Ακυβέρνητες Πολιτείες

του Βασίλη Ν. Κουνέλη Ακυβέρνητες οι πολιτείες που μας κυβερνούν… Ακυβέρνητος κι ο λαός τους να παρακολουθεί, χάσκοντας… Ακυβέρνητη δεξιά παράταξη να κουμαντάρει στο τιμόνι, σταβεντάροντας πότε στην προ διετίας στάση και πολιτική του πρωθυπουργού, πότε στις ιστορικές του οραματικές καταβυθίσεις της Πολιτικής Ανοίξεως, που ως εγχείρημα η κοινωνία απέπεμψε, ακόμα και εκτοξεύοντας μάρμαρα οργής κάπου στην Τρίπολη αν η μνήμη μου δεν με απατά, πότε κλίνοντας αγόγγυστα την κεφαλή στις χυδαίες εντολές των τοκογλύφων –δανειστών και πότε καταφεύγοντας στην εύκολη φαρέτρα των επικοινωνιακών όπλων του έμπιστου συμβούλου του, του οποίου τα παλιά άρθρα στο περιοδικό Πολίτης κ.α. αποτελούν φευ μνημεία αναφοράς της νέας Αριστεράς!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΝΕΛΗΣ-ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 1/4

Ακυβέρνητη η πασοκική συμπολίτευση, ομοιάζει όχλος διψασμένων Γαλατών χωρίς μαγικό φίλτρο, από αυτό που έκλεψαν μαζί με τη χύτρα παρασκευής του, υπόδικα πλέον αλλά και εν αναμονή της δικαστικής Χάρυβδης πρωτοπαλίκαρα του πραγματικού δρυίδη Α. Παπανδρέου. Παρορμητικός ο αρχηγός, προδομένος πρόωρα από δυο βιαστικά βήματα του στο Ζάππειο μια νύχτα εκλογών κι ένα θανατηφόρο βλέμμα που εξέπεμψε απέναντι σ’ έναν τυχαίο εκσφεντονιστή καφέ μοιάζει αενάως θυμωμένος με την Ιστορία που του στέρησε μια έγκαιρη, φαντασιακή περιπατητική εκλογή και διακυβέρνηση σαν αυτή που οραματίζονταν εξαγγέλλοντας την από τα έδρανα της Παλαιάς Βουλής και του δωρίζει πλέον σήμερα έναν δύσβατο Γολγοθά. Δεν την διαλέγεις την Ιστορία Ευάγγελε. Αυτή σε διαλέγει… Ακυβέρνητη η ΔΗΜΑΡ, του Φώτη Κουβέλη να φέρνει στη Μαντάμ Σουσού συντηρητική, φοβική κι άβολη, με την αριστερή φαρέτρα της κατσιασμένη, αδυνατώντας να καβαλήσει κανονικά στο άτι της διακυβέρνησης και στέκει πισωκάπουλα με υπουργική προμετωπίδα, ένα υπουργό Δικαιοσύνης – που δείχνει ομοίωμα του παλιού συνδικαλιστή, μα μένει να αποδειχθεί αν έχει στριμωγμένες στον υπουργικό γυλιό του, τις ανθρωπιστικές του αξίες, φευ και τη δικηγορική συνείδηση του, μοιάζοντας για την ώρα να ξέχασε το κλείδωμα που του έκανε πριν κάποια χρόνια μέσα στο Υπουργείο ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Ε. Γιαννόπουλος, όταν τον επισκέφτηκε ως επικεφαλής, δυναμικός διεκδικητής αυτός του Δ.Σ.Α.· μα φαίνεται να μην υπάρχει πια ισάξιος των προηγούμενων πλέον Πρόεδρος του Δ.Σ.Α., αποφασισμένος να κλειδωθεί στο ίδιο υπουργικό γραφείο, ώστε να «επανέλθουν» τα πράγματα (κι οι ρόλοι) στη θέση τους! Ακολουθεί τους παραπάνω και μια πλειάδα Μ.Μ.Ε., δημοσιογράφων, δημοκόπων, «διανοουμένων», στελεχών και μη, που πάντα περιτριγυρίζουν, μαθημένοι και καιροσκοπούν σαν όρνεα πλάι στις σάρκες που καταβροχθίζει πάντα η μηχανή της εξουσίας, για να τσιμπήσουν το εξοστρακισμένο κομμάτι τους, διαθλώντας τις καιροσκοπικές θέσεις τους πότε για το περιβάλλον, πότε για την οικονομία κατά την πλευρά περιαγωγής του κυβερνητικού φωτός. Τραγικές φιγούρες, αυτοί οι άλλοτε ορκισμένοι εχθροί της ανάπτυξης τύπου Σουφλιά, παλαιοί υπερασπιστές του περιβάλλοντος, του Ασωπού, της δημοκρατίας, των θεσμών. Λαδικά των μηχανισμών και μιας σκουριασμένης μηχανής, που ισορροπεί τη χώρα στα όρια του γκρεμού… Ακυβέρνητος κι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια αριστερά που βρήκε επιτέλους αρχηγό αλλά έχασε το κόμμα, άβολος στον ρόλο της αντιπολίτευσης και της εν δυνάμει

