Όπως καθιερώθηκε τα τε-λευταία χρόνια έτσι και

φέτος πραγµατοποιήθηκε µε µε-γάλη επιτυχία το «ΑΝΤΑΜΩΜΑ»των ∆ολιωτών την Τετάρτη 17Αυγούστου το βράδυ. Η συµµε-τοχή φέτος ήταν µεγαλύτερηαπό πέρσι. Συµµετείχαν πολλοίξενιτεµένοι ∆ολιώτες αλλά καιφίλοι και κοντοχωριανοί. Εξάλ-λου είναι γνωστή σε όλους η φι-λοξενία µας, αλλά και το γλέντιµας. Η εκδήλωσε κύλησε όµορ-φα, µέσα σε ζεστή ατµόσφαιρα,µε το νόστιµο παραδοσιακό φα-γητό (κρέας µε πιλάφι) και τους

ήχους του µουσικού συγκροτή-µατος του εξαίρετου κλαρινίσταΚώστα Βέρδη. Η νεολαία µαςόπως πάντα έδωσε το παρόντης, βοηθώντας στην πραγµατο-ποίηση της εκδήλωσης και κρα-τώντας τον χορό µέχρι τις 5 ηώρα το πρωί.

Τους παρευρισκόµενους χαι-ρέτησε εκ µέρους των ∆ολιω-τών, η Πρόεδρος της Αδελφότη-τας Αθηνών, κα Όλγα Γιάνναρου:

«Αγαπητοί συγχωριανοί καιφίλοι του χωριού µας,

Εκ µέρους των ∆ολιωτών

σας καλωσορίζουµε στο αποψι-νό αντάµωµα και σας ευχαρι-στούµε πολύ για την παρουσίασας.

Τέτοιες συναντήσεις βοη-θούν στο να επικοινωνούµε µε-ταξύ µας, να διατηρούµε τις πα-ραδόσεις µας και να τις µεταφέ-ρουµε στα παιδιά µας.

Αυτή την εποχή έχουµε ανά-γκη από σταθερές αξίες και αυ-τές είναι η ιδιαίτερη πατρίδαµας, το χωριό µας, ο τόπος κατα-γωγής µας, τα ήθη και τα έθιµάµας, ο πολιτιστµός µας και η πο-λιτιστική µας κληρονοµιά.

Αυτή την κληρονοµιά πρέπεινα την µεταλαµπαδεύσουµε στηνεολαία µας, στους νέους καιστις νέες του χωριού µας, στοµέλλον του ∆ΟΛΟΥ και αξίζει γι’αυτό να προσπαθήσουµε όλοι.

Το ∆ολό και ολόκληρο το Πω-γώνι, πρέπει να µείνει ζωντανό,να µην ερηµώσει η περιοχή.

∆ράττοµαι της ευκαιρίας ναεφυστήσω την προσοχή σας στοσυγκεκριµένο θέµα καθώς όλοιγνωρίζουµε τις ανάγκες του χω-

Περιµένονταςτο καλοκαίρι...

Μια χωριανή µου γυναίκα καιµεγάλης ηλικίας, πήγα να την επι-σκεφτώ στο κονάκι της και µόλιςµε είδε µου είπε τούτο:

– Μπάι, µπάι, µωρέ Μήτσοµου, πρέπει να ‘ρθει καλοκαίρι γιανα σε δούµε; Και είχε απόλυτο δί-κιο η θειάκο.

Έρηµα για δέκα µήνες το χρό-νο τα περισσότερα χωριά του Πω-γωνίου, και µόνον το καλοκαίριπεριµένουν να δουν κόσµο ότανγίνονται γιορτές, πανηγύρια καιδιάφορες εκδηλώσεις που οργα-νώνουν οι Σύλλογοί µας.

Όπως τα πουλιά της αποδη-µίας, έτσι και οι άνθρωποι γυρί-ζουν τα καλοκαίρια συχνά στοίδιο µέρος που γεννήθηκαν καιιδίως στα γεράµατά τους θέλουννα πάνε έστω για λίγο στη γεννέ-τειρα γη τους. Αχ αυτό το χωριό,πόσες χαρές και πίκρες µου θυµί-ζουν!

Πράγµατι εφέτος γέµισαν ταχωριά µας µε κόσµο (παρότιυπάρχει οικονοµική κρίση). Φαίνε-ται ο κόσµος τόριξε και λίγο έξω!Και περισσότερο γλέντισαν. Αυτότο διαπίστωσα και µόνος τον µήναΑύγουστο. Πάντα όταν βρίσκοµαι

ΠEPIO∆IKH EK∆OΣH ΠOΛITIΣTIKOY ΣYΛΛOΓOY ∆OΛOY IΩANNINΩN

ETOΣ 28ο AP. ΦYΛ. 111 IOYΛIOΣ - AYΓOYΣTOΣ - ΣEΠTEMBPIOΣ 2011TAX. ∆/NΣH: AIAKI∆ΩN 36 452 21 IΩANNINA e-mail: doliotika@dolo.gr u www.dolo.gr

ΠΛHPΩMENOTEΛOΣ

Tαχ. ΓραφείοIωαννίνων

Aριθµός. Aδείας 14KΩ∆IKOΣ 4587

KKOOYYBBEENNTTOOYYΛΛEEΣΣ Tου ∆HM. ΠOTΣH

* Συνέχεια στην 2η σελίδα * Συνέχεια στην 2η σελίδα

Άναψαν τα φώτα και πάλι εφέτος στο ∆ολό. Φωτίστηκε όλο τοχωριό, αντήχησε στη χαράδρα του Κουβαρά το κλαρίνο του

Κώστα Βέρδη και της κοµπανίας του, που στόχος του ήταν, να σεπαροτρύνει να χορέψεις. Να σε προκαλεί και να σε παρακαλεί.Μήπως θέλεις να χορέψεις ? Και σαν έµπαινες, εκείνος αυτό ήθελε.Μετά ήσουν δικός του, ήσουν στα χέρια του, στα δάχτυλά του.Μετά ήταν δίπλα σου, σχεδόν κολλητά, περπατώντας και παίζονταςδίπλα σου, µαζί µε την κοµπανία * Συνέχεια στην 6η σελίδα

∆ΟΛΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ 2011 - KAI ΠAΛI ΦETOΣ MAZI

Π. Zωίδης, Γ. Kαρβούνης, Γ. Kωσταράς, E. Zωίδης, Xρ. Tσάµης, I. Mποντίνης

ριού µας όπως και τις προσδο-κίες όλων µας, όσον αφορά τηδιατήρηση της περιοχής µας σεπολιτισµικό, πολιτιστικό, κοινω-νικό και συνεπώς οικονοµικό επί-πεδο.

∆ιανύουµε µια περίοδο οικο-νοµικά δυσχερή, γεγονός πουοµολογουµένως παρεµποδίζειτην υλοποίηση των στόχων πουέχουµε θέσει ως κοινότητα,ωστόσο δεν πρέπει να εγκατα-λείψουµε τις προσπάθειές µαςµε στόχο τη βελτίωση του τό-που.

Παρόλα αυτά µε τις ελάχι-στες δυνάµεις µας πραγµατο-ποιήθηκαν µερικά έργα µε προ-σφορές τόσο των ιδιωτικών όσο

και των φορέων του χωριού µας. Τα έργα αυτά είναι τα εξής: α) Το µνηµείο, αφιερωµένο

στον Πατροκοσµά, ο οποίος πέ-ρασε από το χωριό µας και δίδα-ξε σ’ αυτό το σηµείο.

Με την ευκαιρία σας ανακοι-νώνουµε ότι στις 6 ∆εκεµβρίου(εορτή του Aγίου Nικολάου) θαγίνουν τα εγκαίνια.

β) Η ανακατασκευή της στέρ-νας της κεντρικής εκκλησίας τουχωριού µας, η οποία στολίζει τοχώρο.

Επίσης έγιναν από ιδιώτες:α) Η εγκατάσταση κεντρικής

θέρµανσης στον Ιερό Ναό τουΑγίου Νικολάου.

β) Η τοποθέτηση ξύλινων κα-θισµάτων (παγκάκια) στο κέντροτου χωριού και σε ση µεία συνά-

ντησης χωριανών. Άµεση προτεραιότητα όλων

των ∆ολιωτών είναι η επισκευήκαι συντήρηση του σχολείουµας.

Οι µέχρι σήµερα προσπάθει-ές µας προς τους αρµόδιους φο-ρείς απέβησαν άκαρπες. Παρό -λα αυτά εµείς επιµένουµε και θασυνεχίσουµε τον αγώνα µας γιανα επιτύχουµε τον στόχο µας.

Σ’ αυτή την προσπάθεια ζητά-µε τη βοήθεια τόσο του ∆ηµάρ-χου Πωγωνίου όσο και όλων των∆ολιωτών γιατί ο προϋπολογι-σµός του έργου προβλέπεται ναείναι υψηλός.

Αισθάνοµαι την ανάγκη ναεκφράσω εκ µέρους όλων των∆ολιωτών τα θερµά συγχαρητή-ριά µας σ’ όλους τους συντελε-στές της χθεσινοβραδινής µου-

σικοθεατρικής παράστασης«Στου µισεµού την ώρα» και τηςπροχθεσινής παράστασης τουΘεάτρου Σκιών.

Οι νέοι και οι νέες του ∆ολούµας εξέπληξαν µε το πηγαίο τα-

λέντο τους και κυρίως µε τις φι-λότιµες προσπάθειές τους.

Τους ευχαριστούµε από καρ-διάς και τους ευχόµαστε να είναιπάντα άξιοι να µας χαρίζουν τέ-τοιες ωραίες βραδιές.

Ιδιαίτερα ευχαριστούµε τουςλιγοστούς µόνιµους κατοίκουςτου χωριού µας, οι οποίοι τοφροντίζουν τον κρατούν ζωντα-νό και λειτουργικό.

Σας εύχοµαι καλή διασκέδα-ση.

Χαιρετισµό απηύθυνε και οΠρόεδρος της Τ.Κ. ∆ολού Βαγ- γέλης ∆άκας, καλωσορίζονταςτους παρευρισκοµένους.

Στην εκδήλωση παρέστησανο Αντιδήµαρχος του ∆ήµου Πω-γωνίου κ. Στέλιος Κουκου λάρηςκαι ο εκπρόσωπος της Πανηπει-ρωτικής Αµερικής κ. ΜιχάληςΣέρβος.

στο ∆ολό και στο πατρικό µου σπί-τι τέτοια εποχή καλοκαιριού, θυ-µάµαι την παιδική µου ηλικία πουτην πέρασα εδώ µε τους πολλούςχωριανούς µου και τους γονείςµου µέχρι την ηλικία των 18 χρο-νών.

Νοµίζω ότι ακούω τη φωνή τηςµακαρίτισας της µάνας µου, ναµου λέγει: «Μήτσο, Λίτσα, σηκω-θείτε, ακόµα κοιµάστε; ∆εν είπα-µε σήµερα θα πάµε για θέρο;» Καιπάλι άλλες φορές για αλώνισµα,για τον τρύγο και τελευταία για νακουβαλήσουµε τα ξύλα για το χει-µώνα µε τα ζώα.

Παρ’ ότι κουραζόµασταν µε ταπαιχνίδια και µ’ όλες τις δουλειέςπου σας ανέφερα, ποτέ δεν παρα-πονιόµασταν και ακούγαµε µε σε-βασµό τους γονείς µας, τους δα-σκάλους και τους χωριανούς µας.

Μετά από κάθε εργασία όληµέρα και ιδιαίτερα τις Κυριακέςκαι γιορτές, παιχνίδια στα θερι-σµένα χωράφια στην Παλιόµουρ -σα και στις άλλες αλάνες του χω-ριού µας, µετά τρεχάλα στο ποτά-µι του Κουβαρά για µπάνιο καιλούσιµο (µε σαπούνι πράσινο)γιατί στα σπίτια µας οι περισσότε-ροι δεν είχαµε στέρνες και το νε-ρό το κουβαλούσα απ’ τη χαρά-δρα και ήτανε για µας... λειψό!

∆εν µπορώ να ξεχάσω τα πα-νηγύρια µας, τα γιορτάσια, τουςπαραδοσιακούς γάµους µε τακλαρίνα και τέλος τα πολυφωνικάµας τραγούδια που µαθαίναµε νατα τραγουδάµε και να τα χαορεύ-

ουµε από µικρά παιδιά και τόσαάλλα στην παιδική µας ζωή πουκυλούσε στα χωριά µας εκείνοντον παλιό καιρό µε τους δικούςτης ρυθµούς ανεπηρέαστη από ταγεγονότα της ιστορίας, όπως σω-στά αναφέρει και ο αγαπητός µουNίκος Υφαντής και προσθέτει καιλίγα ακόµη για την ιστορία τουαγαπηµένου µας χωριού και καλόείναι να την γνωρίζουµε:

«Οι πρώτες οικογένειες ήτανΜακεδόνες και συγ κε κριµένα απ’τις περιοχές ΝΤΟΛ (σήµερα Βυ-θός) και λίγες απ’ το ΖΙΟΥΜΑΝΙ(Πεντάλοφος). Κατά τον 9ο ή 10οαιώνα το πρώτο όνο µά του ήταν∆ΕΛΗ. Μετά τις Σλαβικές επιδρο-µές, µετατράπησε σε ∆Ο ΛΟ».

