξους αγοραστές. Ωστόσο, απέβη-σαν μάταιες οι προσπάθειές τους καθώς εργαζόμενοι και κτηνοτρό-φοι ενωμένοι σαν μια γροθιά τους πέταξαν έξω.

«Ξέρουμε ότι οι προσπάθειές τους δεν θα σταματήσουν εδώ», δηλώνουν οι εργαζόμενοι της Δω-δώνης και οι κτηνοτρόφοι, οι οποί-οι διαμήνυσαν ότι είναι αποφασι-

σμένοι να συνεχίσουν τις προσπάθειες και τον αγώνα τους και δεν θα επιτρέψουν να πραγματοποιηθεί αυ-τή η πώληση. Την ερ-χόμενη Πέμπτη 16 Φε-βρουαρίου στις 12 μ. θα πραγμα-τοποιηθεί συγκέντρωση - διαμαρ-τυρία στον κόμβο του Στρατοπέ-δου Φιλιππιάδας, όπου καλείται ο ηπειρωτικός λαός, οι κτηνοτρόφοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία να συμ-μετάσχουν στην εκδήλωση.

Σε ανακοίνωσή της η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ Ιωαννίνων αφού χαιρετίζει

την αποφασιστικότη-τα των εργαζόμενων στην Δωδώνη και των κτηνοτρόφων, στη-λιτεύει τις διάφορες ενώσεις που προσέ-λαβαν και αυτές το δι-

κό τους σύμβουλο για να παζαρέ-ψουν το τίμημα της εταιρείας που δεν μπορεί να κοστολογηθεί, δεν μπορεί να πουληθεί γιατί ανήκει στα χέρια και στο κόπο των εργα-ζόμενων και των παραγωγών.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιωαννίνων το-νίζει: «Όχι, η Δωδώνη δεν θα που-ληθεί. Η Δωδώνη δεν πρέπει και

δεν θα αλλάξει χέρια. Μπροστά στο κίνδυνο μιας κοινωνικής και λαϊκής καταστροφής από την επι-θετικότητα και το ρεβανσισμό του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, του ΔΝΤ και των κυβερνήσεων του, η Δωδώνη αποτελεί παραγωγικό εχέγγυο για να μην πεινάσει ο λα-ός. Όπως αποτελούν και οι αντί-στοιχες επιχειρήσεις και εταιρείες που μπορούν να θρέψουν το λαό που τον θέλουν πεινασμένο και ραγιά η τρόικα και τα αφεντικά. Και αυτό το καταλαβαίνει ο ηπει-ρωτικός λαός που αντιστέκεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί η εται-ρεία. Ας το αντιληφθούν και οι δυ-νάμεις της Aριστεράς και ας δρά-σουν από κοινού, ενωτικά και μα-χητικά για να κρατηθεί ο κρατικο-συνεταιριστικός σημερινός χαρα-κτήρας της».

ΔΩΔΩΝΗ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Έδιωξαν κλοτσηδόν τους «ελεγκτές»

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

18 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗΈχει το συμφέρον και τη δύναμηΓνώμη μας είναι πως η συζήτηση για το κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο είναι αναγκαίο και ζωτικό συστατικό του κοινωνικού αγώνα για την επιβίωση και το ποιοτικό άλμα προς μια άλλη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας, κοινωνικής δικαιοσύνης, απελευθέρωσης, χειραφέτησης.Στη δική μας αντίληψη, το ερώτημα του «κόμματος» δεν αφορά τους μυημένους και «δοσμένους» επαναστάτες. Εμείς συνδέουμε το κόμμα με το σκοπό του επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού και τις κοινωνικές δυνάμεις, που έχουν συμφέρον από αυτόν και μπορούν να τον πραγματώσουν. Καμία κοινωνική και πολιτική μάχη δεν κερδήθηκε ποτέ απλά με μεγάλους αριθμούς και μπουλούκια. Η μετατροπή της διάχυτης κοινωνικής δυσαρέσκειας σε δρών πολιτικό υποκείμενο ανατροπής, απαιτεί την αυτο-συνείδηση αυτών που μάχονται. Τη «μετατροπή» τους από άμορφη μάζα αγωνιζόμενων ατόμων διαφορετικών προσανατολισμών, σε συλλογικό υποκείμενο συγκεκριμένης (όσο γίνεται) στόχευσης, αλλά και ορισμένης με σαφήνεια πολιτικής στρατηγικής. Γνωρίζουμε πως τίποτα δεν μπορεί να καταργήσει την πολυμορφία των αγωνιζόμενων δυνάμεων, ούτε την πολυτυπία και πολυμορφία στην εξέλιξη της ταξικής διαπάλης και ειδικά των κοινωνικών επαναστάσεων. Η πολιτική όμως είναι «σκληρή» και έχει τους «νόμους» της: Όταν αποφεύγει κανείς να ορίσει τη συγκέντρωση πυρός του, τις επίλεκτες δυνάμεις του, τα κύρια όπλα του, τη βασική στρατηγική του στόχευση και την τακτική του, δεν σώζεται με την επίκληση του τυχαίου και του απρόσμενου. Θεωρούμε πως η σύγχρονη εργατική τάξη, καταχτώντας την ηγεμονία της σε μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία καταπιεζόμενων στρωμάτων, αποτελεί το κοινωνικό και εν δυνάμει πολιτικό υποκείμενο (μέσω των πρωτοπόρων τμημάτων της και της μετατροπής της ίδιας από τάξη καθ’ εαυτήν σε τάξη για τον εαυτό της) της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, αλλά και της επανάστασης με στόχο τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.Άραγε, αυτό αποτελεί κάποιο ηθικό ή πολιτικό πρόταγμα ή εδράζεται και σε μια ζυγισμένη, μελετημένη αντικειμενική πραγματικότητα; Πρώτα πρώτα, η εργατική τάξη, ενεργή οικονομικά ή άνεργη, στην πόλη ή στην ύπαιθρο, έχει αντικειμενικό συμφέρον, αλλά και τη δύναμη να ανατρέψει την επιδρομή του κεφαλαίου. Να επιβάλει μια άλλη κοινωνική πορεία χειραφέτησης στη βάση της συλλογικής ιδιοκτησίας και της κοινωνικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου και πολιτισμού. Αποτελεί τη βασική παραγωγική δύναμη της σημερινής κοινωνίας. Παράγει τον κοινωνικό (υλικό και πνευματικό) πλούτο των σημερινών κοινωνιών. Συνδέεται άμεσα με τη θεμελιακή αντίθεση του καπιταλισμού ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής του κοινωνικού πλούτου και στον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοποίησής του.

ΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ;

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Στην πορεία προς το Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ για το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής

απελευθέρωσης, το Πριν θα δημοσιεύσει σειρά άρθρων που παρουσιάζουν πλευρές του προβληματισμού του Κειμένου

Εργασίας της Πολιτικής Επιτροπής. Ξεκινούμε σήμερα με την παρουσίαση της αντίληψης για τη σύγχρονη εργατική τάξη.

Είναι η εργατική τάξη πρωτοπόρα;n ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ

Ηεργατική τάξη γίνεται για πρώτη φορά πλειοψηφική σε πλανητική κλίμακα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ισοδυ-ναμεί ήδη με τον παγκόσμιο

πληθυσμό της δεκαετίας του ’50. Στην Ελ-λάδα η εργατική τάξη εμφανίζει μια σταθε-ρή τάση ποσοτικής ανάπτυξης. Από 42,7% το 1971 φτάνει ήδη το 55%-60% του οικο-νομικά ενεργού πληθυσμού.

Συχνά λέγεται «πως τα φουγάρα έσβη-σαν, άρα και το προλεταριάτο πέθανε». Και μαζί του φυσικά –εύχονται πολλοί– θα έρθει και ο θάνατος (αν δεν ήρθε) της κομμουνιστικής Αριστε-ράς. Έσβησαν λοιπόν τα φου-γάρα; Υπάρχει μια ισχυρή τά-ση στον παγκόσμιο καπιταλι-σμό για μετακίνηση παραδο-σιακών βιομηχανικών μονά-δων ή και ολόκληρων κλάδων που απασχολούσαν χειρωνα-κτικά εργαζόμενη εργατική τάξη από τη Δ. Ευρώπη και Β. Αμερική προς την Ασία. Τα φουγάρα λοιπόν δεν εξαφα-νίστηκαν, αλλά σε σημαντικό βαθμό μετακόμισαν. Το προ-λεταριάτο, όχι μόνο δεν εξα-φανίστηκε, αλλά η ανάπτυξη της νέας βιομηχανικής εργατι-κής τάξης στις αναπτυσσόμε-νες χώρες κατά τις προηγού-μενες δεκαετίες άλλαξε απο-φασιστικά την παγκόσμια τα-ξική σύνθεση.

Αλλά και στον «παλιό» δυτικό καπιτα-λιστικό κόσμο, η εργατική τάξη δεν εξαφα-νίζεται, ούτε και η βιομηχανία. Αντίθετα, η βιομηχανοποίηση νέων κλάδων όπως αυτοί του εμπορίου, της παιδείας, της υγείας, της εφοδιαστικής αλυσίδας, της έρευνας, των επικοινωνιών, της ενημέρωσης και από την άλλη η επέκταση των μισθωτών σχέσεων σε επαγγέλματα όπως οι τεχνικοί, οι δικηγόροι κ.λπ. δημιουργούν μια σύγχρονη εργατική τάξη και μια νέα γεωγραφία καπιταλιστι-κής δραστηριότητας. Αλλά και οι παραδο-σιακοί βιομηχανικοί κλάδοι –τεχνολογικά εξελιγμένοι και με λιγότερους εργαζόμε-νους– κάθε άλλο παρά εξέλειπαν στις ανε-πτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Είναι σημαντικό να συνυπολογίσουμε τις δύο αυτές τάσεις και να δούμε τον κα-πιταλισμό ως ένα σύστημα όλο και πιο πα-γκοσμιοποιημένο, χωρίς να είναι ενιαίο ή να μη μαστίζεται από αντιθέσεις. Να αντι-ληφθούμε τη λειτουργία των «νόμων» του σε πλανητική κλίμακα. Να φανταστούμε τις δυνατότητες της κοινωνικής επανάστα-σης και απελευθέρωσης με διεθνιστικό και παγκόσμιο ορίζοντα και να επιστρέψουμε στο εθνικό πεδίο, όπου και να αναζητήσου-με τη συμβολή μας.

Οι θεωρίες περί «τέλους της εργασίας» είναι ταξικά και ιδεολογικά στρατευμένες στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κανείς υπολογιστής και καμία μηχανή δεν γεννάει προϊόντα χωρίς την άμεση ή ενσωματωμέ-νη σε αυτά εργασία των εργαζομένων. Ού-

τε θα κάνουμε τη χάρη να μη θεωρήσουμε τους ανέργους, που δημιουργεί η παράλο-γη «ανάπτυξη με ανεργία» του ολοκληρω-τικού καπιταλισμού, ως τμήματα της εργα-τικής τάξης.

Η σύγχρονη εργατική τάξη, πέρα από την αριθμητική ανάπτυξή της, αποκτά νέο ειδικό ποιοτικό βάρος. Συνδέεται με την εκρηκτική άνοδο της παραγωγικότητας και της επιστημονικής συγκρότησης της εργασί-ας. Η σύγχρονη εργασία έχει αυξημένα δι-

ανοητικά στοιχεία και ο εργάτης τείνει να μετατρέπεται από απλό συμπλήρωμα της νεκρής εργασίας σε προγραμματιστή, επό-πτη και ελεγκτή των μηχανών και της ποιό-τητας των προϊόντων που παράγονται.

