september 2013
magazine van De Haagse HogescHool
35
2 LINK • 35
BACKPACKING AROUND
THE WORLD CHANGED MY LIFE– CARLIJN
WERELDTICKETS
VOOR STUDENTEN
AL VANAF
€ 1.395,-
Slim studeren? Wat dacht je van:� Handige werkplekken met grote
schermen om samen te werken� Stiltecabines om ongestoord
te studeren� Werkplekken met stopcontacten
voor laptopgebruik
De bibliotheek. Waar anders?
b i b l i o t h e e k
hhs.nl/bibliotheek
35 • LINK 3
BACKPACKING AROUND
THE WORLD CHANGED MY LIFE– CARLIJN
WERELDTICKETS
VOOR STUDENTEN
AL VANAF
€ 1.395,-
4 LINK • 35
Passie
‘Op mijn vijfde wist ik: dit wil ik’
Fleurine Menijn (21, vierdejaars Voeding en Diëtetiek) droomde jarenlang van een eerste plek op het Nederlands Kampioenschap ritmische gymnastiek. tekst Youri van Vliet • beeld Lee Menijn
‘Op mijn vijfde ontdekte ik ritmische gym-
nastiek. Mijn zus deed het en toen ik haar
een keer met mijn ouders ophaalde, wist
ik gelijk: dit wil ik ook! Het mooie van rit-
mische gymnastiek is de veelzijdigheid. Je
werkt met verschillende elementen (knots,
lint, hoepel en bal, red.) en je voert een oefe-
ning uit op muziek waar je enthousiast van
wordt. Rond mijn tiende kreeg ik een doel
voor ogen: Nederland kampioen worden in
de hoogste klasse. Om dat te bereiken heb
ik jarenlang intensief getraind, vaak zeven
dagen per week; lenigheid, ballet, kracht,
uithoudingsvermogen en de elementen in
combinatie met de muziek. Dat moet alle-
maal samenkomen in die ene oefening.
Op vier NK’s haalde ik de afgelopen jaren
telkens het podium, maar steeds net niet
die hoogste trede. Tot afgelopen zomer.
In Ahoy wist ik mijn concurrente – en
jarenlang idool – te verslaan. Bloedstollend
was het, want we waren enorm aan elkaar
gewaagd! Een mooier afscheid van het
wedstrijdcircuit kan ik me niet voorstellen.
Na zestien jaar keihard trainen ga ik mij nu
namelijk toeleggen op het trainerschap.’ •
35 • LINK 5
RedactioneelInhoud
link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst communicatie & marketing van De Haagse Hogeschool.
Redactieadres locatie: ovaal 0.82 • Postadres Postbus 13336, 2501 eH Den Haag e: [email protected] f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl • Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), martine seijffert (070 445 8814), Youri van vliet (070 445 8796) studentredacteuren Yvonne Bal, anjani Bhairosingh, ilse van Beest, esther Bliek, martin cok, Patty elbersen, can guneyli, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, stefan van Klink, martina Koleva, laura van langen, Paul van leeuwen, Danielle Peterson, Darren Power, Yvonne Rijff Beeld mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet gurwara, Bas Kijzers, anke nobel, mireille schaap • strip margreet de Heer • vormgeving mustafa Özbek, Josean de Pie Druk oBT bv, Den Haag • advertenties Bureau nassau, achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 Hc Hoorn e: [email protected] t: 020 – 623 0905 f: 020 – 639 0846 i: bureaunassau.nl issn 2210-7983 copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Het volgende nederlandse nummer komt uit op 3 oktober. Het volgende engelse nummer op 14 november.
oVer Link
12 Fraude Hoe kun je inventief vals spelen tijdens je studie? Plus: de straf die je riskeert als je gesnapt wordt.
16 Studeren met een rommelig hoofd Jerry Talboom legt uit hoe ontwikkelingsstoornis dyspraxie zijn leven en studie beïnvloedt.
20 De grote verhuizing Honderden verhuisdozen zijn deze zomer van hot naar her gesleept. Drie medewerkers vertellen over hun nieuwe werkplek.
8 Zo ziet de wereld eruit in 2030
10 Handvatten voor omgaan met diversiteit
24 Hoe verkoop je een apparaat van miljoenen euro’s?
Rubrieken
6 in beeld: jouw vakantie
7 Column Jacco van Uden nieUW
16 onder de hamer
19 Stijlfiguur nieUW
23 Column Cheryl Porcelijn nieUW
26 Juweeltjes: uitgaanstips en lezersactie
28 Melting Pot: indonesische bami
Joris heeft gelijk
Het is alweer zeven jaar geleden dat Joris Luyendijk zijn boek
‘Het zijn net mensen’ schreef. Nee, Luyendijk is niet alleen
maar tafelgast die samen met Marc Marie DWDD bestiert, hij
is ook (en vooral!) een journalist. Hij was vijf jaar lang Midden-
Oostencorrespondent, en in een tijd dat het Midden-Oosten
vooral in Irak, Libanon, Israël en Palestina onrustig was, was
zijn standplaats Caïro. De laatste tijd is Caïro natuurlijk een
prima uitvalbasis voor een verslaggever, want dan zit je er dicht
op, maar toen was Caïro net zo ver weg van de brandhaard als
Istanbul of Athene.
Wat heb ik vaak aan Joris gedacht, deze zomer. Sinds juli werkt
de redactie van Link vanuit het Poseidongebouw (zie ook pagina
20). Dat is dat typische witte-schimmel-gebouw, als je de water-
zebra oversteekt aan de rechterkant. Het schijnt dat de dienst
Communicatie & Marketing, waar we organisatorisch bij horen,
de mooiste verdieping van het hele gebouw heeft gecreëerd.
Het is op zich prachtig, maar het is wel Caïro. En een groot deel
van de mensen voor wie je schrijft, woont toch echt in Bagdad –
ik noem maar een of andere dwarsstraat.
Het vervelende eraan is dat je dat niet kunt uitleggen. Van
directeur tot docent – wie in Bagdad we ook vertelden dat we
tegenwoordig toch echt in Caïro gestationeerd zijn om over de
Irakese nooit gevonden kernwapens te schrijven – positiever en
begripvoller dan ‘bespottelijk’ en ‘Jezus, jullie hebben maar één
kamer nodig’ werd het niet. Hartverwarmend natuurlijk, al die
afkeuring, maar je kunt er geen fluit mee.
Inmiddels is het maken van media over de hogeschool een
net zo ingewikkelde zaak geworden als Luyendijk beschrijft.
‘De redactie in Amsterdam wist vaak eerder dat er ergens
iets gebeurde dan ik,’ schrijft hij ergens. En vervolgens hekelt
Luyendijk in zijn boek dat hij op die manier zijn werk moet doen.
De Link-redactie heeft inmiddels de boel verdeeld: een stukje
redactie is gevestigd in Ovaal 0.82. Kun je nog steeds binnenlo-
pen met nieuws, zodat we net als Joris kunnen zeggen dat we
wel degelijk in de regio zijn. Maar Joris heeft gelijk: om nou te
zeggen dat het ergens op slaat… nee.
René Rector
Hoofdredacteur Link
6 LINK • 33
In beeld
De ene inzender was nog actiever dan de ander: zo liet Voeding
& Diëtetiek (V&D)-studente Alouette Strik [1] in Thailand
een schorpioen over haar gezicht lopen. Net zo gek is student
Technische Bedrijfskunde Benjamin Buijs, maar dan van
zweefvliegen [2]. Lars Taffijn [4] van MER reed met een vriend
over het Timmelsjoch en vond deze boodschap over vriendschap.
Ook thuisblijvers zijn actief: IPO-studente Ilse den Besten [5] klust
in haar nieuwe stekje. Iets rustiger op een bankje in Griekenland
zitten drie generaties Aspros: de opa en vader van V&D-studente
Gina Aspros [6] en zijzelf. Communicatiestudent Linda Markus [7]snorkelde in de Caraïbische zee en ontdekte een murene. Beduidend
minder water troffen studente Sociaal Pedagogische Hulpverlening
studente Jip Huisman [8] en haar vriendin aan in de woestijn van
Marokko. Wel een prachtige sterrenhemel. Law-student Salim
Shawar [9] zag een vakantielandschap alleen als achtergrond op
de computer van zijn stageadres. Het kiekje van het strand op het
Griekse eiland Thassos van IBMS-studente Neliya Zlatanska [10] is
daarentegen hartstikke echt. Van zon naar sneeuw in Oostenrijk:
managementassistente Vera Kram [11] van de dienst Onderwijs- &
studentzaken zakte tot haar schrik mega diep weg. Zonnig weer:
senior medewerker van het International Office Jeroen Bal [12], in de woestijn van Jordanië. IPO-student Sjors van Os [13] hield
het wel hoog, maar waarschijnlijk niet droog toen hij deze belly
flop deed in een zwembadje in Polen. Een andere prestatie werd
ingezonden door SPH-student Timo Staalduinen [14]. Hij haalde
met veertien Westlanders 14.000 euro sponsorgeld op voor een
ziekenhuis in Oeganda. Maar de meest bijzondere inzending kwam
van SPH-studente Lotte Meijer [3]. Haar vriend Frank Schakel
crowdsurft in zijn rolstoel op het festival Sziget. Met deze inzending
verwelkomt ze Frank op De Haagse, waar hij Communication&
Multimedia Design gaat studeren. Zo’n warm welkom verdient de
voucher van 50 euro. •
[3]
[1] [2]
[12]
[8][7]
[6]
[5]
[10] [11]
Een actieve vakantieWie denkt dat studenten passieve, luie wezens zijn die zodra het laatste college is afgelopen niks doen tot een kunst verheffen, heeft het mis. Tenminste, als we onze In Beeld-inzenders mogen geloven.
35 • LINK 7
[4]
[9]
[13]
[14]
Beter dan dit
Het heeft ontegenzeglijk iets geruststellends: onze montere premier die na
weer een reeks teleurstellende cijfers van het CPB Nederland een hart onder
de riem steekt. Ja, het dal is net wat dieper dan we dachten, maar deze beproe-
ving komen we te boven. Heus. Nu het zuur, straks het zoet. Eerst afslanken,
zodat we straks soepeler kunnen bewegen. Wie niet van stinkende wonden
houdt, zal begrijpen dat de ingrepen diep en pijnlijk moeten zijn. En het mooie
is: hoe langer het herstel uitblijft, hoe zekerder we ervan kunnen zijn dat de
moeilijkste periode achter ons ligt.