Αχ βρε θύµησή µου, πάντοτεγυρίζεις πίσω στην παλιά, αλλάυπέροχη εκείνη εποχή, που ήµουνπαιδί, ψάχνοντας τη µυρωδιά τουταγιού, της ρίγανης του φρέσκουψωµιού, τις µο σχοµυρισµένες πί-τες (τα µπουρέκια) φτιαγµένες µεβούτυρο και µπόλικο τυρί απ’ ταπρόβατα του πατέρα µου.

Σήµερα τα χωριά µας δυστυ-χώς ρηµάξανε και δεν υπάρχει κα-µιά ελπίδα φωτός για καλυτέρευ-ση. Τ’ όνοµα του κάθε χωριού θαφέρνουν µόνον οι Σύλλογοι, γι’αυτό οι νέοι µας ας πλαισιώσουντους Συλλόγους του Πωγωνίουνα κρατηθεί τουλάχιστον τ’ όνοµάτου. Πάντως το όνοµα του Πωγω-νίου δεν θα ΠΕΘΑΝΕΙ.

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 2

KKOOYYBBEENNTTOOYYΛΛEEΣΣ* Συνέχεια από την 1η σελίδα

* Συνέχεια από την 1η σελίδα KAI ΠAΛI ΦETOΣ MAZI

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 3

Πλούσιο, όπως κάθε χρόνο ήταν το πρόγραµµα εκδηλώσεων στο∆ολό. Ξεκίνησε µε παράσταση Kαραγκιόζη µε τον Αλέξανδρο Οικο-νοµίδη, συνέχισε µε τη µουσικοθεατρική παράσταση της θεατρικήςοµάδας «ΟΒΙΡΑ» των νέων του ∆ολού, κορυφώθηκε µε το καθιερω-µένο πλέον «ΑΝΤΑΜΩΜΑ» και έκλεισε µε τη θεατρική παράσταση«Το τάβλι» µε τον Παύλο Νάστο.

Η παράσταση Καραγκιόζη

Την Κυριακή 14 Αυγού-στου µια έκπληξη περίµε-νε τους θαµώνες του κα-φενείου στο ∆ολό. Ήταν ηπαράσταση Κα ραγκιόζητου ερασιτέχνη συγχω-ριανού µας Αλέ ξαν δρουΟικονοµίδη (εγγονός τουΓιάννη Κουβαρά), πουεκτός προγράµµατος, µαςπα ρουσίασε µια ωραιότα-

τη παράσταση. Όταν συνυπάρχουν το χόµπι και η δεξιοτεχνία, η επι-τυχία είναι δεδοµένη, αφού η παράσταση ικανοποίησε µικρούς καιµεγάλους. Του χρόνου η παράσταση θα συνοδεύεται µε ζωντανήµουσική (µε τη νέα µικρή κοµπανία, που αναφερόµαστε παρακάτω).

Η µουσικοθεατρική παράσταση«Στου µισεµού την ώρα»

Για πέµπτη συνεχή χρονιά, η θεατρική οµάδα της νεολαίας τουχωριού «ΟΒΙΡΑ», παρουσίασε την Τρίτη 16 Αυγούστου τη µουσικο-θεατρική παράσταση «Στου µισεµού την ώρα», µε θέµα προφανώςτην ξενιτιά. Ένα θέµα µεγάλο, µε φόρτιση συγκινησιακή, που ταλά-νισε την πατρίδα µας απ’ άκρη σ’ άκρη, ίσαµε περίπου την µεταπολί-τευση. Είναι µνήµες που οι περισσότεροι από µας τις κουβαλάµε στοπετσί µας, είτε από τους παππούδες µας, είτε ακόµη από τους γονείςµας, Σπάνια θα βρούµε ελληνική οικογένεια χωρίς κάποιον από τουςκόλπους της να έχει ξενιτευτεί στην Αµερική, στην Γερµανία, στηνΑυστραλία, µιας και τα πράγµατα ήταν δύσκολα για χρόνια και ηφτώχεια µεγάλη.

Όπως τόνισε και στην παρουσίαση της παράστασης ο ΆγγελοςΚούρος, στον οποίο οφείλεται και το σενάριο του έργου, το πιο ση-µαντικό είναι ότι η παράσταση είναι αποτέλεσµα συλλογικής εργα-σίας. Τη θεατρική οµάδα “ΟΒΙΡΑ” αποτελούν οι: Νίκος Πορίκης, Μα-

ρία ∆ερµιτζάκη, Γιάννης Φωτόπουλος, Μαίρη Φωτοπούλου, Χαρού-λα Παγούνη, Ελένη Ζωίδη, Νίκος Παγούνης, Φίλιππος Ζωίδης,Ηλιάννα Καψοκόλη, Σταυρούλα Καψοκόλη, Παναγιώτης Ρουµελιώ-της, Έρη Μαργιόλη, Θέµης Ευαγγέλου, ∆έσποινα Πορίκη. Ο ΧάρηςΠαπακώστας πρωταγωνίστησε στο εξαίρετο βίντεο που γύρισε ηΜυρτώ Χρήστου. Συµµετείχαν επίσης η νέα µικρή κοµπανία µε κλα-ρίνο την Βασίλη ∆άκα (γιό του Βαγγέλη) και τους Ανδρέα (λαούτο)και Σπύρο (ντέφι) από το ∆ελβινάκι. Εκτός από τα µέλη της θεατρι-κής οµάδας «ΟΒΙΡΑ» στην παρουσίαση της παράστασης συντέλε-σαν:

Σκηνοθετική επιµέλεια: Βασίλης ΠαπαλαζάρουΣενάριο: Άγγελος ΚούροςΜουσική: Χάρης Μπουκουβάλας σε συνεργασία µε Ιάσονα &

Μυρτώ ΧρήστουΤραγούδι: Χάρης Μπουκουβάλας & Χρύσα ΤζόβαΤεχνική υποστήριξη: Αλέκος ΝάστοςΠροβολή video: Μάνος ΚιτσώναςΛήψη και επεξεργασία video: Μυρτώ ΧρήστουΓενική επιµέλεια: Λάκης & Ορέλια ΧρήστουΑξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν στην παρου-

σίαση της καταπληκτικής αυτής παράστασης, που σηµειωτέον προε-τοιµάστηκε σε πολύ σύντοµο χρόνο.

Η Θεατρική παράσταση «Το τάβλι»

Την Παρασκευή 19 Αυγούστου ο συγχωριανός µας Παύλος Νά-στος παρουσίασε το θεατρικό έργο του ∆ηµήτρη Κεχαΐδη «Το τά-βλι». Η σκηνοθεσία και η µουσική επιµέλεια ήταν

Oι εκδηλώσεις του καλοκαιριού

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 4

Oι εκδηλώσεις του καλοκαιριούτου ιδίου. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν ο

Παύλος Νάστος και ο Άλκης ∆ιαµάντης.Η παράσταση δόθηκε στο προαύλιο του καφενείου, όπου την πα-

ρακολούθησαν και απόλαυσαν όλοι οι χωριανοί µας.Ανατόµος µε φοβερή θεατρική πυκνότητα µε έναν ιδιαίτερο αιχ-

µηρό αλλά µε µουσικότητα λόγο, ο Κεχαίδης πραγµατεύεται το θέµατων µεταναστών, που λειτουργεί διαχρονικά στην Ελλάδα.

Προφητικός ο συγγραφέας ανατέµνει τη νοοτροπία, την συµπε-ριφορά και γενικά την ζωή των ηρώων του, του Φώντα και του Κόλλιαπου λειτουργούν συµπληρωµατικά στην προσπάθειά τους να πιά-σουν τη καλή, µε την µεγάλη κοµπίνα που ετοιµάζουν.

Το «θέµα» του έργου είναι η επιχείρηση «εισαγωγής και εκµετάλ-λευσης νέγρων», που οργανώνεται όπως ακριβώς µια καλοστηµένηπαρτίδα.

Ο Φώντας έχει προβλέψει λεπτοµερώς την κάθε φάση: από τηνπροσέγγιση του Συµεωνίδη, µέχρι τον τελικό προορισµό του «εισα-γόµενου» εργατικού δυναµικού από την Αφρική. Η επιχείρηση είναιένα παιχνίδι δοσοληψίας –πιο σωστά αγοραπωλησίας– και εκµετάλ-λευσης από το οποίο όλοι, κατά τον Φώντα, θα βγουν κερδισµένοι.

Οι δύο ήρωες θα κερδίσουν χρήµα και δόξα, θα ξεχωρίσουν απότο πλήθος, θα αποκτήσουν ονοµατεπώνυµο σε µια σφραγίδα, θαµπορέσουν να αναδείξουν την πραγµατική τους αξία.

Παρακολουθώντας το παιχνίδι από κοντά, διαπιστώνουµε ότι οσυγγραφέας µε µια ιδιαίτερα διεισδυτική µατιά, παρουσιάζει όχι µο-

νάχα τα έργα και τις ηµέρες των δύο µικροαστών ηρώων αλλά και µιαεικόνα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγµατικότητας. Μπορούµεέτσι να παρακολουθήσουµε πώς διαγράφεται στο έργο η πραγµατι-κότητα αυτή µέσα από µια ανάγνωση των διαφορετικών χώρων καιτου τρόπου που αυτοί συνδέονται µε την ιστορία των πρωταγωνι-στών και των υπόλοιπων –απόντων– προσώπων.

Απρόσµενα …….

∆εκαπενταύγουστο, το πρωί στο ∆ολό, µόλις είχαν συγκεντρω-θεί οι πρώτοι θαµώνες στο καφενείο και ξαφνικά ακούγεται ο γλυκόςήχος του κλαρίνου, συνοδευόµενος από το λαούτο και το ντέφι. Εί-ναι η έκπληξη του φετινού καλοκαιριού. Οι τρεις µικροί γνωστοί µαςπλέον οργανοπαίχτες: ο Βασίλης (Nτάκας) από το ∆ολό (κλαρίνο)και οι Ανδρέας (λαούτο) και Σπύρος (ντέφι) από το ∆ελβινάκι, εµφα-

νίστηκαν από το πουθενά, παίζοντας µελωδικά τα Πωγωνήσια. Πα-ρόλο το νεαρό της ηλικίας τους, δείχνουν στοιχεία ταλέντου, που αντο καλλιεργήσουν δεν θάχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους ήδη σή-µερα φτασµένους µουσικούς.

(Τα βίντεο από τις εκδηλώσεις ∆ΟΛΙΩΤΙΚΑ 2011, παρουσιάζονταιστην ιστοσελίδα µας (www. dolo.gr).

Γιώργος Mποντίνης

Γλυκές και πονεµένες ανα-

µνήσεις από την καλοκαι-

ρινή επίσκεψη στο αγαπηµένο

µας χωριό ∆ολό. Μεγάλη η

χαρά να ξαναδεις τόσα αγαπη-

µένα πρόσωπα που τα ξέρεις

από πολύ νεαρά ηλικία!

Χαρές ανήπωτες οι βραδινές

συναντήσεις στο καφενείο του

χωριού µας και ο περίπατος

προς τον Άγιο ∆ηµήτριο. Τι να

πρωτοθυµηθείς; Το πανηγύρι

που ετοιµάζουν οι νέοι χωριανοί

µας, το σερβίρισµα από τα παι-

διά της νεολαίας µας, η πληµ-

µύρα κόσµου από τα γειτονικά

χωριά, ή τις προσπάθειες που

κατέβαλαν η Ορελία και ο

Λάκης Χρίστου να παρουσιάσον

µια σπουδαία παράσταση έργου

για τον ξενιτεµένο και την ξενι-

τιά. Όποιος δεν την έζησε, δεν

ξέρει τον καηµό της. Όπου και

να πάει ο ξενιτεµένος µοιάζει

µε την παροιµία που λέει, «κάθε

πέτρα είνα βαριά στον τόπο

της». Eπίσης και το έργο του

Παύλου Νάστου είχε µεγάλη

επιτυχία καθώς και ο Καραγ -

κιόζης του νεαρού Κουβαρά

ήταν πολύ διασκεδαστικός για

µικρούς και µεγάλους. Θερµά

συγχαρητήρια σε όλους τους!

Έλα όµως που τέτοια γλυκά

όνειρα τελειώνουν και αποµένει

ένας γλυκός πόνος και µια γλυ-

κειά ανάµνηση. Παρόλο που η

απόσταση είναι πάνω από πέντε

χιλιάδες µίλια, αυτό το σύντοµο

ταξίδι, κάνει την ανανέωση

σχέσεων µεταξύ συγγενών και

φίλων, δυσαναπλήρωτη. Εκείνο

όµως που διαρκώς σκέπτοµαι εί -

ναι οι λίγοι, καλοί µας χωριανοί

που φρουρούν το χωριό. Σ’

αυτούς απονέµω ονοµαστικώς

του θερµούς µου χαιρετισµούς

και την αγάπη µου. Εύχοµαι

στους απανταχού ∆ολιώτες,

καλό χειµώνα και να µας αξιώ-

σει ο Θεός να ξανανταµώσουµε.