Η αντίληψή μας για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και την ανάγκη της εργα-τικής ηγεμονίας, δεν στηρίζεται όμως μό-νο σε ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία «απο-τελεσματικότητας» στον κοινωνικό αγώνα. Εκτός από το στενά νοούμενο «συμφέρον», ο κόσμος της εργασίας είναι φορέας απε-λευθερωτικών αξιών για όλη την κοινωνία, που είναι ικανές να κατανικήσουν τον εγω-ισμό, την ιδιοτέλεια και τον ανταγωνισμό που καλλιεργεί ο αστικός κόσμος. Πλατιά στρώματα μικρομεσαίων καταστρέφονται σήμερα και είναι επείγουσα μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία. Πάντα ωστόσο θα έχει μια ποιοτική διαφορά αυτός που έχει μάθει να ζει μόνο από τη δική του δουλειά, με τα χέρια ή το μυαλό και όχι από τη δουλειά άλλων. Η εργατική τάξη θα είναι απελευ-θερωτική για όλα τα καταπιεζόμενα στρώ-ματα, μόνο όταν υπερασπίσει και «επιβά-λει» αυτά τα ποιοτικά στοιχεία της κατάρ-γησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αντίθετα, ο συμψηφισμός και η εξαφάνιση της απελευθέρωσης της εργα-σίας από την ατομική ιδιοκτησία, στο όνο-μα ενός γενικού «λαϊκού» ή/και «εθνικού» αγώνα, οδηγούν στην ακύρωση του αντικα-πιταλιστικού αγώνα και μαζί στην ήττα και των ευρύτερων λαϊκών, δημοκρατικών και εθνικών αιτημάτων.

Η υπεράσπιση της ταξικής οπτικής και ειδικότερα του κριτηρίου της σχέσης με την παραγωγή για τον καθορισμό των «ορίων» και του ρόλου των κοινωνικών τάξεων, εί-ναι σταθερό σημείο αναφοράς μας, σε αντι-παράθεση με τις αστικές και μικροαστικές θεωρίες.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η ταυτότητα της εργατικής τάξης καθορίζεται αυτόματα και μοναδικά μόνο από αυτή τη σχέση. Στο εσωτερικό της συνυπάρχουν και συγκρού-

ονται η τάση υποταγής με την τάση χειραφέτησης. Η εργατι-κή τάξη ταλαντεύεται καθημε-ρινά ανάμεσα στο γονάτισμα και την αντίσταση. Ανάμεσα στη βελτίωση της ζωής της, ως αποτέλεσμα της βελτίωσης της επιχείρησής «της», του δικού «της κράτους» ή ως αποτέλε-σμα της συλλογικής αντίθεσης και της συνολικής ρήξης απέ-ναντί τους.

Το ζητούμενο είναι η ανά-πτυξη της τάσης χειραφέτη-σης. Η ενοποίηση των πρω-τοπόρων τμημάτων της τάξης πάνω σε ένα συνειδητό πολι-τικό πρόγραμμα αντικαπιταλι-στικής επανάστασης αλλά και κομμουνιστικής τομής. Ιδιαί-τερη σημασία έχουν πλευ-ρές οι οποίες σχετίζονται με την πολιτισμική ιστορική συ-γκρότηση της εργατικής τά-ξης και επιδρούν στην πολιτι-

κή συμπεριφορά της και στη διαμόρφωση των «ταυτοτήτων» της. Στην Ελλάδα βασι-κό ζήτημα σε αυτό το πλαίσιο είναι η καλ-λιεργούμενη αντιπαράθεση Ελλήνων - με-ταναστών και οι συναφείς με αυτήν ρατσι-στικές, νεοφασιστικές αντιλήψεις. Πρέπει επίσης να δούμε τους εθνικο-πολιτισμικούς ή θρησκευτικούς ανταγωνισμούς, αλλά και τις σχέσεις μεταξύ των φύλων. Ας μην ξε-χάσουμε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Ούτε τη «μάχη των ταυτοτήτων». Ακόμη και το σκοτωμό στα γήπεδα σε συ-γκρούσεις μεταξύ οπαδών διαφορετικών ομάδων.

Η απελευθερωτική κομμουνιστική πο-λιτική και ειδικότερα η συνειδητή προσπά-θεια συγκρότησης του κοινωνικού και πολι-τικού υποκειμένου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και επανάστασης, προϋποθέτει τόσο την ταξική όραση, όσο και την άρνηση του στενού οικονομισμού - εργατισμού.

Ζητούμενο είναι η παρέμβαση σε όλες τις πλευρές που συγκροτούν την ταυτότη-τα και την κουλτούρα της σύγχρονης εργα-τικής τάξης. Απαιτούνται αναλυτικές προ-σεγγίσεις, ιδεολογικές διαμάχες, θετικά προτάγματα και αιτήματα, αγώνες, σε όλες αυτές τις σφαίρες. Από τη δημοκρατία και την οικολογία, έως την αλληλεγγύη στους μετανάστες και την αντιιμπεριαλιστική πά-λη και την εθνική αυτοδιάθεση. Από την πάλη ενάντια στο θρησκευτικό φανατισμό, έως τις φυλετικές διακρίσεις ή την καταπί-εση των γυναικών.

4 Ο κόσμος της εργασίας είναι φορέας απελευθερωτικών αξιών για όλη την κοινωνία

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIΣMOΣ ΠPIN / 19

Τιμώντας το έργο και τη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου η Ταινιοθήκη της Ελλάδας, σε συνεργασία με τα Αρχεία

Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας και το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών,

ξεκίνησε ήδη ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κινηματογραφικό αφιέρωμα στον εμφύλιο πόλεμο.

Κινηματογράφος για τον εμφύλιοn ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΣΙΤΑΣ

Γ ια μένα εμφύλιος σημαίνει η αγωνία και η απόγνωση της δε-ξιάς μάνας μου, που έψαχνε για δέκα μέρες να βρει το πτώ-μα του αριστερού πατέρα μου»,

μας είχε δηλώσει κάποτε ο Θόδωρος Αγ-γελόπουλος, στη μνήμη του οποίου γίνεται το αφιέρωμα για τον εμφύλιο πόλεμο, μιας και ο εμφύλιος υπήρξε μια από τις κεντρικές συνιστώσες του κινηματογρα-φικού του έργου. Αυτές τις μέ-ρες η Tαινιοθήκη της Ελλάδας, σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστο-ρίας και το τμήμα Επικοινω-νίας και Μέσων Μαζικής Ενη-μέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, διοργανώνει αυτό το φιλόδοξο αφιέρωμα. Πολλές ταινίες μυθοπλασίας και ντο-κιμαντέρ θα προβληθούν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθό-νη. Είναι μια ολοκληρωμένη και αντιπροσωπευτική παρου-σίαση των κινηματογραφικών εγγραφών που σήμερα διαθέ-τουμε για τον ελληνικό εμφύ-λιο πόλεμο.

Συνδεδεμένος με το τραύμα και τις απαγορεύσεις, που τον συνόδευσαν από την αρχή, ο εμφύλιος πόλεμος δεν καθιε-ρώθηκε ως ιδιαίτερα πρόσφο-ρο πεδίο για τη μεγάλη οθόνη. Η άρση των απαγορεύσεων το 1974 συντέλεσε στην οριστική ένταξή του στη θεματολογία του Νέου Ελ-ληνικού Κινηματογράφου.

Τα τελευταία χρόνια οι κάμερες κατα-γράφουν και δύο νέες εκδοχές. Πρόκειται για τη στρατιωτική διάσταση του εμφυλίου πολέμου αλλά και για την κατάθεση της βι-ωμένης εμπειρίας, η οποία με τη μορφή του ντοκιμαντέρ δοκιμάζει νέους τρόπους κινη-ματογραφικής αφήγησης.

Τις διαφορετικές αυτές εγγραφές της εμφύλιας αναμέτρησης, όπως εμφανί-στηκαν από την έκρηξή της μέχρι τις μέ-ρες μας, επιχειρεί να αναδείξει το εν λό-γω αφιέρωμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συ-γκεντρώνουν δύο ταινίες που εντοπίστη-καν στην Ταινιοθήκη της Σερβίας, στο Βε-

λιγράδι, και προβάλλονται για πρώτη φο-ρά στην Ελλάδα. Η πρώτη, Τα ελληνόπαι-δα (Γκρέτσκα Ντέκα, 1948) του Ραντίβο-ζε Λόλα Ντούκιτς περιγράφει την υποδο-χή ελληνοπαίδων στο προσφυγικό κατά-λυμα στη Μπέλ Κρούκβα. Γυρισμένη την ίδια περίπου εποχή με την ταινία Η αλή-

θεια για τα παιδιά της Ελλάδος (1948) των Μάνου Ζαχαρία και Γιώργου Σεβαστί-κογλου, η ταινία αποτελεί την εκδοχή της γείτονος και συμμάχου του Δημοκρατικού Στρατού, Γιουγκοσλαβίας, και επομένως συνιστά μια ακόμη απάντηση στις ελληνι-κές κυβερνητικές θέσεις περί του παιδο-μαζώματος.

Η προβολή και ο σχολιασμός άγνωστων κινηματογραφικών τεκμηρίων της περιόδου του εμφυλίου πολέμου συνιστά ένα από τα βασικά μελήματα του αφιερώματος. Στα σύ-ντομα κινηματογραφικά επίκαιρα που πα-ραχωρήθηκαν από το Διεύθυνση Μουσείου - Αρχείου της ΕΡΤ, προστίθενται άγνωστα και σημαντικά αρχεία που απόκεινται στις

συλλογές της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Κυριακή 12/02: 5 μ.μ., Ελένη Πίτερ Γέιτς, 114΄. 7 μ.μ., Τα παιδιά της Χελιδόνας Κώ-στας Βρεττάκος 118΄. 9 μ.μ., Τριλογία - Το λιβάδι που δακρύζει, Θόδωρος Αγγελόπου-λος 170΄. 8 μ.μ., Η ζωή στους βράχους Αλί-

ντα Δημητρίου 98’. 10 μ.μ., Βί-οι Παράλληλοι του Εμφυλίου (2) Με τα παραδοθέντα όπλα παρά πόδα Ροβήρος Μανθού-λης 52΄.

Δευτέρα 13/02: 5.30 μ.μ. Ούλοι εμείς εφέντη Λεωνί-δας Βαρδαρός 105΄. 7.30 μ.μ., στρογγυλή τράπεζα «Ο ελληνι-κός εμφύλιος στην οθόνη: ντο-κιμαντέρ και αρχειακά τεκμή-ρια». 9.15 μ.μ., Ο ελληνικός εμ-φύλιος πόλεμος Ροβήρος Μαν-θούλης, 55’. Τα ελληνόπαιδα Ραντίβοζε Λόλα Ντούκιτς 21΄. Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδος, Μάνος Ζαχαρίας 26΄, Αδελφική βοήθεια Τράτζε Ποπόβμ - Τζορτζ Σκριτζίν 23΄. Ελληνικός εμφύλιος: ψηφιακά αρχειακά τεκμήρια 40΄. 8 μ.μ. Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλί-ου (3) Τρούμαν εναντίον Μάρ-κου, Ροβήρος Μανθούλης 52΄. 9.30 μ.μ. Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου (4) Κλιμάκωση ψυ-χρού και θερμού πολέμου Ρο-βήρος Μανθούλης 52΄.

Τρίτη 14/02: 5.45 μ.μ., Τα χρόνια της θύελλας Νίκος Τζί-

μας 113΄. 7.45 μ.μ., Γράμμος Ηλίας Μαχαί-ρας 114’. 9.45 μ.μ. Ψυχή βαθιά Παντελής Βούλγαρης 130΄. 8 μ.μ. Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος Φώτος Λαμπρινός 72’. 10 μ.μ. Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου (5) Ύστατη αδελφοκτονία, Ροβήρος Μανθούλης, 52’.

Τετάρτη 15/02: 5.45 μ.μ., Βασιλική Βαγ-γέλης Σερντάρης 135΄. 8 μ.μ., Καραβάν Σα-ράι Τάσος Ψαρράς, 115’. 10 μ.μ., Πέτρινα χρόνια Παντελής Βούλγαρης, 135’. 8 μ.μ., Εμφύλιος λόγος Διαμαντής Λεβεντάκος 74’. 10 μ.μ. Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου (6) Η αρχή του τέλους Ροβήρος Μανθούλης 52’.