Van onze politici verwachten we een boodschap van hoop. We eisen zicht op
vooruitgang. Mark Rutte begrijpt dat prima en vertelt graag over wat achter
de wolken schijnt. Unilever en de VVD, dan red je het niet zonder blije can do-
mentaliteit.
Maar wat als?
‘Sorry mensen, wen er maar aan.’
‘Waaraan precies, premier Rutte?’
‘Aan dit. De krimp, de werkloosheid, het feit dat we als kenniseconomie op
geen enkel lijstje meer voorkomen. Aan alles.’
‘U bedoelt tot we een slimme manier hebben gevonden om de economie te
hervormen?’
‘Nee, nee. Wennen aan dit. De crisis, maar dan zonder hoop.’
‘What if this is as good as it gets?’ Dat vraagt de neurotische hoofdpersoon
Melvin Udall zich hardop af in de wachtruimte van zijn psychiater in de bijna
gelijknamige film, de andere patiënten in ontzetting achterlatend. Briljante film,
de enige geslaagde romantische komedie voor zover ik weet – maar dit terzijde.
Ik zou het wel verfrissend vinden. Uitgedaagd worden een situatie voor te stel-
len waarin het allemaal wat minder is. Of zelfs veel minder. Uitgebeende zorg,
slecht en onbetaalbaar hoger onderwijs, blijvende gaten in het wegdek en een
guur cultureel klimaat. Nederland zesjesland.
Als na de regen toch wel zonneschijn komt, is het makkelijk praten. Het wen-
kend perspectief van een hersteld Nederland is funest voor alles wat riekt naar
ideologie, wezenlijke discussies of zelfs maar een uitgesproken mening. ‘Ach
weet u, wat écht belangrijk is, is dat we dit land er weer bovenop helpen.’
Van Rutte wordt gezegd dat hij een CEO is, geen staatsman. Het premierschap
als carrièrestap: nu de BV Nederland, straks een andere leuke toko. Maar zou
het vuur van echt leiderschap toch niet ergens in hem branden? Doe eens gek,
Mark, en houd ons een land voor waar het niet veel beter wordt dan dit. Zet
ons aan het denken.
Jacco van Uden is lector Verandermanagement aan De Haagse Hogeschool
Jacco
Ook 50 euro?Een eerdere oproep gaat in de herhaling: Kom
jij ze ook tegen? Post-its en andere briefjes die je herinneren aan de corrigerende vinger van je ouders? Een voorbeeld: ‘Wil iedereen zijn haren uit het doucheputje halen na het douchen’. Of: ‘Zet je naam op je eten in de
koelkast, anders wordt het weggegooid!’ De opdracht van deze maand luidt dan ook: stuur een foto in van een (bemoederend) briefje met
een boodschap.
Stuur je foto voor 21 september naar [email protected]. Je maakt kans op een
tegoedbon van vijftig euro.
8 LINK • 35
Het was een beetje een gekke zomer. Het nieuws
bewoog heen en weer tussen Syrië en Egypte. En
passant kwam Israël ook weer even voorbij, omdat de
Israëli’s en de Palestijnen voor het eerst in drie jaar
weer over vrede praten. Je zou bijna denken dat alle
wereldpolitiek geclusterd is in het Midden-Oosten.
Maar lector Jos Walenkamp wil dat beeld wel even
bijstellen. ‘Natuurlijk, dat zijn de brandhaarden. Maar
er is iets anders aan de hand, en daar gaan we veel
meer van merken.’
Dat andere, dat is de voortdurende toename van de
wereldbevolking en van de welvaart. Dat de wereld-
bevolking toeneemt, is helemaal geen nieuws.
Sterker nog: de wereldbevolking neemt minder hard
toe dan de afgelopen halve eeuw. Het nieuwe is dat
de welvaartsgroei zich met een snelheid voltrekt die
we nog nooit gezien hebben. ‘De komende acht jaar
neemt het aantal mensen met een middeninkomen
alleen al in Azië toe van een half miljard tot twee
miljard. Die mensen gaan allemaal veel meer eten,
spullen kopen, consumeren. Het tempo waarmee
we steeds meer een beroep doen op onze grondstof-
fen hebben we nooit eerder gezien.’ Dat leidt tot
schaarste aan van alles. En aangezien schaarste kan
leiden tot conflicten, is het niet een ontwikkeling die
je met louter applaus kunt ontvangen. ‘De wereld
verandert, en zoals het er nu uitziet rijden we als
wereld met hoge snelheid af op een betonnen muur.
Hoe eerder je dan bijstuurt, hoe minder je straks op
de rem hoeft te staan.’
Het is niet toevallig dat juist op De Haagse
Hogeschool deze ontwikkelingen leiden tot de
Masterclass ‘De wereld in 2030’. Sinds vorig
jaar is één van de inhoudelijke zwaartepunten
van de hogeschool: ‘Een goed bestuur voor
een veilige wereld’. Daar komt bij dat de
school veel waarde hecht aan internationale
competenties, en die ontwikkelen studenten
pas goed als docenten en leidinggevenden
ze ook in de vingers hebben. De lectoren
verwachten dat de kennis en inzichten via de
collegereeks ook bij studenten belanden. ‘Als je
lesgeeft, moet je weten in welke context je ken-
nis gebruikt gaat worden,’ vindt Walenkamp.
De masterclasses nemen de deelnemers mee langs
een aantal mondiale problemen en verkennen oplos-
singen voor die problemen. Soms is dat verrassend.
De Europese Unie, die in Nederland toch dikwijls
wordt afgeserveerd als geldverslindende, besluite-
loze en bemoeizuchtige organisatie, wordt in een van
de colleges door lector Jaap de Zwaan juist naar voren
geschoven als voorbeeld van hoe het zou kunnen. ‘Je
kunt zeggen wat je wilt, maar we leven in Europa al
meer dan zestig jaar zonder oorlog. Dan doe je toch
iets goed,’ memoreert Walenkamp.
‘De centrale vraag is natuurlijk: hoe bestuur je zo’n
wereld, zodat je die de problemen van over tien of
vijftien jaar de baas blijft? En welke problemen komen
er op dat bestuur af? Nieuw is bijvoorbeeld dat bij
Leren over de tOekOmSt
Hoe ziet de wereld eruit in 2030? Die vraag staat centraal in een collegereeks die deze maand van start gaat. Het bijzondere: de reeks is er niet voor studenten, maar voor docenten. ‘Als je lesgeeft, moet je weten in welke context je kennis gebruikt gaat worden.’ tekst rené rector • beeld Bas kijzers
Futurologie
35 • LINK 9
toenemende welvaart via internet ook de toegang tot
informatie en onderling contact steeds makkelijker
wordt. ‘Die vier miljard wereldbewoners die straks
een middeninkomen hebben, zijn twee muiskliks van
elkaar verwijderd. Dat hebben we nog nooit mee-
gemaakt. Niemand kan precies uittekenen wat dat
betekent voor bijvoorbeeld de Chinese politiek of het
gedrag van multinationale ondernemingen.’ Maar in-
ternet brengt wel een heel nieuw soort misdaad met
zich mee. Vandaar dat één van de zeven colleges, dat
van Marcel Spruit, is gewijd aan cybercrime. •
De organisatie van de masterclass ligt in handen van lectoren Jos Walenkamp (Internationale Samenwer-king), Joris Voorhoeve (Internationale Vrede, Recht en Veiligheid) en Jaap de Zwaan (European Integra-tion). Meer informatie bij Mirjam Schoenmaeckers. Inschrijven voor de reeks kan tot 10 september via [email protected]. De masterclass is ook open voor studenten, maar medewerkers krijgen voorrang.
10 LINK • 35
S tel je voor: je bent docent en tijdens een klas-
senexcursie wil je een teambuildingsoefening
doen. De bedoeling is dat studenten een groep
vormen en elkaar vasthouden. Een studente met
Marokkaanse wortels geeft echter aan dat ze zich niet
prettig voelt bij fysiek contact, en daarom niet mee
wil doen. De docent twijfelt: moet hij nu voor deze
student de oefening aanpassen en voor haar een uit-
zondering maken? Of gaat hij uit van de meerderheid
die de oefening wil uitvoeren, en sluit hij daarmee het
meisje uit van het groepsproces?
Bovenstaande casus is een van de acht – waarge-
beurde – voorbeelden die in het Handelingskader
voorbij komen. ‘Sinds we als hogeschool bezig zijn met
diversiteitsgevoelige thema’s, kwamen er ook steeds
meer dilemma’s uit de (onderwijs)praktijk aan de op-
pervlakte,’ vertelt Simten Goren, beleidsmedewerker
Diversiteit bij de dienst Human Resource Management
(HRM) en initiatiefnemer van het Handelingskader. ‘In
veel situaties bleek dat er geen eenduidige antwoor-
den of principes voorhanden waren; medewerkers
moesten zelf maar een inschatting maken.’
Daarom werkte Goren anderhalf jaar lang aan een
visie op het omgaan met diversiteit en de vertaling
daarvan naar het Handelingskader. De casuïstiek
die in die periode verzameld is, is nu op de portal te
vinden in de ‘dilemmabank’. Wat doe je bijvoorbeeld
als docent als studenten zeggen dat iets ‘stom en gay’
Diversiteit
‘elkaar begrijpen is echt een kunst’
Wel of niet een hand geven, gezichtsbedekking, discriminatie en racisme… het zijn kwesties waarvan medewerkers niet altijd weten hoe ze ermee moeten omgaan. Voor hen is er nu een Handelingskader met daarin handvatten voor nijpende diversiteitskwesties. tekst Youri van Vliet • beeld Mireille Schaap
Voor €10,- naar het theater!
za 21 sept
Orquesta Color Tango Het wereldberoemde tango orkest is sinds 1999 weer terug in NL. Heerlijke meeslepende muziek. Met een Argentijnse afterparty met DJ Ferdinand.
do 26 sept
Frommermann - FrommerFranzDe Frommermannen doen waar ze goed in zijn en brengen een elegante mix van humor en melancholie, chamante klasse en ontwapenende eenvoud op vocaal en muzikaal topniveau.
do 26 - zo 28 sept
Nederlands Dans Theater – An evening with KylianDe opening van het seizoen van het NDT staat in het teken van de grootmeester van de modern dans: Jiri Kylian. Voor de laatste keer te zien!
za 5 okt
Holland Baroque Society – Grand TourEen muzikale reis door Italië, met verteller Porgy Franssen. Werken van Vivaldi, Lotti en Sammartini.
zo 13 okt
Camerata RCO- CocktailconcertSluit je weekend af met een heerlijke middag licht klassieke muziek! De muzikanten van het Koninklijk Concertgebouw orkest brengen een avontuurlijk programma. Geniet na afloop van een heerlijke cocktail en gesprek met de muzikanten.
ma 28 - wo 30 okt
Het Volksoperahuis – Tambu, a freedom songDit jaar wordt gevierd dat 150 jaar gelden de slavernij werd afgeschaft. Het Volksoperahuis maakt een ontroerend en kritisch verhaal over het verleden.
