ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

Θελήσαμε να κάνουμε

άδικο τον Θεό

ΤΕΥΧΟΣ 154ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ

ΕΤΟΣ: 24ο • ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

Αρ. 154ΣΥΜΒΟΛ. ΤΙΜΗ ΤΕΥΧ. 0,30 ευρώ

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:ΟΡ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ:“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ” (ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ)

ΑΡΚΑΔΙΟΥ 47, 121 32 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΤΗΛ: 210 28 25 126

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ - ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ ΕΚΤΥΠΩΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ:

ALTA GRAFICO Α.Ε.ΡΑΒΕΝΙΩΝ 9, 136 71 Κ. ΑΧΑΡΝΕΣ

ΤΗΛ: 210 23 14 359e-mail:

[email protected]Η σελίδα μας στο internet:

http://www.logiazois.net

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΜΒΑΣΜΑΤΑΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣΤ.Θ. 50438

141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

• Είναι μια υπηρεσία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αφιερωμένη στη διάδοση της Αλήθειας του Ευαγγελίου στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

• Είναι μια υπηρεσία ηλικίας πάνω από 30 ετών στα χέρια πιστών ανθρώπων του Ευαγγελίου.

• Οι εκδόσεις μας και οι δραστηριότητές μας καλύπτουν μια μεγάλη περιοχή θε-μάτων, αναλύσεων, μελετών, επίκαιρων στοιχείων της εποχής μας.

• Υπηρετούμε τον ζωντανό Θεό τής Βί-βλου, τα σχέδια της Βασιλείας Του, το θαύμα τής προσφοράς τού Ιησού Χριστού στους αμαρτωλούς ανθρώπους.

• Τα έντυπά μας και τα μηνύματά μας έχουν πάντα ποικίλο ευαγγελιστικό, αγια-στικό, οικοδομητικό περιεχόμενο.

• Τα έξοδά μας καλύπτονται αποκλειστι-κά από προσφορές αγάπης πιστών τού Χριστού, που ενισχύουν οι ίδιοι τη γνήσια υπηρεσία τής διάδοσης της αγάπης τού Θεού στον κόσμο μας.

• Γράψτε μας για περισσότερες πληροφο-ρίες και για πλήρη ενημέρωσή σας ΔΩΡΕ-ΑΝ με καταλόγους και δείγματα από τις εκδόσεις μας.

« ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ »

• ΒΙΒΛΙΑ • ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ • ΦΥΛΛΑΔΙΑ • ΚΑΣΕΤΕΣ • CD • DVD • MP3

• ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ • ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ • ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η διεύθυνση μας:ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Τ.Θ. 50438 – Τ.Κ. 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΄Η ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

11

- Μιλάμε για τα αίτια της οικονομικής και γενικότερης κρίσης των ημερών μας. Ερευ-νούμε διάφορες αιτίες, πλευρές, πιθανότητες που έπαιξαν ρόλο. Δεν πάει το μυαλό μας όμως σε τούτη την αλήθεια. Θελήσαμε να κάνουμε άδικο τον Θεό. Αν κοιτά-ξουμε με ειλικρίνεια και ταπείνωση τη ζωή μας, τους χειρισμούς μας, την πορεία μας θα καταλάβουμε τι ακριβώς φταίει και γιατί, αλλά και τι χρειάζεται για να βγούμε από την κρίση. (Σελίδα 2)- Ίσως αυτό είναι το αρχαιότερο κείμενο, που μιλάει τόσο καθαρά και εύγλωττα για τα πραγματικά αίτια της κρίσης των ημερών μας. Γράφτηκε πριν περίπου 2.700 χρόνια. Το ιδιαίτερα πολύτιμο σε αυτό το κομμάτι της Αγίας Γραφής είναι ότι δεν περιέχει μία ανώφελη καταγραφή των δεινών και των συνεπειών της κρίσης, αλλά δείχνει στον ανα-γνώστη τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Ο Θεός μιλάει για την κρίση. (Σελίδα 11)- Η μάχη έχει γείρει αποφασιστικά στις μέρες μας τις τελευταίες. Η αμαρτία γύρω μας πληθύνεται, θεριεύει. Ίσως αυτό είναι το αποκαλυπτικότερο από τα σημεία των τελευ-ταίων καιρών. Και αξίζει να προβληματιστούμε σοβαρά γύρω από αυτό το ‘‘Πληθυν-θή η ανομία’’ του Λόγου του Θεού. Λέει πολλά και αληθινά, που μας αφορούν άμεσα. (Σελίδα 14)- Πώς θα σας φανεί να σας πω ότι σύμφωνα με τον Άγιο Λόγο του Κυρίου η αιώνια ζωή είναι πρόσωπο! Είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι η αιώνια ζωή της δόξας και της ομορφιάς στην παρουσία του Πατέρα Θεού, στη Βασιλεία Του. Αλλά όχι για όλους, όχι μαζικά και χωρίς διάκριση. Ο Έχων, λέει ο Λόγος του Θεού και το εννοεί. Τι ακριβώς σημαίνει και πώς λειτουργεί; (Σελίδα 22)- Γνωρίζουμε ότι βαδίζουμε συστηματικά προς την εγκαθίδρυση ενός παγκοσμιοποι-ημένου πλανήτη, όπου θα βασιλεύει η Νέα Εποχή. Πίστη και θρησκεία θα είναι ο άνθρωπος, ο οποίος θα λατρεύεται, θα μεγαλουργεί και θα προσπαθεί να καθορίσει τις εξελίξεις και τα επόμενα βήματα στην Ιστορία. Πώς οδηγούμαστε εκεί; Από Μία μεγάλη έλλειψη, μία μεγάλη απουσία, μία μεγάλη προσδοκία. (Σελίδα 28)- Στην πορεία μας για τον Ουρανό είναι ωφέλιμο να προγευόμαστε τη ζωή του Ουρα-νού εδώ στη γη. Είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε ότι μας συνεκάθισε ο ένδοξος Κύριός μας στο θρόνο μαζί Του, να το πιστέψουμε το έξοχο αυτό γεγονός και να το ζού-με καθημερινά στην Παρουσία Του. Αυτή την αλήθεια την τοποθετούν κάποιοι μετά θάνατον. Όμως η αλήθεια της Αγίας Γραφής είναι τελείως διαφορετική. (Σελίδα 34)- Αν θα θέλαμε να κρατήσουμε μία μόνο φράση, τη σπουδαιότερη ίσως, μέσα στην Αγία Γραφή, αυτή είναι το «Μόνο πίστευε». Αν θα γινόταν να κλείσουμε σε λίγες λέξεις, σε μία μόνο φράση ολόκληρη την Αγία Γραφή, αυτή θα ήταν, «μόνο πίστευε» ! Είναι όμως αρκετό, και πότε είναι γνήσιο και λειτουργεί σωστά; (Σελίδα 40)- Η διάλυση της οικογένειας στοχεύει πολύ ψηλά, διάλυση της συνοχής της κοινωνίας, αποδυνάμωση των ανθρώπων ψυχικά και σωματικά, στοχεύει τον πολιτισμό, την Ιστο-ρία, την ύπαρξη μιας κοινωνίας. Ανοιχτή επιστολή με αφορμή ένα γάμο. Μήπως δεν έχουμε δει το γάμο σωστά και σοβαρά; (Σελίδα 44) - Μέσα στο δίχτυ της αγάπης του Θεού, με τη συνεχή φροντίδα Του, με τις άπειρες ενέργειες της αγάπης Του, με τα τόσα, δυνατά μηνύματα, και να μείνουμε πονηροί, είναι πολύ σκληρή θέση και οδηγεί την ψυχή στην κόλαση. Θα τολμούσα να πω για κάποιες περιπτώσεις, μακάρι να μην υπήρχε Το δίχτυ της αγάπης Του… (Σελίδα 50)- Αν κοιτάξει κανείς γύρω του, προσεκτικά και με καθαρή καρδιά, θα διακρίνει πολ-λούς φοβισμένους χριστιανούς να τον περιβάλλουν. Αν ακούσεις τι λένε, αν αποκω-δικοποιήσεις τις ενέργειές τους, αν προσέξεις το πώς αντιδρούν, αν «διαβάσεις» τις συμπεριφορές τους, τη σχέση που θέλουν ή δεν θέλουν να έχουν με τους άλλους, θα συμφωνήσεις με λύπη, είναι Φοβισμένοι χριστιανοί. (Σελίδα 62)

Σ’ αυτό το τεύχος...

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

Kάτι που δεν θα θέλαμε πραγματικά ποτέ να μας συμ-βεί και που προσπαθούμε να το αποφύγουμε με κάθε τρόπο, είναι να έρθει κάποια στιγμή που κάποιο δάκτυλο θα δείχνει εμάς σαν υπεύθυνους για την οδυνηρή κρίση που περνάμε όλοι στις μέρες μας. Αντίθετα είμαστε καθό-λα έτοιμοι να δεχτούμε και να υποστηρίξουμε ότι φταίει ο διπλανός, ο απέναντι, φταίνε οι πολιτικοί, φταίει το σύστη-μα, οι άστοχοι χειρισμοί, οι τράπεζες, οι κατά καιρούς δι-αχειριστές της εξουσίας. Σε κάποιες, πολύ σπάνιες περι-πτώσεις, δεχόμαστε και τη συλλογική ευθύνη, δηλαδή ότι όλοι μας έχουμε κάποια ευθύνη, και μέσα σε αυτούς τους όλους είμαστε και εμείς, αλλά με πολύ μειωμένη συμμε-τοχή και μάλλον… αμελητέα μπροστά στα λάθη, τις παρα-λείψεις και τις αστοχίες των άλλων, που δεν μπορούν να συγκριθούν με τα δικά μας… πταίσματα.

Θελήσαμε να κάνουμε άδικο τον Θεό

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012 33

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να φτάσουμε σε κάποιο συ-μπέρασμα που θα ωφελήσει όλους μας, πρέπει να προσέξουμε ένα ακόμα σημείο. Ακόμα κι όταν, μετά από πολύ κόπο, δεχόμαστε ότι μέσα στο πλήθος είναι και το δικό μας όνομα, δυστυχώς δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε την αλήθεια, αλλά κατευθυνόμαστε προς «το κατηγορητήριο» με φανερή την τάση να το πειράξουμε, να το αλλά-ξουμε, να το αλλοιώσουμε, να το αναδιατυπώσου-με υπέρ μας... Μπορεί να φταίμε όλοι, αλλά τα πολλά και τα μεγάλα τα έκαναν άλλοι, οι μεγάλοι, που μπορούσαν και περνούσε από το χέρι τους κάτι τέτοιο. Τι ευθύνες μπορεί να χρεωθεί ένας εργαζόμενος, ένας οικογενειάρχης, ένας ασφα-λισμένος, ένας φορολογούμενος, ένας ελάχιστος, άγνωστος, ανώνυμος…; Καθησυχάζουμε τον εαυ-τό μας ότι έτσι έχουν τα πράγματα, ησυχάζουμε τη συνείδησή μας και… γυρίζουμε από το άλλο πλευρό να συνεχίσουμε «τον ύπνο του δικαίου.»

Αν θέλουμε όμως να δούμε τα πράγματα με ει-λικρίνεια και αλήθεια, με ταπεινό πνεύμα και να εκτεθούμε πραγματικά μπροστά στη δική μας ευ-θύνη και συμβολή σ’ αυτό που όλοι μας βιώνουμε και που το αποκαλούμε κρίση, θα πρέπει να ξε-κινήσουμε σωστά. Και το σωστό ξεκίνημα είναι ο Θεός. Ούτε από την κρίση ξεκινάμε, ούτε από τον άνθρωπο ή τους ανθρώπους. Ξεκινάμε πάντοτε από τον Θεό και τη σχέση μας μαζί Του. Και όταν λέμε Θεός, δεν εννοούμε μια υπέρτατη δύναμη, μακρινή, άσχετη μ’ εμάς, απροσδιόριστη, που δεν μας αφορά, αλλά έναν Θεό προσωπικό, παρό-ντα, άμεσο, καθημερινό, δίκαιο, άγιο, αγαθό Θεό, που επεμβαίνει, που παρεμβαίνει και ασχολείται προσωπικά και με γνήσια αγάπη για τον κόσμο μας και τον καθένα μας ξεχωριστά. Αυτός είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής. Μπροστά Του στέκει ολό-κληρη η ανθρωπότητα, και την ίδια στιγμή και ο καθένας μας ξεχωριστά, με τη ζωή του, τις επιλο-γές του, τις πράξεις του, το πρόκριμα της καρδιάς του, τις ενέργειές του. Τα γνωρίζει όλα, τα ελέγχει όλα, τα καταλαβαίνει όλα και μάλιστα πολύ πιο βαθιά και πιο σω-στά από εμάς τους ίδιους, που τα ζούμε. Γνωρίζει τα πραγματικά κίνητρα και ελατήρια των πράξεών μας, έτσι όπως εκφράζονται στην πηγή τους, που είναι η καρδιά μας.

Αν θέλουμε να δούμε τα πράγμα-τα με ειλικρίνεια και αλήθεια το

σωστό ξεκίνημα είναι ο Θεός. Ούτε

από την κρίση ξεκινάμε, ούτε

από τους ανθρώ-πους. Ξεκινάμε

πάντοτε από τον Θεό και τη σχέση μας μαζί Του. Και όταν λέμε Θεός

εννοούμε έναν Θεό προσωπικό, παρό-ντα, καθημερινό,

δίκαιο, αγαθό Θεό, που επεμβαίνει και ασχολείται

προσωπικά και με γνήσια αγάπη για

τον καθένα μας ξεχωριστά.

Αυτός είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής.


Αν συνδέσουμε όλα αυτά τα στοιχεία με το θέμα που απασχολεί όλους μας άμεσα και καθημερινά, θα δούμε ότι η συμμετοχή μας και η ευθύνη μας με όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι καθό-λου μικρή ή αμελητέα, αλλά μεγάλη και καθοριστική. Και η ευθύνη μας έχει τον τίτλο «Θελήσαμε να κάνουμε άδικο τον Θεό»! Εύκολα και σ’ αυτό το σημείο μπορεί κάποιος να αντιδράσει αρνητικά και να διαχωρίσει τη θέση του με γενναιοδωρία προς τον εαυτό του. Όμως, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί, πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά με τους άλλους γύρω μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε κάποια πράγματα και να τα πούμε με το όνομά τους. Επιλεκτικά θα αναφέρουμε μερικά:

- Δουλέψαμε, αντί για τις 8 ώρες τη μέρα που είμαστε υποχρεω-μένοι, 6 ή και 5 μερικές φορές, αλλά όταν ήρθε η ώρα να πληρω-θούμε, πήραμε όλο μας το μισθό, σαν να δικαιούμαστε αυτά τα χρήματα και να τα κερδίσαμε με τον κόπο μας…. Κάποιες φορές ζητήσαμε ή και απαιτήσαμε περισσότερα χρήματα για τη δουλειά που ήμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, προβάλλοντας κάποιες δι-καιολογίες, αλλά κυρίως χωρίς καμία διάθεση να βελτιώσουμε την ποιότητα της δουλειάς μας ή τη συνέπειά μας. Και όταν μας μεί-ωσαν το μισθό ή μας έκοψαν τα επιδόματα, διαμαρτυρηθήκαμε, στραφήκαμε στον Θεό να παραπονεθούμε, μιλήσαμε για αδικία, εκμετάλλευση, και θα χαιρόμαστε ο Θεός να τους τιμωρήσει για την αδικία που μας έκαναν και να τους βάλει μυαλό…

- Κάποτε, κάποιες φορές κάναμε άλλες δουλειές την ώρα της δου-λειάς μας, δικές μας, προσωπικές ή εξυπηρετήσεις, αλλά ο μισθός που παίρναμε αφορούσε μία συγκεκριμένη εργασία, την οποία και είχαμε συμφωνήσει με τον εργοδότη μας, και τίποτα άλλο. Κάποιοι στο ίδιο 8ωρο έκαναν δύο διαφορετικές δουλειές και πληρώνο-νταν και για τις δύο, αλλά η μία ήταν σε βάρος της άλλης. Όταν έχασαν τη μία από τις δύο δουλειές ή και τις δύο, στράφηκαν με πικρία προς τον Θεό, που είναι άδικος και επέτρεψε να τους συμ-βεί κάτι τέτοιο… Η αδικία βρίσκεται αλλού και όχι εκεί που την αποδίδουμε εμείς. Ζητήσαμε από τον άγιο και δίκαιο Θεό να κα-λύψει την ανομία μας, να συνεργαστεί με την αδικία που κάναμε, να προστατέψει τα άδικα και παράνομα προνόμια και εισοδήματά μας… Και όταν δεν το έκανε, στραφήκαμε εναντίον Του. Ο Θεός είναι τέλεια και απόλυτα δίκαιος και αποκλείεται να συνεργαστεί μαζί μας στην αδικία!

- Κάποτε ήρθε η εποχή, που τα χρήματα που βγάζαμε από τη δουλειά μας ήταν πολλά και καλά. Πιστέψαμε ότι τα δικαιούμαστε. Ένα μέρος από αυτά τα ξοδεύαμε για να καλύψουμε τις ανάγκες της ζωής μας και τα υπόλοιπα για να καλύψουμε ανάγκες που δεν είχαμε ανάγκη και να ζήσουμε μία ζωή που δεν δικαιούμαστε. Αυτή

Θελήσαμε να κάνουμε...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ4

5

τη ζωή που κάναμε την αντιγράψαμε από κάποιους άλλους, που θελήσαμε να τους μιμηθούμε, ή να τους δείξουμε πόσο αξίζουμε χωρίς να το αξίζουμε, ή και να τους ταπεινώσουμε ξεπερνώντας τους σε εντυπωσιασμό και πολυτέλεια. Ο Θεός, που είναι δίκαιος, τα έβλεπε όλα αυτά και μας έδωσε αρκετό χρόνο να συνέλθουμε και να ταπεινωθούμε, αλλά δεν το κάναμε. Με τίποτα δεν δικαιού-μαστε να έχουμε το αυτοκίνητο που είχαμε, ούτε το σπίτι ή τα σπί-τια που αγοράσαμε ή χτίσαμε. Ούτε οι σπουδές μας ήταν ανάλογες, ούτε οι γνώσεις μας, ούτε οι ικανότητές μας, ούτε η εργατικότητά μας. Ακριβή ζωή, ακριβά δώρα, ακριβές σχέσεις, ακριβή και προ-κλητική ματαιοδοξία. Οδηγός για τη ζωή που κάναμε ήταν μόνο οι επιθυμίες μας και ο εγωισμός μας. Τώρα κοιτάζουμε αγριεμένοι

τον Θεό, που επέτρεψε να χάσουμε την περιουσία μας ή που μας κοστίζει τόσο ακριβά να την συντηρήσουμε. Τα «αγριεμένα μάτια» τα βάζουμε σε λάθος πρόσωπο. Ο Θεός έπρεπε να μας κοιτάζει έτσι, όταν ζούσαμε άδικα και Τον θελήσαμε συνεργό στην αδικία μας. Αλλά τα μάτια του Κυρίου ποτέ δεν μας κοιτάζουν αγριεμένα. Δεν το έχει ανάγκη αυτό ο Θεός. Απλώς αποδίδει δικαιοσύνη εκεί που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει.

- Στο Δημοτικό σχολείο κάθε χρόνο γράφαμε μία έκθεση για την Αποταμίευση. Το Ταχυδρομείο της κάθε περιοχής έδινε και συμ-βολικό βραβείο έναν μεταλλικό κουμπαρά σε κάθε μαθητή που αρίστευε. Αποταμιεύω σημαίνει από τα 10 που βγάζω ξοδεύω τα 7

...άδικο τον Θεό

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012


και βάζω στην άκρη τα 3 για ώρα ανάγκης. Αυτό το μικρό κομπό-δεμα έσωσε πολλές ζωές, πολλές οικογένειες στις δύσκολες ώρες από αφανισμό. Εμείς εγκαινιάσαμε την εποχή με τα «μεγάλα ανοίγ-ματα». Τι θα πει αυτό; Βγάζω 10, δανείζομαι άλλα 2 και ξοδεύω 12… Μερικές φορές ξοδεύω και περισσότερα από 12, γιατί αφήνω απλήρωτες τις υποχρεώσεις μου προς το κράτος, προς τις υπηρε-σίες που κάνω χρήση τους, προς τρίτους για να «ζήσω το όνειρο». Τώρα που ένα χέρι μάς ξύπνησε από το όνειρο απορούμε, γιατί συνέβη αυτό σε μας; Γιατί θελήσαμε τον Θεό συνένοχο και συνερ-γό, να καλύπτει με τη χάρη Του και την αγάπη Του τη ζωή μας, που ήταν άδικη και λάθος. Η χάρη και το έλεος του Κυρίου υπάρχουν

και μας καλύπτουν, αλλά όχι για να συνεχίσουμε στην αμαρτία μας, αλλά για να ξυπνήσουμε και να μετανοήσουμε. Όταν όμως δεν ξυπνάμε, υπάρχει και άλλος οδυνηρός τρόπος, σαν αυτόν που βιώ-νουμε καθημερινά.

- Θελήσαμε να είμαστε κάτι άλλο από αυτό το μπορούσαμε ή που δικαιούμαστε να είμαστε. Κά-ποτε, σε κάποιους τα χρήματα έμπαιναν στο σπίτι από 10 μεριές. Και bonus και extra και αυξήσεις και επιδόματα. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μας ότι την ώρα που αγγίζαμε με τα χέρια μας αυτά τα χρήματα, το μάτι του Θεού παρακολου-θούσε άγρυπνο τις σκέψεις μας και τις ενέργειές μας. Ας θυμηθούμε ο καθένας μας τις ανόητες και προκλητικές σπατάλες, τα τρελά έξοδα για πράγ-ματα που δεν είχαμε ανάγκη, ούτε μας πρόσφε-ραν τίποτα το ουσιαστικό στη ζωή μας, με οδηγό μας πάντοτε τις επιθυμίες μας, που κυριολεκτικά θεοποιήσαμε και λατρέψαμε. Διαχειριστήκαμε τα χρήματά μας και όλη μας τη ζωή χωρίς φόβο Θεού. Δεν γυρίσαμε να Τον ρωτήσουμε, δεν Του ζητήσαμε να μας δώσει τη σοφία και τη σύνεσή Του ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά. Και να

σκεφτεί κανείς ότι δικά Του ήταν τα χρήματά μας και οι οικονομίες μας, γιατί «Αυτός δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα» (Πρά-ξεις Αποστόλων 17:25 ), Δεν ανέβηκε πόθος στην καρδιά μας να γίνει το θέλημά Του στη ζωή μας, δεν εκτιμήσαμε το πολυτιμότερο όλων, που είναι η απόλυτη κυριότητα του Κυρίου στη ζωή μας. Με κίνητρα τον εντυπωσιασμό, την ευχαρίστησή μας, με εγωισμό και φιλαυτία κάναμε κινήσεις που δεν έπρεπε, αγορές που δεν άξι-ζε, επενδύσεις που είχαν ψέμα και ανοησία, κάναμε επικίνδυνα «ανοίγματα», δάνεια, χρηματιστήριο, για να γίνουμε εύκολα και χωρίς κόπο πλούσιοι. Ζήσαμε μία ζωή ανισόρροπη και πρακτικά

Ακριβή ζωή, ακρι-βά δώρα, ακριβές σχέσεις, ακριβή και προκλητική

ματαιοδοξία. Οδη-γός για τη ζωή

που κάναμε ήταν μόνο οι επιθυμίες

μας και ο εγωισμός μας. Τώρα κοιτά-ζουμε αγριεμένοι τον Θεό, που επέ-τρεψε να χάσουμε την περιουσία μας ή που μας κοστίζει

τόσο ακριβά να την συντηρήσουμε.