Η Tαινιοθήκη της Ελλάδας βρίσκεται στην Ιερά Οδό 48 και Μεγάλου Αλεξάν-δρου 134-136. Τηλέφωνο: 2103609695.

4 Θα προβληθούν άγνωστα ντοκουμέντα από τη ζωή των Ελλήνων στην Γιουγκοσλαβία

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΤεύχος 97Κυκλοφόρησε το τεύχος 97 (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2011) του θεωρητικού περιοδικού Ουτοπία. Εξαιτίας της καταστροφικής κρίσης, το περιοδικό αναγκάστηκε να τροποποιήσει το πρόγραμμα του έτους 2011. Τρία τεύχη (93, 95, 96) αφιερώθηκαν στη μελέτη των βασικών στοιχείων της κρίσης. Με το τρέχον τεύχος η Ουτοπία επιστρέφει στο χώρο της φιλοσοφίας, επιλέγοντας ωστόσο κείμενα που σχετίζονται με ουσιαστικά προβλήματα των σημερινών κοινωνιών, της τέχνης και της ιδεολογίας. Επιστροφή λοιπόν σε «θέματα πολυτελείας», ενώ μαίνεται η κρίση.Εντούτοις και στο τρέχον τεύχος δημοσιεύονται τέσσερα, σχετικώς σύντομα, αλλά ουσιαστικά κείμενα που αφορούν όψεις της καταστροφικής σημερινής πραγματικότητας. Συγκεκριμένα: Το πρώτο άρθρο αφορά το εργασιακό πρόβλημα «στη δίνη της οικονομικής κρίσης» (Γ. Κουζής). Ο Δ. Μπελαντής αναλύει, στη συνέχεια, τις νομικές και συνταγματικές όψεις των «νέων συμφωνιών». Η κατεδάφιση του Πανεπιστημίου και ο αγώνας για τη σωτηρία του είναι το θέμα του Λ. Απέκη. Τέλος, ο Δ. Δαγκλής αναλύει τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες του «κινήματος των αγανακτισμένων».Το πρώτο μελέτημα του νέου αφιερώματος σχετίζεται άμεσα με την κρίση: Aναλύει κριτικά το πρόβλημα της «εθνικής κυριαρχίας», υπό το πρίσμα της ιδεολογίας του κοινοτικού δικαίου. Τα καθαυτό φιλοσοφικά κείμενα αφορούν: Tην αντιπαράθεση Λούκατς-Χάιντεγκερ για το πρόβλημα της αλλοτρίωσης (Ν. Tερτουλιάν). Τη λειτουργία των κοινωνικών επιστημών στις σημερινές κοινωνίες (Α. Μαρβάκη-Δ. Παρσάνογλου). Όψεις της σκέψης του B. Mπένγιαμιν που σχετίζονται με τη γενικευμένη πολιτική και κοινωνική κρίση (Δ. Ευστρατίου). Μία ιδιαίτερα πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα συσχέτιση του έργου του Λ. Mπόλτζμαν, θεμελιωτή της στατιστικής φυσικής, με την προσπάθεια κατανόησης των κοινωνικών κρίσεων. Αυτά ως προς τη φιλοσοφία. Ακολουθούν δύο εξαιρετικά κείμενα για τον κινηματογράφο. Η Κ. Καλούδη αναφέρεται στον κινηματογράφο της Λατινικής Αμερικής και ο Θ. Τσακαλάκης σε όψεις του σύγχρονου κινηματογράφου. Στη συνέχεια, δύο άρθρα, με αφορμή την έκδοση δύο βιβλίων (του Ε. Μπιτσάκη, Η Ύλη και το Πνεύμα και του Θ. Κουτσουμπού Οι Έννοιες του Χρόνου) αναφέρονται σε θεμελιώδη φιλοσοφικά προβλήματα που αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά των φυσικών επιστημών (Αρ. Αραγεώργης και Ν. Ταμπάκης). Το τεύχος ολοκληρώνεται με ένα άρθρο του Γ. Πετρή για το ζωγράφο Φώτη Σαρρή, με έργα του οποίου εικονογραφείται το σημερινό τεύχος, επιλεγμένα από τη Μαρία Κοκκίνου. Και όπως πάντα, το Χρονικό του Βιβλίου.

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΧΑΒΡΗΣ

Συνεχίζεται εδώ και πολλές εβδομάδες να προβάλλεται η ται-νία Το λιμάνι της Χάβρης του Άκι Καουρισμάκι. Στο δεύτερο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Γαλλί-ας, ένας μποέμ τύπος, πρώην συγ-γραφέας (με το όχι και τόσο τυχαίο όνομα Μαρσέλ Μαρξ) που βγάζει τα ελάχιστα προς το ζην γυαλίζο-ντας παπούτσια στους σταθμούς και ζει σε συνθήκες «ελεγχόμενης

χρεοκοπίας», έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα της με-τανάστευσης. Αποφασίζει να πάρει θέση, να βοηθήσει τους μετανάστες (ειδικά ένα χαμένο παιδί της Αφρι-κής) με τον πιο πρωτότυπο τρόπο. Και ξαφνικά αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας και αι-σιοδοξίας. Μια ιστορία που ακρο-βατεί στα όρια του γραφικού ή του γκροτέσκου, μόνο και μόνο για να δείξει την αξία να είναι κανείς άν-θρωπος και την ισχυρή θέληση που αναδύεται απ’ αυτό. Το Λιμάνι της

Χάβρης κινείται με μινιμαλιστική απλότητα, λιτά εκφραστικά μέσα, με μια νοσταλγία για τον βωβό κι-νηματογράφο. Στην τελευταία σκη-νή θα ακουστεί η φράση «κοίταξε, άνθισαν οι κερασιές», θυμίζοντας την αναφορά στις κερασιές της γαλλικής Κομμούνας και του Μάη του ’68: «Οι κερασιές δεν ανθίζουν μόνο μια φορά, οι κερασιές δεν αν-θίζουν μόνο στη Γαλλία».

Η προηγούμενη ταινία του Άκι Καουρισμάκι, που έκανε αίσθη-ση στην Ελλάδα ήταν το Ένας άν-θρωπος χωρίς παρελθόν.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΟΥΤΟΠΙΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

20 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Β γαίνοντας από τη φόρτιση και το μύθο των ημερών, που προκάλεσε ο απροσδόκητος, αλλά όχι αταίριαστος, θάνατος του Θ. Αγγελόπουλου, ας

προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε ψύχραιμα το διαχρονικό μύθο του δημιουργού, του έργου και της εποχής του. Είναι αλήθεια πως στις αγιογραφίες των ημερών που πέρασαν, κυρίως των πρώτων και πιο «λαϊκών», απουσίασε γενικά η Αριστερά, ως πρωταγωνιστικό τοπίο στις ταινίες του, ενώ προβλήθηκε από την άλλη η ιδέα της Επανάστασης, σε μια μη τοξική εκδοχή της. Πρόκειται για μια έντεχνη επιδίωξη των «μηχανισμών της εξουσίας», στις πολλές μορφές και τα είδη τους; Ή πρόκειται για μια ερμηνεία αγγελοπουλικής προέλευσης, όπου σε ένα μακρινό πλάνο, χάνεται η μία (η Αριστερά) και περνάει στο βάθος η άλλη (η Επανάσταση), σαν συμβολισμός ή σαν ουτοπία; Που δεν απειλεί κανέναν;Ασφαλώς, ο καλλιτέχνης και το έργο του δεν είναι ιδιοκτησίες. Κανείς δεν μπορεί να γίνει ο αποκλειστικός διαχειριστής της αλήθειας του έργου, ούτε καν ο ίδιος ο δημιουργός του. Το έργο (και ο δημιουργός εν πολλοίς) παραδίδεται στο κοινό και ακολουθεί την τύχη που του ορίζουν δέκτες και Ιστορία. Αλλά, όπως συμβαίνει και με την πραγματικότητα, πάντα το θέμα βρίσκεται από ποια γωνία κοιτάς (και την πραγματικότητα και το έργο) και τι θέλεις να διακρίνεις. Δεν είναι το βλέμμα, είναι η ματιά όπως έλεγε κι ο Αγγελόπουλος. Υπό αυτήν την έννοια πρέπει να αναγνώσουμε με τη δέουσα προσοχή και κατανόηση όλες τις πολλαπλές ερμηνείες, από την πλευρά του συναισθήματος, της περιπλάνησης, της προσφυγιάς, της εξορίας, της αναζήτησης, της ελληνικότητας, της ήττας κ.λπ. Τουλάχιστον όσες δεν είναι προφανώς ανόητες ή εμπαθείς, αλλά καμιά φορά κι αυτές. Είναι εκείνο που λένε ολική θεώρηση της πραγματικότητας, καθώς κάθε μία ερμηνεία μπορεί να συνεισφέρει στη συζήτηση και τον όλο προβληματισμό, που σε κάθε περίπτωση κάνει πιο ικανούς όλους μας να εισδύσουμε στο έργο και να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ της δικής μας ερμηνευτικής γραμμής. Αυτό δεν υπονοεί πως οι διαφορετικές ματιές δεν πρέπει να κονταροχτυπηθούν, καθώς το πιο συχνά (ή πάντα) εκφράζουν ουσιαστικές διαφορές αισθητικής και κοσμοθεωρητικής διάστασης. Ή ακόμα και τις προσωπικές μιζέριες του «κριτικού».

n ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΑΜΝΑΚΗΣ

Σχετικά με τον Θ. Αγγελόπουλο λοιπόν. Ανεξάρτητα τι γνώμη έχει κάποιος για το έργο του ή για τη μια ή άλλη ταινία, οφεί-λει να αναγνώσει το αδιαμφι-

σβήτητο, πως εκεί πράττει η σύγχρονη Ελλάδα, η Αριστερά και η Επανάστα-ση, όχι ως θύματα της μοίρας άλλα ως πρωταγωνιστικές μορφές του παρόντος και του μέλλοντος. Ως μοίρα οι ίδιες. Και από εδώ ξεκινάει το αρχαιοελλη-νικό δράμα. Ποια Ελλάδα, ποια Αρι-στερά, ποια επανάσταση; Ο Αγγελό-πουλος, όπως το βλέπω από τη δική μου γωνία, είναι μια κορυφαία φυσιογνω-μία της ελληνικής τραγωδίας, της τρα-γωδίας του κομμουνιστικού κινήματος και της ιστορικής του μοίρας και προο-πτικής. Και στην έννοια της τραγωδίας ας αποδώσουμε την κυριολεκτική, αρ-χαιοελληνική και διαλεκτική σημασία. Ως σύγκρουση των αντιθετικών δυνά-μεων, ανθρώπινων και θεϊκών, που πα-

ράγουν τις μεγάλες εκρήξεις.Ο Αγγελόπουλος συμπύκνωσε τη

δραματική αντίφαση της εποχής μας, την ιστορική ρήξη και την ανεπάρκειά της, τη δόξα και τη χλεύη της. Πήγε τη συνείδηση ως το όριο της εποχής. Επε-ξεργάστηκε την ήττα όσο κανένας άλ-λος, μήπως μπορέσει μέσα από ’κει να ανακαλύψει τη βάσιμη ελπίδα μιας ανά-τασης. Δεν βρήκε. Κι έμεινε απελπισμέ-να αισιόδοξος. (Η απεγνωσμένη εκείνη αισιοδοξία που αφού δεν βρίσκει επα-φή με τα πράγματα επιμένει να υπάρχει ως τελευταίο καταφύγιο, ίσως ένα βήμα πριν την αυτοκτονία).

