7486 xelidoni paidi valitsa - Public.gr · 2017. 7. 31. ·...

Το παιδί μες στη βαλίτσα

ΣYΛΛOΓH XEΛI∆ONIA

7486_xelidoni_paidi_valitsa_7486_xelidoni_paidi_valitsa 5/9/13 10:30 π.μ. Page 3

Γεννήθηκα το 1965 στην Αθήνα κι από μικρόςαγαπούσα τα βιβλία και τα ζώα. Σπούδασα βιο-λόγος και κατόπιν άρχισα να γράφω βιβλία καινα μεταφράζω από τα αγγλικά και τα γαλλικά.Έχω μεταφράσει πολλούς διάσημους συγγρα-φείς, όπως τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τον ΡέιΜπράντμπερι, τον Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ,

τον Τζον Στάινμπεκ, κ.ά. Έχουν εκδοθεί οχτώ βιβλία που έγραψαγια ενήλικες και δύο για παιδιά. Εγώ και η Αναστασία, η σύζυγόςμου, που είναι κι αυτή μεταφράστρια και επίσης αφηγείται παρα-μύθια, μένουμε στη Λευκάδα με τα δυο μας παιδιά – την εξάχρονηΑθηνά και τον τετράχρονο Χρίστο. Τα καλοκαίρια τα περνάμε σ’ένα μικρό χωριό στην Ήπειρο.

7486_xelidoni_paidi_valitsa_7486_xelidoni_paidi_valitsa 10/9/13 3:05 μ.μ. Page 4

ΣYΛΛOΓH XEΛI∆ONIA

Το παιδί μες στη βαλίτσα

MIXAΛHΣ MAKPOΠOYΛOΣ

EικονογράφησηΜΑΡΑ ΤΣΑΦΑΝΤΑΚΗ


Εκδόσεις Πατάκη – Σύγχρονη λογοτεχνία για παιδιά και για νέουςΣυλλογή Χελιδόνια – 183Μιχάλης Μακρόπουλος, Το παιδί μες στη βαλίτσαΕικονογράφηση: Mάρα Tσαφαντάκη∆ιορθώσεις: Σ. Πατάκης AEΕ∆ΕDTP: Nίκη AντωνακοπούλουΦιλµ-μοντάζ: Mαρία Ποινιού-PένεσηCopyright© Σ. Πατάκης AEΕ∆Ε (Εκδόσεις Πατάκη) και Μιχάλης Μακρόπουλος, 2011Copyright© για την εικονογράφηση Σ. Πατάκης AEΕ∆Ε (Εκδόσεις Πατάκη), 2013Πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2013KET 7486 KEΠ 691/13ISBN 978-960-16-4899-6

ΠANAΓH TΣAΛ∆APH (ΠPΩHN ΠEIPAIΩΣ) 38, 104 37 AΘHNA,THΛ.: 210.36.50.000, 210.52.05.600, 801.100.2665 – ΦAΞ: 210.36.50.069KENTPIKH ∆IAΘEΣH: EMM. MΠENAKH 16, 106 78 AΘHNA, THΛ.: 210.38.31.078YΠOKΑΤΑΣΤΗMA BOPEIAΣ EΛΛA∆AΣ: KOPYTΣAΣ(TEPMA ΠONTOY – ΠEPIOXH B΄ KTEO) 570 09 KAΛOXΩPI ΘEΣΣAΛONIKHΣ, Τ.Θ.1213,ΤΗΛ.: 2310.70.63.54, 2310.70.67.15, 2310.75.51.75 – ΦAΞ: 2310.70.63.55Web site: http://www.patakis.gr • e-mail: [email protected], [email protected]

Tο παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (N. 2121/1993όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Aπαγορεύεταιαπολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντι-γραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοσηστο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.


Στον Χρίστο


– 8 –


Μια αληθινή ταξιδιωτική βαλίτσα

Όταν ο παππούς Χρίστος πέθανε, άφησε στον καθένανκι από κάτι. Ήταν γραμμένα όλα στη διαθήκη του. Να τιέλεγε ακριβώς:

ΔIAΘHKH

Εγώ, ο παππούς Χρίστος, με τούτη τη διαθήκη αφήνω τα

εξής στις αγαπημένες μου θυγατέρες, στους αγαπημένους μου

γαμπρούς και στα αγαπημένα μου εγγόνια:

Στη Χαρά, την πρωτογέννητή μου, αφήνω την καλή μου

ομπρέλα.