άδικη. Τώρα ρωτιόμαστε, γιατί δεν μας φύλαξε ο Θεός, γιατί δεν μας προστάτεψε από όλες αυτές τις κακοτοπιές; Κάτι άλλο όμως πρέπει να ρωτήσουμε. Γιατί διαγράψαμε τον Θεό από τη ζωή μας, γιατί δεν Τον λογαριάσαμε όταν νιώθαμε δυνατοί, όταν νομίζαμε ότι δεν Τον έχουμε ανάγκη, ότι μπορούμε και μόνοι μας; Θελήσαμε τον Θεό να μας φυλάει, αλλά ο Θεός είναι δίκαιος, άγιος Θεός αλή-θειας, και αυτό που γίνεται στις μέρες μας και που το ονομάζουμε κρίση, είναι κάτι πραγματικά ανώτερο και πολύτιμο. Ο Θεός μάς ξυπνάει και μας λέει την αλήθεια! Ο Θεός μάς στέλνει το φως Του, για να δούμε μέσα μας πρώτα και να εξετάσουμε τους εαυτούς μας, πριν είναι αιώνια αργά.

- Κάποτε, που ήταν «κα-λές οι μέρες» και υπήρ-χαν χρήματα και κάπως καλή οικονομική κατά-σταση, αποκτούσαμε με κάθε τρόπο χρήματα και τα καταναλώναμε προς κάθε κατεύθυνση, λογικά ή αλόγιστα τις πιο πολλές φορές. Έτσι όπως ήμαστε ζαλισμένοι και αφιονισμέ-νοι από τα χρήματα που περνούσαν και έφευγαν από τα χέρια μας, ξεχά-σαμε να ρίξουμε έστω μια κλεφτή ματιά δίπλα μας. Ποτέ δεν έπαψε δίπλα μας να υπάρχει ανθρώπι-νος πόνος, φτώχια, ανέ-χεια, δοκιμασία σκληρή, στέρηση, δάκρυα, σπίτια, οικογένειες που υπέφε-ραν. Έχει τη συνήθεια ο Θεός να παρακολουθεί σιωπηλά και χωρίς να παρεμβαίνει άμεσα τις αντιδράσεις μας, τις κινήσεις μας, τις αποφάσεις της καρδιάς μας. Περίμενε να δει πώς θα αντιδράσουμε όταν ο δρόμος μας δι-ασταυρωθεί με τον πόνο, τη δοκιμασία, την ανέχεια… Και το είδε, όχι μία, αλλά πολλές φορές. Τι είδε; Καμία αντίδραση. Εμείς τη ζωή μας, τους στόχους μας, τον πλουτισμό μας, τα όνειρά μας, τις εγωιστικές επιδιώξεις μας. Και εδώ βρίσκεται ένα σοβαρό σημείο. Αν γυρίζαμε στον Κύριο να Τον ρωτήσουμε πώς να διαχειριστούμε τα χρήματα που περνούσαν από τα χέρια μας, θα μας συμβούλευε πώς να τα διαχειριστούμε. Θα μας έκανε μαλακή και ευαίσθητη



την καρδιά για τον πόνο δίπλα μας, θα φώτιζε τα βάθη μας και θα μας μιλούσε για την αμαρτία της φιλαργυρίας. Η αμαρτία αυτή είναι πολύ σοβαρή στα μάτια του Θεού και την είδε πολλές φορές στη ζωή μας. Ο Θεός είναι δίκαιος και δεν μπορεί να συμπράξει στην αμαρτία, στην αδικία. Τώρα που οι ουρές στα συσσίτια φτά-νουν τα χιλιόμετρα, ρωτιόμαστε τι φταίει, πώς φτάσαμε ως εδώ. Ρωτιόμαστε ακόμα γιατί ο Θεός δεν έκανε κάτι τόσον καιρό, γιατί δεν κάνει κάτι τώρα… Η απάντηση είναι ότι ο Θεός κάνει, και μάλι-

στα το καλύτερο, και μας προσφέρει το πολυτιμό-τερο όλων. Μας λέει την αλήθεια!, μας δείχνει την πραγματική αιτία και το πραγματικό φταίξιμο. Σε μας μένει να αξιοποιήσουμε σωστά όσα μας δεί-χνει.

- Υπάρχει μία λέξη ξεχωριστή στην ελληνική γλώσ-σα, που δείχνουμε να την προσπερνούμε εύκολα, ενώ δεν θα ’πρεπε. Πλεονεξία. Είναι αμαρτία η πλεονεξία (Κολοσσαείς 3:5, Ρωμαίους 1:29), γιατί ο άνθρωπος δεν πλάστηκε με την πλεονεξία, ούτε για την πλεονεξία από τον Δημιουργό του Θεό. Εί-ναι ξένο στοιχείο, που μπήκε αργότερα στη ζωή του. Πλεονεξία θα πει έχω αρκετά, έχω πολλά, αλλά θέλω κι άλλα. Και προσπαθώ με κάθε μέσο να κάνω τα αρκετά πολλά και τα πολλά περισσό-τερα. Αλλά αυτή η διαδικασία είναι χωρίς οροφή. Η πλεονεξία φέρνει πολύ εύκολα στη ζωή μας την ειδωλολατρία και βέβαια μας απομακρύνει από τη λατρεία του άγιου και δίκαιου Θεού. Η αμαρτία της πλεονεξίας κάνει σκληρή, πέτρινη την καρδιά του ανθρώπου, κάτι που δεν μπορεί να ανεχθεί ο δίκαιος Θεός. Η εξέλιξη της πλεονεξίας είναι η μανία του πλουτισμού με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. Η δίψα για ακόμα περισσότερα τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν τον αφήνει να δει ότι μπορεί να γίνεται άδικος, να συμμετέχει στην παρανομία, μπορεί να γίνεται ένοχος μπροστά στα μάτια του

Θεού. Η πλεονεξία παρασύρει τον άνθρωπο σε ζωή προκλητική και λάθος απέναντι στον Θεό και στους γύρω του. Κάποια στιγ-μή πιστεύει και ο ίδιος ότι είναι στο σωστό δρόμο, αφού κάνει ό, τι κάνουν οι άλλοι και ζει σύμφωνα με τις επιταγές του συστήμα-τος γύρω του. Η ζωή της πλεονεξίας βλάπτει σοβαρά την υγεία του πνεύματος και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Γίνεται ο ίδιος κύριος της ζωής του, αποφασίζει μόνος του για τον εαυ-τό του, κάνει ανισσόροπες και προκλητικές επιλογές και κινήσεις

Η πλεονεξία παρα-σύρει τον άνθρωπο σε ζωή προκλητική

και λάθος απέ-ναντι στον Θεό και στους γύρω

του. Κάποια στιγ-μή πιστεύει και ο ίδιος ότι είναι

στο σωστό δρόμο, αφού κάνει ό, τι κάνουν οι άλλοι και ζει σύμφωνα

με τις επιταγές του συστήματος γύρω

του. Η ζωή της πλεονεξίας βλά-πτει σοβαρά την

υγεία του πνεύμα-τος και τη σχέση του ανθρώπου με

τον Θεό.



στη ζωή του. Φαντάζεστε ένας τέτοιος άνθρωπος να ζητάει από τον Θεό να τον φυλάξει και να τον ευλογήσει…; Δεν χρειάζεται να τον φανταστείτε. Έχετε καθρέφτη στο σπίτι σας; Κάντε μια βόλτα, όταν έχετε κουράγιο… Φαντάζεστε έναν τέτοιο άνθρωπο με τέτοια ζωή να εξοργίζεται με τον Θεό, να τα βάζει εναντίον Του, που δεν προστάτεψε την περιουσία του, το βιος του, που αφήνει την κρίση να του μειώνει τα εισοδήματα και τους υπεύθυνους ατιμώρητους; Θελήσαμε να κάνουμε τον Θεό άδικο, να συμμετέχει στην αδικία και την αμαρτία μας. Αυτό δεν το κατάφερε ποτέ κανένας, ούτε και πρόκειται!

Πολλά μπορεί να πει και να προσθέσει κα-νείς σε όλα τούτα. Η ουσία είναι ότι έχουμε παράπονο, που ο Θεός επέτρεψε να φτάσου-με εδώ που φτάσαμε και να περνάμε όσα περνάμε. Δηλαδή, με άλλα λόγια, έχουμε παράπονο με τον Θεό που «δεν έβαλε πλάτη» στην αδικία της ζωής μας, που δεν έκανε «τα στραβά μάτια», που άφησε άλλους να καλοπερνούν κι εμάς μας έκρινε αυστη-ρά. Στο σημείο αυτό υπάρχει κάτι πολύτιμο και μοναδικό, αν θέ-λουμε να βγούμε από την κρίση, κάτι που μπορούμε να το κά-νουμε και σε ατομικό, προσωπικό επίπεδο. Να πούμε την αλήθεια φωναχτά και πρώτ’ απ’ όλα στον εαυτό μας. Να πούμε φταίω, φταίω κι εγώ, συμμετείχα κι εγώ όπως όλοι οι άλλοι, είμαι κι εγώ ένοχος, είμαι και εγώ μέρος του προβλήματος…, ο καθένας στο επίπεδό του και ανάλογα με τις δυνατότητές του. Και το μεγάλο μας φταίξιμο δεν είναι μόνο ότι απλώσαμε το χέρι μας σε όσα δεν μας ανήκαν, ούτε που φερθήκαμε εγωιστικά, με φιλαυτία και πλε-ονεξία, αλλά το ότι θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε! τον Θεό για να μας καλύψει, να μας βοηθήσει στην αδικία της ζωής μας, να



μας ευλογήσει στην πλεονεξία μας να αποκτήσουμε περισσότερα και ακόμα περισσότερα. Τον θέλαμε κάτι σαν σιωπηλό κομπάρ-σο στη ζωή μας, να μας βοηθάει «να ξεπλένουμε» μαύρο ή γκρι χρήμα –δεν έχει σημασία η απόχρωση– χωρίς να έχει δικαίωμα να διαφωνήσει, να διαμαρτυρηθεί για όσα κάναμε, να φωτίσει, να φανερώσει την αλήθεια, να μιλήσει για δικαιοσύνη, ευθύτητα και καθαρότητα.

Λάθος πρόσωπο διαλέξαμε… Ο άγιος και αναλλοίωτος Θεός της Αγίας Γραφής δεν μπορεί να έχει συμμετοχή σε όλα αυτά. Περιμέ-νει γεμάτος υπομονή, χάρη και έλεος για τον άνθρωπο, το δημι-ούργημα της σοφίας Του, να επιστρέψουμε κοντά Του με ταπείνω-ση, μετάνοια και πίστη. Βασικό στοιχείο αυτής της μετάνοιας είναι η αναγνώριση της αποτυχίας μας σε όλα τα επίπεδα, και μάλιστα με αυθόρμητο τρόπο, πηγαίο, χωρίς ελαφρυντικά και στρογγυλέ-

ματα. Ο «άσωτος γιος» γονάτισε μπροστά στον πατέρα του και του είπε «χάνομαι» (Λουκάς 15:11-25) και ήταν σα να του έλεγε, απέ-τυχα σε όλα, δεν έχω κανέναν, έκανα λάθος ζωή, πήρα λάθος δρόμο, δεν έχω άλλη ελπίδα… Αυτή η μετάνοια μπροστά στον Θεό είναι η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Όχι από την οικονομική κρίση που μας ταλανίζει, γιατί αυτή κάποια στιγμή θα περάσει, όπως πέρασαν πολλές άλλες παρόμοιες επάνω στην Ιστορία, αλλά κυρίως από την άλλη κρίση, μπροστά στο βήμα του άγιου Θεού, που πρέπει όλοι να παρασταθούμε για να αποδώσουμε λογαρια-σμό για όσα κάναμε και είπαμε και προκρίναμε, (Β΄Κορινθίους 5:10). Αυτή η κρίση είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, γιατί τα αποτελέσματά της είναι αμετάκλητα και αιώνια._



Ο Θεός μιλάει για την κρίση !

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Ίσως αυτό είναι το αρχαιότερο κείμενο, που μιλάει τόσο καθαρά και εύγλωττα για τα πραγματικά αίτια της κρίσης των ημερών μας. Γράφτηκε από την πένα του προφήτη Ησα-ΐα -με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος- πριν περίπου 2.700 χρόνια. Το ιδιαίτερα πολύτιμο σε αυτό το κομμάτι της Αγίας Γραφής είναι ότι δεν περιέχει μία ανώφελη καταγραφή και παράθεση των δεινών και των συνεπειών της κρίσης, αλλά δείχνει στον αναγνώστη τα πραγματικά αίτια, στις ρίζες, στα θεμέλια της κρίσης. Στον αναγνώστη που θέλει να δει, που αποζητάει την αλήθεια, που είναι ειλικρινής και ταπεινός ώστε να θεωρήσει και τον ίδιο του τον εαυτό σαν μέρος του προβλήματος, όχι σαν θύμα, αλλά σαν συνυπεύθυνο. Για αυτόν τον αναγνώστη υπάρχει άπλετο φως και αλήθεια

θεϊκή, καθώς και προτάσεις για το πώς θα βγούμε από την κρίση, όχι μόνο σαν έθνος, σαν λαός, αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά, γιατί και αυτό το υπόσχεται και το χαρίζει ο Θεός της αγάπης, ο Δημιουργός μας, ο Πατέρας μας σε όσους το θελήσουν και Του το ζητήσουν με πίστη.


Ησαΐας 59: 1-15

1 Ιδού, η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση, ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση·

2 αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού

από σας, διά να μη ακούη.3 Διότι αι χείρες σας είναι μεμολυσμέναι από αίματος,

και οι δάκτυλοί σας από ανομίας· τα χείλη σας ελάλησαν ψεύδη· η γλώσσα σας εμελέτησε κακίαν.

4 Ουδείς εκζητεί την δικαιοσύνην, ουδέ κρίνει εν αληθεία· θαρρούσιν επί την ματαιότητα, και λαλούσι ψεύδη·

συλλαμβάνουσι κακίαν, και γεννώσιν ανομίαν.5 Βασιλίσκου ωά επωάζουσι, και ιστόν αράχνης υφαίνουσιν·

όστις φάγη εκ των ωών αυτών, αποθνήσκει· και αν σπάση κανέν, εξέρχεται έχιδνα.

6 Τα πανία αυτών δεν θέλουσι χρησιμεύσει εις ενδύματα, ουδέ θέλουσιν ενδυθή από των έργων αυτών· τα έργα αυτών είναι έργα

ανομίας, και το έργον της βίας είναι εν ταις χερσίν αυτών.7 Οι πόδες αυτών τρέχουσι προς το κακόν, και σπεύδουσι

να χύσωσιν αίμα αθώον· οι διαλογισμοί αυτών είναι διαλογισμοί ανομίας· ερήμωσις και καταστροφή είναι εν ταις οδοίς αυτών.

8 Την οδόν της ειρήνης δεν γνωρίζουσι· και δεν είναι κρίσις εις τα βήματα αυτών· αυτοί εις εαυτούς διέστρεψαν τας οδούς αυτών·

πας ο περιπατών εν αυταίς δεν γνωρίζει ειρήνην.9 Διά τούτο η κρίσις είναι μακράν αφ’ ημών, και η δικαιοσύνη δεν μας

φθάνει· προσμένομεν φως, και ιδού σκότος· λάμψιν, και περιπατούμεν εν ζόφω.

10 Ψηλαφώμεν τον τοίχον ως οι τυφλοί, και ψηλαφώμεν ως οι μη έχο-ντες οφθαλμούς· εν μεσημβρία προσκόπτομεν ως εν νυκτί·

είμεθα εν μέσω των αγαθών ως νεκροί.11 Πάντες βρυχώμεθα ως άρκτοι, και στενάζομεν ως τρυγόνες· κρίσιν

προσμένομεν, αλλά δεν υπάρχει· σωτηρίαν, αλλ’ είναι μακράν αφ’ ημών.

12 Διότι αι παραβάσεις ημών επληθύνθησαν ενώπιόν σου, και αι αμαρτίαι ημών είναι μάρτυρες καθ’ ημών· διότι μεθ’ ημών είναι αι παραβάσεις ημών· και τας ανομίας ημών ημείς γνωρίζομεν αυτάς·

13 παρέβημεν και εψεύσθημεν προς τον Κύριον, και απεμακρύνθημεν από όπισθεν του Θεού ημών· ελαλήσαμεν άδικα και στασιαστικά·συνελάβομεν και επροφέραμεν εκ της καρδίας λόγους ψεύδους.

14 Και η κρίσις εστράφη οπίσω, και η δικαιοσύνη ίσταται μακράν· διότι η αλήθεια έπεσεν εν τη οδώ, και η ευθύτης δεν δύναται να εισχωρήση.

15 Ναι, εξέλιπεν η αλήθεια· και ο εκκλίνων από του κακού γίνεται θήραμα.


Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο θεωρώ το σημαντικότερο για να κρατήσει στη σκέψη του, θα του πρότεινα ανεπιφύλακτα τις τρεις πρώτες γραμμές αυτής της προφητείας:

«Ιδού, η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση,

ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση·αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα

μεταξύ υμών και του Θεού υμών.»

Στις λίγες αυτές γραμμές φαίνονται όχι μόνο τα πραγματικά αίτια της γενικευμένης κρίσης στις μέρες μας, αλλά και η αγάπη της καρδιάς του Πατέρα Θεού. Δεν έχει κάτι το προσωπικό μαζί μας, ούτε κάτι εναντίον μας, αλλά την αμαρτία δεν μπορεί να ανεχθεί, γιατί είναι δίκαιος και άγιος Θεός. Την αμαρτία και τον αμαρτωλό άνθρωπο που επιμένει στον δρόμο της ανομίας και αδικίας που έχει επιλέξει. Από αυτόν περιμένει μετάνοια, και μετάνοια στη γλώσσα της Αγίας Γραφής σημαίνει επιστροφή με ταπείνωση, ανα-γνώριση της αποτυχίας και πίστη στη χάρη και στο έλεος του Θεού. Σε όποια καρδιά συναντήσει ο Κύριος αυτά τα στοιχεία, σπεύδει με χάρη και έλεος να χαρίσει αναγέννηση δια του Ιησού Χριστού του παιδιού Του και αιώνια λύτρωση από την αιώνια κρίση. Κάτι που αρχίζει από τώρα, από τούτη τη ζωή, από αυτήν την κρίση που βιώνουμε, και συνεχίζει αιώνια στην Ουράνια δόξα Του.-

Ο Θεός μιλάει για την κρίση !

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ

Με χαρά και ευχαριστία στον Κύριό μας σας ενημερώνουμε ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός

Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣεκπέμπει παγκόσμια όλο το 24ωρο

και μπορείτε να τον ακούσετε και να τον συστήσετε.Για να ακούσετε το ραδιόφωνο του Λόγια Ζωής μπείτε στην

ιστοσελίδα του Λόγια Ζωής, στη γνωστή σας διευθυνση:

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ INTERNET

ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΥΜΝΟΙ, ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ

w w w. l o g i a z o i s . n e t


«Πληθυνθή»«Πληθυνθή»

ΑΜΑΡΤΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Μπροστά στα μάτια μας συντελείται καθημερινά μια πάλη. Δύο δυνάμεις συγκρούονται. Μάχη σκληρή, κατά μέτωπο. Το άγιο, το δίκαιο, το καθαρό παλεύει με το φθαρμένο, το άδικο, με το θάνατο.Κάποτε υπήρχε μόνον ο Θεός. Η αγάπη Του, η αγιότητά Του, η καθαρότητά Του. Καμία σύγκρουση τότε. Μετά ήρθε ο εγωισμός, η αμαρτία. Και η σύγκρουση σαν συ-νέπεια.Ο άνθρωπος δέχτηκε και δέχεται πάνω του τις συνέπει-ες της πάλης αυτής. Έγινε ο ίδιος ο στόχος, το πρόσωπο που γι’ αυτόν χτυπήθηκαν το φως με το σκοτάδι. Στον κήπο της Εδέμ η πλάστιγγα έγειρε. Πρόκρινε την αμαρτία και παραδόθηκε σ’ αυτήν ο άνθρωπος, ποδοπατώντας με μίσος, που μέχρι σήμερα κρατάει, την αγάπη και την οδηγία του Δημιουργού.


Η πάλη συνεχίζεται από τότε. Ακάθεκτη η προέλαση της αμαρτίας, της άρνησης στη ζωή μας, στον κόσμο μας. Κι ο Θεός απ’ τη μεριά Του συνέχισε με αγάπη και πόνο να προσφέρει, να προσκαλεί, να περιμένει. Παρέδωσε στη μάχη τον ίδιο Του το Γιο, τον Ιησού Χρι-στό, τον εαυτό Του. Νέα τροπή στη μάχη. Κάποιες ψυχές κερδήθη-καν στο φως, στη ζωή. Κάποιες πολύτιμες ψυχές στην αιωνιότητα.Κάθε μάχη έχει νικητές και ηττημένους. Ποιος θα κερδίσει τελικά τούτη τη μάχη; Με μαθηματική ακρίβεια η πορεία της είναι γνωστή. Το παιχνίδι θα το πάρει ο διάβολος, η αμαρτία, ο θάνατος.Αναρωτιέσαι με πόνο, μα δε βοηθάει σε τίποτα…. Πώς άνθρωποι πλασμένοι για τη ζωή διαλέγουν το θάνατο για αιώνια μερίδα τους; Αυτή είναι η καθημερινή πραγματικότητα που ζούμε. Το άγιο υποχωρεί, λιγοστεύει, μαραίνεται...Είναι καθαρό. Θα πλεονεκτήσει η αμαρτία εδώ στον κόσμο μας. Ο Θεός του Ουρανού θα μαζέψει τους δικούς Του εκεί πάνω, ξένους, διωγμένους, ανεπιθύμητους σε τούτο τον κόσμο. Το λέει κα-θαρά στον Λόγο Του. «Ιδού ίσταμαι εις την θύραν και κρούω.» (Αποκάλυψη Ιωάννου γ’ 20). Κλεισμέ-νος απ’ έξω. Έξω από τα δικά Του. Μέσα είναι θρονιασμένη η σάρκα, ο κόσμος της αμαρτίας, ο κόσμος του Σατανά, και Τον έχει εκτοπίσει.Τι θέλει να πει άραγε ο Κύριός μας, όταν κι ο Ίδιος ρωτιέται, «άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκάς ιη΄ 8). Θα ’χει μείνει τίποτα όρθιο, αληθινό, καθαρό, πνευματικό, που ν’ αναπνέει; Όλα μολυσμένα, όλα διαβρωμένα από το πέρασμα της αμαρτίας. Θα τα απορρίψει ο Θεός. Ετοιμάζει «ουρανόν νέον και γην νέαν» (Αποκάλυψη Ιωάν-νου κα΄1), με χαρακτήρα αιώνιο και υλικό άγιο.Η μάχη έχει γείρει αποφασιστικά στις μέρες μας τις τελευταίες. Η αμαρτία γύρω μας πληθύνεται, θεριεύει. Ίσως αυτό είναι το αποκαλυπτικότερο από τα σημεία των καιρών. Και αξίζει να προβληματιστούμε σοβαρά γύρω από αυτό το ‘’πληθυν-θή η ανομία’’ του Λόγου του Θεού (Ματθαίος κδ΄12). Λέει πολλά και αληθινά, που μας αφορούν άμεσα.Ένα ποτάμι ξεχειλίζει όταν φουσκώσει πολύ από τη βροχή ή όταν υποχωρήσει το φράγμα που το συγκρατεί. Μερικά φάρμακα έχουν την ιδιότητα να αθροίζονται μέσα στον οργανισμό. Αυξάνουν οι συ-γκεντρώσεις τους και δεν αποβάλλονται Η ζωή της αμαρτίας έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Συσσωρεύεται, γιγαντώνεται, και ο άνθρω-πος κάθε μέρα είναι πιο υποδουλωμένος, πιο κοντά στο θάνατο.