Ο ίδιος ανήκει στη μετά τον εμφύλιο γενιά. Δεν έχει δεσμούς αίματος με το επαναστατικό κίνημα. Δεν αγωνιά για τον τρόπο που θα υπάρξει στις συνθή-κες της δεξιάς μετεμφυλιακής βαρβα-ρότητας. Δεν είναι φορέας της ήττας, ικέτης μιας δημοκρατικής νομιμοποί-ησης της Αριστεράς και της σχετικής προσαρμογής του επαναστατικού ορά-ματος. Αυτά τον απαλλάσσουν από τις

πρωταρχικές υπαρξιακές αγωνίες της Αριστεράς του 1950, που δεν αποτελούν προπατορικό αμάρτημα, αλλά δημιούρ-γημα της ήττας και κυρίως της (ακόμα πριν την ήττα) ηττοπάθειας. Δεν ανή-κει στο ρεύμα εκείνων που αναζητούν μια κουτσή δημοκρατία, μια ελευθερία ανάπηρη. Μπαίνει στο προσκήνιο και ανασαίνει τη δεκαετία του ’60, την επο-χή που, με εκκωφαντικό, πλην απροσδι-όριστο τρόπο ανανεώθηκαν οι υποσχέ-σεις της επανάστασης. Και κυρίως ει-σπνέει τη δροσιά και τη νέα υπόσχεση του αντιδικτατορικού κινήματος.

Όπως περιγράφει ο Κώστας Τζια-ντζής, στο σπουδαίο του άρθρο για την αντιδικτατορική πάλη, ερμηνεύοντας και τα όσα ακολούθησαν τη δικτατο-ρία: «Η αντιδικτατορική πάλη χωρίζε-ται σε δυο περιόδους και σε δυο γενικά παρατάξεις αντίθετες μεταξύ τους, αλ-λά και σφιχταγκαλιασμένες στον πολι-τικό χώρο και στο χρόνο. Η πρώτη είναι η περίοδος και η παράταξη των λυγμών της προδομένης δημοκρατίας. Η δεύτε-

Η σταθερή αλήθεια των απέραντων πλάνων

Εκεί ανάμεσα, στις συμπληγάδες αυτών των «ελληνιστικών» χρό-νων βρέθηκε ο Αγγελόπουλος. Πολλά βήματα μακριά από τους πριν, λιγότερα βήματα μακριά

από τους μετά. Σε ένα μετέωρο βήμα όπως ήταν ο κόσμος που κλήθηκε να περιγρά-ψει. Δεν κινηματογράφησε τις ελεγείες της επανάστασης. Περισσότερο την αυτο-γνωσία της ήττας. Δεν διείσδυσε στα προ-γράμματα της ανατροπής. Περισσότερο στην προσδοκία της. Επεδίωξε και μπόρε-σε να αποσυνδεθεί από το ρεύμα της ήττας. Δεν έφτασε να εκφράσει το ρεύμα της κομ-μουνιστικής προοπτικής. Λογικό και επό-μενο. Το κομμουνιστικό πρόγραμμα δεν έχει διατυπωθεί, αναζητείται μέσα στο συ-ντρίμμια μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής και στους οδυνηρούς πόνους ενός αφιλό-ξενου παρόντος. Αλλά ο μετέωρος σκηνο-θέτης περιφέρει στην Ευρώπη το σπασμέ-νο άγαλμα του Λένιν και προφητεύει πως

θα ξανάρθει, η επανάσταση –την οποία ο Λένιν εξέφρασε για μια ολόκληρη ιστορι-κή εποχή, πριν τον μετατρέψουν σε άγαλ-μα και μουσείο– «με τα ρούχα και το όνο-μα ενός άλλου». Και σήμερα, όταν κάποιες κόκκινες σημαίες βγαίνουν από τις γωνίες και ξαναπροφέρονται λέξεις που είχαν γί-νει παράνομες, όπως επανάσταση και κομ-μουνισμός, ο Αγγελόπουλος στην νέα του ταινία έκανε μια ακόμα απόπειρα να εξε-ρευνήσει τους δρόμους των καταπιεσμέ-νων. Να ξαναπιάσει ένα νήμα προς την έξοδο.

Ο Αγγελόπουλος είχε την τιμή και ευ-φυΐα να αποσυνδεθεί από το ρεύμα της ήττας, δεν είχε το υλικό να συνδεθεί με το ρεύμα της επανάστασης. Το διαισθα-νόταν αλλά δεν το έβλεπε, το ήθελε αλ-λά δεν το έβρισκε, το προσδοκούσε και το πίστευε αλλά δεν το άγγιζε. Γι’ αυτό νομίζω πως, πριν απ’ όλα και κυρίως, εί-ναι ο εκφραστής αυτής της τραγικής αντί-

Ο σκηνοθέτης των μεγάλων επαγγελιών της εποχής μας

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠPIN / 21

Η σταθερή αλήθεια των απέραντων πλάνωνφασης της εποχής μας. Ας μην ψάχνουμε να βρούμε στον Αγγελόπουλο και στις ταινίες του όλα όσα μας λείπουν ως κίνημα. Αν επιμεί-νουμε πολύ μπορεί και να τα βρούμε. Δεν εί-ναι σίγουρο όμως πως δεν θα αποτελούν μια ακόμα αυταπάτη, μια ακόμα αντικειμενικο-ποίηση της επιθυμίας, σαν εκείνου που κλεί-νει επίμονα τα μάτια και βλέπει όποιες εικό-νες θέλει το μυαλό του. Ας τον παρατηρήσου-με με εύνοια και «επιείκεια», και ας τον κα-τανοήσουμε βαθύτερα ως αυτό που είναι. Κά-τι τέτοιο θα μας προσφέρει μεγαλύτερη ευχα-ρίστηση και περισσότερο κέρδος, ακόμα και πολιτικό. Θα μας προσφέρει μια δυνατότητα ανάγνωσης της πραγματικότητας με τα μάτια ενός ιδιοφυούς ανθρώπου που μας μαθαίνει πώς να κοιτάμε και πώς να διαβάζουμε και τον κινηματογράφο και τον κόσμο.

Κι αυτό το άρθρο δεν είναι μια επιθυμία κατάταξης και ένταξης (μέσα στο ιστορικό πλαίσιο) αλλά μια άσκηση πραγματικότητας, όπου οι ροπές διαμορφώνουν εύθραυστες

ισορροπίες κάνοντας τις ζωές των ανθρώπων ευάλωτες και τη σημασία των μεγάλων δημι-ουργών εξαιρετικά σημαντική, ως ασκό που απελευθερώνει ούριους ανέμους, ικανούς να προωθήσουν την ιστορία.

Υ.Γ. Απέφυγα όσο μπορούσα να παραπέμ-ψω (προκειμένου να ισχυροποιήσω την αλή-θεια του άρθρου), στις φράσεις και τις εικό-νες από τις ταινίες του Αγγελόπουλου. Και τούτο όχι μόνο γιατί δεν ήθελα να το φορτί-σω (κι άλλο) συναισθηματικά, όσο γιατί δεν νομίζω πως στις λέξεις που θα παρέθετα θα βρισκόταν η αλήθεια την οποία υποστηρίζω – η αλήθεια αυτή, κατά τη ματιά μου, υπάρχει παντού στις εικόνες, στα πρόσωπα, στις λέξεις και στα πλάνα του που δεν είναι μακρόσυρ-τα αλλά απέραντα (και στο απέραντα παρα-καλώ ας δοθεί η απέραντη ερμηνεία). Αλλιώς θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα παρόμοιο άρθρο, από την αρχή ως το τέλος, με φράσεις από τα σενάρια των ταινιών, χωρίς να χρεια-στεί να προσθέσει ούτε ένα και.

Ο σκηνοθέτης των μεγάλων επαγγελιών της εποχής μαςρη (κυρίως από το ’71 και μετά) είναι η περίοδος, η παράταξη μιας νέας επα-ναστατικής επαγγελίας που αρχίζει να σιγοτραγουδά σε διάφορες παραλλα-γές». Ο Αγγελόπουλος ανήκει στη δεύ-τερη παράταξη που «φωτίζεται απ’ τις παλιές και τις καινούργιες υποσχέσεις των αντάρτικων, απ’ τον κόκκινο Οκτώ-βρη και τα μαύρα μάτια του Τσε, απ’ τις ξαναγεννημένες, σοφές και ταυτόχρο-να αμάθητες, επαναστατικές απόπειρες του Μάη».

Είναι ο Μάης του ’68, τα απελευθε-ρωτικά κινήματα, το Βιετνάμ, η πορτο-γαλική επανάσταση των γαρυφάλλων, η αμερικάνικη άνοιξη, η ελληνική δικτα-τορία και το αντιδικτατορικό κίνημα, η νέα ελπίδα πάνω σε αποκαΐδια και σε μηρυκασμούς ήττας της ελληνικής τρα-γωδίας. Και ο Αγγελόπουλος εντάχθη-κε συνειδητά στο ρεύμα εκείνων που ζητά μια μεγάλη ανατροπή. Αυτή η ανα-τροπή, η επανάσταση, δεν έχει ακριβές όνομα, ούτε σαφή χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και προσπαθεί να την εξερευνή-σει, να βρει την ακριβή της ταυτότητα και την προοπτική της.

Τη δεκαετία του ’70 η προσδοκία παραμένει ζωντανή έστω κι αν ξεθυ-μαίνει. «Η μεταπολίτευση γεννήθηκε από το αίμα των ανυπότακτων ανθρώ-πων, αλλά πήρε το κυρίαρχο σχήμα της από τη σύγχρονη βιομηχανία της πλα-στικής πολιτικής χειρουργικής. Αρκε-τοί, ως γνωστόν, από τους αγωνιστές της δεύτερης περιόδου, της δεύτερης παράταξης, απέκτησαν επίσημα επώνυ-μα. Η εκφωνήτρια της αντίστασης ανα-μορφώθηκε σε φτωχή παρουσιάστρια. Ωστόσο, η πλειονότητα αυτής της πρω-τοπορίας “των άγνωστων στρατιωτών” της ανατροπής, μέσα από τις πολλαπλές αντιθέσεις της, τις απογοητεύσεις, τις αφομοιώσεις και τις εξάρσεις της, έμει-νε πιστή (ή μάλλον “άπιστη” και κριτι-κή, άστατη και πάντα ερωτευμένη) απέ-ναντι σ’ αυτό που η ίδια ονόμασε, με την όμορφη ξύλινη γλώσσα της, “ο αγώ-νας συνεχίζεται”». Αυτά συμπληρώνει ο Κ. Τζιαντζής στο άρθρο.

Αλλά η δεκαετία του ’80 –αν μπο-ρούμε να κάνουμε αυτές τις χρονολο-γικές κατατάξεις που περιέχουν πάντα ένα βαθμό αυθαιρεσίας, αλλά προσεγ-γίζουν την κύρια τάση– έχει περισσότε-ρο χρώματα φθινοπώρου, ένα βροχερό τοπίο, αμφίβολο. Και καταλήγει σε μια πανηγυρική κατάρρευση του ρεύματος της «υπαρκτής σοσιαλιστικής» αυτα-πάτης, συμπαρασύροντας όμως και τα επαναστατικά όνειρα, που συνδέθηκαν με την αυταπάτη αυτή, ακόμα και εκεί-να που δεν μπόρεσαν να αποσυνδεθούν αν και το προσπάθησαν.

Αυτή την εποχή η αναζήτηση του Αγ-γελόπουλου συνάντησε και συμπορεύτη-κε με την αναζήτηση του επαναστατικού ρεύματος που έπαιρνε πιο συγκεκριμέ-νες μορφές, κυρίως μέσω της αντιπαρά-θεσης εντός των γραμμών του ΚΚΕ. Με αυτή την έννοια έγινε και εκφραστής της αμφισβήτησης των κάτω, του ρεύματος που διεκδίκησε να αμφισβητήσει την πο-ρεία της συμβίωσης με το αστικό σύστη-μα και να ανορθώσει σε ύψος ρεαλισμού και σχεδίου την κομμουνιστική προοπτι-κή, έστω πολυτραυματισμένο και αδύνα-μο, έστω με τις δυσκολίες και τις αντιφά-σεις των αμοιβαίων αναγνωρίσεων και τις δυσπιστίες του έρωτα. Το ρεύμα αυ-τό χρειάστηκε ως αισθητικό επιχείρημα και βασικό ιδεολογικό βοηθό, τον Αγ-γελόπουλο, πολυτραυματισμένον κι αυ-τόν, αλλά εγγύς.

