Plays vs realityThe interaction between Shakespeare’s plays and

reality 

Θέματα εργασίας:

κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της εποχήςη κοινωνία την Ελισαβετιανή εποχή – ποιος ήταν ο ρόλος της γυναίκας

στερεότυπα – πρότυπα ομορφιάς και γάμος

η επίδραση των έργων του Σαίξπηρ

 

την εργασία επιμελήθηκαν τα μέλη της ομάδας «mission impossible»:

Αγγελική Κακολύρη

Αλεξάνδρα Μαρίνου

Χριστίνα Ματαράγκα

Αλεξάνδρα Γκλαβά

Σπύρος Βοζαϊτης

 

 

 

 

 

 

 

Ευχαριστούμε θερμά:- Τη Δημόσια βιβλιοθήκη Ζακύνθου,

-Τον κ. Παύλο Φουρνογεράκη που μας

βοήθησε στην αναζήτηση πληροφοριών στη σχολική βιβλιοθήκη

-Την κυρία Barbara Sarah Jane Clother,θεατρολόγο

-Τους καθηγητές μας ,την κυρία Κ. Ράμμου και τον κύριο Δ.

Στραβοπόδη για την καθοδήγησή τους.

 

 

 

 

 

 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:Ευχαριστίες

Πρόλογος

Περίληψη

ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

1ο θέμα: Κοινωνικά και Πολιτιστικά στοιχεία της Ελισαβετιανής εποχής

2ο θέμα: Η κοινωνία την Ελισαβετιανή εποχή - ο ρόλος της γυναίκας

3ο θέμα: α) Στερεότυπα – Πρότυπα ομορφιάς – Γάμος

β) Δύο σονέτα του Σαίξπηρ σχετικά με τα πρότυπα ομορφιάς

και σύγκριση αυτών

4ο θέμα: Η επίδραση των έργων του Σαίξπηρ

Επίλογος

Βιβλιογραφία

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗΔιαμορφώνοντας την ομάδα μας, αποφασίσαμε να ερευνήσουμε την πραγματικότητα και τα έργα του συγγραφέα και να βρούμε κατά πόσο αυτοί οι δύο κόσμοι, ταυτίζονται .Ψάχνοντας στην βιβλιοθήκη του σχολείου αλλά και τη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης μας , βρήκαμε τελικά αρκετά στοιχεία τόσο για την κοινωνία της εποχής, όσο και για ένα μέρος του έργου του Σαίξπηρ.

Όσο για το δεύτερο πολύτιμος αρωγός στάθηκε το διαδίκτυο και ορισμένα βιβλία με σονέτα .Προσπαθήσαμε ,όμως να μην παραλείψουμε ή αλλοιώσουμε τα νοήματα των σονέτων του βάρδου αλλά και στοιχεία για την εποχή στην οποία ζούσε. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση του θέματος με το οποίο επιλέξαμε να ασχοληθούμε δηλαδή την κοινωνία της εποχής του Σαίξπηρ και το έργο του.

Για να πετύχουμε το σκοπό μας αυτό αναζητήσαμε πληροφορίες σχετικά με την εποχή που έζησε και έγραψε τα έργα του ο Σαίξπηρ, την Ελισαβετιανή εποχή. Αρχικά, ασχοληθήκαμε με τα κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της εποχής, το ρόλο της γυναίκας, τα πρότυπα ομορφιάς, το γάμο καθώς και την επίδραση των έργων του στην κοινωνία. Τέλος, συγκρίναμε δύο σονέτα του Σαίξπηρ στο ένα είναι επηρεασμένος από τις στερεότυπες αντιλήψεις της εποχής σχετικά με τα πρότυπα ομορφιάς, ενώ το άλλο το οποίο έγραψε σε πιο ώριμη ηλικία καυτηριάζει τα πρότυπα αυτά.

Τα στοιχεία που συλλέξαμε και επεξεργαστήκαμε σας τα παρουσιάζουμε στην ακόλουθη έκθεση.

 

 

 

 

 

 

 

1ο ΘΕΜΑ:

Κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της Ελισαβετιανής

εποχής 

 

 

 

 

 

Η ΕΛΙΣΑΒΕΤΙΑΝΗ ΑΓΓΛΙΑ

Με τον όρο Ελισαβετιανή εποχή ονομάζουμε την περίοδο κατά την οποία βασίλισσα της Αγγλίας ήταν η Ελισάβετ Τυδώρ (1558-1603).