De speciale actieprijs is alleen te boeken via de kassa, tel 070- 88 00 333, onder vermelding van de jongerenprijs. Bij afhalen van de kaarten wel even je ID laten zien.
www.ldt.nl
070 88 00 333
@TheaterDenHaag
aanhetspuiplein
Veel voorstellingen in het Lucent danstheater en de Dr Anton Philipszaal kosten maar een tientje (als je jonger bent dan 27) Een greep uit het aanbod dit najaar:
35 • LINK 11
is en je weet dat er een homo in de klas zit die dat
niet leuk vindt? Goren benadrukt dat het Hande-
lingskader niet een lijst is met do’s and don’ts die het
gewenste gedrag tot in detail voorschrijven, maar
eerder een richtlijn is om gevoelige diversiteitskwes-
ties te herkennen én op te lossen. De dilemmabank
bevat nu een bescheiden acht casussen, maar de
bedoeling is dat hij steeds geactualiseerd wordt.
Goren legt uit dat het Topoi-model dat als basis ge-
bruikt wordt in de dilemmabank een goed hulpmid-
del is voor een analyse van een situatie. ‘Het helpt
je bewust te worden van wat ieders aandeel is in de
betreffende kwestie. Bij het meisje bijvoorbeeld dat
niet aan de teambuildingsoefening wil meedoen, ont-
staat vaak de neiging om de zaak te culturaliseren, te
focussen op de Marokkaanse achtergrond, terwijl er
ook allerlei andere factoren kunnen spelen. Bijvoor-
beeld dat ze zich niet prettig voelt in de groep.’
Overigens komt het Handelingskader niet uit de lucht
vallen. De directe aanleiding vormt het rapport van
de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) uit mei
2009. De CGB concludeerde toen dat er op De HHs
sprake was van ‘verboden onderscheid op basis van
ras’. Hierop startte het Programma Diversiteit en
Anti-Discriminatie (PDAD) met als doel discriminatie
bespreekbaar maken en voorkomen (zie ook Link 5
waarin een aantal medewerkers aangeeft de nood-
zaak van het PDAD niet te zien). Begin 2011 stopte
het PDAD en sindsdien is er – samen met de acade-
mies – gewerkt aan een structureel diversiteitsbeleid.
‘Als je een instelling wil zijn waarin iedereen tot zijn
recht komt, mag een thema als diversiteit nooit van
de agenda verdwijnen,’ stelt Goren. ‘Het is onze taak
om de participatie en ontplooiing van álle studenten
in goede banen te leiden.’
Maar hoe zorg je dat medewerkers zich aangespro-
ken voelen, en dat het geen vrijblijvend kader blijft?
‘Ik wil allereerst zichtbaar zijn voor docententeams
en advies geven als ze dat nodig hebben. Maar je
hebt gelijk: zichtbaarheid alleen is niet genoeg,’
vertelt Goren. ‘De komende tijd ga ik mij hard maken
om het kader zoveel mogelijk te integreren in beleids-
kaders en activiteiten (bijvoorbeeld trainingen) om te
zorgen dat er echt een attitudeverandering ontstaat.
Het is namelijk goed er bij stil te staan dat vrijheid
met verantwoordelijkheid komt en dat elkaar echt
begrijpen een hele kunst is.’ •
De Dilemmabank en het Handelingskader zijn te vinden op medewerkersnet via de ABC Index. HRM onderzoekt samen met de dienst Onderwijs- en Studentzaken hoe ook studenten de materie zich het beste eigen kunnen maken, bijvoorbeeld tijdens een gesprek met een slb’er.
1
23
12 LINK • 35
Fraude
9 x frauderen(plus de straf die je riskeert als het mis gaat)
Net nog wat puntjes nodig? Of wil dat ene vak niet? Je kúnt natuurlijk valsspelen. Maar reken je niet rijk: docenten zijn ook niet achterlijk en de straffen zijn hoog. tekst Dieuwke de Boer • beeld Thirjeet Gurwara
De kunst van het spiekeneen klassieker: het spiekbriefje. beschrijf je waterflesje bijvoorbeeld. of iets subtieler: de boeken die je bij je tenta-men op tafel mag houden. Niet zomaar vol kalken! een lege pagina eruit halen, in vergelijkbaar lettertype je benodigde kennis printen en terug plakken is een stuk subtieler. of onderstreep letters die samen een sleutelwoord vormen.
gesnapt! Docenten en surveillanten zijn alert op deze vorm van spieken. Zij controleren (vaak steekproefsgewijs) de boeken die gebruikt worden.
sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.
copyright: het recht om te kopiëren? even geen tijd of zin? Gebruik dan verslagen van anderen of wees dankbaar voor de oneindige bron van inspiratie die internet heet. Schaaf eventueel hier en daar een beetje om het meer ‘eigen’ te maken.
gesnapt! Plagiaatscanner ephorus haalt overeenkom-
sten met andere werkstukken en teksten op internet er makkelijk uit. Maar je kunt ook betrapt worden als je klak-keloos een dankwoord overneemt en een docent noemt die jou niet heeft begeleid.
sanctie Je werk wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing. ook de stu-dent wiens werk is overgenomen krijgt een waarschuwing. Zijn cijfer kan ongeldig verklaard worden.
vertaal je scriptie uit het engelsonlangs leverde een student een prachtige scriptie in, die plagiaatscanner ephorus goedkeurde. De digitale waakhond blijkt niet te checken of je misschien teksten vertaald hebt.
gesnapt! De begeleidend docent wilde meer weten over het onderwerp en tikte het in op Google. De eerste hit was de betreffende engelstalige scriptie. inclusief zelfde hoofdstukindeling.
sanctie Je scriptie wordt ongeldig verklaard en je wordt een jaar geschorst.
‘Het is net als met echte
misdaad: studenten zijn ons
altijd een paar stappen voor,’
denkt Bert van Midden. Waar
hij het over heeft? Fraude. Het
uitbannen ervan staat hoog
op de prioriteitenlijst van de
hogeschool, maar studenten
worden steeds inventiever in
het omzeilen van de regels.
‘Ik ben ervan overtuigd dat vijf
tot tien procent van de studenten
fraudeert,’ stelt Bert van Midden,
voorzitter van de examencom-
missie bij de Academie voor
European Studies and Commu-
nication Management. Aan zijn
academie studeren circa 2.300
studenten: dat zou betekenen
dat tussen de 115 en 230 studen-
ten weleens zou sjoemelen met
studiewerk. Vertaal je dit naar de
hogeschool dan gaat het – met
een marge – over 1.000 tot 2.500
studenten. De fraudezaken die
examencommissies onder ogen
krijgen, vormen slechts ‘het topje
van de ijsberg,’ vermoeden com-
missieleden.
Het opsporen van fraude is
een soort detectivewerk. Als
een toets ineens uitzonderlijk
goed gemaakt wordt door een
klas, dan is dat verdacht. De
examencommissie probeert
dan te achterhalen of de toets
is uitgelekt. ‘Dan ga je met
studenten in gesprek of er
komen signalen dat er iets niet
klopt’, vertelt Jos van Helvoort
van de examencommissie voor
ICT & Media. ‘Soms is er een
klokkenluider. Studenten die
er goed en eerlijk voor gewerkt
hebben, voelen zich toch
benadeeld en zijn bereid te
vertellen wat ze weten.’ Niet
alles komt examencommissies
tijdig ten gehore. ‘Soms hoor ik
van studenten dingen waarvan
ik denk: dat had ik eerder wil-
len weten.’
GevolgenEn toch horen en zien examen-
commissies al best wat. Ange-
lique Plugge van de examen-
commissie Bestuur, Recht en
Veiligheid (BRV) heeft het over
Schoolse misdaad bestrijden
35 • LINK 13
twee à drie zaken per week,
waarbij een vermoeden van
fraude is. ‘In tijdnood denken
studenten: “Dan kopieer ik het
van internet of van een mede-
student”, maar als uit Ephorus
(een plagiaatscanner, red.) blijkt
dat bijvoorbeeld 58 procent
gekopieerd is, wordt je werk
ongeldig verklaard en word je
uitgesloten van de eerste her-
kansing.’ Dat is binnen de hoge-
school de meest gebruikelijke
sanctie bij een eerste misstap.
Één keer naast de pot piesen
kan al verstrekkende gevolgen
hebben. ‘Studenten heb-
ben het vaak niet door, maar
het kan een nbsa (negatief
bindend studieadvies, red.)
betekenen, als je zonder dat
vak niet meer voldoende pun-
ten kunt halen,’ waarschuwt
Plugge. Dat fraude juist bij
hbo-Rechten veel voorkomt,
baart haar zorgen. ‘Dit kun je
niet doen als juridisch profes-
sional. Daarom zijn we streng.
Aan waarschuwingen doen we
niet meer.’
DoorschietenNiet alleen BRV houdt de
morele rug recht. Hogeschool-
breed zijn de teugels aange-
trokken als het om fraude gaat,
zeker sinds het hoger onderwijs
dankzij de Inholland-affaire
onder de kwaliteitsloep ligt.
Sancties variëren van uitgeslo-
ten worden voor het eerstvol-
gende herkansing tot voor altijd
de school moeten verlaten.
