startschot Jessa Ziekenhuis
Per
sone
elsm
agaz
ine
Jess
a Zi
eken
huis
mei
| ju
ni ‘
11
Ja
arga
ng 2
- nu
mm
er 9
van a tot z
Hectische tijden voor spoedgevallendienst
Jessa's Midsummer Party
Prinsenpaar bezoekt campus SU
JESS!
Roparun
2We vinden het allemaal vanzelfsprekend dat we een hoge
kwaliteit van zorg verstrekken en dat we de patiënt hierin
centraal stellen. Maar toch moeten we er continu over
waken dat de patiënt deze zorg ook effectief zo ervaart.
Vooral in een fusieproces waarbij diensten samensmelten
en verhuizen, is extra waakzaamheid op dit vlak zeker
geen overbodige luxe.
De afgelopen maanden hebben we als ziekenhuis een
belangrijke stap gezet in het fusieproces van onze kern-
diensten. De spoedgevallendienst kreeg de aartsmoeilijke
taak om als pionier dit proces in gang te zetten. Ook als ziekenhuis hebben we uit
deze fusie heel wat geleerd. Het is nu eenmaal hallucinant wat er allemaal bij komt
kijken om de verhuis van een ziekenhuisafdeling en de impact daarvan op de rest van
de organisatie in goede banen te leiden. Daarom is er de afgelopen maanden vanuit
zorg- en ondersteunende diensten heel wat denkwerk verricht om te komen tot een
geïntegreerde, dienstoverschrijdende manier om de verhuis van diensten aan te pak-
ken. Dit resulteerde intussen in een zeer goed en uitgebreid overzicht van wat er al-
lemaal dient te gebeuren, welke zorg- en ondersteunende diensten hierbij betrokken
zijn, wie er aanspreekpunt is voor wat, enz. In totaal vergt de verhuis van een dienst
minimum 165 acties! Het gaat dan om allerhande praktische aspecten, maar daar-
naast moet er ook oog zijn voor het integratieproces binnen diensten. Verandering
ondergaan is immers voor niemand gemakkelijk. Daarom voorziet het ‘verhuispakket’
ook een aantal tools die diensten naar willekeur kunnen inzetten om dat integra-
tieproces een duwtje in de rug te geven. En om hen in het hele traject nog beter te
begeleiden, willen we in de nabije toekomst een verhuiscoördinator aanstellen. Een
vlotte verhuis en integratie van diensten is immers essentieel om de goede kwaliteit
van zorg permanent te kunnen garanderen. Een punt dat NIAZ, de organisatie die ons
ziekenhuis in november komt doorlichten, ook al heeft aangestipt.
Een ander punt waar NIAZ van uitgaat, is dat processen en procedures goed uitge-
schreven en steeds up-to-date zijn. Het uitschrijven van processen is inderdaad een
basisvoorwaarde voor een kwalitatieve zorg. Maar hier stopt het verhaal natuurlijk
niet. Medewerkers moeten de procedures ook effectief kennen en de meest recente
versie gemakkelijk kunnen terugvinden. Ook daar hebben we de afgelopen maanden
een mooie stap gezet met de lancering van JessaZorgnet.
Met de verhuis van een aantal diensten en de externe NIAZ-audit in het verschiet,
belooft het najaar al even druk te worden als de afgelopen periode geweest is. Maar
vooraleer we die nieuwe uitdagingen met volle moed aanpakken, wil ik graag ieder-
een eerst een heel prettig en ontspannend verlof toewensen. Geniet ervan, het is je
van harte gegund!
Rudi Pluymers
Adjunct algemeen directeur
Directeur bedrijfsvoering
Column
Patiënt als middelpuntvan kwalitatieve zorg
2
Redactie:Luc Colla, Erna Desiron, Miranda Follong, Kristof Hayen, Ludo Hermans, Christa Meekers, Eddy Reners, Katrien Vangrunderbeeck, Gilberte Vrancken, Lieve Verbiest, Nadine Willems en Brigitte Celis
Hoofd- en eindredactie:Brigitte Celis
Verantwoordelijke uitgever:Dr. Yves Breysem, Jessa Ziekenhuis, maatschappelijke zetel: Salvatorstraat 20, 3500 Hasselt
Werkten ook mee aan dit nummer:Rudi Pluymers, Johan Coppens, Luk Celus, Dominique Leurs, Pieter Willems, Dirk Copermans, Tom Geuns, Maarten Provo, Sabine Devooght, Karen Dilissen, Christa Leenders, Anja Scheelen, Sonja Reckers, Hilde Goossens, Thijs Nelis, C1 campus SA, geriatrie campus SA, CCU, JOZ-senioren, Annick Germeys
Op de cover:prins Filip, prinses Mathilde en dr. Joyce Steenberghs
Jessa & Veelbelovend
2
mei
| ju
ni ‘
11
Column
Van revalidatiecampus naar referentiecentrum
Prinsenpaar bezoekt campus SU Spoedgevallendienst
Roparun 4 8 14 18
Jessa & Veelbelovend
Onthaal nieuwe medewerkers
Sabine Devooght is topsporter badminton
Mobiliteitsdagen
Jessa's Midsummer Party
612222728
4
“Vóór de fusie van het Salvator- en het St.-
Ursulaziekenhuis in 1996, was SU een acuut
ziekenhuis met 110 bedden. Na de fusie werd
volop de kaart getrokken om op deze campus
een revalidatiecentrum uit te bouwen, maar
ook om de poliklinische activiteiten voor de
brede regio Herk-de-Stad te behouden,” blikt
Johan Coppens terug. “Op dat ogenblik had-
den we weinig of geen ervaring op het vlak
van revalidatie. We hebben dan een aantal
sleutelpersonen van de UZ Leuven, campus
Pellenberg, uitgenodigd voor een informatie-
avond en zijn met dr. Steenbergs en dr. Grisar
beginnen te werken aan een visie en concept
voor onze revalidatiecampus. Vier hoofdver-
pleegkundigen, waaronder ikzelf, hebben
toen ook een opleiding revalidatieverpleeg-
kunde in Pellenberg gevolgd.”
Permanente bijscholingBegin 2004 startte campus SU met de eerste
reva-afdeling van 22 bedden. In hetzelfde
jaar opende ook reva 2 de deuren. Johan:
“Niet simpel, want al onze verpleegkundi-
gen waren gewoon te denken in termen van
diagnosestelling en behandeling en waren
ook zo opgeleid. Dus zijn we gestart met
een intern bijscholingsprogramma specifiek
voor revalidatie. Tegenwoordig zijn bijna al
onze verpleegkundigen bijgeschoold in reva-
lidatieverpleegkunde. Ieder jaar volgen een
4-tal medewerkers de opleiding in Pellenberg.
Daarnaast bieden we intern zelf 5 opleidings-
modules aan, waar bijvoorbeeld ook verpleeg-
kundigen van de thuiszorg aan deelnemen.
Een belangrijk aspect in deze job is het revali-
dant- en familie-georiënteerd zijn, eerder dan
het verpleegtechnische.”
Eén Jessavisie op revalidatieSinds april 2008 beschikt de revalidatiecam-
pus over drie volledige afdelingen revalidatie.
Dit is samen goed voor 70 bedden, waaronder
een comacentrum van 5 plaatsen. Daarnaast
is op campus SU ook een ambulant revali-
datiecentrum gevestigd waar iedere week
35 tot 45 revalidanten één of meer sessies
volgen, een polikliniek en een geriatrische af-
deling. Deze laatste verhuist op termijn naar
campus SA. Daarna krijgt de revalidatieafde-
ling van campus VJ (C7) haar plaats binnen
campus SU. “De verhuis van C7 is voorzien
voor eind 2012 maar we zijn nu al samen
bezig met de voorbereidingen,” vertelt Johan.
“De organisatie van een revalidatiecentrum
met een apart leefgedeelte en een aparte
therapieblok is uiteraard anders dan die van
een afdeling in een acuut ziekenhuis. Daar
is de therapie immers op de afdeling inge-
bouwd en stromen patiënten vanuit andere
verpleegafdelingen door. Op praktisch vlak
zien we dus verschillen, maar wat visie en
revalidatieconcept betreft zitten we volledig
op dezelfde golflengte. En dat is uiteraard
veruit het belangrijkste. De uitdaging voor
de toekomst is om ons centrum samen verder
uit te bouwen tot een referentiecentrum voor
revalidatie.”
De mens in zijn totaliteitIn het revalidatiecentrum worden vooral reva-
lidanten met niet-aangeboren hersenletsels
behandeld. Johan: “We helpen hen om de li-
chamelijke en geestelijke vermogens die ze
nog hebben, te ontplooien. Het doel is een
maximale autonomie en zelfredzaamheid zo-
dat ze zo goed mogelijk kunnen functioneren
in hun eigen leefomgeving en in de maat-
schappij. Van in het begin hebben we hiervoor
gewerkt vanuit het ‘gevolgen model’: iedere
aandoening of stoornis geeft aanleiding tot
beperkingen en iedere beperking geeft mo-
gelijk participatieproblemen. We proberen dit
telkens te vertalen naar het activiteitenni-
veau. Voor de revalidant betekent dit: wat kan
ik nog, wat wil ik doen en hoe kan ik dat doen?
Het gaat hierbij niet alleen om lichamelijke
aspecten, maar om de hele mens. We houden
dus ook rekening met psychisch-emotionele
aspecten zoals angst, depressie en gedrags-
veranderingen en met sociale aspecten zoals
de gevolgen voor het werk, de relatie binnen
het gezin, enz... We noemen dat het bio-psy-
cho-sociaal model.”
VertrouwenspersoonIedere revalidant wordt bij opname aan een
vaste revalidatie-arts en een coördinerend
verpleegkundige toegewezen. “Onze drie
revalidatie-artsen werken ieder met een ei-
gen referentieteam. De coördinerende ver-
pleegkundige speelt in dit geheel de rol van
coördinator en vertrouwenspersoon. Door die
oor heel wat medewerkers van het Jessa Ziekenhuis –vooral van campus VJ- is de campus in Herk-de-Stad eerder onbekend terrein. Uiter-aard is geweten dat hier een revalida-tiecentrum ingericht is. Maar wat dit precies inhoudt, is soms minder duide-lijk. In dit nummer laten we graag zorg-manager Johan Coppens een algemeen beeld van campus SU schetsen. Ook in de volgende nummers zal de werking op campus SU regelmatig aan bod ko-men. Kwestie van elkaar wat beter te leren kennen.
V
mei
| ju
ni ‘
11
Campus SU: Van revalidatiecampus tot referentiecentrum voor revalidatie
5
mei
| ju
ni ‘
11
vertrouwensband met de patiënt komt vaak in-
formatie naar boven die belangrijk is voor het
revalidatieverloop en die anders verloren gaat.”
Eigen taalMaar hoe communiceer je nu op een duidelijke
manier over al die disciplines heen? “Je hebt
inderdaad nood aan een duidelijke taal rond re-
validatie,” beaamt Johan. “Daarvoor gebruiken
we het SAMPC-model. Deze letters staan voor:
Somatisch aandachtsveld, Activiteiten dage-
lijks leven (ADL), Maatschappelijk functione-
ren, Psychisch functioneren en Communicatie.
Iedere zorgverstrekker brengt telkens verslag
uit onder deze rubrieken. Ook de verslagen
die naar de huisarts gaan, zijn op deze manier
opgebouwd. Verder gebruiken we op de team-
besprekingen een gestandaardiseerde riedel
die door de verschillende disciplines vooraf
ingevuld wordt. Concreet betekent dit dat we
afgesproken codes per discipline gebruiken
waardoor alle teamleden in één oogopslag de
status van de revalidant kunnen inschatten.”
Sterk multidisciplinairDat hier sterk multidisciplinair gewerkt wordt,
is intussen duidelijk. Naast de multidisciplinai-
re behandeling is er ook veel multidisciplinair
overleg onder meer binnen het wekelijkse
opnameteam en de wekelijkse teambespre-
king per patiënt. Daarnaast is er, afhankelijk
van de noden, regelmatig een ronde tafelge-
sprek met de revalidant en de familie. “Daarbij
zijn ook de huisarts en thuiszorg betrokken.
Tijdens het ronde tafelgesprek komen items
aan bod zoals de stand van zaken, afspraken
over de behandeling, revalidatiedoelstellin-
gen, hulpmiddelen en aanpassingen die thuis
moeten gebeuren.”
Revalidant als partnerHet revalidatiecentrum beschouwt de revali-
dant als partner in de revalidatie. “We willen
zoveel mogelijk vertrekken vanuit de persoon-
lijke behoeften en wensen van de revalidant
en ruimte geven voor vragen of opmerkingen.
Zowel het ‘dagboek’ dat iedere revalidant bij
opname krijgt als de vertrouwensband met
de coördinerende verpleegkundige, nodigen
hiertoe uit. Patiëntgericht en patiëntgestuurd
werken we al langer, maar we streven ook
naar ‘patiëntonderhandelde’ zorg door revali-
danten echt inspraak te geven. Al formuleren
we wel vanaf de opname duidelijk welke doel-
stellingen haalbaar zijn naar herstel toe. Op
die manier geven we geen valse hoop.”
Thuis in de stadCampus SU onderhoudt een prima relatie met
het stadsbestuur van Herk-de-Stad. “Uit de
samenwerking met de stad zijn al heel wat
reva-vriendelijke initiatieven voortgevloeid,”
beklemtoont Johan. “We gaan bijvoorbeeld
regelmatig met onze revalidanten naar de
rolstoeltoegankelijk gemaakte markt, de
sporthal, bib of de supermarkt. Voor de uit-
bouw van onze therapietuin hebben we ook
ondersteuning gekregen vanuit de stad. Wij
van onze kant stellen de therapietuin ter be-
schikking van de senioren voor hun activitei-
ten. Ook met de St. Martinusscholen hebben
we een heel goede samenwerking. Tijdens de
inleefdagen komen er bijvoorbeeld leerlingen
van de school enkele dagen meedraaien. Al
deze initiatieven helpen onze revalidanten bij
hun re-integratie in de maatschappij.”