Η ζωή των ανθρώπων που έζησαν την Ελισαβετιανή εποχή ήταν πολύ διαφορετική από αυτή των σημερινών Άγγλων. Η καθημερινή ζωή είχε ως βάση την κοινωνική τάξη: ο μονάρχης ως ανώτατος, οι ευγενείς ως δεύτερη τάξη, η αριστοκρατία ως τρίτη, η έμποροι ως τέταρτη και οι εργάτες ως πέμπτη τάξη. Η ζωή τους ήταν συγχρόνως εύθυμη και σκληρή, άνετη και ευχάριστη για τους εύπορους και άσχημη για τους φτωχούς. Η βασίλισσα και οι πλούσιοι αγαπούσαν τα ωραία και ακριβά ενδύματα (το κοινοβούλιο ρύθμιζε τα ενδύματα που μπορούσε να φορέσει κάθε τάξη), ενώ άλλοι δεν είχαν τα απαιτούμενα για να καλυφθούν οι βασικές τους ανάγκες.

Η Αγγλία πρόσφατα είχε γίνει το ισχυρότερο έθνος στον κόσμο που είχε ως αποτέλεσμα την απέχθεια και τη δυσπιστία προς τους αλλοδαπούς. Είχε θεωρηθεί ότι έθνη όπως η Γαλλία και η Ισπανία (Καθολικοί) σχεδίαζαν να παρέμβουν στις Αγγλικές υποθέσεις γι' αυτό η εξωτερική πολιτική της βασίλισσας ήταν κυρίως κατά αυτών των κρατών. Το 1558 όταν η Ελισάβετ είχε μόλις ανέβει στο θρόνο κατάφερε να αποφύγει τον πόλεμο, μέχρι όταν η θαλάσσια δύναμη της Ισπανίας προσπαθούσε να προκαλέσει τις Αγγλικές ναυτικές δυνάμεις. Μία Ισπανική ναυτική δύναμη , η Armanda, καταστράφηκε από την Αγγλική ακτή και ύστερα από αυτό η Αγγλία ήταν δεν κινδύνευε από την εξωτερική παρέμβαση στην πολιτική και στη θρησκεία. Η μεγάλη αυτή δύναμη της Αγγλίας είχε ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη νέων εδαφών καθώς και την αύξηση των προτύπων ζωής.

Αξίζει να αναφερθεί ότι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν υψηλή εκτίμηση για την οικογένεια, την οποία θεωρούσαν πρότυπο για την κοινότητα. Οι κανόνες τους για τη συμπεριφορά των παιδιών είχαν ληφθεί από τη Βίβλο, για την υποχρέωση των γονέων σχετικά με την ανατροφή των παιδιών καθώς και η υποχρέωση των παιδιών να σέβονται και να υπακούν τους μεγαλύτερους τους.

 

 

ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ

Οι άνθρωποι στην Ελισαβετιανή Αγγλία είχαν πολλές αντιλήψεις οι οποίες δεν ισχύουν για τους σημερινούς Άγγλους. Πίστευαν στα φαντάσματα, στις μάγισσες και γενικά σε κάθε είδους μαγεία. Πίστευαν και στην ύπαρξη των νεράιδων και το μόνο εξωπραγματικό στοιχείο που είχαν αυτές ήταν το μέγεθος τους. Επιπλέον υπήρχαν προληπτικές ιεροτελεστίες οι οποίες γίνονταν σε γεννήσεις, γάμους ορισμένες μέρες του έτους και σε συγκεκριμένα μέρη όπως κοιμητήρια. Τέλος, αυτό που ένωνε το έθνος ήταν η πίστη και η αφοσίωση τους προς το πρόσωπο της βασίλισσας η οποία θεωρούνταν εκπρόσωπος του Θεού στη Γη.

 

 

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η Μαρία Τυδώρ ήταν μια αφοσιωμένη καθολική και γι' αυτό όσοι δεν ακολουθούσαν την καθολική θρησκεία θα έρχονταν αντιμέτωποι με σκληρές κυρώσεις. Όταν η Μαρία πέθανε στο θρόνο ανέβηκε η αδελφή της, Ελισάβετ η οποία άλλαξε τη θρησκεία του κράτους σε Προτεσταντική, η εκκλησία συστάθηκε μόνιμα με επικεφαλής την ίδια τη βασίλισσα και το χάσμα Προτεσταντών – Καθολικών είχε λυθεί για ένα διάστημα.