«Πληθυνθή»

Η μάχη έχει γείρει αποφασιστικά στις μέρες μας τις τελευταίες.

Η αμαρτία γύρω μας πληθύνεται,

θεριεύει. Ίσως αυτό είναι το αποκαλυ-πτικότερο από τα σημεία των και-

ρών. Και αξίζει να προβληματιστούμε σοβαρά γύρω από αυτό το ‘’πληθυν-θή η ανομία’’ του Λόγου του Θεού. Λέει πολλά και

αληθινά, που μας αφορούν άμεσα.


Κάθε παρέκκλιση ξεκινάει από μερικά χιλιοστά λόξεμα. Μα σε λίγο τα χιλιοστά γίνονται χιλιόμετρα. Έτσι συμβαίνει με τα διαστημό-πλοια και τους δορυφόρους, που χάνονται στο διάστημα.Η αμαρτία είναι παρέκκλιση, λόξεμα από τον νόμο του Θεού. Και καταλήγει στην τραγική αστοχία του ανθρώπου να συναντήσει τον Θεό, να αποκτήσει και να απολαύσει την αγάπη Του.Αυτή είναι η φυσική αιτία του ‘’πληθυνθή’’ της ανομίας στις μέρες μας, θα λέγαμε. Όμως η σοβαρότερη αιτία έχει τη ρίζα της στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό στην πνευματική σφαίρα. Πληθύ-νεται κάτι, σαν δε μπορείς να το σταματήσεις. Σαν τον αφρό της μπύρας. Ξεχειλίζει, αμαρτία χωρίς φραγμούς, χωρίς ανάσχεση.

Τούτο το σημείο έχει σημασία για τους πιστούς του Χριστού. Γιατί αν κάτι θα μπορούσε να συγκρατή-σει τη φθορά είναι η αγιότητα, ο ζωντανός Ιησούς στη ζωή των πιστών Του. Όμως στις μέρες μας, στους ‘’κακούς καιρούς του Τέλους’’ η αμαρτία θα φουντώνει και μέσα στην εκκλησία του Χρι-στού, που τόσο ακριβά πλήρωσε για να την κρατή-σει άγια. Και είναι οι λόγοι φανεροί και απλοί.

α) Ελαστικότητα

Μερικά αγαθά καθημερινής χρήσης έχουν σκόπιμα κάποια ελαστικότητα. Το στρώμα του κρεβατιού, τα αμορτισέρ του αυτοκινήτου, το ζυμάρι της πίτας. Για να είναι αναπαυτικά, να υποχωρούν, να πλάθο-νται εύκολα και ανάλογα με τις προθέσεις μας.Μπροστά μας έχουμε τον ‘’νόμο του Θεού’’. Αυτό είναι το γραφικό όνομα της Αγίας Γραφής. Νόμος. Η λέξη νόμος και νόμοι πολύ κακώς μας τρομά-ζουν και μας πανικοβάλλουν. Χωρίς τους νόμους, κάποιους νόμους, δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε μία μέρα επάνω στη γη. Οι νόμοι δεν έχουν ελαστικότητα. Είναι απόλυτοι, αυστηροί, είναι

άκαμπτοι. Οι νόμοι του Θεού.Εμείς μαλακώσαμε τις αλήθειες της Βίβλου. Τους δώσαμε τη μορ-φή και τις διαστάσεις που θέλουμε. Για να είναι πιο εύληπτες, για να χωράνε όσο γίνεται περισσότερους από εμάς, να μη μείνει κανείς απ’ έξω. Όμως μαζί με τους πολλούς γλιστρά μέσα και η αμαρτία, η σάρκα, το κοσμικό φρόνημα. Μπήκαν στην οικογέ-νεια του Χριστού άνθρωποι άσχετοι, χωρίς ειλικρίνεια, χωρίς τα-πείνωση, χωρίς σεβασμό στα άγια του Θεού. Γέμισαν πατημασιές τον τόπο που καθάρισε με το αίμα του Γιου Του. Μπήκαν χωρίς διάθεση να καθαριστούν.


Κάθε παρέκκλιση ξεκινάει από μερι-κά χιλιοστά λόξε-μα. Μα σε λίγο τα χιλιοστά γίνονται

χιλιόμετρα. Η αμαρτία είναι πα-ρέκκλιση, λόξεμα από τον νόμο του

Θεού. Και καταλή-γει στην τραγική αστοχία του αν-

θρώπου να συνα-ντήσει τον Θεό,

να αποκτήσει και να απολαύσει την

αγάπη Του.


Ο νόμος του Θεού τους αποκλείει, εμείς όμως τους καλοδεχόμα-στε. Ελαστικότητα στην έννοια του κόσμου, ελαστικότητα στο βα-θύτερο νόημα της αμαρτίας, ελαστικότητα στο τρομερό μήνυμα του σταυρού του Χριστού. Και αθροίζεται η κοσμικότητα, η σαρ-κικότητα, γιατί δε σταθήκαμε απόλυτοι και με φόβο μπροστά στο νόμο του Θεού. Στο σημείο αυτό ξεφύγαμε. Δε μπορέσαμε να το ελέγξουμε με τα καλοστρωμένα σχέδιά μας. Και το ανακαλύπτου-με τώρα, που ο Θεός μας το λέει, ‘‘πληθυνθή η ανομία’’.Ξέρουμε το νόμο του Θεού. Όμως αυτό δε φτάνει. Λέει ‘‘μη συσχη-ματίζεσθε με τον αιώνα τούτον’’. Λέει ‘‘μη αγαπάτε τον κόσμον, μηδέ τα εν τω κόσμω’’. Αντί να συμμορφωθούμε με πνεύμα υπο-ταγής και ταπείνωση, εμείς τορνάρουμε ερμηνευτικά τούτες τις αλήθειες για να ’ρθουν στα μέτρα μας τα ανθρώπινα. Ενέργεια χωρίς φόβο Θεού, με περισσή ασέβεια.Νόμος είναι και το ‘‘τέκνα πιστά, τέκνα εν υπακοή’’, που απαιτεί ο Θεός από όσους Τον υπηρετούν (Τίτον α΄6), για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα μόνο. Πόσοι το σεβάστηκαν, πόσοι συμμορφώθηκαν; Και πόσοι από την άλλη πλευρά κατασκεύασαν δικές τους ερμηνείες για να καλύψουν τη θέση τους που εκκρεμεί μπροστά στον Θεό…;Νόμος είναι και το ‘‘αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας’’ (Κολοσσαείς γ΄18). Πόσες οικογένειες το απολαμβάνουν αυτό; Δυστυχώς τα περισσότερα σπίτια λειτουργούν χωρίς υπακοή, χωρίς εκτίμηση, χωρίς φόβο Θεού. Έτσι μεγαλώνουν και τα παιδιά τους.Λέει ο νόμος του Θεού ‘‘έργα άξια μετανοίας’’. Πόσο δυνατό αυτό. Μετάνοια και συντριβή, ο δρόμος για αναγέννηση. Τι είναι αυτά τα έργα; Τι δυνάμεις έχουν; Ενεργοποιούν τις δυνάμεις της αγάπης, της χάριτος, του ελέους του Κυρίου. Δυνάμεις αναγέν-νησης, ανάστασης.Ελαστικότητα. Στις αποκαλύψεις του Θεού. Να χωράνε οι πολλοί, να μη μένει κανείς δυσαρεστημένος. Και αναζητάς ανάμεσα στους



χριστιανούς των ημερών μας τον έλεγχο, την εξομολόγηση, το άγιο φέρσιμο…, μα είναι τόσο σπάνια. Είδος εν ανεπαρκεία…Η αμαρτία με το πολύμορφο πρόσωπό της. Συνήθως, το μυαλό μας πηγαίνει σε κάποιες αμαρτίες που έχουμε ξεχωρίσει, τις θε-ωρούμε ίσως χτυπητές και εκεί εξαντλούμαστε. Αμαρτία δεν είναι μόνο όσα έχουν σχέση με το σεξ και την ευχαρίστηση της σάρκας. Αμαρτία είναι και ο εγωισμός, η προβολή του εαυτού μου, του έρ-γου μου, οι υπολογισμοί, οι φόβοι, οι ανασφάλειες, ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης και ενεργειών, οι υπόγειες διαδρομές, οι συμμαχί-ες, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, η απαξίωση των άλλων για να ανέβω εγώ…

Η αμαρτία θα μπει στη ζωή μας, θα γιγαντώσει, θα απλώσει στα σπίτια μας, στην εκκλησία μας, μα την πόρτα εμείς θα της την ανοίξουμε και θα την υποδεχτούμε. Εμείς θα ’μαστε και οι υπεύθυνοι αργότερα για τις συνέπειες και το σκληρό θερισμό πάνω μας και γύρω μας.

β) Μερεμέτια στη ‘‘στενή πύλη’’

Η πύλη που καταλήγει στον ουρανό είναι ‘‘εξ ορι-σμού’’ στενή. Μόνο η στενή οδηγεί στη ζωή. Η φαρδιά, κάθε φαρδιά, οδηγεί στην απώλεια.Εμείς επιμένουμε να τη φαρδύνουμε. Για να μπουν κι άλλοι και να μπουν εύκολα. Τι βγαίνει; Τίποτα, κανένα κέρδος.Υπάρχει αξίωμα. Δαπανιόμαστε άδικα. Δε θα ωφε-ληθούν τίποτα οι ψυχές διαβαίνοντας το κατώφλι μιας εύκολης και φαρδιάς πόρτας.Από το φάρδεμα της στενής θα μπει ο κόσμος, η σάρκα, ο ίδιος ο διάβολος στη ζωή μας. Γελιόμα-στε. Είναι στενή η οδός της ζωής και είναι σοφά φτιαγμένη στενή. Για να τη διαβαίνουν μόνο οι γνήσιοι. Για να το αποφασίζουν μόνο οι ειλικρινείς. Όσοι είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα, όσο κι αν κοστίζει.Κάποτε ‘‘ουδείς ετόλμα’’ να παρεισφρήσει ανά-

μεσα στους χριστιανούς, να τους πλησιάσει έστω, αν δεν ήταν γνή-σιος και αποφασισμένος για όλα. (Πράξεις Αποστόλων ε΄ 13). Στις μέρες μας μπαινοβγαίνουν άνετα τύποι απίθανοι, με συμφέροντα, σκοπιμότητες, με ζωή και διάθεση αμαρτωλή.Το φάρδεμα της πύλης είναι πολύ σατανική δουλειά. Γίνεται όταν, αντί για τη δόξα του Θεού, ξεπέσουμε και υπηρετούμε το δικό μας εαυτό. Γίνεται με τα κηρύγματα τα περίτεχνα, τις επιδιώξεις μας τις εγωιστικές, την ανάμειξη της σάρκας στου Θεού τις δοξασμένες

Η πύλη που κατα-λήγει στον ουρανό είναι ‘‘εξ ορισμού’’

στενή. Μόνο η στενή οδηγεί στη ζωή. Η φαρδιά,

κάθε φαρδιά, οδη-γεί στην απώλεια. Είναι στενή η οδός της ζωής και είναι σοφά φτιαγμένη στενή για να τη διαβαίνουν μόνο οι γνήσιοι. Για να το αποφασίζουν

μόνο οι ειλικρινείς. Όσοι είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα, όσο κι αν

κοστίζει.



ενέργειες. Κάποιος γύριζε τις εκκλησίες με έναν υποψήφιο βουλευ-τή για να ψαρέψει ψηφοφόρους από τους πιστούς του Θεού. Ο ίδιος ήταν γεμάτος χρέη και μόνη του ελπίδα είχε τον βουλευτή. Και δε βρέθηκαν πνευματικοί άνθρωποι αναστήματος Ιησού Χρι-στού να τους απομακρύνουν από τα Άγια του Θεού…Ο νόμος του Θεού λέει για τους ανθρώπους που εκούσια και επίμονα συντηρούν αμαρτίες στη ζωή τους, ‘‘μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν’’. Το κάναμε ποτέ; Φύγαμε τρομοκρατημένοι στην παρουσία τους για να κρατήσουμε το δικό μας σκεύος καθαρό, την αμαρτία έξω από τη ζωή μας, και μάλιστα όταν μας περιβάλλει τόσο ασφυκτικά;Φαρδιά πύλη σημαίνει διαγραφή του Θεού. Η απομάκρυνσή Του φέρνει την ανομία, με κατάληξη την απώλεια.

γ) Μείωση θανάτων

Μιλάμε για τη μείωση των γεννήσεων, που στις μέρες μας αποτελεί το γνωστό πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Όμως στην πνευμα-τική ζωή πρόβλημα είναι το αντίθετο.Η ζωή του Χριστού η γνήσια έχει το μοντέλο της και περιγράφεται καθαρά στη Βίβλο. «Όσοι δε είναι του Χριστού, εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας» (Γαλάτας ε΄ 24). Αξίωμα αυτό, κανόνας χωρίς εξαιρέσεις. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.Ο δρόμος της ζωής της πίστεως ξεκινάει με το θάνατο του εγωι-σμού, συντηρείται με το θάνατο της επιθυμίας, επιτελείται με το θάνατο της σάρκας.Θέλουμε τον Ιησού, όχι όμως το θάνατό Του. Τον θέλουμε σαν φίλο, σαν σωτήρα και βοηθό. Όχι όμως και να πεθάνει το θέλημά μας στο σταυρό Του.Ο ζωντανός είναι πηγή μόλυνσης. Είναι πανουκλιασμένος. Πολλοί οι χριστιανοί στις μέρες μας, πολλοί οι εκκλησιαζόμενοι. Όμως ελά-χιστοι οι θάνατοι. Χριστιανοί αφράτοι, τους βλέπεις Κυριακή πρωί στην εκκλησία, καλοντυμένους, περιποιημένους, με τα παιδάκια τους καλοχτενισμένα, όμορφα τα ρούχα τους, μιλάνε, γελάνε, αλλά δεν έχουν πεθάνει. Δεν έχουν πεθάνει για να ζήσουν. Άρα δεν



ζουν. Τα ’χουν όλα. Τους λείπει ο θάνατος. Είναι ζωντανή ακόμα η αγάπη τους για τον κόσμο, η επιθυμία της προβολής.Έτσι γίνονται φορείς αμαρτίας μέσα στους κόλπους της εκκλησίας, που εκτροχιάστηκε και αποκλίνει από τον προορισμό της. Μείωση θανάτων στα πνευματικά σημαίνει περισσότερη σάρκα στη ζωή μας, περισσότερος συμβιβασμός στην καρδιά μας, περισσότερη αμαρτία γύρω, μα και λιγότερος, κάθε μέρα λιγότερος Ουρανός.

δ) Αλάτι χωρίς γεύση

Έχω διαβάσει για κλέφτες, που έκλεψαν ένα πορ-τοφόλι με πολλά λεφτά από κάποιον. Βγάζει από μέσα τα χιλιάρικα και πετάει το πορτοφόλι. Τι να το κάνεις; Η αστυνομία το βρίσκει και στο επιστρέ-φει... Ή ένα πανάκριβο αυτοκίνητο χωρίς μηχανή και αξεσουάρ. Άχρηστο.Ο βασικότερος από τους λόγους της αύξησης της αμαρτίας στους τελευταίους καιρούς μας είναι η κακή ποιότητα των πιστών του Χριστού. Η ζωή τους και η μαρτυρία τους δεν έχουν τη δύναμη να αναστείλουν τη σήψη. Χωρίς φραγμούς, χωρίς αναστολές το θολό ποτάμι θα ξεχειλίσει και θα απλώσει.Όταν είπε ο Κύριός μας ‘’σεις είσθε το άλας της γης’’, δεν ήταν εντολή αυτό, ούτε υπόδειξη. Ήταν απονομή τίτλου. «Αλάτι της γης... Αν υπάρχει κά-ποια ελπίδα για την αμαρτία στη γη είσθε σεις. Αν κάτι μπορεί να εμποδίσει, να καθυστερήσει την αποσύνθεση, είναι η αγιότητά σας».

Όμως δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα έτσι ακριβώς. Έμεινε η χρι-στιανική ζωή χωρίς Χριστό. Και είναι άχρηστη.Στη θέση της καθημερινής κοινωνίας και υποταγής μας στο πρό-σωπο του Κυρίου μας βάλαμε άλλα όμορφα πράγματα. Η εκκλη-σία, το έργο, η σωτηρία των ψυχών. Μείναμε χωρίς δύναμη. Και όταν δεν νικάει ο ένας, νικάει ο άλλος και κερδίζει έδαφος.Επινοήσαμε μια ζωή Χριστού, που αρχίζει χωρίς μετάνοια!, χωρίς γόνατα, χωρίς δάκρυα, τις περισσότερες φορές χωρίς τον Λόγο του Θεού. Με μπόλικη τηλεόραση, με πολλά και καλά κηρύγματα. Βγήκα-με στους δρόμους χωρίς δύναμη, χωρίς μαρτυρία, χωρίς αγιότητα, χωρίς να ’χει το αλάτι δύναμη και η παρουσία του αποτελέσματα.Το αλάτι χάνει τη δύναμή του στα γόνατα της Δαλιδά.Φυσικό είναι η αμαρτία να καλπάζει αφηνιασμένη, ασυγκράτητη. Και όταν το αλάτι χάσει τη δύναμή του, αυτή η απώλεια δεν ανα-πληρώνεται από κηρύγματα, φυλλάδια, δράση. Μένει η θέση του κενή και η σήψη προχωράει το έργο της.

Πολλοί οι χριστια-νοί στις μέρες μας, πολλοί οι εκκλη-σιαζόμενοι. Όμως ελάχιστοι οι θάνα-τοι. Ο δρόμος της ζωής της πίστεως

ξεκινάει με το θάνατο του εγωι-σμού, συντηρείται με το θάνατο της επιθυμίας, επιτε-

λείται με το θάνα-το της σάρκας.



Ελαστικότητα, ανεκτικότητα, συμβιβασμός, πονηρό φάρδεμα της στενής πύλης, ζωή χωρίς αγιότητα. Μιλούν πολλοί για τα σημεία των καιρών. Αξίζει να τα μελετήσει κανείς, θα μάθει πολλά.Το αποφασιστικότερο όλων είναι το ‘’ανάλατο αλάτι’’. Δεν υπάρχει πλέον ελπίδα συγκρατημού. «Παζάρευε» ο καημένος ο Αβραάμ για τα Σόδομα. Προσπαθούσε να βρει κάποιο πάτημα. Το αλάτι, το αλάτι δεν έφτανε. Και ήρθε το τέλος. Το ίδιο και στην περίπτωση του Νώε. Εποχή χωρίς αλάτι. Ο Θεός ξεχωρίζει το μικρό πιστό Του υπόλοιπο και το απομακρύνει από το ξέσπασμα της κρίσης. Και στη Νινευή παραλίγο το ίδιο... Είναι θέμα ποσοστών, αναλογιών.

****«Πληθυνθή». Σημάδι των καιρών, σφραγίδα του τέλους που ζυγώνει. Η αύξηση της αμαρτίας των ανθρώπων της άρνησης γύρω μας εί-ναι αναμενόμενη, είναι φυσική συνέπεια. Το ξέρουν κι οι ίδιοι, ζουν το αδιέξοδο κάθε μέρα. Νέες μορφές αμαρτίας, νέες διαστάσεις, νέες ‘’γεύσεις’’, εντελώς ακατανόητη η ζωή για μας τους ίδιους που τη ζούμε. Κάποτε ο κόσμος πεινούσε, κάποτε οι άνθρωποι κιν-δύνευαν από τα άγρια θηρία. Προβλήματα του καιρού μας είναι η νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας και του L.S.D. Τα ναρκωτικά αγκαλιάζουν τα παιδιά μας στα θανατερά πλοκάμια τους. Το εμπό-ριο των όπλων, οι ακατασίγαστοι πόλεμοι που νοτίζουν το χώμα με ανθρώπινο αίμα, η ασύλληπτη πρόοδος των οπλικών συστημάτων μαζικής καταστροφής... Η ανθρώπινη ζωή έχει τόσο μικρή αξία... Σπορά και θερισμός... Ο μισθός της αμαρτίας...Όμως το τραγικό είναι για τους πιστούς του Θεού. Τους ακριβοπλή-ρωσε με αίμα κάνοντας τόσα όνειρα για να τους δοξάσει αιώνια μαζί Του. Η αμαρτία θα πληθύνεται. Και θα παρασύρει πολλούς. Γιατί οι ίδιοι δε θα μείνουν από καρδιάς σφιχταγκαλιασμένοι με το νόμο Του. Γιατί θα κοιτάνε με λοξές ματιές όλο λαχτάρα στις προ-σφορές του κόσμου της αμαρτίας, που τελικά θα τους παρασύρει. Θα μείνουν λίγοι. Πολύ λίγοι. Που δε θ’ αξίζει να ταλαιπωρούνται ανάμεσα σε γρανάζια και συστήματα ανθρώπινα, χωρίς ίχνος Χρι-στού και αλήθειας. Και θα ’ρθει ο Ίδιος να τους παραλάβει, προσω-πικά, να τους τιμήσει, να τους αμείψει, να τους δοξάσει όπως τους το υποσχέθηκε “τους δοξάζοντές Με θέλω δοξάσει».Θα Του μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους. Απόλυτοι, άγιοι, όπως Του πρέπει, όπως Του αξίζει γιατί είναι ο Θεός μας, ο Κύριός μας, ο Σωτήρας μας, ο Βασιλιάς μας!



Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Γύρω από το Πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού πολλά μπορεί να πει κανείς. Συνήθως αυτά που λέμε ή δια-βάζουμε δεν είναι το «όλον», το πλήρες, αλλά ένα μέρος, «μερικά», στοιχεία, γνωρίσματα. Ένα μέρος της αγάπης Του και της προσφοράς Του γνωρίζουμε και αξιοποιού-με. Ο Ιησούς που μας συγχωρεί τις αμαρτίες, που είναι ο δρόμος της επιστροφής στο σπίτι του Πατέρα, που ήρθε να μας μιλήσει για τον Θεό, που μας βοηθά στις δυσκο-λίες, μας παρηγορεί, ο Ιησούς που θα μας πάει στον Ου-ρανό μια μέρα. Όλα αυτά πέρα για πέρα σωστά, αλλά δεν περικλείουν όλο τον κόσμο της αγάπης και της προ-σφοράς του Ιησού Χριστού στον αμαρτωλό άνθρωπο.

«Οστις έχει τον Υιόν, έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει.»

(Α΄ Ιωάννου ε΄ 12)

Ο Έχων!


Θα λέγαμε ότι αυτή η μερική αποκάλυψη και γνώση του Ιησού είναι συμβατή με την ηλικία μας την πνευματική. Κάποτε δεν μπορούμε παρά να γνωρίζουμε το μερικό, γιατί είμαστε νήπια στην πίστη του Ιησού Χριστού. Δεν μπορούμε να βαστάξουμε περισσότερα. Έρχε-ται όμως η στιγμή, η προετοιμασμένη από τον Κύριο για κάθε άν-θρωπο ξεχωριστά, και του χαρίζει το όλον, τα πάντα γύρω από το Πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού, που είναι συμπυκνωμένα σε ένα τόσο περιεκτικό εδάφιο, σε μία γραμμή:«Και αύτη είναι η μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ Αυτού.» (Α΄Ιωάννου ε΄11).