Enkele cijfers• Mei 2011: 70 revalidatiebedden
--> eind 2012: 90 revalidatiebedden
• Aantal opnames voor revalidatie in 2009: 433
• Ligdagen revalidatie in 2009: 21.437
• Gemiddelde verblijfsduur revalidanten: 1,62 maand
• Aantal medewerkers: 45 VE verpleegkundigen, 24 VE paramedici,
2,5 VE revalidatieartsen
Campus SU: Van revalidatiecampus tot referentiecentrum voor revalidatie
6
mei
| ju
ni ‘
11
E ind maart stapten 13 dynamische, ambitieuze medewerkers uit ons ziekenhuis –samen met hun mascotte Willy- in het traject ‘Jessa & Veelbelovend’. Dit ontwikkelingstraject richt zich op bachelors en masters die de ambitie hebben om door te groeien in onze organisatie. De bedoeling is hen te begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling en in het opnemen van nieuwe verantwoordelijkheden. Het traject startte alvast schitterend met een zeer geslaagde ‘mini-tweedaagse'. Intussen zijn er ook enkele workshops achter de rug.
De begeleiding van de deelnemers ligt in han-
den van Dirk Copermans, manager ontwikke-
ling en opleiding, en Pieter Willems, manager
proces- en projectwerking. “Via dit traject wil-
len we de deelnemers de kans geven om be-
ter zicht te krijgen op zichzelf en inzichten te
verwerven rond leiderschap en hun kwalitei-
ten. Zo kunnen medewerkers gerichter wer-
ken aan hun sterke en minder sterke kanten.
Belangrijk als je eventueel wil doorgroeien
naar een leidinggevende of een verdiepende
functie,” legt Dirk Copermans uit. “Naast het
luik ‘persoonlijke ontwikkeling’ maken we de
medewerkers ook vertrouwd met methodie-
ken voor project- en procesdenken,” voegt
Pieter eraan toe. “Iedere deelnemer krijgt bij-
voorbeeld de kans om dienst- en ziekenhuis-
projecten uit te voeren. Hiervoor werken ze
nauw samen met collega’s, diensthoofden en
management.”
Buddy’sOm ‘Jessa en Veelbelovend’ optimaal te star-
ten, vertrokken de 13 deelnemers op 31
maart richting Lustin voor een door Outward
Bound professioneel opgezette mini-twee-
daagse. “Dit startweekend is uiteraard be-
doeld om elkaar te leren kennen en meteen
al een groep te vormen. Maar daarnaast leren
de groepsleden er ook in een veilige, open
sfeer inzicht te krijgen in zichzelf, feedback
te geven in de groep, enz...,” legt Dirk uit. “De
deelnemers kiezen ook een ‘buddy’ binnen
de groep. Zo hebben ze gedurende het hele
traject iemand waar ze snel terecht kunnen.”
Op maat van de groepHet traject Jessa & Veelbelovend loopt over
een periode van een jaar en omvat een 25-
tal dagen. Naast teambuilding, workshops,
projectwerk,... in groep, krijgen de deelnemers
ook eenmaal per maand individuele begelei-
ding. Pieter: “Voor de workshops proberen
we zoveel mogelijk op maat van het individu
en de groep te werken en het zo interactief
mogelijk te maken. Zo vragen we bijvoorbeeld
telkens enkele van de deelnemers om de dag
mee in te vullen en zelf workshops te geven.
Iedereen van de groep krijgt ook de opdracht
een mentor in huis te zoeken, iemand die hen
feedback kan geven en kan helpen nadenken
over hun functioneren.”
Drie projectenElke deelnemer start binnen ‘Jessa en Veel-
belovend’ eerst met een klein project. Later
volgt een wat groter dienstgebonden project.
Het laatste half jaar van de opleiding staat
er een ziekenhuisbreed groepsproject op het
programma. De keuze van de projecten ge-
beurt in samenspraak met het diensthoofd of
het zorgclustermanagement. Op die manier is
er steeds een link met het beleidsplan van de
dienst en de doelstellingen van de organisatie.
Opleidingstraject ‘Jessa en veelbelovend’kent goede start
Tot nu toe vind ik ‘Jessa & Veelbelovend'een echte aanrader!
“"
7
mei
| ju
ni ‘
11
Twee van de deelnemers zijn kinesist Tom
Geuns en spoedverpleegkundige Maarten
Provo. Net als hun andere collega’s kregen ze
bij hun kandidatuurstelling een ‘screening’. Dit
gebeurde via een zelf-assessment en een ge-
sprek met Dirk Copermans en directeur P&O
Karel Bosmans. Hierin werd gepeild naar hun
motivatie en moesten de kandidaten zelf ook
met een actievoorstel komen.
Sterk praktijkgerichtOver zijn eerste ervaringen binnen ‘Jessa &
Veelbelovend’ is Tom alvast enthousiast. “Ik
heb vroeger ook al een opleiding Lean Six
Sigma gevolgd. Heel interessant, maar eer-
der theoretisch en voor mij qua statistiek
ook vrij moeilijk. Dit traject bevat uiteraard
ook theorie, maar is tegelijkertijd sterk prak-
tijkgericht. Waarom ik me hiervoor heb inge-
schreven? Noem het maar een persoonlijke
verrijking, een manier om me verder te ont-
wikkelen.” Ook Maarten is gemotiveerd aan
‘Jessa & Veelbelovend' begonnen. “De reden
van deelname is voor iedereen anders,” stelt
hij. “Het is inderdaad een persoonlijke verrij-
king, maar ik zie het ook als opstapje om later
door te groeien in de organisatie.” Ook Maar-
ten is tevreden over het hoge praktijkgehalte.
“Tijdens de workshops pik je meteen tal van
praktische tips op voor de uitwerking van je
eigen project. Door de projecten in groep te
bespreken, leer je ook van elkaar en krijg je
een soort kruisbestuiving.”
3 projectenMaarten en Tom werken intussen aan hun
eerste project. “Door de samenvoeging van
de spoedgevallendiensten en de talrijke en
snelle veranderingen die dit meebrengt, is
het bij ons op spoed niet altijd meer duidelijk
welke regelingen, werkafspraken e.d. gelden,”
legt Maarten uit. “Daarom ben ik voor mijn
eerste project bezig met al die dingen eens
op een rijtje te zetten. Tom werkt intussen
aan een overzichtsfiche voor revalidatieafde-
ling C7 waarin alle paramedici klinimetrische
gegevens noteren. “Hierdoor is er in C2M
een beter overzicht van de toestand van de
patiënt beschikbaar,” legt hij uit.
Geslaagde tweedaagseOok de introductietweedaagse was volgens
onze collega’s een zeer geslaagd initiatief.
Maarten maakte hierover een beknopt verslag
(zie verder). “We zijn niet met 13, maar met
14 vertrokken,” lacht hij. “Onze mascotte Willy
heeft tijdens de hele tweedaagse zeker een
hoofdrol gespeeld.” Beiden benadrukken dat
de tweedaagse een echte groep van hen heeft
gemaakt. “Ik heb het gevoel dat we in die twee
dagen meer geleerd hebben dan anders in een
maand,” vertelt Tom. “Tot nu toe vind ik ‘Jessa &
Veelbelovend' een echte aanrader!”
Enthousiaste deelnemers
De groep
Een kort reisverslag
Jess! verschalkte de groep ‘Jessa & Veelbelovend’ voor de foto tijdens
een van hun workshops.
Op de foto zie je vlnr.: Maarten Provo, Pieter Willems, Tom Geuns,
Alessandra Loiacono, Caroline Van Buggenhout, Lieve Bollen met mas-
cotte Willy, Brenda Thielen, Annelies Hermans, Anne-Sofie Colson, Dirk
Copermans, Lieve Reumers, Katrien Bijnens, Wendy Monten en Maarten
Bossuyt. Ontbreekt op de foto: Linde Lurquin.
Met zijn veertienen vertrokken ze op een regenachtige donderdag, bestemming
onbekend, behalve voor Google. Jessa, veelbelovend en op de verkeerde trein
overgestapt. Al quizzend richting Lustin waar het plateau hoger is dan de straat,
is Jessa een nieuw wasproduct, ziekenhuis of de laatste Mora-snack?
Gedropt in volle donker met zaklamp, kompas en kaart, klauterend over prikkel-
draad, langs lianen en rivieren, door bossen en over bergen of gewoon langs de
straat met toekomstige BBQ kandidaten Dirk en Pieter.
Vindingrijk en moedig als zij waren over woeste rivieren met krokodillen gevuld,
geblinddoekt huizen bouwend, moedig balancerend op grote hoogten, in team
grensverleggend, onoverwinnelijk. Zichzelf ontdekt, het team heruitgevonden,
'n strijder vermist ... veelbelovend huiswaarts zonder verkeerde overstap of ver-
traging.
8
mei
| ju
ni ‘
11
Prinsenpaar bezoekt
revalidatiecampus St.-Ursula p woensdag 15 juni hebben prins Filip en prinses Mathilde onder massale pers-belangstelling een bezoek gebracht aan onze revalidatiecampus St.-Ursula in Herk-de-Stad. Het werd een mooi en hartverwarmend bezoek, met een erg geïnteresseerd prinsen-paar. Voor de dokters, medewerkers en revalidanten op campus St.-Ursula was het alvast een geweldige ervaring.
O
Na een eerste handdruk door gouverneur
Reynders en burgemeester Pauly, mocht
voorzitter Willem Descamps als gastheer het
prinsenpaar officieel welkom heten. In het re-
validatieblok op de derde verdieping ontving
prinses Mathilde bij aankomst een boeket
bloemen uit handen van Steve Orens, rolstoel-
atleet en peter van de campus St.-Ursula.
Daarna volgde de officiële voorstelling van de
Jessa-delegatie die ons ziekenhuis vertegen-
woordigde.
OefenzaalIn de oefenzaal Activiteiten Dagelijks Leven
(ADL) mochten revalidatiearts dr. Joyce Steen-
berghs en hoofdparamedicus Marc Michielsen
de rol van gastvrouw en gastheer overnemen.
Ze vertelden het prinsenpaar vakkundig over
het hoe en het waarom van ADL-training.
Hierbij leren revalidanten in een reëel nage-
bouwde keuken en thuissituatie terug da-
gelijkse handelingen zoals koken, de afwas
doen, het huishouden verzorgen, …
Twee revalidanten waren onder begeleiding
van de ergotherapeuten bezig met het oefe-
nen van hun vaardigheden in de keuken.
Daarbij maken ze ook gebruik van CIMT (Con-
strained Induced Movement Therapy). Dit is
een vorm van therapie om patiënten met een
halfzijdige verlamming ten gevolge van een
niet-aangeboren hersenletsel te trainen. De
niet-aangedane hand wordt uitgeschakeld
met een handschoen, zodat de aangedane
hand gedurende twee weken zes uur per dag
intensieve training krijgt.
mei
| ju
ni ‘
11
9
10
mei
| ju
ni ‘
11
en revalidanten. De achtergrond van prinses
Mathilde als logopediste maakte het voor
haar wellicht extra interessant om in te gaan
op een aantal specifieke aspecten van de lo-
gopedie.
Massale belangstellingOm het bezoek af te ronden eindigden prins
Filip en prinses Mathilde in het cafetaria. Daar
schuifelden ze langzaam door een haag van
revalidanten, medewerkers en geïnteresseer-
den die massaal waren opgekomen. Ze namen
uitgebreid de tijd om handen te schudden en
links en rechts een kort praatje te maken met
het enthousiaste publiek. Buiten stonden de
kinderen van basisschool Herckerhof en van
basisschool Sint-Martinus Filip en Mathilde
nog op te wachten. Ze overstelpten het prin-
senpaar als afscheid met tekeningen.
Exact één uur na aankomst was het bezoek
aan campus St.-Ursula afgelopen en zette de
prinselijke colonne zijn tocht in Limburg ver-
der met een bezoek aan het natuurgebied
Gerhagen in Tessenderlo en een werkverga-
dering met de Limburgse Reconversie Maat-
schappij (LRM).
Hoofdparamedicus Marc Michielsen van campus SU was één van de medewerkers die het
prinsenpaar mocht rondleiden en uitleg geven. "Het is fijn dat we ons verhaal eens een
keer kunnen doen en dat de revalidatiepatiënten in de belangstelling staan door het be-
zoek van prins Filip en prinses Mathilde. Het prinsenpaar was oprecht geïnteresseerd in
onze werking en stelde heel gerichte vragen. Ik hoop dat we hun iets hebben kunnen bij-
brengen. We blijven in elk geval met een heel positief gevoel achter."
Revalidant Willy Haegeman is een goede maand geleden gestart met revalidatie op cam-
pus St.-Ursula, nadat hij getroffen was door een bloedklonter op zijn hersenen. "Ik volg hier
nu dagelijks therapie en mijn toestand gaan zienderogen vooruit," zegt hij. Willy was in de
oefenzaal bezig met het kuisen van groenten en het maken van soep, dagelijkse vaardig-
heden die opnieuw aangeleerd worden. "Prinses Mathilde vroeg geïnteresseerd naar mijn
gezondheidstoestand en ook naar mijn familie en de situatie thuis. Het prinsenpaar was erg
geïnteresseerd om te horen wat we hier leren doen, om thuis opnieuw optimaal te kunnen
functioneren."
LogopedieVervolgens ging het prinselijk bezoek naar
de tweede revalidatiezaal. Hier gaven dr.
Ryckaert (NKO-arts) en Louisette Raymaekers
(Logopedie) uitleg over slikrevalidatie en een
demonstratie van FEES (Fiberoptic Endosco-
pic Evaluation of Swallowing). Met een spe-
ciaal toestel brengen ze de slikfunctie in
beeld. Op basis van de digitale slikfilm ziet
men de huidige sliksituatie en kunnen artsen
en paramedici bij herhaalde afname in de tijd
de evolutie van het slikken evalueren. Het is
een goed hulpmiddel om gefundeerd advies
naar voedingsconsistentie en voedingstoe-
diening te geven. Aansluitend volgden prins
Filip en prinses Mathilde nog een demonstra-
tie van Armeo, een robotarm die de revalidan-
ten gebruiken om op een aangename manier
de arm te trainen met behulp van computer-
animaties. Tenslotte kwam ook de loopband
met gewichtssuspensie nog aan de beurt.