Το 1559 θεσπίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίο η συμμετοχή στην εκκλησία ήταν υποχρεωτική, οι πολίτες θα έπρεπε να είναι εκεί κάθε εβδομάδα και η μη τήρηση του νόμου αυτού τιμωρούνταν με πρόστιμο ή φυλάκιση. Η βασίλισσα αντιμετώπισε με σκληρότητα τους Ρωμαιοκαθολικούς οι οποίοι εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους στα παραπάνω. Αλλά όχι μόνο αυτούς ακόμα και οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να εγκατασταθούν στην Αγγλία χωρίς να απαρνηθούν την πίστη τους και να γίνουν Χριστιανοί Προτεστάντες.

Το 1570 ο Πάπας χαρακτήρισε την Ελισάβετ ως αιρετική που δεν ήταν η νόμιμη βασίλισσα και δεν έπρεπε να

την υπακούν. Ο Πάπας έστειλε Ιησουίτες να κηρύξουν κρυφά την υποστηριξη των Καθολικών. Οι καθολικοί κληρικοί θεωρήθηκαν προδότες και κυνηγήθηκαν έντονα στην Αγγλία. Πολλές φορές οι ιερείς συλλαμβάνονταν και αν δεν συνεργάζονταν με τις αρχές βασανίζονταν ή εκτελούνταν.

 

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τα αγόρια εκπαιδεύονταν σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής φοιτούσαν σε σχολεία ή πανεπιστήμια. Οι κοπέλες δεν μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτούς τους τομείς της εκπαίδευσης, μόνο οι κόρες των εύπορων οικογενειών παρακολουθούσαν μαθήματα στο σπίτι. Οι μάζες δεν ασχολούνταν με την εκπαίδευση, δεν διάβαζαν ούτε έγραφαν.

 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – ΘΕΑΤΡΟ - SHAKESPEARE

Η Ελισαβετιανή λογοτεχνία ήταν από τις σπουδαιότερες έως τη σημερινή εποχή. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ήταν ο Shakespeare ο οποίος έζησε και έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής. Τα έργα των συγγραφέων πριν από το Shakespeare ήταν έντονα επηρεασμένα από τη θρησκεία και τα περισσότερα σχετίζονταν με την ηθική. Ο ίδιος ασχολήθηκε με αμφιλεγόμενα για την εποχή θέματα, ειδικά στα τελευταία έργα του. Υπήρχε ένα δημοφιλές θρησκευτικό δράμα το οποίο κυρίως παρουσιαζόταν σε δημόσια μέρη για να διασκεδάζουν οι περαστικοί.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2ο ΘΕΜΑ:

Η Κοινωνία την Ελισαβετιανή εποχή

 

 

 

 

 

 

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΙΣΑΒΕΤΙΑΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν ως «το ασθενές σκεύος» ακόμα κι αν οι περισσότερες έκαναν σκληρές χειρονακτικές δουλειές.

Οι πιο πολλές, το 16ο αιώνα ,ήταν σύζυγοι και μητέρες .Οι γεροντοκόρες είχαν πολλές φορές δύσκολη ζωή .Συχνά ζούσαν με συγγενείς αλλά έπρεπε να δουλεύουν για ώρες για να κερδίσουν τα προς το ζην .Η Αγγλία των Τυδώρ ήταν μια ιεραρχική κοινωνία, στην οποία ο καθένας, άνδρας ή γυναίκα έπρεπε να ξέρει τη θέση του/της.

Όλοι έπρεπε να υπακούν τους ανώτερους τους Στη θεωρία ,οι παντρεμένες γυναίκες υποτίθεται ότι έπρεπε να υπακούν τους άνδρες τους .Ένας συγγραφέας ,τον 16ο αιώνα είπε ότι τα άλογα και οι γυναίκες χρειάζονταν χαλινάρι. Βέβαια άλλες απόψεις υποχρέωναν τους άνδρες να φέρονται στις συζύγους τους ευγενικά. Τις παρομοίαζαν με γυάλινα ποτήρια που χρειάζονταν προσεκτική μεταχείριση.