‘Maar je moet niet doorschie-
ten,’ vindt Van Midden. ‘Heeft
een student bijvoorbeeld
te veel geciteerd maar wel
correct geciteerd, dan is het
geen plagiaat maar gewoon
een onvoldoende en moet hij
herkansen. Of is hij slordig
geweest met bronvermelding,
maar heeft hij wel degelijk zelf
voldoende toegevoegd, dan kun
je het ook teruggeven om aan te
passen.’ •
7
9
84
5
6
&
14 LINK • 35
vervals je cijferlijstAls je niet zo tevreden bent met je resultaten, kun je gaan rommelen met je cijferlijst. Schuif een of meer lijsten over elkaar tot je het gewenste overzicht hebt en kopieer het tot een nieuwe cijferlijst. Stap hiermee naar de cijfercoördina-tor en vertel dat een paar cijfers uit osiris zijn verdwenen.
gesnapt! Cijfers verdwenen? Daar plaats je vraagtekens bij. De lijsten zijn onderzocht en er bleek een continuïteits-fout in te zitten. ook matchte het niet met het cijfer dat de vakdocent in zijn bestand had staan.
sanctie Definitieve schorsing van De haagse hoge-school door het College van bestuur.
steel een toetsinstalleer een keylogger (hardware of een programma dat alle toetsaanslagen vastlegt, red.) op de computer van je docent. Als je zo zijn inlognaam en wachtwoord achterhaald hebt, kun je op zijn harde schijf op zoek naar je tentamen.
gesnapt! Wauw, wat zijn daar opeens extreem hoge cij-fers gehaald! Daar lijkt iets niet te kloppen. toch maar eens wat studenten aan de tand voelen en goed doorvragen. Dan komt de aap wel uit de mouw. ook is hier kans op klokken-luiders: studenten met gewetenswroeging of studenten die wel hard gestudeerd hebben en zich benadeeld voelen.
sanctie Aangifte van diefstal van gegevens van perso-neel en volledige schorsing van een jaar.
laat iemanD anDers je tentamen makenhet is je laatste kans voor dat ene moeilijke tentamen en je moet het halen om je P te halen. Gelukkig is een studievriend erg goed in het vak. Je vraagt hem in jouw plaats te gaan.
gesnapt! Je docent blijkt je van gezicht te kennen en ziet dat iemand anders een toets onder jouw naam inle-vert. of de surveillant vraagt om legitimatie bij en ziet het verschil in naam of foto.
sanctie Aangifte wegens identiteitsfraude en beide betrokken studenten, de tentamenmaker en de tentamen-ontduiker, worden definitief geschorst van De haagse hogeschool.
gebruik je telefooneen multi-inzetbaar instrument: je smartphone. het is een alternatief spiekbriefje, je kunt ermee seinen naar je studiegenoot of contact met de buitenwereld voor overleg (wat is het antwoord op deze vraag?).
gesnapt! een nadeel: volgens het tentamenreglement moet je telefoon uit staan en mag hij niet binnen handbe-reik zijn. Dus ook als je ’m niet oneigenlijk hebt gebruikt,
kan de surveillant een aantekening maken als je mobieltje in zicht is.
sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.
laat je helpen Door een profJe wilt natuurlijk prachtig en correct taalgebruik in je Franstalige portfolio of engelstalige boekverslag. Daarvoor kun je bijvoorbeeld een native speaker inzetten, betaald of onbetaald.
gesnapt! Als ‘native’ docenten zeggen; ‘zo goed kan ik het niet eens’, is er grote twijfel of een student een werk-stuk zelf heeft gemaakt. Je krijgt bij dit vermoeden van fraude de gelegenheid om onder gecontroleerde omstan-digheden zo’n tekst nog eens te maken. of de examen-commissie gaat je vragen stellen over je eigen tekst om te checken of je het zelf wel begrijpt. kom je niet opdagen op zo’n afspraak, dan concludeert de examencommissie dat het vermoeden juist is.
sanctie De opdracht wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.
kijk af bij je buurmanNog een oldschoolmethode: kijk wat je buurman ant-woordt. Werkt vooral goed bij multiplechoicetentamens. en maak gerust een deal dat je souffleur de antwoorden wat groter opschrijft ‘voor eigen gebruik’ na het tentamen. of spreek codes af voor vraagnummer en antwoord.
gesnapt! Schuin zitten kan al aangemerkt worden als spieken mogelijk maken. en de antwoorden met koeienlet-ters opschrijven en wat omhoog houden wordt makkelijk herkend als ‘voorzeggen’.
sanctie De handlanger en de spieker moeten zich beiden melden bij de examencommissie. De eerste gaf aanleiding tot spieken en krijgt op zijn minst de waar-schuwing (‘er hangt een schorsing boven je hoofd’). het tentamen van de spieker wordt ongeldig verklaard en hij wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.
probeer het nog een keer Je had gewoon pech toen je docent die ene keer ontdekte dat je een tekst overnam zonder bronvermelding. of toen je op een andere manier op fraude betrapt werd. Probeer gewoon nog eens de regels te omzeilen.
sanctie bij recidive worden de sancties pittiger. De exa-mencommissie kan besluiten dat je een heel blok of zelfs een jaar niet mag deelnemen aan toetsen.
Kijk op internet voor acht tips voor opleidingen om fraude te bestrijden.
Marina aziz, eerstejaars Bestuurskunde Erasmus Universiteit (in augustus propedeuse gehaald op De haagse)‘ik studeer voor mezelf en doe dat serieus. Soms hoor ik wel dat anderen hun telefoon gebruiken om af te kijken. het is je eigen keuze en als je gepakt wordt eigen schuld. ik geloof in karma: je wordt wel een keer geboet.’
Talitha Bentvelsen, tweedejaars Bewegingstechnologie‘tweedejaars tutoren geven hun ver-slag wel als voorbeeld aan eerstejaars. Sommige groepen hadden precies hetzelfde verslag ingeleverd, met ook dezelfde fouten. Die hebben een één gekregen.’
Vicky Champion, vierdejaars Verpleegkunde‘op de havo heb ik gespiekt bij Duits, zodat ik over kon gaan naar de vierde en het vak kon laten vallen. bij hbo-v ben ik serieus geworden. in je beroep kun je niet spieken, dat is zelfs gevaarlijk voor je patiënt.’
35 • LINK 15
rudy van der aar, vierdejaars Culturele en Maatschap-pelijke Vorming‘het is weleens gebeurd dat iemand op Facebook vroeg: “Wie wil de toets hebben?” Dat heb ik wel gebruikt om het soort vragen over de stof te zien, niet om specifiek die vragen te gaan leren. eigenlijk wel stom dat ik dat niet gemeld heb. Dat is uit gemakzucht.’
Lisa Verbeek, vierdejaars Culturele en Maatschappelijke Vorming‘op de middelbare school heb ik weleens mijn gemaakte toets aan een klasgenootje gegeven dat niet geleerd had. toen de leraar mijn lege vel zag, moesten we blijven. Dat ik het deed, was voor mij meer straf dan dat ik gepakt ben.’
Kevin Kerkhoven, tweedejaars Informatica‘bij een informaticaproject op de havo moesten we een html-websiteje maken. ik had een simpel design gemaakt en een klasgenoot maakte het af. hij had een de-sign van internet gehaald en was vergeten de credits uit de bron te halen. ik word nog kevin Plagiaat genoemd, terwijl ik het niet had gedaan.’
16 LINK • 35
Onder de hamer
Op tijd studiepunten halen
Student W. hangt een negatief bindend studieadvies (nbsa) boven het hoofd, omdat hij te weinig studiepunten heeft. De student krijgt uitstel, houdt zich niet aan de gemaakte afspraak en krijgt alsnog een nbsa. W. denkt echter recht te hebben op nóg een poging. tekst Youri van Vliet • beeld Shutterstock
De feitenIn februari 2011 start student W. met de opleiding Industrieel Product Ont-
werpen. Aan het eind van het daaropvolgende studiejaar (2011-2012) kondigt
de examencommissie aan dat hij een nbsa krijgt, aangezien hij de voor de
propedeuse vereiste zestig studiepunten niet op tijd haalt. Er wordt echter een
schikking getroffen. W. krijgt nog tot en met blok 2 (8 februari) van het studie-
jaar 2012-2013 de tijd om de zestig punten van het eerste studiejaar te halen.
Op 6 maart neemt de examencommissie een nieuw besluit. W. faalt wederom
en krijgt alsnog een nbsa. De student gaat tegen deze beslissing in beroep.
De argumentenW. levert de vakken op 6 maart in, dus nog net binnen de termijn die afliep op
6 maart 2013. Bovendien hebben zijn persoonlijke omstandigheden (onder
andere faalangst) een rol gespeeld bij het oplopen van de studievertraging. W.
meent daarom recht te hebben op uitstel van het nbsa.
De tegenargumentenIn de schikking stond duidelijk dat de vakken aan het einde van blok 2 (dus 8
februari) binnen moesten zijn. Ook heeft de examencommissie W. geadviseerd
om hulp te zoeken voor zijn persoonlijke omstandigheden, maar de student
heeft dat niet gedaan.
De uitspraakHet college van beroep voor de examens vindt dat het niet voor de hand ligt
om 6 maart 2013 als uiterste inleverdatum te zien, omdat de examencommissie
dan een beslissing moet nemen over het nbsa terwijl de opdrachten nog niet
beoordeeld zijn. Ook vind het college dat de student onvoldoende zijn persoon-
lijke omstandigheden kan onderbouwen. Het college verklaart het beroep van
W. ongegrond.
Let op: dit jaar moet je in je eerste jaar minimaal vijftig studiepunten halen, anders hangt je ook een nbsa boven het hoofd. Je propedeuse moet je binnen twee jaar halen.
Niet eens met een beslissing van de examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/loketrechtsbescherming.
‘k unnen jullie aandacht besteden aan dys-praxie?’ mailde Jerry eind vorig college-jaar naar de redactie. Want al kent bijna
niemand het, zeker twee procent van de bevolking heeft deze stoornis, waarbij de hersenen informatie niet goed verwerken. De diagnose is lastig, omdat niet iedereen alle symptomen heeft. Een dyspract kan on-der meer problemen hebben met zijn motoriek. Minder zichtbare symptomen zijn: moeilijkheden met plannen, organiseren en ordenen, een slecht kortetermijngeheu-gen, beperkte concentratie en leerproblemen. Hoewel Jerry zo normaal mogelijk probeert te functioneren, loopt hij toch tegen zijn beperkingen aan. Hij vertelt openhartig – en soms wat chaotisch – over zijn leven.