Het prinsenpaar bleek erg geïnteresseerd en
stelde veel vragen aan artsen, medewerkers
“Prinsenpaar was oprecht geïnteresseerd
en stelde heel gerichte vragen"
“Mathilde vroeg naar mijn familie
en de situatie thuis”
Hoofdparamedicus Marc Michielsen
Revalidant Willy Haegeman
11
mei
| ju
ni ‘
11De raad van bestuur heeft op 11 mei
groen licht gegeven voor de verdere uit-
werking van de plannen voor een nieuw
ziekenhuis op de huidige campus Salva-
tor. Op deze eenheidscampus zullen op
termijn alle ziekenhuisactiviteiten van
de Hasseltse campussen samengebracht
worden. Onze revalidatiecampus SU blijft
in Herk-De-Stad. Ook de raadplegingen
daar blijven behouden. De locatie op
campus Salvator is voldoende groot en
de ligging is goed. Indien er geen onover-
komelijke problemen opduiken en de stad
de locatie goedkeurt, ligt de keuze vast.
Een stuurgroep van het ziekenhuis is in-
tussen al bezig met de uitwerking van
een technisch en financieel plan voor
het nieuwe ziekenhuis. Daarnaast moet
een algemeen bouwconcept ontwikkeld
worden hoe het nieuwe ziekenhuis er zal
uitzien. Dit plan zal zo snel mogelijk in-
gediend worden bij de Vlaamse overheid.
De ziekenhuisleiding hoopt binnen vijf à
zeven jaar met de bouwwerken te kunnen
starten om vanaf 2020 de eerste delen
van het nieuwe ziekenhuis in gebruik te
kunnen nemen. De volgende jaren zullen
er op de drie bestaande campussen nog
een aantal verschuivingen gebeuren om
de werking van nu tot aan de nieuwbouw
zo goed mogelijk af te stemmen op de no-
den van de patiënt.
5 gezonde zomersnacks
1Een lijnvriendelijke milkshake met rode vruchten Mix een glas
magere of halfvolle ijskoude melk
met een handvol aardbeien, fram-
bozen en bessen tot een heerlijke milkshake.
Door een schep ijs achterwege te laten, be-
spaar je ongeveer 100 kcal.
2Een botvriendelijke yoghurtdres-sing Een saladedressing op basis
van magere yoghurt is minder vet
en de toegevoegde yoghurt zorgt
voor extra calcium. Extra lekker met verse
tuinkruiden, een mespuntje mosterd en een
teentje knoflook.
3Een darmvriendelijke aardappel-salade Verstopping of constipatie
is heel vervelend, vooral op vakan-
tie. Voldoende (water) drinken en
kiezen voor vezelrijke voedingsmiddelen
zoals volkorenbrood, peulvruchten, groenten
en fruit kan dit voorkomen. Een koude aard-
appelsalade met lekkere, verse en knappe-
rige groenten kan ook helpen.
4Een oogstrelende wortelsnack Eén middelgrote wortel per dag le-
vert genoeg vitamine A (in de vorm
van bètacaroteen) voor een paar
stralende ogen. Een schaaltje geraspte wor-
telen gemengd met een handvol rozijntjes
hapt lekker weg.
5Een hartvriendelijke visschotel Vis en vooral vette vis heeft een
gunstig effect op hart- en bloedva-
ten. Een koude schotel met bijvoor-
beeld zalm, forel, sardienen, haring, makreel
en sprot is niet te versmaden. Ook lekker op
de barbecue.
Kleine Milia-Marie verbleef in haar jonge
leventje al twee keer op de kinderafdeling
van ons ziekenhuis. De ouders waren na de
opname zeer tevreden over hun verblijf, de
zorgen die ze toegediend kregen, de manier
van omgang met hun kindje en de afleiding
waarvoor gezorgd werd in de speelzaal. Ze
wilden daar graag iets voor terugdoen en
beslisten om op de babyborrel van Milia-
Marie een financiële gift te vragen in plaats
van geschenkjes voor hun dochter. Met dit
geld kochten ze –in samenspraak met de
kinderafdeling- materiaal aan voor de speel-
zaal en dus voor
de andere kinderen
in het ziekenhuis.
Op de foto zie je
Milia-Marie en haar
ouders toen ze de
geschenken op de
kinderafdeling kwa-
men afgeven.
Tevredenoudersschenkengiften babyborrel
aankinderafdeling
Nieuw Jessa Ziekenhuis op campus SA
“Prinsenpaar was oprecht geïnteresseerd
en stelde heel gerichte vragen"
“Mathilde vroeg naar mijn familie
en de situatie thuis”
12
mei
| ju
ni ‘
11
De onthaaldag geeft nieuwe Jessamedewer-
kers de kans om kennis te maken met de di-
rectie, leidinggevenden en nieuwe collega’s.
De dag is opgebouwd volgens een vast pro-
gramma. Om op een aangename en informele
manier te starten, krijgen de nieuwelingen
eerst een ontbijt aangeboden. Dan volgt het
meer formele gedeelte. Hierin brengen alge-
meen directeur dr. Yves Breysem, directeur
patiëntenzorg Ludo Meyers, personeelsdi-
recteur Karel Bosmans, communicatiemana-
ger Luc Colla en adjunct-algemeen directeur
en directeur bedrijfsvoering Rudi Pluymers
achtereenvolgens informatie over organi-
satiestructuur, missie en visie van het Jessa
Ziekenhuis, de visie op kwaliteitsvolle patiën-
tenzorg en het beleid op middellange tijd, de
rechten, plichten en verwachtingen van en
naar de medewerker (HR-beleid), de verschil-
lende vormen van interne en externe com-
municatie en last but not least de rol van de
ondersteunende diensten in een patiëntge-
stuurde organisatie.
Informele gesprekkenTijdens de middagpauze hebben de nieuwe
medewerkers de kans om een informeel ge-
sprek aan te knopen met de nieuwe collega’s,
directieleden en zorgclustermanagers. Dit
gebeurt tijdens een walking lunch. In de na-
middag krijgen de deelnemers in groepjes een
uitgebreide uitleg over meer specifieke perso-
neelsaangelegenheden zoals verzekeringen,
loonberekening, ontwikkeling en opleiding,
maar ook aspecten van veiligheid, preventie,
gezondheidspromotie, vertrouwenspersonen,
mobiliteit, bewaking en de vakbonden komen
aan bod. Als leuke afsluiter is er voor iedere
deelnemer een geschenkje als aandenken
aan deze leerrijke dag en zes winnende me-
dewerkers ontvangen een gadget voor hun
goede inzet!
Onthaaldag nieuwe medewerkers p 28 april 2011 vond de derde editie van de onthaaldag voor nieuwe medewerkers plaats. De cel Ontwikkeling en Opleiding, die instaat voor de orga-nisatie van de onthaaldagen, zag 94 enthousiaste medewerkers opdagen. Deze medewerkers zijn allen na 1 juli 2010 in ons ziekenhuis gestart.
O
Vermoeiender dan een hele dag werken.“ "
Leuke dag,goede afwisseling!“ "
Onthaaldag nieuwe medewerkers
13
mei
| ju
ni ‘
11
De onthaaldag wordt over het algemeen zeer positief ervaren door de deelnemers. Het is een leuke dag met een goede afwisseling die aangeeft
dat er binnen ons ziekenhuis aandacht is voor het onthaal en de begeleiding van nieuwe medewerkers. Maar natuurlijk is er steeds verbetering
mogelijk! De nieuwe medewerkers krijgen daarom aan het einde van het programma de gelegenheid om hun gerichte feedback te geven via een
evaluatieformulier. Een greep uit de reacties:
De onthaaldag geëvalueerd
Positieve reacties
• Zeer goede indeling en vormgeving van de dag met zeer veel goe-
de en bruikbare informatie. Enkele kleine minpuntjes die het niet
eens waard zijn om te vermelden.
• Goede voorbereiding komt tot uiting bij de uitvoering! Pluimpje!
• Door deze infosessies heb je een groter gevoel van bereikbaarheid
naar de verschillende diensten toe.
• Nieuwe dingen geleerd. Leuke dingen gedaan.
• De waarden en normen die in de presentaties worden voorgesteld,
zijn dezelfde als die men op de werkvloer kan terugvinden. On-
danks dat ik maar een vervangingscontract heb, werd ik direct als
volwaardig teamlid beschouwd.
• Organisatie en uitvoering waren super!
• Een goede manier om nieuwe medewerkers in grote lijnen kennis
te laten maken met de directie en nevendiensten.
• Veel bijgeleerd waar je anders niet bij stilstaat.
• Infostanden: je hebt de mogelijkheid om persoonlijke vragen te
stellen.
• De filmpjes tussen de presentaties in moeten zeker blijven, alsook
de uitleg over de loonbrief.
• Informatieve dag met een goede variatie tussen de verschillende
onderdelen.
• Alles was super. Fijn om te weten hoe alles eraan toe gaat.
• Duidelijke uiteenzettingen en fijn gebracht. Dank!
• ...
Aandachtspunten
• Herhaling in de verschillende presentaties, maar niet storend.
• De infostanden kort bij elkaar waardoor er veel lawaai was en je
niet iedereen goed kon verstaan.
• Er werd niets verteld en getoond over de algemene keuken. Dit
vond ik spijtig.
• Het was koud in de aula. Misschien de airco's minder hard zetten.
• Voor het personeel dat hier nog nooit geweest is, is de bewegwij-
zering naar de grote parking niet goed aangegeven.
• Het was leerrijk, maar het duurde erg lang.
• Vermoeiender dan een hele dag werken.
• Sommigen hebben nood aan andere infosessies.
• Campusrondleiding zou ook welkom zijn. Programma onthaaldag
op voorhand bekend maken.
• Veel informatie. Soms te veel.
• ...
Volgende onthaaldagDe volgende onthaaldag vindt plaats op 13 oktober 2011.
Dan zijn alle medewerkers die vanaf midden april in dienst
zijn gekomen, maar ook de medewerkers die niet aanwe-
zig konden zijn op de onthaaldag van 28 april 2011, van
harte welkom!
14
mei
| ju
ni ‘
11
Hoe lang wisten jullie al dat de spoedge-
vallendienst gecentraliseerd zou worden
op campus VJ?
Luk: “Over de centralisatie op campus VJ was
er al ongeveer twee jaar– nog vóór de fusie
van de ziekenhuizen - overeenstemming. Er
zijn toen een aantal scenario’s uitgewerkt,
waarbij geopteerd is voor de centralisatie op
campus VJ. Maar het officiële startschot is er
pas in september 2010 gekomen, een 4-tal
maanden dus voordat we effectief samenge-
voegd zijn.”
Waren er vóór de fusie al contacten tussen
de twee personeelsgroepen?
Dominique: “Ja, we waren zeker geen totaal
onbekenden voor elkaar. Onze collega’s van
campus VJ hebben ons bijvoorbeeld vóór de
fusie enkele keren uit de brand geholpen als
we personeelstekort hadden. En toen de ko-
gel eenmaal definitief door de kerk was, zijn
alle medewerkers van campus SA een week
op campus VJ gaan werken en omgekeerd.
Daarnaast zetelden medewerkers van de
beide campussen samen in diverse project-
groepen zoals ICT, ziekenhuishygiëne, MUG,
ziekenwagen, enz...”
Luk: “In de aanloop naar de fusie van onze
dienst hebben we ook Spoedcafés georgani-
seerd naar analogie met de Jessa Cafés. Op
relationeel vlak is zoiets zeker zinvol. Door de
Spoedcafés hebben medewerkers elkaar be-
ter leren kennen en zagen ze dat ze in grote
lijnen ook dezelfde ideeën hadden. Zo'n ini-
tiatief is zeker een goede eerste stap, maar
bij de effectieve samensmelting van groepen
komt natuurlijk heel wat meer kijken.”
Groeiende onrustWelke dingen hebben jullie vooral als knel-
punten voor de personeelsgroep ervaren?
Luk: “De 4 maanden in de aanloop naar de
fusie kwamen we iedere week samen met
directie en clustermanagement om alle grote
items te bespreken en de effecten na te gaan
die de samenvoeging van spoed op alle an-
dere diensten zou hebben. Daar is bijzonder
veel tijd en energie in gekropen, waardoor
er weinig tijd over bleef om de werkorgani-
satie binnen de eigen dienst grondig voor te
bereiden. Achteraf merk je pas welke impact
zo’n samenvoeging heeft op de groep en de
werkorganisatie.”
Dominique: “Doordat alles nauwkeurig moest
voorbereid worden en het tijdsbestek eerder
aan de krappe kant was, konden we ook pas
vrij laat communiceren over de impact die de
sluiting van de spoedgevallendienst op cam-
pus SA zou hebben en hoe alles dan georga-
niseerd zou worden. Hierdoor nam de onrust
op deze campus sterk toe. Voor de spoedme-
dewerkers van campus SA veranderde met de
verhuis bovendien heel veel om niet te zeg-
gen alles: werkplek, werkorganisatie, materi-
alen maar ook dingen als parking, arbeidskle-
dij enz... Neem daar nog bij dat de fusie van
spoed zich situeerde in de drukste periode
van het jaar. Je kan je voorstellen dat de rust
op onze dienst op een gegeven ogenblik ver
te zoeken was.”
Luk: “Voor de medewerkers van campus VJ
veranderde er iets minder omdat ze op de
eigen campus bleven, maar ook zij kenden
heel wat veranderingen. Zo moesten we een
maand vóór de fusie een nieuwe uurregeling
voor hen invoeren. Alle begrip trouwens voor
de invoering van één gezamenlijk arbeidsregi-
me! Maar op dat ogenblik lag het wat delicaat
omdat we van iedereen toch al veel flexibili-
teit en goodwill moesten vragen. Los daarvan
waren wij als hoofdverpleegkundigen soms
genoodzaakt om door tijdsgebrek eerder au-
toritair ‘ad hoc beslissingen’ te nemen waar-
van we zelf wisten dat ze niet ideaal waren,
maar het kon nu eenmaal niet anders. Al die
gebeurtenissen in de rand, samen met de
grote veranderingen die de fusie meebracht,
veroorzaakten inderdaad heel wat onrust.