Αυτό το εδάφιο κλείνει μέσα του τα πάντα γύρω από τον Ιησού Χριστό και βρίσκεται στα θεμέλια του οικοδομήματος που λέγεται Ιησούς Χριστός. Αιώνια Ζωή! Αυτός είναι ολόκληρος ο Ιησούς Χριστός, αυτή είναι η προσφορά Του στον αμαρτωλό άνθρωπο. Αφού περάσουμε από όλα τα στάδια δια του Ιησού Χριστού, να μας συγχωρήσει, να μας καθαρίσει, να μας αναγεννήσει, να μας συνδέσει με τον Πατέρα Θεό, φέρων ειρήνην μας αποκαταστήσει, να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μέσα μας και να απολαμβάνουμε την Αιώνια Ζωή, με όλες τις προεκτάσεις που έχει η αιωνιότητα όταν είναι μέσα μας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Πολλές περιγραφές, πολλές προσπάθειες προσέγγισης της αλή- θειας, της πραγματικότητας. Αιώνια ζωή είναι ζωή ατελείωτη, χω-ρίς αρχή και τέλος, στην παρουσία και τη δόξα του Θεού. Δεν πρό-κειται για ακριβή ορισμό, είναι μία περιγραφή των στοιχείων που συνθέτουν την αιώνια ζωή. Ζωή πραγματική, για την οποία μας έπλασε ο Θεός και την οποία μας προσφέρει δια του Ιησού Χριστού, είναι μόνο η αιώνια ζωή. Τα υπόλοιπα δεν είναι ζωή. Είναι ύπαρξη, είναι βιολογία, είναι λει-τουργίες, είναι εξοπλισμός και εφόδια για τούτη τη ζωή εδώ κάτω στη Γη, που είναι μικρή, σύντομη και περιορισμένη. Η ζωή η αιώνια αρχίζει για τον αναγεννημένο άνθρωπο από τώρα, από εδώ κάτω και από μέσα του.Πώς θα σας φανεί να σας πω ότι σύμφωνα με τον Άγιο Λόγο του Κυρίου η αιώνια ζωή είναι πρόσωπο! Είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι η αιώνια ζωή της δόξας και της ομορφιάς στην παρουσία του Πατέρα Θεού, στη Βασιλεία Του. Ο Ιησούς Χριστός φέρνει στη ζωή μας όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, την αποκατάσταση της σχέσης μας με τον Πα-τέρα Θεό, τη δικαίωση, την ειρήνη με τον Θεό και την αιώνια ζωή. Παράδειγμα χαρακτηριστικό είναι η ιστορία του Ασώτου Υιού στην Καινή Διαθήκη. Ο Πατέρας τον δέχτηκε, τον αγκάλιασε, άκουσε

Ο Έχων !


την ομολογία της μετάνοιάς του, τον έπλυνε, τον καθάρισε, τον έντυσε πριγκιπικά και τον πήρε μέσα στο παλάτι Του, δικό Του παι-δί. Αυτή είναι η αιώνια ζωή. Μία ζωή φωτός, χαράς, δόξας στην παρουσία του Κυρίου, που συνεχίζει αιώνια. Αυτή η αιώνια ζωή, που είναι η μόνη πραγματική ζωή, είναι ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός και την «μεταφέρει» σε όποια καρδιά θα κατοικήσει. Η αντίληψη ότι πρέπει κάτι ακόμα να κάνω για να αποκτήσω την αιώνια ζωή,

είναι πέρα για πέρα λαθεμένη. Όποιος έχει τον Χρι-στό, έχει τη ζωή, την αιώνια ζωή. Πολύ μας βοηθά-ει στο σημείο αυτό τούτο το ξεχωριστώ εδάφιο,

«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον Μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά Με,

έχει ζωήν αιώνιον», (Ιωάννης ε΄24). Αυτός που ακούει και πιστεύει στον Ιησού Χριστό, μαζί με τον Ιησού Χριστό παίρνει από τώρα μέσα του την αιώνια ζωή, γιατί ο Ιησούς Χριστός έχει αυτή τη ζωή μέσα Του, είναι ο Ίδιος η αιώνια ζωή. Ούτε θα έχει, ούτε όταν έχει, ούτε ίσως, να δούμε, μου φαίνεται. Ένα μόνον ισχύει, Έχει!

ΤΑΥΤΙΣΗ

Στην αρχή, όταν ξεκινάμε τη ζωή μας, την πορεία μας με τον Ιησού Χριστό, στο μυαλό μας έχουμε ένα πρόσωπο, το Πρόσωπό Του. Ο Γιος του Θεού, το μωράκι στη Βηθλεέμ, ο Διδάσκαλος… Το επόμε-νο βήμα είναι, ο Ιησούς Χριστός μορφώνεται επάνω μας, κατοικεί στην καρδιά μας, τα λόγια Του, η ζωή Του γίνονται πράξη και βίωμα δικό μας καθημερινό. Τότε πλέον δεν έχω τον Ιησού Χριστό στη ζωή μου σαν Πρόσωπο ξεχωριστό από μένα, αλλά έχω την αιώνια ζωή. Έχω και ζω και απολαμβάνω αυτό που προσευχόμενος ζήτησε ο Ίδιος από τον Πατέρα,

«εγώ εν αυτοίς, και Συ εν εμοί», (Ιωάννης ιζ΄23), Πατέρα προσεύχομαι και Σου ζητάω όπου είμαι εγώ

να είναι και αυτοί…, δικοί Σου ήταν και Εσύ Μου τους έδωσες… Στην κατάσταση αυτή, που για τον πιστό άνθρωπο του Χριστού αρ-χίζει από τώρα, από εδώ κάτω και από μέσα του, ξεφεύγουμε από τον Ιησού Χριστό-πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό-διδασκαλία ή τον Δι-δάσκαλο και μεταφερόμαστε σε μια άλλη κατάσταση, «η κοινωνία δε ημών είναι μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού Ιησού Χριστού». Έχω κοινά, τα οποία μοιράζομαι με τον Πατέρα Θεό και τον Υιό Ιησού Χριστό, ακούω τη φωνή του Αγίου Πνεύματος, εκτελώ

Ο Έχων !

H aιώνια ζωή είναι ζωή ατελείωτη, χωρίς αρχή και τέλος, στην πα-

ρουσία και τη δόξα του Θεού. Είναι η πραγματική ζωή, για την οποία μας

έπλασε ο Θεός και την οποία μας προσφέρει δια του Ιησού Χριστού. Τα υπόλοιπα δεν είναι ζωή. Είναι ύπαρξη,

είναι βιολογία, είναι λειτουργίες για τούτη τη ζωή εδώ κάτω στη Γη, που είναι μικρή,

σύντομη και περιο-ρισμένη.


το θέλημα του Κυρίου, έχει αρχίσει η ταύτισή μου μαζί Του, η μετα-μόρφωσή μου, ο έξω από εμένα Ιησούς Χριστός μεταφέρεται μέσα μου και μορφώνεται επάνω μου και πλέον δεν μιλάω για την αιώνια ζωή, ούτε περιμένω την αιώνια ζωή, αλλά έχω την αιώνια ζωή μέσα μου. Όπως είπαμε, είναι ζωή διαρκής, πλήρης, αληθινή στην παρου-σία του Κυρίου. Αυτή η ζωή είναι μέσα στον Ιησού Χριστό. Όποιος έχει τον Χριστό έχει τη ζωή. Όταν ενώνομαι με τον Ιησού Χριστό δια της πίστεως και ταυτίζομαι μαζί Του, δεν παίρνω μόνο τη συγ-χώρηση των αμαρτιών μου, ούτε μόνο ένα βοηθό, ένα σύμβουλο ή Εκείνον που θα με πάει στη ζωή αυτή γιαλό-γιαλό και μια μέρα, στα βαθιά γεράματα στον Ουρανό, αλλά γινόμαστε ένα, φυτεύει μέσα μου από τώρα τον Ουρανό, τη ζωντανή κοινωνία μαζί Του.

«Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού έχει την μαρτυρίαν εν εαυτώ».

Δεν χρειάζεται άλλη επιβεβαίωση αυτός ο πιστός του Χριστού. Ο Ίδιος το γνωρίζει και το βιώνει καθημερινά.

«Και αύτη είναι μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού».

Έχει τον Ιησού Χριστό, έχει κοινωνία με τον Πατέρα, έχει την αιώνια ζωή. Και εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται και μία πλή-ρως διαφορετική προσέγγιση και θεώρηση του θανάτου και της άλλης ζωής. Όλα αυτά που λέμε, όταν πεθάνω,… όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο,… όταν θα πάω στον Ου-ρανό, δεν είναι τελείως σωστά. Το σωστό είναι έχω τον Ιησού Χριστό Σωτήρα, Λυτρω-τή και Κύριό μου, δεν υπάρχει θάνατος για μένα, αλλά μόνο αιώνια ζωή, που την γεύο-μαι από τώρα και θα συνεχίσει αιώνια. Προσευχόμαστε με πίστη, απλά, καθημερι-νά μιλάμε στον Πατέρα, Πατέρα μου Ουρά-νιε, μιλάμε στον Κύριό μας, Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, αγαπημένε μου Σωτήρα και Λυτρωτή μου. Αυτό δεν είναι μία απλή, συνηθι-σμένη προσευχή, αλλά είναι κοινωνία με τον Θεό, είναι Ένα με τον Πατέρα και τον Υιό, είναι η Αιώνια Ζωή, Έτσι ακριβώς θα είναι και στην αιωνιότητα και αρχίζει από τώρα.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ

Είναι το σημείο, στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας περισσότερο από όλα. Έχω –το αρχαίο κείμενο λέει ο έχων– σημαί-νει ότι κάποτε δεν το είχα. Δεν γεννηθήκαμε με τον Ιησού Χριστό,

Ο Έχων !


αλλά ήρθε κάποια στιγμή, που απλώσαμε το χέρι με μετάνοια, τα-πείνωση και πίστη, και πήραμε τον Ιησού και Τον κάναμε δικό μας. Αυτό το βήμα, όσο υγιές και σωστό κι αν είναι, μόνο του δεν αρκεί. Χρειάζεται και επιβεβαίωση και έλεγχος ότι αυτό που πήρα κάπο-τε το έχω ακόμα, είναι δικό μου. Μέσα στο έχω τον Χριστό είναι και το πήρα τον Χριστό, αλλά και η διαδρομή που διανύσαμε μαζί με τον Χριστό μέχρι σήμερα. Έλα να μιλήσουμε για την αύξηση,

για την πρόοδο, για τη μεταμόρφωσή σου. Έλα να μιλήσουμε για τις νίκες, για την ταύτισή σου μαζί Του, για τη μόρφωσή Του επάνω σου. Γιατί, αν λέω ότι έχω τον Ιησού Χριστό χωρίς ανάγλυφα και αναγνωρίσιμα αυτά τα στοιχεία στη ζωή μου, τότε γεννιόνται πολλά ερωτηματικά. Αν πήρα σω-στά τον σωστό Ιησού Χριστό στη ζωή μου και αν Τον έχω μέχρι σήμερα. Η ζωή μου με τον Ιησού Χριστό αλλάζει καθημερινά, και αυτό το βλέπω και εγώ και οι άλλοι γύρω μου, γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι δύναμη μεταμόρφωσης! Το τρίτο στοιχείο τού έχω τον Χριστό είναι το μέλ-λον. Πήρα, βιώνω καθημερινά και το κρατώ μέχρι τέλους. Ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, που καλεί τους ανθρώπους, ελάτε σε Μένα, στη συνέχεια τους καλεί, μείνατε εν εμοί, και τους προτρέπει μείνετε έως τέλους.Επομένως μπορούμε να αποδώσουμε κάπως ελεύ-θερα την ίδια φράση: όποιος αφού πήρε τον Ιησού Χριστό μένει σ’ Αυτόν, νιώθει τη μεταμόρφωση της αναγεννημένης ζωής μέσα του και επάνω του, κρα-τάει μέχρι τέλους την πίστη και την αγάπη στον Ιη-σού Χριστό, αυτός έχει από τώρα την Αιώνια Ζωή!Αντίστοιχα, όποιος δεν έχει πάρει και δεν βιώνει με αυτόν τον τρόπο τον Ιησού Χριστό, δεν έχει αι-ώνια ζωή. Όχι δεν θα την έχει μια μέρα, όταν θα βρεθούμε μπροστά στο βήμα του Κυρίου. Δεν την

έχει ήδη από τώρα. Και αν δεν έχει αιώνια ζωή, ούτε τον Ιησού Χρι-στό έχει στη ζωή του, ούτε κοινωνία, δηλαδή κοινά, με τον Πατέρα και τον Υιό έχει. Κανονικά, αν η εκκλησία ήταν υγιής και ακμαία, ούτε κοινωνία με τους γνήσιους πιστούς του Χριστού θα μπορούσε να έχει. Επομένως τι έχει; Έχει θρησκευτική ζωή, μπαινοβγαίνει σε μία εκκλησία, ακούει ή κάνει κηρύγματα, έχει γνώσεις, έχει συναι-σθήματα, κάνει έργο, αλλά ζωή δεν έχει. Και ζωή τι είναι; Είναι η ουράνια αιωνιότητα στη δοξασμένη παρουσία του Κυρίου, που

Ο Έχων !

Αν λέω ότι έχω τον Ιησού Χριστό χωρίς ανάγλυφα

και αναγνωρίσιμα αυτά τα στοιχεία στη ζωή μου, τότε γεννιόνται πολλά ερωτηματικά. Αν πήρα σωστά τον

σωστό Ιησού Χρι-στό στη ζωή μου

και αν Τον έχω μέ-χρι σήμερα. Η ζωή μου με τον Ιησού Χριστό αλλάζει καθημερινά, και

αυτό το βλέπω και εγώ και οι άλλοι γύρω μου, γιατί

ο Ιησούς Χριστός είναι δύναμη μετα-

μόρφωσης!


αρχίζει από τώρα και από μέσα μου, που κατοικεί ο Ιησούς Χριστός που πήρα και έχω.Στο σημείο αυτό βρίσκεται και η βοήθεια για κάποιον που δεν έχει τη μαρτυρία μέσα του, ούτε τη βεβαιότητα της ζωής της αιώνιας. Να αρχίσει με το φως του Αγίου Πνεύματος από το ο έχων. Ποιον έχω, τι έχω, πόσο άπλωσα το χέρι να πάρω, πόσο αξιοποίησα , πόση πρόοδο έχω κάνει με τον Ιησού Χριστό, πού βρίσκεται η κοι-νωνία μου με τον Πατέρα Θεό; Ίσως είναι μια ευκαιρία να ξαναρ-χίσουμε τα πάντα από την αρχή και σωστά στη σχέση μας με τον Κύριο: ο έχων, ο φυλάττων, ο ακούων, ο πράττων, ο μεταμορφού-μενος κάθε μέρα, ο έχων κοινωνία με τον Θεό, αυτός που κατοι-κεί ο Χριστός δια της πίστεως στην καρδιά του, (Εφεσίους γ΄17). Τέτοιοι να είμαστε, σε αυτούς να μοιάσουμε, να ανήκουμε. Και η αιώνια ζωή θα είναι από τώρα βεβαιωμένη και σίγουρη μέσα μας.

*****

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Για να καταλάβουμε, να συνειδητοποιήσου-με, να χαιρόμαστε και να καμαρώνουμε ότι από τώρα έχουμε τη μόνη αληθινή ζωή, είμαστε στην αιώνια ζωή. Σκεφτείτε την εικόνα. Κάθονται όλοι γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Γνωστοί, συγγενείς, φίλοι. Κάποιος από αυτούς έχει στην τράπεζα ένα τρισεκατομμύ-ριο δικά του. Κατά τα άλλα μιλάει με τους άλλους, κάνει αστεία, του κάνουν αστεία, αλλά δεν μοιάζει με κανέναν απ’ αυτούς. Είναι ζάπλουτος…, είναι μοναδικός, είναι ξεχωριστός… Είναι παιδί του Θεού, έχει κοινωνία με τον Πατέρα και τον Υιό, έχει την αιώνια ζωή από τώρα μέσα του. Αυτό είμαστε. Καμαρώνουμε, απολαμβάνου-με, το κρατάμε σαν πολύτιμη, μοναδική αξία, είναι δικό μας και θα το απολαμβάνουμε αιώνια!

Ο Έχων !

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥδιάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή

να τις ακούτε - να τις χαρίσετεΓράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ


ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΝΑ

Πιστεύω θα συμφωνείτε μαζί μου, ότι η αξιολόγηση των όσων συμβαίνουν στις μέρες μας και ο προσανατολισμός μας στο πού ακριβώς βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε, ούτε απλή ούτε εύκολη δουλειά είναι. Τα εσχατολογικά ση-μεία επιδέχονται πολλές ερμηνείες, πολλές απόψεις. Χρειά-ζεται φως και αποκάλυψη Θεού, για να περπατάει με ασφά-λεια κανείς στο έδαφος των εσχατολογικών εξελίξεων. Το τι είναι πρώτο και το τι έρχεται μετά, δεν είναι καθόλου εύκο-λο να το απαντήσει κανείς. Ακόμη το τι ετοιμάζεται, το τι θα ακολουθήσει, είναι βέβαιο πως μόνο ο Θεός των εξελίξεων, ο Θεός που κρατά το χρόνο στα χέρια Του και ρυθμίζει τις εξελίξεις, μπορεί να μας το πει, να το αποκαλύψει.

Η μεγάλη έλλειψη

η μεγάλη απουσία

η μεγάλη προσδοκία

(Συνέχεια από το προηγούμενο)


Παρ’ όλα αυτά εμείς οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της πίστης και της μελέτης της Αγίας Γραφής, έχουμε κάποια πιο βαθιά και ακριβή πληροφόρηση και νιώθουμε πιο σωστά προσανατολισμένοι στα μεγάλα αυτά θέματα των ημερών του Τέλους. Γνωρίζουμε ότι βαδίζουμε συστηματικά προς την εγκαθίδρυση ενός παγκοσμιοποιημένου πλανήτη, όπου θα βασιλεύει η Νέα Εποχή, πίστη και θρησκεία θα είναι ο άνθρωπος, ο οποίος θα λατρεύεται, θα μεγαλουργεί και θα προσπαθεί να καθορίσει τις εξελίξεις και τα επόμενα βήματα στην Ιστορία. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της εποχής που διανύουμε τώρα. Αυτή είναι η εποχή που βιώνουμε και αυτά είναι τα γεγονότα που έχουν δρομολογη-θεί να πραγματοποιηθούν. Θα μιλήσουμε αναλυ-τικά για το μεγάλο κεφάλαιο της παγκοσμιοποίη-σης, καθώς και για τη Νέα Τάξη πραγμάτων τη Νέας Εποχής, που εκκολάπτεται. Εκείνο όμως που σίγουρα ξεχωρίζει στις μέρες μας και που θα παίξει καθοριστικό και αποφασιστικό ρόλο στη ζωή όλων μας και στις εξελίξεις, δεν είναι κάτι που έχουμε, που γίνεται, που πραγματοποιείται ή που ωριμάζει μπροστά στα μάτια μας, αλλά κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο. Μια απουσία, μια έλλειψη στις μέρες μας, στον κόσμο μας είναι το μεγάλο σημάδι, το καθοριστικό στοιχείο στις παγκόσμιες εξελίξεις και ταυτόχρονα η μεγάλη προσδοκία, αφού τα μάτια όλων όσων ενδιαφέρονται και μελετούν τις εξελίξεις είναι στραμμένα εκεί.Η απουσία, η έλλειψη σε παγκόσμια κλίμακα ενός αληθινού ηγέτη, ενός προικισμένου κυβερνήτη, μιας πραγματικά χαρισματικής προσωπικότητας.Αυτή είναι η ανάγκη και η μεγάλη προσδοκία των ημερών μας. Κοιτάζοντας αυτό που ζούμε σήμερα, διαπιστώνουμε τη φτώχεια που υπάρχει σ’ αυτήν την περιοχή. Άνθρωποι μέτριοι και ισχνοί από πλευράς αποδοχής κρατούν κάποιες θέσεις-κλειδιά στη διακυβέρνηση του κόσμου μας. Όμως όλοι το γνωρίζουν ότι υπάρχει ομάδα ολόκληρη εγκεφάλων, που στηρίζουν, καλύπτουν και καθοδηγούν τις αποφάσεις. Αρκετές φορές οι ηγέτες στις μέρες μας είναι κακές επιλογές, αποτυχημένες, και η εμβέλειά τους είναι τόσο μικρή, αφού γρήγορα απογοητεύουν και σβήνουν.Δεν παράγει ο κόσμος μας σήμερα ούτε ηγέτες ούτε προσωπικότητες τέτοιες, που να καθηλώνουν με τις ικανότητες και τα χαρίσματά τους και να παράγουν εντυπωσιακές και ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα του πλανήτη μας. Κοιτάξτε για παράδειγμα τη μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άποψη στον κόσμο μας σήμερα,

Γνωρίζουμε ότι βαδίζουμε συστη-ματικά προς την

εγκαθίδρυση ενός παγκοσμιοποιημέ-νου πλανήτη, όπου θα βασιλεύει η Νέα Εποχή. Πίστη και θρησκεία θα είναι

ο άνθρωπος, ο οποίος θα λατρεύ-εται, θα μεγαλουρ-γεί και θα προσπα-

θεί να καθορίσει τις εξελίξεις και τα

επόμενα βήματα στην Ιστορία. Αυτή είναι η εποχή που

βιώνουμε και αυτά είναι τα γεγονότα που έχουν δρομο-λογηθεί να πραγ-

ματοποιηθούν.

Η έλλειψη, η απουσία, η προσδοκία


Παγκόσμιες εξελίξεις

την Αμερική. Είναι καταγέλαστη και αξιολύπητη, όταν σκέφτεται κανείς τους τελευταίους προέδρους αυτής της υπερδύναμης. Πρόσωπα γεμάτα λάθη, αδυναμίες, παραλείψεις, αναμεμειγμένα σε σκάνδαλα και ιστοριούλες της γειτονιάς, που όσοι τα μαθαίνουν, αν δε γελάσουν μ’ αυτά, είναι βέβαιο ότι αηδιάζουν και γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη μεριά. Με κατακερματισμένο το κύρος, με προσωπική ζωή που έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα από σκάνδαλα και ανοησίες. Κανένας δεν μπορεί να εμπιστευθεί, να αποδεχθεί ή να αναγνωρίσει σαν ηγέτη ένα τέτοιο ανάξιο πρόσωπο.Η γνωστή περιπέτεια του Μπιλ Κλίντον, που τον έχει γελοιοποιήσει και υποβιβάσει παγκόσμια, χαρακτηρίζεται με τον εύκολο και λαϊκό τίτλο «ροζ κωμωδία», που θα μπορούσε να αποδοθεί στον οποιονδήποτε κοινό άνθρωπο της γειτονιάς μας. Είναι τραγικό να σκεφτούμε ότι

και αρκετοί από τους προηγούμενους προέδρους έφτασαν στο σημείο να εξευτελιστούν, να φύγουν ηττημένοι και ντροπιασμένοι. Ο «μεγάλος ηγέτης» Κέννεντυ είχε μια πολύ προκλητική σεξουαλική ζωή, που ακόμα και σήμερα γίνεται λόγος γι’ αυτήν, αλλά με αποστροφή και αποδοκιμασία. Ένας Κάρτερ, ένας Νίξον, τόσο μικροί και ευάλωτοι στα πολιτικά πράγματα. Άλλοι ηγέτες είναι με το ένα πόδι στο θάνατο, με κλονισμένη ή αναξιόπιστη υγεία. Ένας δικός μας πρωθυπουργός στο πρόσφατο παρελθόν, άφησε τη γυναίκα του, τη μάνα των παιδιών του, γιατί του γυάλισε μια αεροσυνοδός. Μετά βγήκε ότι είχε και εξώγαμο στη Σουηδία... Το ίδιο προ λίγων ετών και ο πολύς και πετυχημένος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μιττεράν. Άνθρωποι με αναξιόπιστη ζωή, μέτριοι και υποδουλωμένοι στα πάθη τους, σε σημείο που καταδικάζονται, αυτοκαταστρέφονται και εξαφανίζονται με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο και γίνονται τόσο γρήγορα ασήμαντοι και μικροί. Όλες αυτές οι φιγούρες δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο

του αντίχριστου. Δεν έχουν τα φόντα, τις δυνατότητες, τις εγγυήσεις. Είναι πολύ μέτριοι, πολύ αδύναμοι, πολύ ανθρώπινοι. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τα πράγματα του Θεού όπου μπορούν, όσο μπορούν, για να βολέψουν το εξόφθαλμο έλλειμμα της προσωπικής τους ζωής. Ο Μπιλ Κλίντον, λένε οι πλησίον του, προσευχήθηκε στον Θεό πριν πάει να καταθέσει στους ανακριτές του για τα σεξουαλικά σκάνδαλα. Οι προκάτοχοί του έβγαιναν στο μπαλκόνι με τη Βίβλο στο χέρι, αλλά την ίδια ώρα τα μαγνητόφωνά τους υπέκλεπταν τις συνομιλίες του αντίπαλου πολιτικού κόμματος.Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Είναι γνωστό ότι το επόμενο βήμα στα εσχατολογικά είναι η εμφάνιση και η εγκατάσταση του αντίχρι-στου στον κόσμο μας. Δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα γι’ αυ-τόν. Δύο όμως που ξέρουμε είναι πολύ βασικά, και τα ζούμε

Να σηκώσουμε ψηλά τα μάτια

μας, γιατί ο καιρός πλησίασε πολύ. Τα μάτια μας επάνω, η σκέψη μας στον Ουρανό, η καρδιά μας με πίστη στον

ερχόμενο Κύριό μας και η ζωή μας άγια και καθαρή, ξεχωρισμένη για

τον Κύριο.