Με εκτίµηση

(Ανθούλα) Μαριάνθη

Ράπτη-Ζέρβα

Γλυκές αναµνήσεις

Άλκης ∆ιαµάντης και Παύλος Nάστος

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 5

Νέα Υόρκη, 20 Σεπτ. 2011

Στο τελευταίο τεύχος των

∆ολιώτικων είδα κάτι το

ξεχωριστό. ∆ιάβασα το άρθρο

του Γιώργου Μποντίνη, «∆ο -

λιώτες Μετανάστες στην

Αµερική» και εντυπωσιάστηκα

σε πάρα πολύ µεγάλο βαθµό.

Εντυπωσιάστηκα και στενο-

χωρήθηκα για πολλούς λό -

γους. Ο αγαπητός Γιώργος

ερεύνησε σωστά το θέµα από

πολύ µακριά, όσον αφορά το

Έλλις Άϊλαντ. Ήταν µια παρου-

σίαση αρτιότατη, λεπτοµερέ-

στατη. Οι περισσότεροι από

εµάς που ζούµε στην Αµερική

και ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη

αγνοούσαµε και ακόµη αγνο-

ούµε πολλές από αυτές τις

λεπτοµέρειες.

Η επιτροπή που διαχειρίζε-

ται το Μουσείο πλέον «ELLIS

ISLAND», κάθε χρόνο τιµά µέ -

λη ή απογόνους µειονοτήτων,

συµβολικά, για τη συνεισφορά

τους στην Αµερικανική κοινω-

νία. Ένας από τους τιµηθέντες

ήταν και ο αδελφός µου Ηλίας,

και τότε µου κέντρισε ο χώρος

αυτός την περιέργεια να µάθω

και εγώ όσα περισσότερα µπο-

ρούσα. Βλέπετε, εγώ ήρθα

στην Αµερική αεροπορικώς,

και έτσι η αφεντιά µου «απα-

ξίωσε» ίσως να µάθει αυτά που

κάθε µεταγενέστερος µετανά-

στης ήταν επιβαλόµενο να

γνωρίζει.

Ήταν λοιπόν σχετικά νωπή

η σύγκριση των στοιχείων που

παρουσίασε ο Γιώργος στο

άρθρο του µε αυτά που γνωρί-

ζαµε εµείς εδώ, και τον συγ-

χαίρω για την ακρίβεια της

µελέτης του.

Η δεύτερη σκέψη που εκυ-

ριάρχησε µέσα µου ήταν αυτή

του θαυµασµού για τα άτοµα

αυτά που ήταν από τα πρώτα

που πέρασαν αυτή την δοκιµα-

σία σαν πρώτοι ∆ολιώτες µε -

τανάστες.

Στερήθηκαν τα πάντα, υπέ-

µειναν τα πάνδεινα µε απο-

κλειστικό σκοπό την καλυτέ-

ρευση του βιοτικού επιπέδου

των οικογενειών τους. «Μπε -

κιάρηδες», όπως αυτοαποκα-

λούνταν, έπαιρναν σειρά στο

ποιός θα µαγειρέψει, ποιός θα

πλύνει τα ρούχα, ποιός θα

καθαρίσει το σπίτι στο οποίο

έµεναν µαζί αρκετοί συγχω-

ριανοί, ή κοντοχωριανοί, απλά

και µόνο για να µοιραστούν τα

καθηµερινά έξοδα και για να

έχουν και κάποια παρέα ώστε

να µην τους είναι τόσο µεγάλη

η έλλειψη της αµέσου οικογέ-

νειάς τους.

Ήταν πραγµατικοί ήρωες.

Άντεξαν τη φτώχεια, την τα -

λαιπωρία, τη σκληρή δουλειά,

την άγνοια της γλώσσας και τη

στέρηση των δικών τους για

πάρα πολλά χρόνια, γιατί όποι-

ος ταξίδευε έκανε πολύ καιρό

να γυρίσει πίσω. Ήταν ήρωες

και θύµατα ταυτοχρόνως των

τότε συνθηκών. Ήταν εκείνοι

οι οποίοι άνοιξαν το δρόµο για

εµάς πολύ αργότερα.

Όµως τώρα που αναφέρο-

µαι στα θέµατα αυτά, ίσως θα

πρέπει να αναφερθούµε και

στα άτοµα εκείνα που υποτίθε-

ται ότι ήταν οι «παραλήπτες»

των «αγαθών» που έφερνε ο

ηρωισµός των µεταναστών.

Από την αντίπερα ήταν οι

πραγµατικές «ηρωίδες», οι γυ -

ναίκες που έµεναν πίσω, που

µεγάλωναν µόνες τους τα παι-

διά, που εφρόντιζαν τα ζώα,

καλλιεργούσαν τα χωράφια. Η

δοκιµασία αυτή, δεν είχε συγ -

κεκριµένη ηµεροµηνία λήξεως.

Κάθε µέρα που ξηµέρωνε ήταν

ίδια µε τις εκατοντάδες ή χι -

λιάδες άλλων που είχαν περά-

σει. Σε πολλές περιπτώσεις έ -

πρεπε να ανεχθούν και το όχι

τόσο καλό φέρσιµο των πεθε-

ρών.

Άντε λοιπόν να προσπαθή-

σει κανείς να γαλουχήσει τα

παιδιά µας σήµερα για τις τότε

υπάρχουσες συνθήκες ζωής.

Θα τελειώσω λέγοντας:

«Γιώργο Μποντίνη, συγχαρη-

τήρια...»

Παύλος Mπέτζιος

«∆OΛIΩTEΣ METANAΣTEΣ»

Οι ∆ολιώτες νέοι, µέσααπό τη θεατρική τους

οµάδα «ΟΒΙΡΑ» έδωσαν τοδικό τους µήνυµα στην σηµε-ρινή κρίσιµη κατάσταση πουπερνά η χώρα και κυρίως στηνπαράµετρο της µετανάστευ-σης που βρίσκεται αν θέλετε«εντός των πυλών» και κυ -ρίως για τους νέους πτυχιού-χους και µη που θα αναγκα-στούν να καταγραφούν στιςλίστες φυγής προς το εξωτε-ρικό…

Η έµπνευση και ο σχεδια-σµός για να ανέβει η παρά-σταση στο ∆ολό Πωγωνίουστις 16 Αυγούστου ασφαλώςδεν ήταν τυχαία ούτε ο τίτλοςτης «Του µισεµού η ώρα».

Η νεολαία του ∆ολού πουσπουδάζει, ζει και εργάζεταιµέσα σε αντίξοες πολλές φο -ρές συνθήκες –όχι µόνοαφουγκράζεται– αλλά κυρίωςαντιλαµβάνεται το µέλλον ό -πως και όλοι µας άλλωστε.

Θέλοντας λοιπόν να δώσειτο µήνυµα να µην ξαναζήσει ηχώρα µας µισεµούς και χωρι-σµούς, να µην φύγει το δυνα-µικό της που µπορεί να προ-σφέρει και να ξαναζωντανέ-ψει το ελληνικό όραµα, δού-λεψε όλο το χειµώνα για ναανεβάσει την παράσταση πουόχι µόνο συγκίνησε αλλά καικαταχειροκροτήθηκε.

Σε κείµενα του ΆγγελουΚούρου µια πλειάδα αγοριώνκαι κοριτσιών έδωσαν τηνψυχή τους για να αποδώσουντο κείµενο σε σκηνοθεσία τουΒασίλη Παπαλαζάρου. ΝίκοςΠορίκης, Μαρία ∆ερµιτζάκη,Γιάννης Φωτόπουλος, ΜαίρηΦωτοπού λου, Χαρούλα Πα -γού νη, Ελένη Ζωίδη, ΝίκοςΠαγούνης, Φίλιππος Ζωίδης,Ηλιάννα Καψοκόλη, Σταυρού -λα Καψοκόλη, ΠαναγιώτηςΡουµελιώτης, Έρη Μαργιόλη,Θέµης Ευαγγέλου, ∆έσποιναΠορίκη.

Με ιδιαίτερη προσεκτικότη-τα και κυρίως µελέτη των γε -γονότων της ξενιτιάς η Μυρτώ

Χρήστου παρουσίασε στηνδιάρκεια της παράστασης βίν -τεο µε πρωταγωνιστή τον Χά -ρη Παπακώστα και συρραφήβίντεο από τις στιγµές στα λι -µάνια, στους σταθµούς τρέ-νων, στους σταθµούς λεωφο-ρείων, τους αποχωρισµούς α -πό οικογένειες των ξενιτεµέ-νων και των δρόµων που έ -παιρναν, και αυτόν τον δρόµοσίγουρα δεν τον θέλει η νεο-λαία. Την τεχνική βοήθειαστην προβολή των βίντεο είχεο Μάνος Κι τσώνας.

Παράλληλα η Μυρτώ Χρή -στου και ο Ιάσων Χρήστουσυνόδευσαν µε το πιάνο τουςτον Χάρη Μπουκουβάλα πουµε την κιθάρα και τη φωνή τουερµήνευσε ανάλογα της πα -ρά στασης τραγούδια όπως καιο Ιωσήφ Ρούβος µε το ντέφιτου. Η σύλληψη της ιδέας γιατην µουσική της παράστασηςανήκει στον Χάρη Μπουκου -βά λα.

Το δικό της τόνο µε παρα-δοσιακά τραγούδια της ξενι-τιάς έδωσε και η ΧρυσαυγήΤζόβα όπως και ο ΒασίληςΝτά κας µε το κλαρίνο του καιτην οµάδα του.

Στους φωτισµούς καιστους ήχους ήταν ο ΑλέκοςΝάστος. Και όλα αυτά έγινανσε λιγοστό χρονικό διάστηµααλλά το αποτέλεσµα ήτανθετικό.

Η θεατρική οµάδα «ΟΒΙΡΑ»του ∆ολού Παγωνίου δίνει τοπαρών εδώ και πέντε χρόνιαµε τις παραστάσεις της καικάθε χρόνο τις µέρες του∆εκαπενταύγουστου όπουγίνεται και το αντάµωµα όλωντων ∆ολιωτών. Είναι καθιερω-µένο πλέον.

Αµέριστη συµπαράστασηστην θεατρική οµάδα δίνουνκάθε χρόνο ο Βασίλης Χρή -στου και η Ωρέλια Στίκα-Χρή -στου όπως και όλα τα µέλητου Πολιτιστικού ΣυλλόγουΙωαννί νων και της Αδελφό -τητας ∆ο λιωτών-Αθηναίων.

Aγνή Bραβορίτη

Εντυπωσίασε η παράσταση των νέων του ∆ολού

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 6

του. Κάνοντας το γύρω, τηςξακουστής πια καστανιάς, µαζίσου.

Πρωτόγνωρο αυτό δεν τοείχα ξαναζήσει.

Αυθεντικό, έντιµο, φιλότιµο,πηγαίο και γνήσιο, παίξιµο.

Και όσο το παίξιµο προχω-ρούσε, τόσο ο κύκλος γέµιζε καιγρήγορα έκλεινε. ∆ε χωρούσεάλλους. Μεγάλοι, µικροί και ηνεολαία να πρωτοστατεί σε όλακαι στο χορό, γεµίζοντας τηνπλατεία του γενέθλιου τόπουτων παππούδων της, µε ζωή.Ζωή που συνεχίζεται. Παράδο -ση που συνεχίζεται επί χρόνιακαι χρόνια αναλλοίωτη. Γκαϊτα,Κωσταντάκης, Βασιλαρχόντισ -σα, ασηµένια µ’ αλυσίδα, µάγιαµού ΄χεις καµωµένα κλπ. απότον Φίλιππα Ρούντα και τοΓιάννη Κράνια και ακόµη πιοπίσω, έως σήµερα. Και κείνη ηκαστανιά από κρίση να µην κα -ταλαβαίνει.

Μα πώς άρχισα έτσι; Παρα -σύρθηκα. Πρώτα ήρθαµε και µε -τά είδαµε.!!

Κινήσαµε, λοιπόν, από ταΖαγοροχώρια εφέτος και µετελικό προορισµό το ∆ολιώτικοΑντάµωµα 2011. Με πολύ χαράπολύ συγκίνηση και επιθυµία ναιδούµε το ∆ολό.

Πήραµε το δρόµο, δρόµο,µωρ’ Χαϊδο, χαϊδεµένη µου.Βρίσκουµε µηλιά στο δρόµο,µωρ’ Χαϊδο, χαϊδεµένη µου. Καινα η Πωγωνιανή.

Μήλο µου κόκκινο και ρόιδοµου γραµµένο, τι έχεις και µουθλίβεσαι και στέκεις µαραµένο.Να και το µικρό ∆ολό κρυµµένο.

Ο δρόµος δεν σε πάει αλλού,αν δεν τον χάσεις στη διασταύ-ρωση. Στο ∆ολό πάει µόνο καιστο ∆ολό τελειώνει. ∆εν είναιπέρασµα το ∆ολό. Αν πας, παςαποκλειστικά για το ∆ολό. Ανδεν πας και πάρεις το δρόµοτου, πάλι στο ∆ολό θα πας.Θέλει αποκλειστικότητα το ∆ο -λό. ∆εν δέχεται περαστικούςκαι βιαστικούς. Και εµείς ήρθαµεκαι ήρθαµε για να µείνουµε.