Spoedgevallendienst blikt terug op hectische periode
inds eind januari van dit jaar is de spoedgevallendienst van ons ziekenhuis gecentraliseerd op cam-pus Virga Jesse. De samenvoeging van twee grote spoedgevallendiensten heeft uiteraard een weerslag op het hele ziekenhuisgebeuren en alle zorg-gerelateerde diensten. Geen klein bier! Neem daar de verbouwingen op spoed nog bij en je kan je voorstellen dat de spoedmedewerkers het voorbije jaar een bijzonder hectische periode mee-maakten. Jess blikte samen met hoofd-verpleegkundigen Luk Celus en Domi-nique Leurs terug op een voor deze personeelsgroep bewogen jaar.
S
Spoedgevallendienst blikt terug op hectische periode
15
mei
| ju
ni ‘
11
Iedere medewerker moet opnieuw zijn plaats
in het geheel vinden en dat is niet gemakke-
lijk. Het is begrijpelijk dat mensen dan soms
kiezen voor een andere uitdaging. Daarom is
het essentieel dat we opnieuw wat rust kun-
nen brengen in het team zodat onze mede-
werkers graag komen werken en de collegiali-
teit binnen onze grote groep bewaakt blijft. ”
Goede communicatieHoe breng je dan, ondanks hectische om-
standigheden, terug wat rust in het team?
Dominique: “Tel bij de 60 verpleegkundigen
en ambulanciers nog de spoedartsen en de
medewerkers van dispatch en inschrijvingen,
dan kom je al snel aan een 100-tal personen
die nauw betrokken zijn bij de dienst. Goed en
regelmatig communiceren is dan een belang-
rijke voorwaarde om wat orde in de chaos te
brengen. We waren het er al snel over eens
dat we het e-mailverkeer best probeerden te
minimaliseren. In samenspraak met de dienst
communicatie hebben we dan gekozen voor
een nieuwsbrief die om de twee weken ver-
schijnt. Daarnaast zijn alle verslagen van ver-
gaderingen voor iedereen beschikbaar op een
centrale schijf. We zien dat dit wel werkt.”
Luk: “In het begin veranderden er –noodge-
dwongen- iedere week tientallen dingen.
Nu proberen we alleen veranderingen door
te voeren als het echt niet anders kan. Dat
schept toch enige rust. En uiteraard is er op
het vlak van werkorganisatie een belangrijke
stap vooruit gezet doordat we nu alle op te
nemen patiënten kunnen behandelen op T0.
In het begin waren we onvoldoende uitge-
rust voor de grote instroom van patiënten.
Dat leidde tot lange wachttijden en heel wat
frustraties, uiteraard bij onze patiënten maar
ook bij onze eigen artsen en verpleegkundi-
gen. Niemand voelde zich gelukkig met deze
situatie. Door de uitbreiding van spoed op T0
is de druk nu toch enigszins van de ketel en
zijn de wachttijden gedaald. Dr. Vantroyen en
Dominique hebben daarvoor trouwens een
andere manier van werkorganisatie geïntro-
duceerd die prima werkt.”
Dominique: “We zijn ook echt wel bijzonder blij
met de hulp en gastvrijheid op T0 (afdeling
kortverblijf). Eerst maakten we gebruik van
10 bufferbedden op hun dienst, nu hebben
we zowat 2/3e van hun afdeling in gebruik.
Reken daarbij nog alle drukte die nu eenmaal
eigen is aan een spoedgevallendienst. Dan
begrijp je dat dit voor hen toch een hele aan-
passing betekent.”
Collegiale samenwerkingVoelen jullie cultuur- of andere verschillen
binnen het team?
Dominique: “Iedereen denkt op basis van zijn
eerdere ervaringen, dat is logisch. Op cam-
pus SA beschikten we bijvoorbeeld over een
spoedgevallendienst die qua accommodatie
meer dan voldoende ruimte bood om de pa-
tiëntenaantallen snel op te vangen. Daardoor
werkten wij altijd naar een lege wachtzaal
toe. Campus VJ moest een grotere patiën-
tenstroom opvangen met in verhouding een
krappere accommodatie. Daardoor was men
hier gewoon om de wachtzaal ook te gebrui-
ken voor patiënten die bijvoorbeeld tussen-
tijds moesten wachten op de uitslag van een
onderzoek. Door de grote instroom na de fu-
sie, werkte geen van beide systemen nog en
was iedereen ongelukkig met het resultaat.
Het gaat dus niet alleen om cultuurverschil-
len, maar ook om verschillen in werkwijzen. Al
merk je dat die werkwijzen na een tijdje naar
elkaar toe glijden. Naar de toekomst toe wil-
len we trouwens afspraken gaan maken met
onze partners buiten spoed. Nu gebruiken
artsen binnen hetzelfde specialisme vaak een
verschillend klinisch pad of hebben andere
gewoontes. Indien we zouden kunnen gaan
naar één werking of klinisch pad per specia-
lisme, zou dat voor onze medewerkers veel
eenvoudiger zijn, tijd besparen en bovenal
de patiëntveiligheid en kwaliteit ten goede
komen.”
Luk: “We proberen voor de nieuwe werkorga-
nisatie ook zoveel mogelijk de goede dingen
van de twee campussen samen te brengen.
Zo zijn we bijvoorbeeld een week voor de fu-
sie gestart met een nieuw elektronisch pati-
entendossier. Op campus VJ werkten we voor-
heen met een papieren dossier. Vermits er op
spoed campus SA al een goed elektronisch
patiëntendossier in gebruik was, hebben we
daar een aantal elementen uit behouden en
het dan verder afgestemd op de noden van de
nieuwe gefusioneerde spoedgevallendienst.
Voor de medewerkers van campus SA is het
trouwens belangrijk dat ze op hun nieuwe lo-
catie ook herkenbare punten terugvinden. Dat
gevoel van: ‘dat was bij ons ook zo.’ Naar inte-
gratie toe is het ook goed dat er dingen zijn
die voor de hele groep veranderen. Het wer-
ken en de werkorganisatie op T0 zijn bijvoor-
beeld voor iedereen nieuw. Maar hoe dan ook,
los van alle eventuele verschillen, zijn er op
het vlak van samenwerking geen problemen.
We hebben vanaf de eerste dag van de fusie
meteen een fijne en collegiale samenwerking
gekend.”
16
mei
| ju
ni ‘
11
Vanwaar dit nieuwe rookbeleid?
Sonja Reckers: “Een goed rookbeleid is één
van de belangrijke peilers van het gezond-
heidspromotiebeleid dat ons ziekenhuis voert.
Het rookbeleid is dus mee geïnspireerd van-
uit de werkgroep gezondheidspromotie. Ver-
der legt de federale overheid ook een aantal
richtlijnen op om werknemers te beschermen
tegen tabaksrook. Maar daarnaast kwamen
er de afgelopen jaren ook regelmatig reacties
van afdelingen, artsen of medewerkers die in
hun werkruimten rookhinder ondervonden.
Het kan natuurlijk niet dat je in behandelruim-
ten het raam potdicht moet laten omdat er an-
ders rook binnenkringelt terwijl patiënten hun
behandeling krijgen. Vandaar dat er in 2010
binnen de schoot van ‘gezondheidspromotie’
een werkgroep is opgericht om een doordacht
en duidelijk afgelijnd rookbeleid over de drie
campussen heen uit te werken. Uitgangspunt
was een rookbeleid ontwikkelen waarbij aan-
dacht is voor de roker, de niet-roker én de ro-
ker die wenst te stoppen met roken.”
Wat is er sinds 31 mei concreet veranderd?
Sonja: “De belangrijkste wijziging is dat het ro-
ken overal buiten het ziekenhuis gebracht is.
Hiervoor zijn op iedere campus twee rookhuis-
jes voorzien: één voor de patiënten en bezoe-
kers, het andere voor de medewerkers en art-
sen. Omwille van het beroepsgeheim kan het
niet dat medewerkers en artsen in dezelfde
rookruimte hun sigaret opsteken als patiënten
en bezoekers. Vandaar de aparte rookhuisjes.
Een tweede aanpassing is dat de perimeter
die de rookvrije zones buiten aanduidt, nu op
alle campussen groter is dan voorheen. Hier-
door gebeurt het roken iets verder van het
ziekenhuisgebouw en is er via openstaande
ramen of deuren geen rookhinder meer in
(consultatie)burelen of verpleegeenheden.”
Waar mag je als medewerker roken?
Sonja: “Roken kan in het rookhuisje voor mede-
werkers en artsen op jouw campus. Je mag ook
buiten roken, maar dan uiteraard met respect
voor de afgelijnde perimeter. De rookzones en
rookvrije zones zijn duidelijk zichtbaar via de
borden, lijnen en pictogrammen. We rekenen
erop dat iedereen die zones respecteert en
medewerkers en artsen het goede voorbeeld
geven aan patiënten en bezoekers.”
Wat zijn werkruimten?
Sonja: “Onder werkruimte wordt wettelijk ‘ie-
dere werkplaats’ verstaan. Het maakt niet uit
of die binnen of buiten het ziekenhuisgebouw
ligt en of het om een gesloten of open ruimte
gaat. Uiteraard gelden ook ruimten zoals de
hal, gangen, trappen, liften, personeelsres-
taurant, sanitaire voorzieningen, verbindings-
ruimten en gesloten parkeergarages voor wa-
gen en (brom)fiets als werkruimte, maar ook
de bedrijfswagens en bestelwagens die het
ziekenhuis ter beschikking stelt. Hier mag je
dus nergens roken.”
Wanneer mag je tijdens het werk roken?
Sonja: Tijdens het werk mag er gerookt wor-
den in de officiële pauzes die voorzien zijn in
Jessa rookvrij inds 31 mei is ons ziekenhuis volledig rookvrij. Concreet betekent dit dat roken toegelaten is buiten de ziekenhuis-muren, nl. in de externe rookhuisjes of – indien in open lucht - buiten de perimeter die op iedere campus duidelijk gemarkeerd is. Het nieuwe rookbeleid wil maximaal rekening houden met zowel rokers als niet-rokers als rokers die wensen te stoppen met roken. Stafmedewerker gezondheidspromotie Sonja Reckers geeft tekst en uitleg.
S
17
mei
| ju
ni ‘
11
het arbeidsreglement.”
Wat als je wil stoppen met roken? Hoe kan
het ziekenhuis je daarin ondersteunen?
Sonja: “In het kader van gezondheidspromo-
tie kunnen medewerkers of artsen die willen
stoppen met roken een rookstopbegeleiding
volgen. Je betaalt hiervoor eerst de kostprijs
van het begeleidingsprogramma, maar kan
de volledige deelnameprijs achteraf terugbe-
taald krijgen. Daarvoor moet je wel minstens
80% van de begeleidingssessies buiten je
werkuren hebben gevolgd en 3 maanden na
de rookstop nog steeds volledig rookvrij zijn.
Indien ondersteuning via medicatie wenselijk
is, kan je deze medicatie op voorschrift krijgen
in de Jessa- en/of gewone apotheek.”
Welke ondersteuning kan het ziekenhuis
bieden indien je niet wenst te stoppen met
roken en niet kan pauzeren?
Sonja: “Als je als roker niet kan pauzeren, bij-
voorbeeld tijdens de nachtdienst, kan je bij de
Jessa- en/of gewone apotheek nicotinepijpjes
aankopen. Door een nicotinepijpje te gebrui-
ken, word je niet onnodig geconfronteerd met
ontwenningsverschijnselen omdat je nicotine-
behoefte dan aangevuld wordt. Gebruik je een
nicotinepijpje? Zorg dan zeker dat dit gebeurt
buiten het zicht van patiënten en bezoekers.”
Wat indien je het rookbeleid niet naleeft?
Sonja: “De FOD (Federale Overheidsdienst)
legt wettelijke controles op. Indien men bij
Voor bijkomende informatie of vragen kan je steeds terecht op:
- Jessanet/personeel/gezondheidspromotie
- of bij Sonja Reckers, stafmedewerker gezondheidspromotie [email protected] – (011 30) 83 68
De werkgroep rookbeleid
bestaat uit Jean-Pierre
Cuppens (preventie-advi-
seur), Dirk Thoelen (stu-
diedienst infrastructuur
en masterplanning), Noor
Schepens (juriste), Katrien
Vangrunderbeeck (dienst
communicatie) en Sonja
Reckers (stafmedewerker
Gezondheidspromotie).
Dewerkgroeprookbeleid
Waar vind je de rookhuisjes? Iedere campus beschikt over twee rookhuisjes: één voor de patiënten en bezoekers,
het andere voor de medewerkers en artsen. Je vind deze rookhuisjes op volgende lo-
caties:
Campus SA:
Medewerkers en artsen: grasperk aan de voormalige spoedparking, te bereiken via de garage van de voormalige
spoedafdeling
Patiënten en bezoek: aan de linkerzijde van de patiëntentuin
Campus SU:
Medewerkers en artsen: tegenover de leveranciersingang A-vleugel, te bereiken via het einde van de gang
van de technische dienst niveau 0
Patiënten en bezoek: het bestaande rooklokaal, voortaan via de buitendeur te bereiken
Campus VJ:
Medewerkers en artsen: tegenover de afgesloten fietsenstallingmet personeelsingang naar de kleedkamers
Patiënten en bezoek: ter hoogte van de bezoekersingang
een externe controle vaststelt dat een roker
zich niet houdt aan de rookzones, dan wordt
zowel de roker als het Jessa Ziekenhuis finan-
cieel beboet. Maar ook los van deze controles
rekent het ziekenhuis erop dat iedere mede-
werker en arts zijn of haar verantwoordelijk-
heid neemt en het rookbeleid naleeft. Het
arbeidsreglement omschrijft trouwens een
procedure ingeval het rookbeleid niet wordt
nageleefd.”
Bijkomende informatie of vragen
18
mei
| ju
ni ‘
11
De Roparun is intussen al aan haar 20e edi-
tie toe. Met deze estafetteloop willen de or-
ganisatoren zo veel mogelijk geld inzamelen
voor mensen met kanker. Deelnemen aan de
Roparun vergt een grondige voorbereiding
van het hele team. De lopers dienen uiteraard
intensief te trainen, maar ook op organisa-
torisch vlak is er heel wat werk aan de win-
kel: sponsoracties opzetten, een uitgebreid
draaiboek opstellen, een evenwichtig team
samenstellen, loopschema’s opstellen, enz...