Στην Αθηνά, τη δεύτερη θυγατέρα μου, αφήνω το ρολόι μου,

που δεν έχασε ποτέ ούτε λεπτό σ’ όλη μου τη ζωή.

Στην Αναστασία, την τρίτη θυγατέρα μου, αφήνω το μπα-

στούνι του παππού Δημήτρη, του πατέρα μου.

Στον Γιάννη, τον γαμπρό μου, αφήνω ένα ιστορικό βιβλίο για

τον Εμφύλιο, γιατί του αρέσει η ιστορία.

– 9 –


Στον Μιχάλη, τον άλλο μου γαμπρό, αφήνω μια Αγία Γραφή,

μήπως και τη διαβάσει κι αλλάξει γνώμη (ο παππούς Χρίστοςπίστευε στον Θεό και πάντοτε τον στενοχωρούσε που οΜιχάλης είχε τις αμφιβολίες του).

Στον Μανόλη, τον εγγονό μου, αφήνω το αναγνωσματάριό

μου της Α΄ Δημοτικού.

Στην Αθηνά, την εγγονή μου, αφήνω ένα βιβλίο με παραμύθια.

Στον Χρίστο, τον εγγονό μου, αφήνω τη βαλίτσα μου.

Ήταν μια συνηθισμένη βαλίτσα, παλιά αλλά γερή. Τερά-στια, καφέ δερμάτινη, μ’ ένα πλαστικό μπάλωμα στη μιαμεριά και με μεταλλικές γωνίες. Κι απάνω ήταν γεμάτηστάμπες σ’ άγνωστες γλώσσες, από μέρη που ο εννιά-χρονος Χρίστος ούτε που μπορούσε να διανοηθεί πούβρίσκονταν. Ήταν μια πολυταξιδεμένη ταξιδιωτική βαλί-τσα. Ο πατέρας του ο Μιχάλης τον βοήθησε να την ανε-βάσει στην κάμαρά του. Ανεβαίνοντας, έπρεπε να στρι-μώχνεται συνεχώς πλάγια πάνω στον τοίχο για να χωρέ-σει η βαλίτσα ανάμεσα σ’ αυτόν και στα κάγκελα τηςσκάλας – τόσο μεγάλη κι άβολη στο κουβάλημα ήταν.

«Ουφ» είπε μπαίνοντας στην κάμαρα του Χρίστου.«Ορίστε η βαλίτσα σου. Ορίστε και το κλειδάκι. Την ξε-κλειδώνεις εδώ κι εδώ» –είχε δυο μικρές κλειδωνιές– «κιανοίγει».

– 10 –


«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά» είπε ο Χρίστος.«Με θες τίποτε άλλο;»«Όχι, μπαμπά. Σ’ ευχαριστώ».«Ωραία. Πάω κι εγώ, λοιπόν, να διαβάσω το βιβλίο

μου». Το βράδυ, όταν είχε πια τελειώσει όλες του τιςδουλειές, του Μιχάλη του άρεσε να κάθεται μία ώρα καινα διαβάζει, απορροφημένος από τις περιπέτειες πουζούσαν οι ήρωες στο βιβλίο.

Μόνος του πια ο Χρίστος, ξεκλείδωσε πρώτα τη μιακλειδωνιά κι ύστερα την άλλη. Η αγορίστικη καρδιά τουχτυπούσε σαν τρελή. Σήκωσε σιγά σιγά το σκέπασμα…και να τι είχε μέσα η βαλίτσα:

Κατ’ αρχάς είχε πολύ περισσότερο χώρο, μέσα, απ’όσο φαινόταν απ’ έξω να έχει. Κι απ’ έξω έδειχνε τερά-στια· όταν όμως την άνοιγες, μέσα ήταν ευρύχωρη σανολόκληρο αυτοκίνητο. Ταχτοποιημένα σε θήκες, υπήρ-χαν διάφορα χρήσιμα ταξιδιωτικά αντικείμενα: ένα ζευ-γάρι στρογγυλά γυαλιά πιλότου, ένας ζεστός μάλλινοςσκούφος κι ένα κασκόλ, εξίσου ζεστό, και τόσο μακρύπου ο Χρίστος το τύλιξε γύρω από τον λαιμό του ίσαμεδέκα φορές για να μην του κρέμονται οι άκρες του κα-σκόλ μέχρι τα πόδια. Υπήρχε, διπλωμένη, μια γερή νι-τσεράδα (έτσι λέγεται το πανωφόρι από μουσαμά πουφοράνε οι ναυτικοί), μια πυξίδα κι ένας παγκόσμιος χάρ-