(Παύλο, για σε τα λέω τούτα:Πως το ∆ολό σε θέλει πριν τηΡόδο και πριν τη Ρώµη. Το κλα-ρίνο του Βέρδη ακούγεται καιαπολαµβάνεται πριν αρχίσουντα ξενόφερτα. Αλλιώς φεύγεικαι δεν ξανακούγεται.)

Περπατήσαµε ένα - ένα τασοκάκια του. Βήµα- βήµα ξανάτα πατήµατα της παιδικής ηλι-κίας και τα χνάρια των παπου-τσιών της Ελβιέλα. Πέτρα τηνπέτρα, µετρήσαµε όλες τιςπέτρες. Τα κλειστά σπίτια τωνξενιτεµένων, το τσιαϊρι, τηµούρσα, την καρέκλα στην εξώ-πορτα του Ανδρέα Μαλάµη, νακρατεί τη θέση της ακόµα, δεξέρω για ποιόν. Τα είδαµε όλακαι όσα η µνήµη δεν τα ήθελεέτσι γιατί είχαν αλλάξει. Ταείδαµε, όπως τα έγραφα κάπο-τε, πριν χρόνια. Όπως τα ήθελετότε η φαντασία µου. Οι δρόµοι,τώρα, στρωµένοι µε άσπρηπέτρα της πωγωνίσιας γης και οξενώνας του ΧριστόφορουΚωσταρά και της Μαριάνας ναδεσπόζει στο κέντρο του χωρι-ού. Οι ∆ολιώτες νοικοκύρεψανκαι κράτησαν νοικοκυρεµένο τοχωριό.

Φτάνουµε στη πλατεία.Κόσµος πολύς. Τραπέζια, φαγη-τά, ξένοι φιλοξενούµενοι, πανη-γυρική ατµόσφαιρα στο µεσο-χώρι.

Μέσα στο πλήθος πολλούςξέρουµε, που µας θυµούνταιακόµα, αλλά κανείς δεν µαςαναγνωρίζει και κανέναν δεναναγνωρίζουµε, χωρίς βοήθεια.Ούτε και ο Άγιος Νικόλας βοη-θάει και τ’ αµαρτήµατά µας δεντου τάπαµε. Τα χρόνια είναιπολλά. Πενήντα οκτώ στο σύνο-λο. Ούτε η όψη βοηθάει. Τα πρό-σωπα άλλαξαν, τα µαλλιά,άσπρισαν. Στεκόµαστε όρθιοι,κοιτάζουµε γύρω σε αµηχα-νία…. Αυτό είναι το σπίτι τουΘρασίβουλου. Και πιο πάνω εκείτο σχολείο µας, εδώ παίζαµεµπάλα, εκεί η µουριά που τρώ-γαµε τα µούρα, σηµάδι καλό ότικλείνει το σχολείο. Κόσµοςπηγαινοέρχεται , αυτοκίνηταανοιγοκλείνουν τις πόρτες.Εµείς κοιτάµε γύρω µας συγκι-νηµένοι, σιωπηλοί και αµήχα-νοι..

Σκεφτόµαστε τι είναι αυτότώρα που βοηθάει. Μόνο ταονόµατα. Και η λέξη κλειδί είναιΓιάννης Μποτίνης. Τον εντοπί-ζουµε και στεκόµαστε µπροστάτου και αγκαλιάζοντάς τον,σαστίζει και τραυλίζει τις λέξεις: Μα...ποιος είσαι!!! Αµέσωςόµως κατάλαβε.

Από εκεί και πέρα ξετυλίγε-

ται το κουβάρι κι έρχονται κοντάµας παλιοί συµµαθητές, καιγνωστοί, ο Λευτέρης Ζωϊδης, οΦόρης Τσιάµης, ο ΓιώργοςΜποτίνης, ο Γιώργος Κωσταράςκαι η µεγάλη έκπληξη ο δάσκα-λός µας Παντελής Ζωϊδης.Στέκει δίπλα µου όρθιος σανλαµπάδα, παρά τα τόσα χρόνιατου, τα οποία µε υπερηφάνειαµνηµονεύει και θυµάται απί-στευτες λεπτοµέρειες της επο-χής εκείνης στο χωριό. Να τονκοιτάζω και να µην πιστεύω ανείναι αλήθεια ή ζω ένα όνειρο.

∆εν είναι όνειρο. Είµαστεεδώ, µαζεµένοι, όσοι είµαστε.Είναι κι άλλοι, µα δενήρθαν. Έφηβοι στα σκα-λοπάτια του σχολείουτότε, παππούδες µεάσπρα µαλλιά στο∆ολιώτικο Αντάµωµα2011 τώρα. ∆ύο φωτο-γραφίες, δύο εποχές,µε διαφορά πενήνταοκτώ ολόκληρων χρό-νων. Αφιερωµένες σεσένα δάσκαλε. Και ναξέρεις, έβγαλες καλάπαιδιά. Κι αν το αντά-µωµά µας δεν γίνει στο∆ολό, εµείς θυµόµαστετη Θερµαϊκού εννιά.Νάσαι πάντα καλά,όπου και νάσαι!

Φωτίστηκε πάλι τοµικρό ∆ολό. Φωτισµένοιάνθρωποι το φώτισαν.

Το ξεκίνηµα πηγαί-νει πολύ πίσω, όπωςεγώ το ξέρω και το έχωζήσει.

Τριάντα χρόνια πίσω µε τηνέκδοση της εφηµερίδας«∆ολιώ τικα».

Σκόρπισαν τα «∆ολιώτικα»συγκινήσεις και συγκέντρωσαναναµνήσεις στις µνήµες τωναπανταχού ∆ολιωτών, που οάνθρωπος έχει ανάγκη.

Εκφράστηκαν οι άνθρωποι. Από τότε και µετά χτίζεται

ένα οικοδόµηµα βήµα-βήµα,όπως οι παλιοί παραδοσιακοίηπειρώτες χτιστάδες χτίζαν τηνπέτρα.

- Έκδοση βιβλίων για το∆ολό

- Έκδοση dvd µε φωτογραφι-κό υλικό

- Έκδοση cd µε τα πολυφωνι-κά του Πωγωνίου

- Έκδοση cd µε τα παραδο-

σιακά τοπικά ακούσµατα- Θεατρικά και άλλα δρώµενα - Είσοδος στη νέα τεχνολο-

γία για την προβολή του χωριούκλπ.

Με αποκορύφωµα τις πολιτι-στικές εκδηλώσεις και τα αντα-µώµατα τα τελευταία χρόνια.∆ουλειά µε υποµονή και επιµο-νή.

∆ικαίως µαθεύτηκε απόµακριά πως στο ∆ολό κάτι καλόγίνεται.

∆ικαίως το ∆ολό φιλοξένησεαπό τον πρώτο ΠολιτειακόΆρχοντα και τον Πρωθυπουργό

της χώρας µέχρι απλούς πολί-τες και φίλους που το αγαπούνκαι το επισκέπτονται.

Εµείς τι άλλο να πούµε.Μόνο ευχαριστίες στο µικρό καιµακρινό ∆όλο που µας περίµενεεκεί κρυµµένο να µας δώσει τηχαρά που κρύβει µέσα του.Ευχαριστίες στον Κώστα Βέρδηκαι την παρέα του. Ευχαριστίεςστο δάσκαλο για τι χαρά πουέδωσε σε µένα προσωπικά.Ευχαριστίες στο Γιάννη και τουςσυµµαθητές µου. Και µια ευχή :Του χρόνου να ξαναβρεθούµεπερισσότεροι στο ∆ολιώτικοΑντάµωµα.

Γιάννης Καρβούνης-Παπαρούνας

Θρακοµακεδόνες - Αύγουστος 2011

∆ Ο Λ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Α Ν Τ Α Μ Ω Μ Α 2 0 1 1

* Συνέχεια από την 1η σελίδα

Στα σκαλοπάτια του σχολείου (σπίτι Mήτση Mούστου) 1953.

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 7

Eπίσκεψη των EκπαιδευτηρίωνΓείτονα στο ∆ολό

Η πραγµατική γνώση δεν παράγεταιµόνο στην πόλη και τα κανονικά σχολεία,αλλά και στην ύπαιθρο, κοντά στη φύσηεκεί που η γνώση προέρχεται από την ίδιατη ζωή.

Με κύριους άξονες τη φύση και τοβίωµα, ένα τµήµα µαθητών των γνωστώνΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΗΡΙΩΝ ΓΕΙΤΟΝΑ, επισκέφτηκετο χωριό µας συνοδευόµενο από δασκά-λους του σχολείου τους και από τον ίδιοτον κύριο Γείτονα και κατέλυσαν στις εγκα-ταστάσεις του Χριστόφορου για αρκετέςηµέρες.

Τα παιδιά, µε τη βοήθεια του Χριστό -φορου, είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούνστη γεωργική – κτηνοτροφική µονάδα τουκαι να εξοικειωθούν µε τις έννοιες τηςσωστής διατροφής της κτηνοτροφίας και τηδιαδικασία παραγωγής των επιµέρους προϊ-όντων της. Έζησαν κοντά στη φύση, παρα-κολούθησαν όλες τις κτηνοτροφικές εργα-σίες, έλαβαν µέρος στις παραγωγικές διαδι-κασίες, ήρθαν σε άµεση επαφή µε τουςπρωταγωνιστές, ανθρώπους και ζώα, παρα-κολούθησαν τη ζωή και το έργο τους καιδιαµόρφωσαν νέες κρίσεις για την προσφο-ρά τους στο κοινωνικό σύνολο.

Μέσα από αυτή τη βίωση οι µαθητέςµαθαίνουν, διευρύνουν τους ορίζοντέςτους, αποκτούν σηµαντικές εµπειρίες, ανα-καλύπτουν καινούρια πράγµατα, επεξεργά-ζονται νέες πληροφορίες, αποκτούν γνώ-σεις, δεξιότητες και στρατηγικές που τουςκαθιστούν ικανούς να µάθουν πώς να µαθαί-νουν και πώς να µεταφέρουν και να αξιο-ποιούν τη µάθηση σε άλλες περιοχές καικαταστάσεις. Πρόκειται για καινοτόµο καιπρωτοπόρο µέθοδο διδασκαλίας των κατα-ξιωµένων εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ.

Να ένας τρόπος που και οι ίδιοι οιγονείς, παρέα µε τα παιδιά τους , µπορούννα αποδράσουν από το άγχος της πόληςοργανώνοντας µια επίσκεψη µέσα στηφύση. Εκεί θα έχουν τη δυνατότητα να µοι-ραστούν µια αξέχαστη εµπειρία και παράλ-ληλα να ευαισθητοποιηθούν σε κοινωνικάκαι περιβαλλοντικά θέµατα

Το µικρό ξωκλήσι του Αη Λια

Το µικρό ξωκλήσι του Αη Λια βρίσκεταιστα γεωγραφικά σύνορα του χωριού µας µετο Γκουβέρι (Φαράγγι).

Χαρακτηριστικό στοιχείο του χωριούµας, όπως και των περισσοτέρων της περιο-χής µας, είναι ότι είναι περιτριγυρισµένοαπό ξωκλήσια. Το καθένα έχει τη δική τουιστορία και όλα µαζί είναι συνδεδεµένα µετην θρησκευτική παράδοση του τόπου.Αληθινά διαµάντια περιµένουν «φωλιασµέ-να» σε δάση και βουνά τους επισκέπτες νατα «ανοίξουν»και να αντλήσουν απ’ αυτάψυχική δύναµη και ηρεµία.

Με την ευκαιρία της γιορτής τουΠροφήτη Ηλία, όλοι οι ∆ολιώτες και οι λίγοιΓκουβεριώτες, επισπευτήκαµε το γραφικόµας ξωκλήσι. Μικρό σε όγκο, στραµµένοστην ανατολή, µε το τέµπλο του, την ΩραίαΠύλη, το µικρό εσωτερικό του, µάρτυραςτης βαθιάς θρησκευτικότητας των κατοίκων,περιµένει αυτή τη γιορταστική µέρα τουςπιστούς του.

Όλα έγιναν όπως συνηθίζεται κάθεχρόνο τέτοια µέρα. Ανάψαµε το κεράκι µας,προσκυνήσαµε τη Χάρη του, λειτουργηθή-καµε, κεραστήκαµε για τη γιορτή και ευχη-θήκαµε ο Άγιος να µας χαρίζει υγεία για ναανταµώσουµε και του χρόνου.

Όπως και νάχει νοµίζω δεν υπάρχειάνθρωπος που να µη νοσταλγεί τα παλιάξωκλήσια.