Het Jessateam bestaat uit twee subteams van
elk 4 lopers, 3 fietsers en 2 chauffeurs met
een minibusje. De lopers wisselen elkaar om
de twee kilometer af en zijn telkens verplicht
begeleid door minstens twee fietsers (naviga-
tie parcours). Ieder subteam loopt zo telkens
een blok van een aantal uur. Daarna komt het
tweede subteam in actie. Kwestie dat ieder-
een af en toe kan eten en even kan rusten. Al
komt van dat laatste erg weinig in huis. An-
nick geeft een korte impressie voor Jess!
Spanning alomZaterdag 11 juni, kort na de middag. We zijn
net in Parijs gearriveerd op een groot grasveld
dicht bij de luchthaven Le Bourget. Nu eerst
de inschrijving regelen en de hongerige ma-
gen vullen. De eerste lopers Jan, Ruth, Anna
en Belinda maken zich klaar. Het is een drukte
van jewelste rond de bus: fietsen klaarmaken,
vlagjes eraan, een portie koude pasta serve-
ren, ... Na de korte briefing voel je de spanning
stijgen. Er heerst een uitgelaten sfeer. Even
verderop horen we schlagermuziek. Het ene
team is al fleuriger dan het andere; uitbundig
zoals alleen Nederlanders dat kunnen zijn.
Sommige teams zijn wel erg goed voorzien
en hebben vrachtwagens omgebouwd met
stapelbedjes, draagbare Toi-Toi’s en zelfs een
volledige keuken. Ze zijn op alles voorbereid!
Roparun: Jessateam loopt opnieuw 25 000 euro bij elkaar
lopers, 15 fietsers en enkele begeleiders gingen het afgelopen Pinksterweekend de uitdaging aan om als Jessateam voor de tweede keer deel te nemen aan de Roparun. Tijdens deze estafette loopt het team van Parijs tot Rotterdam, een af-stand van 530 km in minder dan 48 uur. Het Jessa Roparunteam bracht hiermee opnieuw 25 000 euro voor het goede doel bij elkaar.
8
19
mei
| ju
ni ‘
11
Emotioneel startmomentEn dan gaat het richting start. Nog even een
groepsfoto en dan zijn we er echt klaar voor.
Het Jessateam mag samen met vier andere
teams als eerste starten. Je ziet alleen maar
lachende gezichten. Iedereen heeft naar dit
moment toegeleefd. Jan mag voor het Jessa-
team de spits afbijten. Omdat er tijdens het
eerste traject geen busjes op het parcours
mogen rijden, fietst de eerste groep van lo-
pers (Anna, Ruth en Belinda) het eerste stuk
met loper Jan mee. Het is een behoorlijk emo-
tioneel moment: vreugde maar ook tranen als
de groep vertrekt. Een uitbundige sfeer. Ap-
plaus. Geroep. We zijn vertrokken!
VerbroederingZaterdag 11 juni 17u. De ploeg van Jan loopt
op dat moment. Met de ploeg van Suzy en de
rest van de bende verplaatsen we ons met de
grote bus in noordelijke richting. Naast twee
minibusjes die de subteams continu volgen,
hebben we immers ook een grote bus die op
de teamwisselpunten stopt. Hier voorzien
we telkens eten en wasgelegenheid. De sub-
teams kunnen in deze bus ook slapen. Rond
17 uur houden we halt. Johan (coördinator)
heeft een mooie stopplaats voorzien. We zijn
hier niet alleen, ook de ploeg ‘Lotgenoten
Vlaanderen’ staat hier opgesteld. Onmiddel-
lijk is er een verbroedering. Ze kennen en-
kele van onze medewerkers. Materiaal wordt
uitgeladen (tafels, stoelen, vuurtjes, enz.) .
Annemie en Geert, verantwoordelijk voor de
catering, hebben in een wip een lekkere por-
tie spaghetti voor iedereen klaar. Heerlijk! Het
eerste team zal weldra vijf kilometer hiervan-
daan afgelost worden door team Suzy. Via
www.roparunlife.nl zien we dat team Jan nog
steeds perfect op schema ligt. Gemiddelde
snelheid 10.99 km per uur. De eerste 50 km
is afgelegd.
Straffe verhalenZondag 12 juni 8 u: spek en eieren op het
menu. Geen stroom om onze bakplaat aan te
sluiten, maar geen probleem voor de catering;
zij hebben onmiddellijk een noodoplossing.
Geert zorgt er zelfs voor dat de hygiënische
kwaliteitseisen strikt worden nageleefd. Ook
vannacht liep alles van een leien dakje voor
onze twee teams. Team Jan liep zo vlot dat ze
10 minuten moesten wachten voor het eer-
ste checkpoint openging. Fietser Inge weet
te vertellen dat ook haar team vannacht zo
snel liep. Ze hadden nog tijd voor een café-
tje vooraleer het checkpoint open ging, maar
jammer genoeg waren alle cafeetjes gesloten.
Roparun: Jessateam loopt opnieuw 25 000 euro bij elkaar
20
mei
| ju
ni ‘
11
Roparunteam28
Het Roparun team 28 bestond dit jaar uit: Kim Bonné, Jan Lenaerts, Ruth Achten, Belinda Swerts,
Tom Geuns, Anna Repetskaya, Suzy Everts, Chris Vanhove (lopers), Heidi Vanpol, Inge Smets, Johan
Vesters, Miek Hendrix, Maaike Van Der Plaetse, Linda Huls (fietsers), Jan Berger, Gino Valckeneers,
Mieke Timmermans, Gert Vanhaeren, Bianca Lemmens, Diana Vanhees, Marcel Kerkhofs (chauf-
feurs), Lindsey Vos (kinesiste) Annemie Geuns, Geert Corvers, Annick Germeys (catering en web-
log) en Johan Reenaers (algemene coördinatie). Vanuit het thuisfront: Luc Colla en Rita Olaerts.
Dan maar even naar de kermis... (er werd zelfs
gestopt om dat op de gevoelige plaat vast te
leggen). De sfeer zit er duidelijk in. Ook mid-
den in de nacht maken de lopers tussendoor
nog ambiance, dansend met de wachtende
chauffeurs.
Supporters op bezoekZondagnamiddag komen de supporters van
team Suzy aan. Ook papa Tom en de kindjes
van Miek zijn paraat. En de familie van Kim
kan ook niet ontbreken, samen met broer
Wim. Voor hem is het toch wel even slikken
dat hij dit keer het Roparunavontuur niet zelf
meemaakt. De familie van chauffeur Jan komt
hem afhalen. Vanaf nu rijdt Bianca met één
van de minibusjes. De supporters volgen ons
de hele dag en tegen de avond is het aantal
al stevig gegroeid. Rita, die jammer genoeg
niet meekon maar er toch absoluut even bij
wou zijn, heeft zelfs enkele taarten bij om ons
eens goed te verwennen.
Te snel voor Villa VantiltZondagavond. De sfeer in Dendermonde vlak
voor Villa Vantilt geeft ons een enorme boost.
Verdorie, we zijn net iets te vroeg om in de
uitzending te komen! Maar volk genoeg om
ons aan te moedigen. Daarna op naar Zele.
Heel het dorp is versierd. De mensen staan
buiten om ons toe te juichen. Het thema hier
is duidelijk: stripverhalen. Alle huizen zijn
versierd en als apotheose mogen we over de
rode loper waar honderden mensen ons aan-
moedigen. Schitterend!!!
En dan gaat het in de laatste (lange) rechte lijn
richting Rotterdam. Na 45 uur en 522, 6 km
arriveert ons team aan de eindmeet. Onder-
weg waren er al eens plagerijen over tranen
en emoties. Maar nu volgt de complete ont-
lading. Kussen, knuffels, tranen en absolute
euforie!
Iedere loper heeft er 65 km op zitten, onze
fietsers elk zo’n 260 km. Met een gemiddelde
snelheid van 11, 62 km/u komen we (ruw ge-
teld) op een 147ste plaats van de 275 teams.
Al heeft dit totaal geen belang. In dit loop-
event telt alleen dit: de vele, vele eurootjes
die ons team voor het goede doel verzameld
heeft en de ervaring die we nooit meer zullen
vergeten!
21
mei
| ju
ni ‘
11
CCU beleeft schitterende tweedaagse
243Jessa-medewerkers
kickten afIeder jaar organiseert de Provin-
cie Limburg de actie Afkicken! Dit
jaar kozen meer dan 240 Jessa-
medewerkers ervoor om tijdens
de campagneperiode hun woon-
werkverkeer op een duurzame
manier af te leggen. Met 50 000
ecologische kilometers, goed voor
10 000 kg minder CO-uitstoot,
scoorden onze medewerkers beter
dan vorig jaar. Een stijgende ten-
dens die we alleen maar kunnen
toejuichen! De actie werd zowel
door fietsers, stappers, openbaar
vervoergebruikers als carpoolers
goed gevolgd. Medewerkers die
aan Afkicken hebben deelgeno-
men, ontvingen voor hun sportie-
ve inspanning een leuk spaarvar-
kentje. Daar kunnen de centjes in
die je uitspaart door je wagen aan
de kant te laten. Daarnaast voor-
ziet de Provincie ook een prijzen-
pot ter waarde van 7 500 euro. De
winnaars van de prijzenpot waren
bij het publiceren van dit artikel
nog niet bekend. Later meer hier-
over op Jessanet.
Zondagavond 8 mei 2011. Met 22 teamleden
van CCU trekken we richting Diksmuide om er
maandag al vroeg te kunnen starten met onze
teambuilding. Na het ontbijt wordt de eerste
opdracht meteen omgezet in daden: op de
fiets naar Nieuwpoort voor een strandspel.
Een rit van om en bij de 20 kilometer, wind op
kop. De twee laatste aanwinsten in ons CCU-
team worden als tijdelijke kapiteins benoemd
en verdelen ons team in twee groepen. En
dan worden, door de originele opdrachten,
brein en vaardigheden getest! Maar vooral:
het spel is spannend en plezant. Tegen de
middag heeft iedereen zandkorrels tussen de
tenen en wie weet waar nog meer, maar we
genieten van de heerlijke zon.
Terug in ons verblijf, komt er een stevige
broodmaaltijd op het terras. En dat is nodig,
want er wacht ons een nieuwe opdracht: vlot-
ten bouwen en bevaren. Bijgestaan met raad
en het geschikte materiaal loodsen de eige-
naars ons doorheen dit leerzaam, spannend
avontuur. De houten palen worden vakkundig
gesjord, de tonnen eronder bevestigd en het
vlot te water gelaten. Al dan niet met red-
dingsvest, peddelen we op het vlot de IJzer
af. Hier en daar wordt zelfs een hindernis ver-
teerd. Alvorens aan te meren, wagen we nog
een vlottendans; tot zover de droge voeten.
Ten slotte overleven slechts enkele straffe
teamleden, waaronder de kapiteins want zij
verlaten hun zinkend schip immers pas als
laatste! Dit noemt niet voor niks ‘de Titanic’!
Aangemoedigd van aan de waterkant, wordt
om beurt in de teams een ton vanonder het
vlot losgemaakt totdat alle overblijvers in het
water belanden. Voor hen is er een magere be-
loning: de eer en het voorrecht op de douches!
Opnieuw helpen vele handen een eenvoudig
maar heerlijk avondmaal bereiden. En dan
volgt onze foute party: origineel, zwoel en ge-
slaagd! Vervolgens: vroeg ontbijt en opnieuw
pakken, want tegen de middag worden we
in Gent verwacht voor een stadsspel en een
boottocht met gids. De boottocht bevalt ons
zeer, omdat dit keer ons bootje wordt aange-
dreven door een motor en omdat we droog
blijven! Als afsluiter volgt nog een middag-
maal in een select uitgekozen restaurantje in
het centrum van Gent.
Dit was weer een teambuildings-tweedaagse
om niet te vergeten. Een dikke proficiat aan
ons organiserend team. We kijken nu al uit
naar de volgende uitdaging! En last but not
least: hartelijk dank aan de collega’s van de
MIC en ITE, die onze thuiswerkende ploeg
heeft versterkt. Van collegialiteit gesproken!
Het CCU-team.
22
mei
| ju
ni ‘
11
Op 12-jarige leeftijd startte onze collega met
badminton, eerst als hobby maar al snel werd
het meer. “In mijn jeugd speelde ik regelmatig
internationale tornooien, maar op een gege-
ven ogenblik ben ik daarmee gestopt omdat
ik eerst mijn diploma wilde behalen,” blikt
Sabine terug. “Ik ben wel altijd blijven trainen
en aan het begin van dit seizoen, september
vorig jaar dus, ben ik opnieuw op internatio-
naal niveau beginnen spelen. Ik wou weten
waar mijn limieten lagen, en dus was het nu
of nooit.”
Flexibiliteit op het werkDat de combinatie van een job met topsport
behoorlijk druk is, zal niemand verbazen.
“Druk is het wel maar dankzij de grote flexi-
biliteit hier in het ziekenhuis kan ik het geluk-
kig combineren” benadrukt Sabine. “Ik speel
een 8 à 10-tal internationale tornooien per
jaar. De coach beslist welke tornooien dat zijn.
Zo’n tornooi in het buitenland loopt telkens
van woensdag of donderdag tot en met het
weekend. Het programma ligt gelukkig enkele
maanden op voorhand vast, zodat we het hier
op dienst tijdig kunnen inplannen. De werkda-
gen die ik in het buitenland zit, compenseer
ik dan op een ander tijdstip. Het is heel fijn
dat ik dat zo mag regelen.” Bij het verschijnen
van dit artikel, heeft Sabine net tornooien in
Portugal en Slovenië achter de rug.
Strak trainingsschemaOndanks de flexibiliteit die Sabine vanuit haar
dienst mag ervaren, blijft het uiteraard een
hele toer om werk en topsport te combineren.
“In principe train ik gedurende één à twee da-
gen per week zowel in de voor- als de namid-
dag twee uur in Luik. We zijn dan met een 15-
tal personen om te trainen,” legt onze collega
uit. “Ik ben aangesloten bij de Waalse federa-
tie omdat de verplaatsing naar Luik makkelij-
ker is dan die naar Antwerpen. Daarnaast rij ik
op dinsdag- en donderdagavond na het werk
ook naar Luik voor training.” De trainingen
worden gegeven door een nationale coach.
“Eén van de twee coachen is mijn vriend, met
wie ik sinds kort samenwoon,” lacht Sabine.