 

 

&#Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝΗ Ελισαβετιανή οικογενειακή ζωή των γυναικών ήταν

ανδροκρατούμενη. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν από τους άνδρες ως κατώτερες στην κοινωνία. Ήταν υποτελής στους άνδρες της οικογένειας όλης τους τη ζωή και υποχρεωμένες να τους υπακούν από όλες τις όψεις της ζωής τους. Η ανυπακοή θεωρούνταν έγκλημα και ήταν εναντίον των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Οι γάμοι κανονίζονταν κατά το συμφέρον της οικογένειας. Οι γυναίκες της Ελισαβετιανής εποχής ήταν υποχρεωμένες να παντρευτούν για να αυξήσουν τον πλούτο, την κοινωνική θέση της οικογένειας και να παράγουν παιδιά κατά προτίμηση αρσενικούς διαδόχους. Δεν υπήρχαν καριέρες για τις γυναίκες και οι κοπέλες δεν φοιτούσαν σε σχολεία επομένως οι πλειονότητα ήταν αναλφάβητη. Η οικογένεια και η ζωή στο σπίτι εξαρτιόταν από τις δεξιότητες των γυναικών σε συνδυασμό με το καλό νοικοκυριό επίσης η υγεία της οικογένειας ήταν αποφασισμένη από την ικανότητα των ελισαβετιανών γυναικών να παρασκευάζουν φάρμακα από βότανα.

 

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΕΛΙΣΑΒΕΤΙΑΝΟ ΘΕΑΤΡΟ.

 

Οι γυναίκες ήταν μέγιστες στο να επιτραπούν στο Ελισαβετιανό θέατρο. Μεγάλη προσοχή τράβηξε το γεγονός ότι οι γυναίκες της κατώτερης τάξης δεν είχαν τη δυνατότητα να γίνουν ανήθικες. Αυτή η στάση δεν ελήφθη για την εμφάνιση της ανώτερης γυναίκας της εργατικής τάξης στο δικαστήριο. Η μητέρα της βασίλισσας σίγουρα εμφανιζόταν στα θέατρα. Καταγράφεται ότι η πρώτη εμφάνιση της Anne Boleyn στο Tudor ήταν τον Μάρτιο. Τα γυναικεία μέλη του Ελισαβετιανού δικαστηρίου είχαν επίσης το δικαίωμα να παρευρεθούν μεταμφιεσμένες. Ίσως το στοιχείο της μεταμφίεσης που χορηγείται για μάσκες πάντα φοριέται από τους εκτελεστές. Η μεταμφίεση των Ελισαβετιανών έδωσε την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητες τους στον χορό και στο τραγούδι. Όσο οι άνδρες τόσο και οι γυναίκες θα μπορούσαν να λάβουν μέρος σε αυτές τις πλούσιες και εξωτικές θεάματα. Αυτό συνεπώς, δεν ήταν πραγματική έκπληξη ότι οι γυναίκες του Ελισαβετιανού δικαστηρίου είχαν την δυνατότητα στο να μεταμφιεστούν. Κατά την διαρκεί της Ελισαβετιανής εποχής μόνο οι άνδρες είχαν το δικαίωμα να ενεργούν προς το θέατρο μέχρι το 1660. Κρίθηκε να είναι απρεπείς για μια γυναίκα να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Τα ρούχα των Ελισαβετιανών γυναικών ήταν εξαιρετικά περίτεχνα και κατασκευασμένα από πολλά στρώματα υφάσματος. Αυτά τα ρούχα έχουν λάβει ορισμένο σημαντικό χρόνο.