Έγινε μέρος του ρεύματος που ήθε-λε να διερευνήσει τα αίτια του θανά-του (αυτού του συμβολικού θανάτου που κινδύνευε να γίνει πιο πραγματι-κός από όλους τους πραγματικούς) και να ξαναβρεί ελιξίρια για την ανανέω-ση - ανατροφοδότηση του επαναστα-τικού ονείρου. Δεν αποτέλεσε ακρι-βώς τον Τυρταίο αυτής της τάσης, δεν έγραφε εξ άλλου παιάνες, αλλά συντέ-λεσε ουσιαστικά στον προβληματισμό της και πολιτικά, με όλες τις αμφισβη-τήσεις του, τάχθηκε μαζί της. Μαζί μας. Βρήκαμε σ’ εκείνον έναν εκφραστή σε υψηλό αισθητικό και ιδεολογικό επίπε-δο της αναζήτησής μας, βρήκε σε μας

ένα νέο δυναμικό ακροατήριο και έναν αποδοτικό συνομιλητή.

Η ηγεσία της διαπιστευμένης Αρι-στεράς και των δύο επίσημων εκδοχών, περισσότερο από ένστικτο και λιγότε-ρο από γνώση, δεν τον κάλεσε ποτέ στο τραπέζι της, ως ιδεολογικό και πολιτικό συνδαιτυμόνα –πέρα από τις γνωστές δημόσιες σχέσεις– δεν τον κατέγραψε ποτέ ως δικό της. Εξ ου και ο τότε κρι-τικός του Ριζοσπάστη, θεωρούσε το Τα-ξίδι στα Κύθηρα μια κακή ταινία, θεμε-λιώνοντας την κριτική του στη ...βαθυ-στόχαστη παρατήρηση πως ο Αγγελό-πουλος είναι ανιστόρητα απαισιόδοξος καθώς δεν βλέπει τις μεγάλες επιτυχίες της Αριστεράς στις δημοτικές εκλογές.

Ακολούθησε εκείνη η εποχή της με-σοβασιλείας, η εικοσαετία 1990-2010, κάτι σαν τους ελληνιστικούς χρόνους της επαναστατικής πορείας, όπου η πα-λιά επαναστατική δόξα έχει εξατμιστεί (στην περίπτωσή μας έχει γίνει και κα-κόφημη), το κομμουνιστικό όραμα έχει μετατραπεί σε ουτοπικό ρομαντισμό

και οι καινούργιες υποσχέσεις, είτε ακούγονται ως ψίθυρος είτε ως νοσταλ-γία. Μετά την κατάρρευση του απόρ-θητου κάστρου του «σοσιαλισμού» και τις πολλαπλές διασπάσεις, έμειναν κά-ποιοι μαραζωμένοι «επίσημοι» κληρο-νόμοι να κυκλοφορούν επαγγελλόμε-νοι μια εξέγερση που και οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Κι όσοι ψάχνουν ένα σώμα να ενδυθούν και μια εξέγερση να πιστέ-ψουν, περιφέρονται ρακένδυτοι, με το απομεινάρια της ιστορίας που δεν θέ-λουν να αρνηθούν (ούτε την ιστορία ού-τε τα κουρέλια της), ψάχνοντας ένα νέο βλέμμα, της επανάστασης που οργανώ-νουν στο καλπάζον μέλλον. Οι επιμένο-ντες ανορθώνουν ένα ύψος που κανείς δεν μετράει, ξαναφέρνουν στα μάτια τους τη σπίθα μιας ελπίδας, κοινωνούν τα άχραντα μυστήριά τους και καίγο-νται στην κόλαση ενός μεταμοντέρνου κόσμου που νομίζει πως ευημερεί. Αλ-λά υπονομεύουν συστηματικά το παρόν και ανοίγουν ξανά τις υπόγειες στοές των επαναστατικών ορυχείων.

Με μία έννοια ο Αγγελόπουλος έγινε και εκφραστής των κάτω, του ρεύματος που διεκδίκησε να αμφισβητήσει την πορεία της συμβίωσης με το αστικό σύστημα και να ανορθώσει σε ύψος ρεαλισμού την κομμουνιστική προοπτική

n ΣΧΕΔΙΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Συλλήψεις Κούρδων και αριστερών

22 / ΠPIN Δ ΙΕΘΝΗ KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Tο ερώτημα «ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τη Συρία;» συνεχίζει αναπά-ντητο μετά τη σύγκλιση του Συμβουλί-ου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και καθώς οι μέρες κυλούν γίνεται ακόμα πιο δρα-

ματικό: «Υπάρχει επιστροφή μετά την κατα-στροφή;». Όποιος προσπαθήσει να υπολογίσει τις ανθρώπινες απώλειες της εβδομάδας που πέρασε δεν θα καταφέρει να δώσει απάντηση. Χωρίς πλέον να είναι δυνατή οποιαδήποτε επί-σημη επιβεβαίωση, γίνεται λόγος για εκατοντά-δες νεκρούς κατά την προσπάθεια των δυνάμε-ων του καθεστώτος Άσαντ να επανακτήσουν τον έλεγχο της πόλης Χομς.

Η βία δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Κάθε μέρα οι πληροφορίες για οδομαχίες ή και βομβαρ-δισμούς ανεβάζουν κατά δεκάδες τον αριθμό των νεκρών, ενώ φωτογραφίες και βίντεο βαρβαρότη-τας κάνουν συχνά την εμφάνισή τους. Την Παρα-σκευή δύο μεγάλες εκρήξεις έξω από κτίρια της αστυνομίας και του στρατού στην πόλη Αλέπο, οι-κονομικό κέντρο της χώρας, αύξησαν κατά 28 αν-θρώπους τον αριθμό των νεκρών, ενώ τα συρια-κά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο και για περισ-σότερους από 200 τραυματίες. Τις εκρήξεις ακο-λούθησαν ανακοινώσεις της κυβέρνησης που έκα-ναν λόγο για επίθεση από «ένοπλες τρομοκρατι-κές συμμορίες». Από την πλευρά τους ακτιβιστές κατηγορούσαν το καθεστώς ως άμμεσα υπεύθυ-νο, ενώ ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» παρα-δέχτηκε πως μαχητές του κινήθηκαν στην περιοχή αλλά με ελαφρύ οπλισμό, και αρνήθηκε την οποια-δήποτε ανάμειξη στο περιστατικό.

Αυτή η «μαγική εικόνα», όπου μέσω της δια-σποράς πληροφοριών γίνεται δυσανάγνωστη η πραγματικότητα, είναι πλέον η επικρατούσα. Με-τά την άρνηση της Ρωσίας και της Κίνας να συμ-φωνήσουν σε ένα κοινό ψήφισμα από το Συμβού-λιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το καθεστώς Άσαντ χρη-σιμοποιεί την παράταση χρόνου που του δόθηκε ώστε να εδραιώσει περαιτέρω την ισχύ του, ενώ

οι διπλωματικές προσπάθειες που ξετυλίγονται κάνουν εμφανείς τις προθέσεις των συμμετεχό-ντων να παίξουν ρόλο στην περιοχή. Επιρρίπτο-ντας ευθύνες στην Κίνα και τη Ρωσία για τη στάση τους, οι ΗΠΑ ήταν οι πρώτες που άμεσα έκλεισαν την πρεσβεία τους στη Δαμασκό. Στη συνέχεια, η Βρετανία απέσυρε το διπλωματικό της προσωπι-κό και ακολούθησαν η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιτα-λία, η Ισπανία και η Ολλανδία. Η Γερμανία απέ-λασε τέσσερις σύρους διπλωμάτες ενώ η Λιβύη, ως νεόκοπη σύμμαχος των δυτικών, απέστειλε τε-λεσίγραφο στους σύρους διπλωμάτες να εγκατα-λείψουν την Τρίπολη.

Πρωτοβουλίες όμως παίρνονται και από τις αραβικές χώρες. Την αρχή έκανε το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, στο οποίο συμμετέχουν το Ομάν, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και η Σαουδική Αρα-βία. Χωρίς να διακινδυνεύσει τη σταθερή συμμα-χία του με τις ΗΠΑ, το Συμβούλιο ανακοίνωσε την περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης του απέναντι στο καθεστώς Άσαντ. Από την πλευρά του ο Αρα-βικός Σύνδεσμος, μέσω του Γενικού του Γραμμα-τέα Ναμπί αλ Αράμπι, προέβη σε πρόταση προς τον γ.γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, να εξεταστεί το ενδεχόμενο αποστολής νέας ομάδας παρατη-ρητών στη Συρία, που αυτή τη φορά θα αποτελεί-ται από αξιωματούχους και των δύο οργανισμών. Το ζήτημα πρόκειται να εξετάσει πρώτα ο Αρα-βικός Σύνδεσμος σε συνεδρίαση που πραγματο-ποιείται σήμερα. Ταυτόχρονα στο τραπέζι υπάρ-χει η πρόταση δημιουργίας της ομάδας των «φί-λων της Συρίας» χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίοι θα μπορούν να επιβάλουν κυρώσεις. Εν τω μεταξύ, αξιωματούχος του Αρα-βικού Συνδέσμου δήλωσε την Πέμπτη πως υπάρ-χει και η σκέψη να αναγνωριστεί το Εθνικό Συρι-ακό Συμβούλιο, στο οποίο παίζουν κυρίαρχο ρόλο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ως επίσημος αντιπρό-σωπος του συριακού λαού, ώστε να του επιτραπεί να αποκτήσει έδρα στις αραβικές χώρες. Δηλώ-

σεις σαν αυτές συμπίπτουν και με τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Μ. Νταβού-τογλου, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα θα προχω-ρήσει σε πρωτοβουλία πραγματοποίησης συνόδου στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή αραβι-κών, ανατολικών και δυτικών χωρών.

Στο μεταξύ, όλες οι δυτικές χώρες έσπευσαν να αρνηθούν κατηγορηματικά ότι προμηθεύουν με όπλα τον Εθνικό Συριακό Στρατό, τη στιγμή υπάρ-χουν αναφορές ότι χώρες του Κόλπου έχουν ανα-λάβει τέτοιο ρόλο. Η συζήτηση που ξεκίνησε για τον οπλισμό του στρατού, που δημιουργήθηκε από αυτομολήσαντες σύρους στρατιώτες αλλά φαίνε-ται πως περιλαμβάνει και διάφορες ετερόκλητες ομάδες, άλλαξε κέντρο βάρους όταν την εβδομά-δα που πέρασε ανακοινώθηκε η δημιουργία ενός «Ανώτατου Στρατιωτικού Επαναστατικού Συμ-βουλίου», το οποίο θα παίξει ρόλο στη «στρατο-λόγηση εξεγερμένων και στην απελευθέρωση της χώρας», προσπαθώντας να ελέγξει και τον Εθνικό Συριακό Στρατό. Επικεφαλής του νέου μορφώμα-τος είναι ο στρατηγός Μουσταφά Αχμπάντ αλ Σέ-ιχ, υψηλόβαθμος σύρος στρατιωτικός που αυτομό-λησε στην Τουρκία. Το νέο μόρφωμα φαίνεται να δημιουργεί διχαστικές τάσεις στον «Ελεύθερο Συ-ριακό Στρατό», που καταγγέλλει πως η δημιουρ-γία του είναι χωρίς αντίκρισμα μιας και δεν εκ-προσωπεί κανέναν.