“Als ik op weekdagen te weinig kan gaan
trainen, huren we soms zelf een zaal om te
trainen of ga ik lopen. Het badmintonseizoen
loopt van september tot en met juni. Maar in
juli en augustus zitten we ook niet stil. Deze
maanden focussen we op fysieke training. Ie-
dereen heeft een persoonlijk programma voor
fysieke training met spierversterkende oefe-
ningen, lopen, touwtje springen, enz... Vanuit
de nationale ploeg is in de zomerperiode ook
een week stage voorzien in Spa. Daar wordt
eerder op techniek getraind, aangevuld met
fysieke trainingen.”
Sabine Devooght
is topsporter badminton inds februari van dit jaar werkt de 25-jarige Sabine Devooght als 3/4-time medisch secretaresse op het daghospitaal inwendige geneeskunde van campus VJ. Maar naast haar job als medisch secreta-resse is Sabine ook een topsporter. Ze behoort tot de top in het Belgische badminton en neemt regelmatig deel aan internationale tornooien.
S
Nummer 3 in BelgiëSabine speelt zowel enkel, gemengd dubbel
als damesdubbel. Voor enkelspel en gemengd
dubbel is ze op dit ogenblik de nummer 3 van
België, voor damesdubbel situeert ze zich
op de 6e of 7e plaats. Tijdens internationale
tornooien speelt onze collega uitsluitend ge-
mengd dubbel. “Om daar in het enkelspel nog
goed mee te kunnen, dat is voor mij nu te
laat,” vertelt ze. “Enkelspel is op fysiek vlak
enorm zwaar en het niveau internationaal
ligt veel hoger dan in België. Er wordt veel
sneller gespeeld.” Sinds februari heeft Sabine
een nieuwe dubbelpartner voor het gemengd
dubbel. “Voorheen dubbelde ik samen met
mijn vriend. Hij speelt op hoog niveau, maar
de combinatie van speler en nationale coach
werd wat te veel.” Tijdens nationale tornooi-
en speelt Sabine soms enkel, gemend dubbel
én damesdubbel in hetzelfde tornooi. “Maar
eigenlijk raadt mijn coach aan om maximum
twee disciplines per tornooi te spelen omdat
het anders te zwaar is. Ik heb dat trouwens
aan den lijve ondervonden tijdens het Bel-
gisch kampioenschap. Ik was voor twee dis-
ciplines tot in de finale geraakt, en voor de
derde tot in de halve finale. Maar toen was
het op, ik was compleet kapot.”
Individueel en in groepAlhoewel badminton eerder een individuele of
‘duosport’ is, heerst er toch ook een groeps-
geest. “Voor de internationale tornooien zijn
we meestal met een groepje van een 8-tal
Vlaamse en Waalse badmintonspelers samen
in het buitenland. Je leert elkaar dan uiteraard
kennen en we gaan naar elkaars matchen kij-
ken. En voor de nationale tornooien hebben
we een ploeg; Saive genaamd. We hebben
over het hele seizoen het ploegenkampioen-
schap gewonnen en mogen nu deelnemen aan
de Europacup, een soort Champions League.”
Straffe toebak als je ons vraagt! Of hoe de
‘hobby’ van een ziekenhuismedewerker tot
een heel apart leven kan leiden.
23
mei
| ju
ni ‘
11
Op C1 campus Salvator werden de ver-
pleegkundigen ’s morgens eens extra
in de bloemetjes gezet en verwend met
een lekker ontbijt. Hoofdverpleegkundige
Katleen en haar adjunct Linda hadden
hiervoor de berging op de afdeling omge-
toverd tot een mini restaurant waar hun
verpleegkundigen tussen 8 en 9u konden
genieten van een gezellig ontbijt.
Ook de medewerkers van afdeling geria-
trie campus Salvator werden letterlijk in
de bloemetjes gezet ter gelegenheid van
de internationale dag van de verpleeg-
kunde.
Internationale dag van de verpleegkunde p 12 mei was het traditioneel de internationale dag van de ver-pleegkunde. De directie maakte van deze dag gebruik om via Jessanet hun appreciatie, dank en waardering uit te spreken voor al het werk en de inzet die verpleegkundigen dag en nacht vanuit een grote patiëntgerichtheid le-veren. Maar ook tal van anderen waren zich bewust van deze symbolische dag. Dat bleek uit een aantal lokale initiatieven. Twee verpleegafdelingen stuurden een foto en korte tekst naar Jess!
O
24
mei
| ju
ni ‘
11
Missen is menselijk! deel II
n het januari-februarinummer van Jess kon je een eerste artikel lezen in de reeks ‘Missen is menselijk’. Daarin kwamen de problemen aan bod die ont-staan door ons grote, maar beperkte vermogen om waarnemingen te doen. In dit nummer gaan we dieper in op andere vormen van menselijk missen.
In vele gevallen verloopt de waarneming van
een situatie of gegeven door onze zintuigen
correct. We zien bijvoorbeeld de correcte pa-
rameter verschijnen op een display of we heb-
ben gehoord dat onze patiënt kortademig is.
We voegen zelfs regelmatig waarnemingen
samen om zo te komen tot één vaststelling.
Op automatische pilootVaak komen gelijkaardige situaties frequent
voor in onze dagelijkse handelingen thuis,
onderweg of op het werk. In dergelijke geval-
len, waarin een gelijkaardige reactie van ons
wordt verwacht, zetten onze hersenen dit
om in een ‘regel’ of ‘script’. In onze hersenen
worden de hersencellen waar deze informatie
is opgeslagen met ‘snelle verbindingen’ aan
elkaar gekoppeld. Dit is een natuurlijk pro-
ces dat ons het voordeel biedt snel, door de
snelle myelineverbindingen, en zonder veel
denkwerk juist te kunnen reageren. Zo hou-
den onze hersenen het activiteitsniveau aan-
vaardbaar en blijft er ruimte over voor echt
denkwerk in nieuwe situaties.
Enkele voorbeeldenWe zijn in staat om bijzonder snel dergelijke
scripts op te bouwen. Van zodra je tijdens het
uitvoeren van de handeling nog een gesprek
kan voeren, heeft er zich een script gevormd
in de hersenen. In de lagere school leren de
meeste kinderen hun veters knopen. De eer-
ste weken is dit zwoegen en zweten en vergt
het alle concentratie, maar na verloop van tijd
lukt dit zonder problemen. Als volwassene
denken we zelfs niet meer bewust na over de
bewegingen die onze vingers hiervoor moe-
ten doen. Meer nog: als je het stap voor stap
zou beredeneren, geraak je ongetwijfeld in
de knoop… Een ander voorbeeldje: zit je aan
het stuur van je wagen en zie je plots de rem-
lichten van de wagen voor je oplichten? Dan
gaat je voet onmiddellijk op de rem staan. Hier
hoef je niet over na te denken.
In de verpleegkundige praktijkVerpleegkundigen met enige ervaring pas-
sen in de observatie van hun patiënten heel
wat scripts toe. Je hersenen gaan je waarne-
mingen trachten te focussen op een beperkt
aantal aspecten. Je kijkt naar de huidskleur, de
bloeddruk op de monitor en het zuurstofsatu-
ratiegehalte van de patiënt. Zijn die zoals je
verwacht? Dan concludeer je in vele gevallen
dat de patiënt in orde is. Ervaring heeft je na-
melijk geleerd dat dit quasi altijd de belang-
rijkste aspecten zijn in het evalueren van de
status van de patiënt. Daarom gaan we onze
waarnemingen hierop focussen. Zo kan je bij
een patiënt die zich op spoedgevallen aan-
biedt met koorts, hevige hoest en spierpijnen
in vele gevallen juist zitten met een diagnose
van seizoensgriep. Alle signalen wijzen hierop
en in de winter is de kans erg groot dat je juist
zit. Dit ‘more of the same’-principe zorgt er-
voor dat we gaan handelen zoals verwacht
wordt bij een grieppatiënt. We zoeken in
onze waarnemingen en redeneringen beves-
tiging voor het eerste idee dat in ons opkomt.
Daarom is het bijvoorbeeld nuttig om tijdens
een diagnosestelling te overleggen met een
collega.
Scripts worden opgestart door een trigger of
signaal die de handeling uitlokt. We merken
een signaal of combinatie van signalen op en
beginnen te handelen. We gaan dus niet de
situatie volledig analyseren en beredeneren
alvorens te handelen. Hierbij speelt onze er-
Hoe fouten voorkomen? Om fouten door het gebruik van scripts te voorkomen, bestaan er een aan-
tal principes. Het is belangrijk deze in je dagelijks werk te integreren.
1. Zorg dat je zowel het hele proces als jouw aandeel in het geheel goed
kent. Zo kan je beter inschatten welke gevolgen een fout van jou voor
het eindresultaat kan betekenen. Je kan hierdoor ook beter rekening
houden met de aspecten die andere personen in overweging moeten
nemen alvorens een beslissing te nemen. Je zichtsveld en beslissings-
factoren verruimen.
2. Let er op geen ‘gewoontes’ in je dagelijks werk te ontwikkelen. Vraag je
bij elke belangrijke handeling die je wil stellen af of er een tweede goed
antwoord is of overleg tijdens een diagnosestelling met een collega.
Patiëntveiligheid
I
25
mei
| ju
ni ‘
11
varing een zeer grote rol. Hoe meer ervaring
we hebben, hoe sneller we op basis van en-
kele signalen de situatie zullen inschatten.
Onze ervaring gaat zorgen voor wat ‘frequen-
cy-gambling’ wordt genoemd. Je bevindt je in
een situatie, ziet enkele signalen en beseft
dat deze combinatie al heel vaak tot eenzelf-
de probleem was terug te brengen. Van zodra
dat geïdentificeerd is, begin je te handelen.
Hierdoor kunnen we als mens snel en accu-
raat handelen.
Oei... een probleemHeel handig en snel, dat toepassen van scripts
maar toch even opgelet want er kunnen zich
twee problemen voordoen: we kunnen het
verkeerde script toepassen of een succesvol
script verkeerd toepassen.
Een verkeerd script toepassen betekent dat
dit script niet geschikt is voor de situatie of
dat er een veel ‘elegantere’ wijze was om te
handelen. Als het gaat om succesvolle scripts
verkeerd toepassen gaat het bijvoorbeeld
om frequency gambling. Met het script is
dan niets mis, maar het is wel de verkeerde
situatie waarin het script wordt gebruikt. Een
overvloed aan informatie en waarnemingen
verhoogt de kans hierop. We filteren de in-
formatie in functie van ons eerste idee. Alle
kleine afwijkingen of tegengestelde signalen
gaan we niet bewust verwerken, waardoor
we een verkeerd besluit kunnen nemen.
Meer info? Contacteer Thijs Nelis, stafmedewerker patiëntveiligheid, tel. (011 30) 82 15, e-mail: [email protected].
Op zondag 11 september vindt de derde editie van Jessa fietst plaats. De organisatoren
hebben nu al een optie genomen op schitterend nazomerweer, dus dat zit alvast hele-
maal goed. Als centrale locatie voor het hele gebeuren is opnieuw gekozen voor zaal
Steborg in Stevoort. Van hieruit vertrekken drie prachtige fietsroutes over rustige we-
gen, door boomgaarden en langs heel wat ander natuurschoon. Om het extra leuk te ma-
ken, kan je tijdens je tocht opnieuw opdrachten en vragen oplossen en maak je zo kans
op prachtige prijzen. Hou dus alvast zondag 11 september vrij. Meer info volgt later.
Jessa fietst opnieuw.... op zondag 11 september
Ons ziekenhuis heeft de tweede prijs behaald bij de ‘Ultimo Award 2011’ die op
8 juni tijdens het gebruikerscongres Ultimo in Mechelen uitgereikt werd. Alle be-
drijven die voor deze award genomineerd waren, presenteerden daar hun Ultimo-
projecten. Patrick Vermesen, leidinggevende van de technische dienst campussen
SA en SU, lichtte voor ons ziekenhuis de verdere implementatie van Ultimo binnen
Jessa toe. Patrick gaf er een presentatie over het gebruik van Ultimo voor het Fa-
cility Management en de Web applicatie. Naast de implementatie van Ultimo voor
de dienst medische instrumentatie op Campus VJ, lichtte hij ook de Ultimo stamge-
gevensmodule toe en de daaraan gekoppelde servicecontracten die door de dienst
CVO (contractvoorbereiding- en opvolging) gebruikt worden. Ook de module instal-
laties, waarin de preventieadviseur alle nieuwe apparatuur registreert, kwam aan
bod. Een op maat gemaakt indienstellingsrapport zorgde hier voor de kers op de
taart. Na de presentaties konden alle aanwezigen hun stem uitbrengen op één van
de genomineerde bedrijven. Patrick behaalde met zijn presentatie over het Ultimo-
gebruik in ons ziekenhuis de tweede plaats. Een bijzonder mooie prestatie, waar-
voor onze felicitaties!
JessaZiekenhuisbehaalttweedeplaatsUltimoAward2011
26
mei
| ju
ni ‘
11
het aantal mails per dag waarvan 4 000 inkomende en 1 600 uitgaande mails
het aantal gecommuniceerde patiëntenberichten per dag
het aantal PC’s in gebruik
het aantal printers in gebruik
het aantal printopdrachten per week
het aantal km netwerkkabel (of de afstand van Hasselt tot Zurich)
het aantal kg koper dat in de netwerkkabel verwerkt is (goed voor een bedrag van 50 000 euro)
het aantal patiënten waarvan C2M (elektronisch medisch dossier) de gegevens bevat
het aantal documenten (brieven en allerhande protocollen) dat per maand in C2M verwerkt wordt
het aantal personen dat gebruik maakt van C2M: 346 artsen, 34 artsen-assistenten, 300 secretaressen en 1 531 verpleegkundigen
het aantal helpdeskoproepen dat de dienst ICT gemiddeld per dag ter verwerken krijgt
het aantal ICT-medewerkers
• 5 600 • 350 000 • 1 927 • 635 • 108 000 • 480 • 7 700
• 811 043 • 53 400
• 2 211
• 103 • 34
ICT Jessa
in enkele opvallende cijfers
27
mei
| ju
ni ‘
11
Menig carpooler werd er ingeschreven en
fietsers en stappers kregen de aansporing
de moed niet te laten zakken tijdens mindere
dagen. Verscheidene medewerkers gaven aan
gebruik te willen maken van het kosteloze
abonnement van het openbaar vervoer.