H καθαριότητα

Έξαρση του φαινοµένου της απόρριψηςµικροαντικειµένων και παλαιών αντικειµέ-νων σε κοινόχρηστους χώρους του χωριούπαρατηρείται κατά τη διάρκεια της θερινήςπεριόδου. Περιόδου που όλα σχεδόν τασπίτια ανοίγουν και η καθαριότητα κατω-γιών και αποθηκών µε πάρα πολλά παλαιάκαι άχρηστα αντικείµενα είναι επιβεβληµέ-νη. Αποτέλεσµα η εικόνα του χωριού να µηνείναι η καλύτερη δυνατή, ιδιαίτερα στουςξένους επισκέπτες, αλλά και σε µας τουςίδιους.

Επειδή µέχρι σήµερα ο ∆ήµος µας γιααυτή την κατηγορία των απορριµµάτων δενέχει προνοήσει, γι’ αυτό θα πρέπει εµείς οιχωριανοί να βρούµε έναν τρόπο αποκοµι-δής και εναπόθεσής τους. Καλό θα είναιόταν πρόκειται να προβούµε σε αυτό τοείδος εργασιών να συνεννοούµαστε εκ τωνπροτέρων µε τους ντόπιους χωριανούς που

γνωρίζουν καλύτερα τους τρόπους και τιςσυνήθειες µεταφοράς. Πάντως πρέπειοπωσδήποτε αυτό το πρόβληµα να λυθείγια να γνωρίζει ο καθένας τον τρόπο και ναενεργεί ανάλογα. Επίσης καλό θα είναι γιατο 15/θήµερο του Αυγούστου, που παρατη-ρείται µεγάλη κίνηση, να φροντίσει ο ∆ήµοςνα συλλέγει τα απορρίµµατα σε τακτικότε-ρα χρονικά διαστήµατα αλλά και να µαςεφοδιάσει µε περισσότερους κάδους. Σεαυτό το θέµα ας πάρουν µέρος και οι σύλ-λογοι του χωριού, όπως πολύ ορθά έπραξεο Πρόεδρός µας Βαγγέλης ∆άκας, πιστόςστο καθήκον του και φροντιστής του χωρι-ού, και µας εφοδίασε, προσωρινά, µε νέουςµεγαλύτερους κάδους. Είπαµε η καθαριότη-τα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα

H νέα σχολική χρονιά

Το καλοκαίρι τελείωσε, σηµατοδοτώ-ντας το τέλος των διακοπών και συνάµα τηνέναρξη της νέας σχολικής χρονιάς για ταπαιδιά που θα πάνε στην αµέσως επόµενητάξη και γι’ αυτά που θα έρθουν για πρώτηφορά σε επαφή µε τη σχολική τάξη.

Η νέα σχολική χρονιά, ίσως η δυσκολό-τερη για τους µαθητές, τους δασκάλους καικαθηγητές και βέβαια για τους γονείς, αςείναι η απαρχή για καλύτερη απόδοση, απο-τελεσµατική µάθηση και παροχή ευκαιριώνγια γνώση σε όλα τα επίπεδα, σε όλουςτους ∆ολιώτες µαθητές και φοιτητές µας.

Tέλος της έκδοσης ή αναστολή

Μια άκρως δυσάρεστη είδηση διαβάσα-µε στην αγαπηµένη µας εφηµερίδα

«Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΩΓΩΝΙΟΥ» Η διακοπήτης κυκλοφορίας της. Με το 173ο φύλλοτης κλείνει τη διαδροµή της στο Πωγώνι καιόχι µόνο. Σήµερα, Αύγουστος του 2011 ηεφηµερίδα κατέβασε ρολά. Τόσο απλά τόσοσύντοµα τόσο ξαφνικά.

Ένα λυπηρό γεγονός ιδιαίτερα αν λά -βουµε υπόψη την επί πολλά έτη παρουσίατης στον τοπικό τύπο και την προσφορά τηςστο Πωγώνι µας.

Το πρώτο πράγµα που µου έρχεται στοµυαλό, σχετικά µε το κλείσιµο, είναι απο-γοήτευση και «κρίµα». Κρίµα γιατί αυτή ηεφηµερίδα µε βασικό συστατικό το µεράκιτου εκδότη της Κώστα Κωστούλα, είχεκαταφέρει να κάνει ένα µεγάλο βήµα για ταδεδοµένα του τοπικού µας τύπου, και µιλώγια την αγάπη του κόσµου και των αναγνω-στών για τη δουλειά που έκανε. Μια εφηµε-ρίδα περήφανη για την προσφορά, τονπλουραλισµό και την ελευθεροτυπία, µεπλούσια διαδροµή στο χώρο της τοπικήςενηµέρωσης. Ένα ελεύ-

Σκέψεις - Σχόλια AΠO TON A∆OΛO-∆OΛIΩTH

Στη φωτογραφία η οµάδα των µαθητών, µετους δασκάλους τους και τον κ. Γείτονα, στο καλύ-βι της στάνης του Χριστόφορου. Στην παρέα παρα-βρέθηκε, συµπτωµατικά και ο γιός του πρώην πρω-θυπουργού Κώστα Καραµανλή,(στο κέντρο τηςφωτογραφίας), ευρισκόµενος σε ολιγοήµερες δια-κοπές, στο αγαπηµένο του χωριό, µακριά από τηνοικογένειά του. Όλοι τους πέρασαν αξέχαστεςστιγµές.

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 8

θερο βήµα που γράφο-νταν αλήθειες.

Ακούραστος ο Κώστας, µε τις όποιεςδυνάµεις του, στήριζε τις διεκδικήσεις καιτα αιτήµατα της περιοχής µας, προέβαλλετα αιτήµατά µας ,µα πάνω απ’ όλα ενηµέ-ρωνε. Αποτελούσε τη φωνή των αδυνάτων,τη φωνή µας, τη «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΩΓΩΝΙΟΥ».

Απευθύνω έκκληση στον εκδότη ΚώσταΚωστούλα ( που πιστεύω εκφράζω το σύνο-λο των Πωγωνησίων), να εξαντλήσει όλα ταπεριθώρια και τις δυνατότητες ώστε νακαταστεί και πάλι ζωντανή η επανέκδοσητης ιστορικής αυτής εφηµερίδας, γιατί πρέ-πει να συνεχίσει να ακούγεται «Η ΦΩΝΗΤΟΥ ΠΩΓΩΝΙΟΥ» ιδιαίτερα αυτόν τον χαλε-πό καιρό. Εύχοµαι να εισακουστώ.

* * *

– O ΦΕΤΙΝΌΣ AΎΓΟΥΣΤΟΣ, ήταν οµήνας των εκδηλώσεων. Πολλές και πετυ-χηµένες εκδηλώσεις. Άφησαν άριστεςεντυπώσεις, όχι µόνο στους ∆ο λιώτες πουσύσσωµοι τις παρακολούθησαν, αλλά και σεπολλούς φίλους των γύρω χωριών, καθώςκαι στους εκπροσώπους του ∆ήµου µας.Όλοι έµειναν κατενθουσιασµένοι µε ερωτή-µατα και σκέψεις πως ένα τόσο µικρό χωριόκατορθώνει τόσα σπουδαία πράγµατα. Hαπάντηση είναι απλή. Aυτό επιτυγχάνεταιχάρη της συντροφικότητας και της συνερ-γασίας της νεολαίας µας και της µεγάληςτους αγάπης για το χωριό µας.

– ΣΤΗ ΜΙΚΡΉ ΚΟΙΝΩΝΊΑ του χωριού,ένας γάµος και µια βάπτιση είναι κάτι παρα-πάνω από µεγάλη χαρά. Kίνηση, κόσµοςαπό διάφορα µέρη, χαρούµενα και ευτυχι-σµένα πρόσωπα, ευχές και τραπεζώµατα.

Όλα µαζί συνθέτουν µια γιορταστική ατµό-σφαιρα και προσδίδουν ένα τόνο χαράς καιαισιοδοξίας. Πολλές ευχές και συγχαρητή-ρια στους διοργανωτές.

– TΟ ∆ΟΛΌ σε αυτές τις εκδηλώσεις(ιδιαίτερα στην ηµέρα του γάµου που είχεκοσµοσυρροή), έδωσε εξετάσεις και πέρα-σε µε άριστα. Άριστα στο parking, άρισταστην καθαριότητα, στην εξυπηρέτηση τωνπροσκεκληµένων, στο σερβίρισµα στογαµήλιο τραπέζι, γενικά σε όλη την οργά-νωση. Τα συγχαρητήρια ανήκουν πρωτί-στως στον Χριστόφορο που φρόντισε γιαόλα, αλλά και στον ίδιο τον Παντελή(Τσέβη).

– ΉΤΑΝ ΌΜΩΣ ΚΑΙ ΜΉΝΑΣ πένθουςαφού έφυγαν από κοντά µας πολύ αγαπη-µένα πρόσωπα, συγγενείς και φίλοι χωρια-νοί, όπως η Τούλα Γουρδούκη και ο ΜένιοςΠαπακώστας. Άνθρωποι αξιαγάπητοι,συµπαθείς, σεµνοί, που απολάµβαναν τηναγάπη και εκτίµηση όλων των χωριανών.Έφυγαν πρόωρα και θα µας λείψουν πολύ.Θα µείνουν όµως για πάντα στη µνήµη µαςσαν σπουδαίοι και σηµαντικοί άνθρωποι καικαλοί χωριανοί. Αιωνία σας η µνήµη απόόλη την οικογένεια των ∆ολιωτών.

– ΕΚΦΡΆΖΟΥΜΕ επίσης τα θερµά µαςσυλλυπητήρια και στην οικογένεια του εκλι-πόντος Γεωργίου Κιντζώρη, γιο του αλη-σµόνητου και επί πολλά χρόνια διατελέσα-ντος προέδρου της Αδελφότητας ∆ολιωτώνΑθηνών, Μήτση Κιντζώρη. Ενός ανθρώπουπου έχει συνδέσει το όνοµά του µε προ-σφορές και εκδηλώσεις σε δύσκολους καιχαλεπούς καιρούς. Αυτό εµείς δεν τοξεχνούµε και συχνά αναφερόµαστε στοπρόσωπό του. ∆υστυχώς τον εκλιπόντα γιοτου Γεώργιο δεν τον γνωρίσαµε από κοντάγια να εκφράσουµε και τα συναισθήµατάµας για τον πατέρα του. Ας είναι αιωνία ηµνήµη τους.

Ένας παραµυθένιος γάµος στο γραφικό ∆ολό Πωγωνίου...

Ήταν πολλοί αυτοί που είπαν ότι ήταν«ο γάµος της χρονιάς»! Σίγουρο όµωςείναι ότι ήταν η µεγαλύτερη και πιο καλάοργανωµένη κοινωνική εκδήλωση πουέγινε ποτέ στο όµορφο Πωγώνι.

Aναφερόµαστε στο γάµο του γιατρούΘεοφάνη Tσέβη και της αγαπηµένης τουΛένας Bαρδουλάκη, καθηγήτριας, πουέγινε το µεσηµέρι του περασµένουΣαββάτου (27/8/2011) στον Iερό Nαό τουAγίου Nικολάου ∆ολού, µε τις ευλογίεςτου παπα-Φάνη. Kουµπάρος ο γνωστόςενδοκρινολόγος Γιαννιώτης γιατρός∆ηµήτρης Mαυροµµάτης, νονός τουγαµπρού.

Kατακλύστηκε στην κυριολεξία απόσυγγενείς, συναδέλφους και φίλους τωννεονύµφων το γραφικό ∆ολό, το µικρόιστορικό χωριό που τείνει να γίνει τόποςαναφοράς για ολόκληρο το Πωγώνι.

(Aπό την εφηµ. «Πρωινός Λόγος» 1-9-2011)

Σκέψεις - Σχόλια 28η Οκτωβρίου 1940

του ∆ηµ. Πότση

ΗΕθνική γιορτή για τον πόλεµο του

1940, που την ζήσαµε στην παιδική

µας ηλικία, µας θυµίζει και φέρνει κοντά

µας το µεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων.

Σύσσωµος ο ελληνικός λαός αντιµετώ-

πισε την άδικη και προκλητική επίθεση της

τότε φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι.

Κανένας δεν έλειψε. Άνδρες, γυναίκες και

παιδιά όλοι σχεδόν στρατεύθηκαν στον

αγώνα, ποιος πολύ ποιος λιγότερο, για

την πατρίδα µας και την ελευθερία της.

Ποτισµένοι όλοι οι Έλληνες µε το γνή-

σιο πνεύµα της ελευθερίας, από τα

παλαιά χρόνια, δεν µπορεί να ζήσει χωρίς

αυτήν. Θυµούµαστε πάντα το τραγούδι

του Ρήγα που λέγει: «Καλλίτερα µιας

ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρό-

νια σκλαβιά και φυλακή».

Αυτό το πνεύµα, το καθαρό, το ηρωϊκό

και αποφασιστικό µας δείχνει το δρόµο

και σήµερα. Γιατί η ελευθερία γεννιέται

µέσα στο πνεύµα της αγάπης, µιας αγά-

πης όχι για µια πατρίδα, µόνον για τα

βουνά, τις θάλασσες και τα νησιά της, µα

πάνω απ’ όλα για τους ανθρώπους που

ζουν και αγωνίζονται στα χώµατά της, για

να προχωρούν δηµιουργικά ενωµένοι και

µε µια ψυχή µε κοινούς σκοπούς και ορα-

µατισµούς.