καθημερινά. Σημείο πρώτο είναι ότι προετοιμάζεται παγκόσμια ο ερχομός και η δράση του. Αναπτύσσεται αυτή η καλλιέρ-γεια της μεγάλης προσδοκίας για τον ερχομό του. Προβλή-ματα συσσωρεύονται άλυτα, αιμορραγούν δεκαετίες και προστίθενται κι άλλα, μα φως για την επίλυσή τους δε φαίνε-ται. Το Κυπριακό, το Κουρδικό, η Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, η Ρωσία, οι Αφρικανικές χώρες, η Οικονομική Κρίση, παντού τα προβλήματα σαν τη διψασμένη γη περιμένουν φως και ικανούς χειρισμούς. Αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν τον κόσμο μας είναι άτολμοι και μικροί για να επιβάλουν λύσεις θεαματικές και βιώσι-μες, ώστε ο κόσμος να τους αγκαλιάσει, να υποταχθεί, να τους λα-τρέψει! Ήδη όμως παίζουν κι αυτοί το δικό τους ρόλο, προετοιμά-ζοντας το έδαφος για τον ερχομό του μεγάλου ηγέτη. Το δεύτερο σημείο είναι ότι θα χρησιμοποιήσει ο αντίχριστος το στρωμένο γι’ αυτόν έδαφος, για να καταφέρει να πραγματοποιήσει το αντίχρι-στο και αντίθεο έργο του. Η τεχνολογία, η επιστήμη, η βιομηχανία, η παγκοσμιοποίηση, όλα θα είναι στα πόδια του, ώστε να τα χειρίζεται εύστοχα, να εγκατασταθεί στις καρδιές των ανθρώπων, να τον αποδεχθούν και βέβαια να τον λατρέψουν, πριν αιματοκυλίσει την ανθρωπότητα σε έναν ακόμα παγκόσμιο πόλεμο, που θα είναι κυρίως πυρηνικός και οικονομικός συγχρόνως. Το πρόσωπο αυτό θα ξεχωρίζει, θα έχει δύναμη και ακτινοβολία και δε θα έχει πέσει με μικρότητες και μετριότητες στην αμφισβήτηση και τον εξευτελισμό, που βλέπουμε σήμερα να καταντούν οι ηγέτες στον κόσμο μας. Περιμένουμε το πρόσωπο, που μαζί με το θηρίο -το σατανά- και τον ψευδοπροφήτη θα φτιάξουν την τριάδα της ανομίας και της αποστασίας. Όταν δούμε αυτά να πραγματοποιούνται, να σηκώσουμε ψηλά τα μάτια μας, γιατί ο καιρός πλησίασε πολύ. Τα μάτια μας επάνω, η σκέψη μας στον Ουρανό, η καρδιά μας με πίστη στον ερχόμενο Κύριό μας και η ζωή μας άγια και καθαρή, ξεχωρισμένη για τον Κύριο. Εμείς περιμένουμε τον Σωτήρα μας για την αιώνια απολύτρωση στην ουράνια Βασιλεία Του. Την ίδια ώρα ο κόσμος της αμαρτίας περιμένει τον προικισμένο αντίχριστο ηγέτη του, να τον λατρέψει, να τον υπακούσει, να τον πιστέψει. Μετά θα είναι το Τέλος, όπως μας αναφέρει η Αγία Γραφή. Αυτή είναι η μεγάλη έλλειψη στις μέρες μας, η μεγάλη προσδοκία: Το πρόσωπο που θα τραβήξει με δόλο τη λατρεία όλου του κόσμου επάνω του.

Η έλλειψη, η απουσία, η προσδοκία

Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Α Η Μ Ε Ρ ΟΛΟ Γ Ι Α

Με καθαρά χριστιανικό περιεχόμενοΓραμμένο απλά - Διαβάζεται ευχάριστα

Χωρίς δογματικά χρώματα και αποχρώσειςΣυστήστε το πρόθυμα - Χαρίστε το με προσευχή

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣΙΣΤΟΡΙΕΣ - ΕΔΑΦΙΑ - ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ - ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Είναι έτοιμα και κυκλοφορούν

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΣ,

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ:

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

2013 μ.Χ.

Θαυμάσιο Δώρο!Θαυμάσιο Μέσο Ευαγγελισμού των Ψυχών!

΄Αμεσες παραγγελίες:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

ή στο e-mail: [email protected]

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΔΥΟ ΤΥΠΟΥΣ:

Τοίχου κρεμαστό Βιβλιαράκι - τσέπης

1981 - 2013

33 χρόνια στην υπηρεσία της Αλήθειας και της Αγάπης του Θεού

για τη Σωτηρία Αθάνατων Ψυχών.

1981 - 201333 Χρόνια Ημερολόγια Λ ΟΓΙΑ Ζ ΩΗΣ


O Νοσ ταλγικός Ψαλμωδός του Ισραήλ

Στην παρουσία Του

Μετά τη δεύτερη παύση (διάψαλμα ή σελάχ στα εβρα-ϊκά), με την οποία ο ψαλμωδός μάς προέτρεψε να διαλο-γιστούμε τα όσα προανέφερε σε σχέση με την πορεία μας προς την ουράνια Σιών, απευθύνεται στη συνέχεια προς τον Θεό και Τον παρακαλεί να επιβλέψει στο πρόσωπο του κε-χρισμένου δούλου Του.

«Ιδέ, Θεέ, η ασπίς ημών, και επίβλεψον επί το πρόσωπον του χριστού σου.»

Καταλαβαίνει ενώπιον του Θεού την αδυναμία του και γνωρίζει ότι μόνο ο Κύριος είναι η προστασία του σε κάθε επιβουλή του εχθρού. Έζησε ο Δαβίδ τη συνεχή καταδίωξη από το βασιλιά Σα-ούλ, παρόλο ότι τον υπηρετούσε πιστά. Βίωσε τη συνωμοσία και τον εμφύλιο σπαραγμό, κυνηγημένος και αποδιωγμένος από το γιό του, τον Αβεσσαλώμ, που τόσο αγαπούσε. Έγινε το αντικείμενο εκβιασμών από τα ξαδέρφια του Αβισαί και Ιωάβ, τους γιους της Σερουϊας, και κατάλαβε ότι το μόνο καταφύγιό του είναι ο Θεός. Αυτός είναι η ασφάλειά του και η προστασία του.

(3ο μέρος)

Ψαλμός πδ΄9-12Ψαλμός πδ΄9-12


Ας δούμε πώς αυτή η μεγάλη αλήθεια εφαρμόζεται στον πιστό του Κυρίου, που βαδίζει για την ουράνια Ιερουσαλήμ.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι ο κεχρισμένος Μεσσίας, που ήρθε να λυτρώσει με το αίμα Του την κάθε αμαρτωλή ψυχή. Με την ανάστασή Του και την ενθρόνισή Του στα δεξιά του Πατέρα-Θε-ού μεσιτεύει για μας ως ο μέγας Αρχιερέας μας. Ο Πατέρας ευαρεστείται μόνο στον Υιό Του και στην τέλεια θυσία Του. Γι’ αυτό εμείς πλησιάζουμε στον Πατέρα μας μόνο δια του Ιησού Χριστού. Αυτόν βλέ-πει ο Πατέρας και μας δέχεται στην παρουσία Του. Όταν εμείς προσβλέπουμε στον Χριστό, όχι μόνο γινόμαστε αποδεκτοί, αλλά και η δύναμη του Θεού ενεργεί δια του Ιησού Χριστού σ’ εμάς. Στη δύσκο-λη πορεία μας προς το βραβείο της άνω κλήσεως της επουράνιας Σιών, προσβλέπουμε στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας. Δεν κοιτάμε σε άλ-λους πιστούς για να μας τελειοποιήσουν, ούτε προ-σπαθούμε να είμαστε αρεστοί στην ομάδα μας, ή στο δόγμα μας, ή στους εκκλησιαστικούς κανόνες που θεσπίσαμε, ούτε συμβιβαζόμαστε με την ιδε-ολογία του κόσμου. Όλα αυτά λογαριάζονται σαν μάταιες προσπάθειες εμείς να οικοδομήσουμε την Εκκλησία του Χριστού με άχυρα, τα οποία στη δο-κιμασία της φωτιάς του Θεού θα καούν.

Μόνο στον ένδοξο Κύριό μας προσβλέπουμε, με τέλεια εμπιστοσύνη και πλήρη παραχώρηση του εαυτού μας σ’ Αυτόν, για να μας χορηγήσει την ασπίδα της πίστης, με την οποία μπορούμε να σβήνουμε όλα τα φλογισμένα βέλη του εχθρού.

Στην πορεία μας για τον Ουρανό είναι ωφέλιμο να προγευόμαστε τη ζωή του Ουρανού εδώ στη γη. Είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε ότι μας συνεκάθισε ο ένδοξος Κύριός μας στο θρόνο μαζί Του, να το πιστέψουμε το έξοχο αυτό γεγονός και να το ζούμε καθημερινά. Για να γίνει αυτό εφικτό, είναι ανάγκη η προσωπική μας σχέση με τον Κύριο να χαρακτηρί-ζεται από τέλεια εμπιστοσύνη. Αυτή την πίστη στο πρόσωπό Του, Αυτός μας την χορηγεί δια του Αγίου Πνεύματος, που μας έστειλε να κατοικεί μέσα μας και δια του Οποίου μας αυξάνει συνεχώς στην πίστη, με στόχο να φτάσουμε στη δική Του πίστη προς τον Πατέρα, όπως την έζησε εδώ στη γη. Αυτό μπορούμε εύκολα να

Ψαλμός πδ΄

... 9. Δες, Θεέ, η ασπίδα μας, και

επίβλεψε στο πρό-σωπο του χρισμέ-

νου σου.10. Επειδή, καλύ-

τερη είναι μία ημέ-ρα στις αυλές σου, παρά χιλιάδες· θα προτιμούσα να εί-μαι θυρωρός στον

οίκο τού Θεού μου, παρά να κατοικώ στις σκηνές τής

πονηρίας.11. Επειδή, ήλιος και ασπίδα είναι ο Κύριος ο Θεός· χάρη και δόξα θα δώσει ο Κύριος· δεν θα στερήσει

από κανένα αγαθό αυτούς που περπα-

τούν με ακακία.12. Κύριε των δυ-νάμεων, μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει σε σένα.

O Νοσταλγικός Ψαλμωδός


το διαπιστώσουμε, αν εξετάσουμε τις παρελθούσες εμπειρίες δο-κιμασιών, θλίψεων και πειρασμών στην πορεία μας μαζί Του. Στην αρχή αυτής της πορείας, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες ήταν μικρές. Καθώς επέτρεπε να μεγαλώνουν σε ένταση οι θλίψεις και οι δοκι-μασίες, μας αποκαλυπτόταν όλο και πιο δυνατός και μαθαίναμε να στηριζόμαστε αποκλειστικά σ’ Αυτόν, καθώς αναγνωρίζαμε ενώπι-όν Του την αδυναμία μας.

Είναι βέβαιο ότι στην πορεία μας για τον Ουρανό θα περάσουμε μέσα από βαθιά νερά και από φλό-γες φωτιάς, αλλά μαζί Του δεν θα πάθουμε τίποτα. Πόσο εύστοχα ένας νέος ύμνος της Εκκλησίας βα-σισμένος στο μγ΄κεφάλαιο του Ησαïα λέει:

Μη φοβηθείς, σε λύτρωσα,σε φώναξα με τ’ όνομά σου,

σ’ αγαπώ.Όταν περνάς τις θάλασσες,

θα ’μαι κι εγώ μαζί σου.Θολά ποτάμια μαζί θα διαβούμε,

σε φλόγες θα περάσεις και δεν θα καείς,

οι φλόγες δεν θα σ’ αγγίξουν.Είμαι ο Θεός σου Εγώ,

σ’ αγαπώ.

Όταν την πίστη μας προς το πρόσωπό Του ο Κύριος τη φτάσει στο σημείο που Αυτός επιθυμεί, τότε θα επιτρέψει να περάσουμε την τελική δοκιμασία της φωτιάς και σίγουρα μαζί Του θα είμαστε νικητές.

Να γιατί ο πιστός μπορεί να καυχιέται στις θλίψεις, στις δοκιμασί-ες και στους πειρασμούς, γιατί καθώς τις περνάει με τον Κύριο, ενισχύεται από Αυτόν στην πίστη και με αυτή την πίστη νικάει τον κόσμο, δοξάζεται δε μόνο ο Κύριος. Μαθαίνουμε μαζί με τον από-στολο Παύλο να καυχόμαστε στις θλίψεις και στις αδυναμίες, για να φαίνεται μέσα από αυτές τέλεια η δύναμη του Χριστού.

Ο ώριμος και δόκιμος πιστός είναι εκείνος που κρατάει συνεχώς την ασπίδα της πίστης, δίνει τις μάχες του Κυρίου και στέκεται συνεχώς στη θέση της νίκης του Χριστού.

«Διότι καλυτέρα είναι μία ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χι-λιάδας. Ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας.»

( )

O Νοσταλγικός...

Στη δύσκολη πο-ρεία μας προς το βραβείο της άνω

κλήσεως της επου-ράνιας Σιών, προ-σβλέπουμε στον

αρχηγό και τελει-ωτή της πίστης μας. Και όταν

εμείς προσβλέπου-με στον Χριστό, όχι

μόνο γινόμαστε αποδεκτοί, αλλά και η δύναμη του Θεού ενεργεί δια

του Ιησού Χριστού σ’ εμάς.


Μέσα στη δοκιμασία της φωτιάς ο νοσταλγικός ψαλμωδός του Ισ-ραήλ, κυνηγημένος από το γιο του τον Αβεσσαλώμ, που τόσο αγα-πούσε, συγκρίνει τι είναι καλύτερο, να ζει πολλές μέρες μακριά απ’ τις αυλές του Κυρίου, ή έστω μία ημέρα στις σκηνές του Υψίστου; Σίγουρα προτιμάει στην παρουσία του Θεού, στη σύναξη των αγί-ων, στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, παρά χιλιάδες μέρες ξεκομ-μένος από τον Θεό και τη λατρεία σ’ Αυτόν.

Ο κόσμος, στον οποίο ζούμε, έβαλε στη θέση του Θεού την ικανο-ποίηση του εγώ, την επιθυμία των ματιών και την απόκτηση πλού-του, που χαρίζει την απόλαυση του αλαζονικού εγωισμού.

Ο βασιλιάς Σολομών, που είχε αποκτήσει στο μεγαλύτερο βαθμό που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος πλούτο και δόξα, λέει ότι όλα αυτά είναι ματαιότητα και θλίψη πνεύματος.

Η χαρά τού να υπηρετείς και να λατρεύεις τον Κύριο στην κοινωνία της Εκκλησίας Του, δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε μπορεί να αποκτήσει ο οποιοσδήποτε στον κόσμο. Η χαρά αυτή είναι ασύγκριτη, γιατί προέρχεται από την πηγή της χαράς, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Η ζωή στην παρουσία του Κυρίου στις αυλές του Υψίστου είναι η απόλαυση για τον πιστό. Αυτό μπορεί κάποιος εύκολα να το διαπιστώ-σει, όταν αρρωστήσει και κατά το διάστημα της ασθενείας του δεν μπορεί να πάει στον οίκο του Θεού και αναγκαστικά στερείται των ευλογιών της λατρείας της Εκκλησίας.

Στο εδάφιο 4 του ξε΄Ψαλμού ο Δαβίδ λέει:

«Μακάριος εκείνος τον οποίον έκλεξας, και προσέλαβες διά να κατοική εν ταις αυλαίς σου. Θέλομεν χορτασθή από των αγαθών

του οίκου σου, του αγίου ναού σου.»

Η χαρά και συγκίνηση της κοινής λατρείας, προσευχής, δοξολογί-ας, ευχαριστίας και του Δείπνου του Κυρίου, είναι ανυπέρβλητες, ανεπανάληπτες και ασύγκριτες, γιατί είναι θεϊκές.

Γι’ αυτό ο Δαβίδ λέει ότι είναι καλύτερη μια ημέρα στις αυλές του Κυρίου από χιλιάδες ημέρες οπουδήποτε αλλού.

Εκείνος που ανήκει στον Κύριο και δεν βιώνει τη χαρά των ευλογιών του Χριστού στον οίκο της λατρείας, ας ζητήσει από τον Κύριό μας

...Ψαλμωδός


O Νοσταλγικός...

να του χαρίσει στον έσω άνθρωπο το ζήλο και τη δύναμη, για να βιώ-σει τη χαρά του Κυρίου στη σύναξη των αγίων της Εκκλησίας Του.

Φέρνει στη μνήμη του ο Δαβίδ τους υιούς Κορέ, που οι πρόγονοί τους είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Ααρών και τον Μωϋσή και είχαν τραγικό τέλος. Όμως η χάρη του Κυρίου τους επισκέφθηκε και τώρα οι απόγονοι του Κορέ ήταν θυρωροί στις σκηνές του Κυ-ρίου (Α΄Χρονικών θ΄19). Βλέπει τους υιούς Κορέ στην υπηρεσία αυτή, που ο κόσμος θεωρεί ταπεινή, και αναφωνεί:

«ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου,

παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας.»

Ο Σατάν παροτρύνει και δελεάζει την κάθε ψυχή, όπως έκανε και με τον Κορέ τότε, να γίνει αρχη-γός τώρα, είτε στη δουλειά του είτε στην Εκκλησία που υπηρετεί. Σβήνει απ’ τις καρδιές των ανθρώπων τον Ουρανό και τη δόξα του Χριστού και τους βάζει μέσα τους την ισχυρή επι-θυμία της προβολής του δικού τους εγώ.

Ο Ιησούς Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιάς του ανθρώπου και του λέει: δεν θα ωφεληθείς καθόλου, κι αν ακόμα υπήρχε η δυνατό-τητα να κερδίσεις ολόκληρο τον κόσμο και να ζημιωθείς την ψυχή σου. Όμως επειδή το δέλεαρ του κόσμου είναι πολύ μεγάλο, υποκύ-πτει ο άνθρωπος στον πειρασμό της προβολής του, αρνείται τη σχέ-ση με τον Κύριό του και αδιαφορεί για τον Ουρανό. Όταν μάλιστα συμβαίνει να είναι θρήσκος, για να δείξει στους άλλους ότι επάξια έχει την ταμπέλα του χριστιανού, αφοσιώνεται στους τύπους και στις χριστιανικές τελετές, που του δίνουν τη μορφή της ευσέβειας, ενώ κατά βάθος έχει αρνηθεί τη χάρη και τη δύναμη του Χριστού.

Όσο λυπηρό είναι το να μη γνωρίζει κάποιος τη χαρά της προσω-πικής σχέσης με τον Κύριο και την αγαλλίαση της λατρείας της Εκκλησίας Του, ακόμα περισσότερο τραγικό και επικίνδυνο είναι να συμμετέχει στη λατρεία του Χριστού, με τον Οποίο δεν έχει προ-


...Ψαλμωδός

Η χαρά τού να υπηρετείς και να λατρεύεις τον Κύ-ριο στην κοινωνία

της Εκκλησίας Του, δεν μπορεί να συγκριθεί με οτι-δήποτε μπορεί να

αποκτήσει ο οποιοσδήποτε στον

κόσμο. Η χαρά αυτή είναι ασύ-

γκριτη, γιατί προ-έρχεται από την πηγή της χαράς,

που είναι ο Ιησούς Χριστός.

σωπική σχέση, αλλά μόνο διανοητική πίστη. Όμως τη διανοητική πίστη ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και τα δαιμόνια την έχουν και φρίττουν.

Το πρόσωπο του Κυρίου δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα και με κανέναν στον κόσμο.

Ο απόστολος Παύλος θεώρησε τα πάντα σκύβαλα για το έξοχο της γνώσεως του Ιησού Χριστού. Την αριστοκρατική του καταγωγή, την πανεπιστημια-κή του μόρφωση και την προνομιακή του θρη-σκεία, όλα αυτά τα θεώρησε σκύβαλα μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου του Ιησού Χριστού.

Είναι απείρως ανώτερο να είσαι αναγεννημένος και αφιερωμένος δούλος του Κυρίου, ακόμα και στην πιο ταπεινή υπηρεσία (σύμφωνα με την ιδεο-λογία του κόσμου), παρά να κατοικείς άρχοντας στις σκηνές της πονηρίας, του απατηλού κόσμου στον οποίο ζούμε.

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΑΤΣΑΛΟΣ - Αγρίνιο

(Συνεχίζεται στο επόμενο)

Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περι-ποιημένο τόμο, με μεγάλη ποι-κιλία θεμάτων, όπως ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες.

Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργά-τες, παιδιά, εγγόνια.

από το 1925

ΔΩΡΕΑΝΟ ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2011


Μόνο πίστευε!

ΠΙΣΤΗ ΤΟ ΠΙΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ

Αν θα θέλαμε να κρατήσουμε μία μόνο φράση, την σπου-δαιότερη ίσως, μέσα στην Αγία Γραφή, αυτή είναι το «μόνο πίστευε». Αν θα γινόταν να κλείσουμε σε λίγες λέξεις, σε μία μόνο φράση ολόκληρη την Αγία Γραφή, αυτή θα ήταν, «μόνο πίστευε»! Αν θα θέλαμε μία φράση, που να είναι το θεμέλιο όλων στη λυτρωμένη, την πνευματική ζωή του αναγεννημένου ανθρώπου, αυτή είναι «μόνο πίστευε»! Το υψηλότερο σημείο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή είναι να ζήσει το «μόνο πίστευε», μπροστά στον Θεό. Η πιο σημαντική, η πιο πολύτιμη φράση που είπε ποτέ ο Θεός στον άνθρωπο, είναι «μόνο πίστευε»! Το κορυφαίο στον άνθρωπο είναι η πί-στη στον άπειρο και παντοδύναμο ζωντανό και αληθινό Θεό.