– 11 –


της σε κλίμακα 1:1000000000000000, αλλά τόσο τέλειασχεδιασμένος, κι ας ήταν τόσο μικρός, που είχε μέσα ωςκαι το πιο μικρό χωριό της πιο μακρινής χώρας· και μαζίυπήρχε κι ένας μεγεθυντικός φακός, για να μπορεί αυτόςπου είχε τον χάρτη να τον διαβάζει κιόλας. Για να μην ταπολυλογώ, μέσα στη βαλίτσα υπήρχαν όλα τα αναγκαία

για ένα μακρύ, πολύ μακρύ ταξίδι διά αέ-ρος, θαλάσσης και ξηράς.

Αυτά ήταν τα πράγματα που υπήρ-χαν μέσα στη βαλίτσα. Το πιο θαυμαστό,όμως, ήταν τα ίδια τα εξαρτήματα της βαλίτσας. Μια συ-νηθισμένη βαλίτσα, φυσικά, έχει λουριά, αγκράφες, θή-κες και τίποτε άλλο. Αλλά αυτή η βαλίτσα μόνο συνηθι-σμένη δεν ήταν. Στη μια της μεριά είχε ένα τιμονάκι,από κάτω υπήρχαν δύο πετάλια και παραδίπλα ήταντρεις διακόπτες. Ο ένας διακόπτης έλεγε: Ξηρά. Ο δεύτε-ρος διακόπτης έλεγε: Θάλασσα. Ο τρίτος διακόπτης έλε-γε: Αέρας. Το αγόρι έμεινε να κοιτά με θαυμασμό ανάκα-το με φόβο το μικρό τιμόνι και τους τρεις διακόπτες.Άπλωσε το χέρι να πατήσει τον έναν· ύστερα το τράβη-ξε, σαν να του έκαψε ο διακόπτης τα δάχτυλα. Τελικά,

– 12 –


όμως, η παιδική περιέργεια νίκησε τονπαιδικό φόβο. Ο Χρίστος πάτησε τονδιακόπτη της Ξηράς και τέσσερις ρόδεςπετάχτηκαν από τα πλαϊνά της βαλίτσας,δύο από κάθε μεριά. Πίεσε δισταχτικά

– 13 –


με το πόδι του το δεξί πετάλι, και η βαλίτσα άρχισε νακυλά σιγά σιγά. Πίεσε το αριστερό πετάλι και η βαλίτσασταμάτησε.

Όταν πάτησε τον διακόπτη της Θάλασσας, μεμιάς οιρόδες μαζεύτηκαν κι από την πίσω μεριά της βαλίτσαςξεπρόβαλαν δύο μικροί έλικες. Κι όταν πάτησε τον δια-κόπτη του Αέρα, οι μικροί έλικες ξεδιπλώθηκαν, φτάνο-ντας σε ύψος ίσο με του αγοριού, κι άλλοι δύο έλικες ξε-πρόβαλαν απ’ το μπροστινό μέρος της βαλίτσας και ξε-διπλώθηκαν κι αυτοί.

Ήταν μια αληθινή ταξιδιωτική βαλίτσα.Το αγόρι πάτησε ξανά τον διακόπτη του Αέρα και οι

τέσσερις έλικες μαζεύτηκαν. Στο σκέπασμα της βαλί-τσας, από μέσα, υπήρχε μια ταμπελίτσα που έλεγε: Ότανξεκινάς για μακρύ ταξίδι, μην ξεχνάς να ’χεις πάντα μαζίσου: νερό, φαΐ, ζεστά ρούχα (δύο αλλαξιές οπωσδήποτε).Κι ένα καλό βιβλίο δε θα έβλαπτε.

Ο Χρίστος άκουσε στη σκάλα τα βήματα της μητέ-ρας του, έκλεισε γρήγορα γρήγορα τη βαλίτσα, κι όταν ηΑναστασία άνοιξε την πόρτα, το αγόρι φορούσε ήδη τοσακάκι της πιτζάμας του κι έβαζε και το παντελόνι.