Gratis gezond startpakketAlle ecologische pendelaars kwamen ook op-
nieuw in de schijnwerpers te staan. Zo kreeg
iedere aangemelde fietser, stapper, open-
baar-vervoergebruiker of carpooler een ge-
zond startpakket. Dankzij fruit, vruchtensap,
koekjes en yoghurt kon men de werkshift ste-
vig starten. Dit alles werd mooi aangeboden
door Breakfast-4-You.
Fiets graverenDaarnaast kon iedere fietser op zijn cam-
pus de fiets laten nakijken én graveren. Het
moeten niet altijd de ‘witte fietsers’ zijn die
beloond worden, ook de occasionele fietsers
kunnen wel eens een steuntje in de rug ge-
bruiken. De infostanden van NMBS, De Lijn
en Carpoolplaza werden door externe part-
ners bemand, zodat je de laatste up-to-date
informatie kon oppikken of aanvragen. De
Provincie zorgde er dan weer voor dat Afkic-
ken! 2011 kon opstarten door het aanbieden
van de inschrijvingskaarten en gadgets. Zo
kon iedere milieubewuste pendelaar- dus ie-
dereen die niet alleen in de wagen naar het
werk komt - meteen deelnemen. Verslag zie
pag. 25 .
Ecologische kilometers Als ideale opwarmer voor de actie Afkicken!
konden medewerkers gedurende de 3 mobi-
liteitsdagen ecologische kilometers sparen.
Bij de infostand fietsten ze op de hometrai-
ner om zo hun kilometers op te krikken. De
afdeling die in verhouding tot het aantal
medewerkers het meeste ecologische kilo-
meters woon-werkverkeer spaarde, krijgt 1
dag toeristische fietsen ter beschikking van
fietspunt Hasselt of Sint-Truiden. Ideaal om
er met je afdeling een dagje op uit te trek-
ken! Maar ook iedere medewerker die zich
ecologisch naar het werk begaf, maakte kans
op een prijs.
Mooie opkomst voor mobiliteitsdagen
oor het tweede jaar op rij pakte vervoercoördinator Anja Schee-len van 20 tot 22 april 2011 uit met een mobiliteitsevent. Op iedere cam-pus was er gedurende 1 dag de moge-lijkheid info in te winnen en jezelf te belonen door een eenvoudig bezoek aan de infostanden. Dankzij het schit-terende weer was er op iedere campus een mooie toeloop.
V
De gelukkige winnaarsTeamwinnaar: Dienst boekhouding campus VJ, waar 58% van de medewerkers
zich ecologisch verplaatsten en samen zorgden voor 454.8 km. Zij winnen een
dagje toeristische fietsen voor een teamactiviteit.
Individuele winnaars SA:
1. Kris Loomans dienst ICT Ontbijt met bubbels voor 2
2. Els Mols dienst OK2 Standaardontbijt 2 voor 2
3. Mia Evens dienst OK1 Maandabonnement De Lijn
Individuele winnaars SU:
1. Ria Dullers dienst geriatrie Standaardontbijt 1 voor 2
2. Bea Op de Beeck dienst REVA 1 Ontbijt op bed voor 2
3. Evelien Swennen dienst REVA 3 Fruitschaal en fietscomputer
Individuele winnaars VJ:
1. Zoë Feyen dienst radiologie Maandabonnement De Lijn
2. Adeline Erna dienst onderhoud Maandabonnement De Lijn
28
mei
| ju
ni ‘
11
Geslaagde 1ste editie Jessa's Midsummer Party!
Jessa’sJessa’sJessa’sMidsummerMidsummer
PartyParty
Vrijdag 17 juni vond de eerste editie van Jes-
sa’s Midsummer Party plaats. Deze party was
een organisatie van de hoofdverpleegkun-
digen van het Jessa Ziekenhuis. Place to be
was Hangar 58 in Bokrijk. Deze schitterende
locatie en een fraaie opkomst van 754 fuif-
gangers zorgden voor een uitgelaten feestje.
Over de DJ waren de meningen ietwat ver-
deeld. Niet iedereen vond zijn overgangen
van Will Tura naar Rammstein even geslaagd.
Maar de openingsdans tussen directeur pa-
tiëntenzorg Ludo Meyers en zijn adjunct Ria
Servaes was über-romantisch. Daar waren
alle aanwezigen het wel over eens. Het or-
ganiserende team dankt iedereen voor zijn/
haar aanwezigheid en droomt nu al hardop
van een tweede editite in 2012. Als die er
komt, lees je dat als eerste in Jess!
Geslaagde 1ste editie Jessa's Midsummer Party!
29
mei
| ju
ni ‘
11
30
mei
| ju
ni ‘
11
Groenten in een omelet of tortillaIn een omelet of tortilla kan je zowat alle
groenten verwerken.
• Schil 1 aardappel en snij deze in fijne schijf-
jes.
• Smelt wat boter in een antikleefpan en bak
hier de aardappelschijfjes in.
• Voeg de restjes groenten zoals paprika-
reepjes, tomatenblokjes, aubergine, preirin-
gen, … toe.
• Klop 6 à 8 eieren los en kruid met peper en
zout.
• Giet dit in je pan over de aardappelen en de
groenten en laat zachtjes stollen.
• Schuif de omelet op een bord en keer het
bord terug om in de pan.
• Laat nog even verder garen.
Smaakmaker bij groentenSnij enkele sneetjes gekookte of gerookte
ham, salami of spek in reepjes en bak ze kro-
kant in een antikleefpan. Voeg ze bij gekookte
groenten zoals boontjes, broccoli, spruitjes of
bloemkool.
Zuiders sausje bij vleesEen restje van olijven, zongedroogde tomaten
en pesto vormen de ideale basis voor een zui-
ders sausje bij steak of varkensmignonnette.
• Bak het vlees en haal het uit de pan.
• Schraap de braadresten los en voeg 1 à 2 dl
vleesbouillon toe, samen met de gesneden
olijven en zongedroogde tomaten.
• Breng op smaak met wat pesto. Je kan dit
eventueel nog wat binden met instant-
sausbinder
estjes kaas, ham of groenten in de koelkast? Laat ze niet verloren gaan. Diëtiste Christa Leenders geeft je graag wat originele tips om met deze restjes iets lekkers op tafel te toveren. Met de zomer voor de deur doet ze er meteen nog wat nuttige informatie bij om je eten op de juiste manier koel te houden.
R
Geef bacteriën geen kansMet de zomer in aantocht en hopelijk veel warme dagen, is het belangrijk om correct met eetwaren om te gaan. De koudeketen speelt
hier een onmisbare rol. Voedingsmiddelen moeten immers op de juiste temperatuur bewaard worden. Zo behouden ze hun kwaliteit en
krijgen bacteriën niet de kans om zich te ontwikkelen.
Vul je koelkast correct
Voedselhygiëne begint met het
correct vullen van je koelkast.
De optimale temperatuur in je
koelkast is 4°C. In de koelkast zijn
er echter verschillende tempera-
tuurzones. Ieder voedingsmiddel
heeft zo zijn eigen zone.
Sommige eetwaren stop je best
niet in de koelkast, maar bewaar
je op kamertemperatuur. Als ze
te koud liggen ,treedt er koude-
bederf op . Dit is het geval met
tropisch fruit en vruchtgroenten
zoals tomaten, paprika, komkom-
mer, aubergine, courgetten...
Hou het koel
Koken met restjes
Culinair
Christa Leenders werkt als dië-
tiste op campus SA. Ze werkt al 32
jaar in ons ziekenhuis, waarvan 25
jaar op campus SU. Christa heeft 3
kinderen en een kleinzoon. Begin
juli wordt ze voor de twee keer
oma.
AB
C
D
B Maximum 7°:
Gekookte groenten en fruit, zelf klaargemaakte gerechten zoals soep, yoghurt, kazen bv. Gruyère
C Maximum 4°:
Verse vruchtensappen, voorverpakte slaatjes, gevogelte, vlees, vis, room, gerechten van de trai-teur, desserts met melk, fijne vleeswaren, ontdooiende producten
D Van 6° tot 10°:
Verse groenten en fruit, onrijpe kaas
Van 6° tot 10°:
Eieren, boter, melk, dranken, sauzen, reeds geopend vruchtensap
A
Bron: aankoopgids koelen en vriezen - Unigro
31
mei
| ju
ni ‘
11
KruidensausjeMet groene kruiden als bieslook, peterselie,
dille, kervel, basilicum, enz maak je een lek-
ker sausje.
• Snipper 2 sjalotten fijn en breng ze aan de
kook met 1 dl witte wijn. Laat bijna volledig
inkoken.
• Voeg 2 dl alpro soja room toe en laat op-
nieuw inkoken tot de gewenste dikte.
• Kruid met peper en zout en voeg de men-
geling fijngesneden groene kruiden toe.
Dit sausje past uitstekend bij gebakken vis.
Heerlijke kaassausKleine stukjes kaas zoals Brie, Chaumes of
Boursin geven aan je gewone kaassausje een
heel aparte smaak.
• plaats je koelkast op een koele plaats, niet te dicht bij een warmtebron
• stop de koelkast niet te vol. Koude lucht moet circuleren
• laat diepgevroren producten in de koelkast ontdooien. De koude die hier-bij vrij komt, bevordert de koeling
• zet je koelkast niet onnodig koud. Een temperatuur van 4°C is perfect
• je kan de temperatuur van de verschil-lende zones meten door een thermo-meter in een bakje met water te leg-gen
• koel restjes snel af en bewaar ze goed afgesloten in de koelkast, je kan ze 1 à 2 dagen bewaren
• Is je koelkast bijna leeg? Geef de bin-nenkant een poetsbeurt en ga de ver-valdatum van de resterende voedings-middelen na.
Enkeletips
Het smeden van een groep individuen tot een hecht team… Werken aan een gezamenlijk
doel en hierbij afhankelijk zijn van elkaar… Waar ieder persoon bewust gemaakt wordt
van de kwaliteiten van de ander… Teambuilding is geen truc. Het kost tijd en is een
investering, maar wel één die de moeite waard is! Ook de medewerkers van afdeling C1
campus Salvator mochten dit ervaren tijdens hun teamactiviteit “komen eten”. Linda en
Katleen brengen het relaas van deze aangename dag.
Op zaterdag 9 april mochten we de handen in elkaar slaan om samen heerlijke gerechten
klaar te stomen. Om 15u werden de deuren van de keuken in de school op campus Salva-
tor geopend en weerklonk het startschot . Heel wat voorbereiding, overleg en gekonkel-
foes binnen elke team ging hieraan vooraf.
Onze teams bestonden uit:
• team tafelschikking, die de hal van de school omtoverde tot een 5 sterren restaurant.
• team amuses en aperitief: zij zorgden voor heerlijke Kir Royal en Kidi Royal voor de
non alcolici, voor paprika, bloemkoolsoep met mascarpone, bloemkoolroom met spekjes
en crème brulée van breydelham, appeltjes en Brie.
• team voorgerecht toverde een kippenpasteitje onder een hoedje van bladerdeeg
• team hoofdgerecht maakte in een reusachtige pan paella klaar en bracht dit met aan-
gepaste muziek en klederdracht aan de feesttafel
• team nagerecht creëerde zoetebekjes in een jasje van C1, heerlijk en sprekend…
• en ten slotte zorgde team animatie voor vele kreten en gillen met sprikhanen,
wormpjes, pasta in een glibberig bedje van olie, …
Het tafelen begon om 17u30 en natuurlijk werd ook onze late op dienst voorzien van de
heerlijke keuken van C1. Later volgde een tas koffie met nagerecht en begaven we ons
naar de keuken waar de grote vaat op ons stond te wachten. De puntenverdeling kwam als
laatste en de prijzen werden verdeeld. Een meer dan geslaagde dag en avond waar we el-
kaar op een andere manier leerden kennen, en samen gewerkt werd aan een heerlijk resul-
taat !!! Voor herhaling vatbaar,… Dus misschien volgt er wel elk seizoen een “komen eten”.
Bedankt collega’s voor jullie “ferme” inzet!
Linda en Katleen
'Komen eten' zorgt voor teambuilding op C1 (SA)
32
mei
| ju
ni ‘
11
Marie-Paule Diliën
ging 7 jaar geleden
met pensioen op
campus SU. Onlangs
sloot ze zich – als eerste gepensioneerde van
de campussen SA en SU - aan bij de vereniging
van JOZ-senioren. Intussen ging Marie-Paule
mee op twee uitstappen. “Echt heel aange-
naam en interessant,” zegt ze enthousiast. “Zo-
wel het bezoek aan het Fort van Eben-Emael
als de uitstap naar Maastricht is me heel goed
meegevallen. De eerste keer was ik de enige
deelnemer van de campussen SA en SU en
kende ik dus niemand, maar de mensen spra-
ken me meteen aan. Je hebt snel een aange-
Ook Magda is in-
tussen dus al een
keertje met de
JOZ-senioren op
stap geweest. “Het
enthousiasme van Marie-Paule heeft me over
de streep getrokken om het ook eens te pro-
beren,” lacht ze. “En het wás ook fijn. Absoluut
naam contact omdat het bijna allemaal mensen
uit de ziekenhuiswereld zijn. Maar ik vond het
ook een pluspunt dat de partners mee mogen.
Aan tafel zat ik bijvoorbeeld naast de partner
van een medewerkster van campus VJ. Die man
had als bioloog bij het Ministerie van Natuurbe-
houd gewerkt en heeft me daar van alles over
verteld. Zo leer je ook eens een andere wereld
kennen. Bovendien zijn de uitstappen goed ge-
organiseerd en zit er voldoende variatie in.” Dat
Marie-Paule al snel ingeburgerd is, blijkt met-
een. “Men vroeg mij of ik geen interesse had
om in het bestuur te komen. Ze zoeken nog een
extra vrouw voor het bestuur en het zou ideaal
zijn als dat iemand van campus SA of SU zou
niks aan te merken op de organisatie! Al moet
ik bekennen dat ik me toch wat een vreem-
de eend in de bijt voelde in die grote groep
van ruim 90 mensen. De mensen waren heel
vriendelijk en toonden belangstelling, maar
uiteindelijk is zo’n uitstap toch leuker als je
er ook ex-collega’s ontmoet. Marie-Paule is
iemand die heel snel contacten legt, maar
zijn. Maar daar heb ik voor moeten passen om-
dat ik ook al vrijwilligerswerk doe.”