«Ενώ δε ελάλει έτι, έρχεταί τις παρά του αρχισυναγώγου, λέγων προς αυτόν, ότι απέθανεν η θυγάτηρ σου· μη ενόχλει τον διδάσκαλον.

Ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη προς αυτόν, λέγων:Μη φοβού· μόνον πίστευε, και θέλει σωθή.» (Λουκάς 8:49-50)


Μόνο πίστευε !

Κάποιος ίσως σκεφτεί, ίσως πει, να κάνω κι εγώ κάτι για τον Κύ-ριο…, να κάνω όσα μπορώ περισσότερα…, να κάνω ό, τι κάνουν οι άλλοι… Μόνο πίστευε. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να κάνεις. Έχεις αυτό; Έχεις τα πάντα. Έχεις τον ίδιο τον Θεό μέσα σου, δίπλα σου, πλάι σου, μαζί σου. Μόνο πίστευε, γιατί και να θέλεις, δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο, κάτι καλύτερο. Αυτό εί-ναι το πιο μεγάλο, το πιο υψηλό, το πιο δυνατό του ανθρώπου.

Μόνο πίστευε, αλλά πρόσεξε. Έχει σημασία το «πίστευε», αλλά και το «μόνο». Τη λογική σου δεν την χρειάζεται ο Κύριος, ούτε τα συναισθήματά σου, ούτε τις γνώσεις σου, τις ικανότητές σου, τις προσπάθειές σου, τη συμβολή σου. Είναι περιττά και εμπόδια. Μόνο, σημαίνει γυμνός από όλα και όλους. Μόνο, θα πει μπροστά στον Κύριο εσύ και η πίστη σου. Τότε μπορεί να λειτουργήσει με θαυ-μαστό τρόπο η πίστη μας. Πίστη σωστή στον Θεό περιέχεται μόνο στο «μόνο πίστευε».

Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κάτι άλλο να κάνω, …είναι δυνατόν να μη ζητάει και κάτι άλλο ο Κύρι-ος από εμένα, παρά μόνο αυτό το μόνο πίστευε; Η απορία δικαιολογημένη και η απάντηση απλή. - Πρώτον, δεν έχουμε καταλάβει πόσο τεράστια δύναμη κρύβει μέσα της αυτή η πίστη στον Θεό, όταν είναι γνήσια. Ο ίδιος ο Θεός είναι παρών, το θέλημά Του, η σοφία Του, οι δυνάμεις Του. Με την πίστη στον Θεό μπορείς ό, τι μπορεί ο ίδιος ο Θεός. Τα μπορείς όλα.

- Δεύτερον, δεν έχουμε καταλάβει ότι αυτή η πίστη στον Θεό, όταν είναι γνήσια, συνοδεύεται πάντα από ζωή ανάλογη, από πρά-ξεις, από θαυμαστές ενέργειες, όπως τα δεκάδες παραδείγματα που έχουμε στην Αγία Γραφή. Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή, όπως και έργα χωρίς πίστη είναι νεκρά, άχρηστα, για πέταμα.

Μόνο πίστευε, δεν σημαίνει κάθομαι παθητικά και δεν κάνω τίπο-τα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η πίστη ενεργοποιεί όσο τίποτα άλλο τον άνθρωπο, του δίνει δυνάμεις, εφόδια, όπλα, όραμα και αγάπη να κάνει πολλά για τον Κύριο, να κάνει τα πάντα για τη δόξα Του.

H πίστη στον Θεό, όταν είναι γνήσια, κρύβει τεράστια

δύναμη μέσα της. Ο ίδιος ο Θεός εί-ναι παρών, το θέ-λημά Του, η σοφία Του, οι δυνάμεις

Του. Με την πίστη στον Θεό μπορείς ό, τι μπορεί ο ίδιος ο Θεός. Τα μπορείς

όλα.


Όταν ζητάει ο Θεός από τον άνθρωπο «μόνο πίστευε», του ζητάει το καλύτερο που έχει, το μεγαλύτερο που μπορεί να κάνει γι Αυτόν, και περιμένει να πάρει από τον άνθρωπο το καλύτερό του, την πίστη του σ’ Αυτόν.

Μιλάμε συχνά για το θέμα της πίστης, το αναλύ-ουμε, το σπουδάζουμε. Η πίστη που ταιριάζει στον δοξασμένο Θεό του Ουρανού και της Γης είναι μόνο μία, η πίστη τού «μόνο πίστευε». Στέκει μόνη της, παλεύει, νικάει στηριγμένη απόλυτα στις δυ-νάμεις του ζωντανού Θεού. Αυτή η πίστη τιμά τον Θεό, Τον δοξάζει, Τον χαροποιεί. Ούτε περισσότε-ρη πίστη, ούτε πιο δυνατή, ούτε πιο αποτελεσματι-κή… Αυτή είναι η πίστη που ταιριάζει στον ζωντανό Θεό! Μόνο πίστευε. Αυτή η πίστη ταιριάζει στο παι-δί Του το λυτρωμένο.

Έδωσες αυτήν την πίστη στον Θεό; Του έδωσες τα πάντα σου. Και βέβαια θα πάρεις από Εκείνον τα ανάλογα, δηλαδή το πρόσωπό Του, το τέλειο θέ-λημά Του, τη διαρκή ζωντανή παρουσία Του μέσα σου. Θα ενωθείς με τον Θεό.

Δεν υπάρχει υψηλότερο για τον άνθρωπο και για τον Θεό.

Μόνο πίστευε !

Μόνο πίστευε, δεν σημαίνει κάθομαι παθητικά και δεν

κάνω τίποτα, αλλά ακριβώς το αντίθε-το. Η πίστη ενερ-

γοποιεί όσο τίποτα άλλο τον άνθρωπο, του δίνει δυνάμεις,

εφόδια, όπλα, όραμα και αγάπη να κάνει πολλά

για τον Κύριο, να κάνει τα πάντα για

τη δόξα Του.

CD 30 11 ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

CD 31 11 Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

CD 32 11 ΑΓΑΠΗ, ΕΤΣΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

CD 35 11 ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Α’ ΙΩΑΝΝΟΥ)

CD 37 11 ΟΤΑΝ ΖΗΤΑΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ (Α’ ΙΩΑΝΝΟΥ)

CD 38 11 ΕΞΕΥΡΟΥΜΕ, ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΕΧΟΥΜΕ (Α’ ΙΩΑΝΝΟΥ)

CD 39 11 ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ (Α’ ΙΩΑΝΝΟΥ)

CD 53 11 ΕΤΣΙ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΣ

C D - - - ΝΕΑ ΘΕΜΑΤΑ - - - 21. ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ


Ανοιχτή Επιστολή με Αφορμή ένα Γάμο

Αγαπημένα μας παιδιά,

Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά των ημερών μας είναι ο εκφυλισμός, η υποβάθμιση των αξιών, των θεσμών, των αρχών. Το αποκαλούν αναθεώρηση, ανανέωση, επαναπροσ-διορισμό, εκσυγχρονισμό. Όμορφες λέξεις, εύηχες, με πολλά υποσχόμενο περιεχόμενο, αλλά και πολλές παγίδες, θανάσι-μες μερικές φορές. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μείγμα ψέματος και αλήθειας, ντυμένο με παραπλανητική λογική, που στοχεύει στην αλλοίωση και διολίσθηση στην πλήρη απαξίωση του ανθρώπου και της ζωής του.


Ο γάμος, η οικογένεια δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρε-ση. Αντίθετα αποτελούν έναν από τους κύριους στόχους. Η διάλυ-ση της οικογένειας στοχεύει πολύ ψηλά, διάλυση της συνοχής της κοινωνίας, αποδυνάμωση των ανθρώπων ψυχικά και σωματικά, στοχεύει τον πολιτισμό, την Ιστορία, την ύπαρξη μιας κοινωνίας.

Εμείς που πιστεύουμε στον Θεό της Αγίας Γρα-φής έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα. Ανήκουμε στον αναλλοίωτο Θεό και Κύριο. Χιλιάδες χρόνια οι αλήθειες Του, οι αρχές Του , οι προτάσεις Του, η προσφορά Του στον άνθρωπο, όχι δεν έχουν αλ-λάξει, όχι δεν έχουν αλλοιωθεί, αλλά ούτε και χρει-άζονται την ελάχιστη προσθήκη ή βελτίωση. Ούτε ένα αθώο φωνήεν ή σύμφωνο δεν χρειάζεται να πειράξουμε. Είναι δοκιμασμένα, είναι σταθερά, αποτελούν την τέλεια επιλογή του ανθρώπου για τη ζωή του. Αυτός είναι ο Θεός που λατρεύουμε, που αγαπάμε, που υπηρετούμε, που ανήκουμε. Αν υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ, ένα βαρύ κατη-γορώ για τους σύγχρονους χριστιανούς, είναι ότι δεν καμαρώνουν που ανήκουν στον κόσμο του αναλλοίωτου Θεού του Κυρίου. Ο Θεός δεν χρειά-ζεται αναθεωρήσεις, εκσυγχρονισμό, επαναπροσ-διορισμό. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος μας είναι επιστροφή στις αρχές, στους νόμους, στο θέλημα, στο σκεπτικό του Θεού Δημιουργού και Πατέρα.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά. Γιατί έχουμε το γάμο των παιδιών μας, που συμπίπτει να γίνεται στην εποχή μας, του εκφυλισμού, της εξα-πάτησης, της απομάκρυνσης από το γνήσιο, από το υγιές, από την αλήθεια. Εμείς ακούμε και γνωρίζουμε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας. Ένα από τα πολυχρησιμοποιημένα επιχειρήματα, που σερβί-ρεται με αρκετή δόση λογικής και συμπόνιας, είναι το αν μπορούν να ζήσουν με τον ίδιο άντρα, την ίδια γυναίκα 40 – 50 χρόνια χω-ρίς να βαρεθεί ο ένας τον άλλο… Εδώ έχει τη θέση της και η πολυ-διαφημισμένη ανάγκη για αλλαγή, για ανανέωση… Κάποιοι είχαν χωρίσει ήδη δύο φορές και πήγαινε ο καθένας στη μαμά του για 3-4 χρόνια. Έτσι για αλλαγή, για ανανέωση. Μετά άλλαζαν γνώμη… Στο μεσοδιάστημα, αν προέκυπτε κάτι στον ένα ή στον άλλον, ήταν ελεύθεροι να ακολουθήσουν την καρδιά τους, τη φωνή των επιθυ-μιών τους… Κάποιος θα φέρει το βαρύγδουπο, κατά τη γνώμη του, επιχείρημα, γιατί ο Θεός έδωσε τα μάτια, το αυτιά, τα χέρια, τη φαντασία; Για να μην τα χρησιμοποιούμε, για να τα φυλακίζουμε και να υποφέρουμε; Και πού είναι το κακό να γυρίζω τα μάτια μου, να χαίρομαι κι εγώ τις ομορφιές του Θεού…;

Ο Θεός δεν χρει-άζεται αναθεωρή-σεις, εκσυγχρονι-σμό, επαναπροσ-διορισμό. Αυτό

που χρειάζεται ο κόσμος μας είναι επιστροφή στις

αρχές, στους νό-μους, στο θέλημα, στο σκεπτικό του Θεού Δημιουργού

και Πατέρα.

...με Αφορμή ένα Γάμο


Υπάρχουν απαντήσεις όμορφες, λογικές και με αξία σε όλα αυτά που οι άνθρωποι δέχονται, όχι γιατί τα πιστεύουν αλλά γιατί τους εξυπηρετούν. Αναλλοίωτο σημείο αναφοράς μας ο ζωντανός Ιη-σούς Χριστός, ο Λόγος Του, η ζωή Του, η προσφορά Του.

Ο γάμος είναι δημιούργημα του Θεού. Δεν είναι τυχαίο εύρημα, ούτε επινόηση του ανθρώπου, ούτε εξέλιξη πολιτισμική. Ακριβώς όπως έπλασε τους γαλαξίες, το στερέωμα, τα νερά, τα φυτά, τα ζώα, ακριβώς όπως έπλασε και τον άνθρωπο και τα έθεσε στην υπηρεσία του να τα χρησιμοποιεί και να τα διαχειρίζεται. Μετά από τον άνθρωπο δημιούργησε το γάμο, την ένωση του άντρα και της γυναίκας. Όλα αυτά είναι γνωστά, αλλά ιδιαίτερα στις μέρες μας ξεχνάμε ότι ο Δημιουργός Θεός έχει βάλει τους δικούς Του νόμους, τις δικές Του αρχές, το δικό Του σκεπτικό στο δημιούργη-μά Του, το γάμο, και δεν ζήτησε παρεμβάσεις και βελτιώσεις από εμάς, παρά μόνο υπακοή και σεβασμό.

Θα ξεχωρίσουμε δύο σημεία από τα πολλά που μπορεί να σταθεί κανείς.

Ο γάμος, η οικογένεια ξεκίνησαν από τη στιγμή που «είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος, θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.» Ίσως δεν το έχουμε προσέξει ιδιαίτερα το σημείο αυτό. Δεν μιλάει εδώ ο Θεός μόνο για τη μονα-ξιά, τους τέσσερις καταθλιπτικούς τοίχους του σπιτιού, την κατά-σταση δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω… Αυτό το μόνος δεν εξαντλεί-

ται στο ποιος θα του σιδερώνει τα πουκάμισα και θα του μαγειρεύει… Υπάρχει μία ακόμα μεγαλύτερη

αλήθεια εδώ. Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος του. Δεν είναι ασφαλές για τον άνθρωπο να ζει μόνος του, να αποφασίζει μόνος του, να επιλέγει μόνος του, να ενερ-γεί μόνος του. Δεν είναι καλό για τον άντρα να ζει μόνος του, να αποφασίζει μόνος του, να επιλέγει μόνος του, να ενεργεί μόνος του.

Δεν είναι καλό για τη γυναίκα να αποφασίζει μόνη της, να ενεργεί μόνη της, να επιλέγει μόνη

της. Μόνος του ο καθένας θα κάνει και θα πάθει πολλές ζημιές και τελικά πολύ

λίγα θα καταφέρει. Θα τους ενώσω με αγάπη, σκέφτηκε ο Κύριος, θα τους κάνω ένα, θα βλέπουν και οι δυο μέσα από τα ίδια μάτια, θα ακούνε με τα ίδια αυτιά, θα επιλέ-

γουν με την ίδια καρδιά…

Ανοιχτή Επιστολή...


Κοιτάξτε πόσα δράματα, πόσα αδιέξοδα δεν θα υπήρχαν στη ζωή μας, στις κοινωνίες μας, αν λειτουργούσαν έτσι τα σπίτια μας, οι οικογένειές μας! Συνάντησα μία φράση ενός μεγάλου συγγραφέα, που αποδίδει με ακρίβεια το σύγχρονο δράμα. «Από τη μοναξιά τής μήτρας ερχόμαστε στη μοναξιά τής ύπαρξης. Παντρευόμα-στε και είμαστε δυο μοναξιές. Κάνουμε παιδιά και είμαστε πολλές μοναξιές.» (Άλντους Χάξλεϋ, Ο Πίθηκος και η Αλήθεια).

Δεν τα έπλασε έτσι ο Δημιουργός του γάμου, της οικογένειας. Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος του! Θα γίνουν ένα με την αγάπη, θα βλέ-πουν ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου και αυτό θα είναι καθημερινή τους εμπειρία. Θα σκέ-φτονται το ίδιο, θα φαντάζονται το ίδιο, θα απο-φασίζουν το ίδιο. Χωρίς αυτή την αγάπη, που φέρ-νει ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου, όσο κι αν το επιχειρήσουν δεν θα αντέξει για πολύ. Θα πει κά-ποιος, μα ο Θεός είναι που έπλασε το όμορφο, το επιθυμητό… πού βλέπεις το κακό… γιατί πρέπει να περιορίζουμε τους ανθρώπους, να τους βά-ζουμε δεσμά και βάρη; Φτηνές κουβέντες όλες αυτές, χωρίς αξία και χωρίς δύναμη.

Απευθύνομαι σε όλους τους νέους και τους μιλάω στη γλώσσα τους, αλλά και στους μεγαλύτερους. Η «μαγκιά» είναι να έχεις τη γυναίκα σου 40 χρόνια δίπλα σου και να μην έχεις γυρίσει να κοιτάξεις ούτε μία φορά, ούτε μία άλλη γυναίκα. Αυτό έχει ομορφιά, αξία και δύναμη. Αυτό είναι πραγματικά ξεχωριστό. Δοκίμασέ το αν μπορείς. Το να γυρί-ζεις τα μάτια σου από την ξανθιά στη μελαχρινή, από τη δίμετρη στη μέση δαχτυλίδι, μετά στην άνετη με το καμπριολέ, που ο πατέρας της έχει και μία πολυκατοικία και θα της την γράψει όταν του κάνει ένα εγγονάκι… ο καθένας μπορεί να τα κάνει αυτά. Είναι εύκολα, φτηνά και τιποτένια. Ο καθένας μπορεί να βγάζει θεωρίες για ανανέω-ση, για αναθέρμανση των σχέσεων στο γάμο. Να κάτι πραγματικά δυνατό, γεμάτο αρχοντιά, που δεν το έχει και δεν το μπορεί ο καθένας. Μετά από τόσα χρόνια να μπορείς να πεις δεν υπήρξε και δεν υπάρχει άλλη γυναίκα, άλλος άντρας στη ζωή μου, και ούτε υπάρχει χώρος στην καρδιά μου για άλλον. Κάποιος γνωστός μού εμπιστεύτηκε χαριτολογώντας: Θα γύριζα να κοιτάξω άλλη γυναίκα, αν έβρισκα μία πιο όμορφη από τη δικιά μου. Σαρά-ντα χρόνια δεν συνάντησα ούτε μία…


Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι

μόνος του! Θα γίνουν ένα με την

αγάπη, θα βλέ-πουν ο ένας μέσα από τα μάτια του

άλλου και αυτό θα είναι καθημερινή τους εμπειρία. Θα

σκέφτονται το ίδιο, θα φαντά-

ζονται το ίδιο, θα αποφασίζουν το ίδιο. Χωρίς αυτή την αγάπη, που

φέρνει ο Θεός στη ζωή του ανθρώ-που, όσο κι αν το επιχειρήσουν δεν

θα αντέξει για πολύ.


Αυτό το θαύμα χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Αυτοί είναι οι δικοί Του πιστοί. Γι’ αυτό καμαρώνουμε ότι είμα-στε του Ιησού Χριστού, γιατί η γνήσια αγάπη που αντέχει, η όμορφη οικογένεια με τη ζηλευτή κοινή πορεία είναι δικά Του δώρα στη ζωή μας. Ο γνήσιος πιστός του Χριστού είναι «σπάνιο είδος» ανθρώπου, μοναδικός, ξεχωριστός. Μην κάνει το λάθος κάποιος και πει κι εγώ το μπορώ, κι εγώ θα τα καταφέρω… Δεν το μπορείς χωρίς τον Ιησού Χριστό! Το χαρίζει στη ζωή του ανθρώπου μαζί με την Αναγέννηση και τη Σωτηρία Του.

Όλα αυτά οδηγούν φυσιολογικά στο επόμενο ση-μείο: «Ήσαν δε και οι δύο γυμνοί, ο Αδάμ και η γυνή αυτού, και δεν ησχύνοντο.» Γυμνός είναι αυτός που δεν έχει κάτι να κρύψει. Και δεν έχει κάτι να κρύψει ο ένας από τον άλλο όταν είναι ένα με αγάπη και πί-στη. Ένα με τον Ιησού Χριστό και ένα μεταξύ τους. Τι κυκλοφορεί στον κόσμο μας και πώς ζουν οι άνθρω-ποι, διαβάστε πιο κάτω και θα καταλάβετε πολλά.

…Τον πλησιάζει η γυναίκα του παρακαλετά και τον ρωτάει να μάθει τι του συμβαίνει, τι τον βα-σανίζει τον τελευταίο καιρό. Μετά από σχετική πίεση της φανέρωσε ότι ήταν άνεργος εδώ και τέσσερις μήνες και ότι κάθε πρωί αντί να πη-γαίνει στη δουλειά του πήγαινε για ψάρεμα στο σκάφος τους… Όταν έκπληκτη η γυναίκα του τον ρώτησε γιατί δεν της το είχε πει, εκείνος της απάντησε, δεν ήξερα πώς θα το πάρεις…

Αυτό εννοεί ο κόσμος γύρω μας όταν λέει γάμος, οικογένεια, αγάπη… Μία χαλαρή σχέση, ένα ετοι-μόρροπο οικοδόμημα, που σχεδόν σίγουρα κάποτε θα πέσει.

Απευθυνόμενος στο ζευγάρι θα ήθελα να τους πω, να μη διανοηθείτε να μπει κάτι ανάμεσά σας που θα σπάσει το ένα σας σε δύο κομμάτια και θα θέλετε να κρύψετε ό ένας κάτι από τον άλλο. Είναι πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αυτό.

Σας εύχομαι να σας αξιώσει ο Θεός να τιμήσετε τις αρχές Του, τις αξίες Του, το πρόσωπό Του με την και-νούργια σας ζωή στο γάμο και την οικογένειά σας. Εκείνος θα σας αμείψει με ευλογίες δικές Του μονα-δικές, αιώνιες.

Ανοιχτή Επιστολή...



Εύχομαι να γίνετε μία οικογένεια Διαμαρτύρη-σης, να χτυπηθείτε με την εκφυλισμένη αμαρ-τωλή εποχή μας και να τη νικήσετε! Να απο-δείξετε ότι αυτό που προβάλλεται είναι ψέμα και φτηνό, χωρίς αξία υποκατάστατο, ενώ αυτό που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός είναι σταθερό, δο-κιμασμένο, διαχρονική αξία, αναλλοίωτο, είναι η μόνη αξία.

Τιμήστε τον Ιησού Χριστό με το γάμο σας, βάλ-τε Τον πρώτο και πάνω απ’ όλους και όλα στην οικογένειά σας και Εκείνος θα σας τιμήσει εδώ κάτω, αλλά και αιώνια.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τον έχετε στη βι-βλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτόν όποτε θέλετε ή χρειάζεστε. Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρο-νων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογι-κά θέματα, ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.

ΔΩΡΕΑΝ

Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2011

Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.


Το δίχτυ της Αγάπης Του και η καρδιά μας

«Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν και συνήγαγεν από παντός είδους· το οποίον, αφού

εγεμίσθη, ανεβίβασαν επί τον αιγιαλόν και καθήσαντες συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε αχρεία έρριψαν έξω. Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος. Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους

πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»

(Ματθαίος ιγ’ 47-50)

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Είναι μεγάλο θέμα η αλήθεια. Ίσως το μεγαλύτερο. Όμως το κρίσιμο σημείο δεν είναι μόνο αν λέμε ή δε λέμε την αλή-θεια, αλλά ίσως κάποτε λέμε ή έχουμε ένα μέρος της αλή-θειας, κρατάμε μόνο κάποια στοιχεία αλήθειας, αλλά όχι όλη την αλήθεια. Μας αρέσει όλη η αλήθεια για τους άλλους, αλλά και για τον εαυτό μας; Ακόμα πιο βαθιά, την ξέρουμε όλη την αλήθεια, τη θέλουμε όλη την αλήθεια, επιμείναμε, ασχοληθήκαμε, θελήσαμε να τη γνωρίσουμε σε βάθος χωρίς περικοπές και στρογγυλέματα…;


Αν αυτά που λέμε ισχύουν σίγουρα για τη ζωή μας την καθημερινή, ας σκεφτούμε πόσο πιο σοβαρά είναι τα πράγματα όταν έχουμε μπροστά μας τον Λόγο του Θεού τον άγιο, τον αιώνιο, τον αναλ-λοίωτο, τον θεϊκό. Εδώ υπάρχει και το στοιχείο του «κόστους της αλήθειας» ακόμα πιο έντονο. Θέλουμε όλη την αλήθεια με οποιο-δήποτε κόστος; Ασχοληθήκαμε να την ανακαλύψουμε, είμαστε έτοιμοι να υποστούμε το κόστος και τις συνέπειες όλης της αλή-θειας; Ερωτήματα σοβαρά, που πρέπει να απασχολήσουν τον κα-θένα μας ατομικά και μάλιστα άμεσα.