3ο ΘΕΜΑ:

α) Στερεότυπα – Πρότυπα ομορφιάς – Γάμος

β) Δύο σονέτα του Σαίξπηρ σχετικά με τα πρότυπα

ομορφιάς και σύγκριση αυτών

ΓΑΜΟΣΤον 16ο αιώνα οι γάμοι ήταν συνήθως κανονισμένοι, εκτός αυτά των φτωχότερων ανθρώπων. Το διαζύγιο δεν υπήρχε. (και οι γάμοι συνήθως ακυρώνονταν) Νομικά οι κοπέλες μπορούσαν να παντρευτούν όταν ήταν 12 χρονών . Ωστόσο, κανονικά μόνο κοπέλες από πλούσιες οικογένειες σε νεαρή ηλικία. Η πλειονότητα των γυναικών παντρευόταν από τα 25. Επίσης, μια γυναίκα δεν μπορούσε να έχει δικιά της ιδιοκτησία. Νομικά, ότι είχε άνηκε στον σύζυγό της. Επιπλέον, μια γυναίκα που δολοφονούσε τον άντρα της ήταν ένοχη για μικροπρεπείς προδοσία. Η μεγαλοπρεπείς προδοσία θεωρούνταν προσβολή απέναντι στον βασιλιά αλλά συγκεκριμένοι τρόποι δολοφονίας χαρακτηρίζονταν μικροπρεπείς προδοσία. Υπήρχαν : ο φόνος ενός από την γυναίκα του, ο φόνος ενός αφέντη από τον υπηρέτη του και ο φόνος ενός ανώτερου από τον κληρικό του. Όλες αυτές οι περιπτώσεις, όπου ένας άνθρωπος δολοφονούσε κάποιον με νόμιμη εξουσία από πάνω τους και θεωρούνταν μια μορφή προδοσίας . Η τιμωρία μιας γυναίκας που δολοφονούσε τον άντρα της ήταν κάψιμο, παρόλο που ο εκτελεστής συνήθως έπνιγε την γυναίκα προτού την κάψει.

 

Έθιμα του γάμου στην Ελισαβετιανή εποχή.

Τα σημερινά έθιμα του γάμου, θεωρούνται γενικά περιοχές τεχνογνωσίας της νύφης και το λιγότερο ένας συμβιβασμός προτεραιοτήτων ανάμεσα των 2 ανθρώπων που παντρεύονται. Στον 16ο αιώνα για την Αγγλία, ένα μέρος της αυτοκρατορικής οικοδόμησης, Σαιξπηριανό δράμα και μέρος που κυβερνάται από την ισχυρότερη στην ιστορία βασίλισσα, φαίνεται περίεργο ότι η Ελισαβετιανή μελλοντική νύφη δεν είχε κανένα ρόλο στα συζυγικά θέματα από την ημέρα του γάμου και μετά.

Συγκατάθεση και Σύμβαση.Η ιδέα ότι οι άνθρωποι παντρεύονταν από αγάπη δεν ισχύει. Ο γάμος ήταν μια συμβατική επιχείρηση που διεξαγόταν και από τα δύο σύνολα γονέων. Με αυτόν τον τρόπο η συγκατάθεση αποδιδόταν από 14 χρονών στα αγόρια και από 12 χρονών στα κορίτσια. Η προτεραιότητα ήταν το γόητρο και ο πλούτος να ωφελούσε και τις δύο μεριές και συχνά τα δύο άτομα που παντρεύονταν δεν γνωρίζονταν, παρά μόνο ελάχιστα. Συνήθως, μια μικρογραφία που είχε ζωγραφισμένη πάνω την γυναίκα, παρουσιάζονταν στον άντρα ο οποίος αποφάσιζε αν η εικόνα ήταν ευχάριστη. Το βασικό σημείο ενός προκανονισμένου γάμου ήταν η προίκα της νύφης, ένα ποσό χρημάτων και αγαθών που υποσχόταν η οικογένεια της νύφης να παραδώσουν στον καινούριο σύζυγο, μόλις ο γάμος ήταν νόμιμος.

 

Η τελετή.Οι πομπές των οικογενειακών νυφικών καλεσμένων, μέσα στην εκκλησία συνοδεύονταν συνήθως από μουσική και γέλιο. Η ίδια η γαμήλια τελετή ήταν υπεύθυνη υπόθεση. Δεν υπήρχαν στασίδια στις Ελισαβετιανές εκκλησίες, οπότε όλοι

ήταν όρθιοι. Το να δίνανε τα δαχτυλίδια και να λένε τους όρκους, ήταν διαδικασίες που γίνονταν στην Ελισαβετιανή γαμήλια τελετή. Οι λέξεις τις τελετής προέρχονταν από το Βιβλίο Κοινής Προσευχής του 1559 εγκατεστημένο κάτω από την νέα εκκλησία της Αγγλίας από τον πατέρα της Ελισάβετ, τον Henry Viii. Η εκκλησία ήταν ένα δημόσιο κτίριο.