‘Bij mij is tijdens mijn zevende levensjaar geconstateerd
dat ik waarschijnlijk dyspraxie heb. Het begon als een
‘het is een rommeltje in m’n hoofD’
‘Ik puzzel de hele dag in mijn hoofd. Het is te veel informatie en die kan ik niet verwerken,’ vertelt Jerry Talboom. Hij is eerstejaars Process and Food Technology, nadat hij vorig jaar onvoldoende studiepunten haalde voor zijn Verpleegkunde-propedeuse. Jerry heeft waarschijnlijk dyspraxie, een aandoening die moeilijkheden geeft bij onder meer de motoriek, planning en concentratie. tekst Dieuwke de Boer • beeld Bas kijzers
35 • LINK 17
grove motorische stoornis: ik heb bijvoorbeeld niet
gekropen en toen ik op mijn negende zonder zijwieltjes
ging fietsen, botste ik tegen de muur met een grote
blauwe plek bij mijn adamsappel als gevolg. Toen
mocht ik van mijn ouders niet meer fietsen. Het was
frustrerend om mijn twee jongere broers steeds voorbij
te zien komen. En omdat ik niet kon fietsen, werd ik ook
buitengesloten. Ik kon bijvoorbeeld niet mee naar het
zwembad. Als kind was ik altijd een beetje uitschot…
alleen in een hoekje. Zo ben ik opgegroeid.
Helaas zijn er bijna geen therapieën voor dyspraxie.
Ik ben vroeger wel bij een fysiotherapeut/psycholoog
geweest met m’n ouders, maar die vonden het te veel
een psycholoog en toen gingen we na twee keer niet
meer. Mijn ouders ontkennen de ziekte en hebben me
vroeger niet volledig laten testen. Daarom is er nooit een
definitieve diagnose geweest. Ik ben opgevoed met het
idee: er is niets aan de hand met jou. Maar ik heb er al
die tijd veel problemen van ondervonden.
Ik kan niet goed plannen en organiseren, heb vaak
moeite om op woorden te komen en kan lastig een
gesprek op gang houden. Soms slaat m’n hoofd op hol
en duwt er zoveel op de uitgang dat er niets uitkomt. Of
alles floept eruit, dan spring ik van de hak op de tak en
is het een brij aan informatie voor de toehoorder. Ik heb
extreem veel informatie in mijn hoofd en moet die kwijt.
Dan lijkt het alsof ik opschep.
Sociaal loop ik achter. Ik ben bang geworden de ver-
keerde dingen tegen mensen te zeggen en leg daarom
niet zo snel contact met anderen. Toen ik een jaar of zes-
tien was, was ik het zó zat! Ik dacht: ik ben zo en ik ga
‘het is een rommeltje in m’n hoofD’
Dyspraxie
18 LINK • 35
er tegenaan. Toen heb ik ook wat vrienden gekregen en
heb me eindelijk wat prettiger gevoeld. Het jaar tussen
de havo en de pabo werd een jaar ‘tussen vrienden in’.
Twee jaar geleden heb ik een fiets gekocht en mezelf
leren fietsen. De eerste keer ging ik van Wateringseveld
naar Loosduinen. Ik was doodsbang: bij alle zeven
drukke kruispunten ben ik afgestapt. De tweede keer bij
een kruising minder en na een jaar fietste ik door. Zo heb
ik het opgebouwd. Het voelde goed om iets te kunnen
wat normale mensen kunnen.
Dyspracten doen – zeker in de puberteit – vaak constant moeite om ‘normaal’ te lijken. Ook Jerry doet dat. September 2012 startte hij met de opleiding Verpleeg-kunde aan De Haagse. Hij is trots en kan op eigen kracht een boel bereiken, zoals het leren fietsen ook laat zien. Toch heeft hij afgelopen jaar de lat te hoog gelegd voor zichzelf. Hij heeft zijn dyspraxie niet gemeld bij zijn opleiding en is zoals ‘normale’ mensen gaan studeren zonder extra hulp.
Ik ben getest op universitair niveau, maar het is mijn
vloek dat ik vaak niet kan laten zien wat ik kan. Bij
toetsen heb ik vaak een black-out. Voor aanvang
weet ik bijna alles, maar tijdens het tentamen kan ik
het niet terughalen. In de praktijk gaat alles goed. Ik
kan handelingen zo uitvoeren, maar de theorie loopt
stroef. Hoewel aan andere uitleggen hoe iets werkt,
prima gaat. Als ze het me maar niet vragen om de
kennis, zoals tijdens een toets.
Ik heb uiteindelijk zeventien van de benodigde veertig
studiepunten behaald. Mijn stage – elf punten – heb
ik niet gehaald, omdat ik niet goed kan reflecteren.
Vroeger ben ik sociaal zo geïsoleerd geweest, dat ik
een muur heb gebouwd om mijn echte ik. Ik kan nu niet
goed zeggen wat ik voel of waarom ik iets doe. Hoewel
ik het idee had dat ik hier beter in was geworden,
kreeg ik aan het eind van mijn stage te horen, dat ik
niet geslaagd was. De rest van het gesprek drong niet
meer tot mij door.
Als hij aan deze domper terugdenkt, krijgt Jerry voch-tige ogen. Bij de volgende vraag valt hij stil. Zijn hoofd is op hol, legt hij uit, en er komt niets meer uit. Het lukt hem wel dit te benoemen. Waarom hij niet eerder aan de bel heeft getrokken bij school lijkt vooral te maken te hebben met het stigma dat hij verwacht als de buitenwereld weet van zijn beperking.
Dat ik dyspraxie heb, had ik eerst niet bij school
gemeld. Eind mei heb ik een blog geschreven over
mijn leven met dyspraxie. Die heb ik op Facebook
geplaatst en aan mijn klas gestuurd. Toen kreeg ik be-
richtjes van klasgenoten: ‘je doet het goed’ en ‘ga zo
door’. Ik ben dan heel nerveus… denk dat ik voor de
groep niet meer normaal ben. Ik ben bang dat mensen
vinden dat ik me aanstel als ik het vertel.
Nu ben ik in gesprek met een decaan. Al lukt het me
dan niet te verwoorden waar en hoe ik problemen
heb gehad. En als de decaan zegt dat het tentamen-
gebeuren voor één persoon omgegooid moet worden,
dan breng ik argumenten in waarom dat niet hoeft en
blokkeer ik de hulp daarmee onbedoeld. Haar advies
is om naar de huisarts te gaan voor een diagnose en
naar een psycholoog voor hulp.
Vragen om een diagnose vind ik moeilijker dan op
de fiets stappen. Ik heb zo lang mijn best gedaan
om normaal te zijn. Het is zo definitief als je een
diagnose krijgt. Nu zijn dyspraxie en de problemen
alleen voor mij en niet voor de buitenwereld. Maar ik
wil het wel. •
Dit artikel is gebaseerd op informatie van www.dys-praxie.nl, het blog van Jerry Talboom (jerrytalboom.wordpress.com) en een interview met hem voor de zomervakantie. Jerry heeft zijn nbsa bij de opleiding Verpleegkunde voor 1 juli aangevochten, maar geen gelijk gekregen. Hij is nog steeds van plan om naar de huisarts te gaan voor een diagnose. In september start hij in het eerste jaar van Process and Food Tech-nology, ook aan De Haagse Hogeschool.
kamp jij met een fysieke of psychische beperking, meld dit dan bij de decaan van je opleiding. Deze kan met je kijken of er passende afspraken met je opleiding gemaakt kunnen worden. Als je een negatief bindend studieadvies wilt aanvechten vanwege je beperking, dan moet de melding bekent zijn bij de decaan, anders worden de omstandigheden niet meegewogen.
Ik ben bang dat mensen vinden dat ik me aanstel
als ik het vertel
De rest van het gesprek drong niet meer
tot mij door
35 • LINK 19
Stijlfiguur
Zoals modeontwerper Yves
Saint Laurent al zei: mode
vervaagt, stijl is voor eeuwig.
Stijlfiguur zet HHs’ers in de
spotlight. Omdat je opvalt met
die roze dreadlocks, of juist
opgaat in de massa met je Uggs.
In deze eerste aflevering vragen
we Rewish Harnam, student
Commerciële economie, het
hemd van het lijf.
tekst Martine Seijffert
beeld Mieke Barendse
‘Mijn stijl laat zien dat ik lef heb’
Wat is typisch Rewish?‘Opvallend en apart. Vooral door
mijn keuze voor gadgets en acces-
soires probeer ik me te onder-
scheiden van de rest. Zo heb ik
een elastiek kralenarmbandje om
met doodskop, een coincase die
ik gekocht heb in Spanje en een
Louis Vuitton tas.’
Een échte Louis Vuitton tas?‘Ja. Ik vind het belangrijk dat wat
ik draag bijzonder is. Soms bereik
je dat door iets te kopen dat duur
is, maar dat betekent niet dat ik
altijd iets van een bekend merk
koop. Met deze tas val ik wel op in
Amsterdam: ze denken dat ik een
voetballer ben.’
Hoe betaal je als student een tas van 1600 euro?‘Ik werk er hard voor, heb ver-
schillende bijbaantjes. Zo werk ik
in het World Fashion Center, heb
ik een eigen T-shirtlijn op www.
pome-lifestyle.com en ben ik dj.’
Besteed je altijd zoveel aandacht aan je outfit?‘Ik zorg dat ik er altijd wel oké uit-
zie. Om de twee weken ga ik naar
de kapper en in mijn kast vind je
niks dat saai is. Mijn kledingstijl
laat zien dat ik lef heb en opensta
voor nieuwe dingen.’ •
20 LINK • 35
De medewerkers van ondersteunende diensten zitten de komende vijf jaar in het Poseidongebouw, aan de overkant van de waterzebra. En ook de meeste opleidingen krijgen binnenkort een andere (werk)plek binnen de hoofdvestiging. De reden: de komende vier jaar krijgt De Haagse een drastische metamorfose en daarvoor is ruimte nodig. Link sprak met drie nomaden. tekst Youri van Vliet • beeld Bas Kijzers
‘Ik maak geen deel meer uit van De HHs-familie’ ‘We zijn in de zomer van 2012 al overgegaan naar Poseidon. We wisten dat een dienst moest verhui-zen: dat wij het waren, sloeg toch in als een bom. Niemand vond het leuk. We zochten krampachtig naar argumenten waarom niet beter dienst X of Y zou moeten verhuizen. Wij zijn er als hRM toch voor de medewerkers? Dan moeten we toch intern gehuisvest zijn? Maar we konden praten als brugman, het hielp niet. het argument was dat we relatief veel vierkante meters hadden en dus de beste kandidaat waren om ruimte te maken. in Poseidon moesten we gaan flex-werken en daar zag ik ook tegenop. het loslaten van je vaste plek, je vaste collega’s. hoewel ik nu moet zeggen dat het wel z’n weg vindt. Je zoekt ’s ochtend een plekje, zet je pennenbakje neer en begint. en aan het einde van de dag ruim je je bureau weer leeg. er zijn wel een paar mindere plekken waar niemand wil zitten, maar als het druk is en je komt wat later bin-nen, dan ontkom je er niet aan om bijvoorbeeld met je rug naar de deur te zitten. Niet helemaal Feng Shui zeg maar. Maar de nieuwe werkomgeving heeft ook voordelen. Zo heb je minder last van inloop en door het flexwerken leer je je collega’s beter kennen, en je hoeft de toiletten niet meer te delen. Maar uiteinde-lijk is het wel een kantooromgeving en maak ik voor mijn gevoel niet meer deel uit van de hhs-familie. ik klaag niet, het is zoals het is, maar ik mis het wel. De muziek in het atrium, de levendigheid, het is als een kleine stad die in september weer volloopt. ik hou mij maar voor dat we uiteindelijk weer terugkeren, en dat we weer midden in de organisatie staan.’
