Opale
ANOVELLUX
BookThree
Celivreestuneœuvredefiction.Lesnoms,lespersonnages,leslieuxetlesincidentssontleproduitdel'imaginationdel'auteurousontutilisésfictivement.Touteressemblanceavecdesévénementsréels,lieux,oudespersonnes,vivantoumort,estunecoïncidence.
Copyright©2012parJenniferL.Armentrout.Tousdroitsréservés,ycomprisledroitdereproduire,distribuer,outransmettresousquelqueformeoupartoutmoyen.Pourtouteinformationconcernantlesdroitssubsidiaires,s'ilvousplaîtcontacterl'éditeur.
EmpêtréPublishing,LLC
2614SouthTimberlineRoute
Suite109
FortCollins,CO80525
VisiteznotresiteWebàpublishing.cowww.entangled.
EditéparLizPelletier
ConceptiondelacouvertureparLizPelletier
ISBN978-1-62061-009-1e-ISBN978-1-62061-010-7
FabriquéauxÉtats-Unisd'Amérique
PremièreéditionDécembre2012
L'auteurreconnaîtlestatutetlespropriétairesdemarquesprotégéesoudemarquedesmots-symbolessuivantsmentionnésdanscetteœuvredefiction:Expedition,Google,Wikipedia,WWE,Popsicle,LiteBrite,Costco,Nintendo,WonderWoman,TinkerBell,IHOP,Coke,Il-Man,Kool-Aid,
Ghost
Lesenquêteurs,Starbucks,TexasChainsawMassacre,Aubergedejeunesse,MacBookAir,JurassicPark,Pop-Tart,Schtroumpfs,Energizer,TheX-Files,surligneur,Walmart,LuckyCharms,Taser,HappyMeal,Tiffany,Predator,Jetta,GorillaGlue,Prius
Celivreestdédiéàgagnerl'équipeDaemonInvasion.Vousdamesrock!
JanalouCruz
Nikki
Ria
Beth
JessicaBaker
Beverley
JessicaJillings
ShaaistaG
PaulinaZimnoch
Rachel
Chapitre1
Jenesavaispascequim'aréveillé.Leventhurlantdelapremièretempêtedeneigelehardcoredel'annéeavaitcalmélanuitdernièreetmachambreétaitcalme.Paisible.Jeroulaissurmoncôtéetclignadesyeux.
Yeuxlacouleurdesfeuillesderoséecouvertefixèrentdanslemien.Lesyeuxétrangementfamiliermaisterneparrapportàceuxquej'aimais.
Dawson.
Serrantlacouverturesurmapoitrine,jemesuisassislentementetpoussélescheveuxemmêlésdemonvisage.Peut-êtrequej'étaisencoreendormi,parcequejenesavaisvraimentpaspourquoiDawson,lefrèrejumeaudugarçon,jesuisfollement,profondément,etpeut-êtrefollementenamouravecétaitperchésurleborddemonlit.
"Um,est...toutvabien?"Jemesuisraclélagorge,maislesmotssontsortisrâpeuse,commejevoulaisparaîtresexyet,àmonavis,échouelamentablement.TouslescrisquejeavaisfaitalorsqueM.Michaels,lepetitamipsychodemamère,meavaitenfermédanslacagedansl'entrepôtétaitencorereflétédansmavoixunesemaineplustard.
Dawsonbaissalesyeux.Épaiscilscharbonneuxattiséslespointesdeshautesjoues,angulairesquiétaientpluspâlequecequ'ilsdevraientêtre.Sijel'avaisapprisquoiquecesoit,Dawsonaétéendommagédesbiens.
Jeregardail'horloge.Ilétaitprèsdesixheuresdumatin."Commentavez-vousici?"
«Jemesuislaissé.Votremamanestpasàlamaison."
Avecquelqu'und'autre,çaauraitcreepedl'enferhorsdemoi,maisjenecraignaispasdeDawson.«ElleaneigédansauWinchester."
Ilacquiesca.«Jenepouvaispasdormir.Jenel'aipasdormi".
"Dutout?"
"Non.EtDeeetDaemonsonttouchésparelle.»Ilmefixa,commesimoidésireuxdecomprendrecequ'ilnepouvaitpasmettreenmots.
Letriplets-enfer,toutlemonde,aétéenrouléserré,attendantquele
ministèredelaDéfensedeseprésentercommelesjourspassaientdepuisDawsonéchappéleurprisonLux.DeeétaitencoreentraindetraiterlamortdesonpetitamiAdametlaréapparitiondesonbien-aiméfrère.Daemonaessayéd'êtrelàpoursonfrèreetdegarderunœilsureux.Etbienquelestroupesd'assautavaientpasencoreéclatédansnosmaisons,aucund'entrenousontétéassouplies.
Toutétaittropfacile,quinegénéralementpasdebonaugure.
Parfois...parfoisjemesentaiscommeunpiègeavaitétéfixé,etnousavionsgalopéenpleindedans.
«Qu'avez-vousfait?"Demandai-je.
«Marcher»,dit-il,enregardantparlafenêtre.«Jenepensaisjamaisquejeseraisderetourici."
LeschosesqueDawsonavaitétémisàtraversetfaitfaireétaittrophorribleàmêmedepenser.Unedouleurprofonderemplimapoitrine.J'aiessayédenepaspenseràcesujet,parcequequandjel'aifait,jepensaisDaemonêtredanscettemêmeposition,etjenepouvaispaslesupporter.
MaisDawson...Ilavaitbesoindequelqu'un.Jelevai,enroulantmesdoigtsautourdupoidsfamilierducollierobsidienne."Voulez-vousenparler?"
Ilsecoualatêteànouveau,mècheshirsutesdecheveuxobscurcissantpartiellementsesyeux.IlétaitpluslongqueDaemon's-curlier-etprobablementbesoind'unegarniture.DawsonetDaemonétaientidentiques,maisencemoment,ilsontregardériendesemblable,etilétaitplusquelescheveux."Vousmerappelezdeson-Beth."
Jenesavaispasquoidireàcela.S'ill'aimaitlamoitiéautantquej'aimaisDaemon..."Tusaisqu'elleestenvie.Jel'aivu."
LeregarddeDawsonarencontrélemien.Unerichessedetristesseetdesecretsonteulieudanssesprofondeurs.«Jesais,maiselleestpaslamêmechose."Ilfitunepause,enbaissantlatête.LamêmesectiondecheveuxquitombaittoujourssurlefrontdeDaemonrenversésurson."Vous...aimezmonfrère?"
Mapoitrineblesséeàladésolationdanssavoix,commes'ilnedevraitaimerànouveau,nepouvaitpasvraimentmêmepluscroire."Oui."
"Jesuisdésolé."
Jesursautaienarrière,perdantmonemprisesurlacouverturecommeilesttombéplusbas."Pourquoivoudriez-vousprésenterdesexcuses?"
Dawsonlevalatête,laissantéchapperunsoupirdelassitude.Puis,sedéplaçantplusvitequejepensaisqu'ilétaitcapabledefaire,sesdoigtsbrosséssurmapeausurlespointsrosespâlesquiencerclaientlesdeuxpoignetsdesebattrecontrelesmenottes.
Jedétestaiscesimperfections,apriépourlejouroùilsontcomplètementfanées.Chaquefoisquejelesaivus,jemesuissouvenudeladouleurl'onyxavaitfaitcommeilenfoncédansmachair.Mavoixenruinesétaitassezdifficileàexpliqueràmamère,pournepasmentionnerlaréapparitionsoudainedeDawson.LeregardsursonvisagequandelleavaitvuDawsonavecDaemonavantlatempêtedeneigeétaitunesortedecomique,siellesemblaitheureusequele«frèred'emballement"étaitrentréchezlui.Maiscesbébésjedevaiscacheravecdeschemisesàmancheslongues.Celaafonctionnépendantlesmoislesplusfroids,maisjenesavaispascommentjecacheraicesderniersdansl'été.
"Bethavaitcegenredemarquesquandjel'aivu»,adéclaréDawsontranquillement,tirantsamain."Elleaobtenuvraimentbonàéchapper,maisilsl'onttoujourspris,etelleavaittoujourscesmarques.Habituellementautourdesoncou,bienque".
Nauséesrose,etj'avalé.Autourdesoncou?Jenepouvaispas..."Est-ceque...avez-vouspourvoirBethsouvent?"Jesavaisqu'ilsavaientpermisaumoinsunevisiteentreeuxalorsqu'ilétaitemprisonnédansl'établissementDOD.
"Jenesaispas.Letempsaétéfoirépourmoi.Jegardélatraceaudébut,enutilisantleshumainsqu'ilsontapportéàmoi.Jelesguériraiethabituellementsielles...vivaient,jepouvaiscompterlesjoursjusqu'àcequetoutesttombéenmorceaux.Quatrejours."Ilestretournéàregarderparlafenêtre.Grâceàrideauxquiavaientététirésenarrière,toutcequejepouvaisvoirétaitlecielnocturneetlesbranchescouvertesdeneige.
"Ilshaïssaientquandtoutesttombéenmorceaux."
Jepouvaisimaginer.LeDODouDaedalus,ungroupesoi-disantdansleDODavaientfaitleurmissiond'utiliserLuxensàmuteravecsuccèsleshumains.Parfois,ilatravaillé.
Parfois,ilnel'apas.
JeregardaisDawson,essayantdeserappelercequeDaemonetDeeontditsurlui.Dawsonétaitlegentil,drôleetcharmant,l'équivalentmasculindeDeeetriencommesonfrère.
MaiscetteDawsonétaitdifférente:moroseetlointain.D'ailleursneparlepasàsonfrère,decequeje
savait,iln'apasditunmotàpersonnedecequiavaitétéfaitpourlui.Matthew,leurtuteurofficieux,pensaitqu'ilvalaitmieuxnepousseplus.
Dawsonavaitmêmepasditàpersonnecommentilaéchappé.JesoupçonnaisDr.Michaels-ceratcouchébâtardnousaconduitsurunechasseauxoiessauvagespourtrouverDawsonpoursedonnerletempsd'obtenirl'enferhorsdeDodgeetavaitensuite"sorti"Dawson.Ilétaitlaseulechosequifaitsens.
Monautresuppositionétaitbeaucoup,beaucoupplussombreetplusnéfaste.
Dawsonbaissalesyeuxverssesmains."Daemon...Ilvousaimeaussi?"
Jeclignedesyeux,ramenéauprésent."Oui.Jelepense."
"Ilt'adit?"
Pasentantdemots."Iln'apasdit,dit.Maisjepensequ'ilfait."
"Ildevraitvousdire.Touslesjours."Dawsonpencherlatêteenarrièreetfermalesyeux.«Jenel'aipasvulaneigedepuissilongtemps,»dit-il,presqueavecnostalgie.
Bâillement,jeregardaisparlafenêtre.Lenor'eastertoutlemondepréditavaitfrappécepetitgraindemondeetavaitfaitlecomtédeGrantsachienneleweek-end.Écoleavaitétéannuléelelundietaujourd'hui,etlesnouvelleshiersoirditqu'ilsallaientencoreêtreentraindecreusertoutle
monded'icilafindelasemaine.Latempêtenepouvaitpastomberàunmeilleurmoment.Aumoinsnousavonseuunesemaineentièrepourcomprendrecequidansl'enferquenousallionsfaireavecDawson.
Celaneressemblaitpas,ilpourraitjustepopbackupàl'école.
«Jenel'aipasvulaneigecommeçajamais,"dis-je.J'étaisoriginairedunorddelaFloride,etnousavaiseuquelquestempêtesdeverglasscélérates,maisjamaisleblanc,destrucsmoelleux.
Unepetite,tristesourireapparutsurseslèvres.«Quandlesoleilselève,çavaêtrebeau.Vousverrez."Sansdoute.Toutseraitenfermédansleblanc.
Dawsonasautéetestsoudainementapparudel'autrecôtédelapièce.Unesecondeplustardjemesuissentilachaleurpicotementlelongdemoncouetmonrythmecardiaqueramasser.Ildétournalesyeux.«Monfrèreestàvenir."
Pasplusdedixsecondesplustard,Daemonsetenaitàlaportedemachambre.Cheveuxendésordredusommeil,lesfondsflanelledepyjamafroissés.Sanschemise.Troispieds,plusdeneigeàl'extérieur,etilétaitencoreàmoitiénue.
Jesuispresqueroulémesyeux,maisauraisbesoinjeprendsmesyeuxsapoitrine...etsonestomac.Ilavaitvraimentbesoindeporterdeschemisesplussouvent.
LeregarddeDaemonaglissédesonfrèrepourmoietpuisdenouveauàsonfrère."Avons-nousunesoiréepyjama?Etjenesuispasinvité?"
Sonfrèreadérivédevantluiensilenceetdisparutdanslecouloir.Quelquessecondesplustard,j'aientendulaporteserefermeravant.
«Ok.»Daemonsoupira."Celaaétémaviepourlesdeuxderniersjours."
Moncœurseserrapourlui."Jesuisdésolé."
Ilflânaitsurlelit,latêtepenchéesurlecôté."Est-cequejeveuxmêmesavoirpourquoimonfrèreétaitdansvotrechambre?"
"Ilnepouvaitpasdormir."Jel'aivusebaisserettirerlescouvertures.
Sanslesavoir,jelesavaisattrapéànouveau.Daemontiréunefoisdeplus,etjelaissefacilementaller."Iladitqu'ilaétévoustracasselesgars."
Daemonaglissésouslescouvertures,soulageantsurlecôtéetenfacedemoi."Ilnenousdérange."
Lelitétaitbeaucouptroppetiteavecluienelle.Ilya-heckseptmois,ilyaquatremois,jel'auraisfaitcourirderiredanslescollinessiquelqu'unditlepluschaud,moodiestgarçonàl'écoleseraitdansmonlit.Maisbeaucoupachangé.Etilyaseptmois,jenecroispasauxextraterrestres.
"Jesais,"jel'aidit,lerèglementdemoncôtéaussi.Monregardvacillaitsursespommetteslarges,lalèvreinférieurepleine,etlesyeuxvertsextraordinairementlumineux.Daemonétaitbelle,maisépineux,commeuncactusdeNoël.Ilavaitfallubeaucouppournousd'obteniràcepoint,étantdanslamêmepiècelesunsaveclesautresetnonvaincueparl'enviedecommettreassassineraupremierdegré.Daemonadûprouversessentimentspourmoiétaientréelsetill'afait...enfin.Iln'apasétélaplusgentillepersonnequandnousavonsrencontré,etiladûvraimentfairepourcela.Momman'apassoulevéunjeud'enfant."IladitquejeluirappelleBeth."
LessourcilsdeDaemonclaquéverslebas.Jelevailesyeux."Pasdelafaçonquevouspensez."
«Honnêtement,autantquejel'aimemonfrère,jenesaispascommentjemesensàsonsujetàtraînerdansvotrechambreàcoucher.»Iltenditunbrasmuscléetautilisésesdoigtspourbrosserquelquesmèchesdecheveuxdemajoue,lesborderderrièremonoreille.Jetremblais,etilsourit.«Jemesenscommejedoismarquermonterritoire."
"Tais-toi."
"Oh,jel'aimequandvousobteneztousBossy-pantalon.Ilestsexy."
«Tuesincorrigible."
Daemonserapprocha,enappuyantsursacuissecontrelamienne."Jesuisheureuxquevotremamanestneigédansd'autres."Jehaussaun
sourcil."Pourquoi?"
Uneépaulelargehaussalesépaules."Jedoutequ'elleseraitcoolavecçamaintenant."
"Oh,elleneseraitpas."
Plusdéplacementetnoscorpsontétéséparésparuncheveu.Lachaleurquiatoujourssortidesoncorpslamineinondée."Est-cequevotremamanditquoiquecesoitàproposdeWill?"
Iceenduitmesentrailles.Retouràlaréalitéd'uneréalitéimprévisibleeffrayantoùrienétaitcequ'ilsemblait.AsavoirM.Michaels."Toutcequ'elleaditlasemainedernière,qu'ilallaitsortirdelavillesurunesortedeconférenceetdelafamilleenvisite,quenoussavonstouslesdeuxestunmensonge."
"Ilestévidentqu'ilplanifiéeàl'avanceafinquepersonneneremettraitenquestionsonabsence."
Pourfairedisparaîtrecequ'ilétaitnécessaire,parcequesilamutationforcéeatravaillésurtouslesniveaux,ilavaitbesoind'unpeudetempslibre.«Pensez-vousqu'ilvarevenir?"
Courirledosdesesdoigtssurmajoue,dit-il,"Ilseraitfou."
Pasvraiment,jepensais,enfermantlesyeux.Daemonn'apasvouluguérirWillmaissamainavaitétéforcée.Laguérisonn'apasétésurleniveaurequispourchangerunêtrehumainàl'échellecellulaire.EtlablessuredeWilln'apasétéfatale,doncsoitlamutationcolleraitouildisparaîtra.Etsiellefanée,Willseraitderetour.Jeseraisprêtàpariersurelle.Bienqu'ilaitconspirécontreleDODpoursonpropregain,lefaitqu'ilsavaitqu'ilavaitétéDaemonquimemutéétaitprécieuxpourleDOD,desortequ'ilsseraientcontraintsdeleramener.Ilétaitunproblème-unénorme.
Alorsquenousattendions...Enattentededeuxchaussuresàtomberàlafois.
J'aiouvertmesyeux,trouverDaemonn'apasprissonhorsmoi."AproposdeDawson..."
«Jenesaispasquoifaire,"at-iladmis,derrièreledosdesesdoigtsdansmagorge,surlahouledemapoitrine.Monsoufflecoupé."Ilnevapasmeparler,etilparleàpeineàDee.Laplupartdutemps,ilestenfermédanssachambreousurerrantdanslesbois.Jelesuis,etillesait.»LamaindeDaemontrouvésoncheminversmahancheetjesuisresté."Maisil-"
"Ilabesoindetemps,non?"Ikissedleboutdesonnezettiréversl'arrière."Ilaétéparbeaucoup,
Démon."
Sesdoigtsserrés."Jeconnais.Quoiqu'ilensoit..."Daemondéplacésivite,jenesavaispascequ'ilfaisaitjusqu'àcequ'ilmeroulasurmondosetplanaitau-dessusdemoi,lesmainscontreventésdechaquecôtédemonvisage.«Jesuismanquéàmesdevoirs."
Etjustecommeça,toutcequisepassait,tousnossoucis,lespeursetlesquestionssansréponse,toutsimplementdisparudanslenéant.Daemonavaitcegenred'effet.Jeregardaiverslui,adumalàrespirer.Jen'étaispas100pourcentsurcequeses«devoirs»étaient,maisj'euuneimaginationtrèsvive.
«Jenel'aipaspassébeaucoupdetempsavecvous."Ilpressaseslèvrescontrematempedroite,puismagauche."Maiscelanesignifiepasquejenel'aipaspenséàtoi."
Moncœurbonditdansmagorge.«Jesaisquevousavezoccupé."
"Avez-vous?"Seslèvresdérivaientsurl'arcdemonfront.Quandjehochélatête,ilestpassé,soutenantlaplupartdesonpoidssuruncoude.Ilaattrapémonmentonavecsamainlibre,basculerlatêteenarrière.Sesyeuxlemiencherché."Commenttraitez-vous?"
Enutilisantchaqueoncedemaîtrisedesoiquej'avais,jemesuisconcentrésurcequ'iladit.«Jefaisface.Vousnedevezpasvoussoucierdemoi".
Ilavaitl'airdouteux."Tavoix…"
Jegrimaçaietinutilementéclaircisànouveaumagorge."Ilsefait
beaucoupmieux."
Sesyeuxobscurciscommeilacourusonpoucelelongdemamâchoire."Pasassez,maisilestdeplusenplussurmoi."
J'aisouris."C'est?"
Daemonhochalatêteetamenaseslèvressurlesmiennes.Lebaiserétaitdouxetdoux,etjemesentaisdanschaquepartiedemoi."Ilestunpeusexy."Saboucheétaitsurlamienneànouveau,prenantdeplusenplus."Letoutrâpeuse,maisjewish-"
"Nepas."Jeposaimesmainssursesjoueslisses."Jevaisbien.Etnousavonsassezdechosesàsesouciersansmescordesvocales.Danslegrandschémadeschoses,ilssontloind'enhautdelaliste."
Ilhaussaunsourciletwow,jel'aifaitgenresondeuber-mature.Jerisàsonexpression,ruinermamaturiténouvellementdécouverte.«Jevousaimanqué,"admis-je.
"Jeconnais.Vousnepouvezpasvivresansmoi".
«Jenevoudraispasallerjusque-là."
"Justeadmettre."
"Voilà.Cetegodelavôtreobtenirdelamanière,"jetaquiné.
Seslèvresonttrouvéledessousdemamâchoire."Dequoi?"
"Lepackageparfait."
Ilrenifla."Laissez-moivousdire,jel'parfaite-"
"Nesoyezpasgrave."Jetremblais,cependant,parcequequandilembrassalecreuxdemagorge,iln'yavaitrienviciéeàcesujet.
Jeneluidiscela,maisàcôtéducôté...pricklierdeceluiquiaélevésatêtelaidedetempsàautre,ilétaitlachoselaplusprochedelaperfectionquejerencontrais.
Avecunpetitriresachantquem'afaittortiller,ilglissasamainsurmonbras,surmataille,etaattrapémacuisse,accrochermajambeautourdesahanche."Vousavezuntelespritsale.Jevoulaisdirequejesuisparfait
danstouteslesmanièresquicomptent".
Rire,jepassaimesbrasautourdesoncou."Biensûr,vousétiez.Complètementinnocent,vousêtes."
"Oh,jenel'aijamaisprétenduêtrequebelle."Lapartieinférieuredesoncorpsacoulédanslemien,etjesuçaisdansunsoufflepointu."Jesuisplus-"
"Méchant?"Jepressaimonvisagedanssoncouetinspiraprofondément.Ilavaittoujoursceparfumoutdoorsy,commelesfeuillesfraîchesetd'épices."Ouais,jesais,maistuesbellesousleméchant.C'estpourquoijet'aime."
Unfrissonarouléàtraverslui,puisDaemonsefigea.Unbattementdecoeurbégayépasséetilroulasurlecôté,enroulantsesbrasautourdemoibien.Donc,bienquejedevaisbougerunpeupoursoulevermatête.
"Démon?"
"Toutvabien."Voixd'épaisseur,ilembrassamonfront."Jevaisbien.Ilestencoretôt....Aucuneécoleoumamanrentreàlamaison,encriantvotrenomcomplet.Justeunpeudetemps,nouspouvonsprétendrequefounepasattendrepournous.
Nouspouvonsdormir,commedesadolescentsnormaux".
Commelesadolescentsnormaux."J'aimebiencetteidée."
"Moiaussi."
"Moi,trois,"murmurai-je,seblottircontreluijusqu'àcequenousétionspratiquementun.Jepouvaissentirsoncœurbattreentandemaveclemien.Parfait.Voilàcedontnousavionsbesoin,tranquillesmomentsd'êtrenormal.LàoùilétaitjusteDaemonetmoi-
Lafenêtredonnantsurlacouravantexplosacommequelquechosedegrandetblancécraséàtraverselle,l'envoidemorceauxdeverreetdeneigetirsurlesol.
MoncrieffrayéaétécoupécommeDaemonroulé,sautantsursespiedscommeilseglissadanssavraieformeLuxen,devenantuneforme
humainedelalumièrequibrillaitsifortquejenepouvaisleregarderpendantquelquesprécieusessecondes.
Holycrap,lavoixdeDaemondit,filtreràtraversmesproprespensées.
DepuisDaemonétaitpasallésauvagesingesurquelqu'un,jemesuisprécipitéàmesgenouxetregardapar-dessusleborddulit.
"Holycrap,"jel'aiditàhautevoix.
Notreprécieuxmomentd'êtrenormaleaprisfinavecuncorpscouchésurleplancherdelachambre.
Chapitre2
Jeregardaisverslebasàl'hommemort,vêtucommeilétaitprêtàsejoindreàl'alliancerebellesurlesystèmeHoth.Mespenséesétaientunpeubrumeuxaudébut,cequiétaitlaraisonpourlaquelleilm'afalluquelquessecondespourréaliser,habilléecommeça,ilavaitvraimentsefondredanslaneige.Saufpourtouteladiffusionrougedesatête...
Monrythmecardiaquedéjàbattantmontéenflèche."Démon…?"
Ilpivota,retomberdanssaformehumaine,commeilpassaunbrasautourdemataille,metirantducarnage.
«Ilestunofficier,"jebégayais,faisantclaquersesbraspourselibérer."IlestavecTHE-"
Dawsonétaittoutàcoupdanslaporte,sesyeuxbrillantspeucommeDaemonceétaient.Deuxlumièresblanchesbrillantes,commelesdiamantspolis."Ilaétéfurtivementautourdel'extérieurparlaligned'arbre."
lebrasdeDaemondesserré."Vous...vousavezfaitcela?"
leregarddesonfrèrevacillaitaucorps.It-parcequejenepouvaispasvraimentpenseràellecommeunêtrehumainêtre-jeterdansuntorsadée,tasnaturelle."Ilregardaitlesphotosdelamaisonprise."Dawsonatenujusqu'àcequiressemblaitàunecamérafondu.«Jel'ai
arrêté."
Ouais,Dawsonl'avaitarrêtéàtraverslafenêtredemachambre.
Lâcherdemoi,Daemonafaitsoncheminverselle.Ilsemitàgenouxettiralavestededuvetblancisolé.Ilyavaitunetachecarboniséesurlapoitrinequifumait.L'odeurdelachairbrûléeflottaitdansl'air.
Jesuismontésurlelit,meserrantlamainàmabouchejusteaucasoùj'aicommencéàlancer.Jel'avaisvuDaemonfrappéunêtrehumainaveclaSource-leurpuissancebaséeàlalumièreavant.Rienquedescendresétaientrestés,maisilyavaituntroubrûléàtraverssapoitrine.
"Votrebutestéteint,frère."Daemonlâchalaveste,lescordesépaissesdemusclesdesondosgroupésaveclatension."Lafenêtre?"
LesyeuxdeDawsondérivaientàlafenêtre.«Jesuissortidelapratique."
Mabouchebée.Manquedepratique?Aulieudelesincinérer,ilavaitfrappédansl'airetàtraversmafenêtre.Sansoublierqu'ilavaittué.Non,jenepensepasàcela.
"GonnaMamèremetuer,"jel'aidit,sesentantengourdi."Ellevavraimentmetuer."
Unefenêtredecassétoutesleschosesdeseconcentrersur,maisilavaitquelquechose,autrechosequetraînersurmonplancher.
Daemonselevalentement,lesyeuxàl'abrietdelamâchoirefixéscommelapierre.Iln'apasprissonregardhorsdesonfrère,sonexpressionunmasqueblanc.JemetournaiversDawson,nosregardsseheurter,etpourlapremièrefois,j'avaispeurdelui.
...
Aprèsunchangementrapideetsalledebainsvisite,jemetrouvaisdanslesalon,entourépardesétrangerspourlapremièrefoisdepuisdesjours.Unavantaged'êtrefaitdelumière,jedevinai-lacapacitéd'alleràpeuprèspartoutenunclind'œil.
Depuislamortd'Adam,toutlemondeavaitàpeuprèsm'adonnéunecouchettelarge,doncjenesavaispascequiallaitdescendre.
Probablementunlynchage.Jesavaisquejeveuxunpourceluiquiavaitétéresponsabledelamortdequelqu'unquej'aimais.
Lesmainscollésdanssespoches,Dawsonappuyasonfrontcontrelafenêtreparoùl'arbredeNoëlavaitjadisrésisté,ledosàlasalle.Ilavaitditrienpuisquelesignaldechauve-sourisavaitétéenvoyéetlesétrangersétaitvenuunecourse.
Deeétaitassisperchésurlecanapé,lesyeuxfixéssurledosdesonfrère.Elleregardacâblés,sesjouesrougitdecolère.Jepensequeceladérangeaitsonêtredanscettemaison.Outoutsimplementêtreprèsdemoi.Nousavionspaseulachancedevraimentparleraprès...tout.
Monregardaglisséverslesautresoccupants.Lesjumeauxétonnantmal,AshetAndrew,étaientassisàcôtédeDee,leursregardsverrouilléssurl'endroitoùleurfrère,Adam,avaitderniersetenait...etilestmort.
Unepartiedemoidétestaitêtredanslesaloncarilm'arappelécequiétaitarrivéquandBlakeafinalementconfesséàsonvéritablebut.Quandjedevaisvenirici,quin'apasétésouventdepuismonarrivéetousmeslivressurlesalon,jeregardaisàdroiteàlaplaceàlagauchedutapisdeprojectionsouslatablebasse.Lesplanchersdepinétaientnusetbrillantsmaintenant,maisjepouvaisencorevoirlapiscinedeliquidebleuâtrequej'épongéavecMatthewpourleréveillonduNouvelAn.
Jepassaimesbrasautourdemataillepouressayerdesupprimerlefrisson.
Deuxensemblesdefootfallsdescendaientlesmarches,etjemesuistourné,trouverDaemonetsontuteur,Matthew.Plustôt,ilsavaientétééliminés...,enl'incinérantextérieur,danslesbois,aprèsavoirfaitunecourserapidedelarégion.
Marcheràcôtédemoi,Daemontirasurleborddemonsweatàcapuche."Ilaétéprisencharge."
MatthewetDaemonétaientallésàl'étageneilyaplusdedixminutesavecunebâche,unmarteau,etuntasdeclous."Jevousremercie."
Ilhochalatêtealorsquesonregardaglisséàsonfrère."Quelqu'unat-iltrouvéunvéhicule?"
"Ilyavaituneexpéditionprèsdelarouted'accès,"ditAndrew,clignotant.«JeTorchedil."
Matthewétaitassissurleborddufauteuil,regardantcommeilavaitbesoind'alcool."C'estbon,maisilestpasbon."
"Pasdemerde,"claquaAsh.Àregarderdeplusprès,ellen'apasl'imageprincessedeglaceparfaiteaujourd'hui.Sescheveuxpendaitautourdesonvisage,etelleportaitdessueurs.Jenepensepasquejel'avaisjamaisvudanssonsueurs.«VoilàunautreagentDODmort.Combiencelafait-il?Deux?"
Ehbien,enfait,quiarendulenuméroquatre,maisilsnedoiventsavoirque.
Ellecachésescheveuxenarrière,sesonglestaillésenappuyantsursesjoues.«Ilsvontsedemanderoùilssont,voussavez?Lesgensnedisparaissentpas".
«Lesgensdisparaissenttoutletemps»,adéclaréDawsontranquillementsansseretourner,sesmotssucerl'oxygènedel'air.
yeuxdesaphirlumineuxAshglissaientàlui.Ehbien,toutlemondeàpeuprèsregardaDawson,puisquec'était
lapremièrefoisqu'ilavaitparlédepuisquenoustousréunis.Ellesecoualatête,maissagementrestéecalme.
"Qu'enest-ildelacaméra?»DemandaMatthew.
Jeprislachosefondue,retournant.Lachaleurrayonnéeencoredelui."S'ilesimages,ilssontpartismaintenant."
Dawsonseretourna."Ilregardaitcettemaison.»«Noussavons»,adéclaréDaemon,serapprocherdemoi.
Sonfrèrepenchasatêtesurlecôtéetquandilparlait,savoixétaitvide."Est-ceimportantcequiétaitsurlacaméra?Ilsvous-laregardent.Noustous."
Unautrefrissonrouléàtraversmoi.Ilétaitsontonplusquetoutcequiestarrivéàmoi.
"Maislaprochainefois,nousavonsbesoindegenrede...oh,jenesaispas,parled'abordetensuitejeterlesgensàtraverslesfenêtresplustard."Daemoncroisalesbras.«Pouvons-nousessayer?"
"Etnouspouvonssimplementlaisserlestueursvont?"DitDee,lavoixtremblantequesesyeuxsombres,clignotantavecfureur."Parcequeceapparemmentcequidevraitarriver.Jeveuxdire,quel'agentauraitputuerl'undenous,etvousauraitjustelelaisseraller".
Ohnon.Monestomacacoulé.
"Dee,"Daemondit,unpasenavant."Jeconnais-"
"Nepas'Jesais,Dee'moi.»Salèvreinférieuretremblait."VouslaissezBlakealler."Sonregarddéplacéversmoi,etilsesentaitcommeuncoupdepieddansl'estomac."TouslesdeuxvouslaissezBlakealler."
Daemonsecoualatêtecommeildépliasesbras."Dee,ilyavaitassezdetueriescesoir-là.Assezmort."
DeearéagicommesiDaemonl'avaitfrappéeavecsesmots,enroulantsesbrasautourdesataillepourlaprotection.
"Adamauraitpasvouluça,»ditAshtranquillement,assisdoscontrelecanapé."Plusdedécès.
Ilétaitunpacifiste."
"Dommagequenousnepouvonspasluidemandercommentilsesentvraimentàcesujet,est-cepas?"LacolonnevertébraledeDeeseraidit,commesielleseforçaitàmordresursesprochainsmots."Ilestmort."
Apologiesbarboterdansmagorge,maisavantqu'ilsnepuissentselibérer,Andrewaparlé."Nonseulementavez-vouslesgarslaisserBlakealler,vousnousavezmenti.Deson?»Ilfitungesteversmoi.«Jenepensepasquelafidélité.Maistoi?
Daemon,vousavezgardétoutdenous.EtAdamestmort".
Jefouetteautour.«Lamortd'AdamestpaslafautedeDaemon.Nepasmettreçasurlui."
"KAT-"
"Alorsquiest-il?»LeregarddeDeearencontrélemien."Letiens?"
Jesuçaisdansunsoufflepointu."Ouaisc'estça."
LecorpsdeDaemonseraiditàcôtédemoi,puis,toujoursl'arbitre,Matthewasauté."Touslesbons,lesgars,çasuffit.Combattreetjetantleblâmeestpasaidertoutlemonde.»«Ilnousfaitnoussentirmieux,"Ashmarmonna,fermantlesyeux.
Jeclignedesyeuxlarmesetassissurleborddelatable,frustréquej'étaismêmeprèsdepleurerparceque
Jenepossédaispasledroitdeceslarmes.Pascommeilsl'ontfait.Serrantmesgenouxjusqu'àcequemesdoigtscreusésdansàtraverslematériaumou,jelaisseéchapperunsoupir.
«Encemoment,nousdevonsnousentendre,"Matthewacontinué."Chacund'entrenous,parcequenousavonsperdudéjàtrop."
Ilyavaitunepause,puis,«JevaisaprèsBeth."
ToutlemondedanslasallesetournaversDawsonànouveau.Pasuneseulechoseavaitchangédanssonexpression.Pasd'émotion.Rien.Etpuistoutlemondeacommencéàparleràlafois.
LavoixdeDaemongrondésurlechaos.«Absolumentpas,Dawsonaucunmoyen."
"Ilesttropdangereux."Deesetenait,enjoignantlesmains."Vousaurezcapturé,etjenesurvivrezpasque.Pasencore."
L'expressiondeDawsonestrestéevide,commeriensesamisoulafamilleavaitditaucunedifférencepourluifait.«Jedoislaretrouver.Pardon."
IlressemblaitàunbâtonabasourdiavaitclaquéAshdanslevisage.Jeregardaisansdoutelamêmechose."Ilestfou,»murmura-t-elle."Freakingfou."HaussaDawson.
Matthewsepenchaenavant."Dawson,jesais,noussavonstous,queBethsignifiebeaucouppourvous,maisiln'yaaucunmoyenquevouspouvezlafaire.Nonjusqu'àcequenoussavonscequenousavonsaffaire
à".
ÉmotionbrilladanslesyeuxdeDawson,lestournantvertforêt.Lacolère,jemesuisrendu.LapremièreémotionquejeavaisvudeDawsonétaitlacolère.«Jesaiscequejefaisfaceà.Etjesaiscequ'ilsfontpourelle."
Prowlingavant,Daemonarrêtédevantsonfrère,lesjambesécartées,lesbrascroisésànouveau,prêtpourlabataille.Deboutensemblecommeça,ilétaitsurréalistedelesvoir.Ilsétaientidentiques,àl'exceptionducadreplusmincedeDawsonetlescheveuxshaggier.
"Jenepeuxpasvouspermettredelefaire,"Daemondit,voixsibassequejel'aientenduàpeine."Jesaisquevousnevoulezpasentendrecela,maispasmoyen."
Dawsonnebougeapas."Vousn'êtespasunmotàdiresurelle.Vousnel'avezfait".
Aumoins,ilsontparlé.Cefutunebonnechose,non?Quelquepart,jesavaisquelesdeuxfrèrestoe-to-toeallerétaitétrangementréconfortantautantqu'ilétaitpénible.QuelquechoseDaemonetDeepenséqu'ilsneconnaîtrontjamaisdenouveau.
Ducoindel'œil,jevisDeesedéplaçantverseux,maisAndrewtendis,attrapersamainetl'arrêter.
"Jenecherchepasàvouscontrôler,Dawson.Iln'ajamaisétéàcesujet,maisvousvenezderentrerdel'enfer.Nousvenonsdevousrentrer."
«Jesuistoujoursenenfer»,réponditDawson."Etsivousobtenezdansmonchemin,jevaisvousfaireglisserverslebasavecmoi."
UnregarddeladouleuratirésurlevisagedeDaemon."Dawson..."
Jesautaiàmespieds,enréactionàlaréponsedeDaemonsansypenser.Uneenvieinconnuem'apropulséàlefaire.Jesupposequecebesoinétaitl'amour,parcequejen'aimepasladouleurvacillantesursonvisage.Maintenant,jecomprispourquoimamèreaobtenutousMamaours,parfois,quandellepensaitquej'étaismenacéoucontrarié.
Unventsoufflaitdanslasalledeséjour,enremuantlesrideauxettournantlespagesdesmagazinesdemaman.Jemesentaislesyeuxdesfillessur
moietleursurprise,maisjemeconcentrais.
"Trèsbien,latestostéronealienencemomentestunpeutrop,etjeneveuxvraimentpasd'avoirunebagarrealiendansmamaisonau-dessusdelafenêtrebriséeetlecorpsmortquiestvenuàtraverselle."Jeprisunegranderespiration."Maissivousdeuxnefrappez-le,jevaistebottervosdeuxânes."
Maintenanttoutlemondemeregardait.«Quoi?»Demandai-je,lesjouesrinçage.
UnlentsouriredésabusétaquinéleslèvresdeDaemon."SimmerDown,Chaton,avantquejedoisvousfaireunepelotedelainepourjoueravec."
Gêneévaséaufonddemoi."Necommencezpasavecmoi,jerk-face."Ilsouritalorsqu'ilseconcentraitsursonfrère.
Acôtédelui,Dawsonsemblaitsortede...amusé.Oudansladouleurl'undesdeux,parcequ'ilétaitvraimentpassourireoufroncerlessourcils.Maisalors,sansdireunmot,ilsortitdelasalledeséjour,leclaquementdelaported'entréederrièrelui.
Daemonmeregarda,etjehochalatête.Soupirantprofondément,ilasuivisonfrère,parcequ'iln'yavaitvraimentpasdedirecequeDawsonferaitouoùilirait.
LeKumbayaalieneffondréaprès.Jelesaisuivisàlaporte,monattentionfixéesurDee.Nousdoncbesoindeparler.Toutd'abord,jedevaisprésenterdesexcusespourbeaucoupdechoses,etensuitejedevaisessayerdemeexpliquer.Lepardonn'apasétéprévu,maisjedevaisessayerdeparler.
Jeserrailapoignéedeportejusqu'àcequemesjointuresblanchies."Dee...?"
Elleaarrêtésurleporche,ledosdroit.Ellenem'apasface.«Jenesuispasprêt."Etaveccela,laported'entréedéchirélibredemamainetsereferma.
Chapitre3
Déjàmarchersurlaglaceminceavecmamère,jedécidedenepasmentionnerlafenêtreentièrechosequandelleaappeléplustarddanslasoirée,lecheck-in.J'espéraisetpriantlesroutesétaientassezdéfrichéespoursortirquelqu'unicipourfixerlafenêtreavantMompourraitfairesonchemin.
Jedétestaisluimentir,cependant.Toutcequej'avaisfaitcesdernierstempsmementaisàelle,etjesavaisquejedevaisluidiretout,enparticulieràproposdesonpetitamisupposé,Will.Maiscommentcegenredeconversationaller?Hey,maman,nosvoisinssontdesétrangers.L'und'euxaccidentellementmemuté,etWillestunpsycho.Desquestions?
Oui,cefutdoncnevapasarriver.
Justeavantquejeraccroché,elleapoussétoutvaàvoir-un-médecin-pour-ma-voixchosedenouveau.Luidirequ'ilétaitjusteunrhumetravaillaitmaintenant,maiscequej'allaisà-diredansunesemaineoudeuxàpartirdemaintenant?Dieu,j'espéraisvraimentmavoixaguérid'icilà,mêmesiunepartiedemoisavaitqueceseraitpeut-êtrepermanent.Unautrerappelde...tout.
Jedevaisluidirelavérité.
Saisissantunpaquetdemacinstantanéeetlefromage,jecommençaiàlapopdanslemicro-ondes,maisalorsregardémesmains,fronçantlessourcils.Est-cequ'ilsontdespouvoirsàmicro-ondescommeDeeetDaemonontfait?Jemesuisretournésurlebol,haussantlesépaules.J'étaistropfaimpourlerisque.
Lachaleurétaitpasmontruc.LorsqueBlakemelaformationpourgérerlaSourceetaessayédemeapprendreàcréerdelachaleur-i.e.feuIdattrapémesmainssurlefeuaulieudelabougie.
Commejel'aiattendupourlemac,jeregardaisparlafenêtreau-dessusdel'évier.Dawsonavaitdroitantérieur.Ilétaitvraimentbeaumaintenantquelesoleilselevait.Laneigearecouvertlesoletrecouvertlesbranches.Iciclespendaientauxormes.Mêmemaintenant,aprèslecoucherdusoleil,ilétaitunbeaumondeblanclà-bas.Jegenredevoulaissortiretdejouer.
Lemicro-ondessonné,etjemangemondînermalsainedebout,comprendreaumoinsjebrûlerlescaloriesdecettefaçon.DepuisDaemonmeavaitmutédansce-hybridehumain-alien-mutant-freak,monappétitétaithorsdecemonde.Iln'yavaitpresqueriendanslamaison.
Quandjefinis,jesaisisrapidementmonordinateurportableetassisàlatabledecuisine.Moncerveauavaitétédiffuséelasemainedernière,etjevoulaisvoirquelquechoseavantquej'oublié.Encore.
ArrachageGoogle,jetapédansDédaleetappuyezsurEntrée.Wikipediaservilepremiermaillonetpuisquejenem'yattendaispasun"BienvenueàDaedalus:l'organisationdugouvernementSecret"siteweb,jeclique.
Etjesuistoutconnaissanceaveclesmythesgrecs.
Daedalusaétéconsidérécommeuninnovateur,créantlelabyrintheduMinotaurerésidaitdans,entreautreschoses.Etilétaitaussilepèred'Icare,legaminquiavolétropprèsdusoleilsurlesailesfaçonnéesparDédale,puisnoyé.Icarusaobtenulevertigedevoleret,connaissantlesdieux,ilétaitprobablementuneformedepunitionpassive,conduisantàIcarusperdresesailes.CelaetunepunitionpourDaedalus,quiavaitéquipéIcarusavecl'enginquiadonnélegarçonlacapacitédivineàvoler.
leçond'histoiredeNice,maiscequiaétélepoint?PourquoileDODnommeraitunorganismesupervisantlamutationhumaineaprèsquelquesdude-?
Puisilm'afrappé.
Daedalusacréétoutessortesdechosesquiaaméliorél'homme,ettout
angledivins-capacitésétaitunpeucommeleshumainsquiontétémutésparleLuxen.Cefutunsautdanslalogique,maisenfin,legouvernementseraitsipleind'eux-mêmesqu'ilsavaientlenomdeleurorganisationaprèsunelégendegrecque.
Fermeturedel'ordinateurportable,jemelevaietmesuistrouvésaisissantmavesteetalleràl'extérieur.Jenesaisvraimentpaspourquoi.Quisavaits'ilyavaitplusdedirigeantssefaufilentautour?Monimaginationhyperactiveformél'imaged'unecachettedesniperdansl'arbreetunpointrougeapparaissantsurmonfront.Agréable.
Soupirant,jecreuséunepairedegantsdanslespochesdemavesteethauteentraiàtraverslesmonticulesdeneige.Ayantbesoind'unecertaineformed'exercicephysiquepourgardermoncerveaud'allerdanslesurmenage,jecommenceàroulerunebouledeneigeàtraverslacouravant.Toutavaitchangéenquelquesmois,puisdenouveauenquelquessecondes.Allantdetimide,livre-nerdKatyàquelquechosed'impossible;quelqu'unquiavaitchangéàplusd'unniveaucellulaire.Jenevoyaispluslemondeennoiretblancetaufondjesavaisquejenefonctionneplussurlesnormessocialesdebase.
Commetonnetuerasouautre.
Jenel'avaispastuéBrianVaughn,l'agentquiavaitétépayéparWillmetournerversluiaulieuduDaedalusquejepouvaisêtreutilisécommelevierpourfaireensortequeDaemonluimutéaulieudeletuerpureetsimple,maisjevoulaisàetj'auraissiDaemonnemeavaitbattuàelle.
J'avaisététotalementd'accordavecl'idéedetuerquelqu'un.
Pouruneraisonquelconque,tuantlesdeuxméchantsextra-terrestres,l'Arum,n'apasaffectémoiautantquel'idéed'êtretotalementcasherdetuerunêtrehumainafait.Jenesaispascequeceladitsurmoi,parceque,commeDaemonavaitditunefoisavant,unevieétaitunevie,maisjenesavaispascommenttraiterajoutant«d'accordavectuer»àlasectionbiosurmonblogdelivrelesparoles.
Mesgantsdecotonontététrempésparletemps,jefiniaveclapremièreballeetpasséàroulerledeuxièmemorceaudeneige.Toutecettechosephysiquesurmenagenefaisaitpasautrequedeprovoquermesjouesà
brûlerdansl'airdelaneigeauparfumgivréquoiquecesoit.Échouer.
Lorsquejemesuisfait,monbonhommeavaittroissections,maispasdebrasoulevisage.Cetypedemiroircommentjemesentaisàl'intérieur.J'aieulaplupartdespartiesducorps,maisilmanquaitdespiècesessentiellespourmefaireréel.
Jenesaisvraimentpasquij'étaisplus.
Reculant,j'aicourulamanchedemonbrassurmonfrontetlaisseéchapperunsouffleenlambeaux.Musclesbrûlésetdelapeaufaitmal,maisjemetenaislàjusqu'àcequelaluneregardaderrièred'épaisnuages,l'envoid'unetranchedelumièreargentéesurmacréationincomplète.
Ilyavaiteuunmortdansmachambrecematin.
Jemesuisassisaumilieudemacour,àdroitedansuntasdeneigefroide.Uncorps-mortunautrecorpsmort,toutcommelecorpsmortdeVaughnquiétaittombéprèsdel'allée,toutcommelecorpsmortd'Adamquiavaitcouchédanslesalon.Uneautrepenséequej'essayéd'ignorervermifugéssoncheminàtraversmesdéfenses.Adamétaitmortenessayantdemeprotéger.
Wet,l'airfroidmepiquaitlesyeux.
Sij'avaisétéhonnêteavecDee,enluidisantdepuisledébutdecequiestvraimentarrivédanslaclairièrecettenuitnousavonscombattuBarucketdetouttempsaprès,elleetAdamauraitétéplusprudentsurlesfesses-précipitermamaison.IlsauraientconnusàproposdeBlakeetcommentilétaitcommemoi,capablederiposteràunniveaualiengonflée.
Blake.
Jel'aiécoutéDaemon.Aulieudecela,jevoulaismeprouver.JevoulaiscroirequeBlakeavaitdebonnesintentionsquandDaemonavaitsentiquelquechosehorsdugarçon.Jel'aiconnuquandBlakeavaitjetéuncouteausurmatêteetm'alaisséseulavecunArumqu'ilyavaitquelquechosedetrèsdémentssurlui.
SaufaétéBlakedéments?Jenepensepas.Ilavaitétédésespéré.
FranticgardersonamiChrisvivantetprisaupiègeparcequ'ilétaitdevenu.BlakeauraitfaitquoiquecesoitpourprotégerChris.NonpasparcequesavieaétérejointavecleLuxen,maisparcequ'ilsesouciaitdesonami.Peut-êtrequelaraisonpourlaquellejenel'avaispastué,parcequemêmedanscesmomentsoùtoutétaitpurchaos,jevisunepartiedemoidansBlake.
J'avaisétéd'accordavecl'idéedetuersononclepourprotégermesamis.
EtBlakeavaittuémonamipoursaprotection.
Quiavaitraison?Avait-ilquelqu'un?
Jesuistellementprisdansmespensées,jenepayaispasbeaucoupd'attentionàlachaleuràsautersurmoncou.JesursautaienentendantlavoixdeDaemon.
"Chaton,qu'est-cequetufais?"
Jemesuistorduautouretlevailatête.Ilsetenaitderrièremoi,vêtud'unpullminceetjeans.Sesyeuxbrillaientsouslescilsépais.
«Jefaisaisunbonhommedeneige."
Sonregarddérivaau-delàdemoi."Jevois.Ilmanquequelquestrucs.""Ouais,"jel'aiditmorose.
Daemonfronçalessourcils."Celanemeditpaspourquoivousêtesassisdanslaneige.Vosjeansdoiventêtretrempés."Ilyavaitunepauseetsacrémentsicefroncementn'apastournéàl'envers."Attendez.Celasignifiequejeseraisprobablementobtenirunmeilleurregardsurvosfesses,puis".
J'airi.LaissezDaemontoujoursprendreleschosesunoudeuxniveaux.
Ilseglissaenavantcommesilaneigeaquittélavoiepourluietétaitassisàcôtédemoi,croisantlesjambes.Aucundenousneditrienpendantunmoment,puisilsepencha,mepoussantavecsonépaule.
"Quefaites-vousvraimententraindefaireici?"Ilademandé.
Jenel'avaisjamaisétéenmesuredecacherquoiquecesoitdelui,mais
jesuisvraimentpasprêtàyalleravecluiencore."Qu'est-cequisepasseavecDawson?Est-ilenfuiencore?"
Daemonsemblaitqu'ilallaitpousserlesujetpendantunmoment,maisalorsjustehochélatête."Pasencore,parcequejel'aisuiviaujourd'huicommeunbaby-sitter.Jepenseàmettreuneclochesurlui."
Jerisdoucement.«Jedoutequ'ilapprécie."
"Jenemesouciepas."Unpeudecolèrebrilladanssavoix."RunningoffaprèsBethnevapasbienfinir.Noussavonstousque."
Sansaucundoute."Daemon,pensez-vous..."
"Quelle?"
Ilétaitdifficiledemettreenmotscequejepensais,parcequ'unefoisquejeleurdit,ilssontdevenusréels.«Pourquoiont-ilspasveniraprèsDawson?Ilsdoiventsavoirqu'ilestici.Ceseraitlapremièreplacequ'ilreviendraitàs'ilavaitéchappé.Etilsontévidemmentétéàregarder."Jefissignederetouràmamaison.«Pourquoiont-ilspasvenupourlui?Pournous?"
Daemonregardalebonhommedeneige,silencieuxpendantplusieursbattementsdecœur."Jenesaispas.Ehbien,jedoismessoupçons."
Jedéglutispassélemorceaudepeurcroissantedansmagorge."Quesont-ils?"
"Vousvoulezvraimentlesentendre?"Quandjehochélatête,ilestretournéàregarderlebonhommedeneige."JepensequeleDODétaitaucourantdesplansdeWill,savaisqu'ilallaitprendredesdispositionspourDawsond'êtrelibéré.Etilsontlaisséseproduire."
Jedessinaisdansunsoufflepeuprofondquejeramasséunepoignéedeneige."C'estcequejepense."
Ilmeregarda,lesyeuxcachésderrièresescils."Maislagrandequestionestpourquoi."
"Ilnepeutpasêtrebon."Jelaisselaplupartduglissementdelaneigeàtraversmesdoigtsgantés."C'estunpiège.Doitêtre."
"Nousseronsprêts",dit-ilaprèsquelquessecondes."Nevousinquiétezpas,Kat."
«Jenesuispasinquiet."Untelmensonge,maisilsemblaitêtrelabonnechoseàdire."Nousavonsbesoinderesterdevanteuxenquelquesorte."
"True."Daemonétenditseslonguesjambes.Ledessousdesonjeanétaitunbleuplussombremaintenant."Voussavezcommentnousrestonssousleradardeshumains?"
"Enlesemmerderetvousaliénant?"Jeluiaidonnéunsourireespiègle.
"Ha.Ha.Non,nousprétendons.Nousprétendonsconstammentcommenousnesommespasdifférents,queriennesepasse.»«Jenevoussuispas."
Ilselaissatombersursondos,sessombreséclaboussuresdecheveuxcontreleblanc."SinousprétendonsquenousnoussommeséloignésdeDawsonétantlibéré,quenousnepensonspasquequoiquecesoitdesuspectouquenoussavonsqu'ilssontconscientsdenoscapacités,ilpeutnousacheterdutempspourcomprendrecequ'ilsfont."
Jel'aivujetersesbrasàsescôtés."Tucroisqu'ilsvontglisserverslehautpuis?"
"Jenesaispas.Jenevoudraispasmettredel'argentsurelle,maiscegenredenousdonnelebord.Ilestlemeilleurquenousavonsencemoment".
Lemieuxquenousavionsgenredeaspirée.
Grimaçantcommes'iln'apaseudesoinsdanslemonde,ilacommencéàglissersesbrasàtraverslaneige,lelongdesesjambes,enlesdéplaçantcommelesessuie-glaces.Vraimentbeauessuie-glaces.
Jecommençaisàrire,maisilestrestécoincédansmagorgecommemoncœursegonfla.JamaisdansmaviejeneJepensequeDaemonseraitdansl'entrepriseneigeangededécision.Etpouruneraisonquelconque,quim'afaittoutchaudetfloue.
"Vousdevriezessayer,»ilacajolé,lesyeuxfermés."Ilvousdonnelaperspective."
Jedoutaisqu'ilpouvaitmedonnerlaperspectivesurquoiquecesoit,maisjemesuiscouchéàcôtédeluietsuivi."Donc,jegoogléDaedalus."
"Ouais?Qu'avez-vousdécouvert?"
Jeluiaiparlédumytheetdemessoupçons,quiDaemonsourit."Ilneseraitpassurprismoi-l'egoderrièrecela."
"Voussauriez,"dis-je.
"Har-harHardy."
Jesouris."Commentest-cequimedonnelaperspective,parlechemin?"
Ilrit."Attendezquelquessecondesdeplus."
Jel'aifaitetquandilestarrêtéetassis,ilatteintplus,enmeserrantlamain,etmerelevaiaveclui.Nousbrossélaneigedel'autre-Daemonprendreunpeupluslongtempsquenécessairedanscertainsdomaines.Fini,nousavonstournéànosangesdeneige.
Lamienneétaitbeaucouppluspetiteetmoinsmêmequelesien,commejel'étaistroplourde.Sonétaitparfait-show-off.Jecroisaimesbrasautourdemoi."Enattendantl'épiphanieseproduise."
«Iln'yenapas."Ilalaissétomberunbraslourdsurmonépaule,sepenchaetdéposaunbaisersurmajoue.Seslèvresétaientsi,sichaud."Maisilétaitamusant,non?Maintenant..."Ilm'adirigéverslebonhommedeneige."Finissonsavecvotrebonhommedeneige.Ilnepeutpasêtreincomplètes.Pasavecmoiici."
Moncœurfaittrébucher.IlyavaittantdefoisjemesuisdemandésiDaemonpouvaitliredanslesesprits.Ilpourraitêtreincroyablementspot-onquandilvoulait.Jerelevaimatêtecontresonépaule,sedemandantcommentilavaitpassédedouchebagextraordinaireàce...cegarsquim'arendufurieuxencore,maisaussiconstammentsurprisetm'aétonné.
Pourcemecjetombéfollementamoureux.
Chapitre4
Lorsquelescharruessontsortis,frayantuncheminàtraverslavilleetsurlesroutesderetour,Matthewauneentreprisederéparationdeverreicidansl'entailledutemps.IlsavaientquittéminutesavantMamanarrivéeàlamaisonlevendredi,enregardantcommesielleavaitmangé,dormi,etasauvédesviesdanssesgommagesàpois.
Ellejetasesbrasautourdemoi,prèsdemoideprendrelaparole."Bébé,jevousaimanqué!"
Jeluiserrairetouraussibien."Pareilici.Je...»Jelaissealler,clignantlarmes.Endétournantlesyeux,jefranchismagorge."Avez-vousdéjàdouchésdansladernièresemaine?"
"Non"Elleaessayédemeserrerànouveau,maisjesautéenarrière.Elleritmaisj'attrapéunéclairdetristessedanssesyeuxjusteavantdesetournerverslacuisine."Justkidding..Ilesdouchesàl'hôpital,lemiel.Jesuispropre.Jelejure!"
Jesuivaisderrièreelle,tressaillantquandelleestalléedirectementauréfrigérateurperquisitionné.Mamanouvritlaporte,puisrecula,regardantpar-dessussonépaule.Mèchesdecheveuxblondsfurtivementhorsdesonchignon.
Sessourcilsdélicatementcintréesabaissésetsonpetitnezguilleretfroissées."Katy...?"
"Désolé."Jehaussai.«Jesuisdébordé.Etjemesuisaffamé.Beaucoup."
«Jepeuxdire."Ellefermalaporte."Çava.Jevaiscouriraumagasinplustard.Lesroutesnesontpasmauvaismaintenant.»Ellefitunepause,ensefrottantsonfront."Ehbien,certainscherchentcommevousauraitbesoind'unemotoneigepourdescendre,maisjepeuxlefaireenville."
Cequivoulaitdirequ'ilyauraitl'écolelundi.Huer.«Jepeuxalleravec."
"Ceseraitbien,lemiel.Tantquevousavezl'intentiondenepasmettredeschosesdanslepanier,puisjeterunajustementquandjelesortir."
Jeluiaidonnéuncoupd'oeilfade."Jenesuispasdeux."
Sonsouriremutinaétécoupéeparsonbâillement.«Jel'aiàpeineeu
aucuntempsd'arrêt.Laplupartdesinfirmièresnepouvaitpaslefaire.Jecouvraisl'ER,serviceprénatal,etmonpréféré,"dit-elle,ensaisissantunebouteilled'eau,"leplancherdedésintoxication".
"Cesouffle."Jetraînaisderrièreelle,sentantincroyablementmamannécessiteux.
"Tunesaispas."Elleaprisunegorgée,arrêtantàlabasedel'escalier.«Jesaignaissur,pissésur,etjetésur.Danscetordreetparfoispas".
"Ew,"dis-je.Notementale:lessoinsinfirmiersaétémaintenantplacéavecl'administrationscolairedansleNotGoingToHappenlisted'emploipossible.
"Oh!"Elleacommencéàmonterlesescaliers,latorsionàmi-cheminautouretchancelantsurleborddel'étape.Ohcher.«Avantd'oublier,jechangedéplacementslasemaineprochaine.AulieudetravailleràGrantleweek-end,ilseraWinchester.Occupésdanslavilleetplusd'actionsurleweek-endquedefaireledéplacementici,etWilltravailleleweek-enddetoutefaçon,desortequ'ilfonctionnemieux."
Cequisignifiaitaussiplusdetempsloin-Quoi?Moncœurbégayaetilyavaitcettechute,lesentimentspinningdown."Qu'est-cequevousavezdit?"
Mamanfronçalessourcils."Chérie,tavoix...Jeveuxvraimentregardervotregorge.OK?Ounouspouvonsobtenirvolontédejeterunoeil.Jesuissûrqu'ilneserapasl'esprit."
Jesuisgelé."Avez...avez-vousentendudeWill?"
"Oui,nousavonsparlépendantqu'ilassistaitàl'ouestd'uneconférenceMedinterne.»Ellesouritlentement.«Êtes-vousd'accord?"Non,jen'étaispasbien.
«Ici»,dit-elle.«Venezàl'étage,etjevaisjeterunoeilàlagorgeaveclescope-"
«Quand...quandavez-vousparléàWill?"
Confusionvacillaitsurjolivisagedemamère."Ilyaquelquesjours.Miel,votrevoice-"
«Riennevapasavecmavoix!"Ilcraquéàmi-parcours,biensûr,etmamanm'aregardécommesijeluidisaisquejeconsidéraisluifaireunegrand-mère.Cefutmachancedeluidirelavérité.
Jesuisalléuneétapeetarrêté.Touslesmots-lavéritésesontemmêlésquelquepartentremescordesvocalesetmeslèvres.Jenel'avaispasautorisédireàmamèrelavéritéavectoutepersonneoutoutaumoinsdonnél'und'euxunheads-up.Etserait-ellemecroire?Pireencore,Maman...ElleaimaitWill.Jesavaisqu'elleafait.
Estomactorsionennoeudspremières,jeforcélapaniquedansmavoix.«QuandestWillrentreàlamaison?"
Ellemeregardaitdeprès,seslèvresenappuyantsurunelignepincé."Paspouruneautresemaine,maisKaty...Etes-voussûrquecequevousvouliezdire?"
Était-ilvraimentrevenir?Ets'ilparlaitàMaman,cequecelasignifiaitqu'ilavaitpasséparlamutationavecsuccèsetDaemonetmoiétionsmaintenantliéàlui?Ousielleavaitdisparu?
JedevaisparleràDaemon.Maintenant.
Maboucheétaitsisèchequejenepouvaispasavaler."Oui.Pardon.Jedoisyaller...»«Allezoù?»Demandat-elle.
"VoirDaemon."Jemarchearrière,endirectiondemesbottes.
«Katy».Elleattenditquejemesuisarrêté."Willm'adit."
Icetrempémesveinescommejemesuisretournélentement."Vouscequedit?"
«Ilm'aditdevousetDaemon-cequevousdeuxaviezdécidédecommenceràvoirlesunslesautres.»Ellefitunepauseetaobtenuquemamanregarde.Celuiquiadit,jesuistellementdéçuenvous."Iladitquevousavezmentionnéetlemiel,jesouhaitejustequevousavezm'aditàlaplace.Découvrirparquelqu'und'autresurlepetitamidemafilleestpascommentjevoulaisapprendre."Mamâchoireafrappélesol.
Elleaditquelquechosed'autre,etjepensequejehochélatête.Honnêtement,elleauraitpuêtremedirequeThoretLokiavaitune
batailleroyaledanslarue.Jeneluiplusentendu.CequiétaitWilljusqu'à?
Quandmamanafinalementrenoncéàessayerdeteniruneconversationavecmoi,jemesuisdépêchéàmesbottesettransportaisboutàboutàlamaisondeDaemon.Lorsquelaportes'ouvrit,jesavaisdéjàqu'ilnerépondaitpasàDaemon.Jenel'avaispasconnulabizarrechosedeconnexionalien,lachaleursurledosdemoncouquandilétaitproche.
Maislesyeuxflamboyantsdel'océandecouleurd'Andrewnesontpascequej'attendais.
«Vous,»dit-il,leméprisdelaçagesonton.
Jeclignedesyeux."Moi?"
Ilcroisalesbras."Ouais,vous,commedansKaty,lepetitbébéhumain-alien-hybride."
"Um,d'accord.JedoisvoirDaemon."J'aicommencéàintervenir,maisilarapidement,mebloque."Andrew"."Daemonestpaslà.»Ilsourit,etiln'yavaitpasuneoncedechaleurenelle.
Pliagemesbras,jerefusaisdereculer.Andrewnem'ajamaisaimé.Jenepensemêmepasqu'ilaimaitlesgensengénéral.Ouchiots.Oubacon.«Etoùest-il?"
Andrewsortit,fermantlaportederrièrelui.Ilétaitsiprochequelesorteilsdesesbottestouchèrentlesmiennes."Daemonadécollécematin.Jesupposequ'ilsuitRainMan".
Furyflashéàtraversmoi.«Iln'yariendemalàDawson."
«Est-cedonc?"Andrewhaussaunsourcil."Jepensequ'iladittroisphrasescohérentesparjouretc'estàcesujet."
Mesmainsenrouléesenpoingscontremesflancs.Unedoucebriseramassémescheveux,enremuantlesbrinsautourdemesépaules.Jevoulaistellementlefrapper.«IlaétéenpassantparDieusaitquoi.Avoirunecertainecompassion,ass.Quoiqu'ilensoit,jenesaispaspourquoijevousparle.OùestDee?"
Lesouriredisparutdesonvisage,remplacéparlefroid,lahainedure."Deeestici."
J'aiattenduunpeuplusendétail."Ouais,jepensaisqueça."Quandiln'yavaittoujourspasderéponse,j'étaisdeuxsecondesdeluimontrercequ'estunpetitbébéhumain-alien-hybridepourraitfaire."Pourquoies-tuici?"
«Parcequejesuisinvité.»Ilsepencha,assezprèspourembrasser,etjepaseud'autrechoixquedeprendreunpasenarrière.Ilasuivi."Etvousn'êtespas."
Aie.D'accord,cepiqué.Avantquejelesavais,mondosafrappélegarde-corpsetj'aétépiégé.Iln'yavaitnullepartpourmoid'aller,etAndrewnebougeaitpas.JesentaislaSource,l'énergiepurequeleLuxen-etmaintenantje-puexploiterbâtimentàl'intérieurdemoi,répandantsurmapeaucommel'électricitéstatique.
JepourraisfaireAndrewmouvement.
Andrewadûvoirquelquechosedansmesyeuxparcequ'ilricana."Nepensezmêmepasàtirercettemerdeavecmoi,parcequevouspoussez?Jevaispousserarrièredroite.Iln'yaurapasdedormirperduau-dessus".
Laluttecontrelaréponsedemoncorpspourleposersurluiétaitlachoselaplusdifficile.Moncôtéhumainetl'autrecôté,toutcequ'ilétait,voulaitpuiserdanslepouvoiretl'utiliser-exploiter.Ilétaitcommeunmuscledeflexionutilisé.Jemesuissouvenudelaruéeversvertigineusedupouvoir,etlalibération.
Unepartiedemoi,unminuscule,minusculepartiedemoiaaimé,etquiaeffrayélamerdehorsdemoi.
BonpourAndrew,parcequelapeurenroulanthermétiquementàl'intérieuravaitfrappéleventdroitdedessousmoi.«Pourquoitumedétestes?»Demandai-je.
Andrewpenchasatêtesurlecôté."IlestlamêmechosequecefutavecBeth.Toutallaitbien,puiselleestvenueautour.NousavonsperduDawsonetvoussaveztrèsbienquenousn'avonspasluiobtenude
retour,pasvraiment.Etmaintenant,cequisepasseavecDaemon,saufquecettefois-ci,nousavonsperduAdamdansledésordre.Ilestparti."
Pourlapremièrefois,autrechosequeleméprisarroganteregardaàtraverssesyeuxcristallisées.Pain-legenredesouffrancequej'étaisbienfamilier.Lemêmebrisé,regarddésespéréjeportaisaprèsmonpèreestdécédéd'uncancer.
"Ilnevapasêtrelaseulequenousperdons,"Andrewacontinué,voixrauque."Voussavezque,maisnevousinquiétez-vous?LeshumainssontfinalementNo.formedevielapluségoïste,ilest.Etnepasessayerdefairesemblantquevousêtesmieux.Sivousétiez,vousavezséjournéloindeDeeaudébut.Vousnel'avezjamaisobtenuattaqué,etDaemonauraitjamaiseuàvousguérir.Riendetoutcelaneseraitarrivé.C'esttafaute.Ilestsurlatête".
...
Ouais,lerestedemajournéesortedeaspirée.J'étaisinquietdecequeDawsonavaitfaitcelanécessaireDaemoncouriraprèsluitoutelajournéeetcraignaitqueleDODnousattendaitpournousamenertousà.Enplusdecela,jesuisterrifiépar-dessustoutcequeWillavaitdanssamanche,etaprèscetteconversationavecAndrew,jemesentaiscommesijedevaisrampersousmescouvertures.
Etjel'aifaitpendantenvironuneheure.Monauto-apitoiementtoujourseuundélaiparcequejesuishabituellementfâchéavecmoi-même.
Tirermatêtehorsdemonarrière,jecraqueouvrirmonordinateurportableetacommencéàfairequelquescommentaires.Depuisquej'avaisétédébordéetDaemonavaitsurtoutétéoccupéavecDawson,j'avaiseuquatrelivreslus.Pasmonalltimescoreélevé,maisassezbienvuquej'avaisétéslackingcommeunmofodescritiques.
Ilsesentaittoujoursbontaperunecritiquesurunlivrequej'aiméetjesuisallétousdehors,trouverdesimagesbizarrespourmettrel'accentsurlefacteurwow.Jepréfèreceuxavecdeschatonsetdeslamasmignons.EtDeanWinchester.Frapper"publierpost'craquéunsourire.
Unbas,troisautrespouraller.
Jepassailerestedelajournéecrachantdescritiquespuistraqueunpeudemesblogueurspréférés.L'und'euxavaitunen-têtesurleurblogquejeferaisdeschosesterriblespour.Jen'aijamaisquebonàlaconceptionweb,cequiexpliquemonmoinsdefondstellaire.
Aprèsunecourserapideàl'épicerieavecmamanetledîner,jesuissurlepointdedémarrerunechasseàl'hommepourDaemonquandjemesuissentiunpicotementchaudlelongdudosdemoncou.
J'aitirédelacuisine,prèsdefonçantàtraversunemamansurpris.JefouetteouvrirlaporteuninstantaprèsDaemonfrappépuismoi-mêmelittéralementdanssesbraspassiattentejeté.
Unpreparedpourmonattaque,ilreculad'unpas.Maisalorsilritprofondémentcontreledessusdematêteetenroulasesbrasautourdemoi.Jemesuisaccroché,enserrantl'enferhorsdesesépaules,etnousavonsétésiétroitementserréslesunscontrelesautresquejepouvaissentirsoncœurramasseraussivitequelemien.
«Kitten»,murmura-t.«Voussavezàquelpointjel'aimequandvousditessalutdecettefaçon."
Têteenfouiedansl'espaceentrelecouetl'épaule,quisentaitcommeépiceetmâle,murmurai-jequelquechosed'inintelligible.
Daemonlevémeclairementmespieds."Vousavezétéinquiet,avez-vouspas?"
"Mmm-hmm."Puisjemesuissouvenuàquelpointj'avaispeurtoutelajournéeputain.Jemesuiscassélibreetfrappaisapoitrine.Très,trèsdur.
«Aïe!»Ilsourit,mêmesi,commeilsefrottaitsapoitrine."Qu'est-cequepour?"
Jecroisaimesbrasetaiessayédegardermavoixbasse."Avez-vousentenduparlerd'untéléphonecellulaire?"
Ilhaussalessourcils.«Pourquoi,oui,ilestcettepetitechosequiatoutescesapplicationscoolsurit-»«Alorspourquoiavez-vouspassurvousaujourd'hui?"J'interrompu.
Penchéverslebas,seslèvreseffleurèrentmajouecommeilparlait,envoyantdesfrissonsàtraversmoi.Pasjuste."Voulez-vousdansethorsdemavraieformetoutelajournéetypedel'électroniquetue."
Oh.Ehbien,jenel'avaispaspensé."Vousdevriezavoirvérifiédans,cependant.Jepensais...»«Vousavezpenséquoi?"
JeluiaidonnéunDois-jevraimentbesoind'expliquer?Regarde.
LeclindanslesyeuxdeDaemonfané.Plaçantsesmainssurmesjoues,ilamenaseslèvressurlesmiennes,meembrasserdoucement.Quandilaparlé,ilagardésavoixbasse."Chaton,riennevasepasserpourmoi.Jesuisladernièrepersonnequevousdevezinquiéter."
Jefermailesyeux,larespirationdanssachaleur."Voyez,c'estpeut-êtrelaplusstupidechosequevousavezdéjàdit.""Pourdevrai?Jedisbeaucoupdechosesstupides."
"Jeconnais.Donc,çaveuttoutdirequelquechose."Jeprisunegranderespiration.«Jenesuispasentraind'agircommeundecescopinesobsessionnels,maisleschoses...leschosessontdifférentesavecnous."
Ilyavaitunepause,puisseslèvresétiréeenunsourire."Tuasraison."
L'enferagelé.Lesporcsontétévolent."Venezànouveau?"
"Tuasraison.Jel'aivérifiédansàunmomentdonné.Jesuisdésolé."
Lemondeétaitplat.Jenesavaispasquoidire.SelonDaemon,ilavaitraisond'environ99pourcentdutemps.Sensationnel.
«Vousêtessansvoix.»Ilrit."J'aimeça.Etjevousaimeaussitouslescourageux.Tuveuxmefrapperànouveau?"Jeris."Vousêtesun-"
Ouverturedelaportederrièremoi,Mamanseraclalagorgeetdit:«Jenesaispascequ'elleestavecvousdeuxetporches,maisviensen;ilgèlelà-bas."
Jouesenfeud'unrougeimpie,jenepouvaisrienfairepourarrêterDaemon.Illâcha,sepromenaientàl'intérieur,etaimmédiatementcommencécharmantemamèrejusqu'àcequ'elleétaitrien,maisuneflaquegluanteaumilieudufoyer.
Ilaimaitsanouvellecoupedecheveux.Elleaobtenuun?Jedevinaissescheveuxavaitl'airdifférent.Commeellel'avaitlavéouquelquechose.Daemonluiaditquesesbouclesd'oreillesdediamantsétaientbelles.Letapisci-dessouslesétapesétaitvraimentagréable.Etceparfumrestesdemystèredîner'CauseIavaittoujourspascompriscequ'elleintroduitmoi-sentaitdivine.Iladmiraitinfirmièresdumondeentier,etencemoment-là,jenepouvaispasgardermesrouleauxd'oeilàunminimum.
Daemonétaitridicule.
Jesaisissonbrasetacommencéàluitirerlesétapes."Bon,ehbien,celaaétéagréable..."
Mamancroisalesbras."Katy,qu'est-cequejevousdisàproposdelachambreàcoucher?"
Etlà,jepensaisquemonvisagenepouvaitpasêtreplusrouge.«Maman...»JetirasurlebrasdeDaemon.Ilnebougeaitpas.
Sonexpressionestrestéelamême.
Jesoupirai.«Maman,ilestpascommenousallonsavoirdesrelationssexuellesavecvousàlamaison."
"Ehbien,lemiel,ilestbondesavoirquevousavezdesrelationssexuellesseulementquandjenesuispasàlamaison."
Daemontoussacommeilacombattuunsourire."Nouspouvonsséjour-"
letournaged'unregardmortel,jesuisparvenuàlefairevenirjusqu'àuneétape."Mo-om."Whininessasuivi.
Enfin,elleacédé."Gardezlaporteouverte."
Jesouriais."Merci!"Alorsjepivotéautour,traînantDaemondansmachambreavantdesetournermamèredansunfangirl.Pousserl'intérieur,jesecouaislatêteàlui."Vousêtesterrible."
«Ettuesméchant.»Ilrecula,souriant."Lapenséedit-ellelaisserlaporteouverte."
"Ilest."Jedésignaiderrièremoi."Ilestfissuré.C'estouvert."
"Technicalities,"dit-il,assissurlelitcommeillevaitunbras,lecurlingsesdoigtssurmoi.Unelueurméchanteapprofonditlateintevertedesesyeux."Allez...deserapprocher."Jetenaismonterrain.«Jenevousaipasicideselivreràl'étatsauvagesingeluxure.»«Merde.»Ilalaissétombersamainsursesgenoux.
meforçantànepasrire,carilnel'aencouragé,jedécidedecouperàlachasse.«Nousavonsbesoindeparler."Jeglissaiplusprèsdulit,envousassurantquemavoixétaitfaible."Willaétédeparleràmamère."
Ilplissalesyeux."Détails."
Jemesuisassisàcôtédelui,repliantmesjambescontremapoitrine.Commejeluiaiditcequemamèreavaitdit,lemuscledesamâchoireacommencéàretardementcommeunbattementdecoeur.Lesnouvellesn'apastrèsbienetiln'yavaitaucunmoyenpourchacund'entrenouspoursavoirsilamutationaeulieuoucequ'ilétaitàcourtdedemanderWill,etouaisdroitsurcepoint.
"Ilnepeutpasrevenir,"jel'aidit,enmefrottantlestempes,oùunpalpitantsemblaitêtreenphaseaveclemuscledelamâchoiredeDaemon."Silamutationnedétenaitpas,ilsaitquevousallezletuer.Etsiellel'afait...»«Ilalahautemain,"Daemonadmis.
Jefloppésurmondos.«Dieu,c'estungâchisgâchisputaindeproportionsépiques."Ilétaitcommesinousétionsdamnéssinousfaisionsdetouslescoins."S'ilrevient,jenepeuxpaslelaisserprèsdemamère.Jedoisluidirelavérité".
Daemonétaitsilencieuxcommeilestpassésurlelitjusqu'àcequ'ilsoitappuyécontrelatêtedelit.«Jeneveuxpasquevousluidites."
Jefroncelessourcilscommejel'aifaitpenchermatêtesurlecôté,rencontrantsonregard.«Jedoisluidire.Elleestendanger".
«Elleestendangersivousluidites."Ilcroisalesbras.«Jecomprendspourquoivousvoulezetdevez,maissiellesaitlavérité,elleestendanger."
Unepartiedemoiaobtenucela.Toutêtrehumainquiconnaissaitlavéritéétaitendanger."Maissonmaintiendansl'obscuritéestpire,Daemon."Je
mesuisassisettorduverslui,sereposersurmesgenoux."Willestunpsycho.Quefaires'ilrevientetreprendlàoùilavaitlaissé?"Bilerosedansmagorge."Jenepeuxpaslaissercelaseproduire."
Daemonpassaunemaindanssescheveux,legested'étirementdumatériaumincedesachemiseàmancheslonguessursonbiceps.Ilexpiralongetdur."Nousdevonsd'abordsavoirsiWillafaitdesintentionsderevenir."
Irritationpointes."Etcommentproposez-vousdefairecela?"
"Quejenel'aipascompris."Daemonflashéunsourirefaible."Maisjevais."
Jemesuisassis,frustré.Logiquement,nousavionsletemps.Pasunapprovisionnementjourssansfinouunesemainesinousétionschanceux-maisilétaittemps.Jeneaipasaimél'idéedelagarderdansl'obscurité.
"Quefaisiez-voustoutelajournée?ChasingDawson?»Demandai-je,laissertomberlesujetpourl'instant.Quandilhochalatête,jemesuissentipourlui."Quefaisait-il?"
"Ilétaitjusteenitinéranceautour,maisilessayaitdemesecouer.Jesaisqu'ilvoulaitreveniràcebâtimentdebureauxetsijenel'avaispassuivi,ill'auraitfait.LaseuleraisonpourlaquellejemesensensécuritélelaissantseulencemomentestparcequeDeeluiacoincé."Ilfitunepause,regardantloin.Sesépaulesseraiditcommesiunterriblepoidsétaitinstallésureux."Dawson...Ilvaàsefairecapturerànouveau."
Chapitre5
ColormesurprisquandDaemonbalançaaudébutdesamedisoiretvoulaitsortir.Comme,lesroutesetlaneige-slickbravesfontquelquechosedenormal.Unrendez-vous.Commesinousavionsleluxedefaireunetellechose.Etjenepouvaispasempêcherdeserappelercequ'il
avaitditàmoiquandj'avaisétédanssonlitetdoncprêtàluidonnerlefeuvert.
Ilavaitvoulufaireleschoses.Dates.Films.
DeeétaitactuellementenserviceDawson-babysittingetDaemonsesentaitsuffisammentenconfiancepourlalaisseraveclui.
Jecreusaisunepairedejeansendenimfoncéetuncolroulérouge.Prendrequelquesminutessupplémentairesavecmonmaquillage,jepuisrebondienbasdesescaliers.Ilm'afalluenvironunedemi-heureàlabeletteDaemonloindemamère.
Peut-êtrequejeneseraispasavoiràsesoucierd'elleetWill.Peut-êtrequejedevaisinquiéterpourelleetDaemon.Puma.
Unefoisàl'intérieurdel'intérieurconfortabledeDolly,sonSUV,ilalancésurlefeuetmeglissaunsourire."OK.Ilyaquelquesrèglesausujetdenotredate».
Messourcilsontaugmenté."Ilya?"
«Ouais.»IlassoupliDollyautouretacommencédansl'allée,soind'éviterlesplaquesépaissesdeglacenoire."RèglenumérounestquenousneparlonspasdequoiquecesoitDODconnexe.»«Ok.»Jemordismalèvre.
Ilmeregardadecôté,commes'ilsavaitquejemebattaisunsourired'amourfrappéstupide."RèglenumérodeuxestquenousneparlonspasdeDawsonouWill.Etlenumérotrois,nousnousconcentronssurmagénialité".
OK.Pasdeluttecontremonsourire.Elleserépanditjusqu'auxoreilles."Jepensequejepeuxfairefaceàcesrègles."
«Tuferaismieux,carilestunepunitionpouravoirenfreintlesrègles."
"Etquelgenredepunitionqueceserait?"
Ilrit."Probablementlegenredepunitionquevousapprécieriez."
Warmthinfusémesjouesetlesveines.Jechoisisdenepasrépondreàcettedéclaration.Aulieudecela,jesuisarrivépourlastationderadioen
mêmetempsDaemonfait.Nosdoigtsbrossésetstatiquedévalaientmonbras,sepropageràsachair.Jesursautaienarrière,etilritànouveau,maislesonétaitrauqueetfaitleSUVspacieuxsemblebeaucouptroppetite.
Daemoninstallésurunestationderock,maisagardélefaiblevolume.Levoyageàlavilleétaitcalmemaisamusant...parcequeriendefouquiestarrivé.Ilramassasurunrestaurantitalien,etnousétionsassisàunepetitetableéclairéeparlescintillementdesbougies.Jeregardaiautour.Aucundesautrestablesavaitdesbougies.Ilsétaientrecouvertsdetapisrougeetblancàcarreauxfromage.
Maisnotretableenboisétaitnuesaufpourlesbougiesetdeuxverresremplisd'eau.Mêmelesserviettesressemblaientréellinge.
Comptetenudespossibilitésquenousétionsassis,moncœurafaitunflip-flop."Astu…?"
Ilposasescoudessurlatableetsepenchaenavant.Lesombresdoucesdansaientsursonvisage,mettantenévidencel'arcdesespommettesetlacourbedeseslèvres."Est-cequejefaisquoi?»«Arrangeça?»Jefissigneauxbougies.
Daemonhaussalesépaules."Peutêtre…"
Jeglissaimescheveuxenarrièreensouriant."Jevousremercie.Ilesttrès…"
"Génial?"
J'airi."Romantic-ilesttrèsromantique.Etgénial,aussi."
"Tantquevouspensezqu'ilestgénial,ilvalaitlapeine."Illevalesyeuxquelaserveuseestarrivéànotretable.SanametaglireRhonda.
Quandelleseretournapourprendrel'ordredeDaemon,sesyeuxvitreux-uneffetsecondairecommund'êtreautourdeM.Génial,j'apprenais."Ettoi,machérie?"
"Spaghettiàlasauceàlaviande,"jel'aidit,lafermeturedumenuetdeleremettre.
RhondaregardaDaemon,etjepensequ'elleauraitsoupiré.«Jevaisapportervosgressinsimmédiatement."
Aprèsnousétionsseuls,jesouriaisàmadate."Jepensequenousallonsobtenirdesboulettesdeviandesupplémentaires."
Ilrit."Hé,jesuisbonpourcertaineschoses."
«Vousêtesbonpourbeaucoupdechoses."Lemomentquialaissémabouche,jerougis.Whoa.Celapourraitêtreperçuàbiendeségards.
Étonnamment,Daemonlaisserglisseretacommencéàmetaquinerausujetd'unlivrequ'ilavaitvudansmachambre.Cefutunromand'amour.alphamodèledecouverturetypiquetonneaumâleavecseizepackabs.Aumomentoùnotrepileentassantdegressinsestarrivé,jel'avaispresquel'aiconvaincuqu'ilseraitunmodèledecouvertureparfaitepourundeceslivres.
«Jeneportepasdepantalonencuir,"dit-il,mordantdanslabontéailléeetbeurré.
Etcefutuneputaindehonte."Encore.Vousavezlelook".
Illevalesyeux."Vousvoulezjustemoipourmoncorps.Admetle."
"Benouais…"
Sescilslevéetsesyeuxbrillaientcommedesbijoux.«Jemesenscommel'homme-candy."
Jefaitsortirderire.Maisilaposéunequestionquejenel'avaispasprévu.«Quevas-tufaireàproposdel'université?"
Jeclignedesyeux.Université?Assisdos,monregardesttombéàlapetiteflamme."Jenesaispas.Jeveuxdire,ilestpasvraimentpossiblequesijevaisàunprèsd'unbuttloaddequartz"
"Vousavezjustecasséunerègle»,ilm'arappelé,deslèvresformantundemi-sourire.
Jelevailesyeux."Etvous?Quefais-tupourlecollège?"
Ilhaussalesépaules.«N'apasencoredécidé."
«Vousêtesàcourtdetemps,"jel'aidit,sonnantcommeCarissa,quiaimaitàmerappelerquechaquefoisque
nousavonsparlé.
"Enfait,nousavonstouslesdeuxàcourtdetemps,àmoinsquenousfaisonsuneacceptationtardive."
"OK.Règle-rupturedecôté,commentest-ilpossible?Faitesdescoursenligne?»Ilhaussalesépaulesànouveau,etjesortedevoulaitlepoignarderdansl'oeilavecmafourchette."Saufsivoussavezd'uncollègequia...unenvironnementapproprié?"
Nosrepassontarrivés,conjurerlaconversationpendantquelaserveusedufromagerâpésurlaplaqueDaemon.Elleafinalementm'aoffertunpeu.Etaumomentoùelleaquitté,jesauté."Toiaussi?"
Couteauetunefourchettedanslamain,ilacommencéàcouperdansunmorceaudelasagnelatailled'uncamion."LesFlatirons.»«Lawhat-a-quoi?"
"LeFlatironsestunemontagnejusteàl'extérieurdeBoulder,Colorado."Ilacoupésonrepasenpetitesbouchées.Daemonavaitdeshabitudesalimentairesdélicates,alorsquejesloppingmesspaghettisautourdemonassiette."Ilssontpleinsdequartzite.Pasaussibienconnusouaussivisiblequecertainsendroits,maisilssontlà,sousplusieurspiedsdesédiments."
«Ok.»J'aiessayédemangermesspaghettisdanslesmorsuresplusdélicates."Qu'est-cequecelaaàvoiravecquoiquecesoit?"
Ilregardaàtraverslescilscharbonneux."UniversitéduColoradoestàenvirondeuxmilesdelaFlatirons."
"Oh."Jemâchéelentementetpuistoutàcoupmonappétitadisparu.«Est-ceque...estl'endroitoùvousvoulezalleràl'école?"
Ilyavaitunautrehaussementd'épaules."LeColoradoestpasunmauvaisendroit.Jepensequevouslesouhaitez."
Fixantlui,j'oubliédelanourriture.Était-ilenvenircequejepensaisqu'ilvoulaitenvenir?Jenevoulaispassauterauxconclusions,etj'étaistrop
peurdedemander,parcequ'ilpourraitêtrecequisuggèrequ'ilétaitunendroitquejevoudraisvisitercontreyvivre...aveclui.Etceseraitsupermortifiante.
Mainsfroides,jemismafourchette.QuefairesiDaemonat-ilquitté?Pouruneraisonquej'avaisétéexploitéedansl'hypothèseoùilneseraitpaslaisserici.Déjà.Etjel'avaisaccepté,àunniveausubconscient,étantcoincéici,principalementparcequejevraimentavaispasenvisagédetrouverunautreendroitquiaétéprotégécontrel'Arum.
Monregardesttombéàmonassiette.Sijel'avaisacceptéderestericiàcausedeDaemon?Etait-cepas?Iln'ajamaisditqu'ilvous,unevoixinsidieuseetennuyeuxchuchotéaime.Pasmêmeaprèsquevousl'avezdit.
Ah,lavoixstupideavaitunpoint.
Sortidenullepart,unbreadsticktapotaleboutdemonnez.Matêteserelevabrusquement.Sprinklesdeseld'ailpleuvaient.
Daemontenaitlebâtonentredeuxdoigts,sourcilsarqués."Qu'est-cequevousétiezjusteàypenser?"
J'aibrossélesmiettes.Unesensationdetangageremplimonestomac,etjeforçaàsourire.«Je...Jepenseque
Coloradosonnebien."
Menteur,adéclaréquesonexpression,maisilestretournéàsanourriture.Puréesilenceestdescenduentrenous,cequiétaitunepremière.Jemesuisforcéàapprécierlanourriture,etlachoselaplusdrôleestarrivé.AveclestaquinerieslumièreDaemonetlaconversationsetournerversdifférentssujets,commesonobsessionavectoutesleschosesliéesfantôme,jeprenaisduplaisirànouveau.
«Croyez-vousauxfantômes?»Demandai-je,àcouriraprèsledernierdemesnouilles.
Ilseraclalaplaque,serassitetsirotaitdesonverre."Jepensequ'ilsexistent."
Surprisevacillaàtraversmoi."Vraiment?Huh.Jepensaisquevousvenez
deregarderlesfantômesmontrepourledivertissement."
"Ehbien,jefais.J'aimeceluioùlegarshurle,'Mec!Bro!"Touteslescinqsecondes.»Ilsouritquandjeriais."Maisentoutesincérité,ilnepeutpasêtreimpossible.Tropdegensontvudeschosesquinepeuventpasêtreexpliquées."
«Commetropdegensassisteràdesextraterrestresetlesovnis."Jesouris.
"Exactement."Ilposasonverre."SauflesOVNISsontsuperposésautotal.dugouvernementresponsabledetous
Objetsvolantsnonidentifiés."
Mabouchebée.Pourquoisuis-jemêmesurpris?
Rhondaestapparuavecnotrechèque,etjehésiteàpartir.Letoutdateétaituntropbrefmomentdenormaliténousdeuxavaientétécruellementdéfaut.Commenousnousdirigeonsversl'avantdurestaurant,jevoulaissaisirsamainetenveloppermesdoigtsautourdeson,maisjemesuisabstenu.Daemonafaitbeaucoupdechosesfollesenpublic,maistenirlamain?
Donc,nesemblesonallée.
Ilyavaituncoupled'enfantsdel'écoleassisprèsdelaporte.Leursyeuxsesaucertouttaillequandilsnousontvus.ConsidérantDaemonetj'aieucetterelationhaine-hainepourlaplupartdel'année,jepouvaiscomprendreleursurprise.
Ilavaitcommencéàtourbillonpendantquenousétionsàl'intérieuretunefinecouchedeneigeacouvertleparkingetlesvoitures.Lasubstanceblancheétaitencoreenbaisse.Arrêtparlecôtépassager,j'aidonnématêteenarrièreetaouvertmabouche,attraperunpetitfloconsurleboutdemalangue.
LesyeuxdeDaemonrétréciessurmoietl'intensitédesonregardprovoquéunnerveuxflottantbasdansmonestomac.Uneenvied'allerdel'avant,traverserladistanceentrenous,mefrapperdur,maisjenepouvaispasbouger.Mespiedsétaientenracinésausoletl'airexpulséde
mespoumons.
«Quoi?»Murmurai-je.
Seslèvresseséparèrent.«Jepensaisàunfilm."
«Ok.»Jemesentaischaudmêmesiilaneigé."Et?"
"Maisvousavezcassélesrègles,Kitten.Plusieursfois.Vousdeviezunepunition."
Moncœurasauté.«Jesuisunbriseurderègle."
Seslèvresinclinéessuruncoin."Tues."
Déplacementrapidecommel'éclair,Daemonétaitenfacedemoiavantquejepuissedireunmot,lesventousesmesjoues,eninclinantlatêteenarrièrecommeilbaissa.Lipsbrosséscontrelemien,envoyantunfrissondansledos.Lecontactinitialétaitplumedouce,heartbreakinglytendre.Ensuite,lecontactaévoluéavecledeuxièmebalayagedeseslèvresetlamiennesesépara,luisouhaiterlabienvenue.
J'aivraimentaimécetteformedepunition.
LesmainsdeDaemonglissèrentàmeshanches,etilm'atirécontreluienmêmetempsquenousavancionsversl'arrière,enarrêtantlorsquemondosappuyécontrelemétalfroidethumidedesavoiture,espéronssavoiture.Jedoutaisquelqu'unvoudraituncoupleàfairecequenousfaisionssurleurvéhicule.
Parcequenousnousembrassions,vraimentembrasser,etiln'yavaitpasuncentimètred'espaceentrenoscorps.
Mesbrasonttrouvéleurcheminautourdesoncou,doigtscoulissantàtraverslesserruressoyeuxcouvertsdanslaneigelégère.Nouséquiponspartoutoùilétaitimportant.
"Movie?"Murmura-t-moiembrasserànouveau."Etpuisquoi,Kitten?"
Jenepouvaispaspenserautourdelafaçondontilagoûtéetsenti.Commentmoncœurjackhammeringquesesdoigtsontglissésousmoncolroulé,évasementlelongdemapeaunue.Etjevoulaisêtrenucomplètementetseulementaveclui,toujourslui.Ilsavaitcequele"et
alorsque"était.FaireleschosesdeDieuàdroite...etcher,jevoulaisfairelesbonneschosesencemoment.
Commejenepouvaispasobtenirmabouchepourtravaillerentresesbaisersdroguer,j'aichoisidefairelachoseshow-not-tell,glissantmesmainsverslebasàseshanchesjeanvêtu.Accrochermesdoigtsdanslecercledelaceinture,jeluitiraicontremoi.
Daemongrogna,etmonpoulsbattait.Oui,ill'aobtenu.Samainglissa,doigtsfrôlantladentelleet-
Sontéléphoneportableaexplosédanssapoche,stridentaussifortqued'unealarmeincendie.Jepensaisquepourunpetitinstant,ilallaitl'ignorer,maisilrecula,haletant."Uneseconde."
Ilm'aembrassérapidement,engardantunemainoùilétaitalorsqu'ilacreusésontéléphone.J'enfouitmonvisagecontresapoitrine,respirationrapide.Ilalaisséfilermessensdansundélicieuxdésordrequiétaithorsdecontrôle.
LorsqueDaemonparlait,savoixétaitrude."Cettemeilleureêtrevraimentimportant-"
Jelesentisseraidir,sonrythmecardiaqueramasser,etjesavaisinstantanémentquelquechoseétaitarrivé.Tirerenarrière,jeregardaiverslui."Quelle?"
«D'accord,»dit-ildansletéléphone,sesélèvesdeviennentlumineux."Nevousinquiétezpas,Dee.Jevaism'enoccuper.
Jepromets."
Peurrefroidilachaleuràl'intérieurdemoi.CommeDaemonabaisséletéléphone,leglissantdanssapoche,monestomacesttombé.«Quoi?»Demandai-jeànouveau.
Chaquemuscledesoncorpsenfermé.«IlestDawson.Ilafaitunecoursepourelle".
Chapitre6
JeregardaiDaemon,priantjemalcompris,maisledésespoirvifetlesoupçondefureurdanssesyeuxultra-lumineuxmeditquejedevaispas.
«Jesuisdésolé,"dit-il.
"Non.Jecomprendstoutàfait."Jeglissaimescheveuxenarrière."Quepuis-jefaire?"
«Jedoisyaller,»dit-il,saisissantsesclésdesapocheetenlesplaçantdansmamain."Etjeveuxdirequejedoisallertrèsvite.Vousdevriezrentrerchezvousetd'yrester.»Ilm'aalorsremissacellule."Gardezceladanslavoiture.Jeseraideretourdèsquepossible."
Rentrerchezsoi?"Daemon,jepeuxvousaider.Jepeuxyaller-"
"S'ilvousplaît."Ilsaisitmonvisage-mainschaudcontremesjouesmaintenantfraîches.Ilm'aembrassé,partielanostalgieetunepartieencolère.Puisilrecula."Rentrerchezsoi."
Etpuisilétaitparti,tropvitepourtoutœilhumainàsuivre.Jesuisrestélàpendantquelquesinstants.Nousavionseuuneheure,peut-êtredeux,avantquetoutestalléàlamerde?Mesmainsserréesautourdestouches.métaldeSharpcreusédansmachair.
Unedateruineétaitlemoindredemesproblèmes.