 

ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Οι γάμοι γιορτάζονταν με μετά-γάμου γεύματα. Ο προσεκτικός σχεδιασμός πήγαινε στις προετοιμασίες. Ο κατάλογος απαιτούσε εξωτικά και χρωματιστά πιάτα, όπως το ψητό παγόνι με τα φτερά της ουράς του να φαίνονται. Άλλα πιάτα συμπεριλάμβαναν ψωμί, γλυκίσματα και πικάντικα φαγητά, κανέλα, πιπερόριζα, μοσχοκάρυδο και γαρύφαλλο ήταν μπαχαρικά που προσθέτονταν στο φαγητό και στο ποτό. Δεν θεωρούνταν ασφαλές να πίνεις νερό στην Ελισαβετιανή Αγγλία γι' αυτό το κρασί ήταν το κύριο ποτό στο γαμήλιο τραπέζι.

 

ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

 

Το γαμήλιο δεν φορούσε ειδικά ενδύματα γάμου αλλά τα πιο επίσημα ρούχα τους. Για τη νύφη αυτό σήμαινε ότι φορούσε μια πλήρη μήκους τουαλέτα και φούστα. Ο γαμπρός φορούσε βράκα και καλτσόν και θήκη καβάλου. Τα πιο συνηθισμένα υφάσματα εκείνη την εποχή ήταν το λινάρι, το βαμβάκι και τα μάλλινα. Τα χρώματα ποίκιλαν αλλά το κίτρινο δεν επιλεγόταν για γάμο διότι θεωρούνταν σημάδι πένθους. Συνήθως το φόρεμα της νύφης είχε βαθύ ντεκολτέ

και φορούσε ένα κολιέ, βολάν από μετάξι ή λινό στο λαιμό, μανσέτες και λουλούδια για να τιμήσουν το γεγονός.

 

 

 

 

 

 

ΠΡΟΤΥΠΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣΤα πρότυπα ομορφιάς κατά την Αναγέννηση είναι

γνωστά. Ανοιχτόχρωμο δέρμα, ξανθά μαλλιά, πάντα σε μπούκλες και έντονο χρώμα χειλιών. Kαι φυσικά γαλάζια μάτια.

Το ανοιχτόχρωμα δέρμα μαρτυρούσε την ευγενική καταγωγή. Οι γυναίκες της αριστοκρατίας δεν έκαναν χειρονακτικές εργασίες εκτός του σπιτιού και δεν εκθέτονταν στον ήλιο επομένως η επιδερμίδα τους παρέμενε λευκή. Όπως σήμερα είναι γνωστό όταν μια λειτουργία του οργανισμού δεν χρησιμοποιείται αρκετά, ασθενεί και στο τέλος παύει να λειτουργεί. Αυτό φυσικά γίνεται με την πάροδο των χρόνων και με το πέρασμα των γενεών κληρονομικό γνώρισμα, οπότε το λευκό δέρμα επιβεβαίωνε ότι τόσο η κοπέλα όσο και οι πρόγονοι της υπήρξαν ευγενείς που είχαν στη δούλεψη τους άλλους ώστε να μην χρειάζεται να κοπιάζουν οι ίδιοι! Τώρα γιατί η ιδέα μιας λευκής γυναίκας ήταν τόσο δελεαστική; Αφενός γιατί το χρώμα που κληρονομούσαν οι γυναίκες αυτές ήταν ένα "προσόν". Προσέδιδε αίγλη και έκανε τα λαμπρά, λαμπρότερα και τους πιο βαρετούς ανθρώπους ενδιαφέροντες. Αφετέρου γιατί μια γυναίκα ευγενικής καταγωγής έχει λάβει καλύτερη παιδεία, δηλαδή γνώριζε πιάνο λατινικά και είχε πάντα λεπτεπίλεπτους τρόπους που της έδιναν χάρη. Βέβαια αυτοί οφείλονταν είτε στην εκπαίδευση είτε στο ότι το λεπτό τους σώμα που δεν ήταν παραμορφωμένο από τους κορσέδες. Οπωσδήποτε μια λεπτή κοπέλα που σκοντάφτει θα θεωρούταν χαριτωμένη από μια

λαϊκή με σκούρο δέρμα, η οποία προφανώς θα είχαν συνηθίσει στις χειρονακτικές εργασίες, οπότε θα ήταν και πιο εύρωστη και θα είχε λιγότερο χρόνο για να περιποιηθεί τον εαυτό της.