Κι ενώ η αυτοκινητοπομπή του υπουργού Εξω-τερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ είχε την υποδοχή ήρωα από υποστηρικτές του Μπασάρ Αλ Άσαντ, κατά την συνάντησή τους στη Δαμασκό, δι-ερευνητικές κινήσεις προς κάθε κατεύθυνση φαί-νεται πως κάνει και το Πεκίνο. Την εβδομάδα που πέρασε για πρώτη φορά επιβεβαιώθηκε από το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών πως στο Πεκίνο βρίσκεται για επαφές αντιπροσωπεία της συρια-κής «Εθνικής Επιτροπής για τη Δημοκρατική Αλ-λαγή», τμήμα της αντιπολίτευσης που δραστηριο-ποιείται στο εσωτερικό της Συρίας και έχει τεθεί ξεκάθαρα ενάντια στην ξένη επέμβαση.

n ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΣΥΡΙΑ

«Η Τουρκία συλλαμβάνει τους πράκτορές της», ήταν ο τίτλος που έκανε το γύρο του κόσμου την περασμένη εβδομάδα καθώς με εντολή του πρωθυπουργού Ρε-τζέπ Ταγίπ Ερντογάν διατάχθη-κε η προσαγωγή τεσσάρων μελών των τουρκικών μυστικών υπηρεσι-ών. Η διαταγή δόθηκε όταν ο επι-κεφαλής των υπηρεσιών ασφαλεί-ας της χώρας, Χακάν Φιντάν, αρ-νήθηκε να καταθέσει ενώπιον δι-καστηρίου σε σχέση με τη δράση της οργάνωσης Ένωση Κοινοτή-των Κουρδιστάν (KCK), η οποία χαρακτηρίζεται ως παρακλάδι του

PKK και κατηγορείται για πολιτι-κή συνωμοσία. Τα τουρκικά μέ-σα ενημέρωσης κάνουν τώρα λό-γο όχι απλώς για μυστικές επαφές αξιωματούχων της ΜΙΤ με το PKK αλλά και για «οργανική σχέση» μυστικών υπηρεσιών με το KCK.

Η κίνηση του Ερντογάν εντάσ-σεται στην ευρύτερη επιχεί-ρηση «εκκαθάρισης» του κρα-τικού μηχανισμού από πολιτι-κούς του αντιπάλους, παράλλη-λα όμως χρησιμοποιείται και ως μια αφορμή για ένα τρομακτικό πογκρόμ εναντίων Κούρδων αλ-λά και δυνάμεων της τουρκικής Αριστεράς. Δεκάδες ακαδημαϊ-κοί, δημοσιογράφοι αλλά και μέ-λη κουρδικών κομμάτων και ορ-γανώσεων οδηγήθηκαν τις τελευ-ταίες εβδομάδες στη φυλακή.

Εν τω μεταξύ, τις τελευταί-

ες εβδομάδες οι τουρκικές αρχές έχουν συλλάβει 36 δικηγόρους που εκπροσωπούσαν το PKK με την κατηγορία της συνεργασίας με τρομοκρατικές οργανώσεις. Χω-ρίς νομική εκπροσώπηση παρα-μένει το τελευταίο διάστημα και ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποί-ος για διάστημα έξι μηνών παρα-μένει σε απομόνωση χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο στις φυ-λακές του Ιμραλί. Η κατάσταση για τον Οτζαλάν άλλαξε μετά την τελευταία επανεκλογή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οπότε και διακό-πηκαν αιφνιδιαστικά οι μυστικές συνομιλίες με τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν 13 Κούρδους μαχη-τές κατά τη διάρκεια συγκρού-

σεων στη νοτιοανατολική Τουρ-κία, σύμφωνα με τις πηγές ασφα-λείας. Ένας στρατιώτης και τέσ-σερις αντάρτες σκοτώθηκαν στις μάχες και οι στρατιωτικές επιχει-ρήσεις συνεχίζονται στην περιοχή. Οι τουρκικές δυνάμεις εντείνουν τις επιχειρήσεις τους και μέσα σε εδάφη του βορείου Ιράκ ύστε-ρα από τη συντονισμένη επίθεση ομάδων του ΡΚΚ σε επτά απομα-κρυσμένα φυλάκια του τουρκικού στρατού στη Τσουκούρτσα και Γι-ουκσεκόβα στην Επαρχία Χακά-ρι, στα σύνορα με το Ιράκ. Στην περιοχή μετέβη ο ίδιος ο πρόε-δρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, αλλά και ο αρχηγός Γενικού Επιτελεί-ου των τουρκικών ενόπλων δυνά-μεων, προαναγγέλλοντας ουσια-στικά ένα ακόμη μακελειό στην περιοχή.

ΑΙΜΑ, ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣΣε σφαγές προχωρά το καθεστώς Άσαντ, ενώ οι ιμπεριαλιστές προετοιμάζονται

ΨΥΧΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΕΥΡΩΠΗ

Εκατόμβες νεκρών από τη λιτότηταΠ οιος θα φανταζόταν μέχρι πριν

από μερικά χρόνια ότι η Ευρώ-πη θα θρηνούσε και πάλι, όπως συ-νέβαινε στο μακρινό παρελθόν, εκα-τοντάδες θύματα, λόγω κρύου... Η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, εξαιτίας της αυξανόμενης φτώ-χειας για τους εργαζόμενους και το κοινωνικό δράμα με τους χιλιάδες

άστεγους και τα εκατομμύρια άνερ-γους, δημιουργούν συνθήκες Με-σαίωνα. Η επέλαση της λιτότητας, το 2012, μετρά εκατόμβες νεκρών. Μέχρι την Παρασκευή, ο τραγικός απολογισμός των θυμάτων του χιο-νιά τα ανέβαζε σε πάνω από 480.

Η Βουλγαρία κήρυξε την Τετάρ-τη ημέρα πένθους για οκτώ άτομα που πέθαναν όταν φράγμα κατέρ-ρευσε –ελλείψει μέτρων για τη συ-ντήρηση και την ενίσχυσή του– με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει ένα ολόκληρο χωριό. Στη Σερβία, συ-νολικά 13 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, εξαιτίας της αδυναμί-ας τους να προστατευτούν από το κρύο. Στην πόλη Πάντσεβο ηλικι-ωμένη έχασε τη ζωή της από υπο-θερμία, ενώ στη συνοικία Μπάνιτσα του Βελιγραδίου, γυναίκα έχασε τη ζωή της επειδή υποχώρησε η παλιά στέγη του σπιτιού της, υπό το βά-ρος του χιονιού. Συνολικά 38 δήμοι της χώρας βρίσκονται σε κατάστα-ση έκτακτης ανάγκης, ενώ στις επι-χειρήσεις διάσωσης πολιτών συμμε-τέχει ο στρατός. Καθημερινά, με τη βοήθεια ελικοπτέρων διανέμονται τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης σε απομακρυσμένα χωριά.

Στην Ουκρανία, περισσότεροι από 136 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, τις τελευταίες δύο εβδο-μάδες, ελλείψει δυνατοτήτων να προστατευτούν από το κρύο. Στην Πολωνία, τα θύματα του χιονιά έχουν ξεπεράσει τα 70. Σε αυτούς προστίθενται άλλοι 50 άνθρωποι, οι οποίοι πέθαναν σε πυρκαγιές ή από ασφυξία εξαιτίας ελαττωματικών θερμαντικών σωμάτων! Η κακοκαι-ρία έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκά-δες ανθρώπους σε Λιθουανία, Τσε-χία, Λετονία, Σλοβακία και Εσθο-νία. Η Ρωσία μετρά φέτος τουλάχι-στον 110 νεκρούς από το κρύο, εκ των οποίων οι 46 από τις αρχές του Φεβρουαρίου, σύμφωνα με στοι-χεία του υπουργείου Υγείας. Ωστό-σο στα εν λόγω στοιχεία δεν περι-λαμβάνονται τα ανήλικα θύματα του κρύου και της φτώχειας.

Σαφώς πιο περιορισμένοι είναι οι θάνατοι από το κρύο στη Γερμα-νία, η οποία όμως επίσης δεν έμεινε αλώβητη από την επέλαση της ευ-ρωλιτότητας, μετρώντας τέσσερα θύματα. Αντιθέτως, στη νοτιότερη μεν, φτωχότερη δε Ιταλία, όπου οι κοινωνικές ανισότητες γίνονται ήδη πολύ πιο αισθητές, από τις αρχές Φεβρουαρίου έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 40 άνθρωποι από το κρύο.

KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Τα προηγούμενα χρόνια Λονδίνο και Μπουένος Άιρες φιλονικούσαν για τα ...καλαμάρια των Φόκλαντ ή Μαλβίνες

σύμφωνα με τους Αργεντινούς. Τώρα ήρθε το πετρέλαιο. Οι Αργεντινοί δεν έχουν παραιτηθεί από το αίτημα

της επιστροφής των νησιών, παρότι ηττήθηκαν στον πόλεμο του 1982. Την αναμέτρηση του 1982 προσπάθησαν

να εκμεταλλευτούν τόσο η Θάτσερ, όσο και η χούντα της Αργεντινής.

Η κρίση ξαναφέρνει τα Φόκλαντn ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ

E άν τα Φόκλαντ γίνουν ένα Κουβέιτ με πιγκουίνους, τότε θα αρχίσει πραγματική φα-σαρία γύρω απ’ τα νησιά». Η δυσοίωνη πρόβλεψη του Βρε-

τανού βουλευτή Ρόρι Στιούαρτ, γι’ αυτόν, αποτελεί ταυτό-χρονα κι ευχή. Κά-τω από τα παγω-μένα νερά που πε-ριβάλλουν αυτό το αραιοκατοικημέ-νο σύμπλεγμα στις ακτές της Αργεντι-νής, έχουν εντοπι-στεί τέσσερα πιθα-νά κοιτάσματα πε-τρελαίου. Οι εται-ρείες εκμετάλλευ-σής του ελπίζουν να εξορύξουν μέχρι και 8,3 δισ. βαρέ-λια αυτή τη χρονιά – ποσότητα τριπλά-σια από το σύνο-λο των βρετανικών αποθεμάτων. Πα-ρόλο που κάποιοι αμφισβητούν την κερδοφορία τους και μόνο η ύπαρ-ξή τους φαίνεται να αρκεί ώστε η ιστορία να επαναληφθεί στην περιοχή: Τριάντα χρόνια μετά τον πόλε-μο των Φόκλαντ, η Βρετανία και η Αργε-ντινή να αντιμάχονται ξανά για την κυρι-αρχία τους.

Η Αργεντινή «κληρονόμησε» τα Φό-κλαντ από την Ισπανία, μέχρι που η Βρε-τανία τα κατέκτησε το 1833. Το Μπουένος Άιρες συνέχισε να τα διεκδικεί με ειρηνι-κά μέσα, έως ότου ο δικτάτορας Γκαλτιέ-ρι έστειλε τα στρατεύματά του για να τα επανακαταλάβουν το 1982. Ήταν η εποχή που ο λαός της Αργεντινής είχε ξεσηκωθεί ενάντια στην καταπάτηση των δημοκρατι-κών του ελευθεριών, αλλά και στην οικο-νομική εξαθλίωση που επέβαλε η χούντα, μέσω σκληρών νεοφιλελεύθερων μέτρων. Ο πόλεμος θεωρήθηκε μια πρώτης τάξε-ως ευκαιρία συσπείρωσης του λαού μέσω της τόνωσης του «πατριωτικού» αισθήμα-τος. Αλλά κι απ’ την πλευρά των Βρετα-νών, που έσπευσαν να «προστατεύσουν» τα νησιά, τα οφέλη του θα ήταν πολλαπλά: Ένας πόλεμος θα έστρεφε την προσοχή μακριά από την αδιέξοδη οικονομική πο-λιτική της Θάτσερ, ανασύροντας το κόμ-μα της από τις τελευταίες θέσεις των δημο-σκοπήσεων. Δέκα εβδομάδες και εννιακό-σιες ζωές αργότερα, ο Γκαλτιέρι ηττήθηκε και σύντομα το καθεστώς του έπεσε, μέ-σα στη γενική κατακραυγή. Οι Αργεντίνοι όμως πότε δεν ξέχασαν τα χαμένα εδάφη τους και η ένταση με τη Βρετανία συσσω-ρευόταν όσο πέρναγαν τα χρόνια.