Γιατί κάνουμε αυτές τις σκέψεις; Διαβάστε τα εδάφια από την Αγία Γραφή που αναφέρουμε στο ξεκίνημα και ας κάνουμε μαζί κάποιες απλές, αλλά πολύ σοβαρές σκέψεις.

1. Αλήθεια πρώτη: Το δίχτυ της αγάπης του Θεού

Είναι από τις πιο όμορφες, γλυκές και παρήγο-ρες εικόνες της αγάπης του Κυρίου. Το δίχτυ του ψαρά, απλώνει σαν ομπρέλα πάνω από τη θάλασ-σα και κλείνει μέσα του ψυχές πολύτιμες για να τις φέρει στο Φως, στην Αλήθεια, στην Αιώνια Ζωή. Το μοναδικό δίχτυ στην Ιστορία του κόσμου μας, στο Σύμπαν ολόκληρο - σε αντίθεση με όλα τα άλλα, τα ανθρώπινα δίχτυα - που όποιον κλείσει μέσα του τον οδηγεί στην ελευθερία, στη λύτρωση, στην αληθινή ζωή. Το δίχτυ της αγάπης του Θεού μας κυνηγάει, μας καταδιώκει, στέκει δίπλα στον «Άσω-το Γιο» να τον βοηθήσει να συνέλθει στον εαυτό του, να καταλάβει το λάθος του, να επιστρέψει με μετάνοια και πίστη στο σπίτι της αγάπης του Πατέρα Θεού για να μη χαθεί αιώνια.

Το δίχτυ της αγάπης Του είναι τα δεκάδες μη-νύματα που μας στέλνει κάθε μέρα ο Κύριος σε ατομικό επίπεδο, σε οικογενειακό, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας. Απαντάει στην προσευχή μας, μας φωτίζει, αποτρέπει κινδύνους, βλέπουμε θαύματα, επιτρέπει δοκιμασίες, μας παρηγορεί, ανοίγει ή κλείνει πόρτες, δρόμους, μονοπάτια, μας ζυγώνει με χάρη και έλεος, μας δίνει «πνοή και ζωή και τα πάντα». Αυτός θα κάνει να πέσει «τυ-χαία» μία Καινή Διαθήκη στα χέρια μας, θα μας παρακινήσει να τη διαβάσουμε, κάποιο φυλλάδιο, ή έντυπο, ένα ημερολόγιο που

Το δίχτυ της αγά-πης Του είναι τα

δεκάδες μηνύματα που μας στέλνει

κάθε μέρα ο Κύρι-ος σε ατομικό επί-πεδο, σε οικογενει-ακό, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα

μας. Απαντάει στην προσευχή

μας, μας φωτίζει, αποτρέπει κινδύ-νους, βλέπουμε

θαύματα, επιτρέ-πει δοκιμασίες, μας παρηγορεί,

ανοίγει ή κλείνει πόρτες, δρόμους, μονοπάτια, μας ζυγώνει με χάρη

και έλεος, μας δί-νει «πνοή και ζωή

και τα πάντα».

Το δίχτυ της Αγάπης Του...


μιλάει για τη σωτηρία του Ιησού Χριστού από τον αιώνιο θάνατο της αμαρτίας. Αλλά και η κρίση που περνάμε στις μέρες μας, η παγκόσμια αποτυχία των συστημάτων, οι οικονομίες που καταρ-ρέουν, οι ηγέτες που δηλώνουν άγνοια και αδυναμία…, όλα αυτά είναι το δίχτυ της αγάπης του Θεού, που προσπαθεί να στρέψει τον άνθρωπο στη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού. Να απογοητευ-τεί από τον εαυτό του, από τους γύρω, να νιώσει προδομένος και εξαπατημένος, να νιώσει αδύναμος και μικρός, για να καταφύγει στην αγκαλιά του Θεού Δημιουργού και Κυρίου.

Δικαιολογημένα υψώνουμε τα χέρια μας με χαρά και ευγνωμοσύνη γιατί συμπεριέλαβε και εμάς στο δίχτυ της αγάπης Του, γιατί μας έφερε στον εαυτό μας, μας άνοιξε τα μάτια, οδήγησε τα βήματά μας στην «οδό στη Ζωής», γιατί μας χάρισε Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο τον αναστημένο Ιησού Χριστό και μαζί μ’ Αυτόν τα πάντα! Ψάλλουμε ύμνους ευγνωμοσύνης και λατρείας στο άγιο όνομά Του. Αυτό θα το κάνουμε αιώνια στη Βασιλεία Του, στη δόξα Του, στον Ουρανό.

2. Η υπόλοιπη αλήθεια: Η πονηρή καρδιά

Το ξεκίνημα με τις όμορφες και παρήγορες σκέψεις γύρω από το δίχτυ της αγάπης του Κυρίου είναι πέρα για πέρα σωστό και όλα όσα είπαμε αληθινά. Ευχαριστούμε και δοξάζουμε νύχτα-μέρα για το δίχτυ της αγάπης Του στο μονοπάτι της σκυφτής ζωής μας. Όμως το θέμα μας είναι όλη η αλήθεια. Γιατί από κάποιο σημείο και μετά αρχίζουν τα γκρίζα σύννεφα, φαίνεται το κόστος, ο δρό-μος στενεύει και μάλιστα πολύ.

Το δίχτυ της αγάπης του Κυρίου αγκαλιάζει αδιάκριτα και φέρνει στη στεριά όλα όσα έχει κλείσει μέσα του. Το επόμενο φυσιολογικό και αναμενόμενο βήμα είναι το ξεδιάλεγμα στη στεριά. Ακριβώς ό,τι κάνουν οι ψαράδες και σήμερα με τα δίχτυα τους. Μέσα στο δίχτυ της αγάπης Του υπάρχουν οι δίκαιοι και οι πονηροί. ΟΙ δίκαιοι είναι οι πρώην πονηροί που μετανόησαν, που ταπεινώθηκαν, που καταδίκασαν τον αποτυχημένο αμαρτωλό εαυτό τους μπροστά στον Θεό και ζήτησαν το έλεός Του, την κυριότητά Του, τον Ιησού Χριστό να γίνει «ο Κύριός τους και ο Θεός τους». Οι πονηροί είναι κι



αυτοί πρώην πονηροί, που όμως έμειναν πονηροί. Μέσα στο δίχτυ της αγάπης Του, με τον Κύριο να αγωνίζεται να τους ξυπνήσει, να τους λυτρώσει, να τους χαρίσει αιώνια ζωή, αυτοί «ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών», αν και «το φως ήλθεν εις τον κόσμον» (Ιωάννης γ΄ 19).

Το σοβαρό σημείο βρίσκεται εδώ ακριβώς. Πονηρή καρδιά μπορεί να κουβαλάει μέσα του κάθε άνθρωπος. Αλλά να επιμένεις στην πονηρή καρδιά κυκλωμένος από το δίχτυ της αγάπης του Θεού, αυτό οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση:

«θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»

(Ματθαιος ιγ΄42)

Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Μόνο αν γνωρίζουμε, αλλά και υπηρετούμε έτσι την αλήθεια γύρω από το δίχτυ της αγάπης του Θεού Πατέρα, έχουμε όλη! την αλήθεια και είμαστε γνήσιοι. Και μένα δεν μου αρέσει να γίνομαι δυσάρεστος, στενάχω-ρος, ανεπιθύμητος στους ανθρώπους, ούτε να με διώχνουν, να με αποφεύγουν, να αλλάζουν δρόμο όταν με συναντούν… Όμως όλη η αλήθεια είναι μόνο μία και είναι αυτή:

-Το δίχτυ της αγάπης Του είναι το μεγάλο δώρο το γεμάτο χάρη και έλεος για τον αμαρτωλό άν-θρωπο που «περιέπεσε εις ληστάς».

-Αγκαλιάζει, κλείνει μέσα του ανθρώπους δυστυχι-σμένους, θύματα της αμαρτίας, με ζωή ντροπής και αποτυχίας.

-Εκεί μέσα «παγιδευμένοι» στο δίχτυ της αγάπης Του, δεχόμαστε τις υπηρεσίες της χάριτος και του ελέους Του. Μας φωτίζει, μας συγχωρεί, μας ελευθερώνει, μας δικαιώνει, μας αναγεννά, μας με-ταμορφώνει.

-Κάποια στιγμή θα αρχίσει το ξεδιάλεγμα. Σίγουρο αυτό, απλώς δεν γνωρίζουμε την ημέρα και την ώρα ακριβώς. Ξεδιάλεγμα με τα κριτήρια του Θεού, όχι τα δικά μας. Τα δικά Του σχέδια, το δικό Του σκεπτικό, τους δικούς Του νόμους, τις αρχές Του.

-Κάποιοι θα βρεθούν μέσα στο δίχτυ της αγάπης Του, αλλά με πονη-ρή καρδιά. Δεν μετανόησαν, δεν αναγεννήθηκαν, δεν αρνήθηκαν τον εαυτό τους, δεν καταδίκασαν την αμαρτία, δεν συσταυρώθη-καν μαζί με τον Ιησού Χριστό. Θα φύγουν για την κόλαση αμέσως.

Αιώνια και αμετάκλητα. Έτσι λέει ο αψευδής Λόγος Του Θεού.

...και η καρδιά μας

Πονηρή καρδιά μπορεί να κουβα-

λάει μέσα του κάθε άνθρωπος. Αλλά να επιμένεις στην

πονηρή καρδιά κυ-κλωμένος από το δίχτυ της αγάπης του Θεού, αυτό

οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση.


3. Αυτός που αποφασίζει

Συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει στις γνωστές, «χτυπητές αμαρτίες» και κάπως πρόθυμα βγάζουμε τον εαυτό μας απ’ έξω. Πονηρός είναι ο άνθρωπος που αγαπάει τον κόσμο της αμαρτίας του, συμ-μορφώνεται με τον κόσμο και θέλει να αρέσει στους ανθρώπους μάλλον παρά στον Θεό. Αυτός που έχει βάλει τον εαυτό του και τους ανθρώπους πρώτους και πάνω από τον Θεό. Στην πραγματι-κότητα ο άνθρωπος αυτός έχει προκρίνει τον κόσμο της αμαρτίας για να ανήκει σ’ αυτόν και κύριός του και θεός του είναι ο διάβο-λος. Όλα αυτά και πολλά περισσότερα ισχύουν για όλους μας, ως ένα βαθμό. Έτσι ξεκινήσαμε τη ζωή μας εδώ στη γη, όταν γεννη-

θήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στην αμαρτία. Όμως το δίχτυ της αγάπης Του εκεί ακριβώς στοχεύει. Να μας φωτίσει, να μας πει την αλήθεια, να μας χαρίσει σωτηρία και Σωτήρα, να μας αλλάξει την καρδιά, να μας ανακαινίσει, να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Φαίνεται όμως πολύ καθαρά ότι δεν φτάνει μόνο η πρόθεση του Θεού, ούτε οι πολλές καθημερινές ενέργειες της αγάπης Του στη ζωή μας. Τον τελικό λόγο θα τον πει η καρδιά μας, η οποία ή θα προσχωρήσει ή θα προσπεράσει και θα απορρίψει το δίχτυ της αγάπης Του.



Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία. Η αιώνια ζωή δί-πλα-δίπλα με την αιώνια απώλεια; ίσως ρωτηθεί κάποιος. Αυτό το κήρυγμα δυσκολεύει πολλούς. Τόσο κοντά η σωτηρία με την απώλεια; Δύο ση-μεία υπάρχουν εδώ. Το πρώτο είναι ότι αυτή είναι η θέση του Λόγου του Θεού. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να αλλάξουμε κάτι από τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί ο Κύριος. Αλλά μάλλον δεν είναι τόσο κοντά όσο φαίνεται. Μεσολαβεί η καρ-διά του ανθρώπου, το ναι ή το όχι της καρδιάς του, που είναι ένα τεράστιο και πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Ο Κύριος μας περικυκλώνει με υπομο-νή και χάρη. Περιμένει, μακροθυμεί, αναβάλλει. Αλλά όχι χωρίς όρια. Αυτό το κήρυγμα είναι λά-θος. Υπάρχουν όρια και μάλιστα αμετάθετα. Το σημείο που αφορά όλους μας και πρέπει ιδιαίτε-ρα να προσέξουμε είναι τούτο. Μέσα στο δίχτυ της αγάπης του Θεού, με τη συνεχή φροντίδα Του, με τις άπειρες ενέργειες της αγάπης Του, με τα τόσα, δυνατά μηνύματα, και να μείνουμε πονηροί, είναι πολύ σκληρή θέση και οδηγεί την ψυχή στην κόλαση. Θα τολμούσα να πω – ας μην το παρεξηγήσουμε – για μερικές περιπτώσεις, μα-κάρι να μην υπήρχε το δίχτυ της αγάπης Του.., ο Κύριος να μη μας αγαπούσε τόσο πολύ, να μη μας φρόντιζε, να μην έκανε τόση υπομονή μαζί μας… Οι συνέπειες θα ήταν ελαφρύτερες. Μακά-ρι να μην είχε συμπεριλάβει κάποιους το δίχτυ της αγάπης Του. Αυτό όμως δεν γίνεται. Ο Κύριος δεν κάνει διάκριση. Τη διάκριση την κάνει η απόφαση της καρδιάς μας και ο δίκαιος Κύριος τη δέχεται, τη σέβεται και αποδίδει δικαιοσύνη.

...και η καρδιά μας

Το δίχτυ της αγά-πης Του στοχεύει στο να μας φω-τίσει, να μας πει την αλήθεια, να

μας χαρίσει σωτη-ρία και Σωτήρα, να μας αλλάξει την καρδιά, να

μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και του

θανάτου. Φαίνεται όμως πολύ καθα-ρά ότι δεν φτάνει μόνο η πρόθεση του Θεού, ούτε οι πολλές καθη-

μερινές ενέργειες της αγάπης Του

στη ζωή μας. Τον τελικό λόγο θα

τον πει η καρδιά μας, η οποία ή θα προσχωρήσει ή θα προσπεράσει και θα απορρίψει το

δίχτυ της αγάπης Του.

Tο e-mail μας Eπικοινωνήστε μαζί μας με e-mail:

[email protected]

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν

στη Νεοελληνική γλώσσα


ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Κυνηγητό

Και να την τώρα στο τεράστιο προαύλιο του Γυμνασίου, τη δεύτε-ρη Παρασκευή του Σεπτέμβρη, παρέα με τις ελάχιστες συμμαθή-τριες που γνώριζε από το Δημοτικό, να περιμένουν με δέος αυτά τα τρομαχτικά πλάσματα που θα όριζαν τα επόμενα τρία χρόνια της ύπαρξής τους –τους Καθηγητές. Με κάπα κεφαλαίο. Κι έπει-τα... τα Βιβλία. Και τα Μαθήματα. Που καμία σχέση δεν θα είχαν με τα βιβλία και τα μαθήματα του προηγούμενου σχολείου τους. -Περίμενε μόνο να πας στο Γυμνάσιο, είχε πει η Ελίζα στη Ρόδη

Όλα θα άλλαζαν από φέτος, το ήξερε καλά αυτό η Ρόδη.

Αν μη τι άλλο, είχε παρακολουθήσει τη μεγάλη της αδερφή, την Ελί-ζα, να περνάει από την ίδια ακριβώς φάση ένα χρόνο πριν, και ανυ-πομονούσε, όπως πάντα, να έρθει και η δική της η σειρά.

Μπορεί, αν καθόταν να το σκεφτεί λίγο περισσότερο, να άρχιζε να καταλαβαίνει ότι ίσως δεν ήταν και πολύ καλή ιδέα να βιάζεται τόσο να προλάβει την Ελίζα, να μεγαλώσει, πάντα ένα βήμα πιο πίσω, πά-ντα τρέχοντας να την φτάσει. Αλλά δεν καθόταν να το σκεφτεί. Έτσι είναι τα πράγματα όταν είσαι παιδί.


μελαχγολικά πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σχολικής χρονιάς. Μόνο και μόνο για να θυμάμαι τα ονόματα των καθηγητών ήθελα πάνω από μια εβδομάδα.-Και δηλαδή πώς τη λένε τη δασκάλα σου; ρωτούσε η Ρόδη με θαυμασμό.Η Ελίζα γελούσε ξερά. -Δεν υπάρχουν «δάσκαλοι» στο Γυμνάσιο, απαντούσε, λες και η λέξη από μόνη της ακουγόταν μωρουδιακή στα ώριμα πια αυτιά της. Τους λέμε καθηγητές.-Γιατί; επέμενε η Ρόδη με περιέργεια. Αφού δάσκαλοι δεν είναι στην ουσία;-Χα! Καμία σχέση. -Αλήθεια; τα μάτια της Ρόδης πάντα γίνονταν τεράστια σ’ αυτό το σημείο.-Βεβαίως. Στο Γυμνάσιο, παιδί μου, δεν σου κάνει όλα τα μαθήματα ο ίδιος καθηγητής. Το κάθε μάθημα το κάνει και διαφορετικός. Γι’ αυτό στο πρόγραμμά μου –βλέπεις;- έχω γράψει ονόματα αντί για μαθήματα. Άντε τώρα να παίξεις, γιατί έχω να διαβάσω Αρχαία. Η Ρόδη έπαιρνε τα ερωτηματικά της μαζί της στο σχολείο. Αλλά οι φίλες της την άκουγαν γεμάτες απορία για λίγα λεπτά, κι έπειτα τα αγόρια τις φώναζαν να παίξουν κυνηγητό και όλες οι άλ-λες σκέψεις έφευγαν από το μυαλό τους. Ξεχνούσε και η Ρόδη το θαυμασμό της και τον τρόμο της για τα «Αρχαία» κι έτρεχε όσο πιο γρήγορα την πήγαιναν τα πόδια της, για να μην κερδίσουν ξανά τα αγόρια στο κυνηγητό και μας το κοπανάνε. Αλλά κι αυτό να συ-νέβαινε, στο επόμενο διάλειμμα θα τους κέρδιζαν τα κορίτσια στο κρυφτό, που, όσο να ’ναι, θέλει λίγο παραπάνω μυαλό.Και κύλησε ο χρόνος χωρίς η Ρόδη να νιώσει κάποια αλλαγή. Κι όμως όλοι γύρω της πρέπει να είδαν κάτι διαφορετικό πάνω της, γιατί ομόφωνα αποφάσισαν ότι πρέπει να αλλάξει σχολείο. Ότι είναι πολύ μεγάλη για να παίζει με τα ίδια κορίτσια, κι ότι οι μισές της φίλες πρέπει να πάνε σε διαφορετικά σχολεία και να μην τις ξαναδεί ποτέ στη ζωή της. Ότι πρέπει να μπουν στη ζωή της διαφο-ρετικές λέξεις, όπως «καθηγητές» αντί για «δάσκαλοι», και «μαθη-ματικά» αντί για «αριθμητική», που, όπως και να την πεις, βέβαια, πάλι αντιπαθητική είναι. Τους έδωσαν βιβλία, τους μοίρασαν πρόγραμμα. Τους είπαν ποια θα είναι η τάξη του τμήματός τους, που το λέγανε «Α4», πράγμα που σήμαινε ότι υπήρχαν άλλα τρία τμήματα στην πρώτη Γυμνασίου, πράγμα που με τη σειρά του σήμαινε ότι οι υπό-λοιπες από τις φίλες της Ρόδης που δεν είχαν σταλεί σε απόμακρα

ΕΛΙΖΑ ΚΑΙ ΡΟΔΗ


σχολεία, είχαν ωστόσο μπει σε κάποιο από τα άλλα τρία τμήματα. Και όχι στο τμήμα της Ρόδης. Έπειτα πέρασε από μπροστά τους μια παρέλαση καθηγητών, οι οποίοι τους συστήθηκαν και τους ζήτησαν διάφορα πράγματα, από γνώμονες και τετράδια με τρύπες, μέχρι πυραμίδες με τα ονό-ματά τους γραμμένα πάνω.Και, φυσικά, το καλύτερο από όλα. Τις μισές μέρες θα πήγαιναν στο σχολείο το απόγευμα αντί για το πρωί.

Οι πρώτοι μήνες πέρασαν μέσα σε μια ομίχλη για τη Ρόδη. Τις πε-ρισσότερες μέρες, το μόνο πράγμα που καταλάβαινε από το σχο-λείο ήταν τα διαλείμματα. Και σιγά-σιγά είχαν και αυτά αρχίσει να γίνονται πιο περίπλοκα από πριν. Είτε είχαν σχολείο πρωί είτε απόγευμα, είτε έξω από τα παράθυρα της τάξης είχε πέσει η νύχτα είτε έλαμπε ο ήλιος, η Ρόδη και οι παλιές της συμμαθήτριες κατάφερναν να βρίσκονται με το που χτυπούσε το κουδούνι. Μαζεύονταν όλες σε έναν κύκλο, προσπα-θώντας να προστατευτούν από αυτό το καινούργιο και αχανές σχολείο, που απειλούσε να καταπιεί ό,τι είχαν χτίσει μεταξύ τους έξι χρόνια στο Δημοτικό.Έπειτα, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, άρχιζαν τα παιχνίδια. Τους πήρε κάποιο χρόνο να νιώσουν αρκετά ασφαλείς στο και-νούργιο προαύλιο, ώστε να αρχίσουν να τρέχουν στο ξέφρενο κυ-νηγητό τους βέβαια, αλλά πάντα βρίσκονταν και κουβέντιαζαν για τους παλιούς καλούς καιρούς. -Πήγα χτες στο σχολείο, είπε ένα απόγευμα η Κατερίνα, μασουλώ-ντας μία σοκολάτα, ανάμεσα από τα μαθηματικά και τα θρησκευ-τικά. Όλες κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά. Εννοείται ότι το «σχο-λείο» ήταν το παλιό, πραγματικό τους σχολείο, κι όχι αυτό.-Και; ρώτησε κάποια. -Τίποτα, έχει ρημάξει χωρίς εμάς, απάντησε η Κατερίνα. Ένα κά-γκελο λείπει από το δεξί μέρος της μάντρας, και οι κούνιες έχουν χαλάσει. Επόμενο ήταν, εμείς ήμασταν η ζωή του σχολείου, τώρα που λεί-πουμε αποκλείεται να είναι το ίδιο, σκέφτονταν όλες σιωπηλά. -Δεν θέλω άλλο να παίξω κυνηγητό, είπε η Αλίκη ξαφνικά. -Τι; Η ερώτηση της ξέφυγε της Ρόδης πριν προλάβει να τη σταματήσει. -Δεν είναι ακριβώς ότι δεν θέλω, διόρθωσε η Αλίκη, αλλά ότι... έχε-

Κυνηγητό


τε παρατηρήσει ότι κανένα άλλο παιδί δεν παίζει κυνηγητό σ’ αυτό το σχολείο; Δεν ξέρω γιατί, πραγματικά, αλλά έτσι που έχουν τα πράγματα, ντρέπομαι να τρέχουμε μόνο εμείς τριγύρω. Σιωπή. -Και είναι και το άλλο, είπε μια άλλη φωνή, της Ελένης. Δεν έρχεται πια κανείς μαζί μας να παίξει. Τα αγόρια, που παλιά έπαιζαν μαζί μας, τώρα λένε ότι είμαστε μεγάλοι πια και κάτι τέτοια. Μόνες μας είμαστε πολύ λίγες. Άσε που δεν μπορώ να δω ποιον κυνηγάω μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι. -Αχ, ξέχασα να σας ρωτήσω, πετάχτηκε η Κατερίνα πάλι. Εσείς γράψατε τεστ στα Αρχαία την περασμένη εβδομάδα; Εμάς μας τα έδωσε σήμερα, έγραψα δεκαοχτώ, καλά ήταν απίστευτα δύσκολα τα θέματα. -Καλά, εμάς μας έβαλε πανεύκολα, είμαι σίγουρη ότι έγραψα εί-κοσι...-Στη δικιά μας την τάξη το μεγαλύτερο βαθμό τον βγάζει η Ρόδη, νομίζω.Και η συζήτηση έτρεξε γρήγορα πάνω στις ράγες των βαθμών, όπως γίνεται συνήθως σ’ αυτές τις συζητήσεις. Όχι, όχι, γυρίστε πίσω στο άλλο θέμα, ήθελε να φωνάξει η Ρόδη. Τι με νοιάζει εμένα για το μεγαλύτερο ή το μικρότερο βαθμό; Δεν θέλει κανείς να παίξουμε κυνηγητό; Κανείς;Γύρισε τα μάτια της προς τον ουρανό. Πρώτη φορά της φαινόταν τόσο μαύ-ρος. Πρώτη φορά χωρίς καθόλου αστέρια. Ώστε έτσι είναι να νιώθεις μο-ναξιά, σκέφτηκε η Ρόδη, αυτό που οι μεγάλοι συνεχώς πα-ραπονιούνται. Ένα δίκιο το έχουν. Τριγύρω της η συζήτηση είχε μεταφερθεί στο ποιο αγόρι από την τάξη τους είναι το πιο ωραίο. Η Ρόδη σηκώθηκε λέ-γοντας ότι κρυώνει και πήγε να περιμένει μέσα στην τάξη να χτυπήσει το κουδούνι για το μά-θημα.