Οι ποιητές της εποχής περιέγραφαν τις γυναίκες να γλιστρούν στο έδαφος, να είναι ελαφριές και γεμάτη χάρη, σαν ένα ανώτερο ον, έναν άγγελο και ίσως αυτός είναι ο λόγος που είχαν πάντα μπούκλες και το πιο δημοφιλές χτένισμα της εποχής. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε σονέτα που εξυμνούν τη γυναικεία ομορφιά.

4ο ΘΕΜΑ:

Η επίδραση των έργων του Σαίξπηρ

Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡΤο έργο του Σαίξπηρ επηρέασε σημαντικά το θέατρο

και τη λογοτεχνία. Συγκεκριμένα, επέκτεινε τις δραματικές δυνατότητες των χαρακτήρων, της πλοκής, της γλώσσας και του ύφους. Για παράδειγμα, μέχρι τον "Ρωμαίο και Ιουλιέτα" τα ρομαντικά έργα δεν θεωρούνταν αξιόλογα θέματα για τραγωδίες. Οι μονόλογοι χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη μεταφορά πληροφοριών σχετικά με τους χαρακτήρες ή τα γεγονότα, αλλά ο Σαίξπηρ τους χρησιμοποίησε για να εξερευνήσει τις σκέψεις των χαρακτήρων. Το έργο του επηρέασε και την ποίηση. Οι ρομαντικοί ποιητές προσπάθησαν να αναβιώσουν το δράμα στο ύφος του Σαίξπηρ αλλά με μικρή επιτυχία.

Ο Σαίξπηρ επηρέασε συγγραφείς όπως ο Τόμας Χάρντι, ο Γουίλιαμ Φώκνερ και ο Κάρολος Ντίκενς. Οι μονόλογοι του αμερικανού μυθιστοριογράφου Μέλβιλ οφείλουν πολλά στον Σαίξπηρ. Ο καπετάνιος Άχαμπ στο "Μόμπυ Ντικ" έιναι ένας κλασικός τραγικός ήρωας, εμπνευσμένος από τον "Βασιλιά Λήρ". Οι μελετητές έχουν εντοπίσει 20.000 μουσικά κομμάτια που συνδέονται με τα έργα του Σαίξπηρ. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται δύο όπερες του Τζουζέπε Βέρντι, ο "Οθέλος" και ο "Φάλσταφ", των οποίων η κριτική αποδοχή συγκρίνεται με αυτή των πρωτότυπων θεατρικών έργων. Ο Σαίξπηρ ενέπνευσε επίσης πολλούς ζωγράφους, συμπεριλαμβανομένων των Ρομαντικών και των Προραφαηλιτών. Μάλιστα ο Ελβετός Ρομαντικός καλλιτέχνης Χ. Φύσλι, φίλος του Ο. Μπλέηκ, μετέφρασε τον "Μάκβεθ" στα γερμανικά. Ο ψυχαναλυτής Σ. Φρόιντ μελέτησε έργα του Σαίξπηρ και ιδιαίτερα τον Άμλετ, για να αναπτύξει τις θεωρίες του γύρω από την ανθρώπινη φύση. 

Την εποχή του Σαίξπηρ, η γραμματική, η ορθογραφία και η προφορά ήταν λιγότερο τυποποιημένες απ' ο,τι είναι τώρα και η χρήση της γλώσσας του βοήθησε στον σχηματισμό της σύγχρονης αγγλικής γλώσσας. Εκφράσεις όπως "with bated breath" ("με κομμένη την ανάσα", από τον "Έμπορο της Βενετίας) και "it was a foregone conclusion" ("ήταν αναπόφευκτο", από τον "Οθέλο") χρησιμοποιούνται πλέον στην καθομιλουμένη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. εγκυκλοπαίδεια PAPYRUS LAROUSSE BRITANNICA

2. WIKIPEDIA , Η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

3. ΑΠΑΝΤΑ ΣΑΙΞΠΗΡ ( ΣΟΝΕΤΑ )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ

ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