«Αύριο δε θα ξυπνάς, Χρίστο. Κοιμήσου» του είπε,ύστερα τον φίλησε στο μέτωπο, του χάιδεψε τα μαλλιάκι έσβησε το φως.

– 14 –


Ξύπνιο στο σκοτάδι το αγόρι σκεφτόταν, κι αργά τηνύχτα πήρε μια απόφαση. Ήταν από τις αποφάσεις πουκάνουν την καρδιά σου να σφίγγεται και ταυτόχρονα τηνκάνουν να φουσκώνει και να φουσκώνει, τόσο ώστε λεςότι δε θα αντέξει και θα σκάσει· ώσπου τελικά αυτό τοκάτι, που σαν αέρας γεμίζει την καρδιά σου, ξεφεύγει κιανεβαίνει στο κεφάλι σου, ζαλίζοντάς σε.

Σηκώθηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, φόρεσε ζε-στά ρούχα και ταχτοποίησε μια δεύτερη αλλαξιά, καλάδιπλωμένη, μες στη βαλίτσα. Το πιο δύσκολο ήταν νακατέβει στην κουζίνα χωρίς να τον καταλάβουν. Ο πατέ-ρας του συνήθως κοιμόταν του καλού καιρού, αλλά ημητέρα του έκανε ελαφρύ ύπνο κι είχε πάντα τον νουτης μήπως κάποια στιγμή, μες στη νύχτα, το αγόρι ήτανανήσυχο. Φορώντας μόνο κάλτσες για να μην κάνει θό-ρυβο, άρχισε να κατεβαίνει ένα ένα, προσεχτικά, τα σκα-λιά· όταν άκουσε απ’ την κρεβατοκάμαρα των γονιώντου τη μητέρα του να ρωτά: «Χρίστο, τι έχεις; Είσαι κα-λά;».

«Ναι, μαμά» είπε. «Κατεβαίνω στην κουζίνα να πιωνερό και θα ξανανέβω». Πήρε δυο μπουκάλια νερό, καισε μια σακούλα έβαλε ό,τι φρούτα, μπισκότα και σοκο-λάτες βρήκε στην κουζίνα. Ύστερα ανέβηκε ξανά στηνκάμαρά του, αθόρυβα όπως είχε κατέβει· όμως η μητέρα

– 15 –


του είχε ξανακοιμηθεί, ήσυχη τώρα πως το αγόρι δεν εί-χε τίποτε και πως απλώς διψούσε.

Ταχτοποίησε το νερό και τα τρόφιμα στη βαλίτσα,φόρεσε τα καλά του αθλητικά παπούτσια, άνοιξε διά-πλατα το παράθυρο και βολεύτηκε μες στη βαλίτσα(που είχε επένδυση στον πάτο και ήταν πράγματι τόσοβολική όσο και η πιο αναπαυτική πολυθρόνα). Φεύγω,σκέφτηκε. Επειδή αυτή σίγουρα ήταν η πιο σπουδαίαστιγμή της ζωής του, θα ’θελε να σκεφτεί και κάτι ακό-μα, αλλά δεν ήξερε τι. Έτσι, ξανάπε μέσα του: Φεύγω,και πάτησε τον διακόπτη του Αέρα. Οι τέσσερις έλικες,μπρος και πίσω στη βαλίτσα, ξεδιπλώθηκαν. Σιγά σιγάπάτησε το δεξί πετάλι· οι έλικες άρχισαν να γυρνούν, ηβαλίτσα υψώθηκε στον αέρα και βγήκε από το ανοιχτόπαράθυρο έξω στη νύχτα. Και τότε το αγόρι σκέφτηκεκαι κάτι άλλο εκτός από το ότι έφευγε. Ξέχασα να πάρωμαζί μου κι ένα καλό βιβλίο, σκέφτηκε. Αλλά ήταν αργάπια· η βαλίτσα, με το αγόρι μέσα της, ήδη ταξίδευε πάνωαπ’ την πόλη.

– 17 –


7486 xelidoni paidi valitsa - Public.gr · 2017. 7. 31. ·...

Documents

Transcript of 7486 xelidoni paidi valitsa - Public.gr · 2017. 7. 31. ·...