DIenSten veRHUIZen met fRISSe teGenZIn
Verhuizing
Jessica VisserAdviseur HRMDienst Human Resource Management
35 • LINK 21
‘D e Haagse kent de laatste vijf jaar een
groei van meer dan twintig procent en
ook komend jaar ziet het er naar uit dat
we zo’n tien procent nieuwe studenten ontvangen,’
vertelt Christiaan Wesselius, unithoofd huisvesting
van het Facilitair Bedrijf (FB). ‘Om die studenten
allemaal een plekje te kunnen geven, moet er ruimte
gecreëerd worden. Dat is de hoofdreden waarom de
diensten nu in Poseidon zitten: anders zou de hoofd-
vestiging helemaal overvol zijn.’
Klinkt logisch zou je zeggen, maar er is nog iets an-
ders aan de hand. Je herinnert je misschien nog wel
de studentenkrachten die het afgelopen jaar verschil-
lende weken met een PDA (handcomputer, red.) vier
keer per dag kwamen kijken of de werkplekken en
lokalen gebruikt werden. Na vijf jaar meten werd de
balans opgemaakt en wat bleek: het gebouw was
helemaal niet vol. Zo bleek dat gemiddeld geno-
men 35 procent van de onderwijsruimten leeg staat
(zo’n dertienduizend vierkante meter, oftewel twee
voetbalvelden). En van de 11.370 werkplekken die
er voor studenten zijn, worden er gemiddeld slechts
drieduizend gebruikt (26 procent). Uit de metingen
bleek bovendien dat er in slechts vijf procent van de
gevallen een match is tussen de werkelijke groeps-
grootte en de omvang van de ruimte. ‘Het lijkt erop
dat we eigenlijk wel voldoende onderwijsruimte
hebben, maar dat onderwijsruimten nu vaak te groot
zijn voor de groepen die er les krijgen,’ concludeerde
‘Dit kan mijn werk moeilijker maken’‘het bericht van de verhuizing heb ik gelaten over me mee heen laten komen. het is heel simpel: er zijn wettelijke kaders en zolang die niet met voeten getreden worden, heb je met mij geen probleem… We zijn verordonneerd om naar Poseidon te gaan en ik heb me een-voudig aan een zakelijk besluit te houden. Naarmate de verhuizing echter dichterbij kwam, ben ik er meer over gaan nadenken. Je staat buiten de gemeenschap waar je het allemaal voor doet, de studenten en docenten. is dat erg? Nee. is dat leuk of handig? Nee. het is in ons werk niet altijd makkelijk recht te doen aan de verschillende academies en opleidingen. iedere academie heeft specifieke wensen voor hun curriculum en internationalisering en ik heb gemerkt dat zolang we elkaar fysiek treffen, er ook echt partnerschappen ontstaan met goede ideeën. Maar de kloof die er sinds de zomer is ontstaan, kan het werk wel moeilijker maken. Zowel letterlijk – de afstand – als mentaal. Je wordt door sommigen al gezien als “de vervelende Dienst die lastige vragen stelt” – voor het gemak wordt dan vergeten dat “goede ideeën” ook wettelijk en organisatorisch haalbaar moeten zijn – en door de verhuizing word je gepercipieerd als ‘nog verder weg’. Daar moeten we als dienst nog meer rekenschap van geven. Die laagdrempeligheid, het deel dat niet te organiseren valt, moet je actief regelen. Dat wordt in Poseidon ook een opdracht aan onszelf.’
Lennart Nooij Senior adviseur Internationalisering Dienst Onderwijs- & studentzaken
22 LINK • 35
Maaike Barkema van het FB in januari 2012. Wesse-
lius vult aan: ‘De hoofdvestiging is in 1996 gebouwd
en was toen modern. Het voldeed aan de onderwijs-
vormen. Maar nu, bijna twintig jaar later, voldoet het
niet meer aan de eisen van deze tijd. Het is tijd voor
een make-over.’
En dus ontwikkelde het FB – in samenwerking met
een advies- en architectenbureau – in 2012 een nieuwe
huisvestingsplan. Op basis van de metingen bere-
kende het FB dat er zo’n twintigduizend vierkante
meter aan ruimte te winnen valt, zonder daarvoor extra
te hoeven bouwen. De truc is vooral om efficiënter om
te gaan met de ruimte. De meeste collegezalen zijn
namelijk geschikt voor zo’n tweeëndertig studenten,
terwijl in de praktijk de meeste lessen in kleinere
groepen plaatsvinden. Anders roosteren of snel dicht
te trekken scheidingswanden zijn dan goede opties om
de verstopte leegstand op te lossen.
Met een deel van de ruimte die vrijkomt wil De
Haagse een ‘Knowledgeplaza’ creëren. In 2016 moet
dit hét visitekaartje van de hogeschool worden. Een
plek waar ruimte komt voor ondernemerschap, inno-
vatie, onderzoek en kennisdeling. Daarnaast moeten
opleidingen herkenbaarder worden door zogehe-
ten ankerpunten - faciliteiten die specifiek voor de
opleiding bedoeld zijn. Verder komt er een Honours
College (waar talentvolle en gemotiveerde studenten
de kans krijgen meer uit zichzelf te halen), krijgen
Wil van den Heuvel Docent Facility Management
35 • LINK 23
Eerste keer
Mijn moeder en ik lopen station Hollands Spoor uit, op zoek naar onze reis-
bestemming. We kijken om ons heen maar zien geen school en we lopen iets
verder. Daar staat ze, De Haagse Hogeschool, een immens groot gebouw. Hoe
kunnen we dat nou over het hoofd zien?
We gaan naar binnen en ik blijf stilstaan. Wauw! Mijn mond valt letterlijk open
van verbazing: wat een enorme ruimte en wat een licht. Ik voel mij ineens heel
klein worden, alsof ik terug ben in Amerika, nu zeven jaar geleden. We sliepen
daar in hotel Disney’s Animal Kingdom Lodge dat te midden van een safaripark
gebouwd is. De dieren stelen de show, maar het hotel op zich is al zo groot dat
je je niet kunt voorstellen dat het door mensenhanden gebouwd is. Ik kijk het
Atrium rond, nog steeds vol verbazing, en zie overal ramen. Ramen waar licht
achter brandt en ramen waarachter mensen zitten te werken op hun computer.
We worden, zoals bij aankomst in een hotel, vriendelijk begroet door een
meisje. Zij geeft ons een informatieboekje en wijst ons de weg. We volgen haar
aanwijzingen en lopen langs een bibliotheek om vervolgens met de lift naar
CMD (Communicatie en Multimedia Design) te gaan.
We lopen de afdeling op. Mams probeert mij, met haar krukken, bij te houden.
Bij CMD staat een man in een zwart shirt. Hij valt mij meteen op. Hij is groot
en vrij stevig maar heeft een zachtaardig gezicht. Onze gastheer vertelt en-
thousiast over de opleiding en wat ik allemaal kan verwachten. Alles wat de
man in het zwarte shirt vertelt, klinkt als muziek in mijn oren. ‘Dit is het!,’ zeg
ik opgetogen tegen mijn moeder. We bedanken de man en gaan nog even de
afdeling verkennen.
Ik weet niet of iedereen zo overweldigd is als ie het Atrium voor het eerst bin-
nen komt lopen. Ik was het wel, een jaar geleden. Het was een prima eerste
keer. Misschien vond ik daarom meteen alles leuk. We kwamen een ‘local’
tegen, een meisje dat zelf hier studeerde. Zij vertelde ons van alles over wat ze
hier deed en hoe ze het op deze school vond. Ze zei het met zoveel passie dat
mijn glimlach steeds groter werd en ik steeds zekerder van mijn zaak werd dat
ik hier wilde gaan studeren.
En dat doe ik nu. Bijna een jaar later loop ik deze school binnen met nog steeds
evenveel verbazing als op de open dag. Zo groot, dat ik iedere keer weer ter-
ugdenk aan dat heerlijke hotel Kingdom Lodge. Ik heb mazzel: ik heb altijd een
beetje vakantie als ik hier ben.
Cheryl Porcelijn is tweedejaars CMD-studente.
Cheryl
‘Het is goed dat er iets gedaan wordt aan de ruimtes’‘in september werken de meeste medewerkers van FM tijdelijk in het ovaal terwijl het onderwijs in de Strip is. Dat lijkt me lastig, die afstand. een belangrijk aspect van mijn werk is namelijk het contact met studenten, dat je vindbaar en bereikbaar bent. en die korte lijn tussen docent en student verdwijnt nu. ik snap dat de verhuizing moet, dat we een gebrek aan ruimte heb-ben, maar ik vind het jammer dat alle ondersteunende diensten moeten verhuizen. ook daarmee creëer je afstand, terwijl het belangrijk is dat je elkaar kent. Dat je als ondersteunend personeel weet wat er in het onderwijs speelt en andersom. Voorheen liep ik nog wel eens bij een dienst naar binnen om een praatje te maken en en passant nog wat vragen te stellen. Maar onlangs was ik bij Poseidon en ik was echt geschokt: ik kwam überhaupt niet binnen. Die verhoogde drempel om met elkaar in contact te komen, vind ik een verar-ming. er is al vaak kritiek op de ondersteuning – “Wat doen ze nu eigenlijk allemaal bij diensten?!” – en met zo’n verhuizing vergroot je de kloof. But then again: als ik nu zie hoe inefficiënt we soms ruimtes gebruiken, dan is het goed dat er iets aan gedaan wordt. Na de verbouwing krijgt FM één grote ruimte in het voorma-lige café Dok75 (dat voorlopig naar de Rugzak verhuist, red.) met flexibele werkplekken en dat is een grote verandering. Zo’n grote werkvloer heeft als nadeel dat wanneer studenten mij iets vragen, zij andere collega’s storen. Gelukkig zijn we een pilot. Dat geeft de ruimte om dingen uit te proberen, maar we moeten ook met elkaar in gesprek blijven om te kijken wat dit betekent voor kwaliteit van het onderwijs en onze arbeidsom-standigheden.’