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΝΕΛΗΣ-ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 2/4

εξουσίας, μοιάζει ν’ απολαμβάνει σαν μαθητούδι νηπιαγωγείου πρωτόγνωρες δόξες παρελάσεων, διοργανώνει σχολικές εκδρομές πότε στην Λατινική Αμερική (όταν είναι να πάει στην Κύπρο!), πότε στις Σκουριές (όταν είναι να πάει στη Μανωλάδα!), σαν κάτι παλιές εκδρομές μνήμης στη Μακρόνησο ή άλλους τόπους θυσίας, αδυνατώντας να παράξει (ζώσα πέραν των 24 ωρών) πολιτική ατζέντα, υψώνοντας ουρανομήκεις κραυγές, πλάι σε περιθωριακές κορώνες (βίλα Αμαλία), ενώ σιωπά αμήχανα στα μεγάλα (Κύπρος), ψελλίζοντας τις κατά καιρούς διφορούμενες θέσεις του για το νόμισμα, την οικονομία και το Μνημόνιο, μοιάζοντας να ικανοποιείται από την διαπάλη των δικών του ιδεών(!), όπως το περιοδικό ΘΕΣΕΙΣ, του Γ. Μηλιού έκανε κάποτε με τρόπο διαλεχτό, αρκούμενος σ’ αυτά που προηγούνται αλλά και ουσιαστικά τερματίζουν την συζήτηση περί της μιας και μόνης θέσης, που απαιτεί μια κυβερνητική και εθνική προσδοκία. Ακυβέρνητο και το Κ.Κ.Ε., αλλάζοντας (αρχηγό) προκειμένου να μην αλλάξει (θέσεις), συρρικνωμένο στη γυάλα, που το έκλεισε η νεωτερικότητα, με τοπικές επιτροπές που θα καταλήξουν σε λίγα χρόνια μουσειακά παραρτήματα των κατά τόπους εφορειών αρχαιοτήτων… Μόνο η ρατσιστική ακροδεξιά δε μοιάζει ακυβέρνητη, μιας και στις ακυβέρνητες πολιτείες ανθεί η αυθαιρεσία! Με περισσό θράσος θερίζει την ανεξέλεγκτη κατά πάντων οργή και το μίσος που έσπειραν η ιστορική άγνοια και η ημιμάθεια δεκαετιών στον τόπο, η θεσμική ανοχυρωσιά της χώρας, ένας διαλυμένος και αποσυντεθημένος κόσμος δημοσίων υπαλλήλων, που δεν έγιναν ποτέ εργαζόμενοι, μια φοβική, κλειστή και συντηρητική ελληνική οικογένεια, βολικές και εκτατικές μεσαιωνικές εργασιακές πρακτικές (που απλώνονται από τη Μανωλάδα, έως τα φροντιστήρια υποψήφιου βουλευτή της Αριστεράς), η διεφθαρμένη τοπική ανά νομό της χώρας νομενκλατούρα (περιβαλλοντικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης και αστυνόμευσης), μια άμεσα διαπλεκόμενη με τον βουλευτή του νομού και την αυτοδιοικητική camorra νοσούσα κοινωνία, στη σαθρότητα της οποίας οικοδομεί τους βδελυρούς μηχανισμούς της, παραβιάζοντας θρασύτατα κάθε νομικό και τυπικό κανόνα, γεννοβολώντας και θάλποντας ένα ετερόκλιτο παρακρατικό λεφούσι, που προτείνει σαν «λύση» τ’ άρματα (κατά της δημοκρατίας) αντί για τα γράμματα! Κι όλα αυτά μπροστά στα όμματα μιας δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας που για-ακατανόητους ως τα σήμερα λόγους-μοιάζει να της το επιτρέπει, αφήνοντας την χώρα έρμαιο μιας εξελισσόμενης γενικευμένης ανομίας με παραδείγματα τηλεοπτικά

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΝΕΛΗΣ-ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 3/4

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΝΕΛΗΣ-ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 4/4

«δαφνοστεφανωμένα»… Για πόσο ακόμα; Κι είναι αυτή δυστυχώς που με τον κακό, βδελυρό κι αιματηρό τρόπο της «βοηθά», υπενθυμίζοντας σε όλους τους άλλους το ξεχασμένο πρόταγμα της δημοκρατίας. Στο όνομα και τις διαδικασίες της οποίας πρέπει να χωριστεί, μοιραστεί, οργωθεί, φυτευτεί, ποτιστεί, καρποφορήσει και (κάποτε) θεριστεί ξανά ο τόπος, χωρίς ελπίζω ν’ απαιτηθεί ούτε ρανίδα αίματος όποιας μορφής. Ιδού η Ρόδος! από το "tvxs.gr"