Γένεσις Θ’ 3-5,

Κρέας όμως, με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού,

δεν θέλει φάγει. Και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας,

θέλω εκζητήσει»;

Στην Ορθοδοξία, όπως και στον Ινδουισμό, όσο

περισσότερο προχωρημένος είσαι

πνευματικά τόσο ολιγώτερο κρέας τρως.

Πράγματι και ο Πυθαγόρας εσυνήθιζε να

λέγη ότι «όσον καιρό οι άνθρωποι θα σφάζουν τα

ζώα, θα σφάζονται και μεταξύ τους».

Διότι σκοπός της μοναστικής χριστιανικής

ζωής είναι η σοφία, η παρθενία και ο έλεγχος

των αισθήσεων. Το κρέας είναι το πλέον λιπαρό

έδεσμα και διεγείρει τις επιθυμίες, εις βάρος της

ψυχής.

Μία άλλη παρατήρηση είναι ότι η κρεοφαγία είναι

αποτέλεσμα της πτώσεως από τον Παράδεισο διότι

στον Παράδεισο ο Αδάμ και η Εύα, που ήσαν τότε αθάνατοι, ψυχή τε και

σώματι, έτρωγαν μόνον χόρτα (όπως το πιστοποιεί

η Γένεσις, Α’ 29-30).

Συνεπώς η κατανάλωση κρέατος συνδυάζεται με το προπατορικό αμάρτημα και τον θάνατο. Πολλοί άγιοι παρετήρησαν ότι:

όταν ο άνθρωπος όχι μόνον τρώγη κρέας αλλά επιπλέον το τρώγη μαζί

με το αίμα, τότε παρομοιάζεται με άγριο

θηρίο και πάντως δείχνει την σκληρότητά του όταν σκοτώνη ζώα.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανικός λαός

αντιπροσωπεύει την τρίτη κατηγορία πιστών, μετά τους μοναχούς και

τους ιερείς.

Ως το κατώτερο σκαλί της πνευματικής ιεραρχίας έχουν το δικαίωμα να

τρώγουν κάποια ποσότητα κρέατος, αλλά και αυτοί πρέπει να απόσχουν από

κρέας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.

Για τον απλό χριστιανό ορθόδοξο το ελάχιστο των ημερών κατ’ έτος

αποχής από κρέας είναι οι ακόλουθες:

Κάθε Δευτέρα Τετάρτη και Παρασκευή.

55 ημέρες προ του Πάσχα.

40 Ημέρες προ των Χριστουγέννων

Οι 14 έως 15 πρώτες ημέρες του Αυγούστου.

Από 0 μέχρι και 29 ημέρες προ της 29ης

Ιουνίου, εορτής Πέτρου και Παύλου, αρχίζοντας από την Δευτέρα των

Αγίων Πάντων (νηστεία των Αγίων Αποστόλων).

Μεμονωμένες ημέρες: 5 και 7 Ιανουαρίου,

2 Φεβρουαρίου, 25 Μαρτίου, 24 και 29 Ιουνίου. 6, 15 και 29 Αυγούστου, 8 και 14 Σεπτεμβρίου,

14 Νοεμβρίου.

Το κουρμπάνι, η παράδοση της θυσίας των ζώων στον Θεό, που ετελείτο ευρέως

στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από τους

σουννίτες μουσουλμάνους και τους ορθοδόξους

χριστιανούς, απαγορεύεται αυστηρώς.

Όπως λέγει ο Νικόδημος, «με σφοδρότατα επιτίμια πρέπει να εμποδίσουν οι αρχιερείς από τους χριστιανούς τα τουρκιστί λεγόμενα κουρμπάνια, οπού την σήμερον κάμνουσι, τα οποία είναι μία ανακαίνησις των θυσιών των Ελλήνων και Ιουδαίων.

Δια τι καθώς εκείνοι επίστευον ότι

εξιλεώνουσι τον Θεόν με τα αίματα, και τας

σφαγής των προβάτων και των άλλων ζώων,

έτσι και αυτοί οι πεπλανημένοι και άφρονες, νομίζουσιν ότι εξιλεώνουσι τον Θεόν με τας σφαγάς και θυσίας των κουρμπανιών τους…

Ω της ελληνικής πλάνης και της ιουδαϊκής δεισιδαιμονίας!».

(Πηδάλιον, σσ. 309-310). Ο Θεός ζητά μόνον

θυσίες της καρδιάς δια μέσου προσευχών.

Ο Νικόδημος κατηγορεί τους Ρωμαιοκαθολικούς ότι αυτοί καταναλώνουν

αίμα ζώων.

Αλλά και στην ίδια την Ελλάδα, ο Γραικυλισμός έχει τόσο

προχωρήσει στους χρόνους μας που οι περισσότεροι σύγχρονοι «Γραικύλοι Έλληνες» αγνοούν ότι οι μοναχοί του Αγίου Όρους ποτέ δεν τρώγουν κρέας, ούτε και την Κυριακή του Πάσχα,

όπου τρώνε ψάρι!!!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΛΗΘΩΣ

ΑΝΕΣΤΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Απόστολος Αδαμίδης