Στην εποχή µας, ίσως χαρακτηρίζο-

νται αυτά παρωχηµένα και ανώφελα διότι

σήµερα τα πάντα κρίνονται µε οικονοµικά

κριτήρια που µας ήρθαν απ’ την Ευρώπη

και την κοινή αγορά, ίσως και από άλλη

Ήπειρο και γίναµε άτοµα ξεκοµένα ο ένας

απ’ τον άλλον. Η αγάπη έχει χάσει το

νόηµά της για την πατρίδα και την βλέ-

πουµε σαν µια άσηµη γωνιά της γης.

Το έπος όµως του 1940, όπως και το

1821 µας θυµίζουν το ναι στην ελευθερία,

στη ∆ηµοκρατία, στην αγάπη µεταξύ µας

και το ενδιαφέρον για τα κοινά της πατρί-

δας µας, για να την σώσουµε ακόµη άλλη

µια φορά απ’ την καταστροφή.

Ας αφήσουµε εκείνο το συνηθισµένο

που λέµε πάντα: «Ωχ αδελφέ, εγώ θα

σιάξω την Ελλάδα;». Όλοι µας µαζί δεµέ-

νοι σαν µια γροθιά στην κοινή προσπάθεια

να κρατήσουµε ζωντανή την εθνική µας

συνείδηση, να κρατήσουµε όρθια την

πίστη µας και την ελληνικότητά µας, ανό-

θευτη και ακέραια, όπως τότε στο έπος

του 1940 και θα το καταφέρουµε. Και το

Έθνος µας πάλι θα ζήσει και νέο έπος θ’

ανατείλει. Γι’ αυτό να µαστε σίγουροι.

Γιάννενα 15/9/2011

O Xρόνης και η Pίτα Mαργιόλη µε τα παιδιά τους

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 9

ΡΗΤΑ - ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ - ΓΝΩΜΙΚΑ - ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΜΠΕΤΖΙΟΥ

(Νέα Υόρκη 2005)

21ο – «Μια ο Γιάννης δεν µπο-

ρεί, µια ο κώλος του πονεί».Απαράδεκτες δικαιολογίες κά -ποιου που θέλει ν’ αποφύγεικάτι που δεν του αρέσει.

– «Μια του κλέφτη, δυο τουκλέφτη, τρεις και τον επιάσα-µε». Όταν κάποιος κάνει επα-νειλληµένα µια κακή πράξη καικάποτε αποκαλύπτεται.

– «Μια στο καρφί και µιαστο πέταλο». Κριτική πότε γιατο ένα και πότε για το άλλοθέµα.

– «Μια χαρά και δυο τροµά-ρες».

– «Μια χαρά και πέντεγέλια». Έτσι περιγράφουµεειρωνικά µια δυσάρεστη κατά-σταση.

– «Μιλούν όλοι, µιλούν κι οικώλοι». Το λέµε όταν ανόητοιεπεµβαίνουν σε µια σοβαρήσυζήτηση.

– «Μπλέξαµε τα µπούτιαµας». Στριµωχτήκαµε άσχηµασε µια κατάσταση.

– «Μνήσθητί µου Κύριε».Αγανάκτηση και απορία για κάτιαπαράδεκτο ή παράκληση στοΘεό.

– «Μόλις µετά βίας». Πρα -γµατοποίηση κάποιου θέµατοςµε πάρα πολύ δυσκολία.

– «Μοναχός σου χόρευε καιόσο θέλεις πήδα». Εφόσον µιαυπόθεση είναι δική σου µπορείςνα τη χειριστείς µε όποιο τρόποθέλεις.

– «Μόνο του σπανού ταγένια δεν γίνονται». Βεβαίωσηότι όλα τ’ άλλα στη ζωή µαςείναι κατορθωτά.

– «Μου έψησε ψάρι σταχείλη». Με τυρράνησε πάραπολύ άσχηµα.

– «Μπάτε σκύλοι αλέστε κιαλεστικά µη δίνεται». Ότι θέλειο καθένας κάνει χωρίς έλεγχο.

– «Μπήκε το νερό στ’ αυλά-κι». Τα πράγµατα πήραν κανονι-κή πορεία.

– «Μπρίκια κολλάµε;» Τόσοανόητοι σου φαινόµαστε;

– «Μωραίνει όποιος ων βού-λεται απολέσαι». Κάποιος πουχάνει κάθε λογική και βαδίζειστην καταστροφή.

– «Να δούµε τι ψάρια θαπιάσουµε». Να δούµε πώς θα τακαταφέρουµε σε κάτι.

– «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’αλείψω λάδι» ή «Να σε χέσωΓιάννη να σ’ αλείψω µέλι». Τολέµε γι’ αυτούς που αφού βρί-σουν κάποιον, γυρίζουν ύστερακαι τον χαϊδεύουν.

– «Να τρώει η µάνα και τουπαιδιού να µη δίνει». Έτσι περι-γράφεται πάρα πολύ νόστιµοφαγητό.

– «Να φάνε σαράντα βλά-χοι», «Να φάνε κι οι κότες».Φαγητό περισσότερο απ’ ότιχρειαζόµαστε για τους καλε-σµένους µας.

– «Να ’µουν το Μάη γάιδα-ρος, τον Αύγουστο κριάρι, κιόλο το χρόνο κόκορας καιγάτος το Γενάρη». Συνεχείςσεξουαλικές επιθυµίες.

– «Να ’σαι καλά τονΑύγουστο πούνε παχιές οιµύγες». Ευχή µε δόση ειρωνεί-ας γιατί τον Αύγουστο οι µύγεςείναι πολύ ενοχλητικές.

– «Νίπτω τας χείρας µου».Αποποιούµε πάσης ευθύνης.

– «Νους υγιής εν σώµατιυγιές». Το µυαλό ενός ανθρώ-που είναι υγιές σε σώµα υγιές.

– «Νυν υπέρ πάντων οαγών»Τώρα όλα µόνον για τοναγώνα.

(Συνεχίζεται)

Η Ηµερίδα για την τουριστικήανάπτυξη του Πωγωνίου

Στην Καστάνιανη Πωγω -νίου, στις 13 Αυγούστου,

η Οµοσπονδία Αδελφοτήτωνκαι Ενώσεων Επαρχίας Πωγω -νίου, ο ∆ήµος Πωγωνίου, η Το -πική Κοινότητα Καστάνιανηςκαι η Αδελφότητα Καστάνιανης,συνδιοργάνωσαν ηµερίδα µεθέµα «Προϋποθέσεις για τουρι-στική Ανάπτυξη του Πωγω -νίου».

Η ηµερίδα άρχισε µε την κ.Μαρίνα Παπαχριστοδήµα - Κα -ψάλη, η οποία αφού καλοσώρι-σε τους συνέδρους, αναφέρθη-κε στην ιστορία και τα αξιοθέα-τα της Καστάνιανης.

Χαιρετισµούς απηύθυναν: οΠρόεδρος της Τοπικής Κοινό -τητας Καστάνιανης κ. Άρης Πα -παγιάννης, ο Μητροπολίτης∆ρυϊνουπόλεως Πωγωνιανήςκαι Κονίτσης κ. Ανδρέας, οΠρόεδρος της Αδελφότητας κ.Θωµάς ∆ραγοτινλής, ο τ. Πρό -εδρος της Οµοσπονδίας Ηπει -ρωτών Αµερικής κ. ΜιχάληςΣέρβος, ο ∆ήµαρχος του ∆ήµουΠωγωνίου κ. Κων/νος Καψάλης,οι Βουλευτές Ιωαννίνων κ.κ.Θανάσης Οικονόµου, ΜιχάληςΠαντούλας και Σταύρος Καλο -γιάννης, ο ΑντιπεριφερειάρχηςΗπείρου κ. Οδυσσέας Πότσης,ο επικεφαλής του συνδυασµούΛαϊκής Συσπείρωσης του ∆ή -µου Πωγωνίου κ. ΧρήστοςΜεντής, ο Πρόεδρος της Οµο -σπονδίας Αδελφοτήτων καιΕνώσεων Επαρχίας Πωγωνίουκ. Σταύρος Παππάς, ο Πρόε -δρος της Αδελφότητας Κτισµά -των Πωγωνίου κ. Κων/νος Μά -τσιας, ο εκπρόσωπος της ∆η -µοκρατικής Αριστεράς κ. Ανα -στάσιος Βασιλείου, η πρόεδροςτου Συνδέσµου Γυναικών Ηπεί -ρου κ. Εύα Χαλατσά.

Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγήεις µνήµην της Πωγωνήσιας(από Αγία Μαρίνα) ΒασιλικήςΜάνου, ένα από τα πλέον δρα-στήρια µέλη της ΗπειρωτικήςΑποδηµίας στην Αθήνα.

Στη συνέχεια έλαβαν τονλόγο οι δύο κύριοι οµιλητές:

– O συγχωριανός µας Γιώρ -γος Μποντίνης, που παρουσία-σε τεκµηριωµένα τις προϋποθέ-

σεις για τουριστική ανάπτυξητης περιοχής, αναφέρθηκε στησηµασία του τουρισµού ωςοικονοµική και κοινωνική δρα-στηριότητα, στην εξέλιξη τουµαζικού τουρισµού µε τα µειο-νεκτήµατα που αυτή η µορφήπαρουσιάζει, καταλήγονταςστην πρόταση για την ανάπτυξητων εναλλακτικών µορφών του-ρισµού, απαριθµώντας τα προ-κύπτοντα οφέλη και τις µορφέςπου θα µπορούσαν κάλλιστα νααναπτυχθούν στο Πωγώνι (α -γρο τουρισµός, οικοτουρισµός,πολιτιστικός τουρισµός, θρη-σκευτικός τουρισµός κλπ), τονί-ζοντας τους ανεξάντλητους πό -ρους που έχει το προνόµιο ναδιαθέτει η περιοχή. Επίσης ανα-φέρθηκε στα διάφορα προγράµ-µατα που ενισχύουν τουριστι-κές επενδύσεις (αναπτυξιακόςνόµος, ΕΣΠΑ, προγράµµατατουρισµού υπαίθρου κλπ).

– O Θουκυδίδης Παπαγεωρ -γίου, επιχειρηµατίας από τηνπε ριοχή του Ζαγορίου, πουπαρουσίασε την τουριστικήανά πτυξη που επιτεύχθηκε στοΖαγόρι και τις εµπειρίες τουαπό τη τουριστική του δραστη-ριότητα στο Καπέσοβο Ζαγο -ρίου.

Στο τέλος του συνεδρίου ηΑδελφότητα δεξιώθηκε όλουςτους παρευρισκοµένους, περί-που 300 άτοµα, ακολούθησε τοχορευτικό συγκρότηµα µε τιςτοπικές ενδυµασίες και γλέντιµε όλους τους παρευρεθέντες.

Ήταν φανερό ότι πραγµατο-ποιήθηκε µια επιτυχηµένη ηµε-ρίδα, απ’ όπου προέκυψαν από-ψεις και προτάσεις, που θα προ-ωθήσουν την τουριστική ανά-πτυξη του Πωγωνίου, που τόσοέχει ανάγκη η περιοχή.

Η επόµενη συνάντηση τηςΟµοσπονδίας Αδελφοτήτων καιΕνώσεων Επαρχίας Πωγωνίου,θα πραγµατοποιηθεί στις ∆ρυ -µά δες και στη Σωπική της Βο -ρείου Ηπείρου.

Στην ιστοσελίδα µας (www.dolo.gr) µπορείτε να δείτεφωτογραφίες και τα σχετικάvideo από την εκδήλωση, όπωςπροβάλλονται στην ιστοσελίδα:www.tzourlakos.com.

«∆OΛIΩTIKA»Όργανο του Eκπολιτιστικού Συλλόγου

∆ολού Iωαννίνων

Aιακιδών 36 T.K. 452 21Tηλ. 26510/33.728 FAX: 26510/44558

Yπεύθυνος έκδοσης: ∆ηµήτριος Πότσης,

Πρόεδρος Συλλόγου ∆ολού Πωγωνίου

Υπεύθυνος σύνταξης: Μποντίνης Ιωάννης

Απολλωνίας 21 - 45332 Ιωάννινα

KΩ∆IKOΣ 4587

ΣYNTAKTIKH EΠITPOΠH

Kώστας MέξηςΓεώργιος ΜποντίνηςIωάννης MποντίνηςEλένη Παπακώστα ∆ηµήτριος Πότσης

Bασίλειος XρήστουEλευθέριος Φωτόπουλος

Οι συνδροµές - συνεργασίες να αποστέλλονται στη ∆/νση:

Πότση ∆ηµήτριοΑιακιδών 36 – Τ.Κ. 45221 Ιωάννινα

Xειρόγραφα που δηµοσιεύονται ή όχι, δεν επιστρέφονται.

Oι ενυπόγραφες συνεργασίες εκφράζουν τις απόψεις εκείνων που υπογράφουν.

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 10

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ– Ο Νίκος και η Αλεξάνδρα

Χασκώνη (κόρη του ΚοσµάΜπίτζα), απόκτησαν κοριτσάκι.