"Zut."JefiléeetfaitdujoggingautourduSUV.Escaladedans,jeréajustélesiègeduparamètreGodzillaNormaldoncmespiedspourraientatteindrelespédales.
Rentrerchezsoi.
Dawsonseraitalléàl'undesdeuxendroits.Hier,DaemonavaitditDawsonaessayéd'alleràl'immeubledebureaux,quiétaitledernierendroitoùilavaitétémaintenu.Ceseraitlogiquementsapremièreplacepourvérifier.
Rentrezchezvousetd'yrester.
Jesortisduparking,saisirlevolant.Sijesuisrentréchezmoietattenducommeunebonnepetitefille,jenepouvaisrecroquevillersurlecanapéetlireunlivre.Donnezvotreavisetdefairedupop-corn.Puis,quand
Daemonestrevenu,tantquerienhorribleestarrivé,jemejettedanssesbras.
Fairedroitàlaplaced'unegauche,jeriàhautevoix.Lesonétaitrauqueetbasse,aveclapermissiondemescordesvocalesetl'anxiétévissées-up.
Vissezrentreràlamaison.Cenefutpaslesannées1950.Jenesuispasunêtrehumainfragile.Etjesuissûrquel'enfernel'KatyDaemonavaitd'abordrencontré.Ilallaitavoiràtraiteravecelle.
J'ABATTUlemoteur,enespérantquelesgarçonsenbleuétaientoccupésàfaireautrechosequelasurveillancedutraficcesoir.Iln'yavaitpasmoyenquejebattaisDaemon,maiss'ilsontcourudesennuis,jepourraiscourirdistractionouquelquechose.Jepouvaisfairequelquechose.
Ami-chemin,j'attrapéunéclairdelumièreblancheducoindel'œil,auplusprofonddelaligned'arbreenboisentassementlaroute.Ensuite,ilestvenuànouveaublancteintéderouge.
Slammingsurlesfreins,jefaituneembardéeversladroitecommel'extrémitéarrièreduSUVfishtailedjusqu'àcequ'ilestvenuàunarrêtinégalelelongdel'épaule.Pulsemartèlement,j'allumalesfeuxdedétresseetouvritlaporte.Jeboulonnéàtraverslarouteàdeuxvoies,lamoitiédeglisserjusqu'àcequemespiedstouchentl'autreépauleetjegagnélatraction.PuiserdanslaSourceettoutcequiexistaitàl'intérieurdemoi,jeprisdelavitesse,lacoursesivitequemespiedstouchaientàpeinelesol.
branchesbassesaccrochéàmescheveux.Feuillesdeneigesonttombéscommejeplongeaiautourd'unarbreépais,perturbantlaterreunefoisvierge.Àmagauche,ilyavaitunfloudelacoursebruneloindemoi.Trèsprobablementuncerfou,connaissantmachance,unchupacabra.
Unelumièrebleublanchâtreaéclatéavant,commeuncoupdefoudrehorizontal.Certainementpuissanced'origineLuxenmaispasDaemon's-sonétaitrougeâtre.IldevaitêtreDawsonou...
J'aicouruautourd'unamasdegrosrochers,soulevantlaneigecommestalactitesmeurtrièressonttombéesdeormes,brisantdanslesolautourdemoi.Voleràtraverslelabyrinthedesarbres,jemesuisaccrochéune
droiteforte
Ilsétaientlà,deuxLuxenenmodeglowwormcompletetilsétaient...Qu'est-cequel'enfer?Jedérapéàunarrêt,engloutissantdansl'air.
L'unétaitplusgrand,blancpuravecdesbordsplongédanslerouge.L'autreétaituneformeélancéepluslenteavecunelueurbleuâtre.Leplusgrand,quejesavaisDaemon,avaitl'autredanscequiressemblaitàuneprisedetête.A,prisedetêtehumaineenformeéclatantejemay'vevuutilisédanslaWWEavant.
Jeofficiellementtoutvu.
Ensupposantquel'autreaétéDawson,lefrèredeDaemonétaitassezdécousu,brisantlâcheetpousserDaemonarrièreunpied.MaisDaemonenroulasesbrasautourducentredelalumière,l'élevaenl'airetlecorpsclaquantsifortqueplusieursglaçonstombaientdesarbresnouspressent.
LalumièredeDawsonpulséeetdestraînéesdelumièrebleuerebonditsurlesarbres,letirenarrièreàdeux,lesévitantdejustesse.IlaessayéderoulerDaemon-dumoinsceàquoiilressemblait,maisDaemonavaitlahautemain.
Jecroisaimesbras,grelottant."Vousvousmoquezdemoi."
Lesdeuxexaltésétrangersontgelé,etjevoulaisvraimentmonterettirerlesdeux.Unesecondeplustard,leslumièresvacillaientsur.lesyeuxencoreincandescentesdeDaemonrencontrèrentlesmiens.
«Jepensaisquejevousaiditderentreràlamaisonetderesterlà-bas,»dit-il,lavoixminceavecavertissement.
"Etladernièrefoisquejesuisarrivé,vousnerecevezpasdemedirederentreràlamaisonetderester.»Jefisunpasenavant,enignorantlafaçondontsesyeuxbrillèrent."Ecoute,j'étaisinquiet.Jepensaisveniraider."
Seslèvrestiréversl'arrière."Etcommentauriez-vousaidé?"
"Jepensequejel'aifait.Jevousaideuxidiotsdecesserlecombat".
Ilmeregardauninstantdeplusetsonregardapromisbeaucoupd'ennuisplustard.Peut-êtredumalpuni.Ah,rayercela.Sonregardn'apaspromisquoiquecesoitdugenreamusant.
«Laissez-moi,monfrère."
Daemonregardéverslebas."Jenesaispas.Vousallezprobablementcouriretmefairevouschasserànouveau.""Vousnepouvezpasmearrêter»,adéclaréDawson,lavoixcreepilyapathiques.
MusclesexorbitéssouslechandaildeDaemon."Jepeuxetjeveux.Jenetelaisseraipasfairecelapourvous.Elle
-"
«Elleestquoi?Paslapeine?"
"Ellenevoudraitpasquetufassesça,"Daemonbouillonnait."Silasituationétaitretournée,vousnevoudriezpasluifaireça."
Dawsonsecabra,réussissantàobtenirassezd'espaceentreeuxpourqu'ilpuissesetenir.Surleurspieds,ilsontpartagédespositionsméfiants."SiellesavaientKaty-"
"Nepasyaller."LesmainsdeDaemonenrouléesenpoingspuissants.
Sonfrèren'apasétéaffectée."S'ilsl'avaient,vousferiezlamêmechose.Nementezpas".
Daemonouvritlabouchemaisneditrien.Noussavionstouscequ'ilferaitetpersonnenel'arrêterait.Etsachantcela,commentpourrions-nousjamaisarrêterDawson?Nousnepouvionspas.
JesavaisquelemomentexactqueDaemonréalisécela,parcequ'ilreculaetenfonçalesdeuxmainsdanssescheveuxwindblown.Déchiréentrefairecequiétaitjusteetcequidevaitêtrefait.
Steppingavant,jemesuisjuréquejepouvaissentirlepoidsDaemoneffectuécommesielleétaitmapropre."Nousnepouvonspasvousarrêter.Tuasraison."
Dawsonsursautaversmoi,lesyeuxd'unvertbrillant."Alorslaissez-moialler."
"Maisnousnepouvonspaslefaire,quecesoit."J'osaiuncoupd'oeilàDaemon.Riennepouvaitêtretiréedesonexpression."Deeetvotrefrèreontpasséladernièreannéeàcroirequevousétiezmort.Celalesatués.
Tun'asaucuneidée."
"Tunesaispascequejesuispassé."Ilbaissalesyeux.«D'accord,peut-êtrequevousfaitesunpeu.CequiaétéfaitpourvousestfaitmillefoisàBeth.Jenepeuxpasoublieràsonsujet,mêmesij'aimemonfrèreetsoeur."
J'aientendul'apportdeforteDaemon.CefutlapremièrefoisdepuisleretourdeDawsonqu'ilaadmisdessentimentspoursafamille.Jel'aiprisetacouruavecelle."Etilslesavent.Jelesais.PersonnenevousattendpouroublierBeth,maisencoursd'exécutionaulargeetvousembarquezcapturéestpasaidertoutlemonde."Wow.Quandjesuisdevenulavoixdelaraison?
«Quellessontlesalternatives?»DemandaDawson.Satêtepenchéesurlecôté-maniérismedonccommesonfrère.
Ilyavaitlàleproblème.Dawsonneseraitpasarrêter.Aufond,Daemonconnaissaitetcomprenaitpourquoietferaitlamêmechose.Ilétaithypocritedelaénièmedegréd'exigerdequelqu'und'autrefaireautrement.Ildevaityavoiruncompromis.Etilyavaitun."Laissez-nousvousaider.»«Quoi?»DemandaDaemon.
Jel'aiignoré."VoussavezprécipiterleDODnevapasfonctionner.NousdevonssavoiroùBethest,siellessontmêmelagarderici,etnousavonsbesoind'unplanpourserendreàelle.Unplantrèsbienpenséavecunpotentieldedéfaillancefaible».
Lesdeuxfrèresmefixaient.Jeretinsmonsouffle.C'étaitça.Iln'yavaitaucunmoyenDaemonpourraitveillersursonfrèrepourtoujours.Etiln'apasétéjustedesupposerqu'ilpouvait.
Dawsonsedétourna,ledosdroit.Plusieurssecondespassèrentcommeleventfouettéeàtraverslesarbres,lafilatureneige.«Jenepeuxpassupporterl'idéedelesavoirelle.Çafaitmalàrespirerjusteàypenser.»«Jesais»,murmurai-je.
Moonlighttranchesàtraverslesbranches,lasculptureduvisagedeDaemondansunelumièrecrue.Ilétaitallécalme,maislacolèreroulésurlui.Pensait-ilvraimentqu'ilpourraitcontinueraprèsDawson?Sioui,alorsqu'ilétaitfou.
EnfinDawsonhochalatête."OK."
reliefdouxmeinondé,cequirendmesjambessesententfaibles."Maisvousdevezpromettredenousdonnerletemps."Toutestdescenduentempsnousavonseuaucundroitdepropriété."Vousnepouvezpasêtreimpatientetleruissellement.Vousdevezjurer."
Ilmefaitfaceetunfrissonrouléàtraverslui,enprenantlaluttehorsdelui.Commeilsetenaitlà,latensiondéroulée,etsesbrasesttombéàsescôtésmollement."Jelejure.Aide-moietjevousjure."
"Ilestuneaffaire."
Ilyavaitunmomentdesilence,commeledésertétaittrempéjusqu'àsapromesseetmonaccord,engageantàlamémoire.Etpuislestroisd'entrenoussommesretournésàlaSUV,l'atmosphèresilencieuseettendue.MesdoigtsétaientcommePopsiclescommejel'airemislesclésàDaemon.
Dawsonagrimpédansledos,latêteappuyéecontrelesiège,lesyeuxfermés.JecontinuaisenregardantDaemon,attendantqu'ildisequelquechose,quoiquecesoit,maisilaétéconcentrésurlaroute,sonsilenceunebombeàretardement.
Jejetaiunœilsurledosdusiège.Derrièremincesfentes,ilregardaitDaemon."Hey.Dawson...?»Sonregardaglisséàlamienne."Ouais?"
"Voulez-vousretourneràl'école?"Écoleseraitlegarderoccupépendantquenousavonscompriscommentdansl'enferpourserendreàBeth.EtilcorrespondaitleplandeDaemondeprétendrequenousavionstiréunsurleDODtoutennouspermettantdegarderunœilsurDawsonjusteaucasoùilestrevenusursapromesse."Jeveuxdire,jesuissûrquevouspouvez.Vouspourriezdiretoutlemondevousenfui.Ilarrive.»«Lesgenspensentqu'ilestmort",adéclaréDaemon.
«Jesuissûrquecertainsfugueurstousàtraverslepayssontconsidérés
commemortsetnesontpas,"jeraisonnais.
Dawsonsemblaitconsidérerque."Quedois-jeleurparledeBeth?»«Voilàunebonnequestion."DéficoulaitdelavoixdeDaemon.
Jemesuisarrêtéàmâchersurmondoigt."Quevousaveztousdeuxfui,etvousavezdécidédereveniràlamaison.Ellen'apasfait."
Penchéenavant,Dawsonposasonmentondanslespaumesdesesmains."Mieuxqueassisautourdepenseràtout."
Zutdroite.Iliraitfous'ill'afait.
"Ilauraitàsefaireenregistrerpourlesclasses,"Daemondit,lesdoigtstapotantsurlevolantdedirection.«JevaisenparleràMatthew.Voyezcequenouspouvonsfairepourl'obtenirprisencharge".
EnthousiasméDaemonafinalementétéàlatraînecela,jemesuisinstalléenarrièreetsourit.Criseévitée.Maintenantseulementsijepouvaisrésoudretoutlerestesifacilement.
Deeattendaitsurleperronlorsquenoussommesarrivésdansl'allée,Andrewsentinelledeboutàcôtéd'elle.Dawsonaglissésurlabanquettearrièreetaapprochésasœur.Lesmotsontétééchangés,tropfaiblepourmoid'entendre,etpuisilssesontembrassés.
Cefutungenreétonnantdel'amour.Différentdecequemesparentsavaientpartagémaistoujourssolideetincassable.Peuimportecequel'enferfouilsontmislesunsdesautresàtravers.
«Jepensaisquejevousaiditderentreràlamaison."
Jenesavaispasquejesouriaisjusqu'àcequ'ilfanéausondelavoixdeDaemon.Jel'airegardéetsentimachutedecœur.Oui,iciétaitlapeinepromiseplustôt.«Jedevaisaider."
Ilregardalepare-brise."Qu'est-cequevousauriezfaitsiellen'apasétéDawsonvousêtesvenusur,maismebattreleDODouquoiquel'enferl'autregroupeest?"
"Daedalus,"jel'aidit."Etsicelaleurétait,jel'aitoujoursaidé."
"Ouais,etquecequej'aiunproblèmeavec."IlestsortiduSUV,me
laissantleregardant.
Dessindansunsoufflefrustré,jedescendis.Ilétaitappuyécontrelepare-chocs,lesbrascroiséssursapoitrine.Ilnemeregardepasquandjemesuisarrêtéàcôtédelui.«Jesaisquevousêtesencolèreparcequevousvousinquiétezdemoi,maisjenevaispasêtrelafillequiestassisàlamaisonetattendlehérospouranéantirlesméchants.»«Cenesontpasunlivre",dit-ilsèchement.
"Ehbien,duh-"
"Non.Vousnel'obtenezpas.»Ilsetournaversmoi,furieux."Cen'estpasunfantasmeparanormalouquoiquel'enferestquevouslisez.Iln'yapasdecomplotdejeuouuneidéeclaired'oùtoutcelava.Lesennemisnesontpasévidentes.Iln'yapaslesfinsheureusesgarantiesetvous-"Ilbaissalatêtesinousétionsniveaudesyeux.«Vousn'êtespasunsuper-héros,peuimportecequel'enferquevouspouvezfaire."
Sensationnel.Ilavaitvraimentététraquemonblog.Maispasaupoint."Jesaisquecen'estpasunlivre,Daemon.Jenesuispasstupide."
"Vousn'êtespas?»Ilritsanshumour."Parcequ'êtreintelligentestpasseprécipiteraprèsmoi."
"Lamêmechosepourraitêtreditsurvous!"Macolèremaintenantsacorrespondance."VousavezcouruhorstensionaprèsDawson,sanssavoircequevousobtenezen."
"Pasdelamerde.Maisjepeuxcontrôlerlasourcesansessayer.Jesaiscequejesuiscapable.Vousnelefaitespas.»«Jesaiscequejesuiscapable."
"Vraiment?"At-ilinterrogé.Lesconseilsdesesjouesrougesdecolère."Sijel'avaisétéentourépardesagentshumains,auriez-vousétéenmesuredelesfairetomber?Etvivreavecvousaprèscela?"
Anxiétéépanouiedansmonestomac,sesvrillesdefuméesedrapantautourdemoi.Quandjesuisseuletilétaitcalme,lefaitquejel'avaisétéaussiprêtàprendreuneviehumaineétaittoutcequejepensais.«Jesuisprêtàlefaire."Mavoixsortitunmurmure.
Ilfitunpasenarrière,ensecouantlatête."Zut,Kat,jeneveuxpasvousfairel'expérienceque."Émotionbrutearemplisonexpression."Tuerestpasdifficile.Ilestcequivientaprès-culpabilité.Jeneveuxpasquevousfaitesaffaireaveccela.Vousnecomprenezpas?Jeneveuxpasquevousavezcegenredevie".
"Maisjel'aidéjàcegenredevie.TouslesEspérer,souhaiter,etlesbonnesintentionsdumondenevontpaschangercela."
Lavéritéluiapparutenragerplus."Cettequestiondecôté,cequevousavezpromisDawsonflippaitincroyable."
«Quoi?»Mesbrassonttombésàmescôtés.
"Aidez-leàtrouverBeth?Commentdiablesommes-nouscensésfaire?"
Jesuispasséd'unpiedsurl'autre."Jenesaispas,maisnousallonscomprendrequelquechose."
"Oh,cequiestbon,Kat.Nousnesavonspascommentlatrouver,maisnousvousaiderons.Planimpressionnant."
Lachaleurseprécipitadansledos.Oh,cefutgrandiose.«Vousêtesunhypocrite!VousmeavezdithierquenousavionsdécouvrircequeWillétaitjusqu'à,maisvousnesavezpascomment.LamêmechoseavecDaedalus!»Ilouvritlabouche,maisjesavaisquejel'aieu."EtonnepouvaitpasmentiràDawsonquandilademandécequevousferiezsiellesmeavaient.Vousn'êtespasleseulquiarriveàprendredesdécisionssarrasinsetstupides".
Sabouchesereferma."Cen'estpaslepropos."
Jetendisunsourcil."Argumentboiteux."
Daemontournéversl'avant,savoixrauque."Vousaviezpasledroitdefairecegenredepromessesàmonfrère.Ilestpasvotrefamille."
Jetressaillis,unpasenarrière.Êtreclaquéauraitsentimieux.Lafaçondontjel'aivu,aumoinsjeparleDawsondelafalaise.Biensûr,promettantd'aideràtrouverBethétaitpasidéal,maisilétaitmeilleurqueluiécoulagecommeuncrackhead.
J'aiessayédemaîtrisermacolèreetdedéception,parcequejecomprisoùbeaucoupdesafureurvenait.Daemonnevoulaitpasquejemeblesse,etilétaitinquietpoursonfrère,maissoninhérente,lebesoinquasiobsessionneld'êtreprotectricenedispensaitpassondouchebaggery.
«Dawsonestmonproblème,parcequ'ilestvotreproblème,"jel'aidit.«Noussommesdanslemêmebateau."
LesyeuxdeDaemonrencontrèrentlesmiens."Passurtout,Kat.Pardon.C'estcommeça."
Lefonddemagorgebrûle,etjeclignadesyeuxplusieursfois,refusantdeverserdeslarmes,mêmesimapoitrineseserrasimal.«Sinousnesommespasensemblesurtout,alorscommentpouvons-nousêtrevraimentensemble?»Mavoixsebrisa.«Parcequejenevoispascommentcelaestpossible."
Ilécarquillalesyeux."KAT-"
Jesecouaislatête,sachantoùcetteconversationsedirigeait.Àmoinsqu'ilétaitprêtàmevoircommeautrechosequ'unmorceaufragiledelaChine,nousétionscondamnés.
MarcherloindeDaemonétaitlachoselaplusdifficilequejel'avaisfait.Aggravéeparlefaitqu'iln'apasessayédemearrêter,parcequecelan'apasétésonstyle,maisaufond,dansunendroitquineparlaitquelavérité,jenel'avaispasprévu.Maisjel'aivoulu.Jedevaislui.
Etiln'apasfait.
Chapitre7
Commeprévu,l'écoleareprislundi,etiln'yavaitriendepirequederetouraprèsuneruptureinattendueetayanttouslesenseignantsbourdonnantàrattraperletempsperdu.AjouterdanslefaitqueDaemonetjen'avaientpasencorefaitaprèsnotreéruptionmajeureet,ainsi,leslundistoujoursaspiré.
Jelaissaitombersurmonsiège,tirantmonénormemanueldetrig.
Carissameregardasurlereborddeseslunettesbrûléorangé.Lesnouvelles.Encore."Vousavezl'airabsolumentravid'êtrederetour."
"Whee,"jel'aiditsansenthousiasme.
Sympathyamarquésonexpression."Comment...commentest-Dee?J'aiessayédel'appelerplusieursfois,maisellen'apasréponduàaucundemesappels".
"Oulamienne",aajoutéLesa,assisenfacedeCarissa.
LesaetCarissaeuaucuneidéequeAdamavaitpasvraimentmortdansunaccidentdevoiture,etnousavonsdûlesgarderdansl'obscurité.«Elleestvraimentpasparleràpersonneencemoment."Ehbien,outreAndrew,quiétaitsibizarrequejenepouvaismêmepasypenser.
Carissasoupira.«Jesouhaitequ'ilsavaientl'enterrementpourluiici.J'auraisaimémesrespects,tusais?"
ApparemmentLuxenn'apasfaitlesfunérailles.Donc,nousavionsfaituneexcuseàproposdel'enterrementétanthorsdelavilleetseulefamillepourraitvisiter.
"Ilsucejuste,"dit-elleenregardantLesa."Jepensaisquenouspourrionsalleraucinémaaprèsl'écolecettesemaine.Prenezsonespritoutredelui".
J'aihochélatête.J'aiaimélesondecela,maisnousobtiendrionsdoutétrèsloinavecelle.IlétaitégalementtempsdemettreleplanAenmouvementquiaétéréintroduitDawsonàlasociété.Mêmesij'étaissurlalistepoo-poodesonfrère,DawsonavaitarrêtéparhieretaexpliquéqueMatthewétaitàbord.Probablementneseproduiraitpasavantlemilieudelasemaine,maisilétaitunaller.
"Ellenepeutpasêtreenmesuredefairequoiquecesoitcettesemaine,cependant,"dis-je.
«Pourquoi?»LacuriositébrillaitdanslesyeuxsombresdeLesa.Nousavonsadorélajeunefille,maiselleétaitunetelleputaindecommérages.Cequiétaitexactementcequ'ilmefallait.
SilesgensattendaientleretourdeDawson,ilneseraitpasunesurprisequandilestarrivé.Lesaferaitensortequelemotestsorti.
"Vousnevaspaslecroire,mais...Dawsonrentreràlamaison."
Carissatournaplusieursdegréspluspâle,etLesacriaquelquechosequisonnaitbeaucoupcommecequelecanard.Jel'avaisgardémavoixbasse,maisleursréactionssuscitébeaucoupd'attention."Ouais,apparemmentilestvivant.Enfuietafinalementdécidédereveniràlamaison".
"Noway,"Carissasouffla,sesyeuxallantdelargederrièreseslunettes."Jenepeuxpaslecroire.Jeveuxdire,
ilestd'excellentesnouvelles,maistoutlemondepensait...ehbien,voussavez."
Lesaétaitaussienétatdechoc."Toutlemondepensaitqu'ilétaitmort."
Jeforçaisunhaussementd'épaulesoccasionnels."Ehbien,ilestpas."
"Wow."Lesaapousséunepartiedebouclesserréessursonvisage.«Jenepeuxmêmepastraitercela.Moncerveauajustearrêté.Unpremier."
Carissaademandéunequestionquiaétéprobablementêtredansl'espritdetoutlemonde."Est-cequeBethestrevenu?"
Gardermonvisageenblanc,jesecouaismatête."Apparemment,ilssesontenfuisensemble,maisDawsonvoulaitrentreràlamaison.Ellen'apasfait.Ilnesaitpasoùelleest."
CarissameregardaalorsLesagardédejoueravecsescheveux."C'est...bizarre.»Ellefitunepause,tournantsonattentionsursoncahier.Unregardétrange,quejenepouvaispasdéchiffrer,seglissasursonvisage,maislàencore,cefutvraimentnouvellesWTF."Peut-êtreelleestalléeauNevada.Était-cepasd'oùellevient?Sesparentsontdéménagélà-bas,jepense".
«Peut-être,"murmurai-je,medemandantcequel'enfernousétionscensésfairesinousavonsfaitgratuitementBeth.Aétépascommenouspourrionslagarderici.Biensûr,elleavaitdix-huitmaintenantetlégalementunadulte,maissafamilleétaitdansunfuseauhoraire
différent.
Chaleurrépartiesurmoncou,etjeregardaiàl'avantdelaclasse.Quelquessecondesplustard,Daemonflâné.Monestomacserré,etjemesuisforcéànepasregarderverslebas.Sijesoutiensquej'étaiscapabledegérerdemauvaiseschoses,jenepouvaispascachermonpetitamiquandnousavonseuuncombat.
Daemonarquéunseulfront,commeilpassait,prenantsonsiègederrièremoi.AvantmesamispourraientattaquerverbalementDaemonavectoutesleursquestionsDawsonliées,jetournaidansmonsiège.
"Hey,"jel'aidit,etjerougis,parcequ'iln'yavaitriendelamerquehey.
IlsemblaitpenserlamêmechoseetamontrécommeuncôtédesalèvrerecroquevilléedansunsouriremarquedeDaemon.Sexy?Oui.Exaspérant?Ohoui.Jemedemandaiscequ'ilallaitdire.Aurait-ilcrieràmoideparleràDawsonhier?S'excuser?Parceques'ilaprésentésesexcuses,jeseraisprobablementrampersursesgenouxlàenclasse.Ouserait-ilalleravecle«parlerenprivé»toujoursfidèlecommentaire?AlorsqueDaemonaimaitunpublic,jesavaiscequ'ilamontréaumondeétaitpasvraimentlui,ets'ilallaits'ouvrir,vulnérablesàl'âme,ilneveuxpasregarderlesgens.
«J'aimevoscheveuxcommeça,"dit-il.
Messourcilsontaugmenté.OK.Pascequejem'yattendais.Levagemesbras,jelissaimesmainssurlescôtésdemescheveux.Laseulechosequejeavaisfaitétaitdifférentepartieparlemilieu.Riend'extraordinaire."Um,merci...?"
Lesourireestrestésursonvisagequenousavonscontinuéàregarderlesunslesautres,etquelessecondespassaient,plusirritéej'aigrandi.Sérieusement?
"Toutcequevousvoulezdire?"Demandai-je.
Ilsepenchaenavant,glissantsescoudessurlebureau.Nosvisagesétaientpouces."Est-cequevousvoulezquejedise?"
Jeprisuneprofondeinspiration."Beaucoupdechoses…"
cilsépaisabaissés,etsavoixétaitrichecommelesatin."Jeparie."
Ilpensaitquejeflirtais?Puisilparladenouveau.«Ilyaquelquechosequejevoudraisvousdire.Quediriez-vous
«Jesuisdésolépourlesamedi?"
Jevoulaisluihorloge.Detoutlenerfarrogant,jelejure.Aulieud'êtresarcastique,jeluiaitiréunregardagacéetretourné.Jel'aiignorépourlerestedelaclasseetmêmepartisansdireunmotàlui.
Biensûr,ilétaitàdeuxpasderrièremoidanslecouloir.Mondosentierfrissonnaitsoussoncontrôle,etsijenesavaispasmieux,jepensequ'ilavaitétéamusépartoutcela.
Lescoursdumatintraîné.Bioétaitbizarre,puisquelesiègeàcôtédemoiétaitvide.Lesaremarquéavecunfroncementdesourcils.«Jenel'aipasvuBlakedepuislesvacancesdeNoëlestterminée."
Jehausselesépaules,regardantstudieusementàl'écranduprojecteurMatthewtiraitverslebas.«Jen'aiaucuneidée.»«VousavezétécommeBFFsforevah,etvousnesavezpasoùilaété?»Ledouteassombrisonton.
Sessoupçonsétaienttoutàfaitcompréhensible.PétersbourgétaitcommeleTriangledesBermudespourlesadolescents.Beaucoupsontvenus.Certainsontjamaisvuànouveautandisqued'autresontrefaitsurfacedutroudelapin.Encemoment,jemesuisretrouvévouloirrenverserlesharicotscommejelefaisaistoussisouvent.Gardertantdesecretsétaittueur.
"Jenesaispas.IlamentionnéquelquechoseausujetdevisiterfamderetourenCalifornie.Peut-êtrequ'iladécidéderester."Dieu,jerecevaisterriblementbonàmentir."Petersburgestunpeuennuyeux."
"Sansaucundoute."Ellefitunepause."Maisiln'apasvousdires'ilrevenaitounon?"
Jemordismalèvre."Ehbien,puisqueDaemonetmoisortedesevoirmaintenant,Blakeetmoiavonspasvraimentparlé."
"Ha."Sonvisagetransforméavecunsourireentendu."Daemonsemble
queletypedeRAWR.Ilseraitdoncpasêtrecoolavecunautregarsétantsupersympa".
Unequinterampésurmesjoues."Ah,ilvabienavecdesamisgars..."toutsimplementpasceuxquituentsesamis.Jemesuisfrottémonfront,ensoupirant.«Detoutefaçon,commentest-Tchad?"
«Monjouetdegarçon?»Ellerit."Ilestparfait."
JesuisparvenuàgarderlaconversationsurleTchadetàquelpointilsviendraisàlefaire.Biensûr,LesavoulusavoirsurDaemonetmoi,etjerefused'yaller,àsongranddésarroi.Elleaadmisàvouloirvivreparprocurationàtraversmoi.
Aprèsbio,jemesuisarrêtémoncasiercommed'habitudeetaprismonvieuxtempsdouxchangeantdeslivres.JedoutaisDeevoulaitvoirmonvisage.Ladispositiondessiègesdanslacafétériaallaientêtresupermaladroit,etj'étaistoujoursennuyéavecDaemon.Aumomentoùjel'avaisfinisaisissantlivres,lasalleétaitvideetlebourdonnementdelaconversationétaitlointaine.
Jefermailaporteducasieretàmi-chemintordu,fermantlerabatsurlesacdemessagermamèremel'avaitobtenupourNoël.Quelquechosesedéplaçaitàlafinducouloir,unefoisvide,ensortantdecequisemblaitêtrenullepart.Uneformeélancéeàlafindelasalle,évidemmentmâleparlecoupd'œil,etilportaitunecasquettedebaseball,cequiétaitbizarre,parcequec'étaitenviolationducodevestimentairedel'école.IlétaitundeceschapeauxdecamionneurDieuterriblequelesgarsonttrouvéfraîcheétaitunefois.
Drifteraétéécritencaractèresgrasnoiretderrièrelesmotsétaituneformeovale...quiressemblaitbeaucoupàuneplanchedesurf.
Monpoulsenrichietjeclignadesyeux,unpasenarrière.Legarsadisparu,maislaportedelagaucheaétélentementbalancerfermé.
Non...non,ilnepouvaitpasêtre.Ilseraitfoufouderevenirici,mais...Tenirmonsacfermementàmoncôté,jecommencéàmarcheretjefaisaitdujoggingavantquejelesavais.Jefrappelaporte,jetantouverte.Rushingàlabalustrade,jeregardaiau-dessus.MysteryMecétaitsurleniveauinférieur,commes'ilattendaitàlaporte.
Jepouvaisvoirlechapeaudecamionneurplusclairement.Ilétaitsansaucundouteuneplanchedesurf.
BlakeavaitétéunsurfeurpassionnéquandilvivaitenCalifornie.
Puisunemaind'or-tonique,commesilapersonneapassésaviesouslesoleil,enrouléautourdelapoignéed'argent,etunevaguedefamiliaritéasoulevélespetitspoilssurmesbras.
Oh,merde.
Unepartiedemoncerveauraccrocha.Jesuisdescendulesétapestroisàlafois,monsouffleenfermédansmapoitrine.Lecouloirétaitplusencombréaupremierétagequelesgensdirigésverslacafétéria.J'aientenduCarissaappelermonnom,maisjemeconcentraissurlehautduchapeaudecamionneursedéplaçantverslegymnaseetl'entréearrière,menantauxterrainsdestationnement.
Jelançaiautourd'uncoupletoutàfaitentrerdanslecouloirPDA,glisséentreamisparler,etperdudevuelechapeaupouruneseconde.Zut.Toutlemondeetleurmèreétaientdansmonchemin.Jesuistombésurquelqu'un,marmonnantdesexcuses,etcontinué.Lorsquejesuisarrivéauboutdelasalle,leseulendroitoùilpouvaitsuisalléétaitàlaporte.Jenepensepasquedeuxfois.Repousserlesdoublesporteslourdesouvertes,jesuissorti.Cielcouverttournétouttristeetfroid,etquemesyeuxbalayaientlazonecommuneet,au-delà,lesparcsdestationnement,jecomprisqu'ilétaitparti.
Seulementdeuxchosesdanscemondepourraientsedéplaceraussivite:lesétrangersetleshumainsmutéspardesétrangers.
Etj'avaisaucundoutedansmonespritquejel'avaisvuBlakeetilmevoulaitlevoir.
chapitre8
TrouverDaemonn'apasétédifficiledutout.Ilétaitallongécontrelafresquepeintedelamascottedel'écoleàlacafétéria,parleràBillyCrump,ungarçondenotreclassetrig.Uncartondelaitétaitdansune
mainetunetranchedepizzapliéedansl'autre.Quellecombinaisonbrute-en-enfer.
«Nousavonsbesoindeparler,"jel'aidit,interrompantletempsdegarçon.
DaemonaprisunebouchéedesapizzatandisqueBillybaissalesyeuxversmoi.Iladûêtrequelquechosedansmonregard,parcequesonsouriredisparutetillevalesmains,lasauvegardelentement.
"Bon,ehbien,jevaisvousparlerplustard,Daemon."
Ilhochalatête,lesyeuxbraquéssurmoi.«Quoideneuf,Kitten?Venezfairedesexcuses?"
Mesyeuxplissés,etpourunbrefinstant,jedivertisl'idéedecorpsluiclaquantaumilieudelacafétéria."Euh,non,jenesuispasicipourprésenterdesexcuses.Vousmedevezdesexcuses.""Commentvoyez-vouscela?"Ilaprisunverre,apparaissantnaïvementcurieux.
"Ehbien,pourcommencer,jenesuispasunâne.Tues."
Ilritcommeiljetasurlecôté.«Voilàunbondébut."
"EtjemesuisDawsonautalon."Jesourisquandvictorieusementsesyeuxplissés."Etattendre.Ceciestmêmepasimportante.Dieu,tufaistoujoursça."
"Fairequoi?"Sonregardintensebasculéversmoisanstracedecolère.Plusd'amusementetquelquechosedevraimentinapproprié,étantdonnéquenousétionsdeboutdanslasalleàmanger.CherDieu…
"Distrairemoiavecl'inepte.Etaucasoùvousnesavezpascequecelasignifie,ilestidiot-vousdistrairetoujoursmoiavecquelquechosedestupide".
Ilterminesapizza.«Jesaisceineptesmoyens.""Shocker",rétorquai-je.
Unlent,cat-got-the-serinsouriretirasurseslèvres."Jedoisvraimentvousdistraire,parcequevousaveztoujoursnem'apasditcequevousdevezmeparler."
Zut.Ilavaitraison.Pouah.Prenantuneprofondeinspiration,jemesuis
concentré."J'aivu-"
Daemoncaressamoncoude,meretournaetcommençaàdescendrel'allée."Allonsdansunendroitplusprivé."
J'aiessayédetirersurmoncoudedesonemprise.JedétestaisvraimentquandilestallétoutHe-Mansurmoietm'aordonnéautour."Arrêtedemetraîner,Daemon.Jepeuxmarchersurmonpropre,Doofus".
"Uhhuh."Ilmeconduisitdanslecouloir,l'arrêtparlesportesdugymnase.Ilplaçasesmainsdechaquecôtédematête,meemprisonnantdanscommeilsepencha.Sonfrontmienbrossé."Puis-jevousdirequelquechose?»Jehochailatête.
"Jetrouveincroyablementintéressantelorsquevousêtestousfougueuseavecmoi.»Seslèvresfrôlèrentmontemple."Celafaitsansdoutemeperturbé.Maisj'aimeça."
Oui,cegenredeaeutort,maisilyavaitquelquechose...chaudsurlafaçondontilm'arapidementdéfenduchaquefoisquequelquechoseestarrivé.
Saproximitéétaittentante,surtoutquandsonsouffleétaitterriblementchaudetsiprèsdemeslèvres.Summoningmavolonté,jeposaimesmainssursapoitrineetapousséàlalégère.«Focus»,dis-je,nesaispasquijeparlais,luioumoi.«Jedoisquelquechosedeplusimportantàvousdirequecequeleschosestroublantesvousobtenirchaud."
Seslèvresincurvèrentdansunsourire."Bon,revenonsàcequevousavezvu.Jesuisconcentré.Matêteestdanslejeuettoutcequi".
Jerissousmonsouffle,maisdégriséassezrapidement.Enaucuncas,étaitDaemonvabienrépondreàcettequestion.«Jesuisassezsûrquejel'aivuBlakeaujourd'hui."
Daemonpenchasatêtesurlecôté."Tupeuxrépéters'ilteplait?"
"Jepensequejel'aivuBlakeici,ilyaseulementquelquesminutes."
«Commentêtes-voussûr?Tuluias-sonvisage?Voir"Ilétaittoutentreprisemaintenant,lesyeuxtranchantcommeunfaucondesonvisagesituédansleslignessombres.
"Ouais,jescie«Jenel'avaispasvusonvisage.Mordresurmalèvre,jeregardaidanslecouloir.Lesétudiantsentasséssurlacafétéria,poussantundansl'autre,enriant.Jedéglutis.«Jenevoispassonvisage."
Illaissaéchapperunlongsoupir."OK.Qu'as-tuvu?"
"Unchapeauunchapeaudecamionneur."Dieu,quisemblaitboiteux."Celaaeuuneplanchedesurfsurelle.Etjevissamain...»Etcelasonnaitencorepire.
Sessourcilsarquésverslehaut.«Alors,permettez-moid'obtenircedroit.Vousavezvuunchapeauetunemain?»«Oui.»Jesoupirai,lesépaulesaffaissement.
Daemonlisséesonexpressionetplacéunbraslourdautourdemonépaule."Etes-vousvraimentsûrqu'ilétaitlui?Parcequesinon,çava.Vousavezétésousbeaucoupdestress».
Jeplissaimonnez.«Jemesouviensquevousdirequelquechosecommeçapourmoiavant.Voussavez,quandvousessayezdecachercequevousétiezdemoi.Ouais,jemesouviensque".
"Maintenant,Kitten,voussavezcequiestdifférent."Ilserramesépaules."Etes-voussûr,Kat?Jeneveuxpasmettretoutlemondeflippesivousn'êtespassûr".
Cequej'avaisvécuétaitplusd'unsentimentqued'unevéritableobservationdeBlake.Dieusavaitqueunetonnedegarçonsiciacassélecodevestimentaireavecdesatrocitéstellesquecasquettesdecamionneur.Lachoseétait,jel'avaispasvusonvisageetregardeenarrière,jenepouvaispasêtreà100pourcentsûrqu'ilavaitétéBlake.
JeregardaidansleregardlumineuxdeDaemonetsentimesjouesbrûlent.Iln'yavaitpasdejugementdanssesyeux.Plusdesympathie.Ilpensaitquejecraquaissouslapressiondetout.Peut-êtrequej'imaginaisstuff.
«Jenesuispassûr,"dis-jeenfin,jetantlesyeuxverslebas.
Etcesmotsaigridansmonestomac.
...
Plustardcettenuit,Daemonetmoiavonsfaitbabysittingdevoir.BienqueDawsonavaitpromisdenepasfairesapropremissionderechercheetdesauvetage,jesavaisqueDaemonétaitpasàl'aisedelelaisserseuletDeevoulaissortircesoir,alleraucinémaouquelquechose.
Jen'étaispasinvité.
Aulieudecela,jesuisassisentreDaemonetDawson,quatreheuresdansunzombiethonGeorgeRomero,avecunboldepop-corndansmesgenouxetunordinateurportablereposantcontremapoitrine.NousavionsétéfairedesplanspourrechercherBeth,obteniraussiloinquelalistedesdeuxendroitsquenousconnaissionsdevérifieravantdedéciderdefairedelasurveillanceceweek-endpourvoirquelgenredesécuritéqu'ilsavaientpassemaintenant.AudébutdeLandoftheDead,leszombiesontpluslaidetplusintelligent.
Etjeprenaisplaisir.
"Jenesavaispasquevousétiezunfandezombie."Daemonaattrapéunepoignéedepop-corn."Qu'est-ce-sangetlestripesoulesnuancessocialesdans-ta-face?"
J'airi."Surtoutlesangetlestripes."
"Voilàdoncun-girliedevous,"Daemonacommenté,lessourcilsàtricotercommeunzombieacommencéàutilisersoncouperetàviandedepercerunmur."Jenesaispasàcesujet.Combiend'heuresavons-nouslaissé?"
DawsonasoulevésonbrasetdeuxDVDtirédanssamain."Euh,nousavonsDiaryoftheDeadetSurvivaloftheDead."
"Super,"Daemonmarmonna.Jelevailesyeux."Wussy."
"Quelquesoit."Ilmecoudé,frapperunnoyaudepop-cornentremapoitrineetordinateurportable.Jesoupirai.«Tuveuxquejereçoispourvous?"Ilademandé.
luitireruncoupd'oeil,jecreusaisdehors,puisjetésursonvisage."Vousallezêtrereconnaissantsquandl'apocalypsezombieseproduitetjesaiscequ'ilfautfaireàcausedemonfétichezombie."
Ilavaitl'airdouteux."Ilyademeilleursféticheslà-bas,Kitten.Jepourrais
vousmontrerquelques-uns."
"Euh,non,jevousremercie."Maisjel'airas.Etilyavaitbeaucoupd'imagesquiontpolluétoutàcoupmoncerveau.
«N'êtes-vouspascenséallerauCostcoleplusprocheouquelquechose?»DemandaDawson,laissantlesDVDflottentàlatableàcafé.
Daemonsetournaverssonjumeaulentement,levisageincrédule."Etcommentvoulez-voussavoir?"
Ilhaussalesépaules."IlestdansleZombieSurvivalGuide."
"Ilest."Jehochailatêteavecimpatience.«Costcoadesmursdetoutépais,lanourritureetlesfournitures.Ilsvendentmêmedesfusilsetdesmunitions.Vouspourrieztroulà-baspendantdesannéesalorsqueleszombiesobtiennentleurnomdenomsur.»LabouchedeDaemonbée.
«Quoi?»Jesouris."Zombiesontàmanger,aussi,voussavez."
"TrèsvraiausujetdelachoseCostco.»Dawsonaramasséunseulnoyauetasautédanssabouche."Maisnousnepouvionstoutsimplementsauterleszombies.Nousserionstrèsbien."
«Ah,bonpoint."J'enracinéautourdanslebold'unnoyaumondemi-sautéfavori.
«Jesuisentourépardesmonstres,"Daemondit,enregardantabasourdicommeilsecoualatête,maisjesavaisqu'ilétaitsecrètementravie.
Pourunechose,soncorpsaétécomplètementdétenduàcôtédumienetcefutl'unedespremièresfoisqueDawsonn'agissait...normal.Ouais,enparlantdezombiesétaitprobablementpasleplusgrandpasconnudel'humanité,maisilavaitquelquechose.
Surl'écranplat,unzombieaprisunmorceaudebrasunmec."Qu'est-cequel'enfer?",SeplaintDaemon.«Legarsestrestélà.Bonjour.Ileszombiespartout.Essayezderegarderderrièrevous,canoedouche."Jeris.
«Voilàpourquoilesfilmsdezombiessontincroyablepourmoi,»ilacontinué."OK.Diteslemondeseterminedansunetempêtedemerdede
zombies.Ladernièrechosequetoutepersonneayantdeuxcellulesdetravailducerveauferaitesttoutsimplementreposerlelongd'unbâtimentenattented'unzombiedeseglissersurlui."Dawsoncraquéunsourire.
"Tais-toietregarderlefilm,"dis-je.
Ilaignorécela."Doncvouspensezvraimentquevousferiezbiendansuneapocalypsezombie?"
"Yeppers,"dis-je."Jetotalementsauvervosfesses."
«Oh,vraiment?»Ilregardal'écran.Puisildisparutdehorsetquelquechose...quelquechosed'autrel'aremplacé.
Hurlant,jetiraidansDawson."OhmonDieu…"
LapeaudeDaemonétaithorriblegrisetpendaientdesonvisage.Patchesdedécompositionpeaubrunecouvertssespommettes.Undesesyeuxétaitjuste...untrou.L'autreétaitvitreuxetblanclaiteux.Clumpsdecheveuxontétéportésdisparus.
ZombieDaemonadonnéunpourri,largesourire."Enregistrermesfesses?Ouais,jenepensepas."Jenepouvaisregarder.
Dawsonfaitrire.Jenesaispascequiétaitpluschoquant:queoulezombieassisàcôtédemoi.
Saformefanédehorsetpuisilétaitderetour-beau,lespommettessculptéesetlatêtepleinedecheveux.Dieumerci."Jepensequevoussucezàl'apocalypsezombie,"at-ildit.
"Vous...vousêtesdérangé,"murmurai-je,réglersoigneusementàcôtédelui.
Avecunsourirebéat,ilatteintpourlacuvetteetestvenuvide.Certainesd'entreellesauraientpuêtresurlesol.Sentantlesyeuxsurmoi,jeregardaiDawson.
Ilnousregardait,maisjenesavaispassielleétaitmêmenousvoir.Ilyavaituneexpressionquirappelleàsesyeux,teintéedetristesseetautrechose.Détermination?Jenesaispasvraiment,maispouruneseconde,lateinteverteéclaira,plusterneetapathique,etilavaitl'airtellement
commeDaemonquejedessinaisdansunsoufflepeuprofond.
Puisiladonnésatêteunepetitesecousseetdétournalesyeux.
JeregardaiDaemonetjesavaisqu'ilavaitremarqué.Ilhaussalesépaules."Toutlemondeveutplusdupop-corn?"Ilademandé.
"Nousavonslecolorantalimentaire.Jepeuxlefairepourvousrouge".
"Pluspop-corn,maismoinslecolorantalimentaire,s'ilvousplaît."Quandilsaisitleboletseleva,jel'aiprisfurtivementunregardsoulagésonfrère."Tuveuxquejearrêtelefilm?"
Sonregardm'aditnonetjerigolaànouveau.Daemondéambulaithorsdelasalle,l'arrêtàlaportequandleszombiesaigrettesl'eau.Puisilsecoualatêteànouveauetàgauche.Ilnemetrompe.
"Jepensequ'ilaimesecrètementdesfilmszombies»,adéclaréDawson,enmeregardant.
Jeluiaisouri.«Jepensaisjustelamêmechose.Ildoit,depuisqu'ilesttoutenfantômestuff".
Dawsonhochalatête."Nousavonsutilisépourenregistrerlesspectaclesetpassertoutelajournéedusamediàlesregarder.Sonstypedelame,maisilétaitamusant."Ilyavaitunepauseetsonregardvacillaitversletéléviseur."Celamemanque."
MoncœurestsortipourluietDaemon.Jeregardail'écran,àmâchersurmalèvreinférieure."Voussavez,vouspouveztoujours."
Iln'apasrépondu.
JemedemandaissileproblèmeétaitqueDawsonétaitpasàl'aiseseulavecDaemon.Ilyavaitcertainementbeaucoupdebagagesentrelesdeux.«Jeseraisravidevoircertainsd'entreeuxcesamediavantquenousvérifionslesbâtiments."
Dawsonétaitsilencieuxcommeilcroisalesjambesauniveaudeschevilles.J'étaisassezsûrqu'ilnevapasrépondre,toutsimplementignorercequejeluiaioffert,etjesuisd'accordaveccela.Lespetitspasettous.
Maisalorsqu'ilneparlait."Ouais,ceseraitplutôtcool.Je...Jepeuxlefaire".
Surpris,matêtesebalançaitversDawson.«Vraiment?»«Oui.»Ilsourit.Ilétaitfaible,maisilétaitunsourire.
Heureuxcesujet,jehochalatête,puistournémonattentionsurlegore.MaisjevisDaemondeboutjusteàl'extérieurdelasalledeséjour.Monregardaétéattiréesurlesien,etj'aspiréedansunsouffleinstable.
Ilavaittoutentendu.
Desecoursetdegratitudeversédelui.Iln'apasbesoindedirequoiquecesoit.Leremerciementétaitdanssonregard,danslafaçondontsesmainsontdonnéunepetitesecousseautourduboldepop-cornfrais.Ilestentrédanslasalleetseplaçantlebolsurmesgenoux.Puisiltenditlamain,pritmamaindanslasienne,etilestrestédecettefaçonlerestedelanuit.
...
Aucoursdesdeuxprochainsjours,jesuisvenuàaccepterquejel'aifaitprobablementunmini-freak-outlelundi.Iln'yavaitpasplusd'observationsdecasquettesdecamionneurdel'enfer,puislejeudi,letoutBlakeestdevenuunnonissue.
DawsonétaitrevenuàPHS.
«Jel'aivucematin",adéclaréLesaentrig,soncorpspratiquementfredonnantcommeundiapasond'excitation."Oudumoinsjepensequejel'aifait.IlpourraitvraimentaiétéDaemon,maiscegarsétaitplusmince".
Pourmoi,ilétaitfacilededirelesdeuxfrèresséparés."IlétaitDawson."
"C'estlachoseétrange."Unepartiedel'enthousiasmefané."Dawsonetmoiétionsjamaismeilleursbourgeons,maisilétaittoujoursaimable.Jesuisalléverslui,maisilacontinuéàmarchercommeill'avaitmêmepasmevoir.Ethé,jesuisdifficileàmanquer.Mapersonnalitépétillanteestcommesaproprepersonnecrier."
J'airi."Tellementvrai."
Lesasourit."Maissérieusement,quelquechose...quelquechoseétaithorsdelui."
"Oh?"Monpoulsramassé.Yavait-ilquelquechoseàDawsonqueleshumainspouvaientsentir?"Quevoulez-vousdire?"
"Jenesaispas."Elleavaitl'airàl'avantdelasalledeclasse,sesyeuxvoyageantsurlesformulesfanéesgriffonnéautableau.Sesbouclesrenverséautourdesonépaule."C'estdifficileàexpliquer."
Iln'yavaitpasbeaucoupdetempsàcreuserdanscequ'ellevoulaitdire.CarissaestarrivéàlaclassepuisDaemon.Ilaplacéunetassedemokalattesurmonbureau.Cinnamonimprégnaitl'air.
"Merci."Jetenulatassechaude.«Oùestlavôtre?"
"Passoifcematin",at-ildit,faisanttournoyersaplume.Ilregardapar-dessusmonépaule."Salut,Lesa.»SoupiraLesa.«IlmefautunDaemon."
Jemetournaiverselle,incapabledecachermonsourire."VousavezunTchad."
Ellelevalesyeux."Ilnemefaitpaslattes."
Daemonrit."Toutlemondenepeutêtreaussigrandquejesuis."
Maintenant,jelevailesyeux."ChèqueEgo,Daemon,vérificationdel'ego."
Del'autrecôtédel'allée,Carissatripotaitseslunettes,sesyeuxgravesetsombrescommeelleregardaDaemon."JevoulaisjustedirequejesuisledosheureuxDawsonetilestcorrect."Deuxtachesrougesfleurissaientsursesjoues.«Cedoitêtreungrandsoulagement."
Daemonhochalatête."C'est."
Parlerdesonfrèreaprisfinlà.Carissaseretourna,etbienqueLesalaissezrarementdessujetsdifficilessavirée,ellenecaptepasnotreconversation.Maisaprèslaclasse,commeDaemonetjeparcouruslasalle,lesgensétaientpresqueàl'arrêt.
ToutlemonderegardaitDaemonetilyavaitbeaucoupdemurmures.Certainsontessayédelegardercalme.D'autresnesemblentpassesoucier.
"As-tuvu?"
"Deuxd'entreeuxànouveau..."
«Alorsbizarrequ'ilrevenaitsansBeth..."
«OùestBeth...?"
"Peut-êtrequ'ilestrevenuàcaused'Adam..."
moulinàGossipàsonmeilleur,jemesuisrendu.
JeprisunegorgéedemonmokaencorechaudetjetéunœilàDaemon.Lacourbedesamâchoireétaitdifficile."Euh,peut-êtrecenefutpasunebonneidée."
Samainseposasurlebasdemondosalorsqu'iltenaitlaporteouverteàlacaged'escalier."Maintenant,cequivousfaitpensercela?"
Jel'aiignorésessarcasmes."Maiss'ilnerevenaitpas,cequ'ilétaitcenséfaire?"
Daemonestrestéàmescôtésquenoussommesallésaudeuxièmeétage,reprenantlaplupartdel'espaceétroit.Lesenfantsontdûpresserdevantlui.Etjenesavaisvraimentpasoùilallait.Saclasseétaitaupremierétage.
Ilsepencha,gardantsavoixbasse.«Cefutunemauvaiseetunebonneidée.Ilabesoinderevenirdanslemonde.Ilvayavoirdesretombées,maisçavautlecoup".
J'aihochélatête.Cequ'iladitétaitvrai.Alaportedemaclassed'anglais,ilaprisunegorgéedemonmokaetlerendit.
"Rendez-vousaudéjeuner,"dit-il,meembrasserbrièvementavantdepivoterautour.
Meslèvrestintaientquejeregardaisledosdesatêtesombredisparaître,puisjemesuisdirigéenclasse.Tantsepassaitquelaconcentrationétaitàpeuprèshorsdequestion.L'enseignantaappelésurmoiàunmomentdonné,etjen'aipasremarqué.Laclasseentièreafait,cependant.Gênant.
RetournéDawsonétaitdansmaclassedebio,etlegarçonavait-ilbeaucoupd'yeuxsurlui.IlétaitassisàcôtédeKimmyquandjesuispassé.Ilhochalatête,puisestretournéàfeuilletersonmanuel.Lesyeuxdesontablemateétaientcommedeuxlunes.
At-iltoutesorted'éducationpendantqu'ilétaitparti?Nonpasquecelaimporte.LeLuxendéveloppémentalementbeaucoupplusvitequeleshumains.Disparusaucoursd'uneannéed'écoleprobablementsignifiaitrienpourlui.
"Voyez-vous?"Lesatorduautourdèsquejemesuisassisderrièreelle.
"Voirquoi?"
«Dawson»murmura-t-elle."CelaneveutpasDawsonJemesouviens.Ilparlaittoujoursetenriant.
Nejamaislireunmanueldebio."
J'aihaussélesépaules."Ilaprobablementétépardestrucsfous."Pasunmensonge."Etilestprobablementmalàl'aisepourluid'êtrederetouriciavectoutlemondeleregardait."Aussipasunmensonge.
"Jenesaispas.»Elletirasursonsacàdos,commeellejetaunregardsurlatabledeDawson.«IlestmoodierqueDaemonl'habituded'être."
"Daemonétaitdemauvaisehumeur?"Jel'aiditunpeusèchement.
"Ehbien,pastrèschaleureux,jesuppose.Ilgenredecolléàlui-mêmeavant".Ellehaussalesépaules."Oh!Parailleurs,cequel'enferestavecDeetraîneraveclachienneSquad?"
ChienneSquadétaitunnomdecodeLesaavaitdonnéAshetAndrewquandj'aicommencéàPHS.Ilétaitunefois,jepariequeDaemonétaitunepartiedecegroupe.
"Ah,"jel'aidit,voulanttoutd'uncoupàliremabiomanuel.ChaquefoisquejepensaisàDee,jevoulaispleurer.NotreamitiéavaitprisundétourpointupourBreakupsville."Jenesaispas.Elleaété...différentdepuisAdam".
"Non.Merde."Lesasecoualatête."Sonprocessusdedeuilesteffrayant.
J'aiessayédeluiparlerhieràsoncasier,etellem'aregardé,riendit,puissuisparti."
"Aie."
"Ouais,çafaitmalmessentiments."
"PrettymuchceI've-"
LaportedelasalledeclasseouvertequelaclocheasonnéetlapremièrechosequejeremarquaiétaitlachemisecruNintendoportésurunthermiquegris.J'aimaistouslesT-shirtsd'écrandelavieilleécole.Ensuite,lescheveuxdebronzeetlesyeuxnoisettedésordre.
Moncœuracessé;unbourdonnementdansmesoreillesacommencéetramassaàunrugissement.L'airaétéaspiréàdroitedelapièce.JepensaisWillrevenir,maispas...lui.
"Oh.Regardezquiestlà",ditLesa,lissantsesmainssursonordinateurportable."Blake."
chapitre9
Jedevaisrêverparcequecelanepouvaitpasêtreréel.Enaucunefaçon.Absolumentpas.Iln'apasétéBlakedéambulaitdanslasalledeclassecommeilaététoutautrejour.Matthewn'apasnonpluslaissertombersapiledenotes.JeregardaiDawsonavantderéaliserqu'ilnesauraitpasmieux.Ilnel'avaitjamaisvuBlake.
"Tuvasbien,Katy?Enregardantunpeuwigged",adéclaréLesa.
Mesyeuxseposèrentsurlessiennessauvagement."JE…"
Unesecondeplustard,Blakeprenaitsonsiègesonsiègeàcôtédemoi.Lerestedelaclassefloueout.Jefusfrappéstupideparsaréapparition.
Ilaplacésonlivresurlatableetsepenchaenarrièredanssonfauteuil,croisantlesbras.mejetantunregardoblique,ilcligna.
Qu'est-cequelesaintenfer...?
Renonceràattendrepourmoideterminercequejedisais,Lesaseretourna,ensecouantlatête."J'aidesamisétranges,"murmura-t-elle.
Blaken'arienditqueMatthewramassasespapiersépars.Moncœurétaitmaintenantlacoursesivitequej'étaissûrquejevaisàlacoursetouteseconde.
Lesgensregardaient,maisjenepouvaispastirermesyeuxBlake.Enfin,jetrouvemavoix."Qu'est-cequetufais?"
Ilmeregarda,millesecretsparmilesmoucheturesvertesdanssonregard.«Alleràlaclasse."
"Vous..."Iln'yavaitpasdemots.Etpuis,lechocpassé,remplacéparunpicdecolèresipuissantetsichaud,jemesentaisruéestatiquesurmapeau.
"Tesyeux,"Blakechuchota,unsouriretaquinseslèvres,"commencentàbriller."
Enfermantlesyeux,jeluttaispourcontrôlermesémotionstourbillonnantes.Quandj'étaisenviron40pourcentsûrquejenevaispasluisauterdessuscommeunsingeetenclenchezsoncou,jerouvrismesyeux."Vousnedevriezpasêtreici."
"Maisjesuis."
Cenefutpasletempspourlescommentairesévasifs.Jejetaiunregardversl'avantdelasalledeclasseetavuMatthewécritsurletableaunoir,levisagepâle.Ilparlait,maisjen'apasentenduquoiquecesoit.
Jeglissaimescheveuxderrièrel'oreilleetgardémamain.ToutcequimegardedefrapperBlake,parcequ'ilétaituneréellepossibilitéquejeleferais."Nousvousavonsdonnéunechance."Jecontinuaismavoixbasse.«Nousneleferonspasànouveau."
"Maisjepensequevous.»Ilsepenchasurlepetitespace,approchertropprèsetcausantmesmusclespourenfermer."Unefoisquevousentendezcequejedoisoffrir."
Unrirefoubarboterjusqu'àmagorgequejegardaislesyeuxfixéssurMatthieu."Vousêtestellement,tellementmort."
Lesaregardapar-dessussonépauleinterrogatif.J'aiforcéunsourire.
"Enparlantdemort»,murmura-t-foisLesaavaittournéledosautour.«Jevoislejumeauperdudepuislongtempsestderetour."Ilaprissaplumeetacommencéàécrire."JepariequeDaemonestsiheureux.Ah,cequimerappelle,jesuissûrqu'ilestceluiquivousamuté."
Mamainlaplusprochedeluigondolé.Unelumièreblanchelégèredansésurmesdoigts,effleurantcommelenoyaud'uneflamme.Laconnaissancedequim'amutéétaitdangereux.OutrelesramificationsDaemonferaitfacesielleestsortidanslacommunautéLuxen,leDODpourraitl'utilisercontrenous.ToutcommeilsavaientavecDawsonetBethany.
"Attention,"at-ildit."Jevoisquevousavezencorebesoindetravaillersurvotrecolère."
Jeluilançaiunsombre,promettantlook."Pourquoies-tuici?Pourdevrai?"
Ilamisledoigtsurseslèvres."Chut.Jedoisapprendreàproposde..."Ilregardaleconseil,plissantlesyeuxdelaconcentration."Différentstypesd'organismes.Bâillement."
Ilafalluchaqueoncedemonauto-contrôlepourassisteràcetteclasse.MêmeMatthewaregardécommeilavaitdumal,oubliantoùilallaitavecsaconférencetouteslesdeuxminutes.JecroisaileregarddeDawsonfoisauraisvoululuicommuniquer...
Attendez.Nepourrais-jecommuniqueràDaemon?Nousl'avionsfaitauparavant,maisilavaittoujoursétédanssaformeLuxenquandilestarrivé.Prenantunegranderespirationpeuprofonde,jebaissaimonregardversleslignesflouessurmonordinateurportableetconcentréaussifortquejepouvais.
Démon?
L'espaceentremesoreillesbourdonnaientcommeuntéléviseuren
sourdine.Aucunsondiscernablemaisunbourdonnementàhautefréquence.Démon?J'aiattendu,maisiln'yavaitpasderéponse.
Frustré,jepoussaiunsouffle.JedevaistrouverunmoyendeluifairesavoirqueBlakeétaitderetour,comme,vraimentderetouretàl'école.JepensaisDawsonpourraitobtenirmotpourlui,maisiln'yavaitpasdedirecommentDawsonagiraitsijemesuislevépourallerauxtoilettesetluiaditqueledouchebagàcôtédemoiétaitBlake.
Jeregardaiditdouchebag.Pasdedoute,Blakeétaitbeau.Ilasecouél'ensembledecheveuxendésordreetlapeaudoréesurfeur-boylook.Maissouscesourirefacilecachaituntueur.
Aumomentoùlaclocheasonné,jeréunismesaffairesetsedirigeaverslaporte,letirMatthewuncoupd'oeil.D'unecertainemanière,ilsemblaitsavoir,parcequ'ilwaylaidDawsonet-jeespérégarderaisDawsondejeterBlakeàtraversunefenêtreenfacedetoutlemondeunefoisqueMatthewapartagéquiBlakeétait.périodededéjeunerétaitàcôté,maisjecreusémacelluledemonsacdemessager.
Jel'aifaitsurlestroisétapesavantBlaketraquéesderrièremoidanslehalletcaressamoncoude.«Nousavonsbesoindeparler,"at-ildit.
J'aiessayédetirermonbraslibre."Etvousavezbesoindelaisserallerdemoi."
"Ouquoi?Allez-vousfairequelquechose?"Satêteinclinéeversmoietjeprisl'odeurfamilièredesonaprès-rasage."Non.Parcequevoussavezcequelerisqued'expositionest."
Jeserrailesdents."Qu'est-cequetuveux?"
"Seulementpourparler."Ilm'adirigédansunesalledeclassevide.Unefoisàl'intérieur,jedéchiraismonbraslibrecommeilaverrouillélaporte."Regarde-"
Agissantsurl'instinct,jelaissaitombermonsacsurlesoletlaissez-laSourcesoaràtraversmoi.Blanchâtre-rougeclairétalésurmesbras,crépitantdansl'air.Unebouledelumièreblanchedelatailled'uneballemolleconstruitau-dessusmapaume.
Blakeroulasesyeux."Katy,jeveuxjusteparler.Vousnebesoin-pas"
Jelibérél'énergie.Lalumièreatiréàtraverslapiècedansunboulon.Blakeseprécipitahorsdelavoieetlalumièrefrappadansletableau.L'intensitéfondueaumilieudel'ardoiseverteetl'odeurdel'ozonebrûlantremplil'air.
LaSourceconstruitenmoiànouveau,etcettefoisjen'allaispasmanquer.Ilseprécipitadansmesbrasàmesdoigts.Encemoment,jenesavaisvraimentpassielleétaitassezpuissantpourtuerBlakeoutoutsimplementfairedesdégâtssérieux.Oupeut-êtrejel'aifaitetjenevoulaispasl'admettre.
Rushingderrièreungrandbureauenchêne,Blakelevalamain.Toutesleschaisesàgauchedemoiontvoléversladroite,lafesséedansmesjambesetmeentassement.Monbutétaitéteintetlabouled'énergiemontéenflèchesurlatêtedeBlake,claquantdansl'horlogecirculaireau-dessusdubord.Ilaexplosédansunecentainedepièceséblouissantesdeplastiqueetdeverrequipleuvaient...
Etpuislesmorceauxarrêtésdanslesairs,ilaccrochécommesiattachéàdesfilsinvisibles.Endessousd'eux,Blakeseredressa,sesyeuxlumineux.
"Merde,"murmurai-je,monregarddardantverslaporte.Iln'yavaitaucunmoyenquejeferaislàets'ilavaitgelécespièces,toutleplusprobableaétégelé.Laporte.Lesgensendehorsdelachambre,jel'imaginais.
«Êtes-vousencorefait?»LavoixdeBlakeétaitsévèredansmesoreilles."Parcequevousallezvousfatiguericienquelquessecondes."
Ilavaitunpoint.leshumainsmutéesnepossédaientpaslesréservesd'énergiecommeleLuxenafait.Alors,quandilsontutiliséleurscapacités,ilswimpedassezrapidement.IlyavaitaussilefaitquemêmesijefouettesurBlakelanuittoutestalléverslebas,Daemonavaitétélàetnousavonséténourrissantlesunsdesautres.
MaiscelanesignifiepasquejevoulaisresterlàetlaisserBlakefairetoutcequ'ilprévoyait.
Jefisunpasenavantetleschaisesréagiendéfense.Ilsontlancéen
l'air,meforçantdoscommeilsempilésausommetd'uneautre,formantuncercleautourdemoiquiaatteintleplafond.
Raisingmesmains,jereprésentaisleschaisesavecpetiteszonesdebureauattachéesvolerdehors.Desvêtementsdedéménagementétaitfacilepourmoimaintenant,doncenthéorie,cesbébésauraitducoupàBlakecommedesballes.Ilssemirentàtrembleretaglisséloindemoi.
Blakerepousséetlemurdechaisessecoué,maisnebougeapas.Jegardaisl'imagedelesdéplacerloindemoi,entirantsurl'énergiestatiqueàl'intérieurdemoijusqu'àcequ'unbattementférocetranchéàtraversmestempes.Ladouleuraaugmentéjusqu'àcequejelaissaitombermesbras.Moncœuratrébuchécommejeretournai.Trapped-enveloppédansunetombedechaisesfreaking.
"Etjepariequevousnel'avezpaspratiquédutout?"Atraversleslacunesdansleschaises,jel'aivuvenirautourdelatable."Jeneveuxpastefairedemal."
Jemarchaisdansunpetitcercle,traînantdansdesrespirationsprofondes.Mesjambesétaientcommedelagelée,delapeausècheetcassante."VousaveztuéAdam."
«Jenevoulaispas.Vousdevezcroirequeladernièrechosequejevoulaisétaitpourquiconquedeseblesser".
Mabouchebée."Vousalliezmeretourner!Etquelqu'unneseblesse,Blake."
"Jeconnais.Etvousnesavezpascombienterriblejemesensàcesujet."Ilmesuivitdel'autrecôtédela
lemur."Adamétaitunebelleguy-"
"Neparlezpasdelui!"Jemesuisarrêté,lesmainsBallingdanslafaiblesse,lespoingsinutiles."Vousnedevriezpasavoirderevenir."
Blakepenchasatêtesurlecôté."Pourquoi?ParcequeDaemonvametuer?"
JeMirroredsesmouvements.«Parcequejevaisvoustuer."
Unfrontarquéetlacuriositéamarquésestraits."Vousavezdéjàeuvotrechance,Katy.Tuerestpasdansvotrenature".
"Maisilestdanslevôtre,non?"Jereculai,lavérificationdeschaises.Ilsseserrèrentunpeu.Blakepeutavoirplusd'expérienceaveccegenredechoses,maisilétaitfatigant,aussi."Toutcequepourprotégervotreami?"
Ilpritunelonguerespiration."Oui."
"Ehbien,jevaisfairequelquechosepourprotégerlamienne."
Ilyavaitunepause.Pendantcesquelquessecondes,lesmorceauxbrisésdel'horlogeesttombé.Jel'aifaitunepetitedansedelavictoireàl'intérieur."Vousavezchangé,"dit-ilfinalement.
Unepartiedemoivoulaitrire,maisl'actionestrestécoincédansmagorge."Tun'asaucuneidée."
Deretourdeschaises,ilpassaunemaindanssescheveuxendésordre."Cequiestbon,parcequepeut-êtrevouscomprendrezl'importancedecequejesuissurlepointdevousoffrir."
Mesyeuxplissés.«Iln'yarienquevouspourriezoffrir."
Unsourirenarquoisapparutsurseslèvres-lèvresquejel'avaisembrasséunefois.Bileapiquélefonddemagorge.«Jevousaitouslesregarderpendantdesjours.Audébut,jenesuispasleseul,maisvouslesavez.Ouaumoinslafenêtredevotrechambrefait."
Ilcroisalesbrasquandilaréaliséqu'ilavaitretenutoutemonattention.«JesaisqueDawsonaessayédetrouverBeth,maisilnesaitpasoùchercher.Jefais.ElleaétéconservéeavecChris".
Jemesuisarrêtédestimulation."Oùestce?"
Blakerit."Commejevaisvousdirequandilestlaseulechosequipourraitmegarderenvie.D'accordpourmeaiderChrisgratuitement,etjeferaiensortequeDawsonarriveàBeth.C'esttoutcequejeveux."
Sansvoix,jeclignedesyeux.Ildemandaitnotreaideaprèstout?Cefourireaétéconstruitànouveauetilestsorticettefois,gutturaleetfaible.
"Tuflippenoix."
Sonexpressionaglissédansunairrenfrogné."LeDODpensequejesuisleurpetithybrideparfait.J'aidemandéderestericiàcausedelacommunautédeLuxenetlaprobabilitéd'unautreêtremuté.Jesuisleurimplant.Etjepeuxvousentrerdansl'établissementoùilssontdétenus.Jesaisoùilssont,quelétageilssontsur,etquellecellule.Etplusimportantencore,jeconnaisleursfaiblesses."
Ilnepouvaitpasêtresérieux.Leschaisesenhautvacillé,etjesavaisquejesecondesloind'êtreenterrésouslesfichueschoses.
«Sansmoi,vousneserezjamaislatrouverettoutcequevousallezfaireestdemarcherdroitdanslesmainsdeDaedalus."Ilafaitunpasenarrière.Dessussonépaule,l'airaétédéforméedanslesvagues.Legenredepouvoirqu'iljetaithors...
"Vousavezbesoindemoi,»dit-il."Etoui,jebesoindevouslesgars.JenepeuxpasarriveràChrisseul».
D'accord,ilétaitpourdevrai.«Pourquoidanslemondepourrions-nousvousfaireconfiance?"
"Vousn'avezpaslechoix.»Ilseraclalagorgeetleschaisessecoué.Monregardesttombé.Lesjambesdeceuxsurlefondcourbésverslui.«Vousneserezjamaislatrouver,etDawsonfinirezparfairequelquechosedefou."
"Nousallonsprendrenoschances."
«Jecraignaisquetudiraisça."Blakeaprismonsacetl'aplacésurlebureaudel'enseignant."Soitvoustousmeaiderouj'alleràNancyHusheretluidireàquelpointvousêtespuissants."Ausondesonnom,jel'aisucédansunsoufflepointu.NancyatravaillépourleDODetleplusprobableDaedalus.«JenefaitrapportàelleetdepuisVaughntravaillaisavecWillMichaels,luinonplus,"at-ilpoursuivi."Ellepensequevotremutationsedissipa.Etlaremisedecegenred'informationpourraitsauvermoncul.Ilnepourraitpas,maisdetoutefaçon,ilsviendrontpourvousmaintenant.Etavantquevouspensezquesedébarrasserdemoicorrigeceproblème,vousaveztort.J'aiunmessagequiseralivréàluisiquelquechosearriveàmoi,cequiindiquecequevousêtescapableetexpose
Daemoncommeceluiquivousamuté.Ouais,jel'aipenséàtout."
Lacolèrefaitrageàl'intérieurdemoietleschaisesvraimentcommencéàtrembler.Enquelquessecondes,ilavaitdépouilléquelquepouvoirquejevraimentgagné,melaissantsansdéfense."Salaudrat..."
«Jesuisdésolé."Ilétaitàlaportemaintenant,etmonDieu,j'étaitunidiot,parcequ'ilaregardéetsonnaitsincère.
chapitre10
Dansunétatsecond,jesuissortidelasalledeclassedémolieetenafaitlamoitiédelasalledevantlaportedelacaged'escalierouvritetDaemonéclataàtravers.
Sesyeuxétaientd'unvertincroyablementlumineuxquandsonregardposésurmoi,etilaprisenvironquatreétapesgroundeatingavantqu'ilétaitenfacedemoi,saisissantmesépaules.DerrièreluiétaientMatthewetquelquechosedelégèrementconfusprospectifsDawson,maisDaemon...Jenel'avaitjamaisvusifurieux,etquiaétédit.
«Nousavonscherchépartoutpourvous,»dit-il,mâchoireserrée.
Matthewétaitànoscôtés."Avez-vousvuoùilestallé?Blake?"
Commejel'aibesoindelaclarification.Ensuite,jemesuisaperçuqu'ilsnesavaientpasquejeseraisalléaveclui.Combiendetempsavaitpassédanscettechambre?Ilsesentaitcommedesheures,maispourraitavezseulementquelquesminutes.EtsiBlakeavaittoutlemondecongeléextérieurdelasalle,l'autreLuxenauraitconnu,carilnelesauraitpasaffectés.Donc,Blakenedoitpasavoirtouchéquoiquecesoithorsdelasalle.
Jedéglutis,sachantlaréactiondeDaemonallaitêtreépique.«Ouais,il...voulaitparler."Daemonseraidit."Quelle?"
JeregardainerveusementMatthew.Sonexpressionétaitsereineparrapportàl'ébullitionderagede
LeregarddeDaemon.«Ilaéténousregarde.Jenepensepasqu'ilaitjamaisquitté."
Daemonlaissaretombersesmainsetrecula,enfonçantsesdoigtsdanssescheveux.«Jenepeuxpascroirequ'ilestici.Ilaundésirdemort».
Confusionglissédel'expressiondeDawson,remplacéparlacuriosité,commeilalégèrementautourdesonjumeau.
«Pourquoiest-cequ'ilnousregarde?"
Etvoicilekicker,jepensais."IlveutquenousaideràobtenirChris."
Daemonfouettésiviteilauraittiréunmuscles'ilétaithumain."Venezànouveau?"
Aussivitequejepouvais,jeleuraiditcequeBlakeavaitdit,enlaissantdecôtélapartieausujetdetournerDaemonetmoiversNancy.Jepensaisquequelquechoseétaitmieuxcommuniquéenprivé.Bonappel,parceDaemonafaillienmodepleinLuxenlà.
Matthewsecoualatête.«Il...ilnepeutpaspenserquenouspourrionsluifaireconfiance."
«Jenepensepasqu'ilsesouciesinouslefaisons,"jel'aidit,enrentrantmescheveuxenarrière.Toutcequejevoulaisfaireétaitdes'asseoiretmangeruneboîtedebiscuitsausucre,mesmainscommencentàtremblerd'épuisement.
"Maisnesait-ilvraimentoùilsgardentBeth?»LesyeuxdeDawsonétaientfébriles.
"Jenesaispas."Jemesuispenchécontreuncasier."Onnesaitpasaveclui."
Dawsonatiréversl'avant,toutd'uncoupdansmonvisage."At-ilditquoiquecesoit-toutcequenouspouvonsutiliserpourlatrouver?"
Jeclignedesyeux,surprisparsonanimationsoudaine."Non.Pasvraiment.JE-"
"Pensez,"Dawsonaordonné,latêtebaissée."Ilavaitàdirequelquechose,Katy."
Daemonserral'épauledesonfrère,luiwheelingloin."Dégagez,Dawson.Jesuissérieux."
IlhaussalesépauleslamaindeDaemonloin,lecorpsenrouléserré."S'ilknows-"
"Nepasyaller,"Daemonl'interrompit."IlaétéenvoyéiciparleDODpourdéterminersiKatétaitunsujetviable.Pourluifairecequ'ilsfontàBeth.IlatuéAdam,Dawson.Nousnetravaillonspasavec-"
Mesjambesontcommencéàvaciller,etjebalançaitunpeuàgauche.JenepouvaisvraimentpasmêmecommenceràcomprendrecommentDaemonsavait,maisilfiléversmoiavantquejepuisseleredresser.Desbraspuissantssontallésautourdemataille,merepliantàsoncôté.
LessourcilsdeDaemonétaientdesbarressombresau-dessusdesesyeux."Qu'est-cequinevapas?"
Mesjouesbrûlées."Jevaisbien.Vraiment,jesuis."
«Tumens."Savoixesttombébas,dangereux.«Avez-vousbattreaveclui?"Etpuissavoixalléencoreplusbasetunfrissonlelongdemacolonnevertébrale."At-ilessayédevousblesser?Parcequejelejuremaintenant,jevaisdéchirercettedéclaration"
«Jevaisbien."J'aiessayédebougerlibre,maissonbrasétaitcommeunétau.«Jeplusdel'attaqued'abord,poserdesquestionsplustardapproche.Jemesuisfatigué,maisilnem'apasfaitmal".
Daemonn'apasl'airconvaincu,maisilatournésonattentionverssonfrère.«JesaisquevousvoulezcroirequeBlakepeutnousaiderenquelquesorte,maisilnepeutpasfaireconfiance."
Dawsondétournalesyeux,unmuscleàretardementdanssamâchoire.Frustrationroulaluidanslesvagues.
«LedroitdeDaemon."Matthewaplantésesmainssurseshanches.Alafindelasalle,laporteouverteetdeuxenseignantsentra,portantdestassesetdespapiersfumants."Maiscen'estpaslelieudediscuterdetoutcela.
Aprèsl'école,votremaison".
Etaveccela,iltournadansl'autresensetseéloigna.
«Jesaiscequevousallezdire",adéclaréDawsonbrusquement."Jenevaispasfairequoiquecesoittéméraire.Jepromisvousdeuxjeneveuxpasetjegardemafindelatransaction.Tuferaismieuxdegarderlevôtre".
Daemonn'apasétésoulagéenvoyantlatêtedeDawsondansladirectionopposée."Cen'estpasbon,"dit-il.
"Tunesaispas."Jelevailesyeuxversluietattendulesenseignantsàdisparaîtredansleurssallesdeclasse."TrustingBlakepeutêtreunpointdiscutable."
Ilplissalesyeuxalorsqu'ilsetournait,pêcheàlalignedesoncorpscommes'ilmeprotégeait."Qu'est-cequetudis?"
Jepriaisqu'iln'apasleperdre."BlakeaconfirmécequeWillavaitdit.LeDODetDaedaluscroientmamutationsedissipa.Debonnesnouvelles,non?Maisilestdésespéré-plusquenousavonsréalisé.Sinousnesommespasd'accordpourl'aider,ilal'intentiondenousretourner".
LaréactiondeDaemonaétécommeprévu.Ilyavaitmaintenantuntiretdelatailledupoingdanslecasieràcôtédenous,etj'attrapasonbras,lefaisantglisserdanslacaged'escaliervoisinavantlesenseignantsontcommencéàinspecterlasourcedubruit.
lacolèreHelplessinfiltréedansl'airetsesontinstalléssurluicommeunecouverture.Ilsavaitcequejenesuispasprêtàdireencore.CommeavecWill,nousavionsétésoumisàunchantage-piégésànouveau,etquepourrions-nousfaire?Refuserd'allerdepairavecBlakeetêtreretourné?Oufaireconfianceàquelqu'unquiavaitdéjàprouvéqu'ilétaitpasdigned'unetellechose?
Dieu,nousavonsétévisséaudixièmedegré.
JepourraisdireDaemonvoulaitabandonnerl'écoleetrechercherl'ensembleducomté,maisilnevoulaitpasmelaisserseul...peuimportecommentjetravaillaispourleconvaincreque,detousleslieux,jesuisleplussûràl'école.Parceque,apparemmentjen'étaispas,pasquandBlakeétaitderetour,agissantcommeunétudiantnormal.EtBlakesavaitquetantqu'ilestrestéautourdesgens,iln'yavaitrienquenouspourrionsfaire.
Toutaulongdurestedelajournée,jemeattendaisàvoirBlakeànouveau,maisjenel'aipas.Lorsquelaclochefinaleasonné,jenesuispassurprisquandDaemonm'arencontréàmoncasier.«Jesuismontéchezvous,»dit-il.
"Biensûr."Pasdepointenfaisantvaloiràcesujet."MaiscommentestDollyrentreràlamaison?"
Ilcraquéunsourire,aimerquandj'aiappelésavoitureparsonnomstupide."JesuismontéavecDeecematin.AndrewetAshsontàchevalavecsamaison".
Jelaissequecoulerdans,sedemandantquandDeeétaitdevenusiprocheaveceux.Ellen'ajamaisétéungrandfandelaleuretleurstendancesdel'hommehaïssant.Tantavaitchangé,etjesavaisquejenel'avaispasencorevulespectrecomplet.
«Pensez-vousqu'ilavaitvraimentdenousretourner?»Demandai-jeunefoisquenousétionsàl'intérieurmapetiteberline.Al'extérieur,lesarbresnusentourantlestationnementclaquaientcommemilleossecs.
"Ilestévidemmentdésespérée."Daemontented'étirerseslonguesjambes,grommelant."Blakeatuédéjàpourprotégersonami,etleseulmoyenpourBlakepourlegarderensécuritéestsoitenvousretournant,commeilaétéenvoyéàl'origineàfaire,oupournouspourl'aider.Alors,oui,jecroisqu'ilseraittoujourslefaire".
Jesaisislevolant,sefélicitantdelacolèredelavecommeimprégnantmapeau.NousaimerionslaisserBlakealler,enluidonnantunechanced'obteniraussiloinqu'illepouvait,etilestrevenuànousmanipuler.Commentingratétait-ce?
JeregardaiDaemon."Qu'allonsnousfaire?"
Samâchoireatravaillé."Nousavonsdeuxoptions:travailleravecluiouletuer."
Mesyeuxse."Etvousseriezleseulàfairecela?Pasvrai.Ilnefautpastoujoursvous.Vousn'êtespasleseulLuxenquipeutsebattre".
«Jesais,maisjenepeuxpasattendredequelqu'und'autreàporterce
fardeau.»Ilmeregarda.
«EtjeneveuxpascommencerunautreargumentpoursavoirsiouiounonvousferiezunebonneWonderWoman,maisjenel'avaisjamaisattendreouvousmesfrèresetsœursdelefaire,quecesoit.Jesaisquevousl'avezfaitpourvousdéfendre...etnous,Kat,maisjeneveuxpasquecegenredeculpabilitésurvosépaules.OK?"
J'aihochélatête.Imaginantcequejeressentaisdéjà,justeagrandie,tordumesentrailles.«Jepouvaislefaire...sijedevaislefaire."
Unbattementdecoeurpassé,etjemesuissentisamainsurmajoue.Jeprismesyeuxdelaroutepouruneseconde.Ilsouritunpeu."Vousbrûlezlumineux,dumoinspourmoi,etjesaisquevouspouvezlemanipuler,maisladernièrechosequejeveuxestvotrelumièrepourêtrecontaminéparquelquechosesisombre."
Stupideslarmesgirliebrûlélesyeuxetlarouteestdevenueunpeufloue.Jenepouvaispasleslaissertomber,parcequepleurersurluiendisantquelquechosededouxn'apasvraimentaiderle"JesuisunBadass"cas.Maisjeluiaidonnéunsourirelarmoyant,etjecroisqu'ilacompris.
J'aitirédansmonalléeavantquelerestedel'équipageestarrivélà.Remplid'énergienerveuse,jesuivaisDaemondanssamaisonetaattrapéunebouteilled'eau,puisestretournéàlasalledeséjour.Avantquejepuissecommencerleagitéportdutapis,Daemonattrapémamainetmetiraversluialorsqu'ilétaitassis,metirantsursesgenoux.
Armsenrouléesautourdemoi,ilenfouitsonvisagedansmoncou."Voussavezcequenousavonsàfaire»,dit-ildoucement.
Droppinglabouteilleàcôtédenous,jepassaimesbrasautourdesoncou."TuezBlake."
Ils'étouffasonrire."Non,Kitten.Onnevapasletuer".
J'aiétésurpris."N'étaientpas?"
Ilrecula,rencontrermonquestionnementregard.«Nousallonsdevoirfairecequ'ilveut."
D'accord,jesuisplusquesurpris.Pluscommesidérés."Mais...mais...
mais..."
Unsouriretaquinéseslèvres."Utilisezvotremots,Kitten."
Jesortaisdemastupeur."Maisnousnepouvonspasluifaireconfiance.Ceciestprobablementunpiège!"
«Noussommesenquelquesortedesdamnéssinousfaisonsetdamnésinousnelefaisonspas."Ilremua,glissantsesmainslelongdemondosinférieur.«Maisjeluiaidonnéunecertainepensée."
"Quelle?L'ensemblededixminutesilnousafallurentreràlamaison?"
"Jepensequ'ilestmignonquevousappelezmamaisonàlamaison."Sonsourirepropagationàsesyeux,l'approfondissementdeleurteintebrillante."Parailleurs,ilestmamaison.Monnomestsurl'acte".
"Daemon,"jel'aidit,ensoupirant."Bonàsavoir,maisilestpasimportantencemoment."
"Certes,maisilestbond'avoirdesconnaissances.Quoiqu'ilensoit,depuisquetuestotalementhorssujetconsé-"
«Quoi?»Commentat-ilcomprendrecela?"Vousêtesleunique»
«Jesaisquemonfrère.DawsonvaalleràBlakesinousnesommespasd'accord."Toutsonhumouravaitdisparuenuninstant."Ilestcequejeferaissinospositionsontétéinversées.EtnoussavonsBlakemieuxquelui".
"Jenesaispasàcesujet,Daemon."
Ilhaussalesépaules.«Jenevaispaslelaisserteretourner."
Jefroncelessourcils."Ilvavousretourner,aussi,etqu'enest-ildevotrefamille?ApporterBlakedansleplivaêtredangereux...etstupide".
«Lerisquel'emportesurlesconséquencespossibles."
"Jesuischoqué,»admis-je,démêlagemesbras."TunevoulaispasmeformeravecBlakeparcequevousnel'avezpasconfianceenluietquiétaitavantnoussavionsqu'ilétaituntueur."
"Maismaintenant,nousallonsàlafoisdanscesavoircequ'ilestcapable.
Nosyeuxsontouverts."
"Celan'aaucunsens."Aubruitdesportesdevoiturefermeture,jeregardaisparlafenêtre.«LaseuleraisonpourlaquellevousalleztravailleravecluiestpourDawsonetmoi.C'estprobablementpasladécisionlaplussagequevousavezfait."
"Peut-êtrepas."Ildéplaçarapidement,serrantmesjouesetlaposed'uneprofondeunsurmoi,etpuisilm'ajetésansménagementsurlecoussinàcôtédelui."Maismonespritdecomposé.Soyezprêt.Cetteréunionnevapasallerbien".
Lamoitiéaffaléesurlecanapé,jeregardailui.Merdedroitecelan'apasétévabienaller.Jecreusaislabouteilled'eaudedessousmacuisseetassisquel'équipagedelafossealienfaitleurchemindans.
DeeaimmédiatementprislastimulationenfacedelaTV.Seslongscheveuxnoirs,ondulésruisselaitderrièreelle.Uninconnu,lueurfiévreuseallumasesyeuxverts."AlorsBlakeestderetour?"
"Oui."Daemonsepenchaenavant,posantsescoudessursesgenoux,regardantsasœur.
Ellemeregardaetdétournarapidementlesyeux."Biensûr,ilparlaitàellecommerienneseproduisit.IlsétaientBFFs".
Qu'est-cequiaétéavecladéclarationdeBFF?Lacolèreagitel'intérieurdemoi,maisjepousséverslebas.«Cenefutpasuneconversationparticulièrementsympathique."
«Alorsquefaisons-nous?»DemandaAsh.Sonbonnetdecheveuxblondsaétélissésenarrièredansunepetitequeuedecheval.Surquelqu'und'autre,ilauraitregardétropsévère,maiselleréussisoncoupcommeunmodèled'allersurungo-see.
"Tuez-le",adéclaréDee,arrêtantdevantlatablebasse.
Audébut,jepensaisqu'elleplaisantait,parcequecefutDee.Aucoursdel'été,jeunefoisvusapelleuntasdeterrepleindefourmisetdesedéplacerhorsdelaplate-bandedesortequ'ilsneseraientpasétoufféssouslepaillis.Maiscommejelaregardais,commetoutelapièce
regarda,jemesuisrenducomptequ'elleétaitsérieuse.
Mabouchebée."Dee...?"
Sesépaulescarrées."Nemeditespas.Vousêtescontreletuer?Jesaisdéjàque.Vousavezconvaincumonfrèredelelaisservivre".
«Ellenem'apasconvaincu,"Daemondit,lesdoigtsdecurlingsoussonmenton.
Jesautaiavantqu'ilnepuissecontinuer.Cenefutpassontravaildetoujoursseprécipiterpourmadéfense.«Jenel'aipasconvaincredefairequoiquecesoit,Dee.Nousavonstousdeuxconvenuquesuffisammentdegensétaientmortscettenuit-là.Nousnepensonspasqu'ilreviendrait".
"Ilestplusquecela",adéclaréMatthew."IlestégalementconnectéàunautreLuxen.Ilmeurt,sonamimeurt.Nousnesommespassimplementletuer.Noustuerunepersonneinnocente."
"CommeKatyetDaemon?»DemandaAsh,savoixmanquelevenind'habitude.SonbitchinessadûtransféréàDeeàunmomentdonné.
Culpabilitécreuséaveclesdoigtsdelasecondebarbeàpointequelapenséefinieetjetortilla,lacueilletteàunesectionuséesurmonjean.Celan'apasétééquitable.DeeetAdamavaientunehistoired'unelonguehistoirepasséenignorantcequiavaitprobablementtoujoursexistéentreeux.Amouretaffection.Etilsneseraientapprisàconnaîtrelesunslesautresàceniveaujusteavantqu'ilaétéarrachédeson.
AshregardaDawson."EtcommevousetBeth?»Quandlesdeuxgarçonsacquiescèrent,AshserassitetregardaunMatthewsilencieux."NousnepouvonspastuerBlakesachantqu'ilvatuerunLuxeninnocent.C'estcommetuerKatyetprenantDaemon."
Jehaussaunsourcil,cequim'avaluuncoupdecoudeaugenoudeDaemon.
«JenedispasquenoustuonsKatyouBeth,"Deearappelétoutlemonde.«NousnesavonspasquiestcetteautreLuxenest.Pourtoutcequenoussavons,ilpourraittravailleravecleDODoutoutcequiestautre
groupe.Blake...IlatuéAdam,Ash".
«Jesaisque,"ellesèchement,lesyeuxbrillantsd'unbleubrillant.«Jesuissasœur."
lacolonnevertébraledeDeeseredressacommeelleseredressa."Etjesuissapetiteamie."
Saint-fume...Ilétaitcommejouropposéouquelquechose.Jesecouaislatête,stupéfait."Legroupeestappelé
Dédale."
Ouais,Deefichaientpascequelegroupeaétéappelé.EllesetournaversMatthew.«Nousdevonsfairequelquechoseavantquequelqu'unseblesse."
Matthewavaitl'airaussichoqué."Dee,noussommessansbut"
"Killers?"Sonvisagerougit,puispâlit."Nousavonstuéavantdenousprotéger!NoustuonsArumtoutletemps.DaemonatuélesofficiersDOD!"
Daemontressaillit,etjeimmédiatementprisacteàcetégard.Ilnepeutpasmontreràquelpointlemeurtreledérangeait,maisjesavaisqu'ilafait."Dee,"jel'aidit,etétonnamment,ellemeregardait."Jesaisquevousêtesmalencemoment,maisça...Cen'estpastoi."
ElleprituneprofondeinspirationetderrièreellelaTVvacillaitsuretendehors.«Vousnemeconnaissezpas.Etvousnesavezpaslamerde.Ce...cefreak-cequel'hommequ'ilest,étaiticiàcausedecequemonfrèreafaitpourvous.Enthéorie,sivousnevenezici,riendetoutcelaneseraitarrivé.Adam...»Savoixapris.
"Adamseraitencoreenvie."
Daemonseraiditàcôtédemoi."Çasuffit,Dee.Cenefutpassafaute."
"Toutvabien."Jemesuisassisdoscontrelecoussin,sesentantcommesilesmursavaientdéplacéplusprès.Andrewavaitditlesmêmesjoursdechoseavantetmêmesil'entendredirequ'ilsuçait,venantdelabouchedeDeeluiadonnéunequalitédeguêpepiqûresemblable.Unepartiede
moipresquenepouvaitpascroireDeeavaitdit.PashyperetmignoncommelaFéeClochetteDee.Paslafillequiafouettédansmaviependantl'été,sesentanttoutaussisolitairequemoi.Celan'apasétémonmeilleurami.
Etensuiteçam'afrappé.
Deen'apasétémonmeilleuramiplus.
Dieu,laréalisationquisemblaitplusimportantquetouteautrechosequisepassait.Ouais,c'étaitstupidequandlagrandeimageaétéappeléenjeu,maisDeeétaitimportantpourmoi,etjeluiavaientéchoué.
Acôtédemoi,Dawsondécaléeversl'avant."SiKatyétaitpasvenuici,jenel'auraisjamaisétélibéré.Lemondefonctionnedefaçonmessed-up."
Deesemblaitqu'elleavaitmêmepasconsidéréque.Ellepivoteautour,jouantavecunemèchedesescheveuxunehabitudenerveusedelasienne.Sonbrasdisparutpendantquelquessecondes,puiselleétaitassisesurlatablebasse,ledospournous.
Delebrasdufauteuil,Andrewsoupira.Chaquefoisquejel'airegardé,ilavaiteusonregardfixésur
Dee."Lesgars,sinousaimonsl'idéedetuerquelqu'unounon,nousdevonsfairequelquechose."
«Nousfaisons,"Daemonconvenu.Ilmeregardarapidementavantd'affronterlegroupe."Sedisputersurcequ'ilfautfaireavecBlakeestunepertedetemps.SinousnelesaidonspaslelibérerChrisetàsontourobtenirBethdos,ilvatournerKatetmeover".
"Wow,"Matthewmarmonna,enfonçantsesdoigtsdanssescheveux.Etpuisilafaitquelquechosed'inouï,pourluiaumoins.Iljura.
Deeétaitànouveau,sonmouvementbrusqueetsaccadée."Iladitque?"
"Jenedoutepasqu'ilestsérieux,"jel'aidit,détestantquetousontétémisdanscettepositionàcausedemoi.Sij'avaisécoutéDaemonaudébut...Donc,beaucoupseraitavez,auraitpumoments."IlestincroyablementdésespéréepourlibérerChris."
"Ensuite,ilafait",adéclaréDawson,semblantsoulagé.«Nousl'aidons,etilnousaide."
Deetourbillonnait."Lesgars,vousFreakingfou!Nousnepouvonspasaiderlemeurtrierd'Adam!"
"Alorsqu'est-cequevoussuggérezquenousfaisons?»DemandaMatthew.«Laissez-letransformervotrefrèreetKatyplus?"
Sesyeuxroulaient."Non.Commejeledisais,onletue.Celaval'empêcherdefairequoiquecesoit".
Jesecouaislatête,abasourdiparlaférocitédesavoix.JecroyaisaussiBlakeavaitprobablementmourir,parcepourquoidevrait-ilvivrequandAdamavaitpas,maisentendreDeecommecettecoupeàtraversmoiavecuncouteauémoussé.
Daemonsetenait,ledessind'unelonguehaleine."OnnevapastuerBlake."
lesmainsdesasœurenbouledanslespoings."Tonappel.Paslemien."
"Nousallonsl'aideretnousallonsgarderunoeilsurlui,"Daemonacontinuésévèrement."Etaucund'entrenousallonsletuer.""Bullshit",siffla-t-elle.
Sursespieds,Andrewafaitunpasenavant."Dee,jepensequevousdevezvousasseoiretderéfléchiràcesujet.