Το 2007, στην 25η επέτειο του πολέ-μου, το Μπουένος Άιρες έθεσε και επισή-μως το θέμα της κυριαρχίας των Φόκλαντ. Η Βρετανία αντέδρασε ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να διεκδικήσει την υφα-λοκρηπίδα τους. Το 2010, όταν πετρελαϊ-κές εταιρείες με έδρα τη Βρετανία άρχι-σαν να δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον για

τα κοιτάσματα γύρω απ’ τα νησιά, η Αργε-ντινή επέβαλε την απόκτηση άδειας σε όλα τα πλοία που περνούσαν απ’ τα χωρικά της ύδατα με κατεύθυνση τα Φόκλαντ. Τους τελευταίους μήνες του 2011, η ένταση αυ-ξήθηκε – με τον πρωθυπουργό της Αγγλί-

ας Ντέιβιντ Κάμερον (σε μία πρωτοφανή επίδειξη κυνισμού) να κατηγορεί την Αρ-γεντινή για «αποικιοκρατική στάση», επει-δή συνεχίζει να διεκδικεί τα νησιά. Η πρό-εδρος της χώρας Κριστίνα Κίρχνερ έπει-

σε τους συμμάχους της στη Celac και την Unasur να απαγορεύσουν στα πλοία με σημαία Φόκλαντ να δένουν στα λιμάνια τους και η Βρετανία απάντησε στέλνοντας στην περιοχή το υπερσύγχρονο αντιτορπι-λικό «HMS Dauntless», ένα πυρηνικό υπο-βρύχιο, αλλά και τον... πρίγκιπα Ουίλιαμ, για να υπηρετήσει ως πιλότος επί 6 εβδο-μάδες. Οι εθνικιστικές κορώνες πήραν τη σκυτάλη, με τις εφημερίδες της μιας πλευ-ράς να αποκαλούν την Κίρχνερ «σκύλα» και την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της άλ-λης να δίνει στο κύπελλό της το όνομα ενός βοσκού, που το 1833 είχε σκοτώσει πέντε Βρετανούς εποίκους. Αν και είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η αντιπαράθεση μπορεί να οδηγήσει σε θερμή σύγκρουση, αυτή αναμένεται να συνεχιστεί, όσο ζητή-ματα, όπως η ανεύρεση πετρελαίου, αυ-

ξάνουν τη «γοητεία» των νησιών. Εξάλ-λου, τα δύο κράτη εδώ και καιρό βρίσκο-νται σε σύγκρουση για την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου των Φόκλαντ, στο λεγόμενο «πόλεμο των καλαμαριών», που «αράζουν» στις ακτές της Αργεντινής πριν

μετακινηθούν στα Φόκλαντ και απο-φέρουν στη Βρετα-νία κέρδη 45 εκ. λι-ρών ετησίως, από την πώλησή τους σε εστιατόρια της βό-ρειας Μεσογείου.

Το θέμα οδεύει πλέον στον ΟΗΕ, ύστερα από αργε-ντίνικο αίτημα. Το Μπουένος Άιρες κατηγορεί το Λον-δίνο ότι δεν σέ-βεται παλαιότερη απόφαση των Ηνω-μένων Εθνών, που προτρέπει τα δύο κράτη να καθίσουν στο τραπέζι των δι-απραγματεύσεων και τους απαγορεύ-ει να προχωρούν σε μονομερείς κι-νήσεις εκμετάλλευ-

σης του πλούτου των νησιών πριν από τις συνομιλίες. Η βρετανική κυβέρνηση από την άλλη αρνείται να συζητήσει, προβάλ-λοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης για τους κατοίκους του νησιού, που συνοδεύο-νται από 1.700 Βρετανούς στρατιώτες, πο-λεμικά πλοία και αεροσκάφη. Είναι αλή-θεια πως οι κάτοικοι των Φόκλαντ επιθυ-μούν να παραμείνουν Βρετανοί. Όμως αυτό που αποκρύπτει το Λονδίνο είναι ότι δεν υπάρχουν αυτόχθονες στα νησιά, αλ-λά μόνον έποικοι, οι οποίοι αρχικά ήταν Αργεντίνοι, ύστερα εκδιώχθηκαν και σή-μερα είναι πολίτες της Βρετανίας. Εξ ου και ο ΟΗΕ έχει ήδη χαρακτηρίσει το θέμα των Φόκλαντ ως ζήτημα βρετανικής αποι-κιοκρατίας και δεν αποδέχεται την αρχή της αυτοδιάθεσης.

Προς το παρόν, αυτό που έχουν κερδί-σει οι 3.000 κάτοικοι των Φόκλαντ είναι υψηλότερες τιμές τροφίμων από τη διαμά-χη. Για τον Ντέιβιντ Κάμερον όμως, η αντι-παράθεση με την Αργεντινή είναι πολύ πιο επωφελής. Όπως και η Θάτσερ το ’80, έτσι κι αυτός μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιή-σει τη σύγκρουση ως αντιπερισπασμό από τη λαϊκή οργή απέναντι στα μέτρα λιτό-τητας και την αύξηση της κοινωνικής ανι-σότητας στη Βρετανία. Αυτό, άλλωστε, το αναγνωρίζουν και οι πολίτες της χώρας: Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ITV, το 43% δήλωσε πως το θέμα «φουσκώνεται» λόγω της κακής κατάστασης της βρετανι-κής οικονομίας και μόνο το 32% διαφώνη-σε με αυτό. Όσο για τα υπόλοιπα «ενδια-φερόμενα μέρη», τα στελέχη του στρατιω-τικού κατεστημένου και της πολεμικής βι-ομηχανίες που αντιτίθενται στην περικο-πή των βρετανικών αμυντικών δαπανών, βρήκαν μια εξαιρετική δικαιολογία να πι-έσουν ώστε να συνεχιστούν οι αγοραπωλη-σίες όπλων τους.

Γνωστοί οι νεοναζιστές στις γερμανικές αρχέςn ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Χρειάστηκε η πρόσφατη κυκλοφορία μιας ται-νίας με θέμα το ρόλο των γυναικών στις νεο-ναζιστικές οργανώσεις, προκειμένου η Γερμα-νία να γυρίσει να κοιτάξει ένα πρόβλημα που φαίνεται να λαμβάνει και πάλι εκρηκτικές δια-στάσεις στην καρδιά της Ευρώπης. Η κυκλοφο-ρία του Kriegerin (Πολεμίστριες) έρχεται λίγους μόλις μήνες μετά την αποκάλυψη της οργάνω-σης NSU, μια ομάδα κρούσης αποτελούμενη από νεοναζί τρομοκράτες που δολοφονούσε ως επί το πλείστον Τούρκους μετανάστες. Πολύ πιο ανησυχητικές όμως ήταν οι εξελίξεις σε πολιτικό και νομικό επίπεδο καθώς η ταινία και η συζήτηση που την ακολούθησε απέδειξαν ότι το γερμανικό κράτος απέτυχε να ελέγξει τις ομάδες νεοναζιστών που δρουν ανενόχλητες εδώ και χρόνια. Το NSU εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία διατηρούσε στενούς δεσμούς με το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NPD) το οποίο αποτελεί το σημαντικότερο σχηματισμό νεονα-ζί από την εποχή της κατάρρευσης της Ανατο-λικής Γερμανίας. Παρόλ’ αυτά, οι αρχές μέχρι και τον περασμένο Νοέμβριο δήλωναν άγνοια για την ύπαρξη του NSU, παρά το γεγονός ότι όπως αποκάλυψαν, είχαν «φυτέψει» περί-που 100 πληροφοριοδότες στους κόλπους του NPD. Ίσως το πιο κωμικοτραγικό στοιχείο της υπόθεσης όμως είναι ότι η γερμανική δικαιο-σύνη το 2010 αποφάσισε να μην απαγορεύ-

σει τη λειτουργία του NPD με το πρόσχημα ότι έτσι θα αποκαλύπτόταν η ταυτό-τητα των δεκάδων πληρο-φοριοδοτών! Στην απόφα-σή του μάλιστα το δικαστή-ριο έκρινε ότι δεν μπορούσε να απαγορεύσει τη λειτουρ-

γία ενός κόμματος η πολιτική του οποίου ενδέ-χεται να είχε σχηματιστεί σε σημαντικό βαθμό από πράκτορες της κυβέρνησης. Όπως αποκά-λυψε η τουρκική εφημερίδα Ζαμάν, πράκτορες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών ήταν πα-ρόντες στις εκτελέσεις Τούρκων μεταναστών, τις οποίες δεν απέτρεψαν προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους. Την ίδια στιγμή μέλη της τουρκικής κοινότη-τας του Βερολίνου καταγγέλλουν ότι οι αρχές είτε από άγνοια είτε σε μια προσπάθεια να συ-γκαλύψουν την έκταση του φαινομένου έστρε-φαν πάντα τις έρευνες για τις δολοφονίες μέσα στις κοινότητες των μεταναστών, αφήνοντας στο απυρόβλητο του πραγματικούς δράστες. Ύστερα από έφοδο της αστυνομίας στα γρα-φεία της NSU βρέθηκαν λίστες με 88 υποψή-φια θύματα ξένης υπηκοότητας, εκ των οποίων οι 68 ήταν Τούρκοι μετανάστες αλλά και ένας εβραίος βουλευτής των Πρασίνων. Η επιστροφή ισχυρών νεοναζιστικών ομάδων στη Γερμανία φαίνεται πως λαμβάνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις καθώς σε ορισμέ-να χωριά και κωμοπόλεις της χώρας δημιουρ-γούνται νεοναζιστικοί θύλακες στους οποίους απαγορεύεται η είσοδος μεταναστών. Το παράδοξο είναι ότι το NPD, παρά τους δι-απιστωμένους πλέον δεσμούς του με ακροδε-ξιά τάγματα θανάτου, εξακολουθεί να λαμβάνει κρατική επιχορήγηση ενός εκατομμυρίου ευρώ ενώ σχετικά πρόσφατα κατέλαβε δυο έδρες σε τοπικά κοινοβούλια – όχι όμως και στην ομο-σπονδιακή Bουλή. Ίσως πολύ πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι νοσταλγοί του Τρίτου Ράιχ δεν περιορί-ζονται σε τμήματα της νεολαίας, αλλά φτάνουν και σε ανώτερα τμήματα της διανόησης. Πριν από μερικές ημέρες ο διευθυντής της Ντόιτσε Όπερ, της μεγαλύτερης αίθουσας όπερας στη Γερμανία προκάλεσε σάλο όταν προγραμμάτι-σε την παρουσίαση του έργου Rienzi του Βά-γκνερ για τις 20 Απριλίου, την ημέρα γενεθλίων του Χίτλερ. Ύστερα από αντιδράσεις των ίδιων των μουσικών, η πρεμμιέρα του έργου μετατέ-θηκε για τις 21 Απριλίου!Σε μια παράλληλα αλλά όχι ολοκληρωτικά άσχε-τη εξέλιξη, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών (ICG) προσέφερε νομική ασυλία στο Βερολίνο για τα εγκλήματα πολέ-μου της ναζιστικής Γερμανίας. Οι δικαστές του ΟΗΕ έκριναν ότι προηγούμενη απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Ιταλίας που εκδίκα-ζε αποζημίωση σε Ιταλό πολίτη που είχε ερ-γαστεί σαν σκλάβος σε γερμανικά στρατόπε-δα εργασίας.

Η ανακάλυψη πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην περιοχή οξύνει την αντιπαράθεση Βρετανίας - Αργεντινής

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Οι Ρουμάνοι έριξαν την κυβέρνηση. Ποιος έχει σειρά τώρα;

Τ ην κατάρρευση άλλης μιας «μνημονιακής» κυβέρνησης –της 12ης μεταξύ των χω-ρών μελών της ΕΕ– προκάλε-σαν οι λαϊκές κινητοποιήσεις

στη Ρουμανία. Ο δεξιός και γερμανόδουλος πρωθυπουργός της χώρας, Εμίλ Μποκ, η κυβέρνηση του οποίου εφάρμοσε ένα σκλη-ρό πρόγραμμα λιτότητας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. «Το σκάλπ του Εμίλ Μπλοκ εί-ναι η τελευταία νίκη των ρουμάνων διαδη-λωτών κατά των μέτρων λιτότητας που επέ-βαλαν οι ρουμάνοι ηγέτες», γράφει η βρε-

ρια για την πολιτική λιτότητας που εφάρμο-ζε! «Στη Ρουμανία, οι αγανακτισμένοι κέρ-δισαν την πρώτη τους νίκη», γράφει το γαλ-

λικό περιοδικό Λε Πουάν. Οι διαδηλωτές λίγο νωρίτερα εί-χαν καταφέρει να «παραιτή-σουν» τον υπουργό Εξωτερι-κών Τεοντόρ Μπακόνσκι, που είχε τολμήσει να χαρακτηρί-σει τους διαδηλωτές «βίαι-ους και άξεστους κάτοικους παραγκουπόλεων».