– Ο Γιάννης Kαραµανιώλαςκαι η Nίκη Mποντίνη απόκτησανκοριτσάκι.

Στους ευτυχείς γονείς, παπ-πούδες και γιαγιάδες, ευχόµα-στε να τους ζήσει.

EYXEΣ– Στα αγαπητά µας ανήψια

Nίκη και Γιάννη ευχόµαστε ναζήσει η νεογέννητη κορούλατους και να την καµαρώσουν΄πως επιθυµούν.

OικογένειεςΓιάννη Λάζου

Γιώργου Mποντίνη

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ– Στης 16 του Αυγούστου,

στην εκκλησία του ΑγίουΝικολάου ∆ολού, ο Χρόνης καιη Ρίτα Μαργιόλη (παιδιά τουΚώστα και Σοφίας Μούστου),βάπτισαν το αγοράκι τους καιτου χάρισαν το όνοµα Κων -σταντίνος.

Στους ευτυχείς γονείς, παπ-πού και γιαγιάδες ευχόµαστενα τους ζήσει.

ΓΑΜΟΙ– Στις 27 του Αυγούστου,

έγινε στο ∆ολό ο γάµος τουΘεοφάνη Τσέβη (παιδί τουΠαντελή και της Φρειδερίκης),µε την Ελένη Βαρδουλάκη.

Στο νέο ζευγάρι, ευχόµαστενα ζήσουν ευτυχισµένοι

ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ– Στον ανιψιό µου Λευτέρη

Κωσταρά (γιο του Κώστα καιτης Σοφίας), για την απόκτησηδιδακτορικού ∆ιπλώµατος, ειδί-κευσης στο γνωστό αντικείµενοτης Μοριακής Βιολογίας, τουεύχοµαι καλή σταδιοδροµία.

Γιώτα Κωσταρά

ΘΑΝΑΤΟΙ– Πέθανε στα Γιάννενα και

κηδεύτηκε στο Μπισδουνάκι, η∆ηµητρούλα Γουρδούκη (κόρητου Λάζαρου Μπότσικου).

– Πέθανε στα Γιάννενα όπουκαι κηδεύτηκε ο ΑριστοµένηςΠαπακώστας (σύζυγος τηςΕλένης Μέξη).

– Πέθανε στην Αθήνα όπουκαι κηδεύτηκε ο ΓεώργιοςΚιντζώρης του ∆ηµητρίου καιτης Μαρίας.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑΈγιναν στα Γιάννενα:– Το 40/θήµερο µνηµόσυνο,

της Λευκοθέας Πύλλη καιΑριστοµένη Παπακώστα.

– Το ετήσιο µνηµόσυνο τηςΑγλαίας Αναστασίου καιΚωνσταντίνου Χρήστου.

– Και στο Μπισδουνάκι, το40/θήµερο µνηµόσυνο της∆ηµητρούλας Γουρδούκη.

K ο ι ν ω ν ι κ άΣτράτος Αντώνιος 30Τσάµη Έλλη, εις µνήµη

Γεωργίου Ντόντη 50Κουβαράς Ιωάννης 20Οικονοµίδης Λεωνίδας 15Κολέφας Κωνσταντίνος 30∆ιαµαντοπούλου Nτίνα 50Πότση-Βραβορίτου Λίτσα 20Πότση-∆όση Σοφία

& Παύλος (δολλάρια) 50Πύλλη-Παππά Αλέκ (Βιβή) 20Κωσταράς Γεώργιος 50Πότσης Ηλίας 50Πότσης Γεώργιος 20Γιάνναρου-Χριστοδούλου

Όλγα 50Γιάνναρου Αντιγόνη 20Φωτόπουλος Ευάγγελος 30Φουτσιτζόγλου Κορνηλία 50Λιόλιος Παναγιώτης 30Τζήµου-Τσιρώνης

Ευφροσύνη 20Ζωίδης Νικόλαος του

Γεωργίου 50Ζωίδη Λευκοθέα 20Καλαγκιά Μαρία 30Λιοντοπούλου Βάσω 25Παπαλαζάρου Κων/νος 25Τσεµπέρη Ηλιάνα 25Μούστος Χριστόφορος 60

Ζωίδη Χρυσάνθη 20Νάτσικας Βασίλειος 20Στόλη Βασιλική 20Παπαρούνα-Κωσταρά

Σοφία στη µνήµη των γονέων της Ελευθερίου και Αλεξάνδρας Παπαρούνα 50

Κωσταράς Χριστόφορος του Σπύρου 50

Κωσταρά Παναγούλα, εις µνήµη των γονέων της 50

Ζέρβα Ανθούλα εις µνήµηΣωτηρίου Ράπτη 50

Καρβούνης (Παπαρούνας) Γιάννης 50

Ζέρβα Ανθούλα 50Ζέρβας Ναπολέων 50Ζωίδης Νίκος 50Κουκουλάρης Κώστας 50Μούστου ∆ηµοκρατία

και Ντίνα Τζήµου 30Μαργιόλης Κώστας 20Φοίβος Κουβαράς εις

µνήµη ΑριστοµένηΠαπακώστα 100

Γεωργακοπούλου Λευκή εις µνήµην των γονέων της 50

Kαλαγκιά Eλένη 30

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

– Στη µνήµη Γιώργου Ντόντη, πρόσφεραν οι:

Οικογ. Όλγας Γιάνναρου- Χριστοδούλου € 50

Παναγιώτα Κωσταρά € 50

Οικογ.Χριστόφορου Μούστου € 100

Οικογ.∆ηµοκρατίας Μούστου € 50

Ζέρβα – Ράπτη Ανθούλα $ 50

– Στη µνήµη Τούλας Γουρδούκη:

Οικογ.Χριστόφορου Μαργαρίτη και Γιάννη Μποντίνη € 100

Παναγούλα Κωσταρά € 50

– Στη µνήµη Αριστοµένη Παπακώστα:

Οικογ. Ελένης Μέξη - Παπακώστα € 200

Οικογ. Κώστα Μέξη € 100

Οικογ. Γιάννη Μποντίνη € 30

– Βάσω Λιοντόπουλου, στη µνήµη οικείων της € 100

– Οικογ. Ηλία Πότση στη µνήµη οικείων της € 50

– Χρυσάνθη Ζωίδου € 50

– Βασίλειος Νάτσικας € 50

– Βασιλική Στόλη € 50

– Τσέβης Παντελής € 200

– Λευκοθέα Ζωίδη, στη µνήµη συζύγου και γονέων της€ 70

Η Eκκλησιαστική Eπιτροπή σας ευχαριστεί θερµά για τις προ-

σφορές σας.

Σας υπενθυµίζει τον τρόπο αποστολής τους. Μέσω τραπέζης,

στο λογαριασµό: Αριθ. 3000100647268 µε όνοµα δικαιούχου

∆άκας Ευάγγελος, Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος, ή µε επιταγή στο

όναµα: Γιάννης Μποντίνης, Απολλωνίας 21, Τ. Κ.45332 Ιωάννινα.

Εφηµερίδεςκαι περιοδικάπου λάβαµε

– «Ηπειρωτικό Μέλλον»– «Ηπειρωτικά Νέα»– «ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ»– «Νέα Κατσανοχωρίων»– «Η φωνή του Πωγωνίου»– «Η φωνή του Γεροπλά -

τανου»– «Ο παλµός των Μηλιω -

τάδων»– «Η φωνή των Παλαιοχω -

ριτών» (Συρράκου)

ΕΠΙΤΥΧΌΝΤΕΣΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ

ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ

– Ο Ζώτος Θωµάς τουΙωάννη (γιος της ΣοφίαςΓουρδούκη) πέτυχε στηΦιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων.

– Επίσης κατά την περυσι-νή περίοδο εκ παραδροµήςδεν αναφέρθηκε ότι η ΗλιάναΚαψοκόλη (κόρη της ΜαρίαςΚαλαγκιά και του ΓιάννηΚαψοκόλη), πέρασε στοΠανεπιστήµιο Αθηνών στοτµήµα Ψυχολογίας.

Εκφράζουµε τα θερµά µαςσυγχαρητήρια στους νέουςφοιτητές και στους γονείςτους και τους ευχόµαστεκαλές σπουδές.

Mε την ευκαιρία παρακα-λούµε εκείνους που τυχόνπαραλείψαµε να γράψουµε,λόγω µη ενηµέρωσης, να µαςβοηθήσουν να συµπληρώσου-µε τον κατάλογο των επιτυχό-ντων στο επόµενο φύλλο,στέλνοντας email ή τηλεφω-νώντας.

ΡΙΞΑΝΕ ΛΑ∆Ι ΣΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 11

Επικήδειος Λόγος στον Σ/χη Παπακώστα Αριστοµένη

Υπό του Υπτγου ε.α. Γεωργίου Γκορέζη

Προέδρου της Ένωσης ΑποστράτωνΑξ/κών Ιωαννίνων

Η µοίρα µου επεφύλαξε το θλιβερό καθή-κον και την πικρή τιµή, να απευθύνω τοντελευταίο χαιρετισµό, από µέρους τηςΈνωσης Αποστράτων Αξκών Στρατού, τωνφίλων και συναδέλφων σου, σε σένα, το επί-λεκτο µέλος, αξέχαστε συνάδελφε και φίλεΑρι στοµένη Παπακώστα.

Η είδηση του θανάτου σου, συγκλόνισεφίλους και συναδέλφους. Γιατί όλοι γνωρί-ζαµε τη θαλερή και ακµαία πνευµατική καισωµατική σου υγεία, και την θαυµάζαµε.

Για µας ήσουν σε όλα ακαταµάχητος.Πρώτευσες στην νεαρή ηλικία σου σε αθλη-τικές επιδόσεις, κυρίως στο δρόµο και τοποδόσφαιρο. Και ήσουν ανεπανάληπτος σαννεαρός υπολοχαγός στην εξάσκηση και προ-ετοιµασία διµοιριών επιδείξεων, όπως περή-φανα το διαλαλούσες σε µας τους νεώτε-ρούς σου. Ο θάνατος σου προκάλεσε βαθύ-τατη οδύνη σε όλους, που είχαν την ευτυχίανα σε γνωρίσουν και να σε αγαπήσουν.

Η επικήδειος ιστόρηση της προσωπικό-τητας σου εκφεύγει των χρονικών ορίων τηςνεκρωσίµου αυτής ακολουθίας.

Συνάδελφε και φίλε Παπακώστα Αριστο -µένη. Για εµάς τους συναδέλφους σουήσουν πάντα ένα άριστο παράδειγµα προςµίµηση, στους περισσοτέρους τοµείς τηςδράσης σου. Ξεκινώντας από την Άρτα όπουεργαζόσουνα, πριν εισαχθείς στη Σχολή Ευ -ελ πίδων, και αφού αποφοίτησες από τη Σχο -λή σταδιοδρόµησες στον Ελληνικό Στρα τό.

Χρησιµοποίησες τη σταδιοδροµία σουστο Στρατό για να διδάξεις ήθος και αξιο-πρέπεια στους νεωτέρους. Αδιαµαρτύρητα,σαν άλλος Σωκράτης, ήπιες το 1968 το κώ -νειο της ανάλγητης αδικίας, που επεφύλαξεστο πρόσωπο σου η τότε ανώµαλη πολιτικήκατάσταση, και που σου επεβλήθη µόνο καιµόνο επειδή έβλεπες µακριά, και έλεγες τηναλήθεια. Αλλά χάρις στις έµφυτες ικανότη-τες σου, την απαράµιλλη, τη µοναδική θαέλεγα υποµονή και επιµονή σου, παρέκαµ-ψες όλες τις δυσκολίες, και είχες το σθένοςνα αποφοιτήσεις από µια ακόµα ανώτατηΣχολή, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Αλλά το κυριώτερο είναι, ότι όταν σουδόθηκε η ευκαιρία αργότερα να αποκατα-στήσεις την αδικία στο πρόσωπο σου, όπωςκαι το εδικαιούσο, αποποιήθηκες να κριθείςεκ νέου και να αποκτήσεις βαθµούς και αξιώ-µατα, γιατί, όπως µας έλεγες, τον αξιωµατι-κό πρέπει να τον διακρίνει η αξιοπρέπεια ενπαντί τόπω και χρόνω.

Παντρεύτηκες την Ελένη και απέκτησεςµαζί της τον µονάκριβο σου γιό, τον Χάρη,τον οποίο και καµάρωνες µε κρυφή χαρά καιπερηφάνια.

Σ’ όλα τα χρόνια της σταδιοδροµίας σου,τόσο σαν αξιωµατικός όσο και σαν µηχανι-κός, ήσουν ένας ακούραστος µαχητής. Ησκέψη και η ψυχική σου διάθεση δεν έλει-ψαν ποτέ. Ξαφνικά όµως σε πρόδωσε ηµοίρα. Η αγωνιστική σου διάθεση κουράστη-κε, όπως τόσο συχνά, δυστυχώς, γίνεται µ’εκείνους που πιστεύουν στην αξιοκρατία καιτην αξιοπρεπή άσκηση του επαγγέλµατοςτους.