Vousnel'avezjamaistuéauparavant.PasmêmeunArum."
Ellecroisalesbrasmincesetsonmentonestmontéd'uncran.«Ilyatoujoursunepremièrefois."
LesyeuxdeAshécarquillacommeelleaglisséunregardsurmoiquedit,merdesainte.Jevoulaisquejesavaisquoifaireoudire,maisiln'yavaitrien.
perdrerapidementlapatience,Daemonreflètelapositiondesasœur."Celaneveutpasendiscussion,Dee."
Unefaiblelueurdelumièreblancheombréelecontourdesoncorpstremblant."Tuasraison.Iln'yarienquevouspouvezdirequecelame
convaincrequesavienedevraitêtreépargné".
"Nousn'avonspaslechoix.Blakel'amisenplacequesiquelquechoseluiarrive,NancyserainforméàproposdeKatyetmoi.Nousnepouvonspasletuer."
Elleétaitdécouragée."Ensuite,nousdécouvronsquiilaparléoutravaillantavecetprendresoind'eux!"
LamâchoiredeDaemonachuté."Es-tusérieux?"
"Oui!"
Ilsedétourna,secondesdelaperdre.Monestomacroulé.Cettesituationétaittoutfaux.
Acôtédemoi,Dawsonsepenchaenavant,enprenantsurlamêmepositionqueDaemonavaitauparavant.«Votrebesoindevengeanceplusimportantquedetrouveretd'arrêtercequ'ilsfontàBeth?"Ellenedétournapasleregard,maisseslèvresenfoncédansunelignesombre.
TouslesyeuxétaientsurDawson.«Parceque,petitesœur,laissez-moivousdirequecequeAdamestpasséparpâlitencomparaisondecequ'elleconnaît.Leschosesquej'aivu...»Ilseperdaientetsonregardbaissé."Sivousdoutezdecequejedis,puisdemanderKaty.Elleaeuunavant-goûtdecertainesdeleursméthodesetellepeutencoreparlerpeinedecrier".
Deeblanchies.Nousavionspasparlé,pasvraiment,depuisleNouvelAn.Jenesavaispascequ'ellesavaitausujetdemabrèvecaptureoulesméthodesWillavaitl'habitudedemesoumettre.Sonregardvacillaitàlamienne,etelledétournalesyeuxtropvite.
«Vousdemandezbeaucoup,"dit-elled'unevoixrauque,inférieuretremblantedelalèvre.Maissesépaulesaffaissées,etellesetourna,enmarchantàlaported'entrée.Sansdireunmot,elleaquitté.
Andrewétaitdéjàderrièreelle,letirDaemonuncoupd'oeil.«Jevaisgarderunœilsurelle.»«Merci,»dit-il,ensefrottantsapaumelelongdesamâchoire.«Ehbien,celaallaitàmerveille.»«Avez-vousvraimentelleoul'undenousd'êtred'accordavecça?»DemandaAsh.
Daemonrenifla."Non,maisj'aiunproblèmeavecmasoeurdoncprêtàtuer."
"Jenepeuxpas...»Jenepouvaismêmepasterminer.Entrantdanscela,jesavaisqueçanevapasêtrebon,maisAshetAndrewétaientceuxquej'attendaisàvouloirallertoutkiller-jamaissérieDee.
Matthewadirigélaconversationversleprésent."Commentpouvons-nouscontacterBlake?Ilestpasquelquechose
Jepeuxousivoussouhaitezdiscuteravecluidanslaclasse".
Toutlemondemeregardait...toutlemondesaufDaemon."Quelle?"
«Vousavezsonnuméro,non?»DitAshenregardantsesonglesnus."Texte.Appellele.Peuimporte.Etluidirequenoussommesridiculementstupideetl'intentiondel'aider".
Jefisunvisage,maisatteintpourmonsacetcreusémacellule.EnvoiBlakeuntexterapide,jesoupiré.Unesecondeplustard,ilarépondu.Knotsformésdansmonestomac."Demainsoir,samedi."Mavoixétaitfaible.«Ilveutseréunirdemainsoirdansuntrouspot-fuméepublic."Daemonadonnéunesecousserapidedesonmenton.
Mesdoigtsvoulaientserebeller,maisjedactylographiésunrapidecorrect,puisjetémontéléphonedanslepackcommeilétaitunebombesurlepointdepartirdansmesmains."C'estfait."
Personnenesemblaitsoulagé.PasmêmeDawson.Ilyavaitunetrèsbonnechancequecelaallaitexploserdansnosvisagescommeiln'yavaitpasdelendemain.Maisnoschoixétaientlimités.CommeDaemonavaitdit,DawsoniraitàBlakesiouiounonnousavonsfait.Ettravailleravecl'enneminoussavionsmieuxqueceluiquenousnel'avonspas.
Maisquelquechosedefroidetickyouvertdansmapoitrine.
NonpasparcequenousallionsallerdanscettevoieavecBlakeetnonpasparceDeevoulaitBlakemourir.Maisparcequ'aufond,souslescouchesdelapeau,lesmusclesetlesos,cachésloindetoutlemonde,mêmeDaemon,jevoulaisaussiBlakemort.LuxenounonInnocent...Moncodemoraln'apasétédutoutoffenséparelle.Etilyavaitquelquechosedetrès,trèsmal.
Chapitre11
Jemesuisaccrochéautourdeleurmaison,enespérantDeereviendraitetjepouvaisdiscuteravecelle,maistoutlemondequittaisetelleetAndrewn'étaispasretourné.
Deboutsurleperron,jel'airegardéAshetMatthewDriveOff,moncœurlourdavecregretetunmilliardd'autreschoses.Jen'aipasbesoinderegarderderrièremoipoursavoirqueDaemonmeavaitrejoint.Jemesuisfélicitédelachaleuretlaforcedesesbrasoffertscommeilsmetournaientderrière.
Jemesuispenchéenarrièrecontresapoitrine,laissantmesyeuxtombentfermés.Ilposasonmentonausommetdematêteetàquelquesminutespasséesavecseulementlebruitd'unappeausolitaireetunecornedesoufflagedansladistance.Contremondos,soncœurbattaitstableetsolide.
«Jesuisdésolé,"dit-il,demesurprendre."Pourquoi?"
Ilprituneprofondeinspiration.«JenedevraispasavoirflippésurtoutechoseDawsonweek-enddernier.Vousavezfaitlabonnechoseenluidisantquenousavionsaider.Sinon,Dieusaitcequ'ilauraitfaitmaintenant."Ilfitunepauseassezlonguepourembrasserlehautdematête,etjesouris.Ilétaittellementpardonné."EtjevousremerciedetoutavecDawson.Mêmesinotresamediprendrauntourencrapsville,Dawson...Ilaétédifférentdepuislanuitdezombies.PaslevieuxDawson,maisàproximité."
Jemordismalèvre."Onn'apasbesoindemeremercierpourcela.
Sérieusement."
"Jefais.Etjelepensais."
«Ok.»Plusieurssecondespassèrent."Pensez-vousquenousavonsfaituneerreur?LaisserBlakeallercesoir-là?"
Sesbrasserrés."Jenesaispas.Jefaisvraimentpas".
«Nousavonseudebonnesintentions,non?Nousvoulionsluidonnerunechance,jesuppose."Alorsjeriais.
"Quelle?"
Mesyeuxsesontouverts."Laroutedel'enferestpavédebonnesintentions.Onauraitdûfustigésoncul."
Daemonbaissalatête,lementonmaintenantsurmonépaule."Peut-êtrequejel'auraisfaitquelquechosecommeçaavant."
Jetournailatêteversson."Quevoulez-vousdire?"
"Avantdevenirlelong,jel'auraistuéBlakepourcequ'ilafaitetsesentaitcommedelamerdeaprès,maisjel'aifait."Ildéposaunbaisercontremonimpulsiondebattement."Etdansunsens,vousnemeconvaincre.
PasdelafaçonDeepense,maisvousauraitpuprendresurBlake,etvousnel'apas."
Toutcesoir-làsemblaitchaotiqueetsurréalistemaintenant.lecorpssansvied'Adam,puisleArumquiavaitattaqué...Vaughnetlepistolet...Blakecourir..."Jenesaispas."
«Jefais»,dit-il,etseslèvresserépandredansunsourirecontremajoue."Vousmefaitespenseravantd'agir.
Tumedonnesenvied'êtreunemeilleurepersonne-Luxen-quecesoit».
Jeluiaifaitfacecomplètement,regardantverslui."Tuesunebonnepersonne."
Daemonsourit,sesyeuxclin."Kitten,vousetmoisavonsqueestincroyablementrare."
"Non-"
Ilmitundoigtsurmeslèvres.«Jefaisdesdécisionsterribles.Jepeuxêtreunbranleuretjelefaisexprès.Jetendsàintimiderlesgensàfairecequejeveux.EtjelaissetoutcequiétaitarrivéavecDawsonamplifientceux...euh,destraitsdepersonnalité.Mais-"Ilaenlevésondoigt,etsonsourireserépandredansunsourire."Maistoi...tumefaisveuxêtredifférent.Voilàpourquoijenel'aipastuéBlake.Voilàpourquoijeneveuxpasvousprendrecesdécisionsoupourvousd'êtreautourdemoisijechoisisceschoses".
Accabléparcequ'ilavaitadmis,jenesavaispasquoidire.Maisilbaissalatêteetm'aembrassé,etjel'aiapprisque,parfois,quandquelqu'unditquelquechosedesiravageuseparfait,iln'yapasbesoind'uneréponse.Lesmotsontdittoutcela.
...
J'aipassésamedimatinavecmamère.Nousavonseuunpetitdéjeunergras,artèretuantauIHOPpuisperduquelquesheuresdollarmagasinshopping.Engénéral,jepréfèrecueillirmescilshorsdeserpenterlesallées,maisjevoulaispasserdutempsavecelle.
Cesoir,DaemonetmoiétionsrencontrerBlake-seulementnous,parsademande.MatthewetAndrewallaientjouerunparking-lotespionscommesauvegarde,puisqueDeeetDawson,pourdesraisonstrèsdifférentes,avaitétéinterditd'approcheràmoinsd'unmiledel'endroit.
Ilétaitimpossiblededirecequivasepasser,si.Cepourraitêtremonsamedidernier,madernièrechoseavecmamère.Etcelafaittoutedouce-amèreexpérienceeteffrayant.Tantdefoispluspetitetdanslavoiturequejevoulaisluidirecequisepassait,maisjenepouvaispas.Etmêmesijelepouvais,lesmotsneseraientprobablementpassontsortis.Elleavaitamusementheureuxdepasserdutempsavecmoietjenepouvaispasmerésoudreàleruiner.
Maisleswhat-ifsmehantaient.Quefairesicelaétaitunpiège?QuefairesileDODouDaedalusnousontemmenésdans?QuefairesijesuisdevenuBethetmamèren'ajamaisentenduparlerdemoi?Quefairesi
elleestrevenueàGainesvillepouréchapperàlamémoiredemoi?
Aumomentoùnoussommesrentréscheznous,jesuissûrquejevoulaislancer.Monestomacsetordaitautourdelanourriture.Ilétaitsimauvaisquejesuisallésecoucherpendantquemamanaunpeudesommeilavantledébutdesonquartdetravail.
Environuneheurederegarderlemurplustard,Daemontextedetjerépondu,enluidisantdeselaisserentrer.Apeinejefrappeenvoyerquejemesuissentiletirdansledosdemoncouchaleuretjeroulaisverslaporte.
Daemonnefaisaitaucunbruitcommeilassouplimaporteouverteetaglissécependant,unelueurméchantedanssesyeux.»?DortVotremaman"Jehochélatête.
Sonregardfouillémonvisage,puisilfermalaportederrièrelui.Unbattementdecoeurplustard,ilétaitassisàcôtédemoi,lessourcilsdessinésserrés."Vousêtesinquiet."
Commentilsavaitau-delàdemoi.Jecommençaisàluidirequejenesuispasinquiet,parcequejedétestaisl'idéedelestressersurmoioudepenserquej'étaisfaible,maisjeneveuxpasêtreforteencemoment.Jeavaisbesoindeconfort,jelevoulais."Oui,unpeu."
Ilasouri.«Çavabiensepasser.Peuimporte,jenevaisrienlaisservousarriver".
Daemoncouruleboutdesesdoigtssurmajoue,etjecomprisalorsquejepouvaisavoirlesdeux.Jepourraisflippeunpeuàl'intérieuretbesoindelui,maisjepouvaisencoreêtreassezfortepourseleveràsixetrencontrernotretêtesurlesort.Jepourraisêtreàlafois.
Dieu,ilmefallaitunpeudesdeux.
Sansunmot,jeglissaisur,enluidonnantàmanger.Daemonaglissésouslescouvertures,jetantunbraslourdsurmataille.Jerecroquevillécontrelui,posantmatêtesoussonmenton,mesmainsjointessursapoitrine.Enutilisantmesdoigts,jedessinaisuncœurau-dessusdeson,etilenriant.
Nousdéposonslàpourquelquesheures.Parfois,parleretriretranquillement,nousassurerquenousneréveillonspasmamère.Pendantuncertaintemps,noussomnoléensembleetpuisjemeréveillais,emmêlédanssesbrasetlesjambes.D'autresfois,nousnoussommesembrassésetlesbaisers...ehbien,ilafallujusqu'àlaplupartdutemps.
Ilétaitjustesisacrémentbon.
Meslèvressesentaientenfléecommeilmesourit,sespaupièreslourdementàcapuchon,maisderrièrecescils,sesyeuxétaientcommelacouleurderoséeherbedeprintemps.Lelongdelanuque,sescheveuxbouclés.J'aiadorécourirmesdoigtsàtraverselle,redressantlesbrinssortiretregarderlesprintempsenplace.Etilaimaitquandjejouaisavecelle.Fermantlesyeux,ilpenchasatêtesurlecôté,alorsjesuisunmeilleuraccès,unpeucommeunchatd'étirementpourêtrecaressés.
Ah,lespetiteschosesdanslavie.
Daemonattrapémamainquejeglissaisautour,surlesmusclesépaisdanssoncou.Ilaapportémapaumeàseslèvres.Moncœurafaitlachosedeflottement,puisilm'aembrasséencore...etencore.Samainadéménagéàmahanche,sesdoigtsdecurlingdansledenimavantdeglissersousl'ourletdemachemise,cequiprovoquemonpoulspileràtraversmoi.Ilroulasurmoi,sonpoidsfairedeschosesfollesàmonestomac.
Commesamainseglissa,mondosarqué."Démon-"
Sabouchefaittairetoutcequ'ilétaitquejevoulaisdire,etmoncerveauvidé.Ilyavaitjusteluietmoi.Cequenousavionsàfaireplustardtoutsimplementdisparudemoninquiétuderadar.Jemesuisdéplacé,jetantunejambesursonetMy-
Footstepstrottaientdanslecouloir.
Daemondisparuau-dessusdemoi,réapparaissantàmachaisedebureau.Grimaçantsansvergogne,ilaramasséunlivrequejemesuisfixé.
"Lahaussedulivreverslebas,"Jerailla,lissantmamainsurmescheveux.
Riresoussonsouffle,ilretournaetcraqueléeouvert.Avecsecondespourépargner,mamanafrappéàlaporte,puisl'ouvrit.Sesyeuxonttirédulitàlachaise.
«Bonjour,MmeSwartz»,adéclaréDaemon."Vousavezl'airbienreposé."
Jeluilançaiunregard,puisserrémamainsurmabouche,étouffantmesfousrires.Ilavaitramassél'undesromanshistoriquesaveclescorsage-ripper,couverturesdetonneau.
Mamanhaussaunsourcil.SonexpressionessentiellementluWTF,etjesuispresqueperdu."Bonsoir,Daemon.»Ellesetournaversmoi,lesyeuxserétrécissant.
Codpiece?Daemonarticula,roulantsesyeux.
"Portedelachambre,Katy."Mamanestretournéàlaporte."Vousconnaissezlesrègles."
"Pardon.Nousnevoulionspasteréveiller".
"Commentattentionné,maisilresteouvert."
Lorsquesespasreculé,Daemonjetélelivresurmatête.Jelevailamain,l'arrêterpourqu'ilplanait,etarrachéhorsdel'air.«MatérieldelectureNice."Sesyeuxplissés.«Tais-toi.»Jeris.
...
Iln'yavaitpasderirequenousavonstirédansSmoketrouDinerparkingunpeuavantsixlelot.Regardantpar-dessusmonépaule,jel'aivuSUVMatthewgaréedansledos.sérieusement,jeluiespéraisetAndrewfaitattention.
"LeDODnevapaséclaterenici,"Daemondit,tirantsurlestouches.«Pasenpublic."
"MaisBlakepourraitgelertoutelaplace."
"Doncjepeux."
"Oh.Jenel'aijamaisvufaireça."
Illevalesyeux."Ouituas.Jemefigeailecamion.Rappellestoi?Saved
votrevieettout?"
"Ah,oui."Jemesuisbattuunsourire.«Tuasfaitfaire."
Iltenditlamain,metapotantdoucementsouslementon.«Ouais,tuferaismieuxdeserappelerque.Deplus,jenesuispasunshow-off."
Enouvrantlaporte,jeriais."Toi?Pasunshow-off?OK."
"Quoi?"Fauxindignationtraversasonvisagecommeilfermalaporteetloppéautourdel'avantduSUV.
«Jesuistrèsmodeste."
"Sijemesouviensbien,vousavezditlamodestieétaitpourlessaintsetlesperdants.»Lebadinageaaidéàsoulagerlesnerfs."Modesteestpasunmotj'utiliserpourvousdécrire."
Ilalaissétombersonbrassurmonépaule."J'aijamaisditunetellechose."
"Menteur."
Daemonmelançaunsouriremalicieuxquenousnousdirigions.JescrutaislerestaurantpourBlake,monregardplongeantsurlesamasderochesnaturellesémergeantdeplanchersetàcôtédesstands,maisilétaitpasencorelà.Leserveurnousaassisdansunecabineprèsdel'arrière,coziedjusqu'àlacheminéerugissant.Jetentaidemeteniroccupéendéchirantlaservietteenpetitsmorceaux.
"Voulez-vousmangercelaouvousfaireuneliteriedehamstermaison?"Ilademandé.
J'airi."Litièrepourchatbiologique,enfait."
"Agréable."
Uneserveuserousseestapparu,vêtud'unsourireéclatant."Daemon,commentvas-tu?N'apasvu
vousdanslesâges".
"Bien.Quediriez-vous,Jocelyn?"
Biensûr,jedevaisluidonnerplusd'uncoupd'oeildepassage,puisquelesdeuxétaientsurlabasedupremiernom.Pasdejalousieoudequoiquecesoit.Ouaisc'estça.Jocelynétaitplusâgéquenous,maispasdebeaucoup.Peut-êtreunevingtained'années,maiselleétaitvraiment,vraimentjolieavectoutcequelescheveuxrougesempilésenbouclesépaisses,entourantunteintdeporcelaine.
D'accord,elleétaitbelle...commedans,Luxenbelle.
Jemesuisassisdroit.
«Jesuisvraimentbien,"dit-elle.«Jesuisdescendudelagestiondepuislesbébés.Travailleràtempspartielplutôt,carilssontunepoignée,maisvousetvotrefamilledevraientvisiterbientôt,d'autantplusque..."Ellemeregardapourlapremièrefois,etsonsourireinclina."DepuisDawsonestrevenu.Rolandaimeraitvoirtouslesdeux."
Totaldesétrangers,jepensais.
"Nousaimerionslefaire."Daemonmeregardaetclignasournoisement."Parailleurs,Jocelyn,ceciestmonamie,Katy."
Jemesuissentiunepousséeridiculedeplaisirquejetendismamain.«Salut.»Jocelynclignadesyeux,etjejureraissonvisageestdevenuencoreplusblanc."Girlfriend?""Girlfriend"Daemonrépété.
Ellearécupérérapidementetmeserralamain.Unefaibleétincelleasautédesapeauàlamienne,etjefissemblantdenepasremarquer."Belle...agréabledevousrencontrer,"dit-elle,libérantrapidementmamain."Euh,qu'est-cequejepeuxvousobtenirdeux?"
"DeuxCokes,"at-ilordonné.
Jocelynskedaddledoffaprèscela,etjelevailessourcilsàDaemon."Jocelyn...?"
Ilaglissésuruneautreserviettepourmapile.«Es-tujaloux,Kitten?"
"Pff.Peuimporte."Jemesuisarrêtéaudéchirement.«D'accord,peut-êtreunpeujusqu'àcequejemesuisaperçuqu'elleétaitdansl'ARP."
"ARP?"Ilsetenait,àveniràmescôtéstoutendisant:«Scoot».
Jeglissaiplus.«ProgrammederéinstallationAlien."
"Ha."Ilalaissétombersonbrassurledosdelacabineetétenditsesjambes."Oui,elleestdebonnespersonnes."
Jocelynestrevenuavecnosboissonsetademandésinousvoulionsattendrequenotreaminousarejointpourplacernoscommandes.Cefutunegrandegraissepas.Daemoncommandéunsandwichaupaindeviandealorsquejedécidaidemangerlamoitiédesacommande.Jenesavaispasquejepouvaissupporterquelquechosedeplus.
Ilinclinésoncorpsverslemiendèsqu'ilafinidedéciderentrelesfritesetlespommesdeterreenpurée
-friesgagné.«Riennevasepasser,»dit-il,àvoixbasse."OK?"
Mettreunvisagecourageux,jehochélatêtecommejel'airegardéautourdelasalleàmanger."Jeveuxjusteenfiniravecça."
Pasmêmeuneminuteplustard,lesclochesau-dessusdelaportetintaientetavantquejepuisseleverlesyeux,Daemonraiditàcôtédemoi.Etjesavais,jesavaistoutdesuite.Monestomacsedansmagorge.
Spiky,bronzeàboutdescheveuxdestylemessilyavecunetonnedegelestenvue,puislesyeuxnoisetteverrouilléssurnotretabledelaporte.
Blakeétaitici.
chapitre12
Blakeavaitunairconfiantquantàlui,commeilamarchéjusqu'ànotretable,maisilyavaitriensurswaggermortelledeDaemonoulesourirefroidetarrogantqu'ilportaitcetinstant.Ilavaitunregardpurementprédateur.
Toutàcoup,jenesavaispasunlieupublicétaitunebonneidée.
"Bart,"Daemontraînante,sesdoigtstapotantlelongdelacabinederrièremoi."Çafaittellementlongtemps."
«Jevoisquevousaveztoujourspascomprismonnom."Blakeaglissé
danslesiègeenfacedenous.Sonregardtombasurletasdeserviettesdéchirées,puisàmoi."Hey,Katy."
Daemonsepenchaenavant.Lesourireétaittoujourssursonvisage,maissesparolesétaientcommelesventsarctiques.
«Vousneparlezpasd'elle.Dutout."
Iln'yavaitpasd'arrêtHe-Manquandilestsortiàjouer,maisjel'aipincésouslatable.Daemonm'aignoré.
"Ehbien,nevousparlevafairecetteconversationréelleapproximative.»«Commejemesoucie?"DitDaemon,plaçantsonautremainsurlatable.
J'exhalélentement."OK.Passonsaupoint.OùsontBethetChris,Blake?"
LeregarddeBlakeaglisséàlamienneànouveau."JE-"
Uncourantd'électricitécauséeparlamaindeDaemonetatirésurlatable,choquantBlake.Ilsursautaavecunsifflement,sesyeuxserétrécissantsurDaemon.
Daemonsourit.
«Regardez,vousoutil,vousnepouvezpasmeintimidercettefois.»LavoixdeBlakedégoulinaitmépris."Donc,vousêtesjustedeperdredutempsetdemefairechier."
"Onverra."
JocelynestrevenuavecunrepasmassifdeDaemonetaprislacommandedeBlake.Commemoi,ilaseulementdemandéunsoda.Quandnousfûmesseulsunefoisdeplus,jemesuisconcentrésurBlake.
"Oùsont-elles?"
"Sijevousledis,jedoisfaireconfiancequevousdeux,plusquelqu'und'autre,nevaspasmedonnerunbaindeciment."Jelevailesyeuxàlaréférencedelamafia.«Laconfianceestunerueàdoublesens.»«Etnousnetefaisconfiance,"Daemonjeté.
Blakepritunelonguerespiration.«Jenevousblâmepas.Jevousai
donnéaucuneraisondemefaireconfianceautrequelefaitquejenedispasDaedalussurlafaçondontlamutationatenu".
"EtjepariequecesoitvotrevousoncleVaughn-arrêtédemeretourner,ouvouspenséqu'ilfaisaitsontravail,"répliquai-je,essayantdenepasserappelerleregardd'horreurquiavaitréglésurlevisagedeBlakequandsononclel'atrahi.Ilneméritaitpasmasympathie."Maisilvousvissepluspourl'argent."LamâchoiredeBlakeatravaillé."Ilafait.EtilamisChrisendanger.Maiscen'estpascommesijenel'aipaseuàlesconvaincreducontraireaprèslefait.Ilspensentquejesuisheureuxd'êtreunimplant.Quej'aibuleKool-Aidetdemandésecondes".
Daemonricana."Pourenregistrervotreproprecul,jesuissûr."
Ilignoracecommentaire.«Lefaitest,Daedalusnecroitpasquevousêtesunsujetviable.»«Commentsavez-vous?"LesdoigtsdeDaemonserréssursafourchette.
Blakeluilançaunregarddeduh."LaseulevraiecartesauvageiciestWill.Detouteévidence,ilsavaitetutilisécetteconnaissance".
"Willestpasnotreproblèmeleplusgrandouleplusennuyeuxencemoment."Daemonpritunebouchée,mâcherlentement."Soitvousavezbeaucoupdecourageouêtesincroyablementstupide.Jevaisalleraveclapartieincroyablementstupide".
Blakerenifla."Ouais.OK."
UnregarddangereuxombrelevisagedeDaemon,etpendantunmoment,personnen'abougéqueJocelynestrevenuaveclaboissondeBlake.Laseconde,elleavaitdisparu,Daemonsepenchaenavant,sesyeuxcommencentàbrillerderrièresescils."Nousvousavonsdonnéunechanceetvoussommesrevenusiciaprèsavoirtuél'undesnôtres.Tucroisquejesuislaseulepersonnequevousavezàregarderpar-dessusvotreépauleetfaireattention?Tuessimal."
UnfildelapeurafinalementmontrédanslesyeuxbarattagedeBlake,maissavoixétaitmême."Lamêmechosevautpourtoi,monpote."
Daemonserassit,lesyeuxàcapuchon."Tantquenoussommessurlamêmepage."
«RetouràDédale,"dis-je."Commentsavez-vousqu'ilsregardentDawson?"
«Jevousaiobservélesgars,etjelesaivustraîner.»Ilsepenchacontrelestand,encroisantlesbras.«JenesaispascombiendetravailWillafaitpourlefairelibérer,maisjedoutequ'ilatirélalainesurlesyeuxdequelqu'un.Dawsonestlibreparcequ'ilslevoulaientêtrelibres".
JeregardaiDaemon.LessoupçonsdeBlakereflètentnotrepropre,maisquiétaitunautreproblèmepourunautrejour,ilsemblait.
LeregarddeBlakeesttombéàsonverre."Voicil'affaire.JesaisoùilssontmaintenantBethetChris.Jen'ysuisjamaisallé,maisjeconnaisquelqu'unquiaetpeutnousdonnerlescodesdesécuritépourentrerdansl'établissement."
"Holdup,"jel'aidit,ensecouantlatête."Donc,vousnepouvezpasvraimentnousfaireentrer.Quelqu'und'autrepeutlefaire?"
"Allezcomprendre.»RigolaDaemon."Biffestpratiquementinutile."
LeslèvresdeBlakeéclaircis."Jesaiscequeleniveauetlacellulequ'ilssontconservésdans,sansmoi,vousdevriezjustefairetournerautourdel'enceintelamendicitéàêtrecapturé."
"Etmonpoingestlamendicitéd'êtredansvotrevisage,"Daemontiréenarrière.
Jelevailesyeux."Nonseulementvousnousdemandezdevousfaireconfiance,maisfaireconfianceàquelqu'und'autre?"
"Quequelqu'und'autreesttoutcommenous,Katy."Blakeabaissésescoudessurlatable,basculesonverre.«Ilestunhybride,maisaobtenudesousDaedalus.Etcommeprévu,illeshaitetaimeraitriendeplusquedelavisaveceux.Ilnevapasnouségarer".
Ouais,jesuisdenepasaimertoutcela."Etcommentquiconqueobtenir'desous'Daedalus?"
LesouriredeBlakemanquaitdechaleur.«Ils...disparaissent."
Oh,ehbiencelasemblaitrassurant.Jeglissaimescheveuxenarrièresur
lesdeuxcôtés,sesentantméfiant.«D'accord,disonsquenousfaisons;commentobtenez-vousencontactaveclui?"
«Vousnecroyezrien,saufsivousêteslàpourentémoignerpourvous-mêmes.»Etilavaitraisonàcesujet.«JesaisoùtrouverLuc."
LabouchedeDaemongondolé."SonnomestLuc?"
Blakehochalatête."Ilnevapasêtreaccessibleparcellulaireoupare-mail.Ilestunpeuparanoïaquesurlescellulesetlesordinateursdugouvernementtaraudage.Nousdevonsalleràlui.»«Etoùest-ce?»DemandaDaemon.
"Touslesmercredissoir,ilsebloquedansunclubàquelquesmilesàl'extérieurdeMartinsburg»,aexpliquéBlake.
"Ilseralàcemercredi."
Daemonsemitàrire,etjemedemandaiscequel'enferqu'iltrouvaitsidrôle."Lesseulsclubsdanscettepartiedel'Ouest
Virginiasontlesclubsdedanseuses."
"Onpourraitpenserque."Fatuitéenvahissaitl'expressiondeBlake."Maisceciestunautretypedeclub.»Ilmeregarda."Lesfemmesneseprésententpasenjeansetchandails."Jeluiaidonnéunregardfadequejetiraisunefritedansl'assiettedeDaemon."Qu'est-cequemontrentqu'ilsen?
Rien?"
"Lachoselaplusprochederien."Sonsourireétaitréelmaintenant,cequiprovoquelevertàsesyeuxbrillent,merappelantleBlakemapremièrerencontre."Mauvaispourvous.Yaypourmoi.""Tuveuxvraimentmourir,non?»DitDaemon.
«Parfois,jepensequeoui."Ilyavaitunepause,etsesépaulesroulé."Quoiqu'ilensoit,nousallonsàlui,ilvaobtenirlescodes,puisilestsur.Nousallons,vousobtenezcequevousvoulez,etjereçoiscequejeveux.Vouslesgarsnemeverrezànouveau."
"C'estàpeuprèslaseulechosequevousavezditjusqu'àprésentqueje
l'aime."RegardaigudeDaemonaatterrisurBlake."Lachoseest,jevaisavoirdumalàvouscroire.VousditesquecethybrideestàMartinsburg,non?Iln'yapasdequartzbêtaprèsdecetendroit.Commentsefait-ilpasdevenul'après-midicollationdecertainsArumencore?"
UnelueurmystérieuseremplilesyeuxdeBlake."Lucpeutprendresoindelui-même."
Quelquechosen'apasétéici."EtoùestleLuxen,ilestliéà?»«Aveclui»,adéclaréBlake.
Ehbien,celarépondàcettequestion,maisencore,riendetoutcelaassisbienavecmoi.Merde,toutecettesituationétaitàlarechercherisquée,maisquelchoixavons-nousavoir?Nousétionsdéjàdansuneprofonde.Autantallersurnotretête-évierounager,commemonpèredisait.
"Regardez,"Blakeadit,enfixantunregardconstantsurDaemon."CequiestarrivéavecAdam,jenevoulaisplusjamaiscela.Etjesuisdésolé,maisvousdetouslesgensdoiventcomprendre.TuferaisquoiquecesoitpourKaty".
«Jeleferais."UnlégertremblementcourséparDaemon.Statiqueconstruit,éleverlespetitspoilssurmoncorps."Donc,sipourunmoment,jepensequevousêtessurlepointdenousvis,jenevaispashésiter.Vousnerecevrezpasunetroisièmechance.
Etvousnel'avezpasvucequejesuistoutàfaitcapabledegarçon".
"Comprise,"Blakemurmura,lesyeuxbaissés.«Sommes-noussur?"
Lemilliondedollarsquestion-allions-nousvraimentfairecela?lerythmecardiaquedeDaemoncalmé,etjemesentaisdansmaproprepoitrine.Sonidéeétaitfaite.Nonseulementilfairequelquechosepourmegarderensécurité,ilferaitquoiquecesoitpoursonfrère.
Couleounage.
JelevaimescilsetrencontrélesyeuxdeBlake.«Noussommessur."
...
JepassaislamajeurepartiedudimancheàlamaisondeDaemon,en
regardantunmarathondeschercheursdefantômesaveclesfrèrespendantquej'attendais-er,traquées-Dee.Elleadûreveniràlamaisonunjour.VoilàcequeditDaemon.
Ilétaitpresquetombéedelanuitquandelleestrevenue.J'aisautéducanapé,surprenantDawson,quiavaitassoupieautourdel'heurequatredeschosesquivontbosselanuit.
"Toutvabien?"Ilétaitbienéveillémaintenant.
Daemonscootedplus,enprenantmaplace."Toutvabien."
Sonfrèrefixapendantunelongueseconde,puisrecentrésurletéléviseur.Sachantcequejevoulaisfaire,sansmêmeluidire,Daemonhochalatête.
Deeacommencépourlesescalierssansdireunmot."Avez-vousquelquesminutes?"Demandai-je.
"Pasvraiment,"elleajetésursonépaulecommeelleacontinuédanslesescaliers.
Jeredressaimesépaulesetsuivi."Ehbien,sivousavezseulementuneminute,alorsjevaisprendrejusqu'àcetteminute."
Arrêtausommetdel'escalier,elleseretourna.Pendantunmoment,jepensaisqu'ellepourraitmepousserverslebaslesétapes,cequiseraittoutàfaitdéraillermesplansdemaquillage.«Trèsbien»,dit-elle,puissoupiracommesielleavaitétédemandéderéciterdesformulestrigonométriques."Nouspourrionsaussibienfiniravecça."
Paslafaçondontjevoulaiscommencercetteconversation,maisaumoinsellemeparlait.Jel'aisuiviedanssachambre.Commeàchaquefoisavant,jesuissubmergéparlaquantitéderose.mursroses.Couvre-litrose.ordinateurportablerose.tapisdejetrose.abat-jourrose.
Deedéplacéverslesiègedelafenêtreetsecroisantseschevillesfines."Quevoulez-vous,Katy?"
Rassemblantcourage,jeprislarésidencesurleborddesonlit.Toutelajournée,jel'avaisplanifiécelongdiscours,maistoutàcoup,jevoulaisjusteramperàsespieds.Jevoulaisquemonmeilleurami.Unregard
d'impatiencepinçasestraitsdélicats,etmonestomacesttombé.
«Jenesaispasparoùcommencer,"j'admistranquillement.
Ellepritunegranderespirationlourde."Peut-êtrecommenceraveclaraisonpourlaquellevousavezmentiàmoipendantdesmois?"
Jetressaillis,maisjeméritaiscettequestion."Lanuitdanslaclairière,lorsquenousnoussommesbattusBaruck,jenesaispascequiestarrivé,maisDaemonn'apasletuer."
«Tuasfait?»Elleregardaparlafenêtre,jouantdistraitementavecunebouclesombre.
"Ouais...Jemesuisconnectéaveclui-avecvous.Nous...nouspensonsqu'ilestparcequeDaemonmeavaitguériavant.D'unecertainemanièrecesguérisonsnousavaientdéjàmélangésensemble."PeurLeftoverdecettenuitsurface,enroulantmesentraillesétroitement."Maisjesuismal-vraimentmal,jesuppose,etDaemonm'aguériaprèsavoirquitté."
Sesépaulessetendirent."Lepremiermensonge,non?Ilm'aditquevousétieztrèsbien,etjesuisstupidepourlecroire.Vousavezregardé...vraimentmauvais.Etaprès,quandDaemonétaitparti,vousn'avezpasagidroit.Jeconnaisquelquechosesetramait.»Elleeutunpetithochementdelatête."Quoiqu'ilensoit,vousauriezpumedirelavérité.Jenel'auraispasflippéouquoiquecesoit".
«Jesais.»Jemesuisprécipitéd'accord."Maisnousnesavionspascequiestarrivé.Nousavonspenséqu'ilseraitpréférabledeneriendirejusqu'àcequenousavonsdécouvert.Etaumomentoùnousavonsréaliséquenousétionsconnectésenquelquesorte,tout...toutlerestesepassait".
«Blake?»Ellecrachalenom,laissanttomberlemorceaudesescheveux.
"Lui...etd'autreschoses."Jevoulaisasseoiràcôtéd'elle,maisjenesavaispasàlepousser."Leschosesontcommencépassepourmoi.Jevoudraisunverredethé,etleverrevoleraisdel'armoire.Jenepouvaispaslacontrôler,etj'étaistellementpeurdevousexposerlesgarsenquelquesorte."
Ellemeregardaalors,lescilsbaissés."VousavezditDaemon,cependant."
J'aihochélatête."Seulementparcequejepensaisquepeut-êtrequ'ilsavaitcequisepassait,carilm'aguéri.Cenefutpasparcequejeluifaisaisconfianceplusquevous".
LescilsdeDeelevées."Maisvousavezcessédetraîneravecmoi."
Mesjouesrougesdehonte.Jel'avaisfaittant,tantdemauvaisesdécisions."Jepensaisqu'ilétaitlabonnechoseàfaire.Quesijefinipardéménagerquelquechosesanslevouloirautourdevous,jeneveuxpasquevousêtesprisenelle."
Elleaboyaitunpetitrire.«TuestellementcommeDaemon.Toujoursenpensantquevoussavezmieuxquetoutlemonde."Jecommençaisàrépondre,maiselleestalléesur."Lachosedrôleest,jevousaiaidé.L'eausouslepontmaintenant,bienque".
«Jesuisdésolé."Jevoulaiscesdeuxmotspourraientreprendretoutcequejel'avaisfaitmal.«Jesuisvraiment-""Qu'enest-ilBlake?»Sonregarddurarencontrélemien.
Monregardestalléàmesmains.«Jenesavaispascequ'ilétaitaudébut.Honnêtement,jel'aimaisparcequ'ilétaitnormal.IlneressemblaitpasàDaemonetjepensais...JepensaisnepasavoiràsedemanderpourquoiBlakemesemblaitaimer."Jeris,lesonaussidurqueDee.«Jesuisunidiot.Justeàcôté,DaemonnefaisaitpasconfianceBlake.Jepensaisqu'ilétaitjalouxoutoutsimplementêtreDaemon.MaisilyavaitcetteArumquiestentrédanslasalleàmangerquandj'étaisavecBlake,etjedécouvrecequ'ilétait".
Deefanédehorsetréapparutparsacommode,lesmainssurseshanches.«Alors,permettez-moid'obtenircedroit.IlyavaitunArum,etn'ajamaisfaittupensesàmoioul'undesautresdire?"
Jemesuistorduverselle."Jel'aifait,maisBlaketuécelui-làetDaemonsavait.Etnousregardionspoureux-"
"Sonnecommeuneexcuseboiteusepourmoi."Est-ceuneexcuse?Ilétait,parcequejeleuraidit.Jedéglutislabossesoudainedansma
gorge.Sesyeuxbrillaientlumineux."Tunesaispascombienilétaitdifficiledegardertoutdevousdansledébut!Commentj'étaisinquietquetuteblessesjusteêtreautourdenouset..."Deearrêté,fermantlesyeux.«JenepeuxpascroireDaemongardécelademoi."
"VousnedevriezpasêtrebouleverséavecDaemon.Ilatoutfaitpourarrêtercela.Iln'apasconfiancequeBlakevoulaitjusteaideràcontrôlermescapacités.Ilétaitdemafaute."Etlaculpabilitérongemoi,peuàpeu.«JepensaisqueBlakepouvaitmeaider.Quesijesavaiscommentcontrôlermescapacités,jepouvaismebattre,jepourraisvousaiderlesgars.Vousneseriezplusbesoindemeprotégerouêtreinquietpourmoi.Jeneseraispasvotreproblème."
Sesyeuxseouvrirent."Vousétiezjamaisunproblèmepourmoi,Katy!Tuétaismonmeilleurami,monpremier,seulvéritableami.Etoui,jesuisunpeulentsurlafaçondontlachoseentièredel'amitiéfonctionne,maisjenesaisquelesamissontcenséssefairemutuellementconfiance.Ettuauraissuquejenevousaivucommeétantfaibleouunproblème."
«Je...»Jeputtered,nesachantquoidire.
"Onn'ajamaiscruennotreamitié."Wetnessrassemblédanssesyeux,etjemesentaiscommeleplusgrandoutiljamais."C'estlapartiequimetue.Dèsledébut,vousnecroyezpasenmoi».
"Jel'aifait!"Aicommencéàsetenirdebout,maisjegelé.«Jeprisdesdécisionsstupides,Dee.Jefaisaisdeserreurs.Etaumomentoùjemesuisrenduàquelpointmeserreursétaient,ilétait..."
«Troptard»murmura-t-elle."Ilétaittroptard,non?"
«Ouais.»Jeprisunegranderespiration,maisilestrestécoincé."Blakeétaitquiilétait,ettoutcequiestarrivéétaitàcausedemoi.Jelesais."
Deeestvenuversl'avant,sespasmesurésetlents."Combiendetempsavez-vousconnuBethetDawson?"
Jelevaimonregard,lesienrencontrer.UnegrandepartiedemoivoulaitmensongevouludirequecenefutqueWillconfirmé,maisjenepouvaispas."AvantlesvacancesdeNoël,jel'aivuBeth.EtpuisMatthewaconfirméquesiBethétaitenvie,Dawsondevaitêtre".
Elleasucédansuncrietsesdoigtsrecroquevillédans."Comment...commentosez-vous?"
Jepourraisdirequ'ellevoulaitmefrapper,etmajouepiquémêmesielleavaitpas.Jesortedesouhaiterqu'elleleferait."Nousnesavionspassinouspouvionsletrouveroulefairerevenir.Nousnevoulionspasvosespoirsseulementpourvousdeleperdreànouveau."
Deem'aregardécommesiellenemeconnaissaitmêmepas."Telleestlachoselaplusstupidequej'aijamaisentendu.Laissez-moideviner,ilétaitl'idéedeDaemon?Parcequeçasonnecommelui.Ilavaitenviedemeprotégerenmêmetempsqu'ilmeretenait-mal-moi".
"Démon-"
«Nepas»,dit-elle,ensedétournant.Savoixtremblait."Nepasledéfendre.Jesaisquemonfrère.Jesaisqu'iladebonnesintentionsquihabituellementjustesucer.Maisvous,voussavezcombienperdreDawsonblessé.IlétaitnonseulementDaemonquiaperdusamerde.Jenepeuxpasavoirdéplacélamaisonhorsdelafondation,maisunepartiedemoiestmortlejour,onm'aditqu'ilétaitmort.Jeméritaisdeconnaîtrelemomentoùvouspensiezqu'ilétaitenvie".
"Tuasraison."
Soncorpsscintillaituneseconde."OK.Ok...toutceladecôté.Sivousmel'aviezditàproposdecequisepassaitavecBlake,Adametjel'auraissucequenousmarchionsdans.Nousserionsencoreavonsfaitme-believe,nousavonspassédanscettemaisonpourvousaider,maisnousnel'auriezpasétéaveuglés."
Magorgegrippé.Ilyavaitunetachesurmonâme,sombreetfroid.Jenel'avaispastuéAdam,maisj'euunemaindanssamort.Commeuncompliceaprèslefait.Lesgensontfaitdeserreurstoutletemps,maislaplupartd'entreeuxn'apascausélamortdequelqu'un.
Minedefait.
Mesépaulesaffaisséessouslepoids.Diredésolén'allaitpaslisserqueplus,paspourelleoumoi.Jenepouvaispaschangerlamaindutemps.Toutcequejepouvaisfairemaintenantétaitallerdel'avantetessayerde
fairepourelle.
LacolèresuintédeDeecommeellemeregardait.Marcherverslesiègedelafenêtre,elleétaitassise,repliantsesjambescontresapoitrine.Elleposasajouesursesgenoux."Etmaintenant,lesgarsfontuneautreerreur."
"Nousn'avonspaslechoix,"dis-je.«Nousfaisonsvraimentpas."
"Oui,vouslefaites.NouspourrionsprendresoindeBlakeetceluiqu'iladit.»«Qu'enest-ilDawson?»Demandai-jecalmement.
Elleneréponditpaspendantunelonguepériode.«JesaisquejedevraisêtreenmesuredemettredecôtécequejeressensàproposdeBlakepourlui,maisjenepeuxpas.C'estfaux.Jeconnais.Maisjenepeuxpas."
J'aihochélatête.«Jenevousattendaispas,maisjeneveuxpasqueleschosessoientcommeçaentrenous.Ildoityavoirunmoyen..."Prideestsortiparlafenêtre.«Tumemanques,Dee,etjedétestequenousavonspasparléetquetuesencolèrecontremoi.Jeveuxallerau-delàça.»«Jesuisdésolé,"murmura-t-elle.
Leslarmesontbrûlélefonddemagorge."Quepuis-jefairepourrésoudreceproblème?"
"Vousnepouvezpas.Etjenepeuxpasnonplus."Deesecouatristementlatête.«Jenepeuxpasréparerlamortd'Adam.JenepeuxpasfixerpourquoivousetDaemonpensezquetravailleravecBlakeestunebonnechose.Etjenepeuxpasfixernotreamitié.Certaineschosessonttoutsimplementcassé."
Chapitre13
Lesaestvenuaprèsl'écolelemardipouraideràétudierpournotreexamendebiolelendemain,quisuçait,parcequeladernièrechosequejepouvaismeconcentrersurletravailscolaireétait.UnepartiedemoidevraitMatthewàrééchelonner,carilsavaitcequejedevaisfairedemainsoir.J'aimêmesuggéréqu'illelundiaprèslaclasse,maisohnon,non
peuxfaire.
Jebalançaissurmachaised'ordinateur,monmanuelbioàpeineliresurmesgenoux.Lesalisaitsesnotes,etjedevaisêtreàl'écoute,maisjecraquéouvrirmacopieavancéed'unnouveauromanpourjeunesadultespourmonTeasermardiaprès.
Taperunmessagerapide,jeprisquelqueslignesrapidesavecunsouriremauvais.«J'étaissonpower-up-theasdanssamanche.J'étaisledébutetilétaitlafin.Etensemble,nousétionstout.Jefrappeposte,puisfermélajoliecouverturedel'ambredulivre.
«Vousêtesdoncpasattention»,adéclaréLesa,assis.
"Ouais,jesuis."Jeroulaiautour,laluttecontreunsourire."Vousdisiezquelquechosesurlescellulesetlesorganismes."
Ellehaussaunsourcil."Sensationnel.Vousavezobtenucedanslesac".
"Jevaiséchouer."Jebaissailatêteenarrière,jefermailesyeux,etlaisseéchapperunlongsoupirdesouffrance.«Jenepeuxpasmeconcentrer.Jepréfèrelirequelquechosed'intéressant,commecelui-ci."Jefissigneverslelivrequejevenaispostésuretensuiteàl'endroitoùjesavaistoutuntasd'autreslivresassis."Etilyacettechosequejedoisfairedemainsoir."
"Oh!Quellechose?UnechoseavecDaemon,etsivousditesoui,dites-mois'ilvousplaîtcettechosecommenceparunsetsetermineavecunx."
J'aiouvertmesyeuxetfroncelessourcils.«Bonsang,tuespirequ'unmec."
Sesbouclesrebondicommeellehochalatête.«Vouslesavez."Jejetaimonstylosurelle.
Rire,elleafermésoncarnet."Alors,qu'est-cequetufaisdemainquivousatellementdistrait?"
Iln'yavaitpasgrand-chosequejepouvaisluidire,maisj'étaitpleind'énergienerveuse,etlanécessitéd'enparlerserpentaitpassémeslèvres."Daemonetmoiallonsàce...clubouquelquechosedans
Martinsburgàvisiterquelques-unsdesesamis."
"Ehbien,celasembleamusant."
J'aihaussélesépaules.Jel'avaisdéjàditàmamèrequejevaisaucinémaet,depuis,elleatravaillédemainsoir,lecouvre-feun'apasétéunproblème.CequiétaitunproblèmeétaitlefaitquejenesavaispasquoiporteretleschosesavecDeemeavaitmisdansungrandfunk.
Jesurgitdemonsiègeetsedirigeaversmonplacard.«Jesuiscenséporterquelquechosedesexy.Jen'airiensexy".
Lesasuivi.«Jesuissûrquevousavezquelquechoseici."
Ilyavaitunemerdejeansetchandails,riencommecequeBlakealaisséentendre.Lacolèreseglissamagorge.AvecBlaked'êtrederetouràl'école,ilaététoutsimplementfoiré.Ilétaitunpartenairemeurtriermonlaboratoireétaitunmeurtrier.
Queasy,jepousseunepiledejeanssurlecôté."Ouais,jenesaispasdetoutcela."
Lesameécarta."Laisse-moiregarder.Jesuislareinedechosessmexy.AumoinscequepenseetTchad,ehbien,jepeuarrivéàdonneràl'enfant.»Ellemefitunrapidesouriremutin.«Ilabongoût."
Jemesuispenchécontrelemur.«Faitesvotremagie."
Cinqminutesplustard,Lesaetjeregardèrentlesobjetsplacéssurmonlitcommesiuntalonneurinvisiblelesportait.Mesjouesétaientdéjàbetteravesrouges."Euh..."
Lesarigola."Vousdevriezvoirvotrevisage."
Jesecouaislatête,impuissant.«Voyez-vouscequejeportenormalement?Cette-cen'estpasmoi."
"C'estlachoseamusanted'allerauxclubs,enparticulierceuxdelaville."Sonnezridé."Ehbien,iln'yapasdeclubsici,donctoutesthorsdelaville,maisdetoutefaçon,vousarrivezàêtrequelqu'und'autre.Laissezvotrestripperintérieurevenirjouer".
Jefaitsortirderire."Mondécapantintérieur?"
Elleacquiesça."Avez-vousjamaisglissédansunbarouunclub?"
"Ouais,maisilsétaientsurlesplagesettoutlemondeaétéhabillépourl'été.Cen'estpasété.""Alors?"
Jelevailesyeuxquejemesuistournéverslelit.Lesaavaittrouvéunejupeenjeanquej'avaiscommandéenlignel'annéedernièrepourl'été,maisilavaitfiniparêtrebeaucouptropcourt.Commeàpeinecouvrais-le-culcourt,etj'avaisététropparesseuxpourleretourner.Spacedau-dessusdumorceaudedenimétaitunchandailnoirrecadréejegénéralementportersurunechemiseouunréservoir.Ilétaitàmancheslongues,desortequ'ilcouvriraitlescicatricessurmespoignetsmaisàpeinequoiquecesoitd'autre.Al'étageétaitunepairedebottesàhauteurdugenou,jemeétaisenventel'hiverdernier.
Etcefuttout.
Yep,quiétait.
"Mesfessesetmesseinsvontêtreàl'affiche."
Lesaéraflé."Vosseinsserontcouverts."
"Pasmonestomacentier!"
"Vousavezunjoliventre;montrer."Elleramassalajupe,enletenantàsataille."Lorsquevousavezterminéaveccela,jeveuxdoncl'emprunter."
"Biensûr."Etpuisjefroncelessourcils.«Oùallez-vousporter?"
«L'école.»Elleritauregardsurmonvisage.«Jevaismettredescollantssurdessous,vouspriss."
Uneidéeafrappé."Collants!"Jefiléversmacommodeetacommencéàfouillerdansmeschaussettes.Jesortisunepairedecollantsopaquesnoirs."A-ha!Jepeuxporterces."Etuneveste...peut-êtreunmasque,aussi.
Ellearrachalescollantsdemoi,delesjeteràtraverslapièce."Vousnepouvezpasporterdescollants."
Monvisageesttombé."Non?"
«Non»Elleregardapar-dessusmonépaule,puissouritcommeelleatteintautourdemoietatiréquelquechosed'autredehors."Maiscequevouspourriezporter."
Mabouchebée.Unepairedecollantsdéchiréspendaitàsesdoigts.«Cefut,commeunepartied'uncostumed'Halloween."
"Parfait."Ellelesaplacéssurlelit.
Oh,chèreMarie,mèredeDieu...jemesuisassislesjambescroiséessurlesol."Ehbien,jepensequeDaemonapprouvera,aumoins."
"Bonsangdroite.»Elleselaissasurlelit,sonsourireàladécoloration."Puis-jevousdemanderquelquechoseetvousrépondrehonnêtement?"Sonnetted'alarmesontpartis,maisjehochalatête.Elleprituneprofondeinspiration."Sérieusement,commentbond'unkisserestDaemon?Parcequejepensequ'ilesttoutsimplementvous-"
"Lesa!"
"Quelle?gottaUnefillesaitcegenredechoses."Jememordaisleslèvres,lerinçage.
«Allons,ilesttempsdepartageetdecompassion."
«Il...ilembrassecommeilestentraindemourirdesoif,etjesuisl'eau."Jefrappaismesmainssurmonvisagechaud."Jenepeuxpascroirequejeviensdedireàhautevoix."
Lesarigola.«Ondiraitundeceslivresderomancequevouslisez."
"Illefait."J'aicommencéàglousser."Mais,ohLordieSeigneur,ilestvrai.Jesuiscommeuneflaquedebouilliequandilmeembrasse.C'estgênant.Jesuis,comme,«Jevousremercie,jepeuxavoiruneautre?'Sad."
Nousavonstousdeuxcasséderire.Ilétaitbizarre,parcequebeaucoupdetensioninfiltréehorsdemoncorps.Gigglingsurlesgarçonsétaitsiincroyablementnormal.
"Tul'aimes,non?"Demandat-ellequandelleaprisunegranderespiration.
«Jefais."Jetendislesjambessurunsoupir."Jefaisvraiment.Qu'enest-
ilTchad?"
Elleaglisséhorsdulitetsepenchacontreelle."Jel'aimebeaucoup.Maisnousallonsdifférentscollèges.
Donc,jesuisréalisteàcesujet".
"Jesuisdésolé."
"Nesoyezpas.Tchadetmoiavonsleplaisiretsérieux,quelestlepointderiensitunel'amusement?Voilàmadevisedanslavie.»Ellefitunepause,poussantsesbouclesélastiquessursonvisage.«Jepensequejedoisenseigner
Deecettedevise.Qu'est-cequiestavecelle?Ellen'atoujourspasparléàmoiouCarissa".
Toutmonhumouradisparuetjeraidit.Jenepeuxpasfixernotreamitié.J'avaisessayé,vraimentessayé,maislesdommagesquej'infligéànotreamitiéavaitétéirréparable.
Jesoupirai."Beaucoupdechosesadisparuavecelle-AdametDawsonrentreàlamaison."
Lesaasautésurcela."Est-cepaslachoselaplusétrange,si?"
"Quevoulez-vousdire?"
"Vousnepensezpasqu'ilestbizarre?Vousneviviezpasici,alors,maisBethetDawsonétaientcommelesRoméoetJuliettedeVirginie-Occidentale.Jenepeuxpascroirequ'iln'apasentenduparlerd'elle."
Uneaseglissalelongdemacolonnevertébrale."Jenesaispas.Qu'est-cequetupenses?"
Lesadétournalesyeux,lamasticationsursalèvreinférieure."Ilestjustebizarre.CommeDawsonestdemanièredifférentemaintenant.
Ilesttoutmaussadeetboudeur".
Jemesuisbattupourquelquechoseàdire."Ehbien,ilsesoucieprobablementencorepourelleetestbouleverséleschosesnemarchepas,etilmanqueAdam.Voussavez,ilyabeaucoupdechoseslà-bas».
«Jesuppose."Ellemeregardadecôté.«Certainespersonnesontparlé."
Instinctsévasées."Parlerdequoi?"
"Ehbien,ilestlaplupartdutempsétél'habituelsuspects-Kimmyeteux.Maistantdechosesétrangessesontpasséesici.»Elleapousséàsespiedsettirasesbouclesenqueuedechevalendésordre.«D'abord,BethetDawsonvientdéposerlafacedelaTerre.AlorsSarahButleresttombéraidemortl'étédernier".
Icerecouvertmapeau.SarahButleravaitétéaumauvaisendroitaumauvaismoment.Lanuitj'étéattaquéparl'Arum,Daemonavaitmontréetluichassé.Surlacolère,l'Arumavaittuélajeunefille.
Lesaacommencéàmarcher."EtpuisSimonCuttersdisparu.Personnen'aentenduparlerdelui.Adammeurtdansunaccidentdevoiture,puisDawsonsurgitdenullepart,moinsl'amoursupposédesavie."
"Ilestbizarre,"jel'aiditlentement,"maistoutàfaitunecoïncidence."
«Est-il?"Sesyeuxnoirsbrillaient.Ellesecoualatête.«Certainsdesenfants-Simon-lesamispensentquelquechosequiluiestarrivé."
Ohnon."Commeça?"
"Cequ'ilaététué."Elleétaitassiseàcôtédemoi,savoixbassecommesilesgensécoutaient."EtqueAdamavaitquelquechoseàfaireavecelle."
«Quoi?»D'accord,jesuisdoncnem'yattendaispas.
Elleacquiesça."IlsnepensentpasAdamestvraimentmort.Pasdefunéraillesquel'onpuissealleràtous.Ilspensentqu'ilcourutavantquelapolicenepouvaitcomprendrequ'ilafaitquelquechoseàSimon."
Jeregardai."Croyez-moi,Adamestmort.Ilestvraimentmort."
LeslèvresdeLesapincées."Jetecrois."
Jenepensepasqu'elleafait.«Pourquoipensent-ilsAdamavaitquelquechoseàvoiravecSimon?"
"Ehbien...certainespersonnessaventqueSimonaessayéquelque
chosesurvous.EtDaemonabattulamerdehorsdelui.Peut-êtrequ'ilaessayéquelquechosesurDeeetAdamcassé".
Jeriais,plusdechoc."Adamauraitpascassé.Ilétaitpascommeça."
"Voilàcequejepense,maisd'autres...»Ellesepenchaenarrière."Quoiqu'ilensoit,assezdecettemerde-vousêtesallerchercherdemainsoirchaud."
Laconversationafinalementestretournéàl'étude,maisj'eucesentimentdeglacedanslecreuxdel'estomac,unesensationdeperçage.Commequandvousavezfaitquelquechosedemauvaisetsaviezquevousétiezsurlepointdesefaireprendre.
Silesgensontcommencéàprêterattentionàtoutesleschosesbizarresici,combiendetempsfaudrait-ilprendreàsuivrelesindicesàlasourcedetout?RetouràDaemon,safamille,songenre,etpourmoi?
Chapitre14
Martinsburgétaitpasvraimentuneville,maisilnepouvaitpasêtreappeléuneville,quecesoit,dumoinspaspardesnormesGainesville.Ilétaitsurlepointdecroissance,àenvironuneheuredelacapitaledelanation.Ellereposaitjusteàcôtédel'autoroute,nichéentredeuxmontagnes-unepasserelleverslesgrandesvillescommeHagerstownetBaltimore.Lecôtésuddelavilleaétéfortementcentrescommerciauxdéveloppés,restaurantsJedonneraismonlivrepréférépourPétersbourgd'avoir,etlesimmeublesdebureaux.IlyavaitmêmeunStarbucks,etdammitsiellen'apasaspireràavoiràconduirepassé.Nousétionsenretard.
Levoyageacommencémal,quineparlaitpasbienpourlafaçondontlanuitprogresserait.
Toutd'abord,BlakeetDaemonavaientobtenuenavantnousavonsmêmefaitsortirdePétersbourg.Quelquechoseausujetdelafaçonlaplusrapidepourserendreàl'enclaveorientaledel'État.Blakeaditd'allerausud.Daemonaditd'alleraunord.l'argumentEpicasuivi.
Daemonafinipargagner,parcequ'ilétaitauvolant,quiafaitlamoueBlakesurlabanquettearrière.Ensuite,nousavonsatteintunebourrasquedeneigeautourdeDeepCreek,nousralentir,etBlakeavaitressentilebesoindesoulignerquelesroutesdusudétaientprobablementclaires.
Enoutre,lemontantdel'obsidienne,jesuisparéetlemanquedevêtementsmeavaienttoutessortesdetwitchy.JesuisalléaveclechoixdeLesaentenue,augrandbonheurdeDaemon.S'ilafaitunautrecommentaireausujetdelalongueurdemajupe,jevaisluifairedumal.
EtsiBlakeafait,Daemonallaitlemutiler.
JemeattendaisuneflottedeArumpourarriversurlemilieudenullepartetdefrappernotrevéhiculehorsdelaroute,maisjusqu'àprésent,l'obsidiennecollier,bracelet,etuncouteauattachéàl'intérieurdemabotte-pourcrier-hadfortrestécool.
AumomentoùnoussommesarrivésàMartinsburg,jevoulaissauterduvéhiculeenmouvement.AlorsquenousapprochionslasortieFallingWaters,Daemondemanda:«Lequel?»
Blakeasautéenavant,laissanttombersescoudessurledosdenossièges."Encoreunesortie-Spring
Mills.Vousallezprendreàgaucheàlasortie,commevousvousdirigezversHedgesvilleouBackCreek".
BackCreek?Jesecouaislatête.Nousétionsallésplusloindanslacivilisation,maislesnomsdecertainsdecesvillessuppliédedifférer.
Environdeuxmilesaulargedelasortie,Blakedit:«Voirlastationd'essenceancienneavant-lesjusqu'àdespompes?"
LesyeuxdeDaemonplissés."Ouais."
"Tourner."
Jemesuispenchéversl'avantpourobtenirunemeilleurevue.lesmauvaisesherbeshautesentouréesvieillespompesusés.Ilyavaitunbâtimentessentiellementunecabane-derrièreeux."Leclubestdansunestationd'essence?"
Blakerit."Non.Justefaireletourdubâtiment.Restezsurlechemindeterre".
MurmuresàobtenirDollysale,DaemonsuividirectionssommairesdeBlake.Lechemindeterreétaitpluscommeunchemindégagépardesmilliersdepneus.Ilenétaitainsiombragéejevoulaisdemandernousnoustournonsautour.
Plusnoussommesalléslepluseffrayantdupaysageobtenu.arbresépaisbondélechemin,rompupardesbâtimentsdélabrésavecdesfenêtresbarricadéesetvidesespacesnoirsoùlesportessetrouvaitautrefois.
"Jenesaispasàcesujet,"admis-je."Jepensequejel'aivutoutceladansleTexasChainsawMassacre."
Daemonrenifla.LeSUVcognésurunterrainaccidenté,etpuisilyavaitdesvoitures.Partout.Lesvoituresgaréesdansleslignesauhasard,àcôtédesarbres,entassésàtraversunchamp.Au-delàdesinterminablesrangéesdevéhiculesétaitunbâtimenttrapu,deformecarréesanséclairageextérieur.
"OK.Jepensequej'aivuceladansHostel-unetdeux."
"Vousserezbien",adéclaréBlake."L'endroitestcachépourqu'ilrestehorsdelagrille,nonpasparcequ'ilsenlèventettuentlestouristessansméfiance."
Jeréservaistotalementledroitd'êtreendésaccordsurcepoint.
Daemonstationnéaussiloinqu'illepouvait,évidemmentpluspeurd'avoirdescoupsdanslescôtésdeDollyquenousêtremangésparBigfoot.
Unmecatrébuchédeparmiunpaquetdevoitures.MoonlightsereflétaitsursoncolàpointesetvertMohawk.
Oudesefairemangerparunenfantgoth.
J'aiouvertlaporteetdescendis,étreindremoncabanprès."Quelgenred'endroitest-ce?"
"Untrèsdifférentgenred'endroit,"étaitlaréponsedeBlake.Ilaclaqué
saportefermée,etDaemonenvironcassésatête.Roulantdesyeux,Blakeestintervenuautourdemoi.«Vousavezàperdrelaveste."
«Quoi?»Jelefixai."Ilgèledehors.Voirmonsouffle?"
«Tunevaspasgelerdanslessecondes,ilnousfautpourmarcherjusqu'àlaporte.Ilsnevontpasvouslaisser".
JemesentaiscommepiétinantmespiedsquejeregardaisDaemonimpuissant.CommeBlake,ilétaitvêtud'unjeanfoncéetunechemise.Oui.C'esttout.Apparemment,cesgensnesesoucientpaslecodevestimentairedeshommes.
«Jenecomprendspas,"jegémis.Mavesteétaitmagrâcesalvatrice.Ilsuffisaitquelescollantsdéchirésn'arienàcachermesjambesmauvais."Tellementinjuste."
Daemonflânaitversmoi,plaçantsesmainssurlesmiennes.Unemèchedecheveuxondulésesttombédanssesyeux."Nousnedevonspaslefairesivousnevoulezpas.Jesuissérieux."
"Siellenelefaitpas,alorscefutuneénormepertedetemps."
«Tais-toi,"Daemongrognadessussonépaule,puisàmoi,«Jesuissérieux.Dites-moimaintenant,etnousallonsrentreràlamaison.Ildoityavoirunautremoyen".
Maisiln'yavaitpasuneautrefaçon.Blake,Dieumepardonne,avaitraison.Jeperdaisdutemps.Secouantlatête,jereculaietacommencéàdéboutonnermaveste."Jevaisbien.Tirersurdegrandssous-vêtementsdefilleettoutcequelejazz".
Daemonregardaittranquillementquejedébarrassaisceressenticommeunearmure.Maveste,ilsuçaitdansunfaiblesoufflecommejel'aijetésurlesiègedupassager.Commelefroidcommeilétait,toutmoncorpsréussitàsesentircommeilétaitenfeu.
«Ouais»,murmura-t,enmarchantdevantmoicommeunbouclier."Jenesuispassûràcesujet."
Dessussonépaule,lessourcilsdeBlakeenfermés."Sensationnel."
Daemonfouettéautour,lebrasbattant,maisBlakedardéverslagauche,manquantdepeulamaindeDaemon.étincellesblanchâtresrougevolé,éclairantlelotsombrecommedespétards.
Jecroisailesbrassurmonabdomennu,exposéparlepullcroppedetlajupedefaiblehauteur.Jemesentaisnue,cequiétaitstupide,parcequejeportaisdesmaillotsdebain.Secouantlatête,jesuisentrédansDaemon.
«Allonslà-dedans."
LesyeuxdeBlakedérivaientsurmoiassezrapidementpouréviterunemortcertainedel'étrangerirritéderrièremoi.Mamaindémangeaitpourfrappersesyeuxsurledosdesatête.
Notremarcheverslaporteenacieràl'angledubâtimentaétérapide.Iln'yavaitpasdefenêtresouquoiquecesoit,maiscommenousapprochions,lerythmedelamusiquelourdepourraientsefairesentiràl'extérieur.
"Donc,nenousKnock-?"
Sortirdel'ombre,uneénormemèred'unmecestapparu.Armscommedestroncsd'arbresontétémisenvaleurparlessalopettesdéchirésqu'ilportait.Aucunechemise,parcequ'ilétait,comme,unecentainededegrésiciouquelquechose.Lescheveuxdel'hommeaétéenrichientroissectionsàtraverslecentredesoncrâneraséautrement.Ilsétaientpourpres.
J'aimaispourpre.
Jedéglutisnerveusement.
Studsbrillèrentsursonvisage:nez,leslèvresetlessourcils.Deuxboulonsépaispercésesoreilles.Ilneditrienalorsqu'ilavaitarrêtéenfacedenous,sesyeuxsombresitinérancesurlesgars,puisenarrêtantsurmoi.
Jefisunpasenarrière,heurtantDaemon,quiaplacéunemainsurmonépaule.
"Voirquelquechosequevousaimez?»DemandaDaemon.
Lemecétaitgrand-prolutteurgrandetilsouritcommeiljaugeaitDaemonpourledîner.EtjesavaisqueDaemonétaitprobablemententraindefairelamêmechose.Laprobabilitédenoussortird'icisansunebagarremassifétaitmince.
Blakeestintervenue.«Noussommesicipourfairelafête.C'esttout."
ProWrestlerneditrienpendantuneseconde,puisatteintlaporte.YeuxfixéssurDaemon,ilaouvertlaporteetlamusiqueretentissait.Iladonnéunarcmoqueur."BienvenuesurleHarbinger.Amusez-vous."LeHarbinger?Quelle...lovely,nomrassurantpourunclub.
Blakeregardapar-dessussonépauleetdit:«Jepensequ'ilvousaimait,Daemon.»«Tais-toi»,ditDaemon.
Blakelaissaéchapperunrirebasetentra,etmesjambesmetransportaàtraversuncouloirétroitquiadébordétoutàcoupdansunmondedifférent.Unpleind'enclavesd'ombreetdelumièresclignotantesstroboscopiques,etl'odeurseuleétaitpresqueécrasante.Pasmal,maisunpuissantmélangedesueur,leparfum,etd'autresarômesdouteux.Legoûtamerdel'alcoolétaitépaisdansl'air.
Bleu,rouge,etdeslumièresblanchescoulaientetéblouisurlafoulegrouillantedescorpsondulantdansdesintervallesvertigineux.Sijedevaissujetàdescrises,jeseraissurlesoldansunbattementdecoeur.Toutlenupeausurtoutdesfemmes-miroitaientcommelesfillesavaientétésaupoudrésdepaillettes.Lapistededanseétaitpleine,corpsenmouvement,unpeudanslerythme,d'autresjustepoussée.Au-delà,ilaétéuneétapededansesurélevée.Unefilleavecdelongscheveuxblondstourbillonnédanslecentreduchaos;soncorpsminceétaitcourte,maiselleadéménagécommeunedanseuse,touslesmouvementsgracieuxetfluidescommeellefilées.
Jenepouvaispasdétachermesyeuxd'elle.Elleacessédetourner;samoitiéinférieureencorebalancédansl'airaurythmecommeelleapoussélescheveuxhumidesenarrière.Sonvisageétaitrayonnantd'innocence,sonsourirebelleetlarge.Elleétaitjeune,tropjeunepourêtredansunendroitcommecelui-ci.
Làencore,commemesyeuxbalayaientlafoule,beaucoupdesenfants
étaientcertainementpasenâgedeboire.Certainsétaient,maislagrandemajoritéressemblaitilsétaientnotreépoque.
Maislapartielaplusintéressanteétaitcequiétaitau-dessusdelascène.Cagessuspendusauplafond,occupéeparlesfilleslégèrementvêtues.Go-godanseursétaitcequemamèreauraitappelés.Jenesavaispascequelenométaitmaintenant,maislespoussinseusurdesbotteskick-ass.Lesmoitiéssupérieuresdeleursvisagesétaientcouvertsdemasquespailletés.Tousavaientlescheveuxquiétaittouteslescouleursdel'arcenciel.
Jejetaiunregardverslebasàlapeauentremajupeenjeanetunpullrecadrée.Ouais,jenepouvaisvraimentaipasséplusfou.
Plusétrangeencore,iln'yavaitpasunetableouunensembledechaisespartoutoùjepouvaisvoir.Ilyavaitdescanapésfurtivementsurlebancdetoucheombrés,maisiln'yavaitaucunmoyenenenferJesuisassissurceschoses.
lamaindeDaemonétaitfermementsurmondoscommeilsepencha,enparlantdansmonoreille."Unpeudevotreélément,chaton?"
Leplusdrôleétait,Daemonsetenaittoujoursdanscettefoule.Ilétaitunbontêtedeplusquelaplupart,etaucund'euxnesedéplaçaitcommeluiouluiressemblait.«Jepensequevousdevriezsuisalléavecl'eye-liner."
Seslèvresincurvèrentup."Nonjamaisvasepasser."
Blakedéplacéenfacedenouscommenousl'avonssuiviautourdelapistededanse,latechnorapidebattremollitetunautreramasser,lourdsurlestambours.
Toutlemondeacessé.
Fistssoudainementtiréenl'air,suivipardescris,etmesyeuxsesontagrandis.Yavait-ilvaêtreunmoshpit?Unepartiedemoisortedevoulaitessayercela.Lebattementcolèrepeutavoireuquelquechoseàvoiravecelle.Lesfillesdelacageclaquéleursmainscontrelesbarreaux.Lajoliefillesurlascèneavectoutcequelescheveuxblondsavaitdisparu.
lamaindeDaemonaglisséàlamienneetlaserra.Mesoreillestendues
pourramasserlesparolessurlescris.Coffre-fortdeladouleuretdelavéritéetdechoixetd'autresdémonsdepoison...Lescrisramassés,noyanttoutsauflabatterie.
Lescheveuxrosesurledosdemoncou.
Ilyavaitcertainementquelquechoseavecceclub.Pastout...Pastoutàtous.
Nousavonsterminélabarreetentradansuncouloirétroit.Lesgensétaientcontrelesmurs,siprocheslesunsdesautres,jenepouvaispasdireoùuncorpsacommencéetunautreaprisfin.Ungarslevalesyeuxverslecou,ilétaitoccupéavec,etsesyeuxlourdementkhôldécritsrencontrélemien.
Ilcligna.
Jemesuisviteregardéloin.Notetoself:nepasfairecontactaveclesyeux.
Avantquejelesavais,nousavionsarrêtéàuneportequialuPersonnelOnly,maislapartiedupersonnelavaitétégrattéetquelqu'unavaitFreaksenmarqueurpermanentécrit.
Agréable.
Blakeestalléaurapsesdoigtssurlaporte,maisilouvritd'abord.Jenevoyaispasquiétaitderrièreelle.Jeregardaipardessusmonépaule.YeuxKohlregardaittoujours.Skeevy.
«NoussommesicipourvoirLuc»,adéclaréBlake.
Quellequesoitlapersonnedemystèrederrièrelaporteaditnepasl'airbien,parcequelacolonnevertébraledeBlakeseraidit."Dites-luiqu'ilestBlake,etilmedoit."Ilyavaitunepauseetledosdesoncourougit.«Jememoquedecequ'ilfait;Jedoislevoir."
"Super,"Daemonmarmonna,sontenseurdecorpsetdedétentedanslesintervalles.«Ilestsansamiscommed'habitude."
Uneautreréponsebrouilléesetlaporteaouvertunpeuplus.PuisBlakegrogna,"Merde,ilmedoit.Cespersonnessontcool.Croyez-moi.Pas
d'insectesici."Bugs?Oh,unautremotpourlesimplants.
EnfinBlakesetournaversnous,sessourcilsdessinésétroitement.«Ilveutmeparlerenpremier.Seul."
Daemonredressadetoutesahauteur."Ouais,nevapasarriver."
Blaken'apasreculé."Alorsriennevasepasser.Soitvousfaitescommeilveutetquequelqu'unvavenirpourvous,ounousavonsfaitcevoyagepourrien".
JepourraisdireDaemonétaitpascoolaveccela,etjenel'avaispasassistéàlapromenadeenvoituredel'enferetfaitsortirmondécapantintérieurepourrien.Lahaussesurmesorteils,jepressaicontresondos.«Allonsdanser."Daemontournéàmi-chemin,lesyeuxbrillants.Jetiraisursamain."Allons."
Ilacédéetcommeilsetournacomplètement,sursonépaulejevislaporteouverteetBlakeaglisséàtravers.Unmauvaispressentimentréglédansmonestomac,maisiln'yavaitpasquelquechosequenouspourrionsfairemaintenantquenousétionsici.
Lestamboursavaientdisparuaularge,etunechansonunpeufamilieravaientcommencé.Prenantuneprofondeinspiration,jetiraiDaemonsurlesol,glissantautourdescorpsquejecherchaisunendroit.Trouverun,jepivotéautour.
Ilmeregardaitcurieusement,presquecommeilaétédit,cequenousfaisonsvraimentcela?Nousétions.Dansesemblaitfouquandtellementreposésurl'informationquenousétionsvenuspour,maisjerepoussenosraisonsdevenirici.Enfermantlesyeuxetentirantsurlecourage,jesuisarrivéàlui,drapéunbrasautourdesoncou,etplacémonautremainsursataille.
Jecommençaisàbougercontrelui,commelesautresdanseursétaient,parcequ'enréalité,quandlesgarsontdansé,ilssortedejustesetenaientlàetdelaisserlesfillesfonttoutletravail.SijemesouvenaiscorrectementlesquelquesfoisjefaufiléhorsdeclubsavecdesamisàGainesville,lesfillesontfaitlesgarssemblentbonnes.
Ilafalluquelquessecondesderaideurpourtrouverlerythmedelachansonetderelâchementdesmusclesquin'apasvraimentvuaucuneactionrécemment,maisquandjel'aifait,lerythmedelamusiquerésonnaitdansmatête,puisàtraversmoncorps,mesmembres.Oscillantàlamusique,jeretournaietmesépaulesdéménagéavecmeshanches.lebrasdeDaemonrampéautourdemataille,etjemesentaissonmentonpaissentmoncou.
"OK.JepourraisavoiràremercierBlakepourêtresansamis",at-ilditdansmonoreille.
J'aisouris.
Sonbrasserrécommelebattementramasséetn'adoncmesmouvements.«Jepensequej'aimeça."
Toutautourdenous,lescorpsétaientlisseetbrillantdesueur,commesiellesavaientétéentraindedanserpendantdesannées.Telleétaitlachoseàproposdesendroitscommecelui-vousattraperetheurespassent,maisilnesesentcommedelonguesminutes.
Daemonmetournaverslui,etjesuissurleboutdemesbottes,enfacedelui.Satêtebaissée,lefrontpressantcontrelemien,notrebouchebrossage.UneruéedupouvoirestpasséparDaemon,letransfertàmapeau,etlesfeuxclignotants,nousontétéperdusdanscemonde.Noscorpsontaugmentéavecletemps,assemblerdefaçonfluidetandisqued'autressemblaientthrashàcôtédenous,jamaisenmesuredetrouverlabonnesynchronisation.
LorsqueleslèvresdeDaemonpresséesplusfermementcontrelemien,j'aiouvert,nepasperdrelerythme,mêmesiilaétévolémonsouffle.Mes-noscœursbattaient,lesmainssaisissant,serrant,songlissementsurlacourbedemondos,etderrièremespaupières,jevisunepiqûredelumièreblanche.
Slidingmesmainssursesjoues,jel'aiembrasséenarrière.Statiquecoulait,encascadeaulargedenoscorpsdansdesflotsdelumièreblanc-rougeâtrequiétaitcachésousleslumièresstroboscopiquesclignotantes,quicoulesurlesolcommeunevagued'électricité.Ettoutautourdenous,lesgensdansaient,soitinsensibleauxchocsoualimentée
pareux,maisjenesesoucientpas.LesmainsdeDaemonétaientsurmeshanches,metirantplusprès,etnousavonsdoncvafinircommeundecescouplesambigusdanslecouloir.
Lemay'vedemusiquearrêtéoumodifiéouquecesoit,maisnousétionstoujourspresséesensemble,pratiquementdévorantlesunslesautres.Etpeut-êtreplustard,demainoulasemaineprochaine,jepourraisêtregênéparlePDA,maispasmaintenant.
Unemainseposesurl'épauledeDaemon,etilpivotaloin.Avecunesecondeàperdre,j'aiattrapésonbras,arrêtantsonpoingdedirebonjouràlamâchoiredeBlake.
Blakeasourietacriésurlamusiquetonitruante,«Êtes-vouslesgarsayantdesrapportssexuelsouladanse?"Mesjouesévasées.D'accord,peut-êtreencemomentjeseraisgêné.
DaemongrognaquelquechoseetBlakeaprisunpasenarrière,lesmainsàlahausse."Désolé,"at-ilcrié.«Bonsang.Ilestprêtànousvoirsivousavezfinidemangerlevisagedesunsetdesautres."Blakeallaitêtrepoinçonnéàunmomentdonné.
Reprenantmamain,jesuivaisDaemonetBlakeenarrièreàtraverslescorpsdeserpentetdanslecouloir.Moncœurétaitencoreencourse,mapoitrinemonteetdescendtropvite.Cettedanse...
YeuxKohlavaitdisparuetcettefoisquandBlakeallafrapper,laporteouvertetoutlechemin.Jesuivis,espérantquemonvisagenebrûlaitpas.
Jenesaispascequejecomptaistrouverderrièrelaporte.Peut-être,unepiècesombrefuméavecdeshommesportantdeslunettesdesoleil,claquerleursdoigts,oud'unautregrandgarsensalopette,maisjenem'yattendaispascequejetrouve.
Lachambreétaitgrandeetlenettoyagedel'air,parfuméàlavanille.Ilyavaitplusieurscanapés,l'unoccupéparungarçonauxcheveuxbrunsmi-longscachéderrièresesoreilles.Commelafillequejel'avaisvudanserplustôt,ilétaitjeune.Peut-êtrequinzeans,sicela,etilyavaitdestrousdanssonjeandelatailledeMars.Autourdesonpoignetétaitunbrassardargentquitournaituneétrangepierre.Ilétaitnoir,maispasobsidienne.Danslecentredelapierre,ilyavaituneflammerouge-
orangeetau-dessous,tachetéedebleuetdevert.
Quellequesoitlapierrequ'elleétait,elleétaitbelleetchèreàlarecherche.
L'enfantlevalesyeuxdelaDS,iljouait,etj'étaitunpeuabasourdiparsabeautéjuvénile.Yeuxlacouleurdel'améthysteVerrouilléavecbrièvementlamine,puissontretournésàlapartie.Cegaminallaitêtreunspectateurunjour.
PuisjemesuisrenduDaemonétaitraidietfixaisungarsdansunfauteuilencuir.Despilesdecentainesontétéécartéssurlebureauenfaced'untypedeglaceblondquiregardaitenarrièreàDaemon,lesyeuxbrillantsd'argentlargeavecchoc.
Legarsétaitprobablementunetrentained'années,etmonDieu,ilétaitmagnifique.
Daemonavança.Legarssetenait.Etmoncœuraaccéléré.Mespirescraintessepropagentàtraversmoicommeunetraînéedepoudre."Qu'est-cequisepasse?"Demandai-je.MêmeBlakesemblaitnerveux.
Legaminsurlecanapétoussaunrire,fermantDS."Extraterrestres.Ilsontcesystèmeinterneloufoquequileurpermetdereniflerlesunslesautres.Devinezaucund'entreeuxs'attendaitdevoirl'autre.»Jemetournaiversl'enfantlentement.
Ilseredressa,balançantsesjambessurlecanapé.Ilauraiteuunvisagedebébésiellen'apasétépourlaviveintelligencedanssesyeuxoul'expériencementionnéedansleslignesduresdesabouche."Donc,vouscrazykidsvoulezpénétrerdanslaforteresseDédaleetvousvoulezmonaide?»Jeregardai.Lucétaitunenfantdelamèreflippe.
chapitre15
J'aiattendupourl'enfantàcrier,«Psyché!»Etdétalentauterraindejeuleplusproche,maiscommelessecondestendues,jesuisvenuàaccepterquenotremessiedel'informationétaitàpeineunadolescent.
Lucsouritcommes'ilsavaitcequejepensais."Surpris?Vousnedevriez
pasêtre.Surprisàproposde
quoiquecesoit,cequiest."
Ilseleva,etjefuschoquédedécouvrirqu'ilétaitpresqueaussigrandqueDaemon.«J'avaissixansquandjedécidédejouerlepouletavecuntaxipourexcèsdevitesse.Ilagagné.Perdulepluscoolevahdevéloetbeaucoupdesang,maislachancemoi,monamid'enfanceétaitunétranger."
"Comment...commentavez-vousloindeDaedalus?"Etsijeune,jevoulaisajouter.
Lucsedirigeaverslatable,sespaslissesetsanseffort.«Jesuisleurélèveétoile."Sonsourireétaitméchant,presqueinquiétante."Nefaitesjamaisconfianceceluiquiexcelle.Est-cepas,Blake?"
Appuyécontrelemur,Blakeadonnéunhaussementdéséquilibré."Paraitàpeuprèsjuste."
"Pourquoi?"Lucétaitassissurleborddubureau.«Parcequefinalementl'élèvedevientplusintelligentquel'enseignant,etj'aieucertainsenseignantsvraiment,vraimentintelligents.So."Ilfrappadanssesmains.«VousdevezêtreDaemonnoir."
SiDaemonaétésurprisLucconnaissaitsonnom,ilnelemontraitpas."Ceseraitmoi."Ridiculementlongscilsdel'enfantabaissé.«Jel'aientenduparlerdevous.Blakeestungrandfan."Blakeasoulevéundoigtdumilieu.
Daemonditsèchement,«Heureuxdesavoirmonfanclubestloind'atteindre."
Lucpenchasatêtesurlecôté."Etquelfanclub-oh,monmauvais,jenesuispasvousprésenteràvotrecompatrioteLuxenall-star.CegarsvaparParis.Pourquoi?Jenesaispas."
ParissouritétroitementcommeilétenditlamainversDaemon."Toujoursagréablederencontrerunautrepasliéparlesanciennescroyancesetrèglesinutiles."
Daemonluiserralamain."Même.Commentavez-voustomberaveclui?"
Lucsemitàrire."Longuehistoirepourunautrejour,s'ilyaunautrejour."Cespeepersextraordinairesglissédenouveauàmoi."Avez-vousuneidéedecequ'ilsvontfairepourvouss'ilsserendentcomptequevousêtesunhybridepleinementfonctionnel?»Ilpenchalatêteverslebas,ensouriant.«Noussommesdonctrèsrare.Troisd'entrenousestenfaitensembletoutàfaitétonnant".
«J'aiunebonneimagination,"dis-je.
"Voulez-vous?"LessourcilsdeLucontaugmenté.«JedoutequeBlakeamêmevousaditlamoitié-lepire."
JeregardaiBlake.Sonexpressionestallésurleverrouillage.Unventglacialacourudemacolonnevertébralequin'arienàvoiravecmonmanquedevêtements.
"Maisvoussavez.»Lucselevaetétira,commeunchataprèsunesieste."Etencore,vousêtesprêtàprendre
lerisqueénormed'allerdansunniddefrelons".
"Nousnedisposonspasvraimentunchoix."DaemontournélecalmeBlakeunregardsombre."Donc,allez-vousnousdonnerlescodesounon?"
Luchaussalesépaules,faisantcourirsesdoigtssurlespilesdel'argent."Qu'yat-ilpourmoi?"
J'expiraiàpeuprès.«AutrequechierDaedalus,nousnedisposonspasvraimentbeaucoupàoffrir."
"Hmm,jenesaispas."Ilaprisungroupedecentainesgarantisavecunebandedecaoutchouc.Unesecondeplustard,lesbordsdesfacturesrecourbésversl'intérieur,lepapierdefusionjusqu'àcequel'odeurbrûléeemplissaitl'airetilnerestaitrien.
J'étaisenvieux,comptetenudel'ensembledel'aide-légerpourlachaleuretlefeu-chosem'acomplètementpasséau-dessus.
"Quepouvons-nousfairepourvous?"
"Evidemment,l'argentestpasunproblème,"Daemonajouté.
LeslèvresdeLuccontractèrent.«L'argentestpasnécessaire.»Ilpassasesdoigtssursonjean."Lepouvoirestpasnonplus.Honnêtement,laseulechosequejedoisunefaveur."
Blakeclaquasurlemur."Luc-"
Ilplissalesyeux."Unefaveuresttoutcequejeveux-unquejepeuxrecueilliràtoutmoment.Voilàcequejeveuxenretour,etjevaisvousdonnertoutcequevousdevezsavoir".
Ehbien,celasemblaitfacile."O-"
"Attendez,"Daemoncoupémeoff."Vousvoulezquenoussommesd'accordpourunefaveursanssavoircequecettefaveurest?"
Luchochalatête.«Oùestlerisquesivoussaveztout?"
«Oùestl'intelligencesinousnelefaisonspas?"Daemontiréenarrière.
L'enfantsemitàrire."Jevousaimebien.Beaucoup.Maismonaidenevientpassanssesrisquesetpérilsenéchange"."Dieu,tuescommelamafiapréadolescent,"murmurai-je.
"Quelquechosecommeça.»Illançaunsourirebéat."Qu'est-cequevous-tousvous-necomprenezestilyadeschosesbeaucoup,beaucoupplusgrandquelapetiteamied'unfrèreouunami...oumêmedeseretrouversouslepoucedel'homme.Ilyachangementdebrassagederrièrelesvents,lesventsvontêtreféroce.»IlregardaDaemon.«LegouvernementcraintleLuxen,carilsreprésententlachutedel'humanitédepuislesommetdelachaînealimentaire.Pourrésoudreceproblème,ilsontcrééquelquechosedebeaucoupplusfortqu'unLuxen.Etjeneparlepasdepetitshybridesordinairesdebébé".
Jetremblais."Qu'est-cequeturacontes?"
Sesyeuxviolacésrencontrèrentlesmiens,maisilneditrien.
Pariscroisalesbras."Nepasêtregrossier,maissivousn'êtespasprêtàfaireface,ilyalaporte."
Daemonetmoiavonséchangédesregards.Honnêtement,jenesaispasquoidire.Ilétaitsérieuxcommefaireunaccordaveclamafiaavecun
patronkid-mafiarampant.
«Lesgars»,adéclaréBlake."Ilestnotreseulechance."
«LeChrist,"Daemonmarmonna."Bien.Nousvousdevonsunefaveur."
LesyeuxdeLucluisaient."Ettoi?"
Jesoupirai."Sûr.Pourquoipas."
"Génial!Paris?"Illuitenditlamain.Parissepencha,saisitunpetitMacBookAir,etl'aremis."Donnemoiuneseconde."
Nousavonsregardélefrapperloinauclavier,lessourcilsdessinésenconcentration.Pendantquenousattendions,uneporteàl'arrièredelachambreouverteetlajeunefilledelascèneregardasatêtedanslapièce.
latêtedeLucrelevabrusquement."Pasmaintenant."
Lefroncementdesourcilsdelajeunefilleaétéépique,maiselleafermélaporte.«ElleestlafilleON-"
«Nepasfinircettephrasesivousvoulezquejecontinue.Nemêmepasparlerd'elle.Franchement,vousnel'avezjamaisvumêmeson»,ditLuc,lesyeuxfixéssurl'écranànouveau."Touteslesoffresserontéteints."
Jeserrémaboucheferméemêmesij'avaismillequestionssurlafaçondontlesdeuxd'entreeuxsetrouventàunedistanceetcommentilssurvivaientpratiquementsansprotection.
Enfin,Lucaplacéleportablesurlebureau.L'écranaétédiviséenquatresections,noiretblanc,aussigranuleuse,commelefilmdesécurité.Uneimagecontenaitbois.Unautreétaitd'unehauteclôtureetlaporte,l'autreunecabinedesécurité,etledernieramontréunhommeenuniformepatrouillantuneautresectiondelaclôture.
"DitesbonjouràMontMétéo-possédéeparlaFEMA,garantiparlasécuritéintérieure.NichédanslesmajestueusesmontagnesBlueRidge,ilestutilisécommeuncentredeformationetunpassagerclandestinpourtouslesjolisfonctionnairesaucasoùquelqu'unnousbombes,"Lucdit,ricanant."AussiconnucommeunfrontcompletpourleDODetDaedalus,
parcequesouterrain,ilyasix-centmille«piedscarrésmère-effinpourlaformationetlatorture."
Blakeregardal'écran."Vouspiratédansleurssystèmesdesécurité?"
Ilhaussalesépaules."Commejel'aidit,bonélèveettout.Voircettesectionici."Ilaàl'écranoùungardepatrouillélaclôture,presquesefondredansl'arrière-plangranuleuse."Ceciestl'entrée«secret»quin'existepas.Trèspeudegenssontaucourant-Blakey-boyest."
Luctapalabarred'espace,etlacaméradéplacéversladroite.Uneporteestenvue."Voiciledealio:dimanchesoiràvingt-et-unheuresvaêtrevotremeilleurpari.Ilestunchangementd'équipeetlepersonnelestauminimumseulementdeuxgardespatrouillerontcetteporte.Parceque,voussavez,ledimancheestunesortedejourverslebas".
Parisasortiunpadetunstylo.
"Cetteporteestvotrepremierobstacledechoix.Vousaurezbesoindeprendrelesgardes,maisc'estunduh.Jeferaiensortequelescamérassontenbaisseentreneufetneufquinzevoussavez,tirerunmomentJurassicPark.Vousavezquinzeminutespourentrer,obtenezvoscopains,etd'obtenirl'enfer.Alorsnelaissezpasundragoncracheurvousprendreverslebas".
Daemons'étouffaunrire.
"Quinzeminutes,"Blakemurmura,hochantlatête."Faisable.Unefoisdansl'enceinte,l'entréemèneauxascenseurs.Nouspouvonslesprendreaudixièmeétageetallezàdroitejusqu'àlacellule."
"Great."Luctapotasondoigtsurlaporte."LecodedecetteporteestIcarus.Voirunetendance?»Ilrit.
"Vousobtenezl'intérieurducomplexe,vousverreztroisportescôteàcôte."
Blakeacquiesçaànouveau."Laporte-Imilieusavoir.Lecode?"
"Attendez.Oùlesautresportesquevousprenez?"Demandai-je.
"PourlegrandOz,"Lucdit,tapantsurlabarred'espacejusqu'àcequela
caméraétaitdésormaisaxéesurlesportes."Enfait,nullepartintéressante.JustelesbureauxetlaréalitédeschosesFEMA.Toutlemondeveutdevinercequelecodedecetteporteest?"
"Daedalus?"Jejeté.
Ilsourit."Fermer.LecodedecetteporteestLabyrinth.Ilestunmotdifficileàépeler,jesais,maisassurez-vousquevouslefaitescorrectement.Vousobtenezunechance.Entrezlecodeerronéetçavadevenirlaid.Prenezl'ascenseurausixièmeétagecommeBlakeditetpuisvousentrezlecodeDédaletouslesbouchons.Voilà!"
Daemonsecoualatête,douteuse."Ilsontuniquementdescodespourentrer?Voilàleursécurité?"
"Ha!"Lucafrappéquelquesboutonsetl'écranestdevenunoir.«Jefaisplusquedevousdonnerlescodesetledémontagedescaméras,monnouveauBFF.Jevaisprendreleurlogicieldereconnaissancedesyeux.Ilpeutdescendrependantenvirondixàquinzeminutesparjoursansleverunsourcil."
"Qu'est-cequisepassesinoussommesencorelàetilremonte?»Demandai-je.
Lucalevésesmains."Euh,unpeucommeêtresurunplanquiestsurlepointdetomberenpanne.Collezvotretêteentrevosgenouxetbaiser'emaurevoir".
"Oh,çasonnebien,"dis-je."Donc,vousêtescommeunhackermutant,aussi?"
Ilcligna."Maisfaisattention.Jeneprendspasleséventuellesautresmesuresdesécuritéqu'ilsmay'veontdécidédemettreenplace.Celavasouleverdespréoccupations."
"Whoa."Daemonfronçalessourcils."Quellessontlesautresmesuresdesécuritépourraient-ilsavoir?"
«Ilstournentlescodestouslesautresjours,jel'aidécouvert.Apartça,riend'autrequedesgardes,maisilestunchangementdequart.»SouritBlake."Nousseronsbien.Nousavonsobtenucela."
Parisaremisunefeuilleaveclescodesgriffonnésverslebas.DaemonarrachaavantBlakepouvaitetleglissadanssapoche."Merci,"dit-il.
EnrevenantsurlecanapéetsaDS,Lucachutéverslebas,sonsourireàladécoloration."Nemeremerciezpasencore.Enfait,nemeremerciezpasdutout.Jen'existepas,vouslesavez,pasjusqu'àcequejedoismafaveur."IlouvritsesDS.
"Rappelez-vous,cedimancheàvingt-et-unheuresVousavezquinzeminutesetquiesttout."
«Ok.»Jetirailemot,enregardantBlake.J'aimeraissavoircommentcesdeuxsesontrencontrés."Ehbien,jesuppose…"
«Nousirons,"Daemonfourni,enprenantmamain."Ilétaitagréable,unpeu,vousrencontrer."
"Whatevs,"at-ildit,lespoucesvolantau-dessusduplateaudejeu.LavoixdeLucnousaarrêtésàlaporte."Vousnesavezpascequevousattend.Faitesattention.Jedétestepourmatraitantd'êtreàsensuniquesivousobteneztousvoustuer...oupire".
Jefrémis.Unebonnefaçondefermerlaconversationavecunebonnedosedefreak-nous-out.
Daemonhochalatêteàl'autreLuxen,etnousnoussommesdirigés,Blakefermantlaportederrièrelui.Alorsseulementjemerendscomptequelachambreétaitinsonorisée.