Ο επόμενος υποψήφιος για να χάσει το «σκάλπ» είναι ο πρόεδρος της Ρουμανίας, Τραϊάν Μπασέσκου, που για να «σώσει» την κατάσταση κα-τέφυγε σε έναν ...πράκτορα. Διόρισε πρωθυπουργό τον εικονιζόμενο 43χρονο Μιχάι Ραζβάν Ουνγκουρεάνου, πρώ-

ην επικεφαλής των υπηρεσιών αντικατασκο-πείας, που δεσμεύτηκε να ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Και φυσικά οι διαδηλωτές τον περιμένουν στη ...γωνία. Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση ζητάει ήδη πρόωρες εκλογές. Στην τελευταία δημοσκόπηση πριν από την εκδίωξη του Μποκ από την πρωθυπουργία, ο κυβερνητικός συνασπισμός είχε κατρακυλή-σει στο 15,8%, ενώ η κεντροαριστερή αντιπο-λίτευση έχει απογειωθεί στο 53,4%!

Τις τελευταίες εβδομάδες η Ρουμανία είναι αντιμέτωπη με τις μαζικότερες κινη-τοποιήσεις των τελευταίων ετών. «Ούτε οι άγριες καιρικές συνθήκες που επικρα-τούν τις τελευταίες εβδομάδες στη χώρα, οι χιονοθύελλες και οι πολικές θερμοκρα-σίες που έφτασαν και στους 32 βαθμούς υπό το μηδέν, κατόρθωσαν να εμποδίσουν τους διαδηλωτές, που σε καθημερινή βά-ση γέμιζαν δρόμους και πλατείες» γράφει το Λε Πουάν.

Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν με αφορμή νο-μοσχέδιο που προέβλεπε σαρωτικές ιδιωτι-κοποιήσεις στον τομέα της υγείας. Αιτία της κοινωνικής έκρηξης πάντως είναι το ΔΝΤ και η ΕΕ, καθώς η Ρουμανία έχει τεθεί από τον Μάρτιο του 2009 σε καθεστώς Μνημονίου για να πάρει ένα δάνειο ύψους 25 δισεκα-τομμυρίων ευρώ. Μέχρι τώρα έχουν απολυ-θεί 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι και πρέπει να απολυθούν άλλες 100.000 μέχρι το καλο-καίρι. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η ΕΕ αποφάσισαν ότι τα μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί δεν είναι αρκετά. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε νέα περικοπή των μισθών όσων εργάζονται στο δημόσιο τομέα κατά 25%(!), νέα μείωση των συντάξεων κατά 15%, σοβα-ρότατη μείωση στα οικογενειακά επιδόματα, καθώς και στα επιδόματα κοινωνικής αλλη-λεγγύης σε πρόσωπα με αναπηρίες και κάθε λογής ειδικές ανάγκες. Σε μια χώρα όπου οι

μισθοί αγγίζουν κατά μέσο όρο τα 350 ευρώ και οι συντάξεις είναι κάτω από τα 200 ευ-ρώ, οι μειώσεις αυτές οδηγούν σε απόγνω-ση εκατομμύρια Ρουμάνους. Ο αριθμός των ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώ-χειας έφτασε στο 21,1%.

Όπως προειδοποιούν οι Φαϊνάνσιαλ Τά-ιμς, «ακόμη κι αν όλα πάνε σύμφωνα με το καλό σχέδιο, τα προβλήματα δεν τελειώνουν για τον Μπασέσκου και τους συμμάχους του στον κυβερνητικό κεντροδεξιό συνασπισμό. Μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για τον Νοέμβριο η νέα κυβέρνηση θα παραμείνει κάτω από έντο-νη πίεση»...

Η βρετανική εφημερίδα γράφει μάλιστα ότι «η παραίτηση του ρουμάνου πρωθυ-πουργού σημαίνει πως το κοινωνικό κόστος της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί από τους πολιτι-κούς της Ανατολικής Ευρώπης». Ούτε όμως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Δώδεκα πρωθυ-πουργοί σε ισάριθμες χώρες μέλη της έχουν ανατραπεί τα τελευταία δύο χρόνια. Ποιος ...δήμιος έχει τώρα σειρά;

«Γκολ» στην Ευρώπη

«Γκολ» στην Ευρώπη βάζει το ΝΑΤΟ με αφορμή τη διεξαγωγή του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου στην Ουκρανία και στην Πολωνία το ερχόμενο καλο-καίρι. Με το πρόσχημα της συμβο-λής του στην ασφάλεια των αγώνων του Γιούρο 2012 βάζει «πόδι» στην Ανατολική Ευρώπη, επιτυγχάνοντας να διευρύνει τις ζώνες ελέγχου του στη Γηραιά Ήπειρο. Ήδη, έχει συ-γκροτήσει αντιτρομοκρατικές ομά-δες και αντιτρομοκρατικά κέντρα στην Ουκρανία. Στα κοινά σχέδια του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας περι-λαμβάνονται, εκτός από τη στρατι-ωτική συνεργασία, η ανταλλαγή δε-δομένων. Το Κίεβο από την πλευρά του, στο πλαίσιο του προγράμματος συνεργασίας, αναλαμβάνει να προ-ετοιμάσει εκπαιδευτές για τις ένο-πλες δυνάμεις του Αφγανιστάν.

Νίκη του φρανκισμού

Νίκη του φρανκισμού συνιστά η καταδικαστική απόφαση σε βάρος του ισπανού δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν για τη διαταγή υποκλο-πής τηλεφωνικών συνομιλιών μετα-ξύ δικηγόρων και κατηγορούμενων, στο πλαίσιο έρευνας υπόθεσης δι-αφθοράς σε φυλακή. Ιδιαίτερα βα-ρύς ήταν ο πέλεκυς της Δικαιοσύ-νης για τον Γκαρθόν: Kαταδικάστη-κε σε 11χρονη παύση καθηκόντων.

Σε βάρος του δικαστή, γνωστού για τις προσπάθειες να πετύχει την έκ-δοση του χιλιανού δικτάτορα Πινο-τσέτ, αλλά και να ανοίξει ο φάκελος των «εξαφανισμένων» στη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο, εκκρε-μούν άλλες δύο αποφάσεις. Ανεξάρ-τητα από το αποτέλεσμα των άλλων υποθέσεων, τα 11 χρόνια παύσης εί-ναι αρκετά για να βάλουν τέλος στη δικαστική του καριέρα. Επιπλέον, δι-καστικοί κύκλοι εκτιμούν ότι η από-φαση της δικαιοσύνης θα αποτελέσει προηγούμενο, ώστε να μην προχωρή-σουν οι δικαστικές έρευνες και για άλλες υποθέσεις διαφθοράς. Η δίω-ξη του Μπαλτάσαρ Γκαρθόν βασί-στηκε στη μήνυση οργανώσεων της άκρας Δεξιάς, υπενθυμίζοντας ότι το κεφάλαιο του φρανκισμού δεν έχει

κλείσει. Οι υποστηρικτές του δικα-στή καταγγέλλουν πολιτική συνωμο-σία. Η ίδια η εισαγγελία ζήτησε κατά την προκαταρκτική διαδικασία την απαλλαγή του κατηγορουμένου, με το επιχείρημα ότι η απόπειρα έρευ-νας δεν δικαιολογεί τη δίωξη.

Ραντεβού στη Λισαβόνα

Ραντεβού στη Λισαβόνα έδω-σαν εργαζόμενοι από ολόκληρη την Πορτογαλία, χθες Σάββατο, προκει-μένου να εκφράσουν τη διαμαρτυ-ρία τους για το πρόγραμμα λιτότη-τας της κυβέρνησης. Την πανεθνι-κή συγκέντρωση, στην οποία συμμε-τείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι κάλεσε η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών

(CGTP-IN). Το πορτογαλικό Μνη-μόνιο με την τρόικα προβλέπει, με-ταξύ άλλων, λιγότερες μέρες άδει-ας για τους εργαζόμενους, κατάργη-ση επίσημων αργιών, «κούρεμα» των αποζημιώσεων για απόλυση και υπε-ρωρίες. Η πορτογαλική κυβέρνηση, που βρίσκεται στα πρόθυρα να υπο-βάλλει αίτηση στην τρόικα για δεύτε-ρο δανειοδοτικό πακέτο και να προ-χωρήσει σε νέο γύρο μέτρων, οδηγεί την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψη-φία πολλά χρόνια πίσω.

Πόλεμος και ειρήνη

Ειρήνη με τη Χαμάς σημαίνει πό-λεμο με το Ισραήλ, διαμήνυσε το Τελ Αβίβ στον πρόεδρο της Παλαιστινι-

ακής Αρχής, μετά την ανακοίνωση των δύο μεγαλύτερων παλαιστινι-ακών οργανώσεων ότι προχωρούν στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνι-κής ενότητας. Ο Μαχμούντ Αμπάς, νυν επικεφαλής της Φατάχ και της Παλαιστινιακής Αρχής, θα προε-δρεύσει της μεταβατικής κυβέρνη-σης που θα οδηγήσει τα παλαιστινι-ακά εδάφη σε νέες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Αυτό ανα-κοινώθηκε στην Ντόχα του Κατάρ, όπου ο Αμπάς είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Κχάλεντ Μασχάαλ, προ-κειμένου να καταλήξουν σε βήματα υλοποίησης της αρχικής συμφωνίας συμφιλίωσης στην οποία είχαν κα-ταλήξει, πέρσι την άνοιξη, στο Κά-ιρο. Το χρονοδιάγραμμα ζωής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, κα-θώς και τα ακριβή καθήκοντά της θα ανακοινωθούν στις 18 Φεβρου-αρίου στο Κάιρο.

Κοινωνική αφύπνιση

Κοινωνική αφύπνιση προκαλούν τα εξοντωτικά αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται και στο Ισραήλ, όπου οι εργαζόμενοι πραγματοποί-ησαν αιφνιδιαστικά, γενική 48ωρη απεργία. Την απεργία κήρυξε η Γε-νική Συνομοσπονδία Εργαζομένων μετά από κατάρρευση των ολονύκτι-ων διαπραγματεύσεων με το υπουρ-γείο Οικονομικών, ως προς το αί-τημα μονιμοποίησης των περίπου 250.000 συμβασιούχων που απασχο-λούνται σε διάφορους τομείς με χα-μηλότερους μισθούς και χειρότερες συνθήκες εργασίας. Λιμάνια, αερο-δρόμια, δημόσιες υπηρεσίες, ταχυ-δρομεία, σιδηροδρομικοί σταθμοί, δημόσιες μεταφορές, νοσοκομεία, σχολεία παρέλυσαν την Τετάρτη και την Πέμπτη.

τανική εφημερίδα Γκάρντιαν και διερωτάται: «Ποιός ακολουθεί;».

Τι και αν το ΔΝΤ –μία ημέρα πριν την πα-ραίτηση του Μποκ– του έδινε συγχαρητή-

ΠEPIσκόπιο

Με στρατό και τανκς στους δρόμους «γιόρτασαν» οι αιγυπτιακές αρχές την πρώτη επέτειο από την εκδί-ωξη του Μουμπάρακ από την εξουσία, χθες Σάββατο. Γενική απεργία είχαν κηρύξει τα συνδικάτα που πρω-

τοστάτησαν στις περσινές κινητοποιήσεις και εξακο-λουθούν να διαμαρτύρονται για την παραμονή του στρατού στην εξουσία, ενώ τελειώνουν τα προσχή-ματα για τη μεταβατική κυβέρνηση.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012