Ήσουν συµπαθής και σεµνός, και απο-λάµβανες της αγάπης και της εκτιµήσεωςτων συναδέλφων σου, ανωτέρων και κατω-τέρων σου. Ποτέ δεν είπες κακό λόγο γιακανένα, ούτε ακόµα και γι’ αυτούς που σεέβλαψαν.

Ήσουν έντιµος και µετά πάθους υποστη-ρικτής του δικαίου, ήσουν ειλικρινής σεόλους. Ανάλωσες τον εαυτόν σου, χωρίς νααποκτήσεις υλικά ανταλλάγµατα, πέρα απότην εξασφάλιση των µέσων για µια αξιοπρε-πή διαβίωση της οικογένειάς σου.

Αγωνίσθηκες στη ζωή σου σαν καλόςαγωνιστής και απέρχεσαι του κόσµου τού-του αφήνοντας βαθειά την ανάµνηση των

αρετών σου µεταξύ των συνανθρώπων σου. Απέρχεσαι εκ του πρόσκαιρου τούτου

κόσµου, µε την συνείδηση ήσυχη ότι εκπλή-ρωσες, παντού όπου ετάχθης, το καθήκονσου προς την πατρίδα και την κοινωνία.

Θρηνούµε σήµερα τον εκλεκτό φίλο, τονυπέροχο άνθρωπο, τον ακάµατο και τιµιότα-το εργάτη.

Κλαίµε το φως που έσβησε. Τον ήλιο πουχάθηκε.

Ο Αριστοµένης Παπακώστας ανήκεστους άρχοντες, σ’ αυτούς που δεν τουςαναδεικνύουν οι βαθµοί και οι τίτλοι.

Θεωρώντας ως κύριο εφόδιό του τηναγάπη του κόσµου, ποτέ δε µας λύπησε. Μίακαι µοναδική λύπη µας δίνει τώρα, µε τοθάνατό του.

Η φυσιογνωµία του Αριστοµένη Παπα -κώστα επί µακρόν θα µείνει εναργής καιζωηρή µεταξύ των ανθρώπων που τον γνώ-ρισαν στην κοινωνία των Ιωαννίνων.

Τα συναισθήµατα όλων, οµόθυµα και ειλι-κρινή, εκδηλώθηκαν στην νεκρώσιµη αυτήακολουθία, στην οποία το πλήθος προσήλθεπάνδηµο, για να απευθύνει το τελευταίο χαι-ρετισµό και ασπασµό.

Πονάµε, αλλά αισθανόµαστε περήφανοιγια ό,τι υπήρξες. Σε πείσµα του θανάτου θαζεις στις σκέψεις και στις καρδιές µας. Και ηµνήµη, είναι ζωή.

Με τη συναίσθηση της πενιχρότητας τωνλόγων µου, τελειώνω, αγαπητέ µας Αρι -στοµένη, απευθύνοντάς σου, από µέρουςτων αξιωµατικών συναδέλφων σου, πουόλους αγάπησες και όλοι σε αγάπησαν, τοντελευταίο χαιρετισµό, και εναποθέτονταςευλαβικά στη σεπτή σορό σου, τον στέφανοτούτο.

Αιωνία σου η µνήµη, αλησµόνητε και αγα-πητέ φίλε και συνάδελφε.

∆OΛIΩTIKA ΠENΘH

APIΣTOMENHΣ ΠAΠAKΩΣTAΣ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣΣΕ ΕΝΑΝ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΦΙΛΟ

Αξέχαστε Μένιο,Οι κατανυκτικές εξόδιες ικεσίες που

αναπέµφθηκαν σε αυτό τον ιερό χώρογια την εκδηµία σου, πιστεύω πως θαεισακουσθούν από τον πανάγαθο Θεό,για την αγνή ψυχή σου. Πάντα σε εκτι-µούσα για το εξαίρετο ήθος, την ευγέ-νεια, την προσήνεια και για πολλέςάλλες αρετές που σε διέκριναν.

Εκφράζω τα βαθειά συλλυπητήριαµου στην σύζυγό σου Ελένη, στον µονά-κριβο γιό σου Χάρη και σε όλους τουςοικείους σου και εύχοµαι ο Θεός να τουςενδυναµώσει για να σηκώσουν το βάροςτης απώλειάς σου.

Θα υπάρχεις πάντα στην µνήµη µας.Φίλιππος Χριστοδούλου

ΣEΠTEMBPIOΣ 2011 « ∆ O Λ I Ω T I K A » 12

Στις 10 Ιουλίου έφυγε απότη ζωή ο γιατρός µας

Παναγιώτης Κάπαρος. Το φοβερό άγγελµα του

θανάτου του µαθεύτηκε µεµεγάλη συγκίνηση στο χωριόµας.

Ο Παναγιώτης Κάπαροςυπηρέτησε για πάρα πολλάχρόνια στην περιοχή µαςαγροτικός γιατρός. Ήταν ογιατρός µε όλη τη σηµασία τηςλέξης καθώς και ο γιατρός µετις πολλές ειδικότητες.

Παρόλα που επιστηµονικάήταν παθολόγος στον τόποµας εκτελούσε και χρέη άλλωνειδικοτήτων όπως οδοντιά-τρου, χειρουργού, ωτορινολα-ρυγγολόγου, ψυχολόγου ακό -µη και µαιευτήρα. Τούτα τααναφέρω από προσωπική µουπείρα. Όταν κάποτε µου έτυχεκάτι πολύ σοβαρό µε κίνδυνοτης ζωής µου ο ΠαναγιώτηςΚά παρος ξενύχτισε πάνω απότο κεφάλι µου και µε τις επι-

στηµονικές του γνώσειςκατόρθωσα και το ξεπέρασα.

Επίσης κάτι που θα µουθυµίζει για πάντα τον γιατρόείναι ο γιος µου, που τώραέγινε άνδρας. Όταν ξαφνικάστο χωριό µε πιάσανε οι πόνοιτου τοκετού ο Κάπαρος, ήτανεκείνος που ανέλαβε τον τοκε-τό µε µεγάλη επιτυχία, παρόλατα υποτυπώδη µέσα που είχα-µε.

Θα ήταν παράλειψη τιµώ-ντας την µνήµη του αν δεναναφέρω ένα γεγονός τηςοικογενείας. Το 1964 ο πατέ-ρας µου είχε νοσηλευτεί σταΓιάννενα στο νοσοκοµείο.

Όταν βγήκε από το νο σοκο-µείο ήρθε µε το λεωφορείοµέχρι την Πωγωνιανή γιατί δενήταν ηµέρα που είχε δροµολό-γιο στο χωριό. Έτσι έπρεπε ναπερπατήσει από τη χαράδρα

αν και δεν είχε το κουράγιο. Τα ταξί τότε ήταν ανύπαρ-

κτα στον τόπο µας καθώς καιτα Ι.Χ. µετρηµένα στα δάχτυ-λα.

Ο Κάπαρος τότε για καλήµας τύχη που βρέθηκε στουΤόµου, προσφέρθηκε να τονµεταφέρει µε το αυτοκίνητότου στο χωριό.

Ήταν µια πράξη που µαςέµεινε αξέχαστη την δύσκοληεκείνη ηµέρα.

Όταν πάλι κάποια εποχήβρέθηκα στην Αθήνα αναφέ-ροντας το όνοµα του γιατρούΚάπαρου, µια οµάδα γιατρώνµου είπαν: «εσείς έχετε καθη-γητή γιατρό, είστε πολύ τυχε-ροί».

Ο Παναγιώτης Κάπαροςεκτός από όλα αυτά ήταν και ογιατρός Άνθρωπος.

Απλός, καταδεχτικός πάντα

µε το χαµόγελο, εκείνο το

χαµόγελο που φώτιζε το πρό-

σωπό του και σε έκανε να

παίρνεις το θάρρος να νοµίζεις

πως µιλάς και λες το πρόβλη-

µά σου σε έναν καλό σου φίλο.

Αξιώθηκε έτσι να ζήσει µια

ήρεµη και έντιµη ζωή να χαρεί

τα παιδιά του και εγγόνια του

που υπεραγαπούσε καταξιω-

µένα στην ζωή.

Αυτός ήταν ο γιατρός µας

Παναγιώτης Κάπαρος που

τίµησε τον όρκο του

Ιπποκράτη και έκανε έργο

ζωής την αγάπη του για την

επιστήµη και τον τόπο που τον

γέννησε.

Ας είναι ελαφρύ το χώµα

της Πωγωνιανής που σε σκέ-

πασε αγαπητέ µας γιατρέ, θα

ζεις πάντα στην σκέψη µας για

όλα όσα µας πρόσφερες στη

ζωή σου.

∆ολιώτισσα

Σε µια γενιά διχασµένη διαµελισµένηΈτυχε να πορευτείςΜια γενιά στερηµένη και προδοµένηΑπό εχθρούς ακόµα κι από φίλους…

Τ’ αδέρφια σε αντίπαλα στρατόπεδαΗ Πατρίδα κοµµένη στα δύοΚι η ψυχή της µάνας Σαν το πιο πικρό ηπειρώτικο µοιρολόι

∆ίπλωσε η άµοιρη τα χέρια της στο στήθοςΚι ούτε λυγµός ούτε δάκρυΜονάχα απέραντος καηµόςΣτο άυπνο βλέµµα της«Ευτυχία» είπε σχεδόν ψιθυριστά«Εγώ δεν συµφωνώ, µα εσύ ξέρεις…»Μ’ ένα πικρό φιλί αποκρίθηκες Έριξες µια τελευταία µατιά κάτω στο χωριόΚαι βιαστικά ανηφόρησες σ’ εκείνο το µονο-

πάτιΤόσο µακρύ ίσαµε τριάντα πέντε χρόνια…

Ποτέ δεν την ξαναείδες από τότε Υπέκυψε στη θλίψη λίγα χρόνια µετάΚι εσύ Πολιτικός ΠρόσφυγαςΣτη µακρινή Τασκένδη Κάπου εκεί Στα βάθη της Ασίας ∆εν έπαψες µερόνυχτα να κουβαλάς Τις ενοχές µιας λαβωµένης ιστορίαςΚαι να πετάγεσαι τις νύχτεςΑπ’ τους κρότους δυνατούς των πυροβολι-

κών

Κι από την εµµονή της καταδίωξης Του ίδιου του θανάτου

Στις χιονισµένες κορυφέςΤου Γράµµου και του Βίτσι…

Πάνω στα παγωµένα υψώµαταΣε χακί παντελόνι και µια χλαίνηΈκρυψες το νεανικό σου σώµα Ζώθηκες µε φυσίγγια Και µ’ ένα όπλο στο χέρι εντάχτηκες Στη µονάδα του πυροβολικού

Ήταν τότε που η ζωή ταυτίστηκε µε τονεφιάλτη

Και θέριζε αλύπητα ο θάνατος παντούΉταν τότε που στέρεψαν τα δάκρυα για το

στερνό αντίοΚι ο ήλιος πια δεν ζέσταινε κανέναν…

Αύγουστος του ’49 τελευταία µάχη στοΚάµενικ

Αναγκαστική οπισθοχώρηση στα αλβανικάεδάφη

Οκτώβριος του 49 τέλος στις εχθροπραξίεςµε διάγγελµα

Της Προσωρινής Κυβέρνησης των ανταρ-τών

«Ο ∆ΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, µονάχα ταέθεσε παρά πόδα…

Σταµάτησε την αιµατοχυσία για να σώσειτην Ελλάδα από την ολοκληρωτικήεκµηδένιση…»

Αποπνικτικά αµπάρια πλοίων µες στα µαύραπελάγη

Ατέλειωτες ράγες συρµών σε άγνωστεςστεριές

Η οδύσσεια χιλιάδων ελλήνων µαχητώνΣτα χνάρια του Μεγάλου ΑλεξάνδρουΣτο πέρασµα του µεταξιού

Όχι δεν πήγαν για να υποτάξουν τους βαρ-βάρους

Για να κατακτήσουν πήγαν τη ζωή…

Στα παγωµένα εργοστάσια και οικοδοµέςΞεκινήσατε όλοι µαζί. Στην ΤασκένδηΜικροσκοπικές εστίες για ύπνοΚοινές τουαλέτες και µια βρύσηΚαι τόση µα τόση δίψα για ζωήΚαθώς χορτάτοι από µίση και πολέµους

Κι εσύ µε το πρώτο σου µισθό Αγόρασες ένα ύφασµα µεταξωτόΜες στα στενά της παλιάς πόληςΝα ράψεις το πρώτο σου φουστάνιΚαι να θυµηθείς πως ήσουν γυναίκαΚαι να πιαστείς ξανά απ’ τη ζωή…

Εκεί στην Τασκένδη . Όλοι µαζί Ξεριζωµένοι και τόσο νέοιΠιασµένοι χέρι-χέρι τα βράδιαΌταν η νοσταλγία γινόταν αβάσταχτηΣτήνατε χορούς και λέγατε τραγούδια Της Πατρίδας

Πόσο µακρινή ήταν πια Πόσο ποθητή ήταν…

Ελένη Καλαγκιά

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΑΡΟΣ

Στο πέρασµα του µεταξιού

(στη µνήµη της µητέρας µου Ευτυχίας Κωσταπαπά)