-Όταν ο Χριστός γίνει δικός σου, θα το καταλάβεις.Η φωνή της μαμάς της ήρθε απρόσμενα στο μυαλό, την ώρα που ανέβαινε τις σκάλες. -Θα είναι το πιο δικό σου πράγμα στον κόσμο, το πιο κοντινό, το πιο οικείο. Και κανείς ποτέ δεν θα μπορεί να σου Τον πάρει.-Δηλαδή σαν το αρκουδάκι μου;Η Ρόδη ήταν αρκετά μικρότερη όταν είχε συμβεί αυτή η συζήτηση, γι’ αυτό ήταν και τόσο περίεργο που τώρα, από το πουθενά, της ήρθε στα αυτιά, σαν να την άκουγε αυτή τη στιγμή, σαν κάποιος να της την φιθύριζε δίπλα της. Η μαμά δεν είχε γελάσει.

-Ακόμα πιο πολύ, είχε πει. Δεν θα μπορείς να Τον χάσεις, ή να σου χαλάσει, όπως χτες που κόπηκε το αυτί του αρκούδου και έκλαιγες και ο μπαμπάς το κόλλησε. Σαν φίλος σου, δικός σου, που Τον παίρνεις παντού μαζί σου, γιατί θα είναι στην καρδιά σου. Η Ρόδη κάθισε στη θέση της τη στιγμή ακριβώς που χτυπούσε το κουδού-νι και τα παιδιά άρχισαν να μαζεύονται απρόθυμα για το τελευταίο μάθημα του εφτάωρου. Η ώρα πλησίαζε εφτά.

Η θέση δίπλα της άδεια.Γύρισε από την άλλη και το πρόσωπό της αντικατοπτρίστηκε στο παράθυρο, έτσι που ήταν σκοτάδι έξω και φως μέσα.Το πρόσωπο που την κοίταξε από το τζάμι τής ήταν σχεδόν τελείως άγνωστο. Γεμάτο απορία, χαμένο. Λες και είχε αφήσει πίσω του για πάντα το αίσθημα εκείνο του να τρέχεις κόντρα στον άνεμο και από πίσω κάποιος να ουρλιάζει γιατί κοντεύει να σε πιάσει και να νικήσει και εσύ όμως όλο του ξεφεύγεις. Λίγο πριν τελειώσει η έκτη Δημοτικού, η Ρόδη και οι συμμαθήτριές της έφτιαξαν λευκώματα, τα οποία γέμισαν με υποσχέσεις και υπο-κοριστικά και ζωγραφιές και πατικωμένα λουλούδια. Τώρα έμοια-ζαν όλα αυτά ξεχασμένα, καθώς έβλεπε τις φίλες της να μπαίνουν

Κυνηγητό


η κάθε μία στην τάξη τους, φλυαρώντας χαρούμενα με τις και-νούργιες συμμαθήτριές τους. Η Κατερίνα πέρασε δίπλα της, από την έξω πλευρά του τζαμιού. Η Ρόδη σήκωσε το χέρι να τη χαιρετί-σει, αλλά εκείνη ούτε που κοιτούσε προς το μέρος της. Η Ρόδη αναστέναξε. «Μήπως είναι ώρα για έναν πραγματικό Φίλο;» είπε μέσα της μια φωνή. Ή μπορεί να ήταν και η δική της. «Ξέρεις πού να Με βρεις, όταν Με θελήσεις,» συνέχισε η Φωνή, η Φωνή του Χριστού. «Εγώ θα είμαι εδώ. Πάντα σε αγαπώ και σε περιμένω.» Μήπως ήρθε η ώρα για έναν πραγματικό Φίλο; επανέλαβε ψιθυρι-στά η Ρόδη στον εαυτό της, καθώς ο καθηγητής έκλεινε πίσω του την πόρτα.

«Γιε μου, δώσε την καρδιά σου σε μένα, και τα μάτια σου ας προ-σέχουν στους δρόμους μου…»

Παροιμίες 23:26


Κάθε Mέρα με τον ΙησούΠρόκειται για ένα ημερολόγιο που μπορεί να διαβάζεται όλο το χρόνο και κάθε χρόνο. Αντί για άλλα κείμενα έχει ποικίλα εδάφια από την Αγία Γραφή που ανήκουν στην ίδια θεματική ενό-τητα, διαφορετική για κάθε μέρα του χρόνου. Τα εδάφια είναι επι-λεγμένα να οδηγούν τη σκέψη μας και την καρδιά μας στο πρό-σωπο του Ιησού Χριστού και να μας γεμίζουν δύναμη, χαρά και στήριξη στις δυσκολίες τής κάθε μας μέρας. Με το ξεκίνημα του καινούργιου χρόνου -1 Ιανουαρί-ου- μπορείτε να αρχίσετε να το διαβάζετε από την αρχή. Είναι βέβαιο ότι το Άγιο Πνεύμα του Θεού θα έχει καινούργια δώρα της αγάπης Του να σας χαρίσει. 3η Έκδοση

ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ


ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

«Δεν μολύνει τον άνθρωπον το εισερχόμενον εις το στόμα, αλλά το εξερχόμενον εκ του στόματος, τούτο μολύνει τον άνθρωπον.»

(Ματθαίος 15:11)

Μπορεί εμείς οι άνθρωποι να βάζουμε μερικές έννοιες δί-πλα-δίπλα, να τις συνταιριάζουμε σαν να έχουν πολλά κοινά, αλλά κάποτε μπορεί να μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και δεν μπορούν να συνυπάρξουν ούτε για ένα λεπτό η μία δί-πλα στην άλλη. Είναι ξένες μεταξύ τους, μακρινές, αντίθετες, αντίπαλες. Ο χριστιανός, όταν είναι πραγματικός, γνήσιος, με τη δύναμη του Κυρίου μέσα του νικάει όλα εκείνα τα «φίδια» των φόβων που φώλιαζαν στη σκέψη του και στην καρδιά του πριν από την αναγέννησή του. Και αυτή η νίκη είναι από τις πρώτες νίκες, γιατί θα ακολουθήσουν κι άλλες πολλές και μεγάλες στην πορεία του με τον Κύριο. Η αγάπη του Κυρί-ου μέσα του διώχνει κάθε φόβο, οποιαδήποτε κι αν είναι η προέλευσή του. Χριστιανός και φόβος. Και οξύμωρο και εξω-πραγματικό. Η παρουσία του φόβου δηλώνει την ταυτόχρονη παρουσία της αμαρτίας στην ίδια καρδιά, στην ίδια ζωή. Και αμαρτία θα πει αστοχία, εκτροπή, απομάκρυνση από το πρώ-το, το πρότυπο, το γνήσιο. Αυτή η αστοχία οδηγεί χιλιόμετρα μακριά και έξω.

Φοβισμενοι

Χριστιανοι


Φοβισμένοι Χριστιανοί

Τα όσα αναφέρουμε πιο πάνω δεν είναι τελείως αδικαιολόγητα. Αν κοιτάξει κανείς γύρω του, προσεκτικά και με καθαρή καρδιά, θα διακρίνει πολλούς φοβισμένους χριστιανούς να τον περιβάλλουν. Αν ακούσεις τι λένε, αν αποκωδικοποιήσεις τις ενέργειές τους, αν προσέξεις το πώς αντιδρούν σε συγκεκριμένες περιστάσεις και ερεθίσματα, αν «διαβάσεις» τις συμπεριφορές τους, τη σχέση που θέλουν ή δεν θέλουν να έχουν με τους άλλους, θα συμφωνήσεις με λύπη, είναι φοβισμένοι χριστιανοί. Μερικά παραδείγματα από τη ζωή μας μπορεί να μας βοηθήσουν. Πολλοί γονείς βάζουν φραγμούς και βάρη στα παιδιά τους, γιατί φοβούνται οι ίδιοι, νιώθουν ανασφαλείς, τρέμουν και πανικοβάλλονται μπροστά σε κάποια ενδεχόμενα που φυτρώνουν στο μυαλό τους. Πολλοί διευθυντές επιχειρήσεων φρενά-ρουν υγιέστατες πρωτοβουλίες, προωθημένες σκέ-ψεις, νεότερες, σύγχρονες προσεγγίσεις συνεργατών τους από φόβο μήπως όταν υλοποιηθούν αυτές οι προτάσεις οδηγήσουν σε αποτυχία ή σε επιτυχία. Εδώ είπαμε κάτι πολύ σημαντικό. Φοβούνται το κόστος της αποτυχίας, αλλά φοβούνται και το κόστος της επι-τυχίας των άλλων που μπορεί να είναι υφιστάμενοί τους, μα έτσι θα βγουν επάνω, στην επιφάνεια, θα ξεχωρίσουν, δίπλα τους ίσως ή και ψηλότερα… Σκε-φτείτε τους γονείς που αποφασίζουν μετά από πολλή και ώριμη σκέψη… να μη στείλουν το παιδί τους στο σχολείο, γιατί τα άλλα παιδιά λένε βρομόλογα, πειρά-ζουν τα κορίτσια, χτυπάνε τα άλλα παιδιά… Σκεφτείτε τον πατέρα που δεν θα πάρει ποτέ στο παιδί του υπο-λογιστή, ούτε κινητό, ούτε θα τον στείλει στη Σχολή Οδηγών να μάθει να οδηγάει, γιατί γίνονται πολλά, ακούγονται πολλά, μεταδίδονται πολλά… Φόβοι, φό-βοι, φόβοι. Φοβούνται την εκτροπή, φοβούνται τα ενδεχόμενα, φοβούνται τις προεκτάσεις, φοβούνται τις συνέπειες, φοβούνται τη γνώμη των άλλων, φοβούνται να μη μολυνθούν, φοβούνται να μην παρασυρθούν, φοβούνται τις επιδράσεις και τις επιρροές από το περιβάλλον.

Ο φοβισμένος είναι ταυτόχρονα γεμάτος ανασφάλειες και το πρώ-το που κάνει είναι να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, να προστατεύεται και να προστατεύει. Η πρώτη, ίσως και η μόνη του αντίδραση. Και το πιστεύει αυτό που κάνει και νιώθει ότι είναι σω-στός. Υψώνει γύρω του και γύρω από τους δικούς του ενετικά τείχη βαριάς κατασκευής. Επάνω βάζει πολεμίστρες για τους πολλούς «εχθρούς» και κάτω υπάρχει τάφρος με… κροκοδείλους για να μην πλησιάζει κανένας… Ο φοβισμένος βλέπει παντού εχθρούς. Ξεκι-

Ο φοβισμένος είναι γεμάτος ανασφά-

λειες και το πρώτο που κάνει είναι να παίρνει την κατά-σταση στα χέρια

του, να προστατεύ-εται και να προ-στατεύει. Υψώνει

γύρω του και γύρω από τους δικούς του τείχη βαριάς

κατασκευής. Επά-νω βάζει πολε-

μίστρες για τους πολλούς «εχθρούς» και κάτω υπάρχει τάφρος για να μην

πλησιάζει κανέ-νας… Ο φοβισμέ-νος βλέπει παντού

εχθρούς.


νάει από τον αρνητικό χαρακτηρισμό του άλλου και ίσως στη πορεία τον αποχαρακτηρίσει και χαλαρώσει κάπως, κάτι που γίνεται δύσκολα και σπάνια.

Αυτά είναι γνωστά, τα συναντάμε καθημερινά, τα λέει και η ψυχολογία. Το πρόβλημα αρχίζει με εκείνο το «χριστιανοί», που ακολουθεί το φοβισμένοι. Ο φοβισμένος τα κρατάει όλα στα χέρια του, πιστεύει ότι πρέπει να ελέγχει τα πάντα, νο-μίζει ότι η προφύλαξη από τις μολύνσεις, από την αμαρτία, από την μεταδοτική κοσμικότητα είναι έργο δικό του, είναι υπέρτατη αποστολή του σ’ αυτόν τον κόσμο. Νιώθει ότι τα πάντα εξαρτώνται από αυτόν. Να προστατέψει, να διαφυλά-ξει, να σαλπίσει, να επιμείνει. Και απορεί όταν βλέπει τους άλλους και δεν ακολουθούν το παράδειγμά του. Πιστεύει συχνά ότι έχουν ενδώσει, έχουν αλλοτριωθεί, έχουν συμβι-βαστεί και ότι έχουν υποστείλει τη σημαία της άγιας ζωής.

Ολα αυτά που κάνουν ή πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν αυ-τοί οι χριστιανοί τούς γεμίζουν τη ζωή με βάρη ασήκωτα. Μο-νίμως κινδυνολογούν, σαν τον Δον Κιχώτη πολεμούν φαντα-στικούς εχθρούς και είναι γεμάτοι ανασφάλειες. Ενώ έπρεπε το αντίθετο ακριβώς να συμβαίνει. Ο πραγματικός χριστιανός είναι άνθρωπος πίστης πριν και πάνω απ’ όλα. Και πίστη θα πει, αφήνομαι, ησυχάζω, γαληνεύω, εμπιστεύομαι τον Κύριο, στηρίζομαι στις υποσχέσεις Του και γεμίζω χαρά και δύναμη με το πρόσωπό Του στη ζωή μου. Στη θέση τού, κρατάω στα χέρια μου, έχει το, αφήνω στα χέρια του Κυρίου, στη θέση τού, ελέγχω τα πάντα, έχει το, ο Κύριος ελέγχει τα πάντα και τα καθοδηγεί. Στη θέση τού, περιχαρακώνομαι, απομονώνω και απομονώνομαι, χαρακτηρίζω, στιγματίζω, αποφεύγω, έχει τον Κύριο και την πανοπλία Του, για να δίνει τις πνευματικές του μάχες και να νικά. Με λίγα λόγια ο φοβισμένος χριστια-νός είναι γεμάτος φόβους γιατί τα κρατάει όλα στα χέρια του και θέλει να ελέγχει και να επιβάλλει ο ίδιος τις αρχές και τις θέσεις του στους άλλους, ενώ ο λυτρωμένος χριστιανός, ο πραγματικά απελευθερωμένος τα έχει αφήσει όλα να τα χει-ρίζεται ο Υπέρτατος και Παντοδύναμος Κύριος. Εκείνος να ελέγχει, Εκείνος να περιφρουρεί τις ψυχές, Εκείνος να γράφει μέσα στις καρδιές των γνήσιων δικών Του το νόμο Του, το θέ-λημά Του το αγαθό, το ευάρεστο, το τέλειο, τον τέλειο νόμο της ελευθερίας, καθώς και τα σαφή όρια της εν Χριστώ ζωής.

Φοβισμένοι χριστιανοί είναι οι «ζωντανοί» χριστιανοί. Δεν έχουν συσταυρωθεί μαζί με τον Ιησού Χριστό και, όπως είναι φυσικό επακόλουθο, δεν έχουν ακόμα συναναστηθεί μαζί Του σε μια καινούργια ζωή, λυτρωμένη από φόβους, ενδεχόμενα, φανταστικούς κινδύνους και απειλές. Εχουν ξεχάσει οι φοβι-

Φοβισμένοι...


...Χριστιανοί

σμένοι χριστιανοί ότι στη νίκη κατά του κόσμου της αμαρτίας δεν οδηγούνται οι ψυχές από τα πύρινα αντικοσμικά μας κηρύγματα, ούτε από τα πειστικά και αποστομωτικά μας επιχειρήματα κατά της κοσμικής ζωής, αλλά από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που ζωοποιεί μέσα στις καρδιές τον Λόγο του Θεού τον Αγιο, όταν τον αγκαλιάζουμε με ταπείνωση και πίστη.Οι φοβισμένοι χριστιανοί πηγαίνουν στον Κύριο με χέρια γεμάτα ανησυχίες, λογικές, σαρκικές ενέργειες ολιγοπιστίας ή απιστίας. Ο Κύριος τους λέει, άδειασε τα χέρια σου απ’ όλα αυτά που είναι δικά σου και είναι άχρηστα σε Μένα και γέμισε την καρδιά σου με πίστη ανάπαυσης σε Μένα. Θα απελευθερωθούν, θα λυτρωθούν από τους φόβους τους, θα αλλάξουν στάση ζωής απέναντι στον Κύριο και στους γύρω όταν παραιτηθούν, όταν αφήσουν με ταπείνωση και αναγνώριση λίγο περισσότερο χώρο στον Κύριο να παρέμβει Εκείνος, να ενεργήσει Εκείνος, να αναλάβει Εκεί-νος. Αν μπορούσαν να ακούσουν – γιατί σπάνια ακούνε στους άλλους με σωστή καρδιά – θα Τον άκουγαν να τους λέει, είμαι κι Εγώ εδώ…, μπορώ να παρέμβω Εγώ…, ξέρω να προφυλάσσω τις ψυ-χές…, δικές Μου είναι, είναι αγορασμένες με το αίμα του παιδιού Μου… Τι λέει στην πραγματικό-τητα ο Κύριος με τον δικό Του τρόπο; Πήγαινε στην άκρη και εμπιστέψου Εμένα. Πήγαινε στην άκρη, παραιτήσου και ασχολήσου με το θέμα της πίστης σε Μένα, στα λόγια Μου, στη δύναμή Μου, που υπολείπεσαι τόσο πολύ. Η αλήθεια αυτή είναι πολύ μεγάλη και η αποδοχή της από τον πιστό του Χριστού είναι πραγματικά λυτρωτική. Πήγαινε στη άκρη, παραιτήσου, μπορώ Μόνος Μου καλύτερα, δεν χρειάζομαι την πα-ρουσία σου, τις ενέργειές σου, τις προσπάθειές σου. Χρειάζομαι τα υψωμένα σου χέρια, τη σιωπηλή και σεμνή πίστη σου σε Μένα, χρειάζομαι την ησυχία της πίστης σου, χρειάζομαι να Μου υπο-βάλεις την παραίτησή σου… Ετσι μεταμορφώνονται οι φοβισμένοι χριστιανοί από άχρηστα και επικίνδυνα όργανα της σάρκας και του πονηρού εχθρού μας σε χρήσιμα και καρποφόρα σκεύη, που θα υπηρετούν τα σχέδια του Βασιλιά και της Βασιλείας Του.«Ησυχάσατε, και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός· θέλω υψωθή μεταξύ των εθνών· θέλω υψωθή εν τη γη.» (Ψαλμός 46:10)«Διότι ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο Άγιος του Ισραήλ: Εν τη επι-στροφή και αναπαύσει θέλετε σωθή· εν τη ησυχία και πεποιθήσει θέλει είσθαι η δύναμίς σας.» (Ησαΐας 30:15)

Οι φοβισμένοι χριστιανοί θα

απελευθερωθούν, θα λυτρωθούν

από τους φόβους τους, θα αλλάξουν στάση ζωής απέ-ναντι στον Κύριο και στους γύρω

όταν παραιτηθούν, όταν αφήσουν με

ταπείνωση και αναγνώριση λίγο περισσότερο χώρο στον Κύριο να πα-ρέμβει Εκείνος, να ενεργήσει Εκείνος, να αναλάβει Εκεί-

νος.

ΠΝ

ΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟ

ΣΕΙΣ“ΛΟ

ΓΙΑ ΖΩ

ΗΣ”

Ταχ. Θ

υρ. 50438/141 10 Ν. Η

ΡΑΚΛ

ΕΙΟ - H

ELLAS

ΠΛ

ΗΡΩ

ΜΕΝ

ΟΤΕΛΟ

Σ

Αριθμός Αδείας84

Ταχ. Γραφείο

ΗΡΑ

ΚΛΕΙΟ

ΑΤΤ.

ΚΩΔΙΚΟ

Σ: 013145

Π Ν Ε Υ Μ ΑΤ Ι Κ Ε Σ Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι ΣΒΙΒΛΙΑ - ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥ CD - DVD - MP3

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΛΛΑΔΙΑ

Ημερολόγια ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ γραμμένα και από τις δύο όψεις 2013

33 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγαπητοί μας,Με το γράμμα μας αυτό επιθυμούμε να σας πληροφορήσου-με ότι με τη δύναμη και τη χάρη του Κυρίου το νέο ημερολό-γιο ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ του 2013 είναι έτοιμο για να το παραγγείλετε και να το διαθέσετε όπως κάθε χρόνο.

Και το φετινό ημερολόγιο κυκλοφορεί σε δύο τύπους: Τοίχου (κρεμαστό) και Επιτραπέζιο (βιβλιαράκι).

Παρακαλούμε θερμά να μας στείλετε τις παραγγελίες σας όσο γίνεται πιο σύντομα ώστε να μπορέσουμε να σας το τα-χυδρομήσουμε εγκαίρως.

Και φέτος τυπώσαμε 8 διαφορετικές καρτέλες που μπορείτε να δείτε στα εικονίδια και να διαλέξετε. Φέτος που η οικονο-μική κρίση έχει χτυπήσει και τη δική μας πόρτα φροντίσαμε, με τη χάρη του Κυρίου, να κρατήσουμε την τιμή των ημερο-λογίων όσο γίνεται πιο χαμηλά.

Ημερολόγιο τοίχου χωρίς καρτέλα: 2,00 ευρώ.Ημερολόγιο τοίχου με καρτέλα: 2,20 ευρώ.Ημερολόγιο τσέπης/βιβλιαράκι: 2,20 ευρώ.

Για την έκδοση του τιμολογίου, παρακαλούμε να μας γράψε-τε πλήρως τα στοιχεία σας.

Ονοματεπώνυμο:_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Διεύθυνση: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΑΦΜ: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ΔΟΥ: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Τηλέφωνα συνεννόησης:_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Αριθμός Ημερολογίων: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Μπορείτε να βάλετε σε κύκλο τις καρτέλες της προτίμησής σας

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Παρακαλούμε να στείλετε τις παραγγελίες σας ταχυδρομικώς στη διεύθυνση:

Ορέστης Φραγκόπουλος Ταχ. Θυρίδα 5043814110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ή στο e-mail: [email protected]

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

Documents

Transcript of ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012