Voor de tweede uitstap nam Marie-Paule col-
lega Magda Schroyen van campus SA mee op
sleeptouw. “Omdat de eerste kennismaking
mij zo goed was bevallen, ben ik wat beginnen
rondvragen bij gepensioneerde collega’s van
campus SA en SU. Magda heeft hierop gere-
ageerd. Het zou fijn zijn als er meer collega’s
van deze campussen bij JOZ-senioren zouden
aansluiten. Je voelt ook echt dat de groep open
staat voor nieuwe senioren en hun interesses.
Zo heb ik intussen al een enquête toegestuurd
gekregen die peilt naar mijn wensen en ver-
wachtingen.”
bij mij duurt dat iets langer. Al ben ik zeker
van plan om de volgende keer opnieuw mee
te gaan. Het zou echt heel leuk zijn als een
groep gepensioneerden van de campussen SA
en SU zou aansluiten. Hopelijk kunnen we hen
met deze warme oproep stimuleren zodat we
onze ex-collega’s regelmatig eens terug zien
tijdens een aangename activiteit.”
Eerste gepensioneerden campussen SA en SU aangesloten bij JOZ-senioren
egelmatig brengt de vereniging JOZ-senioren (gepensioneerden Jessa – OCMW – Zonnestraal) verslag uit over haar activiteiten. Op campus VJ is deze vereniging al langer gekend, maar sinds kort hebben ook de eerste gepensioneerden van de campussen SU en SA de stap naar JOZ-senioren gezet. Hun reactie.
R
“De uitstappen zijn goed georganiseerd
en er zit variatie in.“
“Het zou leuk zijn als een groep gepensioneerden
van de campussen SA en SU zouden aansluiten“
Marie-Paule Diliën, gepensioneerde campus SU:
Magda Schroyen, gepensioneerde campus SA:
33
mei
| ju
ni ‘
11
Eerste gepensioneerden campussen SA en SU aangesloten bij JOZ-senioren
JOZ-senioren trekken naar Maastricht
Dinsdag 10 mei 2011. 92 senioren staan
klaar om met de bus te vertrekken voor
een daguitstap Zuid-Limburg, Voerstreek
en Maastricht. Als de bus vertrekt, begint
de zon door het wolkendek te dringen. Bij
het binnenkomen van Maastricht pikken
wij onze gids voor die dag op. Onmiddel-
lijk volgt er uitleg over wat we allemaal
te zien krijgen bij onze doortocht door de
stad op weg naar een gezellig hotel aan het
station waar wij ons te goed doen aan een
lekkere tas koffie en taart. Dan gaat het
door de Jekervallei richting Margraten voor
een bezoek aan de wereldberoemde Ame-
rikaanse begraafplaats. Na dit bezoek en
de deskundige uitleg van onze gids zetten
wij onze uitstap verder door de Voerstreek
om tegen de middag aan te komen in Z.Z.
Bolder. Na een lekker middagmaal gaat het
terug richting Maastricht waar een tweede
gids ons vergezelt. Bij aankomst in de stad
worden we in twee groepen verdeeld voor
een tocht door de stad. Zo bezoeken we
verschillende kerken, ondermeer de Sint
Servaasbasiliek, de Sint Janskerk en Onze
Lieve Vrouwbasiliek. Ook het Stadhuis,
het Dinghuis, het Pesthuis, het Vrijthof en
de vele Vestingwerken zoals de eerste,
tweede en derde omwalling, staan op het
programma. Dorstig rusten we even uit op
een van de talrijke terrassen die Maastricht
rijk is, waar we genieten van een koele
drink en het heerlijke weer. Later volgt in
Z.Z Bolder nog een uitgebreide koffietafel
en om 20u kan iedereen tevreden terug
naar huis keren.
Eugeen Orlans
“De uitstappen zijn goed georganiseerd
en er zit variatie in.“
“Het zou leuk zijn als een groep gepensioneerden
van de campussen SA en SU zouden aansluiten“
Gezocht:kandidaten voor Tele-onthaal!
Vervolgtraject ‘Met goesting aan het werk?! start in september
Kan jij je inleven in moeilijkheden die anderen doormaken? Sta jij open voor andere
opvattingen en levenswijzen? Wil je je minimum 4 uur per week vrijmaken? 3 maal
JA? Tele-Onthaal is misschien iets voor jou!
Tele-Onthaal stelt haar telefoonlijnen (106) 24 uur op 24 uur open voor iedereen
die in alle anonimiteit wil praten en biedt ook anonieme gesprekken aan via chat.
Door de telefoonlijn 106 en de internetverbinding loopt een gesprek over zorgen, ….
van de A van alcohol over de R van relatie tot de Z van zelfdoding, en alles wat ertus-
sen zit. Wie zich kandidaat stelt, volgt een opleiding en geniet ook nadien blijvende
ondersteuning en vorming.
Zin om mee te werken?
BEL 106 of e-mail naar [email protected]
Meer info op www.tele-onthaal.be
Ruim 1 200 Jessamedewerkers en artsen vulden enkele maanden geleden on-
line de vragenlijst ‘Met goesting aan het werk?!’ in. Intussen is men druk bezig
geweest om het vervolg van dit onderzoek - een online begeleidingstraject -
verder te ontwikkelen. Dit traject is intussen zo goed als klaar en zal onmid-
dellijk na de zomerperiode, in september, gelanceerd worden. 500 medewer-
kers en artsen met verhoogde signalen rond werkstressbeleving krijgen dan
automatisch een mail om deel te nemen aan dit unieke traject. Meteen een
ideale gelegenheid om het nieuwe werkjaar met goede moed aan te vatten en
negatieve stress positief te lijf te gaan!
34
mei
| ju
ni ‘
11
Etienne Aerts begon zijn carrière in 1974 op campus VJ. Als verpleeg-
kundige werd hij tewerkgesteld op de dienst plastische chirurgie. Enige
tijd later verhuisde hij naar de spoedgevallenafdeling, waar hij één van
de eersten was die met de MUG-wagen uitreed in Hasselt en omstre-
ken. Etienne bleef tot aan zijn pensionering een medewerker van de
spoedgevallendienst.
In 1970 begon Claire Vanstraelen als ziekendienster op de dienst ge-
riatrie van campus Virga Jesse. Vanaf het begin was het psychisch wel-
bevinden van de patiënten erg belangrijk voor haar. Dit vertaalde zich in
haar verder loopbaanparcours dat zich via de afdeling psychiatrie & neu-
rologie voortzette tot de huidige PAAZ-afdeling. Na enkele jaren nam
Claire daar de opstart van de relaxatietherapie voor haar rekening, in-
tussen één van de belangrijke peilers in het zorgaanbod van psychiatrie.
José Vandenhoudt startte in 1972 haar carrière als zorgkundige op
campus VJ. Op de afdeling B3 (urologie) was ze een graag geziene colle-
ga. Bij haar collega’s vroeg José vaak extra aandacht voor patiënten die
weinig of geen bezoek kregen. In haar vrije tijd resulteerde haar grote
engagement in een actieve inzet voor kansarme kinderen en gezinnen
in Roemenië. José werkte in totaal ruim 39 jaar in ons ziekenhuis.
Maurice Thijs heeft een carrière van meer dan 40 jaar in ons huis ach-
ter de rug. Hij was daarbij in alle instellingen van het OCMW een tijd-
lang actief: het Virga Jesseziekenhuis, het St Jozef Rusthuis, rusthuis
Zonnestraal, terug naar Virga Jesse en de laatste jaren Jessa, campus
Virga Jesse. Het grootste gedeelte van zijn loopbaan werkte Maurice
als kok. De laatste 10 à 15 jaren zette hij zich met heel zijn ziel in voor
het personeelsrestaurant op campus VJ, waar dagelijks meer dan 600
mensen komen eten.
Binnen campus SA is Nicole Closset een echte IZ-coryfee. Ze startte
haar carrière op de afdeling cardiologie, specialiseerde zich daar samen
met dr. Vroninks in ECG ’s en ritmestoornissen, om daarna in de jaren
'70 aan de wieg te staan van de huidige Intensieve Zorgen op campus
SA. Daar sloot ze haar actieve carrière na meer dan 40 dienstjaren ook
af. Gedurende al die jaren volgde Nicole heel wat bijscholingen en in
2002 behaalde ze haar bachelor diploma verpleegkunde.
Simone Clukers startte in 1972 als labohelpster op campus VJ. Ze
stond er jaren lang in voor het magazijn van het klinisch laboratorium
en zorgde voor de voorraden op de werkvloer en het goed vullen van de
kasten. Dit laatste gebeurde vaak na de werktijd. In 2000 leerde Simo-
ne de bestellingen doen via computer, pickingbonnen verwerken, enz.
Bij haar pensionering eind april, had Simone 41 jaar gewerkt, waarvan
39 op campus Virga Jesse.
Lou Geunis startte in 1968 als klinisch laborante in Villain XIV. Van-
daar ging het al snel naar apotheek Brouwers en apotheek Nijsten
als apotheekassistente om in 1973 bij LTD3 terecht te komen. Lou
had toen al een boontje voor het toenmalige Salvator ziekenhuis
want de getuigschriften voor de artsen dienden steevast op tijd
klaar te zijn. In 2003 deed Lou de stap naar campus Salvator als
diensthoofd opname, onthaal en telefonie. In deze functie was ze
nauw betrokken bij grote projecten zoals de centralisatie van de op-
namedienst Salvator en St.-Ursula en meer recent, de overschake-
ling van Ax-ware naar Poema, de centralisatie van spoedgevallen en
de centralisatie van opnameplanning.
In 1972 startte Chris Steegmans haar loopbaan als verpleegkundige
op campus SA. Eerst werkte ze op de afdeling heelkunde specialitei-
ten waar ze eveneens vervangend diensthoofd was. In 1995 werd ze
hoofdverpleegkundige op de dienst geriatrie B. Bij de samenvoeging
met geriatrie A verhuisde Chris naar campus SU waar ze de afde-
ling kortverblijf heelkunde leidde. In 2004 werd deze afdeling om-
gebouwd naar Reva 2 en verhuisde Chris met haar team naar een
vernieuwd dagziekenhuis op campus SU en later naar campus SA.
Voor haar aanpak in de organisatie van het chirurgisch dagziekenhuis
op campus Salvator kregen Chris en haar team meermaals een pluim,
zowel van de visitatie, interne NIAZ-audit, studenten als patiënten.
Pensioenvieringen
35
mei
| ju
ni ‘
11
28-09-10 Briek Inge Bernaers apotheek Virga Jesse
27-02-11 Eloise Caroline Hayen opnamedienst Virga Jesse
14-03-11 Tibe Katrien Jaeken medische beeldvorming Salvator
24-03-11 Thibeau en Matheo Katja Di Tonto algem. en abdominale chirurgie Virga Jesse
28-03-11 Sieme Kathleen Ballet keuken Salvator
01-04-11 Jules Pieter Vandebroek C1 Salvator
04-04-11 Skye Caroline Maene C2 Salvator
10-04-11 Lara en Beau Wim Valkenborg neurochirurgie Virga Jesse
12-04-11 Robbe Sofie Vandeweyer apotheek Virga Jesse
13-04-11 Marni Wendy Verding pneumologie Virga Jesse
16-04-11 Miraç Hicran Kaplan geriatrie Salvator
18-04-11 Lotte Annick Henno funct. urologie + consultaties Virga Jesse
24-04-11 Mil Evelien Vanwetswinkel neurologie Virga Jesse
30-04-11 Kaan Katja Bellinkx chirurgisch dagziekenhuis Virga Jesse
03-05-11 Soufian Mariam Essarti voedingsdienst Virga Jesse
05-05-11 Siebrin Nathalie Vanbriel materniteit Virga Jesse
05-05-11 Lara Lesley Van Gossum radiotherapie/daghosp. onc. Virga Jesse
08-05-11 Yana Stefan Hardy en ontwerpbureau Jessa
Carolien Vandebeek operatiekwartier gehospitaliseerden Salvator
10-05-11 Roba Zinb El Falaki schoonmaak Salvator
13-05-11 Amélie Ellen Vandekerkhof labo Virga Jesse
Geboorten
01-01-11 Arlette Lemoine voeding algemeen Salvator
30-05-11 Arlette Peeters schoonmaak St.-Ursula
01-07-11 Denise Cleeren voeding algemeen Virga Jesse
01-07-11 Maurice Thijs personeelsrestaurant Virga Jesse
01-07-11 Josepha Lambrix labo klinische biologie Virga Jesse
01-07-11 Marie-Josee Vandenhoudt urologie en nefrologie Virga Jesse
05-07-11 Clara Boons logistiek assistenten St.-Ursula
01-08-11 Lutgard Driesmans radiologie Virga Jesse
01-08-11 Mia Daenen sp-Loco 1 Virga Jesse
01-08-11 Lea Stulens consultaties Virga Jesse
01-09-11 Ria Scheepers voeding algemeen Virga Jesse
01-09-11 Andre Vanhamel anesthesie Virga Jesse
01-09-11 Marilou Cox algemene en abdominale chirurgie Virga Jesse
01-09-11 Godelieve Peetermans radiologie Virga Jesse
01-09-11 Annie Maesen neurologie Virga Jesse
01-09-11 Lieve Plessers labo klinische biologie Virga Jesse
Pensioen
01-10-10 Hassan Ghodsellahi en Mazhari Shadi spoedgevallen Virga Jesse
06-05-11 Hugo Cuyvers en Rita Vanwijck haemodialyse Virga Jesse
06-05-11 Erwin Coenen en Jorgi Ulenaers D1 Salvator
Huwelijken
Op 12 juni 2011 is Johan (Jo) Roden, verpleegkundige OK1 campus Salvator, op 47-jarige
leeftijd overleden. We bieden de familie van Jo onze oprechte deelneming aan en wensen
hen veel sterkte. “Jo, je collega’s van het operatiekwartier vergeten je nooit.”
Overlijden
Personeelsweetjes
Prettige vakantie!vanwege de redactie
Top Related