«Ehbien»,adéclaréBlake,souriant."Celan'apasététropmauvais,était-ce?"
Jelevailesyeux.«J'ailesentimentquenousvenonsdefaireunpacteaveclediable,etilvareveniretquevousvouleznotrepremierenfantouquelquechose."
Daemonagitasessourcils."Vousvoulezdesenfants?Parcequevoussavez,lapratiquemakes-»«Tais-toi.»Jesecouaismatêteetacommencéàmarcher.
Nousnoussommesprécipitésàtraversleclub,autourdelapistededanseencoreemballé.Jepensequenousétionstousprêtsàsortirdelà.
Alorsquenousapprochionslasortie,jeregardaiautourdeDaemonetBlake,mesyeuxàladérivesurlapistededanse.
Unepartiedemoisedemandaitcombien,lecaséchéant,étaienthybrides.Nousétionsrares,maiscommejel'aisentiaudébut,ilyavaitquelquechosededifférentsurcelieu.Quelquechosedevraimentdifférentdel'enfantappeléLuc,aussi.
ProWrestlernousaaccueillisàlaporte.Ilfitunpasdecôté,lesbrascroisésmassivessursapoitrine."Rappelez-vous,"dit-il."Tuétaisjamaisici."
Chapitre16
NoussommesrentréstarddeMartinsburg,etjesuisallédirectementaulit.Daemonsuivi,maistoutcequenousavonsfaitaétépelotonneretdormir.Touslesdeuxnousétaientépuisésdetout,etilétaitbienlàaveclui,uneprésenceconstantequedétendueetapaiséemesnerfséreintante.
J'étaisunzombiejeudi,etl'attitudedégoûtantedéchiqueteusedeBlakeenbiom'adonnéenviedelancer.
"Vousdevriezêtreplusheureux»,murmura-t-jehâtegriffonnédesnotes.Sansdoute,jel'avaiséchouél'examenhier."Aprèsdimanche,toutserafini."
Toutserafini.Maplumearrêté.Unmuscledansmoncoutendu."Ilneserapasfacile.""Oui,ilsera.Vousavezjustebesoinfoi».
Jerispresque.Lafoienqui?Blake?Oul'enfantdelamafia?Jenemefiepasl'und'eux."Aprèsdimanche,vousserezparti."
"Commeladernièredécennie,"répondit-il.
Aprèslaclasse,j'aiemballémesaffaires,souritquelquechosedeLesa
dit,puisattenduDawson.JenevoudraislelaisserseulavecBlake.PasquandDawsonaEyeballinglemeccommeilvoulaittabasserdesinformationssurlui.
Blakefrôlanous,souriantcommeilachangéseslivresàsonautremain.Ilsepavanaitsurdanslecouloir,enagitantàungrouped'enfantsquiaappelésonnom.
«Jenel'aimepas,"grommela-t-Dawson.
«Mettez-vousenligne."Nousnoussommesdirigésdanslecouloir."Maisnousdevonsluijusqu'àdimanche."
Dawsonregardaitvenir."Encorenel'aimepas."Etpuisildemanda:«Ilavaitunechosepourvous,non?"
Mesjouesbrûlées."Qu'estcequitefaitpenserça?"
Unpetitsourireapparut.«Lahainedemonfrèrepourluiconnaîtpasdelimites.»«Ehbien,ilnetueAdam,"jel'aiditd'unevoixfaible."Ouais,jesais,maisilestpersonnel."
Jefroncelessourcils."Commentest-ilpluspersonnelqueça?"
"Ilest."Dawsonpoussalaporte,etnousavonsétéattaquésparl'équipederiresurlepalier.
Kimmyétaitcapitaine."Sensationnel.Pourquoiêtes-jepassurpris?"
JemesuistrouvésedéplaçantdevantDawson."Etpourquoidois-jeaucuneidéedecedontvousparlez?"Derrièremoi,Dawsonadéplacésonpoidsd'unpiedàl'autre.
"Ehbien,ilestassezévident.»Ellesepenchacontrelerail,sonsacàdosreposantsurledessus.Autourd'elle,lesfillesricanèrent.«Unfrèrenesuffitpaspourvous."
Avantquejepuisseréagir,Dawsonestintervenuautourdemoietcracha,«Vousêtestristeetrévoltant."
LesouriredeKimmyagelé,etpeut-êtrelevieuxDawsonauraitjamaisditquelquechosecommeça,parcequ'elleettoussesamisressemblaitàquelqu'unmarchaitjustesurleurstombes.Quelquepart,danslefondde
monesprit,jevoulaisrire,maisjesuistellementencolère,doncrepousséparlasuggestionquejeverraisdeuxfrèresjumeaux.
Jenesaisvraimentpascequiestarrivéensuite.Uneimpulsiond'énergiem'aquitté,etlesacàdosassezrosesecouépuisbasculésurlabalustrade.LepoidssursautaKimmy.Seschaussuresàtalonssontvenussurlesol,etenunéclair,j'aivucequiallaitsepasser.
Elleallaitalleràdroitesurlabalustrade,latêtelapremière.
UncriacommencédansmagorgeetestsortideKimmy.regardshorrifiésdesesamisontétégravésàjamaisdansmamémoire,etmonrythmecardiaqueontmontéenflèche.
Dawsonatiréversl'avant,attraperundesesbrasagitant.Ill'avaitsursespiedsavantquesoncriavaitdisparudemesoreilles.«Jevousai,»dit-il,étonnammentdouce.Kimmydéglutitdansl'air,serrantlamaindeDawson."Çava.Tuvasbien."
Ilfouillaitsoigneusementsesdoigtssursonetrecula.Sesamisl'entouraientimmédiatement.Puisilsetournaversmoi,sesyeuxassombri.Emboutissagemoncoude,ilm'arapidementdirigéverslebasdelacaged'escalier.
Dèsquenousétionshorsdeladistanced'audition,ilestarrêtéetm'aconfronté."Cac'étaitquoi?"
Monsoufflecoupéetjedétournalesyeux,confusetpleindehonte.Toutétaitarrivésivite,etjeseraistellementfurieux.Maisilme-unepartiedemoiquiavaitagisanspenséeoulaconnaissanceavaitété.Unepartiedemoiquiavaitconnulepoidsdesonsacauraitrenversésondroitsurlebord.
...
Audéjeuner,jenedisDaemoncequiestarrivéavecKimmydanslacaged'escalier,meconvaincrequedepuisCarissaetLesaétaientavecnous,ilétaitdoncpaslaconversationàavoir.Iln'yavaitriendeplusqu'unprétexte,maisjemesentaiscommerévoltantquelesparolesdeKimmy.Plustardcejour-là,quandnousétionsàlamaisondeDaemon,allersurdesplanspourledimancheavecl'équipage,jemesuisditqu'ilétait
toujourspasletemps.
SurtoutquandDeedemandaitd'allerDaemonnevoulaitriendecela.
«JedoisvousetAshresterenarrière,avecMatthew,justeaucasoùquelquechosevamal."
Deecroisalesbras."Qu'est-cequevousnepensezpasquejepeuxmedébrouilleravecvouslesgars?QuejepourraistrébucheretpoignarderBlakeàmort?"
Sonfrèreluilançaunregardfade."Ehbien,maintenantquevousledites..."
Ellelevalesyeux."Est-cequeKatyvaavecvous?"Mesépaulesaffaissées.Etc'estparti.
LecorpsdeDaemonraidit.«Jeneveux-pas"
"Oui."Jeluiaicoupéavecunregardmortel."Seulementparcequejesuislaplupartd'entrenousdanscepétrin,etBlakeneferaijamaiscelasansDaemonetmoi."
Ashricanaducanapé.AutrequederegarderDaemoncommeellevoulaitraviverleurromance,ellen'apasétéfaitouditbeaucoup."Commentvaillantsd'entrevous,Katy."
Jel'ignorais."Maisnousavonsbesoindegensàl'extérieurdanslecasoùquelquechosevamal."
«Quoi?»DemandaAndrew.«VousnefaitespasconfianceBlake?Allezcomprendre."
Daemonserassit,faisantcourirsesdeuxmainsdanssescheveux."Quoiqu'ilensoit,nousseronsdedansetdehors.Puistout...toutserafini."
Sonfrèreclignadesyeuxlentement,etjesavaisqu'ilpensaitàBeth.Peut-êtremêmel'imaginer,etjemedemandaiscombiendetempsilavaitétédepuisqu'ill'avuladernière.J'aidoncdemandéetétonnamment,ilarépondu.
"Jenesaispas.Tempsilétaitdifférent.Semaines?Desmois?"Ilsetenait,lesépaulesroulant.«Jenepensepasavoirétéàcetendroitle
mont.L'endroitétaittoujourschaudetsecchaquefoisquejefusendehors."Prisesàl'extérieur,commeunanimaldecompagnieouquelquechose.Mauvaisàtantdeniveaux.
Dawsonlaissaéchapperunsouffleenlambeaux.«Jedoismarcherousedéplacer."
Jeregardaiautourrapidement.Lesoleilétaitcouchéilyauncertaintemps.Pascommeilenavaitbesoin,cependant.Ilétaitdéjààlaporteavantquequiconquepuissedireunechose.
«Jevaisaller."IlétaitDeecettefois.
Andrewsetenait."Jesuivrai."
«Jesupposequejesuisd'ici.»CeAsh.
Matthewsoupira."Undecesjours,nousallonspasseràtraverstoutsansdrame."
Daemonsemitàrireaveclassitude."Bonnechanceavecça."
Encinqminutes,toutlemondesaufDaemonaétéautoriséàsortirdelamaison.Momentidéalpour'Coupéjusqu'àpresquebriserlecoudeKimmy,saufqu'ilyavaitunelueurdanslesyeuxdejadedecouleurdeDaemon.
Mabouchesèche."Quelle?"
Daemonselevaetétira,clignotantunetranchedepeautendue."Ilestcalme."Iltenditlamainetjel'aiprisdanslamienne."Ilestjamaistranquilleici.Plusmaintenant."
Ilaeuunpoint.Jel'ailaissémeremorqueuràmespieds."Ilnevapasdurerlongtemps."
"Non."Ilm'atiréversluietunesecondeplustard,jemetrouvaisdanssesbrasetnousavonsétézoomantdanslesescaliers.Ilm'amissurmespiedsdanssachambre."Admetle.VousaimezmaméthodedeVoyage".
Sesentantunpeuétourdi,jeriais.«Undecesjours,jevaisêtreplusrapidequevous.»«Continueràrêver."
"Tool"Jerenversa.
LeslèvresdeDaemoncourbéessuruncôté."Difficulté."
"Oh."J'aiélargimesyeux."Dur."
"Nousdevonsfaireusagedecetempscalme."Ilavançaversmoi,commeunprédateuravecsaproiedanssavue.
"Vraiment?"Sesentirtoutàcoupbeaucouptropchaud,jereculaijusqu'àcequejefrappesonlit.
"Vraiment."Iladébutéseschaussures.«Jedisquenousavonsunetrentainedeminutesavantquequelqu'unnousinterrompt."
Monregardesttombécommeilôtasachemiseetlejeta.Jesuçaisdansunsoufflepointu.«Probablementpassilongtemps."
Seslèvresformèrentunsouriremalicieux."Vrai.Donc,disonsquenousavonsvingtminutes,donnerouprendrecinq."Ilaarrêtédevantmoi,sesyeuxvoilés."Pasassezdetempspourcequejevoudraisfaire,maisnouspouvonstravaillerautourdecela."
Lachaleurabalayédansmesveines,etjemesuissentiétourdiànouveau."Nouspouvons?"
"Mmm-hmm."Ilposasesmainssurmesépaulesetenfoncéjusqu'àcequejesuisassissurleborddulit.Courirsesmainsàmesjoues,ilsemitàgenouxentremesjambesdésosséesdesortequenousétionsniveaudesyeuxlesunsaveclesautres.
LescilsdeDaemonabaissés,éventantsesjoues."Tum'asmanqué."
Jepassaimesdoigtsautourdesespoignets."Vousmeavezvutouslesjours."
"Pasassez,"ilmurmuraetpressaseslèvresoùmonpoulspilonnerlelongdemoncou.«Etnoussommestoujoursavecquelqu'un."
Dieu,n'apasquelavérité.Ladernièrefoisquenousétionsseulspourunequantitéconsidérabledetemps,nousaurionstousdeuxdormi.Donc,cesmomentsétaientprécieux,brefetvolé.
Jesouriscommeiltraînaitunelignedebaisersjusqu'àmonmenton,arrêtantdemeslèvres.«Nousdevrionsprobablementpasdépenserdeparler,alors."
"Uh-huh."Ilembrassauncoindemeslèvres."Parlerestunepertedetemps."Etpuisilembrassal'autrecoin."Etquandonparle,onfinitgénéralementparsedisputer."
J'airi."Pastoujours."
Daemonrecula,lessourcilslevés."Chaton…"
«Ok.»Jeglissaideretouretilsuivi,del'escaladesurmoi,sesbrasimmensesetpuissants.Dieu,j'étaitencourssurmatêteavecluiparfois."Vouspourriezavoirraison,maisvousperdezvotretemps."
"J'aitoujoursraison."
J'aiouvertmaboucheendésaccord,maisseslèvresprislecontrôledelamine,etsonbaiseratteintauplusprofonddemoi,fondrelesmusclesetlesos.Salangueabalayélemien,etàcemoment-là,ilauraitpuêtrebontoutcequ'ilvoulaittantqu'ilnecessaitdemebaisercommeça.
Jeglissaimesdoigtsdanssescheveux,tirantquandillevalatête.Jecommençaisàprotester,maisilétaitentraind'embrassersonchemindansmagorge,surleborddemongilet,enbasdespetitsboutonsenformedefleurs,etplusbasencore,jusqu'àcequejenepouvaispasgarderAholddesatête.Ouvraimentgarderunetracedel'endroitoùilsedirigeait.
Daemonserassitsurseshanches,vapourmesbottes.Iltiraunhors,letangagesursonépaule.Ilarebondisurlemuravecunbruitsourd."Quesont-ilsfaits?peaudelapin?"
«Quoi?»Jeris."Non.Ilssontenpeaudemoutonfaux."
«Ilssontsidoux."Ilaobtenul'autreoffetquetropfrappélemur.Meschaussettesétaientàcôté.Ilembrassalehautdemonpied,etjesursauta."Pasaussidouxquecela,cependant."Grinning,illevalatête."Aimezlescollants,parlamanière."
"Ouais?"Monregardfixésurleplafond,maisjevraimentnepasvoirune
fichuechose.Pasquandsesmainssedéplacèrentjusqu'àmesmollets.«Est-ce...parcequ'ilssontrouge?"
"Ce."Jemesentaissajouesurmongenou,etmesmainsvoletaientaulit."Etparcequ'ilssontsiminces.Etchaud,maisvoussavezdéjàque".
Chaud?Jemesuissentichaud.Sesmainsontvoyagéjusqu'àmescuissesextérieures,souslajupededenim,pousserlamatièreetverslehaut.Jemordismalèvre,assezdurqu'ungoûtmétalliquejaillidansmabouche.Lematérielétaitvraimentmince,unebarrièrequasiinexistantefragileentresapeauetlemien.Jepouvaissentirchaquecontact,etmêmelamoindreétaitcommemillevoltsd'électricité."Chaton…"
"Hmm?"Jefisterlescouvertures.
«Justefaireensortequevousêtestoujoursavecmoi.»Ilembrassalecôtédemajambe,justeau-dessusdemongenou."Jeneveuxpasvousendormirouàquoiquecesoit.»Commelesommeilétaitpossible.Déjà.
Sesyeuxévasées."Voussavezquoi.Donnez-moideuxminutes.C'esttoutcedontj'aibesoin."
«Peuimporte,"dis-je."Qu'est-cequevousallezfaireaveclesrestesdedix-huitminutes?""Snuggle."
Jecommençaisàrire,maissesdoigtstrouvélabandelelongduhautdemescollants,etillesatiréverslebas,maudissantquandilssesontemmêlésàmespieds.
"Besoind'aide?"Jeluiaioffert,lavoixtremblante.
"Gotit,»murmura-t,lesBalling.Euxaussisontallésvolerquelquepart.
Leschosesallaientplusloinquecequ'ilsavaientavant.J'étaisnerveux,maisjenevoulaispasarrêter.J'étaistropcurieux,etjeluiaifaitconfianceirrévocablement.Etpuisiln'yavaitrienàséparersesmainsdemapeauouseslèvresetjemesuisarrêtédepenser,n'apasétécapabledeformeraucunepenséecohérente.Ilyavaitjusteluietlaruéefolledessensationsqu'iltiraitenarrière,tirademoicommeunartisterenduunesortedechef-d'œuvre.Alorsjenem'amêmeplus,parcequemoncorpsnepouvaitébranlerbeaucoup.Commeunballonétanttiréverslebas,
puisrelâché,jeflottaisetilyavaitunelueurblanchâtredouceglissersurlesmursquinevenaitpasdeDaemon.
Quandjesuisrevenuverslebas,lesyeuxdeDaemonétaientdiamantsbrillants.Ilavaitl'airsortedeémerveillée,quejetrouveétrange,parcequ'ilm'aimpressionné.
"Vousluisaitunpeu»,dit-il,selevant.«Jenel'aivufairequ'unefois."
Jesavaisquelanuit,maisjenevoulaispaspenseràçamaintenant.Jesuisheureuxoùjeflottais.Ilétaitbon-grand,même,etjenepouvaisvraimentpasparler.Moncerveauétaitbouillie.Jenesavaispasquipourraitêtrecommeça.Zut,jesuischoqué,ilestmêmearrivé.Jemesentaiscommesijedevaisvousdireouquelquechosemerci.
Lesourirequ'ilm'adonnéfaisaitpartiefiertémasculineetdel'arrogance,commeilsavaitqu'ilavaitbrouillémoncerveau.Iltenditàcôtédemoi,tirantmoiprèsdelui.Ilbaissalatête,meembrassantdoucement,profondément.
"N'amêmepasétédeuxminutes,"dit-il."Jetel'aidis."
Moncœurétaitquelquepartdansmagorge."Tuavaisraison."
"Toujours."
chapitre17
Quelquetempsplustard,jecherchaisàétireretquandjeparlais,mavoixétaitétoufféecontresapoitrine.«Jenepeuxpasbouger."
Sonriregrondaitenmoicommeildesserrasonétreinte."Voilàcommentnousblottir."
"Jedevraisvraimentlatêteàcôtébientôt."Jebâille,nepasvouloirquitter.J'étaistellementdétenduquejenepouvaispassentirmesorteils.«Mamanserabientôtàlamaison."
«Avez-vouspartirmaintenant?"
Jesecouaislatête.Nousavionspeut-êtreuneheure.Jevoulaisfaireson
dîner,doncencoretrenteouquaranteminutesTOPS.Daemonposaundoigtsurmonmentonetlesouleva.«Quoi?»Demandai-je.
Sesyeuxlemiencherché.«Jevoulaisparleravantdepartir."
Anxiétéépanouiefaible."Surquoi?"
"Dimanche,"at-ildit,etmonanxiététournéplussombre.«Jesaisquevousvoussentezcommevousnousavezdanscela,maisvoussavezquevousnel'avezpas,non?"
"Daemon..."Jelesavaitoùcetteconversationsedirigeait.«NoussommesàcestadeenraisondesdécisionsI-"
"Nous,"at-ilcorrigédoucement."Lesdécisionsquenousavonsfaites."
«Sijenel'avaispasentraînéavecBlakeetvousavaisécouté,nousneserionspasici.Adamseraitvivant.Deenemedétester.Willneseraitpasencoursd'exécutionautourdefaireDieusaitquoi."Jefermailesyeux."Jepourraiscontinuerencoreetencore.Vousavezmadérive."
"Etsivousaviezfaitaucunedecesdécisions,nousneserionspasDawsonarrière.Ilétaitunesortedemouvementstupideintelligent».
Jerissèchement.«Iln'yaque."
"Vousnepouvezpasportercetteculpabilitéavecvous,Kat."Lelitdéplacécommeilselevasuruncoude."Vousfinirezcommemoi."
Jejetaiunœilsurlui."Quelle?Unétrangertrèsgrandetdouchey?"
Ilasouri."Lapartiesaccadée,oui.JemereprochaisdecequiestarrivéàDawson.Ilm'achangé.Jenesuistoujourspasàl'endroitoùj'étaisavanttoutestarrivé.Nepaslefairepourvous."
Plusduràdirequ'àfaire,maisjehochélatête.LadernièrechosequejevoulaisétaitdeDaemonàsesoucierdelapossibilitédemesfutursprojetsdeloidethérapie.Etilétaittempsdefairecequejesavaisqu'ilvoulait."Vousnevoulezpasmepasserdimanche."
Daemonprituneprofondeinspiration.«Écoutez-moi,d'accord?"Quandjehochélatête,ilacontinué."Jesaisquevousvoulezaider,etjesaisquevouspouvez.Jel'aivucequevousêtescapable.Vouspouvezêtreassez
effrayantquandfou."Iln'aaucuneidée,jepensaisavecironie.
"Mais...sileschosesvontverslesud,jeneveuxpasvousimpliquer."Sonregardmientenait.«Jeveuxquevoussoyezdansunendroitsûr."
Jesavaisoùilvenaitetjevoulaislerassurer,maisrestantderrièreétaitpasquelquechosequejepouvaisfaire."Jeneveuxpasvousimpliquer,Daemon.Jeveuxquevousdansunendroitsûr,maisjenevousdemandepasderesterendehorsdecelui-ci".
Sessourcilsfroncés."C'estdifférent."
Jemesuisassis,lissermonpull."Commentest-cedifférent?Etsivousditesqu'ilestparcequetuesungars,jevaistefairedumal".
"Allez,Kitten."
Mesyeuxplissés.
Ilsoupira."Ilestplusquecela.Ilestparcequej'ail'expérience.C'estsimple.Vousnelefaitespas."
«D'accord,vousavezunpoint,maisjesuisaussiallédansunecage.Aveccetteconnaissanceintime,j'aiplusderaisonquevousnepassefaireprendre".
"Etquiestplusd'uneraisonpourlaquellejeneveuxpasvousfairecela."Sesyeuxévaséesunvertintense.Unsignecertainqu'ilétaitàquelquessecondesdepuiserdanssontempéramentdeprotectionalimenté."Tunesaispascequisepassaitdansmatêtequandjevousaivudanscettecage-quandj'entendscommentvotrevoixrâpesencorequandvousobtenezexcitéoucontrarié.Vousavezcriéjusqu'àconsé-"
«Jenepasbesoind'unrappel,"jesèchement,puismauditsousmonsouffle.J'aiessayédemaîtrisermonpropretempérament.Jemetsmamainsursonbras.«Unedeschosesquej'aimevousestainsideprotectionquevousêtes,maisilmepousseaussifou.Vousnepouvezpasmeprotégerpourtoujours."Sonregardaditqu'ilpouvaitetvoulaitessayer.
J'expiraiàpeuprès.«Jedoislefaire,jedoisaiderDawsonetBeth.»«EtBlake?"Ilademandé.
«Quoi?»Jeleregardai."D'oùvientcela?"
"Jenesaispas."Ilabougésonbrasloindemoi."Iln'apasd'importance.Pouvez-"
"Attendez.Ilimporte.Pourquoivoudrais-jepouraiderBlakeaprèscequ'ilatiré?IlatuéAdam!Jevoulaislevoirmort.Vousétiezceluiquiétait,comme,tournersurunenouvellefeuilleouquelquechose".
Lemomentoùcesmotsontquittémabouche,jelesregrette.Sonexpressionestallésurleverrouillage.
«Jesuisdésolé,"jel'aidit,cequisignifiequ'il.«Jesaispourquoivousnevoulezpas...enfiniravecBlake,maisjedoislefaire.Çavameaideràobtenirpassécequejefis.Commefaireamendehonorableouquelquechose.""Vousne-"
"Jefais."
Daemontournasajoue,lamâchoireserrée.«Pouvez-vousfairecelapourmoi?S'ilvousplaît?"
Mapoitrinemefaisaitmal,parcequequandDaemondits'ilvousplaît,cequiétaitrare,jesavaiscombienquelquechoseledérangeait."Jenepeuxpas."
Secondespassèrentetsesépaulescrispées."Cecieststupide.Vousnedevriezpasfairecela.Toutcequejevaisvousinquiéterestdeseblesser".
"Voir?C'estleproblème!Vousnepouvezpastoujoursêtreinquietausujetdemonêtreblessé."
Sonfrontarqué."Vousêtestoujourssefairemal."
Mabouchebée."Jenesuispas!"
Ilrit."Ouais,essayerànouveau."
Jepoussaiàlui,maisilétaitunmurdemuscleimmeuble.Furieuse,jemesuisprécipitésurlui,encoreplusfurieuxquandjel'aivulalueurhumeurdanssesyeux.«Dieu,tumecocher."
"Ehbien,aumoinsjemesuisvous-"
"Nemêmepasterminercettedéclaration!"Jeprismeschaussettesetcollants.lesrouler,jeboitillaissurunpied."Ugh,jevoushaisparfois."
Ilétaitassisdansunmouvementfluide."Pastroplongtemps,vousétiezvraiment,vraimentmeaimer."
«Tais-toi."Jesuispasséàl'autrejambe.«Jevaisavecvouslesgarsledimanche.C'esttout.Findelaconversation."
Daemonsetenait.«Jeneveuxpasquetuailles."
Jeremuémescollants,lefusillantduregard."Tunepeuxpasdirecequejepeuxetnepeuxpasfaire,Daemon."J'attrapéundemesbottes,sedemandantcommentilaobtenutoutlecheminlà-bas.«Jenesuispas,unehéroïneimpuissantefragiledanslebesoindevotresecours."
"Cen'estpasunlivre,Kat."
Jetiraisurmonautrebotte."Pasvraiment?Merde.J'espéraisvousavezsautéàlafinetvousmedirecequisepasse.J'adoreréellementspoilers".
Spinningautour,jesuispartietjesuisdescendu.Biensûr,ilétaitunpasderrièremoi,uneombregéante.Nousl'avonsfaitàl'extérieurquandilm'aarrêté.
"AprèstoutcequiestdescenduavecBlake,vousavezditquevousneseriezpasdouterdemoi»,dit-il."Quevousfaireconfianceàmesdécisions,maisvouslefaireànouveau.Nepasécoutermoioulebonsens.Etquandcelaexplosedansvotrevisage,quedois-jefairealors?"
Jehaletai,lasauvegarde."Voilà...Cefutuncoupbas."
Ilposasesmainssurseshanches."C'estlavérité."
Leslarmesmepiquaientlesyeux,etilafalluquelquessecondespourobtenirlesprochainsmots."Jesaisquetoutcelavientd'unbonendroit,maisjenepasbesoind'unrappelamicaldelafaçondontmaljemerdé.Jesaistoutàfait.Etjesuisentrainderésoudreceproblème".
"Kat,jenecherchepasàêtreunebite."
«Jesais,çavientfacilementàvous."Headlightsregardaàtraverslebrouillard,àvenirjusqu'àlaroute.Mavoixétaitrauquequandjeparlaisàcôté."Jedoispartir.lamaisondemaman".
Jemesuisprécipitéenbasdesmarchesetàtraverslegravieretdur,solgelé.Avantquej'atteintmonpropreporche,Daemonestapparu.Arrêtbref,jepulvérisées,«Jedétestequandtufaisça."
"Pensezàcequejedisais,Kat."Sonregardvacillaitsurmonépaule.lavoituredemamanétaitpresquelà."Vousavezrienàprouver."
"Jene?"
Daemonaditnon,maisilnesemblaitpasquandiladitqu'ildevraittoutfairesauterdansmonvisage.
...
Tossingettournant,moncerveaun'arrêté.Jerepassaistoutcequiétaitdescendudupointj'arrêtélabrancheenfacedeBlakepourlemoment,jetrouvaimontreensanglantédeSimondanssoncamion.Combiendefoisavait-ildessignesqu'ilétaitplusquecequ'iladitqu'ilétaitfait?Trop.EtcombiendefoisavaitDaemonintervenuetaessayédemeparlerdelaformationavecBlake?Trop.
Jeretournaisurmondos,meserrantlesyeuxfermés.
Etcequidevaitqu'ilvoulaitdireàproposdeBlake?Pensait-ilvraimentquejevoulaisluietdansquelbutvousaider?LadernièrechosequejevoulaisfaireétaitderespirerlemêmeairqueBlake.Iln'yavaitaucunmoyenDaemonpourraitêtrejaloux.NonNon,jedevraistournerlefrapperauvisagesitelétaitlecas.Etpuispleurer,parceques'ilmedouter...
Jenepouvaismêmepaspenseràcesujet.
Uneseulebonnechoseétaitvenudumess-Dawson.Maistoutleresteétait...Ehbien,cefutlaraisonpourlaquellejenepouvaispasresterenarrièreetmetournerlespouces.
Jemesuisretournésurmoncôté,frappémonoreiller,etforcémesyeuxderesterfermé.
Al'aube,jedérivéauloinpourcequisemblaitsecondesseulementfaceausoleilrampantàtraverslafenêtredemachambreuneminuteplustard.metiranthorsdulit,jeprisunedoucheetchangé.
Unedouleursourdeavaitprisrésidencederrièremesyeux.Aumomentoùjesuisarrivéàl'écoleetaattrapémeslivressurmoncasier,iln'apasdisparucommejel'avaisespéré.Jemélangéesdanstrigetvérifiémontéléphonepourlapremièrefoisdepuislanuitdernière.
Pasdemessages.
Jelaissaitomberletéléphonedansmonsacetreposémonmentondansmesmains.Lesaaétélepremierà.Sonnezridéquandellem'arepéré."Ew.Vousavezl'airhorrible.""Merci,"murmurai-je.
"Derien.Carissaalagrippeaviaireouquelquechose.Espéronsquevousnel'avezpas".
Jerispresque.DepuisDaemonmeavaitguéri,jel'avaismêmepaséternuéunefois.EtselonWill,unefoismuté,onnepouvaitpastombermalade,cequiétaitlaraisonpourlaquelleilavaitessayédeforcerDaemonpourlemuter.
"Peut-être,"jel'aidit.
"Probablementceclubvousêtesallé."Ellefrissonna.
Lachaleuradansélelongdemoncou,etj'évitémesyeuxcommeunemauviettecommeDaemonaprissonsiègederrièremoi.Jesavaisqu'ilmeregardait.Iln'apasditquoiquecesoitpendantenviron62secondes.Jelesaicomptés.
Ilmepoussadansledosavecsaplumefidèle.
Jemesuistorduautour,engardantmonvisageblanc."Hey."
Unseulfrontarqué."Vousavezl'airbienreposé."
Il,d'autrepart,aregardécommeillefaisaitnormalement.Freakingparfait."tonnesGotdesommeillanuitdernière.
Toi?"
Daemonsautélaplumederrièresonoreilleetsepenchaenavant.«Jedormaispendantenvironuneheure.Jepense."
Jebaissaimonregard.Jenesuispasheureuxquelanuitdernièreaspiréepourluiaussi,maisaumoinscelasignifiaitqu'ilypensait.Jecommençaisàdemander,maisilsecoualatête."Cequej'aidit.
«Jenel'aipaschangémonesprit,Kitten.J'espéraisquevousaviez."
"Non,"jel'aidit,etlaclocheasonné.Undernierregardsignificatif,etjemesuisretourné.Lesam'atiréuneexpressionbizarre,etjehaussalesépaules.Était-cepascommesijepouvaisexpliquerpourquoinousétionsseulementéchangerquelquessyllabesaujourd'hui.Ceseraituneconversationdivertissante.
Quandlaclocheasonné,jedébattaisàfaireunecoursepourlaporte,maisreconsidérélorsquedeuxjambesdenimvêturemplismavisionpériphérique.Jenepouvaispasarrêterletumblingmonestomacafait,mêmequandj'étaisencolèrecontrelui.
J'étaisunloser.
Daemonn'apasditquoiquecesoitquenousavonsquittéoulorsquenousnoussommesséparés,etaprèschaqueclasse,ilestapparudenullepartflippe.Lamêmechoseestarrivéeavantbio,etilmarchaitavecmoilebalayagedesescaliers,lesyeuxsurlestêtesdesélèves.
"Quefais-tu?"Demandai-je,enfinfatiguédusilence.
Ilhaussalesépauleslarges."Justepenséquejeferaislachosecourtoisetvousguideràvosclasses."
"Uh-huh."
Iln'yavaitpasderéponse,alorsjejetéunœilsurlui.Sesyeuxétaientplissésetseslèvrespincéescommeilvenaitdemangerquelquechoseaigre.Jesuisallésurlapointedespiedsetravalaiunemalédiction.Blakeétaitappuyécontrelemuràcôtédelaporte,latêtepenchéeversnous,unsourirearrogantsursonvisage.
«Jelehaistellementbien,"murmuraDaemon.
Blakeapoussésurlemuretsepavanaitversnous."Vousavezl'airchipperpourunvendredi."
Daemontapaunmanuelsursacuisse."Avez-vousuneraisond'êtredeboutici?"
"Ceciestmaclasse.»Ildésignasonmentonverslaporteouverte."AvecKaty."
LachaleuraarrachéDaemoncommeilaprisunpasenavant,enregardantlelongdesonnezàBlake."Vousaimezjustedelepousser,non?"
Blakedéglutitnerveusement.«Jenesaispascequevousparlez."
Daemonsemitàrire,etilaenvoyédesfrissonsdansledos.Parfois,j'aioubliéledangerqu'ilpourraitêtre."S'ilvousplaît.Jepeuxêtrebeaucoupdechoses-abeaucoupdechosesvraimentmauvaises,Biff,maisstupideetaveuglenesontpasdeuxd'entreeux".
"Trèsbien,"jel'aidit,engardantmavoixfaible.Lesgensregardaient."Letempsdejoueragréable."
"Jesuisd'accord."Blakeregardaautour."Maiscen'estpasuneairedejeux."
Daemonhaussaunsourcil.«Vousneveuxjouer,Barf,parcequenouspouvonsfairecettechosegelchouetteetlejeu,icietmaintenant."
Oh,pourl'amourdeBackwoodsbébéspartout,cenefutpasnécessaire.JepassaimesdoigtsautourdubrastendudeDaemon."Allez,"murmurai-je.
Unsecondétenditetstatiqueasautédesonbrasàlamienne.Lentement,ilmeregarda,puisilsepencha,plantantseslèvressurlesmiennes.Lebaiserétaitinattenduprofondeténergique.Abasourdi,jesuisrestélà,commeilserecula,mordillantmalèvreinférieure.
"Tasty,Kitten.»Puisilseretourna,plantésamaindroitesurl'épauledeBlake,l'assommantdenouveaudansuncasier."Rendez-vousautour,"dit-il,unsourireencoin.
"Jésus,"Blakemarmonna,défrisage."Iladesproblèmesdegestiondelacolère."Lesvisagesbouchebéedevantnoustrouble.
Raclantlagorge,Blakeaglissédevantmoi."Vousdevriezvraimentlatêtedans."
Jehochailatête,maisquandlasonnetted'alarmeasonné,jesuistoujourslàdebout,mesdoigtsplacéscontremeslèvres.
Chapitre18
Parledéjeuner,l'humeurdeDaemonétaitquelquepartentrelacouvaisonetlemal.Ilavaitlamoitiéducorpsétudianteffrayéàlamortdecroisersoncheminouderespirerlemêmeairquelui.Jenepouvaispascomprendrecequiavaitsessous-vêtementsdansuntas.Ilnepouvaitpasêtrenotreargumentationportantsurcemal.
Quandilselevapourprendresatroisièmeportiondelait,Lesaserassitetlaissaéchapperuncoupdesifflet."Quelestsonproblème?"
"Jenesaispas,"jel'aidit,enpoussantunmorceaudeviandeautourdemonassiette.«Cedoitêtresontempsdumois."
Tchadaboyaunrire."Ouais,nevapaslà-bas."
Lesasouritàsonpetitami."Sivoussavezcequiestsagepourvous,vousneserezpas.»«Cequiestsage?»DemandaDaemoncommeilestassis.
"Rien,"noustroisaditenmêmetemps.
Ilfronçalessourcils.
Lerestedel'après-midipassatropviteetchaquesisouventlefonddemonestomacchuterait.Unjourdeplusausamedietnousallionsessayerl'impossible.PausedansleMontMétéoetsauvetageBethetChris.Qu'est-cequ'onvafaireaveceuxsinousavonsréussi?Passi-quandnousavonsfait,jemesuisrapidementcorrigé.
Surlechemin,macellulevibrait.Unevérificationrapidealaisséungoût
amerdansmabouche.JevoulaisBlakeseraitperdremonnumérodetéléphone.
Ilfautqu'onparle.
Serrantlesdents,jetextedretour:Y
Laréponseaétéimmédiate:Abtdimanche.
"Quiamisceregardeffrayantsurvotrevisage?»DemandaDaemon,surlebleu.
Crissement,jesautai."BonDieu,oùviens-tu?"
Ilsourit,cequiauraitétéunebonnechosecomptetenudesonhumeurtoutelajournée,maisilnememéfier.«Jesuiscalmecommeunchat."
Jesoupire,luimontrantmontéléphone."Blake.Ilveutparlerdedimanche."
Daemongrogna."Pourquoiest-cequ'ilvoustextos?"
"Probablementparcequ'ilsaitquevousvoulezluifairedeslésionscorporelles."
"Etvousnelefaitespas?"
Jesecouaislatête.«Ilestévidemmentmoinspeurdemoi."
"Peut-êtrequenousavonsbesoindechangercela?"Ilalaissétomberunbrassurmesépaules,merepliantcontresoncôtéquenousnoussommesdirigésversleventamerFévrier.«Dites-luiquenousallonsparlerdemain."
Moncorpsréchauffécontrelesien."Où?"
«Mamaison»,répondit-ilaveccemalsourire."S'iladescouilles,ilvaêtrelà."
Jefisunvisagedebeurk,maistextedreveniràBlake.«Pourquoipascesoir?"
LeslèvresdeDaemonpincées."Nousavonsbesoind'unpeudetempsdequalitéseul."
Letempsdequalitécommeletempsdelaqualitéd'hier?Parcequejenepouvaisdoncpasserderrièrecela,maisnousavionsbesoinvraimentparlerquelqueschosesàtravers.Avantquejepuisseabordercesujet,Blakearéponduetdemainsoirétaitunaller.
«Avez-vousconduireparvous-mêmeaujourd'hui?"Demandai-je.
Ilsecoualatête,lesyeuxfixéssurunpeuplementd'arbres."EntréavecDee.Espéraitquenouspourrionsfairequelquechosedenormal.Commeunematinéed'après-midi."
Lamoitiédemoiafaitunedanseheureuse.L'autrepartieplusresponsablemissurleslunettesdel'instituteuretaéclatélarègle.adulteAnnoyingKatyagagné."Celasonnebien,maisvousnepensezpasquenousdevonsparlerdelanuitdernière?"
"Aproposdemanaturedonnant?"
Mesjouesflambaient.«Euh,non...Aprèscela."
Ilyavaitunelueurd'unsourire."Ouais,jesavaisàpeuprèscela.Assurez-vousunaccord.Nousferonslesfilms,etensuitenousallonsparler,d'accord?"
Cefutunebonneaffaire,doncjeconvenu.Ethonnêtement,j'aiméapprendreàfairedeschosesnormalesavecDaemon-enviedesortir.Ilétaitunerareté.Ilm'alaisséchoisirlefilm,etjesuisalléavecunerom-com.Étonnamment,ilneseplaignaitpas.Pourraitonteuquelquechoseàvoiravecl'énormeseaudepop-cornnousétionsfarcenosvisagesavecentrelesbaisersdebeurre.
Ilétaitsidivinementnormal.
...
Divinementnormaleaprisfinlemomentnoussommesarrivésàsamaisonetilestsortidesavoiture,lesyeuxrétrécissement.Toutesleslumièresétaientallumées.Deeneportaitpassurlaconservationdel'énergie,ilestapparu.
"Kat,jepensequevousdevriezalleràlamaison."
"Hein?"Jefermailaportedelavoiture,lessourcilsfroncés."Jepensaisquenousallionsparler?Etmangerdelacrèmeglacée-vouspromislacrèmeglacée".
Ilritdanssabarbe.«Jesais,maisj'avoirdelacompagnie."
Jemesuisplantédevantlesmarchesduporche.«Quelgenredesociété?"
"LegenreLuxen,"at-ildit,enplaçantsesmainssurmesépaules.Sesyeuxvertsétrangementlumineuxrencontrèrentlesmiens.
"Aînés."
Doitêtreagréabled'avoirunsystèmededétectioninterneloufoquecommeça.
"Etjenepeuxpasvenir?"
«Jenepensepasquecesoitunebonneidée."Ilregardacommejel'aientenduuneporteouverte."Etjenepensepasquecesoituneoption."
Jeregardaipardessusmonépaule.Unhommesetenaitàlaporte-hommedistingué.Costumetroispièces
ettous,avecdescheveuxnoirsdeminuitquiétaitd'argentauniveaudestempes.Jenesavaispascequej'attendaisd'unLuxenElder.Peut-êtreungarsavecunerobeblancheettêtechauve-ilsneviventdansunecolonieaupieddeSeneca.
C'étaittotalementinattendu.
PlusencoreétaitlefaitqueDaemonn'apaslaissétombersesmainsetmitdistancealien-humainappropriéentrenous.Aulieudecela,ilmurmuradanssaproprelangueetglissaunemaindansmondosalorsqu'ildescendaitàcôtédemoi.
"Ethan",adéclaréDaemon.«Jenevousattendaispas."
yeuxvioletssurprenantsdel'hommeseglissaversmoi."Jevois.Est-celafillequevotrefrèreetsœurm'aaimablementinformés?"
TensionserréchâssisdeDaemon."Celadépenddecequiagentiment
vousinformés."
Airbloquédansmespoumons.Jenesavaispasquoifaireavecmoi-même,doncjemetenaislà,essayantderegarderaussiignorantquepossible.Lefaitquejesavaisquelegarsdansuncostumeétaitpashumainétaitunegrosseaffaire.AutresLuxennepouvaitpassavoirquej'étaisdanslesecretouquejesuisunhybride.
Ethansourit.«Cequevousavezétévoirson.J'aiétésurpris.Noussommespresquedelafamille."
D'unecertainemanièrejepensaisqu'ilauraitpuavoirplusàvoiraveclefaitqu'ilsvoulaientluifairedespetitsbébésDaemonexotiquesavecAshqueluinepasenvoyeruntextedemasseavertirtoutlemondequ'ilétaitplussurlemarché.
«Vousmeconnaissez,Ethan;Jeneveuxpasembrasseretdireaumonde.»Sonpoucetraîné,uncercleapaisantparesseuxlelongdubasdemondos."Kat,celaestEthanSmith.Ilestcommeun..."
«Parrain»,dis-je,etjerincée,parcequecefutlaplusstupidechosequejepourraisdire.
Maisl'expressiondeEthanaditqu'ilaimaitlesondecelui-ci."Oui,commeunparrain."Cesyeuxbizarresinstalléssurmoi,etjeforcémonmentonverslehautd'uncran."Vousn'êtespasd'ici,êtes-vous,Kat?"
"Non,monsieur,jesuisdelaFloride."
"Oh."Sourcilsrosefoncé."Est-WestVirginiaàvotreaccord?"
JeregardaiDaemon."Oui,ilestbon."
"C'estbelle."Ethanestdescenduuneétape."Ilestunplaisirdevousrencontrer.»Iltenditunemain.
Parhabitude,jesuisarrivépourelle,maisDaemonintercédé,enroulantsesdoigtsautourdelamienne.Ilaapportémamainàseslèvresetembrassamapaume.Ethananotél'actionavecunelueurdecuriositéetquelquechosequejenepouvaispasplacer.
"Kat,jeviendraidanspeudetemps."Illâchamamain,enplaçantson
corpsentrenous.«Jesuisunpeuderattrapageàfaire,d'accord?"
JehochailatêteetforcéunsourirepourEthan."Ilétaitagréabledevousrencontrer."
"Demême,"ditl'homme.«Jesuissûrquenousnousreverrons."
Pouruneraisonquelconque,lesmotssontinstalléssurmoiavecunemorsuredegel-like.J'aidonnéDaemonunepetitevague,puisseprécipitaversmavoitureetaattrapémonsac.Ilsavaientdéjàdirigéàl'intérieur,etjedonneraismonpoucegauchepoursavoircedontilsparlaient.TantquejeconnaissaisDaemonetDee,jenel'avaisjamaisvuuneautreLuxendelacolonieveniràleurmaison.
Kindofwiggedparl'apparenced'Ethan,jelaissaitombermonsacàdosdanslehalletaattrapéunverredejusd'orange.Mamanétaitendormi,doncjelapointedespiedsdanslecouloiretfermalaportedemachambre.Jemesuisassissurlelit,placéleverresurlatable.Concentrersurmonordinateurportable,jelevailamain.
Ilaquittélebureauetdéplacédirectementàmamain.J'aiessayédenepasutiliserlescapacitésexotiquestropsouvent-peut-êtreuneoudeuxfoisparjourpourgarderla...euh,quelquesoitbienhuilée.Ilyavaittoujourscettecoursebizarrequandjel'aiutilisé,commeêtresurdesmontagnesrussescarilcrêtesunecolline,prêtàvolerverslebasàquatre-vingtsmilesàl'heure-momentoùl'estomacsauteetlapeaupicoteavecconscience.Cefutunsentiment-pasmaldifférent,unesortedeplaisir,etpeut-êtremêmeunpeuaddictif.
Etquandjel'avaispuisédanstoutcequ'ilétaitlanuitAdamestmort,jenel'avaisjamaissentipluspuissantdansmavie.Alors,oui,jepouvaisvoircommentcepouvoirseraitallerdirectementàlatête.SilamutationavaitcoincéavecWill,Dieusavaitcequeleschosesfollesqu'ilfaisait.
Jenepouvaispassepermettredepenseràluimaintenant,doncj'alimentémonordinateurportableetcontrôlél'Internetpourunedemi-heure,lalecturedecommentairesjusqu'àcequejefermemonordinateuretl'aenvoyédenouveauàmonbureau.Saisissantunlivre,jerecroquevillé,dansl'espoird'obtenirquelqueschapitresavantDaemonbalancée,maisjemesuisretrouvéàladériveaulargededormirtrois
pages.
Quandjemesuisréveillé,ilfaisaitnuitdansmachambreetaprèsenquête,jedécouvrequ'ilétaitdéjàpasséneufetmamanavaitquittépourletravail.SurprisqueDaemonavaitpasarrêtéplus,jemesuisglissésurmesbottesetmedirigeaiàcôté.
Dawsonarépondu,unecanettedesodadansunemainetunPop-Tartdansl'autre."RuéeverslesucredeNicevousavezobtenupasselà-bas,"jel'aidit,ensouriant.
Ilbaissalesyeux.«Ouais,jesupposequejenedorspasdesitôt."
Jemesuisrappelécequ'ilavaitditdenepasdormirdutout,etj'espéraiscelaavaitchangé.Avantquejepuissedemander,cependant,iladit,"Daemonestpaslà."
"Oh."J'essayédecachermadéception."Est-iltoujoursaveclegarsElder?""Dieu,non,Ethanétaitseulementicipendantenvironuneheure.Iln'apasétéheureux.MaisDaemonsortitavec
Andrew."
"Andrew?"Unexpected.
Ilacquiesca."Ouais,AndrewetDeeetAshvoulaitprendrequelquechoseàmanger.Jenevoulaispasyaller".
"Ash?"Murmurai-je.Ok,vraimentinattendu.Etcequiétaittoutàfaitattenduétaitlavaguedejalousieirrationnellequiabalayéàtraversmoi,déterminéàmetransporterdansunfou-girlterres.
«Ouais»,dit-il,etpuisilgrimaça."Vousvoulezentrer?"
Jenesavaispasquejel'aisuiviàl'intérieurjusqu'àcequejesuisassissurlecanapé,mesgenouxserrés.DaemonvraimentallédîneravecAshetlesautres?«Quandsont-ilspartis?"
DawsonaprisunebouchéedesonPop-Tart."Euh,passilongtemps."
"Ilestpresquedixheuresdusoir."LeLuxenavaitd'énormesappétits,maisenfin;ilsnefontpasledînerlesoir.Jesavaismieuxquecela.
Ilétaitassisdanslefauteuiletjetaunœilàsapâtisserie."Ethangaucheautourdecinq.EtpuisAndrew,ilestvenuautourde..."Dawsonregardal'horlogemurale,l'expressionpincé."LuietAshestvenuautourdesix."
Monestomacesttombésurelle-même."Etlesquatred'entreeuxàgaucheaprèsquepourallerchercherquelquechoseàmanger?"Dawsonhochalatête,commesiparlerétaittropdouloureusementmaladroit.
Quatreheurespourledîner.Jenepouvaissoudainementpasresterpluslongtemps.Jevoulaissavoircerestaurant,ilssontallésà.Jevoulaisluitrouver.Jecommençaisàsetenirdebout,maisj'essayéd'avalercedieu-terriblebrûlurebossedansledosdemagorge.
"Cen'estpascequevouspensez»,adéclaréDawsontranquillement.
Matêtesursautaverslui,etjefushorrifiédetrouverdeslarmesdansmesyeux.L'ironiedetoutcelamebitchslappeddanslevisage.Est-ceainsiqueDaemonavaitressentiquandilsavaitquejesuisallédînerpuisdéjeuneravecBlake?Maisnousnesommespasensemblealors.Étaitpascommejel'avaisdevaisunetonned'obligationsàcemoment.
"Ilestpas?»Jecroassai.
DawsonréussitsonPop-Tart."Non.Jepensequ'ilajustebesoindesortirunpeudetemps.»«Sansmoi?"
Ilécartaquelquesmiettessucréeshorssonjean"Peut-êtresansvousoupeut-êtrepas.Ilestpaslemêmefrèrequejeconnaissais.Jen'yaijamaispenséqu'ilseraitavecunhumain.Sansvouloirvousoffenser."
"Aucuneprise,"murmurai-je.Sansmoi.Sansmoi.Cesmotsétaientsurlarépétition.Jenesuispasunedecesfillesdanslebesoinquiontdûêtreautourdesonpetitamitoutletemps,maisputainsiellen'apaspiquer.
EtcepiqûreaététransforméenuncouteauencolèrechaudequandjereprésentaisDeeetAndrewassissuruncôtéd'unstandetDaemonetAshd'autrepart,parcequecommentilsdevaientsesontassisquandilssontallésmangeraurestaurant.Ceseraitcommevieuxtemps-quandDaemonetAshétaientensemble.
Blakeetjemay'veembrasséunefois,maisonn'apaseuunerelationde
longuedate.Dieu,ilsavaientprobablementavait-
Jemesuisvérifiélà.
Dawsonsetenait,afaitsoncheminautourdelatablebasse,etétaitassisàcôtédemoi."Ethanluiénervé.IlvoulaitsavoirquelarelationdeDaemonavecvousneseraitpasinterféreravecsaloyautéàsonespèce."Dawsonsepenchaenavant,ensefrottantlespaumessursesgenouxpliés."Etbien,vouspouvezimaginerlaréponsedeDaemon."
Jenesuispassisûrquejepouvais."Qu'at'ildit?"
Dawsonrit,lesyeuxplisséscommeDaemondefait."DisonssimplementexpliquéqueDaemonavecquiilétaitn'apasaffectésaloyauté,maisilutilisedesmotsdifférents."
Jesourisunpeu."Grosmots?"
"Trèsmauvaismots,"dit-il,enmeregardant.«Ilsnes'attendaientpasdelui.Personnenel'afait.Moi?Ouais,ehbien,ilsnedevraientplusdemoi.Principalementparcequejenemesouciecequ'ilspensaient-pasqueDaemonfait,mais..."
"Jeconnais.Ilatoujoursétéleseulàprendresoindetout,non?Pasleseulàcauserdesproblèmescommecelui-ci".
Ilacquiesca."Ilsnesaventpascequevousêtes,maisjedouteEthanvalaissercettegoutte."
"Ilsvontleparia?"Quandilhochalatête,jesecouaismatête.SiunLuxenaétéoutcasted,iln'apasétéautorisédansouàproximitédescommunautésLuxen,cequisignifiaitqu'ilnepouvaitpasêtreprèsdelagrappedeprotectiondebêtaquartz.IlseraitvirtuellementsursonproprecontreleArum."Qu'est-cequeEthan?Jereçoisilestunaîné,maispourquoi?"
LessourcilsdeDawsonpincés.«Lesaînéssontcommelesmairesetprésidentsdenoscommunautés.Ethanestnotreprésident."
Messourcilsontaugmenté."Sonsimportante."
"Tousceuxquiviventdanslacolonievaécouter.Ceuxquinerisquent
mêmeretombéessociales.»Ilsepenchaenarrière,fermantlesyeux."Mêmeceuxquisemêlentavecleshumains,commeceuxquitravaillentendehorsdelacolonieetquecesoit,ontpeurdecocherlesAnciens.Aucund'entrenousnepeuttoutsimplementpartirsanslapermissionduDOD,maisputain,s'ilsvoulaientsortir,ilsavaienttrouverunmoyendelefaire."
"Ont-ilsfaitcelapourvousàcausedeBeth?"
Sonvisagesecrispa."Ilsauraient,maisiln'yavaitpaseuassezdetemps.Pasassezdetempspourrien".
Douleurtranchémapoitrineetjemismamainsursonbras."NousallonsobtenirBethretour."
Unpetitsourireapparut."Jeconnais.Cedimanche...Toutserésumeàcedimanche."
Monestomacafaitunechoseàl'envers,etmonpoulsramassé."Commentétait-celà?"
Sesyeuxsesontouvertsdansdesfentesminces.Plusieursmomentspassésavantderépondre.«Audébut,iln'apasététropmauvais.IlsontlaisséBethetmevoirl'autre.Ilsnousontditqu'ilsnousgardentpournotresécurité.Voussavez,toutpeu"silesgensdécouvrentcequejefaisaisàBeth,elleobtiendraitmauvaisetnousavionsbesoind'êtreprotégés.Daedalusétaitdenotrecôté.Ilsemblaitvraimentcettefaçonpendantuncertaintemps.Je...Jecroyaisquenousavionspresquemarchersurensemble».
Cefutlapremièrefoisquejel'aientendudireDaedalus.Lemotsemblaitétrangesurseslèvres.
«Croireenquiamenéàrien,maislamisèreetfinalementlafoliequandl'espoirfané.»Seslèvresàpointeauxcoins."Daedalusmevoulaitrecréercequej'aieuavecBeth.Ilsvoulaientquejecréepluscommeelle.Pouraideràmieuxl'humanitéettoutcequeBS,etquandilnefonctionnepas,leschoses...leschosesontchangé".
Jechangeai."Commentont-ilschangé?"
Lalignedesamâchoireserrée.«Audébut,ilsneseraientpasmelaisservoirBeth-mapunitionpournepasquandilsemblaittropfacilepoureux.Ilsnereçoiventpasjenesaispascommentjeguérietsonchangé.Ilsavaientamenerceshumainsquimeurentpourmoietj'essayé,Katy,jevraimentessayé.Ilsviennentdemourir,peuimportecequejefaisais».
Nauséesmontaenmoi,etjesouhaitequejesavaisquoidire,maisilsemblaitquecefutl'undecesmomentsoùriendiretoutsignifiait.
"Puisilsontcommencéàamenerchezl'hommesainetfairedeschosespoureuxeteux,jelesaimalguéri.Certains...certainsd'entreeuxontobtenumieux.Aumoins,ilsontunpeudetemps,etilétaitcommequelqueblessuresontétéinfligéessureuxsontrevenusavecunevengeance.D'autres...autresdéstabilisées."
"Déstabilisé?"
LesmainsdeDawsonouvertesetferméessursescuisses.«Ilsdéveloppentcertainsdenoscapacités,maisquelquechose...quelquechoseamaltourné.Cetteunefille,ellen'apasbeaucoupplusvieuxquenousetelleétaitagréable,trèsagréable.Ilsluiontdonnéunesortedepiluleetelleétaitentraindemourir.Jeluiaiguéri.Jevoulaisvraimentlaguérir,parcequ'elleétaittellementpeur."Yeuxémerauderencontrèrentlesmiens."Etnousavonspenséquecelaafonctionné.ElleesttombéemaladecommeBethétaitquandilsnousontapportélapremièrefoisen.Etpuisellepouvaitsedéplaceraussivitequenous.Environunjouraprèslamaladiefanée,elleacourudansunmur".
Jefroncelessourcils."Commentest-cesimauvais?"
Sonregardaglisséloin."Nouspouvonsallerplusvitequelesballes,Katy.Elleapercutélemur.Ilétaitcommefrapperàunevitessesupersonique."
"OhmonDieu…"
"Etcefutcommesiellenepouvaitpass'arrêter.Parfoisjemedemandesiellel'afaitexprès.Ilyavaitbeaucoup,beaucoupplusaprèselle.Leshumainsquisontmortsavecmesmainssureux.Leshumainsquisontmortsaprèsquejelesguérissais.Leshumainsquiontvécuavecaucunemutation,maisonnevoitjamais.»Ilbaissalesyeux."Ilyatellementdesangsurmesmains."
«Non»Jesecouaislatêtevigoureusement."Riendetoutcelaestdetafaute."
«Cenefutpas?»Lacolèreaapprofondisavoix.«Jedoiscettecapacitéàguérir,maisjenepouvaispasfaireleschoses."
"Maisvousavezeuàvouloirguérircommeauniveaucellulaire.Vousétiezobligédelefaire".
"Celanechangepasquetantdegenssontmorts.»Ilsepenchaenavantànouveau,antsy.«Ilyavaitunepériodedetempsquejecroyaisquejeméritaiscequ'ilsfaisaientpourmoi,maisjamais...jamaisàBeth.Elleneméritaitpasça."
«Tuasfaitpasnonplus,Dawson."
Ilmeregardauninstant,puisdétournalesyeux.«IlsretenusBeth,puislanourriture,puisdel'eau,etquandcelanefonctionnepastoujours,ilsontobtenulacréation."Illaissaéchapperunlongsoupir.«Jesupposequ'ilsontfaitlamêmechoseàBeth,maisjenesaisvraimentpas.Jenevoyaisquecequ'ilsontfaitenfacedemoi".
Monestomacacouléaucoussindecanapé.J'aieuuntrèsmauvaissentimentàcesujet.
"Ilsavaientdumalàsonjustepourquejepuisselaguérir,etilspourraientétudierleprocessus."LamâchoiredeDawsonatravaillé."Chaquefoisquejemesuissentilepiregenredepeur.Quefairesicelan'apasfonctionné?Qu'est-cequesijeneBeth?
Chapitre19
Aprèscela,Dawsonfermé.Ilaparlédequoiquecesoit-temps,lefootball,lesSchtroumpfs,maisriensurDaedalusoucequ'ilsontfaitpourluietBeth.Unepartiedemoiétaitreconnaissante.Jenesavaispascombienjepouvaisgérersachant,aussiégoïstequecelasonnait.
Maislamauvaisepartieétaitqu'unefoisnousavonsarrêtédeparlerdechosessérieuses,moncerveauacouruderetouràl'endroitoùDaemon
étaitetcequ'ilfaisait.Quandilapprochaitdeminuit,etilavaittoujourspasreveniràlamaison,je
nepouvaitpasresterlàpluslongtemps.
Jenepouvaispasresternullepart.
Direbonnenuit,jefislevoyagerapideetfroidàtraverslapelouse.Lapremièrechosequejefaisaisétaitdevérifiermacellule.Ilyavaituneattentedetexteetmoncœurbégaya.
Srryverstnght.tmrwTlk.
Ilétaitvenuilyaenvironuneheure.Significationqu'ilétaitencoreavecAsh-er,Andrew,DeeetAsh.
Jeregardail'horloge,commeceseraitenquelquesortechangerl'heure.Moncœurbattaitdansmapoitrine,commesijel'avaiscourudecôté.Regardantverslebasàmacellule,jemesuisbattuàl'enviedelejetercontrelemur.Jesavaisquej'étaisridicule.Daemonétaitamisaveceux,ycomprisAsh.Ilpouvaittraîneraveceuxsansmoi.EtaveclesretombéesentreDeeetmoi,iln'apasétépassébeaucoupdetempsavecelle.
Ridiculeounon,messentimentsontétéblessés.Etjedétestais-haïssaitquequelquechoseaussistupidequecelamebouleverser.
Prenantmontéléphoneàl'étage,jemesuislavémonvisage,mebrosserlesdents,etachangédansmesjammies,encoreàdébattresurluienvoyantdos.Jevoulaisquelavolontédenepas,unpeucommemoi,dansvotrevisage,maisputain,sicelan'apasétéstupidecomptetenudetoutcequisepassait.
D'unautrecôté,j'étaisfessesmalàcesujet.Jeposailacellulesurmonstandetjesuismontésouslescouvertures,lestirantàmonmenton.Jesuisrestécommeça,mebattrepournepasluienvoyerdesSMSenarrière,poursortiravecBlakelapremièrefois,pourl'embrasser,etpouravoirmentiéveillémebattre.Enfin,moncerveauaeuassezetilaferméboutiquepourlanuit.
Quelquetempsplustard,jenesaispassijerêvaisounon.J'étaisàcestadebrumeuxoùlaréalitémélangéeaveclesubconscient.Unepartiede
c'étaitunrêve,jesavaisqueça,parcequejepouvaisvoirDaemondanscebâtiment.J'aperçoissescheveuxnoirsetpuisildérive.Ilétaitdansunepièceetavantquejepuissearriveràlui,ilestalléàunautre.Ilétaitunlabyrinthesansfinetilagardébouger,nejamaisrépondreàmoicommejecriaissonnom.
Frustrationgonflaitenmoietmapoitrineseserra.luiChasing,nel'ajamaisatteintdansletemps,leperdre...Ceneseraitpaslafin.
Etpuislelitdéplacéetlebâtimentfanée,évaporéenvolutesdefuméeetl'obscurité.Unpoidslourdrégléàcôtédemoi.Unemainbrossélescheveuxenarrièredemonvisage,etjepensequejesouris,parcequ'ilétaiticietquimecalmait.Jemeglissaidenouveaudanslesommeilprofond,oùjenepoursuivaisDaemondansmesrêves.
...
Lematinvenu,jeretournai,espéranttrouverDaemon.Mamanatravailléjusqu'enfindematinéelesamedietDaemonavaitprisàresteraussilongtempsqu'illepouvait,maismonlitétaitvide.
Lissagemamainlelongdel'oreillersupplémentaire,jerespirais,enattendantl'odeurpropreoutdoorsyquiétaituniquementlesien,maistoutcequejesentaisétaisfaibletraced'agrumes.Sijel'avaisrêvélaprésencedeDaemon?
Bonsang,jesuistellementboiteuxsioui.
Lessourcilsfroncés,jemesuisassisetaattrapémacellule.IlyavaituntextemanquéquiétaitvenudansenvirondeuxheuresdumatindeDaemon.
Bacon&oeufs4petit-déjeuner.Cmeplusquanduréveiller.
"Deuxheuresdumatin?»Jefixailetéléphone.ilavaitétéaveceuxjusque-là?
Moncœurbattaitànouveauetjefloppésurmondos,gémissant.Apparemment,j'étaitboiteuxetDaemoneuunenuittrèstard,maispasavecmoi.
meglisserhorsdulit,jeprisunedoucheetl'ajetésurunepairedejeans
etunpull.Engourdissementétaitinstallésurmoicommejeséchaismescheveuxetàmi-chemintorduverslehautenunchignondésordonné.Jemedirigeaiverslaportesuivanteetaconstatéquelaporteétaitfermée.
Jemismamainsurlapoignéeetattendujusqu'àcequej'entendulesserruresretourner.Commejel'aiouvertlaporte,lemalaiseépanouie.Ilétaitbeaucouptropfaciled'entreretdesortirdesmaisonsdesgens,ycomprislemien.
Secouantlatête,jesoulagélaporteferméeetprisuneprofondeinspiration.Lamaisonétaitsilencieusetombe.Toutlemondedormaitencore.Jesuisalléàl'étage,attentifdesdeuxétapesausommetquicraqua.dechambreportesdeDeeDawsonetontétéfermées,maisjepouvaisentendreledouxbourdonnementdelamusiqueenprovenancedeDaemonde.
Jecraquelaportedelachambred'ouvertureDaemonetglisséàtravers.Monregardestallédirectementverslelitetjenepouvaispasarrêterlebattementdansmapoitrinesijevoulais.
Daemonétaitétendusurledos,unbrastenduàtraversl'espaceàcôtédeluietl'autrereposaitsursonventrenu.Lesdrapsétaienttordusautourdeseshanchesétroites.Sonvisageétaitpresqueangéliquedanslesommeil,leslignesciseléesadouciesetleslèvresdétendue.cilsépaisattiséshautdesesjoues.
Ilavaitl'airbeaucoupplusjeuneaurepos,mais,d'unefaçonbizarre,ilétaitencoreplushorsdemaligue.Songenredebeautémasculineétaitsurnaturelleetintimidant.Quelquechosequiexistaitentrelespagesdeslivresquejelis.
Parfoisj'eudumalàmeconvaincrequ'ilétaitréel.
Jepointedespiedsversluietassissurleborddulit,incapabledetirermesyeux.Jenevoulaispasleréveiller.Donc,jemesuisassislàcommeuneplantegrimpantetotale,enregardantl'augmentationconstanteetlachutedesapoitrine.Jemedemandaissijel'avaisrêvélanuitdernièreous'ilavaitarrêtépourvérifiersurmoi.Leflottantestderetouretjepouvaispresqueoublierlepunchdel'anxiétédelanuitdernière.Presque,maissansbut
Daemonroulétoutàcoup,serpentantunbrasautourdematailleetmetirantverslebasàcôtédelui.Ilacontinuéàbouger,enfouissantsonvisagedansmoncou.«Bonjour,»murmura-t.
Unsourireabalayémonvisagecommejel'aiplacéunemainsursonépaule.Sapeauétaitchaude."Matin."
Ilajetéunejambesurlamienneetseblottit."Oùestmonbaconetdesœufs?"
"Jepensaisquevousproposezdelesfaire."
"Vouspreniezcequejedisais.Obtenezàlacuisine,lafemme".
"Quelquesoit."Jeroulaissurmoncôté,enfacedelui.Illevalatête,embrassamonnez,puisenfouitsonvisagedansl'oreiller.J'airi.
"Ilesttroptôt,"grommela-t.
«Ilestpresquedixheures."
"Troptôt."
Unepierrerégléedansmonestomac.Jemordismalèvre,passûrdecequejedevraisdire.
Ilparesseusementlaissétomberunbrassurmahancheettournalatêtepourquejepuissevoirsonvisage."Vousn'avezpasréponduhiersoir."
Donc,nousallionsyaller."Jemesuisendormietje...pensaisquevousétiezoccupé."
Unfrontarqué.«Jen'étaispasoccupé."
"Jemesuisarrêtélanuitdernièredevousvoir,etj'aiattendupendantunpetitmoment."Jebidouilléavecleborddelafeuille,letournantautourdemesdoigts."Vousêtesrestéàlafin."
Unoeilouvert."Donc,vousn'obtenirmontexteetaeuletempsderépondre."Jesuisdroitdanscelui-là.
Daemonsoupira."Pourquoiavez-vousmeignorer,Kitten?Messentimentssontblessés".
"JesuissûrqueAshlescalmaitpourvous."Lemomentoùcesmotsontquittémabouche,jevoulaismegifler.
Lesdeuxyeuxétaientouvertsmaintenant,etpuisilafaitquelquechosequiasurprisetmecochées:ilsouritcevraimentgrand."Tuesjaloux."
Pourmoi,lafaçondontiladitqu'ilfaitsonnercommeunebonnechose.Jecommençaisàasseoir,maissonbrasmegardaisverslebas."Jenesuispasjaloux."
"Chaton…"
Jelevailesyeux,puisunmauvais,mauvaiscasdediarrhéeverbaleproduite.«Jesuisinquietpourl'aînéd'êtreici,etnousétionscensésparlerhiersoir.Vousjamaisarrivé.AulieudecelavousêtessortiavecAndrew,DeeetAsh.Ash,commedansl'ex-petiteamieAsh,etcommentpuis-jesavoir?Tonfrère.Etcommentcesarrangementsdesiègesfonctionnentsur?Ont-DeeetAndrewassissuruncôtéetvousetAshsurl'autre?Jepariequec'étaitréelleconfortable."
"Chaton…"
"NemeKitten."Jerenfrognai,surunrouleaumaintenant."Vousavezlaisséenvironcinqouplusetnepasrevenirjusqu'àquand?Passédeuxheuresdumatin?Qu'est-cequevousfaites?Etobtenircesourirestupidedevotrevisage.Cen'estpasdrôle."
Daemonaessayédesedébarrasserdusourire,maisaéchoué.«Jel'aimequandvosgriffessortent."
«Oh,tais-toi."Dégoûté,jepoussaisàsonbras."Laissemoipartir.VouspouvezappelerAshetvoirsiellevousfairedesœufsetdubacon.Jesuisd'ici."
Aulieudemelaisseraller,ilestpasséau-dessusdemoi,setenantavecsesmainsplantésdechaquecôtédemesépaules.Maintenant,ilsouriaitquiexaspérante,sourirearrogantdeson."Jeveuxjusteentendredire:
Jesuisjaloux."
"Jel'aidéjàditil,butt-face.Jesuisjaloux.Pourquoiserais-jepas?"
Ilpenchasatêtesurlecôté."Oh,jenesaispas.Peut-êtreparcequejenevoulaisAsh,etjevousvoulaisdèslepremierinstant,jevousaivuetavantdecommencer,jesaisquej'avaisunemauvaisefaçondelemontrer,maisvoussavezquejevousvoulais.Seulementtoi.Vousêtesfoud'êtrejaloux".
«Jesuis?"Jemesuisbattularmesencolère.«Vousétiezensemble."
"Noussommesensemble."
"Elleveutsansdouteencorevous."
"Jeneveuxpasd'elle,desortequ'iln'apasd'importance."
Ilcomptaitpourmoi.«Elleestbeaumodèle."
«Ettuesplusbelle."
"Nepasessayerdesweet-meparler.»«Jenesuispas",at-ildit.
Fixantsursonépaule,jememordaislalèvre.«Voussavez,audébut,jepensaisquejesortedeméritelanuitdernière.Maintenant,jesaisquevousavezressentiquandjesuissortiavecBlake.karmaCommemescolarité,maispaslamêmechose.VousetmoiétionspasensemblealorsetBlakeetjenepasavoircegenred'histoire."
Ilaprisuneprofondeinspiration."Tuasraison;cen'estpaslamêmechose.JenesuispassortiavecAshsurunedate.AndrewarrêtéparetnousavonseuàparlerdeEthan.Andrewavaitfaim,doncnousavonsdécidédefairequelquechoseàmanger.DeetaggedlelongetAshétaitlà,parcequevoussavez,elleestsasœur.«Jedonneunhaussementdéséquilibré.D'accord,ilavaitunpoint.
"Etnousnesommespasallésaurestaurant.Nousavonsfiniparcommanderunepizza,sommesretournésàlamaisond'Andrew,etnousavonsparlédimanche.Ashestmortdepeurqu'ellevaperdreAndrew,aussi.DeeveuttoujourstuerBlake.Jepassaisdesheuresàlesparleràtraverscela.Cenefutpasunpartinevousapasinvitéà".
Maisjen'étaispasinvitéàtous,jevoulaisdire,maisjesavaisquec'étaitstupide.«Pourquoinevousmedire,aumoins?Vousauriezpudirequelquechose.Ensuite,monimaginationneseraitpasexécuterdes
cerclesautourdemoi".
Ilmeregardauninstant,puispousséverslehaut,assisàcôtédemoi."Jevoulaisarrêterquandjesuisrentré,maisilétaitenretard."
Donc,lanuitdernièreétaitunrêve.Boiterieofficiellementconfirmé.
"Ecoute,jenepensaispasàcesujet.""Apparemment,"murmurai-je.
Daemonfrottal'endroitau-dessusdesoncœur."Honnêtement,jenepensepasquevousobtenezcebouleversement.Jepensaisquevoussavezmieux".
J'étaistoujoursàplatsurmondos,troplaspoursedéplacer."Savoirmieux?"
"Oui,cequevoussavezsiAshcaracolaitnudansmachambredèsmaintenant,jeseraisencoreenvoyersonemballage.Quevousn'avezpasàvoussoucierdequoiquecesoit".
"Mercipourcetteimagequevousimplantésdansmoncerveaupourtoujours."
Ilsecoualatête,soufflantunriresec."Cettechosememethorsdel'insécurité,Kat."
Mabouchebéeetjevola,venantreposersurmesgenoux."Excusez-moi?Etes-vousleseulquialedroitd'êtresûr?"
«Quoi?»Ilsourit."Pourquoidevrais-jeêtresûr?"
"Bonnequestion,maisqu'est-cequevousappelezvotrepetitépisodeavecBlakehierdanslecouloir?EtcettequestionstupidedemoidevouloiraiderBlake?»Ilfitclaquersabouchefermée.
"Ha!Exactement.Ilestencoreplusridiculepourvousd'êtreprécaire.Permettez-moideledirepourvous."Quandmacolèreseleva,lasourceafait,aussi.Ilapatinésurmapeau."JedétesteBlake.Ilm'autiliséetétaitprêtàmeremettreàDaedalus.IlatuéAdam.Ilyaseulementunpetitpeuminusculedemoiquipeuteffectivementletolérer.Commentpouvez-vousmêmeêtretoutpeujalouxdelui?"
LamâchoiredeDaemonsauté."Ilteveut."
"Oh,monDieu,ilnelefaitpas."
"Peuimporte.Jesuisungars.Jesaiscequelesautresgarspensent."
Jejetaimesmains."Iln'apasd'importances'ill'afait.Jedéteste.Lui."
Ildétournalesyeux."OK."
"EttunehaispasAsh.Ilyaunepartiedevousquil'aime.Jesaisquevousfaitesetpeut-êtrepasdanslafaçondontvousvoussentezàproposdemoi,maisilyaaffectionlà-làestdel'histoire.Sue-moisijesuisunpeuintimidéparcela."
Jepoussaishorsdulit,voulantécraseràtraverslapiècecommeunenfantenbasâge.Peut-êtremêmemejetersurlesol.Jetravailleunpeud'énergiedecettefaçon.
Daemonestapparudevantmoietunpasenavant,berçantmesjoues."OK.Jevoiscequetuveuxdire.Jel'aiditquelquechose.EtletrucavecBlake-yeah,ileststupide,aussi.""Bon."Jepliémesbras.
Seslèvressecontractèrent."Maisvousdevezcomprendrequevousêtesquijeveux.PasAsh.Pasquelqu'und'autre."
"Mêmesilesaînésveulentquevoussoyezavecquelqu'uncommeelle?"
Ilbaissalatête,sebrosserseslèvreslelongdemapommette."Jenemesouciepascequ'ilsveulent.Jesuisincroyablementégoïstecommeça."Ilembrassamatempe."OK?"
Mesyeuxseferment."OK."
«Noussommesbienalors?"
"Sivousprometsdenepasmedonnerdelamerded'alleravecvousdemain."
Ilpressasonfrontcontrelemien."Vousconduisezunenégociationdifficile."
"Jefais."
«Jeneveuxpasquetuailles,Kitten.»Ilsoupira,enroulantsesbrasautourdemoi."Maisjenepeuxpasvousarrêter.Promettezvous
resterezprèsdemoi".
Monsourireétaitcachécontresapoitrine."Jepromets."
Daemonembrassalehautdematête."Vousobteneztoujoursvotrechemin,non?"
"Pastoujours."Jeposaimesmainssursescôtés,ledessindanssachaleur.Sijedevaismonchemin,riendetoutcelaneseraitarrivé.Maiscefutlachoseàproposdetoutcela.Jemedemandaissil'und'entrenousobtenirnotrechemin.
Sesbrasserrés,etjemesentaisunfrissonsoupiràtraverslui."Allons.Obtenonslelardetlesœufsaller.Jedoistoutesmesforcespouraujourd'hui".
"Qu'est-ceque,pour...«Jetraînaisoff,réalisantcequ'ildisait."Oh,ouais...Blake."
«Ouais.»Ilm'aembrassédoucement.«Çavaprendrebeaucouppourmoidenepascommettredeslésionscorporelles.Tusaisquec'estvrai?lardDoncsupplémentairepourmoi".
Chapitre20
Deeétaitperchésurladernièremarchecommeunlutinfousurlepointdelibérersaintenfer.Sescheveuxétaienttirésenarrièrebrusquement,sesyeuxd'unvertvifetfiévreux.Unebarreobliqueminceforméesurseslèvres.Sesdoigtsrecourbéssursesgenouxcommedesgriffesacéréesprêtsàcreuser.
"Ilestici,»dit-elle,leregardportésurlafenêtreàcôtédelaporte.
JeregardaiDaemon.Unsourirecarnassierétalésursonvisage.Ilnefutpasdutoutpréoccupéparlesdésirsmeurtriersdesasœur.Peut-êtreavoirBlakeveniriciétaitpasunebonneidée.
Ellejaillidel'étape,enouvrantlaporteavantBlakemêmefrappé.
Personnenel'arrêtaoumêmedéplacéversl'avant.
Surpris,Blakeaabaissésamain."Uh,charleston"
DeepenchaenarrièreunbrasminceetaclaquésonpoingdroitdanslamâchoiredeBlake.L'impactlerenversaenarrièreunbontroispieds.
Mabouchebée.
Andrewsemitàrire.
Spinningautour,ellelaissaéchapperunlongsoupir."OK.J'aifini."
Jel'airegardéesedéplacerverslefauteuiletassis,luiserrantlamain.
«Jeluipromisunboncoup",adéclaréDaemon,gloussant.«Ellevasecomportermaintenant.»Jeleregardai.
Blaketitubantàtraverslaporte,ensefrottantsamâchoire.«D'accord,»dit-il,tressaillant.«Jeméritaisça."
«Vousméritezbienpirequeça,"ditAndrew."Gardecelaàl'esprit."
Ilhochalatêteetregardaautourdelasalle.SixLuxenetunhybridebébéfixèrent.Ilavaitlesensderegardernerveux,mêmepeur.L'animositédanslasalleétaitpalpable.
Blakedéplacédesortequesondosétaitcontrelemur.Garsintelligent.Lentement,ilfouilladanssapochearrièreetensortitunpapierroulé.«Jesupposequenousdevrionsenfinirrapidement."
«Jepensequeoui,"Daemondit,arrachantlepapieràpartirdelui."Qu'est-cequec'estça?"
"Unecarte,»répondit-il.«Laroutequenousdevonsprendreestentouréenrouge.Ilestunevoied'accèsaufeuetconduirajusqu'àl'entréearrièreduMontMétéo".
Daemondéroulalacartesurlatablebasse.Dawsonregardapar-dessusl'épauledesonfrère,courirsondoigtlelongdelalignerougetortillant."Combiendetempsfaut-ilpourobtenircetteroute?"
"Unevingtainedeminutesenvoiture,maisiln'yaaucunmoyenquenousallonsobtenirunevoiturelà-hautinaperçu."Ilfitunpastimideversl'avant,
lorgneDee,quiluiaétéEyeballingdos.Unemarquerougegâchésajouedroite.
Celaallaitecchymose."Nousallonslefaireàpiedetrapide."
"Combiendetempsparlons-nous?"Matthewademandédesonposteparlaportedesalleàmanger.
"Aussivitequepossibleinhumainement",aréagiBlake.«Nousavonsbesoindesedéplaceràlachosevitessedelalumière.LucdenousdonnerquinzeminutesetnousnepouvonsaccrocherautourduMontMétéo,attendantneuf.Nousdevonsyarriverenvironcinqminutesavantetappuyezsurcetterouteaussivitequepossible".
Jemesuisassisenarrière.Uneseulefoisai-jefrappélesvitessesnécessairespourcequ'ilsparlaient.C'estquandjepoursuivaisétéleculdeBlakeverslebas.
Daemonleva."Pouvez-vousfairecela?"
"Oui."Etantdonnélesraisons,jesuissûrquejepouvaislefaire.Espérons.Secouantlatête,Deesetenait."Combiendetempspeuvent-ilsvraimentcourir?"
"Merderapideencasdebesoin»,adéclaréBlake.«Venezàmoiencoreunefois,etjevaisvousmontreràquellevitessejepeuxcourir."RicanaDee."Jepariequejevaisencorevousrattraper."
«Peut-être,»murmura-tpuisdit:«Vousavezbesoindepratiquertoutelajournéededemain.Peut-êtremêmecesoir.
Nousnepouvonspasavoirquelqu'unnousralentir».
Ilm'afalluunesecondepourserendrecomptequ'ilmeparlait.«Jenevaispasralentirtoutlemondeverslebas.»«Justefaireensorte."Sesyeuxbarattécommeilsrencontrèrentlesmiens.
Jeregardailoinrapidement.Lefaitquej'étaisévidemmentlemaillonleplusfaiblem'abrûlé.DeeouAshseraitprobablementunmeilleurchoixpourcela,maisjesavaisquejepouvaislefaire.
«Elleestpasvotreproblèmeàvoussoucier,"Daemoncassé.
Matthewestvenuversl'avant,raccordentreDaemonetBlake."OK.Noussavonsquenousavonscetteroutepourmonter,maisvousvoulezquenousrestionslàoù?"
Daemoncroisalesbras,lesyeuxplissés."Aubasdelarouted'accès,celadevraitvousdonnerunechanceencoursd'exécutionpourobtenirsiquelquechosevamal."
«Riennevaallermal",adéclaréAsh,regarderDaemon."Nousyattendonspourvous."
"Biensûr,"Daemonditensouriantrassurant.«Nousseronsbien,Ash."
J'aipincémacuisse.Ilneveutpasd'elle.Ilneveutpasd'elle.Ilneveutpasd'elle.Celaaaidé.
«Jetefaisconfiance»,adéclaréAsh,lesyeuxverrouillésàsonadoration.CommeDaemonétaitunsaintouquelquechose.
J'aipincémacuisseplusdifficile.Jevaislafrapper.Jevaislafrapper.Jevaislafrapper.Celan'apasaidé.
Blakeseraclalagorge."Quoiqu'ilensoit,Lucditqu'ilyavaituneanciennefermeenbasdelarouted'accès.Nousdevrionsêtreenmesuredesegarerlesvoitureslà-bas."
«Çasonnebien."Dawsonrecula,plaçantsesmainssurseshanches.Unemèchedecheveuxesttombéenavant."Unefoisquenoussommeslà,nousavonsquinzeminutes,non?"
Daemonhochalatête."Selonlechefdelamafiaentre,Luc,quiestcequenousavons.»«Etcegaminestdignedeconfiance?»DemandaMatthew.
«Jenepeuxparlerpourlui."
JeregardaisBlake.«Voilàuneapprobationretentissante."
Sesjouesrouges.«Ilestdignedeconfiance."
«Pensez-vousqu'ilestassezdetemps?"Dawsonademandéàsonfrère."Pouryentrer,serendreàBethetChris,etdesortir?"
«Ildevraitêtre."Daemonrepliélacarteetlaglissadanssapochearrière."VousaurezBethetdipshiticirecevrontChris."Blakeroulasesyeux.
"Andrew,Katetmoiallonslescouvrir.Celanedevraitpasmêmeprendrequinzeminutes."DaemonassisàcôtédemoietniveléunregardpointuàBlake."EtpuisvousprendrezChrisetobtenirl'enferhorsd'ici.
Vousavezaucuneraisonderevenir."
"Ets'illefait?»DemandaDee."Quefaires'iltrouveuneautreexcusepourvousfairechanterenl'aidant?"
"Jeneveuxpas»,adéclaréBlake,etjesentaissonregard.«Jen'aipasderaisonderevenir."
Daemonatendu."Sivouslefaites,vousallezmefairefairequelquechosequejeneveuxpasfaire-jevaisprobablementenprofiter,maisjeneveuxpas."
Blaketirasonmenton."Jevousaicompris."
"Bonalors,"ditMatthew,abordantlasalle.«Nousnousréunissonsiciàsixheurestrentedemain.Avez-vousdeschosescouvertes,Katy?"
J'aihochélatête."MamanpensequejefaisunesoiréepyjamaavecLesa.Elletravailledetoutefaçon."
«Elletravailletoujours",adéclaréAsh,regardantsesongles."Est-cequ'elleaimemêmeêtreàlamaison?"
Incertainsicelaétaitunefouilleounon,jegardémonsang-froidenéchec.«Elleestdepayerpourunprêthypothécaire,lanourriture,lesfactures,ettoutesmesdépensesparelle-même.Elledoittravaillerbeaucoup».
"Peut-êtrequevousdevriezobtenirunemploi»,suggéra-elle,sesyeuxeffleurantverslehaut."Commequelquechoseaprèsl'écolequiprendenvironvingtheuresoudevotrevie."
Jecroisailesbras,leslèvrespincées.«Pourquoivoulez-vousdireque,prierdire?"
Unsouriredecatlikeapparuquesonattentionaglisséàcôtédemoi."Jepensejustequesivousétiezpréoccupéparvotremamanjoindrelesdeux
bouts,vousaider."
«Jesuissûrquecepourquoi."JemesuisdétenduquandDaemonglissaunemainsurmondos.
Asharemarquélegesteetaobtenuunepincéeaigreàseslèvres.
Prendça.
"Iln'yaqu'uneseulechosequenousavonsàvoussoucier",adéclaréBlake,commesielleétaitvraimentqu'uneseulechosequipourraitallermal."Ilsontdesportesd'urgencequisefermenttoustantdepiedslorsquelesalarmessontémises.Cesportesontaussiunearmedéfensive.Nevousapprochezpasdeslumièresbleues.Ilssontdeslasers.vousRipdroitàpart."
Chacund'entrenousregardaient.Wow,ouais,çaaétéungrosproblème.
Blakesourit."Maisilsnedevraientpasêtreunproblème.Nousdevrionsêtreetsortirsansêtrevu».
«D'accord»Andrewditlentement."Riend'autre?Commeunfiletonyxnousavonsàvoussoucier?"
Blakerit."Non,celadevraitcouvrir."
DeevoulaitBlakeunefoisquelesplansétaientencours.Sansprotestation,ilsedirigeaverslaporteetarrêtécommes'ilallaitdirequelquechose.Jesentaissonregardunefoisdeplus,maisilestparti.Notregroupesedissout,laissantlesfrèresetsœursderrière.
Jeserraimesmains.«Jeveuxpratiquerlachosedevitesse.Jeveuxdire,jesaisquejepeuxlefaireaussivitequevouslesgars,maisjeveuxjusteàlapratique».
Deeaportésurlebrasducanapé,entirantuneprofondeinspiration.
"Nouspouvonslefaire."Dawsonsouritcrookedly."Jepourraisutiliserlapratiquemoi-même."
Daemonétiréeenarrière,enveloppantunbrasautourdemataille.«Ilestunpeusombreencemoment.Vousallezprobablementfinirparcasserlecou,maisnouspouvonslefairedemain."
"Mercipourlevotedeconfiance."
"Tul'aseu."
JeluiuncoupdecoudequejemesuistournéàDee.Elleregardaittoujourslesmeublescommeilatenularéponseàquelquechose.Riennevaici."Allez...allez-vousaider?"
Elleouvritlabouche,puislareferma,ensecouantlatête.Puis,sansdireunmot,ellepivoteautouretdirigéàl'étage.Jedégonflée.
«Ellevavenirautour,"Daemondit,enmedonnantunpeudepression.«Jesaisqu'ellelefera."
Doutais,maisjehochélatête.Deen'ajamaisétévavenirautour.Jenesaismêmepaspourquoijegênais.
Dawsonétaitassissurmonautrecôté,marquantlaconfusiondesonexpression.«Jenesaispascequiluiestarrivépendantquejesuisparti.Jenecomprendspas".
Jepressaimeslèvres.Jemetrouvais.
«Nousavonstouschangé,monfrère."Daemonmetiraenarrièreafinquejefussecontresoncamp."Maisleschoses...Leschosesvontreveniràlanormalebientôt."
Ilnousregardait,lessourcilsdessinésserrés.Lechagrinseglissadanssesyeux,émousserleurcouleurvibrante.Jemedemandaiscequ'ilpensaitquandilnousavusensemble.LessouvenirsdeluietBethblottisensemblesurlecanapé?Puisilclignadesyeuxetunpâlesourireapparut.«MarathondesenquêteursGhost?"
"Vousn'êtespasobligédemedemanderdeuxfois."Daemonlevalamainetlatélécommandetournéverslui.«Jesuis,comme,sixheureséconomisé.Pop-corn?Nousavonsbesoindepop-corn".
"Etlacrèmeglacée."SeDawson.«Jereçoisunpetitcreux."
L'horlogemuraleluseptheurestrente.Ilallaitêtreunelonguenuit,maiscommejemesuisinstalléàcôtédeDaemon,jecomprisquejenevoulaispasêtretoutautreendroit.
Daemonbrosséseslèvreslelongdemajouealorsqu'ilatteintderrièrenous,tirantunecouverturesurledosducanapé.Ildrapasurnousdeux,cequipermetplusdelacouverturepourmeavaler."Ilvientautour,est-ilpas?"
Jemetournaiverslui,ensouriant."Oui,ilest."
Sesyeuxrencontrèrentlesmiens."Disonssimplementassurez-vousdedemainnefaitpastoutcelapourrien."
...
Enuneheure,lelendemain,j'étaiscouvertdanslaboueetlatranspirationcommeuncochonenenfer.Jel'avaisfaitmieuxquejecraignais,enmesuredesuivrefacilementavecDawsonetjenesuistombé,comme...quatrefois.Leterrainétaitimpitoyable.
JesuispassédevantDaemon,etilafaituncouppourmoi.Jeluilançaiunregarddeniveau,oùilrevintavecunsouriremalicieux.
"Vousavezlasaletésurlajoue,"dit-il."Mignonne."
Commed'habitude,ilavaitl'airparfait.Avaitmêmepascasséunesueurpourpleureràhautevoix."Est-iltoujourscettefâcheusementbonne?"
Dawson,quiavaitl'airaussirugueusequejel'aifait,hochalatête."Oui,ilestlemeilleuràcegenredechoses-combats,encoursd'exécution,deschosesphysiques."
Sonfrèrerayonnaitcommejel'aifrappélabouedemesespadrillesetdit:«Tusuces.»RitDaemon.
Jetirailalangueetretournéàseteniràcôtédesfrères.Nousétionsàl'oréedesboisquicouraientjusqu'àmacour.JeprisquelquesrespirationsprofondesetaccueillilaSourceseprécipiteràtraversmoi.Cesentimentdemontagnesrussesétaitderetouretmesmusclesenfermé.
"Préparez-vous,"Daemondit,lesmainsdecurlingàsescôtés."Aller!"
Pousseroff,jecreusaismespiedsdanslesol,puiscourucontrelesfrères.Airfouettéautourdemoicommejel'aiprisdelavitesse.Maintenantquejesavaisfaireattentionauxbranchesetdespierres
pourries,jegardaismesyeuxforméssurleterrainetmonentourage.Lebitduventàmesjoues,maisilétaitunbontypedepiqûre.Ilvoulaitdirequejesuisrapide.
Lesarbresflouesquejelançaiautourd'euxetsouslesbranchesbasses.Sauterpar-dessuslesbuissonsetlesrochers,jemesuisdéplacédevantDawson.Lavitesseadéchirémescheveux,tirantlibredemaqueuedecheval.Unrireéchappémagorge.Commejel'aicouru,jel'avaisoubliélajalousiestupide,laquestionpersistantedeWill,etmêmecequenousavionsàfaireplustardcesoir-là.
Courircommeça,aussivitequelevent,aétélibérer.
Daemonsoufflaitdevantnous,pouratteindrelecourantunebonnedizainedesecondesavantquenousavonsfait.Leralentissementétaitunproblème.Vousnepouviezpasarrêter,pasàcettevitesse.Vousdevriezfaireface-plantedanslesolenquelquessecondes.Jecreusaismespiedsdans,soulevantlessédimentsetlesrochesmeublesquejeglissaislesquelquesdernierspouces.
lebrasdeDaemonjaillit,enroulantautourdemataille,doncjen'aipasfinidanslelac.Rire,jeretournaietlevai,embrassantsajoue.
Ilsourit."Tesyeuxbrillent."
"Vraimentàvous-commelefont?L'ensembledudiamantbrillechose?"
Dawsonacessé,frapperlatignassedesonfront."Non,justelacouleurdelumineux.C'estjoli."
"Ilestbeau,"Daemoncorrigé."Maisilvautmieuxêtreprudentdenepaslefairedevantdesgens."Quandjehochélatête,ilsedirigeaverssonfrère,luifrappantsursondos.«Pourquoinenousappelonspasquitte?Touslesdeuxvousêtesbonpouraller,etjemeursdefaim".
Unfrissondefiertésuscitéenmoijusqu'àcequejemesuisrappeléàquelpointcesoirserait.Jenepouvaispasêtre
lemaillonleplusfaible."Vouslesgarsallerdel'avantetlatêteenarrière.Jevaisfairequelquespointsdeplus."
"Vousêtessûr?"
"Oui.Jeveuxcourirdescerclesautourdevous".
"Nejamaisvasepasser,Kitten."Ilsepavanaitversmoietembrassamajoue.«Vouspourriezaussibienabandonner."
Jepoussaisapoitrineludique.«Undecesjours,vousallezmangercorbeau."
«Jedoutequ'aucund'entrenousserontdel'ordredevoirça."Dawsonsouritàsonfrère.
Moncœurarrêtéquandjel'aivudeuxd'entreeuxdeplaisanter,etjeforcémonexpressionàresterlemême,bienquejel'aivuDaemonfaiblirunpeu.Inconscientdel'importancedel'échange,Dawsonafrappésescheveuxànouveauetsedirigeaverslamaison.
"Vousfaiteslacourse,frère,"appeléDawson.
Allez,j'articulaàDaemon.
Ilm'aenvoyéunsourirerapide,puistrottéjusqu'àsonfrère."Voussavezquevousallezperdre."
"Probablement,maisbon,ilestbonpourvotreego,non?"
Commeilavaitbesoind'aide,maisjesourisetjemesentaistoutchaudetflouecommeilsplaisantaient,puisenlevé.J'aiattenduquelquesminutes,raclémespensées,puisfaitdujoggingverslamaison.Avitessenormale,ilafalluenvironcinqminutessij'ajoutaiscorrectement.Unefoisàlaligned'arbre,jeretournaietmepréparai.
SentantlaSourceaccrochagelâche,jemesuislancéenavant.
Deuxminutes.
Jel'aifaitànouveauetchronométré.
Uneminuteettrentesecondes,ledeuxièmevoyagederetour.Jel'aifaitencoreetencore,jusqu'àcequemesmusclesbrûlésavecmespoumonsetlescinqminutesdejoggingm'apriscinquantesecondes.Jenepensaispasquejepouvaisfairemieuxquecela.
Etleplusdrôleestquemêmesimesmusclesétaientfragiles,ilsnefont
pasmal.Commejel'avaisfaittournerdecettefaçondepuisdesannées,etjesuisassezcouruàl'avantdelalibrairiepourlanouvellesectiondelibérationetcefuttout.
Stretching,jeregardaislesoleilfiltreàtraverslesarbresetrebondirsurleruisseaupartiellementgelé.Leprintempsétaitpastroploin.Jepoussaismescheveux,glissaisuruneépaule.Cefut,sinousavonstousfaitsortirduMontMétéosoir.
"J'avaistort.Vousavezvraimentpasbesoindepratique."
JeretournaiausondelavoixdeBlake.Deboutàplusieurspieds,ilsepenchacontreunarbreépais,lesmainsdanssespoches.Uneaseetladiscordeenbouledansmonestomac.
"Quefaites-vousici?"Demandai-je,engardantmêmemavoix.
Blakehaussalesépaules."Entrainderegarder."
"Ouais,cen'estpaseffrayantouquoiquecesoit."
Ilsouritfermement.«Jedevraisprobablementavoirpenséàunemeilleurefaçondeformulercela.Jevousregardaistouscourir.Vousętesbonvousêtesgrand.Daedalusaimeraitvousavoiràbord».
Laballeestdansmonestomacagrandi."Est-ceunemenace?"
«Non»Ilclignadesyeux,lesjouesrinçage.«Dieu,non,jevoulaitjustedirequevousêtesbon.Vousêtescequ'ilsveulentdansunhybride".
"Commetoi?"
Sonregardtombasurlesol."Ouais,commemoi."
CelaaétémaladroitetrespirerlemêmeairqueBlakem'airrité.Normalement,jenel'aipasgarderrancune,maisjefaituneexceptionaveclui.J'aicommencéàrentreràlamaison.
"Etes-vousinquietàproposdecesoir?"
«Jeneveuxpasvousparler."
Ilétaitàcôtédemoirapidement."Pourquoipas?"
Pourquoipas?Sérieusement?Pourquoipas?Cettequestionmeenrageait.Sansréfléchir,jecraquéautouretclaquémonpoingdanssonplexussolaire.Airexpulsédeluidansunecourseetlasatisfactionétourdieplantéunsouriresurmonvisage.
«Dieu!»Grogna,doubléaucours."Cequiestavecvouspoussinsmefrapper?"
«Vousméritezbienpirequeça."Jepivotéautouravantquejel'aifrappéànouveauetredémarrémonvoyagederetour.«Pourquoijeneveuxpasparlerdevous?Pourquoidemandons-nouspasAdam?"
«Ok.»Ilm'arattrapé,frottantsonventre."Tuasraison.Maisjel'aiditjesuisdésolé".
"Désolénefixepasdeschosescommeça."Jeprisunegranderespiration,plissantlesyeuxàlalumièrecruedusoleilcoupantàtraverslesbranches.Jenepouvaispascroirequejefaisaiscetteconversation.
«Jesuisentraindefairepourelle."
Jerisàlanotionridiculequ'ilpouvaitfairepourtoutcequ'ilavaitfait.DepuislanuitAdamestmort,unepartiedemoicomprislapeinecapitaleetpourquoiilaétécréé.Peut-êtrepasuneviepourunevie,maisj'aieutoutcelalavieenprison.
J'aiarrêté.«Pourquoiêtes-vousvraimenticiencemoment?VoussavezDaemonvaprobablementêtrecoché,etilfrappeplusfortqueDeeoumoi."
«Jevoulaisteparler.»Sonregardinclinéverslehaut."Etilyavaitunmomentquevousaimiezàmeparler."
Oui,avantqu'ilestavéréêtrelediableincarné,ilétaitungarsassezcool.«Jetedéteste,"jel'aidit,etjelepensais.Leniveaud'animositéquejeressentaispourcegarçonétaitungraphiquetopper.
Blaketressaillitmaisnedétournapasleregard.
"Quelle?"
Beaucoup.
Beaucoup.
Chapitre21
Moncœurbonditdansmagorge.Commejel'airéussiàleverlatête,jepensaisvoiruneflotted'officiersDODconvergeantsurnous.
Jen'airienvu.
"Qu'est-cequetuparles?»Demandai-jeàvoixbasse.«JeneSee-pas""Quiet".
Jehérissaimaisrestécalme.Aprèsquelquessecondes,cependant,jesuisconvaincuqu'ilétaitjusted'obtenirunfrissonpascherouquelquechose."Sivousnedescendez-moi,jevaishurt-vraiment"
Etpuisjel'aivucequ'ilparlait.Creepinglelongducôtédemamaisonétaitunhommedansuncostumenoir.Quelquechoseausujetdesonapparencesemblaitfamilier,puisjemesuissouvenuoùjel'avaisvuauparavant.
IlavaitétéavecNancyHusherlejouroùleDODamontré,alorsqueDaemonetmoiavionsétésurleterrainoùnousavionscombattuBaruck.
OfficerLane.
Jevisalorssonexpéditiongaréplusloindanslarue.
Jedéglutisabondamment."Qu'est-cequ'ilfaitici?"
"Jenesaispas."LesouffledeBlakeétaitchaudcontremajoue,etje
serrailesdents."Maisilestévidemmentàlarecherchedequelquechose."
Unesecondeplustard,lemouvementàlamaisondeDaemonprismesyeux.Laported'entréeouverte,etDaemonsortit.Pourl'œilhumain,iladisparudelavérandaetréapparutdansmonallée,àquelquespiedsdeladirectionLane.Maisilvientd'emménagersivitequ'ilnepouvaitpasêtresuivi.
"Yat-ilquelquechosequejepeuxvousaideravec,Lane?"Savoixréaliséesurladistance,mêmeetsansémotion.
Surprisparsonapparitionsoudaine,Lanefitunpasenarrièreetluiserralamainsursapoitrine."Daemon,Dieu,jedétestequandtufaisça."
Daemonnesouritpasettoutcequel'agentavudanslesyeuxdeDaemonluiadroitaubut.«Jefaisuneenquête."
"OK."
Laneaatteintdanslapochedepoitrinedesoncostumeetensortitunpetitcarnet,l'ouvrant.Savesteestrestécoincésursonétuidepistolet.Jenesavaispassielleétaitsurlebutounon.«AgentBrianVaughnadisparudepuisavantleNouvelAn.Jevérifietouteslespistespossibles.""Merde,"murmurai-je.
Daemoncroisalesbras."Pourquoidevrais-jesavoircequiluiestarrivéoudesoins?"
«Àquandremonteladernièrefoisquevousl'avezvu?"
«Jenel'aipasvudepuislejouroùvouslesgarsontmontréjusqu'àfairevotrecheck-inetvousaveztousvoulumangeraubuffetchinoisdégoûtant,"Daemonarépondu,savoixsiconvaincantequejel'aipresquecru.«Jenel'aitoujourspasrécupérédecela."
Lanefitunsourireréticent."Oui,lanourritureétaitterrible.»Ilgriffonnaquelquechoseenbas,puisaglissésoncarnetdanssapoche."Donc,vousnel'avezpasvuVaughndutout?»«Non,»dit-il.
L'autrehommehochalatête.«Jesaisquevousétiezpasdegrandsfansdel'autre.Jenesuispascomprendrequ'ilferaitdesvisitesnon
autorisées,maisnousdevonsvérifierchaqueavenueàcestade".
"Compréhensible."LeregarddeDaemonaatterrisurlesarbresquenousétionscachésderrière."Pourquoiavez-vousparcourezlamaisonduvoisin?"
«Jevérifiaistouteslesmaisons,"répondit-il.«Vousamisencoreaveclajeunefillenousvousavonsvuavec?"Oh,non.
Daemonneditrien,maismêmedemapositioncouchée,jepouvaisvoirlafaçondontsesyeuxplisséssurl'agent.
Lanesemitàrire."Daemon,quandvas-tupourdétendre?»Illuitapasurl'épaulealorsqu'ilsedirigeaitdevantlui."Jenemesouciepasquivous...passezvotretemps.Jefaisjustemontravail."
Daemonasuivilesmouvementsdel'officier,setordantverslui."Donc,sijedécidaisàcejourexclusivementleshumainsetinstalleravecun,vousnevoudriezpasmerapporter?"
"Tantquejenevoispasunepreuveindéniable,jenemesouciepas.Ceciestjusteunemploiavecunebonneretraite,etjel'espère,deserendreàcemoment-là."Ilacommencépoursonvéhicule,maisarrêté,faceàDaemon."Ilyaunedifférenceentrelespreuvesetmestripes.Parexemple,moninstinctmeditquevotrefrèreétaitdansunerelationsérieuseavecl'humain,iladisparuavec,maisiln'yavaitpasdepreuve».
Etbiensûr,noussavionscommentleDODadécouvertBethetDawson:Will.Maisétait-cegarsinsinuantqu'ilnesavaitrienàproposdeDawson?
DaemonsepenchacontreleSUVdeLane."Vousavezvulecorpsdemonfrèrequandilsl'onttrouvé?"
Unmomentdetensionsuivie,etLaneaabaissésonmenton."Jen'yétaispasquandilsontditqu'ilsonttrouvésoncorpslelongdelafillede.Jenem'aditcequiestarrivé.Jesuisjusteunofficier."Illevalatête.«Etjenel'aipasétéditdifféremment.Jenesuisriendanslegrandschémadeschoses,maisjenesuispasaveugle."Jeretinsmonsouffle.JemesentaisBlakefairelamêmechose.
"Quedites-vous?»DemandaDaemon.
Lanesouritfermement.«Jesaisquiestdansvotremaison,Daemon.Jesaisquejesuismentiàungrandnombred'entrenousontmentietontaucuneidéedecequisepasseréellement.Nousavonsjustedesemplois.Nousleurfaisons,etnousgardonsnostêtesverslebas."
Daemonhochalatête."Etvousgardezvotretêteverslebasmaintenant?"
«Onm'aditdevérifiersurlelieupossibledeVaughnetquiaétéàcesujet.»Ilfitsigneàlaportedesavoiture,etDaemonentrailoindelui.«Jenesaisd'aborderquoiquecesoitàmoinsdit.Jeveuxvraimentquelerégimederetraite."Ilestmonté,fermantlaportedelavoiture."Vousprenezsoin."
Daemonrecula."Rendez-vousautour,Lane."
Pneusrouesetdescoupsdepiedjusqu'àgravierl'expéditiontiréversl'arrièresurlaroute,bouffantéchappement.
Quediablevientdesepasser?Mieuxencore,pourquoiétaitBlaketoujourssurmoi?
Lancermoncoudeenarrière,ilreliéàsonestomacetungrognementsuivi."Lâchez-moi."
Ilarouléàsespieds,lesyeuxbrillants."Vousvoulezfrapper."
Jegrimpa,flagrante."Vousavezbesoindesortird'ici.Àl'heureactuelle,onn'apasbesoindetraiteravecvous".
"Bonpoint.»Ilrecula,sonsourireàladécoloration."Rendez-vousplustardcesoir."
«Peuimporte,"murmurai-je,tournantledosàl'endroitoùDaemonmarchaitdansl'allée.Jetrottinesurlesboisetdesoncôté."Toutvabien?"
Daemonhochalatête."Avez-vousentendudetoutcela?"
"Ouais,jemedirigeaisquandjel'aivu."JepensaisquesiDaemonneconnaissaitpasBlakeétanttousMcCreepstersCreepyavantRaidedMontMétéo,cefutunebonnechose.«Tulecrois?"
"Jenesaispas."Ilalaissétombersonbrassurmesépaules,medirigerverssamaison."Laneatoujoursétéungarsdécent,maiscelanevousasseyezpasbienavecmoi."
Jepassaiunbrasautourdesatailleetsepenchaverslui."Quellepartie?"
"Toutcela,cescénarioentier»dit-il,assissurlapremièreétapeàpartirduhaut.Ilmetirasursesgenoux,engardantsesbrasautourdemoi."LefaitqueleDOD-mêmeLane-saittrèsbienqueledosdeDawson,etqu'ilsdoiventserendrecomptequenoussavonsqu'ilsontmenti.Etilsnefontrien.»Ilfermalesyeuxalorsquejepressaimajoueàson."Etcequenousfaisonscesoir-ilpeutfonctionner,maisilestsifou.Unepartiedemoisedemandes'ilssaventdéjàquenoussommesàvenir."
Lissagemonpoucelelongdesamâchoire,jepressaiunbaisersursajoue,souhaitantqu'ilyavaitquelquechosequejepouvaisfaire.«Pensez-vousquenousmarchonsdansunpiège?"
"Jepensequenousavonsétédanslepiègetoutletempsetnousallonsjusteattendrequ'ilressortfermé."Ilacapturémamainsaledanslasienneettenue.
Unsoufflefrissonnaàtraversmoi."Etnousallonsfaireencorecela?"
L'ensembledéterminédesesépaulesétaitassezrépondre."Vousnedevezpas."
"Nivousfaire»,jeraisonnaisdoucement."Maisnoussommestousdeux."
Daemonpenchasatêteenarrière,lesyeuxàmoirencontrer."Quenoussommes."
Nousnefaisionspascelaparcequenousavonseuundésirdemortouquenousétionsstupides,maisparcequ'ilyavaitdeuxviesenjeu,probablementplus,quiétaientautantdevaleurquelanôtre.Peut-êtrequetoutecetteentrepriseétaitsacrificielle,maissinousnesommespasallésjusqu'aubout,nousperdrionsBeth,Chris,etDawson.Blakeétaituneperteacceptable.
Unevrillesdepaniquesaisitmapoitrine,cependant.J'aieupeur,peurde
monesprit.Quineseraitpas?Maisjel'avais-nousapprisàcepointetmaintenantilétaitplusgrandquemoi,plusgrandequemapeur.
Dessindansunsoufflefragile,jeplongeaimatêteetembrasséseslèvres."Jepensequejevaispasserunpeudetempsavecmamèreavantdepartir."Magorgeétaitépaisse.«Elledevraitêtreéveillébientôt."
Ilm'aembrasséenarrière,seslèvrespersistante.Latouchefaisaitpartieaspirationavecunsoupçondedésespoiretd'acceptation.Sileschosestournaientmalcesoir,iln'yavaitvraimentpaseuassezdetempspournous.Peut-êtrequ'ilyauraitjamaisassezdetemps,cependant.
Enfin,iladitdansunrugueux,lavoixbrute,"Voilàunebonneidée,Kitten."
...
LorsqueletempsestvenupourempilerdansSUVDaemonetcommencerl'entraînementdesBlueRidgeMountains,l'ambianceétaittendue.Etpourunefois,ilavaitvraimentrienàvoiraveclaprésencedeBlake.
Ilyavaitdeséclatsderireetdemalédictions,maistoutlemondeétaitsurdesépinglesetaiguilles.
Ashaétéd'entrerdanslesiègepassagerduvéhiculedeMatthew.Elleaétéparéedetouslescollantsnoirsnoir,desbasketsnoiresetuncolroulénoirmoulant.Elleressemblaitàunninja.Acôtéd'elle,Deeétaitenrose.Apparemment,Deeavaitobtenulanotedeserviceausujetderesterdanslevéhicule.SaufAshprévupoursefondredanslescoussinsdesiège,jenesavaispaspourquoielleétaithabilléedecettefaçon.
Outrelefaitqu'elleavaitl'airincroyablementchaud.
D'unautrecôté,jeportaisdessueurssombresetunnoirthermiquequineDaemonenforme.Iladûêtredesespréadolescence,carilneseraitmêmepasadaptersursatêtemaintenant,etjeregardaiscommejevaisàlasalledegym.
J'étaisuntotaléchecàcôtédeAsh,maisDaemonditquelquechosesurmoideportersesvêtementsquiontenvoyélesangseprécipitantàchaquepartiedemoncorpsetjenesesoucientpassijeregardaiscommeunbossuàcôtéd'elle.
DawsonetBlakesetrouvaientavecnous,leresteavecMatthew.Commenousl'avonssortidel'allée,mesyeuxétaientrivéssurmamaisonjusqu'àcequ'ilfanéhorsdelavue.Lesquelquesheuresquej'avaispasséavecmamanavaitétésuper...vraimentsuper.
Lestrentepremièresminutesduvoyageétaitpasmal.Blakeestrestécalme,maisquandilacommencéàparler,leschosessontalléesendescenteàpartirdelà.QuelquesfoisjepensaisqueDaemonallaitarrêterlevéhiculeetl'étrangler.
JenepensepasqueDawsonoujel'auraisarrêté.
Dawsondéplacé,laissanttombersatêtedanssamain."Avez-vousjamaisarrêterdeparler?»«Quandjedors,»réponditBlake.
"Etquandvousêtesmort,"Daemonrenversa.«Vousallezarrêterdeparlerquandvousêtesmort."
LeslèvresdeBlakeéclaircis."Pointdeprise".
"Bon."Daemonconcentrésurlaroute."Essayezdefermerpendantuncertaintemps."
Jemesuiscachémonsourirecommejel'aitorduautour."Qu'est-cequetuvasfairequandvousvoyezBeth?"
AweseglissasurlestraitsdeDawson,etilsecoualentementlatête."Oh,mec,jenesaispas.Respirezenfin-Jevaisêtrecapablederespirer".
Déplacéenlarmes,jeluiaidonnéunsourirelarmoyant.«Jesuissûrqu'ellevasesentirdelamêmefaçon."Aumoins,jel'espérais.Ladernièrefoisquejel'avaisvuBeth,ellen'apastoutcequ'ilyadanslatête.MaissijesavaisquoiquecesoitàproposdeDawson,jesavaisqu'ilpouvaitlemanipuler,parcequ'ill'aimait-ilavaitmamèreetlegenred'amourdepapa.
Ducoindemesyeux,jevisleslèvresdeDaemonpourboireauxcoins.Quelquechosedeprofonddansmapoitrinepalpitait.
Sucerdansunsouffledoux,jemesuisconcentrésurBlake.Lecôtédesatêteétaitcontrelafenêtrealorsqu'ilregardaitdanslanuitsombre."Et
vous?"
Sonregardaglisséàlamienne.Pendantquelquessecondes,iln'apasrépondu."Nousallonslaissericietdirigeonsversl'ouest.Etlapremièrechosequenousallonsfaireestdefairedusurf.Ilavraimentutilisépourcreuserlamer."
Jemesuisretourné,regardantmesmains.Ilétaitparfoisdifficiledehaïrsanssesentirdésolé.Etjenesuisdésolépoursonami.JemesentaismêmedésolépourBlake."Voilà...cequiestbon."
Aucund'entrenousaparléaprèscela,ettoutd'abord,l'ambianceétaitsombreetlourdavecdessouvenirsetprobablementunmillierceifsetunedouzainedescénariosdecesoirseraitcommepourDawsonetBlake,maiscommenousavonspasséWinchesterettraversélarivièreetpourraitvoirlesnuanceslesplussombresdelaBlueRidgejusqu'àvenir,l'ambiancedécalée.
Lesgarçonsétaienttendus,rejetantlatestostéronedansdesseaux.Antsyetprêtàtoutfaire,jeregardaisàl'époque.Vingtjusqu'àneuf.
«Combiendetemps?»Demanda-Dawson.
«Nousavonsletemps."
LeSUVaglissédansunrapportinférieurquenousavonscommencélamontagne.Derrièrenous,Matthewasuivideprès.Ilconnaissaitlesdirections.Larouted'accèsétaitcenséêtreenvironundemi-mileavantl'entréeprincipale.DaemonavaittapédanssonGPS,maisilàpeuprèsvomislademandearrière.
UntéléphoneportablesonnaetBlakesortitsacellule.«IlestdeLuc.Ilveutnousassurerquenoussommesdanslestemps."
«Noussommes,"Daemonarépondu.
Sonfrèreasautéentrelessiègesavant.«Sommes-noussûrs?"
Daemonroulasesyeux."Oui.Jesuissûr."
"Justchecking,"Dawsongrommela,assisàl'arrière.
Maintenant,Blakeétaitentrelessièges."Trèsbien,Lucestprêtàle
faire.Ilvoulaitnousrappelerquenousavonsseulementquinzeminutes.Toutvamal,noussortonsetréessayerplustard".
«Jeneveuxpasessayerdenouveauplustard,»protestaDawson."Unefoisquenousobtenonsdans,nousdevonscontinuer."
Blakefronçalessourcils.«Jeveuxfairesortirtoutaussimalquevous,l'homme,maisnousavonsunespacedetempslimité.
C'esttout."
"Nousnousentenonsauplan.»LeregarddeDaemonarencontrésonfrèredanslafenêtre."Voilà,Dawson.Jenesuispasteperdreànouveau."
«Riennevaallermal,detoutefaçon,"jesuisintervenuavantqu'iltransforméenunroyalrumbledanslavoiture.
«Toutiracommeprévu."
Jemesuisconcentrésurlaroute.Larouteétaitquatrevoiesetlesarbreslourdsbondélesroutesausudetaunorddesvoies.Ilétaitfloudesombres.JenesavaispascommentDaemontrouveraitcetteroute,maisilacommencéàralentiretfusionnédanslavoiedegauche.
Pressionrégléesurmapoitrine,commeilatournésurunerouteàpeinevisible.Iln'yavaitpasdesignalisationderienmarkings-qu'ilyavaitmêmeuneroutelà-bas.Deuxpharesnousontsuivisjusqu'àl'ouvertureétroitequiétaitplusdesaletéetdegravierquel'asphalte.Environdeuxcentspieds,sousleclairdelune,uneanciennefermeétaitassisàladroite.Lamoitiédutoitétaitmanquant.Lesmauvaisesherbesétouffèrentl'avantetlescôtés.
"Creepy,"murmurai-je."Jepariequevosgarsfantômesdiraientcelieuesthanté."
Daemonrit."Ilsdisentquechaqueendroitesthanté.Voilàpourquoijelesaime".
«Est-cepaslavérité,"DawsonaditquenousnoussommesgarésetMatthewtiréàcôtédenous.
Lesdeuxvoituresonttuéleslumièresetlesmoteursetaucuneautresourcedelumière,ilétaitnoircommel'huile.Monestomaclancé.Cinqàneuf.Iln'yavaitpaslasauvegardemaintenant.
lacelluledeBlakeestreparti."Ilestjustenousassurerquenoussommesprêts."
"Dieu,ilestunpetitenfantennuyeux,"Daemonmarmonna,faceoùMatthewstationné."Nousnousapprêtonsàfaire.Andrew?"
Ilglissa,enmurmurantquelquechoseàDeeetsasœur.Puisilsetourna,vomircequejejureétaientdessignauxdegangs.«Jesuisprêtstable.»«Bonsang,»murmuraBlake.
"Nousnousentenonsauplan.Aaucunmomentfaireaucund'entrenous"-daemondirigéceciàsonbeau«dévierduplan.Chacund'entrenousreviennentcesoir."
Ilyavaitdesmurmuresd'accord.Avecmacoursed'impulsionsurleterritoired'unarrêtcardiaque,j'aiouvertlaporte.
Daemonposasamainsurmonbras."Stickprèsdemoi."
Mescordesvocalessemblaientavoircessédetravailler,doncjehochalatête.Ensuite,lesquatred'entrenousétaienthorsdelavoiture,enrespirantl'airdelamontagneglacée.Toutétaitsombreavecdestranchesdecoupeauclairdelunesurlarouted'accès.Jesuisprobablementdeboutàcôtéd'unoursetavaisaucuneidée.
Jemesuisdéplacéautourdel'avantduvéhiculeetsetenaitprèsdeDaemon.Unautredéplacéàcôtédemoietjeréalisequ'ilétaitBlake.
"Time",adéclaréDaemon.
Ilyavaitunclignotementrapidedelalumièredetéléphonecellulaire,etBlakeadit:«Uneminute."
Jedessinaisdansunsoufflepeuprofond,maisilestrestécoincé.Jepouvaissentirmonbattementdecoeurdanschaquepartiedemoncorps.Horsdel'obscurité,Daemontrouvémamainetlaserra.
Nouspouvonslefaire,jemesuisdit.Nouspouvonslefaire.Nousle
ferons.
"Trentesecondes",adéclaréBlake.
Jetravaillaissurmonmantra,parcequejemesuissouvenuavoirluquelquechosesurlesloisdel'universetdecroireenquelquechosevayarriver.Dieu,j'espèrequ'ilsavaientraison.
"Dixsecondes."
Daemonadonnéuneautrepression,etjecomprisqu'ilnevapasselaisseraller.Jeleralentir,maisiln'yavaitpasdetempspourprotestercontreelle.Unfrissonroulaitdansmesbras.JemesentaislehochetSourceetseréveiller.Monpoidsdéplacéd'avantenarrière.
Acôtédemoi,Blakesepenchaenavant.«Trois,deux,allez!"
Jeretirai,laissantlaruéeversSourcegrâce,l'expansiondechaquecelluleaveclalumière.Aucundesgarsétaientrougeoyer,maisnousavonstousétaientencoursd'exécution,pratiquementvoler.Mesbasketsdérapésurlaroute.Jusqu'ànousmontions,collersurlecôtédelaroute,enévitantlesflotsdelumière.Dansledosdematête,jemesuisaperçuquelemaintienaveceuxn'ajamaisétéleproblème.
Ilaétédevoiroùaller.
MaislamaindeDaemonestrestédanslamienneetilnemetirait,pluscommemeguideràtraverslanuit,autourdesnidsdepouledelatailledescratères,etjusqu'àlaroutedemontagnedetorsion.
Soixante-cinqsecondesplustard,parcequejecomptais,uneclôturedevingtpiedsdehautestenvuesouslesprojecteurs.Nousavonsralenti,veniràunarrêtcompletderrièreledernierpeuplementd'arbres.
Jetraînaisdansl'air,lesyeuxécarquillés.Despanneauxrougesetblancsmarquésdelaclôturecommeétantélectrique.Au-delàdeeuxétaitunelongueurunterraindefootballdel'espaceouvert,puisunestructuremassive.
"Time?"DemandaDaemon.
"Uneminuteaprèsneuf."Blakepassaunemaindanssescheveux
hérissés.«D'accord,jesuisungardeàlaporte.
Voyez-vousd'autres?"
Nousavonsattendupendantenvironuneminutepourvoirsitoutétaitdepatrouiller,maiscommeLucl'avaitdit,ilétaitchangementdequart.Seulelaporteétaitcouverte.Nousnepouvionspasattendrepluslongtemps.
"Donnez-moiuneseconde,"ditAndrew,glissantloindesarbres,rampantverslegardevêtudenoir.
J'étaissurlepointdedemanderàcequel'enferqu'ilfaisaitquandjel'aivuplongeretplacersamainsurleterrain.desétincellesbleuesvolaientetlagardeontcommencéàtournerverslui,maislamontéedel'électricitéluiparvenaient.
Untremblementviolentacourulecorpsdel'homme,etilalaissétomberlepistolet.Unesecondeplustard,ilétaitcouchéàcôtéd'elle.Lesgarçonsdirigésversl'avantetjesuivis,furtivementuncoupd'œilàlagarde.Sapoitrinedéplacéetesttombé,maisilétaithorsfroid.
«Ilnesaitpascequil'afrappé."Andrewsouritcommeilasouffléunsoufflesursesdoigts."Ilvaêtreabsentpendantunevingtainedeminutes."
"Nice,"adéclaréDawson.«Jel'auraisfritsoncerveausij'essayé."Mesyeuxsesontagrandis.
Daemonétaitenmouvement,serapprochantdelaporte.Leclavierblancavaitl'airmodeste,maisilaétélepremiertest.NousnepouvionsespérerLucaprislescamérasverslebasetlesbonscodesnousavaitdonné.
"Icarus,"Blakedittranquillement.
Hochantlatête,lesépaulesdeDaemonraiditcommeilarapidementtapédanslecode.Ilyavaitunclicmécanique,unbourdonnementbassuivi,puislaportefrissonna.Ilouvrit,nousmontrantdudoigtcommeuntapisrougedéroulé-out.
Daemonnousfitsigneavant.Noushâtésàtraverslechamp,enprenantquelquesbattementsdecœurpouratteindrelesportesLucetBlakeavaientconfirmé.JesuisvenuderrièreDaemoncommeilsontfouilléle
mur.
«Oùestleclavierputain?"Dawsonademandé,lerythmeentrelesportes.
Jereculaietforcémonregardàsedéplacerdegaucheàdroitelentement.«Il».Jemontraiversladroite.Letamponétaitpetit,coincéderrièrelasuperposition.
Andrewcourutàelle,regardantpar-dessussonépaule."Prêt?"
Dawsonbaissalesyeuxversmoietpuisàlaportedumilieudevantnous."Oui."
"Labyrinth"Daemonmurmuraderrièrenous."Ets'ilvousplaît,Dieu,épelercorrectement."
Andrewricanaetcalédanslecode.Jevoulaisserrermesyeuxfermésjusteaucasoùnousnoussommesretrouvésavecunedouzainedecanonsadresséesànosvisages.Laportedevantnousouvrit,révélantl'espaceau-delàdepouceparpouce.
Aucunearme.Personne.
Jelaisselesoufflequejetenais.
Au-delàdelaporteétaituntunnelorangelargeetàlafinsontlesascenseurs.Pasmêmeunecentainedepiedsettoutcequenousavionsàfaireétaitdeserendreàcesascenseursetdescendresixétages.Blakeconnaissaitlescellules.
Nousavonsétésérieusementallonsfairecela.
Laporteétaitassezlargepourdeuxpersonnesàsedéplaceràtraversàlafois,maisDawsonavançad'abord.Compréhensible,comptetenudecequ'ilavaitàgagneràlafindelanuit.Jesuivaisderrière.Commeiladéménagédanslechambranle,ilyavaitunbruitdelibérationd'air,unpetitbruitdesoufflage.
Dawsonachutécommeill'avaitétéabattu,maisiln'yavaitpaseuexplosion.Uneseconde,ilsetenaitàlaporte,etlelendemainilétaitdel'autrecôté,flétrissementsurlesol,saboucheouvertedansuncri
silencieux.
"Personnenebouge,"Andrewaordonné.
Tempsarrêté.Lescheveuxsurledosdemoncourose.Jelevailesyeux.Unerangéedeminusculesbuses,àpeineperceptible,faceverslebas.Troptard,jemesuisrendudansl'horreur.Lesondesoufflageestvenuànouveau.
douleurrougechaudpoêléàtraversmapeau,commesiunmillierdecouteauxminusculesontétémetranchageendehorsdel'intérieur,attaquantchaquecellule.Chaquepartiedemoncorpsaéclatécommejel'aitraînédansunsoufflebrûlant.Mesjambesémiettéetjesuisdescendu,incapablemêmedefaciliterlachute.Majoueclaquahorsdubéton,queleflashderiendeladouleurparrapportàl'incendiequiravagemoncorps.
Lescellulesducerveauontétébrouillésettordus.Musclesenfermésdanslapaniqueetladouleur.Mespaupièresontétépeléesouverte.Poumonsessayédesedévelopper,defaireglisserdansl'air,maisilyavaitquelquechosedemalavecl'air-ilébouillantémaboucheetdelagorge.Quelquepart,danslapartieéloignéedemoiquipourraitencorefonctionner,jesavaiscequecelaaété.
Onyx-aéroporté,militariséd'onyx.
Chapitre22
Moncorpsspasmedincontrôlablecommedesondesdedouleursecouéparmoi.Auloin,jepouvaisentendredesvoixpaniquées,etj'essayédetraitercequ'ilsdisaient.Riennefaitsens,maislaprofondeur,l'agonietranchagedel'onyx.
Desmainsfortessaisiesmesbrasetl'angoisseontmontéenflèche.Maboucheouverteetunhalètementrauqueéchappé.Puisjemelevai,monvisageappuyécontrequelquechosedechaudetsolide.Jereconnusl'odeurfraîche.
Ensuite,nousvolions.
Nousdevionsêtre,parcequenousnousdéplacionssivitequeleventhurlaitetrugitdansmesoreilles.Mesyeuxétaientouverts,maistoutétaitnoircommemapeausenticommeilétaitécorchéouvertavecdeminusculesrasoirs.
Lorsquenousavonsralenti,jecrusentendrepleurerchoquédeDeeetpuisquelqu'unditrivière.Nousvolionsànouveau,etjenesavaispasoùDawsonétaitousiellesavaientobtenudeluidel'autrecôtédelaporte.
Jesavaisladouleurdepompageàtraversmoncorps,lacoursedemonpoulsetlecœurtonitruant.
Ilsesentaitcommedesheuresavantdenousarrêterànouveau,maisjesavaisqu'ildevaitêtreàseulementquelquesminutes.Damp,l'airfroidquisentaitmusquéeasoufflésurnous.
"Attends-moi.»LavoixdeDaemonétaitsévèredansmesoreilles.«Çavaêtrefroid,maisl'onyxestpartoutdansvosvêtementsetlescheveux.Ilsuffitdetenirsur,d'accord?"
Jenepouvaispasrépondre,etjepensaisquesielleétaitsurmoi,ildevaitêtresurDaemon.IldevaitêtresurluitoutlecheminduMontMétéoàlarivière,quiétaitmiles.Iladûêtremal.
Daemonavança,glissaquelquespiedsverslebas,puislaissaéchapperunjuron.Quelquesinstantsplustard,lechocdel'eauglacéeafrappémesjambesetmêmeàtraversladouleur,j'aiessayédegravirlecorpsdeDaemonpouréchapper,maisilacontinuéàallerplusloinetsurlaglacelapémataille.
"Tiens,"dit-ilencore.«Tenirjustesurpourmoi."
Ensuite,nousavonsglissésousmonsouffleetétévoléànouveau.Secouantlatêtevigoureusement,lessédimentsaétéagitédansl'eautroubleetmescheveuxflottaientautourdemonvisage,meaveuglante.Maislefeudel'onyx...Ilsefanait.
Brasserrésautourdemoi,puisnousavonsétépropulsésverslehaut.Commematêteacassélasurface,jetraînaisdansl'airparlabouffée.
Etoilesetfloueentonneau,etDaemonnousontsortidel'eauàlabanque.
L'eauaéclabousséquelquespiedsdedistanceetquemavisioneffacée,BlakeetAndrewDawsontraînéhorsdel'eau,delemettresurlarive.Blakeétaitassisàcôtédelui,enfonçantsesmainsdanssescheveuxtrempés.
Moncœurachuté.Était-il…?
Dawsonjetaunbrassursonvisagecommeilsepenchaunejambe."Merde."
Relieffaitmesgenouxfaibles.JemesuissentilesmainsdeDaemonsurmesjoues,puisiltournémonvisageverslesien.
yeuxvertsbrillantsrencontrèrentlesmiens.
«Êtes-vousd'accord?"Ilademandé."Disquelquechose,Kitten.S'ilvousplaît."
Jeforçaismeslèvresfroidespoursedéplacer."Sensationnel."
Sessourcilsbaisséscommeilsecoualatête,confus,puisilajetésesbrasautourdemoi,serrantmoisiétroitementquejecriai.
«Dieu,jenesaismêmepas..."Ilpritledosdematêtecommeiltorditloindugroupe,enbaissantlavoix.«J'avaispeurdelamort."
«Jevaisbien."Mavoixétaitétouffée."Etvous?Vousavezeuàavoir-"
"Ilesttoutdemoi.Nemêmepasinquiéteràcesujet."Unfrissonleberçait."Merde,Kitten..."
Jemetaisaiscommeilmeserradenouveau,metapotéverslebascommeilaétévérifiépourfairelesbrasetlesdoigtsquej'avaisencore.Quandilembrassamespaupières,bienque,jepensaisquejepleurais,parcequesesmainstremblaient.
Quatreensemblesdepharesportaientsurnous,puisilyavaitunfluxdevoixetdequestions.Deeaétélepremiersurlascène.EllelaissatomberàcôtédeDawson,saisissantsamain.
"Qu'est-ilarrivé?"Demandat-elle.«Quelqu'unnousdirecequiestarrivé."
MatthewetAshsontapparus,curieuxetintéressés.IlétaitAndrewquipritlaparole."Jenesaispas.Ilsavaientquelquechosequiestsortidesportesquandilsontouvert.Ilétaitunesortedespray,maisilyavaitpasd'odeuretnousnepouvionspaslevoir".
"Çafaitmalcommeunechienne."Dawsonseredressa,sefrottantlesbras."Etiln'yaqu'uneseulechosequisesentcommeça.
Onyx."
Biensûr,ilavaitaussisavoircequ'ilétait.Jefrémis.Dieusaitcombiendefoisilavaitétéutilisécontrelui.
«Maisjenel'aijamaisvucommeçaavant,"at-ilpoursuivi,grimpantlentementàsespiedsavecAshdel'aideetdeDee."Ilétaitenvol.Fou.Jepensequejedéglutiscertains.»«Êtes-vousd'accord?Katy?»DemandaMatthew.
Nousavonstousdeuxhochalatête.Mapeauseserraunpeu,maislepireétaitpassé."Commentsavez-vousdenousrendreàlarivière?"
Daemonbrosséboucleshumidessursonfront."Jel'aidevinéétaitonyxquandjenevoispasdeblessuresvisibles,penséqu'ilétaitsurvosvêtementsetlapeau.Jemesuissouvenupasserlarivière.Jecroyaisquecefutlemeilleurendroitoùaller".
«Bonneidée»,adéclaréMatthew."Enfer…"
"Onn'amêmepaspassélapremièresériedeportes.»Andrewaboyaunrire.«Quediablepensions-nous?IlsontcelieucâblécontreLuxenet,apparemment,leshybrides".
Daemondégageasesbrasdemoietsedirigeaversl'endroitoùsetrouvaitlereste.IlaarrêtéderrièreBlake."VousavezétéàMontMétéoavant,non?"
Lentement,Blakepousséàsespieds.Sesjouesétaientpâlesauclairdeluneargenté."Ouais,maisrien
-"
Daemonétaitcommeunefrappedecobra.Sonpoingestsorti,claquantdanslamâchoiredeBlake.Blaketrébuchaettomba,frappantlesolsursesfesses.Penchéau-dessus,ilcracherunegorgéedesang.«Jenesavais-jepasnesavaispasqu'ilsavaientquelquechosecommeça!"
"Jetrouveceladifficileàcroire."Daemontraquéeslesmouvementsdugarçon.
Blakelevalatête."Tudoismecroire!Riendetelquisoitjamaisarrivéauparavant.Jenecomprendspas".
"Bullshit",adéclaréAndrew."Vousdéfinisseznouschercher."
"Non.Noway."Blakesetenaitdosàlarivièrecalme.Ilmitlamainàsamâchoire."Pourquoiserait
Jemetsenplacelesgars?Monamiest-"
"Jenemesouciepasdevotreami!"Andrewacrié."Vousavezétélà!Commentpourriez-vouspassavoirqu'ilsavaientlesportestruquéesaveccegenredechoses?"
Blakesetournaversmoi.«Vousavezàmecroire.Jenesavaispascequiallaitarriver.Jenevoudraispasvousconduirelesgarsdansunpiège".
Jeregardaislarivière,passûrdecequ'ilfautcroire.Ilsemblaitstupidepourluidenousmettreenplacedecettefaçonets'ilavait,neseraitpasleDODêtrenousentouremaintenant?Quelquechosenevapas.»EtLucnesavaitpas?"
"S'ill'afait,ilnousauraitdit.Katy-"
"Nepas"Daemonavertietsavoixétaitsifaible,ilaattirémonattention.Leslignesdesoncorpsmiroitaient."Nepasluiparler.Nemêmepasparleràl'und'entrenousencemoment".
Blakeouvritlabouche,maisriennesortit.Ilsecoualatêtecommeilsedirigeaverslesvoitures.
IlyavaitunécartdesilencepuisAshdemanda:«Quefaisons-nous
maintenant?"
"Jenesaispas."LamoitiéduvisagedeDaemonaétéassombrieenregardantsonrythmedefrère.«Jenesaisvraimentpas."
Deeaaugmenté."Cettesuce.Cettesuceâneboutàbout."
"Noussommesderetouràlacasedépart",adéclaréAndrew.«L'enfer,noussommesàunnégatif."
Dawsonafouettéverssonfrère."Nousnepouvonspasabandonner.Promets-moi,nousnerenonceronspas".
«Nousneserapas."Daemonn'apastardéàlerassurer."Nousnesommespasabandonner."
Jenesavaismêmepasquejetremblaisjusqu'àcequeMatthewdrapéd'unecouverturesurlesépaules.Ilaréponduàmesyeuxetaensuiteportésurlesfaisceauxdesphares."Jeportetoujoursunecouverturejusteaucasoù."
Claquantdesdents,j'accroupisdanslacouverture."Jevousremercie."
Ilhochalatêtecommeilposaunemainsurmonépaule."Allons.Rentronsdanslavoitureoùilfaitchaud.
Nousavonsterminépourlanuit".
Jel'ailaissémedirigerversSUVDaemonetl'explosiondebienvenuedelachaleursentimerveilleux,maisiln'yavaitrienàseréjouir.Déceptiongonflait.Àmoinsquenousavonscomprisuncheminautourdel'onyx,nousavonsnonseulementfaitpourlanuit.
Nousavonsétéencerclantledrain.périodeNousavonsfait.
...
DanslesmotsdeDee,lamaisondelapromenadeaspiréeânefesses.Ilétaitprèsdeminuitquandnoussommesarrivésdansl'allée.BlakeditriencommeilaglisséhorsdelaSUVetsedirigeaverssoncamion.Lemoteurrugitetpneuspeléalorsqu'ilsortaitdel'allée.
Jemedirigeaiversmapropremaison,maisDaemonmecoupéetm'a
guidéversson."Tuneparspasencore,"dit-il.
Messourcilsontaugmentéàcelaetlalueurdanssesyeux,maisjen'étaispasd'humeuràdiscuter.Ilétaittard,l'écoleétaitdemain,etcesoir,avaitétéungéantbateausûr.
Jesuisallédansleurmaison,toujoursenveloppédanslacouverturedeMatthew.Mapeauétaitsifroidesousmesvêtementshumidesquej'étaisengourdi.Épuisée,mesjambestremblaientpourmetenirdebout,maistoutlemondeétaitparleur-Dee,Andrew,AshetDawson.Matthewaessayédegarderlecalme,maiscelan'apasétélecas.Toutlemondeaététellementmissurlacolèreetl'adrénalinerésiduelle,etjepensequeDawsonnecessaitdeparlerparceques'ilarrêté,puisiladûfairefaceàcequiestarrivécesoir.
BethétaitencoreavecDaedalus.
"Nousallonsvousmettredansdesvêtementssecs,"Daemondittranquillement,enprenantmamain.
Aubasdel'escalier,Daemonestallémechercher,maisjelesignedelamain."Jevaisbien."
Ilafaitunbruitdanslefonddesagorgequim'arappeléunlionmécontent,maisilasuivimalenteascension.Unefoisdanssachambre,ilafermésaporte.Déterminationsuintaitdesespores.
Jesoupirai.Cesoiravaitétéunetragédie."Nousavonsunpeuméritécela."
Ilrôdaitversmoi,attrapantlesbordsdelacouverture,entirantdessus.PuisilpritAholddemonempruntéthermique."Comment?"
Ilmesemblaitévident.«Noussommesungrouped'adolescents,etnousavonspenséquenouspourrionspénétrerdansunétablissementgéréparlasécuritéintérieureetleDOD?Jeveuxdire,allez.Cedevaitallerattendrerépréhensibles!»Étaitlethermiqueàmi-hauteurdemonestomac.Mesdoigtsréfrigérésencercléessespoignets.
"Qu'est-cequetufais?"
"Obtenirvousnu."
Mabouchebéeenmêmetemps,moncœurafaitunbackflip.Unechaleurgrisanteencascadedansmesveines."Euh,wow.Waypourréduireaupoint".
Unsourireencointaquinéseslèvres."Votrechemiseetlepantalonsonttrempésetlefroid.Etilyadestracesprobablementonyxencoresureux.Vousavezbesoindesortirdevosvêtements".
Jefrappaisesmains."Jepeuxlefairemoi-même."
Daemonsepencha,enparlantdansmonoreille.
Espérons.Jepouvaisimaginer.C'étaitça.
"Peutêtre."
chapitre23
Daemonetjerouléensembleàl'écolelelundi.Lavoitureportaitencore,uneodeurhumidedemoisi,unrappeldouloureuxdel'endroitoùnotremissionavaitprisfindansunerivière.Surlechemin,DaemonétaitconvaincuquesonfrèreavaitétéparléverslebasdefessesdérushageMontMétéo,maisjesavaisquenousavionsbesoindetrouverunautremoyenpourarriveràBethetChris.Dawsonnepouvaitpasattendrepourtoujours,etjepouvaiscomprendre.SielleétaitDaemonenfermé,jenepensepasquequiconqueseraitenmesuredemearrêter.
Dèsquenoussommessortis,jel'aivuBlakeappuyécontresoncamionquelquesplacesverslebas.Ilrepoussaettrottantsurlemomentilnousarepéré.
Daemongrogna."Ilestpasquijeveuxvoirdèsquejereçoisàl'école."
"D'accord,"jel'aidit,enveloppantmamainautourdeDaemonde."Rappelez-vousquenoussommesenpublic.""Nofun."
Blakearalenticommeilnousatteint,sonregardplongeantànosmainsjointes,puisbalayerrapidement.
«Nousavonstousbesoindeparler."
NousavonscontinuéàmarcherouDaemoncontinuéàmarcher."Parlerdevousestladernièrechosequejeveuxfaire."
«Jepeuxcomprendrecela."Ilnousarattrapés."Maisjenesavaispassérieusementsurlesboucliersd'onyxdanslesportes.Jen'enavaisaucuneidée."
«Jevouscrois»,adéclaréDaemon.
lepasdeBlakevacillé.«Tum'afrappé."
"C'estparcequ'ilvoulait,"répondis-jepourDaemon,gagnantunclind'oeildelui."Ecoute,jenetecroispas,maispeut-êtrequevousnesaviezpassurlesboucliers.Ilnechangepaslefaitquenousneseronspasenmesured'obtenirlà-bas."
"J'aiparléàLuchiersoir.Ilnesavaitpassurlesécrans,quecesoit."Blakeapoussésesmainsdanssespochesetarrêtédevantnous.IlaétéchanceuxDaemonneluiétaittoutdelà."Ilestprêtàlefaireànouveau-prendreverslebaslescamérasetd'autreschoses."
Daemonsoufflaunlongsoupir."Etcequecelasert-ildenous?Nousnepouvonspasallerau-delàdecesportes".
"Ousichaqueporteestmisenplacecommeça,»ajoutai-je,grelottant.Jenepouvaispasimaginerpasserparcequetroisouquatrefois.Biensûr,j'avaisétédanscettecagepluslongtemps,maisl'onyxaéroportéeavaittoutcouvert.
Lestroisd'entrenousontétéentasséslelongdelaclôtureentourantlapiste,prudentdegardernosvoixbassepourquelesautresélèvesnenoussurprennentetsedemandentcequelediable.
"Ehbien,jepensaisàcesujet",adéclaréBlake,passantd'unpiedsurl'autre."AlorsquejemetrouvaisavecDaedalus,ilsnousexposeràcettepierrechaquejour.Nosfourchesetargenterieontétéenfermésdedans.Beaucoupdechosesétait,presquetoutcequenoussommesentrésencontactavec.Brûléecommesaintenferpourtoucher,maisonn'apaseud'autrechoix.J'aifranchilesportesavantetrécemment.Riennes'estpassé."
DaemonsemitàrireenregardantloindeBlake."Etvousmaintenantjustepenséquecefutunebonnechoseà
dites-nous?"
«Jenesavaispascequ'elleétait.Aucund'entrenousafait.»LeregarddeBlakeaplaidéaveclemien.«Jenepensepasbeaucoupàcesujet."
Abasourdi,jemesuisaperçuqu'ilsavaientétéconditionnéBlake.luietd'autresexposantprobablementàl'onyxplusetplus,maiscommelanuitdernière,quelquechosenevapas.Pourquoiauraient-ilslesexposeràelle?châtimentmaladeettorduoupourlatolérance?Etpourquoivoudraient-ilsLuxenouhybridespourdévelopperunetoléranceàunearmequipourraitêtreutilisécontreeux?
"Vousnepouvezpasmedirequevousnesaviezjamaissurl'onyxetcequ'ilpourraitfaire,"dis-je.
Ilarencontrémamortsur.«Jenesavaispasquecelapouvaitnousneutraliser."
Jepressaimeslèvres."Voussavez,ilyatellementdechosesquenousdevonssimplementvousconfier.QuevoustravaillezvraimentcontreDaedalusetnonpoureux.QueBethetChrissontoùvousditesqu'ilssont,etmaintenant,quevousnesaviezpasvraimentsuronyx.»«Jesaisàquoicelaressemble."
"Jenepensepasquevousfaites,"Daemondit,lelâcherdemamaincommeilappuyasahanchecontrelaclôture.
«Nousavonsaucuneraisondevousfaireconfiance."
"Etvousnousavezfaitduchantageenvousaidant,"ajoutai-je.
Blakeexhalaitenviron."OK.Jen'aipasunehistoireéclatante,maisjeneveuxriendeplusquedemonamiloind'eux.C'estlaraisonpourlaquellejesuislà."
"Etpourquoiêtes-vousicidèscetinstant?»DemandaDaemon,évidemmentàsonseuildepatience.
"Jepensequenouspouvonscontournerleonyx,»dit-il,tirantsesmains
desespochesetdelesmaintenirenfacedelui."Maintenant,écoutez-moi.Celavasemblerfou"."Oh,goodie,"Daemonmarmonna.
"Jepensequenousavonsbesoindeconstruireunetolérance.SitelétaitcequeDaedalusfaisait,alorscelafaitsens.Leshybridesdoiventallerdansethorsdecesportes.Sinousnousexposonsàit-"
«Es-tufou?"Daemonseretourna,passantsamaindanssescheveux,étreignantl'arrièredesoncou."Vousvoulezquenousnousexposonsàonyx?»«Voyez-vousuneautreoption?"
Oui,ilyavaitun,nousnesommespasallésenarrière.Maisétait-cevraimentuneoption?Daemoncommençaitàmarcher.Pasunbonsigne.«Peut-onfaireplustard?Nousallonsêtreenretard".
"Biensûr."IlaévitéDaemon."Aprèsl'école?"
"Peut-être,"jel'aidit,enseconcentrantsurDaemon."Nousparleronsplustard."
Prendrelesoupçon,Blakeskedaddledsortirdelà.Jenesavaispasquoidireàtoutcela."Nousexposonsàonyx?"
Daemonsouffla."Ilestfou."
Ilétait.«Pensez-vousquecelafonctionnerait?"
"Tun'espas…?"
"Jenesaispas."Jesuispassémonsacàdosàl'autreépauleetnousavonscommencéversl'école.«Jenesaispasvraiment.Nousnepouvonspasabandonner,maisquellesautresoptionsavons-nous?"
«Nousnesavonsmêmepassicelavafonctionner."
"MaissiBlakeestvraimentsortedel'abridecela,alorsnouspouvonsletestersurlui."
Unlargesourireétalésursonvisage."J'aimebiencetteidée."
J'airi.«Pourquoinemesurprendpasque?Maissérieusement,s'ilaunetoléranceàelle,alorsnedevrions-nousêtreenmesurede?C'estquelquechose.Nousavionsjustebesoindecomprendrecommentobtenir
certains."Daemonétaitcalmependantquelquessecondes"Quoi?"Demandai-je.
Ilplissalesyeux."Jepenseavoirlapartieonyxcouverte."
"Quevoulez-vousdire?"Jemesuisarrêtéànouveau,enignorantlasonnetted'alarmefaible.
"AprèsWillvousetquelquesjoursaprèsDawsonestrevenueobtenu,jesuisretournéàl'entrepôtetdépouillélaplupartdesonyxdel'extérieur."
Mamâchoireaheurtélesol."Quelle?"
"Ouais,jenesaispaspourquoijel'aifait.UnpeucommemongrandFUàl'établissement.»Ilrit."Imaginezleursvisagesquandilssontrevenusetontvuquetoutétaitparti."Jesuissansvoix.
Iltordumonnez.Jefrappaisamain."Tuesfou.Vouspourriezavezobtenuattrapé!»«Maisjen'aipas."
Jeluifrappaiànouveau,cettefoisplusdifficile."Tuesfou."
"Maistuaimesmafolie."Ilsepencha,embrassantlecoindemalèvre.«Allez,noussommesenretard.
Ladernièrechosedontnousavonsbesoinestladétention."
Jegrognai."Ouais,commeceseraitleplusgranddenosproblèmes."
...
Carissaavaittoujourspasretournéàl'écolelelundi.Ladűgrippeétéuncoupdepiedsoncul.Lesasemblaitunpeujalouxdetoutcela.«Jesuis,comme,cinqlivresdemonpoidsdebut,"dit-elleavantledébutdetrig.«Pourquoijenepeuxpasdescendreavecquelquechose?Gish."
Jerisetnoussommespassésàquelquespotins.Pourunpeu,jel'avaisoubliétout.Ilétaitagréableetbienlestempsd'arrêtnécessaire,mêmesinousétionsàl'école.LematinsouffléparetquandBlakeestentrébio,jerefusedelelaissergâchermonhumeur.
Maisensuite,ilouvritlaboucheetlegrand«cequel'enfer"déclarationestsorti."Vousn'avezpasditDaemonsurcequejevousaiditdanslesbois?
Àproposdemoivousaimer?"Ah,cequelefrigo,l'homme?"Umnon.Iltetuerait.»RitBlake.
Jefroncelessourcils."Jesuissérieux."
"Oh."Sonsouriredisparutetilpâlit.Jel'imaginaisqu'iljouaitcescénariodanssatête:medisantDaemonausujetdesonpetitsecretsaleetDaemonvasingepoopoodessus.Ilestvenuàlamêmeconclusionquemoi.«Ouais,bonappel.
"Quoiqu'ilensoit,"at-ilpoursuivi."Aproposdecequejedisaiscematin-"
«Pasmaintenant."J'aiouvertmoncahier.«Jeneveuxvraimentpasparlerdeçamaintenant."
JesourisquandLesaassisetheureusement,Blakerespectémademande.IlcausaitavecelleLesacommeleferaitunepersonnenormale.Ilétaitbonàceque-semblant.
Unnœudformédansmonestomaccommejel'airegardébrusquement.IlaétéditLesasurlesdifférentstypesdetechniquesdesurf.Jemedoutaisbienqu'ellen'écoutaitmêmepas,comptetenudesonregardaétéformésurlafaçondontsachemisetenduesursesbiceps.
Ilritfacilement,enparfaiteharmonie.Commeunbonimplantserait,etjesavaisparexpériencequeBlakeétaithabileàfairesemblant.IlétaitvraimentimpossibledediredequelcôtéBlakeétaitvraimentsur,etilétaitstupidedemêmedeviner.
Al'avantdelaclasse,Matthewasortisonlivreenrouleau.Sesyeuxrencontrèrentlesmiensbrièvement,puisdéplacésverslegarçonàcôtédemoi.JemedemandaiscommentMatthewafaitgardécalmetoutletemps.Commentilestrestélacollequiagardétoutlemondeensemble.
...
Jemesuisarrêtéàmoncasieretaattrapémontextedel'histoiredesÉtats-Unisàlafindelajournée.Leschancesd'unpopquestionnairedemainétaientélevés.MmeKernsavaituncalendrier,quinevraimentpasfairelequizunegrandesurprise.Jefermaimaportedecasierettourné,poussantmonlivredanslesac.Lafouleaétééclairciecommetoutle
mondeseprécipitapoursortirdel'école.Jenesavaispassijevoulaisprécipiterounon.Blakemeavaitdéjàenvoyéuntextopendantlasalledegymàproposdemettretoutlemondeensemblepourparlerdelasituationdel'onyx,etjenevoulaisvraimentpas.
Jevoulaisunjourpourrentreràlamaisonetnerienfaire,pasdetraçageoudetraiteravecmanigancesexotiques.Livresnécessaireslectureetl'examenetmonpauvreblogpourraitvraimentutiliserunecuredejouvence.Jenepouvaispaspenseràunemeilleurefaçondeterminerunlundi.
Maisilaprobablementnevapasarriver.
Intensifierl'extérieur,jetraînaisderrièrelederniergrouped'étudiantssedirigeantversleparking.Demonpointdevue,jepouvaisentendrelavoixhautperchéedel'avantdeKimmy.
«MonpapaaditquelepèredeSimonaparléauFBI.Ilestexigeantuneenquêtecomplèteetnecesserapasjusqu'àcequeSimonrentreàlamaison".
JemedemandaissileFBIsavaitsurlesétrangers.ImagesdeTheX-Filesavolédansmatête.
"J'aientenduàlatélévisionqueplusunepersonneestabsente,moinsilestprobablepoureuxdetournerenvie»,l'undesesamisadit.
"MaisregardezDawson.Ilétaitpartidepuisplusd'unan,etilestderetour»,ditunautre.
TommyCruzpassaunemaincostaudlelongdudosdesoncou."Etest-cepasétrange?Ilestpartipourtoujours.L'unenfantThompsonmordetDawsonsemontre?Quelquechosefouavecça."
J'avaisentenduassez.Allerentrelesvoitures,jemetsladistanceentrelegroupeetmoi.Jedoutaisdeleursuspectseraitallernullepart,maisjenepêcheàlatraînedenouvelleschosesàinquiéter.Nousavonseuassez.
Daemonattenduparsavoiture.Delonguesjambescroiséesauniveaudeschevilles.Ilsouritquandilm'avuetpoussé
surlecôtéduvéhicule.«Jecommençaisàmedemandersivousalliez
resterici."
"Désolé."Ilaouvertlaportedupassageretseprosterna.Grimaçant,jesautai.J'attendisqu'ilétaitderrièrelevolant."Blakeveutparlercesoir."
"Ouaisjesais.IlaapparemmentobtenuAholddeDawsonetdéjàluiaparlédelachoseentièredetoléranceonyx.»Ilrecula,lamainsurlelevierdevitesses.Lacolèreilluminasesyeux."Etbiensûr,Dawsonesttoutcela.Ilétaitcommeluitendantunbilletdeloteriegagnant."
"Great."Jerelevaimatêteenarrièrecontrelesiège.DawsonétaitvraimentunlapinEnergizersuicidaire.
Etsoudainilm'afrappé.Cefutmavietouscettefolie.Leshautsetlesbas,lesmomentsdemortimminenteetceux,lesmensongesbienpiresetlefaitquejeneseraisprobablementpasenmesuredefaireconfianceàquelqu'unquimelied'amitiésanssesouciersiellesétaientunimplant.Etl'enfer,commentpourrais-jelierd'amitiéavecquelqu'unvraimentnormal?CommeDaemonaudébut-hedrestéloinetjevoulaisDeefairelamêmechose,doncjeneseraispassurprisdansleurmonde.
Ceseraitlamêmechoseavectousceuxquejerencontrais.
Mavienefutpasmapropre.Chaquemomentétaitcommeattentepourl'autrechaussureàbaisser.Jetombaienarrièrecontrelesiège,lestée,etsoupiré.«Voilàmonexamenetlalecturedeplans.""Devrait-ilpasentraindelire,puisl'examen?»«Peuimporte,"murmurai-je.
DaemoncôtoyaleSUVsurlaroute."Pourquoitunepeuxencorefaireça?"
«SiBlakeveutparlercesoir,alorsqueçavaabsorbertoutmontemps."Jevoulaisvraimentfairelamoue.Peut-êtremêmecoupmespieds.
Avecunemainsurlevolantetl'autrebrasjetésurledosdemonsiège,ilmejetaundemi-sourire."Vousnedevezpasêtrelà,Kitten.Nouspouvonsluiparlersanstoi".
"Ouaisbien."Jeris."Ilyaunebonnechancequequelqu'unvatuerBlakesansmoilà-bas."
"Etseriez-vousvraimentêtredéchiréàcesujet?"
Jefisunvisage."Ehbien..."Daemonsemitàrire.
"Etlefaitque,lorsdesamortprématurée,ilyaunelettreremiseàNancyHusher.Donc,noussortedebesoindeluivivant."
"Certes,"at-ildit,attraperunbrindemescheveuxentresesdoigts."Maisnousnepouvonslegardercourt.Vousaurezunlundisoirnormalecomplètedelanormalesuceretnonsuckageextraterrestre".
Hontebrûlémesjouescommejemordismalèvre.Aussifouquetoutavaittourné,jenepouvaisadmettrequeleschosespourraientêtrepires.«C'estvraimentégoïstedemapart."
«Quoi?»Iltirasurmescheveuxdoucement.«Ilestpaségoïste,Kitten.Votrevieentièrenepeutpastournerautourdecettemerde.Ilneserapas."
Redressermesdoigts,jesouris."Tuasl'airsidéterminé."
"Etvoussavezcequisepassequandjereçoisdéterminé."
"Vousobtenezvotrechemin.»Ilhaussalessourcilsàmoi,etjeris."Maistoi-votrevienepeutpastournerautourdecettemerde."
Ilretirasamain,ilreposesursacuisse.«Jesuisnédanscette.Jesuishabituéàelle,etd'ailleurs,ilesttoutàproposdelagestiondutemps.Dites,commelagestiondutempslanuitdernière.Nousavonsfaitnotrechose-demission"
"Etaéchoué."
«Ilyacela,maislerestedelanuitdernière?"Uncôtédeseslèvresrecroquevilléetjesentaismesjoueschaleurpouruneraisontotalementdifférente."Nousavonseulamauvaiselanon-normale.Etpuisnousavonseulabonnedelanormale.Certes,lebienaétéinterrompuparlemauvais,maisilyavaitlagestiondutempslà-bas.""Vousfaitessonnersifacile."Jemesuisallongémesjambes,sedétendre.
«Ilestfacile,Kat.Vousavezjustebesoindesavoirquandtracerlaligne,quandvousavezeuassez."Ilyavaitunepausecommeilaralentietatournésurlaroutesolitairemenantànosmaisons."Etsivousavezeuassezpouraujourd'hui,vousavez.Rienàsesentircoupableouàse
soucier."
Daemoncôtoyaàunarrêtdanssonalléeettuélemoteur."Etpersonnenevatuerleprojetdeloi."
Jerisdoucementquejedébouclélaceinturedesécurité."Blake.SonnomestBlake."
Daemontirélesclefsetsepenchaenarrière,sesyeuxmiroitantavecamusement.«Ilesttoutcequejedécidedel'appeler."
"Vousêtesterrible."Traverséedeladistanceentrenous,jel'aiembrassé.Commejereculai,ilaatteintpourmoietjerigolaenouvrantlaporte."Etd'ailleurs,jenel'aipaseuassezaujourd'hui.Jevoulaisjusteuncoupdepieddanslepantalon.Maisjenedoisêtreàlamaisonparsept".
Jefermelaporteettourné.Daemonsetenaitdevantmoi.Ilfitunpasenavantetiln'yavaitnullepartpourmoid'allersijevoulais.Etjenel'aipas.
«Vousnel'avezpaseuassez?»At-ildemandé.
Reconnaissantletondesavoix,mesosfondusenréponse."Non,pasassez."
«Bon».Sesmainsétaientsurmeshanches,metirantversl'avant."C'estcequej'aimeentendre."
Placermesmainssursapoitrine,jepenchaismatêteenarrière.Celaaététoutàfaitunexercicedegestiondutemps.Noslèvresbrosséetlachaleurencascadeàtraversmoi.Cefutunexercicetrèsamusant.Jemesuislevésurleboutdemesorteilsetaglissémesmainsleplandurdesapoitrine,émerveilléparlafaçondontilselevaenchancelant.
Daemonmurmuraquelquechose,puisledouxbaiser,cequin'apasétébeaucoupplusqu'unetouchedepapillon,m'afortifiéetledémêlé.Sesbrasontbalayéautourdemoi,etjepouvaissentirsoncœurbattreentandemaveclemien.
"Hey!"Dawsonacriédelaported'entrée."JepensequeDeeaattrapélemicro-ondessurlefeu.Encore.Etj'aiessayéàéclaterdupop-cornavecmesmainsetcegenredeallémal.Commevraiment,vraimentmal."
Daemonappuyasonfrontcontrelemienetgrogna."Zut."
Jenepouvaispasempêcherderire."Lagestiondutemps,non?»«Lagestiondutemps,»murmura-t.
...
Étonnamment,àpeuprèstoutlemondeétaitàbordaveclachoseonyx.J'étaisconvaincuquenousavionsuneinvasiondesprofanateursdecorpsouquelquechose,parcequemêmeMatthewhochaitlatêtecommevousexposeràl'onyxhellishlydouloureuseaétéunebonnechose.
J'aieuunsentimentquiallaitchangerlapremièrefoisqu'ilestentréencontactavecelle.
"Celaestsifou,"ditDee,etjedevaisaccepter."Celaéquivautàl'auto-mutilation."Ah,ellesortedeunpoint.
latêtedeDawsonachutéenarrière,etilsoupira."C'estunpeuextrême."
«Jemesouvienscequeturessemblaisquandilsvousontramenéenbasdelamontagne."Elletordaitsescheveuxautourdesamain."EtKatyaperdusavoixpendantuncertaintempsdecrier.Quisignepourcela?"
"Lesfous.»SoupiraDaemon."Dee,jeneveuxpasvousfairecela."
Sonexpressionétaitclairementunpasdeduh."Aucuneinfraction,Dawson,jevousaimeetquevousvoulezvousdevoirBethetdelatenir,parcequejeveux...»Savoixsebrisa,maissacolonnevertébraleredressée."Maisjeneveuxpasfaireça."
Dawsonatiréversl'avant,enplaçantunemainsursonbras."Çava.Jenepensepasquetufassesça".
«Jeveuxaider.»Savoixétaitbancale."Maisjenepeuxpas..."
"Ilesttrèsbien."Dawsonsouritetilyavaitunmomententrelesfrèresetsœurs,commes'ildisaitplusavecjustecegesteseul.Quoiqu'ilensoit,ilatravaillé,parcequeDeedétendue."Nonnousavonstousbesoindefairecela."
«Alorsquiesten?"LesyeuxdeBlaketouchésurnoustous.«Sinous
allonsfairecela,nousdevonscommencer,comme,hier,parcequejenesaispascombiendetempsilfaudrapourconstruireunetolérance."
Antsy,Dawsonétait."Ilnepeutpasprendreautantdetemps."
Blakelaissaéchapperunriresurpris.«JesuisavecDaedalusdepuisdesannées,donciln'yapasdedireàquelpointjeconstruitunetolérance...ousij'aimêmevraimentun.»«Nousdevonsvérifierque,àl'époque."Jesouris.Ilfronçalessourcils."Sensationnel.Kindofexcitéàcesujet?»Jehochailatête.
Deetorduautour,lorgneBlake.«Puis-jeletester,aussi?"
«Jesuisassezsûrquetoutlemondeaurauntour."TwistsinistredeDaemondeslèvresétaitenfaitunpeueffrayant."Quoiqu'ilensoit,reveniràl'essentiel.Quiestdans?"
Matthewlevalamain.«Jeveuxêtresurcepoint.Aucuneinfraction,Andrew,maisjepréfèreprendrevotreplacecettefois."
Andrewhochalatête."Pasdeproblème.JepeuxattendreavecDeeetAsh".
Ash,quin'apasditplusdedeuxmots,justehochélatête.Jemesuisaperçuquelamoitiédelachambremeregardait."Oh,"dis-je."Ouais,jesuis."Acôtédemoi,Daemonm'adonnéunregardquidit:Vousêtesdonchorsdevotreesprit.Jecroisaimesbras."Necommencezpasavecmoi.Jesuis.Rienquevouspouvezdirevachangercela."
Leregardsuivanttraduiten,Celavasetransformerenuneconversationargumentenprivé.Blakearegardéavecl'approbationd'uneapprobationretentissante-jenevoulaispasoubesoin.Franchement,ilafaitmonanalysedelapeau,carilm'arappeléquandjel'avaistuéleArumqu'ilavaitpratiquementjetésurmoi.
Dieu,jevoulaislefrapperànouveau.
Desplansontétéfaitspourserencontreraprèsl'écoleetletempslepermet,nousavionslatêteverslelacpourcommenceressentiellementnouscausantunmontantobscènedeladouleur.Whee.
Commeilyavaitquelquesheuresavantlecoucheràgauche,jel'aidit
mesadieuxetàgauchepourobtenirunecertaineétudeetnousespéronsunerevuededang.
Daemonmeavançaetjesavaisqu'ilétaitpasunactedegentleman,maisjel'ailaissédansetluiaoffertsonfavori:lelait.
Ilavalalaboissonencinqsecondesàplat."Peut-onparleràcesujet?"
J'aisautésurlecomptoiretaouvertmonsac,tirantmonlivred'histoire."Non.""Kat".
"Hmm?"Jefeuilletaisouvertauchapitre,nousavionsétélalectureenclasse.
Ilsedirigea,enplaçantsesmainsdechaquecôtédemesjambescroisées.«Jenepeuxpasregardervousvousblessez,encoreetencore."
Jecreusaisunsurligneur.
«EnvoyantcequiestarrivéhiersoiretlorsqueWillavaitvousmenottédanscegenredechoses?Etjesuiscensésetenirjusteconsé-Êtes-vousécoute-moi?"
Ami-cheminàtraverslaphrasequejel'avaissouligné,jemesuisarrêté."J'écoute."
"Alorsregardez-moi."
Jelevaimescils.«Jevousregarde."GrimaçaDaemon.
Soupirant,jemetslebouchonsurlesurligneur."OK.Jeneveuxpasvousvoirdansladouleur".
"KAT-"
"Non.Nepasinterrompre.Jeneveuxpasvousdansladouleuretjustepenseràvousenpassantparcequisesentcommemedonneenviedelancervoir".
"Jepeuxlefaire."
Nosregardssecroisèrent.«Jesaisquevouspouvez,maiscelanechangepasquellehorreurilvaêtredevousvoirpasserparcela,maisjenetedemandepasdenepaslefaire."
Ilrepoussaetpivotéautour,enfonçantsesdoigtsdanssescheveux.Latensionetlafrustrationsontinstalléssurlacuisinecommeunecouverturebienusé.
Réglagedemesaffairesàpart,jesautéverslebas.«Jeneveuxpasdiscuteravecvous,Daemon,maisonnepeutpasdirequ'ilestnormalpourmoideregardervouspassezparceetpasvous."
Jemedirigeaiversluietpassaimesbrasautourdesataille.Ilseraidit."Jesaisquecelavientd'unbonendroit,maisjusteparcequeçadevientmoche,jenepeuxpasrevenirenarrière.Etvoussavezquevousn'allezpas.Ilestjuste."
«Jedétestevotrelogique."Ilposasesmainssurlesmiennes,cependant,etjepressécontresondos,souriant.
"Etjevaisvraimentàdétesterça."
Serrantluicommemonoursenpeluchepréféré,jesavaisàquelpointcefutpourluidedonnersuite.Cefutmonumental,enfait.Iltournadansmesbras,baissalatête,etjepensaisque,Wow,voilàcommentlesadultesfontdeschoses.Ilsnepeuventpassemettred'accordsurdeschosestoutletemps,ilspeuventfairevaloir,maisàlafin,ilstravaillentdehorsetilsaiment.
Commemamèreetmonpère.
Unebosseforméedansmagorge.Pleurerdoncneseraitpaslabonnechoseàfaire,maisilétaitdifficiledegarderceslarmesenarrière.
«LaseulebonnechoseestquejevaistenirBuffverslebasetluifaireembrasseronyxmaintesetmaintesfois,"dit-il.
J'étouffaunrire.«Vousêtessadique."
"Etvousavezbesoind'étudier,non?IlestnonpaslagestionlagestiondutempsscolaireDaemontemps,quisouffle,parcequenoussommesseulsetilexigeplusd'effortspoureuxdenousinterrompreici".
Déçu,jetirailibre."Ouais,jedoisétudier."
Ilfitlamoueetilétaitincroyablementsexysurlui.Faux."Trèsbien,je
pars."
Jel'aisuiviàlaporte.«Jevaistextoquandjesuisfaitetvouspouvezveniretmeborderdans."
«Kay»,dit-il,embrassantlehautdematête."J'attendrai."
Etsachantquem'atoutchaudetfloue.Tortillantmesdoigtssurlui,jefermaislaporteetjesuisretournéàlacuisine,attrapémesaffairesetunverredeJO.Heureuxqu'unbrouhahatousazimutsaétéévitéavecDaemon,jesuisalléàl'étageetcognémaporteouverte.
Jesuisvenuàunarrêtcomplet.
Unejeunefilleassisesurmonlit,lesmainsjointesprimlysursesgenoux.Ilm'afalluunmomentpourlareconnaître,parcequesescheveuxaccrochédanslesbrinsmousautourdesonvisagepâleetsesyeuxenamandeétaientpascachéderrièredeslunettesviolettesouroses.
"Carissa,"dis-je,stupéfait."Comment...commentavez-vousici?"
Ellesemuettement.Sesmainstenduessur.Lalumièreréfléchieparlesfraisgénérauxd'unbraceletquejereconnaisaussinoirpierreavecfeuàl'intérieur.
Quesepasse-t-il…?Lucavaitcettepierre.Pourquoiserait-?
Statiquecrépitaitdansl'airetilyavaituneodeurd'ozonebrûléunesecondeavantdelumièreblanchâtre-bleurayonnéedesmainsdeCarissa.Lebraceletétaitplusunepréoccupation.Choquédansunestupeur,jefixaismonamidansl'incrédulité."Merde."AttaquéCarissa.
Chapitre24
Leboulondel'énergieaclaquédansmonmanueld'histoire,lagravured'untrouàtravers.Ilfaitlongfeuavantqu'ilnepuissemetoucher,maislavictimedulivrem'aditcequejedevaissavoir.
Carissaétaitpassympathique.
Etcepetitécrandelasourcen'apasétéunavertissement.
Jelâchailelivreetprécipitaiverslagauche,commeellesejetasurmoi.JOsloshedsurlecôtédemonverre,couvrantmesdoigts.Pourquoisuis-jeencoretenais?Moncerveauétaittellementpasentrainderattraperlatournuredesévénements.
Elleatiréversmoi,etjel'aifaitlaseulechosequejepouvaispenserencemoment.Jejetaileverreàsonvisage.Verrebrisécommeellerecula,levantsesmainsàsesyeux.liquideetverrecollantcoulèrentsursesjoues,lemélangeavecdeminusculestachesdesang.
Jepariequepiquaitcommeunechienne.
"Carissa,"jel'aidit,lasauvegarde."Jenesaispascommentcelaestarrivé,maisjesuisunami,jepeuxvousaider!Calme-toiunpeu.OK?"
Elleessuyasesyeux,jetantliquidecontrelesparois.Quandsonregardrencontralemien,iln'yavaitpasuneoncedereconnaissanceenelle.Sesyeuxétaientterriblementvideetvaste.Commemoisavaientétéemportées,etj'étaisrienpourelle.Ilyavaitzilchpassederrièrecesyeux.
Mesyeuxdevaientêtremetromperoujerêvais,parcequ'elleétaitsansaucundouteunhybrideetcelan'apasdesens.Carissaneconnaissaitpaslesétrangers.Elleétaitjusteunefillenormale.Calmeetpeut-êtreunpeutimide.
Maiselleavaitétéaveclagrippe...
Oh,cherschatonsbébé...Elleavaitétémuté.
Satêtepenchéesurlecôté,lesyeuxserétrécissant.
"Carissa,s'ilvousplaît,ilestmoi.Katy.Vousmeconnaissez,"Jel'aisupplié.Mondosafrappélebureauquejeregardailaporteouvertederrièreelle."Noussommesamis.Vousnevoulezpasfairecela".
Ellesedirigeaversmoi,commeçaterminateurfemellebizarreaprèsJohnConnor.
Etj'étaissiJohnConnor.
Jedessinaisdansunsouffle,maisilestrestécoincé.«Nousallonsàl'écoleensemble,nousavonstrigetnousdéjeunonsensemble.Vousportezdeslunettes-vraimentdeslunettesfunky."Jenesavaispasquoidire,maisjegardélebabillage,dansl'espoirdel'atteindreenquelquesorte,parcequeladernièrechosequejevoulaisfaireétaitdeluifairedumal."Carissa,s'ilvousplaît."Maiselleavaitapparemmentaucunscrupulesurlefairedesdégâtspourmoi.
L'airchargédestatiqueànouveau.JevacillasurlecôtécommeellelâchalaSourceànouveau.L'extrémitédelaqueuedecelui-ciroussimonpull.Uneodeurdecheveuxbrûlésetlecotonflottaitdansl'airquejeretournaisversmonbureau.
Ilyavaitunfaiblegémissementdubureau,puislafuméetournoyaitsurmonordinateurportablefermé.
Jeregardai.
Monprécieux,ordinateurportableparfaitementnouvellemarquejechérissaitcommeonleferaitunpetitenfant.
Filsd'unemère...
Amiounon,ilétaitainsidesuite.
JemeprécipitaiàCarissa,l'emmenantjusqu'àmonplancherdelachambre.Mesmainssesontautourdesescheveuxetlevées.Unfluxdebrinssombresgonflait,puisj'aiclaquélatêtebaissée.Ilyavaitunbruitsatisfaisantetellelaissaéchapperuncridedouleur.
"Vousstupidité"Carissainclinésonbassinjusqu'à,enroulasesjambesautourdemeshanchesetroulé,prendreledessusenquelquessecondes.Elleétaitcommeunputaindeninja-quisait?Elleaclaquématêteenarrièrebeaucoupplusdifficileetputain,afaitretombéessucent.Starburstsassombriesmavision.Douleuraiguëaexplosélelongdemamâchoire,momentanémentmefaisantsursauter.
Etpuisquelquechoseenmoicassé.
ragecloquagesourdait,revêtementmapeau,mettrelefeuàtouteslescellulesdemoncorps.Ilyavaituneruéegrisantedepuissancecentrée
dansmapoitrine.Ellecoulaitcommedelalavedansmesveines,atteignantleboutdemesdoigts.Unvoiledeblanchâtrerougeesttombésurmesyeux.
Letempsseralentitànouveauàuneanalyseinfinie.Lachaleurdégagéeparleséventsasoufflélesrideaux,etlematériaufragileatteintversnous,puisarrêté,ensuspensiondansl'air.Lespetitesboufféesdefuméegriseetblancheontgelé.Etdanslefonddemonesprit,jemesuisaperçuqu'ilsnesontpasvraimentgelés,maisjemedéplaçaissivitequetoutsemblaitavoirétéarrêté.
Jenevoulaispasluifairedemal,maisjevaisl'arrêter.
Archingretour,jeclaquélesdeuxmainsdanssapoitrine.Carissaavolédansmacommode.Bouteillesdelotionclaquaientetsonttombéssur,clunkingdesatête.
Jebondissurmespieds,respirantlourdement.LaSourceafaitrageenmoi,ademandéàêtrepuisédans,pourêtreutiliséànouveau.Retenantétaitcommeosernepasrespirer.
"Ok,"jesouffle."Disonssimplementprendreunmomentetdesecalmer.Nouspouvonsparlerceci,comprendrecequisepasse".
Lentement,péniblement,Carissaagrimpéàsespieds.Nosregardssecroisèrentetleregardabsentdanslasienneenvoyédesfrissonsàmoncœurmême.
"Nepas,«Jeprévenu.«Jeneveuxpashurt-"
Samainserpentaitsur,rapidecommel'éclair,prismajoue,etmeretourna.Jefrappelelitsurmahancheetaglissésurlesol.Ungoûtmétalliquefaitirruptiondansmabouche.Malèvrepiquéetlesoreillesasonné.
Carissaaattrapéunepoignéedemescheveuxetmetiraàmespieds.Lefeuabrûlémoncuirchevelu,etjelaisseéchapperuncrirauque.Ellem'aforcésurmondos,enveloppantsesmainsautourdemoncou.doigtseffiléscreusésdansmongosier,coupantl'air.Lemomentoùjenepouvaispasrespirerm'aramenéàmonpremierrun-inavecleArum,relancerlesentimentdedésespoiretd'impuissancequemespoumonsétaient
affaméspourl'oxygène.
Jenesuispaslamêmefillecommealors,troppeurdemettreenplaceuncombat.
Vissezcela.
LaisserlaSourceconstruirel'intérieurdemoi,jelaissealler.Étoilesexplosédansmachambre,éblouissantedansleureffet
l'explosionafrappéCarissadanslemur.Plâtrefissuré,maiselleestrestéesursespieds.Destraînéesdefuméecoulaientdesonpullcarbonisée.
BonDieu,lepoussinnevoulaitpasdescendre.
Jeroulaissurmespieds,essayantunefoisdeplusàl'atteindre."Carissa,noussommesamis.Vousnevoulezpasfairecela.S'ilteplaitécoutemoi.S'ilvousplaît."
Energycrépitaitsursesdoigts,formantuneboule,etdanstouteautresituation,jeseraisjalouxdelafacilitéaveclaquelleelleavaitmaîtrisélacapacitédanscequisemblaitêtreunenanoseconde,parcequelasemainedernière...lasemainedernièrequ'elleavaitéténormale.
Etmaintenant,jenesavaispasquoiouquisetenaitdevantmoi.
Icearemplilecreuxdemonestomac,formantdeséclatsautourdemesentrailles.Iln'yavaitpasderaisonneravecelle.Aucunechancequecesoit,etlaréalisationm'acoûté.Distrait,jenebougeaispasassezvitequandelleasortileballondel'énergie.
Jelevailesmainsetcrié:"Arrêtez!"Lancertoutcequejedevaisdansleseulmot,imaginantlesparticulesdelumièreminusculesdansl'airderépondreàmonappel,formantunebarrière.
Airmiroitaitautourdemoicommesiunebaignoiredepaillettesavaitétéjetédansuneligneparfaite.Chaquegrainbrillaitaveclapuissanced'unmillierdesoleils.Etdanslefonddemonesprit,jesavaisquetoutcequisepassaitauraitdûêtreenmesured'arrêterlaballe.
Maisilafranchi,brisantlemurmiroitant,ilralentit,maispasl'arrêter.
L'énergiefrappadansmonépauleetladouleuraexplosé,momentanémentmepriverdevueetlesoncommeilm'afaittomber,mesjambessurmatête.Jesuistombésurmonventresurlelitavecunpunchfort.Airprécipitédemespoumons,maisjesavaisquejenel'aipaseuletempsdelaisserladouleurcouleràtravers.
Jelevailatête,regardantàtraverslesmèchesdecheveuxemmêlés.
Carissatraquéesversl'avant;sesmouvementsétaientfluidesetpuis...pastellement.Sajambegaucheacommencéàtrembler,puistremblementdeterreviolemment.Lefrissonroulasurlecôtégauchedesoncorpsetquelecôtégauchedesoncorps.Sonbrassedébattitetlamoitiédesonvisagespasmed.
Jepoussaissurlesbrasfaibles,scootingdansmonlitjusqu'àcequejebasculésurlecôté."Carissa?"
Soncorpsentiersemitàtremblercommelaterretremblaseulementpourelle.Jepensaisquepeut-êtrequ'elleaétéd'avoirunesaisie,etjemetenais.
Sparksavolédesapeau.Lapuanteurdetissubrûlantetdelapeauroussimesnarines.Elleacontinuéàsecouer,latêtefacesursoncoudésossée.
Jeserrémamainsurmabouchequejefisunpasverselle.Jedevaisl'aider,maisjenesavaispascomment.
"Carissa,I-"
Rien.
Chapitre25
Jemesuissentilepicotementchaudsurledosdemoncouengourdi,puisDaemondeboutàlaporte,lessourcilslevésetlaboucheouverte.
"Jenepeuxpasvouslaisserseulpendantdeuxsecondes,Kitten."
Jesautaidudésordredevêtementsetmejetaidanssesbras.Toutcela
estsortidansunbabillageincohérentdemotsetdephrasescourirsur.Plusieursfoisilm'aralentietm'ademandédemerépéteravantqu'ilaitobtenul'idéegénéraledecequiabaissé.
Ilm'aemmenéenbasetassisàcôtédemoisurlecanapé,sesdoigtssedéplaçantsurmalèvreinférieurequesesyeuxplissésdanslaconcentration.Guérirlachaleurserépandresurmeslèvresetsurmesjouesendoloris.
"Jenecomprendspascequiestarrivé,"jel'aidit,lesuividesesmouvements."Elleétaitnormalelasemainedernière.Daemon,vousl'avezvu.Commentavons-nouslesavonspas?"
Samâchoireserrée."Jepensequelameilleurequestionest,pourquoiest-ellevenueaprèsquevous?"
Lenœudquiavaitétédansmonestomacdéplacéverslehaut,lerèglementsurmapoitrineetdefairedumalàrespirer."Jenesaispas."
Jenesaisplusrien.JecontinuaisrembobinagetouteslesconversationsavecCarissa,delapremièrefoisquejel'airencontréejusqu'àcequ'elleétaithorsdel'écoleavecla«grippe».Oùétaientlesindices,leharengrouge?Jenepouvaispastrouverunquisedémarque.
Daemonfronçalessourcils."ElleauraitpuconnaîtreuneLuxenconnuelavéritéetnesavaientpasparleràpersonne.Jeveuxdire,personneàl'intérieurdelacoloniesaitquevousêtesaucourantdelavérité.»«Maisiln'yapasd'autreLuxenautourdenotreâge»,dis-je.
Sonregarddéviéverslehaut.«Aucunendehorsdelacolonie,maisilyaquelques-unsquinesontquequelquesannéesdeplusoumoinsquenousdanslacolonie."
IlétaitpossiblequeCarissaavaittoujourssuetnousavonsfaitpas.Jenel'avaisjamaisouLesadit,doncilafallupassautdel'imaginationpourpenserqueCarissasavaitmaisn'ajamaisditàpersonne.Maispourquoiat-elleessayerdemetuer?
Entièrementpossiblequejenesuispaslaseulepersonneiciquisavaitcequiavécuparminous,maismonDieu,cequiamaltourné?Avait-elleétéblesséetunLuxenessayédelaguérir?"Vousnepensezpas..."Jene
pouvaispasfinirlaquestion.Ilétaittropécoeurant,maisDaemonsavaitoùjevaisaveclui.
"CeDaedaluslapritetaforcéunLuxenpourlaguérircommeavecDawson?"Lacolèreassombritlateinteverte.«Jepriesérieusementquecen'estpaslecas.Sioui,ilestjuste..."
"Revolting,"jel'aiditunevoixrauque.Mesmainstremblaientalorsjelesaipousséentremesgenoux."Ellen'yétaitpas.Pasmêmeunelueurdesapersonnalité.Elleétaitcommeunzombie,voussavez?Justeflipperfou.Est-cequecequel'instabilitéfait?"
Daemondéplacésesmainsetlachaleurdeguérisonrefluéoff.Quandilafait,aainsifaitlabarrièrequiavaitgardélavéritédetout,devraimentselibéreretmeconsommer.
"Dieu,elle...elleestmorte.Est-cequecelaveutdire...?"Jedéglutis,maislabossepoussaissoncheminjusqu'àmagorge.
lesbrasdeDaemonserrés."Sielleétaitl'undesLuxenici,alorsjevaisentendreàcesujet,maisnousnesavonspassilamutationatenu.Blakeaditque,parfois,lamutationestinstableetquisemblaitsacrémentinstable.Laliaisonneseproduitquesielleestunemutationstable,jecrois".
«NousavonsbesoindeparleràBlake,"jel'aidit,etunfrissonrouléàtraversmoi.Jeclignedesyeux,maismavisionfloueencoreplus.Jeprisunegranderespirationetétouffé."Oh...oh,Dieu,Daemon...quiétaitCarissa.C'étaitCarissaetcelan'apasétébonne».
Unautrefrissonaccumulémesépaulesetavantquejesavaiscequisepassait,jepleurais-cesgrossanglotsàcouperlesoufflevoler.Vaguement,jeréalisaiqueDaemonmeavaittiréversluietbercématêtesursapoitrine.
Jenesaispascombiendetempsleslarmes,maischaquepartiedemoibrûlaisd'unemanièrequinepouvaitparréparerparDaemon.Carissaétaittotalementinnocentdanstoutcela,oudumoinsjel'aicruêtre,etpeut-êtrequiestcequiafaitcettechosepire.JenesavaispasàquelleprofondeurCarissaaétéimpliqué,etcommentpourrais-jejamaissavoir?
Leslarmes...ellescoulaient,pratiquementtremperlachemisedeDaemon,maisilnesedétacher.Siquoiquecesoit,ilmetenaitserréetilmurmuradanscettevoixlyriquedesondansunelanguequejenepourraisjamaiscomprendre,maissesentaitattirénéanmoins.Lesmotsinconnusmecalmaitetjemedemandaiss'ilyalongtempsquelqu'un,unparentpeut-être,luiavaittenuetluichuchotalesmêmesmotspourlui.Etcombiendefoisavait-ilfaitpoursesfrèresetsœurs?Mêmeavectoutel'écorceetlamorsurequ'ilportait,ilétaitnaturelàcela.
Ilcalmal'abîmesombre,émousselesbordsducoupsec.
Carissa...Carissaavaitdisparu,etjenesavaispascommentfairefaceàcela.Ouaveclefaitquesondernieracteavaitétéd'essayerdemefairesortir,cequiétaittellement,tellementcontrairementàelle.
Quandleslarmesenfincalmée,jereniflaietessuyémonvisageavecmesmanches.L'unsurmadroiteaétécarboniséedel'explosiondel'énergieetaétérudecontremajoue.Lesentimentscratchypassaunemémoirelibre.
Jelevailatête."Elleavaitunbraceletquejenel'avaisjamaisvusonusureavant.Lemêmegenredebraceletqui
Lucavaitsur."
"Etes-voussûr?"Quandjehochélatête,ilsepenchaenarrièrecontrelecanapé,megardantdanssonétreinte."Ceciestencoreplussuspect."
"Ouais."
«NousavonsbesoindeparleràLucsansnotreacolyteindésirablesenpremier."Ilfaitpenchersonmentonverslehaut,laissantéchapperunlongsoupir.Worrytouchasonvisage,savoixrugueuse.«Jevaislaisserlesautressavent."Jecommençaisàparler,maisilsecoualatête.«Jeneveuxpasquevousdevezpasserparleurdirecequiestarrivé."
Jebaissaimajouesursonépaule."Jevousremercie."
«Etjevaisprendresoindevotrechambreàcoucher.Nousl'auronsnettoyé».
Reliefparcourutmoi.Nettoyagecettechambre,voirl'endroitsurlesol,
étaitladernièrechosequejevoulaisfaire.«Vousêtesparfait,voussavez."
«Parfois,»murmura-t,sebrossersonmentonlelongdemajoue.«Jesuisdésolé,Kat.JesuisdésolépourCarissa.Elleétaitunebonnefilleetneméritaitpascela."
Meslèvrestremblaient."Non,ellen'apasfait."
"Etvousneméritezd'avoiràpasserparlàavecelle."
Jenedisrienàcela,parcequejenesuispassisûrquejeméritaisplus.Parfois,jenepensepasquejeméritaismêmeDaemon.
NousavonsfaitdesplanspouralleràMartinsburgmercredi,cequiveutdirequenousserionsmanquenotredeuxièmejournéedeformationenonyx,maisjenepouvaispaspenseràçamaintenant.DécouvrircommentCarissaafiniparunhybrideetenpossessiondumêmegenredebraceletLucportaitétaitprimordiale.Sijepouvaiscomprendrecequiluiestarrivé,alorsilyauraitunesortedejustice.
Jenesavaispascequejedevaisdireàl'écolequandCarissanerevintjamaisetlesquestionsinévitablesacommencé.Jenepensepasquejel'avaisenmoidefairesemblantd'êtredésemparésetdireplusdemensonges.Unautreenfantmanque...
Oh,Dieu,Lesa...Qu'est-cequeLesafaire?Ilsavaientétélesmeilleursamisdepuisl'écoleprimaire.
JeserraimesyeuxserrésetrecroquevillécontreDaemon.Lesdouleursdelalutteavaientlongtempsdisparu,maisj'étaisfatiguélenoyau,mentalementetphysiquementépuisé.Ilestironiquequej'avaispassélemoisdernierenévitantlesalonetmaintenantceseraitmachambre.Jecouraishorsdessallespoursecacheràpartir.
Daemontenudeparlerdanssabellelangue,unediffusionmélodie,jusqu'àcequejedérivaisdanssesbras.je
étaitseulementunpeuaucourantdeluimeplaçantsurlecanapéetdessinerleafghansurmoi.
Quelquesheuresplustard,j'aiouvertmesyeuxetvuDeeassisdansle
fauteuil,lesjambesrepliéescontresapoitrine,enlisantundemeslivres.UnparanormalYAfavoridelaminesurunefilledémonchassevivantàAtlanta.
MaiscequiétaitDeefaitici?
Jemesuisassis,poussantmescheveuxdemonvisage.L'horlogeendessousdutéléviseur,uneanciennewindupunequemamèreaimait,lireunquartjusqu'àminuit.
Deeafermélelivre."DaemonestalléàWalmartàMoorefield.Donc,çavaprendreunequantitéabsurdedetemps,maisilestleseulendroitouvertquiacarpettes".
"Jeterdestapis?"
Sestraitsserrés."Pourvotrechambre...Iln'yavaitpaslesextradanslamaisonetilnevoulaitpasvotremèreàlarecherched'uneseuleettrouverl'endroit,enpensantquevousavezessayédebrûlerlamaison."
L'endroit…?Lesommeildisparutcomplètementquelesdeuxdernièresheuresarefaitsurface.LatachesurmonplancherdelachambreoùCarissaavaitessentiellementauto-détruit.
"Oh,monDieu...».Jejettemesjambessurlecanapé,maisilsseserrèrenttropsetenirdebout.Leslarmesjaillirentderrièremesyeux.«Jenel'aipas...Jenel'aipastué."
Jenesaispaspourquoijel'aiditcela.Peut-êtreétaitparcequ'aufondjemedemandaissiDeeconsidéreraautomatiquementquejesuisresponsabledecequiestarrivéàCarissa.
"Jeconnais.Daemonm'atoutdit."Elledéployasesjambes,lescilsbaissés,éventantsesjoues.«Jenepeuxpas..."
"Vousnepouvezpascroirecequiestarrivé?"Ellehochalatête,etjecachémesjambes,enroulantmesbrasautourd'eux."Jenepeuxpasnonplus.Jenepeuxmêmepasenveloppermoncerveauautourd'elle."
Deerestasilencieuxpendantunmoment.«Jenel'aipasparléàelledepuis...ehbien,puisquetout.»Ellepenchalatêteverslebasetsescheveuxglissasursesépaules,protégeantsonvisage.«Jel'aimaisetje
suisunechiennecomplètepourelle."
Jecommençaisàluidirequ'ellen'apasété,maisDeelevailesyeux,unsourireironiqueauxlèvres."Nementezpasàmefairesentirmieux.Jel'apprécie,maisilnechangepaslefait.JenepensepasquejemêmeditdeuxmotsàelledepuisAdam...estmort,etmaintenant..."Etmaintenant,elleétaitmorteaussi.
Jevoulaislaréconforter,maisilyavaitunfosséetunmurdedixpiedssurmontédebarbelésentreDeeetmoi.Laclôtureélectriqueentourantlemuravaitdisparu,maisiln'yavaitpasdeniveaud'aisanceentrenous,etencemoment,quifaitplusdemalquetout.
Frotteruncoudedanslecou,jefermailesyeux.Moncerveauétaitlentetjenesavaispascequejedevraisfaireencemoment.Toutcequejevoulaisfaireétaitdepleurermonami,maiscommentétais-jecensépleurerquelqu'unquin'yapersonnedansl'extérieurnesavaitavoirpassé?
Deeseraclalagorge."Daemonetjenettoyervotrechambre.Um,ilyaquelqueschosesquinesontpasrécupérables.Certainsvêtementsquiaétébrûléoudéchiréjejeté.Je...Jemesuisaccrochéuneimagesurlafissuredanslemur."Elleregardacommesijaugeagemaréaction."Votreordinateurportable...Ilestpas...danslefonctionnementdeforme."
Mesépaulesaffaissées.L'ordinateurportableaétélemoinsdescausalitésdecesoir,maisjenesavaispascommentjevaisexpliquercelaàmamère.
"Merci,"dis-jeenfin,lavoixépaisse.«Jenepensepasquejepourraisavoirfaitcela."
Deetorditunemèchedecheveuxautourdesondoigt.Lesminutespassèrentensilence,puis",êtes-vousd'accord,
Katy?Comme,vraimentbien?"
Shockm'afaitprendrequelquessecondespourrépondre."Non,jenesuispas,"jel'aiditlavérité.
«Jenepensepas."Ellefitunepause,enessuyantsoussesyeuxavecla
paumedesamain."J'aivraimentaimé
Carissa."
"Moiaussi,"murmurai-je,etiln'yavaitriend'autreàdire.
Toutcequiestvenuavantcesoirettoutcequenousavionsététellementconcentréssursemblaitpresquesansimportance,quecesquestionsnesontpas,maisunamiétaitmort-unautreami.Samortetsavieétaitunmystère.Jeluiavaisconnupendantsixmois,maisjenel'avaispasconnudutout.
Chapitre26
Jouermaladelemardi,jesuisrestéàlamaisonetvégétaitsurlecanapé.Jenepouvaispasfairelachosescolaire.VoirLesaetdesavoirsonmeilleuramiétaitmortetprétendrequejenesavaispasunechose.Jenepouvaispaslefaireencore.
Toutaussisouvent,jevoyaislevisagedeCarissa.Ilyavaitdeuxversions:avanthiersoiretaprès.Quandjeluietseslunettesgénialesvudansmessouvenirs,mapoitrineseserra,etquandjel'aivucesyeuxlargementvides,jevoulaispleurertoutrecommencer.
Etj'aifait.
Mamann'apaslepousser.Pourunechose,jerarementsautél'école.Etdeuxièmement,jeregardaiscommedelamerde.Êtremaladen'apasprisunactedefoi.Elleapassélaplusgrandepartiedelamatinée,medorloteetj'imbibéeverslehaut,ayantbesoindemamèreplusqu'ellenepouvaitjamaissavoir.
Plustard,aprèselleestalléeàl'étagepourallerdormir,Daemonamontrédefaçoninattendue.Leportd'unbonnetnoirtiréverslebasbas,ilestentréetafermélaportederrièrelui.
"Quefaites-vousici?"Ilétaitseuldansl'après-midi.
Ilpritmamain,metirantdanslesalon."Nicejammies."
J'aiignorécela."Tunedevraispasêtreàl'école?"
"Vousnedevriezpasêtreseulencemoment.»Iltorditsacasquetteautour.
"Jevaisbien."
Daemonmelançaunregardentendu.Certes,jesuisheureuxqu'ilétaitici,parcequejel'aibesoindequelqu'unquisavaitcequisepassaitvraiment.Toutelajournéejeavaisétédéchiré,prisparlaculpabilitéetlaconfusion,ballottéparladouleur,jenepouvaismêmepasvraimentsaisir.
Sansunmot,ilmeconduisitverslecanapéettendit,merepliantcontresoncamp.Sonbraslourdautourdematailleavaitunpoidsapaisant.Gardernosvoixbasse,nousavonsparlédechoses-sûrsdeschosesnormalesquinetranchentparluioumoi.
Aprèsuncertaintemps,jetournaidanssesbraspourquenosnezbrossées.Nousn'embrassons.Iln'yavaitpasunshenaniganpasseentrenous.Nousavonstenulesunsdesautres,bienque,etquiétaitplusintimequetoutcequenousaurionspufaire.LaprésencedeDaemonm'asoulagé.Àuncertainmoment,nousassoupis,notrerespirationsmélange.
Mamèreadûêtrevenuenbasàunmomentdonnéetnousavusensemblesurlecanapé,justelafaçondontnousétionsquandjemesuisréveillé:latêtedeDaemonreposantau-dessuslamienne,enbouleautourdesachemisemamain.Ilétaitl'odeurducaféquim'aréveilléjustecinqans.
Àcontrecœur,jesortisdesonétreinteetlissaimesmainsdansmescheveux.Mamansetenaitàlaporte,unejambecroiséesursachevillealorsqu'ellesepenchaitcontrelecadre.Unetassedecaféétaitdanssesmains.
MamanportaitLuckyCharmspyjama.
Oh,sainteHoudini."Oùavez-vouseux?»Demandai-je.
«Quoi?»Ellepritunegorgée.
"Ces...pyjamashideux,"jel'aidit.
Ellehaussalesépaules."Jelesaime."
"Ilssontmignons,"Daemondit,enôtantsonchapeauetcourirsamaindanssescheveuxendésordre.Jeluiuncoupdecoude,etilm'adonnéunsourireespiègle.«Jesuisdésolé,MlleSwartz,jenevoulaispastomberendormiavec-"
"Toutvabien.»Elleluifitsigneaularge."Katynesesentpasbien,etjesuiscontentquetuvoulaisêtrelàpourelle,maisj'espèrequevousnesoyezpascequ'ellea."
Ilmejetaunregarddecôté."J'espèrequevousnemedonnezcooties."Jesoufflai.Siquelqu'unserépandcootiesexotiques,ilétaitDaemon.
lacelluledemamanalla,etelleacreuséhorsdelapochedesonpyjama,ballottementcafésurlesol.Sonvisageilluminé,lafaçondontilfaisaittoujoursquandWilll'aappelée.Moncœuresttombécommeelleseretournaetsedirigeaverslacuisine.
"Will,"murmurai-je,deboutavantquejeréalisequ'elle.
Daemonétaitjustederrièremoi."Vousnesavezpasque,poursûr."
"Jefais.Ilestdanssesyeux-ilfaitsonéclat.«Jevoulaisbarf,comme,ausérieux.Toutàcoup,jel'aivumamansurleplancherdelachambre,sansvie,passécommeCarissa.Panicafleurietaprisracine.«JedoisluidirepourquoiWillaobtenuprèsd'elle."
"Dites-luiquoi?"Ilm'abloqué."Qu'ilétaitlàpourserapprocherdevous-qu'ill'utilise?Jenepensepasquecelavadiminuertoutcoups".
J'aiouvertmabouche,maisilavaitunpoint.
Ilposasesmainssurmesépaules."Nousnesavonspassielleétaitl'appelantoucequiestarrivéàlui.RegardezCarissa",at-ildit,engardantsavoixfaible."Samutationétaitinstable.Iln'apasfallulongtempspourquecela...defairecequ'ilafait."
"Puiscelasignifiequ'ilatenu."Ilnefaisaitpasmesentirmieuxàproposdequoiquecesoitencemoment.
"Oucelasignifiequ'ileffaçaoff."Ilaessayéànouveau."Nousnepouvonspasfairequoiquecesoitjusqu'àcequenoussavonscequenousavonsaffaire."
Jebougeaismonpoidssansrelâche,enregardantpardessussonépaule.Stressconstruitenmoicommeunebouledesepttonnesquisesontinstalléssurmesépaules.Ilyavaittellementdechosesàtraiter.
"Unàlafois,"Daemondit,commes'illisaitmespensées."Nousallonstraiteravecleschosesuneàlafois.Voilàtoutcequenouspouvonsfaire."
Nodding,jeprisuneprofondeinspirationetlaissez-lelentement.Moncœurbattaitencore.«Jevaisvoirsielleétaitlui."
Illâchaetsortitdecôté,etjemesuisdépêchéàlaporte.
«J'aimevotrepyjamamieux»,dit-il,etjemesuistourné.Daemonmesourit,cedéséquilibréquiafaitallusionàrire.
Mesjammiesnesontpasbeaucoupmieuxquemaman.Ilsavaient,comme,unmillierdepointsdepolkarosesetpourpressureux.«Tais-toi,"dis-je.
Daemonretournéesurlesofa."J'attendrai."
Jesuisalléàlacuisinecommemamandescendaitletéléphone,sestraitspincés.Lepoidssurmesépaulesaugmenté."Qu'est-cequinevapas?"
Elleclignadesyeuxetunsourireforcé."Oh,rien,dumiel."
Saisissantuneserviette,j'essuyéslesucredéversé."Nepasressembleràrien."Enfait,ilressemblaitàuntasdequelquechose.
Mamangrimaça."IlétaitWill.Ilesttoujoursàl'ouest.Ilpensequ'ilestdescenduavecquelquechosedevoyage.Ilvaresterlà-basjusqu'àcequ'ilsesentmieux.»Jemefigeai.Menteur,jevoulaiscrier.
Elleaabandonnésoncaféetrincersatasse.«Jenevousdispascela,lemiel,parcequejenevoulaispasfaireglisserdemauvaissouvenirs,maisWill...ehbien,ilétaitmaladeunefois,commetonpère."Mabouchebée.
Confondremagrandesurprise,elleadit:«Jesais.Ilsemble
cosmiquementinjuste,non?MaisWillestenrémission.Soncancerétaitcomplètementguérissable."
Jen'avaisrienàdire.Rien.Est-cequeluiavaitditqu'ilavaitétémalade.
"Maisbiensûr,jemeinquiète.»Elleaplacélacoupedanslelave-vaisselle,maisellen'apasfermélaportetoutlechemin.Jefermeparhabitude."Inutiledevoussoucierdequelquechosecommeça,jesais."Elleaarrêtéenfacedemoi,posantsamainsurmonfront."Vousnevoussentezpaschaud.Vousvoussentezmieux?"
Lechangementdeconversationmejeta."Ouais,jemesensbien."
"Bon."Mamansouritalorsetiln'apasétéforcé."NevousinquiétezpasWill,miel.Ilirabienetledosavantquenouslaconnaissons.Cavaaller."
Moncœurfaittrébucher."Maman?"
"Oui?"
Jesuisvenusiprèsdetoutluidire,maisjegelé.Daemonavaitraison.Quepouvais-jedire?Jesecouaislatête."Jesuissûrque...Willvabien."
Ellesepencharapidement,embrassantmajoue."Ilseraitheureuxdesavoirquevousétiezpréoccupé.»Unrirehystériqueseglissamagorge.Jesuissûrqu'ilserait.
...
Plustardcejour-là,aprèsmamanavaitquittépourletravail,jemetenaisàcôtédulac,àregarderuntasdebrillantonyx.
MatthewetDaemonavaientpasditbeaucoupdepuisquenoussommesarrivés,etmêmeBlakeétaitanormalementcalme.IlssavaienttouscequiétaitarrivélanuitdernièreavecCarissa.DaemonavaitparléàBlaketôtdanslajournée;toutelaconversationavaitdiminuéentrelesdeuxsanspoingsétantjetésetjel'avaismanqué.
Apparemment,Blakeavaitjamaisététémoind'unhybrideinstableavecsespropresyeux.Ilavaitseulemententenduparler.MaisDawsonavait.
Ilavaitvudesgensquiavaientétéportéesàlui,avaientétéJoesnormalesavantlamutation,puiscasséjoursplustard.explosions
violentesonteuraisoncommuneavantd'allerenmodeauto-destruction.Chacund'entreeuxavaitétédonnélesérumquejeavaisétédonné.Sanselle,selonBlake,lamutationpourraittenir,maisilétaitrareetdanslaplupartdescas,lesmutationsfanées.
Depuisquejesuisarrivéauborddulac,DawsonétaitrestéprèsdemoncôtépendantqueDaemonetMatthewmanipulésavecprécautionl'onyx.
«Jedevaislefaireunefois",adéclaréDawsontranquillement,centrésurlecielcouvert.
"Fairequoi?"
"Regarderunhybridemourircommeça."Ilaprisunegranderespiration,plissantlesyeux."Legarsjustedevenufou,etpersonnenepouvaitl'arrêter.Ilasortiundesofficiersetpuisilyavaitunflashdelumière.Unpeucommelacombustionspontanée,parcequequandlalumièrefanée,ilétaitparti.Rienn'aétélaissé.Ilestarrivésivite,ilnepouvaitpasavoirsentiunechose".
JemesuissouvenucommentCarissatremblait,etjesavaisqu'elledevaitsentir.Sesentirnauséeux,jemesuisconcentrésurDaemon.L'onyxétaitdansuntrou,etilsemitàgenouxdevantelle,parlertranquillementMatthew.Jesuiscontentdurestedugroupeétaitpaslà.
"Est-cequelesgensqu'ilsontamenéàvousconnaîtrepourquoiilsétaientlà?"Demandai-je.
"Certainsl'ontfait,commeilsontsignépourlui.D'autresontétémissoussédation.Ilsnedisposentpasd'unindice.Jepensequ'ilsétaientdessans-abri."
C'étaitécoeurant.Impossiblederesterimmobile,jemesuisdirigéverslarivedulac.L'eaun'apasétégeléplus,maisilétaitencoreetcalme.Complètementendésaccordaveccequejeressentaisàl'intérieur.
Dawsonasuivi."Carissaétaitunebonnepersonne.Elleneméritaitpascela.Est-cequenoussavonsmêmepaspourquoiilsl'ontchoisi?"
Jesecouaislatête.J'avaispasséunebonnepartiedelajournéeàpenseràtout.MêmesiCarissaavaitconnulaLuxenetavaitétéguérieparun,
Daedalusétaitimpliqué.Jelesavais.Maiscommentetpourquoiétaientlesmystères.Commecelaaétélapierrequejevoyaisautourdesonpoignet.
«Avez-vousjamaisvuquoiquecesoitsurleshybrideslà-bas?Commeunepierrebizarrenoirquisemblaitavoirlefeuàl'intérieur?"
Sessourcilsfroncés.«AucundemesfaitexceptionBeth.Iln'yavaitpasquelquechosecommeçasureux.J'aijamaisvulesautres."
Terrible...Ilétaittoutsimplementterrible.
Jedéglutisépais,maismagorgesentiserré.Unedoucebriseagitelelac,etunevagueridéed'uneriveàl'autre.Commeuneondedechoc...
«Lesgars?"Daemonappelé,etnousavonstourné."Êtes-vousprêt?"
Étions-nousprêtsàentrerdanslamaisondeladouleur?Euh,non.Maisnousavonsmarchépoureux.Daemonsetenait,tenantunmorceaucirculairedeonyxdanssamaingantée.
IlsetournaversBlake."Ceciestvotrespectacle."
Blakeprituneprofondeinspirationethochalatête."Jepensequelapremièrechoseàtesterestsij'aiunetoléranceàonyx.Sijelefais,alorscelanousdonneunpointdedépart,non?Aumoins,noussavonsquenouspouvonsconstruireunetolérance".
Enfacedelui,Daemonbaissalesyeuxversl'onyxqu'iltenaitethaussalesépaules.Sanspréambule,ilatiréversl'avant,enplaçantl'onyxcontrelajouedeBlake.
Mamâchoireaheurtélesol.
Matthewrecula."Dieu."
Acôtédemoi,Dawsonritdanssabarbe.
Maisrienneseproduisitpendantquelquesinstants.Enfin,Blakeafrappél'onyxloin,sesnarinestorchage.
"Quesepasse-t-il?"
Déçu,Daemonjetélarochedanslapile."Ehbien,apparemment,vous
avezunetoléranceàonyxeticij'espéraisquevousnel'avezpas."
Jeserrémamainsurmabouche,étouffantunpetitrire.Ilétaituntrouducul,etjel'aimais.
Blakeregardait."Quefairesijen'aipaseuunetoléranceàelle?BonDieu,jesortedevoulaitmepréparerpourcela."
«Jesais.»RicanaDaemon.
Matthewsecoualatête.«D'accord,surlesrails,lesgarçons.Commentproposez-vousfairecela?"
Traquerverslapiledel'onyx,Blakepritun.Ilyavaitunelégèreondulationdemalaisecettefois,maisiltenaitbon.«JesuggèrequeDaemonvad'abord.Noustenonsàlapeaujusqu'àcequevouslaisseztomber.Nonplus.»«Oh,cherSeigneur,"murmurai-je.
Daemonaenlevésesgantsettenditsesbras."Amènele."
Iln'yavaitpasunmomentd'hésitation.BlakeavançaetpresséquionyxcontrelapaumedeDaemon.Immédiatement,levisagecrispéetilsemblaitessayerderevenirenarrière,maisl'onyxluimaintenuenplace.Untremblementacommencédanssonbrasetavoyagéàtraverssoncorps.
Dawsonetmoiunpasenavant.Aucundenousnepouvaitl'aider.Deboutici,enregardantladouleurharshensonbeauvisage,étaittrop.Panicatiréàtraversmoi.
MaisBlakereculaetDaemontombaàgenoux,claquantsesmainssurlesoldevantlui."Merde…"
Jemesuisprécipitéversl'avant,detouchersesépaules."Estcequetuvasbien?"
«Ilvabien",adéclaréBlake,plaçantl'onyxsurleterrain.Samaindroiteasecouénosyeuxserencontrèrent."Ilacommencéàbrûler.Ildoityavoirunelimiteàmatolérance..."
Daemonsetitubant,etjel'aisuivi.«Jevaisbien.»Puisilditàsonfrère,quiétaitEyeballingBlakecommeilvoulaitlejeteràtraversunefenêtre,
"Jevaisbien,Dawson."
"Commentsavons-nouscelavafonctionner?"DemandaMatthew."OnyxToucherestcomplètementdifférentqued'êtrepulvérisépartoutavecelle."
«Jesuissortidecesportesavantetriennesepasse.Etpascommeilsontpulvériséonyxdansmonvisageavant.Cedoitêtreça".
Jemesuissouvenucommentiladittoutcequ'iltouchaitavaitétéenfermédanslebijoubrillant."OK.Faisonscela."
Daemonouvritlabouche,maisjeluiaicoupéavecunéblouissement.Ilnevapasmeparlerdetoutcela.
Ramasserungant,Blakeatraitél'onyxdifféremmentmaintenant.IlnevientpasàmoimaisàMatthew.
LamêmechoseestarrivéeavecleLuxenplus.Ilétaitsursesgenoux,àboutdesouffle,puiscefutletourdeDawson.
Ilafalluunpeupluspourlui,quiavaitunsens.Ilavaitétéexposéàlapulvérisationcommemoietavaitététorturéparlasubstanceethorstension.Maisaprèsunedizainedesecondes,ilestdescenduetsonfrèremassacrélalangueanglaise.
Ensuitecefutmontour.
Squaringmesépaules,jehochélatête.J'étaisprêtpourcela,était-cepas?Heckpas.Quiétais-jetrompais?Celaallaitmal.
Blakegrimaçaetdéplacéversl'avant,maisDaemonl'arrêta.Enutilisantlegant,ilaprisl'onyxdeluietsetenaitdevantmoi.
"Non,"dis-je."Jeneveuxpasquetufassesça."
L'ensembledéterminéàsamâchoiremefurieux.«Jenesuispaslelaisserfaire."
"Ensuite,laissezquelqu'und'autrelefaire."Iln'yavaitaucunmoyen,ilpourraitêtreceluiquiaplacél'onyxsurmoi."S'ilvousplaît."Daemonsecoualatête,etjevoulaislefrapper."Cenevapas."
"Ilestmoioupersonne."
Etpuis,jecompris.Ilessayaitdefairesonchemin.Prenantunegranderespiration,jel'airencontrédefront."Faisle."
Surprisevacillaitdanssesyeuxvertbouteille,puislacolèrelesapprofondit."Jedétesteça,»dit-il,assezfortpourmoiqued'entendre.
"Moiaussi."Anxiétégrimpamagorge."Fais-le."
Ilneregardaitpasloin,maisjepourraisdirequ'ilvoulait.Quellequesoitladouleurquejesavaisquej'étaissurlepointdesesentirseraitsymbiotique.Ilsesentiraitil-paslephysique,maisl'angoisseserendraitàlui,commesielleétaitlasienne.CefutlamêmechosequandDaemonétaitdansladouleur.
Jefermailesyeux,pensantquel'aiderait.Ilsemblait,parcequepeut-êtredixsecondesplustard,jemesuissentilafraîcheurdel'onyxcontremamainetlarugositédesongant.Riennesepasseimmédiatement,maisill'afait.
Unebrûlureencroissancerapideavoyagéàtraversmamain,puisatirésurmonbras.Unmillierdepetitsaiguillonsdedouleurrayonnéesàtraversmoncorps.Jemordismalèvre,étouffantmoncri.Iln'apasfallulongtempsaprèsqueavantdetoucherlesol,engloutissantdansl'airquej'attendaislabrûlurepoursoulageroff.
Moncorpsfrissonna."Trèsbien...D'accord...Pastropmal."
"Bull,"Daemondit,metirantsurmespieds."KAT-"
Jetirailibre,prenantdesrespirationsplusprofondes."Vraiment,jevaisbien.Nousdevonscontinuer».
Daemonaregardécommeilavoulumejeterpardessussonépauleetleruissellementcommeunhommedescavernes,maisnousavonsévolué.Maintesetmaintesfois,chacundenousatouchél'onyx,tenantjusqu'àcequenotrecorpsarefusédecoopérer.Aucund'entrenousaaugmentédansletemps,maisnousétionsjustedecommencer.
"IlestcommesefairefrapperavecunTaser,"Matthewaditcommeilalaissétomberunefeuilledecontreplaquésurl'onyx,puisplacédeuxlourdespierressurleplateau.Ilétaittardetnousétionstoustwitchy.
MêmeBlake."Pasça
J'aijamaisététased,maisl'imagedemoiquiestcommeçasesent."
Jemedemandaiss'iln'yauraitpasd'effetsàlongtermedecettesituation.Commelesrythmescardiaquesmessed-upoulestresspost-traumatique.Laseulebonnechosequiestsortidecequiétaitentrelesmind-blowingdouleuretregarderd'autrespersonnessuccombentàelle,jenel'avaispasvraimentétécapabledepenseràautrechose.
Commenousavonsterminéetacommencéàboiterreveniràlamaison,Blakearalentijusqu'àcequ'ilétaitàcôtédemoi.«Jesuisdésolé,"dit-il.
Jen'airiendit.
Ilfourrasesmainsdanssesjeans.«J'aimaisCarissa.Jesouhaite…"
"Silessouhaitsétaientdespoissons,nousavionstouslesfiletsdejet,non?Est-cepascequ'ilsdisent?"Amertumeaiguisémonton.
"Ouais,c'estcequ'ilsdisent."Ilfitunepause."Leschosessontgonnadeviennentfousàl'école."
"Pourquoiest-cequetut'enpréoccupes?VousallezpartirdèsquevousobtenezChris.Vousaurezjusteunautredecesenfantsquiontdisparudanslesairs».
Ilaarrêté,latêtepenchéesurlecôté."Jereviendraissijepouvais.Jenepeuxpas,cependant."
Lessourcilsfroncés,jeregardaiàvenir.Daemonavaitralenti,faisantsansaucundoutesonmeilleurdenepasmettrephysiquementplusdedistanceentreBlakeetmoi.Pendantuneseconde,jeconsidéraisdemanderBlakeàproposdelapierre.Ilauraitàconnaître,carilatravaillépourDaedalus-encorefait.Maisilétaittropdélicat.Blakeaprétenduêtrejouerunagentdouble.Motclé:revendiquée.
Jepassaimesbrasautourdemataille.Overhead,lesbranchescraquaientuncontrel'autrecommeunbas,tambourstable.
«Jeveuxrester,»dit-ilencore,enplaçantunemainsurmonépaule."JE-"
Daemonétaitlàenuninstant,soulevantlesdoigtsdeBlakesurmon
épaule."Nelatouchezpas."
Blakepâlitalorsqu'iltiraitsamainlibreetrecula."Mec,jenefaisaisrien.Overprotectivebien?"
s'Implanterentrenous,Daemondit:«Jepensaisquenousavionsuneentente.Vousêtesiciparcequenousnedisposonspasd'unchoix.Vousêtesencoreenvieparcequ'elleestmieuxquemoi.Vousn'êtespasicipourlaréconforter.Obtenuque?"
LamâchoiredeBlakeasauté."Peuimporte.Jevaisvouslesgarsverraiplustard."
JeregardaisBlaketraquerpasséMatthewetDawson."Celaaétéunpeusurprotecteur."
«Jenel'aimepasvoustoucher,»grogna-t.Sesyeuxontcommencéàfairequerougeoyante-orbchose.«Jenel'aimepasmêmeêtredanslemêmefuseauhorairequevous.Jeneluifaispasconfiance."
Rising,j'embrasséesurlajouedeDaemon."Personneneluifaitconfiance,maisvousnepouvezpaslemenacertouteslescinqsecondes."
"Ouijepeux."
Jerisetentraidans,enroulantmesbrasautourdesataille.Sousmajoue,soncœurbattaitrégulièrement.Sesmainsglissèrentdansmondosalorsquesatêtesepenchaprèsdelamienne."Voulez-vousvraimentfaireplusdejourscommeça?"Ilademandé."Unelongueétenduedejoursremplidedouleur?"
Iln'apasétésurlehautdemalistedechosesàfaire."Ilsertunetrèsbonnedistraction,etjebesoindecelaencemoment."
Jemeattendaisàargumenter,maisilnel'apas.Aulieudecela,ilembrassalehautdematête.Noussommesrestéscommeçapendantunpetitmoment.Lorsquenoussommesarrivésàpart,DawsonetMatthewétaientpartis.Moonlightacommencéàregarderàtraverslesbranches.Tenirlamain,noussommesrevenusànosmaisons,etilestalléàsonnettoyer.
Mamaisonétaitsombreetsilencieux,etquejemetenaisàlabasedel'escalier,jedumalàrespirer.Jenepouvaispasavoirpeurdemachambreàcoucher.Cefuttoutsimplementstupide.Jemismamainsurlarampeetaprisuneseuleétape.
Musclesenfermés.
Ilétaitjusteunechambre.Jenepouvaispasdormirsurlecanapépourtoujours,etjenepouvaispascourirdansethorsdemachambrecommesiunArummepoursuivaient.
Chaqueétapeaétédeuncombatquandmaréponsenaturelleestdetourneretcourirdansladirectionopposée,maisjecontinuejusqu'àcequejetenaisàlaporte,lesmainsjointessouslementon.
DaemonetDeeontnettoyétoutcommeilsontdit.Monlitétaitfait.Vêtementsrangerettouslesdocumentsontétéempiléssurmonbureau.Monordinateurportabledétruitavaitdisparu.EtilyavaitunpetittapisproprecirculairesurplaceCarissaavaitrésisté.Ilétaitunbrundouxcoupé.Daemonsavaitquejen'étaispasgrandsurlacouleurflashy,pascommeDee.Apartcela,lachambreavaitl'airnormal.
Retenantmonsouffle,jemesuisforcéd'aller.Jedéplaçais,ramasserdeslivresetenlesplaçantdansl'ordrejelesavais,engardantmonespritvide.Quelquetempsplustard,jel'aichangédansunevieillechemiseetchaussettesKneehigh,alorsjeTunneledsouslescouverturesetroulésurmoncôté.
Au-delàdelafenêtredemachambre,desétoilesdisperséesontrompulebleufoncéduciel.Onesttombé,laissantuncourtflotdelumièrederrièrecommeilestécrasésurlaTerre.Semesdoigtsautourdelacouverture,jemedemandaissielleétaituneétoilefilanteouautrechose.TouslesLuxenétaientlà,étaient-ilspas?
Jeforçaismesyeuxfermésetconcentrésurdemain.
Chapitre27
Lesam'apratiquementabordélemomentoùjesuisentrédansl'écolele
lendemain.Jel'avaismêmepasfaitàmoncasier.Saisissantmonbras,ellemetiradansl'alcôveprèsdelavitrinedestrophées.
Jesavaisdèslemomentoùjel'aivuquedetoutefaçonellesavaitquelquechoseétaitarrivé.Sonvisageétaitpâle,lesyeuxombre,etsalèvreinférieuretremblait.Jenel'avaisjamaisvuesibouleversé.
"Qu'est-cequinevapas?»Jeforcémêmemavoix.
Sesdoigtsmordaientdansmonbras."Carissaadisparu."
Jemesentaisledraindesangdemonvisageetcroassaiun,"Quoi?"
Lesyeuxbrillants,ellehochalatête."Elleavaitlagrippe,àdroite?Etapparemment,elleaobtenuvraimentmaladedanslesdeuxderniersjours,l'exécutiond'unetempératureélevée.Samèreetsonpèrel'aemmenéàl'hôpital.Ilspensaientqu'elleavaituneméningiteouquelquechose."
Ellelaissaéchapperunsoufflefrémissant.«Jenesavaisrienjusqu'àcequesesparentsm'aappelécematin,demandantsijel'avaisvuouparléavecelle.Etjemesuisdit,'No.Pourquoi?Elleaététropmaladepourprendreletéléphoneettout.»Etilsmeditqu'elleadisparuilyaquelquesnuitsdelachambred'hôpital.Sesparentsontétéàlarecherched'elleetlapoliceneseraitpasdéposerlerapportd'unepersonnedisparuejusqu'àcequ'elleavaitdisparupendantdesheuresfortyeight."
L'horreurquewhiplashedparmoin'apasétéfalsifiée.Jedisquelqueschosesetjenesavaisvraimentpasquoi.Lesanetraitaitpasquoiquecesoitdetoutefaçon.
"Ilspensentqu'ellesortitdel'hôpitalqu'elleétaitsimaladeetelleestprobablementlàquelquepart,perduetconfus.»Savoixtremblait.«Commentpouvait-onvoiretl'arrêter?»«Jenesaispas,"murmurai-je.
Lesaencerclésesbrasautourd'elle.«Celaneseproduitpas,est-il?Ilnepeutpasêtre.NonCarissa."
Moncœursesentaitcommeilcraquait.LaplupartdutempsjevoulaisdirelavéritéetseconfientàLesa,maiscelaaétél'undecesmomentsoùriendanscemondeauraitpumedonnerenvied'êtreleporteurdeces
nouvelles.
Iln'yavaitrienquejepuissedire,maisj'enveloppémesbrasautourd'elleetatenujusqu'àcequelapremièreclocheasonné.Nousnoussommesdirigésdirectementàlaclassesansnosmanuels.Iln'apasd'importance.NouvellesdeladisparitiondeCarissaavaitcommencéàserépandre,etpersonnen'aétéenaccordantuneattentionenclasse.
Kimmyaannoncéàlafindelaclassequelapoliceorganiseunefêtederechercheaprèsl'école.ElleetCarissaavaitpasétéamis,maiscelan'apasd'importance,jemesuisrendu.Tropd'enfantsavaientdisparu,etilaététouchantlaviedechacun.JeregardaipardessusmonépauleàDaemonetilm'adonnéunsourirerassurant.Ilafaitpeupourmecalmer.J'étaisunpaquetdenerfs.Lorsquelaclasseestterminée,Lesaattendaitpourmoi.
"Jepensequejevaisàlamaison»,dit-elle,àclignoterrapidement.«Jenesaispas...Jenepeuxpasêtreiciencemoment."
«Voulez-vousquejevienneavectoi?»Demandai-je,nevoulantpaslalaisserseulesiellesentaitqu'elleavaitbesoindequelqu'un.
Lesasecoualatête."Non.Maismerci."
Jeluiaidonnéuneaccoladerapide,puisregardésahâtedelaclasse,moncœurlourd.
Daemonneditriencommeildéposaunbaisersurmatempe.Ilsavaitqu'iln'yavaitrienàdire."Pensez-vousquenousavonsletempsdesejoindreaugroupederechercheavantdepartir?"Demandai-je.
Touslesdeuxnoussavionsqu'ilétaitinutile,maisilsemblaitundéshonneuràsamémoirepournepasluidonnercetégard.Ouétait-cemaldelefairesavoircequiestarrivé?Jenesavaispas.
Daemonnesemblepassavoir,quecesoit,maisilaaccepté."Biensûr."
Jevoulaisquitterl'école,aussi.D'autantplusquetoutlemondeparlaitCarissaetlatrouver.Lesgensétaientdansdegrandsespoirsqu'elleseraittrouvée,parcequ'ilsemblaitimpossiblequ'ellefiniraitcommeSimon.
Laculpabilitéetlacolèreavancèrentenmoi,ettoutaulongdelajournée,jebasculésdanschaquecôté.Assisenclassesemblaitinutilequandtantdechosesaccrochéesdanslabalance.Cesgens-cesenfants-avaientaucuneidéedecequisepassaitautourd'eux.Ilsvivaientdanscettebulleheureusedel'ignoranceetpasmêmelesdisparitionséclater.Seulspetitstrousontétépiquéesparchaquedisparitionetj'attendaispourtoutlemondepourfinalementpop.
Audéjeuner,pourlapremièrefois,nousétionstousassisensemble.MêmeBlakenousarejoint.Monmanqued'appétitn'arienàvoiraveclanourrituredemystèrequioccupemonassiette.
«Êtes-vouslesgarsvontàlapartiederecherche?»DemandaAndrew.
J'aihochélatête.«Maisnousfaisonstoujoursnotrepropretrucaprès."
Blakegrimaça."Jepensevraimentquelesgarsdevraientattendre."
«Pourquoi?»Demandai-jeavantDaemonpourraitcassersatêtesursesépaules.
«Vousavezbesoindetravaillersurlaconstructiond'unetolérance,paslanuitcejour."Enfacedelui,Ashacquiesça."Celaneveutpascequiestimportantencemoment."
Daemonregarda."Tais-toi."
Jouesrinçage,Blakesepenchasurlatable."Nousavonsbesoindetouslesjoursquenouspouvonsobtenirsinousavonsdesespoirsdelefairebientôt."
UnmusclefléchiedanslamâchoiredeDaemon.«Unjournevapaschangerquoiquecesoit.Vouslesgarspeuventencorepratiquerounon.Jenemesouciepas."
Blakeacommencéàprotester,maisDawsonestintervenu."Laissez-lesaller.Ilsontbesoindecela.Nousseronsbien."
Jeprismafourchette,sentantmesjouesflamme.Toutlemondepensaitquejedevaissortir,prendreuncertaintempsd'arrêt,etjenevoulaispaslessentirdésolépourousesoucierdemoi.Maiscesoir,n'apasétéladatenuit.QueDaemonetjedevaisfaireallaitêtreaussidifficilequede
joueraveconyx.
Commes'ilasentimessombrespensées,iltorditàcôtédemoietsamainlemientrouvésouslatable.Ilserraetpourquelqueraisonjemesentaiscommepleurer.Jetournaisdansunetellemauvietteettoutétaitdesafaute.
Jeluiauraisrêvéjusqu'àlanuitdernière,parcequedanslalumièredumatin,ilétaitpartietl'oreilleràcôtédemoineportaitpasceparfumquejepouvaisplacerpartout.Maisjemeplaisaisàpenserqu'ilétaitréel.Quejenel'avaispasrêvémetenantprès,sesmainschaudessurmeshanchesouseslèvresdefuitedansmoncou.
Sijel'avaisimaginéque...Ohboy,mesrêvesétaientréalistes.Jenepouvaispasluidemander,parcequeceseraittropembarrassant,pournepasmentionnerl'egodeDaemonn'apasbesoind'êtrecaresséparlaconnaissancequejerêvaisdelui.
Enpensantàsaréactionàcela,cequiapporteraitbeaucoupdecomplaisanceàlatable,jesouriaisunpeu.Daemonaperçutetmoncœurasautéunbattement,parcequesoncœuravaitsautéenpremier.
Parfois,l'ensemblebizarrochosedeconnexionalienavaitsesavantages.Commeilm'aditquejetouchéDaemontoutautantqu'ilm'atouché,etlesjourscommecelui-ci,ilmefallaitquelquepick-me-dessusilyavait.
Chapitre28
Legroupederechercheétaitjustecommeceuxquejeavaisvuàlatélévisionetdanslesfilms.Lesgensbroyésàtraversdeschampsdansunelignehorizontaledirectederrièrelespoliciersetleurschiensderecherche.Toutétaitunindicedel'expérience-unepiledefeuillesperturbée;unedéchirure,vieuxmorceaudevêtements;empreintesfanées.
Cefutunetristeaffaire.
Principalementparcequ'ilyavaitbeaucoupd'espoir,l'espoirqueCarissaseraittrouvée,qu'elleseraitbiensipasunpeupirepourl'usure,ettoutallaitreveniràlanormale.Elleneseraitpaslecasdeladernièrepersonnedisparue,parcequesasituationétaitdifférente.Ellesemblesortid'unhôpital.
Cependant,j'aieudumalàcroireque.
Willavaitétéunimplantdanslecentremédicallocal,etjenedoitpasêtreunenquêteurpourcomprendrequ'iln'apasétéleseul.MaconjectureétaitCarissaavaitaideràquitterl'hôpital.
Daemonetjesuispartiaprèscinqans,deretournerànosmaisons.Jesuisalléàl'intérieurpoursechangerpournotre«nuitdedate."Jenevaispastousdehorscommejel'aifaitladernièrefois.Jemesuisinstallésurunepairedeskinnyjeans,talons,etunpullmoulantLesaapprovedquiflashéunpeudel'estomac.
Mamanétaitdanslacuisinefaisantuneomelette.Mesyeuxbuggéquejetirail'ourletdemonchandailverslebas.
Elleregardapar-dessussonépaule,jetantlesoeufsetmanquantlaplupartdelapoêleàfrire.
Ellepritcuisinedel'enferàunnouvelextrême.
"VoussortezcesoiravecDaemon?"
"Ouais,"jel'aidit,ensaisissantuneservietteenpapier.Jeramassaislesœufsavantl'odeurdebrûlépourraitatteindremonréflexenauséeux."Nousallonsfaireledîneretunfilm."
"Rappelez-vousvotrecouvre-feu.Ilestunenuitdel'école."
«Jesais.»Jejetailaservietteettenusurmonchandailavecuneseulemain."Astuentenduaproposde
Carissa?"
Mamanhochalatête.«JenetravaillaispaschezGrantquandelleaétéadmiseoupourlesdeuxderniersjours,maisl'hôpitalestrampantavecla
policeetlestêtessontentraindefaireleurspropresenquêtes."
ElleavaitététirantsesdéplacementsàWinchester."Donc,ilspensentqu'ellevraimentjustesortidelà?"
"D'aprèscequej'entends,elleaététraitéepourlaméningiteetquipeutveniravecunefortefièvre.
Lesgensfontdeschosesétrangesquandilssontmaladesque.VoilàpourquoijesuissiinquietquandvoustombémaladeenNovembre."Elleéteintlepoêle."Maisiln'yaaucuneexcusepourcequiestarrivé.Quelqu'unauraitdûarrêterlapauvrefille.Cesinfirmièresdespostesdenuitaurontbeaucoupd'explicationsàdonner.Sansmédicaments,Carissa..."Elleserrée,axéesurledumpingdesoeufsdanssonassiette.Quelquesmorceauxéclaboussésàtraversleplancher.Jesoupirai."Chérie,ilsvonttrouverCarissa."Non,ilsneserontpas,jevoulaisfairerage.
"Ellenepouvaitpaspuallerbienloin,«Mamanacontinuécommejel'airamassélestouffesjaunesfarciesauxpoivrons
etlesoignons."Etcesinfirmièresnepermettrapasquelquechosed'aussinégligentequecelaseproduiseànouveau."
Jedoutaisqu'ilétaitunactedenégligence.Ilssetournèrentprobablementleurjoueouaidé.Ledésird'obtenirmêmeoudumoinsmarcherdanscethôpitaletsmackuntasdegensdansleursvisagesétaitpresquetropdifficileàignorer.
Direaurevoiràmamanetpromettantdenepasresterendehorslecouvre-feu,jebaisaissajoue,puisattrapémavestedechandailetlabourse.Daemonétaitseulcôté.Toutlemondeétaitauborddulac,soitenseplaçantàtraversladouleurindicibleouregarder.
Ilsepavanaitversmoi,sesyeuxtomberdroitàlaminusculeéclatdelapeau...etquelquechosebougeaitsursonvisage.«Jel'aimemieuxquel'autretenue."
"Vraiment?"Jemesuissentiexposéquandilm'aregardécommeilregardaituneœuvred'artcommandéejustepourlui.«Jepensaisquetuaimaislajupe."
«Jefais,maisça...?"Ilatirésurmaboucledeceintureetaunsonprofonddanslefonddesagorge.«Jel'aimevraiment."
Unechaleurétourdissanteabalayéàtraversmoi,cequirendmesgenouxfaibles.
Secouantlatête,ilalaissétombersamainetatirésesclésdesapoche.«Nousdevonsyaller.
Avez-vousfaim?Vousnemangezpasdedéjeuner."
Ilm'afalluunmomentpourmerecueillir.«JepouvaisfaireunHappyMeal."
Ilritcommenousavonsconduitdehors."AHappyMeal?"
"Quelestleproblèmeavecça?"Jetiraimonmanteaudechandail."Ilestparfait.»«Ilestlejouet,est-cepas?"
Jesourisquejemesuisarrêtésurlecôtépassager."Lesgarçonsobtiennentdemeilleursjouets."
Daemonseretournabrusquement,plaçantsesmainssurmeshanchesetmesoulevercontrelui.Effrayé,jelaissaitombermonsacàmainquejetâtonnesesbras.
"Quelle-?"
Ilm'afaittaireavecunbaiserquiaatteintunendroitprofondémentàl'intérieurquelesdeuxheureuxetm'afaitpeur.Quandilm'aembrassé,ilétaitcommeilaétéatteintpourmonâme.
Leplusdrôleétait,ilavaitdéjàcelaetmoncœurdanssesmains.
Lentement,ilm'alaisséglisserverslebasluietm'aplacésurmespieds.Dazed,jeregardaiverslui."Qu'est-cequepour?"
"Vousavezsouri."Sesdoigtstraînaientlelongdemajoue,puisdansmagorge.Ilboutonnémonpullrapidement.«Vousavezpasétésourirebeaucoup.Jel'airaté,doncjedécidédevousrécompenserpourlefaire".
"Rewardmoi?»Jeriais.«Dieu,quevouspenseriezembrasserquelqu'un
estunerécompense."
"Voussavezqu'ilest.Meslèvreschangentdesvies,bébé."Daemonplié,saisissantmonsacsurlesol.
"Prêt?"
Prenantlabourse,j'aisautédanssavoituresurlesgenouxbranlants.Unefoisàcôtédemoi,ilrevvedlemoteur,etnousallionsenville,enarrêtantparlefast-foodlocalepourquejepuisseobtenirmonHappyMeal.
Ilm'aungarçon,aussi.
Sondînerinclustroishamburgersetdeuxordresdefrites.Jenesavaispasoùcescaloriessontallés.Poursonego,peut-être?Ilsemblaitprobableaprèscettedernièreremarqueàproposdeseslèvres.J'avaisfaimplussouventaprèslamutation,maispascommeDaemon.
SurlechemindeMartinsburg,nousavonscommencéavecunjeudeISpy,maisDaemontrichéetjenevoulaispasjouerplus.
Ilritprofondément,l'agréableson."Commentpuis-jetricherauISpy?"
"Vouscontinuezàramasserdeschosesquepersonnehumainedanscemondepeutvoir!"Jemesuisbattuderetourunsourireàsonexpressionoffensée."Ouvouschoisissezc-vousgarderlacueillettec.Jevoisavecmonpetitoeil,quelquechosequicommenceparunc!"
"Car,"dit-ilensouriant."Chat.Manteau.Eglise."Ilfitunepause,mejetantunregardobliqueméchant.
"Poitrine."
«Tais-toi.»Jeluifrappaisurlebras.Quelquesinstantsdesilenceplustard,etjedésespéraisdetrouverunautrejeu.Cenon-sensaétédegardermonespritvide.Nousnoussommesdéplacéssurlejeudelaplaqued'immatriculation,etjevousjurequ'iltiraitsurlesvoitures,doncjenepouvaispasvoirlesplaques.Ilavaitunespritdecompétitionmoyenne.
Avantdenouslesavions,nousallionsàlasortieetaucund'entrenousétaitdansl'ambiancedejeuplus.
"Pensez-vousquenousallonsentrer?"
"Oui."
Jeluilançaiuncoupd'oeil."Cevideurétaitvraimentgrand."
Seslèvresincurvèrent."Oh,Chaton,voir,j'essaiedenepasdiredemauvaiseschoses."
"Quelle?"
Lapropagationdesourire.«Jediraisquelataillen'apasd'importance,maisil.Jenesais."Ilcligna,etjelaisseéchapperungrognementdégoûté.Ilrit."Désolé,vousêtesentrédanscelui-là.Sérieusement,levideurneserapasunproblème.Jepensequ'ilm'aaimé."
"W-w-ce?"
IlafacilitéleSUVautourdescourbes."Jepensequ'ilm'aaimé,comme,m'avraimentaimé."
"Votreegoneconnaîtpasdelimite,voussavez?"
"Tuverras.Jesaisquecegenredechoses".
D'aprèscequejemesuissouvenu,levideuraregardécommeilvoulaittuerDaemon.Secouantlatête,jemesuisassisenarrièreetcommencéàgrignotersurmonpouce.habitudebrute,maislesnerfsdevenaientlemeilleurdemoi.
Lastationd'essenceabandonnéesurgitdevant.LeSUVheurtésurlarouteinégaleetjesaisilapoignéedeporte.Voituresalignéslechampenfaceduclub,commeprévu.Encoreunefois,DaemonstationnéDollyloindesautresvoitures.
Jesavaisquepoursedébarrasserdemonchandail,cettefois.Jel'enroulaautourdemonsacàmainetassissurleplancher.Nousavonsfaitnotrechemindanslesvoitures.Arrêtàlapremièrerangée,jemesuispenchéeetjetémescheveuxsurmatête,ensecouantdehors.
"CelamerappelleunevidéoWhitesnake",adéclaréDaemon.
«Hein?»Jepassaimesmainsdansmescheveux,enespérantpourlelooksexyetnonpasle«J'aieumatêtehorsdelavoiture"look.
"Sivouscommencezàmontersurlescapotsdevoiture,jepensequejepourraisvousépouser."
Jelevailesyeuxetredressé,donnantmatêteencoreunesecousse."Terminé."
Ilmeregarda."Tuesmignon."
«Tuesbizarre."Jemesuislevéeetluiadonnéunbaiserrapidesurlajoueavantquejevacillaitdansl'herbeKneehigh.Heelsdoncpasunebonneidée.
Levideurdebucheronapparudenullepart,toujoursdanscescombinaisons.brasdeBarreltaillecroiséssursapoitrine.«Jepensaisquejetel'aiditdeuxàoubliercetendroit?"
Daemondéplacéenfacedemoi.«NousavonsbesoindevoirLuc."
«Jedoisbeaucoupdechosesdanslavie.Commejesouhaitequejepourraistrouverunnégociantenboursedécentquineseraitpasperdrelamoitiédemonargent".
Oookay.Jemesuisraclélagorge."Nousneseronspasicidepuislongtemps,maiss'ilvousplaît,nousavonsvraimentbesoindelevoir.""Désolé,"ditlevideur.
Daemonpenchalatêtesurlecôté."Ildoityavoirquelquechosequenouspouvonsfairepourvousconvaincre."
Oh,l'homme,dites-mois'ilvousplaît,iln'apasété...
Levideurlevaunsourciletattendit.
Daemonsourit-cecapricesexydeseslèvresquiavaienttouteslesfillesàl'écoletrébuchersureux-mêmes,etje...jevoulaisrampersousunevoiture.
Avantquejepuissemourird'embarras,lacelluleduvideurestparti,etiltiradesapocheavant."Quoideneuf?"
JeprislemomentaucoudeDaemon.
"Cequ'iladit."Ilatravaillé."
Levideurari."Jen'estpasdoin'beaucoup.Justetalkin'àunedoucheetunejoliedame.""Excusez-moi?»DitDaemon,surpris.
Jemesuisétoufféesurmonrire.
Ilyavaitunlargesourire,puislevideursoupira."Yep,ilssontlàpourtoi."Ilyavaitunepause.
"Sûr."
Ilcliqualafermeturedutéléphone."Lucvousvoir.Alleretallerdirectementàlui.Pascesoir,dedanse,ouquoiquecefutlesdeuxyafaitladernièrefois".
Gênant.Jebaissailatêteetglissédevantlevideur.Alaporte,ilaarrêtéDaemon.Jeregardaipardessusmonépaule.
LevideurclignaàDaemonenluitendantcequiressemblaitàunecartedevisite."Yapasnormalementmongenre,maisjepeuxfaireuneexception."Mabouchebée.
Daemonaprislacarteavecunsourire,puisaouvertlaporte."Vousadit,"medit-il.
Jerefusaisdeluiaccorderlebénéficed'uneréponse,seconcentrantplutôtsurleclub.Rienn'achangédepuisladernièrefois.Lapistededanseaétéemballé.cagesAccompagnésuspendusauplafond,sebalançantdesmouvementsàl'intérieur.Lesgensbroyésaurythmelourd.Unmondeétrangedifférentnichédansl'épicentredelanormalité.
Etl'endroitétaittoujoursséduisantepourmoid'unemanièrebizarre.
Danslecouloirsombre,ungrandhommeattendaitàlaportepournous.Paris-leblondLuxennousavaitrencontréladernièrefois.IlhochalatêteàDaemon,aouvertlaporte,puisseécarta.
JemeattendaisàvoirLucaffalésurlecanapé,enjouantDScommeladernièrefois,doncj'étéchoquéquandjel'aidécouvertàlaréception,picorentàunordinateurportable,sonvisagevissédanslaconcentration.
Lespilesdecentainesontdisparu.
Lucn'apaslevélesyeux."S'ilvousplaîtvousasseoir.»Ilfitsignele
canapéàproximité,toutpragmatique.
JetantàDaemon,jemesuisdéplacéavecluisurlecanapéetassis.Danslecoin,unebougiejaunedehautrépandreunpêchesflairentdanstoutelapièce.Cefuttouteladécoration.Est-cequelaportederrièrelebureauprincipaldansuneautrepièce?Est-cequeLucviventici?
"EntendudirequevousavezfaitpastrèsloinduMontMétéodernièrefois."Ilafermél'ordinateurportableetcroisalesmainssoussonmenton.
"Aproposdeceque,"Daemondit,sepenchantenavant."Vousnesaviezpassurlesboucliersd'onyx?"
Legarçon,lepetitmini-bosses/mafiachevilleouvrière/toutcequ'ilétaitdevenutrèscalme.Tensionremplilasalle.J'attendaisquelquechoseàfairesauter.Espéronsquepasundenous.
"Jevousaiprévenuqu'ilpeutyavoirdeschosesquejesuispasaucourantde,"dit-il."Mêmemoi,jenesaispastoutsurDaedalus.MaisjepensequeBlakesurlabonnevoie.Ilaraisondetoutêtreenfermédansunmatériaunoirâtrerougebrillant.Peut-êtrequenousavonsfaitconstruireunetolérancepourquenousnesontpasaffectésparlesboucliersd'onyx.»«Etsic'est-cepas?»Demandai-je,détestantlesentimentglacialanticorrosifdansmesveines.
regardaméthystedeLucaétéconcentré.«Etsicen'estpas?Jesensqueçanevapasvousempêcherd'essayerànouveau.Ilestunrisqueettoutcomportedesrisques.Vousavezdelachancetuessortidelàladernièrefoisavantquequelqu'unréalisecequiestarrivé.Vousobtenezuneautrechance.Laplupartdesgensnelefontpas."
Parleràcegaminétaitbizarre,carilavaitlesmanièresetleshabitudesdelaparoled'unadultebienéduqué.«Tuasraison,"dis-je."Nousallonsencoreessayer."
"Maissachanttouslespérilssembleenavanceinjuste?"Ilglissaunemèchedecheveuxbruns,sonvisageangéliqueimpassible.«Lavieestinjuste,babe."
Daemonseraiditàcôtédemoi."Pourquoidois-jeunsentimentilyabeaucoupquevousnenousditespas?"
LeslèvresdeLucformentundemi-sourire."Quoiqu'ilensoit,vousêtesvenuicipouruneraisonautrequecellesonyxboucliers?
Passonsaupoint".
GêneflashésurlevisagedeDaemon."UnhybrideinstableattaquéKat."
"Voilàcequelesgensinstablesfont,hybrideounon."
JeravalaiunecornueSnappy."Oui,nousavonspenséqueça,maiselleétaitmonami.Ellen'adonnéaucuneindicationqu'ellenesavaitrienausujetdelaLuxen.Elleallaitbien,esttombémalade,puisestvenuàmamaisonetestallénoix."
"VousnedonnezaucuneindicationquevoussavezETn'apastéléphoneràlamaison."
Quelpetitmorveux.Jeprisuneprofondeinspiration.«Jereçois,maiscelui-ciétaitsurlebleu."
Lucsepenchaenarrièresursachaise,sesjambescoupsdepiedsurlebureau.Illesacroiséauniveaudeschevilles."Jenesaispasquoivousdireàcesujet.Ellemay'veconnusurleLuxen,obtenudumal,etunepauvresèveaessayéetn'apasréussiàlaguérir.Oul'hommetiradelaruecommeilslefontparfois.EtàmoinsquevousconnaissezquelquestechniquessacrémentbonsdetortureetsontprêtsàlesemployersurunofficierdeDaedalus,jenevoispascommentvoussaurezjamais."
"Jerefused'accepterque,"murmurai-je.Savoirapporteraitunesortedefermetureetdelajustice.
Ilhaussalesépaules."Qu'est-cequiluiestarrivé?"Curiositécoloréesonton.
MonsouffleprisdansmagorgequejeBalledmespoings.«Elleestplus..."
"Ah,"Lucmurmura."Elleafaitletoutdelacombustionspontanée?"Leregardsurmonvisageadûêtreréponseassezparcequ'ilsoupiratristement."Malade.DésoléAproposdeça.Uneleçond'histoiretorduepourvous-vouslesaveztouslescasinexpliquésdecombustionspontanéeàtraversl'histoire?"
Daemongrimaça.«Jesuispeurdedemander."
"Drôlecommentiln'yapasbeaucoupdecasconnus,maisilsneseproduisentdanslemondenoob.»Ilétenditsesbraslargespourindiquerlemondeendehorsdecebureau."Hybrids-mathéorieaumoins,etilestlogiquesivouspensezplusàfairelachosed'auto-destructiondanslesinstallations,maisunpeulefontàl'extérieur.Voilàpourquoil'apparitionestrarepourleshumains».
Toutcelaétaitbonetunpeutroublantdepenser,maisiln'apasétélaraisonpourlaquellenousétionslà.«MonamiportaitunBracelet-"
"Tiffany?"Ilademandéetsourit.
«Non»Jesourisfermement."Ilétaitjustecommeceluiquevousportez."
SurpriseroulésurlevisagedeLuccommeunevague.Lepunkpeulaissétombersesjambessurlesoletseredressa."Pasbon."
frissonsPressentimentpatinaientsurmapeaucommeDaemonconcentrasurLuc."Pourquoiest-cepasbon?"
Ilsemblaitsedemanders'ildevaitenparleretensuiteavecun«Oh,cequel'enfer.Vousmedevez,espéronsquevousréalisez.Maiscequevousvoyezici?"Lucagitaundoigtlelongdelapierre."Ilestuneopalenoire-SOrarequeseulesquelquesminespeuventmêmedéterrercesbébés.Etilestseulementcegenre".
"Ceuxquiregardentcommeilsontlefeueneux?»Jeluiaidemandé,sepenchantenavantpourobtenirunmeilleurlook.Ilavaitvraimentl'aird'uneorbenoireavecuneflammeàl'intérieur."Oùsont-ilsexploités?"
"L'Australie,leplussouvent.Ilyaquelquechosedanslacompositiond'uneopalenoirequiestcommeunboosterd'énergie.Voussavez,commeMarioobtientquandilfrappeunchampignon.Imaginerqueson.Voilàcequ'estunopalenoirefait.»«Quelgenredecomposition?»DemandaDaemon,yeuxforteavecintérêt.
Lucdécrochalebraceletetletintdanslapénombre."Opalesontcettecapacitéremarquableàréfracteretréfléchirleslongueursd'ondespécifiquesdelalumière."
"Noway,"Daemonsouffla,etapparemmentquiétaitsupercool.J'étaisencoreperdusurl'ensembledelapierreetdechose.
«Oui.»Lucsouritàlapierre,commeunpèresouritàsonfilsprodigue."Jenesaispasquil'adécouvert.Quelqu'undansDaedalus,jesuissûr.Unefoisqu'ilsontcompriscequ'ilpouvaitfaire,ilsl'ontgardéloindela
Luxenetceuxcommenous".
«Pourquoi?»Jemesentaisstupidededemander,principalementparcequelesdeuxd'entreeuxm'aregardécommejel'étais."Quelle?Jen'aipasdediplômeenminéralogieextraterrestre.Bonsang."
Daemontapotamacuisse."Çava.Réfracteursetdeslongueursd'ondederéflexiondelumièresnousaffecte,commel'obsidienneaffecteArumetonyxnousaffecte.»«D'accord,"jel'aiditlentement.
yeuxpourpresdeLucscintillaient."Réfracterlalumièrechangeladirectionetlavitesse.Nosétrangersdevoisinageamicalessontfaitsdepuitsdelumière,enplusdecela,maislaissez-moivousexpliquercettefaçon:disonsqueleurADNestléger.Etdisonsque,unefoisunêtrehumainestmuté,leurADNestmaintenantenfermédansdeslongueursd'ondedelalumière".
JemesuissouvenuDaemonessayerd'expliquercelaavant."Etonyxperturbeceslongueursd'ondedelalumière,non?Sortedeleurfaitrebondiretallerfou».
Luchochalatête.«Lacapacitéd'OpaleàréfracterpermetàunLuxenouunhybrided'êtrepluspuissant,ilaméliorenotrecapacitéàréfracterlalumière."
"Etlerefletpartielwow."Awed,Daemonsourit.
Jesuistoutceladeréfraction.Biensûr,supervitesse,lacapacitédetirersurlaSourceplusfacilement,etprobablementuntasd'autresavantages,maislaréflexion?J'aiattendu.
Daemonmepoussaducoude."NousFlickerouflétrisparfoisparcequenousavançonsvite.Etparfois,vousvoyeznousdisparaîtronsdansethors-ceestjusteréflexion.Quelquechosequenousavonstousàtravailler
àcontrôlerquandonestjeune."
"Etilestdifficilequandvousêtesexcitéoucontrarié?"
Ilacquiesca.«Entreautreschoses,maispourcontrôlerlaréflexion?"IlfixasurLuc."Voulez-vousdirequevouspouvezfairecequejepensequevouspouvez?"
Rire,Lucaccrochélebraceletautourdesonpoignetetserassit,laissanttombersesjambessurlebureauànouveau."Leshybridessontbonnes.Nouspouvonsallerplusvitequeleshumains,maislestauxd'obésitédenosjours,lestortuespeutallerplusvitequelaplupartdeshumains.Parfois,noussommesencoreplusfortsquelaLuxenmoyennequandilvientàlaSource-ceestlemélanged'humainetl'ADNétrangerquipeutcréerquelquechosedepuissant,maiscen'estpasstandard."Unsourired'auto-remplitenduleslèvresdeLuc."MaisdonnerunLuxenl'und'eux,etilspeuventtoutàfaitréfléchirlalumière."
Moncœurasautéunbattement."Tuveuxdire...comme,invisible?"
"Socool,"Daemondit,enregardantlapierre."Nouspouvonschangerlafaçondontnousregardons,maisdevenirinvisible?
Oui,cequiestnouveau."
Confondu,jesecouaismatête.«Peut-onêtreinvisible?"
"Non.NotreADNhumainestdanslamanièredecela,maisilnousfaittoutaussipuissantqueleplusfortLuxenetpuiscertains."Ilremuaunpeudanssonsiège."Alorsvouspouvezimaginerqu'ilsnevoudraientpasqu'aucund'entrenousd'avoirces...surtoutceluiquin'apasétéprouvéepourêtrestable,àmoinsque..."
Uneboufféed'airfroidatirésurmoncou.«Àmoinsquequoi?"
Unepartiedel'enthousiasmefanédesonvisage."Amoinsqu'ilsnesesoucientpascetypededommagecausél'hybride.Peut-êtrevotreamiétaituntestdefonctionnementpourunplusgrandincident».
"Quoi?"RaiditDaemon.«Vouspensezqu'ilsontfaitexprès?Raccordéunhybrideinstableetsonenvoyédanslanaturepourvoircequisepasse?"
"Parispensequejesuisunthéoricienducomplotavecunsoupçondeparanoïaschizophrénique.»Ilhaussalesépaules."MaisvousnepouvezpasmedirequeDaedalusn'apasunplandirecteurretrousserleursmanches.Jenemettraispasuneseulechosedevanteux".
"Maispourquoiaurait-elleveniraprèsmoi?Blakeditqu'ilsnesaventpaslamutationaeulieu.Donc,ilétaitpascommeilsavaientl'envoientaprèsmoi."Jemesuisarrêté."Et,bien,c'estsiBlakedirelavérité."
«Jesuissûrqu'ilestàproposdelamutation,"Lucarépondu."S'ilétaitpas,vousneseriezpasassisici.Voyez,jenesuispassûrquemêmeDaedalussaittoutquecettepierreestcapableetcommentcelanousaffecte.Jecontinued'apprendre."
«Etqu'avez-vousappris?»DemandaDaemon.
"Pourcommencer,avantquejesoismespattessalessurl'und'entreeux,jenepouvaispaschoisirunautrehybridesil'onafaitungabaritdevantmoi.JesavaisquelemomentoùvousetBlakearrivéàMartinsburg,Katy.Ilétaitbizarre,commeunlavagedesoufflesurtoutmoncorps.Votreamiprobablementvoussenti.C'estlaprobabilitémoinsterribles."
Daemonsoufflaunlongsoupiretdétournalesyeuxuninstant,puis.«Savez-voussiellepeutaméliorerlescapacitésdel'Arum?"
"Jesupposequ'ilpourraits'ilsétaientgonfléssurlespouvoirsd'unLuxen."
Accablé,jemesuisassisenarrièreetpuistournéversl'avant."Pensez-vousquel'opalepeut,comme,contrerl'onyx?"
«Ilestpossible,maisjenesaispas.Avoirpasétreinttoutonyxrécemment."
J'aiignoréletonsarcastique."Oùpeut-onobtenirunepartiedel'opale?"
Lucsemitàrireetjevoulaisdonnerdescoupsdepiedssurlebureau."Saufsivousavezenvirontrentemilledollarsquitraînentetconnaissentquelqu'unquilesminesopales,ousivousvoulezdemanderàDaedaluspourcertains,vousêteshorsdelachance.Etjenevousdonnepaslemien."
Mesépaulesaffaissées.Youpi,uneautreimpasse.Nousnepouvionspas
prendreunepausesiellenousagiflélevisageàl'envers.
"Quoiqu'ilensoit,ilesttempspourvouslesgarsdeprendrelaroute.»Ilpenchalatêteenarrière,fermantlesyeux."Jesupposequejenevaispasvousentendredeuxfoisjusqu'àcequevousêtesprêtàallerauMontMétéo?"
Ah,nousavionsétérejetée.Commejemetenais,jedébattaissurbum-précipiterLucetsaisissantsonbracelet.Lafaçondontsesyeuxsesontouvertsdansdesfentesmincesm'aavertid'oubliercetteidée.
"Yat-ilautrechosequevouspouvezmeledire?"PousséDaemon.
"Biensûr,jedoisquelquechosed'autre."Luclevéceslongscils."Vousdevriezvraimentpasfaireconfianceàuneâmedanscejeu.Pasquandtoutlemondeaquelquechoseàgagnerouàperdre".
Chapitre29
Aucoursdeplusieurssemaines,desinterviewsdonnéesparapplicationdelaloilocaleetmoyenslarmesdesparentsdeCarissaestapparusurlesnouvellesdusoir,desveilléesauxchandellesontétéorganisées,etlesjournalistesdepartoutsontvenus,aspiréparcuriositémorbide.Commentunetellepetitevillepourraitavoirtantd'enfantsquivientdedisparaître?Certainsontmêmeémisl'hypothèsequ'untueurensérieavaitciblélavilleendormieenVirginie-Occidentale.
Êtreàl'école,enécoutanttoutlemondeparledeCarissa,Simon,etmêmeAdametBethétaitdifficileàfaire.Passeulementpourmoi,maispourtousceuxquiconnaissaientlavérité.
Cesenfantsnedisparaissentpas.
AdametCarissaétaientmorts,probablementSimon,aussi.Bethétaitretenuecontresongrédansunétablissementdegouvernement.
A,humeursombresombreréglé,seglisserdanstouteslespartiesdenous,etiln'yavaitpaslesecouer.Biensûr,lasuspicionépanouieavecl'herbedeprintempsetpetitsboutonsàl'école,parcequel'undesenfants
avaientréapparuetcelaavaitétéDawson.Maissaréapparitionavaitsignaléladisparitiondesautres.
IlyavaitdesmurmuresdanslasalleetdelongsregardspassésparmilesétudiantsàchaquefoisqueDawsonouDaemonétaitautour.Peut-êtreparcequetrèspeupourraitleurdireàpart,maislesdeuxfrèresontagicommeilsnel'entendentpas.Oupeut-êtrequ'ilsnesesoucienttoutsimplementpas.
MêmeLesaavaitchangé.Perdreunamiferaitcela,toutcommel'incapacitédetrouvertoutefermeture.Iln'yajamaisuneraisonpourlaquelleCarissaavaitdisparu,dumoinspaspourLesa.Elle,commetantd'autres,allaitpassertouteuneviesedemandantpourquoietcommentilestarrivé.Etnesachantpascréécetteimpuissanceàpasser.Mêmesilessaisonschangentetleprintempsétaitbiensursonchemin,Lesaaétébloquélaveille,elleadécouvertsonmeilleuramiavaitdisparuetlelendemain.Elleétaitlamêmefilled'unecertainefaçon:lesmomentsoùelleavaitdirequelquechosetotalementinappropriéetelleriait,puisd'autresquandellenepensepasquejecherchais,sesyeuxsebrouilleravecinquiétude.
Carissaétaitpasleseulcasdignesd'intérêt,cependant.
Dr.WilliamMichaels,aliaslepetitamidemamanettoutautourdedouchecanoë,aétéportédisparuparsasœurenvirontroissemainesaprèsCarissaachutéhorsduradar.Unetempêtefrénétiqueestdescenduunefoisdeplus.Mamanavaitétémiseendouteetelle...Elleavaitétéuneépave.SurtoutquandelleaapprisqueWillavaitjamaissignéàaucuneconférenceàl'ouest,etpersonnenel'avaitvuouentenduparlerdeluidepuisqu'ilaquittéPétersbourg.
Lesfonctionnairessoupçonnésdejeudéloyalpourraitavoirétéimpliqué.D'autreschuchotéqu'ildevaitavoirquelquechoseàvoiraveccequiestarrivéàCarissaetSimon.Unéminentmédecinn'atoutsimplementpascessersimplementd'exister.
MaisDaemonetmoiétionsencoreenvie,donctoutcequenouspouvionssupposerétaitquelamutationavaiteulieuetdepuisqu'ilavaitobtenucequ'ilvoulait,ilétaitdanslaclandestinité.Lepirescénario,Daedalusl'avaitramasséquelquepart.N'apasdebonaugurepournoussicelase
produisait,maisbon,çaluiaserviàdroites'ilaétéenfermédansunecagequelquepart.
Dansl'ensemblejenedéchirésurlefaitquepourlemoment,Willétaitunnonissue,maisjedétestaisvoirmamanalleràtraverscenouveau.EtjedétestaisWillencorepluspourlamettreàtraverselle.Elleafrappétouteslesétapesduprocessusdedeuil:l'incrédulité;chagrin;cethorrible,persistantesentimentperdu;puislacolère.
Jenesavaispasquoifairepourelle.Lemieuxquejepouvaispasserétaitlesoiravecellesursesjoursdecongé,aprèsavoirfiniavecleschosesonyx.Gardersacompagnieetdistraitsemblaitaider.
Commesemainespassaientetiln'yavaitaucunsignedeCarissaoutouteautrepersonnequiavaittenulapetitevillecaptive,l'inévitableseproduisit.Lesgensnepasoublier,maislesjournalistessontpartis,puisd'autreschosesoccupéeslesnouvellesdusoir.Àlami-Avril,toutlemonde,pourlaplupartétaitderetouràfaireleurproprechose.
JeluiavaisdemandéDaemonunsoirquenoussommesrentrésàpieddulac,enprofitantdestempératurespluschaudes,commentlesgenspourraientoubliersifacilement?Unesensationamèreavaitéludomiciledansmonventre.Serait-cearriveràmoiunjoursinousnerevenonsduMontMétéo?Lesgensjusteobtenirsurelle?
Daemonavaitpressémamainetdit:«Ilestlaconditionhumaine,Kitten.L'inconnuestpasquelquechosequisetrouvebien.Ilspréfèrentrepousser,pascomplètement,maisjusteassezpourquec'estpastoujoursombragetoutesleurspenséesetd'action."
"Etc'estd'accord?"
"Nedispasqu'ilest."Ilavaitarrêté,enplaçantsesmainssurmesbras."Maisnepasavoirlesréponsesàquelquechosepeutêtreeffrayant.Lesgensnepeuventpasseconcentrersurcepourtoujours.Toutcommevousnepouvezpasmettrel'accentsurlaraisonpourlaquelleilétaitvotrepèrequiadûtombermaladeetdepasser.Voilàlagrandeinconnue.Ilfallaitlelaisseralleréventuellement".
Jel'avaisregardéverslui,sestraitsmarquantsmisenévidencedanslalumièredéclinante."Jenepeuxpascroirequevouspouvezsemblersi
sage."
Daemonavaitunpetitrire,courirsesmainsverslehautetverslebasmesbras.frissonsprometteusessuivies.«Jesuisplusquedesregards,Kitten.Tudevraissavoirça."
Etj'aifait.Daemonétaitlaplupartdutempsdesoutienridiculement.Ildétestaitencorequejeprenaispartàlaformationdel'onyx,maisilnepoussaitpasetjel'aiapprécié.
Jemesuisjetédanslaformationavecl'onyx,quialaissépeudetempspourautrechosequed'alleràl'écolequoiquecesoit.Onyxdépouillél'énergieetaprèschaquesession,chacund'entrenousontétépromptsàpasserdehors.Etnousétionstellementenveloppédanslaconstructiondenotretolérance,enfaisantattentionpourlesofficiersetlesimplantsquenousavionsmêmepascélébréSaintValentinenplusdesfleursqu'ilavaitachetépourmoietlacartequejeluiavaisdonné.
Nousavonsgardél'intentiondefairepourelle,defairelachosedudîner,maisletempsnousaéchappéouquelqu'uneuentrenous.SoitilétaitDawsonimpatientdesauverBethetuncheveudel'assautduMontMétéo,Deevouloirassassinerquelqu'un,ouBlakeexigeantquenousfaisonslachoseonyxchaquejour.J'avaisoubliécequ'ilaressentiquandilétaitjusteDaemonetmoi.
J'aivraimentcommencéàpensersesvisitesnocturnessporadiquesétaientvraimentunproduitdemonimaginationhyperactive,parcequ'àlafindelanuit,ilaététoutaussifouettécommejel'étais.Chaquematin,ilsemblaitêtreunrêvevifetdepuisDaemonn'ajamaismentionné,jelaisserallertoutenregardantavecimpatience.RêveDaemonétaitmieuxquepasDaemon,jedevinais.
Maisaudébutdumoisdemai,lescinqd'entrenouspourraitgérerl'onyxpendantenviron50secondessansperdrelecontrôledenosfonctionsmusculaires.N'apassemblerbeaucoupdetempspourlesautres,maisilaeudesprogrèspournous.
Ami-cheminàtraverslapratiqued'aujourd'hui,nousavonsgagnéunpublicquicomprenaitAshetDee.Cesdeuxdevenaientdevraisamisintimesdelafin,alorsquej'étaisessentiellementsansamisàl'exception
deLesalesbonsjours.
BadjoursétaientquandellearatéCarissaetpersonnenepouvaitleremplacerperduamitié.
RegarderAshteeterautoursursestalonsridicules,jemesuisdemandécommentAshetDeeontmêmeseentendre.Outreleurobsessiondelamode,ilsavaientpeudechosesencommun.
Puisjeréalisaicequeprobablementlesavaitliésensemble:leurdouleur.Etmevoilà,lesmarchanderdecela.Jepourraisêtreunteloutil.
MatthewétaitentraindeseramassersurlesolcommeAshchancelaversl'onyx,fronçantlessourcils."Ilnepeutpasêtresimauvais.Jedoisessayer."
Jeravalaiunsourirefou.Jesuisdoncnevaispasl'arrêter.
"Euh,Ash,jevraimentnediraispaslefaire,"Daemonacommencé.
pooperparti,jepensais,maisAshétaitunpeuétrangerdéterminé.Donc,jemesuisassis,allongémesjambes,etaattenduledébutduspectacle.
Jenel'aipaseuàattendrelongtemps.
Penchéesurgracieusement,ellearamassél'undesjoyauxnoirâtrerougesbrillantsalorsquejeretenaismonsouffle.Pasmêmeunesecondeplustard,ellehurla,abandonnél'onyxcommesielleétaitunserpent,ettrébuchaenarrière,tombantàplatsursoncul.
«Ouais,pasmaldutout,"Dawsonacommentésèchement.
LesyeuxdeAshétaientlarges,laboucheengloutissantcommeunpoissonde."Qu'est-ceque...cequiétait-ce?"
"Onyx",répondis-je,couchésurledos.cielbleuetunetouchedesoleilréchauffel'air.Jel'avaisdéjàeutroistoursavecelleaujourd'hui.Jenepouvaispassentirmesdoigts."Ilsuce."
«Jemesentais...Ilsesentaitcommemapeauaétédéchirantàpart,"dit-elle.Shockdépoliesavoix.«Pourquoivouslesgarsmettez-vousàtraverscependantdesmois?"
Dawsonseraclalagorge."Voussavezpourquoi,Ash."
«Maiselleest..."Oh,non.
«Elleestquoi?"Dawsonétaitsursespieds."Elleestmapetiteamie."
«Jeneveuxpasdirequoiquecesoit."Ashregardaautourdel'aide,maiselleétaitseulesurcelui-ci.Deboutsoigneusement,elleafaitunpaschancelantversDawson."Jesuisdésolé.Ilestjuste...çafaitmal."
Dawsonneditrienalorsqu'ilfrôlaDaemon,disparaissantdanslefourré.LesyeuxdeDaemonrencontrèrentlesmiens,puisilsoupiraettrottantaprèsquesonfrère.
"Ash,vousavezbesoind'apprendreunpeupeuplusdesensibilité»,adéclaréMatthew,brossagelasaletéhorsdesesjeans.
Sonvisageesttombé,puisémietté."Jesuisdésolé.Jeneveuxpasdirequoiquecesoitparelle».
Jenepouvaispaslecroire.UneraretéétaitdevoirAshmontreraucuneémotionautrequebitchiness.Deeestalléàsescôtésetlesdeuxéloigna,Matthewaprèseux,regardantcommeilavaitbesoind'unséjouroud'unebouteilledewhisky.
Cequim'alaisséseulavecBlake.
Gémissant,jefermailesyeuxetcouchéverslebas.Moncorpsétaitlourd,commejepourraiscouleràtraverslesol.Dansquelquessemaines,j'épointefleurs.
"Voussentez-vousbien?»DemandaBlake.
Plusieursréponsessnarkyalignéssurmalanguecommedepetitssoldats,maistoutcequejedisaisétait,"Jesuisjustefatigué."
Ilyavaitunepauseenceinte,puisjel'aientendusespasserapprocher.Blakeétaitassisàcôtédemoi."Onyxestletueur,est-cepas?J'aijamaisvraimentpensé,maislorsquej'aiétéintroniséDaedalus,j'étaistoujoursfatigué."
Jenesavaispasquoidirealorsjegardélesilenceetpendantuncertaintemps,desortequ'ilafait.Blakeétaitprobablementlapersonnelaplus
difficiled'êtreautour.Parcequ'aufond,iln'apasunepersonnehorrible,peut-êtremêmepasunmonstre.Ilétaitunepersonnedésespéréeetledésespoirpeutrendrelesgensfontdeschosesfolles.
Ilfitsortirdessentimentsconflictuels.Aucoursdesdeuxderniersmois,j'avaisgrandi,commelesautres,àletolérer,maispasluifaireconfiance,parcequejemesouvenaisséparationdesmots-vousdeLucdevriezvraimentpasconfianceuneâmedanscejeu.Pasquandtoutlemondeaquelquechoseàgagnerouàperdre.Jenepouvaispasempêcherdesedemanders'ilavaitvouludireBlake.Jenevoulaispasallerfacilesurluiàcausedecequ'ilafaitàAdam,etjeneveuxpasmesentirdésolépourlui,maisjel'aifaitàlafois.Ilétaitunproduitdesonenvironnement.Était-cepasunejustificationdetoutessortes,maisBlaken'apasfaitcequ'ilafaittoutparlui-même.Ilyavaiteuplusieursfacteurs.Lachoselaplusétrangedetousavaitétéaudéjeuner,enlevoyantassisàlamêmetableaveclesfrèresetsœursdel'enfantqu'ilavaittué.
Honnêtement,jenepensepasquequelqu'unsavaitcommentgérerBlake.
Enfin,iladit:«Jesaiscequevouspensez."
«Jepensaisquevousnepouviezpaslirelespenséesdesautreshybrides."
Ilrit."Jenepeuxpas,maisilestévident.Vousêtesàl'aiseavecmonêtreiciavecvous,maisvousêtestropfatiguéetilesttropagréabledeselever".
Blakeavaitraisonsurtouslescomptes."Etpourtant,vousêtesencorelà."
"Oui,àcesujet...Jenepensepasdormiriciestlachoselaplussûreàfaire.Outrelesoursetlecoyote,leDODouDaedaluspouvaienttoujoursvenirautour."
J'aiouvertmesyeux,soupirant."Etcequiseraitsuspectausujetdemonêtreici?"
"Ehbien,outrequ'ilestunpeutôtenmaietenfindejournéepourbronzer...Ilssaventquejeparleencoredevous.Garderlesapparencesettous».
Jerelevailatêteverslui.ChacundesLuxenserelayaientscoutinglarégionpendantquenouspratiquions,enveillantàneregardait.SemblaitétrangeBlakeseraitpréoccupéquemaintenant."Vraiment,"dis-je.
Ilapliélesgenoux,reposantsesbrassureuxalorsqu'ilfixaitsurlelacpaisible.Ilyavaituneautrelacunedesilence,puis:«JesaisquevousetDaemonallévoirLucenFévrier."
J'aiouvertmabouchemaissecouaismatête.Jesûrquel'enfern'avaispasbesoind'expliquerpourquoiàlui.
Blakesoupira."Jesaisquevousnelefaitespasetneserezjamaisconfianceenmoi,maisjepourraisvousaisauvéunvoyage.Jesavaiscequel'opalenoirefait.VuLucretirerquelquestrucsfous-fousàcausedecela."
Irritationévasé."Etvousnepensezpasànousdireàcesujet?"
«Jenepensaispasqueceseraitunproblème,"at-ildit."Cegenred'opaleestsacrémentprèsimpossibled'obtenirAholdetladernièrechosequejepensaisétaitpourDaedalusàpourvoiriehybridesavecelle.L'enfer,jel'aimêmepaspensé."
Ici,jesuis,danslamêmepositionavecBlakecommed'habitude:decroireoudenepaslecroire.Jecroisailesjambesauniveaudeschevillesetregardéunenavettenuageépais,moelleuxàtraversleciel.
"Ok,"jel'aidit,parcequehonnêtement,iln'yavaitaucunmoyendeprouvers'ilétaitcouchéounon.Jepariequesinousl'avonsaccrochéàundétecteurdemensongelesrésultatsseraientpeuconcluants.
Blakesemblaitsurpris.«Jesouhaitequeleschosesétaientdifférentes,Katy."
Jegrognai."Moiaussi,etprobablementunecentained'autrespersonnes."
«Jesais.»Ilacreusédanslesol,trouveruncaillou.Ilretournadanssamainlentement.«Jepensaiscesdernierstemps,àcequejevaisfairequandtoutcelaseraterminé.IlyaunebonnechancequeChris...Ilneserapasdroit,voussavez?Nousdevonsallerquelquepartet
disparaissent,maiss'ilnepeutpassefondredans?S'ilest...différent?"
Pasdroit,commeBethavaitétéquandjel'avaisvu."Vousavezditqu'ilaimelaplage.Toiaussi.Voilàoùvousdevezaller."
«Ondiraitunplan...»Ilmeregarda."Qu'estcequevouslesgarsvontfaireavecBeth?L'enfer,qu'est-cequetuvasfaireaprèsavoirobtenusondos?Daedalusvaêtreàlarecherchepourelle."
«Jesais.»Jesoupirai,voulantcouleràtraverslesol.«Nousallonsdevoirlacacher,jesuppose.Voyezcommentelleest.Traversercepontquandnousyarriverons,cegenredechose,maisaussilongtempsquetoutlemondeestensemble,noustrouveronsquelquechose».
"Ouais..."Ilaarrêté,leslèvresamincissement.Balancerlebrassurlecôté,iljetalecailloudanslelac.Ilasautétroisfoisavantdesombrersous.Puisilsetrouvait.«Jevaisvouslaisserseul,maisjeseraiàproximité."
Avantquejepuisserépondre,ilselevaetcouruthorstension.Lessourcilsfroncés,jemondosvoûtépourquejepuisselevoirLabanqueautourdulacétaitvide,àl'exceptiondequelquesmerlessautillantsurlesolprèsd'unarbre.
Maintenant,cefutuneétrangeconversation.
Décantationverslebas,jefermailesyeuxetforcémonespritvide.Lemomentoùjesuisseuletilétaitsilencieux,unmillierdechosessontvenuesdetouteslesdirectionsàl'intérieurdemoi.Seendormirétaitdifficile,doncj'eucettehabitudedesereprésentercetteplageenFloridequepapaaimaitaller.Créerl'imagedesvaguesmousseusesclapotismoussebleu-vertsurlerivagecommeilsaigrettesetreculé,jegardaiscettescènepasseenboucle.Riend'autre,maiscetteimagefaufilédanslesrecoinsdemespensées.Jenel'avaispasvraimentétél'intentiondesomnolerici,maisaussiépuiséquejel'étais,jemesuisendormiassezrapidement.
Jenesaispascequim'aréveillé,maiscommejeclignedesyeuxmesyeuxouverts,jemesuisretrouvéàregarderdansunepairedeyeuxvertsbrillants.J'aisouris."Hey,"murmurai-je.
Uncôtédeseslèvrespleinesbasculerverslehaut."Hé,belleendormie..."
Dessussonépaule,lecielavaitapprofondiàunbleudenim.«Avez-vousembrassez-moiéveillé?"
"Jel'aifait."Daemonétaitappuyésursoncôté,enutilisantsonbraspoursoutenirsatête.Ilposasamainsurmonventreetmapoitrinepalpitaitenréponse."Jevousavaisdit,meslèvresontdespouvoirsmystiques."
Mesépaulesdéplacésdansunriresilencieux."Combiendetempsêtes-vousici?"
"Peudetemps.»Sesyeuxlemiencherché.«JetrouveBlakeboudantdanslesbois.Ilnevoulaitpasquitterpendantquevousétiezici."Jelevailesyeux.
"Autantilmedérange,jesuisheureuxqu'iln'apasfait."
"Sensationnel.Lesporcsvolent.»Quandilplissalesyeux,jelevaimamain,courirmesdoigtsàtraverslesvaguesmollesquitombaientsursonfront.Sesyeuxsefermentetmonsoufflepris."CommentestDawson?»«Calma.CommentestKitten?"
"Somnolent."
"Et?"
Lentement,jetraînaismesdoigtssurlecôtédesonvisage,lelongdesalargejoueetenbasdelaligneduredesamâchoire.Ilsetournadansmapaume,pressantseslèvres."Heureuxvousêtesici."
Sesdoigtsontfaituntravailrapideducardiganlumièrequejeportais,séparantlesfineslamellesdematière.
Sesdoigtseffleuraientlehautduréservoirquej'avaissurledessous."Et?"
"Etcontentdenepasêtremangéparunoursouuncoyote."
Ilhaussaunsourcil."Quelle?"
Jesouris."Apparemment,ilssontunproblèmeici."
Daemonsecoualatête.«Retouràparlerdemoi."
Aulieudeluidire,jel'aimontré.CommediraitDaemon,ilétaitl'amantdelivreenmoi.Affichageétaittellementmieuxquededire.Mesdoigtslisséssursalèvreinférieure,puisjemesuisdéplacémamainsursapoitrine.Jelevailatêteetilm'arencontréàmi-chemin.
Lebaiseracommencéprovisoireetlisse.baisersSilkyacrééundésirquidevienttropfamilier.Lasensationdeseslèvrescontrelesmiennes,laconnaissancedecequejevoulais,asuscitéaufonddenousetnoscœursramasséensemble,enbattantfortementetrapide.Jemelaissetomberdanscebaiser,senoientenelle,ledevenir.Lavaguedegonflementdessentimentsétaitdifficileàtraiter.Alafoisexaltanteeteffrayant.J'étaisprêt,avaitétéprêt,etpourtantjesavaisquej'avaispeur,parceque,commeDaemonavaitditauparavant:leshumainsontpeurdel'inconnu.EtDaemonetmoiavionsenvolstationnaireauborddel'inconnupendantuncertaintemps.
Ilenfoncéjusqu'àcequej'étaisàplatsurmondos,etilétaitau-dessusdemoi,sonpoidsidéaletfou.Samainglissa,bottelerlamatière,sesdoigtslepâturage.Lecontactétaittropetpasassez.Mapoitrinemontaitetdescendaitrapidementquesajambedéplacésurlamienne,entrelesmiennes.Quandilarompu,jesouffled'air,pourlecontrôle,jesuisrapidementperdre.
«Jedoisarrêter,»dit-ilàpeuprès,fermantlesyeuxhermétiquement,lescilsattisantleboutdesesjoues."Commemaintenant."
J'enfilémesdoigtsàtraverslesbouclesàl'arrièredesoncou,enespérantqu'iln'apasremarquéàquelpointmamaintremblait."Oui,nousledevrions."
Ilhochalatête,puisilbaissalatêteetmeembrassaànouveau.Bondevoirqu'ilavaitlamêmequantitédevolontécommejel'aifait,cequiétaitzilch.Mesmainsglissaientsursondos,encreusantdanslachemisequ'ilportait,àtrouverleurcheminsouselle,évasementsursapeauchaude.Jerecroquevillémajambeautourdeson.Nousétionsprès,siprèsque,mêmesinoscœursavaientpasbattreentandemavant,ilneseraitpaseud'importance,parcequ'ilsonttrouvél'autreetrejointmaintenant.
Nossoufflesvenaientvite.C'étaitfou.Parfait.Samainseglissasousmachemise,sedéplaçantverslehautet,etchaquepartiedemoivoulaitappuyersurleboutond'arrêtsurlemondeetaensuitefrappélarépétitionpourquejepuissesentirdecettefaçonencoreetencore.
Daemonseraidit.
"Oh,monDieuetl'enfantJésusdanslacrèche,mesyeux!"CrièrentDee."Mesyeux!"
Mespropresyeuxseouvrirent.Daemonlevalatête,lesyeuxlumineux.Puisjemesuisrendumesmainsétaientencoresachemise.Jelestiraihors.
"OhmonDieu,"murmurai-je,mortifiée.
Daemonaditquelquechosequiabrûlémesoreilles."Dee,tunevoisrien.»Etpuisilaajoutébeaucoupplusbas,"Parcequevousavezuntimingimpeccable."
«Vousétiezsur...elleetvosbouchesontfaitcela."Jenepouvaisimaginerdessignauxsesmainàcemoment-là.Ellecontinua."Etquiestplusquecequejeveuxvoir.Commetoujours."
JepoussailapoitrinedeDaemon,etilestsortide.Jemesuisassisettorduautour,engardantmatêtebassepourmescheveuxpouvaitcachermesjouesbrûlantes.J'aperçusDeeetmêmesionpourraitpenserqu'elleavaitattrapénousBucknudanslaloi,aulieudefairesortir,ellesouriait.
"Quevoulez-vous,Dee?"DitDaemon.
Ellesouffla,pressantsesmainssurseshanches."Ehbien,jeneveuxriendevous.Jevoulaisparler
Katy."
Matêteserelevabrusquement,l'embarrasdamné."Tufais?"
"AshetmoiallionsàcettenouvellepetiteboutiqueàMoorefieldsamediaprès-midi.Ilsvendentdesrobesvintage.Pourlebal,"at-elleajoutéquejecontinuaisàlaregarder.
"Prom?"Jenecomprendspas.
"Ouais,baldefindumois.»Elleregardasonfrère,sesjouestournerrose.«Laplupartdesrobesvontêtredisparu.Etjenesaispassilelieuaquelquechose,maisAshentenduparleretvoussavezcommentelleestavecdesvêtements,elleestdanslesavoir.Comme,ilyaquelquesjours,elleatrouvécerecadréepullthat-vraimentmignon"
"Dee,"Daemondit,unpetitsouriretirantseslèvres.
"Quelle?Jeneparlepasdevous."Ellemefaitface,exaspéré."Quoiqu'ilensoit,voulez-vousveniravecnous?Ouavez-vousdéjàobtenuunerobe?Parcequesivousavezobtenuunerobe,alorsjesupposequelevoyageestinutile,maisvouspourriezStill-"
"Non.Jenel'aipasobtenuunerobe."Jenepouvaispascroirequ'ellemedemandaitdefairequelquechoseavecelle.J'étaisstupéfaitetpleind'espoiretstupéfaitunpeuplus.
"Bon!"Ellesourit."Ensuite,nouspouvonsallerlesamedi.JepensaisàdemanderLesasiellevoulaityaller..."
Jedevaisrêver.EllevoulaitdemanderLesa,aussi?Qu'est-cequej'airaté?JeregardaiDaemonquesasœurbavardaitetilsourit."Attendez,"dis-je.«Jeneprévoyaispasdebal."
«Quoi?»LabouchedeDeeouvrit.«Ilestbaldesétudiants."
«Jesais,maisavectoutcepasse...Jenel'aipasvraimentpensé."Unmensonge,parcequevousnepouviezpasintervenirpartoutàl'écoleetnepasvoirlesdépliantsetbannièresàcesujet.
l'expressionincréduledeDeeagrandi.«Ilestbaldesétudiants."
"Mais..."JeglissaimescheveuxenarrièreetregardaDaemon."Vousavezmêmepasm'ademandéd'aller."
Ilasouri.«Jenepensepasquejedevaisdemander.Jesupposequenousallions."
"Ehbien,voussavezcequ'ilsdisentausujetdespersonnesquiassument»,adéclaréDee,basculeenarrièresurlesboulesdesespieds.
Ill'ignora,sonsourireàladécoloration."Qu'est-ce,Kitten?"
Jeclignedesyeux."Commentpouvons-nousalleraubalavectoutcequisepasse?Noussommessiprèsd'avoirassezdetolérancepourrevenirauMontMétéoet-"
"Etlebalestunsamedi,"dit-il,tirantmamainloindemescheveux."Donc,disonsquedansdeuxsemaineslorsquenoussommesprêtsàaller,ceseradimanche."
Deeatiréversl'avant,clopinantd'unpiedsurl'autrecommesespiedsjouaientpatatechaude."Etilestseulementquelquesheures.Gars,vouspouvezarrêterl'auto-mutilationpendantquelquesheures".
Leproblèmeétaitpasletempsouvraimentmêmel'onyx.Ilnesemblepasledroitd'alleraubalaprèstout,aprèsCarissa...
Daemonglissasonbrasautourdemoicommeilsepencha,savoixbassecommeilparlait."Iln'apastort,Kat.Tulemérite."
Jefermailesyeux."Pourquoidevrions-nousapprendreàcélébrerquandellenepeutpas?"
Ilposasajouecontrelamienne.«Noussommestoujourslàetnousméritonsd'être,defairedeschosesnormaleschaquefoisdansuncertaintemps."Est-cequenousavons?
"Ilestpastafaute,»murmura-t,puisembrassamatempe.Ilserecula,lesyeuxcherchantlamienne."Veux-tualleraubalavecmoi,Kat?"
Deedéplacéunpeuplus."Vousdevriezvraimentdireoui,pourquenouspuissionsallerrobeshoppingetdoncjenepasavoiràassisteràunmomentvraimentmaladroitdevoustournerverslebasdemonfrère.Mêmesiilmérited'êtrerenverséunechevilleoudeux".
Jeriais,regardantson.Deem'adonnéunsourirehésitant,etquel'espoirnaissaitenarrière.«Ok.»Jeprisuneprofondeinspiration.«Jevaisalleraubal-seulementparcequejeneveuxpasdecetteconversationàdevenirgênant."
Daemontordumonnez.«Jevaisprendrecequejepeuxobtenirpouraussilongtempsquejepeuxl'obtenir."
Unnuagepassasurlesoleiletsemblaitarrêter.Latempératureachutédemanièresignificative.
Monsourireacommencéàvacillercommeunfrissonserpentaitlelongdemacolonnevertébrale.Cefutunheureuxinstant-unbonmoment.IlyavaitespoirpourDeeetmarelation.Etlebalétaitungrosproblème.Daemondansuntuxettoutseraitunspectacleassezimpressionnant.Nousallionsêtredesadolescentsnormauxpourlanuit,maisl'ombresurnousavionsenquelquesorteglisséàl'intérieurdemoi.
"Qu'est-ce?"Daemondemandé,concerné.
"Rien,"jel'aidit,maisilavaitquelquechose.Jenesavaispasquoi.
Chapitre30
UnedespremièreschosesquejefaisaislelendemainétaitinviterLesa.J'aiétéraviequandelleseredressaetconvenu.Ilm'afaitsentirbeaucoupmieuxsurmadécisiond'aller.CommelemeilleuramideCarissaapprouvéetestalléunlongchemin.
Commemoi,elleétaitunpeuméfiantd'allerfairedushoppingavecAsh,etunelueurdesonanciennepersonnalitébrilléàtraversquandelleacommencéàfairedesfissures.
"Jepariequ'ellevaobtenirquelquechoseridiculementserréetcourtetfairelerestedenoussentircommeinesthétiquesLoompasOompa."Ellesoupirapitoyablement."Non.Grattezque.Ellevaprobablementjustealleraumagasinderobeetdéfilédevantlemiroirnu".
J'airi.«Sansdoute,maisjesuisheureuxDeenousainvités."
"Moiaussi,"dit-ellesérieusement."Ellememanque,surtoutaprès...Ouais,jemanquejusteelle."
Monsourireétaitunpeubancal.ChaquefoisqueCarissaestvenudanslaconversation,jenesavaispascommentlegérer.Heureusement,pouraujourd'hui,nousavonsétéinterrompusparDaemon,quiadécidédetirersurmaqueuedechevalcommeunsix-yearold.
Ilétaitassisderrièremoietmepoussadansledosavecsaplumefidèle.
JelevailesyeuxauLesa,puisretourné."Vousetcefoutustylo."
"Tul'aimes."Ilsepenchasursonbureau,tapantsurmonmenton."Quoiqu'ilensoit,jepensaisquejepouvaisattraperunretouràlamaisonavecvousaprèsl'école.Cettechosequenousavonsàfaireplustardaétéretardéependantenvironuneheure.EtvotremamanestdéjààWinchesteralors,non?"
Unfaiblebourdonnementd'excitationvibraitdansmesveines.Jesavaisoùilallaitaveccela.Aucunemaman.Uneheuredetempsseuletsansinterruptionavecespoir.
Jenepouvaispasarrêtermonsoupirrêveur."Ceseraitparfait."
"Penséedonc.»Ilpritsaplumeetserassit,meregardant."Nepeutpasattendre."
L'oxygèneafuimoncerveautandisquelesangseprécipitapartout.Sesentantunpeuendehorsdecelui-ci,jehochélatêteetseretourna.LeregardsurlevisagedeLesam'aditqu'ellesorteentendulaconversation.
Sessourcilsagitasuggestivement,etjemesentaismonvisagebrûler.OhmonDieu…
Aprèstrig,lerestedelamatinéeseglissaparunelenteprocession.Lecosmosétaientcontremoi.Commeilssavaientquejerebondissaisavecl'énergieetl'excitation.Unepetitepartiedemoiétaitnerveux.Quineseraitpas?Sinousavionsréellementletempsseuletnousnesommespasinterrompusetdestrucstombésenplace...Stuffesttombéenplace?
J'étoufféunrire.
Blakelevalesyeuxdesontextebioetfronçalessourcils."Quelle?"
«Rien.»Jesouris."Rien."
Ilhaussaunsourcil."Est-cequeDaemonvousdirequeMatthewaunecertaineréunionaprèsl'écoleaveclesparentsd'unenfant?"
Jerisencore,gagnantunregardbizarredelui.«Oui,ill'afait."
Blakemeregardauneseconde,puisplacésaplume.Sansaucun
avertissement,iltenditlamainetpritunmorceaudefibredemescheveux.Jesursautaienarrièreenmêmetempsilatirésonbras,quiamismonnezdroitàl'angleparfaitpourobtenirunsniffdesonpoignet.
Lenettoyage,leparfumcitronnédéclenché,unsentimentdemalaisemoiteàl'intérieurdemoi.Commequandvousavezfaitquelquechosedestupideetvousétiezsurlepointdefairefaceàl'humiliationpublique.Pinsetaiguillesrépartiesdansmachair.
Unemémoireaététortillelâche.Cetteodeur...jel'avaissentiavant.
"Tuvasbien?»At-ildemandé.
Jerelevaimatêtesurlecôté,commecelaaaidémescapacitésodorants.Oùai-jesaisquel'odeur?Évidemment,jel'avaissentisurBlakeavant.Sansdoute,ilétaitl'undecescolognescoûteux,maisilétaitplusquecela.
Commequandvousentendezlavoixd'unacteur,maisnevoyezpassonvisage.Laréponseétaitsurleboutdemalangueetjenepouvaispassecouerlesentimenttenace.
Pourquoiceparfumnesesentaitdouloureusementfamilier?LevisagedeDaemonsurgitdansmatête,maiscelan'apasdroit.Ilsentaitterreux,commelepleinairetlevent.Etsonodeurrestalongtempsaprèsqu'ilétaitparti,surmesvêtements,l'oreiller...
L'oreiller…
Moncœurbégayépuissautéunbattement.Ilacouléetamenacédemetireràtraverslesiège.Shocklavéssurmoi,rapidementsuiviparunboulondecolèresiviolentequejetiraiavant.
Jenepouvaispasresterici.Jenepouvaispasrespirer.
Statiquecrépitaitsousmachemise.Deminusculespoilsrosesurmoncorps.ozonebrûléemplissaitl'air.Al'avantdelaclasse,Matthewlevalesyeux.SonregardestalléàDawsond'abord,parcequebon,siquelqu'unallaitleperdre,ilseraitlui.MaisDawsonaégalementétéregardantautourdelasalle,larecherchedelasourcedelafrictionaccrueetstatiquedansl'air.
Ilvenaitdemoi.
J'allaisexploser.
Accrochageenaction,jefermemonlivreetpoussédansmonsacdemessager.Sansperdredetemps,jemetenaissurlesjambestremblantes.Mapeausesentaitcommeilfredonnait.Etpeut-êtrequ'ilétaitàunefaiblefréquence.l'énergieviolenterouléàtraversmoi.Uneseulefoisavantquejen'avaissentidecettefaçonetquiaétéquandBlake...
JemesuisdirigépasséMatthew,incapablederépondreàsonregardd'inquiétude,etignorélesregardscurieux.Dépêchantdelasalle,jetraînaisdansplusieursrespirationsprofondespouressayerdesecalmer.casiersgrisfloueautourdemoi.Lesconversationsontétémisensourdineetsonnaitsiloin.
Oùétais-jealler?Qu'est-cequejevaisfaire?AlleràDaemonétaithorsdequestion,carencemoment,au-dessusdetout,ilétaitladernièrechosedontnousavionsbesoin.
J'aicommencéavant,mesdoigtsserraiétroitementautourdelasangledemonsac.Jemesuissenti...Jesentaisquejevaislancer.Lacolèreetlanauséetroublé.Jemesuisdirigéverslestoilettesdesfillesàlafindelasalle.
"Katy!Estcequetuvasbien?Attendrejusqu'à?"
Lesolachutédedessousmoi,maisjecontinuéàmarcher.
Blakem'arattrapé,attrapermonbras."Katy-"
«Nemetouchezpas!»J'arrachémonbraslibre,horrifié...justehorrifié."Nejamaismetoucher."
Ilmeregarda,lacolèreserrantleslignesdesonvisage."Quelestvotreproblème?"
Unterriblesentimentlaidgriffasoncheminàtraversmesentrailles.«Jesais,Blake.Jeconnais."
"Savoirquoi?"Ilavaitl'airconfus."Katy,vosyeuxcommencentàbriller.
Vousavezpoursedétendre".
Jemesuisavancé,maismesuisforcéàarrêter.J'étaissiprèsdeleperdre.«Vous-vousêtesunmonstre."
Sessourcilsonttiréverslehaut."Trèsbien,vousallezdevoirmedonnerunemeilleureexplicationquecela,parcequejenesaispascequejevousaifaitcocher."
Lecouloirétaitvidepourl'instant,maiscelan'apaslieud'entrerdanscegenredeconversation.Jemesuisretourné,endirectiondelacaged'escalier.Blakeasuivietunefoisquelaporteserefermaderrièrenous,jepivotasurlui.
Cenefutpasmonpoingquil'afrappé.
Uneexplosiond'énergie,probablementcequisemblaitêtreuncoupd'unTaser,lefrappadanslapoitrine.Blaketrébuchadanslaporte,laboucheouvertelaissanttomberquesesjambesetsesbrassecontractèrent.
"Que,"ilhaletait."Qu'est-cequepour?"
Statiquecrépitaitsurmesdoigts.Jevoulaislefaireànouveau.«Tuasdormidansmonlit».
Blakeseredressa,frottantunemainsursapoitrine.Lafaiblelumièrevenantdelafenêtredansl'atterrissagedansésursonvisage."Katy,I-"
"Nepasmentiràcesujet.Jesaisquevousavezété.Jesentaisvotrecologne.Ilaétésurmesoreillers."Bilearemplilefonddemagorgeetl'enviedesedéchaînermefrapperfort."Commentpeux-tu?Commentpourriez-vousfairequelquechosedesirévoltanteteffrayant?"
Quelquechosevacillaitdanssesyeux.Blesser?Colère?Jenesavaispasoudesoins.Cequ'ilafaitsimalàtantdeniveauxquelesordonnancesrestrictivessontgénéralementémisesenréponse.
Blakeenfonçasesdoigtsdanssescheveux."Cen'estpascequetupenses."
"Cen'estpas."J'aboyaiunpetitrire.«Jenesaispascequecelapourraitêtre.Tuesvenudansmamaisonetmachambresansyêtreinvitéet
vous...vousêtesentrédanslelitavecmoi,filsmaladed'a-"
"Cen'estpascequevouspensez!"IlapratiquementcriéetlaSourceenmoiragaillardiencoreplus,enréponseàl'explosion.Jepensaislesenseignantsàprécipiterlacaged'escalier,maisilsnel'aipas.«Jel'aigardéunoeilsurtoutlanuitàcausedeDédale.JepatrouillelazonecommeDaemonetl'autreLuxenne".
Jemoquais.«Ilsnemontentpasdansmonlit,Blake."
Ilmeregardademanièreaussiflagrantequejevoulaislefrapper."Jeconnais.Commejel'aidit,que...n'ajamaisétémonintention.C'étaitunaccident."
Mabouchebée.«Avez-vousglisserettombersurmonlit?Parcequejenecomprendspascommentvousavezaccidentellementfinilà-haut».
Redtachéeleboutdesesjoues."Jevérifiel'extérieur,puis-jevérifierl'intérieurjustepourêtresûr.
Leshybridespeuvententrerdansvotremaison,Katy,commevouslesavezdéjà.AinsipourraitDaedalussielleslevoulaient."
Qu'est-cequ'ilauraitfaitsiDaemonavaitétélà?Puisilm'afrappéetjemesentaismaladedenouveau."Combiendetempsregardez-vouslanuit?"
Ilhaussalesépaules."Quelquesheures."
Donc,ilauraitsusiDaemonétaitvenulaplupartdutemps,etleresteétaittoutsimplementstupidechancepure.Unepartiedemoivoulait,ilavaitessayéjusteunefoisquandDaemonétaitlà.Ilneseraitpasjustemarcherpendantdesmois.
Ilyavaitunebonnechance,ilpeutquittercettecaged'escalieravecuneboiterie.
Blakesemblaitsentiroùmonespritestallé."Aprèsavoirvérifiél'intérieurdevotremaison,je...Jenesaispascequiestarrivé.Vousavezdemauvaisrêves."
Jemedemandaispourquoi.J'avaispervertitdormirdanslelitavecmoi.
«Jevoulaisjustevousréconforter.Voilàtout.»Ilsepenchacontrelemur,souslafenêtre,fermantlesyeux.«Jesupposequejemesuisendormi."
"Cenefutpasunechoseonetime.Neserait-ceque,unefoisbien.Comprends-tucela?"
«Jelefais.»Sesyeuxsesontouvertsdansdesfentesminces."Est-cequevousallezdireDaemon?"
Jesecouaislatête.Jepourraisgérercela.Jegérercela."Ilvoustuersurplace,puisnousaimerionsfinirdanslesmainsdeDaedalus."
Reliefdesserrésoncorps."Katy,jesuisdésolé.Ilestpasaussieffrayantqueit-"
"Pasaussieffrayant?Es-tusérieux?Non,nerépondezpas.Jenemesouciepas."Jemesuisavancé,mavoixtremblante."Jenemesouciepassivousétiezjusteinquietetengardantunœilsurmoi.Jenemesouciepassimamaisonestenfeu.Vousnevenezpaslàencore.Etvoussûrquel'enfernedormezpasdansmonlitànouveau.Vousembrassée..."Jesucédansunsoufflepointu.Lapremière,laidsentimentnoirétaitderetour,ramperjusqu'àmagorge."Jenemesouciepas.Jeneveuxpas
êtreprèsdetoi,pasplusquejedoisêtre.OK?Jeveuxqueturestesloindemoi.Pasplusregarderouquoiquecesoit."
Hurtbrilladanssesyeuxbarattage,etilsemblaitqu'ilavaitprotestépendantunlongmoment."OK."
Jemesuistournéverslaporte,toutmoncorpstremblait.Jemesuisarrêtéetluifaitface.Ilsetenaitsouslesfenêtresopaques,latêtebaissée.Ilpassaunemaindanssescheveuxhérissés,étreignantl'arrièredesoncou.
«Sivousfaitesencoreunefoiscequevousavezfait,jevaistefairedumal."Emotionbouchémagorge."Jenemesouciepasdecequisepasse.Jeteblesserai."
...
Secouantmadécouverteétaitdifficileàfaire.J'aialternéentreledésirdeprendreunedouchechaudebouillanteetdelacolèresipuissantequejepouvaisgoûterlerestedelajournée.Heureusement,jesuisenmesuredeconvaincreMatthewqueBlakevenaitdemecochéesparcequ'ilétaitBlake,quiétaitcrédibleetaexpliquépourquoiBlakemesuivrait.JeconvaincuLesa,jenemesentaispasbienetquiaétélaraisonpourlaquellejemesuisprécipitéhorsdelaclasse,dontelleasoulignémettraitunfreinàmesplansd'après-midi.
Ceuxavaientdéjàétécontaminé.
JenevoulaispasavoirsoulevécettequestionavecDaemon.Ilperdraitsonesprittoujoursaimanteetautant
commejel'aidétesté,nousavionsbesoindeBlake.Nousétionsvenustroploinpourfinirparêtrecapturépareuxàcausedequelquelettrequ'ilavaitsuspendueau-dessusdenostêtes.J'étaispasnonplusdisposéàrisquerdenepassauverBeth.
Chaquefoisquejepensaisàcesujettoutaulongdelajournée,mapeauarampé.Jepensaisqu'ilavaitétésoitDaemontoutescesfoisouunrêve,maisjel'aiconnu.PasuneseulefoisjesenslachaleurquenotreconnexionadonnécommeavertissementchaquefoisDaemonétaitproche.
Jel'aisuqueBlakeétaitunplusgrandmonstrequejenepouvaisjamaisimaginer.
Surlecheminduretour,jebalançaisparlebureaudeposte.Daemonasautéhorsdelavoitureetm'asuivien.Troispasdelaporte,ilm'aprisautourdelatailleparderrièreetmesouleva.Ilmetournasivitequemesjambesétaientcommedespetitsmoulinsàvent.
Unefemmeetsonenfantsontvenushorsdubureaudeposte,étroitementéviterd'êtreprisparlesjambes.Elleritetjesuissûrqu'ilavaitquelquechoseàvoiraveclesourirequejesavaisDaemonarborait.
Quandilm'amissurmespiedsetdelaisseraller,jevacillaititubantàtraverslaporte.Ilrit."Tuasl'airunpeuivre."
"Nonmerciàvous."
Ilalaissétomberunbrassurmonépaule,apparemmentdansuneambianceludique.Nousnoussommesarrêtésàlaboîtepostaledemamèreetcreusélespaquets.Quelques-unsétaientcourrierdesmédiasetleresteuntasdecourrierindésirable.
Daemonarrachalespaquetsjaunesdemesmains."Oh!Livres!Vousavezdeslivres!"
Jerisqueplusieurspersonnesquiattendentenligneregardépar-dessusleursépaules."Lesremettre."
Illesserracontresapoitrine,cequirendlesyeuxmoony.«Mavieestmaintenantterminée."
«Mavieneseraitpascompletsijepouvaisposterunecritiquesurautrechosequelesordinateursdelabibliothèquedel'école."
Jel'aifaitdeuxfoisparsemainedepuismondernierordinateurportableestalléaugrandcield'ordinateurdansleciel.Daemonallaittoujoursavecmoi.Danssesparoles,ilétaitlàpour"preuve"mesmessages.End'autrestermes,ilaservicommeuneénormedistraction.
Prenantleresteducourrierdemoi,ilembrassamajoue."Neserait-cepasgentil?Maisjepensequevousavezépuisél'allocationdevotremèrepourlesordinateursportables."
"Niétaitmafaute."Jecachémonordinateurportablearécemmentdétruitd'elle.Elleiraitpostalesiellel'atrouvé.
"True".Iltenaitlaporteouvertepourunepetitevieilledame,puislaissez-moipasséshimmy."Maisjepariequevousallezaulittouslessoirsderêveretdepenseràunnouvelordinateurportablebrillant."
Unventchaudsoufflaitunemèchedecheveuxsurmonvisagequejemesuisarrêtéàmavoiture."Rêverailleurssurvous?"
"Entrerêvesurmoi,"at-ilcorrigé,plaçantmoncourriersurlabanquettearrière."Quelleestlapremièrechosequevousferiezsivousavezobtenuunnouveauportable?"
Lelaisserprendrelesclésdemoi,jesuisalléducôtépassageretpensé."Jenesaispas.Jeseraisprobablementcâlinetprometsquejenelaissejamaisriendemalarriveàelle."
Ilritdenouveau,lesyeuxpétillants.«D'accord,autrequeça?"
"Faireunvlogremercierlesdieuxd'ordinateurportablepourconférerunsurmoi.»Jesoupiraipuis,parcequeceserait
êtrelaseulefaçonquejereçoisun.«Jedoistrouverunemploi.»«Cequevousdevezfaireestd'appliquerpourlecollège.»«Vousnel'avezpas,«Jesouligné.
Ilmejetaunregardoblique.«Jel'aiattendusurvous."
"Colorado,"jel'aidit,etquandilhochalatête,l'expressiondemamèrehorrifiéesurgitdansmatête."Mamanpaniquer."
"Jepensequ'elleseraitheureuseaveclefaitquevousallezàl'université."
Ilavaitunpoint,maisl'ensembleducollègesemblaitenl'airàcepoint.Jenesavaispascequelasemaineprochainetiendraitpournous,etencoremoinsquelquesmoissurlaroute.Maisj'avaisdebonnesnotesetjel'avaisregardédansdesboursesd'étudespourleprintempsl'inscriptiondel'annéeprochaine.
DansleColorado...etjesavaisqueDaemonavaitvulabrochuredel'université.Laperspectived'allerloinàl'universitéavecDaemoncomme
desadolescentsnormauxfaisaitappel.Leproblèmeétaitquel'obtentiondemesespérancesetnepasêtrecapabledefairequelquechosecommeçaseraitsucertrop.
Mamaisonétaitsilencieuseetunpeuchaud.J'aiouvertunefenêtredanslesalonpendantqueDaemonseservitunverredelait.Quandjesuisentrédanslacuisine,ilcouraitledosdesamainsursabouche,sescheveuxendésordredesvaguesetdesyeuxvertscommeherbedeprintemps.Lemouvementatirésachemisetenduesursesbicepsetlapoitrine.
Jememordaisunsoupir.Lelaitfaitunboncorps.
Sonsourireétaittoutaussimauvais.Mettreleverresurlecomptoir,ilabougésivitequejenel'aipasvujusqu'àcequ'ilsetenaitdevantmoi,enprenantmesjouesdanssesmains.J'aimaisqu'ilétaitenmesured'êtreréelautourdemoi.Jepensaisquelachoselavitessealienbizarreétaitdemegêner,maisilétaitjustesonétatnaturel.Ralentirlavitessehumaineeffectivementluiacauséàutiliserplusd'énergie.
Maisensuite,ilm'aembrassé,etilagoûtédulaitetquelquechoseplusriche,luxurianteetlisse.Jenesavaispasqu'ilmeguidaitversl'arrièreetquenousétionsaubasdel'escalierjusqu'àcequ'ilmesoulevasansbriserlebaiser.
JepensaisqueletoutavecBlakeruineraitcetaprès-midi,maisjel'avaissous-estimélemagnétismedeDaemonetsesbaisers.Jepassaimesjambesautourdesataille,sedélectantdanslasensationdesesmusclessousmesmains.
Iln'apasarrêtéausommetdel'escalier,maisacontinuéàalleretembrasseretmoncœurbattant.Seretournant,iladébutédoucementmaporteouverte,puismoncœurfaisaitlachoseàsauter,parcequenousétionsdansmachambreetiln'yavaitpersonneautourdenousinterrompre.L'excitationnerveusemeenveloppait.
Daemonlevalatête.Unsourireencoinapparutsurseslèvresetjeglisséverslebas,larespirationrapide.Jeregardaisdansunétatsecondpendantqu'ilsedéplaçaitenarrièreetassissurleborddemonlit,sesdoigtslentementlaissantallerdelamine,defuiteàtraversmapaume.Je
sentaislesfrissonstoutlecheminjusqu'àmonbras.
Puisilregardamonbureau.
Monregardsonsuivietjeclignadesyeux,pensantunmirageétaitapparudansmachambre,parcequeje
nepouvaitpasêtrevoircequejesuis.
ReposantsurmonbureauétaitunMacBookAirdansunfourreaurougecerise.
«Je...»Jenesavaispasquoidire.Moncerveauvidé.Sinousétionsdanslabonnemaison?Jeprisdansl'environnementfamilieretadécidéquenousétions.
Jefisunpasverslebureauetarrêté."Est-cepourmoi?"
Unlent,beausourireseglissasursonvisage,enremplissantsesyeux."Ehbien,ilestsurvotrebureau,alors..."
Moncœurbégaya."Maisjenecomprendspas."
"Voir,ilyacetendroitappeléunAppleStoreetjesuisallélà-bas,ramasséun.Ilsnesontpastoutstock."Ilfitunepause,commepourvousassurerquejelesuivais,ettoutcequejepouvaisfaireétaitderegard."J'aidonccommandéun.Pendantcetemps,j'aicommandéunmanchon.Jeneprendsquelqueslibertés,carjepréfèrelerouge".
"Maispourquoi?"
Ilritdoucement."Man,jeveuxquevouspourriezvoirvotrevisage."
Jeserraimesmainssurmesjoues."Pourquoi?"
«Vousnel'avezpasetjesaiscombienlesblogsetçasignifiepourvous.Utilisationdel'ordinateurdel'écolenelefaitpaspourvous.»Ilhaussalesépaules."EtnousnefaisonspasvraimentlachoselaSaint-Valentin.Alors...noussommesici."
Ilm'afrappéalorsqu'ilavaitprévutoutelajournée.«Quandavez-vousmisici?"
"Cematin,aprèsavoirquittél'école."
Jeprisuneprofondeinspiration.J'étaissurcinqsecondesenmodepleinfan-girl."Etvousavezobtenucepourmoi?UnMacBookAir?Ceschosescoûtentbeaucoupd'argent."
"Mercilescontribuables.LeurargentfinanceleDODquiretournealorsl'argentpournous.»Ilritdemonexpression."Etj'économiserdel'argent.J'aiunepetitefortunecaché".
"Daemon,ilesttrop."
"C'estletien."
MonregardaétéattiréeversleMaccommeilétaitmapropreMecquepersonnelle.Combiendefoisdepuisquejepouvaisépelerportableavais-jerêvéd'unMacBook?
Jevoulaisrireetpleurerenmêmetemps."Jenepeuxpascroirequevousavezfaitcela."
Ilhaussalesépaulesànouveau."Vousleméritez."
Quelquechoseaufonddemoicassé.JemesuisattaquéDaemon,etilrit,balayantsesbrasautourdemataille."Jevousremercie.Jevousremercie,"jel'aiditmaintesetmaintesfois,entrepleuvoirdesbaisersrapidessursonvisage.
Ilpenchalatêteenarrièresurlacouette,enriant."Sensationnel.Vousêtesassezfortquandvousêtesexcité".
Jemesuisassis,souriantverslui.Sonvisageunpeufloue."Jenepeuxpascroirequevousavezfaitcela."
Smugnessremplisonexpression.«Vousavezeuaucuneidée,vousavezfait?"
"Non,maisc'estpourquoivousavezgardééleverleblogdeschoses."Jefrappaisapoitrineespièglerie."Tues…"
Ilcroisalesbrassoussatête.«Jesuisquoi?"
"Amazing."Jemesuispenchéenavant,enl'embrassant."Tuesincroyable."
"Voilàcequejedisdepuisdesannées."
Jeriaiscontresabouche."Sérieusement,vousnedevriezpasavoir."
"Jevoulais."
Jenesavaispasquoidire,autrequecrierduhautdemespoumons.ObtenirunMacBookétaitcommeNoëletHalloweenenun.
Ilbaissalescils."Çava.Jesaiscequevousvoulezfaire.Allezjouer.»«Vousêtessûr?"Mesdoigtsdémangeaientàexplorer.
"Oui."
Crissement,jel'aiembrasséànouveau,puisrouléhorstension,plongéesous-marinepourl'ordinateurportable.Porterlelivresuper-légerdemonlit,jemesuisassisàcôtédeDaemonetl'aplacésurmesgenoux.Aucoursdelaprochaineheure,jemesuisfamiliariséaveclesprogrammesetsuispasséparplusieursphasesdesesentirextraordinairementcooletintelligentpouravoirunMacBookAir.
Daemonsepenchasurmonépaule,ensoulignantcertainesfonctions."Ilyalawebcam."
Jecouinaispuissouritquandnosvisagessontapparussurl'écran."Vousdevriezfairevotrepremiervlogencemoment,"at-ildit.
Giddy,jefrappedossierethurla,"J'aiunMacBookAir!"
Daemonritcommeilenfouitsatêtedansmescheveux."VousDork."
Jefrappeleboutond'arrêtetaremarquéletemps.Misehorstensiondel'ordinateurportable,jel'aiplacéàcôtédenousetjetaimesbrasautourdeluiunefoisdeplus."Jevousremercie."
Ilm'atiréverslebasettendit,rabattantlescheveuxderrièremonoreille.Samainattardé."Jel'aimequandvousêtesheureux,etsijepeuxfairequelquechosedepetit,alorsjeleferai."
"Quelquechosedepetit?"Shockaccentuémonton."Celaneveutpasquelquechosedepetit.Celadevaitavoirrentable»«Iln'apasd'importance.Tuesheureux.Jesuisheureux."
Mapoitrinesegonflait."Jet'aime.Tusaisquec'estvrai?"
Unsourirearrogantapparut."Jeconnais."
J'aiattendu.Rien.Roulantmesyeux,jemesuisassisdel'autrecôtédeluietretiraimeschaussures.Jetantlafenêtredelachambre,jenevoyaisrien,maisbeaucielbleu.Ilaétéassezgentilpourflipflops.Tongs!
«Tunevasjamaisledire,êtes-vous?"
"Ditesceque?"Lelitdéplacécommeilétaitassis,enplaçantsesmainssurmeshanches.Jeregardaipardessusmonépaule.cilsépaisprotégéssesyeux.«Voussavezquoi.»«Hmm?»Ilglissasesmainsmescôtés,distrayantcommed'habitude.
Ilpourraitdérangercertainesfillesqueleurspetitsamisn'ajamaisditlemotdequatrelettres.Avecunautregars,ilpourraitmeavezprislapeine,aussi,pourêtrehonnête,maisavecDaemon,ehbien,cesmotsneseraitjamaisfacilepourluidedire,mêmesiiln'aeuaucunproblèmelemontrer.
Etjesuisd'accordavecça.N'apasdirequejeneseraispasletaquineràcesujet,cependant.
Ildéposaunbaisersurmajoueetaglisséhorsdulit.«Jesuiscontentquevousl'aimez.""Jel'adore."
Daemonlevaunsourcil.
"Sérieusement,jefaisl'amour.Jenepeuxpasvousremercierassez."
Maintenant,ilagitacefront.«Jesuissûrquevouspouvez."
Jemelevaietlepoussailégèrementcommejel'aiscannémonplancherdelachambrepourmestongs.Jenel'avaispasvraimentcherchéquoiquecesoitdepuislanuitCarissaavaitétéici.J'étaistoujourstrouverdestrucsqu'ilsavaientrangésdansdesendroitsbizarres.Tremperverslebas,jelevaileborddemacouetteàpoisetregardaidanslenoman-landsousmonlit.
Plusieursfeuillesvolantesdepapierdecahierencombrélesol.chaussettesrouléesétaientpartout.Unesneakerétaitprèsdusommet,à
côtéd'uncoupledemagazines.L'autresneakerétaitintrouvableetsemblaitavoirenfuiaveclamoitiédeschaussettes,caraucund'entreeuxressemblaitàunmatch.
Lesbasculesétaientàmi-chemindanslemilieu.Jemesuiscouchéettendu,lafesséeausol.
"Quefaites-vous?»DemandaDaemon.
"Essayerd'obtenirmesbascules."
"Est-ilvraimentsidifficile?"
L'ignorant,jemesuisconcentrésurleschaussuresetlesforçaiversmoi.Unesecondeplustard,onafrappémamainetquandlasecondepairecoup,quelquechosedechaudetlissesentimentrebondidemapaume.
"Qu'est-cequel…?"
Jetantlesbasculesdecôté,jemesentaisautourjusqu'àcequemamainaatterrisurl'objet.Jeremuédesouslelitetassis,ouvrantmapaume.
"OhmonDieu,"dis-je.
"Quoi?"Daemonsemitàgenouxàcôtédemoietprituneprofondeinspiration.«Est-cequejepense?"
Reposdansmapaumeétaitunepierrenoirebrillanterougestriéparlecentre,commeuneflammerougevif.IladûêtreCarissadeetbienquelaportiondebraceletn'apasétéfixéeetadûêtredétruitlelongdesoncorps,cesurvécu.
Jetenaisunmorceaud'opale.
chapitre31
Noussortederegardionscommedeuxdoofuses,puisnousavonstousdeuxentrésenaction.Prenantlapierrequiétaitunpeuplusgrandqu'unnickel,noussommesallésenbas.Nosrythmescardiaquesramassés.
Jeluitendislapierre."Essayezquelquechosedesemblableàcequela
réflexionchose."
Daemon,quiavaitprobablementétéjonesingpourunmorceaud'opaledepuisqu'ilaappriscequ'ilspouvaientfaire,n'apasrefusé.Ilenroulasapaumeautourdelui,etlaconcentrationserrélalignedesabouche.
Audébut,riennesepassa,puisunlégermiroitemententourélecontourdesoncorps.CommequandDeeaexcitéetsonbrasseluireetsefanent,maislapropagationdebrillersursoncorpsetiladisparu.
Complètementdisparu.
«Daemon?»Unpetitrireestvenudelaproximitéducanapé.Mesyeuxplissés.«Jenepeuxpasvousvoirdutout."
"Pasdutout?"
Jesecouaislatête.Bizarre.Ilétaitici,maisjenepouvaispaslevoir.Reculant,jemesuisforcéàseconcentrersurlecanapé.Puisj'airemarquéladifférence.Devantlecoussindumilieuetderrièrelatablebasse,l'espaceaétédéformé.Sortedeondulé,commeregarderl'eauàtraversleverre,etjesavaisqu'ildevaityêtredebout,enmélangeantcommeuncaméléon.
"OhmonDieu,vousêtestotalementcommelePredator."
Ilyavaitunepause,puis,"Ceciesttellementcool.»Quelquesinstantsplustard,ilreparut,souriantcommeunenfantquivientaobtenusonpremierjeuvidéo."Dieu,jesuistellementvasefaufilerdansvotresalledebaincommel'hommeinvisible."
Jelevailesyeux."Donnez-moil'opale."
Rire,ill'aremis.Lapierreétaitlatempératureducorps,cequim'asemblébizarre."Vousvoulezentendrequelquechosedeplusfouquemoid'êtrecomplètementinvisible?Elleaàpeinepristoutel'énergieloin.Jemesensbien."
"Wow."Jemesuistournélapierreau-dessus."Nousdevonstesterceci."
Prenantlapierre,Daemonetjemesuisdirigéverslelac.Nousavonseuunequinzainedeminutesavantquequelqu'und'autreamontré.
"Vousessayez",adéclaréDaemon.
Tenirl'opaledansmapaume,jenesavaispascequ'ilfautessayer.LachoselaplusdifficileetcellequialeplusdeforceétaitenutilisantlaSourcecommeunearme.Jedécidedoncd'alleravecça.Jemesuisconcentrésurlacourseetjemesentaisdifférentcettefois-puissanteetlaconsommation.Puiserdansilarrivaplusrapide,plusfacile,etenquelquessecondes,unebouledelumièreblanchâtrerougeestapparuesurmamainlibre.
"Wow,"dis-jeensouriant."Ceciest...différent."
Daemonhochalatête."Voussentez-vousfatiguéouquoiquecesoit?"
«Non»Etgénéralementcelam'aanéantisacrémentrapidement,doncl'opaleavraimenteuunimpact.Puisjemesuisuneidée.LaisserlaSourcelongfeu,jecherchailesolettrouvéunepetitebranche.
Prenantàlarivedulac,jeserrail'opaledansunemain.«Jenepourraisjamaisfairelachoselachaleuraufeu.Brûléemesdoigtsassezmalladernièrefoisquejel'aiessayé."
"Sivousêtesessayezmaintenant,alors?"
Ah,bonpoint."Maisvousêtesicipourmeguérir."
Daemonfronçalessourcils."Lepirelogiquejamais,Kitten."
Jesourisquejemesuisconcentrésurlabranche.LaSourceévaséunefoisdeplus,voyageantlelongdelamincebranchetordued'unebranche,enrobantenentier.Unesecondeplustard,lebâtoneffondrédansunerépliquedecendres,etquelalumièreblanchâtrerougereculé,labrancheesteffondré.
"Euh,"dis-je.
"Celan'apasétélefeu,maisilétaitsacrémentproche."
Jenel'avaisjamaisfaitquelquechosecommeçaavant.Devaitêtrelafraîcheurextraterrestreopaleaméliorée,parcequejeviensd'avoirunbâtondansPompéi.
«Laissez-moi»,ditDaemon."Jeveuxvoirsielleauneffetsurl'onyx."
Remettre,jel'aisuiviàlapiledel'onyx,essuyantlacendredemesdoigts.Tenirl'opaledansunemain,iladécouvertlespierreset,àlamâchoireserrement,ilachoisiun.
Riennes'estpassé.Chacundenousavaitgrandiunetoléranceauxrochers,maisilyavaitgénéralementunhalètementoutressaillementdedouleur.
"Qu'est-cequisepasse?»Demandai-je.
Daemonrelevalementon."Rien,jeneressensrien."
"Jevaisessayer."Nousavonséteintetilavaitraison.Lamorsured'onyxétaitpaslà.Nousregardâmes."Holycrap."
Footstepsetvoixeffectuéesdanslaclairière.Daemonessuyal'opale,leglissantdanssapoche.«JenepensepasquenousdevrionslaisserBlakevoirça.»«Sansdoute,"Jesuisd'accord.
NousavonstournécommeMatthew,Dawson,etBlakeestapparuàlalisièredelaforêt.Ilseraitintéressantdevoirsil'opaleavaitaucuneffetdanslapochedeDaemonousinousdevionsêtrephysiquementtoucher.
"J'aiparléàLuc,"Blakeaannoncéalorsquenousétionstousdeboutautourdel'onyx."Ilestbonpourcedimanche,etjepensequenousseronsprêtsd'icilà.»«Tucrois?»,AdéclaréDawson.
Ilacquiesca."Ilestsoitd'allertravaillerounon."
Ledéfautétaitpasuneoption."Donc,ledimancheaprèslebal?""Vousallezaubal?»DemandaBlake,renfrogné.
«Pourquoipas?»Dis-jesurladéfensive.
LesyeuxdeBlakeobscurcis."Toutsemblecommeunechosestupideàfairelaveille.Nousdevrionsconsacrerlaformationsamedi."
"Personnen'ademandéàvotreavis,"Daemondit,lesmainssecourbantenpoings.
Dawsondéplacéplusprèsdesonfrère."Unenuitnevapasfairedumalàquoiquecesoit."
"Etjedoisdevoirbal»,adéclaréMatthew,sonnantabsolumentdégoûtéàl'idée.
Outnumbered,Blakelaissaéchapperunmumblemécontent."Bien.Peuimporte."
Nousavonscommencéalors,etjegardémesyeuxforméssurDaemonquandilestvenuàsontour.Quandilatouchéleonyx,ilaimmédiatementtressaillitmaistenue.Amoinsqu'ilfaisaitsemblant,l'opaledevaitêtrechairtouchante.Bonàsavoir.
Aucoursdesdeuxprochainesheures,nousavonsfaitnostoursavecl'onyx.Jesuissérieuxcommençaisàpenserquemesdoigtsetlecontrôlemusculaireneseraitjamaislamême.Blakeagardéladixpiedsnécessairedistanceetn'apasessayédemeparler.J'aiaiméàpensermadiscussioncome-to-Jésusavaitobtenugrâceàlui.
Sinon...alors,ehbien,jedoutaisquejeseraiscapabledemecontrôler.
Commenousséparâmespourlanuit,jerestaienarrièreavecDaemon."Celan'apasfonctionnédansvotrepoche,l'afait?"
"Non"Ilacreusélachosedehors."Jevaislecacherquelquepart.Encemoment,jenepensepasquenousavonsbesoindetoutlemondesedisputentouilentrerdanslesmauvaisesmains".
J'aiétéd'accord."Pensez-vousquenoussommesprêtspourcedimanche?"Monestomacsepenser,peuimportecombiendetempsjel'avaissuquecejourallaitvenir.
Daemonglissél'opaledanssapocheetmeréunisdanssesbras.Chaquefoisqu'ilmetenait,ilsesentaittoujoursincroyablementbienetjemedemandaiscommentjepourraisavoirniépendantsilongtemps.
"Nousallonsêtreaussiprêtquenousseronsjamais.»Ileffleurasajouelelongdelamienneetjefrissonna,fermantlesyeux.«EtjenepensepasquenouspouvonsgarderDawsonoffbeaucouppluslongtemps."
Jehochailatêteetpassaimesbrasautourdelui.Maintenantoujamais.Curieusement,encemoment-là,jemesentaiscommenousnedisposionspasdesuffisammentdetemps,mêmesinousavionspratiquonsdepuis
desmois.Peut-êtreétaitpas.
Peut-êtrequejeviensdesentirquenousn'avonspaseuassezdetempsensemble.
...
Lesamedi,Lesaetj'entassésdansledosdelaJettadeDee.DeWindowsarouléverslebas,nousavonsappréciélestempératureschaudesdesaison.Deesemblaitdifférentaujourd'hui,aussi.Cenefutpaslarobed'étéjolierosequ'elleportait,jumeléavecuncardiganetmoulantsnoirssandales.Sescheveuxétaienttirésenqueuedechevallâcheetsonépaissechevelureencascadedanssondos,révélantunvisageparfaitementsymétriquequiportaitunfacilesourire,pasceluiquej'étaistellementfamilieravecetmanquépéniblement,maispresque.Elleétaitpluslégerenquelquesorte,sesépaulesmoinstendue.
Encemoment,ellefredonnaitlelongd'unechansonrockàlaradio,l'accélérationautourdelavoiturecommeunpiloteNascar.
Aujourd'huiaétéunpointtournant.
Lesasaisitl'arrièredusiègedeAsh,levisagepâle."Euh,Dee,vousneréalisentceciestunpasdezonedepassage,non?"
Deesouritdanslerétroviseur."Jepensequ'ilestunesuggestion,pasunerègle."
"Jepensequ'ilestunerègle,"aconseilléLesa.
Ashgrogna."Deepensesignesderendementsontunesuggestion,aussi."
Jeris,medemandantcommentjepourraisavoiroubliélaconduiteterrifiantedeDee.Normalement,jeseraisserrantunsiègeouunepoignéetrop,maisaujourd'hui,jenepouvaispasoccuperaussilongtempsqu'ellenousaamenésàlaboutiqueenuneseulepièce.
Etellel'afait.
Etnousn'évitédejustesseeffaçantunefamilledequatreplusunbusdetournéereligieuseunefois.
Laboutiqueétaitlecentre-ville,quioccupeuneanciennemaisonderangée.pertpetitnezdeAshridéequesestalonstouchélegraviernousnoussommesgaréssur.«Jesaisqu'ilsemblemoinssavoureuxdel'extérieur,maisilestvraimentpasmal.Ilsontdesrobesfraîches."
Lesaaétudiél'ancienbâtimentdebriques,douteuse."Êtes-voussûr?"
Sashayingdevantelle,Ashjetaunsouriremalicieuxsursonépaule."Encequiconcernelesvêtements,jeneseraijamaisvousorientermal.»Puisellefronçalessourcilsettendit,effleurantlesonglespeintsenvertlelongdelachemisedeLesa.«Nousavonsbesoindefairedushoppingunjour."
LabouchedeLesabéecommeAshfiléetsedirigeaverslaportearrièrequiportaitunsigneOUVERTécritencalligraphieélégante.
«Jevaislafrapper»,adéclaréLesasoussonsouffle."Vousvenezderegarder.Jevaiscraquercejolinezdelasienne."
«Jevaisessayerderésisteràcetteenviesijevousétais."
Ellesourit.«Jenepouvaislaprendre."Ah,non,ellenepouvaitpas.
Trouverdesrobesn'apaspristrèslongtemps.Ashestalléavecceluiquicouvraitàpeinesesfesses,etjel'aitrouvéuntrèsbonroberouge,jesavaisjusteDaemoniraitgagapour.Parlasuite,nousnousdirigeonsversSmoketrouDiner.
SortiràmangeravecLesasentaitbon,etDeeêtrelàétaitcommelacerisesurlegâteauproverbiale.Cendre?Jenesuispassisûrdecettepartie.
J'aicommandéunhamburgertandisqueAshetDeeaordonnépratiquementtoutsurlemenu.Lesaestalléavecunsandwichaufromagegrilléetquelquechosequejetrouvetoutàfaitbrut.«Jenesaispaspourquoivousbuvezducaféfroid.Vouspouvezsimplementprendreuncaférégulieretlelaissersedévelopperàfroid».
"Donc,paslamêmechose,"Deearéponduquelaserveuseamisnossodasbas.«Dites-leur,Ash."
LablondeLuxenscrutaàpartirridiculementlongscils."CaféChilledestplus
sophistiqué."
Jefisunvisage.«Jevaisêtreciviliséavecmoncaféchaud."
«Pourquoinepasmesurprend?"Ashhaussaunsourcil,puisreportasonattentionàsontéléphoneportable.
Tirermalangueàelle,j'étoufféunrirequandLesamecoudé."Jepensetoujoursquejedevraisavoirobtenulesailestransparentespourmarobe."
Deesourit.«Ilsétaientmignons."
Jehochailatête,pensantDaemonauraitaimés.
Lesatirasesbouclessursonvisage.«Vousêteschanceuxvousaveztrouvédesrobessurcecourtpréavis."
DepuissonetleTchadavaitfaitdesplanspourallercommedesgensordinairesilyaquelquesmois,elleavaitobtenusarobedequelquemagasinenVirginie.Elleétaitalléeprincipalementlelongdelabalade.
CommelaconversationramasséetDeeacommencéàparlerdesarobe,jemesuisassisenarrièrecontrelacabine.Tristessecoulaitàtraversmoi,suiviepardessouvenirsdoux-amer.Jepensaisquejel'avaissuCarissa,maisjevraimenteupas.Avait-elleconnuunLuxen?Ouavait-elleétéreprisparDédaleetutilisé?Moissesontécoulésetiln'yavaitpaseuderéponses;leseulsouvenirétaitlapièced'opalej'avaisdécouvertsousmonlit.
Certainsjours,jeavaisressentiriend'autrequelacolère,maisaujourd'hui,jelaisseglissersurmesépaulesavecuneprofonderespiration.Qu'étaitdevenuCarissanepouvaitternirsamémoirepourtoujours.
Ashsourit."Jepensemarobeseraunsuccès."
Lesasoupira.«Jenesaispaspourquoivousnevouscontentezpasallernu.Cettepetiterobenoirequevousaveztrouvéestpeuetriend'autre».
«Nelatente»,adéclaréDee,souriantcommenotrenourritureaétélivréàlatable.
"Naked?"ÉrafléAsh."Cesmarchandisesnesontpasmontréhorsgratuitement.""Surprenant,"Lesamurmurasoussonsouffle.
Cefutàmontourdesoncoude.
«Alors,êtes-vousallezaubalavecquelqu'un?»DemandaLesa,ignorantmoicommeelleagitasonsandwichaufromagegrilléàDee."Ouêtes-vousensolo?"
Deehaussauneépaule.«Jenevaispas,voussavez,àcausede...Adam,maisilestmadernièreannée,alors...jevoulaisaller."Ilyavaitunepausecommeelleapoussésatendrepouletautourdesonpanier.«JevaisavecAndrew."
Jesuispresqueétouffésurmonchignon.Lesabâillait.Nousregardionselle.
Sessourcilsselevèrent."Quelle?"
"Vousn'êtespas...comme,sortiravecAndrew,êtes-vous?"LesjouesdeLesaflammé-Lesade."Jeveuxdire,sivousêtes,cooletquenon."
Deerit.«Non-Dieu,non.Ceseraittropbizarrepournousdeux.Noussommesamis.""Andrewestunedouche,"Lesaditcequejepensais.
Ashgrogna."Andrewadugoût.Biensûr,onpourraitpenserqu'ilestunedouche."
"Andrewabeaucoupchangé.Ilétaitlàpourmoietviceversa."EtDeeavaitraison.Andrewavaitmijotéunpeu.Toutlemondeavaitchangé."Nousallonsjustecommedesamis."
Dieumerci,parcequemêmesijeneveuxpasjuger,Deeaccrochageaveclefrèred'Adamseraittropbizarre.EtpuisAshalarguélabombedetouteslesbombesquejecroquaisurunefritefrançaiseépaisse.«J'aiunedate,"dit-elle.
Jepensequejel'aidéveloppéunproblèmed'audition."Avecqui?"
Unsourcilarquédélicate.«Personnenevoussauriez."
"Est-il...«Jemesuispris."Est-ild'ici?"
Deemorditlalèvre.«IlestunétudiantdepremièreannéeàFrostburg.Ellel'arencontréaucentrecommercialàCumberlandilyaquelquessemaines".
Maiscelan'apasréponduàlaquestionbrûlanted'êtreposée.Était-ilhumain?Deeadûlirecequejemeursd'enviedesavoiràmesyeux,carellehochalatêteetsourit.
Jesuispresquelaissétombermonsoda.
routesdecampagneSaintsmeprennentlamaison,parcequecefutuneréalitéalternativesiAshallaitaubalavecunhommeunsubpar,vieuxhumainordinaire.
Asharoulélesyeuxazurés.«Jenesaispaspourquoivouslesgarsàmeregardercommevousêtessurlemauvaiscôtédespécial."Elleasautéuneautrefritedanssabouche.«Jeneseraisjamaisalleraubalseul.Pourexemple-""Ash",adéclaréDee,plissantlesyeux.
"JesuisalléavecDaemonauball'annéedernière,"poursuivit-elle,etmonestomacsetorditennœuds,cequiaétéaggravéeparlesouriresecretquiornaitseslèvrespleines.«Cefutunenuit,jenel'oublieraijamais."Jevoulaislafrapper.
Prenantuneprofondeinspiration,jeforçaisunsourire."DrôleparceDaemonn'apasmentionnécesoir-là."
LesyeuxdeAshflashédansl'alerte."Ilestpaslebaiseretdireletype,cher."
Monsouriresecassant."Cequejesais."
ElleaobtenumonmessageetquelaconversationaétéheureusementabandonnéeetDeeacommencéàparleruneémissiondetéléqu'elleregardait,cequiadéclenchéenquelquesorteunautreargumententreAshetLesaplusquiétaitlegarslepluschaudsurlespectacle.Jesuiscertainquecesdeuxdirontsurlacouleurduciel.
JeprisducôtédeLesa.
Danslavoiture,trajetderetour,Lesasetournaversmoi."Alors,êtes-vousetDaemonobtenirunechambred'hôtelouquoiquecesoit?""Euh,
non.Est-cequelesgensfontvraiment?"
Lesasepenchaenarrièreetsemitàrire."Oui.Tchadetj'obtiennentunàFortHill."Danslesiègedupassageravant,Ashricana.
"Quefaites-vous,Ash?"Lesademanda,sesyeuxaffûtage.«Laplanificationderesteraubaletbattrelareinedubal?"
Ashritdanssonsiège,maisneditrien.
"Quoiqu'ilensoit,"traînanteLesa."VousetDaemonnel'avezpasencorefait,àdroite?Baldepromo-"
"Hey!"Deehurla,nousfaisantsursauter."Jesuisassisici,rappelez-vous?Jeneveuxpasentendreparlerdeça.»«Moinonplus,»murmuraAsh.
OubliantleurLesaregardaetattendit.Iln'yavaitaucunmoyenquejerépondaisàcettequestion.Sijementaisetditoui,jeSCARDeepourlavieetsijedislavérité,jesuissûrqueAshiraitdansunsynopsisdétaillédeleursactivitéssexuellesantérieures.
EnfinLesaachuté,maisilétaittoutcequejepensaisgrâceàelle.Jesoupirai,regardantparlafenêtre.Iln'apasétécommenousétionspasprêts.J'imagine.Jeveuxdire,commentsavez-vousquevousêtesvraimentprêt?Jenepensepasquequiconquefaitausérieux.Lesexeétaitpasquelquechosequevouspouvezplanifier.Ilsoitarrivéouilnel'apas.
Obtenirunechambred'hôteldansl'attented'avoirdesrelationssexuelles?Leshôtelsétaientsi...siskeevy.
Unepartiedemoisedemandaitsijevivaisdansunegrotteouquelquechose,maisjen'avaispas.Àl'école,enentrelesclasses,j'entendud'autresfillesquiparlentdeschosesqu'ilsespéraientetprévoyaientdeseproduireaprèslebal.J'avaisentendulesgarsparler,aussi.Maisjedevaismeconcentrersurd'autreschoses,jesupposé.
Etquiétait-jepourjuger?Ilyaquelquesjours,jevoudraisvraimentcrularaisonDaemonvoulaitveniràmamaisonaprèsl'écoleétaitde...faire.Maisdiable,aurythmeoùnousallions,nousserionscinquanteavantquelquechosecommecelaestarrivé.
Pousserl'ensembledusujetdemonespritaumomentoùnoussommesarrivésàlamaison,jel'aiditaurevoiràLesaetmêmeAsh.Jenepouvaispasattendrejusqu'àcequejel'aivucegarçondecollègehumain.
Deeetmoiavonsétélaissésseuls.
Elleacommencéverssamaisonalorsquejemetenaislàcommeunidiot,nesachantpasquoidire.Maiselleaarrêté,puisseretourna.Sescilsontétéabaisséscommeelleagitaaveclesbordsdesescheveux."Jemesuisamuséaujourd'hui.Jesuiscontentquetusoisvenu."
"Moiaussi."
Ellechangeasonpoids."Daemonvaaimercetterobe.""Tucrois?"Jelevailesacdevêtement.
"Ilestrouge.»Ellesourit,unpasenarrière."Peut-êtreavantpromnouspouvonsnousréuniretdesepréparer...commeavecHomecoming?"
«J'aimeraisça."Monsourireserépanditsivitequejepariequejeregardaisunpeufou.
Ellehochalatête,etjevoulaismonteretembrasserson,maisjenesavaispassinousétionsencorelà.Avecunepetitevague,elleseretournaetdirigésonporche.Pendantunmoment,jemetenaislàavecmarobeetlaisseéchapperunsoupirheureux.
Cefutleprogrès.Peut-êtrequeleschosesneseraientjamaiscommeilsétaient,maiscelaétaitvraimentbon.
Intituléintérieur,jeserraismarobesacàproximitéetuncoupdepiedlaportefermée.Mamanavaitdéjàquittépourletravail,alorsquejeprenaismarobeenhautetaccrochéàmaportedeplacard.Jemedemandaiscequejevaismefairepourledîner.
Tirersurmontéléphoneportable,j'aienvoyéuntexterapideDaemon.Quefais-tu?
Ilaréponduquelquesinstantsplustard.AvecAndrewetMatthew,préparerledîner.Vousvoulezsmthing?
Jeregardailesac,rappelantcommentflirtylarobeétait.Sesentant
méchant,jeluiaienvoyéuntexto:Vous.
Laréponseaétérapidecommel'éclair,etjeris.Vraiment?Etpuis,biensûr,jesavaisquealrdy.Etavantquejepuisserépondre,montéléphoneasonné.IlétaitDaemon.
Jeluiairépondu,souriantcommeunidiot."Hey."
"Jevoudraisêtreàlamaison,»dit-il,etunevoitureaklaxonné.«Jepeuxêtrelàenquelquessecondes."
Endescendantlesmarches,jemesuisarrêtéetappuyécontrelemur."Non.Vousobtenezrarementletempsdegars.Restezaveceux."
"Jeneveuxpasletempsdegars.Jebesoindetempsdechaton".
Monvisagerougit."Ehbien,vouspouvezobtenirletempsdeKittenquandvousrentrezchezvous."
Ilgrommelapuis,"Avez-vousreçuunerobe?"
"Oui."
"Est-cequejel'aime?"
Jesouris,puisroulémesyeuxquandjecomprisquejeTwirlingmescheveux.«Ilestrouge,doncjepensequeoui."
"Sacrémentchaud."Quelqu'unacriésonnom,sonnaitcommeAndrewetilsoupira."OK.Jevaisavant.Tuveuxquejetechercherquoiquecesoit?Andrew,DawsonetmoiallonsSmokeHole".
Jepensaisàlehamburgerquejeviensdemanger.Jeseraisfaimplustard."Est-cequ'ilsontlepouletfritsteak?""Oui."
"Avecsaucemaison?"Demandai-je,encommençantverslebaslesétapes.
LeriredeDaemonétaitrauque."Lameilleuresauceautour."
"Parfait.Jeveuxcela."
Ilapromisdemerameneràlamaisonlapartd'unhommequiafaim,puisaraccroché.Jesuisallédanslesalonpremièreetlaissétombermon
portablesurlatablebasse.Alorsjeglisséejusqu'àundeslivresquejeavaiseulasemainedernièrepourexamenetsedirigeaverslacuisinepourboirequelquechose.
Retournementsurlelivre,jelisletextedeprésentationetadûralentirparcequejesuispresqueentrédansunmur.Riredemoi-même,jesuisentréparlaporteetlevalesyeux.
Willétaitassisàlatabledelacuisine.
Chapitre32
Lelivreaglissédemesdoigtssansvie,tomberausol.Lesmackrésonnaenmoi,autourdemoi.Jesuçaisdansunsouffle,maisilmesuiscoincéautourdemoncœurbattantdemescôtes.
Mesyeuxontdûêtremetromper.Ilnepouvaitpasêtreici.Etilnepouvaitpasregarderlafaçondontill'afait.IlétaitWill...Ilétait,maisiln'apasété.Quelquechoseétaitterriblementmalàl'homme.
Willassispenchésurlatableavecledosauréfrigérateur.Ladernièrefoisquejel'avaisvu,sescheveuxbrunfoncéétaitépaisseetondulée,avecunsoupçondegrissurlestempes.Patchesdesoncrânebrillaitsousunemincecouchedecheveuxmousymaintenant.
Will...Willavaitétéunbelhomme,maiscethommequiétaitassisdevantmoiavaitvieillidefaçonspectaculaire.Sapeauétaitblêmeettiréserrésursonvisage.Pasdegraisseouformequecesoit,etilm'arappelélesdécorationsdesqueletteutiliséespoureffrayerlesenfantsàl'Halloween.Unesorted'éruptioncutanéeaffectésonfront,ressemblantàunetachedeframboises.Seslèvresétaientincroyablementmince,demêmequesesbrasetsesépaules.
Seulssesyeuxétaientcequejemesuissouvenu.bleupâle,pleindeforceetdedétermination,ilsfixésurlemien.Quelquechosed'autrelesaiguisé.Résoudre?Haine?Jenesavaispas,maiscequibrillaitaufonddeeuxétaitpluseffrayantquederegarderverslebasunehordede
Arum.
Willlaissersortir,unriredouloureuxàconsonancesec.«Jesuisunplaisirpourlesyeux,non?"
Jenesavaispasquoifaireoudire.Aussieffrayantquel'enfercommeilsefaisaitqu'ilétaitici,ilétaitpasenformepourfaireunechosepourmoi.Celam'adonnéunpeudeconfiance.
Ilserassitcontrelachaise;lemouvementavaitl'airblesséetluipoussif.
"Qu'est-cequivousestarrivé?»Demandai-je.
Seraregardéenarrièreunlongmomentavantdeglisserunemainsurlatable.«Vousêtesplusintelligentqueça,Katy.
C'estévident.Lamutationnedétenaitpas."
Quejesuis,maisiln'apasexpliquépourquoiilressemblaitlegardiendelacrypte.
"Jel'aifaitl'intentiondereveniriciaprèsquelquessemaines.Jesavaisquelamaladieseraitrude,jesavaisquejedevaisletempsdeprendrelecontrôledecelui-ci.Ensuite,jeviensetnousseraisunegrandefamille,heureux".
Jemesuisétouffée."Iln'yauraitpasmoyenquejelaissecelaseproduire."
«Tamèrevoulaitque."Mesmainsenrouléesenpoings.
"Ilsemblaitteniraupremierabord."Unetouxaaccumulésoncorpsfrêleetjesuispresqueattendaitdeluibasculer."Semainespassèrentetleschosesquejepouvaisfaire..."Unfaiblesourirefragilediviséseslèvressèches."Objetsavecunevaguedemamainanimée,milescoursesanscasserunesueur...jemesentaismieuxquej'aijamaiseu.Toutétaittombéenplacecommejecomptais,commejel'aipayé".
Monregardhorrifiévacillasursapoitrineencontrebas."Alorsqu'est-cequivousestarrivé?"
Sonbrasgauchesecrispa."Lamutationnedétenaitpas,maiscelaneveutpasdirequ'ilnem'apaschangéauniveaucellulaire.Quelquechose
quejevoulaispourempêcherfiniparêtre...propulséparlamutation.Moncancer",at-ildit,lèvrecurling.«Moncancerétaitenrémission.Lesstatistiquesd'unrétablissementcompletétaientélevés,maisquandlamutationfané,ce..."Ilagitaunemainfaibleautourdelui."C'estarrivé."
Jeclignedesyeux,stupéfait."Votrecancerestrevenu?"
"Avecunevengeance,»dit-ilenriantceterriblerirefragile."Iln'yarienquipeutêtrefait.Monsangestcommeunetoxine.Mesorganesneparviennentpasàunrythmeanormal.Apparemment,toutelathéorieducancerétantliéàl'ADNpeutavoirunecertainebaseàelle".
Chaquemotqu'ilparlaitluisemblaitépuiséetiln'yavaitaucundoutequ'ilétaitunpas,peut-êtredeux,loindelamort.sympathieReluctantmeinondé.Commentmerdeétait-cequetoutcequ'ilavaitfaitpourassurersasantéavaitfinalementconduitàsamort?
Jesecouaislatête.Ironyétaitunesorcière."Sivousaviezjusteàgauchetoutseul,vousseriezbien."
Sesyeuxrencontrèrentlesmiens."Vousvoulezquefrotter?"
«Non»Etjenel'aipasvraiment.Siquoiquecesoit,jesuisécœuréparcela."Ilestjustetriste,vraimenttriste."
Ilseraidit."Jeneveuxpasdetapitié."
OK.Jecroisailesbras."Alorsquevoulez-vous?"
«Jeveuxvenger."
Messourcilsonttiréverslehaut."Pourquoi?Vousavezapportécelasurvous-même".
"Jel'aifaittoutdroit!"Ilaclaquésonpoingsurlatable,cliquetisetmesurprendre.Ehbien,ilétaitplusfortqu'ilregardait."Jel'aifaittoutbien.Illui-Daemonétait.Iln'apasfaitcequ'ilétaitcensé".
"Ilaguérivousaimezquevousvouliez."
"Oui!Ilm'aguéri!Etcelam'adonnéunemutationtemporaire."Uneautrequintedetouxavolésesmots.«Il...ilnememuter.Cequ'ilafait...étaitlui-mêmeadonnécequ'ilvoulaitetassezdetempspourluidepenser
qu'ilestpartiavecelle".
Jeleregardai."L'ensembledelaguérisonetlamutationestpasunescienceexacte."
«Vousavezraison.LeDODaconsacrédesorganisationsentièresàdécouvrircommentunhybrideréussiestcréé."Pasdegrosseannoncelà."MaisDaemonestlaplusforte.Iln'yavaitaucuneraisonpourlaquelleilneseraitpastenue".
«Iln'yaaucunmoyendesavoircequiseseraitpassé."
«Neprétendezpasquevousnesavezpas,"ilcracha."Cepunk,savaitcequ'ilfaisait.Jel'aivudanssesyeux.Jenesavaispascequecelasignifiaitalors".
Jedétournelesyeuxetluifaitface."Ildoityavoirunvéritablemanquederrièrelaguérisonpourquecelafonctionne.Riend'autreneserapasfaireletravail...oudumoinsc'estcequenousavonsappris».
"C'estBSmystique."
«Est-il?"Monregarddérivasurlui.Ouais,j'étaisunesalope,maisilm'aenferméedansunecage,metorturer,etavaitdormiavecmamèrepourobtenircequ'ilvoulait.Jemesuissentilasympathiepourlegars,maisd'unemanièretordue,ilavaiseucequ'ilméritait."Biensûrnesemblepasdecettefaçon."
«Tuestellementarrogant,Katy.Ledernierjel'aivudevous,vouscriaientvotretête.»Ilsouritdenouveau,satêtevacillantsursoncou.
Etilsortitmasympathie."Quevoulez-vous,Will?"
"Jevousaidit."Ilsetenaitmaladroitement,sebalançantàgauchedelatable.«Jeveuxvenger."
Jehaussaunsourcil."Jenesaispascommentvousallezretirercela."
Ilposaunemainsurlecomptoir,sesoutenant."Ceciestvotrefaute-Daemonlafaute.Jefisunaccord.Jetenaismafindel'affaire".
"Dawsonétaitpasoùvousavezditqu'ilétait."
"Non.Jeluiaisortidel'immeubledebureaux."Sonsourirebéatestsorticommeunegrimace.«Jedevaismedonnerplusdetempspoursortir.JesavaisqueDaemonveutveniraprèsmoi".
"Non.Ilneseraitpas,parcequ'ilnesavaitpasvraimentsicelaafonctionnéounon.Sioui..."Jemesuisarrêté.
"Nousserionsrejoints,etiln'yauraitrienqu'ilpuissefaire?"Ilafourni."Voilàcequejel'espérais."
Jel'aivuplacerunemainsursahancheosseuse,toutàlafoisreconnaissantquemamanneseraitjamaislevoircommeça.Est-cequeseraitluirappelerpapa.UnepartiedemoisesentaitcommesijedevaisaiderWills'asseoirouquelquechose.
Ildécouvritlesdentsjaunes."Maisvousdeuxrejoint,àdroite?Uneviecoupéeendeux.L'undevousmeurt,ilenvadel'autre".
Jesèchementàl'attention.Monestomacse.
Ilaattrapémaréaction."Sijedevaischoisircequejeveuxaccomplirici,ceseraitdelefairesouffrir,devivresanslachosequ'ilchéritleplus,mais...ilnevapasmouririnstantanément,àdroite?Ilsauraetlessecondesdeleconnaître..."
Sesintentionscouléslentement.Unbourdonnementremplimesoreillesetmabouchesèche.Ilvoulaitnoustuer.Avecquoi?Sapuissancemaléfiqueyeux?
Willasortiunearmededessoussachemiselâche.
Oh,oui,ceseraitlefaire.
"Vousnepouvezpasêtresérieux,"jel'aidit,ensecouantlatête.
«Jesuisaussisérieuxcommeilsviennent."Ilaprisunegranderespiration,etsapoitrineasecouéunsondemort."Etpuis,jevaisrestericietattendrevotrejoliemamanrentreàlamaison.Ellevavoirvotrecorpsmortsd'abord,puisellevavoirlafindesaffairesdemonfusil".
Moncœurfaittrébucher.Del'eauglacéeaglissésurmapeau.Lebourdonnementrugitmaintenant.Commeuncommutateurétantjetéen
moi,quelquechosed'autrearepris.Iln'apasététimide,Katycrédulesquil'ontsuividansunevoiture.Cenefutpasceluiquisetenaitilyalessecondesdecuisinesesentirdésolépourlui.
CefutlajeunefillequisetenaitdevantVaughnetregardalesuintementdelaviehorsdelui.
Peut-êtrequeplustard,jeseraisgênéparlarapiditéaveclaquellelechangementestvenusurmoi.Commeilétaitfacilepourmoid'allerdelafillequivenaitd'achetersarobedebaletaflirtéavecsonpetitamiàcetétrangerquimaintenantoccupémoncorps,prêtàfairequoiquecesoitpourprotégerceuxquej'aimais.
Maismaintenant,jenesuispasinquiète.
«TunevaspasfairedumalDaemon.Tunevaspasmefairedumal,"dis-je.«Etvousêtessûrquel'enfernevapasfairedumalàmamère."
Willalevélepistolet.Lemétalsemblaittroplourdpoursamainfaible."Qu'estcequetuvasfaire,
Katy?"
"Quepensez-vous?»Jeprisungrandpasenavant,moncerveauetdelabouchepropulsésparcetétranger."Allez,Will,vousêtesassezintelligentpourlecomprendrevous-même."
"Vousnel'avezpasenvous."
Calmnessréglésurmoi,etjemesentaismeslèvressepropagentdansunsourire.«Tunesaispascequejesuiscapable."
Jusque-là,jenesavaispascequej'étaiscapable,pasvraiment,maisenvoyantWill,regarderdanslecanondecefusil,jesavaisexactementcequejepouvais.Etaussimauvaisquecelapuisseêtre,jesuisd'accordaveccequejevaisavoiràfaire.
Complètementaccepterdelui.
Ilyavaitunepartiedemoiquiavaitpeurdelafacilitéquel'acceptationétaitetjevoulaisaccrocheràlavieilleKaty,parcequ'elleauraiteuunproblèmeaveccela.Elleauraitétéécœuréparcelaetlesmotsqueje
disais.
"Vousfaitesregarderunpeumalade,Will.Vousvoudrezpeut-êtreobtenirvérifié.Oh,attends."J'aiélargimesyeuxinnocemment."Vousnepouvezpasalleràunmédecinrégulierparcequemêmesilamutationn'aévidemmentpascoller,jesuissûrqueçavousachangéetvousnepouvezpasalleràlaDOD,parcequeceseraitcommelesuicide."
Lamainautourdel'armetremblait."Vouspensezquevousêtessiintelligentetcourageux,nepasvous,petitefille?»Jehaussailesépaules.«Peut-être,maisjenesaisquejesuisenparfaitesanté.Qu'enpensez-vous,Will?»«Tais-toi,»siffla-t.
Steppingàcôtédelatabledelacuisine,jeregardailepistolet.Sijepouvaisledistraire,alorsjepourraislesortir.Jenevoulaisvraimentpasàtesterl'ensembledelathéoriearrêt-a-balle.
"Ilsuffitdepenserdetoutcequel'argentquevousavezpayé,etiln'amêmepasfonctionnéàlafin,"dis-je."Etvousavezperdutout-votrecarrière,votreargent,mamère,etvotresanté.Karmaestunoutil,non?"
"Voussalopestupide."Spittleavoléentreseslèvresgercées.«Jevaistetuer,etvousallezmourirensachantquevotreprécieuxmonstreseramort,aussi.Etpuisjevaisrestericietattendrevotremèrerentreàlamaison".
Monhumanitéraccrocha.J'étaistellementfaitaveccela.
Willsourit.«Oùestvotreboucheintelligentemaintenant?"
Monregardesttombéàl'armeàfeu,etjemesentaislaSourceplanersurmapeau.Mesdoigtsécartés,leursconseilspicotementsdéjà.Dessinaupouvoir,jemesuisconcentrésurlepistolet.Samaintremblaitencore.Laboucheducanonsebalançaitàgauche.Ledoigtsurlagâchettecrispa.
lagorgedeWillspasmedalorsqu'ilavalait."Qu'est-ceque...Qu'est-cequetufais?"Jelevaimonregard,etjesouriais.
Sesyeuxinjectésdesangélargis."Toi-"
Jefisungestedelamainverslagaucheetplusieurschosessesont
passéesàcôté.Ilyavaitunbruitsec,commeunbouchontiréd'unebouteilledechampagne,maislesonettoutleresteaétéperdudanslebruitdel'électricitéquicoulaitversl'extérieur,puislepistoletvolédesamain.
Cefutcommeuncoupdefoudrepureetcrue.
Lefluxdelumièreblanchâtrerougearquéeàtraverslapièce,claquantdanslapoitrinedeWill.Peut-être,peut-êtres'ilétaitpassimal,ilneseseraitpasfaitbeaucoup,maisl'hommeétaitfaibleetjen'étaispas.
Ilavoléenarrière,quirebonditsurlemuràcôtéduréfrigérateur,satêtefacesursoncoucommeunepoupéedechiffon.Iln'afaitaucunbruitcommeilafrappélesoldansuntasdésossée.Celaétait-il-elleétaitterminée.PasplusinterrogersurWillouoùilétait,cequ'ilfaisait.Cettepartiedenotrevieaétéfermée.
Mamaisonestcommeleschampsdelamort,jepensais.
J'exhaléetquelquechose,jenesaispas,quelquechoseamaltourné.Airétaitcoincédansmagorge,dansmespoumons,maisquandjetraînaisdansunsouffle,ilyavaitcettedouleurbrûlante,jenel'avaispasremarquéauparavant.MaiscommelaSourceareculéderetourenmoi,l'incendieagrandisurmapoitrine,serépandresurmonventre.
Jebaissailesyeux.
Unetached'encrerougeavaitformésurlachemisebleupâleetilsepropager...plusenplusgrande,uncercleirrégulierquiasaigné.
Jepressaimesmainscontrelecercle,ilétaithumide,chaudetcollant.Dusang.Ilavaitdusang,monsang.Matêteanagé.
«Daemon»,murmurai-je.
chapitre33
Jenemesouvienspasdetomber,maisjeregardaisleplafond,essayant
degardermesmainspresséesàlablessureparballe,parcequejel'avaisvudesgensfontçaàlatélévision,maisjenepouvaispassentirmesmains,doncjen'étaispastsûrsiellesétaientlàouparmescôtés.
Monvisageétaitmouillé.
J'allaismourirenquelquesminutes,peut-êtreplustôt,etj'échouéDaemonetmamère.leuréchec,parcequeDaemonallaitmouriraussi,etmamère-oh,Dieu,mamèrerentraitàlamaisonpourtrouvercela.Ellenesurvivraitpascela,pasaprèspapa.
Unfrissonarouléàtraversmoncorpsetmapoitrinetravaillépourrespirer.Jeneveuxpasmourirseulsurlesolfroidetdur.Jeneveuxpasmourirdutout.Jeclignedesyeuxetquandjerouvrismesyeux,leplafondétaitfloue.
Riendevraimentmal,cependant.Livresobtenucedroit.Ilyavaitunpointoùilyavaittellementmalquejenepouvaispasletraiteroujesuisau-delà.Probablementau-delà...
Laported'entréeouverteetunevoixfamilièrecria,"Katy?Oùes-tu?QuelquechosenevapasavecDaemon..."
Meslèvresonttravaillé,maisiln'yavaitpasdeson.J'aiessayéànouveau."Dee?"
Footstepsrampéplusproche,puis,"OhmonDieu...ohmonDieu."
Deeétaitsoudainementdansmalignedemire,sonvisageflousurlesbords.«Katy-merdesainte,Katy...tenirlecoup."Elleadéménagémesmainsensanglantéesloinetlesienplacésurlaplaiecommeellelevalesyeux,voirWillchiffonnéàcôtéduréfrigérateur."Dieu…"
Jetravaillaispoursortirunmot."Démon…"
Elleclignadesyeuxrapidement,saformeladécolorationpouruneseconde,puissonvisageétaitenfacedemoi,sesyeuxbrillantscommedesdiamants,etjenepouvaispasdétournerleregard.Sesyeux,sesparoles,meconsommés."Andrewestluiapporteplus.Ilvabien.Ilvaêtrecorrect,parcequevousallezbien.Obtenuque?"
Jetoussaisuneréponseetquelquechosehumideetchaudcouvertmes
lèvres.IldevaitêtremauvaissangparcequelevisagedeDeepâlitencorepluscommeelleaplacésesdeuxmainssurlaplaieetfermalesyeux.
Mespaupièressemblaientbeaucouptroplourdetlachaleursoudainerayonnantdelasiennefluctuéàtraversmoi.Saformefanédehorsetelleétaitdanssavraieformelumineuxetbrillantcommeunange,etjepensaisquesijedevaismourir,dumoinsjel'aivuquelquechosed'aussibeauquecelaavantlafin.
Maisjedevaisaccrocher,parcequ'ilétaitnonseulementmaviequiétaitdanslabalance.IlétaitDaemonde.Donc,jeforçaismesyeuxouverts,lesgardaisforméssurDee,enregardantsalumièrevacillaitsurlesmurs,baignantlasalle.Siellemeguérit,serions-nousliés?Noustrois?Jenepouvaispasenvelopperlatêteautourdecela.EtilneseraitpasjustedeDee.
Etpuisilyavaitdesvoix.JereconnusAndrewetDawson.Ilyavaitunbruitàcôtédematête,puisilétaitlà,sonbeauvisagepâleettendu.Jenel'avaisjamaisvusipâle,etsijemeconcentrais,jepouvaissentirsoncœurtravaillantcommelemien.Sesmainstremblaientcommeilsonttouchémesjoues,lissessousmeslèvresentrouvertes.
"Démon…"
«Chut,»dit-ilensouriant."Neparlezpas.Çava.Toutvabien."
Ilsetournaverssasœur,tirantdoucementsesmainstachéesdos."Vouspouvezarrêtermaintenant."
Elleadûrépondudirectementàlui,parcequeDaemonluiserralamain."Nousnepouvonspasrisquerdetefaire.Tudoisarrêter."
Quelqu'un,çasonnaitcommeAndrew,adéclaré:«L'homme,tuestropfaiblepourlefaire."Etpuis,jecomprisqu'ilétaitlui,etilétaitsurmonautrecôté.Jepensequ'ilmetenaitlamain.Jemay'veétéhalluciner,cependant,parcequeje
avudeuxDaemons.
Attendez.LesecondétaitDawson.IltenaitDaemon,legarderenposition
verticale.Daemonn'ajamaiseubesoind'aide.Ilétaitleplusfort,estleplusfort.Panicépanouie.
«QueDeefaire,"Andrewaexhorté.
Daemonsecoualatêteetaprèscequisemblaitàjamais,Deereculaetpritsaformehumaine.Elleembrouillédelaroute,lesbrasensecouant.
"Ilestfou,"dit-elle.«Ilestabsolumentfou."
LorsqueDaemonglissédanssavraieformeetplacésesmainssurmoi,iln'yavaitqueluialors.Lerestedelapièceaglisséloin.Jenevoulaispasqu'ilmeguérirs'ilétaitdéjàfaible,maisjesuislaraisonpourlaquelleilnevoulaitpasDeefaire.Troprisqué,nesachantpascommentousiellerelieraitnoustroisensemble.
Lachaleurcoulaitàtraversmoietjenepensaispasvraiment.LavoixdeDaemonétaitdansmespensées,enmurmurantdesassurancesmaintesetmaintesfois.Jemesuissentiléger,aéré,etcomplète.
Daemon...Jeditquesonnomencoreetencore.Jenesaispaspourquoi,maisilaétémiseàlaterrejusteentendresonnom.
Etquandjefermaislesyeux,ilsnerouvrent.Lachaleurdurenouvellementétaitdanschaquecellule,soulageantdansmesveines,installerdansmesmusclesetlesos.Lachaleuretlasécuritém'atirésousetladernièrechosequej'aientenduétaitlavoixdeDaemon.
Vouspouvezlaisserallermaintenant.
J'aifait.
...
Quandjerouvrismesyeux,unebougie,quelquepartdanslapiècevacillaitetdansaitdansl'ombre.Jenepouvaispasbougermesbrasetjenesavaispasoùjemetrouvaispouruneseconde,maiscommejel'aitraînédansuneprofondeinspiration,uneodeurdeterrem'aentouré.
«Daemon?»Mavoixétaitrauqueetsecdelapanique.
Lelit-Iétaitdansunlit-croisementetdel'obscuritéestvenueDaemon.Lamoitiédesonvisageétaitbaignédansl'ombre.Sesyeuxbrillaientcomme
desdiamants.
«Jesuisici,"dit-il."Justeàcôtédetoi."
Jedéglutis,engardantmonregardfixésurlui.«Jenepeuxpasbougermesbras."
Ilyavait,unpetitriredegorgeprofondeetjepensaisqu'ilétaitterriblequ'ilrirequandmesbrasnepouvaitpasbouger.«Ici,permettez-moiderésoudrepourvous."
LesmainsdeDaemonsentiautourdemoi,detrouverlesbordsdescouvertures.Illesdesserré."Voilà."
"Oh."Jeremuémesdoigtspuisglissaimesbras.Unesecondeplustard,jemesuisaperçuquej'étaisnude-complètementnusouslescouvertures.Lefeuabalayésurmonvisageetmoncou.Avons-nous…?Quediableétais-jepassesouvenir?
Jeserraleborddelacouverture,tressaillantquelapeauatirésurmapoitrine."Pourquoisuis-jenu?"
Daemonmeregarda.Unesecondepassa,puisdeux,trois."Vousnevoussouvenezpas?"
Ilafalluunmomentoualorspourmoncerveauàtraitertoutetquandilafait,jemesuisassisetacommencéàsebranlerlacouvertureloin.Daemonm'aarrêtéavecsamain."Tuvasbien.Ilyajusteunepetitemarque-unecicatrice,maisilestvraimentfaible",at-ildit,samineentourantgrandemain.«Honnêtement,jedoutequequiconqueremarqueraitàmoinsqu'ilscherchaientvraimentproche,etjeseraisperturbésiquelqu'unétaitàlarecherchequeprès."
Maboucheatravaillésansson.Autourdenous,labougieajetédesombressurlemur.IlétaitlachambredeDaemon,parcequemonlitétaitloind'êtreaussiàl'aiseouaussigrandquelesien.
Willétaitrevenu.Ilavaittirémoi-shotmedroitdanslapoitrineetje...jenepouvaispasterminercettepensée.
"Deeaaidéàobtenirtenettoyer.AinsifaitAsh."Sesyeuxfouillémonvisage."Ilsvousmettentdanslelit.Jenesuispas...lesaide".
Ashm'avunu?Bêtement,surtoutcequim'adonnéenviederampersouslescouvertures.Man,jedevaisobtenirmespriorités.
«Êtes-voussûrquevousêtesd'accord?"Ilaatteintpourmetoucher,maisarrêté,samainpersistanted'unpouceoudemajoue.
J'aihochélatête.J'avaisétéabattu-balledanslapoitrine.Cettepenséeétaitsurlarépétition.Jeviensprèsdelamortunefoisavant,quandnousavionscombattuBaruck,maispourêtrefusilléavaittoutunstadedifférent.Ilallaitmeprendrequelquesinstantspourcomprendrepleinementque,d'autantplusqu'ilnesemblaitpasréel.
«Jeneseraispasassisetparleràvous,"jel'aiditbêtement,regardantàtraversmescils."C'est…"
"Jeconnais.Ilestbeaucoup."Ilm'atouchéalors,enplaçantleboutdesesdoigtssurmeslèvrespieusement.Illaissaéchapperunsoufflefragile.«Ilestvraimentbeaucoup."
Jefermailesyeuxuninstant,letrempagedanslebourdonnementetlachaleurdesontoucherapporté.«Commentsaviez-vous?"
«Jemesentaisàboutdesouffletoutd'uncoup,»dit-il,laissanttombersamainetprogresselentement."Etilyavaitcesentimentrougedansmapoitrine.Mesmusclesnefonctionnaientpasbien.Jesavaisquequelquechoseétaitarrivé.Heureusement,AndrewetDawsonontpumesortirsansprovoquerunescène.Désolé,pasdepouletfritsteak."
Jenepensepasquejemangejamaisdenouveau.
Unsourireapparutsurseslèvres.«Jenel'avaisjamaiseuaussipeurdemavie.JedevaisDawsonappelerDeepourvérifiersurvous.Je...étaistropfaiblepourarrivericimoi-même".
Jemerappelaiscommentpâle,ilavaitregardéetqueDawsonavaitétélesoutenir."Commentvoussentez-vousmaintenant?»«Parfait.»Ilpenchasatêtesurlecôté."Toi?"
"Jemesensbien."Seuleunedouleursourdeattardé,maisilétaitrien."Vousavezsauvémavie,notrevie.»«Iln'yavaitrien."
Jeregardai.SeulementDaemonpourraitpenserquelquechosecomme
celaétaitrien.Etpuisuneautrepréoccupationnouvellerose.Torsionsurlelit,jecherchaissurl'horlogedechevetdansl'obscurité.feuxvertsnumériquesontmontréqu'ilétaitseulementunpeupasséuneheuredumatin.J'avaisdormipendantenvironsixheures.
«Jedoisrentreràlamaison,"jel'aidit,lacollectedelacouvertureautourdemoi."Ildoityavoirdusangetquandmamèrerentreàlamaisonlematin,jene-"
«Toutestprisencharge.Été"Ilmecalma.«IlsontprissoindeWilletlamaisonesttrèsbien.Quandvotremèrerentreàlamaison,ellenesaurapasquoiquecesoitarrivé."
Reliefétaitpuissanteetjedétendu,maisçan'apasdurélongtemps.Uneimagedesurfacedeboutdanslacuisine,souriantàWilletluiaiguillonner,envoyantunfrissonàtraversmoi.Lesilencetombaentrenousquejeregardaisdanslapiècesombre,rejouantlesoirencoreetencore.J'aicontinuéàmefaireattrapéesurlafaçondontlecalmej'étaisdevenu,commentfroid,jel'avaisressentiquandcettepartiedemoiadécidéquejedevaisavoirà...avoiràtuerWill.
Etjedevais.
Ungoûtamerremplilefonddemagorge.Jel'avaistuédesgensetquiaétémêmecompterleArum.Unevieestunevie,Daemonavaitdit.Alors,combienavais-jetué?Trois?Donc,j'avaistuéquatrecréaturesvivantes.
Monsouffleselevaetestrestécoincéautourdelamasseaugmenterapidementdansmagorge.Cequiétaitpirequelaconnaissancequej'avaisprisvieétaitmonacceptationdelefaire.J'avaiseuaucunscrupuleàcequejefaisaisquandilestarrivéetquin'apasétémoiquinepouvaispasêtremoi.
"Kat,"dit-ildoucement."Chaton,quepensez-vous?"
«Jel'aitué."Leslarmesjaillirentetrenversésurmesjouesavantquejepuisselesarrêter.«Jel'aitué,etjenemesouciepasdutout."
Ilposasesmainssurmesépaulesnues."Vousavezfaitcequevousaviezàfaire,Kat."
"Non.Tunecomprendspas."Magorgeseserraetjeluttépourrespirer.«Jenemesoucie.Etjedoisprendresoindecegenredechoses."Jerisenrouée."OhmonDieu…"
Douleurvacillaitdanssonregardlumineux."KAT-"
"Qu'est-cequinevapaschezmoi?Quelquechosenevapasavecmoi.Jeauraispujusteledésarmèrentetl'arrêta.
Jen'aipasde-"
"Kat,ilaessayédevoustuer.Ilvousatirédessus.Vousavezagisurl'auto-défense".
Toutcelasemblaitraisonnabledelui.Maisavais-je?L'hommeétaitfaibleetfragile.Aulieudeleaiguillonner,jel'aidésarméetcefutelle.Maisjel'aitué...
Macommandeaglisséetaéclaté.Jemesentaistorduàl'intérieur,Ballingenautantdenœudsquejepensaisquejeneseraisjamaisredresséànouveau.Toutcetemps,j'avaitétésiconvaincuquejepouvaisfairecequiétaitnécessaire,quejepourraisfacilementtueretquandilestdescenduàelle,jel'avaistué,maisDaemonavaitraison.Tuern'apasétélapartiedifficile.Cefutcequiestvenuaprès-culpabilité.Ilétaittrop.Touslesfantômesdeceuxquiavaientmortsparmapropremainetceuxquiavaientpassésurquiétaientliésàmesemblaient,autourdemoietmeétoufferjusqu'àcequeleseulbruitquejepouvaisfaireétaituncrirauque.
Daemonfaitunbruitdanslefonddesagorgeetmepritdanssesbras,descouverturesettout.Leslarmessontvenus,ilsontcontinuéàvenir,etilm'asecoué,metenantàproximité.Etilnesemblepasjusteoujustequ'ilmeréconforter.Ilnesavaitpascommentilavaitétéfacilepourmoidejetercecommutateur,dedevenirquelqu'und'autre.Jenesuispaslamêmefille.PaslaKatyquil'avaitchangéetluiinspiraitd'êtredifférent.
Jenesuispaselle.
Jemesuisbattupourtirerlibre,maisilatenubonetjedétestais-haïssaitqu'ilnevoyaitpascequejevoyais."Jesuisunmonstre.JesuiscommeBlake."
"Quoi?"Incrédulitéépaissisonton."Vousn'êtesriencommelui,Kat.Commentpeux-tudireça?"
Leslarmesstriéssurmesjoues."Maisjesuis.Blake-iltuéparcequ'ilétaitdésespéré.Commentest-ce
Jel'aifaitdifférent?Cen'estpas!"
Ilsecoualatête."Cen'estpaslamêmechose."
Jetraînaisdansl'airparlabouffée.«Jeleferaisànouveau.Jejurequejeleferais.Siquelqu'unamenacémamèreouvous,jeleferais.Etjesavaisque,aprèstoutcequiétaitarrivéavecBlakeetAdam.Celaneveutpascommentlesgensréagissent-ceestpasjuste".
«Iln'yariendemalàprotégerceuxquevousaimez,»at-ilsoutenu."Pensez-vousquejel'aiaimétuerceuxquejedois?Jen'aipas.Maisjenevoudraispasrevenirenarrièreetchangerleschoses".
J'essuyaimesjouesmesépaulestremblaient."Daemon,ilestdifférent."
"Commentest-il?»Ilsaisitmonvisagedanssesmains,meforçantàregarderàtraverslescilsdelarmestrempés."Rappelez-vousquandjepriscesdeuxofficiersduDODàl'entrepôt?Jedétestaisquejel'aifait,maisj'avaispasd'autrechoix.S'ilsontrapportéderetourqu'ilsavaientvunous,ceseraitfinietjenevaispasleslaisservousprendre".
Sesdoigtsontchasséaprèsleslarmesetiltrempasatête,attrapermonregardquandj'aiessayédedétournerleregard."Etjedétestaiscequejel'aifait,jedétestaischaquefoisquej'aiprisunevie,Arumouhumain,maisparfois,iln'yapasd'autrechoix.Vousnel'acceptezpas.Vousnedevenezpasd'accordavecça,maisvousnevenezdelecomprendre."
Jesaisissespoignets.Ilsétaientépaispourquemesdoigtsàpeineremplies."Maisqu'est-ceque...sijesuisd'accordavecça?"
"Vousn'êtespasd'accordavecça,Kat."Sacroyancedanscettedéclaration,enmoi,asonnévraidanssavoix,etjenepouvaispascomprendrequelafoiaveugle."Jesaisquevousn'êtespas.""Commentpouvez-vousêtresisûr?"Murmurai-je.
Daemonsouritunpeu.Pasunesorteàcouperlesoufflepleindesourire,
maisilencoreatteintverslebasenmoi,enroulantautourdemoncœur.«Jesaisquevousêtesbienàl'intérieur.Vousêteslachaleuretlalumièreettoutcequejeneméritepas,maisvousvous,croyezquejetemérite.Sachanttoutcequejel'aifaitdansmonpasséàd'autrespersonnesetàvous,vouscroyeztoujoursquejetemérite".
"JE-"
"Etc'estparcequevousêtesbienàl'intérieur-vousaveztoujoursétéetsera."Sesmainsglissèrentdansmagorge,àlacourbeautourdemesépaules.«Iln'yarienquevouspouvezdireoufairequivachangercela.Alorsaffligercequevousaviezàfaire.Pleurez,maisjamais,jamaisvousblâmerpourdeschosesquisonthorsdevotrecontrôle".
Jenesavaispasquoidire.
Sonsourireseglissadanslamoitiésourirebéatquefurieuxetm'aravi."Maintenantobtenirlerestedecettemerdehorsdevotretête,parcequevousêtestellementmieuxquecela;vousêtesplusquecela."
Sesparoles,bien,ilspeuventnepasavoiremportétoutetilspeuventnepasavoirchangélapartieenmoiquiétaitpasaussiparfaitquepensait-il,maisilsenveloppéautourdemoicommeunecouettedouceverslebas.Ilsétaientassezpourcemomentde...decomprendrecequejel'avaisfait,etcequiétaitimportant,celasuffisait.Iln'yavaitpasdemotspourcombienj'aiappréciécequ'iladitetcequ'ilavaitfait.Unmercinesuffitpas.
secouantencore,mesmainsenbouledanscespetitsnoeuds,jemesuispenchéversl'avantetpressaimeslèvrescontrelessiennes.Sesdoigtsserrésautourdemesépaulesquesapoitrineafortementaugmenté.Jegoûtaismespropreslarmessaléessurseslèvresetquelebaiserapprofondi,jegoûtaismaproprepeur.
Maisilyavaitplus.
Ilétaitnotreamour-làétaitnotreespoirquenousallionssortirdecelaavecunavenir.Ilyavaitnotreacceptationdel'autre-lebon,lemauvaisetlefranchementmoche.Ilyavaittellementenvierefoulée.Donc,beaucoupd'émotionqu'ilaemballéunSuckerPunchdroitàmonâmeetson,jelesavais,parcequejepouvaissentirsonrythmecardiaqueramasser.Mine
appariésson-faitpourlesien.Toutcelaétaitdansunsimplebaiseretilétaittrop,pasassez,ettoutsimplementparfait.
Jereculai,entirantdansunsoufflepointu.Nosregardssecroisèrent.Unerichessed'émotionbrillaitdanssesyeuxvertsbrillants.Ilpritmajoueavecunemaintendrement,etilaparlédanssabellelangue.Celaressemblaitàtroismots-unlyriquesbref,beauxvers.
«Qu'avez-vousdit?»Demandai-je,mesdoigtsdesserrantautourducouvercle.
Sonsourireétaitsecretetseslèvresétaientsurlemienencoreetmesyeuxsefermer.Jelaisseallerdelacouverture,sesentaitglisserloin,lapiscineautourdemeshanches,etjemesentaisDaemonarrêterderespirerpendantunmoment.
Ilm'aguidéenarrière,etj'enveloppémesbrasautourdelui.Nousnoussommesembrasséspourcequisemblaitêtreuneéternitéetquiétaitpasassezlong.Jepourraiscontinuer,nejamaiscesser,parcequ'encemoment,nousavonscrééunmondeoùriend'autren'existait.Nousnoussommesperdusdansl'autrependantuncertaintempsetletemps,ilhâtésetrampéparlamêmeinstance.Nousnoussommesembrassésjusqu'àcequejesouffle,arrêtantseulementpourexplorerlesunsdesautres.Nousétionsauchaudetrincé,tordantlesunscontrelesautres.Moncorpsarquécontresonetquandjegémis,ilsefigea.
Illevalatête,maisneditrien.Fixaisdepuissilongtempsetsidurquechaquepointdansmoncorpssemblaittroptendu.Mapoitrineserrée.Jesuisarrivé,enplaçantmamaintremblantesursajoue.
Satêteaplongécontremajoue,etsavoixétaitrudeetbrut.«Dites-moid'arrêteretjeleferai."
Jenevoulaispas.Pasmaintenant.Pasaprèstout.Iln'yavaitriendenierplus,etmaréponseétaitdel'embrasser,etsansparoles,ilacompris.
Ilsefixasurmoi,nepastoucher,pastoutàfait.L'électricitéentrenouscasséetatiré.Unsentimentsauvagepulséàtraversmoi.Jelevailesmains,lescoulerdanssescheveux,letirantplusprès.Jebalayaismeslèvressurlessiennes,etsoncorpstremblait.Sesyeuxardentsdérivèrentferméscommemonpoucedéplacésursalèvreinférieure.Mesmains
étaientenmouvement,glissantsurlescordesépaissesdanslecouetledos,autourdesapoitrineetlebas.Basse,surlesplansdursdesonestomac.Ilprituneprofondeinspiration.
Lesbordsdesoncorpsontcommencéàbriller,lacouléedelapiècedansunelumièredouce.Lachaleurestsortidesoncorps.LesyeuxdeDaemonseouvrirentbrusquementetilseredressa,metirantsursesgenoux.Sesyeuxétaientplusverts,àseulementorbesdelumièrepure.Moncœuratrébuchésurelle-même.Unincendieacommencédansmonestomac,répandantàtraversmoicommeunevaguedelave.
Sesmainstremblaientsurmeshanchesetl'attaquesoudainedefrais,lapuissancedébridéelavésurmoi.
Ilétaitcommetoucherlefeuoud'êtrefrappéparunmillierdevoltsd'électricité.Ilétaitexaltant.
Jenel'avaisjamaisétéplusexcité,plusprêt.
Lorsqueseslèvresrencontrèrentlesmiens,milleémotionsontéclatéenmoi.Songoûtétaitdélicieuxetaddictif.Jepressaicontrelui,nosbaisersapprofondissementjusqu'àcequejenageaisdanslessensationsgrisantesquibattentcontretouslesporesdemoncorps.Partoutnousavonstouchémapeauaprisvie.Seslèvrestraînaientunchemindefeudelamineàlacolonnedemagorge.Toutautourdenous,salumièrevacillait,commemilleétoilesquitapissentlesmurs,ladécolorationetsortir.
Nosmainsétaientpartout.Sesdoigtsétaientsurmonventre,passant,entremescôtes.
OK.
"Jevousremercie."
Chapitre34
QuandjesuispartidelamaisondeDaemontôtdimanchematin,ilest
restéavecmoijusqu'àcequ'ilentendelavoituredemamèretirerverslehautdel'allée.Puisilafaitbizarre,supervitessechoseétrangèreetestsortisansêtrevu.Maisalorsqu'ilavaitgisaitdanslelitàcôtédemoi,évidentqu'ilnevoulaitpasmelaisserseulaprèscequiestarrivéavecWill,jenemesentaisplusensécuritédansmavie.Sexn'arienàvoiraveccela,maisquandilestrevenudansl'après-midietnoussommespartispourallerdéjeunerpournousetmamère,chaqueregardpetitesetbrossedenotrepeausignifiaitquelquechosed'infinimentplus-tendreetsachantlaqualitéquiavaitétélàavant,maisaétésoulignée.
Jeneregardaispasdifférent.Unepartiedemoipenséqu'ilseraitaffichésurmonfrontouquelquechoseetj'étaitàmoitiépeurquemamèreseraitenquelquesortedevineretpuisnousaurionsquelesoiseauxmortifiantetlaconversationdesabeillesànouveau,maisellen'apasfait.
Lavieacontinuéetpendantunpetitmoment.Ilétaitlemême...unpeumieuxdanscertainsdomaines,maisaucoursdelasemaineprochaine,etjeDaemoneutrèspeudetempsensemble.Personnen'aparlédeWillàl'exceptiondedemandersijesuisd'accord.MêmeAndrewavaitdemandéetsonnaitvrai.Apartça,ilétaitcommecetévénementn'ajamaiseulieu.IlyavaitunetrèsbonnechancequeDaemonavaitquelquechoseàvoiraveccela.
NospratiquesontaugmentéavecDawson,Matthew,etBlake,etilsinclusaussilerestedenotreéquipage.Toutlemondeconnaissaitleurplan.Toutlemondesavaitaussiquenousneserionspasuneautrechanceaprèsdimanchesinousavonséchoué.
Nousétionsdéjàpoussonsnotrechance.
Blaketenaitàl'écartdugroupe.Ilavaitétédecettefaçondepuisquejel'aiconfrontéausujetdesoncomportementstalkerisheffrayant...Dieumerci."Lelapsdetempsesttoujourslemême.Nousavonsquinzeminutespourentreretsortiraveceux."
"Etsiquelquechosevamal?»DemandaDee,faisanttournoyernerveusementsescheveuxautourdesesdoigtsfanées.
DaemonramasséunmorceaudeOnyx.Chacund'entrenousàcepointpourraitlemanipulerpendantenvironuneminuteetvingtsecondes.Et
aveclepetitmorceaud'opale,iln'amêmepaslapeineDaemonetmoi
"Nousseronstrèsbienaveclesboucliersd'onyx."Iljetalapierredanslapile."Chacundenouspeutrésisterassezlongtemps."
"Maisçanepulvérisésurvosvisages,"Deeaprotesté,lesyeuxécarquillés."Vousêtesjustemanipuler."
Blakeserapprocha."Iln'ajamaisétépulvérisésurmonvisage.Toutcequejefaisaisétaitmanipulermaintesetmaintesfois.Ilestlaseuleexplicationlogique."
"Non.Cen'estpas."Ellelâchasescheveuxetfaitfaceàsesfrères.«Manipulationonyxetayantunetoléranceestunechose.Aprèsl'avoirpulvérisédansvotrevisageesttotalementdifférent."Deeavaitunpoint,maisilétaittoutcequenouspouvionsfaire.
Dawsonsouritpourelleetilatoujoursétéétrangepourmoiquandilafaitsourire,parcequ'ilétaitsiraredevoirunvrai,etilatransformésonvisage."Nousallonsêtred'accord,Dee.Jepromets."
"Etleslasersvousavezleslasersàsurveiller,"Andrewajeté,grimacer."
«Sansdoute»,adéclaréBlake."Maisilsnedevraientpasêtreunproblème.Lesportesdesecoursnesontactivésquelorsquel'alarmesedéclencheetsitoutsepassebien,nousseronsbien.""C'estungrandsi,"murmura-t-Dee.
Heckya,cefutunénormesi,maisnousétionsencelaàlafin.IlsuffitderegarderDawsonaréaffirmépourquoinousétionssurlepointdemettrenosviessurlaligneànouveau.Parcequejesavaishorsdetoutdoute,sielleétaitDaemonverrouilléeàMountWeather,jeprendraisautantderisquesqu'ilyavaitpourlelibérer.
UnepartiedeDawsonavaitdisparuetl'autremoitiéétaitBeth.Aucund'entrenousnepouvaitattendredeluidemarcherloindecela.Etnoussommestousd'allerjusqu'auboutdelaterrepourceuxquenousaimions.
Aprèsuneautresessionéreintanteavecl'onyx,nousl'avonsappeléunenuitetguipésverslesmaisons.MatthieuetlesThompsonsgauche,commeBlake.Deeestalléàl'intérieurtandisquelestroisd'entrenous
attardaitetenfinDawsonadisparuquelquepartautourducôtédelamaison.
Daemonpritmamainetassissurlatroisièmeétape,metirantverslebasentresesjambes,desortequemondosétaitcontresapoitrine."Vousvoussentezbien?"
"Oui,"dis-je.Cefutlamêmequestionqu'ilaposéetout,letempsuniqueaprèslapratique.Etoui,jesortedel'aimaispourça."Toi?"
"Vousnedevezpasvoussoucierdemoi."
Jelevailesyeux,maispenchéenarrière,aimantlasensationdesapoitrineetlafaçondontsesbrasmeencerclés.Ilplongeasatête,pressantseslèvrescontremonpouls.Jepourraisdireoùsonespritallaitetj'étaisàbordcetrain.
Dawsonreparut,lesoleilfadingjetantunhaloautourdelui.Cetrainsearrêterdesebriser.Ilfourrasesmainsdanssonjeanetsebalançasurlestalons,sansdireunmot.
Daemonsoupiraetseredressa."Qu'Est-cequec'est?"
«Rien»,dit-il,lesyeuxlouchantsurlecielassombrirapidement."Jefaisaitjustepenser."
Nousavonsattendutranquillement,parcequenoussavionstouslesdeuxqueDawsonnepouvaitpasêtreprécipitée.Ildisaitcequ'ilétaitqu'ilvoulaitdirequandilétaitprêt.Encoreunefois,jemesuistrouvésedemandantcequ'ilétaitavanttoutcegenredechosesterriblesquiluiétaitarrivé.
Enfin,Dawsonadit:«Vouslesgarsn'avezpasbesoindelefaireledimanche."
lesbrasdeDaemontombèrent."Quelle?"
"Vouslesgarsnedevraientpasavoiràlefaire.ledroitdeDee.Ilesttropgrandrisque.Nousnesavonspassinousallonsvraimentêtreenmesuredepasserdevantcesboucliersonyx.Quisaitcequel'offredeBlakeestvraiment?Celanevousconcernepastous."
Dawsonnousregardaitalors,pleineexpressiondesincérité."Vousnedevriezpasfairecela.QueBlakeetjevais.Cesontnosrisquesàprendre."
Daemonsetutpendantquelquesinstants.«Tuesmonfrère,Dawson,doncquelquesoitlerisqueestlevôtre,ilestàmoi."
Jesouris,basculerlatêteenarrière."EtquelquesoitlerisqueestDaemonde,estàmoi."
"Quejenesuispasd'accordavec,maisvousobtenezcequenousdisons?"Daemonplacésesmainssurmesépaules.
"Noussommesdanslemême,pourlebienetlecarrémentminable."
LescilsdeDawsonabaissé.«Jeneveuxpasvoirl'undevousdeuxseblesser.Jenepensepasquejepourraisvivreavecça."