Wil van den Heuvel Docent Facility Management
studenten de ruimte om een bedrijf te starten en kan
het ondersteunend personeel weer terugkeren naar
het hoofdgebouw.
Maar voor het zover is, begint de verbouwing in
het klein. Het plan is om eerst de proef op de som te
nemen met een pilot bij Facility Management. FM
is inmiddels verhuisd vanuit de Strip naar de eerste
etage van het Ovaal, en in februari keert de hele
opleiding weer terug. De bevindingen van de pilot
worden meegenomen bij de verdere uitrol van het
huisvestingsplan.•
Het masterplan huisvesting is te vinden op de portal bij ‘projecten & ontwikkelingen’.
24 LINK • 35
ScriptieprijsWat is de beste afstudeerscriptie? Link nomineert iedere maand een afstudeerder die niet alleen uitmuntend presteerde, maar nog relevant is ook. Jaarlijks in april wint de beste 1.500 euro.
niels Davids
Studie technische bedrijfskundeScriptie Van pulp naar power. Marketingstrategie vergassing-plant van Royal Dahlman in italië Cijfer 8
r oyal Dahlman maakt onder andere vergas-
sers. Dat zijn gecompliceerde installaties
waarin een ‘brandstof’(Het is eigenlijk geen brandstof, maar een voedingsstof; afval of biomassa doet het prima in een vergasser.) met behulp van een
uitgekiende zuurstoftoevoer wordt omgezet in een
brandbaar gas. Als je dat gas vervolgens aansteekt
en een gasmotor of gasturbine aandrijft, dan kun je er
elektriciteit mee opwekken.
Vergassen is nog niet erg gangbaar. De technologie is
nog niet helemaal uitontwikkeld, maar Dahlman kan
verschillende vergassingsinstallaties produceren die
volgens alle berekeningen zichzelf binnen een paar jaar
terugverdienen. Maar klanten staan niet in de rij. ‘Dahl-
man vroeg me: hoe moeten we onze installaties aan de
man brengen? Ik houd van innovaties en ik vind duur-
zaamheid belangrijk. Vergassers draaien op afval. Voor
mij was die vraag een buitenkans,’ vindt Niels Davids.
Als technisch bedrijfskundige knaagt hij op vraagstuk-
ken waarin technische en bedrijfskundige problemen
met elkaar vervlochten zijn. En de kwestie van Dahlman
had het allebei.
Het onderzoek van Niels is als een berg rijstebrij, waar
hij zich maar al te graag doorheen at. Bij een willekeu-
rige afvalproducent aankloppen met een vlotte babbel
is net zo kansrijk als geblinddoekt van tien meter
afstand bull’s eye gooien met darten. Het kleinste type
vergassingsinstallatie van Dahlman kost elf miljoen. De
grootste gaat over de toonbank voor 61 miljoen euro. Dat
heeft niemand in z’n achterzak zitten. Dus Niels startte
zijn analyse op een andere manier. ‘Die installaties
kosten niet overal hetzelfde,’ zo ontdekte hij al snel. ‘En
het verschil zit in het subsidieklimaat. Vergassen is een
innovatietechnologie. Die zijn altijd kostbaar, dus geeft
de overheid vaak subsidie als je hem gebruikt.’ Vergelijk
het met zonnepanelen: die werden ook betaalbaar
omdat het rijk een subsidieregeling instelde.
Het subsidieklimaat was in Europa het gunstigst in
Italië, en pakte vreemd genoeg extra goed uit als de
productie van een vergasser niet al te hoog werd. Daar-
mee was de eerste hobbel in de marketingstrategie van
Niels genomen: Dahlman moest naar Italië. ‘Daarna ben
ik gaan kijken naar wat je het best kunt stoken in een
vergasser, uitgaande van de energieopbrengst, en voor
welke afvalstromen al een infrastructuur bestaat.’ Dat
lijken rare vragen voor de marketing, maar Niels was op
zoek naar afval of biomassa met een hoge energieop-
Dat is ook wat. Heb je een prachtig apparaat ontworpen, weet niemand waar je het voor kunt gebruiken. Niels Davids onderzocht voor zo’n apparaat bij wie, waar en hoe je het het best kunt verkopen. Zijn scriptie is een fraai stukje technische bedrijfskunde. Welkom in de wereld van druivenpulp. tekst rené rector • beeld Bas kijzers / Ankel nobel
beLLISSImO!’ ‘Pas als het over geld gaat, denkt zo’n boer:
35 • LINK 25
Link scriptieprijsben je (bijna) afgestudeerd en wil je ook kans maken op de hoofdprijs van € 1.500,-? kijk op www.dehaagsehogeschool.nl/linkscriptieprijs hoe je mee kunt doen. Scripties zijn terug te vinden in de hbo kennisbank. www.hbo-kennisbank.nl
brengst. Hoe hoger, hoe sneller iemand de aanschaf van
z’n vergasser terugverdient en dus hoe lager de drempel
om een vergasser aan te schaffen.
Druiventeelt en olijven hadden de beste papieren. Olij-
venpulp en pitten brengen een kwart meer energie op
per kilo dan graanafval. Na eindeloos getelefoneer met
Italië (mailen had geen zin – Engels is in Zuid-Italië geen
gemeengoed) bleek dat de provincies Apulië (de hak
van de laars) en Sicilië (de neus) enorme gebieden vol
druiven en olijven heeft staan. Dat levert grote bergen
restafval op, die kleine boertjes soms nog achter op het
erf staan te verbranden, maar waarvoor grotere bedrij-
ven flink moeten betalen om te laten afvoeren. ‘Nu had ik
mijn doelgroep: de druivensector in Zuid-Italië.’
De Italiaanse overheid is royaal met haar subsidies, maar
dan moet je niet een te grote installatie willen neerzet-
ten. Dahlman kon het best het Italiaanse platteland op
met een bescheiden vergasser. Kosten: 25 miljoen per
installatie. Na zeven jaar draai je er winst mee.
Maar dan: hoe breng je een installatie van 25 miljoen
aan de man bij die doelgroep? ‘Zuid Italië is heel traditio-
neel. Die boerderijen zijn overwegend familiebedrijven,
en ze moeten knokken voor ieder dubbeltje. Ze kunnen
op zich zo’n bedrag nog wel opbrengen. Het is een
beproefde methode om bij dit soort investeringen een
coöperatie op te richten en gezamenlijk in de buidel te
tasten. Zo verdienen één of twee dorpen geld aan hun
nu duur betaalde afval.’
Dan moet je ze alleen wel overtuigen dat ze nu geld
aan het verspillen zijn. Niels gooide daarom allerlei
moderne fancy marketingtechnieken aan de kant
en adviseerde Dahlman om de marketing voor deze
groep ook traditioneel te houden: vertegenwoor-
digers langs de deur, mond-tot-mondreclame en
aanwezig zijn op beurzen. In combinatie met een
website die in eenvoudige termen uitlegt wat een
vergasser doet (zie infographic) moest dat hem
wel zijn. ‘Die boeren zijn wel geïnteresseerd in
innovatie, dus een paar keer per jaar is er een
beurs waar bijvoorbeeld de nieuwste types olijvenpers
gedemonstreerd worden. Daar moet je gaan staan.
Allicht niet met een mooi verhaal over duurzaamheid,
want dat interesseert ze niet. Maar als je vertelt dat ze
geld kunnen verdienen met iets dat ze nu geld kost,
denken ze: bellissimo!’ •
1 Neem olijf- en druivenpulp als voedingsstof voor de vergasser.2 Verwarm de met stoom verdunde pulp op tot 900-1500 ºC. Moleculen vallen uit elkaar. Grote brokken koolstof zakken omlaag. De brandbare gassen gaan door.3 Eerst stuur je het gas door een soort centrifuge. Daarmee haal je ook de kleine brokjes koolstof uit het gas.4 Een uitgekiende set met filters is nodig om de kleinste deeltjes vervuiling te verwijderen. De vervuiling gaat opnieuw de vergasser in.5 Nog een laatste filter haalt ook alle fosfor en zwavel uit het gasmengsel. Beter voor het milieu.6 Klaar ben je! Opstoken in een elektriciteitscentrale dat gas.
stoominlaat luchtinlaat
Afval of biomassa (de ‘brandstof’, in dit geval olijvenpulp en pitten) wordt, met behulp van uitgekiende zuurstoftoevoer, omgezet in een brandbaar gas. Als je dat vervolgens aansteekt en een gasmotor of -turbine aandrijft, dan kun je er elektriciteit mee opwekken.
Zo werkt een vergassingsinstallatie
CO2
CO
H2
1
23 4 5
6
26 LINK • 35
Juweeltjes
Wolf slaat je knock-out
Er vallen rake klappen in de Nederlandse misdaadfilm Wolf. Kick-bokser Majid (Marwan Kenzari) – opgegroeid in een grauwe achter-standswijk vol flats – zet zijn voorwaardelijke vrijheid, zijn relatie met z’n Marokkaanse vader en zijn leven op het spel.
Na een gevangenisstraf gaat Majid aan de slag bij de bloemenvei-ling. Parallel daaraan pakt hij het criminele bestaan weer op met zijn vriend Adil. Majids opvliegende karakter geeft zijn rechtse directe een extra boost en daarmee maakt hij kans op een goedbetaalde en schimmige carrière in de boksring. Naast dit ‘professionele’ leven krijg je Majids familieleven te zien: een teleurgestelde vader, stille moeder, zijn doodzieke broer (een mooie rol van Gouden-Kalfwinnaar Nasrdin Dchar) en een broertje dat nog voor de keuze ‘school of stelen’ staat.