"Onnevapasseblesser,"Daemondit,sifortementqu'iln'yavaitaucundoutedansmonespritqu'ilcroyaitquecelasoitvrai.Sesmainsseposèrentsurmesépaules,frottantdoucementlesmusclestendus."Chacund'entrenousvontsortirdelà,avecBethetChris."
Tirersesmainsdesapoche,Dawsonlesenfonçadanssescheveux.«Merci.»Seslèvressecontractèrentalorsqu'ilbaissaitsesmains."Tusais,jevais...jevaisdevoirquitterparlasuite?
Peut-être...Jepeuxfinirlesemestre,maisBethetjedevraipartir."
LesmainsdeDaemoncalméesetjesentaissonvoyagedecoeursurelle-même,maissesmainsontcommencéànouveau.«Jesais,monfrère.NousferonsensortequeBethestcachéjusqu'àcequevousêtesprêtàpartir.Ilvasucer,mais...maisjesaiscequevousavezàfaire."
Sonfrèrehochalatête."Nousallonsresterencontact.»«Biensûr»,adéclaréDaemon.
Abaissermonregard,jememordaislalèvre.Man,jesortedevoulaiscommencerBalling.Leurfamillenedoitpasêtrediviséànouveau.Toutcelaàcausedecequ'ilsétaient,etaucund'entreeuxontapportécelasureux-mêmes.Iln'apasétééquitable.
Lepiredetout,ilnesemblepascommeilyavaittoutcequenouspouvionsfaireàcesujet.
...
Jeudisoir,aprèsuneautresessiondeformationengourdissantlapeau,Daemonetjecédéànotrebesoindesucrefolleenfrappantlefast-foodjoint-douxthélocalpourlavictoire.Aulieud'allerdans,ilaabaisséleverrousurledosdesonSUVetnousdécompressé.
Lecielétaitclairetlesétoilesscintillantesontcommencéàremplirlescieux.Chaquefoisquejeregardaislesétoiles,jepensaisàDaemonetsongenre.
Ilm'auncoupdecoudeludique."Àquoipenses-tu?"
Jesourisautourdelapaille."Parfois,j'oubliecequevousêtes,maisjevoiscesétoiles,etjemesouviens."
«Oubliez-vouscequevousêtes?"
Rire,jebaissaimatasse."Oui,jesupposequejefais."
"Agréable."
Jebalançaismespiedsavantetenarrière."Maissérieusement,jefaisvraiment.Jepensequesilepublicconnaissaitlesgars,ilsavaientsehabitueràlaLuxen."
"Vraiment?"Ilavaitl'airchoqué.
J'aihaussélesépaules."Vousêtesvraimentpasdifférent.»«Enplusdelachoseentièredeluciole,"at-iltaquiné.
"Ouais,enplusdecela."
Ilritetsepencha,sefrottantlementonlelongdemonépaulecommeungroschat.Penserqu'ilaimeraitla
idéedeluiêtrecomparéàunlionouquelquechose,jesouriais.«Jeveuxquevousportiezl'opalesurvousdimanche",at-ildit.
«Quoi?»Jereculaiettorduverslui."Pourquoi?Vousêtesleplusfortdenoustous".
Unsourirearrogantapparut."Etvoilàpourquoijenepasbesoindel'opale."
"Daemon."Jesoupire,remettantleresteduthé.Ill'apris."Votrelogiqueéchoue.Parcequevousêtesplusfort,l'opaleferapluspourvousquechacund'entrenous".
Ilsirotaitlethé,sesyeuxpratiquementscintillantes."Jeveuxquevousportezl'opaleenquoiquecesoitlecasvamal.Jenediscutepasavecvous".
"Quelquesoit."Jecroisailesbras.
"Etsivousn'êtespasd'accord,jevaisteattacheetpasdanslafaçonamusanteetvousenfermedansvotrechambreàcoucher."Mabouchebée.
«D'accord,peut-êtredanslafaçonamusante.Commeplustard,aprèstoutestfait,jereviendraiet-"
Jeluiaicoupé."Jevoudraisvousvoiressayerdemeligoter."
Sonsourcilarqué."Jepariequetuleferais."
«Tais-toi,"grognai-je."Jesuissérieux."
"Moiaussivousportezl'opale."
Jerenfrognai."Celan'aaucunsens."
"Ilestparfaitementlogique."Ilembrassamajoue."Parcequejesuisparfait."
"Oh,monDieu."Jeluicoudé,etilsemitàrire.Jemesuistournémonregardverslecielétoilé,puisilm'afrappécommeuncamiondeciment.Commentpourrions-nousn'avonspaspenséàçaavant?"J'aiuneidée!"
"Est-cequ'ilimpliqued'obtenirnu?"
JeDaemonuncoupdecoude."Dieu.Non,vousêtesunperv.Elleimpliquel'opale.Quefairesinouspouvonsbriserenmorceauxetdelepartagerentrenous?"
Sessourcilsfroncésparlaconcentration."Celapourraitfonctionner,mais
ilestunrisqueénorme.Quefairesinousromponslerocher?Jedoutequecelafonctionneraitsousformedepoudre.Etmêmesinousavonsréussiàlecasserenmorceaux,est-ilencoreefficace?"
Touteslesbonnesquestions."Jenesaispas,maisnepeuxpasnousessayer?Alorstoutlemondeestprotégé,aumoinsquelques-uns."
Ilneditrienpendantunlongmoment."Ilesttellementd'unrisque.Jepréfèresavoirquevousêtesprotégéaulieud'espérerquevousêtes.Etjesaisquecelamefaitsonnerégoïste,maisjesuis.Jesuisincroyablementégoïstequandilvientàvous."
"MaisDawson...?"
Daemonmeregarda."Commejel'aidit,jesuisincroyablementégoïstequandilvientàvous."Honnêtement,jenesaispasquoidire.
Ilsoupiraenfrottantsapaumelelongdesamâchoire."Sinousavonsfinipardétruirelapièced'opale,alorsvousallezlà-basavecrienquevousreculez.Matthew,Dawson,etmoisommesLuxen.Nousallonsêtreplusfortsquevous.Nousnenouslasseronspasaussifacilement.Onn'apasbesoindelapièced'opale,pascommevousfaites."
"Mais-"
«Jenesuispasprêtàrisquer.Sibriserl'opaleaffaiblit,alorscommentest-cevraimentvousaider?"Ilsecoualatête."Onn'apasbesoinducoupdepoucesupplémentaire.Tufais."
Mesépaulesaffaisséesàlafinalitédanssesparoles.Frustrationgonflaitenmoi.Cenefutpasquejenecomprendspascequ'iladit,nousn'avionspasd'accord.
Plustard,Daemonrécupérél'opaled'oùsontrouhideyétaitetlaserradansmapaume,enroulantsamainautourdelamiennequenousétionssurmonporche.oiseauxdenuitchantéesautourdenous,undaisdepépiementsetdesappels.Lesrosesjeplantésaprèsl'écoleunesemainedeprintempsavantremplissaientl'airavecunparfumpropreetfrais.
Ilseraitromantiquesijenevoulaispaslefrapperauvisage.
"Jesaisquevousêtesfou."Sesyeuxrencontrèrentlesmiens."Maiscela
mefaitmesentirmieuxàproposdetout.OK?"
"IlyaquelquesjoursvousavezditDawsonqueriennevaallermal."
"Jel'aifait,maisjusteaucasoù...Jeveuxquevoussoyezenmesuredesortir,peuimportequoi."
Moncœurbégaya."Qu'est-ceque...qu'est-cequevousdites?"
Ilsourit,maisilaétéforcéetjedétestaisça.«Siquelquechosevamal,jeveuxquetutesortirdelà.Sivousdevezquittercettemauditevilleoudel'état,faites-le.Etsipouruneraisonquelconque,jenepeuxpassortirdelà,vousnevousarrêtezpas.Comprenezvous?"
Airseprécipitahorsdemespoumonsdouloureusement."Tuveuxquejetelaisse?"
LesyeuxdeDaemonétaientbrillantscommeilhochalatête."Oui."
"Non,"jecrie,arrachement.«Jenetequitteraijamaisderrière,Daemon."
Ilserramesjoues,metenanttoujours."Jeconnais-"
"Non,vousnelefaitespas!"Jesaisissespoignets,mesdoigtsdemordredanssapeau.«Voulez-vousmelaissersiquelquechoseestarrivéàmoi?"
«Non»Sonvisagesetorditenunegrimaceféroce."Jeneferaisjamaisça."
"Alors,commentpouvez-vousmedemandezdefairelamêmechose?"Jesuisauborddeslarmes,surtoutparcequejenepouvaispassupporterl'idéedeDaemonêtrecapturé,lasouffrancecequesonfrèreavait."Vousnepouvezpas."
«Jesuisdésolé."Leslignesdesonvisageramollietilbaissalatête,meembrasserrapidement."Tuasraison.Jenevousauraispasdemandédelefaire".
Jeclignedesyeuxfurieusement."Commentpouvez-vousmêmeenvisagerdemedemanderdefairequelquechosecommeça?"Maintenant,jevoulaisvraimentlechaussette,parcequemoncœurbattaitlachamadeetterrible,lesimageshorriblesétaientdansmatête.Maisalors...alorsje
mesuisrenduquelquechose.
"Vouscédéassezfacilement,"murmurai-je,méfiant.
Ilrit,glissantsesbrasautourdemesépaules,metirantcontrelui.«Jecomprendscequevousvoulezdire."
Euh,oui,celaétaitbizarre.J'aidonnématêteenarrière,àlarecherchedesonvisagepourunsignerévélateur.Maistoutcequejevoyaisétaitlatendresseetunpeudel'auto-assurancebéatquiétaittoujourslà.Jenel'aipasprislapeinedeluidemanders'ilsecachaitquelquechose,parcequejedoutaisqu'ilavait«Coupé,etjevoulaiscroirequ'ilavaitvul'erreurdesesmanières.
Maisjenesuispasstupide.
Chapitre35
L'après-midiavantlebal,Deeétaitdansmachambre,tordantmescheveuxautourd'unferàfrisermoyendubaril.Alorsquelaconversationacommencéunpeumaladroit,ilassouplijusqu'àenvironmi-cheminàtraversleprocessusdecoiffage.Laconversationétaitlégèreetfacileaumomentoùelleavaitépinglémescheveuxdansuneconceptioncomplexequiamontrétoutsontravail.
Jepostulaismonpropremaquillagedesyeuxquandelleétaitassisesurleborddemonlit,sesmainscroiséessursesgenoux.Elleétaitalléeavecunetorsiond'unesimplequeuedechevalavecsescheveuxenrouléautourdeluienunchignonépais,unlookclassiquequiamontrésonvisageangulaireparfaitement.
Frottermonpetitdoigtsousmonœil,jeBlendedl'eye-linermarron."Etes-vousexcitéàproposdecesoir?"
Ellehaussalesépaules."Jeveuxjustedelefaire,parceque,vouslesavez,ilestnotredernièreannée.Ilvaprobablementêtrenotredernièreannéeensemble,noustous,etjeveuxenfairel'expérience.JesaisqueAdamvoudraitquejealleretavoirduplaisir."
Jeplaçail'eye-linerdansmonsacetenracinéautourdemonmascara."Ilserait,"jel'aidit,enregardantdenouveaudanslachambreàcoucher."Ilsemblaitquelegenredegarsquivoudraitlemeilleurpourvous,peuimportecequecelasignifiaitpourlui."
Unsourirevacillaetdisparut."Ilétait."
Avecunsentimentdetristesse,jemesuistournéverslemiroiretmonregardlaissétombersurletubed'or.ElledevraitêtreavecAdamcesoir."Dee,I'm-"
«Jesais."Uneseconde,elleétaitsurlelitetl'autre,ellesetenaitàlaporte.Samoitiéinférieurefanédehorsetwow,étaitbizarredevoir."Jesaisquevousêtesdésolé.Jesaisquevousjamaiseul'intentiond'Adamàmourir".
Jemesuistournéverselle,tordantlapièced'obsidienneentremesdoigts."Jevoudraistoutchangersi
Jepourrais."
Sonregardvacillaitloindemoi,réglersurmonépaule."Avez-vouspeurdemainsoir?"
Faceaumiroirunefoisdeplus,jeclignedesyeuxlarmes.Pendantunmoment,ilavaitl'impressionquenousétionsvenusjusqu'ici,maislaporteavaitétécritiquédansmonvisage.D'accord,peut-êtrequenousétionsvenusquelquepart,maispasaussiloinquejevoulais.
Alors,cessed'êtreunwussy,jemesuiscommandé.Voilàbeaucoupdemaquillageàperdre.
"Katy?"
«Jesuiseffrayé,"admis-jeavecunpetitrire."Quineseraitpas?Maisjevaisessayerdenepaspenseràcesujet.Voilàcequejel'aifaitladernièrefois,etjesuistellementflippé".
«Jeseraispaniqué,peuimporteceque-jeflippé,enfait,ettoutcequejefaisestenattenteparlavoiture."Elleadisparudelaporteenunéclairetréapparutparleplacard.Elledéballaamoureusementmarobedebal."Justeêtreprudentetdegardermesfrèresentoutesécurité.OK?"
Moncœuratrébuchéetjen'apashésité."OK."
lieuxdecommutation,elleaterminéavecsonmaquillage,etjeglissésurmarobe.Mamanestapparudansmachambreàcoucher,caméraàlamain,eticinoussommesallésànouveau.ElleclaquadesphotosdeDeeetmoi,atouslesyeuxlarmoyants,enparlantdelafaçondontjel'habitudedejouerdress-updansseschaussuresetcourirautourdelamaisonnue,etcefuttoutavantgaucheetDeeDaemonestarrivé.
Ilnepourraitempireràpartirdelà.
MaisquandDaemonentradanslesalonoùj'aiattendu,tripotantunpetitembrayageMamanm'adonné,jefusfrappésansvoix.
Daemonavaitl'airbiendansàpeuprèstout-jeans,dessueurs,unbûcherontenue,maisdansuntuxnoiradaptéàseslargesépaulesetdeshanchesétroites,ilétaitabsolumentincroyable.
vaguessombressonttombéssursonfront,balayéversladroite.Ilatenuunjolicorsagedansunemain.Commeilseredressasacravate,sonregardacommencéauboutdemeschaussuresetafaitlalecturelentejusqu'à,persistantedansquelquesendroits,jel'espéraisquemamèren'apasremarqué.Sesdoigtscalméesautourdelacravate,etjerincés,sentantl'intensitédanssonregardetsonapprobation.
Daemonafaitcommelacouleurrouge.
Mesjouesdevaientcorrespondremarobealors.
Ilsedirigeaversmoiaveccettecrânerierock-staretarrêtéunpieddevantmoi,baissalatête,etmurmura:«Tuesmagnifique."
Unflutterprofondacommencédansmonestomacetlapropagation."Jevousremercie.Vousneregardezpassimalvous".
Mamanvoletaitautourcommeunpetitoiseauerratique,prendredesphotosetagitersurnous.Chaquefoisqu'elleregardaitDaemon,elleaobtenuleregarddebichesursonvisage.Elleétaittotalementéprisdelui.
Elleaprisbeaucoupdephotosdeluienprenantlecorsagedehorsetattachantàmonpoignet.Lecorsageétaitsimpleroseenpleinefloraisonentourédefeuillesvertesetlesouffledubébé.Beau.Nousavonsposé
pourlesphotosdemamanetl'ensembleduprocessusétaitnaturel,riendetelqueSimonetretouràlamaison.MespenséeserraientàSimonquenousavonsfaituncoupleplusdephotosetDaemonéchangésurl'appareilphotopourquenouspuissionsfaireunepartiedubitmère-fille.
Simonétaitvivant?Blakeavaitjuréqueladernièrefoisqu'ilavaitvuSimon,legarçonavaitétévivantqueleDODluicharrié.Qu'est-ilarrivéàSimonétaitparcequ'ilmel'avaitvuperdrelecontrôledelaSource.Unautredécèspossibleliéàmoi,etSimondevaitêtremort,parcequecequeveulentleDODouDaedalusavecluienvie?Ilétaittoutsimplementhumain...JepensaisàCarissa.
Daemonposasamainsurmondosinférieur."Oùenêtes-vous?"
Jeclignedesyeux,tirésenarrièredansleprésent.«Jesuisici,àdroiteavecvous."
"J'espere."
Mamanestvenu,metirantdansuneétreinte."Bébé,tuasl'airsibeau-vousdeuxregardezsibeauensemble."
Daemonrecula,souriantàmoisursonépaule.
«Jenepeuxpascroirequecequ'ilest.Votrebaldepromo,"dit-elle,reniflantcommeellesoutenu,faceàDaemon.
"Ilétaitjustehierquandellecouraitdansnotremaison,arrachantsondiapers-"
"Maman,"Jeclaquafinalementsauterdanslaconversation.SondittoutbébéKatyhistoiresétaitassezmauvais.Toutelesentendreétaitmortifiant.MaisavecDaemonilétaitenvironmillefoisplushorrible.
LesyeuxdeDaemonéclairésavecintérêt."As-tudesphotos?S'ilvousplaîtmedirequevousavezdesphotos".
Sonvisageaéclatédansunlargesourire."Enfait,jelefais!»Elleseretournaversunebibliothèquedanslecoin,Stockpleind'imageshumiliantes.«Jelachroniquepartout"
"Oh,regardel'heure."JesaisislebrasdeDaemonetatiré.Iln'apas
bougé."Nousavonsvraimentbesoind'aller.»«Ilyatoujoursdemain»,at-ilditàmamère,unclind'œil."Right?""Jenevaispastravaillerjusqu'àcinqans.»Ellesourit.
Cefutdoncpaslecas.Surlechemin,elleaarrêtéetm'adonnéuneautreaccolade.«Vousneregardezbeaubébé.Jesuissérieux."
"Jevousremercie."Jeserraisondos.
Elletenaitsurcommesiellenevajamaisselaisseralleretjenemedérangepas,caraprèsdemainsoir,ilyavaitunechancequejenepeuxpasrevenir.Ilmefallaitdoncl'étreintedemamamanetjenesuispastropfierpouradmettre.
«Jesuiscontentpourtoi,»murmura-t-elle."Ilestunbongarçon."
Jepoussaiunsourirelarmoyant."Jeconnais."
«Bien.»Elleserecula,tapotantmesbrasaveclesdeuxmains."Couvre-feu?"
"JE-"
«Vousenavezpascesoir."Pourmonchoc,ellesourit."Ilsuffitdesecomporteretnepasfairetoutcequevousallezregretterlematin."Sonregarddérivasurmonépaule,etellemurmura:«Ceneseraitpasbien."
"Maman!"
Rire,ellem'adonnéunepousséelégère.«Jesuisvieux,pasmort.Maintenant,allez-yetamusez-vous."Jesuispartiaussivitequejepouvais."Vousn'avezpasentenducettedernièrepartie,non?»SouritDaemon.
"OhmonDieu…"
Inclinerlatêteenarrière,ilsemitàrirecommeilaprismamain.«Allons,milady,votrecharattend."
JeriaiscommejemontaidansDollyetunefoisqu'ilétaitàl'intérieur,nousavonssoutenularadiojusqu'àcequenousétionsàmi-chemindel'écoleetDaemonm'aenvoyéuncoupd'oeilsurlecôté."Vousavezvraimentl'airbeau,Kitten.Jesuissérieux."
Jesouris,courirmesdoigtssurlesperlessurmonembrayage."Jevousremercie."
Ilyavaitunepause.«Jepensaisquevousavezregardébellenuitderetouràlamaison,aussi."
Matêteseverslui,l'embrayageoublié."Vraiment?"
"Hellsoui.Jedétestaisquevousétiezavecquelqu'und'autre.»Ilritdemonexpression,puisrecentréesurlaroutesombre.Lesourirefaciletirasurmoncœur.«QuandjevousaivuavecSimon?Jevoulaisbattrelamerdejamaiséprisdeluietvousarracher".
J'airi.Parfois,j'aioubliéquependantcestumultueusespremiersmoisdeseconnaître,d'uneinfimepartieminusculedeluipeut-êtremeaimé.
"Alors,oui,jepensaisquetuétaisbellealors."
Jemordismalèvreetespéraisquejenel'avaispasbarbouillémonbrillantàlèvres.«Jepensaisquetuétaistoujours..."Belleétaitpasexactementundescripteurviril,doncjesuisalléavec,"Trèsbeau."
"Qu'est-cequevousvoulezdireestquevousaveztoujourspenséquej'étaisincroyablementchaudetvousnepourriezpasprendrevosyeuxdemoi."
"Nousavonsvraimentbesoindetravaillersurvotremodestie."Lesboisflouesàl'extérieurdesfenêtres,etjepouvaisvoirmonsouriredanslaréflexion."MaisDieu,avez-vousjamaistickmeoff.""Ilestunepartiedemoncharme."Jegrognai.
Lebalaeulieuaumêmeendroitretourétait-legymnasedel'écolesecondaire.Biensdefantaisieici.Leparkingétaitpleinàcraqueretparcequenousétionsunpeuenretard,nousavonsdûquitterDollydanslasectionépistaxis.
Daemonaprismamainquenousnousbaladionsàl'école.L'airétaitchaudavecjusteunsoupçondefraîcheur.Lesnuitsétaientencoreassezfroidicienmai,maisjenel'aipasbesoind'unchâleouquoiquecesoit,nonpasavecDaemonàcôtédemoi.Ilatoujourssouffléhorsd'unequantitéincroyabledechaleur.
Auretour,legymnaseavaitététransforméepartouslesautomnedécorationsdefête,maispourlebal,leslumièresblanchesavaitétéenfiléeslelongduplafondetdescendrelesgradinsfermés,formantuneffetdecascadeéblouissante.Lesgrandesfeuillesdesplantesenpotontétéamenés,entourantlestablesblanches-lingecouverteassisauborddelapistededanseemmêlés.
Lamusiqueétaitforte,etjepouvaisàpeineentendrecequeDaemonmedisaitcommeilmetiraversl'avant.Lesaapparudenullepart,enprenantmamainetmetirantverslesol.Elleavaitl'airgénialdansunerobedetrompettebleuprofondquiflattaitsescourbesdesablier.Outsurlesold'autresfillesnousontentourés.
LeriremêléaveclerythmeetjepensaisduclubàMartinsburgetlescages.
Totalementdifférentsmondes.
Daemonreparut,medérobantlesfilles.Cefutunedanselenteetsonbrasadapterparfaitementautourdemataille.Jeposaimajouesursonépaule,heureuxqueluietDeemeavaitconvaincuenfaisantlachosedebal.Sortiretfairecelasentaitbien,commeunpoidsdesepttonnesaétélevédemesépaules.
Daemonfredonnaitaveclachanson,sonmentonbrossagemajouechaquetellementsouvent.J'aimélafaçondontsapoitrinevibraitcontrelemien,merappelantlafaçonnaturelledesoncorpssesentait.
Verslafindelachanson,j'aiouvertmesyeuxetilsenferméavecBlake.
Jesuçaisdansunsoufflepointu.Avaitpasattenduqu'ilsoitici,afindevoirBlakeacauséunpeudechocpourtireràtraversmoi.Était-ilavecquelqu'un?Aucunefilleétaitprèsdelui,maiscelaneveutriendire.Quelquechosesurlafaçondontilsetenaitlà,àregardernousétaitau-dessusdufacteurdefluageacceptablepourmongoût.
Uncoupleaemménagé,enriantquelegarçongrattaitàseshanches.Quandilspassèrent,Blakeavaitdisparu,mais,unsentimentickybizarreavaitsurgidansmonestomac.Lesentimentquejesuisàchaquefoisquejel'aivuBlake,quisignifiaitquej'essayédenepaspenseràluidutout.
Enlevoyantmefaisaitpenseràquelqu'und'autre,cependant.Jelevailatête."Dawsonnevenaitpas?"
Daemonsecoualatête."Non,jepensequ'ilavaitl'impressionqu'iltrahissaitBeths'ill'afait."
"Wow,"murmurai-je,nesachantpasquoipenser.SondévouementàBethétaitplusadmirable-ilétaitenquelquesorteimpressionnant.Peut-êtreétaitl'ADNétranger.
lebrasdeDaemonserréetletuxtendusursesépaules.
Oui,sansaucundoutel'ADNétrangerautravailsurdenombreux,denombreuxaspects.
Aprèsladanselente,AndrewetDeenousontrejoints.Elleavaitl'airaussidivinequejepensaisqu'elleseraitdanssarobeetfraîche,lookpropre.JenotaisqueDeeetAndrewmaintenusàunedistancediscrèteentreeux.Pourmoi,ilétaitclairqu'ilsétaientjustedesamis,plusseulementparcequ'ilsontpartagéquelquechosequ'ilsontperdu.
LorsqueDaemongauchepourtrouverquelquechoseàboire,jesuisaveugléparAshetsadatehumaine...etsapetiterobenoire.
Ashsouritcommeunchatquiamangétouteunefamilledecanaries."David,celaestKaty.Nevousinquiétezpassesouvenirdesonnom.Vousaurezprobablementoublier."
Jeluiaiignoréetaoffertuncoupdemain."Ravidevousrencontrer."
Davidétaitbeau-trèsbeauetpourraitfacilementtenirsonpropreavecleLuxen.Ilavaitdescheveuxbrunsbouclésetsesyeuxchaudsdewhiskydecouleurétaitsympaaussi.Iladonnéunebonnepoignéedemain.«Monplaisir."Etpoli.Quefaisait-ilavecAsh?
"Jedisposedecertainstalents,"dit-elleàmonoreille,commesiellelisaitmespensées,etjefronçalessourcilsàelle."DemandezDaemon.Ilpeutvousdiretoutàleursujet."Redresser,ellesemitàrire.
Aulieudelafrapper,cequiétaitquelquechosequejevoulaisvraimentfaire,etjepouvaissentirlaSourcemesuppliantd'êtreutilisés,jesourisdoucementcommejel'aibrossédevantelleetplacémamainsurla
longueurexposéedesonmincedos.Unesurtensionélectriqueàhaute-chargéeestpassédemamainàsapeau.
Laissantéchapperunfaiblecri,Ashsursautaetseretourna."Toi…"
Acôtéd'elle,Davidavaitl'airconfus,maisderrièrelui,Deeéclatéderire.Jesouriais,donnantAshunpetitclind'oeilavantdeseretourner.Daemonsetenaitlà,avecdeuxtasses,unsourcilarqué.
"BadKittenpeu,»murmura-t.
Grimaçant,jetendaisetl'aiembrassé.Ilétaituninnocent,oupeut-êtrequ'ilétaitsurmafin,maisDaemontotalementprislà.Lorsquenousnoussommesquittés,j'étaisàboutdesouffle.
Enquittantlegroupederrière,nousavonsdanséànouveau,siprèsquejegardaisenattented'unenseignantàvenirautouretnousbriser.Plusieursfois,jedanséavecLesaetmêmeDeesesontjointsàlafois.Nousavonstousregardéridicule,agitantautouretavoirduplaisir.
Aumomentoùj'étaisderetourdanslesbrasdeDaemon,nousavionsétéaubalpendantenvirondeuxheures.Certainsdesenfantsétaientdéjàquittent,sedirigerverslespartiesnotoiressurleterraindanslesfermes.
"Tuesprêtàquitterencore?»Dit-il.
"Avez-vousprévuquelquechose?"Ohçaalors,est-cemonespritsedéchaînerensuite.
«Jefais."Ilsouritmalicieusement."J'aiunesurprise."
Etmonespritestalléloin,loinausud,àcemoment-là.Daemonetlemotsurprisedanslamêmephraseétaitgénéralementuneaventuredivertissante.
"Trèsbien,"jel'aidit,enespérantquejesonnaitadultesetfraîchetoutmoncœurfaisaitladansestupidehappy-fille.
TrouverLesa,jeluiaiditquenouspartionsetluiadonnéuneaccolade.«Avez-vouslesgarsobtenirunechambred'hôtel?"Elleademandé,lesyeuxbrillantsdansleslumièresblanches.
Jefrappaisonbras."Non.Dieu.Ehbien...Jenepensepas.Ilditqu'ila
unesurprisepourmoi."
"Totallylachambred'hôtel,"cria-t-elle."OhmonDieu,vouslesgarsallezavoir,vouslesavez,lemotdethreeletter."
J'aisouris.
LesyeuxdeLesarétrécies,puissesontouvertes."Attendez.Avez-vousguys-»«Jedoisyaller."J'aicommencéàsedétacher,maisellesuivi.
"Tudoismedire!Jedoissavoir.»Derrièreelle,leTchadregardaitcurieusement.
Seéloigner,jesecouaismatête."Jedoisvraimentaller.Jeteparleraiplustard.S'amuser."
«Oh,nousferionsmieuxdeparlerplustard.Jelademande".
Promettantdel'appeler,jepuischerchéDee,maistoutcequejetrouvaisétaisAsh,etaprèsjel'aizappéplustôt,elleétaitàlarecherchecommesiellevoulaitsevenger.Jevirédansl'autresens,balayantlesolpourlawillowyfilleauxcheveuxdejais.
Jedonnaiquandjel'aivuDaemonnouveau."Avez-vousvuDee?"
Ilacquiesca."Jepensequ'elleaquittéavecAndrew.Ilsontdécidéd'alleràlasalleàmangerouquelquechoseetmanger."Jeregardai.
Daemonhaussalesépaules.
Maintenant,jenesavaispasàproposdemaconvictionplustôt,quandilestvenuàleurrelation.AdametDeeétaientconnuspourfairedeschosescommeça.Puisànouveau,Luxenaimaitmanger...toutletemps."Vousnepensezpasqu'ilssont...?"
«Jeneveuxmêmepassavoir."
Moinonplus,jedécide.Prenantsamainofferte,noussommesretournéssurlegymnasetorrideetdanslecouloirdebanderoleschargé.Lestempsavaientabandonnél'extérieur,maisl'airfroidsesentaitbiencontremarougeurdelapeau.
"Allez-vousmeparlerdelasurprise?"
"Sijel'aifait,alorsilneserapasunesurprise,"répondit-il.
Jefislamoue."Maisilestunesurprisemaintenant."
"Bienessayé.»Ilrit,ouvrantlaportepourmoi."Getinetsecomportervous-même."
"Peuimporte."Maisjemontai,traversantprimlymesjambes.Daemonritdenouveaucommeilloppéautourdel'avantdesavoitureetaobtenudans.
mejetantuncoupd'oeil,ilsecoualatête.«Vousêtesentraindemourirdesavoir,non?"
"Oui.Vousdevezmeledire."
Ilneditrienetestrestésilencieuxtoutlecheminduretour,àmagrandesurprise.L'excitationnerveuseconstruitàl'intérieurdemoi.Ilavaiteuseulementquelquesminutesicietlàd'êtreseulensembledepuiscefatidiquesamedisoir.
Étrangecommentquelquechosesiterribleetsibeaupourraitseproduiredansunenuitlemeilleuretlepirejourdemavie,jemesuisrendu.
JenevoulaispaspenseràWill.
Daemongarélavoituredanssonallée.Lalumièredusalonétaitdanssamaison."Restezdanslavoiture,d'accord?"
Quandjehochélatête,ilestsortietadisparu,disparuenunéclair.Curieux,jetorduautourdanslesiège,maisjeneluiouquelqu'unvoispas.Quepourrait-ilêtrejusqu'à?
Soudain,laportedemavoitureouverteetDaemontenditlamain."Prêt?"
Unpeuassommédécaléparsaréapparition,jeluiaidonnémamainetmelaissaiswoopsurleSUV.«Alorsmagrandesurprise...?"
"Tuverras."
Maindanslamain,nousavonscommencéàmarcher.Jepensaisqu'ilallaitmeconduireàsamaison,maisiln'apas,etquandnousavonspassélamineetfaitnotrecheminsurlaroute,jenesavaispascequ'il
avaitprévu.Cefut,jusqu'àcequejevoyaisquenousallionsàlarouteprincipaleetquandnousnoussommesarrêtés,j'aétéreprisplusieursmoispourlapremièrefoisjel'aiapprislegenredeDaemon.
Jesuissortienfaced'uncamion.
Ouais,mouvementidiot,maisjeavaisétébouleverséeetnel'avaispaspensé.Douche-versiondeDaemonavaitétéàblâmer.
Traverserlaroute,jesuisuneidéegénéraledel'endroitoùnousallions.Lelac.SerrantlamaindeDaemon,jeretinsunsourirestupide.
"Pensez-vousquevouspouvezmarcherdanslestalons?»Ilademandé,fronçantlessourcilscommes'ilvenaitpensait.
Douteux,maisjenevoulaispasgâchertoutcelapourlui."Ouais,jevaisbien."
Ilpritlentementdetoutefaçon,cequejenesuispastombéàplatsurmonvisageoucassermoncou.Incroyablementdoux,enfait,commeilafaitensorted'obtenirtouteslesbranchesbassesdelarouteetàunmomentdonné,ilamêmelaisséunepartiedesavraieformesaisiront.Lalumièreblancheentouréesamain,jetantsurlesolinégal.
Quiavaitbesoind'unelampedepochequandvousavezeuDaemon?
Ilafalluunpeupluslongtempsquelanormalepourserendreaulac,maisj'aiappréciélapromenadeetsacompagnie.Etquandnoussommessortisdeladernièrecaged'arbresetlascènedevantmoidéplié,jenepouvaispascroirecequejevoyais.
Moonlightreflètesurleseauxcalmesetplusieurspiedsdelarive,àcôtédesfleursblanchesquiavaientcommencéàfleurir,étaientplusieurscouverturesétaléesetempilésausommetd'uneautre,lacréationd'uncoinsalonconfortableprospectifs.Ilyavaitquelquesoreillersetunegrandeglacière.Unfeucrépitaitplusprèsdulac,entourépardegrossespierres.
Iln'yavaitpasdemots.
Laconfigurationentièreétaitexceptionnellementromantique,doux,impressionnant,etdonc,siparfaitquejemedemandaissijerêvais.Je
savaisqueDaemonétaitcapabledemesurprendre:ilatoujoursfait,maisça...?Moncœursegonflasivitequej'étaissûrflotter.
«Surprise»,dit-il,pasàpasenavant,ledosaufeu.«Jepensaisqueceseraitmieuxqu'unepartieouquecesoit.Etvousaimezlelac.Moiaussi."
Jeclignedesyeuxlarmes.Dieu,jedevaisarrêterdepleurertoutletemps,surtoutcesoir,parcequejel'avaischargémescilsaveclemascara."Ilestparfait,Daemon.OhmonDieu,ilestmerveilleux."
"Vraiment?"Unpeudevulnérabilitéglisséedanssavoix.«Tuaimesvraiment?"
Jenepouvaispascroirequ'iladûdemander."Jel'adore."Etpuisjecommençaisàrire,cequiétaitmieuxquedepleurer.«Jel'aimevraiment."
Daemonsourit.
Jemesuislancésurlui,enroulantmesbrasetmesjambesautourdeluicommeunsinge-filledémente.
Rire,ilm'aattrapéetnetrébuchent."Vousl'aimezvraiment,»dit-il,lamarchearrière."Jesuisheureux."
Tantd'émotionsontétéencoursd'exécutionàtraversmoiquejenepouvaispasinstallersurunechose,maisilsétaienttousbons.Quandilm'aposé,jeretiraimeschaussuresetadéménagéauxcouvertures.Ilsétaientdouxsousmesorteils,luxueux.
Assis,jeglissaimesjambessousmoi.«Cequiestdanslaglacière?"
"Ah,lesbonneschoses."Iljaillitetestapparuàcôtédelaglacière,àgenoux.Ilfissuréeouvert,sortitunebouteilledevinetdeuxverres."Winecooler-fraise.Votrefavori."
J'airi."OhmonDieu."
Ilasautélebouchonavecunesortedepouvoiralien-esprit-Source-Jedibizarreetverséchacundenousunverre.Jel'aiprisetbuleliquidepétillant.J'aiaimélerefroidisseurdevin,cariln'apaslegoûtdel'alcooletjesuisvraimentunléger.
"Whatelse?"Demandai-je,penchéau-dessus.
Ilenestsortiuneboîteetilpelésoigneusementlecouvercleetinclinéversmoiil.fraisesenrobéesdechocolatroulétemptingly.
Mabouchearrosée.«Avez-vouslesfaire?"
"Ha.Non."
"Euh...neDeelesfaire?"
Celaaobtenuunrire.«Jeleuraicommandéàpartirdumagasindebonbonsenville.Essayezune?"
Jel'aifaitetjepensequemaboucheestmortetestalléauciel.Jemay'vemêmebavésurmoi-même.«Ilssontsibons."
"Ilyaplus."Ilasortiunrécipientenplastiqueremplidefromageetcraquelinsentranches."Aussipré-fabriquésàpartirdelaboutique,parcequejenesuispasuncuisinierouautrechose."
Quisesouciaitcommentilaobtenuleschoses?Ill'afait-toutcelaétaitlui.
Ilyavaitaussidessandwichsauconcombreetunepizzavégétarienne.Parfaitnourrituremunchie,etnousavonscreusédans,rireetmangerpendantquelefeuestmortlentement.
"Quandavez-voustoutcela?»Demandai-je,atteignantpourmoncinquièmeoualorstranchedepizzavégétarienne.
Ilramassaunefraise,inspectantlesyeuxplissés.«J'aieul'étoffedanslaglacièreicietlescouverturesenveloppédansunetoile.Toutcequejefaisaisquandnoussommesrentrésétaitvenuiciréelrapide,étalerl'étoffe,etallumerlefeu".
Jeterminaimatranche."Tuesincroyable."
«Jesaisqu'ilnevousapaslongtempspourserendrecompteque."
"Non.Jel'aitoujourssu."Jel'airegardéautourrootpouruneautrefraise."Peut-êtrepasaudébut..."
Ilregardaverslehaut."Mongénialitéesttoutausujetdelafurtivité."
«Est-il?"LatempératureavaitchutéetjeblottisprèsdeDaemonetlefeumourant,frissons,maispasprèsprêtsàrevenir.
"Uh-huh.»Ilsourit,fermantleboletplacerlerestedelanourrituredanslaglacière.meJetantunsoda,ilanettoyétoutenplace.Nousavionspassésdevantlesrefroidisseursàvinilyauncertaintemps.«Jenepeuxpasmontrertousmescôtésdynamiquesàlafois."
"Biensûrquenon.Oùestlemystèredanstoutcela?"
Ilramassaunecouverturedejet.«Iln'yenapas."Drapantsurmesépaules,ilaensuiterégléverslebasàcôtédemoi.
«Merci.»Jetirailematériausoftclose."Jepensequelegrandpublicseraitchoquédesavoiràquelleprofondeurvotredouceurfonctionne."
Daemonétendu,reposantsursoncôté."Ilsnepeuventjamaissavoir."
Grimaçant,jemesuispenchéversl'avantetembrasséseslèvres.«Jevaisprendrelesecretdansmatombe."
"Bon."Iltapotalaplaceàcôtédelui."Nouspouvonsrevenirenarrièrequandvouslevoulez.""Jeneveuxpaspartir."
"Faitesvotrepetitculhybrideheureuxici."
Scootingsurl'espacerestant,jemesuiscouchéàcôtédelui.Daemondéplacéunoreillerverslebasdesortequ'ilétaitsousmatête.Blottiprèsdelui,ilfaudraitunearméedeArumpournousdiviser.
Nousavonsparlédeladanse,l'école,etmêmel'universitéduColorado.Nousavonsparlébienau-delàdeminuit.
"Etes-vousinquietdemainàtous?»Demandai-je,courirleboutdemesdoigtslelongdelacourbedesamâchoire.
«Jesuisinquiet,maisjeseraisfoudenepasêtre."Ilembrassamondoigtquandildérivatropprèsdeseslèvres."Maispasàcequevouspensez."
"Qu'est-cedonc?"Mamainadérivéverslebasdesoncou,sursachemise.Ilavaitenlevélavesteilyauncertaintemps.Sapeauétaitchaudeetduresouslematériaumince.
Daemonserapprocha."JecrainsqueBethneserapascommeDawsonsesouvient.""Moiaussi."
«Jesaisqu'ilpeutlemanipuler,cependant."Ilestentrédans,samainglissantsouslacouverture,secourbantsurmonépaulenue."Jeveuxjustelemeilleurpourlui.Illemérite."
"Illefait."Jeretinsmonsoufflealorsquesamainavoyagéausud,surlatêtedansmataillealorslafuséedemahanche.«J'espèrequ'ellevabien-quetoutlemondeestd'accord,mêmeChris."
Ilhochalatêteetm'agentimentsoulagésurmondos.Samainlisséesurlajupedemarobeàmongenou.Jetremblais.Ilasouri."Quelquechosed'autrequivousdérange."
Quandjepensaisàdemainetcequel'avenirpourraittenir,beaucoupdechosesontétémetracasse.«Jeneveuxrienvousarriver."Mavoixsebrisa."Jeneveuxpasqu'ilarrivequelquechoseàtoutlemonde."
«Chut».Ilm'aembrasséedoucement."Riennesepasserapourmoiouquelqu'un."
JeBalledmesmainsautourdesachemise,letenant,commesijepouvaisfairearrêterlepirescénariodeveniràmaturitéjusteenlegardantàproximité.Silly,jesavais,maisletenantlàgardéleplushorribledescraintesàlabaie.
QuejesortaisduMontMétéo,maisDaemonneseraitpas.
"Qu'est-cequisepassesinousfaisonsréussirdemainsoir?"
"Vousvoulezdirequequandnousfaisons?"Sajambebrossésurlemien,lerèglemententrelesdeux."Nousallonsretourneràl'écolelelundidesondage,jesais.Ensuite,nouspassonsnosclasses,espéronsquenousallons.Ensuite,nousleurdiplôme.Etpuisnousavonstoutl'été..."
Sonpoidsafaitdeschosesmauvaisesàmespensées,maislapaniquesurgittropprès."DaedalusviendraàlarecherchedeBethetChris."
"Etilsneserontpaslestrouver."Seslèvrespresséescontrematempe,puislacourbedemonfront."Autrementdit,siellesobtiennentassezprès."
Monestomacbaratté."Démon…"
«Çavaêtrebien.Nevousinquiétezpas".
Jevoulaiscroire.Pluscommejedevais.
"Nepensonspasàdemain,»at-ilchuchoté,seslèvrespaissentmajoueetmamâchoire."Nepensonspasàproposdelasemaineprochaineoulanuitsuivante.Ilestjustedenousencemomentetriend'autre."
coursedecoeur,jefaitpencherlatêteenarrièreetfermalesyeux.Ilsemblaitimpossibled'oubliertoutcequiétaitàvenir,maisquesamainavoyagésurmongenouetsousl'ourletdemarobe,ilétaitvraimentseulementnousetriend'autre.
Chapitre36
CommeladernièrefoisquenousavonsfaitnotrevoyageàMontMétéo,jepassaislamajeurepartiededimancheavecmamère.Noussommesallésàunpetitdéjeunertardifetjel'airemplidanstouslesdétailsdebal.ElleétaitbrumeuxyeuxquandjeluiaiparlédeDaemonestsurprisparlelac.Zut,jesuisbrumeuxyeuxetmapoitrineflottaitcommejeluiaidit.
Daemonetmoiavonsséjournélà-basjusqu'àcequelesétoilesavaientdisparudelanuitetlecielavaitviréaubleufoncé.Ilavaitététoutsimplementparfaitetleschosesquenousavionsfaitdanslesheurestardivesencorefaitmesorteilscurl.
«Vousêtesdansl'amour,"Mamanadit,lapoursuited'unmorceaudecantaloupsursonassietteavecsafourchette."Celaneveutpasunequestion.Jepeuxlevoirdanstonregard."
Rougeabalayémesjoues."Oui,jelesuis."
Elleasouri.«Vousavezgranditropvite,bébé."
N'apastoujourssentirdecettefaçon,surtoutcematin,quandjenepouvaispastrouvermonautreflip-flopetjeavaisété,comme,deux
secondesdecoupsdepiedunajustement.
Puissavoixabaisséedesortequelafouleéglisebondéenepouvaitpasentendre.«Vousêtesenfaisantattention,non?"
Curieusement,jenegênaisparlechangementdanslaconversation.Peut-êtrequ'ilavaitàfaireavecle"bébénuKatydépouillantsescouches"commentairehier.Quoiqu'ilensoit,jesuisheureuxqu'elledemanda-qu'ellesesouciaitassez.Mamèrepeutêtreoccupéàtravaillercommelaplupartdesparentsisolés,maisellenefiguraitpassurlalistedesabsents.
«Maman,jeseraistoujoursêtreprudentaveccegenredechoses."Jeprisunegorgéedemonsoda.«Jeneveuxpasdebébé
KATYScourir."
Elleécarquillalesyeuxaveclechocetpuisilsabreuvésànouveau.Oh,cher..."Vousavezgrandi,»dit-elleenposantsamainsurlamienne."Etjesuisfierdetoi."
Enentendantcelasesentaitbien,parcequesurtoutlecôtéparentdeschoses,jenesavaispascequ'ellepouvaitsentirfier.Biensûr,jesuisalléàl'école,estrestéhorsdel'ennui,laplupartdutemps,etaobtenudebonnesnotes.Maisj'échouésurlachoseducollègejusqu'àprésent,etjesavaisqueladérangeait.Ettoutcequejeluttaisettraité,ellenesavaitpas.
Maiselleétaittoujoursfierdemoi,etjenevoulaispasfairequelquechosepourlalaissertomber.
Quandnoussommesarrivésàlamaison,Daemonfaitescalepourunpeudetempsetilafallutoutenmoipourgardermamanloindesalbumsphotoavantd'allerprendrequelquesheuresdesommeil,laissantDaemonetmoiànospropresdispositifs,quisonneraitcommeunechosevraimentamusant,maisj'enfiléestropserréquelesheuresglisséespar.
Unefoisquej'avaischangédanslessueursnoires,Daemonademandél'opale.Jetendisplus.
«Nemeregardepascommeça,»dit-il,assisenfacedemoisurmonlit.Il
fouilladanssapocheetensortituneminceficelleblanche.«Aulieudelegarderdansvotrepoche,jepensaisquejepouvaisfaireuncollierhorsdelui."
"Oh.Bonneidée."
Jel'airegardéenvelopperlacordeautourdelapièced'opale,réglerdetellesortequ'ilyavaitsuffisammentchaîneàgauchedechaquecôtépourtenirconfortablementautourdemoncou.Jemesuisassisencorepourquoiilaattachéetaglissélapierresousmachemise.Ellereposaitlégèrementau-dessusdelapièced'obsidiennejeportais.
"Merci,"jel'aidit,mêmesijepensaistoujoursquenousdevrionsavonsrisquébrisant.
Ilsourit."Jepensequenousdevrionssautersurledéjeunerdemainetalleraucinéma.""Hein?"
"Demain,jepensequenousdevrionsenfaireunedemi-journée."
Fairedesplanspoursauterdescoursdel'après-mididedemainétaitpassurmalistedeprioritésetjesuissurlepointdelesoulignerquandjecompriscequ'ilfaisait.medistrairedelapossibilité,ilpourraitnepasêtredemainquejevoulaisvoir,garderleschosesnormaleset,enquelquesorte,d'espoir.
Jelevaimescilsetnosyeuxdétenus.Lateintevertedesonbrûléextraordinairementlumineuxetpuisdevenublanccommejemesuislevéàmesgenoux,mitsesvisage,etlui-vraimentembrassél'embrassacommeilétaitl'airtrèsm'asoifde.
«Qu'est-cequepour?"Ilademandéquandjemesuisassisenarrière."Nonpasquejemeplains."
J'aihaussélesépaules."Toutsimplementparceque.Etpourrépondreàvotrequestion,jepensequenousdevrionscertainementsauteretjoueràl'écolebuissonnièrepourlajournée."
Daemondéplacésivitequ'unesecondeilétaitassisetlelendemainilétaitsurmoi,sesbrascommedesbandesd'acierdechaquecôtédematêteetj'étaissurmondos,lesyeuxfixéssurlui.
«Ai-jevousdirequej'aiunfaiblepourlesmauvaisesfilles?»Murmura-t.Saformeflouesurlesbords,unblancdouxcommesiquelqu'unavaitprisunpinceauetmaculéeuncontourautourdelui.Unemèchedecheveuxesttombéenavant,danscesyeuxdediamantscommeétonnants.
Jenepouvaispastrouvermonsouffle."Absentéismelefaitpourvous?"
Quandilaabaissésoncorps,ilvibraitavecunechargefaibleetoùnoscorpssesontréunis,desétincellesavolé."Vouslefaitespourmoi."
"Toujours?"Murmurai-je.
Seslèvreslaminepâturées."Toujours."
...
DaemonlaisséunpeuplustardpourrencontrerMatthewetDawson.Lestroisd'entreeuxvoulaientcouriràtraversleschosesencore,etMatthew,étantleplanificateuranal-rétentifàcœur,avouluprendrequelquescoupsdefeuàl'onyx.
Jesuisrestéenarrière,planantautourdemamèrecommeunpetitenfantcommeellesepréparait.Sesentantexceptionnellementnécessiteux,j'aimêmesuivisonextérieuretlaregardaisenarrièredel'alléedanssaPrius.
Seul,monregardestalléauparterrelongeantleporche.Lepaillisfanéebesoind'êtrechangéeetilpourraitutiliserunbondésherbage.
Endescendantleporche,jesuisalléauxpetitsrosiersetacommencéàarracherlespétalesmorts.Jel'avaisentenduunefoisquecelapourraitaiderlesfleursfleurissentànouveau.Jenesavaispassicelaétaitcorrectounon,maislamonotoniedelacueillettesoigneusementlesfeuillesassoupliesmesnerfs.
Demain,Daemonetjesautersurledéjeuner.
week-endprochain,jeconvaincremamèrequejedevaisfaireunerévisionsurlaplate-bande.
AudébutdeJuin,jeseraisdiplômé.
Parfois,cemois,jesérieusementàremplirlapaperassepourl'Université
duColoradoetjelaisseraistombercettebombesurmamère.
EnJuillet,jepasseraistouslesjoursavecDaemonnagerdanslelacetd'obtenirunbronzageShoreJersey.
Àlafindel'été,leschosesseraientnormalentreDeeetmoi.
Etl'automnevenu,jeproposesurdetoutcela.Leschosesnejamaisbanal.Jen'étaispaspleinementhumainplus.Monpetitamilegarsquej'aimais-étaitunétranger.Etilpeutdevenirunpointoù,commeDawsonetBlake,Daemonetjedoisdisparaître.
Maisilallaitêtredemain,unesemaineprochaine,lemois,l'étéetl'automne.
"Seulement,vousseriezsurlejardinageencemoment."
JefouetteautourausondelavoixdeBlake.Ilappuyacontremavoiture,habillétoutennoir,prêtpourcesoir.
CefutlapremièrefoisdepuisnotreconfrontationqueBlakeétaitvenuautourdemoialorsquejemetrouvaisseul,etlapartieétrangèredemoiarépondu.Cesentimentdemontagnesrussessegonflaitenmoi.Statiquepiquélelongdemapeau.
Jeretinsmonsol."Quevoulez-vous,Blake?"
Ilritdoucementalorsquesonregardtombasurlesol.«Nouspartonsbientôt,non?Jesuisjusteunpeuplustôt."Etjesuisjusteunpeud'unballotdelivre.Ouaisc'estça.
Brossagelasaletémesdoigts,jel'airegardéavecironie."Commentes-tuarrivélà?"
"Parquéàlafindelarouteàlamaisonvide.»Ilfitungesteavecsonmenton."Ladernièrefoisquejemesuisgaréici,jesuissûrquequelqu'unfaitfondrelapeinturesurlecapotdemoncamion."
SonnécommeDeeetsesmainsàmicro-ondes.Jecroisailesbras."DeeetAndrewsontàcôté,"jemesuissentilebesoindesouligner.
«Jesais.»Ilatiréuncoupdemain,ilacouruàtraverssescheveuxspikey."Vousavezregardévraimentbonàprom."
Uneasedéployadansmonventre."Oui,jevousaivu.Est-cequevousveniezseul?"
Ilacquiesca.«Jesuislàquepourquelquesminutes.Jamaislachosededansedelycée.Peudécevant".
Jen'airiendit.
Blakealaissétombersamain."Craignez-vouscesoir?"
"Quineseraitpas?"
"Filleintelligente,"at-ildit,etsouritunpeu.Ilétaitplusd'unegrimacequetout.«Personnequejeconnaisseainfiltréundeleursinstallationsavantoumêmeobtenuautantquenousl'avonsfaitladernièrefois.NonLuxenouhybride,etnousnepouvonspasêtrelepremieràtenter.Jepariequ'ilsommesunedouzainedeDawsonsetBeths,Blakeset
Chrises."
Musclesserrésdansmoncouetlesépaules."Sicelaestcenséêtreundiscoursd'encouragement,vouséchouezcomplètement
àelle".
Blakerit.
"Jeneveuxpasdecettefaçon.Justequesinousfaisonscela,noussommeslesplusforts,voussavez.LemeilleurdeleurshybridesethorsdelaLuxen."
Funnyorpeut-êtrejusteironique,jepensaisquecequeDaedalusvoulaittellementétaitlesseulsquipourraientallercontreeux.
Jesuisarrivédansmapoche,sentantlesbordschauds,lissesdel'opale."Ensuite,noussommestoutsimplementgénial,jesuppose."
Unautresouriredouloureux,puisBlakeadit:«Voilàcequejecomptesur."
...
Nousétionstoushabilléscommeungroupehétéroclitederejeterninjas.Mapeausuaitsousleàmancheslonguesnoirthermique.L'idéeétaitque
moinslapeauexposée,moinsl'onyxnoustouchés.
n'apasvraimentpandecettefaçonladernièrefois,maisnousneprenonsaucunrisquecesoir.
L'opalebrûleuntroudansmapoche.
ConduiredanslesmontagnesdelaVirginieétaituneaffairecalme.Cettefois-ci,mêmeBlakesetut.Dawsonétaitunebouled'énergieàcôtédelui.Unefois,heureusement,pasquandlesvoituresnousentouraient,ilseglissadanssavraieforme,presqueaveuglantenoustous.
LesparolesdeBlakeattardèrentdansmatête.Voilàcequejecomptesur.Jesuisprobablementparanoïaque,maisilssesontinstalléscommelelaitaigre.Biensûr,ilcomptaitsurnouspourretirerlepresqueimpossible.Ilavaittoutautantquenousgagnons.
Etpuisjepensaisàl'avertissementdeLuc:jamaisfaireconfianceàceuxquiontquelquechoseàgagnerouàperdre.Maiscelasignifiaitquenousnepouvionspasfaireconfianceniluininosamis.Nousavonstouseuquelquechoseàgagnerouàperdre.
Daemonatteintsurlaconsolecentraleetmeserralamainbougeotte.
Penserceschosesàdroite,puisn'apasétélemeilleuritinérairepourvoyager.Jemerecevaistoustravailléetspazzy.
JesourisàDaemonetadécidédeseconcentrersurnotreaprès-midi.Nousnesommespasvraimentfairequoiquecesoit.Justecâlinéensemble,nousdeuxbienéveillé,etenquelquesortequec'étaitplusintimequetouteautrechose.Dernièrenuitoutôtcematinontétéuneautrehistoire.
Daemonétaitunhommecréatif.
Mesjouesétaientcoloréesenrougeleresteduvoyage.
LesdeuxVUSarrivésàlapetitefermeenbasdelarouted'accèspitch-noiraveccinqminutesàperdre.Commenousdescendions,BlakeaobtenusontextedeconfirmationdeLuc.
Leschosesétaientunaller.
Aulieudeéchauffant,nousétionstousencore,conservernotreénergie.Ash,Andrew,etDeesontrestésdansleurSUV.Lerested'entrenousdéplacéverslebordduchampcouvert.
J'espéraisjenemeinfestédetiques.
AvecundernierregardsurleLuxendanslevéhicule,ilétaittempsd'aller.Laisserlasourcecouleràtraversmonsangetlesosetl'ondulationsurmapeau,nousavonsdécollédansl'obscurité,sanslalumièredelalunedanslanuitnuageuse.Commeladernièrefois,Daemonestrestéàcôtédemoi.Ladernièrechosequequelqu'unavaitbesoinétaitmontrébuchersurquelquechoseetroulerverslebasdelacolline.
Leschosesétaientcalmesettenduequandnoussommesarrivésàl'oréedesbois,attendupourvoirqueseulungardehabitélaclôture.
IlétaitDaemonquil'afaitsortircettefois.Ensuite,nousétionsàlaclôture,lasaisiedanslepremiercode.
Icarus.
Décollageàtraversletronçondeterrain,lescinqd'entrenousdéplacéscommedesfantômes.Visibledanslavisionpériphériquedel'un,maisalléquandonlesregardedefront.
Al'ensembledestroisportes,Dawsonestentrédansledeuxièmemotdepasse.
Labyrinthe.
Etmaintenant,ilétaitfaireoumourirtemps.Touscesmoisontconduitjusqu'àprésent.notreformationonyxsignifie-t-unefichuechose?Daemonmeregarda.
Jeglissaimamaindansmapoche,enroulantmesdoigtsautourdel'opale.
Enpassantparlesprayonyxseraitencoreblessécommelesentraillesdefeudel'enferpourlesautres,maisildevraitêtregérablesiBlakeavaiteuraison.
LaporteseouvritavecunsondesasetDaemonaétélepremieràtravers.
Airsouffléetiltressaillit,maisunejambedéplacéenfacedel'autre,puisilaétéàtravers,del'autrecôté.Ilaarrêté,regardantpar-dessussonépaule,etsouritdecedemi-sourire.
Chacundenouslaissersortirunsoufflecollectif.
Nousavonsdéposéàtraverslaported'onyxblindé.Chacundesgarsaprislapulvérisationavecunegrimaceetgrimacededouleur.Jemesentaisàpeineunechose.
Al'intérieurduMontMétéopourlapremièrefois,noussommestombésderrièreBlake,quiconnaissaitlaplupartdutemps.Letunnelaétéassombrie,avecdepetiteslampesplacéestouteslesvingtpiedsoualorssurlesmursorange.Jecherchaispourlesportesdesecoursmeurtrières,maisilétaittropsombrepourlesvoir.
Tippingmatête,jeremarquaisquelquechosedeterrifiantsurleplafond.Ilétaitbrillant,commeilaétémouilléouquelquechose,maisiln'apasétéliquide.
"Onyx,"Blakechuchoté."L'endroitestcouvertenonyx."
Àmoinsqu'ilsontfaitunremodelagemassifrécemment,quipourraitnepasêtrequelquechosedenouveauàBlake.Sentantl'opalecontremapeau,jetiraisurlaSourceetaattendul'extrêmepointedel'énergiequenousavonsvolédansletunnel.
Ilyavaitunepetiteétincelled'énergiesupplémentaire,maisriencommeill'avaitétéquandDaemonetmoiavionstestésur.Moncœuracouléalorsquenousapprochionslafindulongtunnel.Ildevaitêtretoutel'onyx,affaiblirenquelquesortel'opale.
Alafindutunnel,ildiviséenuncarrefour.Lesascenseursétaientaumilieu.Matthewalégèrementversl'ouverture,lavérificationdelapremièrechambre.
"Effacer",at-ildit,alorsestompée,sedéplaçantsivitequequandilafrappéleboutond'ascenseur,mesyeuxnepouvaientpaslesuivrejusqu'à
cequ'ilétaitàcôtédenous.
Quandlesportesseouvrirent,nousnoussommesdéplacésàlafois,enremplissantl'ascenseurenacier.Apparemment,lescagesd'escalierétaientsouslemotdepasseetjemedemandaiscequelesgensdediablefaitsortirencasd'urgence.
Jeregardaiautourdel'ascenseur,notantquelquespartiesbrillantesnoirâtrerougesàlalumièrevacillantedetête.Jepensaislamoitiéàêtreaspergéd'onyxpendantquenousattendions,maiscelan'apaseulieu.
lamaindeDaemonmiennebrossé,etjelevailesyeux.
Ilcligna.
Secouantlatête,jebougeaismonpoidssansrelâche.Celasemblaitêtrel'ascenseurlepluslent-mobiledanslemonde.Jepourraiscomprendreuneformuletrigonométriqueplusrapide.
Daemonmeserralamain,commes'ilpouvaitsentirmanervosité.
JetendissurleboutdemesorteilsetpritlejouedeDaemon,guidantsatêteverslebaspourlemien.Jel'aiembrasséprofondémentetsansréserve.
"Pourlabonnechance,"jel'aiditaprèsquejereculai,unpeuàboutdesouffle.
Sesyeuxbrillèrentémeraudeavecunerichessedepromessesquiontenvoyéungenretrèsdifférentdesfrissonssurmoi.Quandnoussommesarrivésàlamaison,nousétionstellementobtenonsunpeudetempsentête-à-un.
Parcequenousrentreràlamaison,noustous.Ilpourraityavoiraucunautrerésultat
Enfin,lesportesdel'ascenseurseouvrirent,révélantunepetitesalled'attente.Mursblancs.plafondsblancs.planchersblancs.
Nousavionsentrésdansunasiled'aliénés.
"Couleursdécorativesbelles»,adéclaréMatthew.
Daemonricana.
Sonfrèreaprogressé,l'arrêtàlaporte.Iln'yavaitaucunmoyen,aucuneidéedevoircequinousattendaitdel'autrecôté.Aveccecode,nousallionsenaveugle.
Maisnousétionsvenusjusqu'ici.Excitationfredonnaitàtraversmoi.
«Attention,monfrère",adéclaréDaemon."Nousprenonscettelente."
Ilacquiesca.«Jenel'aijamaisétéici.Blake?"
Blakeadéménagéàsoncôté."Devraitêtreunautretunnel,pluscourteetpluslarge,etilyauradesportessurlecôtédroit.Lescellules,vraiment,équipésd'unlit,d'unetélévisionetunesalledebains.Ilyauraunevingtainedechambres.Jenesaispassilesautressontoccupésounon."
Autres?Jenepensaispassurlesautres.JeregardaisDaemon."Nousnepouvonspasleslaisser."
Avantqu'ilnepuisserépondre,Blakeestintervenue."Nousnedisposonspasdutemps,Katy.Prendretropdenousralentir,etnousnesavonspascegenredeconditionqu'ilssont."
"Mais-"
"Pourunefois,jesuisd'accordavecBlake."Daemonarencontrémonregardchoqué."Nousnepouvonspas,Kitten.Pasmaintenant."
Jenesuispasd'accordaveccela,maisjenepouvaispascourirdanslecouloir,laissantlesgenslibres.Nousneprévoyonspaspourcela
etnousavionsseulementuncertainlapsdetemps.Ellesuçait-aspiréepirequelesgensquipiratéslivres,aspiréeplusattendreunanpourleprochainlivredansunesériebien-aimée,etsucéplusd'uncliffhangerbrutalefin.Laissantici,sachantquenouspourrionsquitteronspersonnesinnocentesderrière,mehanterpourtoujours.
Blakeprituneprofondeinspirationetcalédanslederniercode.
Dédale.
Lesondeplusieursserruressuceursenplacerompitlesilenceetunelumièreaudessusdelaporte,surladroite,flashévert.
CommeBlakealégèrementlaporteouverte,Daemonseplaçadevantmoi.Matthewétaitsoudainementderrièremoietj'aétéprotégé.Qu'est-cequel…?
«Noussommesclairs»,adéclaréBlake,semblantsoulagé.
Noussommesallésàtraverslaporte,découvrantunautrebouclieronyx.Maintenant,nousavonseudeuxdepluspourobtenirlesautresàtravers.Celanevapasêtrefacile.
Letunnelétaitcommeceluici-dessus,maistoutblancet,commeBlakenousavaitinformé,ilaétépluscourteetpluslarge.Toutlemondeétaitenmouvement,maismoi.Nousavionsfaitcela,nousétionsici.Monestomacseetmapeaufrissonnait.
Jepouvaispresquepasycroire.
Heureuxetinquiettoutàlafois,jemesuissentilaruéederépondreSource,maisilaculminé,puisrapidementpulvérisésur.Lemontantdel'onyxdanscebâtimentétaitfou.
"Latroisièmecelluleestlesien»,adéclaréBlake,seprécipitantdanslecouloir,verslederniergroupedeportes.
Spinningenarrièreautour,jeretenaismonsoufflequeDawsonaatteintpourlapoignéedeporteonyxenduitetseretourna.Ilarencontréaucunerésistance.
Dawsonentradanslapièce,sesjambestremblaient,toutsoncorpstremblant,etsavoixsebrisaquandilparlait."Beth?"
Ceseulmot,qu'unsonaététirédesprofondeursdeDawsonetnousavonstousarrêté,nosrespirationstenantànouveau.
Dessussonépaule,jevisuneformeélancéesurunlitétroitasseoir.Commeelleestenvue,jesuispresqueapplaudi,jevoulais,parcequ'illuiétait,ilétaitBeth...maiselleneressemblaitenrienqu'elleavaitquandjevueladernièrefois.
Sescheveuxbrunsétaitpasfilandreuseougras,maistiréenqueuedechevallisse.Quelquesbrinsavaientglissélibre,encadrantunvisagepâlemaiselfique.Unegrandepartiedemoicraignaitqu'ellenereconnaissaitpasDawson,qu'elleseraitcettecoquillefissuréed'unefillequejel'avaisrencontré.J'avaisl'intentionpourlepire.Cequ'ellepourraitmêmeattaquerDawson.
MaisquandjevislesyeuxsombresdeBeth,ilsnesontpasvidescommeilsavaientétéàlamaisondeVaughn.IlsontégalementexaminériencommeleregardterriblementvidedeCarissa.
ReconnaissanceévasédanslesyeuxdeBeth.
Tempsarrêtépourcesdeux,puisaccéléré.Dawsonatrébuchéversl'avant,etjepensaisqu'ilallaittomberàsesgenoux.Sesmainsontouvertetferméàsescôtés,commes'ilavaitaucuncontrôlesureux.
Toutcequ'ilpouvaitdireétait,"Beth."
Lajeunefillebrouilléhorsdulit,sesyeuxrebondirsurnous,puisilssesontinstallésetestrestésurlui.
"Dawson?Est-ceque...Jenecomprendspas."
Ilsonttousdeuxdéplacéscommeunseul,seprécipitantversl'avant,franchissantladistanceaumêmemoment.Leursbrassontallésautourdel'autreetdeDawsonlasoulevèrent,enfouissantsonvisagedanssoncou.Lesmotsontétééchangés,maisleursvoixétaientépaisavecémotion,tropfaibleettroprapidepourmesoreillesdesuivre.Ilssetenaientlesunssurlesautresdansunsens,jesavaisqu'ilsnevontjamaisselaisseraller.
Dawsonlevalatêteetaditquelquechosedanssalangueetilsemblaittoutaussibeauqu'ilafaitquandDaemonleparlait.Puisill'embrassa,etjemesentaiscommeuneintruselesregarder,maisjenepouvaispasdétournerleregard.Ilyavaittantdebeautédansleurréunion,danslafaçondontilcomblasonvisagetournéverslehautavecdesbaisersminusculesetl'humiditéquiaréunisursesjoues.
Leslarmesglissèrentmagorge,brûlantledosdemesyeux.Deslarmesdejoieflouemavision.JemesentaisMatthewplacersamainsurmon
épauleetpresser.Reniflant,jehochélatête.
«Dawson».UrgencyremplitondeDaemon,rappelantàtousquenousmanquionsdetemps.
Tireràpart,DawsonaattrapésamainetseretournacommeunecargaisonentièredequestionsestvenulestreamingdelabouchedeBeth.
"Quefaites-vouslesgars?Commentavez-voustousici?Nesais-ils?»Etainsidesuite,elleestalléeDawson,quisouriaitcommeunidiot,aessayédegardersoncalmé.
"Plustard,"dit-il.«Maisnousdevonspasserpardeuxportesetilvahurt-""boucliersOnyx,jesais,"dit-elle.
Ehbien,quiarésoluceproblème.
JemesuistournéqueBlakerevint,portantlecorpsd'unetendancebruneLuxengarçon.Unetacherougeâtreafleuriàtraverslamâchoiredel'adolescent.«Est-cequ'ilvabien?"
Blakehochalatête.Lapeauautourdeseslèvresaétéattiréeserréetpâle.«Je...Ilnemereconnaissaitpas.Jedevaislefairetaire".
Unefissureminusculefissuréemoncœur.LeregarddanslesyeuxdeBlakeétaitsidésespéréetsombre,surtoutquandilsclignotaientversDawsonetBeth.Toutcequ'ilavaitfait:menti,triché,etassassinéavaienttousétépourlegarsdanssesbras.Quelqu'unqu'ilconsidéraitcommeunfrère.Encoreunefois,jedétestaisquejemesentaisdelasympathiepourBlake.
Maisjel'aifait.
Bethlevalesyeuxetl'avalanchedequestionsfanéoff."Vousnepeuxpas-"
"Nousdevonsaller."Blakecoupaetsortitdevantnous.«Noussommespresquehorsdutemps."
Etnousétions.Lerappelfouettéàtraversmoietj'aidonnél'autrefillecequej'espéraisunsourirerassurant."Nousdevonspartir.Maintenant.Tout
lerestepeutattendre."
Bethsecouaitlatêtevigoureusement."Mais-"
"Nousdevonsaller,Beth.Nouslesavons."EtellehochalatêteauxmotsdeDawson,maislapaniqueaétélaconstructiondanssesyeux.
Urgencealancél'adrénalinedanslahautevitesseetsansplustarder,lescinqd'entrenousontdécolléenbasdela
salle.Daemonpoinçonnélecodedanslepanneausurlemur,etlaporteouverte.
Lasalled'attentetoutblancétaitpasvide.
SimonCutterssetenaitlà-disparus,présumésmortsSimonCutters-aussigrandetcostaudquejamais.Nousavonstousétéprisaudépourvu.Daemonafaitunpasenarrière.Matthewestvenuàunehalte.Jenepouvaispasenveloppermatêteautourdelafaçondontilétaitenvie,pourquoiilétaitlà,commes'ilattendaitpournous.
Lespetitspoilssurmesbrasontcommencéàaugmenter.
"Ohmerde",adéclaréDaemon.
Simonsourit."M'amanqué?Jevousaimanquélesgars."
Puisillevaunbras.Lumièreréfléchieunemanchetteenmétalqu'ilportait.Unmorceaud'opalescintillait,presqueidentiqueàceluiquejeportaisautourdemoncou.Toutestarrivésivite.Simonaouvertsamain,etilétaitcommeêtrefrappéavecdesventsdeforcecoupdevent.Jemelevaimespiedsetjetéenarrièreàtraversl'air.Jesuistombédanslaportelaplusproche,mahanchefrapperlapoignéedeportemétallique.Ladouleuraexplosé,frappantl'airdemespoumonsquejefrappelesol.
Oh,monDieu...Simonétait...
Moncerveauacourupoursuivrecequisepassait.SiSimonavaitunmorceaud'opale,alorsquecelasignifiaitqu'ildevaitavoirétémuté.Ilaprobablementnenousauraitpaseusinousavionspasétésimalpréparésàlevoir.IlétaitcommeavecCarissa.Ilétaitladernièrepersonnequejepensais.
Daemonserelevaitplusieurspiedsenarrièredanslecouloir,commecelaaétéMatthew.DawsonavaitBethappuyécontrelemur.Blakeétaitplusproche,enutilisantsoncorpspourprotégerdeChris.
Jemesuispousséjusqu'à,tressaillantqueladouleurarquéeverslebasdemajambe.J'aiessayédesetenirdebout,maismajambeaidistribué.Blakeétaitlà,merattraperavantdetoucherlesolpourladeuxièmefois.
Simonentradanslapièceetsourit.
Daemonchancelasursespieds."Oh,vousêtessimort."
"Ah,jepensequecemaligne»,aréponduSimon.Uneboufféed'énergieavolédesamain,etjehurlalenomdeDaemon.Ilaévitédejustesseuncoupdirect.
LesélèvesdeDaemoncommençaientàbrillerblanc.Ilrecula.Energyarquéeàtraverslapièce,unelumièreblanchâtrerouge.Simonévitaenriant.
"Vousallezvoususer,Luxen.»RicanaSimon.
«Pasavant."
Simonclignapuisfiléversnous,jetantsamainànouveau.Blakeetjedérapéenarrière.JecommençaisàtomberetBlakem'aattrapé.D'unecertainemanièresonbrasafiniautourdemoncou.IlyavaitunsentimentdetiraillementetDaemonétaitàcôtédemoi,mepoussantderrièrelui.
"Ilenestainsipasbon",adéclaréBlake,serapprochantdeSimon.«Nousallonsmanquerdetemps.»«Pasdemerde,"Daemoncracha.
DawsontournéversSimon,maisillerejeta,enriant.Ilétaitcommeunhybridegonflésurlesstéroïdes.Uneautreexplosiond'énergieavoléàBlakepuisversMatthew.Lesdeuxd'entreeuxdeplongéeontbombardélesolpouréviterdeprendreuncoup.Simonavançaittoujours,toujourssouriant.Jelevailesyeuxetnosregardssecroisèrent.Sonétaientdépourvusdetouteémotionhumaine.Irréel.Inhumain.
Etilsétaientsitrèsfroid.
Commentavait-ilétémuté?Commentétait-ilréussi?Etcommentilavait
faitdeluicemonstreinsensible.Ilyavaittellementdequestions,etaucund'euximportaitdèsmaintenant.Ladouleuràcouperlesoufflevoler,ilestdifficiledeseconcentrer,demêmegarderdebout.
lapropagationdesouriredeSimon,etunfrissonrouléàtraversmoicommejel'aitirésurlasource,lesentirétincelleaufonddemoi.Avantquejepuisselelibérer,ilouvritlabouche."Voulez-vousjouer,KittyKat?""Oh,viscela,"Daemongrogna.
Daemonétaittellementplusrapidequemoi.IlatirépasséBlakeetMatthew,au-delàdeDawsonetBeth.Déplacementsivitedûl'avoiraffectéavectoutel'onyx,maisilétaitcommeunéclair.Undemi-battementdecoeurplustard,ilétaitenfacedeSimon,sesmainsdechaquecôtédelatêtedeSimon.
Unefissureécœurantefaitéchodanslecouloir.
Simonafrappélesol.
Daemonrecula,respirantprofondément.«Jeneaijamaisaiméquelepunkenpremierlieu."
Jesuistombéàlacoursecôté,lecœurcommesourceagitésansrelâcheàl'intérieurdemoi.Lesyeuxécarquillés,j'avaléesdur.«Ilest...Ilétait..."
"Nousn'avonspasletemps."DawsontiréBethdanslecouloir,danslasalled'attente."Ilsdoiventsavoirquenoussommesici."
BlakeramassaChrisup,jetantuncoupd'oeilàSimon,ilapassélecorpsallongé.Ilneditrien,maiscequiétaitlààdire?
Monestomactrempéquelapaniqueamenacédesaisir.meforçantversl'avant,jel'aiignorélacoursedeladouleurdéchiquetéehautetenbasdemajambe.
«Êtes-vousd'accord?»DemandaDaemon,sesdoigtsenfilerlemien."Vousavezprisuncoupméchant."
«Jevaisbien."Jesuisvivantetjepouvaismarcher,desortequedevaitdirequejesuisd'accord."Toi?"
Ilhochalatêtequenoussommesentrésdanslasalled'attente.Prendrel'ascenseurm'arempliavectantdepeur,jepensaisquejeHurl,maisiln'yavaitpasdeportesàdescagesd'escalier.Rien.Nousavonseupasd'autrechoix.
«Viens.»Matthewaglissédansl'ascenseur,sonvisagepâle.«Nousdevonsnousprépareràquoiquecesoitunefoisquecesportessontouvertes."
Daemonhochalatête."Commentvatoutlemonde?"
"Nesesentantpastrèsbon,"Dawsonarépondu,samainlibreouverteetlafermeture."Ilestleputaindeonyx.Jenesaispascombienilresteenmoi».
"Qu'est-cequel'enferétaitavecSimon?"DaemonalluméBlakequel'ascenseuralancéenmouvement.
"Ilaàpeinesembléaffectéeparl'onyx."
Blakesecoualatête."Jenesaispas,mec.Jenesaispas."
Bethbabillaitsurquelquechose,maisjenepouvaispasyprêterattention.Laballedeterreuraétéconstruitdansmonestomac,serépandredansmesmembres.CommentpourraitBlakesaitpas?JemesentaisDaemonchangementàcôtédemoi,puisseslèvresbrossémonfront.
«Çavabiensepasser.Noussommespresqued'ici.Nousavonsobtenucela,"Daemonchuchotédansmonoreille,etplusdetensioninfiltréehorsdelui,horsdemoi.Puisilsourit.Ilétaitunvrai,silargeetbellequemeslèvresincurvéespourrépondreàlasienne.«Jepromets,Kitten."
Jefermailesyeuxbrièvement,letrempagedanssesparolesetlapendaisonsureux.Jedevaiscroireeneuxparcequejesuisàquelquessecondesdepaniquer.Jedevaisletenirensemble.Nousétionsuntunnelloindelaliberté.
«Letemps?»DemandaBlake.
Matthewconsultasamontre."Deuxminutes."
Lesporteslibérésavecunbruitdeventouseetlelongtunnelétroitest
apparu,heureusement,magnifiquementvideetdépourvuedesurprisesAnymorefreak-me-out.Blakeetsonpaquetontétélespremiers,àsesprogrèsàlongetrapide.DaemonetmoiavonsprisleflancavecMatthewdevantDawsonetBeth,justeaucasoùquelquechoseestarrivé.
"Restederrièremoi»,adéclaréDaemon.
Hochant,jegardaismesyeuxouverts.Letunnelétaitflou,nousavonsétéenmouvementquerapide.Ladouleurdansmajambeaaugmentéàchaqueétape.CommeBlakeaatteintlaportedumilieu,ilestpasséàChrissursonépauleetestentrédanslaclé.Laportesecouépuisaglisséouvert.
Blakeétaitlà,enveloppéedansl'obscuritédelanuitenvahissante.Danssesbras,immobileLuxenétaitpâleetsemblaitàpeinevivant,maisilseraitlibreensecondes.Blakeavaitfinalementobtenucequ'ilvoulait.Nosyeuxserencontrèrentàtraversladistance.Ilyavaitquelquechosedebarattagedanscestachesvertes.
Ungrandsentimentd'appréhensionaprisracineetsepropagerapidement.Immédiatement,jesuisarrivépourl'opaleautourdemoncouettoutcequejeressentaisétaitlachaînelapièced'obsidiennesuspendu.
LeslèvresdeBlakelentementcourbéesauxcoins.
Moncœurbégayapuismonestomacesttombésivitequejepensaisquejeseraismalade.Cesourire...Cesourireétaitcommeungrandgotcha.Unevaguedeterreureffrénéetournémapeauglacée.Maisilnepouvaitpasêtre.No.No.No.Ilnepouvaitpasêtre...
Blakepenchasatêtesurlecôté,commeilrecula.Ilaouvertsamainlibre.Laminceficelleblanchedémêlé,glisseràtraverssesdoigts.Lemorceaud'opaleilfaitmiroiter,danssamain."Désolé,"at-ildit,etilavraimentsonnédésolé.Ilétaitincroyable."Iladûêtredecettefaçon."
«Filsdepute!"RugitDaemon,selibérerdemoi.Ilalancéenavant,alleraprèsBlakedansunsens,jesavaismettraitfinàlaviolencesanglante.
Heatévaséentremesseins,inattendusettoutaussiterrifiantescommeunearméedesoldatsDOD.Jesuisarrivéenbas,arrachantl'obsidiennedemachemise.Ilrayonnaitrouge.
Daemonrédigeacourt,hargneux.
L'obscuritéderrièreBlakeépaissietétendu,seglisserdansl'entréedutunnel.Lanoirceursuintaitsurlesmurs.Lampesdéclenchéetsortit.Lesombrestombentsurlesol,selevanttoutautourdeBlake.Pasletoucher.Nonl'arrêter.Lafuméeforméepiliersd'abord,puislesdroitsdeformes.Leurpeauétaitcommel'huiledeminuit,lisseetbrillant.
ArumforméautourdeBlake-septd'entreeux.Toushabillésdelamêmechose.pantalonfoncé.chemisesfoncées.Yeuxprotégésderrièredeslunettesdesoleil.Unparun,ilsontsouri.
IlsontignoréBlake.
Ilsl'ontlaissépartir.
BlakeadisparudanslanuitqueleArumavoléenavant.
Daemonarencontrélapremièretête,saformehumainevacillantcommeilaclaquélaArumdanslemur.DawsonapousséBethsurlecôtécommeilafermélalignesurunArumavançant,ildescendit.
Atteindreverslebas,Matthewaattrapéuntessonminced'obsidienne,aiguiséeenpointefine.Ilseretourna,claquantprofondémentdansleventredelaArumleplusproche.
LeArumaélaboré,perdantsaformehumaine,carellearelevéleplafondbas.Ilaccrochélà-baspouruneseconde,puisbrisé,commesielleétaitfaitederiendeplusquelesosfragiles.
Jesortaisdecelui-ci.
Sachantqu'aucund'entreeux,ycomprismoi,seraitenmesuredecomptersurlaSourcependanttrèslongtemps,ceseraituncoupdemainàtypedecombatàlamain.Jetirail'obsidienneautourdemoncouetlachaînecassécommeundesArumsmeatteint.Jevoyaismonvisagepâledansseslunettesnoiresetcherchélasourceàl'intérieurdemoi.
Ilsepenchaenavant,etlalumièreblanchâtrerougejaillitdemoi,jetantleArumenarrièreetfrapperàplatsursoncul.L'énergieseprécipitacommeuntorrentdébordé.L'onyxavaitdiminuélecoup,etArumétaitsursespiedscommeDaemonasorticeluiqu'ilcombattait.Uneautre
explosiondefuméenoireasecouélecouloir.
LeArumIrenverséétaitenfacedemoi,deslunettesdesoleildisparu.Sesyeuxétaientlebleupâle,lacouleurducield'hiver.IlsétaienttoutaussifroidqueSimon,sinonplus.
Jefisunpasenarrière,mamainserrantlapièced'obsidienne.
LeArumsourit,puisiltournasurlecôté,balançantsajambeetattrapermonmauvais.Jeglapitquemajambeacédé.Jecommençaisàallerverslebas,maisilm'aattrapéautourducou,melevaimespiedsetdansl'air.Au-delàdelui,jel'aivutournerDaemon,vulebâtimentdelacolèreenlui,vul'Arumselevantderrièrelui.
"Daemon!"Jecriequejeclaquélapièced'obsidiennedanslapoitrinedel'Arummetenant.
LeArumm'alaissétombercommeDaemontourbillonnait,esquivantl'autre.Jefrappelesolencimentpourlaénièmefoisquel'Arumsebrisaavecunetelleforce,ilsoufflamescheveuxdemonvisage.
DaemonasaisiAholddel'ennemileplusprochedeluiparlesépaules,jetantplusieurspiedsderrièremoiquejemetenaissurlesjambestremblantes.Mamaintremblaitautourdel'obsidiennechauffée.
"Aller!Nousdevonsaller!"DawsonaattrapéBethetacommencéàlaporte,enesquivantunArum."Maintenant!"
Jen'aipasbesoindediredeuxfois.Cefutunebataillequenousneserionspasgagner.PasquandnousavonseupasdetempsetilyavaitquatreArumencoredebout,évidemmentaffectéparl'onyx.
Pousserpasséladouleur,j'aicommencéversl'avant,enprenantquelquesétapesavantquemajambeaétéarrachéeparderrière.Jesuisdescenduviteetfort,laissertomberl'obsidiennepoursauvermafacefracassantdansleciment.Lafroideurdetoucherdel'Arumtrempémessueurs,remontantmesjambescommesonemprisesurmachevilleserrée.
Jemesuistordusurmoncôtéetexpulséavecmabonnejambe,attraperleArumdanslevisage.Ilyavaitunesatisfactionhumidecrissement,le
sonetl'Arumlaisseraller.Jemesuisprécipitéàmespieds,serrantlesdentsdeladouleurdansmajambequejemedirigeaiversDaemon.Ilavaittournéetrevenaitpourmoicommeunbourdonnementsourdgrondadanslebâtiment,gagneretgagnerjusqu'àcequ'ilétaittoutcequenouspouvionsentendre.Tousnousontarrêtés.Lumièreinondéletunneletdanslecouloir,lesserruresautomatiquesquiclaquentenplace.Lebruitsourd-boum-boumsepassaitdansunesuccessionsansfin.
"Non,"Matthewadit,sesyeuxdardantverslebasd'oùnoussommesvenus."Non."
LeregarddeDaemontiréderrièremoi.Jemesuisretourné,envoyantlalumièredutorchagedansletunnel,crépitantetformantunmurdelumièrebleuescintillante.Unaprèsl'autre,touslesdixpiedsouplus,plusetplus...
Lalumièrebleueestdescendusurl'undesArumpastroploinderrièremoi.Illesaisitetlalumièreévasée.Ilyavaitunbruitdecraquementbruyant,commeunemoucheprisedansundecespièges.
"OhmonDieu,"murmurai-je.
LeArumétaitparti-toutsimplementdisparu.
Nevousapprochezpasdelalumièrebleue,Blakeavaitdit.Ilssontdeslasers.vousRipdroitdehors.
Daemonembardéeversl'avant,sesmainstenduespourmoi,maisilétaittroptard.Avantqu'ilnepuisseme,etmêmepasunpieddemonvisageatteindre,unefeuilledelumièrebleueestapparueetlachaleursoufflaitdehors,soufflermescheveuxenarrière.Daemonlaissaéchapperuncridesurprise,etjesursauta.
Jenepouvaispaslecroire.Paspossible.Jerefusaisdecroire.Daemonétaitdel'autrecôtédelalumière,plusprochedelasortie,etje...j'étaitdel'autrecôté,dumauvaiscôté.
LesyeuxdeDaemonrencontrèrentlesmiensetleregardeneux,l'horreurdanssesyeuxvertsextraordinairesfissurésmoncœurenmillemorceauxinutiles.Ilcomprenait-oh,Dieu,ilacompriscequisepassait.JesuiscoincéavecleArumrestant.
Descrisretentit.Initialisépiedspiléessurlesétages.Ilssonnaientcommeilsvenaientdepartout.Enfacedenous,parderrière,ettouslescoins.Jenepouvaispastourner,cependant,nepouvaispasregarderderrièremoiouloindeDaemon.
"Kat,"murmura-t,aplaidé,vraiment.
Sirensfustigéstrident.
Daemonréagisivite,maispourunefoisdanstoutesavie,ilétaitpasassezrapide.Ilnepouvaitpasêtre.Lesportesdesecoursontcommencéàglisserduhautetenbas,etDaemontirésurlecôté,claquantsapaumesurunpanneaudecommandeminuscule.Riennefonctionnait.Lesportescoulissantesmaintenuesensemble.Lalumièrebleueestcommeuntorrentdedestructionquinoussépare.Daemonfouettéversmoi.Ilalancéverslebouclierbleu,etjelaisseéchapperunhoquetdesurprise.Ilavaitdétruits'ilafrappéleslasers!
TirerdelaSource,autantquejepouvais,jeluitendislamain,enignorantlachaleurquejepoussaisà
Daemonavecledernierdemaforceetdelavolonté,tenantsoncorpsdeserragederetourdeslumièresbleuesjusqu'àcequeMatthewestentréenaction,ensaisissantDaemonautourdesataille.Jeglissaiausol,mesgenouxàpeinemerattraper.Daemonétaitendélire,descoupsdepoingetenfaisantglisserMatthewalorsqu'illuttaitpourallerdel'avant,maisMatthewluiestrevenudelalumière,lagestiond'apporterDaemonjusqu'àsesgenoux.
C'étaittroptard.
"Non!S'ilvousplaît!Non!»Rugit-il,lavoixbriséed'unemanièrequejenel'avaisjamaisentenduauparavant."Kat!"
Lesvoixetlessonsdepiedsmartèlementserapprochaient,etqu'ilétaitdonclafroideurdeglacerlesangdel'Arum.Jelessentaislelongdemondos,maisjenepouvaispasregarderloindeDaemon.
Nosregardssecroisèrent,etjenejamaisoublierlaterreurdansson,leregardd'impuissancepure.Toutétaitsurréalistesurmafin,commejel'étaisvraimentpasici.J'aiessayédesourirepourlui,maisjenesuispas
sûrquejeréussiun.
"Toutirabien,"murmurai-jeenlarmesremplismesyeux.Lesportessortaientduplafondetleplancher.«Çavaêtretoutdroit."
LesyeuxvertsdeDaemontenuunéclatvitreux.Sonbrastendulamain,lesdoigtsécartés.Ilsnesontjamaisparvenuesaulaseroulaporte."Jet'aime,Katy.Toujoursavoir.Toujourssera",dit-il,lavoixépaisseetrauquedepanique."Jereviendraipourvous.Jevais-"
Lesportesdesecoursferméeshermétiquementavecunbruitsourd."Jet'aime,"jel'aidit,mais...DaemonDaemonavaitdisparu.Allédel'autrecôtédesportesetjesuisprisaupiègeàl'aideduArumetDaedalus.Pouruninstant,jenepouvaispaspenser,nepouvaitpasrespirer.J'aiouvertmabouchepourcrier,maislaterreurverséenmoi,encoupantleson.
Jemesuisretournélentement,soulevantmatêtecommeunelarmeroulasurmajoue.UnArumétaitlà,latêtepenchéesurlecôté.Jenepouvaispasvoirsesyeuxderrièreleslunettesdesoleil,etjesuisheureuxquejenepouvaispas.
Ilsemitàgenoux,etau-delàdeluietl'autreArums,jepouvaisvoirleshommesenuniformenoir.LeArumtendit,traînantundoigtdeglacesurmajoue,chassantladéchirure,etjereculaloin,pressantcontrelesportesdesecours.
"Celavafairemal",adéclaréleArum.Ilsepencha,sonvisagepoucesdumienetsonfroidsoufflecontremabouche.
"OhDieu,"murmurai-je.
Unéclatdedouleurenglobaittouteslescellulesdemoncorps,etl'airavoléhorsdemespoumons.ilsuspendu,jenepouvaispasbougerdelà.Mesbrasnefonctionnaientpas.Quelqu'unm'aattrapéparlecôté,maisjenepouvaispassentir.Ilmesentaiscommetoujourscrier,maisiln'yavaitaucunbruit.
Iln'yavaitpasDaemon.
Remerciements
MerciàlamerveilleuseéquipedeEmpêtréTeen-LizPelletier,StacyAbrams,StaceyO'NealeetRebeccaMancini.Etàmonagent,KevanLyon,vousrockcommetoujours.S'iln'yavaitpasmesamisetlafamille,jesuissûrquejeseraisunermitevivantdansunegrotted'écritureenmaintenantetvousremerciedel'avoiravecmoiquandjevaisdansunefrénésied'écriture.UngrandmerciàPepeTothetSztellaTziotzioszpourêtredesmodèlesimpressionnantsdecouvertureetdesejoindreànouslorsdenosexcursionsDaemonInvasion.
Riendetoutcelaneserapossibleques'iln'yavaitpasleslecteurs.Jet'aimegars.Jevoudraispouvoirembrasserchacundevous,maisjesuceàcâlins,etilseraitjusteêtretoutessortesdemaladroit.Donc,croyez-moi,cemerciestmieuxqu'uncâlin.Jepromets.
GravityparMelissaWest
Àl'avenir,uneseulerègled'importance:Nepas.Déjà.Coupd'oeil.AriAlexandervientderomprecetterègleetavuladernièrepersonnequ'elleattendaitplanantau-dessusdesonlitarrogantJacksonLocke.Jacksonlanceundéfi:aider,outoutlemondesurlaTerrevamourir.DonnerJacksonl'informationdontilabesointrahirasonpèreetsonpays,maisengardantlesilencevacommenceruneguerre.
GretaetleRoidesgobelinsparChloeJacobs
Ilyaquatreans,Gretaesttombéàtraversunportailversunmondeoùleshumainssontl'ennemi.Maintenant,unchasseurdeprimes,elleaattirél'attentiondelasombreséduisantejeuneGoblinKing,quienvahitsesrêvesetsapesavolontéd'échapper.MaisGretaestpasleseulàchercheràsortirdeMylena...
LuminosityparStephanieThomas
Beatriceaeusapremièrevisionàl'âgededouzeans,etmaintenantl'institutiondépendd'ellepourgarderlavilleàl'abridesDreamcatchers.MaisBéatriceaunsecretquipourraitmettretoutlemondeendanger.Unsecretquipourraitlatuerettoutlemondequ'elleaime.L'ennemiaétéàveniràelledanssesrêves,etellepourraitêtreentraindetomberamoureusedelui.
WardAgainstDeathbyMelanieCard
WarddeAthprévoitquecesoituntravailsimplepourlancersacarrièrenaissantecommeunnécromancien.MaisquandWardseréveillelabelleCeliaCarlyle,ilobtientplusqu'ilanégocié.S'ilpouvaitjusteconvaincresoncœuràrenonceràlabeautéexaspérante,ilpourraitsortirdecettevie...
InBetweenparTaraFuller
Ilestdifficiled'êtremort,enparticulierpourunfaucheurenamouravecEmma,undestindefilleamissursalistenonpasunefois,maisdeuxfois.Finnvaprotégerlafillequ'ilaimedumalilaaccidentellementdéclenché,mêmesicelasignifiesacrifierlaseulechosequ'ilalaissé...sonâme.
LeFilsMarquéparSheaBerkley
LorsqueDylanvoitunejeunefilleenblancdanslesboisderrièrelafermedesesgrands-parents,ilsaitqu'ill'avueavant...danssesrêves.Luiseulpeutsauversonmonded'unseigneurunmalmondepleindecréaturesqu'ilaseulementludansdeshistoiresd'horreur.Pireencore,lesanghumaindanssesveinesaDylanmarquépourlamort...
MonSuperSweetXVIesiècleparRachelHarris
LadernièrechosequeCatCrawfordveutpoursonseizièmeanniversaireestunvoyageextravagantàFlorence,Italie.Maisquandsacuriositél'amèneàunetentegitane,ellesort...àdroitedanslaRenaissanceFirenze.CatrejointavecsesancêtresettombebientôtpourlemagnifiqueLorenzo.Peut-elletrouversoncheminderetouràl'époquemoderneavantsonaventureitaliennesetransformeenunItalienpourtoujours?
TouslesBrokenPiecesparCindiMadsen
Livsortd'uncomasansaucunsouvenirdesonpassé,etmêmepassonrefletsemblefamilier.MaisquandLivcommenceàtraîneravecSpencer,laviesesentcomplètepourlapremièrefois.Livpeutreconstruirelesmorceauxdesonpassébrisé,quandilsignifieremettreenquestionnonseulementquielleest,maiscequ'elleest?
ConjurationparLeaNolan
SeizeansjumeauxEmmaetJackGuthrieespèrentunepetiteaventured'étéquandilstrouventunmessagedudix-huitièmesiècle,dansunebouteillerévélantunpiratetrésorcaché.Vont-ilsêtreenmesuredemettreleschosesavantqu'ilnesoittroptard?
ChosenOnesparTiffanyTruitt
Legouvernement,faceàl'extinctiondel'humanité,acréélesélus.LorsqueTesscommenceàtravaillerdansunétablissementdeformationdesélus,ellerencontreJames,etl'attractionestimmédiatedanssonintensité,écrasantdanssondanger.Peut-elletenircontresesoppresseurs,mêmesicelasignifierenonceràlaseulebonheurdanssavie?
JolieAmyparLisaBurstein
Lorsqueleursdatessetiennent-lespourlebal,Amy,lelongdelabelleLilaetuber-coolCassie,prendreleschosesdansleurspropresmainsgagnenteuxunenuitenprison.AvecLilaetCassieparentallyinterdits,Amysesentcommeellen'ariencommeelleestrien.Navigueralliancesimprobables,Amytrouvequepeut-êtreobtenirunevieneseproduitunefoisquevouspensezquevotrevieestfinie.
ToxiqueparAccardoJus
Lorsqu'unSixsauvélaviedeKalelanuitduSumrun,Dezaétéavertiqu'ilyauraitdesconséquences.Maisellen'ajamaisimaginéqu'elleavaitperdulaseulechosequ'elledonneraittoutpourgarder...Dezdevramettretoutcelasurlalignes'iln'yaaucunespoirdeprouverlaculpabilité
deJadeavantqu'ilsfinissenttouslesrésidentsdeDenazen.Oupire,mort...
AutreslivresparJenniferL.Armentrout:
LasérieLux:
Obsidian:ANovelLux,BookOne
Onyx:ANovelLux,BookTwo
Opal:ANovelLux,BookThree
LasériePacte:
Daimon
Demi-sang
Pur
DivinitéApollyon
Titresindividuels:
Maudit
Top Related