Wolf is een zwartwitfilm – die soberheid geeft de meeste scènes extra intensiteit – en een knokfilm, een familiedrama, een crimi en een vriendenepos. Die laatste twee vallen grotendeels samen.
Majid en Adil stelen scooters en rollen de zwaardere criminaliteit in. De dialoog tussen de jongens heeft een flinke dosis humor. Doen wat niet mag als grap (en voor het geld), maar de harde realiteit van de straat is nooit ver weg. En de ‘hoofdact’ van de vrienden vliegt behoorlijk uit de bocht.
Dan dat knokken. Keihard. Dat vind je òf heel ruig, òf je duikt een
beetje weg in je bioscoopstoel. Hoewel het gevecht in de ring wat fragmentarisch is, komen de klap-pen die je niet te zien krijgt juist extra hard aan. Knap staaltje illusie van de makers. Wat doet dat slaan met een mens? Daar krijg je een summier antwoord op als Majids vriendinnetje Tessa (oh ja, er zit ook nog wat seks in de film) daar een vraag over stelt.
In de scènes met zijn familie komt de psychologische kant, de gespletenheid van Majid, mooi naar voren. De liefde voor zijn broer in mooie, stille scènes aan het ziekenhuisbed. De tragische relatie met zijn vader. De harde, maar goed bedoelde woorden voor zijn broertje. En dan rijst de vraag wat belangrij-ker is: eer en respect van je familie of van je criminele broeders?
Hoe het afloopt, mag je raden… Onbevredigend goed gedaan. • DdB
LezeRSactie
lllllWolfGenre: actieVanaf 19 september in de bioscoop
No Sweat Lucent Danstheater Den Haag presen-
teert No Sweat, een spectaculaire dans-
en acrobatiekshow van The Generating
Company. En als jij het volle pond
betaalt, is het tweede kaartje gratis.
Bij The Generating Company vervagen de grenzen tussen
circus, dans en theater. In No Sweat bewegen negen vrouwen
zich op onvoorstelbare wijze over het podium. Ze vliegen door
de lucht, zich vasthoudend aan palen, touwen en trapezes, en
tarten zo de zwaartekracht. In dans en acrobatiek vertellen
zij het verhaal van hun levens: hun kracht, hun passie en hun
kwetsbaarheid.
De vrouwen zijn topartiesten in hun verschillende vakgebieden,
met alle specialismen in acrobatiek en moderne dans. De voor-
stelling krijgt extra power door de muziek: stuk voor stuk num-
mers van vrouwelijke iconen uit de popmuziek. Een hilarische
vertolking van Aretha’s ‘Respect’, een verpletterende act met
muziek van Sinead O’Connor en Madonna: sexy en ijzersterk.
De voorstellingen zijn vrijdag 13 september om 20.15 uur, zater-
dag 14 september, 20.15 uur en zondag 15 september 14.30 uur.
De normale prijs is: 1e rang € 35, 2e rang € 30, 3e rang € 24,50.
Nodig je nieuwe vrienden / medestudenten uit, en krijg de
tweede kaart GRATIS. Deze actie is alleen te boeken via de
kassabalie of telefonisch 070 - 88 00 333, onder vermelding
van Link-introductieaanbieding No Sweat!
2ekaartje gratis
Welcome to O’Casey’s Irish Pub
Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl
O’Casey’s is the biggest international bar of The Hague Come in and enjoy a pint of
tm and
some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden
wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens
Come in and enjoy a pint of some of our traditional Irish food. We offer daily
MiJN DeN Haag
35 • LINK 27
Waar moet je zijn in Den Haag? En wat kun je beter vermijden? Herre Faber, docent Bewegingstechnologie en ruim twee jaar blogger op link.hhs.nl, is verstokt Zoetermeerder. Hoe ziet Den Haag er voor hem uit? ‘Ik kijk uit op een blinde muur, maar dat interesseert me geen zak.’ tekst rené rector
foto’s Quintin van der Blonk
Je favoriete plek in Den Haag...Ik heb tien jaar in Den Haag gewoond,
maar ben uiteindelijk teruggegaan
naar Zoetermeer, waar ik geboren ben.
Den Haag is me te druk. Maar ik vind
Kijkduin oké. Het strand is er mooi. Je
kunt er lekker eten en drinken… wandelen. Het wordt kleinschalig
gehouden. Beter dan Scheveningen.
Wat is je leukste manier om uit te gaan?Ik ga nooit uit. Hoewel… ik ga wel samen met een vriend van me
naar sciencefictionfilms in de bioscoop als er weer een nieuwe uit is.
Heb ik geen speciale bios voor hoor. Gewoon: die aan het Spui. Er is
trouwens weer een nieuwe Star trek film.
Beste restaurant?Ik ben een liefhebber van Indonesisch
eten. Bij Garoeda (Kneuterdijk 18a)
beheersen ze de bereiding ervan tot in
de puntjes. En de stijl doet denken aan
de koloniale tijd. Dat vind ik mooi.
Met pek en veren de stad uit?Den Haag is te druk, dus van mij mag het helemaal weg. Maar
dan zou je heel Den Haag moeten opdoeken en dat is geen optie.
Op de Kennedylaan, vlakbij het congresgebouw is een fietspad,
waarbij je voorrang hebt op afslaand autoverkeer. Maar niet de
auto’s, maar de fíétsers moeten daar over een drempel. Dat vind
ik echt stom.
Je mooiste plek op school?M’n eigen kamer. Daar ben ik het vaakst.
Zo zit ik in elkaar: wat vertrouwd is,
daar ben ik graag. Daarom ben ik ook
naar Zoetermeer teruggegaan. Op de
hogeschool kijk ik uit op een blinde
muur, maar dat interesseert me geen
zak. Het is een fijne kamer en ik heb een fijne kamergenoot.
Spanning ontbreekt in boek over vriendschap
Als Tess moeder wordt, besluit ze vier van haar vrienden te vragen als peetouder. De vier vrienden zijn, evenals Tess, vooral met hun eigen levens bezig. Met dat ze te weinig seks hebben (of juist te veel), met de
band met hun ouders (of het gebrek daaraan) en met hoe ze eruit zien. Elk personage heeft een eigen verhaallijn die voor de nodige spanning moet zorgen. Helaas komen de vrienden vaak in situaties die nogal vergezocht zijn. Zoals wanneer Sierra voor haar moeder een drugsdeal moet regelen of wanneer blijkt dat de echtgenoot van Lucy aan een depressie lijdt, en dat de reden is waarom hij haar niet meer ziet staan. Ook de rode draad, de baby van Tess, kan er alleen voor zorgen dat de vijf elkaar in nogal geforceerde dialogen ontmoeten. Een boek over groeiende vriendschap-pen kan zo lekker weglezen, maar daar blijft dit exemplaar te saai en oppervlakkig voor. • MS
goedkope thai is goed gekruid
In de zomer openden vader en zoon Turgut, Koerdische Turken, de deuren van Pad Thai. Wellicht een gekke com-binatie, maar een Thais duo bemant de keuken en het eten liegt er niet om.
Het voorgerecht van drie kip-loempiaatjes blijkt een prima begin. Door naar het hoofdgerecht. We be-stellen een groene curry met onder andere sperziebonen en bamboe en de klassieker Pad Thai: roergebakken rijstnoedels met pinda’s, taugé, prei, winterpeen en tofu in tamarinde-saus. Mijn buurman zie ik intussen beginnen aan het heetste gerecht: de Phad Grapouw met knoflook, basi-licum en (veel) verse pepers.
De Pad Thai voert me terug naar de Aziatische vakantiebestemming twaalf jaar eerder. En de groene curry is heerlijk op smaak, al heeft
ie in verhouding wel veel bamboe. Qua scherpte is het gerecht op het randje. Onhandig dat dit niet op de menukaart te zien is. Ook voor mijn buurman geldt: hoe leger zijn bord, des te roder zijn hoofd.
Conclusie: je kunt hier goedkoop – van € 2,50 voor een voor-/bijgerecht tot € 8,50 voor een hoofdgerecht - eten voor een prima kwaliteit. Ben jij minder van de pepers, vergeet dan niet de kok een seintje te geven! • YvV
lllllLater als we groot zijnChristina Hopkinson€ 18,95
lllllPad thai – Thai Wok ExpressStationsplein 5Den Haag
28 LINK • 35
Indonesische topper, of is het Surinaams?Een avondje eten bij Leroy Lotulung, laatstejaars halo-student, blijkt een avondje genieten. Leroy is van Indonesisch/Surinaamse afkomst, maar is in Nederland geboren. Hij serveert heerlijke bami met Indonesische bijgerechten. tekst Stefan van klink • beeld Quintin van der Blonk
Wat staat er op het menu vanavond?We eten vanavond bami goreng met kip, zoetzu-
re komkommer, zoete tomatensambal en pisang
goreng, beter bekend als gebakken banaan. De
bami maak ik met een saus waarin onder andere
laos (wortel uit Indonesië, red.) en gember zit.
Dat geeft het gerecht een beetje extra smaak.
Het makkelijke van dit gerecht is dat je het zo
pittig kan maken als je zelf wilt. Dat is altijd leuk
wanneer je Nederlanders op bezoek krijgt die
denken dat ze van pittig houden!
Is dit een typisch Indonesisch gerecht?Ja, dit is een echt Indonesisch gerecht. Alhoewel,
als het aan mijn moeder ligt dan eten we van-
avond Surinaams. We zijn er nog niet helemaal
over uit bij welke cultuur het nou echt hoort.
Surinamers zijn erg goed in het kopiëren van de
Indonesische cultuur en eetgewoontes. Dat komt
door de vele emigranten. Oorspronkelijk is het
gerecht Javaans en dus Indonesisch, maar zie dat
mijn moeder maar eens uit te leggen!
Wat heb je zelf nog met Indonesië en Suriname?Ik kom er niet erg vaak meer, alleen als we op
vakantie gaan. Ik heb familie wonen in beide
landen, maar ik ken alleen die uit Suriname. Lo-
tulung is in Suriname en Indonesië net zo’n zeld-
zame naam als in Nederland. Mijn opvoeding is
wel erg Surinaams geweest: met de harde hand.
Nu lach ik erom, want ik weet dat deze opvoe-
ding goed voor mij is geweest.
ReCePt OP LInk OnLInebekijk het recept van dit
gerecht en een filmpje over hoe het te bereiden op link.hhs.nl
Melting